Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania dotacji, pożyczek i kredytów ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego na usuwanie skutków powodzi w 1997 r. oraz zasad spłaty pożyczek i kredytów.ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 22 lipca 1997 r.
w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania dotacji, pożyczek i kredytów ze
środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego na usuwanie skutków powodzi w 1997 r.
oraz zasad spłaty pożyczek i kredytów.
(Dz. U. Nr 82, poz. 522)
Na podstawie art. 21a ust. 4 i 5 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o
niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie
niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156,
poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 507) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i tryb udzielania ze środków
Krajowego Funduszu Mieszkaniowego, zwanego dalej "Funduszem", pomocy w formie
dotacji, pożyczek i kredytów, przeznaczonej na remonty i odbudowę lokali
mieszkalnych i budynków mieszkalnych oraz obiektów towarzyszącej infrastruktury
komunalnej, uszkodzonych lub zniszczonych w wyniku powodzi w 1997 r.
2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielona osobom fizycznym i prawnym,
będącym właścicielami lokali mieszkalnych, budynków mieszkalnych oraz obiektów
towarzyszącej infrastruktury komunalnej.
3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) remoncie - należy przez to rozumieć wykonanie w istniejącym lokalu
mieszkalnym, budynku mieszkalnym lub w obiekcie infrastruktury komunalnej robót
budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, przy czym dopuszcza
się stosowanie wyrobów innych niż użyte pierwotnie,
2) odbudowie - należy przez to rozumieć odtworzenie budynku mieszkalnego lub
obiektu infrastruktury komunalnej w całości lub w części, w miejscu i o
wymiarach budynku lub obiektu odtwarzanego, jeżeli odtworzeniu podlegają ich
elementy konstrukcyjne,
3) obiekcie infrastruktury komunalnej - należy przez to rozumieć towarzyszące
budynkom mieszkalnym obiekty wodociągowe, kanalizacyjne, ciepłownicze i gazowe
lub przyłącza techniczne do budynków,
4) zaświadczeniu - należy przez to rozumieć zaświadczenie, o którym mowa w art.
1 ust. 3 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o szczególnych zasadach postępowania
administracyjnego i sądowego w związku z usuwaniem skutków powodzi z lipca 1997
r. (Dz. U. Nr 80, poz. 494).
§ 2. 1. Udzielenie pomocy, o której mowa w § 1 ust. 1, następuje na wniosek
właściciela lokalu mieszkalnego, budynku mieszkalnego lub obiektu infrastruktury
komunalnej, złożony, w terminie do dnia 31 grudnia 1997 r., w Banku Gospodarstwa
Krajowego albo we wskazanym przez ten Bank oddziale innego banku, zwanym dalej
"Bankiem".
2. Pomoc, o której mowa w § 1 ust. 1, może być udzielona, z zastrzeżeniem ust.
3, do wysokości nie przekraczającej różnicy między wartością kosztorysową
remontu lub odbudowy a kwotą odszkodowania z tytułu ubezpieczenia majątkowego.
3. Jeżeli wartość kosztorysowa remontu lub odbudowy budynku mieszkalnego
przekracza iloczyn powierzchni użytkowej budynku i ostatnio ustalonego przez
wojewodę wskaźnika przeliczeniowego 1 m2 powierzchni użytkowej budynku
mieszkalnego, o którym mowa w ustawie z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali
mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr
86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 56, poz. 257 oraz z 1997 r. Nr 43,
poz. 272 i Nr 68, poz. 439), pomocą, o której mowa w § 1 ust. 1, może być objęta
jej część nie przekraczająca tego iloczynu.
Rozdział 2
Zasady udzielania dotacji
§ 3. 1. Dotacja może być udzielona gminie na odbudowę zniszczonego budynku
mieszkalnego lub obiektu infrastruktury komunalnej związanego z tym budynkiem,
jeżeli lokale mieszkalne w budynku zostaną przeznaczone na wynajem dla osób,
które w wyniku powodzi utraciły zajmowane dotychczas lokale mieszkalne lub
budynki mieszkalne.
2. Dotacja może być udzielona do wysokości 50% wartości kosztorysowej odbudowy.
3. Do rozliczenia i zwrotu dotacji stosuje się odpowiednio przepisy o
finansowaniu gmin.
4. Do wniosku o udzielenie dotacji należy dołączyć zaświadczenie oraz kosztorys
robót budowlanych.
Rozdział 3
Zasady udzielania i spłaty pożyczek
§ 4. 1. Pożyczka może być udzielona osobie fizycznej na remont lub odbudowę.
2. Pożyczka może być udzielona w wysokości do:
1) 5 000 zł - na remont lokalu mieszkalnego,
2) 8 000 zł - na remont:
a) budynku mieszkalnego,
b) części budynku mieszkalnego stanowiącej udział właściciela lokalu
mieszkalnego we współwłasności budynku,
3) 100% wartości kosztorysowej, jeżeli wartość remontu lokalu mieszkalnego,
remontu lub odbudowy budynku mieszkalnego albo jego części, o której mowa w pkt
2 lit. b), przekracza kwoty określone odpowiednio w pkt 1 i 2,
4) 100% wartości kosztorysowej - na remont lub odbudowę obiektu infrastruktury
komunalnej.
3. Do wniosku o udzielenie pożyczki należy dołączyć:
1) zaświadczenie,
2) kosztorys robót budowlanych, z tym że w wypadku pożyczki, o której mowa w
ust. 2 pkt 1 i 2 - kosztorys uproszczony,
3) uchwałę właścicieli lokali w sprawie wykonania remontu lub odbudowy - w
wypadku pożyczki, o której mowa w ust. 2 pkt 2 lit. b) oraz pkt 3 w zakresie
odnoszącym się do części budynku mieszkalnego stanowiącej udział właściciela
lokalu mieszkalnego we współwłasności budynku.
4. Oprocentowanie pożyczki wynosi 2% w stosunku rocznym.
5. Okres spłaty pożyczki nie może przekraczać:
1) 5 lat - w wypadku pożyczki udzielonej na cele wymienione w ust. 2 pkt 1 i 2,
2) 10 lat - w wypadku pożyczki udzielonej na cele wymienione w ust. 2 pkt 3 i 4.
6. Odsetki naliczane przez Bank, za okres, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 1, są
dopisywane do stanu zadłużenia z tytułu pożyczki na dzień naliczenia odsetek.
§ 5. 1. Na wniosek pożyczkobiorcy Bank:
1) odracza spłatę pożyczki na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, licząc od dnia
jej wypłaty, a w wypadku pożyczki na cele wymienione w § 4 ust. 2 pkt 3 i 4 -
nie dłuższy niż 24 miesiące,
2) umarza 10% kwoty udzielonej pożyczki, jeżeli pożyczkobiorca spłacił terminowo
90% kwoty udzielonej pożyczki oraz wykazał, że wykorzystał pożyczkę zgodnie z
przeznaczeniem.
2. Pożyczkobiorca jest obowiązany do niezwłocznego zwrotu całości lub części
pożyczki, w razie niewykorzystania jej w całości lub części zgodnie z
przeznaczeniem w terminach, o których mowa w ust. 1 pkt 1. W takim wypadku Bank
nalicza odsetki ustawowe od dnia pobrania pożyczki.
Rozdział 4
Zasady udzielania i spłaty kredytów
§ 6. 1. Kredyt może być udzielony osobie prawnej na remont lub odbudowę.
2. Kredyt może być przeznaczony na remont lokali mieszkalnych, który na
podstawie odrębnych przepisów obciąża najemcę lub członka spółdzielni.
3. Do wniosku o udzielenie kredytu należy dołączyć zaświadczenie, kosztorys
robót budowlanych oraz dokumenty określające status prawny i sytuację
ekonomiczno-finansową wnioskodawcy.
§ 7. 1. Oprocentowanie kredytu wynosi 2% w stosunku rocznym.
2. Okres spłaty kredytu nie może przekraczać 10 lat.
3. Odsetki naliczone przez Bank za okres, o którym mowa w § 8 ust. 1 pkt 1, są
dopisywane do stanu zadłużenia z tytułu kredytu na dzień naliczenia odsetek.
§ 8. 1. Na wniosek kredytobiorcy Bank:
1) odracza spłatę kredytu na okres nie dłuższy niż 24 miesiące, licząc od dnia
wypłaty pierwszej transzy kredytu,
2) umarza 10% kwoty udzielonego kredytu, jeżeli kredytobiorca spłacił terminowo
90% kwoty udzielonego kredytu wraz z odsetkami oraz wykazał, że wykorzystał
kredyt zgodnie z przeznaczeniem.
2. Kredytobiorca jest obowiązany do niezwłocznego zwrotu całości lub części
kredytu w razie niewykorzystania go w całości lub części zgodnie z
przeznaczeniem w termie określonym w ust. 1 pkt 1. W takim wypadku Bank nalicza
odsetki ustawowe od dnia pobrania kredytu.
Rozdział 5
Przepis końcowy
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 22 lipca 1997 r.
w sprawie szczegółowych zasad współpracy Policji ze strażami gminnymi
(miejskimi) oraz zakresu fachowego nadzoru i pomocy udzielanej tym strażom.
(Dz. U. Nr 82, poz. 523)
Na podstawie art. 23 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U.
Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i
Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr
28, poz. 153 i Nr 80, poz. 499) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Policja i straże gminne (miejskie) są obowiązane do współpracy w
zakresie ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, ochrony mienia,
zwalczania przestępstw i wykroczeń, a także w wypadkach katastrof i klęsk
żywiołowych.
2. Obowiązek współpracy powstaje z dniem wejścia w życie uchwały rady gminy o
utworzeniu straży gminnej (miejskiej) i nadania jej statutu.
3. Komendant straży gminnej (miejskiej) przekazuje statut właściwemu
terytorialnie komendantowi wojewódzkiemu i rejonowemu Policji.
§ 2. Współpraca Policji i straży gminnych (miejskich) polega w szczególności na:
1) stałej wymianie informacji o zagrożeniach występujących na określonym terenie
w zakresie bezpieczeństwa ludzi, porządku i bezpieczeństwa publicznego,
2) zorganizowaniu systemu łączności Policji i straży gminnych (miejskich),
uwzględniającego lokalne potrzeby i możliwości oraz zapewniającego utrzymanie
stałej łączności między jednostkami Policji i straży gminnych (miejskich),
3) koordynowaniu rozmieszczenia służb policyjnych i straży gminnych (miejskich),
z uwzględnieniem zagrożeń występujących na danym terenie i możliwości
organizacyjnych tych formacji,
4) wspólnym organizowaniu i prowadzeniu działań porządkowych oraz zapewnieniu
porządku w miejscach zgromadzeń, imprez artystycznych, rozrywkowych i
sportowych, a także w innych miejscach publicznych,
5) współdziałaniu przy zabezpieczaniu miejsc popełnienia przestępstw i
wykroczeń,
6) organizowaniu wspólnych szkoleń oraz ćwiczeń policjantów i funkcjonariuszy
straży gminnych (miejskich).
§ 3. Komendant wojewódzki Policji i komendanci straży gminnych (miejskich),
działających na terenie województwa, mogą zawierać porozumienia w sprawie
szczegółowych form, metod i sposobów współpracy między właściwą jednostką
organizacyjną Policji i strażą gminną (miejską).
§ 4. 1. Komendant Główny Policji:
1) w zakresie fachowego nadzoru nad strażami gminnymi (miejskimi) może zarządzić
kontrolę:
a) wykonywania przez funkcjonariuszy straży gminnych (miejskich) czynności
administracyjno-porządkowych, pod względem ich zgodności z przepisami prawa,
b) znajomości przez funkcjonariuszy straży gminnych (miejskich) przepisów prawa
dotyczących użycia środków przymusu bezpośredniego oraz praktycznych
umiejętności ich stosowania,
c) przydziału, przechowywania i ewidencjonowania środków przymusu
bezpośredniego,
d) sposobu prowadzenia przez straże gminne (miejskie) sprawozdawczości, o której
mowa w pkt 2 lit. b),
2) udziela pomocy strażom gminnym (miejskim) w czynnościach, w których siły
straży są niewystarczające, a także:
a) ustala program oraz zasady szkolenia podstawowego dla funkcjonariuszy straży
gminnych (miejskich),
b) określa sposób prowadzenia sprawozdawczości dotyczącej ewidencjonowania
straży gminnych (miejskich), ich stanów etatowych oraz danych dotyczących
wyników pracy tej formacji.
2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, przysługują także komendantom
wojewódzkim Policji, na obszarze ich działania.
3. Zalecenia pokontrolne przekazuje się właściwemu wójtowi, burmistrzowi gminy
(prezydentowi miasta).
§ 5. Komendant wojewódzki Policji właściwy terytorialnie udziela strażom gminnym
(miejskim) następującej pomocy:
1) na wniosek komendanta straży gminnej (miejskiej), zapewni fachową kadrę do
przeprowadzenia specjalistycznych szkoleń funkcjonariuszy straży gminnych
(miejskich),
2) na wniosek rady gminy, może przekazać straży gminnej (miejskiej), odpłatnie
lub w inny uzgodniony sposób, środki przymusu bezpośredniego, do których
stosowania upoważnieni są funkcjonariusze straży gminnych (miejskich).
§ 6. 1. Komendanci rejonowi Policji i komendanci straży gminnych (miejskich)
realizują współpracę, o której mowa w § 2, w szczególności w formach:
1) okresowych spotkań komendantów w celu dokonywania ocen zagrożenia
bezpieczeństwa ludzi oraz porządku i bezpieczeństwa publicznego, a także
wytyczania wspólnych zadań,
2) wzajemnych, bieżących konsultacji w zakresie wykonywanych zadań,
3) organizowania odpraw w razie konieczności podjęcia wspólnych działań Policji
i straży gminnych (miejskich),
4) wyznaczania policjantów i funkcjonariuszy straży gminnych (miejskich) do
utrzymywania bezpośrednich kontaktów,
5) organizowania bezpośredniego współdziałania policjantów i funkcjonariuszy
straży gminnych (miejskich) przy wykonywaniu czynności służbowych.
2. Komendanci rejonowi Policji oraz komendanci straży gminnych (miejskich), za
pośrednictwem komendanta wojewódzkiego Policji, do połowy lutego każdego roku,
składają Komendantowi Głównemu Policji wspólne informacje o współpracy między
tymi formacjami za rok ubiegły.
§ 7. 1. W wypadku powszechnego zagrożenia bezpieczeństwa publicznego, katastrofy
lub klęski żywiołowej wójt, burmistrz (prezydent miasta), na wniosek Komendanta
Głównego Policji, może, na czas określony, zarządzić użycie straży gminnej
(miejskiej) do wspólnych działań z Policją.
2. W wypadku wystąpienia zagrożenia bezpieczeństwa publicznego, katastrofy lub
klęski żywiołowej na obszarze województwa lub gminy, z wnioskiem, o którym mowa
w ust. 1, występują odpowiednio komendant wojewódzki lub rejonowy Policji.
3. W sytuacjach, o których mowa w ust. 1 i 2, straże gminne (miejskie) podlegają
dowództwu komendanta wojewódzkiego lub rejonowego Policji.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
512--z dnia 18 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o stanie wyjątkowym.
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
513--z dnia 8 lipca 1997 r. w sprawie określenia terminów składania
wniosków, zasad podziału i trybu przekazywania dotacji budżetowej na
restrukturyzację zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne.
514--z dnia 15 lipca 1997 r. w sprawie częściowego rozdysponowania rezerwy
etatów kalkulacyjnych, środków i limitów na wynagrodzenia, przeznaczonej
na zmiany organizacyjne w 1997 r.
515--z dnia 15 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia szczególnych zasad udzielania zamówień publicznych ze względu
na ochronę bezpieczeństwa narodowego, ochronę tajemnicy państwowej, stan
klęski żywiołowej lub inny ważny interes państwa.
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
516--z dnia 18 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania
statutu urzędowi Komitetu Integracji Europejskiej.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
517--z dnia 18 lipca 1997 r. w sprawie wzorów wniosku pracodawcy o
przekazanie środków z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i
wykazu pracowników, których wynagrodzenie podlega zaspokojeniu z tego
Funduszu, a także trybu ich składania i rozpatrywania, sposobu
przekazywania pracodawcom środków Funduszu na wypłatę tych wynagrodzeń
oraz szczegółowych zasad ich zwrotu.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 22 września 1997 r.
w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony dla drogownictwa", ustalenia
jej wzoru oraz zasad i trybu nadawania, a także noszenia.
(Dz. U. Nr 122, poz. 773)
Na podstawie art. 4 ust. 2 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o
odznakach i mundurach (Dz. U. Nr 31, poz. 130) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustanawia się odznakę honorową "Zasłużony dla drogownictwa", zwaną dalej
"odznaką".
§ 2. Odznaka jest szczególnym honorowym wyróżnieniem i może być nadawana:
1) pracownikom zatrudnionym w administracji dróg publicznych oraz podmiotach
gospodarczych, działających w zakresie budowy, przebudowy lub utrzymania dróg
publicznych oraz obiektów inżynierskich na tych drogach, za wieloletnie, wzorowe
wykonywanie swych obowiązków,
2) innym osobom za zasługi w zakresie drogownictwa,
3) przedstawicielom obcych państw za zasługi w rozwoju i umacnianiu współpracy
międzynarodowej w zakresie drogownictwa.
§ 3. 1. Odznakę nadaje Minister Transportu i Gospodarki Morskiej z własnej
inicjatywy lub na wniosek:
1) kierownika jednostki organizacyjnej nadzorowanej lub bezpośrednio podległej
Ministrowi Transportu i Gospodarki Morskiej,
2) ministra, kierownika urzędu centralnego lub wojewody.
2. Wniosek o nadanie odznaki powinien zawierać dane personalne kandydata do
wyróżnienia oraz opis zasług i osiągnięć w pracy na rzecz drogownictwa.
3. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
4. Wniosek o nadanie odznaki powinien być przedstawiony Ministrowi Transportu i
Gospodarki Morskiej najpóźniej na trzy miesiące przed przewidywanym terminem
wręczenia odznaki.
§ 4. 1. Odznaka ma kształt okrągłego medalu o średnicy 30 mm i jest wykonana z
metalu w kolorze srebrnym. W środku na tle okrągłej zielono emaliowanej tarczy
jest umieszczona dwupasmowa droga, a nad nią stylizowany jednoprzęsłowy most. W
dolnej części jest umieszczona wstęga pokryta w połowie białą, w połowie
czerwoną emalią. W otoku napis "ZASŁUŻONY DLA DROGOWNICTWA". Odwrotna strona
odznaki jest gładka.
2. Wzór odznaki stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 5. 1. Odznakę wraz z legitymacją stwierdzającą jej nadanie wręcza uroczyście
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej lub upoważniona przez niego osoba.
2. Wzór legitymacji stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia.
3. Odznakę nosi się na prawej stronie piersi.
§ 6. Ewidencję osób wyróżnionych odznaką prowadzi Ministerstwo Transportu i
Gospodarki Morskiej.
§ 7. W razie zagubienia lub zniszczenia odznaki albo dokumentu stwierdzającego
jej nadanie wydaje się wtórny egzemplarz za zwrotem kosztów.
§ 8. Koszty związane z nadawaniem odznaki są pokrywane ze środków budżetu
państwa w części dotyczącej Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 września 1997 r. (poz.
773)
Załącznik nr 1
WNIOSEK o nadanie odznaki
Ilustracja
Załącznik nr 2
WZÓR ODZNAKI "ZASŁUŻONY DLA DROGOWNICTWA"
Ilustracja
Załącznik nr 3
WZÓR LEGITYMACJI STWIERDZAJĄCEJ NADANIE ODZNAKI "ZASŁUŻONY DLA DROGOWNICTWA"
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 4 września 1997 r.
o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym
w prawo własności.
(Dz. U. Nr 123, poz. 781)
Art. 1. 1. Ustawa określa zasady przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w
prawo własności osób fizycznych będących dotychczasowymi użytkownikami
wieczystymi.
2. Przepisy ustawy stosuje się do osób fizycznych, które nabyły prawo
użytkowania wieczystego przed dniem jej ogłoszenia i złożą wniosek, o którym
mowa w art. 2, do dnia 31 grudnia 2000 r.
3. Przepisy ustawy stosuje się odpowiednio do osób fizycznych, którym
przysługuje prawo zabudowy nieruchomości ustanowione przed dniem wejścia w życie
dekretu z dnia 26 października 1945 r. o prawie zabudowy (Dz. U. Nr 50, poz.
280) i złożą wniosek, o którym mowa w art. 2, do dnia 31 grudnia 2000 r.
Art. 2. 1. Użytkownik wieczysty składa wniosek o przekształcenie prawa
użytkowania wieczystego w prawo własności do:
1) kierownika urzędu rejonowego, jeżeli użytkowanie wieczyste jest ustanowione
na nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa,
2) wójta, burmistrza (prezydenta miasta), jeżeli użytkowanie wieczyste jest
ustanowione na nieruchomości stanowiącej własność gminy.
2. Decyzję o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności
wydaje organ, o którym mowa w ust. 1. Decyzja ta stanowi podstawę wpisu w
księdze wieczystej.
3. Decyzja o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nie
narusza praw osób trzecich.
4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o
przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności oraz dokumenty
potwierdzające prawo użytkowania wieczystego, jakie należy przedstawić wraz z
tym wnioskiem.
Art. 3. Organ, o którym mowa w art. 2 ust. 1, odmawia wydania decyzji o
przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, jeżeli toczy
się postępowanie administracyjne dotyczące prawidłowości nabycia nieruchomości
przez Skarb Państwa lub gminę.
Art. 4. Osoba, która nabyła własność nieruchomości na podstawie art. 2,
zobowiązana jest do uiszczenia dotychczasowemu właścicielowi opłaty za
przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.
Art. 5. 1. Opłata, o której mowa w art. 4, składa się z rat rocznych płatnych
przez :
1) 15 lat - jeżeli użytkowanie wieczyste trwało 5 lat i krócej,
2) 10 lat - jeżeli użytkowanie wieczyste trwało dłużej niż 5 lat i krócej niż 20
lat,
3) 5 lat - jeżeli użytkowanie wieczyste trwało 20 lat i dłużej.
2. Wysokość raty rocznej, o której mowa w ust. 1, równa jest wysokości raty
rocznej naliczonej z tytułu użytkowania wieczystego za 1997 r., waloryzowanej
corocznie w oparciu o średnioroczny wskaźnik wzrostu cen towarów i usług
konsumpcyjnych za rok poprzedni.
3. Okresy trwania użytkowania wieczystego, o których mowa w ust. 1, liczy się do
dnia wejścia w życie ustawy.
4. Wysokość raty rocznej, o której mowa w ust. 1, w stosunku do nieruchomości
stanowiącej własność Skarbu Państwa lub gminy określa, w drodze decyzji,
odpowiednio kierownik urzędu rejonowego albo wójt, burmistrz (prezydent miasta).
5. Osoba, która nabyła własność nieruchomości na podstawie art. 2, może uiścić
opłatę, o której mowa w art. 4, jednorazowo lub w ratach stanowiących
wielokrotność raty rocznej, o której mowa w ust. 1, naliczonej zgodnie z
przepisem ust. 2.
Art. 6. 1. Przekształcenie użytkowania wieczystego w prawo własności następuje
nieodpłatnie na rzecz użytkowników wieczystych oraz ich następców prawnych:
1) którym nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste w związku z utratą
mienia wskutek wojny 1939 - 1945 r. i którzy pozostawili majątek na terytorium
nie znajdującym się na obecnym obszarze Państwa Polskiego,
2) którzy na mocy umów międzynarodowych zawartych przez Państwo Polskie mieli
otrzymać ekwiwalent za mienie pozostawione za granicą, a wartość tego mienia
jest wyższa od opłaty, o której mowa w art. 4,
3) którym oddano nieruchomość w użytkowanie wieczyste w związku z wywłaszczeniem
dokonanym po 1949 r., a przed dniem 29 kwietnia 1985 r.,
4) którym oddano nieruchomość w użytkowanie wieczyste nieodpłatnie.
2. Uprawnienie do nieodpłatnego przekształcenia prawa użytkowania wieczystego
nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa lub gminy w prawo własności
stwierdza, w drodze decyzji, odpowiednio kierownik urzędu rejonowego albo wójt,
burmistrz (prezydent miasta).
Art. 7. W celu zabezpieczenia należności związanych z opłatą za przekształcenie
prawa użytkowania wieczystego w prawo własności Skarbowi Państwa albo gminie
przysługuje hipoteka przymusowa na nieruchomości objętej przekształceniem prawa
użytkowania wieczystego w prawo własności.
Art. 8. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 22 lipca 1997 r.
w sprawie przyznania żołnierzom jednostek wojskowych podporządkowanych
Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji niektórych uprawnień
funkcjonariuszy Policji.
(Dz. U. Nr 82, poz. 524)
Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra
Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 i z 1997 r. Nr 70,
poz. 443) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Żołnierzom jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw
Wewnętrznych i Administracji przysługują uprawnienia funkcjonariuszy Policji
określone w art. 15 ust. 1 pkt 1, 3 i 5-7, w art. 16 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz 4 i
5, a także w art. 17 ust. 1 pkt 1-5 i 8 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o
Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z
1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr
34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496
oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 80, poz. 499), zwanej dalej "ustawą", jeżeli
wykonują zadania w zakresie niezbędnym do ochrony osób zajmujących kierownicze
stanowiska państwowe oraz osób, które ze względu na dobro państwa należy objąć
ochroną, ochrony delegacji państw obcych przebywających na terenie Polski, a
także ochrony i zapewnienia należytego funkcjonowania urządzeń i obiektów
służących najwyższym organom państwowym.
2. Żołnierzom Jednostki Wojskowej Nr 1004 - Biuro Ochrony Rządu przysługują
również uprawnienia funkcjonariuszy Policji określone w art. 20a ustawy, w
zakresie, o którym mowa w ust. 1.
3. Do postępowania przy wykonywaniu działań, o których mowa w ust. 1 i 2,
stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące funkcjonariuszy Policji.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 22 lipca 1997 r.
w sprawie warunków i zakresu zwolnień od opłat paszportowych osób dotkniętych
skutkami powodzi.
(Dz. U. Nr 82, poz. 525)
Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o paszportach (Dz.
U. z 1991 r. Nr 2, poz. 5) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie stosuje się do osób dotkniętych skutkami powodzi, która
wystąpiła na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej w lipcu 1997 r.
§ 2. Osoby, o których mowa w § 1, zwalnia się z opłat paszportowych określonych
przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie
opłat paszportowych (Dz. U. Nr 152, poz. 725), jeżeli utraciły paszport w
związku z powodzią.
§ 3. W wypadkach wątpliwych o zwolnieniu od opłat paszportowych rozstrzyga organ
wydający paszport.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i obowiązuje do dnia 30
czerwca 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 22 lipca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za działalność prowadzoną na
podstawie przepisów Prawa geologicznego i górniczego.
(Dz. U. Nr 82, poz. 526)
Na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i
górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 sierpnia 1994 r. w sprawie opłat
za działalność prowadzoną na podstawie przepisów Prawa geologicznego i
górniczego (Dz. U. Nr 92, poz. 430) po § 7 dodaje się § 71 w brzmieniu:
"§ 71. 1. W okresie od dnia 23 lipca 1997 r. do dnia 31 grudnia 1997 r. stawka
opłaty eksploatacyjnej za jednostkę (tonę, m3) wynosi 0,01% ceny sprzedaży
kopaliny wydobytej ze złoża albo surowca mineralnego wydobytego z odpadów po
robotach górniczych lub z odpadów po procesach wzbogacania kopalin.
2. Warunkiem wymierzenia opłaty eksploatacyjnej według stawki określonej w ust.
1 jest dokonanie darowizny wydobytej kopaliny lub surowca mineralnego na rzecz
osób fizycznych dotkniętych powodzią, która miała miejsce w lipcu 1997 r."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
518--z dnia 9 maja 1997 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz o
zmianie niektórych innych ustaw.
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
519--z dnia 22 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania
kredytów na cele rolnicze.
520--z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu celnego na
towary przywożone z zagranicy na potrzeby zapobiegania i likwidacji
skutków klęski żywiołowej.
521--z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie zasad i trybu udzielania
odszkodowań za straty spowodowane skierowaniem wód zalewowych w inny
obszar w związku z zagrożeniem powodzią.
522--z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu
udzielania dotacji, pożyczek i kredytów ze środków Krajowego Funduszu
Mieszkaniowego na usuwanie skutków powodzi w 1997 r. oraz zasad spłaty
pożyczek i kredytów.
523--z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad współpracy
Policji ze strażami gminnymi (miejskimi) oraz zakresu fachowego nadzoru i
pomocy udzielanej tym strażom.
524--z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie przyznania żołnierzom jednostek
wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji
niektórych uprawnień funkcjonariuszy Policji.
525--z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie warunków i zakresu zwolnień od
opłat paszportowych osób dotkniętych skutkami powodzi.
526--z dnia 22 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za
działalność prowadzoną na podstawie przepisów Prawa geologicznego i
górniczego.
527--z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie określenia wykazu gmin, na obszarze
których stosuje się szczególne zasady odbudowy i remontu obiektów
budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi albo huraganu.
528--z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze
których wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania
dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
529--z dnia 20 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia wykazu rejonów administracyjnych (gmin) nie uznanych za
zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w których mogą
być refundowane rzeczowe koszty organizacji robót publicznych.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
530--z dnia 21 lipca 1997 r. w sprawie rozkładu czasu służby strażaków
Państwowej Straży Pożarnej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 22 lipca 1997 r.
w sprawie określenia wykazu gmin, na obszarze których stosuje się szczególne
zasady odbudowy i remontu obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych
wskutek powodzi albo huraganu.
(Dz. U. Nr 82, poz. 527)
Na podstawie art. 1 ust. 2 i art. 14 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o
szczególnych zasadach remontów i odbudowy obiektów budowlanych zniszczonych lub
uszkodzonych wskutek powodzi (Dz. U. Nr 80, poz. 492) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa gminy, na obszarze których stosuje się szczególne
zasady odbudowy i remontu obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych
wskutek powodzi albo huraganu.
§ 2. 1. Wykaz gmin dotkniętych powodzią, na obszarze których stosuje się
szczególne zasady, o których mowa w § 1, zawiera załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
2. Wykaz gmin dotkniętych huraganem, na obszarze których stosuje się szczególne
zasady, o których mowa w § 1, zawiera załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. (poz. 527)
Załącznik nr 1
WYKAZ GMIN, NA OBSZARZE KTÓRYCH STOSUJE SIĘ SZCZEGÓLNE ZASADY ODBUDOWY I REMONTU
OBIEKTÓW BUDOWLANYCH ZNISZCZONYCH LUB USZKODZONYCH WSKUTEK POWODZI
Lp.WojewództwoGminy
123
1częstochowskieI. gminy miejskie:
1. Kalety
II. gminy:
1. Ciasna
2. Dobrodzień
3. Koniecpol
4. Kruszyna
5. Krzepice
6. Lipie
7. Miedźno
8. Mykanów
9. Opatów
10. Pawonków
11. Przystajń
12. Radłów
2jeleniogórskieI. gminy miejskie:
1. Bolesławiec
2. Jelenia Góra
3. Kamienna Góra
4. Karpacz
5. Kowary
6. Lubań
7. Piechowice
8. Szklarska Poręba
II. gminy:
1. Bolesławiec
2. Bolków
3. Gryfów Śląski
4. Janowice Wielkie
5. Jeżów Sudecki
6. Kamienna Góra
7. Leśna
8. Lubawka
9. Lubomierz
10. Lwówek Śląski
11. Marciszów
12. Mirsk
13. Mysłakowice
14. Nowogrodziec
15. Olszyna
16. Podgórzyn
17. Świerzawa
18. Wleń
3kaliskieI. gminy miejskie:
1. Kalisz
II. gminy:
1. Bolesławiec
2. Brzeziny
3. Chocz
4. Czajków
5. Doruchów
6. Galewice
7. Gizałki
8. Godziesze Wielkie
9. Gołuchów
10. Grabów n. Prosną
11. Kraszewice
12. Łubnice
13. Odolanów
14. Przygodzice
15. Sieroszewice
16. Wieruszów
17. Żerków
4katowickieI. gminy miejskie:
1. Bieruń
2. Knurów
3. Racibórz
4. Sławków
5. Sosnowiec
II. gminy:
1. Babice
2. Bestwina
3. Bojszowy
4. Brzeszcze
5. Goczałkowice-Zdrój
6. Godów
7. Gorzyce
8. Klucze
9. Krzyżanowice
10. Kuźnia Raciborska
11. Lubomia
12. Miedźna
13. Pawłowice
14. Pszczyna
15. Rudnik
16. Siewierz
17. Zebrzydowice
5kieleckieII. gminy:
1. Bejsce
2. Brody
3. Charsznica
4. Chęciny
5. Koszyce
6. Nowy Korczyn
7. Opatowiec
8. Pacanów
9. Słaboszów
10. Wiślica
6konińskieI. gminy miejskie:
1. Koło
II. gminy:
1. Golina
2. Kościelec
3. Rzgów
4. Świnice Warckie
5. Zagórów
7krakowskieI. gminy miejskie:
1. Kraków
II. gminy:
1. Alwernia
2. Czernichów
3. Niepołomice
4. Skawina
5. Wieliczka
8legnickieI. gminy miejskie:
1. Chojnów
2. Głogów
3. Jawor
4. Legnica
5. Złotoryja
II. gminy:
1. Chojnów
2. Głogów
3. Grębocice
4. Gromadka
5. Kotla
6. Krotoszyce
7. Kunice
8. Legnickie Pole
9. Męcinka
10. Miłkowice
11. Mściwojów
12. Paszowice
13. Pęcław
14. Pielgrzymka
15. Prochowice
16. Rudna
17. Ruja
18. Ścinawa
19. Wądroże Wielkie
20. Zagrodno
21. Złotoryja
22. Żukowice
9leszczyńskieII. gminy:
1. Góra
2. Jemielno
3. Niechlów
4. Szlichtyngowa
5. Wąsosz
6. Wschowa
10nowosądeckieI. gminy miejskie:
1. Grybów
2. Limanowa
3. Mszana Dolna
4. Nowy Sącz
5. Nowy Targ
II. gminy:
1. Biały Dunajec
2. Bobowa
3. Bukowina Tatrzańska
4. Chełmiec
5. Czarny Dunajec
6. Dobra
7. Gorlice
8. Gródek n. Dunajcem
9. Grybów
10. Jodłownik
11. Kamienica
12. Korzenna
13. Laskowa
14. Limanowa
15. Łącko
16. Łososina Dolna
17. Łukowica
18. Łużna
19. Moszczenica
20. Mszana Dolna
21. Nawojowa
22. Niedźwiedź
23. Nowy Targ
24. Ochotnica Dolna
25. Podegrodzie
26. Poronin
27. Rytro
28. Sękowa
29. Słopnice
30. Tymbark
31. Uście Gorlickie
11opolskieI. gminy miejskie:
1. Brzeg
2. Opole
3. Kędzierzyn-Koźle
II. gminy:
1. Baborów
2. Bierawa
3. Branice
4. Brzeg
5. Chrząstowice
6. Cisek
7. Dąbrowa
8. Dobrzeń Wielki
9. Głubczyce
10. Głuchołazy
11. Gogolin
12. Grodków
13. Kietrz
14. Kluczbork
15. Krapkowice
16. Lewin Brzeski
17. Lubrza
18. Lubsza
19. Łambinowice
20. Murów
21. Niemodlin
22. Nysa
23. Olszanka
24. Otmuchów
25. Ozimek
26. Paczków
27. Popielów
28. Prószków
29. Prudnik
30. Reńska Wieś
31. Skoroszyce
32. Strzeleczki
33. Tarnów Opolski
34. Turawa
35. Walce
36. Zdzieszowice
12sieradzkieI. gminy miejskie:
1. Sieradz
II. gminy
1. Brzeźno
2. Burzenin
3. Działoszyn
4. Konopnica
5. Lutomiersk
6. Lututów
7. Łask
8. Mokrsko
9. Osjaków
10. Ostrówek
11. Pątnów
12. Pęczniew
13. Poddębice
14. Rusiec
15. Sędziejowice
16. Sieradz
17. Skomlin
18. Warta
19. Wartkowice
20. Widawa
21. Wieluń
22. Wierzchlas
23. Wróblew
24. Zadzim
25. Zapolice
26. Zduńska Wola
13tarnobrzeskieI. gminy miejskie:
1. Sandomierz
II. gminy:
1. Dwikozy
2. Łubnice
3. Osiek
4. Połaniec
5. Samborzec
14tarnowskieII. gminy:
1. Borzęcin
2. Brzesko
3. Czchów
4. Dębno
5. Gnojnik
6. Iwkowa
7. Lipnica Murowana
8. Łapanów
9. Pleśnia
10. Szczurowa
11. Trzciana
12. Zakliczyn
13. Żegocina
15toruńskieI. gminy miejskie:
1. Grudziądz
2. Toruń
II. gminy:
1. Chełmno
2. Grudziądz
3. Lubicz
4. Obrowo
5. Unisław
16wałbrzyskieI. gminy miejskie:
1. Bielawa
2. Boguszów-Gorce
3. Dzierżoniów
4. Jedlina-Zdrój
5. Kłodzko
6. Nowa Ruda
7. Pieszyce
8. Piława Górna
9. Szczawno-Zdrój
10. Świdnica
11. Świebodzice
12. Wałbrzych
II. gminy:
1. Bardo
2. Bystrzyca Kłodzka
3. Czarny Bór
4. Dobromierz
5. Dzierżoniów
6. Głuszyca
7. Jaworzyna Śląska
8. Kamieniec Ząbkowicki
9. Kłodzko
10. Lądek-Zdrój
11. Marcinowice
12. Mieroszów
13. Międzylesie
14. Niemcza
15. Nowa Ruda
16. Przeworno
17. Radków
18. Stare Bogaczowice
19. Stronie Śląskie
20. Stoszowice
21. Strzegom
22. Szczytna
23. Świdnica
24. Walim
25. Ząbkowice Śląskie
26. Ziębice
27. Żarów
17wrocławskieI. gminy miejskie:
1. Oława
2. Wrocław
II. gminy:
1. Brzeg Dolny
2. Czernica
3. Długołęka
4. Jelcz-Laskowice
5. Jordanów Śląski
6. Kąty Wrocławskie
7. Kondratowice
8. Malczyce
9. Mietków
10. Miękinia
11. Oborniki Śląskie
12. Oława
13. Strzelin
14. Środa Śląska
15. Święta Katarzyna
16. Wiązów
17. Wińsko
18. Wisznia Mała
19. Wołów
Załącznik nr 2
WYKAZ GMIN, NA OBSZARZE KTÓRYCH STOSUJE SIĘ SZCZEGÓLNE ZASADY ODBUDOWY I REMONTU
OBIEKTÓW BUDOWLANYCH ZNISZCZONYCH LUB USZKODZONYCH WSKUTEK HURAGANU
Lp.WojewództwoGminy
123
1zamojskieII. gminy:
1. Dołhobyczów
2. Hrubieszów
3. Jarczów
4. Lubycza Królewska
5. Łaszczów
6. Mircze
7. Rachanie
8. Telatyn
9. Tomaszów Lubelski
10. Ulhówek
11. Werbkowice
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 22 lipca 1997 r.
w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz
zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na
finansowanie bieżących zadań własnych.
(Dz. U. Nr 82, poz. 528)
Na podstawie art. 53d pkt 1 i 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego
1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wykaz gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, określa załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. 1. Dotacje celowe na finansowanie bieżących zadań własnych związanych z
usuwaniem skutków powodzi mogą otrzymać gminy, o których mowa w § 1.
2. Dotacji, o których mowa w ust. 1, udzielają gminom na wniosek ich rad
wojewodowie ze środków postawionych do ich dyspozycji w 1997 r., po zasięgnięciu
opinii wojewódzkich sejmików samorządowych.
3. Wielkość dotacji przyznanej gminie nie może przekroczyć 50% udzielonych w tej
gminie zapomóg pieniężnych, o których mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 17
lipca 1997 r. o stosowaniu szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją skutków
powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. (Dz. U. Nr 80, poz. 491).
4. Wojewodowie przedstawią Ministrowi Finansów zbiorcze rozliczenie przekazanych
dotacji, o których mowa w ust. 1, z podziałem na poszczególne gminy i rodzaje
zadań, w terminie do 5 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, a ostateczne
rozliczenie za rok 1997 - do dnia 31 marca 1998 r.
5. Gminy przedstawią wojewodom do dnia 15 marca 1998 r. informacje o
wielkościach wykorzystanych środków z tytułu dotacji, o której mowa w ust. 1, i
jej przeznaczeniu według działów i rozdziałów klasyfikacji budżetowej,
określonych w odrębnych przepisach.
6. Dotacje, o których mowa w ust. 1, z wyjątkiem dotacji celowych, o których
mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu
gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124,
poz. 601 i Nr 154, poz. 794, z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774 oraz
z 1997 r. Nr 53, poz. 347 i Nr 79, poz. 484), mogą być wykorzystane do dnia 28
lutego 1998 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. (poz. 528)
WYKAZ GMIN, NA OBSZARZE KTÓRYCH WYSTĄPIŁA POWÓDŹ
Lp.WojewództwoGminy
123
1bielskieI. gminy miejskie:
1. Oświęcim
2. Szczyrk
3. Ustroń
4. Żywiec
II. gminy:
1. Andrychów
2. Brzeźnica
3. Buczkowice
4. Czernichów
5. Goleszów
6. Hażlach
7. Jasienica
8. Jeleśnia
9. Kęty
10. Koszarawa
11. Kozy
12. Lipowa
13. Łękawica
14. Łodygowice
15. Milówka
16. Mucharz
17. Oświęcim
18. Porąbka
19. Radziechowy-Wieprz
20. Rajcza
21. Skoczów
22. Strumień
23. Stryszów
24. Ślemień
25. Świnna
26. Tomice
27. Ujsoły
28. Wadowice
29. Węgierska Górka
30. Wieprz
31. Wilamowice
32. Zator
2częstochowskieI. gminy miejskie:
1. Kalety
2. Lubliniec
II. gminy:
1. Ciasna
2. Dobrodzień
3. Kochanowice
4. Koniecpol
5. Koziegłowy
6. Kruszyna
7. Krzepice
8. Lipie
9. Miedźno
10. Mstów
11. Mykanów
12. Nowa Brzeźnica
13. Opatów
14. Panki
15. Pawonków
16. Przystajń
17. Radłów
3gorzowskieI. gminy miejskie:
1. Kostrzyn
II. gminy:
1. Boleszkowice
2. Górzyca
3. Słońsk
4. Słubice
4jeleniogórskieI. gminy miejskie:
1. Jelenia Góra
2. Bolesławiec
3. Kamienna Góra
4. Karpacz
5. Kowary
6. Lubań
7. Piechowice
8. Szklarska Poręba
II. gminy:
1. Bolesławiec
2. Bolków
3. Gryfów Śląski
4. Janowice Wielkie
5. Jeżów Sudecki
6. Kamienna Góra
7. Leśna
8. Lubawka
9. Lubomierz
10. Lwówek Śląski
11. Marciszów
12. Mirsk
13. Mysłakowice
14. Nowogrodziec
15. Olszyna
16. Podgórzyn
17. Świerzawa
18. Wleń
5kaliskieI. gminy miejskie:
1. Kalisz
II. gminy:
1. Blizanów
2. Bolesławiec
3. Brzeziny
4. Chocz
5. Czajków
6. Doruchów
7. Galewice
8. Gizałki
9. Godziesze Wielkie
10. Gołuchów
11. Grabów n. Prosną
12. Kraszewice
13. Łubnice
14. Odolanów
15. Przygodzice
16. Sieroszewice
17. Sośnie
18. Wieruszów
19. Żerków
6katowickieI. gminy miejskie:
1. Bieruń
2. Knurów
3. Racibórz
4. Sławków
5. Sosnowiec
II. gminy:
1. Babice
2. Bestwina
3. Bojszowy
4. Brzeszcze
5. Goczałkowice-Zdrój
6. Godów
7. Gorzyce
8. Klucze
9. Krzyżanowice
10. Kuźnia Raciborska
11. Lubomia
12. Miedźna
13. Pawłowice
14. Pszczyna
15. Rudnik
16. Siewierz
17. Zebrzydowice
7kieleckieII. gminy:
1. Bejsce
2. Bodzechów
3. Brody
4. Charsznica
5. Chęciny
6. Koszyce
7. Kunów
8. Nowy Korczyn
9. Opatowiec
10. Pacanów
11. Sędziszów
12. Słaboszów
13. Wiślica
8konińskieI. gminy miejskie:
1. Koło
II. gminy:
1. Golina
2. Kościelec
3. Rzgów
4. Świnice Warckie
5. Zagórów
9krakowskieI. gminy miejskie:
1. Kraków
II. gminy:
1. Alwernia
2. Czernichów
3. Dobczyce
4. Drwinia
5. Gdów
6. Igołomia-Wawrzeńczyce
7. Kłaj
8. Liszki
9. Myślenice
10. Niepołomice
11. Nowe Brzesko
12. Pcim
13. Skawina
14. Wieliczka
10legnickieI. gminy miejskie:
1. Legnica
2. Chojnów
3. Głogów
4. Jawor
5. Złotoryja
II. gminy:
1. Chojnów
2. Głogów
3. Grębocice
4. Gromadka
5. Kotla
6. Krotoszyce
7. Kunice
8. Legnickie Pole
9. Męcinka
10. Miłkowice
11. Mściwojów
12. Paszowice
13. Pęcław
14. Pielgrzymka
15. Prochowice
16. Rudna
17. Ruja
18. Ścinawa
19. Wądroże Wielkie
20. Zagrodno
21. Złotoryja
22. Żukowice
11leszczyńskieII. gminy:
1. Góra
2. Jemielno
3. Niechlów
4. Szlichtyngowa
5. Wąsosz
6. Wschowa
12nowosądeckieI. gminy miejskie:
1. Nowy Sącz
2. Grybów
3. Limanowa
4. Mszana Dolna
5. Nowy Targ
II. gminy:
1. Biały Dunajec
2. Bobowa
3. Bukowina Tatrzańska
4. Chełmiec
5. Czarny Dunajec
6. Dobra
7. Gorlice
8. Gródek n. Dunajcem
9. Grybów
10. Jodłownik
11. Kamienica
12. Korzenna
13. Laskowa
14. Limanowa
15. Łącko
16. Łososina Dolna
17. Łukowica
18. Łużna
19. Moszczenica
20. Mszana Dolna
21. Muszyna
22. Nawojowa
23. Niedźwiedź
24. Nowy Targ
25. Ochotnica Dolna
26. Piwniczna
27. Podegrodzie
28. Poronin
29. Rytro
30. Sękowa
31. Słopnice
32. Stary Sącz
33. Tymbark
34. Uście Gorlickie
13opolskieI. gminy miejskie:
1. Opole
2. Brzeg
3. Kędzierzyn-Koźle
II. gminy:
1. Baborów
2. Bierawa
3. Branice
4. Brzeg
5. Chrząstowice
6. Cisek
7. Dąbrowa
8. Dobrzeń Wielki
9. Głubczyce
10. Głuchołazy
11. Gogolin
12. Grodków
13. Kietrz
14. Kluczbork
15. Krapkowice
16. Lewin Brzeski
17. Lubrza
18. Lubsza
19. Łambinowice
20. Murów
21. Niemodlin
22. Nysa
23. Olszanka
24. Otmuchów
25. Ozimek
26. Paczków
27. Popielów
28. Prószków
29. Prudnik
30. Reńska Wieś
31. Skoroszyce
32. Strzeleczki
33. Tarnów Opolski
34. Turawa
35. Walce
36. Zdzieszowice
14radomskieII. gminy:
1. Białobrzegi
2. Chotcza
3. Drzewica
4. Gniewoszów
5. Jastrzębia
6. Jedlińsk
7. Kozienice
8. Magnuszew
9. Nowe Miasto n. Pilicą
10. Odrzywół
11. Promna
12. Przyłęk
13. Przytyk
14. Sieciechów
15. Solec n. Wisłą
16. Warka
17. Wyśmierzyce
18. Zakrzew
15rzeszowskieII. gminy:
1. Borowa
2. Czermin
3. Gawłuszowice
16sieradzkieI. gminy miejskie:
1. Sieradz
II. gminy:
1. Brzeźnio
2. Burzenin
3. Działoszyn
4. Konopnica
5. Lutomiersk
6. Lututów
7. Łask
8. Mokrsko
9. Osjaków
10. Ostrówek
11. Pątnów
12. Pęczniew
13. Poddębice
14. Rusiec
15. Sędziejowice
16. Sieradz
17. Skomlin
18. Warta
19. Wartkowice
20. Widawa
21. Wieluń
22. Wierzchlas
23. Wróblew
24. Zadzim
25. Zapolice
26. Zduńska Wola
17skierniewickieII. gminy:
1. Łyszkowice
2. Młodzieszyn
3. Nieborów
4. Wiskitki
18tarnobrzeskieI. gminy miejskie:
1. Tarnobrzeg
2. Sandomierz
II. gminy:
1. Baranów Sandomierski
2. Ćmielów
3. Dwikozy
4. Gorzyce
5. Koprzywnica
6. Łubnice
7. Osiek
8. Padew Narodowa
9. Połaniec
10. Radomyśl
11. Samborzec
12. Staszów
13. Tarłów
14. Zawichost
19tarnowskieII. gminy:
1. Borzęcin
2. Brzesko
3. Czchów
4. Dębno
5. Gnojnik
6. Iwkowa
7. Lipnica Murowana
8. Łapanów
9. Pleśna
10. Szczurowa
11. Trzciana
12. Zakliczyn
13. Żegocina
20toruńskieI. gminy miejskie:
1. Toruń
2. Grudziądz
II. gminy:
1. Chełmno
2. Grudziądz
3. Lubicz
4. Obrowo
5. Unisław
21wałbrzyskieI. gminy miejskie:
1. Wałbrzych
2. Bielawa
3. Boguszów-Gorce
4. Dzierżoniów
5. Jedlina-Zdrój
6. Kłodzko
7. Nowa Ruda
8. Pieszyce
9. Piława Górna
10. Szczawno-Zdrój
11. Świdnica
12. Świebodzice
II. gminy:
1. Bardo
2. Bystrzyca Kłodzka
3. Czarny Bór
4. Dobromierz
5. Dzierżoniów
6. Głuszyca
7. Jaworzyna Śląska
8. Kamieniec Ząbkowicki
9. Kłodzko
10. Lądek-Zdrój
11. Marcinowice
12. Mieroszów
13. Międzylesie
14. Niemcza
15. Nowa Ruda
16. Przeworno
17. Radków
18. Stare Bogaczowice
19. Stronie Śląskie
20. Stoszowice
21. Strzegom
22. Szczytna
23. Świdnica
24. Walim
25. Ząbkowice Śląskie
26. Ziębice
27. Żarów
22wrocławskieI. gminy miejskie:
1. Wrocław
2. Oława
II. gminy:
1. Brzeg Dolny
2. Czernica
3. Długołęka
4. Jelcz-Laskowice
5. Jordanów Śląski
6. Kąty Wrocławskie
7. Kondratowice
8. Malczyce
9. Mietków
10. Miękinia
11. Oborniki Śląskie
12. Oława
13. Strzelin
14. Środa Śląska
15. Święta Katarzyna
16. Wiązów
17. Wińsko
18. Wisznia Mała
19. Wołów
23zielonogórskieI. gminy miejskie:
1. Nowa Sól
2. Żagań
II. gminy:
1. Bytom Odrzański
2. Cybinka
3. Czerwieńsk
4. Krosno Odrzańskie
5. Maszewo
6. Nowa Sól
7. Nowogród Bobrzański
8. Otyń
9. Siedlisko
10. Sulechów
11. Szprotawa
12. Żagań
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 20 lipca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu rejonów administracyjnych
(gmin) nie uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym,
w których mogą być refundowane rzeczowe koszty organizacji robót publicznych.
(Dz. U. Nr 82, poz. 529)
Na podstawie art. 20 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153,
Nr 41, poz. 255 i Nr 63, poz. 403) zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia
28 lutego 1997 r. w sprawie określenia wykazu rejonów administracyjnych (gmin)
nie uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w
których mogą być refundowane rzeczowe koszty organizacji robót publicznych (Dz.
U. Nr 25, poz. 130) wprowadza się następujące zmiany:
1) pkt 13 otrzymuje brzmienie:
"13. W województwie katowickim - wszystkie gminy.";
2) pkt 17 otrzymuje brzmienie:
"17. W województwie krakowskim - wszystkie gminy.";
3) pkt 19 otrzymuje brzmienie:
"19. W województwie legnickim - wszystkie gminy.";
4) pkt 39 otrzymuje brzmienie:
"39. W województwie szczecińskim - wszystkie gminy."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 21 lipca 1997 r.
w sprawie rozkładu czasu służby strażaków Państwowej Straży Pożarnej.
(Dz. U. Nr 82, poz. 530)
Na podstawie art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej
Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz.
254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z
1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa rozkład czasu służby strażaków Państwowej Straży
Pożarnej, zwanych dalej "strażakami".
2. Wprowadza się rozkład czasu służby:
1) zmianowy - obowiązujący strażaków pełniących służbę w jednostkach
ratowniczo-gaśniczych, z wyłączeniem dowódców i ich zastępców, a także
obowiązujący strażaków pełniących służbę w pozostałych jednostkach
organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej na stanowiskach związanych z
bezpośrednim organizowaniem i prowadzeniem akcji ratowniczych, z zapewnieniem
bieżącego dozoru, oraz z wykonywaniem innych zadań wymagających ciągłości
służby,
2) codzienny - obowiązujący pozostałych strażaków oraz strażaków pełniących
służbę w jednostkach ratowniczo-gaśniczych na stanowiskach nie związanych z
bezpośrednim organizowaniem i prowadzeniem akcji ratowniczych.
§ 2. 1. Zmianowy rozkład czasu służby polega na pozostawaniu w jednostce
organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej na zmiany liczące 24 godziny, po
których przysługuje 48 godzin wolnych od służby, po dziewięciu zaś kolejnych
faktycznie pełnionych służbach przysługują dodatkowe 24 godziny wolne zamiast
dziesiątej służby.
2. Rozpoczęcie zmiany, o której mowa w ust. 1, ustala się na godzinę 800, a jej
zakończenie na godzinę 800 następnego dnia.
3. W wypadkach uzasadnionych warunkami lokalnymi właściwy komendant wojewódzki
Państwowej Straży Pożarnej, za zgodą Komendanta Głównego Państwowej Straży
Pożarnej, może w niektórych jednostkach ratowniczo-gaśniczych ustalić godziny
rozpoczęcia i zakończenia zmian odmiennie, jednak rozpoczęcie zmiany może
nastąpić nie wcześniej niż o godz. 700 i nie później niż o godz. 830.
4. W ramach zmiany, o której mowa w ust. 1, okresy po 8 godzin przeznacza się
odpowiednio na: wykonywanie zadań służbowych, odpoczynek i czuwanie.
5. Odpoczynek i czuwanie, o których mowa w ust. 4, mogą zostać przerwane akcją
ratowniczą, alarmem ćwiczebnym lub potrzebą utrzymania podwyższonej gotowości
operacyjnej.
6. W sytuacjach wymagających podwyższonej gotowości operacyjnej na obszarze
rejonu, województwa lub kraju, w zmianowym rozkładzie czasu służby można
wprowadzić 24-godzinną służbę, po której przysługują 24 godziny wolne od służby,
bez dodatkowego czasu wolnego po 9 kolejnych służbach.
7. Zmiany, o których mowa w ust. 6, wprowadza komendant wojewódzki Państwowej
Straży Pożarnej na obszarze rejonu lub województwa i Komendant Główny Państwowej
Straży Pożarnej na obszarze większym niż województwo.
8. Za służbę pełnioną poza rozkładem, o którym mowa w ust. 1, w tym również w
rozkładzie, o którym mowa w ust. 6, strażakowi udziela się czasu wolnego w
odpowiednim wymiarze.
§ 3. 1. Codzienny rozkład czasu służby polega na wykonywaniu zadań służbowych
przez 8 godzin dziennie od poniedziałku do piątku, z zastrzeżeniem ust. 4.
Przepisy o dodatkowych dniach tygodnia nie będących dniami pracy w urzędach
administracji państwowej stosuje się odpowiednio.
2. Rozpoczęcie służby w rozkładzie, o którym mowa w ust. 1, ustala się na
godzinę 815, zakończenie zaś na godzinę 1615, chyba że szczególne potrzeby
służby wymagają przedłużenia tego czasu.
3. W przypadkach uzasadnionych szczególnymi potrzebami służby może być przerwany
czas wolny po służbie, w rozkładzie określonym w ust. 1.
4. W ramach rozkładu, o którym mowa w ust. 1, strażaka można wyznaczyć do
pozostawania w jednostce organizacyjnej w wymiarze 24 godzin, po których udziela
się czasu wolnego w wymiarze 1 dnia roboczego.
5. Rozkład czasu służby, o którym mowa w ust.1, nie obejmuje czasu pozostawania
w dyspozycji przełożonego służbowego w miejscu zamieszkania.
6. Za służbę poza rozkładem, określonym w ust. 1, strażakowi udziela się czasu
wolnego w odpowiednim wymiarze, z zastrzeżeniem ust. 7.
7. Za służbę w niedzielę, święto lub w porze nocnej udziela się każdorazowo dnia
wolnego, bez względu na czas trwania dodatkowej służby.
§ 4. 1. W sytuacjach, o których mowa w § 2 ust. 6, można wprowadzić służbę
skoszarowaną strażaków bez względu na obowiązujący ich rozkład czasu służby. W
czasie trwania służby skoszarowanej strażacy pozostają w ciągłej dyspozycji
przełożonego służbowego we wskazanym miejscu.
2. Za służbę, o której mowa w ust. 1, strażakowi udziela się czasu wolnego w
odpowiednim wymiarze.
§ 5. W wypadkach, o których mowa w § 2 ust. 8, § 3 ust. 6 i 7 oraz § 4 ust. 2,
czasu wolnego nie udziela się, jeżeli strażak otrzymał dodatek specjalny
określony w przepisach o uposażeniu strażaków Państwowej Straży Pożarnej.
§ 6. Przepisów niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do strażaków
wyznaczonych na stanowiska nauczyciela akademickiego w zakresie wynikającym z
wykonywania obowiązków dydaktycznych i naukowych określonych w planach studiów i
programach nauczania.
§ 7. Traci moc zarządzenie nr 2 Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z
dnia 24 czerwca 1992 r. w sprawie określenia rozkładu czasu służby strażaków
(Dz. Urz. KG PSP Nr 1-2, poz. 1 i Nr 3-4, poz. 6).
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
531--z dnia 8 lipca 1997 r. w sprawie wytycznych realizacji budżetu
państwa w zakresie systemu rozliczeń wysokospecjalistycznych świadczeń
zdrowotnych.
532--z dnia 15 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowego sposobu ustalania wielkości progowej i ceny progu dla
towarów rolnych przywożonych z zagranicy.
533--z dnia 18 lipca 1997 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o
autostradach płatnych na drogę ekspresową S-14.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
534--z dnia 9 czerwca 1997 r. w sprawie niektórych dokumentów stosowanych
w postępowaniu dotyczącym kontroli obrotu z zagranicą towarami i
technologiami w związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi
oraz sposobu ich ewidencjonowania.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
535--z dnia 27 czerwca 1997 r. w sprawie obowiązku stosowania Polskich
Norm.
536--z dnia 27 czerwca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
obowiązku stosowania norm branżowych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
537--z dnia 12 czerwca 1997 r. w sprawie określenia wzorów umundurowania,
oznak służby, dystynkcji, znaków identyfikacyjnych i wyposażenia
specjalnego funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz zasad i sposobów
noszenia umundurowania i orderów, odznaczeń, medali, odznak oraz znaków
identyfikacyjnych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 8 lipca 1997 r.
w sprawie wytycznych realizacji budżetu państwa w zakresie systemu rozliczeń
wysokospecjalistycznych świadczeń zdrowotnych.
(Dz. U. Nr 83, poz. 531)
Na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe
(Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i
Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz.
640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139,
poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 79, poz. 484) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa sposób finansowania pozapłacowych kosztów
niektórych wysokospecjalistycznych świadczeń zdrowotnych, zwanych dalej
"świadczeniami", wraz z wydzieleniem na ten cel środków w budżecie państwa na
rok 1997, i wprowadza do stosowania w 1997 r. system rozliczeń tych świadczeń.
2. Wykaz świadczeń stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 2. 1. Jednostka udzielająca świadczeń prowadzi, na potrzeby systemu rozliczeń,
rejestr pacjentów, którzy takie świadczenia otrzymali, z podziałem na
poszczególne województwa, z uwzględnieniem także pacjentów z województwa
będącego siedzibą jednostki, udzielającej świadczenia.
2. Wzór rejestru stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 3. 1. Wojewodowie, dyrektorzy jednostek badawczo-rozwojowych oraz szpitali
klinicznych i szpitali ogólnych podległych Ministrowi Zdrowia i Opieki
Społecznej przekazują do wojewodów, właściwych dla miejsca zamieszkania
pacjentów, informację o udzielonych świadczeniach, według wzoru stanowiącego
załącznik nr 3 do rozporządzenia. Informacje te przekazuje się po zakończeniu
każdego miesiąca w terminie do dnia 5 następnego miesiąca.
2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, przekazują również do Ministerstwa Zdrowia
i Opieki Społecznej, w terminie do dnia 10 każdego miesiąca, zestawienia
opracowane według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia.
3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, na podstawie otrzymanych zestawień,
przekazuje Ministrowi Finansów, w terminie do dnia 15 każdego miesiąca, wniosek
o przeniesienie środków z części 83 - Rezerwy celowe poz. 28 ustawy budżetowej
na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510)
do części dotyczącej budżetów wojewodów.
4. W wypadku jednostek badawczo-rozwojowych, szpitali klinicznych i szpitali
ogólnych, finansowanych z części 35 - Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej,
zmian w planie finansowym jednostek udzielających świadczeń dokonuje Minister
Zdrowia i Opieki Społecznej.
5. Minister Finansów, w terminie do dnia 20 każdego miesiąca, dokonuje
odpowiednich zmian w budżecie państwa.
§ 4. Środki na finansowanie świadczeń, wydzielone w części 35 rozdz. 8595 -
Pozostała działalność i w części 83 - Rezerwy celowe, po podziale na województwa
metodą parametryczną (liczba mieszkańców skorygowana współczynnikiem zgonów),
stanowią dla każdego województwa limit wydatków, do wysokości którego będą
udzielane świadczenia na rzecz jego mieszkańców w 1997 r. Wysokość limitów
zawierają załączniki nr 5 i 6 do rozporządzenia.
2. W razie niewykorzystania środków finansowych, określonych jako limity w
załączniku nr 5 do rozporządzenia, Minister Zdrowia i Opieki Społecznej wystąpi
do Ministra Finansów, w terminie do dnia 10 grudnia 1997 r., z wnioskiem o
przekazanie tych środków właściwemu wojewodzie.
3. W wypadku wyczerpania limitu, o którym mowa w ust. 1, koszty kolejnych
świadczeń będą refundowane z budżetu właściwego wojewody.
§ 5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, po upływie I półrocza 1997 r.,
przekazuje okresowe informacje wojewodom o stanie wykorzystania przydzielonych
im limitów środków.
§ 6. Środki przekazywane na finansowanie świadczeń od dnia 1 stycznia 1997 r. do
dnia wejścia w życie rozporządzenia obciążają limity, o których mowa w § 4.
§ 7. Przepisy rozporządzenia stosuje się również do rozliczeń finansowych za
okres od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia wejścia w życie rozporządzenia.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 lipca 1997 r. (poz. 531)
Załącznik nr 1
WYSOKOSPECJALISTYCZNE ŚWIADCZENIA ZDROWOTNE
Lp.Nazwa świadczenia zdrowotnegoPrzyjęty koszt świadczenia w złotych
- świadczenie uznane za równorzędne
1Rezonans magnetyczny340
2Koronarografia100
- wentrykulografia prawo- i lewostronna
- diagnostyka inwazyjna tętniaka rozwarstwiającego aorty
3Badanie genetyczne160
4Transfuzja wewnątrzmaciczna320
5Korekta wady rozwojowej płodu1 170
- zastosowanie sztucznego płynu owodniowego w małowodziu
- wewnątrzmaciczne leczenie wielowodzia (seryjne amniopunkcje)
- zakładanie shuntu pęcherzowo-owodniowego w przypadku uropatii zaporowej
- odbarczanie wodogłowia z wykorzystaniem zastawki Orbis-Sigma.
6Radioterapia nowotworów (koszty radioterapii 1 pacjenta)1 200
7Leczenie raka tarczycy1 000
8Przeszczep szpiku autologiczny12 000
9Przeszczep szpiku allogeniczny29 000
10Przeszczep wątroby11 000
11Przeszczep nerki8 000
12Przeszczep trzustki i nerki8 000
13Przeszczep serca6 000
14Plastyka wieńcowa2 500
- aterektomia
- wycięcie naczynia z zespoleniem
- wycięcie naczynia ze wstawką
- walwuloplastyka
15Operacja kardiochirurgiczna w krążeniu pozaustrojowym2 500
oraz bez krążenia pozaustrojowego
- operacje wad wrodzonych serca u niemowląt
- operacje antyarytmiczne
- pomosty wieńcowe.
16Wszczepienie stymulatora rdzeniowego10 000
17Operacyjne leczenie tętniaka lub naczyniaka mózgu (nie dotyczy zabiegów
polegających na ewakuacji krwiaków)7 500
18Przezklinowa operacja przysadki mózgowej2 200
19Operacyjne leczenie padaczki4 900
20Przeszczep rogówki800
21Operacja odwarstwienia siatkówki z witrektomią1 700
22Leczenie nowotworu przy użyciu rutenium1 326
23Operacja wady wrodzonej ucha z niedorozwojem (niewykształceniem) jamy
bębenkowej2 400
24Operacyjne leczenie całkowitej głuchoty90
25Afereza lecznicza450
26Kruszenie kamieni w układzie moczowym (ESVL i PCNL)700
27Operacyjne leczenie i rekonstrukcja twarzoczaszki z użyciem sztucznych
wszczepów2 000
28Endoproteza biodra w przypadku nowotworu3 800
29Endoprotezoplastyka całkowita stawu kolanowego3 300
30Wydłużenie kończyny metodą Ilizarowa1 000
31Operacja replantacyjna1 600
- mikrochirurgiczne przeszczepiania tkanek
32Operacja czaszkowo-twarzowa2 000
33Hemodializa130
Załącznik nr 2
REJESTR UDZIELONYCH ŚWIADCZEŃ WYSOKOSPECJALISTYCZNYCH
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Załącznik nr 5
PODZIAŁ ŚRODKÓW NA ŚWIADCZENIA WYSOKOSPECJALISTYCZNE W BUDŻETACH WOJEWODÓW
w tys. zł
Lp.WojewództwoWzór UdziałSuma dzielona w województwach
125
POLSKA 184 812
1.warszawskie6.109592%11 291
2.bialskopodlaskie0.808504%1 494
3.białostockie1.723911%3 186
4.bielskie2.344427%4 333
5.bydgoskie2.980166%5 508
6.chełmskie0.638142%1 179
7.ciechanowskie1.138070%2 103
8.częstochowskie2.066323%3 819
9.elbląskie1.287494%2 379
10.gdańskie3.670017%6 783
11.gorzowskie1.330794%2 459
12.jeleniogórskie1.417862%2 620
13.kaliskie1.876307%3 468
14.katowickie10.511631%19 427
15.kieleckie2.918569%5 394
16.konińskie1.253478%2 317
17.koszalińskie1.354444%2 503
18.krakowskie3.124881%5 775
19.krośnieńskie1.241324%2 294
20.legnickie1.381827%2 554
21.leszczyńskie1.035121%1 913
22.lubelskie2.616660%4 836
23.łomżyńskie0.871502%1 611
24.łódzkie3.071411%5 676
25.nowosądeckie1.830434%3 383
26.olsztyńskie1.966844%3 635
27.opolskie2.634751%4 869
28.ostrołęckie1.055396%1 950
29.pilskie1.306495%2 415
30.piotrkowskie1.703838%3 149
31.płockie1.348237%2 492
32.poznańskie3.522402%6 510
33.przemyskie1.078531%1 993
34.radomskie1.973332%3 647
35.rzeszowskie1.813217%3 351
36.siedleckie1.694900%3 132
37.sieradzkie1.054449%1 949
38.skierniewickie1.134544%2 097
39.słupskie1.121023%2 072
40.suwalskie1.232880%2 279
41.szczecińskie2.642688%4 884
42.tarnobrzeskie1.528726%2 825
43.tarnowskie1.703327%3 148
44.toruńskie1.749769%3 234
45.wałbrzyskie2.016352%3 726
56.włocławskie1.157603%2 139
47.wrocławskie2.890685%5 342
48.zamojskie1.268251%2 344
49.zielonogórskie1.798871%3 325
Załącznik nr 6
PODZIAŁ ŚRODKÓW NA ŚWIADCZENIA WYSOKOSPECJALISTYCZNE W CZĘŚCI 35 - MINISTERSTWO
ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
w tys. zł
Lp.WojewództwoWzór UdziałSuma dzielona
Rozdz. 8511 Szpitale ogólneRozdz. 8512 Szpitale kliniczneRozdz. 8512
InstytutyRAZEM
125666
POLSKA 6 277,6104 387,739 963,6150 628,9
1.warszawskie6.109592%3846 3782 4429 202,8
2.bialskopodlaskie0.808504%518443231 217,8
3.białostockie1.723911%1081 8006892 596,7
4.bielskie2.344427%1472 4479373 531,4
5.bydgoskie2.980166%1873 1111 1914 489,0
6.chełmskie0.638142%40666255961,2
7.ciechanowskie1.138070%711 1884551 714,3
8.częstochowskie2.066323%1302 1578263 112,5
9.elbląskie1.287494%811 3445151 939,3
10.gdańskie3.670017%2303 8311 4675 528,1
11.gorzowskie1.330794%841 3895322 004,6
12.jeleniogórskie1.417862%891 4805672 135,7
13.kaliskie1.876307%1181 9597502 826,3
14.katowickie10.511631%66010 9734 20115 833,6
15.kieleckie2.918569%1833 0471 1664 396,2
16.konińskie1.253478%791 3085011 888,1
17.koszalińskie1.354444%851 4145412 040,2
18.krakowskie3.124881%1963 2621 2494 707,0
19.krośnieńskie1.241324%781 2964961 869,8
20.legnickie1.381827%871 4425522 081,4
21.leszczyńskie1.035121%651 0814141 559,2
22.lubelskie2.616660%1642 7311 0463 941,4
23.łomżyńskie0.871502%559103481 312,7
24.łódzkie3.071411%1933 2061 2274 626,4
25.nowosądeckie1.830434%1151 9117322 757,2
26.olsztyńskie1.966844%1232 0537862 962,6
27.opolskie2.634751%1652 7501 0533 968,7
28.ostrołęckie1.055396%661 1024221 589,7
29.pilskie1.306495%821 3645221 968,0
30.piotrkowskie1.703838%1071 7796812 566,5
31.płockie1.348237%851 4075392 030,8
32.poznańskie3.522402%2213 6771 4085 305,8
33.przemyskie1.078531%681 1264311 624,6
34.radomskie1.973332%1242 0607892 972,4
35.rzeszowskie1.813217%1141 8937252 731,2
36.siedleckie1.694900%1061 7696772 553,0
37.sieradzkie1.054449%661 1014211 588,3
38.skierniewickie1.134544%711 1844531 709,0
39.słupskie1.121023%701 1704481 688,6
40.suwalskie1.232880%771 2874931 857,1
41.szczecińskie2.642688%1662 7591 0563 980,7
42.tarnobrzeskie1.528726%961 5966112 302,7
43.tarnowskie1.703327%1071 7786812 565,7
44.toruńskie1.749769%1101 8276992 635,7
45.wałbrzyskie2.016352%1272 1058063 037,2
46.włocławskie1.157603%731 2084631 743,7
47.wrocławskie2.890685%1813 0181 1554 354,2
48.zamojskie1.268251%801 3245071 910,4
49.zielonogórskie1.798871%1131 8787192 709,6
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 15 lipca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego sposobu ustalania wielkości
progowej i ceny progu dla towarów rolnych przywożonych z zagranicy.
(Dz. U. Nr 83, poz. 532)
Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o zasadach,
warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne
przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 98, poz. 485) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 października 1995 r. w sprawie
szczegółowego sposobu ustalania wielkości progowej i ceny progu dla towarów
rolnych przywożonych z zagranicy (Dz. U. Nr 118, poz. 570) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Wielkość progowa określona zgodnie z § 2, z zastrzeżeniem ust. 2, może być
skorygowana o bezwzględną zmianę wielkości konsumpcji krajowej danego towaru
rolnego w ostatnim roku okresu bazowego w stosunku do roku poprzedniego.";
2) w § 6 po wyrazie "określana" skreśla się wyrazy "na dany rok kalendarzowy",
3) § 7 otrzymuje brzmienie:
"§ 7. Jeżeli dla danego towaru rolnego nie można określić cen referencyjnych, to
cenę progu ustala się na podstawie następujących danych z lat 1986-1988:
1) cen progu Unii Europejskiej albo cen progu innych członków Światowej
Organizacji Handlu lub
2) statystyk Unii Europejskiej albo statystyk innych członków Światowej
Organizacji Handlu, odnoszących się do importu towarów rolnych, lub
3) handlowych danych statystycznych organizacji międzynarodowych.";
4) § 8 otrzymuje brzmienie:
"§ 8. Ceny referencyjne ustalone do określenia ceny progu, zgodnie z § 6 i 7,
mogą być skorygowane odpowiednio do jakości produktu i stopnia jego
przetworzenia.";
5) skreśla się § 9.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 lipca 1997 r.
w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o autostradach płatnych na drogę
ekspresową S-14.
(Dz. U. Nr 83, poz. 533)
Na podstawie art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach
płatnych (Dz. U. Nr 127, poz. 627 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz.
775) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozciąga się przepisy ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach
płatnych (Dz. U. Nr 127, poz. 627 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz.
775) na drogę ekspresową S-14 - Zachodnia obwodnica Łodzi (A2-A8).
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 9 czerwca 1997 r.
w sprawie niektórych dokumentów stosowanych w postępowaniu dotyczącym kontroli
obrotu z zagranicą towarami i technologiami w związku z porozumieniami i
zobowiązaniami międzynarodowymi oraz sposobu ich ewidencjonowania.
(Dz. U. Nr 83, poz. 534)
Na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o
zasadach szczególnej kontroli obrotu z zagranicą towarami i technologiami w
związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi (Dz. U. Nr 129, poz.
598 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) oraz w związku z art. 8 pkt 2 ustawy z dnia 8
sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie
gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497 i Nr 156, poz.
775) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa wzory wniosków o wydanie pozwolenia na wywóz,
przywóz oraz certyfikatu importowego, pozwolenia na tranzyt towarów i
technologii, dokumenty, które powinny być dołączone do tych wniosków, oraz wzory
pozwolenia na wywóz, przywóz, certyfikatu importowego, pozwolenia na tranzyt
towarów i technologii objętych szczególną kontrolą obrotu z zagranicą w związku
z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi, a także wzór certyfikatu
weryfikacji dostawy i sposób ewidencji takich certyfikatów.
§ 2. Określa się wzory formularzy:
1) wniosku o wydanie pozwolenia na wywóz towarów i technologii objętych
wykazami, o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o
zasadach szczególnej kontroli obrotu z zagranicą towarami i technologiami w
związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi (Dz. U. Nr 129, poz.
598 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), zwanymi dalej "wykazami", stanowiącego
załącznik nr 1 do rozporządzenia,
2) wniosku o wydanie pozwolenia na przywóz towarów i technologii objętych
wykazami oraz wniosku o wydanie certyfikatu importowego, stanowiącego załącznik
nr 2 do rozporządzenia,
3) wniosku o wydanie pozwolenia na tranzyt towarów i technologii objętych
wykazami oraz pozwolenia na tranzyt towarów i technologii objętych wykazami,
stanowiących załącznik nr 3 do rozporządzenia,
4) pozwolenia na wywóz towarów i technologii objętych wykazami, stanowiącego
załącznik nr 4 do rozporządzenia,
5) pozwolenia na przywóz towarów i technologii objętych wykazami, stanowiącego
załącznik nr 5 do rozporządzenia,
6) certyfikatu importowego dla towarów i technologii objętych wykazami,
stanowiącego załącznik nr 6 do rozporządzenia,
7) certyfikatu weryfikacji dostawy, stanowiącego załącznik nr 7 do
rozporządzenia.
§ 3. 1. Do wniosku o wydanie pozwolenia na wywóz towarów i technologii, o którym
mowa w § 2 pkt 1, należy dołączyć następujące dokumenty:
1) odpis z rejestru handlowego lub innego właściwego rejestru, a w przypadku
osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą - zaświadczenie o wpisie do
ewidencji działalności gospodarczej; ponadto dokument pełnomocnictwa, jeżeli
uprawnienie do reprezentowania wnioskodawcy wynika z tego tytułu,
2) certyfikat importowy, wydany przez właściwe władze kraju importera, lub
oświadczenie zagranicznego ostatecznego użytkownika i importera, określające
cele i sposób użytkowania towarów lub technologii w nich opisanych,
3) kopię umowy lub kopię innego dokumentu - faktury, zamówienia, faktury pro
forma - potwierdzającego zawarcie transakcji lub prowadzenie rokowań z podmiotem
zagranicznym,
4) zezwolenia właściwych polskich organów administracji, dotyczące obrotu
towarami i technologiami objętymi wnioskiem, jeżeli wymóg uzyskania takich
zezwoleń wynika z odrębnych przepisów,
5) oświadczenie osoby odpowiedzialnej za koordynację obrotu towarami i
technologiami oraz kontrolę tego obrotu u wnioskodawcy, zawierające następujące
dane:
a) nazwisko i imię,
b) datę i miejsce urodzenia,
c) serię i numer dokumentu stwierdzającego tożsamość,
d) stanowisko,
e) numer telefonu,
6) inne dokumenty, które w ocenie wnioskodawcy mogą ułatwić rozpatrzenie
wniosku.
2. Do wniosku o wydanie pozwolenia na przywóz towarów i technologii, o którym
mowa w § 2 pkt 2, należy dołączyć następujące dokumenty:
1) odpis z rejestru handlowego lub innego właściwego rejestru, a w przypadku
osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą - zaświadczenie o wpisie do
ewidencji działalności gospodarczej; ponadto dokument pełnomocnictwa, jeżeli
uprawnienie do reprezentowania wnioskodawcy wynika z tego tytułu,
2) wykaz ostatecznych użytkowników towarów i technologii wraz z ich
oświadczeniami określającymi, do jakich celów towary i technologie będą
wykorzystywane,
3) kopię umowy lub kopię innego dokumentu - faktury, zamówienia, faktury pro
forma - potwierdzającego zawarcie transakcji lub prowadzenie rokowań z podmiotem
zagranicznym,
4) zezwolenia właściwych polskich organów administracji, dotyczące obrotu
towarami i technologiami objętymi wnioskiem, jeżeli wymóg uzyskania takich
zezwoleń wynika z odrębnych przepisów,
5) oświadczenie osoby odpowiedzialnej za koordynację obrotu towarami i
technologiami oraz kontrolę tego obrotu u wnioskodawcy, zawierające następujące
dane:
a) nazwisko i imię,
b) datę i miejsce urodzenia,
c) serię i numer dokumentu stwierdzającego tożsamość,
d) stanowisko,
e) numer telefonu,
6) inne dokumenty, które w ocenie wnioskodawcy mogą ułatwić rozpatrzenie
wniosku.
3. Do wniosku o wydanie certyfikatu importowego, o którym mowa w § 2 pkt 2,
należy dołączyć następujące dokumenty:
1) odpis z rejestru handlowego lub innego właściwego rejestru, a w przypadku
osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą - zaświadczenie o wpisie do
ewidencji działalności gospodarczej; ponadto dokument pełnomocnictwa, jeżeli
uprawnienie do reprezentowania wnioskodawcy wynika z tego tytułu,
2) informację zagranicznego eksportera o wymogu uzyskania certyfikatu
importowego,
3) kopię umowy lub kopię innego dokumentu - faktury, zamówienia, faktury pro
forma - potwierdzającego zawarcie transakcji lub prowadzenie rokowań z podmiotem
zagranicznym,
4) zezwolenia właściwych polskich organów administracji, dotyczące obrotu
towarami i technologiami objętymi wnioskiem, jeżeli wymóg uzyskania takich
zezwoleń wynika z odrębnych przepisów,
5) wykaz ostatecznych użytkowników towarów lub technologii wraz z ich
oświadczeniami określającymi, do jakich celów towary i technologie będą
wykorzystywane,
6) spis wymagań, poza typowymi warunkami umowy, jakie zagraniczny eksporter lub
producent stawiają polskiemu importerowi lub ostatecznemu użytkownikowi w
odniesieniu do sposobu użytkowania i postępowania z towarami lub technologiami
objętymi umową,
7) oświadczenie osoby odpowiedzialnej za koordynację obrotu towarami i
technologiami oraz kontrolę tego obrotu u wnioskodawcy, zawierające następujące
dane:
a) nazwisko i imię,
b) datę i miejsce urodzenia,
c) serię i numer dokumentu stwierdzającego tożsamość,
d) stanowisko,
e) numer telefonu,
8) inne dokumenty, które w ocenie wnioskodawcy mogą ułatwić rozpatrzenie
wniosku.
4. Jeżeli z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1-3, występuje osoba fizyczna nie
prowadząca działalności gospodarczej, to zamiast zaświadczenia o wpisie do
ewidencji działalności gospodarczej okazuje ona przy składaniu wniosku dokument
stwierdzający tożsamość. W takim przypadku przepisy § 3 ust. 1 pkt 5, ust. 2 pkt
5 oraz ust. 3 pkt 7 stosuje się odpowiednio.
5. Do wniosku o wydanie pozwolenia na tranzyt, o którym mowa w § 2 pkt 3, należy
dołączyć następujące dokumenty:
1) wypełniony formularz Jednolitego Dokumentu Administracyjnego (SAD),
2) zezwolenia właściwych polskich organów administracji, dotyczące obrotu
towarami i technologiami objętymi wnioskiem, jeżeli wymóg uzyskania takich
zezwoleń wynika z odrębnych przepisów,
3) dokumenty niezbędne przy przewozie towarów niebezpiecznych, których wymóg
przedłożenia wynika z odrębnych przepisów oraz umów międzynarodowych,
4) dokumenty świadczące o tym, że przesyłka jest kierowana do określonego
odbiorcy.
6. Jeżeli wnioskodawca po raz kolejny składa wniosek o wydanie pozwolenia na
wywóz lub przywóz towarów i technologii albo certyfikatu importowego, to nie
jest on obowiązany dołączyć do wniosku dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 1
i 5, ust. 2 pkt 1 i 5 oraz ust. 3 pkt 1 i 7, chyba że dane i informacje zawarte
w tych dokumentach uległy zmianie.
7. Jeżeli wnioskodawcą jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółka
akcyjna z siedzibą w Rzeczypospolitej Polskiej, to do wniosków, o których mowa w
ust. 1-3 i 5, należy dołączyć informacje określone odpowiednio w art. 1991 § 1
pkt 2-4 i art. 3701 § 2 pkt 2-4 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z
dnia 27 czerwca 1934 r. - Kodeks handlowy (Dz. U. Nr 57, poz. 502, z 1946 r. Nr
57, poz. 321, z 1950 r. Nr 34, poz. 312, z 1964 r. Nr 16, poz. 94, z 1969 r. Nr
13, poz. 95, z 1988 r. Nr 41, poz. 326, z 1990 r. Nr 17, poz. 98 i Nr 51, poz.
298, z 1991 r. Nr 35, poz. 155, Nr 94, poz. 418 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr
121, poz. 591, z 1995 r. Nr 96, poz. 478 oraz z 1996 r. Nr 6, poz. 43).
§ 4. Podmiot uprawniony do obrotu z zagranicą towarami i technologiami na
podstawie certyfikatu importowego jest obowiązany prowadzić ewidencję
certyfikatów weryfikacji dostawy w sposób umożliwiający potwierdzenie otrzymania
towaru i technologii wyszczególnionych w certyfikacie importowym, w
szczególności w formie księgi rejestrowej lub na elektronicznych nośnikach
informacji.
§ 5. Do złożonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia wniosków,
dotyczących udzielenia pozwoleń na wywóz, przywóz i tranzyt towarów i
technologii objętych wykazami oraz dotyczących wydania certyfikatu dla takich
towarów i technologii, stosuje się przepisy dotychczasowe.
§ 6. Traci moc rozporządzenie Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z
dnia 5 sierpnia 1994 r. w sprawie określenia wzorów wniosków o wydanie
certyfikatu importowego, pozwolenia na przywóz, wywóz lub tranzyt towarów i
technologii, dokumentów, które powinny być dołączone do tych wniosków, oraz
wzorów certyfikatu importowego, pozwolenia na przywóz, wywóz lub tranzyt towarów
i technologii objętych szczególną kontrolą obrotu z zagranicą w związku z
porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi, a także wzoru certyfikatu
weryfikacji dostawy i sposobu ewidencjonowania takich certyfikatów (Dz. U. Nr
95, poz. 463 i Nr 131, poz. 668).
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki: W. Kaczmarek
Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 9 czerwca 1997 r. (poz.
534)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Załącznik nr 7
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 27 czerwca 1997 r.
w sprawie obowiązku stosowania Polskich Norm.
(Dz. U. Nr 83, poz. 535)
Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz.
U. Nr 55, poz. 251 i z 1995 r. Nr 95, poz. 471) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wprowadza się obowiązek stosowania Polskich Norm wymienionych w załączniku
do rozporządzenia.
§ 2. Polska Norma, wymieniona w załączniku do rozporządzenia w dziale 12
Produkty spożywcze w poz. 28, obowiązuje do dnia 31 grudnia 1997 r.
§ 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z
dnia 18 marca 1994 r. w sprawie obowiązku stosowania Polskich Norm (Dz. U. Nr
40, poz. 152, z 1995 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 611 oraz z 1996 r. Nr 65,
poz. 322).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 60 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem § 1, który w odniesieniu do Polskiej Normy wymienionej w załączniku do
rozporządzenia w dziale 12 Produkty spożywcze w poz. 27 - wchodzi w życie z
dniem 1 stycznia 1998 r.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
27 czerwca 1997 r. (poz. 535)
WYKAZ POLSKICH NORM DO OBOWIĄZKOWEGO STOSOWANIA
DZIAŁ 05
Środki transportowe i opakowania
Klasa 058. Opakowania metalowe
1. PN-85/O-79552 Opakowania jednostkowe blaszane. Pudełka i ich zamknięcia do
artykułów spożywczych niekonserwowych i artykułów przemysłowych. Ogólne
wymagania i badania.
DZIAŁ 06
Energetyka i elektrotechnika
Klasa 060. Przepisy i normy ogólne
1. PN-87/E-05026/01 Ogrodzenia elektryczne w rolnictwie. Postanowienia ogólne.
2. PN-87/E-05026/02 Ogrodzenia elektryczne w rolnictwie. Elektryzatory.
Bezpieczeństwo użytkowania. Ogólne wymagania i badania.
DZIAŁ 07
Budownictwo i materiały budowlane
Klasa 077. Urządzenia hydrotechniczne
1. PN-92/B-12041 Melioracje wodne. Obszar oddziaływania.
2. PN-93/B-12043 Drenowanie. Wykonawstwo. Roboty przygotowawcze.
3. PN-B-12045:1994 Drenowanie. Projektowanie. Zabiegi towarzyszące.
4. PN-B-12080:1996 Urządzenia wodno-melioracyjne - Elementy drewnianych ścianek
szczelnych - Wymagania i badania.
5. PN-B-12081:1996 Urządzenia wodno-melioracyjne - Przepusty rurowe - Wymiary.
6. PN-B-12082:1996 Urządzenia wodno-melioracyjne - Darniowanie - Wymagania i
badania przy odbiorze.
7. PN-B-12083:1996 Urządzenia wodno-melioracyjne - Bruki z kamienia naturalnego
- Wymagania i badania przy odbiorze.
8. PN-B-12084:1996 Drenowanie - Terminologia.
9. PN-B-12085:1996 Drenowanie - Zasady rozplanowania sieci drenarskiej.
10. PN-B-12086:1997 Drenowanie - Wymiarowanie zbieraczy.
11. PN-B-12087:1997 Drenowanie - Ujęcie i odprowadzenie wód źródlanych i
wysiękowych.
12. PN-B-12088:1997 Drenowanie - Zabezpieczenia rurociągów drenarskich.
13. PN-B-12089:1997 Drenowanie - Układanie sączków drenarskich - Wymagania i
badania przy odbiorze.
DZIAŁ 12
Produkty spożywcze
Klasa 120. Przepisy i normy ogólne
1. PN-83/A-07005 Towary żywnościowe. Warunki klimatyczne i okresy przechowywania
w chłodniach.
2. PN-64/A-07008 Warunki higienicznosanitarne w chłodniach.
3. PN-77/A-94001 Mrożone wyroby kulinarne. Klasyfikacja, nazwy i określenia - z
wyłączeniem części dotyczącej klasyfikacji.
Klasa 121. Mięso, produkty mięsne i mleczarskie
4. PN-65/A-82000 Mięso i podroby zwierząt rzeźnych. Wspólne wymagania i badania.
5. PN-91/A-82001 Mięso w tuszach, półtuszach i ćwierćtuszach - wraz ze zmianą
PN-A-82001/A1:1995 i zmianą PN-A-82001/A2:1996.
6. PN-86/A-82002 Wieprzowina. Części zasadnicze.
7. PN-88/A-82003 Wołowina. Części zasadnicze.
8. PN-86/A-82004 Podroby zwierząt rzeźnych.
9. PN-A-82005:1996 Cielęcina - Części zasadnicze.
10. PN-A-82006:1996 Baranina - Części zasadnicze.
11. PN-A-82007:1996 Przetwory mięsne - Wędliny.
12. PN-A-82008:1996 Przetwory mięsne paczkowane.
13. PN-A-82009:1997 Mięso i przetwory mięsne - Mięso mielone.
14. PN-A-82010:1997 Mięso i przetwory mięsne - Hamburgery.
15. PN-A-82011:1996 Wyroby garmażeryjne - Półprodukty z mięsa i podrobów.
Wymagania.
16. PN-A-82012:1996 Wyroby garmażeryjne - Wyroby gotowe z mięsa i podrobów.
Wymagania.
17. PN-A-82013:1996 Wyroby garmażeryjne kulinarne - Wymagania.
18. PN-A-82120:1994 Mięso zwierząt rzeźnych. Transport.
19. PN-A-82201:1996 Mrożone wyroby kulinarne - Półprodukty i potrawy.
20. PN-93/A-82245 Żelatyna spożywcza.
21. PN-A-82300:1995 Wyroby garmażeryjne niemięsne.
22. PN-76/A-85700 Kości. Klasyfikacja, nazwy i określenia - z wyłączeniem części
dotyczącej klasyfikacji.
23. PN-85/A-85800 Słonina.
24. PN-90/A-85802 Tłuszcze zwierzęce jadalne topione - z wyłączeniem p. 5.2.
25. PN-88/A-85804 Tłuszcze zwierząt rzeźnych. Podstawowe nazwy, określenia i
klasyfikacja - z wyłączeniem części dotyczącej klasyfikacji.
26. PN-89/A-85816 Tłuszcze zwierzęce surowe jadalne.
27. PN-A-86002:1995 Mleko surowe do skupu.
28. PN-81/A-86002 Mleko surowe do skupu.
29. PN-A-86003:1996 Mleko i przetwory mleczne - Mleko spożywcze.
30. PN-91/A-86005 Mleko kozie pasteryzowane.
31. PN-92/A-86024 Mleko i przetwory mleczarskie - Mleko w proszku - wraz ze
zmianą PN-A-86024/A1:1996.
32. PN-A-86025:1994 Modyfikowane mleko i mieszanka dla niemowląt typu Laktovit.
33. PN-82/A-86032 Kontrola czystości mikrobiologicznej urządzeń mleczarskich,
naczyń i sprzętu pomocniczego. Metody badań i kryteria oceny.
34. PN-82/A-86043 Mleko i przetwory mleczarskie - Mleko zagęszczone - wraz ze
zmianą PN-82/A-86043 Zmiana 3:1996.
35. PN-90/A-86050 Mleko i przetwory mleczarskie. Śmietanka i śmietana - wraz ze
zmianą PN-90/A-86050 Zmiana 2:1996.
36. PN-83/A-86061 Mleko i przetwory mleczarskie - Napoje mleczne fermentowane -
wraz ze zmianą PN-83/A-86061 Zmiana 4:1996 i zmianą PN-83/A-86061 Zmiana 5:1996.
37. PN-A-86155:1995 Mleko i przetwory mleczne - Masło.
38. PN-68/A-86230 Mleko i przetwory mleczarskie - Sery podpuszczkowe
dojrzewające - wraz ze zmianą PN-68/A-86230 Zmiana 13:1996.
39. PN-66/A-86233 Mleko i przetwory mleczarskie - Sery topione - Wspólne
wymagania i badania - wraz ze zmianą PN-66/A-86233 Zmiana 16:1996.
40. PN-91/A-86300 Mleko i przetwory mleczarskie. Sery twarogowe niedojrzewające
- wraz ze zmianą PN-A-86300/A1:1996.
41. PN-63/A-86363 Mleko i przetwory mleczarskie. Cukier mlekowy.
42. PN-80/A-86431 Mleko i przetwory mleczarskie - Lody - wraz ze zmianą
PN-80/A-86431 Zmiana 7:1996.
43. PN-A-86501:1996 Przetwory jajowe chłodzone i mrożone - Wymagania i metody
badań.
44. PN-89/A-86502 Przetwory jajowe suszone.
45. PN-85/A-86503 Jaja spożywcze.
46. PN-86/A-86504 Jaja kurze do skupu.
47. PN-90/A-86505 Jaja i przetwory jajowe. Terminologia.
48. PN-84/A-86520 Tuszki drobiowe.
49. PN-92/A-86521 Mięso i przetwory drobiowe. Terminologia.
50. PN-92/A-86522 Mięso drobiowe oddzielone mechanicznie.
51. PN-A-86523:1995 Produkty drobiarskie - Podroby drobiowe.
52. PN-A-86524:1994 Mięso drobiowe w elementach.
53. PN-A-86525:1996 Produkty drobiarskie - Konserwy drobiowe - Wymagania
wspólne.
54. PN-A-86526:1995 Produkty drobiarskie - Wędliny drobiowe - Wymagania wspólne.
55. PN-A-86527:1996 Produkty drobiarskie - Półprodukty z surowego mięsa
drobiowego - Wymagania i metody badań.
56. PN-A-86528:1996 Produkty drobiarskie - Wyroby garmażeryjne gotowe z mięsa
drobiowego - Wymagania i metody badań.
Klasa 123. Przetwory zbożowe i produkty
przetworów zbożowych
57. PN-91/A-74017 Przetwory zbożowe i makaron. Pakowanie, przechowywanie i
transport.
58. PN-93/A-74020 Przetwory zbożowe. Mąka makaronowa zwyczajna - wraz ze zmianą
PN-93/A-74020 Zmiana 2:1996.
59. PN-92/A-74021 Przetwory zbożowe. Mąka makaronowa durum.
60. PN-91/A-74022 Przetwory zbożowe. Mąka pszenna - wraz ze zmianą
PN-A-74022/A1:1996.
61. PN-86/A-74032 Przetwory zbożowe. Mąka żytnia.
62. PN-88/A-74036 Przetwory zbożowe. Kasza manna.
63. PN-82/A-74037 Przetwory zbożowe. Płatki owsiane.
64. PN-A-74039:1996 Produkty specjalnego przeznaczenia. Otręby zbożowe.
65. PN-92/A-74101 Pieczywo żytnie - wraz ze zmianą PN-93/A-74101 Zmiana 2:1996.
66. PN-93/A-74103 Pieczywo mieszane - wraz ze zmianą PN-93/A-74103 Zmiana
2:1996.
67. PN-92/A-74105 Pieczywo pszenne zwykłe i wyborowe - wraz ze zmianą
PN-92/A-74105 Zmiana 2:1996.
68. PN-94/A-74106 Pieczywo pszenne półcukiernicze - wraz ze zmianą
PN-A-74106/A1:1996.
69. PN-A-74109:1996 Pieczywo o przedłużonej trwałości.
70. PN-A-74110:1994 Pieczywo. Pakowanie, przechowywanie i transport - wraz ze
zmianą PN-A-74110/A1:1996.
71. PN-A-74123:1997 Produkty dietetyczne. Pieczywo bezglutenowe.
72. PN-87/A-74131 Makaron.
73. PN-93/A-74133 Makaron zwyczajny.
74. PN-79/A-74201 Przetwory zbożowe. Kasza jaglana.
75. PN-60/A-74202 Przetwory zbożowe. Kasza pęczak pszenny.
76. PN-87/A-74203 Przetwory zbożowe. Kasza jęczmienna.
77. PN-76/A-74204 Przetwory zbożowe. Kasza gryczana.
78. PN-A-74205:1997 Przetwory zbożowe - Kaszki i mączki kukurydziane.
79. PN-73/A-74600 Przetwory zbożowe. Groch obłuskany polerowany.
Klasa 124. Przetwory ziemniaczane, cukier i wyroby
cukiernicze i ciastkarskie
80. PN-84/A-74771 Przetwory skrobiowe. Glukoza krystaliczna.
81. PN-A-74780:1996 Przetwory ziemniaczane - Smażone przekąski ziemniaczane - w
zakresie liczby kwasowej i zawartości nadtlenków w tłuszczu oraz wymagań
mikrobiologicznych.
82. PN-87/A-74820 Skrobia, pochodne i produkty uboczne. Słownictwo.
83. PN-76/A-74821 Spożywcze przetwory ziemniaczane. Nazwy i określenia.
84. PN-A-74850:1996 Cukier biały.
85. PN-87/A-74852 Produkty przemysłu cukrowniczego. Terminy i określenia.
86. PN-93/A-88000 Wyroby cukiernicze trwałe. Terminologia.
87. PN-93/A-88100 Wyroby cukiernicze trwałe. Guma do żucia.
Klasa 125. Produkty owocowe i warzywne
88. PN-71/A-75000 Przetwory owocowe i warzywne. Klasyfikacja, nazwy i określenia
- z wyłączeniem części dotyczącej klasyfikacji.
89. PN-70/A-75030 Grzyby świeże i przetwory grzybowe. Nazwy i określenia.
90. PN-69/A-75047 Półprodukty owocowe. Przeciery.
91. PN-A-75048:1994 Przetwory owocowo-warzywne. Soki dla dzieci.
92. PN-A-75049:1996 Przetwory owocowe - Kremogeny.
93. PN-A-75100:1994 Przetwory owocowe. Dżemy.
94. PN-93/A-75102 Przetwory owocowe. Powidła śliwkowe.
95. PN-93/A-75103 Przetwory owocowe. Marmolada.
96. PN-A-75104:1994 Przetwory owocowe. Galaretki.
97. PN-A-75931:1994 Przetwory owocowe. Soki owocowe.
98. PN-64/A-75952 Półprodukty owocowe. Soki owocowe surowe (moszcze).
99. PN-75/A-75953 Przetwory owocowe. Kompoty.
100. PN-70/A-75955 Soki owocowe wysokosłodzone.
101. PN-A-75956:1994 Przetwory owocowe. Nektary.
102. PN-A-75957:1994 Przetwory owocowe. Soki owocowe zagęszczone.
103. PN-A-75958:1994 Produkty warzywne i owocowo-warzywne. Soki.
104. PN-A-75960:1996 Konserwy mięsnowarzywne.
105. PN-93/A-76100 Kawa palona.
106. PN-75/A-77601 Przetwory warzywne. Koncentrat pomidorowy.
107. PN-72/A-77603 Przetwory warzywne. Warzywa suszone.
108. PN-75/A-77605 Przetwory owocowe. Owoce leśne suszone.
109. PN-A-77606:1996 Przetwory warzywne - Przecier pomidorowy.
110. PN-72/A-77700 Przetwory warzywne. Kapusta kwaszona.
111. PN-70/A-77701 Produkty warzywne. Ogórki kwaszone.
112. PN-A-77801:1997 Przetwory warzywne - Ogórki konserwowe i korniszony.
113. PN-76/A-77802 Przetwory warzywne. Fasolka konserwowa.
114. PN-76/A-77803 Przetwory warzywne. Groszek konserwowy.
115. PN-79/A-77804 Przetwory warzywne. Pomidory całe, obierane, sterylizowane.
116. PN-A-77805:1997 Produkty warzywne - Zagęszczony sok z buraków ćwikłowych.
117. PN-77/A-78502 Półprzetwory grzybowe. Grzyby w solance.
118. PN-92/A-78503 Przetwory grzybowe. Grzyby marynowane.
119. PN-80/A-78505 Przetwory grzybowe. Grzyby sterylizowane.
120. PN-89/A-78510 Przetwory grzybowe. Grzyby Suszone.
121. PN-74/A-78515 Przetwory grzybowe. Mączka grzybowa jadalna.
122. PN-92/A-78600 Marchew zamrożona.
123. PN-A-78601:1994 Fasola szparagowa zamrożona.
124. PN-A-78602:1996 Różyczki kalafiora zamrożone.
125. PN-93/A-78650 Borówki czernice zamrożone.
126. PN-A-86950:1995 Majonez.
Klasa 126. Tłuszcze roślinne
127. PN-92/A-86907 Margaryna. Wspólne wymagania i badania.
128. PN-86/A-86908 Tłuszcze roślinne jadalne. Rafinowane oleje roślinne.
129. PN-A-86909:1996 Oleje i tłuszcze roślinne oraz zwierzęce - Rafinowane
tłuszcze uwodornione - w zakresie liczby kwasowej oraz zawartości nadtlenków i
sumy kwasów C22 w tłuszczu uwodornionym.
130. PN-74/A-86945 Produkty przemysłu olejarskiego. Klasyfikacja, nazwy i
określenia, z wyłączeniem części dotyczącej klasyfikacji.
Klasa 127. Napoje alkoholowe i bezalkoholowe
131. PN-93/A-79021 Wyroby spirytusowe, produkty i półprodukty. Terminologia.
132. PN-93/A-79031 Napoje bezalkoholowe. Terminologia, klasyfikacja - z
wyłączeniem części dotyczącej klasyfikacji.
133. PN-93/A-79032 Napoje bezalkoholowe gazowane - wraz ze zmianą
PN-A-79032/A1:1996.
134. PN-A-79034:1994 Napoje bezalkoholowe niegazowane.
135. PN-A-79035:1994 Napoje bezalkoholowe niskogazowane.
136. PN-A-79038:1995 Napoje bezalkoholowe gazowane słodzone aspartamem i
aspartamem z acesulfamem K.
137. PN-A-79039:1996 Napoje bezalkoholowe gazowane słodzone cukrem i aspartamem,
cukrem i aspartamem z acesulfamem K oraz cukrem i acesulfamem K.
138. PN-A-79098:1995 Piwo.
139. PN-80/A-79121 Wino owocowe.
140. PN-A-79122:1996 Wino gronowe.
141. PN-64/A-79123 Miody pitne.
142. PN-A-79124:1996 Aromatyzowane wino gronowe.
143. PN-A-79522:1994 Spirytus rektyfikowany.
144. PN-90/A-79523 Spirytus surowy.
145. PN-A-79530:1995 Wyroby spirytusowe gatunkowe - Wspólne wymagania i badania.
146. PN-A-79531:1995 Wyroby spirytusowe czyste - Wspólne wymagania i badania.
147. PN-75/A-79532 Denaturat.
Klasa 128. Wyroby tytoniowe
148. PN-75/A-99000 Tytoń i wyroby tytoniowe. Nazwy i określenia - wraz ze zmianą
PN-A-99000/A1:1996.
149. PN-86/A-99005 Wyroby tytoniowe. Papierosy. Wspólne wymagania i badania -
wraz ze zmianą PN-86/A-99005 Zmiana 5:1996.
150. PN-ISO 10185:1994 Tytoń i wyroby tytoniowe. Terminologia.
Klasa 129. Koncentraty spożywcze, substancje smakowe i konserwujące, drożdże
151. PN-87/A-79002 Drożdże piekarskie prasowane - wraz ze zmianą
PN-87/A-79002/A1:1995.
152. PN-75/A-79003 Drożdże piekarskie suszone.
153. PN-A-79733:1996 Ocet.
154. PN-86/A-94000 Koncentraty spożywcze. Klasyfikacja, nazwy i określenia - z
wyłączeniem części dotyczącej klasyfikacji.
155. PN-A-94011:1996 Koncentraty spożywcze - Koncentraty lodów.
156. PN-A-94050:1996 Koncentraty spożywcze - Koncentraty obiadowe.
157. PN-A-94051:1996 Koncentraty spożywcze - Koncentraty deserów.
158. PN-A-94052:1996 Koncentraty spożywcze - Buliony, rosoły i hydrolizaty
białkowe.
159. PN-93/A-95000 Koncentraty ciast bezglutenowych.
DZIAŁ 15
Rolnictwo i leśnictwo
Klasa 150. Przepisy i normy ogólne
1. PN-83/R-04012/00 Analiza chemiczno-rolnicza roślin. Pobieranie próbek. Zakres
normy i postanowienia ogólne.
2. PN-83/R-04012/01 Analiza chemiczno-rolnicza roślin. Pobieranie próbek.
Rośliny zbożowe.
3. PN-87/R-04012/02 Analiza chemiczno-rolnicza roślin. Pobieranie próbek. Użytki
zielone.
4. PN-88/R-04012/03 Analiza chemiczno-rolnicza roślin. Pobieranie próbek.
Rośliny okopowe - bulwy ziemniaka.
5. PN-88/R-04013 Analiza chemiczno-rolnicza roślin. Oznaczanie powietrznie
suchej i suchej masy.
6. PN-91/R-04014 Analiza chemiczno-rolnicza roślin. Metody mineralizacji
materiału roślinnego do oznaczania makro- i mikroelementów.
7. PN-92/R-04016 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Oznaczanie zawartości
przyswajalnego cynku.
8. PN-92/R-04017 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Oznaczanie zawartości
przyswajalnej miedzi.
9. PN-93/R-04018 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Oznaczanie zawartości
przyswajalnego boru.
10. PN-93/R-04019 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Oznaczanie zawartości
przyswajalnego manganu.
11. PN-R-04020:1994 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Oznaczanie zawartości
przyswajalnego magnezu.
12. PN-R-04021:1994 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Oznaczanie zawartości
przyswajalnego żelaza.
13. PN-R-04022:1996 Analiza chemiczno-rolnicza gleby - Oznaczanie zawartości
przyswajalnego potasu w glebach mineralnych.
14. PN-R-04023:1996 Analiza chemiczno-rolnicza gleby - Oznaczanie zawartości
przyswajalnego fosforu w glebach mineralnych.
15. PN-83/R-04150 Zabiegi uprawowe. Nazwy i określenia.
Klasa 151. Materiał siewny upraw polowych
16. PN-78/R-65023 Materiał siewny. Nasiona roślin rolniczych.
17. PN-79/R-65648 Materiał siewny. Sadzeniaki ziemniaka.
Klasa 152. Produkty upraw polowych
18. PN-75/R-65031 Ziarno roślin strączkowych jadalnych. Fasola.
19. PN-81/R-65032 Ziarno roślin strączkowych jadalnych. Groch.
20. PN-90/R-66151 Rośliny przemysłowe oleiste. Ziarno rzepaku i rzepiku
podwójnie ulepszonego - w zakresie zawartości kwasu erukowego w tłuszczu.
21. PN-75/R-74450 Rośliny okopowe. Ziemniaki jadalne.
22. PN-75/R-74453 Rośliny okopowe. Ziemniaki jadalne wczesne.
Klasa 153. Owoce, warzywa, rośliny zielarskie, grzyby, kwiaty
23. PN-R-67008:1996 Materiał siewny. Nasiona drzew owocowych.
24. PN-R-67009:1997 Materiał siewny. Nasiona roślin zielarskich.
25. PN-84/R-67010 Materiał szkółkarski. Podkładki drzew i krzewów owocowych.
26. PN-83/R-67011 Materiał szkółkarski. Drzewka owocowe - jabłonie, grusze,
śliwy, czereśnie, wiśnie, brzoskwinie i morele - z wyłączeniem części dotyczącej
etykietowania opakowań jednostkowych drzewek owocowych.
27. PN-91/R-67012 Materiał szkółkarski. Zrazy i sadzonki roślin sadowniczych.
28. PN-R-67013:1996 Materiał siewny. Drzewka orzecha włoskiego.
29. PN-R-67032:1996 Materiał siewny. Nasiona roślin kwiaciarskich.
30. PN-R-67040:1996 Materiał szkółkarski. Sadzonki truskawki i poziomki.
31. PN-R-67041:1996 Materiał szkółkarski. Aronia czarnoowocowa.
32. PN-R-67042:1996 Materiał szkółkarski. Borówka wysoka.
33. PN-R-67043:1996 Materiał szkółkarski. Sadzonki maliny i jeżyny.
34. PN-R-67045:1996 Materiał szkółkarski. Krzewy leszczyny.
35. PN-R-67046:1996 Materiał szkółkarski. Rośliny porzeczek agrestu i winorośli.
36. PN-R-67050:1996 Materiał siewny. Nasiona roślin warzywnych.
37. PN-69/R-75021 Owoce świeże. Badanie jakości.
38. PN-84/R-75024 Owoce świeże. Jabłka.
39. PN-73/R-75025 Owoce świeże. Gruszki.
40. PN-73/R-75026 Owoce świeże. Śliwki.
41. PN-72/R-75027 Owoce świeże. Czereśnie.
42. PN-72/R-75028 Owoce świeże. Wiśnie.
43. PN-R-75031:1996 Agrest.
44. PN-R-75033:1996 Porzeczka.
45. PN-75/R-75078 Grzyby świeże. Pieczarki uprawne.
46. PN-92/R-75100 Album części morfologicznych i strukturalnych owoców.
47. PN-R-75349:1996 Uprawy warzywne i ozdobne pod osłonami - Terminologia.
48. PN-70/R-75350 Warzywa świeże. Podstawowe nazwy i określenia.
49. PN-89/R-75351 Album części morfologicznych i strukturalnych warzyw.
50. PN-71/R-75356 Warzywa świeże. Badanie jakości.
51. PN-87/R-75357 Warzywa świeże. Cebula.
52. PN-84/R-75358 Warzywa świeże. Marchew.
53. PN-85/R-75359 Warzywa świeże. Ogórki.
54. PN-72/R-75361 Warzywa świeże. Kalafiory.
55. PN-72/R-75362 Warzywa świeże. Kapusta.
56. PN-91/R-75368 Warzywa świeże. Pomidory.
57. PN-R-75409:1996 Przechowywanie warzyw - Terminologia.
58. PN-R-75502:1996 Morele.
59. PN-R-75505:1996 Bakłażan.
60. PN-R-75508:1996 Kapusta brukselska.
61. PN-R-75518:1996 Czosnek.
62. PN-R-75519:1996 Winogrona.
63. PN-R-75521:1996 Por.
64. PN-R-75522:1996 Sałaty oraz endywie o liściach kędzierzawych i endywie o
liściach szerokich (batawie).
65. PN-R-75526:1996 Brzoskwinie i nektaryny.
66. PN-R-75528:1996 Papryka słodka.
67. PN-R-75532:1996 Maliny.
68. PN-R-75534:1996 Szpinak.
69. PN-R-75535:1996 Truskawki.
70. PN-R-75538:1996 Cykoria sałatowa.
71. PN-R-75541:1996 Cukinia.
72. PN-73/R-75761 Warzywa świeże. Szparagi.
73. PN-77/R-75762 Warzywa świeże. Fasola szparagowa.
74. PN-80/R-75763 Warzywa świeże. Groch zielony.
75. PN-76/R-78505 Grzyby świeże.
Klasa 154. Produkty paszowe
76. PN-66/R-64740 Mleko i przetwory mleczarskie. Mleko odtłuszczone paszowe.
77. PN-75/R-64766 Pasze. Otręby zbożowe.
78. PN-80/R-64773 Pasze sypkie. Śruty i expellery z nasion oleistych.
79. PN-93/R-64801 Pasze. Mączki paszowe pochodzenia zwierzęcego.
80. PN-67/R-64804 Przetwory zbożowe przeznaczone na pasze. Śruty zbożowe.
81. PN-92/R-64809 Wytyczne sanitarnohigieniczne w produkcji mączek paszowych i
tłuszczów technicznych pochodzenia zwierzęcego.
82. PN-64/R-64812 Mieszanki paszowe. Wymagania sanitarnohigieniczne w produkcji.
Klasa 155. Pszczelarstwo
83. PN-88/A-77626 Miód pszczeli.
84. PN-A-77627:1996 Koncentrat propolisu.
85. PN-R-78891:1996 Propolis - kit pszczeli.
86. PN-R-78892:1996 Świeże mleko pszczele.
87. PN-R-78893:1996 Obnóża pyłkowe.
Klasa 157. Produkcja zwierzęca
88. PN-87/P-22027 Skóry surowe futrzarskie. Nazwy i określenia.
89. PN-90/R-22253 Pierze pościelowe.
90. PN-83/R-78002 Konie rzeźne powyżej dwóch lat.
91. PN-64/R-78003 Klasyfikacja koni, bydła, trzody chlewnej i owiec według
wieku.
92. PN-83/R-78004 Konie rzeźne. Źrebięta w wieku od 6 do 24 miesięcy.
93. PN-92/R-78101 Trzoda chlewna. Terminologia.
94. PN-92/R-78102 Bydło. Terminologia.
95. PN-62/R-78219 Trzoda chlewna. Prosięta i warchlaki.
96. PN-84/R-78220 Tuczniki i tusze bekonowe.
97. PN-76/R-78310 Zwierzęta rzeźne. Króliki.
98. PN-76/R-78311 Zwierzęta rzeźne. Nutrie.
99. PN-92/R-78550 Drób rzeźny. Brojlery, kurczęta, kury i koguty.
100. PN-93/R-78551 Drób rzeźny. Indyki.
101. PN-93/R-78552 Drób rzeźny. Kaczki, gęsi, kaczki brojlery i gęsi brojlery.
102. PN-85/R-78563 Jaja kurze wylęgowe.
Klasa 158. Zwierzyna łowna, zwierzęta futerkowe, ryby
103. PN-76/R-93000 Rybactwo stawowe. Nazwy i określenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 27 czerwca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie obowiązku stosowania norm branżowych.
(Dz. U. Nr 83, poz. 536)
Na podstawie art. 19 ust. 2 w związku z art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 3 kwietnia
1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz. 251 i z 1995 r. Nr 95, poz. 471)
zarządza się, co następuje:
§ 1. "Wykaz norm branżowych do obowiązkowego stosowania", stanowiący załącznik
do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 marca
1994 r. w sprawie obowiązku stosowania norm branżowych (Dz. U. Nr 40, poz. 153,
z 1995 r. Nr 2, poz. 9 i Nr 127, poz. 612 oraz z 1996 r. Nr 65, poz. 323),
otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 60 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
27 czerwca 1997 r. (poz. 536)
WYKAZ NORM BRANŻOWYCH DO OBOWIĄZKOWEGO STOSOWANIA
DZIAŁ 01
Górnictwo, kopaliny
Klasa 011. Kopaliny węglowe
Grupa 0119. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie.
Przechowywanie. Transport
1. BN-77/0520-01 Torf i wyroby z torfu. Oznaczanie stopnia rozkładu torfu.
2. BN-72/0520-06 Wyroby z torfu do celów rolniczych. Oznaczanie zawartości
popiołu.
3. BN-72/0520-07 Wyroby z torfu do celów rolniczych. Oznaczanie zawartości wody.
4. BN-72/0520-08 Wyroby z torfu do celów rolniczych. Oznaczanie pojemności
wodnej.
5. BN-72/0520-09 Wyroby z torfu do celów rolniczych. Oznaczanie odczynu (pH w
H2O).
DZIAŁ 07
Budownictwo i materiały budowlane
Klasa 072. Technika sanitarna i pożarnicza
Grupa 0721. Wodociągi i kanalizacja
1. BN-82/9192-06 Wodociągi wiejskie. Szczelność przewodów z PCW układanych
metodą bezodkrywkową. Wymagania i badania przy odbiorze.
2. BN-88/9192-07 Wodociągi wiejskie. Wbudowanie zestawów wodomierzowych na
przyłączach wodociągowych.
Klasa 077. Urządzenia hydrotechniczne
Grupa 0773. Melioracja. Zabezpieczanie i umacnianie brzegów
3. BN-83/8959-01 Urządzenia melioracji wodnych. Nasypy. Wymagania i badania przy
odbiorze.
4. BN-74/9191-01 Urządzenia wodnomelioracyjne. Przepusty z rur betonowych i
żelbetowych. Wymagania i badania przy odbiorze.
5. BN-75/9191-04 Urządzenia wodnomelioracyjne. Bród. Wymagania i badania.
6. BN-79/9191-05 Urządzenia melioracji wodnych. Mnichy drewniane.
7. BN-84/9191-07 Urządzenia melioracji wodnych. Otwory jazów. Wymiary.
8. BN-73/9191-10 Urządzenia wodnomelioracyjne. Zastawki. Wymiary.
9. BN-74/9191-11 Urządzenia wodnomelioracyjne. Stopnie. Wymiary.
10. BN-89/9191-12 Nawodnienia. Deszczowanie. Podstawowe pojęcia i określenia
technologiczne.
11. BN-76/9191-13 Urządzenia wodnomelioracyjne. Mnichy żelbetowe. Wymiary.
12. BN-85/9191-15 Nawodnienia umiejscowione. Nazwy i określenia.
13. BN-89/9191-17 Nawodnienia umiejscowione. Przewody nawadniające. Określenia i
metody badań.
14. BN-89/9191-18 Nawodnienia umiejscowione. Emitery. Określenia i metody badań.
Grupa 0774. Roboty ziemne i regulacji dna
15. BN-75/9191-06 Urządzenia wodno-melioracyjne. Wodopój. Wymagania i badania.
DZIAŁ 12
Produkty spożywcze
Klasa 120. Przepisy i normy ogólne
Grupa 1209. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie.
Przechowywanie. Transport
1. BN-86/8160-10 Towary żywnościowe. Wytyczne zamrażania w chłodniach.
Klasa 121. Mięso, produkty mięsne i mleczarskie
Grupa 1210. Terminologia, klasyfikacja i normy ogólne
2. BN-81/8030-01 Wymagania techniczno-sanitarne dla zakładów produkujących drób
bity.
3. BN-91/8150-03 Wyroby garmażeryjne. Nazwy, określenia i klasyfikacja.
Grupa 1211. Mięso, przetwory mięsne i wyroby garmażeryjne
4. BN-83/8151-01 Wyroby garmażeryjne mączno-kaszowo-warzywne z dodatkiem
surowców mięsnych. Wymagania ogólne.
5. BN-87/8151-52 Wyroby garmażeryjne. Wyroby z mięsa króliczego oraz z dodatkiem
mięsa króliczego.
6. BN-84/8154-02 Wyroby garmażeryjne gotowe. Sałatki. Wymagania i badania.
7. BN-83/8157-01 Wyroby garmażeryjne. Galarety mięsne.
Grupa 1213. Konserwy i koncentraty mięsne
8. BN-88/8016-04 Konserwy mięsne pasteryzowane w puszkach blaszanych.
9. BN-91/8016-07 Konserwy mięsne. Szynka i łopatka. Wymagania i badania.
10. BN-67/8017-06 Konserwy w opakowaniach szklanych.
11. BN-89/8017-07 Konserwy mięsne sterylizowane w puszkach blaszanych.
12. BN-91/8017-10 Konserwy mięsne sterylizowane w puszkach blaszanych -
porcjowe.
13. BN-81/9244-01 Konserwy z dziczyzny sterylizowane.
Grupa 1218. Pozostałe produkty spożywcze i techniczne przemysłu mięsnego i
mleczarskiego
14. BN-89/8019-01 Masa tłuszczowobiałkowa z mechanicznego odmięśniania kości.
Grupa 1219. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie.
Przechowywanie. Transport
15. BN-66/8012-12 Żółć zwierzęca konserwowana chemicznie oraz jej koncentraty.
Pobieranie próbek i metody badań.
16. BN-81/8012-16 Osłonka białkowa do wędlin. Metody badań fizykochemicznych.
Klasa 122. Ryby i produkty rybne
Grupa 1227. Wyroby kulinarne z ryb i kawior
17. BN-85/8152-01 Wyroby garmażeryjne rybne.
Klasa 123. Przetwory zbożowe i produkty przetworów zbożowych
Grupa 1232. Pieczywo
18. BN-76/8079-01 Pieczywo i wyroby piekarskie pozostałe. Bułka tarta.
Grupa 1239. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie.
Przechowywanie. Transport
19. BN-84/8070-06 Wyroby piekarskie i ciastkarskie. Mikrobiologiczne metody
badań.
Klasa 124. Przetwory ziemniaczane, cukier i wyroby
cukiernicze i ciastkarskie
Grupa 1240. Terminologia, klasyfikacja i normy ogólne
20. BN-80/8070-02 Wyroby i półprodukty ciastkarskie. Nazwy i określenia.
Grupa 1242. Wyroby cukiernicze i ciastkarskie
21. BN-89/8092-01 Wyroby cukiernicze trwałe. Karmelki twarde.
22. BN-90/8092-02 Wyroby cukiernicze trwałe. Karmelki nadziewane i
małonadziewane.
23. BN-89/8092-03 Wyroby cukiernicze trwałe. Drażetki.
24. BN-79/8092-04 Wyroby cukiernicze trwałe. Cukierki pudrowe prasowane.
Wymagania wspólne.
25. BN-83/8093-04 Wyroby cukiernicze trwałe. Pomadki krystaliczne.
26. BN-85/8093-02 Wyroby cukiernicze trwałe. Pomadki niekrystaliczne.
27. BN-88/8093-05 Wyroby cukiernicze trwałe. Gumki.
28. BN-87/8094-01 Półprodukty cukiernicze. Kuwertura.
29. BN-87/8094-02 Wyroby cukiernicze trwałe. Kakao.
30. BN-86/8094-03 Wyroby cukiernicze trwałe. Wyroby czekoladowane (w
czekoladzie).
31. BN-87/8094-08 Półprodukty cukiernicze. Tłuszcz kakaowy.
32. BN-89/8094-09 Wyroby cukiernicze trwałe. Wyroby w polewie kakaowej
33. BN-82/8094-10 Półprodukty cukiernicze. Polewa mlecznotłuszczowa.
34. BN-83/8094-11 Półprodukty cukiernicze. Polewa kakaowa.
35. BN-87/8094-12 Półprodukty cukiernicze. Kakao przemysłowe.
36. BN-88/8094-13 Półprodukty cukiernicze. Masa czekoladopodobna.
37. BN-88/8094-14 Wyroby cukiernicze trwałe. Wyroby z masy czekoladopodobnej.
38. BN-90/8094-17 Wyroby cukiernicze trwałe. Pobieranie próbek do badań
mikrobiologicznych.
39. BN-76/8095-01 Wyroby cukiernicze trwałe. Czekolada do picia.
40. BN-90/8095-02 Wyroby cukiernicze trwałe. Czekolada pełna i nadziewana.
41. BN-79/8096-01 Wyroby cukiernicze trwałe. Wyroby grylażowe. Sezamki.
42. BN-78/8096-02 Wyroby cukiernicze trwałe. Chałwa.
43. BN-79/8096-04 Wyroby cukiernicze trwałe. Nugaty. Wymagania wspólne.
44. BN-79/8096-05 Wyroby cukiernicze trwałe. Wyroby grylażowe. Wymagania
wspólne.
45. BN-90/8097-01 Wyroby cukiernicze trwałe. Herbatniki.
46. BN-89/8097-03 Wyroby cukiernicze trwałe. Pierniki.
47. BN-80/8097-04 Wyroby cukiernicze trwałe. Wafle suche.
48. BN-78/8097-07 Wyroby cukiernicze trwałe. Sucharki. Wymagania wspólne.
49. BN-84/8097-06 Wyroby cukiernicze trwałe. Pieczywo piankowe.
50. BN-91/8097-07 Wyroby cukiernicze trwałe. Pieczywo parzone.
51. BN-90/8097-08 Wyroby cukiernicze trwałe. Wafle przekładane i nadziewane.
52. BN-71/8097-10 Wyroby cukiernicze trwałe. Suchary. Wymagania wspólne.
53. BN-87/8097-11 Wyroby cukiernicze trwałe. Wyroby czekoladopodobne nie
nadziewane.
54. BN-80/8097-15 Wyroby cukiernicze trwałe. Pieczywo drożdżowe. Paluszki.
Wymagania wspólne.
55. BN-84/8097-18 Wyroby cukiernicze trwałe. Wyroby czekoladopodobne nadziewane.
56. BN-76/8098-12 Wyroby ciastkarskie z ciasta drożdżowego. Sucharki dietetyczne
wzbogacone w żelazo.
57. BN-76/8098-13 Wyroby ciastkarskie z ciasta drożdżowego. Dietetyczne sucharki
skrobiowe bezsolne.
58. BN-81/8099-01 Wyroby cukiernicze trwałe. Galaretki. Wymagania wspólne.
59. BN-75/8099-07 Wyroby cukiernicze trwałe. Marmoladki. Wymagania i badania.
Grupa 1243. Przetwory ziemniaczane
60. BN-75/8084-01 Przetwory skrobiowe. Mączka budyniowa.
Grupa 1244. Półfabrykaty cukiernicze
61. BN-69/8094-07 Półprodukty cukiernicze. Miazga kakaowa.
Grupa 1249. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie.
Przechowywanie. Transport
62. BN-90/8070-13 Wyroby i półprodukty ciastkarskie. Metody badań
organoleptycznych i fizykochemicznych.
63. BN-90/8080-03 Skrobie modyfikowane dla włókiennictwa. Metody badań.
64. BN-74/8085-02 Metody badań klejów skrobiowych i dekstrynowych.
65. BN-65/8090-03 Wyroby cukiernicze trwałe. Oznaczanie sedymentacji.
66. BN-79/8090-07 Wyroby cukiernicze trwałe. Oznaczanie lepkości.
67. BN-68/8090-09 Wyroby cukiernicze trwałe. Oznaczanie witaminy C.
68. BN-69/8090-10 Tłuszcz kakaowy. Oznaczanie temperatury mięknięcia i
całkowitego sklarowania.
69. BN-70/8090-13 Wyroby cukiernicze trwałe. Badania organoleptyczne.
70. BN-79/8094-04 Wyroby cukiernicze trwałe. Oznaczanie stopnia rozdrobnienia.
Klasa 125. Produkty owocowe i warzywne
Grupa 1250. Terminologia, klasyfikacja i normy ogólne
71. BN-88/8165-21 Mrożone owoce i warzywa. Podstawowe określenia i podział.
Grupa 1251. Owoce, jagody, warzywa, grzyby suszone i orzechy
72. BN-80/8125-04 Przetwory owocowe. Owoce suszone.
Grupa 1252. Owoce, jagody, warzywa, grzyby marynowane i solone
73. BN-74/9230-01 Przetwory grzybowe. Wymagania mikrobiologiczne dla grzybów
sterylizowanych.
74. BN-75/9230-02 Przetwory grzybowe. Wymagania mikrobiologiczne dla grzybów
suszonych i mączki grzybowej jadalnej.
75. BN-85/9230-03 Przetwory grzybowe. Wymagania mikrobiologiczne dla grzybów
marynowanych.
76. BN-70/9233-06 Produkty grzybowe. Ekstrakt grzybowy.
77. BN-76/9233-07 Produkty grzybowe. Grzyby duszone w tłuszczu.
78. BN-78/9233-08 Przetwory grzybowe. Grzyby marynowane z warzywami.
Grupa 1253. Przetwory i konserwy owocowo-warzywne
79. BN-70/8120-01 Produkty warzywne. Konserwy warzywne w zalewie. Wymagania
mikrobiologiczne.
80. BN-70/8120-02 Produkty owocowe pasteryzowane. Wymagania mikrobiologiczne.
81. BN-85/8121-07 Przetwory owocowo-warzywne. Przetarte owoce i warzywa dla
dzieci.
82. BN-64/8122-01 Produkty warzywne. Pomidory konserwowe.
83. BN-64/8122-02 Produkty warzywne. Szpinak konserwowy.
84. BN-64/8122-03 Produkty warzywne. Marchew konserwowa.
85. BN-64/8122-04 Produkty warzywne. Brukselka konserwowa.
86. BN-80/8122-05 Produkty warzywne. Buraczki ćwikłowe konserwowe.
87. BN-64/8122-06 Produkty warzywne. Kalafiory konserwowe.
88. BN-79/8122-07 Produkty warzywne. Szczaw konserwowy.
89. BN-81/8122-08 Przetwory warzywne. Mieszanki warzywne konserwowe.
90. BN-86/8122-10 Przetwory warzywne. Papryka.
91. BN-73/8122-11 Półprodukty warzywne. Szparagi konserwowe.
92. BN-82/8122-13 Przetwory warzywne. Bób konserwowy.
93. BN-70/8123-01 Fasola w sosie pomidorowym.
94. BN-72/8123-02 Przetwory warzywne i owocowe. Sosy.
95. BN-75/8123-04 Półprzetwory owocowe. Pulpy owocowe.
96. BN-75/8124-01 Przetwory warzywno-owocowe. Pikle.
97. BN-64/8124-02 Przetwory warzywne. Ćwikła z chrzanem.
98. BN-71/8124-03 Przetwory warzywne. Chrzan w occie.
99. BN-86/8124-05 Przetwory warzywno-owocowo-grzybowe. Sałatki.
100. BN-67/8124-06 Produkty warzywne. Cebula konserwowa.
101. BN-73/8124-07 Przetwory owocowe. Śliwki w occie.
102. BN-76/8124-08 Przetwory warzywne. Dynia w occie.
103. BN-77/8124-09 Przetwory warzywne. Ogórki konserwowe praskie.
104. BN-74/8125-02 Przetwory warzywne. Koncentrat i sok pomidorowy. Wymagania
mikrobiologiczne.
105. BN-76/8127-05 Przetwory warzywne. Przeciery z ogórków kwaszonych.
Grupa 1255. Sosy. Przyprawy
106. BN-76/8132-08 Musztarda.
107. BN-77/8132-12 Produkty spożywcze. Pieprz ziołowy.
Grupa 1257. Owoce, jagody i warzywa mrożone
108. BN-89/8165-02 Truskawki zamrożone.
109. BN-85/8165-03 Szpinak zamrożony.
110. BN-84/8165-07 Groch zielony zamrożony.
111. BN-87/8165-14 Wiśnie zamrożone.
112. BN-75/8165-16 Śliwki węgierki zamrożone.
113. BN-83/8165-26 Mieszanki warzywne zamrożone.
114. BN-75/8165-28 Agrest zamrożony.
Grupa 1258. Konserwy warzywno-mięsne
115. BN-85/8135-04 Bobo-Vita. Konserwy warzywno-mięsne dla dzieci.
Grupa 1259. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie.
Przechowywanie. Transport
116. BN-81/8110-01 Preparaty pektynowe. Metody badań.
117. BN-85/8130-06 Bobo-Vita. Konserwy warzywno-mięsne dla dzieci. Pobieranie
próbek i metody badań.
118. BN-73/8135-03 Konserwy warzywno-mięsne i mięsno-warzywne sterylizowane.
Wymagania mikrobiologiczne.
119. BN-90/8165-13 Mrożone owoce i warzywa. Pakowanie i znakowanie.
120. BN-78/8191-07 Ziarno kakaowe. Pobieranie próbek. Metody badań.
Klasa 126. Tłuszcze roślinne
Grupa 1262. Oleje roślinne jadalne
121. BN-91/8053-16 Tłuszcze roślinne jadalne. Tłuszcze przeestryfikowane.
Grupa 1265. Oleje eteryczne
122. BN-82/8172-01 Olejki eteryczne gotowe.
123. BN-80/8173-03 Olejki eteryczne surowe.
Grupa 1268. Pozostałe produkty przemysłu olejarskiego
124. BN-87/8053-01 Tłuszcze cukiernicze i piekarskie.
125. BN-81/8053-09 Tłuszcz. Tłuszcze kuchenne.
126. BN-81/8054-01 Lecytyna rzepakowa i sojowa.
127. BN-71/8054-03 Metody badań cech fizykochemicznych ziemi bielącej do
rafinacji olejów jadalnych.
Grupa 1269. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie.
Przechowywanie. Transport
128. BN-86/8050-04 Margaryna. Badanie mikrobiologiczne.
129. BN-72/8050-08 Tłuszcze roślinne jadalne. Metody badań. Oznaczanie
stabilności.
Klasa 128. Wyroby tytoniowe
Grupa 1281. Tytoń
130. BN-72/8139-02 Tytonie fajkowe.
Grupa 1282. Papierosy. Cygara
131. BN-75/8139-03 Cygara i cygaretki.
Klasa 129. Koncentraty spożywcze, substancje
smakowe i konserwujące, drożdże
Grupa 1291. Esencje spożywcze, kwasy, barwniki i dodatki
132. BN-80/8132-16 Produkty spożywcze. Mieszanki przyprawowe do kiełbas,
konserw, wędlin podrobowych i wyrobów garmażeryjnych.
133. BN-65/8171-11 Barwniki roślinne. Ekstrakt karotenowy.
134. BN-86/8173-02 Esencje spożywcze.
Grupa 1292. Drożdże
135. BN-75/8143-05 Drożdże piwowarskie nastawne.
Grupa 1293. Koncentraty spożywcze
136. BN-86/8134-03 Modyfikowane mleko i mieszanki mleczne dla niemowląt typu
Bebiko.
137. BN-86/8134-05 Koncentraty spożywcze. Odżywki specjalne dla niemowląt i
dzieci starszych. Kleiki zbożowe.
138. BN-86/8134-07 Koncentraty spożywcze. Odżywki specjalne dla niemowląt i
dzieci starszych. Kaszki zbożowe błyskawiczne.
139. BN-82/8136-05 Ekstrakty kaw zbożowych.
140. BN-90/8138-02 Koncentraty spożywcze. Napoje orzeźwiające w proszku.
Grupa 1299. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie.
Przechowywanie. Transport
141. BN-86/8130-02 Koncentraty spożywcze. Oznaczanie zawartości błonnika
pokarmowego.
142. BN-84/8130-04 Odżywki sypkie. Pobieranie próbek i metody badań.
DZIAŁ 14
Ochrona zdrowia i środowiska, przedmioty z dziedziny higieny i potrzeb
sanitarnych
Klasa 146. Surowce lecznicze pochodzenia roślinnego
Grupa 1461. Pąki. Kora
1. BN-89/8177-01 Produkty zielarskie leczniczo-przemysłowe. Kory suszone.
DZIAŁ 15
Rolnictwo i leśnictwo
Grupa 1500. Terminy i oznaczenia
1. BN-75/9100-02 Gospodarka ziemią w rolnictwie. Nazwy i określenia.
2. BN-79/9100-03 Gnojowica. Nazwy i określenia.
3. BN-84/9100-04 Rośliny przemysłowe. Chmiel. Nazwy i określenia.
4. BN-88/9100-07 Erozja gleb i melioracje przeciwerozyjne. Terminologia.
Grupa 1502. Normy obliczania i agrotechniczne
5. BN-78/9180-02 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Pobieranie próbek.
6. BN-75/9180-03 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Oznaczanie wartości pH.
7. BN-75/9180-04 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Oznaczanie kwasowości
hydrolitycznej.
8. BN-79/9180-05 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Oznaczanie zawartości
przyswajalnego magnezu w glebie - z wyłączeniem części dotyczącej gleb
mineralnych.
9. BN-76/9180-06 Gleby i utwory mineralne. Pobieranie próbek i oznaczanie składu
mechanicznego.
10. BN-78/9180-11 Gleby i utwory mineralne. Podział na frakcje i grupy
granulometryczne.
11. BN-79/9180-16 Gleba. Oznaczanie azotu azotanowego.
12. BN-79/9180-18 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Oznaczanie molibdenu w
glebie.
13. BN-84/9180-31 Analiza chemiczno-rolnicza gleby. Pobieranie próbek na
plantacjach chmielu.
14. BN-85/9180-32 Oznaczanie zawartości przyswajalnego fosforu i potasu w
glebach organicznych.
Grupa 1509. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie.
Przechowywanie. Transport
15. BN-80/9103-02 Gnojownica. Pobieranie próbek.
Klasa 152. Produkty upraw polowych
Grupa 1522. Rośliny oleiste
16. BN-80/9184-01 Rośliny przemysłowe oleiste. Ziarno (niełupki) słonecznika.
Grupa 1524. Rośliny zbożowe
17. BN-87/9131-13 Ziarno zbóż. Jęczmień browarny.
18. BN-89/9131-14 Jęczmień.
Klasa 153. Owoce, warzywa, rośliny zielarskie,
grzyby, kwiaty
Grupa 1530. Terminologia, klasyfikacja i normy ogólne
19. BN-82/9100-01 Nazwy i określenia w sadownictwie.
Klasa 154. Produkty paszowe
Grupa 1545. Dodatki do mieszanek paszowych
20. BN-89/8186-01 Tłuszcze zwierzęce topione techniczne i paszowe.
21. BN-84/9164-23 Pasze. Fosforany paszowe.
Grupa 1549. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie.
Przechowywanie. Transport
22. BN-78/9160-09 Pasze. Oznaczanie clopidolu w premiksach i mieszankach
paszowych.
23. BN-84/9160-25 Pasze. Oznaczanie halofuginonu w preparatach, premiksach i
mieszankach paszowych metodą chromatografii gazowej.
24. BN-84/9160-26 Pasze. Oznaczanie salinomycyny w preparatach, premiksach i
mieszankach paszowych metodą mikrobiologiczną.
25. BN-86/9160-34 Pasze. Oznaczanie lasalocidu w premiksach i mieszankach
paszowych.
26. BN-86/9160-36 Pasze. Oznaczanie cynk-bacytracyny w premiksach i mieszankach
paszowych.
27. BN-86/9160-37 Pasze. Oznaczanie robenidyny w preparatach, premiksach i
mieszankach paszowych.
28. BN-89/9160-39 Pasze. Oznaczanie Cygro w premiksach i mieszankach paszowych.
29. BN-89/9160-40 Pasze. Oznaczanie narasinu w premiksach i mieszankach
paszowych metodą mikrobiologiczną.
30. BN-90/9160-43 Pasze. Oznaczanie BHT, BHA i Ethoxyguinu w preparatach,
premiksach i tłuszczach paszowych.
31. BN-91/9160-44 Pasze. Oznaczanie selenu w preparatach i premiksach paszowych.
Klasa 155. Pszczelarstwo
Grupa 1553. Wosk, węza, woszczyna, kit pszczeli
32. BN-80/9161-01 Węza pszczela.
Klasa 157. Produkcja zwierzęca
Grupa 1578. Drób i produkty hodowli drobiu
33. BN-72/9145-01 Jaja wylęgowe indycze, kacze i gęsie.
34. BN-74/9145-02 Jaja wylęgowe bażantów, przepiórek japońskich i kaczek
krzyżówek.
35. 85/9145-04 Drób i pisklęta jednodniowe.
Klasa 158. Zwierzyna łowna, zwierzęta futerkowe,
ryby
Grupa 1580. Terminologia, klasyfikacja i normy ogólne
36. BN-74/9197-01 Urządzenia elektryczne w rybactwie. Urządzenia elektryczne do
połowu ryb i przegradzania drogi rybom w wodach śródlądowych.
Grupa 1587. Hodowla ryb oraz sprzęt i urządzenia
37. BN-88/9147-11 Ryby hodowlane. Materiał zarybieniowy łososia i troci.
Grupa 1589. Przepisy odbioru. Metody badań. Pakowanie. Znakowanie.
Przechowywanie. Transport
38. BN-88/9147-03 Ryby hodowlane. Przewóz materiału zarybieniowego troci,
łososia i pstrągów.
Grupa 1595. Melioracja terenów rolniczych
39. BN-75/9192-01 Urządzenia wodnomelioracyjne. Poidła na pastwiskach i
okólnikach. Wymagania i badania.
40. BN-82/9193-01 Zagospodarowanie pomelioracyjne. Wymagania i badania przy
odbiorze.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 12 czerwca 1997 r.
w sprawie określenia wzorów umundurowania, oznak służby, dystynkcji, znaków
identyfikacyjnych i wyposażenia specjalnego funkcjonariuszy Służby Więziennej
oraz zasad i sposobów noszenia umundurowania i orderów, odznaczeń, medali,
odznak oraz znaków identyfikacyjnych.
(Dz. U. Nr 84, poz. 537)
Na podstawie art. 17 pkt 1 lit. a) i b) ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o
Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr
28, poz. 153) zarządza się, co następuje:
§ 1. Funkcjonariusze Służby Więziennej, zwani dalej "funkcjonariuszami", noszą
umundurowanie służbowe - letnie lub zimowe i umundurowanie wyjściowe na zasadach
określonych w niniejszym rozporządzeniu.
§ 2. 1. Funkcjonariusze noszą umundurowanie letnie w okresie letnim trwającym od
dnia 1 maja do dnia 30 września.
2. Funkcjonariusze noszą umundurowanie zimowe w okresie zimowym trwającym od
dnia 1 listopada do dnia 31 marca.
3. Miesiące kwiecień i październik stanowią okres przejściowy, w których, w
zależności od panujących warunków atmosferycznych, dopuszczalne jest noszenie
umundurowania letniego lub zimowego.
§ 3. 1. Funkcjonariuszom nie wolno nosić składników umundurowania w połączeniu z
elementami ubioru cywilnego oraz z przedmiotami, które naruszają powagę munduru.
2. Funkcjonariuszom wolno nosić składniki umundurowania w połączeniu ze
składnikami wyposażenia specjalnego tylko w przypadkach określonych w
rozporządzeniu.
§ 4. 1. Funkcjonariusze mogą nosić tylko te składniki umundurowania oraz
składniki wyposażenia specjalnego, które zostały wykonane zgodnie z
obowiązującymi wzorami.
2. Składniki umundurowania oraz składniki wyposażenia specjalnego powinny być
należycie dopasowane, czyste i wyprasowane.
§ 5. 1. Podstawowymi składnikami umundurowania funkcjonariuszy są:
1) czapka służbowa zimowa i letnia z otokiem granatowym,
2) furażerka,
3) czapka futrzana,
4) mundur wyjściowy (dla generała ze spodniami z lampasem granatowym),
5) mundur służbowy zimowy i letni,
6) płaszcz zimowy i letni,
7) kurtka zimowa i letnia,
8) wiatrówka letnia,
9) spodnie letnie (dla generała z lampasem granatowym),
10) rękawiczki w kolorze czarnym,
11) koszula wyjściowa w kolorze białym,
12) koszula służbowa i koszula letnia,
13) pas i obuwie w kolorze czarnym,
14) dystynkcje i oznaki służby.
2. Składniki umundurowania, o których mowa w ust. 1 pkt 1-9 i 12, są koloru
stalowoniebieskiego.
3. Szczegółowe normy umundurowania określają odrębne przepisy.
4. Wzory umundurowania letniego i zimowego funkcjonariuszy oraz wzory sznurów
galowych określają załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia.
§ 6. 1. Do munduru służbowego nosi się odpowiednio czapkę służbową zimową lub
letnią albo czapkę futrzaną.
2. Do munduru wyjściowego nosi się czapkę służbową zimową lub - w okresie
zimowym - czapkę futrzaną.
3. Furażerkę nosi się do wiatrówki, koszuli służbowej lub letniej.
4. Czapkę służbową i furażerkę nosi się lekko przechyloną w kierunku prawego
ucha. Czapkę futrzaną nosi się nałożoną prosto. W zależności od warunków
atmosferycznych czapkę futrzaną można nosić z opuszczonymi klapami.
§ 7. 1. Mundur wyjściowy ze sznurem galowym, orderami, odznaczeniami, medalami i
odznakami nosi się z okazji:
1) świąt państwowych,
2) wręczania sztandarów, orderów, odznaczeń i medali,
3) innych ważnych uroczystości.
2. Mundur wyjściowy ze sznurem galowym i baretkami orderów, odznaczeń i medali
nosi się podczas:
1) oficjalnych spotkań i innych szczególnych uroczystości, jeżeli kierownik
jednostki organizacyjnej Służby Więziennej nie postanowi inaczej,
2) uroczystości nadania stopnia i ślubowania funkcjonariuszy,
3) innych okoliczności, w których zwyczajowo przyjęty jest strój wieczorowy,
jeżeli funkcjonariusz występuje w umundurowaniu.
3. Mundur wyjściowy bez sznura galowego nosi się:
1) podczas wystąpień w charakterze przedstawiciela Służby Więziennej na
oficjalnych spotkaniach lub uroczystościach, jeżeli nie zachodzi konieczność
występowania w mundurze wyjściowym ze sznurem galowym,
2) W czasie uczestniczenia w pogrzebach z udziałem asyst honorowych.
4. W czasie indywidualnego uczestnictwa w uroczystościach religijnych noszenie
munduru określonego w ust. 2 lub 3 pozostawia się uznaniu funkcjonariusza.
§ 8. Funkcjonariusz kobieta może nosić jako składnik umundurowania spódnicę lub
spodnie.
§ 9. 1. Płaszcz letni nosi się z paskiem, którego klamra powinna znajdować się
na linii guzików płaszcza. Stosownie do warunków atmosferycznych, można nosić
płaszcz letni z podpinką.
2. Kurtkę letnią i zimową nosi się zapiętą pod szyją. W zależności od warunków
atmosferycznych dopuszcza się rozpięcie haftki kołnierza i dwóch pierwszych
guzików kurtki zimowej oraz rozpięcie pierwszego zapięcia i rozsunięcie zamka
błyskawicznego do wysokości drugiego zapięcia kurtki letniej.
3. Pelerynę nosi się w czasie opadów atmosferycznych w ciągu całego roku,
zarówno do umundurowania, jak i do wyposażenia specjalnego.
§ 10. 1. Wiatrówkę letnią nosi się z zapiętą wkładką dekoltową bez koszuli i
krawata.
2. Sweter nosi się na koszuli służbowej. Kołnierzyk koszuli musi być schowany
pod swetrem, a jego górna krawędź powinna nieznacznie wystawać ponad krawędź
ściągacza swetra.
3. Koszule nosi się tak, aby górna krawędź kołnierzyka wystawała nieznacznie
ponad kołnierz kurtki mundurowej. Mankiety koszuli służbowej i wyjściowej nosi
się zapięte na guziki.
4. W okresie letnim dopuszcza się noszenie koszuli służbowej lub letniej bez
kurtki munduru służbowego letniego. Koszulę służbową nosi się z zapiętym
kołnierzem i krawatem ze spinką. Koszulę letnią można nosić z rozpiętym i
wyłożonym kołnierzem lub z zapiętym kołnierzem i krawatem ze spinką.
§ 11. 1. Krawat nosi się zawiązany na podwójny węzeł. Węzeł powinien przylegać
do zapiętego kołnierzyka koszuli.. Dolna krawędź krawata powinna znajdować się
na linii pasa spodni.
2. Szalik zimowy i letni nosi się pod płaszczem lub kurtką. Górna krawędź
szalika powinna nieznacznie wystawać ponad kołnierz płaszcza.
3. Rękawiczki letnie i zimowe nosi się odpowiednio do okresów, o których mowa w
§ 2.
§ 12. W okresie zimowym, w zależności od warunków atmosferycznych,
funkcjonariusz mężczyzna nosi półbuty, buty służbowe lub trzewiki zimowe,
funkcjonariusz kobieta - półbuty, buty służbowe damskie lub botki.
§ 13. 1. Pas główny noszą funkcjonariusze:
1) występujący:
a) z bronią,
b) w wyposażeniu specjalnym,
c) w trzewikach bukatowych lub butach z cholewami,
2) na polecenie kierownika jednostki.
2. Przy noszeniu składników umundurowania i składników wyposażenia specjalnego
posiadających szlufki - pas nosi się w szlufkach. Przy noszeniu tych składników
nie posiadających szlufek, pas nosi się tak, aby jego górna krawędź znajdowała
się nieznacznie powyżej linii bioder, a klamra w linii guzików (zapięcia).
§ 14. 1. Funkcjonariusze noszą sznury galowe: podoficera Służby Więziennej,
chorążego Służby Więziennej, oficera Służby Więziennej, generała Służby
Więziennej.
2. Sznur galowy zawiesza się na prawym ramieniu, przypinając go do guzika
przyszytego pod naramiennikiem, przy wszyciu rękawa. Pętelkę sznura zawiesza się
na pierwszym górnym guziku kurtki mundurowej.
§ 15. 1. Ordery i odznaczenia nosi się na wstążkach, na lewej stronie piersi,
zaczynając od prawej strony, w kolejności określonej odrębnymi przepisami.
2. Ordery i odznaczenia państw obcych nosi się w sposób określony przepisami
tych państw, po orderach i odznaczeniach polskich.
3. Nosi się baretki wszystkich orderów i odznaczeń nadanych przez Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej. Spośród pozostałych nosi się baretkę odznaczenia
najwyższego stopnia. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. Baretki nosi
się po lewej stronie piersi, bezpośrednio nad górną kieszenią kurtki mundurowej,
symetrycznie do kieszeni.
§ 16. 1. Podstawowymi składnikami wyposażenia specjalnego funkcjonariuszy są:
1) czapka polowa zimowa i letnia,
2) mundur polowy,
3) kurtka polowa wraz z ocieplaczem,
4) trzewiki bukatowe w kolorze czarnym.
2. Składniki wyposażenia specjalnego wymienione w ust. 1 pkt 1-3 są koloru
stalowoniebieskiego z nadrukiem koloru czarnego.
3. Szczegółowe normy wyposażenia specjalnego określają odrębne przepisy.
4. Wzory wyposażenia specjalnego funkcjonariuszy określa załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
§ 17. 1. Wyposażenie specjalne noszą:
1) słuchacze w szkołach Służby Więziennej,
2) funkcjonariusze wykonujący zadania w szczególnych warunkach służby.
2. Kierownik jednostki organizacyjnej Służby Więziennej określa rodzaje
stanowisk i zadania, na których jest dopuszczalne występowanie w wyposażeniu
specjalnym.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach kierownik jednostki może zarządzić
występowanie funkcjonariuszy w trzewikach bukatowych do umundurowania, o którym
mowa w § 1.
§ 18. Czapkę polową letnią i zimową nosi się odpowiednio do okresów, o których
mowa w § 2. W zależności od warunków atmosferycznych czapkę polową zimową można
nosić z opuszczonymi klapami.
§ 19. Kurtkę polową należy nosić z ocieplaczem i stójką zapiętą pod szyją. W
zależności od warunków atmosferycznych dozwolone jest rozpięcie stójki,
założenie kaptura, noszenie samego ocieplacza, noszenie samej kurtki.
§ 20. 1. Kurtkę wchodzącą w skład munduru polowego nosi się wpuszczoną w
spodnie. W zależności od warunków atmosferycznych, zezwala się na zapięcie
kurtki pod szyją. Kurtkę nosi się bez koszuli i krawata.
2. Spodnie munduru polowego nosi się do trzewików bukatowych. Nogawki spodni
nosi się wpuszczone w cholewki trzewików.
§ 21. Kurtki munduru służbowego i munduru wyjściowego, peleryna, płaszcz zimowy
oraz czapki służbowe wyposażone są w guziki wykonane z tworzywa sztucznego, z
wizerunkiem orła w koronie.
§ 22. 1. Na daszku czapki służbowej podporucznika Służby Więziennej, porucznika
Służby Więziennej oraz kapitana Służby Więziennej umieszczony jest jeden galon.
2. Na daszku czapki służbowej majora Służby Więziennej, podpułkownika Służby
Więziennej, pułkownika Służby Więziennej oraz generała Służby Więziennej
umieszczone są dwa galony.
§ 23. 1. Funkcjonariusze noszą dystynkcje koloru srebrnego na czapce służbowej i
furażerce oraz na naramiennikach płaszcza, kurtki zimowej i letniej, kurtki
polowej z ocieplaczem, ocieplacza, kurtki mundurowej, kurtki wchodzącej w skład
munduru polowego, wiatrówki, swetra, koszuli letniej i służbowej.
2. Dystynkcje noszone na płaszczu zimowym, kurtce mundurowej, wiatrówce, koszuli
letniej i służbowej wykonane są bezpośrednio na naramiennikach. Dystynkcje
noszone na płaszczu letnim, kurtce zimowej, letniej i swetrze wykonane są na
wsuwkach zakładanych na naramienniki.
3. Starsi szeregowi i podoficerowie Służby Więziennej na czapce służbowej i
furażerce noszą dystynkcje haftowane bajorkiem. Na naramiennikach składników
umundurowania dystynkcje wykonane są z taśmy dystynkcyjnej białej z oblamowaniem
granatowym.
4. Chorążowie Służby Więziennej noszą dystynkcje na czapce służbowej i furażerce
haftowane bajorkiem, a na naramiennikach składników umundurowania haftowane
bajorkiem oraz wykonane z taśmy dystynkcyjnej koloru matowosrebrnego.
5. Dystynkcje oficerów Służby Więziennej są haftowane bajorkiem.
6. Dystynkcje noszone na składnikach wyposażenia specjalnego wykonane są haftem
maszynowym na wsuwkach zakładanych na naramienniki.
7. Wzory dystynkcji określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
§ 24. 1. Starsi szeregowi i podoficerowie Służby Więziennej noszą na taśmie
otokowej czapki następujące dystynkcje:
1) starszy szeregowy - jeden pasek długości 3 cm i szerokości 5 mm,
2) kapral - dwa paski długości 3 cm i szerokości 5 mm; odstęp między paskami
wynosi 2 mm,
3) starszy kapral - trzy paski o wymiarach i w odstępie między paskami
określonych w pkt 2,
4) plutonowy - cztery paski o wymiarach i w odstępie między paskami określonych
w pkt 2,
5) sierżant - oznakę w kształcie litery "V" skierowaną kątem w dół, o ramionach
długości 3,3 cm i szerokości 5 mm, o kącie rozwarcia 60°,
6) starszy sierżant - oznakę stopnia sierżanta oraz drugi znak w kształcie
litery "V" umieszczony wewnątrz oznaki stopnia sierżanta w odległości 2 mm,
7) sierżant sztabowy - oznakę stopnia sierżanta oraz pasek długości 2,5 cm i
szerokości 5 mm, bezpośrednio umieszczony poziomo pod znakiem litery "V",
8) starszy sierżant sztabowy - oznakę stopnia starszego sierżanta oraz pasek
długości 2,5 cm i szerokości 5 mm, bezpośrednio umieszczony poziomo pod znakiem
litery "V".
2. Dystynkcje noszone na furażerce umieszczone są po lewej stronie wizerunku
orła, pod kątem 45° w stosunku do jej dolnej krawędzi i wykonane w sposób
określony w ust. 1.
§ 25. Starsi szeregowi i podoficerowie Służby Więziennej noszą na naramiennikach
następujące dystynkcje:
1) starszy szeregowy - jeden pasek szerokości 8 mm, podwinięty obydwoma końcami
pod naramiennik (po 1 cm), naszyty w odległości 2 cm od miejsca wszycia rękawa,
2) kapral - dwa paski, z których pierwszy naszyty jest jak w pkt 1, a drugi w
odległości 4 mm od pierwszego w kierunku guzika naramiennika; obydwa paski są
podwinięte pod naramiennik,
3) starszy kapral - trzy paski naszyte w odstępach 4 mm od siebie, w sposób
określony w pkt 2,
4) plutonowy - cztery paski naszyte w odstępach 4 mm od siebie, w sposób
określony w pkt 2,
5) sierżant - naramiennik obszyty wokół taśmą szerokości 8 mm z wyjątkiem
wszycia przy rękawie; na naramienniku wewnątrz obszycia znak w kształcie litery
"V", o kącie rozwarcia 60°; odległość od wszycia rękawa do wierzchołka znaku
wynosi 2 cm,
6) starszy sierżant - oznakę stopnia sierżanta oraz drugi znak w kształcie
litery "V" umieszczony wewnątrz oznaki stopnia sierżanta w odstępie 4 mm,
7) sierżant sztabowy - oznakę stopnia sierżanta oraz naszyty 2 mm pod oznaką
pasek poprzeczny, równoległy do wszycia rękawa,
8) starszy sierżant sztabowy - oznakę stopnia starszego sierżanta oraz naszyty 2
mm pod oznaką pasek poprzeczny, równoległy do wszycia rękawa.
§ 26. 1. Chorążowie i oficerowie Służby Więziennej noszą na taśmie otokowej
czapki następujące dystynkcje:
1) młodszy chorąży - jedną gwiazdkę o rozpiętości ramion 1,5 cm umieszczoną
między ramionami znaku w kształcie litery "V" w odstępie 2 mm od ramion znaku;
znak umieszcza się nad paskiem czapki w odległości 2 mm; długość jego ramion
wynosi 2 cm, szerokość 5 mm, rozwarcie ramion 75°,
2) chorąży - jedną gwiazdkę umieszczoną symetrycznie do wizerunku orła na środku
taśmy otokowej czapki,
3) starszy chorąży - dwie gwiazdki umieszczone na środku taśmy otokowej
równolegle do krawędzi taśmy; odległość między ramionami gwiazdek wynosi 2 mm,
4) podporucznik - dwie gwiazdki o rozpiętości ramion 2 cm umieszczone na środku
taśmy otokowej równolegle do krawędzi taśmy; odległość między ramionami gwiazdek
wynosi 2 mm,
5) porucznik - trzy gwiazdki rozmieszczone w sposób określony w pkt 4,
6) kapitan - cztery gwiazdki rozmieszczone w sposób określony w pkt 4, z tym że
ramiona gwiazdek stykają się ze sobą,
7) major - jedną gwiazdkę o rozpiętości ramion 2 cm, na środku otoku czapki,
8) podpułkownik - dwie gwiazdki rozmieszczone w sposób określony w pkt 4,
9) pułkownik - trzy gwiazdki rozmieszczone w sposób określony w pkt 4,
10) generał nosi na taśmie otokowej czapki wężyk generalski o szerokości 3 cm i
wysokości 3,5 cm; ponadto na środku taśmy otokowej w przerwie wężyka jedną
gwiazdkę umieszczoną na linii równoległej do krawędzi taśmy.
2. Dystynkcje noszone na furażerce umieszczone są po lewej stronie wizerunku
orła, pod kątem 45° w stosunku do jej dolnej krawędzi i wykonane odpowiednio w
sposób określony w ust. 1.
§ 27. 1. Chorążowie i oficerowie Służby Więziennej noszą na naramiennikach
gwiazdki umieszczone wzdłuż linii prostej biegnącej przez środek naramiennika.
Chorążowie mają naramienniki obszyte wokół, z wyjątkiem wszycia rękawa, taśmą
szerokości 5 mm.
2. Funkcjonariusze, o których mowa w ust. 1, noszą na naramiennikach następujące
dystynkcje:
1) młodszy chorąży - znak w kształcie litery "V" z taśmy szerokości 5 mm,
skierowanej kątem w kierunku wszycia rękawa, oraz gwiazdkę umieszczoną między
ramionami znaku w odległości 2 mm od nich; rozwartość ramion znaku wynosi 70°, a
odległość od wszycia rękawa do wierzchołka znaku - 1 cm,
2) chorąży - jedną gwiazdkę umieszczoną w odległości 3 cm od wszycia rękawa,
3) starszy chorąży - dwie gwiazdki: pierwszą umieszczoną jak u chorążego, drugą
w odległości 5 mm od wierzchołka ramienia pierwszej gwiazdki do kąta wklęsłego
między ramionami drugiej gwiazdki,
4) podporucznik - dwie gwiazdki: pierwszą umieszczoną w odległości 3 cm od
wszycia rękawa, drugą w odległości 5 mm od wierzchołka ramienia pierwszej
gwiazdki do kąta wklęsłego między dwoma ramionami drugiej gwiazdki,
5) porucznik - trzy gwiazdki: pierwszą umieszczoną w odległości 1,2 cm od
wszycia rękawa, drugą w odległości 5 mm od wierzchołka ramienia pierwszej
gwiazdki do kąta wklęsłego ramion drugiej gwiazdki, trzecią podobnie jak drugą,
6) kapitan - cztery gwiazdki, umieszczone w sposób określony w pkt 5,
7) major - dwa paski i jedną gwiazdkę; paski szerokości 6 mm umieszczone są w
poprzek naramienników; pierwszy pasek w odległości 1 cm od wszycia rękawa, drugi
4 mm od pierwszego; gwiazdka umieszczona jest na środku naramiennika w
odległości 1 cm od drugiego paska,
8) podpułkownik - dwa paski i dwie gwiazdki; paski i pierwszą gwiazdkę umieszcza
się w sposób określony w pkt 7, drugą gwiazdkę umieszcza się w odległości 5 mm
od wierzchołka ramienia pierwszej gwiazdki do kąta wklęsłego ramion drugiej
gwiazdki,
9) pułkownik - dwa paski i trzy gwiazdki, rozmieszczone w sposób określony w pkt
8,
10) generał nosi wężyk generalski o szerokości 3,5 cm, umieszczony w poprzek
całego naramiennika, w odległości 5 mm od wszycia rękawa, oraz gwiazdkę
umieszczoną wzdłuż linii prostej, biegnącej przez środek naramiennika, w
odległości 1 cm od wężyka.
§ 28. Funkcjonariusze noszą na czapce służbowej i futrzanej wizerunek orła w
koronie, koloru srebrnego, wykonany z metalu. Funkcjonariusze noszą na czapce
polowej i furażerce wizerunek orła w koronie, haftowany mechanicznie.
§ 29. 1. Oznaką Służby Więziennej jest skrzyżowany miecz i pochodnia w
obramowaniu liści dębowych; oznaka Służby Więziennej jest koloru srebrnego.
2. Oznakę Służby Więziennej wykonaną z metalu funkcjonariusze noszą na kołnierzu
kurtki mundurowej i płaszcza zimowego.
3. Oznakę Służby Więziennej wykonaną haftem maszynowym na granatowej tarczy
funkcjonariusze noszą na prawym rękawie koszuli letniej, swetra, kurtki zimowej
i letniej, kurtki polowej z ocieplaczem, wiatrówki i kurtki wchodzącej w skład
munduru polowego.
4. Generał Służby Więziennej nosi, wykonany haftem, wizerunek orła w koronie na
kołnierzu kurtki mundurowej i płaszcza zimowego.
5. Oznaką Służby Więziennej jest również naszywka z wyhaftowanym mechanicznie
napisem "SŁUŻBA WIĘZIENNA" koloru srebrnego; funkcjonariusze noszą naszywkę na
prawym rękawie munduru i płaszcza zimowego, w odległości 4 cm poniżej wszycia
rękawa.
6. Wzory oznak Służby Więziennej określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
§ 30. 1. Słuchacze szkół Służby Więziennej noszą na lewym rękawie munduru i
wyposażenia specjalnego, w odległości 4 cm poniżej wszycia rękawa, następujące
oznaki szkół w formie naszywek:
1) słuchacze szkoły oficerskiej - "Szkoła Oficerska",
2) słuchacze szkoły chorążych - "Szkoła Chorążych",
3) słuchacze szkoły podoficerskiej - "Szkoła Podoficerska".
2. Oznaki, o których mowa w ust. 1, wykonane są haftem maszynowym w kolorze
srebrnym na granatowym tle.
3. Wzory oznak szkół Służby Więziennej określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.
§ 31. 1. Znakami identyfikacyjnymi funkcjonariuszy są:
1) identyfikator foliowany ze zdjęciem,
2) identyfikator numeryczny,
3) identyfikator funkcyjny.
2. Identyfikator, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wykonany z kartonu o wymiarach
6,5 x 9,5 cm, zawiera zdjęcie funkcjonariusza, nazwę jednostki organizacyjnej
Służby Więziennej, numer identyfikatora, datę i podpis wystawcy, nazwisko i
imię, stopień służbowy i stanowisko funkcjonariusza. Na odwrocie identyfikatora
na błękitnym tle umieszczona jest oznaka Służby Więziennej.
3. Identyfikator, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, wykonany jest z tworzywa
sztucznego. Na granatowym tle umieszczone są białe litery "SW", trzycyfrowy kod
jednostki organizacyjnej Służby Więziennej i trzycyfrowy kod funkcjonariusza.
4. Identyfikator, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, wykonany jest z tworzywa
sztucznego koloru białego. Napis określający funkcję jest koloru granatowego.
5. Wzory znaków identyfikacyjnych funkcjonariuszy określa załącznik nr 7 do
rozporządzenia.
§ 32. 1. Znaki identyfikacyjne, o których mowa w § 31 ust. 1 pkt 1 i 2,
funkcjonariusze noszą na prawej stronie piersi.
2. Identyfikator foliowany ze zdjęciem można nosić zamiennie z identyfikatorem
numerycznym.
3. Identyfikator funkcyjny nosi się na lewym rękawie.
§ 33. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 czerwca 1997 r.
(poz. 537)
Załącznik nr 1
WZORY UMUNDUROWANIA LETNIEGO I ZIMOWEGO FUNKCJONARIUSZY
Rys. 1. Funkcjonariusz w mundurze służbowym
Ilustracja
Rys. 2. Funkcjonariusz w płaszczu letnim
Ilustracja
Rys. 3. Funkcjonariusz w płaszczu zimowym
Ilustracja
Rys. 4. Funkcjonariusz w kurtce letniej
Ilustracja
Rys. 5. Funkcjonariusz w kurtce zimowej
Ilustracja
Rys. 6. Funkcjonariusz w wiatrówce letniej
Ilustracja
Rys. 7. Funkcjonariusz w swetrze
Ilustracja
Rys. 8. Funkcjonariusz w koszuli z krawatem
Ilustracja
Rys. 9. Funkcjonariusz kobieta w koszuli i spodniach letnich
Ilustracja
Rys. 10. Funkcjonariusz kobieta w mundurze służbowym
Ilustracja
Załącznik nr 2
WZORY SZNURÓW GALOWYCH FUNKCJONARIUSZY
Rys. 1. Sznur galowy podoficera Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 2. Sznur galowy chorążego Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 3. Sznur galowy oficera Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 4. Sznur galowy generała Służby Więziennej
Ilustracja
Załącznik nr 3
WZORY WYPOSAŻENIA SPECJALNEGO FUNKCJONARIUSZY
Rys. 1. Funkcjonariusz w mundurze polowym
Ilustracja
Rys. 2. Funkcjonariusz w kurtce polowej
Ilustracja
Rys. 3. Funkcjonariusz w mundurze polowym i w ocieplaczu kurtki polowej
Ilustracja
Rys. 4. Funkcjonariusz w pelerynie służbowej
Ilustracja
Załącznik nr 4
DYSTYNKCJE NOSZONE NA NARAMIENNIKACH KURTEK, WIATRÓWEK I PŁASZCZY
Rys. 1. Starszy szeregowy Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 2. Kapral Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 3. Starszy kapral Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 4. Plutonowy Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 5. Sierżant Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 6. Starszy sierżant Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 7. Sierżant sztabowy Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 8. Starszy sierżant sztabowy Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 9. Młodszy chorąży Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 10. Chorąży Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 11. Starszy chorąży Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 12. Podporucznik Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 13. Porucznik Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 14. Kapitan Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 15. Major Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 16. Podpułkownik Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 17. Pułkownik Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 18. Generał Służby Więziennej
Ilustracja
Dystynkcje wykonane na wsuwkach, noszone na składnikach wyposażenia specjalnego
Rys. 1. Starszy szeregowy Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 2. Kapral Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 3. Starszy kapral Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 4. Plutonowy Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 5. Sierżant Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 6. Starszy sierżant Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 7. Sierżant sztabowy Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 8. Starszy sierżant sztabowy Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 9. Młodszy chorąży Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 10. Chorąży Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 11. Starszy chorąży Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 12. Podporucznik Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 13. Porucznik Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 14. Kapitan Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 15. Major Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 16. Podpułkownik Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 17. Pułkownik Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 18. Generał Służby Więziennej
Ilustracja
Dystynkcje noszone na czapkach
Rys. 1. Starszy szeregowy Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 2. Kapral Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 3. Starszy kapral Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 4. Plutonowy Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 5. Sierżant Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 6. Starszy sierżant Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 7. Sierżant sztabowy Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 8. Starszy sierżant sztabowy Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 9. Młodszy chorąży Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 10. Chorąży Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 11. Starszy chorąży Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 12. Podporucznik Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 13. Porucznik Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 14. Kapitan Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 15. Major Służby Więziennej Rys.
Ilustracja
16. Podpułkownik Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 17. Pułkownik Służby Więziennej
Ilustracja
Rys. 18. Generał Służby Więziennej
Ilustracja
Załącznik nr 5
WZORY OZNAK SŁUŻBY WIĘZIENNEJ
Rys. 1. Sposób umieszczenia oznaki służby na kurtce mundurowej
Ilustracja
Rys. 2. Sposób umieszczenia oznaki służby na płaszczu zimowym
Ilustracja
Rys. 3. Oznaka służby noszona na rękawach składników umundurowania i wyposażenia
specjalnego
Ilustracja
Rys. 4. Naszywka noszona na rękawach składników umundurowania
Ilustracja
Załącznik nr 6
WZORY OZNAK SZKÓŁ SŁUŻBY WIĘZIENNEJ
Rys. 1. Oznaka Szkoły Podoficerskiej
Ilustracja
Rys. 2. Oznaka Szkoły Chorążych
Ilustracja
Rys. 3. Oznaka Szkoły Oficerskiej
Ilustracja
Załącznik nr 7
WZORY ZNAKÓW IDENTYFIKACYJNYCH FUNKCJONARIUSZY
Rys. 1. Identyfikator foliowany
Ilustracja
Rys. 2. Identyfikator numeryczny
Ilustracja
Rys. 3. Sposób zamocowania identyfikatora funkcyjnego
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 5 czerwca 1997 r.
o kasach oszczędnościowo-budowlanych i wspieraniu przez państwo oszczędzania na
cele mieszkaniowe.
(Dz. U. Nr 85, poz. 538)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa zasady tworzenia i funkcjonowania kas
oszczędnościowo-budowlanych, zwanych dalej "kasami", oszczędzania przez osoby
fizyczne na cele mieszkaniowe oraz udzielania kredytów mieszkaniowych.
Art. 2. Kasy są bankami tworzonymi i działającymi w formie spółek akcyjnych, do
których w zakresie nie uregulowanym niniejszą ustawą mają zastosowanie przepisy
ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz.
359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr
80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654, z
1996 r. Nr 10, poz. 61, Nr 75, poz. 357, Nr 90, poz. 406, Nr 106, poz. 496 i Nr
149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 23, poz. 117, Nr 24, poz. 119 i Nr 71, poz.
449).
Art. 3. Określenie "kasa oszczędnościowo-budowlana" może być używane w nazwie
oraz do określenia działalności lub reklamy wyłącznie w odniesieniu do jednostki
będącej kasą oszczędnościowo-budowlaną w rozumieniu niniejszej ustawy.
Art. 4. Działalność kasy, z zastrzeżeniem art. 5 ust. 2, polega wyłącznie na
przyjmowaniu na imienne rachunki docelowego oszczędzania wkładów
oszczędnościowych od osób fizycznych i udzielaniu im kredytów na cele
mieszkaniowe.
Art. 5. 1. Środki pochodzące z wkładów oszczędnościowych, w tym przyznane premie
mieszkaniowe, wraz z oprocentowaniem kasa przeznacza na kredyty udzielane na
podstawie umów docelowego oszczędzania na cele mieszkaniowe określone w art. 8.
2. Okresowo wolne środki kasy mogą lokować:
1) w papiery wartościowe emitowane przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski,
2) na rachunkach lokat terminowych w bankach.
Art. 6. Od wkładów oszczędnościowych gromadzonych zgodnie z umowami docelowego
oszczędzania w kasach nie jest wymagana rezerwa obowiązkowa, o której mowa w
art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - o Narodowym Banku Polskim
(Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, z 1994 r. Nr 1, poz.
2, Nr 80, poz. 369, Nr 121, poz. 591 i Nr 136, poz. 703, z 1996 r. Nr 106, poz.
496 i z 1997 r. Nr 79, poz. 484).
Rozdział 2
Umowa docelowego oszczędzania na cele mieszkaniowe
Art. 7. Przez umowę docelowego oszczędzania na cele mieszkaniowe należy rozumieć
umowę zawartą między kasą a osobą fizyczną, określającą wysokość docelowej sumy
umowy, warunki oszczędzania oraz udzielenia kredytu na cele mieszkaniowe
realizowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 8. Celami mieszkaniowymi, o których mowa w art. 7, są:
1) odpłatne nabycie, budowa, odbudowa, remont, z wyjątkiem bieżącej konserwacji,
modernizacja, przebudowa, rozbudowa lub nadbudowa domu albo lokalu mieszkalnego,
2) uzyskanie w drodze przydziału spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub
domu jednorodzinnego,
3) nabycie własności, a także udziału we współwłasności, gruntu przeznaczonego
pod budowę domu jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego oraz uzbrojenie działki
budowlanej,
4) spłata kredytu bankowego zaciągniętego, po dniu wejścia w życie niniejszej
ustawy, na cele określone w pkt 1-3,
5) wniesienie wkładu budowlanego przeznaczonego na przekształcenie
spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu na spółdzielcze własnościowe prawo
do lokalu.
Art. 9. 1. Umowa docelowego oszczędzania powinna być pod rygorem nieważności
zawarta na piśmie i określać w szczególności:
1) cel mieszkaniowy, o którym mowa w art. 8,
2) docelową sumę umowy,
3) strony umowy,
4) kwoty i terminy dokonywania wpłat środków pieniężnych przez osobą fizyczną
oraz wysokość oprocentowania tych środków,
5) kwoty kredytu i wysokość jego oprocentowania oraz sposób i terminy jego
wypłacania,
6) sposób zabezpieczenia zwrotu kredytu oraz sposób i terminy jego spłaty,
7) warunki zmiany postanowień umowy,
8) warunki cesji praw i obowiązków wynikających z umowy oraz Kodeksu cywilnego,
9) warunki wypowiedzenia umowy,
10) wysokość opłat i prowizji bankowych.
2. Umowa nie może zawierać ograniczeń w obowiązku kasy do udzielenia kredytu
mieszkaniowego, jeżeli oszczędzający wypełni warunki określone w umowie.
3. Kasy wydają regulaminy umów docelowego oszczędzania, stanowiące załącznik
będący integralną częścią umowy docelowego oszczędzania.
4. Postanowienia regulaminów, o których mowa w ust. 3, są dla stron wiążące,
jeżeli strony w umowie nie ustalą odmiennie swych praw i obowiązków.
Art. 10. Na docelową sumę umowy składają się:
1) wpłaty pieniężne oszczędzającego,
2) oprocentowanie od wkładów oszczędnościowych, naliczone przez kasę,
3) premie mieszkaniowe,
4) kredyt mieszkaniowy.
Art. 11. 1. Wysokość oprocentowania wkładów oszczędnościowych i kredytu
mieszkaniowego określona w umowie docelowego oszczędzania jest niezmienna w
czasie obowiązywania umowy.
2. Różnica między wysokością oprocentowania kredytu mieszkaniowego a wysokością
oprocentowania wkładów oszczędnościowych nie może przekraczać 3 punktów
procentowych.
Art. 12. 1. Wysokość kredytu mieszkaniowego nie może przekraczać sumy
zgromadzonych oszczędności, łącznie z premiami i oprocentowaniem, o których mowa
w art. 5 ust. 1.
2. Okres oszczędzania nie może być krótszy niż dwa lata.
Art. 13. Kasa udziela kredytu na cele mieszkaniowe, jeżeli spłata kredytu
została zabezpieczona ustanowieniem hipoteki lub w inny sposób określony w
umowie docelowego oszczędzania.
Rozdział 3
Wspieranie przez państwo docelowego oszczędzania na cele mieszkaniowe
Art. 14. 1. Osobie fizycznej oszczędzającej w kasie przysługuje premia
mieszkaniowa, zwana dalej "premią". Premia jest udzielana corocznie ze środków
budżetu państwa w wysokości 30% zgromadzonych w danym roku wkładów
oszczędnościowych, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Dla obliczenia premii za dany rok kalendarzowy przyjmuje się kwotę
oszczędności nie wyższą niż trzykrotność ceny 1 m2 budynku mieszkalnego,
ustalanej dla obliczenia premii gwarancyjnej od wkładów oszczędnościowych na
książeczkach mieszkaniowych za III kwartał roku poprzedzającego rok, za który
naliczana jest premia mieszkaniowa.
3. Jeżeli suma oszczędności zgromadzonych w danym roku na rachunku docelowego
oszczędzania przekracza kwotę ustaloną w ust. 2, to wówczas nadwyżka
oszczędności może być podstawą do uzyskania premii w kolejnych latach, jednakże
do wysokości tej kwoty.
4. Premię dopisuje się do stanu oszczędności na imiennym rachunku docelowego
oszczędzania w dniu otrzymania środków budżetowych na ten cel. Premia powiększa
kwotę oszczędności zgromadzonych na tym rachunku.
Art. 15. 1. Osoba fizyczna oszczędzająca w kasie jest obowiązana do zwrotu na
rachunek kasy równowartości uzyskanych w okresie oszczędzania premii wraz z
odsetkami ustawowymi, jeżeli wycofa środki zgromadzone na rachunku w kasie lub
przeznaczy je na inne cele niż określone w umowie, a kasa do niezwłocznego
przekazania zwróconych środków na rachunek dochodów budżetowych Urzędu
Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast.
2. W okresie obowiązywania ustawy premia przysługuje osobie fizycznej wyłącznie
w jednej kasie oszczędnościowo-budowlanej i wyłącznie na jednym rachunku
docelowego oszczędzania.
3. Skarbowi Państwa, w przypadkach, o których mowa w ust. 1, przysługuje w
stosunku do kasy roszczenie o zwrot udzielonych premii mieszkaniowych wraz z
należnymi odsetkami.
4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb
udzielania premii mieszkaniowej, a także jej zwrotu, oraz tryb rozliczeń kasy z
budżetem państwa z tytułu udzielonych premii.
Art. 16. 1. Kasa składa Prezesowi Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, w
terminie do 31 stycznia danego roku:
1) informację o stanie oszczędności na imiennych rachunkach docelowego
oszczędzania na dzień 31 grudnia poprzedniego roku, według wzoru określonego, w
drodze zarządzenia, przez Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast,
2) wniosek o przekazanie środków budżetowych w wysokości premii mieszkaniowych
przysługujących osobom oszczędzającym w kasie za rok poprzedni.
2. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast przekazuje kasie środki, o
których mowa w ust. 1 pkt 2.
Rozdział 4
Zmiany w przepisach obowiązujących i przepisy końcowe
Art. 17. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr
43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz.
626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr
87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997
r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164 i Nr 71, poz. 449) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 21 w ust. 1 w pkt 53 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 54
w brzmieniu:
"54) premia mieszkaniowa dopisana do stanu oszczędności na imiennym rachunku
docelowego oszczędzania na podstawie przepisów o kasach
oszczędnościowo-budowlanych i wspieraniu przez państwo oszczędzania na cele
mieszkaniowe.";
2) w art. 27a:
a) po ust. 7 dodaje się ust. 7a w brzmieniu:
"7a. Odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się, jeżeli
za rok podatkowy podatnikowi oszczędzającemu w kasie oszczędnościowo-budowlanej,
utworzonej na podstawie przepisów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 54, lub jego
małżonkowi dopisano premię mieszkaniową.",
b) w ust. 13 w pkt 4 po wyrazach "wycofana kwota" dodaje się wyrazy "po
określonym w umowie o kredyt kontraktowy okresie systematycznego oszczędzania",
c) w ust. 17 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w
brzmieniu:
"3) o kwotę premii mieszkaniowej dopisanej w roku podatkowym do stanu
oszczędności na imiennym rachunku docelowego oszczędzania na podstawie przepisów
wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 54.";
3) w art. 41 w ust. 3a po wyrazach "albo że wycofane oszczędności" dodaje się
wyrazy "po określonym w umowie o kredyt kontraktowy okresie systematycznego
oszczędzania";
4) po art. 44a dodaje się art. 44b w brzmieniu:
"Art. 44b. Kasy oszczędnościowo-budowlane są obowiązane sporządzić w dwóch
egzemplarzach, według ustalonego wzoru, imienne informacje o wysokości premii
mieszkaniowej dopisanej do stanu oszczędności na imiennym rachunku docelowego
oszczędzania i przesłać je w terminie do dnia 28 lutego roku następującego po
roku podatkowym, w którym dopisano premię mieszkaniową:
1) osobom, do których rachunku dopisano premię mieszkaniową,
2) urzędowi skarbowemu właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania osoby, o
której mowa w pkt 1."
Art. 18. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym
(Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1997 r. Nr 24, poz.
119 i Nr 79, poz. 484) w art. 14 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Dla kas oszczędnościowo-budowlanych, działających na podstawie ustawy o
kasach oszczędnościowo-budowlanych i wspieraniu przez państwo oszczędzania na
cele mieszkaniowe, obowiązkowa opłata roczna, o której mowa w art. 13 ust. 1,
naliczana jest w wysokości nie przekraczającej 0,1% sumy aktywów bilansowych
oraz gwarancji i poręczeń ważonych ryzykiem."
Art. 19. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem art. 17, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 27 czerwca 1997 r.
o bibliotekach.
(Dz. U. Nr 85, poz. 539)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa ogólne zasady działania bibliotek.
Art. 2. W zakresie nie uregulowanym ustawą do bibliotek stosuje się odpowiednio
przepisy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.
Art. 3. 1. Biblioteki i ich zbiory stanowią dobro narodowe oraz służą zachowaniu
dziedzictwa narodowego. Biblioteki organizują i zapewniają dostęp do zasobów
dorobku nauki i kultury polskiej oraz światowej.
2. Prawo korzystania z bibliotek ma charakter powszechny, na zasadach
określonych w ustawie.
Art. 4. 1. Do podstawowych zadań bibliotek należy:
1) gromadzenie, opracowywanie, przechowywanie i ochrona materiałów
bibliotecznych,
2) obsługa użytkowników, przede wszystkim udostępnianie zbiorów oraz prowadzenie
działalności informacyjnej, zwłaszcza informowanie o zbiorach własnych, innych
bibliotek, muzeów i ośrodków informacji naukowej, a także współdziałanie z
archiwami w tym zakresie.
2. Do zadań bibliotek może należeć ponadto prowadzenie działalności
bibliograficznej, dokumentacyjnej, naukowo-badawczej, wydawniczej, edukacyjnej,
popularyzatorskiej i instrukcyjno-metodycznej.
Art. 5. Materiałami bibliotecznymi są w szczególności dokumenty zawierające
utrwalony wyraz myśli ludzkiej, przeznaczone do rozpowszechniania, niezależnie
od nośnika fizycznego i sposobu zapisu treści, a zwłaszcza: dokumenty graficzne
(piśmiennicze, kartograficzne, ikonograficzne i muzyczne), dźwiękowe, wizualne,
audiowizualne i elektroniczne.
Art. 6. 1. Zbiory bibliotek mające wyjątkową wartość i znaczenie dla dziedzictwa
narodowego stanowią, w całości lub części, narodowy zasób biblioteczny.
2. Narodowy zasób biblioteczny podlega szczególnej ochronie.
3. Minister Kultury i Sztuki, w porozumieniu z właściwymi ministrami, ustali, w
drodze rozporządzenia, wykaz bibliotek, których zbiory tworzą narodowy zasób
biblioteczny, określi organizację tego zasobu oraz zasady i zakres jego
szczególnej ochrony.
Rozdział 2
Krajowa Rada Biblioteczna
Art. 7. 1. Krajowa Rada Biblioteczna, zwana dalej "Radą", działa przy Ministrze
Kultury i Sztuki.
2. Do zadań Rady należy w szczególności:
1) opiniowanie aktów prawnych dotyczących bibliotek,
2) koordynowanie ogólnokrajowych przedsięwzięć bibliotecznych,
3) stymulowanie rozwoju najważniejszych kierunków polskiego bibliotekarstwa,
4) opiniowanie działań i inicjatyw istotnych dla rozwoju bibliotek,
5) okresowa ocena działalności bibliotek i skuteczności polityki bibliotecznej.
3. W skład Rady powoływani są: dyrektor Biblioteki Narodowej, dyrektor
Biblioteki Jagiellońskiej, czterej przedstawiciele bibliotek publicznych
wskazani przez Ministra Kultury i Sztuki, czterej przedstawiciele bibliotek
szkolnych, pedagogicznych i naukowych wskazani przez Ministra Edukacji
Narodowej, dwaj przedstawiciele środowisk naukowych wskazani przez
Przewodniczącego Komitetu Badań Naukowych oraz trzej przedstawiciele środowisk
bibliotekarskich i twórczych.
4. Członków Rady powołuje Minister Kultury i Sztuki na okres pięciu lat.
5. Rada ze swojego grona wybiera przewodniczącego Rady.
6. Minister Kultury i Sztuki może odwołać członka Rady przed upływem okresu, o
którym mowa w ust. 4, jeżeli nie uczestniczy on w pracach Rady.
7. Organizację i tryb działania Rady określa regulamin, nadawany przez Ministra
Kultury i Sztuki w drodze zarządzenia.
Rozdział 3
Organizacja bibliotek
Art. 8. 1. Biblioteki są organizowane i prowadzone przez podmioty zwane dalej
"organizatorami".
2. Organizatorami bibliotek są:
1) naczelne i centralne organy administracji rządowej,
2) wojewodowie,
3) gminy lub związki komunalne.
3. Organizatorami bibliotek mogą być także:
1) osoby fizyczne,
2) osoby prawne,
3) jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej.
Art. 9. 1. Organizator zapewnia warunki działalności i rozwoju biblioteki,
odpowiadające jej zadaniom.
2. Organizator ma obowiązek zapewnić w szczególności:
1) lokal,
2) środki na:
a) wyposażenie,
b) prowadzenie działalności bibliotecznej, zwłaszcza zakup materiałów
bibliotecznych,
c) doskonalenie zawodowe pracowników.
Art. 10. Biblioteka może stanowić samodzielną jednostkę organizacyjną albo
wchodzić w skład innej jednostki.
Art. 11. 1. Biblioteka stanowiąca samodzielną jednostkę organizacyjną działa na
podstawie aktu o utworzeniu biblioteki oraz statutu nadanego przez organizatora.
2. Akt o utworzeniu biblioteki określa:
1) nazwę, siedzibę, teren i zakres działania biblioteki,
2) źródła finansowania.
3. Statut określa w szczególności:
1) cele i zadania biblioteki,
2) organy biblioteki i jej organizację, w tym zakres działania i lokalizację
filii oraz oddziałów,
3) nazwę jednostki sprawującej nadzór merytoryczny nad działalnością biblioteki
- w odniesieniu do biblioteki wchodzącej w skład ogólnokrajowej sieci
bibliotecznej,
4) sposób gospodarowania środkami finansowymi biblioteki.
4. Właściwi ministrowie mogą ustalić, w drodze zarządzenia, ramowe statuty dla
bibliotek, których organizatorem jest jednostka organizacyjna nadzorowana przez
tych ministrów.
Art. 12. Zadania, organizację oraz szczegółowy zakres działania biblioteki
wchodzącej w skład innej jednostki organizacyjnej określa regulamin nadany przez
kierownika tej jednostki.
Art. 13. 1. Organizator może dokonać połączenia, podziału lub likwidacji
biblioteki.
2. Organizator obowiązany jest na 3 miesiące przed dniem wydania aktu o
połączeniu lub podziale biblioteki podać do publicznej wiadomości informację o
swoim zamiarze wraz z uzasadnieniem. Obowiązek ten dotyczy również zmiany
statutu biblioteki w części dotyczącej zakresu działania i lokalizacji filii
oraz oddziałów.
3. Organizator obowiązany jest na 6 miesięcy przed dniem wydania aktu o
likwidacji biblioteki podać do publicznej wiadomości informację o swoim zamiarze
wraz z uzasadnieniem.
4. Połączenie, podział lub likwidacja biblioteki wchodzącej w skład
ogólnokrajowej sieci bibliotecznej następuje po zasięgnięciu przez organizatora
opinii jednostki sprawującej nadzór merytoryczny nad działalnością biblioteki.
Przepis ten stosuje się odpowiednio do filii bibliotecznych.
5. Przepisów ust. 2-4 nie stosuje się do bibliotek wchodzących w skład innej
jednostki organizacyjnej.
6. Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się do bibliotek szkolnych i pedagogicznych.
Art. 14. 1. Usługi bibliotek, których organizatorami są podmioty określone w
art. 8 ust. 2, są ogólnie dostępne i bezpłatne, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Opłaty mogą być pobierane:
1) za usługi informacyjne, bibliograficzne, reprograficzne oraz wypożyczenia
międzybiblioteczne,
2) za wypożyczenia materiałów audiowizualnych,
3) w formie kaucji za wypożyczone materiały biblioteczne,
4) za niezwrócenie w terminie wypożyczonych materiałów bibliotecznych,
5) za uszkodzenie, zniszczenie lub niezwrócenie materiałów bibliotecznych.
3. Wysokość opłat, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, nie może przekraczać
kosztów wykonania usługi.
4. Zasady i warunki korzystania z biblioteki określa regulamin nadany przez jej
dyrektora (kierownika).
Art. 15. Przy bibliotece może działać rada biblioteczna lub inny organ o
charakterze doradczym i opiniodawczym, na zasadach określonych w statucie.
Rozdział 4
Biblioteka Narodowa
Art. 16. 1. Biblioteka Narodowa jest centralną biblioteką Państwa.
2. Biblioteka Narodowa posiada osobowość prawną.
3. Nadzór nad Biblioteką Narodową sprawuje Minister Kultury i Sztuki.
4. Szczegółowy zakres działania Biblioteki Narodowej i jej organów określa
statut nadany przez Ministra Kultury i Sztuki.
Art. 17. 1. Do zadań Biblioteki Narodowej należy prowadzenie działalności
bibliotecznej, bibliograficznej, naukowej, informacyjnej, konserwatorskiej,
poradniczej, wydawniczej, wystawienniczej i usługowej, a w szczególności:
1) gromadzenie, opracowywanie, udostępnianie i wieczyste archiwizowanie
materiałów bibliotecznych powstałych w Polsce oraz za granicą a dotyczących
Polski,
2) opracowywanie i wydawanie bibliografii narodowej,
3) prowadzenie badań z zakresu bibliotekoznawstwa, nauki o książce i pokrewnych
dziedzin wiedzy,
4) doskonalenie merytorycznej działalności bibliotek w kraju i pomoc bibliotekom
polskim za granicą,
5) prowadzenie ośrodków znormalizowanych numerów wydawnictw zwartych i
wydawnictw ciągłych.
2. Biblioteka Narodowa prowadzi działalność merytoryczną i unifikacyjną w
zakresie bibliotekarstwa, bibliografii, zastosowań nowoczesnych technologii
bibliotecznych oraz konserwacji materiałów bibliotecznych.
3. Przy Bibliotece Narodowej działa, na zasadach określonych w statucie, Rada
Naukowa, której członków powołuje i odwołuje Minister Kultury i Sztuki, na
wniosek dyrektora Biblioteki Narodowej.
Rozdział 5
Biblioteki publiczne
Art. 18. 1. Biblioteki publiczne służą zaspokajaniu potrzeb oświatowych,
kulturalnych i informacyjnych ogółu społeczeństwie oraz uczestniczą w
upowszechnianiu wiedzy i kultury.
2. Bibliotekami publicznymi są, zorganizowane w formie instytucji kultury,
Biblioteka Narodowa, wojewódzkie biblioteki publiczne i gminne (komunalne)
biblioteki publiczne.
Art. 19. 1. Biblioteki publiczne organizowane są w sposób zapewniający
mieszkańcom dogodny dostęp do materiałów bibliotecznych i informacji. W tym celu
w każdym województwie jest organizowana i prowadzona wojewódzka biblioteka
publiczna, a w każdej gminie co najmniej jedna gminna (komunalna) biblioteka
publiczna, wraz z odpowiednią liczbą filii i oddziałów oraz punktów
bibliotecznych.
2. Biblioteki publiczne mogą zawierać, za zgodą organizatora, porozumienia z
innymi bibliotekami i instytucjami w sprawie wspólnego prowadzenia obsługi
bibliotecznej określonych środowisk.
Art. 20. 1. Wojewoda jest organizatorem wojewódzkiej biblioteki publicznej, do
której zadań należy:
1) gromadzenie, opracowywanie i udostępnianie materiałów bibliotecznych
służących obsłudze potrzeb informacyjnych, edukacyjnych i samokształceniowych,
zwłaszcza dotyczących wiedzy o własnym regionie oraz dokumentujących jego
dorobek kulturalny, naukowy i gospodarczy,
2) pełnienie funkcji ośrodka informacji biblioteczno-bibliograficznej,
organizowanie obiegu wypożyczeń międzybibliotecznych oraz opracowywanie i
publikowanie bibliografii regionalnych, a także innych materiałów informacyjnych
o charakterze regionalnym,
3) badanie stanu i stopnia zaspokojenia potrzeb użytkowników, analizowanie
stanu, organizacji i rozmieszczenia bibliotek oraz formułowanie i przedstawianie
organizatorom propozycji zmian w tym zakresie,
4) udzielanie bibliotekom pomocy instrukcyjno-metodycznej i szkoleniowej oraz
sprawowanie nadzoru merytorycznego, w zakresie realizacji przez gminne
(komunalne) biblioteki publiczne zadań określonych w art. 27 ust. 5.
2. Biblioteka publiczna, której organizatorem jest gmina lub związek komunalny,
działająca w mieście będącym siedzibą wojewody, może wykonywać zadania, o
których mowa w ust. 1, na podstawie porozumienia wojewody z właściwym organem
samorządu terytorialnego.
3. Porozumienie, o którym mowa w ust. 2, określa w szczególności wielkość
środków finansowych, które wnoszą wojewoda i gmina, niezbędnych do prowadzenia
działalności przez bibliotekę.
Rozdział 6
Biblioteki naukowe
Art. 21. 1. Biblioteki naukowe:
1) służą potrzebom nauki i kształcenia, zapewniając dostęp do materiałów
bibliotecznych i zasobów informacyjnych niezbędnych do prowadzenia prac
naukowo-badawczych oraz zawierających wyniki badań naukowych,
2) prowadzą działalność naukowo-badawczą w zakresie bibliotekoznawstwa i
dziedzin pokrewnych, a także w zakresie obsługiwanych przez nie dziedzin nauki.
2. Do bibliotek naukowych należą:
1) Biblioteka Narodowa,
2) biblioteki, których organizatorami są szkoły wyższe,
3) biblioteki, których organizatorem jest Polska Akademia Nauk,
4) biblioteki, których organizatorami są jednostki badawczo-rozwojowe,
5) inne biblioteki.
3. Wykaz bibliotek naukowych prowadzi Biblioteka Narodowa.
4. Minister Kultury i Sztuki określi, w drodze rozporządzenia, zasady i tryb
zaliczania bibliotek, o których mowa w ust. 2 pkt 5, do bibliotek naukowych oraz
ustali ich wykaz.
Rozdział 7
Biblioteki szkolne i pedagogiczne
Art. 22. 1. Biblioteki szkolne oraz biblioteki innych placówek systemu oświaty
służą realizacji programów nauczania i wychowania, edukacji kulturalnej i
informacyjnej dzieci i młodzieży oraz kształceniu i doskonaleniu nauczycieli. W
tym celu w każdej szkole publicznej jest prowadzona biblioteka szkolna.
2. Biblioteki pedagogiczne prowadzą działalność służącą potrzebom oświaty i
wychowania, w tym kształcenia i doskonalenia kadry pedagogicznej.
3. Zasady organizowania i działalności bibliotek szkolnych i pedagogicznych
określają odrębne przepisy.
Rozdział 8
Biblioteki fachowe i zakładowe
Art. 23. Zakłady pracy mogą prowadzić biblioteki fachowe i zakładowe.
Art. 24. 1. Biblioteki fachowe wspierają realizację zadań zakładów pracy oraz
służą potrzebom doskonalenia zawodowego pracowników.
2. Biblioteki zakładowe służą zaspokajaniu potrzeb oświatowych i kulturalnych
pracowników zakładów pracy i ich rodzin.
Rozdział 9
Obsługa specjalnych grup użytkowników
Art. 25. Centralna Biblioteka Niewidomych zapewnia obsługę biblioteczną
niewidomych oraz koordynuje działalność pokrewnych bibliotek i instytucji.
Art. 26. 1. W celu zapewnienia obsługi bibliotecznej specjalnych grup
użytkowników prowadzone są biblioteki w zakładach opieki zdrowotnej, w domach
pomocy społecznej, w zakładach karnych, poprawczych i schroniskach dla
nieletnich, a także w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony
Narodowej i Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji.
2. Właściwi ministrowie, w porozumieniu z Ministrem Kultury i Sztuki, określą, w
drodze rozporządzenia, zasady organizacji obsługi bibliotecznej, o której mowa w
ust. 1, oraz zasady współdziałania bibliotek publicznych w wykonywaniu tej
obsługi.
Rozdział 10
Ogólnokrajowa sieć biblioteczna
Art. 27. 1. W celu prowadzenia jednolitej działalności bibliotecznej i
informacyjnej, umożliwiającej korzystanie z materiałów bibliotecznych i innych
źródeł informacji, tworzy się ogólnokrajową sieć biblioteczną, zwaną dalej
"siecią biblioteczną".
2. W skład sieci bibliotecznej wchodzą biblioteki publiczne.
3. Biblioteki inne niż określone w ust. 2 mogą być włączone do sieci
bibliotecznej, na wniosek właściwego organizatora, decyzją Ministra Kultury i
Sztuki, który w uzgodnieniu z organizatorem wskazuje jednostkę sprawującą nadzór
merytoryczny w zakresie realizacji zadań określonych w ust. 5. Decyzja o
włączeniu do sieci bibliotecznej może podlegać uchyleniu w razie naruszenia
przez bibliotekę obowiązków wynikających z przynależności do sieci
bibliotecznej.
4. Ewidencję bibliotek wchodzących w skład sieci bibliotecznej prowadzi
Biblioteka Narodowa.
5. Biblioteki wchodzące w skład sieci bibliotecznej obowiązane są do
współdziałania w zakresie:
1) gromadzenia, opracowywania, przechowywania i udostępniania zbiorów,
2) sporządzania i rozpowszechniania informacji bibliograficznych i
dokumentacyjnych,
3) działalności naukowo-badawczej oraz dokształcania i doskonalenia zawodowego
pracowników bibliotek,
4) wymiany oraz przekazywania materiałów bibliotecznych i informacji.
Art. 28. Minister Kultury i Sztuki, w porozumieniu z właściwymi ministrami, w
drodze rozporządzenia, ustala dla sieci bibliotecznej zasady:
1) gromadzenia, opracowywania, przechowywania i ochrony, w tym konserwacji,
materiałów bibliotecznych,
2) specjalizacji zbiorów materiałów bibliotecznych i ustalania zadań w tym
zakresie dla bibliotek naukowych gromadzących materiały biblioteczne, dotyczące
określonej dziedziny wiedzy,
3) wymiany materiałów bibliotecznych,
4) ewidencji materiałów bibliotecznych,
5) wypożyczeń międzybibliotecznych,
6) prowadzenia katalogów centralnych,
7) koordynacji działalności bibliograficznej,
8) uczestnictwa w systemach informacji,
9) kształcenia i doskonalenia zawodowego pracowników bibliotek,
10) współpracy bibliotek w zakresie określonym w pkt 1-9.
Rozdział 11
Pracownicy bibliotek
Art. 29. 1. Pracownicy zatrudnieni na stanowiskach bibliotekarskich powinni
posiadać kwalifikacje bibliotekarskie. Tworzą oni grupę zawodową bibliotekarzy.
2. Do pracowników, o których mowa w ust. 1, należą:
1) pracownicy służby bibliotecznej: młodszy bibliotekarz, bibliotekarz, starszy
bibliotekarz, kustosz i starszy kustosz,
2) bibliotekarze dyplomowani: asystent, adiunkt, kustosz dyplomowany, starszy
kustosz dyplomowany.
3. W bibliotekach mogą być zatrudnieni, w razie potrzeby, specjaliści innych
zawodów związanych z działalnością biblioteczną.
4. Minister Kultury i Sztuki w porozumieniu z właściwymi ministrami określi, w
drodze rozporządzenia, wymagania kwalifikacyjne uprawniające do zajmowania
określonych stanowisk w bibliotekach oraz tryb stwierdzania tych kwalifikacji.
Rozdział 12
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 30. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz.
114, z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz.
35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr
23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz.
324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr
86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz.
101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29 i Nr 60, poz. 310 oraz
z 1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 60, poz. 369) skreśla się art. 53.
Art. 31. 1. Traci moc ustawa z dnia 9 kwietnia 1968 r. o bibliotekach (Dz. U. Nr
12, poz. 63, z 1984 r. Nr 26, poz. 129, z 1989 r. Nr 29, poz. 155 i Nr 35, poz.
192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 oraz z 1996 r. Nr 152, poz. 722).
2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie dłużej
jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, zachowują moc
przepisy dotychczasowe, jeżeli nie są z nią sprzeczne.
Art. 32. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 18 lipca 1997 r.
w sprawie sposobu obliczania i przekazywania dotacji z budżetu państwa dla gmin
z tytułu ulg i zwolnień ustawowych w podatku rolnym oraz leśnym.
(Dz. U. Nr 85, poz. 540)
Na podstawie art. 18a ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz.
U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr
154, poz. 794, z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774 oraz z 1997 r. Nr
53, poz. 347 i Nr 79, poz. 484) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) dotacjach - rozumie się przez to, przysługujące gminie z budżetu państwa,
dotacje, o których mowa w art. 5 pkt 5a ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o
finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995
r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794, z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156,
poz. 774 oraz z 1997 r. Nr 53, poz. 347 i Nr 79, poz. 484),
2) nie pobranych kwotach z tytułu ulg i zwolnień ustawowych - rozumie się przez
to kwoty wynikające z ulg i zwolnień, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 4, 5 i
6 oraz ust. 3, art. 13 ust. 1, art. 13a ust. 1 i 2, art. 13b ust. 1 i art. 13c
ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 1993 r. Nr 94,
poz. 431, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i z 1997 r. Nr 43,
poz. 272) oraz art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U.
Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1,
poz. 3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409
i z 1997 r. Nr 54, poz. 349).
§ 2. 1. Dotację oblicza się na podstawie wniosków gminy złożonych do
Ministerstwa Finansów, sporządzonych według wzorów określonych w załącznikach nr
1 i 2 do rozporządzenia.
2. Dotację, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi suma kwot wykazanych odpowiednio w
pozycji "G" i "H" wniosków, o których mowa w ust. 1.
3. Gmina nie otrzymuje dotacji, jeżeli suma kwot wykazanych odpowiednio w
pozycji "G" i "H" jest mniejsza niż 100 zł.
4. Wnioski, o których mowa w ust. 1, gmina składa do Ministerstwa Finansów w
terminie:
1) do dnia 31 lipca roku podatkowego - wykazując roczne skutki ulg i zwolnień
ustawowych, wynikające z decyzji i nakazów płatniczych lub decyzji zmieniających
te nakazy oraz deklaracji podatkowych na dany rok podatkowy na dzień 30 czerwca
roku, za który sporządzany jest wniosek,
2) do dnia 25 lutego roku następującego po roku podatkowym - wykazując faktyczne
roczne skutki ulg i zwolnień ustawowych, wynikające z decyzji i nakazów
płatniczych lub decyzji zmieniających te nakazy oraz deklaracji podatkowych na
dany rok podatkowy na dzień 31 grudnia roku, za który sporządzany jest wniosek.
5. Minister Finansów przekazuje gminie dotacje nie później niż:
1) do dnia 15 października roku podatkowego - w wysokości stanowiącej 50% kwot
wykazanych odpowiednio w pozycji "G" i "H" wniosków, o których mowa w ust. 4 pkt
1,
2) do dnia 31 maja roku następującego po roku podatkowym - w wysokości sumy kwot
wykazanych odpowiednio w pozycji "G" i "H" wniosków, o których mowa w ust. 4 pkt
2, pomniejszonej o dotacje przekazane zgodnie z pkt 1.
§ 3. W 1997 r. gminy składają wnioski w sprawie przyznania dotacji z budżetu
państwa z tytułu ulg i zwolnień ustawowych w podatku rolnym oraz leśnym w
terminie do dnia 31 sierpnia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: M. Belka
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 lipca 1997 r. (poz.
540)
Załącznik nr 1
WNIOSEK O PRZYZNANIE DOTACJI Z TYTUŁU ULG I ZWOLNIEŃ USTAWOWYCH W PODATKU ROLNYM
Ilustracja
Załącznik nr 2
WNIOSEK O PRZYZNANIE DOTACJI Z TYTUŁU ULG I ZWOLNIEŃ USTAWOWYCH W PODATKU LEŚNYM
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 17 lipca 1997 r.
w sprawie warunków uzyskania uprawnień, sposobu obliczania, szczegółowych zasad
i trybu wypłacania w 1997 r. osłon socjalnych z tytułu urlopów górniczych,
zasiłków socjalnych i jednorazowych wypłat dla zatrudnionych pod ziemią
pracowników górnictwa.
(Dz. U. Nr 85, poz. 541)
Na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997
r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie dotyczy pracowników górnictwa wykonujących pracę pod
ziemią, objętych zamiarem zwolnień lub zwalnianych z przyczyn dotyczących
zakładu pracy, oraz osób już korzystających z osłon socjalnych z powodu:
1) likwidacji kopalń węgla kamiennego, Kopalni Soli "Bochnia" w Bochni oraz
Kopalni Rud Cynku i Ołowiu "Bolesław" w Bukownie, jeśli zapisy układów
zbiorowych pracy obowiązujących w tych jednostkach przewidują stosowanie osłon
socjalnych, o których mowa w rozporządzeniu,
2) zmniejszenia zatrudnienia w przedsiębiorstwach robót górniczych i
Przedsiębiorstwie Budowy Szybów w Bytomiu, objętych w dniu wejścia w życie
rozporządzenia Układem zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych z
dnia 21 grudnia 1991 r., spowodowanego likwidacją kopalń węgla kamiennego, w
których przedsiębiorstwa te prowadziły roboty podziemne.
2. Przepisy rozporządzenia mogą być stosowane do pracowników zwalnianych z
czynnych kopalń węgla kamiennego, jeśli na ich miejsce zostaną przyjęci
pracownicy z likwidowanych kopalń węgla kamiennego, którzy nie skorzystali z
osłon socjalnych w tych kopalniach.
3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) osłonie socjalnej - rozumie się przez to świadczenie socjalne oraz, z
zastrzeżeniem § 4 ust. 2, deputat węglowy, nagrodę z okazji "Dnia Górnika",
dodatkową nagrodę roczną wynikającą z "Karty Górnika", a ponadto uznaniowe
świadczenia wypłacane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, jednorazowy
ekwiwalent pieniężny za urlop górniczy, jednorazową odprawę socjalną, zasiłek
socjalny i jednorazową odprawę zasiłkową,
2) pracownikach wykonujących prace pod ziemią - rozumie się przez to
pracowników, którzy ten rodzaj pracy mają określony w umowie o pracę zawartej na
czas nie określony i pracę tę wykonywali w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie
co najmniej trzech miesięcy przed otrzymaniem osłony socjalnej,
3) kopalniach węgla kamiennego - rozumie się przez to każdą jednostkę, w ramach
której funkcjonuje lub funkcjonował zakład górniczy w rozumieniu art. 6 pkt 7
ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27,
poz. 96 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), wydobywający węgiel kamienny metodą
głębinową,
4) kopalniach węgla - rozumie się przez to kopalnie węgla kamiennego oraz
przedsiębiorstwa robót górniczych i Przedsiębiorstwo Budowy Szybów w Bytomiu,
5) likwidacji kopalni - rozumie się przez to likwidację całości lub części
kopalni.
§ 2. 1. Pracownikowi przysługuje osłona socjalna na warunkach określonych
rozporządzeniem za zgodą pracodawcy. Osłona nie przysługuje jednak tym, którzy
po uzyskaniu prawa do niej podjęli pracę pod ziemią lub u pracodawcy
uprawnionego do stosowania osłon socjalnych albo podjęli inne zatrudnienie, nie
powiadamiając o tym w terminie jednego miesiąca jednostki zobowiązanej do
wypłaty osłon socjalnych.
2. Prawo do pobierania osłon socjalnych przysługuje do dnia nabycia uprawnień
emerytalnych, z zastrzeżeniem § 8.
§ 3. 1. Pracownikowi wykonującemu pracę pod ziemią, któremu ze względu na wiek,
łączny staż pracy lub staż pracy pod ziemią wykonywanej stale i w pełnym
wymiarze czasu pracy brakuje nie więcej niż trzy lata do spełnienia warunków
umożliwiających uzyskanie prawa do emerytury, w tym bez względu na wiek - może
być przyznany urlop górniczy do czasu osiągnięcia uprawnień emerytalnych, pod
warunkiem złożenia przez pracownika oświadczenia o wyrażeniu zgody na
rozwiązanie stosunku pracy z dniem zakończenia urlopu górniczego.
2. Postanowienia ust. 1 mogą mieć zastosowanie do pracowników nie objętych
zamiarem zwolnienia, na ich wniosek, za zgodą pracodawcy.
§ 4. 1. Osoba korzystająca z urlopu górniczego otrzymuje świadczenie socjalne,
deputat węglowy oraz nagrodę z okazji "Dnia Górnika" i dodatkową nagrodę roczną
wynikającą z "Karty Górnika" oraz świadczenia z funduszu świadczeń socjalnych, z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Deputat węglowy, nagroda z okazji "Dnia Górnika" i dodatkowa nagroda roczna,
o których mowa w ust. 1, przysługują pod warunkiem, że osoba korzystająca z
urlopu górniczego nabyła do nich uprawnienie przed uzyskaniem świadczenia
socjalnego.
3. Od świadczenia socjalnego, deputatu węglowego oraz dodatkowej nagrody
rocznej, o których mowa w ust. 1, pracodawca odprowadza składkę na ubezpieczenie
społeczne.
§ 5. 1. Świadczenie socjalne, przyznane pracownikowi przed dniem 1 stycznia 1997
r., jest wypłacane w każdym miesiącu trwania urlopu górniczego, nie później niż
w terminie wypłaty wynagrodzeń u pracodawcy, z zastrzeżeniem § 6 pkt 2-5.
2. Świadczenie socjalne, przyznane pracownikowi począwszy od dnia 1 stycznia
1997 r., jest wypłacane w kwocie stanowiącej 70% pomniejszonego o wynagrodzenie
wynikające z pracy w godzinach nadliczbowych - miesięcznego ekwiwalentu
pieniężnego obliczonego jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, w każdym
miesiącu trwania urlopu górniczego, nie później niż w terminie wypłaty
wynagrodzeń u pracodawcy, z zastrzeżeniem § 6 i § 7.
§ 6. W kopalniach węgla:
1) miesięczne świadczenie socjalne, o którym mowa w § 5 ust. 2, w I kwartale
1997 r. nie może być niższe od 769,96 zł brutto,
2) świadczenie socjalne, o którym mowa w § 5 ust. 1 i 2, jest waloryzowane
kwartalnie wskaźnikiem wzrostu przeciętnych wynagrodzeń obciążających koszty -
bez nagród rocznych - obliczonym dla wszystkich pracowników kopalń węgla
kamiennego zatrudnionych pod ziemią, określonym w pkt 3, z tym że kwota
świadczenia socjalnego nie może być niższa od wypłaconej w miesiącu przed
waloryzacją,
3) wskaźnik wzrostu przeciętnych wynagrodzeń, o którym mowa w pkt 2, na kolejny
kwartał ustala się jako stosunek przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
obciążającego koszty - bez nagród rocznych - pracowników kopalń węgla kamiennego
zatrudnionych pod ziemią, z ostatniego kwartału przed kwartałem, na który
wskaźnik jest ustalany, do analogicznego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał
przedostatni,
4) wysokość świadczenia socjalnego z tytułu urlopu górniczego na kolejny kwartał
ustala się jako iloczyn kwoty świadczenia otrzymywanego w kwartale poprzednim i
wskaźnika wzrostu przeciętnych wynagrodzeń,
5) waloryzacja świadczenia socjalnego dla osoby, której przyznano urlop górniczy
w danym kwartale, rozpoczyna się od następnego kwartału,
6) o wskaźniku wzrostu przeciętnych wynagrodzeń, o którym mowa w pkt 3,
informuje Minister Gospodarki.
§ 7. 1. Miesięczne świadczenie socjalne dla pracowników Kopalni Soli "Bochnia" w
Bochni w I kwartale 1997 r. nie może być niższe od 510 zł brutto.
2. Miesięczne świadczenie socjalne dla pracowników Kopalni Rud Cynku i Ołowiu
"Bolesław" w Bukownie w I kwartale 1997 r. nie może być niższe od 570 zł brutto.
3. Świadczenia socjalne w jednostkach, o których mowa w ust. 1 i 2, są
waloryzowane kwartalnie wskaźnikiem wzrostu przeciętnych wynagrodzeń,
obciążających koszty - z wyłączeniem nagród rocznych, wypłat odpraw pieniężnych
przyznawanych w związku z rozwiązaniem stosunku pracy z przyczyn dotyczących
zakładu pracy, nagród jubileuszowych, odpraw emerytalnych i innych wypłat o
charakterze jednorazowym - określonym w ust. 4, z tym że kwota świadczenia
socjalnego nie może być niższa od wypłaconej w miesiącu przed waloryzacją.
4. Wskaźnik wzrostu przeciętnych wynagrodzeń, o którym mowa w ust. 3, na kolejny
kwartał ustala się odrębnie dla każdej jednostki wymienionej w ust. 1 i 2, jako
stosunek przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracowników zatrudnionych pod
ziemią w każdej z tych jednostek, ustalonego na zasadach określonych w ust. 3, z
ostatniego kwartału, na który wskaźnik jest ustalany, do analogicznego
miesięcznego wynagrodzenia za kwartał przedostatni.
5. Zasady określone w § 6 pkt 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
§ 8. 1. Osoba, której przyznano urlop górniczy, może na swój wniosek - otrzymać
jednorazowy ekwiwalent pieniężny za urlop górniczy w wysokości stanowiącej
iloczyn miesięcznego świadczenia socjalnego oraz liczby miesięcy pozostających
do zakończenia okresu, na który świadczenie przyznano.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać prośbę o rozwiązanie umowy
o pracę na mocy porozumienia stron z dniem wypłaty jednorazowego ekwiwalentu
pieniężnego za urlop górniczy. Wyrażenie przez pracodawcę zgody na wypłatę tego
ekwiwalentu jest równoznaczne ze zgodą na rozwiązanie umowy o pracę i z
zakończeniem urlopu górniczego.
§ 9. 1. Zasiłek socjalny przyznany pracownikowi przed dniem 1 stycznia 1997 r.
jest wypłacany w każdym miesiącu przebywania na nim, nie później niż w terminie
wypłaty wynagrodzeń w jednostce go wypłacającej, z zastrzeżeniem ust. 4.
2. Począwszy od dnia 1 stycznia 1997 r. w Wałbrzyskich Kopalniach Węgla
Kamiennego, Kopalni Węgla Kamiennego "Nowa Ruda" i Kopalni Węgla Kamiennego
"Sosnowiec" SA - pracownikowi nie uprawnionemu do urlopu górniczego, któremu nie
zaproponowano nowego zatrudnienia, może być przyznany zasiłek socjalny,
wypłacany miesięcznie w wysokości 55% miesięcznego ekwiwalentu pieniężnego,
obliczonego jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, w okresie nie dłuższym niż
dwa lata, licząc od następnego miesiąca po miesiącu, w którym nastąpiło
rozwiązanie umowy o pracę, z zastrzeżeniem ust. 3-5.
3. Miesięczny zasiłek socjalny, o którym mowa w ust. 2, w I kwartale 1997 r. nie
może być niższy od 699,98 zł brutto.
4. Zasiłek socjalny, o którym mowa w ust. 1 i 2, jest waloryzowany kwartalnie
według zasad określonych w § 6 pkt 2-5.
5. Od zasiłku socjalnego pracodawca odprowadza składkę na ubezpieczenie
społeczne.
§ 10. Otrzymującemu świadczenie socjalne albo zasiłek socjalny, który
samodzielnie, z własnej inicjatywy, znajdzie nowe zatrudnienie u pracodawcy nie
uprawnionego do stosowania osłon socjalnych - z wyłączeniem każdej pracy pod
ziemią - i zgłosi ten fakt podmiotowi zobowiązanemu do wypłacenia świadczenia
socjalnego lub zasiłku socjalnego, przysługuje:
1) 50% przyznanego świadczenia socjalnego lub zasiłku socjalnego, wypłacanego
jednak nie dłużej niż do końca okresu, na który świadczenie lub zasiłek
przyznano, albo
2) jednorazowa odprawa socjalna lub zasiłkowa w wysokości stanowiącej iloczyn
50% przyznanego świadczenia socjalnego lub zasiłku socjalnego oraz liczby
pełnych miesięcy, które pozostały do końca okresu, na który świadczenie lub
zasiłek przyznano.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
stycznia 1997 r.
Minister Gospodarki: W. Kaczmarek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 17 lipca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać wyroby ze
względu na potrzebę ochrony zdrowia i środowiska.
(Dz. U. Nr 85, poz. 542)
Na podstawie art. 79 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i
kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90,
poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 46,
poz. 296) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 30 listopada 1994 r. w
sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać wyroby ze względu na potrzebę ochrony
zdrowia i środowiska (Dz. U. Nr 133, poz. 690 i z 1996 r. Nr 155, poz. 766), w
załączniku nr 1 w pozycji 10 wyrazy "od 1 lipca 1997 r." zastępuje się wyrazami
"od 1 stycznia 1998 r."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca
1997 r.
Minister Gospodarki: W. Kaczmarek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 8 lipca 1997 r.
w sprawie wymogów, jakim powinny odpowiadać pod względem technicznym i
sanitarnym urządzenia i pomieszczenia, w których można wykonywać indywidualną
praktykę pielęgniarki i położnej.
(Dz. U. Nr 85, poz. 543)
Na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach
pielęgniarki i położnej (Dz. U. Nr 91, poz. 410) zarządza się, co następuje:
§ 1. Urządzenia i pomieszczenia, w których pielęgniarka, położna może wykonywać
indywidualną praktykę, powinny odpowiadać, pod względem technicznym i
sanitarnym, wymogom określonym w załączniku do rozporządzenia.
§ 2. Urządzenia i pomieszczenia, w których pielęgniarka, położna może wykonywać
indywidualną praktykę na podstawie zawartej z innym podmiotem niż zakład opieki
zdrowotnej umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej, powinny odpowiednio
odpowiadać pod względem technicznym i sanitarnym, wymogom określonym w
załączniku do rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R.J. Żochowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 8 lipca
1997 r. (poz. 543)
WYMOGI, JAKIM POWINNY ODPOWIADAĆ POD WZGLĘDEM TECHNICZNYM I SANITARNYM
URZĄDZENIA I POMIESZCZENIA, W KTÓRYCH PIELĘGNIARKA, POŁOŻNA MOŻE WYKONYWAĆ
INDYWIDUALNĄ PRAKTYKĘ
A. Wymogi, jakim powinno odpowiadać pomieszczenie
1. Pomieszczenie, w którym jest wykonywana indywidualna praktyka pielęgniarki,
położnej, może stanowić odrębny budynek, odrębny lokal lub może stanowić część
lokalu przeznaczonego na inne cele, pod warunkiem izolacji pomieszczenia od
innych użytkowników lokalu.
2. Powierzchnia pomieszczenia powinna być dostosowana do zainstalowanych
urządzeń, aparatury i sprzętu i wynosić co najmniej 15 m2.
3. Podłoga pomieszczenia powinna być wykonana z materiałów gładkich, twardych,
zmywalnych, nienasiąkliwych i odpornych na działanie środków dezynfekcyjnych.
Dopuszczalna jest podłoga drewniana, pod warunkiem pokrycia materiałem o
właściwościach określonych w poprzednim zdaniu.
4. Ściany pomieszczenia powinny być łatwo zmywalne i umożliwiające dezynfekcję.
W miejscach wymagających częstej dezynfekcji ściany powinny być wyłożone
materiałami twardymi, gładkimi, trwałymi, zmywalnymi, nienasiąkliwymi i
odpornymi na działanie środków dezynfekcyjnych.
5. Pomieszczenie powinno być wyposażone w punkt poboru wody ciepłej i zimnej lub
powinien być zapewniony dostęp do punktu poboru wody ciepłej i zimnej,
przeznaczonej dla ogółu użytkowników lokalu, z osobnymi ręcznikami jednorazowego
użytku, przeznaczonymi dla pacjentów.
6. Przy punktach poboru wody ciepłej i zimnej ściany powinny być wyłożone
materiałami o cechach wymienionych w ust. 4. Dopuszcza się malowanie olejne.
7. Pomieszczenie powinno mieć zapewniony bezpośredni dostęp światła dziennego.
8. Pomieszczenie, w którym występuje nadmierne naświetlenie naturalne, powinno
mieć zainstalowane urządzenia zabezpieczające przed przegrzewaniem.
9. Pomieszczenie powinno mieć zapewnione wietrzenie naturalne.
10. Budynek lub lokal, w którym znajduje się pomieszczenie, powinny być
wyposażone w instalację: wodociągową, kanalizacyjną, ciepłej wody, grzewczą i
elektryczną.
11. Instalacje powinny być wykonane jako kryte, chyba że przepisy określające
warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane, stanowią
inaczej.
12. Grzejniki powinny być gładkie i łatwe do czyszczenia. Nie dopuszcza się
instalowania grzejników i rur ożebrowanych oraz ogrzewania podłogowego i
sufitowego.
13. W lokalu, w którym znajduje się pomieszczenie, powinna znajdować się
wydzielona toaleta dla pacjentów lub zapewniony dostęp do toalety przeznaczonej
dla ogółu użytkowników lokalu.
14. Korytarz, na którym przewiduje się ruch pacjentów w wózkach inwalidzkich,
powinien zapewniać swobodny ruch tych wózków oraz powinien być wyposażony w
urządzenia ułatwiające poruszanie się osób niepełnosprawnych (np. pochwyty
przyścienne).
15. W tym samym pomieszczeniu mogą być przyjmowane dzieci zdrowe i chore oraz
dorośli, przy zachowaniu rozdziału czasowego przyjęć dzieci zdrowych.
16. Zaleca się wydzielone pomieszczenie przeznaczone na poczekalnię dla
pacjentów.
B. Wymogi, jakim powinny odpowiadać urządzenia
1. Pomieszczenie powinno być wyposażone co najmniej w następujące meble: biurko
przeznaczone na przechowywanie dokumentacji medycznej, oszkloną szafkę
przeznaczoną na przechowywanie leków, artykułów sanitarnych i innych materiałów
medycznych, kozetkę i krzesła. Meble powinny być wykonane z materiałów łatwo
zmywalnych i umożliwiających dezynsekcję i dezynfekcję.
2. W pomieszczeniu, w którym przewiduje się przyjmowanie niemowląt, powinien być
zestaw urządzeń umożliwiających mycie i pielęgnację niemowląt.
3. W pomieszczeniu należy zapewnić stosowanie lampy bakteriobójczej.
4. W pomieszczeniu powinno znajdować się miejsce przeznaczone do składowania
bielizny czystej oraz pojemnik do przechowywania brudnej bielizny, odpowiednio
zabezpieczony.
5. W pomieszczeniu powinno być wiadro zaopatrzone w worki plastikowe
przeznaczone do gromadzenia wszelkiego typu odpadów, a w szczególności sprzętu
jednorazowego użytku, zużytych artykułów sanitarnych i innych materiałów
medycznych, oraz pisemna instrukcja sposobu utylizacji odpadów.
6. W pomieszczeniu, w którym jest wykonywana indywidualna specjalistyczna
praktyka w określonej dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia,
powinien być zestaw urządzeń umożliwiających udzielanie świadczeń zdrowotnych
zgodnie z wiedzą wymaganą w tej dziedzinie medycyny.
7. W pomieszczeniu, w którym wykonywane są zabiegi światłolecznictwa lub badanie
laboratoryjne, powinna być urządzona wentylacja mechaniczna.
8. W pomieszczeniu, w którym są wykonywane świadczenia takie, jak opatrunki,
zdejmowanie szwów, przy użyciu sprzętu medycznego, lub w innym pomieszczeniu
powinno być zainstalowane urządzenie do sterylizacji.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 8 lipca 1997 r.
w sprawie szczególnych warunków sanitarnych przy produkcji i w obrocie
naturalnych wód mineralnych, mineralnych wód mieszanych, naturalnych wód
źródlanych oraz wód stołowych.
(Dz. U. Nr 85, poz. 544)
Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach
zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz.
115, z 1985 r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1992 r. Nr 33, poz.
144 i Nr 91, poz. 456 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 60, poz. 369) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki sanitarne produkcji naturalnych
wód mineralnych, mineralnych wód mieszanych, naturalnych wód źródlanych oraz wód
stołowych, zwanych dalej "wodami", przeznaczonych do wprowadzania do obrotu w
opakowaniach jednostkowych.
§ 2. W rozumieniu rozporządzenia:
1) naturalną wodą mineralną jest woda pochodząca ze złoża podziemnego,
izolowanego geologicznie od zanieczyszczeń zewnętrznych, o udokumentowanych
zasobach, wyróżniająca się pierwotną czystością, stałym naturalnym składem
chemicznym oraz zawartością makro- i mikroskładników w ilościach i wzajemnych
proporcjach korzystnych dla zdrowia,
2) mineralną wodą mieszaną jest woda otrzymywana z naturalnych wód mineralnych,
różniących się składem chemicznym przez ich zmieszanie w określonych stałych
proporcjach ilościowych,
3) naturalną wodą źródlaną jest woda niskozmineralizowana, pochodząca ze złoża
podziemnego o udokumentowanych zasobach, pierwotnie czysta, której skład
chemiczny i właściwości mogą podlegać niewielkim wahaniom uwarunkowanym
geologicznie,
4) wodą stołową jest woda naturalnie lub sztucznie mineralizowana, otrzymywana
przez zmieszanie wody źródlanej lub wody podziemnej służącej do zaopatrywania
ludności w wodę z naturalną wodą mineralną, solami naturalnymi lub innymi
składnikami mineralnymi.
§ 3. 1. Wymagania organoleptyczne, chemiczne, fizyczne i mikrobiologiczne, jakim
powinny odpowiadać naturalna woda mineralna, mineralna woda mieszana, naturalna
woda źródlana, oraz wymagania mikrobiologiczne i zawartość związków azotowych w
wodzie stołowej określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Woda stołowa, z wyjątkiem składników decydujących o jej zmineralizowaniu,
powinna odpowiadać wymaganiom organoleptycznym, fizycznym i chemicznym
określonym w odrębnych przepisach.
§ 4. Podmiot gospodarczy może produkować naturalną wodę mineralną, mineralną
wodę mieszaną, naturalną wodę źródlaną oraz wodę stołową, jeżeli posiada:
1) dokumentację hydrogeologiczną zawierającą ustalenie zasobów wód podziemnych
oraz dane o ich pochodzeniu, zatwierdzoną w trybie odrębnych przepisów,
2) pozwolenie wodnoprawne, wydane na podstawie ustawy z dnia 24 października
1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r.
Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34,
poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993
r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 93, z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z 1996
r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 47, poz. 299), lub koncesję wydaną na
podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U.
Nr 27, poz. 96 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496),
3) ocenę jakości wody, sporządzoną przez Państwowy Zakład Higieny.
§ 5. 1. Woda do produkcji naturalnej wody mineralnej oraz naturalnej wody
źródlanej może być wydobywana kilkoma ujęciami ze złoża podziemnego tylko w
przypadku takiego samego składu chemicznego wody z tych ujęć.
2. Woda do produkcji naturalnej wody mineralnej, mineralnej wody mieszanej i
naturalnej wody źródlanej nie może być czerpana z ujęcia i z urządzeń służących
do zaopatrywania ludności w wodę.
3. System wydobywania wody podziemnej ze złoża i doprowadzania jej do rozlewni
naturalnej wody mineralnej, mineralnej wody mieszanej i naturalnej wody
źródlanej powinien zapewniać zachowanie naturalnych właściwości wody podziemnej.
4. Woda podziemna do produkcji naturalnej wody mineralnej, mineralnej wody
mieszanej, naturalnej wody źródlanej i wody stołowej powinna być doprowadzana z
ujęcia do rozlewni rurociągiem. Niedopuszczalny jest transport wody do rozlewni
w jakichkolwiek pojemnikach i cysternach.
5. Każde ujęcie naturalnej wody mineralnej oraz naturalnej wody źródlanej musi
posiadać określoną nazwę. Jeżeli z ujęcia do produkcji naturalnej wody
mineralnej lub z ujęcia do produkcji naturalnej wody źródlanej korzysta więcej
niż jeden producent, to gotowy produkt musi mieć tę samą nazwę handlową.
§ 6. 1. W toku produkcji naturalnej wody mineralnej, mineralnej wody mieszanej i
naturalnej wody źródlanej dopuszcza się stosowanie metod poprawiających cechy
organoleptyczne wody, jak: napowietrzanie wody z ujęcia w celu odgazowania
(siarkowodór, radon) i odżelazianie oraz filtrację osadów na filtrach żwirowych.
Zastosowanie innych filtrów wymaga każdorazowo uzyskania pozytywnej opinii
Państwowego Zakładu Higieny.
2. Dopuszcza się stosowanie promieniowania UV wyłącznie w celu zapewnienia
właściwych wymagań mikrobiologicznych wody w związku z jej napowietrzaniem.
3. Naturalne wody mineralne, mineralne wody mieszane, naturalne wody źródlane i
wody stołowe mogą być nasycane w toku produkcji dwutlenkiem węgla naturalnego
pochodzenia lub spełniającym wymagania PN-C-84-909: 1972.
§ 7. 1. Rozlewnia wód powinna znajdować się w odrębnym budynku lub jego
wydzielonej części, w bliskim sąsiedztwie ujęcia.
2. Rozlewnia wód powinna posiadać odrębną instalację doprowadzającą wodę ze
złoża podziemnego oraz odrębną instalację z zimną i ciepłą wodą używaną w
procesie produkcyjnym.
3. Naturalna woda mineralna, mineralna woda mieszana, naturalna woda źródlana i
woda stołowa powinny być produkowane w wyodrębnionych ciągach technologicznych.
Produkcja naprzemienna z innymi napojami wymaga zgody państwowego terenowego
inspektora sanitarnego, po przedstawieniu pozytywnej opinii Państwowego Zakładu
Higieny.
§ 8. 1. Opakowania jednostkowe naturalnych wód mineralnych, mineralnych wód
mieszanych, naturalnych wód źródlanych i wód stołowych, z wyjątkiem opakowań
szklanych, oraz ich zamknięcia powinny posiadać atest Państwowego Zakładu
Higieny.
2. Wielkość opakowań jednostkowych dla naturalnej wody mineralnej i mineralnej
wody mieszanej nie może przekraczać pojemności 2 dm3. Naturalne wody źródlane i
wody stołowe mogą być rozlewane do opakowań różnego typu i pojemności.
Opakowania o pojemności większej niż 5 dm3 powinny być zaopatrzone w kranik lub
inne urządzenie dozujące.
3. Mycie i dezynfekcja wszystkich rodzajów opakowań jednostkowych powinny być
zautomatyzowane i powinny zapewniać czystość opakowań pod względem fizycznym,
chemicznym i mikrobiologicznym.
§ 9. Wody powinny być znakowane w sposób określony w przepisach o znakowaniu
środków spożywczych w opakowaniach jednostkowych przeznaczonych do obrotu, a
ponadto należy na nich umieszczać następujące informacje:
1) rodzaj wody, określony zgodnie z § 1 oraz klasyfikacją naturalnych wód
mineralnych, mineralnych wód mieszanych, naturalnych wód źródlanych oraz wód
stołowych, zawartą w załączniku nr 2 do rozporządzenia, a także zawartość
charakterystycznych składników,
2) nazwę ujęcia i miejscowość, w której znajduje się ujęcie,
3) zawartość dwutlenku węgla - dla wód nasyconych CO2.
§ 10. Przepisy rozporządzenia, z wyjątkiem § 4 pkt 1 i 2, § 5, § 6 ust. 1, § 7 i
§ 8 ust. 3, stosuje się także do obrotu wodami przywożonymi z zagranicy.
§ 11. Podmioty gospodarcze prowadzące rozlewnie wód w dniu wejścia w życie
rozporządzenia dostosują warunki sanitarne produkcji wód do wymagań określonych
rozporządzeniem w terminie 2 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R.J. Żochowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 8 lipca
1997 r. (poz. 544)
Załącznik nr 1
WYMAGANIA ORGANOLEPTYCZNE, CHEMICZNE, FIZYCZNE I MIKROBIOLOGICZNE DLA
BUTELKOWANYCH NATURALNYCH WÓD MINERALNYCH, MINERALNYCH WÓD MIESZANYCH,
NATURALNYCH WÓD ŹRÓDLANYCH I WÓD STOŁOWYCH
I. Wymagania organoleptyczne, fizyczne i chemiczne
Lp.Wskaźnik jakościJednostkaWymagane wartości
1BarwamgPtponiżej 5
2Mętnośćmg/dm3poniżej 3
3Zapachniewyczuwalny obcy
4Smakniewyczuwalny obcy
5OdczynpH5,0-8,5
6Chlorki (Cl)mg/dm3poniżej 300a)
7Fluorki (F)poniżej 1,5a)/2,5b)
8Sód (Na)poniżej 200a)
9Siarczany (SO4)poniżej 250a)
10Żelazo (Fe)poniżej 0,5c)
11Całkowita promieniotwórcza aktywność #Bq0,1
12Całkowita promieniotwórcza aktywność ßBq1,0
a) dla naturalnych wód źródlanych i wód niskozmineralizowanych
b) dla naturalnych wód mineralnych
c) dla wód odżelazianych
II. Substancje niepożądane w nadmiernych ilościach i toksyczne
Lp.Wskaźnik jakościJednostkaNajwyższa dopuszczalna wartość
1234
13Amoniak (NH4)mg/dm31,00
14Antymon (Sb)0,01
15Azotyny (NO2)0,005
16Azotany (NO3)10,00/20,00a)
17Arsen (As)0,05
18Bar (Ba)1,00
19Bor (H3BO3)30,00
20Cyjanki (CN)0,01
21Cynk (Zn)1,00
22Chrom (Cr)0,01
23Glin (Al)Mg/dm30,10
24Kadm (Cd)0,003
25Mangan (Mn)0,50
26Miedź (Cu)1,00
27Nikiel (Ni)0,02
28Ołów (Pb)0,01
29Rtęć (Hg)0,001
30Selen (Se)0,01
31Siarczki (S2)0,05
32ChZT (O2)3,00
33Fenole0,002
34Detergenty anionowe reagujące z błękitem metylenowym0,01
35DDT i jego metabolity0,0002
36Benzo(a) pirenng/dm310
benzo/k/fluorantensuma wwa* 100
benzo/b/fluoranten
benzo/g, h, i/perylen
indeno/1, 2, 3/-c,d piren
fluoranten
a) dla naturalnych wód źródlanych i wód stołowych
* wwa - wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne
III. Wymagania mikrobiologiczne
Najwyższa dopuszczalna wartość
Lp.Wskaźnik jakościWoda z ujęciaWoda w butelce
do 12 h od napełnieniapo 12 h od napełnienia
37Liczba bakterii grupy coli w 250 ml wody000
38Liczba bakterii grupy coli typu kałowego w 250 ml wody000
39Liczba bakterii Pseudomonas aeruginosa w 250 ml wody000
40Liczba bakterii Streptococcus faecalis w 250 ml wody000
41Najwyższa dopuszczalna liczba bakterii wyhodowanych w 1 ml wody na
agarze odżywczym:nie oznacza się
- w temp. 37°C po 24 godz.520
- w temp. 20°C po 72 godz.20100
Załącznik nr 2
KLASYFIKACJA NATURALNYCH WÓD MINERALNYCH, MINERALNYCH WÓD MIESZANYCH,
NATURALNYCH WÓD ŹRÓDLANYCH ORAZ WÓD STOŁOWYCH
I. Według ogólnej zawartości rozpuszczonych składników mineralnych
1. Woda niskozmineralizowana - naturalna woda mineralna, mineralna woda
mieszana, naturalna woda źródlana - woda zawierająca w 1 dm3 poniżej 500 mg
rozpuszczonych składników mineralnych.
2. Woda średniozmineralizowana - naturalna woda mineralna, mineralna woda
mieszana - woda zawierająca w 1 dm3 od 500 do 1500 mg rozpuszczonych składników
mineralnych.
3. Woda wysokozmineralizowana - naturalna woda mineralna, mineralna woda
mieszana - woda zawierająca w 1 dm3 powyżej 1500 mg rozpuszczonych składników
mineralnych.
II. Według stopnia nasycenia dwutlenkiem węgla:
1. Wody nie nasycone dwutlenkiem węgla.
2. Wody z niską zawartością dwutlenku węgla naturalnego pochodzenia lub CO2 wg
PN-C-84-909:1972
- wody zawierające poniżej 2500 mg CO2/dm3.
3. Wody z wysoką zawartością dwutlenku węgla naturalnego pochodzenia lub CO2 wg
PN-C-84-909:1972
- wody zawierające powyżej 4000 mg CO2/dm3.
III. Według zawartości składników mineralnych mających znaczenie
fizjologiczno-odżywcze dla zdrowia, których obecność i stężenie należy zaznaczyć
większymi literami na etykiecie
1. Woda słona - naturalna woda mineralna, mineralna woda mieszana, woda stołowa
zawierająca powyżej 1000 mg NaCl/dm3
2. Woda niskosodowa - naturalna woda mineralna, mineralna woda mieszana, woda
źródlana zawierająca poniżej 20 mg Na+/dm3.
3. Woda z naturalną zawartością magnezu - naturalna woda mineralna, mineralna
woda mieszana i woda stołowa zawierająca magnez Mg2+ w stężeniu 50-300 mg/dm3.
4. Woda z naturalną zawartością wapnia Ca2+ naturalna woda mineralna, mineralna
woda mieszana i woda stołowa zawierająca wapń w stężeniu 150-500 mg/dm3.
5. Woda z naturalną zawartością fluorków F- - naturalna woda mineralna,
mineralna woda mieszana zawierająca fluorki w stężeniu 1,5-2,5 mg/dm3.
6. Woda z naturalną zawartością jodków J- - naturalna woda mineralna, mineralna
woda mieszana zawierająca jodki w stężeniu 0,5-1,0 mg/dm3.
7. Woda z naturalną zawartością siarczanów SO4- - naturalna woda mineralna,
mineralna woda mieszana i woda stołowa zawierająca siarczany w stężeniu 250-600
mg/dm3.
8. Woda z naturalną zawartością żelaza Fe2+ - naturalna woda mineralna
zawierająca żelazo w stężeniu 5,0-10,0 mg/dm3.
9. Woda alkaliczna - naturalna woda mineralna, mineralna woda mieszana i woda
stołowa zawierająca wodorowęglany HCO3- w stężeniu 600-1200 mg/dm3.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 16 lipca 1997 r.
w sprawie zakresu i zasad wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego.
(Dz. U. Nr 86, poz. 545)
Na podstawie art. 35h ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej
(Dz. U. Nr 100, poz. 442, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i
Nr 152, poz. 720 oraz z 1997 r. Nr 18, poz. 105 i Nr 71, poz. 449) zarządza się,
co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. 1. Szczególny nadzór podatkowy polega na kontroli:
1) produkcji, importu, eksportu oraz obrotu niektórymi wyrobami akcyzowymi, a
także czynności bezpośrednio z nimi związanych jak wytwarzanie, uszlachetnianie,
przerabianie, zużywanie, skażanie, rozlew, przyjmowanie, magazynowanie,
wydawanie i przewóz,
2) działalności wymienionej w pkt 1 co do ilości i jakości wyrobów, przebiegu
procesów technologicznych, ruchu towarowego oraz wydajności, ubytków i zużycia,
a także dokumentacji tej działalności,
3) stosowania, a zwłaszcza zużycia, znaków skarbowych akcyzy do wyrobów
wymienionych w § 3 ust. 1 pkt 1.
2. Kontrole, o których mowa w ust. 1, przeprowadzają pracownicy szczególnego
nadzoru podatkowego, na podstawie upoważnienia pracownika szczególnego nadzoru
podatkowego, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. Wydane
upoważnienia są rejestrowane przez jednostkę organizacyjną kontroli skarbowej,
wyodrębnioną w strukturze Ministerstwa Finansów.
3. Pracownicy zatrudnieni w jednostce organizacyjnej kontroli skarbowej,
wyodrębnionej w tym celu w strukturze Ministerstwa Finansów, mają prawo do
przeprowadzania kontroli w zakresie szczególnego nadzoru podatkowego na całym
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 2. Przez użyte w rozporządzeniu określenia:
1) ustawa - rozumie się ustawę z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej
(Dz. U. Nr 100, poz. 442, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i
Nr 152, poz. 720 oraz z 1997 r. Nr 18, poz. 105 i Nr 71, poz. 449),
2) podmiot - rozumie się osobę prawną, jednostkę organizacyjną nie posiadającą
osobowości prawnej lub osobę fizyczną prowadzącą działalność lub wykonującą
czynności określone w § 1 ust. 1 pkt 1 i 3 na podstawie tytułu prawnego,
3) wyrób - rozumie się wyrób gotowy luzem lub w opakowaniach jednostkowych,
półprodukt w toku produkcji, półfabrykat, produkt uboczny lub odpadowy, a także
surowiec,
4) przesyłka - rozumie się wszystkie naczynia służące do transportu użyte do
przewiezienia określonej ilości wyrobów wymienionych w § 3 ust. 1 do tego samego
odbiorcy, tego samego dnia i na podstawie jednego dokumentu przewozu; przesyłkę
stanowi także określona partia wyrobu przesłana do odbiorcy rurociągiem,
5) zabezpieczenie urzędowe - rozumie się plomby, pieczęcie lub inne znaki
urzędowe nakładane przez urzędy kontroli skarbowej na pomieszczenia, urządzenia,
aparaty, zbiorniki, rurociągi, naczynia, próbki, urządzenia ewidencyjne, księgi
i dokumentacje w celu ich urzędowego uwierzytelnienia lub uniemożliwienia
dostępu do ich wnętrz bez uszkodzenia stanu zabezpieczenia urzędowego,
6) urzędowe sprawdzenie podmiotu - rozumie się przez to czynności, podczas
których urząd kontroli skarbowej ustala, czy istnieją warunki do wykonywania
kontroli zgodnie z przepisami ustawy i niniejszego rozporządzenia.
Rozdział 2
Wyroby akcyzowe objęte szczególnym nadzorem podatkowym
§ 3. 1. Szczególnym nadzorem podatkowym są objęte następujące wyroby akcyzowe:
1) spirytus własnej produkcji oraz nabyty, jeżeli w cenie jego nabycia nie jest
zawarty podatek akcyzowy obliczony według najwyższej stawki ustalonej dla tego
spirytusu,
2) wyroby spirytusowe, piwo, wyroby winiarskie i inne napoje alkoholowe przed
powstaniem obowiązku w podatku akcyzowym,
3) wyroby, w odniesieniu do których na podstawie odrębnych przepisów został
wprowadzony obowiązek oznaczania znakami skarbowymi akcyzy.
2. Przepis ust. 1 pkt 1 nie ma zastosowania do:
1) spirytusu w opakowaniach jednostkowych o pojemności mniejszej niż 10 litrów,
skażonego środkiem skażającym na podstawie odrębnych przepisów, jeżeli został od
niego uiszczony należny podatek akcyzowy,
2) denaturatu,
3) spirytusu posiarczynowego, chyba że jest przerabiany albo zużywany łącznie ze
spirytusem, o którym mowa w ust. 1 pkt 1,
4) spirytusu odwodnionego skażonego środkiem skażającym, przeznaczonego jako
dodatek do paliw, do którego ponadto dodano inne substancje w ilości nie
mniejszej niż 15%.
Rozdział 3
Zakres i zasady wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do
spirytusu
§ 4. Urządzenia służące do wytwarzania, wydzielania z innego wytworu,
oczyszczania i odwadniania spirytusu powinny zapewnić dokonanie pomiaru ilości
uzyskanego spirytusu oraz być przystosowane do nałożenia zabezpieczeń
urzędowych.
§ 5. 1. W gorzelniach przemysłowych, rektyfikacjach, zakładach odwadniania
spirytusu i wytwórniach wódek sprawowany jest stały nadzór.
2. Dyrektor urzędu kontroli skarbowej może wprowadzić stały nadzór w podmiotach
nie wymienionych w ust. 1, jeżeli przerabiają, zużywają lub magazynują ilości
przekraczające 20 000 dm3 100% spirytusu rocznie.
§ 6. 1. Wytwarzanie, wydzielanie z innego wytworu, oczyszczanie i odwadnianie
spirytusu może odbywać się tylko w obecności pracownika szczególnego nadzoru
podatkowego, z zastrzeżeniem przepisu ust. 3.
2. Podmiot jest obowiązany przesłać urzędowi kontroli skarbowej co najmniej na 7
dni przed zamierzonym wytwarzaniem, wydzielaniem, oczyszczaniem lub odwadnianiem
spirytusu pisemne zgłoszenie, podając:
1) ilość i rodzaj surowców lub innych produktów, z których spirytus ma być
wytworzony lub odzyskany,
2) miejsce i czas trwania czynności z tym związanych,
3) przewidywaną ilość spirytusu oraz sposób ustalenia tej ilości.
Podmiot, w którym jest sprawowany stały nadzór, zawiadamia komórkę tego nadzoru
na 3 dni przed rozpoczęciem wyżej wymienionych czynności.
3. Przy czynnościach, o których mowa w ust. 1, obecność pracownika szczególnego
nadzoru podatkowego nie jest wymagana, jeżeli zabezpieczenia urzędowe nałożone
na pomieszczenia, urządzenia, aparaturę, zbiorniki i pojemniki wykluczają dostęp
do spirytusu lub jego par przed ustaleniem ilości uzyskanego spirytusu.
4. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do jednostek naukowo-badawczych,
kontrolnych i doświadczalnych oraz samodzielnych laboratoriów naukowo-badawczych
i doświadczalnych, w których w ciągu roku łączna ilość uzyskanego spirytusu nie
przekracza 300 dm3 100%.
5. Przepisy ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do gorzelni rolniczych
kontrolowanych w systemie zamkniętego magazynu spirytusu, określonym w § 11.
§ 7. 1. Skażanie spirytusu, na podstawie odrębnych przepisów, odbywa się w
obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. Z czynności skażenia
sporządza się protokół, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do
rozporządzenia, co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje
urząd kontroli skarbowej, a jeżeli spirytus skażony ma być wysłany do innego
podmiotu - co najmniej w trzech egzemplarzach.
2. Podmiot, w którym nie jest sprawowany stały nadzór, jest obowiązany przesłać
urzędowi kontroli skarbowej, z zastrzeżeniem przepisu ust. 3, co najmniej na 7
dni przed zamierzonym skażaniem spirytusu pisemne zgłoszenie zawierające
następujące dane:
1) datę zamierzonego skażania, nazwę pomieszczenia oraz rodzaj (opis) naczyń,
które będą użyte do przeprowadzenia skażania,
2) ilość dm3 100% spirytusu przeznaczonego do skażania oraz nazwy przewidzianych
środków skażających,
3) stwierdzenie, że środki skażające, które mają być użyte, zostały w sposób
przepisowy zbadane.
3. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 2, nie jest wymagane, jeżeli podmiot
zawiadomi pisemnie pracownika szczególnego nadzoru podatkowego obecnego przy
skażaniu o następnym terminie zamierzonego skażania i jego warunkach.
4. Jeżeli skażanie spirytusu będzie odbywać się w przewidzianych terminach i w
niezmienionych warunkach, zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, podmiot dokonuje
jednorazowo.
5. Na naczyniach, w których jest przechowywany spirytus oraz środki skażające,
powinny być umieszczone napisy, wskazujące rodzaj spirytusu oraz nazwy środków
skażających, a jeżeli naczyniami tymi są beczki - także ich numery oraz tary.
§ 8. 1. Dyrektor urzędu kontroli skarbowej może nakazać, aby przechowywanie
spirytusu odbywało się tylko w urzędowo zabezpieczonym magazynie (naczyniach) i
wydanie spirytusu do przerobu lub zużycia następowało w obecności pracownika
szczególnego nadzoru podatkowego.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, podmiot zawiadamia urząd kontroli
skarbowej co najmniej na 3 dni przed każdym zamierzonym pobraniem spirytusu z
magazynu, podając rodzaj i ilości spirytusu, jakie zamierza zużyć lub przerobić.
3. Przepisy § 7 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
§ 9. 1. Do każdej przesyłki spirytusu lub wyrobów spirytusowych luzem należy
dołączyć dokument przewozu "WzS" - wydanie spirytusu (półfabrykatu) na zewnątrz
- według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia. W przypadku
przesyłki spirytusu skażonego do dokumentu przewozu "WzS" załącza się kopię
protokołu skażenia spirytusu, o którym mowa w § 7 ust. 1.
2. Z czynności przyjęcia przesyłki spirytusu lub wyrobów spirytusowych luzem
sporządza się dokument sprawdzenia i przyjęcia "PzS" - przyjęcie spirytusu
(półfabrykatu) z zewnątrz - według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do
rozporządzenia.
3. Przy przesyłce spirytusu lub wyrobów spirytusowych luzem przepisy § 45-49
stosuje się odpowiednio.
§ 10. 1. Podmioty dokonujące przerobu lub zużycia spirytusu prowadzą księgi
kontroli:
1) obrotu spirytusem i jego skażenia - według wzoru stanowiącego załącznik nr 5
do rozporządzenia,
2) przerobu spirytusu na ocet - według wzoru stanowiącego załącznik nr 6 do
rozporządzenia.
2. W razie otrzymywania spirytusu powstałego w wyniku oczyszczania, podmioty
prowadzą księgę kontroli spirytusu powrotnego według wzoru stanowiącego
załącznik nr 7 do rozporządzenia.
3. Podmioty prowadzące działalność w zakresie wytwarzania, wydzielania z innego
wytworu, rektyfikacji, odwadniania i rozlewu spirytusu oraz wytwarzania i
rozlewu wyrobów spirytusowych prowadzą odpowiednio księgi kontroli:
1) obrotu spirytusami w magazynie spirytusu - według wzoru stanowiącego
załącznik nr 8 do rozporządzenia,
2) rektyfikacji i odwadniania spirytusu - według wzoru stanowiącego załącznik nr
9 do rozporządzenia,
3) produkcji i rozlewu wódek - według wzoru stanowiącego załącznik nr 10 do
rozporządzenia.
4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do wytwarzania spirytusu w gorzelniach
rolniczych.
Rozdział 4
Zakres i zasady wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do
spirytusu w gorzelniach rolniczych
§ 11. 1. W gorzelni rolniczej, która wytwarza spirytus surowy w wyniku
destylacji odfermentowanych zacierów lub brzeczki, sporządzonych z surowców
skrobiowo-cukrowych, stosuje się system zamkniętego magazynu.
2. System zamkniętego magazynu polega na:
1) nałożeniu urzędowych zabezpieczeń na urządzenia produkcyjne i magazynowe
spirytusu, w celu wyeliminowania dostępu do spirytusu i jego par oraz flegmy
spirytusowej,
2) określeniu dziennej ilości wyprodukowanego spirytusu na podstawie wskazań
licznika objętościowego urządzenia (przyrządu) pomiarowego,
3) wydawaniu spirytusu z magazynu oraz napełnianiu spirytusem naczyń służących
do transportu tylko w obecności pracowników szczególnego nadzoru podatkowego.
3. Rozchód spirytusu w systemie zamkniętego magazynu stanowi równocześnie
pozycję przychodową w ewidencji, określającą ostateczną wielkość produkcji
spirytusu.
§ 12. 1. W czasie urzędowego sprawdzenia w gorzelni rolniczej pracownicy
szczególnego nadzoru podatkowego sprawdzają i włączają urządzenie pomiarowe do
określania ilości spirytusu oraz nakładają zabezpieczenia urzędowe niezbędne do
przeprowadzania kontroli w systemie zamkniętego magazynu, a także nakładają
zabezpieczenia urzędowe w celu uniemożliwienia nie zgłoszonej produkcji
spirytusu.
2. Do akt urzędowego sprawdzenia gorzelni rolniczej należy również załączyć
protokół badania stanu aparatu destylacyjnego, sporządzony według wzoru
stanowiącego załącznik nr 11 do rozporządzenia. Badanie stanu aparatu
destylacyjnego przeprowadza się w czasie każdego urzędowego sprawdzenia
gorzelni.
§ 13. 1. Za rozpoczęcie produkcji spirytusu w gorzelni rolniczej uważa się
czynności techniczno-technologiczne począwszy od dodania drożdży do zacieru
słodkiego.
2. Pierwsza destylacja spirytusu po rozpoczęciu jego produkcji przez gorzelnię
rolniczą może odbywać się tylko w obecności pracownika szczególnego nadzoru
podatkowego, który sprawdza szczelność aparatury, przewodów i zbiornika
magazynowego spirytusu.
3. Produkcja spirytusu w gorzelni rolniczej powinna odbywać się zgodnie ze
zgłoszeniem o zamierzonej produkcji spirytusu, sporządzonym przez podmiot według
wzoru stanowiącego załącznik nr 12 do rozporządzenia. Kopię tego zgłoszenia
gorzelnia rolnicza przesyła do urzędu kontroli skarbowej co najmniej na 7 dni
przed rozpoczęciem zamierzonej produkcji spirytusu.
4. Zmiany w produkcji spirytusu w gorzelni rolniczej, wynikające ze zmian ilości
zacierów w czasie procesu fermentacji, jak również surowca powodującego zmianę
ceny zbytu spirytusu, wymagają ponownego zgłoszenia o zamierzonej produkcji
spirytusu. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.
5. Przebieg produkcji spirytusu w gorzelni rolniczej należy odnotowywać w
księdze produkcji i rozchodu spirytusu, sporządzonej według wzoru stanowiącego
załącznik nr 13 do rozporządzenia. W księdze tej powinny być również odnotowane
zmiany w produkcji spirytusu nie wymagające ponownego zgłoszenia zamierzonej
produkcji spirytusu oraz wyniki codziennej obserwacji stanu naczynia
przelewowego w szafce stągwi i posadzki pomieszczeń magazynowych spirytusu.
§ 14. 1. Za stan techniczny urządzeń oraz naczyń służących do produkcji,
magazynowania i przewozu spirytusu, a także za prawidłowość przebiegu procesu
produkcji spirytusu jest odpowiedzialny podmiot prowadzący działalność.
2. Urządzenia, w tym i aparatura gorzelni rolniczej, na które nałożono
zabezpieczenia urzędowe, nie mogą być używane do innych celów niż produkcja
spirytusu.
§ 15. Wszystkie czynności polegające na otwarciu i badaniu urządzenia
pomiarowego w gorzelni rolniczej pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego
stwierdzają zapisem w księdze produkcji i rozchodu spirytusu, zamieszczając
informację o dacie i przyczynie otwarcia, stanie początkowym i końcowym licznika
oraz stanie zabezpieczeń urzędowych zdjętych i nałożonych, również odnotowanym w
spisie zabezpieczeń urzędowych, o którym mowa w § 33 ust. 3.
§ 16. 1. W razie zacięcia się licznika urządzenia pomiarowego albo
nieszczelności aparatury, przewodów i urządzeń, jak również przelania się
spirytusu do naczynia przelewowego w szafce stągwi, przelania się spirytusu ze
zbiornika pomocniczego (odbieralnika) albo ze zbiornika magazynowego w gorzelni
rolniczej, podmiot jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić o tym fakcie urząd
kontroli skarbowej lub wyznaczonego przez ten urząd pracownika szczególnego
nadzoru podatkowego, odnotowując ten fakt w księdze produkcji i rozchodu
spirytusu, zamieszczając datę, godzinę i stan licznika urządzenia pomiarowego.
2. Pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego przeprowadzają szczegółowe
badania przyczyn usterek, o których mowa w ust. 1, a po ich usunięciu nakładają
ponownie zabezpieczenia urzędowe, sporządzają z tych czynności protokół i
dokonują w księdze produkcji i rozchodu spirytusu adnotacji o przyczynach
powstania usterek.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się także w razie wycieku spirytusu spowodowanego
awarią urządzeń lub klęską żywiołową, przy czym podmiot jest obowiązany
natychmiast przerwać odpęd spirytusu i podjąć czynności przeciwdziałające
zwiększaniu się strat oraz bezzwłocznie powiadomić o tym zdarzeniu właściwą
jednostkę organizacyjną Policji.
§ 17. 1. Każda ilość spirytusu wydawana z magazynu gorzelni rolniczej powinna
być zapisana w księdze produkcji i rozchodu spirytusu. Przepisy § 9 ust. 1 oraz
§ 45 i 46 stosuje się odpowiednio.
2. Stan spirytusu stwierdzony w magazynie przed i po jego wydaniu pracownicy
szczególnego nadzoru podatkowego wpisują do księgi rewizyjnej magazynu
spirytusu, sporządzonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 14 do
rozporządzenia.
3. Z czynności związanych z nalewem spirytusu do naczyń służących do transportu
sporządza się protokół według wzoru stanowiącego załącznik nr 15 do
rozporządzenia.
4. W przypadku skażania spirytusu w gorzelni rolniczej przepisy § 7 stosuje się
odpowiednio.
§ 18. Pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego przeprowadzają w gorzelni
rolniczej kontrole obrachunkowe obejmujące kolejne okresy produkcji w terminie
trzymiesięcznym, licząc od dnia zakończenia produkcji, a ponadto kontrole
obrachunkowe roczne, o których mowa w § 39 ust. 1 i 2.
Rozdział 5
Zakres i zasady wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku piwa
§ 19. 1. Wytwarzanie piwa odbywa się zgodnie z wykazem terminów procesów
produkcyjnych oraz stosownie do ustalonych norm.
2. Podmiot jest obowiązany co najmniej na 3 dni przed rozpoczęciem procesu
produkcyjnego przesłać urzędowi kontroli skarbowej wykaz terminów warek piwa na
następny okres.
3. Zmiany w ustalonym wykazie terminów procesów produkcyjnych powinny być
odnotowane w odpisie wykazu tych terminów oraz bieżąco zgłoszone urzędowi
kontroli skarbowej.
§ 20. Podmiot jest obowiązany do odnotowania czynności produkcyjnych dotyczących
sporządzenia warki piwa i zmian w objętości brzeczki piwnej oraz rozlewu i
obrotu piwem w:
1) dokumencie przebiegu gotowania warki według wzoru stanowiącego załącznik nr
16 do rozporządzenia,
2) księdze kontroli przychodu i rozchodu piwa wg wzoru stanowiącego załącznik nr
17 do rozporządzenia.
§ 21. Przy przesyłce piwa luzem przepisy § 45-49 stosuje się odpowiednio, z tym
że dokument przewozu powinien zawierać następujące dane:
1) rodzaj lub asortyment piwa,
2) ilości, rodzaje i pojemności naczyń służących do transportu,
3) ogólną objętość piwa.
§ 22. Podmiot zgłasza urzędowi kontroli skarbowej przyjęcie piwa zwróconego w
wyniku reklamacji w ciągu 3 dni od jego przyjęcia.
Rozdział 6
Zakres i zasady wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do
wyrobów winiarskich i innych napojów alkoholowych
§ 23. 1. Wytwarzanie wyrobów winiarskich powinno odbywać się zgodnie ze
zgłoszeniem procesów technologicznych lub wykazem terminów procesów
produkcyjnych, które podmiot jest obowiązany przesłać urzędowi kontroli
skarbowej, co najmniej na 3 dni przed rozpoczęciem tych procesów, a w razie
sprawowania stałego nadzoru w podmiocie - komórce tego nadzoru.
2. Zmiany w ustalonym wykazie terminów procesów produkcyjnych lub zgłoszeniu
podmiot odnotowuje w odpisie wykazu lub zgłoszenia i bieżąco zgłasza urzędowi
kontroli skarbowej lub komórce stałego nadzoru.
3. Wykaz terminów produkcyjnych lub zgłoszenie procesów produkcyjnych, o których
mowa w ust. 1, powinny uwzględniać następujące dane:
1) określenie wyrobu winiarskiego, który ma być produkowany,
2) datę i godzinę rozpoczęcia procesu wytwarzania (nastaw, kupaż, przekazanie
wina z magazynu do przerobu),
3) ilość i rodzaj surowców oraz dodatków użytych do produkcji,
4) numery i pojemność naczyń, w których będzie przeprowadzona fermentacja,
5) datę i godzinę rozpoczęcia obciągu wyrobu po ukończeniu fermentacji,
6) ilość i rodzaj wyrobu podlegającego dosładzaniu, doprawianiu, alkoholizowaniu
oraz kupażowaniu, a także datę tych czynności.
4. Dyrektor urzędu kontroli skarbowej ustala w porozumieniu z podmiotem
szczegółowy zakres danych zgłaszanych w wykazie terminów procesów
technologicznych, o których mowa w ust. 3.
§ 24. Czynności produkcyjne w zakresie nastawu fermentacyjnego oraz kupażu
wyrobów winiarskich, ich dosładzania, doprawiania i alkoholizowania, a także
rozlewu tych wyrobów, odnotowuje się w następujących dokumentach:
1) metryczce nastawu według wzoru stanowiącego załącznik nr 18 do
rozporządzenia,
2) karcie kupażu lub wytwarzania wyrobu winiarskiego według wzoru stanowiącego
załącznik nr 19 do rozporządzenia,
3) księdze kontroli rozlewu wyrobów winiarskich według wzoru stanowiącego
załącznik nr 20 do rozporządzenia.
§ 25. Przy przesyłce wyrobu winiarskiego luzem przepisy § 45-49 stosuje się
odpowiednio, z tym że dokument przewozu powinien zawierać następujące dane:
1) rodzaj lub nazwę wyrobu,
2) wagę netto, ciężar właściwy i objętość,
3) zawartość lub stężenie alkoholu etylowego.
§ 26. Podmiot zgłasza urzędowi kontroli skarbowej przyjęcie wyrobów winiarskich
zwróconych w wyniku reklamacji w ciągu 3 dni od ich przyjęcia.
§ 27. Przepisy § 23-26 stosuje się odpowiednio do innych napojów alkoholowych, z
wyjątkiem wódek i piwa.
Rozdział 7
Zakres i zasady wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego przy oznaczaniu
wyrobów znakami skarbowymi akcyzy
§ 28. 1. W podmiotach wytwarzających wyroby podlegające obowiązkowi oznaczania
znakami skarbowymi akcyzy, zwanymi dalej "znakami akcyzy", sprawowany jest w tym
zakresie stały nadzór. Jeżeli czynności oznaczania wyrobów w tych podmiotach są
dokonywane nieregularnie (niecodziennie), wówczas sprawowanie szczególnego
nadzoru podatkowego może odbywać się w formie kontroli doraźnych.
2. Oznaczanie wyrobów znakami akcyzy odbywa się w obecności pracownika
szczególnego nadzoru podatkowego, z zastrzeżeniem przepisów ust. 6 oraz § 32.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do wyrobów importowanych, jeżeli oznaczanie
ich znakami akcyzy następuje poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w
wolnym obszarze celnym, w składzie wolnocłowym bądź w składzie celnym.
4. Podmiot jest obowiązany przesłać urzędowi kontroli skarbowej co najmniej na 7
dni przed zamierzonym oznaczaniem wyrobów pisemne zgłoszenie, a w razie
sprawowania stałego nadzoru w podmiocie - komórce tego nadzoru na dzień przed
zamierzonym oznaczaniem, podając ilość i rodzaj wyrobów, rodzaj opakowań
jednostkowych oraz miejsce przeprowadzenia tych czynności.
5. Dyrektor urzędu kontroli skarbowej może również wprowadzić stały nadzór w
podmiocie dokonującym pakowania, przepakowywania, rozważania i rozlewania oraz
ponownego rozważania i rozlewania wyrobów, w zakresie oznaczania ich znakami
akcyzy.
6. Przy czynnościach, o których mowa w ust. 2, bezpośrednia obecność pracownika
szczególnego nadzoru podatkowego nie jest konieczna, jeżeli warunki do
nakładania znaków akcyzy na opakowania jednostkowe wyrobów pozwalają na
ograniczenie dostępu do znaków akcyzy innych osób niż materialnie odpowiedzialne
za powierzone im znaki akcyzy.
§ 29. W przypadkach gdy oznaczanie wyrobów znakami akcyzy ma nastąpić z powodu
uszkodzenia znaków akcyzy na wyrobach lub nieprawidłowego oznaczenia wyrobów
bądź oznaczenia nieodpowiednimi znakami akcyzy, jak również wystąpienia w
obrocie wyrobów nie oznaczonych znakami akcyzy, podmiot sporządza spis tych
wyrobów i przesyła go do urzędu kontroli skarbowej w ciągu 7 dni od stwierdzenia
tych zdarzeń lub ich wystąpienia, w celu sprawdzenia i potwierdzenia stanu
wyrobów objętych spisem.
§ 30. 1. Ewidencja wydanych, zużytych, zwróconych, uszkodzonych, utraconych i
zniszczonych znaków akcyzy, prowadzona przez podmiot, podlega opieczętowaniu
przez urząd kontroli skarbowej.
2. Raporty dzienne, a w przypadku pracy podmiotu w systemie zmianowym, raporty
zmianowe ze zużycia oraz utraty, zniszczenia lub uszkodzenia znaków akcyzy w
podmiotach, w których wprowadzono stały nadzór, podpisuje również pracownik
szczególnego nadzoru podatkowego.
3. W razie stwierdzenia wystąpienia wad fizycznych znaków akcyzy posiadanych
przez podmiot sporządza on protokół określający ilość i rodzaj wadliwych znaków,
a także występujące wady. Protokół podpisuje również pracownik szczególnego
nadzoru podatkowego.
§ 31. W razie wprowadzenia kasowania znaków akcyzy, kasowanie ich powinno
odbywać się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego, z
zastrzeżeniem przepisu § 32. Z czynności kasowania sporządza się protokół.
§ 32. Jeżeli podmiot zgłosił urzędowi kontroli skarbowej zamiar oznaczania
wyrobów znakami akcyzy lub kasowania znaków akcyzy, a pracownik szczególnego
nadzoru podatkowego nie przybył w ciągu 2 dni od wskazanej przez podmiot daty,
czynności tych dokonuje podmiot we własnym zakresie sporządzając odpowiedni
protokół, który przesyła do urzędu kontroli skarbowej nie później niż w ciągu 3
dni od wykonania tych czynności.
Rozdział 8
Tryb nakładania zabezpieczeń urzędowych oraz rodzaje lub formy tych zabezpieczeń
§ 33. 1. Pieczęcie, znaki urzędowe i plomby ołowiane bądź z innych materiałów
plastycznych jako zabezpieczenia urzędowe, o których mowa w § 2 pkt 5, są
nakładane bezpośrednio lub z użyciem cięgien spinających: szpagatu z drucikiem,
drutu lub żyłki syntetycznej z nawiniętą na nich spiralą metalową lub podobnym
dwuskładnikowym elementem.
2. Podmiot podlegający szczególnemu nadzorowi podatkowemu jest obowiązany
dostarczyć potrzebną ilość plomb, laku lub masy plastycznej do pieczęci oraz
inne materiały do nałożenia zabezpieczeń urzędowych.
3. Nałożenie zabezpieczeń urzędowych oraz ich zdjęcie odnotowuje się w spisie
zabezpieczeń urzędowych sporządzonym według wzoru, stanowiącego załącznik nr 21
do rozporządzenia, który opieczętowuje urząd kontroli skarbowej. W spisie
odnotowuje się również znaki odcisków urzędowego zabezpieczenia, którymi są
wizerunek godła państwa oraz ustalone oznaczenia literowe, cyfrowe bądź symbole.
Fakt nałożenia lub zdjęcia zabezpieczeń urzędowych należy ponadto odnotować w
protokole z czynności kontrolnych.
4. Za stan nałożonych zabezpieczeń urzędowych odpowiedzialny jest podmiot
prowadzący działalność objętą szczególnym nadzorem podatkowym.
Rozdział 9
Zakres i zasady urzędowego sprawdzenia podmiotów podlegających szczególnemu
nadzorowi podatkowemu
§ 34. 1. Pomieszczenia i urządzenia podmiotu, które są związane z działalnością
objętą szczególnym nadzorem podatkowym, podlegają odpowiedniemu przygotowaniu i
urzędowemu sprawdzeniu przed rozpoczęciem wykonywania czynności, o których mowa
w § 1 ust. 1 pkt 1 i 3, oraz po przerwie w tej działalności trwającej dłużej niż
3 miesiące, a także na żądanie urzędu kontroli skarbowej.
2. Przygotowanie podmiotu polega na:
1) oznaczeniu w sposób trwały i na widocznym miejscu:
a) pomieszczeń - odpowiednimi napisami określającymi ich przeznaczenie,
b) urządzeń, aparatów i przyrządów - numerami,
c) urządzeń, aparatów oraz przyrządów, o których mowa w lit. b), służących do
pomiaru ilości wyrobów - również napisami określającymi ich zakres pomiarowy,
d) naczyń służących do transportu wyrobów objętych szczególnym nadzorem
podatkowym - numerami, tarą lub pojemnością oraz nazwą podmiotu lub jej skrótem,
2) zalegalizowaniu przyrządów pomiarowych objętych obowiązkiem legalizacji,
3) zaopatrzeniu zbiorników w urządzenia umożliwiające określenie ilości
znajdujących się w nich cieczy.
3. W celu przeprowadzenia urzędowego sprawdzenia podmiot jest obowiązany co
najmniej na 14 dni przed rozpoczęciem działalności, o której mowa w § 1 ust. 1
pkt 1 i 3, przesłać do urzędu kontroli skarbowej zgłoszenie zamiaru rozpoczęcia
tej działalności w dwóch egzemplarzach według wzoru stanowiącego załącznik nr 22
do rozporządzenia. Do zgłoszenia załącza się:
1) szkic sytuacyjny, skrócony opis pomieszczeń oraz wykaz, nazwy i numerację
znajdujących się w tych pomieszczeniach urządzeń, aparatów, przyrządów, a dla
zbiorników, pojemników i naczyń - ich pojemność,
2) wykaz przyrządów pomiarowych z podaniem ich przeznaczenia i numeracji oraz
zakresu pomiarowego,
3) opis procesu technologicznego i postępowania technicznego oraz instrukcje
obiegu dokumentacji produkcyjnej i magazynowej, a także dotyczące
przeprowadzania inwentaryzacji wyrobów,
4) wykaz pracowników podmiotu, w tym ich imiona i nazwiska, adresy i stanowiska,
odpowiedzialnych za wykonywanie powierzonych im obowiązków w zakresie objętym
szczególnym nadzorem podatkowym oraz ich oświadczenia i podpisy o przyjęciu tej
odpowiedzialności.
§ 35. 1. Urzędowe sprawdzenie podmiotu przeprowadzają pracownicy szczególnego
nadzoru podatkowego w obecności przedstawiciela podmiotu. Z czynności tych
sporządza się protokół w dwóch egzemplarzach. Protokół wraz ze zgłoszeniem i
załączonymi dokumentami stanowi akta weryfikacyjne podmiotu, które zatwierdza
dyrektor urzędu kontroli skarbowej. Jeden egzemplarz akt weryfikacyjnych
pozostaje w urzędzie kontroli skarbowej, a drugi otrzymuje podmiot.
2. Podczas urzędowego sprawdzenia podmiotu pracownicy szczególnego nadzoru
podatkowego nakładają w razie potrzeby zabezpieczenia urzędowe w celu
skutecznego wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego.
3. W przypadku stwierdzenia braku warunków do przeprowadzenia czynności
związanych z urzędowym sprawdzeniem podmiotu lub do wykonywania szczególnego
nadzoru podatkowego podmiot jest obowiązany do zapewnienia tych warunków w
terminie wyznaczonym przez dyrektora urzędu kontroli skarbowej.
§ 36. 1. Działalność podmiotu w zakresie objętym szczególnym nadzorem podatkowym
odbywa się zgodnie ze zgłoszonym przez podmiot opisem procesu technologicznego i
postępowania technicznego.
2. O wprowadzeniu zmian w stosunku do stanu stwierdzonego w protokole urzędowego
sprawdzenia podmiot powinien zawiadomić urząd kontroli skarbowej co najmniej na
7 dni przed zamierzonym terminem wprowadzenia tych zmian i przeprowadzenia
dodatkowego w tym zakresie urzędowego sprawdzenia.
3. Przepisy § 35 stosuje się odpowiednio.
§ 37. 1. Urzędowemu sprawdzeniu pomieszczeń i urządzeń nie podlegają podmioty,
które:
1) nie wytwarzają lub nie pakują, nie przepakowują albo nie rozlewają wyrobów, w
odniesieniu do których jest wykonywany na podstawie odrębnych przepisów
obowiązek oznaczania znakami akcyzy,
2) w zakresie swej działalności są jednostką naukowo-badawczą, doświadczalną,
szkołą, samodzielnym laboratorium, szpitalem, jednostką opieki zdrowotnej lub
apteką zużywającą lub przerabiającą w ciągu roku do 3 000 dm3 100% spirytusu w
stanie nie skażonym oraz do 20 000 dm3 100% spirytusu w stanie skażonym,
3) przerabiają, zużywają lub dokonują obrotu spirytusem w ilościach nie
przekraczających w ciągu roku 1 000 dm3 100% spirytusu w stanie nie skażonym
oraz 3 000 dm3 100% spirytusu skażonego, chyba że dyrektor urzędu kontroli
skarbowej, ze względu na warunki i rodzaj prowadzonej przez podmiot
działalności, uzna za uzasadnione objęcie go urzędowym sprawdzeniem.
2. Podmioty wymienione w ust. 1 pkt 3 są obowiązane na 3 dni przed zamierzonym
zużyciem lub przerobem spirytusu powiadomić o tym urząd kontroli skarbowej,
podając równocześnie, jaki rodzaj spirytusu, do jakich celów i według jakich
norm ma być używany, jeśli te normy zostały określone.
Rozdział 10
Szczegółowe zasady i tryb przeprowadzania doraźnych i okresowych kontroli oraz
sprawowania stałego nadzoru przez pracowników szczególnego nadzoru podatkowego
§ 38. 1. Kontrole w zakresie określonym w § 1 ust. 1 są wykonywane przez
bezpośrednie uczestniczenie pracowników szczególnego nadzoru podatkowego w
czynnościach związanych z działalnością objętą szczególnym nadzorem podatkowym
oraz na podstawie dokumentacji tej działalności, doraźnie, okresowo lub przez
sprawowanie stałego nadzoru.
2. Sprawowanie przez urząd kontroli skarbowej stałego nadzoru polega na ciągłym
kontrolowaniu działalności i czynności podmiotu przez pracowników szczególnego
nadzoru podatkowego komórki organizacyjnej utworzonej w tym celu na terenie
podmiotu. Regulamin pracy tej komórki ustala dyrektor urzędu kontroli skarbowej.
§ 39. 1. Kontrole obrachunkowe zapasów i obrotów wyrobami oraz stosowania znaków
akcyzy przeprowadzają pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego za okresy
roczne oraz kontrole doraźne za okresy dowolne - krótsze niż rok.
2. Kontrole obrachunkowe roczne przeprowadza się nie później niż w okresie roku
następnego po roku objętym kontrolą.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do podmiotów zwolnionych od obowiązku
urzędowego sprawdzenia pomieszczeń i urządzeń.
4. Zapasy wyrobów, stwierdzone podczas kontroli obrachunkowej, są porównywane ze
stanem ewidencyjnym i podlegają zapisaniu w ewidencji. Ustalone w wyniku
kontroli obrachunkowej ubytki wyrobów porównuje się z ich dopuszczalnymi
ubytkami.
5. Wyniki kontroli obrachunkowej ujmuje się w protokole. Strona nie zgadzająca
się z ustaleniami zawartymi w protokole może złożyć umotywowane zastrzeżenia lub
uwagi do protokołu albo w ciągu 14 dni od jego otrzymania przesłać je do urzędu
kontroli skarbowej.
6. Podmioty, w których jest sprawowany stały nadzór, mogą we własnym zakresie
przeprowadzać obrachunki zapasów i obrotów wyrobami oraz stosowania znaków
akcyzy za okresy dowolne - krótsze niż rok, zawiadamiając o tym komórkę tego
nadzoru co najmniej na 3 dni przed planowanym przeprowadzeniem obrachunku.
§ 40. 1. Podstawą kontroli wykonywanych przez pracowników szczególnego nadzoru
podatkowego jest prowadzona przez dany podmiot ewidencja księgowa i dokumentacja
związana z produkcją, przerobem, zużyciem, magazynowaniem oraz obrotem wyrobami
bądź ze stosowaniem znaków akcyzy.
2. Ewidencja i dokumentacja, o których mowa w ust. 1, powinny być prowadzone w
sposób umożliwiający identyfikację przeprowadzonych operacji gospodarczych,
zwłaszcza czynności produkcyjnych lub związanych z obrotem wyrobami oraz stanów
zapasów wyrobów przy zachowaniu ciągłości zapisów i bezbłędności stosowanych
procedur obliczeniowych.
3. Wpisów do ksiąg i dokumentacji należy dokonywać w sposób trwały i wyraźny.
Zmian i poprawek w księgach lub dokumentach dokonuje się w taki sposób, aby
przekreślony tekst pierwotny pozostał czytelny, a każdą zmianę lub poprawkę
należy potwierdzić podpisem osoby dokonującej zmiany lub poprawki, z podaniem
daty ich wprowadzenia, oraz w razie potrzeby opisać je w rubryce "uwagi".
4. Podmiot dokonuje ostatniego dnia każdego miesiąca zamknięcia ksiąg i
sporządza podsumowanie miesięczne.
5. Podmiot dokonuje również rocznego zamknięcia ksiąg według stanu na ostatni
dzień roku i ustala, z wyjątkiem gorzelni rolniczej, rzeczywisty stan zapasów na
koniec roku. Rzeczywisty stan zapasów na koniec roku należy przyjąć jako stan
początkowy roku następnego.
6. Podmiot obowiązany jest ponadto dokonać zamknięcia ksiąg na żądanie
pracownika szczególnego nadzoru podatkowego w celu umożliwienia porównania
rzeczywistego stanu zapasów ze stanem ewidencyjnym.
7. Jeżeli przepisy rozporządzenia przewidują obowiązek prowadzenia przez podmiot
specjalnych ksiąg bądź dokumentacji według ustalonych wzorów, powinny one być
opieczętowane przez urząd kontroli skarbowej, a poszczególne karty ksiąg lub
dokumentacji kolejno ponumerowane. Podmiot sporządza księgi na własny koszt i we
własnym zakresie.
8. Wpisów do ksiąg i dokumentów służących do ewidencjonowania przychodu,
rozchodu i transportu wyrobów oraz obrotu i zużycia znaków akcyzy dokonuje się
bezpośrednio po zakończeniu czynności podlegającej wpisaniu.
9. W przypadku prowadzenia przy użyciu komputera specjalnych ksiąg i
dokumentacji, o których mowa w ust. 7, mogą one być prowadzone na odrębnych
kartach dostosowanych do wpisów dokonywanych w urządzeniach drukujących.
Dyrektor urzędu kontroli skarbowej ustala w tym zakresie szczegółowe zasady
prowadzenia przez podmiot tych ksiąg i dokumentacji.
10. Urząd kontroli skarbowej może opieczętować również prowadzone przez podmiot
księgi i dokumentacje lub ich części zawierające dane i informacje, o których
mowa w ust. 1. Przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 11
Szczegółowe zasady i tryb pobierania próbek
§ 41. 1. Pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego pobierają próbki wyrobów w
obecności przedstawiciela podmiotu w dwóch jednakowych ilościach i w sposób
określony w Polskich Normach lub normach branżowych.
2. Z czynności pobrania próbki wyrobów spisuje się protokół co najmniej w dwóch
egzemplarzach. Protokół powinien zawierać następujące dane:
1) datę i miejsce pobrania próbki,
2) imiona i nazwiska osób pobierających próbkę oraz przedstawiciela podmiotu,
3) rodzaj, ilość wyrobu oraz numery pojemników (opakowań) lub partii, z których
pobrano próbkę,
4) zastosowany środek konserwujący lub skażający,
5) sposób zabezpieczenia próbki.
3. Próbki wyrobów podlegają urzędowemu zabezpieczeniu.
§ 42. 1. Podmiot przesyła próbkę wyrobu w celu zbadania wraz z jednym
egzemplarzem protokołu jej pobrania do laboratorium upoważnionej jednostki
właściwej dla danego rodzaju analiz.
2. Wyniki badań są wiążące dla podmiotu.
Rozdział 12
Tryb niszczenia wyrobów akcyzowych objętych szczególnym nadzorem podatkowym w
przypadku stwierdzenia ich nieprzydatności do spożycia, dalszego przerobu lub
zużycia
§ 43. 1. Podmiot zgłasza urzędowi kontroli skarbowej wyroby nieprzydatne do
spożycia, dalszego przerobu lub zużycia co najmniej na 7 dni przed zamierzonym
terminem ich zniszczenia, a w razie sprawowania stałego nadzoru w podmiocie -
komórce tego nadzoru na 3 dni przed zamierzonym zniszczeniem.
2. Protokół zniszczenia wyrobów nieprzydatnych do spożycia, dalszego przerobu
lub zużycia, zawierający ocenę zasadności zniszczenia, sporządza się w dwóch
egzemplarzach. Protokół podpisują: przedstawiciel podmiotu i pracownik
szczególnego nadzoru podatkowego, z zastrzeżeniem przepisu ust. 3.
3. Jeżeli podmiot zgłosił urzędowi kontroli skarbowej zamiar zniszczenia wyrobów
nieprzydatnych do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia, a pracownik
szczególnego nadzoru podatkowego nie przybył w ciągu 2 dni od wskazanej przez
podmiot daty, czynności tych dokonuje we własnym zakresie sporządzając protokół,
o którym mowa w ust. 2, który przesyła do urzędu kontroli skarbowej nie później
niż w ciągu 3 dni od wykonania tych czynności.
Rozdział 13
Zasady i warunki przyjmowania, magazynowania, wydawania i przewożenia wyrobów
akcyzowych objętych szczególnym nadzorem podatkowym
§ 44. 1. W zakresie działalności objętej szczególnym nadzorem podatkowym podmiot
jest obowiązany posiadać oddzielne pomieszczenia i naczynia do przechowywania
lub magazynowania wyrobów, o których mowa w § 3 ust. 1, także przeznaczonych do
przerobu lub zużycia, z zastrzeżeniem przepisu ust. 5.
2. Wyroby zapakowane lub rozlane do opakowań jednostkowych powinny być
przekazane do magazynu wyrobów gotowych w dniu zakończenia zmiany produkcyjnej i
bezzwłocznie zaewidencjonowane we właściwych dokumentach lub ewidencji
magazynowej.
3. Wyroby w opakowaniach jednostkowych powinny być właściwie oznakowane zgodnie
z wymogami ustalonymi na podstawie odrębnych przepisów.
4. W magazynie wyrobów gotowych opakowania jednostkowe z wyrobami powinny być
ustawione oddzielnie według ich rodzaju oraz w miarę możliwości według stawek
podatkowych, gramatury, pojemności i w takim porządku, aby ich sprawdzenie nie
nastręczało trudności.
5. Dyrektor urzędu kontroli skarbowej może w uzasadnionych wypadkach wyrazić
zgodę na składowanie w pomieszczeniach, o których mowa w ust. 1, innych wyrobów
niż objętych szczególnym nadzorem podatkowym, a także wyrazić zgodę na
odstąpienie od wymogu ustalonego w ust. 4.
§ 45. 1. Podmiot zgłasza urzędowi kontroli skarbowej zamiar odprawienia
przesyłki wyrobu luzem co najmniej na 3 dni przed terminem tej czynności, a w
razie sprawowania stałego nadzoru w podmiocie - komórce tego nadzoru na dzień
przed zamierzoną odprawą.
2. Odprawa przesyłki, o której mowa w ust. 1, odbywa się w obecności pracownika
szczególnego nadzoru podatkowego, z zastrzeżeniem przepisu § 49. Napełnione
naczynia służące do transportu powinny być urzędowo zabezpieczone, a rodzaj i
liczbę zabezpieczeń oraz ich cechy należy odnotować w dokumencie przewozu,
sporządzonym co najmniej z dwiema kopiami, z których jedna pozostaje w
podmiocie.
3. Dokumenty przewozu oraz ich kopie powinny być ponumerowane i opieczętowane
przez urząd kontroli skarbowej.
4. Przy przewozie przesyłki publicznymi środkami transportu dokument przewozu
dołącza się do listu przewozowego, a w razie przewozu przesyłki innymi środkami
transportu dokument przewozu wręcza się osobie odpowiedzialnej za przesyłkę.
5. Kopię dokumentu przewozu podmiot przesyła nie później niż w ciągu 3 dni do
urzędu kontroli skarbowej właściwego miejscowo dla odbiorcy przesyłki, a w razie
sprawowania stałego nadzoru w podmiocie będącym odbiorcą przesyłki - do komórki
tego nadzoru. Kopia dokumentu przewozu może być również doręczona przez posłańca
za pokwitowaniem.
6. Kopię dokumentu przewozu, po sprawdzeniu zgodności z dokumentem przewozu,
urząd kontroli skarbowej lub stały nadzór zwraca podmiotowi, który wysyłał
przesyłkę, w ciągu 30 dni od daty otrzymania kopii dokumentu przewozu, jeśli
szczególne przepisy nie stanowią inaczej.
§ 46. Jeżeli podczas transportu przesyłka wyrobu luzem została uszkodzona i
zachodzi konieczność jej przelania do innych naczyń, przewoźnik jest obowiązany
zawiadomić o tym urząd kontroli skarbowej, właściwy dla miejsca uszkodzenia
przesyłki lub miejsca stwierdzenia uszkodzenia, oraz odnotować w dokumencie
przewozu datę i godzinę uszkodzenia przesyłki, jak również nazwę urzędu kontroli
skarbowej, do którego przesłano zawiadomienie.
§ 47. 1. Przyjęcie przesyłki wyrobu luzem, o której mowa w § 45 ust. 1, odbywa
się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego, z zastrzeżeniem
przepisu § 49. Podmiot odbierający przesyłkę jest obowiązany najpóźniej w dniu
następnym po otrzymaniu przesyłki zawiadomić o tym urząd kontroli skarbowej, a w
razie sprawowania stałego nadzoru w podmiocie - komórkę tego nadzoru.
2. Dyrektor urzędu kontroli skarbowej może zwolnić podmiot od obowiązku
określonego w ust. 1.
3. Z czynności przyjęcia przesyłki sporządza się dokument sprawdzenia i
przyjęcia przesyłki, którego kopię podmiot przesyła nie później niż w ciągu 3
dni do urzędu kontroli skarbowej właściwego dla nadawcy przesyłki lub do komórki
stałego nadzoru, jeżeli jest on sprawowany u nadawcy przesyłki.
4. Podmiot odbierający przesyłkę jest zobowiązany dokładnie opróżnić naczynia
służące do transportu i nałożyć na nie własne zabezpieczenia.
5. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podmiotów wymienionych w § 37 ust. 1, z
wyjątkiem przyjęcia przesyłek spirytusu nie skażonego, a także do podmiotów w
przypadku ich zwolnienia z tego obowiązku przez dyrektora urzędu kontroli
skarbowej.
§ 48. 1. Jeżeli w przyjęciu przesyłki wyrobów luzem następuje zwłoka
przekraczająca 2 dni od daty otrzymania przesyłki, przedstawiciel podmiotu
odbierającego przesyłkę dokonuje w obecności pracownika szczególnego nadzoru
podatkowego tymczasowego przyjęcia przesyłki przez ustalenie wagi brutto lub
objętości przesyłki i parametrów jakościowych wyrobów luzem we wszystkich
naczyniach wchodzących w skład przesyłki. Do tymczasowego przyjęcia przesyłki
przepis § 47 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
2. Po dokonaniu tymczasowego przyjęcia przesyłki naczynia z wyrobami luzem
powinny być ponownie urzędowo zabezpieczone przez pracownika szczególnego
nadzoru podatkowego. Ostateczne przyjęcie przesyłki odbywa się w obecności
pracownika szczególnego nadzoru podatkowego.
§ 49. Jeżeli podmiot zgłosił urzędowi kontroli skarbowej odprawę lub przyjęcie
przesyłki, o których mowa w § 45 ust. 1 i § 47 ust. 1, a pracownik szczególnego
nadzoru podatkowego nie przybył w ciągu 1 dnia od wskazanej daty wysłania lub
przyjęcia przesyłki, czynności tych dokonuje podmiot we własnym zakresie,
sporządzając odpowiedni protokół, który przesyła nie później niż w ciągu 3 dni
do urzędu kontroli skarbowej.
§ 50. Przepisy § 45-49 stosuje się odpowiednio do przesyłek wyrobów w
opakowaniach jednostkowych w przypadku ich przewozu - przed powstaniem obowiązku
w podatku akcyzowym.
Rozdział 14
Przepisy końcowe
§ 51. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 18 lutego 1994 r. w
sprawie szczególnego nadzoru podatkowego oraz zasad i trybu wykonywania tego
nadzoru (Dz. U. Nr 26, poz. 91).
§ 52. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 1997 r., z wyjątkiem
przepisu § 37 ust. 1 pkt 2 i 3, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Minister Finansów: M. Belka
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 lipca 1997 r. (poz.
545)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Załącznik nr 7
Ilustracja
Załącznik nr 8
Ilustracja
Załącznik nr 9
Ilustracja
Załącznik nr 10
Ilustracja
Załącznik nr 11
Ilustracja
Załącznik nr 12
Ilustracja
Załącznik nr 13
Ilustracja
Załącznik nr 14
Ilustracja
Załącznik nr 15
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 16
Ilustracja
Załącznik nr 17
Ilustracja
Załącznik nr 18
Ilustracja
Załącznik nr 19
Ilustracja
Załącznik nr 20
Ilustracja
Załącznik nr 21
Ilustracja
Załącznik nr 22
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 29 lipca 1997 r.
w sprawie zniesienia urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Usuwania Skutków
Powodzi.
(Dz. U. Nr 87, poz. 546)
Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i
trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106,
poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje:
§ 1. Znosi się z dniem 29 lipca 1997 r. urząd Pełnomocnika Rządu do Spraw
Usuwania Skutków Powodzi.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 lipca 1997 r. w sprawie
Pełnomocnika Rządu do Spraw Usuwania Skutków Powodzi (Dz. U. Nr 76, poz. 477).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 29 lipca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których
wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych
dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych.
(Dz. Nr 87, poz. 547)
Na podstawie art. 53d pkt 1 i 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego
1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r. w
sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad
udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na finansowanie
bieżących zadań własnych (Dz. U. Nr 82, poz. 528) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w lp. 2 dotyczącej województwa częstochowskiego w kolumnie 3:
a) w pozycji I gminy miejskie:
- dodaje się nowy pkt 1 w brzmieniu:
"1. Częstochowa",
- dotychczasowe pkt 1 i 2 otrzymują oznaczenie pkt 2 i 3,
b) w pozycji II gminy:
- po pkt 12 dodaje się pkt 12a w brzmieniu:
"12a. Olesno",
- po pkt 15 dodaje się pkt 15a w brzmieniu:
"15a. Popów",
- po pkt 17 dodaje się pkt 18 i 19 w brzmieniu:
"18 Rudniki
19 Szczekociny";
2) w lp. 6 dotyczącej województwa katowickiego w kolumnie 3:
a) w pozycji I gminy miejskie:
- po pkt 2 dodaje się pkt 2a i 2b w brzmieniu:
"2a. Mikołów
2b. Poręba",
- po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
"3a. Rydułtowy",
b) w pozycji II gminy:
- po pkt 4 dodaje się pkt 4a i 4b w brzmieniu:
"4a. Chełm Śląski
4b. Gierałtowice".
- po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu:
"7a. Jejkowice",
- po pkt 8 dodaje się pkt 8a w brzmieniu:
"8a. Krzanowice",
- po pkt 12 dodaje się pkt 12a w brzmieniu:
"12a. Nędza",
- po pkt 13 dodaje się pkt 13a i 13b w brzmieniu:
"13a. Pietrowice Wielkie
13b. Pilica",
- po pkt 16 dodaje się pkt 16a i 16b w brzmieniu:
"16a. Świerklany
16b. Wolbrom",
- po pkt 17 dodaje się pkt 18 w brzmieniu:
"18. Żarnowiec";
3) po lp. 11 dodaje się lp. 11a w brzmieniu:
"11alubelskieI. gminy miejskie:
1. Puławy
II. gminy:
1. Janowiec
2. Kazimierz Dolny"
4) w lp. 16 dotyczącej województwa sieradzkiego w kolumnie 3 w pozycji II gminy
po pkt 26 dodaje się pkt 27 w brzmieniu:
"27. Złoczew";
5) w lp. 17 dotyczącej województwa skierniewickiego w kolumnie 3 w pozycji II
gminy:
a) dodaje się nowy pkt 1 w brzmieniu:
"1. Domaniewice",
b) dotychczasowe pkt 1-4 otrzymują oznaczenie pkt 2-5;
6) w lp. 22 dotyczącej województwa wrocławskiego w kolumnie 3 w pozycji II gminy
po pkt 12 dodaje się pkt 12a w brzmieniu:
"12a. Sobótka";
7) w lp. 23 dotyczącej województwa zielonogórskiego w kolumnie 3 w pozycji II
gminy:
a) dodaje się nowy pkt 1 w brzmieniu:
"1. Bojadła",
b) dotychczasowy pkt 1 otrzymuje oznaczenie pkt 1a,
c) po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
"3a. Dąbie",
d) po pkt 11 dodaje się pkt 11a i 11b w brzmieniu:
"11a. Trzebiechów
11b. Zabór".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
545--z dnia 16 lipca 1997 r. w sprawie zakresu i zasad wykonywania
szczególnego nadzoru podatkowego.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 29 lipca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu gmin, na obszarze których
stosuje się szczególne zasady odbudowy i remontu obiektów budowlanych
zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi albo huraganu.
(Dz. U. Nr 87, poz. 548)
Na podstawie art. 1 ust. 2 i art. 14 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o
szczególnych zasadach remontów i odbudowy obiektów budowlanych zniszczonych lub
uszkodzonych wskutek powodzi (Dz. U. Nr 80, poz. 492) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W załączniku nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 lipca 1997 r.
w sprawie określenia wykazu gmin, na obszarze których stosuje się szczególne
zasady odbudowy i remontu obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych
wskutek powodzi albo huraganu (Dz. U. Nr 82, poz. 527) wprowadza się następujące
zmiany:
1) dodaje się nową lp. 1 w brzmieniu:
"1bielskieI. gminy miejskie:
1. Oświęcim
2. Szczyrk
3. Ustroń
4. Żywiec
II. gminy:
1. Brzeźnica
2. Czernichów
3. Goleszów
4. Hażlach
5. Jasienica
6. Jeleśnia
7. Kęty
8. Koszarawa
9. Łękawica
10. Łodygowice
11. Milówka
12. Mucharz
13.Oświęcim
14. Radziechowy-Wieprz
15. Rajcza
16. Skoczów
17. Strumień
18. Stryszów
19. Ślemień
20. Świnna
21. Tomice
22. Ujsoły
23. Węgierska Górka
24. Wilamowice
25. Zator"
2) dotychczasowa lp. 1 dotycząca województwa częstochowskiego otrzymuje
oznaczenie lp. 1a; w tej liczbie porządkowej w kolumnie 3 w pozycji II gminy po
pkt 10 dodaje się pkt 10a w brzmieniu:
"10a. Popów";
3) po lp. 1a dodaje się lp. 1b w brzmieniu:
"1bgorzowskieI. gminy miejskie:
1. Kostrzyn
II. gminy:
1. Boleszkowice
2. Górzyca
3. Słońsk
4. Słubice"
4) w lp. 4 dotyczącej województwa katowickiego w kolumnie 3:
a) w pozycji I gminy miejskie:
- po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a. Poręba",
- po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
"3a. Rydułtowy",
b) w pozycji II gminy:
- po pkt 4 dodaje się pkt 4a i 4b w brzmieniu:
"4a. Chełm Śląski
4b. Gierałtowice",
- po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu:
"7a. Jejkowice",
- po pkt 8 dodaje się pkt 8a w brzmieniu:
"8a. Krzanowice",
- po pkt 12 dodaje się pkt 12a w brzmieniu:
"12a. Nędza",
- po pkt 13 dodaje się pkt 13a i 13b w brzmieniu:
"13a. Pietrowice Wielkie
13b. Pilica",
- po pkt 16 dodaje się pkt 16a w brzmieniu:
"16a. Wolbrom",
- po pkt 17 dodaje się pkt 18 w brzmieniu:
"18. Żarnowiec";
5) w lp. 5 dotyczącej województwa kieleckiego w kolumnie 3:
a) dodaje się pozycję I w brzmieniu:
"I. gminy miejskie:
1. Kielce",
b) w pozycji II gminy:
- po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a. Bodzechów",
- po pkt 4 dodaje się pkt 4a, 4b i 4c w brzmieniu:
"4a. Daleszyce
4b. Górno
4c. Kije",
- po pkt 5 dodaje się pkt 5a i 5b w brzmieniu:
"5a. Miedziana Góra
5b. Morawica",
- po pkt 8 dodaje się pkt 8a w brzmieniu:
"8a. Sędziszów";
6) w lp. 10 dotyczącej województwa nowosądeckiego w kolumnie 3 w pozycji II
gminy:
a) po pkt 20 dodaje się pkt 20a w brzmieniu:
"20a. Muszyna",
b) po pkt 24 dodaje się pkt 24a w brzmieniu:
"24a. Piwniczna",
c) po pkt 28 dodaje się pkt 28a w brzmieniu:
"28a. Stary Sącz";
7) w lp. 13 dotyczącej województwa tarnobrzeskiego w kolumnie 3:
a) w pozycji I gminy miejskie dodaje się pkt 2 w brzmieniu:
"2. Tarnobrzeg",
b) w pozycji II gminy:
- dodaje się nowe pkt 1 i 2 w brzmieniu:
"1. Baranów Sandomierski
2. Ćmielów",
- dotychczasowy pkt 1 otrzymuje oznaczenie pkt 2a,
- po pkt 2a dodaje się pkt 2b i 2c w brzmieniu:
"2b. Gorzyce
2c. Koprzywnica",
- dotychczasowy pkt 2 otrzymuje oznaczenie pkt 2d,
- po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
"3a. Padew Narodowa",
- po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu:
"4a. Radomyśl",
- po pkt 5 dodaje się pkt 6-8 w brzmieniu:
"6. Staszów
7. Tarłów
8. Zawichost";
8) w lp. 17 dotyczącej województwa wrocławskiego w kolumnie 3 w pozycji II gminy
po pkt 12 dodaje się pkt 12a w brzmieniu:
"12a. Sobótka";
9) po lp. 17 dodaje się lp. 18 w brzmieniu:
"18zielonogórskieI. gminy miejskie:
1. Nowa Sól
2. Żagań
II. gminy:
1. Bojadła
2. Bytom Odrzański
3. Cybinka
4. Czerwieńsk
5. Dąbie
6. Krosno Odrzańskie
7. Maszewo
8. Nowa Sól
9. Nowogród Bobrzański
10. Otyń
11. Siedlisko
12. Sulechów
13. Szprotawa
14. Trzebiechów
15. Zabór
16. Żagań".
§ 2. W załączniku nr 2 do rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w prowadza się
następujące zmiany:
1) dodaje się nową lp. 1 w brzmieniu:
"1krośnieńskieII. gminy:
1. Komańcza."
2) dotychczasowa lp. 1 otrzymuje oznaczenie lp. 2.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 29 lipca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Bankowi Gospodarstwa
Krajowego.
(Dz. U. Nr 87, poz. 549)
Na podstawie art. 61 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z
1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz.
646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr
133, poz. 654, z 1996 r. Nr 10, poz. 61, Nr 75, poz. 357, Nr 90, poz. 406, Nr
106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 23, poz. 117, Nr 24, poz. 119
i Nr 71, poz. 449) i art. 40 ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i
gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U.
Nr 79, poz. 484 i Nr 80, poz. 511) zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 marca 1993 r. w
sprawie nadania statutu Bankowi Gospodarstwa Krajowego (Dz. U. Nr 23, poz. 96, z
1994 r. Nr 131, poz. 662 i z 1995 r. Nr 144, poz. 709) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w § 6:
a) pkt 13 otrzymuje brzmienie:
"13) prowadzenie rachunku rezerw poręczeniowych i gwarancyjnych Skarbu Państwa",
b) dodaje się nowy pkt 14 w brzmieniu:
"14) wykonywanie zadań określonych przepisami ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o
poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby
prawne (Dz. U. Nr 79, poz. 484 i Nr 80, poz. 511), a w szczególności przez
udzielanie poręczeń z Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych, o których mowa w
art. 36-38 tej ustawy,"
c) dotychczasowy pkt 14 oznacza się jako pkt 15;
2) w § 8:
a) dodaje się nowy ust. 2 w brzmieniu:
"2. Bank, na podstawie upoważnienia Ministra Finansów, może wykonywać, w imieniu
Skarbu Państwa, czynności zmierzające do odzyskania kwot zapłaconych przez Skarb
Państwa z tytułu wykonania umów poręczenia lub gwarancji.",
b) dotychczasowy ust. 2 oznacza się jako ust. 3:
3) w § 27 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Zysk netto osiągnięty z działalności Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych
oraz Krajowego Funduszu Mieszkaniowego przeznacza się na uzupełnienie tych
funduszy.";
4) w § 32:
a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) Krajowy Fundusz Poręczeń Kredytowych.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Zasady tworzenia i gospodarowania Krajowym Funduszem Poręczeń Kredytowych
określa ustawa wymieniona w § 6 pkt 14.",
c) dodaje się nowy ust. 4 w brzmieniu:
"4. Szczegółowe zasady gospodarowania środkami Krajowego Funduszu Poręczeń
Kredytowych określa regulamin opracowany w porozumieniu z Ministrem Finansów,
zatwierdzany przez Radę Nadzorczą.",
d) dotychczasowe ust. 4 i 5 oznacza się jako ust. 5 i 6.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
546--z dnia 29 lipca 1997 r. w sprawie zniesienia urzędu Pełnomocnika
Rządu do Spraw Usuwania Skutków Powodzi.
547--z dnia 29 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad
udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na
finansowanie bieżących zadań własnych.
548--z dnia 29 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia wykazu gmin, na obszarze których stosuje się szczególne zasady
odbudowy i remontu obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych
wskutek powodzi albo huraganu.
549--z dnia 29 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania
statutu Bankowi Gospodarstwa Krajowego.
550--z dnia 29 lipca 1997 r. w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu
działania Ministra - członka Rady Ministrów Andrzeja Piłata.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
551--z dnia 17 lipca 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Krajowej
Konferencji Instytutów Świeckich z siedzibą w Konstancinie-Jeziornie.
552--z dnia 18 lipca 1997 r. w sprawie określenia wykroczeń, za które
pracownicy organów państwowego nadzoru budowlanego upoważnieni są do
nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz zasad i sposobu
wydawania upoważnień.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 29 lipca 1997 r.
w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra - członka Rady
Ministrów Andrzeja Piłata.
(Dz. U. Nr 87, poz. 550)
Na podstawie art. 33 ust. 1 w związku z art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia
1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania
ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Minister - członek Rady Ministrów Andrzej Piłat, zwany dalej "Ministrem",
wykonuje zadania wyznaczone przez Prezesa Rady Ministrów, zwłaszcza związane z
inicjowaniem, programowaniem i koordynowaniem działań administracji rządowej w
zakresie usuwania skutków powodzi z lipca 1997 r., zwanej dalej "powodzią".
§ 2. Do zakresu działania Ministra należy w szczególności:
1) opracowanie i realizacja Strategicznego Programu Rządowego "Narodowy Program
Odbudowy i Modernizacji", zwanego dalej "Programem",
2) przygotowanie planów finansowo-rzeczowych oraz harmonogramu działań
podejmowanych w ramach Programu oraz innych działań podejmowanych w celu
usunięcia skutków powodzi,
3) opracowanie preliminarza wydatków oraz dysponowanie - w granicach
wyznaczonych ustawami - środkami przeznaczonymi na realizację zadań określonych
w Programie, w tym dokonywanie podziału rezerw budżetowych przeznaczonych na
realizację Programu,
4) podejmowanie działań zmierzających do pozyskiwania na realizację Programu
pozabudżetowych środków finansowych ze źródeł krajowych i zagranicznych,
5) analizowanie i ocenianie rozwiązań prawnych i ekonomicznych z dziedzin
związanych z usuwaniem skutków powodzi,
6) opiniowanie rozstrzygnięć podejmowanych przez organy administracji rządowej,
dotyczących spraw określonych w Programie,
7) realizowanie zadań określonych w odrębnych przepisach dla zniesionego urzędu
Pełnomocnika Rządu do Spraw Usuwania Skutków Powodzi,
8) realizacja innych zadań, w zakresie usuwania skutków powodzi, powierzonych
przez Radę Ministrów lub Prezesa Rady Ministrów.
§ 3. W granicach określonych przez Prezesa Rady Ministrów Minister realizuje
swoje zadania przy pomocy Krajowego Urzędu Pracy oraz wojewódzkich i rejonowych
urzędów pracy.
§ 4. 1. W toku wykonywania działań Minister współdziała z właściwymi ministrami,
kierownikami urzędów centralnych, wojewodami i innymi organami administracji
rządowej oraz z organami samorządu terytorialnego i organizacjami pozarządowymi.
2. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i udzielania
pomocy Ministrowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez udostępnianie
mu wszelkich niezbędnych informacji i sprawozdań.
3. Zasady i formy współdziałania Ministra z organami samorządu terytorialnego i
organizacjami pozarządowymi określa się w porozumieniach zawartych z tymi
organami i organizacjami.
§ 5. W zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań Minister może:
1) tworzyć biura terenowe, opierając się na właściwych wojewódzkich i rejonowych
urzędach pracy,
2) powoływać zespoły do opracowania określonych zagadnień,
3) zlecać przeprowadzanie ekspertyz oraz innych opracowań.
§ 6. Obsługę organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewnia
Ministrowi Krajowy Urząd Pracy oraz Kancelaria Prezesa Rady Ministrów.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 sierpnia 1997 r.
o zmianie ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych oraz ustawy o
działalności gospodarczej.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 113, poz. 733)
Art. 1. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach
osobistych (Dz. U. z 1984 r. Nr 32, poz. 174, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1990
r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w art. 2, w art. 5 w ust. 1, w art. 23, w art. 24 w ust. 1, w art. 25 i
w art. 27 wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje się wyrazami
"Rzeczypospolitej Polskiej";
2) skreśla się art. 3;
3) w art. 8:
a) w ust. 1 w pkt 4 skreśla się wyrazy "ośrodkach przystosowania społecznego",
b) w ust. 2 wyrazy "terenowy organ administracji państwowej" zastępuje się
wyrazami "organ gminy";
4) w art. 9 w ust. 1 wyrazy "dokument stwierdzający tożsamość" zastępuje się
wyrazami "dowód osobisty";
5) w art. 11 w ust. 1 wyrazy "terenowemu organowi administracji państwowej
stopnia podstawowego" zastępuje się wyrazami "organowi gminy";
6) w art. 14 w ust. 2 wyrazy "terenowy organ administracji państwowej" zastępuje
się wyrazem "organ";
7) w art. 15:
a) w ust. 1 wyrazy "terenowym organie administracji państwowej stopnia
podstawowego" zastępuje się wyrazami "organie gminy",
b) w ust. 2 wyrazy "Terenowy organ administracji państwowej" zastępuje się
wyrazami "Organ gminy";
8) w art. 20 skreśla się wyrazy "ludu pracującego";
9) w art. 21 w ust. 1 skreśla się wyrazy "ludu pracującego";
10) w art. 29 w ust. 2 wyrazy "terenowego organu administracji państwowej"
zastępuje się wyrazami "organu gminy";
11) tytuł rozdziału 8 otrzymuje brzmienie: "Dowód osobisty";
12) skreśla się art. 32;
13) art. 33 otrzymuje brzmienie:
"Art. 33. Dowodu osobistego nie wolno zatrzymywać, z wyjątkiem przypadków
określonych w ustawie.";
14) art. 34 otrzymuje brzmienie:
"Art. 34. 1. Osoba będąca obywatelem polskim i zamieszkała w Rzeczypospolitej
Polskiej jest obowiązana posiadać dowód osobisty:
1) od ukończenia 18 roku życia,
2) od ukończenia 15 roku życia, jeżeli pozostaje w stosunku pracy lub nie
zamieszkuje wspólnie z osobami, pod których władzą rodzicielską lub opieką się
znajduje, albo nie pozostaje pod władzą rodzicielską lub opieką.
2. Osoba będąca obywatelem polskim ma prawo otrzymać dowód osobisty od
ukończenia 13 roku życia.";
15) skreśla się art. 35;
16) art. 36 otrzymuje brzmienie:
"Art. 36. 1. Dowód osobisty jest ważny 10 lat od daty jego wydania.
2. Dowód osobisty wydany osobie, która nie ukończyła 18 roku życia, jest ważny 5
lat od daty jego wydania.
3. Dowód osobisty wydany osobie, ukończyła 65 rok życia, jest ważny na czas nie
oznaczony, jeżeli osoba ta zwróciła się o wydanie dowodu osobistego z takim
terminem ważności.";
17) po art. 36 dodaje się art. 36a w brzmieniu:
"Art. 36a. 1. Dowód osobisty wydaje się po uiszczeniu należnej opłaty
stanowiącej równowartość kosztów jego wydania.
2. Opłata, o której mowa w ust. 1, stanowi dochód budżetu państwa.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty za wydanie
dowodu osobistego, tryb jej uiszczenia oraz warunki i zakres stosowania ulg i
zwolnień od tej opłaty.";
18) art. 37 otrzymuje brzmienie:
"Art. 37. 1. W dowodzie osobistym zamieszcza się:
1) nazwisko i imię (imiona) oraz imiona rodziców i nazwisko rodowe,
2) datę i miejsce urodzenia,
3) adres miejsca zameldowania na pobyt stały, a w razie jego braku -
zameldowania na pobyt czasowy trwający ponad dwa miesiące; w przypadku braku
zameldowania na pobyt stały albo pobyt czasowy trwający ponad dwa miesiące,
danych o adresie nie zamieszcza się,
4) płeć, wzrost w centymetrach i kolor oczu,
5) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności
(PESEL),
6) nazwę organu wydającego, datę wydania oraz termin ważności dowodu osobistego.
2. Dowód osobisty zawiera również zdjęcie i podpis jego posiadacza.
3. Dane zawarte w dowodzie osobistym przeznaczone do odczytania maszynowego oraz
dane zawarte w numerze ewidencyjnym, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, nie mogą
obejmować innych danych osobowych niż określone w ust. 1 pkt 1-4 i 6.";
19) skreśla się art. 38;
20) skreśla się art. 39;
21) art. 40 otrzymuje brzmienie:
"Art. 40. Posiadacz dowodu osobistego ma obowiązek wymienić ten dokument w
razie:
1) zmiany danych, które zamieszcza się w dowodzie osobistym,
2) uszkodzenia dowodu osobistego lub zaistnienia innej okoliczności
utrudniającej ustalenie tożsamości osoby,
3) upływu terminu ważności dowodu osobistego.";
22) skreśla się art. 41;
23) art. 42 otrzymuje brzmienie:
"Art. 42. 1. Osoba, która utraciła dowód osobisty, jest obowiązana niezwłocznie
zawiadomić o tym najbliższy organ gminy. Organ ten wydaje zaświadczenie o
utracie dowodu osobistego, ważne do czasu wydania nowego dokumentu.
2. W razie znalezienia własnego dowodu osobistego, zgłoszonego jako utracony,
należy niezwłocznie zawiadomić o tym organ gminy, któremu złożono wniosek o
wydanie nowego dowodu osobistego, jeżeli w miejsce zgłoszonego jako utracony nie
został jeszcze wydany nowy dokument.
3. W razie znalezienia własnego dowodu osobistego, w miejsce którego wydano już
nowy dowód osobisty, lub cudzego dowodu osobistego, należy niezwłocznie złożyć
znaleziony dokument najbliższemu organowi gminy.";
24) art. 43 otrzymuje brzmienie:
"Art. 43. Dowód osobisty podlega obowiązkowi zwrotu w razie:
1) utraty obywatelstwa polskiego,
2) zgonu posiadacza dowodu osobistego; obowiązek zwrotu dowodu osobistego ciąży
w tym przypadku na osobach obowiązanych do zgłoszenia zgonu stosownie do
przepisów prawa o aktach stanu cywilnego.";
25) art. 44 otrzymuje brzmienie:
"Art. 44. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wzór dowodu
osobistego oraz tryb postępowania w sprawach wydawania dowodów osobistych, ich
wymiany, zwrotu lub utraty.";
26) art. 45 otrzymuje brzmienie:
"Art. 45. 1. Dowód osobisty wydaje właściwy organ gminy. W rozumieniu niniejszej
ustawy organem gminy jest wójt, burmistrz lub prezydent miasta.
2. Właściwość miejscową organu, o którym mowa w ust. 1, ustala się według
miejsca pobytu stałego osoby ubiegającej się o wydanie dowodu osobistego, a w
razie braku takiego miejsca - według ostatniego miejsca pobytu stałego tej
osoby.
3. Jeżeli nie można ustalić właściwości miejscowej organu w sposób wskazany w
ust. 2, dowód osobisty wydaje organ gminy właściwy dla obszaru dzielnicy
Śródmieście w m.st. Warszawie.";
27) w art. 46:
a) w ust. 1 wyrazy "terenowe organy administracji państwowej stopnia
podstawowego" zastępuje się wyrazami "organy gminy",
b) w ust. 2 po wyrazie "Wewnętrznych" dodaje się wyrazy "i Administracji";
28) w art. 47:
a) w ust. 1 wyrazy "Terenowy organ administracji państwowej" zastępuje się
wyrazami "Organ gminy",
b) w ust. 2 wyrazy "terenowy organ administracji państwowej" zastępuje się
wyrazami "organ gminy";
29) w art. 48 wyrazy "Terenowy organ administracji państwowej" zastępuje się
wyrazami "Organ gminy";
30) w art. 49 wyrazy "Milicja Obywatelska" zastępuje się wyrazem "Policja";
31) art. 50 otrzymuje brzmienie:
"Art. 50. 1. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji sprawuje zwierzchni
nadzór nad wykonywaniem obowiązków określonych w ustawie.
2. Wojewodowie sprawują nadzór nad działalnością organów gmin w zakresie
realizacji obowiązków określonych w ustawie.";
32) w art. 51:
a) w ust. 1, 3 i 4 po wyrazie "Wewnętrznych" dodaje się wyrazy "i
Administracji",
b) w ust. 2 wyrazy "i Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "oraz Spraw
Wewnętrznych i Administracji";
33) art. 52 otrzymuje brzmienie:
"Art. 52. Organy gminy wykonują zadania określone w ustawie jako zadania zlecone
z zakresu administracji rządowej.";
34) art. 55 otrzymuje brzmienie:
"Art. 55. Kto:
1) uchyla się od obowiązku posiadania lub wymiany dowodu osobistego,
2) zatrzymuje cudzy dowód osobisty,
3) nie zwraca dowodu osobistego w razie utraty obywatelstwa polskiego,
4) nie zawiadamia o znalezieniu dowodu osobistego w przypadku, o którym mowa w
art. 42 ust. 2,
5) nie zwraca znalezionego dowodu osobistego w przypadku, o którym mowa w art.
42 ust. 3,
podlega karze ograniczenia wolności do 3 miesięcy albo karze grzywny."
Art. 2. Dowody osobiste wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
zachowują ważność do dnia 31 grudnia 2005 r.
Art. 3. Tymczasowe zaświadczenia tożsamości zachowują ważność do czasu upływu
terminów w nich określonych, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2000 r.
Art. 4. Tymczasowe dowody osobiste zachowują ważność do czasu upływu terminów w
nich określonych.
Art. 5. Do tymczasowych zaświadczeń tożsamości i tymczasowych dowodów
osobistych, o których mowa w art. 3 i art. 4, stosuje się przepisy art. 33, 42 i
odpowiednio art. 55 ustawy, o której mowa w art. 1 niniejszej ustawy.
Art. 6. Numer ewidencyjny, o którym mowa w art. 37 ust. 1 pkt 5 ustawy
wymienionej w art. 1, zamieszcza się w dowodzie osobistym po wejściu w życie
ustawy określającej organizację i zasady funkcjonowania powszechnego
elektronicznego systemu ewidencji ludności.
Art. 7. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U.
Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr
106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i
Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60,
poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713,
z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23,
poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr
88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602 i Nr 106, poz. 677) w art. 8
skreśla się ust. 2.
Art. 8. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji ogłosi w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej w terminie do dnia 1 stycznia 1999 r., jednolity tekst
ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych z uwzględnieniem zmian
wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 9. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z wyjątkiem art. 1
pkt 1-3, 5-10, 22 i pkt 26-33 oraz art. 7 i 8, które wchodzą w życie po upływie
14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
555--z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego.
556--z dnia 6 czerwca 1997 r. Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania
karnego.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
43--z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej.
44--z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich.
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
45--z dnia 28 stycznia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
46--z dnia 31 grudnia 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad sprawowania
nadzoru pedagogicznego, wykazu stanowisk i kwalifikacji niezbędnych do ich
zajmowania.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
47--z dnia 31 stycznia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
podatku akcyzowego.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
48--z dnia 16 stycznia 1997 r. w sprawie trybu gospodarowania przekazanymi
Straży Granicznej środkami finansowymi, uzyskanymi przez Skarb Państwa
tytułem przepadku rzeczy pochodzących z ujawnionych przez Straż Graniczną
przestępstw celnych i dewizowych, oraz zasad przyznawania nagród
funkcjonariuszom z tych środków.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
49--z dnia 22 stycznia 1997 r. w sprawie kwalifikacji zawodowych lekarzy,
uprawniających do dokonania przerwania ciąży oraz stwierdzania, że ciąża
zagraża życiu lub zdrowiu kobiety lub wskazuje na duże prawdopodobieństwo
ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby
zagrażającej jego życiu.
ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI
50--z dnia 27 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu
postępowania w związku z przedstawianiem w programach publicznej
radiofonii i telewizji stanowisk partii politycznych, związków zawodowych
i związków pracodawców w węzłowych sprawach publicznych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
558--z dnia 15 lipca 1997 r. w sprawie powołania Komisji Wspólnej Rządu i
Samorządu Terytorialnego.
559--z dnia 1 sierpnia 1997 r. w sprawie ustalenia kwot produkcji cukru.
560--z dnia 1 sierpnia 1997 r. w sprawie ustalenia dla producentów cukru
minimalnej ceny zbytu cukru na rynku krajowym.
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
561--z dnia 1 sierpnia 1997 r. w sprawie wyborów przedterminowych do Rady
Miejskiej w Jezioranach.
562--z dnia 1 sierpnia 1997 r. w sprawie nadania statutu Agencji Mienia
Wojskowego.
563--z dnia 1 sierpnia 1997 r. w sprawie zasad wynagradzania Prezesa
Agencji Mienia Wojskowego i członków Rady Nadzorczej Agencji Mienia
Wojskowego.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
564--z dnia 17 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu
nadawania stopni strażakom w służbie kandydackiej.
565--z dnia 21 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu
tworzenia i gromadzenia środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych
dla pracowników zatrudnionych w jednostkach sfery budżetowej podległych
Ministrowi Spraw Wewnętrznych oraz wysokości odpisu na ten fundusz.
566--z dnia 25 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki
finansowej Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym.
567--z dnia 30 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wysokości opłat za czynności związane z prowadzeniem państwowego zasobu
geodezyjnego i kartograficznego, uzgadnianiem usytuowania projektowanych
sieci uzbrojenia terenu oraz za wykonanie wyrysów i wypisów z operatu
ewidencji gruntów.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 sierpnia 1997 r.
o zmianie ustaw o regionalnych izbach obrachunkowych, o samorządzie
terytorialnym oraz o finansowaniu gmin.
(Dz. U. Nr 113, poz. 734)
Art. 1. W ustawie z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach
obrachunkowych (Dz. U. Nr 85, poz. 428, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, z 1995 r. Nr
124, poz. 601, z 1996 r. Nr 58, poz. 262 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr
28, poz. 153, Nr 41, poz. 255 i Nr 106, poz. 679) wprowadza się następujące
zmiany:
1) art. 1 otrzymuje brzmienie:
"Art. 1. 1. Regionalne izby obrachunkowe, zwane dalej «izbami», są państwowymi
organami nadzoru i kontroli gospodarki finansowej podmiotów, o których mowa w
ust. 2.
2. Izby powołane są do nadzoru nad działalnością komunalną w zakresie spraw
budżetowych oraz kontroli gospodarki finansowej i zamówień publicznych:
1) gmin, związków międzygminnych, innych komunalnych osób prawnych i sejmików
samorządowych,
2) Krajowego Związku Kas Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego, zwanego dalej
«Krajowym Związkiem Kas», oraz kas regionalnych i kas branżowych powszechnego
ubezpieczenia zdrowotnego, zwanych dalej «kasami regionalnymi» i «kasami
branżowymi».
3. Izby wydają opinie w sprawach określonych ustawami.
4. Izby prowadzą działalność informacyjną i szkoleniową w zakresie objętym
nadzorem i kontrolą.";
2) w art. 5 w ust. 1 po wyrazach "gospodarkę finansową" dodaje się wyrazy "i
zamówienia publiczne";
3) w art. 5 w ust. 1, w art. 6 oraz w art. 18 w ust. 3 wyrazy "ust. 1" zastępuje
się wyrazami "ust. 2";
4) w art. 9:
a) w ust. 3 dodaje się na końcu zdanie w brzmieniu:
"Do wniosków zawartych w wystąpieniu pokontrolnym przysługuje prawo zgłoszenia
zastrzeżenia do kolegium izby.",
b) dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
"4. Zastrzeżenie składa właściwy organ jednostki kontrolowanej w terminie 14 dni
od otrzymania wystąpienia pokontrolnego za pośrednictwem izby. Podstawą
zgłoszenia zastrzeżenia może być tylko zarzut naruszenia prawa poprzez błędną
jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie.
5. Bieg terminu, o którym mowa w ust. 3, ulega zawieszeniu na czas rozpatrzenia
zastrzeżenia w odniesieniu do wniosków pokontrolnych objętych zastrzeżeniem.";
5) dodaje się art. 9a w brzmieniu:
"Art. 9a. Izby kontrolują pod względem rachunkowym i formalnym kwartalne
sprawozdania z wykonania budżetów gmin, sporządzane na zasadach określonych
przez Ministra Finansów.";
6) art. 10 otrzymuje brzmienie:
"Art. 10. 1. Informację o stwierdzonych nieprawidłowościach w zakresie danych
dotyczących naliczania subwencji i rozliczeń dotacji celowych prezes izby
przekazuje organom dokonującym podziału tych środków oraz Prezesowi Rady
Ministrów.
2. Informację o stwierdzonych nieprawidłowościach prezes izby przekazuje:
1) jeżeli dotyczą działalności kasy regionalnej lub kasy branżowej - Zarządowi
Krajowego Związku Kas,
2) jeżeli dotyczą działalności Krajowego Związku Kas - Prezesowi Rady Ministrów,
Ministrowi Finansów oraz Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej.
3. Informacje o stwierdzonych nieprawidłowościach w zakresie rozliczeń zadań
zleconych Krajowemu Związkowi Kas, kasom regionalnym lub kasom branżowym, izba
przekazuje organom zlecającym te zadania.
4. Zarząd Krajowego Związku Kas jest obowiązany przedstawić kolegium izby w
terminie jednego miesiąca informację o podjętych działaniach mających na celu
usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości.";
7) art. 11 otrzymuje brzmienie:
"Art. 11. 1. Izba bada w trybie nadzoru określonym w art. 91 ustawy z dnia 8
marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr
58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43,
Nr 106, poz. 679 i Nr 107, poz. 686) zgodność z prawem uchwał organów gmin w
sprawach:
1) budżetu,
2) procedury uchwalania budżetu,
3) układu wykonawczego budżetu gminy, jego szczegółowości oraz zmian,
4) absolutorium dla zarządu,
5) emitowania obligacji oraz określania zasad ich zbywania, nabywania i wykupu
przez zarząd,
6) zaciągania pożyczek i kredytów długoterminowych,
7) ustalania maksymalnej wysokości pożyczek i kredytów krótkoterminowych,
8) zobowiązań w zakresie podejmowania inwestycji i remontów o wartości
przekraczającej granicę ustalaną corocznie przez radę,
9) określenia wysokości sumy, do której zarząd może samodzielnie zaciągać
zobowiązania,
10) udzielania poręczeń majątkowych,
11) wskazania banków prowadzących obsługę bankową gminy,
12) określenia zakresu i zasad przyznawania dotacji dla jednostek gospodarki
pozabudżetowej,
13) blokowania planowanych wydatków budżetowych,
14) upoważnienia zarządu gminy do dokonywania zmian w budżecie,
15) upoważnienia zarządu do dysponowania rezerwami,
16) uchwalania planu dochodów i wydatków gminnego funduszu ochrony środowiska i
gospodarki wodnej.
2. W przypadku nieuchwalenia budżetu przez radę gminy do 31 marca roku
budżetowego izba ustala budżet gminy w terminie do końca kwietnia roku
budżetowego w zakresie obowiązkowych zadań własnych oraz zadań zleconych.
3. W przypadku nieistotnego naruszenia prawa w uchwale izba nie stwierdza
nieważności uchwały, lecz wskazuje sposób usunięcia uchybienia.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do związków międzygminnych i
sejmików samorządowych.";
8) art. 12 otrzymuje brzmienie:
"Art. 12. 1. Izba, prowadząc postępowania nadzorcze w sprawie uznania uchwał
określonych w art. 11 za nieważne w całości lub w części, wskazuje
nieprawidłowości oraz sposób i termin ich usunięcia.
2. Jeżeli organ właściwy w wyznaczonym terminie nie usunie nieprawidłowości, o
których mowa w ust. 1, kolegium izby orzeka o nieważności uchwał w całości lub w
części.
3. W przypadku stwierdzenia nieważności uchwały budżetowej w całości lub w
części budżet lub jego część dotknięte nieważnością ustala kolegium izby.";
9) w art. 13:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) wydawanie na wniosek pożyczkodawcy lub kredytodawcy opinii o możliwości
spłaty pożyczki lub kredytu,"
b) skreśla się pkt 2,
c) w pkt 4 skreśla się wyrazy "o wnioskach sporządzonych przez komisję rewizyjną
w sprawie absolutorium oraz o udzielonych zamówieniach publicznych",
d) w pkt 5 skreśla się wyrazy "oraz sprawozdaniach z realizacji zamówień
publicznych",
e) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) wydawanie opinii o wnioskach komisji rewizyjnych rad gmin w sprawie
absolutorium.";
10) w art. 15:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Każdy sejmik powołuje po 2 członków spoza swego składu. Jeżeli zasięg
działania izby obejmuje tylko jedno województwo, sejmik powołuje 4 członków.",
b) dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Prezes Rady Ministrów może, w drodze rozporządzenia, zwiększyć liczbę
członków kolegium z uwzględnieniem postanowień ust. 1.",
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Członkowie kolegium w zakresie realizacji zadań nadzorczych i funkcji
kontrolnych są niezawiśli i podlegają jedynie ustawom.",
d) w ust. 5 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "po
zasięgnięciu opinii kolegium izby.",
e) dodaje się ust. 7 w brzmieniu:
"7. Członkostwo w kolegium ma charakter etatowy lub pozaetatowy. Charakter
członkostwa określa organ powołujący członka kolegium po zasięgnięciu opinii
prezesa izby.";
11) art. 17 otrzymuje brzmienie:
"Art. 17. 1. Prezes izby reprezentuje ją na zewnątrz, kieruje sprawami nie
zastrzeżonymi dla organów izby i jest przełożonym pracowników izby.
2. Prezes izby:
1) kieruje obradami kolegium oraz wyznacza składy orzekające,
2) występuje do Prezesa Rady Ministrów lub sejmiku samorządowego z wnioskiem o
odwołanie członka kolegium, po zasięgnięciu opinii kolegium izby,
3) występuje do Prezesa Rady Ministrów o zwiększenie liczby członków kolegium,
4) powołuje rzecznika oraz zastępców rzecznika dyscypliny budżetowej spośród
członków kolegium izby.";
12) w art. 18 w ust. 1:
a) skreśla się wyrazy "w pełnym składzie",
b) w pkt 1 wyrazy "uchwał gmin, w rozumieniu art. 11" zastępuje się wyrazami
"uchwał, o których mowa w art. 11 ust. 1",
c) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) przyjmowanie sprawozdań z działalności kontrolnej i
informacyjno-szkoleniowej izby,"
d) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) uchwalanie wniosków do projektu budżetu izby oraz ramowego planu pracy,"
e) po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu:
"5a) rozpatrywanie zastrzeżeń do wniosków zawartych w wystąpieniach
pokontrolnych,";
13) w art. 19:
a) w ust. 2 wyrazy "w art. 13" zastępuje się wyrazami "w ustawach",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. W sprawach, o których mowa w art. 13 pkt 6, izby wydają opinię w terminie 14
dni.";
14) w art. 20:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Od uchwał składów orzekających służy odwołanie do kolegium izby w terminie
14 dni od dnia doręczenia uchwały.";
b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "pełny skład", a wyrazy "w ciągu 2 tygodni"
zastępuje się wyrazami "w terminie 14 dni";
15) w art. 21 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Wydanie przez izbę negatywnej opinii o projekcie budżetu gminy nie
wstrzymuje procedury uchwalania budżetu, jednakże zarząd gminy zobowiązany jest
przed uchwaleniem budżetu gminy przedstawić tę opinię radzie gminy wraz z
odpowiedzią na zawarte w niej zarzuty.
2. O negatywnej opinii wydanej w sprawach określonych w art. 13 pkt 3 i 4 prezes
izby informuje właściwego wojewodę i Ministra Finansów.";
16) w art. 22 w ust. 1 wyrazy "do pięciu" zastępuje się wyrazami "do
dziewięciu";
17) w art. 23 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w
brzmieniu:
"2. Stanowiska inspektora i członka kolegium nie można łączyć z zatrudnieniem w
jednostkach określonych w art. 1 ust. 2, członkostwem w organach gminy oraz w
samorządowych kolegiach odwoławczych.";
18) art. 24 otrzymuje brzmienie:
"Art. 24. 1. Inspektorzy wykonują zadania kontrolne izby; sporządzają protokoły,
które przekazują prezesowi izby i podmiotom kontrolowanym.
2. Inspektorowi kontroli oraz osobie nadzorującej czynności kontrolne
przysługuje dieta w podwójnej wysokości.";
19) art. 25 otrzymuje brzmienie:
"Art. 25. Członkowie kolegium oraz inspektorzy w zakresie wykonywanych czynności
korzystają z ochrony prawnej przysługującej funkcjonariuszom publicznym.";
20) po art. 25 dodaje się art. 25a i 25b w brzmieniu:
"Art. 25a. 1. Prezesi izb oraz po jednym reprezentancie wybranym przez kolegia
izb tworzą Krajową Radę Regionalnych Izb Obrachunkowych, do zadań której należy:
1) reprezentowanie izb wobec naczelnych i centralnych organów państwa,
2) przedstawianie Prezesowi Rady Ministrów wniosków dotyczących zmian w
przepisach prawnych regulujących komunalną gospodarkę finansową,
3) przedkładanie właściwemu dysponentowi części budżetowej wniosków do projektu
budżetu państwa w części obejmującej izby,
4) upowszechnianie dorobku i doświadczeń izb,
5) uzgadnianie planów i programów szkoleń pracowników izb,
6) koordynowanie planów i programów kontroli,
7) przedkładanie corocznie Sejmowi w terminie do 30 czerwca sprawozdań z
działalności izb i wykonania budżetu przez gminy.
2. Rada wybiera ze swojego składu na okres dwóch lat przewodniczącego i dwóch
zastępców.
3. Przewodniczący Rady kieruje jej pracami oraz reprezentuje Radę na zewnątrz.
4. Krajowa Rada pracuje na podstawie regulaminu zatwierdzonego przez Prezesa
Rady Ministrów.
Art. 25b. 1. Zastrzeżenia do wniosków zawartych w wystąpieniach pokontrolnych
rozpatrują kolegia izb.
2. Kolegium może zastrzeżenia oddalić lub uwzględnić. Przed rozstrzygnięciem
sprawy kolegium może zarządzić przeprowadzenie dodatkowych czynności
kontrolnych.
3. Uchwały kolegium w sprawach odwoławczych zapadają zwykłą większością głosów,
na posiedzeniu niejawnym.
4. Rozpatrzenie zastrzeżenia powinno nastąpić w terminie 30 dni.";
21) w art. 26:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Stosunek pracy z przewodniczącym kolegium, jego zastępcą oraz pozostałymi
etatowymi członkami kolegium izby nawiązuje się na podstawie powołania.",
b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Nieetatowi członkowie kolegium izby otrzymują stosowny ryczałt określony
rozporządzeniem, o którym mowa w ust. 6. Do nieetatowych członków kolegium izby
stosuje się odpowiednio przepisy art. 25 ust. 1-3 ustawy o samorządzie
terytorialnym, z tym że zgodę na rozwiązanie stosunku pracy wyraża kolegium
izby.",
c) skreśla się ust. 4 i 5;
22) w art. 27 skreśla się wyrazy "do 5 000 000 złotych".
Art. 2. W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z
1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622
oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679 i Nr 107, poz. 686) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 52 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Projekt budżetu wraz z informacją o stanie mienia komunalnego i
objaśnieniami zarząd przedkłada radzie gminy najpóźniej do 15 listopada roku
poprzedzającego rok budżetowy i przesyła projekt regionalnej izbie
obrachunkowej, celem zaopiniowania.";
2) w art. 53 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W przypadku nieuchwalenia budżetu w terminie, o którym mowa w ust. 2,
regionalna izba obrachunkowa ustala budżet gminy w zakresie obowiązkowych zadań
własnych oraz zadań zleconych w terminie do końca kwietnia roku budżetowego. Do
dnia ustalenia budżetu przez regionalną izbę obrachunkową podstawą gospodarki
budżetowej jest projekt budżetu, o którym mowa w ust. 2.";
3) w art. 60 w ust. 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Rada gminy może wskazać więcej niż jeden bank."
Art. 3. W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129,
poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz.
794, z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774 oraz z 1997 r. Nr 79, poz.
484) w art. 25 ust. 2 skreśla się.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że
art. 1 ust. 2 pkt 2 oraz art. 10 ust. 2-4 ustawy, o której mowa w art. 1,
wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 27 sierpnia 1997 r.
o restrukturyzacji finansowej jednostek górnictwa węgla kamiennego oraz o
wprowadzeniu opłaty węglowej.
(Dz. U. Nr 113, poz. 735)
Art. 1. 1. Ustawa reguluje zasady i warunki restrukturyzacji finansowej
jednostek górnictwa węgla kamiennego oraz wprowadzenia opłaty węglowej.
2. Przez jednostki górnictwa węgla kamiennego, o których mowa w ust. 1, zwane
dalej "jednostkami", rozumie się jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, spółki
utworzone przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, w których akcje (udziały)
jednoosobowych spółek Skarbu Państwa przekraczają 80% kapitału akcyjnego
(zakładowego), oraz przedsiębiorstwa państwowe - realizujące działalność
polegającą na wydobywaniu węgla kamiennego lub prowadzące likwidację zakładów
górniczych wydobywających węgiel kamienny.
Art. 2. Restrukturyzacji finansowej w ramach ustawy podlegają wszystkie
zobowiązania jednostek powstałe do dnia 31 lipca 1997 r., niezależnie od już
zawartych w tym zakresie umów, porozumień i decyzji, z tytułu:
1) opłat i kar:
a) za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych, w części dotyczącej
odprowadzania zasolonych wód kopalnianych do wód, określonych przepisami ustawy
z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r.
Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz.
192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr
77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr
47, poz. 243, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 47, poz. 299 i Nr 88,
poz. 554),
b) eksploatacyjnych, określonych przepisami art. 84-87 ustawy z dnia 4 lutego
1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r. Nr 106,
poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726),
2) składek na ubezpieczenie społeczne należnych Zakładowi Ubezpieczeń
Społecznych oraz składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych,
3) wpłat na rzecz Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.
Art. 3. 1. Restrukturyzacji finansowej podlega jednostka, która zaprzestała
spłacania w całości lub w części zobowiązań z tytułów, o których mowa w art. 2.
2. Restrukturyzacja finansowa następuje na wniosek jednostki, złożony
wierzycielowi nie później niż do dnia 30 czerwca 1999 r.
3. Do wniosku o restrukturyzację finansową jednostka dołącza:
1) opinię Ministra Skarbu Państwa sformułowaną w uzgodnieniu z Ministrem
Gospodarki,
2) program uzdrowienia gospodarki jednostki, zawierający harmonogram jego
realizacji, zaopiniowany przez Państwową Agencję Restrukturyzacji Górnictwa
Węgla Kamiennego Spółka Akcyjna,
3) bilans z rachunkiem zysków i strat,
4) wyciąg z właściwego rejestru,
5) spis wierzycieli z wymienieniem wysokości wierzytelności, terminów ich
płatności oraz wykazaniem zabezpieczeń spłaty tych wierzytelności,
6) wykaz udzielonych poręczeń i gwarancji,
7) wykaz tytułów egzekucyjnych wystawionych przeciwko jednostce,
8) wykaz dłużników jednostki z podaniem wysokości należności i terminów ich
płatności,
9) zaświadczenie z właściwego urzędu skarbowego o stanie zobowiązań wobec
budżetu państwa z tytułu podatków.
Art. 4. 1. Restrukturyzacja finansowa jednostek następuje w trybie, o którym
mowa w art. 5, na zasadach określonych w art. 6.
2. Restrukturyzacja finansowa może nastąpić, jeżeli jednostka nie zalega z
tytułu podatków wobec budżetu państwa, natomiast z tytułów, o których mowa w
art. 2 pkt 2, za okres po dniu 31 lipca 1997 r. nie zalega w dniu złożenia
wniosku, o którym mowa w art. 3 ust. 2.
3. Jednostka dokonująca restrukturyzacji finansowej w ramach ustawy nie może
dokonywać darowizn, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1.
4. Wynagrodzenia członków zarządu, dyrektorów oraz diety członków rady
nadzorczej jednostki objętej restrukturyzacją nie mogą przekroczyć wysokości
określonej przez Ministra Gospodarki w drodze rozporządzenia.
Art. 5. 1. Restrukturyzacja finansowa następuje w formie umowy zawieranej
pomiędzy wierzycielem a jednostką po spełnieniu warunków określonych w art. 3.
2. Umowa powinna zawierać w szczególności:
1) uzgodnione warunki i terminy ratalnej spłaty zobowiązań oraz ewentualnych
odsetek,
2) zobowiązanie jednostki do kwartalnego przedstawiania wierzycielowi
zaświadczenia o stanie wymagalnych zobowiązań podatkowych wobec budżetu państwa,
3) zobowiązanie jednostki do przedstawiania Ministrowi Gospodarki informacji
kwartalnej o stanie realizacji programu, o którym mowa w art. 3 ust. 3 pkt 2.
Art. 6. 1. Spłata zobowiązań, o których mowa w art. 2, podlega odroczeniu do
dnia 31 grudnia 1999 r.
2. Zobowiązania, o których mowa w art. 2, podlegają spłacie w ratach począwszy
od dnia 1 stycznia 2000 r. według następującego harmonogramu:
1) w 2000 r. - 10%,
2) w 2001 r. - 10%,
3) w 2002 r. - 15%,
4) w 2003 r. - 20%,
5) w 2004 r. - 20%,
6) w 2005 r. - 25%
- ogólnej kwoty zobowiązania.
3. Za okres odroczenia spłaty zobowiązań, o którym mowa w ust. 1, nie pobiera
się odsetek.
4. Za okres ratalnej spłaty zobowiązań odsetki nie mogą być wyższe niż 1/2 stopy
kredytu lombardowego obwieszczanej przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego.
5. W przypadku nieuregulowania jakiejkolwiek z rat lub wystąpienia zaległości w
zobowiązaniach podatkowych wobec budżetu państwa albo zobowiązaniach, o których
mowa w art. 2, odroczone zobowiązanie staje się natychmiast wymagalne.
6. W przypadku nierealizowania przez jednostkę programu uzdrowienia gospodarki,
o którym mowa w art. 3 ust. 3 pkt 2, Minister Gospodarki informuje o tym
Ministra Skarbu Państwa.
Art. 7. 1. Jednostki likwidujące w całości lub w części zakłady górnicze
wydobywające węgiel kamienny przy udziale środków z budżetu państwa zwolnione są
od obowiązku uiszczania bieżących opłat i kar, o których mowa w art. 2 pkt 1 i
3, od dnia zaprzestania wydobywania węgla, w wysokościach przypadających na
likwidowany zakład górniczy lub jego likwidowaną część.
2. Zobowiązania jednostek likwidujących w całości lub w części zakłady górnicze
wydobywające węgiel kamienny, powstałe przed dniem 31 lipca 1997 r. z tytułów, o
których mowa w art. 2, podlegają umorzeniu z mocy ustawy w wysokościach
przypadających na likwidowany zakład górniczy lub jego likwidowaną część.
3. Przychody z tytułu umorzenia, o którym mowa w ust. 2, nie stanowią przychodu
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od
osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r.
Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz.
419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz.
25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z
1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr
147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr
96, poz. 592 i Nr 107, poz. 685).
Art. 8. 1. Rezerwa tworzona przez jednostki na wypłatę świadczeń i nagród
przysługujących na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia
1981 r. w sprawie szczególnych przywilejów dla pracowników górnictwa - Karta
Górnika (Dz. U. z 1982 r. Nr 2, poz. 13), do wysokości określonej w tym
rozporządzeniu, stanowi koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy
o podatku dochodowym od osób prawnych.
2. Wypłata świadczeń i nagród, o których mowa w ust. 1, do wysokości rezerw nie
jest kosztem uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku
dochodowym od osób prawnych.
Art. 9. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 31 grudnia 2000 r.
producenci węgla kamiennego określonego Polską Normą obowiązani są jako płatnicy
naliczać i pobierać od nabywców węgla przeznaczonego na zaopatrzenie rynku
krajowego oraz odprowadzać na Fundusz Restrukturyzacji Górnictwa Węgla
Kamiennego, o którym mowa w art. 12, opłatę węglową w wysokości 2% ceny
sprzedanego węgla kamiennego uwzględniającej podatek od towarów i usług.
2. W przypadku wprowadzenia na rynek krajowy węgla zakupionego w celu eksportu,
zbywający węgiel obowiązany jest naliczyć i odprowadzić opłatę węglową na
Fundusz Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego, o którym mowa w art. 12.
3. Obowiązek naliczania i uiszczania opłaty węglowej dotyczy również innych form
obrotu węglem, a w szczególności kompensowania zobowiązań i zamiany towarowej.
Art. 10. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 31 grudnia 2000 r.
opłata węglowa jest pobierana również od importerów węgla kamiennego.
2. Organ celny nalicza i pobiera od importerów węgla opłatę węglową w wysokości
2% wartości celnej powiększonej o należne cło i podatek od towarów i usług, w
terminie i na warunkach określonych dla zapłaty cła.
3. Organ celny odprowadza opłatę węglową na Fundusz Restrukturyzacji Górnictwa
Węgla Kamiennego, o którym mowa w art. 12.
4. Jeżeli na podstawie przepisów Kodeksu celnego organ celny dokonuje
zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu celnego, to zabezpieczeniu w trybie
stosowanym przy zabezpieczaniu należności celnych podlega również kwota opłaty
węglowej.
5. Organ celny jest organem egzekucyjnym, w rozumieniu przepisów o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji, w zakresie opłaty węglowej należnej od importu
węgla.
Art. 11. 1. Opłata węglowa podlega odprowadzeniu na Fundusz Restrukturyzacji
Górnictwa Węgla Kamiennego, o którym mowa w art. 12, w terminie 14 dni od jej
pobrania, nie później jednak niż 30 dni od wydania węgla.
2. Nabywca węgla uiszcza opłatę węglową sprzedawcy nie później niż w terminie 14
dni od otrzymania węgla.
3. Do opłaty węglowej stosuje się odpowiednio przepisy o zobowiązaniach
podatkowych, z tym że organem uprawnionym do wydawania decyzji w sprawach
odroczenia jej zapłaty lub rozłożenia na raty jest Minister Gospodarki.
4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb pobierania
i odprowadzania opłaty węglowej.
Art. 12. 1. Tworzy się Fundusz Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego,
zwany dalej "Funduszem".
2. Fundusz jest państwowym funduszem celowym w rozumieniu ustawy z dnia 5
stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r.
Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390,
Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz.
496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 79,
poz. 484).
3. Dysponentem Funduszu jest Minister Gospodarki.
4. Środki Funduszu są gromadzone na wyodrębnionym rachunku w banku państwowym.
5. Gospodarka finansowa Funduszu jest prowadzona na podstawie planu stanowiącego
część ustawy budżetowej, określającego przychody i rozchody Funduszu.
6. Koszty obsługi Funduszu obciążają środki finansowe Funduszu.
7. Projekt planu, o którym mowa w ust. 5, opiniowany jest przez Radę Funduszu, o
której mowa w art. 13.
Art. 13. 1. Rada Funduszu jest powoływana przez Ministra Gospodarki w
porozumieniu z Ministrem Finansów.
2. Rada Funduszu jest organem sprawującym nadzór nad działalnością Funduszu, a w
szczególności nad wydatkowaniem środków zgodnie z ich przeznaczeniem.
3. W skład Rady Funduszu wchodzi 6 przedstawicieli reprezentujących: Ministra
Finansów, Ministra Skarbu Państwa, Ministra Gospodarki, Ministra Ochrony
Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, wojewodę katowickiego, Państwową
Agencję Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego Spółka Akcyjna.
4. Pracami Rady Funduszu kieruje przewodniczący wybrany przez Radę na pierwszym
posiedzeniu.
5. Zasady i tryb pracy Rady Funduszu określa regulamin uchwalony przez Radę i
zatwierdzony przez Ministra Gospodarki.
Art. 14. Przychodami Funduszu są:
1) opłata węglowa,
2) wpływy z tytułu oprocentowania środków na rachunkach bankowych Funduszu,
3) wpływy z oprocentowania pożyczek udzielonych przez Fundusz,
4) zapisy i darowizny od osób fizycznych i prawnych,
5) środki uzyskane przez Fundusz od zagranicznych instytucji finansowych,
6) inne przychody.
Art. 15. 1. Środki Funduszu przeznacza się na realizację przedsięwzięć
jednostek, a w szczególności:
1) dofinansowanie inwestycji proekologicznych,
2) wspieranie procesów likwidacyjnych,
3) cele związane z restrukturyzacją i modernizacją górnictwa węgla kamiennego,
określone przez Ministra Gospodarki.
2. Środki Funduszu przeznacza się również na zasilanie Funduszu Górnośląskiego
Spółka Akcyjna w wysokości do 20% wpływów z opłaty węglowej w celu tworzenia
alternatywnych miejsc pracy.
3. Środki Funduszu przeznacza się na finansowanie przedsięwzięć, o których mowa
w ust. 1, w formie dotacji lub oprocentowanych pożyczek udzielanych jednostkom w
wysokości do:
1) 50% kosztorysowej wartości przedsięwzięcia w przypadku dotacji,
2) 75% kosztorysowej wartości przedsięwzięcia w przypadku pożyczki.
4. Nadwyżki bilansowe środków Funduszu mogą być lokowane wyłącznie w bonach
skarbowych i obligacjach emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa lub
Narodowy Bank Polski.
Art. 16. 1. Jednostka może uzyskać pomoc, o której mowa w art. 15 ust. 3, po
złożeniu wniosku określającego rodzaj przedsięwzięcia i spodziewane korzyści
ekonomiczne wraz z niezbędną dokumentacją uzasadniającą wniosek.
2. Wniosek powinien być rozpatrzony przez Fundusz w terminie dwóch miesięcy od
dnia jego złożenia.
3. Środki finansowe mogą być przekazane na realizację przedsięwzięcia, którego
podjęła się jednostka, po sporządzeniu i podpisaniu umowy z Funduszem
określającej zakres i harmonogram tego przedsięwzięcia.
4. Jednostki, które uzyskały pomoc w formie dotacji lub pożyczki, są zobowiązane
do przedstawiania Funduszowi kwartalnych sprawozdań z rzeczowego i finansowego
wykonania zadania.
5. Środki finansowe Funduszu nie mogą być przeznaczane na wynagrodzenia w
jednostkach.
Art. 17. Minister Gospodarki, w drodze rozporządzenia, określi:
1) szczegółowe zasady:
a) wyboru przedsięwzięć, które mogą być dofinansowywane ze środków Funduszu,
b) udzielania i spłaty pożyczek oraz udzielania dotacji,
2) szczegółowy zakres informacji:
a) przedstawianych we wniosku, o którym mowa w art. 16 ust. 1,
b) ujmowanych w sprawozdaniach, o których mowa w art. 18,
3) wzór umowy, o której mowa w art. 16 ust. 3.
Art. 18. Minister Gospodarki składa Radzie Ministrów coroczne sprawozdanie z
działalności Funduszu.
Art. 19. Do rozliczeń dotyczących opłaty węglowej nie stosuje się przepisów
ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku
akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r.
Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r.
Nr 137, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 722).
Art. 20. W sprawach dotyczących składek na ubezpieczenie społeczne, na Fundusz
Pracy i na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych uregulowanych w art.
2-6 do 31 grudnia 2005 r. nie stosuje się art. 35 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 25
listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z
1989 r. Nr 25, poz. 137 i Nr 74, poz. 441, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r.
Nr 7, poz. 24, Nr 104, poz. 450 i Nr 110, poz. 474, z 1994 r. Nr 84, poz. 385
oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 85, poz. 426).
Art. 21. 1. W przypadku nieodpłatnego przekazywania przez jednostki gminom lub
innej osobie prawnej zasobów budynków mieszkalnych wraz z towarzyszącymi
obiektami infrastruktury technicznej i społecznej na zasadach określonych w
ustawie z dnia 12 października 1994 r. o zasadach przekazywania zakładowych
budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe (Dz. U. Nr 119, poz. 567,
z 1996 r. Nr 52, poz. 236 i z 1997 r. Nr 6, poz. 32) termin składania oświadczeń
o zamiarze przekazania, określony w art. 3 ust. 1 tej ustawy, przedłuża się do
dnia 30 czerwca 1999 r.
2. Jednostki, o których mowa w ust. 1, mogą o wartość bilansową przekazywanych
nieruchomości pomniejszyć kapitał zapasowy; w następnej kolejności może być
pomniejszony kapitał rezerwowy oraz kapitał rezerwowy z aktualizacji wyceny.
Pomniejszenie kapitału zapasowego i rezerwowego następuje z zachowaniem warunków
określonych w art. 427 § 4 i 5 Kodeksu handlowego.
3. Przepisu art. 31 ust. 5 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości
(Dz. U. Nr 121, poz. 591 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272 i Nr
88, poz. 554) nie stosuje się w przypadku określonym w ust. 2, w odniesieniu do
zakazu podziału kapitału (funduszu) z aktualizacji wyceny.
Art. 22. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 27 sierpnia 1997 r.
o stosowaniu szczególnych rozwiązań podatkowych w związku z likwidacją skutków
powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r.
(Dz. U. Nr 113, poz. 736)
Art. 1. Ustawa ma zastosowanie do podatników podatku dochodowego:
1) od osób prawnych określonych w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz.
646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406,
Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995
r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142,
poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137,
poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr
79, poz. 484, Nr 96, poz. 592 i Nr 107, poz. 685),
2) od osób fizycznych uzyskujących przychody ze źródeł, o których mowa w art. 10
ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr
43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz.
626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr
87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997
r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538 i Nr 96,
poz. 592)
- którzy faktycznie ponieśli szkody materialne w związku z powodzią mającą
miejsce w lipcu 1997 r. na terenach gmin określonych zgodnie z art. 53d ustawy
budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80,
poz. 510).
Art. 2. 1. Stratę, o której mowa w art. 7 ustawy wymienionej w art. 1 pkt 1 oraz
w art. 9 ustawy wymienionej w art. 1 pkt 2, poniesioną w roku podatkowym
obejmującym lipiec 1997 r. - pokrywa się z dochodu uzyskanego w najbliższych,
kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych.
2. Strata, o której mowa w ust. 1, może być pokrywana w dowolnym czasie okresu
pięcioletniego, przy czym kwotę straty, pokrywaną z dochodu uzyskanego w danym
roku podatkowym, określa podatnik.
Art. 3. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, kosztami uzyskania przychodów poza
określonymi w ustawach wymienionych w art. 1, są także:
1) wierzytelności odpisane jako nieściągalne, uprzednio zarachowane jako
przychody należne, których nieściągalność została spowodowana niewypłacalnością
dłużnika wskutek powodzi albo
2) rezerwy utworzone na pokrycie wierzytelności uprzednio zarachowanych jako
przychody należne, których nieściągalność została uprawdopodobniona
niewypłacalnością dłużnika wskutek powodzi,
3) w bankach oraz w jednostkach organizacyjnych będących podatnikami podatku
dochodowego od osób prawnych uprawnionych, na podstawie odrębnych ustaw
regulujących zasady ich funkcjonowania, do udzielania kredytów (pożyczek):
a) stracone kredyty (pożyczki) pomniejszone o kwotę nie spłaconych odsetek i
równowartość rezerw na te kredyty (pożyczki), zaliczonych uprzednio do kosztów
uzyskania przychodów, oraz o połowę tej części funduszu ryzyka, w jakiej pokryto
nim stracone kredyty (pożyczki) udzielone przed dniem 6 lipca 1997 r. osobom
dotkniętym skutkami powodzi, albo
b) rezerwy utworzone na pokrycie kredytów (pożyczek), o których mowa pod lit.
a), z wyjątkiem rezerw utworzonych na pokrycie takich kredytów (pożyczek), które
zostały udzielone z naruszeniem prawa, przy czym naruszenie to powinno być
stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu,
4) poniesione koszty inwestycji rozpoczętych przed dniem 6 lipca 1997 r., a
zaniechanych do dnia 31 grudnia 1997 r. w związku z powodzią.
2. Przepisy ust. 1 mają zastosowanie do tej części kosztów, która nie została
pokryta odszkodowaniem lub nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek
formie, w tym w formie darowizny.
3. W roku podatkowym, w którym podatnicy otrzymali odszkodowanie lub zwrot
kosztów, o których mowa w ust. 2, koszty uzyskania przychodów podlegają
zmniejszeniu o otrzymane kwoty.
Art. 4. 1. W okresie pięciu lat podatkowych, począwszy od roku podatkowego
obejmującego lipiec 1997 r., podatnicy wymienieni w art. 1 mogą korzystać z ulg
inwestycyjnych, o których mowa w art. 18a ustawy wymienionej w art. 1 pkt 1 oraz
w art. 26a ustawy wymienionej w art. 1 pkt 2, bez konieczności uzyskania,
określonych w tych przepisach, wskaźników udziału dochodu w przychodach.
2. Na zasadach określonych w przepisach wymienionych w ust. 1, z ulg
inwestycyjnych mogą korzystać również podatnicy podatku dochodowego od osób
fizycznych opodatkowani zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów
ewidencjonowanych, z tym że:
1) odliczeń wydatków inwestycyjnych i premii inwestycyjnej dokonuje się od
zryczałtowanego podatku dochodowego,
2) wysokość odliczeń wydatków inwestycyjnych nie może przekroczyć 30% kwoty
podatku przed obniżką, a wysokość premii inwestycyjnej 15% tej kwoty,
3) wydatki inwestycyjne i premia inwestycyjna mogą być odliczone od
zryczałtowanego podatku dochodowego wówczas, gdy środki trwałe lub wartości
niematerialne i prawne, z którymi są związane odliczenia, są przeznaczone do
prowadzenia działalności, z której przychody podlegają opodatkowaniu
zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych; w tym
wypadku wydatki inwestycyjne i premia inwestycyjna, z zastrzeżeniem ust. 3, nie
mogą być odliczane od dochodu opodatkowanego przy zastosowaniu skali podatkowej.
3. W wypadku gdy podatnik w roku następującym po roku, w którym dokonał odliczeń
wydatków inwestycyjnych, jest opodatkowany wyłącznie przy zastosowaniu skali
podatkowej, może odliczyć od należnego podatku premię inwestycyjną w wysokości
nie przekraczającej 50% kwoty odliczeń od zryczałtowanego podatku dochodowego,
dokonanych w roku ubiegłym.
Art. 5. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 1, mogą dokonywać odpisów
amortyzacyjnych od środków trwałych na zasadach określonych w odrębnych
przepisach, przy zastosowaniu stawek określonych w wykazie rocznych stawek
amortyzacyjnych zamieszczonych w tych przepisach, podwyższając je o
współczynnik:
1) nie wyższy niż 4 - w wypadku maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-8
Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego,
2) nie wyższy niż 6 - w wypadku budynków i budowli zaliczonych do grupy 1 i 2
Klasyfikacji, o której mowa w pkt 1.
2. Stawki amortyzacyjne podwyższone, zgodnie z ust. 1 pkt 1, stosuje się do
wartości początkowej środków trwałych, w pierwszym podatkowym roku ich używania,
a w następnych latach - do ich wartości początkowej, pomniejszonej o
dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich
używania. Począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło zrównanie
rocznej kwoty amortyzacji, obliczonej według powyższej zasady, z roczną kwotą
amortyzacji, obliczoną przy zastosowaniu rocznej stawki amortyzacyjnej nie
podwyższonej, dalszych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości
początkowej środków trwałych, według rocznej stawki amortyzacyjnej nie
podwyższonej.
3. Stawki amortyzacyjne podwyższone, zgodnie z ust. 1 pkt 2, stosuje się w
każdym roku podatkowym do wartości początkowej budynków i budowli.
4. Przepisy ust. 1-3 mają zastosowanie do środków trwałych wprowadzonych przez
podatnika po raz pierwszy do ewidencji (wykazu) środków trwałych i oddanych do
używania w okresie od dnia 1 sierpnia 1997 r. do dnia 31 grudnia 2000 r.
5. Wydatki na odbudowę obiektów budowlanych, w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z
dnia 17 lipca 1997 r. o szczególnych zasadach remontów i odbudowy obiektów
budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi (Dz. U. Nr 80, poz.
492), zwiększają ich wartość początkową. Wartość tę mogą również zwiększać
wydatki na remont tych obiektów, o ile nie zostały zaliczone do kosztów
uzyskania przychodów. Dotychczas stosowane do tych obiektów stawki amortyzacyjne
mogą być podwyższone przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 4 - w
przypadku odbudowy albo nie wyższego niż 2 - w przypadku remontu tych obiektów.
6. W wypadku ulepszenia środków trwałych innych niż obiekty, o których mowa w
ust. 5, nabytych lub wytworzonych we własnym zakresie do dnia 6 lipca 1997 r.,
dotychczas stosowane do tych środków trwałych stawki amortyzacyjne mogą być
podwyższone przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 3.
7. Wydatki na remont (odbudowę lub odtworzenie) środków trwałych, o których mowa
w ust. 6, mogą zwiększać wartość początkową tych środków, o ile nie zostały
zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W tym przypadku przepis ust. 6
stosuje się odpowiednio.
Art. 6. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 1, są obowiązani złożyć w urzędzie
skarbowym, właściwym dla nich w sprawach podatku dochodowego, oświadczenie o
poniesieniu faktycznych szkód materialnych albo przewidywanej możliwości ich
poniesienia - w terminie do dnia 31 października 1997 r. Oświadczenie,
poświadczone przez organ gminy, na terenie której wystąpiła powódź, powinno
zawierać co najmniej zwięzły opis szkód, bez konieczności dokonywania ich
wyceny.
2. W wypadku zniszczenia wskutek powodzi dokumentów niezbędnych do określenia za
rok podatkowy, obejmujący lipiec 1997 r., zobowiązania podatkowego, przyjmuje
się wszelkie dokumenty oraz zeznania świadków pozwalające na udowodnienie
wysokości przychodów, kosztów ich uzyskania, dochodu (straty), podstawy
opodatkowania, należnego podatku oraz wysokości odliczeń od podatku. Obowiązek
zebrania tych dokumentów i wskazania świadków ciąży na podatniku.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do podatników, których rok podatkowy
upłynął przed dniem 1 lipca 1997 r., lecz obowiązek złożenia zeznania wstępnego
upływa po dniu 6 lipca 1997 r.
Art. 7. Jeżeli podatnik złoży oświadczenie, o którym mowa w art. 6 ust. 1, w
zakresie uregulowanym w niniejszej ustawie nie stosuje się przepisów ustaw
wymienionych w art. 1.
Art. 8. 1. Podatnicy obowiązani, na podstawie ustaw wymienionych w art. 1, do
wpłacania zaliczek na podatek dochodowy, którzy od początku roku podatkowego do
dnia 31 lipca 1997 r. od dochodu wykazanego w deklaracjach na podatek dochodowy
za ten okres wpłacili należny podatek wynikający z tych deklaracji, a następnie
w deklaracji sporządzonej najpóźniej za październik 1997 r. wykazali stratę,
mają prawo w 1997 r. do zwrotu zapłaconego podatku dochodowego w wysokości
odpowiadającej różnicy między kwotą podatku zapłaconego a kwotą podatku
należnego za ten okres.
2. Prawo do zwrotu zapłaconego podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1,
przysługuje na wniosek podatnika złożony wraz z deklaracją na podatek dochodowy.
3. Urząd skarbowy zwraca kwotę zapłaconego podatku dochodowego w terminie nie
przekraczającym 30 dni od dnia złożenia deklaracji, o której mowa w ust. 1.
Art. 9. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
569--z dnia 27 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o zasiłkach rodzinnych i
pielęgnacyjnych oraz o zmianie innych ustaw.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
570--z dnia 24 lipca 1997 r. w sprawie sposobu przeprowadzania wywiadu
środowiskowego (rodzinnego), wzoru kwestionariusza wywiadu oraz
oświadczenia o stanie majątkowym, rodzaju dokumentów wymaganych do
przyznania renty socjalnej, a także wzoru legitymacji pracownika
socjalnego.
571--z dnia 25 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad
przeprowadzania wywiadu rodzinnego (środowiskowego) oraz wzoru
kwestionariusza.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
572--z dnia 18 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wprowadzenia obowiązku stosowania Polskich Norm i norm branżowych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 16 września 1997 r.
w sprawie określenia wzorów dokumentów i rodzaju innych dowodów niezbędnych do
ustalenia prawa do zasiłku rodzinnego oraz szczegółowych zasad i trybu wypłaty
zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych.
(Dz. U. Nr 113, poz. 737)
Na podstawie art. 17 ust. 2 i art. 34 ustawy z dnia 1 grudnia 1994 r. o
zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138,
poz. 681 oraz z 1997 r. Nr 93, poz. 569) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustalenie uprawnień do zasiłku rodzinnego oraz jego wysokości, a także
wypłata zasiłku następuje na podstawie wniosku sporządzonego według wzoru,
stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia, oraz oświadczenia o dochodach
rodziny osoby ubiegającej się o przyznanie zasiłku, sporządzanego według wzoru
stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 2. W razie zbiegu uprawnień do zasiłku rodzinnego z różnych tytułów,
uprawniony wskazuje, z którego tytułu będzie go pobierał, składając wniosek, o
którym mowa w § 1.
§ 3. 1. W celu ustalenia uprawnień do zasiłku rodzinnego na dziecko w wieku
powyżej 16 lat, w każdym roku szkolnym uprawniony składa dodatkowo oświadczenie
o uczęszczaniu dziecka do szkoły, według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
2. Zasiłek rodzinny na dziecko kształcące się w szkole wypłaca się przez cały
rok szkolny, a gdy dziecko studiuje w szkole wyższej - przez cały rok
akademicki, w tym również przez okres ferii zimowych i letnich, jeżeli nauka w
roku szkolnym lub akademickim trwa dwa semestry. Zasada ta ma również
zastosowanie do zasiłków rodzinnych na dzieci kończące szkołę.
3. W razie gdy w tym samym roku kalendarzowym dziecko po ukończeniu szkoły
zostało przyjęte do szkoły wyższej, wypłaca się na nie zasiłek rodzinny również
za wrzesień.
4. Na dziecko, które kończy 20 lat w ostatnim lub przedostatnim roku nauki w
szkole, zasiłek rodzinny wypłaca się tylko do końca bieżącego lub następnego
roku szkolnego, nawet jeżeli dziecko uczy się dłużej, powtarzając przedostatni
lub ostatni rok nauki.
§ 4. Zasiłek rodzinny na dziecko przebywające nieodpłatnie w domu pomocy
społecznej, domu dziecka albo innej placówce opiekuńczo-wychowawczej wypłaca się
za miesiące, w których nie przebywało w tej placówce co najmniej przez dwa
tygodnie.
§ 5. Jeżeli członek rodziny, na którego uprawniony pobierał zasiłek rodzinny,
przebywa za granicą dłużej niż trzy miesiące, poczynając od czwartego miesiąca
jego pobytu za granicą nie wypłaca się na niego zasiłku rodzinnego. Wznowienie
wypłaty zasiłku następuje po powrocie członka rodziny do kraju, poczynając od
miesiąca, w którym nastąpił powrót do kraju, jednak za okres nie dłuższy niż
jeden miesiąc wstecz od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek.
§ 6. Ustalenie uprawnień do zasiłku pielęgnacyjnego następuje na wniosek
sporządzony według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia.
§ 7. 1. Płatnik zasiłku rodzinnego i pielęgnacyjnego wypłaca uprawnionemu - na
jego wniosek - zasiłki pielęgnacyjne przysługujące małżonkowi lub dzieciom,
nawet jeżeli na te osoby zasiłek rodzinny nie przysługuje.
2. W celu uzyskania zasiłku pielęgnacyjnego należnego małżonkowi lub dzieciom
uprawniony składa wniosek, zawierający oświadczenie pełnoletniego członka
rodziny, sporządzony według wzoru stanowiącego załącznik nr 5 do rozporządzenia.
§ 8. Nie należy dochodzić zwrotu wypłaconych zasiłków rodzinnych i
pielęgnacyjnych, jeżeli zasiłki te zostały wypłacone przez niewłaściwego
płatnika, pod warunkiem, że uprawniony spełniał warunki do ich uzyskania oraz
nie pobrał tych zasiłków za ten sam okres z innego tytułu.
§ 9. Płatnicy zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych są zobowiązani do
informowania uprawnionego o podjęciu lub wstrzymaniu wypłaty zasiłku oraz jego
wysokości i terminie wypłat.
§ 10. 1. Wypłaty zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych dokonuje się na podstawie
listy płatniczej, według wzoru stanowiącego załącznik nr 6 do rozporządzenia,
albo listy wypłat wynagrodzeń, bądź też księgi ruchu świadczeń w odniesieniu do
emerytów i rencistów.
2. U pracodawców dokonujących imiennego zgłoszenia pracowników do ubezpieczenia
społecznego listę płatniczą zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych stanowi
deklaracja rozliczeniowa, stosowana w rozliczeniach składek na ubezpieczenie
społeczne z oddziałami Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
3. Ewidencję wypłat prowadzi się w karcie wypłat, której wzór stanowi załącznik
nr 7 do rozporządzenia. Ewidencja ta może być prowadzona również w formie zapisu
elektronicznego.
4. Jeżeli w trakcie okresu zasiłkowego nie zachodzą zmiany w liczbie zasiłków
lub ich wysokości, w karcie wypłat może być ewidencjonowana jedynie pierwsza
wypłata zasiłków.
§ 11. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31
stycznia 1995 r. w sprawie określenia wzorów dokumentów i rodzaju innych dowodów
niezbędnych do ustalenia prawa do zasiłku rodzinnego oraz szczegółowych zasad i
trybu wypłaty zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. Nr 12, poz. 58 i z
1997 r. Nr 63, poz. 404).
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
września 1997 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 16
września 1997 r. (poz. 737)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Pouczenie
1. Uprawniony wpisuje do wniosku dzieci i małżonka, jeśli odpowiadają niżej
podanym warunkom, oraz wypełnia oświadczenie dokonując stosownych adnotacji.Za
małżonka uważa się osobę, z którą uprawniony pozostaje w formalnym związku
małżeńskim.
2. Zasiłek rodzinny na dziecko przysługuje do ukończenia 16 lat życia, a jeżeli
kształci się w szkole - do czasu ukończenia nauki, nie dłużej jednak niż do
ukończenia 20 lat życia. Jeżeli ukończenie 20 lat życia przypada na ostatni lub
przedostatni rok nauki w szkole, zasiłek przysługuje odpowiednio do zakończenia
bieżącego lub następnego roku nauki. Bez względu na wiek zasiłek przysługuje
dziecku niepełnosprawnemu w stopniu znacznym lub stopniu umiarkowanym, jeżeli
niepełnosprawność w stopniu umiarkowanym powstała w wieku uprawniającym do
zasiłku rodzinnego.
Zasiłek rodzinny nie przysługuje na dziecko pozostające w związku małżeńskim,
kształcące się w szkole wojskowej lub innej szkole zapewniającej nieodpłatnie
pełne utrzymanie (zakwaterowanie, wyżywienie, umundurowanie itp.), przebywające
w domu pomocy społecznej, w domu dziecka lub innej placówce
opiekuńczo-wychowawczej, jeżeli za pobyt rodzina nie ponosi odpłatności, albo
przebywające w zakładzie poprawczym lub karnym.
3. Zasiłek rodzinny przysługuje na małżonka, który ukończył 60 lat (kobieta) lub
65 lat (mężczyzna), jest niepełnosprawny w stopniu znacznym lub umiarkowanym,
albo sprawuje opiekę nad dzieckiem, któremu przysługuje zasiłek pielęgnacyjny.
Zasiłek rodzinny nie przysługuje w przypadku osiągania dochodów brutto w kwocie
równej lub wyższej od najniższego świadczenia rentowego w systemie pracowniczym.
Zasiłek rodzinny nie przysługuje na małżonka przebywającego w domu pomocy
społecznej - jeżeli za jego pobyt rodzina nie ponosi odpłatności, albo
przebywającego w zakładzie karnym.
4. Zasiłek rodzinny nie przysługuje na członków rodziny przebywających ponad 3
miesiące za granicą lub zamieszkujących poza obszarem kraju. Ograniczenia tego
nie stosuje się do studentów oraz członków rodziny przebywających czasowo na
leczeniu za granicą.
5. Prawo do zasiłku ustala się na okresy roczne od 1 czerwca do 31 maja
następnego roku na podstawie dochodu rodziny uzyskanego w roku kalendarzowym
poprzedzającym ten okres.
Zasiłek rodzinny przysługuje, jeżeli przeciętny miesięczny dochód przypadający
na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty odpowiadającej 50% przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego dla celów emerytalnych w roku
kalendarzowym poprzedzającym okres, na który ustala się prawo do zasiłku.
Zasiłek wypłaca się nadal w następnym okresie zasiłkowym, gdy dochód przekracza
podaną granicę, jednak pod warunkiem, że kwota tego przekroczenia przypadająca
na wszystkich członków rodziny nie równoważy kwoty zasiłku rodzinnego. W takim
przypadku kwotę zasiłku rodzinnego na każdą osobę pomniejsza się o kwotę tego
przekroczenia.
W przypadku osiągnięcia dochodów z gospodarstwa rolnego, zasiłek przysługuje, o
ile na osobę w rodzinie przypada nie więcej niż 2 ha przeliczeniowe.
Oświadczenie o dochodach rodziny składa się na odrębnym formularzu.
6. Zasiłek rodzinny wypłaca się poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym
powstało prawo do zasiłku, jednak za okres nie dłuższy niż jeden miesiąc wstecz
od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Na jednego członka rodziny wypłaca się
tylko jeden zasiłek rodzinny.
7. Osoba samotnie wychowująca dziecko, któremu przysługuje zasiłek
pielęgnacyjny, ma prawo do zasiłku rodzinnego na to dziecko w podwójnej
wysokości, nie wcześniej jednak niż od 1 stycznia 1998 r.
Za osobę samotnie wychowującą dziecko rozumie się osobę stanu wolnego: pannę,
kawalera, rozwiedzioną, rozwiedzionego, wdowę lub wdowca.
8. Uprawniony obowiązany jest zawiadomić niezwłocznie instytucję wypłacającą
zasiłek rodzinny o okolicznościach powodujących ustanie prawa do zasiłku lub
mających wpływ na jego wysokość.
9. Osoba, która pobrała nienależny zasiłek rodzinny, jest obowiązana do jego
zwrotu. Osoba ta jest zobowiązana do zwrotu zasiłku wraz z odsetkami i ponadto
może być pociągnięta do odpowiedzialności karnej za wyłudzenie w przypadku
umyślnego podania okoliczności nieprawdziwych albo zatajenia okoliczności
wykluczających prawo do zasiłku rodzinnego lub mających wpływ na jego wysokość.
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Pouczenie
W oświadczeniu należy uwzględnić dochody członków rodziny (uprawnionego, jego
małżonka i dzieci) pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym, osiągnięte w
roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy.
1. Za dochody uważa się:
1) dochody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z
wyłączeniem kwot świadczonych alimentów ustalonych wyrokiem lub ugodą sądową,
2) renty inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, renty kombatanckie i
renty osób represjonowanych oraz członków ich rodzin - przyznane na zasadach
określonych w przepisach o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz
ich rodzin,
3) dodatki kombatanckie, świadczenia pieniężne przysługujące osobom deportowanym
do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę Niemiecką
lub ZSRR, dodatek do emerytur i rent przyznany żołnierzom-górnikom na podstawie
przepisów o dodatku i uprawnieniach przysługujących żołnierzom zastępczej służby
wojskowej przymusowo zatrudnionym w kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach
wydobywania rud uranu, dochody z tytułu emerytur i rent otrzymywanych przez
osoby, które utraciły wzrok w wyniku działań wojennych w latach 1939-1945 lub
eksplozji pozostałych po tej wojnie niewypałów i niewybuchów,
4) ryczałt energetyczny przysługujący kombatantom i innym osobom uprawnionym,
5) otrzymywane z zagranicy: renty z tytułu inwalidztwa wojennego, kwoty
zaopatrzenia przyznane ofiarom wojny oraz członkom ich rodzin, renty wypadkowe
osób, których inwalidztwo powstało w związku z przymusowym pobytem na robotach w
III Rzeszy Niemieckiej w latach 1939-1945,
6) zasiłki wychowawcze,
7) rentę socjalną, stały zasiłek, stały zasiłek wyrównawczy i gwarantowany
zasiłek okresowy,
8) zasiłki chorobowe wypłacane na podstawie odrębnych przepisów o ubezpieczeniu
społecznym rolników oraz ubezpieczeniu członków rolniczych spółdzielni
produkcyjnych, spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin,
9) dochody pochodzące z międzypaństwowych instytucji finansowych lub ze środków
przyznanych przez rządy obcych państw na podstawie umów zawartych z tymi
instytucjami lub państwami przez Radę Ministrów, właściwego ministra lub agencje
rządowe oraz odsetki od tych dochodów lub środków lokowanych na bankowych
rachunkach terminowych,
10) część dochodów osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, a przebywających czasowo za granicą i uzyskujących
dochody ze stosunku pracy lub stypendiów - w wysokości odpowiadającej
równowartości diet, określonych w odrębnych przepisach obowiązujących w
przedsiębiorstwach państwowych w sprawie pokrywania kosztów podróży służbowych
poza granicami kraju - obliczonych za okres, w którym była wykonywana praca lub
było otrzymywane stypendium,
11) część dochodów osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, a przebywających czasowo za granicą i uzyskujących
tam dochody z innych tytułów niż stosunek pracy lub stypendium - w wysokości
odpowiadającej równowartości diet, określonych w odrębnych ustawach lub
przepisach wydanych przez właściwego ministra w sprawie diet i innych należności
z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, obliczonych za okres, w którym
osoby te uzyskiwały dochód,
12) należności pieniężne wypłacane żołnierzom i pracownikom skierowanym do
polskich kontyngentów w misjach międzynarodowych,
13) przychody ze stosunku służbowego otrzymywane w czasie służby kandydackiej
przez funkcjonariuszy Policji, Państwowej Straży Pożarnej i Straży Granicznej,
14) wynagrodzenie otrzymywane przez członków rolniczych spółdzielni
produkcyjnych z tytułu użytkowania przez spółdzielnię wniesionych wkładów
gruntowych,
15) alimenty otrzymywane na rzecz dzieci na podstawie wyroku lub ugody sądowej,
16) stypendia.
2. Dochody rodzin utrzymujących się z gospodarstwa rolnego oraz innych
pozarolniczych źródeł sumuje się. Miesięczny dochód z 2 ha przeliczeniowych
ustalany jest w wysokości odpowiadającej 50% przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia - ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego dla
celów emerytalnych - z roku kalendarzowego poprzedzającego okres zasiłkowy.
3. Osoby prowadzące działalność gospodarczą i osoby z nimi współpracujące w
swoich oświadczeniach wykazują faktycznie osiągnięte w danym roku kalendarzowym
dochody, w wysokości nie niższej, niż została zadeklarowana do podstawy wymiaru
składek na ubezpieczenie społeczne, a jeżeli nie podlegają ubezpieczeniu
społecznemu - w wysokości nie niższej od najniższej podstawy wymiaru składek.
4. Do dochodów rodziny nie wlicza się dochodów ze stałego źródła, utraconego
przed terminem ustalania prawa do zasiłku.
5. Przeciętny miesięczny dochód rodziny ustala się dzieląc łączną kwotę dochodów
uzyskanych przez członków rodziny, w roku kalendarzowym poprzedzającym okres
zasiłkowy, przez liczbę dwanaście.
6. W okresie zasiłkowym ponownie jest ustalane prawo do zasiłku w przypadku:
1) zwiększenia się liczby członków rodziny pozostających we wspólnym
gospodarstwie domowym - na wniosek uprawnionego,
2) zmniejszenia się liczby członków rodziny pozostających we wspólnym
gospodarstwie domowym - prawo do zasiłku ustala się od miesiąca następującego po
miesiącu, w którym wystąpiła ta okoliczność. O zmniejszeniu się liczby członków
rodziny uprawniony powinien niezwłocznie powiadomić organ wypłacający zasiłek,
3) utraty źródła dochodu przez uprawnionego lub członka jego rodziny - na
wniosek uprawnionego. Prawo do zasiłku ustala się od miesiąca następującego po
miesiącu, w którym wystąpiła ta okoliczność,
4) uzyskania nowego źródła dochodu przez uprawnionego lub członka jego rodziny.
Prawo do zasiłku ustala się od miesiąca następującego po upływie pełnego
miesiąca kalendarzowego, w którym wystąpiła ta okoliczność. O uzyskaniu nowego
źródła dochodu uprawniony powinien niezwłocznie powiadomić organ wypłacający
zasiłek.
Część II
wypełnia instytucja wypłacająca zasiłki
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Pouczenie
1. Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje:
1) dziecku w wieku do 16 lat w przypadku stwierdzenia przez publiczny zakład
opieki zdrowotnej, że ze względu na stan zdrowia wymaga ono ze strony innej
osoby stałej opieki polegającej na pielęgnacji lub na systematycznym
współdziałaniu w postępowaniu leczniczym lub rehabilitacyjnym; stwierdzenie to
jest równoznaczne z uznaniem dziecka za niepełnosprawne,
2) osobie w wieku powyżej 16 lat, jeżeli jest niepełnosprawna w stopniu
umiarkowanym, a niepełnosprawność ta powstała w wieku uprawniającym do zasiłku
rodzinnego,
3) osobie, która ukończyła 75 lat,
4) osobie, która jest niepełnosprawna w stopniu znacznym.
2. Zasiłek pielęgnacyjny przysługujący dziecku w wieku do 16 lat wypłaca się po
osiągnięciu tego wieku do czasu ukończenia nauki w szkole - w przypadku
stwierdzenia, że nadal jest ono niepełnosprawne, nie dłużej jednak niż do
ukończenia 24 lat.
3. Niepełnosprawność w stopniu znacznym oznacza całkowitą niezdolność do pracy
oraz do samodzielnej egzystencji - przed 1 września 1997 r. grupę I inwalidów.
Niepełnosprawność w stopniu umiarkowanym oznacza całkowitą niezdolność do pracy
- przed 1 września 1997 r. grupę II inwalidów.
4. Orzeczenia komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, wydane dla
celów zasiłku pielęgnacyjnego przed dniem 1 września 1997 r., zachowują swoją
ważność po tym dniu, o ile nie wygasł termin, na który zostały wydane.
5. Zasiłek pielęgnacyjny nie przysługuje osobie przebywającej w domu pomocy
społecznej, w domu dziecka lub w innej placówce opiekuńczo-wychowawczej, z
wyjątkiem osób, za których pobyt rodzina ponosi odpłatność.
Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje za miesiące, w których osoba uprawniona do
zasiłku nie przebywała w wymienionej placówce co najmniej przez dwa tygodnie.
6. Zasiłek pielęgnacyjny wypłaca się poczynając od miesiąca kalendarzowego, w
którym powstało prawo do zasiłku, jednak za okres nie dłuższy niż jeden miesiąc
wstecz od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Na jednego członka rodziny
wypłaca się tylko jeden zasiłek pielęgnacyjny.
7. Uprawniony obowiązany jest zawiadomić niezwłocznie instytucję wypłacającą
zasiłek pielęgnacyjny o okolicznościach powodujących ustanie prawa do zasiłku.
8. Osoba, która pobrała nienależny zasiłek pielęgnacyjny, jest obowiązana do
jego zwrotu. Osoba ta jest zobowiązana do zwrotu zasiłku wraz z odsetkami i
ponadto może być pociągnięta do odpowiedzialności karnej za wyłudzenie, w
przypadku umyślnego podania okoliczności nieprawdziwych albo zatajenia
okoliczności wykluczających prawo do zasiłku pielęgnacyjnego.
Załącznik nr 5
Ilustracja
Ilustracja
Pouczenie
1. Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje:
1) dziecku w wieku do 16 lat w przypadku stwierdzenia przez publiczny zakład
opieki zdrowotnej, że ze względu na stan zdrowia wymaga ono ze strony innej
osoby stałej opieki polegającej na pielęgnacji lub na systematycznym
współdziałaniu w postępowaniu leczniczym lub rehabilitacyjnym; stwierdzenie to
jest równoznaczne z uznaniem dziecka za niepełnosprawne,
2) osobie w wieku powyżej 16 lat, jeżeli jest niepełnosprawna w stopniu
umiarkowanym, a niepełnosprawność ta powstała w wieku uprawniającym do zasiłku
rodzinnego,
3) osobie, która ukończyła 75 lat,
4) osobie, która jest niepełnosprawna w stopniu znacznym.
2. Zasiłek pielęgnacyjny przysługujący dziecku w wieku do 16 lat wypłaca się po
osiągnięciu tego wieku do czasu ukończenia nauki w szkole - w przypadku
stwierdzenia, że nadal jest ono niepełnosprawne, nie dłużej jednak niż do
ukończenia 24 lat.
3. Niepełnosprawność w stopniu znacznym oznacza całkowitą niezdolność do pracy
oraz do samodzielnej egzystencji - przed 1 września 1997 r. grupę I inwalidów, a
również po 1 września 1997 r. I grupę inwalidów z ustawy z dnia 10 grudnia 1993
r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z
1994 r. Nr 10, poz. 36 z późn. zm.).
Niepełnosprawność w stopniu umiarkowanym oznacza całkowitą niezdolność do pracy
- przed 1 września 1997 r. grupę II inwalidów.
4. Orzeczenia komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, wydane dla
celów zasiłku pielęgnacyjnego przed dniem 1 września 1997 r., zachowują swoją
ważność po tym dniu, o ile nie wygasł termin, na który zostały wydane.
5. Zasiłek pielęgnacyjny nie przysługuje osobie przebywającej w domu pomocy
społecznej, w domu dziecka lub innej placówce opiekuńczo-wychowawczej, z
wyjątkiem osób, za których pobyt rodzina ponosi odpłatność.
Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje za miesiące, w których osoba uprawniona do
zasiłku nie przebywała w wymienionej placówce co najmniej przez dwa tygodnie.
6. Zasiłek pielęgnacyjny wypłaca się poczynając od miesiąca kalendarzowego, w
którym powstało prawo do zasiłku, jednak za okres nie dłuższy niż jeden miesiąc
wstecz od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Na jednego członka rodziny
wypłaca się tylko jeden zasiłek pielęgnacyjny.
7. Uprawniony obowiązany jest zawiadomić niezwłocznie instytucję wypłacającą
zasiłek pielęgnacyjny o okolicznościach powodujących ustanie prawa do zasiłku.
8. Osoba, która pobrała nienależny zasiłek pielęgnacyjny, jest obowiązana do
jego zwrotu. Osoba ta jest zobowiązana do zwrotu zasiłku wraz z odsetkami i
ponadto może być pociągnięta do odpowiedzialności karnej za wyłudzenie, w
przypadku umyślnego podania okoliczności nieprawdziwych albo zatajenia
okoliczności wykluczających prawo do zasiłku pielęgnacyjnego.
Załącznik nr 6
(Str. 1)
Ilustracja
(Str. 2)
Ilustracja
Załącznik nr 7
(Str. 1)
Ilustracja
(Str. 2)
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 25 czerwca 1997 r.
o świadku koronnym.
(Dz. U. Nr 114, poz. 738)
Art. 1. 1. Przepisy ustawy stosuje się w sprawach o przestępstwa popełnione w
zorganizowanej grupie albo związku mającym na celu popełnianie przestępstw:
1) określone w art. 134, 148 § 1-3, art. 163 § 1 i 3, art. 164 § 1, art. 165 § 1
i 3, art. 171 § 1, art. 173 § 1 i 3, art. 204 § 4, art. 223, 252 § 1-3, art.
253, 263 § 1 i 2, art. 280-282, 299 § 1-6 oraz w art. 310 § 1, 2 i 4 Kodeksu
karnego,
2) przeciwko mieniu, powodujące znaczną szkodę,
3) skarbowe, powodujące znaczne uszczuplenie należności Skarbu Państwa,
4) wytwarzania, przetwarzania i obrotu środkami odurzającymi lub substancjami
psychotropowymi,
5) określone w art. 21 i 23 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów
znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 127, poz. 584 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554).
2. Przepisy ustawy stosuje się także w sprawach o przestępstwo określone w art.
258 Kodeksu karnego.
Art. 2. Świadkiem koronnym jest podejrzany, który został dopuszczony do
składania zeznań w charakterze świadka, na zasadach i w trybie określonych
niniejszą ustawą.
Art. 3. 1. Można dopuścić dowód z zeznań świadka koronnego, jeżeli łącznie
zostały spełnione następujące warunki:
1) do chwili wniesienia aktu oskarżenia do sądu jako podejrzany w swoich
wyjaśnieniach przekazał organowi prowadzącemu postępowanie informacje, które
mogą przyczynić się do ujawnienia okoliczności przestępstwa, wykrycia
pozostałych sprawców, ujawnienia dalszych przestępstw lub zapobieżenia im,
2) zobowiązał się do złożenia przed sądem wyczerpujących zeznań dotyczących osób
uczestniczących w przestępstwie oraz pozostałych okoliczności, o których mowa w
pkt 1, popełnienia przestępstwa wymienionego w art. 1.
2. Można uzależnić dopuszczenie dowodu z zeznań świadka koronnego także od
zobowiązania się podejrzanego do zwrotu korzyści majątkowych odniesionych z
przestępstwa oraz naprawienia szkody nim wyrządzonej.
3. Z czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2, sporządza się protokół,
a także poucza się podejrzanego o treści art. 10 i 11, zamieszczając o tym
wzmiankę w protokole.
Art. 4. Przepisów ustawy nie stosuje się do podejrzanego, który w związku z
udziałem w przestępstwie wymienionym w art. 1:
1) usiłował popełnić albo popełnił przestępstwo określone w art. 148 § 1-3
Kodeksu karnego lub współdziałał w popełnieniu tego przestępstwa,
2) nakłaniał inną osobę do popełnienia czynu zabronionego, określonego w art. 1,
w celu skierowania przeciwko niej postępowania karnego,
3) zakładał zorganizowaną grupę albo związek mający na celu popełnianie
przestępstw lub taką grupą albo związkiem kierował.
Art. 5. 1. Postanowienie w przedmiocie dopuszczenia dowodu z zeznań świadka
koronnego wydaje sąd właściwy do rozpoznania sprawy na wniosek prokuratora
prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze, złożony po uzyskaniu
zgody prokuratora apelacyjnego.
2. Sąd bada, na podstawie danych zawartych we wniosku i materiałach
zgromadzonych w sprawie, czy zachodzą warunki określone w art. 1, 3 i 4.
3. Przed wydaniem postanowienia sąd przesłuchuje podejrzanego co do
okoliczności, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 2. Jeżeli stawił się obrońca,
dopuszcza się go, na żądanie podejrzanego, do udziału w przesłuchaniu;
zawiadomienie obrońcy o terminie przesłuchania jest obowiązkowe, gdy żąda tego
podejrzany.
4. Sąd określa termin i sposób wykonania zobowiązania, o którym mowa w art. 3
ust. 2.
5. Sąd wydaje postanowienie w terminie 7 dni od dnia wpływu wniosku.
6. Na postanowienie sądu prokuratorowi przysługuje zażalenie.
Art. 6. Jeżeli prokurator nie wystąpił z wnioskiem, o którym mowa w art. 5 ust.
1, albo sąd wydał postanowienie o odmowie dopuszczenia dowodu z zeznań świadka
koronnego, wyjaśnienia podejrzanego, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz
art. 5 ust. 3, nie mogą stanowić dowodu; w takim wypadku protokół wyjaśnień
podejrzanego podlega zniszczeniu.
Art. 7. W razie wydania przez sąd postanowienia o dopuszczeniu dowodu z zeznań
świadka koronnego, prokurator sporządza odpisy materiałów dotyczących osoby
wskazanej w postanowieniu sądu i wyłącza je do odrębnego postępowania, które
następnie zawiesza; zawieszenie postępowania trwa do czasu prawomocnego
zakończenia postępowania przeciwko pozostałym sprawcom.
Art. 8. W stosunku do świadka koronnego nie stosuje się przepisów art. 182-185
Kodeksu postępowania karnego.
Art. 9. 1. Sprawca nie podlega karze za przestępstwa określone w art. 1, w
których uczestniczył i które jako świadek koronny ujawnił w trybie określonym
niniejszą ustawą.
2. Prokurator wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania w ciągu 14 dni od
dnia uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie przeciwko pozostałym
sprawcom. Przepisów art. 459 i 465 Kodeksu postępowania karnego nie stosuje się.
Art. 10. 1. Przepisów art. 9 nie stosuje się, jeżeli świadek koronny w toku
postępowania:
1) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę co do istotnych okoliczności sprawy albo
odmówił zeznań przed sądem,
2) popełnił nowe przestępstwo działając w zorganizowanej grupie albo związku
mającym na celu popełnianie przestępstw.
2. W wypadku określonym w ust. 1 prokurator podejmuje zawieszone postępowanie.
3. Prokurator podejmuje zawieszone postępowanie, jeżeli zostały ujawnione
okoliczności, o których mowa w art. 4.
4. Prokurator może podjąć zawieszone postępowanie, jeżeli świadek koronny
popełnił nowe przestępstwo umyślne albo nie wykonał zobowiązania, o którym mowa
w art. 3 ust. 2.
5. Na postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania świadkowi koronnemu
przysługuje zażalenie do sądu, o którym mowa w art. 5 ust. 1.
Art. 11. 1. Jeżeli świadek koronny, w ciągu roku od uprawomocnienia się
postanowienia o umorzeniu postępowania na podstawie art. 9, popełnił nowe
przestępstwo działając w zorganizowanej grupie albo związku mającym na celu
popełnianie przestępstw lub zostały ujawnione okoliczności, o których mowa w
art. 4, postępowanie to wznawia się, niezależnie od podstaw określonych w art.
327 § 2 Kodeksu postępowania karnego.
2. Jeżeli świadek koronny, w ciągu roku od uprawomocnienia się postanowienia o
umorzeniu postępowania na podstawie art. 9, popełnił nowe przestępstwo umyślne
albo nie wykonał zobowiązania, o którym mowa w art. 3 ust. 2, postępowanie to
można wznowić.
3. Na postanowienie o wznowieniu postępowania świadkowi koronnemu przysługuje
zażalenie do sądu, o którym mowa w art. 5 ust. 1.
Art. 12. W wypadku podjęcia albo wznowienia postępowania z powodów, o których
mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 lub ust. 4 albo w art. 11 ust. 2, skazując za
przestępstwo objęte tym postępowaniem, sąd może zastosować nadzwyczajne
złagodzenie kary.
Art. 13. Sąd, na wniosek świadka koronnego, może wyłączyć jawność rozprawy na
czas jego przesłuchania. Świadka należy pouczyć o tym uprawnieniu. W razie
wyłączenia jawności, przepisów art. 361 § 1 i 3 Kodeksu postępowania karnego nie
stosuje się.
Art. 14. 1. W razie zagrożenia życia lub zdrowia świadka koronnego lub osoby dla
niego najbliższej w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego, mogą być oni objęci
ochroną osobistą, a także uzyskać pomoc w zakresie zmiany miejsca pobytu lub
zatrudnienia, a w szczególnie uzasadnionych wypadkach można wydać im dokumenty
umożliwiające używanie innych niż własne danych osobowych, w tym uprawniające do
przekroczenia granicy państwowej.
2. W razie niemożności zatrudnienia świadka koronnego lub osoby dla niego
najbliższej, może być im przyznana pomoc finansowa przeznaczona na pokrycie
kosztów utrzymania.
3. Ochroną lub pomocą, o których mowa w ust. 1 i 2, z wyłączeniem wydania
dokumentów, o których mowa w ust. 1, można również objąć, do czasu
uprawomocnienia się postanowienia określonego w art. 5 ust. 1, podejrzanego,
który spełnił warunki przewidziane w art. 3 ust. 1, lub osobę dla niego
najbliższą w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego.
4. Niedopuszczalna jest czynność dowodowa zmierzająca do ujawnienia
okoliczności, o których mowa w ust. 1.
Art. 15. Warunki i zasady udzielania ochrony lub pomocy, o których mowa w art.
14, za granicą może określić umowa międzynarodowa.
Art. 16. 1. Objęcie ochroną lub pomocą, o których mowa w art. 14, uzależnia się
od złożenia prokuratorowi przez pełnoletnią osobę, która ma być chroniona,
pisemnego zobowiązania do:
1) przestrzegania zasad i zaleceń w zakresie udzielonej ochrony, a także
2) wykonywania obowiązków ciążących z mocy ustawy oraz wynikających z
prawomocnych orzeczeń i decyzji - w razie korzystania z ochrony lub pomocy
polegających na zmianie miejsca pobytu lub wydaniu dokumentów, o których mowa w
art. 14 ust. 1.
2. W wypadku umyślnego naruszenia zasad lub zaleceń w zakresie ochrony lub
uporczywego uchylania się od wykonywania obowiązków, o których mowa w ust. 1 pkt
2, prokurator może postanowić o odstąpieniu od ochrony lub o ograniczeniu jej
zakresu. Na postanowienie w tym przedmiocie przysługuje zażalenie.
Art. 17. 1. W przedmiocie zastosowania ochrony lub pomocy, o których mowa w art.
14, prokurator wydaje postanowienie na wniosek świadka koronnego, podejrzanego,
który spełnił warunki przewidziane w art. 3 ust. 1, lub osoby dla nich
najbliższej w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego.
2. Postanowienie prokuratora o objęciu ochroną lub pomocą osób, o których mowa w
ust. 1, może zostać wydane także z urzędu - za zgodą tych osób.
3. Na Postanowienie w przedmiocie zastosowania ochrony lub pomocy osobom, o
których mowa w ust. 1 i 2, przysługuje zażalenie.
Art. 18. 1. Organem właściwym do wykonywania postanowień, o których mowa w art.
16 ust. 2 i art. 17 ust. 1 i 2, jest Komendant Główny Policji.
2. Nie popełnia przestępstwa, kto zgodnie z przepisami niniejszej ustawy
sporządza dokumenty lub posługuje się dokumentami, o których mowa w art. 14 ust.
1.
Art. 19. 1. W razie zastosowania ochrony lub pomocy polegającej na zmianie
miejsca pobytu lub wydaniu dokumentów, o których mowa w art. 14 ust. 1,
Komendant Główny Policji może zobowiązać właściwy urząd pocztowy do:
1) przekazywania pod wskazany przez siebie adres przesyłek przeznaczonych dla
osoby objętej ochroną,
2) doręczania przesyłek przeznaczonych dla osoby objętej ochroną za
pośrednictwem osoby przez niego upoważnionej.
2. Komendant Główny Policji zapewnia niezwłoczne doręczanie przesyłek adresatowi
w wypadkach, o których mowa w ust. 1.
3. Przekazanie lub doręczenie przez urząd pocztowy przesyłki w sposób
przewidziany w ust. 1 uważa się za doręczenie w rozumieniu ustawy z dnia 23
listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr
106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz.
675).
Art. 20. Komendant Główny Policji ustanawia, w razie potrzeby i za zgodą osoby
objętej ochroną, pełnomocnika tej osoby, którym może być także policjant; do
pełnomocnika stosuje się odpowiednio przepisy regulujące postępowanie, w którym
został on ustanowiony.
Art. 21. 1. W razie podjęcia zawieszonego postępowania karnego w wypadkach
określonych w art. 10 albo wznowienia postępowania karnego w wypadkach
określonych w art. 11 - prokurator może zobowiązać świadka koronnego do zwrotu
właściwemu organowi równowartości świadczeń otrzymanych w ramach pomocy, a
jeżeli pomoc polegała na wydaniu dokumentów, o których mowa w art. 14 ust. 1,
również do zwrotu tych dokumentów.
2. Prokurator może także zobowiązać podejrzanego, który spełnił warunki
przewidziane w art. 3 ust. 1, do zwrotu właściwemu organowi równowartości
świadczeń otrzymanych w ramach pomocy, jeżeli prokurator nie wystąpił z
wnioskiem, o którym mowa w art. 5 ust. 1, albo sąd wydał postanowienie o odmowie
dopuszczenia dowodu z zeznań świadka koronnego.
3. Na postanowienie określone w ust. 1 i 2 przysługuje zażalenie do sądu, o
którym mowa w art. 5 ust. 1.
4. W razie uchylania się od obowiązku zwrotu równowartości udzielonej pomocy lub
wydanych dokumentów, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji.
Art. 22. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki,
zakres i sposób udzielania oraz cofania ochrony i pomocy, o których mowa w art.
14 ust. 1-3 oraz art. 19 ust. 1 i 2.
Art. 23. Tajemnicę państwową stanowią:
1) przebieg i treść czynności, o których mowa w art. 3 i 5, do chwili wydania
przez sąd postanowienia o dopuszczeniu dowodu z zeznań świadka koronnego,
2) okoliczności dotyczące ochrony lub pomocy, o których mowa w art. 14-20.
Art. 24. Przepisy ustawy stosuje się odpowiednio w sprawach podlegających
orzecznictwu sądów wojskowych, z tym że zgody, o której mowa w art. 5 ust. 1,
udziela Naczelny Prokurator Wojskowy.
Art. 25. W zakresie nie uregulowanym w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu
postępowania karnego.
Art. 26. Przepisy o świadku koronnym stosuje się także po upływie okresu
obowiązywania ustawy w sprawach, w których sąd wydał, chociażby nieprawomocne,
postanowienie, o którym mowa w art. 5 ust. 1.
Art. 27. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. na okres 3 lat.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 25 czerwca 1997 r.
o cudzoziemcach.
(Dz. U. Nr 114, poz. 739)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa zasady i warunki wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu cudzoziemców z
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz właściwość organów w tych sprawach.
2. Do spraw objętych przepisami ustawy, które uregulowane są postanowieniami
umów i porozumień międzynarodowych obowiązujących Rzeczpospolitą Polską, stosuje
się postanowienia tych umów i porozumień.
3. Ustawy nie stosuje się, z wyjątkiem art. 5 i 96, do szefów i członków
personelu misji dyplomatycznych, kierowników urzędów konsularnych i członków
personelu konsularnego państw obcych oraz innych osób zrównanych z nimi na
podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych, pod
warunkiem wzajemności i posiadania przez te osoby odpowiednich dokumentów.
Art. 2. Cudzoziemcem jest każdy, kto nie posiada obywatelstwa polskiego.
Art. 3. Cudzoziemca będącego obywatelem dwóch lub więcej państw traktuje się
jako obywatela tego państwa, którego dokument paszportowy stanowił podstawę
wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 4. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) dokumencie paszportowym - oznacza to każdy dokument wydany przez organ
państwa obcego lub organizację międzynarodową, uprawniający do przekroczenia
granicy,
2) wizie - oznacza to zezwolenie właściwego organu polskiego wydane
cudzoziemcowi, uprawniające go do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w czasie, w celu i na warunkach w nim określonych,
3) karcie czasowego pobytu - oznacza to dokument wydany cudzoziemcowi, który
uzyskał zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
4) karcie stałego pobytu - oznacza to dokument wydany cudzoziemcowi, który
uzyskał zezwolenie na stałe zamieszkanie na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, zwane dalej "osiedleniem się",
5) dokumencie podróży - oznacza to dokument wydany cudzoziemcowi przez właściwy
organ Rzeczypospolitej Polskiej, uprawniający do wielokrotnego przekraczania
granicy,
6) tymczasowym dokumencie podróży - oznacza to dokument wydany cudzoziemcowi
przez właściwy organ Rzeczypospolitej Polskiej, uprawniający do jednokrotnego
przekroczenia granicy,
7) Konwencji Genewskiej - oznacza to Konwencję dotyczącą statusu uchodźców,
sporządzoną w Genewie dnia 28 lipca 1951 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 119, poz. 515 i
516),
8) Protokole Nowojorskim - oznacza to Protokół dotyczący statusu uchodźców,
sporządzony w Nowym Jorku dnia 31 stycznia 1967 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 119,
poz. 517 i 518),
9) kraju pochodzenia - oznacza to państwo, którego obywatelem jest cudzoziemiec,
a w wypadku cudzoziemca, którego obywatelstwa nie da się ustalić lub który nie
posiada obywatelstwa żadnego państwa - państwo, w którym zamieszkuje,
10) bezpiecznym kraju pochodzenia - oznacza to taki kraj pochodzenia, w którym
ze względu na system prawa i jego stosowanie oraz ze względu na stosunki
polityczne w nim panujące nie występują prześladowania z powodu rasy, religii,
narodowości, przynależności do określonej grupy społecznej lub przekonań
politycznych i nikt nie jest poddawany torturom, nie jest traktowany w sposób
nieludzki lub poniżający ani nie jest w taki sposób karany,
11) bezpiecznym kraju trzecim - oznacza to państwo nie będące krajem
pochodzenia, które ratyfikowało i stosuje Konwencję Genewską oraz Protokół
Nowojorski, jak również Konwencję o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych
Wolności, sporządzoną w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 61,
poz. 284 i 285) lub Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych,
otwarty do podpisu w Nowym Jorku dnia 19 grudnia 1966 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr
38, poz. 167 i 168), a w szczególności zapewnia dostęp do postępowania o nadanie
statusu uchodźcy,
12) granicy - oznacza to granicę państwową Rzeczypospolitej Polskiej w
rozumieniu ustawy z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej
(Dz. U. Nr 78, poz. 461 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 43, poz. 271).
Rozdział 2
Przekraczanie granicy
Art. 5. Cudzoziemiec może przekroczyć granicę oraz przebywać na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli posiada ważny dokument paszportowy oraz wizę,
o ile przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej.
Art. 6. 1. Cudzoziemiec wjeżdżający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
winien posiadać i okazać na żądanie uprawnionego organu środki niezbędne do
pokrycia kosztów wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przejazdu przez
to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
oraz zezwolenie na wjazd do innego państwa lub na powrót do kraju pochodzenia,
jeżeli zezwolenie takie jest wymagane.
2. Posiadanie środków, o których mowa w ust. 1, może być potwierdzone przez
okazanie:
1) waluty polskiej lub zagranicznych środków płatniczych, które mogą być w
Rzeczypospolitej Polskiej legalnie wymienione,
2) dokumentów umożliwiających uzyskanie środków płatniczych,
3) zaproszenia, o którym mowa w art. 15,
4) dokumentu potwierdzającego rezerwację i opłacenie w Rzeczypospolitej Polskiej
zakwaterowania i wyżywienia.
3. Posiadanie przez cudzoziemca środków niezbędnych do wyjazdu może być
potwierdzone także przez okazanie biletu uprawniającego do podróży do kraju
pochodzenia lub innego państwa albo przez posiadanie środka transportu.
Art. 7. 1. Ustala się następujące rodzaje wiz:
1) wiza pobytowa,
2) wiza pobytowa z prawem do pracy,
3) wiza repatriacyjna,
4) wiza tranzytowa.
2. Wiza może uprawniać do jednokrotnego lub wielokrotnego wjazdu.
3. Wiza repatriacyjna uprawnia do jednokrotnego wjazdu.
4. Wiza określa okres, w którym może nastąpić wjazd na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, oraz czas pobytu; może ona również określać miejsce,
w którym powinno nastąpić przekroczenie granicy, cel pobytu, a także inne
warunki.
Art. 8. 1. Wiza pobytowa uprawnia do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej bez prawa do podejmowania zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w
rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153,
Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 99, poz. 569 i Nr 107, poz. 692).
2. Wizę pobytową wydaje się na oznaczony czas pobytu, nie dłuższy niż 6
miesięcy.
3. W okresie, o którym mowa w ust. 2, cudzoziemiec, który spełnia warunki
określone w art. 6 ust. 1, może wystąpić o wydanie kolejnej wizy pobytowej na
czas nie dłuższy niż 6 miesięcy, przy czym łączny czas pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie tych wiz nie może przekroczyć 12
miesięcy, licząc od dnia pierwszego wjazdu.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do cudzoziemców przebywających na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umów i porozumień
międzynarodowych przewidujących częściowe albo całkowite zniesienie obowiązku
wizowego.
Art. 9. 1. Wiza pobytowa z prawem do pracy uprawnia do podjęcia zatrudnienia lub
wykonywania innej pracy zarobkowej, w rozumieniu przepisów ustawy o zatrudnieniu
i przeciwdziałaniu bezrobociu, w czasie pobytu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. Wizę, o której mowa w ust. 1, można wydać cudzoziemcowi, który przedstawi
zezwolenie na zatrudnienie lub podjęcie innej pracy zarobkowej na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej. Zasady wydawania zezwoleń określają odrębne przepisy.
3. Wizę, o której mowa w ust. 1, wydaje się na czas oznaczony w zezwoleniu, nie
dłuższy niż 12 miesięcy.
4. Cudzoziemiec, który uzyskał przedłużenie zezwolenia, może wystąpić w okresie
ważności wizy o wydanie kolejnej wizy pobytowej z prawem do pracy, przy czym
łączny okres nieprzerwanego pobytu i zatrudnienia lub wykonywania innej pracy
zarobkowej nie może być dłuższy niż 12 miesięcy.
Art. 10. 1. Wizę repatriacyjną wydaje się cudzoziemcowi narodowości polskiej lub
pochodzenia polskiego, który zamierza przesiedlić się na stałe do
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Wizę repatriacyjną wydaje się na czas oznaczony, nie dłuższy niż 12 miesięcy.
W tym czasie powinno nastąpić przekroczenie granicy.
3. Od cudzoziemca przekraczającego granicę na podstawie wizy repatriacyjnej nie
wymaga się posiadania środków, o których mowa w art. 6, z wyjątkiem środków
niezbędnych do przyjazdu na miejsce osiedlenia się.
4. Osobie, która przybyła do Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy
repatriacyjnej, może być udzielona przez organy administracji rządowej lub
samorządu terytorialnego pomoc, zwłaszcza na zagospodarowanie i utrzymanie w
pierwszym roku pobytu.
Art. 11. 1. Wiza tranzytowa uprawnia do przejazdu przez terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w terminie 2 dni.
2. Wiza tranzytowa może być wydana, gdy cudzoziemiec posiada już prawo wjazdu do
innego państwa.
Art. 12. Cudzoziemiec jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej przed upływem terminów, o których mowa w art. 8 ust. 2 i 3, art. 9 ust.
3 i 4 oraz art. 11 ust. 1, chyba że uzyskał zezwolenie na zamieszkanie na czas
oznaczony.
Art. 13. 1. Cudzoziemcowi odmawia się wydania wizy, wydaną wizę unieważnia lub
odmawia wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli:
1) został wydalony z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a od daty wykonania
decyzji o wydaleniu upłynęło mniej niż 2 lata, zaś w wypadku pokrycia kosztów
wydalenia przez Skarb Państwa - mniej niż 5 lat,
2) został skazany prawomocnym wyrokiem:
a) w Rzeczypospolitej Polskiej za przestępstwo umyślne na karę co najmniej 3 lat
pozbawienia wolności,
b) za granicą za przestępstwo stanowiące zbrodnię pospolitą również w rozumieniu
prawa polskiego,
3) istnieje uzasadnione podejrzenie, że prowadzi działalność mającą na celu
pozbawienie niepodległości, oderwanie części terytorium, obalenie przemocą
ustroju lub osłabienie mocy obronnej Rzeczypospolitej Polskiej, w działalności
takiej uczestniczy, organizuje ją bądź jest członkiem organizacji prowadzącej
taką działalność,
4) istnieje uzasadnione podejrzenie, że prowadzi działalność terrorystyczną, w
działalności takiej uczestniczy, organizuje ją bądź jest członkiem organizacji
prowadzącej taką działalność,
5) istnieje uzasadnione podejrzenie, że przewozi lub przenosi przez granicę, bez
wymaganego zezwolenia, broń, materiały wybuchowe, materiały promieniotwórcze lub
środki odurzające bądź psychotropowe, w działalności takiej uczestniczy,
organizuje ją bądź jest członkiem organizacji prowadzącej taką działalność,
6) istnieje uzasadnione podejrzenie, że prowadzi działalność polegającą na
umożliwianiu innym osobom przekraczania wbrew przepisom granicy, w działalności
takiej uczestniczy, organizuje ją bądź jest członkiem organizacji prowadzącej
taką działalność,
7) istnieje uzasadnione podejrzenie, że jego wjazd lub pobyt na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej mają inny cel niż deklarowany,
8) jego pobyt zagroziłby zdrowiu publicznemu,
9) jego wjazd lub pobyt są niepożądane ze względu na inne zagrożenia dla
bezpieczeństwa i obronności państwa albo z uwagi na konieczność ochrony ładu i
porządku publicznego.
2. Odmawia się wydania wizy, jeżeli od daty uprzedniej odmowy upłynęło mniej niż
12 miesięcy, a wnioskodawca nie przedstawił nowych okoliczności uzasadniających
jej wydanie.
3. Cudzoziemcowi można odmówić wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
jeżeli nie spełnia warunków określonych w art. 6 ust. 1.
4. Cudzoziemcowi można określić czas pobytu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej odpowiednio do ilości posiadanych przez niego środków, o których mowa w
art. 6 ust. 1.
5. Wydanie decyzji w sprawach, o których mowa w ust. 1-4, odnotowuje się w
dokumencie paszportowym cudzoziemca.
6. Decyzje, o których mowa w ust. 1-4, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
Art. 14. Cudzoziemcowi, wobec którego zachodzą okoliczności określone w art. 13
ust. 1, można, w szczególnie uzasadnionym wypadku, wydać wizę pobytową na
oznaczony czas pobytu. W takim wypadku przepisu art. 8 ust. 3 nie stosuje się.
Art. 15. 1. Zaproszenie może być wystawione przez:
1) obywatela polskiego zamieszkałego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2) cudzoziemca posiadającego zezwolenie na osiedlenie się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
3) osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej,
mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Zaproszenie powinno zawierać dane zapraszającego, dane osoby zapraszanej,
określenie czasu jej pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej oraz zobowiązanie się
zapraszającego do pokrycia wszelkich kosztów związanych z jej pobytem, w tym
kosztów ewentualnego leczenia lub wydalenia z terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
3. Zaproszenie uzyskuje ważność z chwilą wpisania go do ewidencji zaproszeń i
jest ważne przez 12 miesięcy.
4. Odmawia się dokonania wpisu do ewidencji zaproszeń, jeżeli:
1) zapraszanym jest cudzoziemiec, w wypadku którego zachodzi którakolwiek z
okoliczności określonych w art. 13 ust. 1,
2) warunki materialne i mieszkaniowe zapraszającego wskazują, że nie będzie on w
stanie zadośćuczynić obowiązkom przyjętym na siebie w zaproszeniu,
3) zapraszający w przeszłości nie wypełnił przyjętego na siebie zobowiązania, o
którym mowa w ust. 2.
5. Odmowa dokonania wpisu do ewidencji zaproszeń lub stwierdzenie jego
nieważności następuje w drodze decyzji.
6. W wypadku niewywiązywania się zapraszającego z przyjętego na siebie
zobowiązania, o którym mowa w ust. 2, koszty poniesione przez Skarb Państwa,
związane z pobytem cudzoziemca i opuszczeniem przez niego terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, ściąga od zapraszającego w trybie przepisów o
egzekucji administracyjnej należności pieniężnych organ, który dokonał wpisu do
ewidencji zaproszeń. Zobowiązanemu nie doręcza się upomnienia przewidzianego w
tych przepisach.
Rozdział 3
Zezwolenie za zamieszkanie na czas oznaczony lub osiedlenie się
Art. 16. Cudzoziemcowi można udzielić:
1) zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony,
2) zezwolenia na osiedlenie się.
Art. 17. Zezwolenia, o którym mowa w art. 16 pkt 1, można udzielić, jeżeli
cudzoziemiec wykaże, że zachodzą okoliczności uzasadniające jego zamieszkiwanie
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy niż 12 miesięcy.
Okolicznościami takimi mogą być w szczególności:
1) uzyskanie zezwolenia na zatrudnienie lub wykonywanie innej pracy zarobkowej,
2) prowadzenie działalności gospodarczej,
3) podjęcie nauki,
4) zawarcie związku małżeńskiego z obywatelem polskim albo cudzoziemcem
posiadającym zezwolenie na osiedlenie się.
Art. 18. 1. Zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udziela się na okres do
2 lat z możliwością przedłużenia, nie dłużej jednak niż do 10 lat.
2. Wniosek o przedłużenie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, powinien być
złożony co najmniej na 60 dni przed upływem terminu, na który zostało ono
udzielone.
Art. 19. 1. Zezwolenie na osiedlenie się może być udzielone cudzoziemcowi,
jeżeli łącznie spełnia następujące warunki:
1) wykaże istnienie trwałych więzów rodzinnych lub ekonomicznych z
Rzecząpospolitą Polską,
2) ma zapewnione w Rzeczypospolitej Polskiej mieszkanie i utrzymanie,
3) bezpośrednio przed złożeniem wniosku przebywał w Rzeczypospolitej Polskiej co
najmniej przez 3 lata na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.
2. Cudzoziemcowi można odmówić udzielenia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1,
jeżeli okaże się, że ma on zobowiązania wobec kraju pochodzenia lub osób w nim
zamieszkałych.
3. Warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, uważa się za spełnione, jeżeli
cudzoziemiec ma dochody lub mienie wystarczające na pokrycie kosztów utrzymania
jego samego i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu lub ma w
Rzeczypospolitej Polskiej członka bądź członków rodziny zobowiązanych do łożenia
na jego utrzymanie i będących w stanie wywiązać się z tego obowiązku, a także
wskaże lokal mieszkalny, w którym zamierza przebywać, i przedstawi tytuł prawny
do jego zajmowania.
4. Zezwolenia na osiedlenie się udziela się na czas nie oznaczony.
Art. 20. 1. Cudzoziemcowi, który otrzymał zezwolenie na zamieszkanie na czas
oznaczony, wydaje się kartę czasowego pobytu.
2. Cudzoziemcowi, który otrzymał zezwolenie na osiedlenie się, wydaje się kartę
stałego pobytu. Karta stałego pobytu jest ważna przez 10 lat od daty jej wydania
i po upływie tego okresu podlega wymianie.
Art. 21. 1. Karta czasowego pobytu i karta stałego pobytu stwierdzają tożsamość
cudzoziemca podczas jego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Karta czasowego pobytu i karta stałego pobytu uprawniają, wraz z dokumentem
paszportowym, do wielokrotnego przekraczania granicy bez konieczności uzyskania
wizy.
3. Do kart, o których mowa w ust. 1, wpisuje się przebywające na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej małoletnie dzieci cudzoziemca oraz osoby pozostające
pod jego opieką, a także potwierdzenie dopełnienia przez niego obowiązku
meldunkowego określonego w art. 26.
4. Cudzoziemiec jest obowiązany zwrócić posiadaną kartę organowi, który ją
wydał, w wypadku nabycia obywatelstwa polskiego, cofnięcia zezwolenia na
zamieszkanie na czas oznaczony, cofnięcia zezwolenia na osiedlenie się lub
wyjazdu na stałe za granicę.
5. W razie zgonu cudzoziemca obowiązek zwrotu karty spoczywa na osobach
obowiązanych do zgłoszenia zgonu, stosownie do przepisów o aktach stanu
cywilnego.
Art. 22. 1. Cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na
czas oznaczony, jeżeli:
1) nie spełnia wymagań określonych w art. 17,
2) zachodzi którakolwiek z okoliczności wymienionych w art. 13 ust. 1.
2. Cudzoziemcowi cofa się udzielone zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony
albo odmawia się przedłużenia tego zezwolenia, jeżeli:
1) ustała przyczyna, dla której zostało udzielone,
2) wystąpi którakolwiek z okoliczności wymienionych w art. 13 ust. 1.
3. W decyzjach wydawanych w sprawach, o których mowa w ust. 1 lub 2, należy
określić termin opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 23. Cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na osiedlenie się,
jeżeli:
1) nie spełnia warunków określonych w art. 19,
2) zachodzi którakolwiek z okoliczności wymienionych w art. 13 ust. 1.
Art. 24. 1. Cudzoziemcowi można cofnąć zezwolenie na osiedlenie się i nakazać
opuszczenie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w określonym terminie, jeżeli:
1) został skazany prawomocnym wyrokiem w Rzeczypospolitej Polskiej za
przestępstwo umyślne na karę co najmniej 3 lat pozbawienia wolności,
2) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrona
porządku publicznego.
2. Cudzoziemcowi można cofnąć zezwolenie na osiedlenie się, jeżeli opuścił na
stałe terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Rozdział 4
Pobyt cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
Art. 25. Cudzoziemiec podczas pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ma
takie same prawa i obowiązki jak obywatel polski, o ile przepisy niniejszej
ustawy lub innych ustaw nie stanowią inaczej.
Art. 26. Cudzoziemiec podczas pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
podlega obowiązkowi meldunkowemu, stosownie do przepisów o ewidencji ludności.
Art. 27. Cudzoziemiec, który utracił dokument paszportowy, jest obowiązany
niezwłocznie zgłosić ten fakt Policji.
Art. 28. 1. Cudzoziemcowi posiadającemu zezwolenie na osiedlenie się na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który utracił swój dokument paszportowy
albo którego dokument paszportowy uległ zniszczeniu bądź utracił ważność, wydaje
się, na jego wniosek, dokument podróży, jeżeli uzyskanie przez niego nowego
dokumentu paszportowego nie jest możliwe.
2. Dokument podróży wydaje się na taki sam okres, na jaki została wydana karta
stałego pobytu.
3. Cudzoziemiec jest obowiązany zwrócić dokument podróży w wypadku uzyskania
dokumentu paszportowego.
Art. 29. Cudzoziemcowi posiadającemu zezwolenie na zamieszkanie na czas
oznaczony albo osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który
podczas pobytu za granicą utracił swój dokument paszportowy lub dokument podróży
albo którego dokument uległ zniszczeniu bądź utracił ważność, wydaje się, na
jego wniosek, tymczasowy dokument podróży uprawniający go do wjazdu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli uzyskanie przez niego nowego
dokumentu paszportowego nie jest możliwe.
Art. 30. Cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
nie posiadającemu dokumentu paszportowego albo którego dokument paszportowy
uległ zniszczeniu bądź utracił ważność, wydaje się, na jego wniosek albo z
urzędu, tymczasowy dokument podróży uprawniający go do wyjazdu z terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli uzyskanie przez niego nowego dokumentu
paszportowego nie jest możliwe.
Art. 31. Tymczasowy dokument podróży wydaje się na czas oznaczony, nie dłuższy
niż 7 dni.
Rozdział 5
Status uchodźcy
Art. 32. Cudzoziemcowi może być nadany w Rzeczypospolitej Polskiej status
uchodźcy w rozumieniu Konwencji Genewskiej i Protokołu Nowojorskiego, o ile nie
uzyskał on tego statusu w innym państwie, które zapewnia mu rzeczywistą ochronę.
Art. 33. Cudzoziemca ubiegającego się o nadanie statusu uchodźcy należy pouczyć,
w zrozumiałym dla niego języku, o trybie i zasadach postępowania oraz o
przysługujących mu prawach i ciążących na nim obowiązkach.
Art. 34. 1. Postępowanie o nadanie statusu uchodźcy wszczyna się na wniosek
złożony osobiście przez cudzoziemca. Wniosek nie może być złożony przez
pełnomocnika.
2. Wniosek o nadanie statusu uchodźcy powinien zawierać dane osobowe
wnioskodawcy, towarzyszącego mu małżonka i małoletnich dzieci oraz informację o
kraju pochodzenia wnioskodawcy, a także wskazywać zasadnicze okoliczności
uzasadniające nadanie statusu uchodźcy.
3. Jeżeli wniosek nie spełnia wymagań określonych w ust. 2 i nie ma możliwości
jego uzupełnienia, pozostawia się go bez rozpoznania.
4. Pozostawienie wniosku bez rozpoznania następuje w drodze decyzji.
5. O skutkach niewłaściwego sporządzenia wniosku, o których mowa w ust. 3,
należy cudzoziemca pouczyć.
Art. 35. 1. Wszczęcie postępowania o nadanie statusu uchodźcy następuje w drodze
postanowienia.
2. Jeżeli wniosek został złożony przez cudzoziemca nie spełniającego warunku
określonego w art. 32, odmawia się wszczęcia postępowania.
3. Wszczęcia postępowania należy także odmówić, jeżeli cudzoziemiec przybył na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z bezpiecznego kraju pochodzenia lub
bezpiecznego kraju trzeciego, a złożony przez niego wniosek jest oczywiście
bezzasadny.
4. Odmowa wszczęcia postępowania następuje w drodze decyzji.
5. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, lub decyzja, o której mowa w ust. 4,
powinny być wydane, z zastrzeżeniem art. 36, niezwłocznie po złożeniu wniosku.
Art. 36. 1. Jeżeli zachodzi konieczność sprawdzenia okoliczności wskazanych we
wniosku cudzoziemca, który przybył na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z
bezpiecznego kraju pochodzenia lub bezpiecznego kraju trzeciego, albo potrzeba
wyjaśnienia, czy cudzoziemiec składający wniosek o nadanie statusu uchodźcy nie
podał fałszywych danych, informacji lub okoliczności, można odroczyć wydanie
postanowienia o wszczęciu postępowania o nadanie statusu uchodźcy lub decyzji o
odmowie wszczęcia postępowania na okres nie przekraczający 7 dni i nakazać
cudzoziemcowi przebywanie w tym czasie w określonym miejscu.
2. Jeżeli po sprawdzeniu okaże się, że złożony wniosek jest oczywiście
bezzasadny, należy odmówić wszczęcia postępowania. W innych wypadkach należy
postępowanie wszcząć.
3. Jeżeli po sprawdzeniu okaże się, że cudzoziemiec podał we wniosku fałszywe
dane, informacje lub okoliczności, o których mowa w art. 34 ust. 2, można
odmówić wszczęcia postępowania i odmówić mu wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej. Jeżeli przebywał on legalnie na tym terytorium, można
wydać decyzję o jego wydaleniu.
Art. 37. 1. Wniosek o nadanie statusu uchodźcy składa się podczas przekraczania
granicy, z zastrzeżeniem ust. 2-4.
2. Cudzoziemiec, który uprawdopodobni, że nie złożył wniosku podczas
przekraczania granicy wskutek uzasadnionej obawy o swoje życie lub zdrowie,
powinien złożyć go w terminie 14 dni od przekroczenia granicy.
3. Cudzoziemiec, który nielegalnie przybył na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, powinien złożyć wniosek niezwłocznie po przekroczeniu granicy.
Złożenie wniosku nie zwalnia cudzoziemca od odpowiedzialności za przekroczenie
granicy bez wymaganego zezwolenia.
4. Cudzoziemiec przebywający legalnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
powinien złożyć wniosek w terminie 14 dni od uzyskania wiadomości o zaistnieniu
w jego kraju pochodzenia okoliczności uzasadniających nadanie mu statusu
uchodźcy.
Art. 38. 1. Cudzoziemiec, który złożył wniosek o nadanie statusu uchodźcy, jest
obowiązany poddać się:
1) czynnościom zmierzającym do jego identyfikacji lub stwierdzenia tożsamości,
polegającym w szczególności na pobraniu odcisków linii papilarnych i
fotografowaniu,
2) w uzasadnionych wypadkach, a zwłaszcza jeżeli zachodzi podejrzenie choroby
zakaźnej - badaniom lekarskim, pobraniu krwi, wydzielin i wydalin oraz
niezbędnym zabiegom sanitarnym ciała i odzieży.
2. Koszty oględzin, badań i innych czynności, o których mowa w ust. 1, ponosi
Skarb Państwa.
3. W razie odmowy poddania się czynnościom, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
wniosek o nadanie statusu uchodźcy pozostawia się bez rozpoznania. Przepisy art.
34 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
4. W razie odmowy poddania się czynnościom, o których mowa w ust. 1 pkt 2,
cudzoziemiec nie może być umieszczony w ośrodku dla osób ubiegających się o
nadanie statusu uchodźcy.
Art. 39. 1. Cudzoziemcowi, w sprawie którego wydano postanowienie o wszczęciu
postępowania o nadanie statusu uchodźcy, wydaje się wizę pobytową. Przepisów
art. 8 ust. 2 i 3 nie stosuje się.
2. Cudzoziemcowi, o którym mowa w ust. 1, nie posiadającemu dokumentu
paszportowego lub którego dokument paszportowy uległ zniszczeniu albo utracił
ważność, wydaje się tymczasowe zaświadczenie tożsamości cudzoziemca.
Art. 40. 1. Cudzoziemcowi, w sprawie którego wszczęto postępowanie o nadanie
statusu uchodźcy, można, w razie potrzeby, na czas niezbędny do wydania decyzji
ostatecznej, a w szczególnie uzasadnionych wypadkach na okres do 3 miesięcy od
daty jej wydania, zapewnić:
1) zakwaterowanie,
2) wyżywienie,
3) opiekę medyczną,
4) pomoc rzeczową,
5) pomoc pieniężną stałą lub jednorazową.
2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, mogą być realizowane przez umieszczenie
cudzoziemca w ośrodku dla osób ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy.
Art. 41. Wydanie decyzji o nadaniu lub odmowie nadania statusu uchodźcy powinno
nastąpić nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania.
Art. 42. Cudzoziemcowi odmawia się nadania statusu uchodźcy, jeżeli:
1) nie spełnia warunków określonych w Konwencji Genewskiej i Protokole
Nowojorskim lub uzyskał status uchodźcy w innym państwie, które zapewnia mu
rzeczywistą ochronę,
2) organ innego państwa będącego bezpiecznym krajem trzecim złożył wniosek o
jego wydanie jako podejrzanego o popełnienie przestępstwa.
Art. 43. Cudzoziemcowi, któremu nadano status uchodźcy, wydaje się dokument
podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej oraz udziela zezwolenia na
zamieszkanie na czas oznaczony.
Art. 44. Małżonkowi oraz małoletnim dzieciom cudzoziemca, któremu nadano status
uchodźcy, jeżeli przebywają wraz z nim na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
nadaje się status uchodźcy oraz wydaje dokument podróży przewidziany w Konwencji
Genewskiej, a także udziela zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.
Art. 45. 1. Zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, wydane cudzoziemcowi,
o którym mowa w art. 43 i 44, nie może być cofnięte bez uprzedniego pozbawienia
go statusu uchodźcy. W tym wypadku terminu 10 lat, o którym mowa w art. 18 ust.
1, oraz przepisu art. 22 nie stosuje się.
2. Zezwolenie na osiedlenie się, wydane cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 43 i
44, nie może być cofnięte bez uprzedniego pozbawienia go statusu uchodźcy.
Art. 46. 1. Jeżeli w czasie trwania postępowania o nadanie statusu uchodźcy
została wydana decyzja o wydaleniu cudzoziemca, wykonanie tej decyzji ulega
wstrzymaniu z mocy prawa na czas trwania tego postępowania.
2. Jeżeli wszczęcie postępowania o nadanie statusu uchodźcy nastąpiło po wydaniu
wobec cudzoziemca decyzji o jego wydaleniu, wykonanie tej decyzji ulega
wstrzymaniu z mocy prawa na czas trwania tego postępowania.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli decyzja o wydaleniu została
wydana w związku z wystąpieniem którejkolwiek z okoliczności wymienionych w art.
32 i 33 Konwencji Genewskiej.
Art. 47. W okolicznościach określonych w art. 46 cudzoziemca umieszcza się w
strzeżonym ośrodku, o którym mowa w art. 59 ust. 1. Przepisy art. 59 ust. 2 i 4
oraz art. 60 stosuje się odpowiednio.
Art. 48. 1. Cudzoziemca można pozbawić statusu uchodźcy, jeżeli zajdzie
którakolwiek z okoliczności wymienionych w Konwencji Genewskiej, uzasadniających
pozbawienie uchodźcy ochrony przewidzianej w tej konwencji.
2. W decyzji o pozbawieniu statusu uchodźcy można postanowić o wygaśnięciu
zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony albo skrócić okres, na który
udzielono zezwolenia. W takim wypadku należy w decyzji określić termin
opuszczenia przez cudzoziemca terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 49. 1. Cudzoziemiec, ubiegający się o nadanie statusu uchodźcy albo któremu
nadano ten status, może swobodnie kontaktować się z przedstawicielem Urzędu
Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców, a w szczególności
w każdej chwili zwracać się do niego z prośbą o pomoc.
2. Przedstawiciel Urzędu Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw
Uchodźców, na swój wniosek i za pisemną zgodą cudzoziemca, o którym mowa w ust.
1, ma prawo do uzyskiwania od organów prowadzących postępowanie o nadanie lub
pozbawienie statusu uchodźcy, informacji o jego przebiegu, a w szczególności o
wydanych decyzjach i postanowieniach. O prawie wyrażenia zgody należy
cudzoziemca pouczyć w chwili składania wniosku o nadanie statusu uchodźcy.
3. Informacje, a w szczególności dane osobowe, uzyskiwane w trybie niniejszego
artykułu, mogą być wykorzystywane wyłącznie do celów, o których mowa w art. 35
Konwencji Genewskiej.
4. Organy Rzeczypospolitej Polskiej będą podejmowały wszelkie działania w celu
ułatwienia Wysokiemu Komisarzowi Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców
wypełnienia jego zadań zgodnie z art. 35 Konwencji Genewskiej.
Rozdział 6
Azyl
Art. 50. 1. Cudzoziemiec może, na swój wniosek, otrzymać azyl w Rzeczypospolitej
Polskiej, gdy jest to niezbędne dla zapewnienia mu ochrony oraz gdy przemawia za
tym ważny interes Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Cudzoziemcowi, któremu udzielono azylu, wydaje się zezwolenie na osiedlenie
się.
Art. 51. 1. Cudzoziemca można pozbawić azylu, jeżeli:
1) ustały przyczyny, dla których azyl został udzielony,
2) prowadzi on działalność skierowaną przeciwko obronności, bezpieczeństwu
państwa lub porządkowi publicznemu.
2. Decyzja o pozbawieniu azylu powoduje wygaśnięcie zezwolenia na osiedlenie
się. W decyzji tej należy określić termin opuszczenia przez cudzoziemca
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Rozdział 7
Wydalanie cudzoziemców
Art. 52. 1. Cudzoziemiec może być wydalony z terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, jeżeli:
1) przebywa na nim bez wymaganego zezwolenia na wjazd lub pobyt,
2) zajdzie którakolwiek z okoliczności wymienionych w art. 13 ust. 1,
3) nie posiada środków niezbędnych do pokrycia kosztów pobytu,
4) podjął zatrudnienie lub wykonywał inną pracę zarobkową, nie posiadając na to
wymaganego zezwolenia lub zgody, albo podjął inną działalność bez uzyskania
wymaganego zezwolenia.
2. Cudzoziemca, któremu udzielono azylu lub zezwolenia na osiedlenie się, można
wydalić tylko po uprzednim pozbawieniu azylu lub cofnięciu zezwolenia.
3. Cudzoziemca posiadającego status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej
można wydalić tylko po uprzednim pozbawieniu go tego statusu, chyba że zachodzą
okoliczności, o których mowa w art. 32 Konwencji Genewskiej.
Art. 53. Cudzoziemca nie wolno wydalić do państwa, w którym mógłby być poddany
prześladowaniom z powodu rasy, religii, narodowości, przynależności do
określonej grupy społecznej, przekonań religijnych lub być poddany torturom,
traktowany w sposób nieludzki lub poniżający albo w taki sposób karany.
Art. 54. 1. W decyzji o wydaleniu określa się termin opuszczenia przez
cudzoziemca terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W decyzji można również
określić trasę i miejsce przekroczenia granicy.
2. Wydanie decyzji, o której mowa w ust. 1, odnotowuje się w dokumencie
paszportowym cudzoziemca albo w dokumencie podróży.
3. Decyzji o wydaleniu może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności, z
wyjątkiem wypadku wydalania cudzoziemca posiadającego status uchodźcy.
4. Decyzja o wydaleniu powoduje z mocy prawa unieważnienie wizy, cofnięcie
zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony oraz na zatrudnienie lub
wykonywanie innej pracy zarobkowej przez cudzoziemca. W wypadku wydalenia
cudzoziemca posiadającego status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej,
bez pozbawienia go tego statusu, przepisu art. 45 ust. 1 nie stosuje się.
Art. 55. 1. W decyzji o wydaleniu można wyznaczyć cudzoziemcowi miejsce
zamieszkania do czasu jej wykonania i zobowiązać go do zgłaszania się w
określonych odstępach czasu do organu wskazanego w decyzji.
2. Cudzoziemiec nie może opuścić miejsca zamieszkania bez zgody organu, który
wydał decyzję o wydaleniu.
Art. 56. Od cudzoziemca, wobec którego wydano decyzję o wydaleniu, pobiera się
odciski linii papilarnych oraz sporządza jego fotografię.
Art. 57. Cudzoziemiec, wobec którego wydano decyzję o wydaleniu, może być
niezwłocznie odstawiony do granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej, granicy
lub portu lotniczego albo morskiego państwa, do którego następuje wydalenie,
jeżeli:
1) wymagają tego względy obronności, bezpieczeństwa państwa lub ochrona porządku
publicznego,
2) nie opuścił on terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie określonym w
decyzji o wydaleniu.
Art. 58. 1. Cudzoziemca, w stosunku do którego zachodzą okoliczności
uzasadniające jego wydalenie, albo który nie zastosuje się do wymagań
określonych w decyzji o wydaleniu, można zatrzymać na czas nie dłuższy niż 48
godzin. Zatrzymanemu cudzoziemcowi przysługują uprawnienia przewidziane w
Kodeksie postępowania karnego dla osoby zatrzymanej.
2. Niezwłocznie po zatrzymaniu cudzoziemca należy wystąpić z wnioskiem o wydanie
decyzji o jego wydaleniu albo przystąpić do wykonania obowiązku odstawienia go
do granicy, a w razie zaistnienia okoliczności, o których mowa w art. 59 ust. 1
lub 2, wystąpić z wnioskiem o umieszczenie cudzoziemca w strzeżonym ośrodku albo
o zastosowanie aresztu w celu wydalenia.
3. Jeżeli w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania nie doręczono cudzoziemcowi
odpisu postanowienia o umieszczeniu w strzeżonym ośrodku albo o zastosowaniu
aresztu w celu wydalenia, należy cudzoziemca niezwłocznie zwolnić.
Art. 59. 1. Jeżeli niezwłoczne odstawienie cudzoziemca do granicy nie jest
możliwe i zachodzi uzasadniona obawa, że cudzoziemiec będzie uchylać się od
wykonania decyzji o wydaleniu, można umieścić go w strzeżonym ośrodku do czasu
wykonania tej decyzji.
2. Jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że cudzoziemiec nie podporządkuje się
zasadom obowiązującym w strzeżonym ośrodku, albo jeżeli cudzoziemiec
przebywający w tym ośrodku opuści go bez zezwolenia, można zastosować areszt w
celu wydalenia na czas niezbędny do wykonania decyzji o wydaleniu.
3. Jeżeli cudzoziemiec nielegalnie przekroczył granicę i nie posiada dokumentu
paszportowego, należy umieścić go w strzeżonym ośrodku, a jeżeli zachodzą
okoliczności określone w ust. 2 - w areszcie w celu wydalenia na czas niezbędny
do ustalenia jego tożsamości lub wykonania decyzji o wydaleniu.
4. Cudzoziemca przebywającego w strzeżonym ośrodku albo w areszcie w celu
wydalenia należy niezwłocznie zwolnić, jeżeli ustały przyczyny uzasadniające
stosowanie tych środków albo jeżeli w ciągu 90 dni od chwili jego zatrzymania
nie wykonano decyzji o wydaleniu.
Art. 60. 1. Cudzoziemca nie umieszcza się w strzeżonym ośrodku albo w areszcie w
celu wydalenia, jeżeli może to spowodować poważne zagrożenie dla jego życia lub
ciężkie skutki dla jego rodziny.
2. Jeżeli stan zdrowia cudzoziemca, przebywającego w strzeżonym ośrodku albo w
areszcie w celu wydalenia, tego wymaga, należy umieścić go w odpowiednim
zakładzie leczniczym.
3. Wydając postanowienie o umieszczeniu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku albo o
zastosowaniu aresztu w celu wydalenia, należy:
1) zawiadomić właściwe przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny -
na wniosek cudzoziemca, którego to dotyczy,
2) zawiadomić sąd opiekuńczy, jeżeli zachodzi potrzeba ustanowienia opieki nad
jego dziećmi,
3) zawiadomić osobę wskazaną przez cudzoziemca,
4) przedsięwziąć niezbędne czynności w celu ochrony jego mienia.
4. Cudzoziemca należy powiadomić w zrozumiałym dla niego języku, w formie
pisemnej, o przysługujących mu prawach, dokonanych wystąpieniach oraz wydanych
zarządzeniach.
Art. 61. 1. Cudzoziemcowi, wobec którego zastosowano oczywiście niesłuszne
zatrzymanie, umieszczenie w strzeżonym ośrodku albo areszt w celu wydalenia,
przysługuje od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę oraz
zadośćuczynienie za doznaną krzywdę.
2. Sprawy, o których mowa w ust. 1, prowadzi się według przepisów Kodeksu
postępowania karnego dotyczących odszkodowania za niesłuszne skazanie,
aresztowanie lub zatrzymanie.
Art. 62. 1. Koszty związane z wydaleniem ponosi cudzoziemiec, z zastrzeżeniem
ust. 3 oraz art. 15 ust. 2 i 6.
2. Do kosztów, o których mowa w ust. 1, zalicza się w szczególności:
1) koszty przejazdu cudzoziemca do granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej
lub portu lotniczego albo morskiego państwa, do którego cudzoziemiec się udaje
lub zostaje odstawiony,
2) koszty związane z konwojowaniem cudzoziemca,
3) koszty administracyjne związane z wydaleniem.
3. Jeżeli wydalenie cudzoziemca następuje na skutek podjęcia przez niego
zatrudnienia lub wykonywania innej pracy zarobkowej bez wymaganego zezwolenia i
zgody, koszty, o których mowa w ust. 1, ponosi pracodawca.
4. Koszty, o których mowa w ust. 1 i 3, ściąga organ wydający decyzję o
wydaleniu w trybie przepisów o egzekucji administracyjnej należności
pieniężnych. Zobowiązanemu nie doręcza się upomnienia przewidzianego w tych
przepisach.
Art. 63. Jeżeli koszty, o których mowa w art. 15 ust. 6 i art. 62, nie mogą być
ściągnięte, pokrywa je Skarb Państwa.
Rozdział 8
Ewidencja cudzoziemców
Art. 64. 1. Dane cudzoziemców, wobec których zachodzi którakolwiek z
okoliczności wymienionych w art. 13 ust. 1, gromadzi się w wykazie cudzoziemców,
których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany, zwanym
dalej "wykazem".
2. W wykazie zamieszcza się dane osobowe cudzoziemca oraz podstawę prawną i
faktyczną wpisu.
Art. 65. 1. Dane umieszczone w wykazie mogą być udostępnione organom, o których
mowa w art. 90 ust. 2 pkt 1-3, i organom je nadzorującym oraz sądowi i
prokuratorowi prowadzącemu postępowanie przygotowawcze o przestępstwo ścigane z
oskarżenia publicznego, a także Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu.
2. Dane osobowe cudzoziemca umieszczone w wykazie mogą być udostępnione
wojewodzie oraz kierownikowi polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub
urzędu konsularnego.
3. Dane umieszczone w wykazie nie mogą być udostępniane do celów statystyki
publicznej.
Art. 66. Dane osobowe cudzoziemców, którym nadano status uchodźcy, udzielono
azylu, oraz cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy lub o
udzielenie azylu podlegają ochronie na zasadach określonych w odrębnych
przepisach, z tym że dane te nie mogą być, bez pisemnej zgody zainteresowanego,
udostępniane władzom oraz instytucjom publicznym krajów pochodzenia.
Art. 67. Właściwe organy prowadzą w sprawach cudzoziemców:
1) rejestry złożonych wniosków wizowych i wydanych w tych sprawach decyzji,
2) rejestry decyzji o wydaleniu oraz osób wydalonych z Rzeczypospolitej
Polskiej,
3) rejestry złożonych wniosków o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas
oznaczony i wydanych w tych sprawach decyzji,
4) rejestr złożonych wniosków o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się i
wydanych w tych sprawach decyzji,
5) rejestr złożonych wniosków o nadanie statusu uchodźcy i wydanych w tych
sprawach decyzji,
6) rejestr złożonych wniosków o udzielenie azylu i wydanych w tych sprawach
decyzji,
7) ewidencję zaproszeń, o których mowa w art. 15.
Rozdział 9
Odpowiedzialność przewoźnika
Art. 68. 1. Cudzoziemcowi, który przybył na pokładzie statku powietrznego lub
morskiego, a któremu nie zezwolono na wjazd na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, przewoźnik jest obowiązany zapewnić, bez zbędnej zwłoki, wyjazd na
jego koszt, a jeżeli cudzoziemiec nie posiada na to środków - na koszt
przewoźnika.
2. Cudzoziemcowi, o którym mowa w ust. 1, można wydać zakaz opuszczania statku
bądź nakaz opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na pokładzie innego
statku.
3. Jeżeli bezzwłoczny wyjazd cudzoziemca jest niemożliwy lub szczególnie
utrudniony, można nakazać cudzoziemcowi, któremu nie zezwolono na wjazd na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przebywanie do czasu wyjazdu w określonym
miejscu.
4. Decyzje, o których mowa w ust. 2 i 3, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
5. Koszty pobytu cudzoziemca, o którym mowa w ust. 3, pokrywa przewoźnik, o ile
cudzoziemiec nie spełnia warunków wjazdu określonych w art. 5 lub nie posiada
zezwolenia, o którym mowa w art. 6 ust. 1. W pozostałych wypadkach koszty te
ponosi Skarb Państwa.
6. Na przewoźnika, który przywiózł na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
cudzoziemca nie spełniającego warunków wjazdu określonych w art. 5 lub nie
posiadającego zezwolenia, o którym mowa w art. 6 ust. 1, nakłada się karę
administracyjną w wysokości do 5000 zł za każdą przywiezioną osobę.
Rozdział 10
Rada do Spraw Uchodźców
Art. 69. Rada do Spraw Uchodźców, zwana dalej "Radą", jest organem odwoławczym
od decyzji i postanowień wydawanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji w sprawach o nadanie lub pozbawienie statusu uchodźcy.
Art. 70. 1. W sprawach pozostających w kompetencjach Rady przysługują jej
uprawnienia organu wyższego stopnia w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania
administracyjnego.
2. Rada orzeka także w sprawach wznowienia postępowania, uchylenia, zmiany oraz
stwierdzenia nieważności wydanych przez siebie decyzji.
Art. 71. 1. W skład Rady wchodzi 12 członków powoływanych na pięcioletnią
kadencję przez Prezesa Rady Ministrów, w tym po czterech spośród kandydatów
przedstawianych przez Ministra Spraw Zagranicznych i Ministra Sprawiedliwości.
Każdy z ministrów przedstawia 8 kandydatów.
2. Członkiem Rady może być osoba posiadająca obywatelstwo polskie i korzystająca
z pełni praw publicznych.
3. Członków Rady powołuje się spośród osób wyróżniających się wiedzą teoretyczną
lub doświadczeniem praktycznym w zakresie problematyki uchodźców. Co najmniej
połowa członków Rady musi posiadać wyższe wykształcenie prawnicze.
Art. 72. 1. Prezes Rady Ministrów odwołuje członka Rady wyłącznie w wypadku:
1) zrzeczenia się przez niego swej funkcji,
2) choroby trwale uniemożliwiającej sprawowanie funkcji,
3) skazania prawomocnym wyrokiem za popełnienie przestępstwa z winy umyślnej.
2. W wypadku odwołania członka Rady lub jego śmierci Prezes Rady Ministrów
powołuje nowego członka Rady na okres do końca danej kadencji.
Art. 73. 1. Pracami Rady kieruje przewodniczący.
2. Przewodniczącego Rady wybierają członkowie Rady ze swego grona większością
głosów. W tym samym trybie mogą go odwołać.
3. Rada orzeka w składach trzyosobowych, wyznaczanych przez przewodniczącego.
4. Orzeczenia zapadają większością głosów. Członek składu orzekającego nie może
wstrzymać się od głosu.
5. Przy składaniu podpisu przegłosowany członek składu orzekającego ma prawo
zaznaczyć na orzeczeniu swoje zdanie odrębne, podając, w jakiej części i w jakim
kierunku kwestionuje orzeczenie.
Art. 74. 1. Pracodawca zatrudniający członka Rady udzieli mu, na jego wniosek,
urlopu bezpłatnego na czas sprawowania funkcji.
2. Pracownikom urzędów państwowych oraz urzędnikom służby cywilnej przysługuje
po zakończeniu pracy w Radzie prawo powrotu na zajmowane poprzednio stanowisko,
a jeżeli będzie to niemożliwe - na stanowisko równorzędne.
Art. 75. 1. Obsługę administracyjną i kancelaryjną Rady zapewnia Kancelaria
Prezesa Rady Ministrów.
2. Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, nadaje Radzie statut
organizacyjny i regulamin czynności wewnętrznych, a także określa zasady
wynagradzania jej członków.
Rozdział 11
Zasady postępowania i właściwość organów
Art. 76. 1. Postępowanie w sprawach uregulowanych w ustawie prowadzi się według
przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, o ile przepisy ustawy nie
stanowią inaczej.
2. Postępowanie w sprawach uregulowanych w ustawie, a należących do właściwości
kierowników polskich przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych,
prowadzi się według przepisów ustawy z dnia 13 lutego 1984 r. o funkcjach
konsulów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 9, poz. 34), o ile
przepisy ustawy nie stanowią inaczej.
Art. 77. Organ może odstąpić od uzasadnienia decyzji wydanej na podstawie
przepisów ustawy, jeżeli wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa
państwa albo ochrona porządku publicznego.
Art. 78. 1. Kontroli posiadania przez cudzoziemca dokumentów paszportowych,
zezwoleń i środków, o których mowa w art. 5 i 6, dokonuje Straż Graniczna, a w
wypadku, o którym mowa w art. 8 ust. 3 - wojewoda.
2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, w porozumieniu z Ministrem
Finansów i Ministrem Spraw Zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia,
wielkość środków, o których mowa w art. 6 ust. 1, oraz szczegółowe zasady
dokumentowania ich posiadania przez cudzoziemca.
3. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić wobec cudzoziemców -
obywateli niektórych państw obowiązek uiszczenia opłaty związanej z wjazdem na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz określić wysokość tej opłaty i organy
właściwe do jej pobierania, o ile jest niezbędne dla zachowania zasady
wzajemności w stosunkach z tymi państwami.
Art. 79. 1. Wizy pobytowe oraz wizy tranzytowe wydają za granicą kierownicy
polskich przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych, w kraju -
wojewodowie właściwi ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, a w szczególnie
uzasadnionych wypadkach - komendanci granicznych placówek kontrolnych Straży
Granicznej.
2. Wizy pobytowe z prawem do pracy wydają kierownicy polskich przedstawicielstw
dyplomatycznych i urzędów konsularnych właściwi ze względu na miejsce
zamieszkania cudzoziemca. W wypadku określonym w art. 9 ust. 4 wizę wydaje
wojewoda właściwy ze względu na miejsce zatrudnienia cudzoziemca.
3. Wizy repatriacyjne wydają kierownicy polskich przedstawicielstw
dyplomatycznych i urzędów konsularnych właściwi ze względu na miejsce
zamieszkania cudzoziemca, po uzyskaniu zgody Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji.
4. Wizy pobytowe w wypadku, o którym mowa w art. 14, wydają organy wymienione w
ust. 1 po uzyskaniu zgody Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji.
5. Od decyzji o odmowie wydania wizy, podjętej przez kierownika polskiego
przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego, albo przez
komendanta granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej, odwołanie nie
przysługuje.
6. Wizy pobytowe, o których mowa w art. 39 ust. 1, wydaje Minister Spraw
Wewnętrznych i Administracji.
7. Cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w razie
utraty dokumentu paszportowego, jego zniszczenia lub utraty ważności, wizę, w
miejsce utraconej, zamieszcza w nowym dokumencie, na wniosek cudzoziemca, organ,
który ją wydał. Wizę, którą uprzednio wydało polskie przedstawicielstwo
dyplomatyczne, urząd konsularny lub komendant granicznej placówki kontrolnej
Straży Granicznej, zamieszcza wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu
cudzoziemca.
Art. 80. Decyzje:
1) o odmowie wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wydają komendanci
granicznych placówek kontrolnych Straży Granicznej,
2) o unieważnieniu wizy wydają wojewodowie właściwi ze względu na miejsce pobytu
cudzoziemca lub komendanci granicznych placówek kontrolnych Straży Granicznej,
3) o określeniu czasu pobytu, o którym mowa w art. 13 ust. 4, wydają komendanci
granicznych placówek kontrolnych Straży Granicznej.
Art. 81. Wpisu zaproszenia do ewidencji zaproszeń dokonuje lub decyzję o odmowie
wpisu wydaje wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę
zapraszającego.
Art. 82. 1. Zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, z wyjątkiem
przewidzianym w art. 85 ust. 6, udziela albo odmawia jego udzielenia, a także
kartę czasowego pobytu wydaje wojewoda właściwy ze względu na miejsce
zamierzonego pobytu cudzoziemca.
2. Cudzoziemiec przebywający za granicą składa wniosek o udzielenie zezwolenia,
o którym mowa w ust. 1, za pośrednictwem polskiego przedstawicielstwa
dyplomatycznego lub urzędu konsularnego właściwego ze względu na miejsce jego
pobytu; cudzoziemiec przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej składa
wniosek do wojewody właściwego ze względu na miejsce jego pobytu.
3. Wojewoda, który udzielił zezwolenia określonego w ust. 1, jest właściwy w
sprawach jego przedłużenia lub cofnięcia.
4. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 3, wojewoda wydaje po zasięgnięciu opinii
właściwego komendanta wojewódzkiego Policji.
5. Zezwolenia na osiedlenie się udziela, odmawia udzielenia zezwolenia lub cofa
je, a także kartę stałego pobytu wydaje Minister Spraw Wewnętrznych i
Administracji.
6. Cudzoziemiec składa wniosek o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w ust. 5,
za pośrednictwem wojewody właściwego ze względu na miejsce zamierzonego
osiedlenia się.
Art. 83. 1. Dokument podróży wydaje albo odmawia jego wydania wojewoda właściwy
ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, a jeżeli przemawia za tym ważny
interes cudzoziemca - Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji.
2. Tymczasowy dokument podróży wydaje albo odmawia jego wydania:
1) za granicą - kierownik polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub
urzędu konsularnego,
2) w kraju - wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, a w
szczególnie uzasadnionych wypadkach - komendant granicznej placówki kontrolnej
Straży Granicznej.
Art. 84. Decyzje o nakazaniu cudzoziemcowi przebywania w określonym miejscu, na
podstawie art. 36 ust. 1, wydaje organ uprawniony do wydania postanowienia o
wszczęciu postępowania o nadanie statusu uchodźcy.
Art. 85. 1. Decyzje w sprawach o nadanie lub pozbawienie statusu uchodźcy oraz w
sprawach, o których mowa w art. 34 ust. 4, art. 35 ust. 2 i 3 oraz w art. 38
ust. 3, wydaje Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji.
2. Cudzoziemiec składa wniosek o nadanie statusu uchodźcy, z zastrzeżeniem ust.
4, komendantowi granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej w miejscu
przekroczenia granicy, a cudzoziemiec, o którym mowa w art. 37 ust. 3, składa
wniosek komendantowi granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej
najbliższej miejsca przekroczenia granicy. Cudzoziemiec, o którym mowa w art. 37
ust. 2 i 4, składa wniosek bezpośrednio do Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji.
3. Czynności, o których mowa w art. 38 ust. 1, wykonuje lub zleca ich wykonanie
organ właściwy do wydania postanowienia o wszczęciu postępowania o nadanie
statusu uchodźcy.
4. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wyznaczy, w drodze
rozporządzenia, komendantów granicznych placówek kontrolnych Straży Granicznej
uprawnionych do przyjmowania wniosków o nadanie statusu uchodźcy oraz do
prowadzenia postępowań w sprawach o wszczęcie postępowania o nadanie statusu
uchodźcy, w tym zwłaszcza przesłuchiwania osób ubiegających się o ten status i
kontroli ich dokumentów, a także do wykonywania czynności, o których mowa w art.
38 ust. 1 pkt 1, i upoważni ich do wydawania postanowień, o których mowa w art.
35 ust. 1, oraz wydawania wiz pobytowych, o których mowa w art. 39 ust. 1.
5. Tymczasowe zaświadczenie tożsamości cudzoziemca wydaje organ, który wydał
postanowienie o wszczęciu postępowania o nadanie statusu uchodźcy.
6. Cudzoziemcowi, który uzyskał status uchodźcy dokument podróży przewidziany w
Konwencji Genewskiej wydaje oraz zezwolenia na zamieszkanie na czas określony
udziela, i je przedłuża, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji.
7. Od decyzji i postanowień Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji wydanych
w sprawach o nadanie lub cofnięcie statusu uchodźcy przysługuje odwołanie do
Rady.
8. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość, a także tryb i szczegółowe zasady przyznawania oraz wstrzymywania
świadczeń, o których mowa w art. 40 ust. 1.
9. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, w porozumieniu z Ministrem Spraw
Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
warunki i sposób wykonywania badań, o których mowa w art. 38 ust. 1 pkt 2.
10. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, w drodze zarządzenia, tworzy i
likwiduje ośrodki dla osób ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy.
11. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze
rozporządzenia, warunki, jakim powinny odpowiadać ośrodki dla osób ubiegających
się o nadanie statusu uchodźcy, oraz regulamin pobytu w tych ośrodkach.
Art. 86. Decyzje w sprawach udzielania i pozbawiania azylu w Rzeczypospolitej
Polskiej wydaje Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z
Ministrem Spraw Zagranicznych.
Art. 87. 1. Decyzje o wydaleniu cudzoziemca wydaje, z urzędu albo na wniosek
właściwego szefa delegatury Urzędu Ochrony Państwa, komendanta wojewódzkiego
Policji lub komendanta oddziału Straży Granicznej, wojewoda właściwy ze względu
na miejsce pobytu cudzoziemca.
2. Czynności, o których mowa w art. 56, wykonują organy występujące o wydalenie
cudzoziemca, a gdy decyzję wydaje z urzędu wojewoda - właściwy komendant
wojewódzki Policji.
3. Wykonanie obowiązku odstawienia cudzoziemca do granicy albo do portu
lotniczego lub morskiego państwa, do którego następuje wydalenie, spoczywa na
komendancie wojewódzkim Policji właściwym ze względu na miejsce pobytu
cudzoziemca.
Art. 88. 1. Zatrzymanie, o którym mowa w art. 58, stosuje Policja albo Straż
Graniczna.
2. Postanowienie o umieszczeniu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku albo w areszcie
w celu wydalenia wydaje sąd rejonowy właściwy ze względu na siedzibę wojewody
właściwego do wydania decyzji o wydaleniu, na wniosek wojewody lub wniosek
Policji bądź Straży Granicznej.
3. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 2, przysługuje w terminie 7 dni
zażalenie do właściwego sądu wojewódzkiego. Sąd rozpatruje zażalenie
niezwłocznie.
4. Postępowanie, o którym mowa w ust. 2 i 3, prowadzi się według przepisów
Kodeksu postępowania karnego.
Art. 89. 1. Strzeżone ośrodki dla cudzoziemców tworzy i likwiduje, w drodze
zarządzenia, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, określając
równocześnie w zarządzeniu komendanta: wojewódzkiego Policji albo oddziału
Straży Granicznej, któremu ośrodek ma podlegać.
2. Areszt w celu wydalenia jest wykonywany w pomieszczeniach, które wyznacza, w
drodze zarządzenia, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji.
3. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia,
warunki, jakim powinny odpowiadać strzeżone ośrodki i areszty w celu wydalenia,
oraz regulamin pobytu w tych ośrodkach i aresztach.
4. Nadzór nad prawidłowością wykonania postanowienia o umieszczeniu cudzoziemca
w strzeżonym ośrodku lub o zastosowaniu aresztu w celu wydalenia sprawuje
prokurator.
Art. 90. 1. Wykaz, o którym mowa w art. 64, prowadzi Komendant Główny Straży
Granicznej.
2. Wpisu do wykazu oraz jego wykreślenia dokonuje Komendant Główny Straży
Granicznej z urzędu lub na wniosek:
1) Komendanta Głównego Policji,
2) Szefa Urzędu Ochrony Państwa,
3) Szefa Wojskowych Służb Informacyjnych,
4) kierownika polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu
konsularnego.
3. W celu dokonania wpisu do wykazu:
1) sąd, który skazał cudzoziemca za przestępstwo, o którym mowa w art. 13 ust. 1
pkt 2 lit. a), zawiadamia organ prowadzący wykaz, przesyłając odpis prawomocnego
wyroku,
2) wojewoda, który wydał decyzję o wydaleniu, zawiadamia organ prowadzący wykaz,
przesyłając odpis ostatecznej decyzji o wydaleniu.
Art. 91. Rejestry, o których mowa w art. 67 pkt 1-6, oraz ewidencję, o której
mowa w art. 67 pkt 7, prowadzą organy wydające decyzje w tych sprawach w
pierwszej instancji.
Art. 92. 1. Decyzje w sprawach, o których mowa w art. 68 ust. 2 i 3, wydaje
właściwy komendant granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej.
2. W razie gdy zachowanie cudzoziemca, któremu odmówiono wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, uzasadnia przypuszczenie, że może on spowodować
zagrożenie bezpieczeństwa w międzynarodowej komunikacji lotniczej lub morskiej,
komendant właściwej granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej, na wniosek
upoważnionego przedstawiciela przewoźnika i na koszt przewoźnika, zapewnia
konwój na pokładzie statku powietrznego lub morskiego.
3. Karę pieniężną, o której mowa w art. 68 ust. 6, nakłada na przewoźnika
wojewoda na wniosek komendanta granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej,
w której odmówiono cudzoziemcowi wjazdu.
Art. 93. 1. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z
Ministrem Spraw Zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady i tryb postępowania w sprawach:
1) wiz, zaproszeń i pobytu bezwizowego,
2) zezwoleń na zamieszkanie na czas oznaczony oraz na osiedlenie się,
3) dokumentów podróży i tymczasowych dokumentów podróży,
4) statusu uchodźcy,
5) azylu,
6) wydalania cudzoziemców z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
7) prowadzenia wykazu cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej jest niepożądany,
8) prowadzenia rejestrów i ewidencji.
2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Spraw
Zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzory wiz, zaproszenia, karty stałego i czasowego pobytu, dokumentu podróży,
tymczasowego dokumentu podróży oraz tymczasowego zaświadczenia tożsamości
cudzoziemca oraz wniosków o ich wydanie,
2) wzory ewidencji zaproszeń, rejestrów, o których mowa w art. 67 pkt 1-6 oraz
wykazu, o którym mowa w art. 64.
Art. 94. 1. Karty stałego i czasowego pobytu, dokumenty podróży, tymczasowe
dokumenty podróży, dokumenty podróży przewidziane w Konwencji Genewskiej oraz
tymczasowe zaświadczenia tożsamości cudzoziemca wydaje się po uiszczeniu
należnych opłat.
2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem
Finansów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat pobieranych w kraju za
wydanie dokumentów, o których mowa w ust. 1, tryb ich uiszczania, warunki i
zakres stosowania ulg oraz zwolnień od opłat, warunki podwyższania opłat w razie
zawinionej utraty albo zniszczenia dokumentu, a także dokumenty wymagane do
uzyskania ulg i zwolnień.
Art. 95. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, listy państw
uznawanych za bezpieczne kraje pochodzenia i bezpieczne kraje trzecie.
Art. 96. 1. Minister Spraw Zagranicznych w porozumieniu z Ministrem Spraw
Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, dokumenty, o
których mowa w art. 1 ust. 3, jak również tryb i szczegółowe zasady udzielania
wiz osobom wymienionym w tym przepisie oraz organy właściwe do udzielania wiz.
2. Minister Spraw Zagranicznych, w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i
Administracji może, w drodze rozporządzenia, zwolnić osoby określone w art. 1
ust. 3 od obowiązku uzyskania wizy.
Art. 97. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
i tryb udzielania przez organy administracji rządowej osobom przybywającym do
Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie wizy repatriacyjnej, pomocy, o której
mowa w art. 10 ust. 4.
2. Tryb udzielania pomocy przez organy samorządu terytorialnego określają rady
gmin.
Art. 98. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, w porozumieniu z Ministrem
Spraw Zagranicznych, może określić, w drodze rozporządzenia, warunki, w których
ze względu na szczególne okoliczności cudzoziemiec może przekroczyć granicę
Rzeczypospolitej Polskiej mimo niespełnienia obowiązków określonych w art. 5 i
6.
Art. 99. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, w porozumieniu z
zainteresowanymi ministrami, może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż
przewidziane w niniejszej ustawie warunki przekraczania granicy Rzeczypospolitej
Polskiej i przebywania na jej terytorium dla cudzoziemców zatrudnionych w
transporcie międzynarodowym, cudzoziemców przybywających do Rzeczypospolitej
Polskiej w celu wykonania określonych czynności zawodowych, a także dla
żołnierzy oraz członków personelu cywilnego sił zbrojnych państw obcych.
Art. 100. 1. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji sprawuje nadzór nad
sprawami wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przejazdu przez to
terytorium, pobytu na nim i wyjazdu cudzoziemców z terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. Minister Spraw Zagranicznych sprawuje nadzór nad sprawami, o których mowa w
ust. 1, należącymi do właściwości polskich przedstawicielstw dyplomatycznych i
urzędów konsularnych.
3. Od decyzji wydawanych przez komendantów granicznych placówek kontrolnych
Straży Granicznej w sprawach określonych w ustawie przysługuje odwołanie do
Komendanta Głównego Straży Granicznej.
Art. 101. W sprawach, o których mowa w niniejszej ustawie, nie stosuje się art.
8 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji
ogólnej (Dz. U. Nr 21, poz. 123, z 1991 r. Nr 75, poz. 328, z 1995 r. Nr 74,
poz. 368 i z 1996 r. Nr 106, poz. 498).
Art. 102. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, do dnia 31 marca każdego
roku, przedstawia Sejmowi informację o stosowaniu ustawy w zakresie repatriacji
oraz realizacji zobowiązań Rzeczypospolitej Polskiej wynikających z Konwencji
Genewskiej i Protokołu Nowojorskiego.
Rozdział 12
Przepisy karne
Art. 103. Kto zabiera w celu przywłaszczenia lub przywłaszcza sobie należący do
cudzoziemca dokument paszportowy, kartę stałego pobytu, kartę czasowego pobytu,
dokument podróży, tymczasowy dokument podróży, tymczasowe zaświadczenie
tożsamości albo dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej lub takiego
dokumentu używa, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia
wolności do lat 2.
Art. 104. 1. Kto narusza przepisy art. 12, 21 ust. 4 i 5 lub art. 27 albo nakazy
lub zakazy określone w decyzji, o której mowa w art. 54, lub nie opuszcza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie określonym w decyzji wydanej na
podstawie art. 22 lub 24 ust. 1, podlega karze grzywny.
2. Orzekanie następuje w trybie przepisów o postępowaniu w sprawach o
wykroczenia.
3. Nakaz karny wydany w postępowaniu nakazowym jest natychmiast wykonalny.
Rozdział 13
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 105. W ustawie z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. Nr
10, poz. 49, z 1975 r. Nr 17, poz. 94 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 8 w ust. 1 i w art. 9 w ust. 1 po wyrazach "w Polsce" dodaje się
wyrazy "na podstawie zezwolenia na osiedlenie się,";
2) w art. 12 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Repatriantem jest osoba, która przybyła do Polski na podstawie wizy
repatriacyjnej. Tryb i zasady udzielania wizy repatriacyjnej określają przepisy
ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 114, poz. 739).";
3) po art. 18 dodaje się art. 18a w brzmieniu:
"Art. 18a. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady i tryb postępowania w sprawach o nadanie lub zmianę
obywatelstwa polskiego oraz wzory zaświadczeń i wniosków."
Art. 106. W ustawie z dnia 13 lutego 1984 r. o funkcjach konsulów Polskiej
Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 9, poz. 34) w art. 23 w ust. 1 pkt 2
otrzymuje brzmienie:
"2) udziela wiz pobytowych, pobytowych z prawem do pracy, repatriacyjnych i
tranzytowych cudzoziemcom, którzy zamierzają udać się do Rzeczypospolitej
Polskiej."
Art. 107. W ustawie z dnia 29 listopada 1990 r. o paszportach (Dz. U. z 1991 r.
Nr 2, poz. 5) wprowadza się następujące zmiany:
1) skreśla się art. 14;
2) w art. 15 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem Spraw
Zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory oraz tryb wydawania
paszportów, dokumenty wymagane do ich otrzymania, a także tryb postępowania
funkcjonariuszy Straży Granicznej w przypadku ujawniania w czasie kontroli
granicznej wad w paszportach."
Art. 108. W ustawie z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym
(Dz. U. Nr 74, poz. 368 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471 i Nr
106, poz. 679) w art. 19 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) wiz i zezwoleń na przekroczenie przez cudzoziemca granicy państwa oraz zgód
na ich wydanie, zezwoleń na zamieszkanie na czas oznaczony, azylu i wydalania z
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem przypadków dotyczących
cudzoziemców przebywających legalnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,".
Rozdział 14
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 109. 1. Cudzoziemiec, który przybył na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
w okresie od dnia 1 stycznia 1992 r. do dnia 31 grudnia 1996 r., na podstawie
uzyskanego przed przyjazdem zezwolenia na pobyt stały wydanego na podstawie art.
13 ustawy, o której mowa w art. 112, i przebywa na nim nieprzerwanie, może w
okresie do dnia 31 grudnia 1998 r. złożyć wniosek o uznanie go za obywatela
polskiego.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się do Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji.
3. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wyda decyzję o uznaniu
cudzoziemca za obywatela polskiego, jeżeli wnioskodawca spełnia łącznie
następujące warunki:
1) jest narodowości polskiej lub ma pochodzenie polskie,
2) ma w Rzeczypospolitej Polskiej zapewnione mieszkanie i utrzymanie; w takim
wypadku przepis art. 19 ust. 3 stosuje się odpowiednio,
3) nie zachodzi w jego wypadku żadna z okoliczności określonych w art. 13 ust. 1
pkt 2-6.
4. Od decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, o której mowa w ust.
3, nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
5. W wypadku nabycia przez oboje rodziców obywatelstwa polskiego w trybie
określonym w ust. 1 obywatelstwo polskie nabywają również ich dzieci. Jeżeli
obywatelstwo polskie w trybie określonym w ust. 1 nabywa tylko jedno z rodziców,
dzieci nabywają obywatelstwo polskie jedynie za zgodą drugiego z rodziców,
wyrażoną w odpowiednim oświadczeniu złożonym przed wojewodą albo kierownikiem
polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego.
6. Nabycie obywatelstwa, zgodnie z ust. 5, przez dziecko, które ukończyło
szesnaście lat, następuje za jego zgodą.
7. Osobie, która nabyła obywatelstwo polskie w trybie określonym w ust. 3,
przysługują wszelkie uprawnienia, jakie przepisy prawa wiążą z uzyskaniem
obywatelstwa polskiego w drodze repatriacji lub uznaniem za repatrianta.
8. Osoba, która utraciła obywatelstwo polskie nabyte w trybie określonym w
niniejszym artykule, nie może nabyć go ponownie w drodze repatriacji.
9. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb
postępowania w sprawach, o których mowa w niniejszym artykule, wzór wniosku oraz
dokumenty, które powinny być do niego dołączone.
Art. 110. 1. Dokumenty i zezwolenia wydane na podstawie dotychczasowych
przepisów zachowują ważność przez czas, na jaki zostały wydane, z zastrzeżeniem
ust. 2.
2. Cudzoziemiec posiadający zezwolenie na stały pobyt z dniem wejścia w życie
ustawy uzyskuje zezwolenie na osiedlenie się. Osobie tej okres pobytu na
podstawie karty stałego pobytu zalicza się do okresu, o którym mowa w art. 8
ust. 1 i art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim
(Dz. U. Nr 10, poz. 49, z 1975 r. Nr 17, poz. 94 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198).
Karty stałego pobytu wydane przed wejściem w życie ustawy podlegają wymianie w
terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
3. Ilekroć w obowiązujących przepisach jest mowa o zezwoleniu na stały pobyt,
należy przez to rozumieć zezwolenie na osiedlenie się.
4. W okresie 3 lat od dnia wejścia w życie ustawy przepisu art. 19 ust. 1 pkt 3
nie stosuje się. W tym okresie cudzoziemiec może uzyskać zezwolenie na
osiedlenie się na podstawie udokumentowanego nieprzerwanego trzyletniego pobytu
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 111. 1. Postępowania wszczęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
i nie zakończone do tego dnia toczą się według przepisów dotychczasowych.
2. Postępowania w sprawach o nadanie lub pozbawienie statusu uchodźcy, wszczęte
przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i nie zakończone do tego dnia,
toczą się do zakończenia w danej instancji według przepisów dotychczasowych.
Art. 112. 1. Traci moc ustawa z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z
1992 r. Nr 7, poz. 30 i Nr 25, poz. 112 oraz z 1995 r. Nr 23, poz. 120).
2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie dłużej
jednak niż przez 6 miesięcy, zachowują moc dotychczasowe przepisy wykonawcze
wydane na podstawie ustawy, o której mowa w ust. 1, o ile nie są sprzeczne z
niniejszą ustawą.
Art. 113. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem:
1) art. 85 ust. 1, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia,
2) art. 69-75 oraz art. 85 ust. 7, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1999
r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 22 sierpnia 1997 r.
o ochronie osób i mienia.
(Dz. U. Nr 114, poz. 740)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa:
1) obszary, obiekty i urządzenia podlegające obowiązkowej ochronie,
2) zasady tworzenia i funkcjonowania wewnętrznych służb ochrony,
3) zasady prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i
mienia,
4) wymagane kwalifikacje i uprawnienia pracowników ochrony,
5) nadzór nad funkcjonowaniem ochrony osób i mienia.
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) kierownik jednostki - osobę lub organ przedsiębiorcy lub innej jednostki
organizacyjnej, uprawnionych, zgodnie z przepisami prawa, statutem, umową, do
zarządzania nią; za kierownika jednostki uważa się również likwidatora lub
syndyka,
2) licencja - zezwolenie na wykonywanie zadań związanych z ochroną osób i mienia
w zakresie wymaganym ustawą,
3) obszar podlegający obowiązkowej ochronie - obszar określony przez ministrów,
kierowników urzędów centralnych i wojewodów, wydzielony i odpowiednio
oznakowany,
4) ochrona osób - działania mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa życia,
zdrowia i nietykalności osobistej,
5) ochrona mienia - działania zapobiegające przestępstwom i wykroczeniom
przeciwko mieniu, a także przeciwdziałające powstawaniu szkody wynikającej z
tych zdarzeń oraz nie dopuszczające do wstępu osób nieuprawnionych na teren
chroniony,
6) pracownik ochrony - osobę posiadającą licencję pracownika ochrony fizycznej
lub licencję pracownika zabezpieczenia technicznego i wykonującą zadania ochrony
w ramach wewnętrznej służby ochrony albo na rzecz przedsiębiorcy, który uzyskał
koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie ochrony osób i
mienia, lub osobę wykonującą zadania ochrony w zakresie nie wymagającym
licencji,
7) specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne - wewnętrzne służby ochrony oraz
przedsiębiorców, którzy uzyskali koncesje na prowadzenie działalności
gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, posiadających pozwolenie na
broń na okaziciela, wydane na podstawie odrębnych przepisów,
8) wewnętrzne służby ochrony - uzbrojone i umundurowane zespoły pracowników
przedsiębiorców lub jednostek organizacyjnych, powołane do ich ochrony.
Art. 3. Ochrona osób i mienia realizowana jest w formie:
1) bezpośredniej ochrony fizycznej:
a) stałej lub doraźnej,
b) polegającej na stałym dozorze sygnałów przesyłanych, gromadzonych i
przetwarzanych w elektronicznych urządzeniach i systemach alarmowych,
c) polegającej na konwojowaniu wartości pieniężnych oraz innych przedmiotów
wartościowych lub niebezpiecznych,
2) zabezpieczenia technicznego, polegającego na:
a) montażu elektronicznych urządzeń i systemów alarmowych, sygnalizujących
zagrożenie chronionych osób i mienia, oraz eksploatacji, konserwacji i naprawach
w miejscach ich zainstalowania,
b) montażu urządzeń i środków mechanicznego zabezpieczenia oraz ich
eksploatacji, konserwacji, naprawach i awaryjnym otwieraniu w miejscach
zainstalowania.
Art. 4. 1. Ustawa nie narusza przepisów dotyczących ochrony obszarów, obiektów i
urządzeń jednostek organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub
nadzorowanych przez:
1) Ministra Obrony Narodowej,
2) Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji,
3) Ministra Sprawiedliwości,
4) Ministra Spraw Zagranicznych,
5) Szefa Urzędu Ochrony Państwa.
2. Ustawa nie narusza przepisów dotyczących organizacji i zasad funkcjonowania
innych uzbrojonych służb i formacji ochronnych, tworzonych na podstawie
odrębnych ustaw.
3. Ustawy nie stosuje się do Straży Marszałkowskiej podległej Marszałkowi Sejmu.
Rozdział 2
Obszary, obiekty i urządzenia podlegające obowiązkowej ochronie
Art. 5. 1. Obszary, obiekty i urządzenia ważne dla obronności, interesu
gospodarczego państwa, bezpieczeństwa publicznego i innych ważnych interesów
państwa podlegają obowiązkowej ochronie przez specjalistyczne uzbrojone formacje
ochronne lub odpowiednie zabezpieczenie techniczne.
2. Do obszarów, obiektów i urządzeń, o których mowa w ust. 1, należą:
1) w zakresie obronności państwa w szczególności:
a) zakłady produkcji specjalnej oraz zakłady, w których prowadzone są prace
naukowo-badawcze lub konstruktorskie w zakresie takiej produkcji,
b) zakłady produkujące, remontujące i magazynujące uzbrojenie, urządzenia i
sprzęt wojskowy,
c) magazyny rezerw państwowych,
2) w zakresie ochrony interesu gospodarczego państwa w szczególności:
a) zakłady mające bezpośredni związek z wydobyciem surowców mineralnych o
strategicznym znaczeniu dla państwa,
b) porty morskie i lotnicze,
c) banki i przedsiębiorstwa wytwarzające, przechowujące bądź transportujące
wartości pieniężne w znacznych ilościach,
3) w zakresie bezpieczeństwa publicznego w szczególności:
a) zakłady, obiekty i urządzenia mające istotne znaczenie dla funkcjonowania
aglomeracji miejskich, których zniszczenie lub uszkodzenie może stanowić
zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi oraz środowiska, w szczególności
elektrownie i ciepłownie, ujęcia wody, wodociągi i oczyszczalnie ścieków,
b) zakłady stosujące, produkujące lub magazynujące w znacznych ilościach
materiały jądrowe, źródła i odpady promieniotwórcze, materiały toksyczne,
odurzające, wybuchowe bądź chemiczne o dużej podatności pożarowej lub
wybuchowej,
c) rurociągi paliwowe, linie energetyczne i telekomunikacyjne, zapory wodne i
śluzy oraz inne urządzenia znajdujące się w otwartym terenie, których
zniszczenie lub uszkodzenie może stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia
ludzi, środowiska albo spowodować poważne straty materialne,
4) w zakresie ochrony innych ważnych interesów państwa w szczególności:
a) zakłady o unikalnej produkcji gospodarczej,
b) obiekty i urządzenia telekomunikacyjne, pocztowe oraz telewizyjne i radiowe,
c) muzea i inne obiekty, w których zgromadzone są dobra kultury narodowej,
d) archiwa państwowe.
3. Szczegółowe wykazy obszarów, obiektów i urządzeń, o których mowa w ust. 2,
sporządzają: Prezes Narodowego Banku Polskiego, Krajowa Rada Radiofonii i
Telewizji, ministrowie, kierownicy urzędów centralnych i wojewodowie w stosunku
do podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych jednostek organizacyjnych.
Umieszczenie w wykazie określonego obszaru, obiektu lub urządzenia następuje w
drodze decyzji administracyjnej.
4. Wykazy, o których mowa w ust. 3, Prezes Narodowego Banku Polskiego, Krajowa
Rada Radiofonii i Telewizji, ministrowie i kierownicy urzędów centralnych
przesyłają do właściwych terytorialnie wojewodów oraz bieżąco aktualizują.
5. Wojewodowie prowadzą ewidencję obszarów, obiektów i urządzeń podlegających
obowiązkowej ochronie, znajdujących się na terenie województwa. Ewidencja ma
charakter poufny.
6. Wojewoda, w drodze decyzji administracyjnej, może umieścić w ewidencji, o
której mowa w ust. 5, znajdujące się na terenie województwa obszary, obiekty i
urządzenia innych podmiotów niż określone w ust. 3.
Art. 6. 1. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, na wniosek Prezesa
Narodowego Banku Polskiego, Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji oraz
zainteresowanych ministrów lub kierowników urzędów centralnych, może wprowadzić
dla jednostek organizacyjnych podległych lub podporządkowanych wnioskującemu
organowi albo przez niego nadzorowanych regulaminy ogólnych warunków i trybu
wykonywania ochrony obszarów, obiektów i urządzeń, o których mowa w art. 5.
2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Prezesem
Narodowego Banku Polskiego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
i wymagania, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych
przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki
organizacyjne.
Art. 7. 1. Kierownik jednostki, który bezpośrednio zarządza obszarami, obiektami
i urządzeniami umieszczonymi w ewidencji, o której mowa w art. 5 ust. 5, albo
upoważniona przez niego osoba jest obowiązana uzgadniać z właściwym
terytorialnie komendantem wojewódzkim Policji plan ochrony tych obszarów,
obiektów i urządzeń.
2. Plan ochrony powinien:
1) uwzględniać charakter produkcji lub rodzaj działalności jednostki,
2) zawierać analizę stanu potencjalnych zagrożeń i aktualnego stanu
bezpieczeństwa jednostki,
3) podawać ocenę aktualnego stanu ochrony jednostki,
4) zawierać dane dotyczące specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej, a w
tym:
a) stan etatowy,
b) rodzaj oraz ilość uzbrojenia i wyposażenia,
c) sposób zabezpieczenia broni i amunicji,
5) zawierać dane dotyczące rodzaju zabezpieczeń technicznych,
6) zawierać zasady organizacji i wykonywania ochrony jednostki.
3. Komendant wojewódzki Policji przy uzgadnianiu planu ochrony bierze pod uwagę
potencjalny stan zagrożenia jednostki oraz wymagania określone w obowiązujących
przepisach prawa.
4. Odmowa uzgodnienia planu ochrony następuje w drodze decyzji administracyjnej.
Rozdział 3
Wewnętrzne służby ochrony
Art. 8. 1. Wewnętrzne służby ochrony w szczególności:
1) zapewniają ochronę mienia w granicach chronionych obszarów i obiektów,
2) zapewniają ochronę ważnych urządzeń jednostki, znajdujących się poza
granicami chronionych obszarów i obiektów,
3) konwojują mienie jednostki,
4) wykonują inne zadania wynikające z planu ochrony jednostki.
2. Wewnętrzne służby ochrony, powołane przez przedsiębiorców, mogą wykonywać
usługi w zakresie ochrony osób i mienia po uzyskaniu przez nich koncesji, o
której mowa w art. 15.
Art. 9. Wewnętrzne służby ochrony podlegają kierownikowi jednostki lub osobie
pisemnie przez niego upoważnionej, bezpośrednio podporządkowanej temu
kierownikowi.
Art. 10. 1. Właściwy terytorialnie komendant wojewódzki Policji może, w drodze
decyzji administracyjnej, wydać zezwolenie na utworzenie wewnętrznej służby
ochrony w jednostce, w skład której nie wchodzą obszary, obiekty i urządzenia
umieszczone w ewidencji, o której mowa w art. 5 ust. 5, na wniosek kierowników
tych jednostek, uzasadniony ważnym interesem gospodarczym lub publicznym.
2. Wniosek powinien zawierać informacje, o których mowa w art. 7 ust. 2.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do wewnętrznych służb ochrony, działających
na terenach jednostek organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub
nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej.
Art. 11. 1. Zezwolenie na utworzenie wewnętrznej służby ochrony, o którym mowa w
art. 10 ust. 1, nie może być wydane, jeżeli:
1) plan ochrony nie zawiera informacji, o których mowa w art. 7 ust. 2,
2) jednostka wnioskująca nie zapewnia spełnienia warunków wynikających z
przepisów wydanych na podstawie ustawy.
2. Komendant wojewódzki Policji, w drodze decyzji administracyjnej, cofa
zezwolenie na działalność wewnętrznej służby ochrony, jeżeli:
1) kierownik jednostki złoży taki wniosek,
2) nie utworzono wewnętrznej służby ochrony w okresie 3 miesięcy od dnia wydania
zezwolenia,
3) nie usunięto w wyznaczonym terminie stwierdzonych podczas kontroli rażących
uchybień lub nieprawidłowości w organizacji wewnętrznej służby ochrony,
4) działalność wewnętrznej służby ochrony prowadzona jest niezgodnie z planem
ochrony,
5) ustały okoliczności, dla których zezwolenie zostało wydane.
3. Od decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługuje odwołanie do Komendanta
Głównego Policji.
Art. 12. Wewnętrzne służby ochrony w zakresie ochrony osób i mienia współpracują
z Policją, jednostkami ochrony przeciwpożarowej, obrony cywilnej i strażami
gminnymi (miejskimi).
Art. 13. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze
rozporządzenia, dla wewnętrznych służb ochrony:
1) szczegółowe zasady oraz tryb ich tworzenia,
2) strukturę organizacyjną, zakres działania i sposób prowadzenia dokumentacji
ochronnej,
3) uzbrojenie i wyposażenie,
4) umundurowanie i odznaki służbowe oraz sposób tworzenia dla nich nazw.
Art. 14. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, dla
wewnętrznych służb ochrony działających na terenach podległych,
podporządkowanych lub nadzorowanych jednostek organizacyjnych:
1) warunki i tryb ich tworzenia,
2) strukturę organizacyjną i zakres działania,
3) uzbrojenie i wyposażenie,
4) warunki zatrudnienia pracowników,
5) umundurowanie i odznaki służbowe.
Rozdział 4
Zasady prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i
mienia oraz kontrola tej działalności
Art. 15. 1. Podjęcie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i
mienia wymaga uzyskania koncesji, określającej zakres i formy prowadzenia tych
usług.
2. Koncesji nie wymaga działalność gospodarcza w zakresie, o którym mowa w art.
3 pkt 2, jeżeli nie dotyczy obszarów, obiektów i urządzeń określonych w art. 5
ust. 5.
Art. 16. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, po zasięgnięciu opinii
właściwego komendanta wojewódzkiego Policji, jest organem właściwym do
udzielenia, odmowy udzielenia, ograniczenia zakresu działalności gospodarczej
lub formy usług oraz cofania koncesji na działalność gospodarczą w zakresie
usług ochrony osób i mienia.
Art. 17. 1. Koncesję wydaje się na wniosek:
1) przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną, jeżeli osoba ta posiada licencję
drugiego stopnia, o której mowa w art. 27 ust. 1 lub art. 29 ust. 1,
2) przedsiębiorcy innego niż osoba fizyczna, jeżeli licencję, o której mowa w
pkt 1, posiada co najmniej jedna osoba będąca wspólnikiem spółki cywilnej,
jawnej lub komandytowej, członkiem zarządu, prokurentem lub pełnomocnikiem
ustanowionym przez przedsiębiorcę do kierowania działalnością określoną w
koncesji.
2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia,
rodzaje dokumentów wymaganych przy złożeniu wniosku o udzielenie koncesji.
Art. 18. 1. Koncesja zawiera:
1) oznaczenie przedsiębiorcy i jego siedziby (miejsca zamieszkania),
2) imiona i nazwiska wspólników lub członków zarządu, prokurentów oraz
pełnomocników w razie ich ustanowienia, ze wskazaniem osób posiadających
licencję drugiego stopnia,
3) określenie zakresu działalności gospodarczej i formy usług,
4) wskazanie miejsca wykonywania działalności gospodarczej,
5) określenie czasu jej ważności,
6) określenie obszaru wykonywania działalności gospodarczej w zakresie ochrony
osób i mienia oraz datę jej rozpoczęcia.
2. Koncesja może zawierać szczególne warunki wykonywania działalności
gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, określone przez organ, o
którym mowa w art. 16.
3. Przedsiębiorca jest obowiązany zawiadomić Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji, w terminie 14 dni, o zmianie okoliczności prawnych i faktycznych,
o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 4.
Art. 19. 1. Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie ochrony
osób i mienia obowiązany jest:
1) powiadomić organ koncesyjny o podjęciu działalności gospodarczej,
2) prowadzić i przechowywać dokumentację dotyczącą zatrudnionych pracowników
ochrony oraz zawieranych i realizowanych umów,
3) przedstawić dokumentację, o której mowa w pkt 2, na żądanie organu
upoważnionego do kontroli,
4) zachowywać formę pisemną umów w zakresie prowadzonej działalności
gospodarczej,
5) spełniać w sposób nieprzerwany warunek, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2,
jeżeli koncesję uzyskał przedsiębiorca inny niż osoba fizyczna.
2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia,
dokumentację, o której mowa w ust. 1 pkt 2, i czas jej przechowywania.
Art. 20. Przedsiębiorca obowiązany jest:
1) oznaczyć pracowników ochrony w sposób jednolity, umożliwiający ich
identyfikację oraz identyfikację podmiotu zatrudniającego,
2) zapewnić noszenie ubioru przez pracowników ochrony, umożliwiającego ich
identyfikację oraz identyfikację podmiotu zatrudniającego w przypadkach, o
których mowa w art. 40.
Art. 21. 1. Ubiory pracowników ochrony zatrudnianych przez przedsiębiorcę
powinny posiadać oznaczenia różniące je w sposób widoczny od mundurów
pozostających pod szczególną ochroną lub których wzory zostały wprowadzone na
podstawie odrębnych przepisów.
2. Identyfikatory i odznaki pracowników ochrony zatrudnianych przez
przedsiębiorcę powinny w sposób widoczny różnić się od identyfikatorów i odznak
funkcjonariuszy i pracowników służb publicznych.
Art. 22. 1. Koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług
ochrony osób i mienia cofa się, w drodze decyzji administracyjnej, jeżeli:
1) przedsiębiorca:
a) poprzez swoje działania stwarza zagrożenie interesu gospodarki narodowej,
obronności lub bezpieczeństwa państwa albo zagrożenie bezpieczeństwa lub dóbr
osobistych obywateli,
b) nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 19 ust. 1, lub uniemożliwia
przeprowadzenie kontroli przez uprawnione organy,
c) nie podjął działalności gospodarczej w ciągu 6 miesięcy od daty jej
rozpoczęcia, określonej w koncesji,
d) zawiadomił o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej określonej w
koncesji albo okoliczności faktyczne wskazują na zaprzestanie jej prowadzenia,
2) wobec kierownika jednostki wydane zostało prawomocne orzeczenie sądu
zakazujące prowadzenia działalności gospodarczej,
3) przedsiębiorca będący osobą fizyczną utracił licencję drugiego stopnia.
2. Koncesję można cofnąć lub ograniczyć określony w niej zakres lub formę usług,
jeżeli przedsiębiorca:
1) utracił zdolność należytego wykonywania działalności gospodarczej w zakresie
ochrony osób i mienia,
2) nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 20 i art. 25 ust. 2, odnośnie
do wymagania posiadania licencji przez pracowników ochrony,
3) nie usunął stwierdzonych uchybień, w terminie wyznaczonym przez organ
uprawniony do kontroli, w wezwaniu do ich usunięcia,
4) rażąco uchybił warunkom wykonywania działalności gospodarczej określonym w
koncesji, o których mowa w art. 18 ust. 2.
Art. 23. 1. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji może upoważnić
Komendanta Głównego Policji do kontroli działalności gospodarczej w zakresie
usług ochrony osób i mienia wymagającej koncesji.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Komendant Główny Policji może powierzać
przeprowadzenie kontroli komendantom wojewódzkim Policji.
Art. 24. W sprawach udzielenia, odmowy udzielenia koncesji, ograniczenia zakresu
działalności gospodarczej lub formy usług, cofania koncesji oraz kontroli
działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, nie
uregulowanych w niniejszej ustawie, stosuje się przepisy ustawy z dnia 23
grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r.
Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128,
Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107,
poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994
r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz.
426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz.
177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz.
272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96,
poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz. 677 i Nr 113, poz. 733).
Rozdział 5
Wymagania kwalifikacyjne pracowników ochrony
Art. 25. 1. Zadania ochrony osób i mienia realizowane przez wewnętrzne służby
ochrony oraz przedsiębiorców, którzy uzyskali koncesję w zakresie usług ochrony
osób i mienia, wykonują pracownicy ochrony.
2. Wykonywanie czynności określonych w art. 26 ust. 1, art. 27 ust. 1, art. 28
ust. 1 i art. 29 ust. 1 wymaga posiadania licencji:
1) pracownika ochrony fizycznej lub
2) pracownika zabezpieczenia technicznego.
3. Licencje, o których mowa w ust. 2, ustanawia się jako licencje pierwszego i
drugiego stopnia.
Art. 26. 1. Licencja pracownika ochrony fizycznej pierwszego stopnia wymagana
jest do wykonywania czynności, o których mowa w art. 3 pkt 1, przez:
1) członków specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych,
2) członków zespołów konwojujących wartości pieniężne oraz inne przedmioty
wartościowe lub niebezpieczne,
3) pracowników ochrony wykonujących bezpośrednio czynności związane z ochroną
osób,
4) osoby nadzorujące i kontrolujące pracę pracowników ochrony fizycznej nie
posiadających licencji,
5) pracowników ochrony mających prawo do czynności określonych w art. 36 ust. 1
pkt 4 i 5,
6) pracowników ochrony wykonujących zadania na obszarach, w obiektach i
urządzeniach podlegających obowiązkowej ochronie.
2. O wydanie licencji pracownika ochrony fizycznej pierwszego stopnia może
ubiegać się osoba, która:
1) ma obywatelstwo polskie,
2) ukończyła 21 lat,
3) ukończyła szkołę podstawową,
4) ma pełną zdolność do czynności prawnych, stwierdzoną własnym oświadczeniem,
5) nie była skazana prawomocnym orzeczeniem za przestępstwo umyślne,
6) ma uregulowany stosunek do służby wojskowej.
3. Licencję pracownika ochrony fizycznej pierwszego stopnia wydaje się osobie,
która spełnia warunki, o których mowa w ust. 2, oraz:
1) posiada nienaganną opinię wydaną przez komendanta komisariatu Policji
właściwego ze względu na jej miejsce zamieszkania,
2) posiada zdolność fizyczną i psychiczną do wykonywania zadań, stwierdzoną
orzeczeniem lekarskim,
3) legitymuje się dyplomem lub świadectwem szkoły lub innej placówki oświatowej,
które potwierdzają uzyskanie specjalistycznego wykształcenia, albo ukończyła
kurs pracowników ochrony pierwszego stopnia i zdała egzamin przed właściwą
komisją.
Art. 27. 1. Licencja pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia upoważnia do
wykonywania czynności, o których mowa w art. 3 pkt 1, oraz do:
1) opracowywania planu ochrony,
2) organizowania i kierowania zespołami pracowników ochrony fizycznej.
2. O wydanie licencji pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia ubiegać się
może osoba, która:
1) spełnia warunki, o których mowa w art. 26 ust. 2 pkt 1, 2, 4 i 5,
2) posiada co najmniej wykształcenie średnie.
3. Licencję pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia wydaje się osobie,
która:
1) spełnia warunki, o których mowa w art. 26 ust. 3 pkt 1 i 2,
2) legitymuje się dyplomem lub świadectwem szkoły lub innej placówki oświatowej,
które potwierdzają uzyskanie specjalistycznego wykształcenia, albo ukończyła
kurs pracowników ochrony drugiego stopnia i zdała egzamin przed właściwą
komisją.
Art. 28. 1. Licencja pracownika zabezpieczenia technicznego pierwszego stopnia
upoważnia do wykonywania czynności, o których mowa w art. 3 pkt 2.
2. O wydanie licencji pracownika zabezpieczenia technicznego pierwszego stopnia
może ubiegać się osoba, która:
1) ukończyła 18 lat,
2) spełnia warunki, o których mowa w art. 26 ust. 2 pkt 1, 4 i 5.
3. Licencję pracownika zabezpieczenia technicznego pierwszego stopnia wydaje się
osobie, która:
1) spełnia warunki, o których mowa w art. 26 ust. 3 pkt 1 i 2,
2) posiada wykształcenie zawodowe techniczne o specjalności elektronicznej,
elektrycznej, łączności, mechanicznej lub ukończyła kurs pracownika
zabezpieczenia technicznego albo została przyuczona do wymienionych zawodów na
podstawie odrębnych przepisów.
Art. 29. 1. Licencja pracownika zabezpieczenia technicznego drugiego stopnia
upoważnia do wykonywania czynności, o których mowa w art. 3 pkt 2, oraz do:
1) opracowywania projektów zabezpieczenia technicznego,
2) organizowania i kierowania zespołami pracowników zabezpieczenia technicznego.
2. O licencję pracownika zabezpieczenia technicznego drugiego stopnia może
ubiegać się osoba, która spełnia warunki, o których mowa w art. 26 ust. 2 pkt 1,
2, 4 i 5.
3. Licencję pracownika zabezpieczenia technicznego drugiego stopnia wydaje się
osobie, która:
1) spełnia warunki, o których mowa w art. 26 ust. 3 pkt 1 i 2,
2) posiada wykształcenie co najmniej średnie techniczne o specjalności
elektronicznej, elektrycznej, łączności lub mechanicznej albo stopień
specjalizacji zawodowej przyznawany na podstawie odrębnych przepisów.
Art. 30. 1. Licencje wydaje, odmawia wydania, zawiesza i cofa, w formie decyzji
administracyjnej, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby komendant
wojewódzki Policji.
2. Licencje wydaje się na czas nie określony.
3. Za wydanie licencji pobiera się opłatę.
4. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem
Finansów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i tryb wnoszenia opłaty za
wydanie licencji pracownika ochrony.
5. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzór i tryb wydawania licencji pracownika ochrony fizycznej i licencji
pracownika zabezpieczenia technicznego,
2) tryb i częstotliwość wydawania przez organy Policji opinii o pracownikach
ochrony.
Art. 31. 1. Komendant wojewódzki Policji odmawia wydania licencji, jeżeli osoba
nie spełnia warunków, o których mowa w art. 26 ust. 2 i 3, art. 27 ust. 2 i 3,
art. 28 ust. 2 i 3, art. 29 ust. 2 i 3 oraz art. 30 ust. 3.
2. Komendant wojewódzki Policji cofa licencję, jeżeli pracownik ochrony:
1) przestał spełniać warunki, o których mowa w art. 26 ust. 2 pkt 1, 4 i 5 oraz
ust. 3 pkt 1 i 2,
2) zgłosił pisemnie zaprzestanie wykonywania zadań pracownika ochrony,
3) wykonuje zadania pracownika ochrony z naruszeniem przepisów prawa stwierdzone
w trybie odrębnych przepisów.
Art. 32. 1. Komendant wojewódzki Policji, w przypadku powzięcia wiadomości o
wszczęciu postępowania karnego przeciwko pracownikowi ochrony o przestępstwo
przeciwko życiu, zdrowiu i mieniu, zawiesza prawa wynikające z licencji, do
czasu wydania prawomocnego rozstrzygnięcia w sprawie.
2. Komendant wojewódzki Policji, w przypadku powzięcia wiadomości o wszczęciu
postępowania karnego przeciwko pracownikowi ochrony o przestępstwo inne niż
wymienione w ust. 1, może zawiesić prawa wynikające z licencji do czasu wydania
prawomocnego rozstrzygnięcia w sprawie.
3. Komendant wojewódzki Policji, w przypadku zawieszenia praw wynikających z
licencji, zatrzymuje dokument stwierdzający posiadanie licencji.
4. Pracodawca jest zobowiązany do powiadomienia właściwego terytorialnie
komendanta wojewódzkiego Policji o każdym przypadku rozwiązania umowy o pracę
bez wypowiedzenia z winy pracownika ochrony, z przyczyn określonych w art. 52
Kodeksu pracy.
Art. 33. 1. Licencja wygasa z mocy prawa w przypadku niewykonywania przez
pracownika ochrony zawodu przez okres dłuższy niż 2 lata.
2. Do okresu niewykonywania przez pracownika ochrony zawodu nie wlicza się czasu
zawieszenia praw wynikających z licencji, o którym mowa w art. 32 ust. 1 i 2.
Art. 34. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Spraw
Wewnętrznych i Administracji oraz z Ministrem Finansów określi, w drodze
rozporządzenia, zasady, zakres, tryb i częstotliwość przeprowadzania badań
lekarskich i psychologicznych osób ubiegających się o wydanie licencji oraz
posiadających licencję pracownika ochrony fizycznej, jednostki uprawnione do
przeprowadzania badań oraz wzory druków stosowanych w związku z tymi badaniami,
jak również wysokość i tryb wnoszenia opłat za te badania.
Art. 35. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem
Edukacji Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje dyplomów i świadectw wydawanych przez szkoły i inne placówki
oświatowe, które potwierdzają uzyskanie specjalistycznych kwalifikacji w
zakresie ochrony osób i mienia,
2) minimalny zakres programów kursów, o których mowa w art. 26 ust. 3 pkt 3 i
art. 27 ust. 3 pkt 2, oraz zakres obowiązujących tematów egzaminów i tryb ich
składania,
3) skład komisji egzaminacyjnej i sposób przeprowadzania egzaminu.
Rozdział 6
Środki ochrony fizycznej osób i mienia
Art. 36. 1. Pracownik ochrony przy wykonywaniu zadań ochrony osób i mienia w
granicach chronionych obiektów i obszarów ma prawo do:
1) ustalania uprawnień do przebywania na obszarach lub w obiektach chronionych
oraz legitymowania osób, w celu ustalenia ich tożsamości,
2) wezwania osób do opuszczenia obszaru lub obiektu w przypadku stwierdzenia
braku uprawnień do przebywania na terenie chronionego obszaru lub obiektu albo
stwierdzenia zakłócania porządku,
3) ujęcia osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla
życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla chronionego mienia, w celu
niezwłocznego oddania tych osób Policji,
4) stosowania środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 38 ust. 2,
w przypadku zagrożenia dóbr powierzonych ochronie lub odparcia ataku na
pracownika ochrony,
5) użycia broni palnej w następujących przypadkach:
a) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie lub zdrowie
pracownika ochrony albo innej osoby,
b) przeciwko osobie, która nie zastosowała się do wezwania natychmiastowego
porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić
może życiu lub zdrowiu pracownika ochrony albo innej osoby,
c) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą odebrać broń palną
pracownikowi ochrony,
d) w celu odparcia gwałtownego bezpośredniego i bezprawnego zamachu na
ochraniane osoby, wartości pieniężne oraz inne przedmioty wartościowe lub
niebezpieczne.
2. Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający możliwie
najmniejszą szkodę osobie, przeciwko której użyto broni, i nie może zmierzać do
pozbawienia jej życia, a także narażać na niebezpieczeństwo utraty życia lub
zdrowia innych osób.
3. Broni palnej nie używa się w stosunku do kobiet o widocznej ciąży, osób,
których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, osób w podeszłym wieku oraz o
widocznej niepełnosprawności.
4. Czynności, o których mowa w ust. 1, powinny być wykonane w sposób możliwie
najmniej naruszający dobra osobiste osoby, w stosunku do której zostały podjęte.
5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb działań, o
których mowa w ust. 1 pkt 1-3.
Art. 37. Pracownik ochrony przy wykonywaniu zadań ochrony osób i mienia poza
granicami chronionych obiektów i obszarów ma prawo do:
1) wykonywania czynności, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 3,
2) użycia podczas konwojowania wartości pieniężnych oraz innych przedmiotów
wartościowych lub niebezpiecznych środków przymusu bezpośredniego, o których
mowa w art. 38 ust. 2 pkt 1-3 oraz 5 i 6, lub broni palnej, w przypadku
gwałtownego, bezprawnego zamachu na konwojowane wartości lub osoby je
ochraniające.
Art. 38. 1. Pracownik ochrony może stosować środki przymusu bezpośredniego w
przypadkach określonych w art. 36 ust. 1 pkt 4 i art. 37 pkt 2 wyłącznie wobec
osób uniemożliwiających wykonanie przez niego zadań określonych w ustawie.
2. Środkami przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 1, są:
1) siła fizyczna w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik
obrony,
2) kajdanki,
3) pałki obronne wielofunkcyjne,
4) psy obronne,
5) paralizatory elektryczne,
6) broń gazowa i ręczne miotacze gazu.
3. Pracownik ochrony może stosować środki przymusu bezpośredniego odpowiadające
potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji i niezbędne do osiągnięcia
podporządkowania się wezwaniu do określonego zachowania.
4. Środki przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 2 pkt 3-6, nie stosuje
się wobec kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje na wiek do 13
lat, osób w podeszłym wieku oraz o widocznej niepełnosprawności.
5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i
sposoby użycia środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 2.
6. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia,
rodzaje obiektów, w których mogą być stosowane paralizatory elektryczne.
Art. 39. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
i sposób postępowania pracowników ochrony przy użyciu broni palnej.
2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia,
zasady uzbrojenia specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych i warunki
przechowywania oraz ewidencjonowania broni i amunicji.
Art. 40. 1. Pracownik ochrony nosi, z zastrzeżeniem art. 41, przydzieloną broń
palną tylko wtedy, gdy występuje w umundurowaniu lub ubiorze używanym przez
specjalistyczną uzbrojoną formację ochronną.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy pracownik ochrony wykonuje
zadanie ochrony osób w miejscu publicznym.
Art. 41. Pracownik ochrony nie może nosić przy sobie broni palnej, jeżeli
wykonuje bezpośrednio zadania w zakresie utrzymania bezpieczeństwa i porządku
publicznego podczas trwania masowych imprez publicznych.
Art. 42. Pracownik ochrony podczas wykonywania zadań ochrony obszarów, obiektów
i urządzeń podlegających obowiązkowej ochronie korzysta z ochrony prawnej
przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych.
Rozdział 7
Nadzór nad specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi oraz kontrola
stanu ochrony obszarów, obiektów i urządzeń przez nie chronionych
Art. 43. 1. Komendant Główny Policji sprawuje nadzór nad działalnością
specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych, z zastrzeżeniem art. 44, w
zakresie:
1) zasad i sposobów realizacji zadań ochrony osób i mienia,
2) sposobów użycia przez pracowników tych formacji środków przymusu
bezpośredniego lub broni palnej,
3) posiadania przez pracowników ochrony niezbędnych kwalifikacji.
2. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, polega na:
1) kontroli organizacji i zasad działania, uzbrojenia, wyposażenia oraz
współpracy z innymi formacjami i służbami,
2) kontroli zgodności aktualnego stanu ochrony jednostki z planem ochrony,
3) wstępie na teren obszarów i obiektów, a także innych miejsc, w których jest
prowadzona ochrona, oraz żądaniu wyjaśnień i udostępniania bądź wglądu w
dokumentację ochronną,
4) wstępie na teren siedziby przedsiębiorcy prowadzącego działalność w zakresie
ochrony osób i mienia, w takich dniach i godzinach, w jakich jest prowadzona lub
powinna być prowadzona działalność,
5) wydawaniu pisemnych zaleceń mających na celu usunięcie stwierdzonych
nieprawidłowości i dostosowanie działalności specjalistycznej uzbrojonej
formacji ochronnej do przepisów prawa.
3. Kierownik jednostki, w skład której wchodzą obszary, obiekty i urządzenia
chronione przez specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne, lub osoba przez
niego upoważniona są obowiązani do usunięcia w terminie określonym w zaleceniu
uchybień i nieprawidłowości stwierdzonych podczas kontroli.
Art. 44. 1. Minister Obrony Narodowej, w zakresie określonym w art. 43, sprawuje
nadzór nad specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi działającymi na
terenach, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1.
2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady ochrony terenów podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych jednostek
organizacyjnych, chronionych przez specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne.
Art. 45. Przepisy art. 43 i 44 nie naruszają uprawnień właściwych ministrów,
kierowników urzędów centralnych w zakresie sprawowania przez nich nadzoru nad
działalnością wewnętrznych służb ochrony oraz pracowników przedsiębiorców
świadczących usługi ochrony osób i mienia w podległych, podporządkowanych lub
nadzorowanych jednostkach organizacyjnych.
Art. 46. 1. Funkcjonariuszowi Policji przysługuje prawo do wykonywania
czynności, o których mowa w art. 43 ust. 2, po okazaniu legitymacji służbowej i
pisemnego upoważnienia.
2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady wydawania upoważnień do kontroli oraz tryb wykonywania
czynności, o których mowa w art. 43 ust. 2.
Art. 47. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe zasady współpracy specjalistycznych uzbrojonych
formacji ochronnych z Policją, jednostkami ochrony przeciwpożarowej, obrony
cywilnej i strażami gminnymi (miejskimi).
Rozdział 8
Przepisy karne
Art. 48. Kto wbrew obowiązkowi nie zapewnia fizycznej lub technicznej ochrony
obszaru, obiektu lub urządzeń,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Art. 49. Kto prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług ochrony osób i
mienia bez wymaganej koncesji,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat.
2.
Art. 50. Pracownik ochrony, który przy wykonywaniu zadań przekroczył
upoważnienia lub nie dopełnił obowiązku, naruszając w ten sposób dobro osobiste
człowieka,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 5.
Rozdział 9
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 51. W ustawie z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach
wybuchowych (Dz. U. Nr 6, poz. 43, z 1983 r. Nr 6, poz. 35, z 1988 r. Nr 41,
poz. 324, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 88, poz.
554) w art. 14 po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
"1a. Pozwolenia na broń na okaziciela mogą być wydane również:
1) przedsiębiorcom i jednostkom organizacyjnym, którzy na podstawie odrębnych
przepisów powołali wewnętrzne służby ochrony, jeżeli broń jest im niezbędna dla
wykonania zadań tych służb wynikających z planu ochrony,
2) przedsiębiorcom, którzy uzyskali koncesje na prowadzenie działalności
gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, jeżeli broń jest im
niezbędna w zakresie i formach określonych w koncesji.
1b. Zasady uzbrojenia wewnętrznych służb ochrony oraz przedsiębiorców, o których
mowa w ust. 1a pkt 2, a także warunki przechowywania i ewidencjonowania broni i
amunicji przez te osoby określają odrębne przepisy."
Art. 52. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U.
Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr
106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i
Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60,
poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713,
z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23,
poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr
88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz. 677 i Nr 113, poz.
733) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 11:
a) w ust. 1 pkt 11 otrzymuje brzmienie:
"11) usług ochrony osób i mienia,"
b) po pkt 11 dodaje się pkt 11a w brzmieniu:
"11a) usług detektywistycznych oraz w sprawach paszportowych,";
2) w art. 22b wyrazy "w art. 11 ust. 1 pkt 2a, 3 i 11" zastępuje się wyrazami "w
art. 11 ust. 1 pkt 2a, 3 i 11a".
Art. 53. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U.
z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr
80, poz. 369, Nr 121, poz. 591 i Nr 136, poz. 703, z 1996 r. Nr 106, poz. 496
oraz z 1997 r. Nr 79, poz. 484) w art. 52 skreśla się pkt 3 i 4.
Art. 54. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem
Edukacji Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, zakres wiadomości
obowiązujących na egzaminie dla pracowników specjalistycznych uzbrojonych
formacji ochronnych, którzy na podstawie przepisów obowiązujących do dnia
wejścia w życie niniejszej ustawy uzyskali świadectwa wydane przez właściwą
terytorialnie komendę wojewódzką Policji, potwierdzające zdanie egzaminu z
zakresu znajomości pełnienia służby strażniczej z bronią.
Art. 55. 1. Zgody na powołanie Straży Przemysłowych (Portowych, Bankowych) oraz
Straży Pocztowych tracą moc po upływie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy.
2. Koncesje na działalność gospodarczą w zakresie usług ochrony osób i mienia,
po spełnieniu przez przedsiębiorcę w terminie 2 lat od dnia wejścia w życie
ustawy warunków określonych w ustawie, podlegają wymianie, w pozostałych
przypadkach trącą moc.
Art. 56. Wnioski o wydanie zgody na powołanie albo rozwiązanie Straży
Przemysłowych (Portowych, Bankowych) oraz Straży Pocztowych lub o wydanie
koncesji na świadczenie usług ochrony osób i mienia, złożone, lecz nie
rozpatrzone do dnia wejścia w życie ustawy, podlegają rozpatrzeniu w trybie i na
zasadach określonych w niniejszej ustawie.
Art. 57. Tracą moc:
1) dekret z dnia 17 października 1946 r. o Straży Pocztowej (Dz. U. Nr 59, poz.
323),
2) ustawa z dnia 31 stycznia 1961 r. o Straży Przemysłowej (Dz. U. Nr 6, poz. 42
i z 1989 r. Nr 35, poz. 192).
Art. 58. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 21 sierpnia 1997 r.
o gospodarce nieruchomościami.
(Dz. U. Nr 115, poz. 741)
DZIAŁ I
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa zasady:
1) gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz
własność gminy,
2) podziału nieruchomości,
3) scalania i podziału nieruchomości,
4) pierwokupu nieruchomości,
5) wywłaszczania nieruchomości i zwrotu wywłaszczonych nieruchomości,
6) udziału w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej,
7) wyceny nieruchomości,
8) działalności zawodowej, której przedmiotem jest gospodarowanie
nieruchomościami.
Art. 2. Ustawa nie narusza innych ustaw w zakresie dotyczącym gospodarki
nieruchomościami, a w szczególności:
1) ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców
(Dz. U. z 1996 r. Nr 54, poz. 245),
2) ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu i wymianie gruntów (Dz. U. z 1989
r. Nr 58, poz. 349, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i z 1994 r. Nr 127, poz. 627),
3) ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444, z 1992
r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 627,
z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 54, poz.
349),
4) ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami
rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504, z
1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr
54, poz. 349 i Nr 79, poz. 484),
5) ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych (Dz. U. Nr 127,
poz. 627 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775).
Art. 3. 1. Centralnym organem administracji rządowej w sprawach gospodarki
nieruchomościami, regulowanych przepisami ustawy, jest Prezes Urzędu
Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast.
2. Organem doradczym Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w sprawach
gospodarki nieruchomościami jest Państwowa Rada Nieruchomości.
3. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast powołuje i odwołuje
przewodniczącego i członków Rady, o której mowa w ust. 2, oraz ustala jej
regulamin, który określa organizację i zasady działania tej Rady.
Art. 4. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) nieruchomości gruntowej - należy przez to rozumieć grunt wraz z częściami
składowymi, z wyłączeniem budynków i lokali, jeżeli stanowią odrębny przedmiot
własności,
2) zasobie nieruchomości - należy przez to rozumieć nieruchomości stanowiące
własność Skarbu Państwa lub własność gminy, nie oddane w użytkowanie wieczyste
lub trwały zarząd, a także nie obciążone prawem użytkowania,
3) działce gruntu - należy przez to rozumieć część nieruchomości wydzieloną w
wyniku jej podziału albo scalenia i podziału, a także odrębnie położoną część
tej nieruchomości,
4) poprzednim właścicielu - należy przez to rozumieć osobę, która została
pozbawiona prawa własności nieruchomości wskutek jej wywłaszczenia albo
przejęcia na rzecz Skarbu Państwa lub na rzecz gminy na podstawie innych
tytułów,
5) planie miejscowym - należy przez to rozumieć miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego, o którym mowa w przepisach o zagospodarowaniu przestrzennym,
6) wycenie nieruchomości - należy przez to rozumieć postępowanie, w wyniku
którego dokonuje się określenia wartości nieruchomości,
7) powszechnej taksacji nieruchomości - należy przez to rozumieć wycenę
nieruchomości, w wyniku której następuje ustalenie wartości katastralnej
nieruchomości,
8) szacowaniu nieruchomości - należy przez to rozumieć czynności związane z
określaniem wartości nieruchomości,
9) właściwym organie - należy przez to rozumieć, z zastrzeżeniem art. 60,
kierownika urzędu rejonowego w odniesieniu do nieruchomości stanowiących
własność Skarbu Państwa i zarząd gminy w odniesieniu do nieruchomości
stanowiących własność gminy,
10) jednostce organizacyjnej - należy przez to rozumieć państwową lub komunalną
jednostkę organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej,
11) opłacie adiacenckiej - należy przez to rozumieć opłatę ustaloną w związku ze
wzrostem wartości nieruchomości spowodowanym budową urządzeń infrastruktury
technicznej z udziałem środków publicznych albo scaleniem i podziałem gruntów,
12) spółce - należy przez to rozumieć spółkę akcyjną lub spółkę z ograniczoną
odpowiedzialnością,
13) osobie bliskiej - należy przez to rozumieć zstępnych, wstępnych, rodzeństwo,
dzieci rodzeństwa, osoby przysposabiające i przysposobione, małżonka który nie
pozostaje we wspólności ustawowej ze sprzedającym nieruchomość lub prawo
użytkowania wieczystego oraz osobę, która pozostaje ze sprzedającym faktycznie
we wspólnym pożyciu.
Art. 5. Waloryzacji kwot należnych z tytułów określonych w ustawie dokonuje się
przy zastosowaniu wskaźników zmian cen nieruchomości ogłaszanych przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego, w drodze obwieszczeń, w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Art. 6. Celami publicznymi w rozumieniu ustawy są:
1) wydzielanie gruntów pod drogi publiczne i drogi wodne, budowa i utrzymywanie
tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego oraz kontroli ruchu
lotniczego, a także łączności publicznej i sygnalizacji,
2) budowa i utrzymywanie ciągów drenażowych przewodów i urządzeń służących do
przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej, a także innych obiektów
i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń,
3) budowa i utrzymywanie publicznych urządzeń służących do zaopatrzenia ludności
w wodę, gromadzenia, przesyłania i oczyszczania ścieków oraz utylizacji odpadów,
4) budowa oraz utrzymywanie obiektów i urządzeń służących ochronie środowiska,
zbiorników i innych urządzeń wodnych służących zaopatrzeniu w wodę, regulacji
przepływów i ochronie przed powodzią, a także regulacja i utrzymywanie wód oraz
urządzeń melioracji wodnych, będących własnością Skarbu Państwa lub gmin,
5) ochrona nieruchomości stanowiących dobra kultury w rozumieniu przepisów o
ochronie dóbr kultury,
6) budowa i utrzymywanie pomieszczeń dla urzędów organów władzy, administracji,
sądów i prokuratur, państwowych szkół wyższych, szkół publicznych, a także
publicznych: obiektów ochrony zdrowia, przedszkoli, domów opieki społecznej i
placówek opiekuńczo-wychowawczych,
7) budowa i utrzymywanie obiektów oraz urządzeń niezbędnych na potrzeby
obronności państwa i ochrony granicy państwowej, a także do zapewnienia
bezpieczeństwa publicznego, w tym budowa i utrzymywanie zakładów karnych oraz
zakładów dla nieletnich,
8) poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin stanowiących własność
Skarbu Państwa,
9) zakładanie i utrzymywanie cmentarzy,
10) inne cele publiczne określone w odrębnych ustawach.
Art. 7. Jeżeli istnieje potrzeba określenia wartości nieruchomości, wartość tę
określają rzeczoznawcy majątkowi, o których mowa w przepisach rozdziału 1 działu
V.
Art. 8. Jeżeli przy załatwianiu spraw, o których mowa w przepisach działu III,
nie istnieje możliwość zawiadomienia stron o decyzjach i innych czynnościach
organów administracji publicznej ze względu na nie ustalone adresy stron,
stosuje się art. 49 Kodeksu postępowania administracyjnego.
Art. 9. W razie wniesienia do sądu administracyjnego skargi na decyzję wydaną w
sprawach, o których mowa w przepisach działu III, organ administracji
publicznej, który wydał decyzję, wstrzymuje z urzędu jej wykonanie, z
uwzględnieniem art. 122 i 126.
DZIAŁ II
Gospodarowanie nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz
własność gminy
Rozdział 1
Zasady ogólne
Art. 10. 1. Przepisy niniejszego działu stosuje się do nieruchomości
stanowiących własność Skarbu Państwa oraz własność gminy, z wyłączeniem
nieruchomości wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, chyba
że przepisy dotyczące gospodarowania tym Zasobem stanowią inaczej. Wyłączenie
nie dotyczy art. 13 ust. 4 oraz art. 67 ust. 1.
2. Przepisy dotyczące gminy stosuje się odpowiednio do związku międzygminnego.
Art. 11. Z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów niniejszej ustawy
oraz odrębnych ustaw, organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach
gospodarowania nieruchomościami jest kierownik urzędu rejonowego, a organem
reprezentującym w tych sprawach gminę jest zarząd gminy.
Art. 12. Organy, o których mowa w art. 11, działające za Skarb Państwa i gminę,
są zobowiązane do gospodarowania nieruchomościami w sposób zgodny z zasadami
prawidłowej gospodarki.
Art. 13. 1. Z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z ustaw, nieruchomości mogą
być przedmiotem obrotu. W szczególności nieruchomości mogą być przedmiotem
sprzedaży, zamiany i zrzeczenia się, oddania w użytkowanie wieczyste, w najem
lub dzierżawę, użyczenia, oddania w trwały zarząd, a także mogą być obciążane
ograniczonymi prawami rzeczowymi, wnoszone jako wkłady niepieniężne (aporty) do
spółek, przekazywane jako wyposażenie tworzonych przedsiębiorstw państwowych
oraz jako majątek tworzonych fundacji.
2. Nieruchomość może być, z zastrzeżeniem art. 59 ust. 1, przedmiotem darowizny
na cele publiczne, a także przedmiotem darowizny dokonywanej między Skarbem
Państwa i gminą. Kierownik urzędu rejonowego może dokonać darowizny
nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa za zgodą wojewody, a zarząd
gminy w odniesieniu do nieruchomości stanowiącej własność gminy - za zgodą rady
gminy. W umowie darowizny określa się cel, na który nieruchomość jest darowana.
W przypadku niewykorzystania nieruchomości na ten cel darowizna może być
odwołana.
3. Prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej może być przedmiotem
wkładu niepieniężnego (aportu) wnoszonego do spółki.
4. Sprzedaż, zamiana, darowizna lub oddanie w użytkowanie wieczyste
nieruchomości wpisanych do rejestru zabytków, a także wnoszenie tych
nieruchomości jako wkładów niepieniężnych (aportów) do spółek, wymaga uzyskania:
1) zgody właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków działającego w imieniu
wojewody - w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa,
2) opinii właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków działającego w imieniu
wojewody - w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność gminy.
Art. 14. 1. Nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa mogą być
sprzedawane gminie za cenę obniżoną lub oddawane jej nieodpłatnie w użytkowanie
wieczyste. Nieruchomości stanowiące własność gminy mogą być sprzedawane Skarbowi
Państwa za cenę obniżoną albo oddawane mu nieodpłatnie w użytkowanie wieczyste.
2. Nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa mogą być nieodpłatnie
obciążane na rzecz gminy ograniczonymi prawami rzeczowymi. Nieruchomości
stanowiące własność gminy mogą być nieodpłatnie obciążane na rzecz Skarbu
Państwa ograniczonymi prawami rzeczowymi.
3. Nieruchomości mogą być przedmiotem zamiany między Skarbem Państwa i gminą bez
obowiązku dokonywania dopłat w przypadku różnej wartości zamienianych
nieruchomości.
4. Przepis ust. 3 stosuje się również w razie zamiany własności nieruchomości na
prawo użytkowania wieczystego lub prawa użytkowania wieczystego na własność, a
także zamiany praw użytkowania wieczystego między Skarbem Państwa a gminą.
5. Zawarcie umów, o których mowa w ust. 1-4, wymaga zgody wojewody w odniesieniu
do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa i odpowiednio zgody rady
gminy w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność gminy.
Art. 15. 1. Nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa oraz własność gminy
mogą być przedmiotem zamiany na nieruchomości stanowiące własność osób
fizycznych lub osób prawnych. W przypadku nierównej wartości zamienianych
nieruchomości stosuje się dopłatę, której wysokość jest równa różnicy wartości
zamienianych nieruchomości.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku zamiany własności
nieruchomości na prawo użytkowania wieczystego lub prawa użytkowania wieczystego
na własność.
Art. 16. 1. Państwowa lub komunalna osoba prawna może zrzec się własności lub
użytkowania wieczystego nieruchomości odpowiednio na rzecz Skarbu Państwa lub
gminy. Do zrzeczenia się tych praw stosuje się odpowiednio przepis art. 179
Kodeksu cywilnego.
2. W stosunku do nieruchomości będącej przedmiotem własności lub użytkowania
wieczystego komunalnej osoby prawnej zrzeczenie się wymaga zgody zarządu gminy,
na której terenie nieruchomość jest położona. Z chwilą zrzeczenia się
nieruchomość staje się przedmiotem własności albo przedmiotem użytkowania
wieczystego tej gminy.
Art. 17. 1. Państwowe jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej
nabywają nieruchomości na własność Skarbu Państwa, a komunalne jednostki
organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej - na własność gminy.
2. W przypadku nabycia przez państwową jednostkę organizacyjną prawa użytkowania
wieczystego ustanowionego na nieruchomości gruntowej stanowiącej własność Skarbu
Państwa, prawo to wygasa. Przepis ten stosuje się również w przypadku nabycia
przez komunalną jednostkę organizacyjną prawa użytkowania wieczystego
ustanowionego na nieruchomości gruntowej stanowiącej własność gminy.
3. Jednostki organizacyjne, o których mowa w ust. 1 i 2 uzyskują do nabytych
nieruchomości trwały zarząd z dniem ich nabycia.
Art. 18. Nieruchomości mogą być oddawane jednostkom organizacyjnym w trwały
zarząd, najem i dzierżawę oraz użyczane na cele związane z ich działalnością.
Art. 19. Sprzedaż nieruchomości i oddawanie ich w użytkowanie wieczyste,
użytkowanie, najem i dzierżawę, jeżeli są położone na obszarach:
1) morskich pasów nadbrzeżnych - wymaga porozumienia z organem administracji
rządowej właściwym w sprawach morskich,
2) terenów górniczych - wymaga, w razie braku planu miejscowego, porozumienia z
organem właściwym do udzielania koncesji na wydobywanie kopalin,
3) parków narodowych - wymaga porozumienia z dyrektorem właściwego parku
narodowego,
4) graniczących z nieruchomościami oddanymi w trwały zarząd na cele obronności i
bezpieczeństwa państwa - wymaga porozumienia z właściwym w tych sprawach
naczelnym organem administracji rządowej.
Rozdział 2
Zasoby nieruchomości
Art. 20. Tworzy się:
1) zasób nieruchomości Skarbu Państwa,
2) gminne zasoby nieruchomości.
Art. 21. Zasób nieruchomości Skarbu Państwa stanowią nieruchomości, które w dniu
wejścia w życie niniejszej ustawy stanowiły własność Skarbu Państwa i nie
znajdowały się w użytkowaniu wieczystym lub trwałym zarządzie oraz nie były
obciążone prawem użytkowania, a także nieruchomości, które po dniu wejścia w
życie ustawy:
1) zostały nabyte przez kierownika urzędu rejonowego, w drodze umowy, na
własność lub w użytkowanie wieczyste Skarbu Państwa,
2) zostały nabyte w drodze wywłaszczenia na rzecz Skarbu Państwa,
3) stały się własnością Skarbu Państwa w drodze zamiany lub darowizny albo co do
których Skarb Państwa uzyskał w tym trybie prawo użytkowania wieczystego,
4) stanowiły własność Skarbu Państwa i w stosunku do których wygasło po tym dniu
prawo użytkowania wieczystego, trwałego zarządu lub użytkowania,
5) pozostały po zlikwidowanych lub sprywatyzowanych państwowych osobach prawnych
oraz zlikwidowanych państwowych jednostkach organizacyjnych,
6) stały się własnością Skarbu Państwa wskutek zrzeczenia się,
7) zostały przejęte lub nabyte na własność Skarbu Państwa na podstawie innych
tytułów prawnych.
Art. 22. Nieruchomości stanowiące zasób nieruchomości Skarbu Państwa,
przeznaczone w planach miejscowych pod budownictwo mieszkaniowe oraz na
realizację związanych z tym budownictwem urządzeń infrastruktury technicznej,
przekazuje się gminie w drodze darowizny, na jej wniosek, jeżeli przemawia za
tym ważny interes gminy i jeżeli cele te nie są lub nie mogą być realizowane
przez Skarb Państwa. W umowie darowizny określa się cel, na który nieruchomość
jest darowana. W przypadku niewykorzystania nieruchomości na ten cel darowizna
może być odwołana.
Art. 23. 1. Zasobem nieruchomości Skarbu Państwa gospodarują, z zastrzeżeniem
art. 60, kierownicy urzędów rejonowych, a w szczególności:
1) ewidencjonują nieruchomości,
2) zapewniają wycenę tych nieruchomości,
3) sporządzają plany wykorzystania zasobu,
4) zabezpieczają nieruchomości przed uszkodzeniem lub zniszczeniem,
5) wykonują czynności związane z naliczaniem należności za nieruchomości
udostępniane z zasobu oraz prowadzą windykację tych należności,
6) współpracują z innymi organami, które na mocy odrębnych przepisów gospodarują
nieruchomościami Skarbu Państwa, a także z właściwymi gminami,
7) zbywają nieruchomości wchodzące w skład zasobu,
8) podejmują czynności w postępowaniu sądowym w sprawach o własność lub inne
prawa rzeczowe na nieruchomości, o roszczenia ze stosunku najmu lub dzierżawy, o
stwierdzenie nabycia spadku, o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości
przez zasiedzenie oraz o wpis w księdze wieczystej lub o założenie księgi
wieczystej.
2. Realizacja zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 1-6, może być powierzana
zarządcom nieruchomości, o których mowa w przepisach rozdziału 3 działu V.
Art. 24. 1. Gminny zasób nieruchomości stanowią nieruchomości, które w dniu
wejścia w życie niniejszej ustawy stanowiły własność gminy i nie znajdowały się
w użytkowaniu wieczystym lub trwałym zarządzie oraz nie były obciążone prawem
użytkowania, w tym nieruchomości nabyte na podstawie przepisów ustawy z dnia 10
maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i
ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, Nr 43, poz. 253 i
Nr 92, poz. 541, z 1991 r. Nr 34, poz. 151, z 1992 r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r.
Nr 40, poz. 180, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 65, poz. 285, z 1996 r. Nr 23, poz.
102 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43). Gminny zasób nieruchomości
stanowią również nieruchomości, które po dniu wejścia w życie ustawy:
1) zostały nabyte, w drodze umowy, na własność lub w użytkowanie wieczyste
gminy,
2) zostały nabyte w drodze wywłaszczenia na rzecz gminy,
3) stały się własnością gminy w drodze zamiany lub darowizny albo co do których
gmina uzyskała w tym trybie prawo użytkowania wieczystego,
4) stanowiły własność gminy i w stosunku do których po tym dniu wygasło prawo
użytkowania wieczystego, trwałego zarządu lub użytkowania,
5) pozostały po zlikwidowanych lub sprywatyzowanych komunalnych osobach prawnych
oraz zlikwidowanych komunalnych jednostkach organizacyjnych,
6) stały się własnością gminy na skutek zrzeczenia się,
7) zostały nabyte w drodze pierwokupu,
8) zostały nabyte w drodze podziałów oraz scaleń i podziałów,
9) zostały przejęte na własność gminy na podstawie innych tytułów prawnych.
2. Na cele rozwojowe gmin i zorganizowanej działalności inwestycyjnej, a w
szczególności na realizację budownictwa mieszkaniowego oraz związanych z tym
budownictwem urządzeń infrastruktury technicznej, a także na realizację innych
celów publicznych mogą być wykorzystywane gminne zasoby nieruchomości.
3. Podstawą tworzenia gminnych zasobów nieruchomości są studia uwarunkowań i
kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin uchwalane na podstawie przepisów
ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89,
poz. 415, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 111, poz. 726).
Art. 25. 1. Gminnym zasobem nieruchomości gospodaruje zarząd gminy.
2. Gospodarowanie zasobem polega w szczególności na wykonywaniu czynności, o
których mowa w art. 23 ust. 1, a ponadto na przygotowywaniu opracowań
geodezyjno-prawnych i projektowych, dokonywaniu podziałów oraz scaleń i
podziałów nieruchomości, a także wyposażaniu ich, w miarę możliwości, w
niezbędne urządzenia infrastruktury technicznej.
3. Wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 2, z wyłączeniem czynności
wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 7 i 8, może być powierzane zarządcom
nieruchomości, o których mowa w przepisach rozdziału 3 działu V.
Art. 26. 1. Granice między nieruchomościami nabywanymi na własność Skarbu
Państwa lub na własność gminy przyjmuje się według istniejącego stanu prawnego,
a jeżeli stanu takiego nie można stwierdzić, według stanu uwidocznionego w
katastrze nieruchomości.
2. W razie sporu co do przebiegu linii granicznych, o których mowa w ust. 1, nie
wstrzymuje się czynności związanych z nabyciem nieruchomości, co nie wyłącza
roszczeń pomiędzy właścicielami nieruchomości, których granice zostały ustalone
w sposób, o którym mowa w ust. 1.
Rozdział 3
Sprzedaż i oddawanie w użytkowanie wieczyste
Art. 27. Sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste
nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego.
Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego
prawa w drodze umowy wymaga wpisu w księdze wieczystej.
Art. 28. 1. Sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste
nieruchomości gruntowej następuje w drodze przetargu lub w drodze
bezprzetargowej, stosownie do przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.
2. Warunki zbycia nieruchomości w drodze przetargu obwieszcza się w ogłoszeniu o
przetargu. Warunki zbycia nieruchomości w drodze bezprzetargowej ustala się w
rokowaniach przeprowadzanych z nabywcą.
3. Protokół z przeprowadzonego przetargu oraz protokół z rokowań przy zbyciu w
drodze bezprzetargowej stanowią podstawę do zawarcia umowy.
Art. 29. 1. W umowie o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste
ustala się okres użytkowania wieczystego zależnie od celu, na który nieruchomość
gruntowa zostaje oddana w użytkowanie wieczyste, oraz określa się sposób
korzystania z nieruchomości, stosownie do art. 236 i art. 239 Kodeksu cywilnego.
2. Jeżeli przedmiotem umowy o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie
wieczyste jest nieruchomość wpisana do rejestru zabytków, przy określaniu
sposobu korzystania z tej nieruchomości można nałożyć, w razie potrzeby, na
nabywcę obowiązek odbudowy lub remontu położonych na niej zabytkowych obiektów
budowlanych, w terminie określonym w umowie.
Art. 30. Postanowienia umowy o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie
wieczyste dotyczące sposobu korzystania z tej nieruchomości podlegają ujawnieniu
w księdze wieczystej.
Art. 31. Oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej zabudowanej
następuje z równoczesną sprzedażą położonych na tej nieruchomości budynków i
innych urządzeń.
Art. 32. 1. Nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być
sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu.
2. Z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wygasa, z mocy prawa,
uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego.
3. W odniesieniu do nieruchomości gruntowej oddanej w użytkowanie wieczyste
przeniesienie własności tej nieruchomości, w drodze umowy, między Skarbem
Państwa a gminą może nastąpić za powiadomieniem jej użytkownika wieczystego.
Art. 33. 1. Użytkowanie wieczyste wygasa z upływem okresu ustalonego w umowie
albo przez rozwiązanie umowy przed upływem tego okresu.
2. W razie wygaśnięcia użytkowania wieczystego na skutek upływu okresu
ustalonego w umowie albo na skutek rozwiązania umowy przed upływem tego okresu,
użytkownikowi wieczystemu przysługuje wynagrodzenie za wzniesione przez niego
lub nabyte na własność budynki i inne urządzenia. Wynagrodzenie powinno być
równe wartości tych budynków i urządzeń określonej na dzień wygaśnięcia
użytkowania wieczystego. Za budynki i inne urządzenia wzniesione wbrew
postanowieniom umowy wynagrodzenie nie przysługuje.
3. Właściwy organ może żądać rozwiązania umowy użytkowania wieczystego przed
upływem ustalonego okresu stosownie do art. 240 Kodeksu cywilnego, jeżeli
użytkownik wieczysty korzysta z tej nieruchomości w sposób sprzeczny z ustalonym
w umowie, a w szczególności jeżeli nie zabudował jej w ustalonym terminie. W
razie rozwiązania umowy zwraca się pierwszą opłatę wniesioną z tytułu
użytkowania wieczystego oraz sumę opłat rocznych wniesionych z tego tytułu za
nie wykorzystany okres użytkowania wieczystego. Opłaty te podlegają waloryzacji.
Maksymalna wysokość kwoty podlegającej zwrotowi nie może przekraczać wartości
prawa użytkowania wieczystego określonej na dzień rozwiązania umowy.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do użytkowania wieczystego nabytego
w inny sposób niż w drodze umowy zawartej w formie aktu notarialnego.
Art. 34. 1. W przypadku zbywania nieruchomości osobom fizycznym i prawnym
pierwszeństwo w ich nabyciu przysługuje osobie, która spełnia jeden z
następujących warunków:
1) przysługuje jej roszczenie o nabycie nieruchomości z mocy niniejszej ustawy
lub odrębnych przepisów,
2) jest poprzednim właścicielem zbywanej nieruchomości lub następcą prawnym tego
właściciela, jego adres jest znany, a nieruchomość została przejęta przed dniem
5 grudnia 1990 r.,
3) jest najemcą lokalu mieszkalnego, a najem został nawiązany przed dniem 12
listopada 1994 r. na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale.
2. W przypadku zbiegu uprawnień do pierwszeństwa w nabyciu, stosuje się
kolejność wymienioną w ust. 1.
3. Zbycie nieruchomości nie może nastąpić, jeżeli toczy się postępowanie
administracyjne dotyczące prawidłowości nabycia nieruchomości przez Skarb
Państwa lub gminę.
4. Osoby, o których mowa w ust. 1, zawiadamia się na piśmie o przeznaczeniu
nieruchomości do zbycia oraz o przysługującym im pierwszeństwie w nabyciu tej
nieruchomości, pod warunkiem złożenia wniosków o nabycie w terminie określonym w
zawiadomieniu. Termin ten nie może być krótszy niż 21 dni od dnia otrzymania
zawiadomienia. Przy doręczaniu zawiadomień stosuje się przepisy Kodeksu
postępowania administracyjnego.
5. Osoby, o których mowa w ust. 1, korzystają z pierwszeństwa w nabyciu
nieruchomości, jeżeli złożą oświadczenie, że wyrażają zgodę na cenę ustaloną w
sposób określony w ustawie.
6. Wojewoda w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa,
a rada gminy w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność gminy, mogą
przyznać, odpowiednio w drodze zarządzenia lub uchwały, pierwszeństwo w
nabywaniu lokali ich najemcom lub dzierżawcom, z zastrzeżeniem art. 60.
Art. 35. 1. Właściwy organ sporządza i podaje do publicznej wiadomości wykaz
nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, do oddania w użytkowanie wieczyste,
użytkowanie, najem lub dzierżawę. Wykaz ten wywiesza się na okres 21 dni w
siedzibie urzędu rejonowego lub urzędu gminy, a ponadto informację o wywieszeniu
tego wykazu podaje się do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty w
danej miejscowości.
2. W wykazie, o którym mowa w ust. 1, określa się odpowiednio:
1) oznaczenie nieruchomości według księgi wieczystej oraz katastru
nieruchomości,
2) powierzchnię nieruchomości,
3) opis nieruchomości,
4) przeznaczenie nieruchomości w planie miejscowym i sposób jej
zagospodarowania,
5) termin zagospodarowania nieruchomości,
6) cenę nieruchomości,
7) wysokość stawek procentowych opłat z tytułu użytkowania wieczystego,
8) wysokość opłat z tytułu użytkowania, najmu lub dzierżawy,
9) termin wnoszenia opłat,
10) zasady aktualizacji opłat,
11) informacje o przeznaczeniu do sprzedaży, do oddania w użytkowanie wieczyste,
użytkowanie, najem lub dzierżawę.
3. Ustanawianie odrębnej własności lokali w domach wielolokalowych, wchodzących
w skład nieruchomości, następuje na zasadach określonych w ustawie z dnia 24
czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr 85, poz. 388 i z 1997 r. Nr 106,
poz. 682).
Art. 36. W przypadku naruszenia przez właściwy organ przepisów art. 34 ust. 1-5
Skarb Państwa i gmina ponoszą odpowiedzialność na zasadach ogólnych.
Rozdział 4
Przetargi na zbycie nieruchomości
Art. 37. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, nieruchomości są sprzedawane lub
oddawane w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu.
2. Nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli:
1) jest zbywana na rzecz osoby, której przysługuje pierwszeństwo w jej nabyciu,
stosownie do art. 34,
2) zbycie następuje między Skarbem Państwa a gminą,
3) jest zbywana na zasadach, o których mowa w art. 68 ust. 1 pkt 2,
4) zbycie następuje w drodze zamiany lub darowizny,
5) sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego,
6) przedmiotem zbycia są części nieruchomości, niezbędne do poprawienia warunków
zagospodarowania nieruchomości przyległej, stanowiącej własność lub oddanej w
użytkowanie wieczyste osobie, która zamierza te części nabyć, jeżeli nie mogą
być zbyte jako odrębne nieruchomości,
7) ma stanowić wkład niepieniężny (aport) do spółki albo wyposażenie nowo
tworzonej państwowej lub komunalnej osoby prawnej, lub majątek tworzonej
fundacji.
3. Wojewoda - w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu
Państwa, a rada gminy - w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność
gminy, odpowiednio w drodze zarządzenia lub uchwały, mogą zwolnić z obowiązku
zbycia w drodze przetargu nieruchomości przeznaczone pod budownictwo
mieszkaniowe, na realizację urządzeń infrastruktury technicznej lub innych celów
publicznych, jeżeli cele te będą realizowane przez podmioty, dla których są
celami statutowymi, i których dochody przeznacza się w całości na działalność
statutową. Przepis ten stosuje się również, gdy sprzedaż nieruchomości następuje
na rzecz osoby, która dzierżawi nieruchomość na podstawie umowy zawartej co
najmniej na 10 lat, jeżeli nieruchomość ta została zabudowana na podstawie
zezwolenia na budowę.
Art. 38. 1. Przetarg ogłasza, organizuje i przeprowadza właściwy organ.
2. Ogłoszenie o przetargu podaje się do publicznej wiadomości nie wcześniej niż
po upływie okresu wywieszenia wykazu nieruchomości oraz terminu wyznaczonego w
zawiadomieniu o przeznaczeniu nieruchomości do zbycia, o którym mowa w art. 34
ust. 4. W ogłoszeniu o przetargu podaje się informacje zamieszczone w wykazie
oraz czas, miejsce i warunki przetargu. Ogłoszenie o przetargu wywiesza się w
siedzibie urzędu rejonowego albo urzędu gminy, a ponadto informację o ogłoszeniu
przetargu podaje się do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty w
danej miejscowości.
3. Przed ogłoszeniem o przetargu rozpatruje się wnioski osób uprawnionych do
nabycia nieruchomości w drodze bezprzetargowej. W przypadku pozytywnego
rozpatrzenia wniosku, informacji o nieruchomości, której ten wniosek dotyczy,
nie zamieszcza się w ogłoszeniu o przetargu.
Art. 39. 1. Jeżeli pierwszy przetarg zakończył się wynikiem negatywnym,
przeprowadza się przetarg drugi, w którym właściwy organ może obniżyć cenę
wywoławczą nieruchomości ustaloną przy ogłaszaniu pierwszego przetargu,
stosowanie do art. 67 ust. 2 pkt 2.
2. Jeżeli drugi przetarg zakończył się wynikiem negatywnym, właściwy organ nie
ma obowiązku organizowania dalszych przetargów, a nieruchomość może być zbyta w
drodze rokowań za cenę ustaloną w tych rokowaniach.
Art. 40. 1. Przetarg przeprowadza się w formie:
1) przetargu ustnego nieograniczonego,
2) przetargu ustnego ograniczonego,
3) przetargu pisemnego nieograniczonego,
4) przetargu pisemnego ograniczonego.
2. Przetarg ustny ma na celu uzyskanie najwyższej ceny. Przetarg pisemny ma celu
wybór najkorzystniejszej oferty.
3. O zastosowanej formie przetargu decyduje jego organizator.
Art. 41. 1. Organizator przetargu jest obowiązany zawiadomić osobę ustaloną jako
nabywca nieruchomości o miejscu i terminie zawarcia umowy sprzedaży lub oddania
w użytkowanie wieczyste nieruchomości, najpóźniej w ciągu 21 dni od dnia
rozstrzygnięcia przetargu. Wyznaczony termin nie może być krótszy niż 7 dni od
dnia doręczenia zawiadomienia.
2. Jeżeli osoba ustalona jako nabywca nieruchomości nie stawi się bez
usprawiedliwienia w miejscu i w terminie podanym w zawiadomieniu, o którym mowa
w ust. 1, organizator przetargu może odstąpić od zawarcia umowy, a wpłacone
wadium nie podlega zwrotowi. W zawiadomieniu zamieszcza się informację o tym
uprawnieniu.
Art. 42. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i
tryb przeprowadzania przetargów na nieruchomości.
Rozdział 5
Oddawanie w trwały zarząd
Art. 43. 1. Trwały zarząd jest formą prawną władania nieruchomością przez
państwową lub komunalną jednostkę organizacyjną nie posiadającą osobowości
prawnej.
2. Jednostka organizacyjna ma prawo, z zastrzeżeniem ust. 6, korzystania z
nieruchomości oddanej w trwały zarząd, a w szczególności do:
1) korzystania z nieruchomości w celu prowadzenia działalności należącej do
zakresu jej działania,
2) zabudowy, odbudowy, rozbudowy, nadbudowy, przebudowy lub modernizacji obiektu
budowlanego na nieruchomości, zgodnie z przepisami Prawa budowlanego, za zgodą
organu nadzorującego,
3) oddania, za zgodą organu nadzorującego, nieruchomości lub jej części w najem,
dzierżawę albo jej użyczenia w drodze umowy zawartej na okres nie dłuższy niż
czas, na który został ustanowiony trwały zarząd, z równoczesnym zawiadomieniem
właściwego organu, jeżeli umowa jest zawierana na okres do 3 lat, lub za zgodą
właściwego organu, jeżeli umowa jest zawierana na okres powyżej 3 lat.
3. Nieruchomości oddane w trwały zarząd ministerstwom, urzędom centralnym i
urzędom wojewódzkim mogą być oddawane w najem, dzierżawę lub użyczenie za zgodą
Prezesa Rady Ministrów albo upoważnionego przez niego ministra.
4. Jednostka organizacyjna ma prawo wypowiedzenia, za zgodą organu
nadzorującego, każdej umowy najmu, dzierżawy i użyczenia nieruchomości lub jej
części, obciążających nieruchomość objętą trwałym zarządem, z zachowaniem
trzymiesięcznego terminu wypowiedzenia.
5. Nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa oddaje się w trwały zarząd
państwowej jednostce organizacyjnej, a nieruchomości stanowiące własność gminy -
komunalnej jednostce organizacyjnej.
6. Wojewoda lub rada gminy mogą ustalić, odpowiednio w drodze zarządzenia lub
uchwały, szczegółowe warunki korzystania z nieruchomości przez jednostki
organizacyjne, o których mowa w ust. 1.
Art. 44. 1. Trwały zarząd ustanawia się na czas nie oznaczony lub na czas
oznaczony.
2. Z wnioskiem o ustanowienie trwałego zarządu występuje jednostka
organizacyjna.
Art. 45. 1. Trwały zarząd na rzecz jednostki organizacyjnej ustanawia właściwy
organ, w drodze decyzji, z zastrzeżeniem art. 60.
2. Decyzja o ustanowieniu trwałego zarządu powinna zawierać:
1) nazwę i siedzibę jednostki organizacyjnej, na rzecz której jest ustanawiany
trwały zarząd,
2) oznaczenie nieruchomości według księgi wieczystej oraz według katastru
nieruchomości,
3) powierzchnię oraz opis nieruchomości,
4) przeznaczenie nieruchomości w planie miejscowym i sposób jej
zagospodarowania,
5) cel, na jaki nieruchomość została oddana w trwały zarząd,
6) termin zagospodarowania nieruchomości,
7) cenę nieruchomości i opłatę z tytułu trwałego zarządu,
8) możliwość aktualizacji opłaty z tytułu trwałego zarządu,
9) czas, na który trwały zarząd został ustanowiony.
3. Objęcie nieruchomości w trwały zarząd następuje na podstawie protokółu
zdawczo-odbiorczego.
Art. 46. 1. Trwały zarząd wygasa z upływem okresu, na który został ustanowiony,
albo na skutek wydania decyzji właściwego organu o jego wygaśnięciu.
2. Właściwy organ może z urzędu wydać decyzję o wygaśnięciu trwałego zarządu w
odniesieniu do nieruchomości lub jej części w razie stwierdzenia, że:
1) nieruchomość nie została zagospodarowana zgodnie z decyzją o ustanowieniu
trwałego zarządu,
2) jednostka organizacyjna nie zawiadomiła właściwego organu o oddaniu
nieruchomości w najem, dzierżawę albo o użyczeniu lub nie uzyskała zgody, o
której mowa w art. 43 ust. 2 pkt 3,
3) nieruchomość jest wykorzystywana niezgodnie z jej przeznaczeniem w planie
miejscowym,
4) sposób korzystania z nieruchomości pogarsza stan środowiska w stopniu
zagrażającym życiu, zdrowiu lub mieniu,
5) przeznaczenie nieruchomości w planie miejscowym uległo zmianie, która nie
pozwala na dalsze wykorzystywanie nieruchomości lub jej części w dotychczasowy
sposób, a jednostka organizacyjna nie ma możliwości zmiany sposobu
wykorzystywania nieruchomości,
6) nieruchomość stała się zbędna na cel określony w decyzji o ustanowieniu
trwałego zarządu.
3. Wygaśnięcie trwałego zarządu jest równoznaczne z wypowiedzeniem umów najmu,
dzierżawy lub użyczenia z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia,
jeżeli nieruchomość, w stosunku do której wygasł trwały zarząd, była wynajęta,
wydzierżawiona lub użyczona.
4. Decyzja o wygaśnięciu trwałego zarządu przysługującego jednostkom
organizacyjnym:
1) resortu obrony narodowej - wymaga zgody wojewody, wydanej w porozumieniu z
Ministrem Obrony Narodowej,
2) resortu spraw wewnętrznych i administracji - wymaga zgody wojewody, wydanej w
porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji,
3) resortu sprawiedliwości - wymaga zgody wojewody, wydanej w porozumieniu z
Ministrem Sprawiedliwości,
4) Urzędowi Ochrony Państwa - wymaga zgody wojewody, wydanej w porozumieniu
Szefem Urzędu Ochrony Państwa.
Art. 47. 1. Jednostka organizacyjna sprawująca trwały zarząd może zgłosić
właściwemu organowi wniosek o wydanie decyzji o wygaśnięciu tego zarządu do
całej nieruchomości lub jej części, jeżeli stała się dla niej zbędna. Złożenie
wniosku powinno być poprzedzone uzyskaniem zgody organu nadzorującego jednostkę
organizacyjną.
2. Właściwy organ wydaje decyzję o wygaśnięciu trwałego zarządu, na wniosek
jednostki organizacyjnej, po uzyskaniu możliwości zagospodarowania
nieruchomości, w ciągu 18 miesięcy od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w
ust. 1.
3. W sprawach, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisu art. 46 ust. 4.
Art. 48. 1. Właściwy organ może orzec, w drodze decyzji, o przekazaniu trwałego
zarządu między jednostkami organizacyjnymi na ich wniosek, złożony za zgodą
organów nadzorujących te jednostki.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, orzeka się o wygaśnięciu trwałego zarządu,
dotychczas sprawowanego przez jednostkę organizacyjną, i jego ustanowieniu na
rzecz jednostki organizacyjnej wnioskującej o przekazanie. W sprawach tych
stosuje się przepis art. 45 ust. 3.
Art. 49. 1. Likwidacja jednostki organizacyjnej sprawującej trwały zarząd
nieruchomości powoduje, z zastrzeżeniem ust. 2, jego wygaśnięcie.
2. Jeżeli likwidacja jednostki organizacyjnej następuje w wyniku przekształceń
organizacyjnych, trwały zarząd przechodzi na następcę prawnego tej jednostki.
Organ likwidujący może zgłosić właściwemu organowi wniosek o wydanie decyzji o
wygaśnięciu trwałego zarządu.
Art. 50. Do trwałego zarządu w sprawach nie uregulowanych w ustawie stosuje się
odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego o użytkowaniu.
Rozdział 6
Przekazywanie nieruchomości na cele szczególne
Art. 51. 1. Państwowa osoba prawna oraz państwowa jednostka organizacyjna, z
dniem ich utworzenia, są wyposażane w nieruchomości niezbędne do ich
działalności odpowiednio przez Ministra Skarbu Państwa, organ założycielski lub
przez organ nadzorujący.
2. Wyposażenie polega na przeniesieniu na rzecz państwowej osoby prawnej
własności nieruchomości albo oddaniu jej nieruchomości gruntowej w użytkowanie
wieczyste lub na oddaniu państwowej jednostce organizacyjnej nieruchomości w
trwały zarząd.
3. Na wyposażenie, o którym mowa w ust. 1, przeznacza się nieruchomości z zasobu
nieruchomości Skarbu Państwa.
4. Przy wyposażaniu państwowych osób prawnych przeniesienie własności
nieruchomości następuje nieodpłatnie oraz nie pobiera się pierwszej opłaty z
tytułu użytkowania wieczystego.
Art. 52. Na wniosek Ministra Skarbu Państwa, organu założycielskiego lub organu
nadzorującego kierownik urzędu rejonowego wskazuje nieruchomości, które mogą być
przeznaczone na wyposażenie państwowej osoby prawnej lub państwowej jednostki
organizacyjnej.
Art. 53. 1. Minister Skarbu Państwa lub organ założycielski w akcie o utworzeniu
państwowej osoby prawnej rozstrzyga o wyposażeniu tej osoby w nieruchomości, o
których mowa w art. 52.
2. Minister Skarbu Państwa lub organ założycielski, wykonując ustalenia zawarte
w akcie o utworzeniu państwowej osoby prawnej, przenosi na państwową osobę
prawną własność nieruchomości lub oddaje tej osobie nieruchomości gruntowe w
użytkowanie wieczyste w drodze umowy zawartej w formie aktu notarialnego.
Art. 54. 1. Organ nadzorujący w akcie o utworzeniu państwowej jednostki
organizacyjnej wyposaża tę jednostkę w nieruchomości, o których mowa w art. 52.
2. Kierownik urzędu rejonowego, wykonując ustalenia zawarte w akcie o utworzeniu
państwowej jednostki organizacyjnej, oddaje tej jednostce nieruchomości w trwały
zarząd w drodze decyzji.
Art. 55. W razie gdy państwowe osoby prawne albo państwowe jednostki
organizacyjne są tworzone w wyniku podziału istniejących osób prawnych lub
jednostek organizacyjnych, nie stosuje się przepisów art. 52, jeżeli wyposażenie
dotyczy nieruchomości, do których prawa przysługiwały osobom lub jednostkom
ulegającym podziałowi.
Art. 56. Przy tworzeniu komunalnych osób prawnych lub komunalnych jednostek
organizacyjnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 51 i 53-55, z tym że na
wyposażenie tych osób lub jednostek zarząd gminy przeznacza nieruchomości z
gminnego zasobu nieruchomości.
Art. 57. 1. Prawa do nieruchomości, które pozostały po zlikwidowanej lub
sprywatyzowanej państwowej osobie prawnej, przechodzą z mocy prawa na rzecz
Skarbu Państwa odpowiednio z dniem likwidacji lub z dniem zakończenia
prywatyzacji.
2. O sposobie zagospodarowania tych nieruchomości rozstrzyga Minister Skarbu
Państwa lub organ założycielski.
3. Jeżeli Minister Skarbu Państwa lub organ założycielski nie zagospodarował
nieruchomości, o których mowa w ust. 1, przekazuje je protokólarnie do zasobu
nieruchomości Skarbu Państwa.
4. W razie likwidacji lub prywatyzacji komunalnej osoby prawnej stosuje się
odpowiednio ust. 1-3, z tym że nieruchomości, które nie zostały zagospodarowane,
zarząd gminy włącza protokólarnie do gminnego zasobu nieruchomości.
5. Nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa, w stosunku do których
trwały zarząd wygasł na skutek likwidacji jednostki organizacyjnej, z
zastrzeżeniem przepisu art. 49 ust. 2, organ nadzorujący przekazuje
protokólarnie do zasobu nieruchomości Skarbu Państwa, a jeżeli nieruchomości
stanowią własność gminy, organ nadzorujący włącza je protokólarnie do gminnego
zasobu nieruchomości.
Art. 58. 1. Nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa mogą być wnoszone
jako wkład niepieniężny (aport) do spółki przez Ministra Skarbu Państwa, w
drodze umowy zawartej w formie aktu notarialnego.
2. W przypadku wnoszenia nieruchomości jako wkładu niepieniężnego (aportu) do
spółki, stosuje się odpowiednio przepis art. 52.
Art. 59. 1. Minister Skarbu Państwa może wyposażyć fundację lub dokonać
darowizny nieruchomości z zasobu Skarbu Państwa na rzecz fundacji prowadzącej
działalność, o której mowa w art. 68 ust. 1 pkt 2. W umowie darowizny określa
się cel, na który nieruchomość jest darowana. W przypadku niewykorzystania
nieruchomości na ten cel darowizna może być odwołana.
2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 51
ust. 2 i 4 oraz art. 52.
Art. 60. 1. Gospodarka nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa, na
potrzeby statutowe Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu, Kancelarii Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej i Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Trybunału
Konstytucyjnego, Rzecznika Praw Obywatelskich, Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu
Administracyjnego, Najwyższej Izby Kontroli, Krajowej Rady Radiofonii i
Telewizji, Krajowego Biura Wyborczego oraz Państwowej Inspekcji Pracy, a także
ministerstw, urzędów centralnych i urzędów wojewódzkich - należy do Ministra
Spraw Wewnętrznych i Administracji.
2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji oddaje nieodpłatnie, w drodze
decyzji, jednostkom organizacyjnym, o których mowa w ust. 1, w trwały zarząd
nieruchomości stanowiące zasób nieruchomości Skarbu Państwa, po uprzednim
zawarciu porozumienia z kierownikiem urzędu rejonowego, określającego
nieruchomości, które mają być z zasobu oddane tym jednostkom.
3. Jeżeli nieruchomości oddane w trwały zarząd jednostkom organizacyjnym, o
których mowa w ust. 1, stały się im zbędne, Minister Spraw Wewnętrznych i
Administracji, po uprzednim wydaniu decyzji o wygaśnięciu tego zarządu,
zawiadamia kierownika urzędu rejonowego o ich przekazaniu do zasobu
nieruchomości Skarbu Państwa. Przepisy art. 46 i 47 stosuje się odpowiednio.
4. W razie likwidacji lub przekształcenia jednostek, o których mowa w ust. 1,
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji rozstrzyga, w terminie 6 miesięcy od
zakończenia likwidacji lub przekształcenia, o sposobie zagospodarowania
nieruchomości będących w trwałym zarządzie tych jednostek. Po upływie tego
terminu nie zagospodarowane nieruchomości przekazuje się do zasobu nieruchomości
Skarbu Państwa.
Art. 61. 1. Przedstawicielstwom dyplomatycznym lub urzędom konsularnym państw
obcych oraz innym przedstawicielstwom i instytucjom zrównanym z nimi w zakresie
przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów międzynarodowych lub
powszechnie obowiązujących zwyczajów międzynarodowych nieruchomości Skarbu
Państwa mogą być, na zasadzie wzajemności, sprzedawane lub oddawane w
użytkowanie wieczyste, użytkowanie, dzierżawę lub najem.
2. Umowy z przedstawicielstwami, o których mowa w ust. 1, zawiera Minister Spraw
Wewnętrznych i Administracji.
3. Gmina jest obowiązana wskazać i przenieść własność nieruchomości na rzecz
Skarbu Państwa, jeżeli jest ona niezbędna na cele, o których mowa w ust. 1.
Umowę przeniesienia własności nieruchomości do zasobu Skarbu Państwa zawiera z
gminą kierownik urzędu rejonowego w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych
i Administracji.
4. W sprawach nie uregulowanych w ust. 1-3 stosuje się odpowiednio przepis art.
60 ust. 3 i 4.
Rozdział 7
Ustalanie sposobu i terminów zagospodarowania nieruchomości gruntowych
Art. 62. 1. W umowie o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste
ustala się sposób i termin jej zagospodarowania, w tym termin zabudowy, zgodnie
z celem, na który nieruchomość gruntowa została oddana w użytkowanie wieczyste.
2. Jeżeli sposób zagospodarowania nieruchomości gruntowej polega na jej
zabudowie, ustala się termin rozpoczęcia lub termin zakończenia zabudowy.
3. Za rozpoczęcie zabudowy uważa się wybudowanie fundamentów, a za zakończenie
zabudowy wybudowanie budynku w stanie surowym zamkniętym.
4. Termin, o którym mowa w ust. 1, może być przedłużony na wniosek użytkownika
wieczystego, jeżeli nie mógł być dotrzymany z przyczyn niezależnych od
użytkownika.
Art. 63. 1. W razie niedotrzymania ustalonych terminów zagospodarowania
nieruchomości gruntowej właściwy organ może wyznaczyć termin dodatkowy.
2. W przypadku niedotrzymania terminów, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 62,
mogą być ustalone dodatkowe opłaty roczne obciążające użytkownika wieczystego,
niezależnie od opłat z tytułu użytkowania wieczystego, ustalonych stosownie do
przepisów rozdziału 8 działu II.
3. Wysokość dodatkowej opłaty rocznej, o której mowa w ust. 2, wynosi 10%
wartości nieruchomości gruntowej określonej na dzień ustalenia opłaty za
pierwszy rok, po bezskutecznym upływie terminu jej zagospodarowania, ustalonego
w umowie lub decyzji. Za każdy następny rok opłata podlega zwiększeniu o dalsze
10% tej wartości.
4. Opłaty, o których mowa w ust. 2, ustala właściwy organ w drodze decyzji.
Art. 64. 1. Obowiązek ponoszenia dodatkowych opłat rocznych powstaje z dniem 1
stycznia roku następującego po bezskutecznym upływie terminów zagospodarowania
nieruchomości gruntowej ustalonych w umowie lub decyzji.
2. Opłaty za dany rok wnosi się w terminie do dnia 31 marca każdego roku.
Art. 65. 1. Nie pobiera się dodatkowych opłat rocznych w razie:
1) niewybudowania urządzeń infrastruktury technicznej na obszarze, na którym
nieruchomość gruntowa jest położona, jeżeli do wybudowania tych urządzeń był
zobowiązany właściwy organ, a ich brak uniemożliwiałby korzystanie z obiektów,
do których wybudowania został zobowiązany użytkownik wieczysty na podstawie
umowy lub decyzji,
2) złożenia do właściwego organu wniosku o rozwiązanie umowy o oddanie
nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, stosuje się przepis art. 33 ust.
3.
Art. 66. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do trwałego
zarządu.
Rozdział 8
Ceny, opłaty i rozliczenia za nieruchomości
Art. 67. 1. Cenę nieruchomości ustala się na podstawie jej wartości określonej
przez rzeczoznawcę majątkowego.
2. Przy sprzedaży nieruchomości w drodze przetargu stosuje się następujące
zasady ustalania cen:
1) cenę wywoławczą w pierwszym przetargu ustala się w wysokości nie niższej niż
wartość nieruchomości,
2) cenę wywoławczą w drugim przetargu można ustalić w wysokości niższej niż
wartość nieruchomości, jednak nie niższej niż 50% tej wartości,
3) cenę nieruchomości, którą jest obowiązany zapłacić jej nabywca, ustala się w
wysokości ceny uzyskanej w wyniku przetargu,
4) jeżeli przetargi nie przyniosły rezultatów, cenę nieruchomości ustala się w
wysokości uzgodnionej z jej nabywcą.
3. Przy sprzedaży nieruchomości w drodze bezprzetargowej cenę nieruchomości
ustala się w wysokości nie niższej niż jej wartość.
4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się przy sprzedaży nieruchomości na rzecz
przedstawicielstw, o których mowa w art. 61 ust. 1.
Art. 68. 1. Właściwy organ może udzielić za zgodą odpowiednio wojewody lub rady
gminy, bonifikaty od ceny ustalonej zgodnie z art. 67 ust. 3, jeżeli
nieruchomość jest sprzedawana:
1) pod budownictwo mieszkaniowe, na realizację urządzeń infrastruktury
technicznej oraz innych celów publicznych,
2) osobom fizycznym i osobom prawnym, które prowadzą działalność charytatywną,
opiekuńczą, kulturalną, leczniczą, oświatową, naukową, badawczo-rozwojową,
wychowawczą lub sportowo-turystyczną, na cele nie związane z działalnością
zarobkową,
3) organizacjom zrzeszającym działkowców z przeznaczeniem na pracownicze ogrody
działkowe,
4) poprzedniemu właścicielowi lub jego następcy prawnemu, jeżeli nieruchomość
została od niego przejęta przed dniem 5 grudnia 1990 r.,
5) na rzecz Skarbu Państwa albo na rzecz gminy,
6) kościołom i związkom wyznaniowym, mającym uregulowane stosunki z państwem, na
cele działalności sakralnej,
7) jako lokal mieszkalny.
2. Właściwy organ może żądać zwrotu kwoty równej udzielonej bonifikacie po jej
waloryzacji, jeżeli nabywca nieruchomości przed upływem 10 lat, licząc od dnia
jej nabycia, zbył lub wykorzystał nieruchomość na inne cele niż wymienione w
ust. 1 pkt 1-3 i 7. Nie dotyczy to zbycia na rzecz osoby bliskiej.
3. Ustaloną, zgodnie z art. 67, cenę nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków
obniża się o 50%. Właściwy organ może, za zgodą odpowiednio wojewody lub rady
gminy, podwyższyć lub obniżyć tę bonifikatę.
Art. 69. Na poczet ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi
wieczystemu zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej
nieruchomości, określoną według stanu na dzień sprzedaży.
Art. 70. 1. Cena nieruchomości sprzedawanej w drodze przetargu podlega zapłacie
nie później niż do dnia zawarcia umowy przenoszącej własność.
2. Cena nieruchomości sprzedawanej w drodze bezprzetargowej może zostać
rozłożona na raty, nie dłużej niż na 10 lat. Wierzytelność Skarbu Państwa lub
gminy w stosunku do nabywcy z tego tytułu podlega zabezpieczeniu, a w
szczególności zabezpieczeniu hipotecznemu. Pierwsza rata podlega zapłacie, nie
później niż do dnia zawarcia umowy przenoszącej własność nieruchomości, a
następne raty wraz z oprocentowaniem podlegają zapłacie w terminach ustalonych
przez strony w umowie.
3. Rozłożona na raty nie spłacona część ceny podlega oprocentowaniu przy
zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez
Narodowy Bank Polski.
4. Wojewoda w stosunku do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, a
rada gminy w stosunku do nieruchomości stanowiących własność gminy mogą
zastosować umowne stawki oprocentowania.
Art. 71. 1. Za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera
się pierwszą opłatę i opłaty roczne.
2. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w
drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia
umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste.
3. Pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w
drodze bezprzetargowej można rozłożyć na oprocentowane raty. W sprawach tych
stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2-4.
4. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie
do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera
się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy
organ, na wniosek użytkownika wieczystego, może ustalić inny termin zapłaty, nie
przekraczający danego roku kalendarzowego.
5. Pierwszej opłaty nie pobiera się w przypadku zamiany, o której mowa w art. 14
ust. 4 i art. 15 ust. 2.
Art. 72. 1. Opłaty z tytułu użytkowania wieczystego ustala się według stawki
procentowej od ceny nieruchomości gruntowej określonej zgodnie z art. 67.
2. Stawka procentowa pierwszej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego wynosi od
15% do 25% ceny nieruchomości gruntowej.
3. Wysokość stawek procentowych opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego
jest uzależniona od określonego w umowie celu, na jaki nieruchomość gruntowa
została oddana, i wynosi:
1) za nieruchomości gruntowe oddane na cele obronności i bezpieczeństwa państwa,
w tym ochrony przeciwpożarowej - 0,3% ceny,
2) za nieruchomości gruntowe pod budowę obiektów sakralnych wraz z budynkami
towarzyszącymi, plebanii w parafiach diecezjalnych i zakonnych, archiwów i
muzeów diecezjalnych, seminariów duchownych, domów zakonnych oraz siedzib
naczelnych władz kościołów i związków wyznaniowych - 0,3% ceny,
3) za nieruchomości gruntowe na działalność charytatywną, opiekuńczą,
kulturalną, leczniczą, oświatową, wychowawczą, naukową lub badawczo-rozwojową -
0,3% ceny,
4) za nieruchomości gruntowe pod budownictwo mieszkaniowe, na realizację
urządzeń infrastruktury technicznej i innych celów publicznych oraz działalność
sportowo-turystyczną - 1% ceny,
5) za pozostałe nieruchomości gruntowe - 3% ceny.
Art. 73. 1. Jeżeli nieruchomość gruntowa została oddana w użytkowanie wieczyste
na więcej niż jeden cel, stawkę procentową opłaty rocznej przyjmuje się dla tego
celu, który w umowie o oddanie w użytkowanie wieczyste został określony jako
podstawowy.
2. Jeżeli po oddaniu nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste nastąpi
trwała zmiana sposobu korzystania z nieruchomości, powodująca zmianę celu, na
który nieruchomość została oddana, stawkę procentową opłaty rocznej zmienia się
stosownie do tego celu. Przy dokonywaniu zmiany stawki procentowej stosuje się
tryb postępowania określony w art. 78-81.
3. W wypadkach, o których mowa w art. 68 ust. 1 pkt 1-6, właściwy organ może
udzielić, za zgodą odpowiednio wojewody albo rady gminy, bonifikaty od pierwszej
opłaty i opłat rocznych ustalonych zgodnie z art. 72 ust. 2 i 3 pkt 1-4.
Bonifikaty te można stosować również do nieruchomości gruntowych oddanych w
użytkowanie wieczyste przed dniem wejścia w życie ustawy.
4. Ustalone, zgodnie z art. 72 ust. 2 i 3 pkt 5, opłaty z tytułu użytkowania
wieczystego obniża się o 50%, jeżeli nieruchomość gruntowa została wpisana do
rejestru zabytków. Właściwy organ może, za zgodą odpowiednio wojewody lub rady
gminy, podwyższyć lub obniżyć tę bonifikatę.
5. Wysokość pierwszej opłaty i opłat rocznych oraz udzielanych bonifikat i
sposób zapłaty tych opłat ustala się w umowie.
6. Jeżeli po oddaniu nieruchomości w użytkowanie wieczyste nastąpiła zmiana celu
będącego podstawą udzielenia bonifikaty, podlega ona wypowiedzeniu na zasadach
określonych w art. 78-81.
Art. 74. 1. Osobom fizycznym, których dochód miesięczny na jednego członka
rodziny nie przekracza 50% średniego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce
narodowej za ostatni kwartał roku poprzedzającego rok, za który opłata ma być
wnoszona, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, udziela się
bonifikaty od opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości
gruntowej, jeżeli nieruchomość jest przeznaczona lub wykorzystywana na cele
mieszkaniowe.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, będące członkami spółdzielni mieszkaniowej,
korzystają z bonifikaty w formie ulgi w opłatach z tytułu udziału w kosztach
eksploatacji budynków. Wysokość ulgi powinna odpowiadać wysokości bonifikaty od
opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej,
udzielonej spółdzielni mieszkaniowej, proporcjonalnie do powierzchni lokali
zajmowanych przez osoby uprawnione do bonifikaty.
Art. 75. W razie zbiegu praw do bonifikat z tytułów, o których mowa w art. 73
ust. 3 i art. 74 ust. 1, stosuje się jedną bonifikatę korzystniejszą dla
użytkownika wieczystego.
Art. 76. 1. Stawka procentowa opłaty rocznej za nieruchomości gruntowe, o
których mowa w art. 72 ust. 3 pkt 5, może być podwyższona zarządzeniem wojewody
w stosunku do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub uchwałą
rady gminy w stosunku do nieruchomości stanowiących własność gminy. Podwyższenie
stawki procentowej może nastąpić tylko przed oddaniem nieruchomości gruntowej w
użytkowanie wieczyste.
2. Opłat rocznych nie pobiera się od użytkowników wieczystych, którzy na
podstawie przepisów ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w
miastach i osiedlach (Dz. U. z 1969 r. Nr 22, poz. 159, z 1972 r. Nr 27, poz.
193 i z 1974 r. Nr 14, poz. 84) wnieśli jednorazowo opłaty roczne za cały okres
użytkowania wieczystego. Użytkownicy wieczyści, którzy wnieśli opłaty roczne za
okres krótszy niż czas trwania prawa użytkowania wieczystego, wnoszą opłaty
roczne po upływie tego okresu.
Art. 77. 1. Wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego
nieruchomości gruntowej może być aktualizowana, nie częściej niż raz w roku,
jeżeli wartość tej nieruchomości ulegnie zmianie. Z zastrzeżeniem ust. 2,
zaktualizowaną opłatę roczną ustala się, przy zastosowaniu dotychczasowej stawki
procentowej, od wartości nieruchomości określonej na dzień aktualizacji opłaty.
2. Jeżeli wartość nieruchomości gruntowej na dzień aktualizacji opłaty rocznej
byłaby niższa niż ustalona w drodze przetargu cena tej nieruchomości w dniu
oddania jej w użytkowanie wieczyste, aktualizacji nie dokonuje się.
3. Aktualizacji opłaty rocznej dokonuje się z urzędu albo na wniosek użytkownika
wieczystego nieruchomości gruntowej, na podstawie wartości nieruchomości
gruntowej określonej przez rzeczoznawcę majątkowego.
4. Przy aktualizacji opłaty, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio
przepis art. 148 ust. 4.
Art. 78. 1. Właściwy organ zamierzający zaktualizować opłatę roczną z tytułu
użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej powinien wypowiedzieć na piśmie
wysokość dotychczasowej opłaty do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego,
przesyłając równocześnie ofertę przyjęcia nowej jej wysokości. W wypowiedzeniu
należy wskazać sposób obliczenia nowej wysokości opłaty i pouczyć użytkownika
wieczystego o sposobie zakwestionowania wypowiedzenia. Do wypowiedzenia dołącza
się informację o wysokości oszacowania, o którym mowa w art. 77 ust. 3, oraz o
miejscu, w którym można zapoznać się z operatem szacunkowym.
2. Użytkownik wieczysty może, w terminie 30 dni od dnia otrzymania
wypowiedzenia, złożyć do samorządowego kolegium odwoławczego właściwego ze
względu na miejsce położenia nieruchomości, zwanego dalej "kolegium", wniosek o
ustalenie, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona albo jest uzasadniona w
innej wysokości.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, składa się przeciwko właściwemu organowi.
Ciężar dowodu, że istnieją przesłanki do aktualizacji opłaty, spoczywa na
właściwym organie.
4. Złożenie wniosku, o którym mowa w ust. 2, nie zwalnia z obowiązku uiszczenia
opłat w dotychczasowej wysokości. W przypadku niezłożenia wniosku właściwy organ
oraz użytkownika wieczystego obowiązuje nowa wysokość opłaty zaoferowana w
wypowiedzeniu. Przepis art. 79 ust. 5 stosuje się odpowiednio.
Art. 79. 1. Wniosek do kolegium składa się na piśmie w dwóch egzemplarzach.
Podlega on opłacie skarbowej.
2. Kolegium wyznacza niezwłocznie termin pierwszej rozprawy, doręczając
jednocześnie właściwemu organowi odpis wniosku.
3. Kolegium powinno dążyć do polubownego załatwienia sprawy w drodze ugody.
Jeżeli do ugody nie doszło, kolegium wydaje orzeczenie o oddaleniu wniosku lub o
ustaleniu nowej wysokości opłaty. Od orzeczenia kolegium odwołanie nie
przysługuje.
4. W przypadku oddalenia wniosku obowiązuje wysokość opłaty zaoferowana zgodnie
z art. 78 ust. 1. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio.
5. Ustalona na skutek prawomocnego orzeczenia kolegium lub w wyniku zawarcia
przed kolegium ugody nowa wysokość opłaty rocznej obowiązuje począwszy od dnia 1
stycznia roku następującego po roku, w którym wypowiedziano wysokość
dotychczasowej opłaty.
6. Na wniosek właściwego organu kolegium przyznaje w orzeczeniu zwrot kosztów
postępowania i opłat skarbowych od użytkownika wieczystego, jeżeli oddaliło w
orzeczeniu wniosek, o którym mowa w ust. 1. Jeżeli kolegium w orzeczeniu uznało
wniosek za zasadny, przyznaje na wniosek użytkownika wieczystego zwrot kosztów i
opłat od właściwego organu.
7. Do postępowania przed kolegium stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu
postępowania administracyjnego o wyłączeniu pracownika oraz organu, o
załatwianiu spraw, doręczeniach, wezwaniach, terminach i postępowaniu, z
wyjątkiem przepisów dotyczących odwołań i zażaleń oraz przepisów o opłatach i
kosztach postępowania.
8. Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio, jeżeli sprawę rozstrzygnięto
prawomocnym wyrokiem sądu lub zawarto ugodę sądową, w następstwie wniesienia
sprzeciwu.
9. Orzeczenie lub ugoda, której kolegium nadało klauzulę wykonalności, podlegają
wykonaniu w drodze egzekucji sądowej.
Art. 80. 1. Od orzeczenia kolegium właściwy organ lub użytkownik wieczysty mogą
wnieść sprzeciw w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia. Wniesienie
sprzeciwu jest równoznaczne z żądaniem przekazania sprawy do sądu powszechnego
właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości.
2. Kolegium przekazuje właściwemu sądowi akta sprawy wraz ze sprzeciwem.
Wniosek, o którym mowa w art. 78 ust. 2, zastępuje pozew.
3. W razie wniesienia sprzeciwu w terminie, orzeczenie traci moc, nawet gdy
sprzeciw odnosi się tylko do części orzeczenia.
4. Jeżeli sprzeciw dotyczy wyłącznie kosztów postępowania, przepisu ust. 3 nie
stosuje się, a właściwy sąd rozstrzyga o kosztach postępowania postanowieniem na
posiedzeniu niejawnym.
Art. 81. 1. Użytkownik wieczysty może żądać od właściwego organu dokonania
aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości
gruntowej, jeżeli wartość nieruchomości uległa zmianie, a właściwy organ nie
podjął aktualizacji opłaty. W razie odmowy użytkownik wieczysty może skierować
sprawę do kolegium. Przepisy art. 79 i 80 stosuje się odpowiednio.
2. Ciężar dowodu, że istnieją przesłanki do aktualizacji opłaty, spoczywa na
użytkowniku wieczystym.
3. W przypadku oddalenia wniosku przez kolegium obowiązuje opłata dotychczasowa.
4. Ustalona w wyniku prawomocnego orzeczenia kolegium lub ugody zawartej przed
kolegium nowa wysokość opłaty rocznej obowiązuje począwszy od dnia 1 stycznia
roku następującego po roku, w którym użytkownik wieczysty zażądał jej
aktualizacji.
5. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio, jeżeli sprawę rozstrzygnięto
prawomocnym wyrokiem sądu lub zawarto ugodę sądową, w następstwie wniesienia
sprzeciwu.
Art. 82. 1. Za nieruchomość oddaną w trwały zarząd pobiera się opłaty roczne.
2. Opłaty roczne uiszcza się przez cały okres trwałego zarządu, w terminie do
dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. W pierwszym roku po ustanowieniu
trwałego zarządu opłatę roczną uiszcza się najpóźniej po upływie 30 dni od dnia,
w którym decyzja o oddaniu nieruchomości w trwały zarząd stała się ostateczna.
Opłatę tę ustala się proporcjonalnie w stosunku do pozostałego do wykorzystania
w danym roku okresu trwałego zarządu.
3. Właściwy organ, na wniosek jednostki organizacyjnej, może ustalić inny termin
zapłaty opłaty rocznej, nie przekraczający danego roku kalendarzowego.
Art. 83. 1. Opłaty z tytułu trwałego zarządu ustala się według stawki
procentowej od ceny nieruchomości ustalonej zgodnie z art. 67 ust. 3.
2. Wysokość stawek procentowych opłat rocznych z tytułu trwałego zarządu jest
uzależniona od celu, na jaki nieruchomość została oddana, i wynosi:
1) za nieruchomości oddane na cele obronności i bezpieczeństwa państwa, w tym
ochrony przeciwpożarowej - 0,1% ceny,
2) za nieruchomości oddane pod budownictwo mieszkaniowe, na realizację urządzeń
infrastruktury technicznej i innych celów publicznych, działalność charytatywną,
opiekuńczą, kulturalną, leczniczą, oświatową, naukową, badawczo-rozwojową,
wychowawczą lub sportowo-turystyczną, a także na siedziby organów władzy i
administracji państwowej nie wymienionych w art. 60 - 0,3% ceny,
3) za pozostałe nieruchomości - 1% ceny.
3. Nie pobiera się opłat rocznych za nieruchomości oddane w trwały zarząd pod
drogi publiczne.
Art. 84. 1. Jeżeli nieruchomość oddana w trwały zarząd jest wykorzystywana na
więcej niż jeden cel, stawkę procentową opłaty rocznej przyjmuje się dla tego
celu, który w decyzji o oddaniu w trwały zarząd został określony jako
podstawowy.
2. Jeżeli po oddaniu nieruchomości w trwały zarząd nastąpi trwała zmiana sposobu
korzystania z nieruchomości, stawkę procentową opłaty rocznej zmienia się
stosownie do zmienionego sposobu korzystania. Zmiany stawki procentowej opłaty
rocznej dokonuje się w drodze decyzji właściwego organu.
3. Właściwy organ może udzielić, za zgodą odpowiednio wojewody lub rady gminy,
bonifikaty od opłat rocznych ustalonych zgodnie z przepisem art. 83 ust. 2,
jeżeli nieruchomość jest oddawana:
1) pod budownictwo mieszkaniowe, na realizację urządzeń infrastruktury
technicznej oraz realizację innych celów publicznych,
2) jednostkom organizacyjnym, które prowadzą działalność charytatywną,
opiekuńczą, kulturalną, leczniczą, oświatową, naukową, badawczo-rozwojową,
wychowawczą, sportowo-turystyczną, na cele nie związane z działalnością
zarobkową,
3) na siedziby organów administracji państwowej i sądów nie wymienionych w art.
60 oraz prokuratur,
4) na siedziby zakładów karnych i zakładów dla nieletnich.
4. Ustalone, zgodnie z art. 83 ust. 2 pkt 3, opłaty z tytułu trwałego zarządu
obniża się o 50%, jeżeli nieruchomość lub jej część składowa zostały wpisane do
rejestru zabytków. Właściwy organ może, za zgodą odpowiednio wojewody lub rady
gminy, podwyższyć lub obniżyć tę bonifikatę.
5. Wysokość opłat rocznych oraz udzielonych bonifikat i sposób zapłaty tych
opłat ustala się w decyzji właściwego organu.
Art. 85. 1. Jednostka organizacyjna sprawująca trwały zarząd nieruchomością,
która oddała tę nieruchomość w najem lub dzierżawę, jest zobowiązana do
uiszczania opłat rocznych w wysokości 1% ceny nieruchomości i nie przysługują
jej bonifikaty, o których mowa w art. 84 ust. 3 i 4. Zmiana stawki procentowej
opłaty rocznej oraz pozbawienie bonifikaty następuje w drodze decyzji właściwego
organu.
2. Jeżeli po oddaniu nieruchomości w trwały zarząd nastąpiła trwała zmiana celu
wykorzystywania nieruchomości, będącego podstawą udzielonej bonifikaty, właściwy
organ pozbawia przyznanej bonifikaty w drodze decyzji.
Art. 86. Stawka procentowa opłaty rocznej z tytułu trwałego zarządu
nieruchomości, o których mowa w art. 83 ust. 2 pkt 3, może być podwyższona
zarządzeniem wojewody w stosunku do nieruchomości stanowiących własność Skarbu
Państwa lub uchwałą rady gminy w stosunku do nieruchomości stanowiących własność
gminy. Podwyższenie stawki procentowej może nastąpić tylko przed oddaniem
nieruchomości w trwały zarząd.
Art. 87. 1. Wysokość opłaty rocznej z tytułu trwałego zarządu nieruchomości może
być aktualizowana, nie częściej niż raz w roku, jeżeli wartość tej nieruchomości
ulegnie zmianie. Zaktualizowaną opłatę roczną ustala się według dotychczasowej
stawki procentowej od wartości nieruchomości określonej na dzień aktualizacji
opłaty.
2. Aktualizacji opłaty rocznej dokonuje się, z urzędu albo na wniosek jednostki
organizacyjnej posiadającej nieruchomość w trwałym zarządzie, na podstawie
wartości nieruchomości określonej przez rzeczoznawcę majątkowego.
3. Aktualizacji opłaty rocznej dokonuje się w drodze decyzji właściwego organu.
Nowa wysokość opłaty rocznej obowiązuje począwszy od dnia 1 stycznia roku
następującego po roku, w którym decyzja stała się ostateczna.
4. Przy aktualizacji opłaty, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio
przepis art. 148 ust. 4.
Art. 88. 1. Jeżeli jednostka organizacyjna wybudowała budynki i inne urządzenia
trwale związane z gruntem, położone na nieruchomości oddanej w trwały zarząd,
ich wartości nie uwzględnia się w cenie nieruchomości będącej podstawą do
ustalenia opłat z tytułu trwałego zarządu. Przepis ten stosuje się odpowiednio w
przypadku nabycia budynków i innych urządzeń w trybie, o którym mowa w art. 17.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku odbudowy, rozbudowy,
nadbudowy, przebudowy lub modernizacji budynków i innych urządzeń trwale
związanych z gruntem, położonych na nieruchomości.
Art. 89. W razie nabycia trwałego zarządu z mocy prawa, opłaty roczne ustala
właściwy organ w drodze decyzji. Opłaty tej nie pobiera się za rok, w którym
nastąpiło nabycie trwałego zarządu.
Art. 90. 1. Przy przekazywaniu trwałego zarządu nieruchomości przez jednostkę
organizacyjną na wniosek innej jednostki organizacyjnej dokonują one między sobą
rozliczenia z tytułu nakładów na tej nieruchomości poniesionych na budowę,
odbudowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub modernizację budynków i innych
urządzeń trwale związanych z gruntem. Sposób rozliczenia ustala się w
porozumieniu między jednostkami organizacyjnymi.
2. W razie wygaśnięcia trwałego zarządu na skutek upływu okresu, na który został
ustanowiony, albo wydania decyzji o jego wygaśnięciu, właściwy organ zwraca
jednostce organizacyjnej nakłady, o których mowa w ust. 1. Przy ustalaniu
wysokości poniesionych nakładów bierze się za podstawę faktycznie wykonane
roboty oraz ich wartość w dniu wygaśnięcia trwałego zarządu.
3. Jeżeli wygaśnięcie trwałego zarządu nastąpiło na wniosek jednostki
organizacyjnej, rozliczeń, o których mowa w ust. 1, nie dokonuje się, a
jednostka organizacyjna jest zwolniona z obowiązku wnoszenia opłat rocznych
począwszy od dnia złożenia wniosku. Opłat wniesionych do dnia złożenia wniosku
nie zwraca się.
4. Przepis art. 88 ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli jednostka
organizacyjna sprawująca trwały zarząd rozliczyła się z tytułu poniesionych
nakładów stosownie do ust. 1.
Art. 91. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje nieruchomości
uznawanych za niezbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa.
DZIAŁ III
Wykonywanie, ograniczanie lub pozbawianie praw do nieruchomości
Rozdział 1
Podziały nieruchomości
Art. 92. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do nieruchomości
położonych na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele rolne i
leśne, chyba że dokonanie podziału spowodowałoby konieczność wydzielenia nowych
dróg.
Art. 93. 1. Podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli jest on zgodny z
ustaleniami planu miejscowego. W razie braku tego planu stosuje się przepis art.
94.
2. Zgodność z ustaleniami planu w myśl ust. 1 dotyczy zarówno przeznaczenia
terenu, jak i możliwości zagospodarowania wydzielonych działek gruntu.
3. Podział nieruchomości nie jest dopuszczalny, jeżeli projektowane do
wydzielenia działki gruntu nie mają bezpośredniego dostępu do drogi publicznej;
za dostęp do drogi publicznej uważa się również ustanowienie dla wydzielonych
działek gruntu odpowiednich służebności drogowych, jeżeli nie ma możliwości
wydzielenia drogi z nieruchomości objętej podziałem.
4. Zgodność proponowanego podziału nieruchomości z ustaleniami planu
miejscowego, z zastrzeżeniem art. 94, opiniuje wójt, burmistrz albo prezydent
miasta.
5. Opinię, o której mowa w ust. 4, wyraża się w formie postanowienia, na które
przysługuje zażalenie.
6. Jeżeli ustalenia planu miejscowego nie zawierają szczegółowych zasad podziału
nieruchomości, warunki podziału ustala się w decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu.
Art. 94. 1. W razie braku planu miejscowego - jeżeli nieruchomość jest położona
na obszarze nie objętym obowiązkiem sporządzania planu miejscowego, a gmina nie
ogłosiła o przystąpieniu do sporządzenia tego planu - zasady podziału
nieruchomości ustala się w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania
terenu.
2. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 1, gmina ogłosiła o przystąpieniu do
sporządzenia planu miejscowego przed złożeniem wniosku o podział nieruchomości,
postępowanie w sprawie podziału zawiesza się do czasu uchwalenia tego planu,
jednak nie dłużej niż na okres 12 miesięcy. Jeżeli w okresie zawieszenia
postępowania plan miejscowy nie zostanie uchwalony, stosuje się przepis ust. 1.
3. Jeżeli nie został uchwalony plan miejscowy dla obszarów objętych obowiązkiem
sporządzenia takiego planu, postępowanie w sprawie podziału zawiesza się do
czasu uchwalenia tego planu.
Art. 95. Niezależnie od ustaleń planu miejscowego podział nieruchomości może
nastąpić w celu:
1) zniesienia współwłasności nieruchomości zabudowanej co najmniej dwoma
budynkami, wzniesionymi na podstawie pozwolenia na budowę, jeżeli podział ma
polegać na wydzieleniu dla poszczególnych współwłaścicieli, wskazanych we
wspólnym wniosku, budynków wraz z działkami gruntu niezbędnymi do prawidłowego
korzystania z tych budynków,
2) wydzielenia działki gruntu znajdującej się pod budynkiem, niezbędnej do
prawidłowego korzystania z niego, jeżeli budynek ten został wzniesiony w dobrej
wierze przez samoistnego posiadacza,
3) wydzielenia części nieruchomości, której własność lub użytkowanie wieczyste
zostały nabyte z mocy prawa,
4) realizacji roszczeń do części nieruchomości, wynikających z przepisów
niniejszej ustawy lub z odrębnych ustaw,
5) realizacji przepisów dotyczących przekształceń własnościowych albo likwidacji
przedsiębiorstw państwowych lub komunalnych,
6) wydzielenia części nieruchomości objętej decyzją o ustaleniu lokalizacji
autostrady.
Art. 96. 1. Podziału nieruchomości dokonuje się na podstawie decyzji wójta,
burmistrza albo prezydenta miasta, zatwierdzającej projekt podziału. Projekt
podziału powinien być sporządzony na aktualnej mapie przyjętej do państwowego
zasobu geodezyjnego i kartograficznego.
2. W przypadku gdy o podziale orzeka sąd, nie wydaje się decyzji, o której mowa
w ust. 1. Jeżeli podział jest uzależniony od ustaleń planu miejscowego, sąd
zasięga opinii wójta, burmistrza albo prezydenta miasta. Do opinii tej nie
stosuje się art. 93 ust. 5.
3. Podział nieruchomości, polegający na wydzieleniu wchodzących w jej skład
działek gruntu odrębnie położonych i oznaczonych w katastrze nieruchomości, nie
wymaga wydania decyzji zatwierdzającej projekt podziału.
4. Decyzja lub orzeczenie sądu, o których mowa w ust. 1 i 2, stanowią podstawę
do dokonania wpisów w księdze wieczystej oraz w katastrze nieruchomości.
Art. 97. 1. Podziału nieruchomości dokonuje się na wniosek i koszt osoby, która
ma w tym interes prawny.
2. Jeżeli nieruchomość jest objęta współwłasnością lub współużytkowaniem
wieczystym, podziału można dokonać na wniosek współwłaścicieli albo
współużytkowników wieczystych. Przepis art. 199 Kodeksu cywilnego stosuje się
odpowiednio. Nie dotyczy to podziału, o którym orzeka sąd.
3. Podziału nieruchomości można dokonać z urzędu, jeżeli:
1) jest on niezbędny do realizacji celów publicznych,
2) nieruchomość stanowi własność gminy i nie została oddana w użytkowanie
wieczyste.
4. W przypadkach, o których mowa w art. 95 pkt 3-6, podziału nieruchomości można
dokonać z urzędu albo na wniosek kierownika urzędu rejonowego.
5. Podziału nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa można dokonać z
urzędu, po zasięgnięciu opinii kierownika urzędu rejonowego.
Art. 98. 1. Działki gruntu wydzielone pod drogi z nieruchomości, której podział
został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą z mocy prawa na własność
gminy z dniem, w którym decyzja o podziale stała się ostateczna, a orzeczenie o
podziale prawomocne. Jeżeli podział nieruchomości stanowiącej własność Skarbu
Państwa został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego, prawo użytkowania
wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi przechodzi na rzecz gminy.
Jeżeli podział nieruchomości stanowiącej własność gminy został dokonany na
wniosek użytkownika wieczystego, prawo użytkowania wieczystego działek gruntu
wydzielonych pod drogi wygasa.
2. Wniosek o ujawnienie w księdze wieczystej praw gminy do działek gruntu
wydzielonych pod drogi składa wójt, burmistrz albo prezydent miasta.
3. Za działki gruntu, które przeszły na własność gminy lub co do których gmina
uzyskała prawo użytkowania wieczystego, a także z tytułu wygaśnięcia tego prawa,
przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem lub
użytkownikiem wieczystym a zarządem gminy. Jeżeli do takiego uzgodnienia nie
dojdzie, odszkodowanie ustala się według zasad i trybu obowiązujących przy
wywłaszczaniu nieruchomości. Odszkodowanie wypłaca gmina.
4. Jeżeli w wyniku podziału nieruchomości wzrośnie jej wartość, zarząd gminy
może ustalić opłatę adiacencką z tego tytułu w kwocie nie większej niż 50%
różnicy wartości nieruchomości.
Art. 99. Jeżeli zapewnienie dostępu do drogi publicznej, o którym mowa w art. 93
ust. 3, wymaga ustanowienia służebności drogowej, podziału nieruchomości
dokonuje się pod warunkiem, że przy zbywaniu działek wydzielonych w wyniku
podziału zostanie ona ustanowiona.
Art. 100. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb dokonywania
podziałów nieruchomości oraz sposób sporządzania i rodzaje dokumentów wymaganych
w tym postępowaniu.
Rozdział 2
Scalanie i podział nieruchomości
Art. 101. 1. Przepisy niniejszego rozdziału regulują sprawy scalania
nieruchomości i ich ponownego podziału na działki gruntu.
2. Przepisy rozdziału stosuje się do nieruchomości położonych na obszarach
przeznaczonych w planach miejscowych na cele inne niż rolne i leśne.
3. Przepisów rozdziału nie stosuje się do nieruchomości, które zostały objęte
postępowaniem scaleniowym na podstawie ustawy o scalaniu i wymianie gruntów.
Art. 102. 1. Gmina może dokonać scalenia i podziału nieruchomości, o którym mowa
w art. 101 ust. 1. Szczegółowe warunki scalenia i podziału nieruchomości określa
plan miejscowy.
2. Scalenia i podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli są one położone w
granicach obszarów ustalonych w trybie art. 10 ust. 1 pkt 11 ustawy o
zagospodarowaniu przestrzennym albo gdy o scalenie i podział wystąpią
właściciele lub użytkownicy wieczyści posiadający, z zastrzeżeniem ust. 4, ponad
50% powierzchni gruntów objętych scaleniem i podziałem.
3. O przystąpieniu do scalenia i podziału nieruchomości decyduje rada gminy w
drodze uchwały, określając w niej granice zewnętrzne gruntów objętych scaleniem
i podziałem.
4. Zabudowane części nieruchomości mogą być objęte uchwałą, o której mowa w ust.
3, za zgodą ich właścicieli lub użytkowników wieczystych.
5. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta składa we właściwym sądzie wniosek o
ujawnienie w księdze wieczystej przystąpienia do scalenia i podziału
nieruchomości, a gdy nieruchomość nie ma założonej księgi wieczystej, o złożenie
do istniejącego zbioru dokumentów odpisu uchwały, o której mowa w ust. 3.
Art. 103. 1. Właściciele i użytkownicy wieczyści oraz samoistni posiadacze
nieruchomości objętych scaleniem i podziałem są uczestnikami postępowania w
sprawie scalenia i podziału. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta powiadamia
ich o wszczęciu postępowania, chyba że mimo dołożenia należytej staranności
adres tych osób nie został ustalony. Przepis art. 113 ust. 4 stosuje się
odpowiednio.
2. Właściciele i użytkownicy wieczyści nieruchomości objętych scaleniem i
podziałem mogą wybrać ze swojego grona radę uczestników scalenia w liczbie do 10
osób. Rada ta posiada uprawnienia opiniodawcze.
3. Projekt uchwały rady gminy o scaleniu i podziale nieruchomości podlega
zaopiniowaniu przez radę uczestników scalenia oraz wyłożeniu do wglądu
uczestnikom postępowania na okres 21 dni, w siedzibie urzędu gminy. O wyłożeniu
projektu uchwały do wglądu zawiadamia się na piśmie uczestników postępowania.
4. W okresie kiedy projekt uchwały wyłożony jest do wglądu, uczestnicy
postępowania mogą składać na piśmie wnioski, uwagi i zastrzeżenia do tego
projektu. We wnioskach uczestnicy postępowania mogą wskazywać działki gruntu,
które chcieliby otrzymać w zamian za dotychczas posiadane nieruchomości objęte
scaleniem i podziałem. Złożone wnioski, uwagi i zastrzeżenia podlegają
zaopiniowaniu przez radę uczestników scalenia.
5. O sposobie załatwienia wniosków, uwag i zastrzeżeń, o których mowa w ust. 4,
rozstrzyga rada gminy w uchwale o scaleniu i podziale nieruchomości. O sposobie
rozstrzygnięcia zawiadamia się na piśmie uczestników postępowania, którzy
złożyli wnioski, uwagi i zastrzeżenia, doręczając im wyciąg z uchwały.
6. Koszty związane ze scaleniem i podziałem nieruchomości ponoszą uczestnicy
postępowania proporcjonalnie do powierzchni posiadanych przez nich nieruchomości
objętych scaleniem i podziałem.
Art. 104. 1. Rada gminy podejmuje uchwałę o scaleniu i podziale nieruchomości.
Czynności związane z przeprowadzeniem postępowania w sprawie scalenia i podziału
wykonuje wójt, burmistrz albo prezydent miasta.
2. Uchwała rady gminy o scaleniu i podziale nieruchomości powinna zawierać:
1) opracowane geodezyjnie granice gruntów objętych scaleniem i podziałem,
2) wypis i wyrys z planu miejscowego,
3) geodezyjny projekt scalenia i podziału nieruchomości,
4) rejestr nieruchomości, z wykazaniem ich stanu dotychczasowego oraz stanu
nowego po scaleniu i podziale, w tym nieruchomości przyznanych uczestnikom
postępowania w zamian za nieruchomości będące ich własnością lub pozostające w
użytkowaniu wieczystym przed scaleniem i podziałem,
5) rozstrzygnięcia w sprawach, o których mowa w art. 105 ust. 2 i 5,
6) ustalenia co do rodzaju urządzeń infrastruktury technicznej planowanych do
wybudowania, terminy ich budowy oraz źródła finansowania,
7) ustalenia co do wysokości, terminu i sposobu zapłaty opłat adiacenckich,
8) rozstrzygnięcia o sposobie załatwienia wniosków, uwag i zastrzeżeń, złożonych
przez uczestników postępowania.
3. Uchwała, o której mowa w ust. 1, stanowi podstawę do:
1) zamknięcia istniejących ksiąg wieczystych,
2) założenia nowych ksiąg wieczystych i ujawnienia w nich praw do nieruchomości
powstałych w wyniku scalenia i podziału,
3) ujawnienia nowego stanu prawnego nieruchomości w katastrze nieruchomości,
4) wyznaczenia i utrwalenia na gruncie granic nieruchomości powstałych w wyniku
scalenia i podziału,
5) wprowadzenia uczestników postępowania na nowe nieruchomości.
4. Wnioski o dokonanie czynności, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, składa wójt,
burmistrz albo prezydent miasta.
5. Obciążenia na nieruchomościach objętych scaleniem i podziałem przenosi się do
nowo założonych ksiąg wieczystych.
6. Uchwała, o której mowa w ust. 1, nie narusza praw osób trzecich ustanowionych
na nieruchomościach objętych scaleniem i podziałem.
Art. 105. 1. Powierzchnię każdej nieruchomości objętej scaleniem i podziałem
pomniejsza się o powierzchnię niezbędną do wydzielenia działek gruntu pod nowe
drogi lub pod poszerzenie dróg istniejących. Pomniejszenie to następuje
proporcjonalnie do powierzchni wszystkich nieruchomości objętych scaleniem i
podziałem oraz do ogólnej powierzchni działek gruntu wydzielonych pod nowe drogi
i pod poszerzenie dróg istniejących.
2. W zamian za nieruchomości objęte scaleniem i podziałem każdy z
dotychczasowych właścicieli lub użytkowników wieczystych otrzymuje, z
zastrzeżeniem ust. 3, odpowiednio na własność lub w użytkowanie wieczyste,
nieruchomości składające się z takiej liczby działek gruntu wydzielonych w
wyniku scalenia i podziału, których łączna powierzchnia jest równa powierzchni
dotychczasowej jego nieruchomości, pomniejszonej zgodnie z przepisem ust. 1.
Jeżeli nie ma możliwości przydzielenia nieruchomości o powierzchni w pełni
równoważnej, za różnicę powierzchni dokonuje się odpowiednich dopłat w gotówce.
3. Jeżeli nieruchomości objęte scaleniem i podziałem są położone w granicach
obszarów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 11 ustawy o zagospodarowaniu
przestrzennym, właściciele lub użytkownicy wieczyści nieruchomości mogą otrzymać
od gminy, na ich wniosek, zamiast nowo wydzielonych nieruchomości zapłatę w
wysokości uzgodnionej z zarządem gminy.
4. Działki gruntu wydzielone pod nowe drogi lub pod poszerzenie dróg
istniejących przechodzą z mocy prawa na własność gminy, a ustanowione na tych
działkach prawo użytkowania wieczystego wygasa z dniem wejścia w życie uchwały
rady gminy o scaleniu i podziale nieruchomości.
5. Służebności gruntowe ustanowione na nieruchomościach objętych scaleniem i
podziałem podlegają zniesieniu, jeżeli stały się zbędne do korzystania z nowo
wydzielonych nieruchomości.
Art. 106. 1. Za działki gruntu, o których mowa w art. 105 ust. 4, a także za
urządzenia, których właściciele lub użytkownicy wieczyści nie mogli odłączyć od
gruntu, oraz za drzewa i krzewy gmina wypłaca odszkodowanie w wysokości
uzgodnionej między właścicielami lub użytkownikami wieczystymi a zarządem gminy.
Jeżeli nie dojdzie do uzgodnienia, odszkodowanie ustala się według zasad i trybu
obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości. Odszkodowanie wypłaca gmina.
2. Jeżeli w skład nieruchomości objętych scaleniem i podziałem wchodzą
nieruchomości o nie ustalonym stanie prawnym, odszkodowanie, o którym mowa w
ust. 1, wpłaca się do depozytu sądowego.
3. Gmina jest zobowiązana do wybudowania na gruntach objętych uchwałą o scaleniu
i podziale nieruchomości niezbędnych urządzeń infrastruktury technicznej,
stosownie do przepisu art. 104 ust. 2 pkt 6. Koszty wybudowania tych urządzeń
nie mogą obciążać uczestników postępowania, chyba że na mocy zawartego z gminą
porozumienia strony postanowią inaczej.
Art. 107. 1. Osoby, które otrzymały nowe nieruchomości wydzielone w wyniku
scalenia i podziału, są zobowiązane do wniesienia na rzecz gminy opłat
adiacenckich w wysokości do 50% wzrostu wartości tych nieruchomości, w stosunku
do wartości nieruchomości dotychczas posiadanych. Przy ustalaniu wartości
dotychczas posiadanych nieruchomości nie uwzględnia się wartości urządzeń, drzew
i krzewów, o których mowa w art. 106 ust. 1, jeżeli zostało za nie wypłacone
odszkodowanie.
2. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w uchwale o
scaleniu i podziale nieruchomości.
3. Terminy i sposób wnoszenia opłat adiacenckich ustala wójt, burmistrz albo
prezydent miasta, w drodze ugody z osobami zobowiązanymi do ich zapłaty, przez
podpisanie protokółu uzgodnień. W razie niedojścia do ugody, o terminie i
sposobie zapłaty rozstrzyga rada gminy, podejmując uchwałę o scaleniu i podziale
nieruchomości. Termin ustalony w uchwale nie może być krótszy niż termin
wybudowania urządzeń infrastruktury technicznej.
Art. 108. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe zasady i tryb ustalania granic zewnętrznych gruntów oraz granic
nieruchomości objętych scaleniem i podziałem, przeprowadzania scalenia i
podziału tych nieruchomości, zamiany własności lub użytkowania wieczystego
nieruchomości objętych scaleniem i podziałem na własność lub użytkowanie
wieczyste nowo wydzielonych nieruchomości, wyboru i działania rady uczestników
scalenia,
2) szczegółowe zasady i tryb ustalania opłat adiacenckich oraz rozliczania
kosztów scalenia i podziału,
3) sposób sporządzania i rodzaje dokumentów niezbędnych w postępowaniu związanym
ze scaleniem i podziałem nieruchomości.
Rozdział 3
Prawo pierwokupu nieruchomości
Art. 109. 1. Gminie przysługuje prawo pierwokupu w przypadku sprzedaży:
1) nie zabudowanej nieruchomości nabytej uprzednio przez sprzedawcę od Skarbu
Państwa lub gminy,
2) prawa użytkowania wieczystego nie zabudowanej nieruchomości gruntowej,
3) nieruchomości położonej na obszarze przeznaczonym w planie miejscowym na cele
publiczne,
4) nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków lub prawa użytkowania wieczystego
takiej nieruchomości.
2. Przepisów ust. 1 pkt 1 i 2 nie stosuje się do nieruchomości przeznaczonych z
planach miejscowych lub w decyzjach o warunkach zabudowy i zagospodarowania
terenu na cele rolne i leśne.
3. Prawo pierwokupu nie przysługuje, jeżeli:
1) sprzedaż nieruchomości lub prawa użytkowania wieczystego następuje na rzecz
osób bliskich dla sprzedawcy,
2) sprzedaż nieruchomości lub prawa użytkowania wieczystego następuje między
osobami prawnymi tego samego kościoła lub związku wyznaniowego,
3) prawo użytkowania wieczystego zostało ustanowione jako odszkodowanie lub
rekompensata za utratę własności nieruchomości,
4) prawo użytkowania wieczystego zostało ustanowione w wyniku zamiany własności
nieruchomości,
5) w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, prawo pierwokupu nie
zostało ujawnione w księdze wieczystej.
4. Prawo pierwokupu wykonuje zarząd gminy.
Art. 110. 1. Sprzedaż nieruchomości, o których mowa w art. 109, oraz prawa
użytkowania wieczystego tych nieruchomości może nastąpić, jeżeli zarząd gminy
nie wykona prawa pierwokupu.
2. Prawo pierwokupu może być wykonane w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania
przez zarząd gminy zawiadomienia o treści umowy sprzedaży.
3. Notariusz sporządzający umowę sprzedaży jest zobowiązany do zawiadomienia
zarządu gminy o treści umowy, stosownie do przepisu ust. 2.
4. Zarząd gminy wykonuje prawo pierwokupu przez złożenie oświadczenia w formie
aktu notarialnego u notariusza, o którym mowa w ust. 3. W przypadku gdyby
złożenie oświadczenia u tego notariusza było niemożliwe lub napotykało poważne
trudności, może być ono złożone u innego notariusza. Z chwilą złożenia
oświadczenia:
1) nieruchomość staje się własnością gminy, jeżeli wykonanie prawa pierwokupu
dotyczyło sprzedaży nieruchomości,
2) prawo użytkowania wieczystego wygasa, jeżeli wykonanie prawa pierwokupu
dotyczyło sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej
stanowiącej własność gminy,
3) gmina uzyskuje prawo użytkowania wieczystego, jeżeli wykonanie prawa
pierwokupu dotyczyło sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości
gruntowej stanowiącej własność Skarbu Państwa.
5. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 4, notariusz doręcza sprzedawcy.
Art. 111. Prawo pierwokupu wykonuje się po cenie ustalonej między stronami w
umowie sprzedaży.
Rozdział 4
Wywłaszczanie nieruchomości
Art. 112. 1. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do nieruchomości
położonych, z zastrzeżeniem art. 125 i 126, na obszarach przeznaczonych w
planach miejscowych na cele publiczne.
2. Wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze
decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa
rzeczowego na nieruchomości.
3. Wywłaszczenie nieruchomości może być dokonane, jeżeli cele publiczne nie mogą
być zrealizowane w inny sposób niż przez pozbawienie albo ograniczenie praw do
nieruchomości, a prawa te nie mogą być nabyte w drodze umowy.
4. Organem właściwym w sprawach wywłaszczenia jest wojewoda.
Art. 113. 1. Nieruchomość może być wywłaszczona tylko na rzecz Skarbu Państwa
albo na rzecz gminy.
2. Nieruchomość stanowiąca własność Skarbu Państwa nie może być wywłaszczona.
Nie dotyczy to wywłaszczenia prawa użytkowania wieczystego oraz ograniczonych
praw rzeczowych obciążających nieruchomość.
3. Wywłaszczeniem może być objęta cała nieruchomość albo jej część. Jeżeli
wywłaszczeniem jest objęta część nieruchomości, a pozostała część nie nadaje się
do prawidłowego wykorzystywania na dotychczasowe cele, na żądanie właściciela
lub użytkownika wieczystego nieruchomości nabywa się tę część w drodze umowy na
rzecz Skarbu Państwa lub na rzecz gminy, w zależności od tego, na czyją rzecz
następuje wywłaszczenie.
4. Jeżeli nieruchomość nie ma założonej księgi wieczystej lub zbioru dokumentów,
przy jej wywłaszczeniu przyjmuje się inne dokumenty stwierdzające prawa do
nieruchomości oraz dane z katastru nieruchomości.
Art. 114. 1. Wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego, z zastrzeżeniem ust. 2,
należy poprzedzić rokowaniami o nabycie w drodze umowy praw określonych w art.
112 ust. 3, przeprowadzonymi między wojewodą a właścicielem lub użytkownikiem
wieczystym nieruchomości, a także osobą, której przysługuje do nieruchomości
ograniczone prawo rzeczowe. W trakcie prowadzenia rokowań może być zaoferowana
nieruchomość zamienna.
2. W przypadku wywłaszczania nieruchomości na wniosek gminy rokowania, o których
mowa w ust. 1, przeprowadza zarząd gminy.
Art. 115. 1. Wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego na rzecz Skarbu Państwa
następuje z urzędu, a na rzecz gminy - na wniosek zarządu gminy.
2. Wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego może nastąpić po bezskutecznym
upływie dwumiesięcznego terminu do zawarcia umowy, o której mowa w art. 114,
wyznaczonego przez wojewodę na piśmie właścicielowi, użytkownikowi wieczystemu
nieruchomości, a także osobie, której przysługuje ograniczone prawo rzeczowe na
tej nieruchomości. Termin ten liczy się od dnia zakończenia rokowań.
3. Wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego następuje z dniem doręczenia
zawiadomienia stronom.
4. Odmowa wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego, o które wystąpił zarząd
gminy, następuje w drodze decyzji.
Art. 116. 1. We wniosku o wywłaszczenie należy określić:
1) nieruchomość z podaniem oznaczeń z księgi wieczystej lub zbioru dokumentów
oraz z katastru nieruchomości,
2) cel publiczny, do którego realizacji nieruchomość jest niezbędna,
3) powierzchnię nieruchomości, a jeżeli wywłaszczeniem ma być objęta tylko jej
część - powierzchnię tej części i całej nieruchomości,
4) dotychczasowy sposób korzystania z nieruchomości i stan jej zagospodarowania,
5) lokale zamienne oraz sposób ich zapewnienia najemcom wywłaszczanych lokali,
jeżeli najem został nawiązany przed dniem 12 listopada 1994 r. na podstawie
decyzji administracyjnych o przydziale,
6) właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości, a w razie braku danych
umożliwiających określenie tych osób - władającego nieruchomością zgodnie z
wpisem w katastrze nieruchomości,
7) osobę, której przysługują ograniczone prawa rzeczowe na nieruchomości,
8) nieruchomość zamienną, jeżeli gmina taką oferuje,
9) inne okoliczności istotne w sprawie.
2. Do wniosku o wywłaszczenie należy dołączyć:
1) dokumenty z przebiegu rokowań, o których mowa w art. 114,
2) decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, zawierającą
określenie granic zewnętrznych terenu niezbędnego do realizacji celu
publicznego, na który nieruchomość ma być wywłaszczona,
3) mapę z rejestrem nieruchomości objętych wnioskiem o wywłaszczenie lub mapę z
podziałem i rejestrem nieruchomości oraz decyzję zatwierdzającą ten podział,
jeżeli wniosek o wywłaszczenie dotyczy tylko części nieruchomości,
4) pełny odpis z księgi wieczystej założonej dla nieruchomości objętej wnioskiem
o wywłaszczenie albo zaświadczenie o stanie prawnym, jaki wynika ze zbioru
dokumentów,
5) w razie braku dokumentów, o których mowa w pkt 4, zaświadczenie właściwego
sądu stwierdzające, że nieruchomość nie ma założonej księgi wieczystej lub że
nie jest dla niej prowadzony zbiór dokumentów,
6) wypis i wyrys z katastru nieruchomości.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie wszczęcia postępowania
wywłaszczeniowego z urzędu.
Art. 117. 1. Wojewoda składa w sądzie wniosek o ujawnienie w księdze wieczystej
wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego, a jeżeli nieruchomość nie ma założonej
księgi wieczystej - o złożenie do istniejącego zbioru dokumentów zawiadomienia o
wszczęciu tego postępowania.
2. Jeżeli wywłaszczenie nie doszło do skutku, wojewoda jest obowiązany wystąpić
niezwłocznie o wykreślenie z księgi wieczystej wpisu o wszczęciu postępowania
wywłaszczeniowego.
Art. 118. 1. Po wszczęciu postępowania wywłaszczeniowego wojewoda przeprowadza
rozprawę administracyjną.
2. W postępowaniu wywłaszczeniowym nie stosuje się przepisów o ugodzie
administracyjnej.
Art. 119. 1. Decyzja o wywłaszczeniu nieruchomości, poza elementami określonymi
w art. 107 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, powinna zawierać:
1) ustalenie, na jakie cele nieruchomość jest wywłaszczana,
2) określenie przedmiotu wywłaszczenia przez podanie oznaczenia nieruchomości
według księgi wieczystej lub zbioru dokumentów oraz według katastru
nieruchomości,
3) określenie praw podlegających wywłaszczeniu,
4) wskazanie właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości, a w razie
braku danych umożliwiających ustalenie tych osób - władającego nieruchomością
zgodnie z wpisem w katastrze nieruchomości,
5) wskazanie osoby, której przysługują ograniczone prawa rzeczowe na
nieruchomości,
6) zobowiązanie do zapewnienia lokali, o których mowa w art. 116 ust. 1 pkt 5.
2. Jeżeli osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 4, są nieobecne lub niezdolne do
czynności prawnych, stosuje się art. 34 Kodeksu postępowania administracyjnego.
Art. 120. Jeżeli zachodzi potrzeba zapobieżenia niebezpieczeństwu, wystąpieniu
szkody lub niedogodnościom, jakie mogą powstać dla właścicieli albo użytkowników
wieczystych nieruchomości sąsiednich wskutek wywłaszczenia lub innego niż
dotychczas zagospodarowania wywłaszczonej nieruchomości, w decyzji o
wywłaszczeniu ustanawia się niezbędne służebności oraz ustala obowiązek budowy i
utrzymania odpowiednich urządzeń zapobiegających tym zdarzeniom lub
okolicznościom. Obowiązek budowy i utrzymania odpowiednich urządzeń ciąży na
występującym z wnioskiem o wywłaszczenie.
Art. 121. 1. Przejście prawa własności na rzecz Skarbu Państwa lub na rzecz
gminy następuje z dniem, w którym decyzja o wywłaszczeniu nieruchomości stała
się ostateczna.
2. Przejście prawa użytkowania wieczystego na rzecz Skarbu Państwa lub na rzecz
gminy następuje z dniem , w którym decyzja o wywłaszczeniu tego prawa stała się
ostateczna, jeżeli prawo użytkowania wieczystego było ustanowione na
nieruchomości gruntowej stanowiącej własność innej osoby niż ta, na rzecz której
nastąpiło wywłaszczenie.
3. Prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej wygasa z dniem, w
którym decyzja o wywłaszczeniu tego prawa stała się ostateczna, jeżeli prawo
użytkowania wieczystego było ustanowione na nieruchomości gruntowej stanowiącej
własność osoby, na rzecz której nastąpiło wywłaszczenie.
4. Wywłaszczoną nieruchomość do czasu jej wykorzystania na cel, na który
nastąpiło wywłaszczenie, oddaje się w dzierżawę poprzedniemu właścicielowi na
jego wniosek.
Art. 122. 1. W przypadkach określonych w art. 108 Kodeksu postępowania
administracyjnego wojewoda może, w drodze decyzji, udzielić osobie, która będzie
realizowała cel publiczny, zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości po
wydaniu decyzji o wywłaszczeniu nieruchomości, jeżeli zwłoka w jej zajęciu
uniemożliwiałaby realizację celu publicznego, na który nieruchomość została
wywłaszczona. Decyzji tej może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności.
2. Jeżeli w przypadkach, o których mowa w ust. 1, wydanie decyzji o
wywłaszczeniu wymagałoby uprzedniego dokonania podziału nieruchomości, decyzji
zatwierdzającej projekt podziału może być nadany rygor natychmiastowej
wykonalności.
Art. 123. Ostateczna decyzja o wywłaszczeniu nieruchomości stanowi podstawę do
dokonania wpisu w księdze wieczystej. Wpisu dokonuje się na wniosek wojewody lub
na wniosek zarządu gminy, jeżeli nieruchomość została wywłaszczona na rzecz
gminy.
Art. 124. 1. Wojewoda może ograniczyć, w drodze decyzji, sposób korzystania z
nieruchomości przez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzanie na
nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania
płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i
sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i
urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, jeżeli
właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie wyraża na to zgody.
Ograniczenie to następuje zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu.
2. Zezwolenie może być udzielone z urzędu albo na wniosek zarządu gminy, innej
osoby lub jednostki organizacyjnej.
3. Udzielenie zezwolenia powinno być poprzedzone rokowaniami z właścicielem lub
użytkownikiem wieczystym nieruchomości o uzyskanie zgody na wykonanie prac, o
których mowa w ust. 1. Rokowania przeprowadza osoba lub jednostka organizacyjna
zamierzająca wystąpić z wnioskiem o zezwolenie. Do wniosku należy dołączyć
dokumenty z przeprowadzonych rokowań.
4. Na osobie lub jednostce organizacyjnej występującej o zezwolenie ciąży
obowiązek przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego, niezwłocznie po
założeniu lub przeprowadzeniu ciągów, przewodów i urządzeń, o których mowa w
ust. 1. Jeżeli przywrócenie nieruchomości do stanu poprzedniego jest niemożliwe
albo powoduje nadmierne trudności lub koszty, stosuje się odpowiednio przepis
art. 128 ust. 4.
5. Jeżeli założenie lub przeprowadzenie ciągów, przewodów i urządzeń, o których
mowa w ust. 1, uniemożliwia właścicielowi albo użytkownikowi wieczystemu
nieruchomości dalsze prawidłowe korzystanie z nieruchomości w sposób
dotychczasowy albo w sposób zgodny z jej dotychczasowym przeznaczeniem,
właściciel lub użytkownik wieczysty może żądać, aby odpowiednio wojewoda lub
występujący z wnioskiem o zezwolenie, o którym mowa w ust. 2, nabył od niego na
rzecz Skarbu Państwa, w drodze umowy, własność albo użytkowanie wieczyste
nieruchomości.
6. Właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości jest obowiązany udostępnić
nieruchomość w celu wykonania czynności związanych z konserwacją oraz usuwaniem
awarii ciągów, przewodów i urządzeń, o których mowa w ust. 1.
7. Decyzja ostateczna, o której mowa w ust. 1, stanowi podstawę do dokonania
wpisu w księdze wieczystej. Wpisu dokonuje się na wniosek wojewody lub zarządu
gminy, jeżeli zezwolenie było udzielone na wniosek gminy.
Art. 125. Wojewoda może ograniczyć, w drodze decyzji, sposób korzystania z
nieruchomości przez udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności
polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu kopalin stanowiących
własność Skarbu Państwa w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, jeżeli
właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie wyraża na to zgody.
Przepisy art. 124 ust. 3-5 stosuje się odpowiednio.
Art. 126. 1. W przypadku siły wyższej lub nagłej potrzeby zapobieżenia powstaniu
znacznej szkody, wojewoda może udzielić, w drodze decyzji, zezwolenia na czasowe
zajęcie nieruchomości na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy.
2. Decyzji, o której mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej
wykonalności.
3. Po upływie okresu, na który nastąpiło zajęcie nieruchomości, wojewoda jest
obowiązany doprowadzić nieruchomość do stanu poprzedniego. Gdyby przywrócenie
nieruchomości do stanu poprzedniego było niemożliwe albo pociągało za sobą
nadmierne trudności lub koszty, stosuje się odpowiednio przepis art. 128 ust. 4.
4. Jeżeli na skutek czasowego zajęcia nieruchomości właściciel lub użytkownik
wieczysty nie będzie mógł korzystać z nieruchomości w sposób dotychczasowy lub
zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem, może żądać, aby wojewoda nabył od niego
na rzecz Skarbu Państwa własność lub użytkowanie wieczyste nieruchomości w
drodze umowy.
Art. 127. Przepisy art. 124-126 stosuje się odpowiednio, jeżeli nieruchomość
stanowi przedmiot użytkowania, najmu, dzierżawy lub trwałego zarządu.
Rozdział 5
Odszkodowania za wywłaszczone nieruchomości
Art. 128. 1. Wywłaszczenie własności nieruchomości lub innego prawa następuje za
odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości
wywłaszczonej nieruchomości lub wartości tego prawa.
2. Jeżeli na wywłaszczanej nieruchomości lub prawie użytkowania wieczystego tej
nieruchomości są ustanowione inne prawa rzeczowe, odszkodowanie zmniejsza się o
kwotę równą wartości tych praw.
3. Jeżeli na wywłaszczanej nieruchomości, stanowiącej własność gminy, jest
ustanowione prawo użytkowania wieczystego, odszkodowanie zmniejsza się o kwotę
równą wartości tego prawa.
4. Odszkodowanie przysługuje również za szkody powstałe wskutek zdarzeń, o
których mowa w art. 120 i 124-126. Odszkodowanie powinno odpowiadać wartości
poniesionych szkód. Jeżeli wskutek tych zdarzeń zmniejszy się wartość
nieruchomości, odszkodowanie powiększa się o kwotę odpowiadającą temu
zmniejszeniu.
Art. 129. 1. Odszkodowanie ustala wojewoda w drodze decyzji. Decyzja powinna być
wydana w terminie miesiąca od dnia wydania decyzji o wywłaszczeniu.
2. Decyzja o odszkodowaniu powinna zawierać w szczególności dane wymienione w
art. 119 ust. 1 pkt 2-5, a ponadto ustalać wysokość przyznanego odszkodowania.
3. Jeżeli w ramach odszkodowania została przyznana nieruchomość zamienna, w
decyzji o odszkodowaniu podaje się dodatkowo oznaczenie nieruchomości zamiennej
według treści księgi wieczystej oraz według katastru nieruchomości, jej wartość
oraz wysokość dopłaty.
4. Wojewoda może orzec w jednej decyzji o wywłaszczeniu i o odszkodowaniu.
Art. 130. 1. Wysokość odszkodowania ustala się według stanu wywłaszczonej
nieruchomości w dniu wydania decyzji o wywłaszczeniu i według jej wartości w
dniu wydania decyzji o odszkodowaniu.
2. Ustalenie wysokości odszkodowania następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy
majątkowego, określającej wartość nieruchomości.
Art. 131. 1. W ramach odszkodowania właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu
wywłaszczonej nieruchomości może być przyznana, za jego zgodą, odpowiednia
nieruchomość zamienna.
2. Nieruchomość zamienną przyznaje się z zasobu nieruchomości Skarbu Państwa,
jeżeli wywłaszczenie następuje na rzecz Skarbu Państwa lub z gminnego zasobu
nieruchomości, jeżeli wywłaszczenie następuje na rzecz gminy.
3. Nieruchomość zamienna może być przyznana, w porozumieniu z Prezesem Agencji
Własności Rolnej Skarbu Państwa, z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa,
jeżeli wywłaszczenie następuje na rzecz Skarbu Państwa.
4. Różnicę między wysokością odszkodowania ustalonego w decyzji a wartością
nieruchomości zamiennej wyrównuje się przez dopłatę pieniężną.
5. Przeniesienie praw do nieruchomości zamiennej na rzecz osoby, której zostało
przyznane odszkodowanie, następuje z dniem, w którym decyzja o odszkodowaniu
stała się ostateczna. Decyzja ta stanowi podstawę do dokonania wpisu w księdze
wieczystej.
Art. 132. 1. Zapłata odszkodowania następuje jednorazowo, w terminie 14 dni od
dnia, w którym decyzja o odszkodowaniu stała się ostateczna.
2. Do skutków zwłoki lub opóźnienia w zapłacie odszkodowania stosuje się
odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego.
3. Wysokość odszkodowania ustalona w decyzji o odszkodowaniu podlega waloryzacji
na dzień jego zapłaty.
4. Za zgodą osoby uprawnionej do odszkodowania wojewoda może ustalić inny niż
określony w ust. 1-3 sposób zapłaty przyznanego odszkodowania.
5. Do zapłaty odszkodowania za wywłaszczone nieruchomości oraz za szkody
powstałe wskutek zdarzeń, o których mowa w art. 120, a także do zapewnienia
nieruchomości zamiennej jest zobowiązany wojewoda, jeżeli wywłaszczenie
następuje na rzecz Skarbu Państwa, albo zarząd gminy, jeżeli wywłaszczenie
następuje na rzecz gminy.
6. Zapłata odszkodowania za szkody powstałe wskutek zdarzeń wymienionych w art.
124 i 125 obciąża osobę lub jednostkę organizacyjną, która uzyskała zezwolenie
odpowiednio na założenie lub przeprowadzenie ciągów, przewodów i urządzeń albo
zezwolenie na prowadzenie działalności polegającej na poszukiwaniu,
rozpoznawaniu lub wydobywaniu kopalin.
7. Do zapłaty odszkodowania za szkody powstałe wskutek zdarzeń, o których mowa w
art. 126, jest zobowiązany wojewoda.
Art. 133. Odszkodowanie wpłaca się do depozytu sądowego, jeżeli:
1) osoba uprawniona odmawia jego przyjęcia albo wypłata odszkodowania natrafia
na trudne do przezwyciężenia przeszkody lub
2) odszkodowanie za wywłaszczenie dotyczy nieruchomości nie posiadającej
uregulowanego stanu prawnego.
Art. 134. 1. Podstawę ustalenia wysokości odszkodowania stanowi, z zastrzeżeniem
art. 135, wartość rynkowa nieruchomości.
2. Przy określaniu wartości rynkowej nieruchomości uwzględnia się w
szczególności jej rodzaj, położenie, sposób użytkowania, przeznaczenie w planie
miejscowym, stopień wyposażenia w urządzenia infrastruktury technicznej, stan
zagospodarowania oraz aktualnie kształtujące się ceny w obrocie
nieruchomościami.
3. Wartość rynkową nieruchomości określa się według aktualnego sposobu jej
użytkowania, jeżeli przeznaczenie nieruchomości w planie miejscowym, zgodne z
celem wywłaszczenia, nie powoduje zwiększenia jej wartości.
4. Jeżeli przeznaczenie nieruchomości, w planie miejscowym, zgodnie z celem
wywłaszczenia, powoduje zwiększenie jej wartości, wartość rynkową nieruchomości
określa się według alternatywnego sposobu użytkowania wynikającego z tego
przeznaczenia.
Art. 135. 1. Jeżeli ze względu na rodzaj nieruchomości nie można określić jej
wartości rynkowej, gdyż tego rodzaju nieruchomości nie występują w obrocie,
określa się jej wartość odtworzeniową.
2. Przy określaniu wartości odtworzeniowej nieruchomości, oddzielnie określa się
wartość gruntu i oddzielnie wartość jego części składowych.
3. Przy określaniu wartości gruntu stosuje się przepisy art. 134 ust. 2-4.
4. Przy określaniu wartości budynków lub ich części, budowli, urządzeń
infrastruktury technicznej i innych urządzeń szacuje się koszt ich odtworzenia,
z uwzględnieniem stopnia zużycia.
5. Przy określaniu wartości drzewostanu leśnego albo zadrzewień, jeżeli w
drzewostanie znajdują się materiały użytkowe, szacuje się wartość drewna
znajdującego się w tym drzewostanie. Jeżeli w drzewostanie nie występuje
materiał użytkowy lub wartość drewna, które może być pozyskane, jest niższa od
kosztów zalesienia i pielęgnacji drzewostanu, szacuje się koszty zalesienia oraz
koszty pielęgnacji drzewostanu do dnia wywłaszczenia.
6. Przy określaniu wartości plantacji kultur wieloletnich szacuje się koszty
założenia plantacji i jej pielęgnacji do czasu pierwszych zbiorów oraz wartość
utraconych pożytków w okresie od dnia wywłaszczenia do dnia zakończenia pełnego
plonowania. Sumę kosztów i wartość utraconych pożytków zmniejsza się o sumę
rocznych odpisów amortyzacyjnych, wynikającą z okresu wykorzystania plantacji od
pierwszego roku plonowania do dnia wywłaszczenia.
7. Przy określaniu wartości zasiewów, upraw i innych zbiorów jednorocznych
szacuje się wartość przewidywanych plonów według cen kształtujących się w
obrocie rynkowym, zmniejszając ją o wartość nakładów koniecznych w związku ze
zbiorem tych plonów.
Rozdział 6
Zwrot wywłaszczonych nieruchomości
Art. 136. 1. Nieruchomość wywłaszczona nie może być użyta na cel inny niż
określony w decyzji o wywłaszczeniu, chyba że poprzedni właściciel lub jego
następca prawny nie złożą wniosku o zwrot nieruchomości.
2. W razie powzięcia zamiaru użycia wywłaszczonej nieruchomości lub jej części
na inny cel niż określony w decyzji o wywłaszczeniu, właściwy organ zawiadamia
poprzedniego właściciela lub jego następcę prawnego o tym zamiarze, informując
równocześnie o możliwości zwrotu wywłaszczonej nieruchomości.
3. Poprzedni właściciel lub jego następca prawny mogą żądać zwrotu wywłaszczonej
nieruchomości lub jej części, jeżeli, stosownie do przepisu art. 137, stała się
zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. Z wnioskiem o zwrot
nieruchomości lub jej części występuje się do wojewody, zawiadamiając o tym
właściwy organ.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do części nieruchomości nabytej w
drodze umowy zgodnie z art. 113 ust. 3.
5. W przypadku niezłożenia wniosku o zwrot wywłaszczonej nieruchomości lub jej
części w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia o możliwości
zwrotu, uprawnienie do zwrotu nieruchomości lub jej części wygasa.
Art. 137. 1. Nieruchomość uznaje się za zbędną na cel określony w decyzji o
wywłaszczeniu, jeżeli:
1) pomimo upływu 7 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się
ostateczna, nie rozpoczęto prac związanych z realizacją tego celu albo
2) utraciła moc decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji lub decyzja o
warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a cel ten nie został zrealizowany.
2. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, cel wywłaszczenia został
zrealizowany tylko na części wywłaszczonej nieruchomości, zwrotowi podlega
pozostała część.
Art. 138. 1. Jeżeli nieruchomość lub jej część podlegająca zwrotowi została
oddana w trwały zarząd lub została obciążona prawem użytkowania, prawa te
wygasają z dniem, w którym decyzja o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości stała
się ostateczna. Przepis art. 90 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
2. Umowa najmu, dzierżawy lub użyczenia zwracanej nieruchomości wygasa z upływem
3 miesięcy od dnia, w którym decyzja o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości stała
się ostateczna.
Art. 139. Nieruchomość wywłaszczona podlega zwrotowi w stanie, w jakim znajduje
się w dniu jej zwrotu.
Art. 140. 1. W razie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, poprzedni właściciel
lub jego następca prawny zwraca Skarbowi Państwa lub gminie, w zależności od
tego, kto jest właścicielem nieruchomości w dniu zwrotu, wypłacone
odszkodowanie, a także nieruchomość zamienną, jeżeli była przyznana w ramach
odszkodowania. Zwrotowi podlegają również kwoty potrącone z odszkodowania na
spłatę zobowiązań wobec Skarbu Państwa lub wobec gminy.
2. Odszkodowanie oraz kwoty, o których mowa w ust. 1, podlegają waloryzacji, z
tym że ich wysokość po waloryzacji, z zastrzeżeniem art. 217 ust. 2, nie może
być większa niż wartość rynkowa nieruchomości w dniu zwrotu, a jeżeli ze względu
na rodzaj nieruchomości nie można określić jej wartości rynkowej, nie może być
większa niż jej wartość odtworzeniowa.
3. W razie zmniejszenia się albo zwiększenia wartości nieruchomości wskutek
działań podjętych na nieruchomości po jej wywłaszczeniu, zwaloryzowane
odszkodowanie podlega odpowiednio zmniejszeniu lub zwiększeniu o kwotę równą
różnicy wartości ustalonej na dzień zwrotu. Przy ustalaniu różnicy wartości
przyjmuje się stan nieruchomości z dnia wywłaszczenia oraz stan nieruchomości z
dnia zwrotu.
4. Ustalenie stopnia zmniejszenia albo zwiększenia wartości nieruchomości
następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego.
5. Jeżeli zwrot odszkodowania polega na zwrocie nieruchomości zamiennej, za
zwaloryzowane odszkodowanie przyjmuje się aktualną w dniu zwrotu wartość tej
nieruchomości. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
6. Koszty postępowania o zwrot nieruchomości ponosi odpowiednio Skarb Państwa
albo gmina w zależności od tego, któremu z tych podmiotów odszkodowanie jest
zwracane.
Art. 141. 1. Należności, o których mowa w art. 140, mogą być, na wniosek
poprzedniego właściciela albo jego następcy prawnego, rozłożone na raty, nie
dłużej niż na 10 lat. Warunki rozłożenia na raty określa się w decyzji o zwrocie
wywłaszczonej nieruchomości.
2. Wierzytelności Skarbu Państwa lub gminy z tytułu, o którym mowa w ust. 1,
podlegają stosownemu zabezpieczeniu. Jeżeli zabezpieczenie polega na
ustanowieniu hipoteki na nieruchomości, decyzja o zwrocie stanowi podstawę wpisu
hipoteki do księgi wieczystej.
3. Należności, o których mowa w ust. 1, podlegają oprocentowaniu przy
zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez
Narodowy Bank Polski.
4. Do skutków zwłoki lub opóźnienia w zapłacie należności stosuje się
odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego.
Art. 142. O zwrocie wywłaszczonych nieruchomości, zwrocie odszkodowania, w tym
także nieruchomości zamiennej oraz o rozliczeniach z tytułu zwrotu i terminach
zwrotu orzeka wojewoda w drodze decyzji.
Rozdział 7
Udział w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej
Art. 143. 1. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do nieruchomości bez
względu na ich rodzaj i położenie, jeżeli urządzenia infrastruktury technicznej
zostały wybudowane z udziałem środków Skarbu Państwa lub gminy, z wyłączeniem
nieruchomości przeznaczonych w planie miejscowym na cele rolne i leśne.
2. Przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej rozumie się urządzenie albo
modernizację drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią
przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych,
elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.
Art. 144. 1. Właściciele nieruchomości uczestniczą w kosztach budowy urządzeń
infrastruktury technicznej przez wnoszenie na rzecz gminy opłat adiacenckich.
2. Przepis ust. 1 stosuje się także do użytkowników wieczystych nieruchomości
gruntowych, którzy na podstawie odrębnych przepisów nie mają obowiązku wnoszenia
opłat rocznych za użytkowanie wieczyste lub wnieśli, za zgodą właściwego organu,
jednorazowo opłaty roczne za cały okres użytkowania wieczystego.
Art. 145. 1. Zarząd gminy może, w drodze decyzji, ustalić opłatę adiacencką
każdorazowo po urządzeniu lub modernizacji drogi albo po stworzeniu warunków do
podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej.
2. Ustalenie opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie do 3 lat od dnia
urządzenia lub modernizacji drogi albo od stworzenia warunków do podłączenia
nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej.
Art. 146. 1. Ustalenie i wysokość opłaty adiacenckiej zależą od wzrostu wartości
nieruchomości spowodowanego budową urządzeń infrastruktury technicznej.
2. Wysokość opłaty adiacenckiej wynosi nie więcej niż 50% różnicy między
wartością, jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury
technicznej, a wartością, jaką nieruchomość ma po ich wybudowaniu. Wysokość
stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w drodze uchwały.
3. Wartość nieruchomości przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej
i po ich wybudowaniu określają rzeczoznawcy majątkowi, według stanu i cen na
dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej.
Art. 147. 1. Opłata adiacencka może być, na wniosek właściciela nieruchomości,
rozłożona na raty roczne płatne w okresie do 10 lat. Warunki rozłożenia na raty
określa się w decyzji o ustaleniu opłaty. Należność gminy z tego tytułu podlega
zabezpieczeniu.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, podlegają oprocentowaniu przy zastosowaniu
stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez Narodowy Bank
Polski.
Art. 148. 1. Obowiązek wnoszenia opłaty adiacenckiej powstaje po upływie 14 dni
od dnia, w którym decyzja o ustaleniu opłaty stała się ostateczna. W przypadku
rozłożenia opłaty na raty obowiązek ten dotyczy wpłacenia pierwszej raty.
2. Do skutków zwłoki lub opóźnienia w zapłacie opłaty adiacenckiej stosuje się
odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego.
3. Wysokość opłaty adiacenckiej ustalona w decyzji podlega waloryzacji począwszy
od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydana została
decyzja, do pierwszego dnia miesiąca, w którym powstał obowiązek zapłaty.
4. Na poczet opłaty adiacenckiej zalicza się wartość świadczeń wniesionych przez
właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości, w gotówce lub w naturze,
na rzecz budowy poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej.
DZIAŁ IV
Wycena nieruchomości
Rozdział 1
Określanie wartości nieruchomości
Art. 149. Przepisy niniejszego działu stosuje się do wszystkich nieruchomości,
bez względu na ich rodzaj, położenie i przeznaczenie w planie miejscowym, a
także bez względu na podmiot własności, z wyłączeniem określania wartości
nieruchomości w związku z realizacją ustawy o scalaniu i wymianie gruntów.
Art. 150. 1. W wyniku wyceny nieruchomości dokonuje się:
1) określenia wartości rynkowej,
2) określenia wartości odtworzeniowej,
3) ustalenia wartości katastralnej.
2. Wartość rynkową określa się dla nieruchomości, które są lub mogą być
przedmiotem obrotu.
3. Wartość odtworzeniową określa się dla nieruchomości, które ze względu na
obecne użytkowanie lub przeznaczenie nie są lub nie mogą być przedmiotem obrotu
rynkowego, a także jeżeli wymagają tego przepisy szczególne.
4. Wartość katastralną nieruchomości ustala się dla nieruchomości, o których
mowa w przepisach o podatku od nieruchomości. Zasady i tryb ustalania tej
wartości regulują przepisy rozdziału 2 niniejszego działu.
5. Określenia wartości wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w art. 161 dokonują
rzeczoznawcy majątkowi. o których mowa w przepisach rozdziału 1 działu V.
Art. 151. 1. Wartość rynkową nieruchomości stanowi jej przewidywana cena,
możliwa do uzyskania na rynku, ustalona z uwzględnieniem cen transakcyjnych
uzyskanych przy spełnieniu następujących warunków:
1) strony umowy były od siebie niezależne, nie działały w sytuacji przymusowej
oraz miały stanowczy zamiar zawarcia umowy,
2) upłynął czas niezbędny do wyeksponowania nieruchomości na rynku i do
wynegocjowania warunków umowy.
2. Wartość odtworzeniowa nieruchomości jest równa kosztom jej odtworzenia, z
uwzględnieniem stopnia zużycia.
Art. 152. 1. Sposoby określania wartości nieruchomości, stanowiące podejście do
ich wyceny, są uzależnione od przyjętych rodzajów czynników wpływających na
wartość nieruchomości.
2. Wyceny nieruchomości dokonuje się przy zastosowaniu podejść: porównawczego,
dochodowego lub kosztowego, albo mieszanego, zawierającego elementy podejść
poprzednich.
Art. 153. 1. Podejście porównawcze polega na określeniu wartości nieruchomości
przy założeniu, że wartość ta odpowiada cenom, jakie uzyskano za nieruchomości
podobne, które były przedmiotem obrotu rynkowego. Wartość nieruchomości koryguje
się ze względu na cechy różniące te nieruchomości i ustala z uwzględnieniem
zmian poziomu cen wskutek upływu czasu. Podejście porównawcze stosuje się,
jeżeli są znane ceny nieruchomości podobnych do nieruchomości wycenianych.
2. Podejście dochodowe polega na określaniu wartości nieruchomości przy
założeniu, że jej nabywca zapłaci za nią cenę, której wysokość uzależni od
przewidywanego dochodu, jaki uzyska z nieruchomości. Stosuje się je przy wycenie
nieruchomości przynoszących lub mogących przynieść dochód.
3. Podejście kosztowe polega na określaniu wartości nieruchomości przy
założeniu, że wartość ta odpowiada kosztom jej odtworzenia, pomniejszonym o
wartość zużycia nieruchomości. Przy podejściu tym określa się oddzielnie koszt
nabycia gruntu i koszt odtworzenia jego części składowych.
Art. 154. Wyboru właściwego podejścia oraz metody i techniki szacowania
nieruchomości dokonuje rzeczoznawca majątkowy, uwzględniając w szczególności cel
wyceny, rodzaj i położenie nieruchomości, funkcję wyznaczoną dla niej w planie
miejscowym, stopień wyposażenia w urządzenia infrastruktury technicznej, stan
jej zagospodarowania oraz dostępne dane o cenach nieruchomości podobnych.
Art. 155. 1. Przy szacowaniu nieruchomości wykorzystuje się wszelkie dostępne
dane o nieruchomościach, zawarte w szczególności w:
1) księgach wieczystych,
2) katastrze nieruchomości,
3) ewidencji sieci uzbrojenia terenu,
4) tabelach taksacyjnych i na mapach taksacyjnych tworzonych na podstawie art.
169,
5) planach miejscowych,
6) wykazach prowadzonych przez urzędy skarbowe,
7) umowach, orzeczeniach, decyzjach i innych dokumentach, będących podstawą
wpisu do ksiąg wieczystych, rejestrów wchodzących w skład operatu katastralnego,
a także do wyciągów z operatów szacunkowych przekazywanych do katastru.
2. Wykorzystane w operacie szacunkowym dane, o których mowa w ust. 1, mogą mieć
formę wypisów i wyrysów, poświadczonych przez rzeczoznawcę majątkowego.
3. Właściwe organy oraz sądy są obowiązane udostępniać rzeczoznawcom majątkowym
dane, o których mowa w ust. 1.
Art. 156. Rzeczoznawca majątkowy sporządza na piśmie opinię o wartości
nieruchomości w formie operatu szacunkowego.
Art. 157. W razie istotnych rozbieżności w opiniach o wartości tej samej
nieruchomości, sporządzonych przez rzeczoznawców majątkowych, oceny
prawidłowości tych wycen dokonuje organizacja zawodowa rzeczoznawców
majątkowych.
Art. 158. Rzeczoznawcy majątkowi przekazują, z uwzględnieniem art. 175 ust. 3,
organom prowadzącym kataster nieruchomości wyciągi z wykonanych przez siebie
operatów szacunkowych, zawierające opisy nieruchomości oraz ich wartości, w
terminie 3 miesięcy od dnia ich sporządzenia.
Art. 159. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
wyceny nieruchomości oraz zasady i tryb sporządzania operatu szacunkowego.
Rozdział 2
Powszechna taksacja nieruchomości
Art. 160. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do nieruchomości, dla
których ustala się wartość katastralną.
Art. 161. 1. Powszechna taksacja nieruchomości ma na celu ustalanie wartości
katastralnej nieruchomości i jest przeprowadzana, na podstawie niniejszej ustawy
oraz odrębnych przepisów, przez organy prowadzące kataster nieruchomości.
2. Wartość katastralną nieruchomości ustala się na podstawie oszacowania
nieruchomości reprezentatywnych dla poszczególnych rodzajów nieruchomości na
obszarze danej gminy. Do ustalania wartości tych nieruchomości stosuje się
przepisy rozdziału 1 niniejszego działu. Jeżeli nieruchomości reprezentatywne
były przedmiotem obrotu, wartość katastralną ustala się z wykorzystaniem cen
transakcyjnych tych nieruchomości.
3. Czynności szacowania nieruchomości reprezentatywnych w celu ustalenia
wartości katastralnej, a także w celu sporządzenia map taksacyjnych i tabel
taksacyjnych, wykonują rzeczoznawcy majątkowi.
Art. 162. 1. Wartość katastralne, ustalone w procesie powszechnej taksacji
nieruchomości, powinny uwzględniać różnice, jakie występują między
poszczególnymi nieruchomościami oraz zbliżenie do wartości rynkowej możliwe do
uzyskania przy zastosowaniu zasad przyjętych dla masowej wyceny.
2. Wartości katastralne wykorzystuje się do ustalania podstawy opodatkowania
podatkiem od nieruchomości, a także w zakresie określonym niniejszą ustawą albo
przepisami odrębnych ustaw, przy określaniu wartości nieruchomości stanowiących
własność Skarbu Państwa lub gminy, albo przy wykonywaniu czynności urzędowych,
do których wykonania niezbędne jest określenie wartości nieruchomości.
Art. 163. 1. Powszechną taksację nieruchomości przeprowadza się okresowo. Termin
rozpoczęcia oraz zakończenia powszechnej taksacji nieruchomości, a także źródła
jej finansowania, określi odrębna ustawa.
2. W okresach rocznych dzielących przeprowadzanie kolejnych powszechnych
taksacji nieruchomości ustalone w wyniku poprzedniej powszechnej taksacji
wartości katastralne przeszacowuje się, stosując wskaźniki cen nieruchomości, o
których mowa w art. 5.
3. Rada gminy może podjąć uchwałę o przeprowadzeniu na koszt gminy powszechnej
taksacji nieruchomości w okresie między terminami ustalonymi w ustawie, o której
mowa w ust. 1, jednak nie częściej niż co 3 lata.
Art. 164. 1. Podstawą do ustalenia wartości katastralnej poszczególnych
nieruchomości są mapy taksacyjne i tabele taksacyjne.
2. Wartość katastralną nieruchomości ustala się dla całych nieruchomości lub ich
części, jeżeli zostały wyodrębnione jako przedmioty opodatkowania w przepisach o
podatku od nieruchomości.
3. Jeżeli nieruchomość jest położona na obszarze więcej niż jednej gminy,
wartość katastralną ustala się odrębnie dla każdej części nieruchomości
położonej w każdej z tych gmin.
4. Jeżeli zachodzi potrzeba zastosowania kilku podejść w celu ustalenia wartości
katastralnej tej samej nieruchomości, wartość tę ustala się odrębnie dla każdej
części nieruchomości, dla której zastosowano odrębne podejście.
Art. 165. Wartość katastralną nieruchomości gruntowej stanowi wartość
katastralna gruntu oraz wartość katastralna jego części składowych.
Art. 166. 1. W celu ustalenia wartości katastralnej gruntu określa się dla stref
wyodrębnionych, ze względu na podobne czynniki wpływające na wartość rynkową,
jednostkowe wartości powierzchni gruntów położonych w tych strefach.
2. Jednostkowe wartości powierzchni gruntów w wyodrębnionych strefach
przedstawia się na mapach taksacyjnych.
3. Wartość katastralną gruntu ustala się jako iloczyn powierzchni wykazanej w
katastrze nieruchomości oraz wartości jednostkowej wykazanej na mapie
taksacyjnej.
Art. 167. 1. W celu ustalenia wartości katastralnej części składowych gruntu
określa się jednostkowe wartości powierzchni tych części składowych w grupach,
uwzględniając ich położenie oraz różnice, jakie między nimi występują.
2. Jednostkowe wartości powierzchni części składowych gruntu w wyodrębnionych
grupach wykazuje się w tabelach taksacyjnych.
3. Wartość katastralną części składowych gruntu ustala się jako sumę wartości
katastralnej poszczególnych obiektów składających się na te części. Wartość
katastralną poszczególnych obiektów ustala się jako iloczyn ich powierzchni
wykazanej w katastrze nieruchomości oraz wartości jednostkowej wykazanej w
tabelach taksacyjnych.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do budynków oraz lokali
stanowiących odrębny przedmiot własności.
Art. 168. Przepisy art. 166 i 167 stosuje się również w razie konieczności
ponownego ustalenia wartości katastralnej po przeprowadzeniu powszechnej
taksacji nieruchomości.
Art. 169. 1. Mapy taksacyjne i tabele taksacyjne sporządza organ prowadzący
kataster nieruchomości na podstawie oszacowania nieruchomości reprezentatywnych,
wykonanego przez rzeczoznawców majątkowych.
2. Organ prowadzący kataster nieruchomości, w porozumieniu z zarządem właściwej
gminy, wykłada mapy taksacyjne i tabele taksacyjne do publicznego wglądu na
okres co najmniej 21 dni. Informację o wyłożeniu ogłasza się w formie
obwieszczenia oraz w miejscowej prasie, a także w sposób zwyczajowo przyjęty w
danej miejscowości, określając miejsce i termin wyłożenia wraz z pouczeniem o
możliwości zgłaszania zarzutów.
3. Każdy, czyjego interesu prawnego dotyczą ustalenia wynikające z map i tabel
taksacyjnych, może w okresie wyłożenia zgłaszać do nich zarzuty.
4. Organ prowadzący kataster nieruchomości rozpatruje zgłoszone zarzuty i
przedstawia je radzie gminy właściwej dla miejsca położenia nieruchomości, wraz
z propozycją rozstrzygnięcia, dołączając mapy i tabele taksacyjne. Rada gminy
podejmuje uchwałę w sprawie nadania mocy urzędowej mapom taksacyjnym i tabelom
taksacyjnym, w której rozstrzyga również o sposobie załatwienia zgłoszonych
zarzutów.
5. Stronie niezadowolonej ze sposobu załatwienia zgłoszonych zarzutów
przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
6. Uchwała rady gminy w sprawie nadania mocy urzędowej mapom taksacyjnym i
tabelom taksacyjnym podlega ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym.
Art. 170. 1. Organ prowadzący kataster orzeka, w drodze decyzji, o ustaleniu
wartości katastralnej nieruchomości i jej wpisie w katastrze nieruchomości.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
3. Wartości katastralne nieruchomości ustalone na podstawie obowiązujących map i
tabel taksacyjnych, wpisane w katastrze nieruchomości, uzyskują z datą ich wpisu
moc danych urzędowych.
4. Wartości, o których mowa w ust. 3, mogą być aktualizowane na wniosek
właściciela lub użytkownika wieczystego oraz innej osoby, na której ciąży
obowiązek podatkowy, a także z urzędu, na podstawie indywidualnego oszacowania
nieruchomości. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 171. 1. Osoby, o których mowa w art. 170 ust. 4, są obowiązane dostarczyć
organowi prowadzącemu kataster nieruchomości dokumenty i informacje dotyczące
tej nieruchomości, niezbędne do przeprowadzenia powszechnej taksacji
nieruchomości.
2. W razie niedostarczenia dokumentów i informacji, o których mowa w ust. 1,
organ prowadzący kataster nieruchomości, po przeprowadzeniu postępowania
wyjaśniającego, ustala wartość katastralną tej nieruchomości na podstawie
dostępnych dokumentów i informacji.
Art. 172. 1. Naczelny organ administracji państwowej, właściwy w sprawach
katastru nieruchomości, przeprowadza co roku na wybranych obszarach kontrolę
powszechnej taksacji nieruchomości.
2. Wyniki kontroli, o której mowa w ust. 1, mogą stanowić podstawę do
przeprowadzenia kolejnej powszechnej taksacji nieruchomości na wybranych
obszarach.
Art. 173. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i
tryb przeprowadzania powszechnej taksacji nieruchomości i jej kontroli oraz
rodzaje i wzory dokumentów stosowanych przy przeprowadzaniu taksacji.
DZIAŁ V
Działalność zawodowa w dziedzinie gospodarowania nieruchomościami
Rozdział 1
Rzeczoznawstwo majątkowe
Art. 174. 1. Rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną
przez rzeczoznawców na zasadach określonych w niniejszej ustawie.
2. Rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe
w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów rozdziału 4
niniejszego działu.
3. Rzeczoznawca majątkowy ma prawo szacowania nieruchomości, a także maszyn i
urządzeń trwale związanych z gruntem.
4. Z zastrzeżeniem art. 230 ust. 2, osoby powoływane lub ustanawiane i wpisywane
na listę biegłych sądowych z zakresy szacowania nieruchomości powinny posiadać
uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie
rozdziału 4 niniejszego działu.
5. Rzeczoznawca majątkowy nie może odmówić pełnienia funkcji biegłego sądowego.
6. Podmioty gospodarcze mogą prowadzić działalność w zakresie szacowania
nieruchomości, jeżeli czynności z tego zakresu będą wykonywane przez
rzeczoznawców majątkowych.
Art. 175. 1. Rzeczoznawca majątkowy jest zobowiązany do wykonywania czynności
szacowania nieruchomości zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów prawa i
standardami zawodowymi, ze szczególną starannością właściwą dla zawodowego
charakteru tych czynności oraz z zasadami etyki zawodowej, kierując się zasadą
bezstronności w wycenie nieruchomości.
2. Rzeczoznawca majątkowy jest zobowiązany do stałego doskonalenia kwalifikacji
zawodowych.
3. Rzeczoznawca majątkowy jest obowiązany wykorzystywać udostępnione dane, o
których mowa w art. 155, z zachowaniem zasady poufności. W szczególności nie
może przekazywać osobom trzecim informacji uzyskanych w toku wykonywania
czynności szacowania nieruchomości, chyba że przepisy ustawy lub przepisy
odrębnych ustaw stanowią inaczej.
Art. 176. Rzeczoznawca majątkowy podlega wyłączeniu od udziału w szacowaniu
nieruchomości, jeżeli zachodzą przesłanki wymienione w art. 24 Kodeksu
postępowania administracyjnego.
Art. 177. 1. Uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości nadaje się
osobie, która:
1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych,
2) nie była karana za przestępstwa przeciwko mieniu, dokumentom, za przestępstwa
gospodarcze, za fałszowanie pieniędzy, papierów wartościowych, znaków
urzędowych, za przestępstwa skarbowe oraz za inne przestępstwa mające znaczenie
za względu na wykonywany zawód,
3) posiada wyższe wykształcenie,
4) ukończyła studia podyplomowe w zakresie wyceny nieruchomości,
5) odbyła praktykę zawodową w zakresie wyceny nieruchomości,
6) przeszła z wynikiem pozytywnym postępowanie kwalifikacyjne, w tym złożyła
egzamin dający uprawnienia w zakresie szacowania nieruchomości.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, nie dotyczy osoby, która ukończyła
studia wyższe o specjalności związanej z gospodarką nieruchomościami.
3. Osoba nie posiadająca obywatelstwa polskiego może otrzymać uprawnienia
zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości po spełnieniu warunków wymienionych
w ust. 1 oraz po wykazaniu się biegłą znajomością języka polskiego.
Art. 178. 1. Rzeczoznawca majątkowy nie wypełniający obowiązków, o których mowa
w art. 175, podlega odpowiedzialności zawodowej.
2. Wobec rzeczoznawcy majątkowego mogą być orzeczone, z tytułu odpowiedzialności
zawodowej, następujące kary dyscyplinarne:
1) upomnienie,
2) nagana z wpisem do centralnego rejestru rzeczoznawców majątkowych,
3) zawieszenie wykonywania uprawnień zawodowych na okres od 6 miesięcy do 1
roku,
4) zawieszenie wykonywania uprawnień zawodowych do czasu ponownego złożenia
egzaminu z wynikiem pozytywnym,
5) pozbawienie uprawnień zawodowych z możliwością ubiegania się o ponowne ich
nadanie po upływie 3 lat od dnia ich pozbawienia.
3. Pozbawienie uprawnień zawodowych następuje również w przypadku utraty
zdolności do czynności prawnych oraz skazania za przestępstwa, o których mowa w
art. 177 ust. 1 pkt 2.
4. Zawieszenie wykonywania lub pozbawienie uprawnień zawodowych może także
nastąpić w razie niewykonywania czynności z zakresu szacowania nieruchomości
przez okres dłuższy niż 5 lat od ostatniej czynności zawodowej.
Rozdział 2
Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami
Art. 179. 1. Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami jest działalnością zawodową
wykonywaną przez pośredników na zasadach określonych w niniejszej ustawie.
2. Pośrednikiem w obrocie nieruchomościami jest osoba fizyczna posiadająca
licencję zawodową nadaną w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.
3. Podmioty gospodarcze mogą prowadzić działalność w zakresie pośrednictwa w
obrocie nieruchomościami, jeżeli pośrednictwo będzie wykonywane przez osoby
posiadające licencje zawodowe.
Art. 180. 1. Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami polega na wykonywaniu
czynności zmierzających do zawarcia umów:
1) nabycia lub zbycia praw do nieruchomości,
2) nabycia lub zbycia własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu
mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego lub prawa do domu
jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3) najmu lub dzierżawy nieruchomości.
2. Pośrednik wykonuje czynności, o których mowa w ust. 1, osobiście lub przy
pomocy innych osób działających pod jego nadzorem, ponosząc za ich czynności
odpowiedzialność zawodową określoną w ustawie.
3. Zakres czynności pośrednictwa w obrocie nieruchomościami określa umowa
pośrednictwa zawarta między pośrednikiem a zamawiającym.
4. Przez umowę pośrednictwa pośrednik zobowiązuje się do dokonywania dla
zamawiającego czynności zmierzających do zawarcia umów, o których mowa w ust. 1,
a zamawiający zobowiązuje się do zapłaty pośrednikowi wynagrodzenia.
5. Sposób ustalenia lub wysokość wynagrodzenia za czynności pośrednictwa w
obrocie nieruchomościami określa umowa pośrednictwa. W razie nieokreślenia
wynagrodzenia w umowie, przysługuje wynagrodzenie zwyczajowo przyjęte w danych
stosunkach.
6. Czynności pośrednictwa w obrocie nieruchomościami mogą być wykonywane w
stosunku do wszelkich nieruchomości, a także na rzecz wszystkich osób fizycznych
i prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej.
Art. 181. 1. Przy wykonywaniu działalności zawodowej pośrednik jest obowiązany
stosować przepisy prawa i standardy zawodowe, kierować się zasadami etyki
zawodowej, a czynności pośrednictwa wykonywać ze szczególną starannością
właściwą dla ich zawodowego charakteru. Jest on także zobowiązany do kierowania
się zasadą ochrony interesu osób, na których rzecz wykonuje te czynności.
2. Pośrednik w obrocie nieruchomościami jest zobowiązany do stałego doskonalenia
kwalifikacji zawodowych.
Art. 182. 1. Licencję zawodową pośrednika w obrocie nieruchomościami nadaje się
osobie, która:
1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych,
2) nie była karana za przestępstwa przeciwko mieniu, dokumentom, za przestępstwa
gospodarcze, za fałszowanie pieniędzy, papierów wartościowych, znaków
urzędowych, za przestępstwa skarbowe oraz za inne przestępstwa mające znaczenie
za względu na wykonywany zawód,
3) posiada co najmniej średnie wykształcenie,
4) ukończyła kurs kwalifikacyjny,
5) odbyła praktykę zawodową w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami,
6) przeszła z wynikiem pozytywnym postępowanie kwalifikacyjne, w tym złożyła
egzamin uprawniający do otrzymania licencji zawodowej w zakresie pośrednictwa w
obrocie nieruchomościami.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, nie dotyczy osoby, która ukończyła
studia wyższe o specjalności związanej z gospodarką nieruchomościami.
3. Osoba nie posiadająca obywatelstwa polskiego może otrzymać licencję zawodową
pośrednika w obrocie nieruchomościami po spełnieniu warunków wymienionych w ust.
1 oraz po wykazaniu się biegłą znajomością języka polskiego.
Art. 183. 1. Pośrednik nie wypełniający obowiązków, o których mowa w art. 181,
podlega odpowiedzialności zawodowej.
2. Wobec pośrednika mogą być orzeczone, z tytułu odpowiedzialności zawodowej,
następujące kary dyscyplinarne:
1) upomnienie,
2) nagana z wpisem do centralnego rejestru pośredników,
3) zawieszenie licencji zawodowej na okres od 6 miesięcy do roku,
4) zawieszenie licencji zawodowej do czasu ponownego zdania egzaminu z wynikiem
pozytywnym,
5) pozbawienie licencji zawodowej z możliwością ubiegania się o ponowne jej
nadanie po upływie 3 lat od dnia pozbawienia.
3. Pozbawienie licencji zawodowej następuje również w przypadku utraty zdolności
do czynności prawnych oraz skazania za przestępstwa, o których mowa w art. 182
ust. 1 pkt 2.
4. Zawieszenie lub pozbawienie licencji zawodowej może także nastąpić w wypadku
niewykonywania usług pośrednictwa w obrocie nieruchomościami przez okres dłuższy
niż 5 lat od ostatniej czynności zawodowej.
Rozdział 3
Zarządzanie nieruchomościami
Art. 184. 1. Zarządzanie nieruchomościami jest działalnością zawodową wykonywaną
przez zarządców na zasadach określonych w niniejszej ustawie.
2. Zarządcą nieruchomości jest osoba fizyczna posiadająca licencję zawodową
nadaną w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.
3. Podmioty gospodarcze mogą prowadzić działalność w zakresie zarządzania
nieruchomościami, jeżeli zarządzanie będzie wykonywane przez osoby posiadające
licencje zawodowe.
Art. 185. 1. Zarządzanie nieruchomością, w rozumieniu niniejszej ustawy, polega
na podejmowaniu wszelkich decyzji i dokonywaniu wszelkich czynności
zmierzających do utrzymywania nieruchomości w stanie nie pogorszonym zgodnie z
jej przeznaczeniem, jak również do uzasadnionego inwestowania w tę nieruchomość.
2. Zarządca nieruchomości działa na podstawie umowy o zarządzanie nieruchomością
zawartej z jej właścicielem, wspólnotą mieszkaniową albo inną osobą lub
jednostką organizacyjną, której przysługuje prawo do nieruchomości, ze skutkiem
prawnym bezpośrednio dla tej osoby lub jednostki organizacyjnej.
3. Zakres uprawnień i obowiązków zarządcy wynika z przepisów ustawy, z przepisów
odrębnych ustaw oraz z umowy o zarządzanie nieruchomością.
4. Zarządca ma prawo do wynagrodzenia, którego wysokość określa umowa o
zarządzanie nieruchomością.
5. Zarządca nie może czerpać innych korzyści z zarządzania nieruchomością oprócz
wynagrodzenia, chyba że umowa o zarządzanie stanowi inaczej.
Art. 186. 1. Przy wykonywaniu działalności zawodowej zarządca jest zobowiązany
stosować przepisy prawa i standardy zawodowe, kierować się zasadami etyki
zawodowej, a czynności zarządzania wykonywać ze szczególną starannością,
właściwą dla ich zawodowego charakteru. Jest on także zobowiązany do kierowania
się zasadą ochrony interesu osób, na których rzecz wykonuje te czynności.
2. Zarządca nieruchomości jest zobowiązany do stałego doskonalenia kwalifikacji
zawodowych.
Art. 187. 1. Licencję zawodową zarządcy nieruchomości nadaje się osobie, która:
1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych,
2) nie była karana za przestępstwa przeciwko mieniu, dokumentom, za przestępstwa
gospodarcze, za fałszowanie pieniędzy, papierów wartościowych, znaków
urzędowych, za przestępstwa skarbowe oraz za inne przestępstwa mające znaczenie
za względu na wykonywany zawód,
3) posiada co najmniej średnie wykształcenie,
4) ukończyła kurs kwalifikacyjny,
5) odbyła praktykę zawodową w zakresie zarządzania nieruchomościami,
6) przeszła z wynikiem pozytywnym postępowanie kwalifikacyjne, w tym złożyła
egzamin uprawniający do otrzymania licencji zawodowej w zakresie zarządzania
nieruchomościami.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, nie dotyczy osoby, która ukończyła
studia wyższe o specjalności związanej z gospodarką nieruchomościami.
3. Osoba nie posiadająca obywatelstwa polskiego może otrzymać licencję zawodową
zarządcy nieruchomości po spełnieniu warunków wymienionych w ust. 1 oraz po
wykazaniu się biegłą znajomością języka polskiego.
Art. 188. 1. Zarządca nie wypełniający obowiązków, o których mowa w art. 186,
podlega odpowiedzialności zawodowej.
2. Wobec zarządcy mogą być orzeczone, z tytułu odpowiedzialności zawodowej,
następujące kary dyscyplinarne:
1) upomnienie,
2) nagana z wpisem do centralnego rejestru zarządców,
3) zawieszenie licencji zawodowej na okres od 6 miesięcy do roku,
4) zawieszenie licencji zawodowej do czasu ponownego zdania egzaminu z wynikiem
pozytywnym,
5) pozbawienie licencji zawodowej z możliwością ubiegania się o ponowne jej
nadanie po upływie 3 lat od dnia pozbawienia.
3. Pozbawienie licencji zawodowej następuje również w przypadku utraty zdolności
do czynności prawnych oraz skazania za przestępstwa, o których mowa w art. 187
ust. 1 pkt 2.
4. Zawieszenie lub pozbawienie licencji zawodowej może także nastąpić w razie
niewykonywania usług zarządzania nieruchomościami przez okres dłuższy niż 5 lat
od ostatniej czynności zawodowej.
Art. 189. 1. Nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność
gminy, z zastrzeżeniem art. 190, mogą być zarządzane wyłącznie przez osoby
posiadające licencję zawodową w zakresie zarządzania nieruchomościami.
2. Wyłonienie zarządcy nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa lub
własność gminy następuje na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r.
o zamówieniach publicznych (Dz. U. Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645 oraz z
1995 r. Nr 99, poz. 488).
Art. 190. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do gospodarowania
nieruchomościami przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa, Wojskową Agencję
Mieszkaniową i Agencję Mienia Wojskowego, a także do gospodarowania
nieruchomościami przez właściwe organy lub bezpośrednio przez właścicieli
nieruchomości.
Rozdział 4
Nadawanie uprawnień i licencji zawodowych rzeczoznawcom majątkowym, pośrednikom
w obrocie nieruchomościami i zarządcom nieruchomości oraz orzekanie w sprawach
odpowiedzialności zawodowej
Art. 191. 1. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast nadaje uprawnienia i
licencje zawodowe, o których mowa w rozdziałach 1-3 niniejszego działu, na
podstawie postępowania kwalifikacyjnego zakończonego wynikiem pozytywnym.
2. Uprawnienia i licencje zawodowe nadaje się każdemu, kto przeszedł z wynikiem
pozytywnym postępowanie kwalifikacyjne.
3. Postępowanie kwalifikacyjne przeprowadza Państwowa Komisja Kwalifikacyjna.
4. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast powołuje w drodze zarządzenia
Państwową Komisję Kwalifikacyjną z udziałem osób wskazanych przez Ministra
Sprawiedliwości oraz organizacje zawodowe rzeczoznawców majątkowych, pośredników
w obrocie nieruchomościami i zarządców nieruchomości.
5. Postępowanie kwalifikacyjne przeprowadza się na koszt osób ubiegających się o
nadanie uprawnień i licencji zawodowych.
Art. 192. Nadanie uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości, a
także licencji zawodowych pośrednika w obrocie nieruchomościami oraz zarządcy
nieruchomości stwierdza się świadectwem. Odmowa nadania uprawnień i licencji
zawodowych następuje w drodze decyzji.
Art. 193. 1. Osoby, którym nadano uprawnienia i licencje zawodowe, podlegają
wpisowi odpowiednio do centralnych rejestrów: rzeczoznawców majątkowych,
pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości. Z dniem
wpisu do rejestrów osoby te uzyskują prawo wykonywania czynności zawodowych.
2. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast prowadzi centralne rejestry, o
których mowa w ust. 1. Rejestry podlegają ogłoszeniu w dzienniku urzędowym
Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast.
3. Wojewodowie ogłaszają w wojewódzkich dziennikach urzędowych wyciągi z
centralnych rejestrów dotyczące osób zamieszkałych w tych województwach.
Art. 194. 1. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast orzeka w drodze
decyzji o zastosowaniu kar dyscyplinarnych, o których mowa w art. 178 ust. 2,
art. 183 ust. 2 oraz art. 188 ust. 2, na podstawie wyników postępowania
wyjaśniającego, a także podejmuje decyzje w sprawach określonych w art. 178 ust.
3 i 4, art. 183 ust. 3 i 4 oraz w art. 188 ust. 3 i 4.
2. Postępowanie wyjaśniające przeprowadza Komisja Odpowiedzialności Zawodowej.
3. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast powołuje, w drodze zarządzenia,
Komisję Odpowiedzialności Zawodowej z udziałem osób wskazanych przez organizacje
zawodowe rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz
zarządców nieruchomości.
Art. 195. 1. Postępowanie wyjaśniające wymienione w art. 194 odbywa się z
udziałem osoby, w stosunku do której toczy się postępowanie. Nie
usprawiedliwione niestawiennictwo nie wstrzymuje postępowania.
2. Osoba, o której mowa w ust. 1, może ustanowić obrońcę również spośród
rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców
nieruchomości.
Art. 196. Programy studiów podyplomowych oraz kursów specjalistycznych, o
których mowa w art. 177 ust. 1 pkt 4, art. 182 ust. 1 pkt 4 oraz art. 187 ust. 1
pkt 4, podlegają uzgodnieniu z Prezesem Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast.
Art. 197. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa:
1) sposób i warunki odbywania praktyki zawodowej oraz tryb i sposób doskonalenia
kwalifikacji rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami
oraz zarządców nieruchomości,
2) szczegółowe zasady i tryb działania Państwowej Komisji Kwalifikacyjnej oraz
jej organizację, przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego i ustalania jego
kosztów, nadawania uprawnień i licencji zawodowych, wzory świadectw tych
uprawnień i licencji oraz sposób prowadzenia i zakres danych centralnych
rejestrów rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz
zarządców nieruchomości,
3) szczegółowe zasady i tryb działania Komisji Odpowiedzialności Zawodowej oraz
jej organizację, przeprowadzania postępowania z tytułu odpowiedzialności
zawodowej oraz stosowania kar dyscyplinarnych z tego tytułu.
DZIAŁ VI
Przepisy karne
Art. 198. Kto prowadzi działalność zawodową w zakresie rzeczoznawstwa
majątkowego bez uprawnień lub w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami
oraz zarządzania nieruchomościami bez licencji, podlega grzywnie do 5 000 zł.
DZIAŁ VII
Przepisy przejściowe, zmiany w przepisach obowiązujących i przepisy końcowe
Rozdział 1
Przepisy przejściowe
Art. 199. 1. Nieruchomości nabyte przez państwowe osoby prawne po wejściu w
życie ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny (Dz.
U. Nr 3, poz. 11), to jest po dniu 1 lutego 1989 r., stanowią od daty nabycia
własność tych osób.
2. Zarząd nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa oraz własność
gminy, sprawowany w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy przez jednostki
organizacyjne, przekształca się z tym dniem w trwały zarząd tych nieruchomości.
Art. 200. 1. W sprawach stwierdzenia nabycia, z mocy prawa, na podstawie ustawy
z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i
wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 83, poz. 373,
z 1992 r. Nr 91, poz. 455, z 1994 r. Nr 51, poz. 201, Nr 80, poz. 369, Nr 84,
poz. 384 i Nr 123, poz. 601, z 1996 r. Nr 5, poz. 33 oraz z 1997 r. Nr 106, poz.
675), z dniem 5 grudnia 1990 r. prawa użytkowania wieczystego gruntów oraz
własności budynków, innych urządzeń i lokali przez państwowe i komunalne osoby
prawne oraz Bank Gospodarki Żywnościowej, które posiadały w tym dniu grunty w
zarządzie, nie zakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy,
stosuje się następujące zasady:
1) nabycie własności budynków, innych urządzeń i lokali następuje odpłatnie,
jeżeli obiekty te nie były wybudowane lub nabyte ze środków własnych tych osób
lub ich poprzedników prawnych,
2) nabycie prawa użytkowania wieczystego oraz własności stwierdza w drodze
decyzji wojewoda - w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu
Państwa lub zarząd gminy - w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność
gminy,
3) w decyzji, o której mowa w pkt 2, ustala się warunki użytkowania wieczystego,
z zachowaniem zasad określonych w art. 62 ustawy i w art. 236 Kodeksu cywilnego,
oraz kwotę należną za nabycie własności, a także sposób zabezpieczenia
wierzytelności określony w ust. 2,
4) na poczet ceny nabycia własności, o której mowa w pkt 3, zalicza się
zwaloryzowane opłaty poniesione z tytułu zarządu budynków, innych urządzeń i
lokali; przy nabyciu użytkowania wieczystego nie pobiera się pierwszej opłaty.
2. Wierzytelności z tytułu nabycia własności budynków, innych urządzeń i lokali
przez osoby, o których mowa w ust. 1, podlegają zabezpieczeniu hipotecznemu na
użytkowaniu wieczystym gruntów lub wyodrębnionych częściach tych gruntów, które
te osoby nabyły. Hipoteka powstaje w dniem wpisu do księgi wieczystej. Wpis
hipoteki następuje po bezskutecznym upływie terminu na zaspokojenie
wierzytelności, wyznaczonego w decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 2. Przy
zabezpieczeniu hipotecznym stosuje się odpowiednio przepisy o księgach
wieczystych i hipotece, z zastrzeżeniem następujących zasad:
1) podstawą wpisu hipoteki jest decyzja, o której mowa w ust. 1 pkt 2,
1) wierzytelności zabezpieczone hipotecznie podlegają w chwili zapłaty
waloryzacji według zasad obowiązujących przy zwrocie wywłaszczonych
nieruchomości i nie podlegają oprocentowaniu,
3) w razie sprzedaży, wynajęcia, wydzierżawienia albo innego odpłatnego
udostępnienia nieruchomości lub ich części, na których dokonano zabezpieczenia
hipotecznego wierzytelności, wierzytelność staje się natychmiast wymagalna w
części równej korzyściom uzyskanym z tego tytułu,
4) w razie ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego, udział w
użytkowaniu wieczystym gruntów oraz udział we współwłasności części wspólnych
budynku związane z prawem własności tego lokalu są wolne od hipoteki,
5) jeżeli właściwy organ, o którym mowa w art. 16, nie wyrazi zgody na
zrzeczenie się własności nieruchomości, może być ona zbyta za cenę niższą niż
zabezpieczona na niej wierzytelność; kwotę uzyskaną ze zbycia nieruchomości
uznaje się za zaspokojenie wierzytelności, a hipoteka podlega wykreśleniu;
zasady te stosuje się odpowiednio w razie zbycia wyodrębnionej lub ułamkowej
części nieruchomości.
3. Wierzytelności z tytułu nabycia własności budynków, innych urządzeń i lokali
wygasają z chwilą:
1) przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego w spółkę z wyłącznym udziałem
Skarbu Państwa,
2) wydania zarządzenia o prywatyzacji bezpośredniej na podstawie ustawy z dnia
30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych
(Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 575 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr
98, poz. 603 i Nr 106, poz. 673).
4. Nabycie własności oraz prawa użytkowania wieczystego, o którym mowa w ust. 1
i 2, nie może naruszać praw osób trzecich.
Art. 201. 1. Przepisy art. 200 stosuje się odpowiednio do utworzonych z dniem 1
maja 1991 r., 1 lipca 1991 r. oraz z dniem 1 stycznia 1992 r. na podstawie
zarządzeń Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej przedsiębiorstw państwowych,
które nabyły z mocy prawa, zgodnie z ustawą z dnia 25 marca 1994 r. zmieniającą
ustawę o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.
U. Nr 51, poz. 201), z dniem ich wpisu do rejestru przedsiębiorstw państwowych
prawo użytkowania wieczystego gruntów oraz własność położonych na nich budynków,
innych urządzeń i lokali będących w zarządzie rejonów dróg publicznych,
okręgowych zakładów transportu i maszyn drogowych, rejonów budowy dróg i mostów,
rejonów budowy dróg, rejonów budowy mostów, kopalni odkrywkowych surowców
drogowych, rejonów eksploatacji kruszywa lub dyrekcji okręgowych dróg
publicznych.
2. Nabycie własności budynków, innych urządzeń i lokali przez przedsiębiorstwa
państwowe, o których mowa w ust. 1, następuje odpłatnie, jeżeli obiekty te nie
były wybudowane lub nabyte ze środków własnych poprzedników prawnych tych
przedsiębiorstw.
Art. 202. 1. Państwowe instytucje kultury, które na podstawie ustawy z dnia 25
października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz.
U. Nr 114, poz. 493, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 90, poz. 407 oraz
z 1997 r. Nr 5, poz. 24 i Nr 106, poz. 680) uzyskały osobowość prawną, nabywają
z mocy prawa, z dniem ich wpisu do rejestru instytucji kultury, użytkowanie
wieczyste gruntów, którymi zarządzały w dniu 5 grudnia 1990 r., oraz własność
położonych na nich budynków, innych urządzeń i lokali, jeżeli w dniu wejścia w
życie niniejszej ustawy nadal zarządzają tymi gruntami. Nie może to naruszać
praw osób trzecich. Do nabycia stosuje się odpowiednio przepisy art. 200.
2. Nabycie własności budynków, innych urządzeń i lokali przez instytucje
kultury, o których mowa w ust. 1, następuje nieodpłatnie.
Art. 203. 1. Zobowiązania osób prawnych z tytułu odpłatności za budynki, inne
urządzenia i lokale, o których mowa w art. 200 ust. 1 oraz art. 201 ust. 2, nie
wykonane w całości lub w części przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy,
podlegają zabezpieczeniu hipotecznemu zgodnie z jej przepisami.
2. Zobowiązania spółek z wyłącznym udziałem Skarbu Państwa, powstałych z
przekształcenia przedsiębiorstw państwowych, z tytułu, o którym mowa w ust. 1,
wygasają.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do zobowiązań spółek, którym na podstawie
ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych oddano do
odpłatnego korzystania mienie zlikwidowanego przedsiębiorstwa.
Art. 204. 1. Spółdzielni, związkowi spółdzielczemu oraz innym osobom prawnym,
które w dniu 5 grudnia 1990 r. były użytkownikami gruntów, stanowiących własność
Skarbu Państwa lub gminy, przysługuje roszczenie o ustanowienie użytkowania
wieczystego gruntu oraz o przeniesienie własności znajdujących się na nim
budynków, innych urządzeń i lokali.
2. Zawarcie umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste następuje bez
przetargu.
3. Przeniesienie własności budynków, innych urządzeń i lokali następuje
odpłatnie, chyba że obiekty te zostały wybudowane lub nabyte ze środków własnych
spółdzielni, związków spółdzielczych oraz innych osób prawnych.
4. Opłatę z tytułu użytkowania wieczystego gruntu oraz cenę budynków, innych
urządzeń i lokali ustala się według przepisów rozdziału 8 działu II, z
wyłączeniem przepisu o obowiązku wniesienia pierwszej opłaty. Na poczet ceny
zalicza się zwaloryzowane opłaty poniesione z tytułu użytkowania budynków,
innych urządzeń i lokali.
5. Roszczenia, o których mowa w ust. 1, wygasły, jeżeli wnioski w tej sprawie
nie zostały złożone do dnia 31 grudnia 1996 r.
6. W przypadku sprzedaży prawa użytkowania wieczystego przed upływem 10 lat od
jego ustanowienia, spółdzielnia, związek spółdzielczy oraz inne osoby prawne są
obowiązane uiścić pierwszą opłatę w wysokości określonej w dniu sprzedaży,
według przepisów rozdziału 8 działu II. Nie uiszcza się pierwszej opłaty w
razie:
1) nieodpłatnego przekazania prawa użytkowania wieczystego na rzecz gminy lub
Skarbu Państwa,
2) nieodpłatnego przekazania prawa użytkowania wieczystego na rzecz innej
spółdzielni na podstawie ustawy z dnia 20 stycznia 1990 r. o zmianach w
organizacji i działalności spółdzielczości (Dz. U. Nr 6, poz. 36, Nr 11, poz.
74, Nr 29, poz. 175 i Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 83, poz. 373, z 1992 r. Nr
18, poz. 74 i Nr 80, poz. 406, z 1993 r. Nr 40, poz. 182 oraz z 1994 r. Nr 68,
poz. 294 i Nr 90, poz. 419).
Art. 205. 1. Roszczenia spółdzielni, związków spółdzielczych oraz innych osób
prawnych o ustanowienie użytkowania wieczystego, powstałe przed dniem wejścia w
życie niniejszej ustawy, podlegają z tym dniem jej przepisom.
2. Przepisy art. 204 stosuje się odpowiednio do następców prawnych spółdzielni,
związków spółdzielczych oraz innych osób prawnych, które istniały w dniu 24
grudnia 1992 r. i istnieją w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 206. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i
tryb stwierdzania dotychczasowego prawa zarządu państwowych i komunalnych osób
prawnych do nieruchomości, a także prawa użytkowania nieruchomości przez
spółdzielnie, związki spółdzielcze oraz inne osoby prawne, uznawania środków, o
których mowa w art. 200 ust. 1, art. 201 ust. 2 i art. 204 ust. 3, za środki
własne, określania wartości nieruchomości oraz wysokości kwot należnych za
nabycie własności budynków, innych urządzeń i lokali, zabezpieczenia
wierzytelności z tego tytułu, a także rodzaje dokumentów stanowiących niezbędne
dowody w tych sprawach.
Art. 207. 1. Posiadaczom nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub
własność gminy, którzy w dniu 5 grudnia 1990 r. nie legitymowali się dokumentami
o przekazaniu im tych nieruchomości, wydanymi w formie przewidzianej prawem, i
nie legitymują się nimi w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, oddaje się je
odpowiednio w użytkowanie wieczyste, w drodze umowy, lub w trwały zarząd, w
drodze decyzji. Jeżeli oddaniu w użytkowanie wieczyste podlega nieruchomość
gruntowa zabudowana na podstawie pozwolenia na budowę z lokalizacją stałą,
stosuje się odpowiednio przepis art. 200 ust. 1 pkt 1.
2. Posiadacze, o których mowa w ust. 1, mogą być zwolnieni z pierwszej opłaty z
tytułu użytkowania wieczystego, jeżeli złożą wnioski o oddanie im nieruchomości
w użytkowanie wieczyste przed upływem roku od dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 208. 1. Osobom fizycznym oraz prawnym, które do dnia 5 grudnia 1990 r.
uzyskały ostateczne decyzje lokalizacyjne lub pozwolenia na budowę na
nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność gminy, oddaje się
te nieruchomości w użytkowanie wieczyste w trybie bezprzetargowym, jeżeli
wnioski o oddanie tych nieruchomości zostały złożone przed dniem utraty ważności
tych decyzji.
2. Spółdzielniom, ich związkom oraz Krajowej Radzie Spółdzielczej i innym osobom
prawnym, które na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa lub własność
gminy do dnia 5 grudnia 1990 r. wybudowały same lub wybudowali ich poprzednicy
prawni z własnych środków, za zezwoleniem właściwego organu nadzoru budowlanego
budynki, przysługuje roszczenie o ustanowienie użytkowania wieczystego gruntów
oraz o nieodpłatne przeniesienie własności znajdujących się na nich budynków.
Roszczenie przysługuje tym osobom w stosunku do gruntów będących w dniu
zgłoszenia roszczenia w ich posiadaniu w rozumieniu art. 207 i obejmuje grunty
niezbędne do prawidłowego korzystania z budynku.
3. W sprawach, o których mowa w ust. 2, zawarcie umowy o oddanie gruntu w
użytkowanie wieczyste oraz o przeniesienie własności budynków następuje bez
przetargu oraz bez obowiązku wniesienia pierwszej opłaty.
4. Roszczenia, o których mowa w ust. 2, wygasły, jeżeli wnioski w tej sprawie
nie zostały złożone do dnia 31 grudnia 1996 r.
Art. 209. Osoby, które uzyskały prawo zabudowy nieruchomości ustanowione przed
dniem wejścia w życie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o prawie zabudowy
(Dz. U. Nr 50, poz. 280), mogą żądać przekształcenia tego prawa w użytkowanie
wieczyste. Przekształcenie następuje w drodze decyzji właściwego organu, w
której określa się także warunki użytkowania wieczystego, z zachowaniem zasad
określonych w art. 62. Decyzja stanowi podstawę do dokonania wpisu w księdze
wieczystej.
Art. 210. 1. Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność gminy,
będące w dniu 5 grudnia 1990 r. w użytkowaniu osób prawnych lub jednostek
organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej oraz znajdujące się na tych
gruntach budynki, inne urządzenia i lokale pozostają nadal w użytkowaniu tych
osób i jednostek. Do użytkowania tego stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego.
2. W razie sprzedaży dotychczasowemu użytkownikowi budynków, innych urządzeń i
lokali, o których mowa w ust. 1, na poczet ceny nabycia własności zalicza się
opłaty poniesione z tytułu użytkowania.
Art. 211. 1. Osoba, która na podstawie pozwolenia na budowę wybudowała przed
dniem 5 grudnia 1990 r. ze środków własnych garaż na gruncie stanowiącym
własność Skarbu Państwa lub własność gminy, a także jej następca prawny, mogą
żądać nabycia tego garażu na własność oraz oddania w użytkowanie wieczyste
gruntu niezbędnego do korzystania z tego garażu, jeżeli jest jego najemcą.
Nabycie garażu na własność następuje nieodpłatnie.
2. Nabycie garażu na własność, wybudowanego przed dniem 5 grudnia 1990 r. na
podstawie pozwolenia na budowę z lokalizacją czasową, jest uzależnione od
zgodności tej lokalizacji z ustaleniami planu miejscowego obowiązującego w dniu
zgłoszenia żądania.
Art. 212. 1. Na pokrycie opłat za użytkowanie wieczyste lub ceny sprzedaży
działki budowlanej oraz ceny sprzedaży położonych na niej budynków lub lokali
stanowiących własność Skarbu Państwa osobom, które w związku z wojną rozpoczętą
w 1939 r. pozostawiły nieruchomości na terenach nie wchodzących w skład obecnego
obszaru państwa, a które na mocy umów międzynarodowych zawartych przez państwo
miały otrzymać ekwiwalent za mienie pozostawione za granicą, zalicza się wartość
pozostawionych nieruchomości.
2. Jeżeli wartość pozostawionych nieruchomości przewyższa wartość nieruchomości,
o których mowa w ust. 1, nabytych jako ekwiwalent, różnica może być zaliczona na
pokrycie opłat za użytkowanie wieczyste lub ceny sprzedaży działki zabudowanej
budynkiem, przeznaczonym na prowadzenie działalności handlowej lub usługowej, na
pracownię do prowadzenia działalności twórczej, domem letniskowym, garażem albo
działki przeznaczonej pod tego rodzaju zabudowę.
3. W razie zaliczenia wartości nieruchomości, o których mowa w ust. 1, nie
stosuje się przepisów art. 62 i 109.
4. Zaliczenie wartości nieruchomości, o których mowa w ust. 1, następuje na
rzecz właściciela tych nieruchomości lub wskazanej przez niego jednej osoby
uprawnionej do dziedziczenia ustawowego.
5. W razie śmierci właściciela nieruchomości pozostawionych za granicą,
uprawnienia wynikające z ust. 1 przysługują wyłącznie wszystkim jego
spadkobiercom lub jednemu z nich, wskazanemu przez osoby uprawnione.
6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób zaliczania na
pokrycie opłat za użytkowanie wieczyste lub ceny sprzedaży działki budowlanej i
ceny sprzedaży położonych na niej budynków lub lokali, stanowiących własność
Skarbu Państwa, wartości nieruchomości pozostawionych na terenach nie
wchodzących w skład obszaru państwa oraz sposób ustalania wartości tych
nieruchomości.
Art. 213. Przepisów art. 204-212 nie stosuje się do nieruchomości wchodzących w
skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, chyba że przepisy dotyczące
gospodarowania tym Zasobem stanowią inaczej.
Art. 214. 1. Poprzednim właścicielom, których prawa do odszkodowania za przejęte
przez państwo grunty, budynki i inne części składowe nieruchomości, przewidziane
w art. 7 ust. 4 i 5 i art. 8 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności
i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279 i z
1985 r. Nr 22, poz. 99), wygasły na podstawie przepisów ustawy wymienionej w
art. 241 pkt 1, jeżeli zgłosili oni lub ich następcy prawni w terminie do dnia
31 grudnia 1988 r. wnioski o oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste, może
zostać zwrócona jedna nieruchomość.
2. Zwrot nieruchomości, o którym mowa w ust. 1, przysługuje poprzednim
właścicielom działek zabudowanych domami jednorodzinnymi, małymi domami
mieszkalnymi i domami, w których liczba izb nie przekracza 20, oraz domami, w
których przed dniem 21 listopada 1945 r. została wyodrębniona własność
poszczególnych lokali, a także domami, które stanowiły przed tym dniem własność
spółdzielni mieszkaniowych.
3. O przyznaniu prawa użytkowania wieczystego gruntów i o zwrocie budynków
orzeka właściwy organ.
4. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do obiektów sakralnych, klasztorów,
domów zakonnych i innych obiektów kościelnych, użytkowanych w całości przez
byłych właścicieli lub ich następców prawnych. Jeżeli obiekty te są użytkowane
tylko w części, przepis ust. 2 stosuje się wyłącznie w granicach faktycznego
władania.
5. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do gruntów oddanych w użytkowanie wieczyste
osobom innym niż byli właściciele oraz do gruntów oddanych w użytkowanie.
Art. 215. 1. Przepisy ustawy dotyczące odszkodowań za wywłaszczone nieruchomości
stosuje się odpowiednio do odszkodowania za gospodarstwo rolne na gruntach,
które na podstawie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i
użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy przeszły na własność państwa,
jeżeli ich poprzedni właściciele lub następcy prawni tych właścicieli,
prowadzący gospodarstwo, zostali pozbawieni faktycznego władania wspomnianym
gospodarstwem po dniu 5 kwietnia 1958 r.
2. Przepisy ustawy dotyczące odszkodowania za wywłaszczone nieruchomości stosuje
się odpowiednio do domu jednorodzinnego, jeżeli przeszedł on na własność państwa
po dniu 5 kwietnia 1958 r., oraz do działki, która przed dniem wejścia w życie
dekretu wymienionego w ust. 1 mogła być przeznaczona pod budownictwo
jednorodzinne, jeżeli poprzedni właściciel bądź jego następcy prawni zostali
pozbawieni faktycznej możliwości władania nią po dniu 5 kwietnia 1958 r. W
ramach przyznanego odszkodowania poprzedni właściciel bądź jego następcy prawni
mogą otrzymać w użytkowanie wieczyste działkę pod budowę domu jednorodzinnego.
Art. 216. Przepisy rozdziału 6 działu III niniejszej ustawy stosuje się
odpowiednio do nieruchomości przejętych lub nabytych na rzecz Skarbu Państwa na
podstawie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie
wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. z 1974 r. Nr 10, poz. 64 i z 1982 r. Nr 11,
poz. 79), ustawy z dnia 22 maja 1958 r. o terenach dla budownictwa domów
jednorodzinnych w miastach i osiedlach (Dz. U. Nr 31, poz. 138, z 1961 r. Nr 7,
poz. 47 i Nr 32, poz. 159 oraz z 1972 r. Nr 27, poz. 192), ustawy z dnia 31
stycznia 1961 r. o terenach budowlanych na obszarach wsi (Dz. U. z 1969 r. Nr
27, poz. 216, z 1972 r. Nr 49, poz. 312 i z 1985 r. Nr 22, poz. 99), ustawy z
dnia 6 lipca 1972 r. o terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o
podziale nieruchomości w miastach i osiedlach (Dz. U. Nr 27, poz. 192, z 1973 r.
Nr 48, poz. 282 i z 1985 r. Nr 22, poz. 99) oraz do nieruchomości wywłaszczonych
na rzecz państwowych i spółdzielczych przedsiębiorstw gospodarki rolnej, jak
również do gruntów wywłaszczonych na podstawie odrębnych przepisów w związku z
potrzebami Tatrzańskiego Parku Narodowego.
Art. 217. 1. Osobom, które w wyniku utraty własności nieruchomości otrzymały
tytułem odszkodowania lub rekompensaty inne nieruchomości w użytkowanie
wieczyste, oraz następcom prawnym tych osób przysługuje roszczenie o nieodpłatne
przeniesienie na ich rzecz własności nieruchomości przyznanych z tytułu
odszkodowania lub rekompensaty.
2. Osoby, które zostały pozbawione własności nieruchomości w wyniku
wywłaszczenia dokonanego przed dniem 5 grudnia 1990 r., w razie zwrotu tych
nieruchomości, zwracają odszkodowanie zwaloryzowane, w wysokości nie większej
niż 50% aktualnej wartości tych nieruchomości.
Art. 218. 1. Osobie, która dokonała - za zgodą właściciela - przebudowy lub
rozbudowy budynku stanowiącego własność Skarbu Państwa lub własność gminy, w
wyniku czego nastąpiło wyodrębnienie lokalu, w razie nabycia tego lokalu na
poczet ceny nabycia zalicza się nakłady poniesione na jego przebudowę lub
rozbudowę. Przy ustalaniu wysokości poniesionych nakładów bierze się za podstawę
faktycznie wykonane roboty oraz wartość tych robót w dniu ustalenia ceny.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli umowa najmu lub dzierżawy lokalu
stanowi inaczej.
Art. 219. 1. Zaległe w dniu wejścia w życie ustawy zobowiązania osób prawnych
lub fizycznych z tytułu opłat za użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowych
mogą być rozłożone na nie oprocentowane raty roczne płatne przez okres do 10
lat, a odsetki od tych należności mogą być umorzone. Rozłożenia na raty oraz
umorzenia odsetek dokonuje, w drodze decyzji, wojewoda, jeżeli nieruchomość
stanowi własność Skarbu Państwa, lub zarząd gminy, jeżeli nieruchomość stanowi
własność gminy, o ile jest to uzasadnione sytuacją finansową tych osób prawnych
lub fizycznych.
2. Zaległe w dniu wejścia w życie ustawy zobowiązania jednostek organizacyjnych
z tytułu opłat za zarząd nieruchomości oraz odsetki od tych należności umarza
się, jeżeli jest to uzasadnione sytuacją finansową tych jednostek. Przepis ust.
1 dotyczący właściwości organów stosuje się odpowiednio.
Art. 220. 1. Jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy nie były ustalone terminy
zagospodarowania nieruchomości gruntowej stanowiącej przedmiot użytkowania
wieczystego, właściwy organ może, w ciągu roku od dnia wejścia w życie ustawy,
ustalić te terminy w drodze decyzji.
2. Terminy zagospodarowania nieruchomości gruntowej ustalone na podstawie ust. 1
nie mogą być krótsze niż 12 miesięcy w odniesieniu do rozpoczęcia zabudowy i 36
miesięcy w odniesieniu do zakończenia zabudowy.
Art. 221. 1. Przepisy art. 72 ust. 3 stosuje się odpowiednio do nieruchomości
gruntowych oddanych w użytkowanie wieczyste przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy. Zmiany wysokości stawek procentowych opłat rocznych dokonają
właściwe organy w terminie roku od dnia wejścia w życie ustawy. Przy dokonywaniu
zmiany stawek procentowych stosuje się tryb postępowania określony w art. 78-81.
2. Jeżeli przy oddaniu nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste nie
została określona wysokość stawki procentowej opłaty rocznej z tytułu
użytkowania wieczystego, właściwy organ określi wysokość tej stawki, z
wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 212 i art. 217 ust. 1, w terminie
roku od dnia wejścia w życie ustawy. Określenia wysokości stawki procentowej
dokonuje się w trybie określonym w przepisach art. 78-81.
3. Jeżeli przy oddaniu nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste nie
został określony cel, na który nieruchomość była oddana, stawkę procentową
opłaty rocznej przyjmuje się stosownie do celu wynikającego ze sposobu
korzystania z nieruchomości.
Art. 222. 1. Przepisy art. 83 stosuje się odpowiednio do nieruchomości oddanych
w zarząd przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Zmiany wysokości stawek
procentowych opłat rocznych dokonają, w drodze decyzji, właściwe organy, w
terminie roku od dnia wejścia w życie ustawy.
2. Wniesione do dnia wejścia w życie ustawy pierwsze opłaty z tytułu zarządu
nieruchomością nie podlegają zwrotowi.
Art. 223. 1. Kierownicy urzędów rejonowych przekażą protokólarnie Ministrowi
Spraw Wewnętrznych i Administracji wykaz nieruchomości będących w zarządzie
jednostek, o których mowa w art. 60 ust. 1, wraz z dokumentacją, w terminie 6
miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Kierownicy urzędów rejonowych oddadzą w trwały zarząd okręgowym dyrekcjom
dróg publicznych nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa, zajęte pod
drogi krajowe i wojewódzkie w terminie nie dłuższym niż 2 lata od dnia wejścia w
życie ustawy.
Art. 224. Do czasu przekształcenia ewidencji gruntów i budynków w kataster
nieruchomości przez użyte w niniejszej ustawie pojęcie "kataster nieruchomości"
rozumie się tę ewidencję.
Art. 225. W okresie do dnia 31 grudnia 2005 r. funkcję wartości katastralnej dla
gruntów rolnych i leśnych pełni liczba hektarów przeliczeniowych, ustalana
zgodnie z przepisami o podatku rolnym oraz z przepisami o lasach.
Art. 226. Wartości katastralne, przy przeprowadzanej po raz pierwszy powszechnej
taksacji nieruchomości, ustala się na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok,
w którym na mocy odrębnych przepisów zostanie wprowadzony podatek od
nieruchomości naliczany od jej wartości.
Art. 227. Do czasu ogłoszenia przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego
wskaźników zmian cen nieruchomości waloryzacji dokonuje się przy zastosowaniu
wskaźników cen towarów i usług konsumpcyjnych ogłaszanych przez Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego, w drodze obwieszczeń, w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Art. 228. W zasobie nieruchomości Skarbu Państwa nie ewidencjonuje się
nieruchomości, które na podstawie ustawy wymienionej w art. 24 ust. 1 stały się,
z mocy prawa, z dniem 27 maja 1990 r. własnością gmin, lecz co do których nie
zostały wydane ostateczne decyzje potwierdzające nabycie własności.
Art. 229. Roszczenie, o którym mowa w art. 136 ust. 3, nie przysługuje, jeżeli
przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy nieruchomość została sprzedana
albo oddana w użytkowanie wieczyste osobie trzeciej, a prawa nabywcy zostały
ujawnione w księdze wieczystej.
Art. 230. 1. Osoby, które w dniu wejścia w życie ustawy były wpisane na listy
wojewódzkie biegłych z zakresu szacowania nieruchomości, mają prawo szacowania
nieruchomości przez 9 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
2. Osoby ustanowione i wpisane przed dniem wejścia w życie ustawy ma listę
biegłych sądowych z zakresu szacowania nieruchomości mogą prowadzić działalność
bez uprawnień zawodowych, o których mowa w art. 174 ust. 1, przez 2 lata od dnia
wejścia w życie ustawy. Przepis stosuje się odpowiednio do osób powoływanych
przez sąd lub organ prowadzący postępowanie przygotowawcze w sprawach karnych w
charakterze biegłego sądowego spoza listy biegłych sądowych.
3. Osoby z wykształceniem wyższym, legitymujące się świadectwem ukończenia,
przed dniem wejścia w życie ustawy, kursu specjalistycznego z zakresu szacowania
nieruchomości, mogą ubiegać się, z zastrzeżeniem ust. 4, o nadanie uprawnień
zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości, pod warunkiem ukończenia
uzupełniającego kursu kwalifikacyjnego, którego program został uzgodniony z
Prezesem Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, oraz wykonania co najmniej 15
operatów szacunkowych.
4. Osoby z wykształceniem średnim legitymujące się świadectwem, o którym mowa w
ust. 3, mogą ubiegać się o nadanie uprawnień zawodowych w zakresie szacowania
nieruchomości w ciągu 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy, pod warunkiem
ukończenia uzupełniającego kursu kwalifikacyjnego, którego program został
uzgodniony z Prezesem Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, oraz wykonania co
najmniej 15 operatów szacunkowych.
Art. 231. Uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane na
podstawie ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.
U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr
103, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr
54, poz. 349), uznaje się za uprawnienia zawodowe, o których mowa w art. 174 i
191, z zachowaniem zakresu uprawnień określonego w świadectwie nadania tych
uprawnień.
Art. 232. 1. Osoby, które w dniu wejścia w życie ustawy wykonywały usługi
pośrednictwa w obrocie nieruchomościami przez okres:
1) do 2 lat - mogą ubiegać się o zaliczenie tego okresu do praktyki zawodowej,
2) dłuższy niż 2 lata - mogą być zwolnione z obowiązku ukończenia kursu
kwalifikacyjnego i odbycia praktyki zawodowej,
3) dłuższy niż 5 lat - mogą być zwolnione z obowiązku ukończenia kursu
kwalifikacyjnego, odbycia praktyki zawodowej oraz złożenia egzaminu.
2. Zwolnień, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, dokonuje Państwowa Komisja
Kwalifikacyjna na wniosek osoby ubiegającej się o nadanie licencji zawodowej,
złożony przed upływem 2 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
3. Osoby, które w dniu wejścia w życie ustawy prowadziły na podstawie
obowiązujących przed tym dniem przepisów działalność zawodową w zakresie
pośrednictwa w obrocie nieruchomościami lub zarządzania nieruchomościami, mogą
prowadzić tę działalność bez posiadania licencji zawodowych przez 2 lata od dnia
wejścia w życie niniejszej ustawy.
4. Członkowie powoływanej po raz pierwszy po wejściu w życie ustawy Państwowej
Komisji Kwalifikacyjnej otrzymują uprawnienia i licencje zawodowe na podstawie
dokonanej przez Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast oceny ich dorobku
zawodowego w dziedzinie gospodarki nieruchomościami.
Art. 233. Sprawy wszczęte, lecz nie zakończone decyzją ostateczną przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy, prowadzi się na podstawie jej przepisów.
Rozdział 2
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 234. W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16,
poz. 93, z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11,
poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r.
Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz.
321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r.
Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509 i z
1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149,
poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 242) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 232 w § 2 po wyrazach "Skarbu Państwa" dodaje się przecinek i wyrazy
"gmin lub ich związków.",
2) skreśla się art. 242.
Art. 235. W ustawie z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury (Dz. U. Nr
10, poz. 48, z 1983 r. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr
34, poz. 198 i Nr 56, poz. 322, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 5,
poz. 24 i Nr 88, poz. 554) skreśla się art. 35.
Art. 236. W ustawie z dnia 31 marca 1965 r. o wyższym szkolnictwie wojskowym
(Dz. U. z 1992 r. Nr 10, poz. 40, z 1996 r. Nr 7, poz. 44 i z 1997 r. Nr 96,
poz. 590) wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 6 dodaje się art. 6a w brzmieniu:
"Art. 6a. Akademie wojskowe są zwolnione z opłat z tytułu użytkowania
wieczystego nieruchomości gruntowych.",
2) po art. 54 dodaje się art. 54a w brzmieniu:
"Art. 54a. 1. Z dniem 1 stycznia 1998 r.:
1) grunty stanowiące własność Skarbu Państwa, pozostające w zarządzie
Ministerstwa Obrony Narodowej i zajęte na siedziby akademii wojskowych, stają
się przedmiotem użytkowania wieczystego tych akademii,
2) budynki, inne urządzenia trwale z gruntem związane i lokale znajdujące się na
gruntach, o których mowa w pkt 1, stają się własnością akademii wojskowych.
2. Nabycie prawa użytkowania wieczystego gruntów oraz własności budynków, innych
urządzeń i lokali, o których mowa w ust. 1, nie może naruszać praw osób
trzecich."
Art. 237. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne
(Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r.
Nr 103, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r.
Nr 54, poz. 349) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 43 skreśla się pkt 8;
2) w art. 44:
a) w ust. 1 po wyrazach "geodezji i kartografii" skreśla się wyrazy "z wyjątkiem
uprawnień w zakresie szacowania nieruchomości",
b) skreśla się ust. 2a;
3) w art. 45 w ust. 1 wyrazy "Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji lub z
jego upoważnienia Główny Geodeta Kraju w zakresie wymienionym w art. 45 pkt 1-7
oraz Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w zakresie wymienionym w art.
43 pkt 8" zastępuje się wyrazami "Główny Geodeta Kraju".
Art. 238. W ustawie z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach
popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr
133, poz. 654, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr
80, poz. 507) w art. 33c w pkt 2 po wyrazie "urbanistyki" dodaje się wyrazy
"oraz licencje zawodowe w dziedzinie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami i
zarządzania nieruchomościami".
Art. 239. W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa
(Dz. U. Nr 106, poz. 493 i Nr 156, poz. 775) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5 w ust. 1 w pkt 3 skreśla się wyraz "rzeczowymi";
2) w art. 20 w pkt 2 i 3 po wyrazie "mienia" dodaje się przecinek oraz wyrazy "z
wyłączeniem nieruchomości".
Rozdział 3
Przepisy końcowe
Art. 240. 1. Jeżeli obowiązujące przepisy powołują się na ustawy uchylone
przepisem art. 241 albo odsyłają ogólnie do przepisów o gospodarce gruntami i
wywłaszczaniu nieruchomości, stosuje się w tym zakresie odpowiednio przepisy
niniejszej ustawy.
2. Ilekroć w przepisach odrębnych ustaw jest mowa o czynnościach wykonywanych
przez biegłych lub inne osoby posiadające uprawnienia do szacowania
nieruchomości, należy przez to rozumieć, że czynności te mogą wykonywać
wyłącznie rzeczoznawcy majątkowi, o których mowa w niniejszej ustawie.
Art. 241. Tracą moc:
1) ustawa z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu
nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz.
464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr
31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123, poz.
601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486, z 1996 r. Nr 5, poz. 33, Nr 90, poz. 405, Nr
106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24, Nr 9, poz. 44, Nr
54, poz. 348 i Nr 68, poz. 435),
2) ustawa z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i
wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 83, poz. 373,
z 1992 r. Nr 91, poz. 455, z 1994 r. Nr 51, poz. 201, Nr 80, poz. 369, Nr 84,
poz. 384 i Nr 123, poz. 601, z 1996 r. Nr 5, poz. 33 oraz z 1997 r. Nr 106, poz.
675).
Art. 242. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 16 września 1997 r.
w sprawie utworzenia gminy, ustalenia granic, nazw i siedzib władz niektórych
gmin oraz zmiany granic niektórych miast w województwach: białostockim,
bydgoskim, ciechanowskim, elbląskim, gdańskim, jeleniogórskim, katowickim,
kieleckim, konińskim, krośnieńskim, leszczyńskim, lubelskim, nowosądeckim,
opolskim, pilskim, poznańskim, przemyskim, rzeszowskim, siedleckim, suwalskim,
tarnobrzeskim i zamojskim.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 116, poz. 742)
Na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 4a ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o
samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr
106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679,
Nr 107, poz. 686 i Nr 113, poz. 734) zarządza się, co następuje:
§ 1. W województwie białostockim:
1) zmienia się granice gminy o statusie miasta Hajnówka przez przyłączenie
obszaru części wsi Lipiny o powierzchni 28,75 ha z gminy Hajnówka,
2) zmienia się nazwę gminy Juchnowiec Dolny z siedzibą władz w Juchnowcu Dolnym
na Juchnowiec Kościelny z siedzibą władz w Juchnowcu Kościelnym.
§ 2. W województwie bydgoskim zmienia się granice:
1) gminy Lniano przez przyłączenie obszaru części obrębu ewidencyjnego Wysoka o
powierzchni 8,25 ha z gminy Cekcyn,
2) gminy Cekcyn przez przyłączenie obszaru wsi Kosowo z gminy Lubiewo.
§ 3. W województwie ciechanowskim zmienia się nazwę gminy Strzegowo-Osada z
siedzibą władz w Strzegowie-Osadzie na Strzegowo z siedzibą władz w Strzegowie.
§ 4. W województwie elbląskim zmienia się granice gminy o statusie miasta Elbląg
przez przyłączenie obszaru obrębu ewidencyjnego Próchnik z gminy Tolkmicko.
§ 5. W województwie gdańskim zmienia się granice gminy o statusie miasta Reda
przez przyłączenie obszaru wsi Rekowo Dolne oraz obszaru części wsi Połchowo o
powierzchni 13,37 ha z gminy Puck.
§ 6. W województwie jeleniogórskim zmienia się granice gminy o statusie miasta
Jelenia Góra przez przyłączenie obszaru obrębu ewidencyjnego Jagniątków z gminy
o statusie miasta Piechowice.
§ 7. W województwie katowickim:
1) zmienia się granice gminy Babice przez przyłączenie obszaru części wsi
Pogorzyce o powierzchni 17,39 ha z gminy Chrzanów,
2) zmienia się granice miasta Pszczyna, położonego na obszarze gminy Pszczyna,
przez wyłączenie z obszaru miasta obrębów ewidencyjnych: Brzeżce, Ćwiklice,
Łąka, Poręba oraz Rudołtowice i włączenie do gminy Pszczyna.
§ 8. W województwie kieleckim zmienia się granice gminy Pierzchnica przez
przyłączenie obszaru części obrębu ewidencyjnego (lasy) Papiernia o powierzchni
413,04 ha z gminy Raków.
§ 9. W województwie konińskim zmienia się granice:
1) miasta Dąbie, położonego na obszarze gminy Dąbie, przez przyłączenie obszaru
części wsi Wiesiołów o powierzchni 605,39 ha z gminy Dąbie,
2) miasta Uniejów, położonego na obszarze gminy Uniejów, przez przyłączenie
obszaru obrębu ewidencyjnego Budy Uniejowskie z gminy Uniejów.
§ 10. W województwie krośnieńskim:
1) zmienia się granice gminy Miejsce Piastowe przez przyłączenie przysiółka
Kolonia o powierzchni 71,55 ha z gminy Haczów,
2) zmienia się granice miasta Lesko, położonego na obszarze gminy Lesko, przez
przyłączenie obszaru wsi Wola Postołowa z gminy Lesko.
§ 11. W województwie leszczyńskim zmienia się granice miasta Śmigiel, położonego
na obszarze gminy Śmigiel, przez:
1) przyłączenie obszarów części wsi Koszanowo o powierzchni 80,29 ha oraz części
wsi Nietąszkowo o powierzchni 178,18 ha z gminy Śmigiel,
2) wyłączenie obszarów części miasta Śmigiel o powierzchni 2,91 ha i włączenie
do wsi Koszanowo oraz włączenie powierzchni 10,83 ha do wsi Nietąszkowo w gminie
Śmigiel.
§ 12. W województwie lubelskim zmienia się granice gminy Fajsławice przez
przyłączenie obszaru części wsi Oleśniki (tzw. Szepetówka) o powierzchni 33,05
ha z gminy Trawniki.
§ 13. W województwie nowosądeckim tworzy się gminę Spytkowice z siedzibą władz w
Spytkowicach; w skład gminy Spytkowice wchodzi obszar wsi Spytkowice z gminy
Raba Wyżna.
§ 14. W województwie opolskim zmienia się granice miasta Korfantów, położonego
na obszarze gminy Korfantów, przez przyłączenie obszarów wsi Ulianówka oraz
części wsi Włostowa o powierzchni 1,50 ha z gminy Korfantów.
§ 15. W województwie pilskim zmienia się granice miasta Wronki, położonego na
obszarze gminy Wronki, przez przyłączenie obszarów: części wsi Nowa Wieś o
powierzchni 20,03 ha, części wsi Obelżanki o powierzchni 6,55 ha, części wsi
Popowo o powierzchni 61,50 ha oraz części wsi Stróżki o powierzchni 18,63 ha z
gminy Wronki.
§ 16. W województwie poznańskim:
1) zmienia się granice gminy Granowo przez przyłączenie obszaru części wsi
Konojad-Dalekie o powierzchni 154,18 ha z gminy Kamieniec,
2) zmienia się granice miasta Dolsk, położonego na obszarze gminy Dolsk, przez
przyłączenie obszarów: części wsi Kotowo o powierzchni 93,13 ha oraz części wsi
Księginki o powierzchni 246,24 ha z gminy Dolsk.
§ 17. W województwie przemyskim zmienia się granice gminy Jarosław przez
przyłączenie obszaru części wsi Jagiełła o powierzchni 5,02 ha z gminy Tryńcza.
§ 18. W województwie rzeszowskim:
1) zmienia się granice gminy Chmielnik Rzeszowski przez przyłączenie: obszaru
części wsi Brzezówka (przysiółek Borówki) o powierzchni 79,53 ha z gminy Hyżne
oraz obszaru części wsi Stary Borek (przysiółek Borówki) o powierzchni 143,59 ha
z gminy Tyczyn,
2) zmienia się granice miasta Ropczyce, położonego na obszarze gminy Ropczyce,
przez przyłączenie obszarów wsi: Chechły i Witkowice oraz części obszaru wsi
Gnojnica (Brzyzna i Czujek) o powierzchni 117,21 ha z gminy Ropczyce.
§ 19. W województwie siedleckim:
1) zmienia się granice gminy Żelechów przez przyłączenie obszaru części wsi
Jarczew (tzw. Antonówka) o powierzchni 50,72 ha z gminy Wola Mysłowska,
2) zmienia się granice miasta Żelechów, położonego na obszarze gminy Żelechów,
przez przyłączenie części osady Żelechów (PGR) o powierzchni 116,00 ha z gminy
Żelechów.
§ 20. W województwie suwalskim zmienia się granice miasta Orzysz, położonego na
obszarze gminy Orzysz, przez przyłączenie obszaru części wsi Strzelniki o
powierzchni 18,07 ha z gminy Orzysz.
§ 21. W województwie tarnobrzeskim zmienia się granice gminy Obrazów przez
przyłączenie obszaru wsi Sucharzów z gminy Dwikozy.
§ 22. W województwie zamojskim zmienia się granice gminy Tomaszów Lubelski przez
przyłączenie wsi Chorążanka z gminy Jarczów.
§ 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 września 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wydatków budżetowych, których nie
zrealizowane planowane kwoty nie wygasają z upływem roku budżetowego 1996.
(Dz. U. Nr 116, poz. 743)
Na podstawie art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe
(Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i
Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz.
640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139,
poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 79, poz. 484) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie
wydatków budżetowych, których nie zrealizowane planowane kwoty nie wygasają z
upływem roku budżetowego 1996 (Dz. U. Nr 156, poz. 782), w § 3 wprowadza się
następujące zmiany:
1) w pkt 2 wyrazy "ust. 1 pkt 2-5" zastępuje się wyrazami "ust. 1 pkt 2, 4 i 5";
2) w pkt 3 wyrazy "ust. 1 pkt 6 i 10" zastępuje się wyrazami "ust. 1 pkt 3, 6 i
10", a wyrazy "do dnia 31 grudnia 1997 r." zastępuje się wyrazami "do dnia 20
grudnia 1997 r."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
602--z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym.
603--z dnia 26 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o komercjalizacji i
prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych.
604--z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 19 września 1997 r.
w sprawie ustalenia szczegółowego rozdziału kompetencji oraz zasad
współdziałania w zakresie ochrony gospodarki narodowej między Urzędem Ochrony
Państwa a Wojskowymi Służbami Informacyjnymi.
(Dz. U. Nr 116, poz. 744)
Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra
Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 i z 1997 r. Nr 70,
poz. 443) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowy rozdział kompetencji oraz zasady
współdziałania Urzędu Ochrony Państwa i Wojskowych Służb Informacyjnych w
zakresie ochrony gospodarki narodowej.
§ 2. Urząd Ochrony Państwa realizuje zadania określone w art. 1 ust. 2 ustawy z
dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z
1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r.
Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z
1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr
28, poz. 153, Nr 70, poz. 443 i Nr 88, poz. 554), zwanej dalej "ustawą", w
zakresie bezpieczeństwa państwa i jego konstytucyjnego porządku.
§ 3. Wojskowe Służby Informacyjne realizują zadania określone w art. 15 ust. 1
ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr
54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56
i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz.
495 i Nr 88, poz. 554) w zakresie obronności państwa.
§ 4. 1. Urząd Ochrony Państwa, z zastrzeżeniem ust. 2, zapewnia ochronę
gospodarki narodowej, w szczególności w odniesieniu do podmiotów gospodarczych,
jednostek badawczo-rozwojowych i innych placówek naukowo-badawczych.
2. Wojskowe Służby Informacyjne zapewniają ochronę gospodarki narodowej w
odniesieniu do:
1) nadzorowanej przez Ministra Obrony Narodowej produkcji i usług wykonywanych
na potrzeby obronności państwa,
2) nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej badań, produkcji i usług
dotyczących broni, amunicji, materiałów wybuchowych i sprzętu wojskowego,
wykonywanych przez jednostki badawczo-rozwojowe i inne placówki naukowo-badawcze
na potrzeby obronności państwa,
3) nadzorowanego przez Ministra Obrony Narodowej obrotu, związanego z dziedziną
obronności państwa, bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi oraz innymi
wyrobami, a także licencjami i technologiami, w tym realizowanego w ramach
wykonywania zamówień rządowych,
4) przestrzegania ochrony tajemnicy państwowej i służbowej związanej z zakupem
licencji i technologii o przeznaczeniu wojskowym, do której jest zobowiązany
Minister Obrony Narodowej na mocy umów i porozumień międzynarodowych.
§ 5. Współdziałanie Urzędu Ochrony Państwa i Wojskowych Służb Informacyjnych w
zakresie ochrony gospodarki narodowej obejmuje:
1) wymianę analiz i prognoz oraz innych informacji dotyczących zagrożeń
obronności i bezpieczeństwa państwa, w tym obejmujących sygnalizowanie zdarzeń i
zjawisk nasuwających podejrzenia takich zagrożeń, a także danych o osobach,
uzyskanych w trakcie wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, z
zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 i 2 oraz art. 13 ust. 1 i 1b ustawy,
2) koordynację czynności operacyjno-rozpoznawczych,
3) współpracę w zakresie:
a) przeciwdziałania działalności obcych służb specjalnych,
b) ochrony licencji technologii, obrotu bronią, amunicją, materiałami
wybuchowymi oraz towarami i technologiami objętymi szczególną kontrolą w związku
z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi,
c) stosowania środków umożliwiających, w sposób tajny, uzyskiwanie i
dokumentowanie informacji, o których mowa w pkt 1,
d) ochrony informacji stanowiących tajemnicę państwową i służbową.
§ 6. Szef Urzędu Ochrony Państwa i Szef Wojskowych Służb Informacyjnych ustalą,
w drodze porozumienia, szczegółową organizację i sposób współdziałania w
zakresie, o którym mowa w § 5.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 22 września 1997 r.
w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawach dotyczących
pozbawienia i przywrócenia uprawnień kombatanckich oraz zasad przeprowadzania
weryfikacji tych uprawnień.
(Dz. U. Nr 116, poz. 745)
Na podstawie art. 25 ust. 6 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach
oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu
powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85,
z 1993 r. Nr 29, poz. 133, Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645, z 1994 r. Nr 99,
poz. 482, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681, z 1997 r. Nr 15, poz. 83,
Nr 28, poz. 153, Nr 64, poz. 405 i Nr 68, poz. 436) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 24 stycznia 1991 r. o
kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i
okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21,
poz. 85, z 1993 r. Nr 29, poz. 133, Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645, z 1994
r. Nr 99, poz. 482, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681, z 1997 r. Nr 15,
poz. 83, Nr 28, poz. 153, Nr 64, poz. 405 i Nr 68, poz. 436),
2) Kierowniku Urzędu - należy przez to rozumieć Kierownika Urzędu do Spraw
Kombatantów i Osób Represjonowanych,
3) Urzędzie - należy przez to rozumieć Urząd do Spraw Kombatantów i Osób
Represjonowanych,
4) Komisji - należy przez to rozumieć komisję powołaną przez Kierownika Urzędu,
złożoną z przedstawicieli stowarzyszeń (związków) kombatanckich i osób
represjonowanych, o której mowa w art. 21 ust. 4 ustawy.
§ 2. 1. Przed podjęciem przez Kierownika Urzędu decyzji o pozbawieniu uprawnień
kombatanckich, o której mowa w art. 25 ust. 4 ustawy, Urząd przeprowadza
postępowanie weryfikacyjne.
2. W sytuacji gdy osoba, której uprawnień kombatanckich dotyczy art. 25 ust. 2
ustawy, zmarła, stroną postępowania weryfikacyjnego, o którym mowa w ust. 1,
jest pozostały po niej współmałżonek, który uzyskał uprawnienia, o których mowa
w art. 20 ust. 3 ustawy, lub złożył wniosek w Urzędzie o ich przyznanie.
§ 3. Wniosek, o którym mowa w art. 25 ust. 5 ustawy, powinien określać osobę,
której sprawa dotyczy, zawierać uzasadnienie wystąpienia o pozbawienie uprawnień
kombatanckich i przedstawiać dowody stanowiące podstawę zasadności wniosku.
§ 4. Po wszczęciu postępowania weryfikacyjnego Urząd wzywa osobę, której
uprawnień dotyczy to postępowanie, do przedstawienia związanych z przedmiotem
postępowania wyjaśnień, dokumentów i innych dowodów oraz odcinka emerytury lub
renty, a także podania adresu urzędu pocztowego realizującego zwolnienia z
abonamentowych opłat telewizyjnych i radiowych oraz zakładu Telekomunikacji
Polskiej S.A. realizującego ulgi i zwolnienia z abonamentowych opłat
telefonicznych.
§ 5. Fakt zatrudnienia, pełnienia służby lub funkcji, o którym mowa w art. 21
ust. 2 pkt 4 ustawy, stwierdzają, na podstawie posiadanych dokumentów, właściwe
jednostki (komórki) organizacyjne Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i
Administracji, Urzędu Ochrony Państwa, Ministerstwa Sprawiedliwości i
Ministerstwa Obrony Narodowej.
§ 6. Jeżeli w toku postępowania weryfikacyjnego osoba, której uprawnień dotyczy
to postępowanie, przedstawi dowody na okoliczności wymienione w art. 21 ust. 3
ustawy, Kierownik Urzędu, przed podjęciem decyzji, występuje do Komisji z
wnioskiem o wydanie opinii, o której mowa w art. 21 ust. 4 ustawy, załączając do
wniosku akta sprawy.
§ 7. Po zakończeniu postępowania weryfikacyjnego Urząd zapoznaje strony z
dowodami zebranymi w toku tego postępowania, w tym także z opinią Komisji, oraz
informuje o możliwości wglądu w całość akt sprawy.
§ 8. 1. Strona może, w ciągu 14 dni od doręczenia decyzji Kierownika Urzędu,
złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
2. W wypadku przedstawienia przez stronę nowych dowodów na okoliczności
wymienione w art. 21 ust. 3 ustawy, Kierownik Urzędu, przed podjęciem ponownej
decyzji, zasięga opinii Komisji; przepis § 6 stosuje się odpowiednio
§ 9. 1. Jeżeli osoba posiadająca uprawnienia kombatanckie z tytułów wymienionych
w art. 1 ust. 2, art. 2 i 4 ustawy ma zaliczone do okresu działalności
kombatanckiej lub doznawanych represji inne okresy z tytułów nie wymienionych w
tych przepisach, Urząd wszczyna postępowanie w sprawie wyłączenia tych okresów z
okresu działalności kombatanckiej lub doznawanych represji; nie podlegają
jednakże wyłączeniu uczestnictwa z Wojnie Domowej w Hiszpanii w latach 1936-1939
oraz okresy pełnienia służby wojskowej w Wojsku Polskim od dnia 10 maja 1945 r.
do dnia 30 czerwca 1947 r., o których mowa w art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy.
2. W razie pisemnej rezygnacji osoby, o której mowa w ust. 1, z zaliczenia jej
okresów, o których mowa w tym przepisie, Urząd może odstąpić od przeprowadzenia
postępowania weryfikacyjnego.
§ 10. Decyzję o przywróceniu uprawnień kombatanckich podejmuje Kierownik Urzędu
w wypadkach określonych w:
1) art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy - na wniosek osoby pozbawionej uprawnień
kombatanckich, po ustaleniu stanu faktycznego sprawy,
2) art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. a) ustawy - po przeprowadzeniu postępowania
weryfikacyjnego:
a) na wniosek osoby, która przed podjęciem decyzji o pozbawieniu jej uprawnień
kombatanckich posiadała uprawnienia kombatanckie z tytułów określonych w art.
1-4 ustawy oraz po przedstawieniu przez tę osobę dowodów, o których mowa w art.
21 ust. 3 ustawy; w takim wypadku, przed podjęciem decyzji, Kierownik Urzędu
zasięga opinii Komisji; przepis § 6 stosuje się odpowiednio,
b) na wniosek współmałżonka spełniającego warunki określone w art. 20 ust. 3
ustawy, niezależnie od tego, czy decyzja o pozbawieniu uprawnień kombatanckich
dotyczyła kombatanta czy też współmałżonka; obowiązek przedstawienia dowodów, o
których mowa w art. 21 ust. 3 ustawy, ciąży na stronie postępowania,
3) art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 25 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o
kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i
okresu powojennego (Dz. U. Nr 68, poz. 436) - z urzędu.
§ 11. Wniosek, o którym mowa w § 10 pkt 1 i 2, powinien określać osobę, której
sprawa dotyczy, zawierać uzasadnienie wystąpienia o przywrócenie uprawnień
kombatanckich i przedstawiać dowody stanowiące podstawę zasadności wniosku.
§ 12. W sprawach, o których mowa w § 10, stosuje się tryb określony w § 8.
§ 13. W wypadkach, o których mowa w § 10 pkt 1, Kierownik Urzędu, równocześnie z
decyzją o przywróceniu uprawnień kombatanckich, potwierdza, uznany przez Związek
Bojowników o Wolność i Demokrację, okres pełnienia czynnej służby wojskowej nie
wykraczający poza datę 30 czerwca 1947 r.
§ 14. W wypadkach, o których mowa w § 10 pkt 2, po przeprowadzeniu przez Urząd
postępowania weryfikacyjnego, Kierownik Urzędu, wydając decyzję o przywróceniu
uprawnień kombatanckich, potwierdza udowodnione tytuły i okresy działalności
kombatanckiej, okresy działalności równorzędnej z działalnością kombatancką lub
okresy doznawania represji.
§ 15. W wypadku pozbawienia uprawnień kombatanckich decyzją ostateczną Urząd
wzywa osobę, której ta decyzja dotyczy, do zwrotu zaświadczenia lub legitymacji
potwierdzających uprawnienia kombatanckie.
§ 16. O pozbawieniu lub przywróceniu uprawnień kombatanckich Urząd zawiadamia
instytucje, które realizują te uprawnienia.
§ 17. W zakresie nie uregulowanym w rozporządzeniu stosuje się przepisy Kodeksu
postępowania administracyjnego.
§ 18. Traci moc rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 lutego 1992 r. w
sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania dotyczących pozbawiania
uprawnień kombatanckich oraz zasad przeprowadzania weryfikacji tych uprawnień
(Dz. U. Nr 16, poz. 63).
§ 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
605--z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie częściowego rozdysponowania
rezerwy etatów kalkulacyjnych, środków i limitów na wynagrodzenia,
przeznaczonej na zmiany organizacyjne w 1997 r.
606--z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu
udzielania przez Skarb Państwa poręczeń i gwarancji oraz opłat z tytułu
udzielonego poręczenia lub gwarancji.
607--z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie Ojcowskiego Parku Narodowego.
608--z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie Babiogórskiego Parku Narodowego.
609--z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie okresów wliczanych do okresu
służby, od którego zależy nabycie prawa do nagrody jubileuszowej oraz
zasad jej obliczania i wypłacania funkcjonariuszom Urzędu Ochrony Państwa.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
610--z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie warunków i trybu przyjmowania
uczniów do szkół i placówek artystycznych oraz przechodzenia z jednych
typów szkół do innych.
611--z dnia 8 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wykonywania niektórych zawodów filmowych.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
612--z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy
do celów rentowych.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
613--z dnia 1 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
placówek doskonalenia zawodowego nauczycieli przedmiotów zawodowych szkół
rolniczych i gospodarki żywnościowej.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
614--z dnia 24 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu
gospodarowania przekazanymi Policji środkami finansowymi uzyskanymi przez
Skarb Państwa tytułem przepadku rzeczy pochodzących z ujawnionych przez
Policję przestępstw przeciwko mieniu, gospodarczych i skarbowych oraz
zasad przyznawania nagród z tych środków.
615--z dnia 30 lipca 1997 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Stowarzyszeniu Oaza Matki Bożej Bolesnej.
616--z dnia 31 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków
przyznawania, obniżania i wypłaty nagród rocznych strażakom Państwowej
Straży Pożarnej.
617--z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie przebiegu służby kandydackiej
oraz szczegółowych zasad i trybu opiniowania strażaków w służbie
kandydackiej.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
618--z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu
obniżania tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć nauczycielom
szkół medycznych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 22 września 1997 r.
w sprawie udzielania wyróżnień oraz postępowania dyscyplinarnego w Urzędzie
Ochrony Państwa.
(Dz. U. Nr 116, poz. 746)
Na podstawie art. 124 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony
Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z
1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr
34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i
Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 70, poz. 443 i Nr 88, poz.
554) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. 1. Rozporządzenie normuje szczegółowe zasady i tryb udzielania wyróżnień,
przeprowadzania postępowań dyscyplinarnych, wymierzania kar i ich wykonywania,
odwoływania się od wymierzonych kar, a także właściwość przełożonych w tych
sprawach.
2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) "ustawa" - ustawę z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz.
U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr
54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz.
163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i Nr 156,
poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 70, poz. 443 i Nr 88, poz. 554),
2) "jednostka organizacyjna" - jednostkę wymienioną w § 3 ust. 1 statutu Urzędu
Ochrony Państwa stanowiącego załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 6 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Ochrony Państwa (Dz.
U. Nr 145, poz. 675), delegaturę Urzędu Ochrony Państwa oraz utworzony przez
Szefa Urzędu Ochrony Państwa ośrodek szkolenia,
3) "przewinienie" - czyn podlegający odpowiedzialności dyscyplinarnej.
Rozdział 2
Władza dyscyplinarna
§ 2. 1. Władza dyscyplinarna obejmuje prawo do wyróżniania oraz wymierzania kar
dyscyplinarnych i ich wykonywania.
2. W Urzędzie Ochrony Państwa władzę dyscyplinarną posiadają:
1) Szef Urzędu Ochrony Państwa,
2) kierownicy jednostek organizacyjnych
- zwani dalej "przełożonymi".
3. Przełożonym jest również funkcjonariusz, któremu powierzono pełnienie
obowiązków szefa lub kierownika jednostki organizacyjnej.
4. Szef Urzędu Ochrony Państwa posiada władzę dyscyplinarną wobec wszystkich
funkcjonariuszy.
5. Kierownicy jednostek organizacyjnych posiadają władzę dyscyplinarną wobec
funkcjonariuszy pełniących służbę w podległych jednostkach organizacyjnych, z
wyłączeniem funkcjonariuszy zajmujących stanowiska: zastępców kierowników
jednostek organizacyjnych, doradców Szefa Urzędu Ochrony Państwa, radców
prawnych oraz głównych specjalistów.
§ 3. 1. Funkcjonariusz przeniesiony do pełnienia służby albo delegowany do
czasowego pełnienia służby podlega władzy dyscyplinarnej przełożonego w
jednostce organizacyjnej, do której został przeniesiony lub delegowany.
2. Funkcjonariusz pozostający bez przydziału służbowego podlega władzy
dyscyplinarnej przełożonego, w którego dyspozycji pozostaje.
3. Funkcjonariusz urlopowany lub oddelegowany do pracy (służby) poza Urzędem
Ochrony Państwa podlega władzy dyscyplinarnej kierownika jednostki
organizacyjnej, w której ostatnio pełnił służbę.
Rozdział 3
Zasady i tryb udzielania wyróżnień
§ 4. 1. Przełożony posiadający władzę dyscyplinarną może udzielić
funkcjonariuszom wyróżnień wymienionych w art. 74 pkt 1-4 ustawy.
2. Krótkoterminowego urlopu udziela się w wymiarze do 10 dni kalendarzowych, nie
więcej niż 15 dni w roku.
3. Właściwość przełożonych oraz postępowanie w sprawach udzielania wyróżnień
wymienionych w art. 74 pkt 5-8 ustawy regulują odrębne przepisy.
4. Jeżeli przełożony uzna, że funkcjonariusz zasługuje na wyższe wyróżnienie niż
to, którego może udzielić, występuje z wnioskiem do uprawnionego przełożonego o
udzielenie takiego wyróżnienia.
§ 5. 1. Wyróżnień udziela się w sposób uroczysty.
2. Udzielone funkcjonariuszowi wyróżnienie, z zastrzeżeniem ust. 4, podlega
ogłoszeniu w rozkazie, który podaje się do wiadomości funkcjonariuszom jednostki
organizacyjnej, w której pełni on służbę, a na polecenie Szefa Urzędu Ochrony
Państwa - wszystkim funkcjonariuszom Urzędu.
3. W rozkazie podaje się stopień, nazwisko, imię wyróżnionego, rodzaj
wyróżnienia oraz krótki opis czynu bądź osiągnięcia, za które zostaje
wyróżniony. Jeden egzemplarz rozkazu włącza się do akt osobowych wyróżnionego.
4. Przepis ust. 2 nie dotyczy wyróżnienia, o którym mowa w art. 74 pkt 1 ustawy.
§ 6. Nie można wyróżniać funkcjonariusza:
1) przeciwko któremu jest prowadzone postępowanie karne lub dyscyplinarne,
2) ukaranego karą dyscyplinarną przed jej zatarciem,
3) w okresie próby ustalonej orzeczeniem o warunkowym zawieszeniu wykonywania
kary lub o warunkowym umorzeniu postępowania karnego,
4) skazanego prawomocnym orzeczeniem sądu na karę ograniczenia wolności lub
grzywnę, przez 1 rok od wykonania kary.
Rozdział 4
Odpowiedzialność dyscyplinarna
§ 7. 1. Funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną za:
1) popełnienie przestępstwa lub wykroczenia,
2) naruszenie dyscypliny służbowej,
3) inne czyny, za które, w myśl odrębnych przepisów, właściwe organy są
uprawnione do nakładania kar porządkowych lub stosowania grzywny w celu
przymuszenia.
2. Naruszeniem dyscypliny służbowej jest w szczególności:
1) niedopełnienie obowiązków funkcjonariusza wynikających z roty złożonego
ślubowania, przepisów ustawy oraz przepisów wydanych na jej podstawie,
2) odmowa wykonania albo niewykonanie rozkazu lub polecenia służbowego, z
wyjątkiem przypadku określonego w art. 46 ust. 2 ustawy, oraz gdy funkcjonariusz
odmówi wykonania polecenia służbowego, które nie pozostaje w związku z
pełnieniem służby,
3) zaniechanie czynności służbowej wynikającej z przepisów prawa albo wykonanie
jej w sposób niedbały lub sprzeczny z obowiązującymi zasadami,
4) świadome wprowadzenie w błąd przełożonego lub innego funkcjonariusza, jeżeli
spowodowało to lub mogło spowodować szkodę dla służby, funkcjonariusza bądź
innej osoby,
5) nadużycie zajmowanego stanowiska do osiągnięcia korzyści materialnej lub
osobistej,
6) wprowadzenie się w stan ograniczający zdolność wykonywania zadania służbowego
lub uniemożliwiający jego wykonanie,
7) utrata dokumentów związanych ze służbą z winy funkcjonariusza,
8) utrata broni służbowej z winy funkcjonariusza.
§ 8. 1. Rodzaje kar dyscyplinarnych określa art. 119 ust. 1 i 2 ustawy.
2. Kary dyscyplinarne, wymienione w art. 119 ust. 1 pkt 1-5 oraz w ust. 2
ustawy, wymierzają przełożeni.
3. Przełożony, który uzna, że funkcjonariuszowi należy wymierzyć karę
dyscyplinarną, inną niż wymienione w ust. 2, występuje do Szefa Urzędu Ochrony
Państwa z wnioskiem o wymierzenie takiej kary.
4. Kary dyscyplinarne, wymienione w art. 119 ust. 1 pkt 7 i 8 ustawy, są
wymierzane w trybie określonym w art. 42 ustawy.
5. Kary dyscyplinarne, wymienione w art. 119 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 ustawy,
wymierza Szef Urzędu Ochrony Państwa.
Rozdział 5
Postępowanie dyscyplinarne
§ 9. 1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się jeżeli zachodzi uzasadnione
podejrzenie popełnienia przewinienia przez funkcjonariusza.
2. Celem postępowania dyscyplinarnego jest w szczególności:
1) ustalenie, czy przewinienie rzeczywiście zostało popełnione oraz w jakim
czasie i przez kogo,
2) wszechstronne wyjaśnienie przyczyn i okoliczności popełnienia przewinienia.
§ 10. 1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna z urzędu przełożony.
2. Przełożony może wszcząć postępowanie dyscyplinarne także na wniosek sądu,
prokuratora, organu powołanego do orzekania w sprawach o wykroczenia albo innego
zainteresowanego organu, instytucji lub innej osoby.
§ 11. 1. Przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego można podjąć niezbędne
czynności wyjaśniające, jeżeli wiadomość o popełnieniu przewinienia budzi
wątpliwości, w szczególności co do popełnienia tego czynu lub co do osoby
sprawcy.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, powinny być ukończone w terminie 14 dni
od dnia ich podjęcia.
§ 12. 1. Nie wszczyna się postępowania dyscyplinarnego, a wszczęte umarza, gdy:
1) czynu nie popełniono albo czyn nie zawiera znamion przewinienia,
2) postępowanie karne zakończyło się orzeczeniem uniewinniającym, a czyn nie
stanowił naruszenia dyscypliny służbowej,
3) sprawca przewinienia nie podlega orzecznictwu dyscyplinarnemu,
4) sprawca przewinienia zmarł,
5) nastąpiło przedawnienie, o którym mowa w art. 120 ustawy,
6) postępowanie co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie
ukończone lub wszczęte wcześniej toczy się.
2. Postępowania dyscyplinarnego można nie wszczynać, a wszczęte można umorzyć,
gdy okoliczności popełnionego przewinienia nie budzą wątpliwości, a naruszenie
dyscypliny służbowej jest znikome.
3. Przełożony może odstąpić od prowadzenia postępowania dyscyplinarnego, jeżeli
wina funkcjonariusza nie budzi wątpliwości i nie zachodzi potrzeba wymierzenia
kary surowszej niż nagana z ostrzeżeniem, po uprzednim uzyskaniu zgody tego
funkcjonariusza na poddanie się karze dyscyplinarnej bez prowadzenia
postępowania dyscyplinarnego.
§ 13. 1. Wszczęcie postępowania dyscyplinarnego następuje w formie
postanowienia, którego odpis niezwłocznie doręcza się obwinionemu oraz
dyrektorowi Biura Kadr i Szkolenia.
2. Postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego powinno zawierać:
1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe funkcjonariusza wydającego
postanowienie,
2) datę i miejsce wydania,
3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego,
4) powołanie podstawy prawnej,
5) określenie zarzucanego przewinienia,
6) podanie przepisu, który został naruszony,
7) oznaczenie osoby albo członków komisji do prowadzenia postępowania
(prowadzący postępowanie),
8) uzasadnienie.
3. Jeżeli w toku postępowania dyscyplinarnego okaże się, że obwinionemu należy
zarzucić ponadto czyn nie objęty postanowieniem o wszczęciu postępowania
dyscyplinarnego albo czyn w zmienionej w istotny sposób postaci, wydaje się nowe
stosowne postanowienie. Przepis ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
§ 14. 1. Postępowanie dyscyplinarne przeprowadza przełożony lub wyznaczony przez
niego funkcjonariusz albo trzyosobowa komisja, zwani dalej "prowadzącym
postępowanie". W wypadku powołania komisji wyznacza się przewodniczącego, który
kieruje pracami komisji.
2. Postępowanie dyscyplinarne przeciwko funkcjonariuszowi z korpusu oficerskiego
przeprowadza funkcjonariusz w stopniu oficera; przepis ust. 1 stosuje się
odpowiednio.
§ 15. 1. Funkcjonariusza wyłącza się od prowadzenia postępowania
dyscyplinarnego, jeżeli:
1) sprawa dotyczy go bezpośrednio,
2) jest małżonkiem obwinionego lub osoby przez niego pokrzywdzonej,
3) jest krewnym lub powinowatym obwinionego lub pokrzywdzonego, w rozumieniu
przepisów Kodeksu postępowania karnego dotyczących wyłączenia sędziego, z mocy
prawa, od udziału w sprawie,
4) był świadkiem zdarzenia,
5) między nim a obwinionym lub pokrzywdzonym zachodzi stosunek osobisty mogący
wywołać wątpliwości co do bezstronności prowadzącego postępowanie.
2. Prowadzącego postępowanie dyscyplinarne można wyłączyć od udziału w tym
postępowaniu z innych uzasadnionych przyczyn.
3. Prowadzący postępowanie dyscyplinarne bada z urzędu, czy nie zachodzą
okoliczności uzasadniające jego wyłączenie od udziału w postępowaniu
dyscyplinarnym.
4. Prowadzący postępowanie dyscyplinarne powiadamia o zaistnieniu okoliczności
wymienionych w ust. 1 przełożonego, który go wyznaczył, a jeżeli postępowanie
dyscyplinarne prowadzi kierownik jednostki organizacyjnej - Szefa Urzędu Ochrony
Państwa.
5. Obwiniony i pokrzywdzony mogą złożyć do przełożonego, który wszczął
postępowanie dyscyplinarne, wniosek o wyłączenie prowadzącego postępowanie z
przyczyn, o których mowa w ust. 1 lub 2, a jeżeli postępowanie dyscyplinarne
prowadzi kierownik jednostki organizacyjnej - do Szefa Urzędu Ochrony Państwa.
6. O wyłączeniu prowadzącego postępowanie stwierdza się postanowieniem. W
wypadku, o którym mowa w ust. 2, postanowienie powinno zawierać uzasadnienie.
7. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do czynności, o których mowa w §
11.
§ 16. 1. Prowadzący postępowanie dyscyplinarne zbiera dowody i podejmuje
czynności niezbędne do wyjaśnienia sprawy, a w szczególności: przesłuchuje
obwinionego, świadków i pokrzywdzonych, zleca lub występuje do przełożonego z
wnioskiem o zlecenie przeprowadzenia odpowiednich badań i ekspertyz oraz zasięga
niezbędnych opinii.
2. O przeprowadzenie czynności poza miejscowością, w której toczy się
postępowanie dyscyplinarne, można zwrócić się do kierownika jednostki
organizacyjnej Urzędu Ochrony Państwa, właściwego dla miejsca, w którym czynność
ta ma być dokonana.
3. Z przesłuchania obwinionego, świadków i biegłych w sprawie sporządza się
protokół.
4. Przed przesłuchaniem prowadzący postępowanie dyscyplinarne uprzedza świadka,
biegłego i pokrzywdzonego o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.
5. Materiały przekazane przez organy, instytucje lub osoby określone w § 10 ust.
2 włącza się do akt postępowania dyscyplinarnego.
§ 17. 1. Prowadzący postępowanie dyscyplinarne wydaje postanowienia, jeżeli
rozporządzenie tak stanowi. Postanowienie doręcza się obwinionemu. Przepis § 13
ust. 2 stosuje się odpowiednio.
2. Na postanowienie przysługuje zażalenie, o ile rozporządzenie tak stanowi.
3. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem wydającego postanowienie, w terminie 3
dni od doręczenia postanowienia, do przełożonego, a jeżeli postanowienie wydał
ten przełożony - do Szefa Urzędu Ochrony Państwa.
§ 18. W toku postępowania dyscyplinarnego obwiniony ma prawo do:
1) odmowy składania wyjaśnień,
2) zgłaszania wniosków dowodowych,
3) ustanowienia obrońcy spośród funkcjonariuszy, jeżeli funkcjonariusz ten
wyrazi na to zgodę.
§ 19. 1. Wnioski o przeprowadzenie dowodów zgłasza się na piśmie prowadzącemu
postępowanie dyscyplinarne, ze wskazaniem okoliczności, które mają być
udowodnione.
2. Prowadzący postępowanie dyscyplinarne nie może odmówić przeprowadzenia
dowodów mających istotne znaczenie dla wyjaśnienia sprawy.
3. Wniosku o przeprowadzenie dowodu nie uwzględnia się, gdy:
1) przeprowadzenie dowodu jest niedopuszczalne,
2) okoliczność, która ma zostać udowodniona, jest już udowodniona zgodnie z
twierdzeniem wnioskodawcy,
3) okoliczności nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy lub dowodu nie da
się przeprowadzić.
4. Oddalenie wniosku wymaga wydania postanowienia.
§ 20. 1. Obrońcę ustanawia się na piśmie.
2. Obrońcy, z zastrzeżeniem ust. 3, przysługują uprawnienia obwinionego, chyba
że ten ograniczy je w sposób wyraźny.
3. Obrońca ma prawo uczestniczyć w czynnościach, w których udział obwinionego
jest obowiązkowy.
4. Obrońca nie może ustanowić dla obwinionego innych obrońców.
§ 21. 1. Postępowanie dyscyplinarne powinno być ukończone w terminie 30 dni od
dnia wszczęcia postępowania.
2. W uzasadnionych wypadkach przełożony może postanowić o przedłużeniu
postępowania dyscyplinarnego na czas oznaczony.
§ 22. 1. Przełożony może zawiesić postępowanie dyscyplinarne do czasu
prawomocnego zakończenia postępowania karnego, zwłaszcza gdy ukaranie
dyscyplinarne zależy od wyników postępowania karnego i czyn nie stanowi
naruszenia dyscypliny służbowej.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy popełnienie przestępstwa przez
funkcjonariusza jest oczywiste i pozostawienie go w służbie godzi w jej interes.
3. Przełożony może zawiesić postępowanie dyscyplinarne, gdy zachodzi długotrwała
przeszkoda uniemożliwiająca prowadzenie postępowania.
4. Na postanowienie o zawieszeniu postępowania dyscyplinarnego obwinionemu i
pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie.
5. Po ustaniu przyczyn uzasadniających zawieszenie postępowania dyscyplinarnego
przełożony wydaje postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania.
§ 23. 1. Jeżeli prowadzący postępowanie dyscyplinarne uzna, że zostały
wyjaśnione wszystkie okoliczności sprawy, zaznajamia obwinionego z materiałami
postępowania dyscyplinarnego, poucza go o prawie osobistego przejrzenia akt i
zgłoszenia wniosku o ich uzupełnienie w terminie 3 dni. Obrońca ma prawo
przeglądać akta postępowania dyscyplinarnego w ciągu 3 dni przed datą końcowego
zaznajomienia obwinionego z materiałami postępowania.
2. Obwiniony ma prawo, w terminie 3 dni od daty zakończenia czynności
wymienionych w ust. 1, złożyć wniosek o uzupełnienie postępowania; o prawie tym
należy obwinionego pouczyć.
3. Wniosek o uzupełnienie postępowania dyscyplinarnego rozpatruje prowadzący
postępowanie. Na postanowienie o odmowie uwzględnienia wniosku o uzupełnienie
postępowania obwinionemu przysługuje zażalenie.
4. Z czynności zaznajomienia obwinionego z aktami postępowania dyscyplinarnego
sporządza się protokół.
§ 24. 1. Jeżeli nie zachodzi potrzeba uzupełnienia postępowania dyscyplinarnego,
prowadzący wydaje postanowienie o zamknięciu postępowania i sporządza w terminie
3 dni, sprawozdanie kończące postępowanie.
2. Sprawozdanie kończące postępowanie dyscyplinarne powinno zawierać:
1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe funkcjonariusza, który
prowadził postępowanie,
2) stanowisko służbowe przełożonego, który wydał postanowienie o wszczęciu
postępowania dyscyplinarnego,
3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego,
4) dokładne określenie zarzucanego obwinionemu czynu, ze wskazaniem czasu,
miejsca, sposobu i okoliczności popełnienia zarzucanego czynu oraz jego skutków,
5) opis ustalonego stanu faktycznego na podstawie zebranych dowodów,
6) wnioski dotyczące umorzenia postępowania dyscyplinarnego bądź wymiaru kary, z
uzasadnieniem i wskazaniem okoliczności łagodzących i obciążających.
3. Przepis ust. 2 pkt 1 stosuje się odpowiednio do komisji, o której mowa w § 14
ust. 1.
Rozdział 6
Zasady wymierzania kar dyscyplinarnych
§ 25. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego orzeka się o:
1) umorzeniu postępowania dyscyplinarnego albo
2) uniewinnieniu lub uznaniu obwinionego za winnego popełnienia przewinienia i
wymierzeniu kary.
2. Orzeczenia, o których mowa w ust. 1, wydaje się nie później niż w ciągu 7 dni
od dnia sporządzenia sprawozdania kończącego postępowanie dyscyplinarne.
3. Umorzenie postępowania dyscyplinarnego wymaga wydania postanowienia. Na
postanowienie obwinionemu i pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie. Przepisy §
28-30 i 32 stosuje się odpowiednio.
§ 26. 1. Uprawniony do wymierzenia kary dyscyplinarnej wymierza ją według swego
uznania w granicach przewidzianych w ustawie, oceniając stopień
niebezpieczeństwa czynu i biorąc pod uwagę cele kary, które ma ona osiągnąć w
stosunku do ukaranego.
2. Przy wymiarze kary dyscyplinarnej bierze się pod uwagę w szczególności:
rodzaj i wagę przewinienia, okoliczności, w jakich zostało popełnione, pobudki
czynu, stopień winy, zachowanie się obwinionego przed i po popełnieniu
przewinienia, okres pozostawania w służbie i opinię służbową.
3. Wymiar kary dyscyplinarnej powinien ponadto uwzględniać, czy przewinienie
było popełnione pod wpływem alkoholu, środka odurzającego oraz czy w stosunku do
funkcjonariusza jest już orzeczona kara dyscyplinarna.
4. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, za jedno przewinienie wymierza się tylko
jedną karę dyscyplinarną, a za kilka przewinień rozpatrywanych łącznie - karę
dyscyplinarną odpowiednio surowszą.
§ 27. Jeżeli przełożony uzna, że należy wymierzyć karę, do której wymierzenia
nie jest uprawniony, akta postępowania dyscyplinarnego przesyła niezwłocznie
Szefowi Urzędu Ochrony Państwa z wnioskiem o wymierzenie określonej kary.
Wniosek przełożonego nie wiąże Szefa Urzędu Ochrony Państwa.
§ 28. 1. Decyzja o ukaraniu powinna zawierać:
1) imię i nazwisko przełożonego, który wydał orzeczenie, z podaniem jego stopnia
oraz stanowiska służbowego,
2) datę i miejsce wydania,
3) stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe obwinionego,
4) opis zarzucanego obwinionemu czynu, wraz z podaniem przepisu, który został
naruszony,
5) rozstrzygnięcie w sprawie,
6) uzasadnienie faktyczne i prawne orzeczenia,
7) pouczenie o prawie wniesienia odwołania,
8) podpis przełożonego i pieczęć jednostki.
2. Rozstrzygnięcie powinno zawierać stwierdzenie rodzaju winy i rodzaju
wymierzonej kary dyscyplinarnej.
3. Decyzję o ukaraniu doręcza się niezwłocznie obwinionemu oraz przesyła Szefowi
Urzędu Ochrony Państwa.
4. W wypadku gdy w uzasadnieniu decyzji zostały zawarte wiadomości stanowiące
tajemnicę państwową lub służbową, obwinionemu doręcza się decyzję bez
uzasadnienia z zawiadomieniem, że uzasadnienie zostało sporządzone.
5. Obwiniony i jego obrońca mają prawo zapoznać się z uzasadnieniem, o którym
mowa w ust. 4.
Przed udostępnieniem uzasadnienia przełożony lub prowadzący postępowanie poucza
o obowiązku zachowania w tajemnicy wiadomości zawartych w uzasadnieniu i
uprzedza o skutkach niedopełnienia tego obowiązku.
6. Fakt przeprowadzenia czynności, o których mowa w ust. 5, obwiniony i obrońca
potwierdzają własnoręcznym podpisem.
Rozdział 7
Postępowanie odwoławcze
§ 29. 1. Odwołanie od decyzji o ukaraniu wnosi się na piśmie, w terminie 7 dni
od dnia doręczenia decyzji, za pośrednictwem przełożonego, który wydał decyzję,
do Szefa Urzędu Ochrony Państwa.
2. Wniesienie odwołania w terminie wstrzymuje wykonanie decyzji o ukaraniu.
3. Decyzja, od której nie wniesiono w terminie odwołania, staje się, po upływie
tego terminu, prawomocna i podlega wykonaniu.
4. Jeżeli decyzja została wydana przez Szefa Urzędu Ochrony Państwa, odwołanie
nie przysługuje, jednakże obwiniony, w terminie 7 dni, może zwrócić się do Szefa
Urzędu Ochrony Państwa z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.
§ 30. Przełożony, który wydał decyzję o ukaraniu, niezwłocznie przesyła
odwołanie wraz z aktami postępowania dyscyplinarnego Szefowi Urzędu Ochrony
Państwa.
§ 31. 1. W postępowaniu odwoławczym nie przeprowadza się postępowania dowodowego
co do istoty sprawy.
2. W postępowaniu odwoławczym, w wyjątkowych wypadkach, uznając potrzebę
uzupełnienia materiałów postępowania dyscyplinarnego, można dopuścić dowód,
jeżeli przyczyni się to do przyspieszenia postępowania.
§ 32. 1. Szef Urzędu Ochrony Państwa, po rozpoznaniu odwołania, wydaje decyzję
o:
1) utrzymaniu orzeczenia w mocy,
2) zmianie orzeczenia albo
3) uchyleniu orzeczenia i skierowaniu sprawy do ponownego rozpoznania przez
przełożonego, z jednoczesnym wytknięciem uchybień.
2. Jeżeli pozwalają na to zebrane dowody, Szef Urzędu Ochrony Państwa zmienia
zaskarżone orzeczenie, wydając decyzję odmiennie co do istoty, lub uchyla je i
umarza postępowanie; w innych wypadkach uchyla orzeczenie i przekazuje sprawę do
ponownego rozpoznania przez przełożonego.
§ 33. Przepisy dotyczące postępowania dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio w
postępowaniu odwoławczym. Przepisy § 11, 13, § 21 ust. 2 i § 23 nie mają
zastosowania.
§ 34. W postępowaniu odwoławczym nie można wymierzyć kary surowszej niż
orzeczona w decyzji o ukaraniu.
§ 35. W wypadku, o którym mowa w § 32 ust. 1 pkt 3, wolno w dalszym postępowaniu
orzec karę surowszą niż orzeczona w uchylonym orzeczeniu.
Rozdział 8
Wykonywanie kar dyscyplinarnych
§ 36. 1. Prawomocna decyzja o ukaraniu podlega niezwłocznemu wykonaniu.
2. Wykonanie kary zarządza przełożony.
§ 37. 1. Decyzję o ukaraniu włącza się do akt osobowych ukaranego.
2. Przełożony, który wydał decyzję o ukaraniu, może taką decyzję podać do
wiadomości wszystkim lub niektórym funkcjonariuszom jednostki organizacyjnej
Urzędu Ochrony Państwa, w której ukarany pełni służbę, mając na uwadze względy
wychowawcze lub prewencyjne wydanego orzeczenia.
§ 38. 1. Wykonanie kar dyscyplinarnych polega na:
1) przeprowadzeniu rozmowy i wytknięciu niewłaściwego postępowania - w razie
wymierzenia kar upomnienia, nagany i surowej nagany,
2) przeprowadzeniu rozmowy, wytknięciu niewłaściwego postępowania i uprzedzeniu
ukaranego o możliwości wymierzenia kary przeniesienia na niższe stanowisko
służbowe lub kary surowszej, jeżeli ponownie popełni przewinienie - w razie
wymierzenia kary nagany z ostrzeżeniem lub kary ostrzeżenia o niepełnej
przydatności na zajmowanym stanowisku służbowym,
3) wydaniu rozkazu personalnego o mianowaniu na niższe stanowisko służbowe - w
razie wymierzenia kary wyznaczenia na niższe stanowisko,
4) wydaniu rozkazu (zarządzenia) o utracie posiadanego stopnia i powrocie do
stopnia bezpośrednio niższego - w razie wymierzenia kary obniżenia stopnia,
5) wydaniu rozkazu (zarządzenia) o utracie przez ukaranego posiadanego stopnia
oficerskiego i nadaniu stopnia szeregowego - w razie wymierzenia kary
pozbawienia stopnia oficerskiego,
6) przeprowadzeniu rozmowy, wytknięciu niewłaściwego postępowania i ostrzeżeniu,
że za ponowne popełnienie przewinienia ukarany może być wydalony ze służby - w
razie wymierzenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby,
7) wydaniu rozkazu personalnego o zwolnieniu ze służby - w razie wymierzenia
kary wydalenia ze służby,
8) zatrzymaniu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów mechanicznych
lub innych pojazdów na okres ustalony w orzeczeniu o ukaraniu - w razie
wymierzenia kary zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych lub innych pojazdów.
2. W razie zwolnienia funkcjonariusza ze służby, Szef Urzędu Ochrony Państwa lub
upoważniony przez niego funkcjonariusz przekazuje zatrzymane dokumenty,
uprawniające do prowadzenia pojazdów mechanicznych lub innych pojazdów, organowi
właściwemu do wydawania tych dokumentów, z podaniem podstawy prawnej, przyczyn i
okoliczności ich zatrzymania.
Rozdział 9
Zatarcie i darowanie kar dyscyplinarnych
§ 39. 1. Zatarcie kary dyscyplinarnej polega na uznaniu kary za niebyłą oraz
usunięciu z akt osobowych funkcjonariusza decyzji o ukaraniu i uczynieniu
nieczytelnym informacji o ukaraniu.
2. Zatarcie kary dyscyplinarnej nie usuwa skutków wykonania kary.
3. Jeżeli funkcjonariusz popełnił przewinienie dyscyplinarne, za które została
mu wymierzona kara dyscyplinarna przed upływem okresu wymaganego do zatarcia
uprzedniego ukarania, jest dopuszczalne tylko jednoczesne zatarcie wszystkich
ukarań.
§ 40. Zatarcie kary dyscyplinarnej następuje, z mocy prawa, po upływie:
1) 3 miesięcy od dnia wykonania kary upomnienia,
2) 6 miesięcy od dnia wykonania kary nagany,
3) 9 miesięcy od dnia wykonania kary surowej nagany i nagany z ostrzeżeniem,
4) 12 miesięcy od dnia wykonania kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do
służby na zajmowanym stanowisku,
5) 15 miesięcy od dnia wykonania kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe
oraz obniżenia stopnia,
6) 18 miesięcy od dnia wykonania kary pozbawienia stopnia oficerskiego,
7) 24 miesięcy od dnia wykonania kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do
służby,
8) terminu, na jaki wymierzona została kara zakazu prowadzenia pojazdów
mechanicznych lub innych pojazdów.
§ 41. 1. W razie wymierzenia kary dyscyplinarnej określonej w art. 119 ust. 1
pkt 1-9 ustawy i kary zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych lub innych
pojazdów, zatarcie ukarania nie może nastąpić przed upływem terminu
przewidzianego dla kary surowszej.
2. Przepisów o zatarciu ukarania nie stosuje się w razie wymierzenia kary
wydalenia ze służby lub kary pozbawienia stopnia połączonej z karą wydalenia ze
służby.
§ 42. W razie nienagannej służby stwierdzonej w opinii służbowej, zatarcie kar
dyscyplinarnych, wymienionych w art. 119 ust. 1 pkt 5-9 ustawy, może nastąpić po
upływie połowy terminów określonych w § 40 pkt 4-7.
§ 43. 1. Kara może być w każdym czasie darowana, a ukaranie zatarte, za wykazane
męstwo lub odwagę albo poważne osiągnięcia w wykonywaniu zadań służbowych, z
wyjątkiem kary, o której mowa w art. 119 ust. 2 ustawy.
2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli kara została już wykonana,
następuje zatarcie ukarania dyscyplinarnego.
§ 44. 1. Decyzję o zatarciu ukarania dyscyplinarnego, o którym mowa w § 42 i §
43 ust. 1, wydaje przełożony, który karę wymierzył.
2. Decyzję o zatarciu kary dyscyplinarnej doręcza się funkcjonariuszowi.
Rozdział 10
Wznowienie postępowania dyscyplinarnego
§ 45. 1. Postępowanie dyscyplinarne zakończone prawomocnym orzeczeniem wznawia
się, jeżeli:
1) dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności,
okazały się fałszywe,
2) zostały ujawnione istotne dla sprawy nowe fakty lub dowody, które nie były
znane w toku postępowania dyscyplinarnego,
3) orzeczenie wydano z naruszeniem obowiązujących przepisów, jeżeli mogło to
mieć wpływ na treść orzeczenia,
4) orzeczenie zostało wydane na podstawie innej decyzji lub orzeczenia sądu,
które zostało następnie uchylone lub zmienione.
2. Wznowienie postępowania dyscyplinarnego na niekorzyść ukaranego nie może
nastąpić po ustaniu karalności przewinienia.
§ 46. Nie wznawia się postępowania dyscyplinarnego, jeżeli od uprawomocnienia
się orzeczenia minęło 5 lat.
§ 47. 1. Wznowienie postępowania dyscyplinarnego następuje z urzędu lub na
wniosek ukaranego.
2. Wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego na korzyść może złożyć, w
razie śmierci ukaranego, jego krewny w linii prostej, przysposabiający lub
przysposobiony, rodzeństwo oraz małżonek.
§ 48. 1. Do wznowienia postępowania dyscyplinarnego jest właściwy Szef Urzędu
Ochrony Państwa.
2. Wznowienie lub odmowa wznowienia postępowania dyscyplinarnego następuje w
drodze postanowienia.
3. Na postanowienie o odmowie wznowienia postępowania zażalenie nie przysługuje.
§ 49. 1. Orzekając o wznowieniu postępowania, Szef Urzędu Ochrony Państwa może
uchylić zaskarżone orzeczenie i przekazać sprawę właściwemu przełożonemu do
ponownego rozpoznania.
2. Uchylając zaskarżone orzeczenie, właściwy przełożony może postępowanie
umorzyć.
Rozdział 11
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 50. W sprawach nie uregulowanych rozporządzeniem stosuje się odpowiednio
przepisy Kodeksu postępowania karnego.
§ 51. 1. Rozporządzenie stosuje się również do spraw wszczętych przed dniem jego
wejścia w życie.
2. Czynności dokonane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia są
skuteczne, jeżeli nie są z nim sprzeczne.
3. W razie wątpliwości, czy stosować prawo dotychczasowe czy niniejsze
rozporządzenie, stosuje się niniejsze rozporządzenie.
§ 52. W sprawach nie zakończonych prawomocnym orzeczeniem, od którego został
złożony środek zaskarżenia, stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia.
§ 53. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 18 września 1997 r.
w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób
prawnych.
(Dz. U. Nr 116, poz. 747)
Na podstawie art. 9 ust. 3 i art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o
podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134,
poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz.
406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z
1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr
142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr
137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153,
Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592 i Nr 107, poz. 685) zarządza się, co następuje:
§ 1. Za wydatki na cele szkoły, w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia
15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr
106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr
80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz.
602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz.
478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz.
146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9,
poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592 i Nr 107, poz. 685),
uważa się wydatki przeznaczone przez podatnika prowadzącego szkołę na:
1) zakup stanowiących środki trwałe pomocy dydaktycznych lub innych urządzeń
niezbędnych do prowadzenia szkoły,
2) organizowanie wypoczynku wakacyjnego uczniów, w części stanowiącej
wynagrodzenie personelu wychowawczego i obsługi, jeżeli nie zostało ono pokryte
przez rodziców lub prawnych opiekunów uczniów.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 kwietnia 1992 r. w
sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób
prawnych (Dz. U. Nr 32, poz. 139 i Nr 78, poz. 396).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: M. Belka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 27 sierpnia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości i sposobu uiszczania opłat za
udzielenie koncesji na świadczenie usług telekomunikacyjnych i pocztowych oraz
za udostępnienie dokumentacji przetargu.
(Dz. U. Nr 116, poz. 748)
Na podstawie art. 20a ust. 2 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz.
U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 43,
poz. 272, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 675) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Łączności z dnia 9 października 1995 r. w sprawie
wysokości i sposobu uiszczania opłat za udzielenie koncesji na świadczenie usług
telekomunikacyjnych i pocztowych oraz za udostępnienie dokumentacji przetargu
(Dz. U. Nr 118, poz. 572) załącznik nr 1 otrzymuje brzmienie określone w
załączniku do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Łączności: A. Zieliński
Załącznik do rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 27 sierpnia 1997 r. (poz.
748)
SPOSOBY OBLICZANIA WYSOKOŚCI OPŁAT ZA UDZIELENIE KONCESJI NA ŚWIADCZENIE USŁUG
TELEKOMUNIKACYJNYCH
1. Wysokość opłaty, wyrażonej w ECU, za udzielenie podmiotowi koncesji na
świadczenie usług telekomunikacyjnych w sieci użytku publicznego, na której
zakładanie i używanie posiada zezwolenie, oraz w przypadku gdy koncesji udziela
się łącznie z takim zezwoleniem, określa się jako równą wartości O(uk)
obliczonej, według zasad podanych w ust. 2, dla następujących usług
telekomunikacyjnych:
1) telefonicznych świadczonych w sieci telefonicznej stacjonarnej,
2) telefonicznych świadczonych w cyfrowej sieci telefonii ruchomej,
3) przywoławczych,
4) transmisji danych,
5) polegających na zapewnianiu stałych połączeń typu "punkt-punkt" (dzierżawa
łączy telekomunikacyjnych).
W przypadku udzielenia koncesji na świadczenie więcej niż jednej z wymienionych
usług opłatę określa się jako równą najwyższej wartości O(uk) obliczonej
odrębnie dla każdej z usług objętych koncesją.
2. Wartość O(uk) dla każdego rodzaju usług, o których mowa w ust. 1 pkt 1-5,
określa się następująco:
1) dla każdego rodzaju usług, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4: jako sumę opłat
cząstkowych Oi(uk) dla każdej gminy usytuowanej na obszarze objętym koncesją,
według następującego wzoru:
Oi(uk) = LzxGzxWu
przy czym użyte we wzorze współczynniki oznaczają:
Lz - liczbę ludności wyrażoną w pełnych tysiącach, zamieszkującą na obszarze
gminy objętej koncesją,
Gz - gęstość zaludnienia na obszarze gminy objętej koncesją,
Wu - współczynnik rodzaju usługi, wynoszący:
a) 0,6(Gtw/Gtk) - dla usług, o których mowa w ust. 1 pkt 1, gdzie: Gtw oznacza
gęstość telefoniczną na obszarze objętym koncesją równą liczbie abonentów sieci
telefonicznej stacjonarnej przypadających na 1 000 ludności oraz Gtk gęstość
telefoniczną na obszarze Polski, równą liczbie abonentów sieci telefonicznej
stacjonarnej przypadających na 1 000 ludności,
b) 2,3 - dla usług, o których mowa w ust. 1 pkt 2,
c) 0,01 - dla usług, o których mowa w ust. 1 pkt 3,
d) 0,02 - dla usług, o których mowa w ust. 1 pkt 4.
2) dla usługi, o której mowa w ust. 1 pkt 5, wartość O(uk) określa się według
następującego wzoru:
O(uk) = 2000 x Lw, przy czym Lw oznacza liczbę województw, na obszar których
zostało wydane zezwolenie na zakładanie i używanie sieci, w której usługa może
być świadczona.
3. Wysokość opłaty, wyrażonej w ECU, za udzielenie podmiotowi koncesji na
świadczenie usług telekomunikacyjnych w wydzielonej sieci telekomunikacyjnej, na
której zakładanie i używanie posiada zezwolenie, oraz w przypadku gdy takie
zezwolenie wydawane jest łącznie z koncesją, określa się jako sumę opłat O(uk)
obliczonych według zasad podanych w ust. 4, odrębnie dla każdej z następujących
usług telekomunikacyjnych:
1) telefonicznych świadczonych w stacjonarnych sieciach telefonicznych,
2) transmisji danych,
3) świadczonych w sieciach radiokomunikacji ruchomej lub sieciach
dyspozytorsko-trankingowych,
4) polegających na transmisji sygnałów radiofonicznych lub telewizyjnych, za
pomocą dosyłowych łączy naziemnych lub satelitarnych do urządzeń nadawczych lub
nadawczo-odbiorczych lub do sieci telewizji kablowej, metodą "punkt-punkt" lub
"punkt-wiele punktów",
5) polegających na zapewnianiu stałych połączeń typu "punkt-punkt" (dzierżawa
łączy telekomunikacyjnych).
4. Wartość O(uk) dla każdego rodzaju usług, o których mowa w ust. 3 pkt 1-5,
określa się według następującego wzoru: O(uk) = SpxPsxLk, przy czym użyte we
wzorze współczynniki oznaczają:
1) Sp - stawkę podstawową równą:
a) 100 - w przypadku usługi, o której mowa w ust. 3 pkt 1,
b) 50 - w przypadku usługi, o której mowa w ust. 3 pkt 2,
c) 20 - w przypadku usługi, o której mowa w ust. 3 pkt 3,
d) 2000 - w przypadku usług, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i 5,
2) Ps - wartość równą liczbie:
a) łączy abonenckich - w przypadku usługi, o której mowa w ust. 3 pkt 1,
b) portów abonenckich - w przypadku usługi, o której mowa w ust. 3 pkt 2,
c) stacji bazowych - w przypadku usługi, o której mowa w ust. 3 pkt 3,
d) województw, na których obszarze umieszczone są stacje odbiorcze (końcowe)
sieci rozprowadzania sygnałów - w przypadku usługi, o której mowa w ust. 3 pkt
4,
e) województw objętych zezwoleniem na zakładanie i używanie sieci, w której
usługa może być realizowana - w przypadku usługi, o której mowa w ust. 3 pkt 5,
3) Lk - wartość równą:
a) ekwiwalentnej liczbie kanałów radiowych o standardowym, dla danej stacji
bazowej, odstępie międzykanałowym, w przypadku usługi, o której mowa w ust. 3
pkt 3,
b) jedności - w pozostałych przypadkach.
5. Opłatę za udzielenie podmiotowi koncesji na świadczenie usług
telekomunikacyjnych, przy wykorzystaniu sieci telekomunikacyjnych lub części
tych sieci, innych operatorów, działających na podstawie zezwolenia na
zakładanie i używanie sieci telekomunikacyjnej, wydanego bez koncesji na
świadczenie usług, określa się zgodnie z ust. 1-4.
6. Opłata za udzielenie podmiotowi koncesji na świadczenie usług
telekomunikacyjnych wymienionych w ust. 1 i 3, przy wykorzystaniu sieci
telekomunikacyjnych lub części tych sieci, innych operatorów, działających na
podstawie zezwolenia na zakładanie i używanie sieci telekomunikacyjnej wydanego
łącznie z koncesją na świadczenie usług lub na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1
ustawy o łączności, wynosi 1% opłaty określonej zgodnie z ust. 1-4.
7. Wysokość opłaty wyrażonej w ECU, za udzielenie podmiotowi koncesji na
świadczenie usługi telekomunikacyjnej polegającej na zapewnieniu przekazu
sygnałów radiofonicznych lub telewizyjnych na rzecz uprawnionych nadawców
programów radiowych i telewizyjnych za pomocą nadawczych urządzeń
radiokomunikacyjnych przeznaczonych do rozpowszechniania lub rozprowadzania
programów radiofonicznych lub telewizyjnych, określa się jako wartość O(uk)
obliczoną według następującego wzoru: O(uk) = 5000 x Ps, przy czym Ps oznacza
liczbę województw, na których obszarze umieszczone są nadawcze urządzenia
radiokomunikacyjne.
8. Opłata za udzielenie podmiotowi koncesji na świadczenie usługi dostępu do
sieci Internet, przy wykorzystaniu sieci telekomunikacyjnych lub części tych
sieci, innych operatorów działających na podstawie zezwolenia na zakładanie i
używanie sieci telekomunikacyjnej, wydanego łącznie z koncesją na świadczenie
usług na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o łączności, wynosi 200 ECU.
9. Wysokość opłaty wyrażonej w ECU za udzielenie podmiotowi koncesji na
świadczenie usług telekomunikacyjnych innych niż wymienione w ust. 1-8 wynosi:
a) krajowych:
- na obszarze jednego województwa 1000 ECU,
- na obszarze nie przekraczającym pięciu województw 2000 ECU,
- na obszarze nie przekraczającym dwudziestu pięciu województw 4000 ECU,
- na obszarze większym niż dwadzieścia pięć województw 6000 ECU,
b) międzynarodowych lub krajowych i międzynarodowych 10000 ECU.
10. Opłaty, o których mowa w ust. 1-6, zaokrągla się do 100 ECU według ogólnie
obowiązujących zasad.
1)W przypadku udzielenia koncesji na obszar mniejszy niż gmina lub na obszar
zawierający część gminy - do obliczeń przyjmuje się dane dla całego obszaru
gminy.
2)Według danych statystycznych corocznie publikowanych przez Główny Urząd
Statystyczny, dotyczących powierzchni, ludności i gęstości zaludnienia w
przekroju terytorialnym (wydawnictwo Głównego Urzędu Statystycznego pt.
"Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym"), według stanu na dzień 31
grudnia roku kalendarzowego poprzedzającego o dwa lata rok udzielenia koncesji.
Dane dotyczące liczby ludności zaokrągla się według ogólnie obowiązujących
zasad.
3)W przypadku udzielenia koncesji na obszar mniejszy niż obszar województwa, do
obliczeń przyjmuje się gęstość telefoniczną dla danego województwa.
4)Publikowaną w corocznym wydawnictwie Głównego Urzędu Statystycznego pt.
"Łączność - wyniki działalności", według stanu na dzień 31 grudnia roku
kalendarzowego poprzedzającego o dwa lata rok udzielenia koncesji.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 12 września 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg
wojewódzkich w województwach bydgoskim, elbląskim, gdańskim, gorzowskim,
legnickim, krakowskim, łódzkim, skierniewickim, toruńskim, wałbrzyskim,
włocławskim i wrocławskim.
(Dz. U. Nr 116, poz. 749)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych
(Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z
1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z
1994 r. Nr 127, poz. 627 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 497 i Nr 106,
poz. 677) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Komunikacji z dnia 11 września 1986 r. w sprawie
zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach bydgoskim,
elbląskim, gdańskim, gorzowskim, legnickim, krakowskim, łódzkim, skierniewickim,
toruńskim, wałbrzyskim, włocławskim i wrocławskim (Dz. U. Nr 35, poz. 179, z
1995 r. Nr 129, poz. 627, z 1996 r. Nr 20, poz. 95 i Nr 95, poz. 440 oraz z 1997
r. Nr 52, poz. 334) wprowadza się następujące zmiany:
1) w załączniku nr 3 Wykaz dróg wojewódzkich - Województwo gdańskie, w części "B
Ulice miejskie zaliczone do kategorii dróg wojewódzkich" w rubryce miasta
Kościerzyna wyraz "Buczka" zastępuje się wyrazem "Klasztorna", wyraz "Kujacha"
zastępuje się wyrazem "Zgromadzenia Księży Zmartwychwstańców", wyraz "22 Lipca"
zastępuje się wyrazem "Strzelecka", wyrazy "plac 1 Maja" zastępuje się wyrazem
"Rynek" i po wyrazach "M. Curie-Skłodowskiej" dodaje się wyraz "Piechowskiego".
2) w załączniku nr 10 Wykaz dróg wojewódzkich - Województwo wałbrzyskie, w
części "A Drogi zamiejskie" w nazwie drogi nr 45484
Krzywina-Samborowiczki-Ostrężna wyraz "Ostrężna" zastępuje się wyrazem
"Miłocice",
3) w załączniku nr 11 Wykaz dróg wojewódzkich - Województwo włocławskie:
a) w części "A Drogi zamiejskie" w nazwie drogi nr 46635 Rogowo-Wymyślin wyraz
"Wymyślin" zastępuje się wyrazem "Skępe",
b) w części "B Ulice miejskie zaliczone do kategorii dróg wojewódzkich" po
rubryce miasta Rypin dodaje się rubrykę w następującym brzmieniu:
12
SkępeAleja 1 Maja, Klasztorna, Krótka, Płocka, Rypińska, Sierpecka, 21
Stycznia
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: wz. S. Rybak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 2 września 1997 r.
w sprawie zakresu i rodzaju świadczeń zapobiegawczych, diagnostycznych,
leczniczych i rehabilitacyjnych, wykonywanych przez pielęgniarkę samodzielnie,
bez zlecenia lekarskiego, oraz zakresu i rodzaju takich świadczeń wykonywanych
przez położną samodzielnie.
(Dz. U. Nr 116, poz. 750)
Na podstawie art. 6 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i
położnej (Dz. U. Nr 91, poz. 410) zarządza się, co następuje:
§ 1. Pielęgniarka jest uprawniona do wykonywania samodzielnie, bez zlecenia
lekarskiego:
1) świadczeń zapobiegawczych obejmujących:
a) prowadzenie poradnictwa w zakresie samoopieki w życiu z chorobą i
niepełnosprawnością w stosunku do człowieka chorego i jego rodziny,
b) psychoedukację chorych z zaburzeniami i uzależnieniami oraz ich rodzin, pod
warunkiem odbycia kursu specjalistycznego,
c) prowadzenie poradnictwa w zakresie żywienia dorosłych oraz dzieci zdrowych,
d) prowadzenie poradnictwa w zakresie żywienia dzieci chorych, pod warunkiem
uzyskania tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa pediatrycznego,
e) prowadzenie poradnictwa w zakresie sprawowania opieki nad dziećmi z grup
dyspanseryjnych, pod warunkiem odbycia kursu kwalifikacyjnego w zakresie
pielęgniarstwa w środowisku nauczania i wychowania lub uzyskania tytułu
specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa pediatrycznego,
f) pielęgnację skóry i błon śluzowych z zastosowaniem środków farmaceutycznych i
materiałów medycznych,
g) wykonywanie szczepień ochronnych w ramach kalendarza szczepień i na zlecenie
właściwych jednostek organizacyjnych służby zdrowia oraz wystawianie związanych
z tym zaświadczeń, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego,
h) organizację izolacji chorych zakaźnie w miejscach publicznych i w warunkach
domowych,
2) świadczeń diagnostycznych obejmujących:
a) wykonywanie badania fizykalnego, pod warunkiem uzyskania tytułu specjalisty w
dziedzinie pielęgniarstwa,
b) wykonywanie badania fizykalnego umożliwiającego wczesne wykrywanie chorób
sutka, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego,
c) kierowanie na badania diagnostyczne i(lub) pobieranie materiałów do badań
diagnostycznych, pod warunkiem uzyskania tytułu specjalisty w dziedzinie
pielęgniarstwa; rodzaje pobieranych materiałów do badań i rodzaje badań
diagnostycznych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia,
d) kierowanie na badania i(lub) pobieranie materiałów do badań
bakteriologicznych (mocz, kał, plwocina, wymazy z nosa, gardła i narządów
płciowych i inne wydzieliny), pod warunkiem uzyskania tytułu specjalisty w
dziedzinie pielęgniarstwa,
e) wykonywanie testów diagnostycznych dla oznaczenia ciał ketonowych i glukozy
we krwi i w moczu,
f) oznaczanie glikemii za pomocą glukometru,
g) wykonywanie badań przesiewowych oraz kierowanie do lekarzy, pod warunkiem
odbycia kursu kwalifikacyjnego w zakresie pielęgniarstwa w środowisku nauczania
i wychowania lub w zakresie pielęgniarstwa środowiskowego (rodzinnego),
h) wykonywanie EKG, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego,
i) wykonywanie pulsoksymetrii,
j) wykonywanie pomiarów stężenia gazów biorących udział w procesie oddychania
(gazometrii, kapnometrii), pod warunkiem odbycia kursu kwalifikacyjnego w
zakresie anastezjologii i intensywnej terapii,
k) ocenę wydolności oddechowej metodą spirometrii,
l) wstępną ocenę ciężkości urazów i organizację bezpiecznego transportu chorego,
ł) ocenę stopnia i powierzchni oparzeń oraz podjęcie działań leczniczych w
ramach pomocy przedlekarskiej, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego,
m) ocenę stanu świadomości chorego z wykorzystaniem właściwych metod oceny
(schematów, klasyfikacji), pod warunkiem odbycia kursu kwalifikacyjnego w
zakresie anestezjologii i intensywnej terapii lub uzyskania tytułu specjalisty w
dziedzinie pielęgniarstwa,
n) ocenę poziomu znieczulenia pacjenta oraz relaksometrię, pod warunkiem
uzyskania tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa w zakresie
anestezjologii i intensywnej terapii,
o) prowadzenie bilansu wodnego,
p) ocenę stopnia przewodnienia pacjenta dializowanego, pod warunkiem odbycia
kursu specjalistycznego,
q) ocenę i monitorowanie bólu oraz innych objawów u przewlekle chorych objętych
opieką paliatywną oraz ocenę wydolności fizycznej chorego, pod warunkiem odbycia
kursu specjalistycznego,
r) ocenę jakości życia chorego objętego opieką paliatywną, pod warunkiem odbycia
kursu specjalistycznego,
3) świadczeń medycznych obejmujących:
a) ustalanie diety w żywieniu ludzi chorych, w oparciu o obowiązujące w tym
zakresie wytyczne,
b) dobór i wykorzystanie różnych technik karmienia u chorych,
c) zakładanie zgłębnika do żołądka i odbarczenie treści,
d) wykonywanie zabiegów z zastosowaniem ciepła i zimna,
e) zakładanie cewnika do pęcherza moczowego i usuwanie założonego cewnika,
f) płukanie pęcherza moczowego,
g) wykonywanie zabiegów doodbytniczych (lewatywa, wlewka, kroplówka),
h) dobór sposobów i opatrywanie oparzeń, ran, odleżyn (do III° włącznie) oraz
przetok, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego,
i) zdejmowanie szwów, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego,
j) doraźne podawanie tlenu,
k) tlenoterapię, pod warunkiem uzyskania tytułu specjalisty w dziedzinie
pielęgniarstwa,
l) wykonywanie inhalacji,
ł) stosowanie baniek lekarskich,
m) wykonywanie kaniulacji żył obwodowych,
n) podawanie dożylne leków oraz kroplowe przetaczanie dożylne płynów w ramach
postępowania w resuscytacji krążeniowo-oddechowej według obowiązujących
standardów postępowania w stanach naglących, pod warunkiem odbycia kursu
specjalistycznego,
o) doraźną modyfikację stałej dawki leczniczej insuliny krótkodziałającej,
p) kroplowe przetaczanie dożylne płynów, podawanie dożylne leków (Heparinum,
Natrium Chloratum 0,9%, Glucosum 5%, Natrium Chloratum 10%, Calcium 10%) oraz
modyfikację ich dawki, w trakcie trwania dializy, zgodnie z planem leczenia
ustalonym dla danego pacjenta oraz obowiązującymi w danym zakładzie opieki
zdrowotnej standardami, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego,
q) doraźną modyfikację dawki leczniczej leku przeciwbólowego i leków stosowanych
w celu łagodzenia innych dokuczliwych objawów (duszność, nudności, wymioty, lęk,
delirium) u chorych objętych opieką paliatywną, pod warunkiem odbycia kursu
specjalistycznego,
r) podawanie na zlecenie lekarskie dożylne, zewnątrzoponowe i podskórne leków
łagodzących dokuczliwe objawy u chorych objętych opieką paliatywną, z
uwzględnieniem nowoczesnych technik (stosowanie analgezji sterowanej przez
chorego - PCA, ciągłego podawania leków i płynów podskórnie przy użyciu zestawu
"Buterfly" oraz infuzorów), pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego,
s) przygotowanie chorych (i ich rodzin) leczonych metodami: Ciągła Ambulatoryjna
Dializa Otrzewnowa (CADO), Automatyczna Dializa Otrzewnowa (ADO) i hemodializa
oraz hiperalimentacja - do współudziału w prowadzonym leczeniu, pod warunkiem
odbycia kursu specjalistycznego,
t) wykonywanie intubacji dotchawicznej w sytuacjach nagłych, pod warunkiem
uzyskania tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa w zakresie
anestezjologii i intensywnej terapii,
u) wykonywanie defibrylacji, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego,
v) zastosowanie unieruchomienia przy złamaniach kości i zwichnięciach oraz
przygotowanie chorego do transportu,
w) zlecanie transportu chorego,
x) prowadzenie psychoterapii podstawowej oraz wykorzystanie elementów
psychoterapii kwalifikowanej, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego,
4) świadczeń rehabilitacyjnych obejmujących:
a) prowadzenie rehabilitacji przyłóżkowej w celu zapobiegania powikłaniom
wynikającym z unieruchomienia,
b) prowadzenie usprawniania ruchowego (siadanie, pionizacja, nauka chodzenia,
nauka samoobsługi),
c) prowadzenie aktywizacji podopiecznych z wykorzystaniem elementów terapii
zajęciowej, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego,
d) prowadzenie terapii kreatywnej i rehabilitacji chorych wymagających opieki
paliatywnej, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego,
e) prowadzenie instruktażu w zakresie treningu pęcherza moczowego u chorych z
problemem nietrzymania moczu, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego,
f) prowadzenie instruktażu w zakresie hartowania i kształtowania kikuta
amputowanej kończyny, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego,
g) rehabilitację podopiecznych z zaburzeniami psychicznymi, pod warunkiem
odbycia kursu specjalistycznego,
h) wnioskowanie o objęcie opieką społeczną, pod warunkiem odbycia kursu
kwalifikacyjnego w zakresie pielęgniarstwa środowiskowego (rodzinnego).
§ 2. W związku z samodzielnym wykonywaniem świadczeń leczniczych pielęgniarka
jest uprawniona do podania pacjentowi doraźnie w nagłych wypadkach, bez zlecenia
lekarza, leków zamieszczonych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 3. 1. Pielęgniarka zatrudniona w zakładzie opieki zdrowotnej informuje, bez
zbędnej zwłoki, lekarza o samodzielnym wykonaniu świadczeń wymienionych w § 1
oraz o podanych lekach.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do pielęgniarki wykonującej opiekę nad
pacjentem poza zakładem opieki zdrowotnej, jeżeli w jej obecności pacjent
zostanie objęty opieką lekarską.
§ 4. Położna jest uprawniona do wykonywania samodzielnie:
1) świadczeń zapobiegawczych obejmujących:
a) sprawowanie opieki przedkoncepcyjnej nad kobietą w celu przygotowania jej do
świadomego planowania rodziny, sprawowania opieki nad noworodkiem i
niemowlęciem,
b) prowadzenie poradnictwa w zakresie przygotowania rodziny do pełnienia funkcji
prokreacyjnej, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego,
c) prowadzenie czynnego poradnictwa w odniesieniu do kobiet ciężarnych oraz
kierowanie do lekarzy specjalistów,
d) przygotowanie kobiet do prowadzenia samoobserwacji we wszystkich okresach
życia w celu wczesnego wykrywania i likwidacji czynników ryzyka schorzeń
nowotworowych,
e) prowadzenie czynnego poradnictwa w odniesieniu do kobiet ze schorzeniami
ginekologicznymi,
f) ustalanie diety w poszczególnych okresach życia kobiety, w ciąży
fizjologicznej i ciąży wysokiego ryzyka,
g) przeprowadzanie wizyt patronażowych u położnicy i noworodka (niemowlęcia),
h) prowadzenie poradnictwa w zakresie żywienia noworodków i niemowląt zdrowych,
i) pielęgnację skóry i błon śluzowych z zastosowaniem środków farmaceutycznych i
materiałów medycznych,
j) wykonywanie szczepień ochronnych u noworodków w ramach kalendarza szczepień,
pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego,
2) świadczeń diagnostycznych obejmujących:
a) pobieranie materiałów do badań i wykonywanie testów diagnostycznych:
- ciążowego,
- na obecność białka w moczu,
- oznaczenie poziomu glukozy we krwi,
b) kierowanie na badania i(lub) pobieranie materiałów do badań diagnostycznych;
rodzaje pobieranych materiałów do badań i rodzaje badań diagnostycznych określa
załącznik nr 3 do rozporządzenia,
c) pobieranie materiałów do badań bakteriologicznych (mocz, kał, plwocina,
wydzielina z dróg rodnych, inne wydzieliny),
d) wykonywanie badania fizykalnego, pod warunkiem uzyskania tytułu specjalisty w
dziedzinie pielęgniarstwa,
e) wykonywanie badania fizykalnego umożliwiającego wczesne wykrywanie chorób
sutka,
f) wykonywanie i interpretację badań służących ocenie stanu zdrowia płodu i
ciężarnej, polegających na:
- badaniu położniczym zewnętrznym,
- badaniu położniczym wewnętrznym,
- kardiotokografii,
g) wykonywanie pomiarów stężenia gazów biorących udział w procesie oddychania:
- gazometrii, kapnometrii, pod warunkiem odbycia kursu kwalifikacyjnego w
zakresie anestezjologii i intensywnej terapii,
h) wykonywanie pulsoksymetrii,
i) ocenę stanu świadomości chorej z wykorzystaniem właściwych metod oceny
(schematów, klasyfikacji), pod warunkiem uzyskania tytułu specjalisty w
dziedzinie pielęgniarstwa,
j) wykonywanie EKG, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego,
k) prowadzenie bilansu wodnego,
3) świadczeń leczniczych obejmujących:
a) prowadzenie i przyjęcie porodu fizjologicznego,
b) prowadzenie porodu w wodzie, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego,
c) nacięcie, znieczulenie miejscowe i szycie krocza naciętego oraz pękniętego I°
według obowiązujących standardów postępowania,
d) wykonywanie zabiegu Credego u noworodka,
e) zdjęcie szwów z krocza,
f) płukanie pochwy,
g) wykonywanie zabiegów doodbytniczych (lewatywa, wlewka, kroplówka),
h) wykonywanie zabiegów z zastosowaniem ciepła i zimna,
i) stosowanie baniek lekarskich,
j) wykonywanie inhalacji,
k) doraźne podawanie tlenu,
l) tlenoterapię, pod warunkiem uzyskania tytułu specjalisty w dziedzinie
pielęgniarstwa,
ł) zakładanie cewnika do pęcherza moczowego i usuwanie założonego cewnika,
m) płukanie pęcherza moczowego,
n) dobór sposobów i opatrywanie ran, odleżyn (do III° włącznie), pod warunkiem
odbycia kursu specjalistycznego,
o) zdejmowanie szwów z ran pooperacyjnych, pod warunkiem odbycia kursu
specjalistycznego,
p) wykonywanie kaniulacji żył obwodowych,
q) podawanie dożylne leków oraz kroplowe przetaczanie dożylne płynów w ramach
postępowania w resuscytacji krążeniowo-oddechowej według obowiązujących
standardów postępowania w stanach naglących, pod warunkiem odbycia kursu
specjalistycznego,
r) doraźną modyfikację dawki leczniczej leku przeciwbólowego, w leczeniu choroby
nowotworowej u chorych przewlekle, pod warunkiem odbycia kursu
specjalistycznego,
s) wykonywanie intubacji dotchawicznej z sytuacjach nagłych, pod warunkiem
uzyskania tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa w zakresie
anestezjologii i intensywnej terapii,
t) wykonywanie defibrylacji, pod warunkiem odbycia kursu specjalistycznego,
u) udzielanie pomocy położniczej w nagłych przypadkach przed przybyciem lekarza:
- udzielanie pomocy ręcznej w porodach miednicowych,
- ręczne wydobycie łożyska w przypadku krwotoku (masaż macicy, zabieg Credego),
- tamponowanie pochwy w przypadku pęknięcia szyjki macicy,
- obrót wewnętrzny w przypadku porodu bliźniaczego, gdy po urodzeniu się
pierwszego płodu drugi znajduje się w położeniu poprzecznym, a zawiodła próba
wykonania obrotu zewnętrznego,
v) zlecanie transportu chorego,
4) świadczeń rehabilitacyjnych obejmujących:
a) ćwiczenia usprawniające w ciąży, połogu i schorzeniach ginekologicznych,
b) prowadzenie rehabilitacji przyłóżkowej w celu zapobiegania powikłaniom
wynikającym z unieruchomienia,
c) prowadzenie usprawniania ruchowego (siadanie, pionizacja, nauka chodzenia,
nauka samoobsługi),
d) aktywizację podopiecznych z wykorzystaniem elementów terapii zajęciowej, pod
warunkiem odbycia kursu specjalistycznego.
§ 5. W związku z samodzielnym wykonywaniem świadczeń leczniczych położna jest
uprawniona do podania pacjentowi doraźnie w nagłych przypadkach, bez zlecenia
lekarza, leków zamieszczonych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do
rozporządzenia, a w przypadku braku możliwości interwencji lekarskiej, gdy
zwłoka w ich podaniu stwarza zagrożenie dla życia i zdrowia matki i(lub) dziecka
- również leków zamieszczonych w wykazie stanowiącym załącznik nr 4 do
rozporządzenia.
§ 6. 1. Położna zatrudniona w zakładzie opieki zdrowotnej informuje bez zbędnej
zwłoki lekarza zatrudnionego w tym zakładzie o samodzielnym wykonaniu świadczeń
wymienionych w § 4 oraz o podanych lekach.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do położnej sprawującej opiekę nad
pacjentem poza zakładem opieki zdrowotnej, jeżeli w jej obecności pacjent
zostanie objęty opieką lekarską.
§ 7. Pielęgniarka, położna przy podejmowaniu czynności związanych z samodzielnym
wykonywaniem świadczeń zapobiegawczych, diagnostycznych, leczniczych i
rehabilitacyjnych nie powinna wykraczać poza swoje umiejętności zawodowe, a w
szczególności podejmować czynności wymagających umiejętności zawodowych,
uzyskiwanych w drodze doskonalenia zawodowego w odpowiedniej formie kształcenia
podyplomowego.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: wz. K. Kuszewski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2
września 1997 r. (poz. 750)
Załącznik nr 1
RODZAJE MATERIAŁÓW POBIERANYCH DO CELÓW DIAGNOSTYCZNYCH I RODZAJE BADAŃ
DIAGNOSTYCZNYCH
Rodzaj materiałuRodzaj badania
krewmorfologia
OB
cukier
jonogram
mocznik
kreatynina
cholesterol
Hbs
czas krzepnięcia*
obecność HCV, HIV*
moczbadanie ogólne
kałpasożyty
krew
plwocinaBK
* Dotyczy wyłącznie chorych dializowanych.
Załącznik nr 2
WYKAZ LEKÓW, DO KTÓRYCH PODAWANIA CHOREMU BEZ ZLECENIA LEKARZA JEST UPRAWNIONA
PIELĘGNIARKA I POŁOŻNA*
Lp.Grupa lekówNazwa leku**PostaćDroga podania (wskazania)
12345
1Leki przeciwbóloweParacetamolumtabl., syrop, czopekdoustnie, doodbytniczo
Metamizolum Natricumtabl., czopekdoustnie, doodbytniczo
2Leki miolityczneDrotaverini Hydrochloridumtabl.doustnie
Vegantalgintabl., czopekdoustnie, doodbytniczo
Tolarginczopekdoodbytniczo
3Leki przeciwgorączkoweParacetamolumtabl.doustnie
czopekdoodbytniczo
Metamizolum Natricumtabl.doustnie
czopekdoodbytniczo
AC. Acetylsalicylicumtabl.doustnie
AC. Acetylsalicylicum c. Acidum Ascorbicumtabl.doustnie
4Leki przeczyszczająceSuppositoria Glyceroliczopekdoodbytniczo
Altradraż.doustnie
Alaxdraż.doustnie
5Leki przeciwbiegunkoweCarbo medicinalistabl.doustnie
Tanninum Albuminatumtabl.doustnie
6Leki nasenne/uspokajająceHydroxyzinumdraż., syropdoustnie
Neospasminapłyndoustnie
Tinctura Valerianaepłyndoustnie
7Leki podwyższające stężenie glukozy we krwiGlucagoni Hydrochloridumamp.,
fiolkidożylnie, domięśniowo
Glucosum 20%amp.doraźnie w przypadku niedocukrzenia
8Leki stosowane w niewydolności wieńcowej sercaGlyceroli Trinitrastabl.pod
język doraźnie w zaostrzeniu objawów choroby
* W podstawowej dawce terapeutycznej według obowiązujących zasad dawkowania.
** Dotyczy leków zarejestrowanych w Polsce.
Załącznik nr 3
RODZAJE MATERIAŁÓW POBIERANYCH PRZEZ POŁOŻNĄ DO CELÓW DIAGNOSTYCZNYCH I RODZAJE
BADAŃ DIAGNOSTYCZNYCH
Rodzaj materiałuRodzaj badania
krewmorfologia
cukier
test obciążenia glukozą
przeciwciała anty Rh
Hbs
odczyn serologiczny w kierunku kiły
test na fenyloketonurię
test na hypotyreozę
moczbadanie ogólne
wydzielina z dróg rodnychGC i stopień czystości pochwy,
cytologia szyjki macicy
Załącznik nr 4
WYKAZ LEKÓW, DO KTÓRYCH PODAWANIA CHOREMU JEST UPRAWNIONA POŁOŻNA*
Lp.Grupa lekówNazwa leku**PostaćDroga podaniaWskazania
1Hormony tylnego płata przysadkiOxytocinumamp.dożylniestymulacja czynności
skurczowej macicy w III okresie porodu
na błonę śluzową nosatrudności w odpływie pokarmu w okresie połogu
2Leki oksytotyczneDemoxytocinumtabl.pod językkrwawienie poporodowe i
hipotonia mięśnia macicy
trudności w odpływie pokarmu w okresie połogu
Methylergometrini Maleasamp.dożylnie, domięśniowopoporodowa atonia macicy
krwawienie poporodowe
ręczne usunięcie łożyska
3Leki miolitycznePapaverini Hydrochloridumamp.dożylnie,
domięśniowonadmierna czynność skurczowa mięśnia macicy
Drotaverini Hydrochloridumtabl., amp.domięśniowonadmierna czynność
skurczowa mięśnia macicy
4Leki parasympatykolityczneHyoscini Butylbromidumamp.dożylnie, nadmierna
czynność skurczowa mięśnia macicy
draż., doustnie,
czopekdoodbytniczo
5Leki działające depresyjnie na OUNMagnesii Sulfasamp.dożylniestan
przedrzucawkowy, rzucawka
* W podstawowej dawce terapeutycznej według obowiązujących zasad dawkowania.
** Dotyczy leków zarejestrowanych w Polsce.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
538--z dnia 5 czerwca 1997 r. o kasach oszczędnościowo-budowlanych i
wspieraniu przez państwo oszczędzania na cele mieszkaniowe.
539--z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
540--z dnia 18 lipca 1997 r. w sprawie sposobu obliczania i przekazywania
dotacji z budżetu państwa dla gmin z tytułu ulg i zwolnień ustawowych w
podatku rolnym oraz leśnym.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
541--z dnia 17 lipca 1997 r. w sprawie warunków uzyskania uprawnień,
sposobu obliczania, szczegółowych zasad i trybu wypłacania w 1997 r. osłon
socjalnych z tytułu urlopów górniczych, zasiłków socjalnych i
jednorazowych wypłat dla zatrudnionych pod ziemią pracowników górnictwa.
542--z dnia 17 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań,
jakim powinny odpowiadać wyroby ze względu na potrzebę ochrony zdrowia i
środowiska.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
543--z dnia 8 lipca 1997 r. w sprawie wymogów, jakim powinny odpowiadać
pod względem technicznym i sanitarnym urządzenia i pomieszczenia, w
których można wykonywać indywidualną praktykę pielęgniarki i położnej.
544--z dnia 8 lipca 1997 r. w sprawie szczególnych warunków sanitarnych
przy produkcji i w obrocie naturalnych wód mineralnych, mineralnych wód
mieszanych, naturalnych wód źródlanych oraz wód stołowych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 31 lipca 1997 r.
o zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934
r. - Prawo upadłościowe i niektórych innych ustaw.
(Dz. U. Nr 117, poz. 751)
Art. 1. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934
r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z 1994 r. Nr 1, poz.
1, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 6, poz. 43, Nr 43, poz. 189, Nr 106,
poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 54, poz. 349)
wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 1 otrzymuje brzmienie:
"Art. 1. § 1. Przedsiębiorca, który zaprzestał płacenia długów, będzie uznany za
upadłego.
§ 2. Upadłość przedsiębiorcy będącego osobą prawną oraz znajdujących się w
stanie likwidacji spółki jawnej i spółki komandytowej będzie ogłoszona także
wówczas, gdy ich majątek nie wystarcza na zaspokojenie długów.";
2) w art. 3:
a) w § 1 wyrazy "jednostek samorządu terytorialnego, państwowych jednostek
organizacyjnych, chyba że ustawa wyłącza odpowiedzialność Skarbu Państwa"
zastępuje się wyrazami "państwowych i komunalnych jednostek organizacyjnych,
chyba że ustawa wyłącza odpowiedzialność Skarbu Państwa i gminy",
b) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Nie można ogłosić upadłości: przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje
Państwowe", przedsiębiorstwa państwowego "Porty Lotnicze" oraz państwowego
przedsiębiorstwa użyteczności publicznej "Poczta Polska", jeżeli właściwy organ
uprawniony do reprezentowania Skarbu Państwa lub gminy zgłosi sprzeciw i złoży
oświadczenie o przejęciu zobowiązań dłużnika.",
c) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Nie można ogłosić upadłości Mennicy Państwowej, Państwowej Wytwórni
Papierów Wartościowych oraz innych przedsiębiorców określonych w odrębnych
przepisach, jeżeli właściwy organ uprawniony do reprezentowania Skarbu Państwa
lub gminy zgłosi sprzeciw i złoży oświadczenie o przejęciu zobowiązań
dłużnika.",
d) po § 3 dodaje się § 4 w brzmieniu:
"§ 4. Nie można ogłosić upadłości nie będącego osobą prawną przedsiębiorcy,
którego działalność nie wymaga zgłoszenia do ewidencji w myśl przepisów o
działalności gospodarczej.";
3) w art. 4 w § 2:
a) w pkt 1 po wyrazach "spółki jawnej" dodaje się wyrazy "oraz spółki
komandytowej",
b) w pkt 4 po wyrazach "spółki jawnej" dodaje się wyrazy "oraz spółki
komandytowej";
4) art. 5 otrzymuje brzmienie:
"Art. 5. § 1. Przedsiębiorca jest zobowiązany, nie później niż w terminie dwóch
tygodni od dnia zaprzestania płacenia długów, zgłosić w sądzie wniosek o
ogłoszenie upadłości.
§ 2. Reprezentant przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 1 § 2, jest zobowiązany
zgłosić wniosek o ogłoszenie upadłości w terminie dwóch tygodni od dnia, w
którym majątek nie wystarcza na zaspokojenie długów, chyba że wcześniej
rozpoczął się bieg terminu określonego w § 1.
§ 3. Terminy określone w § 1 i 2 nie biegną, a jeżeli rozpoczęły bieg, ulegają
zawieszeniu, gdy przedsiębiorca złożył podanie o otwarcie postępowania
układowego.";
5) w art. 9:
a) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Jeżeli wniosek o ogłoszenie upadłości składa dłużnik, winien nadto
przedstawić:
1) sprawozdanie finansowe, a jeżeli na podstawie odrębnych przepisów nie ma
obowiązku sporządzania sprawozdania - bilans sporządzony dla celów tego
postępowania;
2) spis wierzycieli z podaniem wysokości wierzytelności każdego z nich oraz
listę zabezpieczeń dokonanych przez wierzycieli na jego majątku;
3) oświadczenia o spłatach wierzytelności dokonanych w terminie sześciu miesięcy
przed dniem złożenia wniosku;
4) spis podmiotów zobowiązanych majątkowo wobec dłużnika z określeniem
wierzytelności i terminów zapłaty;
5) wykaz tytułów egzekucyjnych przeciwko dłużnikowi.",
b) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Jeżeli dłużnik twierdzi, że nie jest w stanie przedstawić dokumentów, o
których mowa w § 2, jest zobowiązany wskazać tego przyczyny wraz z ich
uprawdopodobnieniem.",
c) po § 3 dodaje się § 4 i 5 w brzmieniu:
"§ 4. Jeżeli ogłoszenia upadłości żąda wierzyciel, winien nadto uprawdopodobnić
swoją wierzytelność.
§ 5. Jeżeli dłużnikiem jest przedsiębiorca podlegający wpisowi do rejestru, do
wniosku należy dołączyć wyciąg z tego rejestru.";
6) w art. 10:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Sąd rozstrzyga wniosek o ogłoszenie upadłości nie później niż w terminie
miesiąca od stwierdzenia, że spełnia warunki określone w art. 9 i wynikające z
art. 11 § 1. Przed rozstrzygnięciem wniosku sąd w miarę potrzeby i możliwości
wysłucha dłużnika i wierzycieli. Jeżeli wniosek dotyczy upadłości
przedsiębiorstwa państwowego, sąd może w razie potrzeby wysłuchać także radę
pracowniczą i organ założycielski.",
b) po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu:
"§ 3. Sąd może przed rozstrzygnięciem wniosku dopuścić dowód z opinii biegłego w
celu zbadania podstaw wniosku. Koszty biegłego pokrywa wnioskodawca.";
7) w art. 13 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Sąd oddala wniosek o ogłoszenie upadłości jeżeli majątek dłużnika
oczywiście nie wystarcza nawet na zaspokojenie kosztów postępowania. Sąd może
również oddalić wniosek w razie stwierdzenia, że przedmioty majątkowe wchodzące
w skład majątku dłużnika są obciążone zastawem, zastawem rejestrowym lub
hipoteką, a pozostały jego majątek oczywiście nie wystarcza nawet na
zaspokojenie kosztów postępowania.";
8) w art. 14 po § 3 dodaje się § 4 i 5 w brzmieniu:
"§ 4. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określa szczególne
kwalifikacje wymagane od kandydatów na syndyków, a w odniesieniu do osób
prawnych - warunki, jakie muszą one spełniać.
§ 5. W zakresie ubezpieczeń społecznych do syndyków i członków ich rodzin
stosuje się przepisy o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność
gospodarczą oraz ich rodzin.";
9) art. 16 otrzymuje brzmienie:
"Art. 16. § 1. Postanowienie o ogłoszeniu upadłości będzie niezwłocznie podane
do publicznej wiadomości przez obwieszczenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym
oraz w prasie lokalnej.
§ 2. Postanowienie w przedmiocie ogłoszenia upadłości doręcza się syndykowi,
upadłemu lub jego spadkobiercy oraz wierzycielowi, który żądał ogłoszenia
upadłości. Postanowienie w przedmiocie upadłości przedsiębiorstwa państwowego
doręcza się także jego organowi założycielskiemu.";
10) po rozdziale III działu II tytuł I dodaje się rozdział IV w brzmieniu:
"Rozdział IV
Odpowiedzialność cywilna
Art. 171. § 1. Kto nie wykona obowiązku określonego w art. 5 § 1 lub 2,
odpowiada za szkodę wyrządzoną przez to wierzycielowi, chyba że nie ponosi winy.
Jeżeli obowiązku nie dopełniło kilka osób, ich odpowiedzialność jest solidarna.
§ 2. W sprawach, o których mowa w § 1, orzeka sąd gospodarczy.
Art. 172. § 1. Kto nie wykona obowiązku określonego w art. 5 § 1 lub 2, zostanie
pozbawiony, na okres od dwóch do pięciu lat, prawa prowadzenia działalności
gospodarczej na własny rachunek oraz pełnienia funkcji reprezentanta lub
pełnomocnika przedsiębiorcy, członka rady nadzorczej i komisji rewizyjnej w
spółce akcyjnej, z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółdzielni, chyba że nie
ponosi winy.
§ 2. W sprawach, o których mowa w § 1, orzeka sąd prowadzący postępowanie
upadłościowe.
§ 3. Postępowanie sąd wszczyna z urzędu.
§ 4. Sąd wydaje postanowienie po przeprowadzeniu rozprawy.
§ 5. Od postanowienia sądu o orzeczeniu zakazu, o którym mowa w § 1, służy
apelacja.
§ 6. W sprawach, o których mowa w § 1, w zakresie nie uregulowanym w § 2-5
stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu
nieprocesowym.
Art. 173. § 1. Sądy gospodarcze właściwe w sprawach upadłości prowadzą wykazy
osób, wobec których orzeczono zakaz określony w art. 172 § 1. Centralną
ewidencję wykazów prowadzi Minister Sprawiedliwości.
§ 2. Wykazy i centralna ewidencja, o których mowa w § 1, są jawne.
§ 3. Sąd dokonuje wpisu do wykazu i zawiadamia o wpisie Ministra Sprawiedliwości
niezwłocznie po uprawomocnieniu się postanowienia określonego w art. 172 § 4.
§ 4. Po upływie okresu, na który zakaz został orzeczony, sąd z urzędu zarządza
wykreślenie wpisu w wykazie i zawiadamia o wykreśleniu wpisu Ministra
Sprawiedliwości.
§ 5. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze
rozporządzenia, określi sposób prowadzenia wykazu oraz centralnej ewidencji, o
których mowa w § 1, sposób udzielania informacji oraz wysokość opłat za
udzielanie informacji z centralnej ewidencji.";
11) w art. 18 w § 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Wykonanie tego obowiązku upadły potwierdza oświadczeniem na piśmie składanym
sędziemu-komisarzowi pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie
fałszywych zeznań.";
12) w art. 19 § 5 otrzymuje brzmienie:
"§ 5. Do środków przymusu, o których mowa w paragrafach poprzedzających, stosuje
się odpowiednio przepisy Kodeksu Postępowania cywilnego o egzekucji świadczeń
niepieniężnych, z tym że grzywna, o której mowa w art. 1052 Kodeksu postępowania
cywilnego, może być wymierzona jednorazowo do dziesięciu tysięcy złotych.";
13) po art. 19 dodaje się art. 191 w brzmieniu:
"Art. 191. Wobec osoby, która nie wykonuje obowiązków określonych w art. 18 lub
ukrywa swój majątek, stosuje się przepis art. 172.";
14) w art. 22:
a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1,
b) po § 1 dodaje się § 2 w brzmieniu:
"§ 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem
Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określi zakres wyłączonego mienia,
przeznaczonego na pomoc dla pracowników upadłego oraz ich rodzin, sposób
zarządzania i likwidacji tego mienia.";
15) w art. 32 po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu:
"§ 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do wierzytelności zabezpieczonych
hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, wpisem w rejestrze statków lub prawem
zatrzymania na rzeczach wchodzących w skład masy upadłości, w stosunku do
których upadły nie jest dłużnikiem osobistym. Wierzytelności te podlegają
zaspokojeniu z masy upadłości tylko w takim stopniu, w jakim wierzyciel nie
uzyskał zaspokojenia od swojego dłużnika osobistego.";
16) w art. 35 w § 1 wyrazy "ostatnich sześciu miesięcy" zastępuje się wyrazami
"ostatniego roku";
17) skreśla się art. 46;
18) w art. 55:
a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1,
b) po § 1 dodaje się § 2 w brzmieniu:
"§ 2. Przepis powyższy stosuje się odpowiednio do czynności upadłego, będącego
spółką, dokonanej z jej wspólnikami i reprezentantami.";
19) art. 57 otrzymuje brzmienie:
"Art. 57. § 1. Prawo wytoczenia powództwa służy tylko syndykowi. W sprawach tych
syndyk nie ma obowiązku uiszczania opłat sądowych.
§ 2. Prawo wytoczenia powództwa wygasa po upływie dwóch lat od dnia ogłoszenia
upadłości, jeżeli na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego nie wygasło
wcześniej. Termin ten nie ma zastosowania, gdy żądanie uznania czynności za
bezskuteczną zgłoszone zostało w drodze zarzutu.";
20) w art. 63 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Postępowanie egzekucyjne, wszczęte przed ogłoszeniem upadłości przeciwko
upadłemu w poszukiwaniu jego długu osobistego, będzie zawieszone z ogłoszeniem
upadłości. Będzie ono umorzone z mocy prawa po uprawomocnieniu się postanowienia
o ogłoszeniu upadłości.";
21) art. 83 otrzymuje brzmienie:
"Art. 83. Sumy pieniężne należące do masy upadłości, jeżeli nie mają być
niezwłocznie wydane, winny być, za zgodą sędziego-komisarza, złożone na
oprocentowany rachunek bankowy albo do depozytu sądowego.";
22) w art. 85:
a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1,
b) po § 1 dodaje się § 2-4 w brzmieniu:
"§ 2. Jeżeli upadły będący osobą prawną nie może występować w postępowaniu z
powodu braku reprezentanta lub likwidatora, organ właściwy do ich odwołania,
zamiast powoływania nowych reprezentantów, może ustanowić na czas trwania
postępowania upadłościowego przedstawiciela upadłego. O ustanowieniu
przedstawiciela zawiadamia się sędziego-komisarza i syndyka.
§ 3. Reprezentantowi upadłego, o którym mowa w § 2, likwidatorowi i
przedstawicielowi przysługuje wynagrodzenie w wysokości ustalonej przez
sędziego-komisarza na wniosek organu właściwego do powoływania reprezentanta lub
przedstawiciela. Wynagrodzenie wypłaca się z funduszów masy upadłości i zalicza
się do kosztów postępowania upadłościowego.
§ 4. Jeżeli odwołanie reprezentanta lub likwidatora nastąpiło po ogłoszeniu
upadłości i nie ustanowiono nowego reprezentanta ani przedstawiciela, pisma i
zawiadomienia kierowane do upadłego składa się do akt sądowych, chyba że
sędzia-komisarz uzna za niezbędne ustanowienie kuratora do prowadzenia spraw
upadłego. Kuratora wyznaczy sąd prowadzący postępowanie upadłościowe w sprawie
na wniosek sędziego-komisarza.";
23) w art. 90:
a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1,
b) po § 1 dodaje się § 2 w brzmieniu:
"§ 2. Syndyk wykonuje obowiązki statystyczne, określone przez Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o statystyce publicznej w zakresie
związanym z zarządem i likwidacją masy upadłości.";
24) art. 100 otrzymuje brzmienie:
"Art. 100. Sędzia-komisarz może syndyka i zarządcę, zaniedbujących swoje
obowiązki, upomnieć, a gdyby to nie odniosło skutku, nałożyć na nich grzywnę do
jednego tysiąca złotych, która może być potrącona z wynagrodzenia.";
25) w art. 105:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Syndyk w najkrótszym czasie, nie dłużej niż w terminie miesiąca od dnia
wyznaczenia syndyka, sporządzi inwentarz majątku masy upadłości i dokona jego
oszacowania. Jeżeli dochowanie tego terminu nie byłoby możliwe ze względu na
rozmiar majątku masy lub inne poważne trudności, sędzia-komisarz może na wniosek
syndyka ustalić dłuższy termin do wykonania tych czynności.",
b) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Do spisu inwentarza syndyk dołącza uwagi co do stanu majątku, w tym także
co do stanu prawnego nieruchomości i ruchomości będących we władaniu upadłego,
oraz plan prowadzenia upadłości i plan ponoszenia wydatków na koszty
postępowania upadłościowego.";
26) art. 109 otrzymuje brzmienie:
"Art. 109. Spis inwentarza i bilans syndyk przedstawi sędziemu-komisarzowi.
Jeżeli termin do przedstawienia tych dokumentów został przedłużony, syndyk złoży
sędziemu-komisarzowi, w terminie miesiąca od dnia ogłoszenia upadłości, pisemne
sprawozdanie ogólne o stanie masy upadłości i możliwości zaspokojenia
wierzycieli. Złożenie sprawozdania nie zwalnia syndyka od obowiązku złożenia
następnie spisu inwentarza i bilansu.";
27) w art. 113:
a) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Nabywca przedsiębiorstwa nie odpowiada za długi upadłego, także
zabezpieczone hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym i wpisem w rejestrze
statków.",
b) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Przed sprzedażą przedsiębiorstwa państwowego albo jego zakładu syndyk
wysłucha wniosków organu założycielskiego.";
28) w art. 117:
a) w § 1 dodaje się zdanie trzecie w brzmieniu:
"Jeżeli w wyznaczonym terminie sprzedaż nie będzie dokonana lub nie będzie
możliwa, syndyk zażąda wydania tych rzeczy w celu ich sprzedaży.",
b) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Rzecz, która nie jest we władaniu osoby, której przysługuje prawo zastawu
lub zatrzymania, będzie sprzedana przez syndyka.",
c) po § 4 dodaje się § 5 w brzmieniu:
"§ 5. Niezależnie od tego, czy sprzedaży dokonuje syndyk, czy osoba uprawniona z
tytułu prawa zastawu lub zatrzymania, cena uzyskana ze sprzedaży wchodzi w skład
masy. Nie dotyczy to ceny uzyskanej ze sprzedaży przedmiotu zastawu
rejestrowego.";
29) w art. 118:
a) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Cena uzyskana ze sprzedaży wchodzi w skład masy i podlega podziałowi
według przepisów niniejszego prawa o podziale funduszów masy.",
b) po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu:
"§ 3. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określi tryb sprzedaży
z wolnej ręki, o której mowa w § 1.";
30) w art. 120 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Jednakże zaspokojenie osób uprawnionych, w tym wierzycieli, których
wierzytelności były zabezpieczone na rzeczach wchodzących w skład masy
upadłości, następuje według przepisów niniejszego prawa.";
31) w art. 121:
a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1,
b) po § 1 dodaje się § 2 i 3 w brzmieniu:
"§ 2. Wierzyciel może oddać swój głos również na piśmie, na którym jego podpis
jest uwierzytelniony przez sędziego-komisarza, sekretarza sądowego, notariusza
lub właściwy organ gminy.
§ 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do ruchomości i nieruchomości
upadłego, jeżeli nie zostały sprzedane i żaden z wierzycieli nie wyraził
gotowości ich przejęcia na poczet wierzytelności, za cenę odpowiadającą w
przypadku ruchomości - połowie kwoty oszacowania, nieruchomości zaś - dwóm
trzecim tej kwoty.";
32) art. 122 otrzymuje brzmienie:
"Art. 122. § 1. Syndyk i zarządca odrębnego majątku mają prawo do wynagrodzenia
za swoją działalność oraz do zwrotu uzasadnionych wydatków, które wyłożyli z
powodu swoich czynności.
§ 2. Wynagrodzenie sąd określa stosownie do zakresu i trudności czynności
wykonywanych przez syndyka i zarządcę.";
33) art. 123 otrzymuje brzmienie:
"Art. 123. § 1. Wysokość wynagrodzenia syndyka i zarządcy wstępnie określa sąd
na wniosek syndyka i na przedstawienie sędziego-komisarza, w terminie miesiąca
od dnia złożenia przez syndyka spisu inwentarza i bilansu upadłego. Wysokość ta
stanowi podstawę do zaliczkowych wypłat w miarę dokonywanych czynności. Wraz z
zaliczkami sąd przyznaje zwrot wydatków.
§ 2. Ostateczną wysokość wynagrodzenia sąd określa po złożeniu przez syndyka
ostatecznego sprawozdania.
§ 3. Na postanowienia sądu w sprawach, o których mowa w § 1, nie służy
zażalenie.
§ 4. Wynagrodzenie syndyka i zarządcy nie może przekroczyć 5% funduszu masy
upadłości albo wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w
państwowej sferze budżetowej.
§ 5. W razie powierzenia syndykowi prowadzenia przedsiębiorstwa upadłego, sąd
może przyznać syndykowi wynagrodzenie do wysokości podwójnej stawki, o której
mowa w § 4.
§ 6. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowy
sposób ustalania wynagrodzenia syndyka i zarządcy odrębnego majątku oraz
wielokrotność wynagrodzenia, o którym mowa w § 4.";
34) w art. 131 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Jeżeli czynność musi być dokonana niezwłocznie i dotyczy wartości nie
przewyższającej jednego tysiąca złotych, syndyk może ją wykonać bez zezwolenia
rady.";
35) w art. 150:
a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1,
b) po § 1 dodaje się § 2 w brzmieniu:
"§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do wierzytelności zabezpieczonych
hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, wpisem w rejestrze statków lub prawem
zatrzymania na rzeczach wchodzących w skład masy upadłości, w stosunku do
których upadły nie jest dłużnikiem osobistym.";
36) w art. 160 wyrazy "według ceny targowej z tej daty" zastępuje się wyrazami
"według średniego kursu walut obcych w złotych polskich, ustalonego przez
Prezesa Narodowego Banku Polskiego, a gdy takiego kursu nie było - według ceny
rynkowej z tej daty";
37) w art. 186 po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu:
"§ 3. Wierzyciel może oddać swój głos również na piśmie. Podpis wierzyciela
powinien być uwierzytelniony przez sędziego-komisarza, sekretarza sądowego,
notariusza lub właściwy organ gminy.";
38) w art. 204 w § 1:
a) w pkt 1 wyrazy "zwykłego pogrzebu upadłego" zastępuje się wyrazami "pogrzebu
upadłego odpowiadającego miejscowym zwyczajom",
b) po pkt 2 dodaje się pkt 2a i 2b w brzmieniu:
"2a) należności Skarbu Państwa z tytułu zobowiązań podatkowych oraz należności
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne
zabezpieczone hipoteką, zastawem, wpisem do rejestru statków lub prawem
zatrzymania - do wysokości 50% ceny uzyskanej ze sprzedaży rzeczy obciążonej lub
z realizacji prawa zbywalnego obciążonego;
2b) pozostałe należności zabezpieczone zastawem, hipoteką, wpisem do rejestru
statków lub prawem zatrzymania - do wysokości ceny uzyskanej ze sprzedaży rzeczy
obciążonej lub z realizacji prawa zbywalnego obciążonego; jeżeli cena uzyskana
ze sprzedaży nie wystarcza na zaspokojenie wszystkich należności
zabezpieczonych, należności te będą zaspokajane w kolejności odpowiadającej
przysługującemu im pierwszeństwu;",
c) w pkt 3 wyrazy "ostatnie dwa lata" zastępuje się wyrazami "rok ostatni",
d) w pkt 5 wyrazy "niezbytkownego pogrzebu upadłego" zastępuje się wyrazami
"pogrzebu upadłego odpowiadającego zwyczajom miejscowym";
39) skreśla się art. 208;
40) w art. 209 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. O sporządzeniu planu podziału majątku przedsiębiorstwa państwowego
zawiadamia się organ założycielski.";
41) w art. 218 w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) gdy się okaże, że majątek pozostały po wyłączeniu z niego przedmiotów
majątkowych dłużnika obciążonych hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym lub
wpisem do rejestru statków nie wystarcza nawet na zaspokojenie kosztów
postępowania;".
Art. 2. W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16,
poz. 93, z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11,
poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r.
Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz.
321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r.
Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z
1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149,
poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 115, poz. 741) w art. 527 po § 3
dodaje się § 4 w brzmieniu:
"§ 4. Jeżeli wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem
wierzycieli korzyść majątkową uzyskał przedsiębiorca pozostający z dłużnikiem w
stałych stosunkach gospodarczych, domniemywa się, że było mu wiadome, iż dłużnik
działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli."
Art. 3. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych
(Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz.
509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz
z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604 i Nr 106, poz. 679) po art. 19 dodaje
się art. 191 w brzmieniu:
"Art. 191. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, może przekazać
jednemu sądowi rejonowemu - sądowi gospodarczemu, w którym został utworzony
wydział dla spraw upadłościowych i układowych, rozpoznawanie tych spraw,
należących do właściwości innych sądów rejonowych - sądów gospodarczych."
Art. 4. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 4,
poz. 23 i Nr 74, poz. 443, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1993 r. Nr 11, poz. 50
oraz 1995 r. Nr 86, poz. 433) w art. 3 w ust. 1 w pkt 1 lit. k) otrzymuje
brzmienie:
"k) sprzedaży rzeczy w postępowaniu egzekucyjnym i upadłościowym;"
Art. 5. Przepisy ustawy stosuje się w sprawach, w których postanowienia o
ogłoszeniu upadłości zostały wydane po dniu jej wejścia w życie.
Art. 6. Minister Sprawiedliwości ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej
Polskiej jednolity tekst rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24
października 1934 r. - Prawo upadłościowe, z uwzględnieniem zmian wynikających z
przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 7. Ustawa wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 21 sierpnia 1997 r.
o zmianie ustaw - Prawo o ustroju sądów powszechnych, Kodeks postępowania
cywilnego, ustawy o księgach wieczystych i hipotece oraz ustawy o prokuraturze.
(Dz. Nr 117, poz. 752)
Art. 1. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych
(Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz.
509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz
z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604 i Nr 106, poz. 679) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 29 w § 3 skreśla się wyrazy "i rejonowych";
2) w art. 41 w § 1:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) ustala podział czynności w sądach, określa zasady zastępstw sędziów i
referendarzy sądowych, a także zasady przydziału spraw poszczególnym sędziom
oraz referendarzom sądowym, chyba że ustawa stanowi inaczej,"
b) skreśla się pkt 6,
c) pkt 10 otrzymuje brzmienie:
"10) wyraża opinię w innych sprawach osobowych dotyczących sędziów oraz
referendarzy sądowych, a także w sprawach przedstawionych przez prezesa sądu
wojewódzkiego, prezesa sądu apelacyjnego, Krajową Radę Sądownictwa oraz Ministra
Sprawiedliwości.";
3) art. 411 otrzymuje brzmienie:
"Art. 411. § 1. Zgromadzenie ogólne sędziów sądu apelacyjnego składa się z
sędziów tego sądu. Przepisy art. 38 § 2-6 oraz art. 39 i 40 stosuje się
odpowiednio do zgromadzenia ogólnego sędziów i kolegium sądu apelacyjnego.
§ 2. Kolegium sądu apelacyjnego realizuje zadania określone w ustawie, nie
zastrzeżone do wyłącznej właściwości zgromadzenia ogólnego, a w szczególności:
1) ustala podział czynności w sądzie, określa zasady zastępstw sędziów oraz
zasady przydziału spraw poszczególnym sędziom, chyba że ustawa stanowi inaczej,
2) przedstawia zgromadzeniu ogólnemu opinię o kandydatach na stanowiska sędziów
sądu apelacyjnego,
3) wyraża, na wniosek prezesa sądu, opinie o kandydatach na stanowisko
wiceprezesa sądu apelacyjnego,
4) powołuje i odwołuje przewodniczących wydziałów w sądzie apelacyjnym,
5) wyraża opinię o kandydatach na stanowiska: przewodniczących wydziałów w
sądach wojewódzkich, wizytatorów oraz kierowników szkolenia w sądzie apelacyjnym
i w sądach wojewódzkich,
6) rozpatruje wnioski wynikające z wizytacji i lustracji sądów,
7) rozpatruje odwołania od rozstrzygnięcia prezesa sądu apelacyjnego,
odmawiającego zgody na podjęcie dodatkowego zatrudnienia przez sędziego,
8) wyraża opinię w innych sprawach osobowych dotyczących sędziów, a także w
sprawach przedstawionych przez prezesa sądu apelacyjnego, Krajową Radę
Sądownictwa i Ministra Sprawiedliwości.";
4) w art. 51 w § 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) pracował w charakterze asesora sądowego lub prokuratorskiego co najmniej 2
lata,";
5) w art. 59 w § 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) przekroczył 65 lat, chyba że Krajowa Rada Sądownictwa - z inicjatywy prezesa
sądu wojewódzkiego, podjętej w stosunku do sędziego sądu rejonowego lub
wojewódzkiego, bądź z inicjatywy prezesa sądu apelacyjnego, podjętej w stosunku
do sędziego tego sądu, z inicjatywy Ministra Sprawiedliwości lub na wniosek
sędziego - wyrazi zgodę na dalsze zajmowanie stanowiska, nie dłużej jednak niż
do ukończenia 70 lat,";
6) w art. 63:
a) w § 1 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "a na
wniosek Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego - także w Sądzie Najwyższym.",
b) w § 3 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Prezes sądu apelacyjnego, po uzyskaniu zgody kolegium sądu apelacyjnego, może
delegować do sądu apelacyjnego sędziego sądu wojewódzkiego z obszaru właściwości
danego sądu apelacyjnego również na czas nie dłuższy niż miesiąc w ciągu roku.";
7) w art. 70 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Dotyczy to także sędziego sądu apelacyjnego, który powinien niezwłocznie
zawiadomić prezesa sądu apelacyjnego.";
8) w art. 73 w § 4 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Urlopu do załatwienia spraw osobistych i rodzinnych sędziom sądu apelacyjnego
udziela prezes sądu apelacyjnego.";
9) po art. 79 dodaje się art. 791 w brzmieniu:
"Art. 791. § 1. Sędzia mianowany, powołany lub wybrany do pełnienia funkcji w
organach państwowych, samorządu terytorialnego, w służbie dyplomatycznej,
konsularnej lub w organach organizacji międzynarodowych działających na
podstawie umów międzynarodowych ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską jest
obowiązany zrzec się swojego stanowiska.
§ 2. Sędzia, który zrzekł się stanowiska z przyczyn określonych w § 1, może
powrócić na poprzednio zajmowane stanowisko sędziego, jeżeli przerwa w pełnieniu
obowiązków sędziego nie przekracza 5 lat.
§ 3. W wypadku przewidzianym w § 2 Krajowa Rada Sądownictwa z inicjatywy
sędziego, po uzyskaniu pozytywnej opinii zgromadzenia ogólnego sędziów
właściwego sądu, może przedstawić Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wniosek
o powołanie go na poprzednio zajmowane stanowisko, niezależnie od liczby
stanowisk sędziowskich w danym sądzie.";
10) w art. 85 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Rzecznika dyscyplinarnego wybiera kolegium sądu apelacyjnego spośród
sędziów tego sądu.";
11) w art. 103:
a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1,
b) po § 1 dodaje się § 2 i 3 w brzmieniu:
"§ 2. Sąd dyscyplinarny, zawieszając sędziego w czynnościach służbowych, może
obniżyć do 50% wysokość jego wynagrodzenia na czas trwania tego zawieszenia; nie
dotyczy to osób, w stosunku do których wszczęto postępowanie o
ubezwłasnowolnienie.
§ 3. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne zostało umorzone lub zakończyło się
uniewinnieniem, sędziemu wypłaca się zatrzymane wynagrodzenie.";
12) art. 113 otrzymuje brzmienie:
"Art. 113. § 1. Stosunek pracy z aplikantem sądowym nawiązuje się na podstawie
mianowania na czas określony, oznaczony w akcie mianowania.
§ 2. Aplikanta sądowego mianuje i zwalnia prezes sądu apelacyjnego.
§ 3. Mianowanie aplikanta następuje po przeprowadzeniu konkursu przez prezesa
sądu apelacyjnego.
§ 4. Przed podjęciem obowiązków aplikant sądowy składa ślubowanie wobec prezesa
sądu apelacyjnego według następującej roty:
«Ślubuję uroczyście sumiennie wypełniać obowiązki aplikanta sądowego, w
postępowaniu kierować się zasadami godności i uczciwości oraz dochować tajemnicy
państwowej i służbowej.»
§ 5. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określa tryb
przeprowadzania konkursu, o którym mowa w § 3.";
13) w art. 114:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Aplikacja sądowa trwa dwa lata i sześć miesięcy.",
b) skreśla się § 3;
14) w art. 115:
a) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Minister Sprawiedliwości może powierzyć asesorowi sądowemu pełnienie
czynności sędziowskich w sądzie rejonowym na czas określony, nie przekraczający
dwóch lat, za zgodą kolegium sądu wojewódzkiego. Możliwe jest ponowne
powierzenie tych czynności asesorowi, jednakże ten okres, łącznie z okresem
poprzednim, nie może być dłuższy niż trzy lata. W tym samym trybie asesorowi
mogą być powierzone czynności sędziowskie w sądzie wojewódzkim jako
odwoławczym.",
b) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Do asesorów sądowych, którym powierzono pełnienie czynności sędziowskich,
stosuje się przepisy dotyczące sędziów.",
c) po § 3 dodaje się § 4 w brzmieniu:
"§ 4. Asesorem sądowym nie można być dłużej niż trzy lata. Minister
Sprawiedliwości może zwolnić asesora, po uprzednim wypowiedzeniu, za zgodą
kolegium sądu wojewódzkiego; przepis art. 60 § 1 stosuje się odpowiednio.";
15) po art. 117 dodaje się art. 1171-1173 w brzmieniu:
"Art. 1171. Prezes sądu apelacyjnego, na wniosek kolegium sądu wojewódzkiego,
może zezwolić na odbywanie aplikacji pozaetatowej osobie, która:
1) spełnia wymagania określone w art. 51 § 1 pkt 1-3,
2) została zakwalifikowana na aplikację przez komisję egzaminacyjną po
przeprowadzeniu konkursu, o którym mowa w art. 113 § 3.
Art. 1172. § 1. Prezes sądu apelacyjnego, na wniosek prezesa sądu wojewódzkiego,
cofa aplikantowi zezwolenie na odbywanie aplikacji pozaetatowej, jeżeli:
1) zrezygnuje on z odbywania aplikacji,
2) rażąco narusza obowiązki aplikanta.
§ 2. Cofnięcie zezwolenia na odbywanie aplikacji pozaetatowej następuje z dniem
określonym przez prezesa sądu apelacyjnego.
Art. 1173. Do aplikantów pozaetatowych stosuje się odpowiednio przepisy art.
111, art. 113 § 2, art. 114 § 1, 2 i 4.";
16) tytuł działu V otrzymuje brzmienie:
"Kuratorzy, komornicy, referendarze sądowi, sekretarze i inni pracownicy
sądowi";
17) w art. 120:
a) w § 5 po wyrazach "art. 72" skreśla się wyrazy "§ 1",
b) po § 5 dodaje się § 6 w brzmieniu:
"§ 6. Wynagrodzenie zasadnicze kuratorów zawodowych stanowi, odpowiednio do
rangi stanowiska, wielokrotność prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w
państwowej sferze budżetowej.";
18) art. 122 otrzymuje brzmienie:
"Art. 122. § 1. W sądach rejonowych mogą być zatrudnieni referendarze sądowi do
wykonywania określonych czynności należących do sądów w zakresie postępowania w
sprawach związanych z prowadzeniem ksiąg wieczystych i rejestrów sądowych.
§ 2. Na stanowisko referendarza sądowego może być mianowany ten, kto:
1) posiada obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw cywilnych i
obywatelskich,
2) jest nieskazitelnego charakteru,
3) ukończył wyższe studia prawnicze lub wyższe studia administracyjne,
4) odbył aplikację referendarską i złożył egzamin referendarski albo odbył
aplikację sądową, prokuratorską, notarialną, adwokacką lub radcowską i złożył
odpowiedni egzamin albo złożył egzamin referendarski,
5) ukończył 24 lata.
§ 3. Aplikacja referendarska trwa sześć miesięcy.";
19) po art. 122 dodaje się art. 1221 w brzmieniu:
"Art. 1221. § 1. Stosunek pracy z referendarzem sądowym nawiązuje się na
podstawie mianowania, z dniem określonym w akcie mianowania.
§ 2. Referendarza sądowego mianuje i zwalnia Minister Sprawiedliwości na wniosek
prezesa sądu wojewódzkiego.
§ 3. Przed podjęciem pracy referendarz sądowy składa ślubowanie wobec prezesa
sądu wojewódzkiego według następującej roty:
«Ślubuję uroczyście na powierzonym mi stanowisku referendarza sądowego służyć
wiernie narodowi polskiemu, sumiennie i starannie wykonywać obowiązki urzędowe,
przestrzegać prawa, kierować się zasadami godności i uczciwości oraz dochować
tajemnicy państwowej i służbowej».
§ 4. Do referendarzy sądowych stosuje się odpowiednio przepisy art. 24 § 1, art.
26, 53, art. 69 § 1, art. 72, 73 i art. 79 § 1.
§ 5. Za naruszenie swoich obowiązków referendarz sądowy ponosi odpowiedzialność
porządkową lub dyscyplinarną na zasadach obowiązujących urzędników
państwowych.";
20) po art. 123 dodaje się art. 1231 w brzmieniu:
"Art. 1231. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa wysokość
wynagrodzenia kuratorów zawodowych.";
21) w art. 124:
a) w § 1:
- w pkt 4 skreśla się wyrazy "referendarza i", a na końcu kropkę zastępuje się
przecinkiem,
- po pkt 4 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) szczególne warunki mianowania referendarza sądowego, zmiany warunków pracy
oraz rozwiązywania stosunku pracy, a także organizację aplikacji
referendarskiej, przebieg egzaminu, skład komisji egzaminacyjnej, sposób
powoływania jej członków i postępowania komisji egzaminacyjnej.",
b) po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu:
"§ 2a. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowe zasady wynagradzania
referendarza sądowego.",
c) w § 3 wyraz "referendarzy" zastępuje się wyrazami "referendarzy sądowych".
Art. 2. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego
(Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i
Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30,
poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr
20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r, Nr
4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53,
poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22,
poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz.
509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr
73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348,
Nr 75, poz. 471 i Nr 102, poz. 643) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
"§ 1a. W wypadkach wskazanych w ustawie czynności w postępowaniu cywilnym mogą
wykonywać działający w sądach referendarze sądowi. W zakresie czynności im
powierzonych referendarze sądowi posiadają kompetencje sądu, z uwzględnieniem
przepisów art. 5181 § 1 i 2.";
2) po art. 509 dodaje się art. 5091 w brzmieniu:
"Art. 5091. § 1. Czynności w sprawach o wpis w księdze wieczystej i w
postępowaniu o założenie księgi wieczystej może wykonywać referendarz sądowy.
§ 2. Czynności w postępowaniu rejestrowym może wykonywać referendarz sądowy, z
wyłączeniem prowadzenia rozprawy. Referendarz sądowy nie może jednak wydać
postanowienia zarządzającego pierwszy wpis spółek akcyjnych ani dokonać wpisu
zmian w statutach tych spółek.";
3) po art. 518 dodaje się art. 5181 w brzmieniu:
"Art. 5181. § 1. Na orzeczenie referendarza sądowego przysługuje skarga do sądu
rejonowego.
§ 2. W razie wniesienia skargi orzeczenie referendarza sądowego traci moc, a sąd
rejonowy rozpoznaje sprawę jako sąd pierwszej instancji.
§ 3. W razie wniesienia skargi na wpis w księdze wieczystej, wpis nie traci
mocy. Niezwłocznie po wniesieniu skargi sąd wpisuje z urzędu wzmiankę o jej
wniesieniu. Rozpoznając sprawę, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżony
wpis utrzymuje w mocy albo uchyla go w całości lub w części i w tym zakresie
wniosek oddala.
§ 4. Skargę wnosi się do sądu w terminie tygodniowym:
1) od dnia czynności, gdy uczestnik był przy niej obecny lub był o jej terminie
zawiadomiony,
2) w innych wypadkach niż wymienione w pkt 1 - od dnia doręczenia zawiadomienia
uczestnika o dokonaniu czynności,
3) w wypadku braku zawiadomienia - od dnia dowiedzenia się o dokonaniu
czynności.
§ 5. Skargę spóźnioną sąd oddala."
Art. 3. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz.
U. Nr 19, poz. 147, z 1991 r. Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1994 r. Nr
85, poz. 388 oraz z 1996 r. Nr 107, poz. 499) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 23 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Czynności sądu w zakresie prowadzenia ksiąg wieczystych mogą wykonywać
referendarze sądowi.";
2) w art. 54 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Nie dotyczy to orzeczeń i zarządzeń wydanych przez referendarzy sądowych; w
takich wypadkach stosuje się przepisy art. 5181 Kodeksu postępowania cywilnego."
Art. 4. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 1994 r. Nr
19, poz. 70 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz.
367 oraz z 1997 r. Nr 90, poz. 557, Nr 98, poz. 604 i Nr 106, poz. 679)
wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 65 dodaje się art. 65a w brzmieniu:
"Art. 65a. 1. Prokurator mianowany, powołany lub wybrany do pełnienia funkcji w
organach państwowych, samorządu terytorialnego, służby dyplomatycznej,
konsularnej lub organach organizacji międzynarodowych działających na podstawie
umów międzynarodowych ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską jest obowiązany
zrzec się swojego stanowiska.
2. Prokurator, który zrzekł się stanowiska z przyczyn określonych w ust. 1, może
powrócić na poprzednio zajmowane stanowisko prokuratora, jeżeli przerwa w
pełnieniu obowiązków prokuratora nie przekracza 5 lat.
3. W wypadku przewidzianym w ust. 2 Prokurator Generalny, na wniosek
prokuratora, który zrzekł się stanowiska, może powołać go na poprzednio
zajmowane stanowisko, niezależnie od liczby stanowisk prokuratorskich w danej
powszechnej jednostce organizacyjnej.";
2) art. 90 otrzymuje brzmienie:
"Art. 90. Aplikacja prokuratorska polega na przygotowaniu aplikanta do
należytego wykonywania obowiązków prokuratora i trwa dwa lata i sześć
miesięcy.";
3) w art. 91:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Aplikanta prokuratury mianuje na czas określony, oznaczony w akcie
mianowania, i zwalnia: w powszechnych jednostkach organizacyjnych prokuratury -
prokurator apelacyjny, w wojskowych jednostkach organizacyjnych prokuratury -
Naczelny Prokurator Wojskowy.",
b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
"4. Aplikantem w powszechnych jednostkach organizacyjnych prokuratury może być
mianowana przez prokuratora apelacyjnego osoba, która została zakwalifikowana na
aplikację przez komisję egzaminacyjną, po przeprowadzeniu konkursu.
5. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określa tryb
przeprowadzania konkursu, o którym mowa w ust. 4.";
4) art. 92 otrzymuje brzmienie:
"Art. 92. Przed podjęciem obowiązków aplikant powszechnej jednostki
organizacyjnej prokuratury składa ślubowanie wobec prokuratora apelacyjnego
według następującej roty:
"Ślubuję uroczyście sumiennie wypełniać obowiązki aplikanta prokuratury, w
postępowaniu kierować się zasadami godności i uczciwości oraz dochować tajemnicy
państwowej i służbowej."";
5) w art. 94:
a) w ust. 2 wyrazy "Prokurator wojewódzki" zastępuje się wyrazami "Prokurator
apelacyjny.",
b) w ust. 5 skreśla się dwukropek, pkt 1 oraz oznaczenie pkt 2;
6) po art. 94 dodaje się art. 94a-94c w brzmieniu:
"Art. 94a. Prokurator apelacyjny, na wniosek prokuratora wojewódzkiego, może
zezwolić na odbywanie aplikacji pozaetatowej osobie, która:
1) spełnia wymagania określone w art. 14 ust. 1 pkt 1-3,
2) została zakwalifikowana przez komisję egzaminacyjną po przeprowadzeniu
konkursu, o którym mowa w art. 91 ust. 4.
Art. 94b. 1. Prokurator apelacyjny, na wniosek prokuratora wojewódzkiego, cofa
aplikantowi zezwolenie na odbywanie aplikacji pozaetatowej, jeżeli:
1) zrezygnuje on z odbywania aplikacji,
2) rażąco narusza obowiązki aplikanta.
2. Cofnięcie zezwolenia na odbywanie aplikacji pozaetatowej następuje z dniem
określonym przez prokuratora apelacyjnego.
Art. 94c. Do aplikantów pozaetatowych stosuje się odpowiednio przepisy art. 90,
art. 94 ust. 1, 2 i 4."
Art. 5. Pracownicy sądowi, którzy w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy
zajmują stanowiska referendarzy sądowych w rozumieniu dotychczasowych przepisów
ustawy, o której mowa w art. 1, stają się z tym dniem starszymi inspektorami
sądowymi.
Art. 6. Do osób, które rozpoczęły aplikację sądową lub prokuratorską przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 7. Do asesorów sądowych, którym powierzono pełnienie czynności sędziowskich
przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy
dotychczasowe.
Art. 8. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 21 sierpnia 1997 r.
Prawo o ustroju sądów wojskowych.
(Dz. Nr 117, poz. 753)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. § 1. Sądy wojskowe sprawują w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
wymiar sprawiedliwości w sprawach karnych oraz orzekają w innych sprawach,
jeżeli zostały one przekazane do ich właściwości odrębnymi ustawami.
§ 2. W wypadkach przewidzianych w ustawach sądy wojskowe sprawują wymiar
sprawiedliwości w sprawach karnych w stosunku do osób nie należących do Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 2. Do sądów wojskowych oraz żołnierzy pełniących służbę w tych sądach mają
zastosowanie przepisy dotyczące jednostek wojskowych i żołnierzy w czynnej
służbie wojskowej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
Art. 3. § 1. Sądami wojskowymi są wojskowe sądy okręgowe i wojskowe sądy
garnizonowe.
§ 2. Wojskowe sądy okręgowe są sądami wyższego rzędu w stosunku do wojskowych
sądów garnizonowych.
§ 3. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, po
zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Sądownictwa, tworzy i znosi, w drodze
rozporządzenia, sądy wojskowe oraz określa ich siedziby i obszary własności.
§ 4. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości może
tworzyć i znosić, w drodze rozporządzenia, wydziały zamiejscowe poza siedzibami
wojskowych sądów garnizonowych.
§ 5. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, w
razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, może tworzyć, w drodze
rozporządzenia, inne sądy wojskowe niż określone w § 1.
§ 6. Do sądów, o których mowa w § 5, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy.
Art. 4. § 1. Działalność sądów wojskowych jest finansowana z wyodrębnionych
środków budżetowych Ministerstwa Obrony Narodowej.
§ 2. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości i
Ministrem Finansów ustala szczegółowe zasady planowania i wykorzystania środków
budżetowych, o których mowa w § 1.
Art. 5. § 1. Nadzór nad działalnością sądów wojskowych w zakresie orzekania
sprawuje Sąd Najwyższy.
§ 2. Zwierzchni nadzór nad sądami wojskowymi w zakresie organizacji i
działalności administracyjnej sprawuje Minister Sprawiedliwości.
§ 3. Nadzór w zakresie czynnej służby wojskowej żołnierzy pełniących służbę w
sądach wojskowych sprawuje Minister Obrony Narodowej.
§ 4. Zadania zwierzchniego nadzoru, o którym mowa w § 2, wykonuje komórka
organizacyjna Ministerstwa Sprawiedliwości w randze departamentu.
§ 5. Dyrektora departamentu, o którym mowa w § 4, powołuje i odwołuje Minister
Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej spośród sędziów
wojskowych sądów okręgowych.
§ 6. Sędziów na stanowiska służbowe w departamencie, o którym mowa w § 4,
powołuje i odwołuje Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony
Narodowej.
Art. 6. Minister Sprawiedliwości przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej
Polskiej i Krajowej Radzie Sądownictwa informację o działalności sądów
wojskowych.
Art. 7. § 1. Sądy wojskowe rozpoznają sprawy w swojej siedzibie, z zastrzeżeniem
§ 2 i 3.
§ 2. Jeżeli wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości, sądy wojskowe mogą
rozpoznawać sprawy lub pełnić inne czynności poza swoją siedzibą, a w razie
konieczności i poza obszarem swojej właściwości, w tym również - jeżeli umowa
międzynarodowa tak stanowi - poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 3. W wypadku określonym w § 2 rozpoznawanie spraw karnych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej odbywa się tylko w siedzibach sądów wojskowych lub
sądów powszechnych.
Art. 8. § 1. W wypadkach, w których ustawy przewidują wniesienie do sądu
wojskowego środka odwoławczego od orzeczeń lub decyzji wydanych przez organy
wojskowe, sprawę rozpoznaje wojskowy sąd garnizonowy obejmujący swoją
właściwością jednostkę wojskową, w której żołnierz pełni czynną służbę wojskową
lub pracownik jest zatrudniony, jeżeli te ustawy nie stanowią inaczej.
§ 2. W sprawach, o których mowa w § 1, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej,
stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego dotyczące
postępowania odwoławczego.
Rozdział 2
Organy sądów
Art. 9. Organami sądów wojskowych są:
1) Zgromadzenie Sędziów Sądów Wojskowych,
2) w wojskowych sądach okręgowych - prezes sądu oraz kolegium wojskowego sądu
okręgowego,
3) w wojskowych sądach garnizonowych - prezes sądu.
Art. 10. § 1. Zgromadzenie Sędziów Sądów Wojskowych, zwane dalej
"Zgromadzeniem", tworzą sędziowie sądów wojskowych.
§ 2. Zgromadzeniu przewodniczą - na przemian - prezesi wojskowych sądów
okręgowych. Kadencja przewodniczącego trwa 2 lata.
§ 3. Do zadań Zgromadzenia należy:
1) przedstawianie Krajowej Radzie Sądownictwa kandydatów na stanowiska sędziów
wojskowych sądów garnizonowych oraz wojskowych sądów okręgowych,
2) wybór członka Krajowej Rady Sądownictwa,
3) wybór członków kolegiów wojskowych sądów okręgowych,
4) wybór członków sądów dyscyplinarnych powołanych do orzekania w sprawach
dyscyplinarnych sędziów sądów wojskowych,
5) wybór rzecznika dyscyplinarnego spośród sędziów sądów wojskowych,
6) wysłuchiwanie informacji dyrektora departamentu, o którym mowa w art. 5 § 4,
o działalności sądów wojskowych oraz wyrażanie opinii w tym zakresie,
7) podejmowanie działań w zakresie doskonalenia kwalifikacji zawodowych sędziów
i działalności sądów wojskowych,
8) wypowiadanie się w sprawach obowiązków i praw sędziów,
9) wyrażanie opinii w sprawach zgłoszonych przez Krajową Radę Sądownictwa,
Ministra Sprawiedliwości, Ministra Obrony Narodowej oraz dyrektora departamentu,
o którym mowa w art. 5 § 4.
§ 4. Do wyboru oraz wyrażania opinii, o których mowa w § 3, wymagana jest
obecność przynajmniej dwóch trzecich liczby członków Zgromadzenia, a uchwały w
tych sprawach zapadają bezwzględną większością głosów.
§ 5. W sprawach, o których mowa w § 4, obowiązuje głosowanie tajne, jeżeli
żądanie takie zgłosi chociażby jeden z obecnych na posiedzeniu członków
Zgromadzenia.
§ 6. Sędziowie sądów wojskowych są obowiązani brać udział w posiedzeniach
Zgromadzenia. Asesorzy sądów wojskowych mogą brać udział w posiedzeniach
Zgromadzenia bez prawa głosowania i wyboru.
§ 7. Zgromadzenie zbiera się co najmniej raz w roku. Posiedzenie Zgromadzenia
zwołuje jego przewodniczący z własnej inicjatywy, na wniosek Ministra
Sprawiedliwości, Ministra Obrony Narodowej, dyrektora departamentu, o którym
mowa w art. 5 § 4, albo na wniosek jednej piątej liczby członków Zgromadzenia.
§ 8. Szczegółowy tryb odbywania posiedzeń Zgromadzenia Sędziów Sądów Wojskowych
określa regulamin uchwalony przez Zgromadzenie.
Art. 11. § 1. Prezes wojskowego sądu okręgowego i prezes wojskowego sądu
garnizonowego, zwani dalej "prezesami sądów wojskowych", kierują działalnością
sądu oraz są przełożonymi sędziów i pozostałego składu osobowego danego sądu.
§ 2. Prezesa sądu wojskowego zastępuje wyznaczony zastępca lub sędzia.
§ 3. Prezesa wojskowego sądu okręgowego i jego zastępcę powołuje i odwołuje,
spośród sędziów wojskowych sądów okręgowych, Minister Sprawiedliwości w
porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej.
§ 4. Prezesa wojskowego sądu garnizonowego i jego zastępcę powołuje i odwołuje,
spośród sędziów sądów wojskowych, Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z
Ministrem Obrony Narodowej.
Art. 12. § 1. Kolegium wojskowego sądu okręgowego, zwane dalej "kolegium",
składa się z czterech do ośmiu członków, wybranych spośród sędziów orzekających
w sądach działających na obszarze właściwości wojskowego sądu okręgowego.
§ 2. Przewodniczącym kolegium jest prezes wojskowego sądu okręgowego, a w razie
jego nieobecności - zastępca przewodniczącego, wybrany przez kolegium spośród
jego członków.
§ 3. Kadencja kolegium trwa 2 lata.
Art. 13. § 1. Do zadań kolegium należą sprawy nie zastrzeżone w ustawie do
wyłącznej właściwości Zgromadzenia, a w szczególności:
1) przedstawianie Zgromadzeniu opinii o kandydatach na stanowiska sędziów sądów
wojskowych,
2) wyrażanie opinii w sprawach wyznaczania na stanowiska służbowe oraz
zwalniania z tych stanowisk prezesów sądów wojskowych i ich zastępców,
3) opiniowanie wniosków o przeniesienie oraz o odwołanie sędziów w trybie art.
32 § 2,
4) wyrażanie opinii w sprawach przedstawionych przez Krajową Radę Sądownictwa,
Ministra Sprawiedliwości, Ministra Obrony Narodowej, dyrektora departamentu, o
którym mowa w art. 5 § 4, oraz przez prezesa wojskowego sądu okręgowego.
§ 2. Do podjęcia uchwał wymagana jest obecność przynajmniej dwóch trzecich
członków kolegium. Uchwały kolegium zapadają większością głosów, przy czym w
razie równej liczby głosów decyduje głos przewodniczącego.
§ 3. Kolegium zbiera się w zależności od potrzeb, nie rzadziej niż raz na pół
roku.
§ 4. Posiedzenia kolegium zwołuje jego przewodniczący z własnej inicjatywy lub
na wniosek jednej trzeciej członków kolegium.
Rozdział 3
Nadzór i administracja sądowa
Art. 14. § 1. Prezesi sądów wojskowych wykonują czynności nadzoru służbowego i
administracji sądowej przewidzianej w przepisach postępowania sądowego oraz w
regulaminach urzędowania, a także inne czynności określone w ustawach i
odrębnych przepisach.
§ 2. W zakresie, o którym mowa w § 1, prezesi wojskowych sądów garnizonowych
podlegają prezesom właściwych wojskowych sądów okręgowych, a prezesi tych sądów
- dyrektorowi departamentu, o którym mowa w art. 5 § 4.
§ 3. Prezesi sądów wojskowych mogą zlecać poszczególne czynności nadzoru
służbowego i administracji sądowej swoim zastępcom, a w szczególnych przypadkach
- sędziom.
§ 4. Prezes sądu wojskowego wyznacza sędziego do sprawowania nadzoru
penitencjarnego.
Art. 15. § 1. Osoby powołane do kierowania i nadzoru nad działalnością
administracyjną sądów wojskowych mają prawo wglądu w czynności tych sądów, mogą
żądać wyjaśnień oraz usunięcia uchybień. Minister Sprawiedliwości oraz prezesi
sądów wojskowych mogą uchylać zarządzenia administracyjne niezgodne z prawem.
§ 2. Sędziowie wykonujący czynności, o których mowa w § 1, mogą być obecni na
rozprawie toczącej się z wyłączeniem jawności.
§ 3. W razie stwierdzenia uchybienia w zakresie sprawności postępowania
sądowego, Minister Sprawiedliwości oraz prezesi sądów wojskowych mogą zwrócić na
nie uwagę i żądać usunięcia skutków tego uchybienia.
Art. 16. Czynności z zakresu nadzoru i administracji sądowej, o których mowa w
art. 5 § 2 i 3, art. 14 § 1 i 3 oraz w art. 15, nie mogą wkraczać w dziedzinę, w
której sędziowie są niezawiśli.
Art. 17. § 1. W sądach wojskowych działają sekretariaty oraz inne komórki
organizacyjne, które tworzy prezes sądu wojskowego.
§ 2. Zasady wyznaczania żołnierzy zawodowych i pracowników cywilnych na
stanowiska w sekretariatach i innych komórkach organizacyjnych sądów wojskowych
oraz kwalifikacje wymagane do objęcia stanowisk określają odrębne przepisy.
Art. 18. § 1. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony
Narodowej określa, w drodze rozporządzenia:
1) organizację sądów wojskowych oraz ustala regulamin wewnętrzny urzędowania
tych sądów,
2) szczegółowy tryb wykonywania nadzoru, o którym mowa w art. 5 § 2, art. 14 i
art. 15,
3) szczegółowe zasady archiwizacji, niszczenia i przekazywania właściwym
archiwom państwowym akt spraw sądowych.
§ 2. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości
określa, w drodze rozporządzenia, sposób wykonywania nadzoru, o którym mowa w
art. 5 § 3.
§ 3. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej
określa, w drodze zarządzenia, liczbę sędziów w sądach wojskowych oraz w
departamencie, o którym mowa w art. 5 § 4.
§ 4. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, na
wniosek Prezesa Izby Wojskowej Sądu Najwyższego, określa, w drodze zarządzenia,
sposób wykonywania przez departament, o którym mowa w art. 5 § 4, zadań na rzecz
Izby Wojskowej Sądu Najwyższego wynikających z ustawy o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych oraz z innych przepisów wojskowych.
Rozdział 4
Sędziowie sądów wojskowych
Art. 19. § 1. Wojskowy sąd garnizonowy składa się z sędziów i asesorów tego
sądu.
§ 2. Wojskowy sąd okręgowy składa się z sędziów tego sądu.
Art. 20. Sędziowie sądów wojskowych w zakresie orzekania są niezawiśli i
podlegają tylko ustawom.
Art. 21. § 1. Sędzia sądu wojskowego jest obowiązany postępować zgodnie ze
ślubowaniem sędziowskim oraz stale podnosić kwalifikacje zawodowe.
§ 2. Sędzia sądu wojskowego powinien w służbie i poza służbą strzec powagi
stanowiska sędziowskiego i unikać wszystkiego, co mogłoby przynieść ujmę
godności sędziego lub osłabiać zaufanie do jego bezstronności.
§ 3. W okresie zajmowanego stanowiska sędzia sądu wojskowego nie może należeć do
partii politycznych ani brać udziału w żadnej działalności politycznej.
Art. 22. § 1. Sędzią sądu wojskowego, zwanym dalej "sędzią", może być oficer
pełniący zawodową służbę stałą, który:
1) korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich,
2) jest nieskazitelnego charakteru,
3) ukończył wyższe studia prawnicze,
4) odbył aplikację sądową,
5) złożył egzamin sędziowski,
6) odbył staż na stanowisku asesora w sądzie wojskowym,
7) ukończył 26 lat.
§ 2. Odbycie aplikacji w sądzie powszechnym lub w jednostce organizacyjnej
prokuratury, złożenie egzaminu sędziowskiego lub prokuratorskiego albo odbycie
stażu na stanowisku asesora sądowego lub w jednostce organizacyjnej prokuratury
jest równoznaczne ze spełnieniem wymagań określonych odpowiednio w § 1 pkt 4-6.
§ 3. Wymagania określone w § 1 pkt 4-6 nie dotyczą:
1) profesorów i doktorów habilitowanych nauk prawnych w polskich szkołach
wyższych, w Polskiej Akademii Nauk oraz w innych placówkach naukowych i
naukowo-badawczych,
2) osób, które zajmowały stanowiska sędziów, prokuratorów, wiceprokuratorów i
podprokuratorów,
3) adwokatów, radców prawnych oraz notariuszy, którzy wykonywali ten zawód co
najmniej przez 3 lata.
Art. 23. § 1. Sędziów powołuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek
Krajowej Rady Sądownictwa.
§ 2. Kandydatów na stanowiska sędziów, przedstawionych przez Zgromadzenie
Sędziów Sądów Wojskowych, zgłasza Krajowej Radzie Sądownictwa Minister
Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, którzy mogą wyrazić
opinię o kandydatach.
§ 3. Kandydatów na stanowiska sędziów zgłasza Zgromadzeniu dyrektor
departamentu, o którym mowa w art. 5 § 4.
§ 4. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej może,
po wysłuchaniu opinii kolegium właściwego sądu, zgłosić Krajowej Radzie
Sądownictwa kandydatów na stanowiska sędziów.
Art. 24. § 1. Sędzia obejmuje stanowisko w określonym aktem powołania sądzie
wojskowym.
§ 2. Objęcie stanowiska przez sędziego stwierdza Minister Obrony Narodowej.
Art. 25. § 1. Sędziowie i ławnicy na rozprawach używają togi jako stroju
urzędowego.
§ 2. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej
określi, w drodze zarządzenia, szczegóły stroju urzędowego sędziów i ławników.
Art. 26. § 1. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony
Narodowej może delegować sędziego, na okres nie przekraczający 3 miesięcy w roku
kalendarzowym, do pełnienia obowiązków sędziowskich lub wykonywania czynności
administracyjnych w innym sądzie wojskowym lub sądzie powszechnym albo w
departamencie, o którym mowa w art. 5 § 4, a na wniosek Pierwszego Prezesa Sądu
Najwyższego - także w Sądzie Najwyższym.
§ 2. Za zgodą sędziego okres delegowania, o którym mowa w § 1, może trwać dłużej
niż 3 miesiące.
§ 3. Prezes wojskowego sądu okręgowego może delegować sędziego wojskowego sądu
garnizonowego do pełnienia obowiązków sędziego na obszarze właściwości danego
wojskowego sądu okręgowego na czas nie dłuższy niż miesiąc w roku kalendarzowym.
§ 4. Łączny czas delegacji na podstawie przepisów § 1 i 3 nie może przekraczać 3
miesięcy w roku kalendarzowym.
Art. 27. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości
może powierzyć czasowe pełnienie czynności sędziowskich oficerowi rezerwy
powołanemu na ćwiczenia wojskowe, który jest sędzią sądu powszechnego.
Art. 28. § 1. Sędziowie są obowiązani do złożenia oświadczenia o swoim stanie
majątkowym. Oświadczenie o stanie majątkowym dotyczy majątku odrębnego oraz
objętego małżeńską wspólnością majątkową. Oświadczenie to powinno zawierać w
szczególności informacje o posiadanych zasobach pieniężnych, nieruchomościach,
udziałach i akcjach w spółkach prawa handlowego, a ponadto o nabytym przez tę
osobę albo jej małżonka od Skarbu Państwa, innej państwowej osoby prawnej, gminy
lub związku międzygminnego mieniu, które podlegało zbyciu w drodze przetargu.
Oświadczenie to powinno również zawierać dane dotyczące prowadzenia działalności
gospodarczej oraz pełnienia funkcji w spółkach prawa handlowego lub
spółdzielniach, z wyjątkiem funkcji w radzie nadzorczej spółdzielni
mieszkaniowej.
§ 2. Oświadczenie, o którym mowa w § 1, sędziowie składają prezesowi właściwego
wojskowego sądu okręgowego, który dokonuje analizy zawartych w nim danych.
§ 3. Prezesi wojskowych sądów okręgowych składają oświadczenie, o którym mowa w
§ 1, Krajowej Radzie Sądownictwa, która dokonuje analizy danych w nim zawartych.
§ 4. Oświadczenie, o którym mowa w § 1, składa się przed objęciem stanowiska, a
następnie co roku do dnia 31 marca, według stanu na dzień 31 grudnia roku
poprzedniego, a także w dniu opuszczenia stanowiska sędziego.
§ 5. Informacje zawarte w oświadczeniu o stanie majątkowym stanowią tajemnicę
służbową, chyba że sędzia, który złożył oświadczenie, wyraził pisemną zgodę na
ich ujawnienie. W szczególnie uzasadnionych przypadkach podmiot uprawniony,
zgodnie z § 2 lub 3, do odebrania oświadczenia może je ujawnić pomimo braku
zgody składającego oświadczenie. Oświadczenie przechowuje się przez 6 lat.
Art. 29. Do złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 28, stosuje się
odpowiednio formularz określony przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ustawy
z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej
przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 106, poz. 679), dotyczącymi
oświadczenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 tejże ustawy.
Art. 30. § 1. Przeciwko sędziemu można prowadzić postępowanie karne jedynie za
zezwoleniem sądu dyscyplinarnego. Do czasu uzyskania zezwolenia na wszczęcie
postępowania karnego można przedsięwziąć tylko czynności nie cierpiące zwłoki.
§ 2. Przed wydaniem postanowienia o udzieleniu zezwolenia na wszczęcie
postępowania karnego można sędziego zatrzymać tylko w razie ujęcia go na gorącym
uczynku popełnienia przestępstwa. O zatrzymaniu niezwłocznie powiadamia się
prezesa właściwego miejscowo sądu wojskowego, który może nakazać natychmiastowe
zwolnienie zatrzymanego.
§ 3. W wypadku, o którym mowa w § 2, należy niezwłocznie wystąpić do sądu
dyscyplinarnego o zezwolenie na wszczęcie postępowania karnego. W razie odmowy
wydania zezwolenia sędzia, jeżeli nadal jest zatrzymany, podlega niezwłocznemu
zwolnieniu.
§ 4. W ciągu 7 dni od dnia doręczenia postanowienia odmawiającego zezwolenia na
wszczęcie postępowania karnego przeciwko sędziemu, organowi, który wniósł o
zezwolenie, oraz rzecznikowi dyscyplinarnemu przysługuje zażalenie do właściwego
sądu dyscyplinarnego drugiej instancji.
§ 5. W terminie określonym w § 4 sędziemu przysługuje zażalenie na postanowienie
zezwalające na wszczęcie przeciwko niemu postępowania karnego.
Art. 31. Sędziowie są nieusuwalni ze swojego stanowiska, z wyjątkiem wypadków
przewidzianych w ustawie.
Art. 32. § 1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Krajowej Rady
Sądownictwa odwołuje sędziego, jeżeli:
1) zrzekł się stanowiska,
2) utracił obywatelstwo polskie lub nabył obywatelstwo innego państwa,
3) wojskowa komisja lekarska ustaliła jego niezdolność do zawodowej służby
wojskowej na stanowisku sędziego,
4) osiągnął wiek 60 lat.
§ 2. Wniosek, w wypadkach określonych w § 1 pkt 2-4, zgłasza Krajowej Radzie
Sądownictwa Minister Obrony Narodowej po wyrażeniu opinii przez Ministra
Sprawiedliwości.
§ 3. Sędziego odwołanego z przyczyny określonej w § 1 pkt 1 wyznacza się za jego
zgodą ponownie na stanowisko zajmowane poprzednio lub na stanowisko równorzędne
poprzednio zajmowanemu, jeżeli nie ma innych przeszkód prawnych i istnieje taka
możliwość.
§ 4. W wypadku nieskorzystania przez sędziego z przysługującego mu prawa, o
którym mowa w § 3, zwalnia się go z zawodowej służby wojskowej, chociażby nie
spełniał warunków określonych w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych.
Art. 33. § 1. Sędzia mianowany, powołany lub wybrany do pełnienia funkcji w
organach państwowych, samorządu terytorialnego, w służbie dyplomatycznej,
konsularnej lub w organach organizacji międzynarodowych działających na
podstawie umów międzynarodowych ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską jest
obowiązany zrzec się swojego stanowiska.
§ 2. Sędzia, który zrzekł się stanowiska z przyczyn określonych w § 1, może
powrócić na poprzednio zajmowane stanowisko sędziego, jeżeli przerwa w pełnieniu
obowiązków sędziego nie przekracza 5 lat.
§ 3. W wypadku przewidzianym w § 2 Krajowa Rada Sądownictwa z inicjatywy
sędziego, po uzyskaniu pozytywnej opinii Zgromadzenia Sędziów Sądów Wojskowych,
może przedstawić Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wniosek o powołanie go
na poprzednio zajmowane stanowisko, niezależnie od liczby stanowisk sędziowskich
w danym sądzie.
Art. 34. Sędzia traci stanowisko w razie:
1) prawomocnego skazania za przestępstwo umyślne,
2) ukarania w postępowaniu dyscyplinarnym karą wydalenia ze służby sędziowskiej.
Art. 35. Sędziego nie można zwolnić z zawodowej służby wojskowej przed
odwołaniem go ze stanowiska sędziego lub przed utratą przez niego tego
stanowiska.
Art. 36. § 1. Sędziego, który z przyczyn określonych w art. 34 utracił
stanowisko, zwalnia się z zawodowej służby wojskowej.
§ 2. Zwolnienie z przyczyn określonych w § 1 pociąga za sobą takie same skutki,
jak zwolnienie żołnierza ukaranego karą dyscyplinarną usunięcia z zawodowej
służby wojskowej, przewidzianą w przepisach o dyscyplinie wojskowej.
Rozdział 5
Odpowiedzialność dyscyplinarna sędziów sądów wojskowych
Art. 37. § 1. Za wykroczenia oraz za przewinienia dyscyplinarne sędziowie
ponoszą odpowiedzialność dyscyplinarną przed sądami dyscyplinarnymi.
§ 2. Przewinieniem dyscyplinarnym w rozumieniu ustawy jest naruszenie obowiązków
sędziego, uchybienie powadze stanowiska sędziowskiego, naruszenie dyscypliny
wojskowej oraz zasad honoru i godności żołnierskiej.
§ 3. Sędzia odpowiada dyscyplinarnie także za swoje postępowanie przed objęciem
stanowiska, jeżeli przez nie uchybił obowiązkowi piastowanego wówczas urzędu
państwowego lub okazał się niegodnym stanowiska sędziego.
Art. 38. Prowadzenie postępowania karnego przeciwko sędziemu nie wyklucza
postępowania dyscyplinarnego o ten sam czyn.
Art. 39. § 1. Karami dyscyplinarnymi są:
1) upomnienie,
2) nagana,
3) wyznaczenie na niższe sędziowskie stanowisko służbowe,
4) wydalenie ze służby sędziowskiej.
§ 2. Orzekając karę wydalenia ze służby sędziowskiej, sądy dyscyplinarne mogą
wystąpić do właściwego organu z wnioskiem o pozbawienie ukaranego stopnia
oficerskiego.
§ 3. Sędzia, któremu wymierzono karę określoną w § 1 pkt 2 lub 3, nie może być
wyznaczony przez okres 3 lat na wyższe sędziowskie stanowisko służbowe oraz
mianowany na wyższy stopień wojskowy, a także nie może być wybrany do kolegium
sądu wojskowego i do sądów dyscyplinarnych.
Art. 40. § 1. W postępowaniu dyscyplinarnym bierze udział rzecznik
dyscyplinarny.
§ 2. Kadencja rzecznika dyscyplinarnego upływa z końcem kadencji sądu
dyscyplinarnego.
§ 3. Obwiniony może ustanowić obrońcę tylko spośród sędziów sądu wojskowego lub
sędziów Izby Wojskowej Sądu Najwyższego.
Art. 41. § 1. Rzecznik dyscyplinarny składa wniosek o wszczęcie postępowania
dyscyplinarnego na żądanie Ministra Sprawiedliwości, Ministra Obrony Narodowej
oraz prezesów właściwych sądów wojskowych.
§ 2. Rzecznik dyscyplinarny przeprowadza postępowanie, które ma na celu wstępne
wyjaśnienie okoliczności koniecznych do ustalenia znamion czynu zarzucanego
obwinionemu oraz zgromadzenie i utrwalenie dowodów dla sądu dyscyplinarnego, w
tym wyjaśnień złożonych przez obwinionego.
Art. 42. § 1. Odpis prawomocnego wyroku skazującego na karę dyscyplinarną
dołącza się do akt osobowych ukaranego.
§ 2. Po upływie 3 lat od uprawomocnienia się wyroku orzekającego karę
przewidzianą w art. 39 § 1 pkt 1-3, a po upływie 5 lat od uprawomocnienia się
wyroku orzekającego karę przewidzianą w art. 39 § 1 pkt 4, Minister Obrony
Narodowej na wniosek ukaranego zarządza usunięcie odpisu wyroku z akt osobowych,
jeżeli w tym okresie nie wydano przeciwko ukaranemu innego wyroku skazującego.
Rozdział 6
Asesorzy sądów wojskowych
Art. 43. § 1. Asesorem sądu wojskowego, zwanym dalej "asesorem", może być
żołnierz zawodowy pełniący służbę stałą i posiadający stopień wojskowy w
korpusie oficerów, który spełnia wymagania określone w art. 22 § 1 pkt 1-5.
§ 2. Asesora powołuje i odwołuje Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z
Ministrem Obrony Narodowej.
§ 3. Staż asesorski odbywa się w wojskowym sądzie garnizonowym, trwa on co
najmniej 2 lata i nie dłużej niż 4 lata, przy czym przez okres 6 miesięcy asesor
wykonuje czynności sędziowskie w sądzie rejonowym.
§ 4. W wypadku braku stanowisk sędziowskich można, za zgodą asesora, przedłużyć
staż asesorski.
§ 5. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej
określi, w drodze rozporządzenia, zasady odbywania stażu asesorskiego.
Art. 44. Do asesorów stosuje się przepisy art. 28 i 29.
Art. 45. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej
może powierzyć asesorowi pełnienie czynności sędziowskich w wojskowym sądzie
garnizonowym oraz w wojskowym sądzie okręgowym jako odwoławczym.
Art. 46. § 1. Do asesorów, którym powierzono pełnienie czynności sędziowskich,
stosuje się przepisy dotyczące sędziów. Asesor może przewodniczyć na rozprawie
głównej lub na posiedzeniach tylko wówczas, gdy ustawa przewiduje rozpoznawanie
sprawy w składzie jednego sędziego i dwóch ławników.
§ 2. Przed podjęciem obowiązków asesor, któremu powierzono pełnienie czynności
sędziowskich, składa wobec prezesa wojskowego sądu okręgowego ślubowanie.
§ 3. Asesor nie może sprawować nadzoru penitencjarnego.
Art. 47. Asesorzy, którym nie powierzono czynności sędziowskich, ponoszą
odpowiedzialność na zasadach odnoszących się do żołnierzy zawodowych, z tym że
prawo karania ich za przewinienia dyscyplinarne przysługuje przełożonym sędziom
i Ministrowi Obrony Narodowej.
Art. 48. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości
może powierzyć pełnienie czynności sędziowskich w wojskowym sądzie garnizonowym
oficerowi rezerwy odbywającemu ćwiczenia wojskowe, który jest asesorem sądu
powszechnego i ma uprawnienia do pełnienia czynności sędziowskich.
Rozdział 7
Aplikanci
Art. 49. § 1. Aplikantem w sądzie wojskowym, zwanym dalej "aplikantem", może być
żołnierz zawodowy pełniący służbę stałą i posiadający stopień wojskowy w
korpusie oficerów, który spełnia wymagania określone w art. 22 § 1 pkt 1-3.
§ 2. Aplikanta w wojskowym sądzie garnizonowym powołuje i odwołuje Minister
Sprawiedliwości w porozumieniu Ministrem Obrony Narodowej.
Art. 50. § 1. Aplikant odbywa aplikację w sądzie powszechnym na zasadach i w
sposób określony dla aplikantów sądowych, a także w sądzie wojskowym.
§ 2. Aplikacja trwa 2 lata i 6 miesięcy.
§ 3. Po upływie okresu aplikacji aplikant składa egzamin sędziowski. W wypadku
niedostatecznego wyniku egzaminu aplikant może przystąpić do ponownego jego
składania w ciągu roku od dnia egzaminu poprzedniego.
§ 4. W wypadku, o którym mowa w § 3, aplikanta wyznacza się na stanowisko
administracyjne w sądzie wojskowym.
§ 5. Aplikant zostaje zwolniony z zawodowej służby wojskowej w razie
nieprzystąpienia do egzaminu, niedostatecznego wyniku egzaminu końcowego lub
niemianowania go asesorem.
§ 6. Przepisu § 5 nie stosuje się, gdy właściwy organ wojskowy, za zgodą
aplikanta, wyznaczy go na inne stanowisko wojskowe.
§ 7. Zezwolenia na zdawanie egzaminu w późniejszym terminie od przewidzianego w
§ 3 można udzielić w razie stwierdzenia niemożności przystąpienia do egzaminu w
tym terminie. Zezwolenia udziela prezes wojskowego sądu okręgowego.
Art. 51. Przed podjęciem obowiązków aplikant składa wobec prezesa wojskowego
sądu okręgowego ślubowanie według roty przewidzianej dla aplikantów sądowych.
Art. 52. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej
określa, w drodze rozporządzenia, tryb przeprowadzenia konkursu na stanowisko
aplikanta, przebieg aplikacji, zakres egzaminu sędziowskiego oraz skład komisji
egzaminacyjnej, szczegółowe zasady wynagradzania członków komisji i sposób jej
powoływania.
Art. 53. Aplikanci ponoszą odpowiedzialność ma zasadach odnoszących się do
żołnierzy zawodowych, z tym że prawo karania ich za przewinienia dyscyplinarne
przysługuje przełożonym sędziom i Ministrowi Obrony Narodowej.
Rozdział 8
Ławnicy
Art. 54. Ławnikiem w sądzie wojskowym, zwanym dalej "ławnikiem", może być tylko
żołnierz w czynnej służbie wojskowej, a w przypadkach określonych w ustawie -
również ławnik sądu powszechnego.
Art. 55. § 1. Ławnikiem może być żołnierz, który:
1) ukończył 18 lat i korzysta z praw cywilnych i obywatelskich,
2) jest nieskazitelnego charakteru oraz wyróżnia się w wykonywaniu zadań
służbowych i przestrzeganiu dyscypliny wojskowej.
§ 2. Ławnikiem nie może być żołnierz, który pełni służbę w departamencie, o
którym mowa w art. 5 § 4, w sądzie wojskowym, w wojskowej jednostce
organizacyjnej prokuratury lub w żandarmerii wojskowej.
§ 3. Nie można być ławnikiem jednocześnie w więcej niż jednym sądzie.
Art. 56. § 1. Ławników wybiera się do wojskowych sądów garnizonowych oraz do
wojskowych sądów okręgowych.
§ 2. Ławników wybiera się większością głosów na zebraniach żołnierzy jednostek
wojskowych, stacjonujących na obszarze właściwości poszczególnych sądów
wojskowych, spośród kandydatów zgłoszonych na zebraniu.
§ 3. Kadencja ławnika trwa 3 lata. Ławników będących żołnierzami pełniącymi
zasadniczą służbę wojskową wybiera się na okres odbywania tej służby.
§ 4. Liczbę ławników wybieranych do poszczególnych sądów wojskowych oraz termin
ich wyboru określają prezesi właściwych sądów wojskowych.
Art. 57. Ławnik sądu wojskowego może być wyznaczony do udziału w sprawach
wyłącznie przed sądem tego samego rzędu.
Art. 58. § 1. Mandat ławnika wygasa:
1) w razie śmierci,
2) z upływem kadencji,
3) z dniem zwolnienia z czynnej służby wojskowej,
4) w razie przeniesienia do pełnienia służby w organach wymienionych w art. 55 §
2,
5) w razie przeniesienia do innej jednostki wojskowej, stacjonującej na obszarze
właściwości innego sądu wojskowego,
6) w razie skazania prawomocnym wyrokiem sądu lub warunkowego umorzenia
postępowania karnego,
7) w razie orzeczenia prawomocnym wyrokiem o ograniczeniu lub utracie praw
cywilnych,
8) w razie wydania przez sąd honorowy albo sąd koleżeński orzeczenia uznającego
żołnierza winnym naruszenia honoru i godności żołnierskiej,
9) w razie odwołania ławnika przez zebranie żołnierzy w jednostce wojskowej, w
której pełni służbę,
10) wskutek zrzeczenia się mandatu.
§ 2. Prezes właściwego sądu stwierdza wygaśnięcie mandatu ławnika.
Art. 59. § 1. Zebranie żołnierzy w jednostce wojskowej, w której ławnik pełni
służbę, odwołuje ławnika większością głosów w razie:
1) niewykonywania obowiązków ławnika,
2) zachowania godzącego w powagę sądu,
3) utraty warunków, o których mowa w art. 55 § 1 pkt 2.
§ 2. Zebranie żołnierzy, o którym mowa w § 1, może odwołać ławnika z własnej
inicjatywy lub na wniosek prezesa właściwego sądu wojskowego.
Art. 60. § 1. W wypadku wygaśnięcia mandatu lub odwołania ławnika dokonuje się,
w razie potrzeby, wyboru nowego ławnika.
§ 2. Dodatkowe wybory ławników zarządza prezes właściwego sądu wojskowego.
§ 3. Mandat ławnika wybranego dodatkowo w czasie trwania kadencji wygasa z
upływem kadencji ogółu ławników sądu.
Art. 61. W wypadkach określonych w art. 58 § 1 pkt 2, 3 i 5 ławnik może jeszcze
być wyznaczony do udziału w rozpoznaniu sprawy rozpoczętej z jego udziałem przed
dniem wygaśnięcia mandatu, do czasu jej zakończenia.
Art. 62. Ławnicy składają ślubowanie według roty ustalonej dla sędziów wobec
prezesa właściwego sądu wojskowego, który po odebraniu ślubowania dokonuje wpisu
na listę ławników.
Art. 63. Ławnicy pełniący czynną służbę wojskową w garnizonach, poza miejscem
rozpoznania sprawy, otrzymują należności przysługujące żołnierzom zawodowym z
tytułu podróży służbowej.
Art. 64. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości
określa, w drodze rozporządzenia, organizację zebrań żołnierskich oraz
szczegółowe zasady wybierania i odwoływania ławników.
Rozdział 9
Zmiany w przepisach obowiązujących oraz przepisy przejściowe i końcowe
Art. 65. W ustawie z dnia 21 maja 1963 r. o dyscyplinie wojskowej oraz o
odpowiedzialności żołnierzy za przewinienia dyscyplinarne i za naruszenie honoru
i godności żołnierskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 17) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 17 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Żołnierzowi zatrzymanemu na podstawie ust. 1 przysługują uprawnienia
przewidziane dla zatrzymanego w Kodeksie postępowania karnego, z tym że
zażalenie na zatrzymanie przysługuje do sądu wojskowego.";
2) w art. 58 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Od decyzji o wymierzeniu kary określonej w art. 13 ust. 1 pkt 7 i ust. 2
przysługuje żołnierzowi zażalenie do sądu wojskowego."
Art. 66. W ustawie z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678 i
Nr 107, poz. 688) w art. 75 po ust. 2 dodaje się ust. 2a-2c w brzmieniu:
"2a. Zwolnienie z powodu osiągnięcia wieku żołnierza zawodowego, będącego sędzią
sądu wojskowego, określają przepisy - Prawo o ustroju sądów wojskowych.
2b. Przepis ust. 2a stosuje się do sędziów Izby Wojskowej Sądu Najwyższego.
2c. Zwolnienie z powodu osiągnięcia wieku żołnierza zawodowego, będącego
prokuratorem wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury, następuje po
ukończeniu przez niego 60 lat."
Art. 67. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów
powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i
Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77,
poz. 367 oraz 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604 i Nr 106, poz. 679) w
art. 83 w § 2 skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "oraz przez Zgromadzenie
Sędziów Sądów Wojskowych."
Art. 68. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 1994 r. Nr
19, poz. 70, Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz.
367 oraz 1997 r. Nr 90, poz. 557, Nr 98, poz. 604 i Nr 106, poz. 679) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 18 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej ustala,
w drodze rozporządzenia, regulamin określający tryb wewnętrznego urzędowania
wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury oraz wewnętrzną organizację
tych jednostek.";
2) w art. 108 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Działalność wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury jest
finansowana z wyodrębnionych środków budżetowych Ministerstwa Obrony
Narodowej.";
3) w art. 111 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
"3. Naczelny Prokurator Wojskowy może delegować prokuratora wojskowej jednostki
organizacyjnej prokuratury, na okres nie przekraczający sześciu miesięcy w roku
kalendarzowym, do innej wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury. Za zgodą
prokuratora okres delegowania może trwać dłużej niż sześć miesięcy.
4. Wojskowy prokurator okręgowy może delegować prokuratora wojskowej jednostki
organizacyjnej prokuratury, na okres nie przekraczający dwóch miesięcy w roku
kalendarzowym, do innej wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury."
Art. 69. W ustawie z dnia 20 grudnia 1989 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz.
U. Nr 73, poz. 435, z 1990 r. Nr 53, poz. 306, z 1993 r. Nr 47, poz. 213 i z
1996 r. Nr 72, poz. 347) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) określa ogólną liczbę członków Sądu Dyscyplinarnego i Wyższego Sądu
Dyscyplinarnego oraz wskazuje liczbę członków sądów dyscyplinarnych wybieranych
odpowiednio przez zgromadzenie ogólne sędziów Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu
Administracyjnego, zebranie zgromadzeń ogólnych sędziów sądów apelacyjnych,
zebranie przedstawicieli zgromadzeń ogólnych sędziów w sądach wojewódzkich oraz
przez Zgromadzenie Sędziów Sądów Wojskowych.";
2) w art. 3:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Kandydatury na stanowiska sędziów sądów wojskowych przedstawiane przez
Zgromadzenie Sędziów Sądów Wojskowych, są zgłaszane Radzie przez Ministra
Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, którzy mogą wyrazić
opinię o kandydatach.",
b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Kandydatury na stanowiska sędziów sądów wojskowych może zgłosić również
Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej."
Art. 70. § 1. Do sądów wojskowych, sędziów oraz ławników tych sądów stosuje się
odpowiednio przepisy art. 5-8, art. 23-26, art. 36, 361, 42-47, art. 49, art.
521 § 2, art. 53, 54, 56, art. 59 § 1 pkt 4 i § 3, art. 61, 67, 68 § 2, art. 69
§ 1, art. 70, 72, 75, 78, 81, 83, 84, 85 § 2, art. 87, 88 § 2-4, art. 89-96,
art. 98-106, art. 111, 133 § 1 pkt 5, art. 141 § 3, art. 143, 144 § 3 i art.
145-148 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych
(Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421, Nr 105, poz.
509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz
1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604 i Nr 106, poz. 679), z tym że:
1) określone w tych przepisach czynności sądu wojewódzkiego bądź prezesa tego
sądu wykonuje wojskowy sąd okręgowy bądź prezes tego sądu,
2) uprawnienie określone w art. 72 § 1 przysługuje, jeżeli sędzia sądu
wojskowego nie nabył wcześniej prawa do urlopu dodatkowego określonego w
przepisach o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych,
3) uprawnienia określone w art. 146-148 przysługują w wypadku określonym w art.
61 niniejszej ustawy.
§ 2. W sprawach nie uregulowanych w ustawie prawa i obowiązki sędziów, asesorów
sądów wojskowych oraz aplikantów w sądach wojskowych określają przepisy o
służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.
§ 3. Uposażenie sędziów, asesorów i aplikantów, o których mowa w § 2, określają
przepisy o uposażeniu żołnierzy, z tym że nie może być ono niższe od
wynagrodzenia sędziów, asesorów i aplikantów sądów powszechnych na stanowiskach
równorzędnych, ustalonych przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 4. W stosunku do sędziów, asesorów i aplikantów, o których mowa w § 2, nie
stosuje się art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106,
poz. 678 i Nr 107, poz. 688) w części dotyczącej służby kontraktowej.
Art. 71. Do pracowników sądów wojskowych stosuje się odpowiednio przepisy ustawy
z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31,
poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4,
poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz.
234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz.
451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89,
poz. 402 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 604), a w sprawach nie
uregulowanych także w przepisach tej ustawy - przepisy Kodeksu pracy.
Art. 72. Do czasu powołania dyrektora departamentu, o którym mowa w art. 5 § 4,
nie dłużej niż przez okres 6 miesięcy, funkcje przewidziane dla niego w ustawie
sprawuje Prezes Izby Wojskowej Sądu Najwyższego, a funkcje tego departamentu -
organy nadzoru sądowego Izby Wojskowej Sądu Najwyższego.
Art. 73. § 1. Sędziowie, którzy w dniu wejścia w życie ustawy są sędziami
wojskowych sądów garnizonowych i wojskowych sądów okręgowych, pozostają nadal na
dotychczasowych stanowiskach służbowych.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do aplikantów i asesorów sądów
garnizonowych.
§ 3. Sędziowie wojskowi w Izbie Wojskowej Sądu Najwyższego, wykonujący
dotychczas czynności nadzoru administracyjnego nad sądami wojskowymi, oraz
sędziowie wojskowi wyznaczeni na stanowiska w Biurze Nadzoru Pozainstancyjnego w
Izbie Wojskowej Sądu Najwyższego stają się z dniem wejścia w życie ustawy
sędziami wojskowych sądów okręgowych.
§ 4. Sędziowie, o których mowa w § 3, mogą być wyznaczeni na stanowiska służbowe
w:
1) Biurze Nadzoru Pozainstancyjnego w Izbie Wojskowej Sądu Najwyższego,
2) departamencie, o którym mowa w art. 5 § 4,
3) wojskowym sądzie okręgowym.
§ 5. Wyznaczenia, o którym mowa w § 4 pkt 3, dokonuje Minister Sprawiedliwości w
porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej.
Art. 74. Po wejściu z życie ustawy kadencję, o której mowa w art. 10 § 2,
rozpoczyna Prezes Wojskowego Sądu Okręgowego w Warszawie.
Art. 75. Ilekroć w innych ustawach jest mowa o szefie sądu wojskowego lub jego
zastępcy, należy przez to rozumieć prezesa sądu wojskowego lub jego zastępcę.
Art. 76. Postępowanie dyscyplinarne wszczęte przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy prowadzi się nadal według przepisów dotychczasowych.
Art. 77. Do osób, które rozpoczęły staż asesorski lub aplikację sądową w sądach
wojskowych przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy
dotychczasowe.
Art. 78. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie
dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy, a w zakresie dotyczącym art. 18 § 3 -
3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, zachowują moc przepisy dotychczas
obowiązujące, o ile nie są z nią sprzeczne.
Art. 79. Traci moc ustawa z dnia 8 czerwca 1972 r. o ustroju sądów wojskowych
(Dz. U. Nr 23, poz. 166, z 1989 r. Nr 73, poz. 436, z 1991 r. Nr 113, poz. 491,
z 1995 r. Nr 89, poz. 443, z 1996 r. Nr 7, poz. 44 i z 1997 r. Nr 98, poz. 604).
Art. 80. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 21 sierpnia 1997 r.
Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi.
(Dz. U. Nr 118, poz. 754)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa normuje publiczny obrót papierami wartościowymi, w tym również
zasady tworzenia, organizacji i nadzoru nad podmiotami prowadzącymi działalność
w zakresie publicznego obrotu papierami wartościowymi.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do obrotu czekowego i wekslowego oraz do
obrotu wydawanymi przez banki certyfikatami depozytowymi, bonami
oszczędnościowymi lub innymi papierami wartościowymi stanowiącymi dokument
wkładu oszczędnościowego lub lokat terminowych potwierdzających złożenie w banku
wkładu oszczędnościowego.
Art. 2. 1. Publicznym obrotem papierami wartościowymi, zwanym dalej "publicznym
obrotem", jest proponowanie nabycia lub nabywanie emitowanych w serii papierów
wartościowych, przy wykorzystaniu środków masowego przekazu albo w inny sposób,
jeżeli propozycja skierowana jest do więcej niż 300 osób albo do nie oznaczonego
adresata, z wyjątkiem:
1) proponowania nabycia papierów wartościowych w postępowaniu likwidacyjnym,
upadłościowym i egzekucyjnym,
2) udostępniania w procesie prywatyzacji przez Skarb Państwa akcji spółki
pracownikom oraz producentom rolnym lub rybakom na trwale związanym z jej
przedsiębiorstwem,
3) proponowania przez Skarb Państwa nabycia w procesie prywatyzacji co najmniej
10% akcji danej spółki przez jednego nabywcę,
4) udostępniania akcji pracownikom, rolnikom i rybakom na podstawie art. 46
ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich
prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1997 r.
Nr 30, poz. 164 i Nr 47, poz. 298),
5) proponowania nabycia akcji spółki powstałej z przekształcenia
przedsiębiorstwa państwowego w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa na podstawie
ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z
1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603 i Nr 106, poz. 673), jeżeli stronami
umów będą:
a) pracownicy tej spółki lub
b) osoby, o których mowa w art. 46 ustawy wymienionej w pkt 4, lub
c) narodowe fundusze inwestycyjne,
6) proponowania nabycia papierów wartościowych opiewających wyłącznie na
wierzytelności pieniężne, z wyłączeniem papierów określonych w art. 3 ust. 2 i
3, jeżeli termin realizacji praw z tych papierów jest krótszy niż rok, pod
warunkiem że emitent w terminie 7 dni przed rozpoczęciem emisji zawiadomi
pisemnie Komisję Papierów Wartościowych i Giełd,
7) proponowania nabycia dotychczasowym akcjonariuszom, w wykonaniu prawa poboru,
akcji spółki, które nie są dopuszczone do publicznego obrotu,
8) proponowania nabycia nie dopuszczonych do publicznego obrotu akcji spółki,
jeżeli ich nabywanie będzie następować w drodze wezwania, w trybie określonym w
art. 154,
9) proponowania nabycia przez spółkę własnych akcji w trybie określonym w art.
343 § 3, art. 365 i art. 464 § 3 Kodeksu handlowego.
2. Przewodniczący Komisji Papierów Wartościowych i Giełd określa, w drodze
zarządzenia, treść zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 6.
Art. 3. 1. Papierami wartościowymi w rozumieniu ustawy są akcje i obligacje, jak
również inne papiery wartościowe wyemitowane na podstawie właściwych przepisów.
2. Papierami wartościowymi w rozumieniu ustawy są również zbywalne prawa
majątkowe wynikające z papierów wartościowych, o których mowa w ust. 1.
3. Papierami wartościowymi są również inne, niż wymienione w ust. 2, prawa
majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny papierów
wartościowych wymienionych w ust. 1 i 2 (prawa pochodne).
Art. 4. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) papierach wartościowych emitowanych w serii - rozumie się przez to papiery
wartościowe reprezentujące prawa majątkowe podzielone na określoną liczbę
równych jednostek,
2) papierach wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu - rozumie się
przez to papiery wartościowe:
a) w stosunku do których wyrażona została zgoda na ich wprowadzenie do
publicznego obrotu lub złożone zostało zawiadomienie, o którym mowa w art. 63,
przy braku sprzeciwu Komisji Papierów Wartościowych i Giełd,
b) emitowane przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski,
3) dopuszczeniu papierów wartościowych do publicznego obrotu - rozumie się przez
to wyrażenie przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd zgody na ich
wprowadzenie do publicznego obrotu lub złożenie zawiadomienia, o którym mowa w
art. 63,
4) emitencie - rozumie się przez to podmiot wystawiający albo emitujący papiery
wartościowe we własnym imieniu,
5) wprowadzającym papiery wartościowe do publicznego obrotu - rozumie się przez
to podmiot będący właścicielem emitowanych w serii papierów wartościowych,
występujący do Komisji Papierów Wartościowych i Giełd z wnioskiem o wyrażenie
zgody na ich wprowadzenie do publicznego obrotu, zwany dalej "wprowadzającym",
6) obrocie pierwotnym - rozumie się przez to proponowanie przez emitenta bądź
subemitenta usługowego nabycia emitowanych w serii papierów wartościowych nowej
emisji lub nabywanie tych papierów,
7) obrocie wtórnym - rozumie się przez to proponowanie, przez podmioty inne niż
emitent lub subemitent usługowy, nabycia emitowanych w serii papierów
wartościowych lub nabywanie tych papierów,
8) pierwszej ofercie publicznej - rozumie się przez to proponowanie po raz
pierwszy przez wprowadzającego lub subemitenta usługowego, w sposób określony w
art. 2, nabycia emitowanych w serii papierów wartościowych,
9) spółce publicznej - rozumie się przez to spółkę, której akcje co najmniej z
jednej emisji są dopuszczone do publicznego obrotu,
10) umowie o subemisję inwestycyjną - rozumie się przez to umowę zawartą przez
emitenta albo wprowadzającego, której przedmiotem jest zobowiązanie subemitenta
inwestycyjnego do nabycia, na własny rachunek, całości lub części papierów
wartościowych oferowanych w obrocie pierwotnym lub w pierwszej ofercie
publicznej, na które nie złożono zapisów w terminie ich przyjmowania,
11) umowie o subemisję usługową - rozumie się przez to umowę zawartą przez
emitenta albo wprowadzającego, której przedmiotem jest nabycie przez subemitenta
usługowego, na własny rachunek, całości lub części papierów wartościowych danej
emisji w celu dalszego ich zbywania w obrocie pierwotnym lub w pierwszej ofercie
publicznej,
12) subemitencie inwestycyjnym - rozumie się przez to nie będącą emitentem lub
wprowadzającym stronę umowy o subemisję inwestycyjną,
13) subemitencie usługowym - rozumie się przez to nie będącą emitentem lub
wprowadzającym stronę umowy o subemisję usługową,
14) rynku regulowanym - rozumie się przez to system obrotu papierami
wartościowymi dopuszczonymi do publicznego obrotu, zorganizowany w taki sposób,
że przy kojarzeniu ofert nabycia i zbycia tych papierów zapewniony jest
powszechny i równy dostęp do informacji rynkowej w tym samym czasie oraz
zachowane są jednakowe warunki nabywania i zbywania tych papierów,
15) giełdzie - rozumie się przez to giełdę papierów wartościowych,
16) podmiocie dominującym - rozumie się przez to podmiot w sytuacji, gdy:
a) posiada większość głosów w organach innego podmiotu (zależnego), także na
podstawie porozumień z innymi uprawnionymi, lub
b) jest uprawniony do powoływania lub odwoływania większości członków organów
zarządzających innego podmiotu (zależnego), lub
c) więcej niż połowa członków zarządu drugiego podmiotu (zależnego) jest
jednocześnie członkami zarządu lub osobami pełniącymi funkcje kierownicze
pierwszego podmiotu bądź innego podmiotu pozostającego z tym pierwszym w
stosunku zależności,
17) depozycie papierów wartościowych - rozumie się przez to prowadzony przez
Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych Spółkę Akcyjną, zwany dalej "Krajowym
Depozytem", system rejestracji papierów wartościowych obejmujący rachunki
papierów wartościowych i konta depozytowe prowadzone przez podmioty upoważnione
do tego przepisami ustawy,
18) tajemnicy zawodowej - rozumie się przez to informacje związane z publicznym
obrotem, których ujawnienie mogłoby naruszyć interes uczestników tego obrotu,
19) informacji poufnej - rozumie się przez to informację dotyczącą emitenta lub
papieru wartościowego, która nie została przekazana do publicznej wiadomości, a
która po ujawnieniu mogłaby w istotny sposób wpłynąć na cenę papieru
wartościowego.
Art. 5. 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:
1) publiczny obrót może być dokonywany wyłącznie po dopuszczeniu papierów
wartościowych do publicznego obrotu,
2) papiery wartościowe dopuszczone do publicznego obrotu mogą być wyłącznie
przedmiotem obrotu dokonywanego na rynku regulowanym, za pośrednictwem spółek
lub banków prowadzących działalność maklerską, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, w przypadku obrotu pierwotnego i pierwszej
oferty publicznej obowiązkowe jest jedynie dopuszczenie do publicznego obrotu
oraz pośrednictwo spółki lub banku prowadzących działalność maklerską.
Art. 6. 1. Poza rynkiem regulowanym oraz bez pośrednictwa spółek i banków
prowadzących działalność maklerską może być dokonywany publiczny obrót papierami
wartościowymi:
1) emitowanymi przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski,
2) opiewającymi na zbywalne prawa majątkowe wynikające z papierów wartościowych
emitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski,
3) których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny papierów wartościowych
wymienionych w pkt 1 i 2.
2. System rejestracji papierów wartościowych, o których mowa w ust. 1, jest
prowadzony według wyboru emitenta przez Krajowy Depozyt albo Narodowy Bank
Polski.
Art. 7. 1. Papiery wartościowe dopuszczone do publicznego obrotu nie mają formy
dokumentu.
2. Prawa z papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu powstają z
chwilą zapisania papierów po raz pierwszy na rachunku papierów wartościowych i
przysługują osobie będącej posiadaczem tego rachunku.
3. Umowa zobowiązująca do przeniesienia papierów wartościowych dopuszczonych do
publicznego obrotu przenosi te papiery z chwilą dokonania odpowiedniego zapisu
na rachunku papierów wartościowych. W przypadku gdy ustalenie prawa do pożytków
z papierów wartościowych nastąpiło w dniu, w którym w Krajowym Depozycie powinno
zostać przeprowadzone rozliczenie transakcji, lub później, a papiery te są nadal
zapisane na rachunku zbywcy, pożytki przypadają nabywcy w chwili dokonania
zapisu na jego rachunku papierów wartościowych.
4. W przypadku gdy nabycie papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego
obrotu nastąpiło na podstawie zdarzenia prawnego powodującego z mocy ustawy
przeniesienie tych papierów, zapis na rachunku papierów wartościowych nabywcy
jest dokonywany na jego żądanie.
5. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, dokonanie zapisu na rachunku papierów
wartościowych na podstawie umowy zawartej na rynku regulowanym oraz w
przypadkach, o których mowa w art. 92 i art. 93, następuje po przeprowadzeniu
rozliczenia transakcji w Krajowym Depozycie.
6. Przepisy ust. 1-5 nie wyłączają prawa do zobowiązania się do zbycia papierów
wartościowych nabytych w wyniku transakcji zawartej na rynku regulowanym oraz w
przypadkach, o których mowa w art. 92 i art. 93, przed dokonaniem zapisu na
rachunku papierów wartościowych nabywcy.
Art. 8. 1. Papierom wartościowym danej emisji dającym takie same uprawnienia i
posiadającym ten sam status w publicznym obrocie Krajowy Depozyt nadaje odrębne
oznaczenie, zwane dalej "kodem".
2. Na wniosek emitenta papierom wartościowym różnych emisji dającym takie same
uprawnienia ich posiadaczom i posiadającym ten sam status w publicznym obrocie
Krajowy Depozyt może nadać jeden kod, jeżeli uprzednio wyrazi na to zgodę spółka
prowadząca giełdę, na której notowane są te papiery, lub spółka prowadząca dla
nich rynek pozagiełdowy.
3. Emitent, z zastrzeżeniem art. 133, nie może różnicować praw z papierów
wartościowych oznaczonych tym samym kodem. Zmiana praw z papierów wartościowych
oznaczonych tym samym kodem wymaga zmiany kodu.
Art. 9. 1. Rachunkami papierów wartościowych są rachunki prowadzone wyłącznie
przez:
1) spółki i banki prowadzące działalność maklerską, banki prowadzące rachunki
papierów wartościowych oraz Krajowy Depozyt - jeżeli oznaczenie tych rachunków
pozwala na identyfikację osób, którym przysługują prawa z papierów
wartościowych,
2) inne podmioty pośredniczące w zbywaniu papierów wartościowych emitowanych
przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski - jeżeli dokonywane przez nie
zapisy dotyczą tych papierów i pozwalają na identyfikację osób, którym
przysługują prawa z papierów wartościowych.
2. Za rachunki papierów wartościowych, w rozumieniu ustawy, uważa się również
zapisy dokonywane przez podmioty biorące udział w oferowaniu papierów
wartościowych w obrocie pierwotnym lub w pierwszej ofercie publicznej, o ile
identyfikują one osoby, którym przysługują prawa z papierów wartościowych.
Art. 10. 1. Na żądanie posiadacza rachunku papierów wartościowych podmiot
prowadzący ten rachunek wystawia mu, oddzielnie dla każdego rodzaju papierów
wartościowych, imienne świadectwo depozytowe, zwane dalej "świadectwem". W
treści wystawianego świadectwa może zostać wskazana, na żądanie posiadacza
rachunku, część papierów wartościowych zapisanych na rachunku.
2. Świadectwo zawiera:
1) firmę (nazwę), siedzibę i adres wystawcy świadectwa oraz numer świadectwa,
2) liczbę papierów wartościowych,
3) rodzaj i kod papieru wartościowego,
4) firmę (nazwę), siedzibę i adres emitenta,
5) wartość nominalną papieru wartościowego,
6) imię i nazwisko lub nazwę (firmę) i siedzibę oraz adres posiadacza rachunku
papierów wartościowych,
7) informację o ograniczeniach przenoszenia papierów wartościowych lub o
ustanowionych na nich obciążeniach,
8) datę i miejsce wystawienia świadectwa,
9) cel wystawienia świadectwa i termin ważności.
Art. 11. 1. Świadectwo potwierdza legitymację do realizacji wszelkich uprawnień
wynikających z papierów wartościowych wskazanych w jego treści, które nie są lub
nie mogą być realizowane wyłącznie na podstawie zapisów na rachunku papierów
wartościowych, a w szczególności do uczestnictwa w walnym zgromadzeniu
akcjonariuszy. Warunkiem uczestnictwa w walnym zgromadzeniu jest złożenie
świadectwa w spółce, najpóźniej na tydzień przed odbyciem walnego zgromadzenia.
W zakresie tym art. 399 § 2 Kodeksu handlowego nie stosuje się.
2. W przypadku gdy przy użyciu świadectwa ma nastąpić realizacja uprawnień, o
których mowa w ust. 1, papiery wartościowe w liczbie wskazanej w treści
świadectwa nie mogą być przedmiotem obrotu od chwili jego wydania do chwili
utraty jego ważności lub zwrotu świadectwa wystawcy. Na okres ten podmiot
prowadzący rachunek papierów wartościowych dokonuje blokady odpowiedniej liczby
papierów wartościowych na tym rachunku.
Rozdział 2
Komisja Papierów Wartościowych i Giełd
Art. 12. 1. Komisja Papierów Wartościowych i Giełd, zwana dalej "Komisją", jest
centralnym organem administracji rządowej w zakresie:
1) publicznego obrotu,
2) działalności giełd towarowych, giełdowych izb rozrachunkowych, maklerów giełd
towarowych, podmiotów prowadzących przedsiębiorstwa maklerskie na rynku towarów
giełdowych oraz działalności domów składowych i podmiotów prowadzących
przedsiębiorstwa składowe.
2. Zadania określone w ust. 1 pkt 2 Komisja wykonuje na zasadach określonych w
odrębnych przepisach.
3. Nadzór nad działalnością Komisji sprawuje Prezes Rady Ministrów.
Art. 13. Do zadań Komisji należy:
1) sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem reguł uczciwego obrotu i konkurencji
w zakresie publicznego obrotu oraz nad zapewnieniem powszechnego dostępu do
rzetelnych informacji na rynku papierów wartościowych,
2) inspirowanie, organizowanie i podejmowanie działań zapewniających sprawne
funkcjonowanie rynku papierów wartościowych oraz ochronę inwestorów,
3) współdziałanie z innymi organami administracji rządowej, Narodowym Bankiem
Polskim oraz instytucjami i uczestnikami publicznego obrotu w zakresie
kształtowania polityki gospodarczej państwa zapewniającej rozwój rynku papierów
wartościowych,
4) upowszechnianie wiedzy o zasadach funkcjonowania rynku papierów
wartościowych,
5) przygotowywanie projektów aktów prawnych związanych z funkcjonowaniem rynku
papierów wartościowych,
6) podejmowanie innych działań przewidzianych przepisami ustawy.
Art. 14. 1. W skład Komisji wchodzą: Przewodniczący, dwóch zastępców
przewodniczącego i sześciu członków.
2. Przewodniczącego Komisji powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wspólny
wniosek Ministra Finansów i Prezesa Narodowego Banku Polskiego. wniosek ten
wymaga zaopiniowania przez właściwe komisje sejmowe.
3. Zastępców Przewodniczącego Komisji powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów
na wniosek Przewodniczącego Komisji.
4. Członkami Komisji są przedstawiciele: Ministra Finansów, Ministra Gospodarki,
Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Ministra Skarbu Państwa, Prezesa
Narodowego Banku Polskiego oraz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów.
5. W sprawach dotyczących regulacji rynku papierów wartościowych w posiedzeniach
Komisji mogą uczestniczyć, bez prawa udziału w głosowaniu, przedstawiciele:
1) spółek prowadzących giełdy,
2) spółek prowadzących rynek pozagiełdowy,
3) Krajowego Depozytu,
4) reprezentatywnych stowarzyszeń zrzeszających maklerów papierów wartościowych
lub doradców inwestycyjnych, w rozumieniu ust. 6,
5) izby gospodarczej, o której mowa w art. 51 ust. 1,
6) organizacji zrzeszającej emitentów papierów wartościowych.
6. Za reprezentatywne uważa się stowarzyszenie zrzeszające co najmniej 20% ogółu
maklerów i doradców wykonujących zawód.
7. W sprawach dotyczących regulacji rynku towarów giełdowych, w zakresie
działalności podmiotów, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2, w posiedzeniach
Komisji mogą uczestniczyć, bez prawa udziału w głosowaniu, przedstawiciele:
1) spółek prowadzących giełdy towarowe,
2) giełdowych izb rozrachunkowych,
3) reprezentatywnych stowarzyszeń zrzeszających maklerów giełd towarowych, w
rozumieniu ust. 6,
4) organizacji zrzeszających domy składowe.
Art. 15. 1. Komisja w zakresie swojej właściwości podejmuje uchwały, a w
sprawach indywidualnych wydaje decyzje administracyjne. Uchwały oraz decyzje
podpisuje Przewodniczący Komisji.
2. Przewodniczący Komisji może wydawać postanowienia o wszczęciu postępowania
administracyjnego oraz decyzje w sprawach określonych w art. 81 ust. 4. Komisja
zatwierdza je na najbliższym posiedzeniu.
Art. 16. 1. Przewodniczący Komisji reprezentuje Komisję oraz kieruje jej
pracami.
2. Przewodniczący Komisji, na podstawie upoważnień ustawowych, wydaje
zarządzenia ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor
Polski".
3. Komisja i Przewodniczący Komisji wykonują swoje zadania za pomocą Urzędu
Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, zwanego dalej "urzędem Komisji".
4. Komisja wydaje Dziennik Urzędowy Komisji Papierów Wartościowych i Giełd na
zasadach określonych w odrębnych przepisach.
Art. 17. W sprawach cywilnych z zakresu publicznego obrotu Przewodniczącemu
Komisji przysługują uprawnienia prokuratora wynikające z przepisów Kodeksu
postępowania cywilnego.
Art. 18. Organizację Komisji, urzędu Komisji oraz sposób podejmowania uchwał
przez Komisję określa statut uchwalany przez Komisję i zatwierdzany przez
Prezesa Rady Ministrów w drodze rozporządzenia. Statut może przewidywać, że
szczegółowy tryb pracy Komisji i urzędu Komisji zostanie określony w
regulaminie.
Art. 19. 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, do postępowania przed Komisją
stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.
2. Do terminów załatwiania spraw przepisy art. 35-38 Kodeksu postępowania
administracyjnego stosuje się odpowiednio.
Rozdział 3
Opłaty
Art. 20. 1. Udzielenie zezwolenia przewidzianego w ustawie podlega stałej
opłacie w wysokości nie większej niż równowartość w złotych 4 500 ECU, ustalanej
przy zastosowaniu średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank
Polski.
2. Z tytułu wpisu do ewidencji, o której mowa w art. 88, pobiera się opłatę
ewidencyjną w wysokości 0,06% wartości emisji papierów wartościowych
wprowadzanych do publicznego obrotu, nie większą jednak niż równowartość w
złotych 25 000 ECU, ustalaną przy zastosowaniu średniego kursu walut obcych
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski. Opłacie nie podlega wpis do ewidencji
papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski.
3. Od spółek prowadzących giełdy, spółek prowadzących rynek pozagiełdowy oraz od
Krajowego Depozytu pobiera się opłatę w łącznej wysokości nie większej niż
0,015% wartości transakcji zawieranych na rynku regulowanym.
4. Minister Finansów w porozumieniu z Przewodniczącym Komisji określa, w drodze
rozporządzenia, wysokość, szczegółowy sposób naliczania oraz warunki i terminy
uiszczania opłat, o których mowa w ust. 1-3.
Art. 21. 1. 40% wpływów z opłat, o których mowa w art. 20 ust. 1-3, stanowi
dochód środka specjalnego urzędu Komisji, z przeznaczeniem na usprawnienie pracy
urzędu oraz na premie dla pracowników urzędu Komisji, Przewodniczącego Komisji i
jego zastępców oraz dla dyrektora generalnego urzędu Komisji. Pozostała część
wpływów stanowi dochód budżetu państwa.
2. Szczegółowy sposób rozdysponowania wpływów stanowiących dochód środka
specjalnego oraz zasady przyznawania premii pracownikom urzędu Komisji określa
Przewodniczący Komisji w drodze regulaminu, uwzględniając wysokość wynagrodzeń,
łącznie z premiami i innymi dodatkami w instytucjach nadzoru nad rynkiem
finansowym.
3. Zasady przyznawania premii Przewodniczącemu Komisji i jego zastępcom oraz
dyrektorowi generalnemu urzędu Komisji określa statut, o którym mowa w art. 18.
Rozdział 4
Działalność maklerska
Oddział 1
Maklerzy papierów wartościowych i doradcy inwestycyjni
Art. 22. 1. Na listę maklerów papierów wartościowych, zwanych dalej "maklerami",
lub na listę doradców inwestycyjnych, zwanych dalej "doradcami", może być
wpisana osoba fizyczna, która:
1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych,
2) korzysta z pełni praw publicznych,
3) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko mieniu,
przeciwko dokumentom, przestępstwo gospodarcze, fałszowanie pieniędzy, papierów
wartościowych, znaków urzędowych, przestępstwo skarbowe, przestępstwa, o których
mowa w rozdziale 11 lub przestępstwa przeciwko obrotowi na rynku towarów
giełdowych, określone przepisami odrębnej ustawy,
4) posiada co najmniej średnie wykształcenie,
5) złożyła, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 2, egzamin z wynikiem pozytywnym przed
komisją egzaminacyjną dla maklerów albo przed komisją egzaminacyjną dla
doradców.
2. Uzyskanie uprawnień do wykonywania zawodu maklera następuje z dniem wpisu na
listę maklerów, a doradcy - z dniem wpisu na listę doradców.
Art. 23. 1. Wpisu na listę maklerów albo na listę doradców dokonuje Komisja na
wniosek zainteresowanego, złożony w terminie 3 miesięcy od daty złożenia
egzaminu z wynikiem pozytywnym
2. Wpis na listę doradców bez konieczności składania egzaminu mogą uzyskać osoby
posiadające uprawnienia i wykonujące zawód doradcy w innych państwach, jeżeli
ich kwalifikacje stwierdzone przez Komisję dają rękojmię należytego wykonywania
zawodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Osoba wpisana na listę maklerów lub listę doradców jest obowiązana do
niezwłocznego pisemnego informowania o każdorazowej zmianie danych objętych
wnioskiem.
4. Listy maklerów i doradców, skreślenie z listy oraz zawieszenie uprawnień do
wykonywania zawodu maklera lub doradcy podlegają ogłoszeniu w Dzienniku
Urzędowym Komisji Papierów Wartościowych i Giełd.
5. Przewodniczący Komisji określa, w drodze zarządzenia, wzór wniosku, o którym
mowa w ust. 1.
Art. 24. 1. Przewodniczący Komisji:
1) powołuje komisję egzaminacyjną dla maklerów i komisję egzaminacyjną dla
doradców oraz nadzoruje ich działalność,
2) ustala zakres tematyczny obowiązujący na egzaminach oraz tryb przeprowadzania
egzaminów,
3) ustala wysokość opłat egzaminacyjnych oraz wynagrodzeń dla osób wchodzących w
skład komisji egzaminacyjnych.
2. Opłaty egzaminacyjne stanowią dochód środka specjalnego urzędu Komisji, z
przeznaczeniem w szczególności na upowszechnianie wiedzy o zasadach
funkcjonowania rynku papierów wartościowych. Przewodniczący Komisji określa
regulamin gospodarowania środkiem specjalnym.
Art. 25. 1. Przez wykonywanie zawodu maklera lub doradcy rozumie się
pozostawanie osoby wpisanej na listę maklerów lub doradców w stosunku pracy,
zlecenia lub w innym stosunku prawnym o podobnym charakterze:
1) ze spółką prowadzącą działalność maklerską,
2) z bankiem - w zakresie działalności maklerskiej oraz prowadzenia rachunków
papierów wartościowych,
3) z towarzystwem funduszy powierniczych,
4) ze spółką prowadzącą giełdę lub prowadzącą rynek pozagiełdowy,
5) z Krajowym Depozytem lub
- pełnienie przez tę osobę funkcji w organach któregokolwiek z tych podmiotów.
2. Przez wykonywanie zawodu maklera lub doradcy rozumie się również pełnienie
przez osobę wpisaną na listę maklerów lub doradców funkcji z wyboru w organach
stowarzyszeń, o których mowa w art. 14 ust. 5 pkt 4.
3. Tytułu maklera lub doradcy mogą używać wyłącznie osoby, które spełniają
warunki określone w ust. 1 lub ust. 2.
Art. 26. 1. Skreślenie z listy maklerów lub doradców następuje:
1) na wniosek osoby wpisanej na listę,
2) w razie całkowitego lub częściowego ubezwłasnowolnienia,
3) na skutek skazania prawomocnym wyrokiem za popełnienie przestępstwa, o którym
mowa w art. 22 ust. 1 pkt 3, lub pozbawienia praw publicznych,
4) na skutek śmierci osoby wpisanej na listę,
5) w razie niewykonywania zawodu maklera albo doradcy przez 3 kolejne lata.
2. Podjęcie wykonywania zawodu powoduje zawieszenie biegu terminu, o którym mowa
w ust. 1 pkt 5, a nieprzerwane wykonywanie zawodu przez 6 kolejnych miesięcy
powoduje przerwanie biegu tego terminu.
Art. 27. 1. Komisja może skreślić maklera lub doradcę z listy albo zawiesić jego
uprawnienia do wykonywania zawodu na okres od 3 do 6 miesięcy na skutek
nienależytego wykonywania zawodu lub naruszenia prawa w związku z wykonywaniem
zawodu.
2. Komisja wydaje decyzję o skreśleniu z listy albo o zawieszeniu uprawnień do
wykonywania zawodu, po uprzednim wysłuchaniu zainteresowanego. Komisja może
nadać tej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.
3. W razie konieczności zabezpieczenia interesu publicznego komisja może, z
chwilą wszczęcia postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, zawiesić
uprawnienia maklera lub doradcy do czasu wydania decyzji w sprawie, jednak na
okres nie dłuższy niż 6 miesięcy.
4. Osoba skreślona z listy maklerów lub listy doradców z przyczyn, o których
mowa w ust. 1, nie może być ponownie wpisana na listę maklerów lub doradców.
5. Osoba skreślona z listy doradców z przyczyn, o których mowa w ust. 1, nie
może być wpisana na listę maklerów, a osoba skreślona z tych przyczyn z listy
maklerów nie może być wpisana na listę doradców.
Art. 28. Makler i doradca, wykonując zawód, są obowiązani działać zgodnie z
przepisami prawa i zasadami uczciwego obrotu oraz mieć na względzie słuszne
interesy zleceniodawców.
Oddział 2
Prowadzenie działalności maklerskiej
Art. 29. 1. O ile ustawa nie stanowi inaczej, działalność maklerska może być
prowadzona wyłącznie przez spółkę akcyjną z siedzibą na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, zwaną dalej "domem maklerskim".
2. Akcje domu maklerskiego mogą być wyłącznie imienne, chyba że są dopuszczone
do publicznego obrotu.
3. Zapłata za obejmowane lub nabywane akcje domu maklerskiego, które nie zostały
dopuszczone do publicznego obrotu, nie może pochodzić z pożyczek, kredytów ani z
nie udokumentowanych źródeł.
4. Osoba prawna może być jednoosobowym założycielem domu maklerskiego.
Art. 30. 1. Prowadzenie działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej wymaga zezwolenia Komisji wydanego na wniosek zainteresowanego
podmiotu.
2. Działalność maklerska obejmuje wykonywanie czynności związanych z obrotem
papierami wartościowymi dopuszczonymi do publicznego obrotu, polegający na:
1) oferowaniu papierów wartościowych w obrocie pierwotnym lub w pierwszej
ofercie publicznej,
2) nabywaniu lub zbywaniu papierów wartościowych na cudzy rachunek, na zasadach
określonych w art. 34 (usługi brokerskie),
3) nabywaniu lub zbywaniu papierów wartościowych na własny rachunek celem
realizacji zadań związanych z organizacją rynku regulowanego,
4) zarządzaniu cudzym pakietem papierów wartościowych na zlecenie,
5) doradztwie w zakresie obrotu papierami wartościowymi,
6) prowadzeniu rachunków papierów wartościowych oraz rachunków pieniężnych
służących do ich obsługi,
7) pośrednictwie w nabywaniu lub zbywaniu papierów wartościowych będących w
obrocie na zagranicznych rynkach regulowanych.
3. Przedmiotem czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 4 i 5, mogą być również
papiery wartościowe będące w obrocie na zagranicznych rynkach regulowanych w
krajach należących do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, zwanej
dalej "OECD".
4. Za zezwoleniem Komisji i na określonych w nim warunkach domy maklerskie mogą
podejmować czynności faktyczne i prawne, których celem jest doprowadzenie do
objęcia lub nabycia przez zleceniodawcę papierów wartościowych nie dopuszczonych
do publicznego obrotu, oraz inne czynności związane z obrotem takimi papierami
lub z obsługą towarzystw funduszy powierniczych.
5. Za zezwoleniem komisji i na warunkach w nim określonych domy maklerskie mogą
dokonywać czynności związanych z obrotem prawami majątkowymi, o których mowa w
art. 97.
6. Za zezwoleniem Komisji i na warunkach w nim określonych domy maklerskie mogą
dokonywać czynności związanych z obrotem towarami giełdowymi będącymi prawami, z
których wynikają roszczenia o zawarcie umów mających za przedmiot towary
giełdowe w postaci rzeczy lub w których wysokość roszczeń pieniężnych określana
jest w zależności od cen takich rzeczy w obrocie na rynku towarów giełdowych.
7. Zezwolenie na wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 7, jest
wydawane w porozumieniu z Ministrem Finansów i Prezesem Narodowego Banku
Polskiego.
Art. 31. 1. Nie wymaga uzyskania zezwolenia wykonywanie przez dom maklerski
następujących czynności:
1) przygotowywanie analizy celowości i sposobu pozyskiwania kapitału oraz
analizy czynników wpływających na wybór sposobu pozyskiwania kapitału przez
zleceniodawcę,
2) przygotowywanie analizy celowości wprowadzenia i sposobu wprowadzenia do
publicznego obrotu określonych papierów wartościowych zleceniodawcy,
3) przygotowywanie analizy skutków i kosztów emisji lub wprowadzenia do
publicznego obrotu określonych papierów wartościowych,
4) sporządzanie prospektu emisyjnego i memorandum informacyjnego,
5) nabywanie lub zbywanie papierów wartościowych na własny rachunek celem
realizacji umów o subemisję inwestycyjne lub usługowe,
6) podejmowanie czynności faktycznych i prawnych, których celem jest realizacja
umów o subemisję inwestycyjne i subemisję usługowe,
7) reprezentowanie posiadaczy papierów wartościowych wobec emitentów tych
papierów,
8) nabywanie i zbywanie papierów wartościowych na własny rachunek oraz
zarządzanie własnym pakietem papierów wartościowych,
9) udzielanie pożyczek na zakup papierów wartościowych oraz pożyczanie papierów
wartościowych, na podstawie odrębnych przepisów,
10) nieodpłatne udzielanie informacji dotyczących inwestowania w papiery
wartościowe.
2. Przewodniczący Komisji może określać, w drodze zarządzenia, inne niż
określone w ust. 1 czynności, których wykonywanie przez dom maklerski nie wymaga
uzyskania zezwolenia.
Art. 32. Dom maklerski może wykonywać wyłącznie czynności określone w zezwoleniu
oraz czynności wymienione w art. 31.
Art. 33. Przez oferowanie papierów wartościowych w publicznym obrocie rozumie
się pośrednictwo w zbywaniu przez emitenta lub wprowadzającego papierów
wartościowych wprowadzonych do publicznego obrotu w obrocie pierwotnym albo w
ramach pierwszej oferty publicznej.
Art. 34. 1. W umowie o świadczenie usług brokerskich dom maklerski zobowiązuje
się do zawierania umów zlecenia nabycia lub zbycia papierów wartościowych na
rynku regulowanym, na warunkach określonych w tej umowie.
2. W umowie o świadczenie usług brokerskich dom maklerski może zobowiązać się do
prowadzenia rachunku papierów wartościowych lub rachunku pieniężnego służącego
do obsługi rachunku papierów wartościowych.
3. W umowie zlecenia, o której mowa w ust. 1, dom maklerski zobowiązuje się
wobec dającego zlecenie do nabycia lub zbycia oznaczonych papierów wartościowych
w imieniu własnym, lecz na rachunek dającego zlecenie. Dom maklerski odpowiada
wobec dającego zlecenie zbycia za zapłatę ceny przez nabywcę papierów
wartościowych.
4. Umowy, o których mowa w ust. 1, powinny być zawarte w formie pisemnej pod
rygorem nieważności.
5. W zakresie nie uregulowanym w ust. 1-4 do umowy:
1) o świadczenie usług brokerskich - stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu
cywilnego dotyczące umowy zlecenia, z wyłączeniem art. 737,
2) zlecenia nabycia lub zbycia papierów wartościowych - stosuje się odpowiednio
przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy komisu, z wyłączeniem art. 768 § 3.
6. Do rachunku pieniężnego służącego do obsługi rachunku papierów wartościowych
stosuje się odpowiednio przepisy art. 725-733 Kodeksu cywilnego, z wyłączeniem
uprawnienia do czasowego obracania wolnymi środkami pieniężnymi na potrzeby
gospodarki narodowej. Nie wyłącza to uprawnień Komisji wynikających z art. 44
ustawy.
Art. 35. 1. Za zezwoleniem Komisji i na warunkach w nim określonych podmiot
zagraniczny, który przechowuje papiery wartościowe lub pośredniczy w obrocie
papierami wartościowymi w krajach należących do OECD, może, działając na
rachunek innych podmiotów zagranicznych i na podstawie udzielonego przez nie
umocowania, zawierać umowy o świadczenie usług brokerskich lub otwierać rachunki
papierów wartościowych w podmiotach, które na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej świadczą usługi brokerskie lub prowadzą rachunki papierów
wartościowych.
2. Wobec podmiotu świadczącego usługi brokerskie lub prowadzącego rachunki
papierów wartościowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie jest wymagane
ujawnienie danych osobowych podmiotów zagranicznych, na których rachunek
zawierane są umowy lub otwierane rachunki.
Art. 36. 1. Zezwolenie, o którym mowa w art. 35 ust. 1, może być udzielone
wyłącznie podmiotowi nadzorowanemu przez organ, z którym Komisja zawarła
porozumienie określone w art. 161 ust. 2.
2. W zezwoleniu Komisja może zobowiązać podmiot, o którym mowa w ust. 1, do
okresowego lub jednorazowego informowania Komisji o zakresie umocowania, danych
osobowych i transakcjach dotyczących podmiotów, na których rachunek działa.
3. Komisja nie udziela zezwolenia, gdy z przedstawionych danych wynika, że
podmiot nie daje rękojmi należytego wykonywania działalności.
4. Do wniosku oraz zezwolenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 45 ust. 1
pkt 1 oraz ust. 2 i 3, art. 48 pkt 1, art. 57 ust. 4 pkt 1 i 4, ust. 5 pkt 1 i
art. 58 pkt 1 i 4.
Art. 37. Podmiot posiadający zezwolenie, o którym mowa w art. 35 ust. 1, jest
uprawniony do wystawiania świadectw depozytowych dla podmiotów zagranicznych, na
których rachunek działa. Wystawienie świadectwa powinno być poprzedzone
dokonaniem przez podmiot prowadzący rachunek papierów wartościowych blokady
odpowiedniej liczby papierów wartościowych.
Art. 38. Przez zarządzanie cudzym pakietem papierów wartościowych na zlecenie
rozumie się odpłatne podejmowanie i realizację decyzji inwestycyjnych na
rachunek zleceniodawcy, w ramach pozostawionych przez zleceniodawcę do
dyspozycji zarządzającego środków pieniężnych i papierów wartościowych
zapisanych na rachunkach zleceniodawcy.
Art. 39. Przez doradztwo w zakresie obrotu papierami wartościowymi rozumie się
odpłatne udzielanie pisemnej lub ustnej rekomendacji nabycia lub zbycia
oznaczonych papierów wartościowych albo powstrzymania się od zawarcia transakcji
dotyczącej tych papierów.
Art. 40. 1. Wniosek o udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności
maklerskiej powinien zawierać:
1) dane osobowe członków zarządu, rady nadzorczej, komisji rewizyjnej, o ile
jest przewidziana, jak również innych osób, które odpowiadają za rozpoczęcie
przez spółkę działalności maklerskiej lub będą nią kierować, ich kwalifikacje
zawodowe oraz dotychczasowy przebieg pracy zawodowej,
2) listę akcjonariuszy wraz z procentowym określeniem posiadanych przez nich
głosów na walnym zgromadzeniu,
3) informację o podmiotach dominujących i zależnych wobec wnioskodawcy,
4) zakres czynności, które wnioskodawca zamierza wykonywać,
5) informację o wysokości kapitału własnego, ze wskazaniem źródeł jego
pochodzenia,
6) analizę ekonomiczno-finansową możliwości prowadzenia działalności maklerskiej
przez pierwsze 3 lata,
7) oświadczenia osób, które będą kierować działalnością maklerską, o
niekaralności za przestępstwa określone w art. 22 ust. 1 pkt 3,
8) informacje o planowanej organizacji spółki, a w szczególności o posiadanych
urządzeniach telekomunikacyjnych i warunkach lokalowych,
9) informacje o poprzednio prowadzonej przez wnioskodawcę działalności
gospodarczej i przyczynach zaprzestania tej działalności,
10) opis dotychczasowej i obecnej działalności gospodarczej akcjonariuszy
posiadających co najmniej 5% głosów na walnym zgromadzeniu wnioskodawcy.
2. Do wniosku załącza się
1) statut spółki i wyciąg z rejestru handlowego,
2) regulaminy określające sposób wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1
pkt 4,
3) regulamin organizacyjny i regulamin kontroli wewnętrznej,
4) listę osób, o których mowa w art. 41,
5) w przypadku gdy wnioskodawca w chwili składania wniosku prowadzi działalność
w innej dziedzinie lub prowadził ją przed złożeniem wniosku - ostatnie
sprawozdanie finansowe wraz z opinią podmiotu uprawnionego do badania sprawozdań
finansowych oraz raportem z badania.
3. W celu ustalenia, czy wnioskodawca daje rękojmię należytego wykonywania
działalności maklerskiej, Komisja może żądać przedstawienia innych danych
dotyczących sytuacji finansowej i prawnej wnioskodawcy lub jego akcjonariuszy
posiadających co najmniej 5% głosów na walnym zgromadzeniu.
Art. 41. Dom maklerski posiadający zezwolenie na wykonywanie czynności, o
których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 1-3 i 7, obowiązany jest zatrudniać maklerów,
a dom maklerski posiadający zezwolenie na wykonywanie czynności, o których mowa
w art. 30 ust. 2 pkt 4 i 5, obowiązany jest zatrudniać doradców.
Art. 42. 1. Komisja rozpoznaje wniosek o zezwolenie na prowadzenie działalności
maklerskiej w terminie 2 miesięcy od dnia jego złożenia.
2. Zezwolenie zawiera:
1) firmę, siedzibę oraz adres domu maklerskiego,
2) dozwolone czynności oraz wymaganą do ich wykonywania liczbę maklerów lub
doradców,
3) minimalną wysokość środków własnych, ustaloną zgodnie z odrębnymi przepisami,
4) termin rozpoczęcia działalności maklerskiej,
5) określenie warunków technicznych i organizacyjnych wymaganych do prowadzenia
działalności przez dom maklerski.
Art. 43. Komisja nie udziela zezwolenia, w przypadku gdy wniosek o wydanie
zezwolenia nie spełnia warunków określonych w art. 40 lub gdy z przedstawionych
danych wynika, że spółka nie daje rękojmi należytego wykonywania działalności.
Art. 44. 1. Upoważniony przedstawiciel Komisji ma prawo wstępu do siedziby domu
maklerskiego i do jego lokalu oraz wglądu do ksiąg, dokumentów i innych nośników
informacji.
2. Na żądanie Komisji lub jej upoważnionego przedstawiciela dom maklerski jest
obowiązany do niezwłocznego sporządzenia i przekazania kopii dokumentów i innych
nośników informacji oraz do udzielenia pisemnych lub ustnych wyjaśnień.
3. W razie powzięcia wątpliwości co do prawidłowości lub rzetelności sprawozdań
finansowych albo innych informacji finansowych, których obowiązek sporządzenia
wynika z odrębnych przepisów lub prawidłowości prowadzenia ksiąg rachunkowych,
Komisja może zlecić kontrolę tych sprawozdań, informacji i ksiąg rachunkowych
podmiotowi uprawnionemu do badania sprawozdań finansowych. W przypadku gdy
kontrola wykaże, że wątpliwości były uzasadnione, dom maklerski zwraca Komisji
koszty przeprowadzenia kontroli.
Art. 45. 1. W przypadku gdy dom maklerski narusza przepisy prawa, nie wypełnia
warunków określonych w zezwoleniu, przekracza zakres zezwolenia, nie przestrzega
zasad uczciwego obrotu lub narusza interesy zleceniodawcy, Komisja może podjąć
decyzję o:
1) cofnięciu zezwolenia lub ograniczeniu zakresu dozwolonych czynności albo
2) nałożeniu kary pieniężnej do wysokości 500 000 zł albo
3) zastosowaniu jednej z sankcji przewidzianych w pkt 1 i jednocześnie nałożeniu
kary pieniężnej, o której mowa w pkt 2.
2. Wydanie decyzji następuje po przeprowadzeniu rozprawy. Komisja może nadać
decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.
3. Decyzja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Komisji Papierów
Wartościowych i Giełd. Komisja może nakazać jej ogłoszenie w dwóch dziennikach
ogólnopolskich na koszt domu maklerskiego.
Art. 46. 1. Zezwolenie wygasa z chwilą otwarcia likwidacji lub z chwilą
ogłoszenia upadłości domu maklerskiego.
2. W postępowaniu likwidacyjnym lub upadłościowym, jak również w przypadku
cofnięcia zezwolenia, przepis art. 44 stosuje się odpowiednio.
3. Do czasu zakończenia likwidacji albo w przypadku cofnięcia zezwolenia, do
czasu zaprzestania prowadzenia działalności dom maklerski wykonuje wyłącznie
czynności wynikające z prowadzenia rachunków papierów wartościowych rachunków
pieniężnych lub umów o zarządzanie cudzym pakietem papierów wartościowych na
zlecenie - bez możliwości otwierania nowych rachunków i zawierania umów o
zarządzanie.
4. W przypadku wygaśnięcia lub cofnięcia zezwolenia Komisja może nakazać
przeniesienie rachunków papierów wartościowych i rachunków pieniężnych oraz
dokumentów związanych z ich prowadzeniem do innego domu maklerskiego albo banku
prowadzącego działalność maklerską, który uprzednio wyraził na to zgodę. W
innych przypadkach do postępowania z dokumentami związanymi z prowadzeniem
działalności maklerskiej stosuje się art. 460 § 2 Kodeksu handlowego. Właściwy
sąd niezwłocznie zawiadamia Komisję o wyznaczonym przechowawcy.
Art. 47. 1. Spółka, która zaprzestała prowadzenia działalności maklerskiej, ma
obowiązek archiwizowania i przechowywania, przez 5 lat, dokumentów oraz innych
nośników informacji związanych z prowadzeniem tej działalności.
2. Upoważniony przedstawiciel Komisji ma prawo wstępu do siedziby lub lokalu
podmiotu przechowującego dokumenty i inne nośniki informacji celem wglądu do
tych dokumentów i nośników.
3. Na pisemne żądanie Komisji lub jej upoważnionego przedstawiciela podmiot
przechowujący dokumenty jest obowiązany do niezwłocznego sporządzenia i
przekazania kopii tych dokumentów.
4. Przepis ust. 1 nie narusza przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o
rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43,
poz. 272 i Nr 88, poz. 554).
Art. 48. Dom maklerski jest obowiązany informować Komisję o:
1) wszelkich zmianach danych zawartych we wniosku o udzielenie zezwolenia i w
załącznikach do niego, z zastrzeżeniem pkt 2,
2) zmianach w składzie akcjonariuszy posiadających co najmniej 5% głosów na
walnym zgromadzeniu,
3) nabyciu akcji lub udziałów w innych spółkach w liczbie, która zapewnia prawo
co najmniej do 5% głosów na walnym zgromadzeniu.
Art. 49. 1. Zakazane jest:
1) posiadanie akcji więcej niż jednego domu maklerskiego,
2) posiadanie przez dom maklerski akcji innego domu maklerskiego
- chyba że określony w zezwoleniu zakres czynności każdego z tych domów
maklerskich pozostaje odmienny.
2. Do czasu zbycia akcji nabytych z naruszeniem przepisu ust. 1 wykonywanie
prawa głosu z posiadanych akcji jest bezskuteczne.
3. Nie stanowi naruszenia zakazu określonego w ust. 1:
1) nabycie lub objęcie akcji dokonywane w przypadku łączenia się domów
maklerskich,
2) nabycie lub objęcie dopuszczonych do publicznego obrotu akcji domu
maklerskiego, o ile podmiotem nabywającym nie jest dom maklerski.
4. Dopuszczalne jest posiadanie akcji więcej niż jednego banku prowadzącego
działalność maklerską lub banku prowadzącego rachunki papierów wartościowych, o
ile posiadane akcje nie powodują istnienia stosunku dominacji.
Art. 50. 1. Nabycie akcji domu maklerskiego w liczbie, która spowoduje
osiągnięcie lub przekroczenie 10%, 20%, 33% lub 50% głosów na walnym
zgromadzeniu, wymaga zgody Komisji, przy czym nabycie lub posiadanie akcji przez
podmiot zależny uważa się za nabycie lub posiadanie przez podmiot dominujący, a
nabycie lub posiadanie akcji przez podmiot dominujący uważa się za nabycie lub
posiadanie przez podmiot zależny.
2. Komisja nie udziela zgody, jeżeli według jej oceny podmiot zamierzający nabyć
akcje nie daje rękojmi prowadzenia działalności przez dom maklerski w sposób
należyty.
3. Dom maklerski nie może nabywać na własny rachunek papierów wartościowych
podmiotów, wobec których jest podmiotem zależnym.
4. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 3, nie dotyczy papierów wartościowych
emitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski.
Art. 51. 1. Domy maklerskie, w liczbie co najmniej 25, mogą utworzyć, na
zasadach określonych w odrębnych przepisach, izbę gospodarczą, zwaną dalej
"izbą".
2. Do obowiązków izby należy w szczególności określanie i kodyfikacja zasad
uczciwego obrotu oraz przyjętych w obrocie zwyczajów.
3. Izba może utworzyć fundusz gwarancyjny, o którym mowa w rozdziale 7.
4. Organizację władz izby, tryb ich powoływania, zakres kompetencji oraz zadania
izby określa statut izby.
Art. 52. 1. Zagraniczna osoba prawna, prowadząca działalność maklerską w kraju
należącym do OECD, może prowadzić taką działalność na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału lub przedstawicielstwa.
2. Doradztwo w zakresie obrotu papierami wartościowymi dopuszczonymi do
publicznego obrotu może być wykonywane przez zagraniczne osoby prawne świadczące
usługi o tym samym charakterze w krajach należących do OECD, bez zachowania
warunku określonego w ust. 1.
Art. 53. 1. Prowadzenie działalności maklerskiej przez bank wymaga zezwolenia
Komisji wydanego na wniosek zainteresowanego banku.
2. Komisja wydaje decyzję w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku.
Art. 54. 1. Wniosek o udzielenie zezwolenia zawiera:
1) dane osobowe o członkach zarządu i rady nadzorczej banku, jak również innych
osobach, które odpowiadają za rozpoczęcie działalności objętej wnioskiem lub
będą nią kierować, ich kwalifikacje zawodowe oraz dotychczasowy przebieg pracy
zawodowej,
2) nazwę jednostki organizacyjnej banku, w ramach której ma być prowadzona
działalność maklerska,
3) w przypadku banku będącego spółką akcyjną - wskazanie akcjonariuszy
posiadających co najmniej 5% głosów na walnym zgromadzeniu oraz proporcji ich
uczestnictwa w kapitale akcyjnym banku,
4) informacje o podmiotach dominujących i zależnych wobec wnioskodawcy,
5) zakres czynności, które wnioskodawca zamierza wykonywać,
6) informację o wysokości funduszy własnych,
7) informację o wysokości funduszu przeznaczonego na prowadzenie działalności
maklerskiej,
8) informację o posiadanych urządzeniach telekomunikacyjnych i warunkach
lokalowych niezbędnych do prowadzenia działalności maklerskiej,
9) informację o planowanej organizacji działalności maklerskiej,
10) analizę ekonomiczno-finansową możliwości prowadzenia działalności
maklerskiej przez pierwsze 3 lata,
11) oświadczenie osób, które będą kierować działalnością maklerską, o
niekaralności za przestępstwa określone w art. 22 ust. 1 pkt 3.
2. Do wniosku załącza się:
1) statut banku i wyciąg z właściwego rejestru,
2) ostatnie roczne sprawozdanie finansowe wraz z opinią podmiotu uprawnionego do
badania sprawozdań finansowych i raportem z tego badania,
3) regulamin organizacyjny i regulamin kontroli wewnętrznej,
4) regulaminy określające sposób wykonywania czynności wymienionych w ust. 1 pkt
5,
5) listę osób, o których mowa w art. 41.
3. Warunkiem uzyskania zezwolenia jest organizacyjne i finansowe wydzielenie
działalności maklerskiej w ramach banku, polegające na:
1) prowadzeniu tej działalności wyłącznie w formie odrębnej jednostki
organizacyjnej banku,
2) prowadzeniu działalności maklerskiej w pomieszczeniach, stanowiskach i za
pomocą urządzeń wydzielonych wyłącznie do tej działalności,
3) prowadzeniu odrębnych ksiąg rachunkowych i sporządzaniu odrębnych sprawozdań
finansowych na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
4. W celu ustalenia, czy bank daje rękojmię należytego wykonywania działalności
objętej wnioskiem, Komisja może zażądać przedstawienia innych danych dotyczących
sytuacji finansowej i prawnej banku lub - w przypadku, o którym mowa w ust. 1
pkt 3 - jego akcjonariuszy.
Art. 55. Zezwolenie na prowadzenie działalności maklerskiej przez bank zawiera:
1) firmę (nazwę) i siedzibę banku,
2) dozwolone czynności oraz wymaganą do ich wykonywania liczbę maklerów i
doradców,
3) nazwę jednostki organizacyjnej banku prowadzącej działalność maklerską,
4) minimalną wysokość środków własnych przeznaczonych na prowadzenie
działalności, ustaloną zgodnie z odrębnymi przepisami,
5) termin rozpoczęcia działalności maklerskiej,
6) określenie warunków technicznych oraz organizacyjnych wymaganych do
prowadzenia działalności maklerskiej przez bank.
Art. 56. 1. W zakresie nie uregulowanym w art. 53 i 54 do banku prowadzącego
działalność maklerską stosuje się odpowiednio przepisy niniejszego oddziału
dotyczące domu maklerskiego, z wyłączeniem art. 29 ust. 2-4, art. 30 ust. 6,
art. 40, art. 42 i art. 50.
2. Przepis art. 44 ust. 3 stosuje się wyłącznie do sprawozdania finansowego
jednostki organizacyjnej banku prowadzącej działalność maklerską.
Art. 57. 1. Bank może prowadzić rachunki papierów wartościowych po uzyskaniu
zezwolenia Komisji.
2. Zezwolenie to może być udzielone również w przypadku gdy bank otrzymał już
zezwolenie na prowadzenie działalności maklerskiej obejmujące prowadzenie
rachunków papierów wartościowych.
3. Prowadzenie rachunków papierów wartościowych na podstawie zezwolenia, o
którym mowa w ust. 1, odbywa się poza jednostką organizacyjną banku prowadzącą
działalność maklerską.
4. Wniosek o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) dane osobowe o członkach zarządu i rady nadzorczej banku, jak również innych
osobach, które odpowiadają za rozpoczęcie działalności objętej wnioskiem lub
będą nią kierować, ich kwalifikacje zawodowe oraz dotychczasowy przebieg pracy
zawodowej,
2) w przypadku banku będącego spółką akcyjną - wskazanie akcjonariuszy
posiadających co najmniej 5% głosów na walnym zgromadzeniu oraz proporcji ich
uczestnictwa w kapitale akcyjnym banku,
3) informacje o podmiotach dominujących i zależnych wobec wnioskodawcy,
4) informację o wysokości funduszy własnych,
5) informację o posiadanych urządzeniach telekomunikacyjnych i warunkach
lokalowych niezbędnych do prowadzenia rachunków papierów wartościowych,
6) informację o planowanej organizacji prowadzenia rachunków papierów
wartościowych.
5. Do wniosku załącza się:
1) statut banku i wyciąg z właściwego rejestru,
2) regulamin prowadzenia rachunków papierów wartościowych,
3) ostatnie roczne sprawozdanie finansowe wraz z opinią podmiotu uprawnionego do
badania sprawozdań finansowych i raportem z tego badania,
4) regulamin kontroli wewnętrznej.
6. W celu ustalenia, czy bank daje rękojmię należytego wykonywania działalności
objętej wnioskiem, Komisja może żądać przedstawienia innych danych dotyczących
sytuacji finansowej i prawnej banku lub - w przypadku, o którym mowa w ust. 4
pkt 2 - jego akcjonariuszy.
Art. 58. Zezwolenie na prowadzenie rachunków papierów wartościowych przez bank
zawiera:
1) firmę (nazwę) i siedzibę banku,
2) liczbę maklerów wymaganą do wykonywania działalności,
3) minimalną wysokość środków przeznaczonych na prowadzenie działalności,
4) termin rozpoczęcia działalności,
5) określenie warunków technicznych i organizacyjnych wymaganych do prowadzenia
wnioskowanej działalności.
Art. 59. W zakresie nie uregulowanym w art. 57 do banku prowadzącego rachunki
papierów wartościowych stosuje się odpowiednio przepisy niniejszego oddziału
dotyczące domu maklerskiego, z wyłączeniem art. 32-42, art. 50 i art. 54-56.
Art. 60. 1. Przewodniczący Komisji określa, w drodze zarządzenia:
1) tryb i warunki postępowania domów maklerskich i banków prowadzących
działalność maklerską oraz banków prowadzących rachunki papierów wartościowych
przy zawieraniu transakcji i dokonywaniu rozliczeń, przy prowadzeniu ewidencji i
archiwizacji tych transakcji, przy ustanawianiu i realizacji zabezpieczeń spłaty
kredytów i pożyczek udzielonych na nabycie papierów wartościowych oraz w
przypadku zabezpieczenia wierzytelności na papierach wartościowych dopuszczonych
do publicznego obrotu,
2) minimalną wielkość środków własnych domu maklerskiego, w zależności od
zakresu zezwolenia i rozmiarów tej działalności, oraz maksymalną wysokość
kredytów, pożyczek i wyemitowanych dłużnych papierów wartościowych w stosunku do
środków własnych,
3) szczegółowe zasady, tryb i warunki pożyczania papierów wartościowych z
udziałem domów maklerskich, banków prowadzących działalność maklerską oraz
banków prowadzących rachunki papierów wartościowych,
4) zakres, tryb, formę oraz terminy dostarczania, innych niż wymienione w art.
48, informacji dotyczących działalności i sytuacji finansowej domów maklerskich
i banków prowadzących działalność maklerską oraz banków prowadzących rachunki
papierów wartościowych,
5) szczegółowe zasady wydzielenia organizacyjnego i finansowego działalności
maklerskiej banku.
2. Przewodniczący Komisji może określać, w drodze zarządzenia:
1) liczbę maklerów lub doradców wymaganą do wykonywania poszczególnych czynności
przez domy maklerskie, banki prowadzące działalność maklerską lub banki
prowadzące rachunki papierów wartościowych, przy uwzględnieniu skali prowadzonej
przez nie działalności,
2) tryb postępowania w celu ochrony informacji stanowiących tajemnicę zawodową
oraz informacji poufnych w domach maklerskich, bankach prowadzących działalność
maklerską i bankach prowadzących rachunki papierów wartościowych, zapewnienia
nadzoru nad przepływem i wykorzystaniem tych informacji,
3) tryb postępowania domów maklerskich, banków prowadzących działalność
maklerską oraz banków prowadzących rachunki papierów wartościowych w celu
przeciwdziałania zawieraniu transakcji oraz wykonywaniu innych operacji na rynku
kapitałowym z wykorzystaniem środków pieniężnych, co do których ujawniono
okoliczności wskazujące, że środki te mogą pochodzić z przestępstwa lub z
uczestnictwa w jego popełnieniu albo że ich pochodzenie ma zostać ukryte z
przyczyn związanych z przestępstwem.
3. Przewodniczący Komisji, w porozumieniu z Prezesem Narodowego Banku Polskiego,
określa, w drodze zarządzenia:
1) tryb i warunki udzielania przez domy maklerskie, banki prowadzące działalność
maklerską i banki prowadzące rachunki papierów wartościowych pożyczek na nabycie
papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu,
2) minimalną wysokość środków własnych przeznaczonych na prowadzenie przez bank
działalności maklerskiej oraz rachunków papierów wartościowych, w zależności od
zakresu zezwolenia i rozmiarów tej działalności,
3) obowiązki sprawozdawcze domów maklerskich i banków prowadzących działalność
maklerską w zakresie wykonywania czynności pośrednictwa w nabywaniu i zbywaniu
papierów wartościowych będących w obrocie na zagranicznych rynkach regulowanych.
4. Prezes Narodowego Banku Polskiego może określać, w drodze zarządzenia, tryb i
warunki udzielania oraz dopuszczalną wysokość kredytów i pożyczek udzielanych
przez banki na nabycie papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego
obrotu.
5. Przewodniczący Komisji, w porozumieniu z Ministrem Finansów, określa, w
drodze zarządzenia, obowiązki sprawozdawcze domów maklerskich, banków
prowadzących działalność maklerską i banków prowadzących rachunki papierów
wartościowych w zakresie obrotu papierami wartościowymi emitowanymi przez Skarb
Państwa.
Rozdział 5
Wprowadzanie papierów wartościowych do publicznego obrotu
Art. 61. 1. Wprowadzenie papierów wartościowych do publicznego obrotu, z
zastrzeżeniem art. 62 i 63, wymaga zgody Komisji.
2. Minister Finansów określa corocznie, w drodze zarządzenia, maksymalną wartość
emitowanych przez podmioty zagraniczne mające siedzibę w krajach należących do
OECD papierów wartościowych, które mogą być wprowadzone do publicznego obrotu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Określana corocznie wartość papierów wartościowych obejmuje także tytuły do
uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania w krajach należących do OECD,
o ile są one papierami wartościowymi w rozumieniu ustawodawstwa kraju siedziby
emitenta.
Art. 62. 1. Papiery wartościowe emitowane przez Skarb Państwa i Narodowy Bank
Polski są z mocy prawa dopuszczone do publicznego obrotu.
2. O emisji papierów, o których mowa w ust. 1, emitent informuje Komisję.
Art. 63. 1. Nie wymaga zgody Komisji wprowadzenie do publicznego obrotu papierów
wartościowych emitenta, który podlegał nieprzerwanie przez okres co najmniej 36
miesięcy obowiązkom informacyjnym, określonym w przepisach wydanych na podstawie
art. 81 ust. 5 lub w art. 82 ust. 2, jeżeli złoży do Komisji zawiadomienie o
emisji, najpóźniej na 21 dni przed dniem rozpoczęcia subskrypcji lub sprzedaży
tych papierów.
2. Złożenie zawiadomienia wywołuje takie same skutki, jak wyrażenie przez
Komisję zgody na wprowadzenie papierów wartościowych do publicznego obrotu.
3. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w dotychczasowym przekazywaniu
informacji, o których mowa w art. 81 ust. 5 i art. 82 ust. 2, lub w ich treści
albo gdy zawiadomienie o emisji nie spełnia przewidzianych dla niego warunków,
Komisja może, najpóźniej na 3 dni robocze przed dniem rozpoczęcia subskrypcji
lub sprzedaży, zgłosić sprzeciw wobec wprowadzenia papierów wartościowych do
publicznego obrotu w takim trybie. Zgłoszenie sprzeciwu powoduje uchylenie
skutków zawiadomienia i nakłada obowiązek uzyskania zgody Komisji na
wprowadzenie tych papierów do publicznego obrotu.
4. Sprzeciw nie może być zgłoszony, jeżeli od doręczenia decyzji stwierdzającej
nieprawidłowości upłynął okres dłuższy niż rok.
Art. 64. Dopuszczenie do publicznego obrotu obligacji zamiennych jest
równoznaczne z dopuszczeniem do publicznego obrotu akcji emitowanych w celu
realizacji uprawnień obligatariuszy wynikających z tych obligacji.
Art. 65. Dopuszczenie do publicznego obrotu papierów wartościowych jest
równoznaczne z dopuszczeniem do publicznego obrotu zbywalnych praw majątkowych
wynikających z tych papierów.
Art. 66. Do papierów wartościowych określonych w art. 3 ust. 2 i 3,
dopuszczonych do publicznego obrotu, nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 29
lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z
1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i
Nr 132, poz. 621 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 503).
Art. 67. 1. Papiery wartościowe wydane w formie dokumentu mogą być dopuszczone
do publicznego obrotu, jeżeli zostały uprzednio złożone do depozytu w domu
maklerskim lub w banku prowadzącym działalność maklerską albo w banku
prowadzącym rachunki papierów wartościowych. Podmioty te są obowiązane utworzyć
rejestr osób uprawnionych z tych papierów.
2. Skutkiem dopuszczenia do publicznego obrotu papierów wartościowych w formie
dokumentu jest jednoczesne uzyskanie przez zapisy w rejestrze, o którym mowa w
ust. 1, znaczenia prawnego zapisów na rachunkach papierów wartościowych i
pozbawienie mocy prawnej dokumentów złożonych do depozytu, z zastrzeżeniem art.
133 ust. 2. Przepis art. 70 stosuje się odpowiednio.
Art. 68. 1. W celu uzyskania zgody na wprowadzenie papierów wartościowych do
publicznego obrotu emitent lub wprowadzający składa do Komisji, za pośrednictwem
domu maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską, wniosek
zawierający:
1) firmę (nazwę) i siedzibę emitenta,
2) podstawowe dane o papierach wartościowych objętych wnioskiem, a w
szczególności określenie ich liczby, rodzaju, wartości nominalnej, przewidywanej
ceny emisyjnej lub ceny sprzedaży oraz przewidywanej daty sprzedaży,
3) oznaczenie domu maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską,
który będzie oferować papiery wartościowe objęte wnioskiem,
4) nazwę wydzielonej jednostki organizacyjnej banku, w ramach której prowadzona
jest działalność maklerska.
2. Do wniosku załącza się:
1) prospekt emisyjny, zwany dalej "prospektem", oraz jego skrót, z zastrzeżeniem
ust. 4,
2) statut, umowę spółki, akt założycielski lub inny przewidziany przepisami
prawa dokument dotyczący utworzenia, działalności i organizacji emitenta,
3) uchwałę podjętą przez właściwy organ stanowiący emitenta, a w przypadku
spółki akcyjnej - uchwałę walnego zgromadzenia akcjonariuszy o emisji papierów
wartościowych i wprowadzaniu ich do publicznego obrotu,
4) w przypadku papierów wartościowych wydanych w formie dokumentu -
zaświadczenie o ich złożeniu do depozytu, o którym mowa w art. 67 ust. 1,
5) dowód uiszczenia opłaty ewidencyjnej z tytułu wpisu do ewidencji, o której
mowa w art. 88.
3. Opłata, o której mowa w ust. 2 pkt 5, podlega zwrotowi w przypadku
pozostawienia wniosku bez rozpoznania lub cofnięcia wniosku przez emitenta albo
wprowadzającego.
4. W celu uzyskania zgody na wprowadzenie papierów wartościowych do wtórnego
obrotu dokonywanego wyłącznie na regulowanym rynku pozagiełdowym, o którym mowa
w art. 90 pkt 2, emitent lub wprowadzający, zamiast prospektu i jego skrótu,
może dołączyć do wniosku memorandum informacyjne, zwane dalej "memorandum".
Art. 69. Przewodniczący Komisji określa, w drodze zarządzenia, podmioty
uprawnione do składania wniosku o wyrażenie zgody na wprowadzenie do publicznego
obrotu papierów wartościowych określonych w art. 3 ust. 3, szczególne warunki,
jakie obowiązane są spełniać te podmioty, oraz szczególny tryb i warunki
wprowadzania tych papierów, w tym kryteria, jakie muszą spełniać te papiery, aby
mogły być przedmiotem obrotu.
Art. 70. Emitent lub wprowadzający ma obowiązek zawarcia z Krajowym Depozytem
umowy, której przedmiotem jest rejestracja w depozycie papierów wartościowych,
papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu. W przypadku gdy
system rejestracji papierów wartościowych, o których mowa w art. 6 ust. 1,
będzie prowadzony przez Narodowy Bank Polski, zgodnie z art. 6 ust. 2, emitent
będący Skarbem Państwa ma obowiązek zawarcia takiej umowy z Narodowym Bankiem
Polskim.
Art. 71. 1. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
warunki, jakim powinien odpowiadać prospekt, skrót prospektu oraz memorandum i
skrót memorandum.
2. W przypadku emisji papierów wartościowych przez podmiot zależny, prospekt i
skrót prospektu powinny zawierać również informacje o podmiocie dominującym, w
zakresie i w sposób określony w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1.
Art. 72. Decyzję w sprawie zgody na wprowadzenie papierów wartościowych do
publicznego obrotu Komisja wydaje w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia
wniosku.
Art. 73. 1. Zawiadomienie o emisji, o którym mowa w art. 63, zawiera:
1) firmę (nazwę) i siedzibę emitenta,
2) podstawowe dane o papierach wartościowych objętych zawiadomieniem, a w
szczególności określenie ich liczby, rodzaju i wartości nominalnej,
3) oznaczenie domu maklerskiego lub banku i jego jednostki organizacyjnej, w
ramach której prowadzona jest działalność maklerska, które oferują papiery
wartościowe objęte zawiadomieniem,
4) dokumenty, o których mowa w art. 68 ust. 2.
2. Przepis art. 68 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
Art. 74. Subskrypcja papierów wartościowych wprowadzonych do publicznego obrotu
na podstawie zawiadomienia o emisji powinna zakończyć się nie później niż w
ciągu 10 miesięcy od dnia bilansowego, na który zostało sporządzone ostatnie
zbadane przez podmiot uprawniony sprawozdanie finansowe, zamieszczone w
prospekcie dołączonym do zawiadomienia.
Art. 75. Przewodniczący Komisji określa, w drodze zarządzenia, termin ważności
prospektu, termin, w którym po opublikowaniu prospektu i jego skrótu może
rozpocząć się sprzedaż lub subskrypcja papierów wartościowych, wymaganą liczbę
prospektów oraz miejsca, terminy i sposoby udostępniania do publicznej
wiadomości prospektu i jego skrótu.
Art. 76. 1. Najpóźniej na 2 dni przed dniem rozpoczęcia subskrypcji lub
sprzedaży papierów wartościowych emitent lub wprowadzający może zawrzeć umowę o
subemisję inwestycyjną. Zawarcie i realizacja takiej umowy nie narusza przepisów
art. 322 § 2 w związku z art. 438 Kodeksu handlowego. Emitent lub wprowadzający
obowiązany jest do niezwłocznego podania do publicznej wiadomości informacji o
zawarciu takiej umowy.
2. Subemitentem inwestycyjnym mogą być wyłącznie: do maklerski, towarzystwo
funduszy powierniczych działające na rachunek uczestników funduszu, bank, zakład
ubezpieczeń, zagraniczna instytucja finansowa mająca siedzibę w krajach
należących do OECD lub konsorcjum tych podmiotów.
Art. 77. 1. Najpóźniej na 2 dni przed dniem rozpoczęcia subskrypcji lub
sprzedaży papierów wartościowych emitent lub wprowadzający może zawrzeć umowę o
subemisję usługową. Zbywanie papierów wartościowych w wykonaniu takiej umowy
następuje za pośrednictwem domu maklerskiego lub banku prowadzącego działalność
maklerską, na zasadach i w terminie określonych w prospekcie. Emitent lub
wprowadzający ma obowiązek niezwłocznego podania do publicznej wiadomości
informacji o zawarciu takiej umowy.
2. Umowy o subemisje usługowe, zawarte przez emitenta, powinny zapewniać
możliwość zbywania przez subemitenta usługowego przysługującego mu prawa do
objęcia papierów wartościowych; zbycie tego prawa przez subemitenta uważa się za
obrót pierwotny. Za obrót pierwotny uważa się również proponowanie przez
subemitenta zbycia akcji objętych w wykonaniu tego prawa, w przypadku gdy sąd
rejestrowy wpisał do rejestru handlowego podwyższenie kapitału akcyjnego.
3. Umowy o subemisje usługowe, zawarte przez wprowadzającego, powinny zapewniać
możliwość zbywania przez subemitenta usługowego papierów wartościowych nabytych
od wprowadzającego, a także prawa do ich nabycia; proponowanie nabycia tych
papierów przez subemitenta, jak również zbycie przez niego prawa do ich nabycia
uważa się za pierwszą ofertę publiczną.
4. Dokonywanie obrotu, o którym mowa w ust. 2 i 3, na warunkach, o których mowa
w tych przepisach, następuje w terminie określonym w prospekcie.
5. Subemitentem usługowym mogą być wyłącznie: dom maklerski, bank, zagraniczna
instytucja finansowa mająca siedzibę w krajach należących do OECD lub konsorcjum
tych podmiotów.
Art. 78. Zawarcie umowy o subemisję inwestycyjną lub subemisję usługową wymaga
stosownego upoważnienia w uchwale podjętej przez właściwy organ stanowiący
emitenta, a w przypadku spółki akcyjnej - w uchwale walnego zgromadzenia
akcjonariuszy.
Art. 79. 1. Po uzyskaniu zgody na wprowadzenie papierów wartościowych do
publicznego obrotu lub złożeniu zawiadomienia, o którym mowa w art. 63, emitent
lub wprowadzający jest obowiązany opublikować w dwóch dziennikach ogólnopolskich
skrót prospektu, a w przypadku wprowadzania do publicznego obrotu obligacji
skierowanych wyłącznie do mieszkańców określonej gminy, związku gmin lub miasta
stołecznego Warszawy obowiązek publikacji skrótu prospektu uważa się za
spełniony przez opublikowanie w dwóch dziennikach, w tym co najmniej jednym
ogólnopolskim.
2. Emitent lub wprowadzający mają obowiązek, do dnia udostępnienia prospektu,
niezwłocznie dostarczać Komisji informacje o każdej zmianie danych zawartych w
prospekcie oraz uwzględnić te zmiany w prospekcie i jego skrócie.
3. Wszelkie informacje udostępniane do publicznej wiadomości przez emitenta lub
wprowadzającego nie mogą być sprzeczne z treścią informacji zawartych w
prospekcie i jego skrócie.
Art. 80. 1. Prospekt i jego skrót mogą nie określać ceny emisyjnej lub ceny
sprzedaży. W takim przypadku:
1) cena powinna zostać podana w trybie określonym w art. 81 ust. 1, nie później
niż na 2 dni robocze przed rozpoczęciem subskrypcji lub sprzedaży,
2) w terminie 14 dni od dnia zakończenia subskrypcji lub sprzedaży, do
publicznej wiadomości jest udostępniany prospekt zawierający wszystkie
informacje przekazane do dnia zakończenia subskrypcji lub sprzedaży, w trybie
określonym w art. 81 ust. 1.
2. Cena emisyjna lub cena sprzedaży, zamieszczona w udostępnionym do publicznej
wiadomości prospekcie oraz w opublikowanym skrócie prospektu, jak też podana
zgodnie z ust. 1 pkt 1, nie może ulec zmianie.
3. Za cenę emisyjną lub cenę sprzedaży uważa się także cenę minimalną ustaloną
na potrzeby przetargu. Emitent lub wprowadzający są obowiązani do opublikowania
ceny ostatecznej w trybie określonym w art. 81 ust. 1-3.
Art. 81. 1. Od dnia udostępnienia prospektu do publicznej wiadomości emitent
jest obowiązany do równoczesnego przekazywania Komisji, spółce prowadzącej
giełdę, na której notowane są papiery wartościowe emitenta, lub spółce
prowadzącej dla tych papierów rynek pozagiełdowy:
1) każdej informacji powodującej zmianę treści prospektu - w okresie jego
ważności,
2) informacji o wszelkich zdarzeniach, które mogłyby w sposób znaczący wpłynąć
na cenę lub wartość papieru wartościowego,
3) informacji bieżących i okresowych
- a po upływie 20 minut od chwili przekazania informacji tym podmiotom - także
wskazanej przez Komisję agencji informacyjnej, zwanej dalej "agencją
informacyjną".
2. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, emitent jest obowiązany podać
w terminie 24 godzin od zajścia zdarzenia lub powzięcia o nim wiadomości.
3. W przypadku gdy informacje określone w ust, 1 pkt 1 mogą w znaczący sposób
wpłynąć na cenę lub wartość papieru wartościowego, emitent lub wprowadzający ma
obowiązek opublikowania ich co najmniej w jednym z dzienników, w których
publikowany był skrót prospektu, w terminie 7 dni od dnia powzięcia informacji.
4. W przypadku gdy wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 1 i 2, mogłoby w
sposób istotny naruszyć interes gospodarczy emitenta, wymagane informacje może
on przekazać wyłącznie Komisji wraz z wnioskiem o zwolnienie z obowiązku
przekazania ich pozostałym podmiotom wymienionym w ust. 1. W razie
nieuwzględnienia wniosku Komisja przekazuje informacje tym podmiotom na koszt
emitenta.
5. Przewodniczący Komisji określa, w drodze zarządzenia, rodzaj, formę i zakres
informacji bieżących i okresowych, o których mowa w ust. 1 pkt 3, oraz terminy
ich przekazywania.
Art. 82. 1. Do emitentów papierów wartościowych wprowadzanych wyłącznie do
wtórnego obrotu na regulowanym rynku pozagiełdowym przepisów art. 79-81 nie
stosuje się.
2. Przewodniczący Komisji określa, w drodze zarządzenia, obowiązki informacyjne
i publikacyjne w zakresie wskazanym w art. 75, art. 79 i art. 81, w tym rodzaj,
formę i zakres informacji bieżących i okresowych dla emitentów papierów
wartościowych wprowadzanych wyłącznie do wtórnego obrotu na regulowanym rynku
pozagiełdowym, a także terminy przekazywania tych informacji.
Art. 83. 1. Przed wykonaniem obowiązków, o których mowa w art. 79-81, lub
wynikających z przepisów, o których mowa w art. 75 i art. 82 ust. 2, emitent lub
wprowadzający może przekazywać informacje określone w tych przepisach wyłącznie:
1) osobom lub podmiotom świadczącym na jego rzecz usługi doradztwa finansowego,
ekonomicznego, podatkowego lub prawnego, jak również tym, z którymi prowadzi
negocjacje, oraz
2) osobom lub podmiotom upoważnionym do tego na podstawie właściwych przepisów.
2. Osoby i podmioty, o których mowa w ust. 1, obowiązane są zachować poufność
otrzymanych informacji.
Art. 84. 1. Spółka publiczna z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
jest obowiązana wprowadzać do publicznego obrotu każdą kolejną emisję akcji.
2. W przypadku gdy emisja obligacji zamiennych na akcje spółki publicznej ma
nastąpić poprzez propozycję nabycia skierowaną do indywidualnych adresatów w
liczbie nie większej niż 300 osób, spółka ta jest obowiązana uzyskać
dopuszczenie do publicznego obrotu akcji emitowanych w celu realizacji uprawnień
obligatariuszy wynikających z tych obligacji, przed skierowaniem propozycji
nabycia obligacji.
Art. 85. 1. W przypadku gdy emitent nie wykonuje obowiązków, o których mowa w
art. 76-81 i art. 84, lub wynikających z przepisów, o których mowa w art. 75 i
art. 82 ust. 2, albo wykonuje je nienależycie, Komisja może:
1) uchylić decyzję o wyrażeniu zgody na wprowadzenie papierów wartościowych do
publicznego obrotu albo
2) nałożyć karę pieniężną do wysokości 500 000 zł, albo
3) uchylić decyzję o wyrażeniu zgody na wprowadzenie papierów wartościowych do
publicznego obrotu, nakładając jednocześnie karę pieniężną określoną w pkt 2.
2. W przypadku naruszenia obowiązków określonych w art. 81 albo wynikających z
przepisów, o których mowa w art. 82 ust. 2, Komisja może dodatkowo zobowiązać
emitenta do niezwłocznego opublikowania w dwóch dziennikach ogólnopolskich
wymaganych informacji.
3. Umowy przeniesienia papierów wartościowych zawarte przed wydaniem decyzji, o
której mowa w ust. 1 pkt 1, są ważne.
Art. 86. 1. Komisja, na wniosek emitenta, uchyla decyzję o wyrażeniu zgody na
wprowadzenie jego akcji do publicznego obrotu, jeżeli zostały spełnione warunki
przewidziane w ust. 2-4.
2. Złożenie wniosku jest dopuszczalne, jeżeli walne zgromadzenie spółki,
większością 4/5 głosów oddanych w obecności akcjonariuszy reprezentujących
przynajmniej połowę kapitału akcyjnego, podjęło uchwałę o wycofaniu akcji z
publicznego obrotu. Do wniosku należy dołączyć odpis uchwały.
3. Umieszczenie w porządku obrad walnego zgromadzenia sprawy podjęcia uchwały, o
której mowa w ust. 2, może być dokonane wyłącznie w trybie określonym w art. 394
§ 1 Kodeksu handlowego. Przepisu § 2 z tego artykułu nie stosuje się.
4. Akcjonariusz lub akcjonariusze żądający umieszczenia w porządku obrad sprawy
podjęcia uchwały, o której mowa w ust. 2, obowiązani są do uprzedniego
ogłoszenia, w trybie i na warunkach określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 157, wezwania do zapisania się na sprzedaż akcji tej spółki przez
wszystkich pozostałych akcjonariuszy. Do wezwania stosuje się odpowiednio
przepisy art. 151-153, art. 155 i art. 156.
5. Ponowne złożenie wniosku o wyrażenie zgody na dopuszczenie akcji do
publicznego obrotu może nastąpić nie wcześniej niż po upływie 2 lat od dnia
uchylenia decyzji o wyrażeniu zgody. W szczególnie uzasadnionych przypadkach
Komisja może skrócić ten termin.
6. Uchylenie decyzji o wyrażeniu zgody na wprowadzenie do publicznego obrotu
papierów wartościowych opiewających na wierzytelności nie może nastąpić na
wniosek.
Art. 87. Przekształcenie spółki publicznej w spółkę z ograniczoną
odpowiedzialnością wymaga uzyskania zgody Komisji. Do wniosku należy dołączyć
odpis uchwały.
Art. 88. 1. Komisja dokonuje wpisu do ewidencji papierów wartościowych
dopuszczonych do publicznego obrotu.
2. Przewodniczący Komisji określa, w drodze zarządzenia, sposób prowadzenia
ewidencji papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu.
Rozdział 6
Rynek regulowany
Oddział 1
Przepisy ogólne
Art. 89. 1. Wtórny obrót papierami wartościowymi dopuszczonymi do publicznego
obrotu jest dokonywany na rynku regulowanym, z wyjątkiem:
1) przenoszenia papierów wartościowych:
a) między osobami fizycznymi,
b) między podmiotem dominującym a podmiotem zależnym,
c) wchodzących w skład zbywanego przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów Kodeksu
cywilnego,
d) w trybie określonym przepisami prawa upadłościowego i w postępowaniu
egzekucyjnym,
e) w drodze dziedziczenia,
f) w ramach systemu zabezpieczenia płynności rozliczania transakcji, na zasadach
określonych przez Krajowy Depozyt w regulaminie, o którym mowa w art. 127,
g) w trybie i na warunkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art.
60 ust. 1 pkt 3,
2) przenoszenia papierów wartościowych obciążonych zastawem w celu zaspokojenia
zastawnika uprawnionego na podstawie innych ustaw do korzystania z takiego trybu
zaspokojenia, za zgodą i na warunkach określonych przez Komisję,
3) przypadków określonych w art. 92 i art. 93.
2. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 1 wtórny obrót papierami wartościowymi
dopuszczonymi do publicznego obrotu odbywa się bez pośrednictwa domu
maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską. Wyjątki określone w
ust. 1 pkt 1 lit. a)-f) oraz w pkt 2 nie wyłączają obowiązku ogłoszenia
publicznego wezwania w przypadku, o którym mowa w art. 151.
3. Z wnioskiem o udzielenie zgody, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zastawnik
występuje za pośrednictwem podmiotu prowadzącego rachunek papierów
wartościowych, na którym zapisane są papiery obciążone zastawem, dołączając do
wniosku umowę zastawu i umowę, z której wynika wierzytelność zabezpieczona
zastawem. W celu stwierdzenia dopuszczalności i zasadności zaspokojenia
zastawnika poza rynkiem regulowanym Komisja może żądać przedstawienia innych
dokumentów lub informacji.
4. Papiery wartościowe obciążone zastawem, do chwili zaspokojenia zastawnika,
nie mogą być przedmiotem obrotu. Do papierów tych stosuje się tryb postępowania
określony w przepisach wydanych na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 1.
Art. 90. Rynek regulowany obejmuje:
1) rynek giełdowy tworzony przez giełdy, zgodnie z przepisami oddziału 2,
2) rynek pozagiełdowy, tworzony zgodnie z przepisami oddziału 3.
Art. 91. Spółka prowadząca giełdę oraz spółka prowadząca rynek pozagiełdowy
zapewniają:
1) koncentrację podaży i popytu na papiery wartościowe, będące przedmiotem
obrotu na danym rynku, w celu kształtowania ich powszechnego kursu,
2) bezpieczny i sprawny przebieg transakcji,
3) upowszechnianie jednolitych informacji o kursach i obrotach papierami
wartościowymi, które są przedmiotem obrotu na danym rynku.
Art. 92. Komisja może, na czas określony, udzielić domowi maklerskiemu lub
bankowi prowadzącemu działalność maklerską zezwolenia na prowadzenie poza
rynkiem regulowanym wtórnego obrotu papierami wartościowymi dopuszczonymi do
publicznego obrotu, jeżeli zapewnione zostaną warunki, o których mowa w art. 91.
Art. 93. 1. W uzasadnionym przypadku Komisja może udzielić zezwolenia na
przeniesienie papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu poza
rynkiem regulowanym.
2. Podmiot, który ma być stroną transakcji, występuje z wnioskiem o udzielenie
zezwolenia za pośrednictwem podmiotu prowadzącego rachunek papierów
wartościowych dla jednej ze stron transakcji.
3. Podmiot, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany do podania warunków
dokonanej transakcji do publicznej wiadomości w sposób określony w zezwoleniu
Komisji. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Komisja może zwolnić od tego
obowiązku.
Art. 94. 1. W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w art. 93 ust. 2, dotyczy
kilku transakcji albo transakcji określonego rodzaju, zezwolenie może być
udzielone podmiotowi krajowemu lub podmiotowi zagranicznemu, którego przedmiotem
działalności w kraju należącym do OECD jest pośrednictwo w obrocie papierami
wartościowymi na rynku regulowanym, przechowywanie lub rejestrowanie takich
papierów.
2. Udzielenie zezwolenia następuje pod warunkiem, że:
1) papiery wartościowe będące przedmiotem transakcji zostały uprzednio nabyte
przez zbywcę na rachunek nabywcy na rynku regulowanym, w obrocie pierwotnym lub
w pierwszej ofercie publicznej albo
2) celem zezwolenia ma być umożliwienie zbycia papierów wartościowych na rynku
regulowanym na rachunek zbywcy.
Art. 95. 1. Za zezwoleniem Komisji papiery wartościowe jednego rodzaju danego
emitenta z siedzibą na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, będące przedmiotem
obrotu na jednej giełdzie albo na rynku pozagiełdowym z siedzibą na obszarze
Rzeczypospolitej Polskiej, mogą być jednocześnie przedmiotem obrotu odpowiednio
na innej giełdzie albo na innym rynku pozagiełdowym.
2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, nie jest wymagane, jeżeli przedmiotem
obrotu na innej giełdzie albo na innym rynku pozagiełdowym w kraju należącym do
OECD ma być nie więcej niż 25% liczby papierów wartościowych jednego rodzaju
danego emitenta.
Art. 96. Za zgodą Komisji emitent papierów wartościowych dopuszczonych do
publicznego obrotu może zawrzeć umowę, na mocy której poza granicami
Rzeczypospolitej Polskiej wystawiane będą papiery wartościowe w związku z
wyemitowanymi przez niego papierami wartościowymi (kwity depozytowe). Nie wymaga
zgody Komisji zawarcie umów, gdy dotyczą one łącznie nie więcej niż 25% liczby
akcji danego emitenta.
Art. 97. Za zezwoleniem Komisji i na warunkach w nim określonych przedmiotem
obrotu na rynku regulowanym mogą być prawa majątkowe nie będące papierami
wartościowymi w rozumieniu ustawy, w szczególności prawa majątkowe, których cena
rynkowa bezpośrednio lub pośrednio zależy od kształtowania się ceny rynkowej
walut obcych lub od zmiany wysokości stóp procentowych. Z wnioskiem o udzielenie
zezwolenia występuje odpowiednio spółka prowadząca giełdę albo spółka prowadząca
rynek pozagiełdowy.
Oddział 2
Rynek giełdowy
Art. 98. 1. Giełda może być prowadzona wyłącznie przez spółkę akcyjną.
2. Przedmiotem przedsiębiorstwa spółki może być wyłącznie prowadzenie giełdy.
3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, minimalną wysokość kapitału
akcyjnego spółki prowadzącej giełdę.
Art. 99. 1. Akcje spółki prowadzącej giełdę mogą być wyłącznie imienne.
2. Akcje spółki prowadzącej giełdę mogą nabywać domy maklerskie, Skarb Państwa,
banki, towarzystwa funduszy powierniczych, zakłady ubezpieczeń oraz emitenci
papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu i notowanych na tej
giełdzie.
3. Spółka prowadząca giełdę obowiązana jest emitować akcje w liczbie
umożliwiającej ich nabywanie przez podmioty wymienione w ust. 2.
Art. 100. 1. Akcjonariusz spółki prowadzącej giełdę, z wyjątkiem Skarbu Państwa,
jest uprawniony do wykonywania nie więcej niż 3% ogólnej liczby głosów na walnym
zgromadzeniu.
2. Akcjonariusze spółki prowadzącej giełdę, będący emitentami papierów
wartościowych notowanych na giełdzie, z wyjątkiem Skarbu Państwa, są uprawnieni
łącznie do wykonywania nie więcej niż 25% ogólnej liczby głosów na walnym
zgromadzeniu. Warunek ten dotyczy także towarzystw funduszy powierniczych,
łącznie z zakładami ubezpieczeń.
3. Szczegółowe zasady wykonywania prawa głosu określa statut spółki prowadzącej
giełdę.
4. Akcje spółki prowadzącej giełdę nie dają prawa do dywidendy.
Art. 101. Spółka prowadząca giełdę ma obowiązek i wyłączne prawo zamieszczania w
firmie spółki wyrazów "giełda papierów wartościowych".
Art. 102. 1. Prowadzenie giełdy wymaga zezwolenia, które wydaje Prezes Rady
Ministrów na wniosek zainteresowanego zaopiniowany przez Komisję.
2. W celu uzyskania zezwolenia spółka składa do Komisji wniosek zawierający:
1) firmę oraz siedzibę spółki,
2) dane osobowe członków zarządu, rady nadzorczej i innych osób, które
odpowiadają za rozpoczęcie działalności giełdy lub będą nią kierować,
3) przewidywaną wysokość środków własnych i kredytów, przeznaczoną na
uruchomienie giełdy, oraz określenie sposobu finansowania działalności,
4) dane o wysokości i strukturze kapitału własnego oraz źródeł jego pochodzenia,
5) dane o przewidywanej lokalizacji giełdy oraz środkach technicznych
umożliwiających funkcjonowanie giełdy, w szczególności zapewniających stałą
łączność z Krajowym Depozytem,
6) zobowiązanie co najmniej 10 domów maklerskich lub banków prowadzących
działalność maklerską do prowadzenia działalności na danej giełdzie.
3. Do wniosku należy dołączyć statut spółki, regulamin giełdy oraz analizę
ekonomiczno-finansową możliwości prowadzenia giełdy.
4. Komisja nie przekazuje wniosku Prezesowi Rady Ministrów, jeżeli wniosek nie
spełnia wymogów formalnych.
5. Wydając zezwolenie, Prezes Rady Ministrów zatwierdza statut spółki i
regulamin giełdy.
Art. 103. Prezes Rady Ministrów nie wydaje zezwolenia na prowadzenie giełdy,
jeżeli podmiot występujący z wnioskiem nie daje rękojmi prowadzenia działalności
w sposób należyty.
Art. 104. W spółce prowadzącej giełdę powołuje się radę nadzorczą, zwaną dalej
"radą giełdy".
Art. 105. 1. Rada giełdy, na wniosek zarządu, uchwala regulamin giełdy oraz jego
zmiany.
2. Regulamin giełdy określa w szczególności:
1) kryteria i warunki dopuszczania papierów wartościowych do obrotu na giełdzie,
2) sposób i tryb rozstrzygania sporów dotyczących przebiegu transakcji
giełdowych,
3) rodzaje transakcji zawieranych na giełdzie,
4) porządek obrotu papierami wartościowymi na giełdzie,
5) warunki i tryb notowania, zawieszania i zaprzestania notowania papierów
wartościowych na giełdzie,
6) dni otwarcia i godziny sesji giełdowych,
7) prawa i warunki przebywania na giełdzie,
8) sposób ustalania i ogłaszania kursów,
9) sposób klasyfikowania papierów wartościowych notowanych na giełdzie,
10) system informacyjny giełdy,
11) wysokość stałej opłaty rocznej za korzystanie z urządzeń giełdy,
12) wysokość opłat transakcyjnych i sposoby ich naliczania,
13) szczegółowy tryb postępowania przy ogłoszeniu wezwania do zapisywania się na
sprzedaż lub zamianę akcji.
Art. 106. 1. Dokonywanie zmian w statucie i regulaminie giełdy wymaga zgody
Komisji. Komisja odmawia udzielenia zgody na dokonanie zmian w statucie i
regulaminie, jeżeli proponowane zmiany są sprzeczne z przepisami prawa lub
mogłyby naruszyć bezpieczeństwo obrotu.
2. Spółka prowadząca giełdę jest obowiązana informować Komisję o wszelkich
zmianach danych, o których mowa w art. 102 ust. 2.
Art. 107. 1. Upoważniony przedstawiciel Komisji ma prawo:
1) wstępu do siedziby i do lokalu spółki prowadzącej giełdę celem wglądu do
ksiąg, dokumentów i innych nośników informacji,
2) uczestniczyć w posiedzeniach rady giełdy oraz w walnych zgromadzeniach.
2. Na pisemne żądanie Komisji lub jej upoważnionych przedstawicieli spółka
prowadząca giełdę jest obowiązana do sporządzenia i przekazania bez
nieuzasadnionej zwłoki kopii dokumentów i innych nośników informacji, o których
mowa w ust. 1 pkt 1, oraz do udzielenia pisemnych lub ustnych wyjaśnień.
3. Na pisemne żądanie Komisji zarząd spółki prowadzącej giełdę jest obowiązany
do:
1) zwołania nadzwyczajnego walnego zgromadzenia lub
2) umieszczenia spraw wskazanych przez Komisję w porządku obrad walnego
zgromadzenia.
4. W przypadku niewykonania obowiązków, o których mowa w ust. 3, do żądania
Komisji stosuje się odpowiednio przepisy art. 395 § 1 i § 3 Kodeksu handlowego.
5. Komisja może nakazać radzie giełdy niezwłoczne podjęcie, jednak nie później
niż w terminie 10 dni roboczych, uchwały w określonej sprawie.
6. Komisja może zaskarżyć do sądu uchwałę walnego zgromadzenia lub rady giełdy,
w terminie 30 dni od daty powzięcia wiadomości o uchwale, jeżeli narusza ona
przepisy prawa, postanowienia statutu, regulaminu lub zasady bezpieczeństwa
obrotu albo jeżeli została podjęta z naruszeniem przepisów prawa, postanowień
statutu lub regulaminu.
Art. 108. Komisja może wystąpić do Prezesa Rady Ministrów z wnioskiem o
uchylenie zezwolenia na prowadzenie giełdy, w przypadku gdy spółka prowadzi
giełdę z naruszeniem prawa.
Art. 109. 1. Stronami transakcji zawieranych na giełdzie mogą być wyłącznie domy
maklerskie lub banki prowadzące działalność maklerską, będące akcjonariuszami
spółki prowadzącej giełdę.
2. Czynność prawna mająca za przedmiot transakcję giełdową, dokonana przez
podmioty inne niż określone w ust. 1, jest nieważna.
Art. 110. 1. Uchwałę w sprawie dopuszczenia papierów wartościowych do obrotu na
giełdzie podejmuje rada giełdy w terminie 6 tygodni od dnia złożenia wniosku.
2. Rada giełdy odmawia dopuszczenia papierów wartościowych do obrotu na
giełdzie, jeżeli nie są spełnione kryteria i warunki określone w regulaminie
giełdy.
3. W przypadku odmowy wnioskodawcy przysługuje prawo do złożenia wniosku o
ponowne rozpatrzenie sprawy, w terminie określonym w regulaminie giełdy.
Rozpatrzenie wniosku następuje w terminie 4 tygodni od dnia jego złożenia.
Oddział 3
Rynek pozagiełdowy
Art. 111. 1. Rynek pozagiełdowy może być prowadzony wyłącznie przez spółkę
akcyjną.
2. Przedmiotem przedsiębiorstwa spółki, o której mowa w ust. 1, może być
wyłącznie prowadzenie rynku pozagiełdowego.
3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, minimalną wysokość kapitału
akcyjnego spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy.
Art. 112. 1. Akcje spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy mogą być wyłącznie
imienne.
2. Akcje spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy mogą nabywać wyłącznie domy
maklerskie, banki, towarzystwa funduszy powierniczych, zakłady ubezpieczeń oraz
emitenci papierów wartościowych notowanych na rynku pozagiełdowym.
3. Spółka prowadząca rynek pozagiełdowy obowiązana jest emitować akcje w liczbie
umożliwiającej ich nabywanie przez podmioty wymienione w ust. 2.
Art. 113. 1. Akcjonariusz spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy jest uprawniony
do wykonywania nie więcej niż 10% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu.
2. Akcjonariusze spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy, będący emitentami
papierów wartościowych notowanych na tym rynku, są uprawnieni łącznie do
wykonywania nie więcej niż 25% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu.
Warunek ten dotyczy także towarzystw funduszy powierniczych, łącznie z zakładami
ubezpieczeń.
3. Szczegółowe zasady wykonywania prawa głosu określa statut spółki prowadzącej
rynek pozagiełdowy.
Art. 114. 1. Prowadzenie rynku pozagiełdowego wymaga zezwolenia Komisji,
wydanego na wniosek zainteresowanego podmiotu. Przepisy art. 102 ust. 2 i 3
stosuje się odpowiednio.
2. Komisja rozpoznaje wniosek w terminie 2 miesięcy od dnia jego złożenia.
3. Komisja odmawia udzielenia zezwolenia na prowadzenie rynku pozagiełdowego, w
przypadku gdy wniosek o wydanie zezwolenia nie spełnia określonych dla niego
warunków lub gdy z przedstawionych danych wynika, że podmiot występujący z
wnioskiem nie daje rękojmi prowadzenia działalności w sposób należyty.
Art. 115. 1. W spółce prowadzącej rynek pozagiełdowy powołuje się radę
nadzorczą, która uchwala regulamin obrotu na tym rynku. Przepis art. 105 ust. 2
stosuje się odpowiednio.
2. Udzielając zezwolenia, o którym mowa w art. 114, Komisja zatwierdza statut
spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy i regulamin obrotu na tym rynku.
3. Do spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy stosuje się odpowiednio przepisy
art. 106, art. 107 i art. 110.
Art. 116. Komisja może uchylić zezwolenie, w przypadku gdy spółka prowadzi rynek
pozagiełdowy z naruszeniem prawa.
Art. 117. 1. Stronami transakcji zawieranych na rynku pozagiełdowym mogą być, z
zastrzeżeniem ust. 2, wyłącznie domy maklerskie lub banki prowadzące działalność
maklerską, będące akcjonariuszami spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy.
2. Podmioty wskazane w ust. 1, wykonujące czynności, o których mowa w art. 30
ust. 2 pkt 3, mogą zawierać transakcje kupna i sprzedaży bezpośrednio z dającym
zlecenie.
3. Czynność prawna mająca za przedmiot transakcję na rynku pozagiełdowym,
dokonana przez podmioty inne niż określone w ust. 1 i 2, jest nieważna.
Rozdział 7
Fundusz gwarancyjny
Art. 118. 1. Izba może utworzyć fundusz gwarancyjny, którego źródłem
finansowania są obowiązkowe wpłaty domów maklerskich i banków prowadzących
działalność maklerską, zwanych dalej "członkami funduszu". Izba może określić,
że członkostwo w tym funduszu jest obligatoryjne dla jej członków.
2. Celem funduszu gwarancyjnego jest zapewnienie posiadaczom rachunków papierów
wartościowych i rachunków pieniężnych, zwanym dalej "klientami", wypłat środków
zgromadzonych na tych rachunkach, w przypadku ogłoszenia upadłości członka
funduszu, jak również w przypadku oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości
członka funduszu, jeżeli jego majątek nie wystarcza nawet na opłacenie kosztów
postępowania.
3. Środki funduszu gwarancyjnego stanowią współwłasność łączną członków funduszu
i nie podlegają egzekucji prowadzonej z majątku członka funduszu.
Art. 119. Członkostwo w funduszu gwarancyjnym ustaje z chwilą cofnięcia albo
wygaśnięcia, z mocy prawa, zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej,
jak również z chwilą zaprzestania tej działalności.
Art. 120. 1. Zgromadzenie członków izby uchwala regulamin funduszu
gwarancyjnego, określający w szczególności:
1) sposób i tryb działania funduszu gwarancyjnego,
2) wysokość wpłat do funduszu gwarancyjnego oraz sposób i tryb ich wnoszenia,
3) sposób gospodarowania środkami funduszu gwarancyjnego,
4) szczegółowy tryb dokonywania wypłat odszkodowań dla klientów,
5) sposób dokonywania rozliczeń z uczestnikami funduszu gwarancyjnego w
przypadku ustania uczestnictwa.
2. Regulamin funduszu gwarancyjnego oraz każda jego zmiana podlegają
zatwierdzeniu przez Komisję.
3. Izba składa Komisji corocznie, do dnia 31 marca, sprawozdanie z działalności
funduszu gwarancyjnego w roku poprzednim.
Art. 121. 1. Gwarancją wypłaty ze środków funduszu gwarancyjnego są objęte
środki zgromadzone na rachunku pieniężnym klienta, na zasadach określonych w
ust. 3.
2. Wypłata środków z funduszu gwarancyjnego dokonywana jest na udokumentowane
żądanie klienta, po uprawomocnieniu się postanowienia sądu, w przypadkach, o
których mowa w art. 118 ust. 2.
3. System gwarantowania środków pieniężnych funduszu gwarancyjnego obejmuje
środki gwarantowane do wysokości:
1) 5 000 zł - w 100% wartości środków gwarantowanych,
2) przekraczającej 5 000 zł - w wysokości 5 000 zł oraz 80% nadwyżki ponad tę
kwotę, jednak łącznie nie więcej niż 20 000 zł.
4. Regulamin funduszu gwarancyjnego może przewidywać dokonywanie dodatkowych
wypłat, powyżej wartości określonych w ust. 3.
5. Wypłaty dla klientów nie mogą przekroczyć 1/3 wysokości środków funduszu
gwarancyjnego według stanu na dzień rozpoczęcia wypłat, chyba że przekroczenie
to jest następstwem dokonania wypłat w wysokości określonej w ust. 3.
Art. 122. Członek funduszu i syndyk masy upadłości członka funduszu są
obowiązani, na żądanie izby, przekazywać informacje niezbędne do określenia
wysokości obowiązkowych wpłat do funduszu oraz do obliczenia i dokonania wypłat
dla klientów.
Art. 123. 1. Klient, który otrzymał środki z funduszu gwarancyjnego zgodnie z
art. 121, zachowuje prawo dochodzenia z masy upadłości roszczeń ponad kwotę
uzyskaną z funduszu.
2. Z tytułu zaspokojenia roszczeń klientów fundusz gwarancyjny nabywa, w
stosunku do członka funduszu lub jego masy upadłości, roszczenie o zwrot
wypłaconych kwot - do wysokości różnicy między kwotami wypłaconymi tym klientom
a kwotami uzyskanymi od członka funduszu z tytułu wpłat, o których mowa w art.
118.
3. Z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu o ogłoszeniu upadłości
członka funduszu wartość funduszu powiększają środki pieniężne wyłączone z masy
upadłości zgodnie z art. 28 § 1 i 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z
dnia 24 październik 1934 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz.
512, z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 6, poz. 43,
Nr 43, poz. 189, Nr 106, poz. 496, Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 28, poz.
153, Nr 54, poz. 349 i Nr 117, poz. 751).
Rozdział 8
Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych
Art. 124. Krajowy Depozyt działa w formie spółki akcyjnej.
Art. 125. 1. Akcje Krajowego Depozytu mogą być wyłącznie imienne.
2. Akcjonariuszami Krajowego Depozytu mogą być wyłącznie: spółki prowadzące
giełdę, domy maklerskie, spółki prowadzące rynek pozagiełdowy, Skarb Państwa,
Narodowy Bank Polski oraz banki.
3. Akcje Krajowego Depozytu nie dają prawa do dywidendy.
Art. 126. 1. Do zadań Krajowego Depozytu należy prowadzenie depozytu papierów
wartościowych.
2. Do zadań Krajowego Depozytu należy w szczególności:
1) rejestrowanie papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu,
2) nadzorowanie zgodności wielkości emisji z liczbą papierów wartościowych
znajdujących się w obrocie,
3) obsługa realizacji zobowiązań emitentów wobec uprawnionych z papierów
wartościowych,
4) rozliczanie transakcji zawieranych na rynku regulowanym oraz transakcji, o
których mowa w art. 92 i art. 93.
3. Krajowy Depozyt może obsługiwać obrót papierami wartościowymi nie
dopuszczonymi do publicznego obrotu. Do obsługi tej stosuje się odpowiednio
przepisy dotyczące prowadzenia depozytu papierów wartościowych, chyba że ustawa
stanowi inaczej.
4. Krajowy Depozyt może prowadzić rachunki pieniężne, dokonywać rozliczeń
pieniężnych, udzielać pożyczek oraz uczestniczyć w rozrachunkach dokonywanych
przez Narodowy Bank Polski na zasadach stosowanych w przypadku rozrachunków
międzybankowych, w zakresie niezbędnym do realizacji zadań określonych w ust. 1
i 2.
5. Zadania określone w ust. 1 i w ust. 2 pkt 2 i 4 może wykonywać wyłącznie
Krajowy Depozyt.
Art. 127. 1. Rada nadzorcza Krajowego Depozytu, na wniosek zarządu, uchwala
regulamin Krajowego Depozytu. Regulamin i jego zmiany są zatwierdzane przez
Komisję. Komisja odmawia zatwierdzenia zmian regulaminu, jeżeli proponowane
zmiany są sprzeczne z przepisami prawa lub mogłyby naruszyć bezpieczeństwo
obrotu.
2. Regulamin określa w szczególności:
1) prawa i obowiązki uczestników Krajowego Depozytu, zwanych dalej
"uczestnikami", tryb i szczegółowe zasady postępowania w związku z nabywaniem
lub utratą statusu uczestnika,
2) sposób rejestracji papierów wartościowych w Krajowym Depozycie, jak również
prowadzenia przez uczestników rachunków wartościowych i innych rachunków
związanych z obsługą rachunków papierów wartościowych,
3) zasady dokonywania redukcji w związku z unieważnieniem akcji oraz trybu
wykonywania przez emitenta obowiązku zwrotu wartości akcji unieważnionych w
przypadku, o którym mowa w art. 134,
4) sposób i tryb rozliczania transakcji zawieranych przez uczestników,
5) sposób obsługi rachunków pieniężnych uczestników,
6) sposób obsługi realizacji zobowiązań emitentów wobec uprawnionych z papierów
wartościowych,
7) tryb wystawiania świadectw depozytowych przez Krajowy Depozyt,
8) sposób naliczania i wysokości opłat, o których mowa w art. 141,
9) środki dyscyplinujące i porządkowe, które mogą być stosowane wobec
uczestników naruszających obowiązki wynikające z uczestnictwa, oraz zasady i
tryb ich stosowania,
10) sposób postępowania i środki stosowane w związku z :
a) nadzorem nad zgodnością wielkości emisji rejestrowanej przez Krajowy Depozyt
z liczbą papierów wartościowych znajdujących się w obrocie,
b) kontrolą nad uczestnikami depozytu papierów wartościowych w zakresie
podejmowanych przez nich czynności w obrocie papierami wartościowymi,
11) sposób funkcjonowania systemu rozliczeń,
12) sposób organizacji systemu zabezpieczenia płynności rozliczania transakcji.
3. Krajowy Depozyt publikuje regulamin i jego zmiany w taki sposób, aby były one
dostępne dla wszystkich uczestników co najmniej na 2 tygodnie przed dniem ich
wejścia w życie.
Art. 128. 1. Zadania, o których mowa w art. 126 ust. 1-3, Krajowy Depozyt
wykonuje współdziałając z uczestnikami.
2. Uczestnikami mogą być, z zastrzeżeniem ust. 3, wyłącznie podmioty, których
przedmiot przedsiębiorstwa obejmuje prowadzenie rachunków papierów
wartościowych, emitenci papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu
publicznego, jak również inne krajowe instytucje finansowe, jeżeli ich
uczestnictwo ma na celu współdziałanie z Krajowym Depozytem w zakresie
wykonywania zadań Krajowego Depozytu.
3. Uczestnikami mogą być, za zgodą i na warunkach określonych przez Komisję,
osoby prawne lub inne jednostki organizacyjne z siedzibą poza obszarem
Rzeczypospolitej Polskiej, wykonujące zadania w zakresie centralnej rejestracji
papierów wartościowych lub rozliczania transakcji zawieranych w obrocie
papierami wartościowymi.
Art. 129. 1. Uczestnictwo powstaje przez zawarcie z Krajowym Depozytem umowy o
uczestnictwo w depozycie papierów wartościowych, zwanej dalej "umową o
uczestnictwo".
2. Podmiotowi, który uzyskał zgodę Komisji na prowadzenie rachunków papierów
wartościowych i spełnia wymogi określone w regulaminie Krajowego Depozytu,
przysługuje roszczenie o zawarcie umowy o uczestnictwo.
3. Zawarcie umowy o uczestnictwo następuje przez złożenie oświadczenia o
zamiarze jej zawarcia przez podmiot uprawniony, w terminie 2 tygodni od dnia
złożenia tego oświadczenia, chyba że zarząd Krajowego Depozytu podejmie w tym
terminie uchwałę o odmowie jej zawarcia.
4. Od uchwały zarządu odmawiającej zawarcia umowy o uczestnictwo przysługuje
odwołanie do rady nadzorczej Krajowego Depozytu. Rada nadzorcza rozpatruje
odwołanie w terminie 2 tygodni od dnia jego złożenia.
Art. 130. 1. W razie ograniczenia albo pozbawienia uczestnictwa danego podmiotu
w Krajowym Depozycie, w przypadkach określonych w regulaminie Krajowego
Depozytu, spółka prowadząca giełdę oraz spółka prowadząca rynek pozagiełdowy są
obowiązane do ograniczenia albo zawieszenia działania uczestnika na rynku
regulowanym.
2. O ograniczeniu lub pozbawieniu uczestnictwa Krajowy Depozyt informuje
niezwłocznie spółkę prowadzącą giełdę oraz spółkę prowadzącą rynek pozagiełdowy.
Art. 131. 1. Podmiot, który zawarł umowę o uczestnictwo, może być uczestnikiem
bezpośrednim albo pośrednim.
2. Uczestnik bezpośredni działa samodzielnie wobec Krajowego Depozytu i innych
uczestników, z zastrzeżeniem ust. 4.
3. W zakresie publicznego obrotu uczestnik pośredni działa wobec Krajowego
Depozytu i innych uczestników za pośrednictwem uczestnika bezpośredniego.
4. W przypadkach określonych w regulaminie Krajowego Depozytu uczestnik
bezpośredni może działać za pośrednictwem innego uczestnika bezpośredniego.
Art. 132. Rejestrowanie papierów wartościowych w Krajowym Depozycie polega na
prowadzeniu rachunków papierów wartościowych oraz kont depozytowych.
Art. 133. 1. Przedmiotem operacji na papierach wartościowych oznaczonych danym
kodem są wszystkie papiery wartościowe oznaczone tym kodem, chyba że charakter
operacji umożliwia jej wykonanie w stosunku do części papierów wartościowych, a
nie zachodzą przeszkody prawne i nie powstaje zagrożenie dla bezpieczeństwa
depozytu papierów wartościowych i dla interesów uczestników obrotu.
2. Rachunkom papierów wartościowych prowadzonym przez uczestników powinny
odpowiadać konta depozytowe albo rachunki papierów wartościowych prowadzone
przez Krajowy Depozyt, chyba że regulamin Krajowego Depozytu stanowi inaczej.
Art. 134. 1. W przypadku gdy:
1) zostało uchylone postanowienie sądu o wpisie podwyższenia kapitału akcyjnego
spółki publicznej do rejestru handlowego lub
2) uchwała walnego zgromadzenia o podwyższeniu tego kapitału została
unieważniona, a akcje wyemitowane w wyniku podwyższenia zostały uprzednio objęte
tym samym kodem razem z innymi akcjami tej spółki
- w depozycie papierów wartościowych przeprowadzana jest redukcja łącznej
wartości nominalnej akcji oznaczonych tym kodem.
2. Jeżeli nie jest możliwe przeprowadzenie redukcji, o której mowa w ust. 1, w
depozycie papierów wartościowych przeprowadzana jest redukcja ogólnej liczby
akcji oznaczonych danym kodem.
3. Na podstawie zawiadomienia o przeprowadzeniu redukcji złożonego przez Krajowy
Depozyt właściwy sąd rejestrowy dokonuje odpowiedniej zmiany w rejestrze
handlowym, a następnie wzywa spółkę do dostosowania w określonym terminie
brzmienia statutu do zmienionego stanu prawnego.
4. W przypadku przeprowadzenia redukcji, o której mowa w ust. 1 i 2, emitent
jest obowiązany wobec posiadaczy rachunków papierów wartościowych, na których
zapisane były unieważnione akcje, do zwrotu wartości unieważnionych akcji,
według ich ceny emisyjnej.
Art. 135. Rejestracja papierów wartościowych jest prowadzona przez Krajowy
Depozyt na:
1) kontach depozytowych, które nie pozwalają na identyfikację posiadacza
rachunku, na którym te papiery zostały zapisane,
2) rachunkach papierów wartościowych.
Art. 136. W przypadku, o którym mowa w art. 126 ust. 2 pkt 3, zobowiązanie
emitenta opiewające na pieniądze lub papiery wartościowe jest wykonane z chwilą
otrzymania świadectwa przez bezpośredniego uczestnika Krajowego Depozytu.
Art. 137. 1. Organizując i prowadząc rozliczanie transakcji, o których mowa w
art. 126 ust. 2 pkt 4, Krajowy Depozyt określa w szczególności zakres obowiązków
stron transakcji w celu prawidłowego spełnienia przez strony świadczeń
pieniężnych i niepieniężnych, wynikających z zawartych transakcji.
2. Krajowy Depozyt organizuje i zarządza systemem gwarantującym prawidłowe
wykonanie zobowiązań wynikających z transakcji zawartych przez uczestników, a w
szczególności może zarządzać funduszem, o którym mowa w art. 143.
Art. 138. Jeżeli sposób rozliczenia transakcji polega na spełnianiu przez stronę
transakcji świadczenia w wysokości stanowiącej nadwyżkę ponad wartość należnego
jej świadczenia pieniężnego lub niepieniężnego, obowiązek spełnienia przez
uczestnika świadczenia w tej wysokości powstaje z chwilą zawarcia transakcji.
Art. 139. Świadczenie, do którego strona jest zobowiązana w związku z
rozliczeniem transakcji, nie może być przedmiotem postępowania upadłościowego,
likwidacyjnego lub egzekucyjnego, choćby postępowanie zostało wszczęte przed
rozliczeniem transakcji.
Art. 140. 1. W przypadku braku pokrycia na koncie depozytowymi, rachunku
papierów wartościowych lub rachunku pieniężnym uczestnika będącego stroną
transakcji, Krajowy Depozyt określa transakcje, których rozliczenia ulęgają
zawieszeniu.
2. System gwarantowania, o którym mowa w art. 137 ust. 2, może przewidywać
niespełnienie świadczeń na rzecz uczestnika, który spowodował zawieszenie
rozliczenia transakcji.
Art. 141. Krajowy Depozyt pobiera opłaty za czynności dokonywane na rzecz
uczestników.
Art. 142. Do Krajowego Depozytu stosuje się odpowiednio przepisy art. 107.
Art. 143. 1. Z wpłat uczestników tworzy się w Krajowym Depozycie fundusz
zabezpieczający prawidłowe rozliczenie zawartych transakcji, zwany dalej
"funduszem rozliczeniowym".
2. Fundusz rozliczeniowy zapewnia rozliczanie transakcji zawieranych przez domy
maklerskie i banki prowadzące działalność maklerską na rynku regulowanym, w
zakresie określonym w regulaminie funduszu rozliczeniowego.
Art. 144. 1. Wysokość wpłat na fundusz rozliczeniowy określa się w zależności od
poziomu zobowiązań które mogą powstać w wyniku rozliczanej przez Krajowy Depozyt
działalności uczestnika na rynku regulowanym. Wysokość wpłat może być również
uzależniona od sytuacji finansowej uczestnika.
2. Rada nadzorcza Krajowego Depozytu, na wniosek zarządu, uchwala regulamin
określający sposób tworzenia i wykorzystywania funduszu rozliczeniowego.
Regulamin i jego zmiany podlegają zatwierdzeniu przez Komisję.
Art. 145. 1. Fundusz rozliczeniowy stanowi wspólną masę majątkową uczestników.
Nie wyłącza to możliwości indywidualnego określania obowiązków uczestnika w
związku z wykorzystaniem funduszu rozliczeniowego, spowodowanym przez działania
tego uczestnika.
2. Środki funduszu rozliczeniowego są wyłączone z egzekucji prowadzonej
przeciwko uczestnikowi. Egzekucji mogą podlegać jedynie środki wypłacone z
funduszu przez Krajowy Depozyt po zaspokojeniu wszystkich zobowiązań podmiotu, z
którego majątku egzekucja jest lub ma być dokonywana.
Art. 146. Fundusz rozliczeniowy może składać się z wyodrębnionych funkcjonalnie
części, z których każda zawiera środki przeznaczone na zabezpieczenie
rozliczenia transakcji zawieranych na poszczególnych rynkach lub na
zabezpieczenie rozliczenia określonych rodzajów transakcji.
Rozdział 9
Znaczne pakiety akcji
Art. 147. 1. Kto:
1) w wyniku nabycia akcji spółki publicznej osiągnął albo przekroczył 5% albo
10% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu albo
2) posiadał przed zbyciem akcje spółki publicznej zapewniające co najmniej 5%
albo co najmniej 10% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu, a w wyniku
zbycia stał się posiadaczem akcji zapewniających odpowiednio nie więcej niż 5%
albo nie więcej niż 10% liczby głosów
- obowiązany jest zawiadomić o tym Komisję, spółkę oraz Urząd Ochrony
Konkurencji i Konsumentów, w ciągu 4 dni od dnia dokonania zapisu na rachunku
papierów wartościowych, wynikającego odpowiednio z nabycia lub zbycia akcji.
2. Obowiązek określony w ust. 1 dotyczy również przypadku nabycia lub zbycia
akcji zmieniającego posiadaną dotychczas przez akcjonariusza liczbę ponad 10%
głosów, co najmniej o 2% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu. Obowiązek
powstaje zarówno w przypadku zawarcia pojedynczej transakcji, jak i kilku
transakcji łącznie.
3. Zawiadomienie zawiera informacje o liczbie aktualnie posiadanych akcji, ich
procentowym udziale w kapitale akcyjnym spółki oraz o liczbie głosów z tych
akcji i ich procentowym udziale w ogólnej liczbie głosów na walnym zgromadzeniu.
4. Posiadanie akcji przez podmiot zależny uważa się za posiadanie ich przez
podmiot dominujący.
Art. 148. Spółka publiczna jest obowiązana do:
1) niezwłocznego przekazywania informacji, w zakresie określonym w art. 147,
równocześnie agencji informacyjnej, spółce prowadzącej giełdę lub spółce
prowadzącej rynek pozagiełdowy, w przypadku gdy dane akcje są przedmiotem obrotu
na rynku regulowanym,
2) przekazywania Komisji, nie później niż do dnia poprzedzającego wyznaczony
dzień walnego zgromadzenia, wykazu akcjonariuszy uprawnionych do udziału w tym
zgromadzeniu, z określeniem liczby akcji i głosów przysługujących każdemu z nich
z posiadanych akcji,
3) równoczesnego przekazywania Komisji oraz agencji informacyjnej, w ciągu 14
dni od dnia odbycia walnego zgromadzenia, wykazu akcjonariuszy posiadających co
najmniej po 5% ogólnej liczby głosów na tym zgromadzeniu, z określeniem liczby
głosów przysługujących każdemu z nich z posiadanych akcji.
Art. 149. 1. Kto zamierza nabyć akcje spółki publicznej w liczbie powodującej
osiągnięcie lub przekroczenie odpowiednio 25%, 33% lub 50% ogólnej liczby głosów
na walnym zgromadzeniu, jest obowiązany zawiadomić o tym Komisję i uzyskać jej
zgodę na to nabycie.
2. Komisja, w terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia:
1) udziela zgody i przekazuje agencji informacyjnej informacje o zamiarze
nabycia akcji albo
2) odmawia udzielenia zgody, jeżeli nabycie spowodowałoby naruszenie przepisów
ustawy lub zagrażałoby ważnemu interesowi państwa lub gospodarki narodowej.
3. Przewodniczący Komisji określa, w drodze zarządzenia, wzór zawiadomienia, o
którym mowa w ust. 1, oraz sposób dokonywania tego zawiadomienia.
4. Zamiar nabycia akcji przez podmiot zależny uważa się za zamiar ich nabycia
przez podmiot dominujący.
5. Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się do kwitów depozytowych.
Art. 150. Obowiązek określony w art. 147 stosuje się odpowiednio w przypadku
nabycia lub zbycia dopuszczonych do publicznego obrotu obligacji zamiennych na
akcje, kwitów depozytowych, jak również innych papierów wartościowych, z których
wynika prawo lub obowiązek nabycia akcji dopuszczonych do publicznego obrotu.
Art. 151. 1. Nabycia w obrocie wtórnym, w okresie krótszym niż 90 dni, akcji
dopuszczonych do publicznego obrotu, zapewniających co najmniej 10% ogólnej
liczby głosów na walnym zgromadzeniu, dokonuje się wyłącznie w wyniku
publicznego ogłoszenia wezwania do zapisywania się na sprzedaż lub zamianę
akcji, zwanego dalej "wezwaniem".
2. Ogłoszenie wezwania następuje po ustanowieniu zabezpieczenia w wysokości 50%
wartości akcji, które mają być przedmiotem nabycia. Ustanowienie zabezpieczenia
powinno być udokumentowane zaświadczeniem banku lub innej właściwej instytucji.
Art. 152. 1. Wezwanie jest ogłaszane i przeprowadzane za pośrednictwem domu
maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską, który jest obowiązany
do niezwłocznego i równoczesnego poinformowania o zamiarze jego ogłoszenia
Komisji oraz spółek prowadzących giełdę lub spółki prowadzącej rynek
pozagiełdowy, w przypadku gdy dane akcje są przedmiotem obrotu na danym rynku.
2. Odstąpienie od ogłoszonego wezwania jest niedopuszczalne, chyba że po jego
ogłoszeniu inny podmiot ogłosił wezwanie dotyczące tych samych akcji.
3. Obowiązek ogłoszenia wezwania nie powstaje w przypadku nabywania akcji w
obrocie pierwotnym lub w pierwszej ofercie publicznej.
Art. 153. W przypadku gdy nabycie dotyczy akcji nie będących przedmiotem obrotu
na rynku regulowanym, przepis art. 152 ust. 1 stosuje się odpowiednio do domu
maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską, który uzyskał
zezwolenie na prowadzenie poza rynkiem regulowanym obrotu papierami
wartościowymi dopuszczonymi do publicznego obrotu.
Art. 154. Kto w wyniku nabycia akcji stał się akcjonariuszem spółki publicznej,
posiadającym ponad 50% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu, jest
obowiązany do:
1) ogłoszenia wezwania do zapisywania się na sprzedaż lub zamianę pozostałych
akcji tej spółki; do wezwania stosuje się przepisy art. 152 ust. 1 i art. 153,
albo
2) zbycia, przed wykonaniem prawa głosu z posiadanych akcji, takiej ilości
akcji, które spowoduje osiągnięcie nie więcej niż 50% ogólnej liczby głosów na
walnym zgromadzeniu.
Art. 155. 1. Cena proponowana w wezwaniu nie może być niższa od:
1) średniej ceny rynkowej z ostatnich sześciu miesięcy przed dniem ogłoszenia
wezwania albo - jeżeli obrót akcjami będącymi przedmiotem wezwania był
dokonywany na rynku regulowanym przez okres krótszy niż sześć miesięcy - od
średniej ceny z tego krótszego okresu,
2) ceny, po której akcje były nabywane w obrocie pierwotnym lub w pierwszej
ofercie publicznej - w przypadku gdy przedmiotem wezwania są akcje nie będące
przedmiotem obrotu na rynku regulowanym.
2. Za cenę proponowaną uważa się również wartość rzeczy lub praw, które podmiot
wzywający zamierza wydać w zamian za akcje.
Art. 156. Wykonywanie prawa głosu z akcji, które zostały nabyte z naruszeniem
obowiązków określonych w art. 147, art. 149, art. 151, art. 152, art. 154 i art.
155 jest bezskuteczne.
Art. 157. Przewodniczący Komisji określa, w drodze zarządzenia, treść wezwań, o
których mowa w art. 86 ust. 4, art. 151 i art. 154, szczegółowy sposób i terminy
ich ogłaszania oraz warunki nabywania akcji w wyniku wezwania.
Art. 158. Przepisów niniejszego rozdziału, z wyjątkiem art. 147 i art. 148 oraz
art. 156 w zakresie dotyczącym art. 147, nie stosuje się w przypadku nabywania
akcji:
1) bezpośrednio od Skarbu Państwa,
2) w wyniku wykonania zawartej w procesie prywatyzacji umowy ze Skarbem Państwa,
zobowiązującej do objęcia akcji nowej emisji,
3) w trybie i na warunkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art.
60 ust. 1 pkt 3,
4) w celu realizacji zadań wymienionych w art. 30 ust. 2 pkt 3.
Rozdział 10
Tajemnica zawodowa i informacje poufne
Art. 159. 1. Do zachowania tajemnicy zawodowej są obowiązani:
1) Przewodniczący Komisji, jego zastępcy, członkowie Komisji, pracownicy urzędu
Komisji i osoby uczestniczące w posiedzeniach Komisji z głosem doradczym,
2) maklerzy i doradcy,
3) osoby wchodzące w skład statutowych organów:
a) domu maklerskiego, banku prowadzącego działalność maklerską oraz banku
prowadzącego rachunki papierów wartościowych,
b) zagranicznej osoby prawnej świadczącej usługi polegające na doradztwie w
zakresie obrotu papierami wartościowymi, która świadczy usługi o tym samym
charakterze w państwach należących do OECD,
c) spółek prowadzących giełdę oraz spółek prowadzących rynek pozagiełdowy,
d) Krajowego Depozytu,
e) izby,
f) stowarzyszeń, o których mowa w art. 14 ust. 5 pkt 4,
4) osoby zatrudnione w podmiotach wymienionych w pkt 1 i 3 oraz pozostające z
tymi podmiotami w stosunku zlecenia lub w innym stosunku prawnym o podobnym
charakterze.
2. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej istnieje również po ustaniu
stosunków prawnych, o których mowa w ust. 1.
Art. 160. 1. Nie narusza obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej oraz
informacji poufnej złożenie zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa.
2. Zwolnienie z obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej może również nastąpić w
przypadkach określonych w innych ustawach.
3. Osoba, która w przypadku wymienionym w ust. 2 uzyskała informację stanowiącą
tajemnicę zawodową, jest obowiązana do zachowania tej informacji w tajemnicy,
chyba że na jej ujawnienie zezwala przepis prawa.
4. Prezes Najwyższej Izby Kontroli może zwolnić z obowiązku zachowania tajemnicy
zawodowej, jeżeli jest to niezbędne do ustalenia stanu faktycznego w prowadzonym
postępowaniu kontrolnym w zakresie danych dotyczących jednostki kontrolowanej.
Art. 161. 1. W związku z wykonywaniem zadań, o których mowa w art. 13 pkt 1,
Komisja lub jej upoważnieni przedstawiciele mają dostęp do informacji poufnych
oraz do informacji stanowiących tajemnicę zawodową, będących w posiadaniu
podmiotów zobowiązanych do zachowania tajemnicy.
2. Informacje stanowiące tajemnicę zawodową lub informacje poufne Komisja może
przekazać Prezesowi Narodowego Banku Polskiego oraz - na zasadzie wzajemności -
zagranicznemu organowi nadzoru nad rynkiem papierów wartościowych lub rynkiem
finansowym, na podstawie porozumienia zawartego uprzednio przez Komisję z tym
organem, jeżeli przepisy prawa obowiązujące w państwie jego siedziby zapewniają
wykorzystanie takich informacji wyłącznie w ramach wykonywania nadzoru nad
przestrzeganiem prawa i zasad uczciwego obrotu na rynkach papierów wartościowych
lub na rynkach finansowych.
3. W celu ustalenia stanu faktycznego w prowadzonym postępowaniu kontrolnym w
zakresie danych dotyczących jednostki kontrolowanej dostęp do informacji
stanowiących tajemnicę zawodową mają kontrolerzy Najwyższej Izby Kontroli na
podstawie odrębnego upoważnienia wydanego przez Prezesa Najwyższej Izby
Kontroli.
4. Przewodniczący Komisji udostępnia informacje poufne jedynie Prezesowi
Najwyższej Izby Kontroli na jego pisemne żądanie wydane w związku z prowadzonym
postępowaniem kontrolnym.
Rozdział 11
Odpowiedzialność cywilna i karna
Art. 162. 1. Emitent oraz wprowadzający odpowiadają za szkodę wyrządzoną wskutek
wady papieru wartościowego, chyba że ani oni, ani osoby, za które odpowiadają,
nie ponoszą winy.
2. Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną wskutek podania nieprawdziwej
informacji lub przemilczenia informacji, która powinna być zawarta w dokumentach
związanych z wprowadzeniem papierów wartościowych do publicznego obrotu, a także
informacji, o której mowa w art. 81 ust. 1 pkt 1 i 2, ponosi emitent, subemitent
usługowy lub wprowadzający, jak również osoby, które opublikowaną informację
sporządziły lub w jej sporządzeniu brały udział, chyba że ani oni, ani osoby, za
które odpowiadają, nie ponoszą winy.
3. Odpowiedzialność, o której mowa w ust. 2, ponoszą również osoby, które
wykorzystują w swojej działalności w zakresie publicznego obrotu papierami
wartościowymi informacje wskazane w tym przepisie, chyba że nieprawdziwość lub
przemilczenie informacji nie była i nie mogła być im znana.
4. Odpowiedzialność osób określonych w ust. 1-3 jest solidarna i nie można jej
ograniczyć lub wyłączyć z góry.
5. Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną wskutek podania nieprawidłowej
informacji lub przemilczenia prawdziwej informacji, o której mowa w art. 81 ust.
1 pkt 3, ponosi emitent, jak również osoby, które taką informację sporządziły
lub w jej sporządzeniu brały udział.
Art. 163. 1. Wystawca świadectwa depozytowego odpowiada za szkodę wyrządzoną
wskutek wady świadectwa albo użycia go przez osobę nie uprawnioną, chyba że
szkoda nastąpiła wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą
wystawca nie ponosi odpowiedzialności.
2. Jeżeli wystawca działał na zlecenie innej osoby, odpowiedzialność wystawcy i
zleceniodawcy jest solidarna i nie można jej ograniczyć lub wyłączyć z góry.
Art. 164. 1. W razie zmiany danych zawartych w prospekcie wpływającej na wartość
lub cenę papieru wartościowego, osoba, która nabyła papiery wartościowe w
obrocie pierwotnym, może uchylić się od skutków prawnych złożonego zapisu, chyba
że działała w złej wierze.
2. Prawo uchylenia się od skutków prawnych złożonego zapisu wygasa po upływie 14
dni od dnia ogłoszenia o zmianie w sposób określony przepisami prawa lub decyzją
Komisji.
3. Uchylenie się od skutków prawnych zapisu następuje poprzez oświadczenie na
piśmie złożone w miejscu przyjęcia zapisu.
Art. 165. 1. Kto proponuje, w sposób, o którym mowa w art. 2, nabycie papierów
wartościowych bez wymaganej zgody, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2
lub grzywny do 1 000 000 zł albo obu tym karom łącznie.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1,
działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej
nie posiadającej osobowości prawnej.
Art. 166. Kto bez wymaganego zezwolenia prowadzi działalność w zakresie
publicznego obrotu papierami wartościowymi, podlega karze grzywny do 5 000 000
zł.
Art. 167. Kto nie dokonuje w terminie zawiadomienia, o którym mowa w art. 147
ust. 1 lub 2 oraz w art. 148, podlega karze grzywny do 1 000 000 zł.
Art. 168. Kto nabywa akcje bez zachowania warunków, o których mowa w art. 151
ust. 1 lub 2, podlega karze grzywny do 1 000 000 zł.
Art. 169. Kto ogłasza i przeprowadza wezwanie bez zachowania warunków, o których
mowa w art. 152 ust. 1 albo w art. 153, podlega karze grzywny do 1 000 000 zł.
Art. 170. Kto odstępuje od wezwania z naruszeniem przepisu art. 152 ust. 2,
podlega karze grzywny do 1 000 000 zł.
Art. 171. Kto, będąc akcjonariuszem spółki publicznej posiadającym ponad 50%
ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu, nie dokonuje wezwania, o którym
mowa w art. 154 pkt 1, albo nie zbywa akcji w przypadku wymienionym w pkt 2 tego
przepisu, podlega karze grzywny do 1 000 000 zł.
Art. 172. Kto w wezwaniu, o którym mowa w art. 154, proponuje cenę niższą niż
określona na podstawie art. 155 ust. 1 pkt 1 albo pkt 2, podlega karze grzywny
do 1 000 000 zł.
Art. 173. Kto dopuszcza się czynu określonego w art. 166-171, działając w
imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie
posiadającej osobowości prawnej, podlega karze grzywny do 1 000 000 zł.
Art. 174. 1. Kto, będąc odpowiedzialnym za informacje zawarte w prospekcie lub
inne informacje związane z wprowadzaniem papierów wartościowych do publicznego
obrotu lub informacje, o których mowa w art. 81 ust. 1, podaje nieprawdziwe lub
zataja prawdziwe dane, w istotny sposób wpływające na teść informacji, podlega
karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 5 lat i grzywny do 5 000 000 zł.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1,
działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej
nie posiadającej osobowości prawnej.
Art. 175. Kto, będąc obowiązany do zachowania tajemnicy zawodowej, ujawnia lub
wykorzystuje w obrocie papierami wartościowymi informacje stanowiące tajemnicę
zawodową, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3 i grzywny do 1 000 000 zł.
Art. 176. 1. Kto w obrocie papierami wartościowymi ujawnia informację poufną,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3 i grzywny do 1 000 000 zł.
2. Kto w obrocie papierami wartościowymi wykorzystuje informację poufną, podlega
karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5 i grzywny do 5 000 000 zł.
Art. 177. 1. Kto sam lub w porozumieniu powoduje sztuczne podwyższenie lub
obniżenie ceny papierów wartościowych, podlega karze pozbawienia wolności do lat
3 i grzywny do 5 000 000 zł.
2. Kto wchodzi w porozumienie mające na celu sztuczne podwyższanie lub obniżanie
ceny papierów wartościowych, podlega karze grzywny do 5 000 000 zł.
Art. 178. 1. Kto uniemożliwia bądź utrudnia przeprowadzenie czynności, o których
mowa w art. 44 ust. 1, art. 47 ust. 2, art. 107 ust. 1 pkt 1 i 2, podlega karze
aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto działając w imieniu lub w interesie osoby
prawnej wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 44 ust. 2, art. 47 ust. 3, art.
107 ust. 2, nie przekazuje niezwłocznie kopii dokumentów lub innych nośników
informacji albo nie udziela wyjaśnień.
3. Tej samej karze podlega, kto wbrew nakazowi określonemu w art. 46 ust. 4 nie
dokonuje przeniesienia rachunków papierów wartościowych i rachunków pieniężnych
lub dokumentów związanych z prowadzeniem tych rachunków.
4. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 47 ust.
1, nie archiwizuje lub nie przechowuje dokumentów lub innych nośników informacji
związanych z prowadzeniem działalności maklerskiej.
Rozdział 12
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 179. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r.
- Kodeks handlowy (Dz. U. Nr 57, poz. 502, z 1946 r. Nr 57, poz. 321, z 1950 r.
Nr 34, poz. 312, z 1964 r. Nr 16, poz. 94, z 1969 r. Nr 13, poz. 95, z 1988 r.
Nr 41, poz. 326, z 1990 r. Nr 17, poz. 98 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 35,
poz. 155, Nr 94, poz. 418, Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995
r. Nr 96, poz. 478, z 1996 r. Nr 6, poz. 43 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 316 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Do zebrania kapitału za pomocą ogłoszeń stosuje się przepisy ustawy -
Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi.";
2) skreśla się art. 318;
3) w art. 355 dodaje się § 4 w brzmieniu:
"§ 4. W przypadku spółki publicznej w rozumieniu przepisów ustawy, o której mowa
w art. 316 § 2, uchwała walnego zgromadzenia o przeznaczeniu zysku rocznego do
podziału między akcjonariuszy wskazuje termin wypłaty dywidendy oraz datę
ustalenia prawa do dywidendy.";
4) w art. 414:
a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1,
b) dodaje się § 2 w brzmieniu:
"§ 2. Uchwała walnego zgromadzenia spółki publicznej w rozumieniu przepisów
ustawy, o której mowa w art. 316 § 2, może być zaskarżona z przyczyn wskazanych
w § 1 wyłącznie przez akcjonariusza lub grupę akcjonariuszy, posiadających
bezpośrednio akcje uprawniające do wykonywania nie mniej niż 1% ogólnej liczby
głosów.";
5) w art. 415:
a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1,
b) dodaje się § 2 w brzmieniu:
"§ 2. W przypadku spółki publicznej w rozumieniu przepisów ustawy, o której mowa
w art. 316 § 2, termin do wniesienia pozwu wynosi miesiąc od otrzymania
wiadomości o uchwale, ale nie później niż 3 miesiące od daty powzięcia
uchwały.";
6) w art. 433:
a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1,
b) dodaje się § 2 w brzmieniu:
"§ 2. W przypadku spółki publicznej w rozumieniu przepisów ustawy, o której mowa
w art. 316 § 2, uchwała o podwyższeniu kapitału wskazuje także datę, od której
dotychczasowym akcjonariuszom przysługuje prawo poboru nowych akcji (dzień
ustalenia prawa poboru), jeżeli nie zostali oni od tego prawa wyłączeni.";
7) w art. 436 dodaje się § 3 w brzmieniu:
"§ 3. W przypadku spółki publicznej w rozumieniu przepisów ustawy, o której mowa
w art. 316 § 2, stosuje się przepisy tej ustawy.";
8) po art. 437 dodaje się art. 4371 w brzmieniu:
"Art. 4371. § 1. Wykonanie prawa poboru akcji spółki publicznej, w rozumieniu
przepisów ustawy, o której mowa w art. 316 § 2, następuje w jednym terminie,
wskazanym w prospekcie emisyjnym. W tym zakresie nie mają zastosowania terminy
wykonywania prawa poboru określone w art. 437 § 1.
§ 2. Akcjonariusze spółki publicznej, którym służy prawo poboru, mogą w terminie
jego wykonania dokonać jednocześnie dodatkowego zapisu na akcje, w liczbie nie
większej niż wielkość emisji, na wypadek niewykonania prawa poboru przez
pozostałych akcjonariuszy.
§ 3. Akcje objęte dodatkowym zapisem zarząd spółki przydziela proporcjonalnie do
zgłoszeń.
§ 4. Akcje, które nie zostały objęte w trybie określonym w § 2 i 3, zarząd
przydziela według swojego uznania, jednak po cenie nie niższej niż cena
emisyjna."
Art. 180. W ustawie z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom
monopolistycznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 49, poz. 318) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 11:
a) w ust. 4 wyrazy "art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o
publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z
1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 45,
poz. 199, Nr 75, poz. 357, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr
30, poz. 164)" zastępuje się wyrazami "art. 4 pkt 16 ustawy z dnia 21 sierpnia
1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118,
poz. 754)",
b) skreśla się ust. 6;
2) w art. 11a ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. W wypadku zamiaru:
1) łączenia banków,
2) nabycia akcji dopuszczonych do publicznego obrotu
- Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, w terminie nie dłuższym niż 2
tygodnie, zawiadamia o braku zastrzeżeń zgłaszającego zamiar bądź wydaje decyzję
zakazującą łączenia."
Art. 181. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1,
poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr
113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr
86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704 oraz z 1996
r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639, Nr 147,
poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96,
poz. 592 i Nr 107, poz. 685) w art. 15 po ust. 1b dodaje się ust. 1c w
brzmieniu:
"1c. Kosztem uzyskania przychodów są obowiązkowe wpłaty na rzecz funduszu
gwarancyjnego, wnoszone przez członków funduszu na podstawie przepisów ustawy z
dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi
(Dz. U. Nr 118, poz. 754)."
Art. 182. W ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121,
poz. 591 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272 i Nr 88, poz. 554)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 w ust. 1 w pkt 13 po wyrazach "późniejszym rozszerzeniu spółki
akcyjnej," dodaje się wyrazy "w tym opłatę ewidencyjną oraz wynagrodzenia dla
subemitentów inwestycyjnych i usługowych w przypadku spółek publicznych,";
2) w art. 81:
a) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) szczególne zasady rachunkowości, w tym również wzory bilansu, rachunku
zysków i strat, informacji dodatkowej i innych składników sprawozdań finansowych
oraz skonsolidowanych sprawozdań finansowych w odniesieniu do domów maklerskich
i funduszy powierniczych,"
b) w ust. 2 w pkt 2 skreśla się lit. a).
Art. 183. W ustawie z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (Dz. U. Nr 83, poz.
420 i Nr 118, poz. 574 oraz z 1997 r, Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 12 w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) termin na przyjęcie propozycji nabycia wynosi 3 tygodnie od dnia jej
otrzymania, chyba że emitent określi krótszy termin,";
2) w art. 20:
a) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
"7. Oświadczenie obligatariusza o zmianie obligacji na akcje wymaga formy
pisemnej i powinno zostać złożone spółce. Każdorazowe podwyższenie kapitału
akcyjnego w wyniku zamiany obligacji na akcje zarząd spółki zgłosi do rejestru
handlowego; przepis art. 439 Kodeksu handlowego stosuje się odpowiednio z
wyłączeniem § 2 pkt 1. Do zgłoszenia podwyższenia kapitału akcyjnego należy
dołączyć oświadczenie obligatariusza o zamianie obligacji na akcje.",
b) po ust. 7 dodaje się ust. 8 w brzmieniu:
"8. Po upływie terminu zamiany sąd na podstawie wniosku zarządu spółki dokonuje
zarejestrowania zmiany statutu w zakresie wysokości kapitału akcyjnego.";
3) w art. 21 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Do akcji wydawanych w zamian za obligacje zamienne przepisów art. 312, art.
313 i art. 347 Kodeksu handlowego nie stosuje się.".
Art. 184. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy Giełda Papierów Wartościowych w
Warszawie S.A. prowadzi działalność na podstawie przepisów tej ustawy, z
wyłączeniem art. 98 ust. 2 i art. 102.
2. Komisja może wystąpić do Prezesa Rady Ministrów o zakazanie spółce, o której
mowa w ust. 1, prowadzenia rynku giełdowego, w przypadku gdy spółka prowadzi tę
działalność z naruszeniem prawa.
Art. 185. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy spółka akcyjna prowadząca Centralną
Tabelę Ofert na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30
czerwca 1995 r. w sprawie określenia form regulowanego pozagiełdowego wtórnego
publicznego obrotu papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 81, poz. 407) prowadzi
działalność na podstawie przepisów tej ustawy, z wyłączeniem art. 114, art. 115
ust. 2 i art. 116.
2. Komisja może zakazać spółce, o której mowa w ust. 1, prowadzenia rynku
pozagiełdowego, w przypadku gdy spółka prowadzi tę działalność z naruszeniem
prawa.
Art. 186. 1. Zezwolenia udzielone na podstawie przepisów dotychczasowych
pozostają w mocy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Zezwolenia na nabywanie lub zbywanie papierów wartościowych we własnym
imieniu i na własny rachunek, udzielone na podstawie art. 22 § 3 ustawy, o
której mowa w art. 191, tracą moc, jeżeli Komisja zgłosi sprzeciw w terminie 2
tygodni od dnia wejścia w życie ustawy.
3. Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo maklerskie, nie będące bankami, są
obowiązane, w terminie do dnia 1 stycznia 1999 r., dostosować formę prawną
prowadzonej działalności do warunku określonego w art. 29.
4. Do udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącej
przedsiębiorstwo maklerskie przed upływem terminu wskazanego w ust. 3 stosuje
się odpowiednio przepisy art. 49.
Art. 187. 1. Zachowują ważność wpisy na listę maklerów papierów wartościowych i
listę doradców w zakresie publicznego obrotu papierami wartościowymi, dokonane
przed dniem wejścia w życie ustawy.
2. Doradcy w zakresie publicznego obrotu papierami wartościowymi stają się z
dniem wejścia w życie ustawy doradcami inwestycyjnymi.
Art. 188. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy Związek Maklerów Papierów
Wartościowych i Doradców w Zakresie Publicznego Obrotu Papierami Wartościowymi
utworzony na podstawie ustawy, o której mowa w art. 191, zwany dalej
"Związkiem", staje się stowarzyszeniem w rozumieniu ustawy z dnia 7 kwietnia
1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. Nr 20, poz. 104, z 1990 r. Nr 14,
poz. 86 i z 1996 Nr 27, poz. 118).
2. Wpisanie związku do rejestru stowarzyszeń następuje na podstawie statutu
spełniającego warunki określone w art. 10 Prawa o stowarzyszeniach oraz innych
dokumentów zawierających informacje wymienione w art. 18 ust. 1 tego prawa, po
ich złożeniu do sądu przez upoważnionego przedstawiciela Związku w terminie 3
miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, pod rygorem zastosowania przez sąd
środka, o którym mowa w art. 26 Prawa o stowarzyszeniach.
Art. 189. 1. Do spraw wszczętych i nie zakończonych przed dniem wejścia w życie
ustawy stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2, przepisy tej ustawy.
2. Osoby, które w dniu wejścia w życie ustawy spełniają, według przepisów
dotychczasowych, warunki do uzyskania wpisu na listę maklerów papierów
wartościowych lub listę doradców w zakresie publicznego obrotu papierami
wartościowymi uzyskują, po złożeniu stosownego wniosku, wpis na listę maklerów
papierów wartościowych lub listę doradców inwestycyjnych.
Art. 190. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie
dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, pozostają w
mocy przepisy wydane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 191, o ile nie są
sprzeczne z niniejszą ustawą.
Art. 191. Traci moc ustawa z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie
papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz.
239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 45, poz. 199, Nr 75, poz.
357, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164 i Nr 88,
poz. 554), z wyjątkiem:
1) art. 2 pkt 7 i 8,
2) art. 5 § 5, który traci moc po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia
niniejszej ustawy,
3) art. 16 § 1 pkt 2, który traci moc po upływie 2 lat od dnia ogłoszenia
niniejszej ustawy,
4) rozdziału 8,
5) art. 120 - w części dotyczącej działalności, o której mowa w rozdziale 8.
Art. 192. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem:
1) art. 7, który wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia,
2) art. 26 ust. 1 pkt 5, który w stosunku do osób wpisanych przed dniem jej
wejścia w życie na listy maklerów papierów wartościowych lub doradców w zakresie
publicznego obrotu papierami wartościowymi wchodzi w życie po upływie 2 lat od
dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 23 lipca 1997 r.
w sprawie szczegółowych wymogów kwalifikacji zawodowych, wzorów legitymacji oraz
umundurowania strażników Państwowej Straży Łowieckiej, a także szczegółowych
kwalifikacji zawodowych, wzorów oznaki i legitymacji strażnika łowieckiego.
(Dz. U. Nr 119, poz. 755)
Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo
łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72 , Nr 60, poz.
369, Nr 80, poz. 491, Nr 88, poz. 554 i Nr 110, poz. 715) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Strażnikiem Państwowej Straży Łowieckiej może być osoba, która posiada:
1) wykształcenie co najmniej średnie oraz dwuletni okres pracy w leśnictwie,
rolnictwie lub parkach narodowych albo
2) wykształcenie co najmniej średnie leśne, rolne lub pokrewne oraz roczny okres
pracy, o którym mowa w pkt 1, albo
3) wykształcenie wyższe prawnicze, albo
4) wykształcenie średnie oraz była funkcjonariuszem Policji przez okres co
najmniej trzech lat i nie została dyscyplinarnie wydalona ze służby w Policji.
§ 2. 1. Zasadniczymi przedmiotami umundurowania strażnika Państwowej Straży
Łowieckiej są:
1) kurtka ocieplana w kolorze ciemnozielonym,
2) mundur wyjściowy,
3) kurtka sukienna i spodnie w kolorze ciemnozielonym,
4) wiatrówka i spodnie w kolorze moro,
5) kapelusz w kolorze ciemnozielonym z wizerunkiem orła w koronie w kolorze
srebrnym,
6) czapka zimowa w kolorze ciemnozielonym z wizerunkiem orła w koronie w kolorze
srebrnym.
2. Wzory umundurowania strażnika Państwowej Straży Łowieckiej określa załącznik
nr 1 do rozporządzenia.
§ 3. 1. W legitymacji strażnika Państwowej Straży Łowieckiej umieszcza się
fotografię strażnika oraz wpisuje się numer legitymacji, imię i nazwisko
strażnika, datę ważności legitymacji oraz wyciska się pieczęć podłużną wystawcy
legitymacji.
2. Wzór legitymacji strażnika Państwowej Straży Łowieckiej określa załącznik nr
2 do rozporządzenia.
§ 4. 1. Strażnikiem łowieckim może być osoba, która posiada wykształcenie
średnie.
2. W legitymacji strażnika łowieckiego umieszcza się fotografię strażnika oraz
wpisuje się numer legitymacji, imię i nazwisko strażnika, datę ważności
legitymacji oraz wyciska się pieczęć podłużną wystawcy legitymacji.
3. Wzory oznaki i legitymacji strażnika łowieckiego określa załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa z dnia 23 lipca 1997 r. (poz. 755)
Załącznik nr 1
WZORY UMUNDUROWANIA STRAŻNIKA PAŃSTWOWEJ STRAŻY ŁOWIECKIEJ
Kurtka ocieplana
Ilustracja
przód
Ilustracja
tył
Mundur wyjściowy
Ilustracja
przód
Ilustracja
tył
Ilustracja
przód
Ilustracja
tył
Kurtka sukienna i spodnie
Ilustracja
przód
Ilustracja
tył
Ilustracja
przód
Ilustracja
tył
Wiatrówka i spodnie
Ilustracja
przód
Ilustracja
tył
Ilustracja
przód
Ilustracja
tył
Kapelusz
Ilustracja
Ilustracja
Czapka zimowa
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
WZÓR LEGITYMACJI STRAŻNIKA PAŃSTWOWEJ STRAŻY ŁOWIECKIEJ
Ilustracja
Opis
1. Wymiary 140 mm x 105 mm
2. Okładka sztywna, kolor ciemnozielony:
- godło tłoczone w kolorze srebrnym,
- napisy tłoczone w kolorze srebrnym
3. Wewnętrzne kartki w kolorze białym, napisy koloru czarnego.
Ilustracja
Załącznik nr 3
WZÓR OZNAKI STRAŻNIKA ŁOWIECKIEGO
Oznaką strażnika łowieckiego jest napis:
STRAŻNIK ŁOWIECKI
przytwierdzony do lewej piersi, na ubraniu wierzchnim.
Ilustracja
Opis
1. Plakietka z jasnego metalu o wymiarach: 30 mm x 80 mm
2. Litery koloru czarnego, o wysokości 4,5 mm, grawerowane
WZÓR LEGITYMACJI STRAŻNIKA ŁOWIECKIEGO
Opis
1. Wymiary 140 mm x 105 mm
2. Okładka sztywna, gładka, kolor ciemnozielony
3. Wewnętrzne kartki w kolorze białym, napisy koloru czarnego
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 2 września 1997 r.
w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 1998.
(Dz. U. Nr 120, poz. 756)
Na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce
publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439 i z 1996 r. Nr 156, poz. 775) zarządza się,
co następuje:
§ 1. Ustala się "Program badań statystycznych statystyki publicznej na rok
1998", stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
(Program badań statystycznych statystyki publicznej na rok 1998 stanowi
oddzielny załącznik do niniejszego numeru)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 9 września 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej
w Mielcu.
(Dz. U. Nr 120, poz. 757)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 września 1995 r. w sprawie
ustanowienia specjalnej sfery ekonomicznej w Mielcu (Dz. U. Nr 107, poz. 526)
wprowadza się następujące zmiany:
1) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) wydatki inwestycyjne - faktycznie poniesione po dniu uzyskania zezwolenia
wydatki nie zwrócone podmiotowi w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony
podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli podatki te, w całości
lub części, podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług,
dokonane na:
a) zakup i montaż fabrycznie nowych maszyn i urządzeń przyjętych przez podmiot
do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie sfery, zaliczonych, zgodnie
z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do
grup 3-6 i 8, oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7 tej Klasyfikacji, z
wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności
nie przekraczającej 500 kg, oraz na modernizację lub wytwarzanie we własnym
zakresie tych urządzeń,
b) zakup, budowę, rozbudowę lub modernizację budynków i budowli położonych na
terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych
Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrup 10 i 11, podgrupy 12 rodzaju
123, podgrupy 13 oraz do grupy 2 podgrup 20 i 22-24, podgrupy 25 rodzaju 258,
podgrup 26 i 27, podgrupy 29 rodzaju 293 i 296,
c) spłatę wartości składników, o których mowa pod lit. a) i b), określonej w
umowie najmu, dzierżawy lub w innej umowie o podobnym charakterze, zaliczonych
do składników majątku najemcy, dzierżawcy lub używającego, stosownie do
przepisów wydanych na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o
podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134,
poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz.
406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z
1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr
142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr
137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153,
Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz. 592 i Nr 107, poz. 685) oraz art. 14 ust. 5 ustawy
z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993
r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz.
419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz.
25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz.
638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30,
poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538 i Nr 96, poz. 592), przyjętych do
prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy,
2) wyroby wytworzone na terenie strefy - wyroby uzyskane w wyniku wytworzenia
(przetworzenia lub obróbki), wykonane na terenie strefy, jeżeli wartość
pomniejszona o podatek od towarów i usług wszystkich użytych do ich wytworzenia
materiałów (składników, surowców, komponentów, części) wytworzonych poza strefą
nie przekracza 70% zapłaconej za wyroby ceny pomniejszonej o podatek od towarów
i usług,
3) dochód - podstawę opodatkowania ustaloną, odpowiednio, zgodnie z art. 26 ust.
1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo z
art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych,
4) inkubator przedsiębiorczości - specjalnie przygotowany obiekt, w którym
Mielecka Agencja Rozwoju Regionalnego oferuje nowo powstającym lub już
istniejącym małym przedsiębiorstwom pomieszczenia biurowe i powierzchnię
produkcyjną, dostęp do urządzeń oraz wielorakie usługi, w celu przygotowania
tych przedsiębiorstw do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej; czas
funkcjonowania podmiotów gospodarczych w ramach inkubatora przedsiębiorczości
nie może przekroczyć 2 lat.
2. W zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października
1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996
r. Nr 106, poz. 496), zwanym dalej "zezwoleniem", wartość, o której mowa w ust.
1 pkt 2, może zostać określona jako jeden z warunków, ze względu na przedmiot
lub zakres działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu w wysokości
przekraczającej 70%, zróżnicowanej w poszczególnych latach prowadzenia przez
podmiot działalności gospodarczej na terenie strefy.
3. Do usług wykonywanych na terenie strefy stosuje się odpowiednio przepis ust.
1 pkt 2.";
2) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Na terenie strefy wyłącza się prowadzenie działalności gospodarczej w
zakresie wytwarzania materiałów wybuchowych, paliw silnikowych, wyrobu, rozlewu
i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, wyrobów tytoniowych, a
także prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992
r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr
28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132,
poz. 621 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 503).";
3) w § 4:
a) skreśla się wyrazy " , o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20
października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz.
600), zwanego dalej «zezwoleniem»",
b) w pkt 4 na końcu dodaje się wyrazy "i usług wspomagających transport lotniczy
(klasa 63.23)",
c) w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 7 i 8 w brzmieniu:
"7) działalności prowadzonej w inkubatorze przedsiębiorczości znajdującym się na
terenie strefy,
8) działalności w zakresie przetwarzania i rozlewu paliw silnikowych (klasa
50.50 i 51.51)";
4) w § 5:
a) w ust. 1:
- skreśla się wyrazy "lecz nie dłużej niż do końca 15 roku od dnia jej
ustanowienia",
- skreśla się pkt 2,
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) w wysokości 10% dochodu na każdych 10 pracowników zatrudnionych przez
podmiot, jednakże zwolnienie to nie może wynieść mniej niż 10% i więcej niż 100%
miesięcznego dochodu.",
b) w ust. 2 na końcu dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem przepisu § 6",
c) w ust. 4 wyraz "towarów" zastępuje się wyrazem "wyrobów",
d) dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu:
"5. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, odnosi się wyłącznie do
pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, pracujących w danym
miesiącu roku podatkowego. Liczbę pracowników ustala się w przeliczeniu na pełne
etaty jako średnią miesięczną.
6. Zwolnienie z podatku dochodowego może uzyskać podmiot mający siedzibę i
prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terenie strefy.";
5) w § 7:
a) skreśla się ust. 2,
b) w ust. 3 wyrazy "ust. 1 i 2" zastępuje się wyrazem "ust. 1";
6) § 9 otrzymuje brzmienie:
"§ 9. 1. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, nie
mający prawa do zwolnień, może podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych
służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, przy
zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4,0, stosownie do przepisów
rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie
amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr
6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78).
2. Podwyższenie stawek amortyzacji może mieć zastosowanie do maszyn i urządzeń
zaliczonych do grup 3-6 i 8 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego
Urzędu Statystycznego oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7, z
wyłączeniem samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej
ładowności nie przekraczającej 500 kg, przyjętych do prowadzenia działalności
gospodarczej na terenie strefy po dniu uzyskania zezwolenia.";
7) w § 11:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, może, po uzyskaniu zezwolenia, korzystać ze
zwolnień od podatku, o których mowa w § 5 i 6, albo preferencji, o których mowa
w § 9 i 10, z tym że przy ustalaniu liczby pracowników, o której mowa w § 5 ust.
1 pkt 3, uwzględnia się wyłącznie osoby zatrudnione po uzyskaniu zezwolenia.";
b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się także do podmiotów utworzonych w wyniku
przekształcenia (podziału, łączenia) podmiotów, które prowadziły działalność
gospodarczą na terenie, na którym następnie ustanowiono strefę.";
8) w § 13 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Podmiot traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, jeżeli w roku
podatkowym, w którym z nich skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od
końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień:
1) wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach składek na
ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących
dochody budżetu państwa, przekraczające odrębnie z każdego tytułu (w tym
odrębnie w każdym z podatków) 3% kwot należnych za te lata; w odniesieniu do
podatku od towarów i usług zaległości we wpłatach nie mogą przekroczyć 3% kwoty
podatku należnego, lub
2) przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których
mowa w § 2 ust. 1, z którymi związane były zwolnienia od podatku; nie dotyczy to
przeniesienia własności w wyniku przekształcenia formy prawnej, łączenia lub
podziału podmiotów, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych,
w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich
wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 9 ust. 1, lub
3) ustaną okoliczności do zaliczania środków trwałych przyjętych do odpłatnego
korzystania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze
do składników jego majątku w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 2 ust. 1
pkt 1 lit. c), lub
4) maszyny lub urządzenia, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a), zostaną
oddane do prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem strefy, lub
5) otrzyma zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie, lub
6) zostanie postawiony w stan likwidacji, z wyjątkiem przedsiębiorstwa
likwidowanego w trybie i na zasadach określonych w przepisach o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych, lub zostanie ogłoszona jego upadłość.".
§ 2. Podmioty, które uzyskały zezwolenie w okresie dwóch lat od dnia
ustanowienia strefy, mogą dokonywać wyboru podstawy zwolnienia od podatku
dochodowego na podstawie przepisów obowiązujących w dniu uzyskania zezwolenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
553--z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny.
554--z dnia 6 czerwca 1997 r. Przepisy wprowadzające Kodeks karny.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 16 września 1997 r.
w sprawie świadczeń dla pracowników, którzy ulegli wypadkom w szczególnych
okolicznościach, oraz świadczeń dla osób nie będących pracownikami.
(Dz. U. Nr 120, poz. 758)
Na podstawie art. 43 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu
wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144, z
1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 36, poz. 206 i Nr 92, poz. 540, z 1991 r.
Nr 94, poz. 422, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i Nr
100, poz. 461) zarządza się, co następuje:
§ 1. Świadczenia, o których mowa w rozporządzeniu, przysługują na warunkach i w
wysokości określonych w ustawie z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z
tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz.
144, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 36, poz. 206 i Nr 92, poz. 540, z
1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110
i Nr 100, poz. 461), zwanej dalej "ustawą"; nie przysługują jednak te
świadczenia, które są przewidziane odrębnymi przepisami z tytułów wymienionych w
rozporządzeniu.
§ 2. 1. Osobom, które uległy wypadkowi w okolicznościach, o których mowa w ust.
2, przysługuje:
1) renta z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy,
2) jednorazowe odszkodowanie z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.
2. Do wypadków uzasadniających przyznanie świadczeń określonych w ust. 1 zalicza
się wypadki:
1) przy ratowaniu innych osób od grożącego ich życiu niebezpieczeństwa,
2) przy chronieniu własności publicznej przed grożącą jej szkodą,
3) przy udzielaniu przedstawicielowi organu państwowego lub organu samorządu
terytorialnego pomocy przy spełnianiu czynności urzędowych,
4) przy ściganiu lub ujęciu osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub
przy chronieniu innych osób przed napaścią,
5) przy wykonywaniu funkcji radnego lub członka komisji rady gminy albo przy
wykonywaniu przez sołtysa czynności związanych z tym stanowiskiem,
6) przy wykonywaniu funkcji ławnika ludowego w sądzie lub członka kolegium do
spraw wykroczeń,
7) przy wykonywaniu świadczeń osobistych na cele społeczne lub uczestniczeniu w
akcjach społecznych, jeżeli przepisy szczególne przewidują świadczenia w razie
wypadku w takich okolicznościach,
8) w czasie zajęć szkolnych, zajęć w szkole wyższej lub zajęć na studiach
doktoranckich albo w czasie odbywania praktyki przewidzianej organizacją studiów
lub nauki,
9) przy pracy w Ochotniczych Hufcach Pracy na innej podstawie niż umowa o pracę,
10) przy pracy wykonywanej w ramach terapii zajęciowej w publicznych zakładach
opieki zdrowotnej,
11) przy wykonywaniu bezpośredniej ochrony przed klęskami żywiołowymi,
12) przy wykonywaniu funkcji członka komisji powołanej przez organ państwowy lub
organ samorządu terytorialnego do przeprowadzenia wyborów lub referendum.
§ 3. Świadczenia określone w § 2 ust. 1 przysługują również:
1) osobie, która zapadła na chorobę zawodową w związku z wykonywaniem zajęć lub
pracy, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 8 i 9,
2) osobie, która uległa wypadkowi lub zachorowała na chorobę zawodową w związku
z pracą w warunkach pozbawienia lub ograniczenia wolności.
§ 4. 1. Członkom rodziny osób, które zmarły wskutek wypadków, o których mowa w §
2 ust. 2 i w § 3 pkt 2, przysługuje renta rodzinna i jednorazowe odszkodowanie.
2. Członkom rodziny osób, które zmarły wskutek choroby zawodowej, o których mowa
w § 3, przysługuje renta rodzinna i jednorazowe odszkodowanie.
§ 5. 1. Osobom uprawnionym w myśl § 2-4 do renty z tytułu niezdolności do pracy
lub do renty rodzinnej przysługują:
1) dodatek pielęgnacyjny,
2) nieodpłatne świadczenia lecznicze, położnicze i rehabilitacyjne, przedmioty
ortopedyczne, protezy i środki pomocnicze
- na zasadach określonych przepisami o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i
ich rodzin,
3) pobyt w domu pomocy społecznej,
4) prawo do przysposobienia zawodowego
- na zasadach określonych w odrębnych przepisach,
5) świadczenia określone w art. 23 ustawy, jeżeli osoba uprawniona do renty jest
objęta przepisami o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich
rodzin.
2. Osobom, które nie utraciły całkowicie lub częściowo zdolności do pracy,
przysługuje prawo do świadczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 2, w zakresie
niezbędnym do leczenia następstw wypadku lub choroby zawodowej.
§ 6. Świadczenia, o których mowa w § 2-4 oraz w § 5 ust. 1 pkt 1, przysługują od
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a osobom objętym przepisami o zaopatrzeniu
emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin - od kolejowych jednostek
organizacyjnych właściwych do spraw rent.
§ 7. W uzasadnionych wypadkach Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych może
przyznać świadczenia określone w § 2 ust. 1 osobie, która uległa wypadkowi w
związku z wykonywaniem czynności na rzecz jednostki organizacyjnej na podstawie
innej niż umowa o pracę albo w związku z wykonywaniem zadań zleconych przez
organizacje polityczne lub społeczne, oraz członkom rodziny pozostałym po takiej
osobie.
§ 8. Przepisy art. 49 i 50 ustawy stosuje się odpowiednio w sprawach o
świadczenia z tytułu wypadków i chorób zawodowych, o których mowa w § 2-6.
§ 9. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 października 1975 r. w
sprawie podstawy wymiaru renty z tytułu wypadku przy pracy lub choroby
zawodowej, świadczeń dla pracowników, którzy ulegli wypadkom w szczególnych
okolicznościach, oraz świadczeń dla osób nie będących pracownikami (Dz. U. Nr
33, poz. 179, z 1977 r. Nr 10, poz. 40 oraz z 1990 r. Nr 71, poz. 418).
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 20
września 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 19 września 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia siedzib oraz właściwości
miejscowej i rzeczowej urzędów celnych.
(Dz. U. Nr 120, poz. 759)
Na podstawie art. 112 ust. 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz.
U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z
1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 64, poz. 407 i Nr 80, poz.
498) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 23
maja 1990 r. w sprawie określenia siedzib oraz właściwości miejscowej i
rzeczowej urzędów celnych (Dz. U. Nr 37, poz. 212 i Nr 87, poz. 508, z 1993 r.
Nr 6, poz. 32, z 1994 r. Nr 2, poz. 11, z 1995 r. Nr 94, poz. 469 oraz z 1996 r.
Nr 75, poz. 361) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1:
a) w pkt 19 kropkę zastępuje się przecinkiem,
b) dodaje się pkt 20 w brzmieniu:
"20) Urząd Celny w Olsztynie.";
2) w § 2:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) Urząd Celny w Gdańsku - gminy miejskie: Gdańsk, Czarna Woda, Pruszcz
Gdański, Skórcz, Starogard Gdański, Tczew oraz gminy: Cedry Wielkie, Gniew,
Kaliska, Kolbudy Górne, Lubichowo, Morzeszczyn, Osieczna, Osiek, Pelpin, Pruszcz
Gdański, Przywidz, Pszczółki, Skarszewy, Skórcz, Smętowo Graniczne, Stara
Kiszewa, Starogard Gdański, Subkowy, Suchy Dąb, Tczew, Trąbki Wielkie i Zblewo z
obszaru województwa gdańskiego i obszar województwa elbląskiego, z wyłączeniem
gminy miejskiej Braniewo oraz gmin: Braniewo, Godkowo, Kisielice, Lelkowo,
Młynary, Orneta, Pieniężno, Płoskinia, Susz i Wilczęta,"
b) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) Urząd Celny w Białymstoku - obszar województw: białostockiego, łomżyńskiego
i suwalskiego, z wyłączeniem gminy miejskiej Giżycko oraz gmin: Banie Mazurskie,
Budry, Dubieninki, Giżycko, Gołdap, Mikołajki, Pozezdrze, Ruciane-Nida, Ryn i
Węgorzewo,"
c) pkt 13 otrzymuje brzmienie:
"13) Urząd Celny w Warszawie - obszar województw: ciechanowskiego, radomskiego,
warszawskiego i ostrołęckiego, z wyłączeniem gminy Rozogi, oraz gmina miejska
Mińsk Mazowiecki i gminy: Dębe Wielkie, Dobre, Jadów, Łochów, Mińsk Mazowiecki,
Poświętne, Sadowne, Stanisławów i Strachówka z obszaru województwa
siedleckiego,"
d) po pkt 15b dodaje się pkt 15c w brzmieniu:
"15c) Urząd Celny w Olsztynie - obszar województw: olsztyńskiego oraz gmina
miejska Braniewo i gminy: Braniewo, Godkowo, Kisielice, Lelkowo, Młynary,
Orneta, Pieniężno, Płoskinia, Susz i Wilczęta z obszaru województwa elbląskiego,
gmina Rozogi z obszaru województwa ostrołęckiego oraz gmina miejska Giżycko i
gminy: Banie Mazurskie, Budry, Dubieninki, Giżycko, Gołdap, Mikołajki,
Pozezdrze, Ruciane-Nida, Ryn i Węgorzewo z obszaru województwa suwalskiego,";
3) w § 3:
a) w pkt 19 kropkę zastępuje się przecinkiem,
b) dodaje się pkt 20 w brzmieniu:
"20) Urząd Celny w Olsztynie - transportem kolejowym, lotniczym oraz w ruchu
drogowym."
§ 2. Sprawy wszczęte i nie zakończone przed dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia są załatwiane przez dotychczas właściwe, miejscowo i rzeczowo,
urzędy celne.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: wz. H. Wasilewska-Trenkner
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
557--z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny wykonawczy.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 22 września 1997 r.
w sprawie określenia stawek opłat za wydanie pozwolenia, opłat depozytowych,
manipulacyjnych dodatkowych, za sprawowanie dozoru celnego, a także określenia
czynności kontroli celnej, za które pobierane są opłaty manipulacyjne, oraz
określenia stawek tych opłat.
(Dz. U. Nr 120, poz. 760)
Na podstawie art. 70 ust. 5 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz.
U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z
1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 64, poz. 407 i Nr 80,
poz. 498) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustala się następujące stawki opłaty za wydanie pozwolenia na przywóz
towarów z zagranicy:
1) 200 zł - jeżeli wartość towaru określona w pozwoleniu nie jest wyższa niż 100
000 zł,
2) 400 zł - jeżeli wartość towaru określona w pozwoleniu jest wyższa niż 100 000
zł,
przy czym wartość towaru przelicza się na złote według średniego kursu
ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia wystawienia pozwolenia.
2. Za wydanie pozwolenia na wywóz towarów za granicę pobiera się odpowiednio
opłaty w wysokości równej połowie kwot opłat określonych w ust. 1.
3. Jeżeli w pozwoleniach, o których mowa w ust. 1 i 2, nie określa się wartości
towaru, opłatę za wydanie pozwolenia na przywóz pobiera się w wysokości 800 zł,
a opłatę za wydanie pozwolenia na wywóz pobiera się w wysokości 400 zł.
4. Opłat, o których mowa w ust. 1-3, nie pobiera się za wydanie pozwolenia na
wywóz lub przywóz towarów objętych czasowym ograniczeniem wywozu lub przywozu,
ustanowionym na podstawie art. 9 ustawy, osobie nie będącej podmiotem
gospodarczym.
§ 2. 1. Za przechowywanie towaru celnego w depozycie urzędu celnego oraz
pieniędzy polskich pobiera się opłatę w wysokości 5% wartości, jednak nie mniej
niż 20 zł miesięcznie.
2. W razie przekazania towaru celnego na przechowanie innej osobie, pobiera się
opłatę w wysokości poniesionych kosztów przechowania.
3. Za przechowanie wartości dewizowych pobiera się opłatę w wysokości 5%
równowartości za pierwszy miesiąc, a za każdy następny miesiąc w wysokości 2%,
według kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu ich
przyjęcia do depozytu; w razie przekazania wartości dewizowych do banku
dewizowego, przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
4. Za przechowanie towarów, o których mowa w art. 12 ustawy z dnia 28 grudnia
1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31,
Nr 64, poz. 407 i Nr 80, poz. 498), zwanej dalej "ustawą", pobiera się opłatę w
wysokości określonej w ust. 1.
5. Jeżeli osoba uprawniona do odbioru towaru z depozytu urzędu celnego
uprawdopodobni, że na skutek klęski żywiołowej odbiór towaru był niemożliwy lub
w znacznym stopniu utrudniony, stawkę opłaty depozytowej ustala się w wysokości
0 zł.
6. Miesiąc rozpoczęty liczy się za cały.
§ 3. 1. Ustala się następujące stawki opłaty manipulacyjnej dodatkowej:
1) w wypadku, o którym mowa w art. 18 ustawy:
a) w przywozie - 600 zł,
b) w wywozie - 120 zł,
2) w wypadku, o którym mowa w art. 68 ust. 3 ustawy:
a) w przywozie - 120 zł,
b) w wywozie - 60 zł,
3) opłaty za niewykonanie w terminie obowiązków, o których mowa w art. 42 oraz w
art. 52 ust. 2 i 3 ustawy - 480 zł; jeżeli jednak naruszenie terminu nie
przekracza 7 dni - 60 zł,
4) opłaty za naruszenie zastrzeżenia nieodstępowania, o którym mowa w art. 12
ust. 2, art. 14 ust. 1 pkt 12 i art. 122 ust. 1 ustawy - 600 zł,
2. Jeżeli osoba obowiązana do wykonania obowiązków określonych przepisami prawa
celnego uprawdopodobni, że na skutek klęski żywiołowej ich wykonanie było
niemożliwe lub w znacznym stopniu utrudnione, opłaty, o której mowa w ust. 1,
nie pobiera się.
§ 4. 1. Ustala się następujące stawki opłaty za sprawowanie dozoru celnego:
1) za dokonywanie oględzin miejsc odpraw celnych towarów celnych, opakowań,
zamknięć celnych lub dokumentów - 11 zł,
2) za przeprowadzenie rewizji celnej towarów celnych lub środków przewozowych -
16 zł,
3) za strzeżenie towarów celnych lub miejsc odpraw celnych albo pomieszczeń,
placów i środków przewozowych nie będących miejscami odpraw celnych oraz
konwojowanie towarów celnych lub środków przewozowych - 24 zł za każdą
rozpoczętą godzinę pracy funkcjonariusza celnego,
4) za nałożenie zamknięć celnych na towary celne, pomieszczenia lub środki
przewozowe - 3 zł od jednego zamknięcia celnego.
2. W wypadku przywozu towarów stanowiących pomoc humanitarną lub charytatywną
przeznaczoną dla osób dotkniętych klęską żywiołową, stawki opłat, o których mowa
w ust. 1, ustala się w wysokości 0 zł.
§ 5. Ustala się następujące stawki opłaty manipulacyjnej:
1) 20 zł za:
a) przeprowadzenie rewizji celnej towarów lub środków przewozowych, w których
przewożony jest towar celny,
b) badanie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku o wszczęcie
postępowania celnego,
2) 38 zł za:
a) wydanie na wniosek strony postanowienia o przekazaniu sprawy do rozpatrzenia
przez dyrektora innego urzędu celnego,
b) sporządzenie protokołu, o którym mowa w § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra
Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 22 sierpnia 1990 r. w sprawie dozoru
i kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. U. z 1995 r. Nr 30, poz. 155 i Nr 90,
poz. 451 oraz z 1996 r. Nr 2, poz. 14 i Nr 40, poz. 174),
3) 70 zł za każdą rozpoczętą godzinę pracy funkcjonariusza celnego,
przeprowadzającego czynności z zakresu kontroli celnej, dokonywanej na wniosek
strony poza miejscem odpraw celnych lub czasem pracy urzędu celnego, w tym za
czas niezbędny na dojazdy, opóźnienia i przerwy w ich wykonywaniu, spowodowane
przez stronę nawet bez jej winy,
4) 115 zł za badanie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku o przyznanie
statusu upoważnionego eksportera, w zakresie dokumentowania pochodzenia towarów,
5) 115 zł za badanie dokumentów niezbędnych do wydania świadectwa pochodzenia
wywożonego towaru, według wzoru oznaczonego EUR.1 Lt, z ważnością nie
przekraczającą jednego roku od daty wystawienia (świadectwo długoterminowe),
6) 38 zł za badanie dokumentów niezbędnych do wydania świadectwa pochodzenia
wywożonego towaru, według wzoru oznaczonego EUR.1 (świadectwo EUR.1 wystawiane w
normalnej procedurze, wystawiane retrospektywnie, duplikat, świadectwo
wystawiane w procedurze uproszczonej z pieczęcią urzędu celnego oraz świadectwo
wystawione zastępczo),
7) 48 zł za badanie dokumentów przechowywanych przez eksportera i niezbędnych do
weryfikacji formularza EUR.2 lub faktury zawierającej deklarację o pochodzeniu,
bądź świadectwa według wzoru EUR.1 wystawionego w procedurze uproszczonej przez
upoważnionego eksportera,
8) 0 zł w wypadku przywozu towarów stanowiących pomoc humanitarną lub
charytatywną przeznaczoną dla osób dotkniętych klęską żywiołową.
§ 6. Przepisów § 3-5 nie stosuje się do towarów określonych w art. 12 ustawy
oraz - na zasadzie wzajemności - do towarów przywożonych z zagranicy, wywożonych
za granicę oraz przewożonych przez polski obszar celny na podstawie właściwych
dokumentów gwarancyjnych, ustalonych w umowach międzynarodowych.
§ 7. 1. Jeżeli po dniu 30 czerwca 1997 r., a przed dniem wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia, zostały pobrane opłaty na podstawie art. 70 ust. 1-3
ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz.
312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496
oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 64, poz. 407 i Nr 80, poz. 498), w sprawach
tych stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia.
2. Opłaty pobrane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia w
sytuacjach, o których mowa w § 2 ust. 5, § 3 ust. 2, § 4 ust. 2 i § 5 pkt 8,
podlegają zwrotowi, na wniosek osoby uprawnionej, w kwocie określonej w
dokumentach celnych.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: wz. H. Wasilewska-Trenkner
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 10 września 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za
wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym
odbywającym służbę zastępczą.
(Dz. U. Nr 120, poz. 761)
Na podstawie art. 193 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr
40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz.
44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 28, poz.
153, Nr 80, poz. 495 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20 marca
1992 r. w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie
oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą
(Dz. U. Nr 31, poz. 133, Nr 52, poz. 241, Nr 62, poz. 308, Nr 78, poz. 399 i Nr
100, poz. 504, z 1993 r. Nr 59, poz. 277, Nr 83, poz. 391 i Nr 99, poz. 453, z
1994 r. Nr 12, poz. 45, Nr 33, poz. 124, Nr 88, poz. 411, Nr 99, poz. 481, Nr
138, poz. 738 i Nr 140, poz. 795, z 1995 r. Nr 19, poz. 96, Nr 47, poz. 247, Nr
85, poz. 431 i Nr 136, poz. 675, z 1996 r. Nr 24, poz. 111, Nr 56, poz. 255, Nr
105, poz. 487 oraz z 1997 r. Nr 12, poz. 69, Nr 34, poz. 211 i Nr 52, poz. 333)
w § 1 w ust. 1 wyrazy "7,00 zł" zastępuje się wyrazami "7,36 zł".
2. Świadczenie w wysokości ustalonej w ust. 1 przysługuje od dnia 1 września
1997 r.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 19 września 1997 r.
w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania środków Państwowego
Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w związku z likwidacją skutków
powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r.
(Dz. U. Nr 120, poz. 762)
Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o stosowaniu
szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała
miejsce w lipcu 1997 r. (Dz. U. Nr 80, poz. 491 i Nr 107, poz. 692) zarządza
się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie reguluje warunki i tryb przyznawania środków z Państwowego
Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, zwanego dalej "Funduszem", osobom
poszkodowanym w wyniku powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r., na:
1) utrzymanie zagrożonych likwidacją miejsc pracy osób niepełnosprawnych z
powodu powodzi,
2) pożyczki zakładom pracy chronionej, które poniosły straty w wyniku powodzi,
3) utrzymanie zagrożonych likwidacją warsztatów terapii zajęciowej z powodu
powodzi,
4) zakup sprzętu rehabilitacyjnego utraconego w wyniku powodzi.
§ 2. 1. Rozporządzenie dotyczy:
1) osób niepełnosprawnych,
2) osób fizycznych i osób prawnych oraz podmiotów gospodarczych nie
posiadających osobowości prawnej, zatrudniających osoby niepełnosprawne lub
prowadzących rehabilitację takich osób,
które na skutek powodzi doznały szkód majątkowych lub utraciły możliwość
korzystania z zajmowanego lokalu lub budynku - zwanych dalej "osobami
poszkodowanymi".
2. Zaświadczenie o okolicznościach, o których mowa w ust. 1, wydaje organ gminy
właściwej ze względu na miejsce zamieszkania lub prowadzenia działalności
gospodarczej.
Rozdział 2
Utrzymanie zagrożonych likwidacją, z powodu powodzi, miejsc pracy osób
niepełnosprawnych
§ 3. Przyznawane dofinansowanie przeznacza się na:
1) zakup materiałów, towarów i usług niezbędnych do utrzymania miejsc pracy osób
niepełnosprawnych,
2) naprawę lub zakup maszyn i urządzeń oraz oprzyrządowania stanowiących
wyposażenie miejsc pracy osób niepełnosprawnych, zniszczonych lub uszkodzonych w
wyniku powodzi.
§ 4. 1. Osoba poszkodowana składa wniosek do oddziału Funduszu, właściwego ze
względu na miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
1) oznaczenie wnioskodawcy,
2) przedmiot działalności,
3) charakterystykę i oszacowanie majątku trwałego i obrotowego przed powodzią
oraz wyszczególnienie i oszacowanie poniesionych strat,
4) informację o ubezpieczeniu majątku,
5) opis działań zmierzających do utrzymania zagrożonych likwidacją miejsc pracy,
6) wnioskowaną kwotę dofinansowania i jej przeznaczenie,
7) wnioskowaną kwotę zaliczki,
8) liczbę zatrudnionych osób niepełnosprawnych.
3. Do wniosku należy dołączyć zaświadczenie, o którym mowa w § 2 ust. 2.
§ 5. 1. Oddział Funduszu jest zobowiązany, w terminie 14 dni od dnia otrzymania
wniosku spełniającego wymogi określone w § 4, wydać opinię o:
1) zasadności przyznania dofinansowania,
2) proponowanej wysokości dofinansowania i jego przeznaczeniu,
3) poniesionych szkodach.
2. Opinia, o której mowa w ust. 1, powinna być przekazana wraz z dokumentami w
ciągu 7 dni Zarządowi Funduszu.
3. Zarząd Funduszu rozpatrzy wniosek w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania
wraz z dokumentami.
§ 6. 1. W przypadku podjęcia decyzji o przyznaniu środków Fundusz zawiera z
wnioskodawcą umowę o dofinansowanie, w której określa się:
1) wysokość dofinansowania,
2) przeznaczenie dofinansowania,
3) sposób rozliczenia dofinansowania,
4) warunki wypowiedzenia umowy.
2. Kontrolę przestrzegania warunków określonych w umowie o dofinansowanie
wykonuje oddział Funduszu.
Rozdział 3
Pożyczki dla zakładów pracy chronionej, które poniosły straty w wyniku powodzi
§ 7. Przyznawane pożyczki mogą być przeznaczone na:
1) usunięcie skutków powodzi uniemożliwiających dalsze prowadzenie działalności,
przez co należy rozumieć:
a) prace budowlane i remontowe zniszczonych budynków, budowli, infrastruktury
zakładu i wyposażenia,
b) oczyszczanie terenu zakładu ze skutków powodzi,
2) zakup surowców do produkcji bieżącej,
3) naprawę uszkodzonych maszyn i urządzeń, w tym części i podzespołów
koniecznych do ich uruchomienia,
4) zakup lub remont uszkodzonych w wyniku powodzi środków transportu.
§ 8. 1. Zakład pracy chronionej składa wniosek w oddziale Funduszu, właściwym
dla miejsca prowadzenia działalności.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
1) oznaczenie wnioskodawcy,
2) oznaczenie decyzji Pełnomocnika ds. Osób Niepełnosprawnych o przyznaniu
statusu zakładu pracy chronionej,
3) wnioskowaną kwotę pożyczki i proponowany okres karencji oraz spłaty,
4) przeznaczenie pożyczki,
5) proponowane zabezpieczenie,
6) informację o stanie zatrudnienia, w tym osób niepełnosprawnych,
7) aktualną informację o sytuacji ekonomiczno-finansowej,
8) szacunek szkód poniesionych na skutek powodzi.
3. Do wniosku należy dołączyć:
1) dokumenty określające status prawny wnioskodawcy oraz potwierdzające
uprawnienia osób do składania oświadczeń majątkowych:
a) aktualny wyciąg z rejestru właściwego dla formy organizacyjnej wnioskodawcy
lub wpis do ewidencji prowadzenia działalności gospodarczej albo koncesję,
b) aktualną umowę spółki,
c) odpowiednie pełnomocnictwa,
d) oświadczenie wyrażające zgodę na zaciągnięcie pożyczki lub jej poręczenie,
e) decyzję o nadaniu statusu zakładu pracy chronionej,
2) dokumenty dotyczące proponowanego zabezpieczenia spłaty pożyczki wraz z
odsetkami,
3) oświadczenie wnioskodawcy o otwartych rachunkach bankowych w kraju i za
granicą,
4) oświadczenie wnioskodawcy o toczących się z jego udziałem postępowaniach
sądowych i egzekucyjnych,
5) oświadczenie wnioskodawcy o środkach otrzymanych dotychczas z Funduszu oraz
niezaleganiu z obowiązkowymi wpłatami na Fundusz,
6) zaświadczenie, o którym mowa w § 2 ust. 2,
7) dokumenty potwierdzające ubezpieczenie majątkowe lub oświadczenie
wnioskodawcy o podpisanych umowach ubezpieczeniowych majątku oraz kwotę
otrzymanego odszkodowania,
8) oświadczenie wnioskodawcy o aktualnym stanie zadłużenia zakładu pracy
chronionej, wraz z opisem zawierającym warunki, a w szczególności zabezpieczenie
zaciągniętych zobowiązań oraz stan ich aktualnego rozliczenia.
§ 9. 1. Oddział Funduszu jest zobowiązany w terminie 14 dni od dnia złożenia
wniosku spełniającego wymogi określone w § 8 wydać opinię i przekazać ją wraz z
dokumentacją w sprawie Zarządowi Funduszu.
2. Opinia, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać ocenę:
1) zasadności wniosku,
2) wysokości pożyczki i jej przeznaczenia,
3) wielkości szkody,
4) formy zabezpieczenia.
3. Zarząd Funduszu podejmuje decyzję o przyznaniu bądź odmowie przyznania
pożyczki w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku wraz z dokumentami.
§ 10. 1. W przypadku decyzji o przyznaniu pożyczki, Fundusz zawiera z
wnioskodawcą umowę, w której określa się:
1) wysokość pożyczki,
2) przeznaczenie pożyczki,
3) sposób rozliczenia pożyczki,
4) okres spłaty oraz karencji w spłacie,
5) formę zabezpieczenia,
6) warunki wypowiedzenia umowy.
2. Kontrolę przestrzegania warunków określonych w umowie pożyczki wykonuje
oddział Funduszu.
§ 11. Pożyczka, o której mowa w § 7, jest udzielana na następujących zasadach:
1) odsetki od pożyczki naliczane są:
a) w okresie karencji w wysokości 2% w skali roku,
b) w okresie spłaty pożyczki w wysokości 4% w skali roku,
2) okres karencji wynosi do 36 miesięcy,
3) okres spłaty wynosi do 36 miesięcy.
Rozdział 4
Utrzymanie zagrożonych likwidacją warsztatów terapii zajęciowej
§ 12. 1. Środki Funduszu mogą być przeznaczone na usunięcie bezpośrednich
skutków powodzi, uniemożliwiających lub ograniczających dalsze funkcjonowanie
warsztatów terapii zajęciowej, zwanych dalej "warsztatami", w szczególności na:
1) prace budowlane i remontowe zniszczonych budynków i pomieszczeń,
2) naprawę lub wymianę uszkodzonego wyposażenia oraz środków transportu,
3) zakup zniszczonych materiałów do terapii zajęciowej.
2. Osoba poszkodowana prowadząca warsztat składa wniosek we właściwym, ze
względu na miejsce prowadzonej działalności, wojewódzkim urzędzie pracy -
wojewódzkim ośrodku ds. zatrudnienia i rehabilitacji osób niepełnosprawnych,
zwanym dalej "wojewódzkim ośrodkiem".
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać:
1) oznaczenie wnioskodawcy,
2) tytuł prawny do obiektu,
3) liczbę uczestników terapii oraz zatrudnionych,
4) proponowaną kwotę dofinansowania i jej przeznaczenie, wraz z uzasadnieniem,
5) proponowaną kwotę zaliczki.
4. Do wniosku należy dołączyć szacunkowy kosztorys prac budowlanych, wykaz
odtworzonego wyposażenia i materiałów oraz zaświadczenie, o którym mowa w § 2
ust. 2.
§ 13. 1. Wojewódzki ośrodek w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku
spełniającego wymogi, o których mowa w § 12, wydaje opinię o zasadności
przyznania dofinansowania, jego wysokości oraz przeznaczenia i wraz z wnioskiem
oraz kompletem dokumentów przekazuje ją do Funduszu.
2. Zarząd Funduszu rozpatrzy wniosek w terminie 14 dni od dnia otrzymania
kompletu wymaganych dokumentów z wojewódzkiego ośrodka.
3. W przypadku podjęcia przez Zarząd Funduszu decyzji o przyznaniu środków,
zostaje ona przekazana do wojewódzkiego ośrodka, który niezwłocznie podpisuje z
wnioskodawcą umowę o dofinansowanie, w której określa się:
1) wysokość dofinansowania,
2) przeznaczenie dofinansowania,
3) sposób rozliczenia dofinansowania,
4) warunki wypowiedzenia umowy.
4. Kontroli przestrzegania warunków określonych w umowie dokonuje wojewódzki
ośrodek.
Rozdział 5
Zakup sprzętu rehabilitacyjnego utraconego w wyniku powodzi
§ 14. 1. Niepełnosprawna osoba poszkodowana lub jej przedstawiciel ustawowy
składa wniosek do właściwego oddziału Funduszu.
2. Wniosek powinien zawierać:
1) oznaczenie wnioskodawcy,
2) rodzaj utraconego lub zniszczonego sprzętu rehabilitacyjnego, w tym
przedmiotów ortopedycznych,
3) proponowaną wysokość dofinansowania,
4) proponowaną kwotę zaliczki.
3. Do wniosku należy dołączyć:
1) zaświadczenie, o którym mowa w § 2 ust. 2,
2) orzeczenie ustalające inwalidztwo lub stopień niepełnosprawności,
3) oświadczenie o potrzebie zakupu lub naprawy określonego rodzaju sprzętu
rehabilitacyjnego, w tym przedmiotów ortopedycznych.
§ 15. 1. Wniosek niepełnosprawnej osoby poszkodowanej lub jej przedstawiciela
ustawowego rozpatrywany jest przez oddział Funduszu.
2. Termin rozpatrzenia wniosku nie powinien przekroczyć 7 dni od dnia złożenia
wniosku spełniającego wymogi określone w § 14.
§ 16. 1. Wnioski innych osób poszkodowanych powinny być zaopiniowane przez
oddział Funduszu w terminie 14 dni od dnia ich złożenia, wraz z kompletem
wymaganych dokumentów, i przekazane do Funduszu.
2. Zarząd Funduszu w terminie 14 dni od dnia otrzymania opinii oddziału
Funduszu, wraz z wymaganymi dokumentami, podejmuje decyzję w sprawie przyznania
dofinansowania.
3. W przypadku podjęcia decyzji o przyznaniu dofinansowania, Fundusz podpisuje
umowę z wnioskodawcą o dofinansowanie, w której określa się:
1) wysokość dofinansowania,
2) przeznaczenie dofinansowania,
3) sposób rozliczenia dofinansowania,
4) warunki wypowiedzenia umowy.
4. Kontroli przestrzegania warunków określonych w umowie dokonuje oddział
Funduszu.
Rozdział 6
Przepis końcowy
§ 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 15
września 1997 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
568--z dnia 18 lipca 1997 r. w sprawie wysokości stawek dotacji dla
rolnictwa oraz szczegółowych zasad i trybu ich udzielania w 1997 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 23 września 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości stawek dotacji dla rolnictwa oraz
szczegółowych zasad i trybu ich udzielania w 1997 r.
(Dz. U. Nr 120, poz. 763)
Na podstawie art. 19a ust. 3 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe
(Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i
Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz.
640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139,
poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348 i Nr 79, poz. 484) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18
lipca 1997 r. w sprawie wysokości stawek dotacji dla rolnictwa oraz
szczegółowych zasad i trybu ich udzielania w 1997 r. (Dz. U. Nr 92, poz. 568), w
związku z powodzią w lipcu 1997 r., zwaną dalej "powodzią", wprowadza się
następujące zmiany:
1) w § 4:
a) w ust. 1 w pkt 2 skreśla się wyrazy "oraz nabytych od dnia 1 września 1997 r.
do dnia 20 listopada 1997 r.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Podmiotom, o których mowa w ust. 1, przysługuje dotacja na obniżenie ceny
sprzedaży kwalifikowanego materiału wykorzystywanego do siewu na gruntach ornych
dotkniętych powodzią w posiadanym gospodarstwie nabywcy, w którym wystąpiły
szkody spowodowane przez powódź, w wysokości bonifikaty, nie wyższa niż 50 zł -
za 100 kg zaprawionych odpowiednimi środkami ochrony roślin nasion zbóż ozimych
nabytych od dnia 15 sierpnia 1997 r. do dnia 15 listopada 1997 r.",
c) w ust. 3 w pkt 2 po wyrazach "ust. 1" dodaje się wyrazy "i ust. 1a",
d) w ust. 4 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Dotacja, o której mowa w ust. 3, przysługuje w wysokości nie wyższej niż:",
e) dodaje się ust. 8 w brzmieniu:
"8. Dotacje, o których mowa w ust. 1, 1a, 2 i 4, przysługują w wysokości
faktycznie udzielonej bonifikaty, podanej na fakturze lub na rachunku
uproszczonym.";
2) po § 6 dodaje się § 6a w brzmieniu:
"§ 6a. Podmiotom, o których mowa w § 6, dotkniętym powodzią, przysługuje
dotacja, o której mowa w § 5, również za badania przerwane z powodu powodzi.";
3) w § 11:
a) w ust. 1 w zdaniu wstępnym po wyrazie "przysługują" dodaje się wyrazy "do
dnia 31 sierpnia 1997 r., a określone w załączniku nr 2a do rozporządzenia - od
dnia 1 września 1997 r.",
b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Na terenach dotkniętych powodzią przysługuje dotacja dla nabywców zwierząt w
wysokości 50% ceny zakupu zwierząt, nie więcej niż maksymalne stawki dotacji
określone w załączniku nr 2b do rozporządzenia. Warunkiem udzielenia dotacji,
według stawek określonych w poz. 1-16 w załączniku nr 2b, jest poddanie zwierząt
trwałemu oznakowaniu (kolczyk, tatuaż).";
4) w § 12:
a) w ust. 1:
- w pkt 1 po wyrazach "480 zł" dodaje się wyrazy "do dnia 31 sierpnia 1997 r., a
od dnia 1 września 1997 r. - 450 zł na terenach nie dotkniętych powodzią i 500
zł na terenach dotkniętych powodzią",
- w pkt 3 po wyrazach "185 zł" dodaje się wyrazy "do dnia 31 sierpnia 1997 r., a
od dnia 1 września 1997 r. - 150 zł na terenach nie dotkniętych powodzią i 200
zł na terenach dotkniętych powodzią",
- w pkt 5 po wyrazach "700 zł" dodaje się wyrazy "do dnia 31 sierpnia 1997 r., a
od dnia 1 września 1997 r. - 600 zł na terenach nie dotkniętych powodzią i 700
zł na terenach dotkniętych powodzią", i po wyrazach "360 zł" dodaje się wyrazy
"do dnia 31 sierpnia 1997 r., a od dnia 1 września 1997 r. - 300 zł na terenach
nie dotkniętych powodzią i 360 zł na terenach dotkniętych powodzią",
b) w ust. 7 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1) 370 zł do dnia 31 sierpnia 1997 r., a od dnia 1 września 1997 r. - 280 zł na
terenach nie dotkniętych powodzią i 370 zł na terenach dotkniętych powodzią - w
stadach produkujących knury i loszki,
2) 250 zł do dnia 31 sierpnia 1997 r., a od dnia 1 września 1997 r. - 200 zł na
terenach nie dotkniętych powodzią i 250 zł na terenach dotkniętych powodzią - w
stadach produkujących wyłącznie loszki.",
c) w ust. 16 po wyrazach "46 zł" dodaje się wyrazy "do dnia 31 sierpnia 1997 r.,
a od dnia 1 września 1997 r. - 40 zł";
5) w § 14 w ust. 1 w pkt 1 po wyrazach "zbiorników zaporowych" dodaje się wyrazy
" , a na terenach dotkniętych powodzią również zarybienia stawów",
6) w § 17 skreśla się ust. 2;
7) w § 20:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) kosztów poniesionych do dnia 15 sierpnia 1997 r. za prace związane z
organizacją Krajowej Wystawy Zwierząt Hodowlanych do kwoty 150 000 zł",
b) w pkt 2 wyrazy "2 400 000 zł" zastępuje się wyrazami "550 000 zł",
c) w pkt 3 wyrazy "4 700 000 zł" zastępuje się wyrazami "2 700 000 zł",
d) skreśla się pkt 4;
8) w § 22 w ust. 4 po wyrazach "nr 6 do rozporządzenia" dodaje się wyrazy " , a
na terenach dotkniętych powodzią załączniki nr 6 i 6a do rozporządzenia";
9) w § 24 w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) § 11 ust. 5 - na wniosek nabywcy z załączonym dokumentem zakupu w
odniesieniu do zwierząt wymienionych w lp. 1-3, 5, 6 i 9-17 w załączniku nr 2b
do rozporządzenia";
10) w § 25:
a) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) § 11 ust. 5 - na wniosek właściwego okręgowego związku hodowców koni
sporządzony na podstawie wniosków nabywców klaczy użytkowych z załączonym
dokumentem zakupu",
b) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) § 11 ust. 5 - na wniosek nabywcy narybku karpia i pstrąga z załączonym
dokumentem zakupu i protokołem zarybień";
11) w § 26 w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) § 11 ust. 5 - na wniosek nabywcy owcy maciorki hodowlanej lub użytkowej z
załączonym dokumentem zakupu";
12) w § 27:
a) w ust. 1 w pkt 9 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 10 w
brzmieniu:
"10) gospodarowania w warunkach popowodziowych".
b) w ust. 2 po wyrazach "tych zakupów" dodaje się wyrazy " , a na obszarach
dotkniętych powodzią w wysokości 100% wartości tych zakupów";
13) w § 42:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. W miejscowościach, w których wystąpiła powódź, stawki dotacji, o których
mowa w § 40 ust. 1, od dnia 1 września 1997 r. podwyższa się o 15% z
przeznaczeniem na obniżenie rolnikom ceny sprzedaży nawozów niezależnie od
dotacji wymienionej w ust. 1 i 2",
b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Upoważnia się podmioty produkujące lub pozyskujące nawozy wapniowe i
wapniowo-magnezowe do bezpłatnego przekazywania i dowożenia nawozów producentom
rolnym w miejscowościach dotkniętych powodzią, w ilościach nie przekraczających
3 ton czystego składnika w przeliczeniu na 1 ha w ciągu roku. Podstawą do
otrzymania dotacji za bezpłatne przekazywanie nawozów jest dokument, o którym
mowa w § 41.",
14) w § 53:
a) w ust. 2 po wyrazach "najkorzystniejszej oferty" kropkę zastępuje się
przecinkiem i dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 3.",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Określenie podmiotu realizującego zadania obejmujące usuwanie szkód
powodziowych może odbywać się w drodze rokowań z jednym podmiotem.",
15) w § 66:
a) w ust. 1 po wyrazach "ust. 2" dodaje się wyrazy "i 2a",
b) dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do wypłat dotacji na dofinansowanie
wykonanych w 1997 r. zadań, których realizacja nastąpiła na terenach dotkniętych
powodzią.",
16) po § 66 dodaje się § 66a w brzmieniu:
"§ 66a. Na terenach dotkniętych powodzią dotacje są wypłacane na podstawie
zaświadczenia urzędu gminy stwierdzającego wystąpienie szkód spowodowanych przez
powódź, a w odniesieniu do dotacji na obniżenie ceny sprzedaży kwalifikowanego
materiału wykorzystywanego do siewu - również powierzchnię gruntów ornych
zalanych przez powódź, w gospodarstwach prowadzonych na terenie gminy.",
17) w załączniku nr 13 do rozporządzenia dodaje się lp. 11 w brzmieniu:
11Badanie gleb na terenach popowodziowychpróbka150
18) dodaje się po załączniku nr 2:
a) załącznik nr 2a - Stawki dotacji dla rozpłodników, obowiązujące od dnia 1
września 1997 r. - jako załącznik nr 1 do niniejszego rozporządzenia,
b) załącznik nr 2b - Maksymalne stawki dotacji do zakupu zwierząt - jako
załącznik nr 2 do niniejszego rozporządzenia,
19) po załączniku nr 6 dodaje się załącznik nr 6a - Wykaz zadań i wysokość
stawek dotacji na dofinansowanie oceny wartości użytkowej i hodowlanej, wpisu i
prowadzenia ksiąg zwierząt zarodowych oraz unasienniania zwierząt gospodarskich
na terenach dotkniętych powodzią - jako załącznik nr 3 do niniejszego
rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 września
1997 r., z wyjątkiem § 1 pkt 4 lit. c), który wchodzi w życie z po upływie 14
dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
23 września 1997 r. (poz. 763)
Załącznik nr 1
Załącznik nr 2a - Stawki dotacji do rozpłodników
obowiązujące od dnia 1 września 1997 r.
Lp.RozpłodnikRasaKlasaStawka dotacji w zł
na terenach nie dotkniętych powodziąna terenach dotkniętych powodzią
123456
1OGIER-I4.0004.100
II3.0003.300
- sprzedany z hodowli terenowej do punktu kopulacyjnego lub do stada
ogierów
- sprzedany ze stadniny koni do punktu kopulacyjnego
- sprzedany z punktu kopulacyjnego w wieku powyżej 6 lat do punktu
kopulacyjnego działającego w innym rejonie hodowlanym
2BUHAJ
- buhajek zakwalifikowany do hodowlimleczna600600
mięsna-800800
- buhajek w wieku 5-8 sprzedany do stacji hodowli i unasienniania
zwierzątmleczna-800800
- buhajek pochodzący po krowie matce buhajów z kojarzenia
zakontraktowanego przez stację hodowli i unasienniania zwierząt w ramach
realizacji programu hodowlanego, sprzedany do stacji hodowli i
unasienniania zwierząt w wieku 5-8 miesięcymleczna-1.0001.000
- buhaj sprzedany do rozrodumleczna i mięsna-1.4001.400
3KNUR
- sprzedany do krycia naturalnego lub do wykorzystania w
inseminacji-I300360
II250300
- sprzedany do stacji hodowli i unasienniania zwierząt lub podmiotowi
gospodarczemu, o którym mowa w § 22 ust. 2czysta i linia 990S700700
S1500500
dotacja za klasę indeksu kojarzenia i oceny ojca na potomstwie*)-1150150
2150150
4KOZIOŁ
wpisany do:
- księgi głównej--340340
- księgi wstępnej--210210
*) Knur może uzyskać dotacje za klasę indeksu kojarzenia lub oceny ojca na
potomstwie albo jednocześnie za oba indeksy.
Załącznik nr 2
Załącznik nr 2b - Maksymalne stawki dotacji do zakupu zwierząt
Lp.ZwierzętaJednostka miaryMaksymalna stawka w zł
1234
1jałówka hodowlanasztuk1 500
2jałówka użytkowasztuk500
3krowa użytkowasztuk800
4klacz użytkowasztuk1 500
5loszka hodowlanasztuk175
6prosię na chówsztuk45
7owca maciorka hodowlanasztuk120
8owca maciorka użytkowasztuk60
9drób hodowlanysztuk4
10lis polarny hodowlanysztuk150
11lis pospolity hodowlanysztuk175
12norka hodowlanasztuk60
13jenot hodowlanysztuk150
14królik hodowlanysztuk25
15nutria hodowlanasztuk25
16szynszyla hodowlanasztuk100
17ul z rodziną pszczeląsztuk150
18narybek karpiakg5
19narybek pstrąga:
- o średniej masie jednostkowej do 20 gkg14
- o średniej masie jednostkowej pow. 20 g6
Załącznik nr 3
Załącznik nr 6a - Wykaz zadań i wysokość stawek dotacji na dofinansowanie oceny
wartości użytkowej i hodowlanej, wpisu i prowadzenia ksiąg zwierząt zarodowych
oraz unasienniania zwierząt gospodarskich na terenach dotkniętych powodzią
Lp.ZadanieStawka w zł za 1 sztukę
1234
od dnia 1 września 1997 r.
miesięcznaza 4 miesiące
A OCENA I HODOWLA ZWIERZĄT
I Ocena krowy:
1. Ocena mlecznej użytkowości krów metodą A4:
1) w gospodarstwach:
a) do 20 sztuk krów12,5050,00
b) od 21 do 50 sztuk krów7,2028,80
c) powyżej 50 sztuk krów5,0020,00
2) w gospodarstwach do 5 sztuk krów rasy polskiej czerwonej i
simentalskiej14,5058,00
2. Ocena mlecznej użytkowości krów metodą A8 i AT:8,2032,80
3. Ocena krów w stadach bydła mięsnego5,9023,60
II Hodowla bydła zarodowego ras mlecznych i mięsnych
1. Wpis do ksiąg-24,00
III Ocena lochy:
1. W gospodarstwie do 40 sztuk loch:
1) produkującym knury i loszki7,9531,80
2) produkującym wyłącznie loszki4,9519,80
2. W gospodarstwie powyżej 40 sztuk loch:
1) produkującym knury i loszki5,4021,60
2) produkującym wyłącznie loszki4,3817,52
IV Prowadzenie ksiąg:
licencji loch i knurów, kwalifikacji loszek i knurów-9,20
V Ocena samicy stada podstawowego zwierząt futerkowych:
1. W fermie o stadzie do 100 sztuk samic0,883,52
2. W fermie o stadzie powyżej 100 sztuk samic0,732,90
od dnia 1 września 1997 r.
B UNASIENNIANIE ZWIERZĄTdo usługina realizację programu oceny i selekcji
buhajów
I Krowy i jałowicy nasieniem buhajów:
1) preferowanych do użycia w inseminacji oraz testowanych20,0013,60
2) krajowych i nasieniem importowanym dopuszczonym do rozrodu dla potrzeb
realizacji programu hodowlanego20,008,00
II Lochy:do usługido nasienia
nasieniem knurów dopuszczonych do rozrodu według wymagań Centralnej Stacji
Hodowli Zwierząt:
1) w stadach objętych oceną użytkowości20,0024,00
2) w stadach pozostałych20,0015,00
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 9 września 1997 r.
w sprawie określenia rodzaju i zakresu świadczeń socjalnych i bytowych dla
funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz członków ich rodzin.
(Dz. U. Nr 120, poz. 764)
Na podstawie art. 74 ust. 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie
Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz.
153 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje:
§ 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) "funkcjonariusz" - funkcjonariusza Służby Więziennej,
2) "członkowie rodziny" - małżonka oraz dzieci, o których mowa w art. 76 ustawy
z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr
106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554),
3) "jednostka" - jednostkę organizacyjną Służby Więziennej.
§ 2. 1. Funkcjonariusze i członkowie ich rodzin mają prawo do korzystania z
następujących świadczeń socjalnych:
1) wczasów wypoczynkowych w ośrodkach wczasowych Służby Więziennej,
2) pobytu i wyżywienia w ośrodkach wczasowych,
3) kolonii i obozów wypoczynkowych dla dzieci i młodzieży, organizowanych przez
jednostki,
4) zagranicznych wczasów wymiennych, organizowanych przez jednostki,
5) zagranicznych kolonii i obozów wymiennych, organizowanych przez jednostki,
6) żywienia w stołówkach pracowniczych prowadzonych przez jednostki,
7) działalności sportowo-rekreacyjnej organizowanej przez jednostki.
2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1-6, mają charakter odpłatny.
Odpłatność powinna pokrywać koszty związane z organizacją danego rodzaju
świadczenia i nie obejmuje narzutów z tytułu zysku.
§ 3. Świadczenia socjalne, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 i 3-5, przyznaje
kierownik właściwej jednostki.
§ 4. 1. Przyznanie świadczeń socjalnych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, 3 i
5, następuje z uwzględnieniem właściwości i warunków służby oraz sytuacji
życiowej, rodzinnej i materialnej funkcjonariusza, a w szczególności:
1) osiąganych dochodów na osobę w rodzinie niższych od najniższego uposażenia
funkcjonariusza w danym roku,
2) samotnego wychowywania dzieci,
3) nieotrzymania świadczeń w roku (latach) poprzednim.
2. W okresie ferii szkolnych świadczenia, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1,
przyznaje się w pierwszej kolejności funkcjonariuszom posiadającym dzieci w
wieku szkolnym.
§ 5. Zagraniczne wczasy wymienne przyznaje się w pierwszej kolejności
funkcjonariuszom wyróżniającym się w służbie.
§ 6. 1. Funkcjonariuszowi, który nabył prawo do urlopu wypoczynkowego, oraz
każdemu z członków jego rodziny przysługuje świadczenie w postaci dopłaty do
wypoczynku, w wysokości 35% najniższego uposażenia zasadniczego w Służbie
Więziennej, według stawek obowiązujących w dniu wypłaty świadczenia.
2. W razie zbiegu uprawnień, o których mowa w ust. 1, z tytułu służby obojga
małżonków w Służbie Więziennej dopłata przysługuje tylko jednemu z nich.
§ 7. Traci moc zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 lipca 1995 r. w
sprawie świadczeń socjalnych dla funkcjonariuszy Służby Więziennej i członków
ich rodzin (Dz. Urz. Min. Sprawiedl. Nr 3, poz. 18).
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 25 września 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad organizacji krajowego
systemu ratowniczo-gaśniczego.
(Dz. U. Nr 120, poz. 765)
Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży
Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z
1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr
106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554
i Nr 106, poz. 680), w związku z art. 7 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. -
Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i
administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497 i Nr 156, poz. 775) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 grudnia 1994 r. w
sprawie szczegółowych zasad organizacji krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego
(Dz. U. Nr 140, poz. 799) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Jednostki organizacyjne Państwowej Straży Pożarnej oraz jednostki włączone
do systemu w trybie, o którym mowa w § 2 ust. 1, w ramach systemu realizują
zadania w zakresie walki z pożarami i innymi klęskami żywiołowymi, ratownictwa
technicznego, chemicznego, ekologicznego i medycznego, w szczególności przez:
1) analizowanie i rozpoznawanie zagrożeń,
2) utrzymywanie gotowości do prowadzenia działań ratowniczych,
3) podejmowanie działań zmierzających do ograniczenia i likwidacji:
a) pożarów,
b) awarii, wypadków i katastrof technicznych oraz chemicznych,
c) wypadków i katastrof komunikacyjnych,
d) zdarzeń wymagających stosowania sprzętu specjalistycznego ratownictwa
ekologicznego, wodnego i wysokościowego,
4) udzielanie na miejscu zdarzenia pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach
wymienionych w pkt 3.",
2) w § 6 w ust. 1 wyrazy "podniesienia skuteczności dowodzenia" zastępuje się
wyrazami "zapewnienia skuteczności działań ratowniczych",
3) w § 7 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) punkty alarmowania jednostek ratowniczo-gaśniczych, szkół i ośrodków
szkolenia Państwowej Straży Pożarnej,".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
573--z dnia 29 lipca 1997 r. w sprawie zlecania zadań państwowych
jednostkom niepaństwowym oraz wykazu tych zadań.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
574--z dnia 31 lipca 1997 r. w sprawie ustalenia stawek dotacji
przedmiotowych do pasażerskich przewozów autobusowych i kolejowych.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
575--z dnia 21 lipca 1997 r. w sprawie uposażenia strażaków Państwowej
Straży Pożarnej.
576--z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania
urlopów strażakom Państwowej Straży Pożarnej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 15 września 1997 r.
w sprawie wykonywania przez służbę medycyny pracy profilaktycznej opieki
zdrowotnej w stosunku do osób objętych tą opieką na swój wniosek.
(Dz. U. Nr 120, poz. 766)
Na podstawie art. 6 ust. 6 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny
pracy (Dz. U. Nr 96, poz. 593) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa zakres i tryb wykonywania profilaktycznej opieki
zdrowotnej w odniesieniu do:
1) osób prowadzących działalność gospodarczą na własny rachunek i osób z nimi
współpracujących,
2) osób wykonujących pracę na innej podstawie niż stosunek pracy, z wyjątkiem
osób wykonujących pracę nakładczą,
3) rolników indywidualnych i pracujących z nimi domowników oraz członków
spółdzielni produkcji rolnej,
4) byłych pracowników oraz osób, które wykonywały pracę na innej podstawie niż
stosunek pracy, lub osób, które pozostawały w stosunku służbowym.
§ 2. 1. Osoby, o których mowa w § 1, składają w wybranej przez siebie
podstawowej jednostce służby medycyny pracy wniosek o objęcie profilaktyczną
opieką zdrowotną.
2. Zakres profilaktycznej opieki zdrowotnej, spośród zadań realizowanych przez
służbę medycyny pracy, ustala osoba składająca wniosek wspólnie z lekarzem
wykonującym te zadania.
3. W ramach ustaleń, o których mowa w ust. 2, lekarz powinien doradzić osobie
składającej wniosek wykonanie badań umożliwiających wczesną diagnostykę chorób
zawodowych i innych chorób związanych z wykonywaną pracą, a jeżeli wniosek
składają osoby, o których mowa w § 1 pkt 1-3, także dokonanie oceny możliwości
wykonywania pracy uwzględniającej stan zdrowia i zagrożenia występujące w
miejscu pracy.
4. Profilaktyczna opieka zdrowotna, o której mowa w ust. 2 i 3, może mieć według
wyboru osoby wnioskującej charakter świadczenia jednorazowego lub może być
sprawowana w określonym czasie.
§ 3. Osoby, o których mowa w § 1, przy składaniu wniosku informują, pisemnie lub
ustnie, podstawową jednostkę służby medycyny pracy o znanych sobie narażeniach
zawodowych, które występowały lub aktualnie występują w ich miejscu pracy.
§ 4. 1. Badanie lekarskie mające na celu określenie możliwości wykonywania pracy
ze względu na stan zdrowia przeprowadza się na podstawie oceny narażeń
zawodowych, o których mowa w § 3, oraz przy odpowiednim zastosowaniu wskazówek
metodycznych w sprawie przeprowadzania badań profilaktycznych pracowników,
określonych w odrębnych przepisach.
2. W wyniku badania lekarskiego, o którym mowa w ust. 1, może być wydane
stosowne zaświadczenie lekarskie, o czym lekarz informuje osobę badaną.
§ 5. 1. Zakres profilaktycznej opieki zdrowotnej oraz okres, w jakim ma być ona
sprawowana, ustalony w trybie § 2, określa umowa cywilnoprawna zawierana między
osobą wnioskującą i podstawową jednostką służby medycyny pracy.
2. W przypadku gdy profilaktyczna opieka zdrowotna ma charakter świadczenia
jednorazowego, umowa, o której mowa w ust. 1, może mieć formę ustną.
§ 6. Wojewódzki lub międzywojewódzki ośrodek medycyny pracy prowadzi działalność
informacyjną i udziela wskazówek osobom zainteresowanym profilaktyczną opieką
zdrowotną w sprawie wyboru odpowiedniej podstawowej jednostki służby medycyny
pracy.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: wz. K. Kuszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 15 września 1997 r.
w sprawie badań lekarskich kandydatów do szkół ponadpodstawowych lub wyższych,
uczniów tych szkół oraz studentów i uczestników studiów doktoranckich, którzy w
trakcie praktycznej nauki zawodu lub studiów są narażeni na działanie czynników
szkodliwych, uciążliwych lub niebezpiecznych dla zdrowia, oraz sposobu
dokumentowania tych badań.
(Dz. U. Nr 120, poz. 767)
Na podstawie art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny
pracy (Dz. U. Nr 96, poz. 593) zarządza się, co następuje:
§ 1. Badania lekarskie, mające na celu ocenę możliwości podjęcia i kontynuowania
kształcenia ze względu na stan zdrowia, zwane dalej "badaniami lekarskimi",
kandydatów do szkół ponadpodstawowych lub wyższych, uczniów tych szkół,
studentów oraz uczestników studiów doktoranckich, którzy w trakcie praktycznej
nauki zawodu lub studiów będą lub są narażeni na działanie czynników
szkodliwych, uciążliwych lub niebezpiecznych dla zdrowia, przeprowadzają lekarze
spełniający dodatkowe wymagania kwalifikacyjne, określone w trybie art. 229 § 8
pkt 4 Kodeksu pracy.
§ 2. 1. Skierowanie na badania lekarskie wydaje odpowiednio szkoła
ponadpodstawowa, szkoła wyższa lub jednostka uprawniona do prowadzenia studiów
doktoranckich, zwane dalej "placówkami dydaktycznymi".
2. Wzór skierowania określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
3. Skierowanie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać informacje o czynnikach
szkodliwych, uciążliwych lub niebezpiecznych dla zdrowia, występujących w
miejscach odbywania praktycznej nauki zawodu, studiów lub studiów doktoranckich.
§ 3. 1. Lekarz przeprowadzający badania profilaktyczne określa ich zakres i
wyznacza termin następnego badania na podstawie:
1) oceny potencjalnych lub istniejących zagrożeń zdrowia, występujących w
miejscu odbywania praktycznej nauki zawodu, studiów lub studiów doktoranckich,
2) wskazówek metodycznych w sprawie przeprowadzania badań profilaktycznych
pracowników, określonych w odrębnych przepisach,
3) przepisów określających prace wzbronione młodocianym oraz prace dozwolone w
celu odbycia przygotowania zawodowego, mające zastosowanie w miejscu odbywania
praktycznej nauki zawodu lub praktyki zawodowej.
2. Badanie lekarskie kończy się orzeczeniem lekarskim stwierdzającym istnienie
lub brak przeciwwskazań zdrowotnych, odpowiednio:
1) u kandydatów do szkół ponadpodstawowych i uczniów tych szkół, którzy w
trakcie praktycznej nauki zawodu będą lub są narażeni na działanie czynników
określonych przez placówkę dydaktyczną kierującą na badanie lekarskie,
2) u kandydatów do szkół wyższych, studentów i uczestników studiów
doktoranckich, którzy w trakcie studiów lub studiów doktoranckich będą lub są
narażeni na działanie czynników określonych przez placówkę dydaktyczną kierującą
na badania lekarskie.
3. Orzeczenia lekarskie wydawane są w formie zaświadczeń według wzorów
stanowiących załączniki nr 2 i 3 do rozporządzenia.
4. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, przekazuje się kandydatowi do szkoły
ponadpodstawowej lub uczniowi tej szkoły, kandydatowi na studia w szkole
wyższej, studentowi szkoły wyższej, uczestnikowi studiów doktoranckich oraz
odpowiednio placówce dydaktycznej, która wydała skierowanie na badanie
lekarskie. W przypadku gdy osoba, której zaświadczenie dotyczy, nie posiada
pełnej zdolności do czynności prawnych, zaświadczenie wydaje się jej
przedstawicielowi ustawowemu.
§ 4. 1. Osoby, o których mowa w § 3 ust. 4, które nie godzą się z treścią
wydanych zaświadczeń, o których mowa w § 3 ust. 3, mogą wystąpić w terminie 7
dni od dnia otrzymania zaświadczenia, za pośrednictwem lekarza, który wydał to
zaświadczenie, do wojewódzkiego lub międzywojewódzkiego ośrodka medycyny pracy,
z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania.
2. Badanie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się w wojewódzkim lub
międzywojewódzkim ośrodku medycyny pracy właściwym ze względu na siedzibę
placówki dydaktycznej.
3. Badanie, o którym mowa w ust. 1, powinno być przeprowadzone w terminie 14 dni
od dnia złożenia wniosku. Ustalone na jego podstawie orzeczenie lekarskie jest
ostateczne. Orzeczenie to jest podstawą do wydania przez lekarza
przeprowadzającego ponowne badanie zaświadczenia, o którym mowa w § 3 ust. 3.
§ 5. 1. Badanie lekarskie kandydatów do szkół ponadpodstawowych lub wyższych i
uczniów tych szkół, studentów oraz uczestników studiów doktoranckich, którzy w
trakcie praktycznej nauki zawodu, studiów lub studiów doktoranckich będą
podlegać lub podlegają narażeniom wynikającym z zasad bezpieczeństwa ruchu
kolejowego, przeprowadza się we właściwej ze względu na siedzibę placówki
dydaktycznej poradni medycyny pracy kolejowej służby zdrowia. Przepis § 1
stosuje się odpowiednio.
2. Wnioski o ponowne badanie lekarskie osób, o których mowa w ust. 1, składane
są w Centrum Naukowym Medycyny Kolejowej. Przepis § 4 stosuje się odpowiednio.
§ 6. Do dokumentowania badań lekarskich stosuje się przepisy o rodzajach
dokumentacji medycznej służby medycyny pracy oraz sposobie jej prowadzenia i
przechowywania.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: wz. K. Kuszewski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 15
września 1997 r. (poz. 767)
Załącznik nr 1
SKIEROWANIE
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
ZAŚWIADCZENIE LEKARSKIE
Ilustracja
POUCZENIE
Kandydat do szkoły lub uczeń szkoły otrzymujący zaświadczenie lekarskie - w
przypadku zastrzeżeń co do treści tego zaświadczenia - może wystąpić, w terminie
7 dni od daty otrzymania zaświadczenia, z wnioskiem o ponowne badanie lekarskie
i wydanie zaświadczenia do wojewódzkiego lub międzywojewódzkiego ośrodka
medycyny pracy. Jeżeli osoba, której zaświadczenie dotyczy, nie posiada pełnej
zdolności do czynności prawnych, wniosek może złożyć jej przedstawiciel
ustawowy. Wniosek składa się za pośrednictwem lekarza, który wydał
zaświadczenie.
Załącznik nr 3
ZAŚWIADCZENIE LEKARSKIE
Ilustracja
POUCZENIE
Osoba zainteresowana otrzymująca zaświadczenie lekarskie - w przypadku
zastrzeżeń co do treści tego zaświadczenia - może wystąpić w terminie 7 dni od
daty otrzymania zaświadczenia z wnioskiem o ponowne badanie lekarskie i wydanie
zaświadczenia do wojewódzkiego lub międzywojewódzkiego ośrodka medycyny pracy.
Wniosek składa się za pośrednictwem lekarza, który wydał zaświadczenie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 15 września 1997 r.
w sprawie rodzajów dokumentacji medycznej służby medycyny pracy oraz sposobu jej
prowadzenia i przechowywania.
(Dz. U. Nr 120, poz. 768)
Na podstawie art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny
pracy (Dz. U. Nr 96, poz. 593) zarządza się, co następuje:
§ 1. Dokumentacja medyczna służby medycyny pracy w zakresie profilaktycznej
opieki zdrowotnej nad pracującymi obejmuje:
1) dokumentację medyczną indywidualną, którą stanowi karta badania
profilaktycznego określona w § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki
Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich
pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz
orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U.
Nr 69, poz. 332 i z 1997 r. Nr 60, poz. 375),
2) dokumentację medyczną zbiorczą, którą stanowią:
a) rejestr zaświadczeń lekarskich wydawanych do celów określonych w art. 6 ust.
1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz.
U. Nr 96, poz. 593), zwanej dalej "ustawą",
b) rejestr zaświadczeń lekarskich wydawanych do celów określonych w art. 6 ust.
1 pkt 2 lit. c) ustawy,
c) księga przeprowadzonych kontroli,
d) księga podejrzeń oraz rozpoznań chorób zawodowych,
e) księga udzielonych konsultacji,
f) księga odwołań od treści zaświadczeń wydanych do celów określonych w art. 6
ust. 1 pkt 2 lit. b) i c) ustawy,
g) księga wizytacji stanowisk pracy.
§ 2. Świadczenia zdrowotne służby medycyny pracy nie wchodzące w zakres
profilaktycznej opieki zdrowotnej są dokumentowane zgodnie z odrębnymi
przepisami.
§ 3. Zakres informacji zawartych w rejestrze zaświadczeń lekarskich wydawanych
do celów przewidzianych w Kodeksie pracy reguluje rozporządzenie Ministra
Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania
badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad
pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w
Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332 i z 1997 r. Nr 60, poz. 375).
§ 4. Rejestr zaświadczeń lekarskich wydawanych na podstawie orzeczeń, o których
mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. c) ustawy, zawiera:
1) liczbę porządkową,
2) imię i nazwisko oraz adres zamieszkania osoby, której wydano zaświadczenie,
3) określenie rodzaju wydanego zaświadczenia,
4) datę wydania zaświadczenia,
5) potwierdzenie odbioru zaświadczenia.
§ 5. 1. Księgę przeprowadzonych kontroli prowadzi wojewódzki lub
międzywojewódzki ośrodek medycyny pracy - w odniesieniu do kontroli podstawowych
jednostek służby medycyny pracy, będących zakładami opieki zdrowotnej, oraz
lekarzy i pielęgniarek praktykujących indywidualnie.
2. Księga przeprowadzonych kontroli, o której mowa w ust. 1, zawiera:
1) liczbę porządkową,
2) dane identyfikacyjne jednostki lub osoby kontrolowanej (nazwa, adres, numer
identyfikacyjny REGON, a w przypadku lekarza i pielęgniarki praktykujących
indywidualnie - imię i nazwisko, adres zamieszkania, numer z rejestru lekarza
lub pielęgniarki posiadających dodatkowe kwalifikacje oraz numer identyfikacyjny
REGON),
3) daty rozpoczęcia i zakończenia kontroli,
4) imiona i nazwiska oraz stanowiska służbowe osób przeprowadzających kontrolę,
5) przedmiot kontroli,
6) podstawowe ustalenia kontroli,
7) zalecenia pokontrolne, ich adresatów i terminy realizacji zaleceń
pokontrolnych.
§ 6. 1. Księga podejrzeń i rozpoznań chorób zawodowych zawiera:
1) liczbę porządkową,
2) dane identyfikacyjne osoby badanej (imię i nazwisko, adres zamieszkania,
PESEL),
3) dane identyfikacyjne miejsca pracy osoby badanej (nazwę i adres zakładu pracy
lub pracodawcy, numer identyfikacyjny REGON),
4) datę zarejestrowania podejrzenia o chorobę zawodową,
5) rozpoznanie choroby zawodowej i datę rozpoznania,
6) informację o przekazaniu sprawy (datę i nazwę instytucji, do której
przekazano sprawę).
2. Księgę prowadzą:
1) podstawowe jednostki służby medycyny pracy w zakresie danych wymienionych w
ust. 1 pkt 1-4 i 6,
2) wojewódzkie lub międzywojewódzkie ośrodki medycyny pracy i jednostki
badawczo-rozwojowe w dziedzinie medycyny pracy w zakresie danych wymienionych w
ust. 1 pkt 1-6.
§ 7. Księga udzielonych konsultacji, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1
ustawy, zawiera:
1) liczbę porządkową,
2) datę konsultacji,
3) zakres konsultacji,
4) określenie podmiotu, na którego zlecenie udzielono konsultacji.
§ 8. 1. Księga odwołań od treści zaświadczeń wydanych do celów określonych w
art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b) i c) ustawy zawiera:
1) liczbę porządkową,
2) datę wniesienia odwołania,
3) dane identyfikacyjne osoby odwołującej się,
4) przedmiot odwołania (treść wydanego zaświadczenia),
5) treść zaświadczenia ustaloną na podstawie ponownego badania lekarskiego.
2. Księgę prowadzą:
1) podstawowe jednostki służby medycyny pracy oraz wojewódzkie lub
międzywojewódzkie ośrodki medycyny pracy w zakresie danych wymienionych w ust. 1
pkt 1-4 w odniesieniu do odwołań od treści zaświadczeń wydanych przez te
jednostki,
2) wojewódzkie lub międzywojewódzkie ośrodki medycyny pracy oraz jednostki
badawczo-rozwojowe w dziedzinie medycyny pracy - w zakresie danych wymienionych
w ust. 1 pkt 1-5 w odniesieniu do rozpatrywanych odwołań.
§ 9. 1. Księga wizytacji stanowisk pracy zawiera:
1) liczbę porządkową,
2) dane identyfikacyjne pracodawcy, u którego dokonano wizytacji stanowisk
pracy,
3) wykaz stanowisk pracy, na których przeprowadzono wizytację, wraz z oceną
zagrożeń dla zdrowia i życia pracujących, występujących na tych stanowiskach,
4) wnioski wynikające z oceny zagrożeń oraz adnotacje o sposobie przekazania
tych wniosków.
2. Księgę wizytacji stanowisk pracy prowadzą podstawowe jednostki służby
medycyny pracy oraz pielęgniarki wykonujące wizytacje stanowisk pracy w ramach
profilaktyki indywidualnej.
§ 10. 1. Dokumentacja medyczna jest własnością podmiotów zobowiązanych do jej
prowadzenia, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli zadania z zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującym
przejmuje inna jednostka służby medycyny pracy, indywidualną dokumentację osoby
objętej opieką przekazuje się tej jednostce, w trybie poufnym za pokwitowaniem.
3. W przypadku zakończenia działalności przez podstawową jednostkę służby
medycyny pracy dokumentacja medyczna tej jednostki jest przekazywana do
wojewódzkiego lub międzywojewódzkiego ośrodka medycyny pracy, na którego
obszarze działania jednostka ta prowadziła działalność.
§ 11. Okres przechowywania indywidualnej dokumentacji medycznej służby medycyny
pracy wynosi 20 lat.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: wz. K. Kuszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
577--z dnia 29 lipca 1997 r. w sprawie określenia wzoru powszechnego
świadectwa udziałowego, sposobu sporządzania spisów osób uprawnionych do
odbioru powszechnych świadectw udziałowych, trybu i terminów rozpoczęcia i
zakończenia ich wydawania oraz sposobu wnoszenia i rozpatrywania
reklamacji.
578--z dnia 29 lipca 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu zbywania akcji
Skarbu Państwa, zasad finansowania zbycia akcji oraz formy zapłaty za te
akcje.
579--z dnia 5 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia kontyngentu celnego na towary przywożone z zagranicy na
potrzeby zapobiegania i likwidacji skutków klęski żywiołowej.
580--z dnia 7 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
nadania statutu Urzędowi Patentowemu Rzeczypospolitej Polskiej.
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
581--z dnia 7 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
582--z dnia 31 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych warunków i trybu przeprowadzania przewodów kwalifikacyjnych
I i II stopnia w zakresie sztuki i dyscyplin artystycznych.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
583--z dnia 31 lipca 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych zasad dofinansowywania inwestycji sportowych ze środków
pochodzących z dopłat do stawek w grach liczbowych, trybu składania
wniosków oraz przekazywania środków i ich rozliczania.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
584--z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie sposobu rozdysponowania
kontyngentu celnego na towary przywożone z zagranicy na potrzeby
realizacji programu zapobiegania i likwidacji skutków klęski żywiołowej.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
585--z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie wykazu gruntów, które stały się
przedmiotem użytkowania wieczystego Ogólnopolskiego Porozumienia Związków
Zawodowych, oraz budynków i innych urządzeń znajdujących się na tych
gruntach, które stały się własnością Ogólnopolskiego Porozumienia Związków
Zawodowych, będących następnie przedmiotem podziału na podstawie art. 45
ustawy o związkach zawodowych.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA
586--z dnia 1 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu
prowadzenia ewidencji mienia, jej udostępniania i wydawania z niej
wyciągów przez Agencję Mienia Wojskowego.
587--z dnia 4 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu nabywania
przez uprawnionych pracowników akcji Skarbu Państwa w spółkach, których
akcje wniesione zostały do Spółek Cukrowych.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
588--z dnia 30 lipca 1997 r. w sprawie zwolnienia od obowiązku
zameldowania się na pobyt czasowy na terenach dotkniętych powodzią.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 sierpnia 1997 r.
o Krajowym Rejestrze Sądowym.
(Dz. U. Nr 121, poz. 769)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Tworzy się Krajowy Rejestr Sądowy, zwany dalej "Rejestrem".
2. Rejestr składa się z:
1) rejestru przedsiębiorców,
2) rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji
oraz publicznych zakładów opieki zdrowotnej,
3) rejestru dłużników niewypłacalnych.
Art. 2. 1. Rejestr prowadzą w systemie informatycznym, sądy rejonowe mające
siedzibę w miastach będących siedzibą wojewody i obejmujące swoją działalnością
obszar województwa, zwane dalej "sądami rejestrowymi".
2. Urzędy skarbowe i gminy jako zadania zlecone wykonują czynności pomocnicze
związane z prowadzeniem Rejestru, polegające na zapewnieniu zainteresowanym:
1) wglądu do Europejskiej Klasyfikacji Działalności (EKD),
2) dostępu do urzędowych formularzy wniosków wymaganych ustawą,
3) informacji o wysokości opłat określonych ustawą, sposobie ich uiszczania oraz
o właściwości miejscowej sądów rejestrowych.
Art. 3. Rejestr obejmuje podmioty, na które przepisy ustawy nakładają obowiązek
uzyskania wpisu do tego Rejestru.
Art. 4. 1. Minister Sprawiedliwości utworzy Centralną Informację Krajowego
Rejestru Sądowego, zwaną dalej "Centralną Informacją", z oddziałami przy sądach
rejestrowych.
2. Zadaniem Centralnej Informacji jest:
1) utworzenie i eksploatacja połączeń Rejestru w systemie informatycznym,
2) prowadzenie zbioru informacji Rejestru,
3) udzielanie informacji z Rejestru.
3. Centralna Informacja wydaje odpisy, wyciągi i zaświadczenia z Rejestru, które
mają moc dokumentów wydawanych przez sąd.
4. Centralna Informacja pobiera opłaty za udzielanie informacji oraz wydawanie
odpisów, wyciągów lub zaświadczeń z Rejestru.
5. Dochody uzyskane z opłat, o których mowa w ust. 4, przeznacza się na
usprawnienie funkcjonowania sądów powszechnych, a w szczególności na koszty ich
działalności podstawowej oraz zakupy inwestycyjne.
Art. 5. Skarb Państwa oraz instytucje państwowe, których zadanie nie polega na
prowadzeniu działalności gospodarczej, nie ponoszą opłat, o których mowa w art.
4 ust. 4.
Art. 6. Minister Sprawiedliwości określa:
1) w drodze rozporządzenia ustrój i organizację Centralnej Informacji oraz
szczegółowe zasady udzielania informacji z Rejestru,
2) w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat
za udzielanie informacji oraz wydawanie odpisów, wyciągów i zaświadczeń z
Rejestru,
3) w drodze zarządzenia, sposób i tryb przekazywania przez sądy rejestrowe
danych rejestrowych do Centralnej Informacji.
Art. 7. Do postępowania przed sądami rejestrowymi stosuje się przepisy Kodeksu
postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym, chyba że ustawa stanowi
inaczej.
Art. 8. 1. Rejestr jest jawny.
2. Każdy ma prawo dostępu do danych zawartych w Rejestrze za pośrednictwem
Centralnej Informacji.
3. Każdy ma prawo otrzymać poświadczone odpisy, wyciągi i zaświadczenia o danych
zawartych w Rejestrze.
Art. 9. Dla podmiotu wpisanego do Rejestru prowadzi się odrębne akta rejestrowe
obejmujące w szczególności dokumenty stanowiące podstawę wpisu.
Art. 10. 1. Każdy ma prawo przeglądania akt rejestrowych osób prawnych wpisanych
do rejestru przedsiębiorców.
2. Do przeglądania akt rejestrowych innych podmiotów niż określone w ust. 1
stosuje się odpowiednio przepis art. 525 Kodeksu postępowania cywilnego.
Art. 11. 1. W aktach rejestrowych prowadzi się zbiór wzorów podpisów osób
upoważnionych do reprezentowania podmiotu wpisanego do Rejestru.
2. Każdy ma prawo zapoznać się z wzorami podpisów, o których mowa w ust. 1.
Art. 12. 1. Dane zawarte w Rejestrze nie mogą być z niego usunięte, chyba że
ustawa stanowi inaczej.
2. Jeżeli okaże się, że w Rejestrze znajduje się wpis zawierający oczywiste
błędy lub niezgodności z treścią postanowienia sądu, sąd z urzędu sprostuje
wpis.
Art. 13. Wszystkie wpisy do Rejestru podlegają obowiązkowi ogłoszenia w
Monitorze Sądowym i Gospodarczym, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Art. 14. Podmiot obowiązany do złożenia wniosku o wpis do Rejestru nie może
powoływać się wobec osób trzecich działających w dobrej wierze na dane, które
nie zostały wpisane do Rejestru lub uległy wykreśleniu z Rejestru.
Art. 15. 1. Od dnia ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym nikt nie może
zasłaniać się nieznajomością ogłoszonych wpisów. Jednak w odniesieniu do
czynności dokonanych przed upływem szesnastego dnia od dnia ogłoszenia podmiot
wpisany do Rejestru nie może powoływać się na wpis wobec osoby trzeciej, jeżeli
ta udowodni, że nie mogła wiedzieć o treści wpisu.
2. W przypadku rozbieżności między wpisem do Rejestru a ogłoszeniem w Monitorze
Sądowym i Gospodarczym obowiązuje wpis w Rejestrze. Jednak osoba trzecia może
powoływać się na treść ogłoszenia, chyba że podmiot wpisany do Rejestru
udowodni, że osoba trzecia wiedziała o treści wpisu.
3. Osoba trzecia może się powoływać na dokumenty i dane, w odniesieniu do
których nie dopełniono jeszcze obowiązku ogłoszenia, jeżeli niezamieszczenie
ogłoszenia nie pozbawia jej skutków prawnych.
Art. 16. Jeżeli wpis do Rejestru nie podlega obowiązkowi ogłoszenia w Monitorze
Sądowym i Gospodarczym, to nikt nie może zasłaniać się nieznajomością treści
wpisu w Rejestrze, chyba że mimo zachowania należytej staranności nie mógł
wiedzieć o wpisie.
Art. 17. 1. Domniemywa się, że dane wpisane do Rejestru są prawdziwe.
2. Jeżeli dane wpisano do Rejestru niezgodnie ze zgłoszeniem podmiotu lub bez
tego zgłoszenia, podmiot ten nie może zasłaniać się wobec osoby trzeciej
działającej w dobrej wierze zarzutem, że dane te nie są prawdziwe, jeżeli
zaniedbał wystąpić niezwłocznie z wnioskiem o sprostowanie, uzupełnienie lub
wykreślenie wpisu.
Art. 18. 1. Podmiot wpisany do Rejestru ponosi odpowiedzialność za szkodę
wyrządzoną zgłoszeniem do Rejestru nieprawdziwych danych, jeżeli podlegały
obowiązkowi wpisu na jego wniosek, a także niezgłoszeniem danych podlegających
obowiązkowi wpisu do Rejestru w ustawowym terminie, chyba że szkoda nastąpiła
wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za
którą nie ponosi odpowiedzialności.
2. Jeżeli do Rejestru wpisana jest spółka jawna lub komandytowa,
odpowiedzialność, o której mowa w ust. 1, ponoszą solidarnie ze spółką osoby
odpowiadające za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem.
Art. 19. 1. Wpis do Rejestru dokonywany jest na wniosek, chyba że przepis
szczególny zezwala na wpis z urzędu.
2. Wniosek o wpis do Rejestru składa się na urzędowym formularzu wraz z
wymaganymi dokumentami.
3. Wniosek złożony z naruszeniem przepisu ust. 2, nieprawidłowo wypełniony lub
nienależycie opłacony, podlega zwróceniu. Przepisów art. 130 § 1-3 Kodeksu
postępowania cywilnego nie stosuje się.
4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzory urzędowych
formularzy.
Art. 20. 1. Wpis do Rejestru polega na wprowadzeniu do systemu informatycznego
danych zawartych w postanowieniu sądu rejestrowego niezwłocznie po jego wydaniu.
Wpis jest dokonany z chwilą zamieszenia danych w Rejestrze.
2. W sprawach, w których postanowienia sądu rejestrowego są skuteczne lub
wykonalne w chwilą uprawomocnienia, wraz z wpisem, o którym mowa w ust. 1,
zamieszcza się wzmiankę o jego nieprawomocności.
3. W sprawach, o których mowa w ust. 3, datę uprawomocnienia zamieszcza się z
urzędu.
4. Wpisem w Rejestrze jest również wykreślenie.
Art. 21. Organy administracji rządowej i samorządowej, sądy a także banki i
notariusze są obowiązani bez zbędnej zwłoki, informować sąd rejestrowy o
zdarzeniach, które podlegają obowiązkowi wpisu do Rejestru z urzędu.
Art. 22. Wniosek o wpis do Rejestru powinien być złożony nie później niż w
terminie 7 dni od dnia zdarzenia uzasadniającego dokonanie wpisu, chyba że
przepis szczególny stanowi inaczej.
Art. 23. 1. Sąd rejestrowy bada, czy dołączone do wniosku dokumenty są zgodne
pod względem formy i treści z przepisami prawa.
2. Sąd rejestrowy bada, czy zgłoszone dane są zgodne z prawdziwym stanem, jeżeli
ma w tym względzie uzasadnione wątpliwości.
Art. 24. 1. W razie stwierdzenia, że wniosek o wpis do Rejestru lub dokumenty,
których złożenie jest obowiązkowe, nie zostały złożone pomimo upływu terminu,
sąd rejestrowy wzywa obowiązanych do ich złożenia, wyznaczając dodatkowy
7-dniowy termin, pod rygorem zastosowania grzywny przewidzianej w przepisach
Kodeksu postępowania cywilnego o egzekucji świadczeń niepieniężnych. W razie
niewykonania obowiązków w tym terminie, sąd rejestrowy nałoży grzywnę na
obowiązanych. Art. 1052 zdanie drugie i art. 1053 Kodeksu postępowania cywilnego
nie stosuje się.
2. Sąd rejestrowy może ponowić grzywnę, o której mowa w ust. 1.
Art. 25. Jeżeli pomimo stosowania grzywny, o której mowa w art. 24, spółka jawna
lub komandytowa wpisana do Rejestru nie wykonuje obowiązków określonych art. 24
ust. 1, sąd rejestrowy może z ważnych powodów orzec o rozwiązaniu spółki oraz
ustanowić likwidatora.
Art. 26. 1. Jeżeli pomimo stosowania grzywien osoba prawna wpisana do rejestru
przedsiębiorców nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 24 ust. 1, sąd
rejestrowy może ustanowić dla niej kuratora na okres nie przekraczający roku
oraz zawiesić działalność organu, który był obowiązany do wykonania tych
obowiązków.
2. Postanowienie sądu rejestrowego o ustanowieniu kuratora jest skuteczne w
chwilą jego wydania.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do osób prawnych wpisanych do rejestru
przedsiębiorców na podstawie art. 50.
Art. 27. Na postanowienie sądu rejestrowego w przedmiocie stosowania grzywny, o
której mowa w art. 24, ustanowienia kuratora i zawieszenia działalności organu
przysługuje zażalenie.
Art. 28. Kurator ustanowiony na podstawie art. 26 ust. 1 jest obowiązany
niezwłocznie przeprowadzić czynności związane z wyborem lub powołaniem władz
osoby prawnej, dla której został ustanowiony. Kurator ma uprawnienia organów
statutowych do przeprowadzenia wyborów lub powołania władz osoby prawnej.
Art. 29. Kurator może podjąć czynności zmierzające do likwidacji osoby prawnej,
jeżeli nie dojdzie do wyboru lub powołania jej władz w terminie trzech miesięcy
od dnia ustanowienia kuratora albo wybrane lub powołane władze nie wykonują
obowiązków, o których mowa w art. 24 ust. 1.
Art. 30. Kurator składa wniosek o ogłoszenie upadłości osoby prawnej, dla której
został ustanowiony, jeżeli stwierdzi, że istnieją podstawy do ogłoszenia
upadłości.
Art. 31. Sąd rejestrowy, na wniosek osoby prawnej, może odwołać kuratora przed
upływem terminu, na który został ustanowiony, jeżeli władze osoby prawnej
wykonają obowiązki, o których mowa w art. 24 ust. 1.
Art. 32. W okresie zawieszenia działalności organu, do czasu wyboru lub
powołania nowych władz, kurator może, za zezwoleniem sądu rejestrowego,
podejmować konieczne czynności zarządu majątkiem osoby prawnej, dla której
został ustanowiony.
Art. 33. 1. Kurator ma prawo do wynagrodzenia za swoją działalność oraz do
zwrotu uzasadnionych wydatków, które poniósł w związku ze swoimi czynnościami.
2. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, przyznaje postanowieniem sąd
rejestrowy w wysokości stosownej do zakresu dokonanych przez kuratora czynności.
3. Koszty działania kuratora obciążają solidarnie osobę prawną, dla której
został ustanowiony, oraz członków jej organu pełniącego funkcję zarządu.
4. Postanowienie, o którym mowa w ust. 2, jest podstawą do prowadzenia egzekucji
w zakresie należnych kuratorowi kosztów.
Art. 34. 1. Podmioty wpisane do Rejestru są zobowiązane umieszczać w
oświadczeniach pisemnych, skierowanych, w zakresie ich działalności, do
oznaczonych osób, następujące dane:
1) firmę lub nazwę,
2) oznaczenie formy prawnej prowadzonej działalności,
3) siedzibę i adres,
4) numer w Rejestrze.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie uchybia obowiązkom określonym w
przepisach szczególnych.
3. W przypadku niewykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, sąd rejestrowy,
który stwierdzi niedopełnienie takiego obowiązku, może nałożyć grzywnę na osoby
odpowiedzialne za niewykonanie tego obowiązku.
4. Grzywna, o której mowa w ust. 3, nie może być wyższa niż 5 000 złotych.
5. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy oświadczeń woli skierowanych
do osób pozostających ze spółką w stałych stosunkach umownych.
Art. 35. 1. Ilekroć do Rejestru wpisuje się:
1) osobę fizyczną - zamieszcza się nazwisko i imiona oraz identyfikator nadany w
systemie ewidencji ludności, zwany dalej "numerem PESEL",
2) inny podmiot niż określony w pkt 1 - zamieszcza się nazwę lub firmę oraz
numer identyfikacyjny nadany w rejestrze podmiotów gospodarki narodowej, na
podstawie przepisów o statystyce publicznej, zwany dalej "numerem REGON".
2. W przypadku gdy osobę fizyczną wpisuje się do Rejestru jako przedsiębiorcę,
zamieszcza się także nadany jej numer REGON.
Rozdział 2
Rejestr przedsiębiorców
Art. 36. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do następujących
przedsiębiorców:
1) osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą,
2) spółek jawnych,
3) spółek komandytowych,
4) spółek z ograniczoną odpowiedzialnością,
5) spółek akcyjnych,
6) spółdzielni,
7) przedsiębiorstw państwowych,
8) jednostek badawczo-rozwojowych,
9) przedsiębiorców zagranicznych w rozumieniu przepisów o zasadach prowadzenia
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności gospodarczej w zakresie
drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne, zwane dalej
"przedsiębiorstwami zagranicznymi",
10) towarzystw ubezpieczeń wzajemnych,
11) innych osób prawnych, jeżeli prowadzą działalność gospodarczą i podlegają
obowiązkowi wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 2,
12) oddziałów zagranicznych spółek akcyjnych, z ograniczoną odpowiedzialnością i
komandytowo-akcyjnych działających w Polsce.
Art. 37. 1. Dane dotyczące poszczególnych przedsiębiorców wpisanych do rejestru
przedsiębiorców umieszcza się pod numerem przeznaczonym dla danego podmiotu w
sześciu działach tego rejestru.
2. Jeżeli podmiot wpisany do rejestru przedsiębiorców utworzony został w wyniku
przekształcenia innego podmiotu lub połączenia innych podmiotów, zamieszcza się
w tym rejestrze także oznaczenia poprzednich numerów tego rejestru oraz numer i
datę zawiadomienia Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów o braku zastrzeżeń
co do zamiaru łączenia lub przekształcenia podmiotu, wymaganego zgodnie z
przepisami o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym.
Art. 38. W dziale 1 rejestru przedsiębiorców zamieszcza się następujące dane:
1) dla każdego podmiotu:
a) oznaczenie jego formy prawnej,
b) jego numer REGON,
c) oznaczenie jego poprzedniego numeru rejestru sądowego lub numeru w ewidencji
działalności gospodarczej,
2) w przypadku osoby fizycznej - jej oznaczenie zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 i
ust. 2,
3) w przypadku spółki jawnej lub komandytowej:
a) firmę, pod którą działa,
b) oznaczenie wspólników spółki jawnej zgodnie z art. 35,
c) oznaczenie wspólników spółki komandytowej zgodnie z art. 35,
4) w przypadku innych podmiotów niż określone w pkt 2 i 3 nazwę lub firmę, pod
którymi działają,
5) dla osób fizycznych, o których mowa w pkt 2 i 3 lit. b) i c), zamieszcza się
również informacje o:
a) pozostawaniu w związku małżeńskim,
b) zawarciu małżeńskiej umowy majątkowej,
c) zniesieniu małżeńskiej wspólności majątkowej,
6) dla każdego podmiotu wpisanego do rejestru przedsiębiorców:
a) jego siedzibę i adres,
b) jeżeli podmiot wpisany do rejestru przedsiębiorców posiada oddziały (filie) -
także ich siedzibę i adres,
c) w przypadku osoby fizycznej - również jej miejsce zamieszkania i adres,
7) w przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - wspólników oraz ilość i
wysokość posiadanych przez nich udziałów; jeżeli w spółce jest więcej niż 50
wspólników, wpisuje się wyłącznie wspólników, których udziały przekraczają 2%,
8) w przypadku spółki akcyjnej - akcjonariuszy posiadających akcje imienne oraz
pakiety akcji podlegające obowiązkowi zgłoszenia do Komisji Papierów
Wartościowych, zgodnie z przepisami Prawa o publicznym obrocie papierami
wartościowymi i funduszach powierniczych,
9) w przypadku przedsiębiorstwa państwowego - organ założycielski,
10) w przypadku spółdzielni - założycieli,
11) w przypadku fundacji - fundatorów,
12) w przypadku jednostki badawczo-rozwojowej - podmiot tworzący jednostkę,
13) w przypadku przedsiębiorstwa zagranicznego - nazwisko i imiona osoby
fizycznej lub określenie osoby prawnej, która uzyskała zezwolenie na prowadzenie
tego przedsiębiorstwa w Polsce, wraz z adresem tej osoby,
14) w przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - wysokość kapitału
zakładowego, a jeżeli wspólnicy wnoszą wkłady niepieniężne - zaznaczenie tej
okoliczności,
15) w przypadku spółki akcyjnej - wysokość kapitału akcyjnego, liczbę i wartość
nominalną akcji, ilość akcji uprzywilejowanych i rodzaj uprzywilejowania;
wzmiankę, jaka część kapitału akcyjnego została wypłacona przed
zarejestrowaniem, a jeżeli przy zawiązaniu spółki akcjonariusze wnoszą wkłady
niepieniężne - zaznaczenie tej okoliczności,
16) w przypadku spółki komandytowej - wysokość sumy komandytowej, przedmiot
wkładu każdego komandytariusza z zaznaczeniem, w jakiej części został wniesiony,
oraz zwroty wkładów choćby częściowe,
17) w przypadku podmiotu nie będącego osobą fizyczną:
a) datę statutu lub umowy, wzmiankę o ich złożeniu oraz o zmianie,
b) czas, na który podmiot został utworzony,
18) w przypadku przedsiębiorstwa zagranicznego - oznaczenie organu, który wydał
zezwolenie na prowadzenie tego przedsiębiorstwa w Polsce, oraz numer i datę tego
zezwolenia,
19) w przypadku towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych - oznaczenie terytorialnego
zakresu działalności towarzystwa, oznaczenie działu ubezpieczeń objętego
działalnością towarzystwa, wysokość kapitału zakładowego i zapasowego, wzmiankę
dotyczącą uznania towarzystwa przez Ministra Finansów za małe towarzystwo
ubezpieczeń wzajemnych, wzmiankę o częściowym ograniczeniu lub cofnięciu
zezwolenia na prowadzenie towarzystwa.
Art. 39. W dziale 2 rejestru przedsiębiorców zamieszcza się następujące dane:
1) oznaczenie organu uprawnionego do reprezentowania podmiotu oraz osób
wchodzących w jego skład, ze wskazaniem sposobu reprezentacji,
2) oznaczenie organów nadzoru i innych organów podmiotu, jeżeli są powołane,
oraz ich składy osobowe,
3) dotyczące prokurentów oraz zakresu prokury.
Art. 40. W dziale 3 rejestru przedsiębiorców zamieszcza się następujące dane:
1) przedmiot działania według Europejskiej Klasyfikacji Działalności (EKD),
2) wzmiankę o złożeniu rocznego sprawozdania finansowego, bilansu, rachunku
zysków i strat oraz sprawozdania z przepływu środków pieniężnych, z oznaczeniem
daty ich złożenia,
3) wzmiankę o złożeniu opinii biegłego rewidenta, jeżeli sprawozdanie podlegało
obowiązkowi badania przez biegłego, na podstawie przepisów o rachunkowości,
4) wzmiankę o złożeniu uchwały bądź postanowienia o zatwierdzeniu sprawozdania
finansowego i podziale zysku lub pokryciu straty,
5) w przypadku spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, towarzystw ubezpieczeń
wzajemnych, spółek akcyjnych oraz spółdzielni - sprawozdania z ich działalności,
jeżeli przepisy o rachunkowości wymagają ich złożenia do sądu rejestrowego,
6) posiadane udziały i akcje innych spółek, jeżeli ich nabycie podlegało
obowiązkowi zgłoszenia do Komisji Papierów Wartościowych zgodnie z przepisami
Prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych.
Art. 41. W dziale 4 rejestru przedsiębiorców zamieszcza się następujące dane
dotyczące:
1) zaległości podatkowych i celnych objętych egzekucją, jeżeli dochodzona
należność nie została uiszczona w terminie 30 dni od daty wszczęcia egzekucji;
daty wszczęcia egzekucji tych należności oraz wysokości egzekwowanych kwot, daty
i sposobu zakończenia egzekucji,
2) zaległości na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych objętych egzekucją,
jeżeli dochodzona należność nie została uiszczona w terminie 30 dni od daty
wszczęcia egzekucji; daty wszczęcia egzekucji tych należności oraz wysokości
egzekwowanych kwot, daty i sposobu zakończenia egzekucji,
3) wierzycieli podmiotu oraz ich wierzytelności, jeżeli posiadali tytuł
wykonawczy wystawiony przeciwko podmiotowi i nie zostali zaspokojeni w ciągu 30
dni od dnia wezwania do zapłaty,
4) informacji o zarządzeniach tymczasowych dotyczących roszczeń dochodzonych
przeciwko podmiotowi, jeżeli sąd rozpoznający sprawę wydał zarządzenie
tymczasowe nakazujące wpis takiej informacji,
5) informacji o złożonych wnioskach o otwarciu postępowania układowego lub
wnioskach o ogłoszeniu upadłości oraz informacji o otwarciu postępowania
układowego lub o ogłoszeniu upadłości, o zakończeniu tych postępowań lub
uchyleniu układu,
6) osoby syndyka.
Art. 42. Dane wymienione w art. 41 nie są objęte domniemaniem określonym w art.
17 ust. 1, a wpisy tych danych nie podlegają obowiązkowi ogłoszenia w Monitorze
Sądowym i Gospodarczym.
Art. 43. W dziale 5 rejestru przedsiębiorców zamieszcza się wzmiankę o powołaniu
i odwołaniu kuratora.
Art. 44. W dziale 6 rejestru przedsiębiorców zamieszcza się następujące dane:
1) informację o otwarciu i zakończeniu likwidacji, ustanowieniu zarządu i
zarządu komisarycznego,
2) osobę likwidatora, zarządcy lub zarządcy komisarycznego,
3) informację o rozwiązaniu lub unieważnieniu spółki,
4) połączenie z innymi podmiotami lub przekształcenie podmiotu w inny sposób,
5) numer i datę zawiadomienia Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów o braku
zastrzeżeń co do zamiaru łączenia lub przekształcenia podmiotu, wymaganego
zgodnie z przepisami o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym.
Art. 45. 1. Wpisów w dziale 5 rejestru przedsiębiorców dokonuje się z urzędu.
2. Dane, o których mowa w art. 40 pkt 6 w dziale 3 rejestru przedsiębiorców,
mogą być wpisane z urzędu, na podstawie informacji uzyskanych od organów
wymienionych w art. 21 albo od wierzycieli.
3. Wpisów w dziale 4 rejestru przedsiębiorców dokonuje się na wniosek
wierzycieli.
4. Wpisów w dziale 6 rejestru przedsiębiorców dokonuje się z urzędu, jeżeli
likwidatora ustanowiono z urzędu.
Art. 46. Dane, o których mowa w art. 41 pkt 1-4, zawarte w dziale 4 rejestru
przedsiębiorców, mogą być usunięte wtedy, gdy po dokonaniu wpisu zapadło
orzeczenie sądowe lub decyzja administracyjna, z których wynika, że wpisana do
tego rejestru należność nie istnieje.
Art. 47. Podmioty podlegające obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców
obowiązane są zgłaszać informacje wymienione w art. 38-40 i w art. 44
niezależnie od obowiązków wynikających z odrębnych przepisów, chyba że ustawa
stanowi inaczej.
Art. 48. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowy
sposób prowadzenia rejestru przedsiębiorców oraz szczegółową treść wpisów w tym
rejestrze.
Rozdział 3
Rejestr stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz
publicznych zakładów opieki zdrowotnej
Art. 49. 1. Stowarzyszenia, inne organizacje społeczne i zawodowe, fundacje oraz
publiczne zakłady opieki zdrowotnej podlegają obowiązkowi wpisu do rejestru
stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz
publicznych zakładów opieki zdrowotnej, zgodnie z przepisami rozdziału 2, jeżeli
przepisy poniższe nie stanowią inaczej.
2. Wpisy do rejestru, o którym mowa w ust. 1, nie podlegają obowiązkowi
ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.
3. Przepisów art. 26 oraz art. 28-33 nie stosuje się.
Art. 50. Jeżeli podmiot wpisany do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1,
podejmuje działalność gospodarczą, podlega obowiązkowi wpisu także do rejestru
przedsiębiorców.
Art. 51. Jeżeli organizacja jest związkiem innych organizacji (podmiotów), w
rejestrze, o którym mowa w art. 49 ust. 1, w dziale 1 wpisuje się te organizacje
(podmioty) i oznaczenie Rejestru, w którym są zarejestrowane.
Art. 52. 1. Przy rejestracji stowarzyszenia, związku zawodowego, organizacji
pracodawców - w dziale 1 wpisuje się osoby wchodzące w skład komitetu
założycielskiego oraz organ sprawujący nadzór.
2. Przy rejestracji innych organizacji społecznych i zawodowych - w dziale 1
wpisuje się osoby lub inne podmioty zakładające organizację.
3. Przy rejestracji fundacji - w dziale 1 wpisuje się fundatorów oraz rodzaj i
skład organów fundacji.
Art. 53. Przy rejestracji publicznych zakładów opieki zdrowotnej - w dziale 1
wpisuje się oznaczenie podmiotu, który utworzył publiczny zakład opieki
zdrowotnej, a w dziale 2 - nazwisko i imiona kierownika tego zakładu i jego
kwalifikacje oraz skład rady nadzorczej, jeżeli jest powołana.
Art. 54. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowy
sposób prowadzenia rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i
zawodowych, fundacji, publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz szczegółową
treść wpisów w tym rejestrze.
Rozdział 4
Rejestr dłużników niewypłacalnych
Art. 55. 1. Do rejestru dłużników niewypłacalnych wpisuje się z urzędu:
1) osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, jeżeli ogłoszono ich
upadłość lub jeżeli wniosek o ogłoszenie ich upadłości został prawomocnie
oddalony z powodu braku wystarczającego majątku na pokrycie kosztów postępowania
upadłościowego,
2) wspólników ponoszących odpowiedzialność całym swoim majątkiem za zobowiązania
spółki, jeżeli ogłoszono jej upadłość lub jeżeli wniosek o ogłoszenie jej
upadłości został prawomocnie oddalony z powodu braku wystarczającego majątku na
pokrycie kosztów postępowania upadłościowego,
3) dłużników, którzy zostali zobowiązani do wyjawienia majątku w trybie
przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu egzekucyjnym.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do wspólników spółek, którzy ponoszą
odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe oraz inne zobowiązania, do których
stosuje się przepisy o zobowiązaniach podatkowych.
Art. 56. Na wniosek wierzyciela posiadającego tytuł wykonawczy wystawiony
przeciwko osobie fizycznej wpisuje się do rejestru dłużników niewypłacalnych
dłużnika, który w terminie 30 dni od daty wezwania do spełnienia świadczenia nie
zapłacił należności stwierdzonej tytułem wykonawczym.
Art. 57. 1. W rejestrze dłużników niewypłacalnych zamieszcza się następujące
dane:
1) nazwisko i imiona osoby podlegającej obowiązkowi wpisu,
2) podstawę wpisu wraz z sygnaturą akt sprawy upadłościowej lub postępowania o
wyjawienie majątku w trybie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o
postępowaniu egzekucyjnym; w sprawach dłużników, którzy nie zaspokoili
wierzycieli - oznaczenie tytułu wykonawczego i wierzyciela oraz kwotę
wierzytelności,
3) datę wpisu oraz datę złożenia wniosku o wpis, jeżeli wpisu dokonano na
wniosek.
2. Jeżeli osoba, z różnych przyczyn, podlega obowiązkowi wpisu dwa lub więcej
razy, dane, o których mowa w ust. 1, zamieszcza się osobno w przypadku każdego
wpisu.
Art. 58. Wpisy w rejestrze dłużników niewypłacalnych nie podlegają obowiązkowi
ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.
Art. 59. 1. Sąd rejestrowy z urzędu wykreśla wpisy z rejestru dłużników
niewypłacalnych w razie uchylenia lub zmiany postanowienia, na którego podstawie
wpisy były dokonane. Wpisy te nie podlegają ujawnieniu.
2. Osoba wpisana do Rejestru dłużników niewypłacalnych może żądać usunięcia
wpisów, gdy uchylono orzeczenie o ogłoszeniu upadłości albo gdy tytuł
wykonawczy, który stanowił podstawę wpisu, został prawomocnym orzeczeniem sądu
pozbawiony wykonalności oraz gdy prawomocnym wyrokiem sądu umorzono egzekucję
prowadzoną na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego. Wykreślenia lub zmiany
wpisu sąd rejestrowy może dokonać również z urzędu.
Art. 60. Wpisy dokonane w dziale 4, o którym mowa w art. 41, oraz w rejestrze
dłużników niewypłacalnych podlegają wykreśleniu po upływie 7 lat od dnia
dokonania wpisu. Wpisy te nie podlegają ujawnieniu.
Rozdział 5
Zmiany w przepisach obowiązujących i przepisy końcowe
Art. 61. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r.
- Kodeks handlowy (Dz. U. Nr 57, poz. 502, z 1946 r. Nr 57, poz. 321, z 1950 r.
Nr 34, poz. 312, z 1964 r. Nr 16, poz. 94, z 1969 r. Nr 13, poz. 95, z 1988 r.
Nr 41, poz. 326, z 1990 r. Nr 17, poz. 98 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 35,
poz. 155, Nr 94, poz. 418 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995
r. Nr 96, poz. 478, z 1996 r. Nr 6, poz. 43 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554)
wprowadza się następujące zmiany:
1) skreśla się art. 6;
2) skreśla się art. 10;
3) skreśla się dział II "Rejestr handlowy";
4) art. 38 otrzymuje brzmienie:
"Art. 38. Sąd rejestrowy powinien z urzędu czuwać nad należytym przestrzeganiem
przepisów o firmie oraz nad tym, aby firmy używano w obrocie w brzmieniu zgodnym
z obowiązującymi przepisami. W tym celu ma prawo nakładać grzywny. Grzywna nie
może być wyższa niż pięć tysięcy złotych i może być powtarzana. Pokrzywdzeni
przez bezprawne używanie firmy mają prawo zgłaszać wnioski w sądzie rejestrowym
i odwoływać się do jego postanowień.";
5) w art. 79 skreśla się § 1 i 3;
6) skreśla się art. 80;
7) w art. 112 w pkt 6 wyrazy "wyrok sądowy" zastępuje się wyrazami "orzeczenie
sądowe";
8) w art. 129 skreśla się § 1-3;
9) w art. 146 skreśla się § 2;
10) art. 147 otrzymuje brzmienie:
"Art. 147. Komandytariusz odpowiada za zobowiązania spółki wobec jej wierzycieli
tylko do oznaczonej pieniężnie wysokości (suma komandytowa).";
11) skreśla się art. 166;
12) skreśla się art. 168 i 169;
13) skreśla się art. 173;
14) w art. 254:
a) skreśla się § 4,
b) w § 6 skreśla się wyrazy "i 173";
15) w art. 263 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Sąd może wyrokiem orzec rozwiązanie spółki:";
16) w art. 264 w § 2 skreśla się wyrazy "albo wreszcie z urzędu (art. 173)";
17) skreśla się art. 267;
18) w art. 270 w § 1 skreśla się zdanie trzecie;
19) w art. 306 w § 4 wyrazy "w art. 17" zastępuje się wyrazami "w art. 38";
20) skreśla się art. 330;
21) w art. 332 skreśla się § 1;
22) skreśla się art. 333;
23) skreśla się art. 337;
24) w art. 431:
a) skreśla się § 3,
b) w § 5 skreśla się wyrazy "i 337";
25) skreśla się art. 448;
26) w art. 490 w § 4 wyrazy "w art. 17" zastępuje się wyrazami "w art. 38";
27) użyte w art. 35 w § 1, w art. 36 w § 2, w art. 65 w § 1, w art. 75 w § 2, w
art. 79 w § 2, w art. 139 w § 1, w art. 146 w § 1, w art. 150, w art. 160 w pkt
4, w art. 165, w art. 254 w § 3, w art. 258 w § 1, w art. 261 w § 1, w art. 277
w § 1, w art. 285 w § 1, w art. 289 w § 2, w art. 329, w art. 332 w § 2, w art.
398 w § 2, w art. 431 w § 2, w art. 439 w § 1, w art. 443 w § 1, w art. 460 w §
1, w art. 465 w § 1, w art. 469 w § 2, w art. 495 w § 1 oraz w art. 496 w § 1 w
różnych przypadkach wyrazy "rejestr handlowy" zastępuje się użytymi w
odpowiednich przypadkach wyrazami "Krajowy Rejestr Sądowy";
28) użyty w art. 151, w art. 176 w § 1, w art. 285 w § 2, w art. 339 w § 1 w pkt
2, w art. 465 w § 2, w art. 493 w zdaniu wstępnym oraz w art. 495 w § 2 w
różnych przypadkach wyraz "rejestr" zastępuje się użytymi w odpowiednich
przypadkach wyrazami "Krajowy Rejestr Sądowy".
Art. 62. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r.
- Przepisy wprowadzające Kodeks handlowy (Dz. U. Nr 57, poz. 503, z 1945 r. Nr
40, poz. 224, z 1946 r. Nr 31, poz. 197 i Nr 60, poz. 329, z 1947 r. Nr 5, poz.
20, z 1961 r. Nr 58, poz. 319 i z 1964 r. Nr 16, poz. 94) skreśla się art.
LVII-LXIV.
Art. 63. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego
(Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i
Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30,
poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr
20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr
4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53,
poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22,
poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz.
509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr
73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348,
Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643 i Nr 117, poz. 752) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 4792 w § 2 wyraz "ewidencji" zastępuje się wyrazami "Krajowego
Rejestru Sądowego";
2) po dziale V księgi drugiej części pierwszej dodaje się dział VI w brzmieniu:
"Dział VI
Postępowanie rejestrowe
Art. 6941. § 1. Przepisy zawarte w dziale niniejszym stosuje się do postępowania
w sprawach o wpis w Krajowym Rejestrze Sądowym (sprawach rejestrowych).
§ 2. Przepisy niniejszego działu stosuje się odpowiednio do innych postępowań
rejestrowych prowadzonych przez sądy, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią
inaczej.
Art. 6942. W sprawach rejestrowych wyłącznie właściwy jest sąd rejonowy właściwy
ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę podmiotu, którego wpis dotyczy
(sąd rejestrowy).
Art. 6943. § 1. Wniosek o wpis do Krajowego Rejestru Sądowego składa podmiot,
którego dotyczy obowiązek wpisu, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią
inaczej.
§ 2. Wniosek o wykreślenie z Krajowego Rejestru Sądowego przedsiębiorstwa
państwowego podzielonego w celu utworzenia dwóch lub więcej przedsiębiorstw oraz
przedsiębiorstwa państwowego zlikwidowanego składa organ założycielski tego
przedsiębiorstwa.
Art. 6944. § 1. Do wniosku o wpis podmiotu podlegającego obowiązkowi wpisu do
Krajowego Rejestru Sądowego należy dołączyć uwierzytelnione notarialnie wzory
podpisów osób upoważnionych do reprezentowania tego podmiotu.
§ 2. Obowiązek złożenia wzoru podpisów istnieje także w przypadku zmiany osób
upoważnionych do reprezentowania podmiotu wpisanego do Krajowego Rejestru
Sądowego.
§ 3. Wzory podpisów mogą być złożone również przed sędzią lub upoważnionym
pracownikiem sądu.
§ 4. Dokumenty, na których podstawie dokonuje się wpisu do Krajowego Rejestru
Sądowego, powinny być złożone w oryginałach albo poświadczonych urzędowo
odpisach lub wyciągach.
Art. 6945. Do wniosku o wpis, który dotyczy zmiany umowy spółki lub statutu
spółki albo innych osób prawnych, należy dołączyć także jednolity tekst umowy
lub statutu, z uwzględnieniem wprowadzonych zmian.
Art. 6946. § 1. Wpis do Krajowego Rejestru Sądowego następuje na podstawie
postanowienia.
§ 2. Postanowienia co do istoty sprawy są skuteczne i wykonalne z chwilą ich
wydania, z wyjątkiem postanowień dotyczących wykreślenia podmiotu z Krajowego
Rejestru Sądowego.
§ 3. Postanowieniom dotyczącym stosowania środków przymusu sąd rejestrowy może
nadać rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli wymaga tego interes wierzyciela
lub innych osób.
Art. 6947. Postanowienia co do istoty sprawy doręcza się wnioskodawcy. Innym
uczestnikom postępowania doręcza się je tylko wtedy, gdy bezpośrednio dotyczą
ich praw i nie podlegają obowiązkowi ogłoszenia.
Art. 6948. § 1. Postanowienie co do istoty sprawy wydane zgodnie z wnioskiem nie
wymaga uzasadnienia.
§ 2. Sąd rejestrowy z urzędu sporządza uzasadnienie postanowienia co do istoty
sprawy, które zostało wydane z urzędu.
Art. 6949. § 1. Koszty postępowania rejestrowego ponosi podmiot podlegający
obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego.
§ 2. Koszty postępowania wszczętego przez osobę, która nie jest upoważniona do
działania w imieniu podmiotu podlegającego obowiązkowi wpisu do Krajowego
Rejestru Sądowego, ponosi wnioskodawca, chyba że wniosek jego został
uwzględniony w całości lub w istotnej części.";
3) skreśla się art. 918;
4) w art. 9201 w § 1 wyrazy "Przepisy art. 913-920" zastępuje się wyrazami
"Przepisy art. 913-917, 919 i 920".
Art. 64. W ustawie z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych
(Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107,
poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr
80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1, poz. 2, Nr 95, poz. 474 i Nr
154, poz. 791, z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496, Nr 118, poz. 561 i
Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 106, poz. 675) wprowadza
się następujące zmiany:
1) art. 14 otrzymuje brzmienie:
"Art. 14. Przedsiębiorstwo państwowe podlega obowiązkowi wpisu do Krajowego
Rejestru Sądowego.";
2) skreśla się art. 15;
3) art. 17 otrzymuje brzmienie:
"Art. 17. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, w odniesieniu
do przedsiębiorstwa państwowego «Polskie Koleje Państwowe» dane nie podlegające
wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego w zakresie mienia tego
przedsiębiorstwa.";
4) w art. 65 w ust. 3 wyrazy "do rejestru przedsiębiorstw" zastępuje się
wyrazami "do Krajowego Rejestru Sądowego";
5) użyte w art. 4 w ust. 1 i 2, w art. 51 w ust. 3 oraz w art. 55 w ust. 3 w
różnych przypadkach wyrazy "rejestr przedsiębiorstw państwowych" zastępuje się
użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Krajowy Rejestr Sądowy";
6) użyty w art. 16 i w art. 18a w ust. 1 w różnych przypadkach wyraz "rejestr"
zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Krajowy Rejestr
Sądowy".
Art. 65. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium
Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej
wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne (Dz. U. z 1989 r. Nr 27,
poz. 148 i Nr 74, poz. 442, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z
1994 r. Nr 121, poz. 591) art. 17 otrzymuje brzmienie:
"Art. 17. Przedsiębiorstwo działające na podstawie niniejszej ustawy podlega
obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego."
Art. 66. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z
1995 r. Nr 54, poz. 288 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 5, poz. 32, Nr 24, poz.
110 i Nr 43, poz. 189 oraz 1997 r. Nr 32, poz. 183 i Nr 111, poz. 723) wprowadza
się następujące zmiany:
1) art. 7 otrzymuje brzmienie:
"Art. 7. Spółdzielnia podlega obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru
Sądowego.";
2) skreśla się art. 8 i 8a;
3) skreśla się art. 10;
4) skreśla się art. 12;
5) w art. 12a w § 2 skreśla się zdanie drugie;
6) skreśla się art. 13;
7) w art. 14 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z
wyjątkiem ogłoszeń zamieszczanych na podstawie odrębnych przepisów w Monitorze
Sądowym i Gospodarczym.";
8) art. 110 otrzymuje brzmienie:
"Art. 110. Zarząd spółdzielni powstającej jest obowiązany w terminie czternastu
dni od dnia jego wyboru wystąpić z wnioskiem o wpisanie spółdzielni do Krajowego
Rejestru Sądowego, a zarząd spółdzielni dotychczasowej - z wnioskiem o dokonanie
w tym rejestrze wpisu o jej podziale. Przepis art. 7 stosuje się odpowiednio.";
9) w art. 240 w § 4 w zdaniu wstępnym wyrazy "rejestru sądowego" zastępuje się
wyrazami "Krajowego Rejestru Sądowego";
10) użyty w art. 11 w § 1, w art. 12a w § 3, w art. 99, w art. 102 w § 2 i 3, w
art. 113 w § 2, w art. 114 w § 2, w art. 115, w art. 116 w § 2, w art. 119 w §
2, dwukrotnie w art. 120, w art. 122 w pkt 1, dwukrotnie w art. 126 w § 3, w
art. 127, w art. 128 w § 1 i 2, w art. 133 oraz w art. 136 w różnych przypadkach
wyraz "rejestr" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami
"Krajowy Rejestr Sądowy".
Art. 67. W ustawie z dnia 8 października 1982 r. o społeczno-zawodowych
organizacjach rolników (Dz. U. Nr 32, poz. 217) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 18 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Kółko rolnicze podlega obowiązkowi rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym,
zwanym dalej «rejestrem».";
2) skreśla się rozdział 9 "Organy rejestrowe organizacji rolników".
Art. 68. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. z 1991 r. Nr
46, poz. 203) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 7 otrzymuje brzmienie:
"Art. 7. 1. Fundacja podlega obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego.
2. Fundacja uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru
Sądowego.";
2) w art. 8 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Postępowanie w sprawach o wpis fundacji do Krajowego Rejestru Sądowego jest
wolne od opłat sądowych.";
3) w art. 9 użyty w § 1 dwukrotnie oraz w § 2 i 3 wyraz "rejestru" zastępuje się
wyrazami "Krajowego Rejestru Sądowego";
4) w art. 11 w § 2 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"Zmiana statutu fundacji wymaga wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego."
Art. 69. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów
powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i
Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77,
poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr
117, poz. 751 i Nr 117, poz. 752 i 753) w art. 271 skreśla się wyrazy "rejestru
przedsiębiorstw państwowych, spółdzielni, organizacji społeczno-zawodowych
rolników i innych".
Art. 70. W ustawie z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych
(Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 i Nr 107, poz. 464, z 1992 r. Nr 54, poz. 254,
z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 43, poz. 163, z 1996 r. Nr 41, poz. 175 i Nr 89,
poz. 402 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 75, poz. 467 i 469 i Nr 104, poz.
661) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Wspólne jednostki badawczo-rozwojowe tworzy się w formie spółek z
ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie przepisów Kodeksu handlowego i
rejestruje się zgodnie z przepisami o Krajowym Rejestrze Sądowym; w sprawach nie
uregulowanych w przepisach Kodeksu handlowego i o Krajowym Rejestrze Sądowym do
tych jednostek stosuje się przepisy niniejszej ustawy.";
2) w art. 8:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Wykreślenie jednostki badawczo-rozwojowej z Krajowego Rejestru Sądowego
następuje z urzędu z chwilą wpisania do tego rejestru przedsiębiorstwa
państwowego powstałego w wyniku przekształcenia tej jednostki.",
b) w ust. 3 wyrazy "z rejestru jednostek badawczo-rozwojowych" zastępuje się
wyrazami "z Krajowego Rejestru Sądowego";
3) użyte w art. 9 w ust. 2 i w art. 10 w ust. 4 wyrazy "z rejestru jednostek
badawczo-rozwojowych" zastępuje się wyrazami "z Krajowego Rejestru Sądowego";
4) art. 12 otrzymuje brzmienie:
"Art. 12. 1. Jednostka badawczo-rozwojowa podlega obowiązkowi wpisu do Krajowego
Rejestru Sądowego.
2. Jednostka badawczo-rozwojowa uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisania do
Krajowego Rejestru Sądowego."
Art. 71. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U.
Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr
106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i
Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60,
poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713,
z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23,
poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr
88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz. 677, Nr 113, poz.
733 i Nr 114, poz. 740) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Prowadzącym działalność gospodarczą, zwanym dalej «przedsiębiorcą», może być
osoba fizyczna, osoba prawna, a także spółka jawna i spółka komandytowa.";
b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
"3. Przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą po uzyskaniu wpisu do
Krajowego Rejestru Sądowego.
4. Z obowiązku, o którym mowa w ust. 3, zwolnione są osoby fizyczne:
1) prowadzące działalność gospodarczą osobiście, z której zarobek stanowi
dodatkowe źródło dochodu (uboczne zajęcie zarobkowe), jeżeli przedmiotem tej
działalności są:
a) wytwarzanie przedmiotów użytku osobistego, domowego i gospodarskiego oraz
rękodzieła ludowego i artystycznego,
b) naprawy i konserwacje przedmiotów użytku osobistego, domowego i
gospodarskiego oraz mieszkań, a także wykonywanie innych usług z użyciem
materiałów i narzędzi własnych lub powierzonych, z wyjątkiem zarobkowego
przewozu osób,
c) czynności handlowe polegające na sprzedaży nie przetworzonych produktów
rolnych, ogrodniczych, sadowniczych, hodowlanych, w tym mięsa z uboju
gospodarczego, runa leśnego, owoców leśnych, posiłków domowych, a także
przedmiotów określonych w lit. a),
2) podejmujące działalność wytwórczą w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej
i zwierzęcej, ogrodnictwa oraz sadownictwa.";
2) skreśla się art. 8-10;
3) skreśla się rozdział 2 "Postępowanie ewidencyjne";
4) w art. 20:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Wniosek o udzielenie koncesji powinien zawierać:
1) oznaczenie przedsiębiorcy i jego siedziby (miejsca zamieszkania), a w razie
ustanowienia pełnomocników do dokonywania czynności prawnych w imieniu
przedsiębiorcy - również ich imiona i nazwiska,
2) określenie przedmiotu działalności gospodarczej,
3) wskazanie miejsca wykonywania działalności gospodarczej,
4) wskazanie daty rozpoczęcia działalności gospodarczej.",
b) po ust. 3 dodaje się nowy ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Organ koncesyjny może zobowiązać wnioskodawcę do przedstawienia w
wyznaczonym terminie określonych informacji i dokumentów mogących
uprawdopodobnić, że spełni on warunki wykonywania działalności gospodarczej,
które będą określone w koncesji lub wynikają z odrębnych przepisów.",
c) dotychczasowy ust. 3a oznacza się jako ust. 3b i nadaje mu brzmienie:
"3b. Minister właściwy do udzielania koncesji może, w drodze rozporządzenia,
określić rodzaje dokumentów i zakres informacji, o których mowa w ust. 3a.";
5) w art. 22a ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Koncesja może być cofnięta także w przypadku:
1) zawiadomienia o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej,
2) prawomocnego orzeczenia sądu zakazującego osobie fizycznej prowadzenia
działalności gospodarczej objętej koncesją."
Art. 72. W ustawie z dnia 22 marca 1989 r. o rzemiośle (Dz. U. Nr 17, poz. 92)
art. 19 otrzymuje brzmienie:
"Art. 19. 1. Cechy rzemieślnicze, izby rzemieślnicze i Związek Rzemiosła
Polskiego podlegają obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego.
2. Organizacje, o których mowa w ust. 1, uzyskują osobowość prawną z chwilą
wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego."
Art. 73. W ustawie z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U.
Nr 20, poz. 104, z 1990 r. Nr 14, poz. 86 i z 1996 r. Nr 27, poz. 118) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 8:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Stowarzyszenie podlega obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego, o
ile przepis ustawy nie stanowi inaczej.",
b) skreśla się ust. 2-4;
2) w art. 17:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Stowarzyszenie uzyskuje osobowość prawną i może rozpocząć działalność z
chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego.",
b) skreśla się ust. 2,
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. O wpisaniu stowarzyszenia do Krajowego Rejestru Sądowego sąd rejestrowy
zawiadamia założycieli oraz organ nadzorujący, przesyłając jednocześnie temu
organowi statut.";
3) skreśla się art. 18 i 19;
4) w art. 37 w ust. 2 w pkt 3 wyrazy "z rejestru stowarzyszeń" zastępuje się
wyrazami "z Krajowego Rejestru Sądowego";
5) w art. 43 w pkt 1 wyrazy "art. 17-20" zastępuje się wyrazami "art. 17, art.
20".
Art. 74. W ustawie z dnia 7 kwietnia 1989 r. o związkach zawodowych rolników
indywidualnych (Dz. U. Nr 20, poz. 106 i Nr 21, poz. 115) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Związek zawodowy rolników indywidualnych podlega obowiązkowi wpisu do
Krajowego Rejestru Sądowego. Związek uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisania
do Krajowego Rejestru Sądowego, zwanego dalej «rejestrem»".;
2) skreśla się art. 7;
3) w art. 9 w ust. 6 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"Do spraw, o których mowa w ust. 1-4, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania
cywilnego o postępowaniu nieprocesowym, z tym że sąd orzeka w tych sprawach po
przeprowadzeniu rozprawy."
Art. 75. W ustawie z dnia 24 maja 1989 r. o rozpoznawaniu przez sądy spraw
gospodarczych (Dz. U. Nr 33, poz. 175 i Nr 41, poz. 229 oraz z 1990 r. Nr 14,
poz. 88) skreśla się art. 3.
Art. 76. W ustawie z dnia 30 maja 1989 r. o samorządzie zawodowym niektórych
podmiotów gospodarczych (Dz. U. Nr 35, poz. 194) art. 9 otrzymuje brzmienie:
"Art. 9. 1. Organizacje, o których mowa w niniejszej ustawie, podlegają
obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego.
2. Organizacje, o których mowa w ust. 1, uzyskują osobowość prawną z chwilą
wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego."
Art. 77. W ustawie z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych (Dz. U. Nr 35,
poz. 195, z 1992 r. Nr 75, poz. 368 oraz z 1996 r. Nr 43, poz. 189) wprowadza
się następujące zmiany:
1) art. 8 otrzymuje brzmienie:
"Art. 8. 1. Izby gospodarcze podlegają obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru
Sądowego.
2. Izby gospodarcze uzyskują osobowość prawną z chwilą wpisania do Krajowego
Rejestru Sądowego.";
2) skreśla się art. 9 i 10;
3) w art. 11 w ust. 4 wyrazy "art. 8-10" zastępuje się wyrazami "art. 8";
4) w art. 121 w ust. 5 wyrazy "do rejestru izb gospodarczych" zastępuje się
wyrazami "do Krajowego Rejestru Sądowego".
Art. 78. W ustawie z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji
określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji
rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 198, Nr 43, poz.
253 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr 95, poz. 425, Nr 107, poz. 464 i Nr 114,
poz. 492, z 1995 r. Nr 90, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 114, poz. 542) w art. 3
skreśla się pkt 21.
Art. 79. W ustawie z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz.
U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554 i Nr
107, poz. 685) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 12:
a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. Towarzystwo podlega obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego.
3. Towarzystwo uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru
Sądowego.",
b) skreśla się ust. 4 i 5;
2) w art. 27 w ust. 2 wyraz "rejestru" zastępuje się wyrazami "Krajowego
Rejestru Sądowego";
3) użyte w art. 37m w pkt 2, w art. 39a w ust. 2 w pkt 1 oraz w art. 41 w ust. 2
wyrazy "rejestru handlowego" zastępuje się wyrazami "Krajowego Rejestru
Sądowego".
Art. 80. W ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55,
poz. 234, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, z 1996 r. Nr 1, poz. 2, Nr 24, poz. 110, Nr
61, poz. 283, Nr 75, poz. 355 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 82, poz. 518,
Nr 88, poz. 554 i Nr 96, poz. 589) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 14 otrzymuje brzmienie:
"Art. 14. 1. Związek zawodowy podlega obowiązkowi rejestracji w Krajowym
Rejestrze Sądowym, zwanym dalej «rejestrem».
2. Jeżeli komitet założycielski nie złoży w terminie 30 dni od dnia założenia
związku wniosku o rejestrację, uchwała o utworzeniu związku traci moc.
3. Postępowanie w sprawach rejestracji jest wolne od opłat sądowych.";
2) w art. 15 skreśla się ust. 2:
3) w art. 17 skreśla się ust. 3;
4) w art. 18 skreśla się ust. 3 i 4;
5) w art. 36:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Jeżeli środki określone w ust. 2 okażą się bezskuteczne, sąd rejestrowy, na
wniosek Ministra Sprawiedliwości, orzeka o skreśleniu związku zawodowego z
rejestru. Od tego orzeczenia przysługuje apelacja.",
b) w ust. 5 skreśla się wyrazy "związków zawodowych".
Art. 81. W ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o organizacjach pracodawców (Dz. U. Nr
55, poz. 235 i z 1996 r. Nr 34, poz. 148) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 9 otrzymuje brzmienie:
"Art. 9. 1. Związek pracodawców podlega obowiązkowi rejestracji w Krajowym
Rejestrze Sądowym.
2. Jeżeli komitet założycielski nie złoży w terminie 30 dni od dnia założenia
związku wniosku o rejestrację, uchwała o utworzeniu związku traci moc.";
2) w art. 11 skreśla się ust. 3;
3) w art. 12:
a) w ust. 1 w zdaniu wstępnym wyraz "rejestru" zastępuje się wyrazami "Krajowego
Rejestru Sądowego",
b) skreśla się ust. 3;
4) w art. 13 skreśla się ust. 3;
5) w art. 14:
a) skreśla się pkt 2,
b) w pkt 3 wyraz "rejestru" zastępuje się wyrazami "Krajowego Rejestru
Sądowego";
6) w art. 19:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Jeżeli środki określone w ust. 2 okażą się bezskuteczne, sąd rejestrowy, na
wniosek Ministra Sprawiedliwości, orzeka o skreśleniu związku pracodawców z
Krajowego Rejestru Sądowego. Od tego orzeczenia przysługuje apelacja.",
b) w ust. 5 wyraz "rejestru" zastępuje się wyrazami "Krajowego Rejestru
Sądowego".
Art. 82. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.
U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z
1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i z 1997 r. Nr 104, poz.
661) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 52 otrzymuje brzmienie:
"Art. 52. 1. Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej podlega obowiązkowi
rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym.
2. Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej uzyskuje osobowość prawną z
chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego.";
2) w art. 60 w ust. 5 wyrazy "z rejestru publicznych zakładów opieki zdrowotnej"
zastępuje się wyrazami "z Krajowego Rejestru Sądowego".
Art. 83. W ustawie z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr
88, poz. 439, z 1996 r. Nr 156, poz. 775 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 2:
a) w pkt 9 wyrazy "podmiotem gospodarczym" zastępuje się wyrazami "podmiotem
gospodarki narodowej",
b) pkt 11 otrzymuje brzmienie:
"11) podmiot gospodarki narodowej - osobę prawną, jednostkę organizacyjną nie
mającą osobowości prawnej oraz osobę fizyczną prowadzącą działalność
gospodarczą,";
2) w art. 3 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazami "podmiotów
gospodarki narodowej";
3) w art. 29 w ust. 2 wyrazy "podmiotów gospodarczych oraz jednostek
organizacyjnych nie mających osobowości prawnej" zastępuje się wyrazami
"podmiotów gospodarki narodowej";
4) w art. 30 w zdaniu wstępnym wyrazy "Podmioty gospodarcze oraz inne osoby
prawne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej" zastępuje się
wyrazami "Podmioty gospodarki narodowej";
5) w art. 38 w ust. 2 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazami
"podmiotów gospodarki narodowej prowadzących działalność gospodarczą";
6) w art. 42:
a) w ust. 1:
- w zdaniu wstępnym skreśla się wyrazy "i jednostkach wyodrębnionych tych
podmiotów",
- skreśla się pkt 2,
- w pkt 7 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 8 w brzmieniu:
"8) o ich jednostkach lokalnych w zakresie informacji określonych w pkt 1 i pkt
4-7.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Jednostką lokalną jest zorganizowana całość (zakład, oddział, filia)
położona w miejscu zidentyfikowanym odrębnym adresem, pod którym lub z którego
prowadzona jest działalność co najmniej przez jedną osobę pracującą.",
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Podmioty określone w ust. 2 są zobowiązane do składania w urzędzie
statystycznym województwa, na którego terenie mają siedzibę, wniosku o wpis do
rejestru podmiotów wraz z wypisem (wyciągiem, zaświadczeniem) potwierdzającym
ich powstanie lub podjęcie działalności, wniosku o zmianę cech objętych wpisem
oraz wniosku o skreślenie - w ciągu 14 dni od zaistnienia okoliczności
uzasadniających wpis, zmianę lub skreślenie.",
d) skreśla się ust. 5,
e) skreśla się ust. 8;
7) w art. 43 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Urzędy statystyczne wydają wpisanym do rejestru podmiotów osobom prawnym,
jednostkom organizacyjnym nie mającym osobowości prawnej oraz osobom fizycznym
prowadzącym działalność gospodarczą zaświadczenia o nadanym im i ich jednostkom
lokalnym numerze identyfikacyjnym wraz z zakodowanymi cechami i opisem tych cech
niezwłocznie, nie później niż w ciągu 14 dni od daty otrzymania wniosku.";
8) w art. 44 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Organy prowadzące urzędowe rejestry, z wyjątkiem rejestrów sądowych, i
systemy informacyjne administracji publicznej zawierające dane o poszczególnych
podmiotach są obowiązane do wpisywania numeru identyfikacyjnego podmiotu
nadanego w rejestrze podmiotów, posługiwania się nim przy przekazywaniu
informacji oraz stosowania jednolitych oznaczeń kodowych opisu podstawowych cech
podmiotu, kodowanych według standardów klasyfikacyjnych.";
9) w art. 45 w ust. 1 po wyrazach "pkt 1-6" dodaje się wyrazy "(z wyłączeniem
identyfikatora systemu ewidencji ludności) oraz numeru identyfikacyjnego";
10) art. 46 otrzymuje brzmienie:
"Art. 46. 1. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego określi, w drodze
zarządzenia, sposób i metodologię prowadzenia rejestru podmiotów.
2. Zarządzenie, o którym mowa w ust. 1, podlega obowiązkowi ogłoszenia w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej «Monitor Polski».";
11) skreśla się art. 63 i 64;
12) użyte w art. 2 w pkt 4 i 6 oraz w art. 5 w różnych przypadkach i liczbach
wyrazy "podmiot gospodarczy, inna osoba prawna i jednostka organizacyjna nie
mająca osobowości prawnej" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach i
liczbach wyrazami "podmiot gospodarki narodowej".
Art. 84. W ustawie z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr
25, poz. 113 i Nr 137, poz. 639 oraz z 1997 r. Nr 106, poz. 680) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 13:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Stowarzyszenie kultury fizycznej oraz związek sportowy podlegają obowiązkowi
wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego.",
b) skreśla się ust. 2,
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Stowarzyszenie kultury fizycznej oraz związek sportowy uzyskują osobowość
prawną z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego.",
d) skreśla się ust. 4,
e) skreśla się ust. 6;
2) w art. 17 w ust. 1 w pkt 4 wyraz "rejestru" zastępuje się wyrazami "Krajowego
Rejestru Sądowego".
Art. 85. W ustawie z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze
zastawów (Dz. U. Nr 149, poz. 703) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 21 wyrazy "przedmiotów obciążonych zastawem rejestrowym" zastępuje się
wyrazami "przedmiotu zastawu rejestrowego";
2) w art. 22 w ust. 1 w pkt 3 po wyrazie "rzeczy" dodaje się przecinek i wyrazy
"wierzytelności i prawa";
3) w art. 23 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Wierzytelność zabezpieczona zastawem rejestrowym ulega zaspokojeniu do
wysokości wartości przedmiotu zastawu rejestrowego przejętego na własność przez
zastawnika. Jeżeli wartość przedmiotu zastawu rejestrowego przewyższa wysokość
wierzytelności zabezpieczonej zastawem rejestrowym, zastawnik jest zobowiązany
do uiszczenia kwoty nadwyżki w terminie 14 dni od dnia przejęcia.";
4) w art. 24 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Sprzedaż przedmiotu zastawu rejestrowego, o której mowa w ust. 1, ma takie
same skutki, jak sprzedaż w postępowaniu egzekucyjnym.";
5) w art. 26 po wyrazach "może żądać" dodaje się wyrazy "od dłużnika, nawet
jeżeli nie jest on zastawcą";
6) art. 28 otrzymuje brzmienie:
"Art. 28. Jeżeli zastawnikiem jest bank zagraniczny, jego wierzytelność może być
zaspokojona w walutach obcych, jeżeli przewiduje to umowa zastawnicza.
Zaspokojenie następuje za pośrednictwem banku, który na podstawie odrębnych
przepisów jest upoważniony do skupu i sprzedaży walut obcych, wskazanego przez
zastawnika.";
7) w art. 37 w ust. 2 po wyrazie "lub" dodaje się wyrazy "zastawcy i";
8) w art. 39 w ust. 3 po wyrazach "ust. 2" dodaje się wyrazy "lub nieprawidłowo
wypełniony albo nie opłacony";
9) w art. 40 w ust. 2 skreśla się wyrazy "zmianę oraz";
10) w art. 41:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Wpis do rejestru zastawów polega na wprowadzeniu do tego rejestru danych
zawartych w postanowieniu sądu niezwłocznie po jego wydaniu. Jednak wykreślenie
zastawu rejestrowego następuje po uprawomocnieniu się postanowienia.",
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Od postanowienia w przedmiocie wpisu do rejestru zastawów przysługuje
apelacja.";
11) w art. 48 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) art. 53 otrzymuje brzmienie:
«Art. 53.
Księgi banków, wyciągi z tych ksiąg podpisane przez te banki i opatrzone ich
pieczęcią oraz wszelkie w ten sam sposób wystawione oświadczenia zawierające
zobowiązania, zwolnienie z zobowiązań, zrzeczenie się praw lub pokwitowanie
odbioru należności bądź stwierdzające udzielenie kredytu, jego wysokość i
warunki spłaty mają moc prawną dokumentów urzędowych oraz stanowią podstawę do
dokonania wpisów w księgach wieczystych, w szczególności wpisu hipoteki umownej
oraz rejestrach publicznych.»";
12) w art. 50:
a) w ust. 1 wyrazy "3 miesięcy" zastępuje się wyrazami "6 miesięcy",
b) w ust. 2 wyrazy "3 miesięcy" zastępuje się wyrazami "6 miesięcy".
Art. 86. Ilekroć w przepisach ustaw innych niż wymienione w niniejszym rozdziale
jest mowa o rejestrach: handlowym, przedsiębiorstw państwowych, stowarzyszeń,
fundacji oraz o ewidencji działalności gospodarczej, rozumie się przez to
Krajowy Rejestr Sądowy.
Art. 87. Minister Sprawiedliwości ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej
Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym
i rejestrze zastawów, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów
ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 88. Ustawa wchodzi w życie w terminie i na zasadach określonych ustawą -
Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym, z wyjątkiem:
1) przepisów art. 6, art. 19 ust. 4, art. 48, art. 54, art. 83 i art. 87, które
wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia,
2) przepisów art. 85, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 sierpnia 1997 r.
Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym.
(Dz. U. Nr 121, poz. 770)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa o Krajowym Rejestrze Sądowym wchodzi w życie z dniem 1 stycznia
2001 r.
Art. 2. 1. Sprawy wszczęte z wniosku przedsiębiorcy o dokonanie pierwszego wpisu
do ewidencji działalności gospodarczej, a nie zakończone do dnia wejścia w życie
ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, organ ewidencyjny przekazuje właściwemu
sądowi rejonowemu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 tej ustawy, zwanemu dalej
"sądem rejestrowym".
2. Sąd rejestrowy rozpoznaje sprawę, o której mowa w ust. 1, zgodnie z
przepisami ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym.
3. Sąd rejestrowy może wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku zgodnie z
przepisami ustawy, o której mowa w ust. 1.
Art. 3. 1. Sprawy wszczęte z wniosku przedsiębiorcy o dokonanie dalszych wpisów
do ewidencji działalności gospodarczej, a nie zakończone do dnia wejścia w życie
ustawy, o której mowa w art. 1, organ ewidencyjny przekazuje właściwemu sądowi
rejestrowemu. Przepisy art. 2 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
2. Organ ewidencyjny przekazuje również właściwemu sądowi rejestrowemu akta
przedsiębiorcy, którego sprawa dotyczy.
3. Sąd rejestrowy dokonuje z urzędu wpisu podmiotu do Krajowego Rejestru
Sądowego zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1.
Art. 4. Wnioski, o których mowa w art. 2 ust. 1 i art. 3 ust. 1, nie podlegają
opłacie sądowej.
Art. 5. 1. Sprawy o dokonanie pierwszego wpisu do dotychczasowego rejestru
sądowego, wszczęte, a nie zakończone do dnia wejścia w życie ustawy, o której
mowa w art. 1, sąd dotychczas właściwy przekazuje sądowi rejestrowemu.
2. Sąd rejestrowy rozpoznaje sprawę zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w
art. 1.
3. Sąd rejestrowy może wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku zgodnie z
przepisami ustawy, o której mowa w art. 1.
Art. 6. 1. Sprawy o dokonanie dalszych wpisów do dotychczasowego rejestru
sądowego, wszczęte, a nie zakończone do dnia wejścia w życie ustawy, o której
mowa w art. 1, sąd dotychczas właściwy przekazuje sądowi rejestrowemu. Przepisy
art. 5 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
2. Sąd dotychczas właściwy przekazuje sądowi rejestrowemu również akta podmiotu,
którego sprawa dotyczy.
3. Sąd rejestrowy dokonuje z urzędu wpisu podmiotu do Krajowego Rejestru
Sądowego zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1.
Art. 7. 1. Podmiot podlegający zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art.
1, obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców, wpisany do ewidencji
działalności gospodarczej lub do rejestru sądowego na podstawie przepisów
obowiązujących do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, jest obowiązany do
złożenia wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców. Przepis art. 50 ustawy o
Krajowym Rejestrze Sądowym stosuje się odpowiednio.
2. Wniosek o wpis do rejestru przedsiębiorców, sporządzony na urzędowym
formularzu, o którym mowa w art. 19 ust. 2 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym,
składa się do organu ewidencyjnego lub odpowiednio do sądu prowadzącego
dotychczasowy rejestr sądowy na podstawie przepisów obowiązujących do dnia
wejścia w życie niniejszej ustawy.
3. Organ ewidencyjny lub odpowiednio sąd prowadzący rejestr sądowy, na podstawie
przepisów obowiązujących do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, przekaże
sądowi rejestrowemu, wraz z wnioskiem, akta dotyczące podmiotu.
4. Sąd rejestrowy prowadzi postępowanie zgodnie z przepisami ustawy, o której
mowa w art. 1. Przepisu art. 19 ust. 3 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym nie
stosuje się.
5. Sąd rejestrowy może wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.
6. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, nie podlega opłacie sądowej, z zastrzeżeniem
art. 8 ust. 2.
Art. 8. 1. Wniosek, o którym mowa w art. 7 ust. 1, należy złożyć nie później niż
do dnia 31 grudnia 2003 r.
2. W razie przekroczenia terminu określonego w ust. 1, wnioskodawca ponosi
opłaty sądowe przewidziane w postępowaniu rejestrowym.
Art. 9. 1. Do czasu rejestracji, zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w
art. 1, nie dłużej jednak niż do upływu terminu określonego w art. 8 ust. 1,
dotychczasowe wpisy zachowują moc.
2. Do czasu rejestracji, o której mowa w ust. 1, w zakresie odpisów, wyciągów i
zaświadczeń oraz skutków prawnych wpisów stosuje się przepisy obowiązujące do
dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 10. 1. Podmiot podlegający zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w
art. 1, obowiązkowi wpisu do rejestru stowarzyszeń, innych organizacji
społecznych i zawodowych, fundacji oraz publicznych zakładów opieki zdrowotnej
wpisuje się do tego rejestru z urzędu.
2. Sąd rejestrowy może z urzędu wezwać podmiot podlegający obowiązkowi wpisu do
rejestru, o którym mowa w ust. 1, do uzupełnienia wniosku, zgodnie z przepisami
ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym.
3. W razie nieuzupełnienia danych pomimo wezwania, sąd rejestrowy umarza
postępowanie o wpis.
4. Umorzenie postępowania, o którym mowa w ust. 3, nie stanowi przeszkody do
dokonania wpisu podmiotu do rejestru na jego wniosek.
Art. 11. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób
przechowywania dotychczasowych rejestrów i przekazywania akt rejestrowych oraz
wydawania z nich odpisów, wyciągów i zaświadczeń.
Rozdział 2
Zmiany w przepisach obowiązujących i przepisy końcowe
Art. 12. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r.
- Kodeks handlowy (Dz. U. Nr 57, poz. 502, z 1946 r. Nr 57, poz. 321, z 1950 r.
Nr 34, poz. 312, z 1964 r. Nr 16, poz. 94, z 1988 r. Nr 41, poz. 326, z 1990 r.
Nr 17, poz. 98 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 35, poz. 155, Nr 94, poz. 418 i
Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 96, poz. 478, z 1996
r. Nr 6, poz. 43 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554) w art. 151 wyrazy "podmiotem
gospodarczym" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorcą".
Art. 13. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października
1934 r. - Prawo o postępowaniu układowym (Dz. U. Nr 93, poz. 836, z 1950 r. Nr
38, poz. 349, z 1990 r. Nr 55, poz. 320, z 1996 r. Nr 6, poz. 43 i Nr 43, poz.
189 oraz z 1997 r. Nr 96, poz. 592) w art. 1 wyrazy "Podmiot gospodarczy"
zastępuje się wyrazem "Przedsiębiorca".
Art. 14. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października
1934 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z 1994 r. Nr 1,
poz. 1, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 6, poz. 43, Nr 43, poz. 189, Nr
106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 54, poz. 349
i Nr 117, poz. 751) użyte w art. 1 w § 1-3, w art. 3 w § 3, w art. 5 w § 1 oraz
w art. 9 w § 3 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy"
zastępuje użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach się wyrazem
"przedsiębiorca".
Art. 15. W dekrecie z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach (Dz. U.
Nr 41, poz. 312 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) w art. 4 w ust. 2 wyrazy "inne
podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazami "inni przedsiębiorcy".
Art. 16. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego
(Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i
Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30,
poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr
20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr
4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53,
poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22,
poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53 i Nr 65, poz. 309, z 1994
r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr
43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 270,
Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643 i Nr 117, poz. 752) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 4796 wyrazy "podmiot ten" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorca ten";
2) w art. 4797 wyrazy "podmioty gospodarcze będące jednostkami organizacyjnymi,
nie mającymi osobowości prawnej, utworzone" zastępuje się wyrazami
"przedsiębiorcy będący jednostkami organizacyjnymi, nie mającymi osobowości
prawnej, utworzonymi";
3) w art. 4798 wyrazy "tego podmiotu" zastępuje się wyrazami "tego
przedsiębiorcy";
4) użyte w art. 87 w § 2 dwukrotnie, w art. 133 w § 2a, w art. 4791 w § 1 i w §
2 w pkt 2, w art. 4792 w § 1, w art. 4796 dwukrotnie, w art. 4798, w art. 47913
w § 1 oraz w tytule działu II tytułu III księgi drugiej części drugiej w różnych
przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytymi w
odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca".
Art. 17. W ustawie z dnia 31 marca 1965 r. o wyższym szkolnictwie wojskowym (Dz.
U. z 1992 r. Nr 10, poz. 40 i z 1996 r. Nr 7, poz. 44 oraz z 1997 r. Nr 96, poz.
590, Nr 107, poz. 688 i Nr 115, poz. 741) w art. 2 w ust. 5 w pkt 5 wyrazy
"podmiotami gospodarczymi" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorcami".
Art. 18. W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr
54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56
i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz.
495 i Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 18 w ust. 4 wyrazy "podmioty gospodarcze nie będące jednostkami
organizacyjnymi" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorców nie będących
jednostkami organizacyjnymi";
2) w art. 139 w ust. 5 wyrazy "podmiotach gospodarczych" zastępuje się wyrazami
"u przedsiębiorców";
3) użyte w art. 2, w art. 6 w ust. 2 w pkt 6, w art. 17 w ust. 7, w art. 18 w
ust. 2-4, w art. 20 w ust. 4, w art. 22 w pkt 2, w art. 25 w ust. 3, w art. 140
w pkt 1, w art. 174 w ust. 3, w art. 189 w ust. 3, w art. 208 w ust. 1, w art.
217 w ust. 1 oraz w art. 221 w ust. 1 w zdaniu wstępnym i w ust. 2 w różnych
przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w
odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca".
Art. 19. W ustawie z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678,
Nr 107, poz. 688 i Nr 117, poz. 753) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 21 w ust. 2 w pkt 3 wyrazy "podmiotach gospodarczych" zastępuje się
wyrazami "u przedsiębiorców";
2) w art. 50 w ust. 1 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem
"przedsiębiorców".
Art. 20. W ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z
1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i
Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21,
poz. 85 i Nr 68, poz. 341, z 1994 r. Nr 43, poz. 160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136,
poz. 703, z 1995 r. Nr 132, poz. 641, z 1996 r. Nr 132, poz. 621, Nr 137, poz.
640 i Nr 152, poz. 720 oraz z 1997 r. Nr 71, poz. 449, Nr 79, poz. 485 i Nr 102,
poz. 643) użyte w art. 113 w § 1, w art. 114 oraz w art. 115 w § 1 i 2 w różnych
przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w
odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca".
Art. 21. W ustawie z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości (Dz. U. z 1993
r. Nr 26, poz. 117 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 9 w ust. 1 wyrazy "w podmiotach gospodarczych" zastępuje się wyrazami
"u przedsiębiorców";
2) w art. 20 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W przypadku dokonania wynalazku przez twórcę przy pomocy przedsiębiorcy,
przedsiębiorcy temu przysługuje prawo korzystania z wynalazku we własnym
zakresie. W umowie o udzielenie pomocy strony mogą ustalić, że prawo do
uzyskania patentu na taki wynalazek przysługuje w całości lub w części
przedsiębiorcy.";
3) w art. 98:
a) w ust. 1 wyrazy "podmiotu gospodarczego lub przekazać wynalazek do
korzystania przez ten podmiot" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorcy lub
przekazać wynalazek do korzystania przez tego przedsiębiorcę",
b) w ust. 2 wyrazy "podmiotowi gospodarczemu, pod warunkiem przyjęcia go przez
ten podmiot" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorcy, pod warunkiem przejęcia go
przez tego przedsiębiorcę";
4) w art. 98a:
a) w ust. 1 wyrazy "podmiot gospodarczy, gdy podmiotowi" zastępuje się wyrazami
"przedsiębiorcę, gdy przedsiębiorcy",
b) w ust. 2 wyrazy "podmiot gospodarczy w słusznej proporcji do korzyści
uzyskanych z wynalazku przez ten podmiot" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorca
w słusznej proporcji do korzyści uzyskanych z wynalazku przez tego
przedsiębiorcę";
5) w art. 111 w ust. 1 wyrazy "w podmiocie gospodarczym" zastępuje się wyrazami
"u przedsiębiorcy";
6) użyte w art. 9 w ust. 2, w art. 20 w ust. 4, w art. 60 w ust. 2, w art. 75, w
art. 83, w art. 100 oraz w art. 124 w ust. 1 w różnych przypadkach i liczbach
wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i
liczbach wyrazem "przedsiębiorca".
Art. 22. W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. Nr 24, poz.
141, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1981 r. Nr 6, poz. 23, z 1982 r. Nr 31, poz.
214, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 35, poz. 162, z 1986 r. Nr 42, poz. 201, z
1987 r. Nr 21, poz. 124, z 1988 r. Nr 20, poz. 134, z 1989 r. Nr 20, poz. 107 i
Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 43, poz. 251 i Nr 55, poz. 319, z
1991 r. Nr 53, poz. 226 i Nr 55, poz. 237, z 1994 r. Nr 113, poz. 547, z 1995 r.
Nr 16, poz. 77 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 87, poz. 396 i Nr 147, poz.
687) w art. 24114 w § 2 wyrazy "ogólnokrajowe podmioty gospodarcze" zastępuje
się wyrazami "ogólnokrajowych przedsiębiorców".
Art. 23. W ustawie z dnia 18 lipca 1974 r. o funduszu alimentacyjnym (Dz. U. z
1991 r. Nr 45, poz. 200) w art. 14 w ust. 3 wyrazy "podmiotów gospodarczych"
zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców".
Art. 24. W ustawie z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu
środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90, poz. 446, z 1996
r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 46, poz. 296 i Nr 96,
poz. 592) w art. 3 w pkt 8 wyrazy "podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazem
"przedsiębiorców".
Art. 25. W ustawie z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz.
U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486, Nr 134, poz. 646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr
85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 75, poz. 357) w art. 26:
a) w ust. 2a wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się wyrazem
"przedsiębiorcę",
b) ust. 2b otrzymuje brzmienie:
"2b. Przepis ust. 2a stosuje się do przedsiębiorców, którzy zgodnie z odrębnymi
przepisami obowiązani są do prowadzenia ksiąg rachunkowych, oraz podatkowej
księgi przychodów i rozchodów.".
Art. 26. W ustawie z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych
(Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107,
poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr
80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1, poz. 2, Nr 95, poz. 474 i Nr
154, poz. 791, z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496, Nr 118, poz. 561 i
Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 106, poz. 675) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 1 wyrazy "podmiotem gospodarczym" zastępuje się wyrazem
"przedsiębiorcą";
2) w art. 37a w ust. 1 w pkt 4 wyrazy "w podmiotach gospodarczych" zastępuje się
wyrazami "u przedsiębiorców";
3) w art. 42:
a) w ust. 1 wyrazy "w podmiotach gospodarczych" zastępuje się wyrazem
"przedsiębiorców",
b) w ust. 3 wyrazy "w podmiotach gospodarczych" zastępuje się wyrazami "u
przedsiębiorców".
Art. 27. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium
Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej
wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne (Dz. U. z 1989 r. Nr 27,
poz. 148 i Nr 74, poz. 442, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z
1994 r. Nr 121, poz. 591) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 w pkt 3 wyrazy "zagraniczne oraz polskie podmioty gospodarcze"
zastępuje się wyrazami "zagraniczni i polscy przedsiębiorcy";
2) w art. 18 wyrazy "Zagraniczne i polskie podmioty gospodarcze" zastępuje się
wyrazami "Zagraniczni i polscy przedsiębiorcy";
3) w art. 22 wyrazy "krajowymi podmiotami gospodarczymi" zastępuje się wyrazami
"krajowymi przedsiębiorcami";
4) w art. 27 w ust. 1 w pkt 1 wyrazy "przez te podmioty" zastępuje się wyrazami
"przez tych przedsiębiorców";
5) w art. 35 wyrazy "polskim podmiotom gospodarczym będącym" zastępuje się
wyrazami "polskim przedsiębiorcom będącym";
6) użyte w art. 1 w ust. 1 i 2, w art. 3 w pkt 1 w lit. f) i dwukrotnie w pkt 2,
w art. 6 w ust. 1, 2 w pkt 1-3 i w ust. 5, w art. 9 w ust. 1, w art. 13 w ust. 1
i 2, w art. 27 w ust. 1 w zdaniu wstępnym , w art. 29, w art. 36 w ust. 4 oraz w
art. 37 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "zagraniczny podmiot
gospodarczy" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach i liczbach
wyrazami "zagraniczny przedsiębiorca";
7) użyte w art. 1 w ust. 2, w art. 3 w pkt 1, w art. 7 w pkt 5 oraz w art. 12 w
różnych przypadkach i liczbach wyrazy "polski podmiot gospodarczy" zastępuje się
użytymi w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazami "polski przedsiębiorca".
Art. 28. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z
1995 r. Nr 54, poz. 288 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 5, poz. 32, Nr 24, poz.
110 i Nr 43, poz. 189 oraz 1997 r. Nr 32, poz. 183) w art. 56 w § 3 wyrazy "w
podmiotach gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców".
Art. 29. W ustawie z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i
przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 35, poz. 230, z 1984 r. Nr 34, poz.
184, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz.
198 i Nr 73, poz. 431, z 1991 r. Nr 73, poz. 321 i Nr 94, poz. 419, z 1993 r. Nr
40, poz. 184, z 1996 r. Nr 127, poz. 593 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr
113, poz. 732) użyte w art. 9 w ust. 5 dwukrotnie, w ust. 6 w pkt 5, w ust. 7 w
pkt 1 i 4, w ust. 8 i w ust. 9, w art. 18 w ust. 6 w pkt 6, w ust. 7a i w ust. 8
w pkt 4, w art. 181, w art. 452 w ust. 3 oraz w art. 453 w ust. 4 w różnych
przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w
odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca".
Art. 30. W ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz.
24, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 187, z 1990 r. Nr 29, poz.
173, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1996 r. Nr 114, poz. 542 i z 1997 r. Nr 88,
poz. 554) w art. 36 w ust. 5 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się
wyrazem "przedsiębiorców".
Art. 31. W ustawie z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych
(Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 i Nr 107, poz. 464, z 1992 r. Nr 54, poz. 254,
z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 43, poz. 163, z 1996 r. Nr 41, poz. 175 i Nr 89,
poz. 402 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 75, poz. 467 i 469, Nr 104, poz.
661) w art. 15 w ust. 3 wyrazy "podmioty gospodarcze wdrażające" zastępuje się
wyrazami "przedsiębiorców wdrażających".
Art. 32. W ustawie z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1989 r. Nr 25, poz. 137 i Nr 74, poz. 441, z
1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 104, poz. 450 i Nr 110,
poz. 474, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 85, poz.
426) w art. 32 w ust. 2 wyrazy "inne podmioty gospodarcze" zastępuje się
wyrazami "innych przedsiębiorców".
Art. 33. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U.
Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr
106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i
Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60,
poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713,
z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23,
poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr
88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz. 677, Nr 113, poz.
733 i Nr 114, poz. 740) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3:
a) w ust. 3 w pkt 4 i w ust. 3a wyrazy "tego podmiotu" zastępuje się wyrazami
"tego przedsiębiorcy",
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Przepis ust. 3 stosuje się do przedsiębiorców, którzy zgodnie z odrębnymi
przepisami obowiązani są do prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz podatkowej
księgi przychodów i rozchodów.";
2) w art. 24a w ust. 1 wyrazy "Podmioty gospodarcze prowadzące" zastępuje się
wyrazami "Przedsiębiorcy prowadzący";
3) w art. 25a w ust. 1 wyrazy "w podmiotach gospodarczych" zastępuje się
wyrazami "u przedsiębiorców";
4) w art. 25c w ust. 1 wyrazy "w podmiocie gospodarczym" zastępuje się wyrazami
"u przedsiębiorcy";
5) w art. 47 w ust. 3 wyrazy "Podmioty gospodarcze prowadzące" zastępuje się
wyrazami "Przedsiębiorcy prowadzący";
6) użyte w art. 2 w ust. 2, w art. 3 w ust. 1, 2 i 3 w zdaniu wstępnym i w pkt
1, w ust. 3a-3c, w art. 4 w ust. 1, w art. 5, w art. 6 w ust. 1 dwukrotnie i w
ust. 2, w art. 7, w art. 12 w ust. 1-3, w art. 15 w ust. 2, w art. 16 w ust. 1 w
pkt 1 dwukrotnie, w art. 18, w art. 22 w ust. 6, w art. 22a w ust. 1 w pkt 1 i
4, w art. 24a w ust. 2, w art. 25, w art. 25a w ust. 3, w art. 25b w ust. 1 i 2
oraz w art. 49 w ust. 1 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot
gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem
"przedsiębiorca".
Art. 34. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r.
Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z
1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133,
poz. 654, z 1996 r. Nr 10, poz. 61, Nr 75, poz. 357, Nr 90, poz. 406, Nr 106,
poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 23, poz. 117, Nr 24, poz. 119, Nr
71, poz. 449 i Nr 88, poz. 554) użyte w art. 13 w ust. 3, w art. 26 w ust. 2
oraz w art. 48 w ust. 3 dwukrotnie w różnych przypadkach i liczbach wyrazy
"podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach
wyrazem "przedsiębiorca".
Art. 35. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U.
z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr
80, poz. 369, Nr 121, poz. 591 i Nr 136, poz. 703, z 1996 r. Nr 106, poz. 496
oraz z 1997 r. Nr 79, poz. 484 i Nr 114, poz. 740) w art. 21 w ust. 1 wyrazy
"inne podmioty gospodarcze uczestniczące w obrotach z zagranicą są obowiązane"
zastępuje się wyrazami "inni przedsiębiorcy uczestniczący w obrotach z zagranicą
są obowiązani".
Art. 36. W ustawie z dnia 22 marca 1989 r. o rzemiośle (Dz. U. Nr 17, poz. 92) w
art. 4 w ust. 1 w pkt 3 wyrazy "podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazem
"przedsiębiorców".
Art. 37. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne
(Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r.
Nr 103, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r.
Nr 54, poz. 349 i Nr 115, poz. 741) w art. 7 w ust. 1 w pkt 4 wyrazy "podmiotów
gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców".
Art. 38. W ustawie z dnia 24 maja 1989 r. o rozpoznawaniu przez sądy spraw
gospodarczych (Dz. U. Nr 33, poz. 175 i Nr 41, poz. 229 oraz z 1990 r. Nr 14,
poz. 88) użyte w art. 2 w ust. 1 i w ust. 2 w pkt 2 w różnych przypadkach wyrazy
"podmioty gospodarcze" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem
"przedsiębiorcy".
Art. 39. W ustawie z dnia 30 maja 1989 r. o samorządzie zawodowym niektórych
podmiotów gospodarczych (Dz. U. Nr 35, poz. 194) użyte w tytule ustawy, w art. 1
w ust. 1 w zdaniu wstępnym oraz w art. 2 w zdaniu wstępnym i w pkt 3 w różnych
przypadkach wyrazy "podmioty gospodarcze" zastępuje się użytym w odpowiednich
przypadkach wyrazem "przedsiębiorcy".
Art. 40. W ustawie z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych (Dz. U. Nr 35,
poz. 195, z 1992 r. Nr 75, poz. 368, z 1996 r. Nr 43, poz. 189) użyte w art. 5 w
ust. 2 w pkt 6 oraz w art. 121 w ust. 1 wyrazy "podmiotów gospodarczych"
zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców".
Art. 41. W ustawie z dnia 20 grudnia 1989 r. o utworzeniu urzędu Ministra
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej (Dz. U. Nr 73, poz. 434 i z 1991 r. Nr 7,
poz. 24) w art. 2 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem
"przedsiębiorców".
Art. 42. W ustawie z dnia 24 lutego 1990 r. o likwidacji Wspólnoty Węgla
Kamiennego i Wspólnoty Energetyki i Węgla Brunatnego oraz o zmianie niektórych
ustaw (Dz. U. Nr 14, poz. 89) w art. 8 w ust. 2 wyrazy "podmiotów gospodarczych"
zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców".
Art. 43. W ustawie z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom
monopolistycznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 49, poz. 318 i Nr 118, poz. 754) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 2:
a) w pkt 3 lit. a) otrzymuje brzmienie:
"a) umowy zawierane między przedsiębiorcami, między związkami tych
przedsiębiorców oraz między przedsiębiorcami i związkami albo niektóre
postanowienia tych umów,"
b) pkt 6 i 7 otrzymują brzmienie:
"6) pozycji monopolistycznej - rozumie się przez to pozycję przedsiębiorcy,
polegającą na tym, że przedsiębiorca ten nie spotyka się z konkurencją na rynku
krajowym lub lokalnym,
7) pozycji dominującej - rozumie się przez to pozycję przedsiębiorcy, polegającą
na tym, że przedsiębiorca ten nie spotyka się z istotną konkurencją na rynku
krajowym lub lokalnym; domniemywa się, że przedsiębiorca ma pozycję dominującą,
jeżeli jego udział w rynku przekracza 40%,"
c) w pkt 8 wyrazy "podmioty gospodarcze, które" zastępuje się wyrazami
"przedsiębiorców, którzy";
2) w art. 5 w ust. 1 w pkt 4 wyrazy "niektóre podmioty gospodarcze" zastępuje
się wyrazami "niektórych przedsiębiorców";
3) w art. 11:
a) w ust. 2 w pkt 5 wyrazy "w konkurujących ze sobą podmiotach gospodarczych"
zastępuje się wyrazami "u konkurujących ze sobą przedsiębiorców",
b) w ust. 8 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) dane charakteryzujące przedsiębiorców uczestniczących w łączeniu, ich
związki z innymi przedsiębiorcami oraz zakres i obszar ich działania,";
4) w art. 11a w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) zakazującą łączenia przedsiębiorców, jeżeli w jego wyniku przedsiębiorcy ci
uzyskaliby lub umocnili pozycję dominującą na rynku,";
5) użyte we wstępie, w art. 1, w art. 2 w pkt 1, 2 i 3 w lit. b) i c), w art. 4
w pkt 4, w art. 5 w ust. 1 w pkt 3 i 6, w art. 7 w ust. 1 w zdaniu wstępnym i w
ust. 2 dwukrotnie, w art. 8 w ust. 3, w art. 9 w ust. 1, w tytule rozdziału 3, w
art. 11 w ust. 1 i 2 w pkt 1, 2 dwukrotnie, 3, 4 i 6, w ust. 7 dwukrotnie i w
ust. 8 w zdaniu wstępnym oraz w pkt 1 i 3, w art. 11a w ust. 1 w pkt 1, w ust.
2, w art. 11b w pkt 2 dwukrotnie, w art. 11d, w art. 11e, w art. 12 w ust. 2, 4
i 5, w art. 13, w art. 14 w ust. 2, w art. 15 w ust. 1, w art. 15a w ust. 1 w
zdaniu wstępnym , w art. 16 w ust. 1 i 2 w pkt 1 i 2 oraz w ust. 3, w art. 19 w
ust. 1 w pkt 1, 3 i 4, w art. 19a w ust. 1 dwukrotnie, w art. 20 w ust. 1, 2 i 3
w pkt 1, w art. 20a w ust. 1, w art. 21 w ust. 2 w pkt 1 dwukrotnie oraz w art.
22 w ust. 1, 2, 3 i 4 w pkt 1 dwukrotnie i w ust. 5 w różnych przypadkach i
liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich
przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca";
6) użyty w art. 11a w ust. 4 w pkt 2 i w art. 20 w ust. 3 w pkt 2-5 w różnych
przypadkach i liczbach wyraz "podmiot" zastępuje się użytym w odpowiednich
przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca".
Art. 44. W ustawie z dnia 7 czerwca 1990 o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego (Dz.
U. Nr 39, poz. 223, z 1996 r. Nr 34, poz. 146 i z 1997 r. Nr 43, poz. 272) w
art. 4 w ust. 2 w pkt 3 wyrazy "podmiotom gospodarczym" zastępuje się wyrazem
"przedsiębiorcom".
Art. 45. W ustawie z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz.
U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554 i Nr
107, poz. 685) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 61 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) nabyciu udziałów bądź akcji przedsiębiorcy, jeżeli przekraczają one 10%
wartości nominalnego kapitału akcyjnego (zakładowego) tego przedsiębiorcy,";
2) użyte w art. 37e w ust. 1 oraz w art. 89a w ust. 2 w różnych przypadkach
wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach
wyrazem "przedsiębiorca".
Art. 46. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr
65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz.
3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34
i Nr 24, poz. 110 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590 i Nr 104, poz.
661) w art. 23 w ust. 2 w pkt 4 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się
wyrazem "przedsiębiorców".
Art. 47. W ustawie z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 398 i Nr 79, poz. 465, z 1993 r.
Nr 45, poz. 205, z 1995 r. Nr 95, poz. 472 oraz z 1997 r. Nr 70, poz. 443) w
art. 86 w pkt 4 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem
"przedsiębiorców".
Art. 48. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr
78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr
12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163
i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 124, poz. 583 oraz z 1997 r.
Nr 28, poz. 153 i Nr 88, poz. 554) w art. 12 w ust. 1 wyrazy "samodzielne
podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazami "samodzielnych przedsiębiorców".
Art. 49. W ustawie z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr
117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88,
poz. 554 i Nr 106, poz. 675) w art. 42 w ust. 1 i 2 wyrazy "podmiotu
gospodarczego" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorcy".
Art. 50. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r.
Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685,
z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89,
poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r.
Nr 54, poz. 348 i Nr 79, poz. 484) użyte w art. 19 w ust. 3, w art. 19a w ust.
1, w art. 26 w pkt 2 w lit. b), w art. 27 w ust. 1 oraz w art. 29 w ust. 5
dwukrotnie w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy"
zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem
"przedsiębiorca".
Art. 51. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o utworzeniu Komitetu Badań
Naukowych (Dz. U. Nr 8, poz. 28, z 1993 r. Nr 52, poz. 240, z 1995 r. Nr 30,
poz. 152, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 118, Nr 75, poz.
469, Nr 80, poz. 500 i Nr 96, poz. 590) użyte w art. 8 w ust. 2 w pkt 3 i w art.
14 w ust. 2 w pkt 4 w różnych przypadkach wyrazy "podmioty gospodarcze"
zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem "przedsiębiorcy".
Art. 52. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych
(Dz. U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 z 1994 r. Nr
123, poz. 600, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i Nr 149, poz. 704 oraz z 1997 r. Nr 5,
poz. 24 i Nr 107, poz. 689) w art. 5 w ust. 3 w zdaniu wstępnym wyrazy "podmiotu
gospodarczego" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorcy".
Art. 53. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich (Dz. U. Nr
41, poz. 179 i Nr 105, poz. 452 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272) w art. 76 wyrazy
"Podmioty gospodarcze prowadzące" zastępuje się wyrazami "Przedsiębiorcy
prowadzący".
Art. 54. W ustawie z dnia 20 lipca 1991 r. o Państwowej Inspekcji Ochrony
Środowiska (Dz. U. Nr 77, poz. 335 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) użyte w art. 23
w ust. 2 oraz w art. 29 w pkt 1 i 2 w różnych przypadkach wyrazy "podmioty
gospodarcze" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem
"przedsiębiorcy".
Art. 55. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o warunkach wykonywania
międzynarodowego transportu drogowego (Dz. U. Nr 75, poz. 332, z 1992 r. Nr 75,
poz. 369 i z 1997 r. Nr 80, poz. 501) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 w ust. 1 wyrazy "krajowe podmioty gospodarcze" zastępuje się
wyrazami "krajowych przedsiębiorców";
2) w art. 16 w ust. 1 wyrazy "Zagraniczne podmioty gospodarcze, wykonujące"
zastępuje się wyrazami "Zagraniczni przedsiębiorcy wykonujący";
3) w art. 23 w ust. 2 wyrazy "Podmioty gospodarcze prowadzące" zastępuje się
wyrazami "Przedsiębiorcy prowadzący";
4) użyte w art. 1 w ust. 1, w art. 11 w ust. 1, w art. 12, w art. 13 oraz w art.
19 w pkt 1 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "zagraniczny podmiot
gospodarczy" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach i liczbach
wyrazami "zagraniczny przedsiębiorca";
5) użyte w art. 6 w ust. 1 w zdaniu wstępnym i w art. 7 w ust. 1 w zdaniu
wstępnym w różnych przypadkach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym
w odpowiednich przypadkach wyrazem "przedsiębiorca".
Art. 56. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr
43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz.
626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr
87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997
r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538 i Nr 96,
poz. 592) użyte w art. 13 w pkt 8 w lit. a), w art. 24 w ust. 3 oraz w art. 41 w
ust. 1 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje
się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca".
Art. 57. W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz.
U. Nr 81, poz. 351, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr
106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 725) użyte w art. 6 w ust. 1, w art.
14 w ust. 3 oraz w art. 25 w ust. 2 w różnych przypadkach wyrazy "podmioty
gospodarcze" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem
"przedsiębiorcy".
Art. 58. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. Nr
100, poz. 442, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152,
poz. 720 oraz z 1997 r. Nr 18, poz. 105 i Nr 71, poz. 449) użyte w art. 17 w
ust. 1 w pkt 6 i w art. 35 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot
gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem
"przedsiębiorca".
Art. 59. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444,
z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127,
poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r.
Nr 54, poz. 349) w art. 34 w pkt 7 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje
się wyrazem "przedsiębiorców".
Art. 60. W ustawie z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych,
materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U.
Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211, z 1996 r. Nr 106,
poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 152, Nr 43, poz. 272, Nr 60, poz. 369 i Nr
88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 20 wyrazy "Podmioty gospodarcze ubiegające się" zastępuje się wyrazami
"Przedsiębiorcy ubiegający się";
2) w art. 50:
a) w pkt 1 wyrazy "podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazami
"przedsiębiorców",
b) w pkt 2 wyrazy "podmioty gospodarcze prowadzące" zastępuje się wyrazami
"przedsiębiorców prowadzących".
Art. 61. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1,
poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr
113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr
86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr
25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz.
686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz.
592, Nr 107, poz. 685 i Nr 118, poz. 754) użyte w art. 7 w ust. 4, w art. 18a w
ust. 21 w pkt 2 oraz w art. 26 w ust. 1 w różnych przypadkach wyrazy "podmioty
gospodarcze" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem
"przedsiębiorcy".
Art. 62. W ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach
wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98,
poz. 472, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621 oraz z 1997 r. Nr 80,
poz. 503) użyte w art. 14 oraz w art. 44 w ust. 1 i 2 w różnych przypadkach
wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach
wyrazem "przedsiębiorca".
Art. 63. W ustawie z dnia 30 października 1992 r. o ochronie topografii układów
scalonych (Dz. U. Nr 100, poz. 498 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 8:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W przypadku dokonania topografii przez twórcę przy pomocy przedsiębiorcy,
przedsiębiorcy temu przysługuje prawo do reprodukcji chronionej topografii i jej
wykorzystania w celach handlowych. W umowie o udzielenie pomocy strony mogą
inaczej ustalić zakres prawa do korzystania z topografii przez przedsiębiorcę, a
także postanowić, że prawo do rejestracji topografii przysługuje w całości lub w
części przedsiębiorcy.",
b) w ust. 4 wyrazy "podmiotami gospodarczymi" zastępuje się wyrazem
"przedsiębiorcami";
2) w art. 14 w ust. 2 wyrazy "z podmiotem gospodarczym" zastępuje się wyrazami
"z przedsiębiorcą".
Art. 64. W ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z
1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1995 r. Nr 66, poz. 335 i Nr 142, poz. 701, z 1996 r.
Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554) w art. 32 wyrazy "podmioty
gospodarcze przewidziane" zastępuje się wyrazami "przedsiębiorców
przewidzianych".
Art. 65. W ustawie z dnia 3 kwietnia 1993 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 55,
poz. 248 i z 1997 r. Nr 43, poz. 272) w art. 16 w ust. 4 wyrazy "podmiotu
gospodarczego" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorcy".
Art. 66. W ustawie z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz. U.
Nr 55, poz. 250, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i z 1997 r. Nr 104, poz. 661) użyte w
art. 3 w pkt 15, w art. 11 w ust. 2, w art. 26 w ust. 1 i 2 oraz w art. 27 w
ust. 1 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje
się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca".
Art. 67. W ustawie z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz.
251 i z 1995 r. Nr 95, poz. 471) użyte w art. 1 w ust. 2, w art. 2 w pkt 3, w
art. 7 w ust. 1 w pkt 2, w art. 14 w ust. 1 w pkt 1 oraz w art. 21 w ust. 1 w
różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym
w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca".
Art. 68. W ustawie z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205, z 1995 r. Nr 132, poz. 640
oraz z 1997 r. Nr 47, poz. 297, Nr 70, poz. 443, Nr 88, poz. 554 i Nr 98, poz.
604) w art. 153 w ust. 1 w pkt 4 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się
wyrazem "przedsiębiorców".
Art. 69. W ustawie z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami
skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 127, poz. 584 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) użyte w
art. 4 w ust. 2 i w art. 7 w ust. 2 w różnych przypadkach wyrazy "podmioty
gospodarcze" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem
"przedsiębiorcy".
Art. 70. W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129,
poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz.
794, z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774 oraz z 1997 r. Nr 79, poz.
484 i Nr 113, poz. 734) w art. 4 w pkt 2 w lit. b) wyrazy "podmioty gospodarcze"
zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców".
Art. 71. W ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń
socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, Nr 118, poz. 561, Nr 139, poz. 647
i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 82, poz. 518) użyte w art. 2 w pkt 6 i w
art. 7 w ust. 4 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy"
zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem
"przedsiębiorca".
Art. 72. W ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o restrukturyzacji banków
spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej oraz o zmianie niektórych ustaw
(Dz. U. Nr 80, poz. 369, z 1995 r. Nr 142, poz. 704 i z 1996 r. Nr 106, poz.
496) w art. 28 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Osoby będące członkami zarządu, o których mowa w ust. 1, nie mogą
uczestniczyć jako właściciele, wspólnicy, członkowie organów bądź opłacani
doradcy u innych przedsiębiorców, jeżeli przedsiębiorcy ci są klientami banku."
Art. 73. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa
ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. 0Nr 86, poz. 398, z 1996 r. Nr
106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 154 i Nr 79, poz. 484) w art. 1 w ust.
2 wyrazy "podmiotom gospodarczym" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorcom".
Art. 74. W ustawie z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku cukru i
przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98, poz.
473 i z 1996 r. Nr 152, poz. 724) w art. 1a:
a) w pkt 4 wyrazy "podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazem
"przedsiębiorców",
b) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) producent cukru - przedsiębiorcę będącego właścicielem środków produkcji
niezbędnych do wytworzenia cukru z buraków cukrowych pochodzących z kontraktacji
prowadzonej przez tego przedsiębiorcę,".
Art. 75. W ustawie z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach
ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 11 w ust. 1 wyrazy "Podmioty gospodarcze prowadzące" zastępuje się
wyrazami "Przedsiębiorcy prowadzący";
2) w art. 12:
a) w ust. 3 wyrazy "podmioty gospodarcze, które" zastępuje się wyrazami
"przedsiębiorców, którzy",
b) w ust. 4 wyrazy "podmioty gospodarcze, które" zastępuje się wyrazami
"przedsiębiorców, którzy";
3) w art. 14 wyrazy "Podmioty gospodarcze uprawnione" zastępuje się wyrazami
"Przedsiębiorcy uprawnieni";
4) w art. 16 w ust. 7:
a) w pkt 1 wyrazy "podmiot gospodarczy ubiegający się" zastępuje się wyrazami
"przedsiębiorcę ubiegającego się",
b) w pkt 2 wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorca"
oraz wyrazy "podmiot ubiegający" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorcę
ubiegającego";
5) w art. 17 w ust. 1 wyrazy "podmiotów gospodarczych, które" zastępuje się
wyrazami "przedsiębiorców, którzy";
6) użyte w art. 8 w ust. 1 w pkt 1 i 3, w art. 10 w ust. 3, w art. 12 w ust. 5 w
pkt 1 i 2 oraz w ust. 6 pkt 2-4, w art. 16 w ust. 3, w ust. 8 dwukrotnie i w
ust. 10, w art. 17 w ust. 1 dwukrotnie i w ust. 3, w art. 18, w art. 19 w ust.
1, 2 w zdaniu wstępnym i w ust. 3 oraz w art. 20 w ust. 1 w różnych przypadkach
i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich
przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca".
Art. 76. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu
bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255,
Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569 i Nr 107, poz. 692) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 49 w ust. 2 wyrazy "polskie podmioty gospodarcze" zastępuje się
wyrazami "polskich przedsiębiorców";
2) w art. 60 w ust. 4 wyrazy "jednoosobowe podmioty gospodarcze" zastępuje się
wyrazami "jednoosobowi przedsiębiorcy";
3) użyte w art. 18 w ust. 7 dwukrotnie, w art. 19 w ust. 4, w art. 28 w ust. 5,
w art. 50 w ust. 8 oraz w art. 54 w różnych przypadkach i liczbach wyrazy
"podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach
wyrazem "przedsiębiorca".
Art. 77. W ustawie z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie
kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń w podmiotach gospodarczych oraz
o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 43, poz. 221)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 w ust. 3 wyrazy "W podmiotach gospodarczych, w których" zastępuje
się wyrazami "U przedsiębiorców, u których";
2) użyte w tytule ustawy, w art. 1, w art. 2 w pkt 2, w art. 4 w ust. 1 i 5
dwukrotnie, w art. 5 w ust. 1 i 2 oraz w art. 7 w ust. 4 w różnych przypadkach i
liczbach wyrazy "w podmiocie gospodarczym" zastępuje się użytymi w odpowiednich
przypadkach i liczbach wyrazami "u przedsiębiorcy";
3) użyte w art. 2 w pkt 1, w art. 4 w ust. 1, 3a i 5 oraz w art. 6 w pkt 1 i 3 w
różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym
w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca".
Art. 78. W ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U.
z 1995 r. Nr 13, poz. 59, z 1996 r. Nr 64, poz. 315 i Nr 89, poz. 402 oraz z
1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484 i Nr 96, poz. 589) użyte w art. 2 w
ust. 3 i w art. 5 ust. 3 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem
"przedsiębiorców".
Art. 79. W ustawie z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania
niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60 i Nr 83, poz. 418, z 1996
r. Nr 152, poz. 719 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 504 i Nr 107, poz. 690) użyte w
art. 2, w art. 3 w ust. 1 i 2, w art. 4 w ust. 1 w pkt 1 i 2 oraz w ust. 2 w
różnych przypadkach i liczbach wyrazy "krajowy podmiot gospodarczy" zastępuje
się użytymi w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazami "krajowy
przedsiębiorca".
Art. 80. W ustawie z dnia 6 lipca 1995 r. o przedsiębiorstwie państwowym
"Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. Nr 95, poz. 474, z 1996 r. Nr 147, poz. 687
oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 591 i Nr 104, poz. 661) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 22 wyrazy "podmioty gospodarcze przewidziane" zastępuje się wyrazami
"przedsiębiorców przewidzianych";
2) użyte w art. 7 w ust. 1 w pkt 4 oraz w art. 32 w ust. 1 w pkt 8 w różnych
przypadkach wyrazy "podmioty gospodarcze" zastępuje się użytym w odpowiednich
przypadkach wyrazem "przedsiębiorcy".
Art. 81. W ustawie z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych (Dz. U.
Nr 90, poz. 446) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 52 wyrazy "Podmioty gospodarcze, prowadzące" zastępuje się wyrazami
"Przedsiębiorcy, prowadzący";
2) użyte w art. 23 w ust. 4, w art. 24 w ust. 1 w pkt 1 i w ust. 3 w różnych
przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w
odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca".
Art. 82. W ustawie z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed
następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 10,
poz. 55 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) w art. 14 w ust. 1 wyrazy "podmiotu
gospodarczego" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorcy".
Art. 83. W ustawie z dnia 24 listopada 1995 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 149,
poz. 724) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 44:
a) w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "podmioty gospodarcze organizujące" zastępuje się
wyrazami "przedsiębiorców organizujących",
b) w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Przedsiębiorcy wymienieni w ust. 1 w pkt 2 są obowiązani do:",
c) w ust. 3 w pkt 2 wyrazy "podmioty gospodarcze wymienione" zastępuje się
wyrazami "przedsiębiorców wymienionych";
2) w art. 55:
a) w ust. 2 wyrazy "upoważnione podmioty gospodarcze prowadzące" zastępuje się
wyrazami "upoważnieni przedsiębiorcy prowadzący",
b) w ust. 5 wyrazy "podmioty gospodarcze prowadzące" zastępuje się wyrazami
"przedsiębiorcy prowadzący";
3) w art. 56 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Przepis ust. 3 nie dotyczy próbobiorców zatrudnionych u przedsiębiorców
upoważnionych do oceny materiału siewnego, jeżeli pobierają próbki na zlecenie
tych przedsiębiorców.";
4) w art. 63 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Obrót materiałem siewnym mogą prowadzić przedsiębiorcy posiadający
zezwolenie na prowadzenie tego obrotu, wydane przez dyrektora okręgowego
inspektoratu właściwego terytorialnie dla siedziby tego przedsiębiorcy.";
5) w art. 64:
a) w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Przedsiębiorcy prowadzący obrót materiałem siewnym są obowiązani:",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przepis ust. 1 pkt 2 lit. b) stosuje się odpowiednio do przedsiębiorców
sprzedających wytworzony przez nich materiał siewny.";
6) w art. 69 w ust. 1:
a) w zdaniu wstępnym wyrazy "podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazem
"przedsiębiorcy",
b) w pkt 1 wyraz "prowadzące" zastępuje się wyrazem "prowadzący",
c) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) wytwarzający materiał siewny, jeżeli sprzedali go przedsiębiorcom nie
prowadzącym obrotu materiałem siewnym.";
7) użyte w art. 55 w ust. 4, w art. 63 w ust. 2, w art. 65, w art. 67 w ust. 1 w
pkt 2, w art. 68 w ust. 1 oraz w art. 69 w ust. 2 dwukrotnie w różnych
przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w
odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca".
Art. 84. W ustawie z dnia 14 grudnia 1995 r. o izbach rolniczych (Dz. U. z 1996
r. Nr 1, poz. 3) w art. 5 w ust. 1 w pkt 5 wyrazy "podmiotów gospodarczych"
zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców".
Art. 85. W ustawie z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie Ministra Obrony
Narodowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 56 i Nr 102, poz. 474) w art. 2 w pkt 4
wyrazy "podmioty gospodarcze" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców".
Art. 86. W ustawie z dnia 22 grudnia 1995 r. o wydawaniu Monitora Sądowego i
Gospodarczego (Dz. U. z 1996 r. Nr 6, poz. 42) wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w art. 2 w ust. 1 dwukrotnie oraz w art. 4 w ust. 1 w różnych
przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w
odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem "przedsiębiorca";
2) w art. 4 w ust. 1 wyrazy "tego podmiotu" zastępuje się wyrazami "tego
przedsiębiorcy".
Art. 87. W ustawie z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr
25, poz. 113 i Nr 137, poz. 639 oraz z 1997 r. Nr 106, poz. 680) w art. 39 w
ust. 2 wyrazy "podmioty gospodarcze prowadzące" zastępuje się wyrazami
"przedsiębiorcy prowadzący".
Art. 88. W ustawie z dnia 12 kwietnia 1996 r. o utworzeniu Agencji Techniki i
Technologii (Dz. U. Nr 74, poz. 352) w art. 3 w ust. 1 w pkt 4 wyrazy "podmiotów
gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców".
Art. 89. W ustawie z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora
(Dz. U. Nr 73, poz. 350 i Nr 137, poz. 638 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr
98, poz. 604 i Nr 106, poz. 679) w art. 34 użyte w ust. 2 dwukrotnie oraz w ust.
4 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców".
Art. 90. W ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach
obowiązkowych paliw (Dz. U. Nr 90, poz. 404 i Nr 156, poz. 775) użyte w art. 8 w
ust. 1 i 2, w art. 22 w ust. 1 w zdaniu wstępnym oraz w art. 23 w ust. 1 w
zdaniu wstępnym w różnych przypadkach i liczbach wyrazy "podmiot gospodarczy"
zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i liczbach wyrazem
"przedsiębiorca".
Art. 91. W ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi
składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr
90, poz. 405 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 509) w art. 23 w ust.
4 wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorca".
Art. 92. W ustawie z dnia 14 czerwca 1996 r. o łączeniu i grupowaniu niektórych
banków w formie spółki akcyjnej (Dz. U. Nr 90, poz. 406 i Nr 156, poz. 775) w
art. 12 w ust. 1 wyrazy "jeden podmiot gospodarczy" zastępuje się wyrazami
"jednego przedsiębiorcę".
Art. 93. W ustawie z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz o
urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489) w art. 5 w ust. 7 w pkt 3
wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców".
Art. 94. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z
1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603 i Nr 106, poz. 673) w art. 13:
a) użyte w ust. 1 w pkt 2 i 3 wyrazy "w podmiotach gospodarczych" zastępuje się
wyrazami "u przedsiębiorców",
b) w ust. 2 wyrazy "podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem
"przedsiębiorców".
Art. 95. W ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku
w gminach (Dz. U. Nr 132, poz. 622 i z 1997 r. Nr 60, poz. 369) w art. 13 wyrazy
"Podmioty gospodarcze prowadzące" zastępuje się wyrazami "Przedsiębiorcy
prowadzący".
Art. 96. W ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z
1997 r. Nr 9, poz. 43 i Nr 106, poz. 679) w art. 11 w ust. 1 i 3 wyrazy
"podmiotów gospodarczych" zastępuje się wyrazem "przedsiębiorców".
Art. 97. W ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich
(Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 44) w art. 12 wyrazy "Podmioty gospodarcze,
działające" zastępuje się wyrazami "Przedsiębiorcy, działający".
Art. 98. W ustawie z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz.
117 i Nr 64, poz. 407) w art. 293 w § 3 wyrazy "Podmioty gospodarcze
posiadające" zastępuje się wyrazami "Przedsiębiorcy posiadający".
Art. 99. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., z tym że przepisy
art. 12-98 wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 sierpnia 1997 r.
o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich.
(Dz. Nr 123, poz. 774)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa reguluje sprawy z zakresu hodowli oraz zachowania zasobów
genetycznych, oceny wartości użytkowej i hodowlanej, prowadzenia ksiąg i
rejestrów zwierząt hodowlanych, a także nadzoru nad hodowlą i rozrodem zwierząt
gospodarskich, zwanych dalej "zwierzętami".
Art. 2. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) dokumentacja hodowlana - zbiór dokumentów zawierających informacje o
zwierzęciu, jego przodkach i potomstwie, stadzie lub rodzie, w szczególności
zawierający dane o wartości hodowlanej i użytkowej,
2) drób - ptaki gatunków: kura, kaczka, gęś, indyk, bażant, przepiórka, perlica,
kaczka piżmowa, struś,
3) hodowca - osobę fizyczną, prawną lub jednostkę organizacyjną nie posiadającą
osobowości prawnej, prowadzącą hodowlę zwierząt wraz z ich dokumentacją
hodowlaną,
4) hodowla zwierząt - zespół zabiegów zmierzających do poprawienia założeń
dziedzicznych (genotypu) zwierząt, w których zakres wchodzi ocena wartości
użytkowej i hodowlanej zwierząt, selekcja i dobór osobników do kojarzenia
prowadzony w warunkach prawidłowego chowu,
5) krzyżowanie - kojarzenie zwierząt genetycznie odmiennych, różnych ras, odmian
lub linii,
6) materiał biologiczny - nasienie reproduktorów, komórki jajowe i zarodki
przeznaczone do wykorzystania w rozmnażaniu zwierząt,
7) program hodowlany - program określający cele i metody prowadzenia hodowli
zwierząt,
8) rasa - populację zwierząt w obrębie gatunku o wspólnym pochodzeniu,
charakteryzujących się przekazywaniem na potomstwo określonego zespołu cech,
9) reproduktor - przydatnego do rozrodu samca, dla którego jest prowadzona
dokumentacja hodowlana,
10) rozród - kontrolowane rozmnażanie zwierząt,
11) ród lub linia hodowlana - populację zwierząt, uzyskaną w drodze hodowli w
obrębie rasy, selekcjonowaną w określonym kierunku,
12) stado hodowlanych zwierząt futerkowych - grupę zwierząt futerkowych tego
samego gatunku, utrzymywaną wspólnie dla pozyskania potomstwa,
13) wartość hodowlana - uwarunkowaną genetycznie zdolność zwierzęcia do
przekazywania określonej cechy lub cech na potomstwo,
14) wartość użytkowa - wymierną cechę lub zespół cech zwierzęcia o znaczeniu
gospodarczym,
15) zwierzęta gospodarskie - konie, bydło, świnie, owce, kozy, drób, zwierzęta
futerkowe i pszczoły,
16) zwierzęta futerkowe - lisa pospolitego, lisa polarnego, norkę, tchórza,
jenota, nutrię, szynszyla i królika - hodowanych w celu produkcji surowca dla
przemysłu futrzarskiego, mięsnego i włókienniczego,
17) zwierzę hodowlane - zwierzę poddawane ocenie wartości użytkowej lub
hodowlanej, dla którego jest prowadzona dokumentacja hodowlana.
2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może, w drodze rozporządzenia,
uznać zwierzęta inne niż wymienione w ust. 1 pkt 15 za zwierzęta gospodarskie, o
ile są przeznaczone do hodowli.
Rozdział 2
Ocena wartości użytkowej i hodowlanej zwierząt
Art. 3. 1. Ocena wartości użytkowej zwierząt jest prowadzona na wniosek albo za
zgodą ich właściciela lub posiadacza.
2. Wyniki oceny wartości użytkowej są udostępniane zainteresowanemu
właścicielowi lub posiadaczowi zwierząt.
3. Za prowadzenie oceny wartości użytkowej zwierząt pobiera się opłatę.
Art. 4. 1. Ocenę wartości hodowlanej prowadzi się w celu oszacowania zdolności
zwierzęcia do przekazywania określonej cechy lub zespołu cech na potomstwo.
2. Ocena wartości hodowlanej może być dokonywana, w zależności od specyfiki
gatunku, rasy, odmian, rodu, linii, stada lub typu użytkowego na podstawie
wyników oceny wartości użytkowej, oceny typu i budowy, rodowodu lub oceny innych
cech.
Art. 5. 1. Zwierzęta poddawane ocenie wartości użytkowej lub hodowlanej, z
zastrzeżeniem ust. 2, powinny być oznakowane w sposób umożliwiający ich
identyfikację.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy koni oraz stad rodzicielskich i towarowych drobiu.
Art. 6. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej utworzy, w drodze
rozporządzenia, jednostkę organizacyjną o zasięgu krajowym, która będzie
prowadzić ocenę wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt oraz gromadzić i
przechowywać dane związane z oceną.
Art. 7. Do zadań jednostki, o której mowa w art. 6, należy w szczególności:
1) prowadzenie oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt i publikowanie
wyników tej oceny,
2) prowadzenie systemu informatycznego dla potrzeb oceny wartości użytkowej i
hodowlanej zwierząt,
3) bilansowanie potrzeb i możliwości produkcyjnych w hodowli zwierząt,
4) prowadzenie specjalistycznych szkoleń zawodowych dla osób prowadzących ocenę
wartości użytkowej, sztuczne unasiennianie oraz wydawanie odpowiednich
zaświadczeń w tym zakresie,
5) ustalanie założeń krajowych programów hodowlanych.
Art. 8. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może, w drodze
rozporządzenia, upoważnić inne podmioty do prowadzenia:
1) oceny wartości użytkowej lub hodowlanej, o ile mogą one zapewnić wiarygodność
wyników,
2) specjalistycznych szkoleń, o których mowa w art. 7 pkt 4.
Art. 9. Dokumentację hodowlaną prowadzi hodowca lub prowadzący ocenę wartości
użytkowej lub hodowlanej.
Art. 10. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w drodze
rozporządzenia, określi:
1) zakres i metody prowadzenia oceny wartości użytkowej i hodowlanej zwierząt,
2) sposób oznakowania i identyfikacji zwierząt do celów hodowlanych.
2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w porozumieniu z Ministrem
Finansów, w drodze rozporządzenia, określi wysokość opłat pobieranych od
hodowców za prowadzenie oceny wartości użytkowej zwierząt.
Rozdział 3
Księgi i rejestry zwierząt hodowlanych
Art. 11. Księgi zwierząt hodowlanych, zwane dalej "księgami", prowadzi się
odrębnie dla:
1) ras, odmian i płci: koni, bydła, świń. owiec i kóz,
2) rodów drobiu w poszczególnych jego gatunkach,
3) stad poszczególnych gatunków zwierząt futerkowych,
4) linii hodowlanych pszczół.
Art. 12. 1. Księgi dzielą się na główne i wstępne.
2. Do księgi głównej, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą być wpisywane zwierzęta,
stada zwierząt futerkowych, rody lub linie hodowlane, które:
1) są poddawane ocenie wartości użytkowej,
2) pochodzą od dwóch pokoleń przodków tej samej rasy, odmiany, stada, rodu lub
linii hodowlanej, którzy są wpisani do księgi głównej lub wstępnej, albo ksiąg
prowadzonych za granicą,
3) wykazują cechy charakterystyczne dla swojej rasy, odmiany, stada, rodu lub
linii hodowlanej.
3. Do księgi głównej mogą być wpisane konie, które spełniają warunki określone w
ust. 2 w pkt 1 i 3 oraz pochodzą co najmniej od dwóch pokoleń przodków tej samej
rasy lub ras biorących udział w tworzeniu tej rasy.
4. Do księgi wstępnej mogą być wpisane zwierzęta, stada zwierząt futerkowych,
rody lub linie hodowlane, które spełniają warunki określone w ust. 2 pkt 1 i 3.
Art. 13. W księgach głównych mogą być wprowadzone rozdziały dla zwierząt
wyróżniających się wysoką użytkowością.
Art. 14. 1. Księgi są prowadzone przez związki hodowców lub inne podmioty, po
uzyskaniu zezwolenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na ich
otwarcie lub prowadzenie.
2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej zezwala na otwarcie lub
prowadzenie określonej księgi, jeżeli związek hodowców lub inny podmiot
przedstawi:
1) krajowy program hodowlany,
2) wzorzec rasy, odmiany, stada zwierząt futerkowych, rodu lub linii hodowlanej,
3) sposób identyfikacji zwierząt,
4) zakres informacji o zwierzętach wpisywanych do księgi.
Art. 15. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może odmówić wydania
zezwolenia na otwarcie lub prowadzenie księgi dla zwierząt określonych gatunków,
ras, odmian, rodów, linii, płci lub stad, jeżeli księga dla tych zwierząt jest
już prowadzona przez związek hodowców lub inny podmiot na podstawie wcześniej
wydanego zezwolenia.
Art. 16. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może cofnąć zezwolenie, o
którym mowa w art. 14 ust. 1, jeżeli związek hodowców lub inny podmiot
prowadzący księgę narusza przepisy dotyczące jej prowadzenia; w tym przypadku
prowadzenie księgi przejmuje jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 6.
Art. 17. 1. Związek hodowców lub inny podmiot prowadzący księgę, w drodze
decyzji, dokonuje wpisu do księgi na wniosek hodowcy, po sprawdzeniu
dokumentacji hodowlanej i stwierdzeniu, że zostały spełnione warunki, o których
mowa w art. 12.
2. Związek hodowców lub inny podmiot prowadzący księgę, w drodze decyzji,
odmawia wpisu lub dokonuje skreślenia dokonanego wpisu do księgi, jeżeli nie
zostały spełnione warunki wymagane przy wpisie.
3. Od decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługuje odwołanie do Ministra
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
Art. 18. Związek hodowców lub inny podmiot prowadzący księgę jest obowiązany do:
1) informowania o warunkach wymaganych przy wpisie zwierząt do księgi,
2) wydania hodowcy zaświadczenia potwierdzającego dokonanie wpisu zwierząt do
księgi lub świadectwa pochodzenia zwierzęcia.
Art. 19. 1. Rejestry prowadzi się dla zwierząt, stad zwierząt futerkowych, rodów
lub linii hodowlanych pochodzących z krzyżowania.
2. Do rejestrów mogą być wpisywane zwierzęta, stada zwierząt futerkowych, rody
lub linie hodowlane o udokumentowanym pochodzeniu.
Art. 20. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej zezwala na otwarcie i
prowadzenie określonego rejestru podmiotom, które:
1) posiadają dostatecznie duże pogłowie zwierząt, aby móc prowadzić krzyżownicze
programy hodowlane,
2) przedstawią:
a) programy hodowlane krzyżowania zwierząt,
b) system identyfikacji zwierząt,
c) system rejestracji danych o pochodzeniu zwierząt.
2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może cofnąć zezwolenie na
prowadzenie rejestru, jeżeli podmiot prowadzący rejestr narusza przepisy
dotyczące jego prowadzenia.
Art. 21. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w drodze
rozporządzenia, określi szczegółowe zasady prowadzenia ksiąg i rejestrów oraz
wymagania, jakie powinien spełniać program hodowlany.
2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w porozumieniu z Ministrem
Finansów, w drodze rozporządzenia, określi wysokość opłat za wpis do księgi.
Rozdział 4
Rozród zwierząt
Art. 22. Reproduktor lub jego nasienie jest dopuszczane do wykorzystania w
rozrodzie naturalnym lub w sztucznym unasiennianiu na podstawie wyniku oceny
własnych cech użytkowych i jego rozwoju osobniczego lub wartości hodowlanej.
Art. 23. 1. Do rozrodu naturalnego zwierząt mogą być wykorzystane reproduktory
wpisane do księgi albo rejestru lub pochodzące od rodziców wpisanych do ksiąg
albo rejestrów i dopuszczone do rozrodu.
2. Związek hodowców albo inny podmiot prowadzący księgę lub rejestr wydaje, na
wniosek hodowcy, na czas określony, decyzję o dopuszczeniu reproduktora do
rozrodu naturalnego.
3. Od decyzji w sprawach, o których mowa w ust. 2, przysługuje odwołanie do
Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
Art. 24. 1. Sztuczne unasiennianie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, może być
dokonywane wyłącznie nasieniem reproduktora wpisanego do księgi albo rejestru
lub pochodzącego od rodziców wpisanych do ksiąg albo rejestrów.
2. Reproduktor lub jego nasienie jest dopuszczane do wykorzystania w sztucznym
unasiennianiu bydła decyzją Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, wydaną
na czas określony.
3. W odniesieniu do pozostałych gatunków zwierząt Minister Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej, w drodze rozporządzenia, może określić minimalne
wymagania hodowlane dla reproduktorów lub ich nasienia używanego w sztucznym
unasiennianiu.
Art. 25. Decyzja, o której mowa w art. 24 ust. 2, jest wydawana, na wniosek
właściciela lub posiadacza reproduktora lub nasienia tego reproduktora, po
zasięgnięciu opinii właściwego związku hodowców albo podmiotu prowadzącego
księgę lub rejestr.
Art. 26. Wprowadzenie do obrotu komórek jajowych i zarodków wykorzystywanych w
rozrodzie zwierząt wymaga zezwolenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej.
Art. 27. 1. W rozrodzie pszczół mogą być używane tylko trutnie pochodzące od
matek pszczelich lub ich córek z linii hodowlanych wpisanych do ksiąg lub
rejestrów.
2. Wojewoda, na wniosek jednostki prowadzącej księgę linii pszczół, może, w
drodze rozporządzenia, zakazać na terenie województwa lub jego części
utrzymywania pszczół lub dopuścić utrzymywanie pszczół określonej linii.
Art. 28. 1. Podmiot prowadzący sztuczne unasiennianie jest obowiązany do:
1) zaopatrywania się w nasienie wyłącznie od podmiotu posiadającego zezwolenie
na pozyskiwanie, konfekcjonowanie, przechowywanie i dostarczanie nasienia,
2) używania nasienia od reproduktorów dopuszczonych do wykorzystania w sztucznym
unasiennianiu i wybranych przez usługobiorcę,
3) wydania zaświadczenia o wykonaniu usługi,
4) prowadzenia dokumentacji wykonywanych usług,
5) zachowania warunków sanitarno-weterynaryjnych określonych odrębnymi
przepisami.
2. Osoby bezpośrednio wykonujące sztuczne unasiennianie powinny ukończyć kurs
organizowany przez podmiot upoważniony przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej.
3. Kurs, o którym mowa w ust. 2, jest prowadzony na podstawie programu
zatwierdzonego przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
Art. 29. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej wydaje zezwolenie na
pozyskiwanie, konfekcjonowanie, przechowywanie i dostarczanie nasienia.
2. Wniosek o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności wymienionej w ust. 1
oraz w art. 26 powinien:
1) określać podmiot i jego siedzibę lub miejsce zamieszkania,
2) wskazywać miejsce i zasięg terytorialny prowadzenia działalności objętej
zezwoleniem,
3) zawierać program realizacyjny oceny i selekcji reproduktorów.
Art. 30. Zezwolenie na prowadzenie działalności wymienionej w art. 29 ust. 1
może być cofnięte w przypadku, gdy działalność objęta zezwoleniem będzie
prowadzona z naruszeniem przepisów.
Art. 31. Przepisy art. 18-20, 26, 27 i art. 29 ust. 1 nie dotyczą badań
naukowych i prac badawczo-rozwojowych z dziedziny hodowli i rozrodu zwierząt
prowadzonych przez jednostki naukowo-badawcze i wyższe szkoły rolnicze na swoich
zwierzętach.
Art. 32. Program oceny i selekcji reproduktorów ma na celu zapewnienie postępu
hodowlanego lub zachowanie określonych cech i obejmuje w szczególności:
1) zasady wyboru reproduktorów na ojców następnego pokolenia,
2) zasady wyboru samic na matki reproduktorów,
3) sposób i zasady doboru rodziców w celu uzyskania następnego pokolenia
reproduktorów,
4) zasady selekcji potomstwa męskiego oraz sposób prowadzenia oceny tego
potomstwa,
5) zasady i metody oceny wartości hodowlanej reproduktorów,
6) zakres i cel wykorzystywania rozpłodników i materiału biologicznego
pochodzących z importu.
Art. 33. 1. Pisklęta drobiu mogą być wprowadzone do obrotu, jeżeli są uzyskane z
jaj pochodzących od rodów wpisanych do ksiąg lub mieszańców wpisanych do
rejestrów.
2. Zezwolenie na prowadzenie sztucznego wylęgu drobiu wydaje wojewoda z
zachowaniem wymogów wniosku określonych w art. 29 ust. 2 pkt 1 i 2.
3. Zezwolenie na prowadzenie sztucznego wylęgu drobiu może być cofnięte, gdy
działalność objęta zezwoleniem będzie prowadzona z naruszeniem przepisów.
Art. 34. 1. Materiał biologiczny przywożony z zagranicy powinien pochodzić od
zwierząt spełniających warunki:
1) niezbędne przy wpisie zwierząt do ksiąg lub rejestrów,
2) sanitarno-weterynaryjne określone odrębnymi przepisami,
3) zootechniczne, które powinien spełniać materiał biologiczny używany w kraju.
2. Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 1, powinno być potwierdzone
świadectwem wydawanym przez uprawniony podmiot na podstawie dokumentów
pochodzenia oraz własnych badań laboratoryjnych.
3. Materiał biologiczny przywieziony z zagranicy może być wprowadzony do obrotu,
jeżeli jest zaopatrzony w świadectwo, o którym mowa w ust. 2.
Art. 35. 1. Przywożone z zagranicy zwierzęta hodowlane lub jaja wylęgowe powinny
pochodzić od zwierząt spełniających wymagania wpisu do ksiąg lub rejestrów.
2. Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 1, powinno być potwierdzone
świadectwem wydanym przez uprawniony podmiot na podstawie dokumentów
pochodzenia.
3. Przywożone z zagranicy zwierzęta hodowlane lub jaja wylęgowe mogą być
wprowadzone do obrotu, jeżeli są zaopatrzone w świadectwo, o którym mowa w ust.
2.
Art. 36. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w drodze
rozporządzenia, określi:
1) warunki zootechniczne, które powinien spełniać materiał biologiczny,
2) wzory zaświadczeń o wykonaniu usługi w zakresie rozrodu zwierząt oraz obieg
dokumentacji,
3) wykaz materiału biologicznego będącego przedmiotem odprawy celnej,
4) podmioty uprawnione do wydawania świadectw potwierdzających spełnienie
warunków dla materiału biologicznego, zwierząt hodowlanych i jaj wylęgowych
przywożonych z zagranicy.
2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w porozumieniu z Ministrem
Finansów, w drodze rozporządzenia, określi wysokość opłat za wystawienie przez
uprawnione podmioty świadectw potwierdzających spełnienie warunków dla materiału
biologicznego, zwierząt hodowlanych i jaj wylęgowych przywożonych z zagranicy.
Art. 37. 1. Minister Skarbu Państwa, na wniosek Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej, wniesie do jednoosobowych spółek Skarbu Państwa utworzonych w celu
prowadzenia działalności w zakresie sztucznego unasienniania część mienia, które
stanowiło przedmiot zarządu Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt lub jej
oddziałów.
2. Do udostępniania akcji lub udziałów w spółkach, o których mowa w ust. 1,
stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o
komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz.
561 i Nr 156, poz. 755 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603, Nr 106,
poz. 673 i Nr 121, poz. 770), z tym że ilekroć w tych przepisach jest mowa o:
1) uprawnionych rolnikach - rozumie się przez to osoby fizyczne i prawne
prowadzące chów i hodowlę zwierząt gospodarskich, które w okresie 5 lat przed
wejściem ustawy w życie korzystały z usług sztucznego unasienniania Centralnej
Stacji Hodowli Zwierząt i jej oddziałów,
2) przedsiębiorstwie państwowym - rozumie się przez to stację hodowli i
unasienniania zwierząt, będącą oddziałem Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt,
3) dniu wykreślenia z rejestru komercjalizowanego przedsiębiorstwa państwowego -
rozumie się przez to dzień likwidacji stacji hodowli i unasienniania zwierząt.
Art. 38. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem
Skarbu Państwa, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe zasady i tryb
nabywania akcji przez osoby, o których mowa w art. 37 ust. 2 pkt 1.
Art. 39. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, tworząc jednostkę
organizacyjną, o której mowa w art. 6, wyposaży ją w część mienia będącego w
zarządzie Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt.
2. Domy, lokale mieszkalne i budynki gospodarcze wraz z niezbędnymi gruntami,
które nie zostaną wniesione do jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, o których
mowa w art. 37 ust. 1, lub które nie zostaną przekazane zgodnie z ust. 1, mogą
być przeznaczone do sprzedaży ich dotychczasowym najemcom.
3. Sprzedaż następuje po cenie rynkowej:
1) pomniejszonej o 4% za każdy rok pracy najemcy w Centralnej Stacji Hodowli
Zwierząt lub jej oddziałach albo
2) pomniejszonej o 3% za każdy rok najmu mieszkania od zakładów pracy, o których
mowa w pkt 1,
- nie więcej jednak niż o 90%.
4. Do okresu pracy albo najmu, od których zależy pomniejszenie ceny sprzedaży,
wlicza się także odpowiednio okres pracy albo najmu w zlikwidowanym zakładzie
pracy, którego mienie zostało przejęte przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt
lub jej oddziały.
5. Na wniosek osoby bliskiej, która pozostała w lokalu po śmierci najemcy, cenę
sprzedaży pomniejsza się, uwzględniając, zamiast okresu własnej pracy lub najmu,
okres pracy najemcy w zakładach pracy, o których mowa w ust. 3 pkt 1.
6. W rozumieniu ust. 5 za osoby bliskie zmarłego najemcy uważa się dzieci własne
lub przysposobione, małżonka (wdowę lub wdowca), rodziców oraz dzieci własne i
przysposobione tych osób.
7. Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio do sprzedaży ogródków przydomowych
i garaży osobom, które z nich korzystają.
Art. 40. Przy sprzedaży domów, lokali mieszkalnych i budynków gospodarczych ich
najemcom w sprawach nie uregulowanych w art. 39 stosuje się odpowiednio przepisy
rozdziału 9 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu
nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr
101, poz. 504, z 1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775
oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 79, poz. 484).
Rozdział 5
Przepisy karne
Art. 41. 1. Kto:
1) wykorzystuje w rozrodzie naturalnym reproduktory nie dopuszczone do rozrodu,
2) wykorzystuje w rozrodzie pszczół trutnie pochodzące od matek pszczelich lub
ich córek z linii hodowlanych nie wpisanych do ksiąg lub rejestrów,
3) nie przestrzega zakazu utrzymywania pszczół lub utrzymuje pszczoły linii nie
dopuszczonych do utrzymywania,
4) dokonuje sztucznego unasienniania:
a) nie posiadając zaświadczenia o ukończeniu kursu organizowanego przez
jednostkę organizacyjną o zasięgu krajowym lub podmiot upoważniony przez
Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej,
b) używając nasienia od reproduktorów nie dopuszczonych do wykorzystania w
sztucznym unasiennianiu,
c) zaopatruje się w nasienie u podmiotów nie posiadających zezwolenia Ministra
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na pozyskiwanie, konfekcjonowanie,
przechowywanie i dostarczanie nasienia,
5) bez wymaganego zezwolenia prowadzi działalność w zakresie:
a) pozyskiwania, konfekcjonowania, przechowywania i dostarczania nasienia
podmiotom prowadzącym sztuczne unasiennianie,
b) wprowadzania do obrotu komórek jajowych i zarodków wykorzystywanych w
rozrodzie zwierząt,
c) sztucznego wylęgu drobiu,
6) wprowadza do obrotu pisklęta pochodzące od rodów nie wpisanych do ksiąg lub
mieszańców nie wpisanych do rejestrów,
7) wprowadza do obrotu lub do wykorzystania w rozrodzie zwierząt sprowadzony z
zagranicy materiał biologiczny bez wymaganego świadectwa,
8) wprowadza do obrotu sprowadzone z zagranicy zwierzęta hodowlane i jaja
wylęgowe bez wymaganego świadectwa
- podlega karze grzywny.
2. W razie popełnienia wykroczenia określonego w ust. 1 można orzec przepadek
rzeczy stanowiącej przedmiot wykroczenia, choćby nie stanowiła własności
sprawcy.
3. Orzekanie następuje w trybie przepisów o postępowaniu w sprawach o
wykroczenia.
Rozdział 6
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 42. 1. Jednostka organizacyjna o zasięgu krajowym, która w dniu wejścia w
życie ustawy prowadzi księgi lub rejestry zwierząt, przekaże określoną księgę
lub rejestr wraz z dokumentacją związkowi hodowców lub innemu podmiotowi w ciągu
6 miesięcy od dnia uzyskania przez nich zezwolenia Ministra Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej na prowadzenie księgi lub rejestru.
2. Związek hodowców lub inny podmiot, który w dniu wejścia w życie ustawy
prowadzi określoną księgę, traci prawo do jej prowadzenia, jeżeli w ciągu roku
nie wystąpi z wnioskiem o zezwolenie na jej prowadzenie; w tym przypadku księgę
wraz z dokumentacją przejmuje jednostka organizacyjna o zasięgu krajowym,
uprawniona do prowadzenia oceny wartości użytkowej i hodowlanej zwierząt.
Art. 43. Zachowują ważność:
1) wpisy zwierząt do ksiąg prowadzonych na podstawie dotychczasowych przepisów,
2) dokumenty hodowlane wydane przed dniem wejścia w życie ustawy.
Art. 44. 1. Traci moc ustawa z dnia 2 grudnia 1960 r. o hodowli zwierząt
gospodarskich (Dz. U. Nr 54, poz. 310, z 1963 r. Nr 22, poz. 113 i z 1997 r. Nr
88, poz. 554).
2. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie ustawy, o której mowa w ust. 1,
pozostają w mocy, jeżeli nie są sprzeczne z niniejszą ustawą, nie dłużej jednak
niż w okresie roku od dnia jej wejścia w życie.
Art. 45. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 22 sierpnia 1997 r.
o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz ustawy - Prawo budżetowe.
(Dz. U. Nr 123, poz. 775)
Art. 1. W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z
1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622
oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679, Nr 107, poz. 686 i Nr 113, poz.
734) w art. 10 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w
brzmieniu:
"2. Jednostki samorządu terytorialnego, związki międzygminne (związki
komunalne), stowarzyszenia gmin oraz sejmiki samorządowe mogą sobie wzajemnie
udzielać pomocy, w tym pomocy finansowej, w przypadku zaistnienia klęski
żywiołowej, nadzwyczajnego zagrożenia środowiska, katastrof lub innych zdarzeń
losowych."
Art. 2. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r.
Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685,
z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89,
poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r.
Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484 i Nr 121, poz. 770) po art. 21 dodaje się art.
21a w brzmieniu:
"Art. 21a. Z budżetu jednostek, o których mowa w art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8
marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym, może być udzielana pomoc rzeczowa lub
finansowa innym jednostkom samorządu terytorialnego."
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 27 sierpnia 1997 r.
o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.
(Dz. U. Nr 123, poz. 776)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa dotyczy osób, których stan fizyczny, psychiczny lub umysłowy
trwale lub okresowo utrudnia, ogranicza bądź uniemożliwia wypełnianie ról
społecznych, a w szczególności zdolności do wykonywania pracy zawodowej, jeżeli
uzyskały orzeczenie:
1) o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni
niepełnosprawności określonych w art. 3,
2) o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy - na podstawie odrębnych
przepisów lub
3) o rodzaju i stopniu niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku
życia - na podstawie odrębnych przepisów,
zwanych dalej "osobami niepełnosprawnymi".
Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) najniższym wynagrodzeniu - oznacza to najniższe wynagrodzenie pracowników
określane przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie Kodeksu pracy,
2) osobie niepełnosprawnej bezrobotnej lub niepełnosprawnej poszukującej pracy -
oznacza to osobę niepełnosprawną bezrobotną lub niepełnosprawną poszukującą
pracy w rozumieniu przepisów o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu,
3) organizacjach pozarządowych - oznacza to stowarzyszenia, związki, izby oraz
organizacje pracodawców i pracobiorców o charakterze ogólnokrajowym w
szczególności działające na rzecz osób niepełnosprawnych, tworzone na podstawie
odrębnych przepisów,
4) przeciętnym wynagrodzeniu - oznacza to przeciętne miesięczne wynagrodzenie w
gospodarce narodowej w poprzednim kwartale od pierwszego dnia następnego
miesiąca po ogłoszeniu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski",
5) uczestnictwie w życiu społecznym - oznacza to możliwość pełnienia ról
społecznych oraz pokonywania barier, w szczególności psychologicznych,
architektonicznych, urbanistycznych, transportowych i w komunikowaniu się,
6) wskaźniku zatrudnienia osób niepełnosprawnych - oznacza to przeciętny
miesięczny udział procentowy osób niepełnosprawnych w zatrudnieniu ogółem, w
przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy.
Rozdział 2
Orzekanie o niepełnosprawności
Art. 3. 1. Ustala się trzy stopnie niepełnosprawności, które stosuje się do
realizacji celów określonych ustawą:
1) znaczny,
2) umiarkowany,
3) lekki.
2. Orzeczenie ustalające stopień niepełnosprawności stanowi także podstawę do
przyznania ulg i uprawnień na podstawie odrębnych przepisów.
Art. 4. 1. Do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę mającą
naruszoną sprawność organizmu:
1) niezdolną do podjęcia zatrudnienia,
2) zdolną do wykonywania zatrudnienia w zakładzie pracy chronionej albo w
zakładzie aktywizacji zawodowej, wymagającą niezbędnej w celu pełnienia ról
społecznych stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze
znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.
2. Do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej
sprawności organizmu zdolną do wykonywania zatrudnienia na stanowisku pracy
przystosowanym odpowiednio do potrzeb i możliwości wynikających z
niepełnosprawności, wymagającą w celu pełnienia ról społecznych częściowej lub
okresowej pomocy innej osoby w związku z ograniczoną możliwością samodzielnej
egzystencji.
3. Do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej
sprawności organizmu zdolną do wykonywania zatrudnienia, nie wymagającą pomocy
innej osoby w celu pełnienia ról społecznych.
4. Ograniczona możliwość samodzielnej egzystencji oznacza naruszenie sprawności
organizmu w stopniu uniemożliwiającym zaspokajanie, bez pomocy innych osób,
podstawowych potrzeb życiowych, za które uważa się przede wszystkim samoobsługę,
poruszanie się, komunikację i komunikowanie się.
5. Zaliczenie do znacznego stopnia niepełnosprawności osoby, o której mowa w
ust. 1 pkt 2, nie wyklucza możliwości podejmowania przez tę osobę zatrudnienia,
także poza zakładem pracy chronionej lub zakładem aktywizacji zawodowej.
Art. 5. Orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o:
1) całkowitej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy
z dnia 14 grudnia 1982 r. (Dz. U. Nr 40, poz. 2o zaopatrzeniu emerytalnym
pracowników i ich rodzin67, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i 270, z 1986 r. Nr 1,
poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990 r. Nr 10, poz. 58 i 61, Nr 36,
poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 80,
poz. 350 i Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 i Nr 64, poz. 321, z 1994
r. Nr 74, poz. 339 i Nr 108, poz. 516, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr
100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz.
153, Nr 93, poz. 569 i Nr 111, poz. 725), traktowane jest na równi z orzeczeniem
o znacznym stopniu niepełnosprawności,
2) niezdolności do samodzielnej egzystencji, ustalone na podstawie art. 24 ust.
5 ustawy wymienionej w pkt 1, traktowane jest na równi z orzeczeniem o znacznym
stopniu niepełnosprawności,
3) częściowej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 23 ust. 3 ustawy
wymienionej w pkt 1, traktowane jest na równi z orzeczeniem o umiarkowanym
stopniu niepełnosprawności,
4) celowości przekwalifikowania, o którym mowa w art. 901 ust. 2 i 3 ustawy
wymienionej w pkt 1, traktowane jest na równi z orzeczeniem o lekkim stopniu
niepełnosprawności.
Art. 6. 1. Powołuje się zespoły orzekające o stopniu niepełnosprawności:
1) wojewódzkie zespoły do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności - jako
pierwsza instancja,
2) Krajowy Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności - jako druga
instancja.
2. Wojewódzki zespół do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności, zwany
dalej "zespołem", powołuje i odwołuje dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy.
3. Krajowy Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności powołuje i
odwołuje Pełnomocnik do Spraw Osób Niepełnosprawnych.
4. Zespół orzeka na wniosek osoby zainteresowanej lub jej przedstawiciela
ustawowego.
5. Od orzeczenia Krajowego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu
Niepełnosprawności przysługuje odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń
społecznych. Postępowanie w sprawach odwołań jest wolne od opłat i kosztów
sądowych.
6. W orzeczeniu zespołu, poza ustaleniem stopnia niepełnosprawności, powinny być
zawarte wskazania dotyczące w szczególności:
1) szkolenia, w tym specjalistycznego,
2) odpowiedniego zatrudnienia uwzględniającego psychofizyczne możliwości danej
osoby,
3) korzystania z rehabilitacji ze wskazaniem form odpowiednich do potrzeb i
możliwości, z wyłączeniem turnusów rehabilitacyjnych,
4) korzystania z systemu pomocy społecznej,
5) konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze,
6) uczestnictwa w terapii zajęciowej,
7) korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji,
przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych i opiekuńczych świadczonych
przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne
placówki.
7. Wydatki związane z tworzeniem i działalnością zespołów, o których mowa w ust.
1, pokrywane są z budżetu państwa.
8. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
powoływania i odwoływania oraz sprawowania nadzoru nad zespołami, o których mowa
w ust. 1, zakres ich działania, a także zakres ich współdziałania z organami
administracji rządowej i samorządowej.
9. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady orzekania o stopniu niepełnosprawności, tryb postępowania
przy orzekaniu oraz zakres, skład i sposób działania zespołów orzekających.
Rozdział 3
Rehabilitacja osób niepełnosprawnych
Art. 7. 1. Rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w
szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych,
szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy
aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich
funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej.
2. Rehabilitacja lecznicza osób niepełnosprawnych odbywa się na podstawie
odrębnych przepisów.
Art. 8. 1. Rehabilitacja zawodowa ma na celu ułatwienie osobie niepełnosprawnej
uzyskania i utrzymania odpowiedniego zatrudnienia i awansu zawodowego przez
umożliwienie jej korzystania z poradnictwa zawodowego, szkolenia zawodowego i
pośrednictwa pracy.
2. Do realizacji celu, o którym mowa w ust. 1, niezbędne jest:
1) dokonanie oceny zdolności do pracy, w szczególności przez:
a) przeprowadzenie badań lekarskich i psychologicznych umożliwiających
określenie sprawności fizycznej, psychicznej i umysłowej do wykonywania zawodu
oraz ocenę możliwości zwiększenia tej sprawności,
b) ustalenie kwalifikacji, doświadczeń zawodowych, uzdolnień i zainteresowań,
2) prowadzenie poradnictwa zawodowego uwzględniającego ocenę zdolności do pracy
oraz umożliwiającego wybór odpowiedniego zawodu i szkolenia,
3) przygotowanie zawodowe z uwzględnieniem perspektyw zatrudnienia,
4) dobór odpowiedniego miejsca pracy i jego wyposażenie,
5) określenie środków technicznych umożliwiających lub ułatwiających wykonywanie
pracy, a w razie potrzeby - przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych,
sprzętu rehabilitacyjnego itp.
Art. 9. 1. Rehabilitacja społeczna ma na celu umożliwianie osobom
niepełnosprawnym uczestnictwa w życiu społecznym.
2. Rehabilitacja społeczna realizowana jest przede wszystkim przez:
1) wyrabianie zaradności osobistej i pobudzanie aktywności społecznej osoby
niepełnosprawnej,
2) wyrabianie umiejętności samodzielnego wypełniania ról społecznych,
3) likwidację barier, w szczególności architektonicznych, urbanistycznych,
transportowych, technicznych, w komunikowaniu się i dostępie do informacji,
4) kształtowanie w społeczeństwie właściwych postaw i zachowań sprzyjających
integracji z osobami niepełnosprawnymi.
Art. 10. 1. Do podstawowych form rehabilitacji społecznej zalicza się zwłaszcza
uczestnictwo w:
1) warsztatach terapii zajęciowej,
2) turnusach rehabilitacyjnych,
3) zespołach ćwiczeń fizycznych usprawniających psychoruchowo, rekreacyjnych i
sportowych oraz innych zespołach aktywności społecznej, zgodnie z potrzebami
osób niepełnosprawnych.
2. Warsztat terapii zajęciowej oznacza wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo
placówkę, stwarzającą osobom niepełnosprawnym z upośledzeniem uniemożliwiającym
aktualnie podjęcie pracy możliwość udziału w rehabilitacji społecznej i
zawodowej przez terapię zajęciową.
3. Turnus rehabilitacyjny oznacza formę aktywnej rehabilitacji, połączoną z
elementami wypoczynku, mającą na celu przede wszystkim ogólną poprawę
sprawności, wyrobienie zaradności, pobudzanie i rozwijanie zainteresowań osób
niepełnosprawnych.
4. Warsztaty terapii zajęciowej oraz turnusy rehabilitacyjne mogą być
organizowane przez pracodawców prowadzących zakłady pracy chronionej lub przez
inne jednostki organizacyjne.
5. Osoby niepełnosprawne kierowane są do uczestnictwa:
1) w warsztatach terapii zajęciowej - zgodnie z orzeczeniem, o którym mowa w
art. 6 ust. 6 pkt 6,
2) w turnusie rehabilitacyjnym - na wniosek lekarza.
6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i
Opieki Społecznej, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
tworzenia, działania i finansowania warsztatów terapii zajęciowej.
Rozdział 4
Uprawnienia osób niepełnosprawnych
Art. 11. Osoba niepełnosprawna zarejestrowana w rejonowym urzędzie pracy jako
bezrobotna lub poszukująca pracy i nie pozostająca w zatrudnieniu ma prawo
korzystać ze szkolenia na zasadach określonych w ustawie.
Art. 12. 1. Osoba niepełnosprawna, o której mowa w art. 11, może otrzymać
pożyczkę na rozpoczęcie działalności gospodarczej albo rolniczej.
2. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, zwany dalej "dyrektorem", udziela
pożyczki, ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych,
do wysokości trzydziestokrotnego przeciętnego wynagrodzenia.
3. Dyrektor zawiera z pożyczkobiorcą umowę ustalającą warunki udzielenia i
spłaty pożyczki oraz wysokość stopy oprocentowania.
4. Dyrektor umarza pożyczkę, na wniosek pożyczkobiorcy, do wysokości 50% pod
warunkiem prowadzenia działalności gospodarczej albo rolniczej przez okres co
najmniej 24 miesięcy oraz po spełnieniu pozostałych warunków umowy.
5. W przypadku szczególnie uzasadnionym trudną sytuacją materialną lub losową
pożyczkobiorcy, Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób
Niepełnosprawnych, na wniosek tego pożyczkobiorcy może - po zasięgnięciu opinii
dyrektora - odroczyć termin spłaty pożyczki albo umorzyć jej spłatę w części lub
w całości, jeżeli pożyczka stała się wymagalna.
6. Od decyzji Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób
Niepełnosprawnych przysługuje odwołanie do Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.
7. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady udzielania, oprocentowania, spłaty i umarzania pożyczek.
Art. 13. 1. Osoba niepełnosprawna prowadząca działalność gospodarczą albo własne
lub dzierżawione gospodarstwo rolne może otrzymać, ze środków Państwowego
Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, dofinansowanie do wysokości 50%
oprocentowania kredytu bankowego zaciągniętego na kontynuowanie tej
działalności, jeżeli:
1) nie korzystała z pożyczki, o której mowa w art. 12 ust. 1, lub
2) taka pożyczka została spłacona albo w całości umorzona.
2. Dofinansowanie następuje na podstawie umowy zawartej przez dyrektora z osobą,
o której mowa w ust. 1.
Art. 14. 1. Osobie zatrudnionej, która w wyniku wypadku przy pracy lub choroby
zawodowej utraciła zdolność do pracy na dotychczasowym stanowisku, pracodawca
jest obowiązany wydzielić lub zorganizować odpowiednie stanowisko pracy z
podstawowym zapleczem socjalnym, nie później niż w okresie trzech miesięcy od
daty zgłoszenia przez tę osobę gotowości przystąpienia do pracy. Zgłoszenie
gotowości przystąpienia do pracy powinno nastąpić w ciągu miesiąca od dnia
uznania za osobę niepełnosprawną.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy wyłączną przyczyną wypadku przy pracy
było naruszenie przepisów w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przez
pracownika z jego winy lub jego stanu nietrzeźwości - udowodnione przez
pracodawcę.
Art. 15. 1. Czas pracy osoby niepełnosprawnej nie może przekraczać 8 godzin na
dobę i 40 godzin tygodniowo.
2. Czas pracy osoby niepełnosprawnej zaliczonej do znacznego lub umiarkowanego
stopnia niepełnosprawności nie może przekraczać 7 godzin na dobę i 35 godzin
tygodniowo.
3. Osoba niepełnosprawna nie może być zatrudniona w porze nocnej i w godzinach
nadliczbowych.
4. Wymiar czasu pracy ustalony zgodnie z ust. 1 lub 2 obowiązuje od dnia
następującego po przedstawieniu pracodawcy orzeczenia o niepełnosprawności.
Art. 16. 1. Przepisów art. 15 nie stosuje się:
1) do osób zatrudnionych przy pilnowaniu oraz
2) gdy, na wniosek osoby zatrudnionej, lekarz przeprowadzający badania
profilaktyczne pracowników lub w razie jego braku lekarz sprawujący opiekę nad
tą osobą wyrazi na to zgodę.
2. Koszty badań, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ponosi pracodawca.
Art. 17. Osoba niepełnosprawna ma prawo do przerwy na gimnastykę usprawniającą
lub wypoczynek. Czas przerwy wynosi 30 minut i jest wliczany do czasu pracy.
Art. 18. 1. Stosowanie norm czasu pracy, o których mowa w art. 15, nie powoduje
obniżenia wysokości wynagrodzenia wypłacanego w stałej miesięcznej wysokości.
2. Godzinowe stawki wynagrodzenia zasadniczego, odpowiadające osobistemu
zaszeregowaniu lub zaszeregowaniu wykonywanej pracy, przy przejściu na normy
czasu pracy, o których mowa w art. 15, ulegają podwyższeniu w stosunku, w jakim
pozostaje dotychczasowy wymiar czasu pracy do tych norm.
Art. 19. 1. Osobie zaliczonej do znacznego lub umiarkowanego stopnia
niepełnosprawności przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze 10 dni
roboczych w roku kalendarzowym. Prawo do pierwszego urlopu dodatkowego osoba ta
nabywa po przepracowaniu jednego roku po dniu zaliczenia jej do jednego z tych
stopni niepełnosprawności.
2. Urlop, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje osobie uprawnionej do urlopu
wypoczynkowego w wymiarze przekraczającym 26 dni roboczych lub do urlopu
dodatkowego na podstawie odrębnych przepisów.
3. Jeżeli wymiar urlopu dodatkowego, o którym mowa w ust. 2, jest niższy niż 10
dni roboczych, zamiast tego urlopu przysługuje dodatkowy urlop określony w ust.
1.
Art. 20. 1. Osoba o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności ma
prawo do zwolnienia od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia:
1) w wymiarze do 21 dni roboczych w celu uczestniczenia w turnusie
rehabilitacyjnym, nie częściej niż raz w roku, z zastrzeżeniem art. 10 ust. 5
pkt 2,
2) w celu wykonania badań specjalistycznych, zabiegów leczniczych lub
usprawniających, a także w celu uzyskania zaopatrzenia ortopedycznego lub jego
naprawy, jeżeli czynności te nie mogą być wykonane poza godzinami pracy.
2. Wynagrodzenie za czas zwolnień od pracy, o których mowa w ust. 1, oblicza się
jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się przepisów art. 19
ust. 1.
4. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady udzielania zwolnień od pracy, o których mowa w ust. 1 pkt 1.
Rozdział 5
Szczególne obowiązki i uprawnienia pracodawców w związku z zatrudnianiem osób
niepełnosprawnych
Art. 21. 1. Pracodawca zatrudniający co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu
na pełny wymiar czasu pracy jest obowiązany, z zastrzeżeniem ust. 2-5 i art. 22,
dokonywać miesięcznych wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób
Niepełnosprawnych, w wysokości kwoty stanowiącej iloczyn połowy przeciętnego
wynagrodzenia i liczby pracowników odpowiadającej różnicy między zatrudnieniem
zapewniającym osiągnięcie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w
wysokości 6% a rzeczywistym zatrudnieniem osób niepełnosprawnych.
2. Z wpłat, o których mowa w ust. 1, zwolnieni są pracodawcy, u których wskaźnik
zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynosi co najmniej 6%.
3. Z wpłat, o których mowa w ust. 1, zwolnieni są pracodawcy prowadzący zakłady
pracy będące w likwidacji albo co do których ogłoszono upadłość.
4. Wskaźnik, o którym mowa w ust. 2, może zostać obniżony w razie zatrudnienia
osób niepełnosprawnych ze schorzeniami szczególnie utrudniającymi wykonywanie
pracy.
5. Do liczby pracowników, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się - jeżeli nie są
to osoby niepełnosprawne - osób zatrudnionych:
1) na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego,
2) przebywających na urlopach wychowawczych,
3) nie świadczących pracy w związku z odbywaniem zasadniczej lub zastępczej
służby wojskowej,
4) będących uczestnikami Ochotniczych Hufców Pracy,
5) nie świadczących pracy w związku z uzyskaniem świadczenia rehabilitacyjnego,
6) przebywających na urlopach bezpłatnych, których obowiązek udzielenia
określają odrębne ustawy.
6. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy:
1) placówek dyplomatycznych i urzędów konsularnych,
2) przedstawicielstw i misji zagranicznych.
7. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i
Opieki Społecznej, określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje schorzeń
uzasadniających obniżenie wskaźnika, o którym mowa w ust. 2, oraz sposób jego
obniżania.
Art. 22. 1. Wpłaty, o których mowa w art. 21, ulegają obniżeniu o kwoty
wynagrodzeń wypłaconych pracownikom przez pracodawcę prowadzącego zakład pracy
chronionej lub zakład aktywności zawodowej, z tytułu realizacji przez te zakłady
określonej produkcji lub usługi na rzecz pracodawcy obowiązanego do dokonywania
wpłaty. Warunkiem obniżenia wpłaty jest uregulowanie przez tego pracodawcę
należności za zrealizowaną produkcję lub usługi.
2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady obniżenia wpłat, o których mowa w ust. 1.
Art. 23. Jeżeli pracodawca nie wydzieli lub nie zorganizuje w przepisanym
terminie stanowiska pracy dla osoby, o której mowa w art. 14, obowiązany jest
dokonać, w dniu rozwiązania stosunku pracy z tą osobą wpłaty na Państwowy
Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w wysokości piętnastokrotnego
przeciętnego wynagrodzenia za pracownika.
Art. 24. 1. Pracodawcy, o którym mowa w art. 21, zatrudniającemu osoby
niepełnosprawne, przysługuje ulga w podatku dochodowym w wysokości równej
osiągniętemu wskaźnikowi zatrudnienia tych osób, jeśli wskaźnik ten wynosi co
najmniej 7%. Jeżeli wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych przekracza 50%
pracodawca jest z tego podatku zwolniony.
2. Pracodawca przekazuje 50% środków uzyskanych z tytułu ulgi lub zwolnienia, o
których mowa w ust. 1, na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób
Niepełnosprawnych.
Art. 25. 1. Składka na ubezpieczenie społeczne osób niepełnosprawnych:
1) zatrudnionych i zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia
niepełnosprawności, z wyjątkiem zatrudnionych przez pracodawcę, o którym mowa w
art. 21 ust. 1, wynosi 50% składki na ubezpieczenie społeczne określonej w
odrębnych przepisach,
2) zatrudnionych przez prowadzącego zakład pracy chronionej lub zakład
aktywności zawodowej, w tych zakładach wynosi 5% podstawy wymiaru składki.
2. Przez osoby zatrudnione, o których mowa w ust. 1, rozumie się pracowników
oraz osoby wykonujące pracę nakładczą.
3. Zakład Ubezpieczeń Społecznych otrzymuje refundację kwoty wynikającej z
zastosowania ulg, o których mowa w ust. 1:
1) w wysokości 75% z dotacji budżetu państwa,
2) w wysokości 25% ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób
Niepełnosprawnych.
Art. 26. 1. Pracodawca, który zatrudni przez okres co najmniej 54 miesięcy osoby
niepełnosprawne bezrobotne lub poszukujące pracy i nie pozostające w
zatrudnieniu, skierowane do pracy przez rejonowy urząd pracy, może otrzymać ze
środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych zwrot kosztów:
1) do wysokości trzydziestokrotnego przeciętnego wynagrodzenia za każde
stanowisko pracy, poniesionych w związku z:
a) organizacją nowych stanowisk pracy dla osób niepełnosprawnych zdolnych do
pracy lub
b) przystosowaniem istniejących stanowisk pracy do potrzeb osób
niepełnosprawnych,
2) ponad wysokość trzydziestokrotnego przeciętnego wynagrodzenia, jednak nie
więcej niż pięćdziesięciokrotne wynagrodzenie za każde stanowisko pracy, w
przypadku zatrudnienia osób, które zaliczono do znacznego stopnia
niepełnosprawności,
3) wynagrodzenia wypłacanego osobom niepełnosprawnym za okres 18 miesięcy,
4) składki za ubezpieczenie społeczne od wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 3.
2. Zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 1, dokonuje dyrektor na warunkach i w
wysokości określonych umową zawartą z pracodawcą, z tym że:
1) zwrotowi nie podlegają koszty, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, poniesione
przez pracodawcę przed datą podpisania umowy,
2) zwrot kosztów określonych w ust. 1 pkt 3 i 4 następuje co drugi miesiąc w
okresie 36 miesięcy od dnia zatrudnienia osoby niepełnosprawnej na stanowisku
pracy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2.
3. Warunkiem zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 1, jest uzyskanie pozytywnej
opinii Państwowej Inspekcji Pracy o utworzonym stanowisku pracy, wydanej na
wniosek dyrektora.
4. Jeżeli okres zatrudnienia osoby niepełnosprawnej jest krótszy niż 54 miesiące
pracodawca zwraca Państwowemu Funduszowi Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych
środki, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2.
5. Zwrot, o którym mowa w ust. 4, powinien nastąpić w ciągu 3 miesięcy od dnia
rozwiązania stosunku pracy z osobą niepełnosprawną.
6. Pracodawca jest zwolniony z obowiązku zwrotu środków, o których mowa w ust.
4, jeżeli zatrudni, w terminie 3 miesięcy od dnia rozwiązania stosunku pracy z
osobą niepełnosprawną, inną osobę niepełnosprawną skierowaną do pracy przez
rejonowy urząd pracy.
7. Przepis ust. 6 stosuje się również w przypadku niemożności skierowania przez
rejonowy urząd pracy, przez okres 3 miesięcy, innej osoby niepełnosprawnej.
Art. 27. 1. Pracodawca zatrudniający do 24 pracowników w przeliczeniu na pełny
wymiar czasu pracy może otrzymać ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji
Osób Niepełnosprawnych zwrot kosztów:
1) wynagrodzenia wypłacanego zatrudnionym osobom niepełnosprawnym w wysokości
50% najniższego wynagrodzenia - przez okres 24 miesięcy, płatnych za co drugi
miesiąc,
2) składki na ubezpieczenie społeczne od wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1,
za każdą zatrudnioną osobę niepełnosprawną zaliczoną do znacznego albo
umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, skierowaną przez rejonowy urząd pracy.
2. Zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 1, dokonuje dyrektor na podstawie umowy
zawartej z pracodawcą.
3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, tryb i
szczegółowe zasady postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz
art. 26.
Rozdział 6
Zakłady pracy chronionej i zakłady aktywności zawodowej
Art. 28. 1. Pracodawca zatrudniający nie mniej niż 40 pracowników w przeliczeniu
na pełny wymiar czasu pracy uzyskuje status pracodawcy prowadzącego zakład pracy
chronionej, jeżeli:
1) wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynosi:
a) co najmniej 40%, a w tym co najmniej 10% ogółu zatrudnionych stanowią osoby
zaliczone do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, albo
b) co najmniej 30% niewidomych lub psychicznie chorych, albo upośledzonych
umysłowo zaliczonych do znacznego albo umiarkowanego stopnia niepełnosprawności,
2) obiekty i pomieszczenia użytkowane przez zakład pracy:
a) odpowiadają przepisom i zasadom bezpieczeństwa i higieny pracy,
b) uwzględniają potrzeby osób niepełnosprawnych w zakresie przystosowania
stanowisk pracy, pomieszczeń higienicznosanitarnych i ciągów komunikacyjnych
oraz spełniają wymagania dostępności do nich,
a także
3) jest zapewniona podstawowa i specjalistyczna opieka lekarska, poradnictwo i
usługi rehabilitacyjne,
4) wystąpi z wnioskiem o przyznanie statusu pracodawcy prowadzącego zakład pracy
chronionej.
2. Okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stwierdza Państwowa Inspekcja
Pracy, z wyjątkiem okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b) w
stosunku do osób zatrudnionych w dozorze i ochronie mienia.
3. Do pracowników, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zalicza się także osoby
niepełnosprawne wykonujące pracę nakładczą.
Art. 29. 1. Gmina oraz fundacja, stowarzyszenie lub inna organizacja społeczna,
której statutowym zadaniem jest rehabilitacja zawodowa i społeczna osób
niepełnosprawnych, może utworzyć wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo
jednostkę i uzyskać dla tej jednostki status zakładu aktywności zawodowej,
jeżeli:
1) posiada ona wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych zaliczonych do
znacznego stopnia niepełnosprawności określony zgodnie z ust. 2,
2) spełnia ona warunki, o których mowa w art. 28 ust. 1 pkt 2 i 3,
3) przeznacza uzyskane dochody na cele określone zgodnie z ust. 4,
4) uzyska pozytywną opinię Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób
Niepełnosprawnych.
2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
stosunek osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego stopnia
niepełnosprawności do innych pracowników, wymagany w zakładzie aktywności
zawodowej, w zależności od rodzaju prowadzonej działalności.
3. Koszty utworzenia i działalności zakładu aktywności zawodowej mogą być
finansowane ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób
Niepełnosprawnych. Zakłady te nie mogą prowadzić działalności polegającej na
wytwarzaniu wyrobów przemysłu paliwowego, tytoniowego, spirytusowego,
winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o
zawartości alkoholu powyżej 1,5% oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z
udziałem tych metali lub handlu tymi wyrobami.
4. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady, tryb i warunki tworzenia, finansowania i działania zakładów
aktywności zawodowej, w tym czasu pracy i rehabilitacji osób zaliczonych do
znacznego stopnia niepełnosprawności, zasady tworzenia i wykorzystywania
zakładowego funduszu aktywności, o którym mowa w art. 31 ust. 4, a także cele,
na które mogą być przeznaczone dochody z działalności zakładu aktywności
zawodowej.
Art. 30. 1. Decyzję w sprawie przyznania statusu zakładu pracy chronionej lub
zakładu aktywności zawodowej wydaje Pełnomocnik do Spraw Osób Niepełnosprawnych.
Decyzję tę wydaje się na okres 3 lat.
2. Pełnomocnik do Spraw Osób Niepełnosprawnych może, w drodze decyzji, zwolnić
na czas określony, nie dłużej jednak niż na sześć miesięcy, prowadzącego zakład
pracy chronionej od spełnienia warunku, o którym mowa w art. 28 ust. 1 pkt 1
lit. a), jeżeli:
1) zatrudnia co najmniej 60% osób niepełnosprawnych oraz
2) właściwy rejonowy urząd pracy nie może skierować wymaganej liczby osób
niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia
niepełnosprawności, posiadających odpowiednie kwalifikacje zawodowe lub
nadających się do przekwalifikowania.
3. Pełnomocnik do Spraw Osób Niepełnosprawnych podejmuje decyzję stwierdzającą
utratę przyznanego statusu zakładu pracy chronionej lub zakładu aktywności
zawodowej w razie niespełniania warunków i obowiązków, o których mowa w art. 28
i 33 ust. 1 i 3.
4. Prowadzący zakład pracy chronionej lub zakład aktywności zawodowej jest
obowiązany:
1) poinformować Pełnomocnika do Spraw Osób Niepełnosprawnych o każdej zmianie
dotyczącej spełnienia warunków i realizacji obowiązków, o których mowa w art. 28
i 33 ust. 1 i 3, w terminie 14 dni od daty tej zmiany,
2) przedstawiać Pełnomocnikowi do Spraw Osób Niepełnosprawnych półroczne
informacje, dotyczące spełniania tych warunków.
5. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze zarządzenia, wzór
informacji, o której mowa w ust. 4, oraz sposób jej przedstawiania.
Art. 31. 1. Prowadzący zakład pracy chronionej lub zakład aktywności zawodowej
jest zwolniony w stosunku do tego zakładu, z zastrzeżeniem ust. 2:
1) z podatków,
2) z wpłat do urzędu skarbowego należności z tytułu podatku od towarów i usług,
z uwzględnieniem zasad określonych w odrębnych przepisach,
3) z niepodatkowych należności budżetowych.
2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy:
1) podatku od gier,
2) podatku akcyzowego,
3) cła.
3. Prowadzący zakład pracy chronionej przekazuje środki uzyskane:
1) z tytułu zwolnień, o których mowa w ust. 1 pkt 1, na:
a) Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, w wysokości 10%,
b) zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych, w wysokości 90%,
2) z tytułu zwolnień, o których mowa w ust. 1 pkt 2, na Państwowy Fundusz
Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, pomniejszone o kwotę stanowiącą iloczyn
liczby osób niepełnosprawnych zatrudnionych w zakładzie pracy chronionej w
przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz trzykrotności najniższego
wynagrodzenia.
4. Prowadzący zakład aktywności zawodowej przekazuje środki uzyskane z tytułu
zwolnień, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz wpływy z dochodu związanego z
prowadzeniem działalności gospodarczej na zakładowy fundusz aktywności.
5. Minister Finansów określi, w drodze zarządzenia, wykaz niepodatkowych
należności budżetowych.
Art. 32. Prowadzący zakład pracy chronionej może uzyskać, dla tego zakładu, ze
środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w
szczególności:
1) dofinansowanie w wysokości 50% oprocentowania zaciągniętych kredytów
bankowych,
2) pożyczkę na cele inwestycyjne, modernizację lub na restrukturyzację zakładu -
z możliwością jej umorzenia, w wysokości do 50%,
3) dofinansowanie lub refundację wynagrodzeń osób niepełnosprawnych, u których
stwierdzono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe lub epilepsję, w wysokości
75% najniższego wynagrodzenia,
4) zwrot kosztów za szkolenie zatrudnionych osób niepełnosprawnych w związku z
koniecznością zmiany profilu produkcji,
5) dofinansowanie, w celu ochrony istniejących w zakładzie miejsc pracy,
6) subwencje w związku z zatrudnieniem osób niepełnosprawnych.
Art. 33. 1. Prowadzący zakład pracy chronionej tworzy zakładowy fundusz
rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zwany dalej "funduszem rehabilitacji".
2. Dochodami funduszu rehabilitacji są w szczególności:
1) środki, o których mowa w art. 31 ust. 3 pkt 1 lit. b),
2) dotacje i subwencje,
3) wpływy z zapisów i darowizn.
3. Pracodawca prowadzący zakład pracy chronionej obowiązany jest do prowadzenia:
1) ewidencji dochodów i wydatków tego funduszu,
2) rachunku bankowego dla wyodrębnionych środków z zakładowego funduszu
rehabilitacji osób niepełnosprawnych w wysokości 10% z przeznaczeniem na pomoc
indywidualną dla niepełnosprawnych pracowników.
4. Środki funduszu rehabilitacji przeznaczane są na finansowanie rehabilitacji
zawodowej, społecznej i leczniczej oraz dodatkowe ubezpieczenie społeczne osób
niepełnosprawnych, zgodnie z zakładowym regulaminem wykorzystania tych środków.
5. Pracodawcy prowadzący zakład pracy chronionej mogą gromadzić do 10% środków
funduszu rehabilitacji na realizację wspólnych zadań zgodnych z ustawą.
6. Kontrola prawidłowości realizacji przepisów ust. 1-4 wykonywana jest przez
właściwe terenowo urzędy skarbowe.
7. W razie likwidacji, upadłości albo wykreślenia z ewidencji działalności
gospodarczej prowadzonego przez pracodawcę zakładu pracy chronionej lub utraty
statusu zakładu pracy chronionej, nie wykorzystane środki funduszu rehabilitacji
podlegają niezwłocznie przekazaniu do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób
Niepełnosprawnych.
8. Przepisu ust. 7 nie stosuje się w przypadku, gdy likwidacja zakładu następuje
w związku z przejęciem zakładu przez inny zakład pracy chronionej lub w wyniku
połączenia z takim zakładem, a nie wykorzystane środki funduszu podlegają
przekazaniu w terminie do 3 miesięcy na fundusz rehabilitacji zakładu
przejmującego zakład likwidowany.
9. Dysponentem funduszu rehabilitacji lub zakładowego funduszu aktywności jest
pracodawca.
10. Prowadzący zakład pracy chronionej może udzielać, ze środków funduszu
rehabilitacji, pomocy nie pracującym osobom niepełnosprawnym byłym pracownikom
tego zakładu, na cele związane z rehabilitacją leczniczą i społeczną.
11. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w porozumieniu z Ministrami Finansów
oraz Zdrowia i Opieki Społecznej, określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje
wydatków, szczegółowe zasady wykorzystania środków zakładowego funduszu
rehabilitacji osób niepełnosprawnych oraz tryb ustalania zakładowego regulaminu
wykorzystania tych środków, a także wysokość i zasady udzielania pomocy nie
pracującym osobom niepełnosprawnym byłym pracownikom zakładu pracy chronionej.
Rozdział 7
Zadania i organizacja służb działających na rzecz osób niepełnosprawnych
Art. 34. 1. Zadania wynikające z ustawy koordynuje i realizuje Sekretarz Stanu,
Pełnomocnik do Spraw Osób Niepełnosprawnych w Ministerstwie Pracy i Polityki
Socjalnej, zwany dalej "Pełnomocnikiem".
2. Pełnomocnika powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów, na wniosek Ministra
Pracy i Polityki Socjalnej.
3. Do zadań Pełnomocnika należy w szczególności:
1) opracowywanie projektów programów rządowych dotyczących poprawy warunków
życia społecznego i zawodowego osób niepełnosprawnych oraz koordynacja działań z
nich wynikających,
2) określanie kierunkowych założeń polityki zatrudniania, rehabilitacji
zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych,
3) ustalanie założeń do rocznych planów rzeczowo-finansowych dotyczących
realizacji zadań wynikających z ustawy,
4) koordynowanie i podejmowanie decyzji w sprawach wynikających z niniejszej
ustawy, nie zastrzeżonych dla innych organów,
5) sprawowanie merytorycznego nadzoru nad realizacją zadań, o których mowa w
ustawie,
6) inicjowanie i koordynowanie działań zmierzających do ograniczania skutków
niepełnosprawności i barier utrudniających osobom niepełnosprawnym
funkcjonowanie w społeczeństwie,
7) opracowywanie albo opiniowanie projektów aktów normatywnych dotyczących
zatrudnienia, rehabilitacji oraz warunków życia osób niepełnosprawnych,
8) współpraca z organizacjami pozarządowymi i fundacjami działającymi na rzecz
osób niepełnosprawnych.
4. Pełnomocnik wykonuje swoje zadania przy pomocy Biura Pełnomocnika do Spraw
Osób Niepełnosprawnych, które stanowi wyodrębnioną komórkę organizacyjną w
Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej.
Art. 35. 1. Pośrednictwo pracy i poradnictwo zawodowe dla osób niepełnosprawnych
oraz szkolenie i przekwalifikowywanie prowadzą, na zasadach określonych w
przepisach o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, rejonowe oraz
wojewódzkie urzędy pracy.
2. W zakresie wynikającym z ust. 1 do zadań dyrektora należy w szczególności:
1) opracowywanie wojewódzkich programów realizacji zadań na rzecz zatrudniania
osób niepełnosprawnych,
2) kierowanie osób niepełnosprawnych, które wymagają specjalistycznego programu
szkolenia oraz rehabilitacji leczniczej i społecznej do specjalistycznego
ośrodka szkoleniowo-rehabilitacyjnego lub do innej placówki szkoleniowej,
3) współpraca z organami rentowymi w zakresie wynikającym z odrębnych przepisów,
4) doradztwo organizacyjno-prawne i ekonomiczne w zakresie działalności
gospodarczej lub rolniczej podejmowanej przez osoby niepełnosprawne,
5) współpraca z terenowymi organami rządowej administracji ogólnej i specjalnej,
organami samorządu terytorialnego, organizacjami pozarządowymi i fundacjami w
zakresie zatrudniania i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych,
6) współpraca z właściwym terenowo okręgowym inspektorem pracy w zakresie oceny
i kontroli miejsc pracy osób niepełnosprawnych,
7) opracowywanie i przedstawianie Pełnomocnikowi, za pośrednictwem Krajowego
Urzędu Pracy, planów zadań oraz okresowych sprawozdań i informacji z prowadzonej
działalności,
8) przedstawianie Prezesowi Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób
Niepełnosprawnych, za pośrednictwem Krajowego Urzędu Pracy, wniosków do planu
finansowego Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.
3. Zadania, o których mowa w ust 2 i w art. 38-41, dyrektor realizuje przy
pomocy wojewódzkiego ośrodka do spraw zatrudnienia i rehabilitacji osób
niepełnosprawnych.
Art. 36. 1. Zadania w zakresie rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej
mogą być realizowane na zlecenie Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób
Niepełnosprawnych przez organizacje pozarządowe i gminy.
2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje zadań określonych w ustawie, które mogą być zlecane organizacjom
pozarządowym lub gminom,
2) ogólne warunki i tryb zlecania zadań, o których mowa w pkt 1, oraz zasady
ustalania i rozliczania dotacji ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji
Osób Niepełnosprawnych,
3) tryb dokonywania ocen oraz sprawowania nadzoru i kontroli realizacji zadań
zleconych.
Rozdział 8
Szkolenie osób niepełnosprawnych
Art. 37. Szkolenie osób niepełnosprawnych odbywa się w formach pozaszkolnych w
celu nauki zawodu, przekwalifikowania lub podwyższenia kwalifikacji.
Art. 38. 1. Dyrektor inicjuje i organizuje szkolenie dla bezrobotnych osób
niepełnosprawnych lub innych osób niepełnosprawnych poszukujących pracy i nie
pozostających w zatrudnieniu, a zarejestrowanych w rejonowym urzędzie pracy, w
celu zwiększenia ich szans na uzyskanie zatrudnienia, podwyższenia
dotychczasowych kwalifikacji zawodowych lub zwiększenia aktywności zawodowej, a
w szczególności w razie:
1) braku kwalifikacji zawodowych,
2) konieczności zmiany kwalifikacji w związku z brakiem propozycji odpowiedniego
zatrudnienia,
3) utraty zdolności do pracy w dotychczas wykonywanym zawodzie.
2. Szkoleniem, o którym mowa w ust. 1, mogą być objęte również osoby
niepełnosprawne będące w okresie wypowiedzenia umowy o pracę z przyczyn
dotyczących pracodawcy.
Art. 39. 1. Szkolenie osób niepełnosprawnych może odbywać się:
1) w placówkach szkolących,
2) w specjalistycznych ośrodkach szkoleniowo-rehabilitacyjnych, zwanych dalej
"specjalistycznymi ośrodkami".
2. Specjalistyczne ośrodki tworzy i likwiduje Minister Pracy i Polityki
Socjalnej, na wniosek Pełnomocnika.
3. Do zadań specjalistycznego ośrodka należy:
1) prowadzenie szkolenia osób, które z powodu niepełnosprawności mają utrudniony
lub uniemożliwiony dostęp do korzystania ze szkolenia w innych placówkach,
2) określanie psychofizycznej sprawności danej osoby w stosunku do wymagań
różnych zawodów,
3) określanie, przez zastosowanie odpowiednich testów sprawności i prób
praktycznych, uzdolnienia i możliwości rozwoju zdolności danej osoby,
4) zapewnienie uczestnikom szkolenia zakwaterowania, wyżywienia, pomocy
dydaktycznej oraz opieki medycznej i usług rehabilitacyjnych.
4. Koszty utworzenia i działalności specjalistycznego ośrodka finansowane są ze
środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.
5. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, sposób
tworzenia, działania i finansowania specjalistycznych ośrodków oraz tryb
sprawowania nadzoru nad ich działalnością.
Art. 40. 1. Dyrektor kieruje osobę niepełnosprawną, o której mowa w art. 38, na
szkolenie:
1) z własnej inicjatywy lub na podstawie orzeczenia właściwego organu,
2) wskazane przez osobę, jeżeli zostanie uprawdopodobnione, że szkolenie to
zapewni uzyskanie pracy i spełniony jest przynajmniej jeden z warunków
wymienionych w art. 38; koszt tego szkolenia nie może przekroczyć
dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia.
2. Koszty szkolenia obejmują w szczególności:
1) uprzednio uzgodnioną należność przysługującą jednostce szkolącej,
2) koszt ubezpieczenia od nieszczęśliwych wypadków,
3) koszt zakwaterowania i wyżywienia w części albo w całości,
4) koszt przejazdu na szkolenie, w tym koszt przejazdu przewodnika lub opiekuna
osoby zaliczonej do znacznego stopnia niepełnosprawności,
5) koszt usług tłumacza języka migowego albo lektora dla niewidomych lub osoby
towarzyszącej osobie niepełnosprawnej ruchowo zaliczonej do znacznego stopnia
niepełnosprawności,
6) koszt niezbędnych badań lekarskich, psychologicznych, diagnostycznych i usług
rehabilitacyjnych.
3. Szkolenie trwa nie dłużej niż 36 miesięcy.
4. Koszty szkolenia są finansowane ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji
Osób Niepełnosprawnych.
5. Osoba niepełnosprawna, która nie ukończyła szkolenia z własnej winy, jest
obowiązana do zwrotu jego kosztów, chyba że powodem nieukończenia szkolenia było
podjęcie zatrudnienia.
Art. 41. 1. Szkolenie osób niepełnosprawnych może być organizowane także przez
pracodawcę.
2. Na wniosek pracodawcy poniesione przez niego koszty szkolenia zatrudnionych
osób niepełnosprawnych mogą być zrefundowane ze środków Państwowego Funduszu
Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych do wysokości 75%, nie więcej jednak niż do
wysokości dwukrotnego przeciętnego wynagrodzenia na jedną osobę, jeżeli po
zakończeniu szkolenia będą zatrudniane, zgodnie z kierunkiem szkolenia, na
innych stanowiskach pracy przez okres co najmniej 24 miesięcy.
3. Zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 2, dokonuje dyrektor na warunkach i w
wysokości określonych w umowie zawartej z pracodawcą. Zwrotowi nie podlegają
koszty poniesione przez pracodawcę przed datą podpisania umowy.
4. Jeżeli z przyczyn dotyczących pracodawcy, o których mowa w ust. 2, osoba
niepełnosprawna po zakończeniu szkolenia nie będzie zatrudniana zgodnie z
kierunkiem szkolenia lub będzie zatrudniana przez okres krótszy niż 24 miesiące,
pracodawca zwraca do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych
środki pobrane na szkolenie tej osoby wraz z odsetkami należnymi od dnia, w
którym pracodawca przestał spełniać warunki określone w ust. 2.
Rozdział 9
Krajowa Rada Konsultacyjna do Spraw Osób Niepełnosprawnych
Art. 42. 1. Powołuje się Krajową Radę Konsultacyjną do Spraw Osób
Niepełnosprawnych, zwaną dalej "Radą".
2. Rada jest organem doradczym Pełnomocnika stanowiącym forum współdziałania, na
rzecz osób niepełnosprawnych, organów administracji rządowej, samorządu
terytorialnego oraz organizacji pozarządowych.
3. Do zakresu działania Rady należy w szczególności:
1) inspirowanie przedsięwzięć zmierzających do integracji osób niepełnosprawnych
ze społeczeństwem,
2) inicjowanie rozwiązań w zakresie zaspokajania potrzeb osób niepełnosprawnych,
wynikających z faktu niepełnosprawności,
3) opiniowanie:
a) projektu założeń polityki zatrudniania, rehabilitacji zawodowej i społecznej
osób niepełnosprawnych,
b) projektów aktów prawnych mających lub mogących mieć wpływ na sytuację osób
niepełnosprawnych oraz sygnalizowanie odpowiednim organom potrzeby wydania lub
zmiany przepisów obowiązujących w tym zakresie,
c) sprawozdań z działalności Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób
Niepełnosprawnych,
d) rocznych harmonogramów realizacji rządowego "Programu działań na rzecz osób
niepełnosprawnych i ich integracji ze społeczeństwem",
4) opracowywanie rocznych informacji o działalności Rady.
Art. 43. 1. Rada składa się z:
1) pięciu przedstawicieli organów administracji rządowej,
2) pięciu przedstawicieli samorządu terytorialnego,
3) piętnastu przedstawicieli organizacji pozarządowych, w tym pięciu
przedstawicieli pracodawców.
2. Członków Rady powołuje i odwołuje, na wniosek Pełnomocnika, Minister Pracy i
Polityki Socjalnej.
3. Odwołanie członka Rady przed upływem kadencji może nastąpić:
1) na jego wniosek,
2) na wniosek reprezentowanego przez niego organu lub organizacji,
3) na wniosek Pełnomocnika po zasięgnięciu opinii organu lub organizacji, którą
członek Rady reprezentuje.
4. Posiedzenia Rady zwoływane są przez jej przewodniczącego nie rzadziej niż raz
na kwartał oraz w każdym czasie na wniosek Pełnomocnika lub co najmniej 5
członków Rady.
5. Kadencja Rady trwa 4 lata.
Art. 44. 1. Rada:
1) powołuje ekspertów,
2) zaprasza do uczestnictwa w posiedzeniach Rady przedstawicieli organów,
organizacji i instytucji nie reprezentowanych w Radzie,
3) zleca przeprowadzanie badań i opracowywanie ekspertyz.
2. Koszty funkcjonowania Rady związane z obsługą, przeprowadzaniem badań i
opracowywaniem ekspertyz, wynagradzaniem członków Rady oraz uczestnictwem w
posiedzeniach Rady ekspertów i osób nie będących członkami Rady finansowane są
ze środków Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej.
3. Pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika od pracy w celu wzięcia udziału
w posiedzeniach Rady. Za czas zwolnienia pracownik zachowuje prawo do
wynagrodzenia ustalonego według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu
pieniężnego za urlop wypoczynkowy. Koszty wynagrodzenia ponoszone przez
pracodawcę refundowane są ze środków Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej.
4. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia:
1) organizację i tryb działania Rady oraz zasady uczestnictwa w jej pracach
ekspertów i przedstawicieli organów, organizacji i instytucji, nie
reprezentowanych w Radzie,
2) wysokość wynagrodzenia członków Rady oraz ekspertów i innych osób nie
będących członkami Rady, za udział w posiedzeniach Rady.
Rozdział 10
Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych
Art. 45. 1. Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, zwany dalej
"Funduszem", jest państwowym funduszem celowym w rozumieniu przepisów ustawy z
dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z
1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78,
poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr
106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz.
348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 775).
2. Fundusz posiada osobowość prawną.
3. Fundusz stosuje zasady o rachunkowości określone dla podmiotów, o których
mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości
(Dz. U. Nr 121, poz. 591 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272, Nr 88,
poz. 554 i Nr 118, poz. 754).
4. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, na wniosek Prezesa Zarządu Funduszu,
zatwierdza statut określający organizację, szczegółowe zasady i tryb działania
Funduszu, w tym jego organów.
Art. 46. Przychodami Funduszu są:
1) wpłaty pracodawców, o których mowa w art. 21 ust. 1, art. 23, art. 24 ust. 2
oraz art. 31 ust. 3 pkt 1,
2) dotacje z budżetu państwa oraz inne dotacje i subwencje,
3) spadki, zapisy i darowizny,
4) dobrowolne wpłaty pracodawców,
5) dochody z oprocentowania pożyczek, dyskonto od zakupionych bonów skarbowych,
odsetki od obligacji emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa lub
Narodowy Bank Polski oraz lokat terminowych,
6) dochody z działalności gospodarczej,
7) wpłaty, o których mowa w art. 26 ust. 4 oraz w art. 41 ust. 4,
8) dywidendy,
9) inne wpłaty.
Art. 47. 1. Środki Funduszu, poza celami wymienionymi w niniejszej ustawie,
przeznacza się na:
1) utrzymanie istniejących, a zagrożonych likwidacją miejsc pracy osób
niepełnosprawnych,
2) dofinansowanie zadań wynikających z rządowych programów na rzecz osób
niepełnosprawnych,
3) programy zatwierdzone przez Radę Nadzorczą, służące rehabilitacji społecznej,
zawodowej i leczniczej,
4) tworzenie i funkcjonowanie poradnictwa zawodowego,
5) dofinansowanie:
a) turnusów rehabilitacyjnych,
b) sportu, kultury, rekreacji i turystyki osób niepełnosprawnych,
c) zaopatrzenia w sprzęt rehabilitacyjny, przedmioty ortopedyczne i środki
pomocnicze, przyznawane osobom niepełnosprawnym na podstawie odrębnych
przepisów,
6) finansowanie w całości lub w części kosztów organizowania i działania
warsztatów terapii zajęciowej,
7) dotacje dla przedsiębiorców podejmujących produkcję wyrobów ortopedycznych,
protetycznych, środków pomocniczych lub sprzętu rehabilitacyjnego albo usługi w
tym zakresie na uruchomienie tej produkcji lub usług,
8) finansowanie w części lub w całości badań, ekspertyz, analiz, opracowywania
projektów norm, a także wydawnictw i konkursów dotyczących rehabilitacji
zawodowej lub społecznej,
9) opracowywanie i rozpowszechnianie materiałów informacyjnych i szkoleniowych,
10) dofinansowanie budowy, rozbudowy i modernizacji obiektów służących
rehabilitacji,
11) dofinansowanie likwidacji barier architektonicznych, urbanistycznych,
transportowych, w komunikowaniu się i technicznych.
2. Środki Funduszu w wysokości:
1) co najmniej 65% jego przychodów na dany rok przeznacza się na zatrudnianie i
rehabilitację zawodową osób niepełnosprawnych,
2) od 5% do 10% jego przychodów na dany rok przeznacza się na dofinansowanie
rehabilitacji leczniczej, społecznej i zawodowej dzieci i młodzieży, w tym:
a) zakupu sprzętu i urządzeń zmniejszających skutki niepełnosprawności,
b) szkolenia rodziców, opiekunów i wolontariuszy w zakresie specjalistycznej
opieki nad dziećmi i młodzieżą niepełnosprawną,
c) usług transportowych,
d) ośrodków szkolno-wychowawczych, rehabilitacyjnych i innych placówek dla
dzieci i młodzieży niepełnosprawnej.
3. Środki Funduszu mogą być przeznaczane także na:
1) lokaty w bonach skarbowych i obligacjach emitowanych lub gwarantowanych przez
Skarb Państwa albo Narodowy Bank Polski,
2) lokaty terminowe w bankach posiadających gwarancje Skarbu Państwa lub w
bankach obsługujących bezpośrednio działalność ustawową Funduszu,
3) nabywanie akcji i wnoszenie udziałów do spółek, jeżeli działalność jest
zgodna z celami Funduszu określonymi w ustawie.
4. Działalność Funduszu nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz
podatkiem od towarów i usług.
5. Darowizna dokonywana ze środków Funduszu na rzecz osoby niepełnosprawnej w
celach wynikających z ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i
darowizn.
6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w porozumieniu z Ministrem Finansów,
określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady gospodarowania środkami
Funduszu.
7. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w porozumieniu z Ministrem Finansów,
określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady wypłacania subwencji, o
której mowa w art. 32 pkt 6.
Art. 48. 1. Tworzenie fundacji, nabycie lub objęcie przez Fundusz udziałów lub
akcji w spółkach wymaga zgody Pełnomocnika.
2. Takiej samej zgody wymaga tworzenie fundacji, nabycie lub objęcie udziałów
lub akcji przez spółki bezpośrednio lub pośrednio kontrolowane przez Fundusz.
3. Za spółkę kontrolowaną przez Fundusz uważa się taką spółkę, w której posiada
on bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 50% kapitału.
4. Pełnomocnik wyraża zgodę w formie pisemnej, w przypadku wymienionym w ust. 1
na umotywowany wniosek Prezesa Zarządu Funduszu, a w przypadku wymienionym w
ust. 2 - na wspólny umotywowany wniosek Prezesa Zarządu Funduszu i prezesa
zarządu spółki kontrolowanej.
5. Czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, dokonywane bez wymaganej zgody są
nieważne.
Art. 49. 1. Do wpłat, o których mowa w art. 21 ust. 1, art. 23, art. 24 ust. 2 i
art. 31 ust. 3 pkt 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o
zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486, Nr 134, poz. 646,
z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 75, poz. 357 oraz z 1997
r. Nr 23, poz. 117), z tym że czynności wynikające z art. 5 ust. 3, art. 8 ust.
1, art. 22 ust. 1 i art. 31 ust. 1 tej ustawy należą do kompetencji Prezesa
Zarządu Funduszu.
2. Pracodawcy dokonują wpłat, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 20
następnego miesiąca po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności powodujące
powstanie obowiązku wpłat, składając równocześnie Zarządowi Funduszu deklaracje
miesięczne i roczne według wzoru ustalonego, w drodze zarządzenia, przez
Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.
3. Do egzekucji wpłat, o których mowa w ust. 1, mają zastosowanie przepisy o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji, z tym że czynności związane z
wystawianiem tytułu wykonawczego oraz egzekucją należności pieniężnych należą do
kompetencji Prezesa Zarządu Funduszu.
4. Od decyzji Prezesa Zarządu Funduszu dotyczących wpłat, o których mowa w ust.
1, pracodawcy przysługuje odwołanie do Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.
Art. 50. 1. Organami Funduszu są Rada Nadzorcza i Zarząd.
2. Rada Nadzorcza składa się z:
1) Prezesa Rady Nadzorczej, którym jest Pełnomocnik,
2) siedmiu przedstawicieli organizacji pozarządowych, w tym dwóch
przedstawicieli organizacji pracodawców.
3. Członków Rady, na wniosek Pełnomocnika, powołuje i odwołuje Minister Pracy i
Polityki Socjalnej spośród kandydatów zgłoszonych przez organizacje i
przedsiębiorców, o których mowa w ust. 2 pkt 2.
4. Odwołanie członka Rady Nadzorczej następuje:
1) na jego wniosek,
2) na wniosek reprezentowanej przez niego organizacji,
3) na wniosek Pełnomocnika zaopiniowany przez organizację, którą członek Rady
reprezentuje.
5. Kadencja Rady Nadzorczej trwa 2 lata.
6. Do zadań Rady Nadzorczej należy w szczególności:
1) zatwierdzanie planów działalności i projektu planu finansowego Funduszu,
2) ustalanie kryteriów wyboru przedsięwzięć finansowanych ze środków Funduszu,
zgodnie z kierunkowymi założeniami polityki zatrudniania, rehabilitacji
zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych, określonymi przez Pełnomocnika,
3) zatwierdzanie wniosków Zarządu w sprawach zaciągania przez Fundusz pożyczek,
4) określanie wysokości środków Funduszu, które w danym roku mogą być
przeznaczane na cele, o których mowa w art. 47 ust. 3 pkt 3,
5) opiniowanie wniosków w sprawie powołania i odwołania Prezesa Zarządu i
każdego z jego zastępców,
6) dokonywanie kontroli i oceny działalności Zarządu,
7) zatwierdzanie rocznych sprawozdań Funduszu,
8) składanie Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej, w terminie do dnia 30
kwietnia każdego roku, sprawozdań z działalności Funduszu.
7. Obsługę Rady Nadzorczej sprawuje Biuro Funduszu.
8. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady i tryb powoływania oraz odwoływania członków Rady Nadzorczej,
a także szczegółowe zasady działania Rady Nadzorczej i szkolenia jej członków
oraz wysokość ich wynagrodzenia za udział w posiedzeniach Rady.
Art. 51. 1. W skład Zarządu Funduszu wchodzą Prezes Zarządu funduszu, zwany
dalej "Prezesem", i jego dwaj zastępcy. Prezesa powołuje i odwołuje Minister
Pracy i Polityki Socjalnej na wniosek Pełnomocnika zaopiniowany przez Radę
Nadzorczą.
2. Zastępców Prezesa, na wniosek Prezesa zaopiniowany przez Radę Nadzorczą,
powołuje i odwołuje Minister Pracy i Polityki Socjalnej.
3. Do zadań Zarządu należy w szczególności:
1) opracowywanie projektów planów działalności Funduszu i projektu planu
finansowego,
2) dokonywanie wyboru przedsięwzięć do finansowania ze środków Funduszu,
3) gospodarowanie środkami Funduszu,
4) opracowywanie szczegółowych zasad finansowania realizacji zadań, o których
mowa w ustawie,
5) podejmowanie decyzji w sprawie odraczania terminów spłat i umarzania
pożyczek,
6) sprawowanie kontroli nad wykorzystaniem środków Funduszu przekazywanych na
realizację zadań określonych ustawą,
7) udział w zakresie, o którym mowa w art. 47 ust. 1 pkt 6, w tworzeniu
warsztatów terapii zajęciowej,
8) udział w zakresie, o którym mowa w art. 47 ust. 1 pkt 5 lit. a), w
organizowaniu turnusów rehabilitacyjnych,
9) współpraca z organizacjami pozarządowymi,
10) składanie Radzie Nadzorczej sprawozdań z działalności Funduszu.
4. Zarząd udostępnia Radzie Nadzorczej, na jej żądanie, dokumenty i materiały
dotyczące działalności Funduszu.
5. Obsługę Zarządu sprawuje Biuro Funduszu.
Art. 52. 1. Zarząd Funduszu może tworzyć i znosić oddziały Funduszu oraz określa
zakres i obszar ich działania.
2. Dyrektora oddziału powołuje i odwołuje Prezes Zarządu.
Art. 53. 1. Prezes Zarządu reprezentuje Fundusz na zewnątrz.
2. Prezes może powoływać pełnomocników Zarządu, ustalając granice ich
umocowania.
3. Do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych Funduszu są
upoważnieni:
1) Prezes lub każdy z jego zastępców samodzielnie,
2) dwaj pełnomocnicy działający łącznie.
4. Prezes wykonuje za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy w
stosunku do pracowników Funduszu.
Art. 54. Ze środków Funduszu pokrywane są:
1) koszty jego działalności,
2) koszty jego obsługi, z wyjątkiem kosztów związanych z zatrudnianiem
pracowników Krajowego Urzędu Pracy i wojewódzkich urzędów pracy, zatrudnionych
bezpośrednio przy obsłudze Funduszu.
Art. 55. Dochodzenie zwrotu środków finansowych Funduszu zwolnione jest z opłat
i kosztów sądowych, w tym egzekucyjnych.
Art. 56. Minister Pracy i Polityki Socjalnej składa Radzie Ministrów corocznie
informację o działalności Funduszu.
Rozdział 11
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 57. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr
43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz.
626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr
87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997
r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96,
poz. 592 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 21 w ust. 1 w pkt 35 wyrazy "w ustawie o zatrudnianiu i rehabilitacji
zawodowej osób niepełnosprawnych" zastępuje się wyrazami "w ustawie o
rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych,";
2) w art. 23 w ust. 1 pkt 29 otrzymuje brzmienie:
"29) wpłat, o których mowa w art. 21 ust. 1 i w art. 23 ustawy z dnia 27
sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób
niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776)";
3) w art. 38 w ust. 2 po wyrazach "zakładami pracy chronionej" dodaje się wyrazy
"lub zakładami aktywności zawodowej".
Art. 58. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1,
poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr
113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr
86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr
25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz.
686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz.
592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 16 w ust. 1 pkt 36 otrzymuje brzmienie:
"36) wpłat, o których mowa w art. 21 ust. 1 i w art. 23 ustawy z dnia 27
sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób
niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776)";
2) w art. 17 w ust. 1 w pkt 10 wyrazy "w ustawie o zatrudnianiu i rehabilitacji
zawodowej osób niepełnosprawnych" zastępuje się wyrazami "w ustawie o
rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych,".
Art. 59. W ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o
podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z
1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z
1996 r. Nr 137, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 722) po art. 14 dodaje się
art. 14a w brzmieniu:
"Art. 14a. 1. Zwalnia się prowadzącego zakład pracy chronionej lub zakład
aktywności zawodowej od wpłat do urzędu skarbowego należności w zakresie
działalności tego zakładu, z tytułu podatku od towarów i usług, stanowiącej
różnicę między podatkiem należnym a naliczonym, w rozumieniu art. 19 ust. 1 i 2,
z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Przez prowadzącego zakład pracy chronionej lub zakład aktywności zawodowej
rozumie się podmiot spełniający warunki określone w art. 28 i 29 ustawy z dnia
27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu
osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776).
3. Jeżeli kwota zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest wyższa od kwoty
stanowiącej iloczyn liczby osób niepełnosprawnych zatrudnionych w zakładzie
pracy chronionej lub zakładzie aktywności zawodowej w przeliczeniu na pełny
wymiar czasu pracy oraz trzykrotności najniższego wynagrodzenia, różnica podlega
przekazaniu na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, o którym
mowa w ustawie wymienionej w ust. 2, w terminach przewidzianych dla rozliczeń z
tytułu podatku od towarów i usług.
4. Przez najniższe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 3, rozumie się najniższe
wynagrodzenie pracowników ogłoszone przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" na podstawie
Kodeksu pracy. Do wyliczeń przyjmuje się najniższe wynagrodzenie obowiązujące w
kwartale poprzedzającym miesiąc obliczeniowy.
5. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania:
1) w przypadku gdy prowadzący zakład pracy chronionej lub zakład aktywności
zawodowej nie przekazał różnicy, o której mowa w ust. 3, na Państwowy Fundusz
Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych,
2) w stosunku do tej części różnicy między podatkiem należnym a naliczonym,
która odpowiada kwocie sankcji określonych w art. 27 ust. 5, 6 i 8,
3) do kwot podatku, o których mowa w art. 28 i art. 29 ust. 2 i art. 33,
4) w przypadku gdy organ podatkowy określił obrót prowadzonego zakładu pracy
chronionej lub zakładu aktywności zawodowej na podstawie art. 17 ust. 1.
6. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do wyrobów opodatkowanych podatkiem
akcyzowym."
Art. 60. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w
razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr
87, poz. 435, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i z 1997 r. Nr 28, poz. 153) w art. 17 w
ust. 3 po wyrazach "zakłady pracy chronionej" dodaje się wyrazy "lub zakłady
aktywności zawodowej".
Art. 61. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu
bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255,
Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692 i Nr 121, poz. 770) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 5 w ust. 1 w pkt 9 wyrazy "o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej
osób niepełnosprawnych" zastępuje się wyrazami "o rehabilitacji zawodowej i
społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych";
2) w art. 54 po wyrazach "Zakłady pracy chronionej" dodaje się wyrazy "lub
zakłady aktywności zawodowej".
Art. 62. 1. Osoby, które przed dniem wejścia w życie ustawy zostały zaliczone do
jednej z grup inwalidów, są osobami niepełnosprawnymi w rozumieniu ustawy,
jeżeli przed tą datą orzeczenie o zaliczeniu do jednej z grup inwalidów nie
utraciło mocy.
2. Orzeczenie o zaliczeniu do:
1) I grupy inwalidów traktowane jest na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu
niepełnosprawności,
2) II grupy inwalidów traktowane jest na równi z orzeczeniem o umiarkowanym
stopniu niepełnosprawności,
3) III grupy inwalidów traktowane jest na równi z orzeczeniem o lekkim stopniu
niepełnosprawności.
3. Osoby o stałej albo długotrwałej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym
uznaje się za niepełnosprawne, z tym że:
1) osoby, którym przysługuje zasiłek pielęgnacyjny, traktuje się jako zaliczone
do znacznego stopnia niepełnosprawności,
2) pozostałe osoby traktuje się jako zaliczone do lekkiego stopnia
niepełnosprawności.
Art. 63. Osoby niepełnosprawne, o których mowa w art. 62, które przed dniem
wejścia w życie ustawy nabyły prawo do świadczeń lub ulg na podstawie odrębnych
przepisów, zachowują dotychczasowe uprawnienia.
Art. 64. Zakłady pracy, które uzyskały status zakładu pracy chronionej przed
dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zobowiązane są do zwiększenia stanu
zatrudnienia do wysokości określonej w art. 28 ust. 1 tej ustawy do dnia 30
czerwca 1998 r.
Art. 65. Z wpłat, o których mowa w art. 21 ust. 1, zwolnione są państwowe i
gminne jednostki organizacyjne, w których wskaźnik zatrudnienia osób
niepełnosprawnych wynosi co najmniej 2% w 1998 r., 3% w 1999 r. i 4% w 2000 r.
Art. 66. W sprawach nie unormowanych przepisami ustawy stosuje się Kodeks
postępowania administracyjnego, Kodeks cywilny oraz Kodeks pracy.
Art. 67. Sprawy, które zostały wszczęte, a nie zakończone przed dniem wejścia w
życie ustawy, podlegają rozpoznaniu według przepisów tej ustawy.
Art. 68. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie
dłużej jednak niż przez okres 12 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, zachowują
moc dotychczasowe przepisy wykonawcze, jeżeli nie są sprzeczne z ustawą.
Art. 69. Traci moc ustawa z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji
zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr
110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz.
127, z 1995 r. Nr 1, poz. 1, Nr 5, poz. 25 i Nr 120, poz. 577 oraz z 1996 r. Nr
100, poz. 461), z tym że:
1) art. 4 obowiązuje do dnia 31 grudnia 1998 r.,
2) art. 19 obowiązuje do dnia 30 czerwca 1998 r.
Art. 70. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z tym że:
1) art. 6 ust. 7 wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 września
1997 r.,
2) art. 21 wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.,
3) art. 31 ust. 1 pkt 2 oraz art. 59 wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 28 sierpnia 1997 r.
o zatrudnianiu osób pozbawionych wolności.
(Dz. Nr 123, poz. 777)
Art. 1. 1. Zatrudnianie osób pozbawionych wolności odbywa się w trybie i na
zasadach określonych w przepisach Kodeksu karnego wykonawczego.
2. Zatrudnianie osób pozbawionych wolności powinno mieć na celu przede wszystkim
pozytywne oddziaływanie na ich postawy. Osiąganie zysku powinno być
podporządkowane resocjalizacji.
Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa, bez bliższego oznaczenia, o zakładzie
karnym, rozumie się przez to również inne jednostki organizacyjne Służby
Więziennej.
Art. 3. 1. W celu tworzenia warunków do zatrudniania osób pozbawionych wolności
oraz prowadzenia działalności gospodarczej mogą być tworzone przy zakładach
karnych przywięzienne zakłady pracy.
2. Przywięzienny zakład pracy może być utworzony i prowadzony jako:
1) przedsiębiorstwo państwowe,
2) spółka akcyjna lub spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, w której Skarb
Państwa lub państwowa osoba prawna ma więcej niż 50% udziałów albo akcji,
3) gospodarstwo pomocnicze przy zakładzie karnym.
3. Osoby pozbawione wolności stanowią co najmniej 20% ogółu zatrudnionych w
przywięziennym zakładzie pracy.
4. Przepisy ustawy dotyczące przywięziennych zakładów pracy stosuje się
odpowiednio do zakładu karnego, w którym wykonywana jest praca nakładcza.
Art. 4. 1. Organem założycielskim przedsiębiorstwa państwowego, o którym mowa w
art. 3 ust. 2 pkt 1, zwanego dalej "przedsiębiorstwem", jest Minister
Sprawiedliwości.
2. Minister Sprawiedliwości nadaje przedsiębiorstwu statut.
3. Minister Sprawiedliwości zarządza łączenie i podział przedsiębiorstwa.
4. Organem przedsiębiorstwa jest dyrektor przedsiębiorstwa.
5. Dyrektora przedsiębiorstwa powołuje i odwołuje Dyrektor Generalny Służby
Więziennej po zasięgnięciu opinii dyrektora zakładu karnego, przy którym działa
przedsiębiorstwo.
Art. 5. 1. Do przedsiębiorstwa, z wyjątkiem art. 10, 12 ust. 2, art. 18, 35 i 63
ust. 3, stosuje się ustawę z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach
państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444,
Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1,
poz. 3, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1, poz. 2, Nr 95, poz.
474 i Nr 154, poz. 791, z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496, Nr 118,
poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 106, poz. 675 i
Nr 121, poz. 699 i 700) w zakresie nie uregulowanym w ustawie.
2. Do przedsiębiorstwa nie stosuje się ustawy z dnia 25 września 1981 r. o
samorządzie załogi przedsiębiorstwa państwowego (Dz. U. Nr 24, poz. 123, z 1986
r. Nr 17, poz. 88, z 1987 r. Nr 33, poz. 181, z 1989 r. Nr 10, poz. 57, z 1990
r. Nr 17, poz. 99, z 1991 r. Nr 2, poz. 6, z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i Nr 118,
poz. 561 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272).
Art. 6. 1. Przywięzienne zakłady pracy są zwolnione, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,
z:
1) podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie i na zasadach określonych w
przepisach o tym podatku,
2) niepodatkowych należności budżetowych,
3) wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych,
4) opłat z tytułu użytkowania lub użytkowania wieczystego gruntów stanowiących
własność Skarbu Państwa
- jeżeli średnioroczne zatrudnienie osób pozbawionych wolności w przeliczeniu na
pełne etaty w poprzednim roku podatkowym wynosiło co najmniej 50% ogółu
zatrudnionych.
2. W przypadku gdy w poprzednim roku podatkowym średnioroczne zatrudnienie osób
pozbawionych wolności w przeliczeniu na pełne etaty stanowiło mniej niż 50%
ogółu zatrudnionych, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, wynoszą:
1) 25% przy zatrudnieniu co najmniej 20% osób pozbawionych wolności,
2) 50% przy zatrudnieniu co najmniej 30% osób pozbawionych wolności,
3) 75% przy zatrudnieniu co najmniej 40% osób pozbawionych wolności.
3. Jeżeli w poprzednim roku podatkowym zatrudnienie osób pozbawionych wolności w
przeliczeniu na pełne etaty wynosiło mniej niż 20% ogółem zatrudnionych,
zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, nie przysługują.
4. Przywięzienne zakłady pracy rozpoczynające działalność korzystają ze
zwolnień, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, w pełnej wysokości, w roku
podatkowym, w którym nastąpiło ich zarejestrowanie.
Art. 7. 1. Przywięzienne zakłady pracy, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1 i
2, przekazują co najmniej 25% środków uzyskanych z tytułu zwolnień określonych w
art. 6 ust. 1 i ust. 2 na rachunek Scentralizowanego Funduszu Rozwoju
Centralnego Zarządu Służby Więziennej, zwanego dalej "Funduszem Rozwoju".
2. Przywięzienne zakłady pracy, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 3, przekazują
co najmniej 25% środków uzyskanych z tytułu zwolnień określonych w art. 6 ust. 1
i ust. 2 na środki specjalne Centralnego Zarządu Służby Więziennej.
3. Przywięzienny zakład pracy przekazuje środki, o których mowa w ust. 1 i 2, w
terminach wymagalności przewidzianych dla poszczególnych wpłat określonych w
art. 6 ust. 1.
4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
organizacji Funduszu Rozwoju.
Art. 8. 1. Środki Funduszu Rozwoju przeznacza się na finansowanie działań w
zakresie resocjalizacji osób pozbawionych wolności, a w szczególności na:
1) tworzenie nowych miejsc pracy dla osób pozbawionych wolności,
2) tworzenie w zakładach karnych infrastruktury niezbędnej dla działań
resocjalizacyjnych,
3) modernizację przywięziennych zakładów pracy i ich produkcji,
4) organizowanie nauki zawodu i doskonalenia zawodowego dla osób pozbawionych
wolności,
5) organizowanie szkolenia w zakresie aktywizacji zawodowej i umiejętności
poszukiwania pracy.
2. Ze środków Funduszu Rozwoju mogą być przyznawane pożyczki bądź dotacje
przywięziennym zakładom pracy zatrudniającym osoby pozbawione wolności.
3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, zasady i tryb
przyznawania pożyczek bądź dotacji przywięziennym zakładom pracy ze środków, o
których mowa w ust. 2.
Art. 9. Pracodawcy innemu niż określony w art. 3, zatrudniającemu osoby
pozbawione wolności, przysługuje ulga w podatku dochodowym od osób prawnych lub
podatku dochodowym od osób fizycznych w postaci zmniejszenia podstawy
opodatkowania o kwotę równą funduszowi wynagrodzeń przysługujących zatrudnionym
u tego pracodawcy osobom pozbawionym wolności.
Art. 10. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość składki na
ubezpieczenie społeczne oraz sposób jej naliczania dla osób pozbawionych
wolności oraz dla nieletnich zatrudnionych w gospodarstwach pomocniczych
zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich.
Art. 11. Istniejące w dniu wejścia w życie ustawy przedsiębiorstwa państwowe
podległe Ministrowi Sprawiedliwości działające przy zakładach karnych, spółki
prawa handlowego powstałe z przekształcenia tych przedsiębiorstw lub utworzone
przez te przedsiębiorstwa oraz gospodarstwa pomocnicze przy zakładach karnych
stają się przywięziennymi zakładami pracy w rozumieniu art. 3 ust. 2 niniejszej
ustawy.
Art. 12. W ustawie z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych
(Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107,
poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr
80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1, poz. 2, Nr 95, poz. 474 i Nr
154, poz. 791, z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496, Nr 118, poz. 561 i
Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 106, poz. 675 i Nr 121, poz.
699 i 700) w art. 3 w ust. 1 skreśla się wyrazy "a także przedsiębiorstw
podległych Ministrowi Sprawiedliwości, działających przy zakładach karnych".
Art. 13. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1,
poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr
113, poz. 547, Nr 123, poz. 602, Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr
86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr
25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz.
686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44 i Nr 28, poz. 153, Nr 79, poz. 484, Nr 96, poz.
592, Nr 107, poz. 685, Nr 118, poz. 754 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 6 w ust. 2 skreśla się wyraz "więziennictwa";
2) w art. 17 w ust. 1 w pkt 28 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt
29 w brzmieniu:
"29) dochody przywięziennych zakładów pracy, o których mowa w art. 6 ust. 1
ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o zatrudnianiu osób pozbawionych wolności (Dz.
U. Nr 123, poz. 777), w tej części, od której co najmniej 25% równowartości
należnego od nich podatku dochodowego zostanie przekazane na Scentralizowany
Fundusz Rozwoju Centralnego Zarządu Służby Więziennej, wymieniony w tej ustawie,
a w przypadku gospodarstw pomocniczych przy zakładach karnych będących
przywięziennymi zakładami pracy - na środki specjalne Centralnego Zarządu Służby
Więziennej, w terminach określonych dla wpłat tego podatku."
Art. 14. W ustawie z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U.
Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645 oraz z 1995 r. Nr 99, poz. 488) w art. 6 w
pkt 3 lit. b) po wyrazach "aresztach śledczych" dodaje się wyrazy "oraz
gospodarstwom pomocniczym przy jednostkach organizacyjnych Służby Więziennej i
gospodarstwom pomocniczym zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich".
Art. 15. W 1998 r.:
1) wskaźnik średniorocznego zatrudnienia osób pozbawionych wolności, o którym
mowa w art. 6 ust. 2, wynosi 40% ogółu zatrudnionych,
2) zwolnienia, o których mowa w art. 6 ust. 2, wynoszą odpowiednio:
a) 25% przy zatrudnieniu co najmniej 20% osób pozbawionych wolności,
b) 50% przy zatrudnieniu co najmniej 25% osób pozbawionych wolności,
3) 75% przy zatrudnieniu co najmniej 30% osób pozbawionych wolności,
- gdy liczba osób pozbawionych wolności w roku sprawozdawczym 1997 stanowiła
mniej niż 40% ogółu zatrudnionych.
Art. 16. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 29 sierpnia 1997 r.
o zmianie ustawy o zamówieniach publicznych.
(Dz. U. Nr 123, poz. 778)
Art. 1. W ustawie z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U.
Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645 oraz z 1995 r. Nr 99, poz. 488) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 2:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) robotach budowlanych - należy przez to rozumieć roboty budowlane w
rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz.
414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680 oraz z 1997
r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726),"
b) w pkt 7:
- lit. b) otrzymuje brzmienie:
"b) pozabudżetowe - w rozumieniu ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo
budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121,
poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr
132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i
Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz.
770 i Nr 123, poz. 775), z wyłączeniem środków pochodzących z darowizn
przekazanych przez osoby fizyczne oraz prawne nie zobowiązane do stosowania
przepisów niniejszej ustawy,",
- po lit. d) dodaje się lit. e) i f) w brzmieniu:
"e) gminnych funduszy celowych,
f) pochodzące z opłat abonamentowych i opłat za używanie nie zarejestrowanych
odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych, o których mowa w ustawie z dnia 29
grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1995
r. Nr 66, poz. 335 i Nr 142, poz. 701, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r.
Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770),"
c) w pkt 8 kropkę zastępuje się przecinkiem i po tym punkcie dodaje się pkt 9-11
w brzmieniu:
"9) wartości zamówienia - należy przez to rozumieć wartość szacunkową
zamówienia, ustaloną przez zamawiającego z należytą starannością - bez podatku
od towarów i usług (VAT),
10) surowcach i produktach krajowych - należy przez to rozumieć towary
pochodzące z Polski, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 9 stycznia
1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz.
770),
11) jednostkach zależnych - należy przez to rozumieć jednostki organizacyjne, w
których państwowe lub komunalne jednostki organizacyjne posiadają:
a) co najmniej 50% udziałów (akcji) lub
b) większość głosów w zgromadzeniu wspólników (walnym zgromadzeniu
akcjonariuszy) jednostki zależnej lub
c) prawo do powołania lub odwoływania co najmniej połowy członków organu
zarządzającego lub nadzorczego jednostki zależnej.";
2) w art. 3 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
"3. Jeżeli zamówienie publiczne ma być finansowane z udziałem środków
zagranicznych przyznanych na podstawie umowy międzynarodowej, która przewiduje
inne niż ustawa procedury udzielania zamówienia, zamawiający udzielający
zamówienia stosuje procedury określone w tej umowie międzynarodowej.
4. Prezes Urzędu Zamówień Publicznych w porozumieniu z Ministrem Finansów może
udzielić, na wniosek zamawiającego, zezwolenia na odstąpienie od stosowania
przepisów ustawy w przypadku zamówienia finansowanego z udziałem środków
zagranicznych, przyznanych na innej podstawie niż umowa międzynarodowa, jeżeli
otrzymanie tych środków jest uzależnione od zastosowania procedur odmiennych niż
określone w ustawie.";
3) w art. 4:
a) w ust. 1:
- w pkt 3 po wyrazach "samorządu terytorialnego" dodaje się wyrazy "i sejmiki
samorządowe",
- skreśla się pkt 4,
- w pkt 5 kropkę zastępuje się przecinkiem i po tym punkcie dodaje się pkt 6-8 w
brzmieniu:
"6) wykonujące zadania o charakterze użyteczności publicznej:
a) państwowe jednostki organizacyjne,
b) komunalne jednostki organizacyjne,
c) jednostki zależne,
7) agencje państwowe w zakresie nie uregulowanym odrębnymi przepisami,
8) jednostki publicznej radiofonii i telewizji.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczególne zasady
udzielania zamówień publicznych ze względu na stan klęski żywiołowej, ochronę
bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego państwa lub ochronę tajemnicy
państwowej.";
4) w art. 5 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 i 3
w brzmieniu:
"2. Jeżeli przedmiot zamówień leży w sferze zainteresowania wielu jednostek
komunalnych, zarząd gminy może wyznaczyć komunalną jednostkę organizacyjną
właściwą do prowadzenia postępowania o zamówienie i dokonania zamówienia
wspólnego w imieniu tych jednostek.
3. Upoważnienie do dokonania zamówienia wspólnego, o którym mowa w ust. 1 i 2,
może być udzielone w stosunku do konkretnego zamówienia lub na czas oznaczony.";
5) po art. 6 dodaje się art. 6a w brzmieniu:
"Art. 6a. Do czynności podejmowanych w trakcie postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego przez zamawiających, dostawców lub wykonawców stosuje
się, z zastrzeżeniem wyjątków określonych w ustawie i przepisach odrębnych,
przepisy Kodeksu cywilnego.";
6) w art. 9:
a) w ust. 1:
- w pkt 1 wyrazy "art. 15 ust. 2" zastępuje się wyrazami "art. 14 ust. 3",
- pkt 5 i 6 otrzymują brzmienie:
"5) upowszechnianie ogólnych warunków umów w sprawach o zamówienia publiczne,
wzorów umów, regulaminów oraz wzorców postępowania przy udzielaniu zamówienia,
na wniosek i w porozumieniu z właściwymi ministrami,
6) gromadzenie informacji o planach zamówień publicznych, zawartych umowach oraz
o realizacji zamówień publicznych,"
- w pkt 8 kropkę zastępuje się przecinkiem i po tym punkcie dodaje się pkt 9 w
brzmieniu:
"9) wydawanie Biuletynu Zamówień Publicznych.",
b) w ust. 2:
- w pkt 1 wyrazy "art. 5" zastępuje się wyrazami "art. 5 ust. 1",
- w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i po tym punkcie dodaje się pkt 3 w
brzmieniu:
"3) w przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów ustawy zawiadomić właściwy
organ orzekający o naruszeniu dyscypliny budżetowej.";
7) skreśla się art. 11;
8) w rozdziale 3 przed art. 13 dodaje się art. 12a w brzmieniu:
"Art. 12a. Zamówienie publiczne może być udzielone wyłącznie dostawcy lub
wykonawcy, który został wybrany na zasadach określonych w niniejszej ustawie.";
9) art. 14 otrzymuje brzmienie:
"Art. 14. 1. Podstawowym trybem udzielania zamówienia publicznego jest przetarg
nieograniczony.
2. Zamawiający może udzielić zamówienia publicznego w innym trybie niż przetarg
nieograniczony wyłącznie w okolicznościach określonych w niniejszej ustawie.
3. Zastosowanie trybu innego niż przetarg nieograniczony przy zamówieniach
publicznych, których wartość przekracza kwotę 200 000 ECU, wymaga zatwierdzenia
przez Prezesa Urzędu, z zastrzeżeniem art. 71 ust. 1a.";
10) po art. 14 dodaje się art. 14a i 14b w brzmieniu:
"Art. 14a. 1. Ogłoszenia o zamówieniach publicznych przewidziane w ustawie
ogłasza się w Biuletynie Zamówień Publicznych wydawanym przez Prezesa Urzędu.
2. Ogłoszenia, o których mowa w ust. 1, publikowane są w Biuletynie Zamówień
Publicznych nie później niż w 10 dniu od daty doręczenia do Urzędu.
3. Jeżeli ogłoszenie nie spełnia wymogów określonych w ustawie, Prezes Urzędu
odmawia zamieszczenia takiego ogłoszenia w Biuletynie Zamówień Publicznych.
4. Publikacja w Biuletynie Zamówień Publicznych ogłoszeń, o których mowa w ust.
1, jest bezpłatna.
5. Prezes Urzędu może, w drodze porozumienia, przekazać redagowanie lub
wydawanie regionalnego wydania Biuletynu Zamówień Publicznych innemu organowi
administracji publicznej.
6. Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia:
1) określi wzory ogłoszeń, o których mowa w ust. 1, oraz dodatkowe informacje,
które muszą być zawarte w ogłoszeniach,
2) może ustanowić regionalne wydania Biuletynu Zamówień Publicznych,
3) może określić szczegółowe zasady i warunki publikacji ogłoszeń w Biuletynie
Zamówień Publicznych oraz w regionalnych wydaniach Biuletynu Zamówień
Publicznych.
Art. 14b. Zamawiający obowiązany jest przekazać do publikacji w Dzienniku
Urzędowym Wspólnot Europejskich ogłoszenia o postępowaniu o zamówienie publiczne
w zakresie i na zasadach określonych, w drodze rozporządzenia, przez Radę
Ministrów.";
11) w art. 15:
a) w ust. 1 wyrazy "kwoty 20 000 ECU" zastępuje się wyrazami "kwoty 30 000 ECU",
b) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. W postępowaniu o zamówienie publiczne, w którego finansowaniu udział środków
publicznych nie przekracza równowartości 3 000 ECU, nie stosuje się, z
zastrzeżeniem art. 18 ust. 5, preferencji krajowych oraz przepisów art. 19 i
art. 22-24.
3. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, do dnia 30 września określić
obowiązującą od dnia 1 stycznia roku następnego wysokość kwot, z którymi ustawa
wiąże stosowanie odpowiednich przepisów.";
12) w art. 17:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Przedmiot zamówienia określa się za pomocą obiektywnych cech technicznych i
jakościowych przy przestrzeganiu Polskich Norm lub klasyfikacji wydanych na
podstawie ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr
88, poz. 439, z 1996 r. Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr
121, poz. 769), a w odniesieniu do robót budowlanych dokumentacji projektowej
oraz specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Nie stanowi utrudnienia uczciwej konkurencji określenie przedmiotu
zamówienia przez wskazanie znaków towarowych, patentów lub pochodzenia:
1) jeżeli ze względów technologicznych, ekonomicznych lub organizacyjnych
zachodzi konieczność zachowania norm, parametrów lub standardów, jakimi
charakteryzują się posiadane przez zamawiającego maszyny lub urządzenia, a
zamawiający dopuszcza składanie ofert równoważnych,
2) jeżeli obowiązek taki wynika z odrębnych przepisów.";
13) w art. 19 w ust. 1:
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) dostawców lub wykonawców, którzy w ciągu ostatnich trzech lat przed
wszczęciem postępowania wyrządzili szkodę nie wykonując zamówienia lub wykonując
je z nienależytą starannością,"
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) dostawców lub wykonawców, którzy zalegają z uiszczeniem, podatków, opłat lub
składek na ubezpieczenie społeczne, z wyjątkiem przypadków, kiedy uzyskali oni
przewidzianą prawem zgodę na zwolnienie, odroczenie lub rozłożenie na raty
zaległych płatności,";
14) w art. 22:
a) w ust. 2 w zdaniu wstępnym skreśla się wyrazy "prowadzonym w trybie innym niż
zapytanie o cenę,"
b) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
"4. W postępowaniu o zamówienie publiczne, którego wartość przekracza kwotę, o
której mowa w art. 15 ust. 1, zamawiający żąda od dostawców lub wykonawców
potwierdzenia spełnienia warunków, o których mowa w ust. 2.
5. W postępowaniu o zamówienie, którego wartość przekracza kwotę, o której mowa
w art. 15 ust. 1, zamawiający wzywa dostawców lub wykonawców do złożenia
oświadczenia, czy pozostają w stosunku zależności lub dominacji w rozumieniu
ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami
wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr
71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 45, poz. 199, Nr 75, poz. 357, Nr
106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164 i Nr 88, poz.
554) z innymi uczestnikami postępowania lub zamawiającym albo osobami po stronie
zamawiającego biorącymi udział w postępowaniu.",
c) po ust. 5 dodaje się ust. 6-9 w brzmieniu:
"6. Dostawcy i wykonawcy są zobowiązani do dostarczenia oświadczenia, o którym
mowa w ust. 5, w terminie określonym przez zamawiającego. Wezwanie powinno
zawierać wykaz uczestników postępowania oraz osób po stronie zamawiającego
biorących udział w postępowaniu.
7. Zamawiający wyklucza z postępowania uczestników postępowania, którzy nie
złożyli oświadczenia w wymaganym terminie lub pozostają w stosunku zależności z
innymi uczestnikami postępowania.
8. Wymagania dotyczące dokumentów oraz oświadczeń, o których mowa w ust. 2-5,
określa się jednakowo dla wszystkich dostawców lub wykonawców.
9. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, jakich dokumentów
zamawiający może żądać od dostawcy lub wykonawcy w celu potwierdzenia spełnienia
warunków, o których mowa w ust. 2.";
15) w art. 25:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Prezes Rady Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia:
1) wzór protokołu postępowania o zamówienie publiczne,
2) dodatkowe wymagania, którym musi odpowiadać protokół postępowania o
zamówienie publiczne.",
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Zamawiający, udzielając zamówienia na roboty budowlane, przekazuje
Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji informacje cenowe z postępowania
oraz kopię oferty najkorzystniejszej.",
c) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres i tryb przekazania informacji, o których mowa
w ust. 4.";
16) po art. 26 dodaje się art. 26a w brzmieniu:
"Art. 26a. Zamawiający zobowiązany jest, przez okres 3 lat od zakończenia
postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, do przechowywania ofert w
sposób gwarantujący ich nienaruszalność.";
17) po art. 27 dodaje się art. 27a-27c w brzmieniu:
"Art. 27a. Zamawiający zobowiązany jest odrzucić ofertę, jeżeli:
1) jest sprzeczna z ustawą lub specyfikacją istotnych warunków zamówienia,
2) oferent nie złożył wymaganych oświadczeń lub nie spełnił innych wymagań
określonych w ustawie lub specyfikacji istotnych warunków zamówienia albo
zaproszeniu do składania ofert, w szczególności nie wniósł wadium,
3) jej złożenie stanowi czyn nieuczciwej konkurencji,
4) jest nieważna na podstawie odrębnych przepisów.
Art. 27b. 1. Postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego unieważnia się w
przypadkach, gdy:
1) w postępowaniu prowadzonym w trybie innym niż tryb zamówienia z wolnej ręki
wpłynęły mniej niż dwie oferty nie podlegające odrzuceniu,
2) cena najkorzystniejszej oferty przewyższa kwotę, którą zamawiający
przeznaczył na finansowanie zamówienia,
3) wystąpiła istotna zmiana okoliczności powodująca, że prowadzenie postępowania
lub realizacja zamówienia nie leży w interesie publicznym, czego nie można było
wcześniej przewidzieć,
4) zamawiający nie dopełnił obowiązku zamieszczenia ogłoszenia w Biuletynie
Zamówień Publicznych lub określił przedmiot zamówienia w sposób niezgodny z
zasadami określonymi w ustawie albo postępowanie obarczone jest wadą
uniemożliwiającą zawarcie ważnej umowy.
2. O unieważnieniu postępowania zamawiający informuje dostawców lub wykonawców
biorących udział w postępowaniu. Informacja powinna zawierać uzasadnienie
faktyczne i prawne.
Art. 27c. Jeżeli oferent, którego oferta została wybrana, przedstawił
nieprawdziwe dane, uchyla się od zawarcia umowy lub nie wnosi wymaganego
zabezpieczenia należytego wykonania umowy, zamawiający wybiera tę spośród
pozostałych ofert, która uzyskała najwyższą liczbę punktów, chyba że złożono
tylko dwie ważne oferty lub upłynął termin, o którym mowa w art. 40 ust. 1.";
18) w art. 29 skreśla się ust. 2;
19) w art. 30 skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1;
20) skreśla się art. 31;
21) w art. 33:
a) w ust. 3 skreśla się wyrazy "ust. 1",
b) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 4, zamawiający zaprasza do
składania ofert dostawców lub wykonawców, którzy zgłosili zainteresowanie
udziałem w przetargu, nie mniej jednak niż:
1) dwóch - w przypadku określonym w art. 32 pkt 1,
2) czterech - w przypadku określonym w art. 32 pkt 2.",
c) skreśla się ust. 7;
22) w art. 35:
a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Kosztorys inwestorski stanowi podstawę do określenia wartości szacunkowej
zamówienia na roboty budowlane.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze
rozporządzenia:
1) metody i podstawy sporządzania kosztorysu inwestorskiego,
2) kosztorysowe normy nakładów rzeczowych, ceny jednostkowe robót budowlanych
oraz ceny czynników produkcji dla potrzeb sporządzania kosztorysu
inwestorskiego.",
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, dla poszczególnych
rodzajów zamówień, wzory formularzy specyfikacji istotnych warunków zamówienia
oraz dodatkowe informacje, które muszą zawierać te formularze.";
23) w art. 36 w ust. 1 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
"Zamawiający zobowiązany jest niezwłocznie udzielić wyjaśnień, chyba że prośba o
wyjaśnienie specyfikacji wpłynęła do zamawiającego na mniej niż 6 dni przed
terminem otwarcia ofert.";
24) w art. 37:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Ofertę sporządza się w języku polskim, z zachowaniem formy pisemnej pod
rygorem nieważności.",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Każdy oferent może złożyć jedną ofertę.";
25) art. 38 otrzymuje brzmienie:
"Art. 38. 1. Ofertę złożoną po terminie zwraca się bez otwierania po upływie
terminu przewidzianego na wniesienie protestu.
2. Wyznaczony przez zamawiającego termin składania ofert nie może być krótszy
niż:
1) 6 tygodni od dnia ogłoszenia przetargu nieograniczonego,
2) 4 tygodnie od daty wysłania zaproszeń w przetargu ograniczonym.
3. Zamawiający może wyznaczyć termin składania ofert krótszy niż określony w
ust. 2, jednakże nie krótszy niż 3 tygodnie, jeżeli:
1) wyznaczenie terminu, o którym mowa w ust. 2, uniemożliwiłoby udzielenie i
wykonanie zamówienia w danym roku budżetowym,
2) wyznaczenie terminu, o którym mowa w ust. 2, mogło spowodować powstanie
szkody w znacznych rozmiarach,
3) uprzednio przeprowadzone postępowanie przetargowe w tej samej sprawie nie
doprowadziło do zawarcia umowy,
4) przedmiotem zamówienia są dostawy, usługi lub roboty budowlane powszechnie
dostępne o ustalonych standardach jakościowych.
4. W postępowaniu o zamówienie publiczne, którego wartość przekracza 50 000 ECU,
skrócenie terminu możliwe jest w okolicznościach określonych w ust. 3, za
wcześniejszą zgodą Prezesa Urzędu.";
26) w art. 40 w ust. 1 liczbę "90" zastępuje się liczbą "45";
27) w art. 41:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Wadium może być wnoszone w pieniądzu, poręczeniach oraz gwarancjach
bankowych, gwarancjach ubezpieczeniowych, zastawach na papierach wartościowych
emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa, a za zgodą zamawiającego - w
akcjach dopuszczonych do publicznego obrotu i notowań giełdowych lub wekslach.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Wadium wniesione w pieniądzu zamawiający przechowuje na rachunku
bankowym.";
28) art. 42 otrzymuje brzmienie:
"Art. 42. 1. Zamawiający zobowiązany jest niezwłocznie zwrócić wadium, jeżeli:
1) upłynął termin określony w art. 40 ust. 1,
2) zawarto umowę i wniesiono zabezpieczenie należytego wykonywania umowy,
3) zamawiający unieważnił przetarg.
2. Zamawiający zobowiązany jest zwrócić wadium w ciągu 3 dni od zgłoszenia
pisemnego wniosku przez dostawcę lub wykonawcę:
1) który wycofał ofertę przed upływem terminu do składania oferty,
2) którego oferta została uznana za nieważną, a dostawca lub wykonawca nie
skorzystał z prawa wniesienia protestu.
3. Jeżeli wadium wniesiono w pieniądzu, zamawiający zwraca je wraz z odsetkami
wynikającymi z umowy rachunku bankowego, na którym było ono przechowywane,
pomniejszonym o koszty prowadzenia rachunku oraz prowizji bankowej za przelew
pieniędzy na rachunek oferenta.
4. Oferent, którego oferta została wybrana, traci wadium na rzecz zamawiającego
w przypadku, gdy:
1) odmówi podpisania umowy, na warunkach określonych w ofercie,
2) odmówi wniesienia zabezpieczenia należytego wykonania umowy,
3) zawarcie umowy stało się niemożliwe z winy oferenta,
4) przedstawił w ofercie dane nieprawdziwe.";
29) skreśla się art. 45;
30) skreśla się art. 46;
31) art. 48 otrzymuje brzmienie:
"Art. 48. 1. Przy dokonywaniu wyboru oferty stosuje się wyłącznie zasady i
kryteria określone w zaproszeniu do udziału w postępowaniu albo specyfikacji
istotnych warunków zamówienia.
2. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
ustalania kryteriów oceny i wyboru ofert przy udzielaniu zamówień publicznych.";
32) w art. 50:
a) w ust. 1 wyrazy "O wyborze oferty" zastępuje się wyrazami "O wyniku
przetargu",
b) w ust. 2 po wyrazach "w siedzibie zamawiającego" dodaje się wyrazy "oraz
wysyła się do uczestników postępowania";
33) w art. 51 w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "nie
później jednak niż przed upływem terminu związania ofertą, chyba że zachodzą
przesłanki określone w art. 27b ust. 1 pkt 5.";
34) skreśla się art. 52;
35) w art. 54 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i po tym punkcie dodaje
się pkt 4 w brzmieniu:
"4) przedmiotem zamówienia jest zaprojektowanie i wykonanie robót budowlanych.";
36) art. 55 otrzymuje brzmienie:
"Art. 55. Do przetargu dwustopniowego stosuje się przepisy art. 35 ust. 1, art.
36 i 37, art. 38, z wyjątkiem ust. 2 pkt 2, art. 39-43, art. 44 ust. 1 oraz art.
47-51.";
37) w art. 56 skreśla się ust. 3;
38) art. 63 otrzymuje brzmienie:
"Art. 63. Negocjacje z zachowaniem konkurencji to tryb udzielenia zamówienia
publicznego, w którym zamawiający negocjuje warunki umowy w sprawie zamówienia z
odpowiednią, zapewniającą konkurencję, liczbą dostawców lub wykonawców, nie
mniejszą niż dwóch.";
39) w art. 64 skreśla się pkt 1;
40) art. 65 otrzymuje brzmienie:
"Art. 65. 1. Zamawiający zaprasza do udziału w negocjacjach z zachowaniem
konkurencji, wysyłając zaproszenie co najmniej do 2 oferentów. Jeżeli wartość
zamówienia przekracza równowartość kwoty 200 000 ECU, zamawiający ogłasza
informację o zaproszeniu w Biuletynie Zamówień Publicznych.
2. Negocjacje z zachowaniem konkurencji mogą być poprzedzone wysłaniem do
dostawców lub wykonawców zaproszenia do składania ofert wstępnych.";
41) w art. 66 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Do negocjacji z zachowaniem konkurencji stosuje się odpowiednio przepisy
art. 30, art. 37, art. 47-51 oraz art. 59.";
42) w art. 68 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 i
3 w brzmieniu:
"2. Zapytanie o cenę, którego wartość przekracza kwotę, o której mowa w art. 15
ust. 1, powinno zawierać:
1) określenie przedmiotu zamówienia, łącznie z wyszczególnieniem wszelkich
dodatkowych usług, które mają być wykonane w ramach umowy,
2) informację o dokumentach, jakie mają dostarczyć dostawcy i wykonawcy w celu
potwierdzenia spełnienia wymaganych warunków,
3) określenie terminu wykonania umowy,
4) opis odpowiednich części zamówienia, jeżeli dopuszczalne jest składanie ofert
częściowych,
5) określenie miejsca i terminu składania ofert,
6) wysokość zabezpieczenia należytego wykonania umowy, jeżeli zamawiający wymaga
jego wniesienia.
3. Jeżeli wartość zamówienia przekracza równowartość kwoty 200 000 ECU,
zamawiający ogłasza informację o zapytaniu o cenę w Biuletynie Zamówień
Publicznych.";
43) art. 69 otrzymuje brzmienie:
"Art. 69. 1. Każdy z dostawców lub wykonawców może zaproponować tylko jedną cenę
i nie może jej zmienić. Nie prowadzi się żadnych negocjacji w sprawie ceny.
2. Zamawiający udziela zamówienia dostawcy lub wykonawcy, który zaoferował
najniższą cenę.
3. Jeżeli nie można dokonać wyboru najkorzystniejszej oferty ze względu na to,
że zostały złożone oferty o takiej samej cenie, zamawiający wzywa oferentów,
którzy złożyli te oferty, do złożenia ofert dodatkowych.
4. Jeżeli wartość zamówienia przekracza równowartość kwoty 20 000 ECU,
zamawiający zawiadamia niezwłocznie o wyborze oferty pozostałych oferentów,
wskazując nazwę i siedzibę tego, którego ofertę wybrano, oraz cenę.
5. Jeżeli informacja o zapytaniu o cenę opublikowana została w Biuletynie
Zamówień Publicznych, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 4, publikuje się w
Biuletynie.";
44) w art. 71:
a) w ust. 1:
- w pkt 1 wyrazy "15% wartości" zastępuje się wyrazami "20% wartości",
- w pkt 7 wyrazy "1 000 ECU" zastępuje się wyrazami "3 000 ECU",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Jeżeli wartość zamówienia przekracza równowartość kwoty 20 000 ECU,
zastosowanie trybu zamówienia z wolnej ręki wymaga zatwierdzenia przez Prezesa
Urzędu.",
c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Zamówienie publiczne na twórcze prace projektowe oraz na prace z zakresu
działalności twórczej w dziedzinie kultury i sztuki o wartości przekraczającej
100 000 ECU udziela się w trybie zamówienia z wolnej ręki poprzedzonego
konkursem z zachowaniem przepisu ust. 2.";
45) w art. 72 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2-4
w brzmieniu:
"2. Umowa w sprawie zamówienia publicznego jest nieważna, jeżeli w postępowaniu
o zamówienie publiczne poprzedzającym jej zawarcie doszło do naruszenia
przepisów określonych w ustawie lub aktach wykonawczych wydanych na jej
podstawie i jeżeli to naruszenie miało wpływ na wynik postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego. W szczególności umowa w sprawie zamówienia publicznego
jest nieważna, jeżeli zamawiający:
1) nie dopełnił obowiązku zamieszczenia ogłoszenia w Biuletynie Zamówień
Publicznych,
2) udzielił zamówienia bez uzyskania wymaganej decyzji administracyjnej,
3) dokonał wyboru oferty z rażącym naruszeniem ustawy,
4) zawarł umowę bez wymaganej zgody przed ostatecznym rozstrzygnięciem protestu.
3. Umowa w sprawie zamówienia publicznego jest nieważna w części wykraczającej
poza określenie przedmiotu zamówienia zawarte odpowiednio w specyfikacji
istotnych warunków zamówienia lub zaproszeniu.
4. W przypadkach określonych w ust. 2 i 3 Prezes Urzędu może wystąpić do sądu o
stwierdzenie nieważności umowy w sprawie zamówienia publicznego w całości lub w
części.";
46) art. 73 otrzymuje brzmienie:
"Art. 73. Umowy w sprawach zamówień publicznych nie mogą być zawierane na czas
nie oznaczony. Zawarcie umowy na czas dłuższy niż 3 lata wymaga wcześniejszej
zgody Prezesa Urzędu.";
47) art. 74 otrzymuje brzmienie:
"Art. 74. Umowy w sprawach zamówień publicznych, o wartości powyżej 3 000 ECU,
wymagają pod rygorem nieważności zachowania formy pisemnej, chyba że przepisy
odrębne wymagają innej formy szczególnej.";
48) w art. 75:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Zabezpieczenie należytego wykonania umowy może być wnoszone w pieniądzu,
obligacjach państwowych, poręczeniach oraz gwarancjach bankowych, gwarancjach
ubezpieczeniowych, zastawach na papierach wartościowych emitowanych lub
gwarantowanych przez Skarb Państwa, a za zgodą zamawiającego - w akcjach
dopuszczonych do obrotu i notowań giełdowych lub wekslach oraz poręczeniach osób
fizycznych lub osób prawnych. Zabezpieczenie należytego wykonania umowy nie może
przekraczać dwukrotnej wartości zastrzeżonych kar umownych lub 10% wartości
zamówienia.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Jeżeli zabezpieczenie należytego wykonania umowy wniesiono w pieniądzu,
zamawiający zwraca je wraz z odsetkami wynikającymi z umowy rachunku bankowego,
na którym było ono przechowywane, pomniejszonym o koszty prowadzenia rachunku
oraz prowizji bankowej za przelew pieniędzy na rachunek dostawcy lub
wykonawcy.",
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wartość zamówień, co do
których konieczne jest zabezpieczenie należytego wykonania umowy, wysokość
zabezpieczenia oraz szczegółowe zasady jego zwrotu.";
49) skreśla się art. 78;
50) w art. 81 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Wniesienie protestu przerywa bieg terminu związania ofertą.";
51) w art. 84 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. O powtórzeniu czynności zamawiający informuje niezwłocznie wszystkich
dostawców i wykonawców.";
52) w art. 86 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Złożenie odwołania w polskim urzędzie pocztowym jest równoznaczne z
wniesieniem go do Prezesa Urzędu.";
53) po art. 86 dodaje się art. 86a w brzmieniu:
"Art. 86a. 1. Od odwołania pobiera się wpis. Wysokość wpisu nie może przekraczać
kosztów postępowania.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz szczegółowe
zasady pobierania wpisu.";
54) w art. 88 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2-4
w brzmieniu:
"2. Arbiter przy rozpatrywaniu odwołania pełni swą funkcję z najwyższą
starannością w sposób bezstronny; nie jest reprezentantem żadnego z uczestników
postępowania ani też Prezesa Urzędu.
3. Arbiter podlega ochronie prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy
publicznych.
4. Jeżeli zachodzą okoliczności uniemożliwiające wykonanie przez arbitra jego
obowiązku, Prezes Urzędu wzywa uczestnika postępowania do wyznaczenia, w
określonym terminie, innego arbitra albo jeżeli jest to osoba przez niego
wyznaczona, wyznacza innego arbitra.";
55) po art. 89 dodaje się art. 89a w brzmieniu:
"Art. 89a. 1. Odwołujący się może cofnąć odwołanie.
2. W razie cofnięcia odwołania przed rozprawą, odwołującemu zwraca się połowę
wpisu.";
56) w art. 90:
a) w ust. 1 wyrazy "od jego złożenia" zastępuje się wyrazami "od jego
doręczenia",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Uwzględniając odwołanie zespół arbitrów może nakazać dokonanie lub
powtórzenie czynności zamawiającego albo ją unieważnić, z wyjątkiem podpisania
umowy w sprawie zamówienia publicznego.";
57) po art. 91 dodaje się art. 91a w brzmieniu:
"Art. 91a. Uczestnikom postępowania przysługuje skarga do sądu powszechnego na
zasadach określonych w Kodeksie postępowania cywilnego. Skargę wnosi się do sądu
w ciągu tygodnia od dnia doręczenia orzeczenia."
Art. 2. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r.
Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685,
z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89,
poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r.
Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 775) w art. 57
w ust. 1 pkt 14 otrzymuje brzmienie:
"14) naruszenie przepisów ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach
publicznych (Dz. U. Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645, z 1995 r. Nr 99, poz.
488 oraz z 1997 r. Nr 123, poz. 777 i 778),".
Art. 3. Postępowania o udzielenie zamówienia publicznego wszczęte przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzone są na zasadach dotychczasowych, z
wyjątkiem unieważnienia postępowania oraz formy zawarcia umowy, do których
stosuje się przepisy niniejszej ustawy.
Art. 4. Umowy w sprawach zamówień publicznych zawarte przed dniem wejścia w
życie ustawy pozostają w mocy, z tym że rozszerzenie ich zakresu przedmiotowego
lub zmiana stron umowy nie są możliwe.
Art. 5. Dotychczasowe przepisy wykonawcze zachowują moc do czasu wydania nowych
przepisów wykonawczych, jeżeli nie są sprzeczne z niniejszą ustawą.
Art. 6. Prezes Rady Ministrów ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej
jednolity tekst ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych, z
uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania
jednolitego tekstu.
Art. 7. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z tym że
przepisy art. 15 ust. 2, art. 19 ust. 1 pkt 3, art. 38 i art. 71 ust. 1 pkt 7
ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu ustalonym niniejszą ustawą wchodzą w
życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 29 sierpnia 1997 r.
o strażach gminnych.
(Dz. U. Nr 123, poz. 779)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Do ochrony porządku publicznego na terenie gminy może być utworzona
samorządowa umundurowana formacja - straż gminna, zwana dalej "strażą".
2. Straż spełnia służebną rolę wobec społeczności lokalnej, wykonując swe
zadania z poszanowaniem godności i praw obywateli.
Art. 2. 1. Rada gminy może utworzyć straż gminną.
2. Rada gminy tworzy straż po zasięgnięciu opinii właściwego terytorialnie
komendanta wojewódzkiego Policji.
3. W gminach, w których przewodniczącym zarządu jest burmistrz (prezydent
miasta), straż nosi nazwę "straż miejska".
Art. 3. 1. Gminy sąsiadujące na obszarze jednego województwa mogą zawrzeć, po
zasięgnięciu opinii właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji,
porozumienie o utworzeniu wspólnej straży. W porozumieniu ustala się w
szczególności zasięg terytorialny działania straży i sposób jej finansowania
przez zainteresowane gminy oraz wyznacza się radę gminy, która nada regulamin
straży i której straż będzie podlegać.
2. W mieście, które jest związkiem komunalnym, utworzonym z mocy ustawy, może
działać tylko straż miejska utworzona przez radę miasta. Przepis art. 2 ust. 2
stosuje się odpowiednio.
3. Ilekroć w dalszych przepisach ustawy jest mowa o "gminie", "radzie gminy" i
"zarządzie gminy" - rozumie się przez to również, odpowiednio, miasto będące
związkiem komunalnym utworzonym z mocy ustawy oraz radę i zarząd tego miasta.
Art. 4. Rada gminy może rozwiązać straż po powiadomieniu właściwego
terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji.
Art. 5. Koszty związane z funkcjonowaniem straży pokrywane są z budżetu gminy.
Koszty związane z funkcjonowaniem straży, o której mowa w art. 3 ust. 2, są
pokrywane z budżetu miasta.
Rozdział 2
Organizacja, zadania i zakres uprawnień straży
Art. 6. 1. Straż jest jednostką organizacyjną gminy.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach rada gminy może postanowić o
umiejscowieniu Komendy straży w strukturze urzędu gminy.
Art. 7. 1. Strażą kieruje Komendant powoływany i odwoływany przez zarząd gminy
po zasięgnięciu opinii właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego
Policji.
2. Przełożonym Komendanta jest wójt, burmistrz (prezydent miasta).
Art. 8. 1. Komendant straży wykonuje swoje zadania przy pomocy Komendy Straży.
2. Szczegółową strukturę organizacyjną straży określa regulamin straży nadawany
przez radę gminy.
Art. 9. 1. Nadzór nad działalnością straży sprawuje zarząd gminy, a w zakresie
fachowym - Komendant Główny Policji poprzez właściwego terytorialnie komendanta
wojewódzkiego Policji.
2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia,
zasady współpracy Policji ze strażami oraz zakres, w jakim Komendant Główny
Policji sprawuje fachowy nadzór nad strażami i udziela im pomocy.
Art. 10. 1. Straż wykonuje zadania w zakresie ochrony porządku publicznego
wynikające z ustaw i aktów prawa miejscowego.
2. Zadania, o których mowa w ust. 1, wykonują pracownicy straży, zwani dalej
"strażnikami".
Art. 11. Do zadań straży należy w szczególności:
1) ochrona spokoju i porządku w miejscach publicznych,
2) czuwanie nad porządkiem i kontrola ruchu drogowego - w zakresie określonym w
przepisach o ruchu drogowym,
3) współdziałanie z właściwymi podmiotami w zakresie ratowania życia i zdrowia
obywateli, pomocy w usuwaniu awarii technicznych i skutków klęsk żywiołowych
oraz innych miejscowych zagrożeń,
4) zabezpieczenie miejsca przestępstwa, katastrofy lub innego podobnego
zdarzenia albo miejsc zagrożonych takim zdarzeniem przed dostępem osób
postronnych lub zniszczeniem śladów i dowodów, do momentu przybycia właściwych
służb, a także ustalenie, w miarę możliwości, świadków zdarzenia,
5) ochrona obiektów komunalnych i urządzeń użyteczności publicznej,
6) współdziałanie z organizatorami i innymi służbami w ochronie porządku podczas
zgromadzeń i imprez publicznych,
7) doprowadzanie osób nietrzeźwych do izby wytrzeźwień lub miejsca ich
zamieszkania, jeżeli osoby te zachowaniem swoim dają powód do zgorszenia w
miejscu publicznym, znajdują się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub
zdrowiu albo zagrażają życiu i zdrowiu innych osób,
8) informowanie społeczności lokalnej o stanie i rodzajach zagrożeń, a także
inicjowanie i uczestnictwo w działaniach mających na celu zapobieganie
popełnianiu przestępstw i wykroczeń oraz zjawiskom kryminogennym i
współdziałanie w tym zakresie z organami państwowymi, samorządowymi i
organizacjami społecznymi,
9) konwojowanie dokumentów, przedmiotów wartościowych lub wartości pieniężnych
dla potrzeb gminy.
Art. 12. 1. Strażnik wykonując zadania, o których mowa w art. 10 i 11, ma prawo
do:
1) udzielania pouczeń,
2) legitymowania osób w uzasadnionych przypadkach w celu ustalenia ich
tożsamości,
3) ujęcia osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla
życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla mienia i niezwłocznego doprowadzenia do
najbliższej jednostki Policji,
4) nakładania grzywien w postępowaniu mandatowym za wykroczenia określone w
trybie przewidzianym przepisami o postępowaniu w sprawach o wykroczenia,
5) dokonywania czynności sprawdzających, kierowania wniosków o ukaranie do
kolegium do spraw wykroczeń, oskarżania przed kolegium do spraw wykroczeń i
wnoszenia środków odwoławczych - w trybie przewidzianym przepisami o
postępowaniu w sprawach o wykroczenia,
6) usuwania pojazdów i blokowania kół pojazdów w przypadkach określonych w
przepisach o ruchu drogowym,
7) wydawania poleceń,
8) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych i samorządowych,
9) zwracania się, w nagłych przypadkach, o pomoc do jednostek gospodarczych,
prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej oraz organizacji
społecznych, jak również do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy na
zasadach określonych w ustawie o Policji.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zakres i sposób wykonywania
czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3, 8 i 9.
Art. 13. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze
rozporządzenia, tryb i zasady uznawania pojazdów straży za pojazdy
uprzywilejowane.
Rozdział 3
Uprawnienia i obowiązki strażników
Art. 14. 1. Strażnik może stosować środki przymusu bezpośredniego wobec osób
uniemożliwiających wykonywanie przez niego zadań określonych w ustawie.
2. Środkami przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 1, są:
1) siła fizyczna w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik
obrony,
2) kajdanki,
3) pałki obronne wielofunkcyjne,
4) psy obronne,
5) paralizatory elektryczne,
6) broń gazowa i ręczne miotacze gazu.
3. Strażnik może stosować jedynie środki, o których mowa w ust. 2, odpowiadające
potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji i niezbędne do osiągnięcia
podporządkowania się wydanym poleceniom.
4. Środki, o których mowa w ust. 2, powinny być stosowane w sposób możliwie
najmniej naruszający dobra osobiste osoby, w stosunku do której zostały podjęte.
5. Użycie środków, o których mowa w ust. 2, przez strażnika może nastąpić przy
odpowiednim zachowaniu przepisów o Policji.
Art. 15. 1. Straży wykonującej zadania określone w art. 11 pkt 5 i 9 może być
wydane pozwolenie na broń, zwane świadectwem broni.
2. Straże, po uzyskaniu świadectwa broni mogą nabywać broń i amunicję od
podmiotów uprawnionych do obrotu bronią.
Art. 16. Dopuszczenie strażnika do wykonywania zadań z bronią palną krótką
następuje na wniosek komendanta straży w drodze decyzji administracyjnej,
wydanej przez właściwy organ Policji.
Art. 17. Strażnik, o którym mowa w art. 16, może być wyposażony na czas
wykonywania czynności służbowych w broń palną krótką, na polecenie komendanta
straży.
Art. 18. 1. Jeżeli środki przymusu bezpośredniego, wymienione w art. 14 ust. 2,
przy wykonywaniu zadań wymienionych w art. 15 ust. 1 okazały się
niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności danego zdarzenia nie
jest możliwe, strażnik ma prawo użycia broni palnej krótkiej wyłącznie:
1) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie
strażnika lub innej osoby,
2) przeciwko osobie, która nie zastosowała się do wezwania do natychmiastowego
porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić
może życiu, zdrowiu strażnika lub innej osoby,
3) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą odebrać broń palną
krótką strażnikowi,
4) w celu odparcia gwałtownego, bezpośredniego i bezprawnego zamachu na
wykonywany konwój dokumentów, przedmiotów wartościowych lub wartości
pieniężnych.
2. Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający możliwie
najmniejszą szkodę osobie, przeciwko której użyto broni, i nie może zmierzać do
pozbawienia jej życia, a także narażać na niebezpieczeństwo utraty życia lub
zdrowia innych osób.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposób
postępowania przy użyciu broni palnej krótkiej przez strażników.
4. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia,
warunki przydziału, przechowywania i ewidencjonowania broni i amunicji przez
straż.
Art. 19. Strażnik, który podjął decyzję o użyciu broni, powinien postępować ze
szczególną rozwagą, traktując broń jako ostateczny środek działania.
Art. 20. Na zastosowanie i sposób przeprowadzenia czynności, o których mowa w
art. 12, 14 i 18, przysługuje zażalenie do prokuratora.
Art. 21. 1. Strażnik podczas wykonywania czynności służbowych jest obowiązany
nosić umundurowanie, legitymację służbową, znak identyfikacyjny oraz emblemat
gminny.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wzór umundurowania,
legitymacji, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych strażników, a także warunki i
sposób ich noszenia.
Art. 22. Strażnik przy wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 12, jest
obowiązany przedstawić się imieniem i nazwiskiem, a ponadto na żądanie osoby,
której czynności te dotyczą, okazać legitymację służbową w sposób umożliwiający
odczytanie i zanotowanie nazwiska strażnika oraz organu, który wydał
legitymację.
Art. 23. Przy wykonywaniu czynności służbowych strażnik korzysta z ochrony
przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych.
Art. 24. Strażnikiem może być osoba, która:
1) posiada obywatelstwo polskie,
2) ukończyła 21 lat,
3) korzysta z pełni praw publicznych,
4) posiada co najmniej wykształcenie średnie,
5) cieszy się nienaganną opinią,
6) jest sprawna pod względem fizycznym i psychicznym,
7) nie była karana sądownie,
8) ma uregulowany stosunek do służby wojskowej.
Art. 25. 1. Strażnika zatrudnia się na czas określony nie dłuższy niż 12
miesięcy, w ramach którego odbywa on przeszkolenie podstawowe.
2. Zatrudnienie strażnika na czas nieokreślony może nastąpić po ukończeniu przez
niego z wynikiem pozytywnym przeszkolenia podstawowego.
3. W uzasadnionych przypadkach można odstąpić od zatrudnienia strażnika na czas
określony, jeżeli posiada odpowiednie przygotowanie do pracy w straży.
4. Komendant Główny Policji określi założenia programowe o metodyczne
przeszkolenia podstawowego strażników oraz zasady udziału policjantów w innych
szkoleniach dla potrzeb straży.
Art. 26. Z dniem zatrudnienia strażnik składa pisemne ślubowanie następującej
treści:
"Ślubuję uroczyście służyć Państwu i wspólnocie lokalnej, chronić porządek
publiczny i bezpieczeństwo ludzi, przestrzegać porządku prawnego i dyscypliny
służbowej, dbać o etykę i dobre imię służby".
Ślubowanie może być również złożone z dodaniem słów "Tak mi dopomóż Bóg".
Art. 27. Do obowiązków strażnika należy:
1) przestrzeganie prawa, rzetelne, bezstronne i terminowe wykonywanie poleceń
przełożonych,
2) poszanowanie powagi, honoru, godności obywateli i własnej,
3) zachowanie tajemnicy państwowej i służbowej,
4) podejmowanie interwencji w sytuacjach zagrożenia życia, zdrowia lub mienia, a
także w przypadku naruszenia dóbr osobistych ludzi,
5) zachowanie uprzejmości i życzliwości w kontaktach z obywatelami,
przełożonymi, podwładnymi oraz współpracownikami,
6) stałe podnoszenie kwalifikacji zawodowych,
7) zachowanie się z godnością w czasie pracy i poza nią.
Art. 28. Strażnik, który przy wykonywaniu zadań przekroczył uprawnienia lub nie
dopełnił obowiązku, naruszając w ten sposób dobra osobiste obywatela, podlega
karze pozbawienia wolności do lat 5.
Art. 29. 1. Strażnik, który wzorowo wykonuje obowiązki, przejawia inicjatywę w
działaniach, doskonali swoje kwalifikacje zawodowe, może uzyskać:
1) pochwałę,
2) nagrodę pieniężną,
3) awans,
4) przedstawienie do odznaczenia.
2. Strażnik, o którym mowa w ust. 1, może również uzyskać usunięcie z akt
osobowych zapisu o uprzednio wymierzonej karze dyscyplinarnej.
Art. 30. 1. Strażnicy mogą się zrzeszać w związkach zawodowych, z tym że nie
mają prawa do strajku. Przepisy ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach
zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, z 1996 r. Nr 1,
poz. 2, Nr 24, poz. 110, Nr 61, poz. 283, Nr 75, poz. 355 i Nr 152, poz. 723
oraz z 1997 r. Nr 82, poz. 518, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 589 i Nr 121, poz.
769) stosuje się odpowiednio.
2. W trakcie trwania stosunku pracy strażnik nie może być członkiem partii
politycznej.
Art. 31. Strażnik nie może bez zezwolenia komendanta podejmować innego zajęcia
zarobkowego.
Art. 32. W sprawach dotyczących strażników, a nie uregulowanych w ustawie, mają
zastosowanie przepisy ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach
samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz. 124 i Nr 43, poz. 253, z 1991 r. Nr 104, poz.
450, z 1994 r. Nr 98, poz. 471 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43 i Nr 28, poz. 153).
Art. 33. Obowiązki i prawa innych pracowników zatrudnionych w straży reguluje
ustawa o pracownikach samorządowych.
Rozdział 4
Zmiany w przepisach obowiązujących oraz przepisy przejściowe i końcowe
Art. 34. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks postępowania w sprawach o
wykroczenia (Dz. U. Nr 12, poz. 116, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z 1975 r. Nr 16,
poz. 91 i Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 16, poz. 125 i Nr 45, poz. 291, z 1983
r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39,
poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 20,
poz. 121, Nr 43, poz. 251 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 94,
poz. 419, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 95,
poz. 475 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 102, poz. 643) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 19 w § 1 po wyrazach "Państwowej Inspekcji Handlowej" wyraz "oraz"
zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "służby ochronnej lasów państwowych"
dodaje się wyrazy "oraz straż gminna (miejska)",
2) w art. 27 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Organom administracji państwowej, właściwym organom gminy oraz strażom
gminnym (miejskim), uprawnienia oskarżyciela publicznego przysługują tylko w
sprawach, w których, w zakresie swojego działania, złożyły wnioski o ukaranie".
Art. 35. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz.
114, z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz.
35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr
23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz.
324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr
86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz.
101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29 i Nr 60, poz. 310 oraz
z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539, Nr 98, poz. 602, Nr
104, poz. 661, Nr 106, poz. 677 i Nr 111, poz. 724) w art. 65:
a) w § 1 po wyrazach "organ państwowy" dodaje się wyrazy "oraz straż gminną
(miejską)",
b) w § 2 po wyrazach "organowi państwowemu" dodaje się wyrazy "oraz straży
gminnej (miejskiej)".
Art. 36. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr
98, poz. 602) w art. 131 w ust. 1 w pkt 2 na końcu skreśla się przecinek i
dodaje wyrazy "oraz strażników straży gminnych (miejskich),".
Art. 37. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179,
z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994
r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515,
z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr
80, poz. 499, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 1 w ust. 2 w pkt 5 skreśla się wyrazy "tworzonymi na podstawie
ustawy";
2) w art. 7 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) szczegółowe zasady szkolenia policjantów i strażników gminnych (miejskich)";
3) skreśla się rozdział 4.
Art. 38. 1. Straże gminne działające w dniu wejścia w życie ustawy stają się z
tym dniem strażami w rozumieniu ustawy.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli rada gminy, w drodze uchwały, przed
wejściem w życie ustawy, postanowi o likwidacji straży.
Art. 39. 1. Straże gminne utworzone przez gminy, o których mowa w art. 1 ustawy
z dnia 25 marca 1994 r. o ustroju miasta stołecznego Warszawy (Dz. U. Nr 48,
poz. 195 i Nr 86, poz. 396 oraz z 1995 r. Nr 124, poz. 601), zwane dalej
"gminami warszawskimi", stają się z mocy prawa oddziałami Straży Miejskiej m.st.
Warszawy. Regulamin straży może określić inną strukturę organizacyjną Straży
Miejskiej.
2. Strażnicy oraz inni pracownicy straży gminnych utworzonych przez gminy
warszawskie mogą do dnia 31 marca 1998 r. złożyć oświadczenie o niewyrażeniu
zgody na zatrudnienie w Straży Miejskiej m.st. Warszawy. Stosunek pracy z
osobami, które złożyły oświadczenie, wygasa z mocy prawa z dniem przekształcenia
straży gminnej w oddział straży miejskiej.
3. Zasady i wysokość wynagrodzenia strażników oraz innych pracowników straży
gminnych, o których mowa w ust. 2, z dniem przekształcenia straży gminnej w
jednostkę organizacyjną straży miejskiej ustalana jest według zasad
obowiązujących w Straży Miejskiej m.st. Warszawy. W roku 1998 koszty
funkcjonowania oddziałów, o których mowa w ust. 1, pokrywane są z budżetu gmin
warszawskich, w których straże gminne działały przed dniem przejęcia przez Straż
Miejską.
4. Mienie komunalne pozostające w dyspozycji straży gminnej może być przekazane
nieodpłatnie przez gminę warszawską m.st. Warszawie, z przeznaczeniem na
potrzeby Straży Miejskiej m.st. Warszawy.
Art. 40. Strażnik może używać umundurowania, legitymacji służbowej, znaku
identyfikacyjnego oraz emblematu gminy według dotychczasowych obowiązujących
wzorów, do czasu wyczerpania ich zapasów, nie dłużej jednak niż 18 miesięcy od
dnia wejścia ustawy w życie.
Art. 41. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z wyjątkiem art. 39
ust. 1, 3 i 4, który wchodzi w życie z dniem następującym po upływie kadencji
rad gmin wybranych dniu 19 czerwca 1994 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 29 sierpnia 1997 r.
o finansowaniu dróg publicznych.
(Dz. U. Nr 123, poz. 780)
Art. 1. 1. Ustawa reguluje ogólne zasady finansowania budowy, modernizacji,
utrzymania i ochrony dróg publicznych oraz zarządzania nimi.
2. Przepisy ustawy nie mają zastosowania do autostrad płatnych budowanych i
eksploatowanych na zasadach określonych przepisami o autostradach płatnych.
Art. 2. 1. Zadania w zakresie budowy, modernizacji, utrzymania i ochrony dróg
oraz zarządzania nimi finansowane są przez:
1) Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, za pośrednictwem Generalnego
Dyrektora Dróg Publicznych, w odniesieniu do:
a) dróg krajowych poza granicami miast, w których przewodniczącym zarządu jest
prezydent miasta,
b) odcinków dróg krajowych o przeważającym ruchu tranzytowym i obwodnic
położonych w granicach miast, w których przewodniczącym zarządu jest prezydent
miasta,
2) wojewodę, w odniesieniu do:
a) dróg wojewódzkich poza granicami miast,
b) dróg wojewódzkich w granicach miast, z wyłączeniem dróg, o których mowa w
ust. 3 pkt 1 lit. b),
c) dróg krajowych w granicach miast, w których przewodniczącym zarządu jest
prezydent miasta, z wyłączeniem dróg, o których mowa w pkt 1 lit. b), wyłącznie
w zakresie budowy i modernizacji,
d) dróg krajowych w granicach miast, w których przewodniczącym zarządu jest
prezydent miasta, z wyłączeniem dróg, o których mowa w pkt 1 lit. b), oraz dróg,
o których mowa w ust. 3 pkt 2 lit. b), wyłącznie w zakresie utrzymania i
ochrony.
2. Zadania w zakresie finansowania budowy, modernizacji, utrzymania i ochrony
dróg gminnych i lokalnych miejskich oraz dróg, o których mowa w ust. 3 pkt 1
lit. b) i pkt 2 lit. b), oraz zarządzania nimi, jako zadania własne, finansowane
są z budżetów gmin.
3. Zadania w zakresie finansowania budowy, modernizacji, utrzymania i ochrony
dróg, w granicach miast, określonych przepisami o zmianie zakresu działania
niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych oraz zarządzania
nimi, finansowane są przez gminę, w odniesieniu do:
1) dróg wojewódzkich w granicach miast, jako:
a) zadania zlecone, wyłącznie w zakresie budowy i modernizacji,
b) zadania własne, wyłącznie w zakresie utrzymania i ochrony,
2) dróg krajowych w granicach miast, z wyłączeniem dróg, o których mowa w ust. 1
pkt 1 lit. b), oraz autostrad i dróg ekspresowych, jako:
a) zadania zlecone, wyłącznie w zakresie budowy i modernizacji,
b) zadania własne, wyłącznie w zakresie utrzymania i ochrony.
4. Zadania w zakresie budowy, modernizacji, utrzymania i ochrony dróg
zakładowych oraz zarządzania nimi finansowane są ze środków podmiotów
zarządzających tymi drogami.
5. Budowa, modernizacja, utrzymanie i ochrona dróg publicznych mogą być
realizowane przy udziale środków rzeczowych i pieniężnych świadczonych przez
osoby fizyczne i osoby prawne, krajowe i zagraniczne oraz jednostki
organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej.
Art. 3. 1. Wydatki związane z budową, modernizacją, utrzymaniem i ochroną dróg,
o których mowa w art. 2 ust. 1, oraz zarządzaniem nimi ustala się w ustawie
budżetowej w wysokości nie mniejszej niż 30% planowanych na dany rok wpływów z
podatku akcyzowego od paliw silnikowych.
2. Subwencję drogową rekompensującą gminom utracone dochody z tytułu częściowej
likwidacji podatku od środków transportowych ustala się w ustawie budżetowej w
wysokości nie mniejszej niż 6,66% planowanych na dany rok wpływów z podatku
akcyzowego od paliw silnikowych.
Art. 4. 1. Środki finansowe, o których mowa w art. 3 ust. 1, przeznacza się na
finansowanie:
1) dróg krajowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, w wysokości 54%,
2) dróg krajowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c), w wysokości
14%,
3) dróg krajowych i wojewódzkich, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. a),
b) i d), w wysokości 32%.
2. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, mogą być również przeznaczone na
finansowanie zadań w zakresie zwiększenia bezpieczeństwa ruchu drogowego,
wynikających z przepisów o drogach publicznych.
3. Rada Ministrów może zmienić, w drodze rozporządzenia, wysokość środków
przeznaczonych na finansowanie dróg, o których mowa w ust. 1, w granicach do
pięciu punktów procentowych.
4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób podziału na
województwa środków finansowych przeznaczonych na drogi, o których mowa w art. 2
ust. 1 pkt 2 lit. a), b) i d).
5. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia,
corocznie podział środków finansowych na drogi, o których mowa w art. 2 ust. 1
pkt 2 lit. c).
Art. 5. Źródłem finansowania dróg publicznych są również środki finansowe
określone przepisami o drogach publicznych i przepisami o warunkach wykonywania
międzynarodowego transportu drogowego.
Art. 6. W ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14,
poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34,
poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr
127, poz. 627 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 497 i Nr 106, poz. 677)
wprowadza się następujące zmiany:
1) skreśla się art. 14;
2) art. 15 otrzymuje brzmienie:
"Art. 15. 1. Podmioty prowadzące działalność gospodarczą są obowiązane do
udziału w kosztach budowy, modernizacji oraz utrzymania dróg, jeżeli użytkowanie
tych dróg jest związane bezpośrednio z potrzebami tych podmiotów.
2. Udział podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w kosztach utrzymania
dróg następuje w wypadku, gdy obciążenie ruchem drogowym, wywołanym
działalnością tego podmiotu, przekracza 20% ogólnego obciążenia drogi.
3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady udziału
podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w kosztach, o których mowa w ust.
1 i 2.";
3) w art. 17:
a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) dróg krajowych poza granicami miast, w których przewodniczącym zarządu gminy
jest prezydent miasta, oraz dróg krajowych o przeważającym ruchu tranzytowym i
obwodnic położonych w granicach tych miast,",
b) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) dróg krajowych w granicach miast, w których przewodniczącym zarządu gminy
jest prezydent miasta, z wyłączeniem odcinków dróg krajowych o przeważającym
ruchu tranzytowym i obwodnic położonych w granicach tych miast.";
4) skreśla się art. 19;
5) w art. 23 w ust. 2 wyrazy "art. 14 ust. 1 pkt 1 lit. c)" zastępuje się
wyrazami "art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o
finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780)";
6) w art. 39 w ust. 3 w pkt 1 wyrazy "art. 14 ust. 1 pkt 1" zastępuje się
wyrazami "art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu
dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780)".
Art. 7. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych
(Dz. U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 z 1994 r. Nr
123, poz. 600, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i Nr 149, poz. 704 oraz z 1997 r. Nr 5,
poz. 24, Nr 107, poz. 689 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 8 otrzymuje brzmienie:
"Art. 8. Opodatkowaniu podatkiem od środków transportowych podlegają:
1) samochody ciężarowe o ładowności od 2 ton do 12 ton,
2) samochody ciężarowe o ładowności powyżej 12 ton,
3) ciągniki siodłowe i balastowe,
4) przyczepy i naczepy o ładowności powyżej 5 ton,
5) autobusy.";
2) w art. 9:
a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "lub wpisany do rejestru",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Jeżeli środek transportowy stanowi współwłasność dwóch lub więcej osób
fizycznych lub prawnych, obowiązek podatkowy w podatku od środków transportowych
ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach.",
c) w ust. 2 skreśla się wyrazy "lub wpisanego do rejestru",
d) w ust. 3:
- po wyrazach "ust. 1" dodaje się wyrazy "i ust. 1a",
- skreśla się wyrazy "lub wpisany do rejestru" oraz wyrazy "lub wpisanego do
rejestru",
e) w ust. 4 i 5 po wyrazach "ust. 1" dodaje się wyrazy "i ust. 1a",
f) w ust. 6 skreśla się wyrazy ", a w odniesieniu do jachtów, promów i łodzi -
na której terenie są zarejestrowane";
3) art. 10 otrzymuje brzmienie:
"Art. 10. Rada gminy określa, w drodze uchwały, wysokość stawek podatku od
środków transportowych, z tym że roczna stawka podatku od jednego środka
transportowego nie może przekroczyć:
1) od samochodu ciężarowego o ładowności powyżej 12 ton oraz ciągnika siodłowego
i balastowego - 1.500 zł,
2) od samochodu ciężarowego o ładowności od 2 ton do 12 ton, przyczepy i naczepy
o ładowności powyżej 5 ton oraz autobusu - 1.159,87 zł.";
4) w art. 11 w ust. 3 wyrazy "w art. 10 ust. 1" zastępuje się wyrazami "w art.
10";
5) w art. 12:
a) w ust. 1 skreśla się pkt 3,
b) skreśla się ust. 2 i 3;
6) w art. 20 w ust. 1 po wyrazach "w art. 10" skreśla się wyrazy "ust. 1".
Art. 8. W ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o
podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z
1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z
1996 r. Nr 137, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 722 i Nr 123, poz. 776)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 37 w ust. 3 w pkt 1 wyrazy "17 i 19" zastępuje się wyrazami "17, 19 i
21";
2) w załączniku Nr 6 dodaje się poz. 21 w brzmieniu:
Poz.Symbol SWWNazwa towaru (grupy towarów)
"21bez względu na symbol SWWGaz wykorzystywany do napędu pojazdów
samochodowych oraz napełniania butli turystycznych o masie do 5 kg"
Art. 9. W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129,
poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz.
794, z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774 oraz z 1997 r. Nr 79, poz.
484, Nr 193, poz. 734 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) subwencja ogólna i subwencja drogowa ustalane według zasad określonych w
niniejszej ustawie.";
2) art. 11 otrzymuje brzmienie:
"Art. 11. Każda gmina otrzymuje z budżetu państwa subwencję ogólną oraz
subwencję drogową.";
3) art. 12 otrzymuje brzmienie:
"Art. 12. 1. Łączną kwotę subwencji ogólnej dla gmin ustala się jako sumę nie
mniejszą niż 7,5% planowanych dochodów budżetu państwa oraz kwot wpłat gmin,
ustalonych według zasad określonych w art. 15a.
2. Kwotę subwencji drogowej ustala się w wysokości nie mniejszej niż 6,66%
planowanych w ustawie budżetowej wpływów z podatku akcyzowego od paliw
silnikowych.";
4) po art. 12a dodaje się art. 12b w brzmieniu:
"Art. 12b. Subwencję, o której mowa w art. 12 ust. 2, Minister Finansów
przekazuje gminom w dwóch ratach w terminach do dnia 31 maja i 31 października
każdego roku.";
5) w art. 15b w ust. 1 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
"3a) rocznej kwocie subwencji drogowej przyjętej do projektu ustawy budżetowej w
terminie do dnia 31 października roku poprzedzającego rok budżetowy,";
6) po art. 27e dodaje się art. 27f w brzmieniu:
"Art. 27f. 1. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, w porozumieniu
ze stroną samorządową Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego, zasady
i tryb przyznawania gminom subwencji drogowej, o której mowa w art. 12 ust. 2.
2. Wysokość subwencji, o której mowa w ust. 1, dla każdej gminy w 1998 r. nie
może być niższa od utraconej kwoty dochodu z tytułu częściowej likwidacji
podatku od środków transportowych z roku 1997, zwaloryzowanej wskaźnikiem, o
którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i
opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21,
poz. 86, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i Nr 149, poz.
704 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24 i Nr 107, poz. 689, Nr 121, poz. 770 i Nr 123,
poz. 780)."
Art. 10. W ustawie z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania
niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. z 1997 r.
Nr 36, poz. 224) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Gminy, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, przejmują od wojewodów, do
prowadzenia jako zadania własne, zadania określone w art. 2 ust. 3 pkt 1 lit. b)
i pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg
publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780), a także w art. 22 ust. 1 pkt 1 i w art.
40 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr
14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr
34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z 1994 r. Nr
127, poz. 627 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 497, Nr 106, poz. 677 i
Nr 123, poz. 780).";
2) w art. 5:
a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) art. 2 ust. 3 pkt 1 lit. a) i pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997
r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780),"
b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "i 3".
Art. 11. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z wyjątkiem
wchodzących w życie z dniem ogłoszenia:
1) art. 3, art. 4 i art. 9, które mają zastosowanie do projektów ustaw
budżetowych począwszy od projektu na 1998 r.,
2) art. 7 pkt 3 i 5, które stosuje się do wydania aktów wykonawczych do ustawy,
o której mowa w art. 7.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 28 sierpnia 1997 r.
o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych
ustaw.
(Dz. U. Nr 124, poz. 782)
Art. 1. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych
(Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz.
509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz
z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 751 i
753 i Nr 121, poz. 769) wprowadza się następujące zmiany:
1) tytuł rozdziału 2 w dziale II otrzymuje brzmienie:
"Powstanie i ustanie stosunku służbowego sędziów";
2) art. 59 otrzymuje brzmienie:
"Art. 59. § 1. Stosunek służbowy sędziego rozwiązuje się z mocy prawa, jeżeli
sędzia zrzekł się swojego stanowiska. Zrzeczenie się stanowiska jest skuteczne
po upływie miesiąca od dnia złożenia oświadczenia o zrzeczeniu Ministrowi
Sprawiedliwości, chyba że na wniosek sędziego określono inny termin.
§ 2. Stosunek służbowy sędziego rozwiązuje się także z mocy prawa, jeżeli wymaga
tego przepis ustawy ze względu na zawarty związek małżeński.
§ 3. Sędzia przechodzi w stan spoczynku, jeżeli:
1) ukończył 70. rok życia, chyba że na swój wniosek przeszedł w stan spoczynku
po osiągnięciu 65. roku życia,
2) z powodu choroby lub utraty sił uznany został przez lekarza orzecznika
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za trwale niezdolnego do pełnienia obowiązków
sędziego. Od orzeczenia lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
sędziemu przysługuje odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych.
§ 4. Sędziego przenosi się na jego wniosek w stan spoczynku, z zachowaniem prawa
do uposażenia określonego w art. 711 § 2 i 4, po ukończeniu 55 lat przez
kobietę, a 60 lat przez mężczyznę, jeżeli przepracował na stanowisku sędziego
nie mniej niż 25 lat w wypadku kobiety i nie mniej niż 30 lat w wypadku
mężczyzn.
§ 5. Sędzia może być przeniesiony w stan spoczynku, na wniosek kolegium
właściwego sądu, przez Krajową Radę Sądownictwa, jeżeli z powodu choroby i
płatnego urlopu dla poratowania zdrowia nie pełnił służby przez okres roku. Do
okresu tego wlicza się okresy poprzedniej przerwy w pełnieniu służby z powodu
choroby i płatnego urlopu dla poratowania zdrowia, jeżeli okres czynnej służby
nie przekroczył 30 dni. Od decyzji Krajowej Rady Sądownictwa sędziemu
przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
§ 6. Sędzia może być również przeniesiony w stan spoczynku, w trybie określonym
w § 5, w razie zmiany ustroju sądów lub zmiany granic okręgów sądowych, jeżeli
nie został przeniesiony do innego sądu.
§ 7. Sędzia, przeniesiony w stan spoczynku z powodu wymienionego w § 5, ma prawo
powrócić na stanowisko zajmowane poprzednio lub otrzymać stanowisko równorzędne
poprzednio zajmowanemu, jeżeli ustały przyczyny będące podstawą przeniesienia w
stan spoczynku.";
3) art. 60 otrzymuje brzmienie:
"Art. 60. § 1. Prawomocne orzeczenie sądu dyscyplinarnego o wydaleniu ze służby
sędziowskiej oraz prawomocne orzeczenie sądu skazującego na karę dodatkową
pozbawienia praw publicznych lub zakazu zajmowania stanowiska sędziego pociąga
za sobą, z mocy prawa, utratę stanowiska sędziego; stosunek służbowy sędziego
wygasa z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.
§ 2. Minister Sprawiedliwości zawiadamia sędziego o rozwiązaniu stosunku
służbowego, o którym mowa w § 1 i w art. 59 § 1 i 2, oraz o przejściu w stan
spoczynku.";
4) w art. 61 po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu:
"§ 2a. W wypadkach, o których mowa w § 2 pkt 2-4, sędziemu przysługuje skarga do
sądu administracyjnego.";
5) po art. 682 dodaje się art. 683 w brzmieniu:
"Art. 683. Przepisy art. 68 stosuje się odpowiednio do sędziów w stanie
spoczynku.";
6) po art. 71 dodaje się art. 711 i art. 712 w brzmieniu:
"Art. 711. § 1. Sędziemu, który został przeniesiony w stan spoczynku, w razie
zmiany ustroju sądów lub zmiany granic okręgów sądowych, przysługuje do czasu
osiągnięcia wieku, o którym mowa w art. 59 § 3 pkt 1, uposażenie w wysokości
wynagrodzenia pobieranego na ostatnio zajmowanym stanowisku.
§ 2. Sędziemu, przeniesionemu w stan spoczynku z powodu wieku, choroby lub
utraty sił, przysługuje uposażenie w wysokości 75% wynagrodzenia zasadniczego
wraz z dodatkiem za wysługę lat, pobieranego na ostatnio zajmowanym stanowisku.
§ 3. Uposażenie, o którym mowa w § 1, jest waloryzowane w terminach i w
wysokości stosownie do zmian wynagrodzeń zasadniczych sędziów czynnych zawodowo.
§ 4. Uposażenie, o którym mowa w § 2, jest waloryzowane stosownie do wzrostu cen
towarów i usług konsumpcyjnych określonych dla celów waloryzacji emerytur i
rent.
§ 5. Sędziemu przechodzącemu w stan spoczynku przysługuje jednorazowa odprawa w
wysokości 6-miesięcznego wynagrodzenia, z wyjątkiem wypadku, o którym mowa w §
1.
§ 6. Przejście sędziego w stan spoczynku powoduje utratę prawa do emerytury lub
renty z ubezpieczenia społecznego.
Art. 712. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe zasady i tryb ustalania
i wypłacania uposażeń oraz uposażeń rodzinnych sędziom w stanie spoczynku i
członkom ich rodzin.";
7) art. 78 otrzymuje brzmienie:
"Art. 78. § 1. Sędzia w stanie spoczynku może używać dotychczasowego tytułu z
dodaniem wyrazów «w stanie spoczynku».
§ 2. W razie śmierci sędziego w stanie spoczynku jego rodzinie przysługuje
odprawa pośmiertna na zasadach przewidzianych w Kodeksie pracy dla rodzin
pracowników.";
8) po art. 78 dodaje się art. 781 i art. 782 w brzmieniu:
"Art. 781. § 1. Od wynagrodzenia sędziów nie odprowadza się składek na
ubezpieczenie społeczne.
§ 2. W razie rozwiązania albo wygaśnięcia stosunku służbowego sędziego w sposób,
o którym mowa w art. 59 § 1 i 2 oraz w art. 60 § 1, od wynagrodzenia wypłaconego
sędziemu w okresie służby, od którego nie odprowadzono składki na ubezpieczenie
społeczne, przekazuje się składkę do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,
przewidzianą za ten okres w przepisach o ubezpieczeniu społecznym.
Art. 782. § 1. W razie śmierci sędziego albo sędziego w stanie spoczynku
członkom jego rodziny spełniającym warunki wymagane do uzyskania renty
rodzinnej, w myśl przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin,
przysługuje uposażenie rodzinne w wysokości:
1) dla jednej osoby uprawnionej - 85%,
2) dla dwóch osób uprawnionych - 90%,
3) dla trzech lub więcej osób uprawnionych - 95%
- uposażenia, które pobierał sędzia w stanie spoczynku.
§ 2. Przepis art. 711 § 4 stosuje się odpowiednio."
Art. 2. W ustawie z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 1994
r. Nr 13, poz. 48, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z
1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604 i Nr 106, poz. 679) wprowadza się
następujące zmiany:
1) tytuł rozdziału 4 otrzymuje brzmienie:
"Powoływanie sędziów Sądu Najwyższego";
2) art. 35 otrzymuje brzmienie:
"Art. 35. Sędzia Izby Wojskowej nie może być zwolniony z zawodowej służby
wojskowej przed ustaniem stosunku służbowego lub przed utratą stanowiska
sędziego Sądu Najwyższego.";
3) w art. 46 w ust. 4 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
"Przy obliczaniu rocznego okresu niepełnienia służby z powodu choroby wlicza się
okresy poprzedniej przerwy w pełnieniu służby wskutek choroby i płatnego urlopu
dla poratowania zdrowia, jeżeli okres czynnej służby nie przekroczył 30 dni.";
4) skreśla się art. 47;
5) w art. 62 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Do określenia granicy wieku, po którego osiągnięciu sędzia Sądu Najwyższego
Izby Wojskowej przechodzi w stan spoczynku, mają zastosowanie przepisy o służbie
żołnierzy zawodowych oraz inne przepisy wojskowe."
Art. 3. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 1994 r. Nr
19, poz. 70, Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 77, poz.
367 oraz z 1997 r. Nr 90, poz. 557, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679 i Nr 117,
poz. 752 i 753) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 16:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Prokurator Generalny może odwołać prokuratora powszechnej jednostki
organizacyjnej prokuratury, jeżeli prokurator, mimo dwukrotnego ukarania przez
komisję dyscyplinarną karą wymienioną w art. 67 ust. 1 pkt 2-4, popełnił
przewinienie służbowe, a w tym dopuścił się oczywistej obrazy przepisów prawa
lub uchybił godności urzędu prokuratorskiego; przed podjęciem decyzji Prokurator
Generalny wysłuchuje wyjaśnień prokuratora, chyba że nie jest to możliwe, oraz
zasięga odpowiednio opinii zebrania prokuratorów Prokuratury Krajowej albo
opinii właściwego zgromadzenia prokuratorów w prokuraturze apelacyjnej.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Prokurator Generalny odwołuje prokuratora powszechnej jednostki
organizacyjnej prokuratury, jeżeli zrzekł się stanowiska prokuratora.",
c) skreśla się ust. 6';
2) po art. 49b dodaje się art. 49 c w brzmieniu:
"Art. 49c. Przepisy art. 49 stosuje się odpowiednio do prokuratorów w stanie
spoczynku.";
3) skreśla się art. 60;
4) po art. 62 dodaje się art. 62a i 62b w brzmieniu:
"Art. 62a. Do prokuratorów stosuje się odpowiednio przepisy art. 59 § 2-5 i § 7,
art. 711 § 2-6, art. 78-782 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju
sądów powszechnych. Uprawnienia Krajowej Rady Sądownictwa przewidziane w tej
ustawie przysługują w stosunku do prokuratorów Prokuratorowi Generalnemu.
Art. 62b. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe zasady i tryb ustalania
i wypłacania uposażeń oraz uposażeń rodzinnych prokuratorom w stanie spoczynku i
członkom ich rodzin.";
5) w art. 100 w ust. 2 skreśla się wyrazy "pkt 1 i 3".
Art. 4. W ustawie z dnia 20 grudnia 1989 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz.
U. Nr 73, poz. 435, z 1990 r. Nr 53, poz. 306, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1996
r. Nr 72, poz. 347 i z 1997 r. Nr 117, poz. 753) w art. 2 skreśla się pkt 4.
Art. 5. W ustawie z dnia 22 maja 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o adwokaturze,
ustawy o radcach prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 75, poz. 471)
w art. 12 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Stosunek służbowy sędziego, którego małżonek w dniu wejścia w życie
niniejszej ustawy wykonywał zawód radcy prawnego w kancelarii radcy prawnego
oraz w spółce jawnej lub cywilnej z wyłącznym udziałem radców prawnych lub
radców prawnych i adwokatów, albo w spółce komandytowej, w której
komplementariuszami są wyłącznie radcowie prawni lub radcowie prawni i adwokaci,
przy czym wyłącznym przedmiotem działalności takich spółek jest świadczenie
pomocy prawnej, jeżeli po upływie 3 lat od dnia jej wejścia w życie nadal ten
zawód wykonuje - rozwiązuje się z mocy prawa."
Art. 6. 1. Przepisy art. 711 § 2 i 4 ustawy, o której mowa w art. 1, mają
zastosowanie do sędziów i odpowiednio do prokuratorów, którzy uzyskali prawo do
emerytury lub renty przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, jeżeli prawo
to nabyli zajmując stanowisko sędziego lub prokuratora. Przy ustalaniu wysokości
uposażenia uwzględnia się wynagrodzenie zasadnicze wraz z dodatkiem za wysługę
lat, które pobierałby sędzia lub prokurator w dniu wejścia w życie niniejszej
ustawy.
2. Przepisy art. 782 ustawy, o której mowa w art. 1, mają zastosowanie również
do osób, które przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, wskutek śmierci
sędziego lub prokuratora, pobierały rentę rodzinną.
3. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe zasady i tryb wypłat
uposażeń i uposażeń rodzinnych emerytowanym sędziom i prokuratorom oraz członkom
ich rodzin w miejsce świadczeń z ubezpieczenia społecznego.
Art. 7. Przepisy art. 1 i 6 niniejszej ustawy stosuje się odpowiednio do sędziów
sądów wojskowych, a także do tych sędziów Trybunału Konstytucyjnego, którzy do
dnia zakończenia kadencji osiągnęli wiek, w którym sędziowie przechodzą w stan
spoczynku, lub do osiągnięcia tego wieku mają nie więcej niż 5 lat.
Art. 8. Ustawa wchodzi w życie z dniem 17 października 1997 r., z wyjątkiem:
1) przepisów art. 711, art. 78-782 ustawy, o której mowa w art. 1, oraz art. 6
ust. 1 i 2 niniejszej ustawy, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.,
2) przepisów art. 712 ustawy, o której mowa w art. 1, i art. 62b ustawy, o
której mowa w art. 3, oraz przepisu art. 6 ust. 3 niniejszej ustawy, które
wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 29 sierpnia 1997 r.
o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich oraz obrocie tymi wyrobami.
(Dz. U. Nr 124, poz. 783)
Art. 1. 1. Ustawa określa zasady wyrobu i rozlewu wyrobów winiarskich oraz
obrotu tymi wyrobami.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do wyrobów winiarskich wytworzonych domowym
sposobem na własny użytek i nie przeznaczonych do obrotu.
Art. 2. Wyrobami winiarskimi w rozumieniu ustawy są:
1) wina gronowe będące napojami otrzymywanymi w wyniku fermentacji alkoholowej
winogron winorośli właściwej albo ich soków, zawierające 8,5-18% objętościowych
alkoholu,
2) napoje fermentowane:
a) wina owocowe będące napojami otrzymywanymi w procesie fermentacji alkoholowej
owoców ziarnkowych, pestkowych i jagodowych lub ich soków, również
zagęszczonych, z ewentualnym dodatkiem sacharozy, wody lub spirytusu,
zawierające 9-18% objętościowych alkoholu,
b) wina aromatyzowane gronowe lub owocowe będące napojami otrzymywanymi z win
gronowych lub owocowych z dodatkiem spirytusu, poddane zabiegowi aromatyzowania
przez dodanie naturalnych substancji aromatyzujących, ziół i przypraw
korzennych, zawierające 12-18% objętościowych alkoholu,
c) miody pitne będące napojami uzyskiwanymi w procesie fermentacji alkoholowej
wodnego roztworu miodu naturalnego (brzeczki miodowej) lub miodu rozcieńczonego
sokiem owocowym z ewentualnym dodatkiem ziół aromatycznych i przypraw
korzennych, zawierające 9-18% objętościowych alkoholu,
d) napoje winopochodne będące napojami zawierającymi nie mniej niż 50%
objętościowych wina lub miodu pitnego oraz 4,5-15% objętościowych alkoholu,
e) napoje winopodobne będące napojami zawierającymi 9-15% objętościowych
alkoholu, różniące się od win i miodów pitnych udziałem soków owocowych lub
naturalnego miodu w nastawach poddanych fermentacji alkoholowej,
f) napoje niskoalkoholowe będące napojami wytwarzanymi metodą częściowej
fermentacji alkoholowej soków owocowych lub gronowych albo uzyskiwanymi w wyniku
częściowego lub całkowitego usunięcia alkoholu z win gronowych, zawierające
0,5-9% objętościowych alkoholu.
Art. 3. 1. Udział soku w nastawach win owocowych w przeliczeniu na soki surowe
nie może być mniejszy niż:
1) 50% objętościowych w wypadku jednorodnych nastawów porzeczkowych lub
agrestowych,
2) 70% objętościowych w wypadku jednorodnych nastawów jabłkowych lub
truskawkowych,
3) 90% objętościowych w wypadku jednorodnych nastawów winogronowych,
4) 60% objętościowych w wypadku pozostałych jednorodnych nastawów owocowych.
2. W produkcji napojów winopodobnych udział soków w nastawach w przeliczeniu na
soki surowe nie może być mniejszy niż:
1) 20% objętościowych w wypadku jednorodnych nastawów porzeczkowych lub
agrestowych,
2) 30% objętościowych w wypadku jednorodnych nastawów jabłkowych lub
truskawkowych,
3) 45% objętościowych w wypadku jednorodnych nastawów winogronowych,
4) 25% objętościowych w wypadku pozostałych jednorodnych nastawów owocowych.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do nastawów mieszanych z
uwzględnieniem proporcjonalnego udziału poszczególnych soków.
Art. 4. 1. W produkcji miodu pitnego można zastąpić sacharozą najwyżej 20%
(wagowo) miodu naturalnego.
2. W produkcji aromatyzowanych win gronowych lub owocowych udział win gronowych
lub owocowych nie może być niższy niż 75% objętościowych.
3. W produkcji napojów winopodobnych z brzeczki miodowej udział naturalnego
miodu nie może być niższy niż 150 kg miodu na 1000 l brzeczki.
4. W produkcji napojów niskoalkoholowych usuwanie alkoholu może być stosowane
wyłącznie metodami fizycznymi.
Art. 5. 1. Do win i miodów pitnych nie można dodawać wody po zakończeniu procesu
ich fermentacji.
2. Do wyrobów winiarskich nie można dodawać pozostałości odwarowej, stanowiącej
odpad w produkcji destylatów winnych, jak również jej koncentratów i produktów
fermentacji.
Art. 6. Wprowadzone do obrotu mogą być jedynie wyroby winiarskie produkowane i
rozlewane zgodnie z wymaganiami ustawy i odrębnych przepisów.
Art. 7. 1. W nazwach win owocowych nie można używać nazw winorośli lub
tradycyjnych nazw win gronowych, a w nazwach napojów winopochodnych,
winopodobnych oraz niskoalkoholowych - określeń sugerujących, że napoje te są
winami lub miodami pitnymi.
2. Wina owocowe produkowane w kraju z zagęszczonych soków winogronowych lub
winogron innych odmian niż winorośl właściwa mogą być nazwane "winami gronowymi
krajowymi".
Art. 8. Ustawa nie narusza przepisów dotyczących warunków zdrowotnych żywności i
żywienia.
Art. 9. 1. Podjęcie działalności gospodarczej w zakresie wyrobu i rozlewu
wyrobów winiarskich wymaga uzyskania koncesji.
2. Organem właściwym do udzielania, odmowy udzielenia i cofania koncesji jest
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
Art. 10. W sprawach nie uregulowanych w ustawie do koncesji stosuje się przepisy
o działalności gospodarczej.
Art. 11. 1. Wniosek o udzielenie koncesji powinien zawierać:
1) oznaczenie przedsiębiorcy i jego siedziby,
2) określenie przedmiotu planowanej działalności oraz zdolności produkcyjnej w
skali roku,
3) tytuł prawny wnioskodawcy do nieruchomości (obiektów produkcyjnych), w
których planowana działalność ma być wykonywana,
4) określenie środków finansowych, jakimi dysponuje wnioskodawca, w celu
zagwarantowania prawidłowego wykonywania działalności objętej koncesją.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć:
1) zaświadczenie banku, w którym prowadzony jest podstawowy rachunek bankowy
wnioskodawcy, stwierdzające wielkość posiadanych przez wnioskodawcę środków
finansowych,
2) zaświadczenie o niekaralności osób kierujących działalnością podmiotu
ubiegającego się o koncesję, za przestępstwa przeciwko mieniu lub przeciwko
dokumentom,
3) pozytywną opinię techniczno-technologiczną wydaną przez Państwową Inspekcję
Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych lub akredytowane jednostki certyfikujące.
3. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze
rozporządzenia, warunki, jakie należy spełnić w celu uzyskania pozytywnej opinii
techniczno-technologicznej, o której mowa w ust. 2 pkt 3.
Art. 12. 1. Po spełnieniu warunków określonych w art. 11 wnioskodawcy udziela
się koncesji na wyrób i rozlew wyrobów winiarskich.
2. Koncesja na wyrób i rozlew wyrobów winiarskich powinna określać:
1) rodzaj działalności objętej koncesją,
2) miejsce prowadzenia działalności,
3) termin rozpoczęcia działalności,
4) wymagania dotyczące wykonywania działalności objętej koncesją, a w
szczególności wymagania jakościowe.
Art. 13. Przedsiębiorca, który uzyskał koncesję, obowiązany jest do:
1) stosowania Polskich Norm przy wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich,
2) zawiadomienia organu, która wydał koncesję, o rozpoczęciu lub zaprzestaniu
działalności gospodarczej określonej w koncesji,
3) przestrzegania wymogów szczególnego nadzoru podatkowego.
Art. 14. Koncesję cofa się w wypadku naruszenia przepisów ustawy, Polskich Norm
lub wymagań określonych w koncesji.
Art. 15. 1. Kto:
1) produkuje wyroby winiarskie z naruszeniem art. 3-5 i art. 13 lub wprowadza
takie wyroby do obrotu albo
2) sprowadza z zagranicy lub rozlewa wyroby winiarskie nie spełniające wymogów
określonych w ustawie lub wprowadza je do obrotu, albo
3) wbrew art. 7 ust. 1 w nazwach win owocowych używa nazw winorośli lub
tradycyjnych nazw win gronowych, a w nazwach napojów winopodobnych,
winopochodnych oraz niskoalkoholowych używa określeń sugerujących, że napoje te
są winami lub miodami pitnymi
- podlega karze grzywny.
2. Orzekanie w sprawach o czyny wymienione w ust. 1 następuje na podstawie
przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia.
Art. 16. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U.
Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr
106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i
Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60,
poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700, Nr 147, poz. 713,
z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23,
poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369 i Nr 75, poz. 471,
Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz. 677, Nr 113,
poz. 733, Nr 114, poz. 740 i Nr 121, poz. 769 i 770) w art. 11:
1) w ust. 1 po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu:
"5a) wyrobu i rozlewu wyrobów winiarskich,"
2) po ust. 10 dodaje się ust. 11 w brzmieniu:
"11. Zasady udzielania koncesji, o których mowa w ust. 1 pkt 5a, określają
przepisy o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich oraz obrocie tymi wyrobami."
Art. 17. Podmioty gospodarcze, prowadzące w dniu wejścia w życie ustawy wyrób
lub rozlew wyrobów winiarskich, tracą prawo do dalszego prowadzenia tej
działalności, jeżeli w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy nie
wystąpią o udzielenie wymaganych koncesji.
Art. 18. Traci moc ustawa z dnia 18 listopada 1948 r. o produkcji win, moszczów
winnych i miodów pitnych oraz o obrocie tymi produktami (Dz. U. Nr 58, poz. 462,
z 1958 r. Nr 45, poz. 224 i z 1988 r. Nr 41, poz. 324).
Art. 19. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 września 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zbywania niektórych ruchomości stanowiących
własność Państwa lub podlegających sprzedaży przez organy administracji
państwowej na podstawie przepisów szczególnych.
(Dz. U. Nr 124, poz. 784)
Na podstawie art. 174 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20,
poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr
43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 8 marca 1967 r. w sprawie zbywania
niektórych ruchomości stanowiących własność Państwa lub podlegających sprzedaży
przez organy administracji państwowej na podstawie przepisów szczególnych (Dz.
U. Nr 9, poz. 41 i z 1984 r. Nr 14, poz. 61) w § 10 wprowadza się następujące
zmiany:
1) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Przedmioty nie nadające się do obrotu handlowego, a przedstawiające wartość
użytkową, mogą być przekazane nieodpłatnie jednostkom organizacyjnym ochrony
zdrowia, opieki społecznej, placówkom oświatowym, instytucjom kultury oraz
organizacjom charytatywnym, jeżeli mogą być przez te podmioty wykorzystane przy
realizacji ich zdań statutowych.";
2) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
"4a. Przedmioty nadające się do obrotu handlowego, inne niż wymienione w ust. 1,
mogą być, w wypadku zdarzeń żywiołowych w rozumieniu przepisów o stanie
wyjątkowym, przekazane nieodpłatnie podmiotom, o których mowa w ust. 4, jeżeli
przekazanie tych przedmiotów przyczyni się do złagodzenia bezpośrednich skutków
takich zdarzeń.";
3) w ust. 5 po wyrazach "ust. 4" dodaje się wyrazy "i 4a".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
589--z dnia 21 maja 1997 r. o zmianie ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli
oraz ustawy o związkach zawodowych.
590--z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych.
591--z dnia 27 czerwca 1997 r. o transporcie kolejowym.
592--z dnia 27 czerwca 1997 r. o odpadach.
593--z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 września 1997 r.
w sprawie szczegółowego trybu oraz warunków uprawniających do ubiegania się o
przyznanie bezzwrotnej pomocy w okresie odbudowy gospodarstwa rolnego.
(Dz. U. Nr 124, poz. 785)
Na podstawie art. 11d ust. 2 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o stosowaniu
szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała
miejsce w lipcu 1997 r. (Dz. U. Nr 80, poz. 491 i Nr 107, poz. 692), zarządza
się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowy tryb oraz warunki uprawniające do
ubiegania się o przyznanie bezzwrotnej pomocy w formie specjalnego świadczenia
pieniężnego, zwanego dalej "świadczeniem", przez posiadacza gospodarstwa rolnego
oraz osobę prowadzącą dział specjalny produkcji rolnej w okresie odbudowy
gospodarstwa rolnego (działu specjalnego produkcji rolnej), które uległo
zniszczeniu lub poniosło znaczne straty wskutek powodzi mającej miejsce w lipcu
1997 r.
§ 2. 1. Osoba ubiegająca się o świadczenie składa wniosek w rejonowym urzędzie
pracy właściwym ze względu na położenie gospodarstwa rolnego (działu specjalnego
produkcji rolnej), a gdy jest ono położone na obszarze działania kilku
rejonowych urzędów pracy - w rejonowym urzędzie pracy właściwym ze względu na
miejsce zameldowania.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien w szczególności zawierać:
1) dane obejmujące:
a) nazwisko,
b) nazwisko rodowe,
c) imiona,
d) imię ojca,
e) datę urodzenia,
f) miejsce urodzenia,
g) numer ewidencyjny PESEL,
h) miejsce zameldowania,
2) dane o gospodarstwie rolnym (dziale specjalnym produkcji rolnej) obejmujące:
a) położenie i obszar gruntów rolnych gospodarstwa rolnego albo rodzaj i rozmiar
prowadzonej działalności działu specjalnego produkcji rolnej,
b) tytuł prawny faktycznego władania gospodarstwem rolnym (działem specjalnym
produkcji rolnej),
c) nazwisko, imiona i miejsce zameldowania współposiadacza gospodarstwa rolnego
(działu specjalnego produkcji rolnej),
d) zakres i rozmiar zniszczeń lub uszkodzeń gospodarstwa rolnego (działu
specjalnego produkcji rolnej), w tym: budynków, urządzeń, gruntów rolnych oraz
inwentarza,
e) zakres niezbędnych prac mających na celu odbudowę zniszczonego wskutek
powodzi gospodarstwa rolnego (działu specjalnego produkcji rolnej) oraz terminy
rozpoczęcia i realizacji prac,
3) informacje dotyczące:
a) zatrudnienia lub wykonywania innej pracy zarobkowej przez wnioskodawcę,
b) osiągania dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób
fizycznych,
c) pobierania zasiłków lub innych świadczeń wypłacanych z Funduszu Pracy,
4) wnioskowany okres przyznania świadczenia, z uwagi na realizację prac mających
na celu odbudowę gospodarstwa rolnego (działu specjalnego produkcji rolnej).
3. Osoba ubiegająca się o świadczenie do wniosku załącza:
1) opinię zarządu gminy właściwego ze względu na położenie gospodarstwa rolnego
(działu specjalnego produkcji rolnej),
2) zobowiązanie do bezzwłocznego informowania rejonowego urzędu pracy, w okresie
pobierania świadczenia, o wszelkich zmianach danych zawartych we wniosku,
3) oświadczenie, że w okresie pobierania świadczenia będzie odbudowywała
zniszczone gospodarstwo rolne (dział specjalny produkcji rolnej).
§ 3. Warunkami, o których mowa w § 1, uprawniającymi do ubiegania się o
przyznanie świadczenia są:
1) wskutek powodzi:
a) zniszczenie całego gospodarstwa rolnego (działu specjalnego produkcji rolnej)
albo
b) zniszczenie lub poważne uszkodzenie budynków lub urządzeń gospodarczych w
stopniu uniemożliwiającym, bez ich odbudowy, prawidłowe funkcjonowanie
gospodarstwa rolnego (działu specjalnego produkcji rolnej) albo
c) zniszczenie gruntów rolnych, jeżeli nie zniszczona część gruntów rolnych jest
mniejsza niż 2 ha przeliczeniowe, albo
d) utrata co najmniej 50% wartości inwentarza, jeżeli osiągane dochody w
gospodarstwie rolnym (dziale specjalnym produkcji rolnej) pochodziły z chowu,
hodowli tego inwentarza oraz
2) nieosiąganie przez posiadacza gospodarstwa rolnego (działu specjalnego
produkcji rolnej) dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od
osób fizycznych, w wysokości przekraczającej połowę wynagrodzenia określonego
przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie art. 774 pkt 1 Kodeksu
pracy.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 września 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat drogowych.
(Dz. U. Nr 124, poz. 786)
Na podstawie art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych
(Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z
1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z
1994 r. Nr 127, poz. 627 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 80, poz. 497 i Nr 106,
poz. 677) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 października 1996 r. w sprawie
opłat drogowych (Dz. U. Nr 123, poz. 578) dodaje się § 4a w brzmieniu:
"§ 4a. 1. Za przejazdy po drogach publicznych pojazdów nienormatywnych, które w
celach charytatywnych przewożą kontenery mieszkalne na tereny dotknięte
powodzią, jaka miała miejsce w lipcu 1997 r., wprowadza się zerową stawkę opłat
drogowych.
2. W wypadku stwierdzenia, że przejazd pojazdu nienormatywnego, o którym mowa w
ust. 1, odbywa się bez zezwolenia, pobiera się opłaty określone w § 4."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
zdarzeń powstałych od dnia 6 sierpnia 1997 r. i obowiązuje do dnia 31
października 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
594--z dnia 5 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustalenia wykazu gmin, na obszarze których wystąpiła powódź, oraz zasad
udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin na
finansowanie bieżących zadań własnych.
595--z dnia 5 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia wykazu gmin, na obszarze których stosuje się szczególne zasady
odbudowy i remontu obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych
wskutek powodzi albo huraganu.
596--z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu gmin szczególnie
dotkniętych powodzią.
597--z dnia 14 sierpnia 1997 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania
kredytów na cele rolnicze.
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
598--z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie diet i zwrotu kosztów podróży dla
osób wchodzących w skład komisji wyborczych powołanych do przeprowadzenia
wyborów do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzonych na dzień
21 września 1997 r.
599--z dnia 8 sierpnia 1997 r. w sprawie zryczałtowanej diety dla osób
wchodzących w skład komisji wyborczych powołanych do przeprowadzenia
wyborów do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzonych na dzień
21 września 1997 r.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
600--z dnia 4 sierpnia 1997 r. w sprawie określenia wykazu towarów rolnych
przywożonych z zagranicy, na które mogą być nałożone opłaty celne
dodatkowe.
601--z dnia 4 sierpnia 1997 r. w sprawie określenia wielkości progowych i
ceny progu dla towarów rolnych przywożonych z zagranicy.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 26 września 1997 r.
w sprawie określenia stanowisk pracy związanych z obronnością kraju.
(Dz. U. Nr 124, poz. 787)
Na podstawie art. 88 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106,
poz. 678 i Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753 i Nr 121, poz. 770) zarządza się,
co następuje:
§ 1. Określa się stanowiska pracy związane z obronnością kraju, których wykaz
stanowi załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 26 września 1997 r.
(poz. 787)
WYKAZ STANOWISK PRACY ZWIĄZANYCH Z OBRONNOŚCIĄ KRAJU
1. W urzędach naczelnych i centralnych organów administracji rządowej oraz w
jednostkach podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych:
1) stanowiska pracy w departamentach, biurach, inspektoratach i innych
komórkach, których zakresy kompetencyjne obejmują wykonywanie zadań obronnych,
2) samodzielne stanowiska pracy do spraw obronnych oraz inne stanowiska pracy
związane z działalnością na rzecz obronności, stanowiska pracy do spraw rezerw
mobilizacyjnych, stanowiska kierownika kancelarii tajnej i pracownika kancelarii
tajnej, stanowiska pracy nadzoru nad bronią, a także stanowiska komendanta
(kierownika) oddziału Straży Przemysłowej i Pocztowej (służby ochronnej), uznane
za takie przez właściwego ministra (kierownika urzędu centralnego) - usytuowane
poza komórkami do spraw obronnych tych instytucji.
2. Stanowiska pracy w urzędzie Ministra Obrony Narodowej oraz w jednostkach
organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra
Obrony Narodowej, a także w przedsiębiorstwach państwowych, dla których Minister
Obrony Narodowej jest organem założycielskim, z wyjątkiem stanowisk
pomocniczych, robotniczych i obsługi.
3. Stanowiska pracy:
1) specjalistów do spraw lotniskowych i kierowania ruchem lotniczym - w Głównym
Inspektoracie Lotnictwa Cywilnego;
2) do spraw obronnych oraz inne związane z działalnością na rzecz obronności, a
także komendanta (kierownika) oddziału Straży Przemysłowej i Pocztowej (służby
ochronnej), kierownika kancelarii tajnej i pracownika kancelarii tajnej - w
podmiotach gospodarczych;
3) wszystkie - w Urzędzie do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych oraz w
jednostkach podległych temu urzędowi, z wyjątkiem stanowisk pomocniczych,
robotniczych i obsługi;
4) głównych specjalistów i starszych specjalistów do spraw:
a) sportów obronnych,
b) bezpieczeństwa na obiektach sportowych i kultury widowni sportowej,
c) ochrony obiektów sportowych i placówek kultury fizycznej i turystyki
- w Urzędzie Kultury Fizycznej i Turystyki;
5) w sekretariatach wojewódzkich komitetów obrony;
6) w wydziałach (referatach) urzędów wojewódzkich i rejonowych - związane z
działalnością na rzecz obronności kraju;
7) w publicznych zakładach opieki zdrowotnej - związane z utrzymaniem rezerw
artykułów sanitarnych i działalnością na rzecz obronności kraju;
8) w wojewódzkich oddziałach Państwowej Służby Ochrony Zabytków, z wyjątkiem
stanowisk pomocniczych, robotniczych i obsługi;
9) do spraw obronnych oraz inne stanowiska pracy związane z działalnością na
rzecz obronności w urzędach gmin;
10) w zakładowych i terenowych komendach samoobrony;
11) w zakładowych, terenowych i specjalistycznych oddziałach samoobrony;
12) dowódcze i instruktorskie - w zakładowych, terenowych i specjalistycznych
oddziałach samoobrony;
13) instruktorskie - w systemie powszechnej samoobrony ludności;
14) w klubach sportowych, których statuty przewidują uprawianie następujących
dyscyplin i dziedzin sportu, mających znaczenie obronne:
a) alpinizm,
b) biathlon,
c) judo,
d) karate,
e) boks,
f) pięciobój nowoczesny,
g) płetwonurkowanie sportowe,
h) sport lotniczy,
i) strzelectwo sportowe,
j) żeglarstwo,
k) sport motorowy,
l) szermierka,
ł) radioorientacja sportowa,
m) modelarstwo sportowe
- z wyjątkiem stanowisk pomocniczych, robotniczych i obsługi;
15) w stowarzyszeniach, agencjach i fundacjach, których statuty przewidują
działalność na rzecz obronności kraju, z wyjątkiem stanowisk pomocniczych,
robotniczych i obsługi;
16) nauczycieli akademickich w jednostkach organizacyjnych prowadzących
specjalność wychowania obronnego w szkołach wyższych, w zakładach medycyny
katastrof oraz w studiach wojskowych w szkołach wyższych, nauczycieli
przysposobienia obronnego w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych oraz w
zakresie nadzoru pedagogicznego nad wychowaniem obronnym w kuratoriach oświaty.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 30 września 1997 r.
w sprawie szczegółowego zakresu działania dyrektora generalnego urzędu.
(Dz. U. Nr 124, poz. 788)
Na podstawie art. 26 ust. 5 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej
(Dz. U. Nr 89, poz. 402 i z 1997 r. Nr 106, poz. 679) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Dyrektor generalny urzędu zapewnia funkcjonowanie urzędu, warunki jego
działania, a także organizację pracy, w szczególności przez:
1) sprawowanie bezpośredniego nadzoru nad komórkami organizacyjnymi urzędu w
zakresie prawidłowego wykonywania przez nie zadań określonych przez organ
administracji rządowej, z wyjątkiem komórek organizacyjnych bezpośrednio
nadzorowanych przez ten organ na podstawie ustaw,
2) nadzorowanie przebiegu prac nad przygotowaniem projektu budżetu i
przygotowywanie układu wykonawczego budżetu w części dotyczącej urzędu oraz
nadzorowanie realizacji budżetu po przekazaniu środków przez właściwy organ
administracji rządowej,
3) wnioskowanie do właściwego organu administracji rządowej o nadanie regulaminu
organizacyjnego urzędu lub jego komórek organizacyjnych,
4) gospodarowanie mieniem urzędu,
5) reprezentowanie Skarbu Państwa w odniesieniu do mienia urzędu,
6) zapewnianie prowadzenia ewidencji majątku urzędu,
7) nadzorowanie zlecania usług i dokonywania zakupów dla urzędu,
8) nadzorowanie wykonywania czynności z zakresu praw i obowiązków zamawiającego,
9) ustalanie regulaminu pracy,
10) nadzorowanie kontroli wewnętrznej w urzędzie,
11) nadzorowanie gospodarki lokalami urzędu,
12) zapewnianie obsługi administracyjnej i finansowej pracowników urzędu,
13) sprawowanie zwierzchniego nadzoru nad gospodarstwami pomocniczymi urzędu,
14) zapewnianie właściwego postępowania z materiałami archiwalnymi i
dokumentacją niearchiwalną urzędu,
15) zapewnianie przestrzegania przepisów o tajemnicy państwowej i służbowej,
16) realizowanie postanowień organów egzekucyjnych w odniesieniu do pracowników
i mienia urzędu,
17) rozpatrywanie skarg na pracowników urzędu.
§ 2. Dyrektor generalny urzędu, realizując politykę personalną w służbie
cywilnej oraz dokonując czynności z zakresu prawa pracy wobec urzędników służby
cywilnej, z zastrzeżeniem przepisów ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie
cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402 i z 1997 r. Nr 106, poz. 679), a także
wykonując zadania przewidziane w ustawie z dnia 16 września 1982 r. o
pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz.
187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182,
z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95,
poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz.
704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496
oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 604) oraz w przepisach odrębnych dla kierownika
urzędu w szczególności:
1) ustala rozkład czasu pracy w tygodniu oraz jego wymiar w poszczególnych
dniach tygodnia,
2) ustala, w ramach limitów przyznanych przez Szefa Służby Cywilnej, które
stanowiska pracy w urzędzie podlegają obsadzeniu przez urzędników służby
cywilnej,
3) dokonuje czynności wynikających z nawiązania i trwania stosunku pracy z
pracownikami urzędu oraz czynności związanych z ustaniem stosunku pracy,
4) dysponuje funduszem nagród, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej,
5) określa wysokość funduszu premiowego, ustala zasady przyznawania premii,
chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej,
6) nadzoruje przestrzeganie w urzędzie przepisów ochrony pracy, bezpieczeństwa i
higieny pracy, a także przepisów przeciwpożarowych,
7) dysponuje środkami zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w urzędzie,
8) nadzoruje wykonanie zadań wynikających z przepisów o wychowaniu w trzeźwości
i przeciwdziałaniu alkoholizmowi oraz przepisów o ochronie zdrowia przed
następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych w odniesieniu do pracowników
urzędu podczas wykonywania przez nich obowiązków służbowych,
9) współpracuje ze związkami zawodowymi lub innymi ustanowionymi ustawowo
przedstawicielami pracowników urzędu,
10) nadzoruje wykonywanie czynności wynikających z przepisów o powszechnym
obowiązku obrony.
§ 3. Dyrektor generalny urzędu w celu realizacji zadań określonych w § 1 i 2
wydaje akty kierownictwa wewnętrznego.
§ 4. Dyrektor generalny urzędu wykonuje inne zadania z upoważnienia organu
administracji rządowej.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 6 października 1997 r.
w sprawie zmiany składu Międzyresortowej Komisji do Spraw Najwyższych
Dopuszczalnych Stężeń i Natężeń Czynników Szkodliwych dla Zdrowia w Środowisku
Pracy.
(Dz. U. Nr 124, poz. 789)
Na podstawie art. 228 § 1 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
§ 1. W skład Międzyresortowej Komisji do Spraw Najwyższych Dopuszczalnych Stężeń
i Natężeń Czynników Szkodliwych dla Zdrowia w Środowisku Pracy, powołanej
rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie
powołania Międzyresortowej Komisji do Spraw Najwyższych Dopuszczalnych Stężeń i
Natężeń Czynników Szkodliwych dla Zdrowia w Środowisku Pracy (Dz. U. Nr 61, poz.
284), zamiast Pani Grażyny Sztandera powołuje się Panią Annę Rybak jako
przedstawiciela Ministerstwa Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 23 grudnia 1996 r.
w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 1, poz. 3)
Na podstawie art. 26a ust. 28 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz.
646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz.
602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996
r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr
156, poz. 776) oraz art. 18a ust. 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz.
646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406,
Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995
r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142,
poz. 704 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr
137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686) zarządza się, co następuje:
§ 1. Przepisy art. 26a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art.
18a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mają zastosowania do
wydatków inwestycyjnych poniesionych przez podatników w okresie korzystania z
ulg, odliczeń i zwolnień od podatku dochodowego na podstawie:
1) art. 46 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw
państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz.
480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685 oraz z 1996 r. Nr 90, poz.
405 i Nr 106, poz. 496),
2) art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem
zagranicznym (Dz. U. Nr 60, poz. 253, Nr 80, poz. 350 i Nr 111, poz. 480, z 1993
r. Nr 134, poz. 646 oraz z 1996 r. Nr 45, poz. 199),
3) art. 54 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz.
416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz.
547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz.
654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147,
poz. 686 i Nr 156, poz. 776),
4) art. 39 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od
osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz.
419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz.
25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704 oraz z
1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr
147, poz. 686),
5) art. 12 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496),
6) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 lutego 1989 r. w sprawie zwolnienia
od podatku dochodowego dochodów z tytułu niektórych rodzajów działalności
gospodarczej (Dz. U. Nr 3, poz. 20 i Nr 49, poz. 278 oraz z 1991 r. Nr 51, poz.
222),
7) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia
od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z
niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 35,
poz. 203 i Nr 69, poz. 403 oraz z 1991 r. Nr 64, poz. 276),
8) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 czerwca 1993 r. w sprawie odliczeń od
dochodu wydatków inwestycyjnych na terenie gmin o szczególnym zagrożeniu wysokim
bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 59, poz. 266),
9) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 stycznia 1994 r. w sprawie odliczeń
od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego (Dz. U. z
1996 r. Nr 39, poz. 171 i Nr 63, poz. 294),
10) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1995 r. w sprawie odliczeń
od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego w gminach
zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 14, poz. 63
i z 1996 r. Nr 63, poz. 293),
11) przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 26a ust. 29 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 18a ust. 29 ustawy o podatku
dochodowym od osób prawnych.
§ 2. Podatnicy, którzy korzystają ze zwolnień od podatku dochodowego na
podstawie rozporządzenia, o którym mowa w § 1 pkt 6, mogą zrezygnować z tego
prawa i począwszy od miesiąca, w którym zaprzestali stosować te zwolnienia, mogą
korzystać z odliczeń lub obniżek na zasadach określonych w art. 26a ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych lub art. 18a ustawy o podatku dochodowym
od osób prawnych, jeżeli do końca miesiąca, w którym korzystają ze zwolnień,
złożą w urzędzie skarbowym właściwym w sprawach podatku dochodowego
zawiadomienie o rezygnacji z tych zwolnień do końca okresu ich obowiązywania.
§ 3. Określa się zakres działalności, z którymi związane są odliczenia na
zasadach przewidzianych w art. 26a ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych oraz w art. 18a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w
sposób następujący:
1) "eksport towarów" - czynności, jakie wyznaczają dla tej działalności przepisy
ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku
akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r.
Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703 oraz z 1996
r. Nr 137, poz. 640),
2) "eksport usług" - usługi wykonywane przez podatnika poza państwową granicą
Rzeczypospolitej Polskiej oraz czynności, które zgodnie z przepisami o podatku
od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym uważane są za eksport usług,
3) "przetwórstwo rolne" - działalność polegająca na produkcji wyrobów przemysłu
spożywczego, pasz przemysłowych i produktów utylizacyjnych, sklasyfikowanych w
gałęziach 23-26 Systematycznego wykazu wyrobów (SWW) Głównego Urzędu
Statystycznego,
4) "budownictwo (w tym mieszkaniowe) i produkcja materiałów budowlanych" -
działalność obejmująca:
a) budowę, przebudowę, rozbudowę, odbudowę, remont, modernizację i konserwację
budynków i budowli, sklasyfikowaną w dziale 45 Europejskiej klasyfikacji
działalności,
b) wykonywanie obiektów budownictwa mieszkaniowego oraz robót
budowlano-montażowych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą
towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu w rozumieniu ustawy, o której mowa w pkt
1, oraz
c) produkcję materiałów budowlanych wymienionych w załączniku do rozporządzenia,
5) "żegluga i rybołówstwo" - działalność polegająca na świadczeniu usług w
zakresie przewozu pasażerów lub ładunków (dział 61 Europejskiej klasyfikacji
działalności, z wyjątkiem dzierżawienia sprzętu transportu morskiego,
przybrzeżnego i śródlądowego, wraz z załogą) oraz w zakresie pozyskiwania
produktów rybołówstwa i rybactwa na wadach morskich, przybrzeżnych i
śródlądowych, wraz z przetwórstwem ryb, skorupiaków i mięczaków, związanych
bezpośrednio z rybołówstwem (sekcja B Europejskiej klasyfikacji działalności),
6) "turystyka i wypoczynek" - działalność polegająca na świadczeniu usług
związanych z przygotowaniem i realizacją wycieczek oraz pobytów turystycznych i
wypoczynkowych.
§ 4. Wydatki inwestycyjne muszą być udokumentowane:
1) fakturą (rachunkiem uproszczonym) wystawioną przez podatnika podatku od
towarów i usług nie korzystającego ze zwolnienia na podstawie art. 14 ustawy
wymienianej w § 3 pkt 1 (w tym również wystawioną przez organ egzekucyjny
określony w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji lub komornika
sądowego) lub dowodem odprawy celnej - w przypadku wydatków określonych w art.
26a ust. 3 pkt 1, 3, 6 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub
art. 18a ust. 2 pkt 1, 3, 6 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych
albo
2) dowodami wymienionymi w pkt 1 w razie zakupu towarów i usług służących do
wytworzenia we własnym zakresie i na własny użytek środków trwałych określonych
w art. 26a ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub
art. 18a ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, albo
3) dowodem przekazania należności i aktem notarialnym albo fakturą (rachunkiem
uproszczonym) wystawioną przez organ egzekucyjny określony w przepisach o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji lub komornika sądowego - w przypadku
wydatków na zakup budynków, budowli albo przedsiębiorstwa lub zorganizowanej
części mienia przedsiębiorstwa, określonych w art. 26a ust. 3 pkt 2 i 4 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych lub art. 18a ust. 2 pkt 2 i 4 ustawy o
podatku dochodowym od osób prawnych, albo
4) dowodem przekazania należności - w pozostałych przypadkach.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma
zastosowanie do wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1997 r.
Minister Finansów: w z. K. Kalicki
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1996 r. (poz. 3)
WYKAZ MATERIAŁÓW BUDOWLANYCH
Poz.Symbol Systematycznego wykazu wyrobów (SWW)Nazwa materiału
123
10245-5Asfalty z przeróbki ropy naftowej
20245-6Asfalty naturalne
30454-1Pręty i profile średnie
40455Pręty i profile lekkie
5046Rury stalowe
6047Blachy walcowane na zimno, blachy powlekane i inne wyroby przetwórstwa
hutniczego
70491Wyroby hutnictwa żelaza uzdatnione z odpadów
80552Wyroby walcowane z aluminium i stopów aluminium
90553Wyroby walcowane z cynku i stopów cynku
100561-14Rury z miedzi
11ex 0614Wyroby odlewnicze żeliwne, z wyjątkiem armatury, bez wyrobów o
symbolu SWW 0614-7 i -8
12ex 0615Armatura metalowa przemysłowa (bez armatury do olejowej
hydrauliki siłowej i bez armatury okrętowej specjalnej), z wyjątkiem
wyrobów o symbolu SWW 0615-8 i -9
130616-1 i -2Armatura metalowa sieci domowej i szpitalna
140617-1Osprzęt centralnego ogrzewania z metali nieżelaznych
150622Konstrukcje stalowe stanowiące część urządzenia (bez mechanizmów i
osprzętu)
160623-1Konstrukcje zbiornikowe stalowe
170624Elementy i segmenty budowlane aluminiowe
180625Elementy i segmenty budowlane stalowe (ślusarka budowlana)
190626Konstrukcje budowlane aluminiowe
200627Konstrukcje stalowe lekkie do wyposażenia obiektów inwentarskich
210629-4Elementy konstrukcyjne stalowe (bez ślusarki budowlanej)
220629-5Konstrukcje metalowe z kształtowników giętych na zimno
230651-16Sploty i linki do konstrukcji sprężonych
240654-1 do -4Okucia budowlane metalowe
250656-321Grzejniki z blachy do centralnego ogrzewania
260656-5Wyroby przemysłowe z blachy emaliowane
270656-6Wyroby przemysłowe z blachy aluminiowej
280656-7Wyroby przemysłowe z blachy stalowej nierdzewnej
290672-11, -12, -2Kuchnie gazowe oraz piece grzewcze i podgrzewacze
300711-5Kotły grzewcze
310719Zespoły i części maszyn i urządzeń energetycznych, z wyłączeniem
zespołów i części silników spalinowych tłokowych (SWW:0719-7)
320871-111Pompy wirowe odśrodkowe z wirnikiem łopatkowym
330871-91Hydrofory
340912-111Regulatory temperatury
350915-51Zespoły redukcyjne
360915-52Reduktory membranowe
370918-13Elementy automatyki grzewczej
38091Urządzenia do automatycznej regulacji i sterowania - wyłącznie
urządzenia i zestawy urządzeń do automatycznej regulacji dostaw ciepła
oraz zdalnego sterowania pracą systemów ciepłowniczych, a także części do
tych urządzeń
390941-42Liczniki elektryczne prądu zmiennego
400943-71Wodomierze
410943-73Gazomierze
420945-12Ciepłomierze
430945-19Przyrządy do pomiaru ilości ciepła pozostałe
441114-11, -13, -17Rozdzielnice prefabrykowane wnętrzowe i napowietrzne
wysokiego napięcia oraz stacje transformatorowe rozdzielcze
prefabrykowane, z wbudowanymi transformatorami
451115-1Urządzenia rozdzielcze i sterownicze niskiego napięcia
461115-281, -282Podstawy i wkładki bezpiecznikowe niskiego napięcia
471119-41, -51Części do urządzeń rozdzielczych wysokiego napięcia
prefabrykowanych oraz części do urządzeń rozdzielczych i sterowniczych
niskiego napięcia
481121-35, -45Przewody gołe aluminiowe i stalowo-aluminiowe napowietrzne
491123-1, -2, -3Przewody elektroenergetyczne instalacyjne, uzbrojone i
kabelkowe
501126Kable elektroenergetyczne
511131-31Sprzęt instalacyjny sygnalizacyjny domowy
52ex 1131-9Sprzęt instalacyjny pozostały - z wyjątkiem wyrobów o symbolu
SWW 1131-97, 1131-98, 1131-99
531133-11, -14, -17, -2, -3, -41, -43, -45Oprawy oświetleniowe
541136-11Kuchnie elektryczne
551136-6Urządzenia elektryczne grzejne do podgrzewania wody
561289-7Środki chemiczne pomocnicze do produkcji elementów budowlanych i
dodatki do betonów oraz środki ochrony w budownictwie
57ex 1336-433, -444, -53Kleje dla budownictwa
581361-332Płyty z polistyrenu spienionego (styropianu)
591361-36Płyty z poliuretanów
601361-376Bloki z poliuretanów
611363Rury i armatura z tworzyw sztucznych
62ex 1365Wyroby z tworzyw sztucznych dla budownictwa, z wyjątkiem 1365-45,
-46, -47 i 8
631411Kruszywo budowlane (bez kruszywa z żużla wielkopiecowego)
64ex 1413-9Elementy i materiały budowlane kamienne, z wyjątkiem wyrobów o
symbolu SWW 1413-919
651421Klinkier cementowy
661422Cement
671431Wapno
681433Spoiwa gipsowe
691434Elementy ścienne gipsowe
701435Elementy stropowe gipsowe
711436Elementy gipsowe pozostałe
72144Materiały budowlane ceramiczne (łącznie z wapienno-piaskowymi i
wapienno-żużlowymi
73145Wyroby z betonu
74146Materiały budowlane izolacyjne i azbestowo-cementowe
751484, 1485Zaprawy i wyprawy (bez ogniotrwałych), mieszanki
mineralno-bitumiczne
76151Szkło budowlane
771623Kamionka kanalizacyjna i sanitarna
781624Kamionka budowlana
791632Wyroby sanitarne ceramiczne
801639-1Płytki i kształtki ceramiczne ścienne szkliwione
811715Materiały podłogowe z drewna
821732Elementy budynków i obiektów budowlanych z drewna i z materiałów
drewnopochodnych (bez kompletów)
831733Stolarka budowlana otworowa (bez okrętowej)
841735-11, -12Komplety elementów budynków mieszkalnych wolno stojących i
szeregowych z drewna i materiałów drewnopochodnych
851829-91Tapety papierowe
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 25 września 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie kwalifikacji i innych wymagań, których
spełnienie uprawnia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.
(Dz. U. Nr 124, poz. 790)
Na podstawie art. 81 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o
rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591, oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43,
poz. 272 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie
kwalifikacji i innych wymagań, których spełnienie uprawnia do usługowego
prowadzenia ksiąg rachunkowych (Dz. U. Nr 140, poz. 790, z 1995 r. Nr 71, poz.
356 i z 1996 r. Nr 135, poz. 633) w § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) ma wykształcenie wyższe ekonomiczne o specjalności rachunkowość i co
najmniej dwuletnią praktykę w księgowości lub średnie wykształcenie zawodowe o
kierunku rachunkowość uzyskane w szkołach publicznych i szkołach niepublicznych
mających uprawnienia szkół publicznych, w tym również w szkołach policealnych i
pomaturalnych co najmniej o dwuletnim okresie nauczania w zakresie rachunkowości
i co najmniej pięcioletnią praktykę w księgowości, w tym rok na stanowisku
samodzielnym."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: wz. J. Kubik
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 26 września 1997 r.
w sprawie egzaminów na doradcę podatkowego.
(Dz. U. Nr 124, poz. 791)
Na podstawie art. 25 ust. 2 i art. 26 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie
podatkowym (Dz. U. Nr 102, poz. 475 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) zarządza się,
co następuje:
§ 1. 1. Egzaminy na doradcę podatkowego przeprowadzane są przez Państwową
Komisję Egzaminacyjną do Spraw Doradztwa Podatkowego, zwaną dalej "Komisją
Egzaminacyjną", w terminach wyznaczonych przez Przewodniczącego Komisji
Egzaminacyjnej.
2. Przewodniczący Komisji Egzaminacyjnej ogłasza w Dzienniku Urzędowym
Ministerstwa Finansów oraz w dzienniku "Rzeczpospolita" komunikat w sprawie
wyznaczenia terminu egzaminu na doradcę podatkowego, zwanego dalej "egzaminem".
§ 2. 1. Osoba ubiegająca się o dopuszczenie do egzaminu jest obowiązana, nie
później niż 30 dni przed wyznaczonym terminem egzaminu, złożyć wniosek o
dopuszczenie do egzaminu oraz wnieść opłatę egzaminacyjną.
2. We wniosku składanym przez osobę wpisaną warunkowo na listę doradców
podatkowych należy zamieścić informację o numerze i dacie wpisu na listę
doradców podatkowych oraz oświadczenie o spełnieniu warunków przewidzianych w
art. 6 ust. 1 pkt 1-4 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz.
U. Nr 102, poz. 475 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554), zwanej dalej "ustawą".
3. We wniosku składanym przez inną niż wymieniona w ust. 2 osobę należy
zamieścić oświadczenie o spełnieniu warunków przewidzianych w art. 6 ust. 1 pkt
1-3 ustawy, a w przypadku osób nie posiadających obywatelstwa polskiego -
oświadczenie o spełnieniu warunków przewidzianych w art. 6 ust. 1 pkt 2 i 3
ustawy.
4. Osoby, o których mowa w ust. 3, są obowiązane dołączyć do wniosku:
1) odpis dyplomu dokumentującego posiadanie wyższego wykształcenia,
2) zgodę na dopuszczenie do egzaminu, wyrażoną na podstawie art. 21 ust. 3
ustawy - w przypadku osób nie posiadających obywatelstwa polskiego.
5. Osoba, która złożyła wniosek, otrzymuje zawiadomienie o terminie i miejscu
części pisemnej egzaminu albo decyzję o odmowie dopuszczenia do egzaminu.
§ 3. Egzamin jest przeprowadzany, jeżeli do egzaminu zostało dopuszczonych co
najmniej 100 kandydatów na doradcę podatkowego.
§ 4. Osoba, która z ważnych, odpowiednio udokumentowanych, przyczyn losowych nie
mogła przystąpić do części pisemnej egzaminu w wyznaczonym dla niej terminie,
może przystąpić do tej części egzaminu w terminie późniejszym, uzgodnionym z
Przewodniczącym Komisji Egzaminacyjnej lub z osobą upoważnioną przez
Przewodniczącego.
§ 5. Na wniosek przewodniczącego składu egzaminacyjnego osoby będące członkami
składu wybierają ze swego grona sekretarza.
§ 6. 1. Egzamin pisemny przeprowadza się w wydzielonej sali, w warunkach
umożliwiających egzaminowanym samodzielną pracę.
2. Przed wejściem na salę egzaminacyjną osoba przystępująca do egzaminu
obowiązana jest okazać dowód osobisty lub paszport.
3. Prace pisemne oznaczane są kodem.
4. Osoba sprawująca nadzór nad prawidłowym przebiegiem egzaminu może wykluczyć z
egzaminu osobę, która podczas egzaminu korzystała z cudzej pomocy, posługiwała
się niedozwolonymi materiałami pomocniczymi, pomagała innym uczestnikom egzaminu
lub w inny sposób zakłócała przebieg egzaminu.
5. Podczas egzaminu zdający może opuścić salę egzaminacyjną po uzyskaniu zgody
osoby sprawującej nadzór nad prawidłowym przebiegiem egzaminu; przed
opuszczeniem sali zdający przekazuje pracę sekretarzowi składu egzaminacyjnego.
§ 7. 1. Egzamin pisemny polega na:
1) rozwiązaniu testu składającego ze 100 pytań,
2) sporządzeniu projektu wystąpienia w sprawie klienta do organu podatkowego lub
sądu.
2. Obie części egzaminu pisemnego trwają po dwie godziny.
3. Sporządzając projekt, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zdający egzamin może
korzystać z publikacji zawierających wyłącznie akty normatywne.
§ 8. 1. Każde pytanie testowe oceniane jest w następujący sposób:
1) odpowiedź prawidłowa - dwa punkty,
2) odpowiedź nieprawidłowa - minus jeden punkt,
3) brak odpowiedzi - zero punktów.
2. Wystąpienie w imieniu klienta oceniane jest od 0 do 20 punktów.
3. Warunkiem zdania części pisemnej egzaminu jest uzyskanie co najmniej 160
punktów z części testowej egzaminu oraz co najmniej 10 punktów za wystąpienie w
imieniu klienta.
§ 9. 1. Sekretarz składu egzaminacyjnego sporządza protokół z przebiegu części
pisemnej egzaminu; protokół podpisywany jest przez przewodniczącego oraz
sekretarza składu egzaminacyjnego.
2. Wyniki części pisemnej egzaminu ogłaszane są w siedzibie Komisji
Egzaminacyjnej.
§ 10. 1. Osoba, która uzyskała od 110 do 159 punktów z części testowej egzaminu
pisemnego, może, w terminie trzech dni od dnia ogłoszenia wyników egzaminu,
zwrócić się z wnioskiem do przewodniczącego składu egzaminacyjnego o
udostępnienie tej części pracy egzaminacyjnej, a także o dokonanie jej ponownej
oceny.
2. Wniosek składany jest w formie pisemnej.
3. Część testowa pracy egzaminacyjnej udostępniana jest egzaminowanemu w
sekretariacie Komisji Egzaminacyjnej, w obecności członka Komisji
Egzaminacyjnej.
§ 11. 1. Część ustna egzaminu przeprowadzana jest w terminach wyznaczonych przez
Przewodniczącego Komisji Egzaminacyjnej, nie wcześniej jednak niż po upływie 14
dni od zakończenia części pisemnej egzaminu.
2. Część ustna egzaminu polega na udzieleniu odpowiedzi na pytania zamieszczone
w wylosowanym zestawie pytań.
3. Każdy z zestawów składa się z dziesięciu pytań.
§ 12. 1. Skład egzaminacyjny ocenia odrębnie odpowiedź na każde pytanie,
przyznając jeden punkt za odpowiedź prawidłową oraz zero punktów za odpowiedź
nieprawidłową lub za brak odpowiedzi.
2. Część ustną egzaminu uważa się za zdaną w razie uzyskania przez zdającego co
najmniej siedmiu punktów.
3. Sekretarz składu egzaminacyjnego sporządza protokół z przebiegu części ustnej
egzaminu; protokół podpisywany jest przez wszystkie osoby egzaminujące.
4. Niezwłocznie po podpisaniu protokołu sekretarz składu egzaminacyjnego ogłasza
wyniki części ustnej egzaminu.
§ 13. 1. Opłata za egzamin na doradcę podatkowego wynosi 300 zł.
2. W razie negatywnego wyniku części pisemnej lub ustnej egzaminu, opłata za
egzamin poprawkowy z tej części egzaminu wynosi 150 zł.
§ 14. 1. Opłata egzaminacyjna wniesiona przez osoby, o których mowa w § 4,
zaliczana jest na poczet egzaminu przeprowadzanego w późniejszym terminie.
2. W razie rezygnacji ze zdawania egzaminu, opłata egzaminacyjna podlega
zwrotowi, pod warunkiem zawiadomienia Komisji Egzaminacyjnej o rezygnacji nie
później niż 14 dni przed terminem egzaminu.
§ 15. 1. Członkom Komisji Egzaminacyjnej przysługuje wynagrodzenie za:
1) udział w posiedzeniu Komisji Egzaminacyjnej - 200 zł,
2) udział w sesji egzaminacyjnej:
a) 2200 zł - dla przewodniczącego oraz sekretarza składu egzaminacyjnego,
b) 2000 zł - dla pozostałych członków składu egzaminacyjnego.
2. W przypadkach, o których mowa w:
1) ust. 1 pkt 1 - o wypłatę wynagrodzeń występuje Przewodniczący Komisji
Egzaminacyjnej,
2) ust. 1 pkt 2 - o wypłatę wynagrodzeń występuje przewodniczący składu
egzaminacyjnego, po uzyskaniu akceptacji Przewodniczącego Komisji
Egzaminacyjnej.
3. Wynagrodzenia, o których mowa w ust. 1, wypłacane są ze środków Ministerstwa
Finansów.
§ 16. 1. Przewodniczącemu Komisji Egzaminacyjnej, z tytułu kierowania pracami
Komisji Egzaminacyjnej, przysługuje stałe wynagrodzenie miesięczne w wysokości
3000 zł.
2. Przepis § 15 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
§ 17. Członkom Komisji Egzaminacyjnej przysługują diety oraz zwrot kosztów
podróży, dojazdów środkami komunikacji miejscowej i noclegów, zgodnie z zasadami
przewidzianymi w przepisach o należnościach przysługujących pracownikom z tytułu
podróży służbowej na obszarze kraju, z tym że:
1) koszty noclegu w hotelu udokumentowane rachunkiem zwracane są do wysokości
równowartości 26 diet - za każdą dobę hotelową,
2) koszty podróży publicznymi środkami transportu zwracane są w wysokości
zapłaconej ceny biletu za przejazd określonym środkiem transportu, z wyjątkiem
przelotu samolotem,
3) w razie podróży samolotem, koszty zwracane są w wysokości kosztów, które
ponieśliby, podróżując samochodem stanowiącym ich własność.
§ 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że § 15 ust. 1
pkt 1, § 15 ust. 2 pkt 1, § 16 i 17 stosuje się od dnia 1 kwietnia 1997 r.
Minister Finansów: M. Belka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 22 września 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie kwalifikacji wymaganych od osób
kierownictwa i dozoru ruchu zakładów górniczych oraz mierniczego górniczego i
geologa górniczego.
(Dz. U. Nr 124, poz. 792)
Na podstawie art. 68 ust. 2 i art. 70 ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. -
Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1996 r. Nr 106, poz. 496
oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 10 października 1994 r.
w sprawie kwalifikacji wymaganych od osób kierownictwa i dozoru ruchu zakładów
górniczych oraz mierniczego górniczego i geologa górniczego (Dz. U. Nr 109, poz.
522) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1 skreśla się wyraz "naukowe" oraz przecinek przed tym wyrazem;
2) w § 2:
a) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) wymaganiach zawodowych - rozumie się przez to:
a) ukończenie odpowiedniej szkoły potwierdzone dyplomem lub świadectwem wydanym
zgodnie z obowiązującymi przepisami,
b) praktykę w kierownictwie, dozorze ruchu lub w ruchu zakładu górniczego albo w
górniczej służbie mierniczo-geologicznej, określoną czasem jej trwania,
specjalnością techniczną oraz zakresem wykonywanych czynności.",
b) skreśla się pkt 5;
3) w § 3 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) odkrywkowe zakłady górnicze wydobywające kopaliny pospolite bez użycia
materiałów wybuchowych";
4) po § 3 dodaje się § 3a-3d w brzmieniu:
"§ 3a. Wymagania przewidziane w rozporządzeniu dla osób kierownictwa i dozoru
ruchu w zakładach górniczych:
1) podziemnych, o których mowa w § 3 pkt 1 i 2, stosuje się odpowiednio do osób
w zakładach prowadzących składowanie odpadów w podziemnych wyrobiskach
górniczych i do osób w zakładach prowadzących roboty podziemne z zastosowaniem
techniki górniczej w zakresie objętym przepisami wydanymi na podstawie art. 3
Prawa geologicznego i górniczego;
2) odkrywkowych, o których mowa w § 3 pkt 3 i pkt 4, stosuje się odpowiednio do
osób w zakładach górniczych wydobywających kopaliny odkrywkowo w obszarach
morskich Rzeczypospolitej Polskiej;
3) odkrywkowych wydobywających kopaliny pospolite bez użycia materiałów
wybuchowych, o których mowa w § 3 pkt 4, stosuje się odpowiednio do osób w
zakładach, w których prowadzona jest działalność polegająca na wydobywaniu
surowców mineralnych znajdujących się w odpadach po robotach górniczych i po
procesach wzbogacania kopalin;
4) wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi, o których mowa w § 3 pkt 5,
stosuje się odpowiednio do osób w:
a) zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi w
obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej:
b) zakładach prowadzących bezzbiornikowe magazynowanie substancji w górotworze,
c) zakładach wykonujących prace geologiczne, obejmujące roboty wykonywane w
granicach obszaru górniczego utworzonego dla kopaliny podstawowej lub przy
użyciu materiałów wybuchowych albo gdy projektowana głębokość wyrobiska
przekracza 30 m, w tym również zakładach wykonujących takie prace geologiczne w
obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 3b. Dla określenia wymagań przewidzianych do stwierdzania kwalifikacji
kierowników działów ruchu ustala się, że w poszczególnych rodzajach zakładów
górniczych mogą występować w szczególności następujące działy ruchu:
1) w podziemnych zakładach górniczych, o których mowa w § 3 pkt 1 i 2: robót
górniczych, energomechaniczny, mierniczo-geologiczny, wentylacji, tąpań,
bezpieczeństwa i higieny pracy oraz szkolenia, przeróbki mechanicznej, ochrony
środowiska, inwestycji,
2) w odkrywkowych zakładach górniczych, o których mowa w § 3 pkt 3 i 4: robót
górniczych, technologii górniczej, energomechaniczny, transportu
technologicznego, mierniczo-geologiczny, inwestycji, techniki strzałowej,
przeróbki, bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony środowiska,
3) w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi: robót
górniczych, energomechaniczny, mierniczo-geologiczny, wierceń,
budowlano-montażowy, inwestycji, ochrony środowiska, bezpieczeństwa i higieny
pracy.
§ 3c. Dla określenia wymagań przewidzianych do stwierdzenia kwalifikacji osób
dozoru ruchu ustala się, że w poszczególnych rodzajach zakładów górniczych mogą
występować w szczególności następujące specjalności techniczne:
1) w podziemnych zakładach górniczych, o których mowa w § 3 pkt 1 i 2: górnicza
- techniczna eksploatacja złóż, górnicza - wentylacja, górnicza - technika
strzałowa, górnicza - tąpania, górnicza - geofizyka, górnicza - transport kolei
podziemnych, mechaniczna - maszyn i urządzeń dołowych, mechaniczna - maszyn i
urządzeń powierzchniowych, mechaniczna - wyciągów szybowych, mechaniczna -
transport kolei na powierzchni, elektryczna - urządzeń dołowych, elektryczna -
urządzeń powierzchniowych, teletechniczna, energetyczna, geologiczna,
wiertnicza, hydrogeologiczna, miernicza, przeróbka mechaniczna, budowlana,
ochrony środowiska,
2) w odkrywkowych zakładach górniczych, o których mowa w § 3 pkt 3 i 4:
górnicza, górnicza - technika strzałowa, elektryczna, energetyczna,
teletechniczna i automatyki, mechaniczna, budowlana, geologiczna lub
hydrogeologiczna, miernicza, przeróbka kopalin, transport technologiczny,
wiertnicza, ochrona środowiska,
3) w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi:
górnicza, wiertnicza, budowlano-montażowa, geofizyczna (z użyciem lub bez użycia
materiałów wybuchowych), elektryczna, energetyczna, teletechniczna i automatyka,
mechaniczna, miernicza, geologiczna lub hydrogeologiczna, przeróbka kopalin,
ochrona środowiska.
§ 3d. 1. Dla określenia wymagań przewidzianych do stwierdzania kwalifikacji osób
kierownictwa i dozoru ruchu w zakładach górniczych wydobywających kopaliny
otworami wiertniczymi, o których mowa w § 3 pkt 5, ustala się następujący wykaz
rodzajów wykonywanych robót:
1) wydobywanie ropy naftowej i gazu ziemnego,
2) wydobywanie ropy naftowej i gazu ziemnego ze złóż w obszarach morskich
Rzeczypospolitej Polskiej,
3) wydobywanie metanu z węgla kamiennego,
4) wydobywanie siarki rodzimej,
5) wydobywanie soli kamiennej,
6) wydobywanie solanek, wód leczniczych i termalnych.
2. Dla określenia wymagań przewidzianych do stwierdzania kwalifikacji osób
kierownictwa i dozoru ruchu w zakładach wykonujących prace geologiczne,
obejmujące roboty wykonywane w granicach obszaru górniczego utworzonego dla
kopaliny podstawowej lub przy użyciu materiałów wybuchowych albo gdy
projektowana głębokość wyrobiska przekracza 30 m, w tym również zakładach
wykonujących takie prace geologiczne w obszarach morskich Rzeczypospolitej
Polskiej, ustala się następujący wykaz rodzajów robót:
1) wykonywanie wierceń w ramach poszukiwania i rozpoznawania złóż ropy naftowej
i gazu ziemnego,
2) wykonywanie wierceń w ramach poszukiwania i rozpoznawania innych kopalin niż
wymienione w pkt 1 do głębokości:
a) 500 m,
b) głębszych niż 500 m,
3) wykonywanie wierceń w ramach poszukiwania i rozpoznawania wód podziemnych do
głębokości:
a) 100 m,
b) 300 m,
c) głębszych niż 300 m,
4) wykonywanie wierceń geologiczno-inżynierskich i sejsmicznych.";
5) § 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. Za praktykę w kierownictwie i dozorze ruchu lub w ruchu zakładu górniczego
uważa się:
1) pracę w kierownictwie, w dozorze ruchu albo w ruchu zakładu górniczego w
zakresie odpowiedniej specjalności technicznej, w tym samym rodzaju zakładów
górniczych, wykonywaną po spełnieniu wymagań zawodowych określonych w § 2 pkt 4
lit. a),
2) pracę w kierownictwie, dozorze ruchu albo ruchu zakładu górniczego pod
ziemią, jeżeli czynności w kierownictwie lub w dozorze ruchu mają być wykonywane
w ruchu zakładu górniczego pod ziemią.";
6) w § 7 w pkt 1 lit. a) i w pkt 2 wyrazy "wymagań naukowych" zastępuje się
wyrazami "wymagań zawodowych, o których mowa w § 2 pkt 4 lit. a)";
7) w tytule rozdziału 2 skreśla się wyrazy "naukowe i";
8) w § 11:
a) w ust. 1 w pkt 1:
- lit. b) i c) otrzymują brzmienie:
"b) dyplom magistra inżyniera lub inżyniera odpowiedniej specjalności
technicznej i zaświadczenie odbycia co najmniej czteroletniej praktyki w
kierownictwie i w wyższym dozorze ruchu, w tym co najmniej dwuletniej praktyki w
kierownictwie ruchu,
c) dyplom magistra geologii lub geofizyki i zaświadczenie odbycia co najmniej
pięcioletniej praktyki w kierownictwie i w wyższym dozorze ruchu, w tym co
najmniej trzyletniej praktyki w kierownictwie ruchu.";
- dodaje się lit. d) w brzmieniu:
"d) świadectwo (dyplom) technika odpowiedniej specjalności technicznej i
zaświadczenie odbycia co najmniej ośmioletniej praktyki w kierownictwie i w
wyższym dozorze ruchu, w tym co najmniej czteroletniej praktyki w kierownictwie
ruchu.";
b) w ust. 1 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2) w odkrywkowych zakładach górniczych, o których mowa w § 3 pkt 4:
a) dyplom magistra inżyniera lub inżyniera odpowiedniej specjalności technicznej
i zaświadczenie odbycia co najmniej półrocznej praktyki w średnim dozorze ruchu,
b) dyplom magistra geologii lub geofizyki i zaświadczenie odbycia co najmniej
rocznej praktyki w średnim dozorze ruchu,
c) świadectwo (dyplom) technika odpowiedniej specjalności technicznej i
zaświadczenie odbycia co najmniej rocznej praktyki w średnim dozorze ruchu,
3) w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi:
a) dyplom magistra inżyniera odpowiedniej specjalności technicznej i
zaświadczenie odbycia co najmniej trzyletniej praktyki w wyższym dozorze ruchu,
b) dyplom inżyniera odpowiedniej specjalności technicznej i zaświadczenie
odbycia co najmniej czteroletniej praktyki w wyższym dozorze ruchu,
c) dyplom magistra geologii lub geofizyki, zaświadczenie odbycia co najmniej
pięcioletniej praktyki w wyższym dozorze ruchu i świadectwo (dyplom)
stwierdzające złożenie w wyższej szkole technicznej z wynikiem pozytywnym
egzaminu uzupełniającego, zgodnie z programem ustalonym dla magistrów inżynierów
w odpowiedniej specjalności technicznej,
d) świadectwo (dyplom) technika odpowiedniej specjalności technicznej i
zaświadczenie odbycia co najmniej ośmioletniej praktyki w wyższym dozorze
ruchu.";
c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Osoby legitymujące się dyplomem lub świadectwem określonym w ust. 1 pkt 1
lit. b), c) i d) ubiegające się o stwierdzenie kwalifikacji kierownika ruchu
zakładu lub kierownika działu robót górniczych w odkrywkowych zakładach
górniczych, o których mowa w § 3 pkt 3, są obowiązane do przedstawienia
świadectwa stwierdzającego złożenie w wyższej szkole technicznej z wynikiem
pozytywnym egzaminu uzupełniającego z zakresu stosowania materiałów wybuchowych,
zgodnie z programem ustalonym dla absolwentów studiów magisterskich na kierunku
górnictwo i geologia (magister inżynier górnik).";
9) w § 12 w ust. 1 w pkt 1 lit. b) otrzymuje brzmienie:
"b) dyplom inżyniera i zaświadczenie odbycia co najmniej trzyletniej praktyki w
wyższym dozorze ruchu, a w odniesieniu do kierownika działu wentylacji ponadto
świadectwo stwierdzające złożenie w wyższej szkole technicznej z wynikiem
pozytywnym egzaminu uzupełniającego, o którym mowa w § 10 pkt 2.";
10) w § 13 w pkt 3 lit. a) otrzymuje brzmienie:
"a) dyplom magistra inżyniera odpowiedniej specjalności technicznej i
zaświadczenie odbycia co najmniej dwuletniej praktyki w średnim dozorze ruchu.";
11) w § 14 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2) w odkrywkowych zakładach górniczych i w zakładach górniczych wydobywających
kopaliny otworami wiertniczymi, o których mowa w § 3 pkt 3 i 5:
a) dyplom magistra inżyniera lub inżyniera odpowiedniej specjalności
technicznej, dyplom magistra geologii lub magistra geofizyki i zaświadczenie
odbycia co najmniej półtorarocznej praktyki w niższym dozorze ruchu,
b) świadectwo (dyplom) technika odpowiedniej specjalności technicznej i
zaświadczenie odbycia co najmniej dwuletniej praktyki w niższym dozorze ruchu,
c) świadectwo zasadniczej szkoły zawodowej lub świadectwo mistrza odpowiedniej
specjalności technicznej oraz zaświadczenie odbycia co najmniej sześcioletniej
praktyki w niższym dozorze ruchu,
3) w odkrywkowych zakładach górniczych, o których mowa w § 3 pkt 4:
a) dyplom magistra inżyniera lub inżyniera specjalności technicznej, dyplom
magistra geologii lub magistra geofizyki i zaświadczenie odbycia co najmniej
trzymiesięcznej praktyki w niższym dozorze ruchu,
b) świadectwo (dyplom) technika odpowiedniej specjalności technicznej i
zaświadczenie odbycia co najmniej sześciomiesięcznej praktyki w niższym dozorze
ruchu,
c) świadectwo zasadniczej szkoły zawodowej lub świadectwo mistrza odpowiedniej
specjalności technicznej i zaświadczenie odbycia co najmniej dwuletniej praktyki
w niższym dozorze ruchu.";
12) w § 15 pkt 1 i 2 otrzymuje brzmienie:
"1) w podziemnych zakładach górniczych, o których mowa w § 3 pkt 1 i 2:
a) dyplom magistra inżyniera lub inżyniera odpowiedniej specjalności technicznej
i zaświadczenie odbycia co najmniej trzymiesięcznej praktyki w ruchu zakładu
górniczego,
b) dyplom magistra geologii lub magistra geofizyki oraz zaświadczenie odbycia co
najmniej rocznej praktyki w ruchu zakładu górniczego,
c) świadectwo (dyplom) technika odpowiedniej specjalności technicznej i
zaświadczenie odbycia co najmniej rocznej praktyki w ruchu zakładu górniczego,
2) w odkrywkowych zakładach górniczych i zakładach górniczych wydobywających
kopaliny otworami wiertniczymi, o których mowa w § 3 pkt 3 i 5:
a) dyplom magistra inżyniera lub inżyniera odpowiedniej specjalności
technicznej, dyplom magistra geologii lub magistra geofizyki i zaświadczenie
odbycia co najmniej półrocznej praktyki w ruchu zakładu górniczego,
b) świadectwo (dyplom) technika odpowiedniej specjalności technicznej i
zaświadczenie odbycia co najmniej rocznej praktyki w ruchu zakładu górniczego,
c) świadectwo zasadniczej szkoły zawodowej lub świadectwo mistrza odpowiedniej
specjalności technicznej oraz zaświadczenie odbycia co najmniej trzyletniej
praktyki w ruchu zakładu górniczego,";
13) w § 16 skreśla się wyraz "naukowe" oraz przecinek przed tym wyrazem;
14) w § 18 w ust. 2 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1) nazwisko i imię, datę i miejsce urodzenia oraz miejsce zamieszkania,
2) oznaczenie stanowiska w kierownictwie ruchu lub szczebla dozoru ruchu,
specjalności technicznej oraz rodzaju zakładów górniczych, a w razie ubiegania
się o stwierdzenie kwalifikacji w zakładach górniczych, o których mowa w § 3 pkt
5, także rodzaju wykonywanych robót.";
15) w § 19 w ust. 1 skreśla się wyrazy "naukowych i";
16) § 20 otrzymuje brzmienie:
"§ 20. 1. Komisja egzaminacyjna przeprowadza egzamin w zakresie obejmującym
znajomość przepisów prawa geologicznego i górniczego oraz znajomość określonego
rodzaju zakładów górniczych i występujących w nich zagrożeń.
2. W skład komisji, o której mowa w ust. 1, wchodzą:
1) przewodniczący składu, którym jest przewodniczący komisji egzaminacyjnej lub
wyznaczony przez niego zastępca,
2) nie mniej niż dwaj i nie więcej niż czterej członkowie składu, wyznaczeni
przez przewodniczącego komisji, posiadający odpowiednie przygotowanie w
specjalności, w jakiej ma być wydane stwierdzenie kwalifikacji do wykonywania
czynności w kierownictwie lub dozorze albo posiadający wykształcenie prawnicze.
3. O wyniku egzaminu decyduje komisja większością głosów, określając go jako
"pozytywny" albo "negatywny". W razie równej liczby głosów, o wyniku egzaminu
decyduje głos przewodniczącego składu.";
17) w § 21 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Z przebiegu egzaminu sporządza się protokół, który podpisują przewodniczący
i członkowie składu.";
18) w tytule rozdziału 3 skreśla się wyrazy "naukowe i";
19) w § 25 pkt 1 i 3 otrzymują brzmienie:
"1) dyplom magistra inżyniera geodety górniczego lub magistra inżyniera górnika
o specjalności miernictwo górnicze oraz zaświadczenie odbycia co najmniej
dwuletniej praktyki w górniczej służbie mierniczo-geologicznej,"
"3) dyplom inżyniera geodety górniczego lub inżyniera górnika o specjalności
miernictwo górnicze oraz zaświadczenie odbycia co najmniej czteroletniej
praktyki w górniczej służbie mierniczo-geologicznej,";
20) w § 27 w ust. 1 skreśla się wyraz "naukowe" oraz przecinek przed tym
wyrazem.
§ 2. 1. W okresie pięciu lat od wejścia w życie rozporządzenia przedsiębiorca
może, za zgodą dyrektora okręgowego urzędu górniczego wyrażoną w drodze decyzji,
powierzyć stanowisko zastępcy kierownika ruchu podziemnego zakładu górniczego
osobie, która przedstawi:
1) dyplom ukończenia studiów magisterskich na kierunku górnictwo i geologia (mgr
inż. górnik) oraz:
a) świadectwo stwierdzenia kwalifikacji kierownika działu robót górniczych w
podziemnych zakładach górniczych lub kierownika działu wentylacji w podziemnych
zakładach górniczych wydobywających węgiel kamienny i zaświadczenie odbycia co
najmniej rocznej praktyki na tych stanowiskach,
b) świadectwo stwierdzenia kwalifikacji do zastępowania kierownika działu robót
górniczych w podziemnych zakładach górniczych i zaświadczenie odbycia co
najmniej dwuletniej praktyki na tym stanowisku,
2) dyplom ukończenia studiów zawodowych na kierunku górnictwo i geologia (inż.
górnik) oraz:
a) świadectwo stwierdzenia kwalifikacji kierownika działu robót górniczych w
podziemnych zakładach górniczych lub kierownika działu wentylacji w podziemnych
zakładach górniczych wydobywających węgiel kamienny i zaświadczenie odbycia co
najmniej dwuletniej praktyki na tych stanowiskach,
b) świadectwo stwierdzenia kwalifikacji do zastępowania kierownika działu robót
górniczych w podziemnych zakładach górniczych i zaświadczenie odbycia co
najmniej trzyletniej praktyki na tym stanowisku.
2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, dyrektor okręgowego urzędu górniczego wydaje
po stwierdzeniu znajomości przez kandydata podziemnego zakładu górniczego i
występujących w nim zagrożeń w stopniu wymaganym od kierownika ruchu tego
zakładu.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie dwóch tygodni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki: wz. J. Markowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 6 października 1997 r.
w sprawie wzoru i sposobu prowadzenia ewidencji partii politycznych oraz
szczegółowych zasad wydawania odpisów i wyciągów z ewidencji i statutów tych
partii.
(Dz. U. Nr 124, poz. 793)
Na podstawie art. 23 pkt 1 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach
politycznych (Dz. U. Nr 98, poz. 604) zarządza się, co następuje:
§ 1. Dla każdej partii politycznej prowadzi się oddzielnie akta ewidencyjne,
które obejmują akta postępowania w sprawie wpisu partii politycznej do
ewidencji, dokumenty stanowiące podstawę dokonania wpisu oraz inne dokumenty,
składane przez partię wpisaną do ewidencji partii politycznych.
§ 2. Dokumenty dotyczące zgłoszenia partii do ewidencji oraz ewentualnych zmian
w ewidencji wpisuje się do wykazu ewidencji partii politycznych. Numer kolejny
wpisu w wykazie odpowiada sygnaturze akt ewidencyjnych.
§ 3. 1. Ewidencję partii politycznych prowadzi się w księdze ewidencji partii,
która składa się z następujących rubryk:
- rubryka pierwsza - liczba porządkowa wpisu,
- rubryka druga - data zgłoszenia partii do ewidencji,
- rubryka trzecia - nazwa, skrót nazwy oraz siedziba partii wraz z dokładnym
adresem,
- rubryka czwarta - wzorzec symbolu graficznego partii,
- rubryka piąta - imiona, nazwiska i adresy osób wchodzących w skład organów
uprawnionych w statucie do reprezentowania partii na zewnątrz oraz do zaciągania
zobowiązań majątkowych,
- rubryka szósta - imiona, nazwiska i adresy osób zgłaszających partię do
ewidencji,
- rubryka siódma - data wydania orzeczenia w przedmiocie wpisu partii do
ewidencji,
- rubryka ósma - data, sygnatura i sentencja orzeczenia Trybunału
Konstytucyjnego dotyczącego partii,
- rubryka dziewiąta - wzmianka o podjęciu przez partię uchwały o samorozwiązaniu
oraz imię i nazwisko wyznaczonego likwidatora,
- rubryka dziesiąta - data wykreślenia partii z ewidencji,
- rubryka jedenasta - uwagi.
2. Księga ewidencji partii powinna być oprawiona, a karty w niej ponumerowane.
Liczbę kart poświadcza się na ostatniej stronie. Wykreślenie partii z ewidencji
zaznacza się znakiem "L".
§ 4. 1. Podstawę postanowienia zarządzającego wpis w ewidencji partii
politycznych stanowią, z zastrzeżeniem ust. 4, wyłącznie dokumenty złożone do
akt ewidencyjnych. W postanowieniu zarządzającym wpis do ewidencji określa się
dosłowną treść wpisu oraz rubrykę księgi ewidencji, w której wpis ma być
dokonany.
2. W treści wpisu można powołać się na dokument złożony do akt ewidencyjnych.
Dokument ten uważa się wówczas za objęty treścią wpisu.
3. Przepisy dotyczące wpisu stosuje się odpowiednio do zmiany lub wykreślenia
wpisu.
4. Wpisów określonych w § 3 ust. 1, w rubrykach siódmej, ósmej, dziesiątej i
jedenastej - dokonuje się z urzędu.
§ 5. Dla księgi ewidencji partii oraz wykazu, o którym mowa w § 2, prowadzi się
jeden skorowidz alfabetyczny, w którym zamieszcza się nazwę partii politycznej,
numer ewidencyjny partii według pierwszej rubryki księgi ewidencji i sygnaturę
akt ewidencyjnych.
§ 6. 1. Sąd wydaje uwierzytelniony odpis lub wyciąg z ewidencji bądź statutu
partii na pisemny wniosek, wskazujący partię oraz dokument, którego odpis lub
wyciąg ma być wydany.
2. Odpis lub wyciąg, o których mowa w ust. 1, wydaje się po uiszczeniu przez
wnioskodawcę należnej opłaty, chyba że został on zwolniony z ponoszenia takiej
opłaty.
3. Wysokość opłat za wydanie uwierzytelnionego odpisu i wyciągu z ewidencji i
statutów partii politycznych oraz warunki zwolnienia z tych opłat określają
odrębne przepisy.
4. O wydaniu odpisu lub wyciągu z ewidencji bądź statutu partii czyni się
odpowiednią wzmiankę w aktach ewidencyjnych partii, której te dokumenty
dotyczyły.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 30 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 1, poz. 4)
Na podstawie art. 2 ust. 5, art. 12 ust. 8, art. 21 ust. 3, art. 22 ust. 7 pkt 2
lit. c), art. 24 ust. 7, art. 26 ust. 14, art. 27a ust. 21 oraz art. 53 ustawy z
dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r.
Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419,
Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i
Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz.
638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 marca 1995 r. w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
(Dz. U. Nr 35, poz. 173 i Nr 148, poz. 722) wprowadza się następujące zmiany:
1) w podstawie prawnej wyrazy "art. 22 ust. 8" zastępuje się wyrazami "art. 22
ust. 7 pkt 2 lit. c)", a wyrazy "art. 26 ust. 12 i ust.14" zastępuje się
wyrazami "art. 26 ust. 14, art. 27a ust. 21";
2) § 7 otrzymuje brzmienie:
"§ 7. 1. Za wydatki poniesione przez podatnika na jego odpłatne dokształcanie i
doskonalenie zawodowe, podlegające odliczeniu od podatku, uważa się wydatki z
tytułu:
1) dokształcania w formach szkolnych i pozaszkolnych, określonych w przepisach w
sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia
ogólnego dorosłych,
2) poddania się egzaminowi na tytuł kwalifikacyjny,
3) nauki języka obcego w formach zorganizowanych przez podmioty prowadzące
działalność w tym zakresie.
2. Wydatki, o których mowa w ust. 1, podlegają odliczeniu, jeżeli:
1) nie zostały odliczone od podatku, na podstawie art. 27a ust.1 pkt 3 lit. f)
ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z
1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz.163, Nr 90,
poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5,
poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr
137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776), zwanej dalej "ustawą",
2) nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały
zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
3. Podstawą odliczenia wydatków poniesionych na odpłatne dokształcanie i
doskonalenie zawodowe jest posiadanie przez podatnika dowodu ich poniesienia.";
3) w § 8 w ust. 1:
a) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) odpłatność za pobyt na leczeniu sanatoryjnym, za pobyt w placówkach
leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych, leczniczo-opiekuńczych i
szkolno-wychowawczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjno-usprawniające,"
b) pkt 13 i 13a otrzymują brzmienie:
"13) odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
a) osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci
niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione
w lit. a),
13a) używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność osoby niepełnosprawnej
zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu
osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci
niepełnosprawne do lat 16, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na
niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nie przekraczającej w
roku podatkowym kwoty określonej w pkt 7,"
c) w pkt 14 w lit. b) na końcu skreśla się przecinek i dodaje wyrazy "oraz
szkolno-wychowawczych";
4) w § 9:
1) w ust. 1:
a) w pkt 6 po wyrazie "ustawy" skreśla się wyrazy "z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr
134, poz. 646 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547,
Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25), zwanej dalej
ustawą",
b) skreśla się pkt 7, pkt 7a i pkt 11,
c) pkt 11a otrzymuje brzmienie:
"11a) diety i kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez członków
komisji, działających na podstawie ustawy o samorządzie terytorialnym, nie
będących radnymi - do wysokości nie przekraczającej miesięcznie trzykrotnego
najniższego wynagrodzenia pracowników, określonego w odrębnych przepisach, za
grudzień roku poprzedzającego rok podatkowy,"
d) pkt 19 otrzymuje brzmienie:
"19) równoważniki pieniężne za brak kwatery, wypłacane przeniesionym służbowo:
funkcjonariuszom Policji i Służby Więziennej, Urzędu Ochrony Państwa, Straży
Granicznej oraz strażakom Państwowej Straży Pożarnej - do wysokości nie
przekraczającej miesięcznie trzykrotnego najniższego wynagrodzenia pracowników,
określonego w odrębnych przepisach, za grudzień roku poprzedzającego rok
podatkowy,"
e) pkt 24 otrzymuje brzmienie:
"24) dochody stanowiące równowartość wydatków na zakwaterowanie, poniesionych
przez osoby przebywające czasowo za granicą i uzyskujące tam dochody - jeżeli
nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów - w wysokości stwierdzonej
rachunkiem hotelowym (lub równorzędnym dokumentem), do wysokości limitu na
koszty hotelu, określonego w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez
właściwego ministra w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności
przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, a w
razie braku rachunku - w wysokości 25% tego limitu; zwolnienie nie dotyczy osób,
którym zapewniono bezpłatne zakwaterowanie,"
f) w pkt 34 na końcu przecinek zastępuje się średnikiem i dodaje zdanie w
brzmieniu: "zwolnienie stosuje się, jeżeli pracownik przed otrzymaniem
świadczenia złoży płatnikowi oświadczenie, iż nie zaliczy ich do wydatków, o
których mowa w art. 27a ust.1 pkt 3 lit. e) i f) ustawy,"
g) pkt 40 otrzymuje brzmienie:
"40) odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o
których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy,"
h) w pkt 44 kropkę zastępuje się przecinkiem i po tym punkcie dodaje się pkt
45-48 w brzmieniu:
"45) dodatek do emerytur i rent, przyznany żołnierzom-górnikom na podstawie
przepisów o dodatku i uprawnieniach przysługujących żołnierzom zastępczej służby
wojskowej przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach
wydobywania rud uranu,
46) dochody z tytułu emerytur lub rent otrzymywanych przez osoby, które utraciły
wzrok w wyniku działań wojennych w latach 1939-1945 lub eksplozji pozostałych po
tej wojnie niewypałów i niewybuchów, pod warunkiem przedłożenia płatnikowi:
a) orzeczenia o uznaniu za inwalidę wzroku I lub II grupy, wydanego przez
właściwy organ,
b) dokumentacji leczniczej (szpitalnej) z okresu wypadku, potwierdzającej
wypadek, bądź poświadczonego notarialnie oświadczenia dwóch świadków
potwierdzających utratę wzroku w wyniku działań wojennych w latach 1939-1945 lub
eksplozji niewypałów i niewybuchów pozostałych po tej wojnie,
c) aktualnego zaświadczenia lekarskiego - okulistycznego o urazowym uszkodzeniu
wzroku bądź aktualnego zaświadczenia z przeprowadzonej obdukcji
sądowo-lekarskiej, potwierdzającego utratę lub uszkodzenie wzroku w wyniku
zdarzeń, o których mowa w lit. b), lub
d) ważnej legitymacji Stowarzyszenia Niewidomych Cywilnych Ofiar Wojny lub
Związku Ociemniałych Żołnierzy RP,
47) przychody uzyskane przez krwiodawców ze sprzedaży pobranych od nich: krwi
lub osocza,
48) kwoty stanowiące zwrot kosztów dojazdu do pracy i zakwaterowania, wypłacane
przez rejonowe urzędy pracy na podstawie przepisów o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu."
2) w ust. 2 skreśla się wyrazy " 7 i 7a";
5) w § 11 w ust. 3 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Podwyżka ulgi u 20% przysługuje także wtedy, gdy po zakończeniu szkolenia
gmina, w której prowadzona jest działalność, wykreślona została z wykazu gmin
zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.";
6) w § 12:
a) w ust. 2 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"Jeżeli umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego została przedwcześnie
rozwiązana z przyczyn niezależnych od podatnika, a pracownik podjął naukę zawodu
na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego do dokończenia nauki
u innego podatnika - przysługującą z tytułu wyszkolenia ulgę dzieli się między
obydwu podatników, proporcjonalnie do liczby miesięcy prowadzonego przez nich
szkolenia.",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Jeżeli działalność jest prowadzona w formie spółki, ulga przysługuje
wspólnikom proporcjonalnie do ich udziału w dochodach spółki. W przypadku zmiany
wspólnika w ciągu okresu szkolenia, przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma
zastosowanie do dochodów osiągniętych od dnia 1 stycznia 1997 r.
Minister Finansów: w z. K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 22 września 1997 r.
w sprawie określenia wykroczeń, za które funkcjonariusze straży gminnych
(miejskich) upoważnieni są do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz
zasad i sposobu wydawania upoważnień.
(Dz. U. Nr 124, poz. 794)
Na podstawie art. 67 § 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia oraz w
związku z § 1 pkt 20 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1987
r. w sprawie nadania funkcjonariuszom niektórych organów uprawnień do nakładania
grzywien w drodze mandatu karnego (Dz. U. Nr 6, poz. 34, z 1991 r. Nr 11, poz.
41 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 34) zarządza się, co następuje:
§ 1. Funkcjonariusze straży gminnych (miejskich) są upoważnieni do nakładania
grzywien w drodze mandatu karnego za wykroczenia określone w:
1) art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i
porządku w gminach (Dz. U. Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 60, poz. 369 i Nr
121, poz. 770),
2) art. 23 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. - Prawo o miarach (Dz.
U. Nr 55, poz. 248 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 121, poz. 770),
3) art. 12 ust. 1 dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach
(Dz. U. Nr 41, poz. 312, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i z 1997 r. Nr 121, poz.
770),
4) art. 54, art. 55, art. 63a § 1, art. 64, art. 75 § 1, art. 77-79, art. 80 § 1
pkt 1 i 5, art. 81, art. 82 § 1, art. 84, art. 85, art. 88-91, art. 92 § 1, art.
97, art. 98, art. 99 § 1, art. 101, art. 102, art. 111 § 2, art. 112, art. 113,
art. 117, art. 141, art. 144 § 1 i § 2 i art. 145 ustawy z dnia 20 maja 1971 r.
- Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r.
Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54,
poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193,
z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990
r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332
i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995
r. Nr 6, poz. 29, Nr 60, poz. 310 i Nr 95, poz. 475 oraz z 1997 r. Nr 54, poz.
349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539, Nr 98, poz. 602, Nr 104, poz. 661, Nr
106, poz. 677 i Nr 111, poz. 724),
5) przepisach rozporządzeń porządkowych wydanych na podstawie art. 22 ust. 1
ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji
ogólnej (Dz. U. Nr 21, poz. 123, z 1991 r. Nr 75, poz. 328, z 1995 r. Nr 74,
poz. 368 i z 1996 r. Nr 106, poz. 498),
6) przepisach porządkowych wydanych przez radę lub zarząd gminy na podstawie
art. 40 ust. 3 i art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie
terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz.
496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43, Nr 106, poz. 679, Nr 107,
poz. 686 i Nr 113, poz. 734).
§ 2. Upoważnienia do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego wydaje
funkcjonariuszom, o którym mowa w § 1, właściwy wójt albo burmistrz (prezydent
miasta).
§ 3. Upoważnienie do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego powinno
zawierać oznaczenie organu wydającego upoważnienie, datę wydania i termin
ważności, podstawę prawną jego wydania, imię, nazwisko i stanowisko służbowe
upoważnionego funkcjonariusza, numer legitymacji służbowej, określenie
wykroczeń, za które funkcjonariusz jest upoważniony do nakładania grzywien w
drodze mandatu karnego, oraz obszaru, na którym upoważnienie jest ważne.
Upoważnienie powinno być podpisane przez organ, który je wydał, oraz opatrzone
odciskiem pieczęci urzędowej.
§ 4. Traci moc rozporządzenie Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 15
maja 1991 r. w sprawie określenia wykroczeń, za które pracownicy terenowych
organów rządowej administracji ogólnej wykonujący zadania w zakresie państwowego
nadzoru budowlanego oraz funkcjonariusze straży miejskich są upoważnieni do
nakładania grzywien w drodze mandatu karnego (Dz. U. Nr 43, poz. 193, z 1994 r.
Nr 140, poz. 802 i z 1997 r. Nr 87, poz. 552).
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 15 września 1997 r.
w sprawie specjalizacji lekarskich niezbędnych do wykonywania orzecznictwa w
zakresie chorób zawodowych.
(Dz. U. Nr 124, poz. 795)
Na podstawie art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny
pracy (Dz. U. Nr 96, poz. 593) zarządza się, co następuje:
§ 1. Specjalizacjami lekarskimi, niezbędnymi do wykonywania orzecznictwa w
zakresie chorób zawodowych, z zastrzeżeniem § 2 i 3, są: medycyna pracy,
medycyna przemysłowa, medycyna morska i tropikalna, medycyna kolejowa, medycyna
lotnicza lub higiena pracy.
§ 2. Orzecznictwo lekarskie w zakresie chorób zawodowych zakaźnych i inwazyjnych
wykonują, odpowiednio do choroby, lekarze posiadający specjalizację z zakresu
chorób zakaźnych lub chorób płuc.
§ 3. Orzecznictwo w zakresie chorób zawodowych w odniesieniu do pracownika,
który jest leczony w szpitalu na skutek wystąpienia ostrych objawów choroby
mogącej być chorobą zawodową, wykonuje lekarz zatrudniony w tym szpitalu.
§ 4. Rozporządzenie nie narusza przepisów określających jednostki organizacyjne,
w których lekarze posiadający specjalizacje wskazane w § 1 mogą wykonywać
orzecznictwo lekarskie w zakresie chorób zawodowych.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: wz. K. Kuszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 15 września 1997 r.
w sprawie zadań służby medycyny pracy, których wykonywanie przez pielęgniarki
wymaga posiadania dodatkowych kwalifikacji, rodzaju i trybu uzyskiwania tych
kwalifikacji oraz rodzajów dokumentów potwierdzających ich posiadanie.
(Dz. Nr 124, poz. 796)
Na podstawie art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny
pracy (Dz. U. Nr 96, poz. 593) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Zadania służby medycyny pracy określone w art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z
dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. Nr 96, poz. 593),
zwanej dalej "ustawą", wykonywane są przez pielęgniarki, które ukończyły kurs
kwalifikacyjny w dziedzinie ochrony zdrowia pracujących, na zasadach i w trybie
określonych w odrębnych przepisach.
2. Ukończenie przez pielęgniarkę, przed wejściem w życie rozporządzenia, kursu
kwalifikacyjnego dla pielęgniarek środowiskowych sprawujących opiekę nad
pracownikami w środowisku pracy uznaje się za równorzędne z posiadaniem
kwalifikacji, o których mowa w ust. 1.
3. Dokumentem potwierdzającym posiadanie kwalifikacji, o których mowa w ust. 1 i
2, jest zaświadczenie o ukończeniu kursu.
4. Pielęgniarka, o której mowa w ust. 1 i 2, używa pieczęci o treści
"Pielęgniarka służby medycyny pracy".
§ 2. 1. Zadania służby medycyny pracy określone w art. 6 ust. 1 pkt 6 lit.
a)-d), art. 7 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy oraz w odniesieniu do zadań określonych w
art. 17 ust. 1 pkt 2, 3 i 6 ustawy i realizowanych przez pielęgniarki - wykonują
pielęgniarki, które uzyskały tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa w
ochronie zdrowia pracujących na zasadach i w trybie określonych w odrębnych
przepisach.
2. Uzyskanie przez pielęgniarkę sprawującą opiekę zdrowotną nad pracownikami w
środowisku pracy specjalizacji w zakresie pielęgniarstwa środowiskowego w trybie
przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia uważa się za
równorzędne z posiadaniem specjalizacji, o której mowa w ust. 1.
3. Dokumentem potwierdzającym posiadanie kwalifikacji, o których mowa w ust. 1 i
2, jest zaświadczenie o uzyskaniu specjalizacji.
4. Pielęgniarka, o której mowa w ust. 1 i 2, używa pieczęci o treści
"Pielęgniarka - specjalista w dziedzinie ochrony zdrowia pracujących".
§ 3. Rozporządzenie nie narusza uprawnień osób o innych kwalifikacjach
zawodowych, wykonujących na mocy odrębnych przepisów zadania służby medycyny
pracy określone w rozporządzeniu.
§ 4. 1. Wojewódzki lub międzywojewódzki ośrodek medycyny pracy prowadzi rejestr
pielęgniarek posiadających dodatkowe kwalifikacje wymagane do wykonywania zadań
służby medycyny pracy oraz pielęgniarek, o których mowa w § 5.
2. Wzór rejestru, o którym mowa w ust. 1, oraz zaświadczenia potwierdzającego
dokonanie wpisu do rejestru stanowią załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia.
§ 5. W okresie do dnia 31 grudnia 2000 r. zadania, o których mowa w § 1 ust. 1,
mogą wykonywać również pielęgniarki, które w dniu wejścia w życie rozporządzenia
są zatrudnione jako pielęgniarki sprawujące opiekę nad pracownikami w środowisku
pracy i mają co najmniej pięcioletni staż pracy na tym stanowisku.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: wz. K. Kuszewski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 15
września 1997 r. (poz. 796)
Załącznik nr 1
REJESTR PIELĘGNIAREK POSIADAJĄCYCH DODATKOWE KWALIFIKACJE WYMAGANE DO
WYKONYWANIA ZADAŃ SŁUŻY MEDYCYNY PRACY
Ilustracja
1. Liczba porządkowa.
2. Dane personalne: imię i nazwisko, adres, numer telefonu.
3. Adres zakładu opieki zdrowotnej lub miejsce wykonywania praktyki
indywidualnej.
4. Symbol literowy dodatkowych kwalifikacji:
A. Specjalizacja w dziedzinie pielęgniarstwa w ochronie zdrowia pracujących.
B. Ukończenie kursu kwalifikacyjnego w dziedzinie ochrony zdrowia pracujących.
C. Sprawowanie opieki nad pracownikami w środowisku pracy przez okres co
najmniej pięciu lat.
5. Numer prawa wykonywania zawodu pielęgniarki.
6. Data wydania zaświadczenia o wpisie do rejestru.
7. Potwierdzenie odbioru zaświadczenia.
Załącznik nr 2
Ilustracja
_____________
* Numer porządkowy z rejestru pielęgniarek posiadających dodatkowe kwalifikacje
wymagane do wykonywania zadań służby medycyny pracy.
** Symbol literowy dodatkowych kwalifikacji.
*** Dwucyfrowy symbol województwa (według GUS).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 25 września 1997 r.
w sprawie szczegółowych zasad oraz trybu refundacji, a także sposobu
przekazywania przez aptekę danych dotyczących obrotu lekami refundowanymi oraz
ich zakresu.
(Dz. U. Nr 124, poz. 797)
Na podstawie art. 12a ust. 3 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach
odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr
111, poz. 535, z 1995 r. Nr 138, poz. 684, z 1996 r. Nr 139, poz. 646 oraz z
1997 r. Nr 80, poz. 502 i Nr 104, poz. 661) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Refundacja ceny leku, artykułu sanitarnego, preparatu diagnostycznego
lub sprzętu jednorazowego użytku, wydawanego z apteki na podstawie recepty -
bezpłatnie, obejmuje:
1) cenę detaliczną obowiązującą w dniu wydania - w przypadku, gdy nie został
ustalony limit ceny,
2) wysokość ustalonego limitu ceny - w przypadku, gdy został on ustalony.
2. Refundacja ceny leku, artykułu sanitarnego, preparatu diagnostycznego lub
sprzętu jednorazowego użytku, wydawanego z apteki na podstawie recepty za opłatą
ryczałtową lub częściową odpłatnością, obejmuje różnicę pomiędzy ceną detaliczną
obowiązującą w dniu wydania a odpłatnością wniesioną przez osobę uprawnioną, z
uwzględnieniem ustalonego limitu ceny.
§ 2. Refundacji, o której mowa w § 1, ze środków budżetowych dokonują:
1) wojewoda - właściwy ze względu na siedzibę apteki,
2) Ministrowie: Spraw Wewnętrznych i Administracji, Obrony Narodowej,
Sprawiedliwości oraz Zarząd Przedsiębiorstwa Państwowego "Polskie Koleje
Państwowe" - w odniesieniu do pacjentów uprawnionych do korzystania ze świadczeń
publicznych zakładów opieki zdrowotnej im podległych.
§ 3. 1. Refundacja, o której mowa w § 1, jest dokonywana na podstawie zbiorczego
zestawienia recept zrealizowanych przez osoby uprawnione, opracowanego według
wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia, składanego przez aptekę za
okres 15 dni.
2. W przypadku gdy dysponentem środków budżetowych jest wojewoda, podmiot
gospodarczy prowadzący aptekę, poza zbiorczym zestawieniem, o którym mowa w ust.
1, przedstawia jeden raz w miesiącu zbiorcze zestawienie recept zrealizowanych
przez aptekę według podziału na województwa, w których osoba uprawniona jest
zameldowana na pobyt stały, sporządzone według wzoru stanowiącego załącznik nr 2
do rozporządzenia.
3. Szczegółowe terminy przedstawienia dokumentów, o których mowa w ust. 1 i 2,
ustalane są w umowie refundacyjnej zawieranej pomiędzy dysponentem środków
budżetowych a podmiotem gospodarczym prowadzącym aptekę.
§ 4. 1. Kwota należna z tytułu refundacji przekazywana jest przez dysponenta
środków budżetowych na rachunek bankowy podmiotu gospodarczego prowadzącego
aptekę, nie później niż w terminie 14 dni od dnia określonego w umowie, zgodnie
z § 3 ust. 3.
2. Dokonanie refundacji następuje w dniu uznania rachunku bankowego podmiotu
gospodarczego prowadzącego aptekę.
§ 5. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do aptek zakładowych.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: wz. K. Kuszewski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 25
września 1997 r. (poz. 797)
Załącznik nr 1
Zbiorcze zestawienie zrealizowanych recept podlegających refundacji w okresie od
... do ...
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 29 września 1997 r.
w sprawie określenia sposobu tworzenia, ustalania ilości i jakości utrzymywania
zapasów obowiązkowych paliw ciekłych oraz zasad i sposobu ich interwencyjnego
wykorzystywania, a także sposobu prowadzenia działalności kontrolnej w zakresie
tworzenia i gospodarowania zapasami obowiązkowymi paliw ciekłych.
(Dz. U. Nr 125, poz. 802)
Na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach
państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw (Dz. U. Nr 90, poz. 404 i Nr 156,
poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje:
§ 1. Obowiązek tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych paliw ciąży na
wpisanych do rejestru producentach i importerach, o których mowa w art. 15
ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach
obowiązkowych paliw (Dz. U. Nr 90, poz. 404 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr
121, poz. 770).
§ 2. 1. Wielkość zapasów obowiązkowych w pierwszym roku po wprowadzeniu
obowiązku tworzenia i utrzymywania tych zapasów powinna być równoważna dwóm
procentom wielkości produkcji i przywozu z zagranicy paliw ciekłych,
zrealizowanych przez podmiot w poprzednim roku w każdym z rodzajów paliw.
2. W każdym kolejnym roku wymagany poziom zapasów obowiązkowych wzrasta o dwa
punkty procentowe.
3. Za wielkość przywiezioną uznaje się ilość paliwa określoną w decyzji organu
celnego, zawierającą rozstrzygnięcie o dopuszczeniu towaru do obrotu na polskim
obszarze celnym.
§ 3. 1. Producent paliw, wytwarzający paliwa poprzez przerób ropy naftowej, może
tworzyć do 30% zapasów pod postacią ropy naftowej.
2. Na wniosek producentów Minister Gospodarki w drodze decyzji administracyjnej
określi procentową ilość paliw, które chce zastąpić ropą naftową, oraz ilość tej
ropy w zakresie ustalonym w ust. 1.
3. Przez produkcję, oprócz procesu przerobu ropy naftowej, rozumie się również
procesy uszlachetniania i mieszania półproduktów lub komponentów, w wyniku
których powstaje co najmniej jeden z gatunków paliw lub wzrasta całkowita ilość
jednego z nich.
§ 4. 1. Podmiot zobowiązany do tworzenia zapasów obowiązkowych może zlecić ich
przechowywanie osobom trzecim.
2. Umowa z przechowującym powinna określać:
1) ilości i gatunki paliw,
2) okres składowania, obejmujący co najmniej 1 rok kalendarzowy.
§ 5. Okres utrzymywania zapasów obowiązkowych oznaczony jest w latach
kalendarzowych.
§ 6. Do zapasów obowiązkowych nie zalicza się paliw znajdujących się:
1) w rurociągach przesyłowych i zbiornikach na wejściu i wyjściu w trakcie
przesyłania paliwa,
2) w autocysternach i cysternach kolejowych,
3) w rurociągach i instalacjach produkcyjnych,
4) na statkach,
5) w magazynie celnym przed ocleniem i w porcie wolnocłowym.
§ 7. Podmioty przechowujące zapasy obowiązkowe paliw ciekłych zobowiązane są do
utrzymywania ich jakości zgodnie z obowiązującymi normami.
§ 8. 1. W przypadku wystąpienia zakłóceń na rynku paliw, zapasy obowiązkowe
paliw ciekłych mogą być interwencyjnie wykorzystane na bieżące potrzeby
gospodarki.
2. Z wnioskiem o zwolnienie zapasów paliw ciekłych może wystąpić:
1) wojewoda,
2) podmiot gospodarczy zobowiązany do utrzymywania zapasów obowiązkowych paliw
ciekłych.
3. Wniosek powinien zawierać:
1) rodzaj i ilość proponowanych do zwolnienia paliw,
2) zasady zbycia paliw, sposób i termin odtworzenia zapasów,
3) uzasadnienie konieczności wykorzystania (uruchomienia) zapasów paliw.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, Minister Gospodarki rozpatrzy nie później
niż w ciągu 7 dni od daty jego złożenia.
§ 9. 1. Minister Gospodarki, Prezes Agencji Rezerw Materiałowych lub osoby przez
nich upoważnione mogą dokonywać kontroli w podmiotach przechowujących zapasy
obowiązkowe paliw.
2. Podmiot umożliwia przeprowadzenie kontroli, w tym dostęp do miejsc
składowania zapasów.
3. Kontroli podlega zgodność stanu faktycznego ze stanem ewidencyjnym zapasów
oraz jakość tych paliw.
4. Upoważnienie do kontroli określa:
1) osoby dokonujące kontroli,
2) nazwę kontrolowanego podmiotu,
3) zakres kontroli,
4) czas trwania kontroli.
5. Protokół kontroli jest przedstawiany organom kontrolowanego podmiotu.
§ 10. 1. Podmioty przechowujące zapasy obowiązkowe paliw ciekłych przekazują
Agencji Rezerw Materiałowych sprawozdania o ilości i lokalizacji tych zapasów w
terminie:
1) do 31 lipca za I półrocze,
2) do 31 stycznia za rok ubiegły.
2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać nazwy produktów
objętych regulacją, ich ilość, miejsca składowania oraz nazwy podmiotów, w
których odbywa się składowanie.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 grudnia 1997 r.
Minister Gospodarki: W. Kaczmarek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA KONSULARNA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską,
sporządzona w Tallinie dnia 2 lipca 1992 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 125, poz. 798)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 2 lipca 1992 r. została sporządzona w Tallinie Konwencja konsularna
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską w następującym brzmieniu:
KONWENCJA KONSULARNA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską
Rzeczpospolita Polska i Republika Estońska,
wyrażając wolę umocnienia przyjaźni i pogłębienia wzajemnie korzystnej
współpracy,
kierując się pragnieniem uregulowania i rozwijania stosunków konsularnych między
obydwoma Państwami na zasadach jak najdalej idących ułatwień w ochronie praw i
interesów ich obywateli,
postanowiły zawrzeć Konwencję konsularną i uzgodniły co następuje:
Rozdział I
Definicje
Artykuł 1
1. Stosowane w niniejszej konwencji wyrażenia mają niżej określone znaczenie:
1) "urząd konsularny" oznacza każdy konsulat generalny, konsulat, wicekonsulat
lub agencję konsularną;
2) "okręg konsularny" oznacza obszar wyznaczony urzędowi konsularnemu do
wykonywania funkcji konsularnych;
3) "kierownik urzędu konsularnego" oznacza osobę powołaną do działania w tym
charakterze;
4) "urzędnik konsularny" oznacza każdą osobę, włącznie z kierownikiem urzędu
konsularnego, powołaną w tym charakterze do wykonywania funkcji konsularnych;
5) "pracownik konsularny" oznacza każdą osobę zatrudnioną w służbie
administracyjnej lub technicznej urzędu konsularnego;
6) "członek personelu służby" oznacza każdą osobę zatrudnioną w służbie domowej
urzędu konsularnego;
7) "członkowie urzędu konsularnego" oznacza urzędników konsularnych, pracowników
konsularnych oraz członków personelu służby;
8) "członek personelu prywatnego" oznacza osobę zatrudnioną wyłącznie w służbie
prywatnej członka urzędu konsularnego;
9) "członek rodziny" oznacza małżonkę albo małżonka członka urzędu konsularnego,
ich dzieci i rodziców, pod warunkiem że wspólnie z nim zamieszkują i są na
utrzymaniu członka urzędu konsularnego;
10) "pomieszczenia konsularne" oznacza budynki lub części budynków i tereny
przyległe do nich, niezależnie od tego, czyją są własnością, używane wyłącznie
dla celów urzędu konsularnego, włącznie z rezydencją kierownika urzędu
konsularnego;
11) "archiwa konsularne" oznacza wszystkie pisma, dokumenty, korespondencję,
książki, filmy, techniczne zasoby gromadzenia i wykorzystania informacji,
rejestry urzędu konsularnego oraz szyfry i kody, kartoteki, jak również
przedmioty wyposażenia służące do ich zabezpieczenia i przechowywania;
12) "statek" oznacza każdą cywilną jednostkę pływającą, uprawnioną do
podnoszenia bandery Państwa wysyłającego i zarejestrowaną w tym Państwie;
13) "statek powietrzny" oznacza każdą cywilną jednostkę latającą uprawnioną do
używania oznaki przynależności Państwa wysyłającego i zarejestrowaną w tym
Państwie.
2. Postanowienia niniejszej konwencji dotyczące obywateli Państwa wysyłającego
mają odpowiednie zastosowanie również do osób prawnych i innych podmiotów nie
posiadających osobowości prawnej, które ustanowione są zgodnie z ustawami i
innymi przepisami Państwa wysyłającego i mają siedzibę w tym Państwie.
Rozdział II
Ustanawianie urzędów konsularnych oraz mianowanie członków urzędu konsularnego
Artykuł 2
1. Urząd konsularny może być ustanowiony na terytorium Państwa przyjmującego
jedynie za zgodą tego Państwa.
2. Siedziba urzędu konsularnego, jego klasa i okręg konsularny są ustalane przez
Państwo wysyłające i podlegają aprobacie Państwa przyjmującego.
3. Późniejsze zmiany siedziby urzędu konsularnego, jego klasy i okręgu
konsularnego mogą być dokonywane przez Państwo wysyłające jedynie za zgodą
Państwa przyjmującego.
Artykuł 3
1. Kierownik urzędu konsularnego będzie dopuszczony do wykonywania swych funkcji
po przedłożeniu listów komisyjnych i po udzieleniu exequatur przez Państwo
przyjmujące.
2. Państwo wysyłające przekazuje listy komisyjne za pośrednictwem swojego
przedstawicielstwa dyplomatycznego lub inną stosowną drogę ministerstwu spraw
zagranicznych Państwa przyjmującego. Listy komisyjne zawierają imiona, nazwisko
i stopień kierownika urzędu konsularnego, obywatelstwo, okręg konsularny, w
którym ma on wykonywać swoje funkcje, oraz siedzibę urzędu konsularnego.
3. Po złożeniu listów komisyjnych Państwo przyjmujące udzieli w możliwie
najkrótszym czasie exequatur.
4. Do czasu udzielenia exequatur Państwo przyjmujące może wydać kierownikowi
urzędu konsularnego zgodę na tymczasowe wykonywanie jego funkcji.
5. Z chwilą dopuszczenia do wykonywania funkcji, nawet tymczasowo, organy
Państwa przyjmującego podejmą niezbędne środki, aby kierownik urzędu
konsularnego mógł wykonywać swoje funkcje.
Artykuł 4
Ministerstwo spraw zagranicznych Państwa przyjmującego będzie pisemnie
powiadamiane:
1) o przybyciu do urzędu członka urzędu konsularnego po mianowaniu, jego
ostatecznym wyjeździe lub o zakończeniu wykonywania obowiązków oraz o wszystkich
innych zmianach mających wpływ na jego status, które mogą powstać w czasie
zatrudnienia w urzędzie konsularnym;
2) o przybyciu i ostatecznym wyjeździe osoby należącej do rodziny członka urzędu
konsularnego oraz, jeżeli to ma miejsce, o fakcie, że jakaś osoba staje się lub
przestaje być członkiem rodziny;
3) o przybyciu i ostatecznym wyjeździe członka personelu prywatnego oraz
zakończeniu jego służby;
4) o zatrudnieniu i zwolnieniu osoby zamieszkałej na stałe w Państwie
przyjmującym jako członka urzędu konsularnego lub członka personelu prywatnego.
Artykuł 5
1. Właściwe organy Państwa przyjmującego wydają bezpłatnie każdemu urzędnikowi
konsularnemu odpowiedni dokument stwierdzający jego tożsamość i stanowisko.
2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu mają zastosowanie także do
pracowników konsularnych, członków personelu służby oraz członków personelu
prywatnego, pod warunkiem że osoby te nie są obywatelami Państwa przyjmującego
ani nie posiadają w tym Państwie stałego miejsca pobytu.
3. Postanowienia ust. 1 i 2 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio do
członków rodzin.
Artykuł 6
Urzędnikiem konsularnym może być jedynie obywatel Państwa wysyłającego, nie
mający w Państwie przyjmującym stałego miejsca pobytu i nie wykonujący w tym
Państwie, poza swoimi funkcjami urzędowymi, żadnej innej działalności o
charakterze zarobkowym.
Artykuł 7
Państwo przyjmujące może w każdej chwili, bez obowiązku uzasadniania swojej
decyzji, powiadomić w drodze dyplomatycznej lub inną stosowną drogą Państwo
wysyłające o tym, że exequatur udzielone kierownikowi urzędu konsularnego
zostało cofnięte albo że urzędnik konsularny został uznany za persona non grata,
lub że jakikolwiek inny członek urzędu konsularnego jest osobą niepożądaną. W
tym przypadku Państwo wysyłające powinno odwołać taką osobę, jeżeli przystąpiła
już do wykonywania funkcji. Jeżeli Państwo wysyłające nie wypełni w rozsądnym
terminie tego obowiązku, Państwo przyjmujące może przestać uznawać taką osobę za
członka urzędu konsularnego.
Artykuł 8
Po notyfikacji państwom zainteresowanym i w braku wyraźnego sprzeciwu
któregokolwiek z nich Państwo wysyłające może powierzyć urzędowi konsularnemu
ustanowionemu w jednym państwie wykonywanie funkcji konsularnych w innym
państwie.
Artykuł 9
Po odpowiedniej notyfikacji Państwu przyjmującemu i w braku jego sprzeciwu urząd
konsularny Państwa wysyłającego może wykonywać w Państwie przyjmującym funkcje
konsularne na rzecz państwa trzeciego.
Rozdział III
Ułatwienia, przywileje i immunitety
Artykuł 10
1. Państwo przyjmujące udzieli urzędowi konsularnemu wszelkich ułatwień w
wykonywaniu jego funkcji i zastosuje odpowiednie środki, aby członkowie urzędu
konsularnego mogli wykonywać swą działalność urzędową oraz korzystać z praw,
przywilejów i immunitetów przewidzianych w niniejszej konwencji. Państwo
przyjmujące podejmie odpowiednie kroki w celu zapewnienia bezpieczeństwa urzędu
konsularnego.
2. Państwo przyjmujące będzie traktowało urzędników konsularnych z należytym
szacunkiem i zastosuje wszelkie odpowiednie środki dla zapobieżenia
jakiemukolwiek zamachowi na ich osoby, wolność lub godność.
Artykuł 11
1. Jeżeli kierownik urzędu konsularnego nie ma możności wykonywania swych
funkcji lub jeżeli stanowisko kierownika urzędu konsularnego jest nie obsadzone,
jako kierownik urzędu konsularnego może czasowo działać tymczasowy kierownik.
2. Imiona i nazwisko tymczasowego kierownika są notyfikowane przez
przedstawicielstwo dyplomatyczne Państwa wysyłającego, a gdy Państwo to nie ma
przedstawicielstwa dyplomatycznego w Państwie przyjmującym - przez kierownika
urzędu konsularnego, a w razie gdy ten nie może tego uczynić - przez właściwy
organ Państwa wysyłającego ministerstwu spraw zagranicznych Państwa
przyjmującego lub organowi wyznaczonemu przez to ministerstwo. Notyfikacja ta
powinna być w zasadzie dokonana uprzednio. Państwo przyjmujące może uzależnić od
swej zgody dopuszczenie jako tymczasowego kierownika osoby, która nie jest
przedstawicielem dyplomatycznym ani urzędnikiem konsularnym Państwa wysyłającego
w Państwie przyjmującym.
3. Właściwe organy Państwa przyjmującego powinny udzielać tymczasowemu
kierownikowi pomocy i ochrony. W czasie gdy kieruje on urzędem, postanowienia
niniejszej konwencji mają do niego zastosowanie na tych samych zasadach co do
kierownika danego urzędu konsularnego. Państwo przyjmujące nie jest jednak
obowiązane do przyznawania tymczasowemu kierownikowi ułatwień, przywilejów i
immunitetów, z których korzystanie przez kierownika urzędu konsularnego
uzależnione jest od warunków, których nie spełnia tymczasowy kierownik.
4. Gdy w okolicznościach przewidzianych w ust. 1 niniejszego artykułu
tymczasowym kierownikiem jest mianowany przez Państwo wysyłający członek
personelu dyplomatycznego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub przedstawiciel
ministerstwa spraw zagranicznych Państwa wysyłającego, korzysta on z przywilejów
i immunitetów dyplomatycznych, jeżeli Państwo przyjmujące temu się nie
sprzeciwia.
Artykuł 12
1. Państwo wysyłające ma prawo, na warunkach przewidzianych przez ustawy i inne
przepisy Państwa przyjmującego:
1) nabywać na własność, posiadać lub wynajmować tereny, budynki lub części
budynków, z przeznaczeniem na siedzibę urzędu konsularnego, na rezydencję
kierownika urzędu konsularnego lub na mieszkania innych członków urzędu
konsularnego;
2) budować lub przystosowywać dla tych samych celów budynki na nabytych
terenach;
3) przenosić prawa własności terenów, budynków lub części budynków w ten sposób
nabytych lub zbudowanych.
2. Państwo przyjmujące powinno w razie potrzeby pomóc urzędowi konsularnemu w
uzyskaniu odpowiednich mieszkań dla jego członków.
3. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu nie zwalniają Państwa wysyłającego
od obowiązku stosowania się do przepisów i ograniczeń w zakresie budownictwa,
urbanistyki i ochrony zabytków, mających zastosowanie na obszarze, na którym
znajdują się lub będą się znajdować wymienione tereny, budynki lub ich części.
Artykuł 13
1. Godło Państwa wysyłającego wraz z odpowiednim napisem w języku Państwa
wysyłającego i w języku Państwa przyjmującego, oznaczającym urząd konsularny,
może być umieszczone na budynku, w którym mieści się urząd konsularny, i na
rezydencji kierownika tego urzędu.
2. Flaga Państwa wysyłającego może być wywieszona na budynku, w którym mieści
się urząd konsularny, i na rezydencji kierownika urzędu konsularnego.
3. Kierownik urzędu konsularnego może również umieszczać na swoich środkach
transportu flagę Państwa wysyłającego w czasie, gdy są używane dla celów
służbowych.
Artykuł 14
1. Pomieszczenia konsularne są nietykalne. Organy Państwa przyjmującego nie mogą
do nich wkraczać bez zgody kierownika urzędu konsularnego, kierownika
przedstawicielstwa dyplomatycznego Państwa wysyłającego albo osoby wyznaczonej
przez jednego z nich.
2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się również do pomieszczeń
mieszkalnych urzędników konsularnych i pracowników konsularnych.
Artykuł 15
Pomieszczenia konsularne, ich urządzenia, mienie urzędu konsularnego i jego
środki transportu nie podlegają żadnej formie rekwizycji dla celów obrony
narodowej, użyteczności publicznej lub w innych celach.
Artykuł 16
1. Pomieszczenia urzędu konsularnego, rezydencja kierownika urzędu konsularnego,
a także mieszkania członków urzędu konsularnego, których właścicielem lub
najemcą jest Państwo wysyłające lub jakakolwiek osoba działająca w jego imieniu,
są zwolnione od wszelkich opłat i podatków państwowych, regionalnych i
komunalnych, z wyjątkiem opłat należnych za świadczenia określonych usług.
2. Zwolnień przewidzianych w ust. 1 niniejszego artykułu nie stosuje się do
opłat i podatków ciążących na podstawie ustaw i innych przepisów Państwa
przyjmującego na osobie, która zawarła umowę z Państwem wysyłającym lub z osobą
działającą w jego imieniu.
3. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu mają zastosowanie również do
środków transportu będących własnością Państwa wysyłającego i przeznaczonych dla
celów urzędu konsularnego.
Artykuł 17
Archiwa konsularne są nietykalne w każdym czasie i niezależnie od tego, gdzie
się znajdują.
Artykuł 18
1. Państwo przyjmujące dopuszcza i ochrania swobodę porozumiewania się urzędu
konsularnego dla wszelkich celów urzędowych. Przy porozumiewaniu się z rządem,
przedstawicielstwami dyplomatycznymi oraz innymi urzędami konsularnymi Państwa
wysyłającego, bez względu na to, gdzie się znajdują, urząd konsularny może
używać wszelkich odpowiednich środków łączności, włącznie z kurierami
dyplomatycznymi lub konsularnymi, pocztą dyplomatyczną lub konsularną, jak
również korespondencją sporządzoną kodem lub szyfrem. Urząd konsularny może
zainstalować i używać radiowego urządzenia nadawczo-odbiorczego jedynie za zgodą
Państwa przyjmującego.
2. Korespondencja urzędowa urzędu konsularnego jest nietykalna. Wyrażenie
"korespondencja urzędowa" oznacza wszelką korespondencję dotyczącą urzędu
konsularnego i jego funkcji.
3. Poczta konsularna powinna posiadać widoczne zewnętrzne oznaczenia jej
charakteru i może zawierać jedynie korespondencję urzędową, jak również
dokumenty i przedmioty przeznaczone wyłącznie dla celów urzędowych.
4. Poczta konsularna nie podlega otwarciu ani zatrzymaniu. Jeżeli jednak
właściwe organy Państwa przyjmującego mają poważne podstawy, aby przypuszczać,
że poczta zawiera inne przedmioty niż korespondencja, dokumenty i przedmioty
określone w ust. 3 niniejszego artykułu, mogą prosić, aby poczta ta została
otwarta w ich obecności przez upoważnionego przedstawiciela Państwa
wysyłającego. Jeżeli organy Państwa wysyłającego odmówią zastosowania się do tej
prośby, poczta zostanie zwrócona do miejsca, skąd pochodzi.
5. Kurier konsularny powinien być zaopatrzony w urzędowy dokument stwierdzający
jego status i określający liczbę paczek stanowiących pocztę konsularną. Kurierem
konsularnym może być tylko obywatel Państwa wysyłającego, nie posiadający
stałego miejsca pobytu w Państwie przyjmującym. Przy wykonywaniu swoich funkcji
kurier konsularny znajduje się pod ochroną Państwa przyjmującego i korzysta z
nietykalności osobistej oraz nie podlega zatrzymaniu, aresztowaniu ani
ograniczeniu wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie.
6. Poczta konsularna może być powierzona kapitanowi statku lub dowódcy statku
powietrznego. Kapitan lub dowódca będzie zaopatrzony w urzędowy dokument
określający liczbę paczek stanowiących pocztę konsularną, jednakże nie będzie on
uważany za kuriera konsularnego. Urzędnik konsularny może swobodnie odebrać
pocztę konsularną bezpośrednio od kapitana statku albo dowódcy statku
powietrznego i przekazać taką pocztę w ten sam sposób.
Artykuł 19
1. Urzędnik konsularny korzysta z immunitetu od jurysdykcji karnej, cywilnej i
administracyjnej Państwa przyjmującego. Korzysta on z nietykalności osobistej i
nie podlega zatrzymaniu, aresztowaniu ani ograniczeniu wolności osobistej w
jakiejkolwiek innej formie.
2. Pracownik konsularny oraz członek personelu służby korzystają z immunitetu od
jurysdykcji karnej, cywilnej i administracyjnej Państwa przyjmującego w
odniesieniu do czynności wykonywanych w zakresie ich obowiązków urzędowych.
3. Postanowień ust. 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się do spraw
cywilnych:
1) wynikłych z zawarcia przez członka urzędu konsularnego umowy, w której nie
występował on wyraźnie lub w sposób dorozumiany jako przedstawiciel Państwa
wysyłającego;
2) wytoczonych na skutek szkody powstałej w wyniku wypadku spowodowanego przez
członka urzędu konsularnego w Państwie przyjmującym jakimkolwiek środkiem
transportu;
3) dotyczących spadków, w których członek urzędu konsularnego występuje jako
spadkobierca, zapisobierca, wykonawca testamentu, zarządca lub kurator spadku w
charakterze osoby prywatnej.
4. Postanowienia ust. 1-3 niniejszego artykułu mają zastosowanie odpowiednio do
członków rodzin.
Artykuł 20
1. Państwo wysyłające może zrzec się przywilejów i immunitetów określonych w
ust. 1 i 2 artykułu 19 niniejszej konwencji. To zrzeczenie się będzie zawsze
wyraźne i notyfikowane Państwu przyjmującemu.
2. Wszczęcie przez członka urzędu konsularnego postępowania w przypadku, w
którym mógłby korzystać z immunitetu jurysdykcyjnego, pozbawia go prawa
powoływania się na immunitet w stosunku do jakiegokolwiek powództwa wzajemnego,
bezpośrednio związanego z powództwem głównym.
3. Zrzeczenie się immunitetu jurysdykcyjnego w odniesieniu do postępowania
cywilnego lub administracyjnego nie jest uważane za pociągające za sobą
zrzeczenie się immunitetu od środków wykonania orzeczenia. W stosunku do takich
środków niezbędne jest odrębne zrzeczenie się.
Artykuł 21
1. Członek urzędu konsularnego może być wezwany do składania zeznań w
charakterze świadka przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa
przyjmującego. Jeżeli urzędnik konsularny odmawia stawienia się lub złożenia
zeznań, nie można wobec niego stosować żadnego środka przymusu ani sankcji.
Pracownik konsularny i członek personelu służby nie mogą odmówić złożenia
zeznań, z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 3 niniejszego artykułu.
2. Organ Państwa przyjmującego, wzywający członka urzędu konsularnego do
złożenia zeznań, nie powinien utrudniać wykonywania jego obowiązków służbowych.
Może odebrać takie zeznanie od członka urzędu konsularnego w urzędzie
konsularnym, rezydencji lub w jego mieszkaniu.
3. Członek urzędu konsularnego nie jest zobowiązany do składania zeznań co do
spraw związanych z wykonywaniem swych obowiązków urzędowych ani do przedkładania
urzędowej korespondencji lub innych dokumentów z archiwów konsularnych.
Postanowienie to ma również zastosowanie do członków rodziny członka urzędu
konsularnego oraz do członków personelu prywatnego w odniesieniu do faktów,
które są związane z działalnością urzędu konsularnego.
4. Członek urzędu konsularnego nie jest zobowiązany do udzielania opinii jako
rzeczoznawca prawa Państwa wysyłającego.
Artykuł 22
Członek urzędu konsularnego, jak również członkowie jego rodziny są zwolnieni w
Państwie przyjmującym od wszelkich świadczeń osobistych i od wszelkiej służby
publicznej jakiegokolwiek charakteru, od służby wojskowej oraz od obowiązków
wojskowych, takich jak rekwizycje, kontrybucje i zakwaterowanie.
Artykuł 23
Członek urzędu konsularnego, a także członkowie jego rodziny są zwolnieni od
wszelkich obowiązków przewidzianych przez ustawy i inne przepisy Państwa
przyjmującego odnośnie do rejestracji, zezwolenia na pobyt i innych podobnych
wymagań, jakie dotyczą cudzoziemców.
Artykuł 24
1. Członek urzędu konsularnego, jak również członkowie jego rodziny są zwolnieni
od wszelkich opłat oraz podatków osobistych i rzeczowych - państwowych,
regionalnych i komunalnych, z wyjątkiem:
1) podatków pośrednich tego rodzaju, które zazwyczaj są wliczane w cenę towarów
lub usług;
2) opłat i podatków od prywatnego mienia nieruchomego położonego na terytorium
Państwa przyjmującego, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 16 niniejszej
konwencji;
3) podatków od spadku i podatków od przeniesienia prawa własności pobieranych
przez Państwo przyjmujące;
4) opłat i podatków od prywatnych dochodów, łącznie z dochodami od kapitału,
mających swe źródło w Państwie przyjmującym, oraz podatków od kapitału
zainwestowanego w przedsiębiorstwach handlowych lub finansowych w Państwie
przyjmującym;
5) opłat rejestracyjnych, sądowych, hipotecznych i stemplowych, z zastrzeżeniem
postanowień artykułu 16 niniejszej konwencji.
2. Członek urzędu konsularnego zatrudniający osoby, których wynagrodzenia lub
uposażenia nie są zwalniane od podatków od dochodów w Państwie przyjmującym,
powinien wypełniać obowiązki nakładane na pracodawców przez ustawy i inne
przepisy tego Państwa w zakresie pobierania podatków od dochodów.
Artykuł 25
1. Państwo przyjmujące zgodnie z obowiązującymi ustawami i innymi przepisami
zezwala na wwóz i wywóz, zwalnia od cła, podatku i opłat, z wyjątkiem opłat od
załadunku, przewozu, przechowywania i wyładunku lub innych usług:
1) przedmioty przeznaczone do oficjalnego użytku urzędu konsularnego;
2) przedmioty, łącznie ze środkami transportu, przeznaczone do osobistego użytku
członków urzędu konsularnego lub członków ich rodzin, zaliczając do nich
przedmioty przeznaczone do ich urządzenia się.
2. Bagaż osobisty urzędnika konsularnego i członków jego rodziny jest zwolniony
od przeprowadzania kontroli, jeśli nie ma poważnych powodów do przypuszczeń, że
zawiera przedmioty inne niż te, na których wwóz zezwala się stosownie do punktu
2 ust. 1 niniejszego artykułu, albo przedmioty których wwóz i wywóz jest
zabroniony stosownie do ustawodawstwa lub przepisów o kwarantannie Państwa
przyjmującego. Takiej kontroli można dokonać wyłącznie w obecności urzędnika
konsularnego lub jego pełnomocnego przedstawiciela.
Artykuł 26
Z zastrzeżeniem swych ustaw i innych przepisów dotyczących stref, do których
wstęp ze względu na bezpieczeństwo państwa jest zabroniony lub ograniczony,
Państwo przyjmujące zapewnia wszystkim członkom urzędu konsularnego jak również
członkom ich rodzin swobodę poruszania się na swym terytorium. Państwo
przyjmujące w żadnym przypadku nie będzie utrudniało urzędnikowi konsularnemu
wykonywania jego funkcji.
Artykuł 27
1. Przywileje i immunitety przewidziane w niniejszej konwencji, z wyjątkiem
postanowień ust. 3 i 4 artykułu 21, nie przysługują pracownikom konsularnym oraz
członkom personelu służby, jeżeli są oni obywatelami Państwa przyjmującego lub
mają stałe miejsce pobytu w tym Państwie.
2. Członkowie rodziny członka urzędu konsularnego, który jest obywatelem Państwa
przyjmującego lub ma stałe miejsce pobytu w tym Państwie, oraz członkowie
rodziny członka urzędu konsularnego, którzy są obywatelami Państwa przyjmującego
lub mają stałe miejsce pobytu w tym Państwa albo wykonują w Państwie
przyjmującym działalność o charakterze zarobkowym, nie korzystają, z wyjątkiem
postanowień ust. 3 artykułu 21 z żadnych przywilejów i immunitetów.
3. Z wyjątkiem postanowień ust. 3 artykułu 21, przywileje i immunitety określone
w niniejszej konwencji nie będą przyznawane członkom personelu prywatnego.
4. Państwo przyjmujące będzie wykonywało swą jurysdykcję w stosunku do osób
wyszczególnionych w ust. 1-3 niniejszego artykułu w taki sposób, aby
niepotrzebnie nie utrudniać wykonywania funkcji przez urząd konsularny.
Artykuł 28
Wszystkie osoby, którym stosownie do niniejszej konwencji przysługują przywileje
i immunitety, zobowiązane są, bez uszczerbku dla tych przywilejów i immunitetów,
do poszanowania ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego, łącznie z tymi,
które regulują zasady ruchu środków transportu oraz ich ubezpieczenia.
Rozdział IV
Funkcje konsularne
Artykuł 29
1. Urzędnik konsularny ma prawo, w granicach okręgu konsularnego, wykonywać
funkcje wymienione w niniejszym rozdziale konwencji. Urzędnik konsularny może
oprócz tego wykonywać inne oficjalne funkcje konsularne, jeśli nie są one
sprzeczne prawem Państwa przyjmującego lub którym Państwo to nie sprzeciwia się.
2. Urzędnik konsularny, po notyfikacji Państwu przyjmującemu, może działać jako
przedstawiciel Państwa wysyłającego przy każdej organizacji międzynarodowej.
3. Urzędnik konsularny może w związku z wykonywaniem swoich funkcji zwracać się
na piśmie lub ustnie do właściwych organów w swoim okręgu konsularnym, a także
do władz centralnych Państwa przyjmującego.
4. Urzędnik konsularny ma prawo do pobierania opłat konsularnych zgodnie z
ustawodawstwem Państwa wysyłającego. Kwoty pobierane z tytułu tych opłat są
wolne od wszelkich podatków i opłat Państwa przyjmującego.
Artykuł 30
Urzędnik konsularny ma prawo bronić interesów Państwa wysyłającego i jego
obywateli.
Artykuł 31
Do zadań urzędnika konsularnego należy popieranie rozwoju stosunków handlowych,
gospodarczych, naukowych i kulturalnych między Państwem wysyłającym i Państwem
przyjmującym oraz przyczynianie się w inny sposób do rozwoju przyjaznych
stosunków między nimi.
Artykuł 32
1. Urzędnik konsularny ma prawo:
1) prowadzić rejestr obywateli Państwa wysyłającego;
2) przyjmować zawiadomienia i dokumenty dotyczące urodzeń lub zgonów obywateli
Państwa wysyłającego;
3) przyjmować zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego oświadczenia o
wstąpieniu w związek małżeński, pod warunkiem że obie strony posiadają
obywatelstwo tego Państwa.
2. Urzędnik konsularny będzie powiadamiał właściwe organy Państwa przyjmującego
o dokonaniu czynności wymienionych w punktach 2 i 3 ust. 1 niniejszego artykułu,
jeśli jest to wymagane przez ustawodawstwo Państwa przyjmującego.
3. Postanowienia punktów 2 i 3 ust. 1 niniejszego artykułu nie zwalniają
zainteresowanych osób od obowiązku przestrzegania formalności wymaganych przez
ustawodawstwo Państwa przyjmującego.
Artykuł 33
Urzędnik konsularny ma prawo:
1) wydawać, wznawiać ważność i unieważniać paszporty obywateli zgodnie z
ustawodawstwem Państwa wysyłającego;
2) wystawiać dokumenty uprawniające do wjazdu do Państwa wysyłającego i
wprowadzać w tych dokumentach konieczne zmiany;
3) wystawiać wizy.
Artykuł 34
Urzędnik konsularny ma prawo:
1) przyjmować, rejestrować, sporządzać i poświadczać oświadczenia obywateli
Państwa wysyłającego, w tym oświadczenia w sprawach rodzinnych oraz w sprawach
obywatelstwa;
2) sporządzać, rejestrować, poświadczać i przechowywać testamenty obywateli
Państwa wysyłającego;
3) sporządzać, rejestrować i poświadczać umowy, zawierane między obywatelami
Państwa wysyłającego, i poświadczać jednostronne oświadczenia woli, jeśli te
umowy i oświadczenia nie są sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego. Urzędnik
konsularny nie może jednak sporządzać, rejestrować i poświadczać takich umów lub
oświadczeń, które ustanawiają, przenoszą lub likwidują prawa rzeczowe do
nieruchomości znajdujących się w Państwie przyjmującym;
4) sporządzać, rejestrować i poświadczać umowy między obywatelami Państwa
wysyłającego, z jednej strony, a obywatelami Państwa przyjmującego lub
obywatelami państwa trzeciego, z drugiej strony, jeżeli umowy te mają być
wykonane lub mają wywrzeć skutek prawny wyłącznie w Państwie wysyłającym i pod
warunkiem, że nie są one sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego;
5) legalizować dokumenty wydawane przez organy Państwa wysyłającego lub Państwa
przyjmującego, a także poświadczać kopie, odpisy i wyciągi z tych dokumentów;
6) tłumaczyć dokumenty i poświadczać zgodność tłumaczeń;
7) poświadczać podpisy obywateli Państwa wysyłającego;
8) przyjmować do depozytu dokumenty, pieniądze lub wszelkie przedmioty od
obywateli Państwa wysyłającego bądź na ich rzecz, jeżeli nie jest to sprzeczne z
ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego. Depozyt taki może być
wywieziony z Państwa przyjmującego jedynie z zachowaniem ustaw i innych
przepisów tego Państwa;
9) wydawać dokumenty dotyczące pochodzenia towarów.
Artykuł 35
Sporządzone, poświadczone lub przetłumaczone przez urzędnika konsularnego
dokumenty, stosownie do postanowień artykułu 34 niniejszej konwencji, będą
uznawane w Państwie przyjmującym za dokumenty wywierające taki sam skutek prawny
i posiadające taką samą moc, co dokumenty sporządzone, poświadczone lub
przetłumaczone przez właściwe organy Państwa przyjmującego.
Artykuł 36
Urzędnik konsularny jest uprawniony do doręczania pism sądowych i pozasądowych
oraz dokonywania przesłuchań zgodnie z obowiązującymi umowami międzynarodowymi,
a w braku takich umów - w sposób zgodny z ustawami i innymi przepisami Państwa
przyjmującego. Uprawnienie to może być wykonywane tylko w stosunku do obywateli
Państwa wysyłającego i bez stosowania środków przymusu.
Artykuł 37
Urzędnik konsularny ma prawo, w granicach ustawodawstwa i innych przepisów
Państwa przyjmującego, do ochrony interesów małoletnich i innych osób nie
posiadających pełnej zdolności do czynności prawnych, będących obywatelami
Państwa wysyłającego, w szczególności gdy zachodzi potrzeba ustanowienia nad
nimi opieki lub kurateli.
Artykuł 38
Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urzędnika
konsularnego o zgonie obywatela Państwa wysyłającego i przekażą mu bezpłatnie
odpis aktu zgonu.
Artykuł 39
1. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urząd
konsularny o otwarciu w tym Państwa spadku po obywatelu Państwa wysyłającego,
jak również o otwarciu spadku, niezależnie od obywatelstwa osoby zmarłej, jeżeli
obywatel Państwa wysyłającego powołany jest do spadku jako spadkobierca,
zapisobierca lub też ma roszczenie do spadku z innego tytułu.
2. Właściwe organy Państwa przyjmującego podejmą odpowiednie środki przewidziane
w ustawach i innych przepisach tego Państwa dla zabezpieczenia spadku oraz
przekazania urzędnikowi konsularnemu odpisu testamentu, jeżeli został on
sporządzony, oraz wszelkich posiadanych informacji dotyczących spadku, miejsca
pobytu osób uprawnionych do spadku, wartości i składników masy spadkowej,
łącznie z kwotami pochodzącymi z tytułu ubezpieczeń społecznych, zarobków i
polis ubezpieczeniowych. Powiadomią także o terminie rozpoczęcia postępowania
spadkowego lub stadium, w jakim ono się znajduje.
3. Urzędnik konsularny jest uprawniony, bez potrzeby przedstawienia
pełnomocnictwa, do reprezentowania bezpośrednio lub za pośrednictwem swego
przedstawiciela przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa przyjmującego
obywatela Państwa wysyłającego, uprawnionego do spadku lub mającego roszczenia
do spadku w Państwie przyjmującym, jeżeli jest on nieobecny lub nie ustanowił
swojego pełnomocnika.
4. Urzędnik konsularny ma prawo domagać się:
1) zabezpieczenia spadku, nałożenia i zdjęcia pieczęci, podjęcia środków
zabezpieczenia spadku, w tym wyznaczenia kuratora spadku, jak również
uczestnictwa w tych czynnościach;
2) sprzedaży mienia wchodzącego w skład spadku, jak również powiadomienia o
dacie ustalonej dla tej sprzedaży, aby mógł być obecny.
5. Z chwilą zakończenia postępowania spadkowego lub innych czynności urzędowych
właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią o tym niezwłocznie urzędnika
konsularnego i po uregulowaniu długów, opłat i podatków w ciągu trzech miesięcy
przekażą mu spadek lub udziały spadkowe osób, które reprezentuje.
6. Urzędnik konsularny ma prawo otrzymania, w celu przekazania osobie
uprawnionej, udziałów spadkowych i zapisów przypadających obywatelowi Państwa
wysyłającego, nie mającemu stałego miejsca pobytu w Państwie przyjmującym, oraz
otrzymania kwot, które przypadają uprawnionym z tytułu odszkodowań, rent,
zaległych zarobków i polis ubezpieczeniowych.
7. Przekazanie mienia i należności do Państwa wysyłającego stosownie do
postanowień ust. 5 i 6 niniejszego artykułu może być dokonane jedynie zgodnie z
ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego.
Artykuł 40
1. W przypadku gdy obywatel Państwa wysyłającego, nie posiadający stałego
miejsca pobytu w Państwie przyjmującym, zmarł w czasie pobytu w tym państwie,
mienie pozostałe po nim zostanie zabezpieczone przez właściwe organy Państwa
przyjmującego, a następnie przekazane, bez specjalnego postępowania, urzędnikowi
konsularnemu Państwa wysyłającego. Urzędnik konsularny spłaci długi zaciągnięte
przez osobę zmarłą w czasie jej przebywania w Państwie przyjmującym do wysokości
wartości przekazanego mienia.
2. Do mienia określonego w ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio
postanowienia artykułu 39 ust. 7 niniejszej konwencji.
Artykuł 41
Jeżeli obywatel Państwa wysyłającego, na skutek nieobecności lub z innych
ważnych przyczyn, nie może w odpowiednim czasie bronić swych praw i interesów,
urzędnik konsularny ma prawo reprezentować go przed władzami Państwa
przyjmującego, dopóki osoba ta nie wyznaczy swego pełnomocnika lub nie przystąpi
osobiście do obrony swoich praw i interesów.
Artykuł 42
1. Urzędnik konsularny ma prawo komunikować się i spotykać z każdym obywatelem
Państwa wysyłającego, udzielać mu porad i wszelkiej pomocy, a w przypadkach
koniecznych podejmować kroki w celu udzielenia mu pomocy prawnej. Państwo
przyjmujące nie może w jakikolwiek sposób ograniczać kontaktu obywatela Państwa
wysyłającego z urzędnikiem konsularnym, a także ograniczać mu dostępu do urzędu
konsularnego.
2. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią urząd konsularny
bezzwłocznie, ale nie później niż w ciągu trzech dni, o aresztowaniu,
zatrzymaniu lub pozbawieniu wolności w innej formie obywatela Państwa
wysyłającego.
3. Urzędnik konsularny ma prawo bezzwłocznie, to jest przed upływem czterech
dni, odwiedzić i nawiązać kontakt z obywatelem Państwa wysyłającego,
przebywającym w areszcie, zatrzymanym, odbywającym karę więzienia lub
pozbawionym wolności w inny sposób. Uprawnienia wymienione w niniejszym ustępie
realizuje się zgodnie z ustawodawstwem i innymi przepisami państwa
przyjmującego, pod warunkiem jednak, że wspomniane ustawodawstwo i przepisy nie
mogą przeczyć tym uprawnieniom.
4. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią bezzwłocznie urząd
konsularny Państwa wysyłającego o nieszczęśliwych wypadkach i innych poważnych
wypadkach losowych, których ofiarami stali się obywatele Państwa wysyłającego.
Artykuł 43
1. Urzędnik konsularny ma prawo udzielać wszelkiej pomocy statkom Państwa
wysyłającego oraz ich załogom podczas pobytu w portach, na wodach terytorialnych
lub wewnętrznych Państwa przyjmującego.
2. Urzędnik konsularny może wchodzić na pokład statku Państwa wysyłającego
niezwłocznie po dokonaniu odprawy przy jego wejściu, a kapitan statku i
członkowie załogi mogą nawiązać z nim kontakt.
3. Urzędnik konsularny może korzystać z prawa nadzoru i inspekcji w stosunku do
statków Państwa wysyłającego i ich załóg. W tym celu może on również odwiedzać
statki, przyjmować wizyty kapitanów i członków załóg.
4. Urzędnik konsularny może zwracać się o pomoc do właściwych organów Państwa
przyjmującego we wszelkich sprawach dotyczących wykonywania czynności w stosunku
do statku Państwa wysyłającego, kapitana i członków załogi statku.
Artykuł 44
Urzędnik konsularny ma prawo w stosunku do statków Państwa wysyłającego:
1) bez uszczerbku dla uprawnień organów Państwa przyjmującego wyjaśniać wszelkie
zdarzenia, które miały miejsce na statku podczas rejsu i w czasie postojów,
przesłuchiwać kapitana i któregokolwiek z członków statku, kontrolować dokumenty
statku, przyjmować oświadczenia dotyczące statku, ładunku i podróży, a także
ułatwiać wejście i wyjście oraz przebywanie statku w porcie;
2) rozstrzygać wszelkie spory między kapitanem i członkami załogi statku,
łącznie ze sporami o płace i umowy o pracę;
3) podejmować stosowne kroki w sprawach leczenia i repatriacji kapitana lub
któregokolwiek z członków załogi statku;
4) udzielać kapitanowi lub członkom załogi opieki prawnej w ich stosunkach z
sądami i innymi organami Państwa przyjmującego i w tym celu zapewniać im opiekę
prawną i pomoc tłumacza;
5) sporządzać, przyjmować, rejestrować lub poświadczać deklaracje lub inne
dokumenty dotyczące statku, przewidziane w ustawodawstwie Państwa wysyłającego;
6) dokonywać wszelkich innych czynności przewidzianych przez Państwo wysyłające
w sprawach żeglugi, pod warunkiem że nie są one sprzeczne z ustawami i innymi
przepisami Państwa przyjmującego.
Artykuł 45
1. Sądy i inne organy Państwa przyjmującego nie mogą wykonywać swojej
jurysdykcji co do przestępstw popełnionych na pokładzie statku Państwa
wysyłającego, z wyjątkiem:
1) przestępstwa popełnionego przez obywatela lub przeciwko obywatelowi Państwa
przyjmującego albo przez jakąkolwiek inną osobę lub przeciwko takiej osobie,
jeżeli ta osoba nie jest członkiem załogi statku;
2) przestępstwa naruszającego porządek publiczny, bezpieczeństwo portu lub wód
terytorialnych bądź wewnętrznych Państwa przyjmującego;
3) przestępstwa naruszającego ustawy lub inne przepisy Państwa przyjmującego,
dotyczące zdrowia publicznego, bezpieczeństwa życia na morzu, imigracji,
przepisów celnych, zanieczyszczeń morza lub nielegalnego przewozu narkotyków;
4) przestępstwa zagrożonego według prawa Państwa przyjmującego karą pozbawienia
wolności na czas nie krótszy niż pięć lat lub karą surowszą.
2. W innych przypadkach wyżej wymienione organy mogą działać jedynie na prośbę
lub za zgodą urzędnika konsularnego.
Artykuł 46
1. W przypadku gdy sądy lub inne właściwe organy Państwa przyjmującego
zamierzają podjąć środki przymusu, zająć mienie lub prowadzić jakiegokolwiek
śledztwo na pokładzie statku Państwa wysyłającego, to właściwe organy Państwa
przyjmującego powinny powiadomić o tym urząd konsularny. Takie zawiadomienie
powinno nastąpić przed podjęciem takich czynności, tak aby umożliwić urzędnikowi
konsularnemu lub jego przedstawicielowi obecność w trakcie przeprowadzania tych
czynności. Jeśli uprzednie zawiadomienie urzędu konsularnego jest niemożliwe,
właściwe organy Państwa przyjmującego uczynią to możliwie jak najszybciej, nie
później jednak niż w chwili, gdy wspomniane czynności mają zostać rozpoczęte.
Właściwe organy Państwa przyjmującego ułatwią urzędnikowi konsularnemu widzenie
się z osobą zatrzymaną lub aresztowaną i porozumiewanie się z nią, a także
podejmowanie odpowiednich kroków w celu ochrony interesów takiej osoby.
2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się także w przypadku, gdy
kapitan lub członkowie załogi statku mają być poddani przesłuchaniu na lądzie
przez organy Państwa przyjmującego.
3. Postanowień niniejszego artykułu nie stosuje się jednak w przypadku zwykłej
kontroli celnej, paszportowej i sanitarnej, a także wszelkiej czynności
wykonywanej na prośbę lub za zgodą kapitana statku.
Artykuł 47
W przypadku gdy członek załogi nie będący obywatelem Państwa przyjmującego
opuścił w tym Państwie, bez zgody kapitana statek Państwa wysyłającego, właściwe
organy Państwa przyjmującego, na prośbę urzędnika konsularnego, udzielą pomocy w
poszukiwaniu tej osoby.
Artykuł 48
1. Jeżeli statek Państwa wysyłającego uległ rozbiciu, uszkodzeniu, osiadł na
mieliźnie, został wyrzucony na brzeg lub doznał innej awarii w Państwie
przyjmującym albo gdy jakikolwiek przedmiot wchodzący w skład ładunku będący
własnością obywatela Państwa wysyłającego poniósł szkodę na skutek awarii statku
i został znaleziony na brzegu lub blisko brzegu Państwa przyjmującego albo
dostarczony do portu tego Państwa, to właściwe organy Państwa przyjmującego jak
najszybciej zawiadomią o tym urząd konsularny.
2. W przypadkach wymienionych w ust. 1 niniejszego artykułu właściwe organy
Państwa przyjmującego podejmą wszelkie niezbędne środki w celu zorganizowania
ratowania i ochrony statku, pasażerów, załogi, wyposażenia statku, ładunku,
zapasów i innych przedmiotów znajdujących się na statku, a także w celu
zapobieżenia naruszeniu własności. Dotyczy to także przedmiotów stanowiących
część statku lub jego ładunku, które znalazły się poza statkiem. O wszelkich
podjętych środkach właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią jak
najszybciej urząd konsularny.
3. Urzędnik konsularny może udzielać wszelkiej pomocy takiemu statkowi, jego
pasażerom i członkom załogi. W tym celu może zabiegać o pomoc u właściwych
organów Państwa przyjmującego. Urzędnik konsularny może zwracać się o wszczęcie
czynności wymienionych w ust. 2 niniejszego artykułu, a także zabiegać o
podjęcie lub kontynuowanie remontu statku, lub może zwrócić się do właściwych
organów Państwa przyjmującego z prośbą o podjęcie takich środków.
4. Jeśli statek Państwa wysyłającego, który doznał awarii, lub jakikolwiek
przedmiot należący do tego statku zostaną znalezione na brzegu lub w pobliżu
brzegu Państwa przyjmującego bądź zostaną dostarczone do portu tego Państwa i
ani kapitan statku, ani właściciel, ani jego agent, ani ubezpieczyciel nie mogli
podjąć środków w celu zabezpieczenia lub zarządzania takim statkiem lub
przedmiotem, to urzędnik konsularny jest upoważniony w imieniu właściciela do
podjęcia takich środków, jakie mógłby podjąć w takich celach sam właściciel.
Postanowienia tego ustępu mają zastosowanie także do jakiegokolwiek przedmiotu
wchodzącego w skład ładunku statku, a będącego własnością obywatela Państwa
wysyłającego.
5. Jeśli jakikolwiek przedmiot stanowiący część ładunku statku Państwa
trzeciego, który doznał awarii, stanowi własność obywatela Państwa wysyłającego,
został znaleziony na brzegu, w pobliżu brzegu Państwa przyjmującego lub został
dostarczony do portu tego Państwa i ani kapitan statku, ani właściciel
przedmiotu, ani jego agent, ani ubezpieczyciel nie mogli podjąć środków w celu
zabezpieczenia lub zarządzania takim przedmiotem, to uznaje się, że urzędnik
konsularny jest upoważniony w imieniu właściciela do podjęcia takich środków,
które mógłby podjąć w takich celach sam właściciel.
Artykuł 49
1. Jeżeli kapitan lub członek załogi statku Państwa wysyłającego zmarł lub
zaginął w Państwie przyjmującym na statku lub na lądzie, kapitan lub jego
zastępca oraz urzędnik konsularny Państwa wysyłającego są wyłącznie kompetentni
do sporządzenia spisu inwentarza przedmiotów, walorów i innego mienia,
pozostawionych przez zmarłego lub zaginionego, i do dokonania innych czynności
koniecznych do zabezpieczenia mienia i jego przekazania w celu likwidacji
spadku.
2. W razie śmierci albo zaginięcia kapitana statku lub członka załogi, będącego
obywatelem Państwa przyjmującego, kapitan lub jego zastępca przesyła kopię
inwentarza wymienionego w ust. 1 niniejszego artykułu organom Państwa
przyjmującego, które właściwe są do dokonania wszelkich czynności koniecznych do
zabezpieczenia mienia i w razie potrzeby do likwidacji spadku. Organy te
poinformują o swych czynnościach urząd konsularny Państwa wysyłającego.
Artykuł 50
Postanowienia artykułów 43-49 niniejszej konwencji mają zastosowanie odpowiednio
również do statków powietrznych, pod warunkiem że zastosowanie to nie będzie
sprzeczne z postanowieniami dwustronnych lub wielostronnych umów lotniczych,
obowiązujących między Umawiającymi się Stronami.
Rozdział V
Postanowienia końcowe
Artykuł 51
1. Konwencja niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie
trzydziestu dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w
Warszawie.
2. Niniejsza konwencja zawarta jest na czas nie określony. Może ona być
wypowiedziana w drodze ratyfikacji przez każdą z Umawiających się Stron. W takim
wypadku utraci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia wypowiedzenia.
Na dowód czego Pełnomocnicy Wysokich Umawiających się Stron podpisali niniejszą
konwencję i opatrzyli ją pieczęciami.
Sporządzono w Tallinie dnia 2 lipca 1992 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i estońskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej K. Skubiszewski
W imieniu Republiki Estońskiej J. Manitski
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 4 listopada 1992 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 29 września 1997 r.
w sprawie szczegółowego wykazu paliw ciekłych, w zakresie których tworzy się
zapasy obowiązkowe.
(Dz. U. Nr 125, poz. 803)
Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach
państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw (Dz. U. Nr 90, poz. 404 i Nr 156,
poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje:
§ 1. Obowiązek tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych paliw ciekłych
dotyczy następujących rodzajów paliw:
symbol SWW symbol PCN
1) benzyn, w tym gatunków:
a) benzyny silnikowe bezołowiowe0242-211 2710 00 270
2710 00 290
2710 00 320
b) benzyny silnikowe ołowiowe 0242-2112710 00 340
2710 00 360
c) benzyna lotnicza0242-212 2710 00 260
2710 00 370
2) olejów napędowych, w tym gatunków:
a) oleje napędowe do silników0242-2212710 00 610
2710 00 650
2710 00 66
2710 00 67
2710 00 681
b) materiały pędne do silników lotniczych na bazie nafty0242-232710 00 51.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 grudnia 1997 r.
Minister Gospodarki: W. Kaczmarek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 30 września 1997 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Jezuickiemu Ośrodkowi Formacji i Kultury
"Xaverianum" z siedzibą w Opolu.
(Dz. U. Nr 125, poz. 804)
Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do
Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z
1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95,
poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3
oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 96, poz. 590) i w związku z art. 3 pkt 15
ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 i z 1997 r. Nr 70, poz. 443) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Nadaje się osobowość prawną jednostce organizacyjnej Kościoła Katolickiego
w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Jezuicki Ośrodek Formacji i Kultury
"Xaverianum"" z siedzibą w Opolu, erygowanej przez Przełożonego Prowincji Polski
Południowej Towarzystwa Jezusowego.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 grudnia 1996 r.
w sprawie wytycznych realizacji budżetu państwa w I kwartale 1997 r. w zakresie
dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 2, poz. 6)
Na podstawie art. 39 ust. 1 oraz w związku z art. 33 ust. 5 ustawy z dnia 5
stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r.
Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390,
Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz.
496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o dotacji, należy przez to rozumieć
dotację celową dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych,
dokonywanych przez gminy na podstawie ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie
lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995
r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 56, poz. 257).
2. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast dokona podziału na poszczególne
województwa kwoty dotacji na I kwartał 1997 r., ustalonej w projekcie ustawy
budżetowej na rok 1997.
§ 2. 1. Wojewoda przyznaje gminom dotacje, w granicach kwot określonych na ten
cel w budżecie wojewody, proporcjonalnie do kwot wynikających z wniosków gmin, o
których mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 4.
2. Podstawę przyznania dotacji stanowi złożenie przez gminę, w terminie 14 dni
od dnia wejścia w życie rozporządzenia, wniosku o przyznanie dotacji na I
kwartał 1997 r., sporządzonego według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
3. Gmina określa we wniosku, o którym mowa w ust. 2, zapotrzebowanie na dotację
na I kwartał 1997 r. według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 lub nr 3 do
rozporządzenia.
4. Dotacja może być przyznana gminie do wysokości nie przekraczającej kwoty
obliczonej według właściwego dla danej gminy wzoru, o którym mowa w ust. 2.
5. Dotację przyznaną na I kwartał 1997 r. wojewoda przekazuje gminie w
miesięcznych ratach.
§ 3. 1. Gmina przedstawia wojewodzie, w terminie do 15 dnia miesiąca
następującego po kwartale, informację sporządzoną według wzoru stanowiącego
załącznik nr 4 do rozporządzenia.
2. Wojewodowie przedstawiają Prezesowi Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast
zbiorczą informację o udzielonych dotacjach w terminie do końca miesiąca
następującego po kwartale.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma
zastosowanie do wypłat dotacji od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. (poz. 6)
Załącznik nr 1
WNIOSEK O PRZYZNANIE DOTACJI CELOWEJ NA DOFINANSOWANIE WYPŁATY DODATKÓW
MIESZKANIOWYCH
Ilustracja
Załącznik nr 2
WZORY OBLICZANIA ZAPOTRZEBOWANIA NA DOTACJĘ CELOWĄ NA DOFINANSOWANIE WYPŁAT
DODATKÓW MIESZKANIOWYCH
1) b = 0 dk + 0,7 dp
dla gmin, w których procentowy udział dodatków mieszkaniowych przyznanych
najemcom lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy w ogólnej kwocie
przyznanych dodatków mieszkaniowych nie przekracza 25%,
2) b = 0,2 dk + 0,5 dp
dla gmin, w których procentowy udział dodatków mieszkaniowych przyznanych
najemcom lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy w ogólnej kwocie
przyznanych dodatków mieszkaniowych jest wyższy od 25%, lecz nie przekracza 40%,
3) b = 0,4 dk + 0,3 dp
dla gmin, w których procentowy udział dodatków mieszkaniowych przyznanych
najemcom lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy w ogólnej kwocie
przyznanych dodatków mieszkaniowych jest wyższy od 40%.
Objaśnienia:
1. Symbole użyte we wzorach oznaczają:
b - kwotę zapotrzebowania na dotację,
dk - sumę dodatków mieszkaniowych dla najemców lokali mieszkalnych stanowiących
własność gminy,
dp - sumę dodatków mieszkaniowych dla pozostałych użytkowników lokali
mieszkalnych.
2. Dane wymienione we wzorach dotyczą okresu objętego wnioskiem.
3. O wyborze wzoru właściwego dla danej gminy decyduje procentowy udział, o
którym mowa we wzorach, dodatków mieszkaniowych przyznanych na podstawie decyzji
wydanych przed datą złożenia przez gminę wniosku.
4. Do obliczenia zapotrzebowania na dotację przyjmuje się sumę dodatków
mieszkaniowych (dk i dp) przyznanych przed datą złożenia przez gminę wniosku
oraz dodatków, których wypłacenie w okresie objętym wnioskiem gmina przewiduje
(zgodnie z ust. 1 i 2 objaśnień do załącznika nr 1).
Załącznik nr 3
WZORY OBLICZANIA ZAPOTRZEBOWANIA NA DOTACJĘ CELOWĄ NA DOFINANSOWANIE WYPŁAT
DODATKÓW MIESZKANIOWYCH
Objaśnienia:
1. Symbole użyte we wzorach, z zastrzeżeniem ust. 2, oznaczają:
1) b - kwotę zapotrzebowania na dotację,
2) d - sumę dodatków mieszkaniowych ustaloną zgodnie z ust. 4 objaśnień,
3) dp - należne podstawowe dochody podatkowe gminy, o których mowa w art. 3 pkt
5 i 6 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz.
600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794
oraz z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774), ustalone w sposób określony
(dla celów obliczenia wskaźników G i P) w art. 14 ust. 3 tej ustawy, przeliczone
na warunki całego roku odpowiednim dla roku bazowego wskaźnikiem relacji
planowanych dochodów budżetu państwa do tych dochodów zrealizowanych w I
półroczu,
4) Xij - należne podstawowe dochody podatkowe gminy "i", o których mowa w pkt 3,
w kategorii "j" za rok bazowy w przeliczeniu na 1 mieszkańca,
5) Xj - średnią należnych podstawowych dochodów podatkowych, o których mowa w
pkt 3, gmin kategorii "j" za rok bazowy w przeliczeniu na 1 mieszkańca w
wysokości określonej przez Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast,
6) j - kategorię gmin, o której mowa w ust. 5 objaśnień.
2. Dane wymienione w ust.1 pkt 1 i 2 dotyczą okresu objętego wnioskiem o
przyznanie dotacji. Kwoty należnych podstawowych dochodów podatkowych gminy, o
których mowa w ust. 1 pkt 3 objaśnień, dzieli się przez 4.
3. Przez liczbę mieszkańców stanowiącą podstawę do wyliczeń rozumie się liczbę
mieszkańców, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 3
objaśnień.
4. Do obliczenia zapotrzebowania na dotację w celu sporządzenia:
1) wniosku o przyznanie dotacji - przyjmuje się sumę dodatków mieszkaniowych
przyznanych przed datą złożenia przez gminę wniosku oraz dodatków, których
wypłacenie w okresie objętym wnioskiem gmina przewiduje,
2) informacji o dotacji - przyjmuje się sumę dodatków mieszkaniowych wypłaconych
w okresie objętym informacją.
5. Na potrzeby rozporządzenia ustala się następujące kategorie gmin:
1) I kategoria - gminy do 5 tys. mieszkańców,
2) II kategoria - gminy powyżej 5 tys. do 10 tys. mieszkańców,
3) III kategoria - gminy powyżej 10 tys. do 50 tys. mieszkańców,
4) IV kategoria - gminy powyżej 50 tys. do 300 tys. mieszkańców,
5) V kategoria - gminy powyżej 300 tys. mieszkańców.
Załącznik nr 4
INFORMACJA O DOTACJI CELOWEJ NA DOFINANSOWANIE WYPŁAT DODATKÓW MIESZKANIOWYCH ZA
OKRES ....................
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 września 1997 r.
w sprawie określenia przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek
Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa.
(Dz. U. Nr 126, poz. 806)
Na podstawie art. 1a ust. 1 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o
komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz.
561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr 98, poz. 603, Nr 106,
poz. 673 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustala się:
1) wykaz przedsiębiorstw państwowych o szczególnym znaczeniu dla gospodarki
państwa, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia,
2) wykaz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla
gospodarki państwa, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia.
2. Szczególnie znaczenie dla gospodarki państwa mają jednoosobowe spółki, nie
wymienione w załączniku nr 2, powstałe w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstw
państwowych, wymienionych w załączniku nr 1.
§ 2. 1. Ministrami właściwymi, w rozumieniu art. 1a ust. 4 ustawy z dnia 30
sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych
(Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184, Nr
98, poz. 603, Nr 106, poz. 673 i Nr 121, poz. 770), będą:
1) Minister Gospodarki - w odniesieniu do spółek wymienionych pod poz. 1-127
załącznika nr 2,
2) Minister Transportu i Gospodarki Morskiej - w odniesieniu do spółek
wymienionych pod poz. 128-136 załącznika nr 2,
3) Minister Finansów - w odniesieniu do spółek wymienionych pod poz. 137-142
załącznika nr 2,
4) Minister Łączności - w odniesieniu do spółki wskazanej pod poz. 143
załącznika nr 2.
2. Ministrami właściwymi w odniesieniu do spółek, o których mowa w § 1 ust. 2,
będą:
1) Minister Gospodarki - do spółek powstałych w wyniku komercjalizacji
przedsiębiorstw wymienionych pod poz. 1-33 załącznika nr 1,
2) Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa - do spółki
powstałej w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstwa wymienionego pod poz. 34
załącznika nr 1,
3) Minister Transportu i Gospodarki Morskiej - do spółek powstałych w wyniku
komercjalizacji przedsiębiorstw wymienionych pod poz. 35-43 załącznika nr 1,
4) Minister Obrony Narodowej - do spółek powstałych w wyniku komercjalizacji
przedsiębiorstw wymienionych pod poz. 44-61 załącznika nr 1,
5) Minister Finansów - do spółek powstałych w wyniku komercjalizacji
przedsiębiorstw wymienionych pod poz. 62-65 załącznika nr 1,
6) Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej - do spółek powstałych w wyniku
komercjalizacji przedsiębiorstw wymienionych pod poz. 66-87 załącznika nr 1,
7) Minister Łączności - do spółki powstałej w wyniku komercjalizacji
przedsiębiorstwa wymienionego pod poz. 88 załącznika nr 1,
8) Minister Edukacji Narodowej - do spółki powstałej w wyniku komercjalizacji
przedsiębiorstwa wymienionego pod poz. 89 załącznika nr 1,
9) Minister Kultury i Sztuki - do spółek powstałych w wyniku komercjalizacji
przedsiębiorstw wymienionych pod poz. 90-95 załącznika nr 1,
10) Minister Zdrowia i Opieki Społecznej - do spółek powstałych w wyniku
komercjalizacji przedsiębiorstw wymienionych pod poz. 96-121 załącznika nr 1.
§ 3. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie
określenia przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa
o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa (Dz. U. Nr 157, poz. 792 oraz z
1997 r. Nr 30, poz. 166 i Nr 44, poz. 281).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 września 1997 r. (poz.
806)
Załącznik nr 1
WYKAZ PRZEDSIĘBIORSTW PAŃSTWOWYCH O SZCZEGÓLNYM ZNACZENIU DLA GOSPODARKI PAŃSTWA
1. Centralna Stacja Ratownictwa Górniczego w Bytomiu
2. Elektrownia Bełchatów w Bełchatowie
3. Elektrownia Turów w Bogatyni
4. Huta Cynku "Miasteczko Śląskie" w Miasteczku Śląskim
5. Huta "Częstochowa" w Częstochowie
6. Huta Łabędy w Gliwicach
7. Huta "Baildon" w Katowicach
8. Huta im. E. Cedlera w Sosnowcu
9. Huta "Będzin" w Będzinie
10. Kopalnie i Zakłady Chemiczne Siarki "Siarkopol" w Grzybowie
11. Kopalnie i Zakłady Przetwórcze Siarki "Siarkopol" w Tarnobrzegu
12. Kopalnie Surowców Skalnych w Zarębie
13. Kopalnie Surowców Skalnych w Złotoryi
14. Kopalnia Węgla Brunatnego "Turów" w Bogatyni
15. Kopalnia Węgla Brunatnego "Adamów" w Turku
16. Kopalnia Węgla Brunatnego "Bełchatów" w Bełchatowie
17. Kopalnia Węgla Brunatnego "Konin" w Kleczewie
18. Łużyckie Kopalnie Bazaltu w Lubaniu
19. Przedsiębiorstwo Eksploatacji Rurociągów Naftowych "Przyjaźń" w Płocku
20. Przedsiębiorstwo Górniczo-Produkcyjne "Bazalt" w Wilkowie
21. Przedsiębiorstwo Budownictwa Hydrotechnicznego "Odra 1" w Opolu
22. Przedsiębiorstwo Budownictwa Hydrotechnicznego "Odra 2" we Wrocławiu
23. Przedsiębiorstwo Budownictwa Hydrotechnicznego "Odra 3" w Szczecinie
24. Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodnego w Sandomierzu
25. Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodnego w Tczewie
26. Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodnego w Warszawie
27. Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodno-Inżynieryjnego w Krakowie
28. Warszawskie Zakłady Mechaniczne "PZL WZM" w Warszawie
29. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego "Gorzyce" w Gorzycach
30. Zakłady Przemysłu Ciągnikowego "Ursus" w Warszawie
31. Zakłady Chemiczne "Organika-Zachem" w Bydgoszczy
32. Zakłady Chemiczne "Organika-Sarzyna" w Nowej Sarzynie
33. Zespół Elektrowni "Ostrołęka" w Ostrołęce
34. Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej w Warszawie
35. Gdańska Stocznia Remontowa im. J. Piłsudskiego w Gdańsku
36. Polska Żegluga Morska w Szczecinie
37. Polski Rejestr Statków w Gdańsku
38. Polskie Linie Oceaniczne w Gdyni
39. Polskie Ratownictwo Okrętowe w Gdyni
40. Przedsiębiorstwo Poszukiwań i Eksploatacji Złóż Ropy i Gazu "Petrobaltic" w
Gdańsku
41. Przedsiębiorstwo Przemysłowo-Usługowe Port Rybacki "Gryf" w Szczecinie
42. Przedsiębiorstwo Połowów Dalekomorskich i Usług Rybackich "GRYF" w
Szczecinie
43. Przedsiębiorstwo Połowów Dalekomorskich i Usług Rybackich "ODRA" w
Świnoujściu
44. Wojskowa Drukarnia w Gdyni
45. Wojskowa Drukarnia w Łodzi
46. Wojskowe Biuro Studiów i Projektów Budowlanych w Warszawie
47. Wojskowe Centralne Biuro Konstrukcyjno-Technologiczne w Warszawie
48. Wojskowe Zakłady Elektroniczne w Zielonce
49. Wojskowe Zakłady Graficzne w Warszawie
50. Wojskowe Zakłady Inżynieryjne w Dęblinie
51. Wojskowe Zakłady Kartograficzne w Warszawie
52. Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 1 w Łodzi
53. Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 2 w Bydgoszczy
54. Wojskowe Zakłady Łączności Nr 1 w Zegrzu
55. Wojskowe Zakłady Łączności Nr 2 w Czernicy Wrocławskiej
56. Wojskowe Zakłady Mechaniczne w Siemianowicach Śląskich
57. Wojskowe Zakłady Motoryzacyjne Nr 5 w Poznaniu
58. Wojskowe Zakłady Nr 4 w Warszawie
59. Wojskowe Zakłady Uzbrojenia Nr 2 w Grudziądzu
60. Dom Wydawniczy Bellona w Warszawie
61. Stocznia Marynarki Wojennej w Gdyni
62. Bank Gospodarstwa Krajowego
63. Polski Monopol Loteryjny w Warszawie
64. Powszechna Kasa Oszczędności Bank Państwowy w Warszawie
65. Totalizator Sportowy w Warszawie
66. Fabryka Wódek "Polmos" w Łańcucie
67. Krakowskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego i Drożdżowego "Polmos" w
Krakowie
68. Lubelskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego i Drożdżowego "Polmos" w Lublinie
69. Lubuska Wytwórnia Wódek Gatunkowych "Polmos" w Zielonej Górze
70. Łódzkie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Łodzi
71. Mazowiecka Wytwórnia Wódek i Drożdży "Polmos" w Józefowie
72. Podlaska Wytwórnia Wódek "Polmos" w Siedlcach
73. Poznańskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Poznaniu
74. Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Białymstoku
75. Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Raciborzu
76. Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Warszawie
77. Starogardzkie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Starogardzie
Gdańskim
78. Szczecińska Wytwórnia Wódek "Polmos" w Szczecinie
79. Śląska Wytwórnia Wódek Gatunkowych "Polmos" w Bielsku-Białej
80. Warszawska Wytwórnia Wódek "Koneser" w Warszawie
81. Wrocławskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" we Wrocławiu
82. Zakład Badawczo-Rozwojowy "Polmos" w Koninie
83. Zakłady Przemysłu Fermentacyjnego "Akwawit" w Lesznie
84. Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Kutnie
85. Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Sieradzu
86. Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Toruniu
87. Żyrardowskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Żyrardowie.
88. Biuro Studiów i Projektów Łączności w Warszawie
89. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne w Warszawie
90. Przedsiębiorstwo Pracownie Konserwacji Zabytków
91. Przedsiębiorstwo Polskie Nagrania
92. Przedsiębiorstwo Składnica Księgarska
93. Przedsiębiorstwo Białostockie Zakłady Graficzne
94. Przedsiębiorstwo Polskie Wydawnictwo Muzyczne w Krakowie
95. Kopalnia Soli "Wieliczka" w Wieliczce
96. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Busko-Solec" w Busku
97. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Ciechocinek" w Ciechocinku
98. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Cieplice" w Jeleniej Górze
99. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Horyniec" w Horyńcu
100. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Inowrocław" w Inowrocławiu
101. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Iwonicz" w Iwoniczu
102. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Kamień Pomorski" w Kamieniu
Pomorskim
103. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Kołobrzeg" w Kołobrzegu
104. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Konstancin" w Konstancinie
105. "Zespół Uzdrowisk Krynicko-Popradzkich" w Krynicy
106. Przedsiębiorstwo Państwowe "Zespół Uzdrowisk Kłodzkich" w Polanicy
107. Przedsiębiorstwo Państwowe "Zespół Uzdrowisk Krakowskich" w Krakowie
108. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Lądek-Długopole" w Lądku
109. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Nałęczów" w Nałęczowie
110. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Połczyn" w Połczynie
111. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Przyrzeczyn" w Przyrzeczynie
112. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Rabka" w Rabce
113. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Rymanów" w Rymanowie
114. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Szczawnica" w Szczawnicy
115. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Szczawno-Jedlina" w Szczawnie
116. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Świeradów" w Świeradowie
117. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Świnoujście" w Świnoujściu
118. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Ustka" w Ustce
119. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Ustroń" w Ustroniu
120. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Wieniec" we Włocławku
121. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Wysowa" w Wysowie
Załącznik nr 2
WYKAZ JEDNOOSOBOWYCH SPÓŁEK SKARBU PAŃSTWA O SZCZEGÓLNYM ZNACZENIU DLA
GOSPODARKI PAŃSTWA
1. Agencja Rozwoju Przemysłu S.A. w Warszawie
2. Bydgoskie Zakłady Elektromechaniczne Belma S.A. w Bydgoszczy
3. Będziński Zakład Elektroenergetyczny S.A.
4. Bielsko-Bialskie Zakłady Energetyczne S.A.
5. Bytomska Spółka Węglowa S.A. w Bytomiu
6. Węglokoks S.A. w Katowicach
7. Centrala Produktów Naftowych S.A. w Warszawie
8. Centrala Zbytu Węgla Węglozbyt S.A. w Katowicach
9. Centrum Naukowo-Produkcyjne Elektroniki Profesjonalnej Radwar S.A. w
Warszawie
10. Elbląskie Zakłady Energetyczne S.A.
11. Elektrownia Blachownia S.A.
12. Elektrownia Chorzów S.A.
13. Elektrownia Halemba S.A. w Rudzie Śląskiej
14. Elektrownia im. T. Kościuszki S.A. w Połańcu
15. Elektrownia Jaworzno III S.A. w Jaworznie
16. Elektrownia Kozienice S.A. w Świerżach Górnych
17. Elektrownia Łagisza S.A. w Będzinie
18. Elektrownia Łaziska S.A. w Łaziskach Górnych
19. Elektrownia Opole S.A. w Brzeziu k. Opola
20. Elektrownia Rybnik S.A. w Rybniku
21. Elektrownia Siersza S.A. w Trzebini
22. Elektrownia Skawina S.A.
23. Elektrownia Stalowa Wola S.A.
24. Elektrownia Wodna Żarnowiec S.A.
25. Energa - Gdańska Kompania Energetyczna S.A.
26. Energetyka Poznańska S.A.
27. Fabryka Łożysk Tocznych Kraśnik S.A. w Kraśniku
28. Gdańskie Zakłady Elektroniczne Unimor S.A. w Gdańsku
29. Gliwicka Spółka Węglowa S.A. w Knurowie
30. Górnośląski Zakład Elektroenergetyczny S.A.
31. Grudziądzkie Zakłady Przemysłu Gumowego Stomil S.A. w Grudziądzu
32. Huta Katowice S.A. w Dąbrowie Górniczej
33. Huta im. T. Sendzimira S.A. w Krakowie
34. Jastrzębska Spółka Węglowa S.A. w Jastrzębiu-Zdroju
35. Katowicki Holding Węglowy S.A. w Katowicach
36. Kopalnia Węgla Kamiennego Porąbka-Klimontów S.A. w Sosnowcu
37. Kombinat PZL - Hydral S.A. we Wrocławiu
38. Kopalnia Węgla Kamiennego Budryk S.A. w Ornontowicach
39. Kopalnia Węgla Kamiennego Jan Kanty S.A. w Jaworznie
40. Kopalnia Węgla Kamiennego Saturn S.A. w Czeladzi
41. Kopalnia Węgla Kamiennego Sosnowiec S.A. w Sosnowcu
42. Kopalnia Węgla Kamiennego Żory S.A.
43. Łódzki Zakład Energetyczny S.A.
44. Nadwiślańska Spółka Węglowa S.A. w Tychach
45. Państwowa Agencja Inwestycji Zagranicznych S.A. w Warszawie
46. Państwowa Agencja Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego S.A. w
Katowicach
47. Państwowe Zakłady Lotnicze Warszawa-Okęcie S.A. w Warszawie
48. Nafta Polska S.A. w Warszawie
49. Polskie Sieci Elektroenergetyczne S.A. w Warszawie
50. Przedsiębiorstwo Eksportu i Importu Kopex S.A.
51. Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A. w Warszawie
52. Przedsiębiorstwo Sprzętu Ochronnego Maskpol S.A. w Konieczkach
53. Przemysłowe Centrum Optyki S.A. w Warszawie
54. Rudzka Spółka Węglowa S.A. w Rudzie Śląskiej
55. Rybnicka Spółka Węglowa S.A. w Rybniku
56. Rzeszowski Zakład Energetyczny S.A.
57. Siarkopol Gdańsk S.A. w Gdańsku
58. Stołeczny Zakład Energetyczny S.A.
59. Stomil Poznań S.A. w Poznaniu
60. Tłocznia Metali Pressta S.A. w Bolechowie
61. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-Mielec S.A. w Mielcu
62. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-Kalisz w Kaliszu
63. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-Rzeszów S.A. w Rzeszowie
64. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-Warszawa II S.A. w Warszawie
65. Zakład Energetyczny Białystok S.A.
66. Zakład Energetyczny Bydgoszcz S.A.
67. Zakład Energetyczny Częstochowa S.A.
68. Zakład Energetyczny Gorzów S.A.
69. Zakład Energetyczny Jelenia Góra S.A.
70. Energetyka Kalisz S.A.
71. Zakład Energetyczny Koszalin S.A.
72. Zakład Energetyczny Kraków S.A.
73. Zakład Energetyczny Legnica S.A.
74. Zakład Energetyczny Lublin S.A.
75. Zakład Energetyczny Łódź-Teren S.A.
76. Zakład Energetyczny Olsztyn S.A.
77. Zakład Energetyczny Opole S.A.
78. Zakład Energetyczny Płock S.A.
79. Zakład Energetyczny Słupsk S.A.
80. Zakład Energetyczny Szczecin S.A.
81. Zakład Energetyczny Tarnów S.A.
82. Zakład Energetyczny Toruń S.A.
83. Zakład Energetyczny Wałbrzych S.A.
84. Zakład Energetyczny Warszawa Teren S.A.
85. Zakład Energetyczny Wrocław S.A.
86. Zakład Energetyczny Zamość S.A.
87. Zakłady Azotowe Kędzierzyn S.A. w Kędzierzynie-Koźlu
88. Zakłady Azotowe Puławy S.A. w Puławach
89. Zakłady Azotowe w Tarnowie-Mościcach S.A. w Tarnowie
90. Zakłady Chemiczne Nitro-Chem S.A. w Bydgoszczy
91. Zakłady Elektroniczne Warel S.A. w Warszawie
92. Zakłady Energetyczne Okręgu Radomsko-Kieleckiego S.A.
93. Zakłady Mechaniczne Bumar-Łabędy S.A. w Gliwicach
94. Zakłady Mechaniczne PZL-Wola S.A. w Warszawie
95. Zakłady Mechaniczne Tarnów S.A. w Tarnowie
96. Zakłady Metalowe Łucznik S.A. w Radomiu
97. Zakłady Metalowe Mesko S.A. w Skarżysku-Kamiennej
98. Zakłady Radiowe Radmor S.A. w Gdyni
99. Zakłady Sprzętu Precyzyjnego Niewiadów S.A.
100. Zakłady Sprzętu Przeciwpożarowego Progaz S.A. w Łodzi
101. Zakłady Tworzyw Sztucznych Erg-Bieruń S.A. w Bieruniu
102. Zakłady Tworzyw Sztucznych Gamrat S.A. w Jaśle
103. Zakłady Tworzyw Sztucznych Nitron S.A. w Krupskim Młynie
104. Zakłady Tworzyw Sztucznych Pronit S.A. w Pionkach
105. Zespół Elektrowni Dolna Odra S.A. w Nowym Czarnowie k. Gryfina
106. Zespół Elektrowni Wodnych Dychów S.A.
107. Zespół Elektrowni Wodnych Porąbka Żar S.A.
108. Zielonogórskie Zakłady Energetyczne S.A.
109. Zespół Elektrowni Pątnów-Adamów-Konin S.A. w Koninie
110. Elektrociepłownie Warszawskie S.A. w Warszawie
111. Zespół Elektrociepłowni w Łodzi S.A. w Łodzi
112. Zespół Elektrociepłowni Poznańskich S.A. w Poznaniu
113. Zespół Elektrociepłowni Wybrzeże S.A. w Gdańsku
114. Zespół Elektrociepłowni Bydgoszcz S.A. w Bydgoszczy
115. Zespół Elektrociepłowni Bielsko-Biała S.A. w Bielsku-Białej
116. Elektrociepłownia Białystok S.A. w Białymstoku
117. Elektrociepłownia Zabrze S.A. w Zabrzu
118. Elektrociepłownia Zielona Góra S.A. w Zielonej Górze
119. Elektrociepłownia Katowice S.A. w Katowicach
120. Elektrociepłownia Toruń S.A. w Toruniu
121. Elektrociepłownia Gorzów S.A. w Gorzowie Wielkopolskim
122. Elektrociepłownia Tychy S.A. w Tychach
123. Elektrociepłownia Kraków S.A. w Krakowie
124. Elektrociepłownia Będzin S.A. w Będzinie
125. Zespół Elektrociepłowni Bytom S.A. w Bytomiu
126. Zespół Elektrociepłowni Wrocław S.A. we Wrocławiu
127. H. CEGIELSKI - POZNAŃ S.A. w Poznaniu
128. Port Gdynia "Holding" S.A. w Gdyni
129. Polska Żegluga Bałtycka S.A. w Kołobrzegu
130. Polskie Linie Lotnicze LOT S.A. w Warszawie
131. Przedsiębiorstwo Eksportu Budownictwa Komunikacyjnego Dromex S.A.
132. Szczecińska Stocznia Remontowa Gryfia Szczecin S.A.
133. Zarząd Portu Gdańsk S.A. w Gdańsku
134. Zarząd Portu Szczecin-Świnoujście S.A. w Szczecinie
135. Przedsiębiorstwo Połowów, Przetwórstwa i Handlu "Dalmor" S.A. w Gdyni
136. Przedsiębiorstwo Przemysłowo-Usługowe Rybołówstwa Morskiego "Transocean"
S.A. w Szczecinie
137. Bank PeKaO S.A. - Grupa PeKaO S.A.
138. Bank Zachodni S.A. we Wrocławiu
139. Mennica Państwowa S.A. w Warszawie
140. Państwowa Wytwórnia Papierów Wartościowych S.A. w Warszawie
141. Powszechny Bank Kredytowy S.A. w Warszawie
142. Powszechny Zakład Ubezpieczeń S.A. w Warszawie
143. Telekomunikacja Polska S.A. w Warszawie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 7 października 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie podziału rezerwy środków i limitów na
wynagrodzenia przeznaczonej na uzupełnienie wzrostu oraz na wyrównanie
wynagrodzeń pracowników cywilnych państwowej sfery budżetowej za 1996 r.
(Dz. U. Nr 126, poz. 807)
Na podstawie art. 32 ust. 3 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997
r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106 i Nr 80, poz. 510) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 marca 1997 r. w sprawie podziału
rezerwy środków i limitów na wynagrodzenia przeznaczonej na uzupełnienie wzrostu
oraz na wyrównanie wynagrodzeń pracowników cywilnych państwowej sfery budżetowej
za 1996 r. (Dz. U. Nr 20, poz. 108) w załączniku do rozporządzenia wprowadza się
następujące zmiany:
1) części: 05 - Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, 27 - Komitet Integracji
Europejskiej i 31 Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji otrzymują
brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia;
2) po części:
a) 17 "Ministerstwo Skarbu Państwa" dodaje się część 18 "Urząd Mieszkalnictwa i
Rozwoju Miast",
b) 28 "Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" dodaje
się część 29 "Urząd Ochrony Państwa",
c) 38 "Polska Akademia Nauk " dodaje się część 39 "Komenda Główna Policji",
- w brzmieniu określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia;
3) w części 37 - Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz w częściach od
85/01 - Województwo warszawskie do 85/97 - Województwo zielonogórskie liczbom w
dziale 61 - Handel wewnętrzny nadaje się wartości określone w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 października 1997 r. (poz.
807)
Środki i limity na uzupełnienie wzrostu oraz na wyrównanie wynagrodzeń
pracowników cywilnych za 1996 r. według części budżetowych i działów budżetu, z
uwzględnieniem kalkulacyjnej liczby etatów
WyszczególnienieJednostki budżetoweGospodarka pozabudżetowa
dotowanaGospodarka pozabudżetowa nie dotowanaSzkoły wyższe
uzupełnienie1)wyrównanie2)kalkulacyjna liczba
etatówuzupełnienie1)wyrównanie2)kalkulacyjna liczba
etatówuzupełnienie1)wyrównanie2)kalkulacyjna liczba
etatówuzupełnienie1)wyrównanie2)kalkulacyjna liczba etatów
w złotychw złotychw złotychw złotych
12345678910111213
CZĘŚĆ 05 - KANCELARIA PREZESA RADY MINISTRÓW
- dla likwidowanego Urzędu Rady Ministrów
dział 89 - Różna działalność655347467 13427997211373
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu690474999671
- szkoły wyższe 733553175
CZĘŚĆ 18 - URZĄD MIESZKALNICTWA I ROZWOJU MIAST
dział 89 - Różna działalność 9780708100
CZĘŚĆ 27 - KOMITET INTEGRACJI EUROPEJSKIEJ
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu244517760
CZĘŚĆ 29 - URZĄD OCHRONY PAŃSTWA
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne 4637655 9787110
CZĘŚĆ 31 - MINISTERSTWO SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
dział 83 - Kultura i sztuka 17725
- dla likwidowanych:
1) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
dział 85 - Ochrona zdrowia 9678413670
dział 86 - Opieka społeczna 38955
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa11525783441178,5
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne 390265512,1 657224758672
dział 95 - Ubezpieczenia społeczne 807114
2) Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa
dział 31 - Budownictwo 948768797
dział 66 - Różne usługi materialne 35450
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa241571749247
- Główny Urząd Nadzoru Budowlanego143771041147
- pozostałe urzędy12719213
CZĘŚĆ 37 - URZĄD OCHRONY KONKURENCJI I KONSUMENTÓW
dział 61 - Handel wewnętrzny430331244
CZĘŚĆ 39 - KOMENDA GŁÓWNA POLICJI
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne 11134015726 220636159722256
CZĘŚĆ 85/01 - WOJEWÓDZTWO WARSZAWSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny831360285
CZĘŚĆ 85/03 - WOJEWÓDZTWO BIALSKOPODLASKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny10277410,5
CZĘŚĆ 85/05 - WOJEWÓDZTWO BIAŁOSTOCKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny535538854,75
CZĘŚĆ 85/07 - WOJEWÓDZTWO BIELSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny195614220
CZĘŚĆ 85/09 - WOJEWÓDZTWO BYDGOSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny586842560 254318426
CZĘŚĆ 85/11 - WOJEWÓDZTWO CHEŁMSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny929679,5
CZĘŚĆ 85/13 - WOJEWÓDZTWO CIECHANOWSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny146710615
CZĘŚĆ 85/15 - WOJEWÓDZTWO CZĘSTOCHOWSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny13699914
CZĘŚĆ 85/17 - WOJEWÓDZTWO ELBLĄSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny176012718
CZĘŚĆ 85/19 - WOJEWÓDZTWO GDAŃSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny567241158
CZĘŚĆ 85/21 - WOJEWÓDZTWO GORZOWSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny176012718 196142
CZĘŚĆ 85/23 - WOJEWÓDZTWO JELENIOGÓRSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny10277410,5
CZĘŚĆ 85/25 - WOJEWÓDZTWO KALISKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny13019413,3
CZĘŚĆ 85/27 - WOJEWÓDZTWO KATOWICKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny753154577
CZĘŚĆ 85/29 - WOJEWÓDZTWO KIELECKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny564840957,75
CZĘŚĆ 85/31 - WOJEWÓDZTWO KONIŃSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny11988712,25 391284
CZĘŚĆ 85/33 - WOJEWÓDZTWO KOSZALIŃSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny552640056,5
CZĘŚĆ 85/35 - WOJEWÓDZTWO KRAKOWSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny581942159,5
CZĘŚĆ 85/37 - WOJEWÓDZTWO KROŚNIEŃSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny880649
CZĘŚĆ 85/39 - WOJEWÓDZTWO LEGNICKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny171212417,5
CZĘŚĆ 85/41 - WOJEWÓDZTWO LESZCZYŃSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny154011215,75
CZĘŚĆ 85/43 - WOJEWÓDZTWO LUBELSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny562440757,5 489355
CZĘŚĆ 85/45 - WOJEWÓDZTWO ŁOMŻYŃSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny10027310,25
CZĘŚĆ 85/47 - WOJEWÓDZTWO ŁÓDZKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny890064491
CZĘŚĆ 85/49 - WOJEWÓDZTWO NOWOSĄDECKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny141810314,5
CZĘŚĆ 85/51 - WOJEWÓDZTWO OLSZTYŃSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny449932646 489355
CZĘŚĆ 85/53 - WOJEWÓDZTWO OPOLSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny577041859 685507
CZĘŚĆ 85/55 - WOJEWÓDZTWO OSTROŁĘCKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny13699914
CZĘŚĆ 85/57 - WOJEWÓDZTWO PILSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny11938612,2 244517725
CZĘŚĆ 85/59 - WOJEWÓDZTWO PIOTRKOWSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny11748512
CZĘŚĆ 85/61 - WOJEWÓDZTWO PŁOCKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny141810314,5
CZĘŚĆ 85/63 - WOJEWÓDZTWO POZNAŃSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny618644863,25
CZĘŚĆ 85/65 - WOJEWÓDZTWO PRZEMYSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny9787110
CZĘŚĆ 85/67 - WOJEWÓDZTWO RADOMSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny158911516,25
CZĘŚĆ 85/69 - WOJEWÓDZTWO RZESZOWSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny528138254
CZĘŚĆ 85/71 - WOJEWÓDZTWO SIEDLECKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny13209613,5
CZĘŚĆ 85/73 - WOJEWÓDZTWO SIERADZKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny11748512
CZĘŚĆ 85/75 - WOJEWÓDZTWO SKIERNIEWICKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny11748512
CZĘŚĆ 85/77 - WOJEWÓDZTWO SŁUPSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny13209613,5
CZĘŚĆ 85/79 - WOJEWÓDZTWO SUWALSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny185813519
CZĘŚĆ 85/81 - WOJEWÓDZTWO SZCZECIŃSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny567241158
CZĘŚĆ 85/83 - WOJEWÓDZTWO TARNOBRZESKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny880649
CZĘŚĆ 85/85 - WOJEWÓDZTWO TARNOWSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny11748512
CZĘŚĆ 85/87 - WOJEWÓDZTWO TORUŃSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny12238912,5
CZĘŚĆ 85/89 - WOJEWÓDZTWO WAŁBRZYSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny880649 391284
CZĘŚĆ 85/91 - WOJEWÓDZTWO WŁOCŁAWSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny11258111,5 11748512
CZĘŚĆ 85/93 - WOJEWÓDZTWO WROCŁAWSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny674848969
CZĘŚĆ 85/95 - WOJEWÓDZTWO ZAMOJSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny11258111,5
CZĘŚĆ 85/97 - WOJEWÓDZTWO ZIELONOGÓRSKIE
dział 61 - Handel wewnętrzny530638454,25
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 7 października 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Bankowemu Funduszowi
Gwarancyjnemu.
(Dz. U. Nr 126, poz. 808)
Na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu
Gwarancyjnym (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1997 r.
Nr 24, poz. 119, Nr 79, poz. 484, Nr 85, poz. 538 i Nr 88, poz. 554) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 lutego 1995 r. w sprawie nadania
statutu Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu (Dz. U. Nr 21, poz. 113) załącznik do
rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego
rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów
rozdziału IV załącznika, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 października 1997 r. (poz.
808)
STATUT BANKOWEGO FUNDUSZU GWARANYCJNEGO
I. Postanowienie ogólne
§ 1. Bankowy Fundusz Gwarancyjny, zwany dalej "Funduszem", działa na podstawie
ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 1995
r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 119, Nr 79, poz.
484, Nr 85, poz. 538 i Nr 88, poz. 554), zwanej dalej "ustawą", oraz na
podstawie postanowień niniejszego statutu.
§ 2. Siedzibą Funduszu jest Warszawa.
§ 3. Fundusz posiada osobowość prawną.
II. Organizacja Funduszu
§ 4. Organami Funduszu są Rada Funduszu i Zarząd Funduszu.
§ 5. Skład i tryb powoływania i odwoływania Rady Funduszu oraz wygaśnięcia
mandatu jej członków określa ustawa.
§ 6. 1. Rada Funduszu podejmuje uchwały na posiedzeniach w trybie określonym w
ustawie.
2. Uchwały w sprawie odwołania Zarządu Funduszu lub poszczególnych jego
członków, a także w sprawach, o których mowa w § 12 pkt 2 i 3, Rada Funduszu
podejmuje przy akceptacji co najmniej 6 członków Rady w głosowaniu tajnym.
§ 7. 1. Przewodniczący i członkowie Rady Funduszu są powoływani i odwoływani w
trybie określonym w ustawie.
2. Powoływanie członków Rady Funduszu przez Związek Banków Polskich następuje w
sposób zapewniający reprezentację całego sektora bankowego, z uwzględnieniem
jego struktury kapitałowej. Związek Banków Polskich powołuje i odwołuje członków
Rady Funduszu na Walnym Zgromadzeniu w głosowaniu tajnym. Uchwały w sprawie
powołania i odwołania członków Rady Funduszu są podejmowane zwykłą większością
głosów.
3. Przewodniczący i członkowie Rady Funduszu nie pozostają z Funduszem w
stosunku pracy.
§ 8. Liczbę członków Zarządu Funduszu, tryb ich powoływania, odwoływania i
wygaśnięcia mandatu określa ustawa.
§ 9. Prezes Zarządu Funduszu jest uprawniony do dokonywania wszelkich czynności
z zakresu prawa pracy wobec pracowników Funduszu.
§ 10. 1. Rada Funduszu i Zarząd Funduszu wykonują swoje funkcje przy pomocy
Biura Funduszu.
2. Do zakresu działania Biura Funduszu należy:
1) zapewnienie merytorycznej i technicznej obsługi organów Funduszu w związku z
realizacją gwarancji, udzielaniem pomocy bankom oraz koordynacją wykonywania
zadań funduszu,
2) gromadzenie i analizowanie informacji, w szczególności dotyczących podmiotów
objętych systemem gwarantowania,
3) prowadzenie obsługi prawnej, między innymi opiniowanie czynności prawnych
dokonywanych przez Fundusz, reprezentowanie Funduszu w postępowaniu sądowym,
administracyjnym oraz przed innymi organami orzekającymi,
4) prowadzenie spraw administracyjnych i spraw personalnych Funduszu,
5) prowadzenie gospodarki finansowej Funduszu,
6) wydawanie biuletynu Funduszu.
3. Regulamin organizacyjny Biura Funduszu ustalający strukturę organizacyjną
oraz zasady działania Biura Funduszu określa uchwałą Zarząd Funduszu w
uzgodnieniu z Radą Funduszu.
III. Szczegółowe zadania organów Funduszu
§ 11. Zadania Funduszu realizują jego organy w ramach uprawnień nadanych
ustawowo oraz szczegółowo określonych w niniejszym statucie.
Rada Funduszu
§ 12. Wykonując nadzór nad działalnością Funduszu, Rada Funduszu może:
1) uchwalać zalecenia dla Zarządu Funduszu, w szczególności w przypadku
stwierdzenia nieprawidłowości w wykonaniu przez Zarząd jego zadań,
2) zawiesić wykonanie albo uchylić uchwałę Zarządu Funduszu sprzeczną z prawem
lub uchwałą Rady Funduszu,
3) zawieszać w czynnościach członków Zarządu Funduszu.
§ 13. Wykonując kontrolę nad działalnością Funduszu, Rada i poszczególni jej
członkowie działający z upoważnienia Rady badają pełny zakres działalności
Funduszu, a w szczególności:
1) sprawdzają akta i dokumentację,
2) dokonują kontroli majątku Funduszu i kontroli finansowej,
3) wydają polecenia złożenia przez pracowników Funduszu sprawozdań i wyjaśnień,
4) uczestniczą w posiedzeniach Zarządu Funduszu.
§ 14. Informacje uzyskane przez członków Rady Funduszu przy pełnieniu przez nich
obowiązków stanowią tajemnicę służbową.
§ 15. 1. Rada Funduszu, na wniosek Zarządu Funduszu, określa na dany rok
wysokość stawki obowiązkowej opłaty rocznej, zgodnie z art. 13 i 14 ustawy.
2. Rada Funduszu, na wniosek Zarządu, ustala stawkę określającą wysokość
funduszy ochrony środków gwarantowanych, o których mowa w art. 25 ustawy,
tworzonych przez podmioty objęte systemem gwarantowania.
3. Wysokość stawek, o których mowa w ust. 1 i 2, na dany rok kalendarzowy jest
określana przez Radę Funduszu do dnia 30 listopada poprzedniego roku
kalendarzowego i podawana do wiadomości podmiotom objętym systemem gwarantowania
w terminie 14 dni od dnia podjęcia uchwały przez Radę Funduszu.
4. Rada Funduszu, podając do wiadomości wysokość stawki opłaty rocznej, określa
dzień, na który stan aktywów ważonych ryzykiem, o których mowa w art. 13 ustawy,
będzie stanowił podstawę wyliczenia opłaty rocznej oraz termin, w którym banki
obowiązane są do jej wniesienia.
§ 16. 1. Rada Funduszu określa warunki i tryb udzielania pomocy bankom, zgodnie
z zasadami wynikającymi z ustawy.
2. Udzielenie pomocy ze środków funduszu pomocowego w wysokości przekraczającej
równowartość w złotych kwoty 6.000.000 ECU następuje na podstawie uchwały
Zarządu podjętej po uzyskaniu opinii Rady Funduszu.
3. Do wyliczenia wartości ECU w złotych przyjmuje się kurs średni Narodowego
Banku Polskiego zgodnie z tabelą kursową ogłaszaną przez Narodowy Bank Polski,
obowiązującą w dniu wystąpienia Zarządu o wyrażenie opinii o udzieleniu pomocy.
§ 17. Rada Funduszu sprawuje nadzór nad umownym systemem gwarantowania środków
pieniężnych.
Zarząd Funduszu
§ 18. Zarząd Funduszu na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 5 ustawy, corocznie, nie
później niż do dnia 15 listopada każdego roku kalendarzowego, przedstawia Radzie
Funduszu wnioski w sprawie ustalenia na rok następny wysokości stawki stosowanej
do obliczania obowiązkowej opłaty rocznej, o której mowa w art. 13 i 14 ustawy,
oraz stawki określającej wysokość funduszy ochrony środków gwarantowanych, o
których mowa w art. 25 ustawy.
§ 19. Zarząd Funduszu sprawdza prawidłowość naliczenia opłaty rocznej przez
podmioty objęte systemem gwarantowania, w oparciu o dane umożliwiające taką
weryfikację, przekazane przez Narodowy Bank Polski i banki.
§ 20. Zarząd Funduszu w drodze uchwały określa sposób przekazywania informacji,
o których mowa w art. 26 ust. 4 ustawy, oraz wzory formularzy sprawozdań
przesyłanych przez podmioty objęte obowiązkowym systemem gwarantowania.
§ 21. Zarząd Funduszu w drodze uchwały określa wzór listy deponentów
sporządzanej przez syndyka.
§ 22. 1. Uchwałę o przekazaniu syndykowi masy upadłości kwot na wypłatę środków
gwarantowanych, o której mowa w art. 28 ustawy, Zarząd ogłasza w piśmie o
zasięgu ogólnokrajowym i w biuletynie Funduszu oraz przesyła listem poleconym
podmiotom objętym systemem gwarantowania, a także informuje na piśmie Narodowy
Bank Polski.
2. Zarząd Funduszu dokonuje zgłoszenia do masy upadłości wierzytelności, o
których mowa w art. 30 ustawy, jednocześnie z przekazaniem środków, o których
mowa w ust. 1.
3. Tryb wykonywania kontroli przestrzegania warunków wypłat środków
gwarantowanych przez syndyka, o której mowa w art. 28 ust. 6 ustawy, Zarząd
Funduszu określa w drodze uchwały.
4. Treść uchwały, o której mowa w ust. 3, Zarząd Funduszu przekazuje syndykom
jednocześnie z przekazaniem kwot na wypłatę środków gwarantowanych.
§ 23. 1. Zarząd jest obowiązany do bieżącego gromadzenia i analizowania
informacji dotyczących sytuacji finansowej podmiotów objętych systemem
gwarantowania.
2. Porozumienia w sprawie zakresu, trybu i form przekazywania informacji
określonych w art. 38 ust. 4 ustawy wymagają, przed zawarciem przez Zarząd
Funduszu, opinii Rady Funduszu.
§ 24. Zarząd Funduszu, po uzgodnieniu z Radą zakresu informacji niezbędnych do
wykonywania ustawowych zadań Funduszu, występuje do Prezesa Narodowego Banku
Polskiego z wnioskiem przewidzianym w art. 38 ust. 7 ustawy.
§ 25. Udzielenie pomocy podmiotom objętym obowiązkowym systemem gwarantowania
następuje na podstawie uchwały podejmowanej przez Zarząd Funduszu, z
zastrzeżeniem § 16 ust. 2.
§ 26. 1. Zarząd Funduszu kontroluje prawidłowość wykorzystania pomocy udzielonej
podmiotowi objętemu obowiązkowym systemem gwarantowania oraz postępowanie mające
na celu uzdrowienie gospodarki banku, z punktu widzenia celowości i efektywności
wykorzystania środków oraz zgodności z prawem i postanowieniami umów, na
podstawie których Fundusz udzielił pomocy.
2. Zasady wykonywania kontroli, o której mowa w ust. 1, określa Zarząd w drodze
uchwały.
IV. Zasady gospodarki finansowej
§ 27. 1. Bankowy Fundusz Gwarancyjny tworzy następujące fundusze własne:
1) fundusz statutowy,
2) fundusz pomocowy,
3) fundusz zapasowy,
4) fundusz z aktualizacji wyceny.
2. Rada Funduszu, na wniosek Zarządu Funduszu, podejmuje uchwałę o utworzeniu
innych funduszy, jeżeli obowiązek ich tworzenia wynika z innych ustaw.
§ 28. 1. Fundusz statutowy tworzony jest w celu zapewnienia środków na nabycie
rzeczowego majątku trwałego Funduszu oraz wypłat środków gwarantowanych, po
wyczerpaniu innych źródeł finansowania tych wypłat, przewidzianych w art. 15
ustawy, oraz funduszu zapasowego.
2. Na fundusz statutowy składają się środki pochodzące z następujących źródeł:
1) wpłat Narodowego Banku Polskiego i Ministra Finansów, o których mowa w art.
45 ustawy,
2) dotacji udzielonych na wniosek Funduszu z budżetu państwa na zasadach
określonych w prawie budżetowym,
3) nadwyżki bilansowej, o której mowa w art. 16 ust. 2 ustawy - w części
określonej uchwałą Rady Funduszu, przewidzianą w § 35 ust. 4.
§ 29. 1. Fundusz pomocowy jest tworzony w celu zapewnienia środków na
finansowanie zadań Funduszu w zakresie udzielania pomocy podmiotom objętym
systemem gwarantowania.
2. Na fundusz pomocowy składają się środki pochodzące z:
1) wpłat podmiotów objętych obowiązkowym systemem gwarantowania z tytułu opłat
rocznych, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy,
2) wpłaty wnoszonej przez Narodowy Bank Polski, o której mowa w art. 13 ust. 3a
ustawy,
3) funduszu zapasowego - w części określonej uchwałą Rady Funduszu, przewidzianą
w § 30 ust. 4.
3. Dla celów ewidencyjnych fundusz pomocowy dzieli się na fundusz pomocowy do
wykorzystania i fundusz pomocowy wykorzystany.
4. Udzielone przez Fundusz pożyczki, zrealizowane gwarancje, poręczenia i nabyte
wierzytelności zmniejszają stan funduszu pomocowego do wykorzystania,
powiększając jego część wykorzystaną.
5. Spłata pożyczek oraz kwoty uzyskane z tytułu wierzytelności wynikających z
udzielonych gwarancji i poręczeń, a także ze sprzedaży nabytych uprzednio
wierzytelności zwiększają stan funduszu pomocowego do wykorzystania,
zmniejszając część funduszu pomocowego wykorzystanego.
6. W celu zabezpieczenia należności uznanych za zagrożone z tytułu udzielonych
pożyczek, gwarancji i poręczeń, a także nabytych wierzytelności Fundusz tworzy
rezerwy zmniejszające stan funduszu pomocowego.
7. Rozwiązanie rezerw, o których mowa w ust. 6, zwiększa stan funduszu
pomocowego do wykorzystania.
8. Wypłata środków funduszu pomocowego następuje zgodnie z umową zawartą z
podmiotem objętym systemem gwarantowania na podstawie uchwały Zarządu Funduszu o
udzieleniu zwrotnej pomocy finansowej, o której mowa w § 25.
§ 30. 1. Fundusz zapasowy tworzony jest w celu zapewnienia środków na pokrycie
ewentualnych strat bilansowych, a także na bieżącą realizację zadań statutowych
Funduszu po wyczerpaniu ustawowych źródeł ich finansowania.
2. Fundusz zapasowy tworzony jest z nadwyżki bilansowej, o której mowa w art. 16
ust. 2 ustawy - w części określonej uchwałą Rady Funduszu, przewidzianą w § 35
ust. 4.
3. Fundusz zapasowy może być wykorzystany na:
1) pokrycie straty bilansowej,
2) wypłaty środków gwarantowanych,
3) zasilenie funduszu pomocowego.
4. Decyzję o wykorzystaniu funduszu zapasowego na cele określone w ust. 3
podejmuje, na wniosek Zarządu, Rada Funduszu w drodze uchwały.
§ 31. 1. Fundusz z aktualizacji wyceny służy do ewidencji zmian wartości środków
trwałych na skutek aktualizacji ich wyceny, przeprowadzanych w oparciu o
obowiązujące w tym zakresie przepisy.
2. Fundusz z aktualizacji wyceny ulega zwiększeniu każdorazowo w wyniku
podwyższenia wartości środków trwałych.
3. Fundusz z aktualizacji wyceny ulega zmniejszeniu o część różnic z
aktualizacji wyceny środków trwałych - uprzednio stanowiących majątek Funduszu,
a następnie zbywanych, objętych darowiznami lub zlikwidowanych.
4. Zmiany, o których mowa w ust. 3, dotyczą także zwiększenia funduszu
zapasowego.
§ 32. Środki pieniężne oraz papiery wartościowe Funduszu są gromadzone w
Narodowym Banku Polskim na rachunku bieżącym, rachunkach lokat terminowych,
wyodrębnionym rachunku specjalnym rozliczeń gwarancyjnych, w Centralnym
Rejestrze Bonów Skarbowych i Rejestrze Bonów Pieniężnych Narodowego Banku
Polskiego oraz w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych lub wybranym przez
Fundusz biurze maklerskim.
§ 33. 1. W celu realizacji zadań w zakresie funkcjonowania obowiązkowego systemu
gwarantowania środków pieniężnych Fundusz tworzy wyodrębniony rachunek specjalny
rozliczeń gwarancyjnych w Narodowym Banku Polskim.
2. Na rachunek specjalny rozliczeń gwarancyjnych wpływają:
1) wpłaty z funduszu ochrony środków gwarantowanych, dokonywane przez podmioty
objęte systemem gwarantowania, na podstawie uchwały Zarządu Funduszu, o której
mowa w art. 28 ustawy,
2) środki odzyskane przez Fundusz z masy upadłości w przypadkach, o których mowa
w art. 35 ust. 3 ustawy, w tym w przypadku niedokonania w terminie wpłat, o
których mowa w pkt 1, przez podmioty objęte obowiązkowym systemem gwarantowania,
3) środki z niewykorzystanego funduszu pomocowego przekazywane zgodnie z uchwałą
Rady Funduszu podjętą na wniosek Zarządu Funduszu, jeżeli wysokość środków, o
których mowa w pkt 1 i 2, jest niewystarczająca,
4) środki z funduszu zapasowego na podstawie uchwały Rady Funduszu podjętej w
trybie przewidzianym w § 30 ust. 4,
5) środki z funduszu statutowego, po wyczerpaniu środków finansowych
wymienionych w pkt 1, 2, 3 i 4, z zastrzeżeniem art. 34 ust. 2 ustawy,
6) środki uzyskane zgodnie z art. 34 ust. 3 i 4 ustawy.
3. Podstawą przekazania środków z rachunku specjalnego rozliczeń gwarancyjnych
syndykowi jest uchwała Zarządu Funduszu, o której mowa w art. 28 ust. 1 ustawy.
4. Środki wyegzekwowane przez Fundusz w związku z niedokonaniem w terminie
wpłat, o których mowa w ust. 2 pkt 1, przez podmioty objęte obowiązkowym
systemem gwarantowania zwiększają kwoty odzyskane z masy upadłości w wysokości
odpowiadającej kwotom przeniesionym na rachunek specjalny rozliczeń
gwarancyjnych, zgodnie z treścią ust. 2 pkt 2.
§ 34. 1. Podstawą gospodarki finansowej Funduszu jest roczny plan finansowy,
sporządzany przez Zarząd Funduszu i uchwalany przez Radę Funduszu w terminie do
końca roku obrotowego poprzedzającego rok, którego dotyczy.
2. Plan finansowy powinien posiadać wyodrębnione części dotyczące:
1) planowanej wysokości funduszu ochrony środków gwarantowanych oraz
przewidywanego jego wykorzystania,
2) planowanej wysokości funduszu pomocowego z uwzględnieniem spłat pożyczek i
przewidywanego jego wykorzystania,
3) planowanego wyniku finansowego, z uwzględnieniem:
a) przychodów z tytułu odsetek i prowizji od udzielonej bankom zwrotnej pomocy,
b) innych wpływów z działalności Funduszu,
c) wydatków na utrzymanie organów Funduszu i Biura Funduszu,
d) innych wydatków związanych z działalnością Funduszu,
4) stanu majątkowego Funduszu.
§ 35. 1. Koszty ponoszone i przychody otrzymane z tytułu działalności Funduszu
są odnoszone bezpośrednio na rachunek zysków i strat i wykazywane oddzielnie:
koszty, przychody, zyski i straty nadzwyczajne - w układzie rodzajowym.
2. Nadwyżka bilansowa jako dodatni wynik finansowy w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591, oraz z 1997
r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554 i Nr 118, poz. 754)
powiększa fundusze statutowy i zapasowy, z tym że fundusz statutowy co najmniej
do wysokości zabezpieczającej utrzymanie jego wartości zwaloryzowanej o stopę
wskaźnika inflacji.
3. W przypadkach gdy wysokość nadwyżki nie pozwala na zwiększenie funduszu
statutowego do wysokości zabezpieczającej utrzymanie jego wartości
zwaloryzowanej o stopę wskaźnika inflacji, cała nadwyżka powiększa fundusz
statutowy.
4. Decyzję o sposobie podziału nadwyżki bilansowej, jak i o wykorzystaniu
funduszu zapasowego na pokrycie straty bilansowej zgodnie z § 30, podejmuje Rada
Funduszu w drodze uchwały podjętej na wniosek Zarządu po zatwierdzeniu przez
Radę Ministrów rocznego sprawozdania finansowego.
§ 36. Fundusz prowadzi księgi rachunkowe na zasadach ogólnych, z uwzględnieniem
szczególnych zasad rachunkowości Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, ustalonych
przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego w porozumieniu z Ministrem Finansów.
§ 37. 1. Sprawozdanie z działalności Funduszu i sprawozdanie finansowe wraz z
wynikami badania, o którym mowa w art. 17 ust. 2 ustawy, przygotowuje Zarząd
Funduszu.
2. Sprawozdanie finansowe jest przedstawiane Radzie Funduszu w terminie
określonym w zarządzeniu Prezesa Narodowego Banku Polskiego, o którym mowa w
art. 17 ust. 1 ustawy.
3. Rada Funduszu podejmuje uchwałę w sprawie przyjęcia sprawozdania z
działalności Funduszu oraz zbadanego sprawozdania finansowego i przedkłada je
Radzie Ministrów do zatwierdzenia do dnia 30 kwietnia każdego roku.
§ 38. Rokiem obrotowym Funduszu jest rok kalendarzowy.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 października 1997 r.
w sprawie wysokości oraz zasad pobierania wpisu od skargi konstytucyjnej.
(Dz. U. Nr 126, poz. 809)
Na podstawie art. 49 ust. 4 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale
Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643) zarządza się, co następuje:
§ 1. Od skargi konstytucyjnej pobiera się wpis w wysokości 50 zł.
§ 2. Wnoszący skargę konstytucyjną ma obowiązek uiścić wpis bez wezwania go do
opłacenia tego wpisu.
§ 3. Skarga konstytucyjna, od której nie uiszczono należnego wpisu, podlega
zwrotowi.
§ 4. Nie pobiera się wpisu, w wypadku wnoszenia skargi konstytucyjnej przez
skarżącego, w imieniu którego występuje adwokat lub radca prawny ustanowiony z
urzędu.
§ 5. Wpis uiszcza się znakami opłaty sądowej naklejonymi na oryginale skargi
konstytucyjnej.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 17 października 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 15 października 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia stanowisk i funkcji
uprawniających do otrzymania paszportów dyplomatycznych oraz paszportów
służbowych Ministerstwa Spraw Zagranicznych, trybu ich przechowywania oraz
zakresu czynności konsula w sprawach paszportowych.
(Dz. U. Nr 126, poz. 810)
Na podstawie art. 4 ust. 6 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o paszportach (Dz.
U. z 1991 r. Nr 2, poz. 5 i z 1997 r. Nr 114, poz. 739) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 2 kwietnia 1991 r. w sprawie
określenia stanowisk i funkcji uprawniających do otrzymania paszportów
dyplomatycznych oraz paszportów służbowych Ministerstwa Spraw Zagranicznych,
trybu ich przechowywania oraz zakresu czynności konsula w sprawach paszportowych
(Dz. U. Nr 29, poz. 125, z 1995 r. Nr 103, poz. 510 i z 1996 r. Nr 65, poz. 316)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 3 dotychczasowe brzmienie oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w
brzmieniu:
"2. Uprawnieni do otrzymania paszportu dyplomatycznego są także byli Prezydenci
Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o
uposażeniu byłego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 75, poz. 356),
oraz byli Prezesi Rady Ministrów powołani poczynając od dnia 24 sierpnia 1989
r.";
2) w § 6 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. W uzasadnionych wypadkach Minister Spraw Zagranicznych może zwolnić osobę
uprawnioną do posługiwania się paszportem dyplomatycznym lub służbowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych od obowiązku, o którym mowa w ust. 5.";
3) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie:
"Wykaz nr 1
1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
2. Prezes Rady Ministrów
3. Marszałek Sejmu
4. Marszałek Senatu
5. Wicemarszałkowie Sejmu
6. Wicemarszałkowie Senatu
7. Wiceprezesi Rady Ministrów
8. Ministrowie oraz powołani w skład Rady Ministrów przewodniczący określonych w
ustawach komitetów
9. Ministrowie stanu
10. Prezes Trybunału Konstytucyjnego
11. Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego
12. Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego
13. Prezes Najwyższej Izby Kontroli
14. Prezes Narodowego Banku Polskiego
15. Rzecznik Praw Obywatelskich
16. Wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego
17. Prezesi Sądu Najwyższego
18. Zastępca Przewodniczącego Trybunału Stanu
19. Sędziowie Trybunału Konstytucyjnego
20. Przewodniczący i członkowie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji
21. Posłowie i senatorowie
22. Kierownicy urzędów centralnych
23. Szef Kancelarii Prezydenta
24. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
25. Szef Kancelarii Sejmu
26. Szef Kancelarii Senatu
27. Sekretarze stanu
28. Podsekretarze stanu
29. Sekretarz Komitetu Integracji Europejskiej
30. Sekretarz Rady Ministrów
31. Zastępcy kierowników urzędów centralnych
32. Dyrektorzy generalni ministerstw
33. Wojewodowie.
Wykaz nr 2
1. Dyrektor Gabinetu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
2. Dyrektor Sekretariatu Prezesa Rady Ministrów
3. Dyrektor Gabinetu Politycznego Prezesa Rady Ministrów
4. Dyrektor Zespołu Obsługi Organizacyjnej Prezydenta
5. Dyrektor Biura Stosunków Międzyparlamentarnych w Kancelarii Sejmu oraz
dyrektorzy Biur Kontaktów Międzynarodowych w Kancelarii Senatu i Kancelarii
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
6. Sekretarze delegacji Sejmu oraz Senatu
7. Dyrektorzy i wicedyrektorzy departamentów w Ministerstwie Gospodarki
realizujących zadania w zakresie współpracy gospodarczej z zagranicą."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 6 czerwca 1997 r.
w sprawie przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Międzynarodowej konwencji o
ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych,
sporządzonej w Rzymie dnia 26 października 1961 r.
(Dz. U. Nr 125, poz. 801)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z postanowieniem art. 24 ust. 3
Międzynarodowej konwencji o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz
organizacji nadawczych, sporządzonej w Rzymie dnia 26 października 1961 r.,
został złożony dnia 13 marca 1997 r. Sekretarzowi Generalnemu Organizacji
Narodów Zjednoczonych jako depozytariuszowi powyższej konwencji dokument
przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do tej konwencji.
Przystępując do wspomnianej konwencji Rzeczpospolita Polska złożyła w
odniesieniu do poniższych artykułów następujące oświadczenia:
W odniesieniu do art. 5 ust. 3:
Rzeczpospolita Polska nie będzie stosować kryterium publikacji.
W odniesieniu do art. 6 ust. 2:
Rzeczpospolita Polska udzieli ochrony nadaniom tylko w przypadku, gdy siedziba
organizacji nadawczej znajduje się w innym Umawiającym się Państwie.
W odniesieniu do art. 16 ust. 1 lit. (a) pkt (i), (iii) oraz (iv) Rzeczpospolita
Polska:
(i) w odniesieniu do nadawców - nie będzie stosować określonego w art. 12
konwencji korzystania z opublikowanego fonogramu,
(iii) w odniesieniu do szkół - nie będzie stosować postanowień art. 12 konwencji
do fonogramów, których producent nie jest obywatelem żadnego z Umawiających się
Państw,
(iv) w odniesieniu do szkół - nie będzie stosować postanowień art. 12 konwencji
do fonogramów, których producent jest obywatelem innego Umawiającego się
Państwa; zakres i czas trwania ochrony przewidzianej w tym artykule ograniczone
zostaną do zakresu i czasu trwania ochrony, jakiej to Umawiające się Państwo
udziela fonogramom utrwalonym po raz pierwszy przez obywateli Rzeczypospolitej
Polskiej.
W odniesieniu do art. 16 ust. 1 lit. (b) Rzeczpospolita Polska nie będzie
stosować postanowień art. 13 litery (d) konwencji, w celu wyłączenia uprawnień
organizacji nadawczych w zakresie publicznych odtworzeń programów w miejscach
publicznych za odpłatnością za wstęp.
Zgodnie z postanowieniem art. 25 ust. 2 wskazanej wyżej konwencji wchodzi ona w
życie w stosunku do Polski dnia 13 czerwca 1997 r. Jednocześnie podaje się do
wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z art. 25 ust. 1 powyższej Konwencji weszła ona w życie dnia 18 maja
1964 r., a następujące państwa stały się jej stronami, składając dokumenty
ratyfikacyjne lub przystąpienia bądź oświadczenia o sukcesji w niżej podanych
datach:
Argentyna 2 grudnia 1991 r.
Australia 30 czerwca 1992 r.
Austria 9 marca 1973 r.
Barbados 18 czerwca 1983 r.
Boliwia 24 sierpnia 1993 r.
Brazylia 29 czerwca 1965 r.
Bułgaria 31 maja 1995 r.
Burkina Faso 14 października 1987 r.
Chile 5 czerwca 1974 r.
Republika Czeska *) 30 września 1993 r.
Dania 23 czerwca 1965 r.
Republika Dominikańska 27 października 1986 r.
Ekwador 19 grudnia 1963 r.
Fidżi 11 stycznia 1972 r.
Filipiny 25 czerwca 1984 r.
Finlandia 21 lipca 1983 r.
Francja 3 kwietnia 1987 r.
Grecja 6 października 1992 r.
Gwatemala 14 października 1976 r.
Hiszpania 14 sierpnia 1991 r.
Honduras 16 listopada 1989 r.
Irlandia 19 czerwca 1979 r.
Islandia 15 marca 1994 r.
Jamajka 27 października 1993 r.
Japonia 26 lipca 1989 r.
Kolumbia 17 czerwca 1976 r.
Kongo 29 czerwca 1962 r.
Kostaryka 9 czerwca 1971 r.
Lesotho 26 października 1989 r.
Luksemburg 25 listopada 1975 r.
Meksyk 17 lutego 1964 r.
Mołdowa 5 września 1995 r.
Monako 6 września 1985 r.
Niderlandy 7 lipca 1993 r.
Niemcy 21 lipca 1966 r.
Niger 5 kwietnia 1963 r.
Nigeria 29 lipca 1993 r.
Norwegia 10 kwietnia 1978 r.
Panama 2 czerwca 1983 r.
Paragwaj 26 listopada 1969 r.
Peru 7 maja 1985 r.
Saint Lucia 17 maja 1996 r.
Republika Salwadoru 29 marca 1979 r.
Słowacja *) 28 maja 1993 r.
Słowenia 9 lipca 1996 r.
Szwajcaria 24 czerwca 1993 r.
Szwecja 13 lipca 1962 r.
Urugwaj 4 kwietnia 1977 r.
Wenezuela 30 października 1995 r.
Węgry 10 listopada 1994 r.
Włochy 8 stycznia 1975 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 30 października
1963 r.
2. Podczas składania dokumentów ratyfikacyjnych lub przystąpienia, jak również
oświadczeń o sukcesji, wskazane niżej państwa złożyły następujące oświadczenia i
zastrzeżenia:
AUSTRALIA
Deklaracje:
"Zgodnie z art. 5.3 Australia nie stosuje kryterium publikacji.
Zgodnie z art. 6.2. Australia chroni audycje tylko w przypadku, gdy siedziba
danej organizacji nadawczej znajduje się w innym Układającym się Państwie oraz
gdy audycja nadana została z przekaźnika znajdującego się na terenie tego
Układającego się Państwa.
Zgodnie z art. 16.1(a), odnośnie do art. 12, Australia nie stosuje postanowień
tego artykułu, oraz
Zgodnie z art. 16.1(b), odnośnie do art. 13, Australia nie stosuje punktu (d)
tego artykułu."
AUSTRIA
1. Zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (iii) Konwencji, Austria nie stosuje postanowień
art. 12 w odniesieniu do fonogramów, których producent nie jest obywatelem
Układającego się Państwa.
2. Zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (iv) Konwencji [...], Austria ogranicza ochronę
ustanowioną w art. 12 i obejmującą fonogramy, których producent jest obywatelem
Układającego się Państwa, do zakresu oraz okresu, w jakich dane Układające się
Państwo udziela ochrony fonogramom, które pierwotnie utrwalone zostały przez
obywatela austriackiego.
3. Zgodnie z art. 16 ust. 1(b) Konwencji Austria nie stosuje postanowień art.
13(d).
BUŁGARIA
Deklaracje:
1. Republika Bułgarii deklaruje, zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (iii), że nie
stosuje postanowień art. 12 w odniesieniu do fonogramów, których producent nie
jest obywatelem innego Układającego się Państwa.
2. Republika Bułgarii deklaruje, zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (iv), iż ogranicza
ochronę ustanowioną w art. 12 i obejmującą fonogramy, których producent jest
obywatelem Układającego się Państwa, do zakresu oraz okresu, w jakich dane
Układające się Państwo udziela ochrony fonogramom, które pierwotnie utrwalone
zostały przez obywatela Republiki Bułgarii.
REPUBLIKA CZESKA1
DANIA
"1) W odniesieniu do art. 6 ust. 2: Organizacje nadawcze objęte są ochroną
jedynie wówczas, gdy ich siedziba znajduje się w innym Układającym się Państwie
oraz gdy nadawane przez nie audycje transmitowane są z przekaźnika znajdującego
się na terenie tego Układającego się Państwa.
2) W odniesieniu do art. 16 ust. 1(a) (ii): Postanowienia art. 12 mają
zastosowanie jedynie w odniesieniu do nadawania oraz wszelkich innych form
podawania do publicznej wiadomości, które podejmowane są w celach zarobkowych.
3) W odniesieniu do art. 16 ust. 1(a ) (iv): W odniesieniu do fonogramów,
których producent jest obywatelem innego Układającego się Państwa, ochrona
ustanowiona w art. 12 ograniczona jest do zakresu i okresu, w których dane
Układające się Państwo udziela ochrony fonogramom utrwalonym pierwotnie przez
obywatela Danii.
4) W odniesieniu do art. 17 : Dania udzieli ochrony, o której stanowi art. 5,
jedynie w przypadku, gdy pierwsze utrwalenie dźwięku dokonane zostało w innym
Układającym się Państwie (kryterium utrwalenia) oraz - dla potrzeb art. 16 ust.
1(a) (iii) oraz (iv) - stosuje to kryterium w miejsce kryterium obywatelstwa".
FIDŻI
"(1) Na mocy art. 5.1(b) oraz zgodnie z art. 5.3 Konwencji Fidżi nie stosuje w
odniesieniu do fonogramów kryterium utrwalenia.
(2) Na mocy art. 6.1 oraz zgodnie z art. 6.2 Konwencji Fidżi chroni audycje
tylko w przypadku, gdy siedziba danej organizacji nadawczej znajduje się w innym
Układającym się Państwie oraz gdy audycja nadana została z przekaźnika
znajdującego się na terytorium tego Układającego się Państwa.
(3) Na mocy art. 12 oraz zgodnie z art. 16.1 Konwencji:
(a) Fidżi nie stosuje postanowień art. 12 w odniesieniu do poniższych zastosowań
:
(i) publicznego odtworzenia fonogramu w pomieszczeniach służących jako miejsce
zamieszkania lub noclegu, w ramach udogodnień przeznaczonych wyłącznie lub
przede wszystkim dla jego lokatorów lub pensjonariuszy, z wyjątkiem tych
przypadków, gdy pobierana jest specjalna opłata za występ do tych pomieszczeń, w
których słyszalny jest fonogram,
(ii) publicznego rozpowszechniania fonogramu w ramach działalności - lub działań
na rzecz - klubu, stowarzyszenia lub innej organizacji, która nie została
ustanowiona i nie prowadzi działalności dla celów zarobkowych oraz której
zasadniczym celem jest działalność charytatywna lub inna działalność mająca na
celu szerzenie religii, oświaty lub opieki społecznej, z wyjątkiem przypadków,
gdy pobierana jest opłata za wejście na teren, gdzie dany fonogram będzie
słyszalny, a jakakolwiek część przychodu z tytułu opłat przeznaczona jest na
cele inne niż na rzecz danej organizacji.
(b) W odniesieniu do fonogramów, których producent nie jest obywatelem innego
Układającego się Państwa oraz w odniesieniu do fonogramów, których producent
jest obywatelem jednego z Układających się Państw, które złożyło deklarację
zgodnie z art. 16.1(a) i stwierdzając, że nie stosuje postanowień art. 12, Fidżi
nie zapewnia ochrony ustanowionej w art. 12, chyba że w którymkolwiek z
powyższych przypadków fonogram został po raz pierwszy odtworzony w jednym z
Układających się Państw, które nie złożyło takiej deklaracji."
Powiadomienie otrzymane dnia 12.06.1972 r.:
"Po rozpatrzeniu rzeczonej Konwencji Rząd Fidżi niniejszym wycofuje swoją
deklarację w sprawie niektórych postanowień art. 12 i w miejsce powyższego
deklaruje, zgodnie z art. 16.1. rzeczonej Konwencji, że Fidżi nie stosuje
postanowień art. 12."
FINLANDIA5
Zastrzeżenia:
"1. ...
2. Art. 16 ust. 1(a) (i)
Postanowienia art. 12 nie mają zastosowania w odniesieniu do fonogramów nabytych
przez organizację nadawczą przed dniem 1 września 1961 r.
3. Art. 16 ust. 1(a) (ii)
Postanowienia art. 12 stosowane są jedynie w odniesieniu do transmisji oraz
wszelkich innych form podawania do publicznej wiadomości, podejmowanych w celach
zarobkowych.
4. Art. 16 ust. 1(a) (iv)
W odniesieniu do fonogramów utrwalonych po raz pierwszy w innym Układającym się
Państwie, ochrona ustanowiona w art. 12 ograniczona jest do zakresu i okresu, w
jakich dane Układające się Państwo udziela ochrony fonogramom, które utrwalone
zostały po raz pierwszy w Finlandii.
5. ...
6. Art. 17:
Dla potrzeb art. 5 Finlandia stosuje jedynie kryterium utrwalenia, a dla potrzeb
art. 16 ust. 1(a) (iv) - kryterium utrwalenia zamiast kryterium obywatelstwa."
FRANCJA
Art. 5:
Rząd Republiki Francuskiej deklaruje, zgodnie z art. 5 ust 3 Konwencji w sprawie
ochrony fonogramów, że odrzuca kryterium pierwszej publikacji na rzecz kryterium
pierwszego utrwalenia.
Art. 12:
Rząd Republiki Francuskiej deklaruje, po pierwsze, że nie stosuje postanowień
tego artykułu do wszystkich fonogramów, których producent nie jest obywatelem
Układającego się Państwa, zgodnie z postanowieniami art. 16 ust. 1(a) (iii)
rzeczonej Konwencji.
Rząd Republiki Francuskiej deklaruje, po wtóre, że ogranicza ochronę ustanowioną
w tym artykule (art. 12) i obejmującą fonogramy, których producent jest
obywatelem Układającego się Państwa, do zakresu oraz okresu, w jakich dane
Układające się Państwo udziela ochrony fonogramom, które pierwotnie utrwalone
zostały przez obywateli francuskich.
29 czerwca 1987 r.
Rząd Francji oznajmia, że w jego rozumieniu wyrażenie "Międzynarodowy Trybunał
Sprawiedliwości", wymienione w art. 30 Konwencji, obejmuje nie tylko ten
Trybunał, ale również jego izbę.
HISZPANIA
Deklaracje:
Art. 5:
[Rząd Hiszpanii] nie stosuje kryterium pierwszej publikacji i stosuje w zamian
kryterium pierwszego utrwalenia.
Art. 6:
[Rząd Hiszpanii] chroni audycje tylko w przypadku, gdy siedziba danej
organizacji nadawczej znajduje się w innym Układającym się Państwie oraz gdy
audycja nadana została z przekaźnika znajdującego się na terytorium tego
Układającego się Państwa.
Art. 16:
Po pierwsze [Rząd Hiszpanii] nie stosuje postanowień art. 12 w odniesieniu do
tych fonogramów, których producent nie jest obywatelem Układającego się Państwa.
Po wtóre Rząd Hiszpanii w odniesieniu do fonogramów, których producent jest
obywatelem innego Układającego się Państwa, ogranicza zakres i czas trwania
ochrony ustanowionej w art. 12 do zakresu i okresu, w jakich Układające się
Państwo udziela ochrony fonogramom, które pierwotnie utrwalone zostały przez
obywateli hiszpańskich, zgodnie z postanowieniami art. 16 ust. 1(a) (iv)
Konwencji.
IRLANDIA
"(1) Na mocy art. 5 ust. 1 oraz zgodnie z art. 5 ust. 3 Konwencji Irlandia nie
stosuje kryterium utrwalenia.
(2) Na mocy art. 6 ust. 1 oraz zgodnie z art. 6 ust. 2 Konwencji Irlandia chroni
audycje tylko w przypadku, gdy siedziba danej organizacji nadawczej znajduje się
w innym Układającym się Państwie oraz gdy audycja nadana została z przekaźnika
znajdującego się na terytorium tego Układającego się Państwa.
(3) Na mocy art. 12 oraz zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (iii) Irlandia nie chroni
audycji nadanych publicznie (a) w pomieszczeniach służących jako miejsce
zamieszkania lub noclegu, w ramach udogodnień przeznaczonych wyłącznie lub
przede wszystkim dla jego lokatorów lub pensjonariuszy, z wyjątkiem tych
przypadków, gdy pobierana jest specjalna opłata za wstęp do tych pomieszczeń, w
których słyszalny jest fonogram, (b) w ramach działalności - lub działań na
rzecz - klubu, stowarzyszenia lub innej organizacji, która nie została
ustanowiona lub nie prowadzi działalności dla celów zarobkowych oraz której
zasadniczym celem jest działalność charytatywna lub inna działalność mająca na
celu szerzenie religii, oświaty lub opieki społecznej, z wyjątkiem przypadków,
gdy pobierana jest opłata za wejście na teren, gdzie dany fonogram będzie
słyszalny, a jakakolwiek część przychodu z tytułu opłat przeznaczona jest na
cele inne niż na rzecz danej organizacji".
ISLANDIA
Deklaracje:
Zgodnie z postanowieniami art. 5 ust. 3 Islandia nie stosuje kryterium
utrwalenia.
Zgodnie z postanowieniami art. 6 ust. 2 Islandia chroni audycje tylko w
przypadku, gdy siedziba danej organizacji nadawczej znajduje się w innym
Układającym się Państwie oraz gdy audycja nadana została z przekaźnika
znajdującego się na terytorium tego Układającego się Państwa.
Zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (i) Islandia nie stosuje postanowień art. 12
odnośnie do korzystania z fonogramów opublikowanych przed dniem 1 września 1961
r. Zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (ii) Islandia stosuje art. 12 jedynie w
odniesieniu do nadawania lub wszelkich innych form podawania do publicznej
wiadomości, podejmowanych w celach zarobkowych.
Zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (iii) Islandia nie stosuje postanowień art. 12 w
odniesieniu do fonogramów, których producent nie jest obywatelem innego
Układającego się Państwa.
Zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (iv) w odniesieniu do fonogramów, których producent
jest obywatelem innego Układającego się Państwa, Islandia ogranicza ochronę
ustanowioną w art. 12 do zakresu oraz okresu, w jakich dane Układającego się
Państwo obejmuje ochroną fonogramy utrwalone po raz pierwszy w Islandii.
JAPONIA
Deklaracje:
"(1) Zgodnie z art. 5 ust. 3 Konwencji Rząd Japonii nie stosuje Kryterium
publikacji w zakresie ochrony producentów fonogramów.
(2) Zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (ii) Konwencji Rząd Japonii stosuje
postanowienia art. 12 Konwencji w odniesieniu do zastosowania dla celów
nadawczych lub dla celów rozpowszechniania drogą kablową.
(3) Zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (iv) Konwencji:
(i) odnośnie do fonogramów, których producent jest obywatelem Układającego się
Państwa, które złożyło deklarację zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (i) Konwencji,
stwierdzając, że nie stosuje postanowień art. 12 Konwencji, Rząd Japonii nie
udziela ochrony ustanowionej postanowieniami art. 12 Konwencji,
(ii) odnośnie do fonogramów, których producent jest obywatelem innego
Układającego się Państwa, które stosuje postanowienia art. 12 Konwencji, Rząd
Japonii ogranicza okres ochrony zapewnionej w postanowieniach art. 12 Konwencji
do okresu, w jakim dane Państwo obejmuje ochroną fonogramy utrwalone po raz
pierwszy przez obywatela japońskiego."
KONGO
Rząd Konga poinformował Sekretarza Generalnego w drodze powiadomienia, które
wpłynęło dnia 16 maja 1964 r., o swojej decyzji w sprawie przystąpienia do
Konwencji po złożeniu następujących deklaracji:
(1) art. 5 ust. 3: wykluczeniu podlega "kryterium publikacji".
(2) art. 16: całkowicie wykluczono zastosowanie art. 12.
LESOTHO
Zastrzeżenia:
"Na mocy art. 12 rzeczonej Konwencji Rząd Królestwa Lesotho deklaruje, że
postanowienia niniejszego artykułu nie mają zastosowania w przypadku audycji
przygotowanych dla celów innych niż zarobkowe lub gdy podawanie do publicznej
wiadomości w miejscach publicznych nie jest wynikiem działań czysto
komercyjnych."
Odnośnie do art. 13:
"...[Królestwo Lesotho] nie uważa się za związane postanowieniami punktu (d)."
LUKSEMBURG
1. W odniesieniu do ochrony producentów fonogramów Luksemburg nie stosuje
kryterium publikacji, lecz jedynie kryteria obywatelstwa i utrwalenia, zgodnie z
art. 5 ust. 3 Konwencji.
2. W odniesieniu do ochrony fonogramów oraz zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (i)
Konwencji Luksemburg nie stosuje żadnych postanowień art. 12.
3. W odniesieniu do organizacji nadawczych oraz zgodnie z art. 16 ust. 1(b)
Konwencji Luksemburg nie stosuje ochrony przewidzianej w art. 13d przed
publicznym nadawaniem ich audycji telewizyjnych.
REPUBLIKA MOŁDOWA
Zastrzeżenia:
1. Zgodnie z art. 5 ust. 3 Republika Mołdowa deklaruje, że nie stosuje kryterium
utrwalenia w rozumieniu art. 5 ust. 1(b).
2. Zgodnie z art. 6 ust 2 Republika Mołdowa deklaruje, że chroni audycje tylko w
przypadku, gdy siedziba danej organizacji nadawczej znajduje się w innym
Układającym się Państwie oraz gdy audycja nadana została z przekaźnika
znajdującego się na terytorium tego Układającego się Państwa.
3. W odniesieniu do art. 16 ust. 1(a) Republika Mołdowa deklaruje, że:
a) nie stosuje postanowień art. 12 w przypadku publicznego odtwarzania
fonogramów w ramach działań - lub działań na rzecz - klubu, stowarzyszenia lub
innej organizacji ustanowionej lub prowadzącej działalność na zasadach
niekomercyjnych, której celem jest, ogólnie mówiąc, działalność charytatywna lub
działalność mająca na celu rozwój oświaty, wspieranie dobra publicznego oraz
krzewienie religii, z wyjątkiem przypadków, gdy pobierana jest opłata za wejście
na część terenu, gdzie dany fonogram będzie słyszalny, a jakakolwiek część
przychodu z tytułu opłat przeznaczona jest na cele inne niż na rzecz danej
organizacji,
b) nie stosuje postanowień art. 12 w odniesieniu do fonogramów, których
producent nie jest obywatelem innego Układającego się Państwa,
c) ogranicza ochronę ustanowioną w art. 12 i obejmującą fonogramy, których
producent jest obywatelem innego Układającego się Państwa do zakresu oraz
okresu, w jakich dane Układające się Państwo udziela ochrony fonogramom, które
pierwotnie zostały utrwalone przez obywatela Republiki Mołdowa.
MONAKO
Zastrzeżenia:
1. W odniesieniu do ochrony producentów fonogramów Monako nie stosuje kryterium
publikacji, lecz jedynie kryteria obywatelstwa i utrwalenia, zgodnie z art. 5
ust. 3.
2. W odniesieniu do organizacji nadawczych oraz zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (i)
Monako nie stosuje żadnych postanowień art. 12.
3. W odniesieniu do organizacji nadawczych oraz zgodnie z art. 16 ust. 1(b)
Monako nie stosuje postanowień art. 13(d) w sprawie ochrony przed publicznym
nadawaniem audycji telewizyjnych.
NIDERLANDY
Zastrzeżenie:
"Rzeczona Konwencja przestrzegana jest z zachowaniem następujących zastrzeżeń, o
których stanowi art. 16 ust. 1(a) (iii) oraz (iv) Konwencji:
- Królestwo Niderlandów nie stosuje postanowień art. 12 odnośnie do fonogramów,
których producent nie jest obywatelem innego Układającego się Państwa,
- w odniesieniu do fonogramów, których producent jest obywatelem innego
Układającego się Państwa, Królestwo Niderlandów ogranicza ochronę ustanowioną w
art. 12 do zakresu oraz okresu, w jakich dane Układające się Państwo zapewnia
ochronę fonogramom, które pierwotnie utrwalone zostały przez obywatela Królestwa
Niderlandów."
NIEMCY2,3
Republika Federalna Niemiec czyni następujące zastrzeżenia ustanowione w art. 5
ust. 3 oraz w art. 16 ust. 1(a) (iv) Międzynarodowej konwencji o ochronie
wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych:
"1) W odniesieniu do ochrony producentów fonogramów Republika Federalna Niemiec
nie stosuje kryterium utrwalenia wymienionego w art. 5 ust. 1(b) Konwencji,
2) W odniesieniu do fonogramów, których producent jest obywatelem innego
Układającego się Państwa, Republika Federalna Niemiec ogranicza ochronę
ustanowioną w art. 12 Konwencji do zakresu oraz okresu, w jakich dane Układające
się Państwo zapewnia ochronę fonogramom utrwalonym po raz pierwszy przez
obywatela Niemiec."
NIGER
Deklaracje:
(1) art. 5 ust. 3: wyklucza się "kryterium publikacji",
(2) Art. 16: całkowicie wyklucza się stosowanie art. 12.
NIGERIA
Deklaracje:
1. W odniesieniu do art. 5 ust. 3: Federalna Republika Nigerii nie stosuje
kryterium publikacji zgodnie z art. 5 ust. 1(c).
2. W odniesieniu do art. 6 ust. 2: Federalna republika Nigerii chroni audycje
tylko w przypadku, gdy siedziba danej organizacji nadawczej znajduje się w innym
Układającym się Państwie oraz gdy audycja nadana została z przekaźnika
znajdującego się na terytorium tego Układającego się Państwa.
3. W odniesieniu do art. 16 ust. 1a:
(i) postanowienia art. 12 nie mają zastosowania w przypadku publicznego
odtwarzania fonogramów (a) w pomieszczeniach służących jako miejsce zamieszkania
lub noclegu, w ramach udogodnień przeznaczonych wyłącznie lub przede wszystkim
dla jego lokatorów lub pensjonariuszy, z wyjątkiem tych przypadków, gdy
pobierana jest specjalna opłata za wstęp do tych pomieszczeń, w których
słyszalny jest fonogram, (b) w ramach działalności - lub działań na rzecz -
klubu, stowarzyszenia lub innej organizacji, która nie została ustanowiona lub
nie prowadzi działalności dla celów zarobkowych oraz której zasadniczym celem
jest działalność charytatywna lub inna działalność mająca na celu szerzenie
religii, oświaty lub opieki społecznej, z wyjątkiem przypadków, gdy pobierana
jest opłata za wejście na teren, gdzie dany fonogram będzie słyszalny, a
jakakolwiek część przychodu z tytułu opłat przeznaczona jest na cele inne niż na
rzecz danej organizacji,
(ii) postanowienia art. 12 nie mają zastosowania w odniesieniu do fonogramów,
których producent nie jest obywatelem innego Układającego się Państwa, oraz
(iii) w odniesieniu do fonogramów, których producent jest obywatelem innego
Układającego się Państwa, Federalna Republika Nigerii ogranicza ochronę
ustanowioną w art. 12 do zakresu oraz okresu, w jakich dane Układające się
Państwo zapewnia ochronę fonogramom, które pierwotnie utrwalone zostały przez
obywatela Federalnej Republiki Nigerii.
NORWEGIA6
Zastrzeżenie:
"a) Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt (a) (ii) wnosi się zastrzeżenie stanowiące, że
art. 12 nie ma zastosowania w odniesieniu do korzystania z fonogramów dla
potrzeb innych niż nadawcze.
b) Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt (a) (iii), wnosi się zastrzeżenia stanowiące, że
art. 12 nie ma zastosowania, jeżeli producent nie jest obywatelem innego
Układającego się Państwa.
c) Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt (a) (iv) wnosi się zastrzeżenie stanowiące, że
zakres i czas trwania ochrony, o której stanowi art. 12, udzielanej fonogramom
wyprodukowanym przez obywatela w innym Układającym się Państwie, nie wykraczają
poza ochronę udzielaną przez to Państwo fonogramom wyprodukowanym pierwotnie
przez obywatela norweskiego.
d) Zgodnie z art. 6 ust. 2 wnosi się zastrzeżenie stanowiące, że audycje są
chronione jedynie wówczas, gdy siedziba organizacji nadawczej znajduje się w
innym Układającym się Państwie i gdy audycja nadana została z przekaźnika
znajdującego się na terenie tego Układającego się Państwa."
Deklaracja:
"Norweska Ustawa z dnia 14 grudnia 1956 r. w sprawie podatku od publicznego
odtwarzania nagrań występów artystów itp. ustanawia zasady refundacji tego
podatku producentom i wykonawcom fonogramów.
Część rocznych dochodów z tego podatku przekazywana jest, zgodnie z prawem,
producentom fonogramów traktowanym jako grupa - bez rozróżnienia
narodowościowego - w formie wynagrodzenia za publiczne korzystanie z fonogramów.
Na mocy postanowień rzeczonej Ustawy norwescy artyści - wykonawcy oraz ich
spadkobiercy mogą otrzymywać wypłaty z podatku w zależności od indywidualnych
potrzeb. Ustalenia dotyczące tych świadczeń leżą całkowicie poza ramami
Konwencji.
Ustrój ustanowiony na mocy rzeczonej Ustawy, pozostający w pełnej zgodności z
wymogami Konwencji, pozostaje w mocy."
SAINT LUCIA
Deklaracje:
"Rząd Saint Lucii deklaruje, że w odniesieniu do art. 5 nie stosuje kryterium
publikacji zawartego w art. 5. 1(c).
Rząd Saint Lucii deklaruje, że w odniesieniu do art. 12 nie stosuje tego
artykułu do fonogramów, których producent nie jest obywatelem innego
Układającego się Państwa."
SŁOWACJA1
SŁOWENIA
Zastrzeżenia:
"1. Na mocy art. 5 ust. 1(c) oraz zgodnie z art. 5 ust. 3 Konwencji Republika
Słowenii nie stosuje kryterium publikacji.
2. Zgodnie z art. 16 ust. 1(a) (i) Konwencji Republika Słowenii nie stosuje
postanowień art. 12 przed dniem 01.01.1998 r.".
SZWAJCARIA
Zastrzeżenia:
Do art. 5:
Rząd Szwajcarii deklaruje, zgodnie z art. 5 ust. 3 Konwencji, że odrzuca
kryterium pierwszego utrwalenia i stosuje w zamian kryterium pierwszej
publikacji.
Do art. 12:
Zgodnie z postanowieniami art. 16 ust. 1 Konwencji Rząd Szwajcarii deklaruje, że
nie stosuje postanowień art. 12 w odniesieniu do tych fonogramów, których
producent nie jest obywatelem innego Układającego się Państwa.
Rząd Szwajcarii deklaruje również, że w odniesieniu do fonogramów, których
producent jest obywatelem innego Układającego się Państwa, ogranicza ochronę
ustanowioną w art. 12 do zakresu i okresu, w których to Układające się Państwo
udziela ochrony fonogramom utrwalonym po raz pierwszy przez obywatela
szwajcarskiego, zgodnie z postanowieniami art. 16 ust. 1(a) (iv) Konwencji.
SZWECJA7
(a) ...
(b) ...
(c) W odniesieniu do art. 16 ust. 1 pkt (a) (iv),
(d) ...
(e) ...
WŁOCHY
"(1) Na mocy art. 6 ust. 1 oraz zgodnie z art. 6 ust. 2 Konwencji Włochy chronią
audycje tylko w przypadku, ddy siedziba danej organizacji nadawczej znajduje się
w innym Układającym się Państwie oraz gdy audycja nadana została z przekaźnika
znajdującego się na terytorium tego Układającego się Państwa.
(2) Na mocy art. 12 oraz zgodnie z art. 16 ust. 1(a) Konwencji:
(a) Włochy stosują postanowienia art. 12 w odniesieniu do korzystania z
fonogramów w celu nadawczym lub w celu podawania do publicznej wiadomości w
jakiejkolwiek formie w celach zarobkowych, z wyłączeniem kinematografii;
(b) Włochy stosują postanowienia art. 12 jedynie do fonogramów utrwalonych w
innym Układającym się Państwie;
(c) Włochy ograniczają ochronę ustanowioną w art. 12 i obejmującą fonogramy
utrwalone w innym Układającym się Państwie do zakresu oraz okresu, w jakich dane
Układające się Państwo zapewnia ochronę fonogramom, które pierwotnie utrwalone
zostały we Włoszech. Jeżeli jednak dane Państwo nie przyznaje ochrony temu
samemu beneficjentowi lub beneficjentom co Włochy, to fakt ten nie jest
postrzegany jako różnica w zakresie ochrony.
(3) Na mocy art. 13 i zgodnie z art. 16 ust. 1(b) Konwencji Włochy nie stosują
postanowień art. 13(d).
(4) Na mocy art. 5 i zgodnie z art. 17 Konwencji Włochy stosują jedynie
kryterium utrwalenia dla potrzeb art. 5. To samo kryterium stosowane jest
zamiast kryterium obywatelstwa dla potrzeb deklaracji, o których stanowi art. 16
ust. 1(a) (iii) oraz (iv) Konwencji."
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ
"(1) Na mocy art. 5 ust. 1(b) zgodnie z art. 5 ust. 3 Konwencji Zjednoczone
Królestwo nie stosuje w odniesieniu do fonogramów kryterium utrwalenia.
(2) Na mocy art. 6 ust. 1 oraz w związku z art. 6 ust. 2 Konwencji Zjednoczone
Królestwo chroni audycje tylko w przypadku, gdy siedziba danej organizacji
nadawczej znajduje się w innym Układającym się Państwie oraz gdy audycja nadana
została z przekaźnika znajdującego się na terytorium tego Układającego się
Państwa.
(3) Na mocy art. 12 oraz w związku z art. 16 ust. 1 Konwencji:
(a) Zjednoczone Królestwo nie stosuje postanowień art. 12 odnośnie do
następujących zastosowań:
(i) publicznego odtworzenia fonogramu w pomieszczeniach służących jako miejsce
zamieszkania lub noclegu, w ramach udogodnień przeznaczonych wyłącznie lub
przede wszystkim dla jego lokatorów lub pensjonariuszy, z wyjątkiem tych
przypadków, gdy pobierana jest specjalna opłata za wstęp do tych pomieszczeń, w
których słyszalny jest fonogram,
(ii) publicznego rozpowszechniania fonogramu w ramach działalności - lub działań
na rzecz - klubu, stowarzyszenia lub innej organizacji, która nie została
ustanowiona i nie prowadzi działalności dla celów zarobkowych oraz której
zasadniczym celem jest działalność charytatywna lub inna działalność mająca na
celu krzewienie religii, oświaty lub opieki społecznej, z wyjątkiem przypadków,
gdy pobierana jest opłata za wejście na teren, gdzie dany fonogram będzie
słyszalny, a jakakolwiek część przychodu z tytułu opłat przeznaczona jest na
cele inne niż na rzecz danej organizacji.
(b) W odniesieniu do fonogramów, których producent nie jest obywatelem innego
Układającego się Państwa, oraz do fonogramów, których producent jest obywatelem
Układającego się Państwa, które złożyło deklarację zgodnie z art. 16 ust. 1(a)
(i) uznając, że nie stosuje postanowień art. 12, Zjednoczone Królestwo nie
zapewnia ochrony ustanowionej w art. 12, chyba że w którymkolwiek z powyższych
przypadków dany fonogram opublikowany został po raz pierwszy w Układającym się
Państwie, które nie złożyło takiej deklaracji."
Zastosowanie terytorialne
Uczestnik Data wpłynięcia notyfikacjiTerytoria
Zjednoczone Królestwo8..........20.12.1966 Gibraltar
10.03.1970Bermudy
Niderlandy4 7.07.1993
UWAGI:
1. Czechosłowacja przystąpiła do konwencji dnia 13.05.1964 r. z następującymi
zastrzeżeniami:
"Zastrzeżenia przedstawione w art. 16 ust. 1 pkt (a) (iii) i (iv) Konwencji."
2. Patrz uwaga 13 w rozdziale I.2. wydawnictwa Sekretariatu ONZ "Wielostronne
traktaty, których depozytariuszem jest Sekretarz Generalny Narodów
Zjednoczonych" (ST/LEG/SER.E/14).
3. Z deklaracją stanowiącą, że Konwencja dotyczy również kraju związkowego
Berlina, począwszy od dnia, w którym wejdzie ona w życie dla Republiki
Federalnej Niemiec.
W odniesieniu do wspomnianej wyżej deklaracji Sekretarz Generalny powiadomiony
został przez Rządy Białoruskiej SRR, Czechosłowacji, Francji, Zjednoczonego
Królestwa i Stanów Zjednoczonych Ameryki, Niemiec (Republiki Federalnej) oraz
Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Rzeczone powiadomienia są
identyczne merytorycznie, mutatis mutandis, z powiadomieniami, o których mowa w
drugim ustępie uwagi 4 w rozdziale III.3. wydawnictwa Sekretariatu ONZ
"Wielostronne traktaty, których depozytariuszem jest Sekretarz Generalny Narodów
Zjednoczonych" (ST/LEG/RES.E/14). Patrz również uwaga 2 powyżej.
4. Dla Królestwa w Europie.
5. Dnia 10.02.1994 r. Rząd Finlandii powiadomił Sekretarza Generalnego o swojej
decyzji w sprawie wycofania zastrzeżeń do art. 6, 2 i 16.1(b) i wprowadzenia
poprawek zmniejszających zakres zastrzeżeń do art. 16.1(a) (ii), wniesionych
przy ratyfikacji. Odnośnie do tekstu zastrzeżeń wniesionych przy ratyfikacji -
por. ONZ, Treaty Series, t. 1324, str. 380.
6. Rząd Norwegii powiadomił Sekretarza Generalnego w nocie, która wpłynęła dnia
30.06.1989 r., o swojej decyzji w sprawie zastąpienia nowym zastrzeżeniem
zastrzeżenia wniesionego do rzeczonej Konwencji w chwili przystąpienia. Tekst
wycofanego w ten sposób zastrzeżenia brzmi jak następuje:
"(a) Na mocy art. 16 ust. 1 pkt (a) (ii) wnosi się zastrzeżenie stanowiące, że
art. 12 nie ma zastosowania odnośnie do wykorzystania innego niż w celu
osiągnięcia korzyści ekonomicznych."
7. Odnośnie do rzeczonych deklaracji dnia 27.06.1986 r. Sekretarz Generalny
otrzymał od Rządu Szwecji następujące powiadomienie:
"Z zastosowaniem art. 18 Konwencji, notyfikacja powiadamiająca o wycofaniu lub
wniesieniu poprawek do powiadomień zdeponowanych z dokumentem ratyfikacji w dniu
13.07.1962 r. w brzmieniu:
1. Notyfikacja odnośnie do art. 6 ust. 2 podlega wycofaniu.
2. Notyfikacja na mocy art. 16 ust. 1(a) (ii), zgodnie z którą Szwecja stosuje
art. 12 jedynie w związku z nadawaniem, zostaje ograniczona co do zakresu i
stanowi, że Szwecja stosuje art. 12 w odniesieniu do nadawania i takiego
podawania do wiadomości publicznej, które przeprowadzane są w celach
komercyjnych.
3. Notyfikacja odnośnie do art. 17 podlega wycofaniu w odniesieniu do
reprodukcji fonogramów. Począwszy od dnia 01.07.1986 r. Szwecja udziela ochrony
wszystkim fonogramom zgodnie z art. 10 Konwencji.
Wycofania i poprawki nabierają mocy z dniem 01.07.1986 r."
Następnie dnia 01.12.1995 r. Sekretarz Generalny otrzymał od Rządu Szwecji
następującą notyfikację:
"Z zastosowaniem art. 18 Konwencji Szwecja wycofuje lub wprowadza poprawki do
notyfikacji zdeponowanej wraz z dokumentem ratyfikacji w dniu 13.07.1962 r. w
następującym brzmieniu:
1. Wycofuje się ze skutkiem natychmiastowym notyfikację na mocy art. 16.1.(a)
(ii), zastąpioną poprawioną notyfikacją w dniu 26.06.1986 r., stanowiącą, że
Szwecja stosuje art. 12 jedynie w odniesieniu do nadawania i takiego podawania
do wiadomości publicznej, które przeprowadzane są w celach komercyjnych.
2. Wycofuje się ze skutkiem natychmiastowym notyfikację na mocy art. 16.1(b),
stanowiącą, że Szwecja stosuje art. 13(d) jedynie w odniesieniu do publicznego
odtwarzania audycji telewizyjnych w kinach lub w podobnych miejscach."
Odnośnie do tekstu deklaracji wycofania w ten sposób oraz deklaracji bez
poprawek - por. ONZ, Treaty Series, t. 496, str. 94.
8. Zastosowania terytorialne zostały wdrożone z zachowaniem tych samych
deklaracji, które złożono w imieniu Zjednoczonego Królestwa w chwili ratyfikacji
Konwencji.
3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej konwencji, oraz szczegółowe wyjaśnienia w sprawie uwag1 i 2
zamieszczonych powyżej można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
*) Na zasadzie sukcesji.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 7 października 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie spisów osób uprawnionych do nieodpłatnego
nabycia świadectw rekompensacyjnych.
(Dz. U. Nr 126, poz. 811)
Na podstawie art. 17 ust. 4 i art. 18 ust. 6 ustawy z dnia 6 marca 1997 r. o
zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty
niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent (Dz. U. Nr 30, poz. 164 i Nr
107, poz. 691) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 22 maja 1997 r.
w sprawie spisów osób uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw
rekompensacyjnych (Dz. U. Nr 51, poz. 328) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 w ust. 1 oraz w § 4 w ust. 1 w pkt 1 lit. d) i w pkt 2 lit. h) - po
wyrazach "w art. 3 pkt 1" dodaje się wyrazy "i 1a";
2) w § 5 w ust. 2 i 3 po wyrazach "w art. 17 ust. 1 pkt 1-3" stawia się
przecinek, a wyrazy "i 5" zastępuje się wyrazami "5 i 6";
3) w załącznikach do rozporządzenia po użytych wielokrotnie wyrazach "art. 3 pkt
1" dodaje się wyrazy "i 1a".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: wz. M. Manicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 8 października 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia zakresów właściwości miejscowej
istniejących kolegiów do spraw wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw
wykroczeń przy Sądach Rejonowych w Muszynie, Ostrzeszowie i Tychach.
(Dz. U. Nr 126, poz. 812)
Na podstawie art. 2 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. o ustroju
kolegiów do spraw wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 118, z 1972 r. Nr 49, poz. 312,
z 1974 r. Nr 24, poz. 142, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1982 r. Nr 45, poz. 291,
z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 43, poz. 251, z 1991 r. Nr 32, poz. 131
oraz z 1994 r. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 czerwca 1997 r.
zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustalenia zakresów właściwości miejscowej
istniejących kolegiów do spraw wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw
wykroczeń przy Sądach Rejonowych w Muszynie, Ostrzeszowie i Tychach (Dz. U. Nr
68, poz. 438) w § 2 wyrazy "... z dniem 1 października 1997 r." zastępuje się
wyrazami "... z dniem 1 grudnia 1997 r.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
października 1997 r.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 8 października 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia sądów rejonowych prowadzących
księgi wieczyste oraz obszarów ich właściwości miejscowej.
(Dz. U. Nr 126, poz. 813)
Na podstawie art. 58 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach
wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 19, poz. 147, z 1991 r. Nr 22, poz. 92 i Nr
115, poz. 496, z 1994 r. Nr 85, poz. 388, z 1996 r. Nr 107, poz. 449 oraz z 1997
r. Nr 117, poz. 752) oraz w związku z art. 3 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. -
Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o notariacie oraz o zmianie Kodeksu
postępowania cywilnego i ustawy o księgach wieczystych (Dz. U. Nr 22, poz. 92),
a także art. 16 § 2 i art. 21 § 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o
ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr
91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z
1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106,
poz. 679, Nr 117, poz. 751-753, Nr 121, poz. 769 i Nr 124, poz. 782) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 16 czerwca 1997 r.
zmieniającym rozporządzenie w sprawie określenia sądów rejonowych prowadzących
księgi wieczyste oraz obszarów ich właściwości miejscowej (Dz. U. Nr 67, poz.
432) w § 2 wyrazy "... z dniem 1 października 1997 r." zastępuje się wyrazami
"... z dniem 1 grudnia 1997 r."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
października 1997 r.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 8 października 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów wojewódzkich i sądów
rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości.
(Dz. U. Nr 126, poz. 814)
Na podstawie art. 16 § 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju
sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz.
421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r.
Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz.
679, Nr 117, poz. 751-753, Nr 121, poz. 769 i Nr 124, poz. 782) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 czerwca 1997 r.
zmieniającym rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów wojewódzkich i sądów
rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 67, poz.
433) w § 2 wyrazy "... z dniem 1 października 1997 r." zastępuje się wyrazami
"... z dniem 1 grudnia 1997 r.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
października 1997 r.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 28 kwietnia 1997 r.
w sprawie wynagrodzeń członków komisji służby cywilnej.
(Dz. U. Nr 42, poz. 267)
Na podstawie art. 22 pkt 5 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz.
U. Nr 89, poz. 402) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Przewodniczący Komisji Kwalifikacyjnej do Służby Cywilnej otrzymuje
miesięczne wynagrodzenie w wysokości pięciokrotnego najniższego wynagrodzenia
pracowników za pracę, określonego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na
podstawie Kodeksu pracy, zwanego dalej "najniższym wynagrodzeniem".
2. Wiceprzewodniczący Komisji, o której mowa w ust. 1, otrzymują miesięczne
wynagrodzenie w wysokości trzyipółkrotnego najniższego wynagrodzenia.
3. Pozostali członkowie Komisji, o której mowa w ust. 1, otrzymują miesięczne
wynagrodzenie w wysokości półtorakrotnego najniższego wynagrodzenia.
4. Przewodniczący, wiceprzewodniczący i członkowie Komisji, o której mowa w ust.
1, otrzymują ryczałt za udział w posiedzeniu Komisji lub składu orzekającego w
wysokości 1/5 najniższego wynagrodzenia.
§ 2. 1. Przewodniczący Komisji Odwoławczej Służby Cywilnej oraz Wyższej Komisji
Dyscyplinarnej Służby Cywilnej otrzymują miesięczne wynagrodzenie w wysokości
trzykrotnego najniższego wynagrodzenia.
2. Wiceprzewodniczący Komisji, o których mowa w ust. 1, otrzymują miesięczne
wynagrodzenie w wysokości dwukrotnego najniższego wynagrodzenia.
3. Przewodniczący, wiceprzewodniczący oraz pozostali członkowie Komisji, o
których mowa w ust. 1, otrzymują ryczałt za udział w posiedzeniu Komisji lub
składu orzekającego w wysokości 1/5 najniższego wynagrodzenia.
§ 3. 1. Członek komisji służby cywilnej jest obowiązany zawiadomić
przewodniczącego komisji o niemożności czasowego uczestnictwa w jej pracach, w
szczególności z powodu urlopu wypoczynkowego, naukowego lub dla poratowania
zdrowia, niezdolności do pracy w związku z chorobą albo z powodu konieczności
sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny.
2. Członkowi Komisji Kwalifikacyjnej do Służby Cywilnej miesięczne
wynagrodzenie, określone w § 1 ust. 3, nie przysługuje za miesiąc, w którym nie
uczestniczył w pracach Komisji.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do przewodniczących i
wiceprzewodniczących komisji służby cywilnej.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 16 kwietnia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania
innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w jednostkach
organizacyjnych pomocy społecznej prowadzonych przez organy administracji
rządowej.
(Dz. U. Nr 42, poz. 269)
Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 lipca 1996
r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń
związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych
pomocy społecznej prowadzonych przez organy administracji rządowej (Dz. U. Nr
96, poz. 448) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1 w ust. 1:
a) pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2) placówkach specjalistycznego poradnictwa socjalnego,
3) ponadlokalnych ośrodkach wsparcia,"
b) skreśla się pkt 4-7;
2) w § 3:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Godzinową stawkę:
1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania
pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz
2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w § 2,
ustala się - z zastrzeżeniem § 11 pkt 1 - dzieląc miesięczną stawkę
wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym
miesiącu.",
b) skreśla się ust. 4;
3) w § 4 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Pracownikowi koordynującemu lub nadzorującemu wykonanie określonych zadań
wynikających z programu działań na rzecz mieszkańców może być przyznany dodatek
funkcyjny w wysokości do 100% najniższego wynagrodzenia.";
4) w § 6:
a) w ust. 3 skreśla się wyrazy "(asystentce pielęgniarskiej, młodszej
pielęgniarce, przyuczonej pielęgniarce)", a wyraz "salowej" zastępuje się
wyrazem "pokojowej",
b) w ust. 5 po wyrazach "w ust. 3" dodaje się wyrazy "oraz pracownikom kuchni";
5) § 11 otrzymuje brzmienie:
"§ 11. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu:
1) godzinowa stawkę, o której mowa w § 3 ust. 3, ustala się dzieląc miesięczną
stawkę wynagrodzenia przez 178,
2) przysługuje dodatek w wysokości 10% stawki godzinowej wynagrodzenia
zasadniczego za każdą godzinę przepracowaną nieprzerwanie ponad 8 godzin do 12
godzin na dobę, w ramach miesięcznej normy czasu pracy wynikającej z pomnożenia
8 godzin przez liczbę roboczych dni kalendarzowych.";
6) w § 12 po wyrazach "w wysokości" dodaje się wyraz "do";
7) w § 17:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W ramach posiadanych przez dom pomocy społecznej środków finansowych z
bezpłatnych posiłków w czasie wykonywania pracy korzystają pracownicy
zatrudnieni stale przy sporządzaniu i wydawaniu posiłków, a także przy karmieniu
osób niepełnosprawnych.",
b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "ze średnim wykształceniem", a wyraz "salowe"
zastępuje się wyrazem "pokojowe",
c) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Pracownicy nie uprawnieni do bezpłatnych posiłków mogą korzystać z posiłków
w czasie wykonywania pracy za odpłatnością wynikającą z kosztu surowców użytych
do ich przygotowania.";
8) załącznik nr 1 do rozporządzenia i część I załącznika nr 2 do rozporządzenia
otrzymują brzmienie ustalone w załącznikach nr 1 i nr 2 do niniejszego
rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od 1 kwietnia 1997
r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 16
kwietnia 1997 r. (poz. 269)
Załącznik nr 1
TABELE MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
1. Dla pracowników zatrudnionych w jednostkach, o których mowa w § 1 ust. 1
rozporządzenia, z wyłączeniem gospodarstw pomocniczych
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I400-450
II405-460
III410-475
IV415-495
V420-515
VI430-540
VII440-565
VIII450-590
IX460-625
X470-670
XI480-720
XII490-780
XIII510-840
XIV530-900
XV560-960
XVI590-1 020
XVII630-1 080
XVIII680-1 140
XIX730-1 220
XX780-1 300
2. Dla pracowników zatrudnionych w gospodarstwach pomocniczych
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I400-450
II405-460
III410-475
IV415-495
V420-515
VI430-540
VII440-565
VIII450-590
IX460-625
X470-665
XI480-710
XII490-760
XIII500-810
XIV515-865
XV530-925
XVI545-990
XVII560-1 055
Załącznik nr 2
TABELE STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ
KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW
I. W jednostkach, o których mowa w § 1 ust. 1 rozporządzenia,
z wyłączeniem gospodarstw pomocniczych
A. Pracownicy kierujący jednostkami organizacyjnymi
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaDodatek funkcyjny % najniższego
wynagrodzeniaWymagane kwalifikacje, wykształcenieLiczba lat pracy
123456
1Dyrektor domu pomocy społecznejXVII-XXdo 2001)wyższe 5
2Zastępca dyrektora domu pomocy społecznejXVI-XIXdo 150wyższe5
średnie8
3Kierownik:XVI-XVIIIdo 150wyższe4
ponadlokalnego ośrodka wsparcia, placówki specjalistycznego poradnictwa
socjalnegoXIV-XVIśrednie7
4Zastępca kierownika:XIV-XVIdo 120wyżsześrednie36
ponadlokalnego ośrodka wsparcia, placówki specjalistycznego poradnictwa
socjalnegoXIII-XV
B. Pracownicy działalności opiekuńczo-terapeutycznej
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaDodatek funkcyjny % najniższego
wynagrodzeniaWymagane kwalifikacje, wykształcenieLiczba lat pracy
123456
1Główny specjalistaXVI-XVIIIdo 1503)wyższe specjalistyczne (np. pedagog2),
logopeda, psycholog); wyższe o kierunkach określonych w odrębnych
przepisach + specjalizacja II stopnia z pracy socjalnej5
2Starszy specjalistaXV-XVIdo 1503)wyższe specjalistyczne (np. pedagog2),
logopeda, psycholog); wyższe o kierunkach określonych w odrębnych
przepisach + specjalizacja I stopnia z pracy socjalnej3
3KapelanXV-XVI-mgr teologii lub ukończone wyższe seminarium duchowne oraz
skierowanie biskupa diecezjalnego-
4SpecjalistaXIII-XVdo 1053)wyższe specjalistyczne: pedagog2), psycholog,
logopeda itp.-
5Starszy pracownik socjalnyXIII-XV-średnie, dyplom pracownika socjalnego5
6Starszy opiekunXII-XIV-średnie5
Starszy instruktor terapii zajęciowej
Starszy instruktor ds. kulturalno-oświatowych
Pracownik socjalnyszkoła pracowników socjalnych-
7OpiekunXI-XIII-średnie, szkoła asystentek pielęgniarskich1
Instruktor terapii zajęciowejśrednie-
Instruktor ds. kulturalno-oświatowych
8Młodszy opiekunIX-XI-średnie-
9Kierownik świetlicyIX-XIdo 60wyższe-
średnie5
10Starszy bibliotekarzIX-X-wyższe-
średnie5
11BibliotekarzVII-IX-średnie-
12Starsza pokojowaVII-IX-podstawowe5
13PokojowaVI-VIII-podstawowe-
C. Pracownicy działalności medyczno-rehabilitacyjnej
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaDodatek funkcyjny % najniższego
wynagrodzeniaWymagane kwalifikacje, wykształcenieLiczba lat pracy
123456
1Starszy asystentXVII-XVIII-Wyższe medyczne lub inne wyższe mające
zastosowanie przy udzielaniu świadczeń medycznych + specjalizacja II
stopnia5
2Kierownik aptekiXVII-XVIIIdo 150Farmaceuta + specjalizacja II stopnia7
wyższe medyczne lub inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu
świadczeń
kierownik laboratorium
3Przełożona pielęgniarek, kierownik działuXIV-XVIdo 150wyższe
pielęgniarskie lub inne wyższe mające zastosowanie przy udzielaniu
świadczeń medycznych i średnie medyczne3
średnie medyczne + przeszkolenie specjalistyczne7
4AsystentXV-XVI-wyższe medyczne lub inne wyższe mające zastosowanie przy
udzielaniu świadczeń medycznych + specjalizacja I stopnia3
5Starszy felczerXV-XVI-średnie medyczne (szkoła felczerów)-
6Młodszy asystentXIV-XV-wyższe medyczne lub inne wyższe mające
zastosowanie przy udzielaniu świadczeń medycznych1
7Kierownik zespołuXIV-XVdo 105wyższe pielęgniarskie lub inne wyższe mające
zastosowanie przy udzielaniu świadczeń medycznych i średnie medyczne3
średnie medyczne7
8FelczerXIII-XIV-średnie medyczne (szkoła felczerów)-
9Starsza pielęgniarkaXIV-XV-wyższe pielęgniarskie-
średnie medyczne + specjalizacja z zakresu pielęgniarstwa3
XIII-XIVśrednie medyczne5
Starszy technik fizjoterapiiXIII-XIVśrednie medyczne5
10Starszy:XII-XIV-średnie medyczne lub inne średnie mające zastosowanie
przy udzielaniu świadczeń5
- technik (laborant) medyczny
- masażysta
szkoła masażystów
11Pielęgniarka, technik fizjoterapiiXII-XIII-średnie medyczne-
Starszy dietetykśrednie medyczne lub inne średnie mające zastosowanie przy
udzielaniu świadczeń5
12Technik (laborant) medyczny, dietetykXI-XII-średnie medyczne lub inne
średnie mające zastosowanie przy udzielaniu świadczeń-
Starszy sanitariuszśrednie + kursy dla sanitariuszy i zdanie egzaminu
kwalifikacyjnego-
13MasażystaX-XI-szkoła masażystów-
14Wykwalifikowana pomoc dentystycznaIX-X-podstawowe + kursy zawodowe-
15Pomoc laboratoryjnaVII-IX-podstawowe-
Sanitariuszpodstawowe + kursy dla sanitariuszy i zdanie egzaminu
kwalifikacyjnego
16Pomoc dentystycznaVII-VIII-podstawowe oraz przeszkolenie zawodowe-
D. Pracownicy działalności administracyjnej
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaDodatek funkcyjny % najniższego
wynagrodzeniaWymagane kwalifikacje, wykształcenieLiczba lat pracy
123456
1Główny księgowy domu pomocy społecznejXVI-XIXdo 150wyższe5
średnie8
2Główny administratorXV-XVIdo 1103)wyższe5
3Radca prawnyXV-XVIdo 1103)według odrębnych przepisów
4Zastępca głównego księgowego w domu pomocy społecznej, główny księgowy w
innych placówkach niż wymienione w lp. 1XIII-XVdo 105wyższe5
średnie8
5Kierownik działuXIV-XVdo 105wyższe4
średnie7
6Starszy administratorXIII-XVdo 753)wyższe3
średnie7
7Kierownik samodzielnej sekcjiXIII-XIVdo 75wyższe4
średnie7
8Zakładowy inspektor bhpXII-XIV-według odrębnych przepisów
Administratorwyższe-
średnie5
Starszy rewident zakładowywyższe2
średnie5
9Kierownik sekcjiXII-XIIIdo 75wyższe2
średnie5
10Zaopatrzeniowiec, rewident zakładowyXI-XII-wyższe2
średnie5
Starszy:
- księgowy
- kasjer
- inspektor
11Księgowy, inspektorX-XI-wyższe-
średnie4
Kasjerśrednie1
12Starszy:VIII-IX-średnie2
- referent
- maszynistka
- recepcjonistka
13MaszynistkaVII-VIII-średnie-
14Referent, recepcjonistka, sekretarkaVI-VIII-średnie-
15TelefonistkaVI-VII-średnie-
E. Tabela zaszeregowania pracowników gospodarczych i obsługi
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaDodatek funkcyjny % najniższego
wynagrodzeniaWymagane kwalifikacje, wykształcenieLiczba lat pracy
123456
1Kierownik:XI-XIIIdo 75średnie5
- warsztatu
magazynu
- kuchni
- pralni
- szwalni
2Konserwator urządzeń mistrz w zawodzieXI-XII-średnie lub zasadnicza
szkoła zawodowa i uprawnienia mistrzowskie-
3Palacz kotłów parowych i wodnych powyżej 100°CX-XI-zasadnicza szkoła
zawodowa i kurs przysposobienia zawodowego oraz zaświadczenie
kwalifikacyjne typu "E"-
Starszy magazynierśrednie1
4Szef kuchniIX-X-zasadnicza szkoła zawodowa oraz obligatoryjne
przeszkolenie w danym zawodzie-
Rzemieślnik w zawodzie technicznym: hydraulik, ślusarz, tokarz, spawacz,
elektromonter itp.
Ogrodnik, murarz, malarz, stolarz, szklarz, dekarz, krawiec, fryzjer
itp.zasadnicza szkoła zawodowa lub podstawowa i kurs przysposobienia
zawodowego
Magazynierśrednie-
podstawowe2
5Palacz nie wymieniony pod lp. 3IX-X-zasadnicza szkoła zawodowa i
niezbędne przeszkolenie-
Pomocnik palacza kotłów wymienionego pod lp. 3przyuczenie do wykonywania
zespołu czynności-
6Kierowca samochodu towarowo-osobowego, ciężarowego, autobusuIX-X-według
odrębnych przepisów-
7Kierowca samochodu osobowegoVII-IX-według odrębnych przepisów-
8Kucharz, praczka, szwaczka, prasowaczka, kelnerkaVII-IX-zasadnicza szkoła
zawodowa lub szkoła podstawowa i umiejętność wykonywania zespołu
czynności-
9Pomocnik palacza wymienionego pod lp. 5VI-VII-przyuczenie do zawodu-
10Pomoc kuchennaV-VI-umiejętność wykonywania zespołu czynności-
11Pracownik gospodarczyIV-V-umiejętność wykonywania zespołu czynności-
12Starszy:IV-V-umiejętność wykonywania zespołu czynności3
- dozorca
- strażnik
- portier
13Dozorca, portier, strażnik, woźny, szatniarz, sprzątaczka, goniec,
dźwigowy, powielaczowyIII-IV-umiejętność wykonywania zespołu czynności,
niezbędne przeszkolenie-
14Pracownik w okresie nauki zawodu lub przyuczenia do zawoduI-III---
1) Dyrektorowi domu pomocy społecznej powyżej 500 miejsc może być przyznany
dodatek funkcyjny w wysokości do 300%.
2) Poza pracownikami zatrudnionymi zgodnie z zasadami zawartymi w Karcie
Nauczyciela.
3) Jeżeli kieruje komórką organizacyjną, zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia.
Pracownikowi nie kierującemu komórką organizacyjną może być przyznany dodatek na
warunkach określonych w § 4 ust. 3 rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 lutego 1997 r.
o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego.
(Dz. U. Nr 43, poz. 270)
Art. 1. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego
(Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i
Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30,
poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr
20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r, Nr
4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53,
poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22,
poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz.
509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189,
Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703) w art. 87 w § 2 zdanie trzecie otrzymuje
brzmienie:
"Osoba prawna prowadząca, na podstawie odrębnych przepisów, obsługę prawną
podmiotu gospodarczego, osoby prawnej lub innej jednostki organizacyjnej może
udzielić pełnomocnictwa procesowego - w imieniu podmiotu, którego obsługę prawną
prowadzi - adwokatowi lub radcy prawnemu, jeżeli została do tego upoważniona
przez ten podmiot."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 lutego 1997 r.
o zmianie ustawy o ochronie granicy państwowej.
(Dz. U. Nr 43, poz. 271)
Art. 1. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej
(Dz. U. Nr 78, poz. 461 i z 1997 r. Nr 6, poz. 31) art. 12 otrzymuje brzmienie:
"Art. 12. 1. Strefa nadgraniczna obejmuje cały obszar gmin przyległych do
granicy państwowej, a na odcinku morskim - do brzegu morskiego. Jeżeli szerokość
strefy nadgranicznej nie osiąga w ten sposób 15 km, włącza się do strefy również
obszar gmin bezpośrednio sąsiadujących z gminami przyległymi do granicy
państwowej lub brzegu morskiego.
2. Komendant Główny Straży Granicznej wyznacza przebieg linii określającej
zasięg strefy nadgranicznej oraz oznacza ją tablicami z napisem «Strefa
nadgraniczna»."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 19 marca 1997 r.
o zmianie niektórych upoważnień do wydawania aktów wykonawczych.
(Dz. U. Nr 43, poz. 272)
Art. 1. W ustawie z dnia 22 kwietnia 1959 r. o zwalczaniu niedozwolonego wyrobu
spirytusu (Dz. U. Nr 27, poz. 169, z 1988 r. Nr 41, poz. 324 i z 1991 r. Nr 107,
poz. 460) w art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określa, w drodze
rozporządzenia, warunki skażania spirytusu oraz substancje służące do skażania."
Art. 2. W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16,
poz. 93, z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11,
poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r.
Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz.
321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r.
Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z
1995 r. Nr 83, poz. 417 oraz z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr
149, poz. 703) art. 384 otrzymuje brzmienie:
"Art. 384. W wypadkach gdy wymaga tego ochrona interesów konsumentów, Rada
Ministrów może, w drodze rozporządzenia, określić szczegółowe warunki zawierania
i wykonywania umów między osobami prowadzącymi działalność gospodarczą a
konsumentami."
Art. 3. W ustawie z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach zdrowotnych żywności i
żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1985 r. Nr 12,
poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1992 r. Nr 33, poz. 144 i Nr 91, poz.
456) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) substancjami obcymi są substancje nie odpowiadające warunkom określonym w
pkt 1 i 2, a znajdujące się w środkach spożywczych lub w używkach albo na ich
powierzchni; w szczególności są to substancje dodatkowe i zanieczyszczenia;
substancjami obcymi są również środki chemiczne używane przy uprawie i ochronie
roślin.";
2) w art. 3:
a) w ust. 2 wyrazy "używek przeznaczonych do celów dietetycznych i odżywek"
zastępuje się wyrazami "w tym - wymagania dotyczące informacji bądź innych form
promocji lub reklamy środków spożywczych przeznaczonych dla niemowląt,
zastępujących mleko matki, oraz przedmiotów służących do karmienia niemowląt",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej może, w drodze rozporządzenia,
wprowadzić zakaz reklamy bądź stosowania innych form promocji określonych
dietetycznych środków spożywczych zastępujących mleko matki oraz przedmiotów
służących do karmienia niemowląt tymi środkami spożywczymi.";
3) w art. 4 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej ustala, w drodze rozporządzenia, wykaz
dopuszczalnych ilości substancji dodatkowych, zwanych dalej «substancjami
dodatkowymi dozwolonymi» i innych substancji obcych dodawanych do środków
spożywczych lub używek, a także zanieczyszczeń, które mogą znajdować się w
środkach spożywczych lub używkach.";
4) w art. 5 w ust. 2 po wyrazie "udzielania" dodaje się wyrazy "i cofania";
5) w art. 7 skreśla się ust. 2 i oznaczenie ust. 1;
6) w art. 10 w ust. 1 po wyrazie "ustanowione" dodaje się wyrazy "i uznane za
obowiązkowe";
7) w art. 11 w ust. 3 po wyrazie "udzielania" dodaje się wyrazy "i cofania";
8) w art. 12:
a) w ust. 1:
- w pkt 2 na końcu skreśla się przecinek i dodaje wyrazy "i uznana za
obowiązkową,"
- w pkt 5 skreśla się wyrazy "i odżywki",
b) w ust. 2:
- po wyrazie "określi" dodaje się wyrazy "w drodze rozporządzenia",
- w pkt 1 po wyrazie "udzielania" dodaje się wyrazy "i cofania";
9) w art. 13:
a) w ust. 1 po wyrazie "może" dodaje się wyrazy ", w drodze rozporządzenia,"
oraz skreśla się oznaczenie ust. 1,
b) skreśla się ust. 2;
10) w art. 14 po wyrazie "może" dodaje się wyrazy ", w drodze rozporządzenia,";
11) w art. 15 w ust. 1 wyrazy "o dacie produkcji lub o dacie, do której dany
artykuł zachowuje przydatność do spożycia przy przechowywaniu w warunkach
przewidzianych dla danego artykułu" zastępuje się wyrazami "o terminie
przydatności do spożycia lub dacie minimalnej trwałości środka spożywczego";
12) w art. 17:
a) w ust. 1 wyrazy "oraz ich prawidłowa lokalizacja są zgodne z obowiązującymi
wymogami" zastępuje się wyrazami "oraz ich lokalizacja są zgodne z
obowiązującymi wymogami, a także zapewniają właściwą jakość zdrowotną
produkowanych lub będących w obrocie środków spożywczych, używek i substancji
dodatkowych dozwolonych",
b) w ust. 2 po wyrazie "określi" dodaje się wyrazy ", w drodze rozporządzenia,"
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, z zastrzeżeniem ust. 4, ustala, w
drodze rozporządzenia, warunki sanitarne oraz zasady przestrzegania higieny przy
produkcji i obrocie środkami spożywczymi, używkami i substancjami dodatkowymi
dozwolonymi oraz może określić szczególne wymagania w tym zakresie dla
niektórych środków spożywczych, używek i substancji dodatkowych dozwolonych.",
d) ust. 3a otrzymuje brzmienie:
"3a. Osoby biorące udział w produkcji lub obrocie środkami spożywczymi, używkami
lub substancjami dodatkowymi dozwolonymi powinny posiadać kwalifikacje w
zakresie podstawowych zagadnień higieny przy produkcji i obrocie żywnością.",
e) po ust. 3a dodaje się ust. 3b i 3c w brzmieniu:
"3b. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określa, w drodze rozporządzenia,
kwalifikacje wymagane od osób, o których mowa w ust. 3a, oraz zasady uzyskiwania
takich kwalifikacji.
3c. Podmiot gospodarczy produkujący lub wprowadzający do obrotu środki
spożywcze, używki lub substancje dodatkowe dozwolone ponosi koszty szkoleń i
egzaminów związanych z uzyskiwaniem kwalifikacji przez osoby, o których mowa w
ust. 3a.",
f) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Warunki sanitarne oraz zasady przestrzegania higieny przy produkcji i
składowaniu środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego określają odrębne
przepisy.";
13) art. 18 otrzymuje brzmienie:
"Art. 18. Środki spożywcze, używki i substancje dodatkowe dozwolone
rozprowadzane w opakowaniach jednostkowych, znakowane zgodnie z art. 15 ust. 4
datą minimalnej trwałości lub terminem przydatności do spożycia, mogą być
wprowadzane do obrotu do tej daty.";
14) w art. 28 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
postępowania organów nadzoru w razie stwierdzenia niewłaściwej jakości
zdrowotnej środków spożywczych, używek i substancji dodatkowych dozwolonych.";
15) skreśla się art. 29;
16) w art. 30 w ust. 2 skreśla się wyrazy "lub odżywki";
17) w art. 32:
a) w pkt 2 wyraz "odżywki" zastępuje się wyrazem "używki",
b) w pkt 7 na końcu skreśla się przecinek i dodaje wyrazy "lub po upływie daty
ich minimalnej trwałości,".
Art. 4. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks postępowania w sprawach o
wykroczenia (Dz. U. Nr 12, poz. 116, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z 1975 r. Nr 16,
poz. 91 i Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 16, poz. 125 i Nr 45, poz. 291, z 1983
r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39,
poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 20,
poz. 121, Nr 43, poz. 251 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 94,
poz. 419, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 oraz z 1995 r. Nr
95, poz. 475) w art. 67 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Wykroczenia, za które funkcjonariusze innych organów upoważnieni są do
nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz zasady i sposób wydawania
upoważnień określi, w drodze rozporządzenia, właściwy minister w porozumieniu z
Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, a w stosunku do funkcjonariuszy
urzędów centralnych - Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji na wniosek
właściwego centralnego organu administracji rządowej."
Art. 5. W ustawie z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych
(Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107,
poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr
80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1, poz. 2, Nr 95, poz. 474 i Nr
154, poz. 791, z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496, Nr 118, poz. 561 i
Nr 156, poz. 775) w art. 3 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i
tryb działalności przedsiębiorstw, o których mowa w ust. 1, w sprawach, do
których na podstawie ust. 1 nie stosuje się przepisów niniejszej ustawy."
Art. 6. W ustawie z dnia 25 września 1981 r. o samorządzie załogi
przedsiębiorstwa państwowego (Dz. U. Nr 24, poz. 123, z 1986 r. Nr 17, poz. 88,
z 1987 r. Nr 33, poz. 181, z 1989 r. Nr 10, poz. 57, z 1990 r. Nr 17, poz. 99, z
1991 r. Nr 2, poz. 6 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i Nr 118, poz. 561) art. 49
otrzymuje brzmienie:
"Art. 49. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zakres stosowania
przepisów ustawy do przedsiębiorstw, o których mowa w art. 3 ustawy o
przedsiębiorstwach państwowych, oraz do przedsiębiorstw, które w całości lub w
części prowadzą działalność poza granicami kraju.
2. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i
tryb postępowania w sprawach przedsiębiorstw, o których mowa w ust. 1, a do
których na podstawie ust. 1 nie stosuje się przepisów niniejszej ustawy."
Art. 7. W ustawie z dnia 28 kwietnia 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
pracowników kolejowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 23, poz. 99, z 1985 r. Nr 20,
poz. 85, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450 i z 1996 r. Nr
136, poz. 636) art. 18 otrzymuje brzmienie:
"Art. 18. 1. Emerytowi lub renciście pobierającemu kolejową emeryturę lub
kolejową rentę przysługuje prawo do świadczeń zdrowotnych udzielanych przez
publiczne zakłady opieki zdrowotnej, tworzone i utrzymywane przez
przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe", na zasadach określonych w
odrębnych przepisach.
2. Emerytowi lub renciście pobierającemu kolejową emeryturę lub kolejową rentę
przysługuje prawo do deputatu węglowego w formie ekwiwalentu pieniężnego, na
zasadach określonych, w drodze zarządzenia, przez Ministra Transportu i
Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem Finansów; prawo do deputatu
węglowego nie przysługuje jednak emerytowi lub renciście, jeżeli nie
przysługiwało mu w zatrudnieniu, z tytułu którego powstało prawo do emerytury
lub renty.
3. Świadczenia określone w ust. 1 i 2 przysługują również emerytowi lub
renciście, który pobiera kolejową emeryturę lub kolejową rentę z tytułu
zatrudnienia w okresach równorzędnych z okresami zatrudnienia na kolei, oraz
osobie, której przyznano kolejową emeryturę lub kolejową rentę na podstawie art.
19."
Art. 8. W ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 1993 r.
Nr 94, poz. 431, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i z 1996 r. Nr 91, poz. 409) art. 18
otrzymuje brzmienie:
"Art. 18. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego, na podstawie danych
statystycznych, ogłasza w terminie do dnia 30 października każdego roku,
wysokość przeciętnego dochodu z pracy w indywidualnych gospodarstwach rolnych z
1 ha."
Art. 9. W ustawie z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych
(Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 i Nr 107, poz. 464, z 1992 r. Nr 54, poz. 254,
z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 43, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 41, poz. 175 i Nr 89,
poz. 402) w art. 72:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa:
1) zakres stosowania przepisów ustawy do jednostek badawczo-rozwojowych
nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej oraz Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji,
2) zasady tworzenia, łączenia, podziału, reorganizacji i likwidacji tych
jednostek.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i
tryb działania jednostek badawczo-rozwojowych nadzorowanych przez Ministra
Obrony Narodowej oraz Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, w sprawach,
do których na podstawie ust. 1 nie stosuje się przepisów niniejszej ustawy.",
c) w ust. 2 wyrazy "i Ministrowi Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami
"oraz Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji",
d) w ust. 3 skreśla się wyraz "przekształcania,".
Art. 10. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U.
Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr
106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i
Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60,
poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713,
z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44 i Nr
23, poz. 117) w art. 20 ust. 7 otrzymuje brzmienie:
"7. Właściwy minister może, w drodze rozporządzenia, określić rodzaj, wysokość i
sposób zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 4a, w zależności od przedmiotu
działalności gospodarczej podlegającej koncesjonowaniu."
Art. 11. W ustawie z dnia 7 czerwca 1990 o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego (Dz.
U. Nr 39, poz. 223 i z 1996 r. Nr 34, poz. 146) w art. 5 skreśla się ust. 4.
Art. 12. W ustawie z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz.
U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 82c dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Wynagrodzenie Prezesa i wiceprezesa Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń
ustalane jest zgodnie z przepisami o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze
stanowiska państwowe, z tym że wynagrodzenie ustala się z uwzględnieniem poziomu
płac w instytucjach ubezpieczeniowych.";
2) w art. 90e ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, organy uprawnione i organy
obowiązane do przeprowadzania kontroli wykonania obowiązku określonego w art. 4
oraz tryb ustalania i egzekwowania opłaty, o której mowa w ust. 1."
Art. 13. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o tytule naukowym i stopniach
naukowych (Dz. U. Nr 65, poz. 386) po art. 36 dodaje się art. 36a w brzmieniu:
"Art. 36a. 1. Za wyróżnione rozprawy doktorskie i habilitacyjne oraz za
działalność naukową i naukowo-techniczną mogą być przyznawane nagrody Prezesa
Rady Ministrów.
2. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, liczbę, wysokość oraz
warunki i tryb przyznawania nagród."
Art. 14. W ustawie z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr
117, poz. 564 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) w art. 14 w ust. 6 wyrazy "Rada
Ministrów" zastępuje się wyrazami "Minister Łączności".
Art. 15. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich (Dz. U. Nr
41, poz. 179 i Nr 105, poz. 452) w art. 6 skreśla się pkt 1.
Art. 16. W ustawie z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych,
materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U.
Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211, z 1996 r. Nr 106,
poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 152) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 40 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Aptekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, dodatkowe kwalifikacje zawodowe
wymagane, stosownie do art. 41, od kierownika apteki, dotyczące głównie stażu
pracy i specjalizacji.";
2) w art. 44 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Aptekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, dodatkowe kwalifikacje zawodowe
wymagane od kierownika hurtowni, dotyczące głównie stażu pracy i
specjalizacji.";
3) w art. 49:
a) skreśla się wyrazy "art. 5 ust. 2 pkt 2 i 5,", a pozostałą treść oznacza się
jako ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w porozumieniu z Ministrem
Zdrowia i Opieki Społecznej, po zasięgnięciu opinii Krajowej Izby
Lekarsko-Weterynaryjnej oraz Naczelnej Rady Aptekarskiej, w odniesieniu do
środków farmaceutycznych i materiałów medycznych stosowanych wyłącznie u
zwierząt, może określić:
1) w drodze zarządzenia, leki gotowe i inne środki farmaceutyczne i materiały
medyczne, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 2 i 5, które nie podlegają wpisowi
do rejestru,
2) w drodze rozporządzenia, dodatkowe kwalifikacje zawodowe wymagane od
kierownika hurtowni środków farmaceutycznych i materiałów medycznych stosowanych
wyłącznie u zwierząt."
Art. 17. W ustawie z dnia 16 października 1991 r. o zmianie ustawy o
działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 107, poz. 460) skreśla się art. 4.
Art. 18. W ustawie z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr
114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415, z 1995 r.
Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i z 1997 r. Nr 14, poz. 72)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 23 w ust. 3 po wyrazach "w art. 37 ust. 1 oraz" dodaje się wyrazy "w
razie potrzeby otulinę, a także";
2) w art. 27 skreśla się ust. 8;
3) art. 52 otrzymuje brzmienie:
"Art. 52. 1. Skarb Państwa odpowiada za szkody wyrządzone przez żubry,
niedźwiedzie i bobry. Odpowiedzialność nie obejmuje utraconych korzyści.
2. W sprawach o naprawienie szkód, o których mowa w ust. 1, orzekają sądy
powszechne. Wypłaty odszkodowań dokonuje wojewoda właściwy ze względu na miejsce
wyrządzenia szkody.
3. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, inne gatunki zwierząt
chronionych wyrządzających szkody, za które odpowiada Skarb Państwa.
4. Szkody spowodowane przez gatunki zaliczone do zwierząt łownych, występujące w
parkach narodowych, szacuje się oraz dokonuje wypłaty według zasad ustalonych w
ustawie z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz.
713 i z 1997 r. Nr 14, poz. 72)."
Art. 19. W ustawie z dnia 3 kwietnia 1993 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 55,
poz. 248) w art. 18 wyrazy "określa Minister Zdrowia i Opieki Społecznej"
zastępuje się wyrazami "określają odrębne przepisy wydane przez Ministra Zdrowia
i Opieki Społecznej".
Art. 20. W ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach
pokrewnych (Dz. U. Nr 24, poz. 83 i Nr 43, poz. 170) w art. 20 w ust. 3 wyraz
"organizację" zastępuje się wyrazem "organizacje", a wyraz "właściwą" zastępuje
się wyrazem "właściwe".
Art. 21. W ustawie z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali i dodatkach
mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133,
poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 56, poz. 257) w art. 19 skreśla się ust. 2.
Art. 22. W ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121,
poz. 591 i z 1997 r. Nr 32, poz. 183) w art. 81 w ust. 2 w pkt 1 lit. a)
otrzymuje brzmienie:
"a) szczególne zasady rachunkowości, w tym również wzory bilansu, rachunku
zysków i strat, informacji dodatkowej i innych składników sprawozdań
finansowych, w odniesieniu do podmiotów prowadzących przedsiębiorstwa maklerskie
i towarzystw funduszy powierniczych,".
Art. 23. Minister Gospodarki ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej
jednolity tekst ustawy o działalności gospodarczej, z uwzględnieniem zmian
wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 24. 1. Przepisy wykonawcze wydane przed dniem wejścia w życie ustawy na
podstawie upoważnień zawartych w ustawach wymienionych w art. 1-4, 6, 8, 9, 18,
20 i 22, które zostały zmienione niniejszą ustawą, zachowują moc do czasu
wydania przepisów na podstawie upoważnień w brzmieniu określonym niniejszą
ustawą.
2. Przepisy wykonawcze dotychczas nie wydane na podstawie upoważnień
przewidzianych w art. 3, 7, 12, 13, 14, 16 i 23 właściwe organy wydadzą w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 25. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 18 listopada 1997 r.
w sprawie warunków otrzymywania przez strażaków Państwowej Straży Pożarnej
równoważnika pieniężnego w zamian za nie wydane przedmioty umundurowania,
sposobu ustalania jego wysokości oraz szczegółowych zasad wypłacania.
(Dz. U. Nr 152, poz. 1002)
Na podstawie art. 61 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej
Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz.
254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z
1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr
88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) zarządza się, co następuje:
§ 1. Strażakowi Państwowej Straży Pożarnej w służbie stałej, zwanemu dalej
"strażakiem", któremu nie wydano przedmiotów umundurowania w naturze,
przysługuje równoważnik pieniężny, zwany dalej "równoważnikiem".
§ 2. Równoważnik wypłaca się z góry w terminie do dnia 31 maja każdego roku za
okres od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca następnego roku kalendarzowego.
§ 3. Równoważnik nie przysługuje strażakowi:
1) mianowanemu na stałe w okresie od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca następnego
roku, któremu wydano przedmioty umundurowania w naturze, z zastrzeżeniem § 6,
2) korzystającemu z urlopu bezpłatnego lub wychowawczego trwającego dłużej niż 6
miesięcy - za okres tego urlopu,
3) zawieszonemu w czynnościach służbowych - za okres zawieszenia.
§ 4. 1. Podstawę obliczania wysokości równoważnika stanowią przewidywane
średnioroczne ceny jednostkowe przedmiotów umundurowania określone w tabelach
kalkulacyjnych.
2. Do wysokości równoważnika dolicza się ryczałt za dwukrotne w roku chemiczne
pranie przedmiotów umundurowania, ustalony według średnich cen usług
pralniczych.
3. Strażakowi w służbie przygotowawczej wypłaca się ryczałt za chemiczne pranie
przedmiotów umundurowania w wysokości 1/3 ryczałtu określonego w ust. 2.
4. Tabele kalkulacyjne określają załączniki nr 1-3 do rozporządzenia.
§ 5. 1. Przy wypłacie równoważnika potrąca się pełną wartość przedmiotów
umundurowania wydanych strażakowi w naturze w okresie do dnia 31 marca.
2. Nie potrąca się wartości przedmiotów wydanych strażakowi mianowanemu na stałe
w poprzednim roku zaopatrzeniowym.
3. Wartość przedmiotów umundurowania oblicza się według aktualnych tabel
kalkulacyjnych, o których mowa w § 4 ust. 4.
§ 6. W przypadku niewydania strażakowi, o którym mowa w § 3 pkt 1, przedmiotów
umundurowania w naturze, wypłaca się część równoważnika za okres od dnia
mianowania do dnia 31 marca za nie wydane przedmioty, według aktualnych tabel
kalkulacyjnych.
§ 7. 1. W razie zwolnienia ze służby na podstawie art. 43 ust. 2 pkt 3-6 oraz
ust. 3 pkt 2 i 4a ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej
(Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r.
Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106,
poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr
106, poz. 680) przed upływem okresu, za który wypłacono równoważnik, strażak
jest obowiązany zwrócić część równoważnika za okres niepozostawania w służbie.
2. Strażak, który został zwolniony ze służby na skutek nabycia prawa do
zaopatrzenia emerytalnego nie zwraca równoważnika.
§ 8. 1. Strażakowi, o którym mowa w § 3 pkt 2 i 3, potrąca się nienależną część
równoważnika przy jego wypłacie za kolejny rok zaopatrzeniowy, za okres
niewykonywania czynności służbowych.
2. Strażak, o którym mowa w ust. 1, zwolniony ze służby jest obowiązany do
zwrotu części nienależnie wypłaconego równoważnika.
§ 9. Uprawnienie do równoważnika w wysokości i na zasadach określonych w
rozporządzeniu przysługuje strażakowi od dnia 1 kwietnia 1997 r.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: wz. W. Brochwicz
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
18 listopada 1997 r. (poz. 1002)
Załącznik nr 1
TABELA KALKULACYJNA RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO W ZAMIAN ZA UMUNDUROWANIE DLA
STRAŻAKA MĘŻCZYZNY
Lp.PrzedmiotJedn. miaryIlośćOkres używal. w latachCena jedn. w złNależność
całkowita w złNależność roczna w zł
12345678
1Czapka wyjściowa zimowaszt.1375,0075,0025,00
2Czapka wyjściowa letniaszt.1360,0060,0020,00
3Czapka służbowa zimowaszt.1325,0025,008,33
4Beretszt.1320,0020,006,67
5Płaszcz sukiennyszt.17320,00320,0045,71
6Kurtka 3/4 z podpinkąszt.13180,00180,0060,00
7Płaszcz letni z podpinkąszt.14210,00210,0052,50
8Mundur wyjściowy zimowykpl.14210,00210,0052,50
9Mundur wyjściowy letnikpl.14190,00190,0047,50
10Mundur służbowykpl.13200,00200,0066,67
11Sweter służbowyszt.1368,0068,0022,67
12Spodnie letnieszt.1260,0060,0030,00
13Peleryna przeciwdeszczowaszt.1770,0070,0010,00
14Krawatszt.2315,0030,0010,00
15Szalik zimowyszt.1317,0017,005,67
16Szalik letniszt.1315,0015,00,5,00
17Rękawiczki zimowepara1345,0045,0015,00
18Rękawiczki letniepara1430,0030,007,50
19Koszula wyjściowa z długim rękawemszt.2230,0060,0030,00
20Koszula wyjściowa z krótkim rękawemszt.2232,0064,0032,00
21Koszula służbowa z długim rękawemszt.2230,0060,0030,00
22Koszula służbowa z krótkim rękawemszt.2232,0064,0032,00
23Skarpety zimowepara215,0010,0010,00
24Skarpety letniepara214,008,008,00
25Botki ocieplanepara13100,00100,0033,33
26Półbuty służbowepara2275,00150,0075,00
27Półbuty wyjściowepara1285,0085,0042,50
28Sznur galowyszt.1721,0021,003,00,
29Pasek do spodniszt.1714,0014,002,00
30Teczka służbowaszt.14130,00130,0032,50
31Waliza (torba podróżna)szt.17150,00150,0021,43
32Pokrowiec na mundurkpl.1721,0021,003,00
33Czyszczenie chemiczneszt.11155,00155,00155,00
Razem 1 000,48
Załącznik nr 2
TABELA KALKULACYJNA RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO W ZAMIAN ZA UMUNDUROWANIE DLA
STRAŻAKA KOBIETY
Lp.PrzedmiotJedn. miaryIlośćOkres używal. w latachCena jedn. W złNależność
całkowita w złNależność roczna w zł
12345678
1Kapelusz zimowySzt.1330,0030,0010,00
2Kapelusz letniSzt.1330,0030,0010,00
3Płaszcz sukiennySzt.17320,00320,0045,71
4Kurtka 3/4 z podpinkąSzt.13180,00180,0060,00
5Płaszcz letni z podpinkąSzt.14210,00210,0052,50
6Mundur wyjściowy zimowyKpl.14210,00210,0052,50
7Mundur wyjściowy letniKpl.14190,00190,0047,50
8Mundur służbowyKpl.13200,00200,0066,67
9SweterSzt.1368,0068,0022,67
10Spódnica letnia tropikSzt.1248,0048,0024,00
11Peleryna przeciwdeszczowaSzt.1770,0070,0010,00
12KrawatSzt.2315,0030,0010,00
13Szalik zimowySzt.1317,0017,005,67
14Szalik letniSzt.1315,0015,005,00
15Rękawiczki zimowePara1345,0045,0015,00
16Rękawiczki letniePara1430,0030,007,50
17Koszula wyjściowa z długim rękawemSzt.2230,0060,0030,00
18Koszula wyjściowa z krótkim rękawemSzt.2232,0064,0032,00
19Koszula służbowa z długim rękawemSzt.2230,0060,0030,00
20Koszula służbowa z krótkim rękawemSzt.2232,00,64,0032,00
21Rajstopy zimowePara219,0018,0018,00
22Rajstopy letniePara215,0010,0010,00
23Botki ocieplanePara13100,00100,0033,33
24Półbuty służbowePara2275,00150,0075,00
25Półbuty wyjściowePara1285,0085,0042,50
26Sznur galowySzt.1721,0021,003,00
27Teczka służbowaSzt.14130,00130,0032,50
28Waliza (torba podróżna)Szt.17150,00150,0021,43
29Pokrowiec na mundurKpl.1721,0021,003,00
30Czyszczenie chemiczneSzt.11155,00155,00155,00
Razem 962,48
Załącznik nr 3
DODATKOWA TABELA KALKULACYJNA RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO W ZAMIAN ZA UMUNDUROWANIE
DLA STRAŻAKA NADBRYGADIERA
Lp.PrzedmiotJedn. miaryIlośćOkres używal. w latachCena jedn. w złNależność
całkowita w złNależność roczna w zł
12345678
1Spodnie bryczesyszt.13180,00180,0060,00
2Mundur wyjściowy zimowykpl.14360,00360,0090,00
3Mundur wyjściowy letnikpl.14280,00280,0070,00
4Koszula wyjściowa biała z długim rękawemszt.1235,0035,0017,50
5Koszula wyjściowa biała z krótkim rękawemszt.1235,0035,0017,50
6Skarpety zimowepara1112,0012,0012,00
7Skarpety letniepara118,008,008,00
8Buty oficerskie z prawidłamipara14350,00350,0087,50
9Półbuty wyjściowepara12120,00120,0060,00
10Pas głównyszt.1738,0038,005,42
Razem 427,92
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 2 grudnia 1997 r.
w sprawie ustalenia planu rozwoju Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej.
(Dz. U. Nr 153, poz. 1003)
Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z
1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się plan rozwoju Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej,
stanowiący załącznik do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki: J. Steinhoff
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 2 grudnia 1997 r. (poz.
1003)
PLAN ROZWOJU LEGNICKIEJ SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ
1. Wstęp
Plan rozwoju strefy określa w szczególności cele ustanowienia strefy oraz
działania, środki techniczne i organizacyjne służące osiągnięciu tych celów,
obowiązki zarządzającego dotyczące działań zmierzających do osiągnięcia celów
ustanowienia strefy i terminy wykonania tych obowiązków.
Legnicka Specjalna Strefa Ekonomiczna ustanowiona została rozporządzeniem Rady
Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 44, poz. 274) w oparciu o ustawę
z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr
123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770).
Legnicką Specjalną Strefę Ekonomiczną utworzono w województwie, którego
dominującą branżą gospodarki jest przemysł miedziowy. W celu sprostania
światowej konkurencji niezbędna jest restrukturyzacja tego przemysłu,
pociągająca za sobą ograniczenie zatrudnienia. Dla wielu dzisiejszych
pracowników przemysłu miedziowego trzeba stworzyć nowe oferty pracy. Wymaga to
zastosowania specjalnych instrumentów ekonomicznych. Powinny one również
przyciągnąć inwestorów zdolnych do zagospodarowania terenów zdewastowanych przez
wojska rosyjskie. Pozwoli to na pełniejsze wykorzystanie potencjalnych
możliwości regionu. Należy do nich w szczególności położenie komunikacyjne.
Przecinają się tu bowiem europejskie szlaki drogowe i kolejowe, biegnące ze
wschodu na zachód i z północy na południe.
Plan rozwoju strefy prezentuje strategię przyspieszonego wzrostu gospodarczego
pobudzonego bodźcami proinwestycyjnymi. Zasoby dostępne na terenie strefy
stanowią majątek obejmujący grunty, budynki i infrastrukturę. Właścicielem
majątku w przeważającej części jest zarządzający - Legnicka Specjalna Strefa
Ekonomiczna S.A. (LSSE S.A.). Pozostała część jest własnością Agencji Własności
Rolnej Skarbu Państwa.
Nakłady związane z budową zakładów i wyposażeniem technicznym poniosą
inwestorzy, natomiast koszt rozwoju infrastruktury poniesie w głównej mierze
zarządzający.
Działania zarządzającego strefą będą polegały na nabywaniu i zbywaniu na rzecz
inwestorów prawa własności do nieruchomości, gospodarowaniu infrastrukturą oraz
przeprowadzaniu przetargów lub rokowań, na podstawie zarządzenia Ministra
Gospodarki z dnia 27 czerwca 1997 r. w sprawie powierzenia Legnickiej Specjalnej
Strefie Ekonomicznej S.A. udzielania zezwoleń na prowadzenie działalności
gospodarczej oraz wykonywania bieżącej kontroli działalności podmiotów
gospodarczych na terenie Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej oraz
ustalenia zakresu tej kontroli (Monitor Polski Nr 40, poz. 406).
Preferowani będą inwestorzy, którzy trwale zwiążą się ze strefą i szybko tworzyć
będą nowe miejsca pracy.
2. Cele ustanowienia strefy
Utworzenie nowych miejsc pracy dzięki stworzeniu pełnej infrastruktury na
obszarze strefy oraz świadczenie kompleksowych usług na najwyższym poziomie dla
wyselekcjonowanej grupy inwestorów.
2.1. Cele strategiczne:
- stworzenie alternatywy dla monokultury przemysłu miedziowego,
- zagospodarowanie zdegradowanych przez wojska rosyjskie terenów (obszar
Krzywa),
- tworzenie nowych miejsc pracy,
- efektywne wykorzystanie infrastruktury.
2.2. Działania:
- promocja strefy w kraju i za granicą,
- rozwój branż wykorzystujących mocne strony regionu,
- preferowanie działalności rozwijającej kooperację z podmiotami działającymi w
regionie poza strefą,
- dywersyfikacja działalności gospodarczej na terenie strefy,
- stałe monitorowanie wpływu strefy na środowisko.
3. Środki techniczne
Legnicka Specjalna Strefa Ekonomiczna zlokalizowana jest w całości w
województwie legnickim i obejmuje grunty położone na terenie gminy miasta
Legnica, gminy Polkowice i gminy Gromadka (Krzywa), w odległościach ok. 40 km od
siebie.
Całkowity obszar strefy wynosi 381,9943 ha, z czego powierzchnia:
- obszaru Legnica wynosi 66,0655 ha,
gdzie 64,4664 ha stanowi własność Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa,
1,5991 ha stanowi własność zarządzającego,
- obszaru Polkowice wynosi 109,6786 ha i stanowi własność zarządzającego,
- obszaru Krzywa wynosi 206,2502 ha i stanowi własność zarządzającego.
3.1. Budynki stanowiące własność zarządzającego
Zabudowa występuje na obszarze Krzywa i Legnica.
Na nieruchomość w Legnicy składa się grunt i budynek administracyjny położony
przy ul. Kominka, o powierzchni użytkowej 1248 m2, który przeznaczony został do
zagospodarowania na potrzeby siedziby zarządzającego.
Pozostałe budynki i zabudowania znajdują się na terenie obszaru Krzywa. W ich
skład wchodzą:
- autopark,
- magazyny paliw,
- punkty przemysłowe,
- punkt przygotowania rakiet,
- schrony samolotowe,
- schrony amunicyjne,
- część lotniska i inne obiekty.
Są to w dużej części zabudowania charakteryzujące się złym stanem technicznym
oraz brakiem możliwości cywilnego ich zastosowania, np. bunkry czy schrony dla
samolotów. Do adaptacji przez podmioty działające w tym obszarze może nadawać
się kilkanaście różnych obiektów o łącznej powierzchni użytkowej ok. 20 000 m2.
3.2. Infrastruktura
Dostęp do infrastruktury jest zróżnicowany; największy w obszarze Polkowice, a
najmniejszy w obszarze Krzywa. W każdej podstrefie konieczne jest ponadto
wybudowanie wewnętrznego układu komunikacyjnego oraz sieci i urządzeń
infrastruktury technicznej. W przypadku obszaru Krzywa niezbędne będzie
wyburzenie schronów i zdegradowanych obiektów po wojskach rosyjskich oraz
zrekultywowanie terenu. Koszty tych inwestycji w głównej mierze poniesie
zarządzający.
3.2.1. Obszar Legnica
położony jest w południowej części miasta w bezpośrednim sąsiedztwie węzła
autostrady A-4 i drogi krajowej nr 3 (E-65).
a) Woda
Planowane jest podłączenie do magistrali prowadzącej wodę z miejskiej stacji
uzdatniania odległej o 1500 m od granic strefy. Dostępne w stacji rezerwy wody
są wystarczające na potrzeby strefy.
b) Ścieki
Ścieki poprzez kolektor o średnicy 600 mm, oddalony od granic strefy o 900 m,
odprowadzane będą do oczyszczalni miejskiej. Przepustowość oczyszczalni zapewnia
odbiór ścieków z terenu strefy.
c) Wody opadowe
Będą zrzucane do kolektora wód deszczowych przebiegającego w odległości 900 m od
granic strefy lub, po podczyszczeniu, do rowów wypływających z obszaru strefy.
d) Energia elektryczna
Energia elektryczna na potrzeby pierwszych inwestorów zostanie podana liniami
średniego napięcia wiążącymi strefę z istniejącymi elementami systemu
energetycznego. Natomiast dla docelowego zasilania strefy przewiduje się
wybudowanie stacji energetycznej 110 kV/20 kV oraz jej podłączenie do linii
energetycznych przebiegających w odległości 200 m od granic strefy.
e) Gaz
Przez teren strefy przebiega gazociąg wysokiego ciśnienia 1,6 MPa, a w
odległości ok. 200 m od jej granic - gazociąg wysokiego ciśnienia 6,4 MPa.
Przewiduje się przełożenie istniejącego odcinka gazociągu o ciśnieniu 1,6 MPa
oraz wybudowanie zasilanej przez jeden z tych gazociągów stacji
redukcyjno-pomiarowej 1 stopnia i rozprowadzenie gazu do odbiorców sieciami
średniego ciśnienia.
f) Ciepło
Docelowo teren strefy będzie ogrzewany przez lokalne ciepłownie zasilane gazem
ziemnym lub w oparciu o energię elektryczną.
g) Telekomunikacja
Na terenie województwa działa dwóch operatorów sieci lokalnych: Telekomunikacja
Polska S.A. i "Cuprum 2000", którzy zapewniają każdą niezbędną ilość przyłączy
telekomunikacyjnych.
h) Odpady stałe
Odpady o charakterze komunalnym będą wywożone na składowisko komunalne. Odpady o
charakterze specjalnym muszą być zagospodarowywane przez wytwarzające je
podmioty.
i) Drogi
Strefa znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie węzła autostradowego A-4/droga
krajowa nr 3 oraz w odległości 3 km od planowanego węzła autostradowego A-4/A-3.
Jest obsługiwana przez dwie ulice miejskie, z których jedna, prowadzona drogą
krajową nr 3, ma być w najbliższym czasie modernizowana. Niezbędne jest
wybudowanie dróg wewnętrznych.
j) Kolej
Wzdłuż granicy strefy przebiega linia kolejowa nr 137 relacji Legnica - Jawor.
Przewiduje się wybudowanie bocznicy kolejowej na tej linii, z torami roz- i
wyładowczymi dla obsługi użytkowników strefy.
3.2.2. Obszar Polkowice
położony jest na zachód od miasta, w sąsiedztwie drogi krajowej nr 3 (E-65) i
węzła na planowanej autostradzie A-3.
a) Woda
W odległości 200 m od strefy znajduje się stacja uzdatniania wody. Może ona
zapewnić dostawę co najmniej 2500 m3/h wody pitnej. Przewiduje się wybudowanie
rurociągów zasilających strefę bezpośrednio z tej stacji oraz łączących go z
istniejącymi elementami sieci komunalnej.
b) Ścieki
Wewnątrz granic strefy znajduje się komunalna oczyszczalnia ścieków, która w
ramach planowanej przez władze gminy modernizacji może przyjąć do 4000 m3/dobę
ścieków od jej użytkowników.
c) Wody opadowe
Przez teren strefy przebiega gęsta sieć rowów, które mogą być odbiornikami wód
opadowych z utwardzonych powierzchni. Przewiduje się ich modyfikacje poprzez
zmiany przebiegów, budowę zbiornika retencyjnego i osadników oraz rurowanie
niektórych odcinków. Część tych inwestycji zostanie zrealizowana ze środków
gminy Polkowice.
d) Energia elektryczna
W odległości ok. 1 km od strefy znajdują się dwie stacje energetyczne 110/20 kV
oraz stacja energetyczna 220/110 kV. Ponadto przez teren strefy przebiegają dwie
linie elektryczne 110 kV oraz linie średniego napięcia: 20 kV i 6 kV. Energia
elektryczna na potrzeby pierwszych inwestorów zostanie podana liniami średniego
napięcia wiążącymi strefę z istniejącymi elementami systemu energetycznego.
Natomiast dla celowego zasilania strefy należy wybudować stację energetyczną 110
kV/20 kV.
e) Gaz
W sąsiedztwie strefy przebiegają dwie magistrale wysokiego ciśnienia w
odległości 300 m i 1800 m od jej granic. Przewiduje się podłączenie do nich i
wybudowanie stacji redukcyjnej 1°.
f) Ciepło
Istnieje możliwość wykorzystania do celów grzewczych gazu ziemnego, energii
elektrycznej, a także energii cieplnej. W odległości ok. 1 km od strefy znajduje
się elektrociepłownia. Dwie z magistrali ciepłowniczych przebiegają w bliskim
sąsiedztwie strefy. Są również warunki umożliwiające dostarczenie pary
technologicznej użytkownikom strefy.
g) Telekomunikacja
Na terenie województwa działa dwóch operatorów sieci lokalnych: Telekomunikacja
Polska S.A. i "Cuprum 2000", którzy zapewniają każdą niezbędną ilość przyłączy
telekomunikacyjnych. Zarząd strefy jest w posiadaniu zapewnienia z firmy "Cuprum
2000" o gotowości podłączenia w ciągu 3 miesięcy, na koszt operatora, do 5000
numerów na potrzeby obszaru Polkowice.
h) Odpady stałe
Odpady o charakterze komunalnym będą wywożone na składowisko komunalne. Odpady o
charakterze specjalnym muszą być zagospodarowywane przez wytwarzające je
podmioty.
i) Drogi
Strefa znajduje się w sąsiedztwie drogi krajowej nr 3, w odległości 4 km od
węzła na planowanej autostradzie A-3. Jest obsługiwana przez dwie ulice
miejskie. Jedna z nich łączy drogę krajową nr 3 z tym węzłem. Niezbędne jest
natomiast wybudowanie dróg wewnętrznych.
j) Kolej
Wzdłuż granicy strefy przebiega bocznica kolejowa przemysłowej linii kolejowej
należącej do Kombinatu Górniczo-Hutniczego Miedzi "Polska Miedź" S.A. Właściciel
wyraża gotowość umożliwienia przewozów kolejowych na potrzeby strefy.
Wybudowanie bocznicy kolejowej na tej linii, z torami roz- i wyładowczymi dla
obsługi użytkowników strefy, powinien wykonać na swój koszt zarządzający strefą.
3.2.3. Obszar Krzywa
położony jest na obszarze gminy Gromadka, pomiędzy miastami Chojnów i
Bolesławiec, w bezpośrednim sąsiedztwie autostrady A-4.
a) Woda
Woda dla zasilania strefy może pochodzić z ujęć własnych na terenie strefy, a
także z ujęć znajdujących się w miejscowości Okmiany, w odległości 6 km od
granic strefy, lub z ujęć kopalni "Konrad", znajdujących się w odległości 12 km
od granic strefy. O wyborze kierunków zasilania zadecyduje wielkość
zapotrzebowania oraz wymagania dotyczące jakości wody.
b) Ścieki
Docelowo przewiduje się zrzut ścieków do planowanej gminnej oczyszczalni ścieków
zlokalizowanej w Tomaszowie Górnym (w gminie Warta Bolesławiecka), w odległości
5 km od granic strefy.
c) Wody opadowe
Przewiduje się odprowadzenie wód deszczowych po ich podczyszczeniu do
okolicznych rowów.
d) Energia elektryczna
Teren strefy jest zasilany liniami 20 kV, dającymi możliwość przesłania 3 MW.
Docelowo przewiduje się konieczność wybudowania jednej lub dwóch stacji
energetycznych 110 kV/20 kV i zasilających je linii 110 kV ze stacji
energetycznych "Gromadka", "Konrad" i "Bolesławiec" o łącznej długości ok. 35
km.
e) Gaz
Gaz dla zasilania strefy może zostać doprowadzony od wysokoprężnej magistrali
gazowej przebiegającej w odległości 7 km od strefy. Niezbędne jest wybudowanie
stacji redukcyjnej 1 stopnia.
f) Ciepło
Ogrzewanie w oparciu o gaz ziemny, olej opałowy bądź energię elektryczną.
g) Telekomunikacja
Na terenie województwa działa dwóch operatorów sieci lokalnych: Telekomunikacja
Polska S.A. i "Cuprum 2000", którzy zapewniają każdą niezbędną ilość przyłączy
telekomunikacyjnych.
h) Odpady stałe
Odpady o charakterze komunalnym będą wywożone na składowisko komunalne. Odpady o
charakterze specjalnym muszą być zagospodarowywane przez wytwarzające je
podmioty. Obowiązujący plan miejscowy zagospodarowania przestrzennego dopuszcza
budowę spalarni.
i) Drogi
Strefa bezpośrednio sąsiaduje z autostradą A-4. Niezbędne jest wybudowanie
powiązania strefy z lokalnym układem dróg, co wymaga wykonania ok. 15 km nowych
odcinków. Ponadto należy wybudować węzeł na autostradzie A-4 dla obsługi strefy.
j) Kolej
Na terenie strefy znajduje się bocznica kolejowa wyprowadzona ze stacji Tomaszów
Górny od linii kolejowej nr 282 relacji Legnica - Węgliniec, stanowiącej element
międzynarodowej trasy E-30 wschód-zachód. Należy przeprowadzić remont bocznicy.
4. Działania prawno-organizacyjne i ekonomiczne
4.1. Warunki prawno-organizacyjne
4.1.1. Zarządzanie strefą
Zarządzającym strefą została ustanowiona spółka "Legnicka Specjalna Strefa
Ekonomiczna" S.A. z siedzibą w Legnicy. Zarządzający strefą będzie prowadził
działania zmierzające do osiągnięcia celów ustanowienia strefy, zgodnie z planem
rozwoju oraz regulaminem strefy, w szczególności przez:
1) promocję strefy,
2) organizowanie rokowań lub przetargów,
3) zbywanie na rzecz inwestorów prawa własności nieruchomości i użytkowania
wieczystego gruntów położonych na terenie strefy,
4) gospodarowanie infrastrukturą w sposób ułatwiający podmiotom gospodarczym
prowadzenie działalności gospodarczej,
5) podejmowanie wspólnych inicjatyw gospodarczych z innymi podmiotami.
Realizacja ustanowionych zadań została sprecyzowana w określonej strukturze
organizacyjnej i funkcjach pełnionych przez następujące departamenty:
- Departament Planowania, Inwestycji i Rozwoju Strefy,
- Departament Administracji i Obsługi Strefy,
- Departament Promocji i Marketingu,
- Departament Ekonomiczny,
- Departament Organizacyjny.
4.1.2. Regulamin strefy
Regulaminem strefy określa sposób wykonywania zarządu strefą przez
zarządzającego. W szczególności określa stosunek pomiędzy zarządzającym a
przedsiębiorcami prowadzącymi działalność gospodarczą na terenie strefy.
4.1.3. Procedura udzielania zezwoleń
Minister Gospodarki powierzył zarządzającemu udzielanie zezwoleń na prowadzenie
działalności gospodarczej oraz wykonywanie bieżącej kontroli działalności
przedsiębiorców na terenie Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej oraz
ustalanie zakresu tej kontroli. Minister Gospodarki po zasięgnięciu opinii
zarządzającego cofa i zmienia zezwolenia na prowadzenie działalności
gospodarczej w strefie. Ustalenie przedsiębiorców, którzy uzyskają zezwolenie,
następuje w drodze przetargu lub rokowań zgodnie z procedurą określoną w
zarządzeniu Ministra Gospodarki.
Otrzymane zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej związane jest z
ulgą finansową, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997
r. w sprawie ustanowienia Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej:
- strefa została ustanowiona na okres 20 lat,
- przez pierwsze 10 lat obowiązuje całkowite zwolnienie od podatku dochodowego,
którego warunkiem jest:
- zainwestowanie co najmniej 850 000 ECU albo
- zatrudnienie minimum 100 osób,
- przez pozostały okres obowiązuje ulga w wysokości 50% podatku dochodowego,
- całkowite zwolnienie od podatku od nieruchomości przez czas istnienia strefy.
Przy niższym poziomie zainwestowania zwolnieniu podlega dochód w kwocie
odpowiadającej wielkości inwestycji. Z tytułu zatrudnienia ulgi w podatku
dochodowym wynoszą 10% za każdych 10 pracowników zatrudnionych przez
przedsiębiorcę, lecz nie mogą przekroczyć 100%.
W przypadku braku prawa do zwolnień można podwyższać stawki amortyzacji środków
trwałych służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy
przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4.0.
4.2. Warunki prawno-ekonomiczne
4.2.1. Udogodnienia dotyczące procesu inwestowania
Zakres udogodnień obejmuje możliwość powierzenia zarządzającemu strefą
wykonywania funkcji administracyjnych z zakresu prawa budowlanego i lokalizacji
inwestycji.
Dopuszcza się pełnienie ww. funkcji przez zarządzającego strefą. Wymaga to:
- powierzenia zarządzającemu, przez właściwych kierowników urzędów rejonowych,
za zgodą Wojewody Legnickiego, wydawania decyzji administracyjnych w pierwszej
instancji, dotyczących prawa budowlanego,
- powierzenia zarządzającemu, przez właściwych prezydentów, burmistrzów miast
lub wójtów gmin, za zgodą odpowiednich rad miast i gmin, wydawania decyzji
administracyjnych w sprawach ustalania warunków zabudowy i zagospodarowania
terenu,
- przygotowania geodezyjnej mapy numerycznej.
4.2.2. Udostępnienie infrastruktury
Dostępna na terenie strefy infrastruktura w istotny sposób umożliwi inwestorom
rozpoczęcie i prowadzenie działalności gospodarczej zarówno o charakterze
produkcyjnym, jak i usługowym.
Przez udostępnienie infrastruktury rozumie się w szczególności:
- opracowanie i realizację programu rozwoju infrastruktury,
- opracowanie przez zarządzającego planu modernizacji istniejącej
infrastruktury,
- umożliwienie inwestorom korzystania z infrastruktury na umownych warunkach.
4.2.3. Szkolenia
Zaspokojenie oczekiwań inwestorów w zakresie doboru odpowiednio wyszkolonych
kadr możliwe będzie dzięki ofercie instytucji szkolących, działających w
lokalnym środowisku. Zarządzający podejmie następujące działania:
- nawiązanie kontaktów z instytucjami szkolącymi i wspomagającymi finansowanie
szkoleń (Wojewódzki Urząd Pracy),
- koordynowanie działalności szkoleniowej,
- stymulowanie zmiany profilu nauczania zgodnie z potrzebami inwestorów.
4.2.4. Otoczenie strefy
W związku z istotną rolą strefy dla otoczenia w aspekcie ekonomicznym,
społecznym oraz kulturowym zarządzający podejmuje:
- współpracę z instytucjami biznesowymi miast i gmin w celu rozwijania doradztwa
prawnego, organizacyjnego, finansowego i innych usług konsultingowych,
- współpracę z władzami miasta, gmin, przedsiębiorstwami i instytucjami w celu
tworzenia przyjaznego środowiska dla inwestorów (rozwój mieszkalnictwa,
hotelarstwa, bazy turystyczno-wypoczynkowej, komunikacyjnej itp.),
- współpracę z instytucjami społecznymi i politycznymi, a także mediami całego
regionu, w celu tworzenia przyjaznego klimatu dla strefy.
5. Strategia rozwoju strefy
5.1. Założenia ogólne dotyczące przedsiębiorców prowadzących działalność w
strefie
Przy opracowywaniu strategii rozwoju przyjęto następujące założenia:
1) stworzenie alternatywy dla monokultury przemysłu miedziowego,
2) pozyskanie inwestorów strategicznych, których działalność i stopień
kooperacji jest elementem przyciągającym innych inwestorów,
3) preferowanie inwestycji nastawionych na produkcję proeksportową,
4) preferowanie inwestycji trwale związanych z obszarem strefy, generujących
dużą ilość miejsc pracy,
5) minimalizację wpływu strefy na środowisko, bieżącą współpracę z instytucjami
ochrony środowiska.
5.2. Założenia szczegółowe
W Legnickiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej przewiduje się preferowanie
następujących dziedzin:
1) przemysł maszynowy; w szczególności istnieje potrzeba uruchomienia produkcji
urządzeń i aparatury niezbędnej do pozyskania i przetwarzania minerałów z
odpadów poflotacyjnych,
2) przemysł metalowy - ze względu na istnienie przygotowanej kadry zawodowej
rekrutującej się ze zlikwidowanych przedsiębiorstw branży metalowej i dostępność
surowców,
3) przemysł motoryzacyjny i samochodowy - w szczególności w zakresie produkcji
akcesoriów i wyposażenia samochodowego,
4) przemysł chemiczny - w szczególności w zakresie tworzyw sztucznych,
ekologicznych technologii, produkcji elementów budowlanych,
5) przemysł instrumentów muzycznych - ze względu na dotychczasową specjalizację
regionu,
6) przetwórstwo roślin przemysłowych - ze względu na dostępność surowca
uprawianego w ochronnych strefach kopalń i hut.
5.3. Działalność usługowa
Jednym z podstawowych czynników decydujących o rozwoju strefy jest dostępność i
poziom usług oferowanych inwestorom. Na szczególne podkreślenie w tym zakresie
zasługują następujące kierunki:
- usługi związane z dostawą mediów i odprowadzaniem ścieków i odpadów,
- usługi w zakresie transportu,
- usługi finansowe (bankowe, ubezpieczeniowe), doradcze (ekonomiczne, prawne,
architektoniczne itp.).
Zarządzający na potrzeby inwestorów gromadzić będzie informacje, które mogą być
wykorzystywane przez podmioty prowadzące działalność w strefie.
5.4. Pozyskiwanie inwestorów
5.4.1. Zasady pozyskiwania inwestorów
Przyjęta strategia rozwoju strefy wyznacza zasadnicze kierunki działań
promocyjnych, mających na celu pozyskanie inwestorów krajowych i zagranicznych.
Zakłada się pozyskanie następujących kategorii inwestorów:
1) inwestorów strategicznych, angażujących duży kapitał inwestycyjny,
wykorzystujących w istotnej części majątek strefy i zatrudniających znaczną
liczbę pracowników; działalność tych inwestorów określi dynamikę i charakter
rozwoju strefy,
2) średnich i małych inwestorów, tworzących nowe przedsiębiorstwa w drodze
inwestycji bezpośrednich,
3) firmy usługowe, których działalność nie wymaga zezwolenia, a które prowadzić
będą działalność na rzecz obsługi przedsiębiorców działających w strefie.
Działania promocyjne na rzecz pozyskania inwestorów obejmować będą:
- współpracę z rządowymi i pozarządowymi agendami w promowaniu strefy,
- wykreowanie image strefy w rezultacie intensywnej promocji ogólnej (nie
adresowanej) w kraju i za granicą,
- promocję adresowaną w formie ofert kierowanych do wybranych firm z
wyselekcjonowanych branż przemysłowych,
- badania trendów gospodarczych, zwłaszcza zainteresowań inwestorów określonymi
branżami przemysłowymi,
- analizę rynku potencjalnych inwestorów pod kątem strategii rozwoju strefy,
- współpracę z lokalnymi i regionalnymi organizacjami na rzecz kreowania
przychylnego stosunku do strefy.
5.4.2. Udostępnianie majątku
Udostępnienie majątku nastąpi w drodze umowy cywilnoprawnej (sprzedaży,
dzierżawy, najmu lub umowy o podobnym charakterze) i poprzedzone będzie:
- określeniem rodzaju i wielkości majątku,
- wybraniem, w drodze rokowań lub przetargu, najkorzystniejszej oferty
inwestycyjnej z punktu widzenia celów strefy,
- udzielaniem zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie
strefy.
5.5. Rozwój środków technicznych
Środki techniczne dostępne na obszarze strefy w postaci budynków i
infrastruktury są nie wystarczające dla osiągnięcia jednego z głównych celów,
sformułowanego jako utworzenie nowych miejsc pracy. Oznacza to konieczność
wznoszenia przez inwestorów nowych budynków lub adaptacji już istniejących oraz
budowy infrastruktury.
5.5.1. Budowa, modernizacja i rozbudowa infrastruktury
Dostępność i poziom infrastruktury to jeden z kluczowych warunków rozwoju
strefy. Należy wybudować magistralne instalacje oraz wiążące się z nimi
urządzenia techniczne we wszystkich obszarach strefy. W większości będą one
lokalizowane w pasach dróg wewnętrznych oraz na innych terenach, które pozostaną
w dyspozycji zarządzającego. Ponadto należy:
- wybudować wewnętrzne drogi w obszarach Legnica i Polkowice oraz wyremontować i
rozbudować sieć dróg w obszarze Krzywa,
- wybudować powiązania drogowe zewnętrzne dla obszaru Krzywa i włączenie drogowe
zewnętrzne dla obszarów Legnica i Polkowice,
- wybudować bocznice kolejowe w obszarach Legnica i Polkowice oraz wyremontować
bocznicę w obszarze Krzywa,
- wybudować dla trzech obszarów strefy zewnętrzne rurociągi zasilające w wodę,
- wybudować zewnętrzne odprowadzenia ścieków na oczyszczalnie w obszarach
Legnica i Krzywa, a w tym ostatnim także partycypować w kosztach budowy
oczyszczalni ścieków,
- wybudować zewnętrzne odprowadzanie wód opadowych z obszarów Legnica i Krzywa,
- wybudować stacje energetyczne 110 kV/20 kV dla zasilania trzech obszarów
strefy,
- wybudować rurociągi i stacje redukcyjne zasilające w gaz obszary strefy,
- w zależności od zapotrzebowania wybudować zewnętrzne zasilanie w ciepło i parę
technologiczną obszaru Polkowice.
Zarządzający, we współpracy z dawcami mediów technicznych, wybuduje zewnętrzne
przyłącza strefy oraz wewnętrzne sieci magistralne. Przyłącza wykonają na własny
koszt inwestorzy.
5.5.2. Siedziba zarządzającego
Siedziba Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej S.A. będzie się mieścić w
wymagającym remontu i adaptacji budynku. Administracyjne i reprezentacyjne
funkcje budynku wymagać będą prac modernizacyjnych prowadzonych na koszt
zarządzającego, w wyniku których obiekt spełniać będzie wymagane standardy.
Powierzchnia budynku umożliwia przeznaczenie jego części na biura i lokale
usługowe wynajmowane niektórym innym podmiotom.
6. Zasoby kadrowe
Zasoby siły roboczej są określone przez stopę bezrobocia, która wynosi dla
różnych rejonów województwa 7% do 26% czynnych zawodowo. Wielkość bezrobocia
może gwałtownie wzrosnąć w wyniku ograniczenia zatrudnienia w przemyśle
miedziowym.
Zarządzający podejmie rozmowy z Wojewódzkim Urzędem Pracy w celu uruchomienia
programu szkoleń dla bezrobotnych z młodszych grup wieku. Drugim ważnym źródłem
siły roboczej staną się absolwenci średnich szkół technicznych i ekonomicznych
po uprzednim częściowym przeprofilowaniu programów nauczania.
7. Nakłady na uruchomienie i rozwój strefy
Rozwój strefy wymaga poniesienia nakładów przez:
- inwestorów (zakup gruntów, dzierżawa i budowa hal, udział w budowie
infrastruktury),
- zarządzającego (rozbudowa infrastruktury i częściowa rekultywacja terenu, w
tym wyburzenie zdegradowanych obiektów w obszarze Krzywa).
7.1. Nakładów inwestorów
Przedsiębiorcy podejmujący działalność w strefie będą ponosić nakłady na kupno
gruntów, budowę hal i ich wyposażenie. Udział inwestorów w rozwoju
infrastruktury przewiduje się przede wszystkim w budowie przyłączy lokalnych i
każdorazowo będzie to przedmiotem negocjacji z zarządzającym.
7.2. Nakłady zarządzającego
1. Koszty utrzymania majątku będącego własnością LSSE S.A. poniesie sam
zarządzający. W miarę udostępniania majątku inwestorom koszty te będą się
zmniejszać, a zarządzający uzyska przychody z tytułu sprzedaży, dzierżawy, najmu
itp.
2. Koszty budowy infrastruktury wyniosą docelowo 200 mln zł. Nakłady powinny być
poniesione w okresie nie dłuższym niż 5-8 lat, co oznacza średni roczny wydatek
w granicach 20-50 mln zł.
3. Koszty remontu i wyposażenia siedziby zarządzającego do poniesienia w 1997 i
1998 r. szacuje się na 3,4 mln zł.
4. Wydatki ponoszone przez zarządzającego na opracowanie dokumentacji niezbędnej
do sporządzenia szczegółowego planu zagospodarowania przestrzennego strefy
wyniosą 850 tys. zł do 1,0 mln zł.
5. Wysokość środków przeznaczonych na marketing i promocję będzie wynikiem
możliwości finansowych zarządzającego. Szacuje się, że w pierwszych 5 latach
funkcjonowania strefy nakłady te powinny być znaczne i wynosić 600 tys. zł
rocznie.
6. Stałym wydatkiem zarządzającego będą koszty funkcjonowania spółki, szacowane
na ok. 4,5 mln zł rocznie.
Szczegółowa projekcja kosztów i przychodów będzie przedmiotem okresowych planów
ekonomiczno-finansowych zarządzającego.
8. Etapy rozwoju strefy
Kształtowanie i rozwój strefy jest przedsięwzięciem długofalowym, zaplanowanym
na 20 lat, tj. na okres, na jaki ustanowiono strefę.
Plan rozwoju strefy ma charakter strategiczny, długookresowy.
Rozwój strefy obejmuje 4 podstawowe etapy:
EtapOkresGłówne cele etapu
I1997-1998 r.- tworzenie warunków formalnoprawnych i organizacyjnych
umożliwiających podejmowanie działalności gospodarczej,
- przyjęcie pierwszych inwestorów,
- przygotowanie programów dla realizacji etapu II,
- realizacja pierwszych inwestycji infrastrukturalnych
II1999-2005 r.- realizacja podstawowych inwestycji infrastrukturalnych
(budowa, rozbudowa),
- wprowadzanie inwestorów do strefy,
- rozwój działalności gospodarczej zarządzającego w strefie i w regionie,
- gospodarowanie urządzeniami infrastruktury gospodarczej i technicznej
- monitorowanie procesów rozwoju działalności gospodarczej na terenie
strefy
III2006-2012 r.- osiągnięcie docelowego poziomu aktywności gospodarczej i
zatrudnienia
IV2013-2017 r.- przygotowywanie warunków do funkcjonowania powstałego
obszaru przemysłowego po wygaśnięciu regulacji prawnych, obowiązujących w
ciągu 20 lat trwania strefy.
9. Obowiązki zarządzającego i terminy ich wykonania
Podstawowe obowiązki w okresie uruchamiania działalności LSSE S.A.:
Lp.ObowiązkiTermin wykonania
1Określenie zasad zarządzania strefą, wraz ze strukturą organizacjiII
półrocze 1997 r.
2Wydanie regulaminu strefyII półrocze 1997 r.
3Rozpoczęcie remontu siedziby zarządzającegoII półrocze 1997 r.
4Opracowanie procedur wydawania zezwoleń na działalność w strefieII
półrocze 1997 r.
5Uzyskanie pierwszych zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w
strefieII półrocze 1997 r.
6Przejęcie majątkuI półrocze 1998 r.
7Opracowanie programu budowy infrastrukturyI półrocze 1998 r.
8Rozpoczęcie realizacji planu modernizacji istniejącej i budowy nowej
infrastruktury (I etap)I półrocze 1998 r.
9Sporządzenie map geodezyjnychII półrocze 1998 r.
10Przygotowanie założeń i opracowań specjalistycznych do sporządzenia
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru strefyII
półrocze 1998 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 2 grudnia 1997 r.
w sprawie ustalenia planu rozwoju Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej
"Invest-Park".
(Dz. U. Nr 153, poz. 1004)
Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z
1997 r. Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się plan rozwoju Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej
"Invest-Park", stanowiący załącznik do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki: J. Steinhoff
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 2 grudnia 1997 r. (poz.
1004)
PLAN ROZWOJU WAŁBRZYSKIEJ SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ "INVEST-PARK"
I. Wstęp
Informacje ogólne
Plan rozwoju strefy określa w szczególności cele ustanowienia strefy oraz
działania, środki techniczne i organizacyjne służące osiągnięciu tych celów,
obowiązki zarządzającego dotyczące działań zmierzających do osiągnięcia celów
ustanowienia strefy i terminy wykonania tych obowiązków. Wałbrzyska Specjalna
Strefa Ekonomiczna "Invest-Park" została ustanowiona rozporządzeniem Rady
Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 46, poz. 290) w oparciu o ustawę
z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr
123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770).
Wałbrzych oraz region wałbrzyski od wielu lat związane były z przemysłem
węglowym. Likwidacja kopalń węgla spowodowała znaczny regres przemysłu
maszynowego, elektronicznego i innych działających na potrzeby górnictwa, w
wyniku czego nastąpił lawinowy przyrost bezrobocia. Stopa bezrobocia należy
obecnie do najwyższych w kraju.
Województwo wałbrzyskie zakwalifikowane zostało do starych regionów
przemysłowych, wymagających głębokiej restrukturyzacji, zagrożonych depresją
społeczno-ekonomiczną o charakterze koniunkturalnym i strukturalnym. Dramatyczna
redukcja miejsc pracy, również w innych schyłkowych, tradycyjnych branżach,
spowodowała z kolei spadek realnych dochodów mieszkańców i potrzebę zwiększonych
wydatków na pomoc społeczną.
W celu ożywienia gospodarczego i pobudzenia zainteresowania inwestowaniem w tym
regionie w ciągu ostatnich lat zaangażowane zostały znaczne środki na poprawę
infrastruktury technicznej. Konieczna jest dalsza przebudowa sieci dróg w
mieście i województwie. Ważnym czynnikiem decydującym o rozwoju regionu jest
budowa i modernizacja autostrad A3, A4 i A8.
W regionie funkcjonuje szereg ulg i zachęt adresowanych zarówno do inwestorów
krajowych, jak i zagranicznych.
Ustanowienie specjalnej strefy ekonomicznej w województwie wałbrzyskim jest
jednym z najważniejszych czynników rzutujących na możliwość osiągnięcia
właściwego tempa transformacji gospodarczej regionu. Połączenie atrakcyjnych
warunków dla inwestujących w strefie z istniejącymi zasobami rynku pracy i
możliwościami rozwoju stwarza gwarancje uzyskania pożądanej dynamiki przemian
gospodarczych.
Transgraniczne położenie województwa - to dodatkowy atut pozwalający prognozować
skuteczny rozwój strefy.
Ogólne założenia do planu rozwoju Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej
Odmienne, specyficzne uwarunkowania wynikające z lokalizacji poszczególnych
obszarów Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej uzasadniają przyjęcie
zróżnicowanych scenariuszy ich rozwoju:
- dla terenów nie zabudowanych w podstrefie wałbrzyskiej możliwe jest
wprowadzenie kilku inwestorów strategicznych (na obszarach >20 ha) oraz
równolegle lokowanie małych i średnich,
- w podstrefie Dzierżoniów możliwe jest wprowadzenie jednego inwestora
strategicznego na całym obszarze lub kilku małych i średnich, na działki <5-7
ha,
- dla terenów częściowo zabudowanych w podstrefie Kłodzko również jeden inwestor
strategiczny lub wspólne działanie kilku przedsiębiorców z wydzieleniem, w
ramach jednego opracowania, działek dla każdego z nich,
- w Nowej Rudzie różna strategia dla terenów nie zabudowanych i zabudowanych.
Scenariusze rozwoju w poszczególnych podstrefach, a tym samym rodzaj i zakres
działań zarządzającego w sferze infrastruktury, uzależnione są w głównej mierze
od zgłoszeń i napływu inwestorów, ich charakteru i wielkości, zapotrzebowania na
media i innych czynników wynikających m.in. z wzajemnych porozumień.
II. Cele ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej
Utworzenie miejsc pracy dzięki stworzeniu pełnej infrastruktury na obszarze
strefy oraz świadczenie kompleksowych usług na najwyższym poziomie dla
wyselekcjonowanej grupy inwestorów.
1. Cele strategiczne:
- zaktywizowanie gospodarcze regionu zgodnie z zakresem zrównoważonego rozwoju,
- złagodzenie społecznych i ekonomicznych skutków restrukturyzacji górnictwa,
- zagospodarowanie infrastruktury technicznej,
- wspieranie funkcjonujących podmiotów gospodarczych na terenie województwa.
2. Działania:
- promocja strefy w kraju i za granicą,
- rozwój branż wykorzystujących mocne strony regionu, zgodnie ze specjalizacją
poszczególnych podstref,
- preferowanie działalności rozwijającej kooperację z podmiotami działającymi w
regionie poza strefą,
- dywersyfikacja działalności gospodarczej na terenie strefy,
- stałe monitorowanie wpływu strefy na środowisko naturalne.
III. Środki techniczne
Wałbrzyska Specjalna Strefa Ekonomiczna składa się z czterech podstref
położonych na terenach:
1) miasta Wałbrzych - 133,01 ha
2) miasta i gminy Nowa Ruda - 84,41 ha
3) miasta i gminy Kłodzko - 23,34 ha
4) miasta i gminy Dzierżoniów - 15,67 ha
Całkowity obszar strefy wynosi 256,43 ha.
1. Infrastruktura
Tereny objęte Wałbrzyską Specjalną Strefą Ekonomiczną mają stosunkowo dobrą
dostępność do infrastruktury technicznej. Mimo tak ocenionej dostępności do
mediów, tereny wchodzące w skład poszczególnych obszarów wymagają znacznych
nakładów finansowych na realizację zadań inwestycyjnych związanych głównie z
zasilaniem w energię elektryczną i gaz. Ponadto udostępnienie terenów objętych
II etapem zagospodarowania podstrefy Wałbrzych uwarunkowane jest również
zakończeniem rozbudowy oczyszczalni ścieków w Cierniach.
Podstrefa Wałbrzych
Cały obszar zlokalizowany jest na terenie gminy miasta Wałbrzycha i obejmuje
133,01 ha. Powierzchnia podstrefy nie obejmuje terenów zielonych, wśród których
znajdują się przemysłowe kompleksy stanowiące obszar strefy. Grunty stanowią
własność Gminy Wałbrzych i położone są w dzielnicy Szczawienko w obrębie ulic:
Uczniowska, Stacyjna i Orkana. Tereny te, zgodnie z uchwałą nr VIIi/56/94 Rady
Miejskiej Wałbrzycha z dnia 15 grudnia 1994 r. w sprawie zatwierdzenia
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przeznaczone są pod zabudowę
przemysłową. Cały obszar jest terenem nie zabudowanym, co stwarza dogodne
warunki do kształtowania zabudowy. Z doświadczeń i wniosków inwestorów
zagranicznych wynika, że są bardziej zainteresowani nabyciem terenów nie
zabudowanych niż obiektów przemysłowych po byłych przedsiębiorstwach.
Odległość podstrefy Wałbrzych do Międzynarodowego Portu Lotniczego we Wrocławiu
wynosi 60 km.
A. Energia elektryczna
Dla całego obszaru dostawcą energii elektrycznej jest Zakład Energetyczny
Wałbrzych S.A. z siedzibą przy ul. Wysockiego 11. W celu zapewnienia
wnioskowanych przez inwestorów dostaw energii elektrycznej rozpatruje się
przyjęcie rozwiązań alternatywnych:
Wariant I - dostarczenie 12 MW energii (ilość ta zapewni niezbędną energię dla
inwestorów programowanych tylko dla I etapu obszaru Wałbrzych).
Wyżej wymienioną ilość energii można uzyskać poprzez wykonanie:
- linii zasilającej napowietrznej z punktu R 210 z głównego punktu zasilania
(GPZ) Piaskowa Góra o mocy ~ 5 MW,
- linii kablowej K-224 ze stacji R 224-05 przy ul. Odlewniczej (z GPZ Piaskowa
Góra) o mocy ~ 5 MW,
- linii zasilającej napowietrznej jako odgałęzienie od linii I-504 (z GPZ
Świebodzice) do punktu R 378-11 o mocy ~ 2 MW.
Wariant II - dostarczenie ~ 70 MW energii (podana ilość energii powinna pokryć
szacunkowe potrzeby inwestorów, zamierzających podjąć działalność gospodarczą na
terenie całej podstrefy Wałbrzych).
Wyżej wymienioną ilość energii można uzyskać poprzez:
- wybudowanie odgałęzienia od linii energetycznej 110 kV od ulicy Gagarina lub
Alei de Gaulle'a o długości ok. 1600 m,
- wybudowanie GPZ na obszarze podstrefy Wałbrzych,
- wykonanie sieci rozdzielczych niskiego i średniego napięcia na obszarze
strefy.
Wybór sposobu zapewnienia niezbędnej ilości energii elektrycznej zostanie
rozstrzygnięty do końca 1997 r., tj. z chwilą rozstrzygnięcia przetargów lub
rokowań dla inwestorów zamierzających podjąć działalność gospodarczą na terenach
zakwalifikowanych do zagospodarowania w I etapie.
B. Gaz ziemny
Dostawcą gazu GZ-35 jest Zakład Gazowniczy w Wałbrzychu z siedzibą przy ul.
Kościuszki w Wałbrzychu. W sąsiedztwie obszaru podstrefy Wałbrzych przebiega
gazociąg wysokiego ciśnienia dn 300, CN 1,6 MPa do przesyłu gazu GZ-35. Aktualna
ocena zapotrzebowania inwestorów w zakresie gazu wskazuje na potrzeby od 1683
m3/h gazu dla I etapu podstrefy Wałbrzych, docelowo - 4200 m3/h dla całego
obszaru Wałbrzych. Pokrycie szacowanych potrzeb gazu można uzyskać poprzez
realizację zadań inwestycyjnych obejmujących:
- budowę odcinka gazociągu wysokiego ciśnienia,
- budowę stacji redukcyjno-pomiarowej gazu I stopnia o przepustowości
dostosowanej do zapotrzebowanej ilości gazu,
- wyposażenie sieci gazowej w system nawaniania gazu wykorzystywanego dla
potrzeb technologicznych,
- wybudowanie sieci rozdzielczej gazu średniego ciśnienia na terenie strefy.
W celu zaopatrzenia inwestorów programowanych dla I etapu podstrefy Wałbrzych w
gaz przewiduje się również realizację sieci gazowej z istniejącego gazociągu
średniego ciśnienia dn 150, biegnącego wzdłuż ulicy Wrocławskiej, o poziomie
poboru 800 m3/h. Długość sieci dosyłowej - 400 m oraz sieci rozdzielczych - 1500
m.
C. Woda
Wzdłuż granicy podstrefy obok ulicy Uczniowskiej przebiega wodociąg Ø 500 mm, z
którego można uzyskać prawie każdą, żądaną ilość wody. Dostawca wody -
Wałbrzyski Związek Wodociągów i Kanalizacji z siedzibą w Wałbrzychu przy Al.
Wyzwolenia 39 obecnie deklaruje dostawę wody w ilości 10 000 m3 na dobę. Biorąc
pod uwagę przebieg trasy wodociągu magistralnego przewiduje się wykonanie sieci
rozdzielczej wodociągowej w głąb obszaru.
D. Ścieki
Wzdłuż granicy, tj. w ulicy Uczniowskiej i Orkana, przebiega kolektor ściekowy Ø
100 i Ø 500 mm. Ścieki są odprowadzane do oczyszczalni ścieków w Cierniach,
która jest w trakcie rozbudowy. Dostarczenie większej ilości wody niż
deklarowane 10 000 m3 na dobę jest uwarunkowane możliwością odbioru takiej
ilości ścieków, co wiąże się z koniecznością zakończenia rozbudowy oczyszczalni
ścieków.
E. Ciepło
Dostawcą energii cieplnej jest Miejski Zakład Energetyki Cieplnej (MZEC) w
Wałbrzychu z siedzibą przy ul. Ogrodowej 19. Zakład posiada techniczne
możliwości podawania ciepła całorocznie, zarówno na potrzeby centralnego
ogrzewania, ciepłej wody użytkowej, jak i ciepła technologicznego. Istnieje
możliwość technicznego włączenia się do systemu grzewczego MZEC poprzez
wykonanie sieci przyłączeniowej z komory cieplnej K-106, znajdującej się na
terenie strefy w sąsiedztwie ulicy Uczniowskiej. Aktualnie istnieje możliwość
dostarczenia 10 MW mocy cieplnej. Dla odbiorców energii cieplnej, którzy
zadeklarują pobór powyżej 25000 GJ, a moc zamówioną powyżej 2 MW, MZEC wykona
sieć przyłączeniową we własnym zakresie. W innych przypadkach partycypacja
inwestorów w kosztach wykonania przyłączenia do sieci cieplnej będzie zależała
od mocy zamówionego rocznego zużycia oraz odległości odbiorcy od komory K-106.
F. Telekomunikacja
Kanalizacja teletechniczna znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie strefy wzdłuż
ulicy Uczniowskiej, co w znacznym stopniu ułatwi zapewnienie niezbędnej ilości
linii telefonicznych. Dostawca usług telekomunikacyjnych Telekomunikacja Polska
S.A. Zakład Telekomunikacji w Wałbrzychu, z siedzibą przy ul. Słowackiego 20a,
docelowo planuje rozbudowę sieci poprzez uruchomienie koncentratora z centrali
HOST EWSD Wałbrzych "Centrum", rozbudowę kanalizacji technicznej, zabudowę kabli
światłowodowych oraz kabli rozdzielczych (miedzianych). Planowany zakres robót
zapewni najwyższy poziom usług telekomunikacyjnych:
- telefoniczną komunikację szerokopasmową,
- cyfrowy sposób przesyłania informacji (ISDN).
G. Drogi
Dla stopniowego, sukcesywnego udostępniania terenów w obszarze strefy wymagana
jest realizacja dwóch dróg gminnych:
- ul. Uczniowska - do Stacyjnej (długości 1100 m),
- ul. Uczniowska - do Orkana (długości 1600 m)
oraz dokończenie budowy i modernizacji ul. Uczniowskiej na odcinku ok. 3000 m,
która docelowo ma być drogą krajową. Budowa wewnętrznych dróg w strefie
uzależniona jest od charakteru podejmowanych przedsięwzięć gospodarczych.
W bezpośrednim sąsiedztwie obszaru Wałbrzych przebiega linia kolejowa relacji
Wałbrzych-Jelenia Góra-Wrocław oraz bocznica kolejowa do Zakładów Porcelany
Stołowej "Książ", co stwarza bardzo dogodne warunki realizacji bocznicy
kolejowej na potrzeby podmiotów podejmujących działalność gospodarczą na terenie
strefy. Obszar ten znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie stacji kolejowej
Wałbrzych-Szczawienko.
Podstrefa Dzierżoniów
Podstrefa Dzierżoniów o wielkości 15,67 ha zlokalizowana jest w zachodniej
części miasta i obejmuje w całości grunty nie zabudowane. Pod względem własności
- mienie gminy Dzierżoniów. Dojazd do terenów objętych strefą jest możliwy od
ul. Ciepłowniczej. Przez Dzierżoniów przebiegają trzy trasy o znaczeniu
krajowym.
Miasto posiada dogodny układ komunikacyjny z racji blisko położonych stolic
dwóch województw dolnośląskich - Wałbrzycha i Wrocławia oraz polskiej drogi
międzynarodowej łączącej Wrocław z Łodzią i Warszawą. Odległość od
Międzynarodowego Portu Lotniczego we Wrocławiu wynosi ok. 50 km.
A. Energia elektryczna
Dla zasilania podstrefy Dzierżoniów w energię o mocy zainstalowanej 9,5 MW (moc
maksymalna ok. 7,0 MW) należy:
- wybudować dwa stanowiska zewnętrzne na terenie GPZ w Dzierżoniowie w okolicy
ul. Kilińskiego, co umożliwi przeniesienie z budynku rozdzielni 20 kV dwóch
kompletów odgromników. Pozwoli to na uwolnienie dwóch pól liniowych dla
zasilania strefy - koszt ok. 250 tys. zł,
- w pełni wyposażyć dwa pola liniowe rozdzielni 20 kV (po odgromnikach) - koszt
ok. 200 tys. zł,
- ułożyć dwie linie kablowe 20 kV z GPZ do granic strefy o długości ok. 2 x 1,0
km - koszt ok. 400 tys. zł,
- wykonać stację transformatorową wraz z niezbędną siecią rozdzielczą średniego
napięcia oraz niskiego napięcia na terenie strefy - koszt ok. 100 tys. zł.
B. Gaz
W bezpośrednim sąsiedztwie granic podstrefy Dzierżoniów przebiega gazociąg
wysokiego ciśnienia dn 300 mm, CN 4,0 MPa.
Z istniejącego gazociągu możliwe jest dostarczenie niezbędnej ilości gazu
poprzez:
- wybudowanie odcinka ok. 100 m gazociągu wysokiego ciśnienia,
- wybudowanie stacji redukcyjno-pomiarowej I stopnia o przepustowości
dostosowanej do zgłaszanych potrzeb przyszłych inwestorów,
- wyposażenie sieci gazowej w system nawaniania gazu wykorzystywanego do potrzeb
technologicznych,
- wybudowanie sieci przyłączeniowych na potrzeby poszczególnych inwestorów.
Istniejący gazociąg średniego ciśnienia dn 250 mm może zapewnić ok. 3500 m3/h
gazu Gz-35. Niezbędne nakłady inwestycyjne, związane z rozprowadzeniem gazu po
obszarze strefy, to:
- wykonanie gazociągu dn 250 mm o długości 250 m,
- wykonanie sieci rozdzielczej na terenie strefy realizowanej przez
poszczególnych inwestorów.
C. Woda i ścieki
Dostawcą wody i odbiorcą ścieków sanitarnych dla podstrefy Dzierżoniów jest
Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w Dzierżoniowie z siedzibą przy ul.
Kilińskiego 25A.
W bezpośrednim sąsiedztwie strefy w ulicy Ciepłowniczej przebiega sieć
wodociągowa magistralna Ø 200 mm. Dostawca wody w ramach inwestycji własnych
doprowadzi wodociąg do granic obszaru strefy (150 m) oraz zapewni dostawę 7000
m3 wody na dobę.
Również w bliskim sąsiedztwie granic strefy (wzdłuż ulicy Ciepłowniczej) leży
kolektor ściekowy Ø 400 mm.
W celu zapewnienia dostawy określonych powyżej ilości wody oraz odprowadzenia
7000 m3 na dobę ścieków należy ponieść nakłady inwestycyjne na realizację:
- kolektora ściekowego Ø 400 mm lub Ø 300 mm do granic strefy - ok. 200 m,
- kanalizacji sanitarnej rozdzielczej po terenie obszaru strefy,
- wykonania rozdzielczej sieci wodociągowej po terenie obszaru strefy.
D. Ciepło
Dla zaspokojenia potrzeb w zakresie ogrzewania konieczne będzie wybudowanie
przez samych inwestorów lokalnych kotłowni wykorzystujących gaz ziemny oraz olej
opałowy. Ze względu na rozproszony charakter tego obszaru budowa dużej,
centralnej kotłowni na potrzeby wszystkich użytkowników strefy byłaby
przedsięwzięciem nieopłacalnym z uwagi na znaczne koszty urządzeń
doprowadzających ciepło.
E. Telekomunikacja
Telekomunikacja Polska S.A. Zakład Telekomunikacji w Wałbrzychu jako jedyny
operator i użytkownik sieci telekomunikacyjnej na terenie Dzierżoniowa planuje
zaspokoić potrzeby przyszłych inwestorów w strefie w dwóch etapach. W I etapie
zrealizuje ok. 15 do 20 linii telekomunikacyjnych. W II etapie planuje się
rozbudowę sieci poprzez uruchomienie koncentratora wyniesionego z centrali HOST
EWSD w Bielawie oraz rozbudowę kanalizacji teletechnicznej wraz z zabudową kabli
magistralnych i rozdzielczych o docelowej pojemności na 50 linii
telekomunikacyjnych. Szacunkowe nakłady na realizację przedsięwzięcia
inwestycyjnego wynoszą ok. 360 000,00 zł.
F. Drogi
Droga zakładowa dochodzi do obszaru strefy. Budowa dróg wewnętrznych oraz drogi
równoległej do obszaru strefy uzależniona jest od charakteru przedsięwzięć
gospodarczych w strefie.
W bezpośrednim sąsiedztwie podstrefy Dzierżoniów położone jest podtorze po byłej
linii kolejowej relacji Dzierżoniów-Pieszyce, co stwarza dogodne warunki dla
realizacji bocznicy kolejowej dla przedsiębiorców zainteresowanych transportem
kolejowym.
Podstrefa Nowa Ruda
Obszar podstrefy zlokalizowany jest na terenie miasta gminy Nowa Ruda. Struktura
własności gruntów podstrefy przedstawia się następująco:
- Skarb Państwa - 1,03 ha
- mienie gminy Nowa Ruda - 30,64 ha
- Skarb Państwa, wieczysty użytkownik Kopalni Węgla Kamiennego (KWK) Nowa Ruda -
31,08 ha
- Skarb Państwa w wieczystym użytkowaniu podmiotów - 1,81 ha
- Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa - 19,85 ha
Razem 84,41 ha
Podstrefa Nowa Ruda obejmuje dwa obszary: Drogosław i Nowa Ruda oraz obręb
Słupiec.
Obszar Drogosław - tereny położone w Nowej Rudzie po zlikwidowanym polu "Piast"
KWK Nowa Ruda oraz tereny sąsiadujące; według projektu teren przecina obwodnica
Nowej Rudy.
Obszar Nowa Ruda są to tereny nie zabudowane, położone przy ul. Niepodległości w
rozwidleniu drogi w kierunku Kłodzka i Wolborza.
Obręb Słupiec są to tereny położone w Nowej Rudzie przy drodze krajowej łączącej
Wałbrzych z Kłodzkiem i granicą państwa; tereny położone są na obszarze kopalni
Nowa Ruda.
A. Energia cieplna
Przewiduje się, że zaopatrzenie w energię cieplną w obszarze Nowej Rudy
inwestorzy będą realizować we własnym zakresie, wykorzystując gaz ziemny i
paliwa płynne. Ze względu na rozproszony charakter tego obszaru budowa dużej
centralnej kotłowni na potrzeby wszystkich użytkowników strefy byłaby
przedsięwzięciem nieopłacalnym z uwagi na znaczne koszty urządzeń
doprowadzających ciepło.
Inwestorzy lokujący się w obrębie Słupiec mają możliwość uzyskania dostaw
energii cieplnej o mocy 6 MW ze spółki "Ciepłownictwo"; we własnym zakresie
inwestorzy powinni wykonać niezbędne przyłącza o długości ok. 300 m.
B. Energia elektryczna
Obszar Drogosław
- teren objęty obszarem Drogosław jest podzielony na dwie części z uwagi na
przebieg trasy przyszłej obwodnicy. Istnieje możliwość podłączenia energii
elektrycznej z rozdzielni kopalnianej 110/6 kV; w przypadku lokalizacji na tym
obszarze inwestycji o dużym zapotrzebowaniu energetycznym zajdzie konieczność
wybudowania 1 km linii kablowej oraz stacji transformatorowej,
- teren dawnego parkingu pola "Piast" kopalni można zasilić w energię
elektryczną poprzez wykonanie 0,2 km linii kablowej i wybudowanie kontenerowej
lub słupowej stacji transformatorowej,
- pozostałe tereny obszaru Drogosław mają zapewnione zasilanie ze stacji
transformatorowych 110/6 kV będących własnością KWK Nowa Ruda (dwie stacje o
mocy 500 kV każda oraz jedna stacja o mocy 250 kVA).
Obszar Nowa Ruda
Tereny wchodzące w ten obszar położone są przy ulicach Młyńskiej i
Niepodległości. W celu zasilenia w energię elektryczną należy wykonać linię
kablową z GPZ Nowa Ruda 20 kV o długości ok. 3,0 km oraz wybudować stację
transformatorową.
Obręb Słupiec
Teren przy ul. Spacerowej, położony w sąsiedztwie KWK Nowa Ruda, może być
zasilany energią z kopalni; innym rozwiązaniem jest dostawa energii elektrycznej
w porozumieniu przyszłego inwestora z Zakładem Energetycznym Wałbrzych S.A.; to
rozwiązanie wymaga znacznych nakładów inwestycyjnych na wybudowanie linii
energetycznej kablowej o długości 5,0 km oraz stacji transformatorowych;
szacunkowy koszt nakładów wyniesie ok. 1000 tys. zł; pozostałe tereny położone w
obrębie Słupiec mają zapewnioną dostawę energii elektrycznej z linii 20 kV z
dwóch stacji transformatorowych o mocy 630 kVA każda.
C. Gaz ziemny
Dostawcą gazu GZ-35 jest Zakład Gazowniczy w Wałbrzychu. Zaspokojenie potrzeb
przyszłych inwestorów w zakresie dostaw gazu można uzyskać poprzez realizację
zadań inwestycyjnych obejmujących:
1) dla obszaru Drogosław
- budowę gazociągu wysokiego ciśnienia o średnicy 80 mm, CN 1,6 MPa o długości
2250 m oraz stacji redukcyjno-pomiarowej I stopnia,
2) dla obszaru Nowa Ruda
- budowę gazociągu wysokiego ciśnienia o średnicy 200 mm, CN 1,6 MPa o długości
ok. 1000 m oraz stacji redukcyjno-pomiarowej I stopnia,
3) dla obrębu Słupiec
- budowę gazociągu wysokiego ciśnienia o średnicy 200 mm, CN 1,6 MPa o długości
ok. 2250 m oraz stacji redukcyjno-pomiarowej I stopnia.
D. Woda i ścieki
1. Obszar Drogosław
Tereny objęte tym obszarem posiadają dostęp do istniejącej sieci wodociągowej z
przebiegającego przez opisany teren rurociągu Ø 100 mm przy ul. Górniczej oraz
rurociągu Ø 100 mm przy ul. Stara Droga. Odprowadzenie ścieków do kanalizacji
ogólnospławnej Ø 400 i Ø 250 mm od ulic Stara Droga i Górnicza; odprowadzenie
wód opadowych do kanalizacji ogólnospławnej Ø 400 i Ø 250 mm od ulic Stara Droga
i Górnicza.
Istnieje możliwość dostarczenia wody dla celów technologicznych z potoku
Piekielnica w ilości 2000 m3/dobę.
Teren byłego pola "Piast" KWK Nowa Ruda ma dostęp do zaopatrzenia w wodę z
istniejącej sieci wodociągowej Ø 50 mm przebiegającej w ul. Czarnej;
odprowadzenie ścieków sanitarnych do przebiegającej w ulicy Czarnej sieci
ogólnospławnej Ø 200 mm; odprowadzenie wód opadowych do przebiegającej w ul.
Czarnej sieci ogólnospławnej.
Teren gminy, położony poniżej i powyżej planowanej obwodnicy, przy tzw. terenie
"górnym" kopalni, ma dostęp do wody od strony ul. Miedzianka z istniejącej sieci
wodociągowej Ø 50 mm.
Teren byłego parkingu pola "Piast" jest zaopatrywany w wodę z istniejącej sieci
wodociągowej Ø 80 mm od ulicy Reymonta.
2. Obszar Nowa Ruda
Teren położony przy ul. Młyńskiej (w sąsiedztwie projektowanej obwodnicy) jest
zaopatrywany w wodę z istniejącej sieci wodociągowej Ø 100 i Ø 50 mm
zlokalizowanej w przyległych ulicach. Istnieje możliwość odprowadzenia ścieków
do aktualnie realizowanej kanalizacji sanitarnej.
Teren położony przy ul. Niepodległości ma dostęp do wody z istniejącej sieci
wodociągowej Ø 600 mm przebiegającej przez opisany obszar.
Ścieki sanitarne można odprowadzić do kanalizacji Ø 200 mm zlokalizowanej przy
ul. Niepodległości.
Wody opadowe można odprowadzić do kanalizacji deszczowej zlokalizowanej również
przy ul. Niepodległości.
3. Obręb Słupiec
Aktualnie istnieje możliwość dostarczenia wody w ilości 1000 m3/dobę z sieci KWK
Nowa Ruda.
Zasilanie z miejskiej sieci wodociągowej:
- teren gminy przy polu "Słupiec" KWK Nowa Ruda przy ul. Spacerowej ma dostęp do
sieci wodociągowej o średnicy 600 mm przebiegającej przez opisany obszar,
- pozostały teren ma dostęp do następujących mediów:
- zaopatrzenie w wodę z istniejącej sieci wodociągowej Ø 100 mm,
- odprowadzenie ścieków sanitarnych do sieci kopalnianej,
- odprowadzenie wód opadowych do sieci kopalnianej.
E. Drogi
1. Obszar Drogosław
Tereny objęte strefą są terenami po byłej kopalni; dostęp drogowy dla przyszłych
inwestorów będzie możliwy po wybudowaniu planowanej obwodnicy miasta Nowa Ruda.
2. Obszar Nowa Ruda
W skład tego obszaru wchodzą tereny nie zbudowane, które aktualnie mają dostęp z
lokalnych dróg gminnych. Wymagają one rozbudowy i modernizacji. Dostęp do
terenów położonych przy ul. Młyńskiej wymaga realizacji odcinka planowanej
obwodnicy miasta Nowa Ruda.
3. Obszar Słupiec
Tereny objęte przedmiotowym obszarem posiadają dostęp z drogi wojewódzkiej oraz
z lokalnych dróg gminnych; drogi gminne wymagają nakładów inwestycyjnych na ich
modernizację i rozbudowę.
F. Telekomunikacja
Kanalizacja teletechniczna znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie obszaru
Drogosław i Nowa Ruda oraz obrębu Słupiec. Dostawca usług telekomunikacyjnych
Zakład Telekomunikacji w Wałbrzychu planuje rozbudowę kanalizacji
teletechnicznej oraz zabudowę kabli magistralnych i rozdzielczych, co docelowo
powinno zaspokoić potrzeby przyszłych inwestorów zamierzających podjąć
działalność gospodarczą w strefie. Szacunkowe nakłady na rozbudowę wyniosą ok.
400 000 zł.
Podstrefa Kłodzko
Obszar podstrefy Kłodzko o powierzchni 23,34 ha zlokalizowany jest w całości na
terenie gminy miejskiej Kłodzko przy ulicach Piłsudskiego, Zajęczej i Objazdowej
i obejmuje tereny zarówno zabudowane, jak i nie zabudowane. Struktura własności
gruntów przedstawia się następująco:
- mienie gminy miejskiej Kłodzko - 17,87 ha
- Skarb Państwa, użytkownik wieczysty
- Kłodzkie Przedsiębiorstwo Budowlane- 5,47 ha
Razem 23,34 ha
Podstrefę Kłodzko stanowią tereny przemysłowe, usytuowane na obrzeżach miasta
przy głównych szlakach komunikacyjnych. Teren nie zabudowany położony jest przy
głównej drodze Wrocław-Kudowa-Zdrój i obejmuje 8,17 ha. Tereny zabudowane
stanowią obszar 15,17 ha, z czego 9,69 ha - to mienie gminy miejskiej Kłodzko po
byłej Fabryce Domów. W części podstrefy zajmowanej przez Kłodzkie
Przedsiębiorstwo Budowlane aktualnie zlokalizowana jest Filia Powszechnego Banku
Kredytowego O. Wrocław oraz Odział Celny Urzędu Celnego we Wrocławiu, co jest
dodatkowym atutem dla inwestorów zamierzających podjąć działalność na terenie
strefy. Tereny podstrefy Kłodzko są położone przy drogach krajowych
Wrocław-Kudowa oraz Wałbrzych-Kudowa. Międzynarodowy Port Lotniczy we Wrocławiu
znajduje się w odległości 85 km od Kłodzka.
Teren podstrefy Kłodzko posiada korzystny układ przestrzenny, pozwalający na
szybkie rozpoczęcie inwestycji.
A. Energia elektryczna
Dostawcą energii elektrycznej dla terenu objętego podstrefą Kłodzko jest Zakład
Energetyczny S.A. Wałbrzych - Rejon Energetyczny Kłodzko. Aktualnie istnieje
możliwość dostaw energii elektrycznej o mocy 2 MW poprzez 2 kable 20 kV K-826 i
K-829 z GPZ Kłodzko do trafostacji zlokalizowanej na terenie obszaru podstrefy
(była Fabryka Domów).
W celu dostarczenia energii elektrycznej o mocy zainstalowanej 11 MW (moc
maksymalna ok. 8,1 MW) należy: ułożyć dwie linie kablowe 20 kV z GPZ Kłodzko do
granic terenu podstrefy o długości ok. 2 x 1,2 km. Koszt zadania inwestycyjnego
obejmującego powyższy zakres szacuje się na ok. 425 000 zł. Koszt wykonania
stacji transformatorowych wraz z powiązaniem do linii kablowej 20 kV i sieci
odbiorczej niskiego napięcia już na terenie podstrefy wyniesie ok. 800 000 zł.
B. Gaz
Dostawcą gazu GZ-35 jest Zakład Gazowniczy w Wałbrzychu. Aktualne możliwości
dostawy gazu wynoszą 420 m3/h z gazociągu średniego ciśnienia dn 225
przebiegającego w przyległej do strefy ulicy Objazdowej. W przyszłości, po
wybudowaniu drugostronnego zasilania miasta Kłodzka, będzie możliwe zwiększenie
dostaw gazu z wyżej wymienionego rurociągu średniego ciśnienia. W przypadku
większego zapotrzebowania poboru gazu zajdzie konieczność:
- wybudowania gazociągu wysokiego ciśnienia o długości ok. 40 m i wpięcia go do
istniejącego gazociągu wysokiego ciśnienia o średnicy 250 mm, CN 1,6 MPa,
przebiegającego w obrębie Leszczyna,
- wybudowania stacji redukcyjno-pomiarowej I stopnia o przepustowości według
szczegółowych obliczeń zapotrzebowania przyszłych odbiorców; należy szacować, iż
nakłady inwestycyjne na wymieniony zakres robót wyniosą ok. 200 000 zł.
C. Woda
Dostawcą wody dla terenu objętego podstrefą Kłodzko jest Zakład Wodociągów i
Kanalizacji w Kłodzku. Aktualnie istnieje możliwość zasilenia w wodę z
istniejącego rurociągu PCV o średnicy 160 mm, biegnącego w ul. Objazdowej, lub z
rurociągu żeliwnego o średnicy 100 mm, biegnącego w ul. Objazdowej.
D. Sieć cieplna
Na obszarze podstrefy na działce 5/2, AM = 24 obręb Leszczyna znajduje się
kotłowania będąca jednym z obiektów byłej Fabryki Domów, w której zainstalowano
4 kotły parowe UR-5 o wydajności 5 ton pary/godz. każdy.
E. Telekomunikacja
Operatorem i użytkownikiem sieci telekomunikacyjnej na terenie podstrefy Kłodzko
jest Telekomunikacja Polska S.A. Zakład Telekomunikacji w Wałbrzychu. Dla
zaspokojenia szacowanych potrzeb na linie telekomunikacyjne w ilości 50 stacji
wymagany będzie niewielki zakres robót związanych z wykonaniem kanalizacji
rozdzielczej na terenie podstrefy. Szacunkowe nakłady inwestycyjne to 50 000 zł.
F. Drogi
Podstrefa nie wymaga dodatkowych dróg - jedynie wewnątrzzakładowych.
IV. Strategia rozwoju strefy
1. Założenia ogólne
Przy opracowywaniu strategii rozwoju przyjęto następujące założenia:
1.1. Pozyskanie kilku inwestorów strategicznych, tzw. lokomotywy, tworzących
sieć firm kooperujących z podmiotami działającymi w strefie.
1.2. Preferowanie inwestycji trwale związanych z obszarem strefy, generujących
dużą liczbę miejsc pracy.
1.3. Oparcie strategii gospodarczej na średnich i małych przedsiębiorstwach.
1.4. Lokowanie na terenie strefy zakładów nieuciążliwych dla środowiska.
2. Założenia szczegółowe
W oparciu o analizę potencjalnych możliwości rozwoju województwa, struktury
bezrobotnych, uwarunkowań demograficznych przewiduje się preferowanie
następujących dziedzin:
1) motoryzacyjnej,
2) elektrotechnicznej,
3) elektronicznej,
4) maszynowej,
5) metalowej,
6) tworzyw sztucznych,
7) odzieżowej,
8) innych.
3. Działalność usługowa
Jednym z podstawowych czynników decydujących o rozwoju strefy jest dostępność i
poziom usług oferowanych inwestorom. Na szczególne podkreślenie zasługują:
3.1. usługi związane z dostawą mediów i odprowadzeniem ścieków i odpadów,
3.2. usługi finansowe, bankowe, ubezpieczeniowe,
3.3. usługi doradztwa prawnego,
3.4. usługi telekomunikacyjne,
3.5. usługi celne,
3.6. usługi transportowe.
Zarządzający gromadzić będzie informacje w tym zakresie, które mogą być
wykorzystywane przez podmioty prowadzące działalność w strefie.
4. Pozyskiwanie inwestorów
4.1. Zasady pozyskiwania inwestorów
W celu pozyskania inwestorów zakłada się następujące działania promocyjne:
- kreowanie wizerunku strefy poprzez intensywne działania promocyjne w kraju i
za granicą (ogłoszenia w czasopismach, udział w konferencjach i targach),
- promocja adresowana - oferty kierowane do wybranych firm z wybranych branż
przemysłowych w kraju i za granicą,
- analiza rynku zmierzająca do zbadania zainteresowania inwestorów określonymi
branżami przemysłowymi,
- współpraca w zakresie promocji strefy z agencjami rządowymi i pozarządowymi,
- współpraca z lokalnymi i regionalnymi organizacjami na rzecz kreowania
przychylnego stosunku do strefy.
Zakłada się pozyskiwanie następujących kategorii inwestorów:
- inwestorzy strategiczni, których działalność określi dynamikę i charakter
rozwoju strefy - firmy krajowe i zagraniczne angażujące duży kapitał
inwestycyjny, wykorzystujące duży obszar strefy i zatrudniające znaczną liczbę
pracowników (tzw. "lokomotywy"),
- krajowi i zagraniczni inwestorzy, którzy stworzą małe i średnie
przedsiębiorstwa produkcyjne i zatrudnią proporcjonalnie dużą liczbę
pracowników,
- firmy usługowe, których działalność nie wymaga zezwolenia, a które prowadzić
będą działalność na rzecz obsługi podmiotów działających w strefie.
4.2. Udostępnienie majątku
Działalność gospodarczą na terenie strefy można podjąć na podstawie zezwolenia.
Ustalenie inwestorów, którzy uzyskają zezwolenie oraz prawo nabycia
nieruchomości, nastąpi w drodze przetargu lub rokowań przeprowadzonych na
podstawie publicznego zaproszenia na warunkach określonych w zarządzeniu
Ministra Gospodarki z dnia 27 czerwca 1997 r. w sprawie sposobu przeprowadzenia,
zasad i warunków przetargów lub rokowań oraz kryteriów oceny zamierzeń co do
przedsięwzięć gospodarczych, które mają być podjęte przez podmioty gospodarcze
na terenie Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Monitor Polski Nr 40,
poz. 409).
Udostępnienie majątku nastąpi w drodze zawierania umowy cywilnoprawnej
(sprzedaży, dzierżawy, najmu lub o podobnym charakterze) i będzie poprzedzone
wyborem najkorzystniejszej oferty z punktu widzenia celów strefy.
5. Rozwój środków technicznych
Środki techniczne dostępne na obszarze strefy w postaci budynków i
infrastruktury nie gwarantują osiągnięcia jednego z głównych celów, jakim jest
stworzenie ok. 6000 nowych miejsc pracy. Oznacza to konieczność wznoszenia przez
inwestorów nowych budynków oraz rozbudowy infrastruktury.
5.1. Budowa, modernizacja i rozbudowa infrastruktury
Jednym z kluczowych warunków rozwoju strefy jest dostępność i poziom
infrastruktury. Na obszarach wszystkich podstref jest on różny dla różnych
mediów.
Najkorzystniej pod tym względem przedstawia się podstrefa Kłodzko, która
położona jest pomiędzy dwiema drogami i posiada pełny dostęp do mediów
infrastrukturalnych.
Podstrefa Wałbrzych wymaga nakładów na modernizację i rozbudowę sieci mediów
infrastrukturalnych oraz budowę dróg wewnątrz podstrefy. Tylko 15% obszaru jest
w pełni przygotowane dla inwestorów.
W podstrefie Dzierżoniów niezbędne są nakłady na budowę drogi oraz modernizację
i rozbudowę sieci mediów infrastrukturalnych. Na terenach kopalnianych w
podstrefie Nowa Ruda istnieje dobra dostępność do dróg i mediów
infrastrukturalnych kopalnianych. Udostępnienie obszarów Drogosław i Centrum
związane jest z nakładami na budowę dróg i sieci energetycznych.
Koszty budowy, modernizacji i rozbudowy infrastruktury będą ponosić:
zarządzający, inwestor, gestor oraz miasto, natomiast przyłącza wykonają
inwestorzy we własnym zakresie.
5.2. Siedziba zarządzającego
Obecnie siedziba zarządzającego znajduje się w dzierżawionych pomieszczeniach.
Administracyjne i reprezentacyjne funkcje zarządzającego wymagają odpowiedniej
siedziby, o standardzie i powierzchni umożliwiającej wynajem pomieszczeń
biurowych firmom działającym na terenie i w otoczeniu strefy. Z tego też powodu
uważa się za celowe podjęcie budowy wielofunkcyjnego obiektu na obszarze strefy,
spełniającego wymienione wymagania. Koszt budowy budynku poniesie zarządzający.
6. Zasoby kadrowe
Źródłem zasobów kadrowych są bezrobotni, których liczba w województwie
wałbrzyskim na koniec czerwca wyniosła 56 610 osób, oraz absolwenci szkół
średnich i uczelni wyższych. Wysoka stopa bezrobocia, stanowiąca źródło siły
roboczej, oraz dobrze rozwinięte szkolnictwo - to czynniki sprzyjające napływowi
inwestorów, a więc korzystne z punktu widzenia rozwoju strefy.
7. Nakłady na uruchomienie strefy
Rozwój strefy wymaga poniesienia nakładów przez:
- inwestorów (zakup gruntów, budowa hal, wyposażenie w maszyny i urządzenia,
udział w budowie infrastruktury),
- zarządzającego (rozbudowa infrastruktury, przygotowanie dokumentacji i obsługi
geodezyjnej, budowa budynku administracyjno-usługowego na potrzeby strefy).
Nakłady inwestorów
Przedsiębiorcy zamierzający prowadzić działalność w strefie będą ponosili
nakłady na kupno gruntu, budowę hal i ich wyposażenie. Konieczny będzie również
udział inwestorów w rozbudowie infrastruktury, głównie w zakresie finansowania
budowy przyłączy lokalnych.
Można prognozować, że nakłady inwestycyjne w strefie przekroczą 1 mld zł (bez
uwzględnienia nakładów na infrastrukturę).
Nakłady zarządzającego
A. Wysokość wydatków przeznaczonych na marketing i promocję będzie skorelowana z
możliwościami finansowymi zarządzającego; zakłada się, że część wydatków będzie
współfinansowana przez instytucje zewnętrzne (środki pomocowe, budżety lokalne);
szacuje się, że w pierwszych pięciu latach funkcjonowania strefy nakłady te
osiągną poziom ok. 600-700 tys. zł.
B. Koszty utrzymania majątku będącego własnością Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy
Ekonomicznej będzie ponosił zarządzający; majątek ten, znajdujący się zarówno na
terenie strefy, jak i poza nią, będzie źródłem przychodów z dzierżawy bądź
sprzedaży w celu uzyskania środków na inwestycje i działalność spółki
zarządzającej; w miarę udostępniania majątku inwestorom koszty jego utrzymania
będą się zmniejszać. Wykonanie projektu technicznego budynku
administracyjno-usługowego oraz koszty jego budowy szacuje się na ok. 7,5 mln
zł.
C. Szacunki w zakresie nakładów na wykonanie infrastruktury oraz budowę dróg i
doprowadzenie mediów - gazu, energii elektrycznej, wody, telefonii,
odprowadzania ścieków, zawarte są w załączniku. Zakłada się, że wydatki
oszacowane na ok. 74,17 mln zł na wykonanie infrastruktury będą ponoszone
wspólnie z gminami, inwestorami i gestorami, natomiast udział poszczególnych
podmiotów w ich finansowaniu będzie wynikał z przeprowadzanych negocjacji.
D. Koszty poniesione przez zarządzającego na przygotowanie dokumentacji i
obsługi geodezyjnej wyniosą ok. 300 tys. zł.
E. Stałym wydatkiem zarządzającego będą koszty funkcjonowania spółki szacowane
na ok. 1 mln zł w skali roku.
Szczegółowe prognozy kosztów i przychodów będą sporządzane w ramach okresowych
planów ekonomiczno-finansowych zarządzającego i uzależnione m.in. od charakteru
i tempa uruchamianych przedsięwzięć gospodarczych w strefie.
8. Fazy rozwoju strefy
Podział wszystkich niezbędnych działań związanych z prowadzeniem i
funkcjonowaniem strefy podzielić można na pięć faz:
FazaTerminElementy fazy
I1997 r.- tworzenie warunków formalnoprawnych i organizacyjnych
umożliwiających podejmowanie działalności gospodarczej
- wyłonienie pierwszych inwestorów
II1998-1999 r.- realizacja głównych inwestycji infrastrukturalnych
- budowa budynku administracyjno-usługowego na potrzeby strefy
- wyłanianie dalszych inwestorów
III2000-2004 r.- bieżąca działalność gospodarcza zarządzającego, w tym
utrzymanie obiektów infrastruktury
- bieżący monitoring rozwoju strefy i kontrola podmiotów funkcjonujących w
strefie
IV2005-2007 r.- osiągnięcie celu związanego z lokowaniem inwestorów na
terenie strefy
V2008-2016 r.- bieżąca działalność zarządzającego
- przygotowanie warunków do efektywnego funkcjonowania kompleksu
gospodarczego po ustaniu okresu, na jaki została ustanowiona strefa
Załącznik do planu rozwoju Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej
"Invest-Park"
PRZEWIDYWANE NAKŁADY NA INFRASTRUKTURĘ *)
w mln zł
Lp.InfrastrukturaPodstrefa WałbrzychPodstrefa DzierżoniówPodstrefa
KłodzkoPodstrefa Nowa RudaRazem
1Sieć wodno-kanalizacyjna2,00,60,40,83,8
2Gaz - sieć1,20,80,51,43,9
3Gaz - sieć redukcyjna0,50,50,51,53,0
4Energia elektryczna - sieć5,01,50,51,88,8
5GPZ lub stacja transformatorowa6,01,10,61,59,2
6Telekomunikacja1,91,80,90,45,0
7Drogi10,05,0-10,025,0
8Energia cieplna1,2-0,60,82,6
9Razem27,811,34,018,261,3
Cała infrastruktura61,30 mln zł
Projektowanie 10%6,13 mln zł
Razem:67,43 mln zł
Rezerwa 10%6,74 mln zł
na roboty nie przewidziane
Razem: 74,17 mln zł
*) Przewidywane nakłady podano w cenach pierwszego półrocza 1997 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 29 listopada 1997 r.
w sprawie zasad i warunków korzystania przez żołnierzy zawodowych oraz członków
ich rodzin z prawa do przejazdu na koszt wojska.
(Dz. U. Nr 153, poz. 1005)
Na podstawie art. 62 ust. 4 i art. 63 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55 i Nr 28, poz.
153, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr
141, poz. 944) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i warunki korzystania z prawa do
przejazdu na koszt wojska przez:
1) żołnierzy zawodowych oraz członków ich rodzin - raz w roku do wybranej
miejscowości w kraju i z powrotem,
2) żołnierzy zawodowych korzystających z zakwaterowania tymczasowego i
posiadających rodzinę - raz w miesiącu do miejsca zamieszkania tej rodziny i z
powrotem.
Rozdział 1
Przejazd na koszt wojska raz w roku do wybranej miejscowości w kraju i z
powrotem
§ 2. 1. Żołnierzowi zawodowemu oraz jego małżonkowi i dzieciom przysługuje prawo
do przejazdu na koszt wojska raz w roku z miejscowości stałego zamieszkania lub
pełnienia służby wojskowej do wybranej miejscowości w kraju i z powrotem, zwane
dalej "prawem do przejazdu", publicznym transportem zbiorowym wykonywanym przez:
1) przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe",
2) przedsiębiorstwa Państwowej Komunikacji Samochodowej, jeżeli brak jest
połączenia kolejowego, o którym mowa w pkt 1, albo gdy przejazd autobusem nie
jest droższy.
2. Przejazd publicznym transportem zbiorowym wykonywanym przez przedsiębiorstwo
państwowe "Polskie Koleje Państwowe" przysługuje:
1) w pierwszej klasie pociągu ekspresowego - oficerom w stopniu wojskowym
generała (admirała) oraz innym oficerom zajmującym stanowiska służbowe o stopniu
etatowym generała (admirała),
2) w pierwszej klasie pociągu pospiesznego lub w drugiej klasie pociągu
ekspresowego - oficerom starszym,
3) w drugiej klasie pociągu pospiesznego lub w pierwszej klasie pociągu
osobowego - pozostałym żołnierzom zawodowym.
3. Uprawnionym członkom rodzin żołnierzy zawodowych przysługuje prawo do
przejazdu tą samą klasą i rodzajem pociągu co żołnierzom zawodowym, o których
mowa w ust. 2.
4. W razie odbycia przejazdu innym środkiem transportu niż określono w ust. 1,
osobie uprawnionej wypłaca się ekwiwalent pieniężny w wysokości równej cenie
biletu za przejazd, o którym mowa w ust. 2.
5. Podstawę wypłaty ekwiwalentu pieniężnego, o którym mowa w ust. 4, stanowi
pisemne oświadczenie żołnierza zawodowego o odbyciu przez niego przejazdu innym
środkiem transportu wraz z potwierdzeniem pobytu w danej miejscowości przez
organy wojskowe (komendę garnizonu, jednostkę wojskową), organy administracji
terenowej, ośrodki wczasowe i urzędy pocztowe, którego wzór stanowi załącznik do
rozporządzenia.
§ 3. 1. Żołnierzom zawodowym - absolwentom szkół wojskowych, którzy po ich
ukończeniu udają się na urlop wypoczynkowy, przysługuje prawo do przejazdu na
koszt wojska z miejsca siedziby szkoły do:
1) wybranej miejscowości w kraju, a z niej do miejscowości pełnienia służby,
albo
2) miejsca zamieszkania członka rodziny uprawnionego do przejazdu na koszt
wojska i z tego miejsca do wybranej miejscowości w kraju i z powrotem.
2. Członkom rodzin żołnierzy zawodowych, o których mowa w ust. 1, przysługuje
prawo do przejazdu na zasadach określonych w § 2 ust. 3.
3. Przepisy § 2 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
§ 4. 1. Termin wykorzystania przejazdu na koszt wojska raz w roku do wybranej
miejscowości w kraju i z powrotem upływa z dniem 31 grudnia danego roku
kalendarzowego.
2. W razie niewykorzystania przysługującego przejazdu osobom uprawnionym wypłaca
się zryczałtowany ekwiwalent pieniężny. Wypłata następuje po złożeniu do organu
finansowego jednostki wojskowej pisemnego oświadczenia żołnierza zawodowego,
którego wzór stanowi załącznik do rozporządzenia.
3. Prawo do przejazdu ustala się według stanu rodzinnego żołnierza zawodowego w
dniu realizacji świadczenia, przy czym uwzględnia się również dziecko, które w
roku kalendarzowym, za który przysługuje świadczenie, ukończy wiek uprawniający
do przejazdu na koszt wojska.
4. Wysokość ekwiwalentu pieniężnego, o którym mowa w § 2 ust. 4, ustala się
według cen obowiązujących w dniu przejazdu, natomiast wysokość zryczałtowanego
ekwiwalentu pieniężnego, o którym mowa w § 4 ust. 2, ustala się według cen
obowiązujących w dniu wypłaty świadczenia, nie wyższych jednak niż obowiązujące
w dniu 31 grudnia roku kalendarzowego, za który przysługuje ekwiwalent.
5. Roszczenia z tytułu prawa do przejazdu ulegają przedawnieniu na zasadach
określonych w przepisach ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy
(Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 18, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z
1996 r. Nr 7, poz. 44 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 496, Nr 106,
poz. 678 i Nr 141, poz. 943 i 944).
§ 5. 1. Za dzieci żołnierza zawodowego posiadające prawo do przejazdu uważa się
dzieci własne żołnierza, dzieci jego małżonka, dzieci przysposobione i dzieci
przyjęte na wychowanie w ramach rodziny zastępczej - do ukończenia:
1) osiemnastego roku życia albo
2) dwudziestu czterech lat życia, jeżeli pobierają naukę w szkole średniej,
pomaturalnej lub wyższej; w razie gdy ukończenie dwudziestu czterech lat życia
przypada na ostatni rok nauki w szkole wyższej, do czasu ukończenia tego roku
nauki, albo
3) stały się niepełnosprawne w stopniu znacznym lub umiarkowanym przed
osiągnięciem wieku określonego w pkt 1.
2. Prawo do przejazdu nie przysługuje dzieciom żołnierza zawodowego:
1) pozostającym w związku małżeńskim, chyba że związek małżeński został zawarty
między osobami kształcącymi się w szkole,
2) przebywającym w domu pomocy społecznej, w domu dziecka lub w innej placówce
opiekuńczo-wychowawczej, jeżeli za jego pobyt rodzina nie ponosi odpłatności,
3) kształcącym się w szkole wojskowej lub innej szkole zapewniającej
nieodpłatnie pełne utrzymanie (wyżywienie, zakwaterowanie, umundurowanie),
4) przebywającym w zakładzie karnym lub poprawczym,
5) osiągającym dochód w kwocie przekraczającej miesięcznie najniższe
wynagrodzenie pracowników za pełny miesięczny wymiar czasu pracy, określone
przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.
3. Dochód, o którym mowa w ust. 2 pkt 5, ustala się według zasad przewidzianych
przy ustalaniu prawa do zasiłku rodzinnego.
§ 6. Prawo do przejazdu nie przysługuje żołnierzom zawodowym, którym udzielono
urlopu bezpłatnego lub których przeniesiono w stan nieczynny na okres dłuższy
niż jeden rok. Przepis ten stosuje się również do członków rodziny żołnierza
zawodowego.
Rozdział 2
Przejazd w celu odwiedzenia rodziny
§ 7. 1. Żołnierzowi zawodowemu, korzystającemu z zakwaterowania tymczasowego i
posiadającemu rodzinę, przysługuje raz w miesiącu prawo do przejazdu na koszt
wojska w razie udzielenia mu, na podstawie odrębnych przepisów, urlopu
okolicznościowego w celu odwiedzenia rodziny lub wypoczynkowego, zwane dalej
"przejazdem w celu odwiedzenia rodziny", publicznym transportem zbiorowym
wykonywanym przez:
1) przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe",
2) przedsiębiorstwa Państwowej Komunikacji Samochodowej, jeżeli brak jest
połączenia kolejowego pomiędzy miejscowością stałego pełnienia służby wojskowej
przez żołnierza zawodowego a miejscem zamieszkania jego rodziny, albo gdy
przejazd autobusem nie jest droższy i wnosi o to żołnierz.
2. Przejazd w celu odwiedzenia rodziny przysługuje od miejscowości, w której
żołnierz zawodowy pełni służbę wojskową, do miejscowości stałego zamieszkania
jego rodziny, z powodu posiadania której udzielono mu urlopu okolicznościowego,
i z powrotem.
3. Przejazd w celu odwiedzenia rodziny przysługuje w klasie drugiej pociągu
pospiesznego albo autobusem zwykłym lub pospiesznym. Jeżeli lokalne warunki
odbycia przejazdu to uzasadniają, dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz
zawodowy pełni służbę wojskową, może wyrazić zgodę na przejazd w klasie drugiej
pociągu ekspresowego.
4. Przejazd w celu odwiedzenia rodziny przysługuje w terminie, w którym
udzielono żołnierzowi zawodowemu urlopu okolicznościowego w celu odwiedzenia
rodziny. W miesiącu, w którym żołnierz zawodowy wykorzystuje urlop wypoczynkowy,
i z tego względu, na podstawie odrębnych przepisów, nie udzielono mu urlopu
okolicznościowego w celu odwiedzenia rodziny, przejazd ten przysługuje w
terminie udzielonego urlopu wypoczynkowego.
5. Przejazd w celu odwiedzenia rodziny nie przysługuje, jeżeli rodzina żołnierza
zawodowego zamieszkuje w miejscowości pobliskiej, w rozumieniu przepisów o
zakwaterowaniu Sił Zbrojnych.
§ 8. 1. Za zgodą dowódcy jednostki wojskowej żołnierz zawodowy może odbyć
przejazd w celu odwiedzenia rodziny innym środkiem transportu niż określony w §
7 ust. 1.
2. W przypadku określonym w ust. 1 żołnierzowi zawodowemu przysługuje ekwiwalent
pieniężny w wysokości równej cenie biletu za przejazd kolejami przedsiębiorstwa
państwowego "Polskie Koleje Państwowe", a gdy brak jest połączenia kolejowego -
za przejazd autobusem przedsiębiorstwa "Państwowej Komunikacji Samochodowej",
według zasad określonych w § 7 ust. 2 i 3.
3. Wypłaty ekwiwalentu pieniężnego dokonuje się na podstawie oświadczenia
żołnierza zawodowego o odbyciu przejazdu, zamieszczonego na skierowaniu
(poleceniu wyjazdu służbowego).
Rozdział 3
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 9. 1. Prawo do przejazdu na koszt wojska nie obejmuje opłat dodatkowych i
dopłat.
2. Przejazd na koszt wojska, o którym mowa w § 2 i 7, przysługuje najkrótszą
trasą kolejową lub autobusową albo łącznie transportem kolejowym i autobusowym.
3. Prawo do przejazdu, o którym mowa w § 2, realizuje jednostka wojskowa, w
której żołnierz zawodowy pozostaje na zaopatrzeniu finansowym, a przejazdu, o
którym mowa w § 7 - jednostka wojskowa, której dowódca udzielił żołnierzowi
zawodowemu urlopu okolicznościowego w celu odwiedzenia rodziny lub
wypoczynkowego.
4. Przy realizacji prawa do przejazdu, o którym mowa w § 2 i 7, uwzględnia się
posiadane przez żołnierza zawodowego oraz członków jego rodziny uprawnienia, w
tym wykupione, do bezpłatnych lub ulgowych przejazdów publicznym transportem
zbiorowym.
§ 10. Tracą moc:
1) rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 czerwca 1992 r. w sprawie
zasad i warunków korzystania przez żołnierzy zawodowych oraz członków ich rodzin
z uprawnień do przejazdu na koszt wojska (Dz. U. Nr 51, poz. 232, z 1993 r. Nr
66, poz. 315, z 1994 r. Nr 72, poz. 319 i z 1996 r. Nr 20, poz. 94),
2) zarządzenie nr 91/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 lipca 1994 r. w
sprawie przyznania żołnierzom zawodowym pełniącym służbę poza miejscem
zamieszkania prawa do przejazdu na koszt wojska w celu odwiedzenia rodziny oraz
zasad i warunków korzystania z tego prawa (Dziennik Rozkazów Ministerstwa Obrony
Narodowej poz. 75).
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz
Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 listopada 1997
r. (poz. 1005)
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 15 listopada 1997 r.
w sprawie wykazu gmin, w których stosowane są szczególne rozwiązania dotyczące
zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu mające na celu likwidację skutków
powodzi.
(Dz. U. Nr 153, poz. 1006)
Na podstawie art. 11a ust. 7 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o stosowaniu
szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała
miejsce w lipcu 1997 r. (Dz. U. Nr 80, poz. 491 i Nr 107, poz. 692), zarządza
się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa gminy, na których obszarze stosowane są szczególne
rozwiązania dotyczące zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu, mające na celu
likwidację skutków powodzi.
§ 2. Wykaz gmin, na których obszarze stosuje się szczególne rozwiązania, o
których mowa w § 1, określa załącznik do rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: wz. W. Brochwicz
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
15 listopada 1997 r. (poz. 1006)
WYKAZ GMIN, NA KTÓRYCH OBSZARZE STOSOWANE SĄ SZCZEGÓLNE ROZWIĄZANIA DOTYCZĄCE
ZATRUDNIENIA I PRZECIWDZIAŁANIA BEZROBOCIU, MAJĄCE NA CELU LIKWIDACJĘ SKUTKÓW
POWODZI
Lp.WojewództwoGminy
123
1BielskieI. gminy miejskie:
1. Oświęcim
2. Sucha Beskidzka
3. Szczyrk
4. Ustroń
5. Żywiec
II. gminy:
1. Andrychów
2. Brenna
3. Brzeźnica
4. Buczkowice
5. Budzów
6. Chełmek
7. Czernichów
8. Gilowice
9. Goleszów
10. Hażlach
11. Istebna
12. Jasienica
13. Jeleśnia
14. Kęty
15. Koszarawa
16. Kozy
17. Lanckorona
18. Lipowa
19. Łękawica
20. Łodygowice
21. Maków Podhalański
22. Milówka
23. Mucharz
24. Oświęcim
25. Porąbka
26. Przeciszów
27. Radziechowy-Wieprz
28. Rajcza
29. Skoczów
30. Spytkowice
31. Strumień
32. Stryszów
33. Ślemień
34. Świnna
35. Tomice
36. Ujsoły
37. Wadowice
38. Węgierska Górka
39. Wieprz
40. Wilamowice
41. Zator
42. Zawoja
43. Zembrzyce
2Częstochowskie I. gminy miejskie:
1. Częstochowa
2. Kalety
3. Lubliniec
II. gminy:
1. Ciasna
2. Dobrodzień
3. Kochanowice
4. Koniecpol
5. Koziegłowy
6. Kruszyna
7. Krzepice
8. Lipie
9. Miedźno
10. Mstów
11. Mykanów
12. Nowa Brzeźnica
13. Olesno
14. Opatów
15. Panki
16. Pawonków
17. Poczesna
18. Popów
19. Poraj
20 Przystajń
21. Radłów
22. Rudniki
23. Szczekociny
3gorzowskieI. gminy miejskie:
1. Kostrzyn
II. gminy:
1. Boleszkowice
2. Górzyca
3. Słońsk
4. Słubice
5. Witnica
4JeleniogórskieI. gminy miejskie:
1. Jelenia Góra
2. Bolesławiec
3. Kamienna Góra
4. Karpacz
5. Kowary
6. Lubań
7. Piechowice
8. Szklarska Poręba
9. Świeradów-Zdrój
10. Wojcieszów
II. gminy:
1. Bolesławiec
2. Bolków
3. Gryfów Śląski
4. Janowice Wielkie
5. Jeżów Sudecki
6. Kamienna Góra
7. Leśna
8. Lubawka
9. Lubomierz
10. Lwówek Śląski
11. Marciszów
12. Mirsk
13. Mysłakowice
14. Nowogrodziec
15. Olszyna
16. Podgórzyn
17. Stara Kamienica
18. Świerzawa
19. Wleń
5KaliskieI. gminy miejskie:
1. Kalisz
II. gminy:
1. Blizanów
2. Bolesławiec
3. Brzeziny
4. Chocz
5. Czajków
6. Doruchów
7. Galewice
8. Gizałki
9. Godziesze Wielkie
10. Gołuchów
11. Grabów n. Prosną
12. Kraszewice
13. Łubnice
14. Odolanów
15. Przygodzice
16. Sieroszewice
17. Sośnie
18. Wieruszów
19. Żerków
6katowickie I. gminy miejskie:
1. Bieruń
2. Gliwice
3. Knurów
4. Mikołów
5. Mysłowice
6. Poręba
7. Racibórz
8.Ruda Śląska
9. Rybnik
10. Rydułtowy
11. Sławków
12. Sosnowiec
13. Wodzisław Śląski
14. Zabrze
II. gminy:
1. Babice
2. Bestwina
3. Bojszowy
4. Brzeszcze
5. Chełm Śląski
6. Chrzanów
7. Czerwionka-Leszczyny
8. Gierałtowice
9. Goczałkowice-Zdrój
10. Godów
11. Gorzyce
12. Jejkowice
13. Klucze
14. Kornowac
15. Krupski Młyn
16. Krzanowice
17. Krzyżanowice
18. Kuźnia Raciborska
19. Libiąż
20. Lubomia
21. Lyski
22. Łazy
23. Miedźna
24. Nędza
25. Pawłowice
26. Pietrowice Wielkie
27. Pilchowice
28. Pilica
29. Pszczyna
30. Rudnik
31. Siewierz
32. Sośnicowice
33. Świerklany
34. Tworóg
35. Wolbrom
36. Zbrosławice
37. Zebrzydowice
38. Żarnowiec
7kieleckieI. gminy miejskie:
1. Kielce
II. gminy:
1. Bejsce
2. Bieliny
3. Bodzechów
4. Brody
5. Charsznica
6. Chęciny
7. Daleszyce
8. Górno
9. Kije
10. Koszyce
11. Kunów
12. Łagów
13. Miedziana Góra
14. Morawica
15. Nowy Korczyn
16. Opatowiec
17. Pacanów
18. Sędziszów
19. Słaboszów
20. Wiślica
8konińskieI. gminy miejskie:
1. Koło
2. Konin
II. gminy:
1. Dąbie
2. Golina
3. Grabów
4. Kościelec
5. Lądek
6. Pyzdry
7. Rzgów
8. Świnice Warckie
9. Zagórów
9krakowskieI. gminy miejskie:
1. Kraków
II. gminy:
1. Alwernia
2. Biskupice
3. Czernichów
4. Dobczyce
5. Drwinia
6. Gdów
7. Igołomia-Wawrzeńczyce
8. Kłaj
9. Liszki
10. Myślenice
11. Niepołomice
12. Nowe Brzesko
13. Pcim
14. Raciechowice
15. Skawina
16. Sułoszowa
17. Tokarnia
18. Trzyciąż
19. Wieliczka
20. Wielka Wieś
10legnickieI. gminy miejskie:
1. Legnica
2. Chojnów
3. Głogów
4. Jawor
5. Złotoryja
II. gminy:
1. Chojnów
2. Głogów
3. Grębocice
4. Gromadka
5. Kotla
6. Krotoszyce
7. Kunice
8. Legnickie Pole
9. Męcinka
10. Miłkowice
11. Mściwojów
12. Paszowice
13. Pęcław
14. Pielgrzymka
15. Prochowice
16. Rudna
17. Ruja
18. Ścinawa
19. Wądroże Wielkie
20. Zagrodno
21. Złotoryja
22. Żukowice
11leszczyńskieII. gminy:
1. Góra
2. Jemielno
3. Niechlów
4. Szlichtyngowa
5. Wąsosz
6. Wschowa
12lubelskieI. gminy miejskie:
1. Puławy
II. gminy:
1. Janowiec
2. Kazimierz Dolny
3. Puławy
4. Wilków
13nowosądeckieI. gminy miejskie:
1. Nowy Sącz
2. Grybów
3. Limanowa
4. Mszana Dolna
5. Nowy Targ
6. Szczawnica
II. gminy:
1. Biały Dunajec
2. Bobowa
3. Bukowina Tatrzańska
4. Chełmiec
5. Czarny Dunajec
6. Czorsztyn
7. Dobra
8. Gorlice
9. Gródek n. Dunajcem
10. Grybów
11. Jodłownik
12. Kamienica
13. Kamionka Wielka
14. Korzenna
15. Krościenko n. Dunajcem
16. Laskowa
17. Limanowa
18. Lubień
19. Łabowa
20. Łącko
21. Łososina Dolna
22. Łukowica
23. Łużna
24. Moszczenica
25. Mszana Dolna
26. Muszyna
27. Nawojowa
28. Niedźwiedź
29. Nowy Targ
30. Ochotnica Dolna
31. Piwniczna
32. Podegrodzie
33. Poronin
34. Raba Wyżna
35. Rytro
36. Sękowa
37. Słopnice
38. Stary Sącz
39. Szaflary
40. Tymbark
41. Uście Gorlickie
14opolskieI. gminy miejskie:
1. Opole
2. Brzeg
3. Kędzierzyn-Koźle
II. gminy:
1. Baborów
2. Bierawa
3. Branice
4. Brzeg
5. Byczyna
6. Chrząstowice
7. Cisek
8. Dąbrowa
9. Dobrzeń Wielki
10. Głogówek
11. Głubczyce
12. Głuchołazy
13. Gogolin
14. Grodków
15. Kamiennik
16. Kietrz
17. Kluczbork
18. Kolonowskie
19. Komprachcice
20. Korfantów
21. Krapkowice
22. Leśnica
23. Lewin Brzeski
24. Lubrza
25. Lubsza
26. Łambinowice
27. Łubniany
28. Murów
29. Niemodlin
30. Nysa
31. Olszanka
32. Otmuchów
33. Ozimek
34. Paczków
35. Pokój
36. Popielów
37. Prószków
38. Prudnik
39. Reńska Wieś
40. Skoroszyce
41. Strzelce Opolskie
42. Strzeleczki
43. Tarnów Opolski
44. Turawa
45. Ujazd
46. Walce
47. Wołczyn
48. Zdzieszowice
15radomskieII. gminy:
1. Białobrzegi
2. Chotcza
3. Drzewica
4. Gniewoszów
5. Jastrzębia
6. Jedlińsk
7. Kozienice
8. Magnuszew
9. Nowe Miasto n. Pilicą
10. Odrzywół
11. Promna
12. Przyłęk
13. Przytyk
14. Sieciechów
15. Solec n. Wisłą
16. Warka
17. Wyśmierzyce
18. Zakrzew
16 rzeszowskieII. gminy:
1. Borowa
2. Czermin
3. Gawłuszowice
4. Ropczyce
17sieradzkieI. gminy miejskie:
1. Sieradz
II. gminy:
1. Biała
2. Brzeźnio
3. Buczek
4. Burzenin
5. Działoszyn
6. Konopnica
7. Lutomiersk
8. Lututów
9. Łask
10. Mokrsko
11. Osjaków
12. Ostrówek
13. Pątnów
14. Pęczniew
15. Poddębice
16. Rusiec
17. Sędziejowice
18. Sieradz
19. Skomlin
20. Warta
21. Wartkowice
22. Widawa
23. Wieluń
24. Wierzchlas
25. Wróblew
26. Zadzim
27. Zapolice
28. Zduńska Wola
29. Złoczew
18skierniewickieII. gminy:
1. Domaniewice
2. Łyszkowice
3. Młodzieszyn
4. Nieborów
5. Wiskitki
19tarnobrzeskieI. gminy miejskie:
1. Tarnobrzeg
2. Sandomierz
II. gminy:
1. Annopol
2. Baranów Sandomierski
3. Ćmielów
4. Dwikozy
5. Gorzyce
6. Koprzywnica
7. Łoniów
8. Łubnice
9. Osiek
10. Padew Narodowa
11. Połaniec
12. Radomyśl
13. Rytwiany
14. Samborzec
15. Staszów
16. Tarłów
17. Zawichost
20tarnowskieII. gminy:
1. Bochnia
2. Borzęcin
3. Brzesko
4. Ciężkowice
5. Czchów
6. Dębno
7. Gnojnik
8. Gromnik
9. Iwkowa
10. Lipnica Murowana
11. Łapanów
12. Pleśna
13. Rzepiennik Strzyżewski
14. Skrzyszów
15. Szerzyny
16. Szczurowa
17. Trzciana
18. Tuchów
19 Wietrzychowice
20. Zakliczyn
21. Żegocina
21 toruńskieI. gminy miejskie:
1. Toruń
2. Grudziądz
II. gminy:
1. Chełmno
2. Grudziądz
3. Lubicz
4. Obrowo
5. Unisław
6. Wielka Nieszawka
22wałbrzyskieI. gminy miejskie:
1. Wałbrzych
2. Bielawa
3. Boguszów-Gorce
4. Dzierżoniów
5. Jedlina-Zdrój
6. Kłodzko
7. Nowa Ruda
8. Pieszyce
9. Piława Górna
10. Szczawno-Zdrój
11. Świdnica
12. Świebodzice
II. gminy:
1. Bardo
2. Bystrzyca Kłodzka
3. Ciepłowody
4. Czarny Bór
5. Dobromierz
6. Dzierżoniów
7. Głuszyca
8. Jaworzyna Śląska
9. Kamieniec Ząbkowicki
10. Kłodzko
11. Lądek-Zdrój
12. Marcinowice
13. Mieroszów
14. Międzylesie
15. Niemcza
16. Nowa Ruda
17. Przeworno
18. Radków
19. Stare Bogaczowice
20. Stoszowice
21. Stronie Śląskie
22. Strzegom
23. Szczytna
24. Świdnica
25. Walim
26. Ząbkowice Śląskie
27. Ziębice
28. Złoty Stok
29. Żarów
23wrocławskieI. gminy miejskie:
1. Wrocław
2. Oława
II. gminy:
1. Bierutów
2. Brzeg Dolny
3. Czernica
4. Długołęka
5. Jelcz-Laskowice
6. Jordanów Śląski
7. Kąty Wrocławskie
8. Kobierzyce
9. Kondratowice
10. Kostomłoty
11.Krosnice
12. Łagiewniki
13. Malczyce
14. Mietków
15. Miękinia
16. Oborniki Śląskie
17. Oława
18. Sobótka
19. Strzelin
20. Środa Śląska
21. Święta Katarzyna
22. Wiązów
23. Wińsko
24. Wisznia Mała
25. Wołów
26. Żmigród
27. Żórawina
24zielonogórskieI. gminy miejskie:
1. Zielona Góra
2. Gubin
3. Nowa Sól
4. Żagań
II. gminy:
1. Bojadła
2. Bytom Odrzański
3. Cybinka
4. Czerwieńsk
5. Dąbie
6. Gubin
7. Krosno Odrzańskie
8. Maszewo
9. Niegosławice
10. Nowa Sól
11. Nowogród Bobrzański
12. Otyń
13. Siedlisko
14. Sulechów
15. Szprotawa
16. Trzebiechów
17. Zabór
18. Zielona Góra
19. Żagań
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 7 stycznia 1997 r.
w sprawie zasad wynagradzania i innych świadczeń przysługujących pracownikom
urzędów państwowych zatrudnionym w gabinetach politycznych oraz doradcom lub
pełniącym funkcje doradców osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe.
(Dz. U. Nr 2, poz. 8)
Na podstawie art. 471 ust. 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach
urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988
r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr
20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z
1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r.
Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie stosuje się do:
1) pracowników zatrudnionych w gabinecie politycznym:
a) Prezesa Rady Ministrów,
b) wiceprezesa Rady Ministrów,
c) ministra,
d) innego członka Rady Ministrów,
2) doradców lub pełniących funkcje doradców osób zajmujących kierownicze
stanowiska państwowe inne niż wymienione w pkt 1,
zwanych dalej "pracownikami".
§ 2. Wynagrodzenie pracowników składa się z wynagrodzenia zasadniczego
przewidzianego dla zajmowanego stanowiska, dodatku funkcyjnego związanego z
kierowaniem zespołem oraz dodatku za wieloletnią pracę.
§ 3. Ustala się tabelę stanowisk, kwot wynagrodzenia zasadniczego i dodatku
funkcyjnego oraz kwalifikacji pracowników, stanowiącą załącznik do
rozporządzenia.
§ 4. 1. Pracownikowi przysługuje odprawa, z tytułu rozwiązania przez pracodawcę
lub wygaśnięcia stosunku pracy, w wysokości:
1) 50% miesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony w gabinecie
politycznym lub na stanowisku, o którym mowa w § 1 pkt 2, krócej niż 6 miesięcy,
2) 100% miesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony w gabinecie
politycznym lub na stanowisku, o którym mowa w § 1 pkt 2, co najmniej 6
miesięcy,
3) 300% miesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony w gabinecie
politycznym lub na stanowisku, o którym mowa w § 1 pkt 2, co najmniej 3 lata.
2. Odprawę, o której mowa w ust. 1, oblicza się jak ekwiwalent pieniężny za
urlop wypoczynkowy.
§ 5. Osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe, o których mowa w § 1 pkt
1 i 2, mogą w szczególnie uzasadnionych przypadkach zwolnić pracownika z wymagań
kwalifikacyjnych określonych w tabeli stanowiącej załącznik do rozporządzenia.
§ 6. Do pracowników stosuje się przepisy § 8 i 9 rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 18 kwietnia 1995 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów
państwowych (Dz. U. Nr 43, poz. 223).
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 1997 r. (poz. 8)
TABELA STANOWISK, KWOT WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO I DODATKU FUNKCYJNEGO ORAZ
KWALIFIKACJI PRACOWNIKÓW
Lp.StanowiskoKwota w złotychWymagane kwalifikacje
wynagrodzenie zasadniczedodatek funkcyjnywykształcenieliczba lat pracy
123456
1Szef gabinetu politycznego Prezesa Rady Ministrów38001100wyższe7
2Szef gabinetu politycznego wiceprezesa Rady Ministrów34001000wyższe7
3Szef gabinetu politycznego ministra lub innego członka Rady
Ministrów3100900wyższe7
4Doradca w gabinecie politycznym Prezesa Rady Ministrów2300-2800-wyższe5
5Doradca w gabinecie politycznym wiceprezesa Rady
Ministrów2100-2700-wyższe5
6Doradca w gabinecie politycznym ministra lub innego członka Rady
Ministrów1900-2400-wyższe5
7Doradca lub pełniący funkcję doradcy osoby zajmującej kierownicze
stanowisko państwowe inne niż wymienione w lp. 1, 2 i 31800-2200-wyższe5
8Asystent polityczny Prezesa Rady Ministrów, wiceprezesa Rady Ministrów,
ministra lub innego członka Rady Ministrów oraz innej osoby zajmującej
kierownicze stanowisko państwowe1300-1600-wyższe2
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 10 grudnia 1997 r.
w sprawie sposobów i warunków wykonywania kontroli celnej.
(Dz. U. Nr 154, poz. 1007)
Na podstawie art. 6 § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U.
Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Przepisy niniejszego rozporządzenia określają sposoby i warunki wykonywania
kontroli celnej.
§ 2. 1. Czynności kontroli celnej wykonują funkcjonariusze celni.
2. Funkcjonariusz celny obowiązany jest do umieszczenia na zgłoszeniu celnym lub
innym dokumencie potwierdzającym dokonanie formalności niezbędnych do nadania
towarowi przeznaczenia celnego adnotacji o wyniku przeprowadzonych czynności
kontroli celnej, chyba że przepisy szczególne przewidują dokonanie wpisu do
rejestru prowadzonego przez organ celny lub sporządzenie protokołu.
§ 3. W celu ustalenia zgodności z przepisami prawa wywozu lub przywozu towaru na
polski obszar celny organ celny może w szczególności:
1) kontrolować dokumenty i dane handlowe, w tym także sporządzone z
zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych,
2) ustalać tożsamość osób,
3) dokonywać oględzin towarów,
4) kontrolować księgowość prowadzoną przez osoby krajowe,
5) pobierać próbki towarów i badać je,
6) przesłuchiwać osoby bezpośrednio lub pośrednio uczestniczące w czynnościach
związanych z wymianą towarową,
7) przeprowadzać rewizję celną,
8) zatrzymywać i kontrolować środki transportu,
9) przeszukiwać osoby i pomieszczenia.
§ 4. Autentyczność dokumentów może zostać sprawdzona, w ramach kontroli celnej,
w szczególności przez:
1) ocenę cech zewnętrznych i treści dokumentów,
2) oględziny znaków zabezpieczających, a w szczególności hologramów lub kodów,
jeżeli dokument został w ten sposób zabezpieczony,
3) uzyskanie od organów lub osób, które wystawiły dokumenty, potwierdzenia ich
autentyczności,
4) dokonanie przez organ celny lub inny organ albo instytucję ekspertyzy
laboratoryjnej dokumentów,
5) ustalenie autentyczności podpisów, pieczęci i innych znaków urzędowych,
6) porównanie dokumentów z ich kopiami lub uwierzytelnionymi fotokopiami, które
są w posiadaniu organów celnych lub zostały bezpośrednio przekazane organom
celnym przez organy lub osoby, które wystawiły te dokumenty.
§ 5. 1. Jeżeli nie można w inny sposób stwierdzić, czy osoba przekraczająca
granicę polskiego obszaru celnego przewozi towary nie przedstawione lub nie
zgłoszone organowi celnemu, organ celny może przeszukać tę osobę.
2. Przeszukanie nie powinno naruszać godności osobistej osoby przeszukiwanej
oraz powinno być przeprowadzone przez osobę tej samej płci, w warunkach
wykluczających obecność osób postronnych.
3. W wypadku uzasadnionego podejrzenia, że osoba fizyczna ukrywa towary w swoim
organizmie, organ celny może skierować tę osobę na specjalistyczne badania
lekarskie.
4. Z przeprowadzonego przeszukania osoby fizycznej sporządza się protokół, a w
wypadku wykonywania badań, o których mowa w ust. 3, na wniosek osoby, która
została poddana tym badaniom, organ celny wydaje zaświadczenie o terminie i
miejscu ich przeprowadzania.
Rozdział 2
Kontrola celna towarów wprowadzanych na polski obszar celny i wyprowadzanych z
polskiego obszaru celnego
§ 6. Jeżeli organ celny stwierdzi, że deklaracja skrócona obejmująca towary
przedstawione organowi celnemu nie spełnia wymogów, o których mowa w przepisach
wydanych na podstawie art. 42 § 3 Kodeksu celnego, lub gdy wraz z
przedstawieniem towaru nie została złożona deklaracja skrócona albo dokumenty,
które mogą być wykorzystane w charakterze tej deklaracji, a organ celny nie
odstąpił od wymogu złożenia deklaracji skróconej, towar składa się w magazynie
celnym, w depozycie urzędu celnego lub w innym miejscu wskazanym przez organ
celny.
§ 7. 1. W wypadku przywozu lub wywozu towarów, których posiadanie, obrót lub
rozpowszechnianie umowy międzynarodowe lub przepisy odrębne uzależniają od
spełnienia określonych wymogów, organ celny kontroluje spełnienie tych wymogów
przed przyjęciem zgłoszenia celnego, a w wypadku jeżeli nadanie towarom
przeznaczenia celnego nie wymaga dokonania zgłoszenia celnego - przed nadaniem
przeznaczenia celnego.
2. Jeżeli objęcie towaru procedurą celną wymaga pozwolenia, którego uzyskanie
przewidują przepisy, o których mowa w ust. 1, funkcjonariusz celny obowiązany
jest w szczególności:
1) dokonać na oryginale pozwolenia adnotacji o ilości lub wartości przywożonego
lub wywożonego towaru,
2) dokonać na oryginale pozwolenia adnotacji o całkowitym wykorzystaniu
pozwolenia, jeżeli przywieziony lub wywieziony został w całości towar objęty
pozwoleniem,
3) zwrócić oryginał pozwolenia zgłaszającemu oraz dołączyć kserokopię pozwolenia
wraz z dokonanymi adnotacjami do karty zgłoszenia celnego, zatrzymywanej przez
organ celny.
3. Przepisów ust. 2 nie stosuje się, jeżeli przepisy odrębne określają inny
sposób postępowania.
§ 8. 1. W wypadku przywozu towarów podlegających oznaczeniu znakami akcyzy na
podstawie przepisów o oznaczaniu wyrobów znakami akcyzy, funkcjonariusz celny w
szczególności może sprawdzić, czy znaki akcyzy:
1) są autentyczne,
2) zostały nałożone prawidłowo,
3) nie są uszkodzone.
2. W wypadku przywozu na polski obszar celny towarów, na które polskie znaki
akcyzy nałożono za granicą, funkcjonariusz celny sprawdza, czy znaki te zostały
wywiezione z polskiego obszaru celnego zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie
przepisami.
§ 9. 1. W wypadku podejmowania czynności kontroli celnej dotyczącej przywożonych
lub wywożonych przesyłek pocztowych, funkcjonariusz celny może w szczególności
kontrolować dokumenty pocztowe, w tym wykazy i deklaracje, oraz sprawdzać liczbę
przywożonych lub wywożonych paczek z liczbą wskazaną w wykazie zdawczym.
2. Rewizję celną przesyłek pocztowych i pobieranie próbek towarów w nich
przesyłanych przeprowadza się w obecności zgłaszającego lub pracownika urzędu
pocztowego.
§ 10. 1. W wypadku przywozu lub wywozu towarów transportem przesyłowym, takim
jak rurociągi, gazociągi i sieć energetyczna, funkcjonariusz celny porównuje
dane zawarte w zgłoszeniu celnym z danymi z protokołów odczytu wskazań urządzeń
pomiarowych, stosowanych przy tym transporcie.
2. W wypadku przywozu lub wywozu towarów transportem, o którym mowa w ust. 1,
funkcjonariusz celny może uczestniczyć w czynnościach związanych z odczytem
wskazań urządzeń pomiarowych, a udział w tych czynnościach potwierdza w
protokole odczytu.
§ 11. 1. W wypadku towarów przywożonych lub wywożonych przez podróżnych,
funkcjonariusz celny może w szczególności:
1) ustalać tożsamość osoby fizycznej, w tym kontrolować dokumenty uprawniające
do przekraczania granicy państwowej,
2) przeprowadzać rewizję celną bagażu,
3) przeprowadzać graniczną kontrolę dewizową, w tym potwierdzać zgłoszenia
przywozu dewiz na zasadach określonych w przepisach odrębnych,
4) przeszukiwać osoby fizyczne.
2. Jeżeli przepisy prawa celnego ograniczają uprawnienie do korzystania ze
zwolnienia od cła przez osoby wielokrotnie przekraczające granicę państwową,
funkcjonariusz celny obowiązany jest dokonać w dokumencie uprawniającym osobę do
przekraczania granicy państwowej adnotacji o rodzaju udzielonego zwolnienia oraz
dacie przekraczania granicy państwowej.
§ 12. 1. Złożenie towarów w magazynie celnym lub wyprowadzenie towarów z
magazynu celnego dokonywane jest w obecności funkcjonariusza celnego, a jeżeli
jest to niemożliwe - po uprzednim powiadomieniu organu celnego.
2. Funkcjonariusz celny potwierdza złożenie towarów w magazynie celnym lub
wyprowadzenie towarów z magazynu celnego w ewidencji towarowej prowadzonej w tym
magazynie.
§ 13. 1. W celu ustalenia, czy środek transportu albo towary na nim przewożone
zostały wprowadzone na polski obszar celny zgodnie z przepisami prawa celnego,
organ celny może zatrzymać środek transportu i podjąć inne czynności z zakresu
kontroli celnej.
2. Do zatrzymania środka transportu przemieszczającego się po drodze, w celu
podjęcia czynności w ramach kontroli celnej, stosuje się odpowiednio zasady
określone w przepisach prawa o ruchu drogowym, a uprawnionymi do tej czynności
są umundurowani funkcjonariusze celni.
3. Zatrzymanie środków transportu, innych niż środki transportu przemieszczające
się po drodze, odbywa się przy udziale innych służb lub instytucji, a w
szczególności:
1) policji,
2) Straży Granicznej,
3) służb lotniczych i morskich,
4) służb administracji kolei państwowych.
4. Po zatrzymaniu środka transportu organ celny może w szczególności:
1) kontrolować dokumenty i dane dotyczące środka transportu oraz osoby
kierującej pojazdem, z wyłączeniem dokumentów uprawniających do kierowania
środkiem transportu, z zastrzeżeniem ust. 5,
2) kontrolować dokumenty dotyczące przewożonych towarów,
3) sprawdzać zamknięcia celne, jeżeli z dokumentów wynika, że zostały one
nałożone,
4) przeprowadzać rewizję środka transportu i towarów.
5. Organ celny może kontrolować dokumenty uprawniające do kierowania środkiem
transportu, jeżeli osoba kontrolowana nie posiada innych dokumentów
pozwalających określić jej tożsamość albo występuje uzasadniona wątpliwość co do
ich autentyczności.
§ 14. 1. Zamknięcia celne mogą być nakładane na towary, opakowania lub środki
transportu, w szczególności gdy:
1) ze względu na warunki procedury celnej jest to niezbędne dla zachowania
tożsamości towarów,
2) towary, którym nadano przeznaczenie celne wprowadzenia do wolnego obszaru
celnego lub składu wolnocłowego, są przewożone z urzędu celnego do wolnego
obszaru celnego lub składu wolnocłowego,
3) towary objęte procedurą składu celnego są przemieszczane do innego składu
celnego,
4) towary znajdujące się w wolnym obszarze celnym lub w składzie wolnocłowym są
przewożone do innego wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego,
5) towary składowane czasowo są przewożone do innego miejsca znajdującego się
pod dozorem celnym,
6) towary wprowadzone na polski obszar celny przewożone są drogą celną określoną
przez organ celny,
7) towary są złożone w magazynie celnym bez zabezpieczenia kwoty wynikającej z
długu celnego.
2. Zamknięcia celne mogą być nakładane na pomieszczenia, składy celne lub
magazyny celne zwłaszcza w wypadku, gdy istnieje uzasadnione podejrzenie, że
towary w nich znajdujące się mogą zostać usunięte spod dozoru celnego.
3. Funkcjonariusz celny, który nałożył zamknięcia celne, obowiązany jest
udokumentować liczbę i rodzaj nałożonych zamknięć celnych i ich cechy
identyfikacyjne.
4. Zamknięć celnych nie nakłada się w wypadku, gdy towary:
1) znajdują się na statkach morskich, z wyjątkiem broni palnej, materiałów
wybuchowych, amunicji, środków obezwładniających, napojów alkoholowych, wyrobów
tytoniowych i używek,
2) są przewożone zgodnie z przepisami o przewozach bez opakowań, w otwartych
wagonach, otwartych barkach lub innych środkach przewozowych, zwłaszcza gdy są
to towary masowe,
3) posiadają cechy pozwalające w sposób nie budzący wątpliwości ustalić ich
tożsamość, takie jak numery fabryczne w sposób trwały umieszczone na towarze,
albo gdy zgłaszający przedstawił opis, rysunki lub zdjęcia fotograficzne towaru.
5. Organ celny może zezwolić na usuwanie lub niszczenie zamknięć celnych w
szczególności przez:
1) osobę zwolnioną z obowiązku przedstawiania towarów w urzędzie celnym - na
podstawie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej lub innego pozwolenia
organu celnego,
2) inne osoby - na podstawie pozwolenia organu celnego na usuwanie lub
zniszczenie zamknięć celnych.
6. Osoby, o których mowa w ust. 5, mogą zdjąć lub zniszczyć zamknięcia celne
zgodnie z warunkami określonymi w pozwoleniu i pod warunkiem zawiadomienia
organu celnego o rodzaju, ilości i cechach identyfikacyjnych zamknięć celnych w
trybie i terminie określonym w pozwoleniu.
7. Organ celny może zobowiązać do zawiadomienia organu celnego o stwierdzeniu
naruszenia, usunięcia lub zniszczenia zamknięć celnych, bez zgody organu
celnego, każdą osobę będącą w posiadaniu towaru lub środka transportu lub osobę
odpowiedzialną za wykonanie obowiązków wynikających z wprowadzenia towarów do
wolnego obszaru celnego albo ze złożenia towarów w magazynie celnym, w składzie
celnym lub innym miejscu znajdującym się pod dozorem celnym.
8. Jeżeli w wyniku sprawdzenia zamknięć celnych funkcjonariusz celny stwierdzi
ich uszkodzenie, usunięcie lub zniszczenie dokonane bez zgody organu celnego,
zobowiązany jest sporządzić protokół.
9. W wypadku gdy niemożliwe jest nałożenie zamknięć celnych, a zachowanie
tożsamości towaru jest niezbędne do przestrzegania warunków procedury celnej lub
istnieje uzasadnione podejrzenie, że towar może zostać usunięty spod dozoru
celnego, organ celny może zarządzić konwój celny lub strzeżenie towarów.
§ 15. 1. Organ celny może zarządzić konwój celny, w szczególności gdy:
1) istnieje uzasadnione podejrzenie, że towary mogą nie zostać dostarczone do
urzędu celnego albo miejsca uznanego lub wyznaczonego przez organ celny,
2) kwota długu celnego mogącego powstać w związku z przewozem towarów w ramach
procedury tranzytu jest wyższa niż kwota zabezpieczona,
3) procedurą tranzytu objęte są towary niekrajowe, których przemieszczanie ma
się zakończyć poza polskim obszarem celnym,
4) istnieje potrzeba zachowania tożsamości towaru, a nie jest możliwe nałożenie
zamknięć celnych,
5) w ramach procedury tranzytu przewożone są towary, których przywóz jest
związany ze zwiększonym ryzykiem.
2. W wypadku zarządzenia konwoju sporządza się protokół, który jest rejestrowany
w rejestrze prowadzonym w urzędzie celnym.
3. Organy celne mogą zlecać wykonanie niektórych czynności w ramach konwoju
celnego wyspecjalizowanym jednostkom działającym w zakresie ochrony osób lub
mienia.
§ 16. Organ celny może zarządzić strzeżenie towarów, w szczególności gdy:
1) towar wprowadzony na polski obszar celny na skutek nieprzewidzianych
okoliczności lub działania siły wyższej nie może zostać dostarczony do
granicznego urzędu celnego albo miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ
celny,
2) towar wprowadzony na polski obszar celny wymaga przeładunku,
3) towar czasowo składowany nie może zostać przekazany ani do depozytu celnego,
ani do magazynu celnego.
Rozdział 3
Kontrola celna po zwolnieniu towarów i po nadaniu towarom przeznaczenia celnego
Oddział 1
Przepisy ogólne
§ 17. Czynności kontroli celnej mogą być wykonywane poza urzędem celnym albo
miejscem wyznaczonym lub uznanym przez organ celny, po uzyskaniu upoważnienia
organu celnego; wzór upoważnienia określa załącznik do rozporządzenia.
§ 18. 1. Jeżeli kontrola przeprowadzana jest u zgłaszającego, innej osoby
bezpośrednio lub pośrednio związanej z operacjami handlowymi dotyczącymi
przywozu lub wywozu towarów objętych kontrolowanym zgłoszeniem celnym lub u
innej osoby posiadającej dokumenty i dane związane z takimi operacjami, osoby te
mogą być obecne przy wykonywaniu czynności kontroli celnej, chyba że spełnienie
tego warunku uniemożliwiłoby lub znacznie utrudniło wykonywanie kontroli celnej.
2. W wypadku gdy czynności kontroli celnej przeprowadzono pod nieobecność osoby
zainteresowanej, funkcjonariusz celny obowiązany jest utrwalić w protokole
kontroli przyczyny odstąpienia od wymogu określonego w ust. 1.
3. Okazanie osobie, o której mowa w ust. 1, upoważnienia, o którym mowa w § 17,
jest równoznaczne z zawiadomieniem o rozpoczęciu kontroli u tej osoby.
4. Jeżeli wymagają tego okoliczności i jest to uzasadnione potrzebami kontroli,
funkcjonariusz celny może dokonywać czynności także poza godzinami pracy osoby,
u której przeprowadza się kontrolę.
§ 19. Osoba odpowiedzialna za wykonanie obowiązków wynikających z przepisów
prawa celnego obowiązana jest umożliwić funkcjonariuszowi celnemu dokonanie
czynności kontroli celnej, a w szczególności:
1) udostępnić towary, dokumenty lub środki transportu oraz zapewnić dostęp do
pomieszczeń oraz innych miejsc będących przedmiotem kontroli,
2) zapewnić wgląd w dokumenty i ewidencje objęte zakresem kontroli, a zwłaszcza
dokumenty handlowe, księgowe i finansowe, nawet jeżeli mają one charakter
poufny,
3) umożliwić sporządzenie kopii dokumentów,
4) udzielać wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli celnej,
5) umożliwić sporządzenie szkiców, filmowanie i fotografowanie oraz dokonywanie
nagrań dźwiękowych,
6) przeprowadzić na żądanie organu celnego inwentaryzację w zakresie niezbędnym
na potrzeby kontroli celnej,
7) wydać za pokwitowaniem towary lub dokumenty, jeżeli organ celny uzna za
niezbędne przeprowadzenie ich dalszej analizy lub dokładniejszej kontroli,
8) udostępnić w niezbędnym zakresie środki łączności, a także inne urządzenia
techniczne, jeżeli są one niezbędne do wykonania czynności kontroli celnej,
9) udzielić niezbędnej pomocy technicznej, jeżeli dokumenty lub ewidencje będące
przedmiotem kontroli zostały sporządzone z zastosowaniem technik elektronicznego
przetwarzania danych.
§ 20. 1. W trakcie przeprowadzania kontroli funkcjonariusz celny sporządza
protokół w szczególności:
1) kontroli dokumentów i ewidencji,
2) zabezpieczenia dokumentów i dowodów rzeczowych,
3) rewizji celnej,
4) przesłuchania świadków,
5) pobierania próbek towarów i ich badania.
2. Funkcjonariusz celny obowiązany jest zapoznać osobę uczestniczącą przy
czynnościach kontrolnych z treścią protokołu.
3. Protokół podpisują funkcjonariusz celny i osoby uczestniczące przy
czynnościach kontrolnych. Jeżeli osoba uczestnicząca odmówi podpisania
protokołu, funkcjonariusz celny obowiązany jest umieścić w protokole odpowiednią
adnotację.
4. Osoba uczestnicząca przy czynnościach kontrolnych może, w terminie 7 dni od
zapoznania jej z treścią protokołu, zgłosić uwagi do protokołu.
§ 21. 1. Z kontroli przeprowadzonej u osób, o których mowa w § 18 ust. 1,
sporządza się protokół.
2. Funkcjonariusz celny obowiązany jest zapoznać osobę, u której przeprowadzono
kontrolę, z treścią protokołu.
3. Protokół podpisują funkcjonariusz celny przeprowadzający kontrolę oraz osoba,
u której przeprowadzono kontrolę.
4. Jeżeli osoba, u której przeprowadzono kontrolę, odmówi podpisania protokołu,
funkcjonariusz celny obowiązany jest umieścić w protokole odpowiednią adnotację.
5. Jeżeli osoba, u której przeprowadzono kontrolę, nie była obecna przy
wykonywaniu czynności kontroli celnej, funkcjonariusz celny obowiązany jest
umieścić w protokole odpowiednią adnotację.
6. Protokół sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje organ
celny, a drugi doręcza się osobie, u której przeprowadzono kontrolę.
7. Osoba, u której przeprowadzono kontrolę, w terminie 7 dni od doręczenia
protokołu, może zgłosić uwagi do protokołu.
Oddział 2
Kontrola procedur celnych i procedury uproszczonej
§ 22. W wypadku jeżeli zostanie złożony wniosek o wydanie pozwolenia na
korzystanie z gospodarczej procedury celnej lub wniosek o stosowanie procedury
uproszczonej, organ celny może przed udzieleniem pozwolenia przeprowadzić u
składającego wniosek kontrolę w celu ustalenia w szczególności, czy:
1) sposób prowadzenia księgowości i dokumentacji związanej z przeprowadzanymi
operacjami handlowymi pozwoli na ustalenie, czy przepisy prawa celnego są
stosowane właściwie,
2) osoba ta nie naruszyła przepisów prawa celnego ani przepisów podatkowych,
3) stan pomieszczeń lub terenu zapewnia pozostawanie towaru pod dozorem celnym,
jeżeli procedura ma być stosowana w miejscach znajdujących się pod dozorem
celnym.
§ 23. 1. Organ celny obowiązany jest przeprowadzać, nie rzadziej niż raz w ciągu
roku kalendarzowego, okresowe kontrole składu celnego, a nie rzadziej niż raz w
ciągu 6 miesięcy, w wypadku gdy:
1) w pomieszczeniach składu celnego towary poddawane są procesom uszlachetniania
w ramach procedury uszlachetniania czynnego lub
2) w pomieszczeniach składu celnego towary poddawane są procesom przetworzenia w
ramach procedury przetwarzania pod kontrolą, lub
3) na podstawie art. 80 Kodeksu celnego towary składowane w składzie celnym są
obejmowane procedurą składu celnego lub dopuszczane do obrotu bez przedstawiania
ich organom celnym.
2. W czasie okresowej kontroli składu celnego organ celny podejmuje odpowiednie
czynności kontroli celnej, w szczególności w celu stwierdzenia, czy:
1) stan pomieszczeń oraz wyposażenie składu celnego zapewniają odpowiednie
warunki składowania towarów, umożliwiają prowadzenie kontroli celnej i
gwarantują pozostawanie towarów pod dozorem celnym,
2) prowadzący skład celny prowadzi działalność zgodnie z warunkami określonymi w
przepisach prawa, udzielonym pozwoleniu i regulaminie funkcjonowania składu
celnego,
3) towary są składowane zgodnie z ustalonymi warunkami, a zwłaszcza czy
przestrzegane są terminy składowania wyznaczone na podstawie art. 115 Kodeksu
celnego,
4) działalność składu celnego nie została przerwana na czas dłuższy niż 3
miesiące,
5) rozmiar prowadzonej działalności uzasadnia dalsze prowadzenie składu celnego,
6) ewidencja towarowa jest prowadzona zgodnie z warunkami określonymi przez
organ celny,
7) towary są poddawane zwyczajowym czynnościom zgodnie z warunkami określonymi w
pozwoleniu,
8) towary są czasowo wyprowadzane ze składu celnego zgodnie z warunkami
określonymi w pozwoleniu,
9) ilość towarów znajdujących się w składzie celnym jest zgodna z ilością
wykazaną w ewidencji towarowej,
10) wykonane zostały zalecenia dotyczące usunięcia uchybień stwierdzonych w
wyniku wcześniejszej okresowej kontroli składu celnego.
3. Organ celny może zakazać wprowadzania towarów do składu celnego lub
wyprowadzania towarów ze składu celnego w czasie przeprowadzania okresowej
kontroli składu celnego, nie dłużej jednak niż przez okres 3 dni.
4. Jeżeli w wyniku okresowej kontroli składu celnego stwierdzono, że prowadzący
skład celny prowadzi działalność niezgodnie z przepisami prawa celnego,
otrzymanym pozwoleniem lub regulaminem funkcjonowania składu celnego, lub
naruszony został inny warunek działania składu celnego, ale stwierdzone
uchybienia nie spowodowały ryzyka uszczuplenia należności stanowiących dochód
budżetu państwa, organ celny może wezwać do usunięcia stwierdzonych uchybień w
określonym terminie.
5. W celu stwierdzenia, czy prowadzący skład celny prowadzi działalność zgodnie
z przepisami prawa celnego i czy nie zostały naruszone warunki określone w art.
105 § 5 Kodeksu celnego, organ celny może w szczególności zobowiązać
prowadzącego skład celny do dostarczenia:
1) pozytywnej opinii o sytuacji finansowej prowadzącego skład celny, wydanej
przez bank prowadzący jego rachunek rozliczeniowy,
2) aktualnego zaświadczenia, wydanego przez właściwy dla siedziby lub miejsca
zamieszkania prowadzącego skład celny urząd skarbowy - o niezaleganiu przez
prowadzącego skład celny w uiszczaniu zobowiązań podatkowych stanowiących dochód
budżetu państwa,
3) aktualnego zaświadczenia, wydanego przez właściwy dla siedziby lub miejsca
zamieszkania prowadzącego skład celny oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych -
o niezaleganiu przez prowadzącego skład celny w wpłatami na Fundusz Ubezpieczeń
Społecznych,
4) zapytania o karalność osób kierujących działalnością gospodarczą prowadzącego
skład celny za przestępstwo przeciwko dokumentom, mieniu, przestępstwo
gospodarcze lub przestępstwo skarbowe,
5) zestawienia ilości towarów składowanych w składzie celnym,
6) zestawienia należności przywozowych i wywozowych, jakie mogą powstać w
związku ze stosowaniem procedury składu celnego.
§ 24. 1. Organ celny kontroluje przestrzeganie przepisów procedury tranzytu, w
szczególności poprzez:
1) kontrolę autentyczności, terminu ważności i prawidłowości sporządzenia
dokumentów, z zastosowaniem których odbywa się przemieszczanie towarów, i innych
dokumentów wymaganych na podstawie przepisów prawa,
2) sprawdzanie zamknięć celnych,
3) kontrolę przestrzegania terminu określonego dla objęcia towaru procedurą
tranzytu.
2. W wypadku gdy przy przewozie towarów w ramach procedury tranzytu nie zostało
złożone zabezpieczenie w związku ze zwolnieniem osoby z obowiązku złożenia
zabezpieczenia na podstawie art. 100 § 1 Kodeksu celnego:
1) urząd celny, w którym towar został objęty procedurą tranzytu, zawiadamia
urząd celny przeznaczenia o rodzaju i wartości towaru objętego procedurą oraz
wyznaczonej dacie przedstawienia towaru w urzędzie przeznaczenia,
2) urząd celny przeznaczenia, niezwłocznie po przedstawieniu w nim towarów,
zawiadamia urząd celny, w którym towar został objęty procedurą tranzytu, o
przedstawieniu towaru lub o niedostarczeniu towaru w wyznaczonym terminie.
§ 25. 1. W wypadku osoby, która uzyskała pozwolenie na dokonanie uproszczonych
czynności niezbędnych do objęcia towarów procedurą celną, organ celny, co
najmniej raz w ciągu roku kalendarzowego, przeprowadza kontrolę dokumentów,
danych handlowych i księgowości w celu stwierdzenia, czy przepisy dotyczące
procedury uproszczonej były właściwie stosowane i czy osoba ta w sposób istotny
nie naruszyła przepisów prawa związanych z przywozem lub wywozem towarów.
2. W okresie ważności pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej organ
celny może żądać dostarczenia przez korzystającego z procedury:
1) opinii o sytuacji finansowej, wydanej przez bank prowadzący rachunek
rozliczeniowy,
2) zaświadczenia urzędu skarbowego potwierdzającego, że osoba nie zalega z
podatkami stanowiącymi dochód budżetu państwa,
3) zaświadczenia Zakładu Ubezpieczeń Społecznych potwierdzającego, że osoba nie
zalega ze składkami na ubezpieczenie społeczne,
4) zapytania o karalność osób kierujących działalnością podmiotu, której
udzielono pozwolenia,
5) oświadczenia, że wobec osoby nie jest prowadzone postępowanie egzekucyjne,
upadłościowe, likwidacyjne lub układowe,
6) zestawienia złożonych zgłoszeń celnych uproszczonych i zgłoszeń
uzupełniających.
§ 26. 1. Kontrola procedury uszlachetnienia czynnego polega na sprawdzeniu, czy
osoba, której udzielono pozwolenia, prowadzi działalność zgodnie z przepisami
prawa celnego oraz warunkami określonymi w pozwoleniu, a w szczególności czy:
1) osoba ta przestrzega wyznaczonych terminów, w tym terminu, w którym produkty
kompensacyjne powinny zostać wywiezione, powrotnie wywiezione lub otrzymać inne
przeznaczenie celne,
2) osoba ta prawidłowo prowadzi księgi uszlachetniania czynnego, jeżeli przepisy
prawa celnego wymagają prowadzenia takich ksiąg,
3) ilość lub procent produktów kompensacyjnych, uzyskanych w wyniku
uszlachetniania, zgodne są ze współczynnikiem produktywności zatwierdzonym przez
organ celny lub wyznaczonym zgodnie z zasadami określonymi przez organ celny.
2. W okresie ważności pozwolenia na uszlachetnianie czynne organ celny może
żądać przedstawienia przez osobę, której udzielono tego pozwolenia, zestawienia
zawierającego w szczególności:
1) wykaz towarów przywiezionych w celu poddania procesowi uszlachetnienia,
2) wykaz miejsc i stanów, w jakim się znajdują towary objęte procedurą
uszlachetniania czynnego,
3) określenie wysokości cła, które nie zostało pobrane przy przywozie towarów
lub które będzie mogło być zwrócone lub umorzone, jeżeli towary zostaną
wywiezione poza polski obszar celny w postaci produktów kompensacyjnych,
4) wykaz produktów kompensacyjnych, które zostały wywiezione.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do kontroli procedury
uszlachetniania biernego.
§ 27. Kontrola procedury odprawy czasowej polega na sprawdzeniu, czy osoba,
której udzielono pozwolenia, wykorzystuje towar objęty procedurą odprawy
czasowej zgodnie z przepisami prawa celnego oraz warunkami określonymi w
pozwoleniu, a w szczególności czy osoba ta:
1) przestrzega wyznaczonych terminów, w tym terminu, w którym towary przywożone
powinny zostać powrotnie wywiezione lub otrzymać nowe przeznaczenie celne, i
terminów uiszczania kwoty cła należnego za towary objęte procedurą odprawy
czasowej z częściowym zwolnieniem od cła,
2) wykorzystuje towar objęty procedurą odprawy czasowej zgodnie z przeznaczeniem
i warunkami, od których przepisy prawa celnego uzależniają możliwość objęcia
towaru tą procedurą.
§ 28. Kontrola procedury dopuszczenia do obrotu polega w szczególności na:
1) sprawdzeniu przestrzegania warunków określonych przez przepisy prawa celnego,
zwłaszcza w wypadku, gdy towar został zwolniony od cła ze względu na
przeznaczenie lub cel przywozu albo z zastrzeżeniem nieodstępowania, a także gdy
ze względu na przeznaczenie towarów zastosowane zostały obniżone lub
preferencyjne stawki celne albo inne środki taryfowe,
2) kontroli spełnienia, przy stosowaniu procedury dopuszczenia do obrotu,
wymogów określonych prawem, w tym przepisów dotyczących należności celnych.
Oddział 3
Kontrola działalności prowadzonej w wolnym obszarze celnym lub składzie
wolnocłowym
§ 29. Kontrola działalności prowadzonej w wolnym obszarze celnym lub składzie
wolnocłowym polega w szczególności na:
1) kontroli towarów wprowadzonych do wolnego obszaru celnego lub składu
wolnocłowego, znajdujących się w nich lub z nich wyprowadzanych, a zwłaszcza
towarów, które podlegają należnościom przywozowym albo wywozowym,
2) kontroli ewidencji prowadzonych w związku z działalnością w wolnym obszarze
celnym lub składzie wolnocłowym,
3) kontroli procedur celnych stosowanych na terenie wolnego obszaru celnego lub
składu wolnocłowego,
4) sprawdzaniu zgodności ilości towarów znajdujących się w wolnym obszarze
celnym lub składzie wolnocłowym z ilością wskazaną w ewidencjach towarowych,
5) kontroli dokumentów potwierdzających spełnienie warunków określonych przez
umowy międzynarodowe lub przepisy odrębne,
6) kontroli warunków składowania towarów, a zwłaszcza towarów stanowiących
zagrożenie lub wymagających specjalnych urządzeń,
7) kontroli przestrzegania terminu pozostawania towarów w wolnym obszarze celnym
lub składzie wolnocłowym, jeżeli termin taki został wyznaczony,
8) sprawdzaniu, czy osoby prowadzące działalność w wolnym obszarze celnym lub
składzie wolnocłowym nie zalegają z cłem, podatkami stanowiącymi dochód budżetu
państwa lub składkami na ubezpieczenie społeczne, ani nie zostały skazane
prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko mieniu, przestępstwo gospodarcze
lub przestępstwo skarbowe.
Rozdział 4
Przepis końcowy
§ 30. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Minister Finansów: w z. J. Kubik
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 grudnia 1997 r. (poz.
1007)
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 10 grudnia 1997 r.
w sprawie agencji celnych i agentów celnych.
(Dz. U. Nr 154, poz. 1008)
Na podstawie art. 261 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr
23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) wzór wniosku o wydanie koncesji na prowadzenie działalności w formie agencji
celnej oraz dokumenty, które należy do niego dołączyć,
2) tryb przeprowadzania egzaminu kwalifikacyjnego osób ubiegających się o
uprawnienie do wykonywania czynności agenta celnego oraz sposób powoływania
komisji egzaminacyjnej, kwalifikacje członków komisji, zakres i sposób
przeprowadzania egzaminu, a także wysokość opłat egzaminacyjnych przeznaczonych
na pokrycie działalności i wynagrodzenia jej członków,
3) sposób prowadzenia i tryb dokonywania wpisu na listę agentów celnych,
4) tryb przyjmowania oraz wysokość kaucji gwarancyjnej, o której mowa w art. 258
§ 3 Kodeksu celnego,
5) sposób prowadzenia ewidencji i rejestracji dokumentów podlegających kontroli
celnej,
6) inne rodzaje działalności, które może wykonywać osoba posiadająca koncesję na
prowadzenie agencji celnej.
Rozdział 2
Wzór wniosku o wydanie koncesji na prowadzenie działalności w formie agencji
celnej
§ 2. W celu uzyskania koncesji na prowadzenie działalności w formie agencji
celnej należy złożyć, kierowany do Prezesa Głównego Urzędu Ceł, pisemny wniosek,
którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 3. 1. Do wniosku o wydanie koncesji na prowadzenie działalności w formie
agencji celnej należy dołączyć:
1) dokument potwierdzający zarejestrowanie prowadzonej przez wnioskodawcę
działalności gospodarczej,
2) zaświadczenie o nadaniu wnioskodawcy statystycznego numeru identyfikacyjnego
REGON oraz decyzję o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej NIP,
3) aktualne zaświadczenie, wydane przez właściwy dla siedziby lub miejsca
zamieszkania wnioskodawcy:
a) urząd skarbowy - o niezaleganiu przez wnioskodawcę w uiszczaniu zobowiązań
podatkowych,
b) oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - o niezaleganiu przez wnioskodawcę w
uiszczaniu składek na ubezpieczenia społeczne,
4) oświadczenie, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia, że:
a) wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej lub nie jest uprawniony
do prowadzenia działalności gospodarczej innej niż dopuszczają przepisy prawa
celnego,
b) w stosunku do wnioskodawcy nie wszczęto bankowego postępowania ugodowego lub
nie zawarto ugody, o której mowa w ustawie z dnia 3 lutego 1993 r. o
restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych
ustaw (Dz. U. Nr 18, poz. 82, z 1996 r. Nr 52, poz. 235, Nr 106, poz. 496 i Nr
118, poz. 561 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 603 i Nr 141, poz. 943),
c) w stosunku do wnioskodawcy nie toczy się postępowanie likwidacyjne, układowe,
upadłościowe lub egzekucyjne,
5) aktualną informację z Centralnego Rejestru Skazanych, pozwalającą ustalić, iż
osoby, o których mowa w art. 259 § 2 pkt 2 Kodeksu celnego, nie są skazane
prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko dokumentom, mieniu, przestępstwo
gospodarcze lub przestępstwo skarbowe.
2. Jeżeli w chwili składania wniosku o wydanie koncesji na prowadzenie
działalności w formie agencji celnej wnioskodawca nie prowadzi działalności
gospodarczej, nie dołącza dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3.
3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, powinny być sporządzone w oryginale lub
uwierzytelnionej kopii.
Rozdział 3
Egzamin kwalifikacyjny na agenta celnego
§ 4. 1. Egzamin kwalifikacyjny dla osób ubiegających się o uprawnienia do
wykonywania czynności agenta celnego, zwany dalej "egzaminem", przeprowadza
Komisja Egzaminacyjna, zwana dalej "Komisją".
2. Prezes Głównego Urzędu Ceł w porozumieniu z Ministrem Finansów powołuje
przewodniczącego i zastępcę przewodniczącego Komisji spośród funkcjonariuszy
celnych oraz pracowników Ministerstwa Finansów, na okres 2 lat.
3. Komisja przeprowadza egzaminy w składach, zwanych dalej "zespołami
egzaminującymi".
4. W skład zespołu egzaminującego wchodzą:
1) przewodniczący zespołu,
2) członkowie,
3) sekretarz.
5. Jeżeli przewodniczący Komisji albo jego zastępca wchodzi w skład zespołu
egzaminującego, to pełni w nim funkcję przewodniczącego.
6. Przewodniczący zespołu egzaminującego jest odpowiedzialny za sprawne i zgodne
z przepisami prawa przeprowadzenie egzaminu.
7. Przewodniczących zespołów oraz członków i sekretarzy zespołów egzaminujących
powołuje, na wniosek przewodniczącego Komisji, Prezes Głównego Urzędu Ceł w
porozumieniu z Ministrem Finansów.
8. Przewodniczący Komisji ustala skład poszczególnych zespołów egzaminujących,
uwzględniając potrzebę sprawnego przeprowadzenia egzaminów.
9. Na wniosek przewodniczącego Komisji Prezes Głównego Urzędu Ceł powołuje
zespoły egzaminujące w ilości niezbędnej do sprawnego przeprowadzenia egzaminów.
§ 5. 1. W skład każdego zespołu egzaminującego wchodzą przedstawiciele:
1) Ministra Finansów - w charakterze członka lub przewodniczącego,
2) Prezesa Głównego Urzędu Ceł - funkcjonariusze celni - w charakterze
przewodniczącego, członka lub sekretarza.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, powinny posiadać wysoki poziom wiedzy z
zakresu przepisów prawa celnego, administracyjnego i podatkowego.
3. Organizacje zrzeszające przedsiębiorców uczestniczących w wymianie handlowej
z zagranicą mogą delegować swojego przedstawiciela na czas trwania egzaminu w
charakterze obserwatora.
4. Prezes Głównego Urzędu Ceł, w porozumieniu z Ministrem Finansów, może odwołać
przewodniczącego zespołu, członka i sekretarza zespołu egzaminującego:
1) na ich wniosek,
2) z urzędu - w wypadku skazania prawomocnym wyrokiem za przestępstwo popełnione
w celu osiągnięcia korzyści majątkowej,
3) na wniosek przewodniczącego Komisji, gdy osoby te wykonują swoje obowiązki w
sposób nierzetelny lub niesumienny.
5. Prezes Głównego Urzędu Ceł w porozumieniu z Ministrem Finansów może odwołać:
1) przewodniczącego Komisji, jeżeli zachodzą okoliczności, o których mowa w ust.
4 pkt 1-3,
2) zastępcę przewodniczącego Komisji, jeżeli zachodzą okoliczności, o których
mowa w ust. 4 pkt 1 i 2, oraz - na wniosek przewodniczącego Komisji - jeżeli
zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 4 pkt 3.
6. Odwołanie, o którym mowa w ust. 4 i 5, następuje w drodze decyzji
administracyjnej.
7. Kadencja przewodniczących, członków i sekretarzy zespołów egzaminujących trwa
2 lata.
8. Kadencja osoby powołanej w miejsce osoby odwołanej kończy się z upływem
kadencji tej osoby.
§ 6. 1. Prezes Głównego Urzędu Ceł ustala wykaz zagadnień tematycznych
związanych z przeprowadzanym egzaminem i podaje go do publicznej wiadomości w
Biuletynie Urzędowym Głównego Urzędu Ceł.
2. Wykaz zagadnień tematycznych jest aktualizowany z uwzględnieniem zmian
przepisów prawa celnego i innych przepisów należących do tematyki egzaminu.
3. Zagadnienia tematyczne mogą być przedmiotem egzaminu nie wcześniej niż po
upływie miesiąca od dnia podania ich do publicznej wiadomości w sposób
przewidziany w ust. 1.
§ 7. Przewodniczący Komisji:
1) sprawuje nadzór nad prawidłowością i aktualnością zagadnień tematycznych, o
których mowa w § 6 ust. 1,
2) przedkłada Prezesowi Głównego Urzędu Ceł propozycje wykazu zagadnień
obowiązujących na egzaminie,
3) opracowuje pytania testowe na egzamin,
4) ustala termin i miejsce egzaminu,
5) sprawuje nadzór nad zespołami egzaminującymi.
§ 8. 1. Egzamin odbywa się w terminie i miejscu wyznaczonym przez
przewodniczącego Komisji po uprzednim ogłoszeniu w siedzibach urzędów celnych
nie później niż na miesiąc przed terminem egzaminu.
2. Wniosek o przystąpienie do egzaminu składa się w Głównym Urzędzie Ceł.
§ 9. 1. Egzamin przeprowadza się w wydzielonej sali, w warunkach umożliwiających
i zapewniających samodzielną pracę osób, które do niego przystąpiły.
2. Przed rozpoczęciem egzaminu osoba do niego przystępująca jest obowiązana do
okazania dowodu potwierdzającego tożsamość.
3. Przewodniczący oraz członkowie zespołu egzaminującego sprawują nadzór nad
prawidłowym przebiegiem egzaminu.
4. W czasie składania egzaminu osoba, która do niego przystąpiła, może opuścić
salę po uzyskaniu zgody osoby sprawującej nadzór nad prawidłowym przebiegiem
egzaminu; przed opuszczeniem sali osoba ta przekazuje pracę przewodniczącemu
zespołu egzaminującego.
5. Przewodniczący zespołu egzaminującego może wykluczyć z egzaminu osobę, która
podczas jego trwania korzystała z cudzej pomocy, posługiwała się niedozwolonymi
materiałami pomocniczymi, pomagała innym uczestnikom egzaminu lub w inny sposób
rażąco zakłóciła przebieg egzaminu.
6. Wykluczenie zostaje stwierdzone protokołem podpisanym przez przewodniczącego
i członków zespołu egzaminującego.
7. Przewodniczący zespołu egzaminującego jest obowiązany poinformować osoby
przystępujące do egzaminu o przepisach ust. 4-6.
8. Obsługę administracyjną zespołu egzaminującego zapewnia sekretarz.
§ 10. 1. Egzamin składa się z dwóch części.
2. Pierwsza część egzaminu przeprowadzana jest w formie testu. Zestawy testowe
są niejawne.
3. Test składa się ze 100 pytań i obejmuje tematykę z zakresu przepisów prawa
celnego, niezbędną do prawidłowego wykonywania czynności przewidzianych dla
agentów celnych, w szczególności dotyczącą:
1) nadania towarom przeznaczenia celnego,
2) przedstawicielstwa w sprawach celnych,
3) elementów kalkulacyjnych,
4) operacji uprzywilejowanych,
5) długu celnego,
6) elementów towaroznawstwa i znajomości taryfy celnej,
7) przepisów dotyczących środków polityki handlowej oraz zasad prawa
administracyjnego i podatkowego, stosowanych w sprawach celnych.
4. Pierwsza część egzaminu trwa nie dłużej niż 150 minut.
5. Ocenę pozytywną z testu otrzymuje osoba, która prawidłowo odpowie co najmniej
na 81 pytań.
6. W razie negatywnej oceny z pierwszej części egzaminu, osoba egzaminowana nie
jest dopuszczana do drugiej części egzaminu.
7. Druga część egzaminu polega na:
1) wypełnianiu druków i formularzy dokumentów obowiązujących w przywozie towarów
na polski obszar celny oraz wywozie z tego obszaru,
2) przygotowaniu dokumentów niezbędnych do nadania towarowi przeznaczenia
celnego, w tym wypełnieniu zgłoszenia celnego.
§ 11. W wypadku negatywnej oceny z pierwszej lub drugiej części egzaminu,
egzamin może być powtórzony w całości nie wcześniej niż po upływie 2 miesięcy od
dnia egzaminu, złożonego z wynikiem negatywnym.
§ 12. Prace egzaminacyjne udostępniane są do wglądu na żądanie osoby, która
przystąpiła do egzaminu.
§ 13. Przewodniczący Komisji lub osoba przez niego upoważniona potwierdza
złożenie egzaminu z wynikiem pozytywnym zaświadczeniem, którego wzór stanowi
załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 14. 1. Opłatę egzaminacyjną ustala się w wysokości 30% przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z kwartału poprzedzającego
kwartał, w którym został złożony wniosek o przystąpienie do egzaminu,
ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
2. Opłatę egzaminacyjną, o której mowa w ust. 1, przeznacza się na:
1) obsługę administracyjną egzaminów - 20% opłaty (tę część wnosi się przy
składaniu wniosku o przystąpienie do egzaminu),
2) wynagrodzenie przewodniczącego, członków i sekretarza zespołu egzaminującego
- 80% opłaty (tę część wnosi się nie później niż w przeddzień wyznaczonego
terminu egzaminu); wynagrodzenie przewodniczącego jest o połowę wyższe niż
członków zespołu egzaminującego, a wynagrodzenie sekretarza stanowi połowę
wynagrodzenia członka zespołu egzaminującego.
3. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, przysługuje osobom będącym
pracownikami urzędów państwowych, wchodzącym w skład zespołu egzaminującego, w
wypadku gdy obowiązki związane z egzaminowaniem osoby te wykonują poza godzinami
pracy w urzędzie państwowym.
4. W wypadku nieprzystąpienia do egzaminu, opłata wpisowa, o której mowa w ust.
2 pkt 1, nie podlega zwrotowi.
5. Niezależnie od wynagrodzenia za przeprowadzanie egzaminów przewodniczący
Komisji oraz jego zastępca, ze środków, o których mowa w ust. 2, pobierają
miesięczne wynagrodzenie w wysokości odpowiednio 80% i 50% przeciętnego
wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, ogłoszonego przez Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego, z kwartału poprzedzającego kwartał, w którym odbywa się
egzamin kwalifikacyjny.
Rozdział 4
Wpis na listę agentów celnych
§ 15. 1. W celu uzyskania wpisu na listę agentów celnych osoba fizyczna składa
do Prezesa Głównego Urzędu Ceł pisemny wniosek, którego wzór stanowi załącznik
nr 4 do rozporządzenia.
2. Do wniosku o wpis na listę agentów celnych należy dołączyć następujące
dokumenty:
1) kopię dokumentu potwierdzającego posiadanie co najmniej średniego
wykształcenia,
2) aktualną informację z Centralnego Rejestru Skazanych,
3) dowód wpłaty za wpis na listę agentów celnych,
4) oświadczenie o posiadaniu obywatelstwa polskiego,
5) numer identyfikacji podatkowej (NIP).
§ 16. 1. Wpisu na listę agentów celnych dokonuje Prezes Głównego Urzędu Ceł.
2. Wpis na listę agentów celnych obejmuje:
1) numer i datę wpisu,
2) nazwisko, imię i datę urodzenia,
3) miejsce i adres zamieszkania,
4) numer identyfikacji podatkowej (NIP).
3. Wpis, odmowa dokonania wpisu lub skreślenie z listy agentów celnych następuje
w formie decyzji administracyjnej.
Rozdział 5
Kaucja gwarancyjna składana przez agencję celną
§ 17. 1. Po stwierdzeniu spełnienia warunków, o których mowa w art. 259 § 2 pkt
1-4 Kodeksu celnego, wnioskodawca zostaje powiadomiony o konieczności złożenia
kaucji gwarancyjnej organowi celnemu, na którego terenie właściwości miejscowej
będzie prowadzona działalność w formie agencji celnej. Kopia powiadomienia
kierowana jest do właściwych organów celnych.
2. Osoba składająca wniosek o wydanie koncesji na prowadzenie działalności w
formie agencji celnej działającej na obszarze właściwości miejscowej:
1) jednego organu celnego - składa kaucję gwarancyjną w wysokości nie mniejszej
niż równowartość 30.000 ECU według kursu średniego, ustalonego przez Narodowy
Bank Polski, waluty krajowej w stosunku do walut obcych z dnia złożenia tej
kaucji,
2) dwóch lub więcej organów celnych - składa każdemu z nich kaucję gwarancyjną w
wysokości określonej w pkt 1.
3. Kaucja gwarancyjna może być wykorzystana jako zabezpieczenie generalne w
rozumieniu art. 197 § 1 Kodeksu celnego, w związku ze stosowaniem określonej
procedury celnej.
§ 18. 1. Po otrzymaniu od dyrektora urzędu celnego potwierdzenia przyjęcia
kaucji gwarancyjnej Prezes Głównego Urzędu Ceł wydaje koncesję na prowadzenie
działalności w formie agencji celnej.
2. Rozpoczęcie działalności w formie agencji celnej może nastąpić nie wcześniej
niż z dniem rozpoczęcia biegu terminu ważności kaucji gwarancyjnej.
§ 19. 1. Osoba, która uzyskała koncesję na prowadzenie działalności w formie
agencji celnej, powinna złożyć, co najmniej na 30 dni przed upływem terminu
ważności przyjętej kaucji gwarancyjnej, nową kaucję gwarancyjną, z rozpoczęciem
biegu jej terminu ważności, nie późniejszym niż dzień następny po dniu upływu
ważności uprzednio złożonej kaucji, lub dokument stwierdzający przedłużenie
terminu ważności uprzednio złożonej kaucji gwarancyjnej.
2. Przepis § 17 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 6
Ewidencja i rejestr prowadzone przez agencję celną
§ 20. 1. Agencja celna obowiązana jest do prowadzenia ewidencji wykonywanych
czynności, przewidzianych w przepisach prawa celnego.
2. Ewidencja prowadzona przez agencję celną powinna zawierać w szczególności:
1) datę przyjęcia sprawy przez agencję celną,
2) oznaczenie osoby reprezentowanej przez agencję celną,
3) pozycję z rejestru upoważnień,
4) numer zgłoszenia celnego,
5) datę i sposób załatwienia sprawy.
3. Ewidencja prowadzona w formie książkowej powinna być przygotowana przez
przeszycie ponumerowanych kart ewidencji oraz ostemplowanie każdej strony
pieczęcią urzędu celnego.
4. Ewidencja może być prowadzona z zastosowaniem technik elektronicznego
przetwarzania danych, pod warunkiem:
1) posiadania szczegółowej pisemnej instrukcji obsługi programu komputerowego,
wykorzystywanego do prowadzenia ewidencji,
2) ujmowania w ewidencji wyłącznie zapisów sprawdzonych,
3) niedostępności zbioru dla modyfikacji poza wprowadzeniem - w razie potrzeby -
dowodów korekt,
4) automatycznej kontroli ciągłości zapisów,
5) ochrony danych polegającej na stosowaniu odpornych na zagrożenia nośników
danych, na doborze stosownych środków ochrony zewnętrznej, na systematycznym
tworzeniu rezerwowych kopii zbiorów danych zapisanych na nośnikach magnetycznych
oraz na zapewnieniu ochrony przed nieupoważnionym dostępem do programów
komputerowych,
6) stosowania programu komputerowego zapewniającego wgląd w treść dokonywanych
zapisów oraz możliwości wydrukowania wszystkich danych w porządku
chronologicznym.
5. Ewidencje prowadzone są w każdym miejscu, w którym agencja celna prowadzi
działalność.
§ 21. 1. Agencja celna obowiązana jest do rejestrowania udzielonych jej
upoważnień niezwłocznie po ich otrzymaniu. Wzór upoważnienia stanowi załącznik
nr 5 do rozporządzenia.
2. Rejestr upoważnień powinien określać w szczególności:
1) datę udzielenia i datę otrzymania upoważnienia,
2) osobę reprezentowaną przez agencję celną,
3) rodzaj udzielonego przedstawicielstwa, zgodnie z art. 253 Kodeksu celnego,
4) zakres czynności wynikających z upoważnienia.
3. Do prowadzenia rejestru upoważnień stosuje się odpowiednio przepisy § 20 ust.
3-5, z tym że rejestr powinien obejmować upoważnienia, na podstawie których
agencja celna dokonuje czynności w miejscu swojej działalności.
4. Oryginały upoważnień lub ich uwierzytelnione odpisy stanowią załączniki do
rejestru upoważnień.
§ 22. W wypadku wielokrotnego dokonywania zgłoszeń celnych przez agencję celną w
urzędzie celnym, w rozumieniu art. 3 § 1 pkt 21 Kodeksu celnego, na rzecz jednej
osoby i na podstawie jej upoważnienia o charakterze ogólnym, agencja celna może
złożyć oryginał lub uwierzytelniony odpis upoważnienia w tym urzędzie celnym i
dokonywać zgłoszeń celnych dołączając kserokopię upoważnienia, potwierdzoną
przez agenta celnego za zgodność z oryginałem, lub podając numer pozycji wykazu
upoważnień stałych w zgłoszeniu celnym.
§ 23. 1. Osoba posiadająca koncesję na prowadzenie agencji celnej powinna
przedłożyć organowi celnemu, na którego terenie właściwości miejscowej prowadzi
działalność, wykaz zatrudnionych agentów celnych wraz z numerem i datą wpisu na
listę agentów celnych, numerem dowodu osobistego i wzorem podpisu każdego agenta
celnego.
2. W wypadku zatrudniania przez agencję celną agentów, o których mowa w art. 292
§ 1 Kodeksu celnego, nie jest wymagane podanie numeru i daty wpisu na listę
agentów celnych. W takim wypadku należy podać numer zaświadczenia, na podstawie
którego agent celny nabył uprawnienia przed wejściem w życie Kodeksu celnego.
§ 24. Osoba posiadająca koncesję na prowadzenie agencji celnej jest obowiązana
do niezwłocznego powiadomienia Prezesa Głównego Urzędu Ceł, za pośrednictwem
dyrektora urzędu celnego, o wszczęciu postępowania, o którym mowa w art. 257 § 4
Kodeksu celnego, przeciwko osobie agenta celnego zatrudnionego w tej agencji
celnej.
Rozdział 7
Inne rodzaje działalności
§ 25. 1. Osoba posiadająca koncesję na prowadzenie agencji celnej może prowadzić
działalność lub być uprawniona do prowadzenia działalności gospodarczej, której
rodzaj oznaczono symbolem Europejskiej Klasyfikacji Działalności (EKD), w
zakresie:
1) sprzedaży w części dotyczącej sprzedaży druków stosowanych przed organami
celnymi i znaków opłaty skarbowej - symbol EKD 52.63,
2) pośrednictwa ubezpieczeniowego - symbol EKD 67.20,
3) obsługi i naprawy pojazdów w wypadku prowadzenia działalności przewozowej -
symbol EKD 50.20,
4) przeładunku towarów - symbol EKD 63.11,
5) magazynowania i przechowywania towarów - symbol EKD 63.12,
6) działalności wspierającej dla transportu lądowego w zakresie działalności
związanej z parkingami, garażami, konserwacją i drobnymi naprawami sprzętu
transportowego innego niż samochodowy - symbol EKD 63.21,
7) działalności innych agencji transportowych - symbol EKD 63.40,
8) wynajmu nieruchomości własnych lub dzierżawionych - symbol EKD 74.20,
9) wynajmu maszyn i sprzętu biurowego, łącznie ze sprzętem komputerowym - symbol
EKD 70.20,
10) tłumaczeń i usług sekretarskich - symbol EKD 74.83,
11) reklamy - symbol EKD 74.40,
12) kupna i sprzedaży walut obcych, a także pośrednictwa w kupnie i sprzedaży
tych wartości - symbol EKD 67.13,
13) obsługi i naprawy pojazdów mechanicznych - symbol EKD 50.20,
14) rachunkowości, księgowości i kontroli ksiąg - symbol EKD 74.12,
15) doradztwa w zakresie oprogramowania i dostarczania oprogramowania - symbol
EKD 72.20,
16) przetwarzania danych - symbol EKD 72.30,
17) gromadzenia, przechowywania i dostępu do bazy danych - symbol EKD 72.40,
18) doradztwa w zakresie działalności związanej z prowadzeniem interesów, a w
szczególności planowania, organizacji pracy, organizowania obiegu informacji -
symbol EKD 74.14.
2. Prowadzenie działalności, o której mowa w ust. 1, podlega wymogom wynikającym
z przepisów odrębnych.
Rozdział 8
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 26. Upoważnienie o charakterze ogólnym, udzielone agencji celnej według
przepisów dotychczasowych, w okresie 6 miesięcy od daty wejścia w życie Kodeksu
celnego, uważa się za upoważnienie udzielone w formie przedstawicielstwa
bezpośredniego.
§ 27. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Minister Finansów: w z. J. Kubik
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 grudnia 1997 r. (poz.
1008)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 9 grudnia 1997 r.
w sprawie wysokości składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w
1998 r.
(Dz. U. Nr 154, poz. 1009)
Na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń
pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz.
1, z 1995 r. Nr 87, poz. 435, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 oraz z 1997 r. Nr 28, poz.
153 i Nr 123, poz. 776) zarządza się, co następuje:
§ 1. Składka na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w 1998 r. wynosi
0,15% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Komołowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 10 grudnia 1997 r.
w sprawie wymagań, jakim powinien odpowiadać operat rybacki, oraz określenia
jednostek uprawnionych do opiniowania tych operatów.
(Dz. U. Nr 154, poz. 1010)
Na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie
śródlądowym (Dz. U. Nr 21, poz. 91, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35,
poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 128, poz.
602 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje:
§ 1. Operat rybacki określający zasady prowadzenia racjonalnej gospodarki
rybackiej w obwodzie rybackim, zwany dalej "operatem", sporządza się w formie
opisowej i graficznej.
§ 2. Część opisowa operatu powinna zawierać:
1) imię i nazwisko oraz adres stałego miejsca zamieszkania albo nazwę i siedzibę
uprawnionego do rybactwa,
2) nazwę, numer i granice obwodu rybackiego oraz jego powierzchnię,
3) datę i numer pozwolenia wodnoprawnego na szczególne korzystanie z wód do
celów rybackich,
4) nazwy i powierzchnię rzek, jezior albo innych zbiorników wodnych wraz z ich
dopływami, wchodzących w skład obwodu rybackiego, a także sposób połączenia z
innymi wodami,
5) granice i charakterystykę obrębów hodowlanych i ochronnych,
6) określenie miejsca usytuowania sadzy rybackich, przepławek, węgorni oraz
budowli i urządzeń hydrotechnicznych piętrzących wodę, pomostów lub innych
budowli mających wpływ na prowadzenie racjonalnej gospodarki rybackiej w
obwodzie rybackim,
7) występujące źródła zanieczyszczenia wód i innych czynników mających negatywny
wpływ na prowadzenie racjonalnej gospodarki rybackiej w obwodzie rybackim,
8) ogólną charakterystykę hydrobiologiczną, a zwłaszcza powierzchni występującej
roślinności naczyniowej, poszczególnych jezior, rzek i zbiorników wodnych,
9) charakterystykę ichtiofauny poszczególnych jezior, rzek i zbiorników wodnych,
10) charakterystykę dotychczasowej gospodarki rybackiej, a w szczególności
połowów, zarybień i zabiegów ochronnych,
11) plan zagospodarowania, a w szczególności przewidywane metody, terminy i masę
pozyskiwanych ryb oraz zarybianie i zabiegi ochronne.
§ 3. 1. Część graficzna operatu powinna zawierać szkic sytuacyjny wód
wchodzących w skład obwodu rybackiego wykonany na mapie o skali nie mniejszej
niż 1:25 000 z naniesionymi:
1) granicami obwodu rybackiego,
2) granicami obrębów hodowlanych i ochronnych,
3) wyspami,
4) urządzeniami i budowlami hydrotechnicznymi,
5) strefami roślinności wynurzonej.
2. Część graficzna operatu dla jezior, poza wymaganiami określonymi w ust. 1,
powinna zawierać plan batymetryczny.
§ 4. Jednostkami uprawnionymi do opiniowania operatów rybackich są:
1) Instytut Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie imienia Stanisława Sakowicza,
2) Akademia Rolnicza w Szczecinie,
3) Akademia Rolniczo-Techniczna w Olsztynie imienia Michała Oczapowskiego.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 10 grudnia 1997 r.
w sprawie warunków, jakie należy spełnić w celu uzyskania pozytywnej opinii
techniczno-technologicznej w zakresie wyrobu i rozlewu wyrobów winiarskich.
(Dz. U. Nr 154, poz. 1011)
Na podstawie art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o wyrobie i
rozlewie wyrobów winiarskich oraz obrocie tymi wyrobami (Dz. U. Nr 124, poz.
783) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Wnioskodawca ubiegający się o uzyskanie pozytywnej opinii
techniczno-technologicznej Państwowej Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów
Rolnych lub akredytowanej jednostki certyfikującej obowiązany jest wyposażyć
obiekty produkcyjne w:
1) zbiorniki do magazynowania i przechowywania wyrobów winiarskich, których
całkowita pojemność technologiczna powinna wynosić co najmniej:
a) 50% miesięcznej wielkości produkcji win gronowych,
b) 75% miesięcznej wielkości produkcji napojów fermentowanych,
c) 25% ilości rozlewanych miesięcznie wyrobów winiarskich,
2) urządzenie filtracyjne zapewniające uzyskanie wymaganej klarowności wyrobów
winiarskich,
3) urządzenia do przygotowania opakowań jednostkowych, w szczególności
urządzenia do ich mycia i dezynfekcji,
4) urządzenie do napełniania opakowań jednostkowych.
2. W obiektach produkcyjnych do wyrobu i rozlewu wyrobów winiarskich powinno
znajdować się laboratorium umożliwiające przeprowadzanie analiz
fizyko-chemicznych produkowanych i rozlewanych wyrobów.
§ 2. Warunki określone w § 1 ust. 1 pkt 3 i 4 nie dotyczą wnioskodawców
ubiegających się o uzyskanie koncesji na produkcję wyrobów winiarskich bez ich
rozlewu do opakowań jednostkowych.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Janiszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 12 grudnia 1997 r.
w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz opłat za czynności radców prawnych.
(Dz. U. Nr 154, poz. 1013)
Na podstawie art. 16 ust. 2 i 3 oraz art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982
r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124 i Nr 25, poz. 187, z 1983 r. Nr
5, poz. 33, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1995 r. Nr
4, poz. 17, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 75,
poz. 471 i Nr 141, poz. 943) oraz na podstawie art. 223 ust. 2 i 225 ust. 2 i 3
ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. Nr 19, poz. 145, z 1989
r. Nr 33, poz. 175, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 75, poz. 471)
zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) opłaty za czynności adwokackie oraz za czynności radców prawnych przed
organami wymiaru sprawiedliwości, stanowiące podstawę do zasądzania przez sądy
kosztów zastępstwa prawnego, zwane dalej opłatami (wynagrodzenie adwokata),
2) stawki minimalne opłat, zwane dalej stawkami minimalnymi,
3) zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nie opłaconej pomocy prawnej,
udzielonej przez adwokata lub radcę prawnego ustanowionego z urzędu.
§ 2. Stawki minimalne ustala się na podstawie stawek określonych w rozdziałach
2-4.
§ 3. 1. Opłaty stanowiące podstawę zasądzenia przez sądy kosztów zastępstwa
prawnego nie mogą być wyższe niż czterokrotne stawki minimalne określone w
rozdziałach 2-4, niezależnie od wysokości tych opłat ustalonych w umowie między
adwokatem lub radcą prawnym a klientem.
2. Sąd może przyznać opłaty wyższe od wskazanych w ust. 1, jeżeli uzasadnia to
rodzaj i stopień zawiłości sprawy; nie mogą być one wyższe niż sześciokrotne
stawki minimalne.
§ 4. 1. Przy ustalaniu w umowie opłaty bierze się pod uwagę rodzaj i stopień
zawiłości sprawy oraz wymagany nakład pracy adwokata lub radcy prawnego.
2. W wypadkach szczególnie uzasadnionych, gdy przemawia za tym sytuacja
materialna lub rodzinna klienta albo rodzaj sprawy, adwokat lub radca prawny
może ustalić stawkę opłaty niższą niż stawka minimalna albo zrezygnować z opłaty
w całości.
§ 5. 1. Stawki minimalne ustala się od wartości przedmiotu sprawy, a w
postępowaniu egzekucyjnym - od wartości egzekwowanego roszczenia, chyba że
przepisy rozporządzenia stanowią inaczej.
2. W razie zmiany w toku postępowania wartości stanowiącej podstawę obliczenia
opłat, bierze się pod uwagę wartość zmienioną poczynając od następnej instancji.
§ 6. Wysokość stawek minimalnych w sprawach nie określonych w rozporządzeniu
ustala się przyjmując za podstawę stawkę w sprawach o najbardziej zbliżonym
rodzaju.
Rozdział 2
Stawki minimalne w sprawach cywilnych, ze stosunku pracy i ubezpieczeń
społecznych
§ 7. Stawka minimalna wynosi przy wartości przedmiotu sprawy:
1) do 500 zł - 50 zł,
2) powyżej 500 zł do 1.500 zł - 150 zł,
3) powyżej 1.500 zł do 5.000 zł - 500 zł,
4) powyżej 5.000 zł do 10.000 zł - 1.000 zł,
5) powyżej 10.000 zł do 50.000 zł - 2.000 zł,
6) powyżej 50.000 zł do 200.000 zł - 3.000 zł,
7) powyżej 200.000 zł - 6.000 zł.
§ 8. 1. Stawka minimalna wynosi w sprawie:
1) o rozwód i unieważnienie małżeństwa - 300 zł,
2) o stwierdzenie istnienia lub nieistnienia małżeństwa - 200 zł,
3) o przysposobienie - 150 zł,
4) o pozbawienie, ograniczenie, zawieszenie lub przywrócenie władzy
rodzicielskiej oraz o odebranie dziecka - 100 zł,
5) o ustalenie ojcostwa, zaprzeczenie ojcostwa, unieważnienie uznania dziecka
oraz o rozwiązanie przysposobienia - 200 zł,
6) o ubezwłasnowolnienie - 200 zł,
7) o uznanie za zmarłego lub stwierdzenie zgonu oraz o rozstrzygnięcie co do
aktów stanu cywilnego - 150 zł,
8) o rozstrzygnięcie w istotnych sprawach rodziny lub co do zarządu majątkiem
wspólnym - 200 zł,
9) o zniesienie wspólności majątkowej między małżonkami - 300 zł,
10) o podział majątku wspólnego między małżonkami - stawkę obliczoną na
podstawie § 7 od wartości udziału, a w wypadku zgodnego wniosku małżonków - 50%
tej stawki,
11) o alimenty, o nakazanie wypłacenia wynagrodzenia za pracę do rąk drugiego
małżonka - 50 zł, z zastrzeżeniem ust. 4.
2. Stawki określone w ust. 1 pkt 1 obejmują również wynagrodzenie od roszczeń
majątkowych dochodzonych łącznie, z wyjątkiem roszczeń przewidzianych w art. 58
§ 2 i 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, od których pobiera się także
wynagrodzenie określone w ust. 1.
3. Stawki określone w ust. 1 pkt 5 obejmują w sprawach o ustalenie ojcostwa
również roszczenia majątkowe strony powodowej.
4. Opłaty, o których mowa w ust. 1 pkt 11, ustala się od wartości przedmiotu
sprawy, jeżeli obowiązek zwrotu kosztów obciąża osobę zobowiązaną do alimentów
lub małżonka, którego wynagrodzenie za pracę ma być wypłacone do rąk drugiego
współmałżonka.
§ 9. Stawka minimalna wynosi za prowadzenie sprawy z zakresu własności, innych
spraw rzeczowych i prawa o księgach wieczystych w sprawie:
1) o stwierdzenie zasiedzenia własności nieruchomości - 50% stawki obliczonej na
podstawie § 7,
2) o rozgraniczenie - 300 zł,
3) dotyczącej służebności - 200 zł,
4) o naruszenie posiadania - 130 zł,
5) o wpis w księdze wieczystej lub złożenie dokumentu do zbioru dokumentów albo
o wykreślenie hipoteki - 100 zł,
6) o zniesienie współwłasności - stawkę obliczoną na podstawie § 7 od wartości
udziału współwłaściciela zastępowanego przez adwokata lub radcę prawnego, a w
wypadku zgodnego wniosku uczestników - 50% tej stawki,
7) związanej z korzystaniem z rzeczy wspólnej lub z zarządem rzeczą wspólną -
200 zł,
8) o usunięcie niezgodności między treścią wpisu w księdze wieczystej a
rzeczywistym stanem prawnym - 50% stawki obliczonej na podstawie § 7 od wartości
prawa dotkniętego niezgodnością.
§ 10. Stawka minimalna wynosi za prowadzenie sprawy z zakresu prawa spadkowego w
sprawie:
1) o zabezpieczenie spadku, dokonanie spisu inwentarza, odrzucenie spadku,
ogłoszenie testamentu i nakazanie jego złożenia, zarządu spadku nie objętego i
wyjawienie przedmiotów spadkowych - 50 zł,
2) o stwierdzenie nabycia spadku - 50 zł, a jeżeli przedmiotem postępowania jest
również ważność testamentu - 300 zł,
3) o dział spadku - stawkę obliczoną na podstawie § 7 od wartości udziału
spadkowego uczestnika zastępowanego przez adwokata lub radcę prawnego, a w razie
działu na zgodny wniosek uczestników postępowania - 50% tej stawki.
§ 11. Stawka minimalna wynosi w sprawie:
1) o opróżnienie lokalu mieszkalnego - 100 zł,
2) o wydanie nieruchomości - 300 zł,
3) o opróżnienie lokalu użytkowego - stawkę obliczoną na podstawie § 7 od
wartości sześciomiesięcznego czynszu.
§ 12. 1. Stawka minimalna wynosi w sprawie:
1) o uchylenie uchwały organu spółdzielni - 150 zł,
2) o ochronę dóbr osobistych i ochronę praw autorskich oraz dotyczących
wynalazczości - 300 zł,
3) z zakresu postępowania nieprocesowego w sprawie nie wymienionej odrębnie -
100 zł,
4) o uchylenie wyroku sądu polubownego - 1.000 zł,
5) z zakresu postępowania układowego lub upadłościowego - 1.500 zł,
6) o uznanie orzeczenia sądu zagranicznego - 200 zł,
7) egzekucyjnej przy egzekucji z nieruchomości - 50% stawki obliczonej na
podstawie § 7, a przy egzekucji innego rodzaju - 25% tej stawki,
8) ze skargi na czynności komornika - 50 zł,
9) rejestracji spółki - 1.000 zł,
10) rejestracji spółdzielni - 1.500 zł,
11) innych rejestracji - 500 zł,
12) zmiany w rejestrze - 300 zł,
13) o zaopatrzeniu tytułu egzekucyjnego w klauzulę wykonalności - 50 zł,
14) o zwolnienie spod zajęcia rzeczy i praw zabezpieczonych w postępowaniu
karnym u osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa przeciwko mieniu - 50 zł,
15) o zwrot korzyści uzyskanych kosztem Skarbu Państwa - 50 zł.
2. Stawka określona w ust. 1 pkt 1 i 2 nie obejmuje opłat od roszczeń
majątkowych dochodzonych łącznie.
§ 13. Jeżeli został wydany nakaz zapłaty, a nie doszło do rozprawy, stawka
minimalna, o której mowa w § 7, ulega obniżeniu w postępowaniu nakazowym o 50%,
a w postępowaniu upominawczym o 70%.
§ 14. 1. Stawka minimalna wynosi w sprawach z zakresu prawa pracy:
1) o nawiązanie umowy o pracę, o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za
bezskuteczne, o przywrócenie do pracy lub o ustalenie sposobu ustania stosunku
pracy - 50 zł,
2) o wynagrodzenie za pracę lub odszkodowanie inne niż wymienione w pkt 4 - 75%
stawki obliczonej na podstawie § 7 od wartości wynagrodzenia lub odszkodowania
będącego przedmiotem sprawy,
3) o inne roszczenia niemajątkowe - 50 zł,
4) o ustalenie wypadku przy pracy, jeżeli nie jest połączone z dochodzeniem
odszkodowania lub renty - 100 zł,
5) o świadczenie odszkodowawcze należne z tytułu wypadku przy pracy lub choroby
zawodowej - 50% stawki obliczonej na podstawie § 7 od wartości odszkodowania
będącego przedmiotem sprawy.
2. Stawka minimalna wynosi 50 zł w sprawach o świadczenia pieniężne z
ubezpieczenia społecznego i zaopatrzenia emerytalnego.
§ 15. 1. Stawka za prowadzenie sprawy w postępowaniu apelacyjnym wynosi:
1) przed sądem wojewódzkim - 50% stawki minimalnej, a jeżeli w pierwszej
instancji nie prowadził sprawy ten sam adwokat lub radca prawny - 75% stawki
minimalnej, w obu wypadkach nie mniej niż 50 zł,
2) przed sądem apelacyjnym - 75% stawki minimalnej, a jeżeli w pierwszej
instancji nie prowadził sprawy ten sam adwokat lub radca prawny - 100% stawki
minimalnej, w obu wypadkach nie mniej niż 100 zł.
2. Stawka za prowadzenie sprawy w postępowaniu zażaleniowym wynosi:
1) przed sądem wojewódzkim - 25% stawki minimalnej, a jeżeli w pierwszej
instancji nie prowadził sprawy ten sam adwokat lub radca prawny - 50% stawki
minimalnej, w obu wypadkach nie mniej niż 50 zł,
2) przed sądem apelacyjnym lub przed Sądem Najwyższym - 50% stawki minimalnej, a
jeżeli w poprzedniej instancji sprawy nie prowadził ten sam adwokat lub radca
prawny - 75% stawki minimalnej, w obu wypadkach nie mniej niż 100 zł.
3. Stawka za prowadzenie sprawy z zakresu prawa pracy przed sądem apelacyjnym
wynosi 100% odpowiedniej stawki wymienionej w § 14.
4. Stawka w postępowaniu kasacyjnym wynosi:
1) za sporządzenie i wniesienie kasacji oraz udział w rozprawie przed Sądem
Najwyższym - 75% stawki minimalnej, a jeżeli w drugiej instancji nie prowadził
sprawy ten sam adwokat lub radca prawny - 100% stawki minimalnej, w obu
wypadkach nie mniej niż 100 zł,
2) za sporządzenie i wniesienie kasacji - 50% stawki minimalnej, a jeżeli nie
prowadził sprawy w drugiej instancji ten sam adwokat lub radca prawny - 75%
stawki minimalnej, w obu wypadkach nie mniej niż 100 zł,
3) za udział w rozprawie przed Sądem Najwyższym - 50% stawki minimalnej, a
jeżeli nie prowadził sprawy w drugiej instancji ten sam adwokat lub radca
prawny, nie sporządzał i nie wniósł kasacji - 75% stawki minimalnej, w obu
wypadkach nie mniej niż 100 zł.
5. Stawka minimalna w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym wynosi:
1) za sporządzenie i wniesienie skargi konstytucyjnej oraz za stawiennictwo na
rozprawie - 200 zł,
2) za sporządzenie i wniesienie skargi konstytucyjnej - 100 zł.
Rozdział 3
Stawki minimalne w sprawach karnych
§ 16. 1. Stawka minimalna wynosi:
1) w sprawie objętej dochodzeniem - 150 zł,
2) w sprawie objętej śledztwem - 250 zł.
2. Stawka minimalna za obronę wynosi:
1) przed sądem rejonowym w postępowaniu szczególnym - 300 zł,
2) przed sądem rejonowym w postępowaniu zwyczajnym lub przed wojskowym sądem
garnizonowym - 350 zł,
3) przed sądem wojewódzkim jako drugą instancją lub przed wojskowym sądem
okręgowym jako drugą instancją - 350 zł,
4) przed sądem wojewódzkim jako pierwszą instancją lub przed wojskowym sądem
okręgowym jako pierwszą instancją oraz przed sądem apelacyjnym - 500 zł,
5) przed Sądem Najwyższym - 500 zł.
3. Stawka minimalna za sporządzenie i wniesienie kasacji:
1) w sprawie, w której w pierwszej instancji orzeczenie wydał sąd rejonowy lub
wojskowy sąd garnizonowy - 300 zł,
2) w sprawie, w której w pierwszej instancji orzeczenie wydał sąd wojewódzki lub
wojskowy sąd okręgowy - 500 zł.
4. Stawka minimalna wynosi za czynności w sprawie o wznowienie postępowania oraz
w sprawie o podjęcie postępowania warunkowo umorzonego - 300 zł.
5. Stawka minimalna wynosi za obronę w sprawie o wydanie wyroku łącznego - 100
zł.
6. Stawka minimalna wynosi za prowadzenie sprawy o odszkodowanie za niesłuszne
skazanie, aresztowanie lub zatrzymanie, w tym sprawy wynikającej z przepisów o
uznanie za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność
na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego - 100 zł. Przepisu § 7 nie stosuje
się.
7. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do opłat za czynności w
postępowaniu karnym pełnomocnika powoda cywilnego, pełnomocnika pokrzywdzonego,
pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego lub oskarżyciela prywatnego.
§ 17. Stawka minimalna wynosi za obronę przed sądem w postępowaniu wykonawczym:
1) w sprawie o odroczenie lub przerwę w wykonywaniu kary - 150 zł,
2) w sprawie o wykonanie warunkowo zawieszonej kary - 150 zł,
3) w sprawie o warunkowe przedterminowe zwolnienie lub odwołanie takiego
zwolnienia - 100 zł,
4) za czynności związane z wykonywaniem kary ograniczenia wolności oraz
wykonywaniem środków zabezpieczających - 100 zł,
5) za prowadzenie sprawy o zatarcie skazania - 100 zł,
6) za prowadzenie sprawy o ułaskawienie - 200 zł,
7) za pozostałe czynności w postępowaniu wykonawczym - 200 zł.
§ 18. W sprawach, w których rozprawa trwa dłużej niż jeden dzień, stawka
minimalna ulega podwyższeniu za każdy następny dzień o 20%.
§ 19. Za obronę kilku osób lub reprezentowanie kilku osób pobiera się opłatę od
każdej z tych osób.
Rozdział 4
Stawki minimalne w sprawach przed Naczelnym Sądem Administracyjnym
§ 20. Stawka minimalna wynosi:
1) w sprawie dotyczącej należności pieniężnych albo praw majątkowych, której
wartość została określona przez organ administracji państwowej lub jest
oczywista - stawkę obliczoną na podstawie § 7, a w innej sprawie - 200 zł.
2) w sprawie o przeciwdziałanie praktykom monopolistycznym - 300 zł.
Rozdział 5
Koszty nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata lub radcę prawnego
ustanowionego z urzędu, ponoszone przez Skarb Państwa
§ 21. Koszty nie opłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa, z
zastrzeżeniem § 25, obejmują:
1) opłatę w wysokości nie wyższej niż dwukrotna stawka minimalna określona w
rozdziałach 2-4 oraz
2) niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata lub radcy prawnego.
§ 22. Wniosek o przyznanie kosztów nie opłaconej pomocy prawnej powinien
zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
§ 23. W sprawie cywilnej, w której kosztami procesu został obciążony przeciwnik
procesowy strony korzystającej z pomocy udzielonej przez adwokata lub radcę
prawnego ustanowionego z urzędu, koszty, o których mowa w § 21, sąd przyznaje po
wykazaniu bezskuteczności ich egzekucji.
Rozdział 6
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 24. 1. W sprawach będących w toku przed dniem wejścia w życie rozporządzenia
stosuje się aż do zakończenia sprawy w danej instancji przepisy dotychczasowe.
2. W sprawach, w których wniosek o zaopatrzenie tytułu egzekucyjnego w klauzulę
wykonalności wpłynął przed wejściem w życie rozporządzenia, stosuje się przepisy
dotychczasowe.
§ 25. Do dnia 31 grudnia 1998 r. koszty nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej
przez adwokata lub radcę prawnego ustanowionego z urzędu, ponoszone przez Skarb
Państwa, wynoszą 40% stawki minimalnej.
§ 26. Tracą moc:
1) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 4 czerwca 1992 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie w postępowaniu przed organami wymiaru
sprawiedliwości (Dz. U. Nr 48, poz. 220, z 1994 r. Nr 119, poz. 578 i z 1995 r.
Nr 153, poz. 786),
2) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 sierpnia 1983 r. w sprawie
zasad ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nie opłaconej pomocy prawnej
udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 51, poz. 230).
§ 27. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 25 listopada 1997 r.
w sprawie rodzajów i wzorów dokumentów osobistych strażaków Państwowej Straży
Pożarnej, organów właściwych do ich wydawania oraz szczegółowych zasad
dokonywania wpisów w tych dokumentach.
(Dz. U. Nr 154, poz. 1014)
Na podstawie art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej
Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz.
254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z
1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr
88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Strażak Państwowej Straży Pożarnej, zwany dalej "strażakiem", na czas
pełnienia służby w Państwowej Straży Pożarnej otrzymuje bezpośrednio po
mianowaniu, z zastrzeżeniem ust. 2, dokumenty osobiste:
1) legitymację służbową strażaka, zwaną dalej "legitymacją służbową",
2) książkę świadczeń lekarskich,
3) książkę zdrowia.
2. Strażak w służbie kandydackiej dokumenty, o których mowa w ust. 1, otrzymuje
bezpośrednio po podjęciu służby kandydackiej. W legitymacji służbowej dokonuje
się wpisu "Strażak w służbie kandydackiej".
§ 2. Legitymacja służbowa jest dokumentem potwierdzającym uprawnienia strażaka
wynikające z przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży
Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z
1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr
106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554
i Nr 106, poz. 680).
§ 3. 1. Legitymacje służbowe wydają:
1) Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej:
a) strażakom pełniącym służbę w Komendzie Głównej Państwowej Straży Pożarnej,
b) komendantom szkół Państwowej Straży Pożarnej,
c) dyrektorom jednostek badawczo-rozwojowych Państwowej Straży Pożarnej,
d) komendantom wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej,
2) komendanci szkół Państwowej Straży Pożarnej - strażakom pełniącym służbę w
tych jednostkach oraz strażakom w służbie kandydackiej,
3) dyrektorzy jednostek badawczo-rozwojowych Państwowej Straży Pożarnej -
strażakom pełniącym służbę w tych jednostkach,
4) komendanci wojewódzcy Państwowej Straży Pożarnej:
a) strażakom pełniącym służbę w komendach wojewódzkich Państwowej Straży
Pożarnej,
b) komendantom rejonowym Państwowej Straży Pożarnej,
c) komendantom ośrodków szkolenia Państwowej Straży Pożarnej,
5) komendanci ośrodków szkolenia Państwowej Straży Pożarnej - strażakom
pełniącym służbę w ośrodkach szkolenia Państwowej Straży Pożarnej,
6) komendanci rejonowi Państwowej Straży Pożarnej - strażakom pełniącym służbą w
komendach rejonowych Państwowej Straży Pożarnej i w jednostkach
ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej,
7) właściwe organy Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej - strażakom Państwowej
Straży Pożarnej wyznaczonym przez Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej
do pełnienia służby w jednostkach Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej.
2. Organy wymienione w ust. 1 są również właściwe do wydawania książek świadczeń
lekarskich i książek zdrowia strażaka oraz wymiany tych dokumentów.
3. Do dokonywania wpisów w dokumentach osobistych strażaka są uprawnione, z
zastrzeżeniem § 8 ust. 2, właściwe komórki kadrowe.
§ 4. 1. W legitymacji służbowej umieszcza się fotografię strażaka, wpisuje imię
i nazwisko strażaka, numer legitymacji, numer identyfikacyjny, stopień służbowy,
stanowisko służbowe, miejsce pełnienia służby, datę ważności legitymacji oraz
odciska się pieczęć organu wydającego. Legitymację służbową podpisuje osoba
upoważniona do jej wydania.
2. Wzór legitymacji służbowej określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 5. 1. Legitymacja służbowa podlega wymianie w razie jej uszkodzenia lub
zniszczenia, a także zmiany nazwiska lub imienia strażaka. W przypadku zgubienia
legitymacji właściwy organ wydaje nową legitymację.
2. W razie odzyskania utraconej legitymacji służbowej strażak jest obowiązany
zwrócić ją organowi, który ją wydał, podając datę oraz okoliczności odzyskania
legitymacji.
§ 6. Legitymacja służbowa podlega zwrotowi organowi, który ją wydał, w razie:
1) zwolnienia strażaka ze służby,
2) zgonu strażaka.
§ 7. 1. Książka świadczeń lekarskich jest dokumentem uprawniającym strażaka i
uprawnionych członków jego rodziny do korzystania z bezpłatnych świadczeń służby
zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji na zasadach określonych
w odrębnych przepisach.
2. W książce świadczeń lekarskich wpisuje się imię i nazwisko uprawnionego
strażaka oraz uprawnionych członków jego rodziny, dokonuje się adnotacji o
zmianach w stosunkach rodzinnych, datę wydania i okres ważności książki.
3. Wzór książki świadczeń lekarskich określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
4. Do książki świadczeń lekarskich stosuje się odpowiednio przepisy § 5 i 6.
5. Książka świadczeń lekarskich nie podlega zwrotowi, jeżeli strażak lub
uprawniony członek rodziny zmarłego strażaka posiadają uprawnienia do
zaopatrzenia emerytalnego według zasad i na warunkach przewidzianych w
przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony
Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz
ich rodzin.
§ 8. 1. W książce zdrowia strażaka wpisuje się w szczególności: imię i nazwisko
strażaka, datę i miejsce urodzenia, stopień służbowy, miejsce pełnienia służby i
zamieszkania, datę wstąpienia do służby oraz stan cywilny.
2. Wpisów w książce zdrowia dotyczących kontroli stanu zdrowia strażaka,
przebiegu leczenia oraz orzeczeń lekarskich mogą dokonywać lekarze i komisje
lekarskie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.
3. Wzór książki zdrowia określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. W. Brochwicz
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
25 listopada 1997 r. (poz. 1014)
Załącznik nr 1
WZÓR LEGITYMACJI SŁUŻBOWEJ STRAŻAKA PAŃSTWOWEJ STRAŻY POŻARNEJ
okładka
Ilustracja
OPIS
1. Okładka sztywna, kolor granatowy:
- godło tłoczone w kolorze złotym,
- napisy tłoczone w kolorze złotym.
2. Wewnętrzne kartki w kolorze białym:
- napisy koloru czarnego,
- gilosz koloru jasnozielonego.
1
Ilustracja
2
Ilustracja
Załącznik nr 2
WZÓR KSIĄŻKI ŚWIADCZEŃ LEKARSKICH
Ilustracja
okładka
Opis
1. Okładka koloru niebieskiego:
- napisy w kolorze czarnym.
2. Wewnętrzne kartki w kolorze białym:
- napisy w kolorze czarnym.
str. 1 (wewnętrzna strona okładki)
Ilustracja
str. 2 i 9
Ilustracja
str. 3 i 4
Ilustracja
str. 5 i 6
Ilustracja
str. 7, str. 8
Ilustracja
Załącznik nr 3
WZÓR KSIĄŻKI ZDROWIA
Ilustracja
OPIS
1. Okładka sztywna, kolor ciemnozielony:
- napisy wytłaczane o widocznym odcieniu.
2. Wewnętrzne kartki w kolorze białym:
- napisy koloru czarnego.
str. 1
Ilustracja
str. 5
Ilustracja
str. 6
Ilustracja
str. 7
Ilustracja
str. 8
Ilustracja
str. 9
Ilustracja
str. 10
Ilustracja
str. 11 - 17
Ilustracja
str. 18
Ilustracja
str. 19
Ilustracja
str. 20
Ilustracja
str. 21
Ilustracja
str. 22 - 41
Ilustracja
str. 42 - 109
IlustracjaIlustracja
str. 110 - 113
IlustracjaIlustracja
str. 114 - 117
IlustracjaIlustracja
str. 118 - 121
IlustracjaIlustracja
str. 123
Ilustracja
str. 124 - 125
Ilustracja
str. 126 - 128
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 10 grudnia 1997 r.
w sprawie udzielania wyróżnień oraz postępowania dyscyplinarnego w stosunku do
funkcjonariuszy Straży Granicznej.
(Dz. U. Nr 154, poz. 1015)
Na podstawie art. 141 ust. 2 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży
Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4,
poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr
124, poz. 583 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz.
770) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i tryb udzielania wyróżnień,
przeprowadzania postępowania dyscyplinarnego, wymierzania w nim kar i ich
wykonywania, odwoływania się od wymierzonych kar, a także właściwości
przełożonych w tych sprawach.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) ustawa - ustawę z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr
78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr
12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163
i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 124, poz. 583 oraz z 1997 r.
Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770),
2) władza dyscyplinarna - prawo do wyróżniania i karania funkcjonariuszy na
zasadach określonych w rozporządzeniu,
3) przełożeni właściwi w sprawach dyscyplinarnych - Komendanta Głównego Straży
Granicznej i jego zastępcę, komendantów oddziałów Straży Granicznej, komendantów
ośrodków szkolenia Straży Granicznej, dyrektorów jednostek organizacyjnych w
Komendzie Głównej Straży Granicznej i Komendanta Granicznej Placówki Kontrolnej
Straży Granicznej Warszawa-Okęcie,
4) funkcjonariusz - funkcjonariusza Straży Granicznej w służbie stałej,
przygotowawczej i kandydackiej,
5) bezpośredni przełożony - funkcjonariusza zajmującego wyższe stanowisko
służbowe, któremu dany funkcjonariusz bezpośrednio podlega, poczynając od
stanowiska dowódcy drużyny,
6) zakończenie postępowania dyscyplinarnego - wydanie prawomocnego orzeczenia o
ukaraniu, o uniewinnieniu, o uznaniu winnym i odstąpieniu od wymierzenia kary
bądź postanowienia o umorzeniu postępowania.
Rozdział 2
Władza dyscyplinarna
§ 3. 1. Władzę dyscyplinarną wobec wszystkich funkcjonariuszy posiada Komendant
Główny Straży Granicznej.
2. Władzę dyscyplinarną wobec funkcjonariuszy, z wyjątkiem komendantów i
zastępców komendantów oddziałów (równorzędnych), posiada również zastępca
Komendanta Głównego Straży Granicznej.
§ 4. 1. Przełożeni właściwi w sprawach dyscyplinarnych i bezpośredni przełożeni
funkcjonariuszy posiadają władzę dyscyplinarną w stosunku do funkcjonariuszy
pełniących służbę w podległych im jednostkach lub komórkach organizacyjnych
Straży Granicznej.
2. Wyższy przełożony nad przełożonym posiadającym władzę dyscyplinarną może w
każdym stadium postępowania dyscyplinarnego realizować swoje uprawnienia z
pominięciem tego przełożonego, jeżeli uzna to za uzasadnione okolicznościami
sprawy.
§ 5. 1. Funkcjonariusz, któremu powierzono pełnienie obowiązków służbowych na
danym stanowisku, posiada władzę dyscyplinarną przysługującą funkcjonariuszowi
mianowanemu na to stanowisko.
2. Funkcjonariusz, który w zastępstwie pełni obowiązki na danym stanowisku
służbowym, posiada władzę dyscyplinarną przysługującą osobie zastępowanej.
§ 6. 1. Funkcjonariusz przeniesiony do pełnienia służby lub oddelegowany do
czasowego pełnienia służby albo skierowany na przeszkolenie lub naukę podlega
władzy dyscyplinarnej właściwego przełożonego w miejscu pełnienia służby,
miejscu przeszkolenia lub nauki.
2. Funkcjonariusz pozostający bez przydziału służbowego podlega władzy
dyscyplinarnej przełożonego, w którego dyspozycji pozostaje.
3. Funkcjonariusz urlopowany lub oddelegowany do pracy poza Strażą Graniczną
podlega władzy dyscyplinarnej przełożonego właściwego w sprawach
dyscyplinarnych, któremu podlegał przed udzieleniem mu urlopu lub
oddelegowaniem.
Rozdział 3
Zasady i tryb udzielania wyróżnień
§ 7. 1. Przełożeni posiadający władzę dyscyplinarną mogą udzielać wyróżnień
wymienionych w art. 91 ust. 1-4 i 8 ustawy w następującym zakresie:
1) Komendant Główny Straży Granicznej i jego zastępca: pochwały, pochwały w
rozkazie, nagrody pieniężnej lub rzeczowej, krótkoterminowego urlopu do 10 dni,
a także mianować na wyższe stanowisko służbowe,
2) komendant oddziału Straży Granicznej i komendant ośrodka szkolenia Straży
Granicznej: pochwały, pochwały w rozkazie, nagrody pieniężnej lub rzeczowej,
krótkoterminowego urlopu do 7 dni, a także mianować na wyższe stanowisko
służbowe w zakresie uprawnień wynikających z odrębnych przepisów,
3) dyrektor jednostki organizacyjnej w Komendzie Głównej Straży Granicznej i
Komendant Granicznej Placówki Kontrolnej Straży Granicznej Warszawa-Okęcie:
wyróżnień, o których mowa w pkt 2, z wyjątkiem mianowania na wyższe stanowisko
służbowe,
4) komendant granicznej placówki kontrolnej (strażnicy, dywizjonu), z
zastrzeżeniem pkt 3: pochwały, pochwały w rozkazie, krótkoterminowego urlopu do
5 dni,
5) dowódca kompanii i komendant pododdziałów szkolnych: pochwały, pochwały w
rozkazie, krótkoterminowego urlopu do 3 dni,
6) dowódca plutonu, komendant studium, dowódca drużyny oraz inny bezpośredni
przełożony mogą udzielać pochwały.
2. Zasady i tryb udzielania wyróżnień wymienionych w art. 91 pkt 5-7 ustawy
określają odrębne przepisy, z zastrzeżeniem § 8-10.
§ 8. Jeżeli przełożony uzna, że funkcjonariusz zasługuje na wyższe wyróżnienie
niż może udzielić, występuje z odpowiednim wnioskiem do przełożonego
uprawnionego do udzielania tego wyróżnienia.
§ 9. 1. Wyróżnienia wymienione w art. 91 pkt 2-8 ustawy są ogłaszane w rozkazie
personalnym.
2. Rozkaz o wyróżnieniu włącza się do akt osobowych wyróżnionego oraz można
podać go do wiadomości funkcjonariuszom jednostki organizacyjnej, w której
wyróżniony pełni służbę.
§ 10. 1. Nie można wyróżnić funkcjonariusza, przeciwko któremu prowadzone jest
postępowanie karne lub dyscyplinarne, oraz funkcjonariusza ukaranego karą
dyscyplinarną, przed jej zatarciem.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również wobec funkcjonariusza:
1) skazanego wyrokiem sądu - w czasie warunkowego zawieszenia wykonania kary,
2) któremu postępowanie karne zostało warunkowo umorzone - w czasie próby
określonej orzeczeniem o warunkowym umorzeniu.
Rozdział 4
Odpowiedzialność dyscyplinarna
§ 11. Naruszeniem dyscypliny służbowej, za które w rozumieniu rozporządzenia
funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną, jest w szczególności:
1) odmowa wykonania albo niewykonanie rozkazu lub polecenia służbowego, z
zastrzeżeniem przepisu art. 63 ust. 2 ustawy,
2) zaniechanie czynności służbowej lub wykonanie jej w sposób niedbały lub
nieprawidłowy,
3) świadome wprowadzenie w błąd przełożonego lub innego funkcjonariusza, jeżeli
wyrządziło to szkodę służbie, funkcjonariuszowi lub innym osobom,
4) niedopełnienie obowiązków służbowych lub przekroczenie uprawnień określonych
w ustawie lub w innych przepisach,
5) stawienie się do służby w stanie po spożyciu alkoholu, środka odurzającego
lub substancji psychotropowej albo spożywanie alkoholu, środka odurzającego lub
substancji psychotropowej w czasie pełnienia służby lub w pomieszczeniach
służbowych,
6) świadome wprowadzenie się w stan ograniczający zdolność wykonywania
obowiązków służbowych lub uniemożliwiający ich wykonanie,
7) porzucenie służby,
8) samowolne oddalenie się z rejonu zakwaterowania bądź nie usprawiedliwione
opuszczenie lub niestawienie się do miejsca pełnienia służby,
9) zagubienie lub utrata dokumentów zawierających wiadomości stanowiące
tajemnicę państwową lub służbową,
10) znieważenie przełożonego,
11) zawiniona utrata broni służbowej,
12) zawiniona utrata legitymacji służbowej,
13) umyślne naruszenie dóbr osobistych innego funkcjonariusza w czasie pełnienia
służby.
§ 12. 1. Kary dyscyplinarne mogą wymierzać przełożeni posiadający władzę
dyscyplinarną w następującym zakresie:
1) Komendant Główny Straży Granicznej: upomnienia, nagany, surowej nagany,
nagany z ostrzeżeniem, ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na
zajmowanym stanowisku, wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, obniżenia
stopnia chorążego lub podoficerskiego, ostrzeżenia o niepełnej przydatności do
służby, wydalenia za służby, zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych i innych
pojazdów na okres od 6 miesięcy do 3 lat, zakazu opuszczania miejsca
zakwaterowania, aresztu do 14 dni oraz wystąpić z wnioskiem o obniżenie stopnia
oficerskiego,
2) zastępca Komendanta Głównego Straży Granicznej - kary wymienione w pkt 1, z
wyjątkiem kary wydalenia ze służby,
3) komendant oddziału Straży Granicznej i komendant ośrodka szkolenia Straży
Granicznej: upomnienia, nagany, surowej nagany, nagany z ostrzeżeniem,
ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku,
wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, obniżenia stopnia podoficerskiego,
ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby, zakazu prowadzenia pojazdów
mechanicznych i innych pojazdów na okres od 6 miesięcy do 3 lat, zakazu
opuszczania miejsca zakwaterowania oraz aresztu do 14 dni,
4) dyrektor jednostki organizacyjnej w Komendzie Głównej Straży Granicznej i
Komendant Granicznej Placówki Kontrolnej Straży Granicznej Warszawa-Okęcie -
kary wymienione w pkt 3, z wyjątkiem kary obniżenia stopnia podoficerskiego,
5) komendant granicznej placówki kontrolnej (strażnicy, dywizjonu): upomnienia,
nagany, surowej nagany, nagany z ostrzeżeniem, zakazu opuszczania miejsca
zakwaterowania do 15 dni, aresztu do 10 dni,
6) dowódca kompanii i komendant pododdziałów szkolnych: upomnienia, nagany,
surowej nagany, nagany z ostrzeżeniem, zakazu opuszczania miejsca zakwaterowania
do 10 dni, aresztu do 7 dni,
7) dowódca plutonu i komendant studium: upomnienia, nagany, surowej nagany,
nagany z ostrzeżeniem, zakazu opuszczania miejsca zakwaterowania do 6 dni,
8) dowódca drużyny oraz inny bezpośredni przełożony: upomnienia, nagany, surowej
nagany, nagany z ostrzeżeniem.
2. Karę zakazu opuszczania miejsca zakwaterowania można wymierzyć wyłącznie
funkcjonariuszowi w służbie kandydackiej na czas nie dłuższy niż 21 dni.
§ 13. Kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby:
1) nie orzeka się w razie skazania funkcjonariusza prawomocnym wyrokiem sądu za
przestępstwo umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego,
2) można nie orzekać w razie skazania prawomocnym wyrokiem sądu za inne
przestępstwo.
Rozdział 5
Postępowanie dyscyplinarne
§ 14. 1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się niezwłocznie, jeżeli zachodzi
uzasadnione podejrzenie popełnienia przez funkcjonariusza czynu, za który ponosi
on odpowiedzialność dyscyplinarną.
2. Postępowanie dyscyplinarne ma na celu w szczególności:
1) ustalenie, czy czyn, za który funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność
dyscyplinarną, faktycznie został popełniony i czy obwiniony jest jego sprawcą,
2) wszechstronne wyjaśnienie przyczyn i okoliczności czynu, o którym mowa w pkt
1,
3) zebranie i utrwalenie dowodów w sprawie.
§ 15. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna, z zastrzeżeniem § 17 i 18, przełożony
właściwy w sprawach dyscyplinarnych:
1) z własnej inicjatywy,
2) na wniosek bezpośredniego przełożonego funkcjonariusza,
3) na polecenie wyższego przełożonego,
4) na wniosek sądu honorowego, sądu lub prokuratora albo organu uprawnionego do
nakładania grzywny w drodze mandatu karnego lub organu uprawnionego do
nakładania kar porządkowych.
§ 16. 1. Przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego można podjąć czynności
wyjaśniające, jeżeli wiadomość o czynie, za który funkcjonariusz ponosi
odpowiedzialność dyscyplinarną, budzi wątpliwości, w szczególności co do faktu
jego popełnienia lub co do osoby sprawcy.
2. O podjęciu czynności wyjaśniających wydaje się postanowienie.
3. Czynności, o których mowa w ust. 1, należy ukończyć w terminie dwóch tygodni
od daty ich podjęcia.
§ 17. 1. Jeżeli wina funkcjonariusza oraz okoliczności czynu nie budzą
wątpliwości i nie zachodzi potrzeba wymierzenia kary surowszej niż nagana z
ostrzeżeniem lub zakaz opuszczania miejsca zakwaterowania do 6 dni, postępowanie
dyscyplinarne może wszcząć bezpośredni przełożony funkcjonariusza.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, po wysłuchaniu obwinionego i złożeniu
przez niego wyjaśnienia na piśmie sporządza się notatkę służbową, na podstawie
której wydaje się orzeczenie o wymierzeniu kary.
§ 18. 1. Postępowania dyscyplinarnego nie wszczyna się:
1) jeżeli czynności wyjaśniające nie potwierdziły zaistnienia czynu, za który
funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną,
2) po upływie terminu określonego w art. 137 ust. 1 ustawy, z zastrzeżeniem art.
137 ust. 3 ustawy.
2. Postępowania dyscyplinarnego można nie wszczynać, jeżeli:
1) funkcjonariusz zgłosi pisemne wystąpienie o niezwłoczne zwolnienie ze służby,
2) wina funkcjonariusza i okoliczności czynu nie budzą wątpliwości oraz nie
zachodzi potrzeba wymierzenia kary surowszej niż upomnienie; przepis § 17 ust. 2
stosuje się odpowiednio.
§ 19. 1. O wszczęciu postępowania dyscyplinarnego wydaje się postanowienie,
którego odpis niezwłocznie doręcza się obwinionemu.
2. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1 zawiera:
1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe przełożonego, który wydaje
postanowienie,
2) datę i miejsce wydania,
3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego,
4) datę zawiadomienia przełożonego, który wydaje postanowienie, o czynie
przypisywanym obwinionemu,
5) określenie czynu zarzucanego obwinionemu, wraz z podaniem podstawy prawnej,
6) oznaczenie funkcjonariusza albo członków komisji do prowadzenia postępowania
z podaniem jej przewodniczącego,
7) podpis przełożonego i pieczęć jednostki.
3. Jeżeli w toku postępowania dyscyplinarnego okaże się, że obwinionemu należy
zarzucić ponadto czyn nie objęty postanowieniem o wszczęciu postępowania
dyscyplinarnego albo czyn w zmienionej w istotny sposób postaci, wydaje się nowe
stosowne postanowienie. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
§ 20. 1. Postępowanie dyscyplinarne przeprowadza przełożony, który wydał
postanowienie o jego wszczęciu, lub wyznaczony przez niego funkcjonariusz.
2. Do prowadzenia postępowania wyznacza się funkcjonariusza posiadającego
stopień nie niższy od stopnia posiadanego przez obwinionego albo zajmującego co
najmniej równorzędne z nim stanowisko służbowe.
3. Prowadzący postępowanie dyscyplinarne jest obowiązany wyłączyć się z udziału
w tym postępowaniu, jeżeli:
1) sprawa dotyczy go bezpośrednio,
2) jest małżonkiem obwinionego lub osoby przez niego pokrzywdzonej,
3) jest krewnym lub powinowatym obwinionego w myśl przepisów Kodeksu
postępowania karnego dotyczących wyłączenia sędziego z mocy prawa od udziału w
sprawie,
4) był świadkiem zdarzenia,
5) pomiędzy nim a obwinionym zachodzi stosunek osobisty mogący wywołać
wątpliwości co do bezstronności prowadzącego postępowanie.
4. Prowadzący postępowanie bada z urzędu, czy nie zachodzą okoliczności
uzasadniające jego wyłączenie od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym.
5. O zaistnieniu okoliczności wymienionych w ust. 3 prowadzący postępowanie
powiadamia przełożonego, który go wyznaczył. Do czasu wyznaczenia innego
funkcjonariusza do prowadzenia postępowania podejmuje on jednak czynności nie
cierpiące zwłoki.
6. Przepisy ust. 1-5 mają odpowiednie zastosowanie przy czynnościach
wyjaśniających.
7. Obwiniony ma prawo złożyć do przełożonego właściwego w sprawach
dyscyplinarnych wniosek o wyłączenie prowadzącego postępowanie z przyczyn, o
których mowa w ust. 3. Do czasu rozpatrzenia wniosku przez przełożonego
prowadzący postępowanie podejmuje czynności nie cierpiące zwłoki.
8. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne prowadzi przełożony właściwy w sprawach
dyscyplinarnych, wniosek, o którym mowa w ust. 7, obwiniony kieruje do wyższego
przełożonego.
§ 21. 1. Komendant Głównej Straży Granicznej, komendanci oddziałów Straży
Granicznej i komendanci ośrodków szkolenia Straży Granicznej ze względu na wagę
i zawiłość sprawy, z własnej inicjatywy lub na wniosek przełożonego, który wydał
postanowienie o wszczęciu postępowania, mogą powołać spośród funkcjonariuszy
komisję do przeprowadzenia postępowania dyscyplinarnego, określając jej skład i
wyznaczając przewodniczącego, kierującego jednoosobowo pracami komisji.
2. Do prowadzenia postępowania przez komisję, o której mowa w ust. 1, stosuje
się odpowiednio przepisy dotyczące prowadzenia postępowania przez wyznaczonego
funkcjonariusza. Postanowienia wydane w toku postępowania przez prowadzącego
postępowanie wydaje wyłącznie przewodniczący komisji.
3. Przepisy ust. 1 i 2 mają odpowiednio zastosowanie przy czynnościach
wyjaśniających.
§ 22. 1. Prowadzący postępowanie dyscyplinarne zbiera dowody i podejmuje
czynności niezbędne do wyjaśnienia sprawy, a w szczególności przesłuchuje
świadków, pokrzywdzonych, przyjmuje wyjaśnienia od obwinionego oraz zleca lub
występuje do właściwego przełożonego z wnioskiem o zlecenie przeprowadzenia
odpowiednich badań i ekspertyz oraz zasięga niezbędnych opinii.
2. W razie konieczności przeprowadzenia czynności poza miejscowością, w której
toczy się postępowanie, o jej przeprowadzenie można zwrócić się do kierownika
jednostki organizacyjnej Straży Granicznej właściwego według miejsca, w którym
czynność ma być dokonana.
3. Z przesłuchania obwinionego, świadków i biegłych sporządza się protokoły.
Obwiniony może złożyć wyjaśnienia na piśmie.
4. Przed przesłuchaniem prowadzący postępowanie dyscyplinarne uprzedza świadka,
biegłego i pokrzywdzonego o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.
5. Materiały przekazane przez prokuratora, organ uprawniony do nałożenia kary
grzywny w drodze mandatu karnego lub kary porządkowej, organ uprawniony do
stosowania grzywny w celu przymuszenia albo przez sąd honorowy włącza się do akt
postępowania dyscyplinarnego.
§ 23. 1. W toku postępowania dyscyplinarnego obwiniony, oprócz uprawnień
przewidzianych w § 20 ust. 7, ma prawo do:
1) odmowy składania wyjaśnień,
2) zgłaszania wniosków dowodowych,
3) wnoszenia:
a) zażaleń na postanowienia, z wyjątkiem postanowień o wszczęciu postępowania
dyscyplinarnego i o jego zamknięciu,
b) odwołania od orzeczenia o ukaraniu,
4) ustanowienia obrońcy spośród funkcjonariuszy, jeżeli funkcjonariusz ten
wyrazi na to zgodę, oraz jego odwołania.
2. Zażalenia wnosi się za pośrednictwem wydającego postanowienie do
przełożonego, który wszczął postępowanie dyscyplinarne, a jeżeli postanowienie
wydał ten przełożony - do Komendanta Głównego Straży Granicznej, w terminie 3
dni od doręczenia postanowienia, a jeżeli postanowienie kończy postępowanie
dyscyplinarne - w terminie 7 dni od dnia doręczenia.
§ 24. 1. Obrońcę ustanawia się i odwołuje na piśmie.
2. Obrońca ma prawo uczestniczyć w czynnościach, w których udział obwinionego
jest obowiązkowy, oraz przysługują mu uprawnienia obwinionego, chyba że ten
ograniczy je w sposób wyraźny na piśmie. Obrońca nie ma prawa ustanawiania dla
obwinionego innych obrońców.
§ 25. 1. Wnioski o przeprowadzenie postępowania dowodowego obwiniony zgłasza na
piśmie prowadzącemu postępowanie dyscyplinarne.
2. Wniosku o przeprowadzenie dowodu nie uwzględnia się, gdy:
1) przeprowadzenie dowodu jest niedopuszczalne,
2) okoliczność, która ma zostać udowodniona, jest już udowodniona zgodnie z
twierdzeniem wnioskodawcy,
3) okoliczności nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy lub dowodu nie da
się przeprowadzić.
3. Oddalenie wniosku następuje w drodze postanowienia.
§ 26. Postanowienia wydane w toku postępowania dyscyplinarnego doręcza się
niezwłocznie obwinionemu.
§ 27. 1. Postępowanie dyscyplinarne powinno być zamknięte w ciągu jednego
miesiąca od daty jego wszczęcia.
2. Komendant oddziału Straży Granicznej może przedłużyć termin prowadzenia
postępowania do dwóch miesięcy.
3. W szczególnie uzasadnionych okolicznościach Komendant Główny Straży
Granicznej może przedłużyć termin prowadzenia postępowania na dalszy okres, nie
dłuższy jednak niż trzy miesiące.
§ 28. 1. Jeżeli wiadomość o czynie, za który funkcjonariusz ponosi
odpowiedzialność dyscyplinarną, wskazuje, że czyn zawiera znamiona przestępstwa
ściganego z urzędu albo taki charakter czynu ustalono w toku postępowania
dyscyplinarnego, przełożony właściwy w sprawach dyscyplinarnych zawiadamia o tym
niezwłocznie prokuratora.
2. W sprawach prowadzonych przeciwko funkcjonariuszom podejrzanym o popełnienie
przestępstwa postępowanie dyscyplinarne prowadzi się niezależnie od postępowania
przygotowawczego. W sprawach tych należy wyznaczyć funkcjonariusza do
współdziałania z prokuratorem. W postępowaniu dyscyplinarnym można, za zgodą
prokuratora, wykorzystać dowody zabrane w postępowaniu przygotowawczym.
§ 29. 1. Przełożony właściwy w sprawach dyscyplinarnych zawiesza postępowanie
dyscyplinarne do czasu zakończenia postępowania karnego, jeżeli czyn zarzucany
funkcjonariuszowi jest przedmiotem tego postępowania i nie stanowi naruszenia
dyscypliny służbowej.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy w świetle zebranych w toku postępowania
dyscyplinarnego dowodów czyn zabroniony popełniony przez funkcjonariusza jest
oczywisty i uniemożliwia dalsze pozostawanie funkcjonariusza w służbie.
3. Przełożony właściwy w sprawach dyscyplinarnych może zawiesić postępowanie
dyscyplinarne na okres do dziewięciu miesięcy, jeżeli zachodzi długotrwała
przeszkoda uniemożliwiająca jego prowadzenie.
§ 30. 1. Jeżeli prowadzący postępowanie dyscyplinarne uzna, że zostały
wyjaśnione wszystkie okoliczności sprawy dotyczące obwinionego, zapoznaje go z
aktami postępowania i poucza o prawie do zgłoszenia w terminie 3 dni wniosku o
ich uzupełnienie. Przepisy § 23 i § 25 stosuje się odpowiednio.
2. Obwiniony po zapoznaniu się z aktami postępowania podpisuje protokół
sporządzony z tej czynności.
3. Odmowa obwinionego zapoznania się z aktami postępowania lub złożenia podpisu
stwierdzającego tę okoliczność nie wstrzymuje dalszych czynności. Prowadzący
postępowanie dokonuje wzmianki o odmowie w aktach postępowania.
4. W przypadku korzystania w postępowaniu dyscyplinarnym z materiałów
prowadzonego równocześnie postępowania przygotowawczego, zapoznanie obwinionego
z tymi materiałami następuje po uzyskaniu zgody prokuratora nadzorującego lub
prowadzącego postępowanie przygotowawcze. Z odmowną decyzją prokuratora w tej
sprawie należy zapoznać obwinionego.
5. Jeżeli nie zachodzi potrzeba uzupełnienia postępowania dyscyplinarnego,
prowadzący postępowanie wydaje postanowienie o zamknięciu postępowania i
sporządza sprawozdanie, które zawiera:
1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe funkcjonariusza, który
prowadził postępowanie,
2) stanowisko służbowe przełożonego, który wydał postanowienie o wszczęciu
postępowania dyscyplinarnego,
3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego,
4) określenie czynu zarzucanego obwinionemu,
5) opis ustalonego stanu faktycznego,
6) wnioski dotyczące wymiaru kary, umorzenia postępowania dyscyplinarnego lub
skierowania sprawy do właściwego sądu honorowego, z uzasadnieniem i wskazaniem
okoliczności łagodzących lub obciążających.
§ 31. 1. Postanowienie o umorzeniu postępowania wydaje przełożony, który wszczął
to postępowanie, jeżeli:
1) nastąpiło przedawnienie wymierzenia kary dyscyplinarnej,
2) w toku postępowania ustalono, że właściwym do rozpatrzenia sprawy jest sąd
honorowy,
3) w toku postępowania dyscyplinarnego ustalono, że czyn przypisany obwinionemu
nie wypełnia znamion czynu, za który funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność
dyscyplinarną,
4) obwiniony zmarł,
5) obwiniony przestał podlegać orzecznictwu dyscyplinarnemu,
6) postępowanie co do tego samego czynu przypisanego temu samemu obwinionemu
zostało prawomocnie ukończone lub wszczęte wcześniej toczy się.
2. Postępowanie dyscyplinarne można umorzyć w razie długotrwałej choroby
obwinionego lub złożenia przez niego pisemnego zgłoszenia o niezwłoczne
zwolnienie go ze służby, jeżeli postępowanie dotyczy czynu, za który
funkcjonariusz ponosi wyłącznie odpowiedzialność dyscyplinarną.
3. Postanowienie o umorzeniu postępowania dyscyplinarnego wydaje przełożony,
który wszczął to postępowanie.
4. Postępowanie o umorzeniu postępowania dyscyplinarnego zawiera:
1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe przełożonego, który wydaje
postanowienie,
2) datę i miejsce wydania,
3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego,
4) określenie czynu zarzucanego obwinionemu,
5) uzasadnienie postanowienia,
6) pouczenie o prawie wniesienia zażalenia,
7) podpis przełożonego i pieczęć jednostki.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, sprawę przekazuje się niezwłocznie
sądowi honorowemu.
Rozdział 6
Zasady orzekania
§ 32. 1. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego przełożony, który
wszczął postępowanie dyscyplinarne, może orzec:
1) o uniewinnieniu, jeżeli przeprowadzone postępowanie nie potwierdziło zarzutów
stawianych obwinionemu lub przeprowadzone postępowanie karne zostało zakończone
orzeczeniem o uniewinnieniu, a czyn nie stanowi naruszenia dyscypliny służbowej,
albo
2) o uznaniu funkcjonariusza winnym popełnienia czynu, za który ponosi
odpowiedzialność dyscyplinarną, i wymierzeniu kary dyscyplinarnej, albo
3) o uznaniu funkcjonariusza winnym popełnienia czynu, za który ponosi
odpowiedzialność dyscyplinarną, i odstąpieniu od wymierzenia kary.
2. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się w ciągu 7 dni od daty
zamknięcia postępowania dyscyplinarnego.
3. Nie wymierza się kary dyscyplinarnej po upływie terminów, o których mowa w
art. 137 ust. 2 i 3 ustawy.
§ 33. Jeżeli przełożony, o którym mowa w § 32 ust. 1, uzna, że przekazane mu
akta postępowania dyscyplinarnego zawierają istotne uchybienia prawne lub braki
w zakresie dowodowym, wydaje postanowienie o uchyleniu postanowienia o
zamknięciu postępowania i zwraca sprawę prowadzącemu postępowanie w celu
usunięcia uchybień formalnoprawnych bądź uzupełnienia braków w zakresie
dowodowym. Przepis § 32 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
§ 34. 1. Jeżeli przełożony uzna, że należy wymierzyć karę, do której wymierzenia
nie jest uprawniony, przesyła niezwłocznie akta właściwemu przełożonemu z
wnioskiem o wydanie orzeczenia o wymierzeniu określonej kary. Wniosek nie jest
wiążący dla przełożonego, do którego został skierowany.
2. Jeżeli akta sprawy przekazanej w trybie określonym w ust. 1 zawierają istotne
uchybienia prawne lub braki w zakresie dowodowym, zwraca się je wnioskującemu o
ukaranie w terminie 7 dni od daty ich otrzymania, w celu usunięcia uchybień
formalnoprawnych bądź uzupełnienia w zakresie dowodowym.
3. Zwrot, o którym mowa w ust. 2, następuje w formie postanowienia.
Postanowienie powinno wskazywać, w jakim kierunku ma nastąpić uzupełnienie
postępowania.
4. Usunięcie uchybień prawnych bądź braków w zakresie dowodowym powinno nastąpić
w terminie dwóch tygodni od daty otrzymania postanowienia o zwrocie akt sprawy.
5. W wypadku określonym w ust. 1 orzeczenie, o którym mowa w § 32 ust. 1, wydaje
się w ciągu 7 dni od daty doręczenia akt.
§ 35. 1. Wymierzona kara dyscyplinarna powinna być współmierna do czynu
popełnionego przez obwinionego.
2. Przy wymierzaniu kary dyscyplinarnej należy w szczególności uwzględnić
charakter czynu, jego skutki, pobudki działania i okoliczności popełnienia,
stopień zawinienia, następstwa ujemne dla służby, dotychczasowe wyniki w
służbie, okres pozostawania w służbie oraz zachowanie się obwinionego przed i po
popełnieniu zarzucanego mu czynu, w tym również zachowanie obwinionego poza
służbą, jeżeli czyn stanowi przestępstwo lub wykroczenie nie stanowiące
naruszenia dyscypliny służbowej. Należy również brać pod uwagę inne
okoliczności, zarówno łagodzące, jak i obciążające, istotne w sprawie.
3. Na zaostrzenie wymiaru kary mają wpływ następujące okoliczności:
1) popełnienie czynu przez funkcjonariusza będącego w stanie po użyciu alkoholu,
2) popełnienie czynu przez funkcjonariusza w czasie prowadzonego przeciwko niemu
postępowania dyscyplinarnego za inny czyn lub w czasie odbywania uprzednio
wymierzonej kary dyscyplinarnej, jak również w czasie próby określonej w
orzeczeniu o warunkowym zawieszeniu wykonania kary lub warunkowym umorzeniu
postępowania karnego,
3) popełnienie czynu w obecności podwładnego, wspólnie z nim lub na jego szkodę.
§ 36. Orzeczenie powinno zawierać:
1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko przełożonego, który wydaje orzeczenie,
2) datę wydania,
3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego,
4) określenie czynu przypisanego obwinionemu,
5) rozstrzygnięcie w sprawie zawierające:
a) stwierdzenie winy i rodzaj wymierzonej kary dyscyplinarnej albo
b) stwierdzenie winy i odstąpienie od wymierzenia kary, albo
c) uniewinnienie obwinionego,
6) uzasadnienie,
7) pouczenie o prawie do wniesienia odwołania,
8) podpis przełożonego i pieczęć jednostki organizacyjnej Straży Granicznej.
§ 37. 1. Przełożony uprawniony do wymierzenia kary orzeczonej w postępowaniu
dyscyplinarnym wzywa obwinionego i zapoznaje go z treścią orzeczenia oraz
doręcza orzeczenie. Komendant Główny Straży Granicznej może upoważnić
komendantów oddziałów Straży Granicznej, komendanta ośrodków szkolenia Straży
Granicznej, dyrektorów jednostek organizacyjnych w Komendzie Głównej Straży
Granicznej i Komendanta Granicznej Placówki Kontrolnej Straży Granicznej
Warszawa-Okęcie do zapoznania i doręczenia w jego imieniu orzeczenia
obwinionemu.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku:
1) tymczasowego aresztowania obwinionego,
2) długotrwałej, obłożnej choroby obwinionego,
3) odmowy stawienia się obwinionego u przełożonego w celu zapoznania z treścią
orzeczenia lub nie usprawiedliwionej nieobecności w wyznaczonym terminie,
4) udokumentowanego porzucenia służby przez obwinionego.
3. W przypadkach określonych w ust. 2 orzeczenie dyscyplinarne doręcza
obwinionemu kierownik komórki organizacyjnej właściwej w sprawach osobowych.
Rozdział 7
Postępowanie odwoławcze
§ 38. 1. Od orzeczenia dyscyplinarnego obwiniony ma prawo w terminie 7 dni
złożyć na piśmie odwołanie do wyższego przełożonego za pośrednictwem
przełożonego, który wydał orzeczenie.
2. Termin do wniesienia odwołania biegnie od dnia doręczenia obwinionemu.
3. Wniesienie odwołania w terminie wstrzymuje wykonanie orzeczenia o wymierzeniu
kary.
4. Orzeczenie, od którego nie wniesiono odwołania, staje się po upływie terminu
określonego w ust. 1 prawomocne i podlega wykonaniu.
5. Jeżeli orzeczenie wydał Komendant Główny Straży Granicznej, odwołanie od tego
orzeczenia nie przysługuje. Obwiniony może zwrócić się z wnioskiem do Komendanta
Głównego Straży Granicznej w terminie, o którym mowa w ust. 1, o ponowne
rozpatrzenie sprawy. Do wniosku tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące
odwołań od orzeczeń.
§ 39. Przełożony, który wydał orzeczenie dyscyplinarne, przesyła odwołanie w
terminie 7 dni wyższemu przełożonemu, załączając akta osobowe i akta
postępowania dyscyplinarnego.
§ 40. 1. Odwołanie od orzeczenia dyscyplinarnego wydanego przez bezpośredniego
przełożonego rozpatruje przełożony właściwy w sprawach dyscyplinarnych
funkcjonariusza.
2. Odwołanie od orzeczenia wydanego przez przełożonego właściwego w sprawach
dyscyplinarnych rozpatruje wyższy przełożony właściwy w sprawach
dyscyplinarnych.
§ 41. 1. W postępowaniu odwoławczym rozpoznanie sprawy następuje na podstawie
materiału dowodowego zebranego w postępowaniu zakończonym zaskarżonym
orzeczeniem dyscyplinarnym.
2. Przełożony uprawniony do rozpatrzenia odwołania może zaskarżone orzeczenie:
1) utrzymać w mocy,
2) zmienić i uniewinnić obwinionego,
3) zmienić i wymierzyć karę łagodniejszą,
4) uchylić i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia,
5) uchylić i przekazać sprawę do sądu honorowego.
3. W postępowaniu odwoławczym nie można wymierzyć kary surowszej niż orzeczona w
zaskarżonym orzeczeniu dyscyplinarnym.
4. Orzeczenie przełożonego rozpatrującego odwołanie powinno być wydane w ciągu
14 dni od dnia otrzymania odwołania. Orzeczenie wymienione w ust. 2 pkt 1-3 jest
prawomocne i podlega wykonaniu.
Rozdział 8
Wykonanie kar dyscyplinarnych
§ 42. Po uprawomocnieniu się orzeczenia dyscyplinarnego przełożony właściwy w
sprawach dyscyplinarnych wykonuje orzeczoną karę, a w orzeczeniu o wymierzeniu
kary aresztu - określa termin wykonania tej kary. W przypadkach, o których mowa
w § 17 ust. 2 i § 18 ust. 2 pkt 2, karę wykonuje lub określa termin jej
wykonania - bezpośredni przełożony, który wydał orzeczenie.
§ 43. 1. Przełożony, o którym mowa w § 42, może podać orzeczenie dyscyplinarne
do wiadomości wszystkim funkcjonariuszom podległej jednostki lub komórki
organizacyjnej, jeżeli:
1) uzna to za wskazane ze względów wychowawczych,
2) orzeczenie o ukaraniu dotyczy czynu popełnionego przez przełożonego, a czyn
ten znany jest jego podwładnym.
2. Ze względu na tajemnicę służbową lub autorytet ukaranego przełożony może
podać orzeczenie o ukaraniu wyłącznie do wiadomości funkcjonariuszom zajmującym
stanowiska równorzędne lub wyższe od stanowiska zajmowanego przez ukaranego
funkcjonariusza.
3. Orzeczenie podlega włączeniu do akt osobowych ukaranego funkcjonariusza.
§ 44. 1. Wykonanie kary dyscyplinarnej polega na:
1) przeprowadzeniu rozmowy i wytknięciu niewłaściwego postępowania - w przypadku
kar: upomnienia, nagany, surowej nagany,
2) przeprowadzeniu rozmowy, wytknięciu niewłaściwego postępowania i uprzedzeniu
ukaranego o możliwości wymierzenia kary przeniesienia na niższe stanowisko
służbowe lub kary surowszej, jeżeli ponownie dopuści się czynu rodzącego
odpowiedzialność dyscyplinarną - w przypadku kar nagany z ostrzeżeniem lub
ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku,
3) wydaniu rozkazu personalnego o zwolnieniu z dotychczas zajmowanego stanowiska
służbowego i mianowaniu na niższe stanowisko służbowe - w przypadku kary
wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe,
4) wydaniu decyzji w trybie art. 59 ustawy - w przypadku kary obniżenia stopnia,
5) przeprowadzeniu rozmowy, wytknięciu ukaranemu niewłaściwego postępowania i
ostrzeżeniu, że za ponowne popełnienie czynu rodzącego odpowiedzialność
dyscyplinarną ukarany może być wydalony ze służby - w przypadku kary ostrzeżenia
o niepełnej przydatności do służby,
6) wydaniu rozkazu o zwolnieniu funkcjonariusza ze służby - w przypadku kary
wydalenia ze służby,
7) zatrzymaniu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów na okres
ustalony w orzeczeniu o ukaraniu - w przypadku kary zakazu prowadzenia pojazdów
mechanicznych i innych pojazdów,
8) zabronieniu ukaranemu opuszczania miejsca zakwaterowania w czasie wolnym od
zajęć przez czas trwania kary oraz nałożeniu obowiązku meldowania się, nie
częściej niż trzykrotnie w ciągu dnia, na wezwanie dyżurnego lub innego
wyznaczonego funkcjonariusza - w przypadku kary zakazu opuszczania miejsca
zakwaterowania,
9) osadzeniu ukaranego w celi aresztu na liczbę dni określoną w orzeczeniu o
ukaraniu - w przypadku kary aresztu.
2. Przełożony, który wymierzył karę wymienioną w ust. 1 pkt 7:
1) zawiadamia organ właściwy do wydania dokumentów uprawniających do prowadzenia
pojazdów mechanicznych i innych pojazdów o zatrzymaniu wskazanemu
funkcjonariuszowi takiego dokumentu na okres ustalony w orzeczeniu o ukaraniu -
w przypadku wymierzenia kary zakazu prowadzenia pojazdów na okres do roku,
2) przekazuje zatrzymany dokument organowi, o którym mowa w pkt 1, z podaniem
przyczyn i okoliczności zatrzymania - w przypadku wymierzenia kary zakazu
prowadzenia pojazdów na okres dłuższy niż rok lub w przypadku zwolnienia
funkcjonariusza ze służby.
3. Funkcjonariusze z Morskiego Oddziału Straży Granicznej ukarani karą aresztu
odbywają ją w aresztach jednostek organizacyjnych Straży Granicznej,
najbliższych miejsca pełnienia służby.
4. Do wykonania kary aresztu stosuje się odpowiednio przepisy o aresztach i
postępowaniu z żołnierzami osadzonymi w areszcie.
Rozdział 9
Zatarcie kar dyscyplinarnych
§ 45. 1. Zatarcie kary dyscyplinarnej polega na uznaniu kary za niebyłą,
usunięciu z akt osobowych funkcjonariusza orzeczenia o ukaraniu oraz uczynieniu
nieczytelnym zapisu o karalności. Zatarcie kar dyscyplinarnych wyznaczenia na
niższe stanowisko służbowe lub obniżenia stopnia nie likwiduje skutków prawnych
powstałych w związku z wykonaniem tych kar.
2. Kary dyscyplinarne podlegają zatarciu po upływie:
1) 3 miesięcy od dnia orzeczenia kary upomnienia lub kary zakazu opuszczania
miejsca zakwaterowania,
2) 6 miesięcy od dnia orzeczenia kary nagany lub kary aresztu,
3) 9 miesięcy od dnia orzeczenia kary surowej nagany lub kary nagany z
ostrzeżeniem,
4) 12 miesięcy od dnia orzeczenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do
służby na zajmowanym stanowisku,
5) 18 miesięcy od dnia orzeczenia kary wyznaczenia chorążego i podoficera na
niższe stanowisko służbowe lub kary obniżenia stopnia chorążego, stopnia
podoficerskiego i starszego szeregowego,
6) 24 miesięcy od dnia orzeczenia kary wyznaczenia oficera na niższe stanowisko
służbowe lub kary obniżenia stopnia oficerskiego,
7) 30 miesięcy od dnia orzeczenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do
służby,
8) terminu, na jaki została wymierzona kara zakazu prowadzenia pojazdów
mechanicznych i innych pojazdów.
3. W przypadku nienagannej służby, stwierdzonej w opinii służbowej przez
bezpośredniego przełożonego, kary dyscyplinarne mogą być zatarte po upływie:
1) 1 miesiąca od dnia orzeczenia kary upomnienia lub kary zakazu opuszczania
miejsca zakwaterowania,
2) 3 miesięcy od dnia orzeczenia kary nagany lub kary aresztu,
3) 6 miesięcy od dnia orzeczenia kary surowej nagany lub kary nagany z
ostrzeżeniem,
4) 9 miesięcy od dnia orzeczenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do
służby na zajmowanym stanowisku,
5) 12 miesięcy od dnia orzeczenia kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe
lub kary obniżenia stopnia,
6) 18 miesięcy od dnia orzeczenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do
służby.
4. Za wykazanie męstwa lub odwagi oraz za poważne osiągnięcia w wykonywaniu
zadań służbowych karę można zatrzeć przed upływem terminów określonych w ust. 2
lub ust. 3. Nie dotyczy to przypadku określonego w ust. 2 pkt 8.
5. Decyzję o zatarciu kary w przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podejmuje
przełożony, który karę wymierzył, lub wyższy przełożony. Decyzję tę ogłasza się
w rozkazie o zatarciu kary, którą doręcza się funkcjonariuszowi.
§ 46. 1. Jeżeli funkcjonariusz zostanie ponownie ukarany przed zatarciem
poprzednio orzeczonej kary dyscyplinarnej, okres wymagany do zatarcia tej kary
liczy się od dnia orzeczenia nowej kary.
2. W przypadkach określonych w art. 136 ust. 4 ustawy, zatarcie kar następuje z
upływem terminu przewidzianego dla kary surowszej.
Rozdział 10
Wznowienie postępowania dyscyplinarnego
§ 47. 1. Postępowanie dyscyplinarne zakończone prawomocnym orzeczeniem
dyscyplinarnym wznawia się, jeżeli:
1) dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności,
okazały się fałszywe,
2) ujawnione zostały istotne dla sprawy okoliczności nie znane w toku
postępowania dyscyplinarnego,
3) orzeczenie wydano z naruszeniem obowiązujących przepisów, jeżeli mogło to
mieć wpływ na treść orzeczenia,
4) orzeczenie zostało wydane na podstawie innej decyzji lub na podstawie
orzeczenia sądu, które zostało następnie uchylone lub zmienione.
2. Wznowienie postępowania dyscyplinarnego na niekorzyść funkcjonariusza nie
może nastąpić po upływie terminów określonych w art. 137 ust. 2 i 3 ustawy.
§ 48. 1. Wznowienie postępowania dyscyplinarnego następuje z urzędu lub na
wniosek ukaranego.
2. Wniosek o wznowienie postępowania funkcjonariusz składa do przełożonego,
który wydał orzeczenie kończące postępowanie.
3. Decyzję o wznowieniu postępowania dyscyplinarnego podejmuje przełożony, który
wydał orzeczenie dyscyplinarne kończące postępowanie.
§ 49. 1. Jeżeli w następstwie wznowienia postępowania wymierzono karę
łagodniejszą, ulegają uchyleniu skutki wymierzonej poprzednio kary, a w razie
wymierzenia kary surowszej, jej skutki liczy się od dnia wymierzenia tej kary.
2. Karę wykonaną zalicza się na poczet kary orzeczonej w trybie, o którym mowa w
ust. 1.
3. Termin do zatarcia kary zmienionej w następstwie wznowienia postępowania
liczy się od dnia wydania orzeczenia dyscyplinarnego o ukaraniu pierwszą karą.
Rozdział 11
Nadzór nad orzecznictwem dyscyplinarnym
§ 50. 1. Komendant Główny Straży Granicznej sprawuje nadzór i kontrolę nad
prawidłowym przebiegiem postępowań dyscyplinarnych, orzekaniem i stosowaniem kar
dyscyplinarnych i wyróżnień.
2. Komendanci oddziałów Straży Granicznej i komendanci ośrodków szkolenia Straży
Granicznej sprawują nadzór, o którym mowa w ust. 1, w odniesieniu do podległych
im funkcjonariuszy.
3. W ramach nadzoru można:
1) zmienić orzeczenie i uniewinnić ukaranego lub wymierzyć karę łagodniejszą,
2) uchylić orzeczenie i sprawę przekazać do ponownego rozpatrzenia właściwemu
przełożonemu,
3) uchylić postanowienie o umorzeniu lub zawieszeniu postępowania
dyscyplinarnego,
4) dokonać zatarcia kary dyscyplinarnej,
5) wydawać postanowienia oraz zmieniać postanowienia wydane przez prowadzącego
postępowanie dyscyplinarne.
4. Nadzór, o którym mowa w ust. 3, sprawują w podległych im jednostkach
organizacyjnych przełożeni właściwi w sprawach dyscyplinarnych.
§ 51. 1. Zmiana lub uchylenie orzeczenia w trybie nadzoru następuje, w
szczególności w razie:
1) ujawnienia nowych okoliczności, wskazujących na brak podstaw do
odpowiedzialności dyscyplinarnej albo uzasadniających wymierzenie innej kary
dyscyplinarnej,
2) istotnego naruszenia przepisów prawa.
2. Zmiana lub uchylenie orzeczenia w trybie nadzorowanym może nastąpić:
1) na niekorzyść funkcjonariusza - najpóźniej w ciągu 3 miesięcy od dnia
uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego,
2) na korzyść funkcjonariusza - w każdym czasie.
3. Przepis § 47 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 12
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 52. Rozporządzenie stosuje się również do spraw toczących się w dniu jego
wejścia w życie.
§ 53. 1. W sprawach nie uregulowanych rozporządzeniem odpowiednie zastosowanie
mają przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W zakresie przeprowadzania dowodów stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu
postępowania karnego.
§ 54. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 4 kwietnia
1992 r. w sprawie udzielania wyróżnień oraz postępowania dyscyplinarnego w
stosunku do funkcjonariuszy Straży Granicznej (Dz. U. Nr 37, poz. 161 i z 1994
r. Nr 39, poz. 146).
§ 55. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 10 grudnia 1997 r.
w sprawie wysokości oraz warunków otrzymywania przez strażaków Państwowej Straży
Pożarnej dodatkowego wynagrodzenia za wykonywanie zadań zleconych,
wykraczających poza obowiązki służbowe.
(Dz. U. Nr 154, poz. 1016)
Na podstawie art. 97 ust. 1a ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej
Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz.
254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z
1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr
88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Wykonywanie zadań zleconych, zwanych dalej "zadaniami", możliwe jest
tylko na rzecz jednostki organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej, w której
strażak pełni służbę.
2. Zlecenie zadań, o których mowa w ust. 1, następuje, w zależności od ich
rodzaju i charakteru, w drodze umowy zlecenia lub umowy o dzieło.
§ 2. 1. Uprawnionym do zlecania zadań jest przełożony uprawniony do mianowania,
na wniosek kierownika komórki organizacyjnej, w której strażak pełni służbę.
2. W stosunku do strażaków pełniących służbę w jednostce ratowniczo-gaśniczej
wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa dowódca tej jednostki.
§ 3. Strażakowi nie zajmującemu stanowiska kierowcy, ratownika-kierowcy i
operatora sprzętu specjalnego, któremu zlecono wykonywanie obsługi codziennej
powierzonego mu sprzętu transportowego, za każdy dzień tej obsługi przysługuje
dodatkowe wynagrodzenie w następującej wysokości procentowej od stawki
najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników, określonego przez Ministra Pracy
i Polityki Socjalnej, zwanego dalej "najniższym wynagrodzeniem":
1) za obsługę codzienną samochodu pożarniczego, samochodu ciężarowego i
samochodu specjalnego lub specjalizowanego na podwoziu samochodu ciężarowego o
ładowności powyżej 2,5 tony - do 1,3%,
2) za obsługę codzienną samochodu nie wymienionego w pkt 1 oraz łodzi motorowej,
ciągnika rolniczego lub ciężkiego sprzętu budowlanego - do 0,9%,
3) za obsługę codzienną motocykla lub innego sprzętu transportowego nie
wymienionego w pkt 1 i 2 - do 0,4%.
§ 4. 1. Strażakowi kierującemu służbowym sprzętem transportowym, któremu zlecono
wykonanie obsługi technicznej, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie ustalone w
następującej wysokości procentowej od stawki najniższego wynagrodzenia:
1) za obsługę techniczną samochodu pożarniczego, ciężkiego sprzętu budowlanego,
autobusu, samochodu ciężarowego i pochodnego oraz specjalnego (specjalizowanego)
na podwoziu samochodu ciężarowego o ładowności powyżej 2,5 t. - do 20%,
2) za obsługę techniczną samochodu osobowego, osobowo-terenowego, mikrobusu,
furgonu i pochodnego specjalnego (specjalizowanego) na podwoziu furgonu oraz
łodzi motorowej z silnikiem wbudowanym, łodzi motorowej z silnikiem zaburtowym,
pojazdu o napędzie elektrycznym, wózka transportowego o napędzie spalinowym,
przyczepy samochodowej oraz ciągnika rolniczego i ogrodniczego - do 10%,
3) za obsługę techniczną motocykla lub innego sprzętu transportowego nie
wymienionego w pkt 1 i 2 - do 7%.
2. Obsługa techniczna, o której mowa w ust. 1, obejmuje ogół czynności
wskazanych przez producenta sprzętu transportowego, mających na celu utrzymanie
go w stałej sprawności technicznej oraz uzyskanie jak najdłuższych przebiegów.
§ 5. 1. Strażakowi kierującemu służbowym sprzętem transportowym, któremu zlecono
wykonywanie zadań innych niż określone w § 3 i 4, przysługuje dodatkowe
wynagrodzenie w wysokości określonej w załączniku nr 1.
2. Łączna kwota dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, nie może
przekraczać dziennie 3,5% najniższego wynagrodzenia.
§ 6. Strażakowi posiadającemu zaświadczenie kwalifikacyjne uprawniające do
obsługi agregatów prądotwórczych i elektrowni oświetleniowych, któremu zlecono
wykonywanie czynności konserwacyjnych tego sprzętu, przysługuje dodatkowe
wynagrodzenie w wysokości określonej w załączniku nr 2, z tym że za bieżącą
konserwację każdego następnego agregatu prądotwórczego lub elektrowni
oświetleniowej przyznaje się dodatkowe wynagrodzenie do wysokości 75% stawki
przyjętej dla jednego urządzenia danego typu.
§ 7. 1. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia za wykonywanie zadań ustala
uprawniony do zlecania tych zadań.
2. Wynagrodzenie za wykonywanie zadań wypłaca się po potwierdzeniu ich wykonania
przez kierownika jednostki organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej.
3. Dodatkowe wynagrodzenie za wykonywanie zadań, o których mowa w § 3-6, wypłaca
się w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni.
§ 8. Wynagrodzenie za wykonywanie zadań jest płatne ze środków na wydatki
rzeczowe.
§ 9. Przepisy rozporządzenia nie mają zastosowania do strażaków kierujących
pojazdami służbowymi przekazanymi im do eksploatacji na podstawie umowy
użyczenia samochodu osobowego lub motocykla.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Tomaszewski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
10 grudnia 1997 r. (poz. 1016)
Załącznik nr 1
TABELA STAWEK DODATKOWEGO WYNAGRODZENIA STRAŻAKÓW KIERUJĄCYCH SŁUŻBOWYM SPRZĘTEM
TRANSPORTOWYM ZA WYKONYWANIE NIEKTÓRYCH ZADAŃ WYKRACZAJĄCYCH POZA OBOWIĄZKI
SŁUŻBOWE (BEZ OBSŁUGI CODZIENNEJ I OBSŁUGI TECHNICZNEJ)
Lp.Rodzaj dodatkowych czynnościZakres wykonywania dodatkowych
czynnościProcentowa stawka najniższego wynagrodzenia za każdy dzień
wykonywania czynności
1234
1Stały udział przy czynnościach załadunkowych i wyładunkowych-do 1,5
2Wykonywanie czynności ładowaczazaładunek i wyładunekdo 2,0
3Wykonywanie czynności spedycyjnych w ograniczonym zakresie (łącznie z
przejęciem odpowiedzialności za konwojowanie przewożonych ładunków)odbiór
i zdanie ładunku, załatwienie formalności dokumentacyjnych, nadzór nad
ładunkiemdo 1,7
4Przyjęcie odpowiedzialności i obsługa samochodu dodatkowego (z
wyłączeniem samochodów osobowych i pochodnych)nadzór nad dodatkowym
samochodemdo 0,9
5Wykonywanie czynności spedycyjnych w pełnym zakresieodbiór i zdanie
ładunku, załadunek i wyładunek, formalności dokumentacyjne, rozliczenia,
odpowiedzialność materialnado 2,6
6Obsługa wszelkiego rodzaju agregatów (chłodniczych, prądotwórczych,
sprężarkowych) zamontowanych na pojeździe, nie stanowiących jego
integralnej częściuruchamianie agregatów, nadzór nad ich pracą, wyłączanie
agregatów, obsługa codzienna agregatówdo 2,0
7Obsługa urządzeń pojazdów specjalnych nie związana z prowadzeniem i
obsługą tych pojazdów (laboratoria, warsztaty naprawcze, pogotowie
techniczne)przygotowanie urządzeń do pracy, ich uruchomienie, nadzór nad
ich pracą, wyłączeniedo 2,0
8Wykonywanie czynności operatora na dźwigach, koparkach, pługach i innych
urządzeniach zamontowanych na pojeździewykonywanie pełnego zakresu
czynności operatorado 3,0
9Czynności noszowego w samochodzie sanitarnymprzenoszenie chorych z i do
samochodu, transport krwido 2,0
Załącznik nr 2
TABELA STAWEK DODATKOWEGO WYNAGRODZENIA STRAŻAKÓW ZA WYKONYWANIE CZYNNOŚCI
KONSERWACJI AGREGATÓW PRĄDOTWÓRCZYCH I ELEKTROWNI OŚWIETLENIOWYCH
Lp.Rodzaj i zakres dodatkowych czynnościZakres czasowy wykonywanych
czynnościProcentowa stawka najniższego wynagrodzenia
1234
1Bieżąca konserwacja:
1) agregatu prądotwórczego o mocy:
a) do 4 kVA (3,2 kW)Miesięczniedo 4,6
b) od 5 do 10 kVA (od 4 do 8 kW)''do 6,1
c) od 11 do 63 kVA (od 9 do 50 kW)''do 7,6
d) powyżej 63 kVA (50 kW)''do 10,7
2) podwozia, na którym zamontowany jest agregat prądotwórczy''do 1,5
3) osprzętu elektrowni oświetleniowej o mocy:
a) do 4 kVA''do 3,0
b) powyżej 4 kVA''do 4,6
4) urządzenia do samoczynnego rozruchu agregatów''do 4,6
2Przygotowanie do uruchomienia, uruchomienie na czas 20 min., a następnie
zakonserwowanie agregatu prądotwórczego lub elektrowni oświetleniowej o
mocy:,^
1) do 4 kVA (3,2 kW)Jednorazowodo 6,1
2) od 5 do 10 kVA (od 4 do 8 kW)''do 7,6
3) powyżej 10 kVA (8 kW).''do 12,2
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 2 stycznia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu działania Krajowej Komisji
Uwłaszczeniowej.
(Dz. U. Nr 2, poz. 9)
Na podstawie art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy
wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach
samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz.191, Nr 43, poz. 253 i Nr 92, poz. 541, z 1991
r. Nr 34, poz. 151, z 1992 r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r. Nr 40, poz. 180, z 1994
r. Nr 1, poz. 3 i Nr 65, poz. 285 oraz z 1996 r. Nr 23, poz. 102 i Nr 106, poz.
496) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 lipca 1994 r. w sprawie
trybu działania Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej (Dz. U. Nr 85, poz. 391)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 5 w ust. 2 i w § 6 w ust. 2 użyte w różnych przypadkach wyrazy
"Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się użytymi w odpowiednich
przypadkach wyrazami "Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji";
2) w § 6 w ust. 1 wyrazy "Urząd Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami
"Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 12 grudnia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie terytorialnego zasięgu działania oraz
siedzib urzędów skarbowych i izb skarbowych.
(Dz. U. Nr 155, poz. 1017)
Na podstawie art. 5 ust. 9 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra
Finansów oraz o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489 i z 1997
r. Nr 121, poz. 770) oraz art. 7 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o
oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 127, poz. 584 oraz z
1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770) w związku z art. 51 ust. 3 ustawy z
dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz.
U. Nr 21, poz. 123, z 1991 r. Nr 75, poz. 328, z 1995 r. Nr 74, poz. 368 i z
1996 r. Nr 106, poz. 498) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 maja 1997 r. w sprawie
terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib urzędów skarbowych i izb
skarbowych (Dz. U. Nr 59, poz. 368) w załączniku nr 1 wprowadza się następujące
zmiany:
1) w części dotyczącej województwa białostockiego lp. 23 otrzymuje brzmienie:
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
123
23Drugi Urząd Skarbowy w Białymstokuczęści miasta pod nazwami: Bagnówka,
Bojary, Dojlidy, Fasty, Pieczurki, Pietrasze, Przemysłowa, Skorupy, Wygoda
gminy: Choroszcz, Czarna Białostocka, Dobrzyniewo Kościelne, Gródek,
Juchnowiec Kościelny, Łapy, Michałowo, Poświętne, Supraśl, Suraż, Turośń
Kościelna, Tykocin, Wasilków, Zabłudów
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku
i Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku dzieli granica wyznaczona
ulicami: Szosą Północno-Obwodową, Wasilkowską (od Szosy Północno-Obwodowej
do ul. Sienkiewicza), ul. Sienkiewicza (do ul. Warszawskiej), ul.
Warszawską, ul. Nowowarszawską (do ul. Ciołkowskiego), ul. Ciołkowskiego
(od ul. Nowowarszawskiej), Wiaduktem.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego
Urzędu Skarbowego w Białymstoku.
2) w części dotyczącej województwa katowickiego lp. 96 otrzymuje brzmienie:
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
123
96Urząd Skarbowy w BytomiuMiasta: Bytom, Radzionków
3) w części dotyczącej województwa nowosądeckiego lp. 193 otrzymuje brzmienie:
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
123
193Urząd Skarbowy w Nowym TarguMiasta: Jordanów, Nowy Targ i Szczawnica
Gminy: Bystra-Sidzina, Czarny Dunajec, Czorsztyn, Jabłonka, Jordanów,
Krościenko nad Dunajcem, Lipnica Wielka, Lubień, Łapsze Niżne, Nowy Targ,
Ochotnica Dolna, Raba Wyżna, Rabka, Spytkowice
4) w części dotyczącej województwa opolskiego lp. 208 zastępuje się lp. 208 i
208a w brzmieniu:
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
123
208Pierwszy Urząd Skarbowy w Opolumiasto Opole
208aDrugi Urząd Skarbowy w Opolugminy: Chrząstowice, Dąbrowa, Dobrzeń
Wielki, Komprachcice, Łubniany, Niemodlin, Ozimek, Prószków, Tarnów
Opolski, Tułowice, Turawa
5) w części dotyczącej województwa poznańskiego lp. 231 zastępuje się lp. 231 i
231a w brzmieniu:
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
123
231Urząd Skarbowy w Nowym Tomyślugminy: Buk, Kuślin, Lwówek, Nowy Tomyśl,
Opalenica
231aUrząd Skarbowy w Grodzisku Wlkp.gminy: Granowo, Grodzisk Wielkopolski,
Kamieniec, Rakoniewice, Wielichowo
6) w części dotyczącej województwa rzeszowskiego lp. 259 otrzymuje brzmienie:
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
123
259Urząd Skarbowy w Rzeszowiemiasto Rzeszów
gminy: Błażowa, Boguchwała, Chmielnik, Głogów Małopolski, Hyżne, Krasne,
Świlcza, Trzebownisko, Tyczyn
7) w części dotyczącej województwa siedleckiego lp. 262 otrzymuje brzmienie:
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
123
262Urząd Skarbowy w Łukowiemiasta: Łuków, Stoczek Łukowski
gminy: Adamów, Krzywda, Łuków, Serokomla, Stanin, Stoczek Łukowski,
Trzebieszów, Wojcieszków, Wola Mysłowska
8) w części dotyczącej województwa tarnobrzeskiego lp. 301 otrzymuje brzmienie:
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
123
301Urząd Skarbowy w Stalowej Wolimiasto Stalowa Wola
gminy: Bojanów, Harasiuki, Jarocin, Jeżowe, Krzeszów, Nisko, Pysznica,
Radomyśl, Rudnik nad Sanem, Ulanów, Zaklików
9) w części dotyczącej województwa tarnowskiego lp. 308 zastępuje się lp. 308 i
308a w brzmieniu:
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
123
308Pierwszy Urząd Skarbowy w Tarnowieczęść północno-wschodnia miasta
Tarnów
gminy: Ciężkowice, Gromnik, Pleśna, Radłów, Wierzchosławice, Wojnicz
308aDrugi Urząd Skarbowy w Tarnowieczęść południowo-zachodnia miasta
Tarnów
gminy: Lisia Góra, Ryglice, Rzepiennik Strzyżewski, Skrzyszów, Szerzyny,
Tarnów, Tuchów
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie i
Drugiego Urzędu Skarbowego w Tarnowie dzieli granica wyznaczona ulicami:
Klikowską, Krasińskiego, Pl. Kościuszki, Narutowicza, Konarskiego,
Gumińską, Braci Saków.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego
Urzędu Skarbowego w Tarnowie.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Minister Finansów: w z. J. Kubik
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 15 października 1997 r.
w sprawie określenia wzorów urzędowych formularzy.
(Dz. U. Nr 155, poz. 1018)
Na podstawie art. 39 ust. 4 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie
rejestrowym i rejestrze zastawów (Dz. U. Nr 149, poz. 703 i z 1997 r. Nr 121,
poz. 769) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się wzory następujących urzędowych formularzy, stanowiące załączniki
nr 1-6 do rozporządzenia:
1) formularza wniosku o wpis zastawu rejestrowego, oznaczonego symbolem RZ-1,
2) formularza wniosku o zmianę wpisu w rejestrze zastawów, oznaczonego symbolem
RZ-2,
3) formularza wniosku o wykreślenie zastawu rejestrowego z rejestru zastawów,
oznaczonego symbolem RZ-3,
4) formularza uzupełnienia wniosku danymi o podmiotach ujawnianych w rejestrze
zastawów, oznaczonego symbolem RZ-D, stanowiącego załącznik do wniosku o wpis
zastawu rejestrowego do rejestru zastawów,
5) formularza uzupełnienia wniosku danymi o wnioskodawcy, oznaczonego symbolem
RZ-W, stanowiącego załącznik do wniosku o zmianę wpisu w rejestrze zastawów i
wniosku o wykreślenie zastawu rejestrowego z rejestru zastawów,
6) formularza uzupełnienia wniosku o zmianę wpisu w rubrykach 2, 3, 4 rejestru
zastawów, oznaczonego symbolem RZ-Z, stanowiącego załącznik do wniosku o zmianę
wpisu w rejestrze zastawów.
§ 2. Sposób wypełniania urzędowych formularzy jest podany w objaśnieniach
zamieszczonych na każdym formularzu.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 października
1997 r. (poz. 1018)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia czasowego zakazu przywozu żelatyny.
(Dz. U. Nr 156, poz. 1020)
Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U.
z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996
r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 64, poz. 407 i Nr 80, poz.
498) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 30 czerwca 1998 r. ustanawia się zakaz przywozu żelatyny i jej
pochodnych określonych kodami PCN 3503 00 10 0 oraz 3503 00 80 0.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na przywóz niektórych
pojazdów samochodowych pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej.
(Dz. U. Nr 156, poz. 1021)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i
Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 64,
poz. 407 i Nr 80, poz. 498) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Do dnia 31 grudnia 1997 r. ustanawia się dodatkowe kontyngenty celne
ilościowe na przywóz pojazdów samochodowych wymienionych w załączniku nr 1 do
rozporządzenia, w wysokości określonej w tym załączniku, pochodzących z państw
członkowskich Unii Europejskiej, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe
stawki celne.
2. Wykaz państw, o których mowa w ust. 1, zawiera załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 2. Części kontyngentu, o którym mowa w § 1, w ilościach ustanowionych w
załączniku nr 1 do rozporządzenia, nie rozdysponowane lub nie wykorzystane
odpowiednio do dnia 31 grudnia 1997 r., przechodzą do dnia 31 marca 1998 r.
§ 3. Preferencyjne zerowe stawki celne, o których mowa w § 1 ust. 1, stosuje się
po przedstawieniu świadectwa pochodzenia towaru, określonego odrębnie.
§ 4. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr
145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147, Nr 47, poz. 301, Nr 65, poz. 415,
Nr 107, poz. 695 i Nr 139, poz. 936).
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz.
1021)
Załącznik nr 1
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH DODATKOWYMI KONTYNGENTAMI CELNYMI, POCHODZĄCYCH Z PAŃSTW
CZŁONKOWSKICH UNII EUROPEJSKIEJ
Lp.Kod PCNWyszczególnienieJednostka miaryKontyngent
12345
18703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone
zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702), włącznie z
samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami
wyścigowymi:szt.500
- Pozostałe pojazdy wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym:
8703 21- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1000 cm3:
8703 21 10 0- - - Nowe
8703 22- - O pojemności skokowej powyżej 1000 cm3, ale nie
przewyższającej 1500 cm3:
- - - Nowe:
8703 22 19 0- - - - Pozostałe
8703 23- - O pojemności skokowej powyżej 1500 cm3, ale nie
przewyższającej 3000 cm3:
- - - Nowe:
8703 23 19 0- - - - Pozostałe
8703 24- - O pojemności skokowej powyżej 3000 cm3:
8703 24 10 0- - - Nowe
- Pozostałe pojazdy, wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania
o zapłonie samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne):
8703 31- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1500 cm3:
8703 31 10 0- - - Nowe
8703 32- - O pojemności skokowej przekraczającej 1500 cm3, lecz nie
przekraczającej 2500 cm3:
- - - Nowe:
8703 32 19 0- - - - Pozostałe
8703 33- - O pojemności skokowej powyżej 2500 cm3:
- - - Nowe:
8703 33 19 0- - - - Pozostałe
8703 90- Pozostałe:
8703 90 90- - Pozostałe:
ex8703 90 90 1- - - Do czterech lat(1)
Załącznik nr 2
WYKAZ PAŃSTW CZŁONKOWSKICH UNII EUROPEJSKIEJ (UE)*
1. Austria
2. Belgia
3. Dania
4. Finlandia
5. Francja
6. Grecja
7. Hiszpania
8. Holandia
9. Irlandia
10. Luksemburg
11. Portugalia
12. Republika Federalna Niemiec
13. Szwecja
14. Wielka Brytania
15. Włochy
* Obszar celny UE obejmuje również obszar celny Księstwa Monako. Oznacza to, że
dla towarów pochodzących z Monako, po spełnieniu reguł pochodzenia, sposobu
udokumentowania tego pochodzenia oraz warunku bezpośredniego transportu, zgodnie
z zasadami Układu Europejskiego, stosowane są preferencyjne zerowe stawki celne.
(1) Dotyczy tylko pojazdów nowych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 9 grudnia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie centrów kształcenia ustawicznego.
(Dz. U. Nr 156, poz. 1022)
Na podstawie art. 68 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz.
153 i Nr 141, poz. 943) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 20 października 1992 r.
w sprawie centrów kształcenia ustawicznego (Dz. U. Nr 81, poz. 418) wprowadza
się następujące zmiany:
1) po § 5 dodaje się § 5a w brzmieniu:
"§ 5a. Centrum powinno posiadać warsztaty i pracownie do prowadzenia zajęć
praktycznej nauki zawodu, realizowanych na podstawie odrębnych przepisów.",
2) § 10 otrzymuje brzmienie:
"§ 10. 1. W centrum zatrudnia się nauczycieli i innych pracowników
pedagogicznych, w tym osoby, o których mowa w § 12 pkt 2, oraz pracowników nie
będących nauczycielami.
2. Zasady zatrudniania i wynagradzania pracowników, o których mowa w ust. 1,
określają odrębne przepisy.",
3) w § 12 w pkt 2:
a) lit. b) otrzymuje brzmienie:
"b) nauczycieli - doradców metodycznych realizujących zadania określone
odrębnymi przepisami,"
b) po lit. b) dodaje się lit. c) w brzmieniu:
"c) innych pracowników pedagogicznych prowadzących poradnictwo dla nauczycieli i
wykładowców zajmujących się kształceniem, dokształcaniem i doskonaleniem osób
dorosłych."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej: M. Handke
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 12 grudnia 1997 r.
w sprawie trybu, warunków, okresu zwolnienia od cła, norm ilościowych oraz
dokumentów wymaganych do stwierdzenia podstawy stosowania zwolnienia od cła
rzeczy stanowiących mienie niektórych osób fizycznych.
(Dz. U. Nr 156, poz. 1023)
Na podstawie art. 190 § 4 pkt 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny
(Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Wolny od cła, zgodnie z art. 190 § 1 pkt 6 Kodeksu celnego, jest przywóz
rzeczy przez osoby fizyczne, z zachowaniem następujących norm ilościowych:
1) biżuteria i wyroby jubilerskie ze złota, platyny, kamieni szlachetnych, pereł
prawdziwych - nie więcej niż 200 g łącznie,
2) biżuteria i wyroby jubilerskie ze srebra - nie więcej niż 4 kg łącznie,
3) sprzęt elektroniczny powszechnego użytku - po jednej sztuce każdego
urządzenia, w szczególności jeden komputer osobisty wraz z osprzętem oraz jeden
zestaw kolumn głośnikowych,
4) zmechanizowany sprzęt gospodarstwa domowego - po jednej sztuce każdego
rodzaju,
5) instrumenty muzyczne - dwie sztuki,
6) samochód osobowy oraz przyczepa - po jednej sztuce,
7) motocykl - jedna sztuka,
8) łódź turystyczna z silnikiem lub bez silnika - jedna sztuka.
§ 2. 1. Dokumentem wymaganym do stwierdzenia podstawy stosowania zwolnienia od
cła na podstawie art. 190 § 1 pkt 6 Kodeksu celnego, z zastrzeżeniem ust. 2,
jest zaświadczenie polskiego konsula wydawane:
1) osobie, o której mowa w art. 190 § 1 pkt 6 lit. a) Kodeksu celnego - według
wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia,
2) osobie, o której mowa w art. 190 § 1 pkt 6 lit. b) Kodeksu celnego - według
wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia.
2. Jeżeli osoby, o których mowa w art. 190 § 1 pkt 6 Kodeksu celnego, przebywały
w państwie, w którym nie ma polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub
urzędu konsularnego, właściwym dokumentem jest zaświadczenie Ministra Spraw
Zagranicznych, wydawane:
1) osobie, o której mowa w art. 190 § 1 pkt 6 lit. a) Kodeksu celnego - według
wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia,
2) osobie, o której mowa w art. 190 § 1 pkt 6 lit. b) Kodeksu celnego - według
wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia.
3. Zaświadczenia, o których mowa w ust. 1 i 2, wydaje się osobom zainteresowanym
w jednym egzemplarzu; jedna kopia zaświadczenia jest przechowywana w urzędzie,
który je wydał, przez okres pięciu lat, drugą zaś kopię przekazuje się
niezwłocznie do Głównego Urzędu Ceł.
4. Organy, o których mowa w ust. 1 i 2, prowadzą ewidencję wydawanych
zaświadczeń.
§ 3. 1. Zwolnienie określone w art. 190 § 1 pkt 6 Kodeksu celnego stosuje się
pod warunkiem dołączenia do zgłoszenia celnego:
1) oryginału zaświadczenia, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 albo w § 2 ust. 2
pkt 1 - jeżeli zwolnienie dotyczy osoby, o której mowa w art. 190 § 1 pkt 6 lit.
a) Kodeksu celnego,
2) oryginału zaświadczenia, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 albo w § 2 ust. 2
pkt 2, oraz dowodu osobistego zawierającego aktualny wpis o zameldowaniu w
Rzeczypospolitej Polskiej na pobyt stały - jeżeli zwolnienie dotyczy osoby
mającej obywatelstwo polskie, o której mowa w art. 190 § 1 pkt 6 lit. b) Kodeksu
celnego,
3) oryginału zaświadczenia, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 albo w § 2 ust. 2
pkt 2, oraz karty czasowego pobytu w Polsce - jeżeli zwolnienie dotyczy nie
mającej obywatelstwa polskiego osoby, o której mowa w art. 190 § 1 pkt 6 lit. b)
Kodeksu celnego.
2. W wypadku przywozu środków transportu podlegających rejestracji, osoby, o
których mowa w art. 190 § 1 pkt 6 Kodeksu celnego, są obowiązane do przedłożenia
dowodów rejestracyjnych, wystawionych na nazwisko tych osób.
3. Osoby fizyczne, o których mowa w art. 190 § 1 pkt 6 Kodeksu celnego, są
obowiązane do dołączenia do zgłoszenia celnego spisu przywożonych rzeczy,
sporządzonego w dwóch egzemplarzach.
§ 4. Rzeczy, o których mowa w art. 190 § 1 pkt 6 Kodeksu celnego, są wolne od
cła pod warunkiem dokonania zgłoszenia celnego przez osobę fizyczną, o której
mowa w art. 190 § 1 pkt 6 Kodeksu celnego - w terminie 12 miesięcy od dnia
zakończenia pobytu za granicą, określonego w zaświadczeniu.
§ 5. Zastrzeżenie nieodstępowania rzeczy, o którym mowa w art. 190 § 1 pkt 6
Kodeksu celnego, podlega z urzędu wpisowi w dokumentach stwierdzających
dopuszczenie ich do obrotu.
§ 6. 1. Zaświadczenia polskiego konsula wydane przed dniem 1 stycznia 1998 r.
zachowują ważność w postępowaniu wszczętym po dniu wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia.
2. W zakresie norm ilościowych stosuje się przepisy dotychczasowe, jeżeli
postępowanie w sprawie zwolnienia od cła, o którym mowa w art. 190 § 1 pkt 6
Kodeksu celnego, zostało wszczęte po dniu 31 grudnia 1997 r., lecz dotyczy osoby
fizycznej, której pobyt zakończył się przed dniem 1 stycznia 1998 r.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Minister Finansów: w z. J. Kubik
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 1997 r. (poz.
1023)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 15 grudnia 1997 r.
w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług
oraz o podatku akcyzowym.
(Dz. U. Nr 156, poz. 1024)
Na podstawie art. 5 ust. 5, art. 6 ust. 10, art. 14 ust. 11, art. 21 ust. 9,
art. 23, art. 24 ust. 2, art. 32 ust. 5, art. 39 ust. 2, art. 47 i 50 ustawy z
dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym
(Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132,
poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137,
poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz.
926 i Nr 141, poz. 943) oraz art. 25 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -
Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr
142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 722,
Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943),
2) podatku - rozumie się przez to podatek od towarów i usług,
3) podatniku - rozumie się przez to podatnika podatku od towarów i usług,
4) zarejestrowanym podatniku - rozumie się przez to podatnika zarejestrowanego
na podstawie art. 9 oraz art. 46 ustawy,
5) podmiotach - rozumie się przez to osoby prawne, jednostki organizacyjne nie
mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne,
6) zakupach inwestycyjnych - rozumie się przez to zakupy towarów lub usług
zaliczanych na podstawie odrębnych przepisów do środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych; dotyczy to również zakupów zaliczonych do inwestycji
rozpoczętych (w toku),
7) numerze identyfikacji podatkowej - rozumie się przez to numer, o którym mowa
w odrębnych przepisach o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników,
8) numerze tymczasowym - rozumie się przez to numer REGON lub PESEL, używany
tymczasowo do czasu uzyskania numeru identyfikacji podatkowej,
9) sprzedaży - rozumie się przez to czynności określone w art. 2 ust. 1-3
ustawy, z wyjątkiem importu towarów,
10) sprzedawcy - rozumie się przez to podatnika dokonującego czynności
podlegających opodatkowaniu podatkiem,
11) nabywcy - rozumie się przez to podmioty, na których rzecz dokonywana jest
sprzedaż,
12) lokalu mieszkalnym - rozumie się przez to część budynku mieszkalnego
wielorodzinnego, stanowiącego wydzieloną trwałymi ścianami w obrębie budynku
izbę lub zespół izb, przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z
pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych, z
wyłączeniem lokali mieszkalnych w domach bliźniaczych i szeregowych oraz w
domach jednorodzinnych wolno stojących.
§ 2. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe zasady ustalania i poboru podatku z tytułu świadczenia usług
międzynarodowego przewozu drogowego, wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej,
2) szczególne przypadki powstania obowiązku podatkowego,
3) listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od
podatku, określone w art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy,
4) przypadki, gdy przyjęcie przez podatnika w odpłatne użytkowanie środków
trwałych należących do osób trzecich może być traktowane na równi z zakupem tych
środków, oraz zasady zwrotu różnicy tego podatku,
5) przypadki rozszerzenia zakresu zwrotu różnicy podatku na część nadwyżki
podatku naliczonego ponad podatek należny,
6) przypadki, w których nabycie towarów lub usług nie uprawnia do obniżenia
podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku,
7) przypadki i warunki zwrotu podatku naliczonego przy nabyciu towarów służących
całkowicie lub częściowo czynnościom zwolnionym od podatku,
8) przypadki zwrotu podatku podatnikom wytwarzającym niektóre wyroby rękodzieła
ludowego i artystycznego,
9) przypadki zwrotu podatku jednostkom poszukującym lub rozpoznającym złoża
kopalin oraz wydobywającym kopaliny ze złóż,
10) przypadki i zasady zwrotu podatku podatnikom dokonującym zakupu towarów i
usług lub importu towarów, finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy
zagranicznej,
11) warunki i tryb zwrotu podatku naliczonego w formie zaliczki przed powstaniem
obowiązku podatkowego w przypadku dokonania zakupów inwestycyjnych,
12) zasady wystawiania i przechowywania faktur, rachunków uproszczonych i not
korygujących,
13) przypadki sprzedaży traktowanej na równi z eksportem oraz towary i usługi
objęte stawką 0%,
14) listę towarów i usług, do których stosuje się stawkę 7%,
15) zwolnienia od podatku.
Rozdział 2
Szczegółowe zasady ustalania i poboru podatku z tytułu świadczenia usług
międzynarodowego przewozu drogowego, wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej
§ 3. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, płacą
zryczałtowany podatek z tytułu świadczenia na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej usług międzynarodowego przewozu drogowego, jeżeli przewóz ten
wykonywany jest pojazdami zarejestrowanymi za granicą.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, o których mowa w art. 5 ust. 1
pkt 4 ustawy, z tych krajów, które nie pobierają podatków lub opłat o podobnym
charakterze od usług międzynarodowego przewozu drogowego wykonywanych pojazdami
zarejestrowanymi w Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Stawka podatku wynosi 8 zł od jednorazowego przewozu towarów na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Podatek może być również płacony za okresy tygodniowe, miesięczne lub roczne,
jeżeli podatnik złoży takie oświadczenie w urzędzie celnym najpóźniej w dniu
powstania po raz pierwszy obowiązku podatkowego, według następujących stawek:
1) za tydzień - 25 zł,
2) za miesiąc - 85 zł,
3) za rok - 800 zł.
5. Urząd celny wydaje dowód zapłaty podatku.
6. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej pojazdu, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku gdy pojazd wjechał na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez ładunku - z chwilą wyjazdu z tego
terytorium z ładunkiem.
7. Zwalnia się od podatku usługi międzynarodowego przewozu drogowego wykonywane
następującymi pojazdami:
1) samochodami osobowymi i kempingowymi,
2) samochodami służb specjalnych, w szczególności: straży pożarnej, pogotowia
ratunkowego i technicznego, służby więziennej, a także samochodami urzędów
celnych,
3) samochodami przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw
obcych, pod warunkiem wzajemności, oraz misji specjalnych i organizacji
międzynarodowych, korzystających z immunitetów i przywilejów dyplomatycznych,
4) pojazdami innymi niż wymienione w pkt 1-3, których dopuszczalna ładowność
wraz z przyczepą nie przekracza 1500 kg.
§ 4. 1. Ustala się zryczałtowany podatek od usług transportowych polegających na
okazjonalnym przewozie osób autobusami zarejestrowanymi za granicą.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do usług przewozu osób autobusami
zarejestrowanymi w krajach, które nie pobierają podatków lub opłat o podobnym
charakterze od przewozów osób autobusami zarejestrowanymi w Rzeczypospolitej
Polskiej.
3. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
4. Ustala się zryczałtowaną stawkę podatku w wysokości 20 zł od osoby.
5. Zwalnia się z obowiązku podatkowego usługi przewozu osób autobusami, które w
czasie pobytu w Polsce opuściły jej terytorium w związku z realizacją programu
turystycznego i tego samego dnia powróciły na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w ramach tego samego pobytu.
6. Przewoźnik składa urzędowi celnemu dokonującemu odprawy celnej deklarację
według ustalonego wzoru w dwóch egzemplarzach. Jeden egzemplarz deklaracji wraz
z dowodem zapłaty podatku zwracany jest przewoźnikowi, który obowiązany jest
zachować ten dokument do momentu wyjazdu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 5. Urząd celny jest obowiązany do poboru podatków, o których mowa w § 3 i 4,
oraz ich wpłaty na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę
urzędu celnego, za okresy pięciodniowe, w terminie siedmiu dni po upływie
każdego okresu.
Rozdział 3
Szczególne przypadki powstania obowiązku podatkowego
§ 6. 1. Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą:
1) upływu terminu płatności, określonego w umowie właściwej dla rozliczeń z
tytułu:
a) dostaw energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego,
b) świadczenia usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych,
2) otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia od dnia
wykonania usług:
a) przewozu osób i ładunków kolejami, taborem samochodowym, statkami
pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami,
samolotami i śmigłowcami,
b) spedycyjnych i przeładunkowych,
c) w portach morskich i handlowych,
d) budowlanych lub budowlano-montażowych,
3) wystawienia faktury (rachunku uproszczonego) lub otrzymania zapłaty z tytułu
sprzedaży wydawnictw prasowych (SWW 2711) i wydawnictw dziełowych (SWW 2712),
nie później jednak niż 60 dnia od dnia wydania tych towarów; jeżeli jednak umowa
sprzedaży przewiduje rozliczenie zwrotów wydawnictw, obowiązek podatkowy
powstaje z chwilą wystawienia faktury (rachunku uproszczonego) dokumentującej
faktyczną sprzedaż,
4) otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem
terminu płatności - z tytułu świadczenia w kraju usług najmu, dzierżawy lub
usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony,
dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego
oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej, z zastrzeżeniem pkt 6,
5) dokonania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia od dnia
wykonania usługi - z tytułu importu usług, z zastrzeżeniem pkt 6,
6) dokonania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem
terminu płatności - z tytułu importu usług najmu, dzierżawy lub umów o podobnym
charakterze,
7) otrzymania całości lub części zapłaty albo otrzymania towaru - z tytułu
eksportu usług, z wyłączeniem usług wymienionych w pkt 2 lit. a) i b),
8) wystawienia faktury lub rachunku uproszczonego, nie później jednak niż 15
dnia od dnia wykonania usługi - z tytułu usług turystyki wyjazdowej i
zagranicznej turystyki przyjazdowej,
9) otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu sprzedaży złomu stalowego i
żeliwnego, złomu metali nieżelaznych, z wyłączeniem złomu metali szlachetnych:
a) niewsadowego - nie później jednak niż 20 dnia od dnia wysyłki złomu do
jednostki, która zgodnie z umową dokonuje kwalifikacji jakości,
b) wsadowego - nie później jednak niż 30 dnia od dnia wysyłki złomu,
10) otrzymania zapłaty - w przypadku sprzedaży wysyłkowej dokonywanej za
zaliczeniem pocztowym.
2. Przepis ust. 1 pkt 2 lit. d) stosuje się również do usług wykonywanych
częściowo, których odbiór dokonywany jest na podstawie protokołów
zdawczo-odbiorczych.
3. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 2, 4, 7 i 9 otrzymanie części zapłaty,
a w przypadkach określonych w ust. 1 pkt 5 i 6, uiszczenie części zapłaty
powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.
Rozdział 4
Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku,
określone w art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy
§ 7. Określa się listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania
zwolnienia od podatku, określone w art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy, stanowiącą
załącznik nr 1 do rozporządzenia.
Rozdział 5
Przypadki, gdy przyjęcie przez podatnika w odpłatne użytkowanie środków trwałych
należących do osób trzecich może być traktowane na równi z zakupem tych środków,
oraz zasady zwrotu różnicy podatku
§ 8. Na równi z zakupem środków trwałych traktuje się przyjęcie ich w odpłatne
użytkowanie przez podatników, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów o podatku
dochodowym od osób fizycznych i podatku dochodowym od prawnych środki te
zaliczane są do składników majątku użytkownika.
§ 9. 1. W przypadku przyjęcia środków trwałych w odpłatne użytkowanie, o którym
mowa w § 8, ustalenie różnicy podatku oraz jej zwrot następuje według
określonych w ustawie zasad dotyczących nabycia takich środków na podstawie
umowy sprzedaży.
2. Do rozliczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 6 ustawy, podatnik dołącza odpis
umowy, na podstawie której przyjął środki trwałe w odpłatne użytkowanie.
§ 10. W przypadku przyjęcia w użytkowanie towarów z importu, które:
1) zostały zaliczone do składników majątku użytkownika - stosuje się przepisy §
8 i 9,
2) nie zostały zaliczone do składników majątku użytkownika - obniżenie podatku
należnego o podatek naliczony wynikający z dokumentu celnego dokonywane jest
według zasad określonych w art. 19 ustawy.
Rozdział 6
Przypadki rozszerzenia zakresu zwrotu różnicy podatku na część nadwyżki podatku
naliczonego ponad podatek należny
§ 11. 1. Podatnikom produkującym samoloty (SWW 1061), śmigłowce (SWW 1062),
środki transportu wodnego (SWW 1051-1055) przysługuje zwrot różnicy podatku
naliczonego ponad podatek należny, w kwocie nie wyższej od podatku naliczonego
przy nabyciu towarów i usług związanych bezpośrednio z produkcją tych towarów.
2. Przepis ust. 1 nie narusza przepisu art. 21 ust. 3 ustawy.
Rozdział 7
Przypadki, w których nabycie towarów lub usług nie uprawnia do obniżenia podatku
należnego oraz zwrotu różnicy podatku
§ 12. 1. Usługobiorcom użytkującym samochody osobowe oraz inne samochody o
dopuszczalnej ładowności do 500 kg na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy
o podobnym charakterze nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz
do zwrotu różnicy podatku o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) i innych
odpłatności wynikających z zawartej umowy.
2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do usługobiorców użytkujących samochody o
dopuszczalnej ładowności do 500 kg, na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub
umowy o podobnym charakterze, zawartej przed dniem 20 stycznia 1997 r., jeżeli
umowa ta została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym nie później niż
do dnia 20 lutego 1997 r.
Rozdział 8
Przypadki i warunki zwrotu podatku naliczonego przy nabyciu towarów służących
całkowicie lub częściowo czynnościom zwolnionym od podatku
§ 13. Zarejestrowani podatnicy wykonujący czynności zwolnione od podatku na
podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy mają prawo do zwrotu podatku
naliczonego przy zakupie lub imporcie następujących towarów służących całkowicie
lub częściowo tym czynnościom:
1) urządzenia do uboju bydła i trzody (SWW 0782-11),
2) urządzenia do przygotowywania tusz (SWW 0782-12),
3) urządzenia do uboju drobiu (SWW 0782-32),
4) urządzenia do przerobu mleka (SWW 0782-41),
5) fabrycznie nowe autobusy, trolejbusy, wagony tramwajowe i wagony metra,
służące do wykonywania usług komunikacji miejskiej.
§ 14. Zwrot podatku naliczonego przy nabyciu towarów wymienionych w § 13 nie
przysługuje podatnikom, którzy:
1) są zwolnieni od podatku na podstawie art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy lub będą
zwolnieni od podatku w ciągu trzech lat od końca roku, w którym towar został
nabyty, lub
2) nie dokonali zapłaty za towary, od których przysługuje zwrot podatku
naliczonego, w kwocie odpowiadającej co najmniej kwocie tego podatku, a w
przypadku importu - nie dokonali zapłaty podatku należnego od tego importu, lub
3) zaliczyli do kosztów uzyskania przychodów kwotę podatku naliczonego od
towarów wymienionych w § 13, lub
4) darowali, odprzedali, wydzierżawili, wynajęli, wydali w zamian za
wierzytelność albo za czynność nie podlegającą opodatkowaniu lub w miejsce
świadczenia pieniężnego lub oddali w nieodpłatne użytkowanie towar objęty
zwrotem podatku w ciągu trzech lat od końca miesiąca, w którym został nabyty,
lub
5) zostaną postawieni w stan likwidacji, zostanie wobec nich ogłoszona upadłość
lub zaprzestaną działalności w okresie trzech lat, licząc od końca miesiąca, w
którym towar został nabyty.
§ 15. Zwrot podatku naliczonego, o którym mowa w § 13, dotyczący zakupów
związanych:
1) w całości ze sprzedażą zwolnioną od podatku - nie może być większy od kwoty
podatku naliczonego,
2) częściowo ze sprzedażą zwolnioną od podatku - nie może być większy od kwoty
podatku naliczonego, odpowiadającej procentowemu udziałowi wartości sprzedaży
zwolnionej w wartości sprzedaży ogółem.
§ 16. 1. Zwrot podatku naliczonego następuje na wniosek podatnika, złożony we
właściwym urzędzie skarbowym.
2. Do wniosku o zwrot podatku naliczonego należy dołączyć:
1) kopię faktury, faktury korygującej lub dokumentu celnego, dotyczących towarów
wymienionych w § 13,
2) dowód zapłaty kwot wynikających z faktur i faktur korygujących, o których
mowa w pkt 1, a w przypadku dokumentów celnych - kwot podatku wynikających z
tych dokumentów, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji, o których mowa w
art. 11b i art. 11c ustawy.
3. Urząd skarbowy dokonuje zwrotu podatku naliczonego na rachunek bankowy
podatnika, nie później niż w ciągu 45 dni od dnia otrzymania wniosku.
§ 17. 1. W przypadku wystąpienia którejkolwiek z okoliczności wymienionych w §
14 podatnik, który otrzymał zwrot podatku naliczonego na podstawie przepisów
rozporządzenia, obowiązany jest zwrócić kwotę tego podatku, wraz z odsetkami, w
ciągu 15 dni od końca miesiąca, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające
zwrot.
2. Odsetki, o których mowa w ust. 1, nalicza się od dnia następującego po dniu,
w którym podatnik otrzymał zwrot podatku naliczonego.
3. Do odsetek należnych od kwoty zwróconego podatku stosuje się przepisy
dotyczące odsetek od zaległości podatkowych.
Rozdział 9
Przypadki zwrotu podatku podatnikom wytwarzającym niektóre wyroby rękodzieła
ludowego i artystycznego
§ 18. Podatnikom wytwarzającym wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego,
określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia, przysługuje zwrot kwoty podatku
naliczonego, chyba że podlega on odliczeniu od podatku należnego na podstawie
odrębnych przepisów.
§ 19. Zwrot podatku naliczonego przysługuje podatnikom, którzy spełniają łącznie
następujące warunki:
1) złożyli zgłoszenie rejestracyjne i posiadają numer identyfikacji podatkowej,
2) prowadzą ewidencję określoną w art. 27 ust. 4 ustawy, w której wyodrębnią
obroty ze sprzedaży w układzie określonym w § 20 ust. 2,
3) wytwarzają wyroby, o których mowa w § 18, posiadające ważny atest krajowych
komisji artystycznych i etnograficznych,
4) w całości zapłacili należność obejmującą podatek naliczony z tytułu
dokonanych zakupów towarów i usług, a w przypadku importu - zapłacili podatek
należny od tego importu.
§ 20. 1. Zwrot podatku następuje na wniosek podatnika w terminie i w trybie oraz
z uwzględnieniem warunków określonych w art. 10 ust. 2, art. 21 ust. 6 i 7, art.
25 ust. 1 pkt 2-4 i art. 49 ust. 2 pkt 2 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2-4.
2. Podziału podatku naliczonego dokonuje się według struktury udziału w wartości
sprzedaży ogółem wartości sprzedaży następujących grup towarów i usług:
1) wyroby wymienione w załączniku nr 2 do rozporządzenia,
2) pozostałe wyroby atestowane przez krajowe komisje artystyczne i
etnograficzne,
3) towary i usługi objęte stawką 0%,
4) towary i usługi nie wymienione w pkt 1-3.
3. Strukturę obrotów, o których mowa w ust. 2, podatnicy ustalają z
zastosowaniem wskaźników obliczonych w sposób narastający od początku roku.
4. Do wniosku o zwrot podatku podatnik dołącza oświadczenie, że spełnia wymogi
określone w § 19.
Rozdział 10
Przypadki zwrotu podatku jednostkom poszukującym lub rozpoznającym złoża kopalin
oraz wydobywającym kopaliny ze złóż
§ 21. 1. Podatnikom, którzy zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymali koncesję na
poszukiwanie lub rozpoznawanie złóż kopalin lub wydobywanie kopalin ze złóż,
przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego przy zakupie lub imporcie towarów i
zakupie usług w kraju, związanych z działalnością objętą tą koncesją.
2. Przepis ust. 1 stosuje się do podatników, którzy nie podjęli czynności
podlegających opodatkowaniu, z wyjątkiem importu.
§ 22. Zwrot podatku nie dotyczy kwot podatku naliczonego, o które został
pomniejszony podatek należny lub które zostały zwrócone w formie zaliczki, o
której mowa w § 29-35.
§ 23. Zwrot podatku przysługuje podatnikom, którzy spełniają łącznie następujące
warunki:
1) złożyli zgłoszenie rejestracyjne i posiadają numer identyfikacji podatkowej,
2) prowadzą ewidencję zawierającą dane niezbędne do określenia kwoty zwrotu
podatku,
3) w całości zapłacili należność obejmującą podatek naliczony z tytułu
dokonanych zakupów towarów i usług oraz posiadają oryginał faktury lub faktury
korygującej, a w przypadku importu towarów - dokument stwierdzający zapłatę cła
i podatków należnych od tego importu.
§ 24. 1. Zwrot podatku następuje na wniosek podatnika w terminach i w trybie
oraz z uwzględnieniem warunków określonych w art. 10 ust. 2, art. 21 ust. 6 i 7,
art. 25 ust. 1 pkt 2-4 oraz art. 49 ust. 2 pkt 2 ustawy.
2. Wniosek w sprawie zwrotu podatku powinien zawierać:
1) wartość zakupów lub importu dokonanych w danym miesiącu, których dotyczy
zwrot podatku,
2) kwotę podatku, o której zwrot ubiega się podatnik.
3. Podatnik dołącza wniosek do deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i
usług.
Rozdział 11
Przypadki i zasady zwrotu podatku podatnikom dokonującym zakupu towarów i usług
lub importu towarów, finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej
§ 25. 1. Podatnikom, którzy dokonują zakupu towarów i usług lub importu towarów
za środki finansowe bezpośrednio im przekazane z odrębnego rachunku bankowego,
na którym są ulokowane wyłącznie środki z pomocy zagranicznej, przysługuje zwrot
podatku naliczonego.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podatników dokonujących
bezpośrednio zakupów lub importu za środki finansowe przekazane z rachunku
bankowego, na którym są ulokowane środki przekazane z pomocy zagranicznej.
3. Za środki finansowe z pomocy zagranicznej uważa się bezzwrotne środki
przekazane polskim podmiotom przez rządy państw obcych lub organizacje
międzynarodowe udzielające pomocy na podstawie:
1) umów zawartych z Rządem Rzeczypospolitej Polskiej,
2) jednostronnych deklaracji rządów i organizacji międzynarodowych udzielających
pomocy.
§ 26. 1. Zwrot podatku nie dotyczy kwot podatku naliczonego:
1) o które został pomniejszony podatek należny lub
2) które zostały zwrócone przez właściwy urząd skarbowy na podstawie odrębnych
przepisów.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku dokonania zwrotu podatku
naliczonego w formie zaliczki, o której mowa w art. 24 ust. 1 ustawy.
§ 27. 1. Zwrot podatku przysługuje podatnikom, którzy spełniają następujące
warunki:
1) złożyli zgłoszenie rejestracyjne i posiadają numer identyfikacji podatkowej,
2) prowadzą ewidencję zawierającą dane niezbędne do określenia kwoty zwrotu
podatku,
3) w całości zapłacili należność obejmującą podatek naliczony z tytułu
dokonanych zakupów towarów i usług oraz posiadają oryginał faktury lub faktury
korygującej, a w przypadku importu towarów - dokument stwierdzający zapłatę cła
i podatków pobieranych przez urzędy celne,
4) posiadają rachunek bankowy, na którym są wyodrębnione środki pochodzące z
pomocy zagranicznej, w przypadku środków, o których mowa w § 25 ust. 3 pkt 1,
5) posiadają zaświadczenie, że zakup został sfinansowany ze środków, o których
mowa w § 25 ust. 3 pkt 2.
2. Wnioski o wydanie zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, kieruje się do
Komitetu Integracji Europejskiej.
3. Zwrot podatku przysługuje także podatnikom, którzy kwotę podatku naliczonego
zapłacili z innych środków niż środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej, o których
mowa w § 25 ust. 3.
§ 28. 1. Zwrot podatku następuje na wniosek podatnika w terminach i w trybie
oraz przy uwzględnieniu warunków określonych w art. 10 ust. 2, art. 21 ust. 6 i
7, art. 25 ust. 1 pkt 4 oraz art. 49 ust. 2 pkt 2 ustawy.
2. Wniosek w sprawie zwrotu podatku powinien zawierać co najmniej dane
dotyczące:
1) wartości zakupów towarów i usług lub importu towarów, których dotyczy zwrot
podatku,
2) kwoty podatku, o której zwrot ubiega się podatnik.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, załącza się:
1) kopię dokumentu stwierdzającego przekazanie na rachunek bankowy podatnika
środków finansowych, pochodzących z pomocy zagranicznej,
2) dowód dokonania zapłaty ze środków pomocy zagranicznej.
4. Podatnik dołącza wniosek do deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i
usług.
Rozdział 12
Warunki i tryb zwrotu podatku naliczonego w formie zaliczki przed powstaniem
obowiązku podatkowego w przypadku dokonania zakupów inwestycyjnych
§ 29. Podmiotom, które przed powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dokonały
zakupów inwestycyjnych, przysługuje prawo do zwrotu podatku naliczonego w formie
zaliczki.
§ 30. Zwrot podatku naliczonego przysługuje podmiotom, które spełniają łącznie
następujące warunki:
1) złożyły zgłoszenie rejestracyjne i posiadają numer identyfikacji podatkowej,
2) nie podjęły czynności podlegających opodatkowaniu, z wyjątkiem importu
towarów,
3) dokonały zakupów inwestycyjnych, których wartość bez podatku wynosi co
najmniej 600 000 zł,
4) w całości dokonały zapłaty należności z tytułu dokonanych zakupów
inwestycyjnych, a w przypadku importu - zapłaciły podatek należny od tego
importu,
5) posiadają fakturę lub fakturę korygującą, z której wynika kwota podatku
naliczonego, a w przypadku importu - dokument celny,
6) złożyły oświadczenie, że:
a) zakupy inwestycyjne będą wykorzystywane przy wykonywaniu czynności
podlegających opodatkowaniu podatkiem,
b) po rozpoczęciu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podmiot nie
będzie korzystał ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy,
c) w ciągu trzech lat następujących po upływie roku, w którym rozpoczęto
wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu, podmiot nie wybierze
zwolnienia od podatku na podstawie art. 14 ust. 5 i 6 ustawy,
d) prowadzą ewidencję, o której mowa w art. 27 ust. 4 ustawy, w części
dotyczącej zakupów inwestycyjnych,
e) pierwsze czynności podlegające opodatkowaniu będą dokonane nie wcześniej niż
po upływie sześciu miesięcy od dnia dokonania pierwszego zakupu inwestycyjnego.
§ 31. 1. Zwrot podatku naliczonego następuje w formie zaliczki.
2. Wypłata zaliczki dokonywana jest na wniosek podmiotu, który dokonał zakupu
inwestycyjnego; do wniosku dołącza się:
1) kopię dokumentu potwierdzającego opłacenie należności obejmującej podatek
naliczony z tytułu dokonania zakupów inwestycyjnych, a w przypadku importu -
kopię dokumentu potwierdzającego zapłacenie podatku należnego od tego importu,
2) oświadczenie, o którym mowa w § 30 pkt 6.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, rozpatruje urząd skarbowy, który
zarejestrował podatnika.
§ 32. Urząd skarbowy może odmówić wypłaty zaliczki, jeżeli nie zostaną spełnione
warunki określone w § 30 lub przedstawione dokumenty będą wywoływały uzasadnione
wątpliwości co do związku zakupu inwestycyjnego z działalnością opodatkowaną.
§ 33. 1. Zaliczka wypłacana jest w dwóch równych ratach.
2. Pierwsza rata zaliczki wypłacana jest w terminie 15 dni po upływie kwartału,
w którym złożono wniosek określony w § 31 ust. 2, a druga rata - w terminie 30
dni, licząc od dnia wypłacenia pierwszej raty.
3. Zaliczka wypłacana jest na podany przez podatnika rachunek bankowy podmiotu.
§ 34. 1. Podmiot obowiązany jest do zwrotu otrzymanej zaliczki wraz z odsetkami,
jeżeli:
1) nie spełni wszystkich warunków zawartych w oświadczeniu, o którym mowa w § 30
pkt 6,
2) w terminie trzech lat od dnia otrzymania pierwszej raty zaliczki zakup
inwestycyjny został darowany, odprzedany, wydany w zamian za wierzytelność albo
za czynność nie podlegającą opodatkowaniu lub w miejsce świadczenia pieniężnego
lub oddany w nieodpłatne użytkowanie,
3) rozpoczęto likwidację, ogłoszono upadłość lub zaprzestano działalności w
terminie trzech lat od ostatniego dnia miesiąca, w którym dokonano wypłaty
pierwszej raty zaliczki,
4) dokona zbycia przedsiębiorstwa w terminie trzech lat od dnia otrzymania
pierwszej raty zaliczki.
2. Przez zaprzestanie działalności, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, rozumie się
również wstrzymanie wykonywania inwestycji w okresie dłuższym niż sześć
miesięcy.
3. W przypadkach określonych w ust. 1 podmiot obowiązany jest zawiadomić
właściwy urząd skarbowy i zwrócić zaliczkę, wraz z odsetkami naliczonymi od dnia
otrzymania poszczególnych rat zaliczki, w terminie 15 dni od końca miesiąca, w
którym zaistniały okoliczności uzasadniające zwrot.
4. Do odsetek, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepisy dotyczące odsetek
za zwłokę od zaległości podatkowych.
§ 35. Kwota podatku naliczonego, która nie została wypłacona w formie rat
zaliczki, zwiększa kwotę podatku naliczonego za pierwszy okres rozliczeniowy, za
który składana jest deklaracja podatkowa, o której mowa w art. 10 ust. 1 ustawy.
Rozdział 13
Zasady wystawiania i przechowywania faktur, rachunków uproszczonych i not
korygujących
§ 36. Faktury wystawiają zarejestrowani podatnicy posiadający numer
identyfikacji podatkowej lub posługujący się numerem tymczasowym, jeżeli nie
korzystają ze zwolnień określonych w art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy oraz nie
wykonują wyłącznie czynności wymienionych w art. 7 ust. 1 ustawy lub czynności
zwolnionych przepisami wydanymi na podstawie art. 47 ustawy.
§ 37. Do otrzymywania faktur uprawnieni są wyłącznie:
1) podatnicy, o których mowa w § 36,
2) podatnicy posiadający numer identyfikacji podatkowej lub posługujący się
numerem tymczasowym:
a) wykonujący wyłącznie czynności określone w art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz o
których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy, jeżeli korzystają ze zwrotu podatku
naliczonego na podstawie art. 18 ust. 3 ustawy,
b) jeżeli korzystają ze zwrotu podatku naliczonego na podstawie art. 23 pkt 2-4
ustawy,
3) nabywcy, na rzecz których dokonywana jest sprzedaż towarów i usług
wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia,
4) nabywcy eksportowanych towarów i usług,
5) uprawnione przedstawicielstwa dyplomatyczne i urzędy konsularne oraz
członkowie personelu tych przedstawicielstw i urzędów, a także inne osoby
zrównane z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych.
§ 38. 1. Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, z zastrzeżeniem § 39,
powinna zawierać co najmniej:
1) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich
adresy,
2) numery identyfikacji podatkowej lub numery tymczasowe sprzedawcy i nabywcy,
3) dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę
wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT", z
zastrzeżeniem ust. 10,
4) nazwę towaru lub usługi,
5) jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub rodzaj wykonywanych usług,
6) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową
netto),
7) wartość sprzedanych towarów lub wykonanych usług bez kwoty podatku (wartość
sprzedaży netto),
8) stawki podatku,
9) sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na
poszczególne stawki podatkowe i zwolnionych od podatku,
10) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług) z podziałem
na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatkowych,
11) wartość sprzedaży towarów lub wykonanych usług wraz z kwotą podatku (wartość
sprzedaży brutto) z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek
podatkowych lub zwolnionych od podatku,
12) kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, wyrażoną cyframi i
słownie,
13) czytelne podpisy osób uprawnionych do wystawienia i otrzymania faktury lub
podpisy oraz imiona i nazwiska tych osób.
2. Sprzedawca może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości
sprzedaży poszczególnych towarów i usług wykazanych w tej fakturze; w tym
przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania
jednostkowych kwot podatku.
3. Jednostkowa sprzedaż danego towaru lub usługi, której łączna wartość
sprzedaży netto jest niższa od 6 zł, może być dokumentowana odrębnym rachunkiem
uproszczonym, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Przepis ust. 3 nie dotyczy sprzedaży towarów lub usług:
1) do których ma zastosowanie stawka 0% lub zwolnienie od podatku,
2) wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
5. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym
końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla
się do 1 grosza.
6. Podatnik, który posługuje się numerem tymczasowym, ma obowiązek uzupełnić
dane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przez dopisanie przy tym numerze wyrazu
REGON lub PESEL.
7. W przypadku sprzedaży w kraju towarów lub usług objętych stawką niższą od
określonej w art. 18 ust. 1 ustawy oraz towarów lub usług zwolnionych od podatku
na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy lub przepisów wydanych na podstawie
art. 47 ustawy, dane określone w ust. 1 pkt 4 obejmują również symbol towaru lub
usługi, określony w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce
publicznej, chyba że ustawa lub przepisy wykonawcze do ustawy nie powołują tego
symbolu.
8. Faktura nie musi zawierać danych dotyczących nabywcy, o których mowa w ust. 1
pkt 13, jeżeli nabywca złoży sprzedawcy pisemne oświadczenie, w którym upoważni
go do wystawiania faktur bez podpisu osoby uprawnionej do otrzymania faktury.
9. Faktury wystawiane nabywcom określonym w § 37 pkt 3-5 mogą nie zawierać
danych określonych w ust. 1 pkt 2 i 13 dotyczących nabywcy, a podpis osoby
uprawnionej do wystawiania faktur może być zastąpiony na fakturach wystawianych
nabywcom określonym w § 37 pkt 3 danymi umożliwiającymi identyfikację tej osoby.
10. Niezależnie od danych określonych w ust. 1 oryginały i kopie faktur oraz
faktur korygujących, wystawiane przez:
1) zakłady pracy chronionej - powinny zawierać wyrazy FAKTURA VAT ZPChr,
2) warsztaty szkolne szkół zawodowych, warsztaty szkolne zakładów
opiekuńczo-wychowawczych, warsztaty szkoleniowe zakładów doskonalenia
zawodowego, warsztaty szkolne prowadzone w formie gospodarstw pomocniczych przy
zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich - powinny zawierać wyrazy
FAKTURA VAT WSD,
3) przywięzienne zakłady pracy (przywięzienne przedsiębiorstwa i przywięzienne
gospodarstwa pomocnicze) - powinny zawierać wyrazy FAKTURA VAT PZP.
§ 39. 1. W przypadku gdy podatnik jest obowiązany do stosowania cen urzędowych
zawierających podatek, w fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży:
1) jako cenę jednostkową wykazuje się cenę wraz z kwotą podatku (cenę brutto), a
zamiast wartości sprzedaży netto wykazuje się wartość sprzedaży brutto,
2) kwota podatku jest obliczona według następującego wzoru:
gdzie:
KP - oznacza kwotę podatku z podziałem na poszczególne stawki podatkowe, przy
czym wielkość wynikającą ze wzoru zaokrągla się według zasad określonych w § 38
ust. 5,
WB - oznacza sumę wartości sprzedaży brutto z podziałem na poszczególne stawki
podatkowe,
SP - oznacza stawkę podatku od towarów i usług,
3) sumę wartości sprzedaży netto stanowi różnica między wartością sprzedaży
brutto a kwotą podatku, z podziałem na poszczególne stawki podatkowe.
2. Przepis ust. 1 może być stosowany również w przypadku, gdy sprzedawca stosuje
jako ceny sprzedaży umowne ceny brutto.
§ 40. 1. Fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania
towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 41 i 42.
2. W przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 38 ust. 1 pkt 3,
wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później
niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.
§ 41. 1. Jeżeli sprzedawca otrzymał przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi
jednorazowo lub w ratach co najmniej połowę ceny, obowiązany jest wystawić
fakturę nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano od nabywcy
kwotę wynoszącą co najmniej 50% ceny brutto towaru lub usługi.
2. Fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym
pobrano każdą kolejną przedpłatę, zaliczkę, zadatek lub ratę, przekraczającą
kwotę, o której mowa w ust. 1.
3. Faktura stwierdzająca pobranie zaliczki, o której mowa w ust. 1 i 2, powinna
zawierać co najmniej:
1) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich
adresy,
2) numer identyfikacji podatkowej lub numer tymczasowy sprzedawcy i nabywcy,
3) datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako FAKTURA VAT, kwotę
pobranej zaliczki brutto, a w przypadku określonym w ust. 2 również daty i
numery poprzednich faktur oraz sumę kwot pobranych wcześniej zaliczek brutto,
4) stawkę podatku oraz kwotę podatku, wyliczoną według wzoru:
gdzie:
KP - oznacza kwotę podatku,
ZB - oznacza kwotę pobranej zaliczki brutto,
SP - oznacza stawkę podatku,
5) dane dotyczące zamówienia lub umowy, a w szczególności: nazwę towaru lub
usługi, cenę netto, ilość zamówionych towarów, wartość zamówionych towarów lub
usług netto, stawki podatku, kwoty podatku oraz wartość brutto zamówienia lub
umowy.
4. Jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1 i 2, nie obejmują całej ceny brutto,
sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi wystawia fakturę na zasadach
określonych w § 38-40, z tym że sumę wartości towarów (usług) pomniejsza się o
wartość pobranych zaliczek, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku
wykazanego w fakturach dokumentujących pobranie zaliczek; taka faktura powinna
zawierać również numery faktur wystawionych zgodnie z ust. 1-3.
5. Jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1 i 2, obejmują całą cenę brutto towaru
lub usługi, sprzedawca nie wystawia faktury w terminie określonym w § 40.
6. Przepisy § 38 ust. 5 i 7-10 stosuje się odpowiednio.
§ 42. W przypadkach określonych w § 6 ust. 1 pkt 1-4, 7 i 9, a także w przypadku
umowy komisu fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku
podatkowego; faktura nie może być jednak wystawiona wcześniej niż 30 dnia przed
powstaniem tego obowiązku.
§ 43. 1. W przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w
art. 15 ust. 2 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.
2. Faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:
1) numer kolejny oraz datę jej wystawienia,
2) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
a) określone w § 38 ust. 1 pkt 1-3,
b) nazwę towaru lub usługi objętych rabatem,
3) kwotę i rodzaj udzielonego rabatu,
4) kwotę zmniejszenia podatku należnego,
5) czytelny podpis osoby uprawnionej do wystawienia faktury korygującej lub
podpis oraz imię i nazwisko tej osoby.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:
1) zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których
mowa w art. 15 ust. 2 ustawy,
2) zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, o których mowa w art. 6
ust. 8 ustawy.
4. Sprzedawca obowiązany jest posiadać potwierdzenie odbioru faktury korygującej
przez nabywcę; nie dotyczy to towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do
rozporządzenia i eksportu.
5. Nabywca otrzymujący fakturę korygującą obowiązany jest do zmniejszenia kwoty
podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym tę fakturę otrzymał, lub
w miesiącu następnym.
6. Przepisy § 38 ust. 4-7, 9 i 10 stosuje się odpowiednio.
7. Faktury korygujące powinny zawierać wyraz KOREKTA lub wyrazy FAKTURA
KORYGUJĄCA.
§ 44. 1. Fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po
wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie
podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.
2. Faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:
1) numer kolejny oraz datę jej wystawienia,
2) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
a) określone w § 38 ust. 1 pkt 1-3,
b) nazwę towaru lub usługi objętych podwyżką ceny,
3) kwotę podwyższenia ceny bez podatku,
4) kwotę podwyższenia podatku należnego,
5) czytelny podpis osoby uprawnionej do wystawienia faktury korygującej lub
podpis oraz imię i nazwisko tej osoby.
3. Faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1,
zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1, pkt 2 lit. a) i pkt 5, kwoty podane w
omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.
4. Nabywca otrzymujący fakturę korygującą:
1) jest uprawniony do podwyższenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za
miesiąc, w którym fakturę otrzymał, lub w miesiącu następnym - jeżeli ujęcie jej
w rozliczeniu spowoduje zwiększenie podatku naliczonego,
2) jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za
miesiąc, w którym fakturę otrzymał, lub w miesiącu następnym - jeżeli ujęcie jej
w rozliczeniu spowoduje obniżenie podatku naliczonego.
5. Przepisy § 38 ust. 4-7, 9 i 10 oraz § 43 ust. 4 i 7 stosuje się odpowiednio.
§ 45. 1. Nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę
korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się
zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z
wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 38 ust. 1 pkt 5-12, może
wystawić notę korygującą.
2. Nota korygująca przesyłana jest wystawcy faktury lub faktury korygującej wraz
z kopią.
3. Nota korygująca powinna zawierać co najmniej:
1) numer kolejny i datę jej wystawienia,
2) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone wystawcy noty i wystawcy
faktury lub faktury korygującej oraz ich adresy i numery identyfikacji
podatkowej,
3) dane zawarte w fakturze, której dotyczy nota korygująca, określone w § 38
ust. 1 pkt 1-3,
4) wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej,
5) czytelny podpis osoby uprawnionej do wystawienia noty korygującej lub imię i
nazwisko oraz podpis tej osoby.
4. Jeżeli wystawca faktury lub faktury korygującej zgadza się z treścią noty,
potwierdza jej treść podpisem osoby uprawnionej do wystawienia faktury lub
faktury korygującej.
5. Podatnik, który otrzymał kopię potwierdzonej noty korygującej, może
zmniejszyć podatek należny o podatek naliczony lub skorygować kwotę różnicy
podatku o kwotę podatku naliczonego, wynikającą z faktury lub faktury
korygującej, której dotyczyła nota korygująca, w rozliczeniu za okres określony
w art. 19 ust. 3 ustawy.
6. Noty korygujące powinny zawierać wyrazy "NOTA KORYGUJĄCA".
7. Przepisy ust. 2-5 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur
korygujących.
§ 46. Jeżeli podatnik sprzedał towar w opakowaniu zwrotnym, pobierając za to
opakowanie kaucję, wartości opakowania nie uwzględnia się w treści faktury.
§ 47. Fakturami mogą być również:
1) bilety jednorazowe, wydawane przez podatników uprawnionych do świadczenia
usług polegających na przewozie osób: kolejami normalnotorowymi, taborem
samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i
przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami, jeżeli zawierają następujące
dane:
a) nazwę i numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy,
b) numer i datę wystawienia biletu,
c) odległość taryfową nie mniejszą niż 50 km,
d) kwotę należności wraz z podatkiem,
e) kwotę podatku,
2) dowody zapłaty za usługi radiokomunikacji przywoławczej, jeżeli zawierają
następujące dane:
a) nazwy i numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy,
b) kwotę należności wraz z podatkiem,
c) kwotę podatku,
3) dokumenty dotyczące usług bankowych i ubezpieczeniowych zwolnionych od
podatku, jeżeli zawierają co najmniej następujące dane:
a) określenie usługodawcy i usługobiorcy,
b) numer kolejny i datę ich wystawienia,
c) nazwę usługi,
d) kwotę, której dotyczy dokument.
§ 48. 1. Komisant dokonujący sprzedaży towarów w wykonaniu umowy komisu wystawia
przy sprzedaży towarów wyłącznie:
1) fakturę - w przypadku gdy komitent oraz komisant są uprawnieni do wystawiania
faktur zgodnie z § 36, a nabywca towaru uprawniony jest do otrzymania faktury
zgodnie z § 37,
2) rachunek uproszczony - w pozostałych przypadkach, z zastrzeżeniem art. 32
ust. 2 ustawy.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, komisant wystawia fakturę na
podstawie pisemnego oświadczenia komitenta, że jest uprawniony do wystawiania
faktur.
3. Kopię dokumentów, o których mowa w ust. 1, komisant przekazuje komitentowi,
zachowując jedną kopię w swojej ewidencji.
4. Za fakturę (rachunek uproszczony) u komitenta uważa się również dokument
handlowy (fakturę, rachunek), na podstawie którego następuje rozliczenie między
stronami umowy komisu i który powinien zawierać odpowiednio dane określone w §
38, z tym że poszczególne wartości dotyczące towaru powinny wynikać z faktur i
rachunków, o których mowa w ust. 1. Dokument ten uważa się za fakturę VAT
(rachunek uproszczony) u komitenta, łącznie z kopią dokumentu, o którym mowa w
ust. 3.
5. Niezależnie od danych określonych w § 38 lub 51, dokumenty, o których mowa w
ust. 1, powinny zawierać odpowiednio wyrazy FAKTURA VAT KOMIS lub RACHUNEK
UPROSZCZONY KOMIS.
§ 49. 1. Za fakturę uważa się także dokument handlowy (fakturę), na podstawie
którego następuje rozliczenie między stronami umowy komisu lub innej umowy o
podobnym charakterze, jeżeli ich przedmiotem jest eksport lub import towarów.
2. Faktura, o której mowa w ust. 1, zawiera dane określone w § 38 oraz:
1) numer i datę wystawienia dokumentu celnego,
2) numer i datę wystawienia dokumentu handlowego (faktury) dla kontrahenta
zagranicznego lub przez kontrahenta zagranicznego,
3) wartość towaru i usługi, obliczoną po kursie walut obcych zastosowanym w
dokumencie celnym.
3. W przypadku eksportu towarów faktura, o której mowa w ust. 1, stanowi dla
komitenta podstawę do uznania sprzedaży za eksport tylko wraz z dokumentem
celnym (jego kopią), potwierdzającym wywóz towaru poza granicę państwową
Rzeczypospolitej Polskiej.
4. W przypadku importu towarów faktura, o której mowa w ust. 1, stanowi dla
komitenta podstawę do dokonywania odliczeń kwot podatku naliczonego tylko wraz z
dokumentem celnym (jego kopią), w którym te kwoty zostały obliczone.
§ 50. 1. Jeżeli podatnik nie jest obowiązany do wystawiania faktur na zasadach
określonych w § 36, 37 i 38 ust. 3, to wystawia nabywcy rachunek uproszczony.
2. Podatnicy świadczący usługi, w tym również w zakresie handlu i gastronomii,
wystawiają rachunki uproszczone osobom fizycznym nie prowadzącym działalności
gospodarczej na ich żądanie.
§ 51. 1. Rachunek uproszczony powinien zawierać co najmniej:
1) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich
adresy, a także numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy,
2) dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę
wystawienia i numer kolejny rachunku, oznaczonego jako RACHUNEK UPROSZCZONY,
3) nazwę towaru lub usługi oraz ich ceny jednostkowe,
4) jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług,
5) wartość sprzedanych towarów i wykonanych usług,
6) kwotę podatku, jeżeli sprzedaż podlega opodatkowaniu, a wartość sprzedaży
wraz z podatkiem jest równa lub wyższa od:
a) 6,12 zł - w przypadku towarów i usług opodatkowanych stawką 2%,
b) 6,42 zł - w przypadku towarów i usług opodatkowanych stawką 7%,
c) 7,32 zł - w przypadku towarów i usług opodatkowanych stawką 22%,
7) czytelny podpis osoby upoważnionej do wystawienia rachunku uproszczonego lub
podpis oraz imię i nazwisko tej osoby.
2. Przepisy § 38 ust. 5, 7, 9 i 10 oraz § 40-42 stosuje się odpowiednio.
§ 52. 1. Rachunki korygujące dotyczące rachunków uproszczonych wystawiane są w
przypadkach określonych w § 43 i 44 i powinny zawierać co najmniej:
1) numer oraz datę wystawienia rachunku korygującego,
2) dane zawarte w rachunku uproszczonym, którego dotyczy rachunek korygujący,
3) kwotę obniżenia lub podwyższenia ceny,
4) kwotę podwyższenia lub obniżenia podatku należnego, jeżeli sprzedaż podlega
opodatkowaniu,
5) czytelny podpis osoby uprawnionej do wystawienia rachunku korygującego lub
podpis oraz imię i nazwisko tej osoby.
2. Przepisy § 38 ust. 5 i 7 oraz § 44 ust. 5 stosuje się odpowiednio.
3. Rachunki korygujące powinny zawierać wyraz KOREKTA lub wyrazy RACHUNEK
KORYGUJĄCY.
§ 53. Podatnicy, którzy wystawiają faktury, faktury korygujące, rachunki
uproszczone oraz rachunki korygujące dotyczące rachunków uproszczonych, mogą
prowadzić jednolitą numerację kolejno wystawianych faktur i rachunków.
§ 54. 1. Faktury, faktury korygujące, rachunki uproszczone i rachunki korygujące
dotyczące rachunków uproszczonych wystawiane są co najmniej w dwóch
egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje
sprzedawca.
2. Oryginał faktury powinien zawierać wyraz ORYGINAŁ, a kopia faktury - wyraz
KOPIA.
3. Podstawę do obniżenia przez nabywcę kwoty podatku należnego oraz zwrotu
różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego stanowią wyłącznie oryginały
faktur lub faktur korygujących albo ich duplikaty, o których mowa w § 55.
4. W przypadku gdy:
1) sprzedaż towarów lub usług została udokumentowana fakturami lub fakturami
korygującymi:
a) wystawionymi przez podmiot nie istniejący lub nie uprawniony do wystawiania
faktur lub faktur korygujących,
b) w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej
jest różna od kwoty wykazanej na kopii,
c) wystawionymi przez podatników, określonych w § 38 ust. 10, nie zawierającymi
wyrazów, o których mowa w tym przepisie,
2) nabywca posiada fakturę lub fakturę korygującą nie potwierdzoną kopią u
sprzedawcy,
3) wystawiono fakturę, o której mowa w art. 33 ust. 1 ustawy,
4) wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż towarów
lub usług,
5) wystawiono faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
a) stwierdzające czynności, które nie zostały dokonane,
b) podające kwoty niezgodne ze stanem faktycznym,
c) potwierdzające czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83
Kodeksu cywilnego,
faktury te i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku
należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.
5. Przepis ust. 4 stosuje się również w przypadku, gdy:
1) podatnikom wymienionym w ust. 6 nabywca nie zapłacił bezpośrednio w formie
pieniężnej za pośrednictwem banku należności wynikającej z faktury (faktury
korygującej), wystawionej przez tych podatników,
2) między sprzedającym, który w momencie sprzedaży był podatnikiem wymienionym w
ust. 6, a nabywcą istnieją związki lub sytuacje, o których mowa w art. 17 ust. 1
ustawy, a właściwy dla podatnika organ podatkowy określił wysokość obrotu u
sprzedawcy na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na
danym rynku w dniu wykonania świadczenia, pomniejszonych o podatek.
6. Za podatników, o których mowa w ust. 5 pkt 1, uważa się:
1) zakłady pracy chronionej w rozumieniu przepisów o zatrudnieniu i
rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych,
2) prowadzących:
a) warsztaty szkolne szkół zawodowych, warsztaty szkolne zakładów
opiekuńczo-wychowawczych i warsztaty szkoleniowe zakładów doskonalenia
zawodowego,
b) warsztaty szkolne prowadzone w formie gospodarstw pomocniczych przy zakładach
poprawczych i schroniskach dla nieletnich,
c) przywięzienne zakłady pracy (przywięzienne przedsiębiorstwa i przywięzienne
gospodarstwa pomocnicze),
3) wymienione w pkt 2 jednostki, o ile są odrębnymi podatnikami.
7. Przepis ust. 5 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadkach, gdy:
1) zapłata należności wynikającej z faktury (faktury korygującej) następuje w
formie wzajemnych potrąceń należności i zobowiązań, potwierdzonych przez
właściwy dla nabywcy urząd skarbowy, na podstawie dokumentów przedstawionych
przez nabywcę,
2) należność wynikająca z faktury (faktury korygującej) nie przekracza kwot
wymienionych w art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o
działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr
34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr
73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r.
Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i
Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446,
Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199
oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348,
Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr 88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz.
602, Nr 106, poz. 677, Nr 113, poz. 733, Nr 114, poz. 740, Nr 121, poz. 769 i
770, Nr 124, poz. 783 i Nr 133, poz. 884).
8. W przypadku określonym w ust. 4 pkt 1 lit. b) kwotę podatku należnego ustala
się na podstawie dokumentu zawierającego wyższą kwotę podatku.
9. Przepisu ust. 4 pkt 2 nie stosuje się w przypadku, gdy wystawca faktury lub
faktury korygującej uwzględnił wykazaną w niej sprzedaż i podatek należny w
deklaracji dla podatku od towarów i usług.
10. Przepisy ust. 4-7 stosuje się odpowiednio do rachunków uproszczonych, o
których mowa w art. 14 ust. 3 ustawy.
§ 55. 1. Jeżeli oryginał faktury, faktury korygującej, rachunku uproszczonego
lub rachunku korygującego dotyczącego rachunku uproszczonego ulegnie zniszczeniu
albo zaginie, sprzedawca ponownie wystawia fakturę lub rachunek zgodnie z danymi
zawartymi w kopii faktury lub rachunku.
2. Faktura lub rachunek uproszczony wystawiony ponownie musi zawierać wyraz
DUPLIKAT oraz datę jego wystawienia.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do not korygujących.
§ 56. 1. Podatnicy obowiązani są przechowywać oryginały i kopie faktur, faktur
korygujących, rachunków uproszczonych, rachunków korygujących dotyczących
rachunków uproszczonych i not korygujących, a także duplikaty tych dokumentów w
okresie 5 lat, licząc od końca roku, w którym wystawiono fakturę, rachunek lub
notę.
2. Przepis ust. 1 dotyczy również dokumentów celnych.
3. Jeżeli faktura została wystawiona na podstawie pisemnego oświadczenia
złożonego w zamówieniu lub ofercie, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, dotyczy
także oryginału oraz kopii zamówienia lub oferty.
§ 57. 1. Organy egzekucyjne, określone w art. 19 i art. 20 ustawy z dnia 17
czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr
36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr
85, poz. 426, z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680 oraz z 1997 r. Nr
137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943 i 944), oraz komornicy sądowi, o których mowa w
art. 758 Kodeksu postępowania cywilnego, dokonujący na podstawie odrębnych
przepisów, w trybie egzekucji, sprzedaży towarów będących własnością dłużnika
lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów, wystawiają w
jego imieniu i na jego rachunek faktury lub rachunki uproszczone, potwierdzające
dokonanie sprzedaży tych towarów; kopię faktury (rachunku uproszczonego)
otrzymuje dłużnik.
2. Fakturę należy wystawić, jeżeli:
1) dłużnik oraz nabywca towaru spełniają odpowiednio warunki określone w § 36 i
37,
2) na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.
3. Faktura (rachunek uproszczony) stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna
spełniać warunki, o których mowa w § 38 i 51, a oprócz tego zawierać nazwę i
adresy organów egzekucyjnych, określonych w ust. 1; jako sprzedawcę wpisuje się
w fakturze nazwę i adres dłużnika, przy czym za podpisy osób uprawnionych do
wystawienia faktury (rachunku uproszczonego) uważa się podpisy kierowników
organów egzekucyjnych (lub osób przez nich upoważnionych), o których mowa wyżej.
4. Kopię dokumentów, o których mowa w ust. 3, organ egzekucyjny przekazuje
dłużnikowi, zachowując jedną kopię w swojej ewidencji.
5. Przepisy § 39-46, 52, 55 i 56 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 14
Przypadki sprzedaży traktowanej na równi z eksportem oraz towary i usługi objęte
stawką 0%
§ 58. Przez usługi związane bezpośrednio z eksportem towarów rozumie się:
1) usługi dotyczące towarów eksportowanych, polegające na ich pakowaniu,
przewozie do miejsc formowania przesyłek zbiorowych, składowaniu, przeładunku,
ważeniu, kontrolowaniu, nadzorowaniu bezpieczeństwa przewozu,
2) usługi świadczone na podstawie umowy maklerskiej, agencyjnej, zlecenia,
pośrednictwa i komisu, dotyczące towarów eksportowanych.
§ 59. 1. Do usług transportu międzynarodowego, o których mowa w § 39 ust. 1 pkt
1 ustawy, zalicza się przewóz lub inny sposób przemieszczania osób i towarów
przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej:
1) z miejsca wyjazdu (nadania) w Polsce do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) za
granicą,
2) z miejsca wyjazdu (nadania) za granicą do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) w
Polsce,
3) z miejsca wyjazdu (nadania) za granicą do miejsca przyjazdu (przeznaczenia)
za granicą, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej (tranzyt).
2. Nie stanowi usługi, o której mowa w ust. 1, przewóz osób lub towarów w
przypadku, gdy miejsce wyjazdu (nadania) i miejsce przyjazdu (przeznaczenia)
tych osób lub towarów znajduje się w Polsce, a przewóz za granicę ma wyłącznie
charakter tranzytu.
3. Usługami transportu międzynarodowego są również wykonywane w kraju usługi
pośrednictwa, rzeczoznawstwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami
transportu międzynarodowego.
§ 60. 1. Za eksport usług uznaje się następujące rodzaje usług transportu
międzynarodowego:
1) usługi, o których mowa w § 59 ust. 1 pkt 1 i 3, polegające na przewozie
towarów przez krajowego przewoźnika kolejowego, uprawnionego przewoźnika
drogowego w rozumieniu przepisów o wykonywaniu międzynarodowego transportu
drogowego oraz przewoźnika żeglugi śródlądowej, na podstawie dokumentów
wymienionych w § 62 ust. 1 pkt 1,
2) usługi, o których mowa w § 59 ust. 1 pkt 1, polegające na przewozie towarów
przez eksportera przy użyciu własnego środka transportowego,
3) usługi, o których mowa w § 59 ust. 1, polegające na przewozie przez
przewoźnika powietrznego i morskiego:
a) towarów - na podstawie dokumentów wymienionych w § 62 ust. 1 pkt 1,
b) osób - na podstawie dokumentów wymienionych w § 62 ust. 1 pkt 3,
4) usługi, o których mowa w § 59 ust. 1, polegające na tłoczeniu ropy naftowej,
produktów naftowych i gazu ziemnego rurociągami,
5) usługi, o których mowa w § 59 ust. 1 pkt 2, polegające na przewozie towarów
przez przewoźników wymienionych w pkt 1 na zlecenie osoby zagranicznej w
rozumieniu prawa dewizowego, nie będącej podatnikiem.
2. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się do przewoźników zagranicznych pod warunkiem
wzajemności.
§ 61. Usługi międzynarodowego transportu osób są usługami eksportowymi:
1) w całości, jeżeli są wykonywane przez przewoźnika powietrznego, kolejowego
lub morskiego,
2) w całości, jeżeli przewozy wykonywane są na zlecenie osoby zagranicznej w
rozumieniu przepisów prawa dewizowego, nie będącej podatnikiem, z wyjątkiem
przewozów, o których mowa w § 4 ust. 1,
3) w pozostałych przypadkach w części, w jakiej zostały wykonane poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 62. 1. Dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w § 59
ust. 3 i § 60, są:
1) dla transportu towarów przez przewoźnika lub spedytora - list przewozowy lub
dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski,
konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji
międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że przewóz
odbywa się między miejscem nadania i miejscem przeznaczenia. położonymi w
różnych państwach, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora),
2) dla transportu towarów przez eksportera - dowód wywozu towarów,
3) dla transportu osób, o których mowa w § 60 ust. 1 pkt 3 lit. b) -
międzynarodowy bilet lotniczy, promowy lub okrętowy wystawiony przez
uprawnionego przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera,
4) dla transportu rurociągami - protokół zdawczo-odbiorczy podpisany przez
kontrahentów.
2. Dokument, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powinien zawierać co najmniej:
1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania
eksportera towarów,
2) określenie towarów i ich ilości,
3) potwierdzenie wywozu przez graniczny urząd celny.
§ 63. 1. Za usługi zagranicznej turystyki przyjazdowej, o których mowa w art. 39
ust. 1 pkt 2 ustawy, uznaje się usługi świadczone przez podatników na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz oraz zlecenie osoby zagranicznej w rozumieniu
prawa dewizowego, nie będącej podatnikiem.
2. Turystyka ma charakter zorganizowany, jeżeli łącznie spełnione są następujące
warunki:
1) usługa dotyczy jednorazowo grupy wynoszącej co najmniej osiem osób lub
związana jest z organizacją polowań,
2) realizacja usługi obejmuje również usługę uprawnionego przewodnika lub
pilota,
3) przekazano zaliczkę w wysokości wynoszącej co najmniej 30% ceny zleconej
usługi.
3. Dokumentem będącym dowodem świadczenia usług wymienionych w ust. 1 jest
łączna faktura wystawiona w walucie obcej przez podatnika osobie zagranicznej, o
której mowa w ust. 1, oraz dowód zapłaty.
§ 64. 1. Za eksport usług, o których mowa w art. 39 ust. 1 pkt 5 ustawy, uznaje
się:
1) usługi świadczone bezpośrednio przez podatnika, który sprowadził na polski
obszar celny towary objęte procedurą uszlachetniania czynnego w celu ich
naprawy, uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia, jeżeli towary te zostaną
wywiezione za granicę zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych,
2) usługi polegające na pośredniczeniu między podmiotem zagranicznym nie będącym
podatnikiem a podatnikiem, o którym mowa w pkt 1, gdy pośrednik otrzymuje
prowizję lub inne wynagrodzenie od którejkolwiek ze stron zawartego kontraktu
dotyczącego usług określonych w pkt 1, pod warunkiem posiadania kopii dokumentów
potwierdzających powrotny wywóz towarów za granicę,
3) usługi świadczone przez innych podatników na zlecenie podatnika, o którym
mowa w pkt 1, polegające wyłącznie na naprawie, uszlachetnieniu, przerobie lub
przetworzeniu towarów sprowadzonych w tym celu przez podatnika określonego w pkt
1, pod warunkiem:
a) uzyskania oświadczenia od zleceniodawcy, że towar powstały w wyniku wykonania
tej usługi zostanie wywieziony za granicę,
b) posiadania szczegółowego rozliczenia tych usług zgodnie z treścią dokumentów
celnych, których kopie powinny być w posiadaniu tych podatników, stwierdzających
powrotny wywóz towarów za granicę,
4) usługi polegające na naprawie, uszlachetnieniu, przerobie lub przetworzeniu
towarów sprowadzonych na polski obszar celny, które zostały objęte procedurą
uszlachetniania czynnego w rozumieniu przepisów celnych, świadczone przez
podatników na zlecenie osób zagranicznych w rozumieniu prawa dewizowego nie
będących podatnikami, w ramach kontraktów wielostronnych, pod warunkiem że:
a) naprawiony, uszlachetniony, przerobiony lub przetworzony przez tych
podatników towar został sprowadzony do kraju przez podatnika będącego również
stroną tego kontraktu,
b) podatnik posiada szczegółowe rozliczenie wykonanych usług zgodnie z
dokumentami celnymi stwierdzającymi wywóz towarów za granicę oraz kopię tych
dokumentów celnych.
2. Przepisy ust. 1 pkt 2-4 stosuje się, jeżeli podatnik spełni określone w nich
warunki oraz otrzyma całość lub co najmniej 50% zapłaty przed upływem 60 dni od
daty wywozu za granicę towaru będącego przedmiotem świadczonych usług, z tym że
spełnienie warunków także po upływie terminu uprawnia podatnika do dokonania
korekty kwoty podatku należnego.
§ 65. Ustala się listę towarów i usług, stanowiącą załącznik nr 4 do
rozporządzenia, do których sprzedaży lub świadczenia w kraju stosuje się stawkę
0%.
§ 66. 1. Opodatkowaniu podatkiem według stawki 0% podlegają także:
1) usługi świadczone przez Przedsiębiorstwo Państwowe Polskie Koleje Państwowe
na rzecz zarządów kolei z siedzibą za granicą oraz wynajem tym zarządom
infrastruktury przy wykonywaniu transportu międzynarodowego,
2) usługi w zakresie kontroli i nadzoru ruchu lotniczego, świadczone na rzecz
przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących rejsy przez granicę
Rzeczypospolitej Polskiej,
3) usługi związane z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i
ładunków oraz inne usługi świadczone na rzecz przewoźników powietrznych oraz
innych podmiotów wykonujących rejsy przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej,
4) usługi świadczone na obszarze polskich portów morskich, związane z
transportem międzynarodowym, polegające na obsłudze lądowych i morskich środków
transportu oraz na kompleksowej obsłudze ładunków i pasażerów w tych portach,
5) usługi ratownictwa morskiego, nadzoru nad bezpieczeństwem żeglugi morskiej i
śródlądowej oraz usługi związane z ochroną środowiska morskiego i utrzymaniem
akwenów portowych i torów podejściowych,
6) najem (czarter) statków powietrznych, morskich i żeglugi śródlądowej oraz
najem wyposażenia tych statków w związku z transportem międzynarodowym,
7) usługi związane z obsługą statków, kutrów oraz łodzi morskich należących do
armatorów rybołówstwa morskiego, z wyjątkiem usług świadczonych na cele osobiste
załogi,
8) usługi polegające na remoncie, przebudowie lub konserwacji statków, kutrów i
łodzi morskich, o których mowa w pkt 6 i 7, oraz ich części składowych,
9) usługi pośrednictwa związane z podejmowaniem zatrudnienia przez obywateli
polskich za granicą,
10) usługi polegające na wykonywaniu czynności bezpośrednio związanych z
organizacją eksportu towarów, a w szczególności wystawianiu dokumentów
spedytorskich, konosamentów, organizacji odpraw celnych i wypełnianiu dokumentów
celnych,
11) usługi, o których mowa w § 59 ust. 3, związane z usługami transportu
międzynarodowego określonymi w § 60 ust. 1 i w § 61.
2. Opodatkowanie stawką 0% czynności, o których mowa w ust. 1, jest uzależnione
od prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że
czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym
przepisie.
§ 67. 1. Stawkę podatku 0% stosuje się także do:
1) importu nawozów sztucznych:
a) azotowych (ex PCN 2814, ex PCN 2827, ex PCN 3102, ex PCN 3105),
b) fosforowych (ex PCN 2510, ex PCN 2835, ex PCN 3103, ex PCN 3105),
c) potasowych (ex PCN 3104, ex PCN 3105),
d) wieloskładnikowych (ex PCN 3105),
e) pozostałych (ex PCN 2522, ex PCN 2530, ex PCN 2835, ex PCN 3105, ex PCN
3824),
2) importu nawozów wapniowych i wapniowo-magnezowych (ex PCN 2521 00 00 0, ex
PCN 2522),
3) importu składników chemicznych mieszanek paszowych (bez farmaceutycznych):
a) związków azotowych do mieszanek paszowych (ex PCN 2814, ex PCN 2836, ex PCN
3102),
b) związków fosforowych do mieszanek paszowych (ex PCN 2835, ex PCN 3103),
c) pozostałych (ex PCN 2501 00, ex PCN 2509 00 00 0, ex PCN 2833),
4) usług związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą,
o których mowa w art. 51 ust. 2 ustawy:
a) budowlano-montażowych, realizowanych na podstawie umów zawartych przed dniem
2 marca 1993 r.,
b) geodezyjnych, mierniczych i dokumentacyjnych,
c) projektowania budowlanego, technologicznego i urbanistycznego,
5) sprzedaży lokali mieszkalnych przez podatników prowadzących działalność
gospodarczą w zakresie budownictwa mieszkaniowego lub usług mieszkaniowych.
2. Przepis ust. 1 pkt 4 lit. a) stosuje się, jeżeli podatnik świadczący usługi
budowlano-montażowe zawiadomił w terminie do dnia 30 lipca 1993 r. właściwy
urząd skarbowy o zawarciu takich umów oraz przedłożył wykazy zawierające dane
dotyczące stron umów, rodzaju i wartości transakcji oraz okresu, na jaki umowa
została zawarta.
§ 68. 1. Stawkę podatku 0% stosuje się również do świadczenia usług nabywanych
za środki finansowe z pomocy zagranicznej, o których mowa w § 25 ust. 3, jeżeli
zawarta została pisemna umowa o świadczenie tych usług, zarejestrowana przez
Komitet Integracji Europejskiej.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się zwrotu podatku
określonego w § 25 ust. 1.
§ 69. Stawkę podatku 0% stosuje się do wynajmu powierzchni wystawienniczej, w
związku ze świadczeniem usług związanych z organizacją wystaw i targów na rzecz
osób zagranicznych w rozumieniu przepisów prawa dewizowego, nie będących
podatnikami podatku.
§ 70. 1. Stawkę podatku 0% stosuje się do sprzedaży towarów do wolnych obszarów
celnych umiejscowionych na terenie lotniczego, morskiego lub rzecznego przejścia
granicznego, przeznaczonych do odprzedaży podróżnym.
2. Stawkę podatku 0% stosuje się do usług:
1) polegających na przesyłaniu energii elektrycznej przez terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej (tranzyt),
2) świadczonych na podstawie umowy maklerskiej, agencyjnej, zlecenia,
pośrednictwa lub komisu, a dotyczących towarów eksportowanych, z zastrzeżeniem
ust. 3,
3) projektowania budowlanego, technologicznego i urbanistycznego, w zakresie
rzeczoznawstwa, adwokackich i notarialnych, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. W przypadkach określonych w ust. 2 pkt 2 i 3 stawkę 0% stosuje się pod
warunkiem, że:
1) usługa jest świadczona na rzecz osób zagranicznych w rozumieniu przepisów
prawa dewizowego, nie będących podatnikami,
2) podatnik posiada dowód, iż należność za wykonaną usługę została zapłacona i
przekazana na rachunek bankowy podatnika w banku krajowym w ciągu 90 dni od dnia
wykonania usługi.
4. Jeżeli nie został spełniony warunek, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, podatnik
nie wykazuje obrotu z tego tytułu za dany miesiąc; obrót ten wykazuje się w
miesiącu, w którym warunek ten został spełniony, nie później jednak niż przed
upływem 90 dni od daty wykonania usługi. W razie niespełnienia warunku
określonego w ust. 3 pkt 2, mają zastosowanie stawki właściwe dla sprzedaży tych
usług w kraju. Spełnienie warunków, o których mowa w ust. 3 pkt 2, także po
upływie tego terminu uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego.
§ 71. 1. Stawkę podatku 0% stosuje się również do:
1) sprzedaży towarów nabywanych przez osoby zagraniczne w rozumieniu prawa
dewizowego, nie będące podatnikami, w przypadku gdy towary te są przeznaczone do
przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, a następnie do wywozu za granicę w przypadku, gdy podatnik:
a) przekaże nabyty przez osobę zagraniczną towar do podmiotu, który dokonuje
przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia,
b) posiada dowód, iż należność za towar została zapłacona i przekazana na
rachunek bankowy podatnika w banku krajowym,
2) świadczenie usług przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia, wykonywanych
na zlecenie osób zagranicznych w rozumieniu prawa dewizowego, nie będących
podatnikami, w przypadku gdy:
a) wykonywane przez podatnika usługi dotyczą towarów wytworzonych w kraju,
b) podatnik posiada dowód, iż należność za usługę została zapłacona i przekazana
na rachunek bankowy podatnika w banku krajowym,
c) posiada dokument potwierdzający wywóz za granicę towaru, którego usługa
dotyczy.
2. Obowiązek podatkowy powstaje:
1) w przypadku określonym w ust. 1 pkt 1 - z chwilą otrzymania zapłaty, nie
później jednak niż 40 dnia od daty wydania towaru; otrzymanie zapłaty w terminie
późniejszym uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego,
2) w przypadku określonym w ust. 1 pkt 2 - z chwilą otrzymania dokumentu
potwierdzającego wywóz towaru za granicę, nie później jednak niż 40 dnia od daty
wykonania usługi; otrzymanie dokumentu potwierdzającego wywóz towaru za granicę
w terminie późniejszym uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku
należnego.
3. Jeżeli towar, który powstał w wyniku czynności, o których mowa w ust. 1 pkt
2, został zbyty na terenie kraju, podmioty, które dokonały tych czynności, są
obowiązane do zapłacenia podatku według stawki właściwej dla sprzedaży tego
towaru, przy czym podatek ustala się od wartości towaru obliczonej na podstawie
przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu
wykonania świadczenia, zmniejszonych o podatek.
Rozdział 15
Lista towarów i usług, do których stosuje się stawkę 7%
§ 72. Ustala się listę:
1) towarów, do których stosuje się stawkę podatku w wysokości 7%, stanowiącą
załącznik nr 5 do rozporządzenia,
2) usług, do których stosuje się stawkę podatku w wysokości 7%, stanowiącą
załącznik nr 6 do rozporządzenia.
Rozdział 16
Zwolnienia od podatku
§ 73. Zwalnia się od podatku od towarów i usług:
1) sprzedaż, z wyjątkiem eksportu, której przedmiotem są następujące towary i
usługi:
a) dzieła sztuki, przedmioty o wartości muzealnej (SWW 994), z wyłączeniem
biżuterii artystycznej (SWW 9943-6), rękopisy oraz inne przedmioty
kolekcjonerskie (SWW 995),
b) towary, które mogą być użyte jako opakowania zwrotne, z wyjątkiem nowych
opakowań sprzedawanych przez producentów i importerów,
c) woda (SWW 285),
d) usługi w zakresie doradztwa rolniczego, związane z uprawą roślin i hodowlą
zwierząt, a także związane ze sporządzaniem planu zagospodarowania i
modernizacji gospodarstw rolnych,
e) posiłki sprzedawane w barach mlecznych oraz w stołówkach i bufetach
przyzakładowych, pod warunkiem że nie są to stołówki i bufety ogólnodostępne,
f) posiłki profilaktyczne,
g) usługi izb wytrzeźwień,
h) usługi świadczone przez przedsiębiorstwa maklerskie lub zarządzające
funduszami powierniczymi, polegające na obrocie papierami wartościowymi,
i) trumny, urny i utensylia pogrzebowe sprzedawane łącznie z trumną lub urną
(bez względu na symbol SWW),
j) dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze,
k) usługi świadczone pomiędzy gospodarstwami pomocniczymi, jednostkami
budżetowymi i zakładami budżetowymi,
l) usługi związane z wypoczynkiem oraz nieodpłatne świadczenia okolicznościowe,
świadczone przez zakłady pracy na rzecz pracowników i ich rodzin oraz innych
osób, jeżeli usługi te i świadczenia są finansowane co najmniej w 30% z funduszy
specjalnych, tworzonych na podstawie odrębnych przepisów,
ł) usługi w zakresie wydawania atestów przez krajowe komisje artystyczne i
etnograficzne, dotyczących wyrobów rękodzieła ludowego i artystycznego,
2) darowizny składników majątku trwałego na rzecz:
a) publicznych szkół i zakładów opieki zdrowotnej, zakładów kształcenia
nauczycieli oraz placówek oświatowych, a także instytucji kultury i instytucji
filmu,
b) samorządu terytorialnego,
c) spółdzielni mieszkaniowych, jeżeli darowizna dotyczy budynków mieszkalnych,
3) wkłady niepieniężne (aporty) wnoszone do spółek prawa handlowego i cywilnego,
4) usługi związane ze skupem i przechowywaniem płodów rolnych,
5) prowizje i inne wynagrodzenia z tytułu wykonania umów agencyjnych, zlecenia i
pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze:
a) związane ze świadczeniem usług zwolnionych od podatku, zgodnie z załącznikiem
nr 2 do ustawy,
b) w obrocie nieruchomościami,
6) świadczenie usług bez pobrania należności, które uprzednio zostały
sfinansowane ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, określonych w § 25 ust.
3,
7) import znaczków pocztowych i innych walorów filatelistycznych (ex PCN 9704 00
00 0),
8) import dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, z wyłączeniem
biżuterii artystycznej (ex PCN 9706 00 00 0),
9) czynności, o których mowa w art. 2 ust. 3 ustawy, sfinansowane ze środków
bezzwrotnej pomocy zagranicznej, określonych w § 25 ust. 3,
10) import powracających z zagranicy, zwolnionych od cła towarów, dokonywany
przez podatnika, który wcześniej wywiózł te towary,
11) import usług telekomunikacyjnych,
12) import usług za środki finansowe z pomocy zagranicznej, określone w § 25
ust. 3.
§ 74. Określa się listę usług prawniczych, do których stosuje się zwolnienie od
podatku, stanowiącą załącznik nr 7 do rozporządzenia.
Rozdział 17
Przepisy końcowe
§ 75. Podatnicy, o których mowa w art. 14 ust. 3 ustawy, mogą powiększyć podatek
naliczony o kwotę podatku wynikającego z dokumentów celnych otrzymanych przed
dniem utraty zwolnienia.
§ 76. Stawka podatku w wysokości 0% określona dla towarów i usług, wymienionych
w § 65-71, obowiązuje do dnia 31 grudnia 1999 r.
§ 77. 1. Zmiana Polskiej Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego po
dniu 31 grudnia 1995 r. nie powoduje zmian wysokości opodatkowania podatkiem od
towarów i usług.
2. Do usług wymienionych w rozporządzeniu stosuje się odpowiednio przepis ust. 2
obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 31 marca 1995 r. w sprawie ogłoszenia
załączników do ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, z
uwzględnieniem nomenklatury wynikającej z Klasyfikacji wyrobów i usług w
zakresie usług (Dz. U. Nr 44, poz. 231).
§ 78. Nie stanowi naruszenia obowiązków określonych w art. 27 ust. 4 ustawy
przypadek usunięcia przez podatnika wadliwych zapisów lub uzupełnienia
brakujących zapisów w ewidencji dotyczącej podatku oraz odpowiedniej zmiany
deklaracji dla podatku od towarów i usług przed dniem rozpoczęcia kontroli przez
urząd skarbowy lub inspektora kontroli skarbowej.
§ 79. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w
sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku
akcyzowym (Dz. U. Nr 154, poz. 797, z 1996 r. Nr 107, poz. 506 i Nr 157, poz.
805 oraz z 1997 r. Nr 61, poz. 389).
§ 80. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Minister Finansów: w z. J. Kubik
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. (poz.
1024)
Załącznik nr 1
LISTA TOWARÓW I USŁUG, DO KTÓRYCH NIE MAJĄ ZASTOSOWANIA ZWOLNIENIA OD PODATKU
OKREŚLONE W ART. 14 UST. 1, 5 i 6 USTAWY
PozycjaSymbol Systematycznego wykazu wyrobówNazwa wyrobu lub usługi
123
I. Wyroby (złom) z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali
10521-81Złom srebra i stopów srebra
20521-82Złom platyny i stopów platyny
30521-83Złom złota i stopów złota
40521-84Złom palladu i stopów palladu
50521-85Złom irydu i stopów irydu
60522-33Odpady srebra i stopów srebra
70531-41Srebro - Ag technicznie czyste
80531-42Platyna - Pt technicznie czysta
90531-43Złoto - Au technicznie czyste
100531-44Pallad - Pd technicznie czysty
110531-45Iryd - Ir technicznie czysty
120531-47Rod - Rh technicznie czysty
130532-41Srebro - Ag o wysokiej czystości
140532-42Platyna - Pt o wysokiej czystości
150532-43Złoto - Au o wysokiej czystości
160532-44Pallad - Pd o wysokiej czystości
170532-45Iryd - Ir o wysokiej czystości
180532-47Rod - Rh o wysokiej czystości
190533-95Stopy srebra
200541-41Proszek srebra
210541-42Proszek platyny
220541-43Proszek złota
230541-44Proszek palladu
240541-45Proszek irydu
250541-47Proszek rodu
260556Wyroby walcowane z metali szlachetnych i ich stopów
270566Wyroby wyciskane i ciągnione z metali szlachetnych i ich stopów
280671-23Nakrycia stołowe srebrne
290671-24Nakrycia stołowe srebrzone
300676-1Wyroby jubilerskie, z wyłączeniem wyrobów jubilerskich z innych
metali pokrytych i nie pokrytych (sztuczna biżuteria) SWW 0676-14
310676-2Wyroby złotnicze
320676-5Dewocjonalia i wyroby kultu religijnego, z wyłączeniem:
1) dewocjonaliów z innych metali pokrytych i nie pokrytych (SWW 0676-54)
2) wyrobów kultu religijnego (SWW 0676-55)
330676-6Monety
340676-7Wyroby z kamieni półszlachetnych z udziałem metali szlachetnych
350676-9Wyroby jubilerskie złotnicze, grawerskie i pokrewne pozostałe ze
złota i z udziałem złota i platyny
362881-72, 9943-6Wyroby pamiątkarskie, dekoracyjne z bursztynu z udziałem
metali szlachetnych oraz biżuteria artystyczna
II. Usługi
37Usługi jubilerskie
38Rzeczoznawstwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą
roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu
zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego
39Usługi notarialne, z wyłączeniem wymienionych w załączniku nr 7
40Usługi adwokackie, z wyłączeniem wymienionych w załączniku nr 7
Załącznik nr 2
WYKAZ WYROBÓW RĘKODZIEŁA LUDOWEGO I ARTYSTYCZNEGO, ATESTOWANYCH PRZEZ KRAJOWE
KOMISJE ARTYSTYCZNE I ETNOGRAFICZNE, OD KTÓRYCH PRZYSŁUGUJE ZWROT PODATKU
PozycjaSymbol Systematycznego wykazu wyrobówNazwa wyrobu (grupy wyrobów)
123
12882-14Wyroby brązownicze
22882-15Wyroby kowalstwa artystycznego
32882-19Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego z metalu pozostałe
42882-2Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego z ceramiki
52882-3Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego ze szkła
62882-4Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego z drewna, wikliny,
słomy, rogożyny, trzciny, łuby oraz papieru
72882-5Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego włókiennicze
82882-6Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego odzieżowe
92882-7Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego skórzane
102882-9Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego osobno nie wymienione
Załącznik nr 3
WYKAZ TOWARÓW I USŁUG, KTÓRYCH SPRZEDAŻ UPOWAŻNIA DO WYSTAWIANIA FAKTUR
WSZYSTKIM NABYWCOM
1. Dostawy energii elektrycznej i cieplnej
2. Dostawy gazu przewodowego
3. Świadczenie usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych
4. Dostawa wody z sieci i beczkowozami
5. Odprowadzanie i oczyszczanie ścieków oraz wywóz nieczystości stałych
Załącznik nr 4
LISTA TOWARÓW I USŁUG OBJĘTYCH STAWKĄ PODATKU W WYSOKOŚCI 0%
PozycjaSymbol Systematycznego wykazu wyrobówNazwa towaru (grupy towarów),
nazwa usługi
123
1082maszyny, urządzenia i narzędzia rolnicze i dla gospodarki leśnej, z
wyłączeniem akumulatorów oraz filtrów paliwa, oleju i powietrza oraz
wkładów do tych filtrów
21026-6Przyczepy ciągnikowe rolnicze
31031-1, -2Ciągniki kołowe jednoosiowe, dwuosiowe rolnicze
41039Zespoły i części ciągników uniwersalnych (rolniczych), z wyłączeniem
akumulatorów oraz filtrów paliwa, oleju i powietrza oraz wkładów do tych
filtrów
51153-91Aparaty dla słabosłyszących
6123Nawozy sztuczne, składniki chemiczne mieszanek paszowych
71246Pestycydy
81348Preparaty weterynaryjne
91369-7Wyroby medyczne i sanitarne oraz weterynaryjne z tworzyw
sztucznych, z wyłączeniem worków na śmieci, zaliczonych do symbolu SWW
1369-72
101376Wyroby gumowe medyczne i sanitarne
111431Wapno
121432Nawozy wapniowe i wapniowo-magnezowe
132024Wyroby sieciowe
142419-2Otręby paszowe
152419-3, -4Śruty zbożowe i roślin strączkowych
1626Pasze przemysłowe (z wyłączeniem karmy dla psów i kotów) oraz produkty
utylizacyjne, z wyłączeniem żelatyny (SWW 2624)
172885Wyroby ortopedyczne, rehabilitacyjne i protetyczne, z wyłączeniem
obuwia na stopy wrażliwe (SWW 2885-46) oraz wózki inwalidzkie (bez względu
na symbol SWW)
18Roboty czerpalne, podwodne i ratownictwo morskie
19Sznurek do maszyn rolniczych (bez względu na symbol SWW)
20Urządzenia do zapisywania i odczytywania tekstów w alfabecie Braille'a
21Metale szlachetne: platyna i złoto, przeznaczone na rezerwy państwowe,
oraz usługi rafinacji metali szlachetnych przeznaczonych na rezerwy
państwowe
22Towary sprzedawane podróżnym na polskich promach
pasażersko-samochodowych obsługujących linie międzynarodowe oraz usługi
świadczone tym podróżnym
23Usługi magazynowania rezerw dla celów obronności i bezpieczeństwa
wykonywane na zlecenie
24Usługi związane z wyrobami ortopedycznymi i oprotezowaniem
Załącznik nr 5
LISTA TOWARÓW, DO KTÓRYCH STOSUJE SIĘ STAWKĘ PODATKU W WYSOKOŚC
Poz.Nazwa towaru
12
I. Towary sprzedawane w kraju
1Owoce południowe (SWW 4133)
2Orzeszki ziemne - bez względu na symbol SWW
II. Towary przywożone na polski obszar celny
3Orzechy kokosowe, orzechy brazylijskie i orzechy nerkowca, świeże i
suszone, nawet łuskane lub obrane (PCN 0801)
4Pozostałe orzechy, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane (PCN
0802), z wyłączeniem: orzechów laskowych w łupinie i bez łupiny (PCN 0802
21 00 0 i 0802 22 00 0) oraz orzechów włoskich w łupinie i bez łupiny (PCN
0802 31 00 0 i 0802 32 00 00 0)
5Banany łącznie z plantanami, świeże (PCN 0803 00 11 0 i 0803 00 19 0)
6Daktyle, figi, ananasy, avokado, guawa, mango i smaczelina, świeże lub
suszone (PCN 0804)
7Owoce cytrusowe, świeże lub suszone (PCN 0805)
8Winogrona suszone (PCN 0806 20)
9Papaje (PCN 0807 20 00 0)
10Owoce kiwi (PCN 0810 50)
11Orzeszki ziemne (bez względu na kod PCN)
Załącznik nr 6
LISTA USŁUG, DO KTÓRYCH STOSUJE SIĘ STAWKĘ PODATKU W WYSOKOŚCI 7%
Poz.Nazwa usługi
12
I. Usługi notarialne
1Umowy o dożywocie
2Umowy darowizny lokali mieszkalnych oraz własnościowego spółdzielczego
prawa do lokalu mieszkalnego pomiędzy osobami zaliczonymi do I grupy
podatkowej według przepisów ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od
spadków i darowizn (Dz. U. z 1997 r. Nr 16, poz. 89, Nr 137, poz. 926 i Nr
139, poz. 932)
3Umowy dotyczące nabycia nieruchomości zabudowanej domem mieszkalnym,
lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, własnościowego
spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub prawa do domu
jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, jeżeli nabywca nie jest
właścicielem innego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego
stanowiącego odrębną nieruchomość, ani też nie dysponuje spółdzielczym
prawem do lokalu mieszkalnego, ani prawem do domu jednorodzinnego w
spółdzielni mieszkaniowej
4Akty notarialne stanowiące podstawę ustanowienia odrębnej własności
lokalu mieszkalnego
II. Usługi adwokackie
5Sprawy o ochronę praw autorskich
6Sprawy dotyczące wynalazczości
III. Usługi pozostałe
7Usługi rzeczników patentowych w sprawach dotyczących ochrony praw
autorskich oraz dotyczących wynalazczości
8Prowizje i inne wynagrodzenia z tytułu wykonania umów agencyjnych,
zlecenia i pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze związanych
ze świadczeniem usług w zakresie turystyki oraz sprzedażą żetonów
telefonicznych i biletów dotyczących przewozu osób kolejami, taborem
samochodowym, wodnym i lotniczym
Objaśnienie:
Stawka 7% dotyczy również:
1) czynności jednorazowych związanych z usługami wymienionymi na liście,
2) usług świadczonych przez radców prawnych.
Załącznik nr 7
LISTA USŁUG PRAWNICZYCH, DO KTÓRYCH STOSUJE SIĘ ZWOLNIENIE OD PODATKU
Poz.Nazwa usługi
12
I. Usługi notarialne
1Umowy sporządzane w trybie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741)
2Umowy sporządzane w celu uzyskania świadczeń określonych w ustawie z dnia
20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1993 r.
Nr 71, poz. 342, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996
r. Nr 124, poz. 585 i Nr 155, poz. 771 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153)
3Umowy sporządzane w trybie ustawy z dnia 19 października 1991 r. o
gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r.
Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504, z 1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106,
poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349 i Nr 79, poz.
484)
4Umowy dotyczące obrotu gospodarstwami rolnymi lub ich częściami, a także
nieruchomościami rolnymi w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego
5Umowy dzierżawy nieruchomości rolnych oraz gospodarstw rolnych
6Zbycie oraz nabycie nieruchomości przez Skarb Państwa lub gminy
7Czynności, za których sporządzenie pobrano wynagrodzenie, zgodnie z
przepisami rozporządzenia w sprawie taksy notarialnej, nie przekraczające
kwoty 400 zł za:
1) każdą czynność notarialną
2) każdą czynność prawną sporządzoną w jednym akcie notarialnym
8Sporządzanie aktów notarialnych dotyczących ustanowienia hipoteki w celu
zabezpieczenia kredytu bankowego udzielonego na budownictwo mieszkaniowe
9Akty o ustanowieniu służebności gruntowej
10Akty zrzeczenia się własności nieruchomości
11Akty dotyczące zwolnienia nieruchomości od obciążeń lub zrzeczenia się
prawa
12Oświadczenia o odrzuceniu spadku
II. Usługi adwokackie
13Sprawy cywilne i karne z urzędu
14Sprawy karne, z wyłączeniem obrony w sprawach o przestępstwa przeciwko
mieniu, spraw karnych skarbowych, spraw o przestępstwa przeciwko znakom
skarbowym akcyzy, spraw o przestępstwa niedozwolonego wyrobu spirytusu i
wyrobów spirytusowych, spraw o przestępstwa nielegalnego obrotu napojami
alkoholowymi
15Sprawy cywilne zlecane przez osoby fizyczne, z wyjątkiem spraw
związanych z prowadzoną przez te osoby działalnością gospodarczą:
1) dotyczące należności pieniężnych albo praw majątkowych, jeżeli wartość
przedmiotu sprawy nie przekracza 40.000 zł
2) sprawy rodzinne
3) sprawy z zakresu własności i innych praw rzeczowych oraz z zakresu
prawa o księgach wieczystych, dotyczące nieruchomości rolnych
4) sprawy z zakresu prawa spadkowego:
a) o zabezpieczenie spadku, dokonanie spisu inwentarza, przyjęcie i
odrzucenie spadku, ogłoszenie testamentu i nakazanie jego złożenia,
zarządu spadku nie objętego i wyjawienie przedmiotów spadkowych
b) o stwierdzenie nabycia spadku
c) o dział spadku
5) sprawy z zakresu prawa pracy
6) sprawy o świadczenie pieniężne z ubezpieczenia społecznego i
zaopatrzenia emerytalnego
7) inne sprawy:
a) o opróżnienie lokalu mieszkalnego
b) o opróżnienie lokalu użytkowego
c) egzekucyjne
16Sprawy administracyjne zlecane przez osoby fizyczne, z wyjątkiem spraw
związanych z prowadzoną przez te osoby działalnością gospodarczą:
1) dotyczące należności pieniężnych albo praw majątkowych, jeżeli wartość
przedmiotu sprawy nie przekracza 40.000 zł
2) lokalowych, dotyczących lokali mieszkalnych
17Nieodpłatne prowadzenie spraw w ramach substytucji
Objaśnienie:
Zwolnienia od podatku dotyczą również:
1) czynności jednorazowych związanych z usługami wymienionymi na liście,
2) usług świadczonych przez radców prawnych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 10 grudnia 1997 r.
w sprawie wysokości opłat za czynności organów dozoru technicznego.
(Dz. U. Nr 156, poz. 1025)
Na podstawie art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 1987 r. o dozorze
technicznym (Dz. U. Nr 36, poz. 202, z 1995 r. Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr
106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 64, poz. 406, Nr 88, poz. 554 i Nr 141, poz.
943) zarządza się, co następuje:
§ 1. Za czynności organów dozoru technicznego ustala się opłaty w wysokości
określonej w załączniku do rozporządzenia.
§ 2. 1. Ustala się opłatę roczną z tytułu wykonywania dozoru technicznego nad
urządzeniami technicznymi, podlegającymi dozorowi technicznemu, w wysokości
określonej w pkt 1 załącznika do rozporządzenia.
2. Opłatę roczną pobiera się w każdym roku od eksploatującego urządzenie
techniczne, znajdujące się w ewidencji organów dozoru technicznego.
3. Ustala się zerową stawkę opłaty rocznej za urządzenie techniczne w roku, w
którym w wyniku badania odbiorczego wydano decyzję zezwalającą na eksploatację.
4. Ustala się zerową stawkę opłaty rocznej za urządzenie techniczne wycofane z
eksploatacji. Wycofanie urządzenia technicznego z eksploatacji podlega
zgłoszeniu przez eksploatującego to urządzenie do właściwego organu dozoru
technicznego w terminie do dnia 15 grudnia poprzedzającego rok, za który
pobierana będzie opłata roczna.
5. Przepis ust. 4 nie dotyczy zbiorników transportowych.
6. Do zakresu czynności, za które pobiera się od eksploatującego opłatę roczną,
zalicza się:
1) prowadzenie ewidencji urządzeń podlegających dozorowi technicznemu,
2) przeprowadzanie badań nadzwyczajnych kontrolnych urządzeń technicznych,
3) przeprowadzanie okresowych (zwyczajnych) badań technicznych urządzeń, zgodnie
z warunkami technicznymi dozoru technicznego,
4) przeprowadzanie kontroli prawidłowej eksploatacji urządzeń technicznych, w
szczególności z zakresu obsługi i konserwacji,
5) przeprowadzanie analiz awarii urządzeń technicznych nie wymagających
wykonywania specjalistycznych ekspertyz,
6) wystawianie książek rewizyjnych i ich uaktualnianie w trakcie eksploatacji
urządzeń technicznych,
7) konsultacje i porady techniczne dotyczące urządzeń podlegających dozorowi
technicznemu,
8) opracowywanie przepisów i warunków technicznych, dotyczących urządzeń
podlegających dozorowi technicznemu,
9) opiniowanie i opracowywanie projektów norm przedmiotowych.
§ 3. 1. Ustala się opłatę roczną z tytułu wykonywania dozoru technicznego w
zakładach uprawnionych do:
1) wytwarzania materiałów, elementów lub urządzeń technicznych bądź dokonywania
napraw urządzeń technicznych, w zależności od liczby zatrudnionych osób
bezpośrednio związanych z wytwarzaniem bądź dokonywaniem napraw urządzeń,
2) wykonywania chemicznego czyszczenia i trawienia urządzeń technicznych
- w wysokości określonej w pkt 2 załącznika do rozporządzenia.
2. Opłatę roczną pobiera się w każdym roku kalendarzowym na podstawie deklaracji
zakładu złożonej do dnia 15 grudnia roku poprzedzającego rok, za który pobierana
będzie opłata. Niezłożenie deklaracji jest uważane za potwierdzenie prowadzenia
działalności w dotychczasowym zakresie w roku następnym.
3. Do zakresu czynności, za które pobiera się opłatę roczną od zakładów, które
otrzymały uprawnienie, zalicza się:
1) prowadzenie ewidencji i dokumentacji technicznej zakładu uprawnionego,
2) przeprowadzanie inspekcji zakładu posiadającego uprawnienie,
3) konsultacje i porady techniczne dla osób zajmujących się technologią,
wykonawstwem i kontrolą,
4) sporządzanie wykazu i publikowanie informacji o zakładach uprawnionych.
§ 4. Ustala się opłaty za:
1) sprawdzenie kwalifikacji kandydata na obsługującego i (lub) konserwującego
urządzenia techniczne (z wyłączeniem osób obsługujących urządzenia energetyczne)
i wydanie zaświadczenia uprawniającego,
2) sprawdzenie kwalifikacji osoby napełniającej zbiorniki przenośne i wydanie
zaświadczenia uprawniającego,
3) sprawdzenie kwalifikacji kandydata na spawacza i wydanie zaświadczenia
uprawniającego:
a) na podstawie egzaminu ponadpodstawowego uprawniającego lub rozszerzającego
dla jednej grupy materiałów, metody spawania oraz zakresu grubości, pozycji i
rodzaju złącza,
b) na podstawie egzaminu ponadpodstawowego uprawniającego dla każdej następnej
grupy materiałów, pozycji i rodzaju złącza,
4) przedłużenie ważności posiadanych uprawnień, połączone ze sprawdzeniem
kwalifikacji spawacza,
5) wystawienie duplikatu uprawnienia obsługującemu, konserwującemu,
napełniającemu lub spawaczowi urządzeń technicznych
- w wysokości określonej w pkt 3 załącznika do rozporządzenia.
§ 5. 1. Za pozostałe czynności organów dozoru technicznego, nie wymienione w § 2
ust. 6, § 3 ust. 3 i w § 4, ustala się stawkę za jedną godzinę pracy w wysokości
określonej w pkt 4 załącznika do rozporządzenia.
2. Ustalona stawka godzinowa ma zastosowanie w rozliczeniach ze zleceniodawcami
z tytułu wykonania, między innymi, następujących czynności:
1) badań odbiorczych i odbiorów uzupełniających urządzeń technicznych, łącznie
ze sprawdzeniem dokumentacji,
2) badań doraźnych (nadzwyczajnych eksploatacyjnych) urządzeń technicznych,
3) uzgadniania dokumentacji projektowej urządzeń technicznych w zakresie
zgodności z przepisami i warunkami technicznymi dozoru technicznego,
4) czynności związanych z przeprowadzaniem postępowania uprawniającego zakłady
wytwarzające materiały, elementy lub urządzenia techniczne bądź naprawiające
urządzenia oraz wykonujące chemiczne czyszczenie i trawienie urządzeń,
5) badań typu (prototypu) urządzeń technicznych oraz ich elementów,
6) czynności związanych z dopuszczaniem urządzeń technicznych do obrotu,
7) specjalistycznych badań i ekspertyz dotyczących awarii urządzeń technicznych,
8) badań urządzeń zabezpieczających, bez jednoczesnego badania urządzenia
podlegającego dozorowi technicznemu,
9) odbiorów technicznych materiałów hutniczych,
10) badań diagnostyczno-ekspertyzowych.
3. Opłatę oblicza się według stawki godzinowej, pomnożonej przez liczbę godzin
zużytych w celu wykonania czynności (wraz z czasem dojazdu), oraz dolicza się
rzeczywiste koszty podróży służbowych.
4. Czas zużyty na wykonanie czynności składa się z czasu przeznaczonego na
bezpośrednie wykonanie czynności organów dozoru technicznego oraz czynności
przygotowawczo-zakończeniowych poza miejscem pracy zleceniodawcy.
5. Za czynności organów dozoru technicznego liczy się i pobiera opłatę minimalną
za dwie godziny, choćby te czynności trwały krócej.
6. Przy obliczaniu opłaty za czynności organów dozoru technicznego każdą
rozpoczętą godzinę liczy się jako pełną.
§ 6. 1. Opłaty za czynności organów dozoru technicznego ulegają zwiększeniu z
tytułu prac wykonywanych:
1) w niedziele, święta, dni wolne od pracy i w porze nocnej - o 100%,
2) za granicą - o 50%.
2. Za przestoje w czasie wykonywania czynności organu dozoru technicznego,
zawinione przez zleceniodawcę, pobiera się opłatę według obowiązującej stawki
godzinowej za każdą pełną godzinę przestoju.
3. Za nie przeprowadzone lub tylko częściowo przeprowadzone czynności organu
dozoru technicznego z winy eksploatującego lub wytwarzającego urządzenie
techniczne pobiera się pełną opłatę jak za zrealizowaną czynność według stawki
przewidzianej dla danej czynności.
§ 7. 1. Za wystawienie duplikatu książki rewizyjnej urządzenia technicznego
pobiera się opłatę w wysokości określonej w pkt 5 załącznika do rozporządzenia.
2. Za wydanie dokumentu uprawniającego wytwórcę krajowego do wytwarzania
materiałów, elementów lub urządzeń technicznych oraz zakład do wykonywania
chemicznego czyszczenia i trawienia urządzeń technicznych ustala się opłatę w
wysokości 50% opłaty rocznej określonej w pkt 2 załącznika do rozporządzenia.
3. Za wydanie dokumentu uprawniającego wytwórcę zagranicznego wytwarzającego
urządzenia techniczne, materiały lub elementy, stanowiące przedmiot eksportu do
Polski, ustala się opłaty w wysokości określonej w pkt 6 załącznika do
rozporządzenia.
4. Za wykonanie czynności organów dozoru technicznego, związanych z uprawnianiem
wytwórców zagranicznych, pobiera się opłatę za jeden dzień pracy komisji w
wysokości określonej w pkt 7 załącznika do rozporządzenia, przy czym kontrahent
pokrywa koszty przejazdu i zakwaterowania komisji.
5. Za wykonanie czynności organów dozoru technicznego na rzecz kontrahenta
zagranicznego, innych niż wymienione w ust. 4, pobiera się opłatę w wysokości
określonej w pkt 8 załącznika do rozporządzenia, przy czym kontrahent
zagraniczny pokrywa koszty przejazdu i zakwaterowania.
§ 8. Traci moc zarządzenie Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 29 listopada 1996
r. w sprawie wysokości opłat za czynności organów dozoru technicznego (Monitor
Polski Nr 80, poz. 718).
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Minister Gospodarki: J. Steinhoff
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 10 grudnia 1997 r. (poz.
1025)
WYSOKOŚĆ OPŁAT ZA CZYNNOŚCI ORGANÓW DOZORU TECHNICZNEGO
1) Opłata roczna z tytułu wykonywania dozoru technicznego nad urządzeniami
podlegającymi dozorowi technicznemu wynosi:
Lp.Rodzaj urządzenia technicznegoParametry techniczne lub
pracochłonnośćStawka w złotych
52,00156,00286,00416,0052,00
12345678
Urządzenia ciśnieniowe
1Kotły parowe, cieczowe i przepływowepow. ogrzew. w m2do 10powyżej 10 do
25powyżej 25 do 125powyżej 125 do 1000za każde dalsze 1000
2Autoklawypoj. w m3do 5powyżej 5 do 25powyżej 25 do 100-za każde dalsze
100
3Zbiorniki stałe i wymienniki ciepła oraz bezciśnieniowe zbiorniki do
magazynowania materiałów niebezpiecznychpoj. w m3do 5powyżej 5 do
25powyżej 25 do 100-za każde dalsze 100
4Zbiorniki sprężonego powietrza w pojazdach szynowych i samochodowychpoj.
w m3do 2----
5Zbiorniki przenośne i transportowe (bez butli)poj. w m3do 5powyżej 5 do
25powyżej 25 do 100--
6Wytwornice acetylenuładunek karbidu w kgdo 2powyżej 2 do 5powyżej 5 do
10powyżej 10 do 50za każde dalsze 50
7Rurociągi parowe łączące kocioł z turbiną w blokach energetycznychdługość
w mdo 100powyżej 100 do 500powyżej 500--
8Zbiorniki do transportu materiałów niebezpiecznychpoj. w m3do 2powyżej 2
do 5powyżej 5 do 10-za każde dalsze 10
Dźwignice
9Wciągarki i wciągnikiudźwig w tdo 2powyżej 2 do 15powyżej 15 do 100-za
każde dalsze 50
10Suwniceudźwig w tdo 2powyżej 2 do 10powyżej 10 do 50powyżej 50 do 100za
każde dalsze 50
11Żurawieudźwig w tdo 2powyżej 2 do 8powyżej 8 do 40powyżej 40 do 100za
każde dalsze 50
12Układnice magazynowe i toroweudźwig w t--do 3,2powyżej 3,2-
13Dźwigi przeznaczone do pionowego przemieszczania osób lub ładunkówilość
przystankówdo 2powyżej 2 do 6powyżej 6 do 12powyżej 12-
14Wyciągi towarowe (w tym wyciągi statków)udźwig w t--do 10powyżej 10 do
50za każde dalsze 50
15Podesty ruchomeudźwig w t-do 0,5powyżej 0,5--
16Dźwigi linotoroweudźwig w t--do 10powyżej 10-
17Urządzenia służące do manipulacji konteneramiudźwig w t-do 10powyżej 10
do 100powyżej 100-
Przenośniki
18Przenośniki kabinoweilość przystanków-do 5powyżej 5 do 12powyżej 12-
19Schody ruchomedługość w m--do 6powyżej 6-
20Chodniki ruchomedługość w m--do 6powyżej 6-
21Koleje linowe (bez badania magnetycznego lin)liczba godzin
1) o ruchu sezonowymx 19988----
2) o ruchu całorocznym:
a) towarowex 542.808----
b) osobowe:
- kabinowex 542.808----
- krzesełkowe:
1-osobowex 381.976----
więcej niż 1-osobowex 462.392----
22Wyciągi narciarskie:liczba godzin
1) o niskim prowadzeniu liny:
a) bez podpórx 5260----
b) z podporamix 8416----
2) o wysokim prowadzeniu liny:
a) o długości do 750 m z orczykiem:
- 1-osobowymx 7364----
- 2-osobowymx 10520----
b) o długości powyżej 750 mx 11572----
2) Opłata roczna z tytułu wykonywania dozoru technicznego w zakładach
uprawnionych do:
a) wytwarzania materiałów, elementów lub urządzeń technicznych bądź dokonywania
napraw urządzeń technicznych, w zależności od liczby zatrudnionych osób
bezpośrednio związanych z wytwarzaniem bądź dokonywaniem napraw urządzeń,
wynosi:
- do 3 osób - 156,00 zł,
- od 4 do 8 osób - 468,00 zł,
- od 9 do 20 osób - 1.144,00 zł,
- od 21 do 100 osób - 3.120,00 zł,
- powyżej 100 osób - 4.160,00 zł,
b) wykonywania chemicznego czyszczenia i trawienia urządzeń technicznych wynosi
624,00 zł.
3) Opłata za sprawdzenie przez organy dozoru technicznego kwalifikacji w celu
nadania uprawnień wynosi:
a) za sprawdzenie kwalifikacji kandydata na obsługującego urządzenia techniczne
(z wyłączeniem osób obsługujących urządzenia energetyczne) i wydanie
zaświadczenia uprawniającego - 52,00 zł,
b) za sprawdzenie kwalifikacji kandydata na konserwującego urządzenia techniczne
i wydanie zaświadczenia uprawniającego - 104,00 zł,
c) za sprawdzenie kwalifikacji osoby napełniającej zbiorniki przenośne i wydanie
zaświadczenia uprawniającego - 52,00 zł,
d) za sprawdzenie kwalifikacji kandydata na spawacza i wydanie zaświadczenia
uprawniającego:
- na podstawie egzaminu ponadpodstawowego uprawniającego lub rozszerzającego dla
jednej grupy materiałów, metody spawania oraz zakresu grubości, pozycji i
rodzaju złącza - 208,00 zł,
- na podstawie egzaminu ponadpodstawowego uprawniającego dla każdej następnej
grupy materiałów, pozycji i rodzaju złącza - dodatkowo - 78,00 zł,
e) za przedłużenie ważności posiadanych uprawnień, połączone ze sprawdzeniem
kwalifikacji spawacza - 104,00 zł,
f) za wystawienie duplikatu uprawnienia obsługującemu, konserwującemu,
napełniającemu lub spawaczowi urządzeń technicznych - 26,00 zł.
4) Stawka za jedną godzinę pracy, za czynności organów dozoru technicznego, dla
których nie są przewidziane opłaty roczne, wynosi 52,00 zł.
5) Opłata za wystawienie duplikatu książki rewizyjnej urządzenia technicznego
wynosi 60,00 zł.
6) Opłata za wydanie dokumentu uprawniającego wytwórcę zagranicznego
wytwarzającego urządzenia techniczne, materiały lub elementy, stanowiące
przedmiot eksportu do Polski wynosi:
Lp.Wytwórcy urządzeń technicznych, elementów i materiałów*)Uprawnienie do
wytwarzania lub przywrócenie uprawnieniaPrzedłużenie lub rozszerzenie
uprawnienia do wytwarzania
Stawka w USD
1Zatrudniający do 50 pracowników1000500
2Zatrudniający od 51 do 100 pracowników20001000
3Zatrudniający powyżej 100 pracowników30001500
*) Dla wytwórców elementów urządzeń i drobnych urządzeń można w uzasadnionych
wypadkach (np. małe dostawy) w drodze negocjacji obniżyć stawkę o 50%.
7) Opłata za wykonanie czynności organów dozoru technicznego, związanych z
uprawnianiem wytwórców zagranicznych, za jeden dzień pracy komisji wynosi 1 100
USD.
8) Opłata za wykonanie czynności organów dozoru technicznego na rzecz
kontrahenta zagranicznego, za które nie pobiera się opłaty ustalonej w pkt 7
załącznika, wynosi 60 USD za jedną osobogodzinę.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 11 grudnia 1997 r.
o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie
specjalnym.
(Dz. U. Nr 157, poz. 1026)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa reguluje zasady administrowania obrotem z zagranicą towarami i
usługami, a także obrotem specjalnym.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do obrotu z zagranicą towarami i usługami w
takim zakresie, w jakim obrót ten jest uregulowany odrębnymi przepisami prawa
oraz umowami międzynarodowymi.
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) towar - rzecz ruchomą oraz energię, będące przedmiotem obrotu towarowego,
2) obrót towarami z zagranicą - przywóz towarów na polski obszar celny, wywóz
towarów z polskiego obszaru celnego lub przewóz towarów przez polski obszar
celny, niezależnie od sposobu ich przemieszczania przez granicę,
3) obrót specjalny z zagranicą:
a) przywóz na polski obszar celny, wywóz z polskiego obszaru celnego oraz
przewóz przez polski obszar celny broni, amunicji, materiałów wybuchowych oraz
wyrobów i ich części lub technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym,
niezależnie od sposobu ich przemieszczania przez granicę,
b) zawarcie przez osobę krajową, zarówno w kraju jak i za granicą, umowy, jeżeli
umowa ta dotyczy broni, amunicji, materiałów wybuchowych oraz wyrobów i ich
części lub technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym,
c) świadczenie przez osobę krajową na rzecz osoby zagranicznej oraz przez osobę
zagraniczną na rzecz osoby krajowej usług związanych z bronią, amunicją,
materiałami wybuchowymi oraz wyrobami i ich częściami, technologiami i usługami
o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym,
4) usługa - usługę wymienioną w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o
statystyce publicznej, a także roboty budowlano-montażowe,
5) obrót usługami z zagranicą - eksport lub import usług w rozumieniu przepisów
o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym,
6) kontyngent - wymagającą uzyskania pozwolenia określoną ilość lub wartość
towaru, która może być przywieziona na polski obszar celny lub wywieziona z
polskiego obszaru celnego w oznaczonym czasie,
7) plafon - wymagającą uzyskania pozwolenia określoną ilość lub wartość towaru,
która może być przywieziona na polski obszar celny lub wywieziona z polskiego
obszaru celnego, a nawet zostać przekroczona przed terminem zamknięcia
(zamknięcie plafonu),
8) automatyczna rejestracja obrotu - uzyskanie pozwolenia udzielanego we
wnioskowanej ilości lub wartości towaru, na przywóz lub wywóz,
9) nieautomatyczna rejestracja obrotu - uzyskanie pozwolenia udzielanego co
najmniej w ilości lub wartości towaru zagwarantowanej przepisami niniejszej
ustawy, na przywóz lub wywóz,
10) limit usług - określoną ilość lub wartość usług, wymagającą uzyskania
pozwolenia w obrocie usługowym z zagranicą, która może być zrealizowana w
oznaczonym czasie,
11) rejestracja usługi - uzyskanie pozwolenia udzielanego w obrocie usługowym z
zagranicą,
12) Porozumienie WTO - Porozumienie ustanawiające Światową Organizację Handlu
(WTO), sporządzone w Marakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 98,
poz. 483),
13) osoba krajowa - osoba w rozumieniu art. 3 § 1 pkt 11 ustawy - Kodeks celny.
Art. 3. 1. Obrót towarami z zagranicą i obrót usługami z zagranicą jest wolny od
ograniczeń lub wymogu uzyskiwania koncesji, chyba że przepisy ustaw lub umowy
międzynarodowe stanowią inaczej.
2. Obrót towarami z zagranicą i obrót usługami z zagranicą jest dozwolony
każdemu, na równych prawach, z zachowaniem warunków i ograniczeń określonych w
przepisach ustaw lub umowach międzynarodowych.
3. Przywóz na polski obszar celny, wywóz z polskiego obszaru celnego oraz
przewóz przez polski obszar celny broni i amunicji przez osoby fizyczne, na
potrzeby inne niż handlowe i przemysłowe, regulują odrębne przepisy.
Art. 4. Obrót z zagranicą towarami i usługami jest zakazany, jeżeli taki zakaz
wynika z przepisów ustaw lub umów międzynarodowych.
Art. 5. Jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej, stosuje się
przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.
Rozdział 2
Ograniczenia, koncesje i zakazy w obrocie towarami z zagranicą
Art. 6. 1. Rada ministrów lub inny organ administracji rządowej właściwy w
sprawach obrotu towarami z zagranicą, jeżeli wymaga tego interes narodowy lub
podstawowy interes gospodarczy kraju, może wprowadzić ograniczenia w obrocie
towarowym z zagranicą zgodnie z zasadami ich stosowania określonymi w
Porozumieniu WTO, w wypadkach gdy:
1) jest to niezbędne dla zapobieżenia lub złagodzenia zasadniczego niedoboru
środków żywności lub innych produktów o podstawowym znaczeniu dla kraju,
2) jest to niezbędne do stosowania norm lub przepisów dotyczących klasyfikacji,
kwalifikowania lub marketingu produktów stanowiących przedmiot handlu
międzynarodowego,
3) dotyczą obrotu wszelkimi produktami rolnymi lub produktami rybołówstwa i jest
to niezbędne do funkcjonowania programów rządowych służących do:
a) ograniczenia ilości podobnego produktu produkcji krajowej, którego znacząca
sprzedaż lub produkcja została dozwolona lub jeżeli nie istnieje znacząca
produkcja krajowa tego towaru, a towar importowany jest jego bezpośrednim
substytutem, bądź
b) likwidacji czasowej nadwyżki podobnego produktu produkcji krajowej
niezależnie od wielkości produkcji krajowej tego produktu, gdy towar importowany
jest jego bezpośrednim substytutem, poprzez udostępnienie tej nadwyżki pewnym
grupom konsumentów krajowych nieodpłatnie lub po cenach niższych od aktualnych
cen rynkowych, bądź
c) ograniczenia ilości dozwolonej produkcji każdego produktu pochodzenia
zwierzęcego lub roślinnego, którego produkcja jest bezpośrednio zależna
całkowicie lub głównie od surowca importowanego z powodu nieznacznej krajowej
produkcji takiego surowca,
4) jest to konieczne dla zapewnienia równowagi bilansu płatniczego w rozumieniu
Porozumienia WTO,
5) obrót towarami jest dokonywany na podstawie umów międzynarodowych
przewidujących rozliczenia w jednostkach rozrachunkowych stosowanych w handlu
zagranicznym,
6) jest to konieczne dla ochrony zasad współżycia społecznego,
7) jest to konieczne dla ochrony życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub ochrony
roślin, ochrony środowiska,
8) dotyczą obrotu z zagranicą złotem, srebrem lub platyną,
9) jest to konieczne do zapewnienia przestrzegania ustaw i przepisów
wykonawczych nie pozostających w sprzeczności z postanowieniami Porozumienia
WTO, łącznie z ustawami i przepisami dotyczącymi regulacji obrotu z zagranicą,
utrzymania monopolu, ochrony własności intelektualnej,
10) dotyczą produktów pracy więźniów,
11) jest to konieczne dla ochrony dóbr kultury mających wartość artystyczną,
historyczną lub archeologiczną,
12) dotyczą zachowania wyczerpywalnych zasobów naturalnych,
13) jest to konieczne do wykonania zobowiązań wynikających z międzynarodowych
porozumień towarowych,
14) jest to konieczne w celu ograniczenia wywozu surowców pochodzenia krajowego,
niezbędnych dla zapewnienia podstawowej ilości tego surowca krajowemu
przemysłowi przetwórczemu,
15) jest to istotne przy nabywaniu lub dystrybucji produktów, których odczuwa
się powszechny lub lokalny niedobór, pod warunkiem że wymienione środki będą
zgodne z zasadą, że wszystkie strony Porozumienia WTO mają prawo do udziału w
międzynarodowych dostawach takich produktów, zaś środki niezgodne z innymi
postanowieniami Porozumienia WTO zostaną zniesione, gdy tylko okoliczności,
które spowodowały ich stosowanie przestaną istnieć,
16) jest to uzasadnione względami porządku społecznego lub bezpieczeństwa
publicznego,
17) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa,
18) wystąpiła klęska żywiołowa,
19) służą wypełnieniu zobowiązań wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych dla
utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa,
20) jest to uzasadnione względami polityki państwa.
2. W wypadkach określonych w ust. 1 Rada Ministrów może ustanowić, na czas
określony, w drodze rozporządzenia, zakaz obrotu towarami z zagranicą.
3. Rada Ministrów, ustanawiając zakaz, o którym mowa w ust. 2, może określić
procedury celne, w ramach których nie stosuje się zakazu, a także normy
ilościowe lub wartościowe, których zakaz obrotu nie obejmuje.
Art. 7. Zasady udzielania koncesji w zakresie obrotu towarowego z zagranicą
regulują odrębne przepisy.
Art. 8. 1. Ograniczenie obrotu towarami z zagranicą w przywozie na polski obszar
celny lub wywozie z polskiego obszaru celnego może być wprowadzone w formie
ustanowienia:
1) kontyngentu,
2) plafonu i jego zamknięcia,
3) automatycznej rejestracji obrotu,
4) nieautomatycznej rejestracji obrotu.
2. Minister Gospodarki, w porozumieniu z Ministrem Finansów, po zasięgnięciu
opinii właściwego ministra oraz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów, może ustanowić, w drodze rozporządzenia:
1) kontyngent,
2) plafon,
3) automatyczną rejestrację obrotu,
4) nieautomatyczną rejestrację obrotu.
3. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1, ustanawiane są na czas określony.
Art. 9. 1. Porozumienie na przywóz towarów na polski obszar celny lub na wywóz
towarów z polskiego obszaru celnego, zwane dalej "pozwoleniem", jest wymagane,
jeżeli przedmiotem przywozu lub wywozu są towary:
1) którymi obrót z zagranicą wymaga uzyskania koncesji,
2) objęte ograniczeniami, o których mowa w art. 8 ust. 1,
3) którymi obrót z zagranicą dokonywany jest na podstawie umów międzynarodowych
przewidujących rozliczenia w jednostkach rozrachunkowych stosowanych w handlu
zagranicznym.
2. Minister Gospodarki w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 8 ust. 2, może
określić wypadki, w których przywóz towarów na polski obszar celny lub wywóz
towarów z polskiego obszaru celnego nie wymaga uzyskania pozwolenia.
3. Za wydanie pozwolenia Minister Gospodarki pobiera opłaty traktowane jako
opłaty w sprawach celnych w rozumieniu przepisów Kodeksu celnego.
Art. 10. 1. Minister Gospodarki, ustanawiając kontyngent, określi równocześnie
zgodnie z art. 12 sposób jego rozdysponowania.
2. Minister Gospodarki, ustanawiając plafon oraz sposób rozdysponowania
kontyngentu, określi maksymalną ilość bądź wartość towaru, na jaką może być
udzielone pozwolenie, zwaną "transzą".
3. Minister Gospodarki, ustanawiając nieautomatyczną rejestrację obrotu, określi
równocześnie minimalną ilość bądź wartość towaru, na jaką może być udzielone
pozwolenie.
4. Minister Gospodarki, ustanawiając kontyngent, plafon, automatyczną
rejestrację obrotu lub nieautomatyczną rejestrację obrotu, może nałożyć na osoby
dokonujące obrotu z zagranicą obowiązek składania sprawozdań z wykorzystania
pozwoleń.
Art. 11. 1. Rozporządzenia o ustanowieniu kontyngentu, plafonu i
nieautomatycznej rejestracji obrotu wchodzą w życie nie wcześniej niż po upływie
30 dni od dnia ich ogłoszenia.
2. Minister Gospodarki, w szczególnych wypadkach, może określić krótszy termin
wejścia w życie rozporządzenia.
Art. 12. 1. Rozdysponowania kontyngentu dokonuje się w następujący sposób:
1) według kolejności złożenia kompletnych wniosków albo
2) w proporcji do liczby osób składających wnioski, albo
3) proporcjonalnie do wartości obrotów zrealizowanych przez osobę wnioskującą.
2. Plafon jest rozdysponowany zgodnie z ust. 1 pkt 1.
Art. 13. 1. Rozdysponowanie kontyngentu lub plafonu zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt
1 polega na wydaniu pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych
zgodnie z kolejnością ich złożenia.
2. Rozdysponowanie kontyngentu zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 polega na wydaniu
pozwolenia, przy zachowaniu następujących zasad:
1) rozpatruje się wnioski złożone w okresie 21 dni od dnia wejścia w życie
rozporządzenia o ustanowieniu kontyngentu,
2) kontyngent rozdysponowywany jest proporcjonalnie do liczby osób składających
wnioski,
3) wydane pozwolenie nie może przekraczać wielkości wnioskowanych przez osobę,
4) okres ważności pozwolenia wynosi 3 miesiące, chyba że w pozwoleniu ustalono
inny termin ważności.
3. Rozdysponowanie kontyngentu zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 polega na wydaniu
pozwolenia, przy zachowaniu następujących zasad:
1) rozpatruje się wnioski złożone w okresie 21 dni od dnia wejścia w życie
rozporządzenia o ustanowieniu kontyngentu,
2) kontyngent rozdysponowywany jest proporcjonalnie do sumy wartości obrotów, za
okres 12 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku, towarem objętym
kontyngentem, na jaką opiewają wszystkie złożone wnioski,
3) wydane pozwolenie nie może przekraczać wielkości wnioskowanych przez osobę,
4) jeżeli osoby składające wniosek, przed jego złożeniem, nie dokonywały obrotu
z zagranicą towarem objętym kontyngentem, kontyngent może być rozdysponowany na
rzecz tych osób, proporcjonalnie do ich liczby, łącznie do wysokości 15%
wielkości ustanowionego kontyngentu.
4. Ponowne rozdysponowanie kontyngentu, o którym mowa w ust. 2 i 3, następuje co
3 miesiące od daty jego wejścia w życie.
Art. 14. W ramach automatycznej rejestracji obrotu pozwolenia wydawane są we
wnioskowanej ilości lub wartości towaru.
Art. 15. W ramach nieautomatycznej rejestracji obrotu pozwolenia mogą być
wydawane na ilość lub wartość towaru mniejszą niż wnioskowana, nie mniejszą
jednak niż określona zgodnie z art. 10 ust. 3.
Art. 16. Obowiązkowi uzyskania pozwolenia nie podlegają towary, zwolnione od cła
na podstawie art. 190 i art. 194 Kodeksu celnego.
Art. 17. 1. Minister Gospodarki, w drodze decyzji, wydaje i odmawia wydania
pozwolenia oraz cofa wydane pozwolenia.
2. Odmowa wydania pozwolenia następuje, jeżeli wnioskodawca:
1) nie spełnił wymogów określonych w trybie art. 20,
2) naruszył w ciągu 24 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku warunki
uprzednio wydanego pozwolenia,
3) nie złożył w terminie sprawozdania, o którym mowa w art. 20 ust. 1 pkt 6,
4) został skazany prawomocnym wyrokiem za przestępstwo skarbowe, przestępstwo
przeciwko mieniu lub dokumentom albo takim wyrokiem została skazana osoba
kierująca podmiotem będącym wnioskodawcą.
3. Odmowa wydania pozwolenia następuje w wypadku wcześniejszego rozdysponowania
kontyngentu.
4. Odmowa wydania pozwolenia może nastąpić, jeżeli wymaga tego interes
gospodarczy państwa.
5. Cofnięcie pozwolenia następuje, jeżeli nastąpiło naruszenie warunków, na
jakich zostało ono wydane.
Art. 18. 1. Pozwolenie wydaje się na czas określony.
2. Pozwolenie wydaje się na określoną ilość lub wartość towaru.
3. Wnioskodawcy może być wydane jedno pozwolenie na dany towar, ważne do czasu
jego wykorzystania lub upływu terminu jego ważności.
Art. 19. 1. Minister Gospodarki w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze
rozporządzenia, może określić wypadki, w których pozwolenia na przywóz i wywóz
towarów będą wydawały organy celne.
2. W wypadku wydawania przez organy celne pozwoleń, o których mowa w art. 15,
ilość lub wartość towaru objęta tym pozwoleniem nie może być mniejsza niż
określona zgodnie z art. 10 ust. 3.
Art. 20. 1. Minister Gospodarki określi w drodze rozporządzenia:
1) wzory wniosków stosowane w postępowaniu o wydanie pozwoleń, o których mowa w
art. 9,
2) wykaz dokumentów i informacji, które powinny być dołączone do wniosku,
3) warunki wydania i wykorzystania pozwolenia,
4) wzory pozwoleń,
5) sposób i tryb ewidencjonowania wydanych pozwoleń,
6) wzór i tryb składania sprawozdań z wykorzystania pozwolenia, jeżeli obowiązek
taki został ustanowiony zgodnie z art. 10 ust. 4.
2. Minister Gospodarki w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w drodze
rozporządzenia, wysokość opłat za wydanie pozwolenia.
Art. 21. 1. Minister Gospodarki, z własnej inicjatywy lub na wniosek
zainteresowanego ministra, w drodze rozporządzenia, może dokonać plafonu.
2. Pozwolenia na przywóz lub wywóz towarów w ramach plafonu przestają być
wydawane z dniem wejścia w życie rozporządzenia o jego zamknięciu.
Rozdział 3
Reglamentacja, koncesje i zakazy w obrocie usługami z zagranicą
Art. 22. 1. Rada Ministrów lub inny organ administracji rządowej właściwy w
sprawach obrotu usługami z zagranicą, jeżeli wymaga tego interes narodowy lub
podstawowy interes gospodarczy kraju, może wprowadzić ograniczenia w obrocie
usługami z zagranicą zgodnie z zasadami ich stosowania określonymi w
Porozumieniu WTO, w wypadkach gdy:
1) jest to konieczne dla zapewnienia równowagi bilansu płatniczego w rozumieniu
Porozumienia WTO,
2) obrót usługami jest dokonywany na podstawie umów międzynarodowych
przewidujących rozliczenia w jednostkach rozrachunkowych stosowanych w handlu
zagranicznym,
3) jest to konieczne dla ochrony zasad współżycia społecznego,
4) jest to konieczne dla ochrony życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub ochrony
roślin, ochrony środowiska,
5) jest to konieczne do zapewnienia przestrzegania ustaw i przepisów
wykonawczych nie pozostających w sprzeczności z postanowieniami Porozumienia
WTO, łącznie z ustawami i przepisami dotyczącymi utrzymania monopolu, ochrony
własności intelektualnej,
6) jest to konieczne do ochrony prywatności jednostek w zakresie
rozpowszechniania, a także przetwarzania danych osobowych oraz ochrony poufności
ich akt i rachunków,
7) jest to uzasadnione względami porządku społecznego lub bezpieczeństwa
publicznego,
8) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa,
9) służą wypełnieniu zobowiązań wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych dla
utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa,
10) jest to uzasadnione względami polityki państwa.
2. W wypadkach określonych w ust. 1 Rada Ministrów może ustanowić, na czas
określony, w drodze rozporządzenia, zakaz obrotu usługami z zagranicą.
Art. 23. Zasady udzielania koncesji w zakresie obrotu usługami z zagranicą
regulują odrębne przepisy.
Art. 24. 1. Ograniczenia w obrocie usługami z zagranicą mogą być wprowadzane w
formie ustanowienia:
1) limitów usług,
2) rejestracji usług.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wykazy usług objętych:
1) limitami usług oraz wysokość tych limitów,
2) rejestracją usług.
3. Rada Ministrów może w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, nałożyć
obowiązek składania sprawozdań z wykorzystania pozwoleń, o których mowa w art.
26.
4. Rada Ministrów wskazuje w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, organ
odpowiedzialny za administrowanie usługami objętymi wykazami, o których mowa w
ust. 2.
Art. 25. Organ odpowiedzialny za administrowanie usługami określi, w drodze
rozporządzenia, sposób rozdysponowania limitów usług.
Art. 26. 1. Organ odpowiedzialny za administrowanie usługami wydaje pozwolenia
na dokonywanie obrotu usługami z zagranicą, jeżeli ustanowiono wykaz zgodnie z
art. 24 ust. 2 lub obrót taki został objęty wymogiem uzyskania koncesji.
2. Pozwolenia na obrót usługami, o których mowa w art. 24 ust. 2 pkt 2, wydawane
są wnioskodawcy w wielkości określonej we wniosku.
Art. 27. 1. Organ odpowiedzialny za administrowanie usługami, w drodze decyzji,
wydaje i odmawia wydania pozwolenia oraz cofa wydane pozwolenia.
2. Odmowa wydania pozwolenia następuje, jeżeli wnioskodawca:
1) nie spełnił wymogów określonych na podstawie art. 29 ust. 1,
2) naruszył w ciągu 24 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku warunki
uprzednio wydanego pozwolenia,
3) nie złożył w terminie sprawozdania, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 4,
4) został skazany prawomocnym wyrokiem za przestępstwo skarbowe, przestępstwo
przeciwko mieniu lub dokumentom lub takim wyrokiem została skazana osoba
kierująca podmiotem będącym wnioskodawcą.
3. Odmowa wydania pozwolenia następuje także w wypadku wcześniejszego
rozdysponowania limitów usług.
4. Odmowa wydania pozwolenia może nastąpić, jeżeli wymaga tego interes
gospodarczy państwa.
5. Cofnięcie pozwolenia następuje, jeżeli wnioskodawca naruszył warunki, na
jakich zostało ono mu wydane.
Art. 28. Pozwolenie wydaje się na czas określony.
Art. 29. 1. Organ odpowiedzialny za administrowanie usługami określi w drodze
rozporządzenia:
1) wzory wniosków stosowane w postępowaniu o wydanie pozwoleń, o których mowa w
art. 26 ust. 1, a także wzory tych pozwoleń,
2) wykaz dokumentów i informacji, które powinny być dołączone do wniosku,
3) warunki wydania i wykorzystania pozwolenia,
4) wzór i tryb składania sprawozdań z wykorzystania pozwolenia, jeżeli obowiązek
taki został ustanowiony zgodnie z art. 24 ust. 3,
5) sposób i tryb ewidencjonowania wydanych pozwoleń.
2. Organ odpowiedzialny za administrowanie usługami w porozumieniu z Ministrem
Finansów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat za wydanie pozwolenia.
Rozdział 4
Obrót specjalny z zagranicą, zakazy i ograniczenia
Art. 30. 1. Obrót specjalny z zagranicą może podlegać zakazom i ograniczeniom
określonym w ustawach lub umowach międzynarodowych.
2. Wykaz broni, amunicji, materiałów wybuchowych oraz wyrobów i ich części,
technologii i usług, o przeznaczeniu wojskowym i policyjnym, określony jest na
podstawie art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o zasadach szczególnej
kontroli obrotu z zagranicą towarami i technologiami w związku z porozumieniami
i zobowiązaniami międzynarodowymi (Dz. U. Nr 129, poz. 598, z 1996 r. Nr 106,
poz. 496 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554).
Art. 31. Zakazy i ograniczenia w obrocie specjalnym z zagranicą mogą być
wprowadzone w wypadku, gdy:
1) wymagają tego względy bezpieczeństwa lub obronności państwa,
2) wymaga tego ważny interes polityki państwa,
3) jest to niezbędne dla wypełniania zobowiązań przyjętych na podstawie umów
międzynarodowych.
Art. 32. 1. Rada Ministrów może wprowadzić, w drodze rozporządzenia, zakaz
obrotu specjalnego z zagranicą lub jego ograniczenie.
2. Rada Ministrów może określić w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1,
państwa, z którymi obrót specjalny z zagranicą jest zakazany lub ograniczony, a
także wyroby i ich części, technologie lub usługi, którymi obrót specjalny z
zagranicą jest zakazany lub ograniczony.
3. W wypadku wprowadzenia zakazu, o którym mowa w ust. 2, tracą ważność wydane
promesy i pozwolenia na dokonanie obrotu specjalnego, chyba że Rada Ministrów
określi inaczej.
Art. 33. 1. Osoby dokonujące obrotu specjalnego z zagranicą obowiązane są
uzyskać wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących obrót specjalny z
zagranicą zwany dalej Rejestrem, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy jednostek organizacyjnych
podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej
albo jednostek organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych
przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Szefa Urzędu Ochrony
Państwa, realizujących zobowiązania lub porozumienia wynikające z umów
międzynarodowych, dotyczące w szczególności współpracy wojskowej, policyjnej
bądź udziału polskich sił zbrojnych w misjach pokojowych, jeżeli działalność ta
nie jest działalnością gospodarczą.
3. Rejestr prowadzi Minister Gospodarki.
4. Minister Gospodarki dokonuje wpisu do Rejestru, na wniosek osoby
zainteresowanej, po zasięgnięciu opinii Ministrów: Obrony Narodowej, Spraw
Wewnętrznych i Administracji, Spraw Zagranicznych oraz Szefa Urzędu Ochrony
Państwa.
5. Minister Gospodarki może odmówić dokonania wpisu, jeżeli:
1) osoba prowadziła obrót bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi oraz
wyrobami i ich częściami lub technologiami o przeznaczeniu wojskowym lub
policyjnym z naruszeniem obowiązujących przepisów,
2) wymaga tego ważny interes gospodarki narodowej,
3) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa,
4) wymaga tego ważny interes polityki zagranicznej państwa.
6. Wpis oraz odmowa dokonania wpisu do Rejestru następuje w drodze decyzji.
7. Minister Gospodarki wykreśla w drodze decyzji wpis do Rejestru:
1) na wniosek osoby objętej wpisem,
2) w razie zawiadomienia przez osobę objętą wpisem o zaprzestaniu działalności
gospodarczej w dziedzinie obrotu specjalnego z zagranicą, zgodnie z ust. 8,
3) w wypadku wykreślenia osoby objętej wpisem z rejestru podmiotów
gospodarczych,
4) jeżeli osoba naruszyła przepisy niniejszej ustawy w zakresie obrotu
specjalnego z zagranicą lub została skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo
skarbowe, przestępstwo przeciwko mieniu lub dokumentom albo takim wyrokiem
została skazana osoba kierująca podmiotem objętym wpisem,
5) jeżeli wymaga tego ważny interes gospodarki narodowej,
6) jeżeli wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa,
7) jeżeli wymaga tego ważny interes polityki zagranicznej państwa.
8. Osoba objęta wpisem do Rejestru jest obowiązana zawiadomić Ministra
Gospodarki o zaprzestaniu prowadzenia obrotu specjalnego z zagranicą.
9. Wykreślenie z Rejestru następuje po zasięgnięciu opinii Ministrów: Obrony
Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Spraw Zagranicznych oraz Szefa
Urzędu Ochrony Państwa.
10. W wypadku wykreślenia wpisu do Rejestru z przyczyn wymienionych w ust. 7 pkt
6 lub 7 stosuje się ust. 6.
Art. 34. 1. Odmowa dokonania wpisu i wykreślenie wpisu do Rejestru z przyczyn
określonych w art. 33 ust. 5 pkt 3 i 4 oraz ust. 7 pkt 6 i 7 nie wymaga
uzasadnienia.
2. Decyzja w przedmiocie wykreślenia z Rejestru, o której mowa w ust. 1, nie
podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Art. 35. Wpisu do Rejestru dokonuje się na czas określony, nie dłuższy jednak
niż 5 lat.
Art. 36. Minister Gospodarki ustali, w drodze rozporządzenia, wzór Rejestru oraz
sposób jego prowadzenia, a także wzór wniosku o dokonanie wpisu do rejestru oraz
określi niezbędne dokumenty i informacje, które należy dołączyć do wniosku.
Art. 37. 1. Osoba zamierzająca zawrzeć umowę, o której mowa w art. 2 pkt 3 lit.
b), jest obowiązana zawiadomić niezwłocznie Ministra Gospodarki o zamiarze
podjęcia w tym celu negocjacji.
2. O zamiarze podjęcia negocjacji przez osobę zamierzającą zawrzeć umowę, o
której mowa w art. 2 pkt 3 lit. b), Minister Gospodarki informuje Ministrów:
Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Spraw Zagranicznych oraz
Szefa Urzędu Ochrony Państwa.
3. Umowa, o której mowa w ust. 1, powinna być, pod rygorem nieważności, zawarta
w formie pisemnej.
4. Minister Gospodarki może określić dla osoby, o której mowa w ust. 1, warunki,
które powinny być spełnione w wypadku ubiegania się o wydanie pozwolenia na
dokonanie obrotu specjalnego z zagranicą.
Art. 38. 1. Obrót specjalny z zagranicą może zostać dokonany po uzyskaniu
pozwolenia na jego dokonanie.
2. Pozwolenia na dokonanie obrotu specjalnego z zagranicą wydaje w drodze
decyzji Minister Gospodarki na wniosek zainteresowanej osoby, po zasięgnięciu
opinii Ministrów: Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Spraw
Zagranicznych oraz Szefa Urzędu Ochrony Państwa.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w wypadku określonym w art. 33 ust. 2.
4. Minister Gospodarki może określić w pozwoleniu na dokonanie obrotu
specjalnego z zagranicą warunki dokonania tego obrotu.
5. Minister Gospodarki odmawia w drodze decyzji wydania pozwolenia, jeżeli:
1) osoba nie uzyskała wpisu do Rejestru lub wpis został wykreślony,
2) osoba naruszyła przepisy ustawy w zakresie obrotu specjalnego,
3) wymaga tego ważny interes gospodarki narodowej,
4) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa,
5) wymaga tego ważny interes polityki zagranicznej państwa.
6. Minister Gospodarki cofa, w drodze decyzji, wydane pozwolenie w wypadku:
1) stwierdzenia naruszenia warunków określonych w niniejszej ustawie,
2) stwierdzenia naruszenia warunków określonych w pozwoleniu,
3) jeżeli wymaga tego ważny interes gospodarki narodowej,
4) jeżeli wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa,
5) jeżeli wymaga tego ważny interes polityki zagranicznej państwa.
7. Minister Gospodarki stwierdzając naruszenia, o których mowa w ust. 6 pkt 1
lub 2, może zobowiązać osobę do odpowiednich działań lub zaniechań
przywracających stan wolny od tych naruszeń, w terminie nie przekraczającym
jednego miesiąca.
8. Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 7, Minister Gospodarki
cofa, w drodze decyzji, pozwolenie, o którym mowa w ust. 2.
9. Jeżeli odmowa wydania lub cofnięcie wydanego pozwolenia następuje z przyczyn
wskazanych w ust. 5 pkt 4 lub 5 oraz ust. 6 pkt 4 lub 5, decyzja nie wymaga
uzasadnienia, a decyzja o cofnięciu pozwolenia podlega natychmiastowemu
wykonaniu.
10. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wzory wniosków o
wydanie pozwolenia na dokonanie obrotu specjalnego z zagranicą oraz dokumenty i
informacje, które należy dołączyć do tych wniosków, oraz tryb postępowania z
pozwoleniami.
11. Osoba, która otrzymała pozwolenie na dokonanie obrotu specjalnego z
zagranicą, jest obowiązana do zwrotu Ministrowi Gospodarki oryginału pozwolenia,
po jego wykorzystaniu lub upływie terminu ważności.
Art. 39. Decyzja wydana z przyczyn wskazanych w art. 38 ust. 5 pkt 4 i 5 oraz
ust. 6 pkt 4 i 5 nie podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Art. 40. 1. Osoby zamierzające dokonać obrotu specjalnego z zagranicą mogą się
ubiegać o uzyskanie promesy pozwolenia, o którym mowa w art. 38.
2. Minister Gospodarki w promesie, o której mowa w ust. 1, może określić
warunki, bez spełnienia których nie będzie wydane pozwolenie na dokonanie obrotu
specjalnego z zagranicą.
3. Do wydania, odmowy wydania lub cofnięcia promesy stosuje się odpowiednio art.
38.
4. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wzory wniosków o
wydanie promesy pozwolenia oraz niezbędne dokumenty i informacje, które należy
dołączyć do wniosków.
Art. 41. 1. Minister Gospodarki może, na wniosek zainteresowanej osoby, wydać
świadectwo o końcowym użytkowniku.
2. Świadectwo o końcowym użytkowniku jest dokumentem przeznaczonym do okazania
poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej i zaświadcza o objęciu kontrolą przez
właściwe organy transakcji obrotu specjalnego z zagranicą w zakresie przywozu na
polski obszar celny broni, amunicji, materiałów wybuchowych oraz wyrobów i ich
części lub technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym.
3. Świadectwo o końcowym użytkowniku może również zawierać i potwierdzać
szczególne warunki lub obowiązki dotyczące realizacji obrotu specjalnego z
zagranicą.
4. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wzór świadectwa o
końcowym użytkowniku oraz tryb jego wydawania.
Art. 42. 1. Za dokonanie wpisu do Rejestru oraz za wydanie promesy pozwolenia,
pozwolenia na dokonanie obrotu specjalnego z zagranicą lub świadectwa o końcowym
użytkowniku pobiera się opłatę.
2. Minister Gospodarki w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w drodze
rozporządzenia, wysokość opłat, o których mowa w ust. 1.
Art. 43. 1. Osoby dokonujące obrotu specjalnego z zagranicą są obowiązane do
prowadzenia jego ewidencji.
2. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia
ewidencji, o której mowa w ust. 1.
Art. 44. 1. Osoby dokonujące obrotu specjalnego z zagranicą są obowiązane do
przekazywania Ministrowi Gospodarki informacji o jego realizacji.
2. Minister Gospodarki przekazuje okresową informację o realizacji obrotu
specjalnego z zagranicą Ministrom: Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i
Administracji, Spraw Zagranicznych oraz Szefowi Urzędu Ochrony Państwa.
3. Minister Gospodarki określa, w drodze rozporządzenia, tryb przekazywania
informacji o realizacji obrotu specjalnego z zagranicą, o której mowa w ust. 1.
Art. 45. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Ministrem
Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wykaz przejść granicznych,
przez które towary będące przedmiotem obrotu specjalnego z zagranicą mogą być
wprowadzane na polski obszar celny lub wyprowadzane z polskiego obszaru celnego.
Art. 46. 1. W wypadku przywozu na polski obszar celny lub wywozu z polskiego
obszaru celnego towarów będących przedmiotem obrotu specjalnego z zagranicą,
warunkiem nadania przeznaczenia celnego tym towarom jest przedstawienie organowi
celnemu pozwolenia na dokonanie obrotu specjalnego.
2. Organ celny, po przyjęciu zgłoszenia celnego towarów będących przedmiotem
obrotu specjalnego z zagranicą, jest obowiązany odnotować fakt tego przyjęcia na
pozwoleniu na dokonanie obrotu specjalnego z zagranicą.
Rozdział 5
Kontrola przestrzegania warunków obrotu specjalnego z zagranicą
Art. 47. 1. Przestrzeganie warunków obrotu specjalnego z zagranicą, określonych
w ustawie oraz w wydanych pozwoleniach na jego dokonanie, podlega kontroli.
2. Organem właściwym w sprawach kontroli, o której mowa w ust. 1, jest Minister
Gospodarki.
Art. 48. 1. Kontrole prowadzi zespół kontrolny, zwany dalej "Zespołem",
powoływany przez Ministra Gospodarki.
2. Ministrowie: Spraw Wewnętrznych i Administracji, Obrony Narodowej, Spraw
Zagranicznych, Finansów, Szef Urzędu Ochrony Państwa oraz Prezes Głównego Urzędu
Ceł, na wniosek Ministra Gospodarki, oddelegują do jego dyspozycji, w celu
utworzenia Zespołu, funkcjonariuszy podległych sobie organów kontroli lub
funkcjonariuszy, żołnierzy i pracowników innych podległych albo
podporządkowanych jednostek organizacyjnych.
3. Członkowie Zespołu wykonują czynności kontrolne na podstawie upoważnienia do
przeprowadzenia kontroli, wydanego przez Ministra Gospodarki, oraz legitymacji
służbowej.
4. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wzór upoważnienia do
przeprowadzania kontroli.
5. Minister Gospodarki, powołując Zespół, wyznacza jego kierownika, który
koordynuje przebieg czynności kontrolnych i sporządza protokół z wyników
kontroli.
6. Do kontroli, o której mowa w ust. 1-5, stosuje się odpowiednio przepisy
ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 100, poz. 442,
z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 152, poz. 720 oraz z
1997 r. Nr 18, poz. 105, Nr 71, poz. 449, Nr 121, poz. 770 i Nr 136, poz. 921),
dotyczące postępowania kontrolnego.
Art. 49. 1. Protokół z wynikami kontroli kierownik Zespołu przekazuje Ministrowi
Gospodarki.
2. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, dane, które powinien
zawierać protokół ustalający wyniki kontroli.
3. W wypadku dokonania obrotu towarami, technologiami i usługami o przeznaczeniu
wojskowym lub policyjnym lub ich wykorzystania w sposób niezgodny z warunkami
określonymi w pozwoleniu na dokonanie obrotu specjalnego z zagranicą albo
naruszający wymogi określone umowami międzynarodowymi lub przepisami odrębnymi,
Minister Gospodarki wzywa osobę do przywrócenia wymaganego stanu w określonym
terminie nie przekraczającym miesiąca.
4. O wynikach kontroli Minister Gospodarki informuje każdorazowo Ministrów:
Spraw Wewnętrznych i Administracji, Obrony Narodowej, Spraw Zagranicznych,
Finansów, Szefa Urzędu Ochrony Państwa oraz Prezesa Głównego Urzędu Ceł.
Rozdział 6
Przepisy karne
Art. 50. 1. Kto dokonuje obrotu specjalnego z zagranicą bez ważnego wpisu do
Rejestru lub ważnego pozwolenia na dokonywanie obrotu specjalnego z zagranicą,
podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności od jednego roku do lat 10.
2. Tej samej karze podlega ten, kto będąc obowiązany do kierowania działalnością
osoby krajowej, nie dopełnia obowiązku albo przekracza swoje uprawnienia i przez
to dopuszcza do dokonania przez osobę krajową obrotu specjalnego z zagranicą.
3. Jeżeli sprawca czynu, o którym mowa w ust. 1 lub 2, działa nieumyślnie -
podlega karze grzywny.
4. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1-3 sąd może orzec
przepadek towarów, technologii lub innych przedmiotów służących do popełnienia
albo pochodzących bezpośrednio lub pośrednio z przestępstwa, nie wyłączając
środków płatniczych, papierów wartościowych i wartości dewizowych, chociażby nie
stanowiły one własności sprawcy.
Rozdział 7
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 51. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U.
Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr
106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i
Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60,
poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713,
z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23,
poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348, Nr 60, poz. 369, Nr 75, poz. 471, Nr
88, poz. 554, Nr 96, poz. 591, Nr 98, poz. 602, Nr 106, poz. 677, Nr 113, poz.
733, Nr 114, poz. 740, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 124, poz. 783 i Nr 133, poz.
884) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 20 dodaje się ust. 7a w brzmieniu:
"7a. Minister Gospodarki, w drodze rozporządzenia, może określić zasady
udzielania koncesji w zakresie objętym rozporządzeniem, o którym mowa w art. 11
ust. 1 pkt 9.",
2) w art. 21 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Koncesje w obrocie z zagranicą towarami i usługami, o których mowa w art. 11
ust. 1 pkt 9, wydaje się na czas oznaczony."
Art. 52. W ustawie z dnia 2 grudnia 1993 r. o zasadach szczególnej kontroli
obrotu z zagranicą towarami i technologiami w związku z porozumieniami i
zobowiązaniami międzynarodowymi (Dz. U. Nr 129, poz. 598, z 1996 r. Nr 106, poz.
496 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w ustawie w różnych przypadkach wyrazy "Minister Współpracy
Gospodarczej z Zagranicą" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach
wyrazami "Minister Gospodarki" w odpowiednich przypadkach;
2) w art. 3 po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
"1a. Wydawanie i cofanie pozwoleń na przywóz, wywóz lub tranzyt przez terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej broni, amunicji i technologii o przeznaczeniu
wojskowym lub policyjnym regulują przepisy ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o
administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie
specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026).
1b. Certyfikatu importowanego, o którym mowa w ust. 1 ustawy, nie wydaje się na
przywóz, wywóz lub tranzyt przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej broni,
amunicji i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym.";
3) w art. 16 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Ministrowie: Spraw Wewnętrznych i Administracji, Obrony Narodowej, Ochrony
Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Zdrowia i Opieki Społecznej,
Szef Urzędu Ochrony Państwa, a także Prezesi Państwowej Agencji Atomistyki i
Głównego Urzędu Ceł spowodują, na wniosek Ministra Gospodarki, oddelegowanie do
jego dyspozycji, w celu utworzenia zespołów, funkcjonariuszy podległych sobie
organów kontroli lub funkcjonariuszy, żołnierzy lub pracowników innych
podległych albo podporządkowanych jednostek organizacyjnych."
Art. 53. W ustawie z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz.
117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770) w art. 14 po § 6 dodaje się § 6a w
brzmieniu:
"§ 6a. Do pozwoleń, o których mowa w § 6, stosuje się odpowiednio art. 17, 18 i
20 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu obrotem z zagranicą
towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026)."
Art. 54. 1. Postępowania w sprawie udzielenia koncesji lub pozwolenia na przywóz
lub wywóz towarów oraz na eksport i import usług, wszczęte przed dniem wejścia w
życie niniejszej ustawy i do tego dnia nie zakończone ostateczną decyzją, będą
toczyć się według przepisów niniejszej ustawy.
2. Koncesje na podjęcie działalności gospodarczej w zakresie obrotu z zagranicą
towarami i usługami, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy na
podstawie ustawy, o której mowa w art. 51, pozostają w mocy przez okres 6
miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że ustanowione w nich
terminy obowiązywania upływają wcześniej.
Art. 55. 1. W zakresie obrotu specjalnego z zagranicą nie stosuje się art. 11
ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej.
2. Koncesje wydane na podstawie art. 11 ust. 1 pkt 9 ustawy o działalności
gospodarczej na dokonywanie obrotu z zagranicą bronią, amunicją, materiałami
wybuchowymi oraz wyrobami i ich częściami, technologiami i usługami o
przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym pozostają w mocy przez okres 1 roku od
dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że ustanowione w nich terminy
obowiązywania upływają wcześniej.
Art. 56. W ustawie z dnia 8 maja 1997 r. o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o
zmianie ustawy - Prawo celne (Dz. U. Nr 64, poz. 407) art. 1 pkt 1 otrzymuje
brzmienie:
"1) w art. 297 na końcu zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się
wyrazy "z wyjątkiem art. 106f.""
Art. 57. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 11 grudnia 1997 r.
o ochronie przed nadmiernym przywozem towarów na polski obszar celny.
(Dz. U. Nr 157, poz. 1027)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa środki ochronne przed nadmiernym przywozem towarów na
polski obszar celny, zwane dalej "środkami ochronnymi", oraz zasady i tryb
postępowania w sprawie stosowania tych środków, zwany dalej "postępowaniem
ochronnym".
2. Przepisów ustawy nie stosuje się:
1) do towaru, którego nadmierny przywóz podlega ograniczeniom w zakresie
uregulowanym odrębnymi przepisami prawa lub umowami międzynarodowymi,
2) wobec przywozu na polski obszar celny towaru, na który w tym samym czasie
została nałożona, na podstawie odrębnych przepisów, opłata celna dodatkowa lub
opłata wyrównawcza.
3. Środki ochronne i postępowania ochronne, określone w niniejszej ustawie, będą
stosowane z zachowaniem wymogów określonych w Porozumieniu w sprawach środków
ochronnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 9, poz. 54), stanowiącym załącznik do
Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO), sporządzonego w
Marakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 98, poz. 483).
4. Do postępowania ochronnego stosuje się przepisy Kodeksu postępowania
administracyjnego, jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej.
Art. 2. 1. Postanowienia i decyzje, o których mowa w niniejszej ustawie, przed
ich podjęciem, konsultowane są z Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów.
2. Postanowienia i decyzje, o których mowa w niniejszej ustawie, obowiązują od
dnia ogłoszenia.
3. Postanowienia i decyzje wraz z uzasadnieniem ogłasza się w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
4. Niezależnie od ogłoszenia, o którym mowa w ust. 3, Minister Gospodarki
przekazuje wydane postanowienia i decyzje wnioskodawcy i władzom kraju eksportu.
Art. 3. Przywóz towaru na polski obszar celny uważa się za nadmierny, jeżeli
towar jest przywożony:
1) w tak zwiększonych ilościach bezwzględnych lub w stosunku do wielkości
krajowej produkcji towaru podobnego albo towaru bezpośrednio konkurencyjnego,
2) na takich warunkach,
że wyrządza poważną szkodę lub zagraża wyrządzeniem takiej szkody przemysłowi
krajowemu wytwarzającemu towar podobny lub towar bezpośrednio konkurencyjny.
Art. 4. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) towar podobny - towar, który jest jednakowy pod każdym względem w stosunku do
towaru objętego postępowaniem ochronnym lub w razie braku takiego towaru inny
towar, który pomimo że nie jest jednakowy pod każdym względem, ma cechy ściśle
odpowiadające cechom towaru objętego tym postępowaniem,
2) towar bezpośrednio konkurencyjny - towar, który chociaż nie spełnia wymogów
określonych w pkt 1, ze względu na możliwość użycia go do tych samych celów i
spełniania przez niego tych samych funkcji oraz ze względu na jego cenę może być
uznany za substytutywny w odniesieniu do towaru objętego postępowaniem
ochronnym,
3) poważna szkoda - znaczące i ogólne pogorszenie sytuacji przemysłu krajowego,
4) zagrożenie poważną szkodą - groźbę powstania nieuniknionej szkody w
rozumieniu pkt 3,
5) przemysł krajowy - ogół producentów wytwarzających towar podobny bądź
bezpośrednio konkurencyjny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub tych
spośród nich, których łączna produkcja towaru podobnego bądź bezpośrednio
konkurencyjnego stanowi co najmniej 50% całkowitej produkcji krajowej tego
towaru,
6) kraj eksportu - kraj pochodzenia towaru, a w wypadku gdy towar nie jest
przywożony na polski obszar celny bezpośrednio z kraju pochodzenia towaru, kraj
wysyłki towaru,
7) strony zainteresowane - władze kraju eksportu, krajowych producentów danego
towaru lub towaru bezpośrednio konkurencyjnego, lub inne krajowe i zagraniczne
osoby fizyczne i prawne, które w czasie postępowania wykażą swój bezpośredni
interes prawny i materialny w badanej sprawie.
Rozdział 2
Środki ochronne
Art. 5. 1. Jeżeli w wyniku postępowania ochronnego stwierdzone zostanie, że
przywóz towaru na polski obszar celny jest nadmierny, to wobec przywozu takiego
towaru może zostać zastosowany środek ochronny, z zastrzeżeniem ust. 2-3.
2. Środek ochronny może zostać zastosowany wobec przywozu na polski obszar celny
towaru pochodzącego z krajów członkowskich WTO pod warunkiem, że w wyniku
postępowania ochronnego stwierdzone zostanie, iż obie przesłanki, o których mowa
w art. 3 pkt 1 i 2, zostały spełnione łącznie i występuje związek przyczynowy
między nimi a poważną szkodą lub groźbą wyrządzenia takiej szkody.
3. Środki ochronne nie będą stosowane wobec towaru pochodzącego z kraju
rozwijającego się lub najmniej rozwiniętego będącego jednocześnie członkiem WTO,
którego indywidualny udział w przywozie na polski obszar celny nie przekracza
3%, pod warunkiem że łączny przywóz z tych krajów nie jest większy niż 9% całego
przywozu na polski obszar celny towaru objętego postępowaniem ochronnym.
Art. 6. 1. Środek ochronny stosuje się wobec towaru dopuszczonego do obrotu na
polskim obszarze celnym, bez względu na kraj pochodzenia tego towaru, o ile
umowy zawarte przez Rzeczpospolitą Polską nie stanowią inaczej, z zastrzeżeniem
ust. 2 i 3 oraz art. 5 ust. 3.
2. W wypadku gdy poważna szkoda lub zagrożenie poważną szkodą spowodowane
zostało wyłącznie nadmiernym przywozem towaru pochodzącego z krajów, z którymi
Rzeczpospolita Polska zawarła umowy o strefie wolnego handlu, środki ochronne
zastosowane będą wyłącznie wobec przywozu towaru pochodzącego z tych krajów,
zgodnie z postanowieniami umów o strefie wolnego handlu.
3. W wypadku gdy poważna szkoda lub zagrożenie poważną szkodą spowodowane
zostało wyłącznie nadmiernym przywozem towaru pochodzącego z krajów nie będących
członkami WTO, środki ochronne mogą być stosowane wyłącznie wobec towaru
pochodzącego z tych krajów, o ile umowy zawarte przez Rzeczpospolitą Polską z
tymi krajami nie stanowią inaczej.
Art. 7. Środek ochronny ustanawia się na czas określony w wysokości oraz formie
niezbędnej dla naprawienia szkody wyrządzonej przemysłowi krajowemu lub
zapobieżenia powstaniu szkody, z zastrzeżeniem art. 20 ust. 2 i art. 26.
Art. 8. Tymczasowy środek ochronny może polegać na ustanowieniu tymczasowej
dodatkowej opłaty celnej.
Art. 9. 1. Ostateczny środek ochronny polega w szczególności na ustanowieniu:
1) opłaty celnej dodatkowej,
2) kontyngentu.
2. W odniesieniu do towaru przywożonego z krajów nie będących członkami WTO,
jeżeli umowy zawarte przez Rzeczpospolitą Polską z tymi krajami nie stanowią
inaczej, może być zastosowany środek ochronny także w formie nieautomatycznej
rejestracji przywozu, w rozumieniu ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o
administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie
specjalnym (Dz. U. Nr 157, poz. 1026).
3. W wypadku ustanowienia ostatecznego środka ochronnego w formie, o której mowa
w ust. 1 pkt 2 i ust. 2, do wydawania pozwoleń na przywóz stosuje się przepisy
ustawy o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie
specjalnym.
Art. 10. Dodatkowa opłata celna, o której mowa w art. 8 i art. 9 ust. 1 pkt 1,
stanowi należność celną przywozową w rozumieniu przepisów Kodeksu celnego.
Rozdział 3
Postępowanie ochronne
Art. 11. 1. Minister Gospodarki wszczyna postępowanie ochronne:
1) na pisemny wniosek osoby fizycznej lub prawnej albo jednostki organizacyjnej
nie posiadającej osobowości prawnej występującej na rzecz przemysłu krajowego;
wniosek uważa się za złożony na rzecz przemysłu krajowego, jeżeli popierają go
producenci krajowi, których łączna produkcja stanowi co najmniej 25% produkcji
krajowej towaru podobnego lub bezpośrednio konkurencyjnego,
2) z urzędu, jeżeli dysponuje dowodami uzasadniającymi wszczęcie postępowania
ochronnego.
2. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wymogi, jakie powinien
spełniać wniosek o wszczęcie postępowania ochronnego.
3. W wypadku gdy wniosek nie spełnia wymogów określonych zgodnie z ust. 2 lub
materiał dowodowy okaże się niewystarczający, Minister Gospodarki, nie później
niż w terminie 15 dni od daty wpłynięcia wniosku, zawiadomi o tym wnioskodawcę i
wezwie go do usunięcia braków w terminie nie krótszym niż 30 dni od daty
wezwania. Jeżeli braki nie zostaną usunięte w wyznaczonym terminie, Minister
Gospodarki pozostawia wniosek bez rozpoznania.
4. W wypadku wycofania wniosku przez wnioskodawcę przed wydaniem postanowienia o
wszczęciu postępowania ochronnego, postępowania nie wszczyna się.
5. Jeżeli wnioskodawca wycofa wniosek po wszczęciu postępowania ochronnego,
Minister Gospodarki w drodze decyzji umorzy postępowanie, chyba że naruszałoby
to interes publiczny.
Art. 12. Minister Gospodarki wydaje decyzję o odmowie wszczęcia postępowania
ochronnego, jeżeli wymaga tego interes publiczny.
Art. 13. 1. Przed wydaniem postanowienia, o którym mowa w art. 14, żadne
informacje w sprawie nie będą podane do wiadomości publicznej.
2. Jeżeli z umów międzynarodowych wynika obowiązek zawiadamiania władz kraju
eksportu o zamiarze wszczęcia postępowania ochronnego, Minister Gospodarki
powiadomi o tym właściwe władze.
Art. 14. 1. Minister Gospodarki wszczyna postępowanie ochronne w drodze
postanowienia.
2. W wypadku postępowania wszczynanego na wniosek, o którym mowa w art. 11 ust.
1 pkt 1, Minister Gospodarki wydaje postanowienie o wszczęciu postępowania
ochronnego nie później niż w terminie 30 dni od daty wpłynięcia kompletnego
wniosku.
3. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać streszczenie
zgromadzonych informacji oraz określać:
1) datę wszczęcia postępowania ochronnego,
2) kod taryfy celnej i nazwę towaru objętego postępowaniem ochronnym,
3) termin, w którym strony zainteresowane powinny zgłosić swój udział w
postępowaniu ochronnym,
4) kraje eksportu towaru objętego postępowaniem ochronnym,
5) termin dostarczenia informacji i wyrażenia opinii przez strony
zainteresowane.
Art. 15. 1. Minister Gospodarki może wezwać strony zainteresowane do
dostarczenia informacji lub do złożenia wyjaśnień, jeżeli jest to niezbędne dla
prowadzonego postępowania ochronnego.
2. Jeżeli strona zainteresowana odmówi udzielenia w wyznaczonym terminie
informacji, o których mowa w ust. 1, lub w inny sposób będzie utrudniać
postępowanie ochronne, ustalenia mogą być dokonane na podstawie dostępnych
informacji.
3. Jeżeli strona zainteresowana przedstawi nieprawdziwe lub mylące informacje,
to takie informacje pomija się, zaś w postępowaniu ochronnym wykorzystuje się
inne dostępne dane.
Art. 16. 1. Strony zainteresowane mogą w toku postępowania ochronnego składać
wyjaśnienia, zgłaszać wnioski oraz dostarczać dowody na ich poparcie.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, przekazywane w formie ustnej, mogą
zostać uwzględnione w postępowaniu ochronnym pod warunkiem, że zostaną utrwalone
w formie pisemnej.
3. Strona zainteresowana przekazująca informacje mające istotne znaczenie dla
jej pozycji konkurencyjnej na rynku może żądać, by informacjom tym nadana była
klauzula poufności.
4. Informacjom zostanie nadana klauzula poufności pod warunkiem, że:
1) strona zainteresowana przekazująca informacje uzasadni swe żądanie oraz
2) z przekazanych informacji sporządzi streszczenie, które może zostać
udostępnione innym uczestnikom postępowania.
5. W wypadku gdy żądanie strony zainteresowanej dotyczące nadania informacji
klauzuli poufności jest nieuzasadnione, a strona ta sprzeciwia się udostępnieniu
informacji innym uczestnikom postępowania oraz nie dostarczyła streszczenia, o
którym mowa w ust. 4 pkt 2, Minister Gospodarki może rozstrzygnąć sprawę bez
uwzględnienia tej informacji, chyba że prawdziwość informacji można potwierdzić
na podstawie innych źródeł.
6. Informacja, której nadano klauzulę poufności, nie może być udostępniana innym
uczestnikom postępowania ochronnego bez zgody strony zainteresowanej
przekazującej te informacje.
Art. 17. 1. Minister Gospodarki, w toku postępowania ochronnego zbada w
szczególności:
1) wielkość przywozu w celu stwierdzenia, czy przywóz wzrósł w ilościach
bezwzględnych lub w stosunku do wielkości krajowej produkcji lub konsumpcji,
2) ceny towaru objętego postępowaniem ochronnym, w tym ich relację do cen
krajowych towaru podobnego lub bezpośrednio konkurencyjnego,
3) wpływ przywozu na sytuację producentów krajowych towaru podobnego lub
bezpośrednio konkurencyjnego, wyrażający się w zmianach:
a) wielkości produkcji,
b) stopnia wykorzystania zdolności produkcyjnych,
c) stanu zapasów,
d) wielkości lub wartości sprzedaży,
e) udziału w rynku,
f) cen krajowego towaru podobnego lub bezpośrednio konkurującego (obniżenia cen
lub zapobieżenie wzrostowi cen, który nastąpiłby w normalnych okolicznościach),
g) zysku lub straty,
h) stopy zwrotu z zaangażowanego kapitału,
i) przepływów pieniężnych,
j) stanu zatrudnienia,
k) wydajności pracy,
4) istnienie związku przyczynowego pomiędzy przywozem towaru na polski obszar
celny a sytuacją krajowych producentów, o której mowa w pkt 3.
2. W toku postępowania ochronnego Minister Gospodarki zbada także czynniki inne
niż przywóz, które wyrządziły lub mogły wyrządzić poważną szkodę przemysłowi
krajowemu lub przyczyniły się do powstania takiej szkody. Szkoda wyrządzona
przez te czynniki nie będzie przypisywana przywozowi.
3. W celu stwierdzenia, czy przywóz towaru objętego postępowaniem ochronnym
zagraża wyrządzeniem poważnej szkody przemysłowi krajowemu, Minister Gospodarki
zbada, czy istniejąca sytuacja przekształci się w poważną szkodę, biorąc pod
uwagę:
1) wielkość i tempo wzrostu przywozu na polski obszar celny towaru objętego
postępowaniem ochronnym,
2) możliwości eksportowe kraju eksportu towaru objętego postępowaniem ochronnym
i prawdopodobieństwo wykorzystania tych możliwości dla zwiększenia przywozu na
polski obszar celny.
Art. 18. Minister Gospodarki zakończy, w drodze decyzji, postępowanie ochronne
nie później niż w terminie 12 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania.
Art. 19. Minister Gospodarki wyda decyzję o zakończeniu postępowania ochronnego
bez zastosowania środka ochronnego, jeżeli w toku postępowania ochronnego
stwierdzone zostanie, że przywóz na polski obszar celny towaru objętego
postępowaniem ochronnym nie wyrządził poważnej szkody przemysłowi krajowemu ani
nie zagraża powstaniem takiej szkody.
Art. 20. 1. Jeżeli w czasie trwania postępowania ochronnego, nie wcześniej
jednak niż po upływie 2 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania ochronnego i nie
później niż po upływie 6 miesięcy od tej daty, Minister Gospodarki stwierdzi, że
wprowadzenie środków ochronnych dopiero po zakończeniu postępowania ochronnego
spowodowałoby powstanie szkody trudnej do naprawienia, może ustanowić, w drodze
decyzji, tymczasowy środek ochronny.
2. Tymczasowy środek ochronny ustanawia się na okres nie przekraczający 6
miesięcy.
3. Decyzja, o której mowa w ust. 1, powinna w szczególności określać:
1) kod taryfy celnej i nazwę towaru podlegającego tymczasowemu środkowi
ochronnemu,
2) okres stosowania środka ochronnego,
3) sposób, warunki i zakres stosowania tymczasowego środka ochronnego.
Art. 21. Tymczasowego środka ochronnego nie stosuje się do dostaw towaru
objętego kontraktami zawartymi przed dniem wejścia w życie decyzji, o której
mowa w art. 20 ust. 1, pod warunkiem że dokumenty przewozowe zostały wystawione
przed dniem wejścia w życie decyzji, a towar został przywieziony na polski
obszar celny nie później niż 3 miesiące od dnia wejścia w życie tej decyzji.
Art. 22. 1. Jeżeli w wyniku postępowania ochronnego zastosowany został
tymczasowy środek ochronny, Minister Gospodarki w decyzji o zakończeniu
postępowania ochronnego bez zastosowania środka ochronnego uchyli decyzję o
zastosowaniu tymczasowego środka ochronnego.
2. W wypadku uchylenia decyzji o zastosowaniu tymczasowego środka ochronnego
ustanowionego w formie tymczasowej dodatkowej opłaty celnej, organ celny, który
pobrał tę opłatę, dokona zwrotu kwoty opłaty na pisemny wniosek strony
zainteresowanej, złożony wraz z oryginałem dowodu uiszczenia opłaty i
dokumentami, których przedstawienie było niezbędne do nadania towarowi
przeznaczenia celnego.
3. Kwota podlegająca zwrotowi zaliczana jest z urzędu na zaległe lub bieżące
zadłużenie z tytułu należności celnych.
4. W razie braku zadłużenia, o którym mowa w ust. 3, tymczasowa dodatkowa opłata
celna podlega zwrotowi w terminie 30 dni, licząc od dnia wydania decyzji
orzekającej jej zwrot.
5. Od zwracanej tymczasowej dodatkowej opłaty celnej nie płaci się odsetek.
Art. 23. 1. Jeżeli w toku postępowania ochronnego Minister Gospodarki stwierdzi,
że przywóz towaru na polski obszar celny jest nadmierny, to wobec przywozu
takiego towaru, w drodze decyzji, ustanowi ostateczny środek ochronny.
2. Ostateczny środek ochronny stosuje się do towaru dopuszczonego do obrotu na
polskim obszarze celnym od dnia wejścia w życie decyzji o ustanowieniu
ostatecznego środka ochronnego, z zastrzeżeniem art. 24.
3. Decyzja, o której mowa w ust. 1, powinna w szczególności określać:
1) kod taryfy celnej i nazwę towaru podlegającego ostatecznemu środkowi
ochronnemu,
2) rodzaj ustanowionego środka ochronnego,
3) okres stosowania środka ochronnego,
4) sposób, warunki i zakres stosowania ustanowionego środka ochronnego.
4. Jeżeli ostateczny środek ochronny został ustanowiony na okres dłuższy niż
jeden rok, decyzja o ustanowieniu ostatecznego środka ochronnego powinna
określać również harmonogram stopniowej liberalizacji zastosowanego środka.
5. W wypadku ustanowienia ostatecznego środka ochronnego w formie kontyngentu,
decyzja o ustanowieniu ostatecznego środka ochronnego powinna określać również
sposób rozdysponowania kontyngentu.
6. W wypadku ustanowienia ostatecznego środka ochronnego w formie
nieautomatycznej rejestracji przywozu, decyzja o ustanowieniu ostatecznego
środka ochronnego powinna określać również warunki wydania i wykorzystania
pozwoleń na przywóz towaru objętego tą rejestracją. W szczególności warunkiem
wykorzystania pozwolenia na przywóz towaru może być zachowanie określonej ceny
jednostkowej przywożonego towaru.
Art. 24. Ostatecznego środka ochronnego nie stosuje się w odniesieniu do towaru
objętego kontraktami zawartymi przed dniem wejścia w życie decyzji, o której
mowa w art. 23 ust. 1, pod warunkiem że dokumenty przewozowe zostały wystawione
przed dniem wejścia w życie decyzji, a towar został przywieziony na polski
obszar celny nie później niż 3 miesiące od dnia wejścia w życie tej decyzji.
Art. 25. 1. W wypadku zastosowania ostatecznego środka ochronnego w formie
kontyngentu jego wysokość zostanie ustalona na poziomie nie niższym od średniej
wielkości lub wartości przywozu towaru objętego środkami ochronnymi w okresie
ostatnich trzech reprezentatywnych lat, dla których dostępne są dane
statystyczne, chyba że złożone zostanie wyraźne uzasadnienie, że inny poziom
importu jest niezbędny dla zapobieżenia lub przeciwdziałania poważnej szkodzie.
2. W wypadku gdy kontyngent rozdzielony jest pomiędzy kraje eksportu, wielkość
kontyngentu, dla każdego kraju może być ustalona w porozumieniu z tymi spośród
nich, które mają istotny interes w dostarczeniu towaru objętego środkami
ochronnymi na polski obszar celny.
3. Jeżeli porozumienie, o którym mowa w ust. 2, nie zostanie osiągnięte,
kontyngent zostanie rozdzielony pomiędzy kraje eksportu proporcjonalnie do
poziomu przywozu towaru z tych krajów na polski obszar celny w reprezentatywnym
okresie, z uwzględnieniem czynników, które wpływają lub mogłyby wpłynąć na
handel tym towarem.
4. W uzasadnionych wypadkach Minister Gospodarki może odstąpić od kryteriów
podziału kontyngentu, o których mowa w ust. 2 i 3, jeżeli:
1) w wyniku postępowania stwierdzono, że przywóz z jednej lub większej liczby
krajów wzrósł nieproporcjonalnie w porównaniu do całego przywozu towaru na
polski obszar celny w poprzednim reprezentatywnym okresie,
2) przyjęte kryteria odstąpienia należycie uwzględniają interesy wszystkich
krajów eksportu towaru objętego środkami ochronnymi.
5. Środki ochronne ustanowione wobec przywozu na polski obszar celny towaru
pochodzącego z krajów nie będących członkami WTO będą nie mniej restrykcyjne od
środków ustanowionych wobec towaru pochodzącego z krajów członkowskich WTO.
Art. 26. Ostateczny środek ochronny może zostać ustanowiony na okres nie dłuższy
niż 4 lata, z uwzględnieniem okresu stosowania tymczasowego środka ochronnego.
Rozdział 4
Postępowanie weryfikacyjne i przeglądowe
Art. 27. 1. Jeżeli okres stosowania środka ochronnego przekracza 3 lata, to
przed upływem połowy okresu stosowania tego środka Minister Gospodarki
przeprowadzi postępowanie ochronne weryfikacyjne w celu stwierdzenia, czy dalsze
stosowanie środka ochronnego jest uzasadnione.
2. Minister Gospodarki, w drodze postanowienia, wszczyna postępowanie, o którym
mowa w ust. 1.
3. Do postępowania ochronnego weryfikacyjnego przepisy rozdziału 3 stosuje się
odpowiednio.
4. W postępowaniu ochronnym weryfikacyjnym bada się dane i informacje dotyczące
okresu stosowania środka ochronnego.
5. Po przeprowadzeniu postępowania Minister Gospodarki, w drodze decyzji:
1) zakończy postępowanie ochronne weryfikacyjne bez zmiany stosowania środka
ochronnego lub
2) uchyli decyzję o zastosowaniu ostatecznego środka ochronnego, lub
3) zmieni decyzję o zastosowaniu ostatecznego środka ochronnego i przyspieszy
liberalizację stosowanego środka ochronnego.
Art. 28. 1. W celu przedłużenia okresu stosowania ostatecznego środka ochronnego
Minister Gospodarki może wszcząć postępowanie ochronne przeglądowe.
2. Postępowanie ochronne przeglądowe nie może być wszczęte wcześniej niż 3
miesiące od daty ustanowienia ostatecznego środka ochronnego i nie później niż 9
miesięcy przed datą zakończenia okresu stosowania tego środka.
3. Do postępowania ochronnego przeglądowego przepisy rozdziału 3 stosuje się
odpowiednio.
4. W postępowaniu ochronnym przeglądowym bada się dane i informacje dotyczące
okresu stosowania środka.
5. Minister Gospodarki, nie później niż w terminie 9 miesięcy od dnia wszczęcia
postępowania ochronnego przeglądowego, w drodze decyzji:
1) zakończy postępowanie ochronne przeglądowe, bez przedłużenia ważności decyzji
o zastosowaniu ostatecznego środka ochronnego, lub
2) zmieni decyzję o zastosowaniu ostatecznego środka ochronnego, przedłużając
okres stosowania środka ochronnego.
6. Z zastrzeżeniem ust. 7, Minister Gospodarki może przedłużyć stosowanie środka
ochronnego pod warunkiem, że w wyniku postępowania ochronnego przeglądowego
stwierdzone zostanie, że dalsze stosowanie środka ochronnego jest niezbędne:
1) dla naprawienia poważnej szkody wyrządzonej przemysłowi krajowemu lub
zapobieżenia jej powstaniu oraz
2) dla dalszej realizacji programu dostosowawczego przemysłu krajowego.
7. Nie przedłuża się stosowania środka ochronnego, jeżeli środek ten był
ustanowiony na podstawie ustaleń stwierdzających, że przywóz na polski obszar
celny towaru objętego postępowaniem ochronnym zagraża jedynie wyrządzeniem
poważnej szkody przemysłowi krajowemu produkującemu towar podobny lub
bezpośrednio konkurencyjny.
8. Łączny okres stosowania środka ochronnego, o którym mowa w art. 26 i w
niniejszym artykule, nie może być dłuższy niż 8 lat.
9. Środek ochronny, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, nie może być bardziej
restrykcyjny niż obowiązujący w ostatnim okresie liberalizacji określonym w
decyzji, o której mowa w art. 23 ust. 3 i 4. Decyzja, o której mowa w ust. 5 pkt
2, powinna określać harmonogram stopniowej liberalizacji zastosowanego środka.
Art. 29. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, wobec towaru, w odniesieniu do którego był
ustanowiony środek ochronny, żaden środek ochronny nie będzie wprowadzony
ponownie przez okres równy okresowi stosowania środka ochronnego, licząc od dnia
wygaśnięcia lub uchylenia decyzji o ustanowieniu środka ochronnego.
2. Środek ochronny ustanowiony na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy może zostać
wprowadzony ponownie wobec przywozu tego samego towaru, pod warunkiem że:
1) upłynął co najmniej jeden rok od daty ustanowienia środka ochronnego oraz
2) taki środek ochronny był stosowany wobec tego towaru nie więcej niż dwa razy
w okresie 5 lat bezpośrednio poprzedzających datę ponownego ustanowienia tego
środka.
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 30. 1. Postępowanie wszczęte i nie zakończone przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy prowadzone jest według dotychczas obowiązujących przepisów.
2. Wnioski o wszczęcie postępowania ochronnego, wobec których postępowanie nie
zostało podjęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, powinny zostać
pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania, dostosowane do wymogów
określonych zgodnie z niniejszą ustawą, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w
życie ustawy.
Art. 31. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 11 grudnia 1997 r.
o ochronie przed nadmiernym przywozem na polski obszar celny niektórych towarów
tekstylnych i odzieżowych.
(Dz. U. Nr 157, poz. 1029)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa środki ochronne przed nadmiernym przywozem na polski
obszar celny niektórych towarów tekstylnych i odzieżowych, zwane dalej "środkami
ochronnymi", oraz zasady i tryb postępowania w sprawie stosowania tych środków,
zwany dalej "postępowaniem ochronnym".
2. Przepisy ustawy stosuje się do towarów tekstylnych i odzieżowych objętych
Porozumieniem w sprawie Tekstyliów i Odzieży (TiO) (Dz. U. z 1996 r. Nr 9, poz.
54) stanowiącym załącznik do Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację
Handlu (WTO), sporządzonego w Marakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r. (Dz. U. z 1995
r. Nr 98, poz. 483).
3. Środki i postępowanie ochronne, określone w niniejszej ustawie, będą
stosowane z zachowaniem wymogów określonych w Porozumieniu TiO.
4. Minister Gospodarki, w drodze obwieszczenia, ogłasza listę towarów
tekstylnych i odzieżowych objętych Porozumieniem TiO w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Art. 2. 1. Postanowienia i decyzje, o których mowa w niniejszej ustawie, przed
ich podjęciem konsultowane są z Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów.
2. Postanowienia i decyzje, o których mowa w niniejszej ustawie, wraz z
uzasadnieniem, są ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
"Monitor Polski" i wchodzą w życie po upływie 14 dni od daty ogłoszenia.
3. Minister Gospodarki przekazuje wydane postanowienia i decyzje wnioskodawcy i
władzom kraju eksportu.
Art. 3. Do postępowania ochronnego stosuje się przepisy Kodeksu postępowania
administracyjnego, jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej.
Art. 4. Przywóz towarów na polski obszar celny uważa się za nadmierny, jeżeli
występuje w tak zwiększonych ilościach:
1) bezwzględnych lub
2) w stosunku do wielkości krajowej produkcji towaru podobnego lub bezpośrednio
konkurencyjnego,
że wyrządza poważną szkodę lub zagraża wyrządzeniem takiej szkody przemysłowi
krajowemu.
Art. 5. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) poważna szkoda - znaczące i ogólne pogorszenie sytuacji przemysłu krajowego,
2) zagrożenie poważną szkodą - groźbę powstania poważnej szkody w rozumieniu pkt
1,
3) towar podobny - towar, który jest jednakowy pod każdym względem w stosunku do
towaru objętego postępowaniem ochronnym lub, w razie braku takiego towaru, inny
towar, który, pomimo że nie jest jednakowy pod każdym względem, ma cechy ściśle
odpowiadające cechom towaru objętego tym postępowaniem,
4) towar bezpośrednio konkurencyjny - towar, który chociaż nie spełnia wymogów
określonych w pkt 3, ze względu na możliwość użycia go do tych samych funkcji
oraz ze względu na jego cenę może być uznany za substytutywny w odniesieniu do
towaru objętego postępowaniem ochronnym,
5) przemysł krajowy - ogół producentów wytwarzających towar podobny bądź
bezpośrednio konkurencyjny na terytorium Rzeczypospolitej polskiej lub tych
spośród nich, których łączna produkcja towaru podobnego bądź bezpośrednio
konkurencyjnego stanowi co najmniej 50% całkowitej produkcji krajowej tego
towaru,
6) kraj eksportu - kraj pochodzenia towaru, a w wypadku gdy towar nie jest
przywożony na polski obszar celny bezpośrednio z kraju pochodzenia towaru, kraj
wysyłki danego towaru,
7) strony zainteresowane - władze kraju eksportu, krajowych producentów danego
towaru lub towaru bezpośrednio konkurencyjnego lub inne krajowe i zagraniczne
osoby fizyczne i prawne, które w czasie postępowania wykażą swój bezpośredni
interes prawny i materialny w badanej sprawie.
Rozdział 2
Środki ochronne
Art. 6. Jeśli w wyniku postępowania ochronnego stwierdzone zostanie, że przywóz
na polski obszar celny towarów pochodzących z określonego kraju jest nadmierny,
to wobec towarów pochodzących z tego kraju, dopuszczanych do obrotu na polskim
obszarze celnym, może zostać zastosowany środek ochronny, z zastrzeżeniem art.
7.
Art. 7. Środki ochronne, określone niniejszą ustawą, nie będą stosowane wobec
towarów określonych w załączniku.
Art. 8. 1. Zastosowanie środków ochronnych polega na ustanowieniu kontyngentu
ilościowego w rozumieniu ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu
obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr
157, poz. 1026).
2. Środki ochronne mogą być tymczasowe i ostateczne.
Art. 9. Środki ochronne ustanawiane wobec przywozu na polski obszar celny
towarów pochodzących z krajów nie będących członkami WTO będą nie mniej
restrykcyjne niż wobec towarów pochodzących z krajów członkowskich WTO.
Art. 10. W wypadku ustanowienia środka ochronnego, do objęcia towaru procedurą
dopuszczenia do obrotu na polski obszar celny towarów, o których mowa w art. 1
ust. 2, wymagane jest pozwolenie Ministra Gospodarki, wydane zgodnie z
przepisami ustawy o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz
o obrocie specjalnym.
Rozdział 3
Postępowanie ochronne
Art. 11. 1. Minister Gospodarki wszczyna postępowanie ochronne:
1) na pisemny wniosek osoby fizycznej lub prawnej albo jednostki organizacyjnej
nie posiadającej osobowości prawnej, występującej na rzecz przemysłu krajowego.
Wniosek uważa się za złożony na rzecz przemysłu krajowego, jeżeli popierają go
producenci krajowi, których łączna produkcja stanowi co najmniej 25% produkcji
towaru podobnego lub bezpośrednio konkurencyjnego,
2) z urzędu, jeżeli dysponuje dowodami uzasadniającymi wszczęcie postępowania
ochronnego.
2. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wymogi, jakie powinien
spełniać wniosek o wszczęcie postępowania ochronnego.
3. W wypadku gdy wniosek nie spełnia wymogów określonych zgodnie z ust. 2 lub
materiał dowodowy okaże się niewystarczający, Minister Gospodarki nie później
niż w terminie 15 dni od daty wpływu wniosku zawiadomi o tym wnioskodawcę i
wezwie go do usunięcia braków w terminie nie krótszym niż 30 dni od daty
otrzymania wezwania. Jeżeli braki nie zostaną usunięte w wyznaczonym terminie,
Minister Gospodarki pozostawia wniosek bez rozpoznania.
4. W wypadku wycofania wniosku przez wnioskodawcę przed wydaniem postanowienia o
wszczęciu postępowania ochronnego, postępowania nie wszczyna się.
5. Jeżeli wnioskodawca wycofa wniosek po wszczęciu postępowania ochronnego,
Minister Gospodarki, w drodze decyzji, umorzy postępowanie, chyba że naruszałoby
to interes publiczny.
Art. 12. Minister Gospodarki wydaje decyzję o odmowie wszczęcia postępowania
ochronnego, jeżeli wymaga tego interes publiczny.
Art. 13. 1. Przed wydaniem postanowienia o wszczęciu postępowania ochronnego
żadne informacje w sprawie nie będą podane do wiadomości publicznej.
2. Jeżeli z umów międzynarodowych wynika obowiązek zawiadamiania zainteresowanej
strony (stron) i Organu Kontrolnego do Spraw Tekstyliów (TMB) o wszczęciu
postępowania ochronnego, Minister Gospodarki powiadomi właściwe władze.
Art. 14. 1. Minister Gospodarki wszczyna postępowanie ochronne w drodze
postanowienia.
2. W wypadku postępowania wszczynanego na wniosek, o którym mowa w art. 11 ust.
1 pkt 1, Minister Gospodarki wydaje postanowienie o wszczęciu postępowania
ochronnego nie później niż w terminie 30 dni od daty wpływu kompletnego wniosku.
3. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać streszczenie
zgromadzonych informacji oraz określać:
1) datę wszczęcia postępowania ochronnego,
2) kod taryfy celnej i nazwę towaru objętego postępowaniem ochronnym,
3) termin, w którym strony zainteresowane powinny zgłosić swój udział w
postępowaniu ochronnym,
4) kraje eksportu towaru objętego postępowaniem ochronnym,
5) termin dostarczenia informacji i wyrażenia opinii przez strony
zainteresowane.
Art. 15. 1. Minister Gospodarki może wezwać strony zainteresowane do
dostarczenia informacji lub do złożenia wyjaśnień, jeżeli jest to niezbędne dla
prowadzonego postępowania ochronnego.
2. Jeżeli strona zainteresowana odmawia udzielenia w wyznaczonym terminie
informacji lub w inny sposób utrudnia postępowanie ochronne, ustalenia mogą być
dokonane na podstawie innych dostępnych informacji.
3. Jeżeli strona zainteresowana przedstawi nieprawdziwe lub mylące informacje,
to takie informacje pomija się i w postępowaniu ochronnym wykorzystuje się inne
dostępne dane.
Art. 16. 1. Strony zainteresowane mogą w toku postępowania ochronnego składać
wyjaśnienia, zgłaszać wnioski oraz dostarczać dowody na ich poparcie.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, przekazane w formie ustnej mogą zostać
uwzględnione w postępowaniu ochronnym pod warunkiem, że zostaną utrwalone w
formie pisemnej.
3. Strona zainteresowana, przekazująca informacje mające istotne znaczenie dla
jej pozycji konkurencyjnej na rynku, może żądać, by informacjom tym nadano
klauzulę poufności.
4. Informacjom zostanie nadana klauzula poufności pod warunkiem, że:
1) strona przekazująca informacje uzasadni swe żądanie oraz
2) z przekazanych informacji sporządzi streszczenie, które może zostać
udostępnione innym uczestnikom postępowania.
5. W wypadku gdy żądanie o nadanie informacji klauzuli poufności było
nieuzasadnione, przekazująca je strona sprzeciwiała się udostępnieniu informacji
innym uczestnikom postępowania oraz nie dostarczyła streszczenia, o którym mowa
w ust. 4 pkt 2, Minister gospodarki może rozstrzygnąć sprawę na podstawie innych
dostępnych dowodów, chyba że informacje można potwierdzić na podstawie innych
źródeł.
6. Informacja, której nadano klauzulę poufności, nie może być udostępniona innym
uczestnikom postępowania ochronnego bez zgody strony przekazującej informację.
Art. 17. 1. Minister Gospodarki w toku postępowania ochronnego zbada w
szczególności:
1) wielkość przywozu ogółem w ilościach bezwzględnych, w tym z krajów, z których
nastąpił nadmierny przywóz, oraz stosunek wielkości tego przywozu do wielkości
krajowej produkcji lub konsumpcji,
2) wpływ przywozu na sytuacje producentów krajowych towaru podobnego lub
bezpośrednio konkurencyjnego, wyrażający się w zmianach:
a) wielkości produkcji,
b) stopnia wykorzystania zdolności produkcyjnych,
c) stanu zapasów,
d) wielkości lub wartości sprzedaży,
e) udziału w rynku,
f) zysku lub straty,
g) stopy zwrotu z zaangażowanego kapitału,
h) przepływów pieniężnych,
i) stanu zatrudnienia,
j) wydajności pracy,
3) istnienie związku przyczynowego pomiędzy przywozem towarów na polski obszar
celny a sytuacją krajowych producentów, o której mowa w pkt 2.
2. W toku postępowania ochronnego Minister Gospodarki zbada także czynniki inne
niż przywóz, które wyrządziły lub mogły wyrządzić poważną szkodę przemysłowi
krajowemu lub przyczyniły się do powstania takiej szkody. Szkoda wyrządzona
przez te czynniki nie będzie przypisywana przywozowi.
3. W celu stwierdzenia, czy przywóz towaru objętego postępowaniem ochronnym
zagraża wyrządzeniem poważnej szkody przemysłowi krajowemu, Minister Gospodarki
zbada, czy istniejąca sytuacja przekształci się w poważną szkodę, biorąc pod
uwagę:
1) wielkość i tempo wzrostu przywozu na polski obszar celny towaru objętego
postępowaniem ochronnym,
2) możliwości eksportowe kraju eksportu towaru objętego postępowaniem ochronnym
i prawdopodobieństwo wykorzystania tych możliwości dla zwiększenia przywozu na
polski obszar celny.
Art. 18. 1. W wypadku gdy postępowanie ochronne dotyczy towaru pochodzącego z
kraju - członka WTO, a zgromadzony materiał daje podstawy do uznania, że
powstała poważna szkoda lub istnieje groźba powstania poważnej szkody, Minister
Gospodarki w terminie 14 dni od daty wydania postanowienia o wszczęciu
postępowania wystąpi z wnioskiem do władz kraju eksportu o podjęcie konsultacji
mających na celu osiągnięcie porozumienia odnośnie do zasadności ustanowienia
środka ochronnego dla towarów objętych postępowaniem.
2. Wraz z wnioskiem o konsultacje Minister Gospodarki przekaże informację
zawierającą:
1) nazwę towaru, którego postępowanie dotyczy,
2) dane i przesłanki wskazujące na istnienie poważnej szkody lub groźby jej
powstania,
3) rodzaj proponowanego środka ochronnego i zakres jego zastosowania,
biorąc pod uwagę wielkość przywozu towaru zrealizowanego w okresie 12 miesięcy,
kończącego się na 2 miesiące przed wnioskiem o konsultacje.
3. O wystąpieniu z wnioskiem o konsultacje i ich wynikach Minister Gospodarki
informuje TMB.
Art. 19. 1. Jeżeli w toku postępowania ochronnego Minister Gospodarki stwierdzi,
że przywóz na polski obszar celny jest nadmierny, to wobec przywozu takiego
towaru, po konsultacjach z władzami kraju eksportu, ustanowi w drodze decyzji
ostateczny środek ochronny.
2. Minister Gospodarki wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, w ciągu 30 dni od
zakończenia konsultacji, o których mowa w art. 18 ust. 1.
3. Decyzja o ustanowieniu ostatecznego środka ochronnego powinna określać:
1) nazwę kraju eksportera,
2) kod taryfy celnej i nazwę towaru,
3) okres, na jaki ustanowiono środek ochronny, jego wielkość i sposób
rozdysponowania.
4. Jeżeli środek ochronny został ustanowiony na okres dłuższy niż jeden rok,
decyzja powinna określać warunki liberalizacji ustanowionego środka ochronnego.
5. Ostateczny środek ochronny może być ustanowiony na okres nie dłuższy niż 3
lata lub do czasu wyłączenia z listy towarów tekstylnych i odzieżowych, o której
mowa w art. 1 ust. 2, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.
6. Minister Gospodarki może uchylić lub zmienić decyzję o zastosowaniu środka
ochronnego, jeżeli TMB uzna, że zastosowanie środka ochronnego nie było zasadne.
Art. 20. 1. Wielkość kontyngentu, stanowiącego środek ochronny, nie może być
niższa od wielkości przywozu towaru w okresie 12 miesięcy, kończącym się na 2
miesiące przed wystąpieniem do kraju eksportu z wnioskiem, o którym mowa w art.
18 ust. 1.
2. W wypadku ustanowienia środka ochronnego w formie kontyngentu, o którym mowa
w ust. 1, obowiązującego dłużej niż jeden rok, poziom kontyngentu dla każdego
następnego roku będzie wyższy o co najmniej 6% niż dla roku poprzedniego.
3. Na wniosek władz kraju eksportu wielkość kontyngentu, o którym mowa w ust. 2,
może być zwiększona:
1) w drugim roku o nie więcej niż 5% kontyngentu tego roku, przy jednoczesnym
zmniejszeniu kontyngentu roku następnego,
2) w drugim i trzecim roku - o wielkość nie wykorzystanych kontyngentów lat
poprzednich.
4. Zwiększenia, o których mowa w ust. 3, łącznie nie mogą w każdym roku
przekraczać 10% kontyngentu dla danego roku.
5. Zwiększenie kontyngentu, o którym mowa w ust. 3 i 4, następuje po dokonaniu
oceny wpływu tego podwyższenia na sytuację przemysłu krajowego.
Art. 21. Jeżeli w toku postępowania ochronnego zostanie stwierdzone, że:
1) przywóz na polski obszar celny towarów objętych postępowaniem nie wyrządził
poważnej szkody przemysłowi krajowemu ani nie zagraża powstaniem takiej szkody,
2) stwierdzona szkoda została spowodowana innymi czynnikami niż przywóz towarów
objętych postępowaniem ochronnym,
Minister Gospodarki wydaje decyzję o zakończeniu postępowania ochronnego bez
zastosowania środka ochronnego.
Art. 22. 1. Jeżeli w czasie trwania postępowania ochronnego zostanie
stwierdzone, że należy niezwłocznie wprowadzić środek ochronny, gdyż opóźnienie
jego wprowadzenia mogłoby spowodować szkodę trudną do naprawienia, Minister
Gospodarki może wprowadzić tymczasowy środek ochronny na okres nie dłuższy niż
90 dni.
2. W wypadku gdy postępowanie ochronne dotyczy towaru pochodzącego z kraju -
członka WTO, Minister Gospodarki w ciągu 5 dni od dnia wprowadzenia środka, o
którym mowa w ust. 1, wystąpi do władz kraju pochodzenia towaru z wnioskiem o
konsultację.
Art. 23. 1. Minister Gospodarki ustanawia tymczasowy środek ochronny w drodze
decyzji.
2. Decyzja o ustanowieniu tymczasowego środka ochronnego powinna określać:
1) kraj eksportu,
2) kod taryfy celnej towaru objętego środkiem ochronnym i nazwę towaru,
3) okres, zakres i warunki oraz sposób jego rozdysponowania.
3. Jeżeli postępowanie ochronne zostanie zakończone decyzją, o której mowa w
art. 19, Minister Gospodarki uchyla decyzję o zastosowaniu środka tymczasowego z
dniem wejścia w życie decyzji o zastosowaniu ostatecznego środka ochronnego.
4. Jeżeli postępowanie ochronne zostanie zakończone decyzją, o której mowa w
art. 21, Minister Gospodarki z dniem jej podjęcia uchyla decyzję o zastosowaniu
środka tymczasowego.
Rozdział 4
Postępowanie w sprawie obejścia środka ochronnego
Art. 24. 1. Jeżeli nastąpiło naruszenie zasad realizacji ustanowionego
kontyngentu poprzez przeładunek, zmianę kierunku przywozu, fałszowanie świadectw
pochodzenia lub innych oficjalnych dokumentów, co sprawiło, że towar został
dopuszczony do obrotu na polskim obszarze celnym z naruszeniem ustanowionych
ograniczeń, Minister Gospodarki wystąpi bezzwłocznie do władz kraju eksportu o
podjęcie konsultacji w celu likwidacji powstałych nieprawidłowości.
2. Konsultacje będą prowadzone w okresie 30 dni od dnia doręczenia wniosku.
3. W wypadku nieprzystąpienia przez zainteresowaną stronę w terminie określonym
w ust. 2 do konsultacji lub jeżeli konsultacje nie doprowadzą do pozytywnych
rezultatów, mogą być zastosowane środki mające na celu przeciwdziałanie
naruszaniu ustalonych ograniczeń.
Art. 25. Środki, o których mowa w art. 24 ust. 3, polegają na:
1) wprowadzeniu przez Radę Ministrów zakazu przywozu towaru na polski obszar
celny na podstawie ustawy o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i
usługami oraz o obrocie specjalnym,
2) ustanowieniu przez Ministra Gospodarki dodatkowej opłaty celnej,
3) pomniejszeniu obowiązującego kontyngentu o ilość towaru wprowadzonego na
polski obszar celny z pominięciem kontyngentu.
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 26. 1. Postępowanie wszczęte i nie zakończone przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy prowadzone jest według dotychczas obowiązujących przepisów.
2. Wnioski o wszczęcie postępowania ochronnego, wobec których postępowanie nie
zostało podjęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, powinny zostać,
pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania, dostosowane do wymogów
określonych zgodnie z niniejszą ustawą, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w
życie ustawy.
Art. 27. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Załącznik do ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. (poz. 1029)
LISTA TOWARÓW, DO KTÓRYCH NIE BĘDĄ MIAŁY ZASTOSOWANIA ŚRODKI OCHRONNE
Środki ochronne nie będą stosowane w odniesieniu do:
1) towarów przywożonych z krajów rozwijających się - członków WTO, obejmujących:
ręcznie produkowane tkaniny wyrabiane chałupniczo, produkty chałupnictwa
wykonane z takich tkanin lub produkty tekstylne i odzieżowe tradycyjnego
rzemiosła ludowego, pod warunkiem iż towary takie będą w odpowiedni sposób
udokumentowane zgodnie z porozumieniami zawartymi między zainteresowanymi
członkami;
2) towarów tekstylnych, którymi handel międzynarodowy nosi charakter historyczny
i którymi handlowano w znaczących ilościach do 1982 r., takich jak torby, worki,
podkłady dywanowe, liny, torby podróżne, maty, materiały do wyrobu mat oraz
dywany, produkowanych zazwyczaj z juty, włókna kokosowego, sizalu, manili
(konopie manilskie), włókien roślin z rodzaju Agave i Furcraea oraz włókien z
liści Agave fourcroydes z rodziny Amaryllidaceae;
3) towarów wykonanych z naturalnego jedwabiu.
W odniesieniu do takich towarów będą mieć zastosowanie postanowienia artykułu
XIX GATT 1994 oraz ustawy o ochronie przed nadmiernym przywozem towarów na
polski obszar celny.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 2 grudnia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia organów właściwych do nakładania
niektórych obowiązków i zadań niezbędnych na potrzeby obrony państwa oraz zasad
odpłatności za wykonywanie tych zadań i przeprowadzania kontroli ich realizacji.
(Dz. U. Nr 157, poz. 1030)
Na podstawie art. 222 ust. 1 oraz art. 223 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 listopada
1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992
r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165,
z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6,
poz. 31, Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 495, Nr 88, poz. 554, Nr 121, poz. 770 i
Nr 141, poz. 944) oraz w związku z art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r.
o urzędzie Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 56 i Nr 102,
poz. 474 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1993 r. w sprawie
określenia organów właściwych do nakładania niektórych obowiązków i zadań
niezbędnych na potrzeby obrony państwa oraz zasad odpłatności za wykonywanie
tych zadań i przeprowadzania kontroli ich realizacji (Dz. U. Nr 69, poz. 331 i z
1997 r. Nr 15, poz. 85) wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w § 1 w ust. 1 w pkt 1-3, w § 2 w ust. 1, w § 3 w ust. 1 i w ust. 3 w
pkt 4 oraz w § 4 w ust. 1 w pkt 1-2 i w ust. 2 w różnych przypadkach i liczbach
wyrazy "podmiot gospodarczy" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach i
liczbach wyrazem "przedsiębiorca";
2) w § 1 w ust. 1 po wyrazach "obrony państwa" dodaje się wyrazy "albo
przemieszczania tych mocy w obrębie przedsiębiorcy lub między przedsiębiorcami";
3) w § 2:
a) w ust. 1 po wyrazach "na potrzeby obrony państwa" dodaje się wyrazy "jak
również przedsiębiorcy, realizujący zadania w zakresie przemieszczania mocy
produkcyjnych i remontowych",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Dotacja, o której mowa w ust. 1, jest wypłacana z budżetu właściwych
ministrów lub wojewodów, wymienionych w § 1 ust. 1.";
4) w § 3 w ust. 1 po wyrazach "obrony państwa" dodaje się wyrazy "lub realizację
zadań w zakresie przemieszczania tych mocy";
5) § 5 otrzymuje brzmienie:
"§ 5. Minister Gospodarki określa corocznie przedsiębiorców, o których mowa w §
2 ust. 1, oraz, w terminach właściwych dla planowania budżetowego, wysokość
środków finansowych przewidzianych na ten cel w roku następnym.";
6) dodaje się nowy § 6 w brzmieniu:
"§ 6. Minister Gospodarki przekazuje Ministrowi Obrony Narodowej roczną
informację o zmianach lokalizacji mocy produkcyjnych i remontowych, wynikających
z ich przemieszczania, o którym mowa w § 1 ust. 1.";
7) dotychczasowy § 6 otrzymuje oznaczenie § 7.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wpisu od skarg na decyzje administracyjne
oraz inne akty i czynności z zakresu administracji publicznej.
(Dz. U. Nr 157, poz. 1032)
Na podstawie art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie
Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1997 r. Nr
75, poz. 471, Nr 106, poz. 679, Nr 114, poz. 739 i Nr 144, poz. 971) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W § 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 1995 r. w sprawie
wpisu od skarg na decyzje administracyjne oraz inne akty i czynności z zakresu
administracji publicznej (Dz. U. Nr 117, poz. 563) dodaje się drugie zdanie w
brzmieniu: "Nie dotyczy to wpisu stałego od skargi wniesionej przez adwokata lub
radcę prawnego."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 16 grudnia 1997 r.
w sprawie ustalenia cen urzędowych leków gotowych, surowic i szczepionek
produkcji krajowej.
(Dz. U. Nr 157, poz. 1033)
Na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z
1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442,
z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536, z 1996 r. Nr 106, poz. 496
oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348) oraz w związku z § 1 ust. 1 pkt 1 lit. c)
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1995 r. w sprawie określenia
wykazu towarów i usług, na które ustala się ceny urzędowe (Dz. U. Nr 100, poz.
492, z 1996 r. Nr 8, poz. 48 i z 1997 r. Nr 143, poz. 954), zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Ustala się urzędowe ceny zbytu, hurtowe i detaliczne leków gotowych,
surowic i szczepionek produkcji krajowej w wysokości określonej w "Wykazie
urzędowych cen leków gotowych, surowic i szczepionek produkcji krajowej", zwanym
dalej "Wykazem", stanowiącym oddzielą publikację, rozprowadzaną przez
Ministerstwo Finansów.
2. Ceny, o których mowa w ust. 1, zawierają podatek od towarów i usług,
określony odrębnymi przepisami.
3. Ceny zbytu określone w Wykazie stosowane są przez jednostki szczebla zbytu na
warunkach franco stacja przeznaczenia na ryzyko odbiorcy i obejmują koszty
związane z załadowaniem i przewozem ładunku zwyczajną przesyłką kolejową do
stacji wskazanej przez kupującego.
4. Ceny hurtowe określone w Wykazie stosowane są przez jednostki szczebla hurtu
na warunkach loco magazyn hurtowy i obejmują koszty załadowania na środek
transportu podstawiony przez odbiorcę; w przypadku występowania kilku
pośredników działających na szczeblu hurtu, różnica między ceną hurtową a ceną
zbytu ulega podziałowi między stronami w sposób określony w umowie.
5. Ceny detaliczne określone w Wykazie stosowane są przez jednostki obrotu
detalicznego na warunkach loco punkt sprzedaży detalicznej.
6. Jednostki obrotu towarowego, prowadzące zintegrowaną działalność handlową
(hurtową i detaliczną), w przypadku zakupów dokonywanych bezpośrednio u
producenta mają prawo do zachowania różnicy między ceną detaliczną a ceną zbytu,
określonymi w Wykazie.
7. Przy sprzedaży towarów przez producenta bezpośrednio jednostkom obrotu
detalicznego (z pominięciem magazynu hurtowego) różnica między ceną hurtową a
ceną zbytu ulega podziałowi między stronami w sposób określony w umowie.
§ 2. 1. Traci moc decyzja Ministra Finansów nr GN-Z-2/97 z dnia 3 czerwca 1997
r. w sprawie ustalenia nowych cen urzędowych leków gotowych, surowic i
szczepionek produkcji krajowej (Dz. Urz. Min. Fin. Nr 17, poz. 70), z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Do leków nie wymienionych w Wykazie, na które obowiązują ceny urzędowe,
należy do czasu wyprzedaży zapasów stosować ceny urzędowe dotychczas
obowiązujące, powiększone o podatek od towarów i usług.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Minister Finansów: L. Balcerowicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 16 grudnia 1997 r.
w sprawie zatwierdzenia cennika nr 5-Z/98 "Gaz koksowniczy. Gaz ziemny".
(Dz. U. Nr 157, poz. 1034)
Na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z
1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442,
z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536, z 1996 r. Nr 106, poz. 496
i z 1997 r. Nr 54, poz. 348), w związku z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 10
kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348) oraz w związku z
§ 1 ust. 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1995 r.
w sprawie określenia wykazu towarów i usług, na które ustala się ceny urzędowe
(Dz. U. Nr 100, poz. 492, z 1996 r. Nr 8, poz. 48 i z 1997 r. Nr 143, poz. 954),
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Zatwierdza się cennik nr 5-Z/98 "Gaz koksowniczy. Gaz ziemny".
2. Cennik, o którym mowa w ust. 1, będzie udostępniony w siedzibie zarządu
Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa S.A.
§ 2. Traci moc zarządzenie Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 1996 r. w sprawie
zatwierdzenia cennika nr 5-Z/97 "Gaz koksowniczy. Gaz ziemny" (Monitor Polski Nr
84, poz. 742).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Minister Finansów: L. Balcerowicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 9 stycznia 1997 r.
w sprawie wyborów przedterminowych Rady Gminy w Dziwnowie.
(Dz. U. Nr 2, poz. 11)
Na podstawie art. 113 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 2 i 3 oraz art. 109 ust. 3
ustawy z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. z 1996 r.
Nr 84, poz. 387) zarządza się, co następuje:
§ 1. Zarządza się przeprowadzenie wyborów przedterminowych do Rady Gminy w
Dziwnowie.
§ 2. Datę wyborów wyznacza się na niedzielę 9 marca 1997 r.
§ 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w
Ordynacji wyborczej, określa kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 9 stycznia 1997 r.
(poz. 11)
KALENDARZ WYBORCZY
Dzień, w którym upływa termin wykonania czynności wyborczychTreść
czynności
do 15 stycznia 1997 r.- ustalenie przez Wojewódzkiego Komisarza
Wyborczego, na wniosek Wojewody, liczby wybieranych radnych
do 23 stycznia 1997 r.- podanie do wiadomości wyborców rozporządzenia w
sprawie wyborów przedterminowych do Rady Gminy
do 23 stycznia 1997 r.- ogłoszenie w wojewódzkim dzienniku urzędowym oraz
podanie do wiadomości wyborców przez rozplakatowanie obwieszczeń
Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego, ustalających:
a) granice i numery okręgów wyborczych
b) siedzibę Gminnej Komisji Wyborczej
- powołanie przez Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego Gminnej Komisji
Wyborczej
do 2 lutego 1997 r.- powołanie przez Gminną Komisję Wyborczą obwodowych
komisji wyborczych
do 7 lutego 1997 r.- zgłaszanie Gminnej Komisji Wyborczej do
zarejestrowania kandydatów na radnych
do 12 lutego 1997 r.- podanie do wiadomości wyborców, przez
rozplakatowanie obwieszczeń, uchwał Gminnej Komisji Wyborczej o utworzeniu
obwodów głosowania, ustaleniu ich granic i numerów oraz siedzib obwodowych
komisji wyborczych
do 17 lutego 1997 r.- wyłożenie spisów wyborców do publicznego wglądu
do 22 lutego 1997 r.- podanie do publicznej wiadomości przez obwodowe
komisje wyborcze w drodze rozplakatowania obwieszczeń Gminnej Komisji
Wyborczej, zawierających informacje o zarejestrowanych kandydatach na
radnych
do 2 marca 1997 r.- składanie wniosków przez wyborców nigdzie nie
zameldowanych o wpisanie do spisu wyborców właściwego dla miejsca
aktualnego pobytu
6 marca 1997 r.- przestanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych
spisów wyborców
9 marca 1997 r.- przeprowadzenie głosowania
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 16 grudnia 1997 r.
w sprawie zatwierdzenia cennika nr 6-Z/98 "Paliwa gazowe do dystrybucji".
(Dz. U. Nr 157, poz. 1035)
Na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z
1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442,
z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536, z 1996 r. Nr 106, poz. 496
oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348), w związku z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 10
kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348) oraz w związku z
§ 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) i pkt 2 lit. a) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8
sierpnia 1995 r. w sprawie określenia wykazu towarów i usług, na które ustala
się ceny urzędowe (Dz. U. Nr 100, poz. 492, z 1996 r. Nr 8, poz. 48 i z 1997 r.
Nr 143, poz. 954), zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Zatwierdza się cennik nr 6-Z/98 "Paliwa gazowe do dystrybucji".
2. Cennik, o którym mowa w ust. 1, będzie udostępniony w siedzibie zarządu i
oddziałów terenowych Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa S.A.
§ 2. 1. Traci moc zarządzenie Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 1996 r. w
sprawie zatwierdzenia cennika nr 6-Z/97 "Paliwa gazowe do dystrybucji" (Monitor
Polski Nr 84, poz. 741).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Minister Finansów: L. Balcerowicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 18 grudnia 1996 r.
w sprawie rodzajów specjalistycznych usług opiekuńczych oraz kwalifikacji osób
świadczących takie usługi dla osób z zaburzeniami psychicznymi, zasad i trybu
ustalania i pobierania opłat za te usługi, jak również warunków częściowego lub
całkowitego zwolnienia od opłat.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 2, poz. 12)
Na podstawie art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy
społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265 oraz z
1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się następujące rodzaje specjalistycznych usług opiekuńczych,
zwanych dalej "specjalistycznymi usługami", dostosowanych do szczególnych
potrzeb wynikających z rodzaju schorzenia lub niepełnosprawności:
1) usprawnianie do funkcjonowania w społeczeństwie,
2) pielęgnacja,
3) rehabilitacja fizyczna,
4) wspieranie psychologiczno-pedagogiczne i edukacyjno-terapeutyczne,
5) pomoc mieszkaniowa.
§ 2. Usługi opiekuńcze świadczone osobom z zaburzeniami psychicznymi są
specjalistycznymi usługami.
§ 3. 1. Specjalistyczne usługi dla osób z zaburzeniami psychicznymi świadczone
są przez osoby posiadające kwalifikacje do wykonywania zawodu: pielęgniarki,
pracownika socjalnego, rehabilitanta, fizykoterapeuty, psychologa, pedagoga,
logopedy, terapeuty zajęciowego lub innego pokrewnego zawodu.
2. Osoby świadczące specjalistyczne usługi dla osób z zaburzeniami psychicznymi
powinny również posiadać co najmniej półroczny staż pracy w zakładzie
psychiatrycznej opieki zdrowotnej lub w jednostce organizacyjnej pomocy
społecznej dla osób z zaburzeniami psychicznymi.
3. Specjalistyczne usługi dla osób z zaburzeniami psychicznymi mogą być
świadczone przez osoby bez przygotowania zawodowego, o którym mowa w ust. 1,
posiadające co najmniej roczny staż pracy z osobami z zaburzeniami psychicznymi.
Dotyczy to usług uznanych za specjalistyczne usługi na podstawie § 2.
§ 4. 1. Odpłatność za specjalistyczne usługi dla osób z zaburzeniami
psychicznymi, z zastrzeżeniem ust. 2, ustala się w zależności od posiadanego
dochodu na osobę w rodzinie:
Dochód na osobę w złotychWysokość odpłatności w procentach ustalona od
ceny usługi dla:
osób samotnie gospodarującychosób w gospodarstwach wieloosobowych
123
do 275nieodpłatnienieodpłatnie
276-45037
451-600715
601-7001525
701-7503040
751-8006070
801-90090100
powyżej 900100100
2. Odpłatność za specjalistyczne usługi dla osób z zaburzeniami psychicznymi
świadczone w ośrodkach wsparcia regulują odrębne przepisy.
§ 5. Kwoty określające dochód na osobę są waloryzowane na zasadach i w trybie
określonych w art. 35a ustawy o pomocy społecznej.
§ 6. W szczególnie uzasadnionych przypadkach osoba zainteresowana może, na jej
wniosek lub na wniosek pracownika socjalnego, być częściowo lub całkowicie
zwolniona z ponoszenia odpłatności na czas określony, zwłaszcza ze względu na:
1) korzystanie co najmniej z dwóch rodzajów specjalistycznych usług,
2) konieczność ponoszenia opłat za pobyt członka rodziny w domu pomocy
społecznej lub ośrodku wsparcia i wszelkiego typu placówkach
opiekuńczo-wychowawczych i leczniczo rehabilitacyjnych,
3) więcej niż jedną osobę w rodzinie wymagającą pomocy w formie
specjalistycznych usług lub usług opiekuńczych, w tym co najmniej jedną
przewlekle chorą,
4) zdarzenie losowe.
§ 7. Opłata za specjalistyczne usługi wnoszona jest do kasy ośrodka pomocy
społecznej do 15 dnia każdego następnego miesiąca po wykonaniu usługi przez
osobę zobowiązaną do uiszczenia opłaty.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: w z. M. Manicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 18 grudnia 1997 r.
w sprawie trybu składania wniosków oraz terminów i sposobu wypłacania dotacji
przysługujących partiom politycznym, a także wzorów urzędowych formularzy
wniosków w sprawie dotacji, składanych przez partie polityczne.
(Dz. U. Nr 157, poz. 1036)
Na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach
politycznych (Dz. U. Nr 98, poz. 604) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa tryb składania wniosków oraz terminy i sposób
wypłacania z budżetu państwa dotacji przysługujących partiom politycznym, które
uczestniczyły w wyborach do Sejmu i Senatu, oraz określa wzory urzędowych
formularzy wniosków w sprawie dotacji, składanych przez partie polityczne.
§ 2. 1. Dotacja celowa wypłacana jest na podstawie wniosku o wypłacenie dotacji
oraz informacji Państwowej Komisji Wyborczej o spełnieniu przez partię
polityczną obowiązku złożenia informacji finansowej o otrzymanej z budżetu
państwa dotacji na działalność statutową oraz o poniesionych wydatkach na cele
statutowe - o ile obowiązek taki ciąży na partii politycznej.
2. Ustala się wzór urzędowego formularza wniosku o wypłacenie dotacji celowej,
określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
§ 3. 1. Wniosek o wypłacenie dotacji celowej składany jest Ministrowi Finansów w
terminie do dnia 31 marca każdego roku, począwszy od roku następującego po roku,
w którym ostatnio przeprowadzono wybory do Sejmu i Senatu; do wniosku powinien
być załączony uwierzytelniony wyciąg z ewidencji partii politycznych.
2. W razie utworzenia nowej partii w drodze połączenia się dwóch lub więcej
partii politycznych, właściwy organ nowej partii składa Ministrowi Finansów
wniosek o wypłacenie dotacji celowej w ciągu 14 dni od dnia dokonania przez
właściwy sąd wpisu partii do ewidencji; do wniosku powinien być załączony
uwierzytelniony wyciąg z ewidencji partii politycznych.
§ 4. 1. Dotacja celowa przekazywana jest na rachunek bankowy wskazany we wniosku
o wypłacenie dotacji.
2. Dotacja celowa wypłacana jest w miesięcznych ratach, w terminie do 30 dnia
każdego miesiąca, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym
został złożony prawidłowy wniosek o wypłacenie dotacji - nie wcześniej jednak
niż od stycznia każdego roku kalendarzowego.
3. Raty dotacji celowej, przypadające za miesiące poprzedzające złożenie wniosku
o przyznanie dotacji, wypłacane są razem z ratą przypadającą za miesiąc, w
którym został złożony wniosek.
§ 5. 1. W przypadku likwidacji partii politycznej zaprzestaje się wypłacania
dotacji celowej począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym partia
podjęła uchwałę o rozwiązaniu lub uprawomocniło się postanowienie sądu o
wykreśleniu wpisu partii z ewidencji.
2. Likwidator partii politycznej obowiązany jest niezwłocznie zawiadomić
Ministra Finansów o likwidacji partii.
§ 6. 1. Dotacja podmiotowa wypłacana jest na podstawie wniosku o jej wypłacenie,
potwierdzonego przez Państwową Komisją Wyborczą w przedmiocie uprawnienia partii
do dotacji oraz liczby uzyskanych przez partię mandatów posłów i senatorów.
2. Ustala się wzór urzędowego formularza wniosku o wypłacenie dotacji
podmiotowej, określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
§ 7. Wniosek o wypłacenie dotacji podmiotowej składany jest Ministrowi Finansów
w ciągu 2 miesięcy od dnia stwierdzenia przez właściwy organ ważności wyborów,
nie później jednak niż do dnia 28 lutego następnego roku; do wniosku powinien
być załączony uwierzytelniony wyciąg z ewidencji partii politycznych.
§ 8. 1. Dotacja podmiotowa przekazywana jest na rachunek bankowy wskazany we
wniosku o wypłacenie dotacji, nie później niż do dnia 31 marca roku
następującego po stwierdzeniu przez właściwy organ ważności wyborów, z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Dotacja podmiotowa wypłacana jest w ciągu miesiąca od dnia złożenia
prawidłowego wniosku o wypłacenie dotacji.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Kubik
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 1997 r. (poz.
1036)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie wniosku o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo
własności.
(Dz. U. Nr 157, poz. 1037)
Na podstawie art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o przekształceniu
prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności
(Dz. U. Nr 123, poz. 781) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 4 września 1997 r. o
przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w
prawo własności (Dz. U. Nr 123, poz. 781),
2) wnioskodawcy - należy przez to rozumieć użytkownika wieczystego lub jego
następcę prawnego w przypadku uprawnień, o których mowa w art. 6 ust. 1 ustawy,
3) wniosku - należy przez to rozumieć wniosek o przekształcenie prawa
użytkowania wieczystego w prawo własności, zawierający podstawowe elementy do
podjęcia decyzji o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo
własności.
§ 2. Treść wniosku powinna zawierać:
1) wskazanie adresata wniosku,
2) dane osobowe wnioskodawcy:
a) imię i nazwisko,
b) imiona rodziców,
c) miejsce zamieszkania,
d) numer ewidencyjny PESEL,
3) określenie położenia i powierzchni nieruchomości będącej przedmiotem
użytkowania wieczystego, z oznaczeniem jej według księgi wieczystej prowadzonej
przez właściwy sąd,
4) okres wykonywania użytkowania wieczystego nieruchomości przez wnioskodawcę i
jego poprzedników prawnych,
5) dane dotyczące sposobu powstania prawa użytkowania wieczystego, zwłaszcza na
mocy umowy notarialnej, decyzji administracyjnej lub orzeczenia sądu,
6) informacje o:
a) wysokości uiszczonej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego za 1997
r.,
b) proponowanym sposobie uiszczania opłaty, o którym mowa w art. 5 ust. 5
ustawy,
c) otrzymaniu nieruchomości w użytkowanie wieczyste nieodpłatnie albo o
uprawnieniu do nieodpłatnego przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w
prawo własności stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 1-3 ustawy,
7) datę wniosku i podpis wnioskodawcy.
§ 3. Do wniosku należy dołączyć dokumenty potwierdzające prawo użytkowania
wieczystego, a zwłaszcza:
1) odpis księgi wieczystej nieruchomości będącej przedmiotem użytkowania
wieczystego, a w razie potrzeby - odpis decyzji administracyjnej ustanawiającej
prawo użytkowania wieczystego lub wypis umowy, zawartej w formie aktu
notarialnego, ustanawiającej to prawo,
2) dokumenty potwierdzające, że wnioskodawca jest następcą prawnym użytkownika
wieczystego, gdy wniosek o nieodpłatne przekształcenie prawa użytkowania
wieczystego w prawo własności składa na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy następca
prawny użytkownika wieczystego,
3) dokumenty potwierdzające uprawnienie użytkownika wieczystego lub jego
następcy prawnego do nieodpłatnego przekształcenia prawa użytkowania wieczystego
w prawo własności stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH
z dnia 17 grudnia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad pobierania opłat konsularnych oraz
ich wysokości.
(Dz. U. Nr 157, poz. 1038)
Na podstawie art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 13 lutego 1984 r. o funkcjach konsulów
Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 9, poz. 34 i z 1997 r. Nr 114, poz.
739) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 13 stycznia 1995 r. w
sprawie zasad pobierania opłat konsularnych oraz ich wysokości (Dz. U. Nr 17,
poz. 83) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Wpływy w walutach obcych uzyskane ze zryczałtowanych kosztów rzeczywistych
wymienionych w § 10 ust. 3 oraz ze zwrotu kosztów wymienionych w § 11 ust. 1 pkt
1-5 podlegają rozliczeniu zgodnie z zasadami określonymi w odrębnych
przepisach.",
2) po § 4 dodaje się § 4a w brzmieniu:
"§ 4a. Nie pobiera się opłat i kosztów rzeczywistych za czynności paszportowe
wymienione w pozycjach 2, 3, 6 i 7 załącznika od:
1) małoletnich, którzy w dniu złożenia podania o wydanie paszportu nie mieli
ukończonych 16 lat,
2) osób, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 2, jeżeli ich pobyt za granicą jest
związany z długotrwałym leczeniem lub z koniecznością poddania się operacji,
3) osób, które złożyły podanie o wymianę paszportu z powodu jego wady
technicznej.",
3) w § 5 w ust. 1:
a) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) uczącej się młodzieży szkół dziennych i studentom studiów stacjonarnych z
zastrzeżeniem § 4a pkt 1.",
b) skreśla się pkt 5,
4) § 10 otrzymuje brzmienie:
"§ 10. 1. Wysokość opłat konsularnych w walucie miejscowej ustala kierownik
urzędu konsularnego na podstawie załącznika, biorąc pod uwagę interes Skarbu
Państwa oraz uwzględniając wysokość średniego wynagrodzenia i przeciętne koszty
utrzymania w państwie siedziby urzędu.
2. Kierownik urzędu konsularnego, za zgodą Ministra Spraw Zagranicznych, może
ustalić opłaty konsularne w walucie miejscowej za wszystkie lub niektóre
czynności konsularne w wysokości niższej od określonej w załączniku, w przypadku
stwierdzenia, że najniższa stawka tam określona przekracza możliwości płatnicze
podstawowej grupy interesantów urzędu.
3. Wysokość zryczałtowanych kosztów rzeczywistych związanych z wykonaniem
czynności konsularnej ustala się w wysokości 15% opłaty podstawowej ustalonej w
ust. 1 lub 2, za poszczególne czynności wymienione w załączniku. Zryczałtowanych
kosztów rzeczywistych nie nalicza się od procentowych stawek opłat wymienionych
w załączniku oraz przy kredytowaniu opłat konsularnych regulowanych w złotych po
powrocie interesanta do kraju.
4. Nie pobiera się opłaty konsularnej za udzielenie pożyczki, o której mowa w
art. 16 ustawy z dnia 13 lutego 1984 r. o funkcjach konsulów Polskiej
Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 9, poz. 34 i z 1997 r. Nr 114, poz. 739).
Ustala się zryczałtowaną stawkę w wysokości 3% kwoty udzielonej pożyczki na
pokrycie kosztów związanych z udzieleniem pożyczki, którą pożyczkobiorca
zobowiązany jest wpłacić zwracając pożyczkę.
5. Przy przeliczaniu stawek opłat wyrażonych w dolarach amerykańskich na walutę
państwa urzędowania stosuje się następujące kursy:
1) w państwach, których kursy walut są ogłaszane przez Narodowy Bank Polski -
kurs średni z ostatniego dnia poprzedniego miesiąca, zaokrąglając odpowiednio
wynik do pełnych jednostek,
2) w pozostałych państwach - kurs waluty państwa urzędowania w stosunku do
dolara amerykańskiego, obowiązujący w rozliczeniach konta dewizowego urzędu
konsularnego z miejscowym bankiem, z zaokrągleniem jak w pkt 1.
6. Opłaty konsularne podlegają zaokrągleniu w górę do pełnych jednostek.";
5) § 12 otrzymuje brzmienie:
"§ 12. 1. W przypadku zmian notowań kursu waluty państwa urzędowania lub
inflacji, kierownik urzędu konsularnego dokonuje korekty stosowanych stawek
opłat w walucie miejscowej.
2. Korekta, o której mowa w ust. 1, powinna zostać dokonana, gdy w okresie
kwartalnym nastąpi zmiana kursu waluty państwa urzędowania do dolara
amerykańskiego lub urzędowego wskaźnika inflacji o co najmniej 5%.
3. Jeżeli opłaty lokalne za czynności wymienione w pozycjach 42, 46-53
załącznika są niższe lub wyższe, to kierownik urzędu konsularnego może
odpowiednio zmniejszyć lub zwiększyć wysokość opłat za te czynności.",
6) w części III załącznika:
a) pozycje 19-30 otrzymują brzmienie:
19Przyjęcie wniosku o udzielenie wizy pobytowej5-10
20Udzielenie wizy pobytowej jednokrotnej na okres do 6 miesięcy30-50
21Udzielenie wizy pobytowej wielokrotnej na okres do 6 miesięcy60-80
22Udzielenie wizy pobytowej z prawem do pracy50-150
23Udzielenie wizy tranzytowej jednokrotnej10-20
24Udzielenie wizy tranzytowej dwukrotnej20-40
25Udzielenie wizy tranzytowej wielokrotnej40-60
26Dodatkowa opłata za udzielenie wizy na odrębnym blankiecie10-20
27Przyjęcie i opracowanie wniosku o uzyskanie zezwolenia na zamieszkanie w
Polsce na czas oznaczony30-50
28Doręczenie zezwolenia za zamieszkanie w Polsce na czas oznaczony
(łącznie z wizą wjazdową)50-100
29Przyjęcie i opracowanie wniosku o wydanie tymczasowego dokumentu podróży
dla cudzoziemca zamieszkałego w Polsce5-10
30Wydanie tymczasowego dokumentu podróży cudzoziemcowi zamieszkałemu w
Polsce20-40
b) skreśla się pozycje 31-35,
7) w części IX załącznika skreśla się pozycję 78,
8) w części X załącznika:
a) pozycje 80-86 otrzymują brzmienie:
80Wystawienie lub przedłużenie tymczasowego świadectwa przynależności
statku (świadectwo o banderze)50-150
81Legalizacja umowy o przeniesienie prawa własności statku500-1000
82Przedłużenie ważności certyfikatów, kart i świadectw dotyczących
bezpieczeństwa statku, wystawionych przez polskie urzędy morskie100-300
83Sporządzenie protokołu wypadku morskiego lub wypadku w żegludze
śródlądowej200-300
84Przyjęcie od kapitana statku protestu morskiego300
85Wystawienie, przedłużenie lub uzupełnienie książeczki żeglarskiej30
86Inne czynności z zakresu żeglugi morskiej lub śródlądowej20-40
b) skreśla się pozycje 87 i 88.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 27 grudnia 1997 r.
Minister Spraw Zagranicznych: B. Geremek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 15 grudnia 1997 r.
sygn. akt K 13/97.
(Dz. U. Nr 157, poz. 1039)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Błażej Wierzbowski - przewodniczący,
Zdzisław Czeszejko-Sochacki - sprawozdawca,
Stefan Jaworski,
Krzysztof Kolasiński,
Ferdynand Rymarz,
protokolant: Joanna Szymczak
po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 1997 r. na rozprawie sprawy z wniosku Rady
Gminy Bojszowy z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania:
wnioskodawcy, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i Prokuratora Generalnego o
stwierdzenie zgodności art. 1 pkt 1 i art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 1996
r. o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych i ustawy o finansowaniu
gmin (Dz. U. Nr 149, poz. 704) z art. 1 przepisów konstytucyjnych pozostawionych
w mocy na podstawie art. 77 ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r.
o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej
Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426, z 1995 r. Nr
38, poz. 184, Nr 150, poz. 729 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 488),
orzeka:
art. 1 pkt 1 oraz art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy
o podatkach i opłatach lokalnych i ustawy o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 149,
poz. 704) jest zgodny z art. 2 i z art. 167 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483).
Błażej Wierzbowski
Zdzisław Czeszejko-Sochacki
Stefan Jaworski
Krzysztof Kolasiński
Ferdynand Rymarz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 18 grudnia 1997 r.
o utracie mocy obowiązującej art. 1 pkt 2, art. 1 pkt 5, art. 2 pkt 2, art. 3
pkt 1 i art. 3 pkt 4 ustawy o zmianie ustawy o planowaniu rodziny, ochronie
płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży oraz o zmianie
niektórych innych ustaw.
(Dz. U. Nr 157, poz. 1040)
Na podstawie art. 89 ust. 4 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale
Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643) w związku z orzeczeniem Trybunału
Konstytucyjnego z dnia 28 maja 1997 r. sygn. akt K 26/96 ogłaszam utratę mocy
obowiązującej następujących przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o
zmianie ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach
dopuszczalności przerywania ciąży oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U.
Nr 139, poz. 646): art. 1 pkt 2 - w zakresie, w jakim uzależnia ochronę życia w
fazie prenatalnej od decyzji ustawodawcy zwykłego; art. 1 pkt 5 - w zakresie
dotyczącym art. 4a ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu
rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży
(Dz. U. Nr 17, poz. 78 i z 1995 r. Nr 66, poz. 334); art. 2 pkt 2; art. 3 pkt 1
i art. 3 pkt 4.
Obwieszczenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
Wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego: J. Trzciński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 4 grudnia 1997 r.
zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej oraz o zmianie
niektórych innych ustaw.
(Dz. U. Nr 158, poz. 1041)
Art. 1. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o zakładach opieki
zdrowotnej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 661)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 18 w ust. 1 wyrazy "Z dniem wejścia w życie ustawy" zastępuje się
wyrazami "Z dniem przejęcia szpitala klinicznego przez państwową uczelnię
medyczną lub państwową uczelnie prowadzącą działalność dydaktyczną i badawczą w
dziedzinie nauk medycznych";
2) w art. 19 wyrazy "które powstały przed dniem wejścia w życie ustawy"
zastępuje się wyrazami "które powstały przed dniem przejęcia szpitala
klinicznego przez państwową uczelnię medyczną lub państwową uczelnię prowadzącą
działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych";
3) w art. 20:
a) w ust. 1 wyrazy "z dniem wejścia w życie ustawy" zastępuje się wyrazami "z
dniem przejęcia szpitala klinicznego przez państwową uczelnię medyczną lub
państwową uczelnię prowadzącą działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie
nauk medycznych",
b) w ust. 2 wyrazy "Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy" zastępuje się
wyrazami "Z dniem przejęcia szpitala klinicznego przez państwową uczelnię
medyczną lub państwową uczelnię prowadzącą działalność dydaktyczną i badawczą w
dziedzinie nauk medycznych",
c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Przepisy wykonawcze wydane przed dniem wejścia w życie ustawy na podstawie
upoważnienia zawartego w art. 106 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 4,
zachowują moc w stosunku do nauczycieli akademickich do dnia przejęcia szpitala
klinicznego przez państwową uczelnię medyczną lub państwową uczelnię prowadzącą
działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych.";
4) w art. 21:
a) w ust. 1 wyrazy "W terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy"
zastępuje się wyrazami "W terminie 3 miesięcy od dnia przejęcia szpitala
klinicznego przez państwową uczelnię prowadzącą działalność dydaktyczną i
badawczą w dziedzinie nauk medycznych",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z rektorem państwowej
uczelni medycznej i państwowej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i
badawczą w dziedzinie nauk medycznych określi, w drodze zarządzenia, sposób,
tryb i termin przejęcia szpitala klinicznego przez każdą z uczelni.",
c) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Termin, o którym mowa w ust. 3, nie może być wyznaczony na dzień późniejszy
niż 31 grudnia 1998 r.".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że przepis art. 1 pkt 3
lit. c) wchodzi w życie z mocą od dnia 5 grudnia 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 4 grudnia 1997 r.
o zmianie ustawy - Prawo budżetowe i ustawy - Prawo energetyczne.
(Dz. U. Nr 158, poz. 1042)
Art. 1. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r.
Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685,
z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89,
poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r.
Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr
133, poz. 883, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943) w art. 31 w ust. 3 w pkt 2
po wyrazach "Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji", skreśla się wyrazy "Urzędu
Regulacji Energetyki,".
Art. 2. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54,
poz. 348) w art. 72 skreśla się kropkę i dodaje się wyrazy "oraz art. 18 ust. 3
i 4, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r."
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 5 grudnia 1997
r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 4 grudnia 1997 r.
o zmianie ustawy o usługach turystycznych.
(Dz. U. Nr 158, poz. 1043)
Art. 1. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. Nr
133, poz. 884) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 51 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) w terminie do dnia 31 grudnia 1998 r.,";
2) art. 52 otrzymuje brzmienie:
"Art. 52. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1998 r."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 4 grudnia 1997 r.
o zmianie ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych.
(Dz. U. Nr 158, poz. 1044)
Art. 1. W ustawie z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania
niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60 i Nr 83, poz. 418, z 1996
r. Nr 152, poz. 719 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 504, Nr 107, poz. 690 i Nr 121,
poz. 770) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 w ust. 1 skreśla się pkt 3;
2) w art. 6:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Kredyty na cele, o których mowa w art. 3 ust. 1, mogą być objęte dopłatą ze
środków budżetu państwa, jeżeli ich oprocentowanie w stosunku rocznym nie
przekroczy:
1) 1,1 stopy redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez
Narodowy Bank Polski przy udzielaniu kredytów na skup i przechowywanie zapasów
ryb morskich,
2) 1,15 stopy redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez
Narodowy Bank Polski przy udzielaniu kredytów na cele rolnicze,
3) 1,2 stopy redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez
Narodowy Bank Polski przy udzielaniu kredytów na finansowanie kontraktów
eksportowych.",
b) w ust. 7 na końcu zdania dodaje się wyrazy "pkt 3".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 8 stycznia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie
niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania
odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych
należności przewidzianych w Kodeksie pracy.
(Dz. U. Nr 2, poz. 15)
Na podstawie art. 297 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996 r.
w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz
wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków
wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie
pracy (Dz. U. Nr 62, poz. 289) wprowadza się następujące zmiany:
1) po § 4 dodaje się § 4a i 4b w brzmieniu:
"§ 4a. Przy ustalaniu należności, o których mowa w § 4 ust. 1, dla pracowników
otrzymujących wynagrodzenie wynikające z osobistego zaszeregowania, określonego
stawką miesięczną, wynagrodzenie za 1 godzinę ustala się dzieląc miesięczną
stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania
w danym miesiącu.
§ 4b. Przy ustalaniu dodatkowego wynagrodzenia przysługującego, na podstawie
art. 137 § 2 Kodeksu pracy, za godzinę pracy w porze nocnej najniższe
wynagrodzenie przewidziane w tym przepisie dzieli się przez liczbę godzin pracy
przypadających do przepracowania w danym miesiącu.";
2) w § 8 w zdaniu drugim wyrazy "dzieli się przez 25,5" zastępuje się wyrazami
"dzieli się przez współczynnik, o którym mowa w § 13 ust. 2";
3) § 13 otrzymuje brzmienie:
"§ 13. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustalaniu wynagrodzenia i innych
należności według zasad obowiązujących przy ustalaniu wynagrodzenia za urlop lub
ekwiwalentu pieniężnego za urlop, rozumie się przez to zasady wynikające z
przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia
1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego,
ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego
za urlop (Dz. U. Nr 2, poz. 14).
2. Przez użyte w § 8 w zdaniu drugim określenie "współczynnik" rozumie się
współczynnik, o którym mowa w § 19 rozporządzenia wymienionego w ust. 1."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 12 grudnia 1997 r.
o zmianie ustawy o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób.
(Dz. U. Nr 158, poz. 1045)
Art. 1. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania krajowego
drogowego przewozu osób (Dz. U. Nr 141, poz. 942) art. 27 otrzymuje brzmienie:
"Art. 27. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1998 r."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 9 grudnia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie programu badań statystycznych statystyki
publicznej na rok 1997.
(Dz. U. Nr 158, poz. 1046)
Na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce
publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z 1996 r. Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr
88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769) zarządza się, co następuje:
§ 1. W "Programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 1997",
stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 lipca 1996 r. w
sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 1997 (Dz. U.
Nr 93, poz. 422), wprowadza się następujące zmiany:
1) po poz. 1.03.024 dodaje się poz. 1.03.024a w brzmieniu:
Symbol i temat badaniaŹródła i częstotliwość zbierania danychZakres
podmiotowyZakres przedmiotowyRodzaje informacji wynikowych; sposób
udostępnianiaProwadzący, koszty i źródła finansowania
123456
"1.03.024a Skutki powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997
r.3)Jednorazowe ankietowe badanie dobrowolne gospodarstw
domowychGospodarstwa domowe zamieszkujące na obszarach dotkniętych
powodzią - badanie reprezentacyjne (ok. 7,5 tys. wylosowanych gospodarstw
domowych).Ankieta zawiera pytania pozwalające na ocenę zmian, które zaszły
w warunkach życia gospodarstw domowych w wyniku powodzi, oszacowanie strat
w gospodarstwie domowym, a także pytania dotyczące uzyskanej i oczekiwanej
pomocy i odszkodowań oraz oceny likwidacji szkód.Tablice wynikowe, dane
ogółem w podziale na miasto i wieś.GUS 140.000 zł - budżet GUS, 350.000 zł
- UNDP
3) na obszarze gmin wymienionych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie ustalenia wykazu gmin, na obszarze których
wystąpiła powódź, oraz zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych
dla tych gmin na finansowanie bieżących zadań własnych (Dz. U. Nr 82, poz. 528,
Nr 87, poz. 547, Nr 97, poz. 594, Nr 102, poz. 645, Nr 108, poz. 699 i Nr 135,
poz. 915)"
2) po poz. 1.18.198 dodaje się poz. 1.18.198a w brzmieniu:
Symbol i temat badaniaŹródła i częstotliwość zbierania danychZakres
podmiotowyZakres przedmiotowyRodzaje informacji wynikowych; sposób
udostępnianiaProwadzący, koszty i źródła finansowania
123456
"1.18.198a Skutki powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r.4)POW-1 -
sprawozdanie jednorazoweOsoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające
osobowości prawnej [z wyłączeniem jednostek finansowanych z budżetu
państwa oraz budżetu gmin, zakładów budżetowych (państwowych i gminnych),
gospodarstw pomocniczych jednostek budżetowych (państwowych i gminnych),
organizacji religijnych oraz organizacji i zespołów międzynarodowych],
osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą (z wyłączeniem
indywidualnych gospodarstw rolnych i gospodarstw domowych zatrudniających
pracowników), o liczbie pracujących: - powyżej 5 osób - badanie pełne5), -
do 5 osób - badanie reprezentacyjne (ok. 26 tys. wylosowanych
jednostek)5).Zniszczenia: - rzeczowego majątku trwałego, - zapasów, oraz -
straty poniesione w wyniku ograniczenia działalności, - ocena likwidacji
szkód.Zniszczenia spowodowane powodzią i ocena likwidacji szkód. Tablice
wynikowe w podziale na miasto i wieś oraz według województw.GUS 560.000 zł
- budżet GUS, 350.000 zł - UNDP
POW-2 - sprawozdanie jednorazoweJednostki finansowane z budżetu państwa
oraz budżetu gmin, zakłady budżetowe (państwowe i gminne), gospodarstwa
pomocnicze jednostek budżetowych (państwowych i gminnych) - badanie
pełne5).Zniszczenia rzeczowego majątku trwałego oraz ocena likwidacji
szkód.
Tablice zbiorczeMinisterstwo Transportu i Gospodarki MorskiejZniszczenia
dróg, ulic i placów wraz z towarzyszącymi obiektami
inżynieryjnymi6).Według województw
Tablice zbiorczeMinisterstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
LeśnictwaZniszczenia budowli wodnych oraz urządzeń regulacji rzek i
potoków6).Według województw
Tablice zbiorczeMinisterstwo Rolnictwa i Gospodarki
ŻywnościowejZniszczenia melioracji podstawowych i szczegółowych6).Według
województw
4) na obszarze gmin, o których mowa w przypisie 3,
5) mające siedzibę na obszarze gmin, o których mowa w przypisie 3, oraz mające
siedzibę na obszarze gmin, jeżeli posiadają na obszarach objętych powodzią
wyodrębnione jednostki, do których urzędy statystyczne przekażą formularz
sprawozdawczy,
6) nie obejmowanych wartościową ewidencją księgową."
§ 2. 1. Ankietowe badanie skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. w
gospodarstwach domowych, przeprowadzą ankieterzy Głównego Urzędu Statystycznego
w dniach od 12 do 23 stycznia 1998 r.
2. Wzór ankiety stosowanej w badaniu, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik
nr 1 do rozporządzenia.
§ 3. 1. Wzory formularzy sprawozdawczych POW-1 i POW-2 określają załączniki nr 2
i 3 do rozporządzenia.
2. Podmioty zobowiązane do sporządzenia sprawozdania POW-1 i POW-2 przekażą
wypełnione sprawozdania do urzędu statystycznego województwa, na którego terenie
mają siedzibę - w terminie do dnia 10 stycznia 1998 r.
§ 4. Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej, Ochrony Środowiska, Zasobów
Naturalnych i Leśnictwa oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej przekażą, w
formie tablic zbiorczych, do Głównego Urzędu Statystycznego jednorazowo w
terminie do dnia 20 stycznia 1998 r. dane dotyczące skutków powodzi, określone
pod poz. 1.18.198a "Programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok
1997", o którym mowa w § 1.
§ 5. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego przedstawi Prezesowi Rady Ministrów
wyniki badań wprowadzonych rozporządzeniem oraz szacunek skutków powodzi, która
miała miejsce w lipcu 1997 r. - w terminie do dnia 28 lutego 1998 r.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 grudnia 1997 r. (poz. 1046)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Objaśnienia do sprawozdania POW-1
1. Przedsiębiorstwo zobowiązane do sporządzenia sprawozdania POW-1 składa je
wraz z jednym załącznikiem (jeśli jest jednostką jednozakładową) lub z tyloma
załącznikami, ile zostało wpisanych jednostek w pozycji 3, do urzędu
statystycznego, na terenie którego ma swoją siedzibę.
2. Jeśli przedsiębiorstwo nie posiada jednostek, które poniosły straty w wyniku
powodzi - wypełnia tylko pozycję 1 sprawozdania i odsyła je do urzędu
statystycznego, na terenie którego ma swoją siedzibę.
Ilustracja
Objaśnienia do załącznika do sprawozdania POW-1
Liczba osób pracujących
W pkt 2 wykazuje się liczbę osób (bez uczniów) będących w stanie ewidencyjnym w
dniu 30 czerwca i 31 grudnia 1997 r., dla których jednostka sprawozdawcza jest
głównym miejscem pracy, łącznie z pracującymi poza granicami kraju. Dane podaje
się bez przeliczenia na zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy (pełne
etaty).
Do osób pracujących zalicza się:
1) osoby zatrudnione na podstawie stosunku pracy (tj. umowy o pracę, powołania,
wyboru, mianowania) łącznie z osobami zatrudnionymi przy pracach sezonowych i
zatrudnionych dorywczo w pełnym wymiarze czasu pracy (pełne etaty),
2) osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę nakładczą,
3) agentów,
4) właścicieli i współwłaścicieli zakładów (z wyłączeniem wspólników, którzy nie
pracują a wnoszą jedynie kapitał), łącznie z bezpłatnie pomagającymi członkami
rodzin.
Do stanu zatrudnionych na podstawie stosunku pracy nie zalicza się osób
korzystających w miesiącu sprawozdawczym z urlopów wychowawczych, urlopów
bezpłatnych w wymiarze powyżej 14 dni, a także zatrudnionych na podstawie umowy
zlecenia lub umowy o dzieło.
Środki trwałe
W pkt 3 wykazuje się wartość brutto własnych środków trwałych jednostek
sprawozdawczych (także czasowo nieczynnych, jak np. znajdujące się w rezerwie
lub zapasie, będące w naprawie, wydzierżawione innym jednostkom) łącznie z
wartością środków trwałych przyjętych do użytkowania na podstawie umów
dzierżawy, najmu, z których wynika prawo do ich amortyzowania.
Podziału środków trwałych na grupy należy dokonać zgodnie z "Klasyfikacją
Rodzajową Środków Trwałych" wprowadzoną zarządzeniem nr 51 Prezesa GUS z dnia 17
grudnia 1991 r. (Dz. Urz. GUS Nr 21, poz. 132).
W pkt 3.1 wykazuje się straty poniesione w wyniku powodzi.
W wierszu 1 należy wykazać łączną wartość środków trwałych, tj. sumę wierszy
2+3+5+6+7.
W rubryce 2 wykazuje się wartość brutto środków trwałych przed powodzią,
figurującą w księgach ewidencyjnych, tj. bez potrąceń odpisów amortyzacyjnych
(umorzeniowych) wg ich stanu przed powodzią.
W rubrykach 3 wykazuje się ewidencyjną wartość brutto zniszczeń środków trwałych
po zalaniu przez powódź.
W rubryce 4 wykazuje się ewidencyjną wartość netto (tj. bez wartości umorzeń)
zniszczeń środków trwałych po zalaniu przez powódź. W przypadku braku ewidencji
należy podać wartość szacunkową.
W rubryce 5 wykazuje się wartość odtworzenia zniszczonych powodzią środków
trwałych, tj. szacunkową wartość nakładów inwestycyjnych jaką należałoby ponieść
(łącznie z nakładami poniesionymi do 31 XII 1997 r.) na:
- odbudowę (częściową lub całkowitą) budynków i budowli o przeznaczeniu,
parametrach technicznych i użytkowych przed ich zniszczeniem w wyniku powodzi
według ich wartości brutto,
- rekonstrukcję częściowo uszkodzonych maszyn, urządzeń, narzędzi, środków
transportu i pozostałych środków trwałych, a w przypadku ich całkowitego
zniszczenia - wartość nakładów na zakup nowych o takich samych lub zbliżonych
parametrach technicznych i użytkowych.
Inwestycje rozpoczęte
W pkt 4.1 wykazuje się koszty inwestycji nie zakończonych przed powodzią. Do
inwestycji rozpoczętych kwalifikuje się wszystkie poniesione koszty pozostające
w bezpośrednim związku z nie zakończoną jeszcze budową, montażem lub
przekazaniem do używania nowego lub już istniejącego środka trwałego.
W pkt 4.2 wykazuje się wartość odtworzenia zniszczonych powodzią obiektów w
budowie, tj. szacunkową wartość nakładów inwestycyjnych jaką należy ponieść
(łącznie z nakładami poniesionymi do 31 XII 1997 r.) na ich odbudowę
(rekonstrukcję).
Zapasy
W pkt 5 wykazuje się wartość zniszczonych materiałów tj. nabytych od obcych
kontrahentów oraz wyprodukowane przez własne komórki pomocnicze: surowce i inne
materiały podstawowe, paliwa, materiały pomocnicze, opakowania, części zapasowe
maszyn i urządzeń, które są przeznaczone do zużycia na potrzeby wszystkich
rodzajów własnej działalności gospodarczej. W skład materiałów wchodzą również
odpady, produkty uboczne i odzyski powstałe w toku produkcji. Ponadto należy
wykazać również zniszczone materiały w drodze, tj. te które nie znajdowały się
fizycznie w posiadaniu jednostki gospodarczej ale stanowią już jej własność.
Wykazuje się tu również wartość zniszczonych rzeczowych składników majątku
obrotowego nabytych z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży, jak również wartość
zniszczonych towarów w drodze.
Cena nabycia jest to rzeczywista cena zakupu składnika majątku (materiałów lub
towarów), obejmująca kwotę należną sprzedającemu (bez naliczonego podatku od
towarów i usług), a w przypadku importu powiększona o obciążenia o charakterze
publicznoprawnym oraz powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem i
przystosowaniem składnika majątku do stanu zdatnego do używania, łącznie z
kosztami transportu jak też załadunku i wyładunku, a pomniejszona o zmniejszenie
ceny (rabaty, opłaty itp.) i odzyski.
Wykazuje się tu także zniszczoną część równowartości kosztów poniesionych na
wytworzenie produktów (wyrobów i usług), które przeszły określone fazy
produkcji, ale nie zostały zakończone - są w toku realizacji.
W wierszu tym wykazuje się takie zniszczone wyroby gotowe (nie podlegające
dalszemu przerobowi w jednostce, w której zostały wytworzone, tj. odpowiadające
określonym normom lub warunkom umowy), które przeznaczone były do sprzedaży oraz
roboty i usługi odpisane w ciężar kosztu wytworzenia, lecz jeszcze nie sprzedane
do końca okresu sprawozdawczego, a także inwentarza żywego w tuczu i hodowli.
W koszcie wytworzenia nie uwzględnia się kosztów ogólnego zarządu.
Inne straty
W pkt 6 należy podać wartość nadzwyczajnych kosztów powstałych lub poniesionych
bezpośrednio w wyniku powodzi (tj. płace z narzutami pracowników, koszty
uczestnictwa w akcji przeciwpowodziowej, koszty dezynfekcji i neutralizacji
substancji szkodliwych, koszty wywozu odpadów i innych zniszczonych składników
majątkowych, koszty zabezpieczeń zakładu, itp.) oraz opłaty o charakterze
sankcyjnym z tytułu zobowiązań umownych lub finansowych.
W pkt 7 należy podać szacunkową wartość utraty zysku netto, przyjmując jako
podstawę średniomiesięczną wartość zysku netto wyliczoną na podstawie pierwszego
półrocza 1997 r.
W pkt 8 Jako "inne straty" należy wykazać pozycje zdefiniowane w pkt 6.
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik do sprawozdania POW-2 dotyczącego skutków powodzi
A. Rodzaj środka trwałego wg Klasyfikacji Rodzajowej Środków
TrwałychJednostki miary
Symbol wg KRŚTNazwaLiterowecyfrowe
1234
00Grunty własneha052
01Melioracje szczegółowexx
1Budynkiszt.020
14Budynki biuroweszt.020
15Budynki ochrony zdrowia i opieki społecznejszt.020
150Budynki szpitali i klinikszt.020
151Budynki zakładów otwartej opieki zdrowotnej typu miejskiegoszt.020
152Budynki zakładów otwartej opieki zdrowotnej typu małomiejskiego i
wiejskiegoszt.020
16Budynki mieszkalneszt.020
160-165Budynki mieszkalne rodzinne - własność komunalnaszt.020
17Budynki oświaty, nauki i kulturyszt.020
170Budynki przedszkoliszt.020
171Budynki szkół podstawowych i średnichszt.020
172Budynki szkół wyższychszt.020
174Budynki bibliotek i archiwówszt.020
175Budynki muzeów i stałych wystawszt.020
176Budynki teatrów i filharmoniiszt.020
178Budynki domów kultury, klubów i świetlicszt.020
19Inne budynkiszt.020
193Budynki strażnic przeciwpożarowychszt.020
2Budowlexx
23Rurociągi i przewodykm043
231Przewody sieci rozdzielczej gazu i sprężonego powietrzakm043
233Przewody sieci rozdzielczej pary i ciepłakm043
235Przewody rozdzielcze sieci wodociągowejkm043
236Przewody sieci kanalizacyjnejkm043
24Budowle komunikacyjnexx
242Drogi kołowekm043
243Ulice i placexx
244Budowle inżynierskie dróg, ulic i placówxx
25Budowle inżynierskie wodnexx
251Budowle piętrzącexx
253Kanały wodnekm043
254Budowle regulacyjne na rzekach i potokach górskichxx
255Ujęcia i zrzuty wodyxx
256Budowle do uzdatniania wódxx
257Wały i groblekm043
258Budowle do oczyszczania ściekówxx
259Budowle inżynierskie pozostałexx
28Budowle sportoweszt.020
3-6Maszyny i urządzenia technicznexx
7Środki transportuszt.020
74Pojazdy mechaniczneszt.020
8Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażeniexx
806Kioski, budki, baraki, domki campingowe itp.szt.020
B. Melioracje podstawowea) - wykazują wyłącznie Wojewódzkie Zarządy
Melioracji i Urządzeń WodnychJednostki miary
Symbolb)NazwaLiterowecyfrowe
1234
001Rzeki uregulowane i kanały z budowlamikm043
002Wały przeciwpowodziowe z budowlami i drogami dojazdowymikm043
003Stacje pompSzt./m3/sek.063
004Zbiorniki retencyjne rolniczeSzt./mln m3073
a) Melioracji podstawowych nie należy ujmować w grupowaniu według części A
załącznika.
b) Należy wpisać w rubr. 1 na formularzu POW-2.
Objaśnienia do sprawozdania POW-2
Sprawozdaniem POW-2 objęte są jednostki finansowane z budżetu państwa oraz
budżetu gminy (w tym jednostki budżetowe, instytucje kultury, szkoły wyższe), a
także zakłady budżetowe (państwowe i gminne) oraz gospodarstwa pomocnicze
jednostek budżetowych (państwowych i gminnych). Jednostki finansowane z budżetu
państwa wykazują środki trwałe i inwestycje rozpoczęte, łącznie z danymi dla
gospodarstw pomocniczych. Zarządy gmin wykazują środki trwałe i inwestycje
rozpoczęte, łącznie z danymi dla gospodarstw pomocniczych oraz łącznie dla
wszystkich jednostek nie bilansujących samodzielnie o różnych rodzajach
działalności, których środki trwałe i inwestycje rozpoczęte ujmowane są w
ewidencji księgowej gminy.
Środki trwałe
W pkt 2 wykazuje się wartość brutto wszystkich środków trwałych, także czasowo
nieczynnych, jak np. znajdujące się w rezerwie lub zapasie, będące w naprawie,
wydzierżawione innym jednostkom.
Podziału środków trwałych na grupy, podgrupy i rodzaje należy dokonać zgodnie z
"Klasyfikacją Rodzajową Środków Trwałych" wprowadzoną zarządzeniem nr 51 Prezesa
GUS z dnia 17 grudnia 1991 r. (Dz. Urz. GUS Nr 21, poz. 132) wg wykazu A
stanowiącego załącznik do sprawozdania. Jeżeli dla danego środka trwałego nie ma
wymienionego w wykazie rodzaju KRŚT (symbol trzycyfrowy), należy przyporządkować
go do podgrupy (symbol dwucyfrowy), a jeśli nie ma podgrupy to do grupy (symbol
jednocyfrowy). Środek trwały może być w sprawozdaniu wykazany tylko raz, a więc
albo w rodzaju, albo w podgrupie, albo w grupie.
Wojewódzkie Zarządy Melioracji i Urządzeń Wodnych dane o melioracjach
podstawowych wykazują zgodnie z podziałem (wykaz B załącznika do sprawozdania)
wynikającym z "Książki ewidencji urządzeń melioracyjnych" prowadzonej wg
instrukcji Ministerstwa Rolnictwa z dnia 22 stycznia 1979 r.
W pkt 2.1 wykazuje się straty poniesione w wyniku powodzi.
W wierszu 01 rubr. 2, 5, 6, 7 i 8 należy wykazać łączną wartość środków trwałych
wykazanych we wszystkich wierszach od 02 oznaczonych w rubr. 1 symbolami jedno-
dwu- lub trzycyfrowymi. W przypadku gdy liczba wierszy na formularzu jest nie
wystarczająca, prosimy o wypełnienie dodatkowego arkusza (bez wartości ogółem w
wierszu 01).
W rubryce 2 wykazuje się wartość brutto środków trwałych figurującą w księgach
ewidencyjnych, tj. bez potrąceń odpisów umorzeniowych wg ich stanu przed
powodzią.
W rubryce 5 należy podać ilość zniszczonych środków trwałych wg jednostek miary
(rubr. 3) zamieszczonych w załączniku (z wyłączeniem pozycji oznaczonych znakiem
X).
W rubryce 6 wykazuje się szacunkową wartość zniszczeń środków trwałych po
zalaniu przez powódź według ich wartości brutto, zaś w rubryce 7 według ich
wartości netto, tj. po potrąceniu odpisów umorzeniowych.
W rubryce 8 wykazuje się wartość odtworzenia zniszczonych powodzią środków
trwałych, tj. szacunkową wartość nakładów inwestycyjnych, jaką należy ponieść
(łącznie z nakładami poniesionymi do 31 XII 1997 r.) na:
- odbudowę (częściową lub całkowitą) budynków i budowli o przeznaczeniu,
parametrach technicznych i użytkowych przed ich zniszczeniem w wyniku powodzi
według ich wartości brutto,
- rekonstrukcję częściowo uszkodzonych maszyn, urządzeń, narzędzi, środków
transportu i pozostałych środków trwałych, a w przypadku ich całkowitego
zniszczenia - wartość nakładów na zakup nowych o takich samych lub zbliżonych
parametrach technicznych i użytkowych.
Inwestycje rozpoczęte
W pkt 3.1 wykazuje się koszty inwestycji nie zakończonych przed powodzią. Do
inwestycji rozpoczętych kwalifikuje się wszystkie poniesione koszty pozostające
w bezpośrednim związku z nie zakończoną jeszcze budową, montażem lub
przekazaniem do używania nowego lub już istniejącego środka trwałego.
W pkt 3.2 wykazuje się wartość odtworzenia zniszczonych powodzią obiektów w
budowie, tj. szacunkową wartość nakładów inwestycyjnych, jaką należy ponieść
(łącznie z nakładami poniesionymi do 31 XII 1997 r.) na ich odbudowę
(rekonstrukcję).
Budynki mieszkalne rodzinne - własność osób fizycznych
Pkt 4 wypełniają wyłącznie zarządy gmin.
W pkt 4.1 należy podać ilość budynków mieszkalnych stałego zamieszkania, które
uległy zniszczeniu (całkowitemu lub częściowemu) w wyniku powodzi, będących
własnością osób fizycznych na terenie gminy.
W pkt 4.2 wykazuje się wartość odtworzenia zniszczonych powodzią budynków
mieszkalnych, tj. szacunkową wartość nakładów inwestycyjnych, jaką należy
ponieść (łącznie z nakładami poniesionymi do 31 XII 1997 r.) na odbudowę
(częściową lub całkowitą) budynków o przeznaczeniu, parametrach technicznych i
użytkowych przed ich zniszczeniem w wyniku powodzi.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia Taryfy celnej.
(Dz. U. Nr 158, poz. 1047)
Na podstawie art. 13 § 6 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U.
Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Ustanawia się Taryfę celną, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.
§ 2. 1. Do towarów objętych kontraktami zawartymi nie później niż przed dniem
wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się stawki celne określone w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary
przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147,
Nr 47, poz. 301, Nr 65, poz. 415, Nr 107, poz. 695 i Nr 139, poz. 936), jeżeli
stawka celna określona w Taryfie celnej, o której mowa w § 1, jest wyższa albo
kraj lub region pochodzenia towaru był objęty preferencjami celnymi, które
zostały ograniczone lub zniesione na mocy niniejszego rozporządzenia, pod
warunkiem że towarom tym nadano przeznaczenie celne w ciągu trzech miesięcy od
dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
2. Przez kontrakty, o których mowa w ust. 1, rozumie się kontrakty potwierdzone
fakturami wystawionymi nie później niż w terminie 7 dni od dnia wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z wyjątkiem ust.
5 pkt 8 i 9 części A Postanowień wstępnych Taryfy celnej, stanowiącej załącznik
do niniejszego rozporządzenia, które wchodzą w życie z dniem 1 marca 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
(Taryfa celna stanowiąca załącznik do rozporządzenia jest oddzielnym
załącznikiem do niniejszego numeru)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wydatków budżetowych, których nie
zrealizowane planowane kwoty nie wygasają z upływem roku budżetowego 1996.
(Dz. U. Nr 158, poz. 1048)
Na podstawie art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe
(Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i
Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz.
640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139,
poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr
123, poz. 775 i 778, Nr 133, poz. 883, Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie
wydatków budżetowych, których nie zrealizowane planowane kwoty nie wygasają z
upływem roku budżetowego 1996 (Dz. U. Nr 156, poz. 782 i z 1997 r. Nr 116, poz.
743), w § 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) ust. 1 pkt 6 i 10 oraz ust. 2 pkt 2-4 - nie wykorzystane do dnia 20 grudnia
1997 r., a w ust. 1 pkt 3 - nie wykorzystane do dnia 20 grudnia 1998 r."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie sposobu i trybu postępowania organów celnych przy zatrzymywaniu
towarów w wypadku podejrzenia naruszenia przepisów dotyczących ochrony własności
intelektualnej, handlowej i przemysłowej.
(Dz. U. Nr 158, poz. 1049)
Na podstawie art. 57 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U.
Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) towar piracki - towar, który w kraju jego wyprodukowania jest kopią wykonaną
bez zgody posiadacza praw autorskich lub osoby należycie upoważnionej przez
niego i który jest wykonany bezpośrednio lub pośrednio z takiego przedmiotu, że
wykonanie kopii stanowiłoby naruszenie praw autorskich lub prawa pokrewnego,
według prawa kraju importującego,
2) towar oznaczony podrobionym znakiem towarowym - towar lub opakowanie
oznaczone podrobionym znakiem towarowym, noszący bez upoważnienia znak towarowy,
który jest identyczny ze znakiem towarowym zarejestrowanym dla takiego towaru
lub opakowania lub który nie może być odróżniony w swoim zasadniczym wyglądzie
od takiego znaku towarowego i który przez to narusza prawa właściciela znaku
towarowego, według prawa kraju importującego.
§ 2. 1. Pisemny wniosek do Prezesa Głównego Urzędu Ceł o ochronę praw własności
intelektualnej, handlowej lub przemysłowej jest składany przez osobę będącą
właścicielem praw własności intelektualnej, handlowej lub przemysłowej albo
osobę uprawnioną do korzystania z tych praw, lub osobą upoważnioną do
występowania w imieniu właściciela praw, zwaną dalej "wnioskodawcą".
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien w szczególności zawierać:
1) dane dotyczące wnioskodawcy,
2) dane dotyczące właściciela praw,
3) szczegółowy opis towaru podlegającego ochronie, pozwalający na jego
rozpoznanie, zawierający również następujące informacje:
a) kod taryfy celnej,
b) kraj wysyłki,
c) kraj produkcji,
d) dane dotyczące producenta,
4) żądany termin ochrony.
3. Do wniosku należy dołączyć:
1) uwierzytelnioną kopię dowodu posiadania praw własności intelektualnej,
handlowej lub przemysłowej,
2) upoważnienie do żądania ochrony praw własności intelektualnej, handlowej lub
przemysłowej, jeżeli wnioskodawca nie jest właścicielem tych praw,
3) dowody pozwalające na identyfikację towaru podlegającego ochronie praw
własności intelektualnej, handlowej lub przemysłowej.
4. Do wniosku mogą zostać dołączone dane o przywozie na polski obszar celny
towarów pirackich lub towarów oznaczonych podrobionym znakiem towarowym.
5. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik do rozporządzenia.
§ 3. 1. Rozstrzygnięcie w sprawie wniosku, o którym mowa w § 2, przez Prezesa
Głównego Urzędu Ceł następuje w formie decyzji.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, uwzględniająca wniosek o ochronę praw
własności intelektualnej, handlowej lub przemysłowej powinna zawierać w
szczególności:
1) określenie przedmiotu ochrony,
2) termin ochrony,
3) wysokość zabezpieczenia.
3. Wysokość zabezpieczenia ustala się na poziomie 10% przypuszczalnej wartości
celnej towaru podlegającego zatrzymaniu, nie mniej jednak niż równowartość 5000
ECU.
4. W szczególnie uzasadnionych wypadkach Prezes Głównego Urzędu Ceł może ustalić
zabezpieczenie w wysokości niższej niż określona w ust. 3 lub odstąpić od
obowiązku jego złożenia.
5. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, jest przeznaczone na pokrycie
kosztów związanych z dozorem celnym zatrzymanych przez organ celny towarów do
czasu nadania im przeznaczenia celnego oraz na zabezpieczenie roszczeń osób,
których prawa zostały naruszone na skutek zatrzymania towarów.
§ 4. Warunkiem wydania decyzji dotyczącej ochrony praw własności intelektualnej,
handlowej lub przemysłowej jest złożenie przez wnioskodawcę zabezpieczenia, o
którym mowa w § 3 ust. 2 pkt 3, w formie przewidzianej w art. 199 § 1 pkt 1 lub
2 Kodeksu celnego, w terminie określonym przez Prezesa Głównego Urzędu Ceł.
§ 5. 1. Decyzja, o której mowa w § 3, stanowi dla organu celnego
przeprowadzającego kontrolę celną podstawę do zatrzymania towarów, w wypadku gdy
okoliczności sprawy uzasadniają przypuszczenie, że towary te są oznaczone
podrobionym znakiem towarowym lub są towarami pirackimi.
2. Jeżeli po zatrzymaniu towarów okaże się, że wysokość zabezpieczenia nie jest
wystarczająca na pokrycie kosztów, o których mowa w § 3 ust. 5, organ celny, w
drodze decyzji, może zobowiązać wnioskodawcę do jego podwyższenia, do wysokości
przewidywanych kosztów, oraz określić termin podwyższenia zabezpieczenia.
3. W wypadku niepodwyższenia zabezpieczenia w wyznaczonym terminie decyzja o
zatrzymaniu wygasa.
4. O zatrzymaniu towarów organ celny powiadamia pisemnie osobę wprowadzającą lub
wyprowadzającą towary z polskiego obszaru celnego oraz wnioskodawcę.
§ 6. 1. Jeżeli w terminie nie przekraczającym 10 dni roboczych od daty
doręczenia zawiadomienia o dokonaniu zatrzymania towarów wnioskodawca nie
przedstawi organowi celnemu wydanego przez sąd stosownego zarządzenia
tymczasowego zabezpieczającego jego roszczenia, decyzja o zatrzymaniu wygasa.
2. Termin ten może być przedłużony przez organ celny na pisemnie umotywowany
wniosek, nie więcej niż o 10 dni roboczych, i jedynie w wypadku
nierozstrzygnięcia przez sąd wniosku o wydanie zarządzenia tymczasowego.
§ 7. W celu umożliwienia ochrony własności intelektualnej, handlowej lub
przemysłowej organ celny może wydać wnioskodawcy, po powiadomieniu o tym osoby
wprowadzającej lub wyprowadzającej towary z polskiego obszaru celnego, próbki
zatrzymanych towarów do przeprowadzenia badań zmierzających do określenia
właściwości zatrzymanych towarów.
§ 8. 1. Zabezpieczenie w części przekraczającej poniesione koszty, związane z
dozorem celnym, jest zwracane nie później niż po upływie 3 miesięcy od
ostatniego dnia terminu ochrony, chyba że przed upływem tego terminu zostało
wykorzystane na zabezpieczenie roszczeń, o których mowa w § 3 ust. 5.
2. Zabezpieczenie jest zwracane w terminie miesiąca od upływu ostatniego dnia
okresu ochrony, jeżeli organy celne nie poniosły kosztów związanych z dozorem
celnym.
§ 9. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do towarów zwolnionych od cła na
podstawie art. 190 § 1 pkt 1-4 Kodeksu celnego oraz do towarów niekrajowych
objętych procedurą tranzytu, jeżeli przemieszczanie towarów ma się zakończyć
poza polskim obszarem celnym.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1049)
Wniosek należy wypełnić pismem maszynowym.
Przed wypełnieniem zapoznać się z Instrukcją.
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załączniki:
1. Uwierzytelniona kopia dowodu posiadania praw.
2. Upoważnienie do żądania ochrony, jeżeli wnioskodawca nie jest właścicielem
praw.
3. Uzasadnienie wykazujące celowość złożenia wniosku.
4. Dowody pozwalające na identyfikację towaru podlegającego ochronie.
5. Dowód uiszczenia opłaty za rozpatrzenie wniosku.
6. Dodatkowe dane o przywozie na polski obszar celny towarów pirackich lub
oznaczonych podrobionym znakiem towarowym.
Pouczenie:
1. Organ celny nie ponosi odpowiedzialności za szkody powstałe w okresie
składowania towaru, chyba że nastąpiły one z jego winy.
2. Wnioskodawca jest zobowiązany do pokrycia kosztów składowania towaru.
3. Uprzedza się o odpowiedzialności karnej z art. 233 ustawy z dnia 6 czerwca
1997 r. - Kodeks karny za podanie we wniosku nieprawdziwych danych i informacji.
Instrukcja wypełniania wniosku:
1. Wnioskodawca wypełnia wszystkie pola oznaczone cyframi oprócz pola 8. W
przypadku braku informacji określonych w poszczególnych polach, należy wpisać
kreskę.
2. Pole 2 nie wypełnione oznacza, że decyzja o ochronie została wystawiona na
wnioskodawcę.
3. W przypadku braku miejsca w polach wniosku należy dołączyć dane i informacje
na dodatkowej karcie oznaczając je numerem pola, którego dotyczą.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie określenia wypadków, w których należności celne przywozowe lub
wywozowe są zwracane lub umarzane, oraz trybu i warunków dokonywania zwrotu lub
umorzenia.
(Dz. U. Nr 158, poz. 1050)
Na podstawie art. 252 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz.
U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026)
zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Wypadki, w których należności celne są zwracane lub umarzane
§ 1. 1. Cło jest zwracane lub umarzane, gdy:
1) po zwolnieniu towarów niekrajowych objętych procedurą celną odprawy czasowej,
z całkowitym lub częściowym zwolnieniem od cła, towary te zostały skradzione, a
następnie odnalezione w stanie, w jakim znajdowały się w momencie kradzieży,
przy czym nastąpiło to przed przewidywanym w pozwoleniu terminem zakończenia
procedury odprawy czasowej,
2) towary, które ze względu na ich przeznaczenie zostały dopuszczone do obrotu z
zastosowaniem środków taryfowych, o których mowa w art. 14 Kodeksu celnego,
zostały skradzione, a następnie, nie później niż w okresie sześciu miesięcy,
odnalezione w stanie, w jakim znajdowały się w momencie kradzieży,
3) niemożliwe jest otwarcie środka transportu, w którym znajdują się towary
uprzednio dopuszczone do obrotu, i w związku z tym niemożliwe jest dokonanie
jego rozładunku,
4) towary dopuszczone do obrotu zostały następnie objęte procedurą
uszlachetniania biernego, w celu bezpłatnego usunięcia przez dostawcę usterek
występujących w towarze, a kontrahent zagraniczny zdecydował się na zatrzymanie
towarów i organ celny został o tym fakcie powiadomiony,
5) po zwolnieniu towarów dopuszczonych do obrotu stwierdzono, że w momencie
zwolnienia towarów obowiązywał zakaz posiadania, rozpowszechniania lub obrotu
takimi towarami,
6) towary dopuszczone do obrotu zostały następnie, za zgodą organu celnego,
bezpłatnie przekazane jednostkom organizacyjnym statutowo powołanym do
realizacji pomocy humanitarnej, pod warunkiem że będą wykorzystane do takiej
pomocy,
7) towary zostały dostarczone odbiorcy wskutek pomyłki kontrahenta
zagranicznego,
8) towary okazały się nieprzydatne do użytku, przewidzianego przez osobę
uprawnioną do korzystania z procedury celnej, z powodu oczywistej pomyłki w
zamówieniu,
9) towary zostały dostarczone osobie korzystającej z procedury celnej, po
terminie dostawy przewidzianym w kontrakcie.
2. Zwrot lub umorzenie cła, z zastrzeżeniem ust. 3, jest dopuszczalne w
wypadkach, o których mowa:
1) w ust. 1 w pkt 2 - gdy kontyngent taryfowy na towary nie został wyczerpany,
2) w ust. 1 w pkt 4 - gdy kontrahent zagraniczny nie nadesłał produktu
zamiennego,
3) w ust. 1 w pkt 6 - gdy jednostki organizacyjne statutowo powołane do
realizacji pomocy humanitarnej są uprawnione do korzystania ze zwolnienia od
cła, o którym mowa w art. 190 § 1 pkt 12 Kodeksu celnego,
4) w ust. 1 w pkt 3, 5 i 7-9 - gdy towary zostały wywiezione poza polski obszar
celny lub zostało im nadane jedno z przeznaczeń celnych, o których mowa w art.
248 § 3 Kodeksu celnego,
5) w ust. 1 w pkt 7 i 8 - gdy towary zostały wywiezione poza polski obszar celny
do kontrahenta zagranicznego lub do osoby przez niego wskazanej.
3. Zwrot lub umorzenie cła jest dopuszczalne w wypadkach, gdy towary, o których
mowa w ust. 1, nie zostały użyte lub sprzedane przed nadaniem im nowego
przeznaczenia celnego.
§ 2. 1. Zwrot cła od towarów w postaci surowców, materiałów, półfabrykatów lub
elementów kooperacyjnych, przywiezionych z zagranicy przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia, następuje, jeżeli zostały one zużyte przy wyrobie towarów
wywiezionych poza polski obszar celny.
2. Cło, o którym mowa w ust. 1, zwraca się producentowi towarów wywiezionych
poza polski obszar celny.
3. Za producenta towarów uważa się osobę, która wykonała albo zorganizowała
procesy przetwórcze lub produkcyjne, w trakcie których zostały zużyte towary
określone w ust. 1.
Rozdział 2
Tryb i warunki dokonywania zwrotu lub umorzenia należności celnych
§ 3. Wniosek o dokonanie zwrotu lub umorzenia należności celnych, w wypadkach
określonych w § 1 oraz w art. 246-248 Kodeksu celnego, zwany dalej "wnioskiem",
powinien zostać sporządzony w dwóch egzemplarzach, według wzoru określonego w
odrębnych przepisach, wydanych na podstawie art. 252 § 2 Kodeksu celnego.
§ 4. 1. Wniosek powinien zostać złożony w urzędzie celnym, w którym zostały
zarejestrowane należności celne.
2. Organ celny właściwy ze względu na miejsce, w którym zarejestrowano
należności celne, potwierdza przyjęcie wniosku na dwóch egzemplarzach, przy czym
jeden egzemplarz zostaje zwrócony wnioskodawcy.
§ 5. 1. W celu sprawdzenia prawdziwości danych zawartych we wniosku oraz
spełnienia wymogów określonych w § 1 oraz w art. 246 i 248 Kodeksu celnego organ
celny, o którym mowa w § 4 ust. 2, występuje do organu celnego, właściwego ze
względu na miejsce, w którym znajduje się towar, o przeprowadzenie oględzin
towaru.
2. Do wystąpienia, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć wniosek oraz inne
dokumenty, niezbędne do sprawdzenia danych zawartych we wniosku.
§ 6. Organ celny właściwy ze względu na miejsce, w którym znajduje się towar,
zwraca całość dokumentów, o których mowa w § 5 ust. 2, wraz z informacją o
wyniku przeprowadzonych oględzin, w terminie 14 dni od dnia otrzymania
wystąpienia, zgodnie z § 5 ust. 1.
§ 7. Decyzja w sprawie zwrotu lub umorzenia należności celnych powinna, w
zależności od okoliczności sprawy, zawierać również:
1) dane pozwalające na identyfikację towarów, których dotyczy zarejestrowana
kwota należności celnych,
2) określenie przeznaczenia celnego, które zostanie nadane towarom,
3) numer pozwolenia na zniszczenie towarów albo objęcie towarów procedurą składu
celnego,
4) stwierdzenie, że decyzja została wydana z zastrzeżeniem dopełnienia przez
wnioskodawcę warunku wywozu towaru, jego zniszczenia, powrotnego wywozu, objęcia
towaru procedurą składu celnego albo wprowadzenia go do wolnego obszaru celnego
lub składu wolnocłowego,
5) określenie terminu w celu dopełnienia warunku, o którym mowa w pkt 4,
6) zastrzeżenie, że decyzja została wydana pod warunkiem dostarczenia przez
wnioskodawcę do organu celnego, o którym mowa w § 4 ust. 2, karty 1A i 3
dokumentu SAD albo protokołu zniszczenia, potwierdzających, że warunek ten
został dopełniony.
§ 8. Termin do spełnienia warunków, o których mowa w § 7 pkt 4 i 6, nie może
przekroczyć 14 dni od dnia doręczenia dłużnikowi decyzji o zwrocie lub umorzeniu
należności celnych.
§ 9. Do dnia wydania decyzji w sprawie zwrotu lub umorzenia należności celnych
towar, którego dotyczy wniosek, nie może bez uprzedniej zgody organu celnego, o
którym mowa w § 4 ust. 2, zostać przekazany w inne miejsce niż to, które zostało
wskazane we wniosku.
§ 10. Jeżeli przedmiotem wywozu, powrotnego wywozu, zniszczenia, objęcia towaru
procedurą składu celnego lub wprowadzenia do wolnego obszaru celnego albo
nieodpłatnego przekazania towaru stanowiącego pomoc humanitarną jest towar
stanowiący jedynie część ilości uprzednio objętej zgłoszeniem celnym, kwota cła
podlegająca zwrotowi lub umorzeniu będzie stanowić różnicę między kwotą cła za
cały towar a kwotą cła przypadającego od tej części towaru.
§ 11. Zwrot cła, o którym mowa w § 2, przysługuje pod warunkiem wywozu towarów
poza polski obszar celny w terminie 18 miesięcy od dnia wejścia w życie
rozporządzenia.
§ 12. 1. W wypadku, o którym mowa w § 2, wniosek powinien zawierać określenie:
1) organu celnego, do którego jest kierowany,
2) producenta, o którym mowa w § 2 ust. 3,
3) importera towarów zużytych przy wyrobie towarów wywiezionych poza polski
obszar celny,
4) eksportera towarów, jeżeli eksporterem nie jest producent wymieniony w pkt 2,
5) nazwy taryfowej towarów importowanych, zużytych przy wyrobie towarów
wywiezionych, ze wskazaniem ilości lub wagi oraz wartości celnej,
6) żądanej kwoty, stanowiącej równowartość cła, z rozliczeniem wszystkich
zgłoszeń celnych, dotyczących towarów przywiezionych z zagranicy, zużytych przy
wyrobie towarów wywiezionych poza polski obszar celny, przez wskazanie rodzaju i
ilości zużytych towarów oraz wysokości wymierzonego i pobranego cła, oraz
7) datę sporządzenia wniosku i podpis wnoszącego pismo z oświadczeniem w
brzmieniu:
"Pouczony o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania (art. 233 ustawy z
dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny) oświadczam, że według stanu na dzień
wystawienia niniejszego wniosku dane zawarte we wniosku oraz dane i informacje
załączone do wniosku są prawdziwe".
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zostać złożony nie później niż w
terminie 30 dni od dnia wywozu towarów, o którym mowa w § 11.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć:
1) decyzję o dopuszczeniu towaru do obrotu na polskim obszarze celnym oraz
wymiarze cła,
2) dowód uiszczenia cła,
3) dokument potwierdzający wywóz towarów, o których mowa w § 2 ust. 2, poza
polski obszar celny,
4) szczegółowy opis zastosowanego procesu przetwórczego lub produkcyjnego, jakim
zostały poddane towary, z uwzględnieniem norm zużycia przywiezionych z zagranicy
towarów,
5) dowód wykonania usługi zleconej, w ramach swojej działalności, przez
producenta, jeżeli producent nie wykonał wszystkich czynności związanych z
procesem przetwórczym lub produkcyjnym we własnym zakresie,
6) dowód zakupu przez producenta od importera towarów przywiezionych z zagranicy
i zużytych przy wyrobie towarów wywiezionych, jeżeli producent nie jest
importerem,
7) fakturę lub umowę zawartą z eksporterem towaru, jeżeli producent nie dokonuje
wywozu towaru.
§ 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie szczegółowego trybu ustalania wartości celnej przywożonych towarów.
(Dz. U. Nr 158, poz. 1051)
Na podstawie art. 32 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr
23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W wypadku gdy cena faktycznie zapłacona lub należna, o której mowa w art.
23 § 1 Kodeksu celnego, zawiera wyodrębnioną kwotę podatku należnego w kraju
wywozu, kwota ta podlega odliczeniu od wartości celnej, jeżeli zgłaszający
przedstawi dokument stwierdzający wywóz towaru, potwierdzony przez administrację
celną kraju wywozu, i przedstawi dowód odzyskania tego podatku.
§ 2. Jeżeli sprzedaż lub cena towaru jest uzależniona od warunków lub spełnienia
świadczeń, których wartość można ustalić, to taką wartość uważa się za włączoną
do wartości transakcyjnej towaru, z zastrzeżeniem, że dany warunek lub
świadczenie nie dotyczy:
1) działań, o których mowa w art. 23 § 10 Kodeksu celnego,
2) kosztów i opłat, o których mowa w art. 30 Kodeksu celnego.
§ 3. 1. W wypadku ustalania wartości celnej na podstawie art. 28 Kodeksu
celnego, nie żąda się od osoby zagranicznej przedstawienia lub udostępnienia
dokumentów księgowych albo innych informacji służących do ustalenia wartości
celnej.
2. Informacje pochodzące od producenta towarów, służące do ustalenia wartości
celnej na podstawie art. 28 Kodeksu celnego, mogą być weryfikowane za jego zgodą
przez organ celny w innym kraju, jeżeli organ celny powiadomi o tym, z
dostatecznym wyprzedzeniem, organy celne kraju obcego.
§ 4. W celu określenia wartości celnej z zastosowaniem art. 30 § 1 pkt 5 Kodeksu
celnego do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za przywożone towary dodaje
się koszty opłat pocztowych, którym podlegają towary przesyłane pocztą do
miejsca przeznaczenia.
§ 5. 1. Przy ustalaniu wartości celnej przywożonych nośników informacji
zawierających dane lub instrukcje przeznaczone do sprzętu przetwarzania danych
uwzględnić należy, niezależnie od przepisów art. 23-31 Kodeksu celnego,
wyłącznie koszt lub wartość samego nośnika informacji, pod warunkiem że wartość
nośnika i oprogramowania są podane odrębnie.
2. Użyte w ust. 1 określenie:
1) nośniki informacji - nie oznacza obwodów scalonych, półprzewodników i
podobnego sprzętu lub wyrobów zawierających takie obwody lub sprzęt,
2) oprogramowanie - nie obejmuje nagrań dźwiękowych, nagrań filmowych i nagrań
wideo.
§ 6. 1. Jeżeli towarami przywożonymi na polski obszar celny są towary łatwo
psujące się, do ustalania wartości celnej tych towarów, na wniosek osoby
uprawnionej do korzystania z procedury celnej, może być zastosowany uproszczony
system ustalania wartości transakcyjnej, polegający na stosowaniu cen
jednostkowych według średnich wartości transakcyjnych obowiązujących na danym
rynku; wykaz towarów łatwo psujących się stanowi załącznik do rozporządzenia.
2. Informacje o cenach jednostkowych towarów łatwo psujących się, występujących
na danym rynku, Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej podaje do
publicznej wiadomości nie później niż w poniedziałek poprzedzający piątek, o
którym mowa w ust. 3.
3. Ceny jednostkowe obowiązują niezmiennie w okresie 14 dni, od piątku od
godziny 0.00 do czwartku do godziny 24.00.
4. Ceny jednostkowe są ustalane w ECU za 100 kg netto tych towarów, w oparciu o
ceny jednostkowe towarów łatwo psujących się, według uproszczonego systemu
ustalania wartości celnej Unii Europejskiej oraz zagranicznych giełd towarowych.
§ 7. Wartość celna towarów łatwo psujących się jest ustalana na podstawie cen
jednostkowych towarów łatwo psujących się franco granica polska, wyrażonych w
ECU za 100 kg netto towaru, oraz masy towaru wprowadzanego na polski obszar
celny.
§ 8. 1. Jeżeli w ramach dostawy towarów łatwo psujących się objętych systemem, o
którym mowa w § 6 ust. 1, znajduje się co najmniej 5% towarów nie nadających się
do spożycia, wartość celna jest ustalana w odniesieniu do pełnowartościowej
części towaru, określonej:
1) po przesortowaniu,
2) po odliczeniu procentowo oszacowanej, przez inspektora standaryzacji, ilości
towaru niepełnowartościowego.
2. Towary nie nadające się do spożycia powinny być zniszczone lub powrotnie
wywiezione, zgodnie z przepisami prawa celnego.
3. Czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, zgłaszający jest obowiązany dokonać
na własny koszt.
§ 9. 1. Organ celny właściwy ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania
wnioskodawcy wydaje pozwolenie o przystąpieniu do uproszczonego systemu
ustalania wartości transakcyjnej towarów łatwo psujących się.
2. Pozwolenie jest wydawane pod warunkiem stosowania uproszczonego systemu
ustalania wartości transakcyjnej w stosunku do wszystkich towarów objętych
pozwoleniem.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1051)
Wykaz towarów łatwo psujących się
Lp.Kod PCN 98Nazwa
10701 90 51 0Ziemniaki młode
0701 90 59 0
20702 00 00 1Pomidory świeże
0702 00 00 2
0702 00 00 3
0702 00 00 5
0702 00 00 7
0702 00 00 9
30703 10 19 0Cebula (inna niż do sadzenia)
40703 20 00 0Czosnek
5ex 0703 90 00 0Pory
6ex 0704 10 05 0Kalafior
ex 0704 10 10 1
ex 0704 10 10 9
ex 0704 10 80 0
70704 20 00 0Brukselka
80704 90 10 0Kapusta biała i czerwona
9ex 0704 90 90 0Brokuły lub kalarepa (Brassica oleracea L. convar.
Botrytis (L. Alef var. italica Plenck)
10ex 0704 90 90 0Pekińska kapusta
110705 11 05 0Sałata głowiasta
0705 11 10 0
0705 11 80 0
12ex 0705 29 00 0Cykoria
13ex 0706 10 00 0Marchew
14ex 0706 90 90 0Rzodkiewka
150707 00 05 1Ogórki
0707 00 05 3
0707 00 05 5
0707 00 05 7
0707 00 05 8
0707 00 05 9
160707 00 90 0Korniszony
170708 10 20 0Groch (Pisum sativum)
0708 10 90 0
0708 10 95 0
18Fasola
18.10708 20 20 0Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.)
0708 20 90 0
0708 20 95 0
18.2ex 0708 90 00 0Inne fasole
190709 10 00 0Karczochy
20Szparagi
20.1ex 0709 20 00 0Szparagi zielone
20.2ex 0709 20 00 0Szparagi - pozostałe
210709 30 00 0Oberżyny (bakłażany)
22ex 0709 40 00 0Seler naciowy (Apium graveolens L., var. dulce (Mill.)
Pers.)
230709 51 30 0Pieprznik jadalny
240709 60 10 0Papryka słodka
250709 90 50 0Koper
260714 20 10 0Słodkie ziemniaki, świeże, całe, przeznaczone do spożycia
przez ludzi
27ex 0802 40 00 0Kasztany (Castanea spp.), świeże
280803 00 19 0Banany, świeże
29ex 0804 30 00 0Ananasy, świeże
30ex 0804 40 20 0Avokado, świeże
ex 0804 40 90 0
ex 0804 40 95 0
31ex 0804 50 00 0Guawa i mango, świeże
32słodkie pomarańcze, świeże:
32.10805 10 10 0Krwiste i półkrwiste
32.20805 10 30 0Nawele, Naweliny, Nawelaty, Salustiany, Vernasy,
Valencjany, Maltańskie, Szamutiasy, Ovalisy, Trovita i Hamliny
32.30805 10 50 0Pozostałe
33mandarynki (łącznie z tangerinami i satsumas), świeże; klementynki,
wilkingi i podobne hybrydy cytrusowe, świeże:
33.10805 20 10 0Klementynki
33.20805 20 30 0Monrealesy i satsumas
33.30805 20 50 0Mandarynki i wilkingi
33.40805 20 70 0Tangeryny
33.50805 20 90 0Pozostałe
34.1ex 0805 30 10 0Cytryny (Citrus limon, Citrus limonum), świeże
34.2ex 0805 30 90 0Limy (Citrus aurantifolia) świeże
35.1ex 0805 40 20 0Grejpfruty białe, świeże
ex 0805 40 90 0
ex 0805 40 95 0
35.2ex 0805 40 20 0Grejpfruty różowe, świeże
ex 0805 40 90 0
ex 0805 40 95 0
360806 10 10 1Winogrona stołowe
0806 10 10 3
0806 10 10 5
0806 10 10 7
0806 10 10 9
370807 11 00 0Arbuzy
38melony (inne niż arbuzy)
38.1ex 0807 19 00 0Amarillo, cuper, honey dew (w tym cantalene),
onteniente, piel de sapo (w tym verde liso), rochet, tendral, futuro
38.2ex 0807 19 00 0Pozostałe melony
390808 10 10 0Jabłka
0808 10 20 1
0808 10 50 1
0808 10 90 1
0808 10 20 3
0808 10 50 3
0808 10 90 3
0808 10 20 5
0808 10 50 5
0808 10 90 5
0808 10 20 7
0808 10 50 7
0808 10 90 7
40Gruszki
40.1ex 0808 20 50 1Gruszki - nashi (Pyrus pyrofolia)
0808 20 50 9
40.2ex 0808 20 50 1Pozostałe
ex 0808 20 50 9
410809 10 00 0Morele
42.10809 20 05 1Wiśnie (Prunus cerasus)
0809 20 05 5
0809 20 05 9
42.20809 20 95 0Wiśnie i czereśnie
430809 30 10 0Nektaryny
440809 30 90 0Brzoskwinie
450809 40 05 1Śliwki
0809 40 05 5
0809 40 05 9
460810 10 05 0Truskawki i poziomki
0810 10 10 0
0810 10 80 0
470810 20 10 0Maliny
480810 40 30 0Owoce z gatunku Vaccinium myrtilus
490810 50 10 0Owoce kiwi (Actinidia chinensis Planch)
0810 50 20 0
0810 50 30 0
50ex 0810 90 30 0Lyches
51ex 0810 90 85 0Granaty
52ex 0810 90 85 0Khakis (w tym owoce sharon)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia urzędu Pełnomocnika Rządu do
Spraw Realizacji Oświęcimskiego Strategicznego Programu Rządowego.
(Dz. U. Nr 158, poz. 1052)
Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i
trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106,
poz. 492 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 141, poz. 943) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie
ustanowienia urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Realizacji Oświęcimskiego
Strategicznego Programu Rządowego (Dz. U. Nr 145, poz. 672) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w § 1:
a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Pełnomocnikiem jest Wojewoda Bielski.";
2) w § 3 w ust. 3 wyrazy "Wojewody Bielskiego" zastępuje się wyrazami "Szefa
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów";
3) w § 9 wyrazy "Kancelaria Prezesa Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami
"Urząd Wojewódzki w Bielsku-Białej";
4) w § 10 wyrazy "Kancelarii Prezesa Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami
"państwa w części dotyczącej Wojewody Bielskiego".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 13 stycznia 1997 r.
w sprawie wyborów do niektórych rad gmin w województwach: katowickim, łódzkim i
nowosądeckim.
(Dz. U. Nr 4, poz. 19)
Na podstawie art. 114 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 w związku z art. 9 ust. 2 i 3 ustawy
z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. z 1996 r. Nr 84,
poz. 387) zarządza się, co następuje:
§ 1. Zarządza się przeprowadzenie wyborów do następujących rad gmin:
1) Radlin i Wodzisław Śląski w województwie katowickim,
2) Ksawerów i Pabianice w województwie łódzkim,
3) Stopnice i Tymbark w województwie nowosądeckim.
§ 2. Datę wyborów wyznacza się na niedzielę 16 marca 1997 r.
§ 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w
Ordynacji wyborczej, określa kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 1997 r.
(poz. 19)
KALENDARZ WYBORCZY
Dzień, w którym upływa termin wykonania czynności wyborczychTreść
czynności
do 22 stycznia 1997 r.- ustalenie przez wojewódzkich komisarzy wyborczych,
na wniosek wojewodów, liczby wybieranych radnych
do 30 stycznia 1997 r.- podanie do wiadomości wyborców rozporządzenia w
sprawie wyborów do rad gmin
do 30 stycznia 1997 r.- ogłoszenie w wojewódzkich dziennikach urzędowych
oraz podanie do wiadomości wyborców przez rozplakatowanie obwieszczeń
wojewódzkich komisarzy wyborczych, ustalających:
a) granice i numery okręgów wyborczych,
b) siedzibę gminnych komisji wyborczych
- powołanie przez wojewódzkich komisarzy wyborczych gminnych komisji
wyborczych
do 9 lutego 1997 r.- powołanie przez gminne komisje wyborcze obwodowych
komisji wyborczych
do 14 lutego 1997 r.- zgłaszanie gminnym komisjom wyborczym do
zarejestrowania kandydatów na radnych
do 19 lutego 1997 r.- podanie do wiadomości wyborców, przez
rozplakatowanie obwieszczeń, uchwał gminnych komisji wyborczych o
utworzeniu obwodów głosowania, ustaleniu ich granic i numerów oraz siedzib
obwodowych komisji wyborczych
do 24 lutego 1997 r.- wyłożenie spisów wyborców do publicznego wglądu
do 1 marca 1997 r.- podanie do publicznej wiadomości przez obwodowe
komisje wyborcze w drodze rozplakatowania obwieszczeń gminnych komisji
wyborczych, zawierających informacje o zarejestrowanych kandydatach na
radnych
do 9 marca 1997 r.- składanie wniosków przez wyborców nigdzie nie
zameldowanych o wpisanie do spisu wyborców właściwego dla miejsca
aktualnego pobytu
13 marca 1997 r.- przesłanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych
spisów wyborców
16 marca 1997 r.- przeprowadzenie głosowania
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia czasowego zakazu przywozu niektórych pojazdów
samochodowych, nadwozi i podwozi do tych pojazdów.
(Dz. U. Nr 158, poz. 1053)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o administrowaniu
obrotem z zagranicą towarami i usługami oraz o obrocie specjalnym (Dz. U. Nr
157, poz. 1026) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 2001 r. ustanawia się zakaz przywozu:
1) towarów wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, w przypadku gdy od
roku następnego po roku produkcji pojazdu samochodowego, nadwozia lub podwozia
upłynęło co najmniej 10 lat albo nie można ustalić roku ich produkcji,
2) towarów wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia, w przypadku gdy od
roku następnego po roku produkcji pojazdu samochodowego, nadwozia lub podwozia
upłynęło co najmniej 6 lat albo nie można ustalić roku ich produkcji,
3) towarów wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
§ 2. Zakaz, o którym mowa:
1) w § 1 pkt 1, nie dotyczy:
a) towarów przywożonych z zagranicy, zwolnionych od cła na podstawie art. 190 §
1 pkt 6 i 7 oraz § 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr
23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026), zwanej
dalej "Kodeksem celnym",
b) towarów objętych pozycją towarową określoną kodem PCN: 8703 21 90 9, 8703 22
90 9, 8703 23 90 9, 8703 24 90 9, 8703 31 90 9, 8703 32 90 9, 8703 33 90 9,
jeżeli korzystają ze zwolnienia od cła jako towary powracające, na podstawie
art. 191 Kodeksu celnego,
2) w § 1 pkt 2, nie dotyczy:
a) towarów przywożonych z zagranicy, zwolnionych od cła na podstawie art. 190 §
1 pkt 6 i 7 oraz § 2 Kodeksu celnego\,
b) towarów objętych pozycją towarową określoną kodem PCN: 8704 10 11 0, 8704 10
19 0, 8704 10 90 0, 8704 21 10 0, 8704 21 39 0, 8704 21 99 2, 8704 21 99 9, 8704
22 10 0, 8704 22 99 0, 8704 23 10 0, 8704 23 99 0, 8704 31 10 0, 8704 31 39 0,
8704 31 99 2, 8704 31 99 9, 8704 32 10 0, 8704 32 99 0, 8704 90 00 0, jeżeli
korzystają ze zwolnienia od cła jako towary powracające, na podstawie art. 191
Kodeksu celnego,
3) w § 1 pkt 3, nie dotyczy towarów przywożonych z zagranicy, zwolnionych od cła
na podstawie art. 190 § 1 pkt 6 i 7 oraz § 2 Kodeksu celnego.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz.
1053)
Załącznik nr 1
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH ZAKAZEM PRZYWOZU
PozycjaKOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIE
8703 8703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone
zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702), włącznie z
samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi:
- Pozostałe pojazdy wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym:
8703 21- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1000 cm3:
8703 21 90- - - Używane:
* 8703 21 90 9- - - - Powyżej czterech lat (1)
8703 22- - O pojemności skokowej powyżej 1000 cm3, ale nie przewyższającej
1500 cm3:
8703 22 90- - - Używane:
* 8703 22 90 9- - - - Powyżej czterech lat (1)
8703 23- - O pojemności skokowej powyżej 1500 cm3, ale nie przewyższającej
3000 cm3:
8703 23 90- - - Używane:
* 8703 23 90 9- - - - Powyżej czterech lat (1)
8703 24- - O pojemności skokowej powyżej 3000 cm3:
8703 24 90- - - Używane:
* 8703 24 90 9- - - - Powyżej czterech lat (1)
- Pozostałe pojazdy, wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o
zapłonie samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne):
8703 31- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1500 cm3:
8703 31 90- - - Używane:
* 8703 31 90 9- - - - Powyżej czterech lat (1)
8703 32- - O pojemności skokowej przekraczającej 1500 cm3, lecz nie
przekraczającej 2500 cm3:
8703 32 90- - - Używane:
* 8703 32 90 9- - - - Powyżej czterech lat (1)
8703 33- - O pojemności skokowej powyżej 2500 cm3:
8703 33 90- - - Używane:
* 8703 33 90 9- - - - Powyżej czterech lat (1)
8706 8706 00Podwozia wyposażone w silniki, dla pojazdów samochodowych z
pozycji nr 8701 do 8705:
- Podwozia ciągników wymienionych w pozycji nr 8701; podwozia pojazdów
samochodowych z pozycji nr 8702, 8703 lub 8704 z silnikami tłokowymi
wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub
średnioprężnym) o pojemności powyżej 2500 cm3 lub z silnikami tłokowymi
wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności powyżej 2800 cm3:
8706 00 19- - Dla pozostałych:
* 8706 00 19 6- - - Pozostałe, powyżej czterech lat (1) (2)
- Pozostałe:
8706 00 91- - Dla pojazdów z pozycji nr 8703:
* 8706 00 91 6- - - Pozostałe, powyżej czterech lat (1)
8707 8707Nadwozia (także kabiny) pojazdów samochodowych według pozycji nr
8701 do 8705:
8707 10- Pojazdów z pozycji nr 8703:
* 8707 10 90 0- - Pozostałe (3)
(1) * ex 8703 21 90 9, * ex 8703 22 90 9, * ex 8703 23 90 9, * ex 8703 24 90 9,
* ex 8703 31 90 9, * ex 8703 32 90 9, * ex 8703 33 90 9, * ex 8706 00 19 6, *ex
8706 00 91 6 - dotyczy przypadków, gdy od roku następnego po roku produkcji
pojazdu samochodowego lub podwozia upłynęło co najmniej 10 lat albo nie można
ustalić roku ich produkcji
(2) * ex 8706 00 19 6 - dotyczy tylko podwozi pojazdów objętych pozycją nr 8703
(3) * ex 8707 10 90 0 - dotyczy tylko używanych nadwozi pojazdów objętych
pozycją nr 8703, nie zarejestrowanych w Polsce, w przypadku gdy od roku
następnego po roku produkcji nadwozia upłynęło co najmniej 10 lat albo nie można
ustalić roku jego produkcji
Załącznik nr 2
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH ZAKAZEM PRZYWOZU
PozycjaKOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIE
8704 8704Pojazdy samochodowe do transportu towarowego:
8704 10 - Samochody samowyładowcze przeznaczone do użytku w terenie:
- - Z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym
(wysokoprężnym lub średnioprężnym) lub o zapłonie iskrowym:
* 8704 10 11 0- - - Z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie
samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności powyżej 2500
cm3 lub o zapłonie iskrowym o pojemności powyżej 2800 cm3 (1)
* 8704 10 19 0- - - Pozostałe (1)
* 8704 10 90 0 - - Pozostałe (1)
- Pozostałe, z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie
samoczynnym (wysoko- lub średnioprężnym):
8704 21- - O masie całkowitej nie przekraczającej 5 ton:
* 8704 21 10 0 - - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji
promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom) (1)
- - - Pozostałe:
- - - - Z silnikami o pojemności powyżej 2500 cm3:
* 8704 21 39 0 - - - - - Używane (1)
- - - - Z silnikami o pojemności do 2500 cm3 włącznie:
8704 21 99- - - - - Używane:
* 8704 21 99 2- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie
nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi), powyżej
czterech lat (1)
* 8704 21 99 9- - - - - - Pozostałe (1)
8704 22- - O masie całkowitej powyżej 5 ton, ale nie więcej niż 20 ton:
* 8704 22 10 0 - - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji
promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom) (1)
- - - Pozostałe:
* 8704 22 99 0- - - - Używane (1)
8704 23- - O masie całkowitej powyżej 20 ton:
* 8704 23 10 0 - - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji
promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom) (1)
- - - Pozostałe:
* 8704 23 99 0 - - - - Używane (1)
- Pozostałe, z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie
iskrowym:
8704 31- - O masie całkowitej nie przekraczającej 5 ton:
* 8704 31 10 0 - - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji
promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom) (1)
- - - Pozostałe:
- - - - Z silnikami o pojemności powyżej 2800 cm3:
* 8704 31 39 0 - - - - - Używane (1)
- - - - Z silnikami o pojemności nie przekraczającej 2800 cm3:
8704 31 99- - - - - Używane:
* 8704 31 99 2- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie
nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi), powyżej
czterech lat (1)
* 8704 31 99 9- - - - - - Pozostałe (1)
8704 32- - O masie całkowitej powyżej 5 ton:
* 8704 32 10 0 - - - Specjalnie przystosowane do przewozu substancji
promieniotwórczych o wysokiej aktywności (Euratom) (1)
- - - Pozostałe:
* 8704 32 99 0- - - - Używane (1)
* 8704 90 00 0- Pozostałe (1)
8706 8706 00 Podwozia wyposażone w silniki, dla pojazdów samochodowych z
pozycji nr 8701 do 8705:
- Podwozia ciągników wymienionych w pozycji nr 8701; podwozia pojazdów
samochodowych z pozycji nr 8702, 8703 lub 8704 z silnikami tłokowymi
wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub
średnioprężnym) o pojemności powyżej 2500 cm3 lub z silnikami tłokowymi
wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności powyżej 2800 cm3:
8706 00 11- - Dla pojazdów z pozycji nr 8702 lub 8704:
8706 00 11 6- - - Pozostałe, powyżej czterech lat (2)
8707 8707Nadwozia (także kabiny) pojazdów samochodowych według pozycji nr
8701 do 8705:
8707 90- Pozostałe:
8707 90 90- - Pozostałe:
8707 90 90 9- - - Pozostałe (3)
(1) dotyczy przypadków, gdy od roku następnego po roku produkcji pojazdu
samochodowego upłynęło co najmniej 6 lat albo nie można ustalić roku jego
produkcji
(2) dotyczy jedynie podwozi pojazdów z pozycji 8704, dla których od roku
następnego po roku produkcji upłynęło co najmniej 6 lat albo nie można ustalić
roku ich produkcji
(3) dotyczy jedynie nadwozi, w tym kabin, pojazdów z pozycji 8704, dla których
od roku następnego po roku produkcji upłynęło co najmniej 6 lat albo nie można
ustalić roku ich produkcji
Załącznik nr 3
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH ZAKAZEM PRZYWOZU
PozycjaKOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIE
8407 8407 Silniki spalinowe z zapłonem iskrowym z tłokami wykonującymi
ruch posuwisto-zwrotny lub obrotowy:
- Silniki z tłokami wykonującymi ruch posuwisto-zwrotny, w rodzaju
używanych do napędu pojazdów z działu 87:
8407 33- - O pojemności cylindra powyżej 250 cm3, lecz nie przekraczającej
1000 cm3:
* 8407 33 10 0- - - Do montażu przemysłowego w: ciągnikach obsługiwanych
przez pieszego, z podpozycji nr 8701 10; pojazdach mechanicznych według
pozycji nr 8703, 8704 i 8705 (1)
8407 33 90- - - Pozostałe:
* 8407 33 90 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10) i 8702 (1)
* 8407 33 90 9- - - - Pozostałe (1)
8407 34- - O pojemności cylindra powyżej 1000 cm3:
* 8407 34 10 0 - - - Do montażu przemysłowego w: ciągnikach obsługiwanych
przez pieszego, ujętych w podpozycji nr 8701 10; pojazdach mechanicznych
według pozycji nr 8703; pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8704 z
silnikiem o pojemności mniejszej niż 2800 cm3; pojazdach mechanicznych
według pozycji nr 8705 (1)
- - - Pozostałe:
* 8407 34 30 0- - - - Używane (1)
8703 8703 Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone
zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702), włącznie z
samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi:
- Pozostałe pojazdy wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym:
8703 21- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1000 cm3:
* 8703 21 10 0- - - Nowe (1)
8703 21 90- - - Używane:
* 8703 21 90 1- - - - Do czterech lat (1)
* 8703 21 90 9- - - - Powyżej czterech lat (1)
8703 22 - - O pojemności skokowej powyżej 1000 cm3, ale nie
przewyższającej 1500 cm3:
- - - Nowe:
* 8703 22 11 0- - - - Samochody kempingowe (1)
* 8703 22 19 0- - - - Pozostałe (1)
8703 22 90- - - Używane:
* 8703 22 90 1- - - - Do czterech lat (1)
* 8703 22 90 9- - - - Powyżej czterech lat (1)
8703 23 - - O pojemności skokowej powyżej 1500 cm3, ale nie
przewyższającej 3000 cm3:
- - - Nowe:
* 8703 23 11 0- - - - Samochody kempingowe (1)
* 8703 23 19 0- - - - Pozostałe (1)
8703 23 90- - - Używane:
* 8703 23 90 1- - - - Do czterech lat (1)
* 8703 23 90 9- - - - Powyżej czterech lat (1)
8703 24- - O pojemności skokowej powyżej 3000 cm3:
* 8703 24 10 0- - - Nowe (1)
8703 24 90- - - Używane:
* 8703 24 90 1- - - - Do czterech lat (1)
* 8703 24 90 9- - - - Powyżej czterech lat (1)
8706 8706 00 Podwozia wyposażone w silniki, dla pojazdów samochodowych z
pozycji nr 8701 do 8705:
- Podwozia ciągników wymienionych w pozycji nr 8701; podwozia pojazdów
samochodowych z pozycji nr 8702, 8703 lub 8704 z silnikami tłokowymi
wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub
średnioprężnym) o pojemności powyżej 2500 cm3 lub z silnikami tłokowymi
wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności powyżej 2800 cm3:
8706 00 11- - Dla pojazdów z pozycji nr 8702 lub 8704:
* 8706 00 11 1- - - Do montażu przemysłowego (2)
* 8706 00 11 5- - - Pozostałe, do czterech lat (2)
* 8706 00 11 6- - - Pozostałe, powyżej czterech lat (2)
8706 00 19- - Dla pozostałych:
* 8706 00 19 1- - - Do montażu przemysłowego (2)
* 8706 00 19 5- - - Pozostałe, do czterech lat (2)
* 8706 00 19 6 - - - Pozostałe, powyżej czterech lat (2)
- Pozostałe:
8706 00 91- - Dla pojazdów z pozycji nr 8703:
* 8706 00 91 1- - - Do montażu przemysłowego (2)
* 8706 00 91 5- - - Pozostałe, do czterech lat (2)
* 8706 00 91 6- - - Pozostałe, powyżej czterech lat (2)
8706 00 99- - Dla pozostałych:
* 8706 00 99 1- - - Do montażu przemysłowego (2)
* 8706 00 99 5- - - Pozostałe, do czterech lat (2)
* 8706 00 99 6- - - Pozostałe, powyżej czterech lat (2)
(1) *ex 8407 33 10 0, *ex 8407 33 90 1, *ex 8407 33 90 9, *ex 8407 34 10 0, *ex
8407 34 30 0, *ex 8703 21 10 0, *ex 8703 21 90 1, *ex 8703 21 90 9, *ex 8703 22
11 0, *ex 8703 22 19 0, *ex 8703 22 90 1, *ex 8703 22 90 9, *ex 8703 23 11 0,
*ex 8703 23 19 0, *ex 8703 23 90 1, *ex 8703 23 90 9, *ex 8703 24 10 0, *ex 8703
24 90 1, *ex 8703 24 90 9 - dotyczy silników dwusuwowych używanych oraz pojazdów
z silnikami dwusuwowymi nie zarejestrowanych w Polsce
(2) *ex 8706 00 11 1, *ex 8706 00 11 5, *ex 8706 00 11 6, *ex 8706 00 19 1, *ex
8706 00 19 5, *ex 8706 00 19 6, *ex 8706 00 91 1, *ex 8706 00 91 5, *ex 8706 00
91 6, *ex 8706 00 99 1, *ex 8706 00 99 5, *ex 8706 00 99 6 - dotyczy podwozi
wyposażonych w silniki dwusuwowe dla pojazdów mechanicznych objętych pozycją nr
8703
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 6 stycznia 1997 r.
w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o doradztwie podatkowym.
(Dz. U. Nr 4, poz. 21)
Na podstawie art. 12, art. 19 ust. 3 i art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996
r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. Nr 102, poz. 475) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Dane dotyczące osób wpisanych na listę doradców podatkowych ogłaszane są
przez Ministra Finansów w formie obwieszczenia publikowanego w Dzienniku
Urzędowym Ministerstwa Finansów.
2. Dane, o których mowa w ust. 1, publikowane są w terminie 30 dni od dnia:
1) dokonania wpisu doradcy podatkowego na listę doradców podatkowych przez
Ministra Finansów,
2) przekazania przez Krajową Radę Doradców Podatkowych Ministrowi Finansów
decyzji o wpisie na listę doradców podatkowych.
§ 2. 1. Minister Finansów corocznie, w terminie do dnia 31 marca, ogłasza,
zaktualizowane na dzień 31 grudnia poprzedniego roku kalendarzowego, dane
dotyczące wszystkich osób wpisanych na listę doradców podatkowych.
2. Przepis § 1 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
§ 3. Wysokość opłaty za wpis na listę doradców podatkowych wynosi 500 zł.
§ 4. Wysokość opłaty za dokonanie wpisu do rejestru osób prawnych uprawnionych
do wykonywania doradztwa podatkowego wynosi:
1) 2 000 zł - dla organizacji zawodowych, spółdzielni, stowarzyszeń lub izb
gospodarczych,
2) 5 000 zł - dla spółek z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółek akcyjnych.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. H. Wasilewska-Trenkner
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 21 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków prowadzenia hurtowni środków
farmaceutycznych i materiałów medycznych stosowanych wyłącznie u zwierząt.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 4, poz. 22)
Na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach
farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze
farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz.
211 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) oraz art. 20 ust. 3a ustawy z dnia 23
grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r.
Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128,
Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107,
poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994
r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz.
426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713 oraz z 1996 r. Nr 41,
poz. 177 i Nr 45, poz. 199) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 25
czerwca 1993 r. w sprawie warunków prowadzenia hurtowni środków farmaceutycznych
i materiałów medycznych stosowanych wyłącznie u zwierząt (Dz. U. Nr 63, poz.
304) skreśla się § 6.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: w z. J. J. Pilarczyk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 23 grudnia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad ustalania rozkładu i wymiaru czasu
pracy pracowników urzędów państwowych.
(Dz. U. Nr 158, poz. 1054)
Na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach
urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988
r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr
20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z
1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r.
Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr
98, poz. 604, Nr 133, poz. 882 i 883 i Nr 141, poz. 943) oraz art. 64 ust. 5
ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402 i z
1997 r. Nr 106, poz. 679) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 lutego 1997 r. w sprawie
zasad ustalania rozkładu i wymiaru czasu pracy pracowników urzędów państwowych
(Dz. U. Nr 14, poz. 74) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 w ust. 1 po wyrazach "do piątku" stawia się przecinek i dodaje wyrazy
"z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w § 5",
2) w § 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W 1998 r. ustala się dni 2 stycznia (piątek) i 12 czerwca (piątek) dniami
wolnymi od pracy w urzędach państwowych za ekwiwalentnym odpracowaniem w soboty
dnia 10 stycznia i 20 czerwca 1998 r."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 21 listopada 1996 r.
o muzeach.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Muzeum jest jednostką organizacyjną, nie nastawioną na osiąganie
zysku, której celem jest trwała ochrona dóbr kultury, informowanie o wartościach
i treściach gromadzonych zbiorów, upowszechnianie podstawowych wartości
historii, nauki i kultury polskiej oraz światowej, kształtowanie wrażliwości
poznawczej i estetycznej oraz umożliwianie kontaktu ze zbiorami przez działania
określone w art. 2.
2. Muzealiami są rzeczy ruchome i nieruchomości wpisane do inwentarza muzealiów.
Muzealia stanowią dobro ogólnospołeczne.
Art. 2. Muzeum realizuje cele określone w art. 1 w szczególności przez:
1) gromadzenie dóbr kultury w statutowo określonym zakresie,
2) katalogowanie i naukowe opracowywanie zgromadzonych muzealiów,
3) przechowywanie gromadzonych dóbr kultury, w warunkach zapewniających im
właściwy stan zachowania i bezpieczeństwo, oraz magazynowanie ich, w sposób
dostępny do celów naukowych,
4) zabezpieczanie i konserwację muzealiów oraz w miarę możliwości,
zabezpieczanie stanowisk archeologicznych oraz innych nieruchomych obiektów
kultury materialnej i przyrody,
5) urządzanie wystaw,
6) organizowanie i prowadzenie badań, ekspedycji naukowych oraz prac
wykopaliskowych,
7) prowadzenie działalności edukacyjnej,
8) udostępnianie zbiorów do celów naukowych i edukacyjnych,
9) zapewnianie właściwych warunków zwiedzania i korzystania ze zbiorów,
10) prowadzenie działalności wydawniczej.
Art. 3. Muzea mogą być tworzone dla jednej lub wielu dziedzin działalności
człowieka oraz tworów natury.
Art. 4. W sprawach nie uregulowanych w ustawie mają zastosowanie przepisy ustawy
z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności
kulturalnej (Dz. U. Nr 114, poz. 493, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 oraz z 1996 r.
Nr 90, poz. 407).
Rozdział 2
Organizacja muzeów
Art. 5. 1. Muzea mogą być tworzone przez naczelne i centralne organy
administracji rządowej, wojewodów, gminy, związki komunalne, osoby fizyczne,
osoby prawne lub jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej.
2. Muzeami państwowymi są muzea utworzone przez naczelne i centralne organy
administracji rządowej lub wojewodów.
3. Muzeami komunalnymi są muzea utworzone albo przejęte przez gminy lub związki
komunalne.
4. Podmioty, o których mowa w ust. 1, tworzące muzea są obowiązane:
1) zapewnić środki potrzebne do utrzymania i rozwoju muzeum,
2) zapewnić bezpieczeństwo zgromadzonym zbiorom,
3) sprawować nadzór nad muzeum.
5. Minister Kultury i Sztuki, w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i
Administracji, określi, w drodze rozporządzenia, zasady zabezpieczania zbiorów
przed pożarami, kradzieżami i innymi niebezpieczeństwami grożącymi zniszczeniem
lub utratą muzealiów oraz sposoby przygotowania zbiorów do ewakuacji w razie
powstania zagrożenia.
Art. 6. 1. Muzeum działa na podstawie statutu nadanego przez podmiot, o którym
mowa w art. 5 ust. 1, w uzgodnieniu z Ministrem Kultury i Sztuki.
2. Statut określa w szczególności:
1) nazwę, teren działania i siedzibę muzeum,
2) zakres działania,
3) rodzaj i zakres gromadzonych zbiorów,
4) organy zarządzające i nadzorujące oraz sposób ich powoływania,
5) sposób uzyskiwania środków finansowych,
6) zasady dokonywania zmian w statucie,
7) zasady prowadzenia działalności, o której mowa w art. 9, jeżeli muzeum
zamierza taką działalność prowadzić.
3. Uzgodnień, o których mowa w ust. 1, dokonuje także, w zakresie swojej
właściwości, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.
Art. 7. 1. Przy Ministrze Kultury i Sztuki działa Rada do Spraw Muzeów jako
organ opiniodawczo-doradczy w sprawach zarządzania, finansowania oraz polityki
kulturalnej w zakresie muzealnictwa.
2. Członków Rady, o której mowa w ust. 1, powołuje i odwołuje Minister Kultury i
Sztuki. Rada wybiera przewodniczącego ze swojego grona.
3. Szczegółowy zakres działania Rady, o której mowa w ust. 1, jej skład, liczbę
i sposób powoływania członków określi Minister Kultury i Sztuki, w drodze
rozporządzenia.
Art. 8. 1. Minister Kultury i Sztuki sprawuje nadzór nad muzeami. W tym celu
może dokonywać kontroli ich działalności.
2. W razie rażącego naruszenia przepisów ustawy i statutu muzeum, gdy
bezskuteczne okazały się zalecenia usunięcia stwierdzonych uchybień w
działalności muzeum, Minister Kultury i Sztuki, po wysłuchaniu podmiotu, o
którym mowa w art. 5 ust. 1, oraz rady muzeum lub rady powierniczej, po
zapoznaniu się z opinią Rady do Spraw Muzeów, może, w drodze decyzji
administracyjnej, zakazać jego dalszej działalności. Decyzję tę podaje się do
publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty.
3. W decyzji, o której mowa w ust. 2, Minister Kultury i Sztuki wskazuje sposób
zabezpieczenia muzealiów.
Art. 9. Muzeum może prowadzić, jako dodatkową, działalność gospodarczą w celu
finansowania działalności określonej w art. 2.
Art. 10. 1. Wstęp do muzeów, z zastrzeżeniem ust. 2, jest odpłatny, chyba że
właściwy podmiot, o którym mowa w art. 5 ust. 1, postanowi o nieodpłatnym
wstępie do muzeum.
2. Jeden dzień w tygodniu wstęp do muzeów jest nieodpłatny.
3. Wysokość opłat za wstęp do muzeum oraz dzień, w którym wstęp do muzeum jest
nieodpłatny, ustala dyrektor.
4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, grupy osób, którym,
przysługuje ulga w opłacie lub zwolnienie z opłaty za wstęp do muzeów
państwowych, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. Minister Kultury i Sztuki, po zasięgnięciu opinii Rady Ochrony Pamięci Walk i
Męczeństwa, ustala, w drodze zarządzenia, wykaz państwowych muzeów
martyrologicznych, do których wstęp jest bezpłatny.
Art. 11. 1. Przy muzeum państwowym i komunalnym działa rada muzeum, której
członków powołuje właściwy podmiot, o którym mowa w art. 5 ust. 2 lub 3.
2. Rada muzeum:
1) sprawuje nadzór nad wypełnianiem przez muzeum jego powinności wobec zbiorów i
społeczeństwa, w szczególności nad realizacją celów określonych w art. 2,
2) ocenia, co najmniej raz do roku, działalność muzeum oraz zatwierdza
przedłożony przez dyrektora roczny plan działalności, wraz z planem finansowym,
a także sprawozdanie roczne z działalności muzeum,
3) w razie niezatwierdzenia planu, o którym mowa w pkt 2, sprawę rozstrzyga
właściwy podmiot, o którym mowa w art. 5 ust. 2 lub 3.
3. Kadencja członków rady muzeum trwa cztery lata, z zastrzeżeniem art. 18 ust.
1.
4. Członków rady nie przekraczającej 15 osób powołuje i odwołuje właściwy
podmiot, o którym mowa w art. 5 ust. 2 lub 3. Rada wybiera ze swojego grona
przewodniczącego.
5. W skład rady muzeum powoływane są osoby spośród kandydatów wskazanych przez:
1) właściwy podmiot, o którym mowa w art. 5 ust. 2 lub 3,
2) właściwy ze względu na siedzibę muzeum organ samorządu terytorialnego, jeżeli
nie jest podmiotem, o którym mowa w art. 5 ust. 3,
3) stowarzyszenia naukowe i twórcze,
4) fundacje i inne instytucje wspierające działalność muzeum,
5) Radę Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa w muzeach prowadzących działalność w
zakresie jej właściwości,
6) dyrektora muzeum,
7) samą radę muzeum.
6. Przedstawiciele podmiotów, o których mowa w art. 5 ust. 2 i 3, stanowią nie
więcej niż 1/4 składu rady.
7. Dyrektor muzeum i sekretarz rady muzeum uczestniczą w jej zebraniach;
sekretariat rady zapewnia muzeum.
8. Szczegółowy tryb pracy rady muzeum określa uchwalony przez nią regulamin.
9. Rada Muzeum w razie ogłoszenia konkursu na stanowisko dyrektora wyznacza
minimum 1/3 składu osobowego komisji konkursowej.
10. Konkursu na stanowisko dyrektora nie ogłasza się, jeżeli właściwy podmiot, o
którym mowa w art. 5 ust. 2 i 3, na wniosek rady muzeum, powołał dyrektora po
raz kolejny na czas określony.
Art. 12. 1. W muzeum mogą działać kolegia doradcze utworzone przez dyrektora, z
jego inicjatywy lub na wniosek co najmniej połowy zatrudnionych w nim
muzealników.
2. Tryb działania kolegów doradczych, skład osobowy i organizację określa statut
muzeum.
Rozdział 3
Muzeum rejestrowane
Art. 13. 1. Dla potwierdzenia wysokiego poziomu merytorycznej działalności i
znaczenia zbiorów oraz w celu ewidencjonowania muzeów spełniających te warunki
Minister Kultury i Sztuki prowadzi Państwowy Rejestr Muzeów, zwany dalej
"Rejestrem".
2. Minister Kultury i Sztuki uzależnia wpis Rejestru, w szczególności od
znaczenia posiadanych przez muzeum zbiorów, zespołu kwalifikowanych pracowników,
pomieszczeń i stałego źródła finansowania - zapewniających spełnianie
statutowych celów muzeum.
3. Minister Kultury i Sztuki określi, w drodze zarządzenia:
1) zasady i tryb prowadzenia Rejestru,
2) warunki i tryb dokonywania wpisów w Rejestrze,
3) okoliczności, w jakich można zarządzić kontrolę w celu ustalenia, czy muzeum
spełnia nadal warunki wpisu do Rejestru.
4. Z dniem wpisu do Rejestru muzeum jest uprawnione do używania nazwy "muzeum
rejestrowane".
5. Muzeum rejestrowane korzysta ze szczególnej ochrony i pomocy finansowej
państwa.
Art. 14. 1. Jeżeli muzeum rejestrowane przestało spełniać warunki wpisu do
Rejestru, Minister Kultury i Sztuki wyznacza muzeum termin do ich spełnienia, a
po jego bezskutecznym upływie skreśla z Rejestru.
2. O wszczęciu postępowania w sprawie skreślenia z Rejestru oraz o jego wyniku
Minister Kultury i Sztuki zawiadamia podmiot, o którym mowa w art. 5 ust. 1, i
podaje ten fakt do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty.
Art. 15. Rozstrzygnięcie w sprawach wpisu i skreślenia z Rejestru następuje w
drodze decyzji administracyjnej.
Art. 16. Minister Kultury i Sztuki, po zasięgnięciu opinii Rady do Spraw Muzeów,
może w muzeach rejestrowanych, bezpośrednio mu podległych, powierzyć swoje
uprawnienia radzie powierniczej, w zakresie:
1) nadzoru nad wypełnianiem przez muzeum jego powinności wobec zbiorów i
społeczeństwa,
2) bezpośredniego nadzoru nad realizacją celów określonych w art. 1 ust. 1 i
art. 2,
3) oceny i zatwierdzania, przedstawionego przez dyrektora, projektu rocznego
planu finansowego,
4) powoływania i odwoływania dyrektora muzeum.
Art. 17. Właściwe naczelne i centralne organy administracji rządowej,
wojewodowie oraz organy gmin lub związków komunalnych mogą w muzeach
rejestrowanych bezpośrednio im podległych powierzyć - za zgodą Ministra Kultury
i Sztuki, po zasięgnięciu opinii Rady do Spraw Muzeów - swoje uprawnienia radzie
powierniczej, w zakresie określonym w art. 16.
Art. 18. 1. W muzeum, w którym działa rada powiernicza, nie powołuje się rady
muzeum, a dotychczasowa rada ulega rozwiązaniu.
2. Przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 16 i 17, wymaga zasięgnięcia
opinii Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, w zakresie jej właściwości.
Art. 19. 1. Rada powiernicza składa się z 9-15 członków. Pracami rady kieruje
przewodniczący. Członków rady oraz przewodniczącego powołuje i odwołuje organ, o
którym mowa w art. 16 i art. 17.
2. Szczegółowy tryb pracy powierniczej określa regulamin uchwalany przez radę i
zatwierdzany przez organ, o którym mowa w art. 16 i art. 17.
3. Kadencja rady powierniczej trwa 5 lat.
4. Członkostwo w radzie powierniczej wygasa przed upływem kadencji w razie:
1) śmierci,
2) zrzeczenia się,
3) skazania prawomocnym wyrokiem na utratę praw publicznych,
4) ubezwłasnowolnienia,
5) odwołania z powodu niewykonywania obowiązków członka rady wynikających z
przepisów ustawy lub regulaminu.
Art. 20. Muzeum rejestrowanemu, przy nabywaniu dóbr kultury, przysługuje:
1) prawo pierwszeństwa zakupu od podmiotów prowadzących działalność polegającą
na oferowaniu do sprzedaży dóbr kultury - w terminie 14 dni od dnia zgłoszenia
przez muzeum gotowości zakupu,
2) prawo pierwokupu bezpośrednio na aukcjach, po cenie wylicytowanej.
Rozdział 4
Muzealia
Art. 21. 1. Muzealia wchodzące w skład muzeum muszą być zinwentaryzowane.
2. Minister Kultury i Sztuki określi, w drodze rozporządzenia, zasady i sposób
ewidencjonowania dóbr kultury w muzeach.
Art. 22. Muzealia stanowiące własność muzeum wpisuje się do inwentarza.
Art. 23. 1. Muzea państwowe i komunalne mogą dokonywać zamiany muzealiów, a
także zbywać je w inny sposób, za zgodą Ministra Kultury i Sztuki. Zgoda na
zbycie muzealiów może być udzielona tylko w wyjątkowych i uzasadnionych
przypadkach. Środki uzyskane ze sprzedaży muzealiów mogą być przeznaczone
wyłącznie na uzupełnienie zbiorów muzeum.
2. Minister Kultury i Sztuki może wyrazić zgodę na zamianę muzealiów, określoną
w ust. 1, na wniosek dyrektora muzeum, zgłoszony za pośrednictwem właściwego
podmiotu, o którym mowa w art. 5 ust. 2 i 3.
3. Minister Kultury i Sztuki może wyrazić zgodę na sprzedaż muzealiów, określoną
w ust. 1, na wniosek dyrektora muzeum, złożony za pośrednictwem właściwego
podmiotu, o którym mowa w art. 5 ust. 2 i 3, zaopiniowany przez kolegium
doradcze, jeżeli takie zostało powołane - po zasięgnięciu opinii Rady do Spraw
Muzeów.
4. W sprawach z zakresu działania Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa
czynności, o których mowa w ust. 1-3, wymagają zasięgnięcia jej opinii.
Art. 24. 1. Minister Kultury i Sztuki, na wniosek dyrektora muzeum państwowego
lub komunalnego, wyraża zgodę na skreślenie z inwentarza, w razie zmiany statusu
prawnego muzealium lub błędu w zapisie inwentarzowym.
2. W razie stwierdzenia błędów w zapisie inwentarzowym, skreślenie może być
nakazane decyzją Ministra Kultury i Sztuki, po uzgodnieniu z Radą do Spraw
Muzeów.
Art. 25. 1. Muzeum może pobierać opłaty za przygotowane i udostępnianie zbiorów
w celu kopiowania muzealiów albo sporządzania reprodukcji lub fotografii, a
także za wypożyczenie do ekspozycji muzealiów znajdujących się w jego
posiadaniu.
2. Nie pobiera się opłat za użyczenia muzealiów między muzeami krajowymi.
Art. 26. 1. W razie likwidacji muzeum komunalnego, podmiot, o którym mowa w art.
5 ust. 3, zapewnia muzealiom warunki należytego przechowywania.
2. W przypadku określonym w ust. 1 wojewoda ma prawo pierwszeństwa nabycia
muzealiów. Jeżeli likwidowane muzeum utworzono w drodze komunalizacji mienia
państwowego, nabycie następuje nieodpłatnie.
3. Jeżeli wojewoda nie skorzystał z prawa pierwszeństwa nabycia, podmiot, o
którym mowa w art. 5 ust. 3, po uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem
zabytków, podejmuje decyzję o dalszym przeznaczeniu muzealiów.
Art. 27. Szczegółowe zasady postępowania z muzealiami, w razie likwidacji muzeum
państwowego, określa każdorazowo Minister Kultury i Sztuki, w drodze decyzji, po
zasięgnięciu opinii Rady do Spraw Muzeów.
Art. 28. Muzealia, będące nieruchomościami, w momencie likwidacji muzeum
podlegają bezzwłocznie wpisowi do rejestru zabytków, chyba że wejdą w skład
innego muzeum.
Art. 29. 1. Muzealia mogą być przenoszone poza teren muzeum, w którym wpisane są
do inwentarza, w przypadkach:
1) wypożyczenia innym muzeom,
2) potrzeby konserwacji, badań lub zapewnienia bezpieczeństwa,
3) ekspozycji na wystawach,
4) innych, uzasadnionych - za zgodą podmiotu, o którym mowa w art. 5 ust. 1.
2. Minister Kultury i Sztuki określi, w drodze zarządzenia, warunki przenoszenia
muzealiów w przypadkach, o których mowa w ust. 1.
Art. 30. Muzealia wpisane do inwentarzy muzeów państwowych lub komunalnych nie
podlegają egzekucji na podstawie tytułu wykonawczego w sądowym lub
administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym.
Art. 31. Przepisy rozdziału 4 nie naruszają przepisów dotyczących ochrony
narodowego zasobu archiwalnego oraz przepisów regulujących zasady zbywania
mienia komunalnego.
Rozdział 5
Pracownicy muzeów
Art. 32. 1. Pracownicy zatrudnieni na stanowiskach związanych z działalnością
podstawową muzeów tworzą zawodową grupę muzealników, do której wchodzą
asystenci, adiunkci, kustosze i kustosze dyplomowani.
2. Pracownicy, o których mowa w ust. 1, powinni posiadać kwalifikacje
muzealnicze.
3. W muzeach mogą być zatrudnieni specjaliści w innych zawodach związanych z
działalnością muzealną.
4. Minister Kultury i Sztuki określi, w drodze rozporządzenia, wymagania
kwalifikacyjne uprawniające do zajmowania stanowisk w muzeach oraz tryb ich
stwierdzania.
Art. 33. Muzea prowadzące lub koordynujące prace naukowe mogą zatrudniać
pracowników naukowych i badawczo-technicznych, na zasadach określonych w ustawie
z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 1991 r. Nr
44, poz. 194 i Nr 107, poz. 464, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz.
3 i Nr 43, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 41, poz. 175 i Nr 89, poz. 402). Do
pracowników tych przepis art. 34 stosuje się odpowiednio.
Art. 34. Muzealnik w czasie pozostawania w stosunku pracy w muzeum przestrzega
ogólnie przyjętych norm etyki zawodowej, a w szczególności nie prowadzi handlu
przedmiotami pozostającymi w zakresie zainteresowania muzeum i nie podejmuje
działań, jak kolekcjonerskich, wykonywania ekspertyz i wycen przedmiotów,
mogących powodować konflikt interesów z zatrudniającym go muzeum.
Rozdział 6
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 35. W ustawie z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury i o muzeach
(Dz. U. Nr 10, poz. 48, z 1983 r. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 35, poz. 192
oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 56, poz. 322 oraz z 1996 r. Nr 106, poz.
496) wprowadza się następujące zmiany:
1) w tytule ustawy skreśla się wyrazy "i o muzeach";
2) w art. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) wpisane w muzeach do inwentarza i wchodzące w skład bibliotek, z wyjątkiem
materiałów wchodzących w skład narodowego zasobu archiwalnego, których ochronę
regulują odrębne przepisy,";
3) w tytule rozdziału III skreśla się wyrazy "i nadzoru nad muzeami";
4) w art. 7 skreśla się wyrazy "i wszystkimi muzeami";
5) art. 9 otrzymuje brzmienie:
"Art. 9. Bezpośredni nadzór nad państwowymi kolekcjami i zbiorami pozamuzealnymi
sprawują Minister Kultury i Sztuki, inni ministrowie (kierownicy urzędów
centralnych), osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające
osobowości prawnej, stosownie do swojego zakresu działania.";
6) skreśla się art. 45-54 oraz oznaczenie rozdziału VIII;
7) skreśla się art. 61-66 oraz oznaczenie rozdziału X;
8) w tytule rozdziału XI skreśla się wyrazy "i w zbiorach muzealnych";
9) w art. 67 wyrazy "Muzea i zabytki nieruchome" zastępuje się wyrazami "Zabytki
nieruchome";
10) skreśla się art. 69.
Art. 36. W ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i
wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446
i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr
27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415
i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 33, Nr
90, poz. 405, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775) w art. 40 po ust. 4 dodaje
się ust. 4a w brzmieniu:
"4a. Muzeum rejestrowane zwolnione jest od opłat z tytułu użytkowania
wieczystego, użytkowania i zarządu gruntami i budynkami, stanowiącymi własność
Skarbu Państwa."
Art. 37. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych
(Dz. U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1994 r. Nr
123, poz. 600 oraz z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i Nr 149, poz. 704) w art. 7 w ust.
1 po pkt 10 dodaje się pkt 10a w brzmieniu:
"10a) budynki i grunty we władaniu muzeów rejestrowanych,".
Art. 38. W ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu
działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 114, poz. 493, z 1994 r. Nr 121, poz. 591
oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 407) art. 40 otrzymuje brzmienie:
"Art. 40. Przepisy ustawy nie naruszają przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1962
r. o ochronie dóbr kultury (Dz. U. Nr 10, poz. 48, z 1983 r. Nr 38, poz. 173, z
1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 56, poz. 322, z 1996 r.
Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24), ustawy z dnia 9 kwietnia 1968 r.
o bibliotekach (Dz. U. Nr 12, poz. 63, z 1984 r. Nr 26, poz. 129, z 1989 r. Nr
29, poz. 155 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 oraz z 1996 r. Nr 152,
poz. 722) oraz ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr
5, poz. 24) w zakresie prowadzenia działalności kulturalnej w formach
określonych w tych ustawach."
Art. 39. Do czasu wydawania przepisów wykonawczych na podstawie niniejszej
ustawy zachowują moc dotychczasowe przepisy wykonawcze dotyczące muzeów, wydane
na podstawie ustawy wymienionej w art. 35, nie dłużej jednak niż przez okres 6
miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, jeżeli nie są z nią
sprzeczne.
Art. 40. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 16 grudnia 1997 r.
w sprawie zatwierdzenia cenników energii elektrycznej.
(Dz. U. Nr 158, poz. 1055)
Na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z
1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442,
z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536, z 1996 r. Nr 106, poz. 496
oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348), w związku z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 10
kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 i Nr 158, poz.
1042) oraz w związku z § 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) i pkt 2 lit. b) rozporządzenia
Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1995 r. w sprawie określenia wykazu towarów i
usług, na które ustala się ceny urzędowe (Dz. U. Nr 100, poz. 492, z 1996 r. Nr
8, poz. 48 i z 1997 r. Nr 143, poz. 954), zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Zatwierdza się cenniki energii elektrycznej:
1) nr 7/1-Z/98 obowiązujący na terenie działania Stołecznego Zakładu
Energetycznego SA,
2) nr 7/2-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Warszawa
- Teren SA,
3) nr 7/3-Z/98 obowiązujący na terenie działania Łódzkiego Zakładu
Energetycznego SA,
4) nr 7/4-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Łódź -
Teren SA,
5) nr 7/5-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Płock
SA,
6) nr 7/6-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego
Białystok SA,
7) nr 7/7-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Lublin
SA,
8) nr 7/8-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zamojskiej Korporacji
Energetycznej SA,
9) nr 7/9-Z/98 obowiązujący na terenie działania Rzeszowskiego Zakładu
Energetycznego SA,
10) nr 7/10-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładów Energetycznych
Okręgu Radomsko-Kieleckiego SA,
11) nr 7/11-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego
Częstochowa SA,
12) nr 7/12-Z/98 obowiązujący na terenie działania Beskidzkiej Energetyki SA,
13) nr 7/13-Z/98 obowiązujący na terenie działania Górnośląskiego Zakładu
Energetycznego SA,
14) nr 7/14-Z/98 obowiązujący na terenie działania Będzińskiego Zakładu
Elektroenergetycznego SA,
15) nr 7/15-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Opole
SA,
16) nr 7/16-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Kraków
SA,
17) nr 7/17-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Tarnów
SA,
18) nr 7/18-Z/98 obowiązujący na terenie działania Energetyki Kaliskiej SA,
19) nr 7/19-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Gorzów
SA,
20) nr 7/20-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego
Jelenia Góra SA,
21) nr 7/21-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego
Wrocław SA,
22) nr 7/22-Z/98 obowiązujący na terenie działania Energetyki Poznańskiej SA,
23) nr 7/23-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego
Szczecin SA,
24) nr 7/24-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego
Wałbrzych SA,
25) nr 7/25-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zielonogórskich Zakładów
Energetycznych SA,
26) nr 7/26-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego
Legnica SA,
27) nr 7/27-Z/98 obowiązujący na terenie działania Elbląskich Zakładów
Energetycznych SA,
28) nr 7/28-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Toruń
SA,
29) nr 7/29-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego
Bydgoszcz SA,
30) nr 7/30-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego Słupsk
SA,
31) nr 7/31-Z/98 obowiązujący na terenie działania Gdańskiej Kompanii
Energetycznej SA,
32) nr 7/32-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego SA w
Olsztynie,
33) nr 7/33-Z/98 obowiązujący na terenie działania Zakładu Energetycznego
Koszalin SA.
2. Cenniki, o których mowa w ust. 1, będą udostępnione w siedzibach właściwych,
ze względu na teren działania, zarządów zakładów (kompanii) energetycznych.
§ 2. Traci moc zarządzenie Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 1996 r. w sprawie
zatwierdzenia cenników energii elektrycznej (Monitor Polski Nr 84, poz. 740).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Minister Finansów: L. Balcerowicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów.
(Dz. U. Nr 159, poz. 1056)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny
(Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz. 1026)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. zawiesza się pobieranie ceł określonych w
Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19
grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047)
w odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku do niniejszego
rozporządzenia, do wysokości określonej w tym załączniku.
§ 2. Stawki celne zawieszone stosuje się po udokumentowaniu pochodzenia towaru
zgodnie z wymogami i kryteriami określonymi odrębnie.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1056)
WYKAZ TOWARÓW, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH ZAWIESZA SIĘ POBIERANIE CEŁ DO DNIA 31
GRUDNIA 1998 r.
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej, preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie
obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaLitwaŁotwaIzrael
1001Pszenica i mieszanka żyta z pszenicą:
1001 10 00 0- Pszenica durum333333
1507Olej sojowy i jego frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane
chemicznie:
1507 10- Olej surowy, odgumowany lub nie:
1507 10 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż
produkcja artykułów spożywanych przez ludzi00000
1515Pozostałe nielotne tłuszcze i oleje roślinne (łącznie z olejem jojoba)
i ich frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie:
- Olej lniany i jego frakcje:
1515 11 00 0- - Olej surowy00000
2102Drożdże (aktywne lub nieaktywne); inne mikroorganizmy jednokomórkowe,
martwe (z wyłączeniem szczepionek objętych pozycją nr 3002); gotowe
proszki do pieczenia:
2102 10- Drożdże aktywne:
2102 10 10 0- - Kultury drożdży
ex 2102 10 10 0Żywe kultury drożdży Yea sacc0000000000
2304 00 00 0Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w postaci
granulek, pozostałe z ekstrakcji oleju sojowego333
2309Produkty używane do karmienia zwierząt:
2309 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
2309 90 93 0- - - - Mieszanki "Premix"
ex 2309 90 93 0Amprolium000000
ex 2309 90 93 0Avatec000000
ex 2309 90 93 0Aviac (premix 5%)000000
ex 2309 90 93 0Bio-Feed Plus000000
ex 2309 90 93 0Butter vanilia aroma dry000000
ex 2309 90 93 0Clinacox 0,5%000000
ex 2309 90 93 0Cycostat 6,6%000000
ex 2309 90 93 0Endox000000
ex 2309 90 93 0Fosforan paszowy dwuwapniowy000000
ex 2309 90 93 0Flavomycyna000000
ex 2309 90 93 0Kemzyme Dry000000
ex 2309 90 93 0Lasalocid000000
ex 2309 90 93 0Lerbek000000
ex 2309 90 93 0Monesin sodu000000
ex 2309 90 93 0Premix wielowitaminowy000000
ex 2309 90 93 0Stafac 50%000000
ex 2309 90 93 0Sacox000000
ex 2309 90 93 0Stenorol000000
ex 2309 90 93 0Tylozyna000000
ex 2309 90 93 0Fosforan tylozyny000000
ex 2309 90 93 0Vitadox000000
- - - - Pozostałe:
2309 90 95- - - - - Zawierające w masie 49% lub więcej chlorku choliny, na
bazie organicznej lub nieorganicznej:
2309 90 95 9- - - - - - Pozostałe
ex 2309 90 95 9Chlorek choliny paszowy000000
2309 90 97- - - - - Pozostałe:
2309 90 97 9- - - - - - Pozostałe
ex 2309 90 97 9Koncentrat z białka ryb000000
ex 2309 90 97 9Koncentrat z białka soi000000
ex 2309 90 97 9Magnaphoscal000000
ex 2309 90 97 9Witamina B12 0,1% paszowa nierozpuszczalna000000
ex 2309 90 97 9Witamina H000000
ex 2309 90 97 9Witamina H2000000
ex 2309 90 97 9Witamina H2 2%000000
ex 2309 90 97 9Witamina K3 hetrazen000000
2519Naturalny węglan magnezowy (magnezyt); magnezja topiona; magnezja
całkowicie wypalona (spiekana), nawet zawierająca małe ilości innych
tlenków dodanych przed spiekaniem; inny tlenek magnezowy, nawet czysty:
2519 90- Pozostałe:
2519 90 10 0- - Tlenek magnezu, inny niż wypalony naturalny węglan
magnezowy00
2530Substancje mineralne gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
2530 90- Pozostałe:
2530 90 95 0- - Pozostałe
ex 2530 90 95 0Mączka cyrkonowa0
2606 00 00 0Rudy glinu i koncentraty0
2608 00 00 0Rudy cynku i koncentraty0
2708Pak i koks pakowy, otrzymywane ze smoły węglowej i z innych smół
mineralnych:
2708 20 00 0- Koks pakowy0
2710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych,
inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone,
zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów
otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią
składniki zasadnicze:
- Oleje lekkie:
- - Do innych celów:
- - - Benzyny specjalne:
2710 00 21 0- - - - Benzyna lakiernicza0000000000
- Oleje ciężkie:
- - Oleje smarowe; pozostałe oleje:
- - - Do innych celów:
2710 00 98 0- - - - Pozostałe oleje smarowe oraz pozostałe oleje
ex 2710 00 98 0Oleje do plastyfikacji kauczuków syntetycznych00000000 0
2712Wazelina; parafina, wosk mikrokrystaliczny, gacz parafinowy, ozokeryt,
wosk montanowy, wosk torfowy, inne woski mineralne i podobne produkty
otrzymywane w drodze syntezy lub innych procesów, nawet barwione:
2712 20- Parafina zawierająca w masie mniej niż 0,75% oleju:
2712 20 10 0- - Parafina syntetyczna o ciężarze cząsteczkowym 460 lub
większym, ale nie przekraczającym 1560300 1,1 1
2712 20 90 0- - Pozostała000 0 0
2713Koks naftowy, bitumy naftowe oraz inne pozostałości olejów ropy
naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych:
- Koks naftowy:
2713 11 00 0- - Nie wyprażony000 0 0
2713 12 00 0- - Wyprażony000 0 0
2803 00Węgiel (sadze oraz inne postacie węgla gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone):
2803 00 10 0- Sadze metanowe0
2804Wodór, gazy szlachetne i inne niemetale:
- Krzem:
2804 61 00 0- - Zawierający w masie nie mniej niż 99,99% krzemu000 00 0
2804 69 00 0- - Pozostały300 1,11,5 1
2804 70 00 0- Fosfor300 1,1 1
ex 2804 70 00 0Fosfor żółty000 0 0
2805Metale alkaliczne lub metale ziem alkalicznych; metale ziem rzadkich,
skand i itr, nawet ich mieszaniny lub stopy; rtęć:
2805 40- Rtęć:
2805 40 10 0- - W kolbach o zawartości netto 34,5 kg (masa standardowa), o
wartości fob na jedną kolbę, nie przekraczającej 224 ECU3
2811Inne kwasy nieorganiczne i inne nieorganiczne związki tlenowe
niemetali:
- Inne nieorganiczne związki tlenowe niemetali:
2811 22 00 0- - Dwutlenek krzemu000 00 0
2815Wodorotlenek sodowy (soda kaustyczna); wodorotlenek potasowy (potaż
żrący); nadtlenki sodu lub potasu:
2815 20- Wodorotlenek potasowy (potaż żrący):
2815 20 10 0- - Stały
ex 2815 20 10 0Wodorotlenek potasu - w płatkach300
2817 00 00 0Tlenek cynkowy; nadtlenek cynkowy
ex 2817 00 00 0Tlenek cynkowy000 0 0
2818Elektrokorund (korund sztuczny), nawet nie zdefiniowany chemicznie;
tlenek glinowy; wodorotlenek glinowy:
2818 20 00 0- Tlenek glinowy inny niż elektrokorund000 0
2818 30 00 0- Wodorotlenek glinowy300 0
2820Tlenki manganu:
2820 90- Pozostałe:
2820 90 90 0- - Pozostałe
ex 2820 90 90 0Tlenek manganu000 0
2825Hydrazyna i hydroksylamina i ich sole nieorganiczne; inne zasady
nieorganiczne; tlenki, wodorotlenki i nadtlenki innych metali:
2825 70 00 0- Tlenki i wodorotlenki molibdenu300 1,11,5 1
2825 80 00 0- Tlenki antymonu
ex 2825 80 00 0Trójtlenek antymonu000 0
2826Fluorki; fluorokrzemiany, fluorogliniany i inne złożone sole fluorowe:
- Fluorki:
2826 12 00 0- - Glinu000 0
2826 90- Pozostałe:
2826 90 90 0- - Pozostałe
ex 2826 90 90 0Flourotytanian sodowy300
2827Chlorki, tlenochlorki i chlorki zasadowe; bromki i tlenobromki; jodki
i tlenojodki:
- Pozostałe chlorki:
2827 32 00 0- - Glinu300
2827 60 00 0- Jodki i tlenojodki
ex 2827 60 00 0Jodek potasu000 0
2833Siarczany; ałuny; nadtlenosiarczany (nadsiarczany):
- Pozostałe siarczany:
2833 27 00 0- - Baru
ex 2833 27 00 0Blanc fix000 0 0
2835Podfosforyny, fosforyny, fosforany i polifosforany:
- Fosforany:
2835 26- - Inne fosforany wapniowe:
2835 26 10 0- - - Z zawartością fluoru w masie mniejszą niż 0,005% w
suchym bezwodnym produkcie
ex 2835 26 10 0Fosforan jednowapniowy000 0
2835 26 90 0- - - Z zawartością fluoru w masie 0,005% lub więcej w suchym
bezwodnym produkcie
ex 2835 26 90 0Fosforan trójwapniowy000 0
2835 29- - Pozostałe:
2835 29 90 0- - - Pozostałe
ex 2835 29 90 0Fosforan magnezowy000 0
2836Węglany; nadtlenowęglany (nadwęglany); techniczny węglan amonowy
zawierający karbaminian amonowy:
2836 40 00 0- Węglany potasowe000 0
2836 50 00 0- Węglan wapniowy000 0 0
2841Sole tlenowych i nadtlenowych kwasów metalicznych:
2841 50 00 0- Inne chromiany i dwuchromiany; nadtlenochromiany
ex 2841 50 00 0Chromian sodu000 0
2903Chlorowcowane pochodne węglowodorów:
- Nasycone chlorowane pochodne węglowodorów acyklicznych:
2903 15 00 0- - 1,2-dichloroetan (dichlorek etylenu)000 0
- Nienasycone chlorowane pochodne węglowodorów acyklicznych:
2903 21 00 0- - Chlorek winylu (chloroetylen)000 0
- Chlorowcowane pochodne węglowodorów cykloalkanowych, cykloalkenowych i
cykloterpenowych:
2903 59- - Pozostałe:
2903 59 90 0- - - Pozostałe
ex 2903 59 90 0Sześciobromocyklododekan300
2905Alkohole acykliczne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub
nitrozowane pochodne:
- Nasycone alkohole monowodorotlenowe:
2905 17 00 0- - Dodekanol-1 (alkohol laurylowy), heksadekanol-1 (alkohol
cetylowy), oktadekanol-1 (alkohol stearylowy)
ex 2905 17 00 0Alkohol laurylowy300
- Pozostałe alkohole poliwodorotlenowe:
2905 42 00 0- - Pentaerytryt000 0
2905 45 00 0- - Gliceryna
ex 2905 45 00 0Gliceryna łącznie z gliceryną syntetyczną300 1,11,5 1
2916Nienasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe, cykliczne kwasy
monokarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy;
ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Nienasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe, ich bezwodniki,
halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i ich pochodne:
2916 11- - Kwas akrylowy i jego sole:
2916 11 10 0- - - Kwas akrylowy300 1,1 1
2916 19- - Pozostałe:
2916 19 80 0- - - Pozostałe
ex 2916 19 80 0Nadtlenek lauroilu300 1,1 1
- Aromatyczne monokarboksylowe kwasy, ich bezwodniki, halogenki,
nadtlenki, nadtlenokwasy oraz ich pochodne:
2916 35 00 0- - Estry kwasu fenylooctowego511 1,8 1,7
2916 39 00 0- - Pozostałe
ex 2916 39 00 0Nadbenzoesan butylu300 1,1 1
2917Kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i
nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane
pochodne:
- Aromatyczne kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki,
nadtlenki, nadtlenokwasy oraz ich pochodne:
2917 35 00 0- - Bezwodnik ftalowy000 0 0
2918Kwasy karboksylowe z dodatkową tlenową grupą funkcyjną oraz ich
bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane,
sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Kwasy karboksylowe z alkoholową grupą funkcyjną, ale bez innej tlenowej
grupy funkcyjnej, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i
ich pochodne:
2918 11 00 0- - Kwas mlekowy, jego sole i estry
ex 2918 11 00 0Kwas mlekowy000 0 0
2921Związki z aminową grupą funkcyjną:
- Aromatyczne poliaminy i ich pochodne; ich sole:
2921 51- - o-, m-, p-Fenylenodiaminy, diaminotolueny i ich pochodne; ich
sole:
2921 51 90 0- - - Pozostałe000 0
2922Związki aminowe z tlenową grupą funkcyjną:
- Aminokwasy i ich estry, inne niż zawierające więcej niż jeden rodzaj
tlenowej grupy funkcyjnej; ich sole:
2922 41 00 0- - Lizyna i jej estry; ich sole
ex 2922 41 00 0Lizyna000 0 0
2922 50 00 0Aminoalkoholofenole, fenoloaminokwasy i inne związki aminowe z
tlenową grupą funkcyjną
ex 2922 50 00 0L-Treonina000 0 0
2926Związki z nitrylową grupą funkcyjną:
2926 10 00 0- Akrylonitryl300 1,1 1
2927 00 00 0Diazo-, azo- lub azoksy- związki
ex 2927 00 00 02,2 AZOBIS; 2,4 dwumetylowaleronitryl000 0 0
2930Organiczne związki siarki:
2930 20 00 0- Tiokarbaminiany i ditiokarbaminiany000 0 0
2930 40- Metionina:
2930 40 10 0- - Metionina (INN)000 0 0
2930 90- Pozostałe:
2930 90 70 0- - Pozostałe
ex 2930 90 70 02-Merkaptoetanol000 0 0
2932Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem (-ami) tlenu:
- Związki zawierające nieskondensowany pierścień furanowy (nawet
uwodorniony) w strukturze:
2932 13 00 0- - Alkohol furfurylowy i alkohol tetrahydrofurfurylowy
ex 2932 13 00 0Alkohol furfurylowy300 1,1 1
- Pozostałe:
2932 93 00 0- - Piperonal511 1,8 1,7
2933Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem (-ami) azotu:
2933 90- Pozostałe:
2933 90 95 0- - Pozostałe
ex 2933 90 95 0L-Tryptofan000 0 0
2936Prowitaminy i witaminy, naturalne i syntetyczne (łącznie z naturalnymi
koncentratami), ich pochodne używane głównie jako witaminy, oraz
mieszaniny wymienionych, nawet w dowolnym rozpuszczalniku:
- Witaminy i ich pochodne, nie zmieszane:
2936 21 00 0- - Witaminy A i ich pochodne0
2936 22 00 0- - Witamina B1 i jej pochodne
ex 2936 22 00 0Witamina B10
2936 23 00 0- - Witamina B2 i jej pochodne
ex 2936 23 00 0Witamina B20
2936 24 00 0- - D- lub DL-kwas pantotenowy (witamina B3 lub witamina B5) i
jego pochodne
ex 2936 24 00 0Pantotenian wapnia0
2936 25 00 0- - Witamina B6 i jej pochodne
ex 2936 25 00 0Witamina B60
2936 26 00 0- - Witamina B12 i jej pochodne
ex 2936 26 00 0Witamina B120
2936 28 00 0- - Witamina E i jej pochodne
ex 2936 28 00 0Witamina E octan0
ex 2936 28 00 0Witamina E0
2936 29- - Pozostałe witaminy i ich pochodne:
2936 29 90 0- - - Pozostałe
ex 2936 29 90 0Kwas nikotynowy0
ex 2936 29 90 0Witamina D30
ex 2936 29 90 0Witamina PP0
2937Hormony, naturalne lub syntetyczne; ich pochodne, używane głównie jako
hormony; pozostałe steroidy używane głównie jako hormony:
2937 10 00 0- Hormony (przedniego) płata przysadki lub podobne hormony
oraz ich pochodne300
- Hormony kory nadnerczy i ich pochodne:
2937 21 00 0- - Kortizon, hydrokortizon, prednison (dehydrokortizon) i
prednisolon (dehydrohydrokortizon)300 1,1 1
2937 22 00 0- - Chlorowcowane pochodne hormonów kory nadnerczy300 1,2
1,1
2937 29 00 0- - Pozostałe300 1,1 1
- Pozostałe hormony i ich pochodne; pozostałe steroidy używane głównie
jako hormony:
2937 91 00 0- - Insulina i jej sole300 1,1 1
2937 92 00 0- - Estrogeny i gestageny (progestageny, progestyny)300 1,1
1
2937 99 00 0- - Pozostałe300 1,1 1
2941Antybiotyki:
2941 90 00 0- Pozostałe
ex 2941 90 00 0Cygro0
3204Syntetyczne organiczne środki barwiące, nawet określone chemicznie,
preparaty wyszczególnione w uwadze 3 do niniejszego działu, na bazie
syntetycznych środków barwiących organicznych; syntetyczne produkty
organiczne stosowane jako fluoroscencyjne środki rozjaśniające lub jako
luminofory, nawet o określonej budowie chemicznej:
- Syntetyczne organiczne środki barwiące oraz preparaty oparte na nich,
jak wyszczególniono w uwadze 3 do niniejszego działu:
3204 17 00 0- - Pigmenty oraz preparaty na ich bazie
ex 3204 17 00 0Nitrocelulozowe preparaty pigmentowe w postaci proszku300
1,1 1
3206Pozostałe środki barwiące; preparaty wymienione w uwadze 3 do
niniejszego działu, inne niż z pozycji nr 3203, 3204 lub 3205; produkty
nieorganiczne stosowane jako luminofory, nawet określone chemicznie:
- Pozostałe środki barwiące oraz inne preparaty:
3206 42 00 0- - Litopon i inne pigmenty oraz preparaty na bazie siarczku
cynkowego
ex 3206 42 00 0Litopon000 0 0
3206 50 00 0- Produkty nieorganiczne stosowane jako luminofory300 1,1 1
3207Gotowe pigmenty, środki matujące i farby, szkliste emalie i glazury,
pobiałki (masy lejne), ciekłe materiały do wytwarzania połysku i podobne
preparaty używane w przemyśle ceramicznym, emalierskim i szklarskim; fryta
szklana i inne szkło w postaci proszku, granulek lub płatków:
3207 40- Fryta szklana i inne szkło w postaci proszku, granulek lub
płatków:
3207 40 10 0- - Szkło z rodzaju znanego jako szkło "emaliowe"000 0 0
3208Farby i pokosty (łącznie z emaliami i lakierami) na bazie polimerów
syntetycznych i chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych,
rozproszonych lub rozpuszczonych w środowisku niewodnym; roztwory
określone w uwadze 4 do niniejszego działu:
3208 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3208 90 91 0- - - Na bazie polimerów syntetycznych
ex 3208 90 91 0Lakiery poliuretanowe300 1,11,5 1
3209Farby i pokosty (także emalie i lakiery) na bazie polimerów
syntetycznych lub polimerów naturalnych modyfikowanych chemicznie,
rozproszone lub rozpuszczone w środowisku wodnym:
3209 90 00 0- Pozostałe000 00 0
3214Kit szklarski, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy uszczelniające i
podobne mastyksy; wypełniacze malarskie, nieogniotrwałe preparaty
powierzchniowe do fasad, ścian wewnętrznych, podłóg, sufitów itp.:
3214 10- Kity szklarskie, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy
uszczelniające i inne mastyksy; wypełniacze malarskie:
3214 10 10 0- - Kity szklarskie, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy
uszczelniające i inne mastyksy
ex 3214 10 10 0Uszczelniacze nietwardniejące uszczelek z kauczuku000 00
0
3215Farba drukarska, atrament do pisania, tusz kreślarski i inne atramenty
i tusze, także stężone lub stałe:
- Farba drukarska:
3215 11 00 0- - Czarna000 00 0
3215 19 00 0- - Pozostała000 00 0
3404Woski sztuczne i preparowane:
3404 90- Pozostałe:
3404 90 90 0- - Pozostałe
ex 3404 90 90 0Chloroparafina000 0 0
3507Enzymy; preparaty enzymatyczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone:
3507 90- Pozostałe:
3507 90 90 0- - Pozostałe
ex 3507 90 90 0Hostazym C000 0 0
ex 3507 90 90 0Hostazym X000 0 0
ex 3507 90 90 0Awizyme000 0 0
3701Film i płyty fotograficzne płaskie, światłoczułe, nienaświetlone,
wykonane z innych materiałów niż papier, karton lub tkanina; film płaski
do natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nienaświetlony, również w
kasetach:
3701 30 00 0- Inne płyty i filmy, o dowolnym boku powyżej 255 mm
ex 3701 30 00 0Offsetowe płyty presensybilizowane000 0 0
3702Film fotograficzny w rolkach, światłoczuły, nienaświetlony, z
dowolnego materiału innego niż papier, karton i tkanina; film w rolkach do
natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nienaświetlony:
- Pozostałe filmy do fotografii kolorowej (wielobarwnej):
3702 52- - O szerokości nie przekraczającej 16 mm i długości powyżej 14 m:
3702 52 90 0- - - O długości powyżej 30 m
ex 3702 52 90 0Pozytywowa taśma filmowa 16 mm oraz taśmy filmowe do
wykonania kopii duplikatowych - duppozytywowych i dupnegatywowych (tzw.
pośrednich pozytywów) intermediate i internegatyw000 0 0
3702 55 00- - O szerokości powyżej 16 mm, ale nie przekraczającej 35 mm i
długości powyżej 30 m:
3702 55 00 9- - - Pozostałe000 0 0
- Pozostałe:
3702 92- - O szerokości nie przekraczającej 16 mm i długości powyżej 14
mm:
3702 92 90 0- - - Pozostałe
ex 3702 92 90 0Pozytywowa taśma filmowa czarno-biała 16 mm oraz taśmy
filmowe do wykonania czarno-białych kopii duplikatowych duppozytywowych i
dupnegatywowych (tzw. pośrednich pozytywów)000 0 0
3702 94- - O szerokości powyżej 16 mm, ale nie przekraczającej 35 mm i o
długości powyżej 30 m:
3702 94 90 0- - - Pozostałe
ex 3702 94 90 0Pozytywowa taśma filmowa czarno-biała 35 mm oraz taśmy
filmowe do wykonania czarno-białych kopii duplikatowych duppozytywowych i
dupnegatywowych (tzw. pośrednich pozytywów)000 0 0
3801Sztuczny grafit; grafit koloidalny lub półkoloidalny; preparaty na
bazie grafitu lub innego węgla w postaci past, bloków, płyt lub innych
półproduktów:
3801 30 00 0- Pasty węglowe do elektrod oraz pasty podobne na wykładziny
piecowe000 0
3812Gotowe przyśpieszacze wulkanizacji; złożone plastyfikatory do gumy
(kauczuku) lub tworzyw sztucznych, gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; środki przeciwutleniające oraz inne związki stabilizujące do
gumy i tworzyw sztucznych:
3812 20- Złożone plastyfikatory do kauczuku lub tworzyw sztucznych:
3812 20 90 0- - Pozostałe000 0 0
3812 30- Preparaty przeciwutleniające oraz inne związki stabilizujące do
kauczuku i tworzyw sztucznych:
3812 30 80 0- - Pozostałe
ex 3812 30 80 0Polivic S-202000 0 0
ex 3812 30 80 0Polialkohol winylu 42% w roztworze metanolu000 0 0
3815Inicjatory reakcji, przyspieszacze reakcji oraz preparaty
katalityczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
3815 90- Pozostałe:
3815 90 90 0- - Pozostałe
ex 3815 90 90 0Katalizatory: cynkowo-węglowy, węglowo-rtęciowy300 1,1 1
ex 3815 90 90 0Nadtlenodwuwęglan dwuetyloheksylowy w rozpuszczalnikach
alifatycznych000 0 0
3817Mieszane alkilobenzeny i mieszane alkilonaftaleny, inne niż te w
pozycji nr 2707 lub 2902: Pierwiastki chemiczne domieszkowane do
stosowania w elektronice, w postaci krążków, płytek i form podobnych;
związki chemiczne domieszkowane do stosowania w elektronice:
3817 10- Mieszane alkilobenzeny:
3817 10 50 0- - Alkilobenzen linearny300 1,1 1
3818 00Pierwiastki chemiczne domieszkowane do stosowania w elektronice, w
postaci krążków, płytek i form podobnych; związki chemiczne domieszkowane
do stosowania w elektronice:
3818 00 10 0- Krzem domieszkowany0
3823Przemysłowe monokarboksylowe kwasy tłuszczowe; kwaśne oleje z
rafinacji; przemysłowe alkohole tłuszczowe:
3823 70 00 0- Przemysłowe alkohole tłuszczowe
ex 3823 70 00 0Alkohol łojowy nasycony i alkohole syntetyczne3 1,11,5
1
3901Polimery etylenu w formach podstawowych:
3901 20- Polietylen o gęstości 0,94 lub większej:
3901 20 90 0- - Pozostały
ex 3901 20 90 0Polietylen HDPE niskociśnieniowy000 00 0
3902Polimery propylenu lub innych alkenów w formach podstawowych:
3902 10 00 0- Polipropylen
ex 3902 10 00 0Polipropylen o wskaźniku płynięcia 25-30 g/10 min.300 1,1
1
3902 90- Pozostałe:
3902 90 90 0- - Pozostałe
ex 3902 90 90 0Polibutylen300 1,11,5 1
3905Polimery octanu winylu lub innych estrów winylowych, w formach
podstawowych; inne polimery winylowe w formach podstawowych:
3905 30 00 0- Polialkohol winylowy, także zawierający niezhydrolizowane
grupy octanowe000 00 0
- Pozostałe:
3905 99- - Pozostałe:
3905 99 90 0- - - Pozostałe
ex 3905 99 90 0Poliwinylopirolidon000 00 0
3906Polimery akrylowe w formach podstawowych:
3906 90- Pozostałe:
3906 90 90 0- - Pozostałe
ex 3906 90 90 0Flokulant - środek do czyszczania ścieków300 1,11,5
3907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach
podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne
poliestry, w formach podstawowych:
- Pozostałe poliestry:
3907 91- - Nienasycone:
3907 91 90 0- - - Pozostałe
ex 3907 91 90 0Żywice poliestrowe300 1,11,5 1
3907 99- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3907 99 99 0- - - - Pozostałe
ex 3907 99 99 0Tłoczywo poliestrowe000 00 0
3908Poliamidy w formach podstawowych:
3908 10 00 0- Poliamid-6, -11, -12, -6,6, -6,9, -6,10 lub -6,12
ex 3908 10 00 0Poliamid-6,6 - granulat300 1,11,5 1
3908 90 00 0- Pozostałe
ex 3908 90 00 0Żywica poliamidowa termoplastyczna300 1,11,5 1
3909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach podstawowych:
3909 10 00 0- Żywice mocznikowe, żywice tiomocznikowe
ex 3909 10 00 0Tłoczywo mocznikowe na bazie żywic mocznikowych000 00 0
3909 20 00 0- Żywice melaminowe
ex 3909 20 00 0Tłoczywo melaminowe na bazie żywic melaminowych w gatunku
MP 4165-8899-S1000 00 0
3909 40 00 0- Żywice fenolowe000 00 0
3912Celuloza i jej pochodne chemiczne, gdzie indziej nie wymienione ani
nie włączone, w formach podstawowych:
- Etery celulozy:
3912 39- - Pozostałe:
3912 39 80 0- - - Pozostałe
ex 3912 39 80 0Hydroksypropylometyloceluloza000 0 0
3913Polimery naturalne (np. kwas alginowy) i zmodyfikowane polimery
naturalne utwardzone (np. utwardzone białka, pochodne chemiczne kauczuku
naturalnego), gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, w formach
podstawowych:
3913 10 00 0- Kwas alginowy, jego sole i estry
ex 3913 10 00 0Alginian sodowy300 1,1 1
3919Samoprzylepne płyty, arkusze, folie, taśmy, pasy i inne płaskie
kształty, z tworzyw sztucznych, nawet w rolkach:
3919 10- W rolkach o szerokości nie przekraczającej 20 cm:
- - Taśmy, pokryte warstwą niezwulkanizowanego kauczuku naturalnego lub
syntetycznego:
3919 10 19 0- - - Pozostałe000 00 0
3920Pozostałe płyty, arkusze, folie i pasy, z tworzyw sztucznych
niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na podłożu ani nie
połączonych podobnie z innym materiałem:
3920 20- Z polimerów propylenu:
- - O grubości nie przekraczającej 0,10 mm:
3920 20 21 0- - - Zorientowane dwuosiowo000 00 0
- Z pozostałych tworzyw sztucznych:
3920 91 00 0- - Z poliwinylobutyralu
ex 3920 91 00 0Folie z poliwinylobutyralu o grubości 0,38 mm i 0,76 mm
stosowane do laminowania szyb300 1,11,5 1
3923Artykuły do transportu i pakowania towarów, z tworzyw sztucznych;
korki, pokrywki, kapsle i pozostałe zamknięcia, z tworzyw sztucznych:
- Worki, torby (łącznie ze stożkami):
3923 21 00 0- - Z polimerów etylenu
ex 3923 21 00 0Worki wentylowe dwuwarstwowe z polimerów etylenu do sody
kaustycznej000 00 0
3923 29- - Z pozostałych tworzyw sztucznych:
3923 29 90 0- - - Pozostałe
ex 3923 29 90 0Worki polietylenowo-polipropylenowe000 00 0
4002Kauczuk syntetyczny i faktysa pochodząca z olejów, w formach
podstawowych lub w płytach, arkuszach lub taśmach; mieszaniny
jakiegokolwiek produktu z pozycji nr 4001 z jakimkolwiek produktem z tej
pozycji, w formach podstawowych lub w płytach, arkuszach lub taśmach:
- Kauczuk butadienowo-styrenowy (SBR); karboksylowany kauczuk
butadienowo-styrenowy (XSBR):
4002 19 00 0- - Pozostałe
ex 4002 19 00 0Kauczuk syntetyczny butadienowo-styrenowy000 0 0
4002 20 00 0- Kauczuk butadienowy (BR)000 0
- Kauczuk izobutenowo-izoprenowy (IIR); halo-izobutenowo-izoprenowy (CIIR
lub BIIR):
4002 31 00 0- - Kauczuk izoprenowo-izobutenowy (butylowy) (IIR)000 0 0
4002 39 00 0- - Pozostałe000 0
- Kauczuk chloroprenowy (chlorobutadienowy) (CR):
4002 49 00 0- - Pozostały000 0 0
- Kauczuk butadienowo-akrylonitrylowy (NBR):
4002 59 00 0- - Pozostały000 0 0
4002 60 00 0- Kauczuk izoprenowy (IR)000 0
4002 70 00 0- Kauczuk etylenowo-propylenowy (EPDM) niesprzężony000 0 0
- Pozostałe:
4002 99- - Pozostałe:
4002 99 90 0- - - Pozostałe000 0 0
4016Pozostałe artykuły z kauczuku wulkanizowanego:
- Pozostałe:
4016 93- - Uszczelki, podkładki i inne uszczelnienia:
4016 93 90 0- - - Pozostałe
ex 4016 93 90 0Uszczelki000 00 0
4403Drewno surowe okorowane lub nie, również zgrubnie obrobione:
4403 10- Malowane, bejcowane, nasycone kreozotem lub innymi środkami
konserwującymi:
4403 10 10 0- - Pale drewna iglastego, impregnowane w dowolnym stopniu
przez wstrzykiwanie lub w inny sposób, nie krótsze niż 6 m, ale nie
dłuższe niż 18 m o obwodzie grubszego końca od 45 do 90 cm0
4403 10 90 0- - Pozostałe0
4403 20- Pozostałe iglaste:
4403 20 10 0- - Świerkowe z gatunku "Picea abies Karst." lub srebrnej
jodły (Abies alba Mill.)0
4403 20 30 0- - Sosnowe z gatunku "Pinus sylvestris L."0
4403 20 90 0- - Pozostałe0
- Pozostałe, z drewna drzew tropikalnych wymienionych w uwadze 1 do
podpozycji niniejszego działu:
4403 41 00 0- - Ciemnoczerwone meranti i meranti bakau0
4403 49- - Pozostałe:
4403 49 10 0- - - Sapelli, akacja afrykańska i iroko0
4403 49 20 0- - - Okoume0
4403 49 30 0- - - Obeche0
4403 49 40 0- - - Sipo0
4403 49 50 0- - - Limba0
4403 49 60 0- - - Tiama, mansonia, ilomba, dibetou i azobe0
4403 49 70 0- - - Virola, mahoń (Swietenia spp.), imbuia, balsa,
palisander z Rio, palisander z Para, palisander z Rose0
4403 49 90 0- - - Pozostałe0
- Pozostałe:
4403 91 00 0- - Dębowe (Quercus spp.)0
4403 92 00 0- - Bukowe (Fagus spp.)0
4403 99- - Pozostałe:
4403 99 10 0- - - Topolowe0
4403 99 20 0- - - Z kasztanowca0
4403 99 30 0- - - Z eukaliptusa0
4403 99 50 0- - - Z brzozy0
4403 99 99 0- - - Pozostałe0
4701 00Mechaniczny ścier drzewny:
4701 00 10 0- Termomechaniczny ścier drzewny0
4701 00 90 0- Pozostałe0
4702 00 00 0Masa celulozowa drzewna do przeróbki chemicznej0
4703Masa celulozowa drzewna sodowa lub siarczanowa, z wyjątkiem masy
celulozowej drzewnej do przeróbki chemicznej:
- Nie bielona:
4703 11 00 0- - Z drewna drzew iglastych0
4703 19 00 0- - Z drewna drzew liściastych0
- Półbielona lub bielona:
4703 21 00 0- - Z drewna drzew iglastych0
4703 29 00 0- - Z drewna drzew liściastych0
4704Masa celulozowa drzewna siarczynowa, z wyjątkiem masy celulozowej
drzewnej do przeróbki chemicznej:
- Nie bielona:
4704 11 00 0- - Z drewna drzew iglastych0
4704 19 00 0- - Z drewna drzew liściastych0
- Półbielona lub bielona:
4704 21 00 0- - Z drewna drzew iglastych0
4704 29 00 0- - Z drewna drzew liściastych0
4706Masy z włókien otrzymanych z odzyskanego papieru lub tektury
(makulatura i odpady) lub z innego włóknistego materiału celulozowego:
4706 10 00 0- Masa z lintersu bawełnianego0
4706 20 00 0- Masy z włókien otrzymanych z odzyskanego papieru lub tektury
(makulatura i odpady) lub z innego włóknistego materiału celulozowego0
- Pozostałe:
4706 91 00 0- - Mechaniczna0
4706 92 00 0- - Chemiczna0
4706 93 00 0- - Częściowo przetworzona chemicznie000
4707Papier lub tektura z odzysku (makulatura i odpady):
4707 10 00 0- Z niebielonego papieru pakowego i tektury lub falistego
papieru i tektury0
4707 20 00 0- Z pozostałego papieru i tektury wykonanej z bielonej
chemicznie masy celulozowej, niebarwionej w masie0
4707 30- Z papieru i tektury wykonanej głównie z masy chemicznej drzewnej
(np. gazety, czasopisma i podobne materiały drukarskie):
4707 30 10 0- - Stare i nie sprzedane gazety i czasopisma, książki
telefoniczne, broszury i reklamy0
4707 30 90 0- - Pozostałe0
4707 90- Pozostałe, łącznie z niesortowanymi odpadami:
4707 90 10 0- - Niesortowane0
4707 90 90 0- - Sortowane0
4810Papier i karton powlekany jedno- lub obustronnie glinką kaolinową lub
innymi substancjami nieorganicznymi, ze spoiwem lub bez spoiwa oraz bez
innej powłoki, nawet barwione powierzchniowo, dekorowane na powierzchni
lub z nadrukiem w zwojach lub arkuszach:
- Papier i karton stosowane do pisania, drukowania lub innych celów
graficznych, nie zawierające włókien otrzymanych w procesie mechanicznym,
lub w których nie więcej niż 10% masy całkowitej zawartości włókien składa
się z takich włókien:
4810 11- - O masie jednostkowej nie większej niż 150 g/m2:
- - - Pozostałe:
4810 11 91 0- - - - W zwojach
ex 4810 11 91 0Niezadrukowany30 1,11,5 1
4810 11 99 0- - - - W arkuszach
ex 4810 11 99 0Niezadrukowany30 1,11,5 1
4810 12 00 0- - O masie jednostkowej większej niż 150 g/m2
ex 4810 12 00 0Niezadrukowany30 1,11,5 1
- Papier i karton stosowane do pisania, drukowania lub innych celów
graficznych, w masie których powyżej 10% całkowitej zawartości włókien
składa się z włókien otrzymanych w procesie mechanicznym:
4810 21 00 0- - Lekki papier powlekany000 00 0
4811Papier, tektura, wata celulozowa i wstęgi z włókien celulozowych,
powlekane, impregnowane, pokrywane, barwione powierzchniowo, ozdobione lub
drukowane powierzchniowo, w zwojach lub arkuszach, inne niż towary objęte
pozycjami nr 4803, 4809 lub 4810:
- Papier i tektura powlekane, impregnowane lub powlekane tworzywami
sztucznymi (z wyłączeniem powleczonych klejami):
4811 31 00 0- - Bielone, o masie jednostkowej powyżej 150 g/m2000 00 0
4811 39 00 0- - Pozostałe
ex 4811 39 00 0Papiery filtracyjne000 00 0
4812 00 00 0Bloki i płyty filtracyjne z masy papierniczej000 00 0
4819Kartony, pudła, pudełka, torby i inne pojemniki opakowaniowe z
papieru, tektury, waty celulozowej lub wstęg włókien celulozowych,
segregatory, pudełka na listy i podobne wyroby z papieru lub tektury
stosowane w biurach, sklepach itp.:
4819 20- Składane kartony, pudła i pudełka nie z falistego papieru lub
tektury:
4819 20 10 0- - O masie jednostkowej papieru lub tektury poniżej 600 g/m2
ex 4819 20 10 0Opakowania kartonowe stosowane do napełniania produktami
przemysłu mleczarskiego i owocowo-warzywnego, z wyjątkiem napojów
alkoholowych00 00 0
5205Przędza bawełniana (z wyłączeniem nici do szycia) zawierająca w masie
85% lub więcej bawełny, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej:
- Przędza pojedyncza z włókien czesanych:
5205 22 00 0- - O masie jednostkowej poniżej 714,29 decyteksów, lecz nie
mniejszej niż 232,56 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 14, lecz nie
przekraczającym 43)000 00 0
5205 23 00 0- - O masie jednostkowej poniżej 232,56 decyteksa, lecz nie
mnieszej niż 192,31 decyteksa (o numerze metrycznym powyżej 43, lecz nie
przekraczającym 52)000 00 0
5205 24 00 0- - O masie jednostkowej poniżej 192,31 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 125 decyteksów (o numerze metrycznym powyżej 52, lecz nie
przekraczającym 80)000 00 0
5402Przędza z włókna ciągłego syntetycznego (inna niż nici do szycia), nie
przeznaczona do sprzedaży detalicznej, łącznie z syntetycznym włóknem
pojedynczym o masie jednostkowej nie przekraczającej 67 decyteksów:
- Przędza teksturowana:
5402 33 00 0- - Z poliestrów000 0 0
- Pozostała przędza, pojedyncza, nieskręcana lub o skręcie nie
przekraczającym 50 obrotów na metr:
5402 42 00 0- - Z poliestrów, częściowo orientowana000 0 0
5402 49- - Pozostała:
5402 49 10 0- - - Elastomerowa000 0 0
- Pozostała przędza, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie:
5402 62 00 0- - Z poliestrów:000 0 0
5501Kabel z włókna syntetycznego:
5501 20 00 0- Z poliestrów000 0 0
5501 30 00 0- Akrylowy lub modakrylowy000 0 0
5903Materiały włókiennicze płaskie impregnowane, powlekane, pokrywane lub
laminowane tworzywem sztucznym, z wyłączeniem tkanin z pozycji nr 5902:
5903 90- Pozostałe:
5903 90 10 0- - Impregnowane
ex 5903 90 10 0Tkaniny techniczne impregnowane tworzywem sztucznym000 00
0
5911Wyroby z materiałów włókienniczych do zastosowań technicznych,
wyszczególnione w uwadze 7 do niniejszego działu:
- Materiały włókiennicze płaskie i filc, bez końca lub zaopatrzone w
urządzenia spinające, stosowane w maszynach papierniczych lub podobnych
(np. do pulpy lub masy azbestowo-cementowej):
5911 31- - O masie jednostkowej poniżej 650 g/m2:
- - - Z jedwabiu lub włókien chemicznych:
5911 31 11 0- - - - Tkaniny, filcowane lub nie, z włókien syntetycznych,
stosowane w maszynach papierniczych
ex 5911 31 11 0Sita, filce i suszniki w postaci tkanin000 00 0
5911 31 19 0- - - - Pozostałe
ex 5911 31 19 0Filce i suszniki stosowane w maszynach papierniczych000
00 0
5911 31 90 0- - - Z innych materiałów włókienniczych
ex 5911 31 90 0Sita i suszniki stosowane w maszynach papierniczych000 00
0
5911 32- - O masie jednostkowej 650 g/m2 lub większej:
5911 32 10 0- - - Z jedwabiu lub włókien chemicznych
ex 5911 32 10 0Sita, filce i suszniki stosowane w maszynach
papierniczych000 00 0
5911 32 90 0- - - Z innych materiałów włókienniczych
ex 5911 32 90 0Filce, sita i suszniki stosowane w maszynach
papierniczych000 00 0
6811Wyroby azbestowo-cementowe, celulozowo-cementowe, itp.:
6811 20- Pozostałe arkusze, tafle, płyty i podobne wyroby:
6811 20 80 0- - Pozostałe
ex 6811 20 80 0Uszczelnienia0
6812Włókna azbestowe obrobione; mieszaniny na bazie azbestu lub azbestu i
węglanu magnezowego; wyroby z takich mieszanin lub z azbestu (np. nici,
tkaniny, odzież, nakrycia głowy, obuwie, uszczelki), wzmocnione lub nie,
inne niż towary z pozycji nr 6811 lub 6813:
6812 40 00 0- Tkaniny lub dzianiny
ex 6812 40 00 0Sita, filce i suszniki stosowane w maszynach
papierniczych000 0 0
6812 90- Pozostałe:
6812 90 90 0- - Pozostałe
ex 6812 90 90 0Sita, filce i suszniki stosowane w maszynach
papierniczych000
7011Szklane osłony (łącznie z bańkami i rurkami), otwarte, oraz ich części
szklane, bez wyposażenia, do lamp elektrycznych, lamp
elektronopromieniowych i podobnych:
7011 10 00 0- Do oświetlenia elektrycznego300
7011 20 00 0- Do lamp elektronopromieniowych300 1,1 1
7020 00Pozostałe wyroby ze szkła:
7020 00 05 0- Kwarcowe rurki reakcyjne i uchwyty przeznaczone do
wstawiania do pieców dyfuzyjnych i utleniających w produkcji materiałów
półprzewodnikowych0
- Pozostałe:
7020 00 80 0- - Pozostałe
ex 7020 00 80 0Tkanina z włókna szklanego pokrytego żywicą w formie
krążków000 00 0
7202Żelazostopy:
- Żelazomangan:
7202 19 00 0- - Pozostały
ex 7202 19 00 0Żelazomangan "affine"000 00000
- Żelazochrom:
7202 49- - Pozostały:
7202 49 10 0- - - Zawierający w masie 0,05% węgla lub mniej0 0 0
7202 49 50 0- - - Zawierający w masie powyżej 0,05%, ale nie
przekraczający 0,5% węgla0 0 0
7202 49 90 0- - - Zawierający w masie powyżej 0,5%, ale nie
przekraczającej 4% 0 0 0
7202 70 00 0- Żelazomolibden0 0 0
7202 80 00 0- Żelazowolfram i żelazokrzemowolfram0 0 0
- Pozostały:
7202 92 00 0- - Żelazowanad0 0 0
7202 93 00 0- - Żelazoniob0 0 0
7202 99- - Pozostały:
- - - Żelazofosfor:
7202 99 11 0- - - - Zawierający w masie powyżej 3%, ale mniej niż 15%
fosforu (ECSC)0 0 0
7202 99 80 0- - - Pozostałe
ex 7202 99 80 0Żelazobor0 0 0
7204Odpady i złom żeliwa i stali; wlewki do przetopienia z żeliwa lub
stali:
7204 10 00 0- Odpady i złom żeliwny (ECSC)0 0 0
- Odpady i złom ze stali stopowej:
7204 21- - Ze stali nierdzewnej:
7204 21 10 0- - - Zawierającej 8% lub więcej niklu w masie (ECSC)0 0
0
7204 21 90 0- - - Pozostałe (ECSC)0 0 0
7204 29 00 0- - Pozostałe0 0 0
7204 30 00 0- Odpady i złom z ocynowanego żeliwa lub stali (ECSC)0 0
0
- Pozostałe odpady i złom:
7204 41- - Wióry z toczenia, wiórkowania, dłutowania, frezowania,
piłowania, pilnikowania, okrawania i tłoczenia, w wiązkach lub nie:
7204 41 10 0- - - Wióry z toczenia, wiórkowania, dłutowania, frezowania,
piłowania i pilnikowania (ECSC)0 0 0
- - - Ażury z okrawania i tłoczenia:
7204 41 91 0- - - - W wiązkach (ECSC)0 0 0
7204 41 99 0- - - - Pozostałe (ECSC)0 0 0
7204 49- - Pozostałe:
7204 49 10 0- - - W kawałkach (rozdrobnione) (ECSC)0 0 0
- - - Pozostałe:
7204 49 30 0- - - - W wiązkach (ECSC)0 0 0
- - - - Pozostałe:
7204 49 91 0- - - - - Nie sortowane (ECSC)0 0 0
7204 49 99 0- - - - - Pozostałe (ECSC)0 0 0
7204 50- Wlewki do przetopienia:
7204 50 10 0- - Ze stali stopowej (ECSC)0 0 0
7204 50 90 0- - Pozostałe (ECSC)0 0 0
7211Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości poniżej
600 mm, nie platerowane, nie powlekane ani nie pokrywane:
- Nie obrobione oprócz walcowania na zimno:
7211 23- - Zawierające w masie mniej niż 0,25% węgla:
- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
- - - - Pozostałe:
7211 23 99 0- - - - - Pozostałe
ex 7211 23 99 0Taśma0000000000
7225Wyroby walcowane płaskie z innej stali stopowej, o szerokości 600 mm
lub większej:
7225 50 00 0- Pozostałe, nie obrobione więcej niż walcowanie na zimno
(ECSC)0000000000
7226Wyroby walcowane płaskie z innej stali stopowej, o szerokości poniżej
600 mm:
- Ze stali krzemowej elektrotechnicznej:
7226 19- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
7226 19 90 0- - - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm (ECSC)
ex 7226 19 90 0Taśma0000000000
- Pozostałe:
7226 92- - Nie obrobione więcej niż walcowanie na zimno:
7226 92 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm
ex 7226 92 90 0Taśma0000000000
7304Rury, przewody rurowe i profile drążone, bez szwu, ze stali:
- Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali niestopowej:
7304 31- - Ciągnione na zimno lub walcowane na zimno:
- - - Pozostałe:
7304 31 91 0- - - - Rury precyzyjne0000000000
7306Pozostałe rury, przewody rurowe i profile drążone z żeliwa i stali
(np. z otwartym szwem lub spawane, nitowane lub zamykane w podobny
sposób):
7306 30- Pozostałe, spawane, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali
niestopowej:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe, o średnicy zewnętrznej:
- - - - - Nie przekraczającej 168,3 mm:
7306 30 78 0- - - - - - Pozostałe
ex 7306 30 78 0Pokrywane lub powlekane obustronnie
aluminium31,81,81,81,81,81,81,81,81,8
7312Skrętki, liny, kable, taśmy plecione, zawiesia itp., ze stali, nie
izolowane elektrycznie:
7312 10- Skrętki, liny i kable:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe, z maksymalnym wymiarem przekroju poprzecznego:
- - - - Nie przekraczającym 3 mm:
7312 10 51 0- - - - - Powlekane lub pokrywane stopami cynku z miedzią
(mosiądzem)000 0 0 0
7312 90- Pozostałe:
7312 90 90 0- - Pozostałe
ex 7312 90 90 0Taśma z drutu stalowego ocynkowanego, przeplatanego przędzą
poliestrową000 0 0 0
7314Tkanina (łącznie z taśmami bez końca), kraty, siatka i ogrodzenia, z
drutu stalowego; siatka metalowa rozciągana ze stali:
- Wyroby tkane:
7314 12 00 0- - Taśmy bez końca do urządzeń mechanicznych ze stali
nierdzewnej
ex 7314 12 00 0Sita stosowane w maszynach papierniczych000 0 0 0
7314 13 00 0- - Pozostałe taśmy bez końca do urządzeń mechanicznych
ex 7314 13 00 0Sita stosowane w maszynach papierniczych000 0 0 0
- Inne kraty, siatki i ogrodzenia:
7314 49 00 0- - Pozostałe
ex 7314 49 00 0Sita stosowane w maszynach papierniczych000 0 0 0
7318Wkręty, śruby, nakrętki, śruby do drewna, haki gwintowane, nity,
zawleczki, przetyczki, podkładki (łącznie z podkładkami sprężystymi) oraz
wyroby podobne, ze stali:
- Wyroby gwintowane:
7318 15- - Pozostałe wkręty i śruby, nawet z nakrętkami i podkładkami:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - Z główką:
7318 15 90 0- - - - - - Pozostałe
ex 7318 15 90 0Śruby000 0 0 0
7404 00Odpady miedzi i złom:
7404 00 10 0- Miedzi rafinowanej000 00 0
- Stopów miedzi:
7404 00 91 0- - Stopów miedzi o podstawie cynkowej (mosiądz)000 00 0
7404 00 99 0- - Pozostałe000 00 0
7413 00Skrętki, kable, taśmy plecione i podobne z miedzi, nie izolowane
elektrycznie:
- Pozostałe:
7413 00 91 0- - Z miedzi rafinowanej
ex 7413 00 91 0Linki000 00 0
7414Tkanina (nawet taśma bez końca), kraty i siatka z drutu miedzianego;
siatka metalowa rozciągana, z miedzi:
7414 20 00 0- Tkanina
ex 7414 20 00 0Sita stosowane w maszynach papierniczych000 00 0
7414 90 00 0- Pozostałe
ex 7414 90 00 0Sita stosowane w maszynach papierniczych000 00 0
7502Nikiel nie obrobiony:
7502 10 00 0- Nikiel niestopowy0 0
7503 00Odpady niklu i złom:
7503 00 10 0- Niklu niestopowego000 00 0
7503 00 90 0- Stopów niklu300 1,11,5 1
7601Aluminium nie obrobione:
7601 10 00 0- Aluminium niestopowe000 00 0
7602 00Odpady aluminium i złom:
- Odpady:
7602 00 11 0- - Wióry, skrawki, ścinki, opiłki po różnych rodzajach
obróbki mechanicznej, cięciu i piłowaniu; odpady blachy i folii barwionej,
powlekanej lub spajanej, o grubości (bez jakiegokolwiek podłoża) nie
przekraczającej 0,2 mm000 00 0
7602 00 19 0- - Pozostałe (także braki produkcyjne)000 00 0
7602 00 90 0- Złom000 00 0
8001Cyna nie obrobiona:
8001 10 00 0- Cyna niestopowa0 0
8101Wolfram i wyroby z wolframu, nawet odpady i złom:
- Pozostałe:
8101 93 00 0- - Drut000 00 0
8102Molibden i wyroby z molibdenu, nawet odpady i złom:
8102 10 00 0- Proszki0
- Pozostałe:
8102 93 00 0- - Drut000 00 0
8104Magnez i wyroby z magnezu, nawet odpady i złom:
- Magnez nie obrobiony:
8104 11 00 0- - Zawierający w masie co najmniej 99,8% magnezu000 00 0
8105Kamienie kobaltowe i inne produkty pośrednie hutnictwa kobaltu; kobalt
i wyroby z kobaltu, nawet odpady i złom:
8105 10- Kamienie kobaltowe i inne produkty pośrednie hutnictwa kobaltu;
kobalt nie obrobiony; odpady i złom; proszki:
8105 10 10 0- - Kamienie kobaltowe i inne produkty pośrednie hutnictwa
kobaltu; kobalt nie obrobiony; proszki
ex 8105 10 10 0Kobalt nieobrobiony0 0
8105 10 90 0- - Odpady i złom0 0
8106 00Bizmut i wyroby z bizmutu, nawet odpady i złom:
8106 00 10 0- Bizmut nie obrobiony; odpady i złom; proszki0 0
8110 00Antymon i wyroby z antymonu, nawet odpady i złom:
- Antymon nie obrobiony; odpady i złom; proszki:
8110 00 11 0- - Antymon nie obrobiony; proszki
ex 8110 00 11 0Antymon nieobrobiony w gąskach000 00 0
8111 00Mangan i wyroby z manganu, nawet odpady i złom:
- Mangan nie obrobiony; odpady i złom; proszki:
8111 00 11 0- - Mangan nie obrobiony; proszki0 0
8112Beryl, chrom, german, wanad, gal, hafn, ind, niob, ren i tal oraz
wyroby z tych metali, nawet odpady i złom:
8112 20- Chrom:
- - Nie obrobiony; odpady i złom; proszki:
- - - Pozostałe:
8112 20 31 0- - - - Nie obrobione, proszki0 0
8112 20 90 0- - Pozostałe000 0
8208Noże i ostrza tnące, do maszyn lub do urządzeń mechanicznych:
8208 90 00 0- Pozostałe000 00 0
8407Silniki spalinowe z zapłonem iskrowym z tłokami wykonującymi ruch
posuwisto-zwrotny lub obrotowy:
8307 90- Pozostałe silniki:
8407 90 10 0- - O pojemności cylindra nie przekraczającej 250 cm3
ex 8407 90 10 0Silniki do napędu kosiarek ręcznych o objętości skokowej od
130 do 250 cm30
8414Pompy powietrzne lub próżniowe, sprężarki i wentylatory powietrza lub
innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym
wentylatorem, z filtrami lub bez:
8414 90- Części:
8414 90 90 0- - Pozostałe000 00 0
8419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem
elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany
temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie,
rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary
wodnej, suszenie, odparowywanie, parowanie, skraplanie lub chłodzenie,
inne niż urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów
domowych; urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe,
nieelektryczne:
- Pozostałe maszyny, instalacje i urządzenia:
8419 89- - Pozostałe:
8419 89 15 0- - - Aparaty do szybkiego podgrzewania płytek
półprzewodnikowych0 0
8419 89 20 0- - - Aparaty do chemicznego naparowywania płytek
półprzewodnikowych0 0
8419 89 25 0- - - Aparaty do fizycznego nanoszenia powłoki na płytki
półprzewodnikowe za pomocą wiązki elektronów lub przez naparowywanie0
0
8419 89 27 0- - - Urządzenia do chemicznego nanoszenia na podłoża
wyświetlaczy ciekłokrystalicznych0 0
8419 90- Części:
8419 90 30 0- - Do aparatury z podpozycji 8419 89 15 0, 8419 89 20 0 lub
8419 89 25000 00 0
8419 90 50 0- - Urządzeń z podpozycji 8419 89 27 0000 00 0
8421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do
filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów:
- Wirówki, także suszarki wirówkowe:
8421 19- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Wirówki w rodzaju używanych do wyrobu płytek półprzewodnikowych:
8421 19 93 0- - - - - Wirówki do rozprowadzania emulsji fotograficznych na
płytkach półprzewodnikowych0
8421 19 95 0- - - - - Pozostałe0
- - - - Pozostałe:
8421 19 96 0- - - - - Wirówki do rozprowadzania emulsji fotograficznych na
podłożach wyświetlaczy ciekłokrystalicznych0
- Części:
8421 91- - Wirówek, także suszarek wirnikowych:
8421 91 10 0- - - Urządzeń z podpozycji 8421 19 93 0 lub 8421 19 95 0000
0 0
8421 91 30 0- - - Urządzeń z podpozycji 8421 19 96 0000 0 0
8424Urządzenia mechaniczne (obsługiwane ręcznie lub inaczej) do
rozrzucania, rozpraszania lub rozpylania cieczy lub proszków; gaśnice
napełniane lub nienapełniane; pistolety natryskowe i podobne urządzenia;
maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne maszyny
wytwarzające strumień czynnika roboczego:
- Pozostałe urządzenia:
8424 89- - Pozostałe:
8424 89 20 0- - - Urządzenia rozpylające do wytrawiania, usuwania powłok
lub oczyszczania płytek półprzewodnikowych000 00 0
8424 89 30 0- - - Maszyny usuwające rąbki, do czyszczenia metalowych
doprowadzeń zespołów półprzewodnikowych przed procesem elektrolitycznego
powlekania000
8424 90- Części: 00 0
8424 90 10 0- - Urządzeń z podpozycji 8424 89 20 0000 00 0
8424 90 30 0- - Urządzeń z podpozycji 8424 89 30 0000 00 0
8428Pozostałe urządzenia do podnoszenia, przenoszenia, załadunku lub
rozładunku (np. windy, schody ruchome, przenośniki, kolejki linowe):
8428 10- Wyciągi pionowe i pochyłe:
- - Pozostałe:
8428 10 91 0- - - Z napędem elektrycznym
ex 8428 10 91 0Urządzenia (podesty) do przemieszczania osób
niepełnosprawnych w wózkach300 1,1 1
- Pozostałe wyciągi i przenośniki o pracy ciągłej, do transportu towarów
lub materiałów:
8428 39- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8428 39 93 0- - - - Zautomatyzowane maszyny manipulacyjne do transportu,
przenoszenia i magazynowania płytek półprzewodnikowych, kaset i pudełek z
tych płytek oraz innych materiałów do wyrobu urządzeń półprzewodnikowych0
8431Części nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do urządzeń z
pozycji od nr 8425 do nr 8430:
- Do urządzeń z pozycji nr 8428:
8431 39- - Pozostałe:
8431 39 20 0- - - Do maszyn z podpozycji 8428 39 93 0
8439Urządzenia do wytwarzania masy włóknistego materiału celulozowego lub
do wytwarzania bądź obróbki wykańczającej papieru lub tektury:
8439 10 00 0- Urządzenia do wytwarzania masy włóknistego materiału
celulozowego0
8439 20 00 0- Urządzenia do wytwarzania papieru lub tektury0
8439 30 00 0- Urządzenia do obróbki wykańczającej papieru lub tektury0
- Części:
8439 91- - Urządzeń do wytwarzania masy włóknistego materiału
celulozowego:
8439 91 10 0- - - Z żeliwa lub stali000 0 0
8439 91 90 0- - - Pozostałe000 0 0
8439 99- - Pozostałe:
8439 99 10 0- - - Z żeliwa lub stali000 0 0
8439 99 90 0- - - Pozostałe000 0 0
8440Maszyny introligatorskie, także maszyny do zszywania książek:
8440 10- Maszyny
8440 10 10 0- - Złamywarki3
8440 10 20 0- - Maszyny zbierające3
8440 10 30 0- - Maszyny do zszywania nićmi, drutem lub klamrami3
8440 10 40 0- - Maszyny do oprawiania książek metodą bezszwową3
8440 10 90 0- - Pozostałe3
8440 90 00 0- Części300 1,1 1
8441Pozostałe urządzenia do wytwarzania masy papierniczej, papieru lub
tektury, także krajarki i krajalnice wszelkich typów:
8441 10- Krajarki:
8441 10 10 0- - Kombinowane maszyny do nawijania i cięcia wzdłużnego0
8441 10 20 0- - Pozostałe krajarki wzdłużno-poprzeczne0
8441 10 30 0- - Krajarki gilotynowe0
8441 10 40 0- - Przycinarki trójnożowe0
8441 10 80 0- - Pozostałe0
8441 20 00 0- Maszyny do produkcji worków, torebek lub kopert0
8441 30 00 0- Maszyny do produkcji pudeł, pudełek, tub, bębnów lub
podobnych pojemników tekturowych, metodami innymi niż formowanie0
8441 40 00 0- Maszyny do formowania przedmiotów z masy papierniczej,
papieru lub tektury0
8441 80 00 0- Pozostałe urządzenia0
8441 90- Części:
8441 90 10 0- - Krajarek000 0
8441 90 90 0- - Pozostałe000 0
8442Maszyny, urządzenia i wyposażenie (inne niż urządzenia i obrabiarki z
pozycji nr 8456 do 8465) do odlewania lub składania czcionek, do
przygotowywania lub wykonywania klisz, płyt, cylindrów drukowych lub
innych elementów drukarskich; czcionki, klisze, płyty, cylindry drukowe i
inne elementy drukarskie; klisze, płyty, cylindry i kamienie litograficzne
przygotowane do celów drukarskich (np. strugane, ziarnowane lub
polerowane):
8442 10 00 0- Maszyny do fotoskładu3
8442 20- Maszyny, urządzenia i wyposażenie do dokonywania składu innymi
metodami, z użyciem lub bez użycia urządzeń do odlewania:
8442 20 90 0- - Pozostałe3
8442 30 00 0- Pozostałe maszyny, urządzenia i wyposażenie3
8442 40 00 0- Części do powyższych maszyn, urządzeń i wyposażenia3
8442 50- Czcionki, klisze, płyty, cylindry drukowe i inne elementy
drukarskie; klisze, płyty, cylindry i kamienie litograficzne przygotowane
do celów drukarskich (np. strugane, ziarnowane lub polerowane):
- - Z obrazem druku (gotowe do drukowania):
8442 50 21 0- - - Do druku wypukłego3
8442 50 23 0- - - Do druku płaskiego3
8442 50 29 0- - - Pozostałe3
8443Maszyny drukarskie, włączając maszyny drukarskie atramentowe, inne niż
objęte pozycją nr 8471; maszyny do prac pomocniczych przy drukowaniu:
- Maszyny drukarskie offsetowe:
8443 11 00 0- - Z podawaniem papieru z roli3
8443 19- - Pozostałe:
- - - Z podawaniem papieru w arkuszach:
8443 19 10 0- - - - Używane3
- - - - Nowe, do arkuszy o formacie:
8443 19 31 0- - - - - Nie przekraczającym 52 x 74 cm3
8443 19 35 0- - - - - Powyżej 52 x 74 cm lecz nie przekraczającym 74 x 107
cm3
8443 19 39 0- - - - - Powyżej 74 x 107 cm3
8443 19 90 0- - - Pozostałe3
8443 30 00 0- Maszyny do druku fleksograficznego3
8443 40 00 0- Maszyny do druku wklęsłego3
- Pozostałe maszyny drukarskie:
8443 59- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8443 59 40 0- - - - Do stosowania w produkcji półprzewodników0
8443 59 70 0- - - - Pozostałe3
8443 60 00 0- Maszyny do prac pomocniczych przy drukowaniu3
8443 90- Części:
8443 90 05 0- - Do stosowania w produkcji półprzewodników000 0 0
8443 90 10 0- - Z żeliwa lub stali000 0 1
8443 90 80 0- - Pozostałe000 0 1
8444 00Maszyny do wytłaczania, rozciągania, teksturowania lub cięcia
materiałów włókienniczych z włókna chemicznego:
8444 00 10 0- Urządzenia do wytłaczania3
8444 00 90 0- Pozostałe3
8445Maszyny do przygotowywania włókien tekstylnych; przędzarki, łączniarki
lub skręcarki oraz pozostałe maszyny do wytwarzania przędzy włókienniczej;
motarki lub przewijarki (także przewijarki wątkowe) włókiennicze oraz
maszyny do przygotowania przędzy włókienniczej do użycia na maszynach z
pozycji nr 8446 lub 8447:
- Maszyny do przygotowywania włókien tekstylnych:
8445 11 00 0- - Gręplarki3
8445 12 00 0- - Czesarki3
8445 13 00 0- - Rozciągarki lub niedoprzędzarki3
8445 19 00 0- - Pozostałe3
8445 20 00 0- Przędzarki włókiennicze3
8445 30- Łączniarki lub skręcarki włókiennicze:
8445 30 10 0- - Łączniarki włókiennicze3
8445 30 90 0- - Skręcarki włókiennicze3
8445 40 00 0- Przewijarki (także przewijarki wątkowe) lub motarki3
8445 90 00 0- Pozostałe3
8446Maszyny tkackie (krosna):
8446 10 00 0- Do tkania materiałów o szerokości nie przekraczającej 30 cm3
- Do tkania materiałów o szerokości powyżej 30 cm, czółenkowe:
8446 21 00 0- - Krosna mechaniczne3
8446 29 00 0- - Pozostałe3
8446 30 00 0- Do tkania materiałów o szerokości powyżej 30 cm,
bezczółenkowe3
8447Dziewiarki, zszywarki-trykotarki i maszyny do wyrobu kordonka, tiulu,
koronek, haftów, aplikacji, plecionek lub siatek oraz maszyny do wyrobu
przędzin techniką tufting:
- Dziewiarki okrągłe:
8447 11- - O średnicy cylindra nie przekraczającej 165 mm:
8447 11 10 0- - - Pracujące z igłami języczkowymi3
8447 11 90 0- - - Pozostałe3
8447 12- - O średnicy cylindra powyżej 165 mm:
8447 12 10 0- - - Pracujące z igłami języczkowymi3
8447 12 90 0- - - Pozostałe3
8447 20- Dziewiarki płaskie; zszywarki-trykotarki:
8447 20 10 0- - Ręczne3
- - Pozostałe:
8447 20 92 0- - - Dziewiarki do dzianin kolumienkowych (także typu
Raschel); łączarki3
8447 20 98 0- - - Pozostałe3
8447 90 00 0- Pozostałe3
8448Urządzenia pomocnicze do maszyn z pozycji nr 8444, 8445, 8446 lub 8447
(np. nicielnice, żakardy, automatyczne mechanizmy zatrzymujące, mechanizmy
do zmiany czółenek); części i akcesoria nadające się do stosowania
wyłącznie lub głównie do urządzeń z niniejszej pozycji lub z pozycji nr
8444, 8445, 8446 lub 8447 (np. wrzeciona i skrzydełka wrzecion, obicia
zgrzeblarskie, grzebienie, filiery, czółenka, struny nicielnicowe i ramki
nicielnic, igły do wyrobów pończoszniczych):
- Urządzenia pomocnicze do maszyn z pozycji nr 8444, 8445, 8446 lub 8447:
8448 11 00 0- - Urządzenia nicielnicowe i żakardowe; przeznaczone do nich
reduktory, kopiarki, perforatory lub łączarki wzornic3
8448 19 00 0- - Pozostałe3
8448 20- Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8444 lub do ich
urządzeń pomocniczych:
8448 20 10 0- - Z żeliwa lub stali300 1,11,5 1
8448 20 90 0- - Pozostałe300 1,11,5 1
- Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8445 lub do ich urządzeń
pomocniczych:
8448 31 00 0- - Obicia zgrzeblarskie300 1,11,5 1
8448 32 00 0- - Do maszyn do wyrobu włókien tekstylnych, inne niż obicia
zgrzeblarskie300 1,11,5 1
8448 33- - Wrzeciona, skrzydełka wrzecion, obrączki i biegacze:
8448 33 10 0- - - Wrzeciona i skrzydełka wrzecion300 1,11,5 1
8448 33 90 0- - - Obrączki i biegacze300 1,11,5 1
8448 39 00 0- - Pozostałe300 1,11,5 1
- Części i akcesoria do maszyn tkackich (krosien) lub do ich urządzeń
pomocniczych:
8448 41 00 0- - Czółenka300 1,11,5 1
8448 42 00 0- - Płochy krosien, struny nicielnicowe i ramki nicielnic300
1,11,5 1
8448 49 00 0- - Pozostałe300 1,11,5 1
- Części i akcesoria do maszyn objętych pozycją nr 8447 lub do ich
urządzeń pomocniczych:
8448 51- - Płaszczki, igły i inne artykuły używane przy wykonywaniu oczek:
8448 51 10 0- - - Płaszczki300 1,11,5 1
8448 51 90 0- - - Pozostałe300 1,11,5 1
8448 59 00 0- - Pozostałe300 1,11,5 1
8453Maszyny i urządzenia do przygotowywania, garbowania lub obróbki skór
garbarskich lub futerkowych surowych lub wyprawionych lub do wyrobu albo
naprawy obuwia lub innych artykułów ze skór garbarskich lub futerkowych
surowych lub wyprawionych, z wyłączeniem maszyn do szycia:
8453 10 00 0- Maszyny i urządzenia do przygotowywania, garbowania lub
obróbki skór garbarskich lub futerkowych surowych lub wyprawionych3
8453 20 00 0- Maszyny i urządzenia do wyrobu lub naprawy obuwia3
8453 80 00 0- Pozostałe maszyny i urządzenia3
8453 90 00- Części:
8453 90 00 9- - Pozostałe300 1,1 1
8456Obrabiarki przeznaczone do obróbki dowolnych materiałów przez usuwanie
nadmiaru materiału za pomocą lasera lub innej wiązki świetlnej lub
fotonowej, metodą ultradźwiękową, elektroerozyjną, elektrochemiczną, za
pomocą wiązki elektronów, wiązki jonowej lub łuku plazmowego:
8456 10- Działające na zasadzie lasera lub innej wiązki świetlnej lub
fotonowej:
8456 10 10 0- - W rodzaju używanych do wyrobu półprzewodnikowych płytek
lub urządzeń0 0
- Pozostałe:
8456 99- - Pozostałe:
8456 99 10 0- - - Frazarki działające na zasadzie ukierunkowanego
strumienia jonów, do wyrobu lub naprawy masek i siatek do wzorów na
urządzeniach półprzewodnikowych0 0
8456 99 30 0- - - Urządzenia do usuwania powłok lub oczyszczania płytek
półprzewodnikowych0 0
8456 99 50 0- - - Urządzenia do suchego trawienia wzorów na podłożach
wyświetlaczy ciekłokrystalicznych0 0
8462Obrabiarki (także prasy) do obróbki metalu metodą kucia, młotkowania
lub kucia matrycowego; obrabiarki (także prasy) do obróbki metalu metodą
gięcia, składania, prostowania, rozpłaszczania, ścinania, przebijania,
dziurkowania lub nacinania; prasy do obróbki metali lub węglików metali
nie wymienione powyżej:
- Giętarki, krawędziarki, prostownice lub prostownice do blach (także
prasy):
8462 21- - Sterowane numerycznie:
8462 21 05 0- - - W rodzaju używanych w produkcji przyrządów
półprzewodnikowych0 0
8462 29- - Pozostałe:
8462 29 05 0- - - W rodzaju używanych w produkcji przyrządów
półprzewodnikowych0 0
8464Obrabiarki do kamienia, materiałów ceramicznych, betonu, wyrobów
azbestowo-cementowych lub podobnych materiałów mineralnych lub do obróbki
szkła na zimno:
8464 10- Piły:
8464 10 10 0- - Do cięcia półprzewodnikowych kryształów ciągnionych na
płytki lub płytek półprzewodnikowych na "chipy"0
8464 20- Szlifierki lub polerki:
8464 20 05 0- - Do obróbki płytek półprzewodnikowych0
8464 90- Pozostałe:
8464 90 10 0- - Do trasowania lub zarysowywania płytek półprzewodnikowych0
8466Części i akcesoria nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do
maszyn z pozycji nr 8456 do 8465, także uchwyty do przedmiotów
obrabianych, uchwyty narzędzi, samootwieralne głowice gwinciarskie,
podzielnice i inne urządzenia specjalne do obrabiarek; uchwyty do narzędzi
wszelkich typów do obróbki ręcznej:
- Pozostałe:
8466 91- - Do obrabiarek z pozycji nr 8464:
8466 91 15 0- - - Do obrabiarek z podpozycji 8464 10 10 0, 8464 20 05 0
lub 8464 90 10 0000 00 0
8466 93 17 0- - - Do urządzeń z podpozycji 8456 99 50 0000 00 0
8466 94- - Do obrabiarek z pozycji nr 8462 lub 8463
8466 94 10 0- - - Do obrabiarek z podpozycji 8462 21 05 0 lub 8462 29 05
0000 00 0
8470Maszyny liczące i kieszonkowe maszyny z funkcjami liczącymi do zapisu,
odtwarzania i wyświetlania danych; maszyny do księgowania, frankowania,
maszyny do wydawania biletów i podobne maszyny, wyposażone w urządzenia
liczące; kasy rejestrujące:
8470 90 00- Pozostałe:
8470 90 00 1- - Maszyny do frankowania511 1,83 3,8
8471Maszyny do automatycznego przetwarzania danych i urządzenia do tych
maszyn; czytniki magnetyczne lub optyczne, maszyny do zapisywania
zakodowanych danych na nośnikach danych oraz maszyny do przetwarzania
takich danych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej:
8471 10- Maszyny analogowe lub hybrydowe do automatycznego przetwarzania
danych:
8471 10 90 0- - Pozostałe5 1,83 3,8
8471 30- Przenośne maszyny cyfrowe do automatycznego przetwarzania danych,
o masie nie większej niż 10 kg, składające się co najmniej z jednostki
centralnej, klawiatury i monitora:
8471 30 10 0- - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów
telewizyjnych, telekomunikacyjnych, audio i video5 1,83 1,7
- - Pozostałe:
8471 30 91 0- - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów
telewizyjnych, ale nie posiadające innych specyficznych funkcji5 1,83
1,7
8471 30 99 0- - - Pozostałe5 1,83 1,7
- Pozostałe cyfrowe maszyny do automatycznego przetwarzania danych:
8471 41- - Zawierające w tej samej obudowie co najmniej jednostkę
centralną oraz urządzenia wejścia i wyjścia, połączone lub nie:
- - - Pozostałe:
8471 41 30 0- - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów
telewizyjnych, telekomunikacyjnych, audio i video5 1,83 1,7
- - - - Pozostałe:
8471 41 91 0- - - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów
telewizyjnych, ale nie posiadające innych specyficznych funkcji5 1,83
1,7
8471 41 99 0- - - - - Pozostałe5 1,83 1,7
8471 49- - Pozostałe, przedstawione w formie systemów:
- - - Pozostałe:
8471 49 30 0- - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów
telewizyjnych, telekomunikacyjnych, audio i video5 1,83 1,7
- - - - Pozostałe:
8471 49 91 0- - - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów
telewizyjnych, ale nie posiadające innych specyficznych funkcji5 1,83
1,7
8471 49 99 0- - - - - Pozostałe5 1,83 1,7
8471 50- Procesory cyfrowe inne niż te z pozycji 8471 41 i 8471 49
zawierające lub nie, w tej samej obudowie jedno lub dwa urządzenia
następującego typu: urządzenia pamięci, urządzenia wejściowe, urządzenia
wyjściowe:
- - Pozostałe:
8471 50 30 0- - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów
telewizyjnych, telekomunikacyjnych, audio i video0 00 0
- - - Pozostałe:
8471 50 91 0- - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów
telewizyjnych, ale nie posiadające innych specyficznych funkcji0 00 0
8471 50 99 0- - - - Pozostałe0 00 0
8471 60- Urządzenia wejściowe lub wyjściowe, nawet zawierające w tej samej
obudowie urządzenia pamięci:
- - Pozostałe:
8471 60 40 0- - - Drukarki0 00 0
8471 60 50 0- - - Klawiatury0 00 0
8471 60 90 0- - - Pozostałe0 00 0
8471 70- Urządzenia pamięci:
- - Pozostałe:
8471 70 40 0- - - Urządzenia pamięci centralnej0 00 0
- - - Pozostałe:
- - - - Urządzenia pamięci dyskowej:
8471 70 51 0- - - - - Optyczne, także magnetooptyczne0 00 0
- - - - - Pozostałe:
8471 70 53 0- - - - - - Napędy dysków twardych0 00 0
8471 70 59 0- - - - - - Pozostałe0 00 0
8471 70 60 0- - - - Urządzenia pamięci magnetycznej taśmowej0 00 0
8471 70 90 0- - - - Pozostałe0 00 0
8471 80- Pozostałe urządzenia do maszyn automatycznego przetwarzania
danych:
8473Części i akcesoria (z wyłączeniem pokrowców, futerałów itp.) nadające
się do stosowania wyłącznie lub głównie do maszyn z pozycji nr 8469 do
8472:
8473 30- Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8471:
8473 30 10 0- - Zespoły elektroniczne0 00 0
8473 30 90 0- - Pozostałe0 00 0
8475Maszyny do montażu żarówek i innych lamp elektrycznych, lamp
elektronowych lub fotograficznych lamp błyskowych, w obudowach szklanych;
maszyny do wyrobu lub obróbki na gorąco szkła lub wyrobów szklanych:
8475 10 00 0- Maszyny do montażu żarówek i innych lamp elektrycznych, lamp
elektronowych lub fotograficznych lamp błyskowych, w obudowach szklanych3
- Maszyny do wyrobu lub obróbki na gorąco szkła lub wyrobów szklanych:
8475 21 00 0- - Maszyny do wytwarzania włókien optycznych i półwyrobów do
ich produkcji3
8475 29 00 0- - Pozostałe3 1,5
8475 90 00 0- Części300 1,1 1
8477Maszyny do obróbki gumy lub tworzyw sztucznych lub do produkcji
wyrobów z tych materiałów, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w
niniejszym dziale:
8477 10- Wtryskarki
8477 10 10 0- - Urządzenia hermatyzacyjne do montażu urządzeń
półprzewodnikowych000 00 0
- Pozostałe maszyny do formowania lub kształtowania innymi metodami:
8477 59- - Pozostałe:
8477 59 05 0- - - Urządzenia hermatyzacyjne do montażu urządzeń
półprzewodnikowych000 00 0
8477 90- Części:
8477 90 05 0- - Do maszyn z podpozycji 8477 10 10 0 i 8477 59 05 00 0
8479Maszyny i urządzenia mechaniczne przeznaczone do wykonywania funkcji
specjalnych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym
dziale:
- Pozostałe maszyny i urządzenia mechaniczne:
8479 89- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8479 89 65 0- - - - Aparaty do hodowli lub wyciągania kryształów
półprzewodnikowych0
8479 89 70 0- - - - Aparaty do osadzania warstwy epitaksjalnej na płytkach
półprzewodnikowych0
8479 89 75 0- - - - Aparaty do mokrego wytrawiania, wywoływania, usuwania
powłoki lub oczyszczania płytek półprzewodnikowych0
8479 89 76 0- - - - Urządzenia do mokrego wytrawiania, wywoływania,
usuwania powłoki lub oczyszczania podłoży wyświetlaczy
ciekłokrystalicznych0 0
8479 89 77 0- - - - Urządzenia mocujące płytki półprzewodnikowe i
automatyczne ściskacze taśmowe do montażu urządzeń półprzewodnikowych0
0
8479 89 79 0- - - - Urządzenia hermetyzacyjne do montażu urządzeń
półprzewodnikowych0
8479 90- Części:
- - Pozostałe:
8479 90 95 0- - - Maszyny z podpozycji 8479 89 65 0, 8479 89 70 0, 8479 89
75 0, 8479 89 76 0, 8479 89 77 0 i 8479 89 79 0000 0 0
8480Skrzynki formierskie dla odlewni metali; płyty podmodelowe; modele
odlewnicze; formy do metali (inne niż wlewnice), węglików metali, szkła,
materiałów mineralnych, gumy lub tworzyw sztucznych:
8480 10 00 0- Skrzynki formierskie dla odlewni metali3
8480 20 00 0- Płyty podmodelowe3
8480 30- Modele odlewnicze:
8480 30 10 0- - Z drewna3
8480 30 90 0- - Pozostałe3
- Formy do metali lub do węglików metali:
8480 41 00 0- - Typu wtryskowego lub tłocznego3
8480 49 00 0- - Pozostałe3
8480 50 00 0- Formy do szkła3
8480 60- Formy do materiałów mineralnych:
8480 60 10 0- - Typu tłocznego3
8480 60 90 0- - Pozostałe3
- Formy do gumy lub tworzyw sztucznych:
8480 71- - Typu wtryskowego lub tłocznego:
8480 71 10 0- - - W rodzaju używanych w produkcji płytek lub przyrządów
półprzewodnikowych0
8480 71 90 0- - - Pozostałe3
8480 79 00 0- - Pozostałe3
8501Silniki elektryczne i prądnice (z wyłączeniem zespołów
prądotwórczych):
8501 20- Silniki uniwersalne prądu stałego i przemiennego o mocy
wyjściowej powyżej 37,5 W:
8501 20 90 0- - Pozostałe6 3
- Inne silniki prądu stałego; prądnice prądu stałego:
8501 31- - O mocy wyjściowej nie przekraczającej 750 W:
8501 31 10 0- - - Silniki o mocy wyjściowej powyżej 735 W, prądnice prądu
stałego, dla lotnictwa cywilnego0 0
8501 31 90 0- - - Pozostałe6 3
8504Transformatory elektryczne, przekształtniki (np. prostowniki) oraz
wzbudniki:
8504 10- Stateczniki lamp wyładowczych w tym lamp wyładowczych rurowych:
- - Pozostałe:
8504 10 91 0- - Cewki indukcyjne oraz dławiki (tłumiki), połączone z
kondensatorem lub nie511 1,82,5 1,7
- Pozostałe transformatory:
8504 31- - O mocy wyjściowej nie przekraczającej 1 kVA:
8504 31 10 0- - - Dla lotnictwa cywilnego511 1,82,5 1,7
- - - Pozostałe:
- - - - Transformatory pomiarowe:
8504 31 31 0- - - - - Do pomiaru napięcia511 1,82,5 1,7
8504 31 39 0- - - - - Pozostałe511 1,82,5 1,7
8504 31 90 0- - - - Pozostałe511 1,82,5 1,7
8504 40- Przekształtniki:
- - Pozostałe:
- - - Z rodzaju używanych w urządzeniach telekomunikacyjnych, maszynach
do automatycznego przetwarzania danych i urządzeniach do tych maszyn:
8504 40 30 0- - - - Urządzenia zasilające z rodzaju stosowanych z
maszynami do automatycznego przetwarzania danych511 1,82,5 1,6
8504 90- Części:
- - Przekształtników:
8504 90 91 0- - - Zespoły elektroniczne maszyn z podpozycji 8504 40 30 0 i
8504 40 35 0411 1,42 1,3
8514Elektryczne piece i suszarki przemysłowe lub laboratoryjne (także
indukcyjne czy dielektryczne); inne urządzenia grzewcze przemysłowe lub
laboratoryjne typu indukcyjnego lub dielektrycznego:
8514 10- Piece oporowe i suszarki:
8514 10 05 0- - Do produkcji urządzeń półprzewodnikowych i płytek
półprzewodnikowych0
8514 20- Piece i suszarki indukcyjne lub dielektryczne:
8514 20 05 0- - Do produkcji urządzeń półprzewodnikowych i płytek
półprzewodnikowych0
8514 30- Inne piece i suszarki:
- - Piece ogrzewane promieniami podczerwonymi:
8514 30 11 0- - - Do wytwarzania układów przełączających na płytkach
półprzewodnikowych0
- - Pozostałe:
8514 30 91 0- - - Do wytwarzania układów przełączających na płytkach
półprzewodnikowych0
8514 90- Części:
8514 90 20 0- - Maszyny z podpozycji 8514 10 05 0, 8514 20 05 0, 8514 30
11 0 i 8514 30 91 00 0 0
8515Maszyny i urządzenia do lutowania miękkiego, twardego oraz spawania,
także do cięcia metodą elektryczną (łącznie z ogrzewanym elektrycznie
gazem), metodą laserową, lub za pomocą wiązki światła, lub fotonów, metodą
ultradźwiękową, za pomocą wiązki elektronów, impulsów magnetycznych lub
łuku plazmowego; elektryczne maszyny i aparaty do natryskiwania na gorąco
metali lub cermetali:
8515 80- Inne urządzenia i aparaty:
8515 80 05 0- - Do łączenia przewodów z rodzaju używanych w produkcji
urządzeń półprzewodnikowych0
8515 90- Części:
8515 90 10 0- - Maszyn z podpozycji 8515 80 05 00 0 0
8517Elektryczny sprzęt do telefonii i telegrafii przewodowej, włączając
przewodowe aparaty telefoniczne ze słuchawką bezprzewodową oraz sprzęt
telekomunikacyjny dla systemów przewodowych na prąd nośny lub dla systemów
przewodowych cyfrowych; videofony:
8517 50- Inna aparatura dla systemów przewodowych na prąd nośny lub dla
systemów przewodowych cyfrowych:
8517 50 10 0- - Dla systemów przewodowych na prąd nośny
ex 8517 50 10 0Modemy i karty sieciowe (analogowe) do transmisji
komputerowych0 00 0
8517 50 90 0- - Pozostałe
ex 8517 50 90 0Modemy i karty sieciowe (cyfrowe) do transmisji
komputerowych0
8521Urządzenia wideo do zapisu i odtwarzania obrazu i dźwięku, nawet
wyposażone w urządzenie do odbioru sygnałów wizyjnych i dźwiękowych
(tunery wideo):
8521 10- Na taśmach magnetycznych:
- - Pozostałe:
8521 10 30 0- - - O szerokości taśmy nie większej niż 1,3 cm i pozwalające
na odtwarzanie lub zapis przy prędkości taśmy nie większej niż 50 mm/s
ex 8521 10 30 0Z kamerą w tej samej obudowie111,91,9 4,98,4 10,5
8522Części i akcesoria odpowiednie do użycia wyłącznie lub głównie w
urządzeniach objętych pozycjami nr 8519 do 8521:
8522 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Podzespoły elektroniczne:
8522 90 59- - - - - Pozostałe:
8522 90 59 1- - - - - - Zespoły do montażu takie, jak mechanizmy kompletne
magnetowidów, odtwarzaczy wideo, magnetofonów, odtwarzaczy CD, gramofonów
nawet montowane w korpusie wyrobu obwody drukowane (płytki) kompletne wraz
z zamontowanymi elementami i podzespołami mechanicznymi i elektronicznymi,
pod warunkiem, że nie są połączone między sobą i pakowane są oddzielnie
(SKD)
ex 8522 90 59 1Mechanizmy kompletne do gramofonów, magnetofonów,
magnetowidów, odtwarzaczy wideo, odtwarzaczy CD i CDI - bez zamontowanych
układów elektronicznych000 00 0
8522 90 93 0- - - - Zespoły pojedynczych kieszeni magnetofonowych o
całkowitej grubości nie przekraczającej 53 mm, w rodzaju używanych w
produkcji urządzeń do zapisu i odtwarzania dźwięku000 00 0
8524Płyty gramofonowe, taśmy i inne zapisane nośniki do rejestracji
dźwięku lub innych sygnałów, łącznie z matrycami i negatywami płyt
gramofonowych stosowanych w fonografii, jednakże z wyłączeniem wyrobów z
działu 37:
- Dyski do systemów odczytu laserowego:
8524 39- - Pozostałe:
8524 39 10 0- - - Do odtwarzania prezentacji, instrukcji, danych, dźwięku
oraz obrazów zapisanych w postaci binarnej maszynowej, tylko do odczytu
oraz umożliwiające manipulowanie lub konwersację z użytkownikiem za pomocą
maszyn do automatycznego przetwarzania511 1,51 1,5
8528Urządzenia odbiorcze dla telewizji, nawet zawierające odbiorniki
radiowe lub aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku lub obrazu;
monitory i projektory wideo:
- Urządzenia odbiorcze dla telewizji, nawet zawierające odbiorniki
radiowe lub aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku lub obrazu:
8528 12- - Kolorowe:
- - - Aparatura do projekcji telewizyjnej:
8528 12 14 0- - - - Z rozdzielczością poziomą nie przekraczającą 625
linii142,82,8 4,98,4 10,5
- - - - Z rozdzielczością poziomą powyżej 625 linii:
8528 12 16 0- - - - - Z rozdzielczością pionową poniżej 700 linii142,82,8
4,98,4 10,5
8528 12 18 0- - - - - Z rozdzielczością pionową 700 lub więcej
linii142,82,8 4,98,4 10,5
8529Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury z pozycji nr
8525 do 8528:
8529 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
8529 90 88- - - - - Pozostałe:
8529 90 88 9- - - - - - Pozostałe
ex 8529 90 88 9Mechanizmy kompletne do radiomagnetofonów, odtwarzaczy
kasetowych, radioodtwarzaczy, radioodtwarzaczy z CD bez zamontowanych
układów elektronicznych000 00 0
8532Kondensatory elektryczne, stałe, nastawne lub strojeniowe:
8532 10 00 0- Kondensatory stałe przeznaczone do zastosowań w obwodach
prądu 50/60 Hz dla mocy biernej nie mniejszej niż 0,5 kvar (kondensatory
mocy)5 1,73 1,6
- Pozostałe kondensatory stałe:
8532 21 00 0- - Tantalowe5 1,73 1,6
8532 22 00 0- - Elektrolityczne aluminiowe5 1,73 1,6
8532 23 00 0- - Ceramiczne, jednowarstwowe5 1,73 1,6
ex 8532 23 00 0Kondensatory ceramiczne, jednowarstwowe do montażu
powierzchniowego0 00 0
8532 24- - Ceramiczne, wielowarstwowe (monolityczne):
8532 24 10 0- - - Z wyprowadzeniami5 1,73 1,6
8532 24 90 0- - - Pozostałe5 1,73 1,6
ex 8532 24 90 0Kondensatory ceramiczne, wielowarstwowe do montażu
powierzchniowego0 00 0
8532 25 00 0- - Z dielektrykiem na bazie papieru lub z tworzywa
sztucznego5 1,73 1,6
8532 29 00 0- - Pozostałe5 1,73 1,6
8532 30 00 0- Kondensatory nastawne lub strojeniowe5 1,73 1,6
8532 90 00 0- Części0 00 0
8533Rezystory (w tym reostaty i potencjometry), nie będące rezystorami
grzejnymi:
8533 10 00 0- Rezystory stałe węglowe, masowe lub warstwowe5 1,7 1,6
- Pozostałe rezystory stałe:
8533 21 00 0- - Dla mocy nie przekraczającej 20 W5 1,7 1,6
8533 29 00 0- - Pozostałe5 1,7 1,6
ex 8533 29 00 0Rezystory stałe węglowe, masowe lub warstwowe do montażu
powierzchniowego0 0 0
- Rezystory drutowe zmienne, w tym reostaty i potencjometry:
8533 31 00 0- - Dla mocy nie przekraczającej 20 W5 1,7 1,6
8533 39 00 0- - Pozostałe5 1,7 1,6
8533 40- Pozostałe rezystory nastawne, w tym rezystory regulowane
(reostaty i potencjometry):
8533 40 10 0- - Dla mocy nie przekraczającej 20 W5 1,7 1,6
8533 40 90 0- - Pozostałe5 1,7 1,6
8533 90 00 0- Części0 0 0
8535Urządzenia elektryczne dla przełączania i zabezpieczania obwodów
elektrycznych, lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w
obwodach elektrycznych lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki,
bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe,
wtyki, skrzynki przyłączowe) do napięć powyżej 1000 V:
8535 10 00 0- Bezpieczniki5 1,82,5 1,7
- Wyłączniki automatyczne:
8535 21 00 0- - Do napięć poniżej 72,5 kV5 1,8 1,7
8535 29 00 0- - Pozostałe5 1,8 1,7
8535 30- Odłączniki i przełączniki:
8535 30 10 0- - Do napięć poniżej 72,5 kV5 1,8 1,7
8535 30 90 0- - Pozostałe5 1,8 1,7
8535 40 00 0- Odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe5
1,8 1,7
8535 90 00 0- Pozostałe5 1,8 1,7
8536Urządzenia elektryczne dla przełączania i zabezpieczania obwodów
elektrycznych, lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w
obwodach elektrycznych lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki,
bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe,
wtyki, gniazda wtykowe, oprawki lampowe, skrzynki przyłączowe) do napięć
nie przekraczających 1000 V:
8536 10- Bezpieczniki:
8536 10 10 0- - Dla prądów nie większych niż 10 A5 1,8 1,7
8536 10 50 0- - Dla prądów większych niż 10 A, ale nie większych niż 63 A5
1,8 1,7
8536 10 90 0- - Dla prądów powyżej 63 A5 1,8 1,7
8536 20- Wyłączniki automatyczne:
8536 20 10 0- - Dla prądów nie większych niż 63 A5 1,8 1,7
8536 20 90 0- - Dla prądów powyżej 63 A5 1,8 1,7
8536 30- Inne urządzenia zabezpieczające obwody elektryczne:
8536 30 10 0- - Dla prądów nie większych niż 16 A5 1,8 1,7
8536 30 30 0- - Dla prądów powyżej 16 A, ale nie większych niż 125 A511
1,8 1,7
8536 30 90 0- - Dla prądów powyżej 125 A5 1,8 1,7
- Przekaźniki: 1,8 1,7
8536 41- - Do napięć nie przekraczających 60 V:
8536 41 10 0- - - Dla prądów nie przekraczających 2 A5 1,8 1,7
8536 41 90 0- - - Dla prądów powyżej 2 A5 1,8 1,7
8536 49 00 0- - Pozostałe5 1,8 1,7
8536 50- Pozostałe przełączniki:
8536 50 07 0- - Elektromechaniczne łączniki migowe do prądu nie
przekraczającego 11 A5 1,8 1,7
- - Pozostałe:
- - - Do napięć nie przekraczających 60 V:
8536 50 11 0- - - - Przyciskowe5 1,8 1,7
8536 50 15 0- - - - Z pokrętłem5 1,8 1,7
8536 50 19 0- - - - Pozostałe5 1,8 1,7
8536 50 80 0- - - Pozostałe5 1,8 1,7
- Oprawy lamp, wtyki i gniazda wtykowe:
8536 61- - Oprawy lamp:
8536 61 10 0- - - Oprawy lamp z gwintem Edisona5 1,8 1,7
8536 61 90 0- - - Pozostałe5 1,8 1,7
8536 69- - Pozostałe:
8536 69 10 0- - - Do przewodów koncentrycznych (współosiowych)5 1,8
1,7
8536 69 30 0- - - Do obwodów drukowanych5 1,8 1,7
8536 69 90 0- - - Pozostałe5 1,8 1,7
8536 90- Pozostałe urządzenia:
8536 90 01 0- - Elementy składowe dla obwodów elektrycznych5 1,8 1,7
8536 90 10 0- - Elementy połączeniowe, złącza dla przewodów i kabli5
1,8 1,7
8536 90 20 0- - Wafer probery0 1,8 1,7
8536 90 85 0- - Pozostałe5 1,8 1,7
8537Tablice, panele, konsole, pulpity, szafy i inne układy wspornikowe,
wyposażone co najmniej w dwa urządzenia objęte pozycjami nr 8535 lub 8536,
służące do elektrycznego sterowania lub rozdziału energii elektrycznej,
łącznie z układami zawierającymi przyrządy lub aparaturę wymienione w
Dziale 90, oraz aparatura sterowana numerycznie, inna niż aparatura
połączeniowa objęta pozycją nr 8517:
8537 10- Do napięć nie większych niż 1000 V:
- - Pozostałe:
8537 10 91 0- - - Urządzenia sterujące z programowalną pamięcią
ex 8537 10 91 0Moduły regulatora - wzmacniacze sygnału skanerów
podczerwiennych i nadfioletu standartowe, wysokiej częstotliwości,
wysokiej czułości3 1,8 1,6
8537 20- Na napięcia przekraczające 1000 V:
8537 20 91 0- - Na napięcie powyżej 1000 V, ale nie przekraczające 72,5 kV
ex 8537 20 91 0Sterowniki lancy zapalarki wysokoenergetycznej3 1,1 1
8540Lampy elektronowe z gorącą katodą (termokatodą), z katodą zimną lub
fotokatodą (np. lampy próżniowe, gazowane czyli wypełnione parami lub
gazem, lampy prostownicze z parami rtęci, lampy oscyloskopowe, kineskopy,
lampy analizujące do kamer telewizyjnych):
- Kineskopy do odbiorników telewizyjnych, łącznie z kineskopami do
monitorów:
8540 11- - Barwne:
- - - O stosunku szerokości do wysokości ekranu mniejszym niż 1,5, o
przekątnej ekranu:
8540 11 19 0- - - - Większej niż 72 cm0 0 0
- - - Pozostałe, o przekątnej ekranu:
8540 11 91 0- - - - Nie przekraczającej 75 cm0 0 0
8540 11 99 0- - - - Powyżej 75 cm0 0 0
- Części:
8540 91 00 0- - Lamp elektronopromieniowych0 1,1 1
8541Diody, tranzystory i inne podobne urządzenia półprzewodnikowe;
światłoczułe urządzenia półprzewodnikowe, w tym fotoogniwa, także
zmontowane w moduły lub tworzące panele; diody świecące
(elektroluminescencyjne); kryształy piezoelektryczne w oprawkach:
8541 10- Diody, oprócz fotodiod i diod elektroluminescencyjnych:
8541 10 10 0- - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na
chipy0 0 0
- - Pozostałe:
8541 10 91 0- - - Diody prostownicze mocy6 2,1 1,9
8541 10 99 0- - - Pozostałe6 2,1 1,9
ex 8541 10 99 0Diody, oprócz fotodiod i diod elektroluminescencyjnych do
montażu powierzchniowego0 0 0
- Tranzystory, z wyjątkiem fototranzystorów:
8541 21- - O mocy dopuszczalnej poniżej 1 W:
8541 21 10 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte
na chipy0 0 0
8541 21 90 0- - - Pozostałe0 2,1 2
ex 8541 21 90 0Tranzystory, za wyjątkiem fototranzystorów, do montażu
powierzchniowego0 0 0
8541 29- - Pozostałe:
8541 29 10 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte
na chipy0 0 0
8541 29 20 0- - - Polowe tranzystory mocy typu MOS0 2,1 2
8541 29 30 0- - - Tranzystory bipolarne z izolowaną bramką (IGBT)0 2,1
2
8541 29 80 0- - - Pozostałe0 2,1 2
8541 30- Tyrystory, diaki i triaki, oprócz światłoczułych:
8541 30 10 0- - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na
chipy0 0 0
8541 30 90 0- - Pozostałe6 2,1 2
8541 40- Światłoczułe elementy półprzewodnikowe, w tym fotoogniwa, także
zmontowane w moduły lub tworzące panele; diody świecące
(elektroluminescencyjne):
- - Diody świecące:
8541 40 11 0- - - Diody laserowe0 2,1 2
8541 40 19 0- - - Pozostałe0 2,1 2
- - Pozostałe:
8541 40 91 0- - - Ogniwa słoneczne, także zmontowane w moduły lub panele0
2,1 2
8541 40 93 0- - - Fotodiody, fototranzystory lub sprzęgacze optyczne0
2,1 2
8541 40 99 0- - - Pozostałe0 2,1 2
8541 50- Pozostałe elementy półprzewodnikowe:
8541 50 10 0- - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na
chipy0 0 0
8541 50 90 0- - Pozostałe0 2,1 2
8541 60 00 0- Oprawione kryształy piezoelektryczne6 2,1 2
8541 90 00 0- Części0 0 0
8542Elektroniczne układy scalone i mikromoduły:
- Układy scalone cyfrowe monolityczne:
8542 12 00 0- - Karty zawierające elektroniczne układy scalone (karty
"inteligentne")0 0
8542 13- - Półprzewodniki z warstwą tlenku metalu (technologia MOS):
8542 13 01 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte
na chipy0 0
8542 13 05 0- - - Chipy0 0
- - - Pozostałe:
- - - - Pamięci:
- - - - - Pamięci dynamiczne (D-RAMs):
8542 13 11 0- - - - - - O pojemności nie przekraczającej 4 MB0 0
8542 13 13 0- - - - - - O pojemności powyżej 4 MB, ale nie przekraczającej
16 MB0 0
8542 13 15 0- - - - - - O pojemności powyżej 16 MB, ale nie
przekraczającej 64 MB0 0
8542 13 17 0- - - - - - O pojemności powyżej 64 MB0 0
- - - - - Pamięci statyczne (S-RAMs) włączając pamięci podręczne
(cache-RAMs):
8542 13 22 0- - - - - - O pojemności nie przekraczającej 256 kB0 0
8542 13 25 0- - - - - - O pojemności powyżej 256 kB, ale nie
przekraczającej 1 MB0 0
8542 13 27 0- - - - - - O pojemności powyżej 1 MB0 0
- - - - - Pamięci stałe, kasowalne promieniami ultrafioletowymi,
programowalne (EPROM):
8542 13 32 0- - - - - - O pojemności nie przekraczającej 1 MB0 0
8542 13 35 0- - - - - - O pojemności powyżej 1 MB, ale nie przekraczającej
4 MB0 0
8542 13 37 0- - - - - - O pojemności powyżej 4 MB0 0
- - - - - Pamięci stałe, kasowalne elektrycznie, programowalne,
(E2PROMs), także typu FLASH E2PROMs:
- - - - - - FLASH E2PROMs
8542 13 41 0- - - - - - - O pojemności nie przekraczającej 1 MB0 0
8542 13 43 0- - - - - - - O pojemności powyżej 1 MB ale nie
przekraczającej 4 M0 0
8542 13 45 0- - - - - - - O pojemności powyżej 4 MB ale nie
przekraczającej 16 MB0 0
8542 13 47 0- - - - - - - O pojemności powyżej 16 MB0 0
8542 13 49 0- - - - - - Pozostałe0 0
8542 13 51 0- - - - - Pamięci stałe, nieprogramowalne (ROM), pamięci
asocjacyjne (CAM), pamięci z zapisem i odczytem typu first-in/first-out
(FIFO); pamięci z zapisem i odczytem typu last-in/first-out (LIFO);
pamięci ferroelektryczne0 0
8542 13 53 0- - - - - Pozostałe pamięci0 0
8542 13 55 0- - - - Mikroprocesory0 0
- - - - Mikrosterowniki i mikrokomputery:
8542 13 61 0- - - - - O długości słowa nie przekraczającej 4 bitów0 0
8542 13 63 0- - - - - O długości słowa powyżej 4 bitów, ale nie
przekraczającej 8 bitów0 0
8542 13 65 0- - - - - O długości słowa powyżej 8 bitów, ale nie
przekraczającej 16 bitów0 0
8542 13 67 0- - - - - O długości słowa powyżej 16 bitów, ale nie
przekraczającej 32 bitów0 0
8542 13 69 0- - - - - O długości słowa powyżej 32 bity0 0
- - - - Pozostałe:
8542 13 70 0- - - - - Mikroperyferały:0 0
- - - - - Pozostałe:
8542 13 72 0- - - - - - Kompletne układy logiczne wykonane na specjalne
zamówienie0 0
8542 13 74 0- - - - - - Bramkowe układy macierzowe0 0
8542 13 76 0- - - - - - Standardowe komórki pamięci0 0
8542 13 82 0- - - - - - Układy logiczne programowalne0 0
8542 13 84 0- - - - - - Standardowe układy logiczne0 0
- - - - - - Pozostałe:
8542 13 91 0- - - - - - - Układy sterujące; układy interfejsu; układy
interfejsu z funkcjami sterującymi0 0
8542 13 99 0- - - - - - - Pozostałe0 0
8542 14- - Układy scalone otrzymywane w technologii dwubiegunowej:
8542 14 01 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte
na chipy0 0
8542 14 05 0- - - Chipy0 0
- - - Pozostałe:
- - - - Pamięci:
8542 14 10 0- - - - - Pamięci dynamiczne o dostępie swobodnym (D-RAMs)0
0
8542 14 15 0- - - - - Pamięci statyczne o dostępie swobodnym (S-RAMs),
łącznie z pamięciami podręcznymi o dostępie swobodnym (cache-RAMs);
pamięci stałe nieprogramowalne (ROM); pamięci asocjacyjne (CAM); pamięci z
zapisem i odczytem typu first-in/first-out (FIFO); pamięci z zapisem i
odczytem typu last-in/first-out (LIFO); pamięci ferroelektryczne0 0
8542 14 20 0- - - - - Pamięci stałe, kasowalne elektrycznie,
programowalne, (E2PROMs), także typu FLASH E2PROMs0 0
8542 14 22 0- - - - - Pamięci stałe, kasowalne promieniami UV,
programowalne (EPROMs)0 0
8542 14 29 0- - - - - Pozostałe pamięci0 0
8542 14 30 0- - - - Mikroprocesory0 0
- - - - Mikrosterowniki i mikrokomputery:
8542 14 42 0- - - - - O długości słowa nie przekraczającej 4 bitów0 0
8542 14 44 0- - - - - O długości słowa powyżej 4 bitów0 0
- - - - Pozostałe:
8542 14 50 0- - - - - Mikroperyferały0 0
- - - - - Pozostałe:
8542 14 60 0- - - - - - Kompletne układy logiczne wykonane na specjalne
zamówienie0 0
8542 14 65 0- - - - - - Bramkowe układy macierzowe0 0
8542 14 70 0- - - - - - Standardowe komórki pamięci0 0
8542 14 75 0- - - - - - Układy logiczne programowalne0 0
8542 14 80 0- - - - - - Standardowe układy logiczne0 0
- - - - - - Pozostałe:
8542 14 91 0- - - - - - - Układy sterujące; układy interfejsu; układy
interfejsu z funkcjami sterującymi0 0
8542 14 99 0- - - - - - - Pozostałe0 0
8542 19- - Pozostałe łącznie z elementami scalonymi otrzymywanymi w
technologii mieszanej dwubiegunowej i MOS (technologia BIMOS):
8542 19 01 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego nie pocięte na
chipy0 0
8542 19 05 0- - - Chipy0 0
- - - Pozostałe:
- - - - Pamięci:
8542 19 15 0- - - - - Pamięci dynamiczne o dostępie swobodnym (D-RAMs)0
0
- - - - - Pamięci statyczne o dostępie swobodnym (S-RAMs), łącznie z
pamięciami podręcznymi o dostępie swobodnym (cache-RAMs):
8542 19 22 0- - - - - - O pojemności nie przekraczającej 256 kB0 0
8542 19 25 0- - - - - - O pojemności przekraczającej 256 kB, ale nie
przekraczającej 1 MB0 0
8542 19 27 0- - - - - - O pojemności powyżej 1 MB0 0
8542 19 31 0- - - - - Pamięci stałe, kasowalne promieniami
ultrafioletowymi, programowalne (EPROMs)0 0
8542 19 35 0- - - - - Pamięci stałe, kasowalne elektrycznie,
programowalne, (E2PROMs), także typu FLASH E2PROMs0 0
8542 19 41 0- - - - - Pamięci stałe, nieprogramowalne (ROM), pamięci
asocjacyjne (CAM), pamięci z zapisem i odczytem typu first-in/first-out
(FIFO); pamięci z zapisem i odczytem typu last-in/first-out (LIFO);
pamięci ferroelektryczne0 0
8542 19 49 0- - - - - Pamięci pozostałe0 0
8542 19 55 0- - - - Mikroprocesory0 0
- - - - Mikrosterowniki i mikrokomputery:
8542 19 62 0- - - - - O długości słowa nie przekraczającej 4 bitów0 0
8542 19 68 0- - - - - O długości słowa powyżej 4 bitów0 0
- - - - Pozostałe:
8542 19 71 0- - - - - Mikroperyferały0 0
- - - - - Pozostałe:
8542 19 72 0- - - - - - Kompletne układy logiczne wykonane na specjalne
zamówienie0 0
8542 19 74 0- - - - - - Bramkowe układy macierzowe0 0
8542 19 76 0- - - - - - Standardowe komórki pamięci0 0
8542 19 82 0- - - - - - Układy logiczne programowalne0 0
8542 19 84 0- - - - - - Standardowe układy logiczne0 0
- - - - - - Pozostałe:
8542 19 92 0- - - - - - - Układy sterujące; układy interfejsu; układy
interfejsu z funkcjami sterującymi0 0
8542 19 98 0- - - - - - - Pozostałe0 0
8542 30- Pozostałe układy scalone monolityczne:
8542 30 10 0- - Płytki materiału półprzewodnikowego nie pocięte na chipy0
0
- - Pozostałe:
8542 30 70 0- - - Układy interfejsu, układy interfejsu z funkcjami
sterującymi0 0
- - - Pozostałe:
8542 30 91 0- - - - Układy inteligentne (smartpower circuits)0 0
- - - - Pozostałe:
8542 30 95 0- - - - - Układy mieszane analogowo-cyfrowe0 0
8542 30 99 0- - - - - Pozostałe0 0
8542 40- Układy scalone hybrydowe:
8542 40 10 0- - Mikroprocesory i mikrosterowniki (także mikrokomputery)6
0 0
8542 40 30 0- - Konwertery (przetworniki)6 0 0
8542 40 50 0- - Wzmacniacze6 0 0
8542 40 90 0- - Pozostałe6 0 0
8542 50 00 0- Mikromoduły elektroniczne6 0 0
8542 90 00 0- Części0 0 0
8543Elektryczne maszyny i urządzenia wykonujące indywidualne funkcje nie
wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach tego działu:
- Akceleratory cząstek:
8543 11 00 0- - Jonowe aplikatory dla domieszkowania materiałów
półprzewodnikowych0
8543 30- Maszyny i urządzenia do galwanotechniki, eletrolizy lub
elektroforezy:
8543 30 10 0- - Urządzenia do mokrego wytrawiania, wywoływania, usuwania
powłoki lub oczyszczania płytek półprzewodnikowych0
8543 30 30 0- - Urządzenia do mokrego wytrawiania, wywoływania, usuwania
powłoki lub oczyszczania podłoży wyświetlaczy ciekłokrystalicznych0
8543 89- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Urządzenia do fizycznego osadzania powłok na płytkach
półprzewodnikowych:
8543 89 70 0- - - - - Przez rozpylanie na płytkach półprzewodnikowych0
8543 89 72 0- - - - - Pozostałe0
8543 89 73 0- - - - Urządzenia hermetyzacyjne do montażu urządzeń
półprzewodnikowych0
8543 89 75 0- - - - Urządzenia do fizycznego osadzania powłok poprzez
rozpylanie na podłożach elektrokrystalicznych0
8543 89 79 0- - - - Urządzenia pozwalające maszynom do automatycznego
przetwarzania danych i ich jednostkom przetwarzać sygnały akustyczne
(karty dźwiękowe); zestawy do maszyn do automatycznego przetwarzania
danych i ich jednostek, przeznaczone do sprzedaży detalicznej, składające
się przynajmniej z głośników i/lub mikrofonu oraz zespołu elektronicznego,
który pozwala maszynie do automatycznego przetwarzania danych i jej
jednostkom przetwarzać sygnały akustyczne (karty dźwiękowe)0
8543 90- Części:
8543 90 30 0- - Urządzeń z podpozycji 8543 11 0 0, 8543 30 10 0, 8543 30
30 0, 8543 89 70 0, 8543 89 72 0 lub 8543 89 73 00
8543 90 40 0- - Urządzeń z podpozycji 8543 89 75 00
8544Izolowane (także emaliowane lub anodyzowane) druty, kable (także kable
koncentryczne) oraz inne izolowane przewody elektryczne, z łączówkami lub
bez; przewody z włókien optycznych, złożone z indywidualnie osłoniętych
włókien, także połączone z przewodnikami prądu elektrycznego lub
zaopatrzone w końcówki (złączki):
8544 60- Pozostałe przewody elektryczne dla napięć powyżej 1000 V:
8544 60 90 0- - Z przewodami innymi niż miedziane
ex 8544 60 90 0Lanca zapalarki przemysłowej wysokoenergetycznej do olejów
i gazów rozpałowych o mocy iskry 16 J3
8548Odpady i braki ogniw galwanicznych, baterii galwanicznych i
akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz
akumulatory elektryczne; elektryczne części maszyn i urządzeń nie
wymienione lub wyszczególnione w innych pozycjach niniejszego działu:
8548 90- Pozostałe:
8548 90 10 0- - Dynamiczne pamięci o dostępie swobodnym w różnych formach
takich jak pakiety D-RAMS i moduły0
8701Ciągniki (inne niż z pozycji nr 8709):
8701 10- Ciągniki jednoosiowe kierowane przez pieszego:
8701 10 10 0- - O mocy nie większej niż 4 kW511 1,7 1,6
8701 10 90 0- - O mocy powyżej 4 kW511 1,72,5 1,6
8701 90- Pozostałe:
- - Ciągniki rolnicze (oprócz ciągników kierowanych przez pieszego) i
używane w leśnictwie, kołowe:
- - - Nowe, o mocy silnika:
8701 90 11 0- - - - Nie przekraczającej 18 kW000 00 0
8701 90 15 0- - - - Powyżej 18 kW, ale nie większej niż 25 kW000 00 0
8701 90 31 0- - - - Powyżej 59 kW, ale nie większej niż 75 kW
ex 8701 90 31 0Ciągniki skider o mocy 60-75 kW używane w leśnictwie
(ciągniki leśne, przegubowe, kołowe)300 1,81,5 1
ex 8701 90 31 0Ciągniki przystosowane do zamontowania i współpracy ze
specjalistycznymi kolejkami linowymi służącymi do transportu drewna300
1,81,5 1
8701 90 35 0- - - - Powyżej 75 kW, ale nie większej niż 90 kW
ex 8701 90 35 0Ciągniki przystosowane do zamontowania i współpracy ze
specjalistycznymi kolejkami linowymi służącymi do transportu drewna300
1,81,5 1
ex 8701 90 31 0Ciągniki skider o mocy 76-90 kW używane w leśnictwie
(ciągniki leśne, przegubowe, kołowe)300 1,81,5 1
ex 8701 90 31 0Ciągniki forwarder o mocy 76-90 kW używane w leśnictwie
(ciągniki leśne, kołowe, przegubowe z żurawiem hydraulicznym)300 1,81,5
1
8701 90 39- - - - Powyżej 90 kW:
8701 90 39 9- - - - - Powyżej 120 kW300 1,81,5 1
8705Pojazdy samochodowe specjalnego przeznaczenia, różne od tych, które
zostały zasadniczo zbudowane do przewozu osób lub towarów (np. pojazdy
pogotowia technicznego, dźwigi samochodowe, pojazdy strażackie, betoniarki
samochodowe, zamiatarki, polewaczki, przewoźne warsztaty, ruchome stacje
radiologiczne):
8705 10 00- Dźwigi samojezdne (żurawie samochodowe):
8705 10 00 2- - O udźwigu przekraczającym 40 ton ale nie przekraczającym
100 ton3 2,12,12,12,1
8705 10 00 9- - O udźwigu przekraczającym 100 ton3 2,12,12,12,1
8705 20 00 0- Samojezdne wieże wiertnicze3 2,12,12,12,1
8705 90- Pozostałe:
8705 90 30 0- - Pojazdy przepompowujące beton3 2,12,12,12,1
8705 90 90 0- - Pozostałe
ex 8705 90 90 0Kompletny samochód o podwoziu krajowej produkcji z
zainstalowanym za granicą specjalnym wyposażeniem do odbioru mleka tj. ze
zbiornikiem wyposażonym w aparaturę do pomiaru ilości i jakości mleka, w
automatyczny system mycia itp.3 2,12,12,12,1
8707Nadwozia (także kabiny) pojazdów samochodowych według pozycji nr 8701
do 8705:
8707 90- Pozostałe:
8707 90 90- - Pozostałe:
8707 90 90 9- - - Pozostałe
ex 8707 90 90 9Nadwozia do pojazdów do odbioru mleka tj. zbiornik
wyposażony m.in. w automatyczną aparaturę do oceny jakości mleka, pomiaru
ilości, w automatyczny system mycia oraz automatyczny system rejestracji
danych31,21,22,12,62,12,12,12,12,2
9001Włókna optyczne oraz wiązki włókien optycznych; kable światłowodowe
inne niż podane w pozycji nr 8544; arkusze i płyty substancji
polaryzujących; soczewki (w tym także soczewki kontaktowe), pryzmaty,
zwierciadła i inne elementy optyczne z dowolnych materiałów, nie
oprawione, inne od elementów tego rodzaju ze szkła nie obrobionego
optycznie:
9001 10- Włókna optyczne oraz wiązki włókien optycznych, kable
światłowodowe:
9001 10 90- - Pozostałe:
9001 10 90 1- - - Włókna optyczne do produkcji kabli światłowodowych300
1,11,5 1
9002Soczewki, pryzmaty, zwierciadła i inne elementy optyczne, z dowolnego
materiału, oprawione, stanowiące część lub wyposażenie przyrządów lub
aparatury, ale inne od elementów tego rodzaju ze szkła nie obrobionego
optycznie:
9002 20 00 0- Filtry
ex 9002 20 00 0Ekrany monitorowe szklane lub z tworzywa sztucznego pokryte
warstwą polaryzacyjną000 00 0
9006Aparaty fotograficzne (oprócz filmowych); lampy błyskowe (flesze) oraz
żarówki błyskowe, oprócz lamp wyładowczych według pozycji nr 8539:
9006 10- Aparaty fotograficzne stosowane do sporządzania klisz lub
cylindrów drukarskich:
9006 10 10 0- - Aparaty wytwarzające wzór, w rodzju używanych do wyrobu
masek lub siatek z podłoży pokrytych substancją fotograficzną000 00 0
- Części i akcesoria:
9006 99 10 0- - - Urządzeń z podpozycji 9006 10 10 0000 00 0
9009Fotokopiarki optyczne, kopiarki stykowe lub termokopiarki:
- Pozostałe fotokopiarki:
9009 21 00 0- - Z układem optycznym
ex 9009 21 00 0Fotokopiarki kolorowe z cyfrową obróbką obrazu działające w
oparciu o laser000 00 0
9009 22- - Stykowe:
9009 22 90 0- - - Pozostałe
ex 9009 22 90 0Kopioramy do celów drukarskich - urządzenia do kopiowania
stykowego filmów i płyt offsetowych300 1,11,5 1
9010Urządzenia i sprzęt dla laboratoriów fotograficznych (i filmowych)
włącznie z urządzeniami do rzutowania lub rysowania masek obwodów
scalonych elektronicznych na warstwę światłoczułą pokrywającą obrabiany
materiał półprzewodnikowy, nie wymienione ani nie uwzględnione w innych
miejscach niniejszego działu; negatywoskopy; ekrany projekcyjne:
- Urządzenia do rzutowania lub rysowania wzorów układów scalonych
elektronicznych na materiałach półprzewodnikowych światłoczułych:
9010 41 00 0- - Urządzenia do zapisu bezpośredniego na płytce000 00 0
9010 42 00 0- - Aparaty powtarzające zapis000 00 0
9010 49 00 0- - Pozostałe000 00 0
9010 50 00 0- Pozostałe urządzenia i aparaty dla laboratoriów
fotograficznych (łącznie z kinematograficznymi); negatywoskopy:
9010 50 10 0- - Urządzenia do rzutowania lub rysowania masek obwodów
scalonych na synsybilizowanych podłożach płaskich wyświetlaczy
ciekłokrystalicznych000 00 0
9012Mikroskopy nieoptyczne - aparatura dyfrakcyjna:
9012 10- Mikroskopy nieoptyczne - aparatura dyfrakcyjna:
9012 10 10 0- - Mikroskopy elektronowe wyposażome w oprzyrządowanie
specjalnie zaprojektowane do manipulowania i transportu płytek
półprzewodnikowych lub siatek000 00 0
9013Wyroby ciekłokrystaliczne nie uwzględnione w innych pozycjach; lasery,
oprócz diod laserowych; inne przyrządy i urządzenia optyczne nie
wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego
działu:
9013 80- Pozostałe przyrządy, urządzenia i aparaty:
- - Urządzenia na ciekłych kryształach:
- - - Urządzenia ciekłokrystaliczne do wyświetlania na zasadzie macierzy
aktywnych:
9013 80 11 0- - - - Barwne
ex 9013 80 11 0Wyświetlacze ciekłokrystaliczne przeznaczone do komputerów
osobistych000 00 0
9013 80 19 0- - - - Czarno-białe lub inne monochromatyczne
ex 9013 80 19 0Wyświetlacze ciekłokrystaliczne przeznaczone do komputerów
osobistych000 00 0
9013 80 30 0- - - Pozostałe
ex 9013 80 30 0Wyświetlacze ciekłokrystaliczne kolorowe i monochromatyczne
przeznaczone do komputerów osobistych000 00 0
9017Przyrządy kreślarskie lub obliczeniowe (np. urządzenia kreślące,
pantografy, kątomierze, zestawy kreślarskie, suwaki logarytmiczne, tarcze
rachunkowe); ręczne przyrządy do pomiaru długości (np. pręty i taśmy
miernicze, mikrometry, suwaki) nie wymienione ani nie uwzględnione w
innych miejscach niniejszego działu:
9017 10- Stoły i przyrządy kreślarskie, automatyczne lub nie:
9017 10 10 0- - Plotery000 00 0
9017 20- Pozostałe przyrządy kreślarskie, traserskie lub do obliczeń
rachunkowych:
9017 20 05 0- - Plotery000 00 0
- - Przyrządy traserskie:
9017 20 31 0- - - Aparaty wytwarzające wzór, w rodzaju używanych do
produkcji masek lub siatek z podłoży pokrytych substancją
fotolitograficzną000 00 0
9026Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu,
ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. przepływomierze,
poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z
wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami nr 9014, 9015, 9028 lub
9032:
9026 80- Pozostałe przyrządy lub aparaty:
- - Pozostałe:
9026 80 91 0- - - Elektroniczne4,511 1,62,3 1,5
9026 90- Części i akcesoria:
9026 90 90 0- - Pozostałe300 1,11,5 1
9031Przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nie
wyszczególnione i nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu;
projektory profilowe:
9031 80- Pozostałe przyrządy, aparaty i urządzenia:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
9031 80 91 0- - - - Do pomiaru lub kontroli wielkości geometrycznych
ex 9031 80 91 0Makiety-wzorce kontrolne służące do weryfikacji przyrządów
montażowych w celu zapewnienia tolerancji wykonania części i zespołów
drzwi pasażerskich do samolotu B-757300 1,11,5 1
9032Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli:
- Pozostałe przyrządy i aparaty:
9032 89- - Pozostałe:
9032 89 90 0- - - Pozostałe
ex 9032 89 90 0Skanery podczerwienne i nadfioletowe do "śledzenia"
płomienia palników gazowych, olejowych i węglowych300 1,11,5 1
9033 00 00 0Części i akcesoria (nie wymienione ani nie uwzględnione w
innych miejscach niniejszego działu) do maszyn, urządzeń, przyrządów lub
aparatury z działu 90300 1,11,5 1
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów
pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej, Republiki Węgier i
Rumunii.
(Dz. U. Nr 159, poz. 1057)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz.
1026) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się:
1) kontyngenty taryfowe ilościowe na przywóz towarów pochodzących z Republiki
Czeskiej i Republiki Słowackiej, wymienionych w załączniku nr 1 do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości
określonej w tym załączniku,
2) kontyngenty taryfowe ilościowe na przywóz towarów pochodzących z Republiki
Węgier, wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia, dla których ustanawia
się preferencyjne stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku,
3) kontyngenty taryfowe ilościowe na przywóz towarów pochodzących z Rumunii,
wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia, dla których ustanawia się
preferencyjne stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku.
§ 2. Preferencyjne stawki celne, o których mowa w § 1, stosuje się po
udokumentowaniu pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie.
§ 3. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19
grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047).
§ 4. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z
kolejnością ich złożenia.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz.
1057)
Załącznik nr 1
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI ILOŚCIOWYMI POCHODZĄCYCH Z
REPUBLIKI CZESKIEJ I REPUBLIKI SŁOWACKIEJ
Kod PCNWyszczególnienieStawka preferencyjnaKontyngent
dla Republiki Czeskiejdla Republiki Słowackiej
2203 00Piwo otrzymywane ze słodu: 60 000 hl40 000 hl
- W pojemnikach zawierających nie więcej niż 10 litrów:
2203 00 01 0- - W butelkach21
2203 00 09 0- - Pozostałe21
2203 00 10 0- W pojemnikach zawierających więcej niż 10 litrów21
2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009: 6 000 hl15 000 hl
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
obj.:
2204 10 11- - - Szampan:
2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5% ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 66,35 ECU/hl 0,16 ECU/kg
2204 10 19- - - Pozostałe:
2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 66,35 ECU/hl 0,16 ECU/kg
- - Pozostałe:
2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 21 ECU/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl
2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 66,35 ECU/hl 0,16 ECU/kg
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej
13% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach:
- - - - - - Białe:
2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 22 0- - - - - - - Rhreinhessen15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal Muscatel15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przekraczającej 22% obj.:
2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.37,5 minimum 10,5 ECU/hl 1 ECU %/hl
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.12,5 minimum 21 ECU/hl
2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 66,35 ECU/hl 0,16 ECU/kg
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej
13% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
- - - - - - Białe:
2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
ECU/hl
2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
ECU/hl
2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Białe:
2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 29 87 0- - - - - Marsala12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przewyższającej 22% obj.:
2204 29 95 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5
ECU/hl
2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 98 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 66,35 ECU/hl 0,16 ECU/kg
2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż
80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe: 7500 l 100% alk.7500 l
100% alk.
2208 20- Napoje alkoholowe otrzymywane przez destylację wina z winogron
lub wytłoków z winogron:
- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2208 20 12 0- - - Cognac37,5 minimum 10,5 ECU/hl 1 ECU %hl
2208 20 14 0- - - Armagnac37,5 minimum 10,5 ECU/hl 1 ECU %hl
2208 20 26 0- - - Grappa37,5 minimum 10,5 ECU/hl 1 ECU %hl
2208 20 27 0- - - Brandy de Jerez37,5 minimum 10,5 ECU/hl 1 ECU %hl
2208 20 29 0- - - Pozostałe37,5 minimum 10,5 ECU/hl 1 ECU %hl
- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry:
2208 20 40 0- - - Surowy destylat37,5 minimum 8,5 ECU/hl 0,85 ECU %hl
- - - Pozostałe:
2208 20 62 0- - - - Cognac37,5 minimum 8,5 ECU/hl 0,85 ECU %hl
2208 20 64 0- - - - Armagnac37,5 minimum 8,5 ECU/hl 0,85 ECU %hl
2208 20 86 0- - - - Grappa37,5 minimum 8,5 ECU/hl 0,85 ECU %hl
2208 20 87 0- - - - Brandy de Jerez37,5 minimum 8,5 ECU/hl 0,85 ECU %hl
2208 20 89 0- - - - Pozostałe37,5 minimum 8,5 ECU/hl 0,85 ECU %hl
2208 30- Whisky:
- - Whisky burbońskie w pojemnikach zawierających:
2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 10,5 ECU/hl 1 ECU %hl
2208 30 19 0- - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 ECU/hl 0,85 ECU %/hl
- - Szkocka whisky:
- - - Whisky "malt", w pojemnikach zawierających:
2208 30 32 0- - - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 10,5 ECU/hl 1 ECU %/hl
2208 30 38 0- - - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 ECU/hl 0,85 ECU
%/hl
- - - Whisky "blended", w pojemnikach zawierających:
2208 30 52 0- - - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 10,5 ECU/hl 1 ECU %/hl
2208 30 58 0- - - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 ECU/hl 0,85 ECU
%/hl
- - - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 72 0- - - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 10,5 ECU/hl 1 ECU %/hl
2208 30 78 0- - - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 ECU/hl 0,85 ECU
%/hl
- - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 82 0- - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 10,5 ECU/hl 1 ECU %/hl
2208 30 88 0- - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 ECU/hl 0,85 ECU %/hl
2208 40- Rum i tafia:
- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2208 40 11 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol
etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego
alkoholu (z tolerancją 10%)40 minimum 6,25 ECU/hl 0,65 ECU %/hl
- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry:
2208 40 51 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol
etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego
alkoholu (z tolerancją 10%)40 minimum 4,5 ECU/hl 0,45 ECU %/hl
2208 90- Pozostałe:
- - Arak, w pojemnikach zawierających:
2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniej52,5 1,25 ECU %/hl
2208 90 19 0- - - Więcej niż 2 litry52,5 1,25 ECU %/hl
- - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z wyłączeniem
likierów), w pojemnikach zawierających:
2208 90 33 0- - - 2 litry lub mniej52,5 1,25 ECU %/hl
2208 90 38 0- - - Więcej niż 2 litry52,5 1,25 ECU %/hl
- - Pozostałe wódki i inne napoje alkoholowe, w pojemnikach
zawierających:
- - - 2 litry lub mniej:
2208 90 41 0- - - - Ouzo52,5 1,25 ECU %/hl
- - - - Pozostałe:
- - - - - Wódki i napoje alkoholowe (z wyłączeniem likierów):
- - - - - - Destylowane z owoców:
2208 90 45 0- - - - - - - Calvados52,5 1,25 ECU %/hl
2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe52,5 1,25 ECU %/hl
- - - - - - Pozostałe:
2208 90 52 0- - - - - - - Korn52,5 1,25 ECU %/hl
2208 90 57 0- - - - - - - Pozostałe52,5 1,25 ECU %/hl
2208 90 69- - - - - Pozostałe napoje alkoholowe:
2208 90 69 1- - - - - - Gotowe preparaty ziołowe będące farmaceutykami, na
bazie alkoholu3,5
2208 90 69 9- - - - - - Pozostałe52,5 1,25 ECU %/hl
- - - Więcej niż 2 litry:
- - - - Wódki (z wyłączeniem likierów):52,5 1,25 ECU %/hl
2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców52,5 1,25 ECU %/hl
2208 90 74 0- - - - - Pozostałe52,5 1,25 ECU %/hl
2208 90 78 0- - - - Inne napoje alkoholowe52,5 1,25 ECU %/hl
- - Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej
niż 80% obj., w pojemnikach zawierających:
2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniej52,5 1,25 ECU %/hl
2208 90 99 0- - - Więcej niż 2 litry52,5 1,25 ECU %/hl
2402Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z tytoniu
lub namiastek tytoniu: 50 ton50 ton
2402 10 00 0- Cygara, również z obciętymi końcami i cygaretki, z
tytoniu27,5
2402 20- Papierosy z tytoniu:
2402 20 10 0- - Zawierające goździki45 minimum 4,5 ECU/tys. szt.
2402 20 90 0- - Pozostałe45 minimum 4,5 ECU/tys. szt.
2402 90 00 0- Pozostałe45
2403Pozostały przetworzony tytoń i przetworzone namiastki tytoniu; tytoń
"homogenizowany" i "odtworzony"; ekstrakty i esencje tytoniowe:
2403 10- Tytoń do palenia, nawet zawierający namiastki tytoniu w dowolnej
proporcji:
2403 10 10 0- - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 500 g60
2403 10 90 0- - Pozostałe60
- Pozostałe:
2403 91 00 0- - Tytoń "homogenizowany" lub "odtworzony"27,5 minimum 0,565
ECU/kg
2403 99- - Pozostałe:
2403 99 10 0- - - Tytoń do żucia i tabaka32,5
2403 99 90- - - Pozostałe:
2403 99 90 1- - - - Tytoń ekspandowany27,5 minimum 0,565 ECU/kg
2403 99 90 9- - - - Pozostały27,5 minimum 0,565 ECU/kg
Załącznik nr 2
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI ILOŚCIOWYMI POCHODZĄCYCH Z
REPUBLIKI WĘGIER
Kod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent
0406Sery i twarogi: 300 ton
0406 10- Ser (niedojrzewający i niewędzony) świeży, w tym ser serwatkowy i
twaróg:
0406 10 20 0- - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 40%0
0406 10 80 0- - Pozostały0
0406 20- Ser tarty lub proszkowany, wszystkich rodzajów:
0406 20 10 0- - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z
odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami0
0406 20 90 0- - Pozostały0
0406 30- Ser przetworzony (ser topiony) inny niż tarty lub proszkowany:
0406 30 10 0- - Do produkcji którego nie użyto innych serów, jak
Emmentaler, Gruyére i Appenzell i który może zawierać jako dodatek ziołowy
ser Glarus (znany jako Schabziger); przygotowany do sprzedaży detalicznej
o zawartości tłuszczu nie przekraczającej 56% suchej masy0
- - Pozostały:
- - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 36% i o
zawartości tłuszczu w suchej masie:
0406 30 31 0- - - - Nie przekraczającej 48%0
0406 30 39 0- - - - Powyżej 48%0
0406 30 90 0- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 36%0
0406 40- Ser z przerostami niebieskiej pleśni:
0406 40 10 0- - Roquefort0
0406 40 50 0- - Gorgonzola0
0406 40 90 0- - Pozostały0
0406 90- Pozostałe sery:
0406 90 01 0- - Do przetworzenia (topienia)0
- - Pozostałe:
- - - Emmentaler, Gruyére, Sbrinz, Bergkäse i Appenzell:
0406 90 02 0- - - - Sery w całości w cenie franco granica powyżej 401,85
ECU, lecz nie przekraczającej 430,62 ECU za 100 kg masy netto0
0406 90 03 0- - - - Sery w całości w cenie franco granica powyżej 430,62
ECU za 100 kg masy netto0
0406 90 04 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze
skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej lecz
nie przekraczającej 5 kg i w cenie franco granica powyżej 430,62 ECU, ale
nie przekraczającej 459,39 ECU za 100 kg masy netto0
0406 90 05 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze
skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej i w
cenie franco granica powyżej 459,39 ECU za 100 kg masy netto0
0406 90 06 0- - - - Kawałki bez skórki, o masie netto poniżej 450 g i w
cenie franco granica przekraczającej 499,67 ECU za 100 kg masy netto,
pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, w opakowaniach, na których
znajduje się opis sera, zawartość tłuszczu, odpowiedzialny za pakowanie
oraz kraj producenta0
- - - - Pozostałe:
0406 90 13 0- - - - - Emmentaler0
0406 90 15 0- - - - - Gruyére, Sbrinz0
0406 90 17 0- - - - - Bergkäse, Appenzell0
0406 90 18 0- - - Fromage fribourgeois, Vacherin Mont d'Or i Tete de
Moine0
0406 90 19 0- - - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z
odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami0
0406 90 21 0- - - Cheddar0
0406 90 23 0- - - Edam0
0406 90 25 0- - - Tilsit0
0406 90 27 0- - - Butterkäse0
0406 90 29 0- - - Kashkaval0
- - - Feta:
0406 90 31 0- - - - Z mleka owiec albo mleka bawołów w pojemnikach
zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry0
0406 90 33 0- - - - Pozostałe0
0406 90 35 0- - - Kefalo-Tyri0
0406 90 37 0- - - Finlandia0
0406 90 39 0- - - Jarlsberg0
- - - Pozostałe:
0406 90 50 0- - - - Ser z mleka owiec albo mleka bawołów w pojemnikach
zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry0
- - - - Pozostałe:
- - - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 40%, o
zawartości masy wody w substancji beztłuszczowej:
- - - - - - Nie przekraczającej 47%:
0406 90 61 0- - - - - - - Grana Padano, Permigiano Reggiano0
0406 90 63 0- - - - - - - Fiore Sardo, Pecorino0
0406 90 69 0- - - - - - - Pozostałe0
- - - - - - Powyżej 47%, ale nie przekraczającej 72%:
0406 90 73 0- - - - - - - Provolone0
0406 90 75 0- - - - - - - Asiago, Caciocavallo, Montasio, Ragusano0
0406 90 76 0- - - - - - - Danbo, Fontal, Fontina, Fynbo, Havarti, Maribo,
Sams•0
0406 90 78 0- - - - - - - Gouda0
0406 90 79 0- - - - - - - Esrom, Italico, Kernhem, Saint-Nectaire,
Saint-Paulin, Taleggio0
0406 90 81 0- - - - - - - Cantal, Cheshire, Wensleydale, Lancashire,
Double Gloucester, Blarney, Colby, Monterey0
0406 90 82 0- - - - - - - Camembert0
0406 90 84 0- - - - - - - Brie0
0406 90 85 0- - - - - - - Kefalograviera, Kasseri0
- - - - - - - Pozostałe sery, o zawartości wody w masie serowej
beztłuszczowej:
0406 90 86 0- - - - - - - - Powyżej 47%, ale nie przekraczającej 52%0
0406 90 87 0- - - - - - - - Powyżej 52%, ale nie przekraczającej 62%0
0406 90 88 0- - - - - - - - Powyżej 62%, ale nie przekraczającej 72%0
0406 90 93 0- - - - - - Powyżej 72%0
0406 90 99 0- - - - - Pozostałe0
0701Ziemniaki, świeże lub chłodzone 15 tys. ton
0701 90- Pozostałe:
0701 90 10 0- - Do produkcji krochmalu10
- - Pozostałe:
- - - Młode:
0701 90 51 0- - - - Od 1 stycznia do 15 maja10
0701 90 59 0- - - - Od 16 maja do 30 czerwca10
0701 90 90 0- - - Pozostałe10
0703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz inne warzywa cebulowe świeże lub
chłodzone: 10 tys. ton
0703 10- Cebula i szalotka:
- - Cebula:
0703 10 11 0- - - Dymka10
0703 10 19 0- - - Pozostałe10
0703 10 90 0- - Szalotka10
0710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie), mrożone:
1500 ton
- Warzywa strączkowe, nawet łuskane:
0710 21 00 0- - Groch (Pisum sativum)10
0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże: 20 tys. ton
0808 10- Jabłka:
0808 10 10 0- - Jabłka na sok, luzem, od 16 września do 15 grudnia10
- - Pozostałe:
0808 10 20- - - Odmiany Golden Delicious:
0808 10 20 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca10
0808 10 20 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca10
0808 10 20 5- - - - Od 1 do 31 lipca10
0808 10 20 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia10
0808 10 50- - - Odmiany Grany Smith:
0808 10 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca10
0808 10 50 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca10
0808 10 50 5- - - - Od 1 do 31 lipca10
0808 10 50 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia10
0808 10 90- - - Pozostałe:
0808 10 90 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca10
0808 10 90 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca10
0808 10 90 5- - - - Od 1 do 31 lipca10
0808 10 90 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia10
1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w
postaci stałej: 10 tys. ton
- Cukier surowy nie zawierający dodatku środków aromatyzujących ani
barwiących:
1701 12- - Cukier buraczany:
1701 12 10 0- - - Do rafinacji35
1701 12 90 0- - - Pozostały35
2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009: 140 tys. hl
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
obj.:
2204 10 11- - - Szampan:
2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 19 ECU/hl
2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30,7 59,7 ECU/hl 0,11 ECU ECU/kg
2204 10 19- - - Pozostałe:
2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 19 ECU/hl
2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30,7 59,7 ECU/hl 0,11 ECU ECU/kg
- - Pozostałe:
2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 19 ECU/hl
2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 19 ECU/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.15 minimum 19 ECU/hl
2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30,7 59,7 ECU/hl 0,11 ECU ECU/kg
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej
13% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach:
- - - - - - Białe:
2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 10,5
ECU/hl
2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 27 0- - - - - - - Trentio, Alto Adige i Friuli15 minimum 10,5
ECU/hl
2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 10,5
ECU/hl
2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal Muscatel15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 93 0- - - - - Tokay (Aszu i Szamorodni)15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przekraczającej 22% obj.:
2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel15 minimum 10,5
ECU/hl
2204 21 97 0- - - - - Tokay (Aszu i Szamorodni)15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30,7 59,7 ECU/hl 0,11 ECU/kg
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczone inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.30,7 59,7 ECU/hl 0,11 ECU/kg
2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30,7 59,7 ECU/hl 0,11 ECU/kg
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej
13% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
- - - - - - Białe:
2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 0,5
ECU/hl
2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 0,5
ECU/hl
2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Białe:
2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 1,5 ECU/hl
2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 1,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 1,5 ECU/hl
2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 1,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 29 87 0- - - - - Marsala12,5 minimum 8,5 ECU/hl
2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos12,5 minimum 8,5 ECU/hl
2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 8,5 ECU/hl
2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel12,5 minimum 8,5 ECU/hl
2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 8,5 ECU/hl
2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 8,5 ECU/hl
2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 8,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przewyższającej 22% obj.:
2204 29 95 0- - - - - Port12,5 minimum 8,5 ECU/hl
2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel12,5 minimum 8,5
ECU/hl
2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 8,5 ECU/hl
2204 29 98 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 8,5 ECU/hl
2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30,7 59,7 ECU/hl 0,11 ECU %/hl
2204 30- Pozostały moszcz winogronowy:
2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej
niż przez dodanie alkoholu:
2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej
niż 22% obj.22,5
2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30,7 59,7 ECU/hl 0,11 ECU %/hl
- - Pozostały:
- - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20°C i o rzeczywistej
objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 1% obj.:
2204 30 92 0- - - - Skoncentrowany32,5
2204 30 94 0- - - - Pozostały32,5
- - - Pozostały:
2204 30 96- - - - Skoncentrowany:
2204 30 96 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5
2204 30 96 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.30,7 59,7 ECU/hl 0,05 ECU %/hl
2204 30 98- - - - Pozostały:
2204 30 98 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5
2204 30 98 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.30,7 59,7 ECU/hl 0,05 ECU %/hl
2205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi: 42 tys. hl
2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 4,25 ECU/hl
2205 10 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.:
2205 10 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%,
ale nie większej niż 22% obj.30,7 minimum 6,7 ECU/hl 0,8 ECU/ %/hl
2205 10 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30,7 minimum 6,7 ECU/hl 0,8 ECU/ %/hl
2205 90- Pozostałe:
2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 3 ECU/hl
2205 90 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.:
2205 90 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%,
ale nie większej niż 22% obj.30,7 minimum 6,7 ECU/hl 0,8 ECU/ %/hl
2205 90 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30,7 minimum 6,7 ECU/hl 0,8 ECU/ %/hl
2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż
80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe: 42000 l 100% alk.
2208 20- Napoje alkoholowe otrzymywane przez destylację wina z winogron
lub wytłoków z winogron:
- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2208 20 12 0- - - Cognac172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 20 14 0- - - Armagnac172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 20 26 0- - - Grappa172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 20 27 0- - - Brandy de Jerez172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 20 29 0- - - Pozostałe172 minimum 4 ECU/ %/hl
- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry:
2208 20 40 0- - - Surowy destylat172 minimum 4 ECU/ %/hl
- - - Pozostałe:
2208 20 62 0- - - - Cognac172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 20 64 0- - - - Armagnac172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 20 86 0- - - - Grappa172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 20 87 0- - - - Brandy de Jerez172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 20 89 0- - - - Pozostałe172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 30- Whisky:
- - Whisky burbońskie w pojemnikach zawierających:
2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 30 19 0- - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU/ %/hl
- - Szkocka whisky:
- - - Whisky "malt", w pojemnikach zawierających:
2208 30 32 0- - - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 30 38 0- - - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU/ %/hl
- - - Whisky "blended", w pojemnikach zawierających:
2208 30 52 0- - - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 30 58 0- - - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU/ %/hl
- - - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 72 0- - - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 30 78 0- - - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU/ %/hl
- - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 82 0- - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 30 88 0- - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 40- Rum i tafia:
- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2208 40 11 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol
etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego
alkoholu (z tolerancją 10%)172 minimum 4 ECU/ %/hl
- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry:
2208 40 51 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol
etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego
alkoholu (z tolerancją 10%)172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 50- Giny i gin Geneva:
- - Gin w pojemnikach zawierających:
2208 50 11 0- - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 50 19 0- - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU/ %/hl
- - Gin Geneva, w pojemnikach zawierających:
2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 50 99 0- - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 60- Vodka:
- - O objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 45,4% obj. lub mniej, w
pojemnikach zawierających:
2208 60 11 0- - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU %/hl
2208 60 19 0- - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU %/hl
- - O objętościowej mocy alkoholu większej niż 45,4% obj., w pojemnikach
zawierających:
2208 60 91 0- - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU %/hl
2208 60 99 0- - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU %/hl
2208 70- Likiery i kordiały:
2208 70 10 0- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej172 minimum 4
ECU %/hl
2208 70 90 0- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry172 minimum
4 ECU %/hl
2208 90- Pozostałe:
- - Arak, w pojemnikach zawierających:172 minimum 4 ECU %/hl
2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 90 19 0- - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU/ %/hl
- - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z wyłączeniem
likierów), w pojemnikach zawierających:
2208 90 33 0- - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 90 38 0- - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU/ %/hl
- - Pozostałe wódki i inne napoje alkoholowe, w pojemnikach
zawierających:
- - - 2 litry lub mniej:
2208 90 41 0- - - - Ouzo172 minimum 4 ECU/ %/hl
- - - - Pozostałe:
- - - - - Wódki i napoje alkoholowe (z wyłączeniem likierów):
- - - - - - Destylowane z owoców:
2208 90 45 0- - - - - - - Calvados172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe172 minimum 4 ECU/ %/hl
- - - - - - Pozostałe:
2208 90 52 0- - - - - - - Korn172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 90 57 0- - - - - - - Pozostałe172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 90 69- - - - - Pozostałe napoje alkoholowe:
2208 90 69 1- - - - - - Gotowe preparaty ziołowe będące farmaceutykami, na
bazie alkoholu3,5
2208 90 69 9- - - - - - Pozostałe172 minimum 4 ECU/ %/hl
- - - Więcej niż 2 litry:
- - - - Wódki (z wyłączeniem likierów):
2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 90 74 0- - - - - Pozostałe172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 90 78 0- - - - Inne napoje alkoholowe172 minimum 4 ECU/ %/hl
- - Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej
niż 80% obj., w pojemnikach zawierających:
2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniej172 minimum 4 ECU/ %/hl
2208 90 99 0- - - Więcej niż 2 litry172 minimum 4 ECU/ %/hl
2401Tytoń nie przetworzony; odpady tytoniowe: 700 t
2401 10- Tytoń nie odżyłowany:
- - Suszony ogniowo-rurowo tytoń typu Virginia i suszony powietrzem na
jasny tytoń typu Burley (łącznie z hybrydami tytoniu Burley); suszony
powietrzem na jasny tytoń typu Maryland i tytoń suszony
ogniowo-płomieniowo:
2401 10 10 0- - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia15 minimum 0,565
ECU/kg
2401 10 20 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Burley (łącznie z jego
hybrydami)15 minimum 0,565 ECU/kg
2401 10 30 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Maryland15 minimum
0,565 ECU/kg
- - - Tytoń suszony ogniowo-płomieniowo:
2401 10 41 0- - - - Typu Kentucky15 minimum 0,565 ECU/kg
2401 10 49 0- - - - Pozostałe15 minimum 0,565 ECU/kg
- - Pozostałe:
2401 10 50 0- - - Tytoń suszony powietrzem na jasny15 minimum 0,565 ECU/kg
2401 10 60 0- - - Suszony na słońcu tytoń typu Oriental15 minimum 0,565
ECU/kg
2401 10 70 0- - - Tytoń suszony powietrzem na ciemny15 minimum 0,565
ECU/kg
2401 10 80 0- - - Tytoń suszony ogniowo-rurowo15 minimum 0,565 ECU/kg
2401 10 90 0- - - Pozostałe tytonie15 minimum 0,565 ECU/kg
Załącznik nr 3
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI ILOŚCIOWYMI POCHODZĄCYCH Z
RUMUNII
Kod PCNWyszczególnienieStawka preferencyjnaKontyngent
0409 00 00 0Miód naturalny:40100 ton
1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w
postaci stałej:
- Cukier surowy nie zawierający dodatku środków aromatyzujących ani
barwiących:
1701 12- - Cukier buraczany:
1701 12 10 0- - - Do rafinacji1510 000 ton
1701 12 90 0- - - Pozostały15
- Pozostały:
1701 99- - Pozostały: 5 000 ton
1701 99 10 0- - - Cukier biały15
1701 99 90 0- - - Pozostały15
2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009: 60 000 hl
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
obj.:
2204 10 11- - - Szampan:
2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30,7 maksimum 61,7 ECU/hl 0,1 ECU/kg
2204 10 19- - - Pozostałe:
2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30,7 maksimum 61,7 ECU/hl 0,1 ECU/kg
- - Pozostałe:
2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 21 ECU/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl
2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30,7 maksimum 61,7 ECU/hl 0,1 ECU/kg
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej
13% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach:
- - - - - - Białe:
2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 27 0- - - - - - - Trentio, Alto Adige i Friuli15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal Muscatel15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 93 0- - - - - Tokay (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przekraczającej 22% obj.:
2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 97 0- - - - - Tokay (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30,7 maksimum 61,7 ECU/hl 0,1 ECU/kg
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.12,5 minimum 21 ECU/hl
2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30,7 maksimum 61,7 ECU/hl 0,1 ECU/kg
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej
13% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
- - - - - - Białe:
2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
ECU/hl
2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
ECU/hl
2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Białe:
2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 29 87 0- - - - - Marsala12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przewyższającej 22% obj.:
2204 29 95 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5
ECU/hl
2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 98 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30,7 maksimum 61,7 ECU/hl 0,1 ECU/kg
2204 30- Pozostały moszcz winogronowy:
2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej
niż przez dodanie alkoholu:
2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej
niż 22% obj.22,5
2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30,7 maksimum 61,7 ECU/hl 0,1 ECU/kg
- - Pozostały:
- - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20°C i o rzeczywistej
objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 1% obj.:
2204 30 92 0- - - - Skoncentrowany32,5
2204 30 94 0- - - - Pozostały32,5
- - - Pozostały:
2204 30 96- - - - Skoncentrowany:
2204 30 96 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5
2204 30 96 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.30,7 maksimum 61,7 ECU/hl 0,1 ECU/kg
2204 30 98- - - - Pozostały:
2204 30 98 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5
2204 30 98 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.30,7 maksimum 61,7 ECU/hl 0,1 ECU/kg
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary pochodzące z
państw członkowskich Unii Europejskiej.
(Dz. U. Nr 159, poz. 1058)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz.
1026) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe wartościowe
na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
§ 2. Preferencyjne stawki celne, o których mowa w § 1, stosuje się po
udokumentowaniu pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie.
§ 3. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19
grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047).
§ 4. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z
kolejnością ich złożenia.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1058)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE WARTOŚCIOWE
Kod PCNWyszczególnienieWartość celna (ECU)
2934Kwasy nukleinowe i ich sole; pozostałe związki heterocykliczne:500 000
2934 90- Pozostałe:
2934 90 10 0- - Tiofen
2934 90 30 0- - Chloroprotyksen (INN); tenalidyna (INN) i jej winiany i
meleiniany
2934 90 40 0- - Furazolidon (INN)
2934 90 80 0- - Monotiiny
2934 90 85 0- - Kwas 7-aminocefalosporynowy
2934 90 89 0- - Kwasy nukleinowe i ich sole
2934 90 91 0- - Sole i estry kwasu (6R,
7R)-3-acetoksymetylo-7-[(R)-2-formyloksy-2-fenyloacetamido]-8-okso-5-tia-1-azabicyklo-[4.2.0]okt-2-en-2-karboksylowego
2934 90 93 0- - Bromek 1-[2-(1,3-dioksan-2-ylo)etylo]-2-metylopirydyniowy
2934 90 97 0- - Pozostałe
3920Pozostałe płyty, arkusze, folie i pasy, z tworzyw sztucznych
niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na podłożu ani nie
połączonych podobnie z innym materiałem:2 400 000
3920 30 00 0- Z polimerów styrenu
3921Pozostałe płyty, arkusze, folie, pasy i taśmy z tworzyw sztucznych:1
300 000
- Komórkowe:
3921 13- - Z poliuretanów:
3921 13 10 0- - - Miękkie, elastyczne
3921 13 90 0- - - Pozostałe
8414Pompy powietrzne lub próżniowe, sprężarki i wentylatory powietrza lub
innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym
wentylatorem, z filtrami lub bez:1 300 000
8414 80- Pozostałe:
8414 80 10 0- - Do stosowania w samolotach cywilnych
- - Pozostałe:
- - - Turbosprężarki:
8414 80 21 0- - - - Jednostopniowe
8414 80 29 0- - - - Wielostopniowe
- - - Sprężarki wyporowe o posuwisto-zwrotnym ruchu elementu roboczego,
mogące wytwarzać maksymalne nadciśnienie:
- - - - Nie przekraczające 1,5 MPa (15 barów), o wydajności na godzinę:
8414 80 31 0- - - - - Nie przekraczającej 60 m3
8414 80 39 0- - - - - Powyżej 60 m3
- - - - Powyżej 1,5 MPa (15 barów), o wydajności na godzinę:
8414 80 41 0- - - - - Nie przekraczającej 120 m3
8414 80 49 0- - - - - Powyżej 120 m3
- - - Sprężarki wyporowe rotacyjne:
8414 80 60 0- - - - Jednowałowe
- - - - Wielowałowe:
8414 80 71 0- - - - - Sprężarki śrubowe
8414 80 79 0- - - - - Pozostałe
8414 80 90 0- - - Pozostałe
9027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np.
polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub
dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości,
porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i
aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku,
łącznie ze światłomierzami; mikrotomy:
9027 30 00 0- Spektrometry, spektrofotometry oraz spektrografy stosowane w
zakresie optycznym (promieniowanie ultrafioletowe, widzialne,
podczerwone)500 000
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 9 stycznia 1997 r.
w sprawie Gorczańskiego Parku Narodowego.
(Dz. U. Nr 5, poz. 26)
Na podstawie art. 14 ust. 7 i 10 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o
ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r.
Nr 89, poz. 415, z 1995 r. Nr 147, poz. 713 i z 1996 r. Nr 91, poz. 409)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Gorczański Park Narodowy, położony w województwie nowosądeckim, zwany dalej
"Parkiem", obejmuje obszar 7.019,07 ha.
§ 2. W skład Parku wchodzą następujące obszary:
1) kompleks główny określony linią graniczną, która biegnie od punktu
granicznego nr 7084 - mostu na rzece Kamienicy Łąckiej - (wg mapy Gorczańskiego
Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1987 r. nr ewidencyjny 000902) w kierunku
południowo-wschodnim południową granicą potoku Spaleniec do punktu granicznego
nr 2736, dalej w kierunku południowym do punktu granicznego nr 7055 i
południowo-wschodnim po punktach granicznych nr 7054, 7053, 3986, następnie
północno-wschodnią granicą działek nr 1449 i 1450 (obręb Zasadne, gmina
Kamienica), po punktach granicznych nr 3955, 7051, od nr 2646 do nr 2624, 3494
przy szczycie Gorc Kamienicki (1228 m n.p.m.), załamuje się w kierunku
południowo-zachodnim i biegnie do punktu granicznego nr 3510, następnie w
kierunku zachodnim do punktu granicznego nr 3521, południową granicą działki nr
1442 (obręb Zasadne, gmina Kamienica), po punktach granicznych nr 3559, 3561
(szczyt Góry Przysłop 1187 m n.p.m.), załamuje się w kierunku południowym i
biegnie po punktach granicznych nr 6061 i 6065 (według mapy Nadleśnictwa
Krościenko z dnia 1 października 1975 r. nr ewidencyjny 39/330) do punktu
granicznego nr 6067, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie po punktach
granicznych nr 6081, 6096 i 6105, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie do
punktu granicznego nr 6119, następnie wschodnią granicą działki nr 14484/1171
(obręb Ochotnica Górna, gmina Ochotnica Dolna), wschodnią i południowo-zachodnią
granicą działki nr 14484/1172, wschodnią granicą działek nr 14484/1136 i
14484/1137 do punktu granicznego nr 6152 (według mapy Gorczańskiego Parku
Narodowego z dnia 1 stycznia 1987 r. nr ewidencyjny 000902), załamuje się w
kierunku południowym i biegnie do punktu granicznego nr 6156, załamuje się w
kierunku zachodnim i biegnie do punktu granicznego nr 7505, dalej biegnie
środkiem Potoku Głęboki do ujścia w Potoku Jaszcze Duże, następnie
północno-wschodnią i południowo-wschodnią granicą działki nr 16230/1 (obręb
Ochotnica Górna, gmina Ochotnica Dolna), północno-zachodnią granicą działek nr
14627/135, 14627/154, 14627/153, 14627/131, 14627/130 (według mapy Gorczańskiego
Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1987 r. nr ewidencyjny 000902), załamuje się
w kierunku zachodnim i biegnie po punktach granicznych nr 6168-6204,
południowo-zachodnią granicą działki nr 14627/53, po punktach granicznych nr
6216-6220, południowo-zachodnią granicą działek nr 14627/124,
14627/122,14627/120, po punktach granicznych nr 6229-6235, północno-wschodnią
granicą działek nr 16227/27, 14425/270, 14425/271, 14425/272, 14425/273,
14425/275 (Potok Forędówka) do punktu granicznego nr 6236, załamuje się w
kierunku południowo-zachodnim i biegnie po punktach granicznych nr 6246-6250,
załamuje się w kierunku południowym i biegnie do punktu granicznego nr 6255,
załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie przez punkt graniczny nr 6260 do
Potoku Furcówka, stąd środkiem Potoku Furcówka do punktu granicznego nr 6261, a
następnie po punktach granicznych nr 6266, 6268, północno-zachodnią granicą
działki nr 14397/65, wschodnią oraz północną granicą działki nr 14387/5 do
punktu granicznego nr 7090 (według mapy Nadleśnictwa Nowy Targ z dnia 1
października 1976 r. nr ewidencyjny 37/146), dalej biegnie w kierunku
południowym po punktach granicznych nr 7129, 7134, 7138, 7142, 7150, zachodnią
granicą działki nr 4206/1 (obręb Łopuszna, gmina Nowy Targ), wschodnią granicą
działki nr 4152/1, północno-wschodnią granicą działki nr 2696/12 do punktu
granicznego nr 7151, dalej w kierunku północno-zachodnim do punktu granicznego
nr 7168 i południowym do punktu granicznego nr 7171, następnie zachodnim do
punktu granicznego nr 7193, dalej w kierunku północno-wschodnim do punktu
granicznego nr 7208, po punktach granicznych nr 8013-8017, załamuje się w
kierunku zachodnim i biegnie potokiem stanowiącym północną granicę działek nr
2829/30, 2829/29, 2829/28, 2829/5-2829/8, 2829/10-2829/25 (obręb Łopuszna, gmina
Nowy Targ), wschodnią i południową granicą działki nr 4162/1, po punktach
granicznych nr 7210, 7231, załamuje się w kierunku północnym i biegnie do punktu
granicznego nr 7248 (według mapy Nadleśnictwa Nowy Targ z dnia 1 października
1976 r. nr ewidencyjny 37/146), przez punkt graniczny nr 7277, zachodnią granicą
działki nr 2828 (obręb Łopuszna, gmina Nowy Targ) i działki nr 1598/144 (obręb
Zasadne, gmina Kamienica) do punktu granicznego nr 3653 (według mapy
Gorczańskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1987 r. nr ewidencyjny 000902),
dalej w kierunku północnym po punktach granicznych nr 3654-3662, 1-4 (według
mapy Gorczańskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1987 r. nr ewidencyjny
000902), południową granicą działki nr 4291 (obręb Poręba Wielka, gmina
Niedźwiedź), załamuje się w kierunku południowym i biegnie po punktach
granicznych nr 41-44, 61 (według mapy Gorczańskiego Parku Narodowego z dnia 1
stycznia 1987 r. nr ewidencyjny 000902), dalej w kierunku północno-zachodnim po
punktach granicznych nr 102, 5103, południowo-zachodnią granicą działek od nr
4249 do nr 4245 (obręb Poręba Wielka, gmina Niedźwiedź), po punktach granicznych
nr 135, 150 (według mapy Nadleśnictwa Limanowa obręb Kamienica z dnia 1 stycznia
1985 r. nr ewidencyjny 973/86), południową granicą działek nr 4256, 4254, 4253,
4250, 163, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie do punktu granicznego nr
176, załamuje się w kierunku północnym i biegnie po punktach granicznych nr
176-202, 202a, 204, załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie po
punktach granicznych nr 204-220, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie po
punktach granicznych nr 231, 262, 811, 265-312 (według mapy Nadleśnictwa
Limanowa obręb Kamienica z dnia 1 stycznia 1985 r. nr ewidencyjny 973/86), dalej
biegnie południowo-zachodnią granicą działki nr 4178, północno-zachodnią,
zachodnią i południową granicą działki nr 4179 (obręb Poręba Wielka, gmina
Niedźwiedź) do punktu granicznego nr 10318, załamuje się w kierunku północnym i
biegnie zachodnią granicą działek nr 4320/62, 4305/47 (obręb Poręba Wielka,
gmina Niedźwiedź), następnie biegnie zachodnią granicą działki nr 4304/46 na
odcinku 160 m, zachodnią granicą drogi zakładowej na odcinku 110 m do punktu
granicznego nr 4064 (według mapy Gorczańskiego Parku Narodowego z dnia 1
stycznia 1987 r.), następnie biegnie zachodnią granicą działki nr 4303/46 do
punktu granicznego nr 4064, załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie
do punktu granicznego nr 4068 i wschodnim przez punkt graniczny nr 4069,
następnie północną granicą działki nr 3702 (obręb Poręba Wielka, gmina
Niedźwiedź), do zbiegu z północno-zachodnią granicą działki nr 4304/46,
następnie po punktach granicznych nr 347-372, 829, 374-376, 830-833, 381-388,
393, załamuje się w kierunku południowo-wschodnim oraz wschodnim i biegnie do
punktu granicznego nr 398, w kierunku południowym do punktu granicznego nr 403,
a następnie wschodnim do punktu granicznego nr 413, w kierunku północnym do
punktu granicznego nr 420 i dalej wschodnim oraz południowo-wschodnim do punktu
granicznego nr 429, następnie południowym i południowo-zachodnim przez punkty
graniczne nr 430-447, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie do punktu
granicznego nr 471, następnie wschodnią granicą działki nr 5449/37 (obręb
Konina, gmina Niedźwiedź), północną, zachodnią i północną, a następnie wschodnią
granicą działki nr 2584 do styku z granicą działki nr 5421/19 i dalej w kierunku
wschodnim po punktach granicznych nr 517-524 (według mapy Gorczańskiego Parku
Narodowego z dnia 1 stycznia 1987 r. nr ewidencyjny 000902), następnie po
punktach granicznych nr 1646-1649, 524, wschodnią i północno-wschodnią granicą
działki nr 2154, po punktach granicznych nr 4166, 529, 584, 589, 606, 5185-5187,
607, 611, 619, 620, 837, 622, południowo-zachodnią, północną i wschodnią granicą
działki nr 5070/2 (obręb Lubomierz, gmina Mszana Dolna), załamuje się w kierunku
południowo-wschodnim i biegnie po punktach granicznych nr 625-654,
północno-zachodnią granicą działek nr 4976, 4975, 4821 (obręb Lubomierz, gmina
Mszana Dolna), północną granicą działki nr 4973, po punktach granicznych nr
3828, 3832, północną granicą działki nr 4964, południowo-wschodnią granicą
działki nr 4970 do punktu granicznego nr 3861, południowo-zachodnią granicą
działki nr 5081/76 do punktu granicznego nr 3868, załamuje się w kierunku
południowo-zachodnim, a następnie południowo-wschodnim i biegnie po punktach
granicznych nr 3881-3886, zachodnią granicą działki nr 627 (obręb Lubomierz,
gmina Mszana Dolna), do punktu granicznego nr 7084 (do mostu na rzece Kamienica
Łącka) - o powierzchni 6.817,63 ha,
2) działki nr 12837/3, 12825/3, 12829/3,12822/2,14440, 14441/1, 14441/2,
14442-14447, 14480/84, 14480/85, 14480/86, 14480/71, 14484/580, 14484/599,
14484/601, 14484/602, 14484/604, 14484/605, 14484/606, 14484/778, 14484/952,
14484/998, 14484/1105, 14484/1126, 14484/1305, 14484/1307, 14712, 14713,
14714/1, 14714/2, 14715/1, 14715/2, 14715/3 (obręb Ochotnica Górna, gmina
Ochotnica Dolna) - o powierzchni 83,36 ha,
3) działki nr 687/1, 2781/5, 2781/7, 2846 (obręb Łopuszna, gmina Nowy Targ) - o
powierzchni 0,23 ha,
4) działki nr 4699/149, 4720/150, 4690/1, 4690/2, 4691-4698 (obręb Olszówka,
gmina Mszana Dolna) - o powierzchni 80,12 ha,
5) działki nr 42, 55,178, 180, 181, 182, 194, 4294 (obręb Poręba Wielka, gmina
Niedźwiedź) - o powierzchni 26,45 ha,
6) działki nr 4951/1/11, 5106/11, 5065/108, 5066/108, 5067/108, 5068/108 (obręb
Lubomierz, gmina Mszana Dolna) - o powierzchni 11,28 ha.
§ 3. Obszary Parku mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową, z tym że
obszary o zwartej zabudowie, nieruchomości Skarbu Państwa będące przedmiotem
użytkowania wieczystego oraz nieruchomości nie stanowiące własności Skarbu
Państwa mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową wyłącznie za zgodą
właściciela, wieczystego użytkownika lub zarządcy.
§ 4. 1. Na obszarze Parku, z zastrzeżeniem ust. 2, zabrania się:
1) polowania, wędkowania, chwytania, płoszenia i zabijania dziko żyjących
zwierząt, zbierania poroży zwierzyny płowej, niszczenia nor i legowisk
zwierzęcych, gniazd ptasich i wybierania jaj,
2) pozyskiwania, niszczenia lub uszkadzania drzew i innych roślin,
3) wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów i innych nieczystości, innego
zanieczyszczenia gleby, wód oraz powietrza,
4) zmiany stosunków wodnych,
5) wydobywania skał, minerałów i torfu,
6) niszczenia gleby,
7) palenia tytoniu i palenia ognisk poza miejscami do tego wyznaczonymi,
8) stosowania środków chemicznych w gospodarce rolnej, leśnej, zadrzewieniowej i
łowieckiej,
9) prowadzenia działalności handlowej poza miejscami do tego wyznaczonymi,
10) zbioru dziko rosnących roślin albo ich części, w szczególności owoców i
grzybów, poza miejscami do tego wyznaczonymi,
11) ruchu pojazdów poza drogami do tego wyznaczonymi,
12) umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków nie
związanych z ochroną przyrody, z wyjątkiem znaków drogowych i innych znaków
związanych z ochroną porządku publicznego i bezpieczeństwa,
13) zakłócania ciszy,
14) wykonywania lotów cywilnymi statkami powietrznymi poniżej 2000 m wysokości
względnej nad obszarem chronionym, z wyjątkiem lotów patrolowych i
interwencyjnych Lasów Państwowych, Państwowej Straży Pożarnej i Górskiego
Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego,
15) używania lotni i motolotni.
2. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:
1) zabiegów ochronnych, hodowlanych i pielęgnacyjnych,
2) prowadzenia badań naukowych za zgodą dyrektora Parku,
3) prowadzenia gospodarki rolnej i leśnej na gruntach nie objętych ochroną
ścisłą i częściową,
4) prowadzenia akcji ratowniczych,
5) czynności związanych z dostosowaniem stanów liczebnych zwierzyny do potrzeb
ochrony Parku i gospodarki rolnej,
6) wykonywania zadań z zakresu obronności i bezpieczeństwa państwa oraz porządku
publicznego.
§ 5. 1. Wokół parku tworzy się strefę ochronną, zwaną otuliną, o powierzchni
16.646,61 ha, położoną w województwie nowosądeckim.
2. W skład otuliny wchodzi obszar określony linią, która biegnie od szczytu góry
Gorc Kamienicki w kierunku wschodnim północną granicą gminy Ochotnica Dolna do
przełęczy Wierch Młynne, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie
południowo-zachodnią granicą drogi gminnej do wsi Zasadne, następnie
południowo-zachodnią granicą drogi gminnej przez przełęcz Kurosica do północnej
granicy wsi Zasadne, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową
granicą drogi gminnej do Nowej Polany, a następnie południowo-zachodnią granicą
drogi gminnej do drogi krajowej nr 968 w miejscowości Lubomierz, załamuje się w
kierunku zachodnim i biegnie południową granicą drogi krajowej nr 968 do wsi
Lubomierz, osiedle Marki, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie
południową granicą drogi gminnej przez osiedle Garłyty do wsi Konina, następnie
biegnie południową granicą drogi wojewódzkiej nr 230 do wsi Niedźwiedź oraz
południową granicą drogi wojewódzkiej nr 231 do wsi Poręba Wielka, osiedle
Porębscy, dalej biegnie południową granicą drogi gminnej przez osiedla Nawary i
Barany, wieś Olszówka, do Rabki osiedle Krążlówka, stąd południową, a następnie
wschodnią granicą drogi gminnej przez osiedle Filasówka na szczyt góry Tatarów,
załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie południową granicą miasta
Rabka do szczytu góry Bardo, załamuje się w kierunku południowym i biegnie
wschodnią granicą drogi gminnej do miejscowości Ponice, osiedle Kuptówka, stąd
południową granicą drogi wojewódzkiej nr 234, a następnie wschodnią granicą
drogi gminnej na szczyt góry Jaworzyna Obidowska, załamuje się w kierunku
południowo-zachodnim i biegnie północno-zachodnią, a następnie
południowo-zachodnią granicą wsi Obidowa do granicy miasta Nowy Targ, następnie
biegnie północno-zachodnią granicą miasta Nowy Targ do osiedla Buflak, stąd
biegnie w kierunku wschodnim południową granicą drogi gminnej do potoku Zadział,
a następnie północną granicą potoku Zadział, Rabów i Kowaniec do wschodniej
granicy miasta Nowy Targ, załamuje się w kierunku południowym i biegnie
wschodnią granicą miasta Nowy Targ do rzeki Dunajec, załamuje się w kierunku
wschodnim i biegnie północną granicą rzeki Dunajec do skrzyżowania z drogą
wojewódzką nr 25-404 (most w Knurowie), następnie prowadzi w kierunku północnym
i wschodnim zachodnią i północną granicą drogi wojewódzkiej nr 25-404 do granicy
wsi Ochotnica Dolna, załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnią
granicą wsi Ochotnica Dolna do szczytu góry Gorc Kamienicki.
§ 6. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1980 r. w sprawie
utworzenia Gorczańskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 18, poz. 66), z wyjątkiem §
1 w części dotyczącej utworzenia Gorczańskiego Parku Narodowego.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych pojazdów
samochodowych pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej.
(Dz. U. Nr 159, poz. 1059)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz.
1026) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe
na przywóz pojazdów samochodowych, wymienionych w załączniku nr 1 do
rozporządzenia, w wysokości określonej w tym załączniku, pochodzących z państw
członkowskich Unii Europejskiej, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe
stawki celne.
2. Wykaz państw, o których mowa w ust. 1, zawiera załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 2. Jeżeli kontyngent, o którym mowa w § 1 ust. 1, zostanie wyczerpany w części
dotyczącej pojazdów samochodowych wymienionych w załączniku nr 1 w przypisie
(2), to przywóz takich pojazdów na warunkach określonych w niniejszym
rozporządzeniu może być dokonany w ramach części kontyngentu dotyczącej pojazdów
samochodowych wymienionych w przypisie (1) tego załącznika.
§ 3. Preferencyjne zerowe stawki celne, o których mowa w § 1 ust. 1, stosuje się
po przedstawieniu świadectwa pochodzenia towaru, określonego odrębnie.
§ 4. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19
grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047).
§ 5. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z
kolejnością ich złożenia.
§ 6. Rozdysponowanie kontyngentów następuje w drodze wydawania przez Ministra
Gospodarki pozwoleń na przywóz, które udzielane na podstawie jednego wniosku
mogą dotyczyć przywozu łącznie nie więcej niż 400 szt. pojazdów samochodowych
osobowych lub nie więcej niż 8 szt. pojazdów samochodowych towarowych.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz.
1059)
Załącznik nr 1
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI ILOŚCIOWYMI, POCHODZĄCYCH Z
PAŃSTW CZŁONKOWSKICH UNII EUROPEJSKIEJ
Lp.Kod PCNWyszczególnienieJednostka miaryKontyngent
18703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone
zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702), włącznie z
samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi:szt.26
000
- Pozostałe pojazdy wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym:
8703 21- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1000 cm3:
8703 21 10 0- - - Nowe
8703 22- - O pojemności skokowej powyżej 1000 cm3, ale nie
przewyższającej 1500 cm3:
- - - Nowe:
8703 22 19 0- - - - Pozostałe
8703 23- - O pojemności skokowej powyżej 1500 cm3, ale nie
przewyższającej 3000 cm3:
- - - Nowe:
8703 23 19 0- - - - Pozostałe
8703 24- - O pojemności skokowej powyżej 3000 cm3:
8703 24 10 0- - - Nowe
- Pozostałe pojazdy, wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania
o zapłonie samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne):
8703 31- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1500 cm3:
8703 31 10 0- - - Nowe
8703 32- - O pojemności skokowej przekraczającej 1500 cm3, lecz nie
przekraczającej 2500 cm3:
- - - Nowe:
8703 32 19 0- - - - Pozostałe
8703 33- - O pojemności skokowej powyżej 2500 cm3:
- - - Nowe:
8703 33 19 0- - - - Pozostałe
8703 90- Pozostałe:
8703 90 90- - Pozostałe:
ex8703 90 90 1- - - Do czterech lat (1)
28703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone
zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702), włącznie z
samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi:szt.14
500
- Pozostałe pojazdy wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym:
8703 21- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1000 cm3:
ex8703 21 10 0- - - Nowe(2)
8703 22- - O pojemności skokowej powyżej 1000 cm3, ale nie
przewyższającej 1500 cm3:
- - - Nowe:
ex8703 22 19 0- - - - Pozostałe(2)
8703 23- - O pojemności skokowej powyżej 1500 cm3, ale nie
przewyższającej 3000 cm3:
- - - Nowe:
ex8703 23 19 0- - - - Pozostałe(2)
8703 24- - O pojemności skokowej powyżej 3000 cm3:
ex8703 24 10 0- - - Nowe(2)
- Pozostałe pojazdy, wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania
o zapłonie samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne):
8703 31- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1500 cm3:
ex8703 31 10 0- - - Nowe(2)
8703 32- - O pojemności skokowej przekraczającej 1500 cm3, lecz nie
przekraczającej 2500 cm3:
- - - Nowe:
ex8703 32 19 0- - - - Pozostałe(2)
8703 33- - O pojemności skokowej powyżej 2500 cm3:
- - - Nowe:
ex8703 33 19 0- - - - Pozostałe(2)
8703 90- Pozostałe:
8703 90 90- - Pozostałe:
ex8703 90 90 1- - - Do czterech lat (1) (2)
38704Pojazdy samochodowe do transportu towarowego:szt.160
- Pozostałe, z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie
samoczynnym (wysoko- lub średnioprężnym):
8704 21- - O masie całkowitej nie przekraczającej 5 ton:
- - - Pozostałe:
- - - - Z silnikami o pojemności powyżej 2500 cm3:
8704 21 31 0- - - - - Nowe
- - - - Z silnikami o pojemności do 2500 cm3 włącznie:
8704 21 91- - - - - Nowe:
8704 21 91 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie
nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi)
8704 21 91 9- - - - - - Pozostałe
8704 22- - O masie całkowitej powyżej 5 ton, ale nie więcej niż 20 ton:
- - - Pozostałe:
8704 22 91 0- - - - Nowe
8704 23- - O masie całkowitej powyżej 20 ton:
- - - Pozostałe:
8704 23 91 0- - - - Nowe
- Pozostałe, z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie
iskrowym:
8704 31- - O masie całkowitej nie przekraczającej 5 ton:
- - - Pozostałe:
- - - - Z silnikami o pojemności powyżej 2800 cm3:
8704 31 31 0- - - - - Nowe
- - - - Z silnikami o pojemności nie przekraczającej 2800 cm3:
8704 31 91- - - - - Nowe:
8704 31 91 1- - - - - - O ładowności do 1000 kg, zbudowane na bazie
nadwozia samochodów osobowych lub osobowo-towarowych (kombi)
8704 31 91 9- - - - - - Pozostałe
8704 32- - O masie całkowitej powyżej 5 ton:
- - - Pozostałe:
8704 32 91 0- - - - Nowe
(1) dotyczy tylko pojazdów nowych;
(2) dotyczy tylko pojazdów wyposażonych w urządzenia katalityczne
Załącznik nr 2
Wykaz państw członkowskich Unii Europejskiej (UE)*
1. Austria
2. Belgia
3. Dania
4. Finlandia
5. Francja
6. Grecja
7. Hiszpania
8. Holandia
9. Irlandia
10. Luksemburg
11. Portugalia
12. Republika Federalna Niemiec
13. Szwecja
14. Wielka Brytania
15. Włochy
* Obszar celny UE obejmuje również obszar celny Księstwa Monako.
Oznacza to, że dla towarów pochodzących z Monako, po spełnieniu reguł
pochodzenia, sposobu udokumentowania tego pochodzenia oraz warunku
bezpośredniego transportu, zgodnie z zasadami Układu Europejskiego, stosowane są
preferencyjne zerowe stawki celne.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentu taryfowego na przywóz niektórych towarów
pochodzących z Konfederacji Szwajcarskiej, Królestwa Norwegii, Księstwa
Liechtenstein i Republiki Islandii.
(Dz. U. Nr 159, poz. 1060)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz.
1026) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngent taryfowy ilościowy w
wysokości 4 200 ton na przywóz towarów pochodzących z Konfederacji
Szwajcarskiej, Królestwa Norwegii, Księstwa Liechtenstein i Republiki Islandii,
wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się
preferencyjne stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku.
§ 2. Preferencyjne stawki celne, o których mowa w § 1, stosuje się po
udokumentowaniu pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie.
§ 3. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19
grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047).
§ 4. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z
kolejnością ich złożenia.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1060)
Wykaz towarów objętych kontyngentem taryfowym ilościowym, pochodzących z
Konfederacji Szwajcarskiej, Królestwa Norwegii, Księstwa Liechtenstein i
Republiki Islandii (państw członkowskich EFTA)
Kod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celna
0302Ryby świeże lub chłodzone, z wyjątkiem filetów rybnych oraz innego
rybiego mięsa z pozycji nr 0304:
0302 40- Śledzie (Clupea harengus, Clupea pallasii) z wyłączeniem
wątróbek, ikry i mleczu:
0302 40 10- - Od 15 lutego do 15 czerwca:
0302 40 10 1- - - Śledź bałtycki od 1 marca do 15 czerwca2
ex 0302 40 10 9- - - Pozostałe10
0302 40 98- - Od 16 czerwca do 31 grudnia:
0302 40 98 1- - - Śledź bałtycki od 16 czerwca do 30 września2
ex 0302 40 98 9- - - Pozostałe20
0303Ryby mrożone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz innego rybiego mięsa
z pozycji nr 0304:
0303 50- Śledzie (Clupea harengus, Clupea pallasii) z wyłączeniem
wątróbek, ikry i mleczu:
0303 540 10- - Od 15 lutego do 15 czerwca:
0303 50 10 1- - - Śledź bałtycki od 1 marca do 15 czerwca2
ex 0303 50 10 9- - - Pozostałe10
0303 50 98- - Od 16 czerwca do 31 grudnia:
0303 50 98 1- - - Śledź bałtycki od 16 czerwca do 30 września2
ex 0303 50 98 9- - - Pozostałe20
0304Filety rybne i inne mięso rybie (rozdrobnione lub nie), świeże,
chłodzone lub mrożone:
0304 10- Świeże lub chłodzone:
- - Filety:
- - - Pozostałe:
ex 0304 10 38 0- - - - Pozostałe34
1 ex 0302 40 10 9, ex 0303 50 10 9 dotyczy śledzia bałtyckiego od 15 lutego do
28 (29) lutego
2 ex 0302 40 90 9, ex 0303 50 90 9 dotyczy śledzia bałtyckiego od 1 października
do 14 lutego
3 ex 0304 10 38 0 dotyczy świeżych lub chłodzonych filetów ze śledzia
bałtyckiego
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre maszyny i urządzenia
technologiczne przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego.
(Dz. U. Nr 159, poz. 1061)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz.
1026) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe wartościowe
na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19
grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047).
§ 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z
kolejnością ich złożenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1061)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE WARTOŚCIOWE
Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU
8405Wytwornice gazu generatorowego lub wodnego, z oczyszczalnikami
wytwarzanego gazu lub bez nich; wytwornice acetylenu i podobne wytwornice
gazu metodą wodną z oczyszczalnikami wytwarzanego gazu lub bez nich:
8405 90 00 0- Części
ex 8405 90 00 0Komory do wytwornika gazu30 000
8413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe; podnośniki
do cieczy:
8413 60- Pozostałe obrotowe pompy wyporowe:
- - Pozostałe:
8413 60 30 0- - - Zespoły hydrauliczne44 000
- - - Pozostałe:
- - - - Pompy zębate:
8413 60 41 0- - - - - Do hydraulicznych układów napędowych i siłowych50
000
- Pozostałe pompy; podnośniki cieczy:
8413 82 00 0- - Podnośniki do cieczy56 000
8414Pompy powietrzne lub próżniowe, sprężarki i wentylatory powietrza lub
innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym
wentylatorem, z filtrami lub bez:
8414 80- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Sprężarki wyporowe rotacyjne:
- - - - Wielowałowe:
8414 80 71 0- - - - - Sprężarki śrubowe30 000
8419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem
elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany
temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie,
rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary
wodnej, suszenie, odparowywanie, parowanie, skraplanie lub chłodzenie,
inne niż urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów
domowych; urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe,
nieelektryczne:
- Suszarki:
8419 39- - Pozostałe:
8419 39 90 0- - - Pozostałe
ex 8419 39 90 0- - - Suszarki rozpyłowe, suszarki przepływowe, do
wygrzewania cewek głośnikowych590 000
8424Urządzenia mechaniczne (obsługiwane ręcznie lub inaczej) do
rozrzucania, rozpraszania lub rozpylania cieczy lub proszków; gaśnice
napełnione lub nie napełnione; pistolety natryskowe i podobne urządzenia;
maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne maszyny
wytwarzające strumień czynnika roboczego:
8424 30- Maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne
maszyny wytwarzające strumień czynnika roboczego:
- - Pozostałe maszyny:
8424 30 10 0- - - Na sprężone powietrze
ex 8424 30 10 0Urządzenia do lakierowania70 000
8443Maszyny drukarskie, włączając maszyny drukarskie atramentowe, inne niż
objęte pozycją nr 8471; maszyny do prac pomocniczych przy drukowaniu:
- Pozostałe maszyny drukarskie:
8443 59- - Pozostałe:
8443 59 80 0- - - Pozostałe
ex 8443 59 80 0Urządzenie do cechowania rdzeni30 000
8456Obrabiarki przeznaczone do obróbki dowolnych materiałów przez usuwanie
nadmiaru materiału za pomocą lasera lub innej wiązki świetlnej lub
fotonowej, metodą ultradźwiękową, elektroerozyjną, elektrochemiczną, za
pomocą wiązki elektronów, wiązki jonowej lub łuku plazmowego:
8456 30- Działające na zasadzie elektroerozyjnej:
- - Sterowane numerycznie:
8456 30 11 0- - - Wycinarki kształtowe1 350 000
8460Obrabiarki do usuwania zadziorów i stępiania ostrych krawędzi, do
ostrzenia, szlifowania, gładzenia, docierania, polerowania lub innej
obróbki wykańczającej powierzchnie metali lub cermetali za pomocą toczaków
(okrągłych tarcz z piaskowca do ostrzenia narzędzi), narzędzi i materiałów
ściernych lub polerujących, inne niż obrabiarki do nacinania, szlifowania
lub obróbki wykańczającej uzębień kół zębatych z pozycji nr 8461:
- Szlifierki do płaszczyzn, z możliwością ustawiania położenia wzdłuż
którejkolwiek z osi z dokładnością do 0,01 mm lub wyższą:
8460 19 00 0- - Pozostałe
ex 8460 19 00 0Szlifierki do ferrytów2 400 000
- Pozostałe szlifierki, z możliwością ustawiania położenia wzdłuż
którejkolwiek z osi z dokładnością do 0,01 mm lub wyższą:
8460 21- - Sterowane numerycznie:
- - - Do wałków i otworów:
8460 21 15 0- - - - Szlifierki bezkłowe120 000
8462Obrabiarki (także prasy) do obróbki metalu metodą kucia, młotkowania
lub kucia matrycowego; obrabiarki (także prasy) do obróbki metalu metodą
gięcia, składania, prostowania, rozpłaszczania, ścinania, przebijania,
dziurkowania lub nacinania; prasy do obróbki metali lub węglików metali
nie wymienione powyżej:
- Pozostałe:
8462 99- - Pozostałe:
8462 99 10 0- - - Prasy do formowania proszków metali przez spiekanie lub
prasy do paczkowania złomu
ex 8462 99 10 0Prasy do ferrytów120 000
8465Obrabiarki (także maszyny do wbijania gwoździ, do łączenia klamrami,
klejenia lub innego łączenia) do drewna, korka, kości, twardej gumy,
twardych tworzyw sztucznych lub podobnych twardych materiałów:
- Pozostałe:
8465 95 00 0- - Wiertarki lub dłutarki
ex 8465 95 00 0Wiertarki sterowane numerycznie100 000
8474Maszyny do sortowania, klasyfikowania, przesiewania, oddzielania,
płukania, przemywania, zgniatania, kruszenia, mielenia, mieszania lub
ugniatania ziemi, kamieni, rud lub innych substancji mineralnych, w
postaci stałej (także w formie proszku lub pasty); maszyny do
aglomerowania, kształtowania lub formowania stałych paliw mineralnych, mas
ceramicznych, nie utwardzonego cementu, materiałów gipsowych lub innych
produktów mineralnych w postaci proszku lub pasty; maszyny do wykonywania
piaskowych form odlewniczych:
8474 20 00 0- Maszyny do zgniatania, kruszenia lub mielenia
ex 8474 20 00 0Młyny do ferrytów, maszyny do zgniatania/kruszenia380 000
- Maszyny do mieszania lub ugniatania:
8474 39 00 0- - Pozostałe
ex 8474 39 00 0Mieszalnik homogenizator200 000
8477Maszyny do obróbki gumy lub tworzyw sztucznych lub do produkcji
wyrobów z tych materiałów, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w
niniejszym dziale:
8477 10- Wtryskarki
8477 10 90 0- - Pozostałe1 000 000
8479Maszyny i urządzenia mechaniczne przeznaczone do wykonywania funkcji
specjalnych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym
dziale:
- Pozostałe maszyny i urządzenia mechaniczne:
8479 81 00 0- - Do obróbki metali, także nawijarki uzwojeń elektrycznych
ex 8479 81 00 0Maszyny i urządzenia mechaniczne do produkcji
przekaźników520 000
ex 8479 81 00 0Nawijarki zwijek kondensatorów foliowych160 500
ex 8479 81 00 0Nawijarki uzwojeń elektrycznych220 000
ex 8479 81 00 0Urządzenia do cięcia i odizolowania przewodów165 000
ex 8479 81 00 0Urządzenia do kształtowania i skracania wyprowadzeń
elementów elektronicznych180 000
ex 8479 81 00 0Urządzenia do zaciskania końcówek65 000
8479 89- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8479 89 98 0- - - - Pozostałe
ex 8479 89 98 0Linia automatyczna do produkcji rezystorów120 000
ex 8479 89 98 0Linia automatyczna do produkcji kondensatorów300 500
ex 8479 89 98 0Maszyny do automatycznego montażu elementów radialnych,
axialnych, kołków i nitów na płytkach drukowanych2 362 000
ex 8479 89 98 0Nabijarki taśm do kasetek komputerowych40 000
ex 8479 89 98 0Urządzenia do dozowania klejów47 500
ex 8479 89 98 0Urządzenia do montażu SMD (automaty i półautomaty)500 000
8480Skrzynki formierskie dla odlewni metali; płyty podmodelowe; modele
odlewnicze; formy do metali (inne niż wlewnice), węglików metali, szkła,
materiałów mineralnych, gumy lub tworzyw sztucznych:
8480 60- Formy do materiałów mineralnych:
8480 60 90 0- - Pozostałe
ex 8480 60 90 0Formy do prasowania ferrytów50 000
8514Elektryczne piece i suszarki przemysłowe lub laboratoryjne (także
indukcyjne czy dielektryczne); inne urządzenia grzewcze przemysłowe lub
laboratoryjne typu indukcyjnego lub dielektrycznego:
8514 10- Piece oporowe i suszarki:
- - Pozostałe
8514 10 80 0- - - Pozostałe
ex 8514 10 80 0Piece do spiekania ferrytów2 400 000
8515Maszyny i urządzenia do lutowania miękkiego, twardego oraz spawania,
także do cięcia metodą elektryczną (łącznie z ogrzewanym elektrycznie
gazem), metodą laserową, lub za pomocą wiązki światła, lub fotonów, metodą
ultradźwiękową, za pomocą wiązki elektronów, impulsów magnetycznych lub
łuku plazmowego; elektryczne maszyny i aparaty do natryskiwania na gorąco
metali lub cermetali:
- Maszyny i urządzenia do lutowania miękkiego lub twardego:
8515 19 00 0- - Pozostałe
ex 8515 19 00 0Agregaty lutownicze z podwójną falą175 000
ex 8515 19 00 0Stacje lutownicze (w tym do SMD)20 000
ex 8515 19 00 0Urządzenia do lutowania rozpyłowego50 000
8515 80- Inne urządzenia i aparaty:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe
8515 80 99 0- - - - Pozostałe
ex 8515 80 99 0Ultradźwiękowe zgrzewarki taśmy nylonowej w kasetce65 000
8516Elektryczne podgrzewacze do wody, natychmiastowe lub zbiornikowe oraz
grzałki nurnikowe; elektryczne urządzenia do ogrzewania gleby i
pomieszczeń; elektrotermiczne przyrządy fryzjerskie (np. suszarki do
włosów, lokówki, nagrzewacze żelazek do fryzowania) oraz suszarki do rąk,
elektryczne żelazka do prasowania, urządzenia elektrotermiczne do użytku
domowego; elektryczne oporowe elementy grzejne, z wyjątkiem z pozycji nr
8545:
8516 80- Elementy grzejne oporowe:
- - Pozostałe:
8516 80 91 0- - - Połączone z elementem izolacyjnym120 000
8516 80 99 0- - - Pozostałe
ex 8516 80 99 0Grzałki Kanthal-Super30 000
8543Elektryczne maszyny i urządzenia wykonujące indywidualne funkcje, nie
wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach tego działu:
8543 20 00 0- Generatory sygnałów
ex 8543 20 00 0Generator sygnałów PM518TXS+YC15 000
ex 8543 20 00 0Modulator dual/stereo PM 5672 DS.24 000
9025Hydrometry oraz podobne przyrządy pływające; termometry, pirometry,
barometry, higrometry, psychrometry, zapisujące lub nie, oraz dowolna
kombinacja tych przyrządów:
9025 80- Pozostałe przyrządy:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
9025 80 99 0- - - - Pozostałe
ex 9025 80 99 0Higrometry15 000
9027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np.
polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub
dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości,
porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i
aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku,
łącznie ze światłomierzami; mikrotomy:
9027 50 00 0- Pozostałe przyrządy i aparaty stosowane w zakresie optycznym
(promieniowanie ultrafioletowe, widzialne, podczerwone)
ex 9027 50 00 0Analizatory kolorów14 000
9030Oscyloskopy, analizatory widma oraz inne przyrządy i aparaty do
pomiaru lub kontroli wielkości elektrycznych, z wyjątkiem mierników
objętych pozycją nr 9028; przyrządy i aparaty do pomiaru lub wykrywania
promieniowania alfa, beta, gamma lub rentgena, promieni kosmicznych lub
innych promieni jonizujących:
9030 20- Oscyloskopy i oscylografy:
9030 20 90 0- - Pozostałe
ex 9030 20 90 0Oscyloskopy20 000
- Inne przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli napięcia, prądu,
rezystancji lub mocy, bez rejestratora:
9030 31- - Mierniki uniwersalne:
9030 31 90 0- - - Pozostałe
ex 9030 31 90 0Multimetry104 000
9030 39- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
9030 39 30 0- - - - Elektroniczne
ex 9030 39 30 0Analizatory widma15 000
ex 9030 39 30 0Zestawy pomiarowe do regulacji i strojenia chassis300 000
- - - - Pozostałe:
9030 39 91 0- - - - - Woltomierze18 000
- Pozostałe przyrządy i aparaty:
9030 82 00 0- - Kontrolno-pomiarowe do płytek i urządzeń
półprzewodnikowych
ex 9030 82 00 0Linia do testowania OTVC300 000
ex 9030 82 00 0Testery do testowania płytek obwodów drukowanych (PCB,
"In-Ciruit")450 000
9030 83- - Pozostałe, z urządzeniem rejestrującym:
9030 83 90 0- - - Pozostałe
ex 9030 83 90 0Mierniki z urządzeniem rejestrującym50 000
9030 89- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
9030 89 92 0- - - - Elektroniczne
ex 9030 89 92 0Histerezograf dla ferrytów65 000
ex 9030 89 92 0Mostek RLC13 000
ex 9030 89 92 0Urządzenia do technologicznego programowania kanałów TV7
000
ex 9030 89 92 0Urządzenia do testowania i programowania układów scalonych6
500
ex 9030 89 92 0Urządzenia mikroprocesorowe do zautomatyzowanych pomiarów
elementów RLC150 000
9030 89 99 0- - - - Pozostałe
ex 9030 89 99 0Aparatura kontrolno-pomiarowa do sprawdzania jakości
głośników80 000
9030 90- Części i akcesoria:
9030 90 90 0- - Pozostałe30 000
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów
pochodzących z Państwa Izrael.
(Dz. U. Nr 159, poz. 1062)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz.
1026) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe na
przywóz towarów pochodzących z Państwa Izrael, wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości
określonej w tym załączniku.
§ 2. Preferencyjne stawki celne, o których mowa w § 1, stosuje się po
udokumentowaniu pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie.
§ 3. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19
grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047).
§ 4. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z
kolejnością ich złożenia.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1062)
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI ILOŚCIOWYMI POCHODZĄCYCH Z
PAŃSTWA IZRAEL
KOD PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent
0302Ryby świeże lub chłodzone, z wyjątkiem filetów rybnych oraz innego
rybiego mięsa z pozycji nr 0304: 200 t
- Pozostałe ryby z wyłączeniem wątróbek, ikry i mleczu:
0302 69- - Pozostałe:
- - - Ryby morskie:
0302 69 61 0- - - - Leszcz morski (Dentex dentex i Pagellus spp.)0
0302 69 94 0- - - - Okoń morski (Dicentrarchus labrax)0
0603Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub do
celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w
inny sposób przygotowane:
0603 10- Świeże: 500 t
- - Od 1 czerwca do 31 października:
0603 10 15 0- - - Orchidee17,5
0603 10 21 0- - - Gladiole17,5
0603 10 29 0- - - Pozostałe17,5
- - Od 1 listopada do 31 maja:
0603 10 55 0- - - Orchidee17,5
0603 10 61 0- - - Gladiole17,5
0603 10 69 0- - - Pozostałe17,5
0603 90 00 0- Pozostałe050 t
0604Liście, gałęzie i inne części roślin, bez kwiatów lub pączków
kwiatowych oraz trawy, mchy i porosty, odpowiednie na bukiety lub do celów
zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny
sposób przygotowane: 250 t
0604 10- Mchy i porosty:
0604 10 10 0- - Mech reniferowy0
0604 10 90 0- - Pozostałe0
- Pozostałe:
0604 91- - Świeże:
- - - Choinki gwiazdkowe:
0604 91 21 0- - - - Jodła kaukaska [Abies nordmanniana (Stev.) Spach] lub
jedna z jodeł amerykańskich (Abies procera Rehd.)0
0604 91 29 0- - - - Pozostałe0
- - - Gałązki iglaste:
0604 91 41 0- - - - Z jodły kaukaskiej [Abies nordmanniana (Stev.) Spach]
lub jednej z jodeł amerykańskich (Abies procera Rehd.)0
0604 91 49 0- - - - Pozostałe0
0604 91 90 0- - - Pozostałe0
0604 99- - Pozostałe:
0604 99 10 0- - - Przygotowane tylko przez suszenie0
0604 99 90 0- - - Pozostałe0
0701Ziemniaki, świeże lub chłodzone:
0701 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Młode:
0701 90 51 0- - - - Od 1 stycznia do 15 maja10500 t
0702 00 00 0Pomidory, świeże lub chłodzone: 1 000 t
0702 00 00 1- Od 1 stycznia do 31 marca10
0702 00 00 9- Od 1 listopada do 31 grudnia10
0703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz inne warzywa cebulowe świeże lub
chłodzone:
0703 10- Cebula i szalotka:
- - Cebula:
0703 10 19 0- - - Pozostałe
ex 0703 10 19 0Szczypiorek12,5300 t
0704Kapusta, kalafiory, kalarepa, kapusta włoska i podobne jadalne warzywa
kapustne, świeże lub chłodzone:
0704 90- Pozostałe:
0704 90 90 0- - Pozostałe
ex 0704 90 90 0Kapusta pekińska0500 t
0709Inne warzywa, świeże lub chłodzone:
0709 60- Owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta:
0709 60 10 0- - Słodka papryka 5,5200 t
0709 90- Pozostałe:
0709 90 90 0- - Pozostałe
ex 0709 90 90 0Świeże zioła od 1 października do 31 maja8,3400 t
0710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie), mrożone:
0710 40 00 0- Kukurydza cukrowa
ex 0710 40 00 0Kukurydza słodka mrożona0250 t
0804Daktyle, figi, ananasy, avokado, guawa, mango i smaczelina, świeże lub
suszone:
0804 10 00 0- Daktyle0500 t
0805Owoce cytrusowe, świeże lub suszone:
0805 10- Pomarańcze: 20 000 t
- - Pomarańcze słodkie, świeże:
0805 10 10 0- - - Krwiste i półkrwiste5
- - - Pozostałe:
0805 10 30 0- - - - Nawele, Naweliny, Nawelaty, Salustiany, Vernasy,
Valencjany, Maltańskie, Szamutiasy, Ovalisy, Trovita i Hamliny5
0805 10 50 0- - - - Pozostałe5
0805 20- Mandarynki (łącznie z tangerinami i satsumas); klementynki,
wilkingi i podobne hybrydy cytrusowe: 10 000 t
0805 20 10 0- - Klementynki10
0805 20 30 0- - Monrealesy i satsumas10
0805 20 50 0- - Mandarynki i wilkingi10
0805 20 70 0- - Tangeryny10
0805 20 90 0- - Pozostałe10
0805 30- Cytryny (Citrus limon, Citrus limonum) i limy (Citrus
aurantifolia): 6 000 t
0805 30 10 0- - Cytryny (Citrus limon, Citrus limonum)0
0805 30 90 0- - Limy (Citrus aurantifolia)0
0807Melony (łącznie z arbuzami) i papaje, świeże:
- Melony (łącznie z arbuzami):
0807 19 00 0- - Pozostałe
ex 0807 19 00 0Melony54 000 t
0811Owoce i orzechy, niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie,
mrożone, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego:
0811 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
0811 90 85 0- - - Owoce tropikalne i orzechy tropikalne
ex 0811 90 85 0Daktyle mrożone0500 t
1704Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą), nie zawierające kakao:
1000 t
1704 10- Guma do żucia, również pokryta cukrem:
- - Zawierająca w masie mniej niż 60% sacharozy (łącznie z cukrem
inwertowanym wyrażonym jako sacharoza):
1704 10 11 0- - - Guma w paskach15 + DCC
1704 10 19 0- - - Pozostała15 + DCC
- - Zawierająca w masie 60% lub więcej sacharozy (łącznie z cukrem
inwertowanym wyrażonym jako sacharoza):
1704 10 91 0- - - Guma w paskach15 + DCC
1704 10 99 0- - - Pozostała15 + DCC
1704 90- Pozostałe:
1704 90 10 0- - Wyciąg (ekstrakt) z lukrecji zawierający w masie więcej
niż 10% sacharozy, ale nie zawierający innych dodanych substancji15 + DCC
1704 90 30 0- - Biała czekolada17,5 + DCC
- - Pozostałe:
1704 90 51 0- - - Pasty, łącznie z marcepanem, w bezpośrednich
opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub więcej17,5 + DCC
1704 90 55 0- - - Pastylki od bólu gardła i od kaszlu17,5 + DCC
1704 90 61 0- - - Wyroby pokryte cukrem17,5 + DCC
- - - Pozostałe:
1704 90 65 0- - - - Wyroby żelowe i galaretki, łącznie z pastami
owocowymi, w postaci wyrobów cukierniczych17,5 + DCC
1704 90 71 0- - - - Cukierki z masy gotowanej, również z nadzieniem17,5 +
DCC
1704 90 75 0- - - - Cukierki toffi, karmelki i podobne17,5 + DCC
- - - - Pozostałe:
1704 90 81 0- - - - - Tabletki prasowane17,5 + DCC
1704 90 99 0- - - - - Pozostałe17,5 + DCC
ex 1704 90 99 0Chałwa26,2 + DCC1
1806Czekolada i inne przetwory spożywcze zawierające kakao:
1806 10- Proszek kakaowy zawierający dodatek cukru lub innego środka
słodzącego:
1806 10 15 0- - Nie zawierający sacharozy lub zawierający w masie mniej
niż 5% sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza)
lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza15 + DCC
1806 10 20 0- - Zawierający w masie 5% lub więcej, ale mniej niż 65%
sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub
izoglukozy wyrażonej jako sacharoza15 + DCC
1806 10 30 0- - Zawierający w masie 65% lub więcej, ale mniej niż 80%
sacharozy (łącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub
izoglukozy wyrażonej jako sacharoza15 + DCC
1806 10 90 0- - Zawierający w masie 80% lub więcej sacharozy (łącznie z
cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej
jako sacharoza15 + DCC
1806 20- Pozostałe przetwory w blokach, tabliczkach lub batonach o masie
powyżej 2 kg lub w płynie, paście, proszku, granulkach lub w innej postaci
w pojemnikach lub w bezpośrednich opakowaniach o zawartości powyżej 2 kg:
1806 20 10 0- - Zawierające w masie 31% lub więcej masła kakaowego albo
zawierające w masie 31% lub więcej masła kakaowego i tłuszczu z mleka
łącznie15 + DCC
1806 20 30 0- - Zawierające w masie 25% lub więcej, ale mniej niż 31%
masła kakaowego i tłuszczu z mleka łącznie15 + DCC
- - Pozostałe:
1806 20 50 0- - - Zawierające w masie 18% lub więcej masła kakaowego15 +
DCC
1806 20 70 0- - - Okruchy mleczno-czekoladowe15 + DCC
1806 20 80 0- - - Polewa czekoladowa smakowa15 + DCC
1806 20 95 0- - - Pozostałe15 + DCC
- Pozostałe, w blokach, tabliczkach lub batonach:
1806 31 00 0- - Nadziewane22,5 + DCC
1806 32- - Bez nadzienia:
1806 32 10 0- - - Z dodatkami zbóż, owoców lub orzechów22,5 + DCC
1806 32 90 0- - - Pozostałe22,5 + DCC
1806 90- Pozostałe:
- - Czekolada i produkty czekoladowe:
- - - Czekolady, z nadzieniem lub bez:
1806 90 11 0- - - - Zawierające alkohol22,5 + DCC
1806 90 19 0- - - - Pozostałe22,5 + DCC
- - - Pozostałe:
1806 90 31 0- - - - Z nadzieniem22,5 + DCC
1806 90 39 0- - - - Bez nadzienia22,5 + DCC
1806 90 50 0- - Wyroby cukiernicze i ich namiastki wykonane z substytutów
cukru, zawierające kakao22,5 + DCC
1806 90 60 0- - Pasty do smarowania zawierające kakao22,5 + DCC
1806 90 70 0- - Przetwory zawierające kakao do sporządzania napojów22,5 +
DCC
1806 90 90 0- - Pozostałe22,5 + DCC
ex 1806 90 90 0Chałwa zawierająca kakao33,7 + DCC1
1901Ekstrakt słodowy; przetwory spożywcze z mąki, grysiku, skrobi lub z
ekstraktu słodowego, nie zawierające kakao lub zawierające mniej niż 40%
wagowych kakao obliczonych według całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie
indziej nie wymienione, ani nie włączone; przetwory spożywcze z towarów
objętych pozycjami od nr 0401 do 0404, nie zawierające kakao lub
zawierające mniej niż 5% wagowych kakao obliczonych według całkowicie
odtłuszczonej bazy, gdzie indziej nie wymienione, ani nie włączone: 200 t
1901 10 00 0- Przetwory dla niemowląt przygotowane do sprzedaży
detalicznej0
1901 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
1901 90 99- - - Pozostałe:
1901 90 99 1- - - - Mieszanki mleczne przeznaczone do produkcji odżywek
dla niemowląt0
2004Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
pomocą octu lub kwasu octowego, mrożone, inne niż produkty objęte pozycją
nr 2006:
2004 90- Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne:
2004 90 10 0- - Słodka kukurydza (Zea mays var. saccharata)
ex 2004 90 10 0Kukurydza słodka mrożona0250 t
2005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożone, inne niż produkty objęte
pozycją nr 2006:
2005 80 00 0- Słodka kukurydza (Zea mays var. saccharata)
ex 2005 80 00 0Słodka kukurydza zakonserwowana0300 t
2008Owoce, orzechy i inne jadalne części roślin, inaczej przetworzone lub
zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji
słodzącej lub alkoholu, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 100
t
- Orzechy, orzeszki ziemne i inne nasiona, zmieszane razem lub nie:
2008 11- - Orzeszki ziemne
2008 11 10 0- - - Masło orzechowe17,5
- - - Pozostałe, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto:
- - - - Powyżej 1 kg:
2008 11 92 0- - - - - Prażone17,5
2008 11 94 0- - - - - Pozostałe17,5
- - - - Nie przekraczającej 1 kg:
2008 11 96 0- - - - - Prażone17,5
2008 11 98 0- - - - - Pozostałe17,5
2009Soki owocowe (łącznie z moszczem winogronowym) i soki warzywne nie
sfermentowane i nie zawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru
lub innej substancji słodzącej: 8 200 t2
- Sok pomarańczowy:
2009 11- - Mrożony:
- - - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 11 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy
netto0
2009 11 19 0- - - - Pozostałe0
- - - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 11 91 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy
netto i o zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%0
2009 11 99 0- - - - Pozostałe0
2009 19- - Pozostałe:
- - - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 19 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy
netto0
2009 19 19 0- - - - Pozostałe0
- - - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 19 91 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy
netto i o zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%0
2009 19 99 0- - - - Pozostałe0
2009 20- Sok grejpfrutowy:
- - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 20 11 0- - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy
netto0
2009 20 19 0- - - Pozostałe0
- - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 20 91 0- - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy
netto i o zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%0
2009 20 99 0- - - Pozostałe0
2009 30- Sok z dowolnego innego pojedynczego owocu cytrusowego:
- - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 30 11 0- - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy
netto0
2009 30 19 0- - - Pozostałe0
- - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
- - - O wartości powyżej 30 ECU za 100 kg masy netto:
2009 30 31 0- - - - Zawierający dodatek cukru0
2009 30 39 0- - - - Pozostałe0
- - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto:
- - - - Sok cytrynowy:
2009 30 51 0- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%0
2009 30 55 0- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie
przekraczającej 30%0
2009 30 59 0- - - - - Nie zawierający dodatku cukru0
- - - - Pozostałe soki z owoców cytrusowych:
2009 30 91 0- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%0
2009 30 95 0- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie
przekraczającej 30%0
2009 30 99 0- - - - - Nie zawierające dodatku cukru0
2009 60- Sok z winogron (łącznie z moszczem winogronowym):
- - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
2009 60 11 0- - - O wartości nie przekraczającej 22 ECU za 100 kg masy
netto0
2009 60 19 0- - - Pozostałe0
- - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
- - - O wartości powyżej 18 ECU za 100 kg masy netto:
2009 60 51 0- - - - Stężony0
2009 60 59 0- - - - Pozostałe0
- - - O wartości nie przekraczającej 18 ECU za 100 kg masy netto:
- - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%:
2009 60 71 0- - - - - Stężony0
2009 60 79 0- - - - - Pozostałe0
2009 60 90 0- - - - Pozostałe0
2009 90- Mieszanki soków:
- - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
- - - Pozostałe:
- - - - O wartości powyżej 30 ECU za 100 kg masy netto:
- - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego:
2009 90 41 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru0
2009 90 49 0- - - - - - Pozostałe0
- - - - - Pozostałe:
2009 90 51 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru0
2009 90 59 0- - - - - - Pozostałe0
- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto:
- - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego:
2009 90 71 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%0
2009 90 73 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie
przekraczającej 30%0
2009 90 79 0- - - - - - Nie zawierające dodatku cukru0
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%:
2009 90 92 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych0
2009 90 94 0- - - - - - - Pozostałe0
- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej 30%:
2009 90 95 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych0
2009 90 96 0- - - - - - - Pozostałe0
- - - - - - Nie zawierające dodatku cukru:
2009 90 97 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych0
2009 90 98 0- - - - - - - Pozostałe0
2101Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy, herbaty lub herbaty
paragwajskiej oraz przetwory na bazie tych produktów lub na bazie kawy,
herbaty lub herbaty paragwajskiej; cykoria palona i inne palone namiastki
kawy oraz ich ekstrakty, esencje i koncentraty: 250 t
- Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy oraz przetwory na bazie tych
ekstraktów, esencji lub koncentratów lub na bazie kawy:
2101 11- - Ekstrakty, esencje lub koncentraty:
2101 11 11 0- - - O zawartości suchej masy na bazie kawy wynoszącej 95%
lub więcej w masie0
2101 11 19 0- - - Pozostałe0
2101 12- - Przetwory na bazie ekstraktów, esencji lub koncentratów lub na
bazie kawy:
2101 12 92 0- - - Produkty na bazie ekstraktów, esencji lub koncentratów
na bazie kawy0
2101 12 98 0- - - Pozostałe0
2101 20- Ekstrakty, esencje i koncentraty herbaty lub herbaty
paragwajskiej i przetwory na bazie tych ekstraktów, esencji lub
koncentratów lub na bazie herbaty lub herbaty paragwajskiej:
2101 20 20 0- - Ekstrakty, esencje lub koncentraty0
- - Przetwory:
2102 20 92 0- - - Na bazie ekstraktów, esencji lub koncentratów herbaty
lub herbaty paragwajskiej (maté)0
2102 20 98 0- - - Pozostałe0
2102 30- Cykoria palona i inne palone namiastki kawy oraz ich ekstrakty,
esencje i koncentraty:
- - Cykoria palona i inne palone namiastki kawy:
2101 30 11 0- - - Cykoria palona0
2101 30 19 0- - - Pozostałe0
- - Ekstrakty, esencje i koncentraty z cykorii palonej i innych palonych
namiastek kawy:
2101 30 91 0- - - Z cykorii palonej0
2101 30 99 0- - - Pozostałe0
2106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 100
t
2106 90- Pozostałe:
2106 90 10 0- - Fondue z sera10
2106 90 20 0- - Złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji
zapachowych, w rodzaju używanych do produkcji napojów162,05 minimum 3,68
ECU %hl
- - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe:
2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe10 minimum 0,14 ECU/kg
- - - Pozostałe:
2106 90 51 0- - - - Syrop laktozowy10
2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstryny10 minimum 0,14
ECU/kg
2106 90 59 0- - - - Pozostałe10
- - Pozostałe:
2106 90 92 0- - - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy,
glukozy lub skrobi lub zawierające mniej niż 1,5% tłuszczu mleka, 5%
sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi10
2106 90 98 0- - - Pozostałe15 minimum 0,13 ECU/kg
2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009: 20 000 hl
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
obj.:
2204 10 11- - - Szampan:
2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 19- - - Pozostałe:
2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl
- - Pozostałe:
2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 21 ECU/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej
13% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach:
- - - - - - Białe:
2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 44 0- - - - - - - Beujaolais15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal Muscatel15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 93 0- - - - - Tokay (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przekraczającej 22% obj.:
2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 97 0- - - - - Tokay (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.12,5 minimum 21 ECU/hl
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej
13% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
- - - - - - Białe:
2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
ECU/hl
2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
ECU/hl
2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Białe:
2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 29 87 0- - - - - Marsala12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przewyższającej 22% obj.:
2204 29 95 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5
ECU/hl
2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 98 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 30- Pozostały moszcz winogronowy:
2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej
niż przez dodanie alkoholu:
2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej
niż 22% obj.22,5
- - Pozostały:
- - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20°C i o rzeczywistej
objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 1% obj.:
2204 30 92 0- - - - Skoncentrowany32,5
2204 30 94 0- - - - Pozostały32,5
- - - Pozostały:
2204 30 96- - - - Skoncentrowany:
2204 30 96 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5
2204 30 98- - - - Pozostały:
2204 30 98 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5
2205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi:
2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 6,25 ECU/hl
2205 10 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.:
2205 10 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%,
ale nie większej niż 22% obj.28,5 minimum 8,15 ECU/hl + 0,76 ECU %hl
2205 90- Pozostałe:
2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 5 ECU/hl
2205 90 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.:
2205 90 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%,
ale nie większej niż 22% obj.28,5 minimum 8,15 ECU/hl + 0,76 ECU %/hl
1 Dodatkowe cło za cukier pobierane w wysokości 0,00085 ECU za każdy 1 dag lub
1% cukru w 1 kg produktu
2 W ilości 8 200 t zgodnie z Protokołem 2 do Umowy o Wolnym Handlu między
Rzeczpospolitą Polską a Państwem Izrael wysokość kontyngentu dla pozycji 2009 60
- sok z winogron - wynosi 200 t
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary rolne
przywożone z zagranicy.
(Dz. U. Nr 159, poz. 1063)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz.
1026) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19
grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047).
§ 3. 1. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwolenia, przy zachowaniu następujących zasad:
1) rozpatruje się wnioski złożone w okresie 21 dni od dnia wejścia w życie
rozporządzenia o ustanowieniu kontyngentu,
2) kontyngent rozdysponowany jest proporcjonalnie do sumy wartości obrotów, za
okres 12 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku, towarem objętym
kontyngentem, na jaką opiewają wszystkie złożone wnioski,
3) wydane pozwolenie nie może przekraczać wielości wnioskowanych przez osobę,
4) jeżeli osoby składające wniosek, przed jego złożeniem, nie dokonywały obrotu
z zagranicą towarem objętym kontyngentem, kontyngent może być rozdysponowany na
rzecz tych osób, proporcjonalnie do ich liczby, łącznie do wysokości 15%
wielkości ustanowionego kontyngentu.
2. Ponowne rozdysponowanie kontyngentu, o którym mowa w ust. 1, następuje co 3
miesiące od daty jego wejścia w życie.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1063)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE ILOŚCIOWE
Kod PCNWyszczególnienieStawka celnaIlość
2345
0105Drób domowy żywy - to znaczy ptactwo z gatunków Gallus domesticus,
kaczki, gęsi, indyki i perliczki:5 mln szt.
- O masie nie przekraczającej 185 g:
0105 11- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus:
- - - Pisklęta płci żeńskiej pochodzące z hodowli w drugim i trzecim
pokoleniu:
0105 11 11 0- - - - Nioski10
0105 11 19 0- - - - Pozostałe10
- - - Pozostałe:
0105 11 91 0- - - - Nioski10
0105 11 99 0- - - - Pozostałe10
0201Mięso wołowe świeże lub chłodzone:4 750 t
0201 10 00 0- Tusze i półtusze30
0201 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi:
0201 20 20 0- - Ćwierci "kompensowane"30
0201 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielone30
0201 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielone30
0201 20 90 0- - Pozostałe30
0201 30 00 0- Bez kości30
0202Mięso wołowe mrożone:14 751 t
0202 10 00 0- Tusze i półtusze30
0202 20- Inne kawałki mięsa z kośćmi:
0202 20 10 0- - Ćwierci "kompensowane"30
0202 20 30 0- - Ćwierci przednie nie rozdzielone lub rozdzielone30
0202 20 50 0- - Ćwierci tylne nie rozdzielone lub rozdzielone30
0202 20 90 0- - Pozostałe30
0202 30- Bez kości:
0202 30 10 0- - Ćwierci przednie całe lub pokrojone na maksymalnie pięć
części, a każda ćwiartka stanowi pojedynczy blok; ćwierci "kompensowane" w
dwóch blokach, z których jeden zawiera ćwierć przednią całą lub pokrojoną
na maksymalnie pięć kawałków, a drugi ćwierć tylną w jednym kawałku, ale
bez polędwicy30
0202 30 50 0- - Rostbef, antrykot i szponder - kawałki30
0202 30 90 0- - Pozostałe30
0203Mięso wieprzowe świeże, chłodzone lub mrożone:39 060 t
- Świeże lub chłodzone:
0203 11- - Tusze i półtusze:
0203 11 10 0- - - Ze świń domowych30
0203 12- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi:
- - - Ze świń domowych:
0203 12 11 0- - - - Szynki i ich kawałki30
0203 12 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki30
0203 19- - Pozostałe:
- - - Ze Świń domowych:
0203 19 11 0- - - - Przodki i ich kawałki30
0203 19 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi30
0203 19 15 0- - - - Boczek i jego kawałki30
- - - - Pozostałe:
0203 19 55 0- - - - - Bez kości30
0203 19 59 0- - - - - Pozostałe30
- Mrożone:
0203 21- - Tusze i półtusze:
0203 21 10 0- - - Ze świń domowych30
0203 22- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi:
- - - Ze świń domowych:
0203 22 11 0- - - - Szynki i ich kawałki30
0203 22 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki30
0203 29- - Pozostałe:
- - - Ze świń domowych:
0203 29 11 0- - - - Przodki i ich kawałki30
0203 29 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi30
0203 29 15 0- - - - Boczek i jego kawałki30
- - - - Pozostałe:
0203 29 55 0- - - - - Bez kości30
0203 29 59 0- - - - - Pozostałe30
0207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże, chłodzone
lub mrożone:36 460 t
- Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus:
0207 11- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako
"kurczaki 83%"30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"30 minimum 0,3
ECU/kg
0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 12- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"30 minimum 0,3
ECU/kg
0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, i bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 13- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone:
- - - Kawałki:
0207 13 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 13 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 13 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,3
ECU/kg
0207 13 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 13 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 13 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 13 70 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - Podroby:
0207 13 91 0- - - - Wątroby30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 13 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 14- - Kawałki i podroby mrożone:
- - - Kawałki:
0207 14 10 0- - - Bez kości30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 14 20 0- - - - - Połówki i ćwiartki30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bez30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 14 70 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - Podroby:
0207 14 91 0- - - - Wątroby30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 14 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
- Z indyków:
0207 24- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30 minimum 0,3
ECU/kg
0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 25- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
0207 25 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30 minimum 0,3
ECU/kg
0207 25 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 26- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone:
- - - Kawałki:
0207 26 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 26 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 26 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bez30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 26 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 26 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 26 60 0- - - - - - Uda i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 26 70 0- - - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 26 80 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - Podroby:
0207 26 91 0- - - - Wątroby30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 26 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 27- - Kawałki i podroby, mrożone:
- - - Kawałki:
0207 27 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,3
ECU/kg
0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 27 60 0- - - - - - Uda i ich kawałki30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 27 80 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - Podroby:
0207 27 91 0- - - - Wątroby30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 27 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
- Z kaczek, gęsi i perliczek:
0207 32- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
- - - Kaczki:
0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale nie wypatroszone, z
głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%"30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z
szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"30 minimum
0,3 ECU/kg
0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - Gęsi:
0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i
łapami, znane jako "gęsi 82%"30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i
żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 32 90 0- - - Perliczki30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 33- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
- - - Kaczki:
0207 33 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z
szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"30 minimum
0,3 ECU/kg
0207 33 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - Gęsi:
0207 33 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone z głowami i
łapami, znane jako "gęsi 82%"30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 33 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i
żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 33 90 0- - - Perliczki30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 34- - Otłuszczone wątroby świeże lub chłodzone:
0207 34 10 0- - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 34 90 0- - - Z kaczek30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 35- - Pozostałe, świeże lub chłodzone:
- - - Kawałki:
- - - - Bez kości:
0207 35 11 0- - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 35 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
- - - - - Połówki lub ćwiartki:
0207 35 21 0- - - - - - Z kaczek30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 35 23 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 35 25 0- - - - - - Z perliczek30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 35 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,3
ECU/kg
0207 35 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - - - Piersi i ich kawałki:
0207 35 51 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 35 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 35 61 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 35 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 35 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 35 79 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - Podroby:
0207 35 91 0- - - - Wątroby drobiowe inne niż otłuszczone wątroby30
minimum 0,3 ECU/kg
0207 35 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 36- - Pozostałe, mrożone:
- - - Kawałki:
- - - - Bez kości:
0207 36 11 0- - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 36 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
- - - - - Połówki lub ćwiartki:
0207 36 21 0- - - - - - Z kaczek30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 36 23 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 36 25 0- - - - - - Z perliczek30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 36 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,3
ECU/kg
0207 36 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - - - Piersi i ich kawałki:
0207 36 51 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 36 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 36 61 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 36 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 36 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 36 79 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
- - - Podroby:
- - - - Wątroby:
0207 36 81 0- - - - - Otłuszczone wątroby gęsie30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 36 85 0- - - - - Otłuszczone wątroby kacze30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 36 89 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
0207 36 90 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,3 ECU/kg
0402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego
środka słodzącego:4 620 t
0402 10- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości
tłuszczu w masie nie przekraczającej 1,5%:
- - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego:
0402 10 11 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg30
0402 10 19 0- - - Pozostałe30
- - Pozostałe:
0402 10 91 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg30
0402 10 99 0- - - Pozostałe30
- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu
w masie powyżej 1,5%:
0402 21- - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego:
- - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 27%:
0402 21 11- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg
0402 21 11 9- - - - - Pozostałe40
- - - - Pozostałe:
0402 21 17- - - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 11%:
0402 21 17 9- - - - - - Pozostałe40
0402 21 19- - - - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 11%, ale nie
przekraczającej 27%:
0402 21 19 9- - - - - - Pozostałe40
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 27%:
0402 21 91- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg
0402 21 91 9- - - - - Pozostałe40
0402 21 99- - - - Pozostałe:
0402 21 99 9- - - - - Pozostałe40
- Pozostałe:
0402 91- - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego:
- - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 8%:
0402 91 11 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 91 19 0- - - - Pozostałe40
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 8%, ale nie przekraczającej
10%:
0402 91 31 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 91 39 0- - - - Pozostałe40
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 10%, ale nie przekraczającej
45%:
0402 91 51 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 91 59 0- - - - Pozostałe40
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 45%:
0402 91 91 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 91 99 0- - - - Pozostałe40
0402 99- - Pozostałe:
- - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 9,5%:
0402 99 11 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 99 19 0- - - - Pozostałe40
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 9,5%, ale nie przekraczającej
45%:
0402 99 31 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 99 39 0- - - - Pozostałe40
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 45%:
0402 99 91 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg40
0402 99 99 0- - - - Pozostałe40
0408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane na
parze lub w wodzie, formowane, mrożone lub inaczej zakonserwowane,
zawierające lub nie dodatek cukru albo innego środka słodzącego:
- Żółtka jaj:
0408 11- - Suszone:4 t
0408 11 20 0- - - Nie nadające się do spożycia przez ludzi25 minimum 2
ECU/kg
0408 11 80 0- - - Pozostałe25 minimum 2 ECU/kg
0408 19- - Pozostałe:7,6 t
0408 19 20 0- - - Nie nadające się do spożycia przez ludzi25 minimum 2
ECU/kg
- - - Pozostałe:
0408 19 81 0- - - - Ciekłe25 minimum 2 ECU/kg
0408 19 89 0- - - - Pozostałe, włącznie z mrożonymi25 minimum 2 ECU/kg
- Pozostałe:46 t
0408 91- - Suszone:
0408 91 20 0- - - Nie nadające się do spożycia przez ludzi35 minimum 2
ECU/kg
0408 91 80 0- - - Pozostałe35 minimum 2 ECU/kg
0408 99- - Pozostałe:52,4 t
0408 99 20 0- - - Nie nadające się do spożycia przez ludzi35
0408 99 80 0- - - Pozostałe35
0409 00 00 0Miód naturalny35285 t
0504 00 00Jelita, pęcherze i żołądki zwierzęce (z wyjątkiem rybich), całe
lub w kawałkach, świeże, chłodzone, mrożone, solone, w solance, suszone
lub wędzone:281 t
0504 00 00 1- Żołądki drobiowe15
0603Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub do
celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w
inny sposób przygotowane:
0603 10- Świeże:
- - Od 1 czerwca do 31 października:
0603 10 11 0- - - Róże3569 t
0603 10 13 0- - - Goździki35133 t
0603 10 25 0- - - Chryzantemy3570 t
- - Od 1 listopada do 31 maja:
0603 10 51 0- - - Róże3569 t
0603 10 53 0- - - Goździki35133 t
0603 10 65 0- - - Chryzantemy35133 t
0707 00Ogórki i korniszony, świeże lub chłodzone:
0707 00 05- Ogórki:
0707 00 05 3- - Od 1 marca do 30 kwietnia50243 t
0707 00 05 5- - Od 1 do 15 maja5061 t
0707 00 05 7- - Od 16 maja do 30 października40668 t
0707 00 90 0- Korniszony603 874 t
0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże:
0808 10- Jabłka:
0808 10 10 0- - Jabłka na sok, luzem, od 16 września do 15 grudnia6010 700
t
- - Pozostałe:
0808 10 20- - - Odmiany Golden Delicious
0808 10 20 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca601 482 t
0808 10 20 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca201 482 t
0808 10 20 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia602 470 t
0808 10 50- - - Odmiany Grany Smith
0808 10 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca601 482 t
0808 10 50 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca201 482 t
0808 10 50 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia602 470 t
0808 10 90- - - Pozostałe:
0808 10 90 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca602 300 t
0808 10 90 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca202 300 t
0808 10 90 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia603 832 t
0810Pozostałe owoce, świeże:
0810 10- Truskawki i poziomki:
0810 10 10 0- - Od 1 maja do 31 lipca2015 t
0910Imbir, szafran, kurkuma, tymianek, liście laurowe, curry i inne
przyprawy korzenne:
0910 10- Imbir:36 t
- - Całe korzenie, części lub plasterki:
0910 10 11 0- - - Do przemysłowej produkcji olejków eterycznych i
rezinoidów (żywic termoutwardzalnych)10
0910 10 19 0- - - Pozostałe10
0910 10 90 0- - Pozostałe10
0910 20- Szafran:
0910 20 10 0- - Nie rozgniatany ani nie mielony10
0910 20 90 0- - Rozgniatany lub mielony10
0910 30 00 0- Kurkuma10
0910 40- Tymianek; liście laurowe:
- - Tymianek:3,1 t
- - - Nie rozgniatany ani nie mielony:
0910 40 11 0- - - - Tymianek dziki (Thymus serpyllum)10
0910 40 13 0- - - - Pozostały10
0910 40 19 0- - - Rozgniatany lub mielony10
0910 40 90 0- - Liście laurowe1027 t
0910 50 00 0- Curry10
- Inne przyprawy korzenne:
0910 91- - Mieszanki wymienione w uwadze 1 (b) do niniejszego działu:
0910 91 10 0- - - Nie rozgniatane ani nie mielone10
0910 91 90 0- - - Rozgniatane lub mielone10
0910 99- - Pozostałe:
0910 99 10 0- - - Nasiona kozieradki100,26 t
- - - Pozostałe:6,2 t
0910 99 91 0- - - - Nie rozgniatane ani nie mielone10
0910 99 99 0- - - - Rozgniatane lub mielone10
1101 00Mąka pszenna i żytnio-pszenna:258 206 t
- Mąka pszenna:
1101 00 11 0- - Z pszenicy durum25
1101 00 15 0- - Z pszenicy zwykłej i orkisza25
1101 00 90 0- Mąka żytnio-pszenna25
1102Mąka ze zbóż innych niż pszenica i mieszanka żyta z pszenicą:
1102 10 00 0- Mąka żytnia251 421 t
1105Mąka, grysik, puder, płatki, granulki i grudki ziemniaczane:533,3 t
1105 10 00 0- Mąka, grysik i puder25 minimum 0,2 ECU/kg
1105 20 00 0- Płatki, grudki i granulki ziemniaczane25 minimum 0,2 ECU/kg
1108Skrobie; inulina:2 400 t
- Skrobie:
1108 11 00 0- - Skrobia pszenna30 minimum 0,2 ECU/kg
1108 12 00 0- - Skrobia kukurydziana30 minimum 0,2 ECU/kg
1108 13 00 0- - Skrobia ziemniaczana30 minimum 0,2 ECU/kg
1108 14 00 0- - Skrobia z manioku (cassava)30 minimum 0,2 ECU/kg
1108 19- - Pozostałe skrobie:30 minimum 0,2 ECU/kg
1108 19 10 0- - - Skrobia z ryżu20 minimum 0,2 ECU/kg
1108 19 90 0- - - Pozostałe40 minimum 0,2 ECU/kg
1209Nasiona, owoce i zarodniki, siewne:2,93 t
- Nasiona buraków:
1209 11 00 0- - Nasiona buraków cukrowych10
1209 19 00 0- - Pozostałe10
1210Szyszki chmielowe, świeże lub suszone, nawet mielone, sproszkowane lub
w formie granulek; lupulina:
1210 20- Szyszki chmielowe, mielone, sproszkowane lub w formie granulek;
lupulina:
1210 20 10 0- - Szyszki chmielowe, mielone, sproszkowane lub w formie
granulek, z podwyższoną zawartością lupuliny; lupulina20 minimum 1,5
ECU/kg12 t
1210 20 90 0- - Pozostałe20 minimum 1,5 ECU/kg23 t
1302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i pektany;
agar-agar i inne śluzy i zagęszczacze modyfikowane lub nie, pochodzące z
produktów roślinnych:
- Soki i ekstrakty roślinne:
1302 13 00 0- - Z chmielu201,86 t
1302 19- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
1302 19 99 0- - - - Pozostałe203,74 t
1302 20- Substancje pektynowe, pektyniany i pektany:11,2 t
1302 20 90 0- - Pozostałe40
- Śluzy i zagęszczacze, modyfikowane lub nie, pochodzące z produktów
roślinnych:
1302 31 00 0- - Agar-agar15
1514Olej rzepakowy, rzepikowy i gorczycowy oraz ich frakcje, rafinowane
lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie:
1514 10- Olej surowy:
1514 10 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż
produkcja artykułów spożywanych przez ludzi357400 t
1514 10 90 0- - Pozostały35
1514 90- Pozostałe:
1514 90 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż
produkcja artykułów spożywanych przez ludzi35
1514 90 90- - Pozostałe:600 t
1514 90 90 1- - - Rafinowane, konfekcjonowane45
1514 90 90 9- - - Pozostałe40
1702Pozostałe cukry łącznie z chemicznie czystymi laktozą, maltozą,
glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe nie zawierające
dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; sztuczny miód zmieszany z
miodem naturalnym lub nie; karmel:266,6 t
1702 30- Glukoza i syrop glukozowy nie zawierające fruktozy lub
zawierające w stanie suchym mniej niż 20% fruktozy w masie:
1702 30 10 0- - Izoglukoza40 minimum 0,17 ECU/kg
- - Pozostałe:
- - - Zawierające w stanie suchym 99% lub więcej glukozy w masie:
1702 30 51 0- - - - W postaci białego krystalicznego proszku, scalonego
lub nie40 minimum 0,17 ECU/kg
1702 30 59 0- - - - Pozostałe40 minimum 0,17 ECU/kg
- - - Pozostałe:
1702 30 91 0- - - - W postaci białego krystalicznego proszku, scalonego
lub nie40 minimum 0,17 ECU/kg
1702 30 99 0- - - - Pozostałe40 minimum 0,17 ECU/kg
1702 40- Glukoza i syrop glukozowy, zawierające w stanie suchym co
najmniej 20%, ale mniej niż 50% fruktozy:
1702 40 10 0- - Izoglukoza40 minimum 0,17 ECU/kg
1702 40 90 0- - Pozostałe40 minimum 0,17 ECU/kg
1702 90- Inne, łącznie z cukrem inwertowanym:
1702 90 50 0- - Maltodekstryna i syrop maltodekstrynowy40 minimum 0,17
ECU/kg
- - Karmel:
1702 90 71 0- - - Zawierający w masie 50% sacharozy lub więcej w
substancji suchej40 minimum 0,17 ECU/kg
- - - Pozostały:
1702 90 75 0- - - - W postaci proszku, scalonego lub nie40 minimum 0,17
ECU/kg
1702 90 79 0- - - - Pozostały40 minimum 0,17 ECU/kg
1901Ekstrakt słodowy; przetwory spożywcze z mąki, grysiku, skrobi lub z
ekstraktu słodowego, nie zawierające kakao lub zawierające mniej niż 40%
wagowych kakao obliczonych według całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie
indziej nie wymienione, ani nie włączone; przetwory spożywcze z towarów
objętych pozycjami od nr 0401 do 0404, nie zawierające mniej niż 5%
wagowych kakao obliczonych według całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie
indziej nie wymienione, ani nie włączone:
1901 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
1901 90 99- - - Pozostałe:
1901 90 99 9- - - - Pozostałe30110 t
2002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu
lub kwasu octowego:2 906 t
2002 90- Pozostałe:
- - O zawartości suchej masy poniżej 12%:
2002 90 11- - - W bezpośrednich opakowaniach powyżej 1 kg:
2002 90 11 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg30 minimum 0,35 ECU/kg
2002 90 11 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 199 kg25 minimum 0,3 ECU/kg
2002 90 19 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg30 minimum 0,35 ECU/kg
- - O zawartości suchej masy nie mniejszej niż 12%, ale nie
przekraczającej 30%:
2002 90 31- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1
kg:
2002 90 31 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg30 minimum 0,35 ECU/kg
2002 90 31 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 199 kg25 minimum 0,3 ECU/kg
2002 90 39 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg30 minimum 0,35 ECU/kg
- - O zawartości suchej masy powyżej 30%:
2002 90 91- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto powyżej 1
kg:
2002 90 91 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 1 kg, ale nie przekraczającej 199 kg30 minimum 0,35 ECU/kg
2002 90 91 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto
powyżej 199 kg25 minimum 0,3 ECU/kg
2003 90 99 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 1 kg30 minimum 0,35 ECU/kg
2005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożone, inne niż produkty objęte
pozycją nr 2006:100,5 t
2005 20- Ziemniaki:
- - Pozostałe:
2005 20 20 0- - - Pocięte w cienkie plasterki, smażone lub pieczone, także
solone lub z przyprawami, w hermetycznych opakowaniach, nadające się do
bezpośredniego spożycia50
2005 20 80 0- - - Pozostałe50
2103Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy
korzenne; mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda:580 000 l 100%
alk.
2103 90- Pozostałe:
2103 90 30 0- - Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu
od 44,2 do 49,2% obj., zawierające w masie od 1,5 do 6% goryczki, przypraw
i różnych składników oraz 4 do 10% cukru, w pojemnikach zawierających 0,5
litra lub mniej35 minimum 0,35 ECU/kg
2106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
2106 90- Pozostałe:
2106 90 20 0- - Złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji
zapachowych, w rodzaju używanych do produkcji napojów55 + 2,5 ECU %/hl
- - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe:64 t
2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe20 minimum 0,17 ECU/kg
- - - Pozostałe:
2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstryny20 minimum 0,17
ECU/kg
2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009:7 000 hl
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
obj.:
2204 10 11- - - Szampan:
2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30(a) minimum 42 ECU/hl
2204 10 19- - - Pozostałe:
2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30(a) minimum 42 ECU/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.30(a) minimum 42 ECU/hl
- - - Pozostałe:
2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.75(b) minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.25 minimum 42 ECU/hl
- - - Pozostałe:
2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl
2204 30- Pozostały moszcz winogronowy:
2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej
niż przez dodanie alkoholu:
2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj. 45(c)
- - Pozostały:
- - - Pozostały:
2204 30 96- - - - Skoncentrowany:
2204 30 96 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.65(d)
2204 30 98- - - - Pozostały:
2204 30 98 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.65(d)
2205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi:580 000 l 100% alk.
2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2205 10 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.:
2205 10 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl
2205 90- Pozostałe:
2205 90 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.:
2205 90 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl
2206 00Pozostałe napoje fermentowane (na przykład jabłecznik, moszcz
gruszkowy i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki
napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych nie wymienione ani nie
włączone gdzie indziej:
2206 00 10- Wzbudzone:
2206 00 10 9- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.45 minimum 14 ECU/hl
- Pozostałe:
- - Musujące:
2206 00 31- - - Z jabłek lub gruszek:
2206 00 31 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.45 minimum 14 ECU/hl
2206 00 39- - - Pozostałe:
2206 00 39 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.45 minimum 14 ECU/hl
- - Spokojne, w pojemnikach zawierających:
- - - 2 litry lub mniej:
2206 00 51- - - - Z jabłek lub gruszek:
2206 00 51 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22 % obj.45 minimum 14 ECU/hl
2206 00 59- - - - Pozostałe:
2206 00 59 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.45 minimum 14 ECU/hl
- - - Więcej niż 2 litry:
2206 00 81- - - - Z jabłek lub gruszek:
2206 00 81 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.45 minimum 14 ECU/hl
2206 00 89- - - - Pozostałe:
2206 00 89 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.45 minimum 14 ECU/hl
2207Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej
80% obj. lub więcej; alkohol etylowy skażony i pozostałe napoje alkoholowe
o dowolnej mocy, skażone:
2207 10 00 0- Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu
wynoszącej 80% obj. lub więcej105 minimum 58 ECU/hl200 000 l
2207 20 00 0- Alkohol etylowy skażony i pozostałe napoje alkoholowe o
dowolnej mocy, skażone65 minimum 50 ECU/hl100 hl
2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż
80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe:,
2208 20- Napoje alkoholowe otrzymywane przez destylację wina z winogron
lub wytłoków z winogron:3 220 000 l 100% alk.
- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2208 20 12 0- - - Cognac75 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU%/hl
2208 20 14 0- - - Armagnac75 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU%/hl
2208 20 26 0- - - Grappa75 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU%/hl
2208 20 27 0- - - Brandy de Jerez75 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU%/hl
2208 20 29 0- - - Pozostałe75 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU%/hl
- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry:
2208 20 40 0- - - Surowy destylat75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU%/hl
- - - Pozostałe:
2208 20 62 0- - - - Cognac75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU%/hl
2208 20 64 0- - - - Armagnac75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU%/hl
2208 20 86 0- - - - Grappa75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU%/hl
2208 20 87 0- - - - Brandy de Jerez75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU%/hl
2208 20 89 0- - - - Pozostałe75 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU%/hl
2208 30- Whisky:1 100 000 l 100% alk.
- - Whisky burbońskie w pojemnikach zawierających:
2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniej85 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU %/hl
2208 30 19 0- - - Więcej niż 2 litry85 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl
- - Szkocka whisky:
- - - Whisky "malt", w pojemnikach zawierających:
2208 30 32 0- - - - 2 litry lub mniej85 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU %/hl
2208 30 38 0- - - - Więcej niż 2 litry85 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl
- - - Whisky "blended", w pojemnikach zawierających:
2208 30 52 0- - - - 2 litry lub mniej85 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU %/hl
2208 30 58 0- - - - Więcej niż 2 litry85 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl
- - - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 72 0- - - - 2 litry lub mniej85 minimum 21 ECU/hl + 2 ECU %/hl
2208 30 78 0- - - - Więcej niż 2 litry85 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl
- - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 82 0- - - 2 litry lub mniej85 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl
2208 30 88 0- - - Więcej niż 2 litry85 minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU %/hl
2208 40- Rum i tafia:296 000 l 100% alk.
- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:80 minimum 12,5 ECU/hl +
1,3 ECU %/hl
2208 40 11 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol
etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego
alkoholu (z tolerancją 10%)
- - - Pozostałe:
2208 40 31 0- - - - O wartości przekraczającej 7,9 ECU za litr czystego
alkoholu
2208 40 39 0- - - - Pozostałe
- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry:80 minimum 9 ECU/hl +
0,9 ECU %/hl
2208 40 51 0- - - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol
etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego
alkoholu (z tolerancją 10%)
- - - Pozostałe:
2208 40 91 0- - - - O wartości przekraczającej 2 ECU za litr czystego
alkoholu
2208 40 99 0- - - - Pozostałe
2208 50- Giny i gin Geneva:584 000 l 100% alk.
- - Gin w pojemnikach zawierających:
2208 50 11 0- - - 2 litry lub mniej85 minimum 12,5 ECU/hl + 1,3 ECU %/hl
2208 50 19 0- - - Więcej niż 2 litry85 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl
- - Gin Geneva, w pojemnikach zawierających:
2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniej85 minimum 12,5 ECU/hl + 1,3 ECU %/hl
2208 50 99 0- - - Więcej niż 2 litry85 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl
2208 60- Vodka:
- - O objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 45,4% obj. lub mniej, w
pojemnikach zawierających:
2208 60 11 0- - - 2 litry lub mniej85 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl
2208 60 19 0- - - Więcej niż 2 litry85 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl
- - O objętościowej mocy alkoholu większej niż 45,4% obj., w pojemnikach
zawierających:
2208 60 91 0- - - 2 litry lub mniej85 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl
2208 60 99 0- - - Więcej niż 2 litry85 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl
2208 70- Likiery i kordiały:
2208 70 10 0- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej85 minimum 9
ECU/hl + 0,9 ECU %/hl
2208 70 90 0- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry85 minimum 9
ECU/hl + 0,9 ECU %/hl
2208 90- Pozostałe:584 000 l 100% alk.
- - Arak, w pojemnikach zawierających:
2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniej105 minimum 2,5 ECU %/hl
2208 90 19 0- - - Więcej niż 2 litry105 minimum 2,5 ECU %/hl
- - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z wyłączeniem
likierów), w pojemnikach zawierających:
2208 90 33 0- - - 2 litry lub mniej105 minimum 2,5 ECU %/hl
2208 90 38 0- - - Więcej niż 2 litry105 minimum 2,5 ECU %/hl
- - Pozostałe wódki i inne napoje alkoholowe, w pojemnikach zawierających:
- - - 2 litry lub mniej:
2208 90 41 0- - - - Ouzo105 minimum 2,5 ECU %/hl
- - - - Pozostałe:
- - - - - Wódki i napoje alkoholowe (z wyłączeniem likierów):
- - - - - - Destylowane z owoców:
2208 90 45 0- - - - - - - Calvados105 minimum 2,5 ECU %/hl
2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe105 minimum 2,5 ECU %/hl
- - - - - - Pozostałe:
2208 90 52 0- - - - - - - Korn105 minimum 2,5 ECU %/hl
2208 90 57 0- - - - - - - Pozostałe85 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl
2208 90 69- - - - - Pozostałe napoje alkoholowe:
2208 90 69 9- - - - - - Pozostałe105 minimum 2,5 ECU %/hl
- - - Więcej niż 2 litry:
- - - - Wódki (z wyłączeniem likierów):
2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców105 minimum 2,5 ECU %/hl
2208 90 74 0- - - - - Pozostałe85 minimum 9 ECU/hl + 0,9 ECU %/hl
2208 90 78 0- - - - Inne napoje alkoholowe105 minimum 2,5 ECU %/hl
- - Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż
80% obj., w pojemnikach zawierających:
2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniej105 minimum 2,5 ECU %/hl
2208 90 99 0- - - Więcej niż 2 litry105 minimum 2,5 ECU %/hl
2402Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z tytoniu
lub namiastek tytoniu:
2402 10 00 0- Cygara, również z obciętymi końcami i cygaretki, z
tytoniu5520 mln szt.
2402 20- Papierosy z tytoniu:6 mld szt.
2402 20 10 0- - Zawierające goździki90 minimum 9 ECU/tys. szt.
2402 20 90 0- - Pozostałe90 minimum 9 ECU/tys. szt.
2402 90 00 0- Pozostałe9020 mln szt.
2403Pozostały przetworzony tytoń i przetworzone namiastki tytoniu; tytoń
"homogenizowany" i "odtworzony"; ekstrakty i esencje tytoniowe:1 300 t
2403 10- Tytoń do palenia, nawet zawierający namiastki tytoniu w dowolnej
proporcji:
2403 10 10 0- - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie
przekraczającej 500 g120
2403 10 90 0- - Pozostałe120
- Pozostałe:
2403 91 00 0- - Tytoń "homogenizowany" lub "odtworzony"55 minimum 1,13
ECU/kg
2403 99- - Pozostałe:
2403 99 10 0- - - Tytoń do żucia i tabaka65
2403 99 90- - - Pozostałe:
2403 99 90 1- - - - Tytoń ekspandowany55 minimum 1,13 ECU/kg
2403 99 90 9- - - - Pozostały55 minimum 1,13 ECU/kg
3502Albuminy (nawet koncentraty z dwu lub więcej protein z serwatki,
zawierające w suchej masie powyżej 80% protein z serwatki), albuminiany i
inne pochodne albumin:
- Albumina jaja:
3502 11- - Suszona:
3502 11 90 0- - - Pozostała15 minimum 2 ECU/kg0,46 t
3503 00Żelatyna (łącznie z żelatyną w arkuszach prostokątnych /nawet
kwadratowych/, barwionych lub nie i obrobionych powierzchniowo lub nie)
oraz pochodne żelatyny; karuk; inne kleje pochodzenia zwierzęcego,
wyłączając kleje kazeinowe z pozycji nr 3501;
3503 00 10 0- Żelatyna i jej pochodne1557,5 t
3503 00 80 0- Pozostałe1557,5 t
3505Dekstryny i inne skrobie modyfikowane (np. skrobie wstępnie
żelatynizowane lub estryfikowane); kleje oparte na skrobiach, na
dekstrynach lub innych modyfikowanych skrobiach:330 t
3505 10- Dekstryny i inne modyfikowane skrobie:
3505 10 10 0- - Dekstryny15 minimum 0,2 ECU/kg
- - Inne modyfikowane skrobie:
3505 10 50 0- - - Skrobie, estryfikowane lub eteryfikowane15 minimum 0,2
ECU/kg
3505 10 90 0- - - Pozostałe15 minimum 0,2 ECU/kg
3505 20- Kleje:
3505 20 10 0- - Zawierające w masie mniej niż 25% skrobi lub dekstryn, lub
innych modyfikowanych skrobi15 minimum 0,2 ECU/kg
3505 20 30 0- - Zawierające w masie 25% lub więcej, ale mniej niż 55%
skrobi lub dekstryn, lub innych modyfikowanych skrobi15 minimum 0,2 ECU/kg
3505 20 50 0- - Zawierające w masie 55% lub więcej, ale mniej niż 80%
skrobi lub dekstryn, lub innych modyfikowanych skrobi15 minimum 0,2 ECU/kg
3505 20 90 0- - Zawierające w masie 80% lub więcej skrobi lub dekstryn,
lub innych modyfikowanych skrobi15 minimum 0,2 ECU/kg
(a) Dla towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje
się, po udokumentowaniu pochodzenia zgodnie z wymogami określonymi odrębnie,
stawkę celną w wysokości 20% minimum 42 ECU/hl
(b) Dla towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje
się, po udokumentowaniu pochodzenia zgodnie z wymogami określonymi odrębnie,
stawkę celną w wysokości 65% minimum 17 ECU/hl + 1,7 ECU%/hl
(c) Dla towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje
się, po udokumentowaniu pochodzenia zgodnie z wymogami określonymi odrębnie,
stawkę celną w wysokości 35%
(d) Dla towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej stosuje
się, po udokumentowaniu pochodzenia zgodnie z wymogami określonymi odrębnie,
stawkę celną w wysokości 55%
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów
pochodzących z Republiki Słowenii.
(Dz. U. Nr 159, poz. 1064)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz.
1026) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 marca 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe na
przywóz towarów pochodzących z Republiki Słowenii, wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości
określonej w tym załączniku.
§ 2. Preferencyjne stawki celne, o których mowa w § 1, stosuje się po
udokumentowaniu pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie.
§ 3. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19
grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047).
§ 4. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z
kolejnością ich złożenia.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1064)
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI ILOŚCIOWYMI POCHODZĄCYCH Z
REPUBLIKI SŁOWENII
Kod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent
0207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże, chłodzone
lub mrożone: 125 ton
- Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus:
0207 11- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako
"kurczaki 83%"30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 12- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, i bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 14- - Kawałki i podroby mrożone:
- - - Kawałki:
0207 14 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 14 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bez30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 14 70 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - Podroby:
0207 14 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
- Z indyków:
0207 24- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 25- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
0207 25 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 25 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 27- - Kawałki i podroby, mrożone:
- - - Kawałki:
0207 27 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 27 60 0- - - - - - Uda i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 27 80 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
- Z kaczek, gęsi i perliczek:
0207 32- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
- - - Kaczki:
0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale nie wypatroszone, z
głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%"30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z
szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"30 minimum
0,30 ECU/kg
0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - Gęsi:
0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i
łapami, znane jako "gęsi 82%"30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i
żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 32 90 0- - - Perliczki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 33- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
- - - Kaczki:
0207 33 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z
szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"30 minimum
0,30 ECU/kg
0207 33 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - Gęsi:
0207 33 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone z głowami i
łapami, znane jako "gęsi 82%"30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 33 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i
żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 33 90 0- - - Perliczki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36- - Pozostałe, mrożone:
- - - Kawałki:
- - - - Bez kości:
0207 36 11 0- - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
- - - - - Połówki lub ćwiartki:
0207 36 21 0- - - - - - Z kaczek30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 23 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 25 0- - - - - - Z perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 36 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety łącznie z szyjami, kupry i
końce skrzydeł30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - - Piersi i ich kawałki:
0207 36 51 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 36 61 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 79 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 89 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 90 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
0402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego
środka słodzącego: 25 ton
0402 10- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości
tłuszczu w masie nie przekraczającej 1,5%:
- - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego:
0402 10 11 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg35
0402 10 19 0- - - Pozostałe35
- - Pozostałe:
0402 10 91 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg35
0402 10 99 0- - - Pozostałe35
- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu
w masie powyżej 1,5%:
0402 29- - Pozostałe:
- - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 27%:
0402 29 11 0- - - - Mleko specjalne dla niemowląt, w hermetycznie
zamkniętych pojemnikach, o zawartości netto nie przekraczającej 500 g i o
zawartości tłuszczu w masie powyżej 10%5
- - - - Pozostałe:
0402 29 15 0- - - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg5
0402 29 19 0- - - - - Pozostałe5
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 27%:
0402 29 91 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg5
0402 29 99 0- - - - Pozostałe5
0406Sery i twarogi: 50 ton
0406 90- Pozostałe sery:
- - Pozostałe:
- - - Emmentaler, Gruyére, Sbrinz, Bergkäse i Appenzell:
- - - - Pozostałe:
0406 90 13 0- - - - - Emmentaler17,5
0406 90 23 0- - - Edam17,5
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 40% i o
zawartości masy wody w substancji beztłuszczowej:
- - - - - - Powyżej 47%, ale nie przekraczającej 72%:
0406 90 78 0- - - - - - - Gouda17,5
0407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, konserwowane albo gotowane: 15
ton
- Drobiu:
- - Wylęgowe:
0407 00 11 0- - - Indycze albo gęsie12,5 minimum 0,015 ECU/szt.
0407 00 19 0- - - Pozostałe12,5 minimum 0,015 ECU/szt.
0407 00 30 0- - Pozostałe12,5 minimum 0,015 ECU/szt.
0407 00 90 0- Pozostałe12,5 minimum 0,015 ECU/szt.
0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże: 100 ton
0808 10- Jabłka:
0808 10 10 0- - Jabłka na sok, luzem, od 16 września do 15 grudnia30
- - Pozostałe:
0808 10 20- - - Odmiany Golden Delicious:
0808 10 20 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca30
0808 10 20 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca10
0808 10 20 5- - - - Od 1 do 31 lipca5
0808 10 20 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia30
0808 10 50- - - Odmiany Grany Smith:
0808 10 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca30
0808 10 50 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca10
0808 10 50 5- - - - Od 1 do 31 lipca5
0808 10 50 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia30
0808 10 90- - - Pozostałe:
0808 10 90 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca30
0808 10 90 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca10
0808 10 90 5- - - - Od 1 do 31 lipca5
0808 10 90 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia30
0808 20- Gruszki i pigwy: 25 ton
- - Gruszki:
0808 20 10 0- - - Na wino gruszkowe, luzem, od 1 sierpnia do 31 grudnia25
0808 20 50- - - Pozostałe:
0808 20 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 lipca5
0808 20 50 9- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia25
0808 20 90 0- - Pigwy12,5
1209Nasiona, owoce i zarodniki, siewne: 25 ton
- Nasiona buraków:
1209 11 00 0- - Nasiona buraków cukrowych7,5
1209 19 00 0- - Pozostałe7,5
- Nasiona roślin pastewnych inne niż nasiona buraków:
1209 21 00 0- - Nasiona lucerny (alfalfa)5
1209 22- - Nasiona koniczyny (Trifolium spp.):
1209 22 10 0- - - Koniczyny czerwonej (Trifolium pratense L.)5
1209 22 80 0- - - Pozostałej5
1209 23- - Nasiona kostrzewy:
1209 23 11 0- - - Kostrzewy łąkowej (Festuca pratensis Huds.)5
1209 23 15 0- - - Kostrzewy czerwonej (Festuca rubra L.)5
1209 23 80 0- - - Pozostałe5
1209 24 00 0- - Nasiona wiechliny łąkowej (Poa pratensis L.)5
1209 25- - Nasiona rajgrasu (Lolium multiflorum Lam., Lolium perenne L.):
1209 25 10 0- - - Rajgras włoski (życica wielkokwiatowa) (łącznie z
rajgrasem westerwoldzkim) (Lolium multiflorum Lam.)5
1209 25 90 0- - - Rajgras angielski (życica trwała) (Lolium perenne L.)5
1209 26 00 0- - Nasiona tymotki5
1209 29- - Pozostałe:
1209 29 10 0- - - Nasiona wyki; nasiona wiechliny (błotnej, zwyczajnej)
(Poa palustris L., Poa trivalis L.); nasiona kupkówki (Dactylis glomerata
L.); nasiona mietlicy (Agrostis)5
1209 29 50- - - Ziarno łubinu:
1209 29 50 1- - - - Siewne5
1209 29 50 9- - - - Pozostałe5
1209 29 80 0- - - Pozostałe5
1209 30 00 0- Nasiona roślin zielnych (ziołowych) hodowanych głównie dla
ich kwiatów5
- Pozostałe:
1209 91- - Nasiona warzyw:
1209 91 10 0- - - Nasiona kalarepy (Brassica oleracea L. var. caulorapa i
gongylodes L.)5
1209 91 90 0- - - Pozostałe5
1209 99- - Pozostałe:
1209 99 10 0- - - Nasiona drzew leśnych5
- - - Pozostałe:
1209 99 91 0- - - - Nasiona roślin hodowanych głównie dla ich kwiatów
oprócz objętych podpozycją nr 1209 305
1209 99 99 0- - - - Pozostałe5
1211Rośliny i ich części (łącznie z nasionami i owocami) używane głównie w
perfumerii, farmacji lub używane do celów owadobójczych lub podobnych,
świeże lub suszone, krojone, kruszone, nawet proszkowane: 25 ton
1211 10 00 0- Korzenie lukrecji0
1211 20 00 0- Korzenie żeńszenia5
1211 90- Pozostałe:
1211 90 10 0- - Maruna (kwiaty, liście, łodygi, skórki i korzenie)5
1211 90 30 0- - Fasola tonkińska5
1211 90 70 0- - Lebiodka pospolita (Origanum vulgare) (gałązki, łodyżki i
liście)5
1211 90 75 0- - Szałwia (Salvia officinalis) (liście i kwiaty)5
1211 90 95 0- - Pozostałe5
1601 00Kiełbasy i podobne produkty z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory
żywnościowe oparte o te produkty: 10 ton
1601 00 10 0- Z wątroby17,5
- Pozostałe:
1601 00 91 0- - Kiełbasy, suche lub do smarowania, nie gotowane17,5
1601 00 99 0- - Pozostałe17,5
1602Pozostałe przetworzone lub konserwowane mięso, podroby lub krew: 250
ton
1602 10 00 0- Przetwory homogenizowane20
1602 20- Z wątroby dowolnych zwierząt:
- - Z wątroby gęsiej lub kaczej:
1602 20 11 0- - - Zawierające w masie 75% lub więcej otłuszczonej
wątroby20
1602 20 19 0- - - Pozostałe20
1602 20 90 0- - Pozostałe20
- Z drobiu objętego pozycją nr 0105:
1602 31- - Z indyków:
- - - Zawierające w masie 57% lub więcej mięsa lub podrobów:
1602 31 11 0- - - - Zawierające wyłącznie nie gotowane mięso indycze20
1602 31 19 0- - - - Pozostałe20
1602 31 30 0- - - Zawierające w masie 25% lub więcej, ale mniej niż 57%
mięsa lub podrobów20
1602 31 90 0- - - Pozostałe20
1602 39- - Pozostałe:
- - - Zawierające w masie 57% lub więcej mięsa lub podrobów:
1602 39 21 0- - - - Nie gotowane20
1602 39 29 0- - - - Pozostałe20
1602 39 40 0- - - Zawierające w masie 25% lub więcej, ale mniej niż 57%
mięsa drobiowego lub podrobów20
1602 39 80 0- - - Pozostałe20
- Z wieprzowiny:
1602 41- - Szynki i ich części:
1602 41 10 0- - - Ze świń domowych20
1602 41 90 0- - - Pozostałe20
1602 42- - Łopatki i ich części:
1602 42 10 0- - - Ze świń domowych20
1602 42 90 0- - - Pozostałe20
1602 49- - Pozostałe łącznie z mieszankami:
- - - Ze świń domowych:
- - - - Zawierające w masie 80% lub więcej mięsa lub dowolnego rodzaju
podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia:
1602 49 11 0- - - - - Schaby (bez karkowych) i ich części łącznie z
mieszankami schabów i szynek20
1602 49 13 0- - - - - Karki i ich części łącznie z mieszankami obojczyków
i łopatek20
1602 49 15 0- - - - - Pozostałe mieszanki zawierające szynki, łopatki,
schaby lub karki oraz ich części20
1602 49 19 0- - - - - Pozostałe20
1602 49 30 0- - - - Zawierające w masie 40% lub więcej, ale mniej niż 80%
mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów łącznie z tłuszczami dowolnego
rodzaju i pochodzenia20
1602 49 50 0- - - - Zawierające w masie mniej niż 40% mięsa lub dowolnego
rodzaju podrobów łącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia20
1602 49 90 0- - - Pozostałe20
1602 50- Z wołowiny:
1602 50 10 0- - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z
nie gotowanym mięsem lub podrobami20
- - Pozostałe:
- - - W opakowaniach hermetycznych:
1602 50 31 0- - - - Corned beef (wołowina peklowana)20
1602 50 39 0- - - - Pozostałe20
1602 50 80 0- - - Pozostałe20
1602 90- Pozostałe łącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt:
1602 90 10 0- - Przetwory z krwi dowolnych zwierząt20
- - Pozostałe:
1602 90 31 0- - - Z dziczyzny lub z królików20
- - - Pozostałe:
1602 90 51 0- - - - Zawierające mięso lub podroby ze świń domowych20
- - - - Pozostałe:
- - - - - Zawierające mięso wołowe lub podroby:
1602 90 61 0- - - - - - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub
podrobów z nie gotowanym mięsem lub podrobami20
1602 90 69 0- - - - - - Pozostałe20
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Z baraniny lub koziny:
- - - - - - - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z nie
gotowanym mięsem lub podrobami:
1602 90 72 0- - - - - - - - Z baraniny20
1602 90 74 0- - - - - - - - Z koziny20
- - - - - - - Pozostałe:
1602 90 76 0- - - - - - - - Z baraniny20
1602 90 78 0- - - - - - - - Z koziny20
1602 90 98 0- - - - - - Pozostałe20
1604Przetworzone i konserwowane ryby; kawior i namiastki kawioru
przygotowane z ikry rybiej: 100 ton
- Ryby, całe lub w kawałkach, ale nie mielone:
1604 13- - Sardynki, sardynele i brisling lub szproty:
- - - Sardynki:
1604 13 11 0- - - - W oliwie z oliwek17,5
1604 13 19 0- - - - Pozostałe17,5
1604 13 90 0- - - Pozostałe17,5
1604 15- - Makrele:
- - - Z gatunków Scomber scombrus i Scomber japonicus:
1604 15 11 0- - - - Filety17,5
1604 15 19 0- - - - Pozostałe17,5
1604 15 90 0- - - Z gatunku Scomber australasicus17,5
1604 20- Pozostałe przetwory lub konserwy z ryb:
1604 20 05 0- - Przetwory z surimi17,5
- - Pozostałe:
1604 20 10 0- - - Z łososia17,5
1604 20 30 0- - - Z łososiowatych innych niż łosoś17,5
1604 20 40 0- - - Z sardeli17,5
1604 20 50 0- - - Z sardynek, bonito śródziemnomorskiego, makreli z
gatunków Scomber scombrus i Scomber japonicus, ryb z gatunku Orcynopsis
unicolor17,5
1604 20 70 0- - - Z tuńczyków, bonito latających lub pozostałych ryb z
rodzaju Euthynnus17,5
1604 20 90 0- - - Z pozostałych ryb17,5
1704Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą), nie zawierające kakao:
7,5 ton
1704 10- Guma do żucia, również pokryta cukrem:
- - Zawierająca w masie mniej niż 60% sacharozy (łącznie z cukrem
inwertowanym wyrażonym jako sacharoza):
1704 10 11 0- - - Guma w paskach15 + DCC
1704 10 19 0- - - Pozostała15 + DCC
- - Zawierająca w masie 60% lub więcej sacharozy (łącznie z cukrem
inwertowanym wyrażonym jako sacharoza):
1704 10 91 0- - - Guma w paskach15 + DCC
1704 10 99 0- - - Pozostała15 + DCC
1806Czekolada i inne przetwory spożywcze zawierające kakao: 50 ton
1806 90- Pozostałe:
1806 90 60 0- - Pasty do smarowania zawierające kakao22,5 + DCC
1902Ciasto makaronowe, również gotowane lub nadziewane (mięsem lub innymi
substancjami) lub przygotowane inaczej, takie jak spaghetti, makaron,
nitki, lasagne, gnocchi, ravioli, cannelloni; kuskus, przygotowany lub
nie: 50 ton
- Ciasto makaronowe nie gotowane, nie nadziewane ani nie przygotowane
inaczej:
1902 11 00 0- - Zawierające jaja20
1902 19- - Pozostałe:
1902 19 10 0- - - Nie zawierające mąki lub grysiku ze zwykłej pszenicy20
1902 19 90 0- - - Pozostałe20
1905Chleb, bułki, pieczywo cukiernicze, ciasta i ciastka, herbatniki
(biskwity) i inne wyroby piekarskie, nawet zawierające kakao; opłatki
sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle
wytłaczane, papier ryżowy i podobne wyroby: 50 ton
1905 90- Pozostałe:
1905 90 10 0- - Mace12,5
1905 90 20 0- - Opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów
farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne produkty12,5
- - Pozostałe:
1905 90 30 0- - - Chleb, bułki nie zawierające dodatku miodu, jajek, sera
lub owoców, a zawierające w suchej masie nie więcej niż 5% cukru i nie
więcej niż 5% tłuszczu12,5 + DCC
1905 90 40 0- - - Wafle i opłatki o zawartości wody w masie powyżej
10%17,5 + DCC
1905 90 45 0- - - Herbatniki (biskwity)12,5 + DCC
1905 90 55 0- - - Produkty wytłaczane lub ekspandowane, pikantne lub
solone12,5
- - - Pozostałe:
1905 90 60 0- - - - Z dodatkiem środka słodzącego20 + DCC
1905 90 90 0- - - - Pozostałe17,5
2005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożone, inne niż produkty objęte
pozycją nr 2006: 15 ton
2005 90- Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne:
2005 90 10 0- - Owoce z rodzaju Capsicum inne niż słodka papryka lub
pieprz angielski15
2009Soki owocowe (łącznie z moszczem winogronowym) i soki warzywne nie
sfermentowane i nie zawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru
lub innej substancji słodzącej: 50 ton
2009 80- Sok z dowolnego innego pojedynczego owocu lub z dowolnego
warzywa:
- - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
- - - Sok z gruszek:
2009 80 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 22 ECU za 100 kg masy
netto25
2009 80 19 0- - - - Pozostałe25
- - - Pozostałe:
- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto:
2009 80 32 0- - - - - Soki z owoców męczennicy i guawy17,5
2009 80 33 0- - - - - Soki z mango, owoców smaczeliny, papaya, owoców
tamaryndy, owoców nerkowca, liczi (śliwek chińskich), owoców kanawalii,
owoców sączyńca, owoców oskomianu (carambola) i pitahaya17,5
2009 80 35 0- - - - - Pozostałe17,5
- - - - Pozostałe:
2009 80 36 0- - - - - Soki z owoców tropikalnych25
2009 80 38 0- - - - - Pozostałe25
- - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
- - - Sok z gruszek:
2009 80 50 0- - - - O wartości powyżej 18 ECU za 100 kg masy netto,
zawierający dodatek cukru17,5
- - - - Pozostałe:
2009 80 61 0- - - - - Z dodatkiem cukru o zawartości powyżej 30% w
masie17,5
2009 80 63 0- - - - - O zawartości dodatku cukru nie przekraczającej 30% w
masie17,5
2009 80 69 0- - - - - Nie zawierający dodatku cukru17,5
- - - Pozostałe:
- - - - O wartości powyżej 30 ECU za 100 kg masy netto, zawierający
dodatek cukru:
2009 80 71 0- - - - - Sok wiśniowy i czereśniowy17,5
2009 80 73 0- - - - - Soki z owoców tropikalnych17,5
2009 80 79 0- - - - - Pozostałe17,5
- - - - Pozostałe:
- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%:
2009 80 83 0- - - - - - Soki z owoców męczennicy i guawy17,5
2009 80 84 0- - - - - - Soki z mango, owoców smaczeliny, papaya, owoców
tamaryndy, owoców nerkowca, liczi (śliwki chińskie), owoce kanawalii,
owoców sączyńca, owoców oskomianu (carambola) i pitahaya17,5
2009 80 86 0- - - - - - Pozostałe17,5
- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej 30%:
2009 80 88 0- - - - - - Soki z owoców tropikalnych17,5
2009 80 89 0- - - - - - Pozostałe17,5
- - - - - Nie zawierający dodatku cukru:
2009 80 95 0- - - - - - Soki z owoców z gatunku Vaccinium macrocarpon17,5
2009 80 96 0- - - - - - Sok wiśniowy i czereśniowy17,5
2009 80 97 0- - - - - - Soki z owoców tropikalnych25
2009 80 99- - - - - - Pozostałe:
2009 80 99 1- - - - - - - Soki owocowe17,5
2009 80 99 9- - - - - - - Pozostałe17,5
2009 90- Mieszanki soków:
- - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
- - - Mieszanki soków jabłkowego i gruszkowego:
2009 90 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 22 ECU za 100 kg masy
netto25
2009 90 19 0- - - - Pozostałe25
- - - Pozostałe:
2009 90 21 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy
netto25
2009 90 29 0- - - - Pozostałe25
- - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
- - - Mieszanki soków jabłkowego i gruszkowego:
2009 90 31 0- - - - O wartości nie przekraczającej 18 ECU za 100 kg masy
netto i o zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%17,5
2009 90 39 0- - - - Pozostałe17,5
- - - Pozostałe:
- - - - O wartości powyżej 30 ECU za 100 kg masy netto:
- - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego:
2009 90 41 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru17,5
2009 90 49 0- - - - - - Pozostałe17,5
- - - - - Pozostałe:
2009 90 51 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru17,5
2009 90 59 0- - - - - - Pozostałe17,5
- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto:
- - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego:
2009 90 71 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%17,5
2009 90 73 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie
przekraczającej 30%17,5
2009 90 79 0- - - - - - Nie zawierające dodatku cukru17,5
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%:
2009 90 92 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5
2009 90 94 0- - - - - - - Pozostałe17,5
- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej 30%:
2009 90 95 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5
2009 90 96 0- - - - - - - Pozostałe17,5
- - - - - - Nie zawierające dodatku cukru:
2009 90 97 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5
2009 90 98 0- - - - - - - Pozostałe17,5
2103Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy
korzenne; mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda: 75 ton
2103 10 00 0- Sos sojowy10
2103 20 00 0- Ketchup pomidorowy i inne sosy pomidorowe17,5 minimum 0,175
ECU/kg
2103 30- Mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda:
2103 30 10 0- - Mąka i grysik z gorczycy17,5
2103 30 90 0- - Gotowa musztarda22,5
2103 90- Pozostałe:
2103 90 10 0- - Ostry sos z mango w płynie15
2103 90 30 0- - Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu
od 44,2 do 49,2% obj., zawierające w masie od 1,5 do 6% goryczki, przypraw
i różnych składników oraz od 4 do 10% cukru, w pojemnikach zawierających
0,5 litra lub mniej57,25 minimum 0,05 ECU/kg
2103 90 90 0- - Pozostałe15
2106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: 50
ton
2106 10- Koncentraty proteinowe i teksturowane substancje proteinowe:
2106 10 20 0- - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy,
glukozy lub skrobi lub zawierające w masie mniej niż 1,5% tłuszczu mleka,
5% sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi10
2106 10 80 0- - Pozostałe10
2106 90- Pozostałe:
2106 90 10 0- - Fondue z sera10
2106 90 20 0- - Złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji
zapachowych, w rodzaju używanych do produkcji napojów172,95 minimum 4
ECU/%hl
- - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe:
2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe10 minimum 0,085 ECU/kg
- - - Pozostałe:
2106 90 51 0- - - - Syrop laktozowy10
2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstryny10 minimum 0,085
ECU/kg
2106 90 59 0- - - - Pozostałe10
- - Pozostałe:
2106 90 92 0- - - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy,
glukozy lub skrobi lub zawierające w masie mniej niż 1,5% tłuszczu mleka,
5% sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi10
2106 90 98 0- - - Pozostałe10
2203 00Piwo otrzymywane ze słodu: 1250 hl
- W pojemnikach zawierających nie więcej niż 10 litrów:
2203 00 01 0- - W butelkach15 minimum 0,125 ECU/l
2203 00 09 0- - Pozostałe15 minimum 0,125 ECU/l
2203 00 10 0- W pojemnikach zawierających więcej niż 10 litrów15 minimum
0,125 ECU/l
2204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009: 4250 hl
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
obj.:
2204 10 11- - - Szampan:
2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.16,5 + 33,17 ECU/hl + 0,05 ECU/kg
2204 10 19- - - Pozostałe:
2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.16,5 + 33,17 ECU/hl + 0,05 ECU/kg
- - Pozostałe:
2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 21 ECU/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl
2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.16,5 + 33,17 ECU/hl + 0,05 ECU/kg
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej
13% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach:
- - - - - - Białe:
2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 44 0- - - - - - - Baujolais15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przekraczającej 22% obj.:
2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.12,5 minimum 21 ECU/hl
2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.16,5 + 33,17 ECU/hl + 0,05 ECU/kg
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej
13% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
- - - - - - Białe:
2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
ECU/hl
2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 5 ECU/hl
2204 29 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
ECU/hl
2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Białe:
2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi: 1250 hl
2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 6,25 ECU/hl
2205 90- Pozostałe:
2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 5 ECU/hl
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary przywożone z
zagranicy dla zakładów produkujących części samochodowe.
(Dz. U. Nr 159, poz. 1065)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz.
1026) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe
wartościowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla
których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
2. Kontyngenty, o których mowa w ust. 1, stosuje się wyłącznie do towarów
przywożonych z zagranicy dla zakładów produkujących części samochodowe.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19
grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047).
§ 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z
kolejnością ich złożenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1065)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE WARTOŚCIOWE
Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU
2707Oleje i inne produkty destylacji wysokotemperaturowej smoły węglowej;
podobne produkty, w których masa składników aromatycznych jest większa niż
składników niearomatycznych:
- Pozostałe mieszaniny węglowodorów aromatycznych z których 65% lub więcej
objętościowo (łącznie ze stratami) destyluje w 250°C zgodnie z metodą ASTM
D:
2707 50 90 0- - Do innych celów:279 600,00
2710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych,
inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone,
zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów
otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią
składniki zasadnicze:
- Oleje ciężkie:
- - Oleje smarowe; pozostałe oleje:
- - - Do innych celów:
2710 00 96 0- - - - Oleje izolacyjne131,00
2710 00 98 0- - - - Pozostałe oleje smarowe oraz pozostałe oleje34 128,00
2712Wazelina; parafina, wosk mikrokrystaliczny, gacz parafinowy, ozokeryt,
wosk montanowy, wosk torfowy, inne woski mineralne i podobne produkty
otrzymywane w drodze syntezy lub innych procesów, nawet barwione:
2712 20- Parafina zawierająca w masie mniej niż 0,75% oleju:
2712 20 90 0- - Pozostała5 638,00
2811Inne kwasy nieorganiczne i inne nieorganiczne związki tlenowe
niemetali:
- Pozostałe kwasy nieorganiczne:
2811 19- - Pozostałe:14 700,00
2811 19 20 0- - - Cyjanowodór (kwas cyjanowodorowy)
2811 19 80- - - Pozostałe
- Inne nieorganiczne związki tlenowe niemetali:
2811 22 00 0- - Dwutlenek krzemu63 100,00
2833Siarczany; ałuny; nadtlenosiarczany (nadsiarczany):
- Pozostałe siarczany:
2833 27 00 0- - Baru55 000,00
2834Azotyny; Azotany:
2834 10 00 0- Azotyny226,00
2835Podfosforyny, fosforyny, fosforany i polifosforany:
- Fosforany:
2835 24 00 0- - Potasu38 600,00
2836Węglany; nadtlenowęglany (nadwęglany); techniczny węglan amonowy
zawierający karbaminian amonowy:
2836 40 00 0- Węglany potasowe3 000,00
2836 99- - Pozostałe:
- - - Węglany:
2836 99 18 0- - - - Pozostałe11 000,00
2838 00 00 0Pioruniany, cyjaniany i tiocyjaniany55 000,00
2902Węglowodory cykliczne:
- Ksyleny:
2902 44- - Mieszaniny izomerów ksylenu:
2902 44 90 0- - - Do innych celów110 000,00
2903Chlorowcowane pochodne węglowodorów:
2903 30- Fluorowane, bromowane i jodowane pochodne węglowodorów
acyklicznych:
2903 30 10 0- - Fluorki70 000,00
- Chlorowcowane pochodne węglowodorów acyklicznych zawierające dwa lub
więcej różnych chlorowców:
2903 49- - Pozostałe:
- - - Chlorowcowane pochodne tylko fluorem i bromem:
2903 49 30 0- - - - Metanu, etanu lub propanu19 602,00
2904Sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne węglowodorów, także
chlorowcowane:
2904 10 00 0- Pochodne zawierające tylko grupy sulfonowe, ich sole i estry
etylowe800,00
2907Fenole; fenoloalkohole:
2907 30 00 0- Fenoloalkohole8 607,00
2909Etery, eteroalkohole, eterofenole, eteroalkoholofenole, nadtlenki
alkoholowe, nadtlenki eterowe, nadtlenki ketonowe (nawet chemicznie nie
zdefiniowane) oraz ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub
nitrozowane pochodne:
2909 60 00 0- Nadtlenki alkoholowe, nadtlenki eterowe, nadtlenki ketonowe
oraz ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane
pochodne107,00
2914Ketony i chinony, nawet z inną tlenową grupą funkcyjną oraz ich
chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Ketony acykliczne bez innej tlenowej grupy funkcyjnej:
2914 12 00 0- - Butanon (keton metylowoetylowy)277 000,00
2915Nasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe i ich bezwodniki,
halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane,
nitrowane lub nitrozowane pochodne:
2915 90- Pozostałe:
2915 90 80 0- - Pozostałe9 500,00
2917Kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i
nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane
pochodne:
2917 20 00 0- Cykloalkanowe, cykloalkenowe lub cykloterpenowe kwasy
polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i
ich pochodne28 600,00
- Aromatyczne kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki,
nadtlenki, nadtlenokwasy oraz ich pochodne:
2917 32 00 0- - Ortoftalany dioktylu172 000,00
2917 34 00 0- - Pozostałe estry kwasu ortoftalowego336 000,00
2921Związki z aminową grupą funkcyjną:
- Acykliczne poliaminy i ich pochodne; ich sole:
2921 29 00 0- - Pozostałe22 590,00
2921 30- Cykloalkanowe, cykloalkenowe i cykloterpenowe mono- lub poliaminy
i ich pochodne; ich sole:
2921 30 910- - Cykloheksylenodiamina-1,3 (1,3 -diaminocykoheksan)3 500,00
2925Związki z karboksyimidową grupą funkcyjną (łącznie z sacharyną i jej
solami) oraz związki z iminową grupą funkcyjną:
2925 20 00 0- Iminy i ich pochodne; ich sole16,00
2927 00 00 0Diazo-, azo- lub azoksy-związki14 384,00
2929Związki z inną azotową grupą funkcyjną:
2929 10- Izocyjaniany:
2929 10 10 0- - Diizocyjaniany metylofenylenowe (diizocyjaniany toluenu)2
939 071,00
2930Organiczne związki siarki:
2930 30 00 0- Tiuram (mono-, di- lub tetrasulfidy)14 464,00
2930 90- Pozostałe:
2930 90 70 0- - Pozostałe8 319,00
2934Kwasy nukleinowe i ich sole; pozostałe związki heterocykliczne:
2934 90- Pozostałe:
2934 90 70 0- - Pozostałe161 420,00
2935 00Sulfonamidy:
2935 00 10 0-
3-{1-[7-(Heksadecylosulfonylamino)-1H-indolo-3-ylo]-3-okso-1H,3H-naftolo[1,8-cd]piran-1-ylo}-N,N-dimetylo-1H-indolo-7-sulfonamid2
471,00
2939Alkaloidy roślinne, naturalne lub syntetyczne, ich sole, etery, estry
i inne pochodne:
- Efedryny i ich sole:
2939 42 00 0- - Pseudoefedryna (INN) i jej sole1 300,00
3204Syntetyczne organiczne środki barwiące, nawet określone chemicznie,
preparaty wyszczególnione w uwadze 3 do niniejszego działu, na bazie
syntetycznych środków barwiących organicznych; syntetyczne produkty
organiczne stosowane jako fluoroscencyjne środki rozjaśniające lub jako
luminofory, nawet o określonej budowie chemicznej:
- Syntetyczne organiczne środki barwiące oraz preparaty oparte na nich,
jak wyszczególniono w uwadze 3 do niniejszego działu:
3204 14 00 0- - Barwniki bezpośrednie oraz preparaty na ich bazie977,00
3204 17 00 0- - Pigmenty oraz preparaty na ich bazie2 418 254,00
3205 00 00 0Laki barwnikowe; preparaty na bazie laków barwnikowych
wymienionych w uwadze 3 do niniejszego działu850 272,00
3206Pozostałe środki barwiące; preparaty wymienione w uwadze 3 do
niniejszego działu, inne niż z pozycji nr 3203, 3204 lub 3205; produkty
nieorganiczne stosowane jako luminofory, nawet określone chemicznie:
- Pozostałe środki barwiące oraz inne preparaty:
3206 49- - Pozostałe:
3206 49 90 0- - - Pozostałe82 300,00
3207Gotowe pigmenty, środki matujące i farby, szkliste emalie i glazury,
pobiałki (masy lejne), ciekłe materiały do wytwarzania połysku i podobne
preparaty używane w przemyśle ceramicznym, emalierskim i szklarskim; fryta
szklana i inne szkło w postaci proszku, granulek lub płatków:
3207 10 00 0- Gotowe pigmenty, gotowe środki matujące i farby oraz podobne
preparaty318 585,00
3208Farby i pokosty (łącznie z emaliami i lakierami) na bazie polimerów
syntetycznych i chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych,
rozproszonych lub rozpuszczonych w środowisku niewodnym; roztwory
określone w uwadze 4 do niniejszego działu:
3208 20- Na bazie polimerów akrylowych lub winylowych:
3208 20 90 0- - Pozostałe135 495,00
3208 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3208 90 91 0- - - Na bazie polimerów syntetycznych3 448 022,00
3209Farby i pokosty (także emalie i lakiery) na bazie polimerów
syntetycznych lub polimerów naturalnych modyfikowanych chemicznie,
rozproszone lub rozpuszczone w środowisku wodnym:
3209 90 00 0- Pozostałe464 234,00
3210 00Pozostałe farby i pokosty (łącznie z emaliami, lakierami i farbami
klejowymi); gotowe pigmenty wodne używane do wykańczania skóry:
3210 00 90 0- Pozostałe57 000,00
3211 00 00 0Gotowe sykatywy3 700,00
3214Kit szklarski, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy uszczelniające i
podobne mastyksy; wypełniacze malarskie, nieogniotrwałe preparaty
powierzchniowe do fasad, ścian wewnętrznych, podłóg, sufitów itp.:
3214 10- Kity szklarskie, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy
uszczelniające i inne mastyksy; wypełniacze malarskie:
3214 10 10 0- - Kity szklarskie, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy
uszczelniające i inne mastyksy810 117,00
3214 90 00 0- Pozostałe240 357,00
3403Preparaty smarowe (łącznie z cieczami chłodząco-smarującymi,
preparatami do rozluźniania śrub i nakrętek, preparatami przeciwrdzewnymi
i antykorozyjnymi, preparatami do wyjmowania z formy opartymi na smarach)
oraz preparaty stosowane do natłuszczania materiałów włókienniczych,
skóry, skór futerkowych i innych materiałów, wyłączając preparaty
zawierające w masie, jako składnik zasadniczy 70% lub więcej olejów
otrzymanych z ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów
bitumicznych:
- Zawierające oleje ropy naftowej lub oleje otrzymane z minerałów
bitumicznych
3403 19- - Pozostałe:
3403 19 10 0- - - Zawierające w masie 70% lub więcej olejów ropy naftowej
lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, ale nie stanowiących
zasadniczego składnika54 466,00
- - - Pozostałe:
3403 19 91 0- - - - Preparaty do smarowania maszyn, urządzeń i pojazdów130
301,00
3403 19 99 0- - - - Pozostałe320 034,00
3403 99- - Pozostałe:
3403 99 10 0- - - Preparaty do smarowania maszyn, urządzeń i pojazdów106
160,00
3403 99 90 0- - - Pozostałe152 133,00
3506Gotowe kleje i inne gotowe spoiwa, gdzie indziej nie uwzględnione ani
nie włączone; produkty przygotowane do użycia jako kleje lub spoiwa,
przeznaczone do sprzedaży detalicznej, nie przekraczające masy netto 1 kg:
3506 10 00 0- Produkty odpowiednie do stosowania jako kleje lub spoiwa,
przygotowane do sprzedaży detalicznej jako kleje lub spoiwa, nie
przekraczające masy netto 1 kg114 635,20
- Pozostałe:
3506 91 00 0- - Spoiwa na bazie kauczuku lub tworzyw sztucznych (łącznie
ze sztucznymi żywicami)2 352,00
3506 99 00 0- - Pozostałe175 297,00
3701Film i płyty fotograficzne płaskie, światłoczułe, nienaświetlone,
wykonane z innych materiałów niż papier, karton lub tkanina; film płaski
do natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nienaświetlony, również w
kasetach:
- Pozostałe:
3701 99 00 0- - Pozostałe2 000,00
3804 00Ługi odpadowe z produkcji pulpy drzewnej, nawet stężone, odcukrzone
lub poddane obróbce chemicznej łącznie z ligninosulfanianami, ale
wyłączając olej talowy z pozycji nr 3803:
3804 00 90 0- Pozostały5 714,00
3810Preparaty do wytrawiania powierzchni metali; topniki i inne preparaty
pomocnicze do lutowania, lutowania twardego lub spawania; proszki i pasty
złożone z metalu i innych materiałów przeznaczone do lutowania, lutowania
twardego lub spawania; preparaty stosowane jako rdzenie lub otuliny
elektrod lub prętów spawalniczych:
3810 10 00 0- Preparaty do wytrawiania powierzchni metali; proszki i pasty
do lutowania twardego lub spawania złożone z metali lub innych
materiałów21 365,00
3811Środki przeciwstukowe, inhibitory utleniania, inhibitory tworzenia się
żywic, dodatki zwiększające lepkość, preparaty antykorozyjne oraz inne
preparaty dodawane do olejów mineralnych (łącznie z benzyną) lub do innych
cieczy stosowanych do tych samych celów co oleje mineralne:
- Dodatki do olejów smarowych:
3811 21 00 0- - Zawierające oleje otrzymane z ropy naftowej lub oleje
otrzymane z minerałów bitumicznych410 000,00
3812Gotowe przyspieszacze wulkanizacji; złożone plastyfikatory do gumy
(kauczuku) lub tworzyw sztucznych, gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; środki przeciwutleniające oraz inne związki stabilizujące do
gumy i tworzyw sztucznych:
3812 10 00 0- Przygotowane przyspieszacze wulkanizacji502,00
3812 20- Złożone plastyfikatory do kauczuku lub tworzyw sztucznych:
3812 20 10 0- - Mieszanina reakcyjna zawierająca
3-izobutyryloksy-1-izopropylo-2,2-dimetylopropylo ftalan benzylu oraz
3-izobutyryloksy-2,2,4-trimetylopentylo ftalan benzylu11 219,00
3812 30- Preparaty przeciwutleniające oraz inne związki stabilizujące do
kauczuku i tworzyw sztucznych:
3812 30 20 0- - Środki przeciwutleniające1 743 768,00
3812 30 80 0- - Pozostałe3 595 274,00
3814Organiczne złożone rozpuszczalniki i rozcieńczalniki, gdzie indziej
nie wymienione ani nie włączone; gotowe zmywacze farb i lakierów:
3814 00 90 0- Pozostałe401 131,00
3815Inicjatory reakcji, przyspieszacze reakcji oraz preparaty
katalityczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
3815 90- Pozostałe:
3815 90 10 0- - Katalizatory składające się z octanu
etylotrifenylosfoniowego w postaci roztworu w metanolu37 405,00
3819 00 00 0Hydrauliczne płyny hamulcowe i inne gotowe płyny hamulcowe nie
zawierające lub zawierające w masie mniej niż 70% olejów otrzymanych z
ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych170 000,00
3824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i
preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z
mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone:
3824 90- Pozostałe:
3824 90 35 0- - Preparaty przeciwrdzewne zawierające aminy jako składniki
aktywne7 000,00
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3824 90 95 0- - - - Pozostałe809 450,50
3901Polimery etylenu, w formach podstawowych:
3901 10- Polietylen o gęstości poniżej 0,94:
3901 10 10 0- - Polietylen liniowy3 027 990,00
3901 20- Polietylen o gęstości 0,94 lub większej:
3901 20 10 0- - Polietylen w jednej z postaci wymienionych w uwadze 6(b)
do niniejszego działu, o gęstości 0,958 lub większej w temperaturze 23°C,
zawierający:
- 50 mg/kg lub mniej glinu,
- 2 mg/kg lub mniej wapnia,
- 2 mg/kg lub mniej chromu,
- 2 mg/kg lub mniej żelaza,
- 2 mg/kg lub mniej niklu,
- 2 mg/kg lub mniej tytanu oraz
- 8 mg/kg lub mniej wanadu,
do produkcji chlorosulfonowanego polietylenu286 240,00
3901 20 90 0- - Pozostały2 793 679,00
3901 90- Pozostałe:
3901 90 90 0- - Pozostałe7 193 192,00
3902Polimery propylenu lub innych alkenów w formach podstawowych:
3902 10 00 0- Polipropylen8 604 824,00
3902 30 00 0- Kopolimery propylenu3 169 521,00
3902 90- Pozostałe:
3902 90 90 0- - Pozostałe10 151 719,00
3903Polimery styrenu, w formach podstawowych:
3903 30 00 0- Kopolimery akrylonitryl-butadien-styren (ABS)15 578 185,00
3903 90- Pozostałe:
3903 90 90 0- - Pozostałe23 976,00
3904Polimery chlorku winylu lub innych chlorowcowanych alkenów, w formach
podstawowych:
3904 30 00 0- Kopolimery chlorku winylu-octanu winylu52 000,00
3906Polimery akrylowe w formach podstawowych:
3906 90- Pozostałe:
3906 90 90 0- - Pozostałe5 000,00
3907Poliacetale, inne poliestry i żywice epoksydowe, w formach
podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne
poliestry, w formach podstawowych:
3907 10 00 0- Poliacetale2 433 678,00
3907 20- Pozostałe polietery:
- - Alkohole polieterowe:
3907 20 11 0- - - Glikole polietylenowe1 147 500,00
- - - Pozostałe:
3907 20 29 0- - - - Pozostałe637 416,00
- - Pozostałe:
3907 20 99 0- - - Pozostałe4 427 880,00
3907 30 00 0- Żywice epoksydowe
3907 40 00 0- Poliwęglany6 770 709,00
3907 50 00 0- Żywice alkidowe399 000,00
- Pozostałe poliestry:
3907 91- - Nienasycone:
3907 91 90 0- - - Pozostałe41 595,00
3907 99- - Pozostałe:
- - - O liczbie hydroksylowej nie większej niż 100:
3907 99 11 0- - - - Poli(naftaleno-2,6-dikarboksylan etylenowy)130 400,00
3907 99 19 0- - - - Pozostałe631,00
- - - Pozostałe:
3907 99 99 0- - - - Pozostałe1 325 930,00
3908Poliamidy w formach podstawowych:
3908 90 00 0- Pozostałe89 239,00
3909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach podstawowych:
3909 10 00 0- Żywice mocznikowe; żywice tiomocznikowe14 500,00
3909 20 00 0- Żywice melaminowe295 000,00
3909 50- Poliuretany:
3909 50 90 0- - Pozostałe641 102,00
3911Żywice naftowe, żywice kumaronowo-idenowe, politerpeny, polisiarczki,
polisulfony i inne produkty wymienione w uwadze 3 do tego działu, gdzie
indziej nie wymienione ani nie włączone, w formach podstawowych:
3911 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3911 90 99 0- - - Pozostałe12 850,00
3913Polimery naturalne (np. kwas alginowy) i zmodyfikowane polimery
naturalne utwardzone (np. utwardzone białka, pochodne chemiczne kauczuku
naturalnego), gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, w formach
podstawowych:
3913 90- Pozostałe:
3913 90 80 0- - Pozostałe1 520,00
3917Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie (np. złącza, kolanka,
kołnierze) z tworzyw sztucznych:
- Rury, przewody i węże, sztywne:
3917 21- - Z polimerów etylenu:
- - - Pozostałe:
3917 21 99 0- - - - Pozostałe3 000 000,00
3917 23- - Z polimerów chlorku winylu:
3917 23 10 0- - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar
przekroju poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione
inaczej4 418,00
- - - Pozostałe:
3917 23 99 0- - - - Pozostałe2 567 123,00
- Pozostałe rury, przewody i węże:
3917 39- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3917 39 99 0- - - - Pozostałe513 407,00
3917 40- Wyposażenie:
3917 40 90 0- - Pozostałe32 390,00
3926Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z innych
materiałów objętych pozycjami od 3901 do 3914:
3926 30 00 0- Wyposażenie mebli, nadwozi itp.4 332 043,00
3926 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3926 90 91 0- - - - Wyprodukowane z arkusza1 190 338,00
3926 90 99 0- - - - Pozostałe25 389 387,90
4002Kauczuk syntetyczny i faktysa pochodząca z olejów, w formach
podstawowych lub w płytach, arkuszach lub taśmach; mieszaniny
jakiegokolwiek produktu z pozycji nr 4001 z jakimkolwiek produktem z tej
pozycji, w formach podstawowych lub w płytach, arkuszach lub taśmach:
- Kauczuk izobutenowo-izoprenowy (IIR); halo-izobutenowo-izoprenowy (CIIR
lub BIIR):
4002 39 00 0- - Pozostały9 802,00
- Kauczuk chloroprenowy (chlorobutadienowy) (CR):
4002 49 00 0- - Pozostały176 635,00
- Kauczuk butadienowo-akrylonitrylowy (NBR):
4002 59 00 0- - Pozostały95 810,17
4002 60 00 0- Kauczuk izoprenowy (IR)59 834,00
4002 70 00 0- Kauczuk etylenowo-propylenowy (EPDM) niesprzężony221 743,00
- Pozostałe:
4002 99- - Pozostałe:
4002 99 10 0- - - Produkty modyfikowane przez wprowadzenie tworzyw
sztucznych89 944,00
4002 99 90 0- - - Pozostałe10 776 555,00
4008Płyty, arkusze, taśmy, rurki i kształtowniki z kauczuku
wulkanizowanego i innego niż ebonit:
- Z kauczuku komórkowego:
4008 11 00 0- - Płyty, arkusze i taśmy627 847,00
- Z kauczuku niekomórkowego:
4008 21- - Płyty, arkusze i taśmy:
4008 21 90 0- - - Pozostałe42 000,00
4009Przewody, rury i węże, z kauczuku wulkanizowanego innego niż ebonit, z
lub bez wyposażenia (np. złącza, kolanka, kołnierze):
4009 10 00 0- Nie wzmocnione ani inaczej nie połączone z innym materiałem,
bez wyposażenia1 652 220,00
4009 20 00 0- Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z metalem, bez
wyposażenia35 100,00
4009 30 00 0- Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z materiałami
włókienniczymi, bez wyposażenia1 741 928,00
4009 50- Z wyposażeniem:
- - Pozostałe:
4009 50 70 0- - - Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z materiałami
włókienniczymi21 000,00
4016Pozostałe artykuły z kauczuku wulkanizowanego:
4016 10- Z kauczuku komórkowego:
4016 10 90 0- - Pozostałe358 493,00
- Pozostałe:
4016 93- - Uszczelki, podkładki i inne uszczelnienia:
4016 93 90 0- - - Pozostałe4 143 477,00
4016 99- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - Do pojazdów mechanicznych objętych pozycjami od 8701 do 8705:
4016 99 52 0- - - - - - Części z gumy połączonej z metalem267 025,00
4016 99 58 0- - - - - - Pozostałe981 798,00
- - - - - Pozostałe:
4016 99 82 0- - - - - - Części z gumy połączone z metalem42 331,00
4016 99 88 0- - - - - - Pozostałe4 364 061,31
5401Nici do szycia z włókien chemicznych, nawet przeznaczone do sprzedaży
detalicznej:
- Z włókien ciągłych syntetycznych:
5401 10- - Nie przeznaczone do sprzedaży detalicznej:
5401 10 19 0- - - Pozostałe126 750,00
5402Przędza z włókna ciągłego syntetycznego (inna niż nici do szycia), nie
przeznaczona do sprzedaży detalicznej, łącznie z syntetycznym włóknem
pojedynczym o masie jednostkowej nie przekraczającej 67 decyteksów:
5402 10- Przędza o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z nylonu lub innych
poliamidów:
5402 10 10 0- - Z poliamidów aromatycznych71 225,00
5403Przędza z włókna ciągłego przetworzonego (inna niż nici do szycia),
nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej, łącznie z przetworzonym włóknem
pojedynczym o masie jednostkowej nie przekraczającej 67 decyteksów:
5403 10 00 0- Przędza z jedwabiu wiskozowego, o dużej wytrzymałości na
rozciąganie827 239,00
5407Tkaniny z przędzy z włókna syntetycznego, łącznie z tkaninami
wykonanymi z materiałów z pozycji nr 5404:
5407 10 00 0- Tkaniny z przędzy o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie, z
nylonu lub innych poliamidów lub poliestrów23 351,00
5503Syntetyczne włókna cięte, nie zgrzeblone, nie czesane, ani nie
przerobione w inny sposób do przędzenia:
5503 10- Z nylonu lub innych poliamidów:
5503 10 90 0- - Pozostałe102 171,60
5503 20 00 0- Z poliestrów446 320,00
5503 30 00 0- Akrylowe lub modakrylowe548 490,60
5508Nici do szycia z ciętych włókien chemicznych, przeznaczone lub nie
przeznaczone do sprzedaży detalicznej:
5508 10- Z syntetycznych włókien ciętych:
- - Nie przeznaczone do sprzedaży detalicznej:
5508 10 19 0- - - Pozostałe147 420,00
5601Wata z materiałów włókienniczych i artykuły z waty; włókna tekstylne o
długości nie przekraczającej 5 mm (kosmyki), proszek oraz rozdrobnione
resztki włókien:
5601 30 00 0- Kosmyki włókiennicze i proszek oraz rozdrobnione resztki
włókien13 052,00
5602Filc, impregnowany, powlekany, pokryty lub laminowany, lub nie poddany
tego rodzaju obróbce:
5602 10- Filc igłowany i wyroby płaskie, których spójność zwiększono przez
zszycie:
- - Nie impregnowany, nie powlekany, nie pokryty ani nie laminowany:
- - - Filc igłowany:
5602 10 11 0- - - - Z juty lub innych łykowych włókien przędnych z pozycji
nr 5303921 181,00
5602 90 00 0- Pozostałe41 547,00
5603Włókniny nawet impregnowane, powlekane, pokrywane lub
- Z włókien chemicznych:
5603 12- - O masie jednostkowej powyżej 25 g/m2, ale nie większej niż 70
g/m2:
5603 12 90 0- - - Pozostałe10 733,00
5607Szpagat, powróz, linki i liny, nawet plecione, oplatane, impregnowane,
powlekane, pokrywane lub otulane gumą, lub tworzywem sztucznym, lub nie
poddane tego rodzaju obróbce:
5607 50- Z pozostałych włókien syntetycznych:
- - Z nylonu lub innych poliamidów, lub poliestrów:
- - - O masie jednostkowej powyżej 50 000 decyteksów (5 g/m):
5607 50 11 0- - - - Plecione19 515,00
5806Tkaniny wąskie, z wyłączeniem wyrobów z pozycji nr 5807; wyroby bez
wątku, sklejone (bolducs):
- Pozostałe tkaniny:
5806 32- - Z włókien chemicznych:
5806 32 90 0- - - Pozostałe22 851 031,00
5902Tkaniny kordowe z przędzy o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie, z
nylonu lub innych poliamidów, poliestrów lub jedwabiu wiskozowego:
5902 20- Z poliestrów:
5902 20 90 0- - Pozostałe10 180,00
5903Materiały włókiennicze płaskie impregnowane, powlekane, pokrywane lub
laminowane tworzywem sztucznym, z wyłączeniem tkanin z pozycji nr 5902:
5903 10- Polichlorkiem winylu:
5903 10 10 0- - Impregnowane1 830 767,00
5903 10 90 0- - Powlekane, pokrywane lub laminowane
5906Materiały włókiennicze płaskie gumowane, z wyłączeniem tkanin z
pozycji nr 5902:
- Taśma do klejenia o szerokości nie przekraczającej 20 cm:
5906 10 10 0- - O szerokości nie przekraczającej 10 cm835 754,00
5911Wyroby z materiałów włókienniczych do zastosowań technicznych,
wyszczególnione w uwadze 7 do niniejszego działu:
5911 90- Pozostałe:
5911 90 90 0- - Pozostałe41 534,00
6804Kamienie młyńskie, kamienie szlifierskie, ściernice itp., bez opraw do
szlifowania, ostrzenia, polerowania, obciągania lub cięcia, osełki do
ręcznego ostrzenia i polerowania oraz ich części, z kamienia ze spiekanych
materiałów ściernych naturalnych lub sztucznych, lub z ceramiki, nawet z
częściami z innych materiałów:
- Pozostałe kamienie młyńskie, kamienie szlifierskie, ściernice, itp.:
6804 22- - Scalone z innych materiałów lub z ceramiki:
- - - Ze sztucznych materiałów ściernych ze spoiwem:
6804 22 30 0- - - - Z ceramiki lub krzemianów19 000,00
6804 22 50 0- - - - Z pozostałych materiałów19 000,00
6805Proszek lub ziarno z naturalnych lub sztucznych materiałów ściernych,
na podłożu z materiału włókienniczego, papieru, tektury lub innych
materiałów, nawet cięte do kształtu, zszywane lub inaczej wyprodukowane:
6805 10 00 0- Tylko na podłożu z tkaniny:28 440,00
6806Wełna żużlowa, wełna skalna i podobne wełny mineralne; wermikulit
porowaty, iły porowate, żużel spieniony i podobne porowate materiały
mineralne; mieszaniny i wyroby materiałów mineralnych izolujących,
cieplnie, akustycznie lub pochłaniających dźwięki, inne niż z pozycji nr
6811 lub 6812 albo działem 69:
6806 10 00 0- Wełna żużlowa, wełna skalna i podobne wełny mineralne
(łącznie z ich mieszankami), luzem, w arkuszach lub w belach100 940,00
6815Wyroby z kamieni lub innych substancji mineralnych (łącznie z włóknami
węglowymi, wyrobami z włókien węglowych i wyrobami z torfu), gdzie indziej
nie wymienione ani nie włączone:
- Pozostałe wyroby:
6815 99- - Pozostałe:
6815 99 10 0- - - Pozostałe488 720,00
7004Szkło ciągnione i dmuchane, w arkuszach, nawet z warstwą
pochłaniającą, odblaskową lub przeciwodblaskową, ale nie obrobione
7004 90- Inne szkło:
- - Pozostałe, o grubości:
7004 90 98 0- - - Powyżej 2,5 mm1 828 836,00
7005Szkło typu "float" i szkło o powierzchni szlifowanej lub polerowanej,
w arkuszach, nawet z warstwą pochłaniającą, odblaskową lub przeciw
odblaskową, ale nie obrobione inaczej:
- Inne szkło niezbrojone:
7005 21- - Barwione w całej masie, nieprzezroczyste, powlekane lub jedynie
szlifowane powierzchniowo:
7005 21 25 0- - - O grubości nie przekraczającej 3,5 mm2 390 638,00
7005 21 30 0- - - O grubości powyżej 3,5 mm, ale nie przekraczającej 4,5
mm1 277 368,00
7005 29- - Pozostałe:
- - - O grubości nie przekraczającej 3,5 mm602 000,00
7005 29 35 0- - - O grubości powyżej 3,5 mm, ale nie przekraczającej 4,5
mm179 205,00
7009Lustra, w ramach lub nie, łącznie z lusterkami wstecznymi:
7009 10 00 0- Lusterka wsteczne do pojazdów754 884,00
- Pozostałe:
7009 91 00 0- - Bez ram864 093,00
7014 00 00 0Wyroby sygnalizacyjne ze szkła i elementy optyczne ze szkła (z
wyjątkiem z pozycji nr 7015), nie obrobione optycznie1 209 545,00
7107 00 00 0Metale nieszlachetne posrebrzane, nie obrobione inaczej niż do
stanu półproduktu31 725,00
7202Żelazostopy:
7202 60 00 0- Żelazonikiel1 410,00
7205Surówka, surówka zwierciadlana, żeliwo lub stal, w postaci granulek
lub proszku:
- Proszki:
7205 29 00 0- - Pozostałe85 598,00
7209Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej o szerokości 600 mm lub
większej, walcowane na zimno, nie platerowane, nie powlekane ani nie
pokrywane:
- Pozostałe, nie zwinięte, nie obrobione więcej oprócz walcowania na
zimno:
7209 28- - O grubości mniejszej niż 0,5 mm:
7209 28 90 0- - - Pozostałe (ECSC)13 640,00
7210Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej o szerokości 600 mm lub
więcej, platerowane, powlekane lub pokrywane:
- W inny sposób powlekane lub pokrywane cynkiem:
7210 49- - Pozostałe:
7210 49 90 0- - - Pozostałe548 645,00
- Pokrywane lub powlekane aluminium:
7210 69- - Pozostałe:
7210 69 10 0- - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo lub jedynie
pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratami) (ECSC)448
600,00
7212Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości poniżej
600 mm, platerowane, powlekane lub pokrywane:
7212 30- W inny sposób powlekane lub pokrywane cynkiem:
7212 30 90 0- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm460 000,00
7212 50- W inny sposób powlekane lub pokrywane:
- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
- - - Pokrywane lub powlekane aluminium:
7212 50 97 0- - - - Pozostałe28 000,00
7216Kątowniki, kształtowniki i profile ze stali niestopowej:
7216 50- Pozostałe kątowniki, kształtowniki i profile, nie obrobione
więcej niż walcowanie na gorąco, ciągnienie na gorąco lub wyciskanie:
7216 50 10 0- - O przekroju poprzecznym, który można zawrzeć w kwadracie o
boku 80 mm (ECSC)238 000,00
- - Pozostałe:
7216 50 99 0- - - Pozostałe (ECSC)288 000,00
- Kątowniki, kształtowniki i profile, nie obrobione więcej oprócz gięcia
na zimno lub wykończenia na zimno:
7216 61- - Otrzymane z wyrobów walcowanych płaskich:
7216 61 90 0- - - Pozostałe89 355,00
7217Drut ze stali niestopowej
7217 10- Nie pokrywany ani nie powlekany, polerowany lub nie:
7217 10 90 0- - Zawierający w masie 0,6% lub więcej węgla59 200,00
7217 20- Pokrywany lub powlekany cynkiem:
7217 20 90 0- - Zawierający w masie 0,6% lub więcej węgla58 800,00
7217 30- Pokrywany lub powlekany innymi metalami:
7217 30 90 0- - Zawierający w masie 0,6% lub więcej węgla178 777,00
7217 90- Pozostały:
- - Zawierający w masie mniej niż 0,25% węgla:
7217 90 30 0- - - Posiadający maksymalny wymiar przekroju poprzecznego 0,8
mm lub więcej72 170,00
7219Wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej o szerokości 600 mm lub
większej:
- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno:
7219 33- - O grubości powyżej 1 mm, lecz poniżej 3 mm:
7219 33 90 0- - - Zawierające w masie poniżej 2,5% niklu (ECSC)213 000,00
7219 34- - O grubości 0,5 mm lub większej, lecz nie przekraczającej 1 mm:
7219 34 90 0- - - Zawierające w masie poniżej 2,5% niklu (ECSC)290 830,00
7220Wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej, o szerokości mniejszej
niż 600 mm:
- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno:
- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
- - - O grubości powyżej 0,35 mm, lecz poniżej 3 mm, zawierające:
7220 20 59 0- - - - W masie 2,5% niklu1 643 791,00
- - - O grubości nie przekraczającej 0,35 mm, zawierające:
7220 20 91 0- - - - W masie 2,5% lub więcej niklu58 470,00
7220 20 99 0- - - - W masie poniżej 2,5% niklu24 921,00
7223 00Drut ze stali nierdzewnej:
- Zawierający w masie 2,5% lub więcej niklu:
7223 00 19 0- - Pozostały344 900,00
- Zawierający w masie poniżej 2,5% niklu:
7223 00 99 0- - Pozostały50 319,00
7226Wyroby walcowane płaskie z innej stali stopowej, o szerokości poniżej
600 mm:
- Pozostałe:
7226 92- - Nie obrobione więcej niż walcowanie na zimno:
7226 92 10 0- - - O szerokości powyżej 500 mm (ECSC)2 230 400,00
7227Sztaby i pręty z innej stali stopowej, walcowane na gorąco, w
nieregularnych kręgach:7 227,00
7227 90- Pozostałe:
7227 90 50 0- - Zawierające w masie 0,9% lub więcej ale nie więcej niż
1,15% węgla, 0,5% ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli jest obecny,
nie więcej niż 0,5% molibdenu (ECSC)2 882 450,00
7227 90 50 0- - Pozostałe (ECSC)
7228Pozostałe sztaby i pręty z innej stali stopowej; kątowniki,
kształtowniki i profile z innej stali stopowej; sztaby i pręty drążone ze
stali stopowej lub niestopowej, nadające się do celów wiertniczych:
7228 20- Sztaby i pręty ze stali krzemowo-manganowej:
- - Pozostałe:
7228 20 60 0- - - Pozostałe1 652 234,00
7228 30- Pozostałe, sztaby i pręty nie obrobione więcej niż walcowanie na
gorąco, ciągnienie na gorąco lub wyciskanie:
- - Pozostałe:
- - - O przekroju poprzecznym w kształcie koła o średnicy:
7228 30 69 0- - - - Poniżej 80 mm (ECSC)92 000,00
7228 50- Pozostałe sztaby i pręty nie obrobione więcej niż gięcie na zimno
lub wykończenie na zimno:
7228 50 40 0- - Zawierające w masie nie mniej niż 0,9%, ale nie więcej niż
1,15% węgla, 0,5%, ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli jest obecny,
nie więcej niż 0,5% molibdenu3 668,00
7228 60- Pozostałe sztaby i pręty:
- - Pozostałe:
7228 60 89 0- - - Pozostałe145 365,00
7229Drut z pozostałej stali stopowej:
7229 20 00 0- Ze stali krzemowo-manganowej406 572,00
7229 90- Pozostały:
7229 90 50 0- - Zawierający w masie nie mniej niż 0,9%, ale nie więcej niż
1,15% węgla, 05%, ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli jest obecny,
nie więcej niż 0,5% molibdenu240 000,00
7229 90 90 0- - Pozostały279 730,00
7307Łączniki rur lub przewodów rurowych (np. złączki nakrętne, kolanka,
tuleje), z żeliwa lub ze stali:
- Pozostałe, ze stali nierdzewnej:
7307 21 00 0- - Kołnierze101 656,00
7307 22- - Gwintowane kolanka, łuki i tuleje:
7307 22 10 0- - - Tuleje28 407,00
7307 29- - Pozostałe:
7307 29 10 0- - - Gwintowane156 300,00
- Pozostałe:
7307 99- - Pozostałe:
7307 99 90 0- - - Pozostałe9 601,00
7312Skrętki, liny, kable, taśmy plecione, zawiesia itp., ze stali, nie
izolowane elektrycznie:
7312 10- Skrętki, liny i kable:
- - Pozostałe:
7312 10 30 0- - - Ze stali nierdzewnej93 797,00
- - - - Nie przekraczającym 3 mm
7312 10 51 0- - - - - Powlekane lub pokrywane stopami cynku z miedzią
(mosiądzem)849 650,00
7312 10 59 0- - - - - Pozostałe438 615,00
- - - Pozostałe, z maksymalnym wymiarem przekroju poprzecznego:
- - - - Powyżej 3 mm
- - - - - Skrętki:
- - - - - - Pokrywane:
7312 10 75 0- - - - - - - Powlekane lub pokrywane cynkiem317 369,00
7312 10 79 0- - - - - - - Pozostałe968 240,00
- - - - - Liny i kable (łącznie z zamkniętymi):
7312 10 99 0- - - - - - Pozostałe100 000,00
7312 90- Pozostałe:
7312 90 90 0- - Pozostałe1 081 006,49
7320Sprężyny i pióra do resorów, ze stali:
7320 20- Sprężyny śrubowe:
7320 20 20 0- - Obrobione na gorąco54 475,00
- - Pozostałe:
7320 20 81 0- - - Sprężyny zwojowe ściskane2 132 390,00
7320 20 85 0- - - Sprężyny zwojowe rozciągane75 209,00
7320 20 89 0- - - Pozostałe2 726 719,00
7320 90- Pozostałe:
7320 90 10 0- - Sprężyny spiralne płaskie418 934,00
7320 90 30 0- - Sprężyny talerzowe23 349,00
7320 90 90 0- - Pozostałe403 282,00
7326Pozostałe artykuły ze stali:
- Kute lub tłoczone, lecz nie obrobione dalej:
7326 19- - Pozostałe:
7326 19 90 0- - - Pozostałe8 051 626,00
7326 20- Artykuły z drutu stalowego:
- - Pozostałe:
7326 20 90 0- - - Pozostałe25 654,00
7326 90- Pozostałe:
- - Pozostałe artykuły ze stali:
7326 90 93 0- - - Kute w matrycy zamkniętej376 352,00
7326 90 97 0- - - Pozostałe23 824 189,00
7413 00Skrętki, kable, taśmy plecione i podobne z miedzi, nie izolowane
elektrycznie:
- Pozostałe:
7413 00 91 0- - Z miedzi rafinowanej110 419,00
7413 00 99 0- - Ze stopów miedzi255,00
7415Gwoździe, gwoździe z szeroką główką, pinezki kreślarskie, klamry (inne
niż z pozycji nr 8305) i wyroby podobne, z miedzi lub ze stali posiadające
główki miedziane; wkręty, śruby, nakrętki, haki zawleczki, przetyczki,
podkładki (łącznie z podkładkami sprężystymi) i wyroby podobne, z miedzi:
- Pozostałe wyroby nie gwintowane:
7415 21 00 0- - Podkładki (łącznie z podkładkami sprężystymi)22 703,00
7415 29 00 0- - Pozostałe2 599 106,00
- Pozostałe wyroby gwintowane:
7415 39 00 0- - Pozostałe67 407,00
7416 00 00 0Sprężyny z miedzi148 310,00
7419Pozostałe artykuły z miedzi:
- Pozostałe:
7419 91 00 0- - Odlewane, formowane, wytłaczane lub kute, lecz nie
obrobione dalej387 885,00
7419 99 00 0- - Pozostałe112 872,00
7607Folia aluminiowa (nawet zadrukowana, łączona z papierem, kartonem, z
tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożowym) o grubości (bez
podłoża) nie przekraczającej 0,2 mm:
- Bez podłoża:
7607 11- - Walcowana, lecz nie obrobiona dalej:
7607 11 90 0- - - O grubości nie mniejszej niż 0,021 mm, ale nie
przekraczającej 0,2 mm275 000,00
7609 00 00 0Łączniki rur lub przewodów rurowych (np. złączki nakrętne,
kolanka, tuleje), z aluminium25 652,00
8301Kłódki i zamki (na klucze, szyfrowe lub elektryczne), z metalu
nieszlachetnego; zamknięcia i okucia z zamknięciami, zawierające zamki, z
metalu nieszlachetnego; klucze do wszelkich wyrobów wymienionych powyżej,
z metalu nieszlachetnego:
8301 20 00 0- Zamki w rodzaju używanych do pojazdów mechanicznych844
018,00
8301 60 00 0- Części111 716,00
8301 70 00 0- Klucze występujące oddzielnie790 210,00
8302Oprawy, okucia i podobne wyroby z metalu nieszlachetnego nadające się
do mebli, drzwi, schodów, okien, żaluzji, nadwozi pojazdów, wyrobów
rymarskich, waliz, kufrów, kasetek itp.; wieszaki, podpórki i podobne
uchwyty z metalu nieszlachetnego; kółka samonastawne z zamocowaniem z
metalu nieszlachetnego; automatyczne urządzenia do zamykania drzwi z
metalu nieszlachetnego:
8302 10- Zawiasy:
8302 10 90 0- - Pozostałe53 016,00
8302 30 00 0- Pozostałe oprawy i okucia i podobne wyroby nadające się do
pojazdów mechanicznych352 854,00
- Pozostałe oprawy, okucia i podobne wyroby:
8302 49- - Pozostałe:
8302 49 90 0- - - Pozostałe1 786 408,00
8307Rury giętkie z metali nieszlachetnych, z łącznikami lub bez:
8307 10- Ze stali:
8307 10 90 0- - Pozostałe16 000,00
8311Druty, pręty, rury, płyty, elektrody i podobne wyroby, z metali
nieszlachetnych lub z węglików metali, w otulinie lub z rdzeniem z topnika
w rodzaju używanych do lutowania miękkiego lub twardego, spawania lub
osadzania metali lub węglików metali; druty i pręty ze scalonych proszków
metali nieszlachetnych, używane w metalizacji natryskowej:
8311 30 00 0- Pręty w otulinie i druty rdzeniowe, z metalu
nieszlachetnego, do lutowania miękkiego, twardego lub spawania gazowego39
312,00
8409Części nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do silników z
pozycji nr 8407 lub 8408:
- Pozostałe:
8409 91 00 0- - Nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do
tłokowych silników spalinowych z zapłonem iskrowym150 000,00
8413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe; podnośniki
do cieczy:
8413 30- Pompy paliwa, oleju lub chłodziwa do tłokowych silników
spalinowych:
- - Pozostałe:
8413 30 99 0- - - Pozostałe5 044 500,00
8414Pompy powietrzne lub próżniowe, sprężarki i wentylatory powietrza lub
innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym
wentylatorem, z filtrami lub bez:
- Wentylatory:
8414 59- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8414 59 30 0- - - - Wentylatory osiowe377 769,00
8481Krany, kurki, zawory i podobna armatura do rur, płaszczy kotłów,
zbiorników, kadzi itp., także zawory redukcyjne i zawory sterowane
termostatycznie:
8481 30- Zawory zwrotne:
- - Pozostałe:
8481 30 99 0- - - Pozostałe513 623,00
8481 40- Zawory bezpieczeństwa lub zawory nadmiarowe:
8481 40 90 0- - Pozostałe411 120,00
8482Łożyska toczne:
8482 10- Łożyska kulkowe:
8482 10 90 0- - Pozostałe435 746,00
8482 20 00 0- Łożyska wałeczkowe stożkowe, także bez pierścienia
wewnętrznego lub zewnętrznego1 832 040,00
8482 80 00 0- Pozostałe, także kombinowane łożyska kulkowo-wałeczkowe412
109,00
- Części:
8482 91- - Kulki, igiełki i wałeczki:
8482 91 90 0- - - Pozostałe40 088,00
8483Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby;
obudowy łożysk i łożyska ślizgowe; mechanizmy i przekładnie zębate;
mechanizmy śrubowo-kulkowe lub śrubowo-wałeczkowe; skrzynie przekładniowe
i inne układy zmieniające prędkość, także przemienniki momentu obrotowego;
koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, także wielokrążki i zblocza;
sprzęgła rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne):
8483 10- Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby:
- - Pozostałe:
8483 10 80 0- - - Pozostałe22 070,00
8483 30- Obudowy łożysk, nie zawierające łożysk tocznych, łożyska
ślizgowe:
- - Pozostałe:
8483 30 90 0- - - Łożyska ślizgowe67 236,00
8483 50- Koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, także wielokrążki i
zblocza:
- - Pozostałe:
8483 50 99 0- - - Pozostałe43 000,00
8483 60- Sprzęgła rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne):
- - Pozostałe:
8483 60 99 0- - - Pozostałe86 761,00
8484Uszczelki i podobne przekładki z cienkiej blachy łączonej z innymi
materiałami lub utworzone z dwóch lub więcej warstw metalu; zestawy lub
komplety uszczelek i podobnych przekładek, różniących się między sobą,
umieszczone w torebkach, kopertach lub podobnych opakowaniach;
uszczelnienia mechaniczne:
8484 10- Uszczelki i podobne przekładki z cienkiej blachy łączonej z
innymi materiałami lub utworzone z dwóch lub więcej warstw metalu:
8484 10 90 0- - Pozostałe32 650,90
8484 90- Pozostałe:
8484 90 90 0- - Pozostałe233 800,00
8504Transformatory elektryczne, przekształtniki (np. prostowniki) oraz
wzbudniki:
- Pozostałe transformatory:
8504 31- - O mocy wyjściowej nie przekraczającej 1 kVA:
- - - Pozostałe:
8504 31 90 0- - - - Pozostałe94 359,00
8505Elektromagnesy; magnesy stałe i wyroby, które mają stać się stałymi
magnesami po namagnesowaniu; magnetyczne i elektromagnetyczne uchwyty,
zaciski, imadła i podobne uchwyty, elektromagnetyczne sprzęgła stałe czy
hamulce; elektromagnetyczne głowice podnośnikowe:
- Magnesy stałe i wyroby, które mają stać się stałymi magnesami po
namagnesowaniu:
8505 19- - Pozostałe:
8505 19 10 0- - - Magnesy stałe z ferrytów spiekanych1 137 249,00
8505 90- Pozostałe łącznie z częściami:
8505 90 90 0- - Części3 840,00
8511Elektryczne urządzenia zapłonowe lub rozrusznikowe stosowane w
silnikach wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym lub samoczynnym (np.
iskrowniki, prądnice iskrownikowe, cewki zapłonowe, świece zapłonowe,
świece żarowe, silniki rozruszników); prądnice (np. prądu stałego lub
przemiennego) oraz wyłączniki współpracujące z takimi silnikami:
8511 90 00 0- Części1 672 609,00
8512Elektryczny sprzęt oświetleniowy i sygnalizacyjny (oprócz wyrobów z
pozycji 8539), elektryczne wycieraczki szyb, urządzenia zapobiegające
zamarzaniu i potnieniu szyb w rodzaju używanych do rowerów i pojazdów
mechanicznych:
8512 20 00 0- Inny sprzęt oświetleniowy lub sygnalizacji wzrokowej594
402,00
8512 90 00 0- Części6 102 499,00
8529Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury z pozycji nr
8525 do 8528:
8529 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Obudowy:
8529 90 59 0- - - - - Z innych materiałów5 676 443,00
- - - - Pozostałe:
8529 90 81- - - - - Do kamer telewizyjnych z podpozycji 8525 30 i urządzeń
z pozycji 8527 i 8528:
8529 90 81 1- - - - - - Zespoły do montażu takie, jak mechanizmy kompletne
radioodtwarzaczy nawet montowane w korpusie wyrobu, kineskopy nawet nie
uzbrojone, obwody drukowane (płytki) kompletne wraz z zamontowanymi
elementami i podzespołami mechanicznymi i elektronicznymi, pod warunkiem,
że nie są połączone między sobą i pakowane są oddzielnie (SKD)9 791 864,00
8532Kondensatory elektryczne, stałe, nastawne lub strojeniowe:
- Pozostałe kondensatory stałe:
8532 22 00 0- - Elektrolityczne aluminiowe95 700,00
8532 23 00 0- - Ceramiczne jednowarstwowe796,00
8532 24- - Ceramiczne wielowarstwowe (monolityczne):
8532 24 90 0- - - Pozostałe69 063,00
8533Rezystory (w tym reostaty i potencjometry), nie będące rezystorami
grzejnymi:
8533 10 00 0- Rezystory stałe węglowe, masowe lub warstwowe53 707,00
- Pozostałe rezystory stałe:
8533 21 00 0- - Dla mocy nie przekraczającej 20 W33 574,00
8533 29 00 0- - Pozostałe164 150,00
- Rezystory drutowe zmienne, w tym reostaty i potencjometry:
8533 31 00 0- - Dla mocy nie przekraczającej 20 W149 848,00
8533 90 00 0- Części47 200,00
8534 00Obwody drukowane:
- W postaci jedynie elementów przewodzących i styków:
8534 00 11 0- - Obwody drukowane wielowarstwowe65 896,00
8534 00 19 0- - Pozostałe1 485 953,00
8534 00 90 0- Zawierające elementy bierne1 542 211,00
8538Części stosowane wyłącznie lub zasadniczo w aparaturze z pozycji nr
8535, 8536 lub 8537:
8538 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
8538 90 99 0- - - Pozostałe2 113 265,00
8539Elektryczne lampy żarowe lub wyładowcze, także nierozbieralne wkłady
reflektorów oraz lampy ultrafioletowe lub promienniki lampowe
podczerwieni; lampy łukowe:
- Pozostałe lampy żarowe, z wyjątkiem lamp ultrafioletowych oraz lampowych
promienników podczerwieni:
8539 21- - Lampy halogenowe z żarnikiem wolframowym:
8539 21 30 0- - - Z rodzaju stosowanych w motocyklach i innych pojazdach
mechanicznych960 472,00
8539 29- - Pozostałe:
8539 29 30 0- - - W rodzaju stosowanych w motocyklach i innych pojazdach
mechanicznych2 068 774,00
- - - Pozostałe, na napięcie:
8539 29 98 0- - - - Nie przekraczające 100 V670 257,00
8539 90- Części:
8539 90 90 0- - Pozostałe91 362,00
8541Diody, tranzystory i inne podobne urządzenia półprzewodnikowe;
światłoczułe urządzenia półprzewodnikowe, w tym fotoogniwa, także
zmontowane w moduły lub tworzące panele; diody świecące
(elektroluminescencyjne); kryształy piezoelektryczne w oprawkach:
8541 10- Diody, oprócz fotodiod i diod elektroluminescencyjnych:
- - Pozostałe:
8541 10 91 0- - - Diody prostownicze mocy188 052,00
8541 10 99 0- - - Pozostałe210 683,00
- Tranzystory, z wyjątkiem fototranzystorów:
8541 21- - O mocy dopuszczalnej poniżej 1 W:
8541 21 90 0- - - Pozostałe
8541 29- - Pozostałe:
8541 29 20 0- - - Polowe tranzystory mocy typu MOS108 628,00
8541 40- Światłoczułe elementy półprzewodnikowe, w tym fotoogniwa, także
zmontowane w moduły lub tworzące panele; diody świecące
(elektroluminescencyjne):
- - Diody świecące:
8541 40 19 0- - - Pozostałe13 397,00
8542Elektroniczne układy scalone i mikromoduły:
- Układy scalone cyfrowe monolityczne:
8542 13- - Półprzewodniki z warstwą tlenku metalu (technologia MOS):
8542 13 05 0- - - Chipy202 000,00
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Pozostałe:
8542 13 99 0- - - - - - - Pozostałe589 996,00
8542 30- Pozostałe układy scalone monolityczne:
- - Pozostałe:
- - - Układy sterujące:
- - - - Pozostałe:
8542 30 69 0- - - - - Pozostałe5 077 519,00
8542 50 00 0- Mikromoduły elektroniczne577 932,00
8543Elektryczne maszyny i urządzenia wykonujące indywidualne funkcje, nie
wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach tego działu
- Pozostałe maszyny i urządzenia:
8543 89- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8543 89 95 0- - - - Pozostałe:2 780 410,00
8547Elementy izolacyjne dla maszyn, urządzeń i sprzętu
elektrotechnicznego, wykonane całkowicie z materiału izolacyjnego lub
zawierające jedynie proste części metalowe (np. gniazda z gwintem
wewnętrznym) wprowadzone podczas formowania wyłącznie dla celów
montażowych, a różniące się od izolatorów z pozycji nr 8546; rurki kablowe
oraz osprzęt do rurkowania, z metali pospolitych pokrytych materiałem
izolacyjnym:
8547 20 00 0- Elementy izolacyjne z tworzyw sztucznych517 664,00
8708Części i akcesoria do pojazdów samochodowych z pozycji od nr 8701 do
8705:
8708 10- Zderzaki i ich części:
8708 10 90- - Pozostałe:
8708 10 90 9- - - Pozostałe31 875 400,00
- Pozostałe części i akcesoria nadwozi (także kabin):
8708 29- - Pozostałe:
8708 29 90- - - Pozostałe:
8709 29 90 9- - - - Pozostałe55 336 582,00
- Hamulce, także hamulce ze wspomaganiem oraz ich części:
8708 31- - Zmontowane okładziny hamulcowe:
- - - Pozostałe:
8708 31 99- - - - Do pozostałych:
8708 31 99 9- - - - - Pozostałe922 455,00
8708 39- - Pozostałe:
8708 39 90 9- - - Pozostałe11 020 000,00
8708 60- Osie nie napędzane oraz ich części:
- - Pozostałe:
8708 60 91- - - Stalowe, odkute w matrycy zamkniętej:
8708 60 91 9- - - - Pozostałe2 657 700,00
8708 60 99- - - Pozostałe:
8708 60 99 9- - - - Pozostałe19 911 435,00
8708 70- Koła jezdne oraz ich części i akcesoria:
- - Pozostałe:
8708 70 50- - - Felgi aluminiowe; aluminiowe części i akcesoria kół:
8708 70 50 9- - - - Pozostałe934 200,00
8708 70 99- - - Pozostałe:
8708 70 99 9- - - - Pozostałe1 921 200,00
8708 80- Amortyzatory układu zawieszenia:
8708 80 90- - Pozostałe:
8708 80 90 9- - - Pozostałe2 619 000,00
- Pozostałe części i akcesoria:
8708 91- - Chłodnice
8708 91 90- - - Pozostałe:
8708 91 90 9- - - - Pozostałe600 000,00
8708 92- - Tłumiki i rury wydechowe:
8708 92 90- - - Pozostałe:
8708 92 90 9- - - - Pozostałe2 418 964,00
8708 93- - Sprzęgła i ich części:
8708 93 90- - - Pozostałe:
8708 93 90 9- - - - Pozostałe17 281 826,00
8708 94- - Koła kierownicy, kolumny kierownicy oraz przekładnie
kierownicy:
8708 94 90- - - Pozostałe:
8708 94 90 9- - - - Pozostałe8 394 379,00
8708 99- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
8708 99 98- - - - - Pozostałe:
8708 99 98 9- - - - - - Pozostałe1 872 219,00
9013Wyroby ciekłokrystaliczne nie uwzględnione w innych pozycjach; lasery,
oprócz diod laserowych; inne przyrządy i urządzenia optyczne nie
wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego
działu:
9013 80- Pozostałe przyrządy, urządzenia i aparaty:
- - Urządzenia na ciekłych kryształach:
- - - Urządzenia ciekłokrystaliczne do wyświetlania na zasadzie macierzy
aktywnych:
9013 80 19 0- - - - Czarno-białe lub inne monochromatyczne1 238 508,00
9013 80 30 0- - - Pozostałe1 238 508,00
9025Hydrometry oraz podobne przyrządy pływające; termometry, pirometry,
barometry, higrometry, psychometry, zapisujące lub nie, oraz dowolna
kombinacja tych przyrządów:
- Termometry i pirometry, nie połączone z innymi przyrządami:
9025 19- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
9025 19 91 0- - - - Elektroniczne436 270,00
9025 19 99 0- - - - Pozostałe668,00
9026Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu,
ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. ciśnieniomierze,
poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z
wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami nr 9014, 9015, 9028 lub
9032:
9026 20- Do pomiaru lub kontroli ciśnienia:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
9026 20 90 0- - - - Pozostałe679 896,00
9026 90- Części i akcesoria:
9026 90 90 0- - Pozostałe235 929,00
9029Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze (liczniki
kilometrów), krokomierze itp.; szybkościomierze i tachometry, nie objęte
pozycją nr 9014 lub 9015; stroboskopy:
9029 20- Szybkościomierze i tachometry, stroboskopy:
- - Szybkościomierze i tachometry:
- - - Pozostałe:
9029 20 31 0- - - - Szybkościomierze do pojazdów2 122 617,00
9029 20 39 0- - - - Pozostałe301 911,00
9029 90- Części i akcesoria:
9029 90 90 0- - Pozostałe4 038 557,00
9031Przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nie
wyszczególnione i nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu;
projektory profilowe:
9031 80- Pozostałe przyrządy, aparaty i urządzenia:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
9031 80 99 0- - - - Pozostałe232 514,00
9032Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli:
9032 10- Termostaty:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
9032 10 99 0- - - - Pozostałe137 000,00
- Pozostałe przyrządy i aparaty:
9032 81- - Hydrauliczne lub pneumatyczne:
9032 81 90 0- - - Pozostałe4 673 777,00
9104 00Zegary instalowane na płytach czołowych aparatury lub w pulpitach
sterowniczych oraz zegary podobnego typu przeznaczone dla pojazdów
mechanicznych, statków powietrznych i kosmicznych, jednostek pływających
itp.:
9104 00 90 0- Pozostałe522 441,00
9401Meble do siedzenia (inne niż z pozycji 9402), nawet przekształcalne w
miejsca do spania, oraz ich części:
9401 90- Części:
- - Pozostałe:
9401 90 80 0- - - Pozostałe8 960 132,00
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre maszyny i urządzenia
inwestycyjne dla przemysłu motoryzacyjnego.
(Dz. U. Nr 159, poz. 1066)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz.
1026) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe
wartościowe na przywóz towarów wymienionych w:
1) załączniku nr 1 do rozporządzenia,
2) załączniku nr 2 do rozporządzenia
- dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
2. Kontyngenty taryfowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1, stosuje się wyłącznie do
towarów stanowiących wyposażenie zakładów produkujących (montujących),
dokonujących montażu przemysłowego nowych pojazdów samochodowych i innych
mechanicznych objętych kodami PCN 8701, 8702, 8703, 8704 i 8705 Taryfy celnej,
stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047), zwanej dalej
"Taryfą celną".
3. Przez użyte w ust. 2 określenie "montaż przemysłowy" rozumie się montaż w
skali rocznej:
1) nie mniej niż 1000 pojazdów - w przypadku pojazdów objętych kodami PCN 8701
(z wyłączeniem 8701 20), 8703 i 8704 (o ładowności do 5000 kg) Taryfy celnej,
2) nie mniej niż 200 pojazdów - w przypadku pojazdów objętych kodami PCN 8701
20, 8702, 8704 (o ładowności większej niż 5000 kg) oraz pojazdów objętych kodem
PCN 8705 Taryfy celnej.
4. Kontyngenty taryfowe, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 2, stosuje się
wyłącznie do towarów stanowiących wyposażenie zakładów produkujących części
samochodowe, nabywane przez zakłady produkujące (montujące), dokonujące montażu
przemysłowego nowych pojazdów samochodowych objętych kodami PCN 8701, 8702,
8703, 8704 i 8705 Taryfy celnej.
§ 2. W razie wykorzystania towarów, o których mowa w § 1, w celach innych niż
określone w § 1 ust. 2-4, cło jest wymierzane i pobierane na zasadach
określonych w Taryfie celnej.
§ 3. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej.
§ 4. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z
kolejnością ich złożenia.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz.
1066)
Załącznik nr 1
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE WARTOŚCIOWE
Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU
7302Kolejowy lub tramwajowy torowy materiał konstrukcyjny ze stali: szyny,
szyny ochronne i szyny zębate, iglice zwrotnicowe, skrzyżowania, cięgna
sztywne zwrotnic i inne elementy skrzyżowań, podkłady kolejowe, nakładki
stykowe, siodełka szynowe, kliny siodełkowe, podkładki pod szyny, uchwyty
szynowe, płyty podkładkowe, wiązadła i inne materiały przeznaczone do
łączenia lub mocowania szyn:
7302 10- Szyny:
- - Pozostałe:
- - - Nowe:
7302 10 39 0- - - - O masie na 1 m poniżej 20 kg (ECSC)638 400
7303 00Rury, przewody rurowe i profile drążone, z żeliwa:
7303 00 90 0- Pozostałe209 000
7307Łączniki rur lub przewodów rurowych (np. złączki nakrętne, kolanka,
tuleje) z żeliwa lub stali:
- Łączniki odlewane:
7307 11- - Z żeliwa nieciągliwego:
7307 11 90 0- - - Pozostałe150 500
7326Pozostałe artykuły ze stali:
7326 90- Pozostałe:
7326 90 40 0- - Palety i podobne platformy do przenoszenia produktów2 744
172
8203Pilniki, tarniki, szczypce (nawet szczypce tnące), obcęgi, pincety,
nożyce do cięcia metalu, obcinaki do rur, nożyce do prętów, przebijaki i
inne podobne narzędzia ręczne:
8203 20- Szczypce (nawet szczypce tnące), obcęgi, pincety i podobne
narzędzia:
8203 20 90 0- - Pozostałe26 052
8204Klucze maszynowe ręczne (nawet klucze dynamometryczne, ale bez
pokręteł do gwintowników): wymienne gniazda do kluczy nasadowych z
rękojeściami lub bez:
- Klucze maszynowe ręczne:
8204 12 00 0- - Nastawne268 339
8207Narzędzia wymienne do narzędzi ręcznych nawet napędzanych mechanicznie
lub do obrabiarek (np. do prasowania, tłoczenia, kucia na prasach,
przebijania, wykrawania, gwintowania otworów i wałków, wiercenia,
wytłaczania, przeciągania, frezowania, toczenia lub wkręcania wkrętów),
nawet ciągadła, ciągowniki bądź matryce do wyciskania metalu oraz
narzędzia do wiercenia w kamieniu lub do wierceń ziemnych:
- Narzędzia do wiercenia w kamieniu lub do wierceń ziemnych:
8207 19- - Pozostałe łącznie z częściami:
8207 19 90 0- - - Pozostałe26 052
8207 30- Narzędzia do prasowania, tłoczenia, kucia na prasach, przebijania
lub wykrawania:
8207 30 10 0- - Do metalu13 535 973
8412Pozostałe silniki i siłowniki:
- Silniki i siłowniki hydrauliczne:
8412 21- - Liniowe (cylindry):
- - - Pozostałe:
8412 21 99 0- - - - Pozostałe150 000
8412 29- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8412 29 91 0- - - - - Silniki hydrauliczne120 000
8413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe; podnośniki
cieczy:
- Pompy wyposażone lub przystosowane konstrukcyjnie do wyposażenia w
urządzenia pomiarowe:
8413 11 00 0- - Pompy dozujące paliwo lub środki smarne, w rodzaju
stosowanych w stacjach paliwowych lub w stacjach obsługi pojazdów1 318 736
8413 19- - Pozostałe:
8413 19 90 0- - - Pozostałe1 124 800
- Pozostałe pompy; podnośniki do cieczy:
8413 81- - Pompy:
8413 81 90 0- - - Pozostałe1 902 289
8414Pompy powietrzne lub próżniowe, sprężarki i wentylatory powietrza lub
innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym
wentylatorem, z filtrami lub bez:
8414 80- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Turbosprężarki:
8414 80 29 0- - - - Wielostopniowe470 200
8415Klimatyzatory, zawierające wentylator napędzany silnikiem oraz
elementy służące do zmiany temperatury i wilgotności, także klimatyzatory
nie posiadające możliwości oddzielnej regulacji wilgotności:
8415 90- Części:
8415 90 90 0- - Pozostałe45 000
8417Piece i paleniska przemysłowe lub laboratoryjne, także piec do
spopielania, nieelektryczne:
8417 80- Pozostałe:1 362 000
8417 80 20 0- - Piece tunelowe i piece muflowe do wypalania wyrobów
ceramicznych
8417 80 80 0- - Pozostałe
8418Chłodziarki, zamrażarki i inne urządzenia chłodzące lub zamrażające,
elektryczne lub inne; pompy cieplne inne niż klimatyzatory z pozycji nr
8415:
- Części:
8418 99- - Pozostałe:
8418 99 10 0- - - Parowniki i skraplacze, z wyłączeniem przeznaczonych do
chłodziarek domowych156 700
8419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem
elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany
temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie,
rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary
wodnej, suszenie, odparowywanie, parowanie, skraplanie lub chłodzenie,
inne niż urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów
domowych; urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe,
nieelektryczne:
- Suszarki:
8419 39- - Pozostałe65 131
8419 39 10 0- - - Do artykułów ceramicznych
8419 39 90 0- - - Pozostałe
- Pozostałe maszyny, instalacje i urządzenia:
8419 89- - Pozostałe:
8419 89 98 0- - - Pozostałe187 600
8421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do
filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów:
- Urządzenia i aparatura do filtrowania lub czyszczenia cieczy:
8421 21- - Do filtrowania lub oczyszczania wody:
8421 21 90 0- - - Pozostałe159 600
- Urządzenia i aparatura do filtrowania lub czyszczenia gazów:
8421 31- - Filtry powietrza dolotowego do silników spalinowych:
8421 31 90 0- - - Pozostałe46 894
8421 39- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania
pozostałych gazów:
8421 39 98 0- - - - - Pozostałe1 443 569
8423Urządzenia do ważenia (z wyjątkiem wag o czułości 5 cg lub czulszych),
także maszyny do liczenia lub kontroli przez ważenie; wszelkiego rodzaju
odważniki do wag:
- Inne urządzenia do ważenia:
8423 81- - O maksymalnej nośności nie przekraczającej 30 kg:
8423 81 10 0- - - Wagi kontrolne i urządzenia do automatycznego sterowania
dokonujące porównań z masą zadaną1 425 000
8424Urządzenia mechaniczne (obsługiwane ręcznie lub inaczej) do
rozrzucania, rozpraszania lub rozpylania cieczy lub proszków; gaśnice
napełnione lub nie napełnione; pistolety natryskowe i podobne urządzenia;
maszyny do wytwarzania, strumienia pary lub piasku i podobne maszyny
wytwarzające strumień czynnika roboczego:
8424 20 00 0- Pistolety natryskowe i podobne urządzenia9 035 823
8424 30- Maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne
maszyny wytwarzające strumień czynnika roboczego:
- - Pozostałe maszyny:
8424 30 10 0- - - Na sprężone powietrze4 299 130
- Pozostałe urządzenia:
8424 89- - Pozostałe:
8424 89 95 0- - - Pozostałe689 700
8425Wielokrążki i wciągarki inne niż wyciągi pochyłe; wciągarki i
przyciągarki; podnośniki:
- Pozostałe wciągarki; przyciągarki:
8425 31- - Napędzane silnikiem elektrycznym:
8425 31 90 0- - - Pozostałe78 850
8427Wózki widłowe; inne wozy i wózki transportu wewnętrznego wyposażone w
urządzenia podnoszące lub przenoszące:
8427 10- Wózki samobieżne napędzane silnikiem elektrycznym:
8427 10 10 0- - O wysokości podnoszenia 1 m lub większej2 679 000
8427 20- Pozostałe wozy i wózki samobieżne:
- - O wysokości podnoszenia 1 m lub większej:
8427 20 11 0- - - Wózki widłowe terenowe i inne wozy i wózki
podnośnikowe202 350
8428Pozostałe urządzenia do podnoszenia, przenoszenia, załadunku lub
rozładunku (np. windy, schody ruchome, przenośniki, kolejki linowe):
8428 10- Wyciągi pionowe i pochyłe:
- - Pozostałe:
8428 10 91 0- - - Z napędem elektrycznym67 736
- Pozostałe wyciągi i przenośniki o pracy ciągłej, do transportu towarów
lub materiałów:
8428 33- - Pozostałe, taśmowe
8428 33 90 0- - - Pozostałe41 249 360
8428 39- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8428 39 91 0- - - - Przenośniki rolkowe6 079 913
8428 39 98 0- - - - Pozostałe2 430 100
8443Maszyny drukarskie, włączając maszyny drukarskie atramentowe, inne niż
objęte pozycją nr 8471; maszyny do prac pomocniczych przy drukowaniu:
- Maszyny drukarskie offsetowe:
8443 19- - Pozostałe:
8443 19 90 0- - - Pozostałe148 000
8454Konwertory, kadzie, wlewnice i maszyny odlewnicze w rodzaju
stosowanych w hutnictwie lub w odlewniach metali:
8454 30- Maszyny odlewnicze:
8454 30 90 0- - Pozostałe3 167 300
8455Walcarki do metali oraz ich walce:
- Pozostałe walcarki:
8455 21 00 0- - Do walcowania na zimno lub kombinowane do walcowania na
gorąco i na zimno990 000
8456Obrabiarki przeznaczone do obróbki dowolnych materiałów przez usuwanie
nadmiaru materiału za pomocą lasera lub innej wiązki świetlnej lub
fotonowej, metodą ultradźwiękową, elektroerozyjną, elektrochemiczną, za
pomocą wiązki elektronów, wiązki jonowej lub łuku plazmowego:
8456 10- Działające na zasadzie lasera lub innej wiązki świetlnej lub
fotonowej:123 500
8456 10 10 0- - W rodzaju używanych w produkcji płytek półprzewodnikowych
lub przyrządów
8456 10 90 0- - Pozostałe
8457Centra obróbkowe, obrabiarki zespołowe (jednostanowiskowe) i
wielostanowiskowe obrabiarki przestawialne, do metalu:
8457 30- Wielostanowiskowe obrabiarki przestawialne:
8457 30 10 0- - Sterowane numerycznie43 538 500
8457 30 90 0- - Pozostałe1 615 200
8458Tokarki (włączając centra tokarskie) do usuwania metalu:
- Tokarki poziome:
8458 11- - Sterowane numerycznie:
8458 11 20 0- - - Centra tokarskie973 850
8459Obrabiarki (także obrabiarki z jednostkami obróbkowymi prowadnicowymi)
do wiercenia, wytaczania, frezowania lub gwintowania wałków lub otworów,
do obróbki metalu przez jego skrawanie, inne niż tokarki (włączając centra
tokarskie) objęte pozycją 8458:
- Pozostałe wiertarki:
8459 21 00 0- - Sterowane numerycznie21 663 000
8459 29 00 0- - Pozostałe4 973 250
8459 40- Pozostałe wytaczarki:
8459 40 90 0- - Pozostałe125 000
- - Pozostałe frezarki:
8459 61- - Sterowane numerycznie:
8459 61 90 0- - - Pozostałe5 269 650
8459 69- - Pozostałe:
8459 69 90 0- - - Pozostałe6 039 400
8460Obrabiarki do usuwania zadziorów i stępiania ostrych krawędzi, do
ostrzenia, szlifowania, gładzenia, docierania, polerowania lub innej
obróbki wykańczającej powierzchnie metali lub cermetali za pomocą toczaków
(okrągłych tarcz z piaskowca do ostrzenia narzędzi), narzędzi i materiałów
ściernych lub polerujących, inne niż obrabiarki do nacinania, szlifowania
lub obróbki wykańczającej uzębień kół zębatych z pozycji numer 8461:
- Szlifierki do płaszczyzn z możliwością ustawiania położenia wzdłuż
którejkolwiek z osi z dokładnością do 0,01 mm lub wyższą:
8460 11 00 0- - Sterowane numerycznie871 150
8460 19 00 0- - Pozostałe2 816 650
- Pozostałe szlifierki, z możliwością ustawiania położenia wzdłuż
którejkolwiek z osi z dokładnością do 0,01 mm lub wyższą:
8460 21- - Sterowane numerycznie:
- - - Do wałków i otworów:
8460 21 90 0- - - - Pozostałe3 084 350
8460 29- - Pozostałe:
8460 29 90 0- - - Pozostałe6 687 050
8460 40- Osełkownice lub docierarki:
8460 40 10 0- - Sterowane numerycznie4 712 000
8460 90- Pozostałe:
8460 90 90 0- - Pozostałe114 600
8461Obrabiarki do strugania wzdłużnego, strugania poprzecznego,
dłutowania, przeciągania, do nacinania, szlifowania lub obróbki
wykańczającej uzębień, do piłowania, obcinania lub przecinania oraz
pozostałe obrabiarki działające przez skrawanie metalu, cermetali, nie
wymienione ani nie ujęte gdzie indziej:
8461 30- Przeciągarki:
8461 30 90 0- - Pozostałe4 854 200
8461 40- Obrabiarki do nacinania, szlifowania lub obróbki wykańczającej
uzębień:
- - Obrabiarki do nacinania uzębień (także metodami ściernymi):
- - - Do nacinania uzębień kół zębatych walcowych:
8461 40 19 0- - - - Pozostałe354 300
8461 90 00 0- Pozostałe10 400
8462Obrabiarki (także prasy) do obróbki metalu metodą kucia, młotkowania
lub kucia matrycowego; obrabiarki (także prasy) do obróbki metalu metodą
gięcia, składania, prostowania, rozpłaszczania, ścinania, przebijania,
dziurkowania lub nacinania; prasy do obróbki metali lub węglików metali
nie wymienione powyżej:
- Giętarki, krawędziarki, prostownice lub prostownice do blach (także
prasy):
8462 29- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
8462 29 91 0- - - - - Hydrauliczne2 050 800
8462 29 98 0- - - - - Pozostałe3 951 000
8462 49- - Pozostałe:
8462 49 90 0- - - Pozostałe112 000
- Pozostałe:
8462 91- - Prasy hydrauliczne:
- - - Pozostałe:
8462 91 50 0- - - - Sterowane numerycznie1 618 800
8462 91 90 9- - - - Pozostałe:16 023 555
8463Pozostałe obrabiarki do obróbki metali, cermetali, bez usuwania
materiału:
8463 90 00 0- Pozostałe466 750
8465Obrabiarki (także maszyny do wbijania gwoździ, do łączenia klamrami,
klejenia lub innego łączenia) do drewna, korka, kości, twardej gumy,
twardych tworzyw sztucznych lub podobnych twardych materiałów:
- Pozostałe:
8465 91- - Piły:
8465 91 10 0- - - Piły taśmowe125 000
8465 91 20 0- - - Piły tarczowe18 000
8465 94 00 0- - Maszyny do gięcia lub łączenia2 052 000
8466Części i akcesoria nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do
maszyn z pozycji nr 8456 do 8465, także uchwyty przedmiotów obrabianych,
uchwyty narzędzi, samootwieralne głowice gwinciarskie, podzielnice i inne
urządzenia specjalne do obrabiarek; uchwyty do narzędzi wszelkich typów do
obróbki ręcznej:
8466 20- Uchwyty przedmiotów obrabianych:
8466 20 10 0- - Przyrządy i uchwyty do celów specjalnych; zestawy
znormalizowanych części, przyrządów i uchwytów1 030 750
- Pozostałe:
8466 94- - Do obrabiarek z pozycji nr 8462 lub 8463:137 556
8466 94 10 0- - - Do obrabiarek z podpozycji nr 8462 21 05 0 lub 8462 29
05 0
8466 94 90 0- - - Pozostałe
8467Narzędzia do pracy ręcznej, pneumatyczne, hydrauliczne lub z
samodzielnym silnikiem nieelektrycznym:
- Pneumatyczne:
8467 11- - Obrotowe (także kombinowane obrotowo-udarowe):
8467 11 10 0- - - Do obróbki metalu45 250
8467 11 90 0- - - Pozostałe3 492 200
8467 19 00 0- - Pozostałe581 477
- Pozostałe narzędzia:
8467 89 00 0- - Pozostałe6 032 500
- Części:
8467 92 00 0- - Narzędzi pneumatycznych43 768
8468Maszyny i urządzenia do lutowania miękkiego i twardego, spawania lub
zgrzewania, w tym także przystosowane do cięcia, inne niż z pozycji nr
8515; maszyny i urządzenia do gazowego odpuszczania powierzchniowego:
8468 80 00 0- Pozostałe maszyny i urządzenia9 000 000
8469Maszyny do pisania inne niż drukarki objęte pozycją nr 8471; maszyny
do redagowania tekstów:
- Automatyczne maszyny do pisania i maszyny do redagowania tekstów:
8469 11 00 0- - Maszyny do redagowania tekstów104 209
8471Maszyny do automatycznego przetwarzania danych i urządzenia do tych
maszyn; czytniki magnetyczne lub optyczne, maszyny do zapisywania
zakodowanych danych na nośnikach danych oraz maszyny do przetwarzania
takich danych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej:
- Pozostałe cyfrowe maszyny do automatycznego przetwarzania danych:
8471 41- - Zawierające w tej samej obudowie co najmniej jednostkę
centralną oraz urządzenia wyjścia i wejścia, połączone lub nie:1 529 500
- - - Pozostałe:
8471 41 30 0- - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów
telewizyjnych, telekomunikacyjnych, audio i wideo
- - - - Pozostałe:
8471 41 91 0- - - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów
telewizyjnych, ale nie posiadające innych specyficznych funkcji
8471 41 99 0- - - - - Pozostałe6 397 300
8471 49- - Pozostałe, przedstawione w formie systemów:
- - - Pozostałe:
8471 49 30 0- - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów
telewizyjnych, telekomunikacyjnych, audio i video:
- - - - Pozostałe:
8471 49 91 0- - - - - Umożliwiające odbiór i przetwarzanie sygnałów
telewizyjnych, ale nie posiadających innych specyficznych funkcji
8471 49 99 0- - - - - Pozostałe
8471 60- Urządzenia wejściowe lub wyjściowe, nawet zawierające w tej samej
obudowie urządzenia pamięci:
- - Pozostałe:
8471 60 40 0- - - Drukarki917 700
8471 60 90 0- - - Pozostałe76 000
8471 70- Urządzenia pamięci:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Urządzenia pamięci dyskowej:
- - - - - Pozostałe:
8471 70 53 0- - - - - - Napędy dysków twardych760 000
8471 70 60 0- - - - Urządzenia pamięci magnetycznej, taśmowej95 000
8474Maszyny do sortowania, klasyfikowania, przesiewania, oddzielania,
płukania, przemywania, zgniatania, kruszenia, mielenia, mieszania lub
ugniatania ziemi, kamieni, rud lub innych substancji mineralnych, w
postaci stałej (także w formie proszku lub pasty); maszyny do
aglomerowania, kształtowania lub formowania stałych paliw mineralnych, mas
ceramicznych, nie utwardzonego cementu, materiałów gipsowych lub innych
produktów mineralnych w postaci proszków lub pasty; maszyny do wykonywania
piaskowych form odlewniczych:
8474 80- Pozostałe maszyny:3 766 350
8474 80 10 0- - Maszyny do aglomerowania, kształtowania lub formowania
pasty ceramicznej
8474 80 90 0- - Pozostałe
8477Maszyny do obróbki gumy lub tworzyw sztucznych lub do produkcji
wyrobów z tych materiałów, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w
niniejszym dziale:
8477 10- Wtryskarki:4 000 000
8477 10 10 0- - Urządzenia hermetyzacyjne do montażu przyrządów
półprzewodnikowych
8477 10 90 0- - Pozostałe
8477 59- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8477 59 80 0- - - - Pozostałe600 000
8479Maszyny i urządzenia mechaniczne przeznaczone do wykonywania funkcji
specjalnych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym
dziale:
8479 30- Prasy do wyrobu płyt wiórowych lub budowlanych płyt pilśniowych z
drewna lub innych zdrewniałych materiałów oraz pozostałe maszyny do
przerobu drewna lub korka:
8479 30 90 0- - Pozostałe:514 031
8479 50 00 0- Roboty przemysłowe, nigdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone3 061 734
- Pozostałe maszyny i urządzenia mechaniczne:
8479 89- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8479 89 98 0- - - - Pozostałe7 764 550
8480Skrzynki formierskie dla odlewni metali; płyty podmodelowe; modele
odlewnicze; formy do metali (inne niż wlewnice), węglików metali, szkła,
materiałów mineralnych, gumy lub tworzyw sztucznych:
8480 30- Modele odlewnicze:
8480 30 90 0- - Pozostałe52 105
- Formy do metali lub węglików metali:
8480 41 00 0- - Typu wtryskowego lub tłocznego3 792 305
8481Krany, kurki, zawory i podobna armatura do rur, płaszczy kotłów,
zbiorników, kadzi itp., także zawory redukcyjne i zawory sterowane
termostatycznie:
8481 80- Pozostała armatura:
- - Pozostałe:
- - - Zawory do sterowania procesami:
8481 80 59 0- - - - Pozostałe156 314
- - - Pozostałe:
- - - - Zasuwy:
8481 80 69 0- - - - - Pozostałe112 100
8501Silniki elektryczne i prądnice (z wyłączeniem zespołów
prądotwórczych):
- Inne silniki prądu przemiennego, wielofazowe:
8501 52- - O mocy wyjściowej powyżej 750 W, ale nie przekraczającej 75 kW:
- - - Pozostałe:
8501 52 91 0- - - - O mocy wyjściowej powyżej 750 W, ale nie
przekraczającej 7,5 kW:20 842
8504Transformatory elektryczne, przekształtniki (np. prostowniki) oraz
wzbudniki:
- Pozostałe transformatory:
8504 31- - O mocy wyjściowej nie przekraczającej 1 kVA:
- - - Pozostałe:
8504 31 90 0- - - - Pozostałe10 000
8508Narzędzia elektromechaniczne, ręczne, z własnym silnikiem
elektrycznym:
8508 80- Pozostałe narzędzia:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8508 80 90 0- - - - Pozostałe67 200
8514Elektryczne piece i suszarki przemysłowe lub laboratoryjne (także
indukcyjne czy dielektryczne); inne urządzenia grzewcze przemysłowe lub
laboratoryjne typu indukcyjnego lub dielektrycznego:
8514 10- Piece oporowe i suszarki:
- - Pozostałe:
8514 10 80 0- - - Pozostałe2 356 000
8514 20- Piece i suszarki indukcyjne lub dielektryczne:
- - Pozostałe:
8514 20 10 0- - - Indukcyjne12 947 650
8515Maszyny i urządzenia do lutowania miękkiego, twardego oraz spawania,
także do cięcia metodą elektryczną (łącznie z ogrzewanym elektrycznie
gazem), metodą laserową, lub za pomocą wiązki światła, lub fotonów, metodą
ultradźwiękową, za pomocą wiązki elektronów, impulsów magnetycznych lub
łuku plazmowego; elektryczne maszyny i aparaty do natryskiwania na gorąco
metali lub cermetali:
- Urządzenia do oporowego zgrzewania metali:
8515 21 00 0- - Całkowicie lub częściowo automatyczne
ex 8515 21 00 0Urządzenia i maszyny do oporowego zgrzewania metali
całkowicie lub częściowo automatyczne25 974 414
8515 29- - Pozostałe:
8515 29 10 0- - - Do zgrzewania doczołowego382 969
- Maszyny i urządzenia do spawania metali łukiem elektrycznym (w tym
łukiem plazmowym):
8515 31 00 0- - Całkowicie lub częściowo automatyczne1 175 150
8515 80- Inne urządzenia i aparaty:
- - Pozostałe:
- - - Do obróbki metali:
8515 80 11 0- - - - Do spawania lub zgrzewania725 000
8517Elektryczny sprzęt do telefonii i telegrafii przewodowej, włączając
przewodowe aparaty telefoniczne ze słuchawką bezprzewodową oraz sprzęt
telekomunikacyjny dla systemów przewodowych na prąd nośny lub dla systemów
przewodowych cyfrowych; videofony:
8517 50- Inna aparatura dla systemów przewodowych na prąd nośny lub dla
systemów przewodowych cyfrowych:
8517 50 90 0- - Pozostała4 189 025
8531Elektryczne urządzenia do sygnalizacji dźwiękowej lub wzrokowej (np.
dzwonki, syreny, tablice sygnalizacyjne, urządzenia alarmowe
przeciwwłamaniowe lub przeciwpożarowe), nie z pozycji nr 8512 lub 8530:
8531 10- Urządzenia przeciwwłamaniowe, przeciwpożarowe oraz inne temu
podobne:
- - Pozostałe:
8531 10 30 0- - - Z rodzaju używanych w obiektach budowlanych1 567 200
8543Elektryczne maszyny i urządzenia wykonujące indywidualne funkcje, nie
wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach tego działu:
8543 30- Maszyny i urządzenia do galwanotechniki, elektrolizy lub
elektroforezy:
8543 30 80 0- - Pozostałe3 000
8544Izolowane (także emaliowane lub anodyzowane) druty, kable (także kable
koncentryczne) oraz inne izolowane przewody elektryczne, z łączówkami lub
bez; przewody z włókien optycznych, złożone z indywidualnie osłoniętych
włókien, także połączone z przewodnikami prądu elektrycznego lub
zaopatrzone w końcówki (złączki):
- Inne przewody elektryczne, dla napięć nie przekraczających 80 V:
8544 41- - Zaopatrzone w końcówki:
8544 41 90 0- - - Pozostałe188 100
8544 70 00 0- Kable światłowodowe530 100
8709Pojazdy mechaniczne z własnym napędem dla transportu
wewnątrzzakładowego, nie wyposażone w urządzenia podnośnikowe,
przeznaczone do użytku w zakładach produkcyjnych, magazynach, portach i
lotniskach do przewozu towarów na niewielkie odległości; ciągniki
przeznaczone do użytku na peronach kolejowych; części do powyższych
pojazdów:
- Pojazdy:
8709 11- - Elektryczne:
8709 11 90 0- - - Pozostałe474 525
9010Urządzenia i sprzęt laboratoriów fotograficznych (i filmowych)
włącznie z urządzeniami do rzutowania lub rysowania masek scalonych
elektronicznych na warstwę światłoczułą pokrywającą obrabiany materiał
półprzewodnikowy, nie wymienione ani nie uwzględnione w innych miejscach
niniejszego działu; negatywoskopy; ekrany projekcyjne:
9010 50- Pozostałe urządzenia i aparaty dla laboratoriów fotograficznych
(łącznie z kinematograficznymi); negatywoskopy:39 000
9010 50 10 0- - Urządzenia do rzutowania lub rysowania masek obwodów
scalonych na synsybilizowanych podłożach płaskich wyświetlaczy
ciekłokrystalicznych
9010 50 90 0- - Pozostałe
9016 00Wagi o czułości 5 cg lub lepszej, nawet z odważnikami:
9016 00 10 0- Wagi12 400
9017Przyrządy kreślarskie lub obliczeniowe (np. urządzenia kreślące,
pantografy, kątomierze, zestawy kreślarskie, suwaki logarytmiczne, tarcze
rachunkowe); ręczne przyrządy do pomiaru długości (np. pręty i taśmy
miernicze, mikrometry, suwaki) nie wymienione ani nie uwzględnione w
innych miejscach niniejszego działu:
9017 20- Pozostałe przyrządy kreślarskie, traserskie lub do obliczeń
rachunkowych:
- - Przyrządy kreślarskie:
9017 20 19 0- - - Pozostałe6 650
9024Maszyny oraz aparaty do przeprowadzania badań twardości,
wytrzymałości, sciśliwości, elastyczności i tym podobnych mechanicznych
własności materiałów (np. metali, drewna, materiałów włókienniczych,
papieru lub tworzyw sztucznych):
9024 10- Maszyny i aparaty do badania metali:
- - Pozostałe:
9024 10 91 0- - - Uniwersalne lub do prób na rozciąganie647 300
9024 10 93 0- - - Do badania twardości62 600
9024 10 99 0- - - Pozostałe312 500
9026Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu,
ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. przepływomierze,
poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z
wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami nr 9014, 9015, 9028 lub
9032:
9026 20- Do pomiaru lub kontroli ciśnienia:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Manometry z rurką spiralną Bourdona lub manometry z metalową
przeponą:
9026 20 59 0- - - - - Pozostałe7 600
9026 20 90 0- - - - Pozostałe1 401 250
9027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np.
polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub
dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości,
porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i
aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku,
łącznie ze światłomierzami; mikrotomy:
9027 10- Analizatory gazu lub dymu:
9027 10 90 0- - Pozostałe297 350
9027 30 00 0- Spektometry, spektrofotometry oraz spektografy stosowane w
zakresie optycznym (promieniowanie ultrafioletowe, widzialne,
podczerwone)124 700
9027 80- Pozostałe przyrządy i aparaty:
- - Pozostałe:
9027 80 97 0- - - Pozostałe38 000
9028Liczniki ilości i zużycia gazu, cieczy lub energii elektrycznej,
włącznie z licznikami wzorcowymi do nich:
9028 30- Liczniki energii elektrycznej:
- - Dla prądu zmiennego:
9028 30 19 0- - - Wielofazowe9 400
9030Oscyloskopy, analizatory widma oraz inne przyrządy i aparaty do
pomiaru lub kontroli wielkości elektrycznych, z wyjątkiem mierników
objętych pozycją nr 9028; przyrządy i aparaty do pomiaru lub wykrywania
promieniowania alfa, beta, gamma lub rentgena, promieni kosmicznych lub
innych promieni jonizujących:
9030 20- Oscyloskopy i oscylografy:
9030 20 90 0- - Pozostałe5 700
9030 39- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
9030 39 30 0- - - - Elektroniczne24 000
- Pozostałe przyrządy i aparaty:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
9030 89 99 0- - - - Pozostałe4 200
9031Przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nie
wyszczególnione i nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu;
projektory profilowe:
9031 10 00 0- Urządzenie do wyrównoważania części mechanicznych2 785 400
9031 20 00 0- Stanowiska badawcze13 313 163
- Pozostałe przyrządy i aparaty optyczne:
9031 49- - Pozostałe:
9031 49 90 0- - - Pozostałe76 000
9031 80- Pozostałe przyrządy, aparaty i urządzenia:
- - Pozostałe:
- - - Elektroniczne:
- - - - Do pomiaru lub kontroli wielkości geometrycznych:
9031 80 32 0- - - - - Do kontroli płytek i urządzeń półprzewodnikowych lub
do kontroli masek fotograficznych lub siatek używanych w produkcji
urządzeń półprzewodnikowych2 147 143
9031 80 34 0- - - - - Pozostałe
9031 80 39 0- - - - Pozostałe6 786 771
- - - Pozostałe:
9031 80 91 0- - - - Do pomiaru lub kontroli wielkości geometrycznych4 857
350
9031 80 99 0- - - - Pozostałe15 600
9032Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli:
9032 10- Termostaty:
- - Pozostałe:
9032 10 30 0- - - Elektroniczne109 420
- - - Pozostałe:
9032 10 99 0- - - - Pozostałe72 946
9032 90- Części i akcesoria:
9032 90 90 0- - Pozostałe145 893
Załącznik nr 2
WYKAZ TOWARÓW, NA PRZYWÓZ KTÓRYCH USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE WARTOŚCIOWE
Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU
7309 00Zbiorniki, cysterny, kadzie i podobne pojemniki na dowolny materiał
(inny niż sprężony lub skroplony gaz), ze stali, o pojemności
przekraczającej 300 l, nawet pokrywane lub izolowane cieplnie, lecz nie
wyposażone w urządzenia mechaniczne lub termiczne:
7309 00 90 0- Do ciał stałych1 126 700
8207Narzędzia wymienne do narzędzi ręcznych nawet napędzanych mechanicznie
lub do obrabiarek (np. do prasowania, tłoczenia, kucia na prasach,
przebijania, wykrawania, gwintowania otworów i wałków, wiercenia,
wytaczania, przeciągania, frezowania, toczenia lub wkręcania wkrętów),
nawet ciągadła, ciągowniki bądź matryce do wyciskania metalu oraz
narzędzia do wiercenia w kamieniu lub do wierceń ziemnych:
8207 30- Narzędzia do prasowania, tłoczenia, kucia na prasach, przebijania
lub wykrawania:
8207 30 10 0- - Do metalu32 450 575
8207 90- Pozostałe narzędzia wymienne:
- - Z częścią roboczą z pozostałych materiałów:
- - - Pozostałe, z częścią roboczą:
- - - - Ze spieku ceramiczno-metalowego:
8207 90 71 0- - - - - Do metalu10 338
8414Pompy powietrzne lub próżniowe, sprężarki i wentylatory powietrza lub
innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym
wentylatorem, z filtrami lub bez:
- Wentylatory:
8414 59- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8414 59 90 0- - - - Pozostałe27 265
8414 60 00 0- Okapy, w których największy poziom wymiaru ścianki jest nie
większy niż 120 cm15 675
8414 80- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Sprężarki wyporowe o posuwisto-zwrotnym ruchu elementu roboczego,
mogące wytwarzać maksymalne nadciśnienie:
- - - - Nie przekraczające 1,5 MPa (15 barów), o wydajności na godzinę:
8414 80 31 0- - - - - Nie przekraczającej 60 m398 000
8415Klimatyzatory, zawierające wentylator napędzany silnikiem oraz
elementy służące do zmiany temperatury i wilgotności, także klimatyzatory
nie posiadające możliwości oddzielnej regulacji wilgotności:
- Pozostałe:
8415 82- - Pozostałe zawierające agregat schładzający:
8415 82 80 0- - - Pozostałe661 562
8419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem
elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany
temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie,
rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary
wodnej, suszenie, odparowywanie, parowanie, skraplanie lub chłodzenie,
inne niż urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów
domowych; urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe,
nieelektryczne:
- Suszarki:
8419 39- - Pozostałe:
8419 39 90 0- - - Pozostałe241 300
8419 50- Wymienniki ciepła:
8419 50 90 0- - Pozostałe213 000
- Pozostałe maszyny, instalacje urządzenia:
8419 89- - Pozostałe:
8419 89 10 0- - - Chłodnie kominowe i podobne instalacje do chłodzenia
bezpośredniego (bez ścianki oddzielającej) za pomocą wody przepływającej w
obiegu zamkniętym1 628 015
8419 89 30 0- - - Instalacje do metalizacji próżniowej1 828 000
8420Kalandry lub inne maszyny do walcowania, nie przeznaczone do obróbki
metali lub szkła, oraz walce do tych urządzeń:
8420 10- Kalandry lub inne maszyny do walcowania:
8420 10 50 0- - Z rodzaju używanych w przemyśle wyrobów z tworzyw
sztucznych i przemyśle wyrobów gumowych131 000
8421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do
filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów:,
- Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania gazów:
8421 39- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8421 39 30 0- - - - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania
powietrza279 300
8422Zmywarki do naczyń; urządzenia do czyszczenia lub suszenia butelek lub
innych pojemników; urządzenia do napełniania, zamykania, uszczelniania lub
etykietowania butelek, tubek, puszek, pudełek, worków lub innych
pojemników; urządzenia do kapslowania butelek, słoików lub podobnych
pojemników; inne urządzenia do pakowania lub paczkowania (włączając
urządzenia do pakowania termo-kurczliwego); urządzenia do gazowania
napojów:
8422 30 00 0- Urządzenia do napełniania, zamykania, uszczelniania lub
etykietowania butelek, puszek, pudełek, worków lub innych pojemników;
urządzenia do kapslowania butelek, słoików, tubek i podobnych pojemników;
maszyny do gazowania napojów62 320
8423Urządzenia do ważenia (z wyjątkiem wag o czułości 5 cg lub czulszych),
także maszyny do liczenia lub kontroli przez ważenie; wszelkiego rodzaju
odważniki do wag:
8423 10- Wagi osobowe, także wagi do ważenia niemowląt; wagi do użytku
domowego:
8423 10 90 0- - Pozostałe53 200
- Inne urządzenia do ważenia:
8423 82- - O maksymalnej nośności powyżej 30 kg, lecz nie przekraczającej
5000 kg:
8423 82 10 0- - - Wagi kontrolne i urządzenia do automatycznego sterowania
dokonujące porównań z masą zadaną524 400
8423 82 90 0- - - Pozostałe148 200
8424Urządzenia mechaniczne (obsługiwane ręcznie lub inaczej) do
rozrzucania, rozpraszania lub rozpylania cieczy lub proszków; gaśnice
napełnione lub nie napełnione; pistolety natryskowe i podobne urządzenia;
maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne maszyny
wytwarzające strumień czynnika roboczego:
8424 20 00 0- Pistolety natryskowe i podobne urządzenia10 264 000
8424 30- Maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne
maszyny wytwarzające strumień czynnika roboczego:
- - Pozostałe maszyny:
8424 30 10 0- - - Na sprężone powietrze783 750
8424 30 90 0- - - Pozostałe47 500
- Pozostałe urządzenia:
8424 89- - Pozostałe:
8424 89 95 0- - - Pozostałe233 710
8425Wielokrążki i wciągniki inne niż wyciągi pochyłe; wciągarki i
przyciągarki; podnośniki:
- Pozostałe wciągarki; przyciągarki:
8425 31- - Napędzane silnikiem elektrycznym:
8425 31 90 0- - - Pozostałe66 690
8427Wózki widłowe; inne wozy i wózki transportu wewnętrznego wyposażone w
urządzenia podnoszące lub przenoszące:
8427 20- Pozostałe wozy i wózki samobieżne:
8427 20 90 0- - Pozostałe171 000
8428Pozostałe urządzenia do podnoszenia, przenoszenia, załadunku lub
rozładunku (np. windy, schody ruchome, przenośniki, kolejki linowe):
8428 20- Wyciągi pneumatyczne i przenośniki pneumatyczne:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8428 20 99 0- - - - Pozostałe63 270
- Pozostałe wyciągi i przenośniki do pracy ciągłej, do transportu towarów
lub materiałów:
8428 33- - Pozostałe, taśmowe:
8428 33 90 0- - - Pozostałe1 694 800
8428 39- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8428 39 98 0- - - - Pozostałe5 114 800
8428 90- Pozostałe urządzenia:
- - Pozostałe:
8428 90 30 0- - - Urządzenia do walcowni; samotoki do doprowadzania i
odprowadzania wyrobów; kantowniki i manipulatory do wlewków, bochnów,
kęsów i kęsisk płaskich217 550
8443Maszyny drukarskie, włączając maszyny drukarskie atramentowe, inne niż
objęte pozycją nr 8471; maszyny do prac pomocniczych przy drukowaniu:
- Pozostałe maszyny drukarskie:
8443 51 00 0- - Atramentowe maszyny drukarskie309 225
8452Maszyny do szycia, z wyłączeniem maszyn do zszywania książek ujętych w
pozycji nr 8440; meble, podstawy i obudowy specjalnie zaprojektowane do
maszyn do szycia; igły do maszyn do szycia:
- Pozostałe maszyny do szycia:
8452 21 00 0- - Automatyczne167 200
8452 29 00 0- - Pozostałe182 400
8454Konwertory, kadzie, wlewnice i maszyny odlewnicze w rodzaju
stosowanych w hutnictwie lub w odlewniach metali:
8454 30- Maszyny odlewnicze:
8454 30 10 0- - Do odlewania pod ciśnieniem155 230
8457Centra obróbkowe, obrabiarki zespołowe (jednostanowiskowe) i
wielostanowiskowe obrabiarki przestawialne, do metalu:
8457 30- Wielostanowiskowe obrabiarki przestawialne:
8457 30 10 0- - Sterowane numerycznie2 232 500
8458Tokarki (włączając centra tokarskie) do usuwania metalu:
- Tokarki poziome:
8458 11- - Sterowane numerycznie:
8458 11 20 0- - - Centra tokarskie244 103
- - - Automaty tokarskie:
8458 11 41 0- - - - Jednowrzecionowe4 453 600
8458 19- - Pozostałe:
8458 19 40 0- - - Automaty tokarskie843 600
8459Obrabiarki (także obrabiarki z jednostkami obróbkowymi prowadnicowymi)
do wiercenia, wytaczania, frezowania lub gwintowania wałków lub otworów,
do obróbki metalu przez jego skrawanie, inne niż tokarki (włączając centra
tokarskie) objęte pozycją 8458:
- Pozostałe wiertarki:
8459 21 00 0- - Sterowane numerycznie2 774 646
8459 29 00 0- - Pozostałe1 787 302
8459 70 00 0- Pozostałe obrabiarki do gwintowania wałków i otworów1 692
800
8460Obrabiarki do usuwania zadziorów i stępiania ostrych krawędzi, do
ostrzenia, szlifowania, gładzenia, docierania, polerowania lub innej
obróbki wykańczającej powierzchnie metali lub cermetali za pomocą toczaków
(okrągłych tarcz z piaskowca do ostrzenia narzędzi), narzędzi i materiałów
ściernych lub polerujących, inne niż obrabiarki do nacinania, szlifowania
lub obróbki wykańczającej uzębień kół zębatych z pozycji numer 8461:
- Szlifierki do płaszczyzn z możliwością ustawiania położenia wzdłuż
którejkolwiek z osi z dokładnością do 0,01 mm lub wyższą:
8460 11 00 0- - Sterowane numerycznie602 300
- Pozostałe szlifierki, z możliwością ustawiania położenia wzdłuż
którejkolwiek z osi z dokładnością do 0,01 mm lub wyższą:
8460 21- - Sterowane numerycznie:
8460 21 90 0- - - Pozostałe427 500
8460 40- Osełkownice lub docierarki:
8460 40 90 0- - Pozostałe737 200
8460 90- Pozostałe:
8460 90 90 0- - Pozostałe37 240
8461Obrabiarki do strugania wzdłużnego, strugania poprzecznego,
dłutowania, przeciągania, do nacinania, szlifowania lub obróbki
wykańczającej uzębień, do piłowania, obcinania lub przecinania oraz
pozostałe obrabiarki działające przez skrawanie metalu, cermetali, nie
wymienione ani nie ujęte gdzie indziej:
8461 30- Przeciągarki:
8461 30 90 0- - Pozostałe1 408 166
8461 50- Piły, obcinarki lub przecinarki:
8461 50 90 0- - Obcinarki lub przecinarki1 022 058
8462Obrabiarki (także prasy) do obróbki metalu metodą kucia, młotkowania
lub kucia matrycowego; obrabiarki (także prasy) do obróbki metalu metodą
gięcia, składania, prostowania, rozpłaszczania, ścinania, przebijania,
dziurkowania lub nacinania; prasy do obróbki metali lub węglików metali
nie wymienione powyżej:
8462 10- Kuźniarki lub prasy kuźnicze (także prasy do tłoczenia) oraz
młoty:
8462 10 10 0- - Sterowane numerycznie18 352 404
- Giętarki, krawędziarki, prostownice lub prostownice do blach (także
prasy):
8462 21- - Sterowane numerycznie
8462 21 05 0- - - W rodzaju używanych w produkcji przyrządów
półprzewodnikowych
- - - Pozostałe:2 581 150
8462 21 80 0- - - - Pozostałe
8462 29- - Pozostałe
8462 29 05 0- - - W rodzaju używanych w produkcji przyrządów
półprzewodnikowych
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
8462 29 98 0- - - - - Pozostałe6 005 520
8462 49- - Pozostałe
8462 49 90 0- - - Pozostałe82 175
- Pozostałe:
8462 91- - Prasy hydrauliczne:
- - - Pozostałe:
8462 91 90 0- - - - Pozostałe1 661 864
8462 99- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8462 99 90 0- - - - Pozostałe1 038 616
8463Pozostałe obrabiarki do obróbki metali, cermetali, bez usuwania
materiału:
8463 30 00 0- Maszyny do obróbki drutu448 020
8463 90 00 0- Pozostałe212 420
8464Obrabiarki do kamienia, materiałów ceramicznych, betonu, wyrobów
azbestowo-cementowych lub podobnych materiałów mineralnych lub do obróbki
szkła na zimno:
8464 20- Szlifierki lub polerki:
- - Do obróbki szkła:
8464 20 19 0- - - Pozostałe271 035
8466Części i akcesoria nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do
maszyn z pozycji nr 8456 do 8465, także uchwyty przedmiotów obrabianych,
uchwyty narzędzi, samootwieralne głowice gwinciarskie, podzielnice i inne
urządzenia specjalne do obrabiarek; uchwyty do narzędzi wszelkich typów do
obróbki ręcznej:
8466 10- Uchwyty narzędziowe i samootwieralne głowice gwinciarskie:
- - Uchwyty narzędziowe:
- - - Pozostałe:
8466 10 39 0- - - - Pozostałe578 816
8466 20- Uchwyty przedmiotów obrabianych:
8466 20 10 0- - Przyrządy i uchwyty do celów specjalnych; zestawy
znormalizowanych części przyrządów i uchwytów4 874 507
- - Pozostałe:
8466 20 99 0- - - Pozostałe41 800
- Pozostałe:
8466 92- - Do obrabiarek z pozycji nr 8465:
8466 92 80 0- - - Pozostałe112 100
8467Narzędzia do pracy ręcznej, pneumatyczne, hydrauliczne lub z
samodzielnym silnikiem nieelektrycznym:
- Pneumatyczne:
8467 11- - Obrotowe (także kombinowane obrotowo-udarowe):
8467 11 10 0- - - Do obróbki metalu136 040
8477Maszyny do obróbki gumy lub tworzyw sztucznych lub do produkcji
wyrobów z tych materiałów, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w
niniejszym dziale:
8477 10- Wtryskarki:10 170 627
8477 10 10 0- - Urządzenia hermetyzacyjne do montażu przyrządów
półprzewodnikowych
8477 10 90 0- - Pozostałe
8477 20 00 0- Wytłaczarki1 881 000
8477 80- Pozostałe maszyny:
8477 80 10 0- - Maszyny do produkcji wyrobów piankowych1 771 750
8477 80 90 0- - Pozostałe1 179 900
8479Maszyny i urządzenia przeznaczone do wykonywania funkcji specjalnych,
nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym dziale:
8479 50 00 0- Roboty przemysłowe, nigdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone427 500
- Pozostałe maszyny i urządzenia mechaniczne:
8479 82 00 0- - Maszyny do sporządzania mieszanek, ugniatania, zgniatania,
kruszenia, mielenia, klasyfikowania, przesiewania, ujednorodniania,
emulsyfikowania lub mieszania obrabianej substancji760 000
8479 89- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8479 89 60 0- - - - Centralne układy smarowania181 374
8479 89 98 0- - - - Pozostałe10 624 517
8480Skrzynki formierskie dla odlewni metali; płyty podmodelowe; modele
odlewnicze; formy do metali (inne niż wlewnice), węglików metali, szkła,
materiałów mineralnych, gumy lub tworzyw sztucznych:
- Formy do metali lub do węglików metali:
8480 41 00 0- - Typu wtryskowego lub tłocznego:119 320
8480 60- Formy do materiałów mineralnych:22 800
8480 60 10 0- - Typu tłoczonego
8460 60 90 0- - Pozostałe
- Formy do gumy lub tworzyw sztucznych:
8480 71- - Typu wtryskowego lub tłocznego:30 576 906
8480 71 10 0- - W rodzaju używanych w produkcji płytek lub przyrządów
półprzewodnikowych
8480 71 90 0- - - Pozostałe
8480 79 00 0- - Pozostałe1 056 400
8514Elektryczne piece i suszarki przemysłowe lub laboratoryjne (także
indukcyjne czy dielektryczne); inne urządzenia grzewcze przemysłowe lub
laboratoryjne typu indukcyjnego lub dielektrycznego:
8514 10- Piece oporowe i suszarki:
- - Pozostałe:
8514 10 80 0- - - Pozostałe2 195 260
8514 20- Piece i suszarki indukcyjne lub dielektryczne:
- - Pozostałe:
8514 20 10 0- - - Indukcyjne779 000
8514 30- Inne piece i suszarki:
- - Pozostałe:
8514 30 99 0- - - Pozostałe888 630
8514 40 00 0- Inne urządzenia grzewcze indukcyjne lub dielektryczne125 400
8515Maszyny i urządzenia do lutowania miękkiego, twardego oraz spawania,
także do cięcia metodą elektryczną (łącznie z ogrzewanym elektrycznie
gazem), metodą laserową, lub za pomocą wiązki światła, lub fotonów, metodą
ultradźwiękową, za pomocą wiązki elektronów, impulsów magnetycznych lub
łuku plazmowego; elektryczne maszyny i aparaty do natryskiwania na gorąco
metali lub cermetali:
- Maszyny i urządzenia do lutowania miękkiego lub twardego:
8515 11 00 0- - Lutownice, w tym pistoletowe177 373
- Urządzenia do oporowego zgrzewania metali:
8515 21 00 0- - Całkowicie lub częściowo automatyczne2 945 038
- Maszyny i urządzenia do spawania metali łukiem elektrycznym (w tym
łukiem plazmowym):
8515 31 00 0- - Całkowicie lub częściowo automatyczne7 799 124
8515 39- - Pozostałe:
8515 39 90 0- - - Pozostałe638 020
8515 80- Inne urządzenia i aparaty:
- - Pozostałe:
- - - Do obróbki metali:
8515 80 11 0- - - - Do spawania lub zgrzewania253 451
8543Elektryczne maszyny i urządzenia wykonujące indywidualne funkcje, nie
wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach tego działu:
8543 30- Maszyny i urządzenia do galwanotechniki, elektrolizy lub
elektroforezy:
8543 30 80 0- - Pozostałe1 947 500
9011Mikroskopy optyczne, w tym także mikroskopy przeznaczone do
mikrofotografii, mikrokinematografii lub mikroprojekcji:
9011 80 00 0- Pozostałe mikroskopy25 840
9024Maszyny oraz aparaty do przeprowadzania badań twardości,
wytrzymałości, ściśliwości, elastyczności i tym podobnych mechanicznych
własności materiałów (np. metali, drewna, materiałów włókienniczych,
papieru lub tworzyw sztucznych):
9024 10- Maszyny i aparaty do badania metali:
- - Pozostałe:
9024 10 91 0- - - Uniwersalne lub do prób na rozciąganie202 284
9024 10 93 0- - - Do badania twardości22 800
9024 80- Inne maszyny i aparaty:
9024 80 10 0- - Elektroniczne190 000
9024 90 00 0- Części i akcesoria12 635
9026Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu,
ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. przepływomierze,
poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z
wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami nr 9014, 9015, 9028 lub
9032:
9026 20- Do pomiaru lub kontroli ciśnienia:
- - Pozostałe:
9026 20 30 0- - - Elektroniczne181 925
9026 20 90 0- - - - Pozostałe1 266 900
9027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np.
polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub
dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości,
porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i
aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku,
łącznie ze światłomierzami; mikrotomy:
9027 10- Analizatory gazu lub dymu:
9027 10 90 0- - Pozostałe11 685
9027 80- Pozostałe przyrządy i aparaty:
- - Elektroniczne:
9027 80 18 0- - - Pozostałe108 300
9030Oscyloskopy, analizatory widma oraz inne przyrządy i aparaty do
pomiaru lub kontroli wielkości elektrycznych, z wyjątkiem mierników
objętych pozycją nr 9028; przyrządy i aparaty do pomiaru lub wykrywania
promieniowania alfa, beta, gamma lub rentgena, promieni kosmicznych lub
innych promieni jonizujących:
9030 20- Oscyloskopy i oscylografy:
9030 20 90 0- - Pozostałe26 125
- Inne przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli napięcia, prądu,
rezystancji lub mocy, bez rejestratora:
9030 31- - Mierniki uniwersalne
9030 31 90 0- - - Pozostałe47 500
9030 89- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
9030 89 92 0- - - - Elektroniczne319 742
9031Przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nie
wyszczególnione i nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu;
projektory profilowe:
9031 10 00 0- UrządzeniE do wyrównoważania części mechanicznych311 125
9031 20 00 0- Stanowiska badawcze1 099 905
9031 30 00 0- Projektory profilowe25 403
- Pozostałe przyrządy, aparaty i urządzenia:
- - Pozostałe:
- - - Elektroniczne:
9031 80 39 0- - - - Pozostałe2 197 114
- - - Pozostałe:
90 31 80 91 0- - - - Do pomiaru lub kontroli wielkości geometrycznych3 261
283
9032Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli:
9032 10- Termostaty:
- - Pozostałe:
9032 10 30 0- - - Elektroniczne125 000
- Pozostałe przyrządy i aparaty
9032 89- - Pozostałe
9032 89 90 0- - - Pozostałe42 370
9033 00 00 0Części i akcesoria (nie wymienione ani nie uwzględnione w
innych miejscach niniejszego działu) do maszyn, urządzeń, przyrządów lub
aparatury z działu 90203 775
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre surowce przywożone z
zagranicy do produkcji żywności dla osób będących na diecie bezglutenowej.
(Dz. U. Nr 159, poz. 1067)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz.
1026) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19
grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047).
§ 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z
kolejnością ich złożenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1067)
Wykaz towarów, na których przywóz ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe
Kod PCNWyszczególnienieIlość
1108Skrobie; inulina:
- Skrobie:
1108 12 00 0- - Skrobia kukurydziana500 000 kg
1302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i pektany;
agar-agar i inne śluzy i zagęszczacze modyfikowane lub nie, pochodzące z
produktów roślinnych:
- Śluzy i zagęszczacze, modyfikowane lub nie, pochodzące z produktów
roślinnych:
1302 32- - Śluzy i zagęszczacze, modyfikowane lub nie, pochodzące z chleba
świętojańskiego, nasion chleba świętojańskiego lub z nasion rośliny guar:
1302 32 90 0- - - Z nasion rośliny guar10 000 kg
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre artykuły chemiczne
przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego.
(Dz. U. Nr 159, poz. 1068)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz.
1026) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe wartościowe
na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19
grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047).
§ 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z
kolejnością ich złożenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1068)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE WARTOŚCIOWE
Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU
2526Steatyt naturalny, nawet wstępnie obrobiony lub tylko pocięty przez
piłowanie lub inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (nawet
kwadratowym); talk:
2526 20 00 0- Rozdrobniony lub sproszkowany280 000
2530Substancje mineralne gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
2530 90- Pozostałe:
2530 90 95 0- - Pozostałe
ex 2530 90 95 0Tworzywo kordierytowe5 000
2805Metale alkaliczne lub metale ziem alkalicznych; metale ziem rzadkich,
skand i itr, nawet ich mieszaniny lub stopy; rtęć:
2805 30- Metale ziem rzadkich, skand i itr, nawet ich mieszaniny lub
stopy:
2805 30 90 0- - Pozostałe
ex 2805 30 90 0Ferryt baru1 120 000
ex 2805 30 90 0Ferryt strontu430 000
ex 2805 30 90 0Neodym-żelazo-bor w proszku100 000
2806Chlorowodór (kwas chlorowodorowy); kwas chlorosulfonowy:
2806 10 00 0- Chlorowodór (kwas chlorowodorowy)2 500
2812Halogenki i tlenohalogenki niemetali:
2812 10- Chlorki i tlenochlorki:
- - Fosforu:
2812 10 18 0- - - Pozostałe
ex 2812 10 18 0Domieszka gazowa BCl3 (trójchlorek boru)3 000
2821Tlenki i wodorotlenki żelaza; pigmenty mineralne zawierające w masie
70% lub więcej związanego żelaza w przeliczeniu na Fe2O3:
2821 10 00 0- Tlenki i wodorotlenki żelaza
ex 2821 10 00 0Proszek ferrytowy750 000
ex 2821 10 00 0Tlenek żelaza310 000
2825Hydrazyna i hydroksyloamina i ich sole nieorganiczne; inne zasady
nieorganiczne; tlenki, wodorotlenki i nadtlenki innych metali:
2825 40 00 0- Tlenki i wodorotlenki niklu210 000
2843Koloidy metali szlachetnych; nieorganiczne i organiczne związki metali
szlachetnych, nawet chemicznie nie zdefiniowane; amalgamaty metali
szlachetnych:
- Związki srebra:
2843 29 00 0- - Pozostałe
ex 2843 29 00 0Pasta rezystywna do mikroukładów grubowarstwowych;
cyjanosrebrzan potasu110 000
2850 00Wodorki, azotki, azydki, krzemki i borki, nawet chemicznie nie
zdefiniowane, inne związki, które są również węglikami z pozycji nr 2849:
2850 00 20 0- Wodorki, azotki
ex 2850 00 20 0Domieszka gazowa PH35 000
2850 00 70 0- Krzemki7 000
2917Kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i
nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane
pochodne:
2917 20 00 0- Cykloalkanowe, cykloalkenowe lub cykloterpenowe kwasy
polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i
ich pochodne
ex 2917 20 00 0Utwardzacze - Hearter serii HT i XV280 000
3204Syntetyczne organiczne środki barwiące, nawet określone chemicznie,
preparaty wyszczególnione w uwadze 3 do niniejszego działu, na bazie
syntetycznych środków barwiących organicznych; syntetyczne produkty
organiczne stosowane jako fluoroscencyjne środki rozjaśniające lub jako
luminofory, nawet o określonej budowie chemicznej:
- Syntetyczne organiczne środki barwiące oraz preparaty oparte na nich,
jak wyszczególniono w uwadze 3 do niniejszego działu:
3204 17 00 0- - Pigmenty oraz preparaty na ich bazie
ex 3204 17 00 0Nitrocelulozowe preparaty pigmentowe w postaci proszku165
000
3206Pozostałe środki barwiące; preparaty wymienione w uwadze 3 do
niniejszego działu, inne niż z pozycji nr 3203, 3204 lub 3205; produkty
nieorganiczne stosowane jako luminofory, nawet określone chemicznie:
- Pozostałe środki barwiące oraz inne preparaty:
3206 49- - Pozostałe:
3206 49 90 0- - - Pozostałe
ex 3206 49 90 0Koncentrat koloru220 000
3208Farby i pokosty (łącznie z emaliami i lakierami) na bazie polimerów
syntetycznych i chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych,
rozproszonych lub rozpuszczonych w środowisku niewodnym; roztwory
określone w uwadze 4 do niniejszego działu:
3208 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3208 90 91 0- - - Na bazie polimerów syntetycznych80 000
3210 00Pozostałe farby i pokosty (łącznie z emaliami, lakierami i farbami
klejowymi); gotowe pigmenty wodne używane do wykańczania skóry:
3210 00 90 0- Pozostałe
ex 3210 00 90 0Farby do tworzyw, lakiery akrylowe z pigmentami126 000
3215Farba drukarska, atrament do pisania, tusz kreślarski i inne atramenty
i tusze, także stężone lub stałe:
3215 90- Pozostałe:
3215 90 10 0- - Atrament i tusz
ex 3215 90 10 0Tusz do kaset do drukarek komputerowych500 000
3215 90 80 0- - Pozostałe
ex 3215 90 80 0Farba drukarska do produkcji obwodów drukowanych655 000
3402Organiczne środki powierzchniowo czynne (inne niż mydło); preparaty
powierzchniowo czynne, preparaty do prania (łącznie z pomocniczymi
preparatami piorącymi) oraz preparaty czyszczące, zawierające lub nie
zawierające mydła, inne niż te w pozycji nr 3401:
- Substancje organiczne powierzchniowo czynne, nawet przygotowane do
sprzedaży detalicznej:
3402 13 00 0- - Niejonowe
ex 3402 13 00 0Dispex A-4072 000
3702Film fotograficzny w rolkach, światłoczuły, nienaświetlony, z
dowolnego materiału innego niż papier, karton i tkanina; film w rolkach do
natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nienaświetlony:
- Pozostałe filmy, bez perforacji, o szerokości przekraczającej 105 mm:
3702 44 00 0- - O szerokości powyżej 105 mm, ale nie przekraczającej 610
mm
ex 3702 44 00 0Błony światłoczułe do produkcji obwodów drukowanych650 000
3707Preparaty chemiczne do zastosowania w fotografice (inne niż pokosty,
kleje, spoiwa i preparaty podobne); produkty nie zmieszane, w porcjach, w
formie gotowej do użytku, przygotowane do sprzedaży detalicznej:
3707 10 00 0- Emulsje do uczulania powierzchni
ex 3707 10 00 0Emulsje światłoczułe do fotolitografii200 000
3707 90- Pozostałe:
- - Wywoływacze i utrwalacze:
3707 90 30 0- - - Pozostałe
ex 3707 90 30 0Wywoływacze do fotolitografii przyrządów
półprzewodnikowych185 000
3707 90 90 0- - Pozostałe
ex 3707 90 90 0Toner do drukarek190 000
3810Preparaty do wytrawiania powierzchni metali; topniki i inne preparaty
pomocnicze do lutowania, lutowania twardego lub spawania; proszki i pasty
złożone z metalu i innych materiałów przeznaczone do lutowania, lutowania
twardego lub spawania; preparaty stosowane jako rdzenie lub otuliny
elektrod lub prętów spawalniczych:
3810 90- Pozostałe:
3810 90 90 0- - Pozostałe
ex 3810 90 90 0Topniki do lutowania140 000
3814 00Organiczne złożone rozpuszczalniki i rozcieńczalniki, gdzie indziej
nie wymienione ani nie włączone; gotowe zmywacze farb i lakierów:
3814 00 90 0- Pozostałe
ex 3814 00 90 0Rozcieńczalniki i rozpuszczalniki; do lakierów akrylowych,
do topników do lutowania, płyn antystatyczny380 000
3818 00Pierwiastki chemiczne domieszkowane do stosowania w elektronice, w
postaci krążków, płytek i form podobnych; związki chemiczne domieszkowane
do stosowania w elektronice:
3818 00 90 0- Pozostałe
ex 3818 00 90 0Płytki z niobianu litu30 000
ex 3818 00 90 0Tworzywa ceramiczne steatytowe85 000
3824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i
preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z
mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone:
3824 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3824 90 50 0- - - Preparaty do powlekania galwanicznego850 000
- - - Pozostałe:
3824 90 95 0- - - - Pozostałe
ex 3824 90 95 0Amgard CP20 000
ex 3824 90 95 0Ferrofluidy - zawiesina proszku żelaza w węglowodorach48
000
ex 3824 90 95 0Utwardzacze do żywic epoksydowych - HEARTER720 000
3903Polimery styrenu, w formach podstawowych:
- Polistyren:
3903 11 00 0- - Do spieniania900 000
3903 19 00 0- - Pozostały1 400 000
3903 20 00 0- Kopolimery styren-akrylonitryl (SAN)300 000
3903 30 00 0- Kopolimery akrylonitryl-butadien-styren (ABS)1 200 000
3906Polimery akrylowe w formach podstawowych:
3906 10 00 0- Polimetakrylan metylu127 000
3906 90- Pozostałe:
3906 90 90 0- - Pozostałe
ex 3906 90 90 0Acronal LA 420 S20 000
ex 3906 90 90 0Primal AC 33120 000
ex 3906 90 90 0Versicol W 1330 000
3907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach
podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne
poliestry, w formach podstawowych:
3907 10 00 0- Poliacetale500 000
3907 20- Pozostałe polietery:
- - Pozostałe:
3907 20 99 0- - - Pozostałe
ex 3907 20 99 0Noryl1 030 000
3907 30 00 0- Żywice epoksydowe1 500 000
3907 40 00 0- Poliwęglany1 400 000
- Pozostałe poliestry:
3907 91- - Nienasycone:
3907 91 90 0- - - Pozostałe
ex 3907 91 90 0Supraplast350 000
ex 3907 91 90 0Polibutylen PBT182 000
3907 99- - Pozostałe:
- - - O liczbie hydroksylowej nie większej niż 100:
3907 99 19 0- - - - Pozostałe1 000 000
3908Poliamidy w formach podstawowych:
3908 10 00 0- Poliamid-6, -11, -12, -6,6, -6,9, -6,10 lub -6,12380 000
3909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach podstawowych:
3909 10 00 0- Żywice mocznikowe; żywice tiomocznikowe460 000
3909 20 00 0- Żywice melaminowe70 000
3920Pozostałe płyty, arkusze, folie i pasy, z tworzyw sztucznych
niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na podłożu ani nie
połączonych podobnie z innym materiałem:
3920 20- Z polimerów propylenu:
- - O grubości nie przekraczającej 0,10 mm:
3920 20 21 0- - - Zorientowane dwuosiowo
ex 3920 20 21 0Folia polipropylenowa550 000
- Z polimerów chlorku winylu:
3920 42- - Giętkie:
- - - Uplastycznione o grubości:
3920 42 91 0- - - - Nie przekraczającej 1 mm
ex 3920 42 91 0Folia PCV250 000
- Z poliwęglanów, żywic alkidowych, poliestrów allilowych i innych
poliestrów:
3920 62- - Z politereftalanu etylenu:
- - - O grubości nie przekraczającej 0,35 mm:
3920 62 19 0- - - - Pozostałe1 500 000
3921Pozostałe płyty, arkusze, folie, pasy i taśmy z tworzyw sztucznych:
3921 90- Pozostałe:75 000
- - Z produktów polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem, nawet
zmodyfikowanych chemicznie:
3921 90 30 0- - - Z żywic fenolowych
ex 3921 90 30 0Płyty bakelitowe powlekane gumą i teflonem (bakelit >50%)75
000
3921 90 90 0- - Pozostałe
ex 3921 90 90 0Płyty papierowo-fenolowe22 000
3923Artykuły do transportu i pakowania towarów, z tworzyw sztucznych;
korki, pokrywki, kapsle i pozostałe zamknięcia, z tworzyw sztucznych:
3923 40- Szpule, kopki, cewki i podobne nośniki:
3923 40 10 0- - Szpule, rolki i podobne nośniki do błon fotograficznych i
kinematograficznych lub do taśm, filmów i podobnych objętych pozycjami nr
8523 i 8524450 000
3923 40 90 0- - Pozostałe
ex 3923 40 90 0Kasety z rolkami z tworzywa sztucznego do drukarek1 000 000
4016Pozostałe artykuły z kauczuku wulkanizowanego:
- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - Pozostałe:
4016 99 88 0- - - - - - Pozostałe
ex 4016 99 88 0Mata kauczukowa z wyprofilowanymi przyciskami od dołu160
000
4805Pozostałe, nie powlekany papier i tektura, w zwojach lub arkuszach,
nie podlegające dalszej obróbce zgodnie z opisem w uwadze 2 do niniejszego
działu:
4805 40 00 0- Bibuła i tektura filtracyjne
ex 4805 40 00 0Bibuła filtracyjna15 000
4823Pozostały papier, tektura, wata celulozowa i wstęgi włókien
celulozowych, pocięte do wymiaru lub kształtu; inne wyroby z masy
papierniczej, papieru, kartonu, waty celulozowej lub wstęg włókien
celulozowych:
4823 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
4823 90 50 0- - - - Przycięte do rozmiaru lub kształtu
ex 4823 90 50 0Papier kondensatorowy480 000
5911Wyroby z materiałów włókienniczych do zastosowań technicznych,
wyszczególnione w uwadze 7 do niniejszego działu:
5911 90- Pozostałe:
5911 90 90 0- - Pozostałe
ex 5911 90 90 0Taśma biała (nienasycona) do kasetek1 000 000
6804Kamienie młyńskie, kamienie szlifierskie, ściernice itp., bez opraw do
szlifowania, ostrzenia, polerowania, obciągania lub cięcia, osełki do
ręcznego ostrzenia i polerowania oraz ich części, z kamienia naturalnego,
ze spiekanych materiałów ściernych naturalnych lub sztucznych, lub z
ceramiki, nawet z częściami z innych materiałów:
- Pozostałe kamienie młyńskie, kamienie szlifierskie, ściernice, itp.:
6804 21 00 0- - Ze scalonych diamentów syntetycznych lub naturalnych30 000
6804 22- - Scalone z innych materiałów ściernych lub z ceramiki:
- - - Ze sztucznych materiałów ściernych ze spoiwem:
6804 22 30 0- - - - Z ceramiki lub krzemianów180 000
6804 22 50 0- - - - Z pozostałych materiałów
ex 6804 22 50 0Tarcze szlifierskie5 000
6902Ogniotrwałe cegły, płyty, bloki i podobne ogniotrwałe ceramiczne
wyroby konstrukcyjne, inne niż z krzemionkowych skał kopalnych lub
podobnych ziem krzemionkowych:
6902 20- Zawierające w masie powyżej 50% tlenku glinowego (Al2O3),
krzemionki (SiO2) lub mieszaniny, lub związki tych produktów:
- - Pozostałe:
6902 20 99 0- - - Pozostałe
ex 6902 20 99 0Ceramiczne płyty ogniotrwałe do specjalnych pieców512 000
6903Inne ogniotrwałe wyroby ceramiczne (np. retorty, tygle, mufle, dysze,
korki, podpory, tygle probiercze do kupelacji, przewody, rury, osłony i
pręty), inne niż z krzemionkowych skał kopalnych lub podobnych ziem
krzemionkowych:
6903 20- Zawierające w masie powyżej 50% tlenku glinowego (Al2O3) lub
mieszaniny, lub związku tlenku glinowego i krzemionki (SiO2):
6903 20 90 0- - Zawierające w masie 45% lub więcej tlenku glinowego
(Al2O3)
ex 6903 20 90 0Osłony ceramiczne300 000
7006 00Szkło z pozycji nr 7003, 7004 lub 7005, gięte, o obrobionych
krawędziach, grawerowane, wiercone, emaliowane lub inaczej obrobione, ale
nie obramowane lub nieoprawione w innych materiałach:
7006 00 90 0- Pozostałe
ex 7006 00 90 0Szkło pokryte warstwą I.T.O. (IN2O2 + SnO2 7%-9%)35 000
7019Włókna szklane (łącznie z watą szklaną) oraz wyroby z nich (np.
przędza, tkaniny):
- Pozostałe tkaniny:
7019 52 00 0- - O szerokości przekraczającej 30 cm, o splocie płóciennym,
o masie jednostkowej poniżej 250 g/m2, o masie jednostkowej pojedynczej
przędzy nie większej niż 136 teksów1 300 000
7020 00Pozostałe wyroby ze szkła:
- Pozostałe:29 000
7020 00 10 0- - Z topionego kwarcu lub innej topionej krzemionki
7104Kamienie syntetyczne lub odtworzone, szlachetne lub półszlachetne,
nawet obrobione lub sortowane, ale nie nawleczone, oprawione lub
obsadzone; kamienie syntetyczne lub odtworzone, szlachetne lub
półszlachetne, nie sortowane, tymczasowo nawleczone dla ułatwienia
transportu:
7104 10 00 0- Kwarc piezoelektryczny110 000
7108Złoto (łącznie ze złotem platynowym) w stanie surowym lub półproduktu,
albo w postaci proszku:
- Nie przeznaczone do produkcji monet:
7108 13- - Półprodukty:
7108 13 10 0- - - Sztaby, pręty, drut i profile; płytki, arkusze i taśmy,
o grubości przekraczającej 0,15 mm, nie licząc podłoża
ex 7108 13 10 0Drut złoty200 000
7211Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości poniżej
600 mm, nie platerowane, nie powlekane ani nie pokrywane:
- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na gorąco:
7211 29- - Pozostałe:
- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
7211 29 50 0- - - - Zawierający w masie 0,25% lub więcej, ale nie mniej
niż 0,6% węgla
ex 7211 29 50 0Taśma stalowa głębokotłoczona30 000
7211 29 90 0- - - - Zawierający w masie 0,6% lub więcej węgla
ex 7211 29 90 0Taśma stalowa głębokotłoczona30 000
7215Pozostałe sztaby i pręty ze stali niestopowej:
7215 90- Pozostałe:
7215 90 90 0- - Pozostałe
ex 7215 90 90 0Pręty stalowe do podstaw tyrystorów85 000
7220Wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej, o szerokości mniejszej
niż 600 mm:
7220 90- Pozostałe:
- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
7220 90 90 0- - - Pozostałe
ex 7220 90 90 0Taśma FeNiCo o grubości 0,2-1 mm280 000
7223 00Drut ze stali nierdzewnej:
- Zawierający w masie 2,5% lub więcej niklu:
7223 00 19 0- - Pozostały84 000
- Zawierający w masie poniżej 2,5% niklu:
7223 00 91 0- - Zawierający w masie 13% lub więcej chromu, lecz mniej niż
25% oraz 3,5% lub więcej aluminium, lecz mniej niż 6%
ex 7223 00 91 0Drut stalowy o zawartości Cr 24%100 000
7226Wyroby walcowane płaskie z innej stali stopowej, o szerokości poniżej
600 mm:
- Ze stali krzemowej elektrotechnicznej:
7226 11- - O ziarnach zorientowanych:
7226 11 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm (ECSC)750 000
7226 92- - Nie obrobione więcej niż walcowanie na zimno:
7226 92 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm185 000
7306Pozostałe rury, przewody rurowe i profile drążone z żeliwa i stali
(np. z otwartym szwem lub spawane, nitowane lub zamykane w podobny
sposób):
7306 50- Pozostałe, spawane, o okrągłym przekroju poprzecznym, z innej
stali stopowej:
- - Pozostałe:
7306 50 91 0- - - Rury precyzyjne
ex 7306 50 91 0Rurki FeNiCo o średnicy 0,3-1 mm24 000
7407Sztaby, pręty i kształtowniki z miedzi:
7407 10 00 0- Z miedzi rafinowanej535 600
- Ze stopów miedzi:
7407 29 00 0- - Pozostałe
ex 7407 29 00 0Pręt brązowy20 000
7409Blachy grube, cienkie oraz taśma, o grubości przekraczającej 0,15 mm,
z miedzi:
- Z miedzi rafinowanej:
7409 11 00 0- - Zwinięte12 300
7409 19 00 0- - Pozostałe
ex 7409 19 00 0Pasy miedziane300 000
- Ze stopów miedzi o podstawie cynowej (brąz):
7409 31 00 0- - Zwinięte
ex 7409 31 00 0Taśma z brązu 0,4 mm100 000
ex 7409 31 00 0Taśma z brązu 0,2 mm8 400
7409 90- Z innych stopów miedzi:
7409 90 90 0- - Pozostałe50 000
7410Folia miedziana (nawet drukowana, łączona z papierem, kartonem,
tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożowym), o grubości (bez
podłoża) nie przekraczającej 0,15 mm:
- Bez podłoża:
7410 11 00 0- - Z miedzi rafinowanej301 000
7410 12 00 0- - Ze stopów miedzi
ex 7410 12 00 0Taśma miedziana ze stopów miedzi o podstawie brązu
berylowego10 400
- Na podłożu:
7410 21 00 0- - Z miedzi rafinowanej4 200 000
7411Rury i przewody rurowe z miedzi:
7411 10- Z miedzi rafinowanej:
- - Proste, o grubości ścian:
7411 10 11 0- - - Przekraczającej 0,6 mm
ex 7411 10 11 0Rury miedziane40 400
7505Sztaby, pręty, kształtowniki i druty z niklu:
- Sztaby, pręty i kształtowniki:
7505 11 00 0- - Z niklu niestopowego3 000
7505 12 00 0- - Ze stopów niklu
ex 7505 12 00 0Pręty ze stopu NiCr - Target3 500
7604Sztaby, pręty i kształtowniki z aluminium:
7604 10- Z aluminium niestopowego:
7604 10 90 0- - Kształtowniki11 000
7607Folia aluminiowa (nawet zadrukowana, łączona z papierem, kartonem, z
tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożowym) o grubości (bez
podłoża) nie przekraczającej 0,2 mm:
- Bez podłoża:
7607 19- - Pozostałe:
7607 19 10 0- - - O grubości poniżej 0,021 mm100 000
- - - O grubości nie mniejszej niż 0,021 mm, ale nie przekraczającej 0,2
mm:
7607 19 99 0- - - - Pozostała
ex 7607 19 99 0Folia aluminiowa bez podłoża o grubości między 0,021-0,2 mm
- tylko trawiona lub trawiona i formowana na określone napięcie756 000
8105Kamienie kobaltowe i inne produkty pośrednie hutnictwa kobaltu; kobalt
i wyroby z kobaltu, nawet odpady i złom:
8105 10- Kamienie kobaltowe i inne produkty pośrednie hutnictwa kobaltu;
kobalt nie obrobiony; odpady i złom; proszki:
8105 10 10 0- - Kamienie kobaltowe i inne produkty pośrednie hutnictwa
kobaltu; kobalt nie obrobiony; proszki
ex 8105 10 10 0Kamienie kobaltowe - bloki Samar Kobalt20 000
8105 90 90 0- Pozostałe
ex 8105 90 90 0Kamienie kobaltowe - bloki Samar Kobalt obrobione25 000
8108Tytan i wyroby z tytanu, nawet odpady i złom:
8108 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
8108 90 90 0- - - Pozostałe:
ex 8108 90 90 0Dyski do naparowywania warstw6 000
8112Beryl, chrom, german, wanad, gal, hafn, ind, niob, ren i tal, oraz
wyroby z tych metali, nawet odpady i złom:
8112 20- Chrom:
- - Nie obrobiony; odpady i złom; proszki
8112 20 10 0- - - Stopy zawierające w masie powyżej 10% niklu1 600
- - - Pozostałe:
8112 20 31 0- - - - Nie obrobione; proszki1 600
8482Łożyska toczne:
- Części:
8482 91- - Kulki, igiełki i wałeczki:
8482 91 90 0- - - Pozostałe
ex 8482 91 90 0Kulki łożyskowe50 000
8505Elektromagnesy; magnesy stałe i wyroby, które mają stać się stałymi
magnesami po namagnesowaniu; magnetyczne i elektromagnetyczne uchwyty,
zaciski, imadła i podobne uchwyty, elektromagnetyczne sprzęgła wyłączane
oraz sprzęgła stałe czy hamulce; elektromagnetyczne głowice podnośnikowe:
- Magnesy stałe i wyroby, które mają stać się stałymi magnesami po
namagnesowaniu:
8505 11 00 0- - Metalowe
ex 8505 11 00 0Magnesy stałe metalowe: kobaltowe, neodymowe, samarowe400
000
8505 19- - Pozostałe:
8505 19 10 0- - - Magnesy stałe z ferrytów spiekanych670 000
8523Nie zapisane nośniki do zapisu dźwięku lub innych sygnałów, inne niż
wyszczególnione w dziale 37:
- Taśmy magnetyczne:
8523 13 00 0- - O szerokości powyżej 6,5 mm6 500 000
8544Izolowane (także emaliowane lub anodyzowane) druty, kable (także kable
koncentryczne) oraz inne izolowane przewody elektryczne, z łączówkami lub
bez; przewody z włókien optycznych, złożone z indywidualnie osłoniętych
włókien, także połączone z przewodnikami prądu elektrycznego lub
zaopatrzone w końcówki (złączki):
- Drut nawojowy:
8544 11- - Miedziany:
8544 11 10 0- - - Lakierowany lub emaliowany
ex 8544 11 10 0Drut nawojowy o średnicy 0,05 mm47 000
9612Taśmy do maszyn do pisania i inne podobne, nasycone tuszem lub
sporządzone w inny sposób celem pozostawiania odbić, również na szpulkach
lub w kasetach; poduszki do tuszu, także nasycone tuszem, nawet w
pudełkach:
9612 10- Taśmy:
9612 10 10 0- - Z tworzyw sztucznych
ex 9612 10 10 0Taśmy barwiące z tworzyw sztucznych do kasetek30 000
9612 10 20 0- - Z włókien przetworzonych, o szerokości mniejszej niż 30
mm, umieszczone na stałe w kasetach z metalu lub tworzyw sztucznych, w
rodzaju używanych w automatycznych maszynach do pisania, urządzeniach do
automatycznego przetwarzania danych i innych maszynach
ex 9612 10 20 0Kasety do drukarek komputerowych, szpule z taśmą60 000
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary przywożone z
zagranicy do eksploatacji statków morskich.
(Dz. U. Nr 159, poz. 1069)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz.
1026) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19
grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047).
§ 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z
kolejnością ich złożenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1069)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE ILOŚCIOWE
Kod PCNWyszczególnienieIlość (tony)
2710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych,
inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone,
zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów
otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią
składniki zasadnicze:350 000
- Oleje ciężkie:
- - Oleje płynne napędowe:
- - - Do innych celów:
2710 00 66- - - - O zawartości siarki w masie nie przekraczającej 0,05%:
2710 00 66 1- - - - - Oleje napędowe do silników
ex 2710 00 66 1Paliwo żeglugowe wg klasyfikacji ISO 8217
2710 00 67- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 0,05%, ale nie
przekraczającej 0,2%:
2710 00 67 1- - - - - Oleje napędowe do silników
ex 2710 00 67 1Paliwo żeglugowe wg klasyfikacji ISO 8217
2710 00 68- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 0,2%:
2710 00 68 1- - - - - Oleje napędowe do silników
ex 2710 00 68 1Paliwo żeglugowe wg klasyfikacji ISO 8217
- - Oleje opałowe:
- - - Do innych celów:
2710 00 74 0- - - - O zawartości siarki w masie nie przekraczającej 1%
ex 2710 00 74 0Paliwo żeglugowe wg klasyfikacji ISO 8217
2710 00 76 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 1%, ale nie
przekraczającej 2%
ex 2710 00 76 0Paliwo żeglugowe wg klasyfikacji ISO 8217
2710 00 77 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 2%, ale nie
przekraczającej 2,8%
ex 2710 00 77 0Paliwo żeglugowe wg klasyfikacji ISO 8217
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na niektóre towary przywożone z
zagranicy dla przemysłu motoryzacyjnego.
(Dz. U. Nr 159, poz. 1070)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz.
1026) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe wartościowe
na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19
grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047).
§ 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z
kolejnością ich złożenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1070)
WYKAZ TOWARÓW, NA PRZYWÓZ KTÓRYCH USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY
TARYFOWE WARTOŚCIOWE
Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU
1404Produkty roślinne gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
1404 90 00 0- Pozostałe4 000
2710Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne
niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone,
zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów
otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią
składniki zasadnicze:
- Oleje ciężkie:
- - Oleje smarowe; pozostałe oleje:
- - - Do innych celów:
2710 00 94 0- - - - Mieszanki do obróbki metali, oleje do smarowania form,
oleje antykorozyjne25 500
2710 00 98 0- - - - Pozostałe oleje smarowe oraz pozostałe oleje637 023
2715 00Mieszanki bitumiczne oparte na naturalnym asfalcie, naturalnym
bitumie, na bitumie naftowym, na smole mineralnej lub na mineralnym paku
smołowym (np. masy uszczelniające bitumiczne, cut-backs):
2715 00 10 0- Masy uszczelniające bitumiczne2 764
2834Azotyny; azotany:
2834 10 00 0- Azotyny70 000
2835Podfosforyny, fosforyny, fosforany i polifosforany:
- Fosforany:
2835 29- - Pozostałe:
2835 29 90 0- - - Pozostałe2 539
2836Węglany; nadtlenowęglany (nadwęglany); techniczny węglan amonowy
zawierający karbaminian amonowy:
2836 20 00 0- Węglan sodowy3 000
2838 00 00 0Pioruniany, cyjaniany i tiocyjaniany252 817
2849Węgliki, nawet chemicznie nie zdefiniowane:
2849 20 00 0- Krzemu10 551
2901Węglowodory acykliczne:
- Nasycone
2901 10 90 0- - Do innych celów160 000
- Nienasycone:
2901 23- - Buten (butylen) oraz jego izomery:
- - - Pozostałe:
2901 23 99 0- - - - Do innych celów3 638
2905Alkohole acykliczne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub
nitrozowane pochodne:
- Nasycone alkohole monowodorotlenowe:
2905 13 00 0- - Butanol-1 (alkohol n-butylowy)6 581
2942 00 00Pozostałe związki organiczne:
2942 00 00 9- Pozostałe związki organiczne636
3006Produkty farmaceutyczne wymienione w uwadze 4 do niniejszego działu:
3006 50 00 0- Zestawy pierwszej pomocy197
3207Gotowe pigmenty, środki matujące i farby, szkliste emalie i glazury,
pobiałki (masy lejne), ciekłe materiały do wytwarzania połysku i podobne
preparaty używane w przemyśle ceramicznym, emalierskim i szklarskim; fryta
szklana i inne szkło w postaci proszku, granulek lub płatków:
3207 30 00 0- Ciekłe materiały do wytwarzania połysku i podobne
preparaty11 723
3208Farby i pokosty (łącznie z emaliami i lakierami) na bazie polimerów
syntetycznych i chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych,
rozproszonych lub rozpuszczonych w środowisku niewodnym; roztwory
określone w uwadze 4 do niniejszego działu:
3208 20- Na bazie polimerów akrylowych lub winylowych:
3208 20 10 0- - Roztwory zdefiniowane w uwadze 4 do niniejszego działu21
502
3208 20 90 0- - Pozostałe12 832 251
3208 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3208 90 91 0- - - Na bazie polimerów syntetycznych890 155
3208 90 99 0- - - Na bazie chemicznie modyfikowanych polimerów
naturalnych296 861
3209Farby i pokosty (także emalie i lakiery) na bazie polimerów
syntetycznych lub polimerów naturalnych modyfikowanych chemicznie,
rozproszone lub rozpuszczone w środowisku wodnym:
3209 10 00 0- Na bazie polimerów akrylowych lub winylowych1 200 000
3209 90 00 0- Pozostałe103 968 019
3210 00Pozostałe farby i pokosty (łącznie z emaliami, lakierami i farbami
klejowymi); gotowe pigmenty wodne używane do wykańczania skóry:
3210 00 10 0- Farby olejne oraz pokosty (łącznie z emaliami i
lakierami)228 052
3210 00 90 0- Pozostałe360 000
3212Pigmenty (także proszki metali i płatki) rozproszone w środowisku
niewodnym, w postaci cieczy lub pasty, używane do produkcji farb (także
emalii); folie do wytłoczeń; barwniki i inne środki barwiące przygotowane
w postaciach lub opakowaniach do sprzedaży detalicznej:
3212 90- Pozostałe:
- - Pigmenty (łącznie z proszkami i płatkami metali) rozproszone w
środowisku niewodnym, w postaci cieczy lub pasty, w rodzaju stosowanych do
produkcji farb (łącznie z emaliami):
- - - Pozostałe:
3212 90 39 0- - - - Pozostałe7 373
3214Kit szklarski, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy uszczelniające i
podobne mastyksy; wypełniacze malarskie, nieogniotrwałe preparaty
powierzchniowe do fasad, ścian wewnętrznych, podłóg, sufitów itp.:
3214 10- Kity szklarskie, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy
uszczelniające i inne mastyksy; wypełniacze malarskie:
3214 10 10 0- - Kity szklarskie, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy
uszczelniające i inne mastyksy5 908 069
3214 90 00 0- Pozostałe331 208
3215Farba drukarska, atrament do pisania, tusz kreślarski i inne atramenty
i tusze, także stężone lub stałe:
3215 90- Pozostałe:
3215 90 10 0- - Atrament i tusz7 866
3403Preparaty smarowe (łącznie z cieczami chłodząco-smarującymi,
preparatami do rozluźniania śrub i nakrętek, preparatami przeciwrdzewnymi
i antykorozyjnymi, preparatami do wyjmowania z formy opartymi na smarach)
oraz preparaty stosowane do natłuszczania materiałów włókienniczych,
skóry, skór futerkowych i innych materiałów, wyłączając preparaty
zawierające w masie, jako składnik zasadniczy 70% lub więcej olejów
otrzymanych z ropy naftowej lub olejów otrzymanych z materiałów
bitumicznych:
- Zawierające oleje ropy naftowej lub oleje otrzymane z minerałów
bitumicznych:
3403 19- - Pozostałe:
3403 19 10 0- - - Zawierające w masie 70% lub więcej olejów ropy naftowej
lub olejów otrzymywanych z materiałów bitumicznych, ale nie stanowiących
zasadniczego składnika196 674
- - - Pozostałe:
3403 19 91 0- - - - Preparaty do smarowania maszyn, urządzeń i pojazdów125
303
3403 19 99 0- - - - Pozostałe467 946
3403 99- - Pozostałe:
3403 99 10 0- - - Preparaty do smarowania maszyn, urządzeń i pojazdów14
737
3403 99 90 0- - - Pozostałe21 989
3404Woski sztuczne i preparowane:
3404 90- Pozostałe:
3404 90 90 0- - Pozostałe71 048
3506Gotowe kleje i inne gotowe spoiwa, gdzie indziej nie uwzględnione ani
nie włączone; produkty przygotowane do użycia jako kleje lub spoiwa,
przeznaczone do sprzedaży detalicznej, nie przekraczające masy netto 1 kg:
3506 10 00 0- Produkty odpowiednie do stosowania jako kleje lub spoiwa,
przygotowane do sprzedaży detalicznej jako kleje lub spoiwa, nie
przekraczające masy netto 1 kg249
- Pozostałe:
3506 91 00 0- - Spoiwa na bazie kauczuku lub tworzyw sztucznych (łącznie
ze sztucznymi żywicami)336 129
3506 99 00 0- - Pozostałe307 985
3705Płyty fotograficzne i film, naświetlone i wywołane, inne niż filmy
kinematograficzne:
3705 90- Pozostałe:
3705 90 90 0- - Pozostałe1 007 631
3810Preparaty do wytrawiania powierzchni metali; topniki i inne preparaty
pomocnicze do lutowania, lutowania twardego lub spawania; proszki i pasty
złożone z metalu i innych materiałów przeznaczone do lutowania twardego
lub spawania; preparaty stosowane jako rdzenie lub otuliny elektrod lub
prętów spawalniczych:
3810 90- Pozostałe:
3810 90 90 0- - Pozostałe563
3814 00Organiczne złożone rozpuszczalniki i rozcieńczalniki, gdzie indziej
nie wymienione ani nie włączone; gotowe zmywacze farb i lakierów:
3814 00 90 0- Pozostałe1 283 417
3819 00 00 0Hydrauliczne płyny hamulcowe i inne gotowe płyny hamulcowe nie
zawierające lub zawierające w masie mniej niż 70% olejów otrzymanych z
ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów bitumicznych131 901
3822 00 00 0Odczynniki diagnostyczne lub laboratoryjne na podłożach oraz
dozowane odczynniki diagnostyczne lub laboratoryjne, na podłożach lub nie,
inne niż objęte pozycją nr 3002 lub 30061 803
3824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i
preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z
mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone:
3824 90- Pozostałe:
3824 90 40 0- - Złożone rozpuszczalniki nieorganiczne i rozcieńczalniki do
lakierów i produktów podobnych6 099
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3824 90 95 0- - - - Pozostałe1 238 189
3901Polimery etylenu, w formach podstawowych:
3901 20- Polietylen o gęstości 0,94 lub większej:
3901 20 90 0- - Pozostały220 000
3902Polimery propylenu lub innych alkenów w formach podstawowych:
3902 10 00 0- Polipropylen587 800
3902 90- Pozostałe:
3902 90 90 0- - Pozostałe2 470 000
3903Polimery styrenu, w formach podstawowych:
3903 30 00 0- Kopolimery akrylonitryl-butadien-styren (ABS)858 000
3903 90- Pozostałe:
3903 90 90 0- - Pozostałe351 050
3907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach
podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne
poliestry, w formach podstawowych:
3907 10 00 0- Poliacetale410 970
3907 20- Pozostałe polietery:
- - Alkohole polieterowe:
- - - Pozostałe:
3907 20 29 0- - - - Pozostałe167 803
3907 40 00 0- Poliwęglany650 000
3907 50 00 0- Żywice alkidowe1 808
- Pozostałe poliestry:
3907 99- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3907 99 99 0- - - - Pozostałe1 106 908
3909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach podstawowych:
3909 30 00 0- Pozostałe żywice aminowe6 139
3909 50- Poliuretany:
3909 50 90 0- - Pozostałe650 400
3910 00 00 0Silikony w formach podstawowych6 247
3917Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie (np. złącza, kolanka,
kołnierze) z tworzyw sztucznych:
- Rury, przewody i węże, sztywne:
3917 21- - Z polimerów etylenu:
- - - Pozostałe:
3917 21 99 0- - - - Pozostałe250 000
3917 22- - Z polimerów propylenu:
- - - Pozostałe:
3917 22 99 0- - - - Pozostałe142 000
3917 23- - Z polimerów chlorku winylu:
- - - Pozostałe:
3917 23 99 0- - - - Pozostałe154 648
3917 29- - Z pozostałych tworzyw sztucznych:
- - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar przekroju
poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej:
3917 29 19 0- - - - Pozostałe5 327
- - - Pozostałe:
3917 29 99 0- - - - Pozostałe1 518 109
- Pozostałe rury, przewody i węże:
3917 31- - Giętkie rury, przewody i węże, o minimalnym ciśnieniu
rozrywającym 27,6 MPa:
3917 31 90 0- - - Pozostałe59 028
3917 40- Wyposażenie:
3917 40 90 0- - Pozostałe18 611
3923Artykuły do transportu i pakowania towarów, z tworzyw sztucznych;
korki, pokrywki, kapsle i pozostałe zamknięcia, z tworzyw sztucznych:
3923 10 00 0- Pudełka, skrzynki, klatki i podobne artykuły7 664
- Worki, torby (łącznie ze stożkami):
3923 29- - Z pozostałych tworzyw sztucznych:
3923 29 90 0- - - Pozostałe17 243
3923 50- Korki, przykrywki, kapsle i inne zamknięcia:
3923 50 90 0- - Pozostałe684 175
3926Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z innych
materiałów objętych pozycjami od 3901 do 3914:
3926 30 00 0- Wyposażenie mebli, nadwozi itp.44 598 520
3926 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3926 90 91 0- - - - Wyprodukowane z arkusza1 181 966
3926 90 99 0- - - - Pozostałe25 373 142
4002Kauczuk syntetyczny i faktysa pochodząca z olejów, w formach
podstawowych lub w płytach, arkuszach lub taśmach; mieszaniny
jakiegokolwiek produktu z pozycji nr 4001 z jakimkolwiek produktem z tej
pozycji, w formach podstawowych lub płytach, arkuszach lub taśmach:
- Kauczuk butadienowo-akrylonitrylowy (NBR):
4002 59 00 0- - Pozostały649
4005Kauczuk mieszany, nie wulkanizowany w podstawowych formach lub
płytach, arkuszach lub taśmach:
- Pozostałe:
4005 91 00- - Płyty, arkusze i taśmy:
4005 91 00 9- - - Pozostałe180 000
4008Płyty, arkusze, taśmy, rurki i kształtowniki z kauczuku
wulkanizowanego i innego niż ebonit:
- Z kauczuku niekomórkowego:
4008 21- - Płyty, arkusze i taśmy:
4008 21 90 0- - - Pozostałe1 686
4008 29- - Pozostałe:
4008 29 90 0- - - Pozostałe229 140
4009Przewody, rury i węże, z kauczuku wulkanizowanego innego niż ebonit, z
lub bez wyposażenia (np. złącza, kolanka, kołnierze):
4009 10 00 0- Nie wzmocnione ani inaczej nie połączone z innym materiałem,
bez wyposażenia9 626 336
4009 20 00 0- Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z metalem, bez
wyposażenia360 271
4009 30 00 0- Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z materiałami
włókienniczymi, bez wyposażenia5 197 081
4009 40 00 0- Wzmocnione lub inaczej połączone z innymi materiałami, bez
wyposażenia11 135 556
4009 50- Z wyposażeniem:
- - Pozostałe:
4009 50 30 0- - - Nie wzmocnione ani nie połączone z innym materiałem2 236
360
4009 50 50 0- - - Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z metalem544 930
4009 50 70 0- - - Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z materiałami
włókienniczymi2 206 116
4009 50 90 0- - - Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z innymi
materiałami5 098 475
4010Taśmy przenośnikowe lub pasy napędowe oraz materiały na nie z kauczuku
wulkanizowanego:
- Taśmy przenośnikowe oraz materiały na nie:
4010 19 00 0- - Pozostałe14 240
- Pasy napędowe oraz materiały na nie:
4010 21 00 0- - Pasy napędowe bez końca, o przekroju poprzecznym
trapezoidalnym (pasy V), żłobione lub nie, o obwodzie powyżej 60 cm ale
nie przekraczającym 180 cm2 220 567
- Pasy napędowe oraz materiały na nie:
4010 29 00 0- - Pozostałe836 966
4016Pozostałe artykuły z kauczuku wulkanizowanego:
4016 10- Z kauczuku komórkowego:
4016 10 90 0- - Pozostałe3 398
- Pozostałe:
4016 93- - Uszczelki, podkładki i inne uszczelnienia:
4016 93 90 0- - - Pozostałe24 844 401
4016 99- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - Do pojazdów mechanicznych objętych pozycjami od 8701 do 8705:
4016 99 52 0- - - - - - Części z gumy połączonej z metalem2 430 680
4016 99 58 0- - - - - - Pozostałe12 368 798
- - - - - Pozostałe:
4016 99 82 0- - - - - - Części z gumy połączonej z metalem43 580
4016 99 88 0- - - - - - Pozostałe2 315 973
4204 00Artykuły ze skóry lub skóry wtórnej, stosowane w maszynach i
urządzeniach mechanicznych albo do innych celów technicznych:
4204 00 90 0- Pozostałe1 317
4504Korek prasowany, nawet z dodatkiem spoiwa oraz wyroby z takiego korka:
4504 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
4504 90 99 0- - - Pozostałe2 660
4808Papier i tektura, faliste (nawet z wklejonymi płaskimi arkuszami)
krepowane, marszczone, tłoczone lub perforowane, w zwojach lub arkuszach,
inne niż papier opisany w pozycji nr 4803:
4808 20 00 0- Papier siarczynowy workowy, krepowany lub marszczony, nawet
tłoczony lub perforowany3 405
4808 90 00 0- Pozostałe41 571
5602Filc, impregnowany, powlekany, pokryty lub laminowany, lub nie poddany
tego rodzaju obróbce:
5602 10- Filc igłowany i wyroby płaskie, których spójność zwiększono przez
zszycie:
5602 10 90 0- - Impregnowany, powlekany, pokryty lub laminowany283 220
- Pozostałe rodzaje filcu, nie impregnowanego, nie powlekanego, nie
pokrywanego ani nie laminowanego:
5602 29- - Z pozostałych materiałów włókienniczych:
5602 29 90 0- - - Z pozostałych materiałów włókienniczych12 107 596
5603Włókniny nawet impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane:
- Z włókien chemicznych:
5603 12- - O masie jednostkowej powyżej 25 g/m2, ale nie większej niż 70
g/m2:
5603 12 90 0- - - Pozostałe8 149
5603 13- - O masie jednostkowej powyżej 70 g/m2, ale nie większej niż 150
g/m2:
5603 13 90 0- - - Pozostałe966
5603 14- - O masie jednostkowej powyżej 150 g/m2:
5603 14 10 0- - - Powlekane lub pokrywane3 211
- Pozostałe:
5603 93- - O masie jednostkowej powyżej 70 g/m2, ale nie większej niż 150
g/m2:
5603 93 90 0- - - Pozostałe5 818
5703Dywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe, z okrywą (z włosem),
nawet konfekcjonowane:
5703 30- Z innych chemicznych materiałów włókienniczych:
- - Z polipropylenu:
5703 30 19 0- - - Pozostałe3 062 950
5705 00Pozostałe dywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe, nawet
konfekcjonowane:
5705 00 90 0- Z pozostałych materiałów włókienniczych950 739
5906Materiały włókiennicze płaskie gumowane, z wyłączeniem tkanin z
pozycji nr 5902:
5906 10- Taśma do klejenia o szerokości nie przekraczającej 20 cm:
5906 10 10 0- - O szerokości nie przekraczającej 10 cm10 389 216
5911Wyroby z materiałów włókienniczych do zastosowań technicznych
wyszczególnione w uwadze 7 do niniejszego działu:
5911 90- Pozostałe:
5911 90 10 0- - Z filcu2 279
5911 90 90 0- - Pozostałe47 572
6804Kamienie młyńskie, kamienie szlifierskie, ściernice itp., bez opraw do
szlifowania, ostrzenia, polerowania, obciągania lub cięcia, osełki do
ręcznego ostrzenia i polerowania oraz ich części, z kamienia naturalnego,
ze spiekanych materiałów ściernych naturalnych lub sztucznych, lub z
ceramiki, nawet z częściami z innych materiałów:
- Pozostałe kamienie młyńskie, kamienie szlifierskie, ściernice, itp.:
6804 21 00 0- - Ze scalonych diamentów syntetycznych lub naturalnych10 526
6804 22- - Scalone z innych materiałów ściernych lub z ceramiki:
- - - Ze sztucznych materiałów ściernych ze spoiwem:
- - - - Z żywic syntetycznych lub sztucznych:
6804 22 12 0- - - - - Nie wzmocnione7 195
6804 22 18 0- - - - - Wzmocnione6 584
6804 22 30 0- - - - Z ceramiki lub krzemianów42 784
6804 22 50 0- - - - Z pozostałych materiałów1 865
6804 22 90 0- - - Pozostałe158 809
6805Proszek lub ziarno z naturalnych lub sztucznych materiałów ściernych,
na podłożu z materiału włókienniczego, papieru, tektury lub innych
materiałów, nawet cięte do kształtu, zszywane lub inaczej wyprodukowane:
6805 10 00 0- Tylko na podłożu z tkaniny4 284
6805 20 00 0- Tylko na podłożu z papieru lub tektury3 456
6805 30- Na podłożu z innych materiałów:
6805 30 20 0- - Na podłożu z fibry21 949
6806Wełna żużlowa, wełna skalna i podobne wełny mineralne; wermikulit
porowaty, iły porowate, żużel spieniony i podobne porowate materiały
mineralne; mieszaniny i wyroby materiałów mineralnych izolujących
cieplnie, akustycznie lub pochłaniających dźwięki, inne niż z pozycji
dźwięki, inne niż z pozycji nr 6811 lub 6812 albo działem 69:
6806 90 00 0- Pozostałe4 959
6807Wyroby z asfaltu lub podobnego materiału (np. bitumu naftowego lub
paku węglowego):
6807 90 00 0- Pozostałe1 004 000
6813Materiały cierne i wyroby z nich (np. arkusze, rolki, pasy, segmenty,
tarcze, podkładki, okładziny), nie montowane, do hamulców, sprzęgieł itp.,
na bazie azbestu lub innych substancji mineralnych lub celulozy, nawet
łączone z materiałami włókienniczymi lub innymi:
6813 10- Okładziny i klocki hamulcowe:
6813 10 90 0- - Pozostałe36 204
6813 90- Pozostałe:
6813 90 90 0- - Pozostałe6 970
7007Szkło bezpieczne, złożone ze szkła hartowanego (temperowanego) lub
warstwowego:
- Hartowane (temperowane) szkło bezpieczne:
7007 11- - O wymiarach i kształtach odpowiednich dla pojazdów, samolotów,
statków kosmicznych lub morskich:
7007 11 10 0- - - O wymiarach i kształtach odpowiednich dla pojazdów
silnikowych13 728 870
- Warstwowe szkło bezpieczne:
7007 21- - O wymiarach i kształtach odpowiednich dla pojazdów, samolotów,
statków kosmicznych lub morskich:
- - - Pozostałe:
7007 21 91 0- - - - O wymiarach i kształtach odpowiednich dla pojazdów
silnikowych14 677 262
7009Lustra, w ramach lub nie, łącznie z lusterkami wstecznymi:
7009 10 00 0- Lusterka wsteczne do pojazdów8 282 428
7206Stal niestopowa w postaci wlewków lub innych formach pierwotnych (z
wyłączeniem żelaza z pozycji nr 7203):
7206 90 00 0- Pozostałe (ECSC)29 989
7207Półwyroby ze stali niestopowej:
- Zawierające w masie poniżej 0,25% węgla:
7207 19- - Pozostałe:
- - - O przekroju poprzecznym w kształcie koła lub wielokąta:
7207 19 19 0- - - - Kute77 718
7210Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej o szerokości 600 mm lub
więcej, platerowane, powlekane lub pokrywane:
7210 30- Elektrolitycznie pokrywane lub powlekane cynkiem:
7210 30 90 0- - Pozostałe3 010 779
- W inny sposób powlekane lub pokrywane cynkiem:
7210 49- - Pozostałe:
7210 49 10 0- - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo lub jedynie
pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) (ECSC)304
256
7210 49 90 0- - - Pozostałe14 314 515
- Pokrywane lub powlekane aluminium:
7210 61- - Pokrywane lub powlekane stopami aluminiowo-cynkowymi:
7210 61 10 0- - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo lub jedynie
pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) (ECSC)148
225
7212Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości poniżej
600 mm, platerowane, powlekane lub pokrywane:
7212 20- Elektrolitycznie pokrywane lub powlekane cynkiem:
- - O szerokości powyżej 500 mm:
7212 20 11 0- - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo (ECSC)394 706
7212 20 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm1 032 007
7212 30- W inny sposób powlekane lub pokrywane cynkiem:
- - O szerokości przekraczającej 500 mm:
7212 30 11 0- - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo (ECSC)1 250 000
7212 30 19 0- - - Pozostałe460 000
7212 30 90 0- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm3 022 297
7212 50- W inny sposób powlekane lub pokrywane:
- - O szerokości przekraczającej 500 mm:
- - - Pozostałe:
- - - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo:
7212 50 51 0- - - - - Pozostałe (ECSC)54 556
7212 60- Platerowane:
- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
- - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo:
7212 60 93 0- - - - Pozostałe3 946 378
7222Pozostałe sztaby i pręty ze stali nierdzewnej; kątowniki,
kształtowniki i profile ze stali nierdzewnej:
7222 40- Kątowniki, kształtowniki i profile:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Nie obrobione więcej oprócz gięcia na zimno lub wykończenia na
zimno:
7222 40 93 0- - - - - Pozostałe1 814
7223 00Drut ze stali nierdzewnej:
- Zawierający w masie poniżej 2,5% niklu:
7223 00 99 0- - Pozostały89 600
7224Pozostała stal stopowa w postaci wlewków lub w innych pierwotnych
formach; półwyroby z innej stali stopowej:
7224 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Kute:
7224 90 99 0- - - - Pozostałe78 562
7225Wyroby walcowane płaskie z innej stali stopowej, o szerokości 600 mm
lub większej:
- Pozostałe:
7225 92- - W inny sposób pokrywane lub powlekane cynkiem:
7225 92 10 0- - Nie obrobione powierzchniowo, włączając platerowanie, lub
pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) (ECSC)2 267
843
7226Wyroby walcowane płaskie z innej stali stopowej, o szerokości poniżej
600 mm:
- Pozostałe:
7226 92- - Nie obrobione więcej niż walcowanie na zimno:
7226 92 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm28 249
7303Rury, przewody rurowe i profile drążone, z żeliwa:
7303 00 90 0- Pozostałe704 169
7307Łączniki rur lub przewodów rurowych (np. złączki nakrętne, kolanka,
tuleje) z żeliwa lub ze stali:
- Pozostałe, ze stali nierdzewnej:
7307 21 00 0- - Kołnierze22 537
7307 22- - Gwintowane kolanka, łuki i tuleje:
7307 22 10 0- - - Tuleje7 354
7307 22 90 0- - - Kolanka i łuki431
7307 29- - Pozostałe:
7307 29 90 0- - - Pozostałe27 531
- Pozostałe:
7307 91 00 0- - Kołnierze4 971
7307 92- - Gwintowane kolanka, łuki i tuleje:
7307 92 10 0- - - Tuleje30 761
7307 92 90 0- - - Kolanka i łuki43 134
7307 99- - Pozostałe:
7307 99 10 0- - - Gwintowane90 498
7307 99 90 0- - - Pozostałe4 623 489
7312Skrętki, liny, kable, taśmy plecione, zawiesia itp., ze stali, nie
izolowane elektrycznie:
7312 10- Skrętki, liny i kable:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe, z maksymalnym wymiarem przekroju poprzecznego:
- - - - Powyżej 3 mm:
- - - - - Skrętki:
- - - - - - Pokrywane:
7312 10 79 0- - - - - - - Pozostałe15 513
- - - - - Liny i kable (łącznie z zamkniętymi):
7312 10 99 0- - - - - - Pozostałe1 560 615
7315Łańcuchy i ich części, ze stali:
- Łańcuch przegubowy i jego części:
7315 11- - Łańcuch tulejkowy:
7315 11 90 0- - - Pozostałe323 117
7315 19 00 0- - Części26 081
- Pozostałe łańcuchy:
7315 89 00 0- - Pozostałe93 876
7320Sprężyny i pióra do resorów, ze stali:
7320 10- Resory piórowe i pióra do nich:
- - Obrobione na gorąco:
7320 10 11 0- - - Resory warstwowe i pióra do nich163 351
7320 10 90 0- - Pozostałe123 651
7320- Sprężyny śrubowe:
7320 20 20 0- - Obrobione na gorąco1 024 425
- - Pozostałe:
7320 20 81 0- - - Sprężyny zwojowe ściskane1 533 672
7320 20 85 0- - - Sprężyny zwojowe rozciągane5 271
7320 20 89 0- - - Pozostałe21 815
7320 90- Pozostałe:
7320 90 90 0- - Pozostałe2 736 007
7322Grzejniki centralnego ogrzewania, nieelektryczne oraz ich części, z
żeliwa lub stali; nagrzewnice powietrza i rozdzielacze gorącego powietrza
(łącznie z tymi, które mogą również rozdzielać świeże powietrze lub
klimatyzowane powietrze), nieelektryczne, wyposażone w wentylatory lub
dmuchawy poruszane silnikiem, oraz ich części, z żeliwa lub stali:
7322 90- Pozostałe:
7322 90 90 0- Pozostałe753 079
7326Pozostałe artykuły ze stali:
- Kute lub tłoczone, lecz nie obrobione dalej:
7326 19- - Pozostałe:
7326 19 90 0- - - Pozostałe44 092
7326 90- Pozostałe:
- - Pozostałe artykuły ze stali:
7326 90 93 0- - - Kute w matrycy zamkniętej35 518
7326 90 95 0- - - Spiekane1 436
7326 90 97 0- - - Pozostałe13 218 364
7412Łączniki rur lub przewodów rurowych z miedzi (np. złączki nakrętne,
kolanka, tuleje):
7412 20 00 0- Ze stopów miedzi233 472
7413Skrętki, kable, taśmy plecione i podobne z miedzi, nie izolowane
elektrycznie:
- Pozostałe:
7413 00 99 0- - Ze stopów miedzi29 277
7505Sztaby, pręty, kształtowniki i druty z niklu:
- Druty:
7505 22 00 0- - Ze stopów niklu1 018
7609 00 00 0Łączniki rur lub przewodów rurowych (np. złączki nakrętne,
kolanka, tuleje), z aluminium581
7906 00 00 0Rury i przewody rurowe oraz łączniki rur i przewodów rurowych
(np. złączki nakrętne, kolanka, tuleje), z cynku20 409
8104Magnez i wyroby z magnezu, nawet odpady i złom:
8104 90 00 0- Pozostałe:13 307
8204Klucze maszynowe ręczne (nawet dynamometryczne, ale bez pokręteł do
gwintowników); wymienne gniazda do kluczy nasadowych z rękojeściami lub
bez:
- Klucze maszynowe ręczne:
8204 11 00 0- - Nienastawne626 680
8301Kłódki i zamki (na klucze, szyfrowe lub elektryczne), z metalu
nieszlachetnego; zamknięcia i okucia z zamknięciami, zawierające zamki, z
metalu nieszlachetnego; klucze do wszelkich wyrobów wymienionych powyżej,
z metalu nieszlachetnego:
8301 20 00 0- Zamki w rodzaju używanych do pojazdów mechanicznych16 525
813
8301 50 00 0- Zamknięcia i okucia z zamknięciami, zawierające zamki50 900
8301 60 00 0- Części1 488 480
8301 70 00 0- Klucze występujące oddzielnie634 393
8302Oprawy, okucia i podobne wyroby z metalu nieszlachetnego nadające się
do mebli, drzwi, schodów, okien, żaluzji, nadwozi pojazdów, wyrobów
rymarskich, waliz, kufrów, kasetek itp.; wieszaki, podpórki i podobne
uchwyty z metalu nieszlachetnego, kółka samonastawne z zamocowaniem z
metalu nieszlachetnego; automatyczne urządzenia do zamykania drzwi z
metalu nieszlachetnego:
8302 10- Zawiasy:
8302 10 90 0- - Pozostałe3 038 054
8302 30 00 0- Pozostałe oprawy, okucia i podobne wyroby nadające się do
pojazdów mechanicznych4 442 681
8302 60- Automatyczne urządzenia do zamykania drzwi:
8302 60 90 0- - Pozostałe30 138
8307Rury giętkie z metali nieszlachetnych, z łącznikami lub bez:
8307 10- Ze stali:
8307 10 90 0- - Pozostałe2 794
8307 90- Z innego metalu nieszlachetnego:
8307 90 90 0- - Pozostałe103 685
8309Korki, pokrywki i wieczka (także korki z główką, zakrętki i korki
ułatwiające nalewanie), kapsle do butelek, korki gwintowane, pokrywki na
korki, plomby i inne akcesoria do opakowań, z metali nieszlachetnych:
8309 90- Pozostałe:
8309 90 90 0- - Pozostałe806 907
8311Druty, pręty, rury, płyty, elektrody i podobne wyroby, z metali
nieszlachetnych lub z węglików metali, w otulinie lub z rdzeniem z topnika
w rodzaju używanych do lutowania miękkiego lub twardego, spawania lub
osadzania metali lub węglików metali; druty i pręty ze scalonych proszków
metali nieszlachetnych, używane w metalizacji natryskowej:
8311 10- Elektrody z metali nieszlachetnych w otulinie, do spawania łukiem
elektrycznym:
8311 10 90 0- - Pozostałe11 658
8311 90 00 0- Pozostałe, także części35 538
8407Silniki spalinowe z zapłonem iskrowym z tłokami wykonującymi ruch
posuwisto-zwrotny lub obrotowy:
- Silniki z tłokami wykonującymi ruch posuwisto-zwrotny, w rodzaju
używanych do napędu pojazdów z działu 87:
8407 32- - O pojemności cylindra powyżej 50 cm3, lecz nie przekraczającej
250 cm3:
8407 32 90 0- - - O pojemności cylindra powyżej 125 cm3, lecz nie
przekraczającej 250 cm3:44 000 000
8409Części nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do silników z
pozycji nr 8407 lub 8408:
- Pozostałe:
8409 91 00 0- - Nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do
tłokowych silników spalinowych z zapłonem iskrowym206 109 133
8409 99 00 0- - Pozostałe9 447 474
8413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe; podnośniki
do cieczy:
8413 30- Pompy paliwa, oleju lub chłodziwa do tłokowych silników
spalinowych:
- - Pozostałe:
8413 30 99 0- - - Pozostałe18 061 808
8414Pompy powietrzne lub próżniowe, sprężarki i wentylatory powietrza lub
innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym
wentylatorem, z filtrami lub bez:
8414 30- Sprężarki w rodzaju stosowanych w urządzeniach chłodniczych:
- - Pozostałe:
- - - O mocy powyżej 0,4 kW:
8414 30 99 0- - - - Pozostałe3 546 528
- Wentylatory:
8414 59- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8414 59 30 0- - - - Wentylatory osiowe3 315 314
8414 59 90 0- - - - Pozostałe271 743
8414 80- Pozostałe:
- - Pozostałe:
8414 80 90 0- - - Pozostałe5 206 954
8414 90- Części:
8414 90 90 0- - Pozostałe2 280 000
8415Klimatyzatory, zawierające wentylator napędzany silnikiem oraz
elementy służące do zmiany temperatury i wilgotności, także klimatyzatory
nie posiadające możliwości oddzielnej regulacji wilgotności:
8415 20 00 0- Z rodzaju używanych przez ludzi w pojazdach samochodowych8
553 965
- Pozostałe:
8415 82- - Pozostałe, zawierające agregat schładzający:
8415 82 80 0- - - Pozostałe345 367
8415 83- - Pozostałe, nie zawierające agregatu schładzającego:
8415 83 90 0- - - Pozostałe223 050
8415 90- Części:
8415 90 90 0- - Pozostałe135 597
8425Wielokrążki i wciągniki inne niż wyciągi pochyłe; wciągarki i
przyciągarki; podnośniki:
- Podnośniki; wciągniki w rodzaju używanych do podnoszenia pojazdów:
8425 49- - Pozostałe:
8425 49 90 0- - - Pozostałe2 459 692
8481Krany, kurki, zawory i podobna armatura do rur, płaszczy kotłów,
zbiorników, kadzi itp., także zawory redukcyjne i zawory sterowane
termostatycznie:
8481 10- Zawory redukcyjne:
- - Pozostałe:
8481 10 91 0- - - Połączone z filtrami lub smarownicami2 458
8481 10 99 0- - - Pozostałe250 330
8481 20- Zawory do olejowo-hydraulicznych lub pneumatycznych układów
przenoszenia napędu:
8481 20 10 0- - Zawory do sterowania olejowo-hydraulicznych układów
przenoszenia napędu5 897
8481 20 90 0- - Zawory do sterowania pneumatycznych układów przenoszenia
napędu283 245
8481 30- Zawory zwrotne:
- - Pozostałe:
8481 30 99 0- - - - Pozostałe2 470 801
8481 40- Zawory bezpieczeństwa lub zawory nadmiarowe:
8481 40 10 0- - Z żeliwa lub stali441 153
8481 40 90 0- - Pozostałe2 022 220
8481 80- Pozostała armatura:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8481 80 99 0- - - - Pozostałe3 212 902
8481 90 00 0- Części:19 584
8482Łożyska toczne:
8482 10- Łożyska kulkowe:
8482 10 90 0- - Pozostałe5 783 931
8482 20 00 0- Łożyska wałeczkowe stożkowe, także bez pierścienia
wewnętrznego lub zewnętrznego1 771 379
8482 40 00 0- Łożyska igiełkowe243 513
8482 50 00 0- Pozostałe łożyska wałeczkowe236 883
8482 80 00 0- Pozostałe, także kombinowane łożyska kulkowo-wałeczkowe247
908
- Części:
8482 91- - Kulki, igiełki i wałeczki:
8482 91 10 0- - - Wałeczki stożkowe24 321
8482 91 90 0- - - Pozostałe512 327
8482 99 00 0- - Pozostałe319 588
8483Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby;
obudowy łożysk i łożyska ślizgowe; mechanizmy i przekładnie zębate;
mechanizmy śrubowo-kulkowe lub śrubowo-wałeczkowe; skrzynie przekładniowe
i inne układy zmieniające prędkość, także przemienniki momentu obrotowego;
koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, także wielokrążki i zblocza;
sprzęgła rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne):
8483 10- Wały napędowe (także wały krzywkowe i wały wykorbione) i korby:
- - Pozostałe:
- - - Korby i wały wykorbione:
8483 10 41 0- - - - Z żeliwa lub staliwa3 423 544
8483 10 57 0- - - - Pozostałe40 076
8483 10 80 0- - - Pozostałe5 901 774
8483 30- Obudowy łożysk, nie zawierające łożysk tocznych, łożyska
ślizgowe:
- - Pozostałe:
- - - Obudowy łożysk:
8483 30 39 0- - - - Pozostałe128 179
8483 30 90 0- - - Łożyska ślizgowe654 832
8483 40- Mechanizmy i przekładnie zębate, z wyłączeniem kół zębatych, kół
łańcuchowych i innych elementów układu przeniesienia napędu,
przedstawianych oddzielnie; mechanizmy śrubowo-kulkowe lub
śrubowo-wałeczkowe; skrzynie przekładniowe i inne układy zmieniające
prędkość, także przemienniki momentu obrotowego:
- - Pozostałe:
- - - Mechanizmy i przekładnie zębate (inne niż cierne):
8483 40 84 0- - - - Ślimakowe2 372
8483 40 85 0- - - - Pozostałe5 669
8483 40 92 0- - - Mechanizmy śrubowo-kulkowe i śrubowo-wałeczkowe18 998
8483 40 98 0- - - Pozostałe267 005
8483 50- Koła zamachowe i koła pasowe lub linowe, także wielokrążki i
zblocza:
- - Pozostałe:
8483 50 91 0- - - Z żeliwa lub stali3 773 705
8483 50 99 0- - - Pozostałe2 116 536
8483 60- Sprzęgła rozłączne i nierozłączne (także przeguby uniwersalne):
- - Pozostałe:
8483 60 99 0- - - Pozostałe43 208
8483 90- Części:
- - Pozostałe:
8483 90 30 0- - - Obudowy łożysk2 742
- - - Pozostałe:
8483 90 92 0- - - - Z żeliwa lub stali937 649
8483 90 98 0- - - - Pozostałe255 141
8485Części maszyn i urządzeń nie zawierające złączy elektrycznych,
izolatorów, uzwojeń, styków lub innych części elektrycznych, nie
wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym dziale:
8485 90- Pozostałe:
8485 90 80 0- - Pozostałe205 165
8511Elektryczne urządzenia zapłonowe lub rozrusznikowe stosowane w
silnikach wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym lub samoczynnym (np.
iskrowniki, prądnice iskrownikowe, cewki zapłonowe, świece zapłonowe,
świece żarowe, silniki rozruszników); prądnice (np. prądu stałego lub
przemiennego) oraz wyłączniki współpracujące z takimi silnikami:
8511 10- Świece zapłonowe:
8511 10 90 0- Pozostałe603 352
8511 30- - Rozdzielacze; cewki zapłonowe:
8511 30 90 0- - Pozostałe2 380 892
8511 40- Silniki rozruszników oraz rozruszniki pełniące rolę prądnic:
8511 40 90 0- - Pozostałe7 796 351
8511 50- Inne prądnice:
8511 50 90 0- - Pozostałe8 548 876
8511 80- Inne urządzenia i przyrządy:
8511 80 90 0- - Pozostałe3 198 768
8511 90 00 0- Części1 074 286
8512Elektryczny sprzęt oświetleniowy i sygnalizacyjny (oprócz wyrobów z
pozycji nr 8539), elektryczne wycieraczki szyb, urządzenia zapobiegające
zamarzaniu i potnieniu szyb, w rodzaju używanych do rowerów i pojazdów
mechanicznych:
8512 20 00 0- Inny sprzęt oświetleniowy lub sygnalizacji wzrokowej22 322
879
8512 30 00 0- Sprzęt sygnalizacji dźwiękowej1 597 844
8512 40 00 0- Wycieraczki szyb, urządzenia zapobiegające oszronieniu lub
potnieniu szyb7 428 289
8512 90 00 0- Części5 415 404
8529Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury z pozycji nr
8525 do 8528:
8529 10- Anteny i reflektory anten wszelkich typów; części nadające się do
stosowania do nich:
- - Pozostałe:
- - - Anteny:
8529 10 20 0- - - - Anteny teleskopowe i prętowe do aparatury przenośnej
lub nadającej się do zamontowania w pojazdach mechanicznych1 336 518
8531Elektryczne urządzenia do sygnalizacji dźwiękowej lub wzrokowej (np.
dzwonki, syreny, tablice sygnalizacyjne, urządzenia alarmowe
przeciwwłamaniowe lub przeciwpożarowe), nie z pozycji nr 8512 lub 8530:
8531 10- Urządzenia przeciwwłamaniowe, przeciwpożarowe oraz inne temu
podobne:
- - Pozostałe:
8531 10 20 0- - - Z rodzaju używanych w pojazdach mechanicznych4 162 649
8531 90- Części:
8531 90 80 0- - Pozostałe1 373 307
8542Elektroniczne układy scalone:
8542 40- Układy scalone hybrydowe:
8542 40 10 0- - Mikroprocesory i mikrosterowniki (także mikrokomputery)2
904 856
8542 50 00 0- Mikromoduły elektroniczne824 619
8543Elektryczne maszyny i urządzenia wykonujące indywidualne funkcje, nie
wyszczególnione ani nie uwzględnione w innych miejscach tego działu:
- Pozostałe maszyny i urządzenia:
8543 89- - Pozostałe:
8543 89 95 0- - - Pozostałe30 033 520
9025Hydrometry oraz podobne przyrządy pływające; termometry, pirometry,
barometry, higrometry, psychometry, zapisujące lub nie, oraz dowolna
kombinacja tych przyrządów:
- Termometry i pirometry, nie połączone z innymi przyrządami:
9025 19- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
9025 19 99 0- - - - Pozostałe498 742
9026Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu,
ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. ciśnieniomierze,
poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z
wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami nr 9014, 9015, 9028 lub
9032:
9026 10- Do pomiaru lub kontroli przepływu lub poziomu cieczy:
- - Pozostałe:
- - - Elektroniczne:
9026 10 59 0- - - - Pozostałe12 672 828
- - - Pozostałe:
9026 10 99 0- - - - Pozostałe590 753
9026 20- Do pomiaru lub kontroli ciśnienia:
- - Pozostałe:
9026 20 30 0- - - Elektroniczne70 090
- - - Pozostałe:
- - - - Manometry z rurką spiralną Bourdona lub manometry z metalową
przeponą:
9626 20 59 0- - - - - Pozostałe46 580
9026 20 90 0- - - - Pozostałe7 045 851
9026 80- Pozostałe przyrządy i aparaty:
- - Pozostałe:
9026 80 99 0- - - Pozostałe6 297 569
9027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np.
polarymetry, refraktometry, spektometry, aparaty do analizy gazu lub
dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości,
porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i
aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku,
łącznie ze światłomierzami; mikrotomy:
9027 10- Analizatory gazu lub dymu:
9027 10 90 0- - Pozostałe3 191 157
9029Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze (liczniki
kilometrów), krokomierze itp.; szybkościomierze i tachometry, nie objęte
pozycją nr 9014 lub 9015; stroboskopy:
9029 20- Szybkościomierze i tachometry, stroboskopy:
- - Szybkościomierze i tachometry:
- - - Pozostałe:
9029 20 39 0- - - - Pozostałe11 255 804
9029 90- Części i akcesoria:
9029 90 90 0- - Pozostałe:721 721
9031Przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nie
wyszczególnione i nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu;
projektory profilowe:
9031 80- Pozostałe przyrządy, aparaty i urządzenia:
- - Pozostałe:
- - - Elektroniczne:
- - - - Do pomiaru i kontroli wielkości geometrycznych:
9031 80 34 0- - - - - Pozostałe1 604 599
- - - Pozostałe:
9031 80 99 0- - - - Pozostałe3 035 264
9031 90- Części i akcesoria:
9031 90 90 0- - Pozostałe95 112
9032Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli:
9032 10- Termostaty:
- - Pozostałe:
9032 10 30 0- - - Elektroniczne17 738
- - - Pozostałe:
9032 10 91 0- - - - Wyzwalane elektrycznie21 633
9032 10 99 0- - - - Pozostałe892 343
9032 20- Manostaty:
9032 20 90 0- - Pozostałe2 567 161
- Pozostałe przyrządy i aparaty:
9032 81- - Hydrauliczne lub pneumatyczne:
9032 81 90 0- - - Pozostałe154 623
9032 89- - Pozostałe:
9032 89 90 0- - - Pozostałe12 912 794
9032 90- Części i akcesoria:
9032 90 90 0- - Pozostałe10 972 760
9104Zegary instalowane na płytach czołowych aparatury lub w pulpitach
sterowniczych oraz zegary podobnego typu przeznaczone dla pojazdów
mechanicznych, statków powietrznych i kosmicznych, jednostek pływających
itp.:
9104 00 90 0- Pozostałe1 740 000
9110Kompletne mechanizmy zegarkowe lub zegarowe, nie zmontowane lub
częściowo zmontowane (zestawy); niekompletne mechanizmy zegarkowe lub
zegarowe, zmontowane; wstępnie zmontowane mechanizmy zegarowe lub
zegarkowe:
9110 90 00 0- Pozostałe1 099 360
9401Meble do siedzenia (inne niż z pozycji 9402), nawet przekształcalne w
miejsca do spania, oraz ich części:
9401 20 00 0- Fotele samochodowe24 618 566
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na towary przywożone z zagranicy
na potrzeby przemysłu hutniczego.
(Dz. U. Nr 159, poz. 1071)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz.
1026) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe ilościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19
grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047).
§ 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z
kolejnością ich złożenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1071)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE ILOŚCIOWE
Kod PCNWyszczególnienieIlość (w tonach)
2710Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne
niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone,
zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów
otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których to oleje stanowią
składniki zasadnicze:
- Oleje ciężkie:
- - Oleje napędowe:
2710 00 61 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego100
- - Oleje smarowe; pozostałe oleje:
- - - Do innych celów:
2710 00 88 0- - - - Płyny hydrauliczne
ex 2710 00 88 0Mineralne trudnopalne250
2710 00 98 0- - - - Pozostałe oleje smarowe oraz pozostałe oleje
ex 2710 00 98 0Oleje smarujące ISOMILL ADDITIVB15
2826Fluorki; fluorokrzemiany i inne złożone sole fluorowe:
- Fluorki:
2826 12 00 0- - Glinu2 000
3403Preparaty smarowe (łącznie z cieczami chłodząco-smarującymi,
preparatami do rozluźniania śrub i nakrętek, preparatami przeciwrdzewnymi
i antykorozyjnymi, preparatami do wyjmowania z formy opartymi na smarach)
oraz preparaty stosowane do natłuszczania materiałów włókienniczych,
skóry, skór futerkowych i innych materiałów, wyłączając preparaty
zawierające w masie, jako składnik zasadniczy 70% lub więcej olejów
otrzymywanych z ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z materiałów
bitumicznych:
- Zawierające oleje ropy naftowej lub oleje otrzymywane z materiałów
bitumicznych:
3403 19- - Pozostałe:
3403 19 10 0- - - Zawierające w masie 70% lub więcej olejów otrzymywanych
z ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z materiałów bitumicznych, ale
nie stanowiących zasadniczego składnika
ex 3403 19 10 0Preparaty smarowe, olej technologiczny M/H/GAN 22/24 HK650
ex 3403 19 10 0IZOMIL K9F445
- - - Pozostałe:
3403 19 91 0- - - - Preparaty do smarowania maszyn, urządzeń i pojazdów
ex 3403 19 91 0Smary plastyczne150
3403 19 99 0- - - - Pozostałe
ex 3403 19 99 0Preparaty smarowe ISOLUBE CR 7912
3801Sztuczny grafit; grafit koloidalny lub półkoloidalny; preparaty na
bazie grafitu lub innego węgla w postaci past, bloków, płyt lub innych
półproduktów:
3801 20- Grafit koloidalny lub półkoloidalny:
3801 20 10 0- - Grafit koloidalny w zawiesinie olejowej; grafit
półkoloidalny25
3801 30 00 0- Pasty węglowe do elektrod oraz pasty podobne na wykładziny
piecowe28 000
3811Środki przeciwstukowe, inhibitory utleniania, inhibitory tworzenia się
żywic, dodatki zwiększające lepkość, preparaty antykorozyjne oraz inne
preparaty dodawane do olejów mineralnych (łącznie z benzyną) lub do innych
cieczy stosowanych do tych samych celów co oleje mineralne:
3811 90 00 0- Pozostałe
ex 3811 90 00 0Środki przeciwstukowe, inhibitory utleniania ISOLUBE CR
86S28
3824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i
preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych, gdzie indziej
nie wymienione ani nie włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie
indziej nie wymienione ani nie włączone:
3824 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3824 90 65 0Produkty pomocnicze dla odlewnictwa (inne niż z podpozycji
3824 10 00)
ex 3824 90 65 0COVCRAL6536
3901Polimery etylenu, w formach podstawowych:
3901 10- Polietylen o gęstości poniżej 0,94:
3901 10 90 0- - Pozostałe
ex 3901 10 90 0Polietylen granulowany o gęstości poniżej 0,94 do
izolowania rur stalowych1 500
7201Surówka i surówka zwierciadlista w gąskach, blokach lub innych
pierwotnych postaciach:
7201 10- Surówka niestopowa o zawartości w masie fosforu 0,5% lub mniej:
- - Zawierająca w masie nie mniej niż 0,4% manganu:
7201 10 11 0- - - Zawierająca w masie 1% lub mniej krzemu (ECSC)900
7208Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości 600 mm lub
większej, walcowane na gorąco, nie platerowane, nie pokrywane ani nie
powlekane:
- Pozostałe, zwinięte, nie obrobione dalej oprócz walcowania na gorąco:
7208 36 00 0- - O grubości powyżej 10 mm (ECSC)
ex 7208 36 00 0Taśma do zwijania rur spiralnie spawanych, walcowana na
gorąco ze stali niestopowej o grubości: 10,2 mm, 11,0 mm i szerokości od
900 do 150 mm6 000
7208 37- - O grubości 4,75 mm lub większej, lecz nie przekraczającej 10
mm:
7208 37 10 0- - - Przeznaczone do ponownego walcowania (ECSC)
ex 7208 37 10 0Taśma do zwijania walcowana na gorąco o grubości: 4,75-10,0
mm10 000
7208 37 90 0- - - Pozostałe (ECSC)
ex 7208 37 90 0Taśma do zwijania rur spiralnie spawanych, walcowana na
gorąco ze stali niestopowej o grubości: 6,3 mm, 7,1 mm, 8,0 mm, 8,8 mm,
9,5 mm, 10,0 mm i szerokości od 900 do 1500 mm10 000
7209Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej o szerokości 600 mm lub
większej, walcowane na zimno, nie platerowane, nie powlekane ani nie
pokrywane:
- Zwinięte, nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno:
7209 18- - O grubości mniejszej niż 0,5 mm:
- - - Pozostałe:
7209 18 91 0- - - - O grubości nie mniejszej niż 0,35 mm, ale mniejszej
niż 0,5 mm (ECSC)
ex 7209 18 91 0Blacha stalowa zimnowalcowana /nieżarzona tzw. "fulhard"/ o
grubości 0,45 mm w kręgach o szerokości od 600 do 1500 mm70 000
7211Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości poniżej
600 mm, nie platerowane, nie powlekane ani nie pokrywane:
- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na gorąco:
7211 19- - Pozostałe:
7211 19 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm (ECSC)
ex 7211 19 90 0Bednarka trawiona oliwiona o szerokości 420 mm i grubości
2,0-4,5 mm24 000
ex 7211 19 90 0Taśma gorącowalcowana o szerokości poniżej 500 mm12 000
- Nie obrobione oprócz walcowania na zimno:
7211 23- - Zawierające w masie mniej niż 0,25% węgla:
- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
- - - - Pozostałe:
7211 23 99 0- - - - - Pozostałe
ex 7211 23 99 0Taśma zimnowalcowana o grubości poniżej 0,3 mm400
7212Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości poniżej
600 mm, platerowane, powlekane lub pokrywane:
7212 50- W inny sposób powlekane lub pokrywane:
- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
7212 50 99 0- - - Pozostałe
ex 7212 50 99 0Taśma zimnowalcowana o grubości poniżej 2,0 mm i szerokości
150 mm, jednostronnie fosforowana50
7215Pozostałe sztaby i pręty ze stali niestopowej:
7215 10 00 0- Ze stali automatowej, nie obrobione więcej niż gięcie na
zimno lub wykończenie na zimno
ex 7215 10 00 0Stal automatowa 6-kątna do produkcji świec zapłonowych180
7217Drut ze stali niestopowej:
7217 30- Pokrywany lub powlekany innymi metalami:
7217 30 90 0- - Zawierający w masie 0,6% lub więcej węgla
ex 7217 30 90 0Drut ze stali niestopowej pokryty mosiądzem o maksymalnym
przekroju 0,8 mm i zawierający 0,6% węgla1 340
7227Sztaby i pręty z innej stali stopowej, walcowane na gorąco, w
nieregularnych kręgach:
7227 90- Pozostałe:
7227 90 50 0- - Zawierające w masie 0,9% lub więcej ale nie więcej niż
1,15% węgla, 0,5% ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli jest obecny,
nie więcej niż 0,5% molibdenu (ECSC)
ex 7227 90 50 0Walcówka w kręgach ze stali łożyskowej3 500
7228Pozostałe sztaby i pręty z innej stali stopowej; kątowniki,
kształtowniki i profile z innej stali stopowej; sztaby i pręty drążone ze
stali stopowej lub niestopowej, nadające się do celów wiertniczych:
7228 30- Pozostałe sztaby i pręty, nie obrobione więcej niż walcowanie na
gorąco, ciągnienie na gorąco lub wyciskanie:
- - Zawierające w masie 0,9% lub więcej ale nie więcej niż 1,15% węgla,
0,5% ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli jest obecny, nie więcej niż
0,5% molibdenu:
7228 30 49 0- - - Pozostałe (ECSC)
ex 7228 30 490Pręty ze stali łożyskowej1 500
7228 50- Pozostałe sztaby i pręty, nie obrobione więcej niż gięcie na
zimno lub wykończenie na zimno:
7228 50 40 0- - Zawierające w masie 0,9% lub więcej ale nie więcej niż
1,15% węgla, 0,5% ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli jest obecny,
nie więcej niż 0,5% molibdenu
ex 7228 50 40 0Pręty łuszczone i szlifowane ze stali łożyskowej800
7228 60- Pozostałe sztaby i pręty:
- - Pozostałe:
7228 60 89 0- - - Pozostałe
ex 7228 60 89 0Pręty gorącowalcowane ze stali łożyskowej6 700
7229Drut z pozostałej stali stopowej:
7229 90- Pozostały:
7229 90 50 0- - Zawierający w masie 0,9% lub więcej, ale nie więcej niż
1,15% węgla, 0,5%, ale nie więcej niż 2% chromu oraz, jeśli jest obecny,
nie więcej niż 0,5% molibdenu
ex 7229 90 50 0Drut ze stali łożyskowej1 500
7304Rury, przewody rurowe i profile drążone, bez szwu, ze stali:
- Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, ze stali nierdzewnej:
7304 49- - Pozostałe:
7304 49 10 0Nie obrobione, proste i o jednolitej grubości ścianki,
wyłącznie do użytku przy produkcji rur i przewodów rurowych o innych
przekrojach poprzecznych i grubościach ścianki
ex 7304 49 10 0Rury wysokostopowe gorąco walcowane nie obrobione1 200
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
7304 49 99 0- - - - - O średnicy zewnętrznej powyżej 406,4 mm
ex 7304 49 99 0Rury żaroodporne4
- Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, z innej stali stopowej:
7304 51- - Ciągnione na zimno lub walcowane na zimno:
- - - Proste i o jednolitej grubości ścianki, ze stali stopowej
zawierającej w masie nie mniej niż 0,9%, ale nie przekraczającej 1,15%
węgla, nie mniej niż 0,5%, ale nie przekraczającej 2% chromu oraz i jeśli
jest obecny, nie przekraczającej 0,5% molibdenu, o długości:
7304 51 11 0- - - - Nie przekraczającej 4,5 m
ex 7304 51 11 0Rury łożyskowe 100 Cr6 bez szwu1 500
7605Drut aluminiowy:
- Ze stopów aluminium:
7605 21 00 0- - O przekroju poprzecznym, którego maksymalny wymiar
przekracza 7 mm100
7606Blachy grube, cienkie oraz taśma, o grubości powyżej 0,2 mm, z
aluminium:
- Prostokątne (także kwadratowe):
7606 11- - Z aluminium nie stopowego:
- - - Pozostałe, o grubości:
7606 11 93 0- - - - Nie mniejszej niż 3 mm, ale poniżej 6 mm17 000
7606 12- - Ze stopów aluminium:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe, o grubości:
7606 12 93 0- - - - - Nie mniejszej niż 3 mm, ale poniżej 6 mm3 000
8482Łożyska toczne:
- Części:
8482 91- - Kulki, igiełki i wałeczki:
8482 91 90 0- - - Pozostałe
ex 8482 91 90 0Kulki łożyskowe200
8545Elektrody węglowe, szczotki węglowe, węgle do lamp, węgiel do baterii,
oraz inne wyroby z grafitu lub innego rodzaju węgla, z metalem lub bez, do
zastosowań elektrotechnicznych:
- Elektrody:
8545 11 00 0- - W rodzaju stosowanych w piecach
ex 8545 11 00 0Elektrody grafitowe superintensywne UHP 610 mm stosowane na
piecach elektryczno-łukowych do wytapiania stali2 000
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentu taryfowego na przywóz niektórych pojazdów
samochodowych pochodzących z krajów i regionów rozwijających się.
(Dz. U. Nr 159, poz. 1072)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz.
1026) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngent taryfowy ilościowy
na przywóz pojazdów samochodowych, wymienionych w załączniku do rozporządzenia,
w wysokości ustalonej w tym załączniku, dla których ustanawia się preferencyjną
stawkę celną w wysokości określonej w tym załączniku.
2. Kontyngent, o którym mowa w ust. 1, stosuje się wyłącznie do pojazdów
samochodowych pochodzących z krajów i regionów korzystających z preferencyjnych
stawek celnych DEV, określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik do
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia
Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047).
§ 2. Preferencyjną stawkę celną, o której mowa w § 1 ust. 1, stosuje się po
spełnieniu wymogów określonych odrębnie i wymaganych do zastosowania
preferencyjnej stawki celnej DEV, w tym po przedstawieniu świadectwa pochodzenia
towaru.
§ 3. W zakresie uregulowanym w § 1 i 2 nie stosuje się stawek celnych
określonych w Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia
wymienionego w § 1 ust. 2.
§ 4. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z
kolejnością ich złożenia.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1072)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENT TARYFOWY ILOŚCIOWY
Kod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent
8703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo
do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702), włącznie z samochodami
osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi: 7.000 szt.
- Pozostałe pojazdy wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym:
- - O pojemności skokowej nie przewyższającej 1000 cm3:
8703 21 10 0- - - Nowe
ex 8703 21 10 0O pojemności skokowej nie przewyższającej 996 cm3,
wyposażone w katalizator25 minimum 645 ECU/szt.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 stycznia 1996 r.
uchylające rozporządzenie w sprawie zakazu obrotu towarowego z Federalną
Republiką Jugosławii (Serbią i Czarnogórą).
(Dz. U. Nr 3, poz. 19)
W związku z rezolucją nr 1022 Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów
Zjednoczonych z dnia 22 listopada 1995 r. dotyczącą zawieszenia wykonywania
środków podjętych wobec władz Federalnej Republiki Jugosławii (Serbia i
Czarnogóra) oraz na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. -
Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i
Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
§ 1. Uchyla się rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 22 czerwca 1992 r. w
sprawie zakazu obrotu towarowego z Federalną Republiką Jugosławii (Serbią i
Czarnogórą) (Dz. U. Nr 54, poz. 255).
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 stycznia 1996 r.
w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń obrotu towarowego obejmujących
obszary Republiki Bośni i Hercegowiny będące pod kontrolą sił zbrojnych Serbów
Bośniackich.
(Dz. U. Nr 3, poz. 20)
W związku z rezolucjami nr 820 Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów
Zjednoczonych z dnia 18 kwietnia 1993 r. w sprawie środków podjętych wobec
Federalnej Republiki Jugosławii i nr 1022 Rady Bezpieczeństwa Organizacji
Narodów Zjednoczonych z dnia 22 listopada 1995 r. dotyczącą zawieszenia
wykonywania środków podjętych wobec władz Federalnej Republiki Jugosławii oraz
na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U.
z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustanawia się czasowe ograniczenia:
1) przywozu do Rzeczypospolitej Polskiej towarów pochodzących z obszarów
Republiki Bośni i Hercegowiny będących pod kontrolą sił zbrojnych Serbów
Bośniackich,
2) wywozu z Rzeczypospolitej Polskiej towarów do obszarów Republiki Bośni i
Hercegowiny będących pod kontrolą sił zbrojnych Serbów Bośniackich,
3) przewozu przez obszar celny Rzeczypospolitej Polskiej towarów pochodzących z
obszarów Republiki Bośni i Hercegowiny będących pod kontrolą sił zbrojnych
Serbów Bośniackich albo towarów przeznaczonych do tych obszarów.
2. Ograniczenia przywozu i wywozu, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, polegają
na obowiązku uzyskiwania pozwolenia.
3. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 2, będzie wydawane podmiotom dokonującym
obrotu towarowego z zagranicą, posiadającym właściwe zezwolenia wydawane przez
Rząd Republiki Bośni i Hercegowiny.
4. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, polega na obowiązku
przedstawiania organom celnym zezwoleń na przewóz, wydawanych przez Rząd
Republiki Bośni i Hercegowiny.
§ 2. 1. Ograniczenia przywozu i wywozu, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 i 2,
nie dotyczą towarów:
1) stanowiących pomoc humanitarną:
a) środków medycznych,
b) artykułów żywnościowych,
c) innych towarów zaspokajających niezbędne potrzeby humanitarne
- przekazywanych przez międzynarodowe organizacje humanitarne,
2) wolnych od cła i zwolnionych od wymogu uzyskania pozwolenia na podstawie art.
12, art. 14 ust. 1 pkt 1-9, 13-17 i 20-22, a także 24 i 25 ustawy z dnia 28
grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r.
Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434).
2. Ograniczenie przewozu, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 3, nie dotyczy towarów
wymienionych w ust. 1 pkt 1.
§ 3. Uchyla się rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 sierpnia 1993 r. w
sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń obrotu towarowego dotyczących obszarów
Republiki Chorwackiej, będących pod ochroną Organizacji Narodów Zjednoczonych,
oraz obszarów Republiki Bośni i Hercegowiny, będących pod kontrolą sił zbrojnych
Serbów Bośniackich (Dz. U. Nr 78, poz. 367).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 3 stycznia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia szczegółowych zasad ustalania
wysokości jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i
chorób zawodowych oraz zasiłku chorobowego.
(Dz. U. Nr 3, poz. 21)
Na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu
społecznym rolników (Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i
z 1995 Nr 4, poz. 17) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 28
lutego 1995 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad ustalania wysokości
jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i chorób
zawodowych oraz zasiłku chorobowego (Dz. U. Nr 21, poz. 116) w § 1 kwotę "100
zł" zastępuje się kwotą "130 zł".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1996 r.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 22 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia sądów rejonowych prowadzących
księgi wieczyste oraz obszarów ich właściwości miejscowej.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 3, poz. 22)
Na podstawie art. 58 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach
wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 19, poz. 147, z 1991 r. Nr 22, poz. 92 i Nr
115, poz. 496 oraz z 1994 r. Nr 85, poz. 388) oraz w związku z art. 3 ustawy z
dnia 14 lutego 1991 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o notariacie oraz
o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego i ustawy o księgach wieczystych (Dz. U.
Nr 22, poz. 92), a także art. 16 § 2 i art. 21 § 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985
r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77,
poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr
81, poz. 406) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 maja 1991 r. w sprawie
określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste oraz obszarów ich
właściwości miejscowej (Dz. U. Nr 53, poz. 230, z 1992 r. Nr 75, poz. 374, z
1993 r. Nr 16, poz. 73, z 1994 r. Nr 65, poz. 281 i Nr 136, poz. 709 oraz z 1995
r. Nr 37, poz. 183) w § 1 wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 1 - w województwie warszawskim - pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie - dwa wydziały ksiąg
wieczystych obejmujące obszar właściwości Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy,
Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi oraz
Sądu Rejonowego w Wołominie:
a) Wydział Ksiąg Wieczystych dla obszaru miasta stołecznego Warszawy,
b) Wydział Ksiąg Wieczystych dla miast: Kobyłka, Marki, Sulejówek, Wesoła, Ząbki
i Zielonka oraz gmin: Góra Kalwaria, Halinów, Izabelin, Jabłonna,
Konstancin-Jeziorna, Lesznowola, Łomianki, Piaseczno, Prażmów, Radzymin, Raszyn,
Stare Babice, Tarczyn i Wołomin,";
2) w ust. 5 - w województwie bydgoskim:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) Sąd Rejonowy w Bydgoszczy - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru
właściwości tego sądu,"
b) dodaje się nowy pkt 5 w brzmieniu:
"5) Sąd Rejonowy w Nakle nad Notecią - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru
właściwości tego sądu,"
c) dotychczasowe pkt 5-8 oznacza się jako pkt 6-9;
3) w ust. 42 - w województwie tarnobrzeskim:
a) dodaje się nowy pkt 3 w brzmieniu:
"3) Sąd Rejonowy w Opatowie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru
właściwości tego sądu,"
b) dotychczasowe pkt 3-5 oznacza się jako pkt 4-6,
c) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) Sąd Rejonowy w Staszowie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru
właściwości tego sądu,".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: J. Jaskiernia
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 22 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia zakresów właściwości miejscowej
istniejących kolegiów do spraw wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw
wykroczeń przy Sądach Rejonowych w Muszynie, Ostrzeszowie i Tychach.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 3, poz. 23)
Na podstawie art. 2 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. o ustroju
kolegiów do spraw wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 118, z 1972 r. Nr 49, poz. 312,
z 1974 r. Nr 24, poz. 142, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1982 r. Nr 45, poz. 291,
z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 43, poz. 251, z 1991 r. Nr 32, poz. 131
i z 1994 r. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 lipca 1990 r. w sprawie
ustalenia zakresów właściwości miejscowej istniejących kolegiów do spraw
wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw wykroczeń przy Sądach Rejonowych w
Muszynie, Ostrzeszowie i Tychach (Dz. U. Nr 50, poz. 296 i , z 1993 r. Nr 25,
poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 2, poz. 10) w § 1 wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 1 - w województwie warszawskim - pkt 2-4 otrzymują brzmienie:
"2) przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie:
a) Kolegium Warszawa-Mokotów - dla części gminy Warszawa-Centrum określonej w
statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnicy Mokotów oraz gmin:
Warszawa-Ursynów i Warszawa-Wilanów,
b) Kolegium w Piasecznie - dla gmin: Góra Kalwaria, Konstancin-Jeziorna,
Lesznowola, Piaseczno, Prażmów i Tarczyn,
3) przy Sądzie Rejonowym dla Miasta Stołecznego Warszawy w Warszawie:
a) Kolegium Warszawa-Ochota - dla części gminy Warszawa-Centrum określonej w
statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnicy Ochota oraz gmin:
Warszawa-Ursus, Warszawa-Włochy i Raszyn,
b) Kolegium Warszawa-Śródmieście - dla części gminy Warszawa-Centrum określonej
w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnicy Śródmieście,
c) Kolegium Warszawa-Wola - dla części gminy Warszawa-Centrum określonej w
statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnicy Wola oraz gmin:
Warszawa-Bemowo, Izabelin i Stare Babice,
d) Kolegium Warszawa-Żoliborz - dla części gminy Warszawa-Centrum określonej w
statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnicy Żoliborz oraz gmin:
Warszawa-Bielany i Łomianki,
4) przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Pragi w Warszawie:
a) Kolegium Warszawa-Praga Południe dla części gminy Warszawa-Centrum określonej
w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnicy Praga Południe,
miast: Sulejówek i Wesoła oraz gmin: Warszawa-Rembertów, Warszawa-Wawer i
Halinów,
b) Kolegium Warszawa-Praga Północ - dla części gminy Warszawa-Centrum określonej
w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnicy Praga Północ, miasta
Ząbki oraz gmin: Warszawa-Białołęka, Warszawa-Targówek i Jabłonna,";
2) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. W województwie bydgoskim przy Sądzie Rejonowym w Chojnicach:
a) Kolegium w Chojnicach - dla miasta Chojnice oraz gmin: Brusy, Chojnice i
Czersk,
b) Kolegium w Sępólnie Krajeńskim - dla gmin: Kamień Krajeński, Sępólno
Krajeńskie, Sośno i Więcbork,";
3) w ust. 8 - w województwie elbląskim:
a) skreśla się pkt 3,
b) dotychczasowy pkt 4 oznacza się jako pkt 3;
4) w ust. 11 w województwie katowickim pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) przy Sądzie Rejonowym w Tarnowskich Górach:
a) Kolegium w Piekarach Śląskich - dla miasta Piekary Śląskie,
b) Kolegium w Tarnowskich Górach - dla miast: Miasteczko Śląskie i Tarnowskie
Góry oraz gmin: Świerklaniec, Tąpkowice, Tworóg i Zbrosławice,";
5) skreśla się ust. 29;
6) dotychczasowe ust. 30-33 oznacza się jako ust. 29-32;
7) w ust. 31 - w województwie wrocławskim - pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) przy Sądzie Rejonowym w Trzebnicy:
a) Kolegium w Miliczu - dla gmin: Cieszków i Milicz,
b) Kolegium w Trzebnicy - dla gmin: Oborniki Śląskie, Prusice, Trzebnica,
Wisznia Mała, Zawonia i Żmigród,".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: J. Jaskiernia
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 29 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów wojewódzkich i sądów
rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 3, poz. 24)
Na podstawie art. 16 § 1 i art. 18 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o
ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr
91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz.
406) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 września 1992 r. w
sprawie utworzenia sądów wojewódzkich i sądów rejonowych oraz ustalenia ich
siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 70, poz. 352, z 1993 r. Nr 16, poz. 75
i z 1994 r. Nr 65, poz. 280) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1 pkt 37 otrzymuje brzmienie:
"37) Sąd Wojewódzki w Tarnobrzegu,";
2) w § 2:
a) w ust. 1 w województwie warszawskim pkt 5-7 otrzymują brzmienie:
"5) Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie dla części gminy
Warszawa-Centrum określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi
dzielnicy Mokotów oraz gmin: Warszawa-Ursynów, Warszawa-Wilanów, Góra Kalwaria,
Konstancin-Jeziorna, Lesznowola, Piaseczno, Prażmów i Tarczyn,
6) Sąd Rejonowy dla Warszawy-Pragi w Warszawie dla części gminy Warszawa-Centrum
określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi dzielnic: Praga
Północ i Praga Południe, miast: Sulejówek, Wesoła i Ząbki oraz gmin:
Warszawa-Białołęka, Warszawa-Rembertów, Warszawa-Targówek, Warszawa-Wawer,
Halinów i Jabłonna,
7) Sąd Rejonowy dla Miasta Stołecznego Warszawy w Warszawie dla części gminy
Warszawa-Centrum określonej w statucie tej gminy granicami administracyjnymi
dzielnic: Ochota, Śródmieście, Wola i Żoliborz oraz gmin: Warszawa-Bemowo,
Warszawa-Bielany, Warszawa-Ursus, Warszawa-Włochy, Izabelin, Łomianki, Raszyn i
Stare Babice,"
b) w ust. 5 w województwie bydgoskim:
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) Sąd Rejonowy w Bydgoszczy - dla miasta Bydgoszcz oraz gmin: Białe Błota,
Dąbrowa Chełmińska, Dobrcz, Koronowo, Nowa Wieś Wielka, Osielsko i Solec
Kujawski,"
- dodaje się nowy pkt 5 w brzmieniu:
"5) Sąd Rejonowy w Nakle nad Notecią - dla gmin: Mrocza, Nakło nad Notecią,
Sadki i Sicienko,"
- dotychczasowe pkt 5-8 oznacza się jako pkt 6-9,
c) w ust. 14 w województwie katowickim:
- pkt 11 otrzymuje brzmienie:
"11) Sąd Rejonowy w Mysłowicach - dla miast: Imielin i Mysłowice oraz gminy
Chełm Śląski,"
- pkt 18 otrzymuje brzmienie:
"18) Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach dla miast: Miasteczko Śląskie, Piekary
Śląskie i Tarnowskie Góry oraz gmin: Krupski Młyn, Świerklaniec, Tąpkowice,
Tworóg i Zbrosławice,"
- pkt 20 otrzymuje brzmienie:
"20) Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim - dla miast: Pszów, Rydułtowy i
Wodzisław Śląski oraz gmin: Godów, Gorzyce, Lubomia, Marklowice i Mszana,"
d) w ust. 15 w województwie kieleckim:
- pkt 9 otrzymuje brzmienie:
"9) Sąd Rejonowy w Skarżysku-Kamiennej - dla miasta Skarżysko-Kamienna oraz
gmin: Bliżyn, Łączna i Suchedniów,"
- pkt 10 otrzymuje brzmienie:
"10) Sąd Rejonowy w Starachowicach - dla miasta Starachowice oraz gmin:
Bodzentyn, Brody, Mirzec, Pawłów, Skarżysko Kościelne i Wąchock,"
e) w ust. 16 w województwie konińskim pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) Sąd Rejonowy w Słupcy - dla miasta Słupca oraz gmin: Lądek, Orchowo,
Ostrowite, Powidz, Pyzdry, Słupca, Strzałkowo, Witkowo i Zagórów,"
f) w ust. 17 w województwie koszalińskim pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) Sąd Rejonowy w Szczecinku - dla miasta Szczecinek oraz gmin: Barwice, Biały
Bór, Bobolice, Borne Sulinowo, Grzmiąca i Szczecinek,"
g) w ust. 19 w województwie krośnieńskim pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) Sąd Rejonowy w Krośnie - dla miasta Krosno oraz gmin: Chorkówka, Dukla,
Iwonicz-Zdrój, Jedlicze, Korczyna, Krościenko Wyżne, Miejsce Piastowe, Rymanów i
Wojaszówka,"
h) w ust. 25 w województwie nowosądeckim:
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) Sąd Rejonowy w Muszynie - dla gmin: Krynica, Muszyna, Piwniczna i Rytro,"
- pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) Sąd Rejonowy w Zakopanem - dla miasta Zakopane oraz gmin: Biały Dunajec,
Bukowina Tatrzańska, Kościelisko, Poronin i Szaflary,"
i) w ust. 38 w województwie skierniewickim pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) Sąd Rejonowy w Rawie Mazowieckiej - dla miasta Rawa Mazowiecka oraz gmin:
Biała Rawska, Cielądz, Głuchów, Kowiesy, Rawa Mazowiecka, Regnów i Sadkowice,"
j) w ust. 42 w województwie tarnobrzeskim:
- dodaje się nowy pkt 3 w brzmieniu:
"3) Sąd Rejonowy w Opatowie - dla gmin: Baćkowice, Ćmielów, Iwaniska, Lipnik,
Opatów, Sadowie i Wojciechowice,"
- dotychczasowe pkt 3-6 oznacza się jako pkt 4-7,
- pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) Sąd Rejonowy w Sandomierzu - dla miasta Sandomierz oraz gmin: Annopol,
Dwikozy, Klimontów, Koprzywnica, Łoniów, Obrazów, Ożarów, Samborzec, Tarłów,
Wilczyce i Zawichost,"
- pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) Sąd Rejonowy w Staszowie - dla gmin: Bogoria, Łubnice, Osiek, Połaniec,
Rytwiany i Staszów,"
k) w ust. 43 w województwie tarnowskim pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) Sąd Rejonowy w Bochni - dla miasta Bochnia oraz gmin: Bochnia, Lipnica
Murowana, Łapanów, Nowy Wiśnicz, Rzezawa, Trzciana i Żegocina,"
3) w § 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Tworzy się w następujących sądach rejonowych wydziały rodzinne i nieletnich
(sądy rodzinne), obejmujące obszar właściwości więcej niż jednego sądu
rejonowego, oraz ustala obszary ich właściwości miejscowej:
- w województwie szczecińskim:
a) w Sądzie Rejonowym w Gryficach, obejmujący obszar właściwości Sądów
Rejonowych w Gryficach i Łobzie,
b) w Sądzie Rejonowym w Świnoujściu, obejmujący obszar właściwości Sądów
Rejonowych w Kamieniu Pomorskim i Świnoujściu."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: J. Jaskiernia
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 3 stycznia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów gospodarczych w sądach
wojewódzkich i sądach rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów
właściwości.
(Dz. U. Nr 3, poz. 25)
Na podstawie art. 19 § 1 i 2 oraz art. 271 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. -
Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz.
355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81,
poz. 406) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 sierpnia 1991 r. w
sprawie utworzenia sądów gospodarczych w sądach wojewódzkich i sądach rejonowych
oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 77, poz. 343, z
1992 r. Nr 64, poz. 328, z 1993 r. Nr 16, poz. 74 i Nr 129, poz. 607, z 1994 r.
Nr 65, poz. 283 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 21) w § 2 wprowadza się następujące
zmiany:
1) w ust. 2 wyrazy "z czterech" zastępuje się wyrazami "z pięciu" i dodaje się
pkt 5 w brzmieniu:
"5) Wydziału Gospodarczego - do spraw upadłościowo-układowych z całego obszaru
województwa warszawskiego.";
2) w ust. 9 wyrazy "z trzech wydziałów" zastępuje się wyrazami "z czterech
wydziałów" i dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
"4) Wydziału Gospodarczego - do spraw upadłościowo-układowych z całego obszaru
województwa poznańskiego.";
3) po ust. 10 dodaje się nowy ust. 11 w brzmieniu:
"11. Dla obszaru województwa szczecińskiego tworzy się w Sądzie Rejonowym w
Szczecinie sąd gospodarczy składający się z dwóch wydziałów:
a) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru miasta Szczecina
oraz do prowadzenia rejestrów przekazanych sądom rejonowym z całego obszaru
województwa szczecińskiego,
b) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru województwa
szczecińskiego, z wyłączeniem miasta Szczecina.";
4) dotychczasowe ust. 11 i 12 oznacza się odpowiednio jako ust. 12 i 13.
§ 2. Minister Sprawiedliwości ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej
jednolity tekst rozporządzenia z dnia 7 sierpnia 1991 r. w sprawie utworzenia
sądów gospodarczych w sądach wojewódzkich i sądach rejonowych oraz ustalenia ich
siedzib i obszarów właściwości, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów
ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 1996 r.
Minister Sprawiedliwości: J. Jaskiernia
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 stycznia 1996 r.
w sprawie Drawieńskiego Parku Narodowego.
(Dz. U. Nr 4, poz. 28)
Na podstawie art. 14 ust. 7 i 10 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o
ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r.
Nr 89, poz. 415 i z 1995 r. Nr 147, poz. 713) zarządza się, co następuje:
§ 1. Drawieński Park Narodowy, położony w województwie gorzowskim (7171,30 ha) i
województwie pilskim (3847,52 ha), zwany dalej "Parkiem", obejmuje obszar
11018,82 ha.
§ 2. W skład Parku wchodzą następujące obszary:
1) obszar określony linią graniczną, która biegnie od miejsca, w którym wypływa
rzeka Drawa z jeziora Adamowo (Dubie) w kierunku południowym, wschodnią granicą
rzeki Drawy, północno-zachodnią granicą działki nr 10/3, północno-zachodnią i
wschodnią granicą działki nr 10/4, północno-wschodnią i północno-zachodnią
granicą działki nr 13/9, schodzi środkiem działki nr 13/9 do południowej granicy
działki nr 13/9 (obręb Podegrodzie, gmina Drawno), północną i wschodnią granicą
działki nr 32/1, wschodnią i południową granicą działki nr 37/1, wschodnią
granicą działki nr 44, północną i wschodnią granicą działki nr 48, wschodnią
granicą działki nr 52, południowo-wschodnią i południowo-zachodnią granicą
działki nr 56, południową granicą działki nr 51 (obręb Barnimie, gmina Drawno),
wschodnią granicą rzeki Drawy, wschodnią granicą oddziału 258 a, g, f, l, k
Nadleśnictwa Drawno obrębu Drawno (według mapy Nadleśnictwa Drawno z dnia 1
stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 10/23), północną i wschodnią granicą działki nr
303/2 (obręb Barnimie, gmina Drawno), granicą lasów będących w zarządzie
Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, po punktach granicznych nr 457,
458 (według mapy Nadleśnictwa Drawno z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny
10/23), północną granicą działki nr 247/1, północną, wschodnią i południową
granicą działki nr 250/3, południową granicą działki nr 247/1 (obręb Barnimie,
gmina Drawno), granicą lasów będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa
Leśnego Lasy Państwowe, po punktach granicznych nr 463-490 (według mapy
Nadleśnictwa Drawno z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 10/23),
północno-zachodnią granicą działki nr 33/5, nie dochodząc do połowy działki nr
33/5, załamuje się do południowo-wschodniej granicy działki nr 33/5 i biegnie do
punktu granicznego nr 109, przecina działkę nr 34, biegnie do punktu granicznego
nr 103, przecina działkę nr 36, dochodzi do punktu granicznego nr 95, załamuje
się na wschód i przecina działkę nr 38, załamuje się na północ i linią łamaną
przechodzi przez działki nr 38 40/2, 42/1 do punktu granicznego nr 1, wschodnią
granicą działki nr 42/1 i 40/2 (według mapy ewidencyjnej obrębu Konotop gminy
Drawno z dnia 31 stycznia 1987 r. nr ewidencyjny 19/87) dochodzi do punktu
granicznego nr 1584 leżącego na granicy lasów będących w zarządzie Państwowego
Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (według mapy Nadleśnictwa Drawno z dnia 1
stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 10/23), północną granicą oddziału nr 198 i, l,
k, północną i wschodnią granicą oddziału nr 197 o, s, m, północną granicą
oddziału nr 200 Nadleśnictwa Drawno obrębu Dominikowo (według mapy Nadleśnictwa
Drawno z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 10/23), dochodzi do drogi
wojewódzkiej nr 11257, zachodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 11257 do początku
drogi wojewódzkiej nr 11270, zachodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 11270 w
kierunku południowo-wschodnim, wschodnią granicą oddziału nr 204 d, f
Nadleśnictwa Głusko obrębu Głusko (według mapy Nadleśnictwa Głusko z dnia 1
stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 103/82), wschodnią granicą oddziału nr 223,
północną granicą oddziałów od nr 240 do nr 233, zachodnią granicą oddziału nr
214 Nadleśnictwa Głusko obrębu Głusko (według mapy Nadleśnictwa Głusko z dnia 1
stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 103/82), zachodnią granicą oddziałów nr
195,176,157 g, f, d, a, północną granicą oddziałów nr 157a, 156 Nadleśnictwa
Głusko obrębu Głusko (według mapy Nadleśnictwa Głusko z dnia 1 stycznia 1982 r.
nr ewidencyjny 103/82), zachodnią granicą oddziałów nr 171, 149, 132c
Nadleśnictwa Człopa obrębu Człopa (według mapy Nadleśnictwa Człopa z dnia 1
stycznia 1983 r. nr ewidencyjny 10025), wschodnią granicą drogi gminnej nr 0806,
północną granicą oddziałów nr 115a, 114, zachodnią granicą oddziałów nr 84, 42,
południową i zachodnią granicą oddziału nr 24, południową granicą oddziału nr
3f, wschodnią granicą drogi zakładowej przechodzącej przez oddziały nr 3, 4, 1
Nadleśnictwa Człopa obrębu Człopa (według mapy Nadleśnictwa Człopa z dnia 1
stycznia 1983 r. nr ewidencyjny 10025), zachodnią granicą oddziału nr 290 do
przecięcia z drogą zakładową, dalej wschodnią granicą drogi zakładowej, północną
granicą oddziałów od nr 245 do nr 243 Nadleśnictwa Mirosławiec obrębu Tuczno
(według mapy Nadleśnictwa Mirosławiec z dnia 1 stycznia 1984 r. nr ewidencyjny
5/86), granicą lasów będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy
Państwowe po punktach granicznych od nr 3372 do nr 3358, nr 4985-4991, od nr 554
do nr 525 (według mapy Nadleśnictwa Mirosławiec z dnia 1 stycznia 1984 r. nr
ewidencyjny 5/86), północną granicą rzeki Płocicznej i rzeki Runicy (wzdłuż
oddziałów nr 199-202), wschodnią granicą oddziałów nr 199, 224, 238, 260,
wschodnią i południową granicą oddziałów nr 281, 307 Nadleśnictwa Mirosławiec
obrębu Tuczno (według mapy Nadleśnictwa Mirosławiec z dnia 1 stycznia 1984 r. nr
ewidencyjny 5/86), wschodnią i południową granicą oddziału nr 18, wschodnią
granicą oddziału nr 38, wschodnią i południową granicą oddziału nr 56, wschodnią
granicą oddziału nr 81, wschodnią i południową granicą oddziału nr 110
Nadleśnictwa Człopa obrębu Człopa (według mapy Nadleśnictwa Człopa z dnia 1
stycznia 1983 r. nr ewidencyjny 10025), granicą lasów będących w zarządzie
Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe po punktach granicznych od nr
784 do nr 781, od nr 826 do nr 809 (według mapy Nadleśnictwa Człopa z dnia 1
stycznia 1983 r. nr ewidencyjny 10025), południową granicą oddziału nr 128,
wschodnią granicą oddziałów nr 147,166, 202, 237, 269, północną i wschodnią
granicą oddziału nr 276, północną granicą rzeki Cieszynki, wschodnią i
południową granicą oddziału nr 312, południową granicą oddziału nr 313,
wschodnią i południową granicą oddziałów nr 320, 329, 348, wschodnią granicą
oddziałów nr 387, 407a, zachodnią granicą drogi zakładowej, południową granicą
oddziałów nr 415, 416, wschodnią granicą oddziałów nr 433, 444 Nadleśnictwa
Człopa obrębu Człopa (według mapy Nadleśnictwa Człopa z dnia 1 stycznia 1983 r.
nr ewidencyjny 10025), wschodnią granicą oddziałów nr 2, 13, 20a, c, f
Nadleśnictwa Krzyż obrębu Krzyż (według mapy Nadleśnictwa Krzyż z dnia 1
stycznia 1980 r. nr ewidencyjny 7769/80), granicą lasów będących w zarządzie
Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe po punktach granicznych nr 2501,
od nr 2628 do nr 2625 (według mapy Nadleśnictwa Krzyż z dnia 1 stycznia 1980 r.
nr ewidencyjny 7769/80), południową granicą oddziałów nr 20 h, i, 20 A, 21, 22,
23 j, k, l Nadleśnictwa Krzyż obrębu Krzyż (według mapy Nadleśnictwa Krzyż z
dnia 1 stycznia 1980 r. nr ewidencyjny 7769/80), granicą lasów będących w
zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe po punktach
granicznych nr 669-674 (według mapy Nadleśnictwa Krzyż z dnia 1 stycznia 1980 r.
nr ewidencyjny 7769/80), wschodnią granicą rzeki Płocicznej przy oddziale nr 320
i, l, l2, l1, wschodnią granicą rzeki Drawy przy oddziale nr 320 l2 Nadleśnictwa
Głusko obrębu Głusko (według mapy Nadleśnictwa Głusko z dnia 1 stycznia 1982 r.
nr ewidencyjny 103/82), granicą lasów będących w zarządzie Państwowego
Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe po punktach granicznych od nr 5 do nr 1,14,
od nr 12 do nr 9 (według mapy Nadleśnictwa Głusko z dnia 1 stycznia 1982 r. nr
ewidencyjny 103/82), wschodnią granicą rzeki Drawy przy oddziale nr 320 n, k,
321 k1 Nadleśnictwa Głusko obrębu Głusko (według mapy Nadleśnictwa Głusko z dnia
1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 103/82), granicą lasów będących w zarządzie
Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe po punktach granicznych nr 269a,
270 (według mapy Nadleśnictwa Głusko z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny
103/82), południową granicą oddziału nr 130, południową i zachodnią granicą
oddziału nr 131, zachodnią granicą oddziałów nr 112, 92, południową i zachodnią
granicą oddziału nr 77, zachodnią granicą oddziałów nr 63, 53, 41, zachodnią i
północną granicą oddziałów nr 27, 14 c, b, 13 i, h, f, b, a, zachodnią granicą
oddziału nr 1g, f, d, c, b, a Nadleśnictwa Głusko obrębu Wołogoszcz (według mapy
Nadleśnictwa Głusko z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 635), granicą lasów
będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe po punktach
granicznych nr 172, 171 (według mapy Nadleśnictwa Bierzwnik z dnia 1 stycznia
1985 r. nr ewidencyjny 625), zachodnią granicą oddziałów nr 431, 402, południową
granicą oddziałów nr 367-369, wschodnią granicą oddziału nr 406, północną i
wschodnią granicą oddziału nr 434 Nadleśnictwa Bierzwnik obrębu Wygon (według
mapy Nadleśnictwa Bierzwnik z dnia 1 stycznia 1985 r. nr ewidencyjny 625),
granicą lasów będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy
Państwowe po punktach granicznych od nr 162 do nr 157 (według mapy Nadleśnictwa
Bierzwnik z dnia 1 stycznia 1985 r. nr ewidencyjny 625), północną granicą drogi
wojewódzkiej nr 11271 do przecięcia z drogą wojewódzką nr 11257, wschodnią
granicą drogi wojewódzkiej nr 11257 do przecięcia z drogą gminną nr 011,
wschodnią granicą drogi gminnej nr 011, północną i zachodnią granicą oddziału nr
279 f, d, a, zachodnią i południową granicą oddziału nr 259 g, f, b, zachodnią i
północną granicą oddziału nr 239 l, n, m, k, h Nadleśnictwa Drawno obrębu Drawno
(według mapy Nadleśnictwa Drawno z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny
10/23), zachodnią granicą rzeki Drawy, granicą lasów będących w zarządzie
Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe po punktach granicznych nr 409,
501-511, 101, 512, 102, 103, 513, 514, 104, 515-519, 520, 4, 600, 388/70, 5061,
5062 (według mapy ewidencyjnej obrębu Podegrodzie, gmina Drawno z dnia 29
stycznia 1987 r. nr ewidencyjny 11/87), zachodnią granicą rzeki Drawy, granicą
lasów będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe po
punktach granicznych nr 7050-7078 (według mapy Nadleśnictwa Drawno z dnia 1
stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 10/23), zachodnią granicą oddziału nr 148
Nadleśnictwa Drawno obrębu Drawno, południową granicą jeziora Adamowo (Dubie) do
wschodniej granicy rzeki Drawy wypływającej z tego jeziora (według mapy
Nadleśnictwa Drawno z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 10/23) - o
powierzchni 11011,99 ha,
2) działki nr 203, 219, 226, 22/1 (miasto Drawno) - o powierzchni 2,92 ha,
3) działka nr 197/6 (obręb Nowa Korytnica, gmina Drawno) - o powierzchni 0,41
ha,
4) działki nr 159/1 i 160/1 (obręb Jaźwiny, gmina Drawno) - o powierzchni 3,27
ha,
5) działka nr 278/3 (obręb Głusko, gmina Dobiegniew) - o powierzchni 0,07 ha,
6) działka nr 2/1 (obręb Stare Osieczno, gmina Dobiegniew) - o powierzchni 0,16
ha.
§ 3. W zarząd Parku nie przechodzą nieruchomości Skarbu Państwa będące w dniu
wejścia w życie rozporządzenia w zarządzie:
1) Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w Szczecinie (zajęte pod drogi publiczne)
- o powierzchni 27,88 ha,
2) Nadleśnictwa Głusko obrębu Głusko oddziały nr 309, 310, 311 a, b, c1, f, g,
h, i, j, k, 314, 315 a, b, c, d, f, g, h, n, o - o powierzchni 118,39 ha,
3) Nadleśnictwa Głusko obrębu Wołogoszcz oddziały nr 51c, 61c, d, h-k - o
powierzchni 12,98 ha,
4) Nadleśnictwa Bierzwnik działka nr 385a/3 obrębu Wygon i działka nr 385a/2
obrębu Zatom gminy Drawno - o powierzchni 0,96 ha,
5) Zakładów Energetycznych w Gorzowie Wielkopolskim działka nr 17 obrębu Głusko
gminy Dobiegniew - o powierzchni 2,38 ha,
6) Państwowego Przedsiębiorstwa Rybackiego w Dobiegniewie działki nr 18 i 20
obrębu Głusko gminy Dobiegniew - o powierzchni 24,55 ha,
7) Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa w Gorzowie Wielkopolskim działki nr
5/2 i 7 obrębu Głusko gminy Dobiegniew - o powierzchni 4,40 ha,
8) Wojewódzkiego Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych w Gorzowie Wielkopolskim
działki nr 4, 6, 8, 14, 10, 8/1 obrębu Głusko gminy Dobiegniew - o powierzchni
0,76 ha.
§ 4. Obszary Parku mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową, z tym że
obszary o zwartej zabudowie, nieruchomości Skarbu Państwa będące przedmiotem
użytkowania wieczystego oraz nieruchomości nie stanowiące własności Skarbu
Państwa mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową wyłącznie za zgodą
właściciela, wieczystego użytkownika lub zarządcy.
§ 5. 1. Na obszarze Parku, z zastrzeżeniem ust. 2, zabrania się:
1) polowania, wędkowania, chwytania, płoszenia i zabijania dziko żyjących
zwierząt, zbierania poroży zwierzyny płowej, niszczenia nor i legowisk
zwierzęcych, gniazd ptasich i wybierania jaj,
2) pozyskiwania, niszczenia lub uszkadzania drzew albo innych roślin,
3) wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów lub innych nieczystości, innego
zanieczyszczania wód i gleby oraz powietrza,
4) zmiany stosunków wodnych, regulacji rzek,
5) wydobywania skał, minerałów i torfu,
6) niszczenia gleby,
7) palenia tytoniu oraz palenia ognisk poza miejscami do tego wyznaczonymi,
8) stosowania środków chemicznych w gospodarce rolnej, leśnej, zadrzewieniowej i
łowieckiej,
9) prowadzenia działalności handlowej poza miejscami do tego wyznaczonymi,
10) zbioru dziko rosnących roślin albo ich części, w szczególności owoców i
grzybów, poza miejscami do tego wyznaczonymi,
11) ruchu pojazdów poza drogami do tego wyznaczonymi,
12) umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków nie
związanych z ochroną przyrody, z wyjątkiem znaków drogowych i innych znaków
związanych z ochroną porządku publicznego i bezpieczeństwa,
13) zakłócania ciszy,
14) wykonywania lotów cywilnymi statkami powietrznymi poniżej 2000 m wysokości
względnej, z wyjątkiem lotów patrolowych i interwencyjnych Lasów Państwowych
oraz Państwowej Straży Pożarnej,
15) używania łodzi motorowych, lotni i motolotni.
2. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:
1) zabiegów ochronnych, hodowlanych i pielęgnacyjnych, w tym renaturalizacji
stosunków wodnych,
2) prowadzenia badań naukowych za zgodą dyrektora Parku,
3) prowadzenia gospodarki rolnej, rybackiej i leśnej na gruntach nie objętych
ochroną ścisłą i częściową,
4) prowadzenia akcji ratowniczych,
5) czynności związanych z dostosowaniem stanów liczebnych zwierzyny do potrzeb
ochrony Parku i gospodarki rolnej.
§ 6. 1. Wokół Parku tworzy się strefę ochronną, zwaną "otuliną", o powierzchni
35 590 ha, położoną w województwach: gorzowskim (24 175 ha), pilskim (11 100 ha)
i koszalińskim (315 ha).
2. W skład otuliny wchodzą obszary określone linią, która biegnie od mostu
drogowego na rzece Drawie w miejscowości Rościn południową granicą drogi
wojewódzkiej nr 11280 do przecięcia z granicą województwa gorzowskiego i
koszalińskiego, granicą województw gorzowskiego i koszalińskiego w kierunku
południowym do jeziora Dominikowo, następnie północną granicą jezior (z
włączeniem pasa przybrzeżnego o szerokości 100 m): Dominikowo, Krzywe Dębsko,
Szerokie, Środkowe, dalej biegnie granicą województwa gorzowskiego i
koszalińskiego do jeziora Nowa Korytnica, północną granicą jeziora Nowa
Korytnica (z włączeniem pasa przybrzeżnego o szerokości 100 m), następnie
południową granicą oddziałów od nr 12 do nr 9 Nadleśnictwa Głusko obrębu Głusko
(według mapy Nadleśnictwa Głusko z dnia 1 stycznia 1982 r. nr ewidencyjny
103/82), południową granicą oddziałów nr 106, 105 Nadleśnictwa Mirosławiec
obrębu Tuczno (według mapy nadleśnictwa Mirosławiec z dnia 1 stycznia 1984 r. nr
ewidencyjny 5/86) do połączenia z drogą zakładową biegnącą z Nowej Korytnicy do
Krępy Krajeńskiej, południową granicą drogi zakładowej do miejscowości Krępa
Krajeńska, wschodnią granicą drogi zakładowej biegnącej na północ do linii
kolejowej Piła - Stargard Szczeciński, wzdłuż południowej granicy linii
kolejowej Piła-Stargard Szczeciński do północno-wschodniego narożnika oddziału
nr 111 Nadleśnictwa Mirosławiec obrębu Tuczno, następnie zachodnią granicą drogi
zakładowej (obok osady Złotowo) w kierunku miasta Tuczno, nie dochodząc do
miasta Tuczno granica załamuje się (pomiędzy miastem a jeziorem Tuczno) do drogi
wojewódzkiej nr 29103, biegnie północną granicą drogi wojewódzkiej nr 29103 do
miejscowości Martew, załamuje się na południe i biegnie zachodnią granicą drogi
gminnej przez miejscowości Brzeźniak i Golin do miejscowości Załom, stąd na
wschód południową granicą drogi wojewódzkiej nr 29107 do północno-wschodniego
narożnika oddziału nr 302 Nadleśnictwa Człopa obrębu Człopa (według mapy
Nadleśnictwa Człopa z dnia 1 stycznia 1983 r. nr ewidencyjny 10025), wschodnią
granicą oddziału nr 302 oraz zachodnią granicą drogi zakładowej przez oddziały
nr 334, 373, 394 Nadleśnictwa Człopa obrębu Człopa do drogi krajowej nr 22,
północną granicą drogi krajowej nr 22 do mostu w miejscowości Przesieki,
wschodnią granicą cieku Szczyczna do ujścia cieku do rzeki Drawy, południową
granicą rzeki Drawy do ujścia rzeki Mierzęcka Struga, dalej południową granicą
rzeki Mierzęcka Struga do mostu w miejscowości Łęczyn, stąd północną granicą
drogi zakładowej biegnącej w kierunku północno-zachodnim, wschodnią granicą
łączącej się z drogą zakładową drogi wojewódzkiej nr 11276 do przecięcia z drogą
krajową nr 22, dalej w kierunku północnym wschodnią granicą drogi gminnej do
miejscowości Radęcin (obręb Radęcin, gmina Dobiegniew), wschodnią granicą drogi
wojewódzkiej nr 11257 przechodzącej przez miejscowość Radęcin, wschodnią granicą
drogi gminnej nr 0011 do Jarychowa, drogą zakładową do połączenia z drogą
wojewódzką nr 11263, północną granicą drogi wojewódzkiej nr 11263 do północnej
granicy wsi Wygon, stąd wschodnią granicą drogi zakładowej w oddziale 259 i 205
w kierunku północnym do skrzyżowania dróg zakładowych w oddziale nr 159
Nadleśnictwa Bierzwnik obrębu Wygon (według mapy Nadleśnictwa Bierzwnik z dnia 1
stycznia 1985 r. nr ewidencyjny 625), wschodnią granicą drogi zakładowej w
kierunku północnym do osady Jelonek, dalej wschodnią granicą drogi zakładowej w
kierunku północnym przez oddział nr 380 do skrzyżowania dróg zakładowych w
południowo-zachodnim narożniku oddziału nr 355, wschodnią granicą drogi
zakładowej w kierunku północnym przez oddział nr 354, między oddziałami nr 330 i
331, przez oddziały nr 308, 287, 267, 247, 246 Nadleśnictwa Drawno obrębu Drawno
(według mapy Nadleśnictwa Drawno z dnia 1 stycznia 1981 r. nr ewidencyjny
199/87a) do drogi wojewódzkiej nr 11279, północną granicą drogi wojewódzkiej nr
11279 w kierunku Brzezin granicą między oddziałami nr 249 i 250, stąd na północ
zachodnią granicą oddziałów nr 249, 231, 211, 191, 177, 165, 155 Nadleśnictwa
Drawno obrębu Drawno, południową i zachodnią granicą oddziału nr 158
Nadleśnictwa Drawno obrębu Kiełpino (według mapy Nadleśnictwa Drawno z dnia 1
stycznia 1982 r. nr ewidencyjny 189/97a), wschodnią granicą drogi zakładowej do
osady Zdanów, w linii prostej do punktu załamania linii energetycznej
Rościn-Prostynia, wzdłuż linii energetycznej do miejscowości Rościn.
§ 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 kwietnia 1990 r. (Dz. U.
Nr 26, poz. 151) w sprawie utworzenia Drawieńskiego Parku Narodowego, z
wyjątkiem § 1 w części dotyczącej utworzenia Drawieńskiego Parku Narodowego.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: w z. A. Łuczak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 stycznia 1996 r.
w sprawie Świętokrzyskiego Parku Narodowego.
(Dz. U. Nr 4, poz. 29)
Na podstawie art. 14 ust. 7 i 10 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o
ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r.
Nr 89, poz. 415 i z 1995 r. Nr 147, poz. 713) zarządza się, co następuje:
§ 1. Świętokrzyski Park Narodowy, położony w województwie kieleckim, zwany dalej
"Parkiem", obejmuje obszar 7626,45 ha.
§ 2. W skład Parku wchodzą następujące obszary:
1) kompleks główny - określony linią graniczną, która biegnie od punktu
granicznego nr 1 w kierunku południowo-wschodnim po punktach granicznych nr
2-111 (według mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r.
nr ewidencyjny 18/81 -144.321), północno-wschodnią granicą działek nr 1926,
1588, 1934, 1592 (obręb Nowa Słupia, gmina Nowa Słupia, według mapy ewidencji
gruntów z dnia 16 lutego 1983 r. nr 236/3/221/83), północną granicą strumienia
Słona Woda do punktu granicznego nr 120, dalej po punktach granicznych nr
121-123 załamuje się na południowy zachód i biegnie po punktach granicznych nr
124-129 (według mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r.
nr ewidencyjny 18/81 - 144.321 ), wschodnią i południową granicą działki nr
164/20, wschodnią i południową granicą działki nr 164/21, wschodnią, południową
i zachodnią granicą działki nr 25, południową i północno-zachodnią granicą
działki nr 163/10, południową i zachodnią granicą działki nr 163/8 (obręb
Trzcianka, gmina Nowa Słupia, według mapy ewidencji gruntów z dnia 14 marca 1977
r. nr 236/3/223/77), po punktach granicznych nr 134-141, północną granicą drogi
krajowej nr 753 do punktu granicznego nr 151, załamuje się w kierunku
północno-zachodnim i biegnie po punktach granicznych nr 152-167, 169-263,
280-301, 2609, 2610, 2612, od nr 2608 do nr 2606, 307/04, 307/03, 1sk, 3sk,
5sk-9sk, 12s (według mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia
1990 r. nr ewidencyjny 18/81 -144.321), wschodnią granicą działki nr 253 (obręb
Św. Katarzyna, gmina Bodzentyn, według mapy ewidencji gruntów z dnia 10 lipca
1977 r. nr 235/8/1/77), załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie
południowo-wschodnią granicą drogi krajowej nr 752 do punktu granicznego nr
16sk, następnie po punktach granicznych nr 17sk-29sk, 328-335 (według mapy
Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r. nr ewidencyjny 18/81
- 144.321), zachodnią granicą działek nr 281, 280, 278, 271, 269 (obręb Św.
Katarzyna, gmina Bodzentyn, według mapy ewidencji gruntów z dnia 10 lipca 1977
r. nr 235/8/1/77), po punktach granicznych nr 374, 375, 78sk, 376, 377, załamuje
się na południowy zachód i biegnie północno-zachodnią granicą drogi krajowej nr
752 do punktu granicznego nr 387, załamuje się na północny wschód i biegnie po
punktach granicznych nr 388-394, 100sk (według mapy Świętokrzyskiego Parku
Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r. nr ewidencyjny 18/81 - 144.321), południową
granicą działki nr 501 (obręb Psary Kąty, gmina Bodzentyn, według mapy ewidencji
gruntów z dnia 31 grudnia 1987 r. nr 235/6/230/77) do granicy lasów będących w
zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, południową granicą
oddziałów nr 75-77, 98, 99, 116, 126, 127, załamuje się na północ i biegnie
zachodnią granicą oddziałów nr 127, 118, południową granicą oddziałów nr
103-105, zachodnią granicą oddziałów nr 105, 84, 60, 50, południową granicą
oddziałów nr 26-29, zachodnią granicą oddziałów nr 29, 11, załamuje się na
południowy wschód i biegnie północną granicą oddziałów od nr 11 do nr 2,
północną, wschodnią i południową granicą oddziału nr 1, południową granicą
oddziałów nr 2-4, wschodnią granicą oddziału nr 22, północną granicą drogi
wojewódzkiej nr 15884, wschodnią granicą oddziałów nr 45 i 55, północną granicą
oddziału nr 54 (według mapy Nadleśnictwa Zagnańsk z dnia 31 stycznia 1988 r. nr
ewidencyjny 236/02/80/66/75), północną granicą działki nr 171 (obręb Psary Kąty,
gmina Bodzentyn, według mapy ewidencji gruntów z dnia 31 grudnia 1987 r. nr
235/6/230/77), północną granicą oddziałów od nr 54 do nr 51 (według mapy
Nadleśnictwa Zagnańsk z dnia 31 stycznia 1988 r. nr ewidencyjny
236/02/80/66/75), północną granicą działki nr 311 (obręb Psary Kąty, gmina
Bodzentyn, według mapy ewidencji gruntów z dnia 31 grudnia 1987 r. nr
235/6/230/77), po punktach granicznych nr 402, 147/12, 147/11, 147/10, 406A,
406, 407A, 408-410, 606/04-606/09, 419-468, 474-481, 484-515 (według mapy
Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r. nr ewidencyjny 18/81
- 144.321), przecina w linii prostej działki nr 2732, 2733 (obręb Bodzentyn,
gmina Bodzentyn, według mapy ewidencji gruntów z dnia 4 kwietnia 1977 r. nr
235/6/28/77) i biegnie do punktu granicznego nr 520, dalej po punktach
granicznych nr 521-525 (według mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31
grudnia 1990 r. nr ewidencyjny 18/81 - 144.321), południowo-wschodnią granicą
działki nr 2842 (obręb Bodzentyn, gmina Bodzentyn, według mapy ewidencji gruntów
z dnia 4 kwietnia 1977 r. nr 235/6/28/77), po punktach granicznych nr 531a,
532-548 (według mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r.
nr ewidencyjny 18/81 - 144.321), przecina w linii prostej działki nr 2923, 2924
(obręb Bodzentyn, gmina Bodzentyn, według mapy ewidencji gruntów z dnia 4
kwietnia 1977 r. nr 235/6/28/77), dalej biegnie po punktach granicznych nr
552-570 (według mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r.
nr ewidencyjny 18/81 - 144.321 ), północną granicą działki nr 209,
północno-wschodnią granicą działki nr 210 (obręb Dąbrowa Dolna, gmina Bodzentyn,
według mapy ewidencji gruntów z dnia 28 marca 1969 r. nr 235/6/21/69), po
punktach granicznych nr 621-646, 647A, 648, 649, od nr 2723 do nr 2721, 652,
653, od nr 2720 do nr 2718, 655-668, załamuje się w kierunku południowym i
biegnie wschodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 15899 do punktu granicznego nr
2650, następnie przez punkt graniczny nr 670 do punktu granicznego nr 1 (według
mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r. nr ewidencyjny
18/81 - 144.321) - o powierzchni 7225,39 ha,
2) kompleks Serwis - Dąbrowa - określony linią graniczną, która biegnie od
punktu granicznego nr 1 na południe po punktach granicznych nr 2-6, następnie na
północny zachód po punktach granicznych nr 7-36, dalej na wschód po punktach
granicznych nr 37-59, następnie na południe po punktach granicznych nr 60-63 do
punktu granicznego nr 1 (według mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31
grudnia 1990 r. nr ewidencyjny 18/81 - 144.321) - o powierzchni 167,81 ha,
3) kompleks Góra Chełmowa - określony linią graniczną, która biegnie od punktu
granicznego nr 1 na północ, po punktach granicznych nr 2, 3, zachodnią granicą
rzeki Słupianki do punktu granicznego nr 227005, po punktach granicznych nr
6-12, zachodnią granicą rzeki Pokrzywianki do punktu granicznego nr 227003, po
punktach granicznych nr 16-20, załamuje się na wschód i biegnie po punktach
granicznych nr 21-44, dalej w kierunku południowo-zachodnim po punktach
granicznych nr 45-64, załamuje się na północny zachód i biegnie po punktach
granicznych nr 65-71 do punktu granicznego nr 1 (według mapy Świętokrzyskiego
Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r. nr ewidencyjny 18/81-144.321) - o
powierzchni 183,44 ha,
4) kompleks Zapusty - określony linią graniczną, która biegnie od
północno-wschodniego narożnika działki nr 159 w kierunku południowo-zachodnim
wschodnią granicą działki nr 159, po granicy lasu działek od nr 159 do nr 155,
153, 151, po granicy części działki nr 202/2 będącej nieużytkiem, załamuje się
na północny zachód i biegnie południowo-zachodnią granicą działek nr 202/2, 152,
151, dalej na północny wschód, północno-zachodnią granicą działek nr 151, 153,
południowo-wschodnią granicą rzeki Pokrzywianki do północno-wschodniego
narożnika działki nr 159 (obręb Cząstków, gmina Nowa Słupia, według mapy
ewidencji gruntów z dnia 25 lipca 1979 r. nr 236/3/217/79) - o powierzchni 4,12
ha,
5) oddziały nr 8-A, 11 r, s, 80 c, d, f, g, h, i, j, k, l, 196 a, b, c, d, f, g,
h, i, j, k, l, m, n, o, p, r, 195 m, n, o, p, r, s, t, w, x, y, a1, b1, b2
(według mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r. nr
ewidencyjny 18/81-144.321 ) - o powierzchni 43,81 ha,
6) działki nr 10/2, 11/2, 79 (obręb Huta Szklana, gmina Bieliny, według mapy
ewidencji gruntów z dnia 8 stycznia 1970 r. nr 237/03/121/70) - o powierzchni
1,88 ha.
§ 3. W zarząd Parku nie przechodzą nieruchomości Skarbu Państwa będące w dniu
wejścia w życie rozporządzenia w zarządzie:
1) Centrum Łączności Satelitarnej w Psarach k. Kielc działka nr 429, 554, 556,
557 (według mapy Nadleśnictwa Zagnańsk z dnia 31 stycznia 1988 r. nr ewidencyjny
236/02/80/66/75) - o powierzchni 15,42 ha,
2) Radiowo-Telewizyjnego Centrum Nadawczego na Św. Krzyżu działka nr 1941
(według mapy Świętokrzyskiego Parku Narodowego z dnia 31 grudnia 1990 r. nr
ewidencyjny 18/81 - 144.321) - o powierzchni 0,39 ha,
3) Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w Kielcach (zajęte pod drogi publiczne) -
o powierzchni 12,81 ha.
§ 4. Obszary Parku mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową, z tym że
obszary o zwartej zabudowie, nieruchomości Skarbu Państwa będące przedmiotem
użytkowania wieczystego oraz nieruchomości nie stanowiące własności Skarbu
Państwa mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową wyłącznie za zgodą
właściciela, wieczystego użytkownika lub zarządcy.
§ 5. 1. Na obszarze Parku, z zastrzeżeniem ust. 2, zabrania się:
1) polowania, wędkowania, chwytania, płoszenia i zabijania dziko żyjących
zwierząt, zbierania poroży zwierzyny płowej, niszczenia nor i legowisk
zwierzęcych, gniazd ptasich i wybierania jaj,
2) pozyskiwania, niszczenia lub uszkadzania drzew albo innych roślin,
3) wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów lub innych nieczystości, innego
zanieczyszczania wód i gleby oraz powietrza,
4) zmiany stosunków wodnych, regulacji rzek i potoków,
5) wydobywania skał i minerałów,
6) niszczenia gleby,
7) palenia tytoniu oraz palenia ognisk poza miejscami do tego wyznaczonymi,
8) stosowania środków chemicznych w gospodarce rolnej, leśnej, zadrzewieniowej i
łowieckiej,
9) prowadzenia działalności handlowej poza miejscami do tego wyznaczonymi,
10) zbioru dziko rosnących roślin albo ich części, w szczególności owoców i
grzybów, poza miejscami do tego wyznaczonymi,
11) ruchu pojazdów poza drogami do tego wyznaczonymi,
12) umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków nie
związanych z ochroną przyrody, z wyjątkiem znaków drogowych i innych znaków
związanych z ochroną porządku publicznego i bezpieczeństwa,
13) zakłócania ciszy,
14) wykonywania lotów cywilnymi statkami powietrznymi poniżej 2000 m wysokości
względnej, z wyjątkiem lotów patrolowych i interwencyjnych Lasów Państwowych
oraz Państwowej Straży Pożarnej,
15) używania lotni i motolotni,
16) dostępu do enklaw i półenklaw obcej własności poza drogami do tego
wyznaczonymi.
2. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:
1) zabiegów ochronnych, hodowlanych i pielęgnacyjnych, w tym renaturalizacji
stosunków wodnych,
2) prowadzenia badań naukowych za zgodą dyrektora Parku,
3) prowadzenia gospodarki rolnej i leśnej na gruntach nie objętych ochroną
ścisłą i częściową,
4) prowadzenia akcji ratowniczych, w tym prac związanych z zapewnieniem wody do
celów gaśniczych,
5) czynności związanych z dostosowaniem stanów liczebnych zwierzyny do potrzeb
ochrony Parku i gospodarki rolnej,
6) działalności w zakresie poszukiwania, rozpoznawania oraz wydobywania kopalin,
prowadzonej na podstawie koncesji uzyskanych przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia.
§ 6. 1. Wokół Parku tworzy się strefę ochronną, zwaną "otuliną", o powierzchni
20 786,07 ha położoną w województwie kieleckim.
2. W skład otuliny wchodzą obszary określone linią, która biegnie od północnego
zachodu, północną i wschodnią granicą obrębu Zagórze, północną granicą obrębu
Klonów (gmina Suchedniów), zachodnią i północną granicą obrębu Hucisko, północną
granicą obrębów Psary-Podłazy, Psary-Stara Wieś, Bodzentyn, wschodnią granicą
obrębu Bodzentyn i Dąbrowa Górna (gmina Bodzentyn), północną granicą obrębów
Grabków, Krajków, Łomno, Modrzewie, Nowy Bostów, wschodnią granicą obrębów Nowy
Bostów, Stary Bostów (gmina Pawłów), północno-wschodnią granicą obrębów Sosnówka
i Cząstków, wschodnią granicą obrębu Cząstków, północną, wschodnią i południową
granicą obrębu Stara Słupia, południowo-wschodnią granicą obrębu Wólka
Milanowska (gmina Nowa Słupia), wschodnią, południową i zachodnią granicą obrębu
Małacentów (gmina Łagów), południową granicą obrębu Huta Nowa, Czaplów, Bieliny
Kapitulne, Porąbki (gmina Bieliny), południową granicą obrębu Krajno II,
wschodnią, południową i zachodnią granicą obrębu Górno-Parcelanci, zachodnią
granicą obrębu Krajno-Parcele, Krajno I, Krajno-Zagórze (gmina Górno),
południową i zachodnią granicą obrębu Ciekoty (gmina Masłów), zachodnią granicą
obrębu Klonów i Zagórze do północnej granicy obrębu Zagórze (gmina Suchedniów).
§ 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1950 r. w sprawie
utworzenia Świętokrzyskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 14, poz. 133), z
wyjątkiem § 1 w części dotyczącej utworzenia Świętokrzyskiego Parku Narodowego.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: w z. A. Łuczak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 stycznia 1996 r.
w sprawie Wolińskiego Parku Narodowego.
(Dz. U. Nr 4, poz. 30)
Na podstawie art. 14 ust. 7 i 10 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o
ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r.
Nr 89, poz. 415 i z 1995 r. Nr 147, poz. 713) zarządza się, co następuje:
§ 1. Woliński Park Narodowy położony w województwie szczecińskim, zwany dalej
"Parkiem", obejmuje obszar 10 937,40 ha.
§ 2. W skład Parku wchodzą następujące obszary:
1) kompleks główny - określony linią graniczną, która biegnie od punktu
położonego na 397 kilometrze wybrzeża morskiego w kierunku południowym wzdłuż
wschodniej granicy działki nr 833 (gmina Wolin, obręb Kołczewo, według mapy
ewidencji gruntów nr 6 (6) z 1980 r.), załamuje się w kierunku
południowo-zachodnim i biegnie po punktach granicznych od nr 553 do nr 540, 640,
3902 i od nr 539 do nr 513 (gmina Wolin, obręb Kołczewo, według mapy ewidencji
gruntów nr 6 (6) z 1980 r.), załamuje się na południe i biegnie po punktach
granicznych od nr 348 do nr 312, 530-533, następnie biegnie wschodnią i
południową granicą działki nr 156/1 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z
dnia 1 stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 1), załamuje się w kierunku południowym i
biegnie po punktach granicznych nr 539, 540, 7018-7032, 7032 A, 546-551
dochodząc do drogi krajowej nr 102, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim
i biegnie północno-zachodnią granicą drogi krajowej nr 102 do punktu granicznego
nr 562, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie po punktach
granicznych nr 563-595, 600-604 (gmina Wolin, obręb Wisełka, według mapy
ewidencji gruntów nr 1 (2) z 1964 r.), dochodzi do drogi krajowej nr 102,
północną granicą drogi krajowej nr 102 w kierunku zachodnim do punktu
granicznego nr 605 (gmina Wolin, obręb Wisełka, według mapy ewidencji gruntów nr
1 (2) z 1964 r.), przecina drogę krajową nr 102, załamuje się w kierunku
południowym i biegnie południowo-wschodnią granicą działki nr 25/3 do punktu
granicznego nr 652 i dalej po punktach granicznych nr 653, 653a, 654, 619-622,
wschodnią granicą działki nr 50, północną granicą działki nr 227, zachodnią
granicą działki nr 69/2 do punktu granicznego nr 630, następnie po punktach
granicznych nr 631-638 dochodzi do drogi wojewódzkiej nr 41103 (gmina Wolin,
obręb Wisełka, według mapy ewidencji gruntów nr 1 (2) z 1964 r.), zachodnią
granicą drogi wojewódzkiej nr 41103 do punktu granicznego nr 652 (według mapy
Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 5),
przecina drogę wojewódzką nr 41103 i biegnie wschodnią granicą działki nr 70/2
(według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1989 r. nr
ewidencyjny 5), dochodzi do brzegu Jeziora Czajczego, następnie biegnie brzegiem
Jeziora Czajczego i Domysłowskiego po punktach granicznych od nr 105 do nr 103,
od nr 101 do nr 95, od nr 93 do nr 86, od nr 82 do nr 80, od nr 77 do nr 74
(gmina Wolin, obręb Domysłów, według mapy ewidencji gruntów nr 2 z 1964 r.),
dalej po punktach granicznych nr 73, 7001-7012 (według mapy Wolińskiego Parku
Narodowego z dnia 1 stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 5), południową granicą
działek nr 33, 31 dochodzi do brzegu Jeziora Rabiąż i biegnie południową granicą
Jeziora Rabiąż do granicy z oddziałem nr 40 (Nadleśnictwo Międzyzdroje), dalej
biegnie północną, wschodnią, południową i zachodnią granicą oddziałów nr 40a, b,
c (według mapy Nadleśnictwa Międzyzdroje z dnia 1 stycznia 1984 r.), dochodzi do
brzegu Jeziora Rabiąż, dalej biegnie w kierunku zachodnim południową granicą
Jeziora Rabiąż i Jeziora Warnowskiego do punktu granicznego nr 731, następnie
biegnie po punktach granicznych nr 732, 1008, 733-735, przecina drogę wojewódzką
nr 41103, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie północną granicą drogi
wojewódzkiej nr 41180 do punktu granicznego nr 1029, przecina drogę wojewódzką
nr 41180 i biegnie w kierunku południowo-zachodnim po punktach granicznych nr
1030-1035, 1861-1874, przecina linię kolei elektrycznej Świnoujście-Szczecin i
biegnie po punktach granicznych nr 239, 1051-1066, 1069-1084, dochodzi do drogi
międzynarodowej nr 3 i biegnie w kierunku zachodnim północną granicą drogi
międzynarodowej nr 3 do punktu granicznego nr 540, przecina drogę międzynarodową
nr 3, biegnie na południe po punktach granicznych nr 541, 1093-1096, od nr 1120
do nr 1115, dalej na południowy wschód po punktach granicznych od nr 1114 do nr
1112, 1102, 1103, 1105-1111, przecina drogę wojewódzką nr 41102 i biegnie
południową granicą działki nr 129/2 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z
dnia 1 stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 9) do punktu granicznego nr 1126, dalej
po punktach granicznych nr 1127-1130, 2829, 1131, 1132, 1151, 1150, od nr 1354
do nr 1351, 1136-1147, 1295, 1297-1301; 849, 850, dochodzi do wód Zalewu
Szczecińskiego pod miejscowością Karnocice (według mapy Wolińskiego Parku
Narodowego z dnia 1 stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 10), następnie biegnie
wodami Zalewu Szczecińskiego linią prostą do punktu granicznego nr 5006 o
współrzędnych x 32120,20, y 37032,32 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z
dnia 24 kwietnia 1992 r.), załamuje się na północny zachód i biegnie linią
prostą do stawy toru wodnego "M-2" (Bl 10 s) o współrzędnych x 32930,24, y
32768,30, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i linią prostą dochodzi do
punktu granicznego nr 1308 o współrzędnych x 33199,34, y 32300,42, załamuje się
na północ i biegnie po punktach granicznych od nr 13478 do nr 13467, 13200, 5001
(gmina Międzyzdroje, obręb Lubin, według mapy ewidencji gruntów nr 331.113.2 z
1985 r.), następnie biegnie wschodnią i południową granicą działki nr 130 do
punktu granicznego nr 13217, dalej po punktach granicznych nr 5057, 5055, 13399,
13398, od nr 13333 do nr 13325, 13320 (gmina Międzyzdroje, obręb Lubin, według
mapy ewidencji gruntów nr 331.113.1 z 1985 r.), zachodnią i północną granicą
działki nr 128A do punktu granicznego nr 13359, załamuje się na wschód i biegnie
po punktach granicznych nr 13360-13369, 13373, 13374, 13427, 13429, 13375 (gmina
Międzyzdroje, obręb Wapnica, według mapy ewidencji gruntów nr 331.113.2 z 1985
r.), południową granicą drogi wojewódzkiej nr 41102 do punktu granicznego nr
13379 (gmina Międzyzdroje, obręb Wapnica, według mapy ewidencji gruntów nr
331.113.2 z 1985 r.), przecina drogę wojewódzką nr 41102 i biegnie zachodnią
granicą działki nr 125 (gmina Międzyzdroje, obręb Wapnica, według mapy ewidencji
gruntów 331.111.4 z 1985 r.) do punktu granicznego nr 11395, załamuje się na
zachód i biegnie po punktach granicznych nr 11394, 11393, 11478, 11477, 11392,
11391, 11388, 11387, 1000, od nr 11386 do nr 11384, od nr 11461 do nr 11457,
11374, 11373 (gmina Międzyzdroje, obręb Wapnica, według mapy ewidencji gruntów
nr 331.111.4 z 1985 r.), następnie południowo-zachodnią i zachodnią granicą
działki nr 137/1, po punktach granicznych nr 13369, 13367, od nr 11447 do nr
11445, 1029, 11359, 11443, od nr 11435 do nr 11432, od nr 11428 do nr 11425,
11360, 11346, od nr 11424 do nr 11421, 11344, 11343, od nr 11420 do nr 11416,
19, 20, 11341 (gmina Międzyzdroje, obręb Wicko, według mapy ewidencji gruntów nr
331.111.4 z 1985 r.), wschodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 41101 do punktu
granicznego nr 27 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia
1989 r. nr ewidencyjny 8), załamuje się na wschód i biegnie po punktach
granicznych od nr 11412 do nr 11401, 6785, od nr 11336 do nr 11333, 11331 (gmina
Międzyzdroje, obręb Wicko, według mapy ewidencji gruntów nr 331.111.4 z 1985
r.), załamuje się na północ i biegnie po punktach granicznych nr 56-62, 69-106,
14, od nr 11 do nr 8, 116-129 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1
stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 7), załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie
po punktach granicznych nr 130-137, 1-3, załamuje się w kierunku południowym i
biegnie zachodnią granicą ulicy Cmentarnej do punktu granicznego nr 1576 i dalej
wschodnią granicą oddziału nr 65a, zachodnią granicą oddziałów 64c, 64a dochodzi
do terenów PKP, następnie biegnie na zachód do punktu granicznego nr 12,
przecina linię kolejową Świnoujście-Szczecin i dochodzi do punktu granicznego nr
1454, biegnie zachodnią i północno-zachodnią granicą oddziału nr 42c2, zachodnią
i południowo-zachodnią granicą oddziału nr 42b i południowo-wschodnią granicą
oddziału nr 18j dochodzi do punktu granicznego nr 201, biegnie po punktach
granicznych nr 202-207, dalej północno-zachodnią granicą oddziału nr 18i,
południowo-zachodnią granicą oddziału nr 18b do punktu granicznego nr 209,
następnie biegnie wschodnią i zachodnią granicą działek nr 18/5, 18/6 (według
mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 3) po
punktach granicznych nr 224-239, dochodzi do drogi krajowej nr 102, załamuje się
w kierunku północno-wschodnim i biegnie wschodnią granicą drogi krajowej nr 102
do punktu granicznego nr 2494, przecina drogę krajową nr 102, biegnie wschodnią
granicą drogi zakładowej do punktu granicznego nr 7045, północną granicą działki
nr 16, południową i zachodnią granicą działki nr 85/2 do punktu granicznego nr 1
położonego na 411,700 km wybrzeża morskiego o współrzędnych x 41555,69, y
33715,59 (miasto Międzyzdroje, według mapy ewidencji gruntów nr 6 (6) z 1992
r.), dalej przez wody Zatoki Pomorskiej do punktu granicznego nr 2 o
współrzędnych x 42944,30, y 32488,44, załamuje się na północny wschód i biegnie
do punktu granicznego nr 3 o współrzędnych x 46000,00, y 36000,00, załamuje się
na wschód i biegnie do punktu granicznego nr 4 o współrzędnych x 49783 42, y
46361,18, załamuje się na południowy zachód i biegnie do punktu położonego na
397 kilometrze wybrzeża morskiego - o powierzchni 8031,33 ha,
2) kompleks Wstecznej Delty Świny - określony linią graniczną, która biegnie od
punktu granicznego nr 5004 o współrzędnych x 29865,00, y 28518,00 położonego na
południowy zachód od cypla Kacza Kępa wyspy Wielki Krzek do punktu granicznego
nr 5003 o współrzędnych x 30200,00, y 28000,00 i na północny wschód do punktu
granicznego nr 5002 o współrzędnych x 30634,63, y 28204,74 (miasto Świnoujście,
obręb Karsibór, według mapy ewidencji gruntów nr 6 (6) z 1962 r.), dalej biegnie
środkiem nurtu rzeki Przecznicy - działka nr 1342, następnie środkiem nurtu
rzeki Starej Świny - działka nr 1342 w kierunku północno-zachodnim do wylotu
kanału Młyński Rów - działka nr 508 (miasto Świnoujście, obręb Przytór, według
mapy ewidencji gruntów nr 2 (6) z 1962 r.), dalej środkiem nurtu rzeki Młyński
Rów w kierunku północno-wschodnim i wschodnim, dochodzi do kanału Wielka Struga,
dalej biegnie w kierunku wschodnim środkiem nurtu kanału Wielka Struga (północną
granicą działek nr 519/1 i 663/2), załamuje się na północny zachód i biegnie
zachodnią granicą działki nr 656/2, dochodzi do granicy lasów w zarządzie
Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, załamuje się na wschód i
biegnie po punktach granicznych od nr 2100 do nr 2093, 2088, 2081 i od nr 2080
do nr 2075 (miasto Świnoujście, obręb Przetór, według mapy ewidencji gruntów nr
3 (6) z 1962 r.), dalej biegnie na wschód północną granicą działek nr 224/2,
223/2 do punktu granicznego nr 2071, następnie po punktach granicznych nr 2070,
2069, T371, T372, 0192, 336-340, 0190, 0189 (miasto Świnoujście, obręb Przytór,
według mapy ewidencji gruntów nr 4 (6) z 1962 r.), dalej po punktach granicznych
nr 0188, 2064 (według mapy gruntów Nadleśnictwa Międzyzdroje z dnia 1 stycznia
1984 r. nr ewidencyjny 17), następnie północno-zachodnią granicą działek nr
218/2, 6, 218/3, północną granicą działki nr 6 (gmina Międzyzdroje, obręb Wicko,
według mapy ewidencji gruntów nr 331.111.1 z 1985 r.) dochodzi do punktu
granicznego nr 7885, dalej biegnie na północ zachodnią granicą oddziałów nr
216s, 216ł, 216j2, 216i (według mapy Nadleśnictwa Międzyzdroje z dnia 1 stycznia
1984 r.), dochodzi do drogi międzynarodowej nr 3, biegnie na południowy wschód
do punktu granicznego nr 2027 (zachodniego brzegu cieku Stary Zdrój), dalej
biegnie na południe wschodnią granicą oddziałów nr 216t, 216k, 216j2, 216p do
punktu granicznego nr 6525 (według mapy Nadleśnictwa Międzyzdroje z dnia 1
stycznia 1984 r.), dalej biegnie na południe zachodnim brzegiem cieku wodnego
Stary Zdrój do punktu granicznego nr 149/25 o współrzędnych x 37686,64, y
32108,02 (ujścia cieku Stary Zdrój gmina Międzyzdroje, obręb Wicko, według mapy
ewidencji gruntów nr 331.111.2 z 1985 r.), wschodnią granicą działek nr 7/3, 1/1
do punktu granicznego nr 5009 o współrzędnych x 34042,89, y 30786,77 (gmina
Międzyzdroje, obręb Wicko, według mapy ewidencji gruntów nr 331.113.1 z 1992
r.), wschodnią granicą działek nr 762/1,1340/1 do punktu granicznego nr 5005 o
współrzędnych x 30573,95, y 31194,57, załamuje się w kierunku
południowo-zachodnim i biegnie do punktu granicznego nr 5004 o współrzędnych x
29865,00, y 28518,00 ( miasto Świnoujście, obręb Karsibór, według mapy ewidencji
gruntów nr 69 (6) z 1962 r.) - o powierzchni 2890,21 ha,
3) działki nr 113/3, 113/4 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1
stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 6) - o powierzchni 0,66 ha,
4) działki nr 18/7,18/8,18/9 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1
stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 4) - o powierzchni 2,00 ha,
5) działki nr 42/6, 42/10, 42/11, działka zabudowana przy ul. Ustronie Leśne nr
1f (miasto Międzyzdroje, według mapy ewidencji gruntów nr 3 (6) z 1991 r.) - o
powierzchni 0,27 ha,
6) działki nr 109/2, 109/3, 109/4, 109/5, 109/6, 122/3 (według mapy Wolińskiego
Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 10) - o powierzchni
9,85 ha,
7) działka nr 46/2 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia
1989 r. nr ewidencyjny 7) - o powierzchni 1,73 ha,
8) działki nr 122/2, 128/2 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1
stycznia 1989 r. nr ewidencyjny 9) - o powierzchni 0,36 ha,
9) działka nr 2/11 (gmina Międzyzdroje, obręb Lubin, według mapy ewidencji
gruntów nr 331.113.2 z 1985 r.) - o powierzchni 0,29 ha,
10) działka nr 192/2 (gmina Międzyzdroje, obręb Wapnica, według mapy ewidencji
gruntów nr 331.111.3 z 1985 r.) - o powierzchni 0,70 ha.
§ 3. 1. W zarząd Parku nie przechodzą nieruchomości Skarbu Państwa będące w dniu
wejścia w życie rozporządzenia w zarządzie:
1) Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w Szczecinie (zajęte pod drogi
publiczne)-o powierzchni 26,43 ha,
2) Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Szczecinie działki nr 155,156 (gmina
Międzyzdroje, obręb Woliński Park Narodowy) - o powierzchni 16,13 ha.
2. W zarząd Parku nie przechodzą:
1) działki nr 67/6, 68/3, 88/7, 88/9, 88/11, 107/3, 116/3, 117/4, 117/5, 117/6,
118/7, 117/8 (według mapy Wolińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1989 r.
nr ewidencyjny 8) przeznaczone na modernizację drogi szybkiego ruchu nr 3 - o
powierzchni 5,97 ha,
2) tereny zabudowane Ośrodka Wypoczynkowego Urzędu Rady Ministrów - uroczysko
Grodno, oddziały nr 1a (część), 1b, c, d, f, g, h, i, 2f, 3a, b (część), d
(część) - o powierzchni 10,90 ha, drogi o powierzchni 0,76 ha (według mapy
gospodarczej gruntów Ośrodka Wypoczynkowego Urzędu Rady Ministrów z dnia 1
stycznia 1984 r.).
§ 4. 1. Obszary Parku mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową, z tym że
obszary o zwartej zabudowie, nieruchomości Skarbu Państwa będące przedmiotem
użytkowania wieczystego oraz nieruchomości nie stanowiące własności Skarbu
Państwa mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową wyłącznie za zgodą
właściciela, użytkownika wieczystego lub zarządcy.
2. Z ochrony ścisłej wyłącza się obszary jezior Wicko Małe, Wicko Wielkie oraz
Zalewu Szczecińskiego i Zatoki Pomorskiej, z wyjątkiem stref pokrytych
roślinnością nawodną, a także obszary służące celom obronności państwa.
§ 5. 1. Na obszarze Parku, z zastrzeżeniem ust. 2, zabrania się:
1) polowania, chwytania, płoszenia i zabijania dziko żyjących zwierząt,
zbierania poroży zwierzyny płowej, niszczenia nor i legowisk zwierzęcych,
mrowisk, gniazd ptasich i wybierania jaj,
2) wędkowania poza miejscami do tego wyznaczonymi,
3) pozyskiwania, niszczenia lub uszkadzania drzew albo innych roślin,
4) wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów lub innych nieczystości,
zanieczyszczania wód i gleby oraz powietrza,
5) zmiany stosunków wodnych,
6) wydobywania skat, minerałów, torfu i bursztynu,
7) niszczenia gleby,
8) palenia tytoniu, palenia ognisk oraz biwakowania poza miejscami do tego
wyznaczonymi,
9) stosowania środków chemicznych w gospodarce rolnej, leśnej, zadrzewieniowej i
łowieckiej,
10) prowadzenia działalności handlowej poza miejscami do tego wyznaczonymi,
11) zbioru dziko rosnących roślin albo ich części, w szczególności owoców i
grzybów,
12) ruchu pojazdów poza drogami do tego wyznaczonymi,
13) ruchu pieszego poza szlakami do tego wyznaczonymi,
14) umieszczania bez zgody dyrektora Parku tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych
i innych znaków nie związanych z ochroną przyrody, z wyjątkiem znaków drogowych
i innych znaków związanych z ochroną porządku i bezpieczeństwa oraz znaków i
urządzeń związanych z ochroną granicy państwowej,
15) zakłócania ciszy,
16) uprawiania sportów motorowodnych,
17) żeglugi pasażerskiej i towarowej,
18) używania motolotni, lotni i spadolotni bez zgody dyrektora Parku,
19) wykonywania lotów cywilnymi statkami powietrznymi poniżej 2000 m wysokości
względnej, z wyjątkiem lotów patrolowych i interwencyjnych statków powietrznych
Lasów Państwowych, Państwowej Straży Pożarnej, Urzędu Morskiego.
2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:
1) wykonywania zabiegów ochronnych, hodowlanych i pielęgnacyjnych,
2) prowadzenia badań naukowych za zgodą dyrektora Parku, a na obszarach morskich
- po powiadomieniu dyrektora Parku,
3) prowadzenia gospodarki rolnej i leśnej na obszarach nie objętych ochroną
ścisłą i częściową,
4) prowadzenia gospodarki rybackiej, wędkowania, jachtingu i żeglarstwa na
jeziorze Wicko Małe, Wicko Wielkie oraz Zalewie Szczecińskim i Zatoce
Pomorskiej,
5) żeglugi pasażerskiej i towarowej na szlakach wodnych oraz prowadzenia prac
związanych z utrzymaniem torów wodnych i ochrony brzegów morskich,
6) prowadzenia akcji ratowniczych oraz wykonywania zadań z zakresu ochrony
granicy i obronności państwa,
7) czynności związanych z dostosowaniem stanów liczebnych zwierzyny do potrzeb
ochrony Parku i gospodarki rolnej.
§ 6. 1. Wokół Parku tworzy się strefę ochronną, zwaną "otuliną", o powierzchni
3368,64 ha, położoną w województwie szczecińskim.
2. W skład otuliny wchodzą następujące obszary:
1) określone linią graniczną, która biegnie od punktu granicznego nr 554 na
południe, wschodnią granicą oddziału nr 1 (według mapy Nadleśnictwa Międzyzdroje
z dnia 1 stycznia 1984 r.), dochodzi do drogi krajowej nr 102, załamuje się na
zachód i biegnie jej północną granicą w kierunku miejscowości Kołczewo, obchodzi
północną granicą ośrodek wypoczynkowy "Pomerania", ujęcie wody i Ośrodek
Wypoczynkowy "Polfa", biegnie południową granicą oddziałów nr 12,13,14,15,16,
wschodnią granicą oddziału nr 17 (według mapy Nadleśnictwa Międzyzdroje z dnia 1
stycznia 1984 r.), przecina drogę krajową nr 102, następnie wschodnią granicą
oddziałów nr 18, 22, południową granicą oddziałów nr 23, 24, 28 dochodzi do
oddziału nr 29 (według mapy Nadleśnictwa Międzyzdroje z dnia 1 stycznia 1984
r.), załamuje się w kierunku południowym do drogi gminnej - działki nr 203
(gmina Wolin, obręb Wisełka), następnie północną granicą drogi gminnej w
kierunku zachodnim dochodzi do punktu granicznego nr 226/LP na skrzyżowaniu
dróg, skąd biegnie w kierunku północno-zachodnim północną granicą drogi -
działki nr 3 (gmina Wolin, obręb Żółwino), dochodzi do granicy oddziału nr 30
(według mapy Nadleśnictwa Międzyzdroje z dnia 1 stycznia 1984 r.), biegnie dalej
w kierunku zachodnim południową granicą oddziału nr 30, dochodzi do granicy
Parku nad brzegiem jeziora Czajczego, następnie biegnie zachodnią granicą
oddziału nr 30, dochodzi do drogi wojewódzkiej nr 41108, dalej w kierunku
północnym biegnie wschodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 41108 do granicy
oddziału nr 30, załamuje się na wschód i biegnie zachodnią i północną granicą
oddziałów nr 30, 29, 26, 25, 21, 20, 19 (według mapy Nadleśnictwa Międzyzdroje z
dnia 1 stycznia 1984 r.), przecina drogę krajową nr 102 i dalej biegnie
zachodnią granicą oddziału nr 17, północną granicą oddziałów nr 16, 11, 10, 9,
5, 4, 3, 2,1, dochodzi do punktu granicznego nr 554 (według mapy Nadleśnictwa
Międzyzdroje z dnia 1 stycznia 1984 r.),
2) określone linią graniczną, która biegnie od skrzyżowania dróg wojewódzkich nr
41108 i nr 41103 we wsi Warnowo w kierunku południowym zachodnią granicą drogi
gminnej Warnowo-Dargobądź, przecina linię kolei elektrycznej
Świnoujście-Szczecin, dalej biegnie na południe zachodnią granicą drogi gminnej
Warnowo-Dargobądź przez kompleks leśny Nadleśnictwa Międzyzdroje,
północno-zachodnią i południową granicą kompleksu łąkowego Szmanc, dochodzi do
drogi międzynarodowej nr 3 w miejscowości Dargobądź, przecina drogę
międzynarodową nr 3 i biegnie na południe wschodnią granicą oddziałów nr 127,
128, 129, 132, południową granicą oddziałów nr 133, 134, gdzie dochodzi do
granicy Wolińskiego Parku Narodowego - punktu granicznego nr 1301/LP (według
mapy Nadleśnictwa Międzyzdroje z dnia 1 stycznia 1984 r.),
3) określone linią graniczną, która biegnie od punktu granicznego nr 5002 o
współrzędnych x 30634,63, y 28204,74 na rzece Przecznicy (miasto Świnoujście,
obręb Karsibór, według mapy ewidencji gruntów nr 6 (6) z 1962 r.) w kierunku
zachodnim do punktu granicznego nr 80a na brzegu wyspy Zajęcze Łęgi, dalej
biegnie brzegiem wyspy w kierunku północnym i zachodnim do punktu granicznego nr
23, przecina kanał (działka nr 447), następnie biegnie w kierunku północnym do
punktu granicznego nr 705 na wyspie Karsiborska Kępa, dalej biegnie wschodnim i
zachodnim brzegiem wyspy Karsiborska Kępa do punktu granicznego nr 34 (miasto
Świnoujście, obręb Karsibór, według mapy ewidencji gruntów nr 1 z 1962 r.),
przecina Starą Świnę i biegnie zachodnią granicą kanału (działka nr 508),
północną granicą kanału (działki nr 519/2, 663/10), załamuje się na wschód i
biegnie do punktu granicznego nr 144, następnie w kierunku północnym zachodnią
granicą kanału (działka nr 654) dochodzi do granicy Państwowego Gospodarstwa
Leśnego Lasy Państwowe i biegnie południową, zachodnią i północną granicą
oddziałów nr 228, 227, 226, 225, 224, 223, 221, 220, 219, 218, 217, 216 (według
mapy Nadleśnictwa Międzyzdroje z dnia 1 stycznia 1984 r.), załamuje się na
południe i dochodzi do granicy Wolińskiego Parku Narodowego.
§ 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 marca 1960 r. w sprawie
utworzenia Wolińskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 14, poz. 79), z wyjątkiem § 1
w części dotyczącej utworzenia Wolińskiego Parku Narodowego.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: w z. A. Łuczak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 29 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu, organizacji oraz form opieki
zdrowotnej nad uczniami.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 4, poz. 31)
Na podstawie art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz. U. Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 26, poz. 113 i Nr 54, poz. 254, z 1993 r.
Nr 127, poz. 585, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 53, poz. 215 oraz z 1995 r. Nr
101, poz. 504) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 5 listopada
1992 r. w sprawie zakresu, organizacji oraz form opieki zdrowotnej nad uczniami
(Dz. U. Nr 87, poz. 441) w § 5 wprowadza się następujące zmiany:
1) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Powszechne lekarskie badania profilaktyczne, o których mowa w § 3 ust. 1,
oraz leczenie ambulatoryjne i domowe w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej
zapewniają, z zastrzeżeniem ust. 3-5, lekarze jednostek (komórek)
organizacyjnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, właściwych ze względu na
miejsce zamieszkania (pobytu) ucznia.";
2) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Oceny wskazań i przeciwwskazań do dalszego kształcenia i nauki zawodu oraz
do podejmowania pracy przez uczniów średnich i zasadniczych szkół zawodowych
dokonują lekarze publicznych zakładów opieki zdrowotnej uprawnieni, w myśl
odrębnych przepisów, do wykonywania badań profilaktycznych pracowników.";
3) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:
"2a. Ocen, o których mowa w ust. 2, dokonuje się przed podjęciem przez uczniów
nauki w średnich i zasadniczych szkołach zawodowych, a także przed podjęciem
przez nich praktycznej nauki zawodu, organizowanej jako zajęcia praktyczne lub
praktyki zawodowe, odbywane w zakładach pracy lub w warsztatach szkolnych.
2b. Szkoła kierująca ucznia w celu dokonania ocen, o których mowa w ust. 2,
powinna dołączyć do skierowania informacje o narażeniu zawodowym występującym w
miejscach odbywania praktycznej nauki zawodu.";
4) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Dzieciom i młodzieży szkolnej, korzystającym z różnych form wypoczynku w
czasie wolnym od zajęć szkolnych, opiekę medyczną zapewnia, we własnym zakresie,
organizator wypoczynku."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 30 listopada 1995 r.
o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom
wypłaconych premii gwarancyjnych oraz zmianie niektórych ustaw.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 32)
Art. 1. 1. Ustawa określa zasady przyznawania bankom środków z budżetu państwa,
określonych w ustawie budżetowej, które udzieliły kredytów mieszkaniowych, o
których mowa w ust. 2, oraz bankom prowadzącym obsługę rachunków wkładów
oszczędnościowych na książeczkach mieszkaniowych.
2. Przepisy ustawy stosuje się do kredytów mieszkaniowych udzielonych i
spłacanych na warunkach określonych przez Radę Ministrów.
Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) zadłużeniu kredytobiorcy z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytu
- należy przez to rozumieć sumę kwoty środków przekazanych z budżetu państwa na
przejściowe wykupienie należności banku z tytułu nie spłaconych przez
kredytobiorcę odsetek od kredytu oraz kwot naliczanego przez bank oprocentowania
tych odsetek,
2) spłatach lub należnościach z tytułu spłat kredytu - należy przez to rozumieć
spłaty lub należności z tytułu spłat tego kredytu wraz z odsetkami, w tym
odsetkami przejściowo wykupionymi ze środków budżetu państwa wraz z ich
oprocentowaniem,
3) lokalu - należy przez to rozumieć lokal mieszkalny w spółdzielni
mieszkaniowej, lokal mieszkalny w budynku stanowiący odrębną własność lub dom
mieszkalny,
4) kredytobiorcy - należy przez to rozumieć również członka spółdzielni
mieszkaniowej zajmującego lokal obciążony kredytem zaciągniętym przez
spółdzielnię.
Art. 3. 1. Bankom prowadzącym obsługę rachunków wkładów oszczędnościowych na
książeczkach mieszkaniowych wystawionych do dnia 23 października 1990 r.
przysługuje refundacja ze środków budżetu państwa wypłaconych premii
gwarancyjnych od wkładów oszczędnościowych na budownictwo mieszkaniowe.
2. Wysokość premii gwarancyjnej nie może przekroczyć kwoty nakładów na nabycie
lokalu lub kosztów jego budowy albo kwoty zadłużenia z tytułu kredytu na
budownictwo mieszkaniowe, od którego nie spłacone odsetki są wykupywane ze
środków budżetu państwa.
3. W przypadku zbycia całości lub części lokalu albo spółdzielczego prawa do
lokalu przed upływem dwóch lat od dnia wypłacenia premii, osoba, która otrzymała
premię gwarancyjną po dniu wejścia w życie ustawy, jest obowiązana, z
zastrzeżeniem ust. 4, do jej zwrotu na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze
względu na miejsce zamieszkania w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy
przenoszącej własność lub spółdzielcze prawo do lokalu. Do zwrotu należności z
tytułu premii stosuje się przepisy ustawy o zobowiązaniach podatkowych.
4. Jeżeli osoba zobowiązana do zwrotu premii gwarancyjnej złoży oświadczenie, iż
w ciągu dwóch lat od dnia zbycia, o którym mowa w ust. 3, wydatkuje środki, w
wysokości nie niższej niż kwota uzyskanej premii gwarancyjnej, na zaspokojenie
potrzeb mieszkaniowych w formie uprawniającej do uzyskania tej premii, obowiązek
zwrotu premii ulega na ten okres zawieszeniu. W razie niewydatkowania środków
zgodnie z oświadczeniem, premia gwarancyjna podlega zwrotowi wraz z odsetkami
liczonymi od terminu zwrotu określonego w ust. 3.
5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb
udzielania premii gwarancyjnej, a także jej zwrotu, oraz tryb rozliczeń z
bankami z tytułu refundacji wypłaconych premii.
Art. 4. 1. Pomoc państwa w spłacie kredytów mieszkaniowych, o których mowa w
art. 1 ust. 2, polega na:
1) odliczaniu od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych
wydatków poniesionych na spłatę zadłużenia z tytułu kredytów zaciągniętych przez
spółdzielnie mieszkaniowe - na warunkach określonych odrębnymi przepisami,
2) przejściowym wykupieniu ze środków budżetu państwa odsetek od kredytów
mieszkaniowych,
3) umorzeniu części zadłużenia kredytobiorców z tytułu przejściowego wykupienia
odsetek od kredytów mieszkaniowych.
2. Odsetki przejściowo wykupione ze środków budżetu państwa podlegają
oprocentowaniu, z zastrzeżeniem art. 10 ust. 3.
Art. 5. Pomoc państwa w spłacie kredytów mieszkaniowych, o których mowa w art. 1
ust. 2, może polegać również na jednorazowym wykupieniu ze środków budżetu
państwa części zadłużenia z tytułu udzielonych kredytów mieszkaniowych na
warunkach i w trybie określonych przez Radę Ministrów w drodze rozporządzenia.
Art. 6. 1. Z budżetu państwa przekazywane są bankom środki do wysokości różnicy
pomiędzy należnym bankowi oprocentowaniem, obliczonym według stopy procentowej
ustalonej przez Radę Ministrów, a wysokością odsetek spłacanych przez
kredytobiorcę zgodnie z przepisami art. 7 i 8.
2. Banki są obowiązane wobec Skarbu Państwa do administrowania i egzekwowania
zadłużenia kredytobiorców z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytów
mieszkaniowych.
Art. 7. 1. Jeżeli kredyt został zaciągnięty, z zastrzeżeniem ust. 3, do dnia 31
maja 1992 r., wysokość obciążających kredytobiorcę miesięcznych spłat
przypadających na dany lokal nie może być niższa od iloczynu powierzchni
użytkowej lokalu oraz normatywu spłaty kredytu ustalanego w przeliczeniu na 1 m2
powierzchni użytkowej lokalu.
2. Normatyw spłaty kredytu, o którym mowa w ust. 1, stanowi iloraz przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia w województwie za I albo III kwartał, bez wypłat z
zysku i nadwyżki bilansowej w spółdzielniach oraz nagród z zakładowego funduszu
nagród, z uwzględnieniem sfery budżetowej bez przedsiębiorstwa państwowego
"Polskie Koleje Państwowe" oraz bez przedsiębiorstwa użyteczności publicznej
Poczta Polska i Telekomunikacja Polska - Spółka Akcyjna, jednak nie wyższego niż
110% takiego wynagrodzenia w kraju, oraz liczby ustalonej przez Ministra
Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w porozumieniu z Ministrem Finansów.
Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa ogłasza, w drodze obwieszczenia,
raz na pół roku, wysokość normatywów w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej "Monitor Polski".
3. Zasady spłaty kredytów, o których mowa w ust. 1, mają także zastosowanie do
kredytów zaciągniętych przez spółdzielnie mieszkaniowe po terminie określonym w
ust. 1, jeżeli kredyty te spełniały warunki przejściowego wykupienia odsetek ze
środków budżetu państwa na podstawie odrębnych przepisów.
Art. 8. 1. Jeżeli kredyt został zaciągnięty przez osobę fizyczną w okresie od
dnia 21 października 1991 r. do dnia 31 marca 1995 r., wysokość obciążających
kredytobiorcę miesięcznych spłat nie może być niższa w całym okresie spłaty niż
25% udokumentowanych miesięcznych dochodów jego gospodarstwa domowego.
Kredytobiorca jest obowiązany zapewnić bankowi możliwość kontroli spełnienia
tego warunku.
2. Dochód gospodarstwa domowego w rozumieniu ustawy stanowi suma przychodów
członków gospodarstwa domowego, pomniejszonych o koszty ich uzyskania, w tym
także stałych przychodów zwolnionych z opodatkowania podatkiem dochodowym od
osób fizycznych, zaś w wypadku rolników - dochód wynikający z przemnożenia
ilości posiadanych przez rolnika hektarów przeliczeniowych przez dochód z
jednego hektara przeliczeniowego, ogłaszany przez Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Art. 9. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i
tryb rozliczeń z bankami z tytułu przejściowego wykupienia ze środków budżetu
państwa odsetek od kredytów mieszkaniowych, w tym: wysokość oprocentowania
kredytów objętych przejściowym wykupem odsetek, wysokość odsetek podlegających
wykupieniu, wysokość i sposób oprocentowania odsetek przejściowo wykupionych,
zasady zaliczania przez banki wpłat dokonywanych przez kredytobiorców na poczet
spłaty kredytu, a także rodzaje i sposób stosowania ulg w wypadku przejściowego
pogorszenia się sytuacji materialnej kredytobiorcy.
Art. 10. 1. Na wniosek kredytobiorcy zadłużenie z tytułu przejściowego
wykupienia odsetek od kredytów mieszkaniowych podlega umorzeniu przez bank w
części odpowiadającej:
1) nadwyżce przypadającego na dany lokal zadłużenia z tytułu kredytu i
skapitalizowanych odsetek oraz z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od
kredytu ponad wartość lokalu określoną zgodnie z ust. 2, ustalonej na dzień 31
marca 1996 r.,
2) nadwyżce, o której mowa w pkt 1, ustalonej po dniu 31 marca 1996 r. w wypadku
rezygnacji przez członka spółdzielni mieszkaniowej z członkostwa w spółdzielni i
postawienia lokalu mieszkalnego do jej dyspozycji,
3) nadwyżce, o której mowa w pkt 1, ustalonej po dniu 31 marca 1996 r.,
powiększonej o nominalną kwotę umorzenia kredytu dokonanego przy ostatecznym
rozliczeniu kosztów budowy - w wypadku przekształcenia spółdzielczego prawa do
lokalu z lokatorskiego na własnościowe, pod warunkiem ograniczenia przez
spółdzielnię mieszkaniową żądania uzupełnienia przez członka wkładu budowlanego
do przypadających na dany lokal: kwoty kredytu wraz ze skapitalizowanymi
odsetkami, kwoty zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytu
w części nie podlegającej umorzeniu oraz nominalnej kwoty umorzenia kredytu
dokonanego przy ostatecznym rozliczeniu kosztów budowy, która podlega zwrotowi
do budżetu państwa,
4) nadwyżce miesięcznej spłaty ponad minimalną jej wysokość określoną w art. 7,
8 i 11,
5) równowartości 70% zadłużenia po spłacie całości kredytu wraz ze
skapitalizowanymi odsetkami oraz zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia
odsetek od kredytu w części nie podlegającej umorzeniu, jeżeli spłata ta nastąpi
przed dniem 31 grudnia 1997 r., z tym że w przypadku spółdzielczego
lokatorskiego prawa do lokalu członkowi spółdzielni przysługuje roszczenie o
przekształcenie prawa do lokalu na własnościowe z ograniczeniem przez
spółdzielnię mieszkaniową żądania uzupełnienia wkładu budowlanego do
przypadającej na dany lokal nominalnej kwoty umorzenia kredytu dokonanego przy
ostatecznym rozliczeniu kosztów budowy, która podlega zwrotowi do budżetu
państwa.
2. Wartość lokalu, o której mowa w ust. 1 pkt 1, stanowi iloczyn powierzchni
użytkowej i wskaźnika przeliczeniowego 1 m2 powierzchni użytkowej ostatnio
ogłoszonego przez wojewodę na podstawie przepisów ustawy z dnia 2 lipca 1994 r.
o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509
oraz z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654).
3. Jeżeli kredytobiorca dokonywał w danym roku systematycznych, terminowych
spłat kredytu wraz z odsetkami w wysokości wynikającej z art. 7, 8 i 11, odsetki
przejściowo wykupione ze środków budżetu państwa nie podlegają oprocentowaniu.
4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb
stosowania oraz sposób rozliczania umorzeń, o których mowa w ust. 1.
Art. 11. 1. Roczne spłaty kredytów mieszkaniowych, zaciągniętych na podstawie
umów określających równocześnie 40-letni okres spłaty kredytu i roczne
obciążenie w wysokości 1% aktualnej wartości mieszkań zajmowanych na warunkach
lokatorskich lub 2% aktualnej wartości mieszkań zajmowanych na warunkach
własnościowych, nie mogą być niższe od ilorazu kwoty zadłużenia z tytułu kredytu
i odsetek, w tym odsetek przejściowo wykupionych ze środków budżetu państwa, na
koniec roku poprzedniego oraz liczby lat, jaka pozostała do zakończenia okresu
spłaty kredytu, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Wysokość obciążeń, o których mowa w ust. 1, podlega korekcie w związku z
przepisami art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 3.
3. Na wniosek kredytobiorcy kredyty, o których mowa w ust. 1, mogą być także
spłacane na zasadach określonych w art. 7.
Art. 12. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, warunki objęcia
pomocą państwa, na zasadach określonych w art. 7, spłaty kredytów mieszkaniowych
zaciągniętych do dnia 31 marca 1996 r. na dokończenie inwestycji mieszkaniowych
rozpoczętych przed dniem 31 grudnia 1994 r. i zasiedlenie wybudowanych mieszkań,
których zasiedlenie nie było możliwe przez okres nie krótszy niż 3 miesiące
przed dniem wejścia w życie ustawy.
Art. 13. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z
1995 r. Nr 54, poz. 288 i Nr 133, poz. 654) w art. 218 w § 4 na końcu drugiego
zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "zgodnie z zasadami, o
których mowa w § 3 pkt 1.".
Art. 14. W zakresie uregulowanym ustawą tracą moc przepisy ustawy z dnia 28
grudnia 1989 r. o uporządkowaniu stosunków kredytowych (Dz. U. Nr 74, poz. 440,
z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i z 1993 r. Nr 40, poz. 181). (Dz. U. Nr 74, poz. 440)
Art. 15. Do czasu wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 3 ust. 5,
zachowują moc przepisy dotychczasowe.
Art. 16. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 22 grudnia 1995 r.
o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości oraz
zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu
nieruchomości.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 33)
Art. 1. W ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i
wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446
i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr
27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415
i Nr 123, poz. 601 oraz z 1995 r. Nr 99, poz. 486) w art. 88a w ust. 4 wyrazy "z
dniem 31 grudnia 1995 r." zastępuje się wyrazami "jeżeli wnioski zawierające to
roszczenie nie zostaną złożone do dnia 31 grudnia 1996 r."
Art. 2. W ustawie z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce
gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 83,
poz. 373, z 1992 r. Nr 91, poz. 455 oraz z 1994 r. Nr 51, poz. 201, Nr 80, poz.
369, Nr 84, poz. 384 i Nr 123, poz. 601) w art. 2c w ust. 5 wyrazy "z dniem 31
grudnia 1995 r." zastępuje się wyrazami "jeżeli wnioski zawierające te
roszczenia nie zostaną złożone do dnia 31 grudnia 1996 r."
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 22 grudnia 1995 r.
o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie
niektórych ustaw.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 34)
Art. 1. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu
bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 1:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) absolwencie - oznacza to bezrobotnego w okresie do upływu 12 miesięcy od
dnia określonego w dyplomie, świadectwie ukończenia szkoły lub zaświadczeniu o
ukończeniu kursu, jeżeli jest:
a) absolwentem ponadpodstawowej szkoły publicznej lub niepublicznej o
uprawnieniach szkoły publicznej albo szkoły wyższej państwowej lub niepaństwowej
- dla młodzieży,
b) absolwentem studiów podyplomowych lub doktoranckich, podjętych w okresie 6
miesięcy od dnia ukończenia szkoły wyższej,
c) absolwentem szkoły, o której mowa w lit. a), dla dorosłych, jeżeli w
ostatnich 12 miesiącach trwania nauki nie był zatrudniony,
d) absolwentem co najmniej 12-miesięcznego przygotowania zawodowego, odbytego w
ramach Ochotniczych Hufców Pracy,
e) absolwentem dziennych kursów zawodowych, trwających co najmniej 24 miesiące,
jeżeli w okresie ostatnich 12 miesięcy ich trwania nie był zatrudniony,
f) absolwentem szkoły specjalnej,
g) niepełnosprawnym, który uzyskał uprawnienia do wykonywania zawodu,"
b) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) dochodach - oznacza to wynagrodzenie lub dochody uzyskane z tytułu
zatrudnienia albo innej pracy zarobkowej wykonywanej w okresie posiadania
statusu bezrobotnego oraz dochody z innego tytułu niż zatrudnienie lub inna
praca zarobkowa podlegające opodatkowaniu na podstawie przepisów o podatku
dochodowym od osób fizycznych,"
c) pkt 11 otrzymuje brzmienie:
"11) odpowiednim zatrudnieniu - oznacza to zatrudnienie, do którego bezrobotny
ma wystarczające kwalifikacje lub może je wykonywać po uprzednim szkoleniu, jego
stan zdrowia pozwala mu na wykonywanie tego zatrudnienia, a łączny czas dojazdu
do miejsca zatrudnienia i z powrotem środkami komunikacji publicznej nie
przekracza 3 godzin,"
d) po pkt 21 dodaje się pkt 21a i 21b w brzmieniu:
"21a) stażu - oznacza to nabywanie umiejętności praktycznych do wykonywania
pracy poprzez wykonywanie zadań w miejscu pracy przez absolwenta, bez nawiązania
stosunku pracy z pracodawcą,
21b) stypendium - oznacza to kwotę wypłacaną z Funduszu Pracy bezrobotnemu,
zarejestrowanemu w rejonowym urzędzie pracy po raz pierwszy jako absolwent, w
okresie odbywania: szkolenia, stażu u pracodawcy oraz przez okres nauki w szkole
ponadpodstawowej dla dorosłych,";
2) w art. 3:
a) w ust. 1 wyrazy "Krajowy Urząd Pracy" zastępuje się wyrazami "Prezes
Krajowego Urzędu Pracy",
b) w ust. 3 po wyrazach "oraz wojewódzkich" dodaje się wyrazy "lub
międzywojewódzkich",
c) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Ilekroć w przepisach jest mowa o wojewódzkich urzędach pracy, rozumie się
przez to również międzywojewódzkie urzędy pracy.";
3) w art. 12 w ust. 3 wyrazy "miejscach pracy" zastępuje się wyrazami "miejscach
zatrudnienia";
4) w art. 13 w ust. 3 w pkt 4 wyraz "trzykrotnie" zastępuje się wyrazem
"dwukrotnie" oraz skreśla się wyrazy "w okresie 6 miesięcy";
5) w art. 16:
a) w ust. 5 w pkt 1 skreśla się wyrazy ", rodzinne, pielęgnacyjne",
b) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Zasiłki szkoleniowe przysługują również za udokumentowane okresy
niezdolności do pracy, za które na podstawie odrębnych przepisów pracownicy
zachowują prawo wynagrodzenia lub przysługują im zasiłki z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa.",
c) w ust. 10 dodaje się drugie zdanie w brzmieniu:
"Rejonowy urząd pracy może skierować i sfinansować szkolenie osób
zarejestrowanych jako poszukujące pracy otrzymujące świadczenie socjalne lub
zasiłek socjalny przewidziane w Układzie zbiorowym pracy dla pracowników
zakładów górniczych.";
6) w art. 18 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) jednorazowo bezrobotnym, pracownikom w okresie wypowiedzenia zwalnianym z
przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz poszukującym pracy otrzymującym
świadczenie socjalne lub zasiłek socjalny przewidziane w Układzie zbiorowym
pracy dla pracowników zakładów górniczych - na podjęcie działalności
gospodarczej lub rolniczej, z wyjątkiem zakupu ziemi.";
7) w art. 19 w ust. 1:
a) skreśla się wyrazy "i zasiłki z ubezpieczenia społecznego",
b) wyrazy "36% przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego" zastępuje się wyrazami
"kwoty zasiłku określonej w art. 24 ust. 1 obowiązującej";
8) w art. 20 w ust. 1 skreśla się wyrazy ", zasiłki z ubezpieczenia
społecznego";
9) w art. 23:
a) w ust. 1 w zdaniu wstępnym skreśla się wyrazy "art. 25 ust. 2 i",
b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) urlopu wychowawczego, urlopu bezpłatnego udzielonego na podstawie przepisów
w sprawie bezpłatnych urlopów dla matek pracujących, opiekujących się małymi
dziećmi, innych udzielonych w tym celu urlopów bezpłatnych oraz okresy
niewykonywania pracy spowodowane opieką nad dzieckiem:
a) w wieku do 4 lat - w granicach do 3 lat na każde dziecko oraz łącznie - bez
względu na liczbę dzieci - do 6 lat,
b) na które ze względu na jego stan fizyczny, psychiczny lub psychofizyczny
przysługuje pielęgnacyjny zasiłek rodzinny - dodatkowo do 3 lat na każde takie
dziecko,"
c) skreśla się ust. 3,
d) w ust. 4 ostatnie zdanie otrzymuje brzmienie:
"W przypadku pozbawienia wolności w okresie pobierania zasiłku lub zasiłku
szkoleniowego, po zwolnieniu z zakładu karnego lub aresztu śledczego przysługuje
prawo do zasiłku na okres pomniejszony o okres pobierania zasiłku przed
pozbawieniem wolności i w trakcie przerw w odbywaniu kary.";
10) w art. 24:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Wysokość zasiłku wynosi 260 złotych, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5.",
b) skreśla się ust. 2,
c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. W razie rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn
dotyczących zakładu pracy z osobami, o których mowa w art. 25 ust. 4 pkt 1-3,
zamieszkałymi w dniu rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego i w
okresie pobierania zasiłku w rejonach administracyjnych (gminach) uznanych za
zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, wysokość zasiłku wynosi
160% kwoty zasiłku określonego w ust. 1; zasiłek ten przysługuje również w
przypadku, gdy w okresie pobierania tego zasiłku rejon został wykreślony z
wykazu rejonów administracyjnych (gmin) uznanych za zagrożone szczególnie
wysokim bezrobociem strukturalnym.",
d) po ust. 6 dodaje się ust. 6a i 6b w brzmieniu:
"6a. Zasiłki, z zastrzeżeniem ust. 3, podlegają waloryzacji o wskaźnik wzrostu
cen towarów i usług konsumpcyjnych w poprzednim kwartale, od pierwszego dnia
trzeciego miesiąca po upływie tego kwartału. Pierwsza waloryzacja następuje z
dniem 1 czerwca 1996 r.
6b. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, na podstawie obwieszczenia Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego, w terminie do 20 dnia drugiego miesiąca po
zakończeniu każdego kwartału, ogłasza w drodze obwieszczenia w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" kwoty zasiłków po
waloryzacji.";
11) w art. 25:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Okres pobierania zasiłku nie może przekraczać 12 miesięcy, z zastrzeżeniem
ust. 3-12.",
b) skreśla się ust. 2,
c) w ust. 5 wyrazy "w ust. 1-3" zastępuje się wyrazami "w ust. 1 i 3",
d) w ust. 8:
- wyrazy "w ust. 1-3" zastępuje się wyrazami "w ust. 1 i 3",
- wyrazy "w art. 27 ust. 1 pkt 1-3" zastępuje się wyrazami "w art. 27 ust. 1 pkt
1-4",
e) w ust. 11 w pkt 1 wyrazy "w ust. 1-3" zastępuje się wyrazami "w ust. 1 i 3",
f) dodaje się ust. 13 w brzmieniu:
"13. Bezrobotnemu, który nabył prawo do zasiłku wyłącznie w wyniku zatrudnienia
w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych, zasiłek przysługuje przez
okres równy okresowi tego zatrudnienia, nie dłużej jednak niż 12 miesięcy.";
12) w art. 26 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Zachowuje status bezrobotnego oraz prawo do zasiłku bezrobotny, który:
1) po upływie co najmniej 30 dni od dnia zarejestrowania w rejonowym urzędzie
pracy podjął zatrudnienie lub inną pracę zarobkową i uzyskuje wynagrodzenie lub
dochód w wysokości niższej od połowy najniższego wynagrodzenia albo
2) uzyskuje dochód z innego tytułu niż zatrudnienie lub innej pracy zarobkowej w
wysokości określonej w pkt 1, z wyłączeniem osób, o których mowa w art. 2 ust. 1
pkt 2 lit. d) i f).";
13) w art. 27 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Prawo do zasiłku nie przysługuje bezrobotnemu, który:
1) z przyczyn nie usprawiedliwionych nie stawił się w wyznaczonym terminie w
rejonowym urzędzie pracy,
2) odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego
zatrudnienia, szkolenia, wykonywania prac interwencyjnych lub robót publicznych,
3) u ostatniego pracodawcy rozwiązał umowę o pracę za wypowiedzeniem,
4) u ostatniego pracodawcy spowodował rozwiązanie ze swej winy stosunku pracy
(stosunku służbowego) bez wypowiedzenia,
5) otrzymał jednorazowy ekwiwalent pieniężny za urlop górniczy będący
świadczeniem socjalnym lub jednorazową odprawę zamiast zasiłku socjalnego,
przewidziane w Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych,
albo odszkodowanie za skrócenie okresu wypowiedzenia umowy o pracę.
2. Bezrobotnemu, o którym mowa w ust. 1, spełniającemu warunki określone w art.
23 zasiłek przysługuje:
1) po okresie 90 dni - w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 1-3,
2) po okresie 180 dni - w przypadku wymienionym w ust. 1 pkt 4,
3) po upływie okresu, za który otrzymał ekwiwalent, odprawę lub odszkodowanie, o
których mowa w ust. 1 pkt 5.";
14) w art. 28 w ust. 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
"3) zasiłek lub zasiłek szkoleniowy wypłacony bezrobotnemu za okres, za który
nabył prawo do emerytury, renty inwalidzkiej lub renty rodzinnej, jeżeli organ,
który przyznał świadczenie, nie dokonał jego pomniejszenia na zasadach
określonych w art. 29.";
15) art. 29 otrzymuje brzmienie:
"Art. 29. 1. Bezrobotnemu, któremu przyznano prawo do emerytury, renty
inwalidzkiej lub renty rodzinnej za okres, za który otrzymał zasiłek lub zasiłek
szkoleniowy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych lub inne organy rentowe, które
przyznały świadczenie, wypłacają to świadczenie pomniejszone o kwotę
odpowiadającą wysokości wypłaconych temu bezrobotnemu za ten okres zasiłków i
przekazują te kwoty na konto Funduszu Pracy właściwego rejonowego urzędu pracy.
2. Kwota pomniejszenia, o której mowa w ust. 1, za okres pobierania zasiłku lub
zasiłku szkoleniowego nie może być wyższa niż przyznana za ten okres kwota
emerytury, renty inwalidzkiej lub renty rodzinnej.";
16) w art. 30:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Okresy pobierania zasiłku, zasiłku szkoleniowego oraz stypendiów,
przyznanych na podstawie art. 37a i 37b wlicza się do okresu pracy wymaganego do
nabycia lub zachowania uprawnień pracowniczych oraz okresów składkowych w
rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, z
wyjątkiem okresów ich pobierania za czas udokumentowanej niezdolności do pracy,
które wlicza się jako okresy nieskładkowe.",
b) w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Okresów pobierania zasiłków, zasiłków szkoleniowych oraz stypendiów, o których
mowa w ust. 1, nie wlicza się jednak do:",
c) w ust. 3 wyrazy "ust. 1 i 2" zastępuje się wyrazami "ust. 1 i ust. 2 pkt 2 i
3";
17) w art. 31:
a) skreśla się ust. 2,
b) w ust. 5 skreśla się wyrazy "i 2",
c) dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu:
"6. Rejonowy urząd pracy może dokonać zwrotu części lub całości kosztów dojazdów
do pracy i zakwaterowania osobie zamieszkałej w rejonie administracyjnym
(gminie) uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym,
która została skierowana i podjęła zatrudnienie, staż lub szkolenie poza
miejscem stałego zamieszkania.
7. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość i okres, przez który mogą być finansowane koszty, o których mowa w ust.
6, oraz szczegółowe warunki i tryb dokonywania zwrotu tych kosztów.";
18) skreśla się art. 32 i 33;
19) art. 34 otrzymuje brzmienie:
"Art. 34. Kwoty zasiłków, zasiłków szkoleniowych i stypendiów za należny okres
zaokrągla się w górę do 10 groszy.";
20) art. 35 otrzymuje brzmienie:
"Art. 35. 1. W rejonach administracyjnych (gminach), w których stopa bezrobocia
nie przekracza połowy średniej stopy bezrobocia w kraju, okres pobierania
zasiłków może być skrócony do 6 miesięcy.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rejony, o których mowa w
ust. 1.";
21) w art. 37 w ust. 3 wyrazy "z wyłączeniem rozdziału 7" zastępuje się wyrazami
"z wyłączeniem rozdziału 7 w dziale II";
22) po rozdziale 3 dodaje się rozdziały 3a i 3b w brzmieniu:
"Rozdział 3a
Aktywizacja zawodowa absolwentów
Art. 37a. Absolwentowi skierowanemu przez rejonowy urząd pracy na szkolenie
przysługuje w okresie jego odbywania, nie dłużej jednak niż do końca okresu
posiadania statusu absolwenta, stypendium w wysokości 1/40 kwoty zasiłku, o
którym mowa w art. 24 ust. 1, za każdy dzień odbywania tego szkolenia; przepisy
art. 16 ust. 4-6 oraz ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio.
Art. 37b. 1. Rejonowy urząd pracy może, na wniosek lub za zgodą absolwenta,
skierować go do odbycia u pracodawcy stażu przez okres nie przekraczający 12
miesięcy.
2. Staż, o którym mowa w ust. 1, odbywa się na podstawie umowy zawartej przez
rejonowy urząd pracy z pracodawcą, który wyraził zgodę na jego odbycie przez
absolwenta, według programu określonego w umowie.
3. Nadzór nad odbywaniem stażu przez absolwenta sprawuje rejonowy urząd pracy.
4. Rejonowy urząd pracy może, za zgodą pracodawcy, powierzyć na podstawie umowy
zlecenia sprawowanie nadzoru nad odbywaniem stażu, przez skierowanego
absolwenta, wyznaczonemu przez tego pracodawcę pracownikowi i przyznać mu z
Funduszu Pracy wynagrodzenie miesięczne w wysokości do 10% łącznej kwoty
stypendium przysługującego nadzorowanym absolwentom.
5. Absolwentowi w okresie odbywania stażu, nie dłużej jednak niż do końca okresu
posiadania statusu absolwenta, przysługuje stypendium wypłacane przez rejonowy
urząd pracy w wysokości 1/40 kwoty zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 1, za
każdy dzień odbywania tego stażu; przepisy art. 16 ust. 4-6 oraz ust. 8 i 9
stosuje się odpowiednio.
6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki odbywania stażu, o którym mowa w ust. 1.
Art. 37c. Rejonowy urząd pracy ustala, opłaca i rozlicza, w wysokości i na
zasadach przewidzianych dla zasiłków i zasiłków szkoleniowych, składkę na
ubezpieczenie społeczne od stypendiów wypłaconych na podstawie art. 37a i 37b.
Art. 37d. 1. Bezrobotnemu zamieszkałemu w rejonie administracyjnym (gminie)
uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, który w
okresie do 6 miesięcy od dnia utraty statusu absolwenta podjął dalszą naukę w
szkole ponadpodstawowej dla dorosłych, rejonowy urząd pracy na wniosek
bezrobotnego przyznaje stypendium w wysokości 60% kwoty zasiłku, o którym mowa w
art. 24 ust. 1, wypłacane przez okres 12 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Podstawą wypłaty stypendium jest zaświadczenie wystawione przez szkołę,
potwierdzające kontynuowanie nauki.
3. Stypendium nie przysługuje w przypadku przerwania nauki, podjęcia
zatrudnienia lub utraty statusu bezrobotnego.
Art. 37e. 1. Rejonowy urząd pracy może dokonywać z Funduszu Pracy, przez okres
do 12 miesięcy, zwrotu poniesionych przez pracodawcę, z tytułu zatrudnienia w
pełnym wymiarze czasu pracy skierowanego absolwenta, kosztów wypłaconego mu
wynagrodzenia, nagród oraz składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości
uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak kwoty zasiłku określonej w
art. 24 ust. 1, i składki na ubezpieczenie społeczne od tej kwoty, obowiązującej
w ostatnim dniu każdego rozliczanego miesiąca.
2. Rejonowy urząd pracy może dokonywać z Funduszu Pracy, przez okres do 18
miesięcy, zwrotu poniesionych przez pracodawcę, z tytułu zatrudnienia w pełnym
wymiarze czasu pracy skierowanego absolwenta, kosztów wypłaconego mu
wynagrodzenia, nagród oraz składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości
uprzednio uzgodnionej nie przekraczającej jednak najniższego wynagrodzenia, i
składki na ubezpieczenie społeczne od tego wynagrodzenia, jeżeli zwrot obejmuje
koszty poniesione za co drugi miesiąc.
Art. 37f. 1. Absolwenci, na swój wniosek lub za ich zgodą, mogą zostać
skierowani przez rejonowy urząd pracy, na zasadach robót publicznych, do
wykonywania przez okres do 6 miesięcy pracy nie związanej z wyuczonym zawodem, w
wymiarze nie przekraczającym połowy wymiaru czasu pracy w instytucjach
użyteczności publicznej oraz organizacjach zajmujących się problematyką:
kultury, oświaty, sportu i turystyki, opieki zdrowotnej oraz opieki społecznej.
2. Rejonowy urząd pracy zwraca pracodawcy, który zatrudnił absolwentów
skierowanych do prac, o których mowa w ust. 1, część poniesionych kosztów na
wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości
uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak kwoty ustalonej jako iloczyn
liczby zatrudnionych absolwentów i połowy najniższego wynagrodzenia
obowiązującego w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca
łącznie ze składką na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia.
Art. 37g. Pracodawca, który zatrudnił skierowanego absolwenta, zwolniony jest
przez okres 12 miesięcy lub przez okres, o którym mowa w art. 37e ust. 2, od
dnia zatrudnienia absolwenta od opłacania składki na Fundusz Pracy należnej od
wynagrodzenia tego absolwenta.
Rozdział 3b
Wspieranie regionalnych i lokalnych rynków pracy
Art. 37h. 1. Rada Ministrów, przyjmując jako podstawowe kryteria stopę
bezrobocia i przewidywany jego wzrost, określa, w drodze rozporządzenia, rejony
administracyjne (gminy) zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym,
w których na podstawie odrębnych przepisów mogą być stosowane szczególne
instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne preferencje w celu ograniczenia
bezrobocia i jego skutków.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i warunki przyznawania
dotacji, której wysokość ustala ustawa budżetowa, na dofinansowanie inwestycji
infrastrukturalnych realizowanych jako zadania własne gmin w systemie robót
publicznych w rejonach administracyjnych (gminach), o których mowa w ust. 1.
3. Rada Ministrów może wprowadzić, w drodze rozporządzenia, we wszystkich lub
niektórych rejonach, o których mowa w ust. 1, wydłużony okres pobierania
zasiłków, określając równocześnie okres i dodatkowe warunki wymagane do
wydłużonej wypłaty zasiłków.
Art. 37i. 1. Rada Ministrów przyjmując jako podstawowe kryterium zagrożenie
województwa lub jego części strukturalną recesją i degradacją społeczną,
spowodowaną w szczególności:
1) koncentracją przestarzałego przemysłu,
2) likwidacją państwowych przedsiębiorstw rolnych,
3) ograniczaniem produkcji lub likwidacją wielkich zakładów przemysłowych
mających decydujący wpływ na rozwój województwa lub rejonu,
może określić, w drodze rozporządzenia, województwa lub rejony administracyjne
(gminy) objęte zakresem działania rejonowego urzędu pracy, w których regionalne
programy mające na celu restrukturyzację gospodarki, a także ograniczanie
negatywnych skutków bezrobocia mogą być wspierane środkami budżetu państwa
określonymi na ten cel w ustawie budżetowej.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i warunki wspierania z
budżetu państwa programów restrukturyzacyjnych w województwach lub rejonach
administracyjnych (gminach), o których mowa w ust. 1.
3. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, województwa lub rejony
administracyjne (gminy), o których mowa w ust. 1, w których mogą być stosowane,
określone na podstawie odrębnych przepisów, wszystkie lub niektóre instrumenty
ekonomiczno-finansowe i inne preferencje, o których mowa w art. 37h ust. 1.
4. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, przyznać bezrobotnym
zamieszkałym we wszystkich bądź niektórych województwach lub rejonach
administracyjnych (gminach), o których mowa w ust. 1, prawo do zasiłku lub
stypendium, o których mowa w art. 24 ust. 5 i w art. 37d.";
23) w art. 47 skreśla się ust. 5;
24) w art. 48 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Postanowienia ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do obywateli polskich
zatrudnionych przez pracodawców zagranicznych na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, jeżeli pracodawca zagraniczny nie posiada w Polsce siedziby ani
przedstawicielstwa.";
25) w art. 49 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą w porozumieniu z Ministrem
Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
i kryteria rozdziału limitu zatrudnienia pracowników polskich za granicą w celu
realizacji umów o dzieło przez polskie podmioty gospodarcze, jeżeli został on
ustanowiony w umowie międzynarodowej.";
26) w art. 50 skreśla się ust. 13;
27) w art. 53 w ust. 1 w pkt 1 po lit. e) dodaje się lit. f) w brzmieniu:
"f) otrzymujące świadczenie socjalne lub zasiłek socjalny, przewidziane w
Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych,";
28) w art. 56 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Koszty poboru składek na Fundusz Pracy obciążają ten fundusz i są zwracane
Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych w wysokości 0,5% przypisu składek na Fundusz
Pracy.";
29) w art. 57 w ust. 1:
a) w pkt 5 po wyrazach ", art. 19-21" dodaje się wyrazy "i 37f",
b) w pkt 7 wyrazy "art. 33" zastępuje się wyrazami "art. 37e",
c) w pkt 17 skreśla się wyrazy "wojewódzkich i rejonowych",
d) dodaje się pkt 26-29 w brzmieniu:
"26) stypendiów, o których mowa w art. 37a i 37b, oraz składek na ubezpieczenie
społeczne od tych stypendiów, a także stypendiów, o których mowa w art. 37d,
27) wynagrodzeń, o których mowa w art. 37b ust. 4
28) kosztów poboru składek, o których mowa w art. 56 ust. 2a,
29) kosztów zakwaterowania i dojazdów do pracy, o których mowa w art. 31 ust.
6.";
30) w art. 57 w ust. 4 wyrazy "pkt 2-5 i 7" zastępuje się wyrazami "pkt 2-5, 7,
13, 26, 27 i 29";
31) w art. 73 skreśla się ust. 3;
32) po art. 73 dodaje się art. 73a w brzmieniu:
"Art. 73a. Okresy zatrudnienia obywateli polskich w byłej Niemieckiej Republice
Demokratycznej i w byłej Czechosłowackiej Republice Socjalistycznej na podstawie
umów i porozumień międzynarodowych, przypadające przed dniem 1 grudnia 1991 r.,
traktowane są jako okresy zatrudnienia w Państwie Polskim w zakresie uprawnień
pracowniczych oraz w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników
i ich rodzin, o ubezpieczeniu społecznym oraz o świadczeniach pieniężnych z
tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych."
Art. 2. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr
65, poz. 385, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63,
poz. 314 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr
121, poz. 591) w art. 84 w ust. 1 po wyrazie "uzyskania" dodaje się wyrazy
"zezwolenia i".
Art. 3. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w
razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1 i z 1995 r. Nr
87, poz. 435) w art. 12 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Koszty obsługi Funduszu obciążają środki finansowe Funduszu. Koszty poboru
składek na Fundusz obciążają ten Fundusz i są zwracane Zakładowi Ubezpieczeń
Społecznych w wysokości 0,5% przypisu składek na Fundusz."
Art. 4. 1. Absolwenci zarejestrowani jako bezrobotni przed dniem wejścia w życie
ustawy uprawnieni są do zasiłków, zasiłków szkoleniowych i innych świadczeń na
dotychczasowych zasadach.
2. Bezrobotni, którzy przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy nabyli prawo
do zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 5 ustawy wymienionej w art. 1,
zachowują do niego prawo także w przypadku, gdy zamieszkują w rejonie
administracyjnym (gminie) nie uznanym za zagrożony szczególnie wysokim
bezrobociem strukturalnym.
3. Stypendia, o których mowa w art. 37a, 37b i 37d ustawy wymienionej w art. 1,
mogą być przyznane absolwentom, którzy zarejestrują się jako bezrobotni
począwszy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
4. Przepis art. 1 pkt 11 lit. f) ustawy stosuje się do bezrobotnych skierowanych
do prac interwencyjnych lub robót publicznych począwszy od dnia jej wejścia w
życie.
Art. 5. Przepisy wykonawcze, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy na podstawie upoważnienia zawartego w art. 49 ust. 2 ustawy wymienionej w
art. 1, zachowują moc do czasu wydania przepisów na podstawie upoważnienia w
brzmieniu określonym w niniejszej ustawie, nie dłużej niż 6 miesięcy.
Art. 6. 1. Okres zatrudnienia od 1 lipca do 31 grudnia 1994 r. w wymiarze
niższym od połowy wymiaru czasu pracy obowiązującego w danym zawodzie lub
służbie zalicza się do okresu, od którego zależy nabycie prawa i długość okresu
pobierania zasiłku, jeżeli w okresie tego zatrudnienia nie był pobierany
zasiłek.
2. Zasiłek uzyskany na podstawie ust. 1 przyznawany jest na wniosek bezrobotnego
od dnia złożenia wniosku; zasiłek przysługuje, jeżeli bezrobotny w dniu
rejestracji spełniał warunki do jego otrzymania po zaliczeniu okresów
zatrudnienia, o których mowa w ust. 1.
Art. 7. Minister Pracy i Polityki Socjalnej ogłosi w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o
zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, z uwzględnieniem zmian wynikających
z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 8. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 1996 r., z wyjątkiem przepisów:
1) art. 1 pkt 13 dotyczącego art. 27 ust. 1 pkt 3, który wchodzi w życie
pierwszego dnia czwartego miesiąca następującego po miesiącu ogłoszenia ustawy,
2) art. 2, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 grudnia 1995 r.
w sprawie szczegółowych przypadków oraz warunków i sposobów użycia środków
przymusu bezpośredniego, a także szczegółowych warunków i sposobu postępowania
przy użyciu broni palnej przez żołnierzy wojskowych organów porządkowych.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 35)
Na podstawie art. 36 ust. 3 i art. 37 ust. 4 ustawy z dnia 21 maja 1963 r. o
dyscyplinie wojskowej oraz o odpowiedzialności żołnierzy za przewinienia
dyscyplinarne i za naruszenia honoru i godności żołnierskiej (Dz. U. z 1992 r.
Nr 5, poz. 17) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. 1. Żołnierze wojskowych organów porządkowych są uprawnieni do stosowania
środków przymusu bezpośredniego, określonych w art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 21
maja 1963 r. o dyscyplinie wojskowej oraz o odpowiedzialności żołnierzy za
przewinienia dyscyplinarne i za naruszenia honoru i godności żołnierskiej (Dz.
U. z 1992 r. Nr 5, poz. 17), zwanej dalej "ustawą", na warunkach ustalonych w
art. 36 ust. 2 ustawy.
2. Żołnierze wojskowych organów porządkowych są uprawnieni do użycia broni
palnej na warunkach określonych w art. 37 ust. 1 i 3 ustawy.
3. Wojskowe organy porządkowe określa rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z
dnia 28 maja 1992 r. w sprawie wojskowych organów porządkowych oraz składu
służby garnizonowej (Dz. U. Nr 47, poz. 212).
§ 2. 1. Żołnierze wojskowych organów porządkowych są uprawnieni do stosowania
środków przymusu bezpośredniego i użycia broni palnej przy wykonywaniu czynności
służbowych należących do zakresu działania tych organów, określonego w odrębnych
przepisach.
2. W warunkach określonych w ust. 1 żołnierze wojskowych organów porządkowych są
uprawnieni do stosowania środków przymusu bezpośredniego i użycia broni palnej
wobec:
1) żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową,
2) osób nie będących żołnierzami:
a) wymienionych w art. 39 ust. 2 i 4 ustawy oraz
b) w przypadkach wskazanych w art. 39 ust. 3 ustawy.
§ 3. 1. Żołnierze wojskowych organów porządkowych są uprawnieni do samodzielnego
decydowania o konieczności zastosowania odpowiednich środków przymusu
bezpośredniego lub użycia broni palnej, chyba że dalsze przepisy rozporządzenia
stanowią inaczej.
2. Żołnierze wojskowych organów porządkowych, występujący jako co najmniej
dwuosobowy patrol, konwój, asysta lub warta, są uprawnieni do zastosowania
środków przymusu bezpośredniego i użycia broni palnej na rozkaz ich dowódcy,
chyba że zaistniała sytuacja wymaga natychmiastowego działania i wydanie rozkazu
jest niemożliwe albo zwłoka w ich zastosowaniu groziłaby bezpośrednim
niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia ludzkiego albo wolności obywateli.
3. Rozkaz zastosowania środków przymusu bezpośredniego może wydać podwładnym
żołnierzom, w zależności od rodzaju wojskowego organu porządkowego, również
odpowiednio komendant jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej, a w czasie
jego nieobecności - oficer dyżurny tej jednostki, dowódca garnizonu (w
garnizonach, w których są etatowi komendanci garnizonu - komendant garnizonu), a
w czasie jego nieobecności - oficer inspekcyjny garnizonu oraz dowódca jednostki
wojskowej, a w czasie jego nieobecności - oficer dyżurny tej jednostki.
§ 4. Jeżeli następstwem zastosowania środka przymusu bezpośredniego lub użycia
broni palnej jest uszkodzenie ciała człowieka, żołnierz wojskowego organu
porządkowego powoduje udzielenie mu pierwszej pomocy medycznej, a w razie
potrzeby - udzielenie mu fachowej pomocy medycznej. Kobiecie o widocznej ciąży
zapewnia się pomoc medyczną w każdym przypadku.
§ 5. 1. Jeżeli następstwem zastosowania środka przymusu bezpośredniego lub
użycia broni palnej jest uszkodzenie ciała lub śmierć człowieka albo szkoda w
mieniu znacznej wartości, żołnierz wojskowego organu porządkowego niezwłocznie:
1) w miarę możliwości:
a) zabezpiecza na miejscu zdarzenia ślady i dowody oraz nie dopuszcza osób
postronnych, a także podejmuje, w razie potrzeby, inne czynności nie cierpiące
zwłoki, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów zdarzenia,
b) ustala świadków zdarzenia,
2) zawiadamia o zdarzeniu oficera dyżurnego miejscowo właściwej jednostki
organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej oraz melduje o nim swojemu przełożonemu.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, oficer dyżurny właściwej miejscowo
jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej niezwłocznie powoduje
zabezpieczenie wszelkich śladów i dowodów związanych z zastosowaniem środka
przymusu bezpośredniego lub użyciem broni palnej.
§ 6. 1. Zastosowanie środka przymusu bezpośredniego i użycie broni palnej
żołnierz wojskowego organu porządkowego dokumentuje w raporcie z przebiegu
służby oraz w pisemnym meldunku składanym swemu przełożonemu.
2. Pisemny meldunek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:
1) stopień wojskowy oraz imię i nazwisko żołnierza, a także rodzaj wojskowego
organu porządkowego, w ramach którego zakresu działania został zastosowany
środek przymusu bezpośredniego lub została użyta broń palna,
2) czas i miejsce zastosowania środka przymusu bezpośredniego lub użycia broni
palnej,
3) dane osoby, wobec której zastosowano środek przymusu bezpośredniego lub użyto
broni palnej,
4) szczegółowe powody i rodzaj zastosowanego środka przymusu bezpośredniego lub
użytej broni palnej,
5) opis postępowania poprzedzającego zastosowanie środka przymusu bezpośredniego
lub użycie broni palnej,
6) skutki zastosowania środka przymusu bezpośredniego lub użycia broni palnej,
7) w razie potrzeby określenie sposobu realizacji przepisów § 4 i 5,
8) inne ważne okoliczności zdarzenia,
9) dane ustalonych świadków zdarzenia,
10) podpis żołnierza sporządzającego meldunek.
3. Jeżeli następstwem zastosowania środka przymusu bezpośredniego lub użycia
broni palnej jest uszkodzenie ciała lub śmierć człowieka albo szkoda w mieniu
znacznej wartości, przełożony żołnierza niezwłocznie zawiadamia o tym wyższego
przełożonego i właściwego miejscowo prokuratora wojskowego.
4. Przełożony żołnierza bada każdorazowo zasadność oraz warunki i sposób
zastosowania środka przymusu bezpośredniego lub użycia broni palnej.
§ 7. Postępowanie żołnierzy wojskowych organów porządkowych, występujących jako
pododdział zwarty tych organów, związane z użyciem przez nich środków przymusu
bezpośredniego i broni palnej reguluje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12
grudnia 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków użycia uzbrojonych
pododdziałów zwartych wojskowych organów porządkowych oraz szczegółowych
warunków i sposobu postępowania przy użyciu broni palnej przez te pododdziały
(Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 36).
Rozdział 2
Stosowanie środków przymusu bezpośredniego
§ 8. 1. Zastosowanie środków przymusu bezpośredniego może nastąpić po uprzednim
wezwaniu do podporządkowania się rozkazom (poleceniom) wydanym na podstawie
prawa przez wojskowy organ porządkowy i bezskutecznym uprzedzeniu o zastosowaniu
tych środków w razie niepodporządkowania się tym rozkazom (poleceniom).
2. Można odstąpić od wymogów określonych w ust. 1, jeżeli zwłoka w zastosowaniu
środków przymusu bezpośredniego groziłaby niebezpieczeństwem dla życia lub
zdrowia ludzkiego, wolności obywateli albo mienia, albo też uniemożliwiłaby
ujęcie osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa lub poszukiwanej, albo
umożliwiłaby ucieczkę takiej osoby.
§ 9. Zastosowanie środków przymusu bezpośredniego powinno nastąpić w taki
sposób, aby osiągnięcie podporządkowania się rozkazom (poleceniom), wydanym na
podstawie prawa przez wojskowy organ porządkowy, powodowało możliwie najmniejszą
dolegliwość u osoby, wobec której środki te zostały zastosowane.
§ 10. Jeżeli jest to konieczne do osiągnięcia podporządkowania się rozkazom
(poleceniom), wydanym na podstawie prawa przez wojskowy organ porządkowy, można
zastosować jednocześnie różne środki przymusu bezpośredniego.
§ 11. Jeżeli osoba, wobec której zostały zastosowane środki przymusu
bezpośredniego, podporządkowała się rozkazom (poleceniom) wydanym na podstawie
prawa przez wojskowy organ porządkowy, odstępuje się od stosowania tych środków.
§ 12. Żołnierze wojskowych organów porządkowych są uprawnieni do stosowania
środków przymusu bezpośredniego w przypadkach określonych w art. 36 ust. 1
ustawy, w szczególności w celu:
1) ujęcia osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa lub poszukiwanej albo
udaremnienia ucieczki takiej osoby,
2) odparcia zamachu na życie lub zdrowie ludzkie,
3) odparcia zamachu na mienie - chyba że dalsze przepisy rozporządzenia stanowią
inaczej.
§ 13. 1. Żołnierze wojskowych organów porządkowych mogą stosować następujące
środki przymusu bezpośredniego:
1) siłę fizyczną w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik
obrony lub ataku,
2) urządzenia techniczne w postaci: kajdanek, prowadnic, kaftanów
bezpieczeństwa, pasów i siatek obezwładniających, a także kolczatek drogowych i
innych przeszkód umożliwiających zatrzymanie pojazdu,
3) chemiczne środki obezwładniające,
4) pałki służbowe,
5) wodne środki obezwładniające,
6) psy służbowe,
7) pociski miotane.
2. Żołnierze wojskowych organów porządkowych mogą stosować te środki przymusu
bezpośredniego określone w ust. 1, które zostały im służbowo przydzielone na
wyposażenie indywidualne lub wyposażenie służby, w której składzie wykonują
odpowiednie czynności służbowe.
§ 14. Wobec kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje, że nie
ukończyły trzynastu lat, starców oraz osób o widocznym kalectwie, można stosować
wyłącznie chwyty obezwładniające.
§ 15. 1. Siłę fizyczną można stosować w celu obezwładnienia osoby, odparcia
czynnej napaści albo zmuszenia do wykonania rozkazu (polecenia) wydanego na
podstawie prawa przez wojskowy organ porządkowy.
2. Stosując siłę fizyczną nie wolno zadawać uderzeń, chyba że działa się w
obronie koniecznej albo w celu odparcia bezpośredniego zamachu na życie lub
zdrowie ludzkie, albo na mienie, albo też w celu ujęcia osoby podejrzanej o
popełnienie przestępstwa lub poszukiwanej, albo udaremnienia jej ucieczki.
§ 16. 1. Kajdanki można stosować wobec osoby skazanej, tymczasowo aresztowanej i
zatrzymanej, a także doprowadzanej i konwojowanej, jeżeli zachodzi uzasadniona
obawa jej ucieczki albo dokonania przez nią czynnej napaści lub stawiania
czynnego oporu, albo też jeżeli zachowuje się ona agresywnie.
2. Kajdanki stosuje się również na polecenie sądu lub prokuratora.
3. Kajdanek nie stosuje się wobec żołnierzy występujących w umundurowaniu w
miejscach publicznych.
4. Kajdanki zdejmuje się niezwłocznie po wprowadzeniu osoby, wobec której je
zastosowano, do pomieszczeń służbowych Żandarmerii Wojskowej lub Policji,
aresztu lub zakładu karnego albo na przesłuchanie przez prokuratora lub na salę
rozpraw, chyba że prokurator lub sąd zarządzi inaczej.
5. Kajdanki zakłada się na ręce z przodu, a osobie zachowującej się agresywnie -
na ręce z tyłu.
§ 17. 1. Prowadnice można stosować wobec osoby, co do której zachodzi
uzasadniona obawa jej ucieczki.
2. Jeden z uchwytów prowadnicy zakłada się na rękę osoby prowadzonej, a drugi
uchwyt żołnierz wojskowego organu porządkowego zakłada sobie na rękę lub trzyma
w ręku.
3. Przepisy § 16 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
§ 18. 1. Kaftan bezpieczeństwa oraz pasy i siatka obezwładniająca mogą być
stosowane wobec osoby, która swoim zachowaniem stwarza bezpośrednie
niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia własnego lub innej osoby albo mienia,
jeżeli zastosowanie innych środków przymusu bezpośredniego jest niemożliwe albo
okazało się bezskuteczne.
2. Siatkę obezwładniającą można stosować także:
1) w pościgu za osobą podejrzaną o popełnienie przestępstwa lub poszukiwaną,
2) w celu udaremnienia ucieczki osoby skazanej, tymczasowo aresztowanej,
zatrzymanej, doprowadzanej lub konwojowanej.
3. Zastosowanie kaftana bezpieczeństwa oraz pasów i siatki obezwładniającej
następuje na rozkaz właściwego organu określonego w § 3 ust. 2 lub 3.
4. Jeżeli czas stosowania kaftana bezpieczeństwa wynosi więcej niż dwie godziny,
nie rzadziej niż co godzinę rozwiązuje się taśmy rękawów kaftana w celu
umożliwienia prawidłowego obiegu krwi.
5. Odstępuje się od stosowania kaftana bezpieczeństwa, jeżeli lekarz po zbadaniu
osoby, wobec której go zastosowano, tego zażąda.
§ 19. 1. Kolczatka drogowa i inne przeszkody umożliwiające zatrzymanie pojazdu
mogą być stosowane do zatrzymania pojazdu prowadzonego przez osobę podlegającą
wojskowej kontroli drogowej albo osobę podlegającą orzecznictwu sądów
wojskowych, która nie zatrzymała się mimo odpowiedniego sygnału:
1) gdy istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia przez nią przestępstwa albo
przewożenia przez nią tym pojazdem osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa
lub przedmiotów pochodzących z przestępstwa,
2) znajdującą się w stanie nietrzeźwości albo w stanie po użyciu alkoholu lub
podobnie działającego środka.
2. Kolczatkę drogową można stosować również do zatrzymania pojazdu prowadzonego
przez osobę nie wymienioną w ust. 1, jeżeli istnieje uzasadnione podejrzenie, że
w pojeździe tym jest przewożona osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa
podlegającego orzecznictwu sądów wojskowych albo są przewożone przedmioty
pochodzące z takiego przestępstwa.
3. Kolczatki drogowej nie stosuje się do zatrzymania pojazdów jednośladowych.
4. Zastosowanie kolczatki drogowej i innych przeszkód umożliwiających
zatrzymanie pojazdu następuje na rozkaz właściwego organu określonego w § 3 ust.
2 lub 3 oraz w porozumieniu z Policją.
5. Zastosowanie kolczatki drogowej lub innej przeszkody umożliwiającej
zatrzymanie pojazdu poprzedza się:
1) sygnałem zatrzymania podanym przez żołnierza wojskowego organu porządkowego w
sposób zrozumiały i widoczny dla kierowcy zatrzymywanego pojazdu oraz
2) wstrzymaniem ruchu drogowego w obu kierunkach w odległości nie mniejszej niż
sto metrów od kolczatki lub innej przeszkody, w czasie zbliżania się
zatrzymywanego pojazdu.
6. Użycie kolczatki drogowej lub innej przeszkody umożliwiającej zatrzymanie
pojazdu może być poprzedzone próbą zablokowania drogi zatrzymywanemu kierowcy
oznakowanym pojazdem Żandarmerii Wojskowej lub Policji.
7. W przypadku blokowania drogi oznakowanym pojazdem Żandarmerii Wojskowej lub
Policji można odstąpić od wstrzymania ruchu drogowego, o którym mowa w ust. 5
pkt 2.
§ 20. 1. Chemiczne środki obezwładniające mogą być stosowane w przypadku:
1) odpierania czynnej napaści,
2) pokonywania czynnego oporu,
3) pościgu za osobą uzbrojoną lub używającą innego niebezpiecznego narzędzia,
podejrzaną o popełnienie przestępstwa lub poszukiwaną,
4) udaremnienia ucieczki osoby skazanej, tymczasowo aresztowanej, zatrzymanej,
doprowadzanej lub konwojowanej,
5) obezwładniania osoby zachowującej się agresywnie,
6) przeciwdziałania niszczeniu mienia.
2. Przy stosowaniu środków, o których mowa w ust. 1, należy zachować ostrożność,
uwzględniając ich właściwości mogące stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia
ludzkiego, w tym dla osób trzecich.
§ 21. 1. Pałkę służbową można stosować w przypadku:
1) odpierania czynnej napaści,
2) pokonywania czynnego oporu,
3) przeciwdziałania niszczeniu mienia.
2. Przy stosowaniu pałki służbowej zadaje się uderzenia w umięśnione części
ciała.
3. Zabrania się zadawania uderzeń uchwytem pałki służbowej.
4. Nie wolno stosować pałki służbowej wobec osoby:
1) stawiającej bierny opór, chyba że uprzednie zastosowanie siły fizycznej
okazało się bezskuteczne,
2) wobec której zastosowano kajdanki, prowadnice, kaftan bezpieczeństwa albo
pasy lub siatkę obezwładniającą,
3) przebywającej w pomieszczeniach służbowych Żandarmerii Wojskowej i Policji,
służby garnizonowej i służby wewnętrznej jednostki wojskowej oraz prokuratury i
sądu.
§ 22. 1. Wodne środki obezwładniające oraz pociski miotane można stosować w
przypadku:
1) odpierania czynnej napaści,
2) pokonywania czynnego oporu,
3) przeciwdziałania niszczeniu mienia.
2. Przepis § 20 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
§ 23. 1. Pies służbowy może być wykorzystany w przypadku:
1) odpierania czynnej napaści,
2) pokonywania czynnego oporu,
3) pościgu za osobą podejrzaną o popełnienie przestępstwa lub poszukiwaną,
4) udaremniania ucieczki osoby skazanej, tymczasowo aresztowanej, zatrzymanej,
doprowadzanej lub konwojowanej.
2. Pies służbowy powinien mieć nałożony kaganiec, z wyjątkiem przypadku, gdy
jest wykorzystywany do odpierania czynnej napaści albo w pościgu za osobą
podejrzaną o popełnienie przestępstwa albo osobą uzbrojoną lub używającą innego
niebezpiecznego narzędzia.
Rozdział 3
Użycie broni palnej
§ 24. Broń palna, jako środek ostateczny, może być użyta, jeżeli zastosowanie
środków przymusu bezpośredniego jest niewystarczające.
§ 25. 1. Broni palnej nie używa się wobec osób wymienionych w § 14.
2. Użycie broni palnej w strefie nadgranicznej nie powinno powodować ostrzelania
terytorium państwa sąsiedniego.
§ 26. 1. Przed użyciem broni palnej żołnierze wojskowych organów porządkowych:
1) wzywają osobę, wobec której broń palna ma być użyta, do podporządkowania się
rozkazom (poleceniom) wydanym na podstawie prawa przez wojskowy organ
porządkowy, a w szczególności do natychmiastowego porzucenia broni palnej lub
innego niebezpiecznego narzędzia, zaniechania czynnej napaści, odstąpienia od
stosowania przemocy, zaprzestania ucieczki albo zaniechania innego bezprawnego
działania,
2) wzywają osobę, wobec której broń palna ma być użyta, do zatrzymania się,
wołając "Stój - Żandarmeria Wojskowa" ("służba wartownicza", "służba patrolowa",
"służba konwojowa", "służba garnizonowa" lub "służba wewnętrzna" - w zależności
od rodzaju wojskowego organu porządkowego, którego żołnierz ma zamiar użyć broni
palnej),
3) w razie niezatrzymania się osoby, wobec której broń palna ma być użyta, grożą
użyciem broni palnej, wołając "Stój - bo strzelam",
4) w razie bezskuteczności wezwań określonych w pkt 2 i 3 - dają strzał
ostrzegawczy w górę.
2. Przepisów ust. 1 pkt 1 i 2 można nie stosować, jeżeli z okoliczności
zdarzenia wynika, że osoba, wobec której broń palna ma być użyta, posługuje się
bronią palną lub innym niebezpiecznym narzędziem.
3. Przepisów ust. 1 pkt 2-4 można nie stosować, jeżeli zwłoka w użyciu broni
palnej groziłaby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia ludzkiego
albo wolności obywateli.
4. Przepisów ust. 1 nie stosuje się w czasie prowadzenia bezpośredniego pościgu
określonego w art. 37 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy, jeżeli osoba, wobec której broń
palna ma być użyta, użyła broni palnej lub ucieka pojazdem.
§ 27. Osobę doprowadzaną lub konwojowaną albo trzymaną pod strażą warty uprzedza
się o możliwości użycia wobec niej broni palnej w razie podjęcia przez nią próby
ucieczki lub innego zachowania uprawniającego do jej użycia.
§ 28. Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający możliwie
najmniejszą szkodę osobie, wobec której jest ona użyta, oraz nie może zmierzać
do pozbawienia jej życia.
Rozdział 4
Przepis końcowy
§ 29. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 grudnia 1995 r.
w sprawie szczegółowych zasad i warunków użycia uzbrojonych pododdziałów
zwartych wojskowych organów porządkowych oraz szczegółowych warunków i sposobu
postępowania przy użyciu broni palnej przez te pododdziały.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 36)
Na podstawie art. 37 ust. 4 i art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 21 maja 1963 r. o
dyscyplinie wojskowej oraz o odpowiedzialności żołnierzy za przewinienia
dyscyplinarne i za naruszenia honoru i godności żołnierskiej (Dz. U. z 1992 r.
Nr 5, poz. 17) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Użycie uzbrojonych pododdziałów zwartych wojskowych organów
porządkowych, zwanych dalej "uzbrojonymi pododdziałami zwartymi", w przypadkach
określonych w art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1963 r. o dyscyplinie
wojskowej oraz o odpowiedzialności żołnierzy za przewinienia dyscyplinarne i za
naruszenia honoru i godności żołnierskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 17),
zwanej dalej "ustawą", powinno być odpowiednie do stopnia zagrożenia lub
zakłócenia bezpieczeństwa albo porządku publicznego oraz przewidywanego dalszego
rozwoju sytuacji.
2. Wojskowe organy porządkowe określa rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z
dnia 28 maja 1992 r. w sprawie wojskowych organów porządkowych oraz składu
służby garnizonowej (Dz. U. Nr 47, poz. 212).
§ 2. Uzbrojone pododdziały zwarte mogą być użyte w stosunku do:
1) żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową,
2) osób nie będących żołnierzami:
a) wymienionych w art. 39 ust. 2 i 4 ustawy,
b) w przypadkach wskazanych w art. 39 ust. 3 ustawy.
§ 3. 1. Decyzję Zwierzchnika Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej albo
Ministra Obrony Narodowej o użyciu uzbrojonych pododdziałów zwartych wykonuje -
w zależności od rodzaju użytego wojskowego organu porządkowego - odpowiednio
Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej za pośrednictwem komendantów właściwych
jednostek organizacyjnych Żandarmerii Wojskowej albo Szef Sztabu Generalnego
Wojska Polskiego za pośrednictwem dowódców właściwych okręgów wojskowych i
podległych im dowódców garnizonów, a w garnizonach, w których są etatowi
komendanci garnizonu - komendantów garnizonów lub dowódców jednostek wojskowych.
2. W stosunku do uzbrojonych pododdziałów zwartych jednostek wojskowych
podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych decyzję Zwierzchnika Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej albo Ministra Spraw Wewnętrznych o użyciu
tych pododdziałów wykonują dowódcy tych jednostek.
3. Komendant jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej albo dowódca
(komendant) garnizonu lub jednostki wojskowej, przystępując do wykonania
decyzji, o której mowa w ust. 1 i 2, niezwłocznie zawiadamia o tym właściwego
miejscowo wojewodę i komendanta wojewódzkiego Policji.
§ 4. 1. Decyzję o użyciu środków przymusu bezpośredniego określonych w art. 36
ust. 1 ustawy przez uzbrojony pododdział zwarty podejmuje - w zależności od
rodzaju użytego wojskowego organu porządkowego - odpowiednio komendant jednostki
organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej albo dowódca (komendant) garnizonu lub
jednostki wojskowej. Użycie tych środków następuje jednak w każdym przypadku na
rozkaz dowódcy uzbrojonego pododdziału zwartego, wydany na miejscu zdarzenia.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, nie jest wymagana, jeżeli zwłoka w
zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego groziłaby bezpośrednim
niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia ludzkiego albo wolności obywateli.
3. Dowódca uzbrojonego pododdziału zwartego, przed wydaniem rozkazu użycia
środków przymusu bezpośredniego:
1) wzywa do zachowania zgodnego z prawem, a w szczególności do porzucenia broni
palnej lub innego niebezpiecznego narzędzia, zaniechania stosowania przemocy
albo zaniechania innych bezprawnych działań,
2) uprzedza o użyciu środków przymusu bezpośredniego.
4. Przepisu ust. 3 można nie stosować w przypadkach, o których mowa w ust. 2.
§ 5. 1. Uzbrojony pododdział zwarty może użyć broni palnej w przypadkach
określonych w art. 37 ust. 1 ustawy, jeżeli użycie środków przymusu
bezpośredniego jest niewystarczające.
2. Broni palnej nie używa się wobec kobiet o widocznej ciąży, osób, których
wygląd wskazuje, że nie ukończyły trzynastu lat, starców oraz osób o widocznym
kalectwie.
3. Rozkaz użycia broni palnej przez uzbrojony pododdział zwarty wydaje dowódca
tego pododdziału, po otrzymaniu decyzji o jej użyciu, podjętej przez właściwy
organ określony w § 4 ust. 1.
4. Decyzja właściwego organu o użyciu broni palnej nie jest wymagana w
przypadkach określonych w § 4 ust. 2.
5. Dowódca uzbrojonego pododdziału zwartego przed wydaniem rozkazu użycia broni
palnej do określonego celu:
1) wzywa do zachowania zgodnego z prawem,
2) uprzedza o użyciu broni palnej,
3) wydaje rozkaz dania strzału ostrzegawczego (salwy) w górę, jeżeli wezwanie, o
którym mowa w pkt 1, nie zostało niezwłocznie wykonane.
6. Przepisu ust. 5 pkt 1 i 2 można nie stosować w przypadkach określonych w § 4
ust. 2.
7. Przepisu ust. 5 można nie stosować jeżeli z broni palnej jest ostrzeliwany
uzbrojony pododdział zwarty lub inni żołnierze albo też są ostrzeliwane inne
osoby.
§ 6. 1. Decyzje (rozkazy) określone w § 3 ust. 1 i 2, § 4 ust. 1 oraz § 5 ust. 3
powinny być wydane na piśmie lub utrwalone za pomocą urządzeń rejestrujących
obraz i dźwięk oraz zabezpieczone.
2. Decyzje (rozkazy), o których mowa w ust. 1, obok rozstrzygnięcia sprawy co do
jej istoty powinny zawierać w szczególności również miejsce, datę i godzinę ich
wydania.
3. Organ wydający decyzje (rozkazy), o których mowa w ust. 1, prowadzi ich
rejestr.
§ 7. Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający możliwie
najmniejszą szkodę osobom, wobec których jest ona użyta, oraz nie może zmierzać
do pozbawienia ich życia.
§ 8. W przypadku rozproszenia uzbrojonego pododdziału zwartego i utraty przez
żołnierzy tego pododdziału kontaktu z jego dowódcą, żołnierze ci mogą stosować
środki przymusu bezpośredniego i używać broni palnej na zasadach określonych w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 1995 r. w sprawie szczegółowych
przypadków oraz warunków i sposobów użycia środków przymusu bezpośredniego, a
także szczegółowych warunków i sposobu postępowania przy użyciu broni palnej
przez żołnierzy wojskowych organów porządkowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz.
35).
§ 9. 1. Przerwanie użycia środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej przez
uzbrojony pododdział zwarty następuje na rozkaz dowódcy tego pododdziału lub
jego przełożonego natychmiast po osiągnięciu celu, dla którego ich użyto.
2. Dowódca uzbrojonego pododdziału zwartego lub jego przełożony wydaje rozkaz o
wycofaniu pododdziału natychmiast po wykonaniu zadania oraz wykonaniu czynności
określonych w § 11.
§ 10. Jeżeli następstwem użycia przez uzbrojony pododdział zwarty środków
przymusu bezpośredniego lub broni palnej jest uszkodzenie ciała człowieka,
dowódca tego pododdziału powoduje udzielenie mu pierwszej pomocy medycznej, a w
razie potrzeby - udzielenie fachowej pomocy medycznej.
§ 11. 1. Dowódca uzbrojonego pododdziału zwartego przed wycofaniem pododdziału:
1) zabezpiecza na miejscu zdarzenia ślady i dowody związane z użyciem tego
pododdziału oraz podejmuje inne czynności nie cierpiące zwłoki, aby nie dopuścić
do ich zatarcia,
2) zabezpiecza odebraną broń palną, amunicję, materiały wybuchowe i inne
niebezpieczne narzędzia,
3) przekazuje zatrzymane osoby do dyspozycji Żandarmerii Wojskowej lub Policji.
2. Jeżeli następstwem użycia uzbrojonego pododdziału zwartego jest uszkodzenie
ciała lub śmierć człowieka albo szkoda w mieniu znacznej wartości, dowódca tego
pododdziału ponadto:
1) zabezpiecza na miejscu zdarzenia ślady i dowody związane z użyciem środków
przymusu bezpośredniego lub broni palnej przez pododdział oraz podejmuje, w
razie potrzeby, inne czynności nie cierpiące zwłoki, aby nie dopuścić do ich
zatarcia,
2) w miarę możliwości ustala świadków zdarzenia,
3) niezwłocznie melduje o tym swojemu przełożonemu, który z kolei melduje drogą
służbową organowi, który podjął decyzję o użyciu odpowiednio środka przymusu
bezpośredniego lub broni palnej, oraz zawiadamia miejscowo właściwego
prokuratora wojskowego.
§ 12. 1. Użycie uzbrojonego pododdziału zwartego dokumentuje się za pomocą
urządzeń rejestrujących obraz i dźwięk, jeżeli jest to możliwe ze względu na
przebieg zdarzenia. Zebrana dokumentacja podlega zabezpieczeniu.
2. Dokumentowanie użycia uzbrojonego pododdziału zwartego należy do miejscowo
właściwego komendanta jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej.
Współdziała on w tym zakresie z miejscowo właściwym komendantem wojewódzkim
Policji, który, na jego żądanie, udziela mu w tym względzie niezbędnej pomocy.
§ 13. 1. Po wycofaniu uzbrojonego pododdziału zwartego z miejsca wykonywania
zadania dowódca pododdziału sporządza pisemny meldunek z przebiegu użycia tego
pododdziału i przedstawia przełożonemu, który z kolei przedstawia meldunek drogą
służbową organowi, który podjął decyzję o użyciu pododdziału.
2. Pisemny meldunek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:
1) wskazanie stopnia wojskowego oraz imienia i nazwiska dowódcy uzbrojonego
pododdziału zwartego, a także rodzaj wojskowego organu porządkowego, którego
pododdział został użyty,
2) określenie czasu i miejsca użycia uzbrojonego pododdziału zwartego, a także
wskazanie organu, który podjął decyzję o jego użyciu,
3) opis sytuacji poprzedzającej użycie i przebiegu użycia uzbrojonego
pododdziału zwartego,
4) określenie użytych środków przymusu bezpośredniego i broni palnej oraz
wskazanie organu, który podjął decyzję o ich użyciu,
5) opis przyczyn i skutków użycia środków przymusu bezpośredniego i broni
palnej, w tym wyjaśnienie przyczyn skorzystania z uprawnień wynikających z § 4
ust. 2 oraz § 5 ust. 6 i 7,
6) dane o ustalonych świadkach zdarzenia,
7) w razie potrzeby określenie sposobu realizacji przepisów § 10 i 11,
8) podpis sporządzającego meldunek.
§ 14. Decyzje, rozkazy i meldunki określone w rozporządzeniu, a także
dokumentacja, o której mowa w § 12 ust. 1, są materiałami archiwalnymi.
§ 15. Przełożony dowódcy uzbrojonego pododdziału zwartego bada każdorazowo
zasadność oraz warunki i sposób użycia środków przymusu bezpośredniego i broni
palnej przez ten pododdział.
§ 16. Rozporządzenie nie narusza rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 marca
1991 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków użycia oddziałów i pododdziałów
Policji oraz Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w razie zagrożenia
bezpieczeństwa lub niebezpiecznego zakłócenia porządku publicznego oraz zasad
użycia broni palnej przez te jednostki (Dz. U. Nr 26, poz. 104).
§ 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 29 grudnia 1995 r.
w sprawie trybu przyznawania i wypłaty odszkodowań przysługujących w razie
wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Służbie Więziennej.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 37)
Na podstawie art. 14 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach
przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w
Milicji Obywatelskiej (Dz. U. Nr 53, poz. 345, z 1983 r. Nr 16, poz. 79, z 1985
r. Nr 20, poz. 85 i Nr 38, poz. 181 oraz z 1989 r. Nr 35, poz. 192) oraz art. 40
i 96 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 1984 r. Nr
29, poz. 149, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, Nr 105, poz.
453 z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 i Nr 105, poz. 509 oraz
z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163) zarządza się, co następuje:
§ 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do funkcjonariuszy Służby Więziennej,
zwanych dalej "funkcjonariuszami", i członków ich rodzin przy ustalaniu prawa do
odszkodowań i wypłacie odszkodowań, określonych w ustawie z dnia 16 grudnia 1972
r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w
związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej (Dz. U. Nr 53, poz. 345, z 1983 r. Nr
16, poz. 79, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 38, poz. 181 oraz z 1989 r. Nr 35,
poz. 192), zwanej dalej "ustawą".
§ 2. Organami właściwymi do ustalania prawa do odszkodowania i jego wysokości,
zwanymi dalej "właściwymi organami", są:
1) Minister Sprawiedliwości - w stosunku do dyrektora Centralnego Zarządu
Zakładów Karnych, jego zastępców oraz członków ich rodzin,
2) dyrektor Centralnego Zarządu Zakładów Karnych - w stosunku do:
a) pozostałych funkcjonariuszy pełniących służbę w tym Zarządzie,
b) funkcjonariuszy zajmujących stanowiska służbowe naczelników rejonowych
aresztów śledczych i rejonowych zakładów karnych, naczelników aresztów śledczych
i zakładów karnych, komendanta Centralnego Ośrodka Szkolenia Służby Więziennej i
jego zastępców oraz komendantów ośrodków doskonalenia kadr,
c) członków rodzin osób wymienionych pod lit. a) i b),
3) naczelnicy rejonowych aresztów śledczych i rejonowych zakładów karnych,
naczelnicy aresztów śledczych i zakładów karnych, komendant Centralnego Ośrodka
Szkolenia Służby Więziennej, komendanci ośrodków doskonalenia kadr - w stosunku
do funkcjonariuszy pełniących służbę w podległych im jednostkach organizacyjnych
i członków ich rodzin.
§ 3. 1. Właściwy organ bada i ocenia całokształt sprawy na podstawie zebranych
dowodów i oświadczeń zainteresowanego.
2. W razie śmierci funkcjonariusza właściwy organ jest obowiązany ustalić
wszystkich członków rodziny uprawnionych do odszkodowania.
§ 4. Właściwy organ wszczyna postępowanie z urzędu w razie:
1) śmierci funkcjonariusza w okresie służby wskutek wypadku pozostającego w
związku z pełnieniem służby lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi
właściwościami lub warunkami służby,
2) doznania przez funkcjonariusza w okresie służby trwałego uszczerbku na
zdrowiu wskutek wypadku lub choroby, o których mowa w pkt 1.
§ 5. 1. W razie ustalenia, że wypadek, któremu uległ funkcjonariusz, jest
wypadkiem pozostającym w związku z pełnieniem służby, a choroba powstała w
związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby, właściwy organ
kieruje funkcjonariusza do komisji lekarskiej służby zdrowia resortu spraw
wewnętrznych w celu ustalenia stopnia uszczerbku na zdrowiu wskutek tego wypadku
lub choroby.
2. W razie śmierci funkcjonariusza właściwy organ zwraca się niezwłocznie do
komisji lekarskiej służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych z wnioskiem o
ustalenie, czy śmierć funkcjonariusza pozostaje w związku ze służbą wskutek
wypadku lub choroby, o których mowa w ust. 1.
§ 6. 1. Właściwy organ wszczyna postępowanie na wniosek zainteresowanego,
jeżeli:
1) śmierć funkcjonariusza lub uszczerbek na jego zdrowiu wskutek wypadku lub
choroby, o których mowa w § 4 pkt 1, nastąpiły po zwolnieniu ze służby,
2) stan zdrowia funkcjonariusza uległ pogorszeniu wskutek wypadku lub choroby.
2. Przepisy § 5 stosuje się odpowiednio.
§ 7. Jeżeli w związku z wypadkiem, któremu uległ funkcjonariusz, jest prowadzone
postępowanie karne, a wynik tego postępowania może mieć wpływ na uprawnienia
funkcjonariusza lub członków jego rodziny do odszkodowania, właściwy organ może
zawiesić wydanie decyzji do czasu zakończenia postępowania karnego.
§ 8. Prawo do odszkodowania należnego funkcjonariuszowi ustala się na podstawie:
1) protokołu powypadkowego, sporządzonego przez komisję powypadkową,
2) orzeczenia komisji lekarskiej służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych,
ustalającej procentowy stopień uszczerbku na zdrowiu funkcjonariusza wskutek
doznanego wypadku lub choroby, z tytułu których przysługuje mu odszkodowanie,
3) zaświadczenia stwierdzającego wysokość otrzymywanego uposażenia, określonego
w art. 5 ust. 2 ustawy.
§ 9. 1. Prawo do odszkodowania należnego małżonkowi zmarłego funkcjonariusza
ustala się na podstawie:
1) protokołu powypadkowego, o którym mowa w § 8 pkt 1,
2) orzeczenia komisji lekarskiej służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych
stwierdzającego związek śmierci funkcjonariusza ze służbą wskutek wypadku lub
choroby, z tytułu których przysługuje odszkodowanie,
3) wyciągu z aktu małżeństwa,
4) zaświadczenia, o którym mowa w § 8 pkt 3.
2. Prawo do odszkodowania należnego pozostałym członkom rodziny funkcjonariusza
ustala się na podstawie dokumentów wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz
zaświadczenia właściwego organu emerytalnego, stwierdzającego spełnienie przez
te osoby warunków do uzyskania renty po zmarłym funkcjonariuszu.
§ 10. Prawo do odszkodowania za szkody poniesione wskutek utraty, zniszczenia
lub uszkodzenia przedmiotów osobistego użytku w związku z wypadkiem i wysokość
tego odszkodowania ustala się na podstawie:
1) protokołu powypadkowego, o którym mowa w § 8 pkt 1,
2) innych dowodów przedstawionych przez osobę uprawnioną do odszkodowania.
§ 11. 1. Właściwy organ wydaje decyzje w sprawie odszkodowania niezwłocznie, nie
później jednak iż w ciągu 7 dni od zebrania dowodów, o których mowa w § 8-10.
2. Decyzja powinna zawierać:
1) podstawę prawną rozstrzygnięcia,
2) określenie wysokości:
a) jednorazowego odszkodowania pieniężnego i sposób jego obliczenia,
b) odszkodowania przysługującego każdemu z uprawnionych członków rodziny
zmarłego funkcjonariusza,
c) odszkodowania przyznanego za szkody poniesione wskutek utraty, zniszczenia
lub uszkodzenia przedmiotów osobistego użytku w związku z wypadkiem, jeżeli
odszkodowanie takie jest równocześnie przyznawane,
3) uzasadnienie,
4) pouczenie o środkach odwoławczych.
§ 12. 1. Do przyznania odszkodowania wyższego niż określone w art. 5 i 6 ustawy
albo przyznania odszkodowania członkom rodziny zmarłego funkcjonariusza, nie
spełniającym wymaganych warunków, lub innej osobie bliskiej albo członkom
rodziny funkcjonariusza, który zginął w czasie pełnienia służby, właściwy jest:
1) Minister Sprawiedliwości - w stosunku do dyrektora Centralnego Zarządu
Zakładów Karnych i jego zastępców oraz członków ich rodzin,
2) dyrektor Centralnego Zarządu Zakładów Karnych - w stosunku do pozostałych
funkcjonariuszy oraz członków ich rodzin; podwyższenie odszkodowania o więcej
niż 50% przez dyrektora Centralnego Zarządu Zakładów Karnych wymaga zgody
Ministra Sprawiedliwości.
2. Wniosek o przyznanie odszkodowania, o którym mowa w ust. 1, wnosi się
odpowiednio do Ministra Sprawiedliwości lub dyrektora Centralnego Zarządu
Zakładów Karnych.
§ 13. Sprawy wszczęte, lecz nie zakończone przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia, prowadzi się na podstawie przepisów niniejszego rozporządzenia.
§ 14. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 stycznia 1976
r. w sprawie przyznawania i wypłaty odszkodowań przysługujących w razie wypadków
i chorób pozostających w związku ze służbą więzienną (Dz. U. Nr 3, poz. 20 oraz
z 1990 r. Nr 31, poz. 187).
§ 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: w z. G. Ciecierski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 1 grudnia 1995 r.
zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 6, poz. 41)
Art. 1. W ustawie z dnia 6 listopada 1992 r. o zmianie ustawy o samorządzie
terytorialnym (Dz. U. Nr 100, poz. 499, z 1994 r. Nr 86, poz. 397 i z 1995 r. Nr
2, poz. 6) w art. 2 wyrazy "do dnia 31 grudnia 1995 r." zastępuje się wyrazami
"do dnia 31 grudnia 1996 r."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 22 grudnia 1995 r.
o zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej - Kodeks handlowy i
niektórych innych ustaw.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 6, poz. 43)
Art. 1. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. -
Kodeks handlowy (Dz. U. Nr 57, poz. 502, z 1946 r. Nr 57, poz. 321, z 1950 r. Nr
34, poz. 312, z 1964 r. Nr 16, poz. 94, z 1969 r. Nr 13, poz. 95, z 1988 r. Nr
41, poz. 326, z 1990 r. Nr 17, poz. 98 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 35, poz.
155, Nr 94, poz. 418 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 oraz z 1995
r. Nr 96, poz. 478) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 17 w § 1 zdanie trzecie otrzymuje brzmienie:
"Grzywna nie może być wyższa niż pięć tysięcy złotych i może być powtarzana.";
2) art. 22 otrzymuje brzmienie:
"Art. 22. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, wszystkie wpisy do rejestru będą
ogłoszone w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.";
3) w art. 23 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Od dnia ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym wpisu do rejestru
nikt nie może się powoływać w stosunku do spółki, której wpis dotyczy, na
nieznajomość zarejestrowanych danych, chyba że nie mógł o nich wiedzieć.";
4) w art. 25 w § 4 wyrazy "daty Monitora Polskiego" zastępuje się wyrazami "dnia
ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym";
5) w art. 79 w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) firmę, siedzibę, adres i przedmiot przedsiębiorstwa;"
6) w art. 166 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) firmę, siedzibę, adres i przedmiot przedsiębiorstwa;"
7) w art. 174 wyrazy "Monitorze Polskim" zastępuje się wyrazami "Monitorze
Sądowym i Gospodarczym, chyba że ustawa stanowi inaczej";
8) po art. 199 dodaje się art. 1991 w brzmieniu:
"Art. 1991. § 1. Oświadczenia pisemne spółki skierowane do oznaczonej osoby
powinny zawierać:
1) firmę spółki, jej siedzibę i adres;
2) oznaczenie sądu rejestrowego i numeru, pod którym spółka jest zarejestrowana;
3) imiona i nazwiska członków zarządu;
4) wysokość kapitału zakładowego.
§ 2. Obowiązek określony w paragrafie poprzedzającym nie dotyczy oświadczeń woli
skierowanych do osób pozostających ze spółką w stałych stosunkach umownych.";
9) w art. 260 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. O uchwalonym obniżeniu kapitału zakładowego zarząd ogłosi w Monitorze
Sądowym i Gospodarczym oraz w piśmie przeznaczonym do ogłoszeń spółki, z
wezwaniem wierzycieli spółki do wniesienia sprzeciwu w ciągu trzech miesięcy,
licząc od daty ogłoszenia, jeśli nie zgadzają się na obniżenie. Wierzyciele,
którzy w powyższym terminie zgłosili sprzeciw, powinni być przez spółkę
zaspokojeni lub zabezpieczeni. Wierzycieli, którzy sprzeciwu nie zgłosili, uważa
się za zgadzających się na obniżenie kapitału zakładowego.";
10) art. 268 otrzymuje brzmienie:
"Art. 268. O otwarciu likwidacji likwidatorzy ogłoszą w Monitorze Sądowym i
Gospodarczym oraz w piśmie przeznaczonym do ogłoszeń spółki i wezwą wierzycieli
do zgłoszenia ich wierzytelności w ciągu trzech miesięcy od dnia ogłoszenia.";
11) w art. 275 w § 1 skreśla się wyraz "ostatniego";
12) w art. 306 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Kto, będąc członkiem zarządu, wbrew obowiązkowi dopuszcza do tego, że
zarząd:
1) nie składa sądowi rejestrowemu listy spólników;
2) nie prowadzi księgi udziałów zgodnie z przepisami art. 188 § 1;
3) nie zwołuje zgromadzenia spólników;
4) odmawia wyjaśnień osobie powołanej do rewizji lub nie dopuszcza jej do
pełnienia obowiązków,
podlega grzywnie do 10 000 złotych.";
13) w art. 316 w § 1 wyrazy "Monitorze Polskim" zastępuje się wyrazami
"Monitorze Sądowym i Gospodarczym";
14) w art. 318 w § 1 w zdaniu wstępnym wyrazy "Monitorze Polskim" zastępuje się
wyrazami "Monitorze Sądowym i Gospodarczym" oraz w pkt 1 skreśla się wyraz
"Polskiego";
15) w art. 330 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) firmę, siedzibę, adres i przedmiot przedsiębiorstwa;"
16) w art. 338 wyrazy "Monitorze Polskim" zastępuje się wyrazami "Monitorze
Sądowym i Gospodarczym, chyba że ustawa stanowi inaczej";
17) po art. 370 dodaje się art. 3701 w brzmieniu:
"Art. 3701. § 1. Oświadczenia pisemne spółki, skierowane do oznaczonej osoby,
powinny zawierać:
1) firmę spółki, jej siedzibę i adres;
2) oznaczenie sądu rejestrowego i numeru, pod którym spółka jest zarejestrowana;
3) imiona i nazwiska członków zarządu;
4) wysokość kapitału akcyjnego subskrybowanego i wpłaconego.
§ 2. Obowiązek określony w paragrafie poprzedzającym nie dotyczy oświadczeń woli
skierowanych do osób pozostających ze spółką w stałych stosunkach umownych.";
18) w art. 396:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Walne zgromadzenie zwołuje się przez ogłoszenie w Monitorze Sądowym i
Gospodarczym, które powinno być dokonane przynajmniej na trzy tygodnie przed
terminem zgromadzenia.",
b) w § 2 wyraz "ogłoszeniach" zastępuje się wyrazem "ogłoszeniu",
c) w § 3 skreśla się wyraz "pierwszym";
19) w art. 398 w § 2 i w art. 409 w § 2 i 3 wyrazy "Monitorze Polskim" zastępuje
się wyrazami "Monitorze Sądowym i Gospodarczym";
20) w art. 436:
a) w § 1 wyrazy "trzykrotnych ogłoszeń w odstępach przynajmniej tygodniowych"
zastępuje się wyrazem "ogłoszenia",
b) w § 2 w zdaniu wstępnym wyrazy "Ogłoszenia te będą" zastępuje się wyrazami
"Ogłoszenie to będzie" oraz w pkt 8 skreśla się wyraz "ostatniego";
21) w art. 441 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. O uchwalonym obniżeniu kapitału akcyjnego zarząd ogłosi w Monitorze
Sądowym i Gospodarczym oraz w piśmie przeznaczonym do ogłoszeń spółki, z
wezwaniem wierzycieli spółki do wniesienia sprzeciwu w ciągu trzech miesięcy,
licząc od daty ogłoszenia, jeśli nie zgadzają się na obniżenie. Wierzyciele,
którzy w powyższym terminie zgłosili sprzeciw, powinni być przez spółkę
zaspokojeni lub zabezpieczeni. Wierzycieli, którzy sprzeciwu nie zgłosili, uważa
się za zgadzających się na obniżenie kapitału akcyjnego.";
22) w art. 449 wyrazy "pismach przeznaczonych" zastępuje się wyrazami "Monitorze
Sądowym i Gospodarczym oraz w piśmie przeznaczonym";
23) w art. 490 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Kto, będąc członkiem zarządu, wbrew obowiązkowi dopuszcza do tego, że
zarząd:
1) nie ogłasza uchwał walnych zgromadzeń powziętych w trybie art. 398;
2) nie prowadzi księgi akcyjnej zgodnie z przepisami art. 351 § 1;
3) nie zwołuje walnego zgromadzenia;
4) odmawia wyjaśnień osobie, powołanej do rewizji, lub nie dopuszcza jej do
pełnienia obowiązków;
5) nie przedstawia sądowi rejestrowemu wniosku o wyznaczenie biegłych
rewidentów, podlega grzywnie do 20 000 złotych."
Art. 2. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934
r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z 1994 r. Nr 1, poz.
1 i z 1995 r. Nr 85, poz. 426) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 16 w § 1, w art. 217 i 219 po wyrazie "obwieszczenie" dodaje się
wyrazy "w Monitorze Sądowym i Gospodarczym oraz w prasie lokalnej";
2) w art. 81 w § 1 na końcu dodaje się wyrazy "chyba że prawo niniejsze stanowi
inaczej;".
Art. 3. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934
r. - Prawo o postępowaniu układowym (Dz. U. Nr 93, poz. 836, z 1950 r. Nr 38,
poz. 349 i z 1990 r. Nr 55, poz. 320) w art. 17 kropkę zastępuje się przecinkiem
i dodaje się wyrazy "a postanowienie o otwarciu postępowania układowego, także w
Monitorze Sądowym i Gospodarczym."
Art. 4. Obwieszczenia i ogłoszenia dotyczące spółek handlowych, dokonane przed
dniem wejścia w życie ustawy na podstawie dotychczasowych przepisów, zachowują
moc.
Art. 5. Traci moc dekret z dnia 12 maja 1954 r. o ogłaszaniu obwieszczeń (Dz. U.
Nr 23, poz. 83).
Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 9 listopada 1995 r.
o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych
ustaw.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 7, poz. 44)
Art. 1. W ustawie z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 8, poz. 31 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr
10, poz. 36) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 1 otrzymuje brzmienie:
"Art. 1. Żołnierzem zawodowym może być osoba posiadająca wyłącznie obywatelstwo
polskie, o nieposzlakowanej opinii, której wierność dla Rzeczypospolitej
Polskiej nie ulega wątpliwości, posiadająca odpowiednie kwalifikacje oraz
zdolność fizyczną i psychiczną do zawodowej służby wojskowej.";
2) w art. 3 ust. 1 i 4 otrzymują brzmienie:
"1. Żołnierze zawodowi tworzą kadrę zawodową Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej, zwanych dalej «Siłami Zbrojnymi»".
"4. Minister Obrony Narodowej, w drodze zarządzenia, tworzy i znosi korpusy
osobowe oraz ustala ich podział na grupy i specjalności wojskowe.";
3) art. 7 otrzymuje brzmienie:
"Art. 7. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) "żołnierzach zawodowych" bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć
żołnierzy pełniących stałą lub kontraktową zawodową służbę wojskową,
2) "potrzebach Sił Zbrojnych", należy przez to rozumieć zapotrzebowanie na
żołnierzy zawodowych w poszczególnych korpusach kadry zawodowej i korpusach
osobowych (grupach i specjalnościach wojskowych), o określonych dla
poszczególnych stanowisk służbowych stopniach wojskowych, wymaganiach
kwalifikacyjnych i grupach uposażenia, wynikające z etatów jednostek
organizacyjnych resortu obrony narodowej i posiadanych środków budżetowych,
3) "stanowisku służbowym", należy przez to rozumieć przewidziane w etacie
jednostki organizacyjnej miejsce żołnierza zawodowego w hierarchii służbowej
jednostki, z określoną dla tego stanowiska nazwą, stopniem wojskowym,
wymaganiami kwalifikacyjnymi, korpusem osobowym, grupą i specjalnością wojskową
oraz grupą uposażenia.
2. Przewidziane w ustawie uprawnienia dowódców jednostek wojskowych w stosunku
do żołnierzy zajmujących stanowiska służbowe dowódców jednostek przysługują ich
bezpośrednim przełożonym.";
4) w art. 8 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Powołanie do służby stałej lub kontraktowej może nastąpić, jeżeli
przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych.";
5) w art. 10 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Do służby stałej powołuje się żołnierza bezpośrednio po ukończeniu szkoły
wojskowej kształcącej kandydatów na żołnierzy zawodowych i mianowaniu na
pierwszy stopień wojskowy w odpowiednim korpusie.
2. Do służby stałej powołuje się również żołnierza skierowanego przez właściwy
organ wojskowy na studia lub naukę do szkoły niewojskowej, bezpośrednio po
ukończeniu tych studiów lub nauki i mianowaniu na pierwszy stopień wojskowy w
odpowiednim korpusie.";
6) art. 11 otrzymuje brzmienie:
"Art. 11. Do służby stałej może być powołany żołnierz, który odbywał studia lub
naukę w szkole kształcącej kandydatów na oficerów lub chorążych zawodowych, lecz
jej nie ukończył, odpowiednio w korpusie chorążych lub podoficerów, po
mianowaniu na pierwszy stopień wojskowy w odpowiednim korpusie.";
7) w art. 12 ust. 1-3 otrzymują brzmienie:
"1. Absolwent szkoły wojskowej oraz żołnierz, o którym mowa w art. 10 ust. 3,
powołany do służby stałej, pełnią tę służbę jako obowiązkową:
1) oficer - przez pierwsze 12 lat,
2) chorąży - przez pierwsze 8 lat,
3) podoficer - przez pierwsze 7 lat.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do żołnierza skierowanego przez
właściwy organ wojskowy na studia lub naukę do szkoły niewojskowej.
3. Dla podoficera zawodowego początkowe dwanaście miesięcy służby obowiązkowej
jest okresem próbnym.";
8) art. 13-18 otrzymują brzmienie:
"Art. 13. 1. Do służby kontraktowej może być powołany:
1) w korpusie oficerów:
a) oficer rezerwy,
b) absolwent szkoły wyższej niewojskowej, który odbył przeszkolenie wojskowe i
złożył egzamin na oficera, po mianowaniu na stopień wojskowy podporucznika
(podporucznika marynarki)
- jeżeli posiada wykształcenie wyższe o kierunku przydatnym w korpusie osobowym,
w jakim ma pełnić zawodową służbę wojskową,
2) w korpusie chorążych:
a) chorąży rezerwy,
b) podoficer rezerwy, który odbył zasadniczą służbę wojskową oraz posiada
wykształcenie średnie o kierunku przydatnym w korpusie osobowym, w jakim ma
pełnić zawodową służbę wojskową, po mianowaniu na stopień młodszego chorążego
(młodszego chorążego marynarki),
c) podoficer nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, który posiada
wykształcenie średnie o kierunku przydatnym w korpusie osobowym, w jakim ma
pełnić zawodową służbę wojskową, i odbył co najmniej dwanaście miesięcy
nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, po mianowaniu na stopień wojskowy
młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki),
3) w korpusie podoficerów:
a) podoficer rezerwy,
b) żołnierz rezerwy, który odbył zasadniczą służbę wojskową oraz ukończył
specjalistyczne przeszkolenie wojskowe lub posiada zawód przydatny w korpusie
osobowym, w jakim ma pełnić zawodową służbę wojskową,
c) żołnierz nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, po odbyciu co najmniej
dwunastu miesięcy tej służby
- po mianowaniu na stopień wojskowy plutonowego (bosmanmata), jeżeli posiadał
niższy stopień wojskowy.
2. Dla żołnierza zawodowego powołanego do służby kontraktowej początkowe
dwanaście miesięcy służby w ramach pierwszego kontraktu jest okresem próbnym.
Art. 14. 1. Żołnierz zawodowy lub właściwy organ wojskowy mogą oświadczyć na
piśmie, najpóźniej na jeden miesiąc przed upływem okresu próbnego, o zamiarze
rozwiązania stosunku służbowego. W takim przypadku, z dniem upływu okresu
próbnego, żołnierza zwalnia się z zawodowej służby wojskowej.
2. W przypadku niezłożenia oświadczeń, żołnierz zawodowy nadal pełni służbę bez
odrębnego powołania.
Art. 15. Najpóźniej na sześć miesięcy przed upływem okresu, na jaki został
zawarty kontrakt, żołnierz zawodowy albo Minister Obrony Narodowej lub określony
przez niego organ wojskowy mogą wystąpić z wnioskiem o zawarcie kolejnego
kontraktu. W przypadku zawarcia kolejnego kontraktu, żołnierz zawodowy nadal
pełni służbę kontraktową.
Art. 16. 1. Żołnierz zawodowy w służbie kontraktowej może być powołany na swój
wniosek do służby stałej, jeżeli posiada co najmniej dobrą ogólną ocenę w opinii
służbowej oraz przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych.
2. Z inicjatywą powołania żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej do służby
stałej może wystąpić również Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego
organ wojskowy.
3. W razie pozytywnej decyzji organu, o którym mowa w ust. 2, żołnierza
zawodowego w służbie kontraktowej powołuje się do służby stałej z chwilą upływu
terminu kontraktu.
Art. 17. 1. W przypadku uzasadnionym potrzebami Sił Zbrojnych do zawodowej
służby wojskowej, pełnionej jako służba kontraktowa w korpusie oficerów może być
powołana osoba nie spełniająca warunków określonych w art. 13 ust. 1 pkt 1,
jeżeli posiada szczególne kwalifikacje lub umiejętności.
2. Osobę określoną w ust. 1 powołuje się do służby kontraktowej po mianowaniu na
stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki).
3. Dla żołnierza zawodowego powołanego do służby kontraktowej w trybie, o którym
mowa w ust. 1, początkowe dwanaście miesięcy służby w ramach pierwszego
kontraktu jest okresem próbnym.
Art. 18. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe zasady i tryb powoływania do zawodowej służby woskowej,
2) szczegółowe warunki mianowania na stopnie wojskowe osób, o których mowa w
art. 11 i art. 17 ust. 1.";
9) art. 20 otrzymuje brzmienie:
"Art. 20. 1. Żołnierz zawodowy pełni służbę w jednostce organizacyjnej resortu
obrony narodowej po wyznaczeniu na odpowiednie stanowisko służbowe.
2. Oficer pełniący zawodową służbę wojskową jako służbę stałą, który spełnia
łącznie następujące warunki:
1) został zwolniony z zajmowanego stanowiska służbowego w jednostce wojskowej, w
której pełnił służbę, w związku z rozformowaniem tej jednostki lub zmniejszeniem
jej stanu etatowego,
2) nie ukończył 50 lat,
3) posiada co najmniej dobrą ogólną ocenę w opinii służbowej,
4) wyraził na piśmie zgodę na pełnienie dalszej służby w jednostce wojskowej
wskazanej przez właściwy organ wojskowy w dowolnym garnizonie, może być
przeniesiony do rezerwy kadrowej, jeżeli właściwy organ wojskowy przewiduje
wyznaczenie go na odpowiednie stanowisko służbowe w okresie nie dłuższym niż 3
lata. Łączny czas pozostawania w rezerwie kadrowej w okresie pełnienia zawodowej
służby wojskowej nie może być dłuższy niż 5 lat.
3. Żołnierz zawodowy, z wyjątkiem wymienionego w ust. 2, zwolniony z dotychczas
zajmowanego stanowiska służbowego może być przeniesiony do dyspozycji Ministra
Obrony Narodowej lub określonego przez niego organu wojskowego, jeżeli
przewiduje się wyznaczenie go na nowe stanowisko służbowe lub zwolnienie z
zawodowej służby wojskowej. Okres pozostawania żołnierza zawodowego w dyspozycji
nie może być dłuższy niż 1 rok.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady, warunki i tryb przenoszenia żołnierzy zawodowych do rezerwy kadrowej
albo dyspozycji oraz szczegółowe zasady pełnienia przez nich służby wojskowej w
okresie przebywania w rezerwie kadrowej albo dyspozycji.";
10) po art. 20 dodaje się art. 20a w brzmieniu:
"Art. 20a. 1. Żołnierz zawodowy może być wyznaczony, za jego pisemną zgodą, do
pełnienia służby na odpowiednim stanowisku służbowym w jednostce organizacyjnej
poza resortem obrony narodowej.
2. Żołnierz zawodowy może być wyznaczony w czasie pokoju, za jego pisemną zgodą,
do pełnienia służby poza granicami Państwa.
3. W przypadku kierowania poza granice Państwa jednostek wojskowych
(pododdziałów) wydzielonych z Sił Zbrojnych do:
1) służby w składzie polskich kontyngentów wojskowych w misjach specjalnych
organizacji międzynarodowych,
2) udziału w ćwiczeniach,
3) udziału w akcjach ratowniczych, poszukiwawczych lub humanitarnych,
zgoda żołnierza zawodowego nie jest wymagana.
4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe zasady i tryb postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych
do pełnienia służby poza resortem obrony narodowej albo poza granicami Państwa
oraz organy wojskowe właściwe w tych sprawach,
2) jednostki organizacyjne (stanowiska) poza resortem obrony narodowej, w
których żołnierze zawodowi mogą pełnić służbę,
3) uprawnienia i obowiązki żołnierzy zawodowych wyznaczonych do pełnienia służby
w jednostkach poza resortem obrony narodowej albo poza granicami Państwa.";
11) w art. 21:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Żołnierzy zawodowych w służbie stałej przenosi się w stan nieczynny:
1) w razie wybrania na posła na Sejm lub senatora,
2) w razie wybrania na stanowisko pracownika samorządowego.",
b) w ust. 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
"3) w celu podjęcia zatrudnienia w organach administracji państwowej, organach
państwowych jednostek organizacyjnych, organach samorządu terytorialnego,
podmiotach gospodarczych lub organizacjach społecznych - na wniosek tych
organów, podmiotów lub organizacji.";
12) w art. 22 w ust. 1 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2) nie otrzymuje z wojska uposażenia i innych należności pieniężnych oraz
świadczeń w naturze, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 21 ust. 2 pkt 1 i
2 oraz świadczeń finansowych określonych w przepisach o zakwaterowaniu Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
3) nie może być zwolniony z zawodowej służby wojskowej, z wyjątkiem przypadków
określonych w art. 75 ust. 1,";
13) art. 23 otrzymuje brzmienie:
"Art. 23. 1. Żołnierz zawodowy przeniesiony w stan nieczynny wraca w stan czynny
bez odrębnego powołania z dniem ustania przyczyny, która spowodowała
przeniesienie go w stan nieczynny.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, żołnierza zawodowego wyznacza się w
miarę możliwości na to samo lub równorzędne stanowisko służbowe, jakie zajmował
w dniu przeniesienia w stan nieczynny.";
14) art. 25 otrzymuje brzmienie:
"Art. 25. 1. Żołnierz zawodowy podlega opiniowaniu służbowemu w formie:
1) opiniowania okresowego, przeprowadzanego corocznie,
2) opiniowania specjalnego, przeprowadzanego w zależności od potrzeb.
2. W wydanej opinii okresowej przełożony zamieszcza ogólną ocenę o opiniowanym
żołnierzu zawodowym, wyrażoną w skali od 1 do 6 (niedostateczna, mierna,
dostateczna, dobra, bardzo dobra, wzorowa).
3. Przełożony jest obowiązany zapoznać żołnierza zawodowego z wydaną o nim
opinią służbową w ciągu trzydziestu dni od dnia jej sporządzenia.
4. Żołnierzowi zawodowemu przysługuje prawo wniesienia odwołania od wydanej o
nim opinii służbowej do wyższego przełożonego w terminie czternastu dni od dnia
zapoznania się z opinią.
5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady i tryb opiniowania żołnierzy zawodowych, zapoznawania ich z opinią
służbową oraz tryb wnoszenia i rozpatrywania od nich odwołań.";
15) w art. 26 skreśla się ust. 4;
16) art. 27-29 otrzymują brzmienie:
"Art. 27. 1. Warunkiem mianowania na stopień wojskowy podporucznika
(podporucznika marynarki) jest ukończenie wyższej szkoły wojskowej, z
zastrzeżeniem przypadków wymienionych w ust. 2 pkt 2, albo posiadanie wyższego
wykształcenia i złożenie egzaminu na oficera.
2. Na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki) mianuje się:
1) absolwentów:
a) wyższych szkół oficerskich,
b) Wojskowej Akademii Medycznej - po uzyskaniu dyplomu lekarza,
c) wyższych szkół niewojskowych, którzy zostali skierowani na studia wyższe
przez właściwe organy wojskowe,
2) słuchaczy Wojskowej Akademii Technicznej i Akademii Marynarki Wojennej - po
ukończeniu IV roku studiów i złożeniu egzaminu na oficera.
3. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, na stopień wojskowy
podporucznika (podporucznika marynarki) może być mianowany - po złożeniu
egzaminu na oficera - chorąży lub podoficer zawodowy, który w wyniku ukończenia
studiów wyższych nabył kwalifikacje przydatne do pełnienia służby na stanowisku
przewidzianym dla oficera i posiada co najmniej bardzo dobrą ogólną ocenę w
opinii służbowej oraz nie przekroczył 35 lat życia.
Art. 28. 1. Na stopień wojskowy młodszego chorążego (młodszego chorążego
marynarki) mianuje się absolwentów szkół chorążych, kształcących kandydatów na
chorążych zawodowych.
2. Na stopień wojskowy plutonowego (bosmanmata) mianuje się absolwentów szkół
podoficerskich, kształcących kandydatów na podoficerów zawodowych.
Art. 29. 1. Mianowanie żołnierza zawodowego na kolejny stopień wojskowy w czasie
pokoju może nastąpić stosownie do potrzeb Sił Zbrojnych, w zależności od okresu
służby na stanowisku służbowym i w posiadanym stopniu wojskowym oraz od opinii
służbowej.
2. Żołnierz zawodowy, z zastrzeżeniem ust. 3, może być mianowany na kolejny
stopień wojskowy, jeżeli:
1) ma odpowiedni okres służby w posiadanym stopniu wojskowym, który w czasie
pokoju wynosi co najmniej:
a) w korpusie oficerów zawodowych, w stopniu:
- podporucznika (podporucznika marynarki) - 3 lata,
- porucznika (porucznika marynarki) - 4 lata,
- kapitana (kapitana marynarki) - 5 lat,
- majora (komandora podporucznika) - 5 lat,
- podpułkownika (komandora porucznika) - 4 lata,
- pułkownika (komandora) - 4 lata,
- generała brygady (kontradmirała) - 3 lata,
- generała dywizji (wiceadmirała) - 3 lata,
b) w korpusie chorążych zawodowych, w stopniu:
- młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki) - 4 lata,
- chorążego (chorążego marynarki) - 4 lata,
- starszego chorążego (starszego chorążego marynarki) - 4 lata,
- młodszego chorążego sztabowego (młodszego chorążego sztabowego marynarki) - 4
lata,
- chorążego sztabowego (chorążego sztabowego marynarki) - 5 lat,
c) w korpusie podoficerów zawodowych, w stopniu:
- plutonowego (bosmanmata) - 3 lata,
- starszego plutonowego (starszego bosmanmata) - 4 lata,
- sierżanta (bosmana) - 4 lata,
- starszego sierżanta (starszego bosmana) - 5 lat,
- sierżanta sztabowego (bosmana sztabowego) - 5 lat,
2) posiada co najmniej dobrą ogólną ocenę w opinii służbowej.
3. Oficer może być mianowany na kolejny stopień wojskowy, jeżeli przez co
najmniej 2 lata zajmował stanowisko służbowe o stopniu etatowym równym lub
wyższym od stopnia, na który ma nastąpić mianowanie.
4. O mianowanie żołnierza zawodowego na kolejny stopień wojskowy występuje z
wnioskiem dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko
służbowe.
5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady, warunki i tryb mianowania na kolejne stopnie wojskowe do stopnia
pułkownika (komandora) włącznie.";
17) skreśla się art. 30;
18) art. 31-35 otrzymują brzmienie:
"Art. 31. Żołnierz zawodowy może być mianowany na kolejny stopień wojskowy, w
drodze wyróżnienia, o rok wcześniej, niż wynika to z wymagań określonych w art.
29 ust. 2 pkt 1, jeżeli posiada wzorową ogólną ocenę w opinii służbowej i
odpowiednie kwalifikacje do pełnienia służby na stanowisku służbowym o stopniu
etatowym równym ze stopniem wojskowym, na który ma nastąpić mianowanie.
Mianowanie może nastąpić wyłącznie w ramach korpusu, do którego żołnierz jest
zaliczony.
Art. 32. Żołnierza zawodowego nie można mianować na kolejny stopień wojskowy,
jeżeli toczy się przeciwko niemu postępowanie karne, w okresie próby orzeczonej
w związku z warunkowym umorzeniem postępowania karnego, warunkowym zawieszeniem
wykonania kary pozbawienia wolności lub warunkowym przedterminowym zwolnieniem
albo w okresie odbywania kary ograniczenia wolności.
Art. 33. Utrata lub obniżenie stopnia wojskowego oraz jego odzyskanie lub
przywrócenie następuje na zasadach określonych w przepisach innych ustaw.
Art. 34. 1. Żołnierz zawodowy może być przeniesiony przez Ministra Obrony
Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy do innego korpusu osobowego
lub do innej grupy albo specjalności wojskowej, stosownie do posiadanych
kwalifikacji:
1) na swój wniosek,
2) ze względu na stan zdrowia stwierdzony orzeczeniem wojskowej komisji
lekarskiej,
3) ze względu na potrzeby Sił Zbrojnych.
2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady, warunki i tryb zaliczania lub przenoszenia żołnierzy zawodowych do
innego korpusu osobowego lub grupy albo specjalności wojskowej.
Art. 35. 1. Żołnierza zawodowego wyznacza się na stanowisko służbowe stosownie
do potrzeb Sił Zbrojnych, w zależności od kwalifikacji i opinii służbowej.
2. Minimalne wymagania kwalifikacyjne dla poszczególnych stanowisk służbowych są
następujące:
1) dla podoficera - ukończenie szkoły podoficerskiej,
2) dla chorążego - ukończenie szkoły chorążych,
3) dla oficera, z zastrzeżeniem ust. 4:
a) w przypadku stanowisk służbowych do stopnia etatowego kapitana (kapitana
marynarki) włącznie - ukończenie wyższej szkoły oficerskiej albo wyższych
studiów zawodowych w akademii wojskowej, a także odbycie niezbędnego na
niektórych stanowiskach przeszkolenia kursowego,
b) w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym majora (komandora
podporucznika) - ukończenie wyższych studiów zawodowych w wyższej szkole
wojskowej i wyższego kursu specjalistycznego albo odbycie określonej praktyki
lub stażu,
c) w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym podpułkownika (komandora
porucznika) - ukończenie Akademii Obrony Narodowej albo studiów wyższych w
akademii wojskowej,
d) w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym pułkownika (komandora) -
ukończenie Akademii Obrony Narodowej i kursu taktyczno-operacyjnego
(równorzędnego) albo akademii wojskowej i studiów podyplomowych,
e) w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym generała (admirała) -
ukończenie podyplomowych studiów operacyjno-strategicznych.
3. Na równi ze świadectwem lub dyplomem szkoły lub uczelni wojskowej traktowane
są:
1) świadectwa lub dyplomy równorzędnych szkół lub uczelni niewojskowych,
2) świadectwa lub dyplomy równorzędnych zagranicznych szkół lub uczelni
wojskowych i niewojskowych.
4. Przepisu ust. 2 nie stosuje się przy wyznaczaniu oficerów na stanowiska
służbowe, których zajmowanie jest uzależnione od posiadania kwalifikacji lub
spełnienia wymagań określonych w innych przepisach, które warunkują możliwość
wykonywania niektórych zawodów, a w szczególności do stanowisk służbowych w
sądach wojskowych, wojskowych jednostkach organizacyjnych prokuratury, obsłudze
prawnej, służbie zdrowia, duszpasterstwie i szkołach wojskowych.
5. Żołnierza zawodowego, z zastrzeżeniem ust. 6, wyznacza na stanowisko służbowe
i zwalnia z tego stanowiska Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego
organ wojskowy, jeżeli przepisy innych ustaw nie stanowią inaczej.
6. Na stanowiska służbowe o stopniu etatowym generała (admirała) żołnierzy
zawodowych wyznacza oraz zwalnia z nich Minister Obrony Narodowej.
7. Wyznaczenie na niektóre stanowiska służbowe może nastąpić na okres 5 lat, z
możliwością ponownego wyznaczenia na to stanowisko.
8. Wyznaczenie na niektóre stanowiska służbowe może być uzależnione od
przeprowadzenia konkursu."
19) w art. 36 ust. 1-4 otrzymują brzmienie:
"1. Żołnierza zawodowego w służbie stałej można wyznaczyć na niższe stanowisko
służbowe:
1) w razie otrzymania miernej albo niedostatecznej ogólnej oceny w opinii
służbowej,
2) w trybie dyscyplinarnym, określonym w innych ustawach.
2. Żołnierza zawodowego w służbie stałej można wyznaczyć na niższe stanowisko
służbowe za jego pisemną zgodą:
1) ze względu na stan zdrowia stwierdzony orzeczeniem wojskowej komisji
lekarskiej,
2) w przypadku likwidacji zajmowanego przez niego stanowiska służbowego,
jeżeli nie ma możliwości wyznaczenia go na inne równorzędne stanowisko służbowe.
3. Żołnierza zawodowego można wyznaczyć na niższe stanowisko służbowe również na
jego wniosek. W odniesieniu do oficerów wyznaczenie może nastąpić wyłącznie na
stanowisko o stopniu etatowym bezpośrednio niższym od dotychczas zajmowanego.
4. Żołnierzowi zawodowemu w służbie stałej, który nie wyrazi pisemnej zgody na
wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe w przypadkach określonych w ust. 2,
można wypowiedzieć stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej.";
20) w art. 37 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) w przypadkach wymienionych w art. 36 ust. 2 - przenosi się za jego pisemną
zgodą na inne (wyższe, równorzędne lub niższe) stanowisko służbowe w tej samej
lub innej jednostce wojskowej albo w innej miejscowości; jeżeli żołnierz odmówi
pełnienia służby na innym stanowisku służbowym, zwalnia się go z zawodowej
służby wojskowej.";
21) art. 38 i 39 otrzymują brzmienie:
"Art. 38. 1. Żołnierza zawodowego, prawomocnie zawieszonego w wykonywaniu zawodu
(specjalności zawodowej) albo pozbawionego prawa jego wykonywania przez organ
samorządu zawodowego, zwalnia się, z zastrzeżeniem ust. 2, z zawodowej służby
wojskowej.
2. Żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 1, można wyznaczyć na inne
stanowisko służbowe w tej samej lub innej jednostce wojskowej, jeżeli
przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych.
Art. 39. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe zasady i tryb wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska
służbowe i zwalniania z tych stanowisk,
2) wymagania w zakresie ogólnej oceny w opinii służbowej dla żołnierzy
zawodowych wyznaczanych na stanowiska służbowe,
3) stanowiska służbowe, na które wyznacza się żołnierzy zawodowych na okres 5
lat, oraz tryb, w jakim to wyznaczanie następuje,
4) stanowiska służbowe, na które kandydatów wyłania się w drodze konkursu,
warunki przystąpienia do konkursu, organizację i tryb jego przeprowadzania oraz
skład komisji konkursowej.";
22) w art. 40 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy może
delegować żołnierza zawodowego na czas dłuższy, lecz nie przekraczający sześciu
miesięcy w ciągu roku.";
23) skreśla się art. 42;
24) w art. 49 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Dowódca jednostki wojskowej może zezwolić żołnierzowi zawodowemu na
wykonywanie pracy zarobkowej, jeżeli nie koliduje to z wykonywaniem zadań
służbowych przez żołnierza oraz wpływa dodatnio na podwyższenie jego
kwalifikacji, a także nie narusza prestiżu zawodu żołnierza.
4. Od obowiązku uzyskania zezwolenia na pracę zarobkową jest zwolniony żołnierz
zawodowy będący w stanie nieczynnym, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w
art. 21 ust. 2 pkt 1 i 2.";
25) w art. 50 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Żołnierze zawodowi mogą wchodzić w skład władz spółek, fundacji i innych
podmiotów gospodarczych za zezwoleniem Ministra Obrony Narodowej.";
26) art. 54 otrzymuje brzmienie:
"Art. 54. 1. Żołnierz zawodowy, zajmujący określone stanowisko służbowe
pracownika naukowego, naukowo-dydaktycznego, dydaktycznego lub badawczego,
otrzymuje corocznie dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze 12 dni
kalendarzowych.
2. Żołnierz zawodowy, zajmujący stanowisko służbowe sędziego lub prokuratora,
otrzymuje dodatkowy urlop wypoczynkowy na zasadach i w wymiarze określonych w
innych przepisach.
3. Żołnierz zawodowy, pełniący służbę w warunkach uciążliwych lub szkodliwych
dla zdrowia albo który osiągnął określony wiek lub staż służby bądź jeżeli jest
to uzasadnione szczególnymi właściwościami służby wojskowej, otrzymuje dodatkowy
urlop wypoczynkowy w wymiarze do 15 dni kalendarzowych rocznie.
4. Żołnierzowi zawodowemu może być udzielony urlop zdrowotny lub
okolicznościowy, a żołnierzowi w służbie stałej - również urlop ze względów
służbowych, a z innych ważnych przyczyn - urlop bezpłatny.
5. Żołnierz zawodowy może otrzymać zwolnienie od zajęć służbowych w razie
konieczności sprawowania osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny, nie
przekraczające jednak łącznie 60 dni w roku kalendarzowym.";
27) w art. 56 dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
"4) szczegółowe zasady, warunki i tryb udzielania żołnierzom zawodowym
zwolnienia od zajęć służbowych w celu sprawowania przez nich osobistej opieki
nad najbliższym członkiem rodziny.";
28) art. 60 otrzymuje brzmienie:
"Art. 60. Żołnierz zawodowy oraz członkowie jego rodziny mają prawo do
zakwaterowania oraz innych świadczeń z tym związanych, na zasadach określonych w
przepisach o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.";
29) w art. 61 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Za członków rodziny uprawnionych do bezpłatnej pomocy leczniczej uważa się
małżonka i dzieci żołnierza zawodowego, odpowiadających warunkom określonym w
rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 1 pkt 1.";
30) art. 62 otrzymuje brzmienie:
"Art. 62. 1. Żołnierzowi zawodowemu oraz jego małżonkowi i dzieciom przysługuje
prawo do przejazdu na koszt wojska raz w roku do wybranej miejscowości w kraju i
z powrotem.
2. W razie niewykorzystania przysługującego przejazdu na koszt wojska, osoba
uprawniona otrzymuje zryczałtowany ekwiwalent pieniężny w wysokości
odpowiadającej cenie biletu kolejowego na odległość 500 km, z uwzględnieniem
rodzaju i klasy pociągu.
3. Żołnierzowi zawodowemu, korzystającemu z zakwaterowania tymczasowego i
posiadającemu rodzinę, przysługuje raz w miesiącu prawo przejazdu na koszt
wojska do miejsca zamieszkania tej rodziny i z powrotem.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady i warunki korzystania z uprawnień, o których mowa w ust. 1-3.
5. Osobom wymienionym w ust. 1 mogą być przyznane także inne świadczenia
socjalno-bytowe, których rodzaj i zakres określa Minister Obrony Narodowej w
porozumieniu z Ministrem Finansów.";
31) skreśla się art. 66;
32) art. 72 otrzymuje brzmienie:
"Art. 72. Żołnierz zawodowy może kandydować i wchodzić w skład organów samorządu
terytorialnego albo organów samorządów zawodowych, utworzonych na podstawie
innych ustaw.";
33) w art. 75:
a) w ust. 1:
- pkt 2-4 otrzymują brzmienie:
"2) ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do zawodowej służby
wojskowej, z wyjątkiem przypadku przeniesienia w stan nieczynny na podstawie
art. 21 ust. 2 pkt 2,
3) osiągnięcia wieku, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) przez podoficera, chorążego i oficera młodszego - 55 lat,
b) przez oficera starszego - 58 lat,
c) przez generała - 60 lat,
d) przez żołnierza-kobietę, bez względu na posiadany stopień wojskowy - 50 lat,
4) otrzymania dwóch kolejnych niedostatecznych ogólnych ocen w opiniach
służbowych,"
- po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu:
"5a) upływu okresów pozostawania w rezerwie kadrowej, o których mowa w art. 20
ust. 2,"
- pkt 8 i 11 otrzymują brzmienie:
"8) upływu okresu próbnego, jeżeli żołnierz zawodowy lub właściwy organ wojskowy
skorzystał z uprawnienia określonego w art. 14 ust. 1,"
"11) ukarania karą usunięcia z zawodowej służby wojskowej, orzeczoną w
postępowaniu dyscyplinarnym,"
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Żołnierza zawodowego, zajmującego stanowisko służbowe profesora zwyczajnego
lub nadzwyczajnego w wyższej szkole wojskowej albo stanowisko służbowe profesora
lub docenta w wojskowej jednostce badawczo-rozwojowej, zwalnia się z zawodowej
służby wojskowej po osiągnięciu wieku 60 lat.",
c) skreśla się ust. 3-5;
34) art. 76 i 77 otrzymują brzmienie:
"Art. 76. 1. Żołnierza zawodowego można zwolnić z zawodowej służby wojskowej
wskutek:
1) nabycia prawa do zaopatrzenia emerytalnego z tytułu wysługi lat i osiągnięcia
wieku:
a) przez podoficera i chorążego - 50 lat,
b) przez oficera młodszego - 52 lat,
c) przez oficera starszego - 55 lat,
d) przez generała - 57 lat,
2) otrzymania niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej,
3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności (aresztu
wojskowego) w przypadku nie wymienionym w art. 75 ust. 1 pkt 12,
4) prawomocnego ukarania przez organ właściwego samorządu zawodowego karą
zawieszenia lub pozbawienia prawa wykonywania zawodu (specjalności zawodowej).
2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do żołnierza zawodowego w służbie
kontraktowej.
3. Żołnierza zawodowego w służbie stałej, który nabył prawo do zaopatrzenia
emerytalnego z tytułu wysługi lat, można zwolnić za jego pisemną zgodą z
zawodowej służby wojskowej.
Art. 77. 1. Żołnierz zawodowy pełniący służbę stałą w okresie próbnym lub służbę
kontraktową w ramach pierwszego kontraktu, niezależnie od przyczyn określonych w
art. 75 ust. 1 i art. 76 ust. 1, może być zwolniony z zawodowej służby wojskowej
w razie:
1) stwierdzenia w opinii służbowej, wydanej nie wcześniej niż po trzech
miesiącach służby, braku przydatności do tej służby,
2) niepełnienia obowiązków służbowych z powodu choroby co najmniej przez okres
sześciu miesięcy.
2. Żołnierza zawodowego-kobiety nie można zwolnić z zawodowej służby wojskowej w
okresie ciąży i w czasie urlopu macierzyńskiego, z wyjątkiem przypadków
określonych w art. 75 ust. 1 pkt 5a i 7, gdy wypowiedzenia dokonała
kobieta-żołnierz, oraz pkt 9-12, a także w art. 76 ust. 1 pkt 4.
3. W razie zamiaru zwolnienia żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej
przez właściwy organ wojskowy wskutek osiągnięcia wieku, o którym mowa w art. 76
ust. 1 pkt 1, należy go o tym uprzedzić co najmniej na sześć miesięcy przed
planowanym terminem jego zwolnienia.";
35) w art. 78:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Dokonanie wypowiedzenia stosunku służbowego przez właściwy organ wojskowy
może nastąpić:
1) jeżeli żołnierz zawodowy w czasie zajmowania tego samego stanowiska
służbowego (przebywania w tym samym okresie w rezerwie kadrowej albo dyspozycji)
dwukrotnie odmówił przyjęcia równorzędnego lub wyższego stanowiska służbowego,
2) jeżeli jednostka wojskowa, w której żołnierz zawodowy pełni zawodową służbę
wojskową, podlega rozformowaniu lub zmniejszył się jej stan etatowy, a brak jest
możliwości wyznaczenia go na inne stanowisko służbowe,
3) w przypadku, o którym mowa w art. 36 ust. 4.",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do żołnierzy zawodowych pełniących
służbę na stanowiskach służbowych w jednostkach organizacyjnych, o których mowa
w art. 20a ust. 1.";
36) w art. 79:
a) ust. 1, 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"1. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza zawodowego w służbie
stałej, który odbył służbę obowiązkową, albo żołnierza zawodowego w służbie
kontraktowej, wskutek dokonanego przez nich wypowiedzenia stosunku służbowego,
następuje w ostatnim dniu sześciomiesięcznego okresu wypowiedzenia."
"3. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza zawodowego w okresie
próbnym, wskutek dokonanego przez niego wypowiedzenia stosunku służbowego,
następuje w ostatnim dniu trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia.
4. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej w przypadku określonym w art. 78 ust.
2 następuje w ostatnim dniu dziewięciomiesięcznego okresu wypowiedzenia.",
b) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Okresy wypowiedzenia stosunku służbowego, o których mowa w ust. 1-4, mogą
być skracane za pisemną zgodą zwalnianego żołnierza zawodowego i właściwego
organu wojskowego. Z pisemnym wnioskiem o skrócenie okresu wypowiedzenia może
wystąpić żołnierz zawodowy lub właściwy organ wojskowy.";
37) w art. 80 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Żołnierz zawodowy zwolniony z zawodowej służby wojskowej w okresie pełnienia
służby obowiązkowej, o której mowa w art. 12 ust. 1 i 2, z powodu wypowiedzenia
stosunku służbowego dokonanego przez żołnierza albo z przyczyn określonych w
art. 75 ust. 1 pkt 9-12 lub art. 76 ust. 1 pkt 4 jest obowiązany zwrócić
równowartość kosztów zakwaterowania, wyżywienia i umundurowania, poniesionych w
czasie studiów lub nauki.";
38) skreśla się art. 83;
39) art. 85 i 86 otrzymują brzmienie:
"Art. 85. 1. Żołnierzowi zawodowemu zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej i
członkom rodziny pozostałym po żołnierzu zmarłym w czasie pełnienia zawodowej
służby wojskowej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, przysługują bezpłatne świadczenia
zdrowotne na zasadach przewidzianych dla żołnierzy zawodowych i ich rodzin przez
okres jednego roku od dnia zwolnienia żołnierza ze służby lub od dnia jego
śmierci. W szczególnych przypadkach Minister Obrony Narodowej lub określony
przez niego organ wojskowy może przyznać prawo do tych świadczeń przez dłuższy
okres.
2. Bezpłatne świadczenia zdrowotne, o których mowa w ust. 1, nie przysługują
żołnierzowi zawodowemu zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej z przyczyn
określonych w art. 75 ust. 1 pkt 1, 4 i 9-12, art. 76 ust. 1 pkt 4 oraz art. 77
ust. 1 pkt 1 oraz członkom jego rodziny. Osobom tym przysługuje prawo do
świadczeń zdrowotnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej na zasadach
przewidzianych dla pracowników, z którymi stosunek pracy został rozwiązany,
jeżeli nie mają prawa do świadczeń zdrowotnych z innego tytułu.
3. Uprawnienia do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych:
1) żołnierzy zawodowych zwolnionych z zawodowej służby wojskowej i członków ich
rodzin,
2) członków rodzin pozostałych po żołnierzach zawodowych zmarłych w czasie
pełnienia służby
- którzy nabyli prawo do zaopatrzenia emerytalnego przewidzianego w przepisach o
zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, określają te
przepisy.
Art. 86. Żołnierzowi zawodowemu zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej i
członkom jego rodziny oraz członkom rodziny pozostałym po zmarłym żołnierzu
zawodowym przysługuje prawo do zakwaterowania, na zasadach określonych w
przepisach o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.";
40) art. 88 otrzymuje brzmienie:
"Art. 88. 1. Żołnierz zawodowy zwolniony z zawodowej służby wojskowej z powodu:
1) orzeczenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do zawodowej służby
wojskowej,
2) upływu terminu zakończenia służby określonego w kontrakcie, jeżeli żołnierz
pełnił służbę co najmniej przez okres trwania dwóch kontraktów,
3) upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego dokonanego przez żołnierza
zawodowego lub właściwy organ wojskowy, z wyjątkiem przypadku wypowiedzenia
stosunku służbowego przez żołnierza w okresie służby obowiązkowej,
4) nabycia prawa do zaopatrzenia emerytalnego z tytułu wysługi lat i osiągnięcia
wieku, o którym mowa w art. 76 ust. 1 pkt 1,
5) wyrażenia przez żołnierza w służbie stałej zgody na zwolnienie z zawodowej
służby wojskowej, w przypadku określonym w art. 76 ust. 3
- korzysta z pierwszeństwa w zatrudnieniu, w szczególności na stanowisku pracy
związanym z obronnością kraju.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, stanowiska pracy
związane z obronnością kraju.
3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Obrony
Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb kierowania
żołnierzy zawodowych zwolnionych z zawodowej służby wojskowej do pracy na
stanowiska, o których mowa w ust. 2.
4. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrami Pracy i Polityki
Socjalnej oraz Finansów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i
tryb przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania żołnierzy, o których mowa w
ust. 1.";
41) po art. 88 dodaje się art. 88a w brzmieniu:
"Art. 88a. 1. Żołnierz zawodowy, o którym mowa w art. 88 ust. 1, z wyjątkiem
tego, który nabył uprawnienia do emerytury wojskowej w pełnej wysokości, może
korzystać z pomocy w zakresie przekwalifikowania, doradztwa zawodowego lub
pośrednictwa pracy, realizowanych przez wyspecjalizowane organy wojskowe.
2. W ramach pomocy określonej w ust. 1 mogą być pokrywane koszty:
1) przekwalifikowania zawodowego (przyuczenia do zawodu), doradztwa zawodowego
lub odbywania praktyk zawodowych,
2) przejazdów z miejsca zamieszkania żołnierza zawodowego do ośrodków szkolenia,
w których następuje przekwalifikowanie zawodowe (przyuczenie do zawodu), lub
miejsca odbywania praktyk zawodowych,
3) zakwaterowania w okresie szkolenia (przyuczenia do zawodu) lub odbywania
praktyk zawodowych.
3. Przekwalifikowanie zawodowe (przyuczenie do zawodu) może być realizowane, za
zgodą właściwych organów wojskowych, w niewojskowych ośrodkach szkolenia w
drodze całkowitej lub częściowej refundacji kosztów.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do żołnierzy zawodowych, którym
wypowiedziano stosunek służbowy w trybie określonym w art. 78 ust. 2.
5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady i warunki korzystania z uprawnień, o których mowa w ust. 1-3.";
42) art. 89 otrzymuje brzmienie:
"Art. 89. 1. Okres pełnienia zawodowej służby wojskowej wlicza się pracownikowi
do okresu zatrudnienia w zakresie wszystkich uprawnień związanych z tym
zatrudnieniem. Jeżeli żołnierz podjął pracę w ciągu dwunastu miesięcy od dnia
zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, nabywa prawo do urlopu wypoczynkowego w
roku kalendarzowym, w którym podjął pracę.
2. Urlop wypoczynkowy, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje za rok
kalendarzowy, w którym żołnierz zawodowy wykorzystał urlop wypoczynkowy przed
zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej lub gdy otrzymał za ten urlop
ekwiwalent pieniężny.";
43) w art. 90 skreśla się ust. 1;
44) w art. 91:
a) ust. 2 i 4 otrzymują brzmienie:
"2. Do służby kandydackiej może być powołana, na podstawie dobrowolnego
zgłoszenia, osoba posiadająca wyłącznie obywatelstwo polskie, odpowiednią
zdolność psychiczną i fizyczną do zawodowej służby wojskowej, wiek co najmniej
17 lat i odpowiednie wykształcenie, po złożeniu pisemnego zobowiązania do
pełnienia zawodowej służby wojskowej po ukończeniu szkoły."
"4. Osobę ubiegającą się o powołanie do służby kandydackiej kieruje się do
wojskowej komisji lekarskiej w celu ustalenia zdolności do zawodowej służby
wojskowej.",
b) skreśla się ust. 5;
45) art. 95-97 otrzymują brzmienie:
"Art. 95. 1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe zasady i warunki przyjmowania do szkół chorążych zawodowych i
podoficerskich szkół zawodowych oraz wysokość pobieranych opłat z tytułu
przeprowadzania egzaminów wstępnych i sprawdzianów przy ubieganiu się o
przyjęcie do tych szkół,
2) czas trwania nauki w szkołach chorążych zawodowych i podoficerskich szkołach
zawodowych, szczegółowe zasady składania egzaminów dyplomowych i końcowych oraz
odbywania praktyk, tytuły przysługujące absolwentom tych szkół oraz wzory
dyplomów i świadectw stwierdzających ich ukończenie.
2. Minister Obrony Narodowej, w drodze zarządzenia:
1) tworzy i znosi szkoły chorążych zawodowych i podoficerskie szkoły zawodowe,
2) określa organizację i podstawowe założenia procesu kształcenia w szkołach
chorążych zawodowych i podoficerskich szkołach zawodowych.
Art. 96. 1. W szkołach chorążych zawodowych i podoficerskich szkołach zawodowych
może być prowadzone nauczanie odpowiednio w zakresie średniej szkoły zawodowej
lub zasadniczej szkoły zawodowej.
2. W sprawach, o których mowa w art. 95 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, związanych
z nauczaniem w zakresie średniej szkoły zawodowej lub zasadniczej szkoły
zawodowej oraz uzyskiwaniem kwalifikacji wynikających z ukończenia tych szkół,
Minister Obrony Narodowej działa w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej.
Art. 97. 1. Dla słuchacza wyższej szkoły wojskowej początkowe dwanaście miesięcy
służby kandydackiej jest okresem próbnym.
2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, okresy próbne dla
słuchaczy szkół chorążych zawodowych i podoficerskich szkół zawodowych.";
46) w art. 98 w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) utraty obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa,";
47) w art. 99:
a) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) ulgi przy przejazdach środkami publicznego transportu zbiorowego na zasadach
określonych w innych przepisach.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Do kandydatów na żołnierzy zawodowych stosuje się odpowiednio przepisy art.
44, 46-48, 51, 65 i 67-73.";
48) po rozdziale 7 dodaje się rozdział 7a w brzmieniu:
"Rozdział 7a
Służba wojskowa żołnierzy zawodowych po ogłoszeniu mobilizacji i w czasie wojny
Art. 106a. Do żołnierzy zawodowych po ogłoszeniu mobilizacji i w czasie wojny
stosuje się przepisy ustawy, z wyłączeniem art. 4 ust. 2, art. 8 ust. 2 i 3,
art. 9 pkt 2, art. 12-16, art. 17 ust. 3, art. 18, art. 20 ust. 2 i 4, art.
20a-24, art. 25 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, 3 i 5, art. 27-31, art. 34, art. 35, art.
36 ust. 2 i 4, art. 37-39, art. 40 ust. 2-4, art. 46 ust. 3, art. 47-51, art. 52
ust. 2, art. 53-57, art. 62, art. 63, art. 68 ust. 2, art. 71, art. 72, art. 74,
art. 75 ust. 1 pkt 3-8 i ust. 2, art. 76-80, art. 88, art. 88a, art. 90, art. 91
ust. 2-6, art. 92, art. 95-97, art. 98 ust. 2 i 3, art. 99 ust. 3, art. 101 ust.
1-4, art. 102 ust. 2 i 3, art. 103 ust. 2-4, art. 104 ust. 2 i art. 105-108 oraz
z uwzględnieniem przepisów niniejszego rozdziału.
Art. 106b. 1. Żołnierz zawodowy w służbie kontraktowej pełni dalej czynną służbę
wojskową jako służbę stałą.
2. Absolwenta szkoły wojskowej, powołanego do służby kandydackiej w czasie
pokoju, powołuje się do zawodowej służby wojskowej pełnionej jako służba stała.
3. Żołnierz zawodowy może być wyznaczony do pełnienia służby na odpowiednim
stanowisku służbowym w jednostce organizacyjnej poza resortem obrony narodowej.
4. Żołnierza zawodowego nie przenosi się w stan nieczynny, a przebywający w
stanie nieczynnym powraca w stan czynny bez odrębnego powołania.
Art. 106c. Żołnierz zawodowy oraz kandydat na żołnierza zawodowego pozostają w
czynnej służbie wojskowej do dnia zwolnienia ich z tej służby.
Art. 106d. Organy wojskowe uprawnione do mianowania żołnierzy zawodowych na
stopnie wojskowe określają odrębne przepisy.
Art. 106e. 1. Żołnierz zawodowy może być mianowany na kolejny stopień wojskowy
po przesłużeniu w stopniu:
1) podoficera - 6 miesięcy,
2) chorążego - 8 miesięcy,
3) oficera młodszego -10 miesięcy,
4) oficera starszego i generała (admirała) - 12 miesięcy.
2. Za dokonanie czynu świadczącego o szczególnym męstwie lub za wyjątkowe
zasługi można mianować żołnierza zawodowego na wyższy stopień wojskowy
niezależnie od warunków określonych w ust. 1.
Art. 106f. Żołnierz zawodowy może otrzymać urlop:
1) okolicznościowy - w wymiarze do 15 dni w roku kalendarzowym,
2) w drodze wyróżnienia - na podstawie przepisów o dyscyplinie wojskowej,
3) zdrowotny - na podstawie innych przepisów.
Art. 106g. Od obowiązku zachowania tajemnicy może zwolnić żołnierza zawodowego
przełożony o uprawnieniach co najmniej dowódcy korpusu.
Art. 106h. 1. Żołnierz zawodowy zwolniony z zawodowej służby wojskowej pełni
nadal czynną służbę wojskową, z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 2.
2. Żołnierz zawodowy zwolniony z zawodowej służby wojskowej z powodu utraty
obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa podlega
zwolnieniu także z czynnej służby wojskowej.
Art. 106i. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady i tryb:
1) przenoszenia żołnierzy zawodowych do dyspozycji oraz pełnienia służby
wojskowej w okresie przebywania w dyspozycji,
2) postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych do pełnienia służby poza
resortem obrony narodowej,
3) opiniowania żołnierzy zawodowych, zapoznawania ich z opinią służbową oraz
wnoszenia i rozpatrywania odwołań,
4) mianowania żołnierzy zawodowych na kolejne stopnie wojskowe do stopnia
pułkownika (komandora) włącznie,
5) wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania z tych
stanowisk,
6) powoływania w przypadkach szczególnych do zawodowej służby wojskowej,
7) udzielania urlopów żołnierzom zawodowym oraz odwoływania z tych urlopów,
8) zwalniania z zawodowej służby wojskowej.
2. Organem właściwym w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, 6 i 8, jest
Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy.";
49) w art. 107:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Od decyzji wydanych przez organy wojskowe w sprawach określonych w ustawie
żołnierz zawodowy (kandydat na żołnierza zawodowego) może wnieść odwołanie do
organu wojskowego wyższego stopnia na zasadach określonych w Kodeksie
postępowania administracyjnego, a także, z zastrzeżeniem ust. 1a, skargę do sądu
administracyjnego.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Skarga, o której mowa w ust. 1, nie może być wniesiona na decyzje w
sprawach:
1) powołania do zawodowej służby wojskowej (służby kandydackiej),
2) wyznaczenia (zwolnienia) lub przeniesienia na stanowisko służbowe,
3) mianowania na stopień wojskowy,
4) przeniesienia do innego korpusu osobowego lub do innej grupy albo
specjalności wojskowej,
5) delegowania do wykonywania zadań służbowych poza jednostką,
6) zwolnienia z zawodowej służby wojskowej (służby kandydackiej) w przypadkach
określonych w art. 75 ust. 1 pkt 1 i 9-12, art. 102 ust. 1 pkt 1 oraz art. 103
ust. 1 pkt 1."
Art. 2. W ustawie z dnia 31 marca 1965 r. o wyższym szkolnictwie wojskowym (Dz.
U. z 1992 r. Nr 10, poz. 40) art. 43 otrzymuje brzmienie:
"Art. 43. Żołnierzy zawodowych zwolnionych z zawodowej służby wojskowej, którzy
w chwili zwolnienia byli wyznaczeni na stanowisko profesora zwyczajnego lub
profesora nadzwyczajnego w wyższych szkołach wojskowych, można zatrudnić jako
cywilnych nauczycieli akademickich, nie dłużej jednak niż do końca roku
akademickiego, w którym kończą oni 70 lat życia."
Art. 3. W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr
54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 165) w art. 74 ust. 2 otrzymuje
brzmienie:
"2. Stopniami wojskowymi są następujące stopnie:
w wojskach lądowych i lotnictwiew marynarce wojennej
szeregowi
szeregowymarynarz
starszy szeregowystarszy marynarz
podoficerowie młodsi
kapralmat
starszy kapralstarszy mat
podoficerowie starsi
plutonowybosmanmat
starszy plutonowystarszy bosmanmat
sierżantbosman
starszy sierżantstarszy bosman
sierżant sztabowybosman sztabowy
starszy sierżant sztabowystarszy bosman sztabowy
chorążowie młodsi
młodszy chorążymłodszy chorąży marynarki
chorążychorąży marynarki
chorążowie starsi
starszy chorążystarszy chorąży marynarki
młodszy chorąży sztabowymłodszy chorąży sztabowy marynarki
chorąży sztabowychorąży sztabowy marynarki
starszy chorąży sztabowystarszy chorąży sztabowy marynarki
oficerowie młodsi
podporucznikpodporucznik marynarki
porucznikporucznik marynarki
kapitankapitan marynarki
oficerowie starsi
majorkomandor podporucznik
podpułkownikkomandor porucznik
pułkownikkomandor
generałowie i admirałowie
generał brygadykontradmirał
generał dywizjiwiceadmirał
generał broniadmirał"
Art. 4. W ustawie z dnia 8 czerwca 1972 r. o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. Nr
23, poz. 166, z 1989 r. Nr 73, poz. 436, z 1991 r. Nr 113, poz. 491 i z 1995 r.
Nr 89, poz. 443) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 24 w § 1 wyrazy "będący oficerem zawodowym" zastępuje się wyrazami
"będący oficerem pełniącym zawodową służbę stałą";
2) w art. 52 w § 1 wyrazy "oficer zawodowy lub oficer służby okresowej"
zastępuje się wyrazami "oficer pełniący zawodową służbę stałą";
3) w art. 56:
a) w § 1 wyrazy "oficer zawodowy lub oficer służby okresowej" zastępuje się
wyrazami "oficer pełniący zawodową służbę stałą",
b) dodaje się 3 w brzmieniu:
"§ 3. Dla żołnierza powołanego do zawodowej służby stałej na stanowisko
aplikanta w sądzie wojskowym okres próbny trwa przez czas aplikacji.";
4) w art. 68:
a) w § 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z tym że
przepisów o okresie próbnym nie stosuje się.",
b) w § 2 skreśla się wyrazy "lub przepisy o okresowej służbie wojskowej."
Art. 5. W ustawie z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z
1992 r. Nr 5, poz. 18 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163) w art. 13
w ust. 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) w razie otrzymania miernej albo niedostatecznej ogólnej oceny w opinii
służbowej,".
Art. 6. Sprawy wszczęte, lecz nie zakończone decyzją ostateczną przed dniem
wejścia niniejszej ustawy w życie, prowadzi się nadal według przepisów
dotychczasowych, aż do prawomocnego ich zakończenia.
Art. 7. Dotychczasowe przepisy wykonawcze zachowują moc do czasu wydania nowych
przepisów wykonawczych, nie dłużej jednak niż przez okres dziewięciu miesięcy od
dnia wejścia niniejszej ustawy w życie, jeżeli nie są z nią sprzeczne.
Art. 8. Minister Obrony Narodowej ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej
Polskiej jednolity tekst ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, z
uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania
jednolitego tekstu.
Art. 9. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 16 stycznia 1996 r.
w sprawie świadczeń przysługujących pracownikom urzędów państwowych
przeniesionym do pracy w innej miejscowości.
(Dz. U. Nr 8, poz. 46)
Na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach
urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988
r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr
20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z
1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704 oraz z
1995 r. Nr 132, poz. 640) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie stosuje się do:
1) pracowników zatrudnionych w:
a) urzędach naczelnych i centralnych organów administracji państwowej oraz w
urzędach terenowych organów administracji rządowej,
b) urzędach podległych Prezesowi Rady Ministrów,
c) urzędach podległych naczelnym i centralnym organom administracji państwowej,
2) pracowników zatrudnionych w regionalnych izbach obrachunkowych,
3) pracowników zatrudnionych w jednostkach wojskowych i na stanowiskach
określonych przez Ministra Obrony Narodowej lub przez Ministra Spraw
Wewnętrznych w odniesieniu do podległych mu jednostek wojskowych,
4) pracowników administracyjnych, pomocniczych, technicznych i obsługi sądów
powszechnych, powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury oraz kuratorów
zawodowych i komorników.
§ 2. 1. Świadczenia określone rozporządzeniem przysługują pracownikowi
przeniesionemu do pracy w innej miejscowości i przesiedlającemu się do tej
miejscowości na pobyt stały, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Pracownikowi przeniesionemu, na jego wniosek, do pracy w innej miejscowości i
przesiedlającemu się do tej miejscowości na pobyt stały przysługują świadczenia
określone w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2.
3. Pracownikowi mianowanemu przeniesionemu do pracy w innej miejscowości na
okres do sześciu miesięcy przysługują:
1) zwrot kosztów przejazdu,
2) diety,
3) zakwaterowanie,
4) dodatek za rozłąkę,
5) zwrot kosztów przejazdu, raz w miesiącu, środkiem transportu określonym przez
kierownika urzędu, do miejsca stałego zamieszkania i z powrotem, w celu
odwiedzenia rodziny.
4. Pracownikowi przeniesionemu do pracy w innej miejscowości i nie
przesiedlającemu się, jeżeli możliwy jest codzienny dojazd do urzędu, do którego
pracownik został przeniesiony, przysługuje zwrot kosztów biletu miesięcznego na
dojazd publicznym środkiem transportu.
§ 3. 1. Pracownikowi przeniesionemu przysługują:
1) zwrot kosztów przejazdu jego i członków rodziny,
2) diety dla niego i członków rodziny,
3) zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego,
4) ryczałt z tytułu przeniesienia.
2. Wydatki z tytułu przeniesienia określone w ust. 1 pokrywa urząd, do którego
pracownik został przeniesiony.
3. Za członków rodziny pracownika uważa się małżonka, dzieci oraz inne osoby
prowadzące z nim wspólne gospodarstwo domowe, jeżeli przesiedlają się wraz z
pracownikiem.
§ 4. 1. Zwrot kosztów przejazdu oraz wypłata diet następuje, z zastrzeżeniem
ust. 2-4, na zasadach określonych w przepisach w sprawie diet i innych
należności z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju.
2. Zwrotu kosztów przejazdu członków rodziny dokonuje się według zasad
ustalonych dla pracownika przeniesionego.
3. Diety przysługują za czas przejazdu i za pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu
zamieszkania.
4. Diety dla członków rodziny wynoszą 75% diet przysługujących pracownikowi.
§ 5. 1. Zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego obejmuje koszty: opakowania,
prac załadunkowych i wyładunkowych oraz transportu.
2. Koszty przewozu urządzenia domowego zwraca się na podstawie przedstawionych
rachunków.
§ 6. 1. Ryczałt z tytułu przeniesienia przysługuje pracownikowi samotnemu w
wysokości 50%, a pracownikowi przesiedlającemu się wraz z rodziną w wysokości
100% jednomiesięcznego wynagrodzenia przysługującego za miesiąc, w którym
nastąpiło przesiedlenie, obliczonego jak ekwiwalent pieniężny za urlop
wypoczynkowy.
2. W razie przeniesienia obojga małżonków będących pracownikami, którzy w
związku z przeniesieniem przesiedlają się do tej samej miejscowości, przysługuje
im tylko jeden ryczałt z tytułu przeniesienia w wysokości 100% jednomiesięcznego
wynagrodzenia małżonka pobierającego wynagrodzenie wyższe, obliczonego jak
ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy.
§ 7. W razie przeniesienia obojga małżonków będących pracownikami, należności
wymienione w § 3 wypłaca się małżonkowi uprawnionemu do ryczałtu z tytułu
przeniesienia w myśl § 6 ust. 2. Należności te wypłaca urząd, do którego został
przeniesiony pracownik uprawniony do ryczałtu.
§ 8. 1. Urząd, do którego pracownik został przeniesiony, jest obowiązany
zapewnić mu samodzielny lokal mieszkalny na warunkach uzgodnionych przed
przeniesieniem.
2. Do czasu udostępnienia samodzielnego lokalu mieszkalnego w myśl ust. 1 urząd
jest obowiązany zapewnić pracownikowi przeniesionemu zakwaterowanie w zastępczym
pomieszczeniu mieszkalnym.
3. Koszty zakwaterowania w pomieszczeniu zastępczym pokrywa urząd, do którego
pracownik został przeniesiony.
§ 9. 1. Pracownikowi przesiedlającemu się wraz z rodziną, któremu urząd nie
zapewnił samodzielnego lokalu mieszkalnego, a jedynie pomieszczenie zastępcze do
zamieszkania bez rodziny, przysługuje, do czasu zapewnienia samodzielnego lokalu
mieszkalnego, dodatek za rozłąkę.
2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1 oraz w § 2 ust. 3 pkt 4, przysługuje za każdy
dzień rozłąki w wysokości 95% stawki diety określonej w przepisach w sprawie
diet i innych należności z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju. Stawkę
dodatku zaokrągla się do 1 grosza w górę.
3. Dodatek za rozłąkę nie przysługuje za czas:
1) nie usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
2) pobytu w szpitalu,
3) zwolnień od pracy bez prawa do wynagrodzenia lub do zasiłku,
4) urlopu wypoczynkowego i okolicznościowego,
5) delegowania do stałego miejsca zamieszkania,
6) podróży służbowej, z tytułu której pracownik otrzymywał diety w pełnej
wysokości,
7) pobytu u rodziny w miejscu stałego zamieszkania w ramach odwiedzin, o których
mowa w § 10.
§ 10. 1. Pracownikowi przeniesionemu, pobierającemu dodatek za rozłąkę określony
w § 9, przysługuje - raz w miesiącu, w celu odwiedzenia rodziny - zwrot kosztów
przejazdu środkiem transportu określonym przez kierownika urzędu.
2. Zwrot kosztów przejazdu, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli
pracownik nie stawił się w terminie do pracy bez uzasadnionej przyczyny.
§ 11. Tracą moc:
1) uchwała nr 225 Rady Ministrów z dnia 8 listopada 1982 r. w sprawie świadczeń
przysługujących pracownikom urzędów państwowych przeniesionym do pracy w innej
miejscowości (Monitor Polski Nr 30, poz. 258, z 1985 r. Nr 8, poz. 66, z 1986 r.
Nr 19, poz. 139, z 1987 r. Nr 9, poz. 82, z 1988 r. Nr 3, poz. 21, z 1989 r. Nr
4, poz. 43, z 1990 r. Nr 33, poz. 263 i Nr 49, poz. 375, z 1991 r. Nr 9, poz. 64
i Nr 45, poz. 318 oraz z 1992 r. Nr 5, poz. 25, Nr 18, poz. 135 i Nr 36, poz.
262),
2) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 marca 1993 r. w sprawie ustalenia
wysokości dodatku za rozłąkę przysługującego pracownikom urzędów państwowych
przeniesionym do pracy w innej miejscowości (Dz. U. Nr 22, poz. 95 i Nr 113,
poz. 496 oraz z 1994 r. Nr 25, poz. 84, Nr 91, poz. 423 i Nr 134, poz. 699).
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1)
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
1) Rozporządzenie weszło w życie 10.02.1996 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 16 stycznia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu towarów i usług, na które
ustala się ceny urzędowe.
(Dz. U. Nr 8, poz. 48)
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z
1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442,
z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i z 1994 r. Nr 111, poz. 536) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1995 r. w sprawie
określenia wykazu towarów i usług, na które ustala się ceny urzędowe (Dz. U. Nr
100, poz. 492), w § 1 wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 1 w pkt 1 lit. a) otrzymuje brzmienie:
"a) energię cieplną zawartą w wodzie lub parze wodnej, dostarczaną do mieszkań
na cele bytowe, tj. na potrzeby centralnego ogrzewania i podgrzania wody
użytkowej,"
2) w ust. 2 wyrazy "wyroby spirytusowe produkcji krajowej o mocy powyżej 30%"
zastępuje się wyrazami "wyroby spirytusowe czyste produkcji krajowej."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW SPRAW WEWNĘTRZNYCH I SPRAW ZAGRANICZNYCH
z dnia 29 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie o szczegółowych zasadach i trybie postępowania w
sprawach cudzoziemców oraz o wzorach dokumentów dla cudzoziemców.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 8, poz. 49)
Na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach (Dz.
U. z 1992 r. Nr 7, poz. 30 i Nr 25, poz. 112 oraz z 1995 r. Nr 23, poz. 120)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministrów Spraw Wewnętrznych i Spraw Zagranicznych z dnia
1 października 1963 r. o szczegółowych zasadach i trybie postępowania w sprawach
cudzoziemców oraz o wzorach dokumentów dla cudzoziemców (Dz. U. Nr 43, poz. 242,
z 1965 r. Nr 21, poz. 134, z 1966 r. Nr 44, poz. 266 i z 1972 r. Nr 9, poz. 55)
wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w rozporządzeniu wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje
się wyrazami "Rzeczypospolitej Polskiej";
2) w § 9 w ust. 1, w § 14 w ust. 1 i w § 26 w ust. 1 wyrazy "w komendzie
wojewódzkiej (miejskiej w mieście wyłączonym z województwa) Milicji
Obywatelskiej, właściwej" zastępuje się wyrazami "do wojewody właściwego";
3) w § 9 w ust. 4 wyrazy "organy Milicji Obywatelskiej" zastępuje się wyrazem
"wojewodów";
4) w § 12 w pkt 1 wyrazy "Wojsk Ochrony Pogranicza" zastępuje się wyrazami
"Straży Granicznej";
5) w § 17 i w § 30 wyrazy "komendzie wojewódzkiej (miejskiej w mieście
wyłączonym z województwa) Milicji Obywatelskiej, właściwej" zastępuje się
wyrazami "wojewodzie, właściwemu";
6) w § 21 w ust. 1 wyrazy "12 cm x 8,3 cm" zastępuje się wyrazami "11 cm x 8 cm"
oraz wyraz "białej" zastępuje się wyrazem "szarozielonej";
7) w § 23 w ust. 1 i w § 36 w ust. 1 wyrazy "komendy wojewódzkiej (miejskiej w
mieście wyłączonym z województwa) Milicji Obywatelskiej, właściwej" zastępuje
się wyrazami "wojewody, właściwego";
8) w § 25 w ust. 1 i 3 wyrazy "organ Milicji Obywatelskiej" zastępuje się
wyrazem "wojewodę";
9) w § 25 w ust. 2 i w § 39 wyrazy "Milicji Obywatelskiej" zastępuje się wyrazem
"Policji";
10) w § 31 w ust. 1 wyrazy "12 cm x 8,5 cm" zastępuje się wyrazami "11 cm x 8
cm";
11) w § 38 w ust. 1 wyrazy "najbliższy organ Milicji Obywatelskiej" zastępuje
się wyrazami "wojewodę, który dowód wydał";
12) w § 40 wyrazy "w najbliższym organie Milicji Obywatelskiej" zastępuje się
wyrazami "wojewodzie, który dowód wydał";
13) w § 41 w ust. 1 wyrazy "w komendzie wojewódzkiej (miejskiej w mieście
wyłączonym z województwa) Milicji Obywatelskiej właściwej ze względu na miejsce
pobytu cudzoziemca" zastępuje się wyrazami "do Ministra Spraw Wewnętrznych";
14) w § 41 w ust. 2 wyrazy "w komendzie wojewódzkiej (miejskiej w mieście
wyłączonym z województwa) Milicji Obywatelskiej właściwej" zastępuje się
wyrazami "do wojewody właściwego";
15) w § 43 wyrazy "komendy wojewódzkie (miejskie w miastach wyłączonych z
województw) Milicji Obywatelskiej właściwe" zastępuje się wyrazami "wojewodowie
właściwi";
16) w § 44 w ust. 1 wyrazy "Komenda wojewódzka (miejska w mieście wyłączonym z
województwa) Milicji Obywatelskiej" zastępuje się wyrazem "Wojewoda";
17) w § 44 w ust. 3 wyrazy "organu finansowego prezydium właściwej rady
narodowej" zastępuje się wyrazami "właściwego urzędu skarbowego";
18) w załącznikach nr 1 i 2 skrót "PRL" zastępuje się skrótem "RP";
19) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku
nr 1 do niniejszego rozporządzenia;
20) załącznik nr 4 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku
nr 2 do niniejszego rozporządzenia;
21) załącznik nr 5 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku
nr 3 do niniejszego rozporządzenia;
22) załącznik nr 8 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku
nr 4 do niniejszego rozporządzenia;
23) załącznik nr 9 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku
nr 5 do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1996 r.
Minister Spraw Wewnętrznych: w z. J. Zimowski
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Załączniki do rozporządzenia Ministrów Spraw Wewnętrznych i Spraw Zagranicznych
z dnia 29 grudnia 1995 r. (poz. 49)
Załącznik nr 1
Ilustracja
*) Przy udzielaniu wiz służbowych dodatkowo odciska się stempel z napisem
"SŁUŻBOWA"
Załącznik nr 2
Ilustracja
*) Przy udzielaniu wiz służbowych dodatkowo odciska się stempel z napisem
"SŁUŻBOWA"
Załącznik nr 3
Ilustracja
Załącznik nr 4
Strona tytułowa okładki
Ilustracja
Wewnętrzna strona okładki (str.1)
Ilustracja
str. 2
Ilustracja
str. 3 i 4
Ilustracja
str. 5-8
Ilustracja
str. 9 i 10
Ilustracja
Załącznik nr 5
okładka
Ilustracja
str. 1
Ilustracja
str. 2
Ilustracja
str. 3
Ilustracja
str. 4
Ilustracja
str. 5-10
Ilustracja
str. 11-14
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 23 stycznia 1996 r.
o sprostowaniu błędów.
(Dz. U. Nr 8, poz. 50)
Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 30 grudnia 1950 r. o wydawaniu
Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (Dz. U. Nr 58, poz. 524, z 1991 r. Nr
94, poz. 420 i z 1993 r. Nr 7, poz. 34) prostuje się następujące błędy:
1. W załączniku nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r.
w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów (Dz. U. Nr 152, poz.
752):
1) zamiast pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 2106 90 98 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
2106 90 98 0- - - Pozostałe0
ex2106 90 98 0"Soya Drink"
powinna być zamieszczona pozycja towarowa określona kodem PCN 2202 90 10 0 w
brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
2202Wody, w tym wody mineralne i wody gazowane, zawierające dodatek cukru
lub innej substancji słodzącej lub aromatyzującej i pozostałe napoje
bezalkoholowe, z wyjątkiem soków owocowych i warzyw objętych pozycją nr
2009:0
2202 90- Pozostałe:
2202 90 10 0- - Nie zawierające produktów objętych pozycjami nr 0401 do
0404 lub tłuszczu uzyskanego z produktów objętych pozycjami nr 0401 do
0404
ex2202 90 10 0"Soya Drink"
2) pozycja towarowa określona kodem PCN ex 7212 50 97 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
ex7212 50 97 0Pokrywane lub powlekane obustronnie aluminium15
powinna mieć brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
ex7212 50 97 0Pokrywane lub powlekane obustronnie aluminium0
3) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 8439 99 90 0 dodaje się pozycje
towarowe określone kodami PCN: 8440 10 10 0, 8440 10 20 0, 8440 10 30 0, 8440 10
40 0, 8440 10 90 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
8440 10- Maszyny:
8440 10 10 0- - Złamywarki0
8440 10 20 0- - Maszyny zbierające0
8440 10 30 0- - Maszyny do zszywania nićmi, drutem lub klamrami0
8440 10 40 0- - Maszyny do oprawiania książek metodą bez szwową0
8440 10 90 0- - Pozostałe0
4) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 8441 90 90 0 dodaje się pozycje
towarowe określone kodami PCN: 8442 10 00 0, 8442 20 90 0, 8442 30 00 0, 8442 40
00 0, 8442 50 21 0, 8442 50 23 0, 8442 50 29 0, 8443 11 00 0, 8443 19 10 0, 8443
19 35 0, 8443 19 39 0, 8443 19 90 0, 8443 30 00 0, 8443 40 00 0, 8443 51 00 0,
8443 59 20 0, 8443 59 80 0, 8443 60 00 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
84428442Maszyny, urządzenia i wyposażenie (inne niż urządzenia i
obrabiarki z pozycji nr 8456 do 8465) do odlewania lub składania czcionek,
do przygotowywania lub wykonywania klisz, płyt, cylindrów drukowych lub
innych elementów drukarskich; czcionki, klisze, płyty, cylindry drukowe i
inne elementy drukarskie; klisze, płyty, cylindry i kamienie litograficzne
przygotowane do celów drukarskich (np. strugane, ziarnowane lub
polerowane):
8442 10 00 0- Maszyny do fotoskładu0
8442 20- Maszyny, urządzenia i wyposażenie do dokonywania składu innymi
metodami, z użyciem lub bez użycia urządzeń do odlewania:
8442 20 90 0- - Pozostałe0
8442 30 00 0- Pozostałe maszyny, urządzenia i wyposażenie0
8442 40 00 0- Części do powyższych maszyn, urządzeń i wyposażenia0
8442 50- Czcionki, klisze, płyty, cylindry drukowe i inne elementy
drukarskie; klisze, płyty, cylindry i kamienie litograficzne przygotowane
do celów drukarskich (np. strugane, ziarnowane lub polerowane):
- - Z obrazem druku (gotowe do drukowania):
8442 50 21 0- - - Do druku wypukłego0
8442 50 23 0- - - Do druku płaskiego0
8442 50 29 0- - - Pozostałe0
- Maszyny drukarskie offsetowe:
8443 11 00 0- - Z podawaniem papieru z roli0
8443 19- - Pozostałe:
- - - Z podawaniem papieru w arkuszach:
8443 19 10 0- - - - Używane0
- - - - Nowe, do arkuszy o formacie:
8443 19 35 0- - - - - Powyżej 52 x 74 cm, lecz nie przekraczającym 74 x
107 cm0
8443 19 39 0- - - - - Powyżej 74 x 107 cm0
8443 19 90 0- - - Pozostałe0
8443 30 00 0- Maszyny do druku fleksograficznego0
8443 40 00 0- Maszyny do druku wklęsłego0
- Pozostałe maszyny drukarskie:
8443 51 00 0- - Atramentowe maszyny drukarskie0
8443 59- - Pozostałe:
8443 59 20 0- - - Do drukowania na materiałach włókienniczych0
8443 59 80 0- - - Pozostałe0
8443 60 00 0- Maszyny do prac pomocniczych przy drukowaniu0
5) pozycja towarowa określona kodem PCN ex 8522 90 91 1 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
ex8522 90 91 1Mechanizmy kompletne do gramofonów, magnetofonów,
magnetowidów, odtwarzaczy wideo, odtwarzaczy CD i CDI - bez zamontowanych
układów elektronicznych15
powinna mieć brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
ex8522 90 91 1Mechanizmy kompletne do gramofonów, magnetofonów,
magnetowidów, odtwarzaczy wideo, odtwarzaczy CD i CDI - bez zamontowanych
układów elektronicznych0
6) pozycja towarowa określona kodem PCN 8528 12 14 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
8528 12 14 0- - - - Z rozdzielczością poziomą nie przekraczającą 625
linii148,48,4 7,0
powinna mieć brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
8528 12 14 0- - - - Z rozdzielczością poziomą nie przekraczającą 625
linii148,48,47,07,07,0
7) pozycja towarowa określona kodem PCN 8528 12 16 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
8528 12 16 0- - - - - Z rozdzielczością pionową poniżej 700 linii148,48,4
7,0
powinna mieć brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
8528 12 16 0- - - - - Z rozdzielczością pionową poniżej 700
linii148,48,47,07,07,0
8) pozycja towarowa określona kodem PCN 8528 12 18 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
8528 12 18 0- - - - - Z rozdzielczością pionową 700 lub więcej
linii148,48,4 7,0
powinna mieć brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
8528 12 18 0- - - - - Z rozdzielczością pionową 700 lub więcej
linii148,48,47,07,07,0
9) pozycja towarowa określona kodem PCN 9018 13 00 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
9018 13 00 0- - Urządzenia diagnostyczne działające na zasadzie rezonansu
magnetycznego
powinna mieć brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
9018 13 00 0- - Urządzenia diagnostyczne działające na zasadzie rezonansu
magnetycznego6
10) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 9026 90 90 0 dodaje się pozycję ex
9027 10 10 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
9027 10- Analizatory gazu lub dymu:
9027 10 10 0- - Elektroniczne
ex9027 10 10 0Części do analizatorów gazu lub dymu (w tym przenośnych i
przewoźnych) do pomiaru emisji spalin, gazów odlotowych; dymomierzy spalin
(przenośnych), analizatorów zanieczyszczeń powietrza pracujących w
zakresach imisyjnych; telemetrycznych systemów pomiarowych0
11) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 9027 20 10 0 dodaje się pozycję ex
9027 20 10 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
ex9027 20 10 0Części do chromatografów gazowych, cieczowych i jonowych0
12) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 9027 20 90 0 dodaje się pozycję ex
9027 20 90 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
ex9027 20 90 0Części do aparatów do elektroforezy0
13) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 9027 30 00 0 dodaje się pozycję ex
9027 30 00 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
ex9027 30 00 0Części do spektrofotometrów absorpcji atomowej,
spektrometrów (rentgenowskich, IR, ICP, UV-VIS), spektrofotometrów UV-VIS0
14) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 9027 80 18 0 dodaje się pozycję ex
9027 80 18 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
9027 80 18 0- - - Pozostałe
ex9027 80 18 0Części do analizatorów całkowitego węgla organicznego (TOC);
mierników chemicznego zapotrzebowania tlenu (COD); mierników biologicznego
zapotrzebowania tlenu (BOD); systemów łączących spektrometrię masową z
chromatografią; zestawów do pomiaru zanieczyszczeń powietrza w przepływie0
2. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie
ustanowienia kontyngentów celnych na przywóz niektórych towarów pochodzących z
Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej i Republiki Węgier (Dz. U. Nr 151, poz.
743):
1) w załączniku nr 1 do rozporządzenia:
a) pozycja towarowa określona kodem PCN 2204 29 99 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieStawka preferencyjnaKontyngent
dla Republiki Czeskiejdla Republiki Słowackiej
2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.33 + 66,35 ECU/hl + 0,16 ECU/kg
powinna mieć brzmienie:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieStawka preferencyjnaKontyngent
dla Republiki Czeskiejdla Republiki Słowackiej
2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.37,5 minimum 8,5 ECU/hl + 0,85 ECU/%/hl
b) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2208 40 90 0 nie powinny być
zamieszczone pozycje towarowe określone kodem PCN: 2208 50 11 0, 2208 50 19 0,
2208 50 91 0 i 2208 50 99 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienieStawka preferencyjnaKontyngent
dla Republiki Czeskiejdla Republiki Słowackiej
2208 50- Giny i gin Geneva:
- - Gin w pojemnikach zawierających:
2208 50 11 0- - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 6,25 ECU/hl + 0,65 ECU
%/hl
2208 50 19 0- - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 4,5 ECU/hl + 0,45 ECU
%/hl
- - Gin Geneva, w pojemnikach zawierających:
2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniej42,5 minimum 6,25 ECU/hl + 0,65 ECU
%/hl
2208 50 99 0- - - Więcej niż 2 litry42,5 minimum 4,5 ECU/hl + 0,45 ECU
%/hl
2) załącznik nr 2 do rozporządzenia powinien mieć brzmienie:
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI CELNYMI ILOŚCIOWYMI, POCHODZĄCYCH Z
REPUBLIKI WĘGIER
PozycjaKod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent
04060406Sery i twarogi: 300 ton
0406 10- Ser (niedojrzewający i niewędzony) świeży, w tym ser serwatkowy i
twaróg:
0406 10 20 0- - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 40%0
0406 10 80 0- - Pozostały0
0406 20- Ser tarty lub proszkowany, wszystkich rodzajów:
0406 20 10 0- - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z
odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami0
0406 20 90 0- - Pozostały0
0406 30- Ser przetworzony (ser topiony) inny niż tarty lub proszkowany:
0406 30 10 0- - Do produkcji którego nie użyto innych serów, jak
Emmentaler, Gruyére i Appenzell i który może zawierać jako dodatek ziołowy
ser Glarus (znany jako Schabziger); przygotowany do sprzedaży detalicznej
o zawartości tłuszczu nie przekraczającej 56% suchej masy
- - Pozostały:
- - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 36% i o
zawartości tłuszczu w suchej masie:
0406 30 31 0- - - - Nie przekraczającej 48%0
0406 30 39 0- - - - Powyżej 48%0
0406 30 90 0- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 36%0
0406 40- Ser z przerostami niebieskiej pleśni:
0406 40 10 0- - Roquefort0
0406 40 50 0- - Gorgonzola0
0406 40 90 0- - Pozostały0
0406 90- Pozostałe sery:
0406 90 01 0- - Do przetworzenia (topienia)0
- - Pozostałe:
- - - Emmentaler, Gruyére, Sbrinz, Bergkäse i Appenzell:
- - - - O zawartości tłuszczu w suchej masie 45% lub więcej, dojrzewające
przez 3 miesiące lub więcej:
0406 90 02 0- - - - - Sery w całości w cenie franco granica powyżej 401,85
ECU, lecz nie przekraczającej 430,62 ECU za 100 kg masy netto0
0406 90 03 0- - - - - Sery w całości w cenie franco granica powyżej 430,62
ECU za 100 kg masy netto0
0406 90 04 0- - - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze
skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej lecz
nie przekraczającej 5 kg i w cenie franco granica powyżej 430,62 ECU, ale
nie przekraczającej 459,39 ECU za 100 kg masy netto0
0406 90 05 0- - - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze
skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej i w
cenie franco granica powyżej 459,39 ECU za 100 kg masy netto0
0406 90 06 0- - - - - Kawałki bez skórki, o masie netto poniżej 450 g i w
cenie franco granica przekraczającej 499,67 ECU za 100 kg masy netto,
pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, w opakowaniach, na których
znajduje się opis sera, zawartość tłuszczu, odpowiedzialny za pakowanie
oraz kraj producenta0
- - - - - Pozostałe:
0406 90 07 0- - - - - - Emmentaler0
0406 90 08 0- - - - - - Gruyére, Sbrinz0
0406 90 09 0- - - - - - Bergkäse, Appenzell0
- - - - Pozostałe:
0406 90 12 0- - - - - Emmentaler0
0406 90 14 0- - - - - Gruyére, Sbrinz0
0406 90 16 0- - - - - Bergkäse, Appenzell0
0406 90 18 0- - - - - Fromage fribourgeois, Vacherin Mont d'Or i Téte de
Moine0
0406 90 19 0- - - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z
odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami0
0406 90 21 0- - - Cheddar0
0406 90 23 0- - - Edam0
0406 90 25 0- - - Tilsit0
0406 90 27 0- - - Butterkäse0
0406 90 29 0- - - Kashkaval0
- - - Feta:
0406 90 31 0- - - - Z mleka owiec albo mleka bawołów w pojemnikach
zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry0
0406 90 33 0- - - - Pozostałe0
0406 90 35 0- - - Kefalo-Tyri0
0406 90 37 0- - - Finlandia0
0406 90 39 0- - - Jarlsberg0
- - - Pozostałe:
0406 90 50 0- - - - Ser z mleka owiec albo mleka bawołów w pojemnikach
zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry0
- - - - Pozostałe:
- - - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 40% i o
zawartości masy wody w substancji beztłuszczowej:
- - - - - - Nie przekraczającej 47%:
0406 90 61 0- - - - - - - Grana Padano, Permigiano Reggiano0
0406 90 63 0- - - - - - - Fiore Sardo, Pecorino0
0406 90 69 0- - - - - - - Pozostałe0
- - - - - - Powyżej 47%, ale nie przekraczającej 72%:
0406 90 73 0- - - - - - - Provolone0
0408 90 75 0- - - - - - - Asiago, Caciocavallo, Montasio, Ragusano0
0406 90 76 0- - - - - - - Danbo, Fontal, Fontina, Fynbo, Havarti, Maribo,
Samso0
0406 90 78 0- - - - - - - Gouda0
0406 90 79 0- - - - - - - Esrom, Italico, Kernhem, Saint-Nectaire,
Saint-Paulin, Taleggio0
0406 90 81 0- - - - - - - Cantal, Cheshire, Wensleydale, Lancashire,
Double Gloucester, Blarney, Colby, Monterey0
0406 90 82 0- - - - - - - Camembert0
0406 90 84 0- - - - - - - Brie0
0406 90 85 0- - - - - - - Kefalograviera, Kasseri0
- - - - - - - Pozostałe sery, o zawartości wody w masie serowej
beztłuszczowej:
0406 90 86 0- - - - - - - - Powyżej 47 %, ale nie przekraczającej 52%0
0406 90 87 0- - - - - - - - Powyżej 52%, ale nie przekraczającej 62%0
0406 90 88 0- - - - - - - - Powyżej 62%, ale nie przekraczającej 72%0
0406 90 93 0- - - - - - Powyżej 72%0
0406 90 99 0- - - - - Pozostałe015 tys. ton
07010701Ziemniaki, świeże lub chłodzone 10 tys. ton
0701 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Młode:
0701 90 90 0- - - Pozostałe10
07030703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz inne warzywa cebulowe świeże
lub chłodzone: 1500 ton
0703 10- Cebula i szalotka:
- - Cebula:
0703 10 11 0- - - Dymka10
0703 10 19 0- - - Pozostałe10
0703 10 90 0- - Szalotka10
07100710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie),
mrożone: 20 tys. ton
- Warzywa strączkowe, nawet łuskane:
0710 21 00 0- - Groch (Pisum sativum)10
08080808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże: 10 tys. ton
0808 10- Jabłka:
0808 10 10 0- - Jabłka na sok, luzem, od 16 września do 15 grudnia10
- - Pozostałe:
- - - Od 1 stycznia do 31 marca:
0808 10 51 0- - - - Odmiany Golden Delicious10
0808 10 53 0- - - - Odmiany Grany Smith10
0808 10 59 0- - - - Pozostałe10
- - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca:
0808 10 61 0- - - - Odmiany Golden Delicious10
0808 10 63 0- - - - Odmiany Grany Smith10
0808 10 69 0- - - - Pozostałe10
- - - Od 1 do 31 lipca:
0808 10 71 0- - - - Odmiany Golden Delicious10
0808 10 73 0- - - - Odmiany Grany Smith10
0808 10 79 0- - - - Pozostałe10
- - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia:
0808 10 92 0- - - - Odmiany Golden Delicious10
0808 10 94 0- - - - Odmiany Grany Smith10
0808 10 98 0- - - - Pozostałe10
17011701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w
postaci stałej: 140 tys. hl
- Cukier surowy nie zawierający dodatku środków aromatyzujących ani
barwiących:
1701 12- - Cukier buraczany:
1701 12 10 0- - - Do rafinacji35
1701 12 90 0- - - Pozostały35
22042204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009: 42 tys. hl
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
obj.:
2204 10 11- - - Szampan:
2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 19 ECU/hl
2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 + 64,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg
2204 10 19- - - Pozostałe:
2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 19 ECU/hl
2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 + 64,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg
- - Pozostałe:
2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 19 ECU/hl
2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 19 ECU/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.15 minimum 19 ECU/hl
2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 + 64,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej
13% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach:
- - - - - - Białe:
2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 10,5
ECU/hl
2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 22 0- - - - - - - Rhreinhessen15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 10,5
ECU/hl
2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 46 0- - - - - - - Côtes du Rhône15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 10,5
ECU/hl
2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 88 0- - - - - Samos i Muskat de Lemnos15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal Muscatel15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przekraczającej 22 % obj.:
2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 96 0- - - - - Madeira, Sherry i Setubal Muscatel15 minimum 10,5
ECU/hl
2204 21 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 ECU/hl
2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 + 64,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczone inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C
2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.12,5 minimum 19 ECU/hl
2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 + 64,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej
13% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
- - - - - - Białe:
2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 0,5
ECU/hl
2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 46 0- - - - - - - Côtes du Rhône12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 0,5
ECU/hl
2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Białe:
2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 0,5 ECU/hl
2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15 % obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 1,5 ECU/hl
2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 1,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 1,5 ECU/hl
2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 1,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18 % obj.:
2204 29 87 0- - - - - Marsala12,5 minimum 8,5 ECU/hl
2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos12,5 minimum 8,5 ECU/hl
2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 8,5 ECU/hl
2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal Muscatel12,5 minimum 8,5 ECU/hl
2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 8,5 ECU/hl
2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 8,5 ECU/hl
2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 8,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przewyższającej 22 % obj.:
2204 29 95 0- - - - - Port12,5 minimum 8,5 ECU/hl
2204 29 96 0- - - - - Madeira, Sherry i Setubal Muscatel12,5 minimum 8,5
ECU/hl
2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 8,5 ECU/hl
2204 29 98 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 8,5 ECU/hl
2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 + 64,35 ECU/hl + 0,11 ECU/%/hl
2204 30- Pozostały moszcz winogronowy:
2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej
niż przez dodanie alkoholu:
2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej
niż 22% obj.22,5
2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 + 64,35 ECU/hl + 0,11 ECU/%/hl
- - Pozostały:
- - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20°C i o rzeczywistej
objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 1% obj.:
2204 30 92 0- - - - Skoncentrowany32,5
2204 30 94 0- - - - Pozostały32,5
- - - Pozostały:
2204 30 96- - - - Skoncentrowany:
2204 30 96 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5
2204 30 96 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.33 + 64,35 ECU/hl + 0,11 ECU/%/hl
2204 30 98- - - - Pozostały:
2204 30 98 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
1%, ale nie większej niż 22% obj.32,5
2204 30 98 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej
22% obj.33 + 64,35 ECU/hl + 0,11 ECU/%/hl
22052205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi: 42 000 l 100% alk.
2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 4,25 ECU/hl
2205 10 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.:
2205 10 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%,
ale nie większej niż 22% obj.33 minimum 7,35 ECU/hl + 0,9 ECU/%/hl
2205 10 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 minimum 7,35 ECU/hl + 0,9 ECU/%/hl
2205 90- Pozostałe:
2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 3 ECU/hl
2205 90 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.:
2205 90 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18%,
ale nie większej niż 22% obj.33 minimum 7,35 ECU/hl + 0,9 ECU/%/hl
2205 90 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 minimum 7,35 ECU/hl + 0,9 ECU/%/hl
2208 2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu
mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe:
2208 20- Napoje alkoholowe otrzymywane przez destylację wina z winogron
lub wytłoków z winogron:
- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2208 20 12 0- - - Cognac184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 20 14 0- - - Armagnac184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 20 26 0- - - Grappa184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 20 27 0- - - Brandy de Jerez184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 20 29 0- - - Pozostałe184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry:
2208 20 40 0- - - Surowy destylat184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
- - - Pozostałe:
2208 20 62 0- - - - Cognac184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 20 64 0- - - - Armagnac184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 20 86 0- - - - Grappa184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 20 87 0- - - - Brandy de Jerez184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 20 89 0- - - - Pozostałe184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 30- Whisky:
- - Whisky burbońska w pojemnikach zawierających:
2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 30 19 0- - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/%/hl
- - Szkocka whisky:
- - - Whisky "malt", w pojemnikach zawierających:
2208 30 32 0- - - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 30 38 0- - - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
- - - Whisky "blended", w pojemnikach zawierających:
2208 30 52 0- - - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 30 58 0- - - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
- - - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 72 0- - - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 30 78 0- - - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
- - Pozostałe, w pojemnikach zawierających:
2208 30 82 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 30 88 0- - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 40- Rumy:
2208 40 10 0- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej184,6 minimum
4,35 ECU/ %/hl
2208 40 90 0- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry184,6
minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 50- Giny i gin Geneva:
- - Gin w pojemnikach zawierających:
2208 50 11 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 50 19 0- - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
- - Gin Geneva, w pojemnikach zawierających:
2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 50 99 0- - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 60- Vodka:
- - O objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 45,4% obj. lub mniej, w
pojemnikach zawierających:
2208 60 11 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/%/hl
2208 60 19 0- - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/%/hl
- - O objętościowej mocy alkoholu większej niż 45,4% obj., w pojemnikach
zawierających:
2208 60 91 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/%/hl
2208 60 99 0- - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/%/hl
2208 70- Likiery i kordiały:
2208 70 10 0- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej184,6 minimum
4,35 ECU/%/hl
2208 70 90 0- - W pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry184,6
minimum 4,35 ECU/%/hl
2208 90- Pozostałe:
- - Arak, w pojemnikach zawierających:
2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 90 19 0- - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
- - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z wyłączeniem
likierów), w pojemnikach zawierających:184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 90 33 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 90 38 0- - - Więcej niż 2 litry
- - Pozostałe wódki i inne napoje alkoholowe, w pojemnikach
zawierających:
- - - 2 litry lub mniej:
2208 90 41 0- - - - Ouzo184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
- - - - Pozostałe:
- - - - - Wódki i napoje alkoholowe (z wyłączeniem likierów):
- - - - - - Destylowane z owoców:
2208 90 45 0- - - - - - - Calvados184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
- - - - - - Pozostałe:
2208 90 52 0- - - - - - - Korn184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 90 57 0- - - - - - - Pozostałe184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 90 69- - - - - Pozostałe napoje alkoholowe:
2208 90 69 1- - - - - - Gotowe preparaty ziołowe będące farmaceutykami, na
bazie alkoholu3,5
2208 90 69 9- - - - - - Pozostałe184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
- - - Więcej niż 2 litry:
- - - - Wódki (z wyłączeniem likierów):
2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 90 74 0- - - - - Pozostałe184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 90 78 0- - - - Inne napoje alkoholowe184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
- - Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej
niż 80% obj., w pojemnikach zawierających:
2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniej184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
2208 90 99 0- - - Więcej niż 2 litry184,6 minimum 4,35 ECU/ %/hl
24012401Tytoń nie przetworzony; odpady tytoniowe: 700 ton
2401 10- Tytoń nie odżyłowany:
- - Suszony ogniowo-rurowo tytoń typu Virginia i suszony powietrzem na
jasny tytoń typu Burley (łącznie z hybrydami tytoniu Burley); suszony
powietrzem na jasny tytoń typu Maryland i tytoń suszony
ogniowo-płomieniowo:
2401 10 10 0- - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia15 minimum 0,565
ECU/kg
2401 10 20 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Burley (łącznie z jego
hybrydami)15 minimum 0,565 ECU/kg
2401 10 30 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Maryland15 minimum
0,565 ECU/kg
- - - Tytoń suszony ogniowo-płomieniowo:
2401 10 41 0- - - - Typu Kentucky15 minimum 0,565 ECU/kg
2401 10 49 0- - - - Pozostałe15 minimum 0,565 ECU/kg
- - Pozostałe:
2401 10 50 0- - - Tytoń suszony powietrzem na jasny15 minimum 0,565 ECU/kg
2401 10 60 0- - - Suszony na słońcu tytoń typu Oriental15 minimum 0,565
ECU/kg
2401 10 70 0- - - Tytoń suszony powietrzem na ciemny15 minimum 0,565
ECU/kg
2401 10 80 0- - - Tytoń suszony ogniowo-rurowo15 minimum 0,565 ECU/kg
2401 10 90 0- - - Pozostałe tytonie15 minimum 0,565 ECU/kg
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 29 grudnia 1995 r.
w sprawie zasad umieszczania osób uprawnionych do wojskowego zaopatrzenia
emerytalnego oraz członków ich rodzin w domu emeryta wojskowego.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 9, poz. 51)
Na podstawie art. 29 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin ( Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36 i z 1995
r. Nr 4, poz. 17) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Osoby uprawnione do emerytury wojskowej, wojskowej renty inwalidzkiej i
wojskowej renty rodzinnej oraz członkowie ich rodzin mają prawo do umieszczenia
w domu emeryta wojskowego, zwanego dalej "domem emeryta", na zasadach
określonych w rozporządzeniu.
2. Osoby ubiegające się o przyjęcie do domu emeryta podlegają badaniom lekarskim
w zakładach opieki zdrowotnej tworzonych i utrzymywanych przez Ministra Obrony
Narodowej, w celu ustalenia ewentualnych przeciwwskazań zdrowotnych do pobytu w
tym domu.
3. Do domu emeryta nie przyjmuje się osób uzależnionych od alkoholu, środków
odurzających lub innych podobnie działających środków.
§ 2. 1. Przyjęcie lub odmowa przyjęcia do domu emeryta następuje na podstawie
decyzji administracyjnej, wydanej przez dyrektora tego domu.
2. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje osobie zainteresowanej
odwołanie do dowódcy okręgu wojskowego, a w mieście stołecznym Warszawie do
dowódcy Garnizonu Warszawa, sprawujących nadzór nad działalnością domu emeryta.
§ 3. Osoba przyjęta do domu emeryta jest obowiązana przekazać do dyspozycji
Wojskowej Agencji Mieszkaniowej opróżnioną, dotychczas zajmowaną osobną kwaterę
stałą (lokal mieszkalny), nie później niż w ciągu sześciu miesięcy od dnia
przyjęcia do domu emeryta.
§ 4. Osobę przyjętą do domu emeryta, która przekazała Wojskowej Agencji
Mieszkaniowej dotychczas zajmowaną osobną kwaterę stałą (lokal mieszkalny),
melduje się w tym domu na pobyt stały, a do czasu przekazania tej kwatery
(lokalu) - na pobyt czasowy.
§ 5. 1. Dom emeryta zapewnia osobom w nim zamieszkującym poczucie bezpieczeństwa
osobistego, jak również warunki bytowe i zdrowotne, uwzględniając stopień
sprawności psychicznej i fizycznej tych osób oraz prawo do intymnego, godnego
życia.
2. W szczególności dom emeryta powinien zapewniać:
1) zakwaterowanie,
2) całodzienne wyżywienie według normy określonej w odrębnych przepisach,
3) pomoc ambulatoryjną,
4) pomieszczenia ogólnego użytku,
5) możliwość zaspokajania potrzeb religijnych,
6) inne usługi w zakresie ustalonym w regulaminie domu emeryta.
§ 6. Mieszkańcy domu emeryta mają prawo do organizowania się, w tym także do
wyboru rady mieszkańców, w celu prezentowania swoich interesów. Dyrektor domu
emeryta zapewnia niezbędne warunki funkcjonowania rady mieszkańców.
§ 7. Szczegółowe warunki pobytu mieszkańców w domu emeryta określa regulamin
zaopiniowany przez radę mieszkańców i zatwierdzony przez dowódcę, o którym mowa
w § 2 ust. 2.
§ 8. W razie rezygnacji z pobytu w domu emeryta mieszkańca, który przekazał
osobną kwaterę stałą (lokal mieszkalny) Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, Agencja
ta przydziela temu mieszkańcowi osobną kwaterę stałą (lokal mieszkalny) w
miejscowości, w której zamieszkiwał, lub za jego zgodą w innej miejscowości, z
uwzględnieniem normy przysługującej w dniu opuszczenia domu emeryta.
§ 9. Zakończenie pobytu w domu emeryta, o którym mowa w § 8, następuje z chwilą
przekazania do dyspozycji dotychczasowemu mieszkańcowi tego domu osobnej kwatery
stałej (lokalu mieszkalnego).
§ 10. 1. Miesięczna opłata za pobyt w domu emeryta osoby uprawnionej wynosi 400%
najniższej emerytury, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Osoba, która przekazała zajmowaną osobną kwaterę stałą (lokal mieszkalny)
Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, oraz zamieszkujący z nią członkowie rodziny
wnoszą miesięczną opłatę za każdą z tych osób w wysokości 250% najniższej
emerytury.
3. Opłata za pobyt w domu emeryta osoby, o której mowa w ust. 2, nie może być
wyższa niż 60% miesięcznego dochodu osiąganego przez tę osobę, a w wypadku
zamieszkiwania w domu emeryta z rodziną łączna opłata nie może przekraczać 80%
wspólnego miesięcznego dochodu tej rodziny.
4. Za dochód, o którym mowa w ust. 3, uważa się kwotę należnego świadczenia
emerytalnego wraz z uzyskiwanym wynagrodzeniem lub innym dochodem, wpływającym
na ograniczenie lub zawieszenie tego świadczenia, po odliczeniu zaliczki na
podatek dochodowy od osób fizycznych.
§ 11. Wysokość opłaty za pobyt w domu emeryta ustala w formie decyzji
administracyjnej dyrektor tego domu. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio.
§ 12. 1. Osoby przyjęte do domu emeryta przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia mogą nadal zamieszkiwać w tym domu bez konieczności potwierdzenia
ich uprawnień.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, oraz zamieszkujący z nimi członkowie rodziny
wnoszą miesięczną opłatę za pobyt każdej z tych osób w domu emeryta w wysokości
150% najniższej emerytury, z tym że opłata nie może być wyższa niż 60%
miesięcznego dochodu osiąganego przez te osoby, a w wypadku zamieszkiwania w tym
domu rodziny - nie może przekraczać 60% wspólnego miesięcznego dochodu tej
rodziny.
3. Przepis § 10 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
§ 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Kierownik Ministerstwa Obrony Narodowej: A. Karkoszka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 4 stycznia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób
niepełnosprawnych.
(Dz. U. Nr 9, poz. 52)
Na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i
rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80,
poz. 350 i Nr 110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 11, poz. 50
i Nr 28, poz. 127 oraz z 1995 r. Nr 1, poz. 1, Nr 5, poz. 25 i Nr 120, poz. 577)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 czerwca 1992
r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U.
Nr 52, poz. 240) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1 w ust. 2:
a) pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2) szkolenia zawodowego oraz dokształcania, w tym również w szkołach średnich i
wyższych,
3) przygotowania miejsc pracy, a w szczególności na:
a) zakup oraz dostosowanie maszyn i urządzeń do indywidualnych potrzeb
wynikających z psychofizycznych możliwości osób niepełnosprawnych,
b) rozbudowę, modernizację i adaptację pomieszczeń produkcyjnych zakładu
związanych z poprawą warunków rehabilitacji, bezpieczeństwa i higieny pracy
stosownie do wymogów ergonomii,
c) wyposażenie i dostosowanie pomieszczeń sanitarnohigienicznych stosownie do
potrzeb osób niepełnosprawnych,"
b) w pkt 4 po wyrazie "poradnictwa" dodaje się wyrazy "i usług", a wyraz
"rehabilitacyjnego" zastępuje się wyrazem "rehabilitacyjnych",
c) pkt 8 i 9 otrzymują brzmienie:
"8) kosztów tworzenia, modernizacji i utrzymania bazy rehabilitacyjnej (np.
przychodni, gabinetów fizjoterapii), socjalnej (np. internatów, hoteli,
stołówek) i wypoczynkowej,
9) kosztów dowożenia lub dojazdów do pracy i z pracy osób niepełnosprawnych
mających trudności w korzystaniu z publicznych środków transportu, w tym kosztów
zakupu samochodów dostosowanych do przewozu osób niepełnosprawnych i
wykorzystywanych do tego celu,";
2) w § 3 w ust. 1 w pkt 1 na końcu dodaje się wyrazy "z tym że na wydatki, o
których mowa w § 1 ust. 2 pkt 3, 8 i 9, można przeznaczyć rocznie nie więcej niż
50% środków funduszu,".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 27 grudnia 1995 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie umundurowania policjantów.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 9, poz. 53)
Na podstawie art. 12 pkt 3-5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U.
Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz.
163 i Nr 104, poz. 515) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 9 października 1991 r.
w sprawie umundurowania policjantów (Dz. U. Nr 102, poz. 445 i z 1992 r. Nr 46,
poz. 208) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. 1. Dystynkcje do ubiorów wyjściowego i służbowego wykonane są haftem
mechanicznym w kolorze srebrnym, a dystynkcje do ubioru ćwiczebnego - z tworzywa
sztucznego w kolorze srebrnym. Dopuszcza się wykonanie dystynkcji haftowanych
bajorkiem w kolorze srebrnym do ubioru wyjściowego, na koszt osoby
zainteresowanej.
2. Dystynkcje do ubioru wyjściowego i służbowego umieszcza się na pochewkach w
kolorze granatowym noszonych na naramiennikach kurtek, wiatrówek, płaszczy,
swetrów i koszul służbowych letnich oraz na taśmach otokowych czapek
gabardynowych i letnich. Dystynkcje haftowane bajorkiem umieszcza się na
naramiennikach przedmiotów ubioru wyjściowego. Na naramiennikach kurtek ubioru
ćwiczebnego dystynkcje umieszcza się na pochewkach w kolorze ubioru.",
2) skreśla się § 5,
3) załącznik nr 2 otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego
rozporządzenia,
4) w załączniku nr 3 "Wzory oznaczeń rodzajów i służb Policji oraz oznaczenie
generalnego inspektora i nadinspektora Policji" otrzymują brzmienie określone w
załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia,
5) załącznik nr 5 otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 3 do niniejszego
rozporządzenia,
6) w załączniku nr 6:
a) w normie umundurowania nr 1:
- uwaga 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Policjanci mianowani na kolejny stopień policyjny otrzymują bezpłatnie
komplet dystynkcji do ubioru wyjściowego, służbowego i ćwiczebnego.",
- skreśla się uwagi 6-8,
b) dodaje się normę 1 a w brzmieniu określonym w załączniku nr 4 do niniejszego
rozporządzenia,
c) w normie umundurowania nr 2 uwaga 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Policjanci mianowani na kolejny stopień policyjny otrzymują bezpłatnie
komplet dystynkcji do ubioru wyjściowego, służbowego i ćwiczebnego".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 12
października 1995 r.
Minister Spraw Wewnętrznych: w z. J. Zimowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 27 grudnia 1995
r. (poz. 53)
Załącznik nr 1
OZNACZENIE STOPNI NA NARAMIENNIKACH
Korpus oficerów
generalny inspektor
Ilustracja
nadinspektor
Ilustracja
inspektor
Ilustracja
młodszy inspektor
Ilustracja
podinspektor
Ilustracja
nadkomisarz
Ilustracja
komisarz
Ilustracja
podkomisarz
Ilustracja
Korpus aspirantów
aspirant sztabowy
Ilustracja
starszy aspirant
Ilustracja
aspirant
Ilustracja
młodszy aspirant
Ilustracja
Korpus podoficerów
sierżant sztabowy
Ilustracja
starszy sierżant
Ilustracja
sierżant
Ilustracja
Korpus szeregowych
starszy posterunkowy
Ilustracja
posterunkowy
Ilustracja
OZNACZENIE STOPNI NA CZAPKACH
Korpus oficerów
generalny inspektor
Ilustracja
nadinspektor
Ilustracja
Ilustracja
inspektor
Ilustracja
młodszy inspektor
Ilustracja
podinspektor
Ilustracja
Ilustracja
nadkomisarz
Ilustracja
komisarz
Ilustracja
podkomisarz
Ilustracja
Korpus aspirantów
Ilustracja
aspirant sztabowy
Ilustracja
starszy aspirant
Ilustracja
aspirant
Ilustracja
młodszy aspirant
Ilustracja
Korpus podoficerów
Ilustracja
sierżant sztabowy
Ilustracja
starszy sierżant
Ilustracja
sierżant
Ilustracja
Korpus szeregowych
Ilustracja
starszy posterunkowy
Ilustracja
posterunkowy
Ilustracja
Załącznik nr 2
WZORY OZNACZEŃ RODZAJÓW SŁUŻB POLICJI ORAZ OZNACZENIE GENERALNEGO INSPEKTORA I
NADISPEKTORA POLICJI
Służba kryminalna
Ilustracja
Służba prewencyjna i Policja sądowa
Ilustracja
Służba wspomagająca, Wyższa Szkoła Policji, ośrodki szkolenia i szkoły policyjne
Ilustracja
Oddziały prewencji i pododdziały antyterrorystyczne
Ilustracja
Oznaczenie generalnego inspektora i nadinspektora Policji
Ilustracja
Uwaga: Dotychczasowe oznaczenia rodzajów i służb Policji: ruchu drogowego,
lotniczej, kolejowej i wodnej zostają zastąpione oznaczeniem "Służba prewencyjna
i Policja sądowa".
Załącznik nr 3
SPOSÓB ROZMIESZCZANIA OZNACZEŃ IDENTYFIKACJI INDYWIDUALNEJ I KOMEND POLICJI,
RODZAJÓW I SŁUŻB POLICJI
Sposób umieszczenia oznaczenia identyfikacji indywidualnej policjanta
Ilustracja
Fragment klapy kurtki z umieszczeniem na kołnierzu oznaki rodzaju służby
Ilustracja
Fragment klapy płaszcza zimowego z umieszczeniem na kołnierzu oznaki rodzaju
służby
Ilustracja
Załącznik nr 4
NORMA NR 1a UMUNDUROWANIA UBIORU WYJŚCIOWEGO I SŁUŻBOWEGO DLA NADINSPEKTORA
POLICJI I GENERALNEGO INSPEKTORA POLICJI
Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachUwagi
123456
1Czapka gabardynowaszt.13
2Czapka zimowaszt.15
3Czapka letniaszt.13
4Płaszcz sukiennyszt.17
5Kurtka 3/4 z podpinkąkpl.13
6Płaszcz wyjściowy letni z podpinkąszt.15
7Płaszcz nieprzemakalny lub pelerynakpl.13
8Kurtka gabardynowa wyjściowaszt.15
9Kurtka gabardynowa służbowaszt.23
10Spodnie gabardynowe wyjściowe z lampasamiszt.12
11Spodnie gabardynowe do butów z lampasamiszt.12
12Kurtka letniaszt.13
13Spodnie letnie z lampasamiszt.23
14Krawatszt.22
15Wiatrówka letniaszt.24
16Szalik letniszt.12
17Szalik zimowy szt.13
18Sweterszt.14
19Rękawiczki skórzane zimowepara13
20Rękawiczki skórzane letniepara14
21Oznaki stopnia i służby, baretkikpl.1 do każdego przedmiotu według zasad
określonych w rozporządzeniu
22Koszula służbowaszt.22
23Koszula służbowa letniaszt.22
24Koszula wyjściowaszt.22
25Koszula wyjściowa letniaszt.22
26Podkoszulka z długim rękawemszt.22
27Kalesony długieszt.22
28Kalesony zimoweszt.22
29Skarpetki letniepara21
30Skarpetki zimowepara21
31Ręcznik frotteszt.22
32Spinki do mankietówpara22
33Buty z cholewamipara12
34Trzewiki-botki ocieplanepara12
35Półbutypara11
36Sznur galowy nadinspektoraszt.17
37Pas głównyszt.16
38Pasek do spodniszt.17
39Teczka skórzanaszt.16
Uwaga: 1. Oficer Policji mianowany na stopień nadinspektora Policji otrzymuje
jednorazowo:
- czapkę gabardynową,
- płaszcz sukienny,
- kurtkę gabardynową,
- spodnie gabardynowe wyjściowe z lampasami,
- spodnie gabardynowe do butów z lampasami,
- buty z cholewami,
- sznur galowy nadinspektora.
2. Nadinspektorowi Policji i generalnemu inspektorowi Policji przysługują oznaki
stopnia i służby haftowane bajorkiem. Zwrot kosztów za wykonane usługi następuje
po przedłożeniu rachunku.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH
z dnia 4 grudnia 1995 r.
w sprawie publikacji załączników do Porozumienia ustanawiającego Światową
Organizację Handlu (WTO).
(Dz. U. z 1996 r. Nr 9, poz. 54)
Stosownie do oświadczenia rządowego z dnia 31 lipca 1995 r. w sprawie
ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Porozumienia ustanawiającego Światową
Organizację Handlu (WTO), sporządzonego w Marakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r.
(Dz. U. Nr 98, poz. 484), publikuje się niniejszym następujące porozumienia
będące załącznikami do powyższego Porozumienia (Dz. U. Nr 98, poz. 483):
- Porozumienie w sprawie rolnictwa,
- Porozumienie w sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych,
- Porozumienie w sprawie tekstyliów i odzieży,
- Porozumienie w sprawie barier technicznych w handlu,
- Porozumienie w sprawie środków dotyczących inwestycji i związanych z handlem,
- Porozumienie w sprawie licencjonowania importu,
- Porozumienie w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych,
- Porozumienie w sprawie środków ochronnych.
(Wyżej wymienione porozumienia stanowią odrębny załącznik do niniejszego numeru)
ZAŁĄCZNIKI DO POROZUMIENIA USTANAWIAJĄCEGO ŚWIATOWĄ ORGANIZACJĘ HANDLU
(WTO)sporządzonego w Marakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 98,
poz. 483)
SPIS TREŚCI
Porozumienie w sprawie rolnictwa
Porozumienie w sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych
Porozumienie w sprawie tekstyliów i odzieży
Porozumienie w sprawie barier technicznych w handlu
Porozumienie w sprawie środków dotyczących inwestycji i związanych z handlem
Porozumienie w sprawie licencjonowania importu
Porozumienie w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych
Porozumienie w sprawie środków ochronnych
POROZUMIENIE W SPRAWIE ROLNICTWA
Członkowie,
Postanawiając ustanowić podstawę do podjęcia procesu reform w handlu rolnym
zgodnie z celami negocjacji przewidzianymi Deklaracją z Punta del Este;
Pomni, że długofalowym celem zapisanym w postanowieniach Przeglądu
Średniookresowego Rundy Urugwajskiej "jest ustanowienie rzetelnego i opartego na
prawach rynku systemu handlu rolnego i że proces reform powinien zostać podjęty
poprzez negocjacje zobowiązań dotyczących protekcji i wsparcia oraz ustanowienia
wzmocnionych i skuteczniejszych reguł i dyscyplin GATT";
Pomni również, że "wspomnianym wyżej celem długofalowym jest osiągnięcie
istotnej i stopniowej redukcji protekcji i wsparcia w sektorze rolnym,
realizowanej w uzgodnionym okresie czasu i prowadzącej do złagodzenia restrykcji
oraz zakłóceń na światowych rynkach rolnych i zapobiegania takim zjawiskom";
Zdecydowani doprowadzić do przyjęcia wiążących zobowiązań dotyczących każdej z
następujących dziedzin: dostępu do rynku, środków wsparcia krajowego,
konkurencji eksportowej, oraz osiągnąć porozumienie w sprawach kontroli
sanitarnej i fitosanitarnej;
Uzgadniając, że przy wprowadzaniu w życie zobowiązań w sprawie dostępu do rynku,
Członkowie-kraje rozwinięte w pełni uwzględnią szczególne potrzeby i warunki
Członków-krajów rozwijających się poprzez doprowadzenie do znaczniejszej poprawy
możliwości i warunków dostępu do rynku dla produktów rolnych mających szczególne
znaczenie dla tych Członków, włączając w to najpełniejszą liberalizację handlu
tropikalnymi produktami rolnymi, jak uzgodniono w Przeglądzie Średniookresowym,
oraz dla produktów szczególnie ważnych dla dywersyfikacji produkcji w kierunku
zarzucania nielegalnych upraw roślin narkotycznych;
Biorąc pod uwagę, że zobowiązania w ramach programu reform powinny być rozłożone
między Członków w sposób sprawiedliwy i z uwzględnieniem aspektów
pozahandlowych, w tym bezpieczeństwa żywnościowego i ochrony środowiska;
uwzględniając uzgodnienie, według którego specjalne i wyróżniające traktowanie
krajów rozwijających się jest integralnym elementem negocjacji; a także biorąc
pod uwagę możliwe negatywne skutki, jakie realizacja programu reform może
przynieść krajom najmniej rozwiniętym i krajom rozwijającym się, będącym
importerami netto żywności;
Niniejszym uzgadniają, co następuje:
CZĘŚĆ I
Artykuł 1
Definicje pojęć
W niniejszym Porozumieniu, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej:
(a) "Zagregowany Wskaźnik Wsparcia" (Aggregate Measurement of Support) i jego
skrót "AMS" oznaczają poziom wsparcia w okresie rocznym, wyrażonego w
kategoriach pieniężnych, udzielonego produktowi rolnemu i świadczonego na rzecz
producentów podstawowych produktów rolnych, albo też wsparcie nie związane z
konkretnym towarem, świadczone na rzecz ogółu producentów rolnych, inne niż
wsparcie udzielone w ramach programów kwalifikujących się do wyłączenia z
zobowiązań redukcyjnych zgodnie z Załącznikiem 2 do niniejszego Porozumienia, a
które:
(i) w odniesieniu do wsparcia udzielonego w okresie bazowym jest wyszczególnione
w tabelach pomocniczych do Części IV listy koncesyjnej Członka; oraz
(ii) w odniesieniu do wsparcia udzielonego w jakimkolwiek roku okresu
realizacyjnego i po tym okresie, jest liczone zgodnie z postanowieniami
Załącznika 3 do niniejszego Porozumienia i przy uwzględnieniu zawartych tam
danych oraz wskazówek metodologicznych stosowanych w tablicach pomocniczych do
Części IV listy koncesyjnej Członka;
(b) "podstawowy produkt rolny" oznacza, w odniesieniu do zobowiązań w sprawie
wsparcia krajowego, produkt w stanie możliwie najbliższym temu, w jakim
występuje on przy pierwszej sprzedaży, zgodnie ze wskazaniem w liście
koncesyjnej Członka i w odpowiednich danych wyjaśniających;
(c) "nakłady budżetowe" lub "nakłady" obejmują również nieściągnięte dochody;
(d) "Ekwiwalentny Wskaźnik Wsparcia" (Equivalent Measurement of Support) oznacza
poziom wsparcia w okresie rocznym, wyrażonego w jednostkach pieniężnych,
świadczonego na rzecz producentów podstawowych produktów rolnych w jednej lub
kilku formach, którego liczenie zgodnie z metodologią AMS byłoby niepraktyczne,
innego niż wsparcie udzielane w ramach programów kwalifikujących się do
wyłączenia z zobowiązań redukcyjnych zgodnie z Załącznikiem 2 do niniejszego
Porozumienia, a które:
(i) w odniesieniu do wsparcia udzielanego w okresie bazowym jest wyszczególnione
w odpowiednich tablicach pomocniczych do Części IV listy koncesyjnej Członka;
oraz
(ii) w odniesieniu do wsparcia udzielonego w jakimkolwiek roku okresu
realizacyjnego i po tym okresie, jest liczone zgodnie z postanowieniami
Załącznika 4 do niniejszego Porozumienia przy uwzględnieniu zawartych tam danych
oraz wskazówek metodologicznych stosowanych w tablicach pomocniczych do Części
IV listy koncesyjnej Członka;
(e) "subsydia eksportowe" oznaczają subsydia uwarunkowane działalnością
eksportową, łącznie z subsydiami wymienionymi w Artykule 9 niniejszego
Porozumienia;
(f) "okres realizacyjny" oznacza sześcioletni okres rozpoczynający się w roku
1995 z zastrzeżeniem, że dla celów Artykułu 13 oznacza on okres dziewięcioletni
rozpoczynający się w roku 1995;
(g) "koncesje dotyczące dostępu do rynku" obejmują wszystkie zobowiązania
odnoszące się do dostępu do rynku, podjęte zgodnie z niniejszym Porozumieniem;
(h) "Łączny Zagregowany Wskaźnik Wsparcia" (Total Aggregate Measurement of
Support) i jego skrót "Łączny AMS" oznaczają sumę całego wsparcia krajowego,
świadczonego na rzecz producentów rolnych, liczonego jako suma wszystkich
zagregowanych wskaźników wsparcia dla podstawowych produktów rolnych, wszystkich
zagregowanych wskaźników wsparcia nie związanych z określonymi towarami oraz
wszystkich ekwiwalentnych wskaźników wsparcia produktów rolnych, a które:
(i) w odniesieniu do wsparcia świadczonego w okresie bazowym (t.zn. "Łącznego
Bazowego AMS") i maksymalnego wsparcia dopuszczalnego w jakimkolwiek roku okresu
realizacyjnego lub po tym okresie (t.zn. "Rocznego i Ostatecznego Poziomu
Związanych Zobowiązań") jest wyszczególnione w części IV listy koncesyjnej
Członka; oraz
(ii) w odniesieniu do poziomu wsparcia faktycznie udzielonego w którymkolwiek
roku okresu realizacyjnego i w latach następnych (t.zn. "Bieżącego Łącznego
AMS"), jest liczone zgodnie z postanowieniami niniejszego Porozumienia, w tym
Artykułu 6, przy uwzględnieniu zawartych tam danych oraz wskazówek
metodologicznych stosowanych w tablicach pomocniczych do części IV listy
koncesyjnej Członka;
(i) "rok" w punkcie (f) powyżej oraz w odniesieniu do szczegółowych zobowiązań
Członka oznacza rok kalendarzowy, finansowy lub obrachunkowy wskazany w liście
koncesyjnej dotyczącej tego Członka.
Artykuł 2
Zakres towarowy
Niniejsze Porozumienie dotyczy produktów wymienionych w Załączniku 1 do tego
Porozumienia, zwanych dalej produktami rolnymi.
CZĘŚĆ II
Artykuł 3
Inkorporacja koncesji i zobowiązań
1. Zobowiązania dotyczące wsparcia krajowego i subsydiów eksportowych zawarte w
Części IV listy koncesyjnej każdego Członka stanowią zobowiązania ograniczające
subwencjonowanie i stają się niniejszym integralną częścią GATT 1994.
2. Z zastrzeżeniem postanowień Artykułu 6, Członek nie będzie udzielał wsparcia
producentom krajowym ponad poziom zobowiązań wyszczególnionych w Sekcji I Części
IV jego listy koncesyjnej.
3. Z zastrzeżeniem postanowień ust. 2(b) i 4 Artykułu 9, Członek nie będzie
udzielał subsydiów eksportowych wymienionych w ust. 1 Artykułu 9 w odniesieniu
do produktów rolnych lub grup produktów wyszczególnionych w Sekcji II Części IV
jego listy koncesyjnej, w wysokości przekraczającej wskazane tam poziomy
zobowiązań dotyczących nakładów budżetowych i wolumenu eksportu oraz nie będzie
udzielał subsydiów na rzecz produktów rolnych nie wymienionych w tej sekcji jego
listy koncesyjnej.
CZĘŚĆ III
Artykuł 4
Dostęp do rynku
1. Koncesje dotyczące dostępu do rynku zawarte w listach koncesyjnych odnoszą
się do związania i obniżki stawek celnych, jak również do innych wskazanych tam
zobowiązań dotyczących dostępu do rynku.
2. Członkowie nie będą utrzymywać, wprowadzać ani przywracać żadnych środków,
objętych wymogiem przekształcenia w zwyczajne opłaty celne1 z zastrzeżeniem
odrębnych postanowień Artykułu 5 i Załącznika 5.
______________
1 Takie środki obejmują ilościowe ograniczenia importowe, zmienne opłaty
wyrównawcze, minimalne ceny importowe, dyskrecjonalne licencjonowanie importu,
środki pozataryfowe utrzymywane za pośrednictwem przedsiębiorstw handlu
państwowego, dobrowolne ograniczenia eksportowe i podobne środki stosowane na
granicy, inne niż zwyczajne opłaty celne, niezależnie od tego, czy są one, czy
też nie są stosowane w ramach szczególnych zwolnień krajów z postanowień GATT
1947. Nie dotyczy to jednak środków utrzymywanych w oparciu o postanowienia
dotyczące bilansu płatniczego, czy innych, ogólnych, a nie odnoszących się tylko
do rolnictwa, postanowień GATT 1994 oraz innych Wielostronnych porozumień
handlowych z Załącznika 1A Porozumienia WTO.
Artykuł 5
Specjalne środki ochronne
1. Niezależnie od postanowień ust. 1(b) Artykułu II GATT 1994, każdy Członek
może zastosować postanowienia ust. 4 i 5 jak poniżej w związku z importem
produktu rolnego w odniesieniu do którego środki wspomniane w ust. 2 Artykułu 4
niniejszego Porozumienia zostały przekształcone w zwykłe opłaty celne, a który
to produkt jest oznaczony w jego liście koncesyjnej symbolem "SSG" jako
przedmiot koncesji, w odniesieniu do której można zastosować postanowienia
niniejszego Artykułu, jeżeli:
(a) wolumen importu takiego produktu wprowadzanego do obszaru celnego Członka
udzielającego danej koncesji przekroczy w jakimkolwiek roku wielkość progową
odnoszącą się do istniejących możliwości dostępu do rynku w myśl ust. 4, lub
też, lecz nie równocześnie
(b) cena po której import tego towaru jest wprowadzany do obszaru celnego
Członka udzielającego koncesji, liczona jako cena importowa c.i.f. dotycząca
danej dostawy i wyrażona w walucie krajowej, jest niższa od wielkości progowej
równej średniej cenie referencyjnej2 danego produktu z lat 1986 do 1988.
2. Import w ramach zobowiązań dotyczących bieżącego i minimalnego dostępu do
rynku, podjętych jako część koncesji wskazanych w ust. 1 powyżej, będzie
uwzględniany przy ustalaniu wolumenu importu wymaganego do zastosowania
postanowień zawartych w ust. 1(a) oraz w ust. 4, jednakże do importu w ramach
takich zobowiązań nie mają zastosowania dodatkowe opłaty celne nałożone zgodnie
z ust. 1(a) i ust. 4, lub ust. 1(b) i ust. 5 jak niżej.
3. Wszelkie dostawy danego produktu znajdujące się w drodze na podstawie
kontraktu zawartego przed nałożeniem dodatkowego cła zgodnego z ust. 1(a) i ust.
4 zostaną zwolnione z takiego dodatkowego cła z tym, że mogą być zaliczone w
następnym roku na poczet wielkości importu danego produktu wymaganych do
zastosowania postanowień ust. 1(a) w tymże roku.
4. Wszelkie dodatkowe cło nałożone zgodnie z powyższym ust. 1(a) będzie
utrzymywane w mocy tylko do końca roku, w którym zostało nałożone i może być
nakładane tylko w wysokości nie przekraczającej jednej trzeciej poziomu zwykłej
opłaty celnej stosowanej w roku, w którym podjęto takie działanie.
Wielkość progowa będzie ustalana na podstawie następującego schematu opartego na
możliwościach dostępu do rynku, rozumianego jako procentowy udział konsumpcji
krajowej3 podczas trzech poprzednich lat, dla których dostępne są dane:
(a) jeżeli taki dostęp liczony dla produktu wynosi 10 procent lub mniej, bazowa
wielkość progowa będzie równa 125 procentom;
(b) jeżeli taki dostęp liczony dla produktu jest większy niż 10 procent, lecz
nie większy niż 30 procent, bazowa wielkość progowa będzie równa 110 procentom;
(c) jeżeli taki dostęp liczony dla produktu jest większy niż 30 procent, bazowa
wielkość progowa będzie równa 105 procentom.
We wszystkich przypadkach dodatkowe cło może być nałożone w każdym roku, w
którym bezwzględny wolumen importu danego towaru wprowadzanego do obszaru
celnego Członka udzielającego koncesji przekracza sumę wielkości (x) wynikającej
z przemnożenia powyższej, bazowej wielkości progowej przez średnią wielkość
fizyczną importu podczas trzech poprzednich lat, dla których dostępne są dane,
oraz wielkości (y) oznaczającej bezwzględną zmianę wolumenu konsumpcji krajowej
danego towaru w ostatnim roku, dla którego dostępne są dane, w stosunku do roku
poprzedniego, z zastrzeżeniem, że wielkość progowa nie będzie niższa niż 105
procent średniej wielkości fizycznej importu w (x) jak wyżej.
5. Dodatkowe cło nakładane stosownie do ust. 1(b) będzie ustalane zgodnie z
następującym schematem:
(a) jeżeli różnica między ceną importową c.i.f. dostawy wyrażoną w walucie
krajowej (dalej zwana "ceną importową"), a ceną progową w rozumieniu tego ustępu
wynosi 10 lub mniej procent ceny progowej, dodatkowa opłata celna nie będzie
nakładana;
(b) jeżeli różnica między ceną importową a ceną progową (zwana dalej "różnicą")
jest większa niż 10 procent lecz nie większa niż 40 procent ceny progowej,
dodatkowa opłata celna wyniesie 30 procent kwoty, o którą taka różnica
przewyższa 10 procent;
(c) jeżeli różnica jest większa niż 40 procent, lecz nie większa niż 60 procent
ceny progowej, dodatkowa opłata celna wyniesie 50 procent kwoty, o którą taka
różnica przewyższa 40 procent, plus dodatkowa opłata celna dopuszczona zgodnie z
punktem (b);
(d) jeżeli różnica jest większa niż 60 procent lecz nie większa niż 75 procent,
dodatkowa opłata celna wyniesie 70 procent kwoty, o którą taka różnica
przewyższa 60 procent ceny progowej, plus dodatkowe opłaty celne dopuszczone
zgodnie z punktami (b) i (c);
(e) jeżeli różnica jest większa niż 75 procent ceny progowej, dodatkowa opłata
celna wyniesie 90 procent kwoty o którą taka różnica przewyższa 75 procent plus
dodatkowe opłaty celne dopuszczone zgodnie z punktami (b), (c) i (d).
6. W odniesieniu do produktów łatwo psujących się i sezonowych, warunki wskazane
powyżej będą stosowane w sposób uwzględniający specyficzne cechy takich
produktów. W szczególności, dla celów wskazanych w ust. 1(a) i ust. 4 można
przyjmować krótsze okresy bazowe, jak też stosować odmienne ceny referencyjne
dla poszczególnych okresów o których mowa w ust. 1(b).
7. Specjalne środki ochronne będą stosowane w sposób przejrzysty. Każdy Członek
podejmujący działania z tytułu powyższego ust. 1(a) przekaże pisemne
powiadomienie z odpowiednimi danymi Komitetowi Rolnemu tak wcześnie, jak jest to
praktycznie możliwe, lecz w każdym razie nie później niż 10 dni od daty podjęcia
takich działań. W przypadkach w których zmiany wolumenu konsumpcji muszą zostać
rozpisane między poszczególnymi liniami taryfowymi objętymi działaniami z ust.
4, odpowiednie dane będą zawierały informacje i wskazówki metodologiczne
dotyczące sposobu uwzględnienia tych zmian. Członek podejmujący działania z
tytułu ust. 4 stworzy wszystkim zainteresowanym Członkom możliwość odbycia
konsultacji co do warunków realizacji takiego przedsięwzięcia. Każdy Członek
podejmujący działania z tytułu powyższego ust. 1(b) przekaże pisemne
powiadomienia z odpowiednimi danymi Komitetowi Rolnemu w terminie do 10 dni od
daty podjęcia pierwszego z takich działań, lub też, w przypadku towarów łatwo
psujących się lub sezonowych, w terminie 10 dni od pierwszego takiego działania
w każdym okresie. Członkowie zobowiązują się, tak dalece, jak jest to
praktycznie możliwe, nie stosować postanowień ust. 1(b), jeżeli wolumen importu
określonych produktów ulega obniżeniu. W każdym przypadku, Członek podejmujący
takie działania stworzy wszystkim zainteresowanym Członkom możliwości
konsultacji co do warunków realizacji takiego działania.
8. Jeżeli podejmowane są środki zgodne z powyższymi ust. od 1 do 7, Członkowie
zobowiązują się nie stosować, w odniesieniu do takich środków, postanowień ust.
1(a) i 3 Artykułu XIX GATT 1994 lub ust. 2 Artykułu 8 Porozumienia w sprawie
stosowania środków ochronnych.
9. Postanowienia niniejszego Artykułu pozostaną w mocy na okres procesu reformy
określonego w Artykule 20.
_______________
2 Cena referencyjna dla potrzeb stosowania niniejszego punktu będzie w zasadzie
średnią wartością jednostkową danego towaru liczoną na bazie c.i.f. lub też ceną
odpowiednią do jakości produktu i stopnia jego przetworzenia. Będzie ona, po jej
zastosowaniu do tych celów, publicznie ogłoszona i udostępniona w stopniu
niezbędnym dla oceny przez innych Członków dodatkowej opłaty celnej, jaka może
być nałożona.
3 Jeżeli konsumpcja krajowa nie jest tu uwzględniona, stosowany będzie bazowy
poziom progowy zgodnie z ustępem 4(a).
CZĘŚĆ IV
Artykuł 6
Zobowiązania dotyczące wsparcia wewnętrznego
1. Zobowiązania dotyczące zmniejszenia wsparcia wewnętrznego podjęte przez
każdego Członka i zawarte w Części IV jego listy koncesyjnej będą miały
zastosowanie do wszystkich jego środków wsparcia stosowanych na rzecz
producentów rolnych, z wyjątkiem tych środków, które nie podlegają redukcji w
rozumieniu kryteriów wyszczególnionych w niniejszym Artykule oraz w Załączniku 2
do niniejszego Porozumienia. Zobowiązania te są wyrażone w postaci Łącznych
Zagregowanych Wskaźników Wsparcia oraz "Rocznych i Ostatecznych Związanych
Poziomów Zobowiązań".
2. Zgodnie z Porozumieniem Przeglądu Średniookresowego, pomoc rządowa zarówno
bezpośrednia, jak i pośrednia przeznaczona na rozwój rolnictwa i środowiska
wiejskiego stanowi integralną część programów rozwojowych krajów rozwijających
się, subsydia inwestycyjne, które są powszechnie dostępne w rolnnictwie
Członków-krajów rozwijających się, oraz subsydia na rzecz czynników produkcji
rolnej ogólnie dostępne w tych krajach dla producentów ubogich pod względem
dochodów i zasobów, będą wyłączone z zobowiązań redukcyjnych dotyczących
wsparcia krajowego, które to zobowiązania w innym przypadku miałyby
zastosowanie. Podobnie traktowane będzie wsparcie na rzecz producentów
Członków-krajów rozwijających się, udzielane w celu zachęty do dywersyfikacji
produkcji w kierunku zaniechania nielegalnych upraw narkotycznych. Wsparcie
wewnętrzne spełniające kryteria niniejszego ustępu nie będzie wymagało włączenia
do kalkulacji Bieżącego Łącznego AMS danego Członka.
3. Członek będzie uznawany za pozostającego w zgodności ze swymi zobowiązaniami
dotyczącymi redukcji wsparcia wewnętrznego w każdym roku, w którym jego wsparcie
na rzecz producentów rolnych wyrażone w kategoriach Bieżącego Łącznego AMS, nie
przekracza odpowiedniego rocznego lub ostatecznego związanego poziomu zobowiązań
wskazanego w Części IV listy koncesyjnej tego Członka.
4. (a) Członek nie będzie zobowiązany do włączenia do kalkulacji jego Bieżącego
Łącznego AMS ani też do poddawania redukcji:
(i) wsparcia wewnętrznego dotyczącego określonych produktów, które skądinąd
winno być uwzględniane w kalkulacji Bieżącego AMS dotyczącej Członka, jeżeli
takie wsparcie nie przekracza 5 procent łącznej wartości produkcji podstawowego
produktu rolnego uzyskiwanej przez tego Członka w danym roku; oraz
(ii) wsparcia wewnętrznego nie związanego z określonymi towarami, które skądinąd
winno być uwzględnione w kalkulacji Bieżącego AMS dotyczącej Członka, jeżeli
takie wsparcie nie przekracza 5 procent łącznej wartości produkcji rolnej
uzyskiwanej przez tego Członka.
(b) Dla Członków-krajów rozwijających się, wskaźnik procentowy de minimis, o
którym mowa w tym ustępie, będzie wynosił 10 procent.
5. (a) Płatności bezpośrednie w ramach systemów ograniczania produkcji nie będą
podlegały zobowiązaniom redukcji wsparcia wewnętrznego jeżeli:
(i) takie płatności są oparte na ustalonych rozmiarach gruntów i zbiorów; lub
(ii) takie płatności są dokonywane w odniesieniu do co najwyżej 85 procent
wyjściowego poziomu produkcji; lub
(iii) płatności dotyczące zwierząt hodowlanych są oparte na określonym, stałym
pogłowiu.
(b) Wyłączenie płatności bezpośrednich z zobowiązań redukcyjnych spełniające
powyższe kryteria będzie wyrażone w postaci wyłączeń wartości tych płatności
bezpośrednich z kalkulacji Bieżącego Łącznego AMS dotyczącej Członka.
Artykuł 7
Ogólne dyscypliny dotyczące wsparcia wewnętrznego
1. Każdy Członek zapewni, by wszelkie środki wsparcia wewnętrznego udzielanego
producentom rolnym, które nie są przedmiotem zobowiązań redukcyjnych, ponieważ
kwalifikują się do skorzystania z kryteriów wyłożonych w Załączniku 2 do
niniejszego Porozumienia, były utrzymywane zgodnie z tymi kryteriami.
2. (a) Wszelkie środki wsparcia krajowego na rzecz producentów rolnych łącznie z
jakąkolwiek modyfikacją takich środków, jak również środki następnie
wprowadzone, co do których nie można wykazać, iż spełniają kryteria z Załącznika
2 do niniejszego Porozumienia lub że mogą być zwolnione z redukcji ze względu na
inne postanowienia niniejszego Porozumienia - będą wliczone do kalkulacji
Bieżącego Łącznego AMS dotyczącej danego Członka.
(b) Jeżeli w Części IV listy koncesyjnej Członka nie uwidoczniono zobowiązania
dotyczącego Łącznego AMS, taki Członek nie będzie udzielał wsparcia producentom
rolnym ponad odpowiedni poziom de minimis określony w ust. 4 Artykułu 6.
CZĘŚĆ V
Artykuł 8
Zobowiązania dotyczące konkurencji eksportowej
Każdy Członek zobowiązuje się nie udzielać kredytów eksportowych inaczej niż
zgodnie z niniejszym Porozumieniem i z zobowiązaniami wyszczególnionymi w liście
koncesyjnej tego Członka.
Artykuł 9
Zobowiązania dotyczące subsydiów eksportowych
1. Następujące subsydia eksportowe podlegają zobowiązaniom redukcyjnym zgodnie z
niniejszym Porozumieniem:
(a) świadczenie przez rządy i ich agendy subsydiów bezpośrednich, włączając w to
świadczenia w naturze, zależnych od działalności eksportowej, a udzielanych na
rzecz firm, gałęzi produkcji, producentów produktów rolnych, spółdzielni i
innych stowarzyszeń takich producentów lub organizacji zbytu;
(b) sprzedaż lub przekazywanie przez rządy i ich agendy, w celu eksportu,
niehandlowych zapasów produktów rolnych po cenie niższej od porównywalnej ceny
pobieranej za podobny produkt od nabywców na rynku krajowym;
(c) płatności za eksport produktów rolnych finansowane w trybie decyzji
rządowych, niezależnie od tego czy angażowane są tu środki publiczne, włączając
w to płatności finansowane z wpływów z opłat nakładanych na dany produkt rolny
lub też na produkt, z którego eksportowany towar jest wytwarzany;
(d) udzielanie subsydiów w celu obniżenia kosztów wprowadzenia na rynek
eksportowanych produktów rolnych (innych niż koszty powszechnie dostępnych usług
promocji eksportu i doradztwa handlowego), włączając w to koszty operacyjne,
koszty podniesienia klasy produktu i innego przetwórstwa oraz koszty
międzynarodowego transportu i usług frachtowych;
(e) stosowanie, na koszt lub z dyspozycji rządu, krajowych stawek transportowych
lub opłat frachtowych od ładunków eksportowych, na warunkach korzystniejszych od
stosowanych wobec towarów na użytek krajowy;
(f) subsydiowanie produktów rolnych zależnie od ich wykorzystania jako składnika
w towarach eksportowanych;
2. (a) Z wyjątkiem postanowień punktu (b) zobowiązania dotyczące poziomu
subsydiów eksportowych w każdym roku okresu realizacyjnego a wyszczególnione w
liście koncesyjne Członka oznaczają, w odniesieniu do subsydiów eksportowych
wymienionych w ust. 1 niniejszego Artykułu:
(i) w przypadku zobowiązań dotyczących zmniejszenia nakładów budżetowych -
maksymalny poziom wydatków na takie subsydia, jakie mogą zostać przyznane lub
poniesione w danym roku z przeznaczeniem na określony produkt rolny lub grupę
produktów; oraz
(ii) w przypadku zobowiązań dotyczących zmniejszenia wolumenu subsydiowanego
eksportu - maksymalną ilość danego produktu rolnego, lub grupy produktów, w
odniesieniu do których mogą być udzielone w danym roku takie subsydia
eksportowe.
(b) W każdym z lat od drugiego do piątego roku okresu realizacyjnego, Członek
może udzielić subsydiów eksportowych wymienionych w ust. 1 powyżej w kwotach
przekraczających w danym roku odpowiedni poziom zobowiązań rocznych w
odniesieniu do produktów lub grup produktów wyszczególnionych w Części IV listy
koncesyjnej tego Członka pod warunkiem, że:
(i) skumulowana kwota nakładów budżetowych na takie subsydia od początku okresu
realizacyjnego do końca danego roku nie przekracza skumulowanej kwoty, jaka
wynikałaby z zachowania pełnej zgodności z odpowiednimi rocznymi poziomami
nakładów budżetowych zapisanymi w liście koncesyjnej tego Członka o więcej niż 3
procent wartości nakładów budżetowych z okresu bazowego;
(ii) skumulowany wolumen produktów eksportowanych przy wykorzystaniu takich
subsydiów w czasie od początku okresu realizacyjnego do końca danego roku nie
przekracza skumulowanych ilości, jakie wynikałyby z zachowania pełnej zgodności
z odpowiednimi zobowiązaniami dotyczącymi rocznych wielkości eksportu zapisanymi
w liście koncesyjnej tego Członka o więcej niż 1,75 procent ilości z okresu
bazowego;
(iii) łączne, skumulowane kwoty nakładów budżetowych na takie subsydia
eksportowe oraz wolumen towarów korzystających z takich subsydiów eksportowych w
całym okresie realizacyjnym nie będą większe niż wynikałoby to z zachowania
pełnej zgodności z odpowiednimi poziomami rocznych zobowiązań zawartymi w liście
koncesyjnej tego Członka; oraz
(iv) środki budżetowe tego Członka przeznaczone na subsydia eksportowe oraz
wolumen towarów korzystających z takich subsydiów na koniec okresu
realizacyjnego nie będą większe niż, odpowiednio, 64 procent i 79 procent ich
poziomu z okresu bazowego 1986-1990. Dla Członków-krajów rozwijających się te
wskaźniki procentowe wynoszą odpowiednio 76 procent oraz 86 procent.
3. Zobowiązania dotyczące ograniczeń w poszerzeniu zakresu subsydiów
eksportowych są zgodne z zapisanymi w listach koncesyjnych.
4. W okresie realizacyjnym, od Członków-krajów rozwijających się nie będzie
wymagane podejmowanie zobowiązań dotyczących subsydiów eksportowych wymienionych
powyżej w punktach (d) i (e) ust. 1, z zastrzeżeniem, że nie będą one stosowane
w sposób powodujący obejście zobowiązań redukcyjnych.
Artykuł 10
Zapobieganie obchodzeniu zobowiązań dotyczących subsydiów eksportowych
1. Subsydia eksportowe nie wymienione w ust. 1 Artykułu 9 nie będą stosowane w
taki sposób by powodować obchodzenie zobowiązań dotyczących subsydiów
eksportowych lub groźbę takiego obchodzenia; również transakcje niehandlowe nie
będą stosowane w celu obchodzenia takich zobowiązań.
2. Członkowie zobowiązują się działać w kierunku opracowania międzynarodowo
uzgodnionych dyscyplin regulujących udzielanie kredytów eksportowych, gwarancji
kredytów eksportowych oraz ubezpieczania kredytów, a także, po uzgodnieniu
takich dyscyplin, udzielać kredytów eksportowych, gwarancji takich kredytów lub
ubezpieczeń tylko zgodnie z nimi.
3. Każdy Członek, który twierdzi, że jakakolwiek ilość produktu eksportowanego
przekraczająca zobowiązania redukcyjne nie jest subsydiowana, musi dowieść, że w
stosunku do tej ilości nie zostało zastosowane subsydium eksportowe, zarówno
wymienione w Artykule 9 jak i jakiekolwiek inne.
4. Członkowie będący dawcami międzynarodowej pomocy żywnościowej zapewnią, by:
(a) świadczenie międzynarodowej pomocy żywnościowej nie było bezpośrednio lub
pośrednio związane z eksportem na warunkach handlowych produktów rolnych do
krajów będących biorcami pomocy;
(b) międzynarodowe transakcje dotyczące pomocy żywnościowej, łącznie z pomocą
bilateralną w postaci towarów sprzedawanych na rynku biorcy, były realizowane
zgodnie z "Zasadami w sprawie dysponowania nadwyżkami i w sprawie zobowiązań
konsultacyjnych" FAO, łącznie i zgodnie z systemem UMR (Usual Marketing
Requirements); oraz
(c) taka pomoc była świadczona w możliwie największym stopniu całkowicie
nieodpłatnie lub na warunkach nie mniej ulgowych od tych, jakie są przewidziane
w Artykule IV Konwencji o Pomocy Żywnościowej z 1986 roku.
Artykuł 11
Składniki produktu finalnego
W żadnym przypadku subsydium eksportowe udzielone na jednostkę pierwotnego
produktu rolnego zawartego w produkcie finalnym nie może być wyższe od subsydium
jednostkowego, jakie byłoby stosowane przy eksporcie pierwotnego produktu
rolnego jako takiego.
CZĘŚĆ VI
Artykuł 12
Dyscypliny dotyczące zakazów i ograniczeń eksportowych
1. Jeżeli Członek ustanawia nowe zakazy eksportu lub ograniczenia eksportowe
dotyczące artykułów żywnościowych zgodnie z ust. 2(a) Artykułu XI GATT 1994, to
taki Członek będzie przestrzegał następujących postanowień:
(a) Członek ustanawiający zakazy lub ograniczenia eksportowe weźmie należycie
pod uwagę skutki takiego zakazu lub ograniczenia dla bezpieczeństwa
żywnościowego Członków będących importerami;
(b) zanim jakikolwiek Członek ustanowi zakaz lub ograniczenie eksportowe,
powiadomi pisemnie i możliwie najwcześniej Komitet Rolny o charakterze i czasie
trwania takiego środka oraz podejmie konsultacje, o które wystąpi jakikolwiek
inny Członek, który jest istotnie zainteresowany jako importer jakąkolwiek
kwestią związaną z danym środkiem. Członek ustanawiający zakaz lub ograniczenie
eksportowe przedstawi takiemu Członkowi, na jego wniosek, niezbędną informację.
2. Postanowienia niniejszego Artykułu nie będą dotyczyły jakiegokolwiek
Członka-kraju rozwijającego się, chyba że taki środek jest zastosowany przez
Członka-kraj rozwijający się, będącego eksporterem netto danego produktu
żywnościowego.
CZĘŚĆ VII
Artykuł 13
Należyta powściągliwość
W okresie realizacyjnym, niezależnie od postanowień GATT 1994 oraz Porozumienia
w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych (zwanego w tym Artykule
"Porozumieniem w sprawie subsydiów"):
(a) krajowe środki wsparcia, które są całkowicie zgodne z postanowieniami
Załącznika 2 do niniejszego Porozumienia będą:
(i) traktowane jako subsydia nie podlegające sankcjom w trybie stosowania ceł
wyrównawczych4;
(ii) wyłączone z działań opartych na artykule XVI GATT 1994 oraz na części III
Porozumienia o subsydiach; jak również
(iii) wyłączone z działań opartych na przepisach dotyczących nienaruszalności
korzyści przysługujących innemu Członkowi z tytułu koncesji celnych stosownie do
Artykułu II GATT 1994 w rozumieniu ust. 1(b) Artykułu XXIII GATT 1994.
(b) Środki wsparcia wewnętrznego, które są całkowicie zgodne z postanowieniami
Artykułu 6 niniejszego Porozumienia, włączając w to płatności bezpośrednie
zgodne z zawartymi tam ust. 5 i wymienione w liście koncesyjnej każdego Członka,
a także wsparcie wewnętrzne na poziomie de minimis zgodne z ust. 2 Artykułu 6
będą:
(i) wyjęte spod nakładania ceł wyrównawczych, chyba że orzeczone zostanie
istnienie szkody lub jej groźby zgodnie z Artykułem VI GATT 1994 i z Częścią V
Porozumienia w sprawie subsydiów, przy czym stosowana będzie należyta
powściągliwość we wszczynaniu jakichkolwiek postępowań wyrównawczych;
(ii) wyjęte spod działań opartych na ustępie 1 Artykułu XVI GATT 1994 lub na
Artykułach 5 i 6 Porozumienia o subsydiach, z zastrzeżeniem, że takie wsparcie
przyznane na rzecz określonego produktu nie przekracza poziomu stosowanego w
roku obrachunkowym 1992; oraz
(iii) wyjęte spod działań opartych na przepisach dotyczących nienaruszalności
korzyści przysługujących innemu Członkowi z tytułu koncesji celnych stosownie do
Artykułu II GATT 1994 w rozumieniu ust. 1(b) Artykułu XXIII GATT 1994, o ile
takie wsparcie przyznane na rzecz określonego produktu nie przekracza poziomu
stosowanego w roku obrachunkowym 1992.
(c) subsydia eksportowe zgodne w pełni z postanowieniami Części V niniejszego
Porozumienia, a wskazane w liście koncesyjnej każdego Członka, będą:
(i) podlegały cłom wyrównawczym tylko w przypadku orzeczenia szkody lub jej
groźby, opartego na wolumenie dostaw, efektach cenowych lub wynikających stąd
skutkach zgodnie z Artykułem VI GATT 1994 oraz częścią V Porozumienia o
subsydiach, przy czym okazywana będzie należyta powściągliwość we wszczynaniu
jakichkolwiek postępowań wyrównawczych; jak również
(ii) wyjęte spod działań opartych na Artykule XVI GATT 1994 oraz na Artykułach
3, 5 i 6 Porozumienia o subsydiach.
__________
4 "Cła wyrównawcze" są rozumiane dla celów niniejszego Artykułu tak, jak w
Artykule VI GATT 1994 oraz w Części V Porozumienia w sprawie subsydiów i środków
wyrównawczych.
CZĘŚĆ VIII
Artykuł 14
Środki sanitarne i fitosanitarne
Członkowie postanawiają wprowadzić w życie Porozumienie w sprawie stosowania
środków sanitarnych i fitosanitarnych.
CZĘŚĆ IX
Artykuł 15
Specjalne i wyróżniające traktowanie
1. Wobec uznania, że specjalne i wyróżniające traktowanie Członków-krajów
rozwijających się jest integralnym elementem negocjacji, takie traktowanie w
odniesieniu do zobowiązań zostanie udzielone, tak jak to ustalono w odpowiednich
postanowieniach niniejszego Porozumienia, oraz będzie wyrażone w listach
koncesji i zobowiązań.
2. Członkom-krajom rozwijającym się będzie przysługiwała elastyczność w
realizacji zobowiązań redukcyjnych w okresie do 10 lat. Od Członków-krajów
najmniej rozwiniętych nie będzie wymagane przyjęcie zobowiązań redukcyjnych.
CZĘŚĆ X
Artykuł 16
Kraje najmniej rozwinięte i importerzy netto żywności będący krajami
rozwijającymi się
1. Członkowie-kraje rozwinięte podejmą takie działania jakie przewidziano w
ramach "Decyzji o środkach dotyczących możliwych negatywnych skutków programu
reformy dla krajów najmniej rozwiniętych i importerów netto żywności będących
krajami rozwijającymi się".
2. Komitet Rolny będzie odpowiednio nadzorował wykonanie tej decyzji.
CZĘŚĆ XI
Artykuł 17
Komitet Rolny
Ustanawia się niniejszym Komitet Rolny.
Artykuł 18
Przegląd realizacji zobowiązań
1. Postęp w realizacji zobowiązań negocjowanych w ramach programu reformy Rundy
Urugwajskiej będzie podlegać przeglądowi w Komitecie Rolnym.
2. Proces przeglądu będzie podejmowany na podstawie notyfikacji składanych przez
Członków w odniesieniu do takich spraw i w takich terminach, jakie zostaną
ustalone, jak również na podstawie takiej dokumentacji, o przygotowanie której
może zostać poproszony Sekretariat w celu ułatwienia procesu przeglądu.
3. W uzupełnieniu notyfikacji, które mają być składane zgodnie z ust. 2,
notyfikowany będzie niezwłocznie każdy nowy środek wsparcia wewnętrznego, lub
też modyfikacja istniejącego środka wobec którego wnioskowane jest wyłączenie z
redukcji. Notyfikacja ta będzie zawierać szczegóły dotyczące nowego lub
zmodyfikowanego środka i jego zgodności z kryteriami ustalonymi w Artykule 6 lub
w Załączniku 2.
4. W trakcie procesu przeglądu Członkowie zwrócą należną uwagę na wpływ
nadmiernych stóp inflacji na zdolność jakiegokolwiek Członka do przestrzegania
swych zobowiązań dotyczących wsparcia wewnętrznego.
5. Członkowie zgadzają się przeprowadzać coroczne konsultacje w Komitecie Rolnym
w związku z ich udziałem w normalnym wzroście światowego handlu produktami
rolnymi w ramach zobowiązań dotyczących subsydiów eksportowych zgodnych z
niniejszym Porozumieniem.
6. Proces przeglądu umożliwi Członkom podnoszenie wszelkich spraw odnoszących
się do realizacji, w ramach programu reformy, zobowiązań zgodnych z niniejszym
Porozumieniem.
7. Każdy Członek może zwrócić uwagę Komitetu Rolnego na jakikolwiek środek,
który jego zdaniem, winien był zostać notyfikowany przez innego Członka.
Artykuł 19
Konsultacje i rozstrzyganie sporów
Postanowienia artykułów XXII i XXIII GATT 1994, rozwinięte i zastosowane w
ramach Porozumienia o rozstrzyganiu sporów, będą stosowane w konsultacjach i do
rozstrzygania sporów w ramach niniejszego Porozumienia.
CZĘŚĆ XII
Artykuł 20
Kontynuacja procesu reformy
Uznając, że osiąganie długofalowego celu, jakim jest istotna, stopniowa redukcja
wsparcia i protekcji w sektorze rolnym, prowadząca do fundamentalnej reformy w
tej dziedzinie jest procesem ciągłym, Członkowie uzgadniają, że negocjacje nad
dalszym przebiegiem tego procesu zostaną podjęte na rok przed upływem okresu
realizacyjnego, z uwzględnieniem:
(a) doświadczenia nabytego do tego czasu w trakcie realizacji zobowiązań
redukcyjnych;
(b) skutków zobowiązań redukcyjnych dla światowego handlu towarami rolnymi;
(c) pozahandlowych problemów, specjalnego i wyróżniającego traktowania
Członków-krajów rozwijających się i celu, jakim jest ustanowienie sprawiedliwego
i ukierunkowanego rynkowo systemu handlu rolnego oraz innych celów i problemów
wymienionych we wstępie do niniejszego Porozumienia; oraz
(d) potrzeby dalszych zobowiązań, które są niezbędne dla osiągnięcia
wspomnianych wyżej długofalowych celów.
CZĘŚĆ XIII
Artykuł 21
Postanowienia końcowe
1. Postanowienia GATT 1994 oraz innych Wielostronnych porozumień handlowych w
Załączniku 1A do Porozumienia WTO będą stosowane zgodnie z postanowieniami
niniejszego Porozumienia.
2. Załączniki do niniejszego Porozumienia są jego integralną częścią.
Załącznik 1
ZAKRES TOWAROWY
1. Niniejsze Porozumienie będzie obejmowało następujące produkty:
(i) Rozdziały 1 do 24 w systemie HS, bez ryb i przetworów rybnych, oraz*
(ii) Kod HS 2905.43(mannit)
Kod HS 2905.44 (sorbit)
Pozycja HS 33.01 (olejki eteryczne)
Pozycje HS 35.01 do 35.05(substancje białkowe, skrobie
modyfikowane, kleje)
Kod HS 3809.10 (środki wykańczalnicze)
Hod HS 3823.60 (sorbit inny niż w/wym.)
Pozycje HS 41.01 do 41.03(skóry i skórki surowe)
Pozycja HS 43.01 (surowe skóry futerkowe)
Pozycje HS 50.01 do 50.03(jedwab surowy i odpady)
Pozycje HS 51.01 do 51.03(wełna i sierść zwierzęca)
Pozycje HS 52.01 do 52.03(bawełna surowa, odpady bawełniane,
bawełna zgrzebna lub czesana)
Pozycja HS 53.01 (len surowy)
Pozycja HS 53.02 (konopie surowe)
2. Powyższe nie ogranicza zakresu towarowego Porozumienia w sprawie stosowania
środków sanitarnych i fitosanitarnych.
____________
* Opis produktów zawarty w nawiasach nie jest traktowany jako wyczerpujący.
Załącznik 2
WSPARCIE KRAJOWE: PODSTAWA WYŁĄCZEŃ Z ZOBOWIĄZAŃ REDUKCYJNYCH
1. Podstawowym warunkiem, jaki mają spełniać środki wsparcia wewnętrznego
wnioskowane do wyłączenia z zobowiązań redukcyjnych, jest to, by nie wpływały
one w ogóle, lub co najwyżej w minimalnym stopniu, na produkcję i handel.
Wszystkie środki wnioskowane do takiego wyłączenia, będą zatem odpowiadały
następującym podstawowym kryteriom:
(a) wsparcie, o którym mowa będzie udzielane w ramach programów rządowych
finansowanych ze środków publicznych (łącznie z zaniechanymi należnościami
finansów publicznych), nie obejmujących transferów od konsumentów; oraz
(b) wsparcie, o którym mowa, nie spowoduje podtrzymywania cen producentów;
a ponadto będą spełniać szczegółowe warunki i kryteria dotyczące polityki
wskazane poniżej.
Programy usług publicznych
2. Usługi ogólne
Polityka w tej kategorii obejmuje wydatki (lub zaniechane należności) dotyczące
programów przewidujących świadczenie usług lub dostarczanie korzyści dla
rolnictwa lub społeczności wiejskiej. Nie będą one obejmowały bezpośrednich
płatności na rzecz producentów lub przetwórców. Stosowne programy obejmujące
działania wymienione poniżej, lecz nie ograniczone tylko do tych działań, będą
spełniały podstawowe kryteria wskazane powyżej w ust. 1 i szczegółowe warunki o
ile takowe zostały wskazane poniżej:
(a) prace badawcze, łącznie z badaniami podstawowymi, badaniami dotyczącymi
programów ochrony środowiska i programami badań nad poszczególnymi produktami;
(b) ochrona przed pasożytami i chorobami, obejmująca przedsięwzięcia o
charakterze ogólnym oraz specyficzne odnoszące się do poszczególnych produktów,
w tym systemy wczesnego ostrzegania, kwarantannę i zwalczanie;
(c) szkolenie, obejmujące zarówno szkolenie ogólne jak i specjalistyczne;
(d) poradnictwo i popularyzacja wiedzy agrotechnicznej, w tym dostarczanie
środków ułatwiających przekazywanie producentom i konsumentom informacji i
wyników badań;
(e) usługi inspekcyjne, w tym inspekcja ogólna oraz inspekcja określonych
produktów dla celów ochrony zdrowia, bezpieczeństwa, klasyfikacji jakościowej i
standaryzacji;
(f) usługi marketingowe i promocyjne, obejmujące informację rynkową, doradztwo i
promocję w odniesieniu do poszczególnych produktów, lecz z wyłączeniem wydatków
na nieokreślone cele, które mogłyby zostać wykorzystane przez sprzedawców w celu
obniżenia ich ceny zbytu lub też przynosiłyby bezpośrednią korzyść gospodarczą
nabywcom; oraz
(g) usługi o charakterze infrastrukturalnym obejmujące: elektryfikację, drogi i
inne środki transportu, urządzenia rynkowe i portowe, systemy zaopatrzenia w
wodę, systemy tam i odwadniające oraz prace infrastrukturalne związane z
programami ochrony środowiska. We wszystkich takich przypadkach nakłady będą
dokonywane tylko na cele inwestycji podstawowych, z wyłączeniem subsydiowania
urządzeń w obrębie poszczególnych gospodarstw, poza podłączeniem do ogólnie
dostępnych instalacji publicznych. Nie będą one obejmowały subsydiów na nakłady
i koszty eksploatacji, ani też preferencji w opłatach ponoszonych przez
użytkownika.
3. Zapasy publiczne dla celów bezpieczeństwa żywnościowego5
Nakłady (lub zaniechane należności) świadczone na tworzenie i utrzymywanie
rezerw produktów stanowiących integralną część programu bezpieczeństwa
żywnościowego, ustanowionego w ramach ustawodawstwa państwowego. Może to
obejmować pomoc rządową na rzecz prywatnych rezerw produktów będących częścią
takiego programu.
Rozmiary i gromadzenie takich zapasów będą zgodne z uprzednio określonymi
założeniami odnoszącymi się wyłącznie do bezpieczeństwa żywnościowego. Proces
tworzenia zapasów i dysponowania nimi będzie finansowo przejrzysty. Zakupy
żywności przez instytucje rządowe będą dokonywane po bieżących cenach rynkowych,
a sprzedaż z rezerw tworzonych dla celów bezpieczeństwa żywnościowego będzie
realizowana po cenach nie niższych od bieżących cen rynkowych dotyczących danego
towaru i właściwej mu klasy jakościowej.
_____________
5 Dla celów ust. 3 niniejszego Załącznika, rządowe programy rezerw żywnościowych
dla potrzeb bezpieczeństwa żywnościowego krajów rozwijających się, realizowane w
sposób przejrzysty i zgodnie z oficjalnie ogłoszonymi obiektywnymi kryteriami
lub wytycznymi, będą uznawane za zgodne z postanowieniami niniejszego ustępu,
włączając w to programy, w ramach których zapasy żywności dla potrzeb
bezpieczeństwa żywnościowego są tworzone i rozdysponowane po cenach
administrowanych, z zastrzeżeniem, że różnica między ceną nabycia a zewnętrzną
ceną referencyjną jest uwzględniona w kalkulacji AMS.
4. Krajowa pomoc żywnościowa6
Wydatki (lub zaniechane należności) dotyczące świadczenia pomocy na rzecz
potrzebujących jej środowisk społecznych.
Uprawnienia do otrzymywania pomocy żywnościowej będą oparte na jasno określonych
kryteriach odnoszących się do założeń dotyczących odżywiania. Pomoc taka będzie
świadczona w formie bezpośrednich dostaw na rzecz osób nią objętych albo też w
formie środków pozwalających uprawnionym odbiorcom na zakup żywności po cenach
rynkowych lub subsydiowanych. Zakupy żywności przez instytucje rządowe będą
dokonywane po bieżących cenach rynkowych, a finansowanie i administrowanie
pomocy będą prowadzone w sposób przejrzysty.
_______________
6 Dla celów ust. 3 i 4 niniejszego Załącznika, udostępnienie żywności po cenach
subwencjonowanych w celu zaspokojenia potrzeb żywnościowych ubogiej ludności
miejskiej i wiejskiej w krajach rozwijających się, prowadzone w sposób
systematyczny i po rozsądnych cenach, będzie uznawane za zgodne z
postanowieniami niniejszego ustępu.
5. Bezpośrednie płatności na rzecz producentów
Wsparcie, które jest udzielane w formie płatności bezpośrednich (lub
zaniechanych należności łącznie ze świadczeniami w naturze) na rzecz
producentów, a które jest wnioskowane jako nie podlegające kryteriom
redukcyjnym, będzie spełniało podstawowe kryteria ustalone w ust. 1 jak wyżej,
jak również specyficzne kryteria dotyczące poszczególnych rodzajów bezpośrednich
płatności ustalone poniżej w ust. od 6 do 13 włącznie. Wszelkie wnioskowane
wyłączenia z zobowiązań redukcyjnych istniejących lub nowych rodzajów płatności,
innych niż wymienione w ust. od 6 do 13, będą odpowiadać kryteriom od (b) do (e)
włącznie w ust. 6 wraz z ogólnymi kryteriami ustalonymi w ust. 1.
6. Wsparcie poziomu dochodów, niezależne od działalności produkcyjnej
(a) Uprawnienia do takich płatności będą podlegały jasno określonym kryteriom,
takim jak dochód, status producenta lub właściciela ziemi, stopień wykorzystania
czynników produkcji lub wielkość produkcji w określonym i stałym okresie
bazowym.
(b) Kwota takich płatności w jakimkolwiek danym roku nie będzie zależna od, lub
oparta na, rodzaju lub rozmiarach produkcji (w tym też wielkości pogłowia
inwentarza żywego) podjętej przez producenta w jakimkolwiek roku po okresie
bazowym.
(c) Kwota takich płatności w jakimkolwiek danym roku nie będzie zależna lub
oparta na cenach krajowych lub międzynarodowych dotyczących jakiejkolwiek
produkcji podjętej w którymkolwiek roku po okresie bazowym.
(d) Kwota takich płatności w jakimkolwiek danym roku nie będzie zależna lub
oparta na czynnikach produkcji zaangażowanych w jakimkolwiek roku po okresie
bazowym.
(e) Dla celów uzyskania takich płatności nie będzie wymagane wykazanie się
produkcją.
7. Finansowy udział rządu w programach ubezpieczania poziomu dochodów i innych
programów zabezpieczenia dochodów
(a) Uprawnienia do uzyskiwania takich płatności będą określane przez stopień
utraty dochodu, przy uwzględnieniu tylko dochodu osiąganego z rolnictwa, która
to utrata przekracza 30 procent średniego dochodu brutto lub jego równowartości
w wyrażeniu netto (z wyłączeniem płatności uzyskanych z tytułu tych samych lub
podobnych programów wsparcia) w okresie ostatnich trzech lat, lub też jest
wyższa od trzyletniej średniej za okres ostatnich pięciu lat, po odliczeniu
najwyższej i najniższej wartości. Każdy producent spełniajacy ten warunek będzie
uprawniony do otrzymywania płatności.
(b) Kwota takich płatności będzie rekompensowała mniej niż 70 procent utraty
dochodu poniesionej przez producenta w roku, w którym ten producent uzyskuje
uprawnienia do otrzymywania tej pomocy.
(c) Kwota takich płatności będzie zależna tylko od dochodu; będzie ona
niezależna od rodzaju lub rozmiarów produkcji (w tym od wielkości pogłowia
inwentarza żywego) prowadzonej przez producenta, lub od cen krajowych albo
międzynarodowych dotyczących takiej produkcji, ani też od zaangażowanych
czynników wytwórczych.
(d) Jeżeli producent otrzymuje w tym samym roku płatności o których mowa w
niniejszym ust. i w ust. 8 (pomoc z tytułu klęsk żywiołowych), łączna suma
takich płatności będzie niższa niż 100 procent całej utraty dochodu poniesionej
przez producenta.
8. Płatności w związku z pomocą z tytułu klęsk żywiołowych (dokonywane
bezpośrednio, albo poprzez udział środków rządowych w ubezpieczaniu zbiorów)
(a) Uprawnienia do takiej pomocy powstaną tylko wówczas, gdy władze rządowe
oficjalnie uznają, że klęska żywiołowa lub podobna w skutkach (włączając w to
epidemię chorób zakaźnych, plagę szkodników, skażenie radioaktywne i wojnę na
terytorium zainteresowanego Członka) miała lub ma miejsce i będą uwarunkowane
stratami w produkcji przekraczającymi 30 procent średniej produkcji w okresie
trzech ostatnich lat, lub też średnią trzyletniej wielkości produkcji w okresie
ostatnich pięciu lat po odliczeniu najwyższej i najniższej wartości rocznej.
(b) Płatności dokonywane w następstwie klęski żywiołowej będą dotyczyły tylko
strat odnoszących się do dochodu, pogłowia inwentarza żywego (łącznie z
płatnościami związanymi z usługami weterynaryjnymi), ziemi lub innych czynników
produkcji, spowodowanych klęską żywiołową.
(c) Płatności nie będą rekompensowały więcej niż całkowity koszt wyrównania tych
strat i nie będą uwarunkowane wymogiem przyszłej produkcji, jej rodzajem i
wielkością.
(d) Płatności dokonywane w czasie trwania klęski żywiołowej nie będą wyższe od
poziomu wymaganego dla uniknięcia lub złagodzenia dalszych strat w rozumieniu
kryterium (b) jak wyżej.
(e) Jeżeli producent otrzymuje w tym samym roku płatności, o których mowa w
niniejszym ustępie lub w ust. 7 (programy ubezpieczenia i gwarantowania poziomu
dochodu), całkowita suma takich płatności będzie niższa niż 100 procent łącznej
utraty dochodu poniesionej przez producenta.
9. Pomoc na potrzeby dostosowań strukturalnych świadczona w ramach programów
emerytalnych
(a) Uprawnienia do takich płatności będą określone na podstawie jasno
sformułowanych kryteriów w ramach programów mających na celu ułatwienia
przejścia na emeryturę osobom zajmującym się towarową produkcją rolną, lub też
ułatwienia takim osobom podjęcia zatrudnienia w działalności pozarolniczej.
(b) Płatności będą uwarunkowane całkowitym i trwałym zaniechaniem towarowej
produkcji rolnej przez osoby korzystające z takich świadczeń.
10. Pomoc na potrzeby dostosowań strukturalnych świadczona w ramach programów
wycofywania czynników produkcji
(a) Uprawnienia do takich płatności bedą określone na podstawie jasno
sformułowanych kryteriów w ramach programów mających na celu wycofywanie ziemi
lub innych czynników wytwórczych, w tym także inwentarza żywego, z towarowej
produkcji rolnej.
(b) Płatności będą uwarunkowane wycofaniem ziemi z towarowej produkcji rolnej na
okres co najmniej 3 lat, a w przypadku inwentarza żywego - jego ubojem lub innym
trwałym usunięciem.
(c) Płatności nie będą wymagać lub określać żadnego alternatywnego wykorzystania
takiej ziemi lub innych czynników produkcji, które wiązałoby się z produkcją
rynkową artykułów rolnych.
(d) Płatności nie będą związane ani z rodzajem lub wielkością produkcji, ani też
z cenami, krajowymi lub międzynarodowymi, które dotyczyłyby produkcji podjętej z
wykorzystaniem pozostałej ziemi i innych zasobów pozostających w eksploatacji.
11. Pomoc w dostosowaniach strukturalnych, świadczona przez wsparcie
inwestycyjne
(a) Uprawnienia do takich płatności będą określone na podstawie jasno
sformułowanych kryteriów w ramach programów rządowych mających na celu pomoc w
finansowej lub fizycznej restrukturyzacji działalności producenta wobec
obiektywnie wykazanych niedogodności strukturalnych. Kwalifikacja do korzystania
z takich programów może być także oparta na jasno określonym rządowym programie
reprywatyzacji ziemi rolniczej.
(b) Kwota takich płatności w jakimkolwiek danym roku nie będzie zależna od, lub
oparta na, rodzaju i wielkości produkcji (w tym wielkości pogłowia), podjętej
przez producenta w jakimkolwiek roku po okresie bazowym, z zastrzeżeniem
kryterium (e) poniżej.
(c) Kwota takich płatności w jakimkolwiek danym roku nie będzie zależna lub
oparta na cenach, krajowych lub międzynarodowych, odnoszących się do danej
produkcji podjętej w jakimkolwiek roku po okresie bazowym.
(d) Płatności będą świadczone tylko przez okres niezbędny dla realizacji
inwestycji której one dotyczą.
(e) Płatności nie będą uwarunkowane wymogiem wytwarzania przez beneficjentów
produktów rolnych ani też nie będą w jakikolwiek sposób określały takich
produktów, z wyjątkiem wymagań dotyczących niewytwarzania określonego produktu.
(f) Płatności będą ograniczone do wartości wymaganej do zrekompensowania
niedogodności strukturalnych.
12. Płatności w ramach programów ochrony środowiska
(a) Uprawnienia do takich płatności zostaną określone jako część składowa jasno
sformułowanego rządowego programu ochrony środowiska i będą zależne od
spełnienia określonych warunków programu rządowego, włączając w to warunki
dotyczące metod produkcji i jej składników.
(b) Kwota płatności będzie ograniczona do dodatkowych kosztów lub utraty dochodu
wynikających ze stosowania danego programu rządowego.
13. Płatności w ramach programów pomocy regionalnej
(a) Uprawnienia do takich płatności będą ograniczone tylko do producentów w
regionach zwiększonej uciążliwości gospodarowania. Każdy taki region musi być
jasno określonym, zwartym obszarem geograficznym, posiadającym wyraźną tożsamość
gospodarczą i administracyjną, uznanym za region zwiększonej uciążliwości
gospodarowania na podstawie neutralnych i obiektywnych kryteriów, które są
wyraźnie określone w ustawodawstwie lub przepisach i wskazują, że trudności
danego regionu wynikają z okoliczności nie mających doraźnego charakteru.
(b) Kwota takich płatności w jakimkolwiek danym roku nie będzie zależna od, lub
oparta na, rodzaju lub wielkości produkcji (włączając w to inwentarz żywy)
podjętej przez producenta w jakimkolwiek roku po okresie bazowym, chyba że w
celu zmniejszenia tej produkcji.
(c) Kwota takich płatności w jakimkolwiek danym roku nie będzie zależna lub
oparta na cenach krajowych lub międzynarodowych dotyczących jakiejkolwiek
produkcji podjętej w jakimkolwiek roku po okresie bazowym.
(d) Płatności będą dokonywane tylko na rzecz producentów w uprawnionych
regionach, ale będą powszechnie dostępne dla wszystkich producentów w obrębie
takich regionów.
(e) Płatności związane z czynnikami produkcji będą dokonywane przy stawce
degresywnej powyżej progu opłacalności danego czynnika produkcji.
(f) Płatności będą ograniczone do dodatkowych kosztów, lub utraty dochodu,
wynikających z podejmowania produkcji na wskazanym obszarze.
Załącznik nr 3
WSPARCIE KRAJOWE: KALKULACJA ZAGREGOWANEGO WSKAŹNIKA WSPARCIA
1. Z zastrzeżeniem przepisów Artykułu 6, Zagregowany Wskaźnik Wsparcia (AMS)
będzie kalkulowany indywidualnie w odniesieniu do poszczególnego produktu dla
każdego podstawowego produktu rolnego otrzymującego wsparcie cenowe, płatności
bezpośrednie nie podlegające wyłączeniu lub jakiekolwiek inne subsydium nie
wyłączone z zobowiązań redukcyjnych ("pozostałe polityki nie podlegające
wyłączeniu"). Wsparcie, które nie jest świadczone w odniesieniu do
poszczególnych towarów będzie zagregowane w postaci jednego "niespecyficznego
AMS" i wyrażone sumą jednostek pieniężnych.
2. Subsydia w rozumieniu ust. 1 będą obejmowały zarówno wydatki budżetowe, jak i
zaniechane należności dochodowe rządów i ich agend.
3. Uwzględniane będzie wsparcie udzielane na szczeblu ogólnokrajowym, jak i
niższym.
4. Podatki rolne lub opłaty uiszczane przez producentów zostaną odjęte od AMS.
5. Wskaźnik AMS liczony według wskazanych poniżej zasad dla okresu bazowego
będzie stanowił podstawę wyjściową dla realizacji zobowiązań redukcyjnych
dotyczących wsparcia krajowego.
6. Dla każdego podstawowego towaru rolnego wskaźnik AMS zostanie odrębnie
określony i wyrażony w łącznej wartości pieniężnej.
7. Wskaźnik AMS będzie liczony dla danego towaru rolnego możliwie najbliżej
pierwszego szczebla zbytu. Środki przyznawane na rzecz przetwórców artykułów
rolnych będą uwzględniane w takim zakresie, w jakim korzystają z nich producenci
podstawowych produktów rolnych.
8. Wsparcie cen rynkowych: wsparcie cen rynkowych będzie obliczane przy
zastosowaniu różnicy między stałą, referencyjną ceną zewnętrzną, a stosowaną
ceną administrowaną i z pomnożeniem takiej różnicy przez wielkość produkcji
uprawnionej do otrzymywania stosownej ceny administrowanej. Wydatki z budżetu
dokonywane w celu utrzymania tej różnicy, takie jak koszty skupu lub
utrzymywania rezerw nie będą wliczane do AMS.
9. Stała, zewnętrzna cena referencyjna będzie oparta na danych z lat 1986 do
1988 i będzie w zasadzie średnią, jednostkową wartością f.o.b. określonego,
podstawowego produktu rolnego w kraju będącym eksporterem netto i średnią,
jednostkową wartością c.i.f. określonego, podstawowego produktu rolnego w kraju
będącym importerem netto w okresie bazowym. Stała cena referencyjna może być
korygowana w razie konieczności o różnice jakościowe.
10. Nie wyłączone płatności bezpośrednie: nie wyłączone płatności bezpośrednie
zależne od różnic w cenach będą obliczane albo przez mnożenie różnicy między
stałą ceną referencyjną a stosowaną ceną administrowaną przez wielkość produkcji
uprawnionej do korzystania z ceny administrowanej, albo też na podstawie
wielkości wydatków budżetowych.
11. Stała cena referencyjna będzie oparta na danych z lat od 1986 do 1988 i
będzie w zasadzie faktyczną ceną stosowaną do ustalenia stawek płatności.
12. Nie wyłączone, bezpośrednie płatności oparte na czynnikach innych niż cena
będą mierzone na podstawie wydatków budżetowych.
13. Inne środki nie wyłączone, w tym subsydiowanie składników produkcji i inne
działania, takie jak obniżanie kosztów zbytu: wartość takich środków będzie
mierzona przy zastosowaniu rządowych wydatków budżetowych lub też, tam gdzie
odwołanie się do wydatków budżetowych nie odzwierciedla pełnych rozmiarów tego
subsydium, podstawą obliczenia subsydium będzie różnica pomiędzy ceną
subsydiowanego dobra lub usługi a reprezentatywną ceną rynkową podobnego dobra
lub usługi pomnożona przez ilość tego dobra lub usługi.
Załącznik nr 4
WSPARCIE KRAJOWE: KALKULACJA EKWIWALENTNEGO WSKAŹNIKA WSPARCIA
1. Z zastrzeżeniem postanowień Artykułu 6, ekwiwalentne wskaźniki wsparcia będą
liczone dla wszystkich podstawowych produktów rolnych, których ceny rynkowe
korzystają z wsparcia zgodnie z definicją z Załącznika 3, lecz dla których
kalkulacja tej części składowej AMS nie byłaby praktycznie możliwa. W
odniesieniu do takich produktów bazowy poziom realizacji zobowiązań redukcji
wsparcia krajowego będzie składać się z elementu wsparcia ceny rynkowej
wyrażonego w postaci ekwiwalentnego wskaźnika wsparcia zgodnie z poniższym ust.
2, jak również z wszelkich bezpośrednich płatności nie wyłączonych z redukcji
oraz innych nie wyłączonych środków wsparcia, które zostaną oszacowane zgodnie z
poniższym ust. 3. Uwzględnione będzie wsparcie udzielone zarówno na poziomie
ogólnokrajowym, jak i niższym.
2. Ekwiwalentne wskaźniki wsparcia, o których mowa w ust. 1, zostaną
skalkulowane, możliwie najbliżej pierwszego szczebla zbytu, dla każdego z
wszystkich podstawowych produktów rolnych korzystających ze wsparcia ceny
rynkowej, dla których nie można wyliczyć części składowej AMS dotyczącej
wsparcia ceny. Dla takich podstawowych produktów rolnych, ekwiwalentne wskaźniki
wsparcia cen rynkowych będą obliczane z uwzględnieniem stosowanej ceny
administrowanej i wielkości produkcji uprawnionej do otrzymywania takiej ceny,
lub też, tam gdzie nie jest to możliwe, na podstawie wielkości nakładów
budżetowych stosowanych dla podtrzymania ceny producenta.
3. Jeżeli podstawowe produkty rolne podlegające postanowieniom ust. 1 korzystają
z nie wyłączonych płatności bezpośrednich, lub też z innych subsydiów
udzielanych określonym produktom, a nie wyłączonych z zobowiązań redukcyjnych,
podstawa ekwiwalentnych wskaźników wsparcia dotyczących takich środków będzie
wyliczona jak dla odpowiednich części składowych AMS (wymienionych w Załączniku
3 ust. 10 do 13 włącznie).
4. Ekwiwalentne wskaźniki wsparcia będą obliczane na podstawie wielkości
subsydium możliwie najbliżej pierwszego szczebla zbytu odnośnego podstawowego
produktu rolnego. Środki kierowane na rzecz przetwórców artykułów rolnych będą
uwzględniane w takim zakresie, w jakim ich beneficjentami są producenci
podstawowych produktów rolnych. Ekwiwalentne wskaźniki wsparcia będą
pomniejszane o wartość specyficznych obciążeń rolnych lub opłat nakładanych na
producentów.
Załącznik nr 5
SPECJALNE TRAKTOWANIE W ŚWIETLE UST. 2 ARTYKUŁU 4
Sekcja A
1. Postanowienia ust. 2 Artykułu 4 nie będą dotyczyły, ze skutkiem od wejścia w
życie Porozumienia WTO, jakichkolwiek pierwotnych produktów rolnych albo ich
przetworów (zwanych dalej "produktami wydzielonymi"), wobec których zachowane
zostają następujące warunki (zwane dalej "specjalnym traktowaniem"):
(a) import produktów wydzielonych stanowił mniej niż 3 procent odpowiedniej
konsumpcji krajowej w okresie bazowym 1986-1988 ("okres bazowy");
(b) od początku okresu bazowego produkty wydzielone nie korzystały z subsydiów
eksportowych;
(c) wobec pierwotnych produktów rolnych stosowane są efektywne ograniczenia
produkcyjne;
(d) takie produkty są oznaczone symbolem "ST-Annex 5" w Sekcji I-B Części I
listy koncesyjnej danego Członka dołączonej do Protokołu z Marakeszu, jako
będące przedmiotem specjalnego traktowania ze względów pozahandlowych, takich
jak bezpieczeństwo żywnościowe i ochrona środowiska; oraz
(e) możliwości minimalnego dostępu do rynku w odniesieniu do produktów
wydzielonych odpowiadają, zgodnie z Sekcją I-B Części I listy koncesyjnej danego
Członka, 4 procentom konsumpcji krajowej produktów wydzielonych z okresu
bazowego, poczynając od pierwszego roku okresu realizacyjnego, a następnie
wzrastają corocznie, aż do końca okresu realizacyjnego, o 0,8 procent
odpowiedniej konsumpcji krajowej z okresu bazowego.
2. Na początku każdego okresu realizacyjnego Członek może zaprzestać stosowania
specjalnego traktowania w odniesieniu do produktów wydzielonych poprzez
zastosowanie się do postanowień ust. 6. W takim przypadku dany Członek utrzyma
już istniejące wtedy możliwości minimalnego dostępu do rynku i będzie zwiększał
je corocznie aż do końca okresu realizacyjnego o 0,4 procent odpowiedniej
konsumpcji krajowej z okresu bazowego. Poziom możliwości minimalnego dostępu do
rynku wynikający z tej formuły w ostatnim roku okresu realizacyjnego zostanie
następnie utrzymany w liście koncesyjnej danego Członka.
3. Wszelkie negocjacje w kwestii możliwości kontynuacji, po okresie
realizacyjnym, specjalnego traktowania przewidzianego w ust. 1, będą zakończone
w ramach tego okresu realizacyjnego, jako część negocjacji przewidzianych
Artykułem 20 niniejszego Porozumienia przy uwzględnieniu aspektów
pozahandlowych.
4. Jeżeli w rezultacie negocjacji, o których mowa w ust. 3, zostanie uzgodnione,
że Członek może kontynuować stosowanie specjalnego traktowania, taki Członek
udzieli dodatkowych i możliwych do zaakceptowania koncesji, jakie zostaną
określone w trakcie tych negocjacji.
5. Jeżeli specjalne traktowanie nie będzie kontynuowane w końcu okresu
realizacyjnego, zainteresowany Członek wykona postanowienia ust. 6. W takim
przypadku, po zakończeniu okresu realizacyjnego, minimalny dostęp dla produktów
wydzielonych zostanie utrzymany na poziomie 8 procent odpowiedniej konsumpcji
krajowej z okresu bazowego, wskazanej w liście koncesyjnej danego Członka.
6. Wobec środków granicznych innych niż zwykłe opłaty celne, utrzymywanych w
odniesieniu do produktów wydzielonych, zostaną wówczas zastosowane postanowienia
ust. 2 Artykułu 4 z mocą od początku roku, w którym specjalne traktowanie
zostanie zakończone. Takie produkty zostaną poddane zwykłym opłatom celnym,
które będą związane w liście koncesyjnej danego Członka i stosowane począwszy od
początku roku, w którym wygasa specjalne traktowanie, przy takich stawkach
celnych, jakie miałyby zastosowanie, gdyby redukcja o 15 procent została
dokonana w okresie realizacyjnym w równych ratach rocznych. Takie stawki celne
zostaną ustalone na podstawie ekwiwalentów taryfowych, jakie będą określone
zgodnie z wytycznymi wskazanymi w załączniku do niniejszego.
Sekcja B
7. Postanowienia ust. 2 Artykułu 4 nie będą również miały zastosowania,
poczynając od wejścia w życie Porozumienia WTO, do pierwotnego produktu rolnego,
który stanowi dominujący, podstawowy składnik tradycyjnego odżywiania w
członkowskim kraju rozwijającym się, a wobec którego to produktu spełnione są
następujące warunki ponad te, jakie są wyszczególnione w ust. 1(a) do 1(d)
włącznie w odniesieniu do danych produktów:
(a) możliwości minimalnego dostępu do rynku dotyczące danych produktów
wyszczególnione w Sekcji I-B Części I listy koncesyjnej zainteresowanego
Członka-kraju rozwijającego się odpowiadają od początku pierwszego roku okresu
realizacyjnego 1 procentowi konsumpcji krajowej danych produktów z okresu
bazowego, oraz są zwiększane w równych ratach rocznych do 2 procent odpowiedniej
konsumpcji krajowej z okresu bazowego na początku piątego roku okresu
realizacyjnego. Od początku szóstego roku okresu realizacyjnego, możliwości
minimalnego dostępu w odniesieniu do danych produktów odpowiadają 2 procentom
odpowiedniej konsumpcji krajowej z okresu bazowego i aż do początku dziesiątego
roku wzrastają w równych ratach rocznych do 4 procent odpowiedniej konsumpcji
krajowej z okresu bazowego. Następnie, poziom możliwości minimalnego dostępu do
rynku wynikający z tej formuły w dziesiątym roku zostanie utrzymany w liście
koncesyjnej danego Członka-kraju rozwijającego się;
(b) odpowiednie możliwości dostępu do rynku zostały przewidziane dla innych
produktów zgodnie z niniejszym Porozumieniem.
8. Wszelkie negocjacje w kwestii możliwości kontynuowania specjalnego
traktowania przewidzianego w ust. 7 po zakończeniu dziesiątego roku liczonego od
początku okresu realizacyjnego zostaną podjęte i zakończone w ramach czasowych
dziesiątego roku licząc od początku okresu realizacyjnego.
9. Jeżeli zostanie uzgodnione w wyniku negocjacji, o których mowa w ust. 8, że
Członek może kontynuować stosowanie specjalnego traktowania, taki Członek
udzieli dodatkowych i akceptowalnych koncesji, jakie zostaną określone w trakcie
tych negocjacji.
10. Jeżeli specjalne traktowanie zgodnie z ust. 7 nie będzie kontynuowane poza
dziesiąty rok licząc od początku okresu realizacyjnego, dane produkty zostaną
poddane zwykłym opłatom celnym ustalonym na podstawie ekwiwalentu taryfowego
wyliczonego zgodnie z wytycznymi wskazanymi w załączniku do niniejszego, które
zostaną związane w liście koncesyjnej danego Członka. W odniesieniu do innych
aspektów, stosowane będą postanowienia ust. 6 zmodyfikowane odpowiednimi
postanowieniami dotyczącymi specjalnego i wyróżniającego traktowania przyznanego
w ramach niniejszego Porozumienia Członkom-krajom rozwijającym się.
Dodatek do Załącznika 5
Wytyczne dotyczące obliczania ekwiwalentów taryfowych dla specjalnych celów
wskazanych w ust. 6 i 10 niniejszego Załącznika
1. Kalkulacja ekwiwalentów taryfowych wyrażonych ad valorem lub w stawkach
specyficznych zostanie dokonana przy zastosowaniu w sposób przejrzysty
faktycznej różnicy między cenami wewnętrznymi i zewnętrznymi. Użyte dane będą
dotyczyły lat od 1986 do 1988. Ekwiwalenty taryfowe:
(a) zostaną początkowo ustalone na poziomie klasyfikacji 4-cyfrowej HS;
(b) tam, gdzie jest to właściwe, zostaną ustalone na poziomie 6-cyfrowym HS lub
jeszcze bardziej szczegółowym;
(c) będą zazwyczaj ustalane dla produktów wstępnie albo całkowicie
przetworzonych przez pomnożenie specyficznego(ych) ekwiwalentu(ów)
taryfowego(ych) dla podstawowego(ych) produktu(ów) rolnego(ych) przez proporcję
w kategoriach wartościowych lub ilościowych podstawowego(ych) produktu(ów)
rolnego(ych) w produktach wstępnie albo całkowicie przetworzonych przy
uwzględnieniu, tam gdzie jest to konieczne, wszelkich dodatkowych elementów
obecnie stanowiących ochronę dla produkcji.
2. Ceną zewnętrzną będą zazwyczaj rzeczywiste, średnie wartości jednostkowe
liczone dla kraju importującego na bazie c.i.f. Tam, gdzie średnie wartości
jednostkowe c.i.f. nie są dostępne lub właściwe, cenami zewnętrznymi będą albo:
(a) odpowiednie wartości jednostkowe c.i.f. w pobliskim kraju, albo też
(b) szacunki oparte na średnich wartościach jednostkowych f.o.b.
odpowiedniego(ich) dużego(ych) eksportera(ów) skorygowane przez dodanie
szacunkowych kosztów ubezpieczenia, frachtu i innych stosownych kosztów przy
przewozie do kraju importującego.
3. Ceny zewnętrzne będą zazwyczaj przeliczane na waluty krajowe przy
zastosowaniu średniego rocznego kursu rynku walutowego dla takiego samego okresu
jak dane cenowe.
4. Ceną wewnętrzną będzie zazwyczaj reprezentatywna cena hurtowa dominująca na
rynku krajowym, lub też szacunek takiej ceny, jeżeli odpowiednie dane nie są
dostępne.
5. Początkowe ekwiwalenty taryfowe mogą być, w razie konieczności, skorygowane w
celu uwzględnienia różnic jakościowych i gatunkowych przy zastosowaniu
odpowiednich współczynników.
6. Tam, gdzie ekwiwalent taryfowy wynikający z tych wytycznych jest ujemny lub
niższy od bieżącej, związanej stawki celnej, początkowy ekwiwalent taryfowy może
zostać ustalony na poziomie bieżącej, związanej stawki celnej, lub na podstawie
ofert narodowych dla tego produktu.
7. W przypadku dokonywania zmian w poziomie ekwiwalentu taryfowego, jaki
wynikałby z powyższych wytycznych, zainteresowany Członek, jeżeli zostanie o to
poproszony, stworzy pełne możliwości konsultacji w celu negocjowania właściwych
rozwiązań.
POROZUMIENIE W SPRAWIE STOSOWANIA ŚRODKÓW SANITARNYCH I FITOSANITARNYCH
Członkowie,
Potwierdzając, że żaden Członek nie powinien być pozbawiony możliwości
przyjmowania lub wprowadzania środków niezbędnych w celu ochrony życia lub
zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, z zastrzeżeniem, że środki takie nie będą
stosowane tak by stanowić instrument arbitralnej lub nieuzasadnionej
dyskryminacji między Członkami, gdzie panują takie same warunki, lub by działać
jako ukryte ograniczenie handlu międzynarodowego;
Pragnąc poprawić sytuację wszystkich Członków w zakresie zdrowia ludzi, zwierząt
i warunków fitosanitarnych;
Stwierdzając, że środki sanitarne i fitosanitarne są często stosowane na
podstawie dwustronnych porozumień lub protokołów;
Pragnąc ustanowienia wielostronnych reguł i dyscyplin ukierunkowujących
wypracowywanie, przyjmowanie i wprowadzanie środków sanitarnych i
fitosanitarnych w celu zmniejszenia do minimum ich negatywnego wpływu na handel;
Uznając ważną rolę, jaką mogą odgrywać pod tym względem międzynarodowe normy,
wytyczne i zalecenia;
Pragnąc popierać szersze stosowanie między Członkami zharmonizowanych środków
sanitarnych i fitosanitarnych, na podstawie międzynarodowych norm, wytycznych i
zaleceń opracowanych przez właściwe organizacje międzynarodowe, w tym przez
Komisję Codex Alimentarius, Międzynarodowy Urząd Epizootii oraz odpowiednie
organizacje międzynarodowe i regionalne działające w ramach Międzynarodowej
konwencji w sprawie ochrony roślin i nie wymagając, aby Członkowie zmieniali
poziom ochrony zdrowia ludzi, zwierząt i roślin, który uznają za właściwy;
Uznając, że Członkowie - kraje rozwijające się mogą napotykać szczególne
trudności w dostosowaniu się do środków sanitarnych i fitosanitarnych
wprowadzanych przez importujących Członków i w rezultacie tego mogą doznawać
utrudnień w dostępie do rynków, a także w opracowywaniu i stosowaniu środków
sanitarnych i fitosanitarnych na własnym terytorium i wobec czego pragnąc
udzielić im stosownej pomocy z tym zakresie;
Pragnąc zatem opracować reguły dotyczące stosowania postanowień GATT 1994 w
odniesieniu do posługiwania się środkami sanitarnymi i fitosanitarnymi, w
szczególności postanowień Artykułu XX(b)1;
Uzgadniają niniejszym, co następuje:
_____________
1 W niniejszym Porozumieniu odesłanie do Artykułu XX(b) obejmuje także część
wstępną tego Artykułu.
Artykuł 1
Postanowienia ogólne
1. Niniejsze Porozumienie stosuje się do wszystkich środków sanitarnych i
fitosanitarnych, które mogą, bezpośrednio lub pośrednio, wpływać na handel
międzynarodowy. Takie środki będą wypracowywane i stosowane zgodnie z
postanowieniami niniejszego Porozumienia.
2. Dla celów niniejszego Porozumienia będą stosowane definicje zawarte w
Załączniku A.
3. Załączniki są integralną częścią niniejszego Porozumienia.
4. Niniejsze Porozumienie w niczym nie wpływa na prawa Członków - stron
Porozumienia w sprawie barier technicznych w handlu w odniesieniu do środków,
które nie wchodzą w zakres niniejszego Porozumienia.
Artykuł 2
Podstawowe prawa i obowiązki
1. Członkowie mają prawo stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych
niezbędnych dla ochrony życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, z
zastrzeżeniem, że takie środki nie są niezgodne z postanowieniami niniejszego
Porozumienia.
2. Członkowie zapewnią, by jakikolwiek środek sanitarny i fitosanitarny był
stosowany tylko w zakresie niezbędnym dla ochrony życia lub zdrowia ludzi,
zwierząt lub roślin, oraz by był oparty na zasadach naukowych i nie był
utrzymywany bez wystarczających dowodów naukowych z wyjątkiem sytuacji
przewidzianych w ust. 7 Artykułu 5.
3. Członkowie zapewnią, by ich środki sanitarne i fitosanitarne nie powodowały
arbitralnej lub nieuzasadnionej dyskryminacji między Członkami, gdzie panują
identyczne lub podobne warunki, w tym między terytorium własnym i innych
Członków. Środki sanitarne i fitosanitarne nie będą stosowane w sposób, który
stanowiłby ukryte ograniczenie w handlu międzynarodowym.
4. Domniemywa się, iż środki sanitarne i fitosanitarne zgodne z odpowiednimi
postanowieniami niniejszego Porozumienia są zgodne z zobowiązaniami Członków z
tytułu tych postanowień GATT 1994, które dotyczą stosowania środków sanitarnych
i fitosanitarnych, zwłaszcza zaś postanowień Artykułu XX(b).
Artykuł 3
Harmonizacja
1. W celu możliwie najszerszego zharmonizowania środków sanitarnych i
fitosanitarnych, Członkowie będą opierali swe środki sanitarne lub fitosanitarne
na międzynarodowych normach, wytycznych lub zaleceniach, jeżeli takie istnieją,
chyba że w niniejszym Porozumieniu, a szczególnie w ust. 3 postanowiono inaczej.
2. Środki sanitarne lub fitosanitarne odpowiadające międzynarodowym normom,
wytycznym lub zaleceniom będą uważane za niezbędne dla ochrony życia lub zdrowia
ludzi, zwierząt lub roślin i traktowane jako zgodne z odpowiednimi
postanowieniami niniejszego Porozumienia oraz GATT 1994.
3. Członkowie mogą wprowadzać lub utrzymywać środki sanitarne lub fitosanitarne
skutkujące wyższym stopniem ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej od tego jaki
byłby osiągnięty przy zastosowaniu środków opartych na odpowiednich
międzynarodowych normach, wytycznych lub zaleceniach, jeżeli istnieje po temu
odpowiednie uzasadnienie naukowe lub też w związku z poziomem ochrony, jaki dany
Członek uzna za odpowiedni zgodnie z właściwymi postanowieniami ust. od 1 do 8
Artykułu 52. Niezależnie od powyższego, jakiekolwiek środki powodujące, że
poziom ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej byłby odmienny od osiąganego przy
zastosowaniu międzynarodowych norm, wytycznych lub zaleceń nie będą niezgodne z
jakimkolwiek innym postanowieniem niniejszego Porozumienia.
4. Członkowie będą brali pełen udział w granicach posiadanych środków, w
odpowiednich organizacjach międzynarodowych i ich organach, zwłaszcza w Komisji
Codex Alimentarius, Międzynarodowym Urzędzie Epizootii oraz w międzynarodowych i
regionalnych organizacjach działających w ramach Międzynarodowej konwencji w
sprawie ochrony roślin, tak by w ramach tych organizacji promować opracowywanie
i okresowe przeglądy norm, wytycznych i zaleceń dotyczących wszystkich aspektów
środków sanitarnych i fitosanitarnych.
5. Komitet Środków Sanitarnych i Fitosanitarnych (zwany w niniejszym
Porozumieniu "Komitetem"), zgodnie z ust. 1 i 4 Artykułu 12, ustali procedurę
monitorowania procesu międzynarodowej harmonizacji i będzie koordynował wysiłki
podejmowane w tej dziedzinie przez odpowiednie organizacje międzynarodowe.
___________________
2 Dla celów ust. 3 Artykułu 3 naukowe uzasadnienie istnieje, gdy na podstawie
badań i oceny dostępnej informacji naukowej zgodnej z odpowiednimi
postanowieniami niniejszego Porozumienia Członek stwierdza, że odpowiednie
międzynarodowe normy, wytyczne lub zlecenia nie wystarczają do osiągnięcia
odpowiedniego poziomu ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej.
Artykuł 4
Ekwiwalentność
1. Członkowie będą uznawać środki sanitarne lub fitosanitarne stosowane przez
innych Członków za ekwiwalentne, nawet jeżeli takie środki różnią się od ich
własnych lub tych, jakie są stosowane przez innych Członków prowadzących handel
takim samym produktem, jeżeli eksportujący Członek obiektywnie wykaże
importującemu Członkowi, że jego środki zapewniają właściwy poziom ochrony
sanitarnej lub fitosanitarnej importującego Członka. W tym celu i na wniosek
importującego Członka będą mu udostępniane, w rozsądnym zakresie, możliwości
przeprowadzenia inspekcji, testów i przeprowadzenia innych stosownych procedur.
2. Członkowie będą na wniosek podejmowali konsultacje w celu osiągnięcia
dwustronnych i wielostronnych porozumień w sprawie uznania ekwiwalentności
określonych środków sanitarnych lub fitosanitarnych.
Artykuł 5
Ocena ryzyka i określenie odpowiedniego poziomu ochrony sanitarnej lub
fitosanitarnej
1. Członkowie zapewnią, by ich środki sanitarne lub fitosanitarne były oparte na
ocenie ryzyka dla życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin stosownej do
okoliczności przy uwzględnieniu technik oceny ryzyka opracowanych przez
odpowiednie organizacje międzynarodowe.
2. Przy ocenie ryzyka, Członkowie uwzględnią dostępne dowody naukowe;
odpowiednie procesy i metody produkcji; odpowiednie metody inspekcji, pobierania
próbek i testowania; stopień powszechności występowania określonych chorób lub
szkodników; istnienie obszarów wolnych od chorób i szkodników; odpowiednie
warunki ekologiczne i środowiska naturalnego; kwarantannę lub inne działania.
3. Przy ocenie ryzyka dla życia lub zdrowia zwierząt lub roślin i przy
określaniu środka, jaki ma być zastosowany dla osiągnięcia właściwego poziomu
ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej wobec tego ryzyka, Członkowie uwzględnią,
jako stosowne czynniki ekonomiczne: potencjalną szkodę w postaci utraconej
produkcji lub sprzedaży w przypadku pojawienia się, usadowienia się, albo
rozprzestrzenienia się szkodnika lub choroby, koszt ich opanowania lub
likwidacji na terytorium importującego Członka oraz relatywną efektywność
kosztową alternatywnych działań na rzecz zmniejszenia ryzyka.
4. Przy określaniu odpowiedniego poziomu ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej,
Członkowie powinni uwzględniać celowość minimalizowania negatywnych efektów
handlowych.
5. W celu zapewnienia spójności w stosowaniu koncepcji odpowiedniego poziomu
ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej przeciwko ryzykom dla życia lub zdrowia
ludzkiego, albo życia lub zdrowia roślin lub zwierząt, każdy Członek będzie
unikał arbitralnych i nieuzasadnionych zróżnicowań poziomów ochrony, jakie
uznaje on za właściwe w różnych sytuacjach, jeżeli rezultatem takiego
zróżnicowania byłaby dyskryminacja lub ukryte ograniczenia w handlu
międzynarodowym. Członkowie będą współdziałać w Komitecie zgodnie z ust. 1, 2 i
3 Artykułu 12 w celu opracowania wytycznych co do dalszego praktycznego
wykonywania tego postanowienia. Opracowując takie wytyczne, Komitet uwzględni
wszystkie odnośne czynniki, łącznie ze szczególnym charakterem ryzyka dla
ludzkiego zdrowia, na które ludzie dobrowolnie się wystawiają.
6. Niezależnie od postanowień ust. 2 Artykułu 3, przy ustanawianiu lub
utrzymywaniu środków sanitarnych lub fitosanitarnych w celu osiągnięcia
właściwego poziomu ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej, Członkowie zapewnią,
że takie środki nie zwiększą ograniczeń handlu w sposób większy niż to konieczne
dla osiągnięcia odpowiedniego poziomu ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej,
przy uwzględnieniu możliwości technicznych i ekonomicznych3.
7. W przypadkach, gdy odpowiednie dowody naukowe są niewystarczające, Członek
może tymczasowo przyjąć środki sanitarne lub fitosanitarne na podstawie
dostępnych stosownych informacji łącznie z tymi, jakie pochodzą z odnośnych
międzynarodowych organizacji jak również na podstawie środków sanitarnych lub
fitosanitarnych stosowanych przez innych Członków. W takich okolicznościach,
Członkowie podejmą starania w celu uzyskania dodatkowych informacji niezbędnych
dla bardziej obiektywnej oceny ryzyka i w rozsądnym terminie odpowiednio
zweryfikują dany środek sanitarny lub fitosanitarny.
8. Gdy Członek ma powody by sądzić, że konkretny środek sanitarny lub
fitosanitarny wprowadzony lub utrzymywany przez innego Członka stanowi lub może
stanowić ograniczenie dla jego eksportu, a nie jest on oparty na odpowiednich
międzynarodowych normach, wytycznych lub zaleceniach lub takie normy, wytyczne
lub zalecenia nie istnieją, wówczas może wystąpić o wyjaśnienie przyczyn
zastosowania takiego środka sanitarnego lub fitosanitarnego, a Członek stosujący
taki środek udzieli odpowiednich wyjaśnień.
______________
3 Dla celów ust. 6 Artykułu 5 zastosowany środek nie ogranicza handlu bardziej,
niż to konieczne, chyba że istnieje inny środek dostępny z punktu widzenia
technicznego i ekonomicznego, przy zastosowaniu którego osiąga się odpowiedni
poziom ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej, a jest znacznie mniej
ograniczający handel.
Artykuł 6
Adaptacja do warunków regionalnych, łącznie z obszarami wolnymi od chorób i
szkodników oraz obszarami niewielkiego rozpowszechnienia chorób i szkodników
1. Członkowie zapewnią, by ich środki sanitarne lub fitosanitarne były
dostosowane do cech sanitarnych lub fitosanitarnych danego obszaru obejmującego
bądź cały kraj, jego część, bądź też całość lub części kilku krajów - z którego
produkt pochodzi lub dla którego jest przeznaczony. Przy ocenie cech sanitarnych
lub fitosanitarnych danego regionu, Członkowie uwzględnią, między innymi, skalę
występowania określonych chorób lub szkodników, istnienie programów ich
likwidacji lub zwalczania, jak również odpowiednie kryteria lub wytyczne jakie
mogą być opracowane przez odpowiednie organizacje międzynarodowe.
2. W szczególności, Członkowie będą uznawali pojęcie obszarów wolnych od
szkodników lub chorób oraz obszarów niewielkiego występowania szkodników lub
chorób. Określenie takich obszarów będzie oparte na takich czynnikach jak cechy
geograficzne, ekosystemy, nadzór epidemiologiczny oraz skuteczność kontroli
sanitarnej lub fitosanitarnej.
3. Członkowie eksportujący stwierdzający, że obszary w ramach ich terytorium są
wolne od szkodników lub chorób lub są obszarami niewielkiego rozpowszechnienia
szkodników lub chorób przedstawią odpowiednie tego dowody w celu obiektywnego
wykazania Członkowi importującemu, że takie obszary są i wedle wszelkiego
prawdopodobieństwa mogą pozostać obszarami wolnymi od szkodników lub chorób lub
obszarami niewielkiego rozpowszechnienia szkodników lub chorób. W tym celu, na
prośbę importującego Członka, będą mu udostępniane w rozsądnym zakresie
możliwości inspekcji, testowania oraz zastosowania innych odpowiednich procedur.
Artykuł 7
Przejrzystość
Członkowie będą notyfikować zmiany swych środków sanitarnych i fitosanitarnych
oraz będą dostarczać informacji o swych środkach sanitarnych i fotosanitarnych,
zgodnie z postanowieniami Załącznika B.
Artykuł 8
Procedury kontroli, inspekcji i atestów
Członkowie będą przestrzegać postanowień Załącznika C w odniesieniu do
stosowanych przez nich procedur kontroli, inspekcji i akceptacji, włączając w to
narodowe systemy akceptacji dodatków lub ustalania tolerancji dla zanieczyszczeń
w żywności, napojach i paszach, oraz podejmą inne działania w celu zapewnienia
by ich procedury nie były niezgodne z postanowieniami niniejszego Porozumienia.
Artykuł 9
Pomoc techniczna
1. Członkowie zgadzają się ułatwiać świadczenie pomocy technicznej dla innych
Członków, szczególnie Członków - krajów rozwijających się, w trybie dwustronnym
lub poprzez odpowiednie organizacje międzynarodowe. Taka pomoc może obejmować,
m.in., technologie przetwórstwa, prace badawcze i infrastrukturę, łącznie z
ustanawianiem narodowych instytucji normatywnych i może mieć formę doradztwa,
kredytów, dotacji i darów, w tym na potrzeby pozyskiwania ekspertyz
technicznych, szkolenie i sprzęt, w celu umożliwienia takim krajom dostosowania
się i przestrzegania środków sanitarnych i fitosanitarnych niezbędnych dla
zapewnienia odpowiedniego poziomu ochrony sanitarnej i fitosanitarnej na ich
rynkach eksportowych.
2. Tam gdzie potrzebne są znaczne nakłady inwestycyjne celem spełnienia przez
eksportującego Członka - kraju rozwijającego się wymogów sanitarnych i
fitosanitarnych importującego Członka, ten ostatni rozważy świadczenie pomocy
technicznej jaka umożliwiłaby rozwijającemu się Członkowi utrzymanie i
rozszerzenie możliwości dostępu do rynku w odniesieniu do danego produktu.
Artykuł 10
Specjalne i wyróżniające traktowanie
1. Przy opracowywaniu oraz stosowaniu środków sanitarnych i fitosanitarnych,
Członkowie będą brać pod uwagę specjalne potrzeby Członków - krajów
rozwijających się, zwłaszcza najmniej rozwiniętych.
2. Jeżeli właściwy poziom ochrony sanitarnej i fotosanitarnej może być zachowany
przy stopniowym wprowadzaniu nowych środków sanitarnych i fitosanitarnych, to
należy przyjmować dłuższy okres dostosowawczy w odniesieniu do produktów
interesujących Członków - kraje rozwijające się, tak by utrzymać możliwość ich
eksportu.
3. W celu zapewnienia, by Członkowie - kraje rozwijające się mogli działać
zgodnie z postanowieniami niniejszego Porozumienia, Komitet jest władny
przyznawać takim krajom, na ich wniosek i na ograniczony czas, określone
wyjątki, w całości lub w części, od zobowiązań wynikających z niniejszego
Porozumienia przy uwzględnieniu finansowych, handlowych i rozwojowych potrzeb
takich krajów.
4. Członkowie winni zachęcać Członków - kraje rozwijające się i ułatwiać ich
aktywny udział w odpowiednich organizacjach międzynarodowych.
Artykuł 11
Konsultacje i rozstrzyganie sporów
1. Jeżeli nie zaznaczono inaczej w niniejszym Porozumieniu, wobec konsultacji i
rozstrzygania sporów powstających w związku z niniejszym Porozumieniem mają
zastosowanie postanowienia Artykułów XXII i XXIII GATT 1994 zgodnie z ich
rozwinięciem w Porozumieniu w sprawie zasad i procedur regulujących
rozstrzyganie sporów.
2. W sporze podlegającym niniejszemu Porozumieniu, a obejmującym również sprawy
naukowe lub techniczne, panel będzie zasięgał rady ekspertów wybranych przez
panel w konsultacji ze stronami sporu. W tym celu, panel może, jeśli uzna to za
stosowne, powołać doradczą grupę ekspertów technicznych, lub podjąć konsultacje
z odpowiednimi organizacjami międzynarodowymi, na wniosek którejkolwiek ze stron
sporu lub z inicjatywy własnej.
3. Niniejsze Porozumienie w żadnym stopniu nie uszczupla praw Członków
wynikających z innych porozumień międzynarodowych, włącznie z prawami do
uciekania się do dobrych usług lub do mechanizmu rozstrzygania sporów w innych
organizacjach międzynarodowych lub ustalonego w jakimkolwiek innym porozumieniu
międzynarodowym.
Artykuł 12
Administrowanie
1. W celu stworzenia stałego forum konsultacji, ustanawia się niniejszym Komitet
Środków Sanitarnych i Fitosanitarnych. Będzie on podejmować czynności niezbędne
dla wykonywania postanowień niniejszego Porozumienia i wspierania jego celów,
zwłaszcza w odniesieniu do harmonizacji. Komitet będzie podejmować decyzje przez
consensus.
2. Komitet będzie inspirował i ułatwiał doraźne konsultacje i negocjacje między
Członkami, dotyczące określonych problemów sanitarnych lub fitosanitarnych.
Komitet będzie zachęcał do stosowania międzynarodowych norm, wytycznych i
zaleceń przez wszystkich Członków i mając to na uwadze, będzie sponsorował
techniczne konsultacje oraz prace studialne w celu zwiększenia koordynacji i
integracji między systemami i sposobami podejścia międzynarodowymi i krajowymi w
zakresie akceptowania dodatków do żywności, lub określania tolerancji
zanieczyszczeń w żywności, napojach lub w pokarmie dla zwierząt.
3. Komitet będzie utrzymywał bliski kontakt z odpowiednimi organizacjami
międzynarodowymi w dziedzinie ochrony sanitarnej i fitosanitarnej, szczególnie z
Komisją Codex Alimentarius, Międzynarodowym Urzędem Epizootii oraz Sekretariatem
Międzynarodowej Konwencji w Sprawie Ochrony Roślin, mając na względzie
zapewnienie najlepszego dostępnego doradztwa naukowego i technicznego dla
potrzeb administrowania niniejszego Porozumienia oraz w celu uniknięcia zbędnego
dublowania prac.
4. Komitet opracuje procedurę śledzenia procesu międzynarodowej harmonizacji
norm międzynarodowych, wytycznych i zaleceń oraz ich stosowania. W tym celu
Komitet przy współdziałaniu z odpowiednimi organizacjami międzynarodowymi,
powinien ustalić listę międzynarodowych norm, wytycznych i zaleceń dotyczących
środków sanitarnych i fitosanitarnych, uznanych przez Komitet jako mające
poważny wpływ na handel. Lista powinna zawierać wskazania tych norm
międzynarodowych, wytycznych i zaleceń dokonane przez Członków, które są przez
nich traktowane jako warunek importu i których spełnienie umożliwia produktom
importowanym wejście na dany rynek. W przypadku jeśli Członek nie stosuje
międzynarodowej normy, wytycznej lub zalecenia jako warunku importu, taki
Członek powinien wyjawić stosowne przyczyny, a zwłaszcza wyjaśnić, czy dany
środek nie jest przez niego uważany za dostatecznie ścisły aby zapewnić
odpowiedni poziom ochrony sanitarnej i fitosanitarnej. Jeżeli Członek zrewiduje
swoje stanowisko, po uprzednim wskazaniu stosowanej normy, wytycznej lub
zalecenia będących warunkiem importu, powinien przedstawić wyjaśnienie dokonanej
rewizji, informując o tym Sekretariat jak również odpowiednie organizacje
międzynarodowe, chyba że takie wyjaśnienie jest udzielone w trybie przewidzianym
w Załączniku B.
5. W celu uniknięcia zbędnego dublowania, Komitet może w odpowiednim trybie
podjąć decyzję o wykorzystaniu informacji uzyskiwanej w wyniku procedur,
zwłaszcza dotyczących notyfikacji, stosowanych w odpowiednich organizacjach
międzynarodowych.
6. Stosownie do inicjatywy jednego z Członków i za pośrednictwem stosownych
kanałów, Komitet może zaprosić odpowiednie organizacje międzynarodowe lub ich
agendy do zbadania konkretnie wskazanych spraw dotyczących określonej normy,
wytycznej lub zalecenia, włączając w to sprawę przyczyn niestosowania o których
mowa w ust. 4.
7. Komitet dokona przeglądu działania i realizacji niniejszego Porozumienia po
okresie trzech lat od wejścia w życie Porozumienia WTO, a następnie w miarę
potrzeby. Komitet może zaproponować Radzie Handlu Towarami stosowne modyfikacje
tekstu niniejszego Porozumienia uwzględniając, m.in. doświadczenie nabyte w toku
jego stosowania.
Artykuł 13
Wdrożenie
Zgodnie z niniejszym Porozumieniem, Członkowie ponoszą pełną odpowiedzialność za
przestrzeganie wszystkich wynikających z niego zobowiązań. Członkowie ustalą i
będą wdrażać odpowiednie środki i mechanizmy wspierające przestrzeganie
postanowień niniejszego Porozumienia przez organy inne niż organy rządu
centralnego. Członkowie podejmą takie racjonalne środki, jakie mogą być im
dostępne w celu zapewnienia, by podmioty pozarządowe działające na ich
terytoriach, jak również organy regionalne, których podmioty działające na ich
terytoriach są członkami, stosowały się do odpowiednich postanowień niniejszego
Porozumienia. Ponadto Członkowie nie będą podejmować środków, których
bezpośrednim lub pośrednim skutkiem byłoby nakłanianie lub zachęcanie takich
regionalnych lub pozarządowych podmiotów albo władz lokalnych do działania
niezgodnego z postanowieniami niniejszego Porozumienia. Członkowie, zapewnią, by
przy wdrażaniu środków sanitarnych i fitosanitarnych korzystać z usług podmiotów
pozarządowych tylko wówczas, gdy takie podmioty stosują się do postanowień
niniejszego Porozumienia.
Artykuł 14
Postanowienia końcowe
Członkowie - kraje najmniej rozwinięte mogą odroczyć stosowanie postanowień
niniejszego Porozumienia na okres pięciu lat od wejścia w życie Porozumienia WTO
w stosunku do środków sanitarnych lub fitosanitarnych wpływających na import
oraz na importowane produkty. Inni Członkowie - kraje rozwijające się mogą
odroczyć stosowanie postanowień niniejszego Porozumienia, z wyjątkiem ust. 8
Artykułu 5 i Artykułu 7, na okres dwóch lat od daty wejścia w życie Porozumienia
WTO w stosunku do ich środków sanitarnych lub fitosanitarnych wpływających na
import oraz na importowane produkty, jeżeli stosowanie takich środków jest
ograniczone brakiem wiedzy technicznej, infrastruktury lub zasobów.
ZAŁĄCZNIK A
Definicje pojęć4
1. Środek sanitarny lub fitosanitarny - jakikolwiek środek stosowany w celu:
(a) ochrony życia lub zdrowia roślin lub zwierząt na terytorium Członka przed
zagrożeniami wynikającymi z pojawienia się, usadowienia się oraz
rozprzestrzeniania się szkodników, chorób, organizmów przenoszących choroby lub
organizmów powodujących choroby;
(b) ochrony życia lub zdrowia ludzi lub zwierząt na terytorium Członka przed
zagrożeniami wynikającymi z dodatków, zanieczyszczeń, toksyn lub organizmów
przenoszących choroby, zawartych w żywności, napojach i paszach;
(c) ochrony życia lub zdrowia ludzkiego na terytorium Członka przed zagrożeniami
wynikającymi z chorób przenoszonych za pośrednictwem zwierząt, roślin lub
produktów z nich wytworzonych lub z pojawienia się, usadowienia się albo
rozprzestrzeniania się szkodników; lub też
(d) uniknięcia lub ograniczenia, na terytorium Członka innych szkód wynikających
z pojawienia się, usadowienia się lub rozprzestrzeniania się szkodników.
Środki sanitarne lub fitosanitarne obejmują wszystkie stosowne ustawy, dekrety,
przepisy, wymogi i procedury, obejmujące, między innymi, kryteria dotyczące
produktu finalnego; procesy i metody produkcji; procedury testowania inspekcji,
certyfikacji i akceptacji; kwarantannę łącznie ze stosownymi wymogami
dotyczącymi transportu zwierząt i roślin oraz materiałami koniecznymi dla
utrzymania ich przy życiu podczas transportu; postanowienia odnoszące się do
odpowiednich metod statystycznych, pobierania próbek oraz oceny zagrożeń; wymogi
dotyczące opakowania i oznakowania produktu odnoszące się bezpośrednio do norm
bezpiecznej żywności.
2. Harmonizacja - ustanowienie, uznanie i stosowanie wspólnych środków
sanitarnych i fitosanitarnych przez różnych Członków.
3. Międzynarodowe normy, wytyczne i zalecenia
(a) w odniesieniu do bezpiecznej żywności - normy, wytyczne i zalecenia
ustanowione przez Komisję Codex Alimentarius, a dotyczące dodatków do żywności,
pozostałości leków i środków zwalczających szkodniki, zanieczyszczeń, metod
analizy i pobierania próbek oraz kodeksy i wytyczne w sprawie higieny;
(b) w odniesieniu do zdrowia zwierząt - normy, wytyczne i zalecenia opracowane
pod auspicjami Międzynarodowego Urzędu Epizootii;
(c) w odniesieniu do zdrowia roślin - międzynarodowe normy, wytyczne i zalecenia
opracowane pod auspicjami Sekretariatu Międzynarodowej Konwencji w Sprawie
Ochrony Roślin przy współpracy organizacji regionalnych działających w ramach
Międzynarodowej konwencji w sprawie ochrony roślin;
(d) w sprawach nie będących w gestii wymienionych wyżej organizacji -
odpowiednie normy, wytyczne i zalecenia wydawane przez inne stosowne organizacje
międzynarodowe, których członkostwo jest otwarte dla wszystkich Członków,
wskazane przez Komitet.
4. Ocena ryzyka - ocena prawdopodobieństwa pojawienia się, usadowienia się lub
rozprzestrzeniania się szkodników lub chorób w obrębie terytorium importującego
Członka w świetle środków sanitarnych lub fitosanitarnych, które mogłyby zostać
zastosowane oraz szacunek wynikających stąd potencjalnych skutków biologicznych
i gospodarczych; lub ocena potencjalnych negatywnych skutków dla zdrowia ludzi
lub zwierząt w wyniku obecności dodatków, zanieczyszczeń, toksyn lub
chorobonośnych organizmów w żywności, napojach i pożywieniu dla zwierząt.
5. Odpowiedni poziom ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej - poziom ochrony
uznawany za odpowiedni przez Członka ustanawiającego środek sanitarny lub
fitosanitarny w celu ochrony życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin w
obrębie jego terytorium.
UWAGA: Wielu Członków nazywa tę koncepcję "akceptowalnym poziomem ryzyka".
6. Obszar wolny od szkodników lub chorób - obszar obejmujący bądź cały kraj,
część kraju, bądź całość lub części kilku krajów określony przez kompetentne
władze, na którym nie występują określone szkodniki lub choroby.
UWAGA: Obszar wolny od szkodników lub chorób może otaczać, być otoczony lub
przylegać do obszaru - będącego częścią jakiegoś kraju lub mieszczącego się w
regionie geograficznym obejmującym części lub całość kilku krajów - gdzie
wiadome jest występowanie określonego szkodnika lub choroby, lecz gdzie takie
występowanie jest ograniczane lub eliminowane w wyniku regionalnych środków
kontroli, takich jak ustanowienie kontroli, nadzór i strefy buforowe.
7. Obszar niewielkiego skażenia chorobami lub szkodnikami - obszar, obejmujący
bądź cały kraj, jego część, bądź całość lub części kilku krajów, określony przez
kompetentne władze, gdzie dany szkodnik lub choroba występują na niewielkim
poziomie i gdzie stosowane są skuteczne środki nadzoru, kontroli i zwalczania.
__________________
4 Dla celów tych definicji "zwierzęta" obejmują ryby i faunę dziką, "rośliny"
obejmują lasy i florę dziką, "szkodniki" obejmują chwasty, a "środki
zanieczyszczające" obejmują pozostałości oraz produkty uboczne środków ochrony
roślin oraz leków weterynaryjnych i ciała obce.
ZAŁĄCZNIK B
Przejrzystość przepisów sanitarnych i fitosanitarnych
Publikacja przepisów
1. Członkowie zapewnią, by wszystkie przyjęte przepisy sanitarne i
fitosanitarne5 były publikowane szybko i w taki sposób, aby umożliwić zapoznanie
się z nimi zainteresowanym Członkom.
2. Z wyjątkiem pilnych okoliczności, Członkowie będą zachowywać rozsądny odstęp
czasu między publikacją zarządzenia w sprawach sanitarnych lub fitosanitarnych,
a jego wejściem w życie, aby dać czas producentom eksportujących Członków, a
zwłaszcza Członków - krajów rozwijających się na dostosowanie ich produktów i
metod produkcji do wymagań Członka importującego.
________________
5 Środki sanitarne i fitosanitarne, jak ustawy, dekrety lub rozporządzenia,
które są powszechnie stosowane.
Punkty informacyjne
3. Każdy Członek zapewni istnienie jednego punktu informacyjnego
odpowiedzialnego za udzielanie odpowiedzi na wszystkie rozsądne pytania
zainteresowanych Członków oraz za dostarczanie odpowiednich dokumentów
dotyczących:
(a) wszelkich przepisów sanitarnych lub fitosanitarnych przyjętych lub
proponowanych na jego terytorium;
(b) wszelkich procedur kontrolnych i inspekcyjnych, zabiegów dotyczących
produkcji i kwarantanny, tolerancji dotyczącej pestycydów oraz procedur
akceptacji dodatków do żywności stosowanych na jego terytorium;
(c) procedur oceny ryzyka, czynników branych pod uwagę, jak również określania
właściwego poziomu ochrony sanitarnej lub fitosanitarnej;
(d) członkostwa i uczestnictwa Członka, lub stosownych organów na jego
terytorium, w międzynarodowych oraz regionalnych organizacjach i systemach
sanitarnych i fitosanitarnych, jak również w bilateralnych i wielostronnych
umowach i porozumieniach dotyczących zakresu niniejszego Porozumienia wraz z
kopiami tekstów takich umów i porozumień.
4. Członkowie zapewnią, że kopie dokumentów, o które wnioskują zainteresowani
Członkowie, będą im udostępniane po takiej samej cenie (jeżeli takowa będzie
pobierana), jaka jest stosowana wobec podmiotów6 danego Członka z wyjątkiem
kosztów dostawy.
____________________
6 Kiedy w niniejszym Porozumieniu mówi się o "podmiotach", pojęcie to oznacza, w
przypadku wyodrębnionego terytorium celnego Członka WTO, osoby fizyczne, bądź
prawne posiadające siedzibę lub konkretny zakład przemysłowy lub handlowy na tym
terytorium celnym.
Procedury notyfikacji
5. Ilekroć międzynarodowa norma, wytyczna lub zalecenie nie istnieją, lub też
treść proponowanego przepisu w sprawach sanitarnych lub fitosanitarnych nie jest
merytorycznie taka sama jak treść międzynarodowej normy, wytycznej lub
zalecenia, a dany przepis może mieć znaczący wpływ na handel innych Członków,
Członkowie:
(a) opublikują wcześnie stosowne obwieszczenie, tak by umożliwić zainteresowanym
Członkom zapoznanie się z propozycją wprowadzenia określonego przepisu;
(b) powiadomią innych Członków za pośrednictwem Sekretariatu o tym, jakie
produkty mają być objęte przepisem przekazując jednocześnie krótkie wyjaśnienie
celu i przesłanek proponowanego przepisu. Taka notyfikacja będzie składana we
wczesnym etapie, kiedy jest jeszcze możliwe wprowadzanie poprawek i
uwzględnianie uwag.
(c) przekażą innym Członkom na ich wniosek kopie proponowanego przepisu oraz
tam, gdzie to możliwe, wskażą te elementy przepisu, które merytorycznie
odbiegają od międzynarodowych norm, wytycznych lub zaleceń;
(d) dadzą innym Członkom bez dyskryminacji stosowny czas na złożenie uwag na
piśmie, omówią te uwagi jeżeli otrzymają taki wniosek oraz rozważą uwagi i
rezultaty dyskusji.
6. Jeżeli jednak pojawią się pilne problemy ochrony zdrowia, lub też groźby
wystąpienia takich problemów u jakiegoś Członka, Członek ten może pominąć takie
kroki wskazane w ust. 5 niniejszego Załącznika, jeżeli uzna to za konieczne, z
zastrzeżeniem, że ten Członek:
(a) natychmiast notyfikuje innym Członkom za pośrednictwem Sekretariatu
określony przepis i towary których dotyczy z krótkim wskazaniem celu i
przesłanek danego przepisu, w tym także istoty pilnego problemu(ów);
(b) dostarczy na wniosek innych Członków kopie przepisu;
(c) umożliwi innym Członkom przedstawienie uwag na piśmie, omówi ich uwagi,
jeżeli otrzyma taki wniosek oraz rozważy takie uwagi i rezultaty dyskusji.
7. Notyfikacje do Sekretariatu będą sporządzane w języku angielskim, francuskim
lub hiszpańskim.
8. Członkowie - kraje rozwinięte, gdy otrzymają taki wniosek od innych Członków,
dostarczą kopie takich dokumentów lub też, w przypadku obszernych dokumentów,
streszczenia dokumentów objętych konkretną notyfikacją, w języku angielskim,
francuskim lub hiszpańskim.
9. Sekretariat pilnie roześle kopie notyfikacji wszystkim Członkom i
zainteresowanym organizacjom międzynarodowym i zwróci uwagę Członkom - krajom
rozwijającym się na jakiekolwiek notyfikacje dotyczące produktów szczególnie je
interesujących.
10. Członkowie wyznaczą jeden organ rządu centralnego jako odpowiedzialny za
wdrażanie, na szczeblu ogólnokrajowym, postanowień dotyczących procedur
notyfikacyjnych stosownie do ust. 5, 6, 7 i 8 niniejszego Załącznika.
Generalne zastrzeżenia
11. Nic w niniejszym Porozumieniu nie będzie traktowane jako wymagające:
(a) dostarczania szczegółów lub kopii projektów regulacji lub też publikacji
tekstów w języku innym niż język danego Członka z wyjątkiem sytuacji wskazanej w
ust. 8 niniejszego Załącznika; lub
(b) ujawnienia przez Członka poufnej informacji, która przeszkodziłaby
egzekwowaniu przepisów sanitarnych lub fitosanitarnych lub która naraziłaby na
szwank uprawnione interesy handlowe określonych przedsiębiorstw.
ZAŁĄCZNIK C
Procedury kontroli, inspekcji i akceptacji7
1. W odniesieniu do wszelkich procedur mających na celu weryfikację i realizację
środków sanitarnych i fitosanitarnych, Członkowie zapewnią by:
(a) takie procedury były podejmowane i przeprowadzone bez zbędnej zwłoki i w
sposób nie mniej korzystny dla produktów importowanych, niż dla podobnych
produktów krajowych;
(b) zwyczajowy okres przeprowadzania każdej procedury był publikowany lub by
spodziewany czas trwania takiej procedury był podany do wiadomości
zainteresowanej stronie na jej wniosek; kompetentne organy otrzymujące wniosek o
wdrożenie procedury sprawdziły kompletność złożonej dokumentacji i poinformowały
wnioskodawcę w sposób dokładny i pełny o stwierdzonych uchybieniach; kompetentny
organ bez zbędnej zwłoki oraz w sposób dokładny i pełny przekazywał wnioskodawcy
wyniki zastosowanej procedury tak, by w razie potrzeby umożliwić dokonanie
korekty; kompetentny organ, na wniosek wnioskodawcy prowadził procedurę tak
daleko, jak jest to możliwe, nawet gdy wniosek o jej podjęcie posiada usterki;
oraz wnioskodawca mógł być na swój wniosek informowany o bieżącym stanie sprawy
z wyjaśnieniem przyczyn zwłoki;
(c) wymagania dotyczące zakresu informacji ograniczać do tego, co jest niezbędne
dla przeprowadzenia właściwej kontroli, inspekcji i akceptacji, w tym akceptacji
zastosowania dodatków lub dla ustalenia określenie tolerancji zanieczyszczeń
żywności, napojów i pożywienia dla zwierząt;
(d) poufność informacji uzyskanej o produktach importowanych w wyniku lub w
związku z kontrolą, inspekcją i akceptacją była respektowana w nie mniejszym
stopniu niż w odniesieniu do produktów krajowych i w sposób umożliwiający
ochronę uprawnionych interesów handlowych;
(e) jakiekolwiek wymagania dotyczące kontroli, inspekcji i akceptacji
poszczególnych próbek produktów ograniczać do tego, co jest racjonalne i
niezbędne;
(f) wszelkie opłaty nakładane w związku z procedurami dotyczącymi importowanych
produktów były stosowane równorzędnie z jakimikolwiek opłatami nakładanymi na
podobne produkty krajowe lub produkty pochodzące od jakiegokolwiek innego
Członka i nie były wyższe od faktycznego kosztu takiej usługi;
(g) w odniesieniu do produktów importowanych i krajowych stosować takie same
kryteria dotyczące umiejscawiania prowadzonych procedur oraz pobierania próbek,
tak by minimalizować niedogodności wynikające stąd dla wnioskodawców,
importerów, eksporterów lub ich agentów;
(h) w przypadku zmiany cech produktu, w wyniku kontroli i inspekcji w świetle
odpowiednich przepisów, procedura dotycząca tak zmodyfikowanego produktu była
ograniczona do tego, co jest konieczne dla określenia, czy istnieje
wystarczająca pewność, że produkt nadal spełnia wymogi odpowiednich przepisów;
(i) istniała procedura przeglądu skarg dotyczących działania takich procedur,
oraz podejmowania działań korygujących w przypadku gdy skarga jest uzasadniona.
Gdy Członek stosuje system akceptacji dodatków do żywności lub określania
tolerancji zanieczyszczeń w żywności, napojach lub pożywieniu dla zwierząt,
który zamyka lub ogranicza dostęp do rynku dla produktów nie posiadających
takiej akceptacji, importujący Członek rozważy możliwość oparcia dostępu na
stosowaniu odpowiednich norm międzynarodowych, aż do podjęcia ostatecznej
decyzji.
2. Ilekroć określony środek sanitarny lub fitosanitarny przewiduje kontrolę na
etapie produkcji, Członek na którego terytorium produkcja ma miejsce udzieli
niezbędnej pomocy w celu ułatwienia takiej kontroli i pracy organów kontrolnych.
3. Nic w niniejszym Porozumieniu nie uszczupla zdolności Członków do prowadzenia
racjonalnej inspekcji na ich własnym terytorium.
____________________
7 Procedury kontroli, inspekcji i akceptacji obejmują m.in. procedury pobierania
próbek, testowania i certyfikacji.
POROZUMIENIE W SPRAWIE TEKSTYLIÓW I ODZIEŻY
Członkowie,
Pomni tego, iż w Punta del Este Ministrowie uzgodnili, że "celem negocjacji w
dziedzinie tekstyliów i odzieży będzie określenie sposobów, które pozwoliłyby na
ostateczne włączenie tego sektora do GATT na bazie wzmocnionych reguł i
dyscyplin GATT, tym samym przyczyniając się do dalszej liberalizacji handlu";
Powołując się również na fakt, iż Decyzją Komitetu do spraw Negocjacji
Handlowych z kwietnia 1989 roku uzgodniono, że proces integracji powinien
rozpocząć się po zakończeniu Rundy Urugwajskiej wielostronnych negocjacji
handlowych i mieć progresywny charakter;
Powołując się dalej na fakt, iż uzgodniono, że Członkom - krajom najmniej
rozwiniętym należy przyznać traktowanie specjalne;
Niniejszym uzgadniają, co następuje:
Artykuł 1
1. Niniejsze Porozumienie zawiera postanowienia, które mają być stosowane przez
Członków podczas okresu przejściowego w integracji sektora tekstyliów oraz
odzieży z GATT 1994.
2. Członkowie uzgadniają stosować postanowienia ust. 18 Artykułu 2 oraz ust.
6(b) Artykułu 6 tak, aby pozwolić na znaczącą poprawę możliwości dostępu do
rynku dla małych dostawców oraz rozwój istotnych z handlowego punktu widzenia
możliwości dla nowych uczestników handlu tekstyliami i odzieżą1.
3. Członkowie z należytą uwagą rozpatrzą sytuację tych Członków, którzy nie
akceptowali od 1986 r. Protokołów przedłużających działania Porozumienia w
sprawie międzynarodowego handlu tekstyliami (zwanego w niniejszym Porozumieniu
MFA) i w stopniu, w jakim to będzie możliwe, zapewnią im specjalne traktowanie
przy stosowaniu postanowień niniejszego Porozumienia.
4. Członkowie uzgadniają, iż szczególne interesy Członków - producentów i
eksporterów bawełny powinny zostać, w konsultacji z nimi, odzwierciedlone przy
realizacji postanowień niniejszego Porozumienia.
5. W celu ułatwienia integracji sektora tekstylnego i odzieżowego w GATT 1994
Członkowie powinni dopuścić do stałego, autonomicznego dostosowania przemysłu
oraz zwiększonej konkurencji na swoich rynkach.
6. O ile nie przewidziano inaczej w niniejszym Porozumieniu, jego postanowienia
nie będą wpływać na prawa i zobowiązania Członków wynikające z postanowień
Porozumienia WTO oraz z Wielostronnych porozumień handlowych.
7. Wyroby tekstylne i odzieżowe, do których stosuje się niniejsze Porozumienie,
wymienione są w Załączniku.
_________________
1 W stopniu, w jakim jest to możliwe, eksport Członków - krajów najmniej
rozwiniętych również może korzystać z tego postanowienia.
Artykuł 2
1. Wszystkie ograniczenia ilościowe obowiązujące na mocy dwustronnych umów
istniejących na podstawie Artykułu 4 lub notyfikowane zgodnie z Artykułem 7 lub
8 MFA, obowiązujące w dniu poprzedzającym wejście w życie Porozumienia WTO,
zostaną w przeciągu 60 dni po jego wejściu w życie szczegółowo notyfikowane wraz
z poziomami ograniczeń, stopami wzrostu i postanowieniami dotyczącymi
elastyczności przez Członków utrzymujących takie ograniczenia Organowi
Kontrolnemu do spraw Tekstyliów (zwanemu w niniejszym Porozumieniu TMB),
ustanowionemu na podstawie Artykułu 8. Członkowie zgadzają się, że z dniem
wejścia w życie Porozumienia WTO wszystkie takie ograniczenia utrzymywane między
umawiającymi się stronami GATT 1947 i stosowane w dniu poprzedzającym jego
wejście w życie, będą regulowane postanowieniami niniejszego Porozumienia.
2. TMB będzie rozsyłać takie notyfikacje w celach informacyjnych wszystkim
Członkom. Każdy z Członków może w przeciągu 60 dni od rozesłania notyfikacji
przedstawić TMB wszelkie uwagi dotyczące takiej notyfikacji, jakie uzna za
stosowne. Uwagi takie zostaną rozesłane między pozostałymi Członkami w celach
informacyjnych. TMB może przedstawiać zainteresowanym Członkom stosowne
rekomendacje.
3. Gdy dwunastomiesięczny okres stosowania ograniczeń podlegających obowiązkowi
notyfikacji na podstawie ust. 1 nie pokrywa się z okresem dwunastu miesięcy
bezpośrednio poprzedzających datę wejścia w życie Porozumienia WTO,
zainteresowani Członkowie powinni uzgodnić wzajemnie środki dla zrównania okresu
stosowania ograniczeń z rokiem umownym2 oraz dla ustanowienia poziomów bazowych
takich ograniczeń w celu zastosowania postanowień niniejszego Artykułu.
Zainteresowani Członkowie zgadzają się niezwłocznie podjąć na wniosek
konsultacje w celu osiągnięcia takiego wzajemnego porozumienia. Każde z takich
uzgodnień będzie uwzględniać, m.in. strukturę sezonowych wahań dostaw w
ostatnich latach. Wyniki tych konsultacji zostaną notyfikowane TMB, który
przedstawi zainteresowanym Członkom rekomendacje, jakie uzna za stosowne.
4. Przyjmuje się, iż ograniczenia notyfikowane zgodnie z ust. 1 powyżej stanowić
będą całość takich ograniczeń stosowanych przez odnośnych Członków w dniu
poprzedzającym wejście w życie Porozumienia WTO. Poza ograniczeniami
wprowadzonymi na podstawie postanowień niniejszego Porozumienia lub też
odpowiednich postanowień GATT 19943 nie zostaną wprowadzone żadne nowe
ograniczenia dotyczące zarówno produktów, jak i Członków. Ograniczenia nie
notyfikowane w przeciągu 60 dni od dnia wejścia w życie Porozumienia WTO
przestaną obowiązywać po upływie tego terminu.
5. Jakikolwiek środek jednostronnego charakteru zastosowany na podstawie
Artykułu 3 MFA przed datą wejścia w życie Porozumienia WTO może pozostać w przez
okres tam określony, jednakże nie dłużej niż przez 12 miesięcy, pod warunkiem,
że został on rozpatrzony przez Organ Nadzorczy do spraw Tekstyliów (zwany w
niniejszym Porozumieniu TSB) ustanowiony na podstawie MFA. W przypadku, kiedy
TSB nie miało okazji rozpatrzyć takiego jednostronnego środka, zostanie on
rozpatrzony przez TMB zgodnie z regułami i procedurami dotyczącymi środków
podejmowanych na podstawie Artykułu 3 MFA. Jakikolwiek środek zastosowany na
podstawie Artykułu 4 MFA przed wejściem w życie Porozumienia WTO, który stał się
przedmiotem sporu i nie został rozpatrzony przez TSB, zostanie również
rozpatrzony przez TMB zgodnie z regułami i procedurami MFA odnoszącymi się do
takich przeglądów.
6. Z dniem wejścia w życie Porozumienia WTO każdy Członek włączy do GATT 1994
produkty, które stanowiły, w ujęciu pozycji taryfy celnej lub kategorii HS, nie
mniej niż 16 procent całkowitego wolumenu importu w 1990 r. produktów
wymienionych w Załączniku. Produkty, które powinny zostać włączone, obejmą
produkty z każdej z następujących czterech grup: czesanki i przędze, tkaniny,
gotowe wyroby tekstylne oraz odzież.
7. Członkowie, których to dotyczy, szczegółowo natyfikują środki, które podejmą
na podstawie ust. 6 powyżej zgodnie z następującym:
(a) Członkowie utrzymujący restrykcje, o których mowa w ust. 1 zobowiązują się,
niezależnie od daty wejścia w życie Porozumienia WTO, notyfikować do
Sekretariatu GATT takie szczegóły nie później, niż w terminie przewidzianym
Deklaracją ministerialną z dnia 15 kwietnia 1994 r. Sekretariat GATT
niezwłocznie roześle innym uczestnikom te notyfikacje w celach informacyjnych.
Dla celów ust. 21 notyfikacje te będą dostępne dla TMB;
(b) Członkowie, którzy zgodnie z ust. 1 Artykułu 6 zachowali prawo do stosowania
postanowień Artykułu 6, notyfikują takie szczegóły TMB nie później niż 60 dni po
wejściu w życie Porozumienia WTO lub, w przypadku Członków, których dotyczy ust.
3 Artykułu 1, nie później niż pod koniec dwunastego miesiąca obowiązywania
Porozumienia WTO. TMB roześle te notyfikacje innym członkom w celach
informacyjnych oraz rozpatrzy je zgodnie z ust. 21.
8. Pozostałe produkty, tzn. produkty nie włączone do GATT 1994 na podstawie ust.
6 zostaną zintegrowane, w ujęciu pozycji taryfy celnej lub kategorii HS w trzech
etapach, zgodnie z następującym schematem:
(a) Pierwszego dnia trzydziestego siódmego miesiąca obowiązywania Porozumienia
WTO - produkty, które w 1990 r. stanowiły nie mniej, niż 17 procent całkowitego
wolumenu importu Członka za rok 1990 produktów wymienionych w Załączniku.
Produkty, które powinny zostać włączone przez Członków, obejmą produkty z każdej
z następujących czterech grup: czesanki i przędze, tkaniny, gotowe wyroby
tekstylne oraz odzież.
(b) Pierwszego dnia osiemdziesiątego piątego miesiąca obowiązywania Porozumienia
WTO - produkty, które w 1990 r. stanowiły nie mniej, niż 18 procent całkowitego
wolumenu importu Członka za rok 1990 produktów wymienionych w Załączniku.
Produkty, które powinny zostać włączone przez Członków obejmą produkty z każdej
z następujących czterech grup: czesnaki i przędze, tkaniny, gotowe wyroby
tekstylne oraz odzież.
(c) Pierwszego dnia sto dwudziestego pierwszego miesiąca obowiązywania
Porozumienia WTO sektor tekstylny i odzieżowy zostanie całkowicie zintegrowany z
GATT 1994, przy czym wszystkie ograniczenia wynikające z niniejszego
Porozumienia zostaną wyeliminowane.
9. Członkowie, którzy zgodnie z ust. 1 Artykułu 6 notyfikowali swój zamiar
niezachowywania prawa do stosowania postanowień Artykułu 6 będą w celach
niniejszego Porozumienia uważani za Członków, którzy zintegrowali swoje produkty
tekstylne i odzieżowe z GATT 1994. Członkowie tacy będą zatem wyłączeni z
obowiązku przestrzegania postanowień ust. od 6 do 8 oraz 11.
10. Nic w niniejszym Porozumieniu nie będzie stać na przeszkodzie, aby Członek,
który przedstawił zgodnie z ust. 6 lub 8 program integracji, włączył towary do
GATT 1994 wcześniej, niż przewidziano w takim programie. Jednakże każde takie
włączenie produktów będzie wchodzić w życie na początku roku umownego, a
szczegóły będą notyfikowane TMB przynajmniej na trzy miesiące wcześniej w celu
rozesłania ich wszystkim Członkom.
11. Stosowne programy integracji, zgodnie z ust. 8, będą szczegółowo
notyfikowane TMB przynajmniej dwanaście miesięcy przed rozpoczęciem ich
obowiązywania i rozsyłane przez TMB wszystkim Członkom.
12. Bazowymi poziomami ograniczeń na pozostałe produkty wymienione w ust. 8 będą
poziomy, o których mowa w ust. 1.
13. Podczas pierwszego etapu stosowania niniejszego Porozumienia (od wejścia w
życie Porozumienia WTO do trzydziestego szóstego miesiąca jego obowiązywania
włącznie) poziom każdego ograniczenia wynikającego z dwustronnych porozumień MFA
obowiązujących przez okres dwunastu miesięcy poprzedzających jego wejście w
życie, będzie co roku zwiększany o co najmniej stopę wzrostu ustaloną dla
odpowiednich ograniczeń, zwiększoną o 16 procent.
14. Z wyjątkiem przypadków, w których zgodnie z ust. 12 Artykułu 8 Rada Handlu
Towarami lub Organ Rozstrzygania Sporów zdecyduje inaczej, poziom każdego
pozostałego ograniczenia będzie w trakcie kolejnych etapów stosowania
Porozumienia zwiększany co roku co najmniej o:
(a) dla etapu 2 (od trzydziestego siódmego do osiemdziesiątego czwartego
miesiąca obowiązywania Porozumienia WTO włącznie) stopa wzrostu dla odpowiednich
ograniczeń na etapie 1 powiększona o 25 procent;
(b) dla etapu 3 (od osiemdziesiątego piątego do sto dwudziestego miesiąca
obowiązywania Porozumienia WTO włącznie) stopa wzrostu dla odpowiednich
ograniczeń na etapie 2 powiększona o 27 procent.
15. Nic w niniejszym Porozumieniu nie będzie stać na przeszkodzie, aby Członek
zniósł jakiekolwiek ograniczenie utrzymywane zgodnie z niniejszym Artykułem, z
początkiem jakiegokolwiek roku umownego w czasie okresu przejściowego, pod
warunkiem, iż zainteresowany Członek - eksporter oraz TMB zostaną powiadomione
przynajmniej trzy miesiące wcześniej przed jego zniesieniem. W porozumieniu z
Członkiem, którego dotyczy ograniczenie, okres przeznaczony dla wcześniejszej
notyfikacji może zostać skrócony do 30 dni. TMB roześle takie notyfikacje
wszystkim Członkom. Rozważając eliminację ograniczeń przewidzianą w niniejszym
ust. zainteresowani Członkowie wezmą pod uwagę traktowanie eksportu podobnych
produktów z terytorium pozostałych Członków.
16. Postanowienia dotyczące elastyczności, tzn. zamiany oraz przeniesienia
remanentów i antycypacyjne wykorzystanie mające zastosowanie do wszystkich
ograniczeń obowiązujących na podstawie postanowień niniejszego Artykułu, będą
analogiczne, jak w przypadku dwustronnych porozumień MFA w okresie 12 miesięcy
przed wejściem w życie Porozumienia WTO. W odniesieniu do połączonego
zastosowania zmiany, przeniesienia remanentu i antycypacyjnego wykorzystania,
limity ilościowe nie będą nakładane ani utrzymywane.
17. Środki administracyjne uznane za niezbędne dla realizacji jakiegokolwiek
postanowienia niniejszego Artykułu będą przedmiotem uzgodnień pomiędzy
zainteresowanymi Członkami. Każdy taki środek zostanie notyfikowany TMB.
18. W odniesieniu do tych Członków, których eksport w dniu poprzedzającym
wejście w życie Porozumienia WTO podlegać będzie ograniczeniom stanowiącym
najwyżej 1,2 procent całości ograniczeń stosowanych przez Członka importera w
dniu 31 grudnia 1991 r. i notyfikowanych zgodnie z niniejszym Artykułem z
momentem wejścia w życie Porozumienia WTO oraz w czasie obowiązywania
niniejszego Porozumienia zostanie zapewniona znacząca poprawa dostępu ich
eksportu poprzez przesunięcie o jeden etap dalej stóp wzrostu, o których mowa w
ust. 13 i 14, lub też poprzez co najmniej równoważne, wzajemnie uzgodnione
zmiany poziomów bazowych, stóp wzrostu i postanowień dotyczących elastyczności.
Taka poprawa zostanie notyfikowana TMB.
19. W każdym przypadku, w okresie obowiązywania niniejszego Porozumienia, w
którym na podstawie Artykułu XIX GATT 1994 Członek zastosuje środek ochronny w
odniesieniu do danego produktu w ciągu roku od włączenia tego produktu do GATT
1994 zgodnie z postanowieniami niniejszego Artykułu, zastosowanie będą mieć
postanowienia Artykułu XIX zgodnie z interpretacją Porozumienia w sprawie
środków ochronnych, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w ust. 20.
20. W przypadku, kiedy środek taki stosowany jest przy użyciu środków
pozataryfowych, zainteresowany Członek - importer będzie go stosować w sposób
przedstawiony w ust. 2(d) Artykułu XIII GATT 1994 na wniosek któregokolwiek
Członka - eksportera, którego eksport takich produktów w dowolnym czasie w ciągu
roku przed wprowadzeniem tego środka ochronnego podlegał ograniczeniom
wynikającym z niniejszego Porozumienia. Zainteresowany Członek - eksporter
będzie administrować takim środkiem. Poziom, na jakim będzie on stosowany, nie
będzie ograniczać odnośnego eksportu poniżej poziomu z ostatniego
reprezentatywnego okresu, za jaki normalnie uważać się będzie średnią wielkość
eksportu danego Członka w ciągu ostatnich trzech reprezentatywnych lat, za które
dostępne są statystyki. Ponadto gdy środek ochronny stosowany jest dłużej niż
rok, jego poziom będzie stopniowo liberalizowany w równych odstępach czasu w
okresie jego stosowania. W takich przypadkach zainteresowany Członek - eksporter
nie będzie wykonywać swojego prawa do zawieszania praktycznie biorąc wszystkie
równoważnych koncesji lub innych zobowiązań wynikających z GATT 1994 zgodnie z
ust. 3(a) Artykułu XIX GATT 1994.
21. TMB będzie dokonywać przeglądów stosowania niniejszego Artykułu. Na wniosek
któregokolwiek Członka TMB rozpatrzy jakąkolwiek konkretną sprawę mającą związek
z realizacją postanowień niniejszego Artykułu. W przeciągu 30 dni przedstawi on
stosowne zalecenia lub ustalenia zainteresowanemu Członkowi lub Członkom, po ich
uprzednim zaproszeniu do udziału w pracach.
Artykuł 3
1. W ciągu 60 dni po wejściu w życie Porozumienia WTO Członkowie utrzymujący
ograniczenia4 na wyroby tekstylne i odzieżowe (inne niż ograniczenia stosowane
na podstawie MFA i których dotyczą postanowienia Artykułu 2), zgodne z GATT 1994
lub nie, (a) szczegółowo notyfikują je TMB lub (b) przedstawią TMB notyfikacje
dotyczące takich ograniczeń, które zostały przekazane jakiemukolwiek innemu
organowi WTO. Notyfikacje te, tam, gdzie jest to stosowane, powinny zawierać
informacje odnoszące się do uzasadnienia stosowania takich ograniczeń
wynikającego z postanowień GATT 1994, na których są oparte.
2. Członkowie, którzy utrzymują ograniczenia, których dotyczy ust. 1, z
wyjątkiem ograniczeń uzasadnionych postanowieniami GATT 1994, albo:
(a) doprowadzą je do zgodności z GATT 1994 w ciągu roku od wejścia w życie
Porozumienia WTO oraz notyfikują takie działania do TMB w celach informacyjnych;
lub
(b) stopniowo wyeliminują je zgodnie z programem przedstawionym TBM przez
Członka utrzymującego takie ograniczenia nie później, niż sześć miesięcy po
wejściu w życie Porozumienia WTO. Program ten będzie obejmować wszystkie
ograniczenia, które mają być wyeliminowane w trakcie okresu nie dłuższego, niż
okres stosowania niniejszego Porozumienia. W odniesieniu do takiego programu TMB
może przedstawić zainteresowanemu Członkowi zalecenia.
3. W trakcie obowiązywania niniejszego Porozumienia Członkowie będą dostarczać
TMB w celach informacyjnych notyfikacje przedstawiane innym organom WTO, które
dotyczą jakichkolwiek nowych ograniczeń lub zmian w już istniejących
ograniczeniach na wyroby tekstylne i odzieżowe, a które zostały podjęte na
podstawie GATT 1994 w ciągu 60 dni od momentu ich wprowadzenia.
4. Każdy Członek będzie posiadać prawo do odwrotnego notyfikowania TMB, w celach
informacyjnych, uzasadnienia opartego na GATT 1994 lub też jakichkolwiek
ograniczeń, które mogły nie być notyfikowane na podstawie niniejszego Artykułu.
W stosunku do takich notyfikacji każdy Członek może podjąć działania zgodnie z
odpowiednimi postanowieniami lub procedurami GATT 1994 na forum stosownego
organu WTO.
5. TMB roześle w celach informacyjnych wszystkim Członkom notyfikacje wynikające
z niniejszego Artykułu.
________________
2 Rok umowny oznacza dwunastomiesięczny okres rozpoczynający się od daty wejścia
w życie Porozumienia WTO i następne kolejne dwunastomiesięczne odstępy.
3 Odpowiednie postanowienia GATT 1994 nie obejmują Artykułu XIX w stosunku do
produktów dotąd zdezintegrowanych z GATT 1994, z wyjątkiem przypadków wyraźnie
określonych w ust. 3 Załącznika.
4 Ograniczenia oznaczają wszystkie jednostronne ograniczenia ilościowe,
porozumienia dwustronne oraz inne środki o podobnym skutku.
Artykuł 4
1. Ograniczenia, o których mowa w Artykule 2 oraz stosowane na mocy Artykułu 6
będą administrowane Przez Członków - eksporterów. Członkowie - importerzy nie
będą zobowiązani do przyjmowania ładunków towarów wykraczających poza poziom
ograniczeń notyfikowanych zgodnie z Artykułem 2 oraz ograniczeń stosowanych na
podstawie Artykułu 6.
2. Członkowie uzgadniają, że wprowadzanie zmian takich, jak zmiany praktyk,
reguł, procedur oraz klasyfikacji wyrobów tekstylnych i odzieżowych, włączając w
to zmiany dotyczące Zharmonizowanego Systemu, przy wprowadzaniu lub
administrowaniu ograniczeń notyfikowanych lub stosowanych na podstawie
niniejszego Porozumienia, nie powinno: naruszać równowagi praw i obowiązków
zainteresowanych Członków w ramach niniejszego Porozumienia, wpływać
niekorzystnie na dostęp do rynku, jaki posiada Członek; utrudniać korzystanie z
takiego dostępu; lub dezorganizować wymianę handlową objętą niniejszym
Porozumieniem.
3. Jeżeli produkt, stanowiący jedynie część ograniczenia, jest zgodnie z
postanowieniami Artykułu 2 notyfikowany jako produkt mający zostać zintegrowany,
to Członkowie zgadzają się, że jakakolwiek zmiana poziomu takiego ograniczenia
nie naruszy równowagi praw i obowiązków Członków w ramach niniejszego
Porozumienia.
4. Kiedy jednak zmiany, o których mowa w ust. 2 i 3, są konieczne, Członkowie
zgadzają się, że Członek wprowadzający takie zmiany będzie zobowiązany przed
rozpoczęciem ich wprowadzania informować i tam, gdzie jest to możliwe,
konsultować się z Członkiem lub Członkami, których te zmiany dotyczą, w celu
osiągnięcia możliwego do wzajemnego przyjęcia rozwiązania mającego na celu
właściwe i sprawiedliwe dostosowanie się do zmian. Ponadto Członkowie
uzgadniają, że w przypadku, kiedy uprzednie konsultacje są niemożliwe, Członek
wprowadzający takie zmiany, na wniosek zainteresowanego Członka przeprowadzi,
możliwie w ciągu 60 dni, konsultacje z zainteresowanymi Członkami w celu
osiągnięcia możliwych do wzajemnego przyjęcia rozwiązań mających na celu
właściwe i sprawiedliwe dostosowanie się do zmian. Jeżeli możliwe do wzajemnego
przyjęcia rozwiązanie nie zostanie osiągnięte, jakikolwiek zainteresowany
Członek może, zgodnie z Artykułem 8, przekazać sprawę do wydania zaleceń przez
TMB. Jeżeli TSB nie miało możliwości rozpatrzeć sporu dotyczącego takich zmian
wprowadzonych przed wejściem w życie Porozumienia WTO, zostanie on rozpatrzony
przez TMB zgodnie z regułami i procedurami MFA stosowanymi przy takim
przeglądzie.
Artykuł 5
1. Członkowie zgadzają się, że obchodzenie postanowień niniejszego Porozumienia
poprzez przeładunek, zmianę marszruty, fałszywe deklaracje dotyczące kraju lub
miejsca pochodzenia towaru, a także fałszowanie oficjalnej dokumentacji,
udaremnia jego realizację mającą na celu integrację sektora
tekstylno-odzieżowego z GATT 1994. Dlatego też Członkowie powinni ustanowić
niezbędne przepisy prawne albo procedury administracyjne określające
postępowanie w przypadku obchodzenia i działania zapobiegające mu. Członkowie
zgadzają się dalej, że stosownie do swoich krajowych ustaw i procedur będą w
całej rozciągłości współpracować przy rozwiązywaniu problemów wynikających z
obchodzenia.
2. Gdyby którykolwiek z Członków był przekonany, iż postanowienia niniejszego
Porozumienia są obchodzone poprzez przeładunek, zmianę marszruty, fałszywe
deklaracje dotyczące kraju lub miejsca pochodzenia towaru lub fałszowanie
oficjalnej dokumentacji, oraz że w celu przeciwdziałania tym praktykom nie
podejmuje się żadnych środków lub też środki podejmowane są niewystarczające,
Członek ten powinien podjąć konsultacje z zainteresowanym Członkiem lub
Członkami w celu znalezienia wzajemnie zadowalającego rozwiązania. Konsultacje
takie powinny zostać podjęte niezwłocznie, w miarę możliwości w ciągu
trzydziestu dni. Jeżeli wzajemnie zadowalające rozwiązanie nie zostanie
osiągnięte, każdy zainteresowany Członek może przekazać sprawę do TMB dla
wydawania zaleceń.
3. Członkowie zgadzają się podejmować, zgodnie z ich krajowymi ustawami i
procedurami, niezbędne działania mające na celu zapobieganie, badanie i, w
stosownych przypadkach, podejmowanie kroków o charakterze prawnym albo
administracyjnym przeciwko praktykom obchodzenia na ich terytorium. Członkowie
zgadzają się w całej rozciągłości współpracować ze sobą, zgodnie z ich krajowymi
ustawami i procedurami, w przypadkach obchodzenia lub domniemanego obchodzenia w
celu ustalania odnośnych faktów w miejscach importu, eksportu i tam gdzie jest
to stosowne, przeładunku. Uzgodniono, iż współpraca taka, zgodna z krajowymi
ustawami i procedurami obejmować będzie: postępowania w sprawie praktyk
obchodzenia które prowadzą do wzrostu eksportu podlegającego ograniczeniom do
Członka utrzymującego takie ograniczenia; wymianę dokumentów, korespondencji,
sprawozdań i innych odnośnych informacji w stopniu, w jakim to będzie możliwe;
ułatwienie wizytacji zakładów oraz kontaktów na wniosek i w każdym indywidualnym
przypadku. Członkowie powinni dołożyć starań dla wyjaśnienia okoliczności
jakichkolwiek takich przypadków obchodzenia lub rzekomego obchodzenia włączając
w to wyjaśnienie roli odnośnych eksporterów lub importerów.
4. Gdy w wyniku postępowania istnieje wystarczający dowód, że miało miejsce
obejście (np. gdy istnieją dowody dotyczące kraju lub miejsca prawdziwego
pochodzenia towaru oraz okoliczności takiego obejścia), Członkowie zgadzają się,
że stosowne działania w stopniu niezbędnym dla rozwiązania problemu powinno być
podjęte. Działanie takie może obejmować odmowę wpuszczenia towarów lub w
przypadku, kiedy towary zostały już wpuszczone na ich terytorium, dostosowanie
poziomu opłat do poziomów ograniczeń odzwierciedlających prawdziwy kraj lub
miejsce ich pochodzenia przy należytym uwzględnieniu faktycznych okoliczności
oraz stopnia zaangażowania kraju lub miejsca prawdziwego pochodzenia. Ponadto, w
przypadku istnienia dowodów świadczących o zaangażowaniu terytorium Członków,
przez które towary zostały przeładowane, działanie takie może obejmować
wprowadzenie ograniczeń w stosunku do takich Członków. Jakiekolwiek takie
działania łącznie z ich przedziałem czasowym oraz zakresem, mogą być podjęte po
konsultacjach przeprowadzonych w celu znalezienia rozwiązania wzajemnie
zadawalającego zainteresowanych Członków i będą notyfikowane TMB wraz z pełnym
uzasadnieniem. Zainteresowani Członkowie mogą uzgodnić inne środki
zapobiegawcze. Jakiekolwiek takie porozumienie zostanie notyfikowane TMB, który
może przedstawić zainteresowanym Członkom zalecenia, jakie uzna za stosowne.
Jeżeli wzajemnie zadowalające rozwiązanie nie zostanie znalezione, jakikolwiek
zainteresowany Członek może przekazać sprawę TMB w celu niezwłocznego
rozpatrzenia i wydania zaleceń.
5. Członkowie są świadomi, iż niektóre przypadki obejścia mogą obejmować tranzyt
towarów przez kraje lub miejsca, gdzie nie dokonano zmian lub przeróbek towarów
składających się na przesyłkę w miejscach tranzytu. Są oni świadomi, iż w takich
miejscach tranzytowych kontrola towarów może być generalnie niewykonalna.
6. Członkowie zgadzają się, że fałszowanie deklaracji dotyczących zawartości
włókien, ilości, opisu lub klasyfikacji towarów również uniemożliwia realizację
celów niniejszego Porozumienia. Członkowie zgadzają się, iż w przypadku
istnienia dowodów, że taka fałszywa deklaracja została złożona w celu obejścia,
przeciwko zamieszanym eksporterom lub importerom należy podjąć stosowne środki
zgodne z krajowymi ustawami i procedurami. Jeżeli którykolwiek z Członków byłby
przekonany, że niniejsze Porozumienie jest obchodzone poprzez fałszywe
deklaracje i że żadne lub niewystarczające środki administracyjne są podejmowane
dla ukrócenia takich praktyk albo przeciwdziałania im, lub że kroki takie są
niewystarczające, Członek taki powinien niezwłocznie podjąć konsultacje z
zamieszanym Członkiem w celu znalezienia wzajemnie zadowalającego rozwiązania.
Jeżeli takie rozwiązanie nie zostanie znalezione, jakikolwiek zainteresowany
Członek może przekazać sprawę dla wydania zaleceń przez TMB. Niniejsze
postanowienie nie ma na celu uniemożliwiać Członkom dokonywania technicznych
poprawek w przypadku nieumyślnych błędów w deklaracjach.
Artykuł 6
1. Członkowie uznają, iż w trakcie okresu przejściowego niezbędne może okazać
się zastosowanie specyficznego, przejściowego mechanizmu ochronnego (zwanego w
niniejszym Porozumieniu "ochroną przejściową"). Ochrona przejściowa może zostać
zastosowana przez jakiegokolwiek Członka w odniesieniu do towarów wymienionych w
Załączniku, z wyjątkiem towarów zintegrowanych z GATT 1994 w oparciu o
postanowienia Artykułu 2. Członkowie nie utrzymujący ograniczeń, o których mowa
w Artykule 2, w ciągu 60 dni od wejścia w życie Porozumienia WTO notyfikują TMB
o swoim zamiarze zachowania lub niezachowania prawa do stosowania postanowień
niniejszego Artykułu. Członkowie, którzy od 1986 r. nie akceptowali Protokołów
przedłużających działanie MFA, dokonają takiej notyfikacji w ciągu sześciu
miesięcy od wejścia w życie Porozumienia WTO. Ochrona przejściowa powinna być
stosowana w możliwie najbardziej wstrzemięźliwy sposób, zgodnie z
postanowieniami niniejszego Artykułu oraz faktyczną realizacją procesu
integracji prowadzonego na podstawie niniejszego Porozumienia.
2. Na podstawie niniejszego Artykułu można podjąć działanie ochronne w
przypadku, kiedy Członek5 bazując na swoich ustaleniach udowodni, że dany
produkt jest importowany na jego terytorium w takich zwiększonych ilościach,
które powodują poważną szkodę lub faktyczne zagrożenie poważną szkodą dla
krajowego przemysłu produkującego podobne albo bezpośrednio konkurencyjne
towary. Poważna szkoda lub też zagrożenie poważną szkodą muszą w dający się
udowodnić sposób być spowodowane przez takie zwiększone ilości w całkowitym
imporcie danego produktu, a nie przez inne czynniki, jak np. zmiany
technologiczne lub zmiany upodobań konsumentów.
3. Przy określaniu poważnej szkody lub faktycznego zagrożenia poważną szkodą, o
których mowa w ust. 2, Członek zbada skutki takiego importu dla kondycji
konkretnej gałęzi przemysłu wyrażające się w zmianach takich wskaźników
ekonomicznych, jak wielkość produkcji, stopień wykorzystania zdolności
produkcyjnych, zapasy, udział w rynku, eksport, płace, zatrudnienie, ceny
krajowe, zyski i inwestycje. Żaden z tych wskaźników, pojedynczo bądź w
połączeniu z innymi nie musi koniecznie stanowić decydującej wskazówki.
4. Każdy środek podjęty na podstawie postanowień niniejszego Artykułu będzie
stosowany oddzielnie dla każdego Członka. Określenie Członka lub Członków,
którym przypisuje się spowodowanie poważnej szkody lub zagrożenia poważną
szkodą, o których mowa w ust. 2 i 3, będzie dokonywane na podstawie gwałtownego
i istotnego wzrostu importu, faktycznego bądź też grożącego6, indywidualnie ze
strony takiego Członka lub Członków, oraz na podstawie porównania z poziomem
importu z innych źródeł, udziałem w rynku, cenami importowymi i krajowymi na
porównywalnych etapach transakcji handlowej. Żaden z tych czynników, pojedynczo
bądź w połączeniu z innymi, nie musi koniecznie stanowić decydującej wskazówki.
Taki środek ochronny nie będzie mieć zastosowania do eksportu żadnego z
Członków, których eksport danego produktu już podlega ograniczeniom na podstawie
niniejszego Porozumienia.
5. Okres obowiązywania określenia poważnej szkody lub rzeczywistego zagrożenia
poważną szkodą w celu zastosowania środka ochronnego nie będzie przekraczać 90
dni od daty początkowej notyfikacji, o której mowa w ust. 7.
6. Przy stosowaniu ochrony przejściowej interesom Członków - eksporterów należy,
zgodnie z poniższym, poświęcić szczególną uwagę:
(a) Członkowie - kraje najmniej rozwinięte będą traktowani w sposób o wiele
bardziej wyróżniający, aniżeli inne grupy Członków, o których mowa w niniejszym
ustępie. Traktowanie takie dotyczyć będzie w miarę możliwości wszystkich
elementów, jednakże co najmniej ujęcia całościowego.
(b) Członkowie, których całkowity wolumen eksportu wyrobów tekstylnych i
odzieżowych jest niewielki w porównaniu z całkowitym wolumenem eksportu innych
Członków i których eksport stanowi jedynie drobny procent całkowitego importu
danego produktu na terytorium Członka - importera, przy określaniu warunków
ekonomicznych, o których mowa w ust. 8, 13 i 14, będą traktowani w sposób
odmienny i o wiele bardziej wyróżniający. W odniesieniu do takich dostawców,
zgodnie z ust. 2 i 3 Artykułu 1, w należyty sposób zostaną uwzględnione przyszłe
możliwości rozwoju ich handlu oraz potrzeba importu istotnych z handlowego
punktu widzenia ilości z ich terytoriów.
(c) Przy rozpatrywaniu poziomu kwot, stóp wzrostu oraz elastyczności w
odniesieniu do wyrobów wełnianych z terytorium Członków - krajów rozwijających
się producentów wełny, których gospodarka oraz handel w dziedzinie tekstyliów i
odzieży zależą od sektora wełnianego oraz których całkowity wolumen eksportu
wyrobów tekstylnych i odzieżowych składa się prawie wyłącznie z produktów
wełnianych, a także których udział w handlu tekstyliami i odzieżą jest
stosunkowo niewielki na rynkach Członków - importerów, potrzeby eksportowe
takich Członków zostaną specjalnie uwzględnione.
(d) W stosunku do re-importu produktów tekstylnych i odzieżowych na terytorium
Członka, który je wyeksportował do innego Członka w celu przetworzenia i
następnie ponownego przywozu zgodnie z prawem i praktyką Członka - importera,
oraz przy zastrzeżeniu zadowalającego przeprowadzenia procedur kontroli i
certyfikacji, udzielone zostanie bardziej wyróżniające traktowanie w przypadku
ich importu z terytorium Członka, dla którego ten rodzaj handlu stanowi istotną
część całkowitego wolumenu jego eksportu wyrobów tekstylnych i odzieżowych.
7. Członek zgłaszający propozycję przedsięwzięcia działania ochronnego podejmie
starania w celu przeprowadzenia konsultacji z Członkiem lub Członkami, którzy
byliby dotknięci takim działaniem. Wnioskowi o konsultacje towarzyszyć powinna
odnośna i dokładna informacja faktograficzna, w miarę możliwości najbardziej
aktualna szczególnie dotycząca: (a) czynników, o których mowa w ust. 3, na
których Członek podejmujący działanie opierał się przy ustalaniu istnienia
poważnej szkody lub groźby jej powstania, oraz (b) czynników, o których mowa w
ust. 4, na podstawie których proponuje on podjęcie działania ochronnego w
stosunku do danego Członka lub Członków. W odniesieniu do wniosku, o którym mowa
w niniejszym ustępie, informacja powinna dotyczyć, w miarę możliwości
najbardziej szczegółowo, dających się określić segmentów produkcji oraz okresu
bazowego, o którym mowa w ust. 8. Członek podejmujący działania ochronne
powinien również określić dokładny proponowany poziom, na którym import danego
wyrobu z terytorium Członka lub Członków, których dotyczą działania ochronne,
będzie ograniczony. Poziom taki nie będzie niższy, niż poziom, o którym mowa w
ust. 8. Równocześnie Członek wyrażający chęć przeprowadzenia konsultacji
poinformuje Przewodniczącego TMB o swoim wniosku w sprawie konsultacji podając
jednocześnie wszystkie odnośne dane faktograficzne, o których mowa w ust. 3 i 4,
a także proponowany poziom ograniczeń. Przewodniczący poinformuje członków TMB o
wniosku dotyczącym konsultacji podając Członka składającego taki wniosek,
produkt, którego dotyczy sprawa oraz Członków, którzy otrzymali taki wniosek.
Członek lub Członkowie, których to dotyczy, udzielą na ten wniosek niezwłocznej
odpowiedzi; konsultacje powinny odbyć się bez zwłoki i zostać zakończone w
normalnym terminie 60 dni od momentu otrzymania wniosku.
8. Jeżeli w wyniku konsultacji osiągnięte zostanie wzajemne zrozumienie, iż
sytuacja wymaga wprowadzenia ograniczenia eksportu danego wyrobu z terytorium
Członka lub Członków, których to dotyczy, poziom takiego ograniczenia zostanie
ustalony w wysokości nie niższej, niż faktyczny poziom eksportu lub importu z
obszaru zainteresowanego Członka w okresie dwunastu miesięcy kończącym się na
dwa miesiące przed miesiącem, w którym złożono wniosek o przeprowadzenie
konsultacji.
9. Szczegóły uzgodnionego ograniczenia będą zakomunikowane TMB w ciągu 60 dni od
daty zawarcia porozumienia. TMB określi, czy zawarte porozumienie jest
uzasadnione postanowieniami niniejszego Artykułu. W tym celu TMB zostanie
zapewniony dostęp do danych faktograficznych, o których mowa w ust. 7, oraz do
każdej innej informacji mającej związek z daną sprawą, przekazywanej przez
zainteresowanych Członków. TMB może wydawać zainteresowanym Członkom zalecenia,
jakie uzna za stosowne.
10. Jeżeli jednak po upływie 60 dni od daty otrzymania wniosku o konsultacje
porozumienie między Członkami nie zostanie osiągnięte, Członek wnioskujący
przeprowadzenie działania ochronnego może, w ciągu 30 dni po upływie 60-dniowego
terminu na przeprowadzenie konsultacji, wprowadzić ograniczenie od daty importu
lub eksportu, zgodnie z postanowieniami niniejszego Artykułu i przekazać
równocześnie sprawę do TMB. Każdy Członek będzie mieć prawo przekazać sprawę do
TMB przed upływem okresu 60 dni. W każdym przypadku TMB niezwłocznie
przeanalizuje sprawę, włączając w to określenie poważnej szkody lub zagrożenia
poważną szkodą oraz jej przyczyn, i w ciągu 30 dni przedstawi stosowne
rekomendacje zainteresowanym Członkom. W celu przeprowadzenia takiej analizy TMB
zostanie zapewniony dostęp do danych faktograficznych, które zostaną dostarczane
Przewodniczącemu TMB, a o których mowa w ust. 7, jak również dostęp do każdej
innej odnośnej informacji dostarczanej przez zainteresowanych Członków.
11. W nietypowych i wysoce krytycznych okolicznościach, w których opóźnienie
mogłoby spowodować szkody trudne do naprawienia, działanie, o których mowa w
ust. 10, może być podjęte prowizorycznie pod warunkiem, że wniosek o konsultacje
oraz notyfikacja do TMB zostaną wystosowane nie później, niż w ciągu pięciu dni
roboczych od momentu podjęcia działania. W przypadku, gdy konsultacje nie
doprowadzą do porozumienia, TMB zostanie powiadomione o zakończeniu konsultacji,
jednakże w żadnym wypadku nie później, niż w ciągu 60 dni od chwili podjęcia
działania. TMB niezwłocznie przeanalizuje sprawę i przedstawi w ciągu 30 dni
stosowne zalecenia zainteresowanym Członkom. W przypadku, gdy konsultacje
doprowadzą do porozumienia, Członkowie poinformują TMB po zakończeniu
konsultacji, jednakże w żadnym przypadku nie później, niż w ciągu 90 dni od daty
podjęcia działania. TMB może przedstawić zainteresowanym Członkom zalecenia,
jakie uzna za stosowne.
12. Członek może stosować środki podjęte na podstawie postanowień niniejszego
Artykułu: (a) przez okres do trzech lat, bez ich przedłużenia lub (b) do momentu
zintegrowania danego produktu z GATT 1994, w zależności od tego, co nastąpi
wcześniej.
13. Jeżeli środek ograniczający będzie obowiązywać przez okres ponad jednego
roku, poziom ograniczenia w następnych latach będzie poziomem ustalonym dla
pierwszego roku powiększonym o stopę wzrostu nie mniejszą, niż 6 procent
rocznie, chyba że TMB otrzyma uzasadnienie odstąpienia od powyższego. Poziom
ograniczenia na dany wyrób może zostać przekroczony w jednym z dwóch następnych
lat przez antycypacyjne wykorzystanie albo przeniesienie remanentu nie więcej,
niż 10 procent kwoty z tym, że antycypacyjne wykorzystanie nie może stanowić
więcej niż 5 procent w każdym roku. W stosunku do połączonego zastosowania
przeniesienia remanentu i antycypacyjnego wykorzystania i postanowień ust. 14
limity ilościowe nie będą mieć miejsca.
14. Kiedy więcej niż jeden produkt Członka będzie podlegać ograniczeniom innego
Członka na podstawie niniejszego Artykułu, poziom uzgodnionego ograniczenia,
zgodnie z niniejszym Artykułem, na każdy z takich produktów może zostać
przekroczony o 7 procent pod warunkiem, że bazując na wspólnych, uzgodnionych
jednostkach, całkowity wolumen eksportu podlegającego ograniczeniom nie
przekracza ogólnej sumy poziomów ograniczeń na wszystkie produkty ograniczane na
podstawie niniejszego Artykułu. W przypadkach, kiedy okresy stosowania
ograniczeń na te produkty nie będą się zbiegać ze sobą, postanowienie niniejsze
będzie mieć zastosowanie do każdego nakładającego się okresu na bazie pro rata.
15. Jeżeli na podstawie niniejszego Artykułu stosuje się działanie ochronne w
odniesieniu do produktu uprzednio ograniczanego na bazie MFA w okresie dwunastu
miesięcy poprzedzających wejście w życie Porozumienia WTO, lub też na podstawie
postanowień Artykułów 2 lub 6 niniejszego Porozumienia, poziom nowego
ograniczenia będzie poziomem, o którym mowa w ust. 8, chyba że takie nowe
ograniczenie nie wchodzi w życie w trakcie roku od:
(a) daty notyfikowania eliminacji poprzedniego ograniczenia, o której mowa w
ust. 15 Artykułu 2; lub
(b) daty zniesienia poprzedniego ograniczenia wprowadzonego na podstawie
niniejszego Artykułu lub MFA,
w którym to przypadku jego poziom będzie co najmniej wyższy niż (i) poziom
ograniczenia stosowanego przez okres ostatnich dwunastu miesięcy lub (ii) poziom
ograniczeń, o którym mowa w ust. 8.
16. W przypadku, kiedy Członek nie utrzymujący ograniczenia na podstawie
Artykułu 2, podejmuje decyzję o wprowadzeniu ograniczenia na podstawie
postanowień niniejszego Artykułu, to określi on stosowne regulacje, które: (a) w
pełni uwzględnią, zarówno w odniesieniu do składu włókien, jaki i w kategoriach
konkurencji o ten sam segment jego rynku wewnętrznego czynniki takie, jak
ustalona klasyfikacja taryfowa oraz jednostki ilościowe oparte na normalnej
praktyce handlowej przy zawieraniu transakcji eksportowych i importowych, oraz
(b) pozwolą uniknąć nadmiernej szczegółowości. Wniosek o konsultacje, o którym
mowa w ust. 7 lub 11, dotyczyć będzie także kompletnej informacji o takich
regulacjach.
________________
5 Unia celna może zastosować środek ochronny jako pojedynczy podmiot lub w
imieniu jednego z Państw - członków. W przypadku, kiedy unia celna stosuje
środek ochronny jako pojedynczy podmiot, wszystkie wymogi niezbędne dla
określenia na podstawie niniejszego Artykułu poważnej szkody lub zagrożenia
poważną szkodą będą opierać się na warunkach istniejących w unii celnej jako
całości. W przypadku, kiedy środek ochronny jest stosowany w imieniu jej Państwa
- członka, wszystkie wymogi niezbędne dla określenia poważnej szkody lub
zagrożenia poważną szkodą będą opierać się na warunkach istniejących w tym
Państwie - członku, a środek ochronny będzie ograniczony do tego Państwa -
członka.
6 Grożący wzrost importu powinien być wymierny. Nie będzie on określany na
podstawie przypuszczeń, domniemań lub samej tylko możliwości wzrostu,
wynikających np. ze zdolności produkcyjnych Członków - eksporterów.
Artykuł 7
1. Jako część procesu integracji oraz z uwzględnieniem specyficznych zobowiązań
podjętych przez Członków w wyniku Rundy Urugwajskiej, wszyscy Członkowie podejmą
takie działania, jakie mogą okazać się niezbędne dla spełnienia reguł i zasad
GATT 1994 tak, aby:
(a) osiągnąć poprawę w dostępie do rynków wyrobów tekstylnych i odzieżowych przy
pomocy takich środków, jak np. redukcje i związanie stawek celnych, redukcja lub
eliminacja ograniczeń pozataryfowych oraz uproszczenie formalności celnych,
administracyjnych i licencjonych;
(b) zapewnić stosowanie środków polityki handlowej związanych z uczciwymi i
sprawiedliwymi warunkami handlu tekstyliami i odzieżą w dziedzinach takich, jak
reguły i procedury dumpingowe i antydumpingowe, subsydia i środki wyrównawcze
oraz ochrona własności intelektualnej, i
(c) uniknąć dyskryminacji importu w sektorze tekstyliów i odzieży przy
podejmowaniu środków dyktowanych racjami ogólnej polityki handlowej.
Działania takie nie będą naruszać praw i zobowiązań Członków wynikających z GATT
1994.
2. Członkowie będą notyfikować do TMB działania wymienione w ust. 1 mające
związek ze stosowaniem niniejszego Porozumienia. Jeżeli działania takie zostały
notyfikowane innym organom WTO, to dla spełnienia wymogów niniejszego ustępu
wystarczające będzie streszczenie tych notyfikacji. Każdy z Członków będzie mieć
prawo do wystosowania odwrotnej notyfikacji do TMB.
3. Jeżeli którykolwiek z Członków uważa, iż inny Członek nie podjął działań, o
których mowa w ust. 1, oraz że naruszono równowagę praw i zobowiązań
wynikających z niniejszego Porozumienia, Członek ten może wnieść sprawę do
rozpatrzenia przez odpowiednie organy WTO oraz poinformować TMB. Wszystkie
następujące po tym ustalenia lub konkluzje, do jakich dojdą organy WTO zostaną
włączone do obszernego raportu TMB.
Artykuł 8
1. W celu nadzorowania stosowania niniejszego Porozumienia, analizowania
wszystkich środków podejmowanych na podstawie postanowień niniejszego
Porozumienia oraz ich zgodności z niniejszym Porozumieniem, jak również w celu
podejmowania działań wymaganych Artykułami niniejszego Porozumienia, niniejszym
ustanawia się Organ Kontrolny do spraw Tekstyliów (TMB). TMB składać się będzie
z Przewodniczącego oraz 10 członków. Przedstawicielstwo w TMB będzie
zrównoważone i szeroko reprezentatywne dla składu członkowskiego. Członkowie TMB
będą podlegać rotacji w odpowiednich przedziałach czasowych. Członkowie będą
wyznaczani przez Członków desygnowanych przez Radę Handlu Towarami do zasiadania
w TMB i pełnili swoje funkcje na bazie ad personam.
2. TMB opracuje procedurę swojej pracy. Jednakże jest zrozumiałe, że consensus w
ramach TMB nie wymaga zgody lub jednomyślności członków wyznaczonych przez
Członków zaangażowanych w nierozstrzygniętą sprawę będącą przedmiotem
rozpatrzenia przez TMB.
3. TMB będzie organem stałym, spotykającym się w miarę potrzeby w celu
wykonywania swoich funkcji wynikających z niniejszego Porozumienia. Będzie się
on opierać na notyfikacjach i informacjach dostarczanych przez Członków
stosownie do odpowiednich Artykułów niniejszego Porozumienia uzupełnionych
jakimikolwiek dodatkowymi informacjami i niezbędnymi szczegółami, których mogą
dostarczyć lub dostarczenia których może zażądać TMB. TMB może również bazować
na notyfikacjach oraz sprawozdaniach składanych do lub otrzymywanych z innych
organów WTO, oraz z takich innych źródeł, które uzna za stosowne.
4. Członkowie zapewnią sobie wzajemnie równe możliwości konsultacji w zakresie
jakichkolwiek spraw oddziaływujących na funkcjonowanie niniejszego Porozumienia.
5. W przypadku braku jakiegokolwiek wzajemnie uzgodnionego rozwiązania w wyniku
dwustronnych konsultacji, o których mowa w niniejszym Porozumieniu, TMB na
wniosek któregokolwiek z tych Członków, po niezwłocznym i dokładnym rozpatrzeniu
sprawy przedstawi zainteresowanym Członkom zalecenia.
6. Na wniosek któregokolwiek Członka TMB niezwłocznie rozpatrzy każdą konkretną
sprawę, którą ten Członek uważa za szkodliwą dla jego interesów wynikających z
niniejszego Porozumienia, a także w przypadku, kiedy w wyniku konsultacji
pomiędzy TMB i zainteresowanym Członkiem lub Członkami nie uda się osiągnąć
wzajemnie zadowalającego rozwiązania. W odniesieniu do takich spraw TMB może
przedstawiać zainteresowanym Członkom uwagi, jakie uzna za stosowne, również dla
celów przeglądu, o którym mowa w ust. 11.
7. Przed sformułowaniem zaleceń lub uwag TMB zaprosi do udziału tych Członków,
których dana sprawa może bezpośrednio dotyczyć.
8. Kiedykolwiek TMB zostanie poproszone o przedstawienie zaleceń lub ustaleń,
spełni taką prośbę, możliwie w ciągu 30 dni, chyba że niniejsze Porozumienie
przewiduje inny przedział czasowy. Wszystkie takie zalecenia lub ustalenia
zostaną przedstawione bezpośrednio zainteresowanym Członkom, jak również Radzie
Handlu Towarami dla jej informacji.
9. Członkowie będą dokładać starań, aby w całej rozciągłości zaakceptować
zalecenia TMB, który będzie w stosowny sposób nadzorować realizację takich
zaleceń.
10. Jeżeli Członek uważa, że nie jest w stanie zastosować się do zaleceń TMB,
nie później niż w ciągu miesiąca od otrzymania takich zaleceń przedstawi TMB
przyczyny, dla których nie może tego spełnić. Po dogłębnymrozpatrzeniu
przedstawionych przyczyn, TMB opracuje natychmiast jakiekolwiek dalsze
zalecenia, które uzna za stosowne. Jeżeli po przedstawieniu takich zaleceń
sprawa pozostanie nadal nierozwiązana, każdy z zainteresowanych Członków może
wnieść ją pod obrady Organu Rozstrzygania Sporów i powołać się na ust. 2
Artykułu XXIII GATT 1994 oraz odnośne postanowienia Porozumienia w sprawie zasad
i procedur regulujących rozstrzyganie sporów.
11. Dla nadzorowania realizacji niniejszego Porozumienia pod koniec każdego
etapu procesu integracji Rada Handlu Towarami będzie dokonywać zasadniczego
przeglądu. W celu pomocy przy jego przeprowadzeniu TMB, co najmniej na pięć
miesięcy przed zakończeniem każdego etapu, przekaże Radzie Handlu Towarami
obszerny raport dotyczący realizacji niniejszego Porozumienia w trakcie
rozpatrywanego etapu, a zwłaszcza spraw związanych z procesem integracji,
stosowaniem środków ochronnych w okresie przejściowym oraz stosowaniem reguł i
zasad GATT 1994 określonych odpowiednio w Artykułach 2, 3, 6 i 7. Obszerny
raport TMB może obejmować dowolne rekomendacje, które TMB uzna za stosowne dla
Rady Handlu Towarami.
12. W świetle dokonanego przeglądu Rada Handlu Towarami podejmie poprzez
consensus takie decyzje, jakie uzna za stosowne tak, aby równowaga praw i
zobowiązań wynikających z niniejszego Porozumienia nie została naruszona. W celu
rozwiązania jakichkolwiek sporów, które mogą powstać w związku z kwestiami
poruszonymi w Artykule 7, Organ Rozstrzygania Sporów może zezwolić, bez
uszczerbku dla końcowych terminów wymienionych w Artykule 9, aby każdy Członek
nie wywiązujący się ze swoich zobowiązań wynikających z niniejszego
Porozumienia, dostosował się do ust. 14 Artykułu 2 na etapie następującym po
przeglądzie.
Artykuł 9
Niniejsze Porozumienie oraz wszystkie ograniczenia z niego wynikające przestaną
obowiązywać pierwszego dnia sto dwudziestego pierwszego miesiąca od momentu
wejścia w życie Porozumienia WTO. Od tej daty sektor tekstyliów i odzieży
zostanie całkowicie zintegrowany z GATT 1994. Niniejsze Porozumienie nie będzie
przedłużone.
ZAŁĄCZNIK
LISTA PRODUKTÓW OBJĘTYCH NINIEJSZYM POROZUMIENIEM
1. Niniejszy Załącznik zawiera produkty tekstylne i odzieżowe określone na
sześciocyfrowym poziomie Zharmonizowanego Systemu Opisu i Kodowania Towarów
(HS).
2. Działania ochronne, o których mowa w Artykule 6, będą stosowane w odniesieniu
do poszczególnych wyrobów tekstylnych i odzieżowych, a nie na bazie linii HS per
se.
3. Działania ochronne, o których mowa w Artykule 6 niniejszego Porozumienia, nie
będą stosowane w odniesieniu do:
(a) eksportu Członków - krajów rozwijających się obejmującego ręcznie
produkowane tkaniny wyrabiane chałupniczo, produkty chałupnictwa wykonane z
takich tkanin lub produkty tekstylne i odzieżowe tradycyjnego rzemiosła ludowego
pod warunkiem, iż wyroby takie będą w odpowiedni sposób udokumentowane zgodnie z
porozumieniami zawartymi między zainteresowanymi Członkami;
(b) wyrobów tekstylnych, międzynarodowy handel którymi nosi charakter
historyczny i którymi handlowano w znaczących ilościach do 1982 r. takich jak
torby, worki podkłady dywanowe, liny, torby podróżne, maty, materiały do wyrobu
mat oraz dywany, produkowanych zazwyczaj z juty, włókna kokosowego, sizalu,
manili (konopie manilskie), włókien roślin z rodzaju Agave i Furcraea oraz
włókien z liści Agave fourcroydes z rodziny Amaryllidaceae;
(c) wyrobów wykonanych z czystego jedwabiu.
W odniesieniu do takich towarów będą mieć zastosowanie postanowienia Artykułu
XIX GATT 1994 zgodnie z interpretacją Porozumienia w sprawie klauzul ochronnych.
Produkty objęte Sekcją XI (Tekstylia i wyroby tekstylne)
Zharmonizowanego systemu określania i kodowania towarów (HS)
Nr HS Opis produktu
Dz. 50Jedwab
5004 00Przędza jedwabna (inna niż przędza z odpadów jedwabiu), nie
przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5005 00Przędza z odpadów jedwabiu, nie przeznaczona do sprzedaży
detalicznej
5006 00Przędza jedwabna i przędza z odpadów jedwabiu, przeznaczona do
sprzedaży detalicznej; substytut katgutu z jedwabiu
5007 10Tkaniny z wyczesków jedwabiu
5007 20Tkaniny jedwabne zawierające 85% lub więcej masy jedwabiu lub
odpadów jedwabiu innych niż wyczeski jedwabiu
5007 90Inne tkaniny jedwabne
Dz. 51Wełna, cienka lub gruba sierść zwierzęca; przędza i tkanina z włosia
końskiego
5105 10Wełna zgrzeblona
5105 21Czesana wełna cięta
5105 29Czesanka wełniana i pozostałe wełny czesane, inne niż czesana wełna
cięta
5105 30Cienka sierść zwierzęca, zgrzeblona lub czesana
5106 10Przędza z wełny zgrzeblonej, zawierająca 85% lub więcej masy wełny,
nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5106 20Przędza z wełny zgrzeblonej, zawierająca mniej niż 85% masy wełny,
nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5107 10Przędza z wełny czesanej, zawierająca 85% lub więcej masy wełny,
nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5107 20Przędza z wełny czesanej, zawierająca mniej niż 85% masy wełny, nie
przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5108 10Przędza z cienkiej sierści zwierzęcej zgrzeblonej, nie przeznaczona
do sprzedaży detalicznej
5108 20Przędza z cienkiej sierści zwierzęcej czesanej, nie przeznaczona do
sprzedaży detalicznej
5109 10Przędza z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej, zawierająca 85%
lub więcej masy wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej, przeznaczona do
sprzedaży detalicznej
5109 90Przędza z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej, zawierająca mniej
niż 85% masy wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej, przeznaczona do
sprzedaży detalicznej
5110 00Przędza z grubej sierści zwierzęcej i przędza z włosia końskiego
5111 11Tkaniny ze zgrzeblonej wełny lub zgrzeblonej sierści zwierzęcej
cienkiej, zawierające 85% lub więcej masy wełny lub cienkiej sierści
zwierzęcej, o masie jednostkowej nie przekraczającej 300 g/m2
5111 19Tkaniny ze zgrzeblonej wełny lub zgrzeblonej sierści zwierzęcej
cienkiej, zawierające 85% lub więcej masy wełny lub cienkiej sierści
zwierzęcej, o masie jednostkowej przekraczającej 300 g/m2
5111 20Tkaniny ze zgrzeblonej wełny lub zgrzeblonej sierści zwierzęcej
cienkiej, zawierające 85% lub więcej masy wełny lub cienkiej sierści
zwierzęcej, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi ciągłymi
5111 30Tkaniny ze zgrzeblonej wełny lub zgrzeblonej sierści zwierzęcej
cienkiej, zawierające 85% lub więcej masy wełny lub cienkiej sierści
zwierzęcej, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi ciętymi
5111 90Tkaniny ze zgrzeblonej wełny lub zgrzeblonej sierści zwierzęcej
cienkiej, zawierające 85% lub więcej masy wełny lub cienkiej sierści
zwierzęcej, pozostałe
5112 11Tkaniny z wełny czesankowej lub cienkiej sierści zwierzęcej
czesankowej, zawierające 85% lub więcej masy wełny lub cienkiej sierści
zwierzęcej, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2
5112 19Tkaniny z wełny czesankowej lub cienkiej sierści zwierzęcej
czesankowej, zawierające 85% lub więcej masy wełny lub cienkiej sierści
zwierzęcej, o masie jednostkowej przekraczającej 200 g/m2
5112 20Tkaniny z wełny czesankowej lub cienkiej sierści zwierzęcej
czesankowej, zawierające mniej niż 85% masy wełny lub cienkiej sierści
zwierzęcej, mieszane głównie lub wyłącznie ze sztucznymi włóknami ciągłymi
5112 30Tkaniny z wełny czesankowej lub cienkiej sierści zwierzęcej
czesankowej, zawierające mniej niż 85% masy wełny lub cienkiej sierści
zwierzęcej, mieszane głównie lub wyłącznie ze sztucznymi włóknami ciętymi
5112 90Tkaniny z wełny czesankowej lub cienkiej sierści zwierzęcej
czesankowej, zawierające mniej niż 85% masy wełny lub cienkiej sierści
zwierzęcej, pozostałe
5113 00Tkaniny z grubej sierści zwierzęcej lub włosia końskiego
Dz. 52Bawełna
5204 11Nici bawełniane do szycia, zawierające 85% lub więcej masy bawełny,
nie przeznaczone do sprzedaży detalicznej
5204 19Nici bawełniane do szycia, zawierające mniej niż 85% masy bawełny,
nie przeznaczone do sprzedaży detalicznej
5204 20Nici bawełniane do szycia, przeznaczone do sprzedaży detalicznej
5205 11Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny,
pojedyncza z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej 714.29 decyteksa
lub większej, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5205 12Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny,
pojedyncza z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej 714.29 decyteksa,
lecz nie mniejszej niż 232.56 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży
detalicznej
5205 13Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny,
pojedyncza z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej poniżej 232.56
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 192.31 decyteksa, nie przeznaczona do
sprzedaży detalicznej
5205 14Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny,
pojedyncza z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej poniżej 192.32
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 125 decyteksów, nie przeznaczona do
sprzedaży detalicznej
5205 15Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny,
pojedyncza z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej poniżej 125
decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5205 21Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny,
pojedyncza z włókien czesanych, o masie jednostkowej 714.29 decyteksa lub
większej, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5205 22Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny,
pojedyncza z włókien czesanych, o masie jednostkowej poniżej 714.29
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 232.56 decyteksa, nie przeznaczona do
sprzedaży detalicznej
5205 23Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny,
pojedyncza z włókien czesanych, o masie jednostkowej poniżej 232.56
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 192.31 decyteksa, nie przeznaczona do
sprzedaży detalicznej
5205 24Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny,
pojedyncza z włókien czesanych, o masie jednostkowej poniżej 192.32
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 125 decyteksów, nie przeznaczona do
sprzedaży detalicznej
5205 25Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny,
pojedyncza z włókien czesanych, o masie jednostkowej poniżej 125
decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5205 31Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny,
nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych, o masie
jednostkowej przędzy pojedynczej 714.29 decyteksa lub większej, nie
przeznaczona do sprzedaży detalicznej, pozostała
5205 32Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny,
nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych, o masie
jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 714.29 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 232.56 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej,
pozostała
5205 33Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny,
nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych, o masie
jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 232.56 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 192.31 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej,
pozostała
5205 34Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny,
nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych, o masie
jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 192.31 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 125 decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5205 35Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny,
nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych, o masie
jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 125 decyteksów, nie przeznaczona
do sprzedaży detalicznej, pozostała
5205 41Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny,
nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych, o masie
jednostkowej przędzy pojedynczej 714.29 decyteksa lub większej, nie
przeznaczona do sprzedaży detalicznej, pozostała
5205 42Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny,
nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych, o masie
jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 714.29 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 232.56 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej,
pozostała
5205 43Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny,
nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych, o masie
jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 232.56 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 192.31 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej,
pozostała
5205 44Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny,
nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych, o masie
jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 192.31 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 125 decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej,
pozostała
5205 45Przędza bawełniana, zawierająca 85% lub więcej masy bawełny,
nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych, o masie
jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 125 decyteksów, nie przeznaczona
do sprzedaży detalicznej, pozostała
5206 11Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny,
pojedyncza z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej 714.29 decyteksa
lub większej, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5206 12Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny,
pojedyncza z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej poniżej 714.29
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 232.56 decyteksa, nie przeznaczona do
sprzedaży detalicznej
5206 13Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny,
pojedyncza z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej poniżej 232.56
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 192.31 decydeksa, nie przeznaczona do
sprzedaży detalicznej
5206 14Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny,
pojedyncza z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej poniżej 192.31
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 125 decyteksów, nie przeznaczona do
sprzedaży detalicznej
5206 15Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny,
pojedyncza z włókien nie czesanych, o masie jednostkowej poniżej 125
decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5206 21Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny,
pojedyncza z włókien czesanych, o masie jednostkowej 714.29 decyteksa lub
większej, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5206 22Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny,
pojedyncza z włókien czesanych, o masie jednostkowej poniże 714.29
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 232.56 decyteksa, nie przeznaczona do
sprzedaży detalicznej
5206 23Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny,
pojedyncza z włókien czesanych, o masie jednostkowej poniżej 232.56
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 192.31 decyteksa, nie przeznaczona do
sprzedaży detalicznej
5206 24Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny,
pojedyncza z włókien czesanych, o masie jednostkowej poniżej 192.31
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 125 decyteksów, nie przeznaczona do
sprzedaży detalicznej
5206 25Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny,
pojedyncza z włókien czesanych, o masie jednostkowej poniżej 125
decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5206 31Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny,
nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych, o masie
jednostkowej przędzy pojedynczej 714.29decyteksa lub większej, nie
przeznaczona do sprzedaży detalicznej, pozostała
5206 32Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny,
nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych, o masie
jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 714.29 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 232.56 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej,
pozostała
5206 33Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny,
nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych, o masie
jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 232.56 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 192.31 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej,
pozostała
5206 34Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny,
nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych, o masie
jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 192.31 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 125 decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej,
pozostała
5206 35Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny,
nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych, o masie
jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 125 decyteksów, nie przeznaczona
do sprzedaży detalicznej, pozostała
5206 41Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny,
nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych, o masie
jednostkowej przędzy pojedynczej 714.29 decyteksa lub większej, nie
przeznaczona do sprzedaży detalicznej, pozostała
5206 42Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny,
nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych, o masie
jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 714.29 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 232.56 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej,
pozostała
5206 43Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny,
nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych, o masie
jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 232.56 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 192.31 decyteksa, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej,
pozostała
5206 44Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny,
nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych, o masie
jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 192.31 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 125 decyteksów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej,
pozostała
5206 45Przędza bawełniana, zawierająca mniej niż 85% masy bawełny,
nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien czesanych, o masie
jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 125 decyteksów, nie przeznaczona
do sprzedaży detalicznej, pozostała
5207 10Przędza bawełniana (inna niż nici do szycia), zawierająca 85% lub
więcej masy bawełny, przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5207 90Przędza bawełniana (inna niż nici do szycia), zawierająca mniej niż
85% masy bawełny, przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5208 11Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 100 g/m2, nie
bielone
5208 12Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej przekraczającej 100 g/m2, lecz nie
przekraczającej 200 g/m2, nie bielone
5208 13Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, nie
bielone
5208 19Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające 85% lub więcej masy
bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, nie bielone
5208 21Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 100 g/m2, bielone
5208 22Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej przekraczającej 100 g/m2, lecz nie
przekraczającej 200 g/m2, bielone.
5208 23Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, bielone
5208 29Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające 85% lub więcej masy
bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, bielone
5208 31Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 100 g/m2, barwione
5208 32Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej przekraczającej 100 g/m2, lecz nie
przekraczającej 200 g/m2, barwione
5208 33Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, barwione
5208 39Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające 85% lub więcej masy
bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, barwione
5208 41Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 100 g/m2, z przędzy
o różnych barwach
5208 42Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej przekraczającej 100 g/m2, lecz nie
przekraczającej 200 g/m2, z przędzy o różnych barwach
5208 43Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, z przędzy
o różnych barwach
5208 49Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające 85% lub więcej masy
bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, z przędzy o
różnych barwach
5208 51Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 100 g/m2, drukowane
5208 52Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej przekraczającej 100 g/m2, lecz nie
przekraczającej 200 g/m2, drukowane
5208 53Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, drukowane
5208 59Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające 85% lub więcej masy
bawełny, o masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2, drukowane
5209 11Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, nie bielone
5209 12Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, nie bielone
5209 19Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające 85% lub więcej masy
bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, nie bielone
5209 21Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, bielone
5209 22Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, bielone
5209 29Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające 85% lub więcej masy
bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, bielone
5209 31Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, barwione
5209 32Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, barwione
5209 39Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające 85% lub więcej masy
bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, barwione
5209 41Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, z przędzy o różnych
barwach
5209 42Tkaniny drelichowe z bawełny, zawierające 85% lub więcej masy
bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2
5209 43Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, inne niż drelich, zawierające
85% lub więcej masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, z
przędzy o różnych barwach
5209 49Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające 85% lub więcej masy
bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, z przędzy o różnych barwach
5209 51Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, drukowane
5209 52Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające 85% lub więcej
masy bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, drukowane
5209 59Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające 85% lub więcej masy
bawełny, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, drukowane
5210 11Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające mniej niż 85%
masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o
masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2, nie bielone
5210 12Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające mniej niż 85%
masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o
masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2, nie bielone
5210 19Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające mniej niż 85% masy
bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie
jednostkowej nie większej niż 200 g/m2, nie bielone
5210 21Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające mniej niż 85%
masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o
masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2, bielone
5210 22Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające mniej niż 85%
masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o
masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2, bielone
5210 29Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające mniej niż 85% masy
bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie
jednostkowej nie większej niż 200 g/m2,bielone
5210 31Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające mniej niż 85%
masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o
masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2, barwione
5210 32Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające mniej niż 85%
masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o
masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2, barwione
5210 39Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające mniej niż 85% masy
bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie
jednostkowej nie większej niż 200 g/m2,barwione
5210 41Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające mniej niż 85%
masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o
masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2, z przędzy o różnych barwach
5210 42Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające mniej niż 85%
masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o
masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2, z przędzy o różnych barwach
5210 49Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające mniej niż 85% masy
bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie
jednostkowej nie większej niż 200 g/m2,z przędzy o różnych barwach
5210 51Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające mniej niż 85%
masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o
masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2, drukowane
5210 52Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające mniej niż 85%
masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o
masie jednostkowej nie większej niż 200 g/m2, drukowane
5210 59Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające mniej niż 85% masy
bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie
jednostkowej nie większej niż 200 g/m2,drukowane
5211 11Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające mniej niż 85%
masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o
masie jednostkowej ponad 200 g/m2, nie bielone
5211 12Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające mniej niż 85%
masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o
masie jednostkowej ponad 200 g/m2, nie bielone
5211 19Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające mniej niż 85% masy
bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie
jednostkowej ponad 200 g/m2, nie bielone
5211 21Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające mniej niż 85%
masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o
masie jednostkowej ponad 200 g/m2, bielone
5211 22Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające mniej niż 85%
masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o
masie jednostkowej ponad 200 g/m2, bielone
5211 29Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające mniej niż 85% masy
bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie
jednostkowej ponad 200 g/m2, bielone
5211 31Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające mniej niż 85%
masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o
masie jednostkowej ponad 200 g/m2, barwione
5211 32Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające mniej niż 85%
masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o
masie jednostkowej ponad 200 g/m2, barwione
5211 39Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające mniej niż 85% masy
bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie
jednostkowej ponad 200 g/m2, barwione
5211 41Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające mniej niż 85%
masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o
masie jednostkowej ponad 200 g/m2, z przędzy o różnych barwach
5211 42Tkaniny drelichowe z bawełny, zawierające mniej niż 85% masy
bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie
jednostkowej ponad 200 g/m2
5211 43Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, inne niż drelich, zawierające
mniej niż 85% masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami
sztucznymi, o masie jednostkowej ponad 200 g/m2, z przędzy o różnych
barwach
5211 49Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające mniej niż 85% masy
bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie
jednostkowej ponad 200 g/m2, z przędzy o różnych barwach
5211 51Tkaniny bawełniane o splocie płóciennym, zawierające mniej niż 85%
masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o
masie jednostkowej ponad 200 g/m2, drukowane
5211 52Tkaniny bawełniane o splocie skośnym, zawierające mniej niż 85%
masy bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o
masie jednostkowej ponad 200 g/m2, drukowane
5211 59Pozostałe tkaniny bawełniane, zawierające mniej niż 85% masy
bawełny, mieszane głównie lub wyłącznie z włóknami sztucznymi, o masie
jednostkowej ponad 200 g/m2, drukowane
5212 11Inne tkaniny bawełniane, o masie jednostkowej nie przekraczającej
200 g/m2, nie bielone
5212 12Inne tkaniny bawełniane, o masie jednostkowej nie przekraczającej
200 g/m2, bielone
5212 13Inne tkaniny bawełniane, o masie jednostkowej nie przekraczającej
200 g/m2, barwione
5212 14Inne tkaniny bawełniane, o masie jednostkowej nie przekraczającej
200 g/m2, z przędzy o różnych barwach
5212 15Inne tkaniny bawełniane, o masie jednostkowej nie przekraczającej
200 g/m2, drukowane
5212 21Inne tkaniny bawełniane, o masie jednostkowej przekraczającej 200
g/m2, nie bielone
5212 22Inne tkaniny bawełniane, o masie jednostkowej przekraczającej 200
g/m2, bielone
5212 23Inne tkaniny bawełniane, o masie jednostkowej przekraczającej 200
g/m2, barwione
5212 24Inne tkaniny bawełniane, o masie jednostkowej przekraczającej 200
g/m2, z przędzy o różnych barwach
5212 25Inne tkaniny bawełniane, o masie jednostkowej przekraczającej 200
g/m2, drukowane
Dz. 53Inne roślinne materiały włókiennicze, przędza papierowa i tkaniny z
przędzy papierowej
5306 10Przędza lniana, pojedyncza
5306 20Przędza lniana nitkowana lub nitkowana wielokrotnie
5307 10Przędza z juty lub innych łykowatych włókien przędnych, pojedyncza
5307 20Przędza z juty lub innych łykowatych włókien przędnych, nitkowana
lub nitkowana wielokrotnie
5308 20Przędza z konopi naturalnych
5308 90Przędza z pozostałych roślinnych materiałów włókienniczych
5309 11Tkaniny lniane, zawierające 85% lub więcej masy lnu, nie bielone
lubbielone
5309 19Tkaniny lniane, zawierające 85% lub więcej masy lnu, inne niż nie
bielone lub bielone
5309 21Tkaniny lniane, zawierające mniej niż 85% masy lnu, nie bielone lub
bielone
5309 29Tkaniny lniane, zawierające mniej niż 85% masy lnu, inne niż nie
bielone lub bielone
5310 10Tkaniny z juty lub innych łykowatych włókien przędnych, nie bielone
5310 90Tkaniny z juty lub innych łykowatych włókien przędnych, inne niż
nie bielone
5311 00Tkaniny z innych roślinnych włókien przędnych; tkaniny z przędzy
papierowej
Dz. 54Włókna chemiczne ciągłe
5401 10Nici do szycia z włókien ciągłych syntetycznych
5401 20Nici do szycia z włókien ciągłych przetworzonych
5402 10Przędza o dużej wytrzymałości na rozciąganie (inna niż nici do
szycia), z nylonu lub innych poliamidów, nie przeznaczona do sprzedaży
detalicznej
5402 20Przędza o dużej wytrzymałości na rozciąganie (inna niż nici do
szycia), z poliestrów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5402 31Pozostała przędza teksturowana z nylonu lub innych poliamidów, o
masie jednostkowej przędzy pojedynczej do 50 teksów, nie przeznaczona do
sprzedaży detalicznej
5402 32Pozostała przędza teksturowana z nylonu lub innych poliamidów, o
masie jednostkowej przędzy pojedynczej ponad 50 teksów, nie przeznaczona
do sprzedaży detalicznej
5402 33Pozostała przędza teksturowana z poliestrów, nie przeznaczona do
sprzedaży detalicznej
5402 39Pozostała przędza teksturowana z włókien ciągłych syntetycznych,
nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5402 41Pozostała przędza, pojedyncza, nieskręcana, z nylonu lub innych
poliamidów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5402 42Pozostała przędza z poliestrów, pojedyncza, częściowo orientowana,
nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5402 43Pozostała przędza z poliestrów, pojedyncza, nieskręcana, nie
przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5402 49Pozostała przędza z włókien ciągłych syntetycznych, nieskręcana,
nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5402 51Przędza z nylonu lub innych poliamidów, pojedyncza, o skręcie
przekraczającym 50 obrotów na metr, nie przeznaczona do sprzedaży
detalicznej
5402 52Przędza z poliestrów, pojedyncza, o skręcie przekraczającym 50
obrotów na metr, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5402 59Pozostała przędza z włókien ciągłych syntetycznych, pojedyncza, o
skręcie przekraczającym 50 obrotów na metr, nie przeznaczona do sprzedaży
detalicznej
5402 61Pozostała przędza, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z nylonu
lub innych poliamidów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5402 62Pozostała przędza, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z
poliestrów, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5402 69Pozostała przędza z włókien ciągłych syntetycznych, nitkowana lub
nitkowana wielokrotnie, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5403 10Przędza z jedwabiu wiskozowego (inna niż nici do szycia), o dużej
wytrzymałości na rozciąganie, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5403 20Pozostała przędza teksturowana z włókna ciągłego przetworzonego,
nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5403 31Pozostała przędza, pojedyncza, z jedwabiu wiskozowego, nieskręcana,
nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5403 32Pozostała przędza, pojedyncza, z jedwabiu wiskozowego, o skręcie
przekraczającym 120 obrotów na metr, nie przeznaczona do sprzedaży
detalicznej
5403 33Pozostała przędza, pojedyncza, z octanu celulozy, nieskręcana, nie
przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5403 39Pozostała przędza z włókna ciągłego przetworzonego, pojedyncza, nie
przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5403 41Pozostała przędza, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z jedwabiu
wiskozowego, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5403 42Pozostała przędza, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z octanu
celulozy, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5403 49Pozostała przędza z włókna ciągłego przetworzonego, nitkowana lub
nitkowana wielokrotnie, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5404 10Syntetyczne włókno pojedyncze o masie jednostkowej 67 decyteksów
lub większej, którego żaden wymiar przekroju poprzecznego nie przekracza 1
mm
5404 90Pasek i podobne z syntetycznych materiałów włókienniczych o
pozornej szerokości nie przekraczającej 5 mm
5405 00Przetworzone włókno pojedyncze o masie jednostkowej 67 decyteksów
lub większej, którego żaden wymiar przekroju poprzecznego nie przekracza 1
mm; pasek lub podobne z przetworzonego materiału włókienniczego o pozornej
szerokości nie przekraczającej 5 mm
5406 10Przędza z syntetycznego włókna ciągłego (inna niż nici do szycia),
przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5406 20Przędza z przetworzonego włókna ciągłego (inna niż nici do szycia),
przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5407 10Tkaniny z przędzy z o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie, z
nylonu lub innych poliamidów lub z poliestrów
5407 20Tkaniny wykonane z pasków lub podobnego materiału z syntetycznych
materiałów włókienniczych
5407 30Tkaniny wyszczególnione w uwadze 9 do Sekcji XI (warstwy
równoległej przędzy syntetycznej)
5407 41Pozostałe tkaniny, zawierające 85% lub więcej masy włókna ciągłego
z nylonu lub innych poliamidów, nie bielone lub bielone
5407 42Pozostałe tkaniny, zawierające 85% lub więcej masy włókna ciągłego
z nylonu lub innych poliamidów, barwione
5407 43Pozostałe tkaniny, zawierające 85% lub więcej masy włókna ciągłego
z nylonu lub innych poliamidów, z przędzy o różnych barwach
5407 44Pozostałe tkaniny, zawierające 85% lub więcej masy włókna ciągłego
z nylonu lub innych poliamidów, drukowane
5407 51Pozostałe tkaniny, zawierające 85% i więcej masy teksturowanego
włókna poliestrowego, nie bielone lub bielone
5407 52Pozostałe tkaniny, zawierające 85% i więcej masy teksturowanego
włókna poliestrowego, barwione
5407 53Pozostałe tkaniny, zawierające 85% i więcej masy teksturowanego
włókna poliestrowego, z przędzy o różnych barwach
5407 54Pozostałe tkaniny, zawierające 85% i więcej masy teksturowanego
włókna poliestrowego, drukowane
5407 60Pozostałe tkaniny zawierające 85% lub więcej masy nieteksturowanego
włókna poliestrowego
5407 71Pozostałe tkaniny zawierające 85% i więcej masy włókna
syntetycznego, nie bielone lub bielone
5407 72Pozostałe tkaniny zawierające 85% i więcej masy włókna
syntetycznego, barwione
5407 73Pozostałe tkaniny zawierające 85% i więcej masy włókna
syntetycznego, z włókien o różnych barwach
5407 74Pozostałe tkaniny zawierające 85% i więcej masy włókna
syntetycznego, drukowane
5407 81Pozostałe tkaniny zawierające do 85% masy włókna syntetycznego,
mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, nie bielone lub bielone
5407 82Pozostałe tkaniny zawierające do 85% masy włókna syntetycznego,
mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, barwione
5407 83Pozostałe tkaniny zawierające do 85% masy włókna syntetycznego,
mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, z przędzy o różnych barwach
5407 84Pozostałe tkaniny zawierające do 85% masy włókna syntetycznego,
mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, drukowane
5407 91Pozostałe tkaniny z włókna syntetycznego, nie bielone lub bielone
5407 92 5407 93Pozostałe tkaniny z włókna syntetycznego, barwione
Pozostałe tkaniny z włókna syntetycznego, z przędzy o różnych barwach
5407 94Pozostałe tkaniny z włókna syntetycznego, drukowane
5408 10Tkaniny wykonane z przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z
jedwabiu wiskozowego
5408 21Pozostałe tkaniny zawierające 85% lub więcej masy włókna
przetworzonego lub paska, lub podobnego materiału, nie bielone lub bielone
5408 22Pozostałe tkaniny zawierające 85% lub więcej masy włókna
przetworzonego lub paska, lub podobnego materiału, barwione
5408 23Pozostałe tkaniny zawierające 85% lub więcej masy włókna
przetworzonego lub paska, lub podobnego materiału, z przędzy o różnych
barwach
5408 24Pozostałe tkaniny zawierające 85% lub więcej masy włókna
przetworzonego lub paska, lub podobnego materiału, drukowane
5408 31Pozostałe tkaniny z włókna przetworzonego, bielone lub nie bielone
5408 32Pozostałe tkaniny z włókna przetworzonego, barwione
5408 33Pozostałe tkaniny z włókna przetworzonego, z przędzy o różnych
barwach
5408 34Pozostałe tkaniny z włókna przetworzonego, drukowane
Dz. 55Włókna chemiczne cięte
5501 10Kabel z nylonu lub innych poliamidów
5501 20Kabel z poliestrów
5501 30Kabel akrylowy lub modakrylowy
5501 90Pozostały kabel z włókna syntetycznego
5502 00Kabel z włókna przetworzonego
5503 10Syntetyczne włókna cięte, niezgrzeblone, nieczesane, z nylonu lub
innych poliamidów
5503 20Syntetyczne włókna cięte, niezgrzeblone, nieczesane, z poliestrów
5503 30Syntetyczne włókna cięte, niezgrzeblone, nieczesane, akrylowe lub
modakrylowe
5503 40Syntetyczne włókna cięte, niezgrzeblone, nieczesane, z
polipropylenu
5503 90Pozostałe syntetyczne włókna cięte, niezgrzeblone, nieczesane
5504 10Przetworzone włókna cięte, niezgrzeblone, nieczesane, z wiskozy
5504 90Przetworzone włókna cięte, niezgrzeblone, nieczesane, inne niż z
wiskozy
5505 10Odpady włókien syntetycznych
5505 20Odpady włókien przetworzonych
5506 10Syntetyczne włókna cięte, zgrzeblone lub czesane, z nylonu lub
innych poliamidów
5506 20Syntetyczne włókna cięte, zgrzeblone lub czesane, z poliestrów
5506 30Syntetyczne włókna cięte, zgrzeblone lub czesane, akrylowe lub
modakrylowe
5506 90Pozostałe syntetyczne włókna cięte, zgrzeblone lub czesane
5507 00Przetworzone włókna chemiczne cięte, zgrzeblone lub czesane
5508 10Nici do szycia z syntetycznych włókien ciętych
5508 20Nici do szycia z przetworzonych włókien ciętych
5509 11Przędza, zawierająca 85% lub więcej masy włókien ciętych z nylonu
lub innych poliamidów, pojedyncza, nie przeznaczona do sprzedaży
detalicznej
5509 12Pozostała przędza, zawierająca 85% lub więcej masy włókien ciętych
z nylonu lub innych poliamidów, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, nie
przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5509 21Przędza zawierająca 85% lub więcej masy ciętych włókien
poliestrowych, pojedyncza, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5509 22Pozostała przędza, zawierająca 85% lub więcej masy ciętych włókien
poliestrowych, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, nie przeznaczona do
sprzedaży detalicznej
5509 31Przędza zawierająca 85% lub więcej masy ciętych włókien akrylowych
lub modakrylowych, pojedyncza, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5509 32Pozostała przędza, zawierająca 85% lub więcej masy ciętych włókien
akrylowych lub modakrylowych, nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, nie
przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5509 41Przędza zawierająca 85% lub więcej masy syntetycznych włókien
ciętych, pojedyncza, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5509 42Pozostała przędza, zawierająca 85% lub więcej masy syntetycznych
włókien ciętych, nitkowanalub nitkowana wielokrotnie, nie przeznaczona do
sprzedaży detalicznej
5509 51Pozostała przędza z poliestrowych włókien ciętych, mieszana głównie
lub wyłącznie z przetworzonymi włóknami ciętymi, nie przeznaczona do
sprzedaży detalicznej
5509 52Pozostała przędza z poliestrowych włókien ciętych, mieszana z
głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią zwierzęcą, nie
przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5509 53Pozostała przędza z poliestrowych włókien ciętych, mieszana głównie
lub wyłącznie z bawełną, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5509 59Pozostała przędza z poliestrowych włókien ciętych, nie przeznaczona
do sprzedaży detalicznej
5509 61Pozostała przędza z ciętych włókien akrylowych, mieszana głównie
lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią zwierzęcą, nie przeznaczona do
sprzedaży detalicznej
5509 62Pozostała przędza z ciętych włókien akrylowych, mieszana głównie
lub wyłącznie z bawełną, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5509 69Pozostała przędza z ciętych włókien akrylowych, nie przeznaczona do
sprzedaży detalicznej
5509 91Pozostała przędza z pozostałych syntetycznych włókien ciętych,
mieszana głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią zwierzęcą
5509 92Pozostała przędza z pozostałych syntetycznych włókien ciętych,
mieszana głównie lub wyłącznie z bawełną, nie przeznaczona do sprzedaży
detalicznej
5509 99Pozostała przędza z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, nie
przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5510 11Przędza z przetworzonych włókien ciętych, zawierająca 85% lub
więcej masy przetworzonych włókien ciętych, pojedyncza, nie przeznaczona
do sprzedaży detalicznej
5510 12Przędza z przetworzonych włókien ciętych, zawierająca 85% lub
więcej masy przetworzonych włókien ciętych, nitkowana lub nitkowana
wielokrotnie, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5510 20Pozostała przędza z przetworzonych włókien ciętych, mieszana
głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią zwierzęcą, nie
przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5510 30Pozostała przędza z przetworzonych włókien ciętych, mieszana
głównie lub wyłącznie z bawełną, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5510 90Pozostała przędza z przetworzonych włókien ciętych, nie
przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5511 10Przędza (z wyłączeniem nici do szycia), z syntetycznych włókien
ciętych, zawierająca 85% lub więcej masy takich włókien, przeznaczona do
sprzedaży detalicznej
5511 20Pozostała przędza (z wyłączeniem nici do szycia), z syntetycznych
włókien ciętych, zawierająca poniżej 85% masy takich włókien, przeznaczona
do sprzedaży detalicznej
5511 30Przędza z przetworzonych włókien ciętych (z wyłączeniem nici do
szycia), przeznaczona do sprzedaży detalicznej
5512 11Tkaniny z syntetycznych włókien ciętych, zawierające 85% lub więcej
masy poliestrowych włókien ciętych, nie bielone lub bielone
5512 19Tkaniny z syntetycznych włókien ciętych, zawierające 85% lub więcej
masy poliestrowych włókien ciętych, inne niż nie bielone lub bielone
5512 21Tkaniny z syntetycznych włókien ciętych, zawierające 85% lub więcej
masy akrylowych lub modakrylowych włókien ciętych, nie bielone lub bielone
5512 29Tkaniny z syntetycznych włókien ciętych, zawierające 85% lub więcej
masy akrylowych lub modakrylowych włókien ciętych, inne niż nie bielone
lub bielone
5512 91Tkaniny z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, zawierające
85% lub więcej masy takich włókien ciętych, nie bielone lub bielone
5512 99Tkaniny z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, zawierające
85% lub więcej masy takich włókien ciętych, inne niż nie bielone lub
bielone
5513 11Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85%
masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie
jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, nie bielone lubbielone, o
splocie płóciennym
5513 12Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85%
masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie
jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, nie bielone lubbielone, o
splocie skośnym
5513 13Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające
poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną,
o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, nie bielone lub bielone
5513 19Tkaniny z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, zawierające
poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną,
o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, nie bielone lub bielone
5513 21Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85%
masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie
jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, o splocie płóciennym, barwione
5513 22Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85%
masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie
jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, o splocie skośnym, barwione
5513 23Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające
poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną,
o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, barwione
5513 29Tkaniny z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, zawierające
poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną,
o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, barwione
5513 31Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85%
masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie
jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, o splocie płóciennym, z przędzy
o różnych barwach
5513 32Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85%
masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie
jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, o splocie skośnym, z przędzy o
różnych barwach
5513 33Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające
poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną,
o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, z przędzy o różnych
barwach
5513 39Tkaniny z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, zawierające
poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną,
o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, z przędzy o różnych
barwach
5513 41Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85%
masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie
jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, o splocie płóciennym, drukowane
5513 42Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85%
masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie
jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, o splocie skośnym, drukowane
5513 43Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające
poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną,
o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, drukowane
5513 49Tkaniny z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, zawierające
poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną,
o masie jednostkowej nie przekraczającej 170 g/m2, drukowane
5514 11Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85%
masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie
jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, nie bielone lub bielone, o splocie
płóciennym
5514 12Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85%
masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie
jednostkowej przekraczającej 170 g/m2,nie bielone lub bielone, o splocie
skośnym
5514 13Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające
poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną,
o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, nie bielone lub bielone
5514 19Tkaniny z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, zawierające
poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną,
o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2,nie bielone lub bielone
5514 21Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85%
masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie
jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, o splocie płóciennym, barwione
5514 22Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85%
masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie
jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, o splocie skośnym, barwione
5514 23Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające
poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną,
o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, barwione
5514 29Tkaniny z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, zawierające
poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną,
o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, barwione
5514 31Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85%
masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie
jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, o splocie płóciennym, z przędzy o
różnych barwach
5514 32Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85%
masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie
jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, o splocie skośnym, z przędzy o
różnych barwach
5514 33Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające
poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną,
o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, z przędzy o różnych barwach
5514 39Tkaniny z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, zawierające
poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną,
o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, z przędzy o różnych barwach
5514 41Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85%
masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie
jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, o splocie płóciennym, drukowane
5514 42Tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające poniżej 85%
masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną, o masie
jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, o splocie skośnym, drukowane
5514 43Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, zawierające
poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną,
o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, drukowane
5514 49Tkaniny z pozostałych syntetycznych włókien ciętych, zawierające
poniżej 85% masy takich włókien, mieszane głównie lub wyłącznie z bawełną,
o masie jednostkowej przekraczającej 170 g/m2, drukowane
5515 11Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, mieszane głównie
lub wyłącznie z ciętymi włóknami jedwabiu wiskozowego
5515 12Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, mieszane głównie
lub wyłącznie z chemicznymi włóknami ciągłymi
5515 13Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych, mieszane głównie
lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią zwierzęcą
5515 19Pozostałe tkaniny z poliestrowych włókien ciętych
5515 21Pozostałe tkaniny z ciętych włókien akrylowych lub modakrylowych,
mieszane głównie lub wyłącznie z chemicznymi włóknami ciągłymi
5515 22Pozostałe tkaniny z ciętych włókien akrylowych lub modakrylowych,
mieszane głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią zwierzęcą
5515 29Pozostałe tkaniny z ciętych włókien akrylowych lub modakrylowych
5515 91Tkaniny z pozostałych ciętych włókien syntetycznych, mieszane
głównie lub wyłącznie z chemicznymi włóknami ciągłymi
5515 92Tkaniny z pozostałych ciętych włókien syntetycznych, mieszane
głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią zwierzęcą
5515 99Pozostałe tkaniny z ciętych włókien syntetycznych
5516 11Tkaniny zawierające 85% lub więcej masy przetworzonych chemicznych
włókien ciętych, nie bielone lub bielone
5516 12Tkaniny zawierające 85% lub więcej masy przetworzonych chemicznych
włókien ciętych, barwione
5516 13Tkaniny zawierające 85% lub więcej masy przetworzonych chemicznych
włókien ciętych, z przędzy o różnych barwach
5516 14Tkaniny zawierające 85% lub więcej masy przetworzonych chemicznych
włókien ciętych, drukowane
5516 21Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych
włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z chemicznymi włóknami
ciętymi, nie bielone lub bielone
5516 22Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych
włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z chemicznymi włóknami
ciętymi, barwione
5516 23Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych
włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z chemicznymi włóknami
ciętymi, z przędzy o różnych barwach
5516 24Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych
włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z chemicznymi włóknami
ciętymi, drukowane
5516 31Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych
włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z z wełną lub cienką
sierścią zwierzęcą, nie bielone lub bielone
5516 32Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych
włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z z wełną lub cienką
sierścią zwierzęcą, barwione
5516 33Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych
włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z z wełną lub cienką
sierścią zwierzęcą, z przędzy o różnych barwach
5516 34Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych
włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z z wełną lub cienką
sierścią zwierzęcą, drukowane
5516 41Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych
włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z z bawełną, nie bielone
lub bielone
5516 42Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych
włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z z bawełną, barwione
5516 43Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych
włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z z bawełną, z przędzy o
różnych barwach
5516 44Tkaniny zawierające poniżej 85% masy przetworzonych chemicznych
włókien ciętych, mieszane głównie lub wyłącznie z z bawełną, drukowane
5516 91Pozostałe tkaniny z przetworzonych włókien ciętych, nie bielone lub
bielone
5516 92Pozostałe tkaniny z przetworzonych włókien ciętych, barwione
5516 93Pozostałe tkaniny z przetworzonych włókien ciętych, z przędzy o
różnych barwach
5516 94Pozostałe tkaniny z przetworzonych włókien ciętych, drukowane
Dz. 56Wata, filc i włókniny; przędze specjalne; szpagat, powrozy, linki i
liny oraz wyroby z nich
5601 10Podpaski higieniczne i tampony, pieluszki dla niemowląt oraz
podobne artykuły sanitarne z waty
5601 21Wata bawełniana i wyroby z niej, inne niż artykuły sanitarne
5601 22Wata z włókien chemicznych i wyroby z niej, inne niż artykuły
sanitarne
5601 29Wata z innych wyrobów włókienniczych i wyroby z niej, inne niż
artykuły sanitarne
5601 30Kosmyki włókiennicze i proszek oraz rozdrobnione resztki włókien
5602 10Filc igłowany i wyroby płaskie, których spójność zwiększono przez
zszycie
5602 21Filc inny niż filc igłowany, z wełny lub cienkiej sierści
zwierzęcej, nie impregnowany, nie powlekany, nie pokrywany ani nie
laminowany
5602 29Filc inny niż filc igłowany, z innych materiałów włókienniczych,
nie impregnowany, nie powlekany, nie pokrywany ani nie laminowany
5602 90Pozostały filc z materiałów włókienniczych
5603 00Włókniny, impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane lub nie
poddane tego rodzaju obróbce
5604 10Nić gumowa lub szpagat pokryty materiałem włókienniczym
5604 20Przędza o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestru,
nylonu lub innego poliamidu, lub jedwabiu wiskozowego, impregnowana albo
powlekana
5604 90Pozostała przędza włókiennicza oraz taśma i podobne materiały,
impregnowane, powlekane, pokryte lub otulane gumą lub tworzywem sztucznym
5605 00Przędza metalizowana, żyłkowana lub nie, stanowiąca przędzę
włókienniczą, lub taśma, lub podobny materiał, połączony z metalem w
postaci nici, taśmy lub proszku, lub pokryty metalem
5606 00Przędza żyłkowana i taśma lub podobny materiał; przędza szenilowa;
przędza krajkowa
5607 10Szpagat, powróz, linki i liny, z juty lub innych łykowych włókien
przędnych
5607 21Szpagat do wiązania lub belowania z sizalu lub innych włókien
przędnych z rodzaju Agave
5607 29Pozostały szpagat, powróz, linki i liny, z sizalu
5607 30Szpagat, powróz, linki i liny, z manili (konopie manilskie lub
"Musa textilis Nee") lub innych twardych włókien z liści
5607 41Szpagat do wiązania lub belowania, z polietylenu lub polipropylenu
5607 49Pozostały szpagat, powróz, linki i liny, z polietylenu lub
polipropylenu
5607 50Szpagat, powróz, linki i liny, z pozostałych włókien syntetycznych
5607 90Szpagat, powróz, linki i liny, z pozostałych materiałów
5608 11Gotowe sieci rybackie z chemicznych materiałów włókienniczych
5608 19Siatki wiązane ze szpagatu, powroza lub liny oraz inne gotowe sieci
wykonane z chemicznych materiałów włókienniczych
5608 90Pozostałe siatki wiązane ze szpagatu, powroza lub liny oraz gotowe
siatki wykonane z innych materiałów włókienniczych
5609 00Wyroby z przędzy, taśmy, szpagatu, powroza, linki lub liny, gdzie
indziej nie wymienione ani nie włączone
Dz. 57Dywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe
5701 10Dywany wiązane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej
5701 90Dywany wiązane z innych materiałów włókienniczych
5702 10Kilimy ręcznie tkane "Kelem", "Schumacks", "Karamanie" i podobne
5702 20Wykładziny podłogowe z włókna kokosowego
5702 31Inne dywany, strzyżone, niekonfekcjonowane, z wełny lub cienkiej
sierści zwierzęcej
5702 32Inne dywany, strzyżone, niekonfekcjonowane, z chemicznych
materiałów włókienniczych
5702 39Inne dywany, strzyżone, niekonfekcjonowane, z innych materiałów
włókienniczych
5702 41Pozostałe dywany, strzyżone, konfekcjonowane, z wełny lub cienkiej
sierści zwierzęcej
5702 42Pozostałe dywany, strzyżone, konfekcjonowane, z chemicznych
materiałów włókienniczych
5702 49Pozostałe dywany, strzyżone, konfekcjonowane, z innych materiałów
włókienniczych
5702 51Pozostałe dywany, niestrzyżone, niekonfekcjonowane, z wełny lub
cienkiej sierści zwierzęcej
5702 52Pozostałe dywany, niestrzyżone, niekonfekcjonowane, z chemicznych
materiałów włókienniczych
5702 59Pozostałe dywany, niestrzyżone, niekonfekcjonowane, z innych
materiałów włókienniczych
5702 91Inne dywany, niestrzyżone, konfekcjonowane, z wełny lub cienkiej
sierści zwierzęcej
5702 92Inne dywany, niestrzyżone, konfekcjonowane, z chemicznych
materiałów włókienniczych
5702 99Inne dywany, niestrzyżone, konfekcjonowane, z innych materiałów
włókienniczych
5703 10Dywany pluszowe z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej
5703 20Dywany pluszowe z nylonu lub innych poliamidów
5703 30Dywany pluszowe z innych chemicznych materiałów włókienniczych
5703 90Dywany pluszowe z innych materiałów włókienniczych
5704 10Dywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe z filcu, o
powierzchni maksimum 0.3 m2
5704 90Pozostałe dywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe z filcu
5705 00Inne dywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe
Dz. 58Tkaniny specjalne; tkaniny pluszowe; koronki; tkaniny obiciowe;
pasmanteria; hafty
5801 10Tkaniny "z włosem", pętelkowe i szenilowe, z wełny lub cienkiej
sierści zwierzęcej, inne niż tkaniny z poz. nr 5802 i 5806
5801 21Niestrzyżone tkaniny pętelkowe z wątkiem runowym, z bawełny, inne
niż tkaniny z poz. nr 5802 i 5806
5801 22Sztruks strzyżony z bawełny, z wyjątkiem tkanin wąskich
5801 23Pozostałe tkaniny z wątkiem runowym z bawełny
5801 24Niestrzyżone tkaniny pętelkowe z osnową runową, z bawełny, inne niż
tkaniny z poz. nr 5802 i 5806
5801 25Strzyżone tkaniny pętelkowe z osnową runową, z bawełny, inne niż
tkaniny z poz. nr 5802 i 5806
5801 26Tkaniny szenilowe z bawełny, inne niż tkaniny wąskie
5801 31Niestrzyżone tkaniny pętelkowe z wątkiem runowym, z włókien
chemicznych, inne niż tkaniny z poz. nr 5802 i 5806
5801 32Sztruks strzyżony, z włókien chemicznych, inny niż tkaniny wąskie
5801 33Pozostałe tkaniny z wątkiem runowym, z włókien chemicznych
5801 34Niestrzyżone tkaniny pętelkowe z osnową runową, z włókien
chemicznych, inne niż tkaniny z poz. nr 5802 i 5806
5801 35Strzyżone tkaniny pętelkowe z osnową runową, z włókien chemicznych,
inne niż tkaniny z poz. nr 5802 i 5806
5801 36Tkaniny szenilowe, z włókien chemicznych, inne niż tkaniny wąskie
5801 90Tkaniny "z włosem", pętelkowe i szenilowe, z innych materiałów
włókienniczych, inne niż tkaniny z poz. nr 5802 i 5806
5802 11Tkaniny ręcznikowe niestrzyżone i podobne tkaniny niestrzyżone z
bawełny, z wyjątkiem tkanin wąskich objętych poz. nr 5806, nie bielone
5802 19Tkaniny ręcznikowe niestrzyżone i podobne tkaniny niestrzyżone z
bawełny, z wyjątkiem tkanin wąskich objętych poz. nr 5806 inne niż nie
bielone
5802 20Tkaniny ręcznikowe niestrzyżone i podobne tkaniny niestrzyżone z
innych materiałów włókienniczych, z wyjątkiem tkanin wąskich objętych poz.
nr 5806
5802 30Rózgowe tkaniny włókiennicze inne niż w pozycji 5703
5803 10Gaza, z wyjątkiem wąskiej tkaniny objętej pozycją nr 5806, z
bawełny
5803 90Gaza, z wyjątkiem wąskiej tkaniny objętej pozycją nr 5806, z innych
materiałów włókienniczych
5804 10Tiule i inne tkaniny siatkowe, z wyjątkiem tkanin o konstrukcji
tkanej, dzianej lub szydełkowanej
5804 21Koronki wykonane maszynowo, z włókien chemicznych, w sztukach, w
taśmach lub w postaci motywów
5804 29Koronki wykonane maszynowo, z innych materiałów włókienniczych, w
sztukach, w taśmach lub w postaci motywów
5804 30Koronki wykonane ręcznie, w sztukach, w taśmach lub w postaci
motywów
5805 00Tkaniny obiciowe ręcznie tkane typu gobelinów oraz tkaniny obiciowe
haftowane na kanwie, również konfekcjonowane
5806 10Wąskie tkaniny pętelkowe oraz wąskie tkaniny szenilowe
5806 20Pozostałe wąskie tkaniny, zawierające 5% lub więcej masy przędzy
elastomerowej lub nici gumowej
5806 31Pozostałe wąskie tkaniny, z bawełny
5806 32Pozostałe wąskie tkaniny, z włókien chemicznych
5806 39Pozostałe wąskie tkaniny, z innych materiałów włókienniczych
5806 40Wyroby bez wątku sklejane (bolducs)
5807 10Etykietki, odznaki i podobne wyroby z materiałów włókienniczych,
tkane
5807 90Pozostałe etykietki, odznaki i podobne wyroby z materiałów
włókienniczych
5808 10Plecionki w sztukach
5808 90Ozdobne wyroby pasmanteryjne w sztukach, bez haftów, z wyłączeniem
dzianych lub szydełkowanych; frędzle, pompony i podobne wyroby
5809 00Tkaniny z nitką metalową oraz tkaniny z przędzy metalizowanej,
stosowane w odzieży, w meblarstwie lub w podobnych celach, nie wymienione
ani nie włączone gdzie indziej
5810 10Hafty bez widocznego podłoża, w sztukach, taśmach lub motywach
5810 91Pozostałe hafty, w sztukach, taśmach lub motywach, z bawełny
5810 92Pozostałe hafty, w sztukach, taśmach lub motywach, z włókien
chemicznych
5810 99Pozostałe hafty, w sztukach, taśmach lub motywach, z innych
materiałów włókienniczych
5811 00Pikowane wyroby włókiennicze w sztukach
Dz. 59Tkaniny impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane; wyroby
włókiennicze do celów technicznych
5901 10Tkaniny powlekane gumą lub substancją skrobiową, używane do opraw
książek itp.
5901 90Techniczna kalka płócienna; płótna zagruntowane dla celów
malarskich; płótno klejone i podobne tkaniny usztywniane do formowania
stożków kapeluszy
5902 10Tkaniny kordowe z przędzy o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie,
z nylonu lub innych poliamidów
5902 20Tkaniny kordowe z przędzy o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie,
z poliesterów
5902 90Tkaniny kordowe z przędzy o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie,
z jedwabiu wiskozowego
5903 10Tkaniny impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane
polichlorkiem winylu
5903 20Tkaniny impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane
poliuretanem
5903 90Pozostałe tkaniny impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane
tworzywem sztucznym
5904 10Linoleum, także wycinane według kształtu
5904 91Wykładziny podłogowe, inne niż linoleum, z podłożem z filcu
igłowego lub z włóknin
5904 92Wykładziny podłogowe, inne niż linoleum, z innymi podkładami
włókienniczymi
5905 00Włókiennicze wykładziny ścienne
5906 10Taśma do klejenia z tkaniny gumowanej, o szerokości nie
przekraczającej 20 cm
5906 91Pozostałe tkaniny gumowane, dziane lub szydełkowane
5906 99Pozostałe tkaniny gumowane
5907 00Tkaniny impregnowane lub powlekane i pokrywane w inny sposób,
płótna malowane (np. jako dekoracje teatralne)
5908 00Knoty tkane, plecione lub dziane z materiałów włókienniczych, do
lamp, kuchenek, zapalniczek, świec i wyrobów podobnych; koszulki żarowe
oraz dzianiny cylindryczne do ich wyrobu
5909 00Przewody rurowe do pomp i podobne przewody, z materiałów
włókienniczych
5910 00Pasy transmisyjne lub taśmy przenośnikowe z materiałów
włókienniczych
5911 10Tkaniny stosowane do wyrobu obić zgrzeblarskich oraz podobne wyroby
do innych zastosowań technicznych
5911 20Gaza młynarska, konfekcjonowana lub nie
5911 31Tkaniny stosowane w maszynach papierniczych lub podobnych, o masie
jednostkowej poniżej 650 g/m2
5911 32Tkaniny stosowane w maszynach papierniczych lub podobnych, o masie
jednostkowej 650 g/m2 lub większej
5911 40Tkanina filtracyjna stosowana w prasach olejarskich lub podobnych
urządzeniach, łącznie z tkaniną z włosów ludzkich
5911 90Pozostałe tkaniny i wyroby z materiałów włókienniczych do
zastosowań technicznych
Dz. 60Dzianiny i wyroby szydełkowane
6001 10Wyroby "o długim włosie", dziane lub szydełkowane
6001 21Wyroby pętelkowe, dziane lub szydełkowane, z bawełny
6001 22Wyroby pętelkowe, dziane lub szydełkowane, z włókien chemicznych
6001 29Wyroby pętelkowe, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów
włókienniczych
6001 91Inne wyroby z włosem, dziane lub szydełkowane, z bawełny
6001 92Inne wyroby z włosem, dziane lub szydełkowane, z włókien
chemicznych
6001 99Pozostałe wyroby z włosem, dziane lub szydełkowane, z innych
materiałów włókienniczych
6002 10Inne wyroby dziane lub szydełkowane, o szerokości nie
przekraczającej 30 cm, zawierające 5% lub więcej masy przędzy
elastomerowej lub nitki gumowej
6002 20Pozostałe wyroby dziane lub szydełkowane, o szerokości nie
przekraczającej 30 cm
6002 30Inne wyroby dziane lub szydełkowane, o szerokości przekraczającej
30 cm, zawierające 5% lub więcej masy przędzy elastomerowej lub nitki
gumowej
6002 41Pozostałe wyroby z dzianin osnowowych, z wełny lub cienkiej sierści
zwierzęcej
6002 42Pozostałe wyroby z dzianin osnowowych, z bawełny
6002 43Pozostałe wyroby z dzianin osnowowych, z włókien chemicznych
6002 49Pozostałe wyroby z dzianin osnowowych, z innych materiałów
6002 91Pozostałe wyroby dziane lub szydełkowane, z wełny lub cienkiej
sierści zwierzęcej
6002 92Pozostałe wyroby dziane lub szydełkowane, z bawełny
6002 93Pozostałe wyroby dziane lub szydełkowane, z włókien chemicznych
6002 99Pozostałe wyroby dziane lub szydełkowane, z innych materiałów
Dz. 61Odzież i dodatki odzieżowe dziane lub szydełkowane
6101 10Męskie lub chłopięce płaszcze, płaszcze do jazdy samochodem,
peleryny, kurtki anorak etc., dziane lub szydełkowane, z wełny lub
cienkiej sierści zwierzęcej
6101 20Męskie lub chłopięce płaszcze, płaszcze do jazdy samochodem,
peleryny, kurtki anorak etc., dziane lub szydełkowane, z bawełny
6101 30Męskie lub chłopięce płaszcze, płaszcze do jazdy samochodem,
peleryny, kurtki anorak etc., dziane lub szydełkowane, z włókien
chemicznych
6101 90Męskie lub chłopięce płaszcze, płaszcze do jazdy samochodem,
peleryny, kurtki anorak etc., dziane lub szydełkowane, z innych materiałów
włókienniczych
6102 10Damskie lub dziewczęce płaszcze, płaszcze do jazdy samochodem,
peleryny, kurtki anorak etc., dziane lub szydełkowane, z wełny lub
cienkiej sierści zwierzęcej
6102 20Damskie lub dziewczęce płaszcze, płaszcze do jazdy samochodem,
peleryny, kurtki anorak etc., dziane lub szydełkowane, z bawełny
6102 30Damskie lub dziewczęce płaszcze, płaszcze do jazdy samochodem,
peleryny, kurtki anorak etc., dziane lub szydełkowane, z włókien
chemicznych
6102 90Damskie lub dziewczęce płaszcze, płaszcze do jazdy samochodem,
peleryny, kurtki anorak etc., dziane lub szydełkowane, z innych materiałów
włókienniczych
6103 11Męskie lub chłopięce zestawy ubraniowe, dziane lub szydełkowane, z
wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej
6103 12Męskie lub chłopięce zestawy ubraniowe, dziane lub szydełkowane, z
włókien syntetycznych
6103 19Męskie lub chłopięce zestawy ubraniowe, dziane lub szydełkowane, z
innych materiałów włókienniczych
6103 21Męskie lub chłopięce zestawy odzieżowe, dziane lub szydełkowane, z
wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej
6103 22Męskie lub chłopięce zestawy odzieżowe, dziane lub szydełkowane, z
bawełny
6103 23Męskie lub chłopięce zestawy odzieżowe, dziane lub szydełkowane, z
włókien syntetycznych
6103 29Męskie lub chłopięce zestawy odzieżowe, dziane lub szydełkowane, z
innych materiałów włókienniczych
6103 31Męskie lub chłopięce marynarki i blezery, dziane lub szydełkowane,
z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej
6103 32Męskie lub chłopięce marynarki i blezery, dziane lub szydełkowane,
z bawełny
6103 33Męskie lub chłopięce marynarki i blezery, dziane lub szydełkowane,
z włókien syntetycznych
6103 39Męskie lub chłopięce marynarki i blezery, dziane lub szydełkowane,
z innych materiałów włókienniczych
6103 41Męskie lub chłopięce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy
i szorty, dziane lub szydełkowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej
6103 42Męskie lub chłopięce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy
i szorty, dziane lub szydełkowane, z bawełny
6103 43Męskie lub chłopięce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy
i szorty, dziane lub szydełkowane, z włókien syntetycznych
6103 49Męskie lub chłopięce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy
i szorty, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych
6104 11Damskie lub dziewczęce zestawy ubraniowe, dziane lub szydełkowane,
z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej
6104 12Damskie lub dziewczęce zestawy ubraniowe, dziane lub szydełkowane,
z bawełny
6104 13Damskie lub dziewczęce zestawy ubraniowe, dziane lub szydełkowane,
z włókien syntetycznych
6104 19Damskie lub dziewczęce zestawy ubraniowe, dziane lub szydełkowane,
z innych materiałów włókienniczych
6104 21Damskie lub dziewczęce zestawy odzieżowe, dziane lub szydełkowane,
z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej
6104 22Damskie lub dziewczęce zestawy odzieżowe, dziane lub szydełkowane,
z bawełny
6104 23Damskie lub dziewczęce zestawy odzieżowe, dziane lub szydełkowane,
z włókien syntetycznych
6104 29Damskie lub dziewczęce zestawy odzieżowe, dziane lub szydełkowane,
z innych materiałów włókienniczych
6104 31Damskie lub dziewczęce żakiety i blezery, dziane lub szydełkowane,
z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej
6104 32Damskie lub dziewczęce żakiety i blezery, dziane lub szydełkowane,
z bawełny
6104 33Damskie lub dziewczęce żakiety i blezery, dziane lub szydełkowane,
z włókien syntetycznych
6104 39Damskie lub dziewczęce żakiety i blezery, dziane lub szydełkowane,
z innych materiałów włókienniczych
6104 41Damskie lub dziewczęce suknie, dziane lub szydełkowane, z wełny lub
cienkiej sierści zwierzęcej
6104 42Damskie lub dziewczęce suknie, dziane lub szydełkowane, z bawełny
6104 43Damskie lub dziewczęce suknie, dziane lub szydełkowane, z włókien
syntetycznych
6104 44Damskie lub dziewczęce suknie, dziane lub szydełkowane, z włókien
przetworzonych
6104 49Damskie lub dziewczęce suknie, dziane lub szydełkowane, z innych
materiałów włókienniczych
6104 51Damskie lub dziewczęce spódnice i spodniumy, dziane lub
szydełkowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej
6104 52Damskie lub dziewczęce spódnice i spodniumy, dziane lub
szydełkowane, z bawełny
6104 53Damskie lub dziewczęce spódnice i spodniumy, dziane lub
szydełkowane, z włókien syntetycznych
6104 59Damskie lub dziewczęce spódnice i spodniumy, dziane lub
szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych
6104 61Damskie lub dziewczęce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki",
bryczesy i szorty, dziane lub szydełkowane, z wełny lub cienkiej sierści
zwierzęcej
6104 62Damskie lub dziewczęce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki",
bryczesy i szorty, dziane lub szydełkowane, z bawełny
6104 63Damskie lub dziewczęce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki",
bryczesy i szorty, dziane lub szydełkowane, z włókien syntetycznych
6104 69Damskie lub dziewczęce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki",
bryczesy i szorty, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów
włókienniczych
6105 10Koszule męskie lub chłopięce, dziane lub szydełkowane, z bawełny
6105 20Koszule męskie lub chłopięce, dziane lub szydełkowane, z włókien
syntetycznych
6105 90Koszule męskie lub chłopięce, dziane lub szydełkowane, z innych
materiałów włókienniczych
6106 10Damskie lub dziewczęce bluzki, koszule i bluzki koszulowe, dziane
lub szydełkowane, z bawełny
6106 20Damskie lub dziewczęce bluzki, koszule i bluzki koszulowe, dziane
lub szydełkowane, z włókien chemicznych
6106 90Damskie lub dziewczęce bluzki, koszule i bluzki koszulowe, dziane
lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych
6107 11Męskie lub chłopięce kalesony i majtki, dziane lub szydełkowane, z
bawełny
6107 12Męskie lub chłopięce kalesony i majtki, dziane lub szydełkowane, z
włókien chemicznych
6107 19Męskie lub chłopięce kalesony i majtki, dziane lub szydełkowane, z
innych materiałów włókienniczych
6107 21Męskie lub chłopięce koszule nocne i pidżamy, dziane lub
szydełkowane, z bawełny
6107 22Męskie lub chłopięce koszule nocne i pidżamy, dziane lub
szydełkowane, z włókien chemicznych
6107 29Męskie lub chłopięce koszule nocne i pidżamy, dziane lub
szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych
6107 91Męskie lub chłopięce płaszcze kąpielowe, szlafroki i podobne
wyroby, dziane lub szydełkowane, z bawełny
6107 92Męskie lub chłopięce płaszcze kąpielowe, szlafroki i podobne
wyroby, dziane lub szydełkowane, z włókien chemicznych
6107 99Męskie lub chłopięce płaszcze kąpielowe, szlafroki i podobne
wyroby, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych
6108 11Damskie lub dziewczęce slipy i halki, dziane lub szydełkowane, z
włókien chemicznych
6108 19Damskie lub dziewczęce slipy i halki, dziane lub szydełkowane, z
innych materiałów włókienniczych
6108 21Damskie lub dziewczęce majtki i figi, dziane lub szydełkowane, z
bawełny
6108 22Damskie lub dziewczęce majtki i figi, dziane lub szydełkowane, z
włókien chemicznych
6108 29Damskie lub dziewczęce majtki i figi, dziane lub szydełkowane, z
innych włókien chemicznych
6108 31Damskie lub dziewczęce koszule nocne i pidżamy, dziane lub
szydełkowane, z bawełny
6108 32Damskie lub dziewczęce koszule nocne i pidżamy, dziane lub
szydełkowane, z włókien chemicznych
6108 39Damskie lub dziewczęce koszule nocne i pidżamy, dziane lub
szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych
6108 91Damskie lub dziewczęce płaszcze kąpielowe, szlafroki i podobne
artykuły, dziane lub szydełkowane, z bawełny
6108 92Damskie lub dziewczęce płaszcze kąpielowe, szlafroki i podobne
artykuły, dziane lub szydełkowane, z włókien chemicznych
6108 99Damskie lub dziewczęce płaszcze kąpielowe, szlafroki i podobne
artykuły, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych
6109 10Podkoszulki, trykoty wszelkiego rodzaju, dziane lub szydełkowane, z
bawełny
6109 90Podkoszulki, trykoty wszelkiego rodzaju, dziane lub szydełkowane, z
innych materiałów włókienniczych
6110 10Swetry, golfy, pulowery, swetry typu cardigan, kamizelki i podobne
artykuły, dziane lub szydełkowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej
6110 20Swetry, golfy, pulowery, swetry typu cardigan, kamizelki i podobne
artykuły, dziane lub szydełkowane, z bawełny
6110 30Swetry, golfy, pulowery, swetry typu cardigan, kamizelki i podobne
artykuły, dziane lub szydełkowane, z włókien chemicznych
6110 90Swetry, golfy, pulowery, swetry typu cardigan, kamizelki i podobne
artykuły, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczy
6111 10Odzież i dodatki odzieżowe dla niemowląt, dziane lub szydełkowane,
z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej
6111 20Odzież i dodatki odzieżowe dla niemowląt, dziane lub szydełkowane,
z bawełny
6111 30Odzież i dodatki odzieżowe dla niemowląt, dziane lub szydełkowane,
z włókien chemicznych
6111 90Odzież i dodatki odzieżowe dla niemowląt, dziane lub szydełkowane,
z innych materiałów włókienniczych
6112 11Ubiory do turystyki pieszej, dziane lub szydełkowane, z bawełny
6112 12Ubiory do turystyki pieszej, dziane lub szydełkowane, z włókien
syntetycznych
6112 19Ubiory do turystyki pieszej, dziane lub szydełkowane, z innych
materiałów włókienniczych
6112 20Ubiory do narciarskie, dziane lub szydełkowane
6112 31Męskie lub chłopięce stroje kąpielowe, dziane lub szydełkowane, z
włókien syntetycznych
6112 39Męskie lub chłopięce stroje kąpielowe, dziane lub szydełkowane, z
innych materiałów włókienniczych
6112 41Damskie lub dziewczęce stroje kąpielowe, dziane lub szydełkowane, z
włókien syntetycznych
6112 49Damskie lub dziewczęce stroje kąpielowe, dziane lub szydełkowane, z
innych materiałów włókienniczych
6113 00Odzież wykonana z dzianin, również szydełkowanych, objętych
pozycjami nr 5903, 5906 lub 5907
6114 10Pozostała odzież dziana lub szydełkowana, z wełny lub cienkiej
sierści zwierzęcej
6114 20Pozostała odzież dziana lub szydełkowana, z bawełny
6114 30Pozostała odzież dziana lub szydełkowana, z włókien chemicznych
6114 90Pozostała odzież dziana lub szydełkowana, z innych materiałów
włókienniczych
6115 11Rajstopy i trykoty, z włókien syntetycznych, o masie jednostkowej
pojedynczej przędzy poniżej 67 decyteksów, dziane lub szydełkowane
6115 12Rajstopy i trykoty, z włókien syntetycznych, o masie jednostkowej
pojedynczej przędzy 67 decyteksów lub większej, dziane lub szydełkowane
6115 19Rajstopy i trykoty, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów
włókienniczych
6115 20Damskie trykotaże pełnej długości i do kolan, dziane lub
szydełkowane, o masie jednostkowej pojedynczej przędzy poniżej 67
decyteksów
6115 91Pozostałe trykotaże, dziane lub szydełkowane, z wełny lub cienkiej
sierści zwierzęcej
6115 92Pozostałe trykotaże, dziane lub szydełkowane, z bawełny
6115 93Pozostałe trykotaże, dziane lub szydełkowane, z włókien
syntetycznych
6115 99Pozostałe trykotaże, dziane lub szydełkowane, z innych materiałów
włókienniczych
6116 10Rękawiczki impregnowane, powlekane lub pokrywane tworzywem
sztucznym lub gumą, dziane lub szydełkowane
6116 91Pozostałe rękawiczki, mitenki, rękawiczki z jednym palcem, dziane
lub szydełkowane, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej
6116 92Pozostałe rękawiczki, mitenki, rękawiczki z jednym palcem, dziane
lub szydełkowane, z bawełny
6116 93Pozostałe rękawiczki, mitenki, rękawiczki z jednym palcem, dziane
lub szydełkowane, z włókien syntetycznych
6116 99Pozostałe rękawiczki, mitenki, rękawiczki z jednym palcem, dziane
lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych
6117 10Szale, chusty, szaliki, mantyle, welony i podobne, z materiałów
włókienniczych, dziane lub szydełkowane
6117 20Krawaty, muszki i fulary, z materiałów włókienniczych, dziane lub
szydełkowane
6117 80Pozostałe dodatki odzieżowe, z materiałów włókienniczych, dziane
lub szydełkowane
6117 90Części odzieży lub dodatków odzieżowych, z materiałów
włókienniczych, dziane lub szydełkowane
Dz. 62Odzież i dodatki odzieżowe, bez dzianych i szydełkowanych
6201 11Męskie lub chłopięce płaszcze, płaszcze przeciwdeszczowe, płaszcze
do jazdy samochodem, peleryny i podobne artykuły, z wełny lub cienkiej
sierści zwierzęcej
6201 12Męskie lub chłopięce płaszcze, płaszcze przeciwdeszczowe, płaszcze
do jazdy samochodem, peleryny i podobne artykuły, z bawełny
6201 13Męskie lub chłopięce płaszcze, płaszcze przeciwdeszczowe, płaszcze
do jazdy samochodem, peleryny i podobne artykuły, z z włókien chemicznych
6201 19Męskie lub chłopięce płaszcze, płaszcze przeciwdeszczowe, płaszcze
do jazdy samochodem, peleryny i podobne artykuły, z z innych materiałów
włókienniczych
6201 91Męskie lub chłopięce kurtki anorak (łącznie z kurtkami do jazdy na
nartach), kurtki chroniące przed wiatrem "wind -cheater", kurtki chroniące
przed wiatrem "wind-jacket" oraz podobne artykuły, z wyłączeniem artykułów
objętych pozycją nr 6203, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej
6201 92Męskie lub chłopięce kurtki anorak (łącznie z kurtkami do jazdy na
nartach), kurtki chroniące przed wiatrem "wind -cheater", kurtki chroniące
przed wiatrem "wind-jacket" oraz podobne artykuły, z wyłączeniem artykułów
objętych pozycją nr 6203, z bawełny
6201 93Męskie lub chłopięce kurtki anorak (łącznie z kurtkami do jazdy na
nartach), kurtki chroniące przed wiatrem "wind -cheater", kurtki chroniące
przed wiatrem "wind-jacket" oraz podobne artykuły, z wyłączeniem artykułów
objętych pozycją nr 6203, z włókien chemicznych
6201 99Męskie lub chłopięce kurtki anorak (łącznie z kurtkami do jazdy na
nartach), kurtki chroniące przed wiatrem "wind -cheater", kurtki chroniące
przed wiatrem "wind-jacket" oraz podobne artykuły, z wyłączeniem artykułów
objętych pozycją nr 6203, z innych materiałów włókienniczych
6202 11Damskie lub dziewczęce płaszcze, płaszcze przeciwdeszczowe,
płaszcze do jazdy samochodem, peleryny i podobne artykuły, z wełny lub
cienkiej sierści zwierzęcej
6202 12Damskie lub dziewczęce płaszcze, płaszcze przeciwdeszczowe,
płaszcze do jazdy samochodem, peleryny i podobne artykuły, z bawełny
6202 13Damskie lub dziewczęce płaszcze, płaszcze przeciwdeszczowe,
płaszcze do jazdy samochodem, peleryny i podobne artykuły, z włókien
chemicznych
6202 19Damskie lub dziewczęce płaszcze, płaszcze przeciwdeszczowe,
płaszcze do jazdy samochodem, peleryny i podobne artykuły, z innych
materiałów włókienniczych
6202 91Damskie lub dziewczęce kurtki anorak (łącznie z kurtkami do jazdy
na nartach), kurtki chroniące przed wiatrem "wind -cheater", kurtki
chroniące przed wiatrem "wind-jacket" oraz podobne artykuły, inne niż te,
które objęte są pozycją nr 6204, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej
6202 92Damskie lub dziewczęce kurtki anorak (łącznie z kurtkami do jazdy
na nartach), kurtki chroniące przed wiatrem "wind -cheater", kurtki
chroniące przed wiatrem "wind-jacket" oraz podobne artykuły, inne niż te,
które objęte są pozycją nr 6204, z bawełny
6202 93Damskiej lub dziewczęce kurtki anorak (łącznie z kurtkami do jazdy
na nartach), kurtki chroniące przed wiatrem "wind -cheater", kurtki
chroniące przed wiatrem "wind-jacket" oraz podobne artykuły, inne niż te,
które objęte są pozycją nr 6204, z włókien chemicznych
6202 99Damskie lub dziewczęce kurtki anorak (łącznie z kurtkami do jazdy
na nartach), kurtki chroniące przed wiatrem "wind -cheater", kurtki
chroniące przed wiatrem "wind-jacket" oraz podobne artykuły, inne niż te,
które objęte są pozycją nr 6204, z innych materiałów włókienniczych
6203 11Męskie lub chłopięce zestawy ubraniowe, z wełny lub cienkiej
sierści zwierzęcej
6203 12Męskie lub chłopięce zestawy ubraniowe, z włókien syntetycznych
6203 19Męskie lub chłopięce zestawy ubraniowe, z innych materiałów
włókienniczych
6203 21Męskie lub chłopięce zestawy odzieżowe, z wełny lub cienkiej
sierści zwierzęcej
6203 22Męskie lub chłopięce zestawy odzieżowe, z bawełny
6203 23Męskie lub chłopięce zestawy odzieżowe, z włókien syntetycznych
6203 29Męskie lub chłopięce zestawy odzieżowe, z innych materiałów
włókienniczych
6203 31Męskie lub chłopięce marynarki i blezery, z wełny lub cienkiej
sierści zwierzęcej
6203 32Męskie lub chłopięce marynarki i blezery, z bawełny
6203 33Męskie lub chłopięce marynarki i blezery, z włókien syntetycznych
6203 39Męskie lub chłopięce marynarki i blezery, z innych materiałów
włókienniczych
6203 41Męskie lub chłopięce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy
i szorty, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej
6203 42Męskie lub chłopięce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy
i szorty, z bawełny
6203 43Męskie lub chłopięce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy
i szorty, z włókien syntetycznych
6203 49Męskie lub chłopięce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki", bryczesy
i szorty, z innych materiałów włókienniczych
6203 11Damskie lub dziewczęce zestawy ubraniowe, z wełny lub cienkiej
sierści zwierzęcej
6204 12Damskie lub dziewczęce zestawy ubraniowe, z bawełny
6204 13Damskie lub dziewczęce zestawy ubraniowe, z włókien syntetycznych
6204 19Damskie lub dziewczęce zestawy ubraniowe, z innych materiałów
włókienniczych
6204 21Damskie lub dziewczęce zestawy odzieżowe, z wełny lub cienkiej
sierści zwierzęcej
6204 22Damskie lub dziewczęce zestawy odzieżowe, z bawełny
6204 23Damskie lub dziewczęce zestawy odzieżowe, z włókien syntetycznych
6204 29Damskie lub dziewczęce zestawy odzieżowe, z innych materiałów
włókienniczych
6204 31Damskie lub dziewczęce żakiety i blezery, z wełny lub cienkiej
sierści zwierzęcej
6204 32Damskie lub dziewczęce żakiety i blezery, z bawełny
6204 33Damskie lub dziewczęce żakiety i blezery, z włókien syntetycznych
6204 39Damskie lub dziewczęce żakiety i blezery, z innych materiałów
włókienniczych
6204 41Damskie lub dziewczęce suknie, z wełny lub cienkiej sierści
zwierzęcej
6204 42Damskie lub dziewczęce suknie, z bawełny
6204 43Damskie lub dziewczęce suknie, z włókien syntetycznych
6204 44Damskie lub dziewczęce suknie, z włókien przetworzonych
6204 49Damskie lub dziewczęce suknie, z innych materiałów włókienniczych
6204 51Damskie lub dziewczęce spódnice i spodniumy, z wełny lub cienkiej
sierści zwierzęcej
6204 52Damskie lub dziewczęce spódnice i spodniumy, z bawełny
6204 53Damskie lub dziewczęce spódnice i spodniumy, z włókien
syntetycznych
6204 59Damskie lub dziewczęce spódnice i spodniumy, z innych materiałów
włókienniczych
6204 61Damskie lub dziewczęce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki",
bryczesy i szorty, z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej
6204 62Damskie lub dziewczęce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki",
bryczesy i szorty, z bawełny
6204 63Damskie lub dziewczęce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki",
bryczesy i szorty, z włókien syntetycznych
6204 69Damskie lub dziewczęce spodnie, spodnie typu "ogrodniczki",
bryczesy i szorty, z innych materiałów włókienniczych
6205 10Koszule męskie lub chłopięce, z wełny lub cienkiej sierści
zwierzęcej
6205 20Koszule męskie lub chłopięce, z bawełny
6205 30Koszule męskie lub chłopięce, z włókien chemicznych
6205 90Koszule męskie lub chłopięce, z innych materiałów włókienniczych
6206 10Damskie lub dziewczęce bluzki, koszule i bluzki koszulowe, z
jedwabiu i odpadów jedwabiu
6206 20Damskie lub dziewczęce bluzki, koszule i bluzki koszulowe, z wełny
lub cienkiej sierści zwierzęcej
6206 30Damskie lub dziewczęce bluzki, koszule i bluzki koszulowe, z
bawełny
6206 40Damskie lub dziewczęce bluzki, koszule i bluzki koszulowe, z
włókien chemicznych
6206 90Damskie lub dziewczęce bluzki, koszule i bluzki koszulowe, z innych
materiałów włókienniczych
6207 11Męskie lub chłopięce kalesony i majtki, z bawełny
6207 19Męskie lub chłopięce kalesony i majtki, z innych materiałów
włókienniczych
6207 21Męskie lub chłopięce koszule nocne i pidżamy, z bawełny
6207 22Męskie lub chłopięce koszule nocne i pidżamy, z włókien chemicznych
6207 29Męskie lub chłopięce koszule nocne i pidżamy, z innych materiałów
włókienniczych
6207 91Męskie lub chłopięce płaszcze kąpielowe, szlafroki i podobne
wyroby, z bawełny
6207 92Męskie lub chłopięce płaszcze kąpielowe, szlafroki i podobne
wyroby, z włókien chemicznych
6207 99Męskie lub chłopięce płaszcze kąpielowe, szlafroki i podobne
wyroby, z innych materiałów włókienniczych
6208 11Damskie lub dziewczęce slipy i halki, z włókien chemicznych
6208 19Damskie lub dziewczęce slipy i halki, z innych materiałów
włókienniczych
6208 21Damskie lub dziewczęce koszule nocne i pidżamy, z bawełny
6208 22Damskie lub dziewczęce koszule nocne i pidżamy, z włókien
chemicznych
6208 29Damskie lub dziewczęce koszule nocne i pidżamy, z innych materiałów
włókienniczych
6208 91Damskie lub dziewczęce majtki, płaszcze kąpielowe, szlafroki i
podobne artykuły, z bawełny
6208 92Damskie lub dziewczęce majtki, płaszcze kąpielowe, szlafroki i
podobne artykuły, z włókien chemicznych
6208 99Damskie lub dziewczęce majtki, płaszcze kąpielowe, szlafroki i
podobne artykuły, z innych materiałów włókienniczych
6209 10Odzież i dodatki odzieżowe dla niemowląt, z wełny lub cienkiej
sierści zwierzęcej
6209 20Odzież i dodatki odzieżowe dla niemowląt, z bawełny
6209 30Odzież i dodatki odzieżowe dla niemowląt, z włókien syntetycznych
6209 90Odzież i dodatki odzieżowe dla niemowląt, z innych materiałów
włókienniczych
6210 10Odzież wykonana z tkanin objętych poz. nr 5602 i 5603
6210 20Inna odzież typu określonego w podpozycjach 6201 11 do 6201 19
6210 30Inna odzież typu określonego w podpozycjach 6202 11 do 6202 19
6210 40Inna odzież męska lub chłopięca, wykonana z impregnowanych,
powlekanych, pokrywanych itp. tkanin
6210 50Inna odzież damska lub dziewczęca, wykonana z impregnowanych,
powlekanych, pokrywanych itp. tkanin
6211 11Męskie lub chłopięce stroje kąpielowe
6211 12Damskie lub dziewczęce stroje kąpielowe
6211 20Ubiory narciarskie
6211 31Inna odzież męska lub chłopięca, z wełny lub cienkiej sierści
zwierzęcej
6211 32Inna odzież męska lub chłopięca, z bawełny
6211 33Inna odzież męska lub chłopięca, z włókien chemicznych
6211 39Inna odzież męska lub chłopięca, z innych materiałów włókienniczych
6211 41Inna odzież damska lub dziewczęca, z wełny lub cienkiej sierści
zwierzęcej
6211 42Inna odzież damska lub dziewczęca, z bawełny
6211 43Inna odzież damska lub dziewczęca, z włókien chemicznych
6211 49Inna odzież damska lub dziewczęca, z innych materiałów
włókienniczych
6212 10Biustonosze i ich części z materiałów włókienniczych
6212 20Pasy i majtki spełniające rolę pasa i ich części z materiałów
włókienniczych
6212 30Gorsety i ich części z materiałów włókienniczych
6212 90Pozostałe gorsety, szelki, podwiązki i podobne artykuły oraz części
tych artykułów z materiałów włókienniczych
6213 10Chusteczki do nosa, z jedwabiu lub odpadów jedwabiu
6213 20Chusteczki do nosa, z bawełny
6213 90Chusteczki do nosa, z innych materiałów włókienniczych
6214 10Szale, chusty, szaliki, mantyle, welony i podobne artykuły, z
jedwabiu i odpadów jedwabiu
6214 20wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej
6214 30Szale, chusty, szaliki, mantyle, welony i podobne artykuły, z
włókien syntetycznych
6214 40Szale, chusty, szaliki, mantyle, welony i podobne artykuły, z
włókien przetworzonych
6214 90Szale, chusty, szaliki, mantyle, welony i podobne artykuły, z
innych materiałów włókienniczych
6215 10Krawaty, muszki i fulary, z jedwabiu lub odpadów jedwabiu
6215 20Krawaty, muszki i fulary, z włókien chemicznych
6215 90Krawaty, muszki i fulary, z innych materiałów włókienniczych
6216 00Rękawiczki, rękawice z jednym palcem i mitenki
6217 10Inne konfekcjonowane dodatki odzieżowe
6217 90Inne konfekcjonowane części odzieży lub dodatków odzieżowych
Dz. 63Inne konfekcjonowane artykuły włókiennicze; zestawy; odzież
zużyta i zużyte artykuły włókiennicze; szmaty
6301 10Koce elektryczne z materiałów włókienniczych
6301 20Koce (oprócz elektrycznych) i pledy, z wełny lub cienkiej
sierści zwierzęcej
6301 30Koce (oprócz elektrycznych) i pledy, z bawełny
6301 40Koce (oprócz elektrycznych) i pledy, z włókien syntetycznych
6301 90Koce (oprócz elektrycznych) i pledy, z innych materiałów
Włókienniczych
6302 10Bielizna pościelowa, dziana lub szydełkowana
6302 21Bielizna pościelowa, drukowana, nie dziana lub szydełkowana, z
bawełny
6302 22Bielizna pościelowa, drukowana, nie dziana lub szydełkowana, z
włókien chemicznych
6302 29Bielizna pościelowa, drukowana, nie dziana lub szydełkowana, z
innych materiałów włókienniczych
6302 31Pozostała bielizna pościelowa, z bawełny
6302 32Pozostała bielizna pościelowa, z włókien chemicznych
6302 39Pozostała bielizna pościelowa, z innych materiałów włókienniczych
6302 40Bielizna stołowa, dziana lub szydełkowana
6302 51Inna bielizna stołowa, z bawełny
6302 52Inna bielizna stołowa, z lnu
6302 53Inna bielizna stołowa, z włókien chemicznych
6302 59Inna bielizna stołowa, z innych materiałów włókienniczych
6302 60Bielizna do celów toaletowych i kuchennych, z tkaniny frotte lub
podobnych tkanin niestrzyżonych, z bawełny
6302 91Pozostała bielizna do celów toaletowych i kuchennych, z bawełny
6302 92Pozostała bielizna do celów toaletowych i kuchennych, z lnu
6302 93Pozostała bielizna do celów toaletowych i kuchennych, z włókien
chemicznych
6302 99Pozostała bielizna do celów toaletowych i kuchennych, z innych
materiałów włókienniczych
6303 11Firanki, zasłony i rolety; lambrekiny okienne i łóżkowe, dziane lub
szydełkowane, z bawełny
6303 12Firanki, zasłony i rolety; lambrekiny okienne i łóżkowe, dziane lub
szydełkowane, z włókien syntetycznych
6303 19Firanki, zasłony i rolety; lambrekiny okienne i łóżkowe, dziane lub
szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych
6303 91Firanki, zasłony i rolety; lambrekiny okienne i łóżkowe, nie dziane
lub szydełkowane, z bawełny
6303 92Firanki, zasłony i rolety; lambrekiny okienne i łóżkowe, nie dziane
lub szydełkowane, z włókien syntetycznych
6303 99Firanki, zasłony i rolety; lambrekiny okienne i łóżkowe, nie dziane
lub szydełkowane, z innych materiałów włókienniczych
6304 11Narzuty, dziane lub szydełkowane
6304 19Inne narzuty, nie dziane lub szydełkowane
6304 91Inne artykuły wyposażenia wnętrz, dziane lub szydełkowane
6304 92Inne artykuły wyposażenia wnętrz, nie dziane i nie szydełkowane, z
bawełny
6304 93Inne artykuły wyposażenia wnętrz, nie dziane i nie szydełkowane, z
włókien syntetycznych
6304 99Inne artykuły wyposażenia wnętrz, nie dziane i nie szydełkowane, z
innych materiałów włókienniczych
6305 10Worki i torby stosowane do pakowania towarów, z juty lub innych
włókien łykowych
6305 20Worki i torby stosowane do pakowania towarów, z bawełny
6305 31Worki i torby stosowane do pakowania towarów, z taśmy
polietylenowej lub polipropylenowej
6305 39Worki i torby stosowane do pakowania towarów, z innych tkanin
sztucznych
6305 90Worki i torby stosowane do pakowania towarów, z innych materiałów
włókienniczych
6306 11Wyroby z brezentu impregnowanego, markizy i zasłony
przeciwsłoneczne, z bawełny
6306 12Wyroby z brezentu impregnowanego, markizy i zasłony
przeciwsłoneczne, z włókien syntetycznych
6306 19Wyroby z brezentu impregnowanego, markizy i zasłony
przeciwsłoneczne, z innych materiałów włókienniczych
6306 21Namioty, z bawełny
6306 22Namioty, z włókien syntetycznych
6306 29Namioty, z innych materiałów włókienniczych
6306 31Żagle, z włókien syntetycznych
6306 39Żagle, z innych materiałów włókienniczych
6306 41Materace nadmuchiwane, z bawełny
6306 49Materace nadmuchiwane, z innych materiałów włókienniczych
6306 91Pozostałe wyposażenie kempingowe, z bawełny
6306 99Pozostałe wyposażenie kempingowe, z innych materiałów
włókienniczych
6307 10Ścierki do podłogi, ścierki do naczyń, ścierki do kurzu oraz
podobne ścierki do wycierania, z materiałów włókienniczych
6307 20Kamizelki i pasy ratunkowe, z materiałów włókienniczych
6307 90Inne artykuły konfekcjonowane, łącznie z wykrojami odzieży
6308 00Zestawy tkanin i przędzy, z dodatkami lub bez, do wykonywania
kilimów, obić, haftowanej bielizny stołowej i serwetek lub podobnych
artykułów włókienniczych
6309 00Odzież używana i inne artykuły używane Wyroby włókiennicze i
odzieżowe z Działów 30-49, 64-96
3005 90Wata, gaza, bandaże i podobne artykuły
ex 3921 12
ex 3921 13Tkane, dziane lub nie tkane materiały, powlekane, pokrywane lub
laminowane tworzywami sztucznymi
ex 3921 90
ex 4202 12
ex 4202 22Torby, torebki ręczne i pokrowce z zewnętrzną powierzchnią
głównie z materiałów włókienniczych
ex 4202 32
ex 4202 92
ex 6405 20Obuwie z podeszwą i cholewką z filcu z wełny
ex 6406 10Cholewki, w których 50% lub więcej zewnętrznej powierzchni
wykonano z materiałów włókienniczych
ex 6406 99Ocieplacze i getry z materiałów włókienniczych
6501 00Formy kapeluszy, korpusy kapeluszy i stożki z filcu; płaty i rury z
filcu
6502 00Stożki kapeluszy plecione lub wykonane przez łączenie pasków z
jakiegokolwiek materiału
6503 00Kapelusze i inne nakrycia głowy z filcu
6504 00Kapelusze i inne nakrycia głowy, plecione lub wykonane przez
łączenie pasków z jakiegokolwiek materiału
6505 90Kapelusze i inne nakrycia głowy, dziane lub szydełkowane lub
wykonane z koronki lub innych materiałów włókienniczych
6601 10Parasole i parasole przeciwsłoneczne, ogrodowe
6601 91Pozostałe parasole, z trzonem teleskopowym
6601 99Pozostałe parasole
ex 7019 10Przędza z włókna szklanego
ex 7019 20Tkaniny z włókna szklanego
8708 21Pasy bezpieczeństwa do pojazdów samochodowych
8804 00Spadochrony; ich części i akcesoria
9113 90Paski i bransoletki do zegarków z materiałów włókienniczych
ex 9404 90Poduszki i jaśki z bawełny; kołdry; pierzyny; szaliki i podobne
artykuły z materiałów włókienniczych
9502 91Ubranka dla lalek
ex 9612 10Taśmy, z włókien sztucznych, inne niż mierzące mniej niż 30 mm
szerokości i umieszczone na stałe w kasetach
POROZUMIENIE W SPRAWIE BARIER TECHNICZNYCH W HANDLU
Członkowie,
biorąc pod uwagę wielostronne negocjacje handlowe Rundy Urugwajskiej;
pragnąc sprzyjać celom GATT 1994;
uznając poważny wkład, jaki mogą wnieść w tym zakresie normy międzynarodowe i
systemy oceny zgodności, poprzez podnoszenie efektywności produkcji i ułatwianie
prowadzenia handlu międzynarodowego;
pragnąc zatem zachęcić do tworzenia takich norm międzynarodowych i systemów
oceny zgodności;
pragnąc jednak zapewnić, że przepisy techniczne i normy, w tym wymagania
dotyczące opakowania, znakowania i etykietowania oraz procedury oceny zgodności
z przepisami technicznymi i normami, nie stworzą niepotrzebnych przeszkód w
handlu międzynarodowym;
uznając, że żaden kraj nie powinien być powstrzymywany od podejmowania środków
koniecznych do zapewnienia jakości swego eksportu albo ochrony życia lub zdrowia
ludzi, zwierząt lub roślin, czy środowiska, albo w celu zapobiegania oszukańczym
praktykom, w zakresie uznanym za właściwy, pod warunkiem rygoru, że nie będą one
stosowane w sposób, który stanowiłby narzędzie arbitralnej lub
nieusprawiedliwionej dyskryminacji pomiędzy krajami, gdzie panują takie same
warunki, lub ukrytego ograniczenia dla handlu międzynarodowego, a które są
zgodne z postanowieniami niniejszego Porozumienia;
uznając, że żaden kraj nie powinien być powstrzymywany od podejmowania środków
koniecznych do ochrony jego zasadniczych interesów bezpieczeństwa;
uznając wkład, jaki normalizacja międzynarodowa może wnieść do transferu
technologii z krajów rozwiniętych do rozwijających się;
uznając, że kraje rozwijające się mogą mieć szczególne trudności w formułowaniu
i stosowaniu przepisów technicznych i norm oraz procedur oceny zgodności z
przepisami technicznymi i normami, i pragnąc pomóc im w ich wysiłkach w tym
zakresie;
uzgadniają niniejszym co następuje:
Artykuł 1
Postanowienia ogólne
1.1 Ogólne terminy związane z normalizacją i procedurami oceny zgodności będą
normalnie miały znaczenie nadane im w definicjach przyjętych w ramach systemu
Narodów Zjednoczonych oraz przez międzynarodowe jednostki normalizujące, biorąc
pod uwagę ich kontekst oraz w świetle przedmiotu i celu niniejszego
Porozumienia.
1.2 Jednakże dla celów niniejszego Porozumienia ma zastosowanie znaczenie
terminów podanych w Załączniku 1.
1.3. Wszystkie wyroby, łącznie z przemysłowymi i rolnymi, będą podlegać
postanowieniom niniejszego Porozumienia.
1.4 Specyfikacje zakupów, przygotowywane przez jednostki rządowe dla potrzeb
produkcyjnych lub konsumpcyjnych jednostek rządowych, nie podlegają
postanowieniom niniejszego Porozumienia, lecz są objęte Porozumieniem w sprawie
zakupów rządowych, zgodnie z jego zakresem stosowania.
1.5 Postanowień niniejszego Porozumienia nie stosuje się do środków sanitarnych
i fitosanitarnych zdefiniowanych w Załączniku A Porozumienia w sprawie
stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych.
1.6 Wszelkie powoływanie się w niniejszym Porozumieniu na przepisy techniczne,
normy i procedury oceny zgodności będzie interpretowane łącznie z wszelkimi do
nich zmianami i z wszelkimi uzupełnieniami do ich reguł lub zakresu wyrobów
objętych nimi, poza mało istotnymi zmianami i uzupełnieniami.
PRZEPISY TECHNICZNE I NORMY
Artykuł 2
Przygotowywanie, przyjmowanie i stosowanie przepisów technicznych przez
centralne jednostki rządowe
W odniesieniu do swoich centralnych jednostek rządowych:
2.1 Członkowie zapewnią, że w odniesieniu do przepisów technicznych wyroby
importowane z terytorium któregokolwiek Członka będą traktowane w sposób nie
mniej korzystny niż podobne wyroby pochodzenia krajowego lub podobne wyroby
pochodzące z jakiegokolwiek innego kraju.
2.2 Członkowie zapewnią, że przepisy techniczne nie będą przygotowywane,
przyjmowane lub stosowane w celu lub ze skutkiem tworzenia niepotrzebnych
przeszkód w handlu międzynarodowym. Z tego względu przepisy techniczne nie będą
ograniczać handlu w stopniu większym niż to konieczne do osiągnięcia
uzasadnionego celu, biorąc pod uwagę zagrożenia, jakie mogłoby wywołać
nieosiągnięcie tego celu. Takimi uzasadnionymi celami są, m.in.: wymagania
bezpieczeństwa narodowego; zapobieganie oszukańczym praktykom; ochrona zdrowia
lub bezpieczeństwa ludzi, ochrona życia i zdrowia zwierząt i roślin i lub
środowiska. Przy ocenie takich zagrożeń właściwymi elementami branymi pod uwagę
są, m.in.: dostępna informacja naukowo-techniczna, odpowiednia technologia
przetwarzania lub zamierzone przeznaczenie wyrobów.
2.3 Przepisy techniczne nie będą utrzymywane, jeżeli okoliczności lub cele,
które wywołały ich przyjęcie, już nie istnieją, albo gdy zmienione okoliczności
lub cele mogą być spełnione w sposób w mniejszym stopniu ograniczający handel.
2.4 W przypadkach, gdy przepisy techniczne są wymagane, a odpowiednie normy
międzynarodowe istnieją lub gdy ukończenie prac nad nimi jest pewne, Członkowie
będą je wykorzystywać, lub ich odpowiednie fragmenty, jako podstawę dla swoich
przepisów technicznych, z wyjątkiem przypadków, kiedy takie normy międzynarodowe
lub ich odpowiednie fragmenty byłyby nieskutecznym lub niewłaściwym narzędziem
do osiągnięcia uzasadnionych zamierzonych celów, na przykład ze względu na
zasadnicze czynniki klimatyczne lub geograficzne, albo zasadnicze problemy
techniczne.
2.5 Członek przygotowujący, przyjmujący lub stosujący przepis techniczny, który
może wywrzeć znaczący wpływ na handel innych Członków, na wniosek innego
Członka, wyjaśni uzasadnienie wprowadzenia tego przepisu technicznego w
rozumieniu postanowień ustępów 2 -4. W każdym przypadku, kiedy jest
przygotowywany, przyjmowany lub stosowany przepis techniczny dla osiągnięcia
jednego z uzasadnionych celów wyraźnie określonych w ustępie 2, i jest on zgodny
z odpowiednimi norami międzynarodowymi, będzie to niezbitą podstawą do
przypuszczenia, że nie będzie on tworzyć niepotrzebnej przeszkody w handlu
międzynarodowym.
2.6 Mając na uwadze harmonizację przepisów technicznych w możliwie najszerszym
stopniu, Członkowie będą uczestniczyć w pełnym zakresie, w granicach dostępnych
im zasobów, w przygotowywaniu przez odpowiednie międzynarodowe jednostki
normalizujące norm międzynarodowych dotyczących wyrobów, w odniesieniu do
których albo już przyjęły albo przewidują, że przyjmą przepisy techniczne.
2.7 Członkowie ustosunkują się pozytywnie do kwestii przyjmowania przepisów
technicznych innych Członków jako ekwiwalentnych, nawet jeżeli przepisy te
różnią się od ich własnych, pod warunkiem, iż nie mają wątpliwości, że przepisy
te w odpowiedni sposób posłużą osiągnięciu celów ich własnych przepisów.
2.8 Gdziekolwiek to będzie właściwe, Członkowie będą określać swoje przepisy
techniczne na podstawie wymagań dotyczących wyrobów raczej pod względem
właściwości funkcjonalnych niż charakterystyki konstrukcyjnej lub opisowej.
2.9 Gdy nie istnieje odpowiednia norma międzynarodowa lub gdy treść techniczna
proponowanego przepisu technicznego nie jest zgodna z treścią techniczną
odpowiednich norm międzynarodowych, a przepis techniczny może wywrzeć istotny
wpływ na handel innych Członków, to Członkowie będą:
2.9.1 na odpowiednio wczesnym etapie publikować informację o zamiarze
wprowadzenia proponowanego przepisu technicznego, w taki sposób, by umożliwić
zainteresowanym stronom innych Członków zapoznanie się z nią.
2.9.2 notyfikować innych Członków, a pośrednictwem Sekretariatu, o wyrobach,
jakie mają być objęte proponowanym przepisem technicznym, wraz z krótkim
wskazaniem jego celu i przesłanek. Takie notyfikacje będą dokonywane na
odpowiednio wczesnym etapie, aby można było jeszcze wprowadzić zmiany i
uwzględnić uwagi;
2.9.3 na wniosek, dostarczyć innym Członkom szczegóły lub kopie proponowanego
przepisu technicznego oraz, o ile to możliwe, wskazać te fragmenty, które
merytorycznie różnią się od odpowiednich norm międzynarodowych;
2.9.4 bez dyskryminacji wyznaczyć rozsądny termin na zgłoszenie uwag na piśmie
przez innych Członków, na wniosek przedyskutować je oraz uwzględnić te pisemne
uwagi i rezultaty tych dyskusji.
2.10 Z zastrzeżeniem postanowień zawartych we wprowadzeniu do ustępu 9, w
przypadku, gdy występują lub grożą wystąpieniem pilne problemy związane z
bezpieczeństwem, zdrowiem, ochroną środowiska lub bezpieczeństwem narodowym
Członka, Członek ten może pominąć te z kroków wyliczonych w ustępie 9, które
uzna za konieczne, pod warunkiem, że Członek po przyjęciu przepisu technicznego:
2.10.1 bezzwłocznie notyfikuje, za pośrednictwem Sekretariatu, innych członków o
szczególnym przepisie technicznym, objętych nim wyrobach, wraz z krótkim
wskazaniem celu i przesłanek przepisu technicznego, łącznie z istotą pilności
problemów;
2.10.2 na wniosek dostarczy innym Członkom kopie tego przepisu technicznego;
2.10.3 bez dyskryminacji umożliwi innym Członkom przedstawienie uwag na piśmie,
na wniosek przedyskutuje je i uwzględni te pisemne uwagi i rezultaty tych
dyskusji.
2.11 Członkowie zapewniają, iż wszystkie przepisy techniczne, które zostały
przyjęte, będą bez zwłoki opublikowane lub udostępnione w taki sposób, aby
umożliwić zainteresowanym stronom innych Członków zapoznanie się z nimi.
2.12 Poza pilnymi okolicznościami podanymi w ustępie 10 Członkowie zapewnią
odpowiedni odstęp czasowy pomiędzy opublikowaniem przepisów technicznych a ich
wejściem w życie, aby dać czas producentom Członków eksportujących, a
szczególnie Członków-krajów rozwijających się, na dostosowanie ich wyrobów lub
metod produkcji do wymagań Członka importującego.
Artykuł 3
Przygotowywanie, przyjmowanie i stosowanie przepisów technicznych przez
jednostki władz lokalnych i jednostki pozarządowe
W odniesieniu do swoich jednostek władz lokalnych i jednostek pozarządowych na
swoich terytoriach:
3.1 Członkowie podejmą wszelkie racjonalne środki, jakie mogą im być dostępne w
celu zapewnienia stosowania się przez te jednostki do postanowień Artykułu 2, z
wyjątkiem obowiązku notyfikacji według ustępów 9.2 i 10.1 Artykułu 2.
3.2 Członkowie zapewnią, że przepisy techniczne władz lokalnych, szczebla
bezpośrednio niższego od rządu centralnego Członków, są notyfikowane zgodnie z
postanowieniami ustępów 9.2 i 10.1 Artykułu 2, biorąc pod uwagę, że nie będą
wymagać notyfikacji przepisy techniczne, których treść techniczna jest
zasadniczo taka sama, jak wcześniej notyfikowanych przepisów technicznych
centralnych jednostek rządowych danego Członka.
3.3 Członkowie mogą wymagać, by kontakty z innymi Członkami, w tym notyfikacje,
dostarczanie informacji, uwag i dyskusje, omówione w ustępach 9 i 10 Artykułu 2,
odbywały się za pośrednictwem rządu centralnego.
3.4 Członkowie nie będą podejmować środków, które wymagałyby lub skłaniały
jednostki władz lokalnych lub jednostki pozarządowe na swoich terytoriach do
działania w sposób niezgodny z postanowieniami Artykułu 2.
3.5 Członkowie ponoszą całkowitą odpowiedzialność w ramach niniejszego
Porozumienia za przestrzeganie wszystkich postanowień Artykułu 2. Członkowie
wypracują i będą stosować pozytywne środki i mechanizmy wspomagające
przestrzeganie postanowień Artykułu 2 przez jednostki inne niż centralne
jednostki rządowe.
Artykuł 4
Przygotowywanie, przyjmowanie i stosowanie norm
4.1 Członkowie zapewniają, że ich jednostki normalizujące rządu centralnego
przyjmą Kodeks właściwego postępowania przy przygotowywaniu, przyjmowaniu i
stosowaniu norm stanowiący Załącznik 3 niniejszego Porozumienia (zwany dalej w
niniejszym Porozumieniu "Kodeksem właściwego postępowania") i będą stosować się
do niego. Będą oni podejmować wszelkie racjonalne dostępne im środki w celu
zapewnienia, aby normalizujące jednostki władz lokalnych i normalizujące
jednostki pozarządowe na ich terytoriach, a także regionalne jednostki
normalizujące, których są członkami lub których członkami jest jedna lub więcej
jednostek normalizujących z ich terytoriów, przyjęły i stosowały się do Kodeksu
właściwego postępowania. Ponadto, Członkowie nie będą stosować środków, których
skutkiem, bezpośrednio lub pośrednio, byłoby wymaganie lub skłanianie tych
jednostek normalizujących do działania w sposób niezgodny z Kodeksem właściwego
postępowania. Zobowiązania Członków z tytułu stosowania się jednostek
normalizujących do postanowień Kodeksu właściwego postępowania będą obowiązywały
niezależnie od tego, czy jednostka normalizująca przyjęła Kodeks właściwego
postępowania, czy nie.
4.2 Jednostki normalizujące, które przyjęły i stosują się do Kodeksu właściwego
postępowania, będą uznane przez Członków za stosujące się do zasad niniejszego
Porozumienia.
ZGODNOŚĆ Z PRZEPISAMI TECHNICZNYMI I NORAMI
Artykuł 5
Procedury oceny zgodności przez centralne jednostki rządowe
5.1 Członkowie zapewniają, że w przypadkach, gdy wymagane jest pozytywne
zapewnienie zgodności z przepisami technicznymi lub normami, ich centralne
jednostki rządowe będą stosowały następujące postanowienia wobec wyrobów
pochodzących z terytoriów innych Członków:
5.1.1 procedury oceny zgodności przygotowuje się, przyjmuje i stosuje tak, aby
zapewnić dostęp dostawcom podobnych wyrobów pochodzących z terytoriów innych
Członków na warunkach nie mniej korzystnych niż te, które są stworzone dostawcom
podobnych wyrobów pochodzenia krajowego lub pochodzących z jakiegokolwiek innego
kraju, w porównywalnej sytuacji; dostęp pociąga za sobą prawo dostawcy do oceny
zgodności według zasad procedury, a w tym, jeżeli jest to przewidziane daną
procedurą, możliwość przeprowadzenia oceny zgodności w ośrodku do tego
przeznaczonym oraz uzyskanie odpowiedniego znaku systemu;
5.1.2 procedur oceny zgodności nie przygotowuje się, nie przyjmuje się i nie
stosuje się w celu lub ze skutkiem tworzenia niepotrzebnych przeszkód w handlu
międzynarodowym. Oznacza to, m.in. że procedury oceny zgodności nie będą
bardziej surowe, ani stosowane bardziej surowo, niż to konieczne do
zagwarantowania Członkowi importującemu odpowiedniej pewności, że wyroby są
zgodne z odpowiednimi przepisami technicznymi lub normami, biorąc pod uwagę
zagrożenia, jakie mógłby wywołać brak tej zgodności.
5.2 Stosując postanowienia ustępu 1, Członkowie zapewnią, że:
5.2.1 procedury oceny zgodności będą wszczynane i kończone tak szybko, jak to
możliwe i w kolejności nie mniej korzystnej dla wyrobów pochodzących z
terytoriów innych Członków, niż w odniesieniu do podobnych wyrobów krajowych;
5.2.2 będzie opublikowany standardowy okres przeprowadzania każdej procedury
oceny zgodności lub podany będzie wnioskodawcy przewidywany okres
przeprowadzenia, na jego wniosek; po otrzymaniu zgłoszenia, kompetentna
jednostka bez zwłoki sprawdzi, czy dokumentacja jest kompletna i poinformuje
wnioskodawcę, w sposób dokładny i pełny, o wszystkich brakach; kompetentna
jednostka tak szybko, jak jest to możliwe, w sposób dokładny i pełny przekaże
wyniki oceny wnioskodawcy, tak by w razie potrzeby można było podjąć działanie
korekcyjne; nawet jeśli zgłoszenie wykazuje braki, kompetentna jednostka będzie
kontynuować, na wniosek wnioskodawcy, ocenę zgodności na tyle, na ile jest to
celowe; i że na jego wniosek wnioskodawca będzie informowany o etapie procedury,
z wyjaśnieniem wszelkich opóźnień;
5.2.3 wymogi informacyjne będą ograniczone do tego co jest konieczne do oceny
zgodności i określenia opłat;
5.2.4 poufność informacji o wyrobach pochodzących z terytoriów innych Członków,
powstałej w wyniku procedur oceny zgodności lub dostarczanej w związku z nimi,
będzie przestrzegana tak samo, jak w stosunku do wyrobów krajowych i w taki
sposób, aby były chronione uzasadnione interesy handlowe;
5.2.5 wszelkie opłaty nakładane za ocenę zgodności wyrobów pochodzących z
terytoriów innych Członków będą relatywnie odpowiednie w stosunku do wszelkich
opłat, jakimi obciąża się ocenę zgodności podobnych wyrobów pochodzenia
krajowego lub pochodzących z jakiegokolwiek innego kraju, przy wzięciu pod uwagę
kosztów łączności, transportu oraz innych kosztów wynikających z różnic w
lokalizacji wnioskodawcy i jednostki przeprowadzającej ocenę zgodności;
5.2.6 umiejscowienie ośrodków wykorzystywanych w procedurach oceny zgodności
oraz wybór próbek będzie tego rodzaju, by nie powodować niepotrzebnych
niedogodności dla wnioskodawców lub ich przedstawicieli;
5.2.7 gdy dane techniczne wyrobu zostaną zmienione w wyniku określania jego
zgodności z odpowiednimi przepisami technicznymi lub normami, to procedura oceny
zgodności zmodyfikowanego wyrobu będzie ograniczona do tego co jest konieczne,
aby stwierdzić, czy istnieje wystarczająca pewność, że wyrób nadal spełnia
wymogi odpowiednich przepisów technicznych lub norm;
5.2.8 istnieje procedura rozpatrywania skarg związanych z działaniem procedury
oceny zgodności i podejmowania działań korekcyjnych w przypadkach, gdy skarga
jest słuszna.
5.3 Żadne z postanowień zawartych w ustępach 1 i 2 nie będzie ograniczać
Członków w przeprowadzaniu racjonalnych kontroli wyrywkowych na swoich
terytoriach.
5.4 W przypadkach, kiedy wymagane jest pozytywne zapewnienie, że wyroby są
zgodne z przepisami technicznymi lub normami, i istnieją odpowiednie przewodniki
lub zalecenia wydane przez międzynarodowe jednostki normalizujące lub gdy
ukończenie prac nad nimi jest pewne, Członkowie zapewnią, że centralne jednostki
rządowe wykorzystają je, lub ich odpowiednie fragmenty, jako podstawę swoich
procedur oceny zgodności, z wyjątkiem przypadków, na wniosek dokładnie
wyjaśnionych, gdy takie przewodniki lub zalecenia lub ich odpowiednie fragmenty
nie są odpowiednie dla tych Członków, z powodów takich jak, m.in.: wymagania
bezpieczeństwa narodowego; zapobieganie oszukańczym praktykom; ochrona zdrowia
lub bezpieczeństwo ludzi, ochrona życia lub zdrowia zwierząt oraz roślin lub
środowiska; zasadnicze czynniki klimatyczne lub inne czynniki geograficzne;
zasadnicze problemy techniczne lub infrastrukturalne.
5.5 Mając na uwadze harmonizację procedur oceny zgodności w możliwie najszerszym
stopniu, Członkowie będą uczestniczyć w pełnym zakresie, w granicach dostępnych
im zasobów w przygotowywaniu przez odpowiednie międzynarodowe jednostki
normalizujące przewodników i zaleceń dotyczących procedur oceny zgodności.
5.6 Gdy nie istnieje odpowiedni przewodnik czy zalecenie wydane przez
międzynarodową jednostkę normalizującą, lub treść techniczna proponowanej
procedury oceny zgodności nie jest zgodna z odpowiednimi przewodnikami lub
zaleceniami opracowanymi przez międzynarodowe jednostki normalizujące, i jeżeli
procedura oceny zgodności może wywrzeć istotny wpływ na handel innych Członków,
to Członkowie będą:
5.6.1 na odpowiednio wczesnym etapie publikować informację o zamiarze
wprowadzenia danej procedury oceny zgodności, w taki sposób, by umożliwić
zainteresowanym stronom innych Członków zapoznanie się z nią;
5.6.2 notyfikować innych Członków, za pośrednictwem Sekretariatu, o wyrobach
jakie mają być objęte proponowaną procedurą oceny zgodności, wraz z krótkim
wskazaniem jej celu i przesłanek. Takie notyfikacje będą dokonywane na
odpowiednio wczesnym etapie, aby można było jeszcze wprowadzić zmiany i
uwzględnić uwagi;
5.6.3 na wniosek, dostarczać innym Członkom szczegóły lub kopie proponowanej
procedury oraz, o ile to możliwe, wskazywać te fragmenty, które merytorycznie
różnią się od odpowiednich przewodników lub zaleceń wydanych przez
międzynarodowe jednostki normalizujące;
5.6.4 bez dyskryminacji wyznaczać rozsądny termin na zgłoszenie uwag na piśmie
przez innych Członków, na wniosek przedyskutują je i uwzględnią te pisemne uwagi
i rezultaty tych dyskusji.
5.7 Z zastrzeżeniem postanowień zawartych we wprowadzeniu do ustępu 6, w
przypadku gdy występują lub grożą wystąpieniem pilne problemy związane z
bezpieczeństwem, zdrowiem, ochroną środowiska lub bezpieczeństwem narodowym
Członka, Członek ten może pominąć te z kroków wyliczonych w ustępie 6, które
uzna za konieczne, pod warunkiem, że Członek przyjmując procedurę:
5.7.1 bezzwłocznie notyfikuje, za pośrednictwem Sekretariatu, innych Członków o
tej szczególnej procedurze i objętych nią wyrobach, wraz z krótkim wskazaniem
celu i przesłanek procedury, łącznie z istotą pilnych problemów;
5.7.2. na wniosek, dostarczy innym Członkom kopie przepisów tej procedury;
5.7.3 bez dyskryminacji umożliwi innym Członkom przedstawienie uwag na piśmie,
na wniosek przedyskutuje je i uwzględni te pisemne uwagi i rezultaty tych
dyskusji.
5.8 Członkowie zapewniają, iż wszystkie procedury oceny zgodności, które zostały
przyjęte, będą bez zwłoki opublikowane lub udostępnione w taki sposób, aby
umożliwić zainteresowanym stronom innych Członków zapoznanie się z nimi.
5.9 Poza pilnymi okolicznościami podanymi w ustępie 7 Członkowie zapewnią
odpowiedni odstęp czasowy pomiędzy opublikowaniem wymagań dotyczących procedur
oceny zgodności a ich wejściem w życie, aby dać czas producentom Członków
eksportujących, a szczególnie Członków - krajów rozwijających się, na
dostosowanie ich wyrobów lub metod produkcji do wymagań Członka importującego.
Artykuł 6
Uznanie oceny zgodności przez centralne jednostki rządowe
W odniesieniu do swoich centralnych jednostek rządowych:
6.1 Niezależnie od postanowień ustępów 3 i 4, Członkowie zapewniają, że w miarę
możliwości wyniki procedur oceny zgodności innych Członków będą akceptowane,
nawet gdy procedury te różnią się od ich własnych, pod warunkiem, że nie będą
mieli wątpliwości, iż procedury te dają zapewnienie zgodności ze stosowanymi
przepisami technicznymi lub normami, ekwiwalentne do ich własnych procedur.
Uznaje się, że wcześniejsze konsultacje mogą być konieczne w celu osiągnięcia
wzajemnie zadowalającego porozumienia dotyczącego w szczególności:
6.1.1 adekwatnej i trwałej kompetencji technicznej odpowiednich jednostek
Członka eksportującego dokonujących oceny zgodności, aby mieć zaufanie co do
stałej niezawodności wyników ich ocen zgodności; w związku z tym będzie brana
pod uwagę zweryfikowana zgodność, np. poprzez akredytację, z odpowiednimi
przewodnikami lub zaleceniami wydanymi przez międzynarodowe jednostki
normalizujące, jako wskaźnik adekwatnej kompetencji technicznej;
6.1.2 ograniczenia akceptacji wyników oceny zgodności do tych, które są uzyskane
przez wyznaczone jednostki Członka eksportującego.
6.2 Członkowie zapewnią, że ich procedury oceny zgodności będą zezwalały, o ile
to będzie celowe, na stosowanie postanowień ustępu 1.
6.3 Zachęca się Członków, aby na wniosek innych Członków, przejawiali wolę
podjęcia negocjacje w celu zawarcia porozumień o wzajemnym uznawaniu wyników
procedur oceny zgodności każdej ze stron. Członkowie mogą wymagać, aby takie
porozumienia spełniały kryteria ustępu 1 i były wzajemnie satysfakcjonujące w
zakresie możliwości ułatwienia handlu danymi wyrobami.
6.4 Zachęca się Członków, aby zezwalali na udział jednostek dokonujących oceny
zgodności zlokalizowanych na terytoriach innych Członków do uczestniczenia w ich
procederach oceny zgodności na warunkach nie mniej korzystnych niż stworzone
jednostkom zlokalizowanym na własnym terytorium lub na terytorium jakiegokolwiek
innego kraju.
Artykuł 7
Procedury oceny zgodności przez jednostki władz lokalnych
W odniesieniu do jednostek władz lokalnych na swoich terytoriach:
7.1 Członkowie będą podejmować takie racjonalne środki, jakie mogą być im
dostępne, aby zapewnić stosowanie się przez te jednostki do postanowień
Artykułów 5 i 6, z wyjątkiem obowiązku notyfikowania, o czym mowa w ustępach 6.2
i 7.1 Artykułu 5.
7.2 Członkowie zapewnią, że procedury oceny zgodności jednostek władz lokalnych,
szczebla bezpośrednio niższego od rządu centralnego Członków, są notyfikowane
zgodnie z postanowieniami ustępów 6.2 i 7.1 Artykułu 5, biorąc pod uwagę, że nie
będą wymagać notyfikacji procedury oceny zgodności, których treść techniczna
jest zasadniczo taka sama, jak wcześniej notyfikowanych procedur oceny zgodności
centralnych jednostek rządowych danego Członka.
7.3 Członkowie mogą wymagać, by kontakty z innymi Członkami, w tym notyfikacje,
dostarczanie informacji, uwag i dyskusje omówione w ustępach 6 i 7 Artykułu 5,
odbywały się za pośrednictwem rządu centralnego.
7.4 Członkowie nie będą podejmować środków, które wymagałyby lub skłaniały
jednostki władz lokalnych na swoich terytoriach do działania w sposób niezgodny
z postanowieniami Artykułów 5 i 6.
7.5 Członkowie ponoszą całkowitą odpowiedzialność w ramach niniejszego
Porozumienia za przestrzeganie wszystkich postanowień Artykułów 5 i 6.
Członkowie wypracują i będą stosować pozytywne środki i mechanizmy wspomagające
przestrzeganie postanowień Artykułów 5 i 6 przez jednostki inne niż centralne
jednostki rządowe.
Artykuł 8
Procedury oceny zgodności przez jednostki pozarządowe
8.1 Członkowie będą podejmować takie racjonalne środki, jakie mogą być im
dostępne, aby zapewnić stosowanie się jednostek pozarządowych działających na
ich terytoriach i stosujących procedury oceny zgodności, do postanowień
Artykułów 5 i 6, z wyjątkiem obowiązku notyfikowania proponowanych procedur
oceny zgodności. Ponadto, Członkowie nie będą podejmować środków, których
rezultatem, bezpośrednio lub pośrednio, byłoby wymaganie lub skłanianie tych
jednostek do działania w sposób niezgodny z postanowieniami Artykułów 5 i 6.
8.2 Członkowie zapewnią, że ich centralne jednostki rządowe będą polegały na
procedurach oceny zgodności stosowanych przez jednostki pozarządowe jedynie
wtedy, kiedy te ostatnie jednostki będą stosowały się do postanowień Artykułów 5
i 6, z wyjątkiem obowiązku notyfikowania proponowanych procedur oceny zgodności.
Artykuł 9
Systemy międzynarodowe i regionalne
9.1 W przypadkach, kiedy wymagane jest pozytywne zapewnienie zgodności z
przepisem technicznym lub normą, Członkowie będą, gdziekolwiek jest to celowe,
wypracowywać i przyjmować międzynarodowe systemy oceny zgodności i będą stawać
się ich członkami i w nich uczestniczyć.
9.2 Członkowie będą podejmować takie racjonalne środki, jakie mogą być im
dostępne, aby zapewnić stosowanie się międzynarodowych i regionalnych systemów
oceny zgodności, których członkami lub uczestnikami są odpowiednie jednostki na
ich terytoriach, do postanowień Artykułów 5 i 6. Ponadto, Członkowie nie będą
podejmować jakichkolwiek środków, których rezultatem, bezpośrednio lub
pośrednio, byłoby wymaganie lub skłanianie takich systemów do działania w sposób
niezgodny z którymkolwiek z postanowień Artykułów 5 i 6.
9.3 Członkowie zapewnią, że ich centralne jednostki rządowe będą polegały na
międzynarodowych lub regionalnych systemach oceny zgodności jedynie w takim
zakresie, w jakim systemy te są zgodne z postanowieniami Artykułów 5 i 6, według
właściwości.
INFORMACJA I POMOC
Artykuł 10
Informacja o przepisach technicznych, normach i procedurach oceny zgodności
10.1 Każdy Członek zapewni istnienie punktu informacyjnego, mogącego
odpowiedzieć na wszelkie racjonalne zapytania innych Członków i zainteresowanych
stron innych Członków, a także dostarczyć odpowiednie dokumenty dotyczące:
10.1.1 wszelkich przepisów technicznych przyjętych lub proponowanych na jego
terytorium przez centralne jednostki rządowe lub jednostki władz lokalnych,
przez jednostki pozarządowe mające moc prawną wprowadzania przepisu
technicznego, lub przez regionalne jednostki normalizujące, których takie
jednostki są członkami lub uczestnikami;
10.1.2 wszelkich norm przyjętych lub proponowanych na jego terytorium przez
centralne jednostki rządowe lub jednostki władz lokalnych, lub przez regionalne
jednostki normalizujące, których członkami lub uczestnikami są te jednostki;
10.1.3 wszelkich procedur oceny zgodności lub proponowanych procedur oceny
zgodności, stosowanych na jego terytorium przez centralne jednostki rządowe lub
jednostki władz lokalnych, lub przez jednostki pozarządowe mające moc prawną
wprowadzania przepisu technicznego, albo przez regionalne jednostki, których
takie jednostki są członkami lub uczestnikami;
10.1.4 członkostwa i uczestnictwa Członka, lub właściwych centralnych jednostek
rządowych lub jednostek władz lokalnych na jego terytorium, w międzynarodowych i
regionalnych jednostkach normalizujących oraz systemach oceny zgodności, a także
w uzgodnieniach dwustronnych i wielostronnych objętych zakresem niniejszego
Porozumienia; Członek będzie również w stanie dostarczyć odpowiednie informacje
o postanowieniach w ramach takich systemów i uzgodnień;
10.1.5 miejsca zamieszczania obwieszczeń publikowanych zgodnie z niniejszym
Porozumieniem lub udzielenia informacji, gdzie takie informacje mogą być
uzyskane;
10.1.6 umiejscowienia punktów informacyjnych wymienionych w ustępie 3.
10.2 Jeżeli jednak, ze względów prawnych lub administracyjnych, Członek ustanowi
więcej niż jeden punkt informacyjny, Członek ten dostarczy innym Członkom pełną
i jednoznaczną informację dotyczącą zakresu odpowiedzialności każdego z tych
punktów informacyjnych. Ponadto, Członek ten zapewni, by wszelkie zapytania
skierowane do niewłaściwego punktu informacyjnego były pilnie przekazane do
właściwego punktu informacyjnego.
10.3 Każdy Członek będzie podejmować takie racjonalne środki, jakie mogą mu być
dostępne, aby zapewnić istnienie jednego lub więcej punktów informacyjnych,
które będą mogły udzielać odpowiedzi na wszelkie racjonalne zapytania innych
Członków i zainteresowanych stron innych Członków, a także będą mogły dostarczyć
odpowiednie dokumenty lub informacje, gdzie mogą one być uzyskane, dotyczące:
10.3.1 wszelkich norm przyjętych lub proponowanych na jego terytorium przez
pozarządowe jednostki normalizujące lub przez regionalne jednostki
normalizujące, których takie jednostki są członkami lub uczestnikami; i
10.3.2 wszelkich procedur oceny zgodności lub proponowanych procedur oceny
zgodności, stosowanych na jego terytorium przez jednostki pozarządowe lub przez
regionalne jednostki, których takie jednostki są członkami lub uczestnikami;
10.3.3 członkostwa i uczestnictwa właściwych jednostek pozarządowych na swoim
terytorium w międzynarodowych i regionalnych jednostkach normalizujących oraz
systemach oceny zgodności, a także w uzgodnieniach dwustronnych i wielostronnych
objętych zakresem niniejszego Porozumienia; punkty te będą również w stanie
dostarczyć odpowiednich informacji o postanowieniach w ramach takich systemów i
uzgodnień;
10.4 Członkowie będą podejmować takie racjonalne środki, jakie mogą być im
dostępne, aby zapewnić, że jeżeli przez innych Członków albo przez
zainteresowane strony innych Członków wymagane są kopie dokumentów, zgodnie z
zasadami niniejszego Porozumienia, to będą one dostarczane po racjonalnej cenie
(jeżeli opłata jest pobierana), która będzie, poza rzeczywistymi kosztami
dostarczenia, taka sama dla obywateli1 danego Członka, jak i jakiegokolwiek
innego Członka.
10.5 Członkowie - kraje rozwinięte, będą na wniosek innych Członków, dostarczać
w języku angielskim, francuskim lub hiszpańskim tłumaczenia dokumentów
wchodzących w zakres danej notyfikacji, lub, w przypadku obszernych dokumentów,
streszczenia takich dokumentów.
10.6 Sekretariat, po otrzymaniu notyfikacji zgodnie z postanowieniami
niniejszego Porozumienia, roześle kopie notyfikacji wszystkim Członkom, oraz
zainteresowanym międzynarodowym jednostkom normalizującym i dokonującym oceny
zgodności, a także zwróci uwagę Członków - krajów rozwijających się na wszelkie
notyfikacje dotyczące wyrobów będących przedmiotem ich szczególnego
zainteresowania.
10.7 Kiedykolwiek Członek osiągnie porozumienie z jakimkolwiek innym krajem lub
krajami w sprawach dotyczących przepisów technicznych, norm lub procedur oceny
zgodności, które może mieć znaczący wpływ na handel, przynajmniej jeden Członek,
będący stroną tego porozumienia, notyfikuje innych Członków, za pośrednictwem
Sekretariatu, jakie wyroby są objęte tym porozumieniem i załączy krótki opis
porozumienia. Zachęca się zainteresowanych Członków, aby na wniosek podejmowali
konsultacje z innymi Członkami w celu zawierania podobnych porozumień lub
podjęcia działań w celu uczestniczenia w takich porozumieniach.
10.8 Żadne z postanowień niniejszego Porozumienia nie będzie rozumiane jako
wymagające:
10.8.1 publikowania tekstów w innym języku, niż w języku Członka;
10.8.2 dostarczania szczegółów lub kopii projektów w innym języku niż język
Członka, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ustępie 5; lub
10.8.3 od Członków dostarczania jakichkolwiek informacji, których ujawnienie
uważają oni za sprzeczne ze swoimi zasadniczymi interesami bezpieczeństwa.
10.9 Notyfikacje do Sekretariatu będą dokonywane w języku angielskim, francuskim
lub hiszpańskim.
10.10 Członkowie wyznaczą jeden centralny organ rządowy, który będzie
odpowiedzialny za wprowadzenie na szczeblu krajowym postanowień dotyczących
procedur notyfikacyjnych wynikających z niniejszego Porozumienia, z wyjątkiem
procedur objętych Załącznikiem 3.
10.11 Jeżeli jednak, z przyczyn prawnych lub administracyjnych, odpowiedzialność
za procedury notyfikacyjne podzielona będzie pomiędzy dwa lub więcej centralnych
organów rządowych, dany Członek przekaże innym Członkom kompletną i jednoznaczną
informację na temat zakresu odpowiedzialności każdego z tych organów.
___________
1 Przez pojęcie "obywatele" rozumie się, w przypadku odrębnego terytorium
celnego Członka WTO, osoby fizyczne lub prawne posiadające siedzibę lub
rzeczywiste i działające przedsięwzięcie przemysłowe lub handlowe na tym
terytorium celnym.
Artykuł 11
Pomoc techniczna dla innych Członków
11.1 Członkowie będą, na wniosek, udzielać porad innym Członkom, a zwłaszcza
Członkom - krajom rozwijającym się, dotyczących przygotowywania przepisów
technicznych.
11.2 Członkowie będą, na wniosek, udzielać porad innym Członkom, a zwłaszcza
Członkom - krajom rozwijającym się, oraz udzielą im pomocy technicznej, na
wzajemnie uzgodnionych zasadach i warunkach, w zakresie ustanawiania krajowych
jednostek normalizujących oraz udziału w międzynarodowych jednostkach
normalizujących, a także będą zachęcać swoje krajowe jednostki normalizujące do
podobnego postępowania.
11.3 Członkowie będą podejmować, na wniosek, takie racjonalne środki, jakie mogą
im być dostępne, w celu zapewnienia, aby jednostki stanowiące z ich terytoriów
udzielały porad innym Członkom, zwłaszcza Członkom - krajom rozwijającym się,
oraz będą świadczyć im pomoc techniczną na wzajemnie uzgodnionych zasadach i
warunkach w zakresie:
11.3.1 powoływania jednostek stanowiących lub jednostek dokonujących oceny
zgodności z przepisami technicznymi; oraz
11.3.2 metod, za pomocą których ich przepisy techniczne mogą być jak najlepiej
przestrzegane.
11.4 Członkowie będą podejmować, na wniosek, takie racjonalne dostępne im
środki, jakie mogą im być dostępne, w celu zapewnienia doradztwa innym Członkom,
zwłaszcza Członkom - krajom rozwijającym się, oraz będą świadczyć im pomoc
techniczną, na wzajemnie uzgodnionych zasadach i warunkach, w zakresie
ustanawiania jednostek dokonujących oceny zgodności z normami przyjętymi na
terytorium wnioskującego o to Członka.
11.5 Członkowie będą, na wniosek, udzielać porad innym Członkom, a zwłaszcza
Członkom - krajom rozwijającym się, oraz bedą świadczyć im pomoc techniczną, na
wzajemnie uzgodnionych zasadach i warunkach, w zakresie kroków, jakie powinny
być podjęte przez ich producentów, jeżeli pragną oni mieć dostęp do systemów
oceny zgodności stosowanych przez jednostki rządowe i pozarządowe na terytorium
członka, do którego skierowano wniosek.
11.6 Członkowie będący członkami lub uczestnikami międzynarodowych lub
regionalnych systemów oceny zgodności, będą, na wniosek, udzielać porad innym
Członkom, a zwłaszcza Członkom - krajom rozwijającym się, oraz będą świadczyć im
pomoc techniczną, na wzajemnie uzgodnionych zasadach i warunkach, w zakresie
ustanawiania instytucji i ram prawnych, jakie mogłyby umożliwić im wywiązywanie
się ze zobowiązań z tytułu członkostwa lub uczestnictwa w takich systemach.
11.7 Członkowie będą, na wniosek, zachęcać jednostki na swoich terytoriach,
które są członkami lub uczestnikami międzynarodowych lub regionalnych systemów
oceny zgodności, do udzielania porad innym Członkom, a zwłaszcza Członkom -
krajom rozwijającym się, oraz powinni uwzględniać ich wnioski o pomoc techniczną
w zakresie ustanawiania instytucji, jakie mogłyby umożliwić odpowiednim
jednostkom na ich terytoriach wywiązanie się ze zobowiązań z tytułu członkostwa
lub uczestnictwa.
11.8 Udzielając porad i pomocy technicznej innym Członkom na zasadach ustępów
1-7, Członkowie powinni przyznać priorytet potrzebom Członków - krajów najmniej
rozwiniętych.
Artykuł 12
Specjalne i wyróżniające traktowanie Członków - krajów rozwijających się
12.1 Członkowie zapewnią Członkom - krajom rozwijającym się, stronom niniejszego
Porozumienia, wyróżniające i bardziej uprzywilejowane traktowanie, zarówno
zgodnie z poniższymi postanowieniami, jak i zgodnie z odpowiednimi
postanowieniami innych Artykułów niniejszego Porozumienia.
12.2 Członkowie będą zwracać szczególną uwagę na postanowienia niniejszego
Porozumienia dotyczące praw i zobowiązań Członków - krajów rozwijających się,
oraz będą uwzględniać specjalne potrzeby rozwojowe, finansowe i handlowe
Członków - krajów rozwijających się przy stosowaniu niniejszego Porozumienia,
zarówno na poziomie krajowym, jak i w funkcjonowaniu uzgodnień instytucjonalnych
niniejszego Porozumienia.
12.3 Członkowie, przygotowując i stosując przepisy techniczne, normy i procedury
oceny zgodności, będą brać pod uwagę specjalne potrzeby rozwojowe, finansowe i
handlowe Członków - krajów rozwijających się, mając na względzie zapewnienie, by
takie przepisy techniczne, normy i procedury oceny zgodności nie tworzyły
niepotrzebnych przeszkód dla eksportu Członków - krajów rozwijających się.
12.4 Członkowie uznają, iż mimo istnienia norm międzynarodowych, przewodników
czy zaleceń, Członkowie - kraje rozwijające się, w swoich szczególnych warunkach
technologicznych i społeczno-gospodarczych, przyjmują niektóre przepisy
techniczne, normy lub procedury oceny zgodności ukierunkowane na zachowanie
rodzimej techniki oraz metod i procesów produkcji zgodnych z ich potrzebami
rozwojowymi. Członkowie uznają zatem, iż nie należy oczekiwać, by Członkowie -
kraje rozwijające się wykorzystywali normy międzynarodowe jako podstawę dla
swoich przepisów technicznych lub norm, łącznie z metodami badań, które nie
odpowiadają ich potrzebom rozwojowym, finansowym i handlowym.
12.5 Członkowie będą podejmować takie racjonalne środki, jakie mogą być im
dostępne, aby zapewnić, że międzynarodowe jednostki normalizujące i
międzynarodowe systemy oceny zgodności będą organizowane i będą działać w sposób
ułatwiający aktywny i reprezentatywny udział odpowiednich jednostek wszystkich
Członków, z uwzględnieniem specyficznych problemów Członków - krajów
rozwijających się.
12.6 Członkowie będą podejmować takie racjonalne środki, jakie mogą być im
dostępne, aby zapewnić, że międzynarodowe jednostki normalizujące, na wniosek
Członków - krajów rozwijających się, zbadają możliwość oraz, jeżeli to celowe,
opracują normy międzynarodowe dotyczące wyrobów, którymi są specjalnie
zainteresowani Członkowie - kraje rozwijające się.
12.7 Członkowie, zgodnie z postanowieniami Artykułu 11, będą udzielać Członkom -
krajom rozwijającym się pomocy technicznej w celu zapewnienia, by
przygotowywanie i stosowanie przepisów technicznych, norm i procedur oceny
zgodności nie tworzyło niepotrzebnych przeszkód dla rozszerzania i zróżnicowania
eksportu Członków - krajów rozwijających się. Przy ustalaniu zasad i warunków
pomocy technicznej, będzie brany pod uwagę stopień rozwoju Członka
wnioskującego, a w szczególności Członków - krajów najmniej rozwiniętych.
12.8 Uznaje się, że Członkowie - kraje rozwijające się mogą napotykać na
szczególne problemy, łącznie z problemami instytucjonalnymi i
infrastrukturalnymi, w zakresie przygotowywania i stosowania przepisów
technicznych, norm i procedur oceny zgodności. Uznaje się ponadto, że
specyficzne potrzeby rozwojowe i handlowe Członków - krajów rozwijających się, a
także ich stopień rozwoju technicznego, mogą ograniczyć ich zdolność do pełnego
wywiązywania się z zobowiązań wynikających z niniejszego Porozumienia.
Członkowie będą zatem brać ten fakt w pełni pod uwagę. Zgodnie z tym, dla
zapewnienia, by Członkowie - kraje rozwijające się mogły stosować się do
niniejszego Porozumienia, Komitet do spraw Barier Technicznych w Handlu,
ustanowiony zgodnie z Artykułem 13 (zwany dalej w niniejszym Porozumieniu
"Komitetem"), może udzielać, na wniosek, określonych, ograniczonych w czasie,
całkowitych lub częściowych zwolnień ze zobowiązań wynikających z niniejszego
Porozumienia. Rozpatrując tego rodzaju wnioski, Komitet będzie brać pod uwagę
szczególne problemy w zakresie przygotowywania i stosowania przepisów
technicznych, norm i procedur oceny zgodności oraz specyficzne potrzeby
rozwojowe i handlowe Członka - kraju rozwijającego się, a także jego stopień
rozwoju technicznego, który może ograniczyć jego zdolność do pełnego
wywiązywania się z zobowiązań wynikających z niniejszego Porozumienia. W
szczególności, Komitet będzie brać pod uwagę specyficzne problemy Członków -
krajów najmniej rozwiniętych.
12.9 Podczas konsultacji Członkowie - kraje rozwinięte będą mieć na uwadze
specyficzne trudności, jakich doświadczają Członkowie - kraje rozwijające się w
formułowaniu i stosowaniu norm i przepisów technicznych oraz procedur oceny
zgodności, pragnąc zaś dopomóc Członkom - krajom rozwijającym się w ich
staraniach w tym zakresie, Członkowie - kraje rozwinięte będą brać pod uwagę ich
specyficzne potrzeby dotyczące finansowania, handlu i rozwoju.
12.10 Komitet będzie badać okresowo specjalne i wyróżniające traktowanie,
przewidziane w niniejszym Porozumieniu, przyznane Członkom - krajom rozwijającym
się na poziomie krajowym i międzynarodowym.
INSTYTUCJE, KONSULTACJE I ROZSTRZYGANIE SPORÓW
Artykuł 13
Komitet do spraw Barier Technicznych w Handlu
13.1 Niniejszym ustanawia się Komitet do spraw Barier Technicznych w Handlu,
który będzie złożony z przedstawicieli każdego z Członków. Komitet wybierze
swego Przewodniczącego i będzie zbierał się w miarę potrzeby, ale nie rzadziej
niż raz w roku, w celu stworzenia Członkom możliwości konsultowania wszelkich
spraw odnoszących się do funkcjonowania niniejszego Porozumienia lub popierania
jego celów, oraz będzie wypełniał obowiązki nałożone nań w ramach niniejszego
Porozumienia albo przez Członków.
13.2 Komitet będzie powoływał, tam gdzie jest to właściwe, zespoły robocze lub
inne jednostki, które będą pełnić takie obowiązki, jakie mogą być im wyznaczone
przez Komitet, zgodnie z odpowiednimi postanowieniami niniejszego Porozumienia.
13.3 Przyjmuje się, że będzie się unikać niepotrzebnego dublowania prac
prowadzonych w ramach niniejszego Porozumienia oraz przez rządy w innych
jednostkach technicznych. Komitet zbada ten problem mając na względzie
minimalizację takiego dublowania.
Artykuł 14
Konsultacje i rozstrzyganie sporów
14.1 Konsultacje i rozstrzyganie sporów w odniesieniu do jakiejkolwiek sprawy,
mającej wpływ na funkcjonowanie niniejszego Porozumienia, będą prowadzone pod
auspicjami Organu Rozstrzygania Sporów i będą stosować się, mutatis mutandis, do
postanowień Artykułów XXII i XXIII GATT 1994, opracowanych i stosowanych zgodnie
z Uzgodnieniem o rozstrzyganiu sporów.
14.2 Na wniosek strony sporu lub z własnej inicjatywy, panel może powołać grupę
ekspertów technicznych, która wspierałaby go w kwestiach natury technicznej
wymagających szczegółowego rozpatrzenia przez ekspertów.
14.3 Grupy ekspertów technicznych będą podlegać procedurom Załącznika 2.
14.4 Postanowienia dotyczące rozstrzygania sporów przedstawione powyżej mogą być
przywołane w przypadkach, gdy Członek uzna, że inny Członek nie osiągnął
zadawalających rezultatów w świetle Artykułów 3, 4, 7, 8 i 9, i jego interesy
handlowe są w poważnym stopniu naruszone. Pod tym względem, rezultaty te będą
ekwiwalentne takim rezultatom, jak gdyby dana jednostka była Członkiem.
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
Artykuł 15
Postanowienia końcowe
Zastrzeżenia
15.1 Bez uzyskania zgody pozostałych Członków nie mogą być zgłaszane
zastrzeżenia wobec któregokolwiek z postanowień niniejszego Porozumienia.
Przeglądy
15.2 Każdy Członek, wkrótce po wejściu dla niego w życie Porozumienia WTO,
poinformuje Komitet o istniejących lub podejmowanych środkach mających na celu
stosowanie i administrowanie niniejszym Porozumieniem. Jakiekolwiek dalsze
zmiany w zakresie tych środków będą również notyfikowane Komitetowi.
15.3 Komitet będzie dokonywał corocznego przeglądu stosowania i funkcjonowania
niniejszego Porozumienia, biorąc pod uwagę jego cele.
15.4 Nie później niż pod koniec trzeciego roku od wejścia w życie Porozumienia
WTO i pod koniec każdego kolejnego okresu trzyletniego, Komitet będzie dokonywać
przeglądu funkcjonowania i stosowania niniejszego Porozumienia, w tym
postanowień dotyczących przejrzystości, mając na uwadze zalecanie dostosowywania
praw i obowiązków wynikających z niniejszego Porozumienia tam, gdzie to
konieczne, w celu zapewnienia wzajemnych korzyści gospodarczych oraz równowagi
pomiędzy prawami i obowiązkami, bez naruszania postanowień Artykułu 12. Biorąc
pod uwagę, m.in. doświadczenia uzyskane przy stosowaniu Porozumienia, Komitet
przedstawi Radzie do spraw Handlu Towarami, tam gdzie będzie to właściwe,
propozycje zmian do tekstu niniejszego Porozumienia.
Załączniki
15.5. Załączniki do niniejszego Porozumienia stanowią jego integralna część.
ZAŁĄCZNIK 1
TERMINY I ICH DEFINICJE DLA CELÓW NINIEJSZEGO POROZUMIENIA
Terminy przedstawione w szóstym wydaniu Przewodnika 2 ISO/IEC z 1991 r. -
"Ogólne terminy i ich definicje dotyczące normalizacji i dziedzin związanych" w
przypadku użycia ich w niniejszym Porozumieniu, będą mieć to samo znaczenie, jak
podano w definicjach wspomnianego Przewodnika, biorąc pod uwagę fakt, że z
zakresu niniejszego Porozumienia wyłączone są usługi.
Jednakże dla celów niniejszego Porozumienia będzie stosować się następujące
definicje:
1. Przepis techniczny
Dokument przedstawiający charakterystykę wyrobów lub związanych z nimi procesów
i metod produkcji, wraz z odpowiednimi postanowieniami administracyjnymi, z
którymi zgodność jest obowiązująca. Może on również zawierać lub dotyczyć
wyłącznie terminologii, symbolów, wymagań dotyczących opakowania, znakowania lub
etykietowania, odnoszących się do wyrobu, procesu lub metody produkcji.
Uwaga wyjaśniająca
Definicja zawarta w Przewodniku 2 ISO/IEC nie stanowi zamkniętej całości, lecz
bazuje na systemie tzw. "klocków".
2. Norma
Dokument zatwierdzony przez uznaną jednostkę, ustalający, do powszechnego i
wielokrotnego stosowania, zasady, wytyczne lub charakterystyki wyrobów lub
związanych z nimi procesów i metod produkcji, z którymi zgodność nie jest
obowiązująca. Może również zawierać lub dotyczyć wyłącznie terminologii,
symbolów, wymagań dotyczących opakowania, znakowania lub etykietowania
odnoszących się do wyrobu, procesu lub metody produkcji.
Uwaga wyjaśniająca
Terminy wg definicji Przewodnika 2 ISO/IEC obejmują wyroby, procesy i usługi.
Niniejsze Porozumienie dotyczy jedynie przepisów technicznych, norm i procedur
oceny zgodności w odniesieniu do wyrobów lub procesów i metod produkcji. Normy
wg definicji Przewodnika 2 ISO/IEC mogą być obowiązujące lub dobrowolne. Dla
celów niniejszego Porozumienia normy definiuje się jako dobrowolne, a przepisy
techniczne - jako obowiązujące dokumenty. Normy opracowywane przez
międzynarodową społeczność normalizacyjną oparte są na consensusie. Niniejsze
Porozumienie obejmuje również dokumenty, które nie są oparte na consensusie.
3. Procedury oceny zgodności
Jakakolwiek procedura zastosowana, bezpośrednio lub pośrednio, w celu ustalenia,
że odpowiednie wymagania zawarte w przepisach technicznych lub normach zostały
spełnione.
Uwaga wyjaśniająca
Procedury oceny zgodności obejmują, m.in. procedury pobierania próbek, badania i
kontrolowania; oceny, weryfikacji i zapewnienia zgodności; rejestracji,
akredytacji i dopuszczenia, a także kombinacje tych procedur.
4. Jednostka międzynarodowa lub system
Jednostka lub system, którego członkostwo jest otwarte dla odpowiednich
jednostek przynajmniej wszystkich Członków.
5. Jednostka regionalna lub system
Jednostka lub system, którego członkostwo jest otwarte dla odpowiednich
jednostek tylko niektórych Członków.
6. Centralna jednostka rządowa
Rząd centralny, jego ministerstwa i departamenty lub jakakolwiek jednostka
podlegająca kontroli rządu centralnego w zakresie danej działalności.
Uwaga wyjaśniająca
W przypadku Wspólnot Europejskich stosuje się postanowienia dotyczące
centralnych jednostek rządowych. Jednakże, w ramach Wspólnot Europejskich mogą
być ustanawiane regionalne jednostki lub systemy oceny zgodności, i w tych
przypadkach podlegają one postanowieniom niniejszego Porozumienia dotyczącym
jednostek regionalnych lub systemów oceny zgodności.
7. Jednostka władzy lokalnej
Rząd inny niż centralny (np. stanu, prowincji, landu, kantonu, władze miejskie,
itp.), jego ministerstwa lub departamenty albo jakakolwiek jednostka podlegająca
kontroli tego rządu w zakresie danej działalności.
8. Jednostka pozarządowa
Jednostka inna niż centralna jednostka rządowa lub jednostka władzy lokalnej,
łącznie z jednostką pozarządową mającą moc prawną wprowadzania przepisu
technicznego.
ZAŁĄCZNIK 2
GRUPY EKSPERTÓW TECHNICZNYCH
Następujące procedury będą stosowane do grup ekspertów technicznych
ustanowionych zgodnie z postanowieniami Artykułu 14.
1. Grupy ekspertów technicznych podlegają panelowi. Zasady ich działania i
szczegółowe procedury prac będą ustalane przez panel i panelowi będą składane
sprawozdania.
2. Uczestnictwo w grupach ekspertów technicznych będzie ograniczone do osób
mających uznaną pozycję zawodową i doświadczenie w danej dziedzinie.
3. Obywatele państw - stron sporu nie będą uczestniczyć w pracach grupy
ekspertów technicznych bez wspólnej zgody stron sporu, z wyjątkiem wyjątkowych
okoliczności, kiedy panel uzna, że potrzeba wyspecjalizowanej ekspertyzy
naukowej nie może być w inny sposób zaspokojona. Urzędnicy państwowi stron sporu
nie będą uczestniczyć w grupie ekspertów technicznych. Członkowie grup ekspertów
technicznych będą działać w swoim własnym imieniu, a nie jako przedstawiciele
rządu, ani przedstawiciele jakiejkolwiek organizacji. W związku z tym rządy lub
organizacje nie będą udzielać im instrukcji dotyczych spraw przedkładanych
grupie ekspertów technicznych.
4. Grupy ekspertów technicznych mogą przeprowadzać konsultacje lub pozyskiwać
informacje i porady techniczne z jakiegokolwiek źródła, które uznają za
odpowiednie. Zanim grupa ekspertów technicznych zwróci się o taką informację lub
poradę ze źródła będącego w jurysdykcji Członka, poinformuje o tym rząd tego
Członka. Każdy Członek będzie reagować bez zwłoki i w pełni na jakąkolwiek
prośbę grupy ekspertów technicznych o informacje, które grupa ekspertów
technicznych uzna za konieczne i właściwe.
5. Strony w sporze będą mieć dostęp do wszelkich odpowiednich informacji
dostarczonych grupie ekspertów technicznych, jeżeli nie mają one charakteru
poufnego. Informacje poufne dostarczone grupie ekspertów technicznych nie będą
ujawniane bez formalnego upoważnienia rządu, organizacji lub osoby
dostarczającej informację. W przypadku, kiedy od grupy ekspertów technicznych
żąda się takiej informacji, lecz nie ma upoważnienia do ujawnienia jej przez
grupę ekspertów technicznych, niepoufne streszczenie tej informacji zostanie
przekazane przez rząd, organizację lub osobę dostarczającą informację.
6. Grupa ekspertów technicznych będzie przedstawiać zainteresowanym Członkom,
których dotyczy sprawa, projekt sprawozdania w celu uzyskania ich uwag i
uwzględnienia tych uwag, o ile to będzie właściwe, w sprawozdaniu końcowym,
które zostanie również rozesłane do Członków, których dotyczy sprawa, w
momencie, gdy zostanie ono przedłożone panelowi.
ZAŁĄCZNIK 3
KODEKS WŁAŚCIWEGO POSTĘPOWANIA PRZY PRZYGOTOWYWANIU, PRZYJMOWANIU I STOSOWANIU
NORM
POSTANOWIENIA OGÓLNE
A. Dla potrzeb niniejszego Kodeksu będą stosowane definicje zawarte w Załączniku
1 do niniejszego Porozumienia.
B. Niniejszy Kodeks jest otwarty do przyjęcia dla każdej jednostki
normalizującej działającej na terytorium Członka WTO, czy to centralnej
jednostki rządowej, jednostki władzy lokalnej, czy też jednostki pozarządowej;
każdej regionalnej rządowej jednostki normalizującej, której jeden lub więcej
członków jest Członkiem WTO; oraz dla każdej regionalnej pozarządowej jednostki
normalizującej, której jeden lub więcej Członków znajduje się na terytorium
Członka WTO (zwane w niniejszym Kodeksie łącznie jako "jednostki normalizujące"
lub indywidualnie jako "jednostka normalizująca").
C. Jednostki normalizujące, które przyjęły niniejszy Kodeks lub od niego
odstąpiły, powiadomią o tym fakcie Ośrodek Informacji ISO/IEC w Genewie.
Notyfikacja będzie obejmować nazwę i adres danej jednostki oraz zakres obecnej i
przewidywanej działalności normalizacyjnej. Notyfikacja może być przesłana albo
bezpośrednio do Ośrodka Informacji ISO/IEC, albo za pośrednictwem krajowego
członka ISO/IEC, lub raczej za pośrednictwem odpowiedniego krajowego członka lub
stowarzyszonego międzynarodowego członka ISONET, według właściwości.
POSTANOWIENIA ZASADNICZE
D. W odniesieniu do norm, jednostka normalizująca będzie traktować wyroby
pochodzące z terytorium jakiegokolwiek innego Członka WTO w sposób nie mniej
korzystny niż podobne wyroby pochodzenia krajowego i podobne wyroby pochodzące z
jakiegokolwiek innego kraju.
E. Jednostka normalizująca zapewni, że normy nie będą przygotowywane,
przyjmowane lub stosowane w celu lub ze skutkiem tworzenia niepotrzebnych
przeszkód w handlu międzynarodowym.
F. Gdy normy międzynarodowe istnieją lub gdy ukończenie prac nad nimi jest
pewne, jednostka normalizująca będzie je wykorzystywać lub ich odpowiednie
fragmenty, jako podstawę opracowywanych norm, z wyjątkiem przypadków, kiedy
takie normy międzynarodowe lub ich odpowiednie fragmenty byłyby nieskuteczne lub
niewłaściwe, na przykład ze względu na niewystarczający poziom ochrony lub
zasadnicze czynniki klimatyczne lub geograficzne lub zasadnicze problemy
techniczne.
G. Mając na uwadze harmonizację norm w możliwie najszerszym stopniu, jednostka
normalizująca będzie, we właściwy sposób, uczestniczyć w pełnym zakresie, w
granicach dostępnych jej zasobów w przygotowywaniu przez odpowiednie
międzynarodowe jednostki normalizujące norm międzynarodowych dotyczących
tematyki, w doniesieniu do której przyjęła lub zamierza przyjąć normy. W
przypadku jednostek normalizujących na terytorium Członka, udział w odpowiedniej
międzynarodowej działalności normalizacyjnej będzie, kiedykolwiek to możliwe,
realizowany przez jedną delegację, reprezentującą jej wszystkie jednostki
normalizujące z danego terytorium, które przyjęły lub zamierzają przyjąć normy
dotyczące tematyki objętej międzynarodową działalnością normalizacyjną.
H. Jednostka normalizująca działająca na terytorium Członka dołoży wszelkich
starań, aby uniknąć dublowania lub nakładania się prac z pracami innych
jednostek normalizujących z terytorium kraju lub odpowiednich międzynarodowych
czy regionalnych jednostek normalizujących. Dołożą one również wszelkich starań,
aby osiągnąć krajowy consensus odnośnie opracowywanych norm. Podobnie,
regionalna jednostka normalizująca uczyni wszystko dołoży wszelkich starań, aby
uniknąć dublowania lub nakładania się prac z pracami odpowiednich
międzynarodowych jednostek normalizujących.
I. Gdy będzie to właściwe, jednostka normalizująca będzie określać swoje normy
na podstawie wymagań dotyczących wyrobów raczej pod względem właściwości
funkcjonalnych niż charakterystyki konstrukcyjnej lub opisowej.
J. Co najmniej raz na sześć miesięcy jednostka normalizująca będzie publikować
swój program prac, zawierający swoją nazwę i adres, normy, jakie obecnie
przygotowuje i normy, jakie przyjęła w poprzedzającym okresie. Norma znajduje
się w stadium przygotowania od momentu podjęcia decyzji o opracowaniu normy aż
do jej przyjęcia. Tytuły poszczególnych projektów norm będą udostępniane, na
wniosek, w języku angielskim, francuskim lub hiszpańskim. Informacja o powstaniu
programu prac będzie publikowana w krajowym, lub, w zależności od przypadku, w
regionalnym wydawnictwie dotyczącym działalności normalizacyjnej.
Program prac dla każdej normy będzie podawać, zgodnie z jakimikolwiek przepisami
ISONET, klasyfikację odpowiednią dla danej tematyki, etap, jaki osiągnęły prace
nad normą oraz przywołanie wszelkich norm międzynarodowych przyjętych za
podstawę. Nie później niż w momencie publikacji swego programu prac, jednostka
normalizująca będzie notyfikować jego powstanie do Ośrodka Informacji ISO/IEC w
Genewie.
Notyfikacja będzie zawierać nazwę i adres jednostki normalizującej, nazwę i
numer publikacji, w której zamieszczony jest program prac, okres objęty
programem prac, jej cenę (jeżeli jest odpłatna), oraz informację o tym, jak i
gdzie można ją uzyskać. Notyfikacja może być przesłana bezpośrednio do Ośrodka
Informacji ISO/IEC, lub raczej za pośrednictwem odpowiedniego krajowego członka
lub stowarzyszonego międzynarodowego członka ISONET, wg właściwości.
K. Krajowy członek ISO/IEC dołoży wszelkich starań, aby zostać członkiem ISONET,
lub aby wyznaczyć inną jednostkę, która zostanie członkiem, a także, aby uzyskać
najbardziej zaawansowany rodzaj członkostwa możliwy dla członka ISONET. Inne
jednostki normalizujące dołożą wszelkich starań, aby stowarzyszyć się z tym
członkiem ISONET.
L. Przed przyjęciem normy, jednostka normalizująca wyznaczy okres przynajmniej
sześćdziesięciu dni na zgłoszenie uwag do projektu normy przez zainteresowane
strony na terytorium jakiegokolwiek Członka WTO. Okres ten może być jednak
skrócony w przypadkach, kiedy występują lub grożą wystąpieniem pilne problemy
związane z bezpieczeństwem, zdrowiem lub środowiskiem. Nie później, niż z
początkiem okresu opiniowania, jednostka normalizująca opublikuje informację o
czasie trwania okresu opiniowania w publikacji wspomnianej w punkcie J. Taka
notyfikacja będzie zawierać informację, o ile to będzie celowe, czy projekt
normy różni się od odpowiednich norm międzynarodowych.
M. Na wniosek jakiejkolwiek zainteresowanej strony działającej na terytorium
Członka WTO, jednostka normalizująca pilnie udostępni lub umożliwi udostępnienie
kopii projektu normy, który poddała opiniowaniu. Jakiekolwiek opłaty pobierane
za tę usługę, pomijając rzeczywisty koszt przesyłki, będą takie same dla stron
zagranicznych i krajowych.
N. Jednostka normalizująca uwzględni uwagi, otrzymane w okresie opiniowania, w
trakcie dalszego opracowywania normy. Na uwagi otrzymane za pośrednictwem
jednostek normalizujących, które przyjęły ten Kodeks właściwego postępowania, na
wniosek, będzie udzielona odpowiedź tak szybko, jak to możliwe. Odpowiedź będzie
zawierać wyjaśnienie, dlaczego odstąpienie od odpowiednich norm międzynarodowych
jest konieczne.
O. Gdy norma zostanie przyjęta, będzie bez zwłoki opublikowana.
P. Na wniosek jakiejkolwiek zainteresowanej strony działającej na terytorium
Członka WTO, jednostka normalizująca udostępni lub umożliwi udostępnienie kopii
najbardziej aktualnego programu prac lub normy, którą opracowała. Jakiekolwiek
opłaty pobierane za tę usługę będą, pomijając rzeczywisty koszt przesyłki, takie
same dla stron zagranicznych i krajowych.
Q. Jednostka normalizująca ustosunkuje się przychylnie i stworzy odpowiednie
możliwości do przeprowadzenia konsultacji związanych z wystąpieniami dotyczącymi
funkcjonowania niniejszego Kodeksu, dokonywanymi przez jednostki normalizujące,
które przyjęły niniejszy Kodeks właściwego postępowania. Jednostka ta podejmie
rzeczywiste wysiłki w celu załatwienia wszelkich skarg.
POROZUMIENIE W SPRAWIE ŚRODKÓW DOTYCZĄCYCH INWESTYCJI I ZWIĄZANYCH Z HANDLEM
Członkowie,
Biorąc pod uwagę, iż w Deklaracji z Punta del Este Ministrowie uzgodnili, że "Po
zbadaniu funkcjonowania Artykułów GATT odnoszących się do ograniczających i
dezorganizujących handel skutków środków polityki inwestycyjnej, negocjacje
winny doprowadzić do wypracowania, tam gdzie jest to stosowne, dalszych
postanowień, które mogą okazać się potrzebne dla uniknięcia takich
niekorzystnych skutków dla handlu";
Pragnąc popierać rozwój i postępującą liberalizację światowego handlu oraz
ułatwiać inwestycje przez granice międzynarodowe tak, aby zwiększyć wzrost
gospodarczy wszystkich handlowych partnerów, a szczególnie Członków - krajów
rozwijających się, przy równoczesnym zapewnieniu wolnej konkurencji;
Biorąc pod uwagę szczególne potrzeby handlowe, rozwojowe i finansowe Członków -
krajów rozwijających się, a w szczególności Członków - krajów najmniej
rozwiniętych;
Uznając, iż pewne środki polityki inwestycyjnej mogą wywołać skutki o
charakterze ograniczającym i dezorganizującym handel;
Niniejszym uzgadniają, co następuje:
Artykuł 1
Zakres
Niniejsze Porozumienie odnosi się do środków polityki inwestycyjnej związanych
wyłącznie z handlem towarami (zwanych w niniejszym Porozumieniu "TRIM").
Artykuł 2
Traktowanie narodowe i ograniczenia ilościowe
1. Bez uszczerbku dla innych praw i zobowiązań wynikających z GATT 1994, żaden
Członek nie będzie stosował jakiegokolwiek TRIM niezgodnego z postanowieniami
Artykułów III lub XI GATT 1994.
2. Wykaz ilustrujący TRIM sprzeczne z zobowiązaniem do traktowania narodowego
wynikającym z ust. 4 Artykułu III GATT 1994 oraz z zobowiązaniem do ogólnego
zniesienia ograniczeń ilościowych wynikającym z ust. 1 Artykułu XI GATT 1994
zawarty jest w załączniku do niniejszego Porozumienia.
Artykuł 3
Wyjątki
Wszystkie wyjątki wynikające z GATT 1994 mają, odpowiednio, zastosowanie do
postanowień niniejszego Porozumienia.
Artykuł 4
Członkowie - kraje rozwijające się
Członek - kraj rozwijający się będzie miał prawo do czasowego odstąpienia od
postanowień Artykułu 2 w stopniu oraz w taki sposób, w jakim Artykuł XVIII GATT
1994, Porozumienie w sprawie postanowień dotyczących bilansu płatniczego w
Układzie ogólnym w sprawie taryf celnych i handlu 1994 oraz Deklaracja w sprawie
środków handlowych podejmowanych dla celów bilansu płatniczego z dnia 28
listopada 1979 roku (BISD 26S/205-209) pozwalają Członkowi na odstąpienie od
postanowień Artykułów III oraz XI GATT 1994.
Artykuł 5
Notyfikacja i postanowienia przejściowe
1. W przeciągu dziewięćdziesięciu dni od wejścia w życie Porozumienia WTO
Członkowie notyfikują Radzie Handlu Towarami wszystkie TRIM, które są przez nie
stosowane i które nie są zgodne z postanowieniami niniejszego Porozumienia.
Takie TRIM, ogólnego bądź specyficznego zastosowania, będą notyfikowane wraz z
ich głównymi cechami charakterystycznymi1.
2. Każdy Członek - kraj rozwinięty wyeliminuje wszystkie TRIM notyfikowane
zgodnie z postanowieniami ust. 1 w przeciągu dwóch lat od wejścia w życie
Porozumienia WTO, w przypadku Członka - kraju rozwijającego się w przeciągu
pięciu lat, a w przypadku Członka - kraju najmniej rozwiniętego w przeciągu
siedmiu lat.
3. Na wniosek Członka - kraju rozwijającego się, włączając w to Członka - kraj
najmniej rozwinięty, który wykaże, iż doświadcza szczególnych trudności przy
wprowadzaniu w życie postanowień niniejszego Porozumienia Rada Handlu Towarami
może przedłużyć okres przejściowy ustanowiony dla eliminacji TRIM notyfikowanych
zgodnie z ust. 1. Podczas rozpatrywania takiego wniosku Rada Handlu Towarami
weźmie pod uwagę indywidualne potrzeby rozwojowe, finansowe oraz handlowe
takiego Członka.
4. Podczas okresu przejściowego Członek nie będzie dokonywał modyfikacji
warunków jakiegokolwiek TRIM notyfikowanego zgodnie z postanowieniami ust. 1,
które zmieniałyby warunki występujące w dniu wejścia w życie Porozumienia WTO w
sposób zwiększający stopień ich niezgodności z postanowieniami Artykułu 2. TRIM
wprowadzone w okresie krótszym niż 180 dni przed datą wejścia w życie
Porozumienia WTO nie będą korzystać z uzgodnień, o których mowa w ust. 2.
5. Niezależnie od postanowień Artykułu 2, Członek w celu niestawiania w
niekorzystnej sytuacji istniejących już przedsiębiorstw, do których odnoszą się
TRIM notyfikowane zgodnie z postanowieniami ust. 1, może zastosować w okresie
przejściowym taki sam TRIM do nowej inwestycji: (i) gdy produkty produkowane
dzięki takiej inwestycji są produktami podobnymi do produktów wytwarzanych przez
istniejące już przedsiębiorstwa oraz (ii) gdy będzie to konieczne w celu
uniknięcia zakłócenia warunków konkurencji między nową inwestycją i istniejącymi
już przedsiębiorstwami. Jakikolwiek TRIM stosowany w ten sposób w odniesieniu do
nowej inwestycji będzie notyfikowany Radzie Handlu Towarami. Warunki takiego
TRIM będą równoważne pod względem konkurencyjności TRIM stosowanym wobec
istniejących już przedsiębiorstw i przestaną obowiązywać w tym samym czasie.
_______________
1 W przypadku TRIM stosowanych według uznania władz będzie notyfikowane każde
specyficzne zastosowanie. Informacje, które mogłyby przynieść szkodę prawnie
uzasadnionym interesom handlowym poszczególnych przedsiębiorstw, nie muszą być
ujawniane.
Artykuł 6
Przejrzystość
1. Członkowie potwierdzają swoje zobowiązania w zakresie przejrzystości i
notyfikacji dotyczące TRIM wynikające z Artykułu X GATT 1994, zawarte w
zobowiązaniu dotyczącym "Notyfikacji" w Uzgodnieniu w sprawie notyfikacji,
konsultacji, rozstrzygania sporów i nadzoru przyjętym dnia 28 listopada 1979 r.
oraz w Decyzji ministerialnej w sprawie procedur notyfikacyjnych przyjętej dnia
15 kwietnia 1994 r.
2. Każdy Członek notyfikuje Sekretariatowi publikacje, w których mogą figurować
TRIM, włączając w to takie, które stosowane są przez regionalne i lokalne rządy
oraz władze na ich terytoriach.
3. Każdy Członek będzie w życzliwy sposób rozpatrywać wnioski o informację oraz
zapewni odpowiednie możliwości konsultacji w jakiejkolwiek kwestii wynikającej z
niniejszego Porozumienia poruszonej przez innego Członka. zgodnie z Artykułem X
GATT 1994 żaden Członek nie jest zobowiązany do ujawniania informacji,
ujawnienie której mogłyby utrudnić stosowanie prawa lub byłoby w inny sposób
sprzeczne z interesem publicznym lub też naruszyłoby prawnie uzasadnione
interesy handlowe poszczególnych przedsiębiorstw, publicznych bądź prywatnych.
Artykuł 7
Komitet do spraw Handlowych Aspektów Środków Polityki Inwestycyjnej
1. Ustanawia się niniejszym Komitet Handlowych Aspektów Środków Polityki
Inwestycyjnej (zwany w niniejszym Porozumieniu "Komitetem"), który będzie
otwarty dla wszystkich Członków. Komitet wybierze swojego Przewodniczącego oraz
Wiceprzewodniczącego i będzie zbierać się nie rzadziej, niż raz w roku lub na
wniosek któregokolwiek z Członków.
2. Komitet będzie wykonywać obowiązki wyznaczone mu przez Radę Handlu Towarami
oraz zapewni Członkom możliwość konsultacji w jakichkolwiek sprawach związanych
z działaniem oraz stosowaniem niniejszego Porozumienia.
3. Komitet będzie obserwować działanie i stosowanie niniejszego Porozumienia
oraz będzie co roku przedstawiać Radzie Handlu Towarami sprawozdanie w tej
sprawie.
Artykuł 8
Konsultacje i rozstrzyganie sporów
W zakresie konsultacji oraz rozstrzygania sporów wynikających z niniejszego
Porozumienia będą miały zastosowanie postanowienia Artykułów XXII oraz XXIII
GATT 1994, rozwinięte i stosowane na podstawie Porozumienia w sprawie
Rozstrzygania Sporów.
Artykuł 9
Przegląd przez Radę do spraw Handlu Towarami
Nie później, niż w ciągu pięciu lat od daty wejścia w życie Porozumienia WTO
Rada Handlu Towarami dokona przeglądu funkcjonowania niniejszego Porozumienia
oraz, w razie konieczności, zaproponuje Konferencji Ministerialnej poprawki do
jego tekstu. W trakcie takiego przeglądu Rada Handlu Towarami rozpatrzy
możliwość uzupełnienia niniejszego Porozumienia o postanowienia dotyczące
polityki inwestycyjnej i polityki w dziedzinie konkurencji.
ZAŁĄCZNIK
Wykaz ilustrujący
1. Do TRIM niezgodnych z zobowiązaniem do traktowania narodowego, o których mowa
w ust. 4 Artykułu III GATT 1994 zaliczają się TRIM, które zgodnie z krajowym
prawem lub decyzjami administracyjnymi są obowiązkowe lub wymagalne lub też
dostosowanie się do których jest konieczne w celu uzyskania korzyści, a które
wymagają:
(a) nabycia lub używania przez przedsiębiorstwo produktów pochodzenia krajowego
lub towarów pochodzących z jakiegokolwiek źródła krajowego, bądź to określonych
w kategoriach poszczególnych produktów, ilości lub wartości produktów bądź to
określonych w kategoriach proporcji ilości lub wartości lokalnej produkcji tego
przedsiębiorstwa; lub
(b) ograniczenia zakupów lub użycia przez przedsiębiorstwo produktów
importowanych do wielkości związanej z ilością lub wartością lokalnych
produktów, które są przez to przedsiębiorstwo eksportowane.
2. Do TRIM niezgodnych z zobowiązaniem do ogólnego zniesienia ograniczeń
ilościowych, o którym mowa w ust. 1 Artykułu XI GATT 1994 zaliczają się TRIM,
które zgodnie z krajowym prawem lub decyzjami administracyjnymi są obowiązkowe
lub wymagalne lub też dostosowanie się do których jest konieczne w celu
uzyskania korzyści, a które ograniczają:
(a) import przez przedsiębiorstwo produktów używanych w jego lokalnej produkcji
lub związanych z nią generalnie lub do wielkości związanej z wolumenem lub
wartością lokalnej produkcji eksportowanej przez to przedsiębiorstwo;
(b) import przez przedsiębiorstwo produktów używanych w jego lokalnej produkcji
lub związanych z nią poprzez ograniczanie dostępu tego przedsiębiorstwa do
obcych walut do wielkości związanej z dopływem obcych walut, który może być temu
przedsiębiorstwu przypisany; lub
(c) eksport lub sprzedaż na eksport przez przedsiębiorstwo produktów, bądź to
określonych w kategoriach poszczególnych produktów, w kategoriach ilości lub
wartości produktów, bądź w kategoriach proporcji wolumenu lub wartości lokalnej
produkcji tego przedsiębiorstwa.
POROZUMIENIE W SPRAWIE LICENCJONOWANIA IMPORTU
Członkowie,
Uwzględniając Wielostronne rokowania handlowe;
Pragnąc popierać cele GATT 1994;
Biorąc pod uwagę szczególne potrzeby handlowe, rozwojowe i finansowe
Członków-krajów rozwijających się;
Uznając przydatność automatycznego licencjonowania importu dla pewnych xelów
oraz, że takie licencjonowanie nie powinno być stosowane dla ograniczania
handlu;
Uznając, że licencjonowanie importu może być stosowane w celu administrowania
takimi środkami, jakie zostały przyjęte zgodnie z odpowiednimi postanowieniami
GATT 1994;
Uznając postanowienia GATT 1994, które mają zastosowanie do licencjonowania
importu;
Pragnąc zapewnić, aby procedury licencjonowania importu nie były wykorzystywane
w sposób sprzeczny z zasadami i zobowiązaniami GATT 1994;
Uznając, że handel międzynarodowy mógłby być hamowany przez nieodpowiednie
stosowanie procedur licencjonowania importu;
W przekonaniu, że licencjonowanie importu a zwłaszcza nieautomatyczne
licencjonowanie importu, powinno być stosowane w przejrzysty i przewidywalny
sposób;
Uznając, że procedury licencjonowania nieautomatycznego nie powinny stwarzać
większej administracyjnej uciążliwości niż jest to absolutnie niezbędne dla
administrowania odpowiednim środkiem;
Pragnąc uprościć i uczynić przejrzystymi procedury administracyjne i praktyki
stosowane w handlu miedzynarodowym oraz zapewnić słuszne i sprawiedliwe
stosowanie i administrowanie tego rodzaju procedurami i praktykami;
Pragnąc stworzenia mechanizmu konsultacyjnego oraz szybkiego, skutecznego i
sprawiedliwego rozstrzygania sporów powstałych w ramach z niniejszego
Porozumienia;
Niniejszym uzagdniają, co następuje:
Artykuł 1
Postanowienia ogólne
1. Dla celów niniejszego Porozumienia, licencjonowanie importu definiuje się
jako procedury administracyjne1, wykorzystywane dla systemów licencjonowania
importu, wymagające przedłożenia odpowiedniemu organowi administracyjnemu
wniosku lub innej dokumentacji (poza wymaganą dla celów celnych), jako warunku
wstępnego dla dokonania importu na obszar celny Członka importującego.
2. Członkowie zapewnią, aby procedury administracyjne dla stosowania systemów
licencjonowania importu były zgodne z odpowiednimi postanowieniami GATT 1994
łącznie z jego załącznikami i protokółami, tak jak są one interpretowane przez
niniejsze Porozumienie, w celu zapobiegania zakłóceniom w handlu, które mogłyby
wyniknąć z niewłaściwego działania takich procedur, biorąc pod uwagę cele
rozwoju ekonomicznego oraz potrzeby handlowe i finansowe Członków-krajów
rozwijających się2.
3. Reguły dotyczące procedur licencjonowania importu powinny być neutralne w
stosowaniu i administrowane w sposób słuszny i sprawiedliwy.
4. (a) Reguły oraz wszelkie informacje dotyczące procedury przedkładania
wniosków, w tym warunki, jakim mają odpowiadać osoby, firmy i instytucje
składające wniosek, organ (organy) administracji, do którego(ych) należy zwracać
się i listy produktów podlegających wymogowi licencjonowania będą publikowane w
źródłach notyfikowanych Komitetowi licencjonowania importu powołanemu na mocy
Artykułu 4 (zwanemu w niniejszym Porozumieniu "Komitetem") w taki sposób aby
umożliwić rządom3 i handlowcom zapoznanie się z nimi. Informacje te będą
publikowane, gdy jest to wykonalne, 21 dni przed efektywnym wejściem w życie
tego wymogu. Każdy wyjątek i odstępstwo od reguł dotyczących procedur
licencjonowania lub w listach produktów podlegających licencjonowaniu oraz
wszelka zmiana tych przepisów i tych list będą również publikowane w ten sam
sposób i w tych samych terminach jak podane wyżej. Kopie tych publikacji będą
również udostępniane Sekretariatowi.
(b) Członkom, którzy zechcą złożyć komentarze na piśmie umożliwi się, na
życzenie przedyskutowanie tych komentarzy. Członek, którego to dotyczy weźmie
wnikliwie pod uwagę te komentarze i wyniki dyskusji.
_____________
1 Procedury określane "licencjonowaniem" jak również inne podobne procedury
administracyjne.
2 Nic w niniejszym Porozumieniu nie może uznane za pozwalające zakwestionować
podstawę, zakres lub czas obowiązywania środka wprowadzonego przez procedurę
licencjonowania na mocy niniejszego Porozumienia.
3 Dla celów niniejszego Porozumienia uznaje się, że termin "rządy" obejmuje
również kompetentne władze Wspólnot Europejskich.
5. Formularze wniosków oraz - w przypadku gdy ma to zastosowanie - formularze o
ich wznowienie, winny być możliwie najprostsze. Przy składaniu wniosku mogą być
wymagane tylko takie dokumenty i informacje, jakie są uważane za ściśle
niezbędne dla właściwego funkcjonowania systemu licencjonowania.
6. Procedury składania wniosków oraz - w przypadku gdy ma to zastosowanie -
procedury o wznawianie, powinny być jak najprostsze. Wnioskodawcom zapewni się
rozsądny okres czasu na złożenie wniosku o licencję. Jeśli wyznaczony jest
ostateczny termin, okres ten powinien wynosić przynajmniej 21 dni z możliwością
prolongaty w okolicznościach, gdy w okresie tym otrzymano niewystarczającą
liczbę wniosków. Wnioskodawcy będą musieli w związku z wnioskiem zwracać się
tylko do jednego organu administracyjnego. Gdy absolutnie konieczne będzie
zwrócenie się do więcej niż jednego organu administracyjnego, to wnioskodawcy
nie będą zmuszeni zwracać się do więcej niż trzech organów administracyjnych.
7. Żaden wniosek nie będzie odrzucony z powodu drobnych błędów w dokumentacji
nie zmieniających zawartych w niej zasadniczych danych. Nie będzie nakładana
kara większa niż niezbędna, służąca jedynie jako ostrzeżenie za jakiekolwiek
opuszczenia lub błędy w dokumentacji lub procedurach, które popełnione zostały
wyraźnie bez zamiaru oszustwa lub poważnego zaniedbania.
8. Nie będzie odmawiać się importu licencjonowanego, z powodu niewielkich różnic
w wartości, ilości lub ciężarze w stosunku do wielkości wskazanych w licencji,
powstałych w następstwie różnic, będących wynikiem transportu, różnic powstałych
przy załadunku luzem oraz innych niewielkich różnic, związanych z normalną
praktyką handlową.
9. Posiadaczom licencji winno udostępnić się obce waluty, niezbędne do
zapłacenia za licencjonowany import, na tej samej samej zasadzie co importerom
towarów, na które licencje importowe nie są wymagane.
10. W stosunku do wyjątków podyktowanych względami bezpieczeństwa, stosuje się
zasady Artykułu XXI GATT 1994.
11. Postanowienia niniejszego Porozumienia nie będą zobowiązywać żadnego Członka
do ujawnienia poufnych informacji, co utrudniłoby stosowanie prawa lub byłoby w
inny sposób sprzeczne z interesem publicznym, lub mogło zaszkodzić uzasadnionym
interesom handlowym poszczególnych przedsiębiorstw publicznych lub prywatnych.
_____________
Artykuł 2
Automatyczne licencjonowanie importu4
1. Automatyczne licencjonowanie importu definiuje się jako licencjonowanie
importu, gdzie zgoda na wniosek udzielana jest we wszystkich przypadkach i
zgodnie z wymogami ust. 2(a).
2. Do procedur automatycznego licencjonowania importu mają zastosowanie
następujące postanowienia5 w uzupełnieniu do postanowień wymienionych w ust. 1
do 11 Artykułu 1 i ust. 1 niniejszego Artykułu:
(a) Procedury automatycznego licencjonowania nie będą administrowane w sposób
skutkujący ograniczeniem importu będącego przedmiotem automatycznego
licencjonowania. Procedury automatycznego licencjonowania będą uznawane za
przynoszące skutki ograniczające handel, z wyjątkiem, gdy m. in.:
(i) Jakakolwiek osoba, firma lub instytucja spełniająca wymogi prawne Członka
importującego odnośnie prowadzenia importu onejmującego produkty podlegające
automatycznemu licencjonowaniu importu jest uprawniona na równi do wnioskowania
i otrzymywania licencji importowych.
(ii) Wnioski o licencje mogą być składane każdego dnia roboczego przed odprawą
celną towarów.
(iii) Wnioski o licencje przedstawione w odpowiedniej i kompletnej formie są
zatwierdzane natychmiast po otrzymaniu i w miarę administracyjnych możliwości
lecz najpóźniej w ciągu dziesięciu dni roboczych.
(b) Członkowie uznają, iż automatyczne licencjonowanie importu może być
niezbędne w tych przypadkach, kiedy inne odpowiednie procedury nie są dostępne.
Automatyczne licencjonowanie importu może być utrzymywane dopóty, dopóki panują
okoliczności, które spowodowały jego wprowadzenie, i dopóki leżące u ich podstaw
cele administracyjne nie mogą być osiągnięte w inny, bardziej odpowiedni sposób.
_____________
4 Te procedury licencjonowania importu wymagają wniesienia zabezpieczenia, które
nie mają ograniczającego wpływu na import, winny być traktowane jako wchodzące w
zakres par. 1 i 2.
5 Członek - kraj rozwijający się inny niż Członek - kraj rozwijający się, który
był Stroną Porozumienia w sprawie procedur licencjonowania importu z dnia 12
kwietnia 1979 roku i któremu wymogi pkt. (a)(ii) i (a)(iii) sprawiają szczególne
trudności może, na podstawie notyfikacji złożonej w Komitecie opóźnić stosowanie
tych pkt. o nie dłużej niż dwa lata od daty wejścia w życie Porozumienia dla
takiego Członka.
Artykuł 3
Nieautomatyczne licencjonowanie importu
1. Następujące postanowienia w uzupełnieniu do postanowień w ust. 1 do 11
Artykułu 1 będą mieć zastosowanie do procedur nieautomatycznego licencjonowania
importu. Procedury nieautomatycznego licencjonowania są definiowane jako
procedury licencjonowania importu na objęte definicją zawartą w ust. 1 Artykułu
2.
2. Nieautomatyczne licencjonowanie nie będzie wywoływać skutków ograniczających
lub zakłócających import ponad skutki spowodowane wprowadzeniem ograniczeń.
Procedury nieautomatycznego licencjonowania będą odpowiadać pod względem zakresu
i czasokresu trwania środkowi, do wprowadzenia którego służą i nie będą bardziej
uciążliwe administracyjnie niż jest to absolutnie konieczne dla zarządzania tym
środkiem.
3. W przypadku wymogu licencjonowania w celu innym niż stosowanie ograniczeń
ilościowych, Członkowie będą publikować wyczerpującą informację dla innych
Członków i handlowców, dla zapoznania się z podstawą przyznawania albo
rozdzielania licencji.
4. Jeśli Członek stwarza osobom, firmom lub instytucjom możliwość występowania z
wnioskiem o wyjątki lub odstępstwa od wymogu licencjonowania, to uwzględni on
ten fakt w informacji opublikowanej zgodnie z ust. 4 Artykułu 1, jak również
informację dotyczącą sposobu przedstawienia takiego wniosku oraz w miarę
możliwości wskazówkę w jakich okolicznościach takie wnioski będą rozpatrywane.
5. (a) Na wniosek jakiegokolwiek Czlonka, zainteresowanego handlem odnośnym
produktem, Członkowie zapewnią wszelkie odpowiednie informacje, dotyczące:
(i) administrowania ograniczeniami;
(ii) licencji importowych udzielonych w ostatnim okresie;
(iii) rozdziału takich licencji między kraje dostawców;
(iv) tam, gdzie jest to wykonalne, statystyk importowych, (tj. wartość albo
wolumen), dotyczących produktów podlegających licencjonowaniu importu. Nie
oczekuje się, aby Członkowie - kraje rozwijające ponosiły z tego tytułu
dodatkowe obciążenia finansowe lub administracyjne.
(b) Członkowie administrujący kontyngentami przy pomocy licencjonowania będą
publikować ogólną wielkość kontyngentów, jakie mają być stosowane, według ilości
albo wartości, daty otwarcia i zamknięcia kontyngentów oraz wszelkie ich zmiany
w tym zakresie, w terminach określonych w ust. 4 Artykułu 1 i w taki sposób, by
umożliwić rządom i handlowcom zapoznanie się z nimi.
(c) W przypadku kontyngentów rozdzielonych między kraje - dostawców, Członek
stosujący ograniczenia, poinformuje możliwie najszybciej wszystkich innych
Członków zainteresowanych dostarczaniem odnośnego towaru, o przyznanych na okres
bieżący różnym krajom - dostawcom udziałach w kontyngentach, według ilości lub
wartości oraz opublikuje te informacje w terminach określonych w ust. 4 Artykułu
1 i w taki sposób, aby umożliwić rządom i handlowcom zapoznanie się z nimi.
(d) W przypadku, gdy sytuacja wymaga przyśpieszenia terminu otwarcia
kontyngentów, informacja, o której mowa w ust. 4 Artykułu 1, powinna być
opublikowana w terminach określonych w ust. 4 Artykułu 1 i w taki sposób, aby
umożliwić rządom i handlowcom zapoznanie się z nią.
(e) Każda osoba lub instytucja, spełniająca wymogi prawne i administracyjne
Członka importującego, będzie na równi uprawniona do występowania o licencję i
jednakowo potraktowana. Jeżeli wniosek o licencję nie jest przyjęty,
wnioskodawca otrzyma na życzenie wyjaśnienie przyczyn odmowy i będzie mieć prawo
odwołania się lub rewizji zgodnie z ustawodawstwem krajowym lub procedurami
Członka importującego.
(f) Okres załatwienia wniosków, z wyjątkiem gdy nie jest to możliwe z przyczyn
niezależnych od woli Członka, nie będzie dłuższy niż 30 dni, jeśli wnioski są
rozpatrzone w miarę ich wpływu tj. na zasadzie kolejności zgłoszeń i nie dłuższy
niż 60 dni, jeśli wszystkie wnioski są rozpatrywane jednocześnie. W tym ostatnim
przypadku za rozpoczęcie okresu załatwienia wniosku uważany będzie dzień
następujący po dacie zamknięcia ogłoszonego okresu składania wniosków.
(g) Okres ważności licencji importowej będzie rozsądny i nie tak krótki, aby
uniemożliwił import. Okres ważności licencji nie powinien wykluczyć importu z
odległych źródeł, z wyjątkiem specjalnych przypadków, kiedy import jest
niezbędny dla zaspokojenia nieprzewidzianych krótkookresowych potrzeb.
(h) Przy administrowaniu kontyngnetami, Członkowie nie będą uniemożliwiać aby
import realizowany był zgodnie z udzielonymi licencjami i nie będą zniechęcać do
pełnego wykorzystania kontyngentów.
(i) Przy wydawaniu licencji, Członkowie będą brać pod uwagę, iż pożądane jest
udzielanie licencji na produkty w ilościach ekonomicznie uzasadnionych.
(j) Przy podziale licencji Członek powinien brać pod uwagę działalność importową
wnioskodawcy. W tym zakresie należałoby uwzględnić czy licencje jemu wydane w
przeszłości zostały w pełni wykorzystane w ostatnim reprezentatywnym w ostatnim
okresie. W przypadku, gdy licencje nie zostały w pełni wykorzystane, Członek
zbada przyczyny tego stanu i uwzględni je przy rozdziale nowych licencji. Należy
też mieć na uwadze potrzebę zapewnienia rozsądnego rozdziału licencji dla nowych
importerów przy uwzględnieniu, iż pożądane jest udzielenie licencji w ilościach
ekonomicznie uzasadnionych. W tym zakresie szczególną uwagę należy zwrócić na
importerów dokonujących zakupy u Członków - krajów rozwijających się, a przede
wszystkim i Członków - krajów najmniej rozwiniętych.
(k) W przypadku kontyngentów administrowanych przy pomocy licencji, które nie są
rozdzielone między kraje - dostawców, posiadacze licencji6 będą mieć swobodę
wyboru źródła. W przypadku kontyngentów rozdzielonych między kraje - dostawców,
licencja wskaże wyraźnie kraj, lub kraje.
(l) Przy zastosowaniu postanowień ust. 8 Artykułu 1 przy rozdziale licencji na
przyszłość można dokonać wyrównań tam, gdzie import przekroczy poziom licencji
poprzednich.
Artykuł 4
Instytucje
Niniejszym ustanawia się Komitet Licencjonowania Importu, składający się z
przedstawicieli każdego Członka. Komitet wybierze swojego przewodniczącego i
wiceprzewodniczącego i będzie zbierać się w miarę potrzeby w celu zapewnienia
Członkom możliwości przeprowadzenia konsultacji we wszystkich sprawach
dotyczących funkcjonowania niniejszego Porozumienia lub dla popierania jego
celów.
Artykuł 5
Notyfikacja
1. Członkowie, którzy ustanowią procedury licencjonowania lub wniosą zmiany w
swoich procedurach notyfikują je Komitetowi w ciągu 60 dni od ich opublikowania.
2. Notyfikacje dotyczące ustanowienia procedur licencjonowania importu będą
obejmować następujące informacje:
(a) listę produktów podlegających procedurom licencjonowania;
(b) punkty kontaktowe dla udzielenia informacji na temat warunków, jakim mają
odpowiadać ubiegający się o licencje;
_________________
6 Czasami określanych jako "posiadacze kontyngentu".
(c) organ(y) administracji dla składania wniosków;
(d) data i nazwa publikacji, w której procedury licencjonowania są opublikowane;
(e) wskazanie czy procedura licencjonowania jest automatyczna, czy
nieautomatyczna zgodnie z definicjami zawartymi w Artykułach 2 i 3;
(f) w przypadku procedur automatycznego licencjonowania importu, ich cel
administracyjny;
(g) w przypadku procedur nieautomatycznego licencjonowania importu, wskazanie
środka, który został wprowadzony przez procedurę licencjonowania; i
(h) przewidywany czas trwania procedury licencyjnej, jeśli można to oszacować z
pewnym prawdopodobieństwem, a jeśli nie, powód dla którego nie można podać tej
informacji.
3. W notyfikacjach zmian w procedurach licencjonowania importu wskaże się
wymienione elementy, jeśli nastąpiły w nich zmiany.
4. Członkowie notyfikują Komitetowi publikację(e), w której zostaną zamieszczone
informacje wymagane zgodnie z ust. 4 Artykułu 1.
5. Każdy zainteresowany Członek, który uważa, że inny Członek nie notyfikował
ustanowienia procedury licencjonowania lub zmian w niej zgodnie z
postanowieniami ust. od 1 do 3, może zwrócić na to uwagę takiego Członka. Jeżeli
po tym notyfikacja nie zostanie dokonana w trybie pilnym, to taki Członek może
sam notyfikować procedurę licencjonowania lub zmiany w niej, łącznie z
wszystkimi stosownymi i dostępnymi informacjami.
Artykuł 6
Konsultacje i rozstrzyganie sporów
Konsultacje i rozstrzyganie sporów w odniesieniu do jakijkolwiek sprawy mające
wpływ na działanie niniejszego Porozumienia, będą podlegać postanowieniom
Artykułów XXII i XXIII GATT 1994, tak jak zostały one sprecyzowane i są
stosowane zgodnie z Porozumieniem o rozstrzyganiu sporów.
Artykuł 7
Przegląd
1. Komitet będzie dokonywać w miarę potrzeby, ale co najmniej raz na dwa lata
przeglądu wprowadzenia w życie i działania niniejszego Porozumienia przy
uwzględnieniu jego celów oraz praw i obowiązków z niego wynikających.
2. Jako podstawę dla przeglądu przez Komitet, Sekretariat przygotuje raport
faktograficzny oparty na informacjach dostarczonych zgodnie z Artykułem 5,
odpowiedziach na roczny kwestionariusz na temat procedur licencjonowania
importu7 i innych istotnych wiarygodnych informacjach mu dostępnych. Raport
przedstawi streszczenie w/w informacji, w szczególności wskazując na wszelkie
zmiany lub nowe fakty, które zaistniały w rozpatrywanym okresie oraz wszelkie
inne informacje, tak jak uzgodniono przez Komitet.
3. Członkowie zobowiązują się do wypełniania corocznych kwestionariuszy na temat
procedur licencjonowania importu najszybciej i w sposób wyczerpujący.
4. Komitet będzie informować Radę Handlu Towarami o faktach, które wydarzyły się
w okresie objętym takim przeglądem.
Artykuł 8
Postanowienia końcowe
Zastrzeżenia
1. Bez uzyskania zgody pozostałych Członków nie mogą być zgłaszane zastrzeżenia
wobec któregokolwiek z postanowień niniejszego Porozumienia.
Ustawodawstwo krajowe
2. (a) Każdy Członek zapewni zgodność swoich ustaw, przepisów i procedur
administracyjnych z postanowieniami niniejszego Porozumienia nie później niż z
dniem wejścia dla niego w życie Porozumienia WTO.
(b) Każdy Członek będzie informować Komitet o wszelkich zmianach w swoich
ustawach i przepisach odnoszących się do niniejszego Porozumienia i w
administrowaniu tymi ustawami i przepisami.
Za zgodność tłumaczenia z oryginałem:
_______________
7 Po raz pierwszy rozesłany jako dokument GATT 1947, 23 marca 1971 roku, znak
L/3515.
POROZUMIENIE W SPRAWIE SUBSYDIÓW I ŚRODKÓW WYRÓWNAWCZYCH
Członkowie niniejszym uzgadniają, co następuje:
CZĘŚĆ I: POSTANOWIENIA OGÓLNE
Artykuł 1
Definicja subsydium
1. 1. Dla celów niniejszego Porozumienia przyjmuje się, że subsydium będzie
uznane za istniejące, jeżeli:
(a) (1) występuje finansowy wkład rządu lub jakiejkolwiek instytucji publicznej
na terytorium Członka (zwanej dalej "rządem"), tzn. gdy:
(i) działalność rządu obejmuje bezpośredni przepływ środków (np. darowizny,
pożyczki, wkłady kapitałowe), potencjalny przepływ środków lub transfer
zobowiązań (np. gwarancje kredytowe);
(ii) należne dochody rządowe są zaniechane lub nie pobierane (np. zachęty
fiskalne takie jak ulgi podatkowe)1;
(iii) rząd dostarcza dobra lub usługi inne niż w postaci ogólnej infrastruktury
lub nabywa dobra;
(iv) rząd dokonuje wpłat do funduszy celowych lub wyznacza albo upoważnia
prywatny podmiot do prowadzenia jednej lub wielu funkcji opisanych powyżej w
punktach od (i) do (iii), które normalnie byłyby powierzone instytucjom rządowym
i które w praktyce nie różnią się faktycznie od praktyk zwyczajowo prowadzonych
przez rządy
lub
(a) (2) występuje jakakolwiek inna forma wspierania dochodu lub ceny w
rozumieniu Art. XVI GATT 1994;
i
(b) udzielana jest z tego tytułu korzyść.
1.2 Subsydium określone w ust. 1 będzie podlegało postanowieniom Części II lub
też postanowieniom części III lub V niniejszego Porozumienia tylko wówczas, gdy
jest ono specyficzne w rozumieniu postanowień Artykułu 2.
________________
1 Zgodnie z postanowieniami Artykułu XVI GATT 1994 (nota wyjaśniająca do
Artykułu XVI) oraz z postanowieniami zawartymi w Załącznikach od I do III
niniejszego Porozumienia, zwolnienie produktu będącego przedmiotem eksportu, z
cła lub podatków obciążających podobny produkt przeznaczony na rynek krajowy,
lub zwrot takiego cła lub podatku w wysokości nie przekraczającej rzeczywistych
obciążeń nie jest traktowane jako subsydium.
Artykuł 2
Specyficzność
2.1. W celu ustalenia czy subsydium zdefiniowane w ust. 1 Artykułu 1 jest
specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, branży, grupy przedsiębiorstwa lub
gałęzi przemysłu (zwanych dalej "pewnymi przedsiębiorstwami") w ramach
właściwości prawnej władzy stosującej subsydium, stosowane będą następujące
kryteria:
(a) Jeżeli władza przyznająca subsydium lub przepisy prawne na podstawie których
ona funkcjonuje, w sposób wyraźny ograniczają dostęp do subsydiów dla pewnych
przedsiębiorstw, to takie subsydium jest specyficzne.
(b) Jeżeli władza przyznająca subsydium lub przepisy prawne na podstawie których
ona funkcjonuje, ustalają obiektywne kryteria lub warunki2 określające
dostępność subsydium i jego wysokość, to specyficzność nie występuje pod
warunkiem, że dostępność jest automatyczna, a kryteria i warunki są ściśle
przestrzegane. Kryteria lub warunki muszą być jasno zapisane w ustawie,
przepisie, lub innym oficjalnym dokumencie tak, aby możliwa była ich
weryfikacja.
(c) Jeżeli, mimo jakichkolwiek pozorów niespecyficzności wynikającej ze
stosowania zasad określonych w ustępach (a) i (b) istnieją powody by sądzić, że
subsydium w rzeczywistości może być specyficzne, to mogą zostać uwzględnione
inne czynniki. Czynniki te są następujące: wykorzystywanie programu subsydiów
przez ograniczoną liczbę pewnych przedsiębiorstw, wykorzystywanie subsydiów w
przeważającym stopniu przez pewne przedsiębiorstwa, przyznawanie
nieproporcjonalnych dużych subsydiów pewnym przedsiębiorstwom, jak również
stopień uznaniowości stosowanej przez władze, przyznające subsydium przy
podejmowaniu decyzji o ich udzielaniu3. Przy stosowaniu postanowień tego ustępu
będzie brany pod uwagę zakres zróżnicowania działalności gospodarczej w ramach
właściwości prawnej władzy stosującej subsydia oraz długość okresu, w którym
funkcjonował program subsydiowania.
2. 2. Subsydium przyznawane tylko pewnym przedsiębiorstwom zlokalizowanym w
określonym regionie geograficznym, w ramach właściwości prawnej władzy
stosującej subsydium, będzie uważane za specyficzne. Rozumie się, że ustalanie
lub zmiana poziomu powszechnie stosowanych stawek podatkowych wprowadzonych
przez wszystkie upoważnione do tego szczeble administracji publicznej nie będzie
traktowane jako specyficzne subsydium w rozumieniu niniejszego Porozumienia.
2. 3. Każde subsydium podlegające postanowieniom Artykułu 3 będzie uważane za
specyficzne.
2. 4. Każde orzeczenie specyficzności subsydium zgodnie z postanowieniami
niniejszego Artykułu będzie jasno uzasadnione na podstawie pozytywnego dowodu.
___________________
2 Obiektywne kryteria i warunki używane tutaj oznaczają kryteria i warunki
neutralne, nie faworyzujące pewnych przedsiębiorstw w stosunku do innych, mające
z natury charakter ekonomiczny i stosowane według kryteriów horyzontalnych,
takich jak liczba zatrudnionych lub wielkość przedsiębiorstwa.
3 W tym przypadku będzie brana w szczególności pod uwagę informacja na temat
częstotliwości, z jaką przyznawano bądź odrzucano prośby o subsydium, oraz
powody takich decyzji.
CZĘŚĆ II: ZAKAZANE SUBSYDIA
Artykuł 3
Zakaz
3. 1. Wyjąwszy ustalenia zawarte w Porozumieniu o rolnictwie, następujące
subsydia, w rozumieniu Artykułu 1, będą zakazane:
(a) subsydia uzależnione prawnie lub faktycznie, wyłącznie lub jako jeden z
kilku innych warunków4, od działalności eksportowej łącznie z warunkami
przedstawionymi w Załączniku I5,
(b) subsydia uzależnione, wyłącznie lub jako jeden z kilku innych warunków, od
preferencji dla towarów w stosunku do importowanych.
3. 2. Członkowie nie będą przyznawać ani utrzymywać subsydiów wymienionych w
ust. 1.
__________________
4 Ta norma jest spełniona, gdy fakty wskazują, iż przyznanie subsydium które
prawnie nie jest zależne od wyników eksporty, jest w rzeczywistości uzależnione
od obecnego lub przewidywanego eksportu lub dochodów z eksportu. Sam fakt, że
subsydium jest przyznawane przedsiębiorstwom eksportującym nie będzie tylko z
tego powodu traktowany jako subsydium eksportowe w rozumieniu niniejszego
postanowienia.
5 Środki, o których mowa w Załączniku I, jako nie stanowiące subsydiów
eksportowych nie będą zakazane tym lub innymi postanowieniami niniejszego
Porozumienia.
Artykuł 4
Środki zaradcze
4. 1. Jeżeli Członek ma powody by sądzić, że zakazane subsydium jest przyznawane
lub utrzymywane przez innego Członka, może on wystąpić o konsultacje z tym innym
Członkiem.
4. 2. Wniosek o konsultacje zgodnie z ust. 1 będzie zawierać przedstawienie
dostępnego dowodu istnienia i charakteru kwestionowanego subsydium.
4. 3. Po otrzymaniu wniosku o konsultacje zgodnie z ust. 1, Członek o którym
sądzi się, że przyznaje lub utrzymuje dane subsydium, podejmie możliwie
najszybciej takie konsultacje. Celem tych konsultacji będzie wyjaśnienie faktów
sprawy i osiągnięcie wzajemnie zadowalającego rozwiązania.
4. 4. Jeżeli w ciągu trzydziestu dni6 od daty wystąpienia o konsultacje nie uda
się osiągnąć wzajemne zadowalającego rozwiązania, to jakikolwiek Członek będący
stroną takich konsultacji może skierować sprawę do Organu Rozstrzygania Sporów
("DSB") w celu niezwłocznego powołania panelu, chyba że DSB zdecyduje
jednogłośnie by nie ustanawiać panelu.
4. 5. Po utworzeniu, panel może wnioskować o pomoc ze strony Stałej Grupy
Ekspertów7 (zwana dalej w niniejszym Porozumieniu "PGE") w celu ustalenia, czy
kwestionowany środek stanowi zakazane subsydium. PGE, jeżeli otrzyma taki
wniosek, winna bezzwłocznie dokonać przeglądu dowodów dotyczących istnienia i
charakteru danego środka i stworzyć Członkowi przyznającemu lub utrzymującemu
środek możliwość wykazania, że kwestionowany środek nie jest zakazanym
subsydium. PGE przedstawi swoje wnioski panelowi w terminie przez panel
określonym. Wnioski PGE, czy kwestionowany środek stanowi zakazane subsydium
będą przyjęte przez panel bez zmian.
4. 6. Panel przedstawi swój końcowy raport Członkom - stronom sporu. Raport ten
będzie rozesłany wszystkim Członkom w ciągu 90 dni od daty powołania panelu i
ustaleniu jego mandatu.
4. 7. W przypadku stwierdzenia, że kwestionowany środek jest zakazanym
subsydium, panel zaleci, by subsydiujący Członek bezzwłocznie zaprzestał
stosowania tego subsydium. W tym celu panel określi w swym zaleceniu termin, w
którym członek musi wycofać stosowanie środka.
4. 8. W ciągu 30 dni od udostępnienia raportu panelu wszystkim Członkom, raport
będzie przyjęty przez DSB, chyba że jedna ze stron sporu oficjalnie notyfikuje
DSB o swej decyzji złożenia odwołania lub też DSB zdecyduje jednogłośnie, by nie
przyjmować raportu.
4. 9. Jeżeli złożono odwołanie od raportu panelu, to Organ Apelacyjny wyda swą
decyzję w ciągu 30 dni od daty, w której strona sporu formalnie notyfikowała
zamiar złożenia odwołania. Jeżeli Organ Apelacyjny uzna, że nie może przedstawić
raportu w ciągu 30 dni, to poinformuje on pisemnie DSB o przyczynach opóźnienia
i prawdopodobnym terminie, w którym raport zostanie przedstawiony. W żadnym
przypadku takie postępowanie nie będzie przekraczało 60 dni. Raport Organu
Apelacyjnego będzie przyjęty przez DSB i bezwarunkowo zaakceptowany przez strony
spory chyba, że DSB zadecyduje jednogłośnie, w ciągu 20 dni od daty
udostępnienia raportu Członkom8, by nie przyjmować raportu Organu Apelacyjnego.
4. 10. W przypadku, gdy zalecenie DSB nie jest zrealizowane w wyznaczonym przez
panel terminie, liczonym od momentu przyjęcia raportu panelu lub raportu Organu
Apelacyjnego, to DSB upoważni stronę składającą skargę do pojęcia odpowiednich9
środków zaradczych chyba, że DSB zdecyduje jednogłośnie o odrzuceniu wniosku.
4. 11. W przypadku, gdy strona sporu prosi o arbitraż na podstawie ust. 6
Artykułu 22 Porozumienia o rozstrzyganiu sporów ("DSU"), to arbiter ustali, czy
środki zaradcze są właściwe10.
4. 12. Dla celów postępowań spornych prowadzonych na podstawie niniejszego
Artykułu, okresy stosowane zgodnie z DSU dla takich postępowań spornych będą o
połowę krótsze od tam wskazanych, z wyjątkiem okresów szczegółowo określonych w
niniejszym Artykule.
______________
6 Wszelkie terminy wymienione w tym Artykule mogą być przedłużone za wspólną
zgodą stron.
7 Ustanowiona zgodnie z Artykułem 24.
8 Jeżeli posiedzenie DSB nie jest zaplanowane w tym okresie, to posiedzenie
takie zostanie w tym celu zwołane.
9 Określenie to nie oznacza pozwolenia na stosowanie niewspółmiernych środków
zaradczych w świetle faktu, iż subsydia objęte tymi postanowieniami są zakazane.
10 Określenie to nie oznacza pozwolenia na stosowanie niewspółmiernych środków
zaradczych w świetle faktu, iż subsydia objęte tymi postanowieniami są zakazane.
CZĘŚĆ III: SUBSYDIA PODLEGAJĄCE SANKCJOM
Artykuł 5
Niekorzystne skutki
5. 1 Żaden Członek nie powinien powodować, poprzez stosowanie jakiegokolwiek
subsydium opisanego w ust. 1 i 2 Artykułu 1, niekorzystnych skutków dla
interesów innych Członków, tzn:
(a) szkody dla krajowego przemysłu innego Członka11;
(b) zniweczenia lub naruszenia korzyści dla innego Członka wynikających
bezpośrednio lub pośrednio z GATT 1994, zwłaszcza korzyści wynikających ze
związanych koncesji udzielonych w ramach Artykułu II GATT 199412.
(c) poważnego uszczerbku dla inwestorów innego Członka13.
Artykuł niniejszy nie dotyczy subsydiów stosowanych wobec artykułówrolnych
stosownie do Artykułu 13 Porozumienia o rolnictwie.
________________________
11 Pojęcie "szkoda dla krajowego przemysłu" jest używane tutaj w takim samym
sensie, w jakim używane jest w Części V.
12 Pojęcie "zniweczenie lub naruszenie korzyści" jest używane w niniejszym
Porozumieniu w takim samym jak w odpowiednich postanowieniach GATT 1994, a fakt
zniweczenia lub naruszenia korzyści będzie ustalany zgodnie z praktyką
stosowania tych postanowień.
13 Pojęcie "poważny uszczerbek dla interesów innego Członka" jest używane w
niniejszym Porozumieniu w takim samym sensie jak w ust. 1 Artykułu XVI GATT 1994
i obejmuje groźbę poważnego uszczerbku.
Artykuł 6
Poważny uszczerbek
6. 1. Poważny uszczerbek interesów w rozumieniu ust. (c) Artykułu 5 będzie
uważany za istniejący w przypadku:
(a) poziomu całego subwencjonowania ad valorem14 danego towaru przekraczającego
5 procent15;
(b) stosowania subsydium dla pokrycia strat eksploatacyjnych danego przemysłu;
(c) stosowania subsydium dla pokrycia strat eksploatacyjnych danego
przedsiębiorstwa, z wyjątkiem jednorazowych, niepowtarzalnych środków, które nie
mogą być ponownie udzielone i które są przyznane głównie w celu zyskania czasu
na znalezienie długoterminowych rozwiązań i uniknięcia ostrych problemów
społecznych;
(d) bezpośredniego anulowania zadłużenia, tzn. umarzania zadłużenia wobec skarbu
państwa lub przyznania bezzwrotnych dotacji dla pokrycia spłat długu16
6. 2. Niezależnie od postanowień ust. 1, poważny uszczerbek interesów nie będzie
stwierdzany, jeżeli Członek stosujący subsydia wykaże, że kwestionowane
subsydium nie doprowadziło do żadnego ze skutków wymienionych w poniższym ust. 3
6. 3. Poważny uszczerbek interesów w rozumieniu ust. (c) Artykułu 5 może mieć
miejsce w każdym przypadku, gdy występuje jedna lub kilka z następujących
sytuacji:
(a) efektem subsydium jest wsparcie z rynku lub utrudnienie importu podobnego
produktu innego Członka na rynku Członka stosującego subsydium;
(b) efektem subsydium jest wsparcie z rynku lub utrudnienie eksportu podobnego
produktu innego Członka na rynku krajów trzecich;
(c) efektem subsydium jest znaczące podcinanie ceny przez subsydiowane produkty
w porównaniu do cen produktów podobnych innego Członka na tym samym rynku lub
znaczące zaniżenie ceny albo sprzedaż ze stratą na tym samym rynku;
(d) efektem subsydium jest wzrost udziału w rynku światowym Członka stosującego
subsydium w odniesieniu do określonego subsydiowanego surowca lub produktu
podstawowego17, w porównaniu do średniego udziału w okresie poprzednich 3 lat,
przy czym taki wzrost udziału wykazuje trwałą tendencję w okresie, w którym
przyznawano subsydium.
6. 4. Dla celów ust. 3(b), wyparcie lub utrudnienie eksportu dotyczy każdego
przypadku gdy, zgodnie z postanowieniami ust. 7, wykazano, że nastąpiła zmiana
względnych udziałów w rynku na niekorzyść nie subsydiowanego podobnego produktu
(w ciągu odpowiednio reprezentatywnego okresu, wystarczającego do wykazania
tendencji w rozwoju rynku danego produktu, a który w normalnych okolicznościach
będzie wynosił przynajmniej jeden rok). "Zmiana względnych udziałów w rynku"
będzie oznaczać jedną z następujących sytuacji: (a) ma miejsce wzrost udziału w
rynku subsydiowanego produktu; (b) udział w rynku subsydiowanego produktu nie
zmienia się w warunkach, w których przy niewystępowaniu subsydium, udział
zmniejszałby się; (c) udział w rynku subsydiowanego produktu zmniejsza się, ale
w tempie mniejszym niż tempo, które występowałoby przy braku subsydium.
6. 5. Dla celów ust. 3(c), podcinanie cen obejmuje każdą sytuację, w której
zostanie ono wskazane wobec Komitetu poprzez porównanie cen produktów
subsydiowanych z cenami podobnych nie subsydiowanych produktów dostarczanych na
ten sam rynek. Porównanie takie będzie dokonane na tym samym szczeblu handlu i w
porównalnym czasie z odpowiednim uwzględnieniem każdego innego czynnika mające
wpływ na cenę. Jeżeli jednak takie bezpośrednie porównanie nie jest możliwe,
występowanie podcinania cen może być wykazane na podstawie jednostkowej wartości
eksportu.
6. 6. Każdy Członek, na którego rynku wystąpił domniemany poważny uszczerbek,
stosownie do postanowień ust. 3 Załącznika V, udostępni stronom sporu
wyniesionego w trybie Artykułu 7 i panelowi ustanowionemu zgodnie z ust. 4
Artykułu 7, całość odpowiedniej informacji, jaka może być uzyskana w sprawie
zmian udziałów w rynku stron sporu jak również w odniesieniu do cen produktów
objętych sporem.
6. 7. Wyparcie z rynku lub utrudnienie w handlu powodujące poważny uszczerbek
nie będą miały miejsca w rozumieniu ust. 3, gdy w danym okresie występuje
jakakolwiek z następujących okoliczności18:
(a) zakaz lub ograniczenie dotyczące eksportu podobnego produktu przez Członka
wnoszącego skargę, lub importu z kraju wnoszącego skargę na rynek kraju
trzeciego;
(b) rząd kraju importera utrzymujący monopol w handlu lub handel państwowy w
danym produkcie podejmuje decyzję zastąpienia, z powodów niehandlowych, importu
z kraju Członka wnoszącego skargę, importem z innego kraju lub krajów;
(c) występują klęski żywiołowe, strajki, zakłócenia transportu lub inne
działania siły wyższej, w sposób istotny wpływające na produkcję, jakość, ilość
lub ceny produktów przeznaczonych na eksport Członka wnoszącego skargę;
(d) istnieją porozumienia ograniczające wielkość eksportu Członka wnoszącego
skargę;
(e) następuje dobrowolne zmniejszenie dostępności produktów przeznaczonych na
eksport w kraju składającym skargę (obejmujące, między innymi, sytuację, w
której firmy Członka wnoszącego skargę autonomicznie dokonują realokacji
eksportu danego produktu na nowe rynki);
(f) eksporter nie jest w stanie sprostać normom technicznym lub innym wymogom
przepisów kraju importera.
6. 8. Przy braku okoliczności omówionych w ust. 7 występowanie poważnego
uszczerbku powinno być stwierdzone na podstawie informacji dostarczonej panelowi
lub uzyskanej przez panel łącznie z informacją przedstawioną zgodnie z
postanowieniami Załącznika V.
6. 9. Niniejszy Artykuł nie odnosi się do subsydiów utrzymywanych wobec
produktów rolnych stosownie do Artykułu 13 Porozumienia o rolnictwie.
__________________________
14 Ogólny poziom subsydiowania ad valorem będzie wyliczony zgodnie z
postanowieniami Załącznika IV.
15 Ponieważ przewiduje się, że samoloty cywilne zostaną objęte specjalnymi
regułami wielostronnymi, próg ustalony w niniejszym punkcie nie dotyczy
samolotów cywilnych.
16 Członkowie uznają, że w przypadku, gdy finansowanie programu dotyczącego
samolotów cywilnych uwarunkowane wielkością sprzedaży (royalty based payaments)
nie jest całkowicie spłacone z powodu spadku sprzedaży poniżej przewidywanego
poziomu, to sam fakt nie stanowi poważnego zagrożenia w rozumieniu niniejszego
punktu.
17 Jeżeli nie zostaną ustalone w trybie wielostronnym inne specyficzne zasady
handlu dla pewnych dóbr, czy produktów lub surowców.
18 Fakt, że niektóre okoliczności zostały wskazane w niniejszym ustępie nie
nadaje im, jako taki, żadnego statusu prawnego, ani w kategoriach GATT 1994, ani
niniejszego Porozumienia. Takie okoliczności nie mogą być sporadyczne, izolowane
lub w inny sposób mało znaczące.
Artykuł 7
Środki zaradcze
7. 1 Z wyjątkiem postanowień Artykułu 13 Porozumienia o rolnictwie, jeżeli
członek ma powody by sądzić, że jakiekolwiek subsydium, o którym mowa w Artykule
1, przyznane lub utrzymywane przez innego Członka, powoduje powstania szkody dla
jego krajowego przemysłu, niweczy lub narusza korzyści, lub też stanowi poważny
uszczerbek, taki Członek może wnioskować o konsultacje z tym innym Członkiem.
7. 2. Wniosek o konsultacje stosownie do ust. 1 będzie zawierać stwierdzenie
posiadanego dowodu dotyczącego: (a) istnienia i charakteru kwestionowanego
subsydium; (b) szkody spowodowanej dla krajowego przemysłu, albo zniweczenia lub
naruszenia korzyści albo poważnego uszczerbku dla interesów19 Członka
występującego o konsultacje.
7. 3. Po otrzymaniu wniosku o konsultacje w myśl ust. 1, Członek, o którym sądzi
się, że przyznaje lub utrzymuje subsydium podejmie możliwie najszybciej takie
konsultacje. Celem konsultacji będzie zbadanie faktów zaistniałej sytuacji i
osiągnięcie wzajemnie akceptowanego rozwiązania.
7. 4. Jeżeli w ciągu 60 dni20 konsultacje nie doprowadzą do wzajemnie
akceptowanego rozwiązania, to każdy Członek uczestniczący w takich konsultacjach
może skierować sprawę do DSB w celu powołania panelu chyba, że DSB zadecyduje
jednogłośnie, by nie powoływać panelu. Skład panelu i jego mandat będą określone
w ciągu 15 dni od daty powołania.
7. 5. Panel dokona przeglądu sprawy i przedstawi ostateczny raport stronom
sporu. Raport będzie udostępniony wszystkim Członkom w ciągu 120 dni od daty
ustalenia składu i mandatu panelu.
7. 6. W ciągu 30 dni od udostępnienia wszystkim Członkom raportu panelu, raport
ten będzie przyjęty przez DSB21, chyba że jedna ze stron sporu formalnie
powiadomi DSB o swej decyzji złożenia odwołania, lub też DSB zdecyduje
jednogłośnie, by nie przyjmować raportu.
7. 7. Jeżeli wniesiono odwołanie od raportu panelu, to Organ Apelacyjny
przedstawi swą decyzję w ciągu 60 dni od daty formalnego notyfikowania przez
stronę intencji wniesienia odwołania. Jeżeli Organ Apelacyjny uzna, że nie może
przedstawić raportu w ciągu 60 dni, to poinformuje on pisemnie DSB o przyczynach
opóźnienia i prawdopodobnym terminie, w którym raport zostanie przedstawiony. W
żadnym przypadku takie postępowanie nie może przekraczać 90 dni. Raport
dotyczący odwołania będzie przyjęty przez DSB i bezwarunkowo zaakceptowany przez
strony sporu, chyba że DSB zadecyduje jednogłośnie, w ciągu 20 dni od daty
udostępnienia raportu Członkom22, by nie przyjmować raportu dotyczącego
odwołania.
7. 8. Jeżeli raport panelu lub Organu Apelacyjnego jest przyjęty i ustalono w
nim, że jakiekolwiek subsydium spowodowało niekorzystne skutki dla interesów
innego Członka w rozumieniu Artykułu 5, to Członek przyznający lub utrzymujący
takie subsydium podejmie odpowiednie kroki w celu usunięcia niekorzystnych
skutków lub zaniechania stosowania subsydium.
7. 9. W przypadku, gdy Członek nie podjął odpowiednich kroków w celu usunięcia
niekorzystnych skutków lub zaniechania stosowania subsydium w okresie sześciu
miesięcy od daty przyjęcia przez DSB raportu panelu lub raportu Organu
Apelacyjnego i w przypadku braku porozumienia na temat rekompensaty, to DSB
upoważni stronę składającą skargę do podjęcia środków zaradczych, współmiernych
do zakresu i charakteru ustalonych niekorzystnych skutków chyba, że DSB
zdecyduje jednogłośnie o odrzuceniu wniosku.
7. 10. Jeżeli strona sporu wystąpi o arbitraż na podstawie ust. 6 Artykułu 22
DSU, arbiter ustali, czy środki zaradcze są współmierne do zakresu i charakteru
ustalonych niekorzystnych skutków.
____________________
19 W przypadku, gdy wniosek dotyczy subsydium uważanego za powodujące poważny
uszczerbek w rozumieniu ust. 1 Artykułu 6, dostępne dowody poważnego uszczerbku
mogą zostać ograniczone do dostępnych dowodów wskazujących, czy warunki z ust. 1
Artykułu 6 zostały lub nie zostały spełnione.
20 Wszelkie terminy zapisane w niniejszym Artykule mogą być przedłużone za
wspólną zgodą.
21 Jeżeli posiedzenie DSB nie jest zaplanowane w tym okresie, to takie
posiedzenie zostanie zwołane tylko w tym celu.
22 Jeżeli posiedzenie DSB nie jest zaplanowane w tym okresie, to takie
posiedzenie zostanie zwołane tylko w tym celu.
CZĘŚĆ IV: SUBSYDIA NIE WYWOŁUJĄCE SANKCJI
Artykuł 8
Identyfikacja subsydiów nie wywołujących sankcji
8. 1. Następujące subsydia będą uważane za nie wywołujące sankcji23
(a) subsydia, które nie są specyficzne w rozumieniu Artykułu 2;
(b) subsydia, które są specyficzne w rozumieniu Artykułu 2, lecz które spełniają
wszystkie warunki wymienione w ustępach 2(a), 2(b) lub 2(c) poniżej.
8. 2. Niezależnie od postanowień Części III i V następujące subsydia nie będą
wywoływać sankcji:
(a) wsparcie dla prac badawczych prowadzony przez firmy, wyższe uczelnie lub
jednostki badawcze na podstawie kontraktu z firmami jeżeli24,25,26. wsparcie27
nie stanowi więcej niż 76 procent badań przemysłowych28 lub 50 procent kosztów
przedsprzedażnego rozwoju produktu29,30;
i przy założeniu, że wsparcie to jest ograniczone wyłącznie do:
(i) kosztów osobowych (pracownicy naukowi, technicy i pozostały personel
pomocniczy, zatrudniony wyłącznie przy pracach badawczych);
(ii) kosztów aparatury, wyposażenia, terenu i budynków używanych wyłącznie i
stale (z wyjątkiem, gdy są one udostępniane na zasadach komercyjnych) dla
prowadzenia działalności badawczej;
(iii) kosztów konsultacji i analogicznych usług wykorzystywanych wyłącznie do
działalności badawczej, łącznie z zewnętrznymi zakupami badań, wiedzy
technicznej, patentów itd.;
(iv) dodatkowych kosztów ogólnych, ponoszonych bezpośrednio wskutek prowadzenia
działalności badawczej;
(v) innych kosztów bieżących (takich jak koszty materiałów, dostaw i podobne)
ponoszonych bezpośrednio wskutek prowadzenia działalności badawczej;
(b) pomoc dla regionów upośledzonych na terytorium Członka w ramach ogólnych
zasad rozwoju regionalnego31 i nie specyficzna (w rozumieniu Artykułu 2) w
ramach kwalifikujących się regionów, z zastrzeżeniem, że:
(i) każdy upośledzony region musi być jasno oznaczonym, zwartym obszarem
geograficznym o dającej się określić tożsamości gospodarczej i administracyjnej;
(ii) taki region jest uznany za upośledzony na podstawie neutralnych i
obiektywnych kryteriów32, wskazujących na to, że trudności wynikają z
okoliczności nie mających tylko doraźnego charakteru; takie kryteria muszą być
jasno wymienione w ustawie, przepisie lub innym dostępnym dokumencie oficjalnym
tak, aby były one dostępne do zweryfikowania;
(iii) kryteria będą obejmować miary rozwoju gospodarczego, które zostaną oparte
na przynajmniej jednym z następujących czynników:
- albo dochodzie na głowę, albo dochodzie gospodarstwa domowego na głowę, lub
też PKB na głowę, który nie może być wyższy niż 85 procent średniej dla danego
terytorium;
- stopie bezrobocia, która musi wynosić przynajmniej 110 procent średniej stopy
dla danego terytorium;
mierzonych w okresie trzyletnim; miara taka może być jednak miarą składaną,
zawierającą również inne czynniki.
(c) pomoc w adaptacji istniejących instalacji33 do nowych wymogów ochrony
środowiska, określonych przez ustawy albo przepisy, które nakładają zwiększone
ograniczenia i ciężary finansowe na firmy pod warunkiem, że pomoc ta:
(i) jest jednorazowym, niepowtarzalnym środkiem; i
(ii) jest ograniczona do 20 procent kosztów adaptacji; i
(iii) nie pokrywa kosztów wymiany i uruchomienia wspieranych inwestycji które
muszą być całkowicie poniesione przez firmy; i
(iv) jest bezpośrednio związania i proporcjonalna do planowanej przez firmę
redukcji uciążliwości i zanieczyszczeń oraz nie pokrywa jakichkolwiek możliwych
do osiągnięcia oszczędności w kosztach produkcji; i
(v) jest dostępna wszystkim firmom, które mogą zastosować nowe urządzenia albo
procesy technologiczne.
8. 3. Program subsydiowania, wobec którego przywołuje się postanowienia ust. 2,
będzie notyfikowany przed jego wdrożeniem Komitetowi zgodnie z postanowieniami
Części VII. Każda taka notyfikacja będzie wystarczająco precyzyjna, by inni
Członkowie mogli ocenić zgodność programu z warunkami i kryteriami dla takich
programów przewidzianymi w ust. 2. Członkowie będą także dostarczać Komitetowi
coroczne aktualizacje takich notyfikacji, obejmujące zwłaszcza informacje na
temat globalnego poziomu wydatków w ramach każdego programu i na temat
jakichkolwiek zmian programu. Inni Członkowie będą mieli prawo występowania o
informacje na temat poszczególnych przypadków stosowania subsydiów w ramach
notyfikowanych programów34.
8. 4. Na wniosek Członka Sekretariat dokona przeglądu notyfikacji sporządzonej
stosownie do ust. 3 i, jeśli jest to konieczne, może zwrócić się do Członka
stosującego subsydium o dodatkową informację na temat notyfikowanego poddanego
przeglądowi programu. Sekretariat przedstawi wyniki przeglądu Komitetowi.
Komitet, na wniosek, niezwłocznie dokona przeglądu wniosku Sekretariatu (lub,
gdy nie wnioskowano o przegląd przez Sekretariat, zbada samą notyfikację) w celu
orzeczenia, czy warunki i kryteria ust. 2 nie zostały spełnione. Procedura
przewidziana w tym ustępie zostanie zakończona najpóźniej do czasu pierwszego
regularnego posiedzenia Komitetu następującego po notyfikowaniu programu
subsydiowania, pod warunkiem upływu co najmniej dwóch miesięcy między złożeniem
takiej notyfikacji, a regularnym posiedzeniem Komitetu. Procedura przeglądu
opisana w tym ustępie będzie również, na wniosek, stosowana przy poważnych
modyfikacjach programu notyfikowanych w corocznych aktualizacjach, o których
mowa w ust. 3.
8. 5. Na wniosek Członka, orzeczenie Komitetu, o którym mowa w ust. 4, lub
niepodjęcie takiego orzeczenia przez Komitet, jak również naruszenie w
indywidualnych przypadkach warunków określonych w notyfikowanym programie,
zostaną skierowane do arbitrażu, którego decyzja będzie wiążąca. Organ
arbitrażowy przedstawi swoje wnioski Członkom w ciągu 120 dni od daty
przekazania mu sprawy. Jeżeli nie przewidziano inaczej w niniejszym ustępie, to
do arbitrażu prowadzonego stosownie do niniejszego ustępu ma zastosowanie DSU.
________________
23 Uznaje się, że pomoc rządowa służąca różnym celom jest szeroko stosowana
przez Członków, a sam fakt, że pomoc taka może nie kwalifikować się do środków
nie wywołujących sankcji w rozumieniu postanowień niniejszego Artykułu nie
ogranicza, jako taki, zdolności Członków do stosowania takiej pomocy.
24 Ponieważ przewiduje się, że samoloty cywilne zostaną objęte specjalnymi
regułami wielostronnymi, próg ustalony w postanowieniu niniejszego ust. nie
dotyczy tego produktu.
25 Nie później niż po upływie 18 miesięcy od wejścia w życie Porozumienia WTO
Komitet do spraw Subsydiów i Środków Wyrównawczych przewidziany Artykułem 24
(zwany w niniejszym Porozumieniu "Komitetem") dokona przeglądu działania
postanowień ust. 2(a) w celu dokonania niezbędnych korekt służących poprawie
działania tych postanowień. Rozważając możliwe korekty, Komitet starannie
zweryfikuje definicje kategorii sformułowanych w tym ust. w świetle doświadczeń
Członków w prowadzeniu programów badawczych i prac odpowiednich instytucji
międzynarodowych.
26 Postanowienie niniejszego Porozumienia nie stosują się do badań podstawowych
prowadzonych niezależnie przez wyższe uczelnie i ośrodki badawcze. Pojęcie
"badania podstawowe" oznacza poszerzenie ogólnej wiedzy naukowej i technicznej
nie związane z celami przemysłowymi lub handlowymi.
27 Dopuszczalne poziomy pomocy nie wywołującej sankcji omawiane w niniejszym
punkcie będą ustalone w odniesieniu do całkowitych kosztów związanych z
indywidualnym projektem i poniesionych w czasie jego trwania.
28 Pojęcie "badania przemysłowe" oznacza planowe poszukiwania lub krytyczne
badania służące do odkrywania nowej wiedzy, która może być użyteczna przy
wytwarzaniu nowych produktów, procesów lub usług lub też przy znaczącym
doskonaleniu istniejących produktów, procesów lub usług.
29 Pojęcie "przedsprzedażny rozwój produktu" oznacza przełożenie badań
przemysłowych na plany, założenia projektowe lub projekty nowych,
zmodyfikowanych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług przeznaczonych
do sprzedaży lub użytkowania, łącznie ze stworzeniem prototypu nie przydatnego
do komercyjnego użytku. Pojęcie to może również obejmować sformułowanie
alternatywnej koncepcji produktu, procesu lub usługi, oraz pierwotne
doświadczenia i projekty pilotażowe, przy założeniu, że te same projekty nie
mogą być przekształcone lub użyte dla celów przemysłowych lub handlowych.
Pojęcie to nie obejmuje rutynowych lub okresowych zmian istniejących produktów,
linii produkcyjnych, procesów przetwórczych, usług i innych bieżących operacji,
nawet jeżeli takie zmiany mogą doprowadzić do usprawnień.
30 W przypadku programów, które obejmują badania przemysłowe i przedsprzedaży
rozwój produktu, dopuszczalny poziom wsparcia nie podlegającego sankcjom nie
będzie przekraczać średniej arytmetycznej dopuszczalnych poziomów pomocy nie
powodującej sankcji, a dotyczącej dwóch wspomnianych wyżej kategorii, obliczonej
na podstawie wszystkich tak uprawnionych kosztów wskazanych pod literami (i) do
(v) tego punktu
31 "Ogólne zasady rozwoju regionalnego" oznaczają, że regionalne programy
subsydiowania stanowią część wewnętrznie spójnej i ogólnie stosowanej polityki
rozwoju regionalnego oraz, że subsydia na rozwój regionalny nie są przyznawane
pojedynczym punktom geograficznym nie mającym wpływu lub prawie nie mającym
wpływu na rozwój całego regionu.
32 "Neutralne i obiektywne kryteria" oznaczają kryteria, które nie faworyzują
pewnych regionów ponad to, co jest właściwe w celu zniesienia lub zmniejszenia
różnic regionalnych w ramach polityki rozwoju regionalnego. Mając to na celu
regionalne programy subsydiowania będą zawierać maksymalne pułapy wielkości
wsparcia, które może być przyznane na rzecz każdego subsydiowanego projektu.
Pułapy te muszą być zróżnicowane stosownie do zróżnicowanego poziomu rozwoju
regionów, którym udziela się wsparcia oraz muszą być wyrażone w kategoriach
kosztów inwestycji lub kosztów stworzenia miejsc pracy. W ramach tych pułapów
rozdział pomocy musi być dostatecznie szeroki i równy, by unikać nadmiernego
wykorzystywania subsydiów przez pewne przedsiębiorstwa lub przyznawania im
nieproporcjonalnie dużych kwot subsydiów o czym była mowa w Artykule 2.
33 "Istniejące instalacje" oznacza urządzenia, które są użytkowane co najmniej
przez dwa lata przed wprowadzeniem nowych przepisów służących ochronie
środowiska.
34 Uznaje się, że z tego przepisu notyfikacyjnego nie wynikają żadne wymagania
dostarczenia informacji poufnej, w tym poufnej informacji o charakterze
gospodarczym.
Artykuł 9
Konsultacje i dozwolone środki zaradcze
9. 1. Jeżeli, w czasie stosowania programu, o którym mowa w ust. 2 Artykułu 8 i
pomimo, że program ten jest zgodny z kryteriami sformułowanymi w tym ustępie,
jakiś Członek ma powody, by sądzić, że program ten spowodował poważne
niekorzystne skutki dla krajowego przemysłu tego Członka mogące wywołać trudną
do naprawienia szkodę, to taki Członek może wnioskować o konsultacje z Członkiem
udzielającym lub utrzymującym subsydium.
9. 2. Po przedstawieniu wniosku o konsultacje w myśl ust. 1, Członek przyznający
lub utrzymujący kwestionowany program subsydiowania przystąpi jak najszybciej do
konsultacji. celem tych konsultacji będzie wyjaśnienie faktów dotyczących danej
sytuacji oraz osiągnięcia wzajemnie akceptowalnego rozwiązania.
9. 3. Jeżeli wzajemnie akceptowalne rozwiązanie nie zostało osiągnięte w wyniku
konsultacji przeprowadzonych stosownie do ust. 2 w ciągu 60 dni od daty
przedstawienia wniosku o konsultacje, to Członek, który wystąpił o konsultacje
może przekazać sprawę Komitetowi.
9. 4. Jeżeli sprawa jest przekazana Komitetowi, to Komitet natychmiast zbada
fakty w danej sprawie oraz dowody skutków, o których mowa w ust. 1. Jeżeli
Komitet orzeknie, że skutki takie występują, to może zalecić Członkowi
stosującemu subsydium taką zmianę programu, która wyeliminuje te skutki. Komitet
przedstawi wnioski w ciągu 120 dni od daty przekazania mu sprawy zgodnie z ust.
3. W przypadku, gdy zalecenie nie zostanie wykonane w ciągu sześciu miesięcy
Komitet upoważni Członka składającego wniosek do podjęcia środków zaradczych
współmiernych do charakteru i zakresu skutków, których istnienie zostało
ustalone.
CZĘŚĆ V: ŚRODKI WYRÓWNAWCZE
Artykuł 10
Stosowanie Artykułu VI GATT 199435
Członkowie podejmą wszystkie niezbędne kroki w celu zapewnienia, by nałożenie
cła wyrównawczego36 na jakikolwiek produkt pochodzący z terytorium
jakiegokolwiek Członka i importowany na terytorium innego Członka było zgodne z
postanowieniami Artykułu VI GATT 1994 i warunkami niniejszego Porozumienia. Cła
wyrównawcze mogą być nakładane wyłącznie w następstwie postępowania wszczętego37
i prowadzonego zgodnie z postanowieniami niniejszego Porozumienia oraz
Porozumienia o rolnictwie.
______________________
35 Postanowienia Części II i III mogą być przywołane równocześnie z
postanowieniami Części V. Jednakże, w odniesieniu do skutków poszczególnego
subsydium na rynku krajowym Członka-importera, można stosować tylko jedną formę
środków zaradczych (albo cła wyrównawcze, jeżeli spełnione zostały wymogi
określone w Części C, albo środka zaradczego przewidzianego Artykułami 4 lub 7).
Postanowienia Części III i V nie będą przywoływane wobec środków uważanych za
nie wywołujące sankcji w myśl postanowień Części IV. Jednakże, środki określone
w par. 1(a) Artykułu 3 mogą być badane w celu ustalenia, czy są one specyficzne
w rozumieniu Artykułu 2. Ponadto, w przypadku subsydium, o którym mowa w ust. 2
Artykułu 8, udzielonego w związku z programem którego nie notyfikowano zgodnie z
ust. 3 Artykułu 8, mogą być zastosowane postanowienia Części III lub V, lecz
takie subsydium będzie traktowane jako nie podlegające sankcjom, jeśli zostanie
stwierdzona jego zgodność z normami określonymi w ust. 2 Artykułu 8.
36 Termin "cło wyrównawcze" będzie rozumiane jako specjalne cło nakładane w celu
zrównoważenia jakiegokolwiek subsydium przyznawanego bezpośrednio lub pośrednio
na rzecz wytwarzania, produkcji lub eksportu jakiegokolwiek towaru zgodnie z
ust. 3 Artykułu VI GATT 1994.
37 Termin "wszczęcie" używane dalej oznacza działanie proceduralne poprzez które
Członek rozpoczyna postępowanie przewidziane w Artykule 11.
Artykuł 11
Wszczęcie i prowadzenie postępowania
11. 1 Z zastrzeżeniem ust. 6, postępowanie w celu ustalenia istnienia, skali
oraz skutków jakiegokolwiek domniemanego subsydium będzie wszczynane na
podstawie pisemnego wniosku przedstawionego przez przemysł krajowy lub w jego
imieniu.
11. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, będzie zawierać wystarczające dowody
istnienia: (a) subsydium - jeżeli to możliwe - jego wysokości, (b) szkody w
rozumieniu Artykułu VI GATT 1994 interpretowanego przez niniejsze Porozumienie
oraz (c) związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy subsydiowanym importem a
rzekomą szkodą. Zwykły zarzut, nie poparty odpowiednimi dowodami nie może być
uznany za wystarczający do spełnienia wymogów niniejszego ustępu. Wniosek będzie
zawierać takie następujące informacje, jakie mogą być w rozsądnym stopniu
dostępne składającemu wniosek:
(i) identyfikację wnioskodawcy i określenie przez wnioskodawcę wielkości i
wartości produkcji krajowej produktu podobnego. W przypadku, gdy pisemny wniosek
jest złożony w imieniu przemysłu krajowego, wniosek będzie wskazywać przemysł, w
imieniu którego został złożony w formie listy wszystkich znanych producentów
krajowych produktu podobnego (bądź stowarzyszeń producentów krajowych produktu
podobnego) oraz, w miarę możliwości, opis wielkości i wartości produkcji
krajowej produktu podobnego przypadającej na tych producentów;
(ii) pełny opis rzekomo subsydiowanego produktu, nazwę kraju, bądź krajów
pochodzenia lub eksportu, identyfikację każdego znanego eksportera, bądź
producenta zagranicznego oraz listę znanych importerów kwestionowanego produktu;
(iii) dowody dotyczące istnienia, skali i charakteru kwestionowanego subsydium,
(iv) dowody, że rzekoma materialna szkoda dla krajowego przemysłu jest wywołana
subsydiowanym importem poprzez skutki subsydium; dowód ten obejmuje informację
na temat kształtowania się wolumenu rzekomo subsydiowanego importu, skutków tego
importu dla cen podobnego produktu na rynku krajowym i wynikającego stąd wpływu
tego importu na przemysł krajowy, wyrażającego się w postaci odpowiednich
czynników i wskaźników mających wpływ na przemysł krajowy takich, jak wymienione
w ust. 2 i 4 Artykułu 15.
11. 3. Władze dokonają przeglądu poprawności i adekwatności dowodów zawartych we
wniosku w celu określenia czy dowody są wystarczające aby uzasadnić wszczęcie
postępowania.
11. 4. Postępowanie nie będzie wszczynane stosownie do ust. 1, o ile władze nie
stwierdzą na podstawie badania stopnia poparcia lub sprzeciwu co do wniosku
wyrażonego38 przez producentów krajowych produktu podobnego, że wniosek został
złożony przez przemysł krajowy lub w jego imieniu39. Wniosek będzie uznany za
złożony "przez przemysł krajowy lub w jego imieniu", jeśli jest popierany przez
producentów krajowych, których łączna produkcja stanowi ponad 50 procent
produkcji ogółem produktu podobnego wytwarzanego przez tę część przemysłu
krajowego, która wyraża popracie, bądź sprzeciw wobec wniosku. Jednakże żadne
postępowanie nie zostanie wszczęte jeśli na producentów krajowych wyraźnie
popierających wniosek przypada mniej niż 25 procent całości produkcji produktu
podobnego wytwarzanego przez przemysł krajowy.
11. 5. Władze będą unikały nadawania publicznego rozgłosu wnioskowi o wszczęcie
postępowania chyba, że podjęta została decyzja o wszczęciu postępowania.
11. 6. Jeśli w szczególnych okolicznościach kompetentne władze podejmą decyzję
wszczęcia postępowania nie otrzymawszy pisemnego wniosku złożonego przez
przemysł krajowy lub w jego imieniu o wszczęcie takiego postępowania, to podejmą
one tę procedurę tylko jeśli posiadają wystarczające dowody istnienia subsydium,
szkody i związku przyczynowego, jak w ust. 2, aby uzasadnić wszczęcie
postępowania.
11. 7. Dowody zarówno subsydium jak i szkody będą rozważane równocześnie (a)
przy podejmowaniu decyzji o wszczęciu lub nie wszczynaniu postępowania, (b) w
trakcie postępowania poczynając od daty nie późniejszej niż najwcześniejszy
termin, w jakim można zastosować tymczasowe środki zgodnie z postanowieniami
niniejszego Porozumienia.
11. 8. W przypadku gdy produkty nie są importowane bezpośrednio z kraju
pochodzenia ale są eksportowane do kraju importera z kraju pełniącego funkcję
pośrednika, postanowienia niniejszego Porozumienia mają pełne zastosowanie, a
taka transakcja lub transakcje będą traktowane dla celów niniejszego
Porozumienia, jako następujące między krajem pochodzenia i krajem importu.
11. 9. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, będzie odrzucony, a postępowanie
umorzone niezwłocznie, gdy odpowiednie władze ustalą, że nie ma wystarczających
dowodów albo subsydiowania, albo szkody, uzasadniających dalsze prowadzenie
sprawy. Niezwłoczne umorzenie sprawy nastąpi w przypadkach, gdy kwota subsydium
jest znikoma lub gdy wolumen subsydiowanego importu, rzeczywistego bądź
potencjalnego, lub szkoda są nieznaczne. Dla celów niniejszego ustępu kwota
subsydium będzie uważana za znikomą, jeżeli subsydium, jest mniejsze niż 1
procent ad valorem.
11. 10. Postępowanie nie może zakłócać procedury odprawy celnej.
11. 11. Postępowania, z wyjątkiem szczególnych okoliczności, będą zakończone w
przeciągu jednego roku, lecz w żadnym przypadku nie później niż w ciągu 18
miesięcy od daty ich wszczęcia.
____________________
38 W przypadku rozdrobnionego przemysłu obejmującego wyjątkowo dużą liczbę
producentów, władze mogą określić popracie i sprzeciw wykorzystując
statystycznie poprawne techniki losowe.
39 Członkowie są świadomi, że na terytorium niektórych Członków pracownicy
przedsiębiorstw krajowych wytwarzających towary podobne, bądź przedstawiciele
tych pracowników mogą złożyć lub popierać wniosek o wszczęcie postępowania na
mocy ust. 1.
Artykuł 12
Dowody
12. 1. Zainteresowani Członkowie i wszystkie strony zainteresowane postępowaniem
w sprawie nałożenia cła wyrównawczego otrzymają powiadomienie o tym, jakie
informacje są wymagane przez władze oraz uzyskają szerokie możliwości
zaprezentowania w formie pisemnej wszystkich dowodów, które uznają za istotne
dla danego postępowania.
12. 1. 1. Eksporterzy, zagraniczni producenci lub zainteresowani Członkowie
otrzymujący kwestionariusz stosowany przy postępowaniu w sprawie nałożenia cła
wyrównawczego będą mieli co najmniej 30 dni na odpowiedź40. Wnioski o
przedłużenie 30-dniowego terminu udzielenia odpowiedzi na kwestionariusz będą
należycie rozważone i w uzasadnionych sytuacjach takie przedłużenie powinno być
udzielone ilekroć jest to praktycznie możliwe.
12. 1. 2. Z zastrzeżeniem wymogu ochrony poufnych informacji, dowody
przedstawione na piśmie przez jednego zainteresowanego Członka lub
zainteresowaną stronę będą niezwłocznie udostępnione innym zainteresowanym
Członkom lub stronom uczestniczącym w postępowaniu.
12. 1. 3. Zaraz po wszczęciu postępowania władze przekażą znanym sobie
eksporterom41 i władzom kraju eksportującego tekst pisemnego wniosku otrzymanego
zgodnie z ust. 1 Artykułu 11, udostępniając go też, na wniosek, innym
zainteresowanym stronom zaangażowanym w sprawę. Należyta uwaga zostanie zwrócona
na ochronę informacji poufnej tak, jak to przewidziano w ust. 4.
12. 2. Zainteresowani Członkowie i zainteresowane strony będą również mieć
prawo, po przedstawieniu uzasadnienia, do przedłożenia informacji ustnie. Gdy
taka informacja jest przedstawiana ustnie, od zainteresowanych Członków i
zainteresowanych stron będzie następnie wymagane jej pisemne streszczenie.
Jakakolwiek decyzja władz badających sprawę może być oparta tylko na takiej
informacji i argumentacji, które zostały zawarte w pisemnej dokumentacji władz
badających sprawę i były dostępne zainteresowanym Członkom i zainteresowanym
stronom uczestniczącym w postępowaniu z zachowaniem zasady ochrony informacji
poufnej.
12. 3. Władze będą, gdy to jest tylko praktycznie możliwe, dawać we właściwym
czasie wszystkim zainteresowanym Członkom i zainteresowanym stronom możliwość
zapoznania się z całością informacji mającej znaczenie dla prezentacji ich
argumentów, nie poufnej w rozumieniu ust. 4 i wykorzystywanej przez władze w
postępowaniu w sprawie nałożenia cła wyrównawczego, oraz możliwość przygotowania
wystąpień na podstawie tej informacji.
12. 4. Wszelka informacja o charakterze poufnym (np. dlatego, że jej ujawnienie
dawałoby istotne korzyści konkurentowi lub też dlatego, że jej ujawnienie
miałoby istotne niekorzystne skutki dla osoby udzielającej informacji lub osoby
od której ta osoba uzyskała taką informację), lub która jest dostarczona z
klauzulą poufności przez strony postępowania będzie, przy stosownym
uzasadnieniu, traktowana przez władze jako poufna. Informacja taka nie zostanie
ujawniona bez wyraźnego zezwolenia strony, która ją dostarczyła42
12. 4. 1. Władze będą wymagały od zainteresowanych Członków lub stron
składających poufną informację, dostarczenia jej nie poufnych streszczeń.
Streszczenie takie będą na tyle szczegółowe, aby umożliwić rozsądne zrozumienie
istoty dostarczanej informacji poufnej. W wyjątkowych przypadkach, tacy
Członkowie lub strony mogą stwierdzić, że informacja poufna nie nadaje się do
streszczenia. W tych wyjątkowych przypadkach konieczne jest złożenie
oświadczenia wyjaśniającego powody niemożności dokonania streszczenia.
12. 4. 2. Jeżeli władze prowadzące postępowanie stwierdzą, że prośba o poufność
nie jest uzasadniona, a strona dostarczająca informacji nie chce zgodzić się na
jej publiczne ujawnienie, ani zezwolić na jej ujawnienie w formie uogólnionej,
bądź w formie streszczenia, władze prowadzące postępowanie mogą nie brać pod
uwagę takiej informacji, chyba że zostaną przekonane na podstawie odpowiednich
źródeł o poprawności tej informacji.43
12. 5. Z wyjątkiem sytuacji określonych w ust. 7, władze w trakcie postępowania
satysfakcjonująco upewnią się co do poprawności informacji złożonych przez
zainteresowanych Członków lub strony, a będących podstawą ich ustaleń.
12. 6. Władze prowadzące postępowanie mogą je prowadzić w miarę potrzeby na
terytorium innego Członka pod warunkiem, że notyfikują swój zamiar w odpowiednim
czasie danemu Członkowi, a ten ostatni nie sprzeciwi się takiemu postępowaniu.
Ponadto, władze prowadzące postępowanie mogą je prowadzić w siedzibie firmy i
badać jej dokumenty jeżeli: (a) firma wyrazi na to zgodę i (b) dany Członek
zostanie o tym notyfikowany i nie wyrazi sprzeciwu. Procedury opisane w
Załączniku VI będą mieć również zastosowanie do postępowań prowadzonych w
siedzibie firmy. Z zastrzeżeniem wymogu ochrony informacji poufnej, władze
udostępnią rezultaty jakichkolwiek takich postępowań lub też ujawnią ich wyniki,
zgodnie z ust. 8, firmom których one dotyczą i mogą udostępnić te rezultaty
wnioskodawcom.
12. 7. W przypadkach, gdy jakikolwiek zainteresowany Członek lub zainteresowana
strona odmówi dostępu do informacji lub w inny sposób nie dostarczy koniecznej
informacji w rozsądnym terminie lub w sposób wyraźny utrudnia postępowanie, to
wówczas wstępne lub ostateczne orzeczenia potwierdzające lub odrzucające, mogą
być dokonane na podstawie dostępnych faktów.
12. 8. Przed dokonaniem ostatecznego orzeczenia, władze poinformują wszystkich
zainteresowanych Członków i zainteresowane strony o istotnych faktach wziętych
pod uwagę, jako podstawa decyzji o tym, czy zastosować ostateczne środki. Takie
ujawnienienie powinno nastąpić dostatecznie wcześnie, by umożliwić stronom
obronę ich interesów.
12. 9. Dla celów niniejszego Porozumienia pojęcie "zainteresowane strony" będzie
obejmować:
(i) eksportera lub zagranicznego producenta lub importera produktu objętego
postępowaniem, lub stowarzyszenie zawodowe lub gospodarcze, w których większość
stanowią członkowie będący producentami, eksporterami lub importerami danego
produktu; oraz
(ii) producenta podobnego produktu w kraju importującym lub stowarzyszenie
zawodowe lub gospodarcze, z których większość członków produkuje podobny produkt
w kraju Członka importującego.
Lista powyższa nie wyklucza, by Członkowie dopuścili strony, krajowe lub
zagraniczne, inne niż wspomniane wyżej, do włączenia ich w charakterze
zainteresowanych stron.
12. 10. Władze stworzą przemysłowym użytkownikom produktu objętego postępowaniem
i reprezentatywnym organizacjom konsumenckim, gdy towar jest powszechnie
sprzedawany w sieci detalicznej, możliwość złożenia informacji mających
znaczenie dla postępowania, dotyczących faktu subsydiowania, szkody i związku
przyczynowego między nimi.
12. 11. Władze uwzględniają w należyty sposób wszelkie trudności, jakich mogą
doznać zainteresowane strony, w szczególności małe firmy, przy dostarczaniu
wymaganych informacji i zapewnią wszelką możliwą pomoc.
12. 12. Procedury przedstawione powyżej nie mają na celu powstrzymania władz
jakiegokolwiek Członka przed szybkim działaniem w zakresie wszczęcia
postępowania, podjęcia tymczasowych i ostatecznych orzeczeń potwierdzających lub
odrzucających lub przed zastosowaniem tymczasowych lub ostatecznych środków
zgodnie z odpowiednimi postanowieniami niniejszego Porozumienia.
_________________
42 Członkowie są świadomi, że na terytorium niektórych Członków może być
wymagane ujawnienie informacji chronionej ze ściśle określonym zakresem jej
ochrony.
43 Członkowie uzgadniają, że wnioski o poufność informacji nie mogą być
arbitralnie odrzucone. Członkowie uzgadniają również, iż władze prowadzące
postępowanie mogą wnioskować o zdjęcie klauzuli poufności ograniczone do
informacji istotnej dla danego postępowania.
Artykuł 13
Konsultacje
13. 1. Możliwie najwcześniej po przejęciu wniosku na podstawie Artykułu 11 o
wszczęcie postępowania, a w każdym razie przed wszczęciem postępowania,
Członkowie, których produkty mogą być przedmiotem takiego postępowania, zostaną
zaproszeni na konsultacje w celu wyjaśnienia sytuacji odnośnie spraw opisanych w
ust. 2 Artykułu 11 i osiągnięcia wspólnie uzgodnionego rozwiązania.
13. 2. Ponadto, w czasie trwania postępowania, Członkowie, których produkty są
przedmiotem postępowania, będą mieć stosowne możliwości kontynuowania
konsultacji w celu wyjaśnienia faktycznej sytuacji i osiągnięcia wspólnie
uzgodnionego rozwiązania44.
13. 3. Nie ograniczając obowiązku stworzenia stosownych możliwości konsultacji,
postanowienie dotyczące konsultacji nie mają na celu powstrzymana władz Członka
przed szybkim wszczęciem postępowania, sformułowaniem wstępnych i ostatecznych
orzeczeń, potwierdzających lub odrzucających lub też zastosowaniem tymczasowych
lub ostatecznych środków, zgodnie z postanowieniami niniejszego Porozumienia.
13. 4. Członek, który zamierza wszcząć jakiekolwiek postępowanie lub który
prowadzi takie postępowanie umożliwi, na wniosek, Członkowi lub Członkom,
których produkty są przedmiotem postępowania, dostęp do nie poufnych dowodów,
łącznie z nie poufnym streszczeniem poufnych danych wykorzystanych do wszczęcia
i prowadzenia postępowania.
__________________
44 W związku z postanowieniami niniejszego ustępu jest szczególnie ważna, by nie
przyjmować potwierdzającego orzeczenia wstępnego lub ostatecznego przed
stworzeniem możliwości przeprowadzenia konsultacji. Takie konsultacje mogą
ustalić podstawę do postępowania w trybie postanowień Części II, III lub X.
Artykuł 14
Obliczanie wielkości subsydium w kategoriach korzyści dla jego odbiorcy
Dla potrzeb Części V, jakakolwiek metoda stosowana przez władze prowadzące
postępowanie w celu wyliczenia korzyści przyznanych jego odbiorcy w rozumieniu
ust. 1 Artykuł 1 będzie określona w krajowym ustawodawstwie lub w przepisach
wykonawczych danego Członka, a jej zastosowanie do każdego poszczególnego
przypadku będzie przejrzyste i odpowiednio wyjaśnione. Ponadto, każda taka
metoda będzie zgodna z następującymi wytycznymi:
(a) dostarczanie przez rząd wkładów kapitałowych nie będzie uważane za
przyznanie korzyści chyba, że taka decyzja inwestycyjna może być traktowana jako
niezgodna z normalną praktyką inwestycyjną (w tym dotyczącą lokowania kapitału
spekulacyjnego) prywatnych inwestorów na terytorium danego Członka;
(b) pożyczka udzielona przez rząd nie będzie uważana za przyznanie korzyści
chyba, że występuje różnica pomiędzy kwotą, jaką firma otrzymująca pożyczkę
płaci za pożyczkę rządową, a kwotą, jaką ta firma zapłaciłaby za porównywalną
pożyczkę, jaką firma mogłaby faktycznie uzyskać na rynku na warunkach
komercyjnych. W tym przypadku korzyścią będzie różnica pomiędzy tymi dwoma
kwotami;
(c) rządowa gwarancja kredytowa nie będzie uważana za przyznanie korzyści chyba,
że występuje różnica pomiędzy kwotą, jaką firma otrzymująca gwarancję płaci za
pożyczkę gwarantowaną przez rząd, a kwotą, jaką firma ta płaciłaby za
porównywalną pożyczkę na warunkach komercyjnych przy braku gwarancji rządowej. W
tym przypadku korzyścią będzie różnica pomiędzy tymi dwoma kwotami skorygowana o
wszelkie różnice w opłatach;
(d) dostarczenie towarów lub usług lub zakup towarów przez rząd nie będą uważane
za przyznanie korzyści, chyba, że dostarczenie następuje w zamian za mniej niż
odpowiednie wynagrodzenie, lub zakup jest dokonywany w zamian za wynagrodzenie
większe niż odpowiednie. Właściwość wynagrodzenia będzie ustalana w stosunku do
dominujących warunków rynku danego towaru czy usługi w kraju, w którym się je
dostarcza lub zakupuje (z uwzględnieniem ceny, jakości, dostępności, możliwości
sprzedaży, kosztów transportu oraz innych warunków zakupu lub sprzedaży).
Artykuł 15
Orzeczenie szkody45
15. 1. Orzeczenie szkody dla potrzeb Artykułu VI GATT 1994 będzie oparte na
pozytywnych dowodach i będzie uwzględniać obiektywne zbadanie zarówno: (a)
wielkości subsydiowanego importu i skutku subsydiowanego importu dla cen
produktów podobnych46 na rynku krajowym oraz (b) wynikającego stąd wpływu tego
importu na producentów krajowych takich produktów.
15. 2. W kwestii wielkości subsydiowanego importu, władze prowadzące
postępowanie rozważą, czy nastąpił znaczący wzrost subsydiowanego importu, albo
w wyrażeniu względnym, albo w stosunku do produkcji lub konsumpcji Członka
importującego. W odniesieniu do skutków subsydiowanego importu dla cen, władze
prowadzące postępowanie rozważą, czy wystąpiło podcięcie cen przez subsydiowany
import w stosunku do cen podobnych produktów importującego Członka lub czy
skutkiem takiego importu jest znaczny spadek cen, albo też zapobieżenie znacznej
podwyżce cen, która inaczej miałaby miejsce. Żaden pojedyńczy czynnik spośród
wymienionych, ani kilka z nich, niekoniecznie musi stanowić decydującą
wskazówkę.
15. 3. W przypadku, gdy przedmiotem równoczesnego postępowania w sprawie cła
wyrównawczego jest produkt pochodzący z więcej niż jednego kraju, władze
prowadzące postępowanie mogą oceniać łącznie skutki takiego importu tylko wtedy,
gdy ustalą, że (a) wielkość subsydium ustalonego w stosunku do importu z każdego
kraju jest więcej niż znikoma w myśl definicja z ust. 9 Artykułu 11 oraz, że
wielkość importu z każdego kraju nie jest nieznaczna, i (b) łączna ocena skutków
importu jest stosowana w świetle warunków konkurencji pomiędzy importowanymi
produktami oraz warunków konkurencji pomiędzy produktami importowanymi, a
podobnymi produktami krajowymi.
15. 4. Badanie wpływu subsydiowanego importu na dany przemysł krajowy będzie
obejmować ocenę wszystkich istotnych dla spraw czynników ekonomicznych i
wskaźników mających wpływ na kondycję przemysłu, łącznie z rzeczywistym i
potencjalnym spadkiem produkcji, sprzedaży, udziału w rynku, zysków,
produktywności, dochodów z inwestycji lub stopnia wykorzystania mocy
wytwórczych; czynników wpływających na ceny krajowe; faktycznych i potencjalnych
negatywnych skutków dla płynności finansowej, zapasów, zatrudnienia, płac, stopy
wzrostu, zdolności do pozyskiwania kapitałów i inwestycji, oraz, w przypadku
rolnictwa, wzrostu ciężaru z tytułu rządowych programów wsparcia. Przytoczona tu
lista nie jest wyczerpująca, ani też żaden pojedynczy czynnik spośród
wymienionych, lub kilka z nich, niekoniecznie musi stanowić decydującą
wskazówkę.
15. 5. Konieczne jest wykazanie, że subsydiowany import, poprzez skutki
subsydiów47, wywołuje szkodę w rozumieniu niniejszego Porozumienia. Wykazanie
związku przyczynowego między subsydiowanym importem, a szkodą dla przemysłu
krajowego będzie oparte na analizie wszystkich istotnych dowodów będących w
posiadaniu władz. Władze zbadają również wszelkie znane im czynniki, inne niż
subsydiowany import, które w tym samym czasie wywołują szkodę dla krajowego
przemysłu, a szkoda wywołana przez te inne czynniki nie może być przypisana
subsydiowanemu importowi. Czynniki, które mogą być istotne w tym względzie,
obejmują m.in. wielkość importowi. Czynniki, które mogą być istotne w tym
względzie, obejmują m.in. wielkość i ceny nie subsydiowanego importu danego
produktu, spadek popytu lub zmiany w strukturze konsumpcji, restrykcyjne
praktyki handlowe obcych i krajowych producentów, konkurencja między nimi,
rozwój technologii, działalność eksportowa i produktywność krajowego przemysłu.
15. 6. Skutki subsydiowanego importu będą oceniane w odniesieniu do krajowego
przemysłu podobnego produktu, jeśli dostępne statystyki pozwalają na odrębną
identyfikację takiej produkcji na podstawie takich kryteriów, jak proces
wytwórczy, sprzedaże dokonywane przez producentów i ich zyski. Jeśli taka
odrębna identyfikacja produkcji nie jest możliwa, skutki subsydiowanego importu
będą oceniane na podstawie zbadania produkcji możliwie najwęższej grupy lub
asortymentu produktów, obejmujących produkty podobne, dla których niezbędna
informacja może być dostarczona.
15. 7. Orzeczenie zagrożenia szkodą materialną będzie oparte na faktach, a nie
jedynie na domniemaniach, przypuszczeniach, czy niewielkim prawdopodobieństwie.
Zmiana warunków, która wywołałaby sytuację, w której subsydium spowodowałoby
szkodę musi być dokładnie przewidywalna i nieuchronna. Orzekając istnienie
zagrożenia materialną szkodą władze prowadzące postępowanie winnym między
innymi, uwzględniać takie czynniki, jak:
(i) charakter danego subsydium lub subsydiów i prawdopodobne skutki handlowe,
które mogą stąd wynikać;
(ii) znacząca stopa wzrostu aubsydiowanego importu na rynek krajowy wskazująca
na prawdopodobieństwo istotnego wzrostu importu;
(iii) dostatecznie duże wolne moce produkcyjne eksportera lub ich bezpośredni i
istotny wzrost, wskazujące na prawdopodobieństwo istotnego wzrostu
subsydiowanego eksportu na rynek Członka importującego przy uwzględnieniu
dostępności innych rynków eksportowych, które mogłyby zaabsorbować dodatkowy
eksport;
(iv) czy import następuje po cenach, które będą miały znaczący skutek w postaci
obniżenia cen krajowych lub hamowania ich wzrostu i które mogłyby prawdopodobnie
spowodować zwiększenie popytu na dalszy import; i
(v) zapasy danego produktu objętego postępowaniem.
Żaden z tych czynników traktowany oddzielnie nie musi koniecznie dostarczać
decydującej wskazówki, ale całość czynników musi prowadzić do wniosku, że dalszy
wzrost subsydiowania eksportu jest nieuchronny oraz, że powstałaby szkoda
materialna, jeżeli nie podejmie się działań ochronnych.
15. 8. W przypadkach, kiedy występuje zagrożenie szkodą przez subsydiowany
import, stosowanie środków wyrównawczych będzie rozważane i decyzje będą
podejmowane ze szczególną starannością.
_______________________
45 Dla potrzeb niniejszego Porozumienia pojęcie "szkoda", o ile nie stwierdzono
inaczej, oznacza szkodę materialną wyrządzoną przemysłowi krajowemu, groźbę
szkody materialnej dla tego przemysłu, bądź faktyczne opóźnienie utworzenia
takiego przemysłu i będzie interpretowane zgodnie z postanowieniami niniejszego
Artykułu.
46 W niniejszym Porozumieniu pojęcie "produkt podobny" (like product, produit
similaire) będzie interpretowane jako oznaczające produkt, który jest
identyczny, to jest taki sam pod każdym względem jak produkt którego sprawa
dotyczy, lub też - w przypadku braku takiego produktu - inny produkt, który
wprawdzie nie jest podobny pod każdym względem, ale ma charakter ściśle
przypominający cechy produktu którego sprawa dotyczy.
47 Jak to zostało określone w ust. 2 i 4.
Artykuł 16
Definicja przemysłu krajowego
16. 1. Dla celów niniejszego Porozumienia, z wyjątkiem postanowień zawartych w
ust. 2, pojęcie "przemysł krajowy" będzie interpretowane jako obejmujące ogół
producentów krajowych podobnego produktu lub tych spośród nich, których łączna
produkcja danego towaru stanowi dużą część całkowitej produkcji krajowej tego
towaru - z wyjątkiem sytuacji, w której producenci są powiązani48 z eksporterami
lub importerami lub sami są importerami rzekomo subsydiowanego produktu lub
produktu podobnego z innych krajów, w której to sytuacji " przemysł krajowy"
może być interpretowany jako dotyczący pozostałych producentów.
16. 2. W wyjątkowych okolicznościach, terytorium Członka można podzielić pod
względem danej produkcji na dwa lub więcej konkurencyjnych rynków, a producenci
na każdym rynku mogą być traktowani jako oddzielny przemysł jeżeli (a)
producenci w ramach takiego rynku sprzedają całą lub prawie całą swą produkcję
danego produktu na danym rynku, oraz (b_) popyt na danym rynku nie jest w
znaczącym stopniu zaspokajany przez producentów znajdujących się gdzie indziej
na tym terytorium. W takich okolicznościach można ustalić istnienie szkody nawet
wtedy, gdy duża część produkcji krajowej nie doznaje szkody z zastrzeżeniem, że
import subsydiowanych produktów jest skoncentrowany na danym izolowanym rynku
oraz, że subsydiowany import wywołuje szkodę wytwórcom całej lub prawie całej
produkcji na danym rynku.
16. 3. Jeżeli przemysł krajowy interpretowano jako odnoszący się do producentów
na danym obszarze, to znaczy na rynku tak, jak to zdefiniowano w ust. 2, to cła
wyrównawcze będą nakładane tylko na dane produkty przeznaczone do finalnej
konsumpcji na danym obszarze. Jeżeli ustawy kraju importera nie zezwalają na
nakładanie ceł wyrównawczych w ten sposób, Członek importujący może nałożyć cła
wyrównawcze bez ograniczeń jedynie wtedy, gdy (a) eksporterom dano sposobność
zaprzestania eksportu na dany obszar po cenach subsydiowanych lub w inny sposób
złożenia zobowiązań zgodnie z Artykułu 18, lecz nie podjęli oni szybko
odpowiednich zobowiązań w tym względzie i (b) cła takie nie mogą być nakładane
wyłącznie na produkty konkretnych producentów zaopatrujących dany obszar.
16. 4. Jeżeli dwa lub więcej krajów osiągnęło, w myśl postanowień ust. 8(a)
Artykułu XXIV GATT 1994, taki poziom integracji, że wykazują cechy jednego
łącznego rynku, wówczas przemysł na całym zintegrowanym obszarze będzie
traktowany, jako przemysł krajowy, o którym mowa w ustępach 1 i 2.
16. 5. Postanowienia ust. 6 Artykułu 15 będą miały zastosowanie do niniejszego
Artykułu.
__________________
48 Dla potrzeb niniejszego ustępu, producenci będą uważani za powiązanych z
eksporterami lub importerami tylko wówczas, gdy (a) jeden z nich bezpośrednio
lub pośrednio kontroluje drugiego, lub (b) obydwaj są bezpośrednio lub pośrednio
kontrolowani przez osobę trzecią lub (c) kontrolują oni wspólnie, bezpośrednio
lub pośrednio, osobę trzecią, z zastrzeżeniem, że istnieją podstawy, aby sądzić
lub domniemywać, iż w efekcie takich związków dany producent zachowuje się
inaczej niż producenci nie powiązani. Dla celów niniejszego ustępu osoba będzie
uważana za kontrolującą drugą osobę tylko jeśli ta pierwsza jest posiada
zdolność prawną lub faktyczną do ograniczania lub kierowania zachowaniem tej
drugiej.
Artykuł 17
Środki tymczasowe
17. 1. Środki tymczasowe mogą być zastosowane tylko wówczas, gdy:
(a) wszczęto postępowanie zgodnie z Artykułem 11, zostało to publicznie
obwieszczone, a zainteresowanym Członkom i zainteresowanym stronom dano
odpowiednie możliwości przedstawienia informacji i zgłoszenia uwag;
(b) dokonano wstępnego potwierdzającego orzeczenia, że subsydium istnieje i że
wystąpiła szkoda dla krajowego przemysłu w wyniku subsydiowanego eksportu; oraz
(c) odpowiednie władze uznają takie środki za konieczne dla zapobieżenia
powstaniu szkody w trakcie postępowania.
17. 2. Środki tymczasowe mogą przybrać formę wstępnych ceł wyrównawczych
zagwarantowanych poręczeniem gotówkowym lub wekslem gwarancyjnym w wysokości
równej tymczasowo wyliczonej wielkości subsydium.
17. 3. Środki tymczasowe nie będą zastosowane wcześniej niż po upływie 60 dni od
daty wszczęcia postępowania.
17. 4. Środki tymczasowe będą ograniczone do możliwie najkrótszego okresu, nie
przekraczającego czterech miesięcy.
17. 5. Przy stosowaniu środków tymczasowych będą stosowane odpowiednie
postanowienia Artykułu 19.
Artykuł 18
Zobowiązania
18. 1. Postępowanie może49 zostać zawieszone lub umorzone bez nakładania środków
tymczasowych lub ceł wyrównawczych po złożeniu zadowalających zobowiązań
dobrowolnych, w których:
(a) rząd Członka eksportującego zgadza się na usunięcie lub ograniczenie
subsydium lub też na podjęcie innych środków dotyczących jego skutków; lub
(b) eksporter zgadza się na taką rewizję swych cen, by dać władzom prowadzącym
postępowanie satysfakcjonującą pewność, że szkodliwe efekty subsydium zostaną
usunięte. Wzrost cen w ramach tych zobowiązań nie będzie większy niż jest to
niezbędne dla wyeliminowania wielkości subsydium. Jest pożądane, aby wzrost cen
był mniejszy niż wysokość subsydium, jeżeli taki wzrost byłby wystarczający do
usunięcia szkody dla przemysłu krajowego.
18. 2. Nie będzie się dążyć do uzyskiwania zobowiązań, ani ich przyjmować dopóki
władze Członka importującego nie dokonały wstępnego potwierdzającego orzeczenia
faktu subsydiowania i szkody wywołanej przez takie subsydiowanie oraz dopóki, w
przypadku zobowiązań składanych przez eksporterów, nie otrzymają na to zgody ze
strony Członka eksportera.
18. 3. Oferowane zobowiązania nie muszą być przyjęte, jeżeli władze
importującego Członka oceniają, że zobowiązania takie są niewykonalne, np. gdy
liczba faktycznych i potencjalnych eksporterów jest zbyt duża lub z innych
powodów, wliczając w to względy ogólnej polityki handlowej. W takim przypadku i
jeśli to jest praktycznie możliwe, władze przedstawią eksporterowi powody
uznania zobowiązania za niewłaściwe i w miarę możliwości dadzą eksporterowi
sposobność złożenia uwag na temat swojej decyzji.
18. 4. Jeżeli zobowiązanie zostało przyjęte, to postępowanie w sprawie subsydium
i szkody będzie mimo wszystko doprowadzone do końca, jeśli życzy sobie tego
eksportujący Członek lub jeśli tak zadecyduje importujący Członek. W takim
przypadku, odrzucające orzeczenie subsydiowania i szkody pociąga za sobą
automatyczne wygaśnięcie zobowiązania chyba, że takie orzeczenie wynika w dużym
stopniu z istnienia zobowiązania. W takich przypadkach odpowiednie władze mogą
wymagać utrzymania zobowiązania przez rozsądny okres zgodnie z postanowieniami
niniejszego Porozumienia. W przypadku orzeczenia potwierdzającego subsydium i
szkody, zobowiązanie będzie kontynuowane zgodnie z jego warunkami i
postanowieniami niniejszego Porozumienia.
18. 5. Władze importującego Członka mogą sugerować podejmowanie zobowiązań
cenowych, ale żaden eksporter nie będzie zmuszany do przyjęcia takich
zobowiązań. Fakt, że rządy czy eksporterzy nie oferują takich zobowiązań lub nie
akceptują sugestii ich podjęcia, nie będzie w żaden sposób wpływać na
rozpatrywanie sprawy. Władze mają jednak pełną swobodę stwierdzenia, że
zagrożenie szkodą jest bardziej prawdopodobne, gdy subsydiowany import jest
kontynuowany.
18. 6. Władze importującego Członka mogą domagać się od każdego rządu lub
eksportera, od których przyjęto zobowiązanie, by dostarczyli okresowo informacje
istotne do oceny wypełniania zobowiązania i pozwalali na weryfikację
odpowiednich danych. W przypadku naruszenia zobowiązania władze importującego
Członka są uprawnione, w trybie niniejszego Porozumienia i zgodnie z jego
postanowieniami, do podjęcia szybkich działań, które mogą polegać na
natychmiastowym zastosowaniu środków tymczasowych na podstawie najlepszej
dostępnej informacji. W takich przypadkach ostateczne cła mogą zostać nałożone
zgodnie z niniejszym Porozumieniem na produkty wprowadzone do konsumpcji nie
wcześniej niż 90 dni przed zastosowaniem takich środków tymczasowych, z
zastrzeżeniem, że takie wsteczne nałożenie nie będzie dotyczyć importu
dokonanego przed naruszeniem zobowiązania.
__________________
49 Słowo "może" nie będzie interpretowane jako oznaczające zgodę na
kontynuowanie postępowania równocześnie z wykonywaniem zobowiązań dobrowolnych,
z wyjątkiem sytuacji przewidzianych w ust. 4.
Artykuł 19
Nałożenie i pobór ceł wyrównawczych
19. 1. Jeśli, po podjęciu należytych wysiłków dla zakończenia konsultacji,
Członek dokona ostatecznego orzeczenia istnienia subsydium i jego wysokości oraz
stwierdzi, że subsydiowany import powoduje szkodę poprzez skutki subsydium, może
on nałożyć cło wyrównawcze zgodnie z postanowieniami niniejszego Artykułu chyba,
że subsydium bądź subsydia zostaną zniesione.
19. 2. Decyzja o tym, czy nałożyć cła wyrównawcze w przypadkach, gdy wszystkie
wymogi konieczne do nałożenia zostały spełnione i o tym, czy wielkość ceł
wyrównawczych powinna odpowiadać pełnej kwocie subsydium, czy mniejszej, są
decyzjami przynależnymi władzom importującego Członka. Jest pożądane, by
nakładanie ceł było dozwolone na terytorium wszystkich Członków, by cło było
mniejsze niż całkowita kwota subsydium, jeżeli takie mniejsze cło jest
odpowiednie do usunięcia szkody dla krajowego przemysłu i by ustanowić procedury
pozwalające odpowiednim władzom należycie rozpatrzyć stanowisko zainteresowanych
krajowych stron50, których interesy mogłyby zostać dotknięte wskutek nałożenia
ceł wyrównawczych.
19. 3. Jeżeli cło wyrównawcze jest nałożone na jakikolwiek produkt, będzie ono
pobierane w każdym przypadku w odpowiedniej wysokości w sposób
niedyskryminacyjny wobec importu tego produktu ze wszystkich źródeł, wobec
których stwierdzono subsydiowanie i powodowanie szkody z wyjątkiem importu
pochodzącego ze źródeł, które zarzuciły wszelkie kwestionowane subsydia lub z
tych, których zobowiązania zostały przyjęte na mocy niniejszego Porozumienia.
Każdy eksporter, którego eksport jest objęty ostatecznym cłem wyrównawczym, ale
który nie był objęty postępowaniem z przyczyn innych niż odmowa współpracy,
będzie uprawniony do przyspieszonego przeglądu w celu niezwłocznego określenia
przez władze prowadzące postępowanie indywidualnej stawki cła wyrównawczego dla
tego eksportera.
19. 4. Cło wyrównawcze nie będzie nakładane51 na żaden importowany produkt w
wysokości przewyższającej kwotę stwierdzonego subsydium liczoną jako subsydium
na jednostkę subsydiowanego i eksportowanego produktu.
__________________
50 Dla potrzeb niniejszego ustępu pojęcie "zainteresowane krajowe strony" będzie
obejmować konsumentów i przemysłowych użytkowników importowanego produktu
będącego przedmiotem postępowania.
Artykuł 20
Stosowanie wstecz
20. 1. Środki tymczasowe i wyrównawcze będą stosowane tylko wobec produktów
wchodzących do konsumpcji po wejściu w życie, odpowiednio, decyzji podjętej
zgodnie z ust. 1 Artykułu 17 oraz ust. 1 Artykułu 19 z zastrzeżeniem wyjątków
przewidzianych w niniejszym Artykule.
20. 2. Jeżeli przyjęto ostateczne orzeczenie stwierdzające istnienie szkody
(lecz nie jej groźby lub faktycznego zagrożenia opóźnieniami w tworzeniu
określonego przemysłu) lub jeżeli orzeczono groźbę szkody, gdy skutki
subsydiowanego importu, przy braku środków tymczasowych, prowadziłyby do
orzeczenia szkody, to cła wyrównawcze mogą być nakładane wstecz na okres, w
którym stosowane były środki tymczasowe, jeżeli takowe były użyte.
20. 3. Jeżeli ostateczne cło wyrównawcze jest większe niż kwota gwarantowana
poręczeniem gotówkowym lub wekslem gwarancyjnym, różnica nie będzie pobierana.
Jeżeli ostateczne cło jest niższe od kwoty poręczenia gotówkowego lub weksla
gwarancyjnego, nadwyżka zostanie zwrócona lub weksel zwolniony bez zwłoki.
20. 4. Z zastrzeżeniem ust. 2, ilekroć dokonywane jest orzeczenie groźby szkody
lub faktycznego opóźnienia (lecz szkoda jeszcze nie powstała) ostateczne cło
wyrównawcze może być nałożone tylko od daty orzeczenia groźby szkody lub
faktycznego opóźnienia, a wszelkie poręczenia gotówkowe pobrane w okresie
stosowania środków tymczasowych będą zwracane, zaś wszelkie weksle gwarancyjne
zwalniane bez zwłoki.
20. 5. Gdy ostateczne orzeczenie jest odrzucające, to wszelkie poręczenia
gotówkowe pobrane w okresie stosowania środków tymczasowych będą zwracane zaś
wszelkie weksle gwarancyjne zwalniane bez zwłoki.
20. 6. W krytycznych okolicznościach, gdy w odniesieniu do kwestionowanego,
subsydiowanego produktu władze stwierdzą, że szkoda, która jest trudna do
naprawienia, jest spowodowana przez masowy import produktu dokonywany w
stosunkowo krótkim okresie, korzystającego z subsydiów udzielanych niezgodnie z
postanowieniami GATT 1994 oraz niniejszego Porozumienia i gdy uznaje się za
konieczne wsteczne nałożenie ceł wyrównawczych na taki import w celu
zapobieżenia ponowieniu takiej szkody, to ostateczne cła wyrównawcze mogą być
nałożone na import, który wszedł do konsumpcji nie wcześniej niż 90 dni przed
datą zastosowania środków tymczasowych.
__________________
51 W ramach niniejszego Porozumienia "nałożenie" będzie oznaczać ostateczny
wymiar lub pobór cła lub podatku.
Artykuł 21
Okres stosowania oraz przegląd ceł wyrównawczych i zobowiązań
1. 1. Cło wyrównawcze będzie utrzymywane w mocy tylko tak długo i w takim
zakresie, jak jest to konieczne dla przeciwdziałania subsydiowaniu, które
powoduje szkodę.
21. 2. Stosownie do potrzeb, władze będą dokonywać przeglądu potrzeb dalszego
utrzymywania nałożonego cła albo z własnej inicjatywy albo też - jeżeli upłynął
rozsądny okres od nałożenia ostatecznego cła - na wniosek jakiejkolwiek
zainteresowanej strony, która przedstawi stosowne informacje uzasadniające
potrzebę przeglądu. Zainteresowane strony będą miały prawo występowania do władz
z wnioskiem albo o zbadanie, czy dalsze utrzymywanie nałożonego cła jest
konieczne dla zrównoważenia subsydiowania albo czy istnieje prawdopodobieństwo
trwania albo ponownego wystąpienia szkody w przypadku wyeliminowania lub zmiany
ceł. Jeżeli, w wyniku przeglądu dokonanego z tym ustępem władze stwierdzą, że
dalsze utrzymywanie cła nie jest wymagane, stosowanie takiego cła zostanie
natychmiast zaprzestane.
21. 3. Niezależnie od postanowień ustępów 1 i 2, wszelkie ostateczne cło
wyrównawcze wygaśnie nie później niż pięć lat od daty jego nałożenia (lub od
daty ostatniego przeglądu zgodnego z ust. 2, jeżeli taki przegląd obejmował
zarówno subsydium, jak i szkodę lub przeglądu zgodnego z niniejszym ustępem)
chyba, że władze stwierdzą w trakcie przeglądu rozpoczętego przed tą datą, a
podjętego z własnej inicjatywy lub w wyniku wniosku zgłoszonego dostatecznie
wcześnie i należycie uzasadnionego ze strony lub w imieniu krajowego przemysłu,
że wygaśnięcie cła prowadziłoby prawdopodobnie do kontynuacji lub ponownego
wystąpienia subsydium i szkody52. Cło może pozostawać w mocy w oczekiwaniu na
wynik takiego przeglądu.
21. 4. Postanowienia Artykułu 12 dotyczące dowodów i procedury będą miały
zastosowanie do jakiegokolwiek przeglądu dokonywanego na mocy niniejszego
Artykułu. Wszelkie takie przeglądy będą przeprowadzone szybki i będą normalnie
zakończone w okresie 12 miesięcy od daty zapoczątkowania przeglądu.
21. 5. Postanowienia niniejszego Artykułu będą stosowane, mutatis mutandis, do
zobowiązań podjętych na mocy Artykułu 18.
______________________
52 Jeżeli kwota cła wyrównawczego jest określana wstecznie, to wnioski z
ostatnio przeprowadzonego szacunku, iż cło nie będzie nakładane same w sobie nie
wymagają od władz zakończenia stosowania ostatecznego cła.
Artykuł 22
Obwieszczenie i wyjaśnianie orzeczeń
22. 1. Gdy władze są przekonane o istnieniu wystarczających dowodów
uzasadniających wszczęcie postępowania w myśl Artykułu 11, powiadomią o tym
Członka lub Członków, których produkty są przedmiotem takiego badania, oraz inne
strony znane władzom przeprowadzającym postępowanie, jako zainteresowane sprawą
i dokonają stosownego obwieszczenia.
22. 2. Obwieszczenie wszczęcia postępowania będzie zawierało, lub też
przekazywało w inny sposób poprzez odesłanie do odrębnego raportu53, właściwą
informację dotyczącą:
(i) nazwy kraju lub krajów eksportujących oraz produktu, którego sprawa dotyczy;
(ii) daty wszczęcia postępowania;
(iii) opisu praktyki lub praktyk subwencyjnych będących przedmiotem
postępowania;
(iv) streszczenie opisu czynników, na których oparty jest zarzut szkody;
(v) adres, na jaki należy kierować wystąpienia zainteresowanych Członków i
zainteresowanych stron; oraz
(vi) terminy w jakich zainteresowani Członkowie i zainteresowane strony mogą
przedstawić swe stanowiska.
22. 3. Obwieszczeniu podlegają wszelkie wstępne i ostateczne ustalenia, zarówno
potwierdzające, jak i odrzucające, wszelkie decyzje o przyjęciu zobowiązań
zgodnie z Artykułem 18, wygaśnięcie takiego zobowiązania, oraz zakończenia
stosowania ostatecznego cła wyrównawczego. Każde takie obwieszczenie będzie
przekazało, bezpośrednio lub poprzez odesłanie do odrębnego raportu,
wystarczająco szczegółowe informacje o stwierdzeniach i wnioskach osiągniętych w
odniesieniu do wszystkich aspektów faktycznych i prawnych uznanych za istotne
przez władze prowadzące postępowanie. Wszelkie takie obwieszczenia i raporty
będą kierowane do Członka lub Członków, których produkty są przedmiotem takiego
orzeczenia lub zobowiązania, oraz do innych stron znanych jako zainteresowane
sprawą.
22. 4. Obwieszczenie o nałożeniu środków tymczasowych będzie zawierać,
bezpośrednio lub poprzez odesłanie do odrębnego raportu, wystarczająco
szczegółowe wyjaśnienia wstępnego orzeczenia istnienia subsydium oraz szkody i
będzie nawiązywać do aspektów faktycznych i prawnych które spowodowały przyjęcie
lub odrzucenie określonych argumentów. Takie obwieszczenie lub raport, przy
odpowiednim uwzględnieniu potrzeby ochrony ochrony informacji poufnej, będzie
zawierać w szczególności:
(i) nazwy dostawców lub, tam gdzie jest to niewykonalne, nazwy zaangażowanych
krajów, z których dostawy pochodzą;
(ii) opis produktu, wystarczający dla potrzeb celnych;
(iii) ustaloną kwotę subsydium oraz podstawę, na jakiej stwierdzono istnienie
subsydium;
(iv) względy istotne dla orzeczenia szkody zgodnie z Artykułem 15
(v) główne powody uzasadniające orzeczenia.
22. 5. Obwieszczenie o zakończeniu lub zawieszeniu postępowania w przypadku
potwierdzającego orzeczenia przewidującego nałożenie cła ostatecznego lub
przyjęcia zobowiązania będzie zawierać lub przekazywać w inny sposób poprzez
odesłanie do odrębnych raportów wszelkie istotne informacje mające znaczenie dla
danej sprawy, a dotyczące kwestii prawnych i merytorycznych, wraz ze wskazaniem
powodów nałożenia środków ostatecznych lub przyjęcia zobowiązania przy właściwym
uwzględnieniu wymogu ochrony informacji poufnej. W szczególności, obwieszczenie
lub raport będą zawierać informację wskazaną w ust. 4, jak również powody
przyjęcia lub odrzucenia odpowiednich argumentów lub roszczeń przedstawionych
przez zainteresowanych Członków i przez eksporterów i importerów.
22. 6. Obwieszczenie o umorzeniu lub zawieszeniu postępowania w następstwie
przyjęcia zobowiązania zgodnie z Artykułem 18 będzie zawierać, bezpośrednio lub
przekazywać w inny sposób poprzez odesłanie do odrębnego raportu, nie poufną
część zobowiązania.
22. 7. Postanowienia niniejszego Artykułu będą miały zastosowanie, mutatis
mutandis, do rozpoczynania i kończenia przeglądów zgodnych z Artykułem 21 oraz
do decyzji z Artykułu 20 o zastosowaniu ceł ze skutkiem wstecznym.
___________________
53 Jeżeli władze dostarczają informacji i wyjaśnień z mocy niniejszego Artykułu
w formie oddzielnego raportu to zapewnią one, aby ten raport był powszechnie
dostępny.
Artykuł 23
Rewizja
Każdy Członek, którego ustawodawstwo krajowe zawiera postanowienia dotyczące
wyrównawczych środków celnych, będzie utrzymywać sądownicze, arbitrażowe lub
administracyjne trybunał lub procedury dla celów, miedzy innymi, szybkiej
rewizji działań administracyjnych dotyczących ostatecznych orzeczeń oraz
przeglądów orzeczeń w rozumieniu Artykułu 21. Takie trybunały i procedury będą
niezależne od władz odpowiedzialnych za dane orzeczenie lub przegląd i zapewnią
dostęp do takiej rewizji wszystkim zainteresowanym stronom, które uczestniczyły
w postępowaniach administracyjnych oraz są bezpośrednio i indywidualnie
dotknięte takimi działaniami administracyjnymi.
CZĘŚĆ VI: INSTYTUCJE
Artykuł 24
Komitet do spraw Subsydiów i Środków Wyrównawczych oraz organy pomocnicze
. 1. Ustanawia się niniejszym Komitet do spraw Subsydiów i Środków Wyrównawczych
złożony z przedstawicieli Członków. Komitet wybierze swego Przewodniczącego i
bywany nie rzadziej niż dwa razy w roku lub inaczej, na mocy stosownych
postanowień niniejszego Porozumienia na wniosek któregokolwiek Członka. Komitet
będzie spełniać funkcje przypisane mu przez niniejsze Porozumienie lub przez
Członków i będzie stwarzać Członkom możliwość konsultowania się w jakiejkolwiek
sprawie związanej z funkcjonowaniem tego Porozumienia lub popieraniem jego
celów. Sekretariat WTO będzie działać jako sekretariat Komitetu.
24. 2. Komitet może powoływać organy pomocnicze stosownie do potrzeb.
24. 3. Komitet powoła Stałą Grupę Ekspertów złożoną z pięciu niezależnych osób
posiadających wysokie kwalifikacje w dziedzinie subsydiów i stosunków
handlowych. Eksperci będą wybierani przez Komitet, a co rokujeden z nich będzie
podlegał rotacji. Do PGE można zwracać się o udzielenie pomocy panelowi, jak to
przewidziano w ust. 5 Artykułu 4. Komitet może również wystąpić o doradczą
opinię w sprawie istnienia i charakteru jakiegokolwiek subsydium.
24. 4. PGE może być konsultowana przez każdego Członka i udzielać doradczych
opinii w sprawie charakteru jakiegokolwiek subsydium, które jest proponowane do
wprowadzenia lub jest utrzymywane przez tego Członka. Taka opinia doradcza
będzie poufna i nie może być przywołana w trakcie postępowania przewidzianego
Artykułem 7.
24. 5. Przy wypełnianiu swych funkcji, Komitet i ciała pomocnicze mogą zasięgnąć
konsultacji lub informacji z dowolnego źródła, które uznają za stosowne. Zanim
jednak Komitet lub ciało pomocnicze zasięgnie informacji ze źródła będącego w
jurysdykcji Członka, poinformuje o tym tego Członka.
CZĘŚĆ VII: NOTYFIKACJE I NADZÓR
Artykuł 25
Notyfikacje
25. 1. Członkowie uzgadniają, że niezależnie od postanowień ust. 1 Artykułu XVI
GATT 1994, notyfikacje subsydiów będą przedstawiane przez nich nie później niż
30 czerwca każdego roku i będą zgodne z postanowieniami ustępów od 2 do 6.
25. 2. Członkowie będą notyfikować jakiekolwiek subsydium w rozumieniu w ust. 1
Artykułu 1, które jest specyficzne w rozumieniu Artykułu 2, udzielane lub
utrzymywane na ich terytorium.
25. 3. Treść notyfikacji winna być wystarczająco konkretna, by umożliwić innym
Członkom ocenę skutków handlowych i zrozumienie sposobu działania notyfikowanych
programów subsydiowania. W związku z tym i niezależnie od treści i formy
kwestionariusza na temat subsydiów54, Członkowie zapewniają, by ich notyfikacje
zawierały następujące informacje:
(i) forma subsydium (dotacja, pożyczka, ulga podatkowa itp.);
(ii) subsydium na jednostkę, lub w przypadkach, gdy to nie jest możliwe, ogólną
sumę roczną przewidzianą w budżecie na to subsydium (wskazując, o ile to
możliwe, średnie subsydium na jednostkę w roku poprzednim);
(iii) przesłanki polityczne albo cel subsydium;
(iv) okres stosowania subsydium albo inne terminy z nim związane;
(v) dane statystyczne pozwalające na ocenę skutków handlowych subsydium.
25. 4. Jeżeli konkretne punkty wskazane w ust. 3 nie zostały omówione w
notyfikacji, to wyjaśnienie tego faktu zostanie przedstawione w tejże
notyfikacji.
25. 5. Jeżeli subsydia są przyznawane na rzecz konkretnych produktów lub
sektorów, to notyfikacje powinny być sporządzone według produktów lub sektorów.
25. 6. Członkowie, którzy uznają, że na ich terytorium nie stosuje się środków
wymagających notyfikacji zgodnie z ust. 1 Artykułu XVI GATT 1994 i z niniejszym
Porozumieniem, poinformują o tym sekretariat WTO na piśmie.
25. 7. Członkowie uznają, że notyfikacja określonego środka nie przesądza ani o
jego statusie prawnym w świetle GATT 1994 i niniejszego Porozumienia, ani też o
jego skutkach na mocy niniejszego Porozumienia, ani też o charakterze samego
środka.
25. 8. Jakikolwiek Członek może w każdej chwili złożyć pisemny wniosek o
informacje, co do istoty i zakresu jakiegolowiek subsydium przyznanego lub
utrzymywanego przez innego Członka (w tym subsydium wspomnianego w Części IV)
lub o wyjaśnienie powodów, dla których konkretny środek został uznany za nie
objęty obowiązkiem notyfikacji.
25. 9. Członkowie, do których wystąpiono z takim wnioskiem, udostępnią taką
informację tak szybko, jak to tylko możliwe i w wyczerpujący sposób oraz będą
gotowi udzielić dodatkowych informacji wnioskującemu o to Członkowi. W
szczególności dostarczą one wystarczających szczegółów aby umożliwić innemu
Członkowi ocenę zgodności ich postępowania z warunkami niniejszego Porozumienia.
Jakikolwiek Członek, który uzna, że taka informacja nie została dostarczona,
może zwrócić się z tą sprawą do Komitet.
25. 10. Jakikolwiek zainteresowany Członek, który uzna, że jakikolwiek środek
stosowany przez innego Członka, a mający skutki subsydium, nie został
notyfikowany zgodnie z postanowieniami ust. 1 Artykułu XVI GATT 1994 oraz
niniejszego Artykułu, może zwrócić się z tą sprawą do innego Członka. Jeżeli
rzekome subsydium nie zostanie następnie pilnie notyfikowane, to taki Członek
może sam wnieść sprawę rzekomego subsydium do Komitetu.
25. 11. Członkowie bezzwłocznie będą zgłaszać do KOmitetu wszystkie wstępne lub
ostateczne działania podejmowane w zakresie ceł wyrównawczych. Takie
sprawozdania będą dostępne w Sekretariacie WTO do wglądu przez innych Członków.
Członkowie będą również przekazywać w okresach półrocznych sprawozdania o
działaniach podjętych w dziedzinie ceł wyrównawczych w ciągu poprzednich sześciu
miesięcy. Raporty półroczne będą składane w uzgodnionej, znormalizowanej formie.
25. 12. Każdy Członek będzie notyfikować Komitetowi (a) która z jego władz jest
kompetentna wszczynać i prowadzić postępowanie, o którym mowa w Artykule 11,
oraz (b) procedury krajowe dotyczące wszczynania i prowadzenia takich
postępowań.
____________________
54 Komitet powoła grupę roboczą w celu dokonania przeglądu treści i formy
kwestionariusza zawartego w BISD 9S/193-194.
Artykuł 26
Nadzór
26. 1. Komitet będzie badać na specjalnych sesjach odbywanych co trzy lata nowe
i pełne notyfikacje złożone zgodnie z ust. 1 Artykuł XVI GATT 1994 oraz ust. 1
Artykuł 25 niniejszego Porozumienia. Notyfikacje złożone w latach między
posiedzeniami (uaktualnienia notyfikacji) będą badane na każdym regularnym
posiedzeniu Komitetu.
26. 2. Komitet będzie badać sprawozdania złożone zgodnie z ust. 11 Artykułu 25
na każdym regularnym posiedzeniu Komitetu.
CZĘŚĆ VIII: CZŁONKOWIE - KRAJE ROZWIJAJĄCE SIĘ
Artykuł 27
Specjalne i wyróżniające traktowanie Członków - krajów rozwijających się
27. 1. Członkowie uznają, że subsydia mogą odgrywać ważną rolę w programach
rozwoju gospodarczego Członków-krajów rozwijających się.
27. 2. Zakaz z ust. 1(a) Artykułu 3 nie będzie stosować się do:
(a) Członków-krajów rozwijających się, o których mowa w Załączniku VII;
(b) Innych Członków-krajów rozwijających się przez okres ośmiu lat od daty
wejścia w życie Porozumienia WTO pod warunkiem zastosowania się do postanowień
ust. 4.
27. 3. Zakaz z ust. 1(b) Artykułu 3 nie będzie mieć zastosowania do krajów
rozwijających się przez okres pięciu lat i do krajów najmniej rozwiniętych przez
okres ośmiu lat od daty wejścia w życie Porozumienia WTO.
27. 4. Każdy Członek-kraj rozwijający się wspomniany w ust. 2(b) stopniowo
wyeliminuje swoje subsydia eksportowe w ciągu ośmiu lat, najlepiej w sposób
progresywny. Jednakże, Członek-kraj rozwijający się nie podniesie poziomu swoich
subsydiów eksportowych55 i wyeliminuje je w okresie krótszym niż przewidziany w
niniejszym ustępie, jeżeli stosowanie takich subsydiów eksportowych jest
niezgodne z jego potrzebami rozwojowymi. Jeżeli Członek-kraj rozwijający się
uzna za konieczne stosowanie takich subsydiów przez okres dłuższy niż osiem lat,
to podejmie on - nie później niż na rok przed wygaśnięciem tego okresu -
konsultacje z Komitetem, który określi, czy przedłużenie tego okresu jest
uzasadnione przy uwzględnieniu wszystkich stosownych potrzeb gospodarczych,
finansowych i rozwojowych danego Członka-kraju rozwijającego się. Jeżeli Komitet
stwierdzi, że przedłożenie jest uzasadnione, zainteresowany Członek-kraj
rozwijający się będzie przeprowadzał coroczne konsultacje z Komitetem w celu
określenia potrzeby utrzymywania subsydium. Jeżeli Komitet nie stwierdzi takiej
potrzeby, Członek - kraj rozwijający się wyeliminuje pozostałe subsydia
eksportowe w ciągu dwóch lat od zakończenia ostatniego okresu, na który posiadał
upoważnienie.
27. 5. Członek-kraj rozwijający się, który osiągnął konkurencyjność eksportową w
odniesieniu do jednego lub więcej produktów, wyeliminuje swoje subsydia
eksportowe dla tego produktu lub produktów w ciągu dwóch lat. Jednakże, dla
Członka-kraju rozwijającego się, o którym mowa w Załączniku VII, a który
osiągnął konkurencyjność eksportową w jednym lub kilku produktach, subsydia
eksportowe zostaną stopniowo wyeliminowane w okresie ośmiu lat.
27. 6. Konkurencyjność eksportowa danego produktu istnieje, gdy udział eksportu
Członka-kraju rozwijającego się osiągnął przynajmniej 3,25 procent handlu
światowego tym produktem w ciągu dwóch kolejnych lat kalendarzowych. Uznanie
istnienia konkurencyjności eksportowej będzie następowało albo (a) na podstawie
notyfikacji Członka-kraju rozwijającego o osiągnięciu konkurencyjności
eksportowej, albo (b) na podstawie obliczeń dokonanych przez Sekretariat na
wniosek jakiegokolwiek Członka. Dla celów niniejszego ustępu, produkt jest
zdefiniowany na szczeblu podziału nomenklatury HS. Komitet dokona przeglądu
funkcjonowania niniejszego postanowienia pięć lat po wejściu w życie
Porozumienia WTO.
27. 7. Postanowienia Artykułu 4 nie będą stosować się do członka-kraju
rozwijającego się w przypadku subsydiów eksportowych zgodnych z postanowieniami
ustępów od 2 do 5. W takim przypadku mają zastosowanie odnośne postanowienia
Artykułu 7.
27. 8. Nie będzie przyjmować się domniemania w rozumieniu ust. 1 Artykułu 6, że
subsydium udzielane przez Członka-kraj rozwijający się powoduje poważny
uszczerbek w rozumieniu niniejszego Porozumienia. Taki poważny uszczerbek,
jakiego przywołanie wynika z postanowień ust. 9, zostanie wykazany poprzez
przedstawienie pozytywnych dowodów zgodnie z postanowieniami ust. od 3 do 8
Artykuł 6.
27. 9. W odniesieniu do subsydiów podlegających sankcjom, a udzielanych lub
utrzymywanych przez członka-kraj rozwijający się, innych niż omawiane w ust. 1
Artykułu 6, nie można podjąć działania lub upoważnić do działania z tytułu
Artykułu 7 niniejszego Porozumienia chyba, że stwierdzono, że wynikiem takiego
subsydium jest zniweczenie lub naruszenie koncesji celnych lub innych zobowiązań
wynikających z GATT 1994 poprzez wyparcie lub utrudnienie importu podobnego
produktu innego Członka na rynku subsydiującego Członka-kraju rozwijającego się
lub gdy ma miejsce szkoda dla przemysłu krajowego na rynku Członka
importującego.
27. 10. Wszelkie postępowanie w zakresie ceł wyrównawczych w odniesieniu do
produktu pochodzącego od Członka-kraju rozwijającego się zostanie umorzone, gdy
tylko zainteresowane władze stwierdzą, że:
(a) ogólny poziom subsydiów przyznawanych na rzecz tego produktu nie przekracza
2 procent jego wartości obliczonej na bazie jednostkowej; lub
(b) wielkość subsydiowanego importu stanowi mniej niż 4 procent ogółu importu
podobnego produktu przez Członka importującego chyba, że import od
Członków-krajów rozwijających się, których indywidualne udziały są mniejsze niż
4 procent, łącznie stanowi więcej niż 9 procent importu ogółem podobnego
produktu przez Członka-importera.
27. 11. Dla tych Członków-krajów rozwijających się, do których odnosi się
działanie ust. 2(b) Artykuł 27 i którzy wyeliminowali subsydia eksportowe przed
upływem okresu ośmiu lat od daty wejścia w życie Porozumienia WTO i dla tych
Członków-krajów rozwijających się wymienionych w Załączniku VII, wskaźnik w ust.
10(a) będzie wynosić 3 procent zamiast 2 procent. Postanowienie to będzie
stosowane od daty notyfikacji Komitetowi wyeliminowania subsydiów eksportowych i
tak długo, jak długo subsydia eksportowe nie są przyznawane przez notyfikującego
Członka-kraj rozwijający się. Postanowienie to wygaśnie 8 lat po dacie wejścia w
życie Porozumienia WTO.
27. 12. Postanowienia ust. 10 i 11 będą stosowane przy jakimkolwiek orzekaniu
wielkości nieznacznej, o której mowa w ust. 3 Artykułu 15 niniejszego
Porozumienia.
27. 13. Postanowienia Części III nie będą miały zastosowania do bezpośredniego
umorzenia długów, subsydiów na pokrycie kosztów społecznych udzielanych w
jakiejkolwiek postaci łącznie z rezygnacją z dochodów publicznych i innym
transferem zobowiązań jeżeli takie subsydia udzielane są w ramach i na cele
programu prywatyzacji Członka-kraju rozwijającego się pod warunkiem, że zarówno
program ten, jak i subsydia mają ograniczony okres i są notyfikowane Komitetowi
oraz że program ten doprowadzi do prywatyzacji danego przedsiębiorstwa.
27. 14. Na wniosek zainteresowanego Członka, Komitet dokona przeglądu określonej
praktyki subsydiowania eksportu przez Członka-kraj rozwijający się dla zbadania
jej zgodności z jego potrzebami rozwojowymi.
27. 15. Na wniosek Członka-kraju rozwijającego się, Komitet podejmie przegląd
określonego środka wyrównawczego dla zbadania jego zgodności z postanowieniami
ustępów 10 i 11 w zakresie, w jakim mają one zastosowanie do danego
Członka-kraju rozwijającego się.
__________________
55 Dla członka-kraju rozwijającego się nie stosującego subsydiów eksportowych z
datą wejścia w życie Porozumienia WTO, niniejszy ustęp będzie miał zastosowanie
na podstawie poziomu subsydiów eksportowych udzielanych w 1986 roku.
CZĘŚĆ IX: POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE
Artykuł 28
Istniejące programy
28. 1. Programy subsydiowania, które zostały ustanowione na terytorium
jakiegokolwiek Członka przed podpisaniem Porozumienia WTO przez tego Członka i
które są niezgodne z postanowieniami niniejszego Porozumienia zostaną:
(a) notyfikowane KOmitetowi nie później niż w ciągu 90 dni po wejściu w życie
Porozumienia WTO dla tego Członka; i
(b) doprowadzone do zgodności z postanowieniami niniejszego Porozumienia w ciągu
trzech lat od daty wejścia w życie Porozumienia WTO dla takiego Członka i do
tego czasu nie będą podlegały Części II.
28. 2. Żaden Członek nie będzie rozszerzał zakresu takiego programu, ani też
taki program nie będzie wznawiany po jego zakończeniu.
Artykuł 29
Transformacja do gospodarki rynkowej
29. 1. Członkowie w procesie transformacji z gospodarki centralnie planowanej do
gospodarki rynkowej opartej na wolnej przedsiębiorczości mogą stosować programy
i środki konieczne dla takiej transformacji.
29. 2. W odniesieniu do takich Członków, programy subsydiowania mieszczące się w
ramach Artykułu 3 i notyfikowane zgodnie z ust. 3 zostaną stopniowo zlikwidowane
lub doprowadzone do zgodności z Artykułem 3 w okresie siedmiu lat od daty
wejścia w życie Porozumienia o WTO. W takim przypadku Artykuł 4 nie będzie
stosowany. Ponadto w ciągu tego samego okresu:
(a) programy subsydiowania, mieszczące się w ramach ust. 1(d) Artykułu 6 nie
będą podlegać sankcjom w rozumieniu Artykułu 7;
(b) w stosunku do pozostałych subsydiów podlegających sankcjom mają zastosowanie
postanowienia ust. 9 Artykułu 27.
29. 3. Programy subsydiowania mieszczące się w ramach Artykułu 3 będą
notyfikowane Komitetowi w najwcześniejszym do wykonania terminie po wejściu w
życie Porozumienia WTO. Dalsze notyfikacje takich subsydiów mogą być dokonywane
w okresie do dwóch lat od daty wejścia w życie Porozumienia WTO.
29. 4. W wyjątkowych okolicznościach Członkowie, o których mowa w ust. 1 mogą
uzyskać zgodę Komitetu na odejście od swych notyfikowanych programów oraz
środków i ich terminów jeżeli takie odejścia są uważane za konieczne dla procesu
transformacji.
CZĘŚĆ X: ROZSTRZYGANIE SPORÓW
Artykuł 30
Postanowienia Artykułów XXII i XXIII GATT 1994 tak, jak zostały rozwinięte i
zinterpretowane w Uzgodnieniu o rozstrzyganiu sporów, będą miały zastosowanie do
konsultacji i rozstrzygania sporów zgodnie z niniejszym Porozumieniem chyba, że
w niniejszym Porozumieniu postanowiono inaczej.
CZĘŚĆ XI: POSTANOWIENIA KOŃCOWE
Artykuł 31
Stosowanie tymczasowe
Postanowienia ust. 1 Artykułu 6 oraz postanowienia Artykułu 8 i Artykułu 9 będą
miały zastosowanie przez okres pięciu lat poczynając od daty wejścia w życie
Porozumienia WTO. Nie później niż na 180 dni przed końcem tego okresu, KOmitet
dokona przeglądu działania tych postanowień dla ustalenia, czy przedłużać ich
stosowanie w obecnej lub zmienionej postaci.
Artykuł 32
Inne postanowienia końcowe
. 1. Żadna konkretna akcja przeciwko subsydium innego Członka nie może być
podjęta inaczej niż zgodnie z postanowieniami GATT 1994 tak, jak są one
interpretowane niniejszym Porozumieniem56.
. 2. Bez uzyskania zgody pozostałych Członków, nie mogą być zgłaszane
zastrzeżenia wobec któregokolwiek z postanowień niniejszego Porozumienia.
32. 3. Z zastrzeżeniem ust. 4, postanowienia niniejszego Porozumienia będą miały
zastosowanie wobec postępowań i przeglądów istniejących środków wszczętych w
wyniku wniosków złożonych z datą lub po dacie wejścia w życie Porozumienia WTO w
odniesieniu do Członka.
32. 4. Dla celów ust. 3 Artykułu 21 istniejące środki wyrównawcze będą uważane
za nałożone z datą nie późniejszą niż data wejścia w życie Porozumienia WTO dla
Członka, z wyjątkiem przypadków w których obowiązujące przepisy wewnętrzne
Członka działające z tą datą zawierały już klauzulę w rodzaju tej, jaką
przewidziano w tym ustępie.
32. 5. Każdy Członek podejmie wszelkie konieczne kroki zarówno o charakterze
ogólnym, jak i szczególnym, aby zapewnić, nie później niż w dniu wejścia dla
niego w życie Porozumienia WTO, zgodność jego ustaw, przepisów i procedur
administracyjnych z postanowieniami niniejszego Porozumienia w zakresie, w jakim
mogą one dotyczyć tego Członka.
32. 6. Każdy Członek poinformuje Komitet o wszelkich zmianach w ustawodawstwie i
przepisach mających znaczenie dla niniejszego Porozumienia oraz stosowania
takiego ustawodawstwa i przepisów.
32. 7. Komitet będzie dokonywać corocznie przeglądów wykonywania i działania
niniejszego Porozumienia biorąc pod uwagę jego cele. Komitet będzie corocznie
informować Radę do spraw Handlu Towarami o wydarzeniach, jakie miały miejsce w
okresie objętym takimi przeglądami.
32. 8. Załączniki do niniejszego Porozumienia stanowią jego integralną część.
______________________
56 Niniejszy ustęp nie wyklucza stosowanego działania w oparciu o inne odnośne
postanowienia GATT 1994, tam gdzie jest to właściwe.
ZAŁĄCZNIK I
PRZYKŁADOWA LISTA SUBSYDIÓW EKSPORTOWYCH
a) świadczenie przez rządy bezpośrednich subsydiów na rzecz firmy lub gałęzi
produkcji, zależnych od działalności eksportowej i jej wyników.
b) Systemy odpisów dewizowych lub inne podobne praktyki premiujące eksport.
c) Krajowe opłaty frachtowe i taryfy przewozowe od towarów eksportowych,
pobierane przez rządy lub stosowane z ich dyspozycji na warunkach
korzystniejszych niż wobec ładunków krajowych.
d) Dostarczanie przez rządy lub ich agendy, bezpośrednio albo pośrednio z
dyspozycji rządu, importowanych bądź krajowych towarów albo usług w celu ich
zastosowania w produkcji towarów eksportowych, na zasadach i warunkach
korzystniejszych niż stosowane wobec podobnych lub bezpośrednio konkurencyjnych
towarów bądź usług używanych w produkcji towarów przeznaczonych do użytku
krajowego, jeżeli (w przypadku produktów) takie zasady lub warunki są
korzystniejsze od dostępnych ich eksporterom na rynkach światowych na warunkach
handlowych57.
e) Pełne lub częściowe zwolnienie, umorzenie lub odroczenie podatków
bezpośrednich58 lub płatności z tytułu ubezpieczeń pobranych albo należnych od
przedsiębiorstw przemysłowych lub handlowych59, które jest bezpośrednio związane
z eksportem.
f) Specjalne pomniejszenia podstawy opodatkowania bezpośredniego, związane z
eksportem lub jego wynikami, większe niż w przypadku produkcji towarów do użytku
krajowego.
g) Zwolnienie od podatków pośrednich58 lub ich umorzenie w odniesieniu do
produkcji i dystrybucji towarów eksportowanych, większe niż w przypadku podatków
nakładanych na produkcję i dystrybucję podobnych towarów sprzedawanych na użytek
krajowy.
h) Zwolnienie, umorzenie lub odroczenie skumulowanych podatków pośrednich58
pobranych we wcześniejszych fazach produkcji i obrotu od towarów i usług
używanych do produkcji eksportowej, większe niż zwolnienie, zwrot lub odroczenie
podobnych, uprzednio pobranych, skumulowanych podatków pośrednich od dóbr i
usług użytych do produkcji podobnych towarów sprzedawanych na użytek krajowy; z
zastrzeżeniem wszakże, że skumulowane, uprzednio pobrane podatki pośrednie od
towarów eksportowanych mogą podlegać zwolnieniu, zwrotowi lub odroczeniu, nawet
jeżeli nie podlegają takiemu zwolnieniu, zwrotowi lub odroczeniu przy sprzedaży
podobnych produktów na użytek krajowy, jeżeli skumulowane uprzednie podatki
pośrednie są nakładane na składniki produkcji zużyte do wytwarzania
eksportowanego produktu (przy uwzględnieniu normalnej proporcji odpadów)60.
Niniejszy punkt będzie interpretowany zgodnie z wytycznymi zawartymi w
Załączniku II, dotyczącymi zużycia składników produkcji w procesie wytwórczym.
i) Umarzanie lub zwrot opłat importowych58 ponad te, jakie są nakładane na
importowane składniki produkcji zużyte do wytworzenia eksportowanego produktu
(przy uwzględnieniu normalnej proporcji odpadów); z zastrzeżeniem wszakże, że w
szczególnych przypadkach przedsiębiorstwo może stosować jako substytut pewną
ilość składników pochodzenia krajowego, równych pod względem ilości, jakości i
cech użytkowych produktom importowanym, jeżeli zarówno import jak i
odpowiadające mu operacje eksportowe następują w rozsądnie bliskich terminach,
nie przekraczających dwóch lat. Niniejszy punkt będzie interpretowany zgodnie z
wytycznymi zawartymi w Załączniku II dotyczącymi zużycia składników produkcji w
procesie wytwórczym oraz wytycznymi zawartymi w Załączniku III, odnoszącymi się
do kwalifikowania potrąceń z tytułu substytucji jako subsydiów eksportowych.
j) Udzielanie przez rządy (lub specjalne instytucje pod kontrolą rządów)
gwarancji kredytowych lub ubezpieczeń kredytów eksportowych ubezpieczeń lub
gwarancji przeciwko wzrostowi kosztów towarów eksportowych albo ubezpieczeń od
ryzyk kursowych, przy stosowaniu stawek ubezpieczeniowych, które nie wystarczają
do pokrycia długoterminowych kosztów bieżących i strat związanych z takimi
programami.
k) Udzielanie przez rządy (lub specjalne instytucje kontrolowane przez rządy
albo działające z ich ramienia) kredytów eksportowych o stopach oprocentowania
niższych od tych, które muszą one faktycznie płacić za tak zaangażowane środki
(lub też musiałyby płacić, pożyczając na międzynarodowych rynkach kapitałowych w
celu uzyskania funduszy na taki sam okres, w takiej samej walucie, oraz na
takich samych warunkach jak kredyt eksportowy), bądź też pokrywanie przez nie w
całości lub części kosztów poniesionych przez eksporterów albo instytucje
finansowe na pozyskanie kredytów, o ile są one stosowane dla uzyskania
materialnej korzyści w zakresie warunków kredytów eksportowych.
Jeżeli jednak Członek jest stroną międzynarodowego uzgodnienia dotyczącego
oficjalnych kredytów eksportowych, do którego należy co najmniej 12 pierwotnych
Członków niniejszego Porozumienia według stanu na dzień 1 stycznia 1979 (lub też
stroną późniejszego pochodnego uzgodnienia przyjętego przez tych pierwotnych
Członków), albo też jeśli Członek stosuje w praktyce postanowienia dotyczące
stóp procentowych zawarte w danym uzgodnieniu, praktyka kredytów eksportowych,
zgodna z tymi postanowieniami, nie będzie uznawana za subsydium eksportowe
zakazane niniejszym Porozumieniem.
l) Wszelkie inne obciążenia środków publicznych stanowiące subsydium eksportowe
w rozumieniu Artykułu XVI GATT 1994.
________________
57 Pojęcie "na warunkach handlowych" oznacza, że wybór między produktem krajowym
i importowanym nie podlega ograniczeniom i jest zależny wyłącznie od przesłanek
handlowych.
58 Dla potrzeb niniejszego Porozumienia:
Pojęcie "podatki bezpośrednie" będzie oznaczało podatki od płac, zysków,
odsetek, dzierżawy, dywidend i wszelkich innych form dochodów, jak również
podatki od posiadania nieruchomości;
Pojęcie "opłaty importowe" będzie oznaczało taryfy, cła i inne opłaty fiskalne
nie wymienione gdzie indziej w tym przypisie, które są nakładane na towary
importowane;
Pojęcie "podatki pośrednie" będzie oznaczało podatki od sprzedaży, akcyzowe,
obrotowe, od wartości dodanej, franszyzy, opłaty stemplowe, podatki od
przekazania własności, podatki od zapasów i majątku produkcyjnego, podatki
graniczne i inne podatki nie będące podatkami bezpośrednimi i opłatami
importowymi;
Podatki pośrednie "uprzednio pobrane" są podatkami nakładanymi na produkty i
usługi użyte bezpośrednio lub pośrednio do wytwarzania produktu;
"Skumulowane" podatki pośrednie są wielofazowymi podatkami nakładanymi gdy nie
ma mechanizmu dla późniejszego stosowania ulg podatkowych, jeżeli dobra lub
usługi podlegające opodatkowaniu w jednej fazie produkcji są używane w kolejnej
fazie produkcji.
"Umorzenie" obejmuje refundację lub ulgę podatkową;
"Umorzenie lub zwrot" obejmuje całkowite lub częściowe zwolnienie lub odroczenie
opłat importowych.
59 Członkowie uznają, że odroczenie podatku nie musi oznaczać subsydium
eksportowego, jeżeli, na przykład, pobierane są właściwe odsetki. Członkowie
potwierdzają zasadę, że ceny dóbr w transakcjach pomiędzy przedsiębiorstwami
eksportującymi a zagranicznymi nabywcami będącymi pod ich kontrolą wspólną,
powinny - dla celów podatkowych - być cenami, które byłyby wymagane pomiędzy
niezależnymi przedsiębiorstwami dokonującymi transakcji na warunkach rynkowych.
Każdy Członek może zwrócić uwagę innego Członka na praktyki administracyjne lub
inne, które mogą być niezgodne z tą zasadą i w rezultacie mogą prowadzić do
znacznych oszczędności w podatkach bezpośrednich od transakcji eksportowych. W
takich okolicznościach, Członkowie będą zazwyczaj podejmować starania o
rozstrzygnięcie rozbieżności między nimi przy zastosowaniu postanowień
istniejących dwustronnych umów podatkowych lub innych właściwych mechanizmów
międzynarodowych, z zachowaniem praw i obowiązków Członków wynikających z GATT
1994, łącznie z prawem do konsultacji ustanowionym w poprzednim zdaniu.
Punkt (e) nie ma na celu ograniczenia jakiegokolwiek Członka w podejmowaniu
środków mających na celu unikania podwójnego opodatkowania dochodów uzyskanych
za granicą przez jego przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstwa innego Członka.
60 Punkt (h) niedotyczy systemów podatku od wartości dodanej oraz stosowanych w
ich miejsce granicznych podatków korekcyjnych; problem nadmiernego umorzenia
podatków od wartości dodanej jest traktowany wyłącznie w punkcie (g).
ZAŁĄCZNIK II
WSKAZÓWKI DOTYCZĄCE LICZENIA ZUŻYCIA SKŁADNIKÓW PROCESU PRODUKCJI61
I
1. Systemy ulg w podatkach pośrednich mogą dopuszczać zwolnienie, umorzenie lub
odroczenie skumulowanych podatków pośrednich uprzednio nakładanych na składniki
produkcji zużywane do wytwarzania eksportowanego towaru (przy uwzględnieniu
normalnej proporcji odpadów). Podobnie, systemy zwrotów mogą dopuszczać
umorzenie lub zwrot opłat importowych obciążających składniki zużywane w
produkcji towarów eksportowanych (przy uwzględnieniu normalnej proporcji
odpadów).
2. Przykładowa lista subsydiów eksportowych zamieszczona w załączniku I do
niniejszego Porozumienia odwołuje się w punktach (h) oraz () do pojęcia
"składników produkcji zużytych do wytworzenia eksportowanego produktu".
Stosownie do punktu (h) systemy ulg w podatkach pośrednich mogą stanowić
subsydium eksportowe w takim zakresie, w jakim skutkują one zwolnieniem,
umorzeniem lub odroczeniem skumulowanych podatków pośrednich nakładanych we
wcześniejszej fazie ponad kwotę takich podatków faktycznie nałożonych na
składniki produkcji zużywane przy wytwarzaniu eksportowanego towaru. Stosownie
do punktu (i) systemy zwrotów mogą stanowić subsydium eksportowe w takim
zakresie, w jakim skutkują one umorzeniem lub zwrotem opłat importowych ponad
kwotę takich opłat faktycznie nałożonych na składniki produkcji zużyte przy
wytwarzaniu eksportowanego produktu. Oba punkty stanowią, iż przy ustalaniu
zużycia składników produkcji zużytych do wytworzenia eksportowanego produktu
musi zostać uwzględniona normalna proporcja odpadów. Punkt (i) uwzględnia
również substytucję, tam gdzie jest to właściwe.
ZAŁĄCZNIK II
WSKAZÓWKI DOTYCZĄCE LICZENIA ZUŻYCIA SKŁADNIKÓW PROCESU PRODUKCJI61
I
1. Systemy ulg w podatkach pośrednich mogą dopuszczać zwolnienie, umorzenie lub
odroczenie skumulowanych podatków pośrednich uprzednio nakładanych na składniki
produkcji zużywane do wytworzenia eksportowanego towaru (przy uwzględnieniu
normalnej proporcji odpadów). Podobnie, systemy zwrotów mogą dopuszczać
umorzenie lub zwrot opłat importowanych obciążających składniki zużywane w
produkcji towarów eksportowanych (przy uwzględnieniu normalnej proporcji
odpadów).
2. Przykładowa lista subsydiów eksportowych zamieszczona w Załączniku I do
niniejszego Porozumienia odwołuje się w punktach (h) oraz (i) do pojęcia
"składników produkcji zużytych do wytworzenia eksportowanego produktu".
Stosownie do punktu (h) systemy ulg w podatkach pośrednich mogą stanowić
subsydium eksportowe w takim zakresie, w jakim skutkują one zwolnieniem,
umorzeniem lub odroczeniem skumulowanych podatków pośrednich nakładanych we
wcześniejszej fazie ponad kwotę takich podatków faktycznie nałożonych na
składniki produkcji zużywane przy wytwarzaniu eksportowanego towaru. Stosownie
do punktu (i) systemy zwrotów mogą stanowić subsydium eksportowe w takim
zakresie, w jakim skutkują one umorzeniem lub zwrotem opłat importowych ponad
kwotę takich opłat faktycznie nałożonych na składniki produkcji zużyte przy
wytwarzaniu eksportowanego produktu. Oba punkty stanowią, iż przy ustaleniu
zużycia składników produkcji zużytych do wytworzenia eksportowanego produktu
musi zostać uwzględniona normalna proporcja odpadów. Punkt (i) uwzględnia
również substytucję, tam gdzie jest to właściwe.
II
Przy badaniu, w trakcie postępowania dotyczącego ceł wyrównawczych stosownie do
niniejszego Porozumienia, czy składniki produkcji są zużywane do wytworzenia
produktu eksportowanego, władze prowadzące postępowanie powinny działać jak
następuje:
1. Jeżeli zarzuca się, że system ulg w podatkach pośrednich lub zwrotów opłat
importowych stwarza subsydium w następstwie nadmiernej ulgi lub nadmiernego
zwrotu podatków pośrednich albo opłat importowych od składników produkcji
zużytych do wytwarzania produktu eksportowanego, władze prowadzące postępowanie
powinny przede wszystkim stwierdzić, czy rząd Członka eksportującego ustanowił i
stosuje system lub procedurę ustalania jakie składniki są zużywane do
wytwarzania eksportowanego produktu i w jakich ilościach, jeżeli stosowanie
takiego systemu lub procedury zostanie stwierdzone, władze prowadzące winny
zbadać taki system lub procedurę dla stwierdzenia, czy są one rozsądne,
skuteczne dla realizacji założonych celów i oparte na powszechnie akceptowanych
praktykach handlowych kraju eksportera. Władze prowadzące postępowanie mogą
uznać za konieczne przeprowadzenie, zgodnie z ust. 6 Artykułu 12, pewnych
praktycznych testów w celu zweryfikowania informacji lub też upewnienia się co
do faktycznego stosowania takiego systemu lub procedury.
2. Jeżeli taki system lub procedura nie istnieją, jeżeli nie są one rozsądne,
albo jeżeli istnieją i są uznawane za rozsądne, lecz zostanie stwierdzone, że
nie są stosowane w praktyce albo są stosowane nieskutecznie, wówczas potrzebne
byłoby przeprowadzenie przez Członka eksportującego dalszego badania opartego na
faktycznie zaangażowanych składnikach, w ramach ustalania czy nadmierne
płatności miały miejsce. Jeżeli władze prowadzące postępowanie uznają to za
konieczne, dalsze badanie będzie prowadzone zgodnie z wymogami ust. 1.
3. Władze prowadzące postępowanie winny traktować składniki produkcji jako
fizycznie zawarte w produkcie, jeżeli takie składniki są zużywane w procesie
produkcji i są fizycznie obecne w eksportowanym produkcie. Członkowie są
świadomi tego, że składniki produkcji nie muszą być obecne w produkcie końcowym
w takiej samej postaci, w jakiej weszły one do procesu wytwórczego.
4. Przy ustalaniu ilości określonego składnika zużytego do wytworzenia produktu
eksportowanego, należy uwzględnić "normatyw odpadów", przy czym takie odpady
winny być traktowane jako zużyte do wytworzenia eskportowanego produktu. Pojęcie
"odpad" oznacza część danego składnika która nie spełnia niezależnej funkcji w
procesie produkcji, nie jest zużyta w produkcji towaru eksportowanego (np. z
powodu niesprawności) i nie jest odzyskiwana, użytkowania lub odsprzedawana
przez tego samego producenta.
5. Orzeczenie władz prowadzących postępowanie czy wskazana wielkość odpadu jest
"normalna", winno uwzględniać proces produkcyjny, przeciętną sprawność danego
przemysłu w kraju eksportującym oraz inne stosowne czynniki techniczne. Władze
prowadzące postępowanie winny mieć przy tym na uwadze, jako ważną kwestię, czy
władze Członka eksportującego rozsądnie wyliczyły wielkość odpadów, jeżeli
zamierza się uwzględnić ją w uldze podatkowej albo umorzeniu.
______________________
61 Składnikami zużywanymi w procesie produkcji są składniki fizyczne zawarte w
wyrobie, energia, paliwa stałe i płynne używane w procesie produkcji oraz
katalizatory, podlegające zużyciu w trakcie ich stosowania w celu uzyskania
eksportowanego produktu.
ZAŁĄCZNIK III
WSKAZÓWKI DLA ORZEKANIA, CZY SYSTEMY ZWROTÓW Z TYTUŁU SUBSTYTUCJI SĄ SUBSYDIUM
EKSPORTOWYM
I
Systemy zwrotów mogą dopuszczać refundację lub zwrot opłat importowych
nakładanych na składniki produkcji które są zużywane w procesie produkcji innego
produktu, przy czym eksport tego innego produktu obejmuje krajowe składniki
mające taką samą jakość i cechy charakterystyczne, jak te które były substytutem
składników importowanych. Stosownie do punktu (i) przykładowej listy subsydiów
eksportowych zawartej w Załączniku I, system takich zwrotów od substytutów może
stanowić subsydium eksportowe w takim zakresie, w jakim prowadzi co nadmiernych
zwrotów opłat importowych pierwotnie nałożonych na importowane składniki
produkcji których dotyczy roszczenie zwrotu.
II
Badając, w ramach postępowania dotyczącego ceł wyrównawczych stosownie do
niniejszego Porozumienia, system zwrotów od substytutów, władze prowadzące
postępowanie powinny działać jak następuje:
1. Punkt (i) przykładowej listy subsydiów eksportowych stanowi, że przy
wytwarzaniu produktu eksportowego, krajowe składniki produkcji mogą być
traktowane jako substytut składników importowanych, jeżeli takie składniki
występują w tej samej ilości i jakości oraz mają taką samą charakterystykę, jak
zastępowane składniki importowane. Istotne jest istnienie systemu lub procedur
weryfikacji, ponieważ pozwala to rządowi Członka eksportującego zapewnić i
wykazać, że ilość składników których dotyczy roszczenie zwrotu nie przekracza
ilości podobnych produktów eksportowanych w jakiejkolwiek postaci i że nie
występują zwroty opłat importowych przekraczające te opłaty, które były
pierwotnie nałożone na dane składniki importowane.
2. Jeżeli zrzuca się, że system zwrotów od subsytutów stwarza subsydium, władze
prowadzące postępowanie powinny przede wszystkim ustalić, czy rząd Członka
eksportującego ustanowił i stosuje system lub procedurę weryfikacyjną. Jeżeli
stosowanie takiego systemu lub procedury zostanie stwierdzone, władze prowadzące
postępowanie winny zbadać taki system lub procedurę dla stwierdzenia, czy są one
rozsądne, skuteczne dla realizacji założonych celów i oparte na powszechnie
akceptowanych praktykach handlowych kraju eksportera. Jeżeli taki system lub
procedura spełniają takie kryteria i są efektywnie stosowane to należy przyjąć,
że subsydium nie występuje. Władze prowadzące postępowanie mogą uznać
konieczność przeprowadzenia, zgodnie z ust. 6 Artykułu 12, pewnych praktycznych
testów w celu zweryfikowania informacji lub też upewnienia się, że procedura
weryfikacyjna jest skutecznie stosowana.
3. Jeżeli nie ma procedur weryfikacyjnych, albo nie są one rozsądnym albo też
procedury takie są ustanowione i uznawane za rozsądne, ale zostanie stwierdzone,
że nie są stosowane w praktyce albo są stosowane nieskutecznie, może to oznaczać
istnienie subsydium. W takich przypadkach potrzebne byłoby przeprowadzenie przez
Członka eksportującego dalszego badania opartego na faktycznych transakcjach, w
celu ustalenia czy nadmierne płatności miały miejsce. Dalsze badanie, jakie
władze prowadzące postępowanie mogą uznać za konieczne, byłoby prowadzone
zgodnie z wymogami ust. 2.
4. Istnienie przepisu o zwrotach od substytutów, w ramach którego eksporterzy
mają prawo wyboru określonych dostaw importowych których dotyczy roszczenie
zwrotu, nie powinno samo w sobie być traktowane jako okoliczność stwarzająca
subsydium.
5. Jeżeli rządy wypłacają oprocentowanie od wszelkich kwot refundowanych w
ramach systemu zwrotów, wówczas powstaje domniemanie nadmiernego zwrotu opłat
importowych w rozumieniu punktu (i), w wysokości oprocentowania faktycznie
udzielonego lub należnego.
ZAŁĄCZNIK IV
KALKULACJA CAŁKOWITEGO SUBSYDIUM AD VALOREM [Ust. 1(a) ARTYKUŁU 6]62
1. Wszelka kalkulacja kwoty subsydium dla celów ust. 1(a) Artykułu 6 będzie
sporządzana w kategoriach kosztów ponoszonych przez subsydiujący rząd.
2. Z wyjątkiem postanowień ustępów 3 do 5, przy ustalaniu, czy ogólna stopa
subwencjonowania przekracza 5 procent wartości produktu, wartość produktu będzie
liczona jako łączna wartość sprzedaży uzyskanej przez firmę63 pobierającą
subsydium w okresie ostatnich dwunastu miesięcy dla których dostępne są dane
dotyczące sprzedaży, poprzedzającym okres, w którym subsydium zostało
udzielone64.
3. Jeżeli subsydium jest powiązane z produkcją lub sprzedażą określonego
produktu, wartość tego produktu będzie liczona jako łączna wartość sprzedaży
tego produktu przez firmę pobierającą subsydium w okresie ostatnich dwunastu
miesięcy dla których dostępne są dane dotyczące sprzedaży, poprzedzającym okres,
w którym subsydium zostało udzielone.
4. Jeżeli firma pobierająca subsydium jest w okresie rozruchu, domniemanie
poważnego uszczerbku powstanie wówczas, gdy całkowita stopa subwencjonowania
będzie przekraczała 15 procent ogólnych zainwestowanych środków. Dla celów
niniejszego ustępu okres rozruchu nie będzie przekraczać pierwszego roku
produkcji65.
5. Jeżeli firma pobierająca subsydium jest zlokalizowana w kraju o gospodarce
inflacyjnej, wartość produktu będzie liczona jako łączna wartość sprzedaży
dokonywanych przez firmę pobierającą subsydium (lub jako łączna wartość
sprzedaży określonego produktu, jeżeli subsydium jest z nim związane) w
poprzednim roku kalendarzowym, przy skorygowaniu o wskaźnik inflacji
występującej w okresie dwunastu miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym
następuje udzielenie subsydium.
6. Przy określaniu łącznej stopy subwencjonowania w danym roku, subsydia
udzielone z różnych tytułów i przez różne władze na terytorium Członka, będą
liczone łącznie.
7. Subsydia udzielone przed wejściem w życie Porozumienia WTO będą uwzględniane
w łącznej stopie subwencjonowania, jeżeli korzyści z nich wynikające dotyczą
przyszłej produkcji.
8. Subsydia, które nie podlegają sankcjom z tytułu odpowiednich postanowień
niniejszego Porozumienia nie będą włączane do kalkulacji kwoty subsydium dla
celów ust. 1(a) Artykułu 6.
______________________
62 Członkowie winni się porozumieć, stosownie do konieczności, co do spraw,
które nie są wyszczególnione w niniejszym Załączniku, lub które wymagają
dalszych wyjaśnień dla potrzeb ust. 1 Artykułu 6.
63 Firma pobierająca subsydium jest firmą na terytorium Członka udzielającego
subsydium.
64 W przypadku subsydiów związanych z opodatkowaniem, wartość produktu będzie
liczona jako łączna wartość sprzedaży dokonywanych przez firmę pobierającą
subsydium w roku podatkowym, w którym powstała korzyść związana z
opodatkowaniem.
ZAŁĄCZNIK V
PROCEDURY SPORZĄDZANIA INFORMACJI DOTYCZĄCYCH POWAŻNEGO USZCZERBKU
1. Każdy Członek będzie współdziałać w sporządzaniu dowodów, jakie mają być
badane przez panel w ramach procedury o której mowa w ustępach od 4 do 6
Artykułu 7. Strony sporu i każdy Członek będący zainteresowaną stroną trzecią,
powiadomią DSB, niezwłocznie po przywołaniu postanowień ust. 4 Artykułu 7, o
instytucjach odpowiedzialnych za stosowanie tych postanowień na ich terytorium,
oraz o właściwym trybie postępowania w celu spełnienia prośby o informację.
2. W przypadkach, gdy sprawy są skierowane do DSB z powołaniem się na ust. 4
Artykułu 7, DSB, jeśli zostanie o to poproszony, podejmie starania, by uzyskać
od rządu subsydiującego Członka takie informacje, jakie są niezbędne dla
ustalenia faktu istnienia i kwoty subsydium, wartości całkowitych sprzedaży
dokonywanych przez subsydiowane firmy, jak również informacje nieodzowne dla
analizy negatywnych skutków wywołanych przez subsydiowany produkt66. Ten proces
może obejmować, stosownie do potrzeby, kirowanie zapytań do rządu subsydiującego
członka i Członka wnoszącego skargę, w celu zebrania informacji, jak również dla
wyjaśnienia i rozwinięcia informacji dostępnej stronom sporu poprzez procedurę
notyfikacyjną ustanowioną w Części VII67.
3. W przypadku wystąpienia skutków na rynkach krajów trzecich, strona sporu może
zbierać informacje, w tym drogą zapytań kierowanych do rządu takiego kraju
trzeciego, niezbędne dla analizy niekorzystnych skutków a niedostępne w
normalnym trybie od Członka wnoszącego skargę lub Członka stosującego subsydium.
Ten przepis winien być stosowany w taki sposób, aby nie stwarzać nadmiernego
obciążenia dla Członka - kraju trzeciego. W szczególności od takiego Członka nie
będzie się oczekiwać dokonania specjalnie dla tego celu analizy rynku lub cen.
Oczekiwana w tym trybie informacja będzie informacją już dostępną, bądź też
łatwo dostępną dla danego Członka (np. najnowsze dane statystyczne, które
zostały już zebrane przez odpowiednie służby statystyczne, lecz nie były jeszcze
opublikowane, dane celne dotyczące importu oraz deklarowanych wartości
odpowiednich produktów, itp.). Jeśli jednak Członek będący stroną sporu podejmie
szczegółową analizę rynku na koszt własny, władze Członka-kraju trzeciego będą
ułatwiały wykonanie wynikających stąd zadań stojących przed osobą lub firmą
prowadzącą taką analizę, a taka osoba lub firma uzyska dostęp do wszelkiej
informacji, która nie jest zazwyczaj traktowana przez rząd jako poufna.
4. DSB wyznaczy przedstawiciela, którego zadaniem będzie ułatwienie procesu
zbierania informacji. Jedynym celem tego przedstawiciela będzie zapewnienie
przygotowania, we właściwym czasie, informacji niezbędnej dla ułatwienia
szybkiego rozpoznania sporu na forum wielostronnym. W szczególności,
przedstawiciel ten może proponować sposoby najbardziej sprawnego pozyskania
informacji i nakłaniać strony do współpracy.
5. Proces zbierania informacji opisany powyżej w ustępach od 2 do 4 będzie
zakończony w ciągu 60 dni od daty wniesienia sprawy do DSB zgodnie z ust. 4
artykułu 7. Informacja uzyskana w tym trybie zostanie przedstawiona panelowi
powołanemu przez DSB zgodnie z postanowieniami Części X. Informacja ta winna
obejmować, między innymi, dane dotyczące kwoty przedmiotowego subsydium (oraz,
tam gdzie jest to właściwe, wartości łącznych sprzedaży dokonywanych przez
subsydiowane firmy), cen subsydiowanych produktów, cen nie subsydiowanych
produktów, cen innych dostawców na dany rynek, zmian w podaży subsydiowanego
produktu na dany rynek oraz zmian udziałów w rynku. Informacja ta winna też
obejmować materiał dowodowy przedstawiony w celu odparcia zarzutu, oraz wszelką
dodatkową informację jaką panel uzna za właściwą dla powzięcia swych wniosków.
6. Jeżeli członek subsydiujący albo członek-kraj trzeci nie współpracuje w
procesie zbierania informacji, Członek wnoszący skargę przedstawi swoje wywody
dotyczące poważnego uszczerbku, oparte na dostępnych mu dowodach, łącznie z
faktami i okolicznościami dotyczącymi braku współpracy ze strony Członka
subsydiującego albo członka-kraju trzeciego. Jeżeli informacja jest niedostępna
wskutek braku współpracy Członka subsydiującego albo Członka-kraju trzeciego,
panel może uzupełnić dokumentację sprawy w koniecznym zakresie, opierając się na
najlepszej dostępnej mu informacji.
7. Przyjmując swe ustalenia, panel powinien wyciągać negatywne wnioski z faktów
braku współpracy którejkolwiek strony zaangażowanej w procesie zbierania
informacji.
8. Przy orzekaniu o kierowaniu się albo najlepszą dostępną informacją albo
wnioskami negatywnymi wynikającymi z braku współpracy, panel weźmie pod uwagę
opinię przedstawiciela DSB wyznaczonego zgodnie z ust. 4, co do zasadności
wszelkich próśb o informacje oraz co do starań podejmowanych przez strony celem
sprawnego i terminowego zaspokojenia tych próśb.
9. W procesie zbierania informacji nic nie będzie ograniczać zdolności panelu do
poszukiwania takiej dodatkowej informacji jaką uzna on za istotną dla właściwego
rozstrzygnięcia sporu, a jaka nie została w wystarczającym stopniu pozyskana lub
rozwinięta w trakcie procesu. Panel zazwyczaj nie powinien jednak występować o
dodatkową informację celem uzupełnienia materiału dowodowego, jeżeli taka
informacja wspierałaby stanowisko jednej ze stron, a brak takiej informacji w
dokumentacji sprawy wynika z niezasadnego braku współdziałania tej strony w
procesie zbierania informacji.
__________________
65 Sytuacje określone jako rozruch produkcji obejmują przypadki, w których
zaangażowano środki finansowe na cele rozwoju produktu lub budowy urządzeń do
wytwarzania produktów korzystających z subsydiowania, nawet jeżeli produkcja nie
została jeszcze rozpoczęta.
66 W przypadku, gdy istnienie poważnego uszczerbku musi być dowiedzione.
67 W procesie gromadzenia informacji przez DSB uwzględniona będzie potrzeba
ochrony informacji, która jest ze swej istoty poufna lub jest dostarczona w
trybie poufnym przez jakiegokolwiek Członka zaangażowanego w tym procesie.
ZAŁĄCZNIK VI
PROCEDURY WIZYTACJI LOKALNEJ W MYŚL UST. 8 ARTYKUŁU 12
1. Po wszczęciu postępowania, władze Członka eksportującego i firmy znane jako
zainteresowane powinny zostać powiadomione o zamiarze przeprowadzenia wizytacji
lokalnej.
2. Jeśli, w wyjątkowych okolicznościach, do zespołu prowadzącego postępowanie
zamierza się włączyć ekspertów nierządowych, o zamiarze tym należy poinformować
władze i firmy Członka eksportującego. Tacy eksperci nierządowi powinni podlegać
skutecznym sankcjom za naruszenie wymogu poufności.
3. Zwyczajową praktyką powinno być uzyskanie wyraźnej zgody zainteresowanych
firm Członka eksportującego, przed ostatecznym ustaleniem wizytacji.
4. Po otrzymaniu zgody zainteresowanych firm, władze prowadzące postępowanie
powinny powiadomić władze Członka eksportującego o nazwach i adresach firm jakie
mają być wizytowane oraz o uzgodnionych terminach wizytacji.
5. Firmy, które mają być wizytowane będą o tym powiadomione z odpowiednim
wyprzedzeniem.
6. Wizytacje mające na celu wyjaśnienie kwestionariusza powinny mieć miejsce
tylko na wniosek firmy eksportującej. W przypadku takiego wniosku władze
prowadzące postępowanie mogą postawić się do dyspozycji firmy. Taka wizytacja
będzie mogła mieć miejsce tylko wtedy gdy: (a) władze Członka importującego
powiadomią o niej przedstawicieli rządu danego Członka, oraz (b) ci ostatni nie
sprzeciwią się tej wizytacji.
7. Ponieważ głównym celem wizytacji lokalnej jest weryfikacja dostarczonych
informacji lub pozyskanie dalszych szczegółów, powinna ona być przeprowadzona po
uzyskaniu odpowiedzi na kwestionariusz, chyba że firma wyrazi zgodę na
wcześniejszą wizytację, a rząd Członka eksportującego został poinformowany przez
władze prowadzące postępowanie o oczekiwanej wizytacji i nie wyraził sprzeciwu;
ponadto zwyczajową praktyką winno być powiadomienie przed taką wizytacją
zainteresowanych firm o ogólnym charakterze informacji jakie mają być
weryfikowane oraz o wszelkich dalszych informacjach jakich dostarczenie jest
potrzebne, aczkolwiek nie wyklucza to możliwości zwracania się do dalsze
szczegóły w trakcie wizytacji, w świetle uzyskanych informacji.
8. Odpowiedzi na prośby o informacje i zapytania przedstawione przez władze lub
firmy Członków eksportujących oraz istotne dla powodzenia wizytacji lokalnej,
powinny być udzielone przed wizytacją ilekroć jest to możliwe.
ZAŁĄCZNIK VII
CZŁONKOWIE-KRAJE ROZWIJAJĄCE SIĘ, O KTÓRYCH MOWA W UST. 2(A) ARTYKUŁU 27
Członkami-krajami rozwijającymi się, nie podlegającymi postanowieniom ust. 1(a)
Artykułu 3 zgodnie z ust. 2(a) Artykułu 27 są:
a) Kraje najmniej rozwinięte, zakwalifikowane w tym charakterze przez Narody
Zjednoczone i będące Członkami WTO.
b) Każdy z następujących krajów rozwijających się, który jest Członkiem WTO
będzie podlegał postanowieniom stosowanym wobec innych Członków-krajów
rozwijających się zgodnie z ust. 2(b) Artykułu 27 gdy PKB na mieszkańca osiągnie
1.000 dolarów rocznie68: Boliwia, Kamerun, Kongo, Wybrzeże Kości Słoniowej,
Republika Dominikany, Egipt, Ghana, Gwatemala, Gujana, Indie, Indonezja, Kenia,
Maroko, Nikaragua, Nigeria, Pakistan, Filipiny, Senegal, Sri Lanka i Zimbabwe.
__________________
68 Włączenie Członka-kraju rozwijającego się na listę w punkcie (b) jest oparte
na najnowszych danych statystycznych Banku Światowego dotyczących PKB na głowę.
POROZUMIENIE W SPRAWIE ŚRODKÓW OCHRONNYCH
Członkowie,
Biorąc pod uwagę ogólny cel Członków, jakim jest ulepszenie i wzmocnienie
międzynarodowego systemu handlowego opartego na GATT 1994;
Uznając potrzebę wyjaśnienia i wzmocnienia dyscyplin GATT 1994 i w szczególności
dyscyplin z Artykułu XIX (Wyjątkowe środki wobec importu określonych produktów)
i przywrócenia wielostronnej kontroli środków ochronnych oraz eliminowania
środków ochronnych, które wymykają się spod takiej kontroli;
Uznając znaczenie dostosowań strukturalnych i potrzebę raczej zwiększenia niż
ograniczenia konkurencji na rynkach międzynarodowych; i
Uznając ponadto, że dla powyższych celów, potrzebne jest kompleksowe
porozumienie, mające zastosowanie wobec wszystkich Członków i oparte na
podstawowych zasadach GATT 1994;
Uzgadniają co następuje:
Artykuł 1
Postanowienia ogólne
Niniejsze Porozumienie ustanawia zasady stosowania środków ochronnych, przez
które należy rozumieć środki przewidziane w Artykule XIX GATT 1994.
Artykuł 2
Warunki
1. Członek1 może stosować środek ochronny w stosunku do produktu tylko wtedy,
jeśli ten Członek stwierdził, zgodnie z postanowieniami podanymi poniżej, że
taki produkt jest importowany na jego terytorium w tak zwiększonych ilościach,
bezwzględnych lub w stosunku do produkcji krajowej i na takich warunkach, iż
powoduje on lub grozi spowodowaniem poważnej szkody dla przemysłu krajowego
wytwarzającego produkty podobne lub produkty bezpośrednio konkurencyjne.
2. Środki ochronne będą stosowane wobec produktu importowanego niezależnie od
jego pochodzenia.
Artykuł 3
Dochodzenie
1. Członek może stosować środek ochronny tylko po przeprowadzeniu postępowania
przez właściwe władze tego Członka zgodnie z procedurami uprzednio ustanowionymi
i opublikowanymi zgodnie z Artykułem X GATT 1994. Postepowanie to obejmie
publikację obwieszczenia odpopwiednio informującego wszystkie zainteresowane
strony, jak również publiczne przesłuchania, lub inne odpopwiednie środki, w
ramach których importerzy, eksporterzy i inne zainteresowane strony będą mogły
przedstawić dowody i swoje stanowisko łącznie z możliwością odpowiedzi na
wystąpienia innych stron i przedstawienia swojego stanowiska, między innymi, w
kwestii, czy zastosowanie środka ochronnego będzie lub nie w interesie
publicznym. Właściwe władze opublikują raport przedstawiający wyniki swojego
postępowania i umotywowane wnioski, do których doszły we wszystkich istotnych
problemach taktycznych i prawnych.
2. Wszelka informacja z natury poufna lub udzielona na zasadzie poufności
będzie, w przypadku wyjaśnienia przyczyn, traktowana jako taka przez właściwe
władze. Taka informacja nie będzie ujawniona bez zgody strony, która tę
informację przedstawiła. Strony udzielające informacji poufnej mogą być proszone
o dostarczenie niepoufnego jej streszczenia, lub w przypadku gdy strony te
stwierdzą, że taka informacja nie może być streszczona, o podanie powodów
dlaczego streszczenie nie może być dostarczone. Jednakże, jeśli właściwe władze
uznają, że wniosek o zachowanie informacji jako poufnej jest nieuzasadniony i że
dana strona bądź odmawia podania do wiadomości publicznej takiej informacji,
bądź nie wyraża zgody na jej ujawnienie w formie ogólnej lub streszczonej,
władze będą mogły nie uwzględnić takiej informacji, chyba że w sposób
satysfakcjonujący zostanie wykazane z odpowiednich źródeł, że taka informacja
jest prawidłowa.
______________
1 Unia celna może stosować środek ochronny jako całość, bądź w imieniu
poszczególnego Państwa - członka. Gdy unia celna stosuje środek ochronny jako
całość, wszelkie wymogi dotyczące ustalenia poważnej szkody lub jej groźby,
zgodnie z niniejszym Porozumieniem, będą odnosić się do warunków panujących na
obszarze unii celnej jako całości. W przypadku, gdy środek ochronny ma być
stosowany na rzecz Państwa - członka, to wszelkie wymogi dotyczące ustalenia
poważnej szkody lub jej groźby, będą dotyczyć warunków panujacych w danym
Państwie - członku i stosowanie środka ograniczy się tylko do tego Państwa -
członka. Żadne postanowienie niniejszego Porozumienia nie przesądza
interpretacji dotyczącej związku miedzy Artykułem XIX i ust. 8 Artykułu XXIV
GATT 1994.
Artykuł 4
Ustalenie poważnej szkody lub jej groźby
1. Dla celów niniejszego Porozumienia:
(a) "poważna szkoda" będzie rozumiana jako oznaczająca znaczne ogólne naruszenie
pozycji przemysłu krajowego;
(b) "groźba poważnej szkody" będzie rozumiana jako oznaczająca poważną szkodę,
która jest wyraźnie nieuchronna, zgodnie z postanowieniami ust. 2. Ustalenie
istnienia groźby poważnej szkody będzie oparte na faktach, a nie jedynie na
przypuszczeniach, domysłach i odległej możliwości; i
(c) dla ustalenia szkody, lub jej groźby "przemysł krajowy" będzie rozumiany
jako oznaczający ogół producentów produktu podobnego lub bezpośrednio
konkurującego, działających na terytorium Członka, bądź tych producentów,
których łączna produkcja produktów podobnych lub bezpośrednio konkurujących
stanowi większą część całej produkcji krajowej tych produktów.
2. (a) W postępowaniu w celu ustalenia, czy zwiększony import spowodował lub
zagraża spowodowaniem poważnej szkody dla przemysłu krajowego w świetle
postanowień niniejszego Porozumienia, właściwe władze ocenią wszystkie odnoszące
się do sprawy czynniki o charakterze obiektywnym i wymiernym, mające wpływ na
sytuację tego przemysłu, w szczególności tempo i rozmiar wzrostu importu, danego
produktu w ilościach bezwzględnych i względnych, udział zwiększonego importu na
rynku krajowym, zmiany w poziomie sprzedaży, produkcji, wydajności,
wykorzystania zdolności produkcyjnych, zysków i strat oraz zatrudnienia.
(b) Ustalenie, o którym mowa w pkt. (a) nie może być dokonane, chyba że takie
postepowanie wykaże na podstawie obiektywnych dowodów istnienie związku
przyczynowego między wzrostem importu danego produktu i poważną szkodą lub jej
groźbą. Jeśli czynniki inne niż zwiększony import, wyrządzają w tym samym czasie
szkodę przemysłowi krajowemu, to ta szkoda nie będzie przypisywana zwiększonemu
importowi.
(c) Właściwe władze opublikują niezwłocznie, zgodnie z postanowieniami Artykułu
3, szczegółową analizę przypadku, będącego przedmiotem postępowania, jak również
wykazanie istotnego znaczenia badanych czynników dla sprawy.
Artykuł 5
Stosowanie środków ochronnych
1. Członek będzie stosował środki ochronne tylko w zakresie niezbędnym dla
zapobieżenia lub naprawienia poważnej szkody oraz dla ułatwienia przystosowania
strukturalnego. W przypadku zastosowania ograniczenia ilościowego, środek taki
nie doprowadzi do zmniejszenia ilości importu poniżej poziomu z ostatniego
okresu, odpowiadającego średniej wielkości importu w okresie ostatnich
reprezentatywnych trzech lat, dla których dostępne są statystyki, chyba że
podane zostanie wyraźne uzasadnienie, ż inny poziom jest niezbędny dla
zapobieżenia lub naprawienia poważnej szkody. Członkowie powinni wybierać środki
najwłaściwsze dla osiągnięcia powyższych celów.
2. (a) W przypadkach, kiedy kontyngent jest rozdzielany miedzy kraje dostawców,
Członek stosujący ograniczenia może dążyć do uzgodnienia przydziału w ramach
kontyngentu ze wszystkimi innymi Członkami mającymi istotny interes w
dostarczeniu danego produktu. W przypadkach, gdy metoda ta nie nadaje się do
właściwego zastosowania, dany Członek przyzna Członkom mającym istotny interes w
dostarczaniu produktu, udziały skalkulowane na bazie proporcji dostaw
zrealizowanych przez tych Członków w poprzednim okresie reprezentatywnym w
globalnej ilości lub wartości importu tego produktu przez tych Członków w
poprzednim okresie reprezentatywnym, uwzględniając przy tym w należyty sposób
wszelkie szczególne czynniki, które mogły lub będą mogły oddziałać na handel tym
produktem.
(b) Członek może odstąpić od postanowień określonych w pkt. (a) pod warunkiem
przeprowadzenia konsultacji zgodnie z ust. 3 Artykułu 12 pod auspicjami Komitetu
Środków Ochronnych ustanowionego na mocy ust. 1 Artykułu 13 i przedstawienia
Komitetowi wyraźnych dowodów, że (i) import pochodzący z niektórych Członków
zwiększył się o procent nieproporcjonalny w stosunku do ogólnego wzrostu importu
danego towaru w reprezentatywnym okresie, (ii) przyczyny odstąpienia od
postanowień pkt. (a) są uzasadnione i (iii) warunki takiego odstąpienia są
sprawiedliwe w stosunku do wszystkich dostawców danego produktu. Okres
stosowania wszelkiego takiego środka nie będzie przedłużony poza okres
początkowy, przewidziany w ust. 1 Artykułu 7. Odstąpienie, o którym mowa wyżej,
nie będzie dozwolone w przypadku groźby poważnej szkody.
Artykuł 6
Tymczasowe środki ochronne
W krytycznych okolicznościach, kiedy opóźnienie mogłoby wyrządzić szkodę trudną
do naprawienia Członek może zastosować tymczasowy środek ochronny zgodnie ze
wstępnym ustaleniem, że istnieje wyraźny dowód, iż zwiększony import spowodował
lub grozi spowodowaniem poważnej szkody. Okres stosowania środka tymczasowego
nie będzie przekraczać 200 dni, w którym to okresie będą spełnione istotne
wymogi ustanowione w Artykułach od 2 do 7 i w Art. 12. Takie środki powinny
przybrać formę podwyższenia opłat celnych, które będą szybko zwrócone jeśli nie
zostanie ustalone w dalszym dochodzeniu, o którym mowa w ust. 2 Artykułu 4, że
tak zwiększony import spowodował lub grozi spowodowaniem poważnej szkody
przemysłu krajowego. Okres stosowania jakiegokolwiek takiego tymczasowego środka
będzie liczony jako część okresu początkowego tak jak przedłużenie, o którym
mowa w ust. 1, 2 i 3 Artykułu 7.
Artykuł 7
Okres stosoowania i przegląd środków ochronnych
1. Członek będzie stosować środki ochronne tylko w okresie niezbędnym dla
przeciwdziałania lub naprawienia poważnej szkody lub dla ułatwienia
przystosowania strukturalnego. Okres ten nie będzie przekraczać czterech lat,
chyba że zostanie przedłużony zgodnie z ust. 2.
2. Okres, o którym mowa w ust. 1 może być przedłużony pod warunkiem, że właściwe
władze importującego Członka orzekną, zgodnie z procedurami ustanoiwonymi w
Artykułach 2, 3, 4 i 5 że środek ochronny jest nadal niezbędny dla zapobieżenia
lub naprawienia poważnej szkody i istnieją dowody na to, że przemysł dokonuje
przystosowania strukturalnego i pod warunkiem, że odpowiednie postanowienia
Artykułów 8 i 12 są przestrzegane.
3. Łączny okres stosowania środka ochronnego, obejmujący okres stosowania
jakiegokolwiek środka tymczasowego, okres początkowy i jego ewentualne
przedłużenie, nie przekroczy ośmiu lat.
4. W celu ułatwienia przystosowania strukturalnego w sytuacji, gdy przewidziany
okres stosowania środka ochronnego notyfikowanego zgodnie z postanowieniami ust.
1 Artykułu 12, wynosi ponad jeden rok, Członek stosujący taki środek będzie go
stopniowo liberalizować w okresie stosowania w równych odstępach czasu. Jeśli
okres stosowania środka przekracza trzy lata, Członek stosujący taki środek
dokona przeglądu sytuacji najpóźniej w połowie okresu stosowania środka i jeśli
będzie to właściwe, wycofa go lub przyspieszy tempo jego liberalizacji. Środek,
którego stosowanie przedłużono zgodnie z ust. 2 nie będzie bardziej restrykcyjny
niż był on przy końcu okresu początkowego i powinien być nadal liberalizowany.
5. Żaden środek ochronny nie będzie wprowadzony ponownie wobec importu produktu,
który był już objęty takim środkiem, wprowadzonym po dacie wejścia w życie
Porozumienia WTO, na okres równy okresowi, w czasie którego stosowano poprzednio
ten środek, o ile okres niestosowania wynosi co najmniej 2 lata.
6. Niezależnie od postanowień ust. 5, środek ochronny stosowany 180 dni lub
krócej, może być zastosowany ponownie wobec importu produktu jeśli:
(a) co najmniej jeden rok upłynął od daty wprowadzenia środka ochronnego wobec
importu tego produktu; i
(b) taki środek ochronny nie był stosowany wobec tego samego produktu więcej niż
dwa razy w ciągu 5 lat bezpośrednio poprzedzających datę wprowadzenia środka.
Artykuł 8
Poziom koncesji i inne zobowiązania
1. Członek proponujący wprowadzenie środka ochronnego lub zabiegający o
przedłużenie środka ochronnego będzie dążyć do utrzymania zasadniczo
równorzędnego poziomu koncesji i innych zobowiązań w stosunku do już
istniejących na zasadzie GATT 1994 między nim i eksportującymi Członkami, którzy
ucierpią w następstwie takiego środka zgodnie z postanowieniami ust. 3 Artykułu
12. Dla osiągnięcia tego celu zainteresowani Członkowie mogą zgodzić się na
wszelkie adekwatne środki kompensaty handlowej za negatywne skutki środka dla
ich handlu.
2. Jeśli żadne porozumienie nie zostanie osiągnięte w ciągu 30 dni w ramach
konsultacji na zasadzie ust. 3 Artykułu 12, wówczas poszkodowani Członkowie
eksportujący będą mieć prawo nie później niż w ciągu 90 dni po wprowadzeniu
środka, zawiesić, po upływie 30 dni od dnia, w którym Rada Handlu Towarami
otrzymała pisemne zawiadomienie o takim zawieszeniu, stosowanie aktualnie
równorzędnych koncesji lub innych zobowiązań w ramach GATT 1994, wobec handlu z
Członkiem stosującym ten środek ochronny, jeśli Rada Handlu Towarami nie
sprzeciwi się takiemu zawieszeniu.
3. Prawo do zawieszenia, o którym mowa w ust. 2, nie będzie wykorzystywane przez
pierwsze trzy lata stosowania środka ochronnego pod warunkiem, że środek
ochronny został podjęty w następstwie bezwzględnego wzrostu importu i że taki
środek jest zgodny z postanowieniami niniejszego Porozumienia.
Artykuł 9
Członkowi - kraje rozwijające się
1. Środki ochronne nie będą stosowane przeciwko produktom pochodzącym z Członka
- kraju rozwijającego się, tak długo, jak jego udział w imporcie danego produktu
przez Członka importującego nie przekroczy 3 procent, pod warunkiem, że
Członkowie - kraje rozwijające się z indywidualnymi udziałami w imporcie poniżej
3 procent nie uczestniczą łącznie w ponad 9 procentach w całkowitym imporcie
danego produktu2.
2. Członek - kraj rozwijający się będzie mieć prawo do przedłużenia okresu
stosowania środka ochronnego do dwóch lat ponad okres maksymalny przewidziany w
ust. 3 Artykułu 7. Niezależnie od postanowień ust. 5 Artykułu 7, Członek - kraj
rozwijający się będzie mieć prawo do ponownego zastosowania środka ochronnego
wobec importu, który był już przedmiotem takiego środka, podjętego po dacie
wejścia w życie Porozumienia WTO, po okresie równym połowie tego okresu, w
którym środek ten był stosowany poprzednio, pod warunkiem że okres niestosowania
wynosi co najmniej dwa lata.
Artykuł 10
Uprzednio istniejące środki z mocy Artykułu XIX
Członkowie zniosą wszystkie środki ochronne wprowadzone z tytułu Artykułu XIX
GATT 1947, które istniały w momencie wejścia w życie Porozumienia WTO, nie
później niż po ośmiu latach, licząc od daty, kiedy były one po raz pierwszy
wprowadzone lub po pięciu latach od daty wejścia w życie Porozumienia WTO, w
zależności od tego, która z tych dat będzie późniejsza.
____________
2 Członek niezwłocznie notyfikuje takie działania, podjęte na podstawie ust. 1
Artykułu 9, Komitetowi Środków Ochronnych.
Artykuł 11
Zakaz i eliminacja niektórych środków
1. (a) Członek nie podejmie ani nie będzie dążyć do podjęcia jakiegokolwiek
wyjątkowego działania wobec importu konkretnych produktów przewidzianych w
Artykule XIX GATT 1994 chyba, że takie działanie odpowiada postanowieniom tego
Artykułu, stosowanym zgodnie z niniejszym Porozumieniem.
(b) Ponadto, Członek nie będzie dążyć do podjęcia lub nie podejmie i nie będzie
utrzymywać w mocy żadnych dobrowolnych ograniczeń eksportowych, innych
porozumień samoujmujących lub jakichkolwiek innych podobnych środków w stosunku
do eksportu lub importu3,4. Dotyczy to działań podjętych przez pojedynczego
Członka jak i również działań w ramach umów, porozumień i uzgodnień zawartych
przez dwóch lub więcej Członków. Każdy taki środek będący w mocy w chwili
wejścia w życie Porozumienia WTO będzie doprowadzony do zgodności z niniejszym
Porozumieniem lub zniesiony zgodnie z ust. 2.
(c) Niniejsze Porozumienie nie ma zastosowania do środków, które Członek będzie
chcieć wprowadzić, wprowadził lub utrzymuje na mocy postanowień GATT 1994 innych
niż Artykuł XIX oraz Wielostronnych Porozumień Handlowych w Załączniku 1A innych
niż niniejsze Porozumienie lub na mocy protokołów i porozumień lub uzgodnień
zawartych w ramach GATT 1994.
2. Stopniowe znoszenie środków, o których mowa w ust. 1(b) będzie realizowane,
zgodnie z harmonogramami, które zainteresowani Członkowie przedłożą Komitetowi
Środków Ochronnych nie później niż 180 dni po dacie wejścia w życie Porozumienia
WTO. Harmonogramy te uwzględnią dla wszystkich środków, o których mowa w ust. 1,
stopniowe znoszenie lub doprowadzenie do zgodności z niniejszym Porozumieniem w
okresie nie przekraczającym czterech lat po dacie wejścia w życie Porozumienia
WTO, z wyjątkiem nie więcej niż jednego, konkretnego środka na importującego
Członka5, którego okres stosowania nie przekroczy 31 grunia 199 r. Każdy taki
wyjątek musi być wzajemnie uzgodniony między Członkami, których bezpośrednio
dotyczy i notyfikowany Komitetowi Środków Ochronnych w celu dokonania przeglądu
i akceptacji w ciągu 90 dni od wejścia w życie Porozumienia WTO. Załącznik do
niniejszego Porozumienia wymienia środek, co do którego uzgodniono, że mieści
się w ramach tego wyjątku.
3. Członkowie nie będą zachęcać lub popierać wprowadzenia lub utrzymania przez
przedsiębiorstwa publiczne i prywatne środków poza rządowych ekwiwalentnych w
stosunku do tych omówionych w punkcie 1.
__________
3 Kontyngent importowy stosowany jako środek ochronny zgodnie z odpowiednimi
postanowieniami GATT 1994 i niniejszego Porozumienia może być, za wzajemnym
porozumieniem, administrowany przez eksportującego Członka.
4 Przykłady podobnych środków obejmują regulowania eksportu, system
kontrolowania cen eksportowych lub cen importowych, kontrolę eksportu lub
importu, przymusowe kartele importowe i dyskrecjonalne systemy licencjonowania
eksportu lub importu zapewniające protekcję.
5 Jedyny wyjątek od tej zasady, do którego mają prawo Wspólnoty Europejskie jest
wymieniony w Załączniku do niniejszego Porozumienia.
Artykuł 12
Notyfikacja i konsultacja
1. Członek natychmiast dokona notyfikacji Komitetowi Środków Ochronnych w
sprawach:
(a) wszczęcie procesu postępowania dotyczącego poważnej szkody lub jej groźby
oraz przyczyn tego postępowania;
(b) stwierdzenia poważnej szkody lub jej groźby spowodowanej przez zwiększony
import; i
(c) podjęcia decyzji o zastosowaniu lub przedłużeniu środka ochronnego.
2. Składając notyfikacje, o których mowa w ust. 1(b) i 1(c), Członek planujacy
zastosowanie lub przedłużenie stosowania środka ochronnego przedstawi Komitetowi
Środków Ochronnych wszystkie istotne informacje, zawierające dowody poważnej
szkody lub jej groźby spowodowanej przez zwiększony import, dokładny opis
produktu, którego sprawa dotyczy i proponowanego środka, proponowaną datę
wprowadzenia, przewidywany czas stosowania i harmonogram stopniowej
liberalizacji. W przypadku dotyczącym przedłużenia stosowania środka, będzie
przedstawiony również dowód na to, że dany przemysł jest w trakcie przystosowań
strukturalnych. Rada Handlu Towarami lub Komitet Środków Ochronnych może zażądać
od Członka planującego zastosowanie lub przedłużenie stosowania środka takich
dodatkowych informacji, jakie mogą uznać za niezbędne.
3. Członek planujący zastosowanie lub przedłużenie stosowania środka ochronnego
stworzy odpowiednie możliwości podjęcia uprzednich konsultacji z tymi Członkami,
którzy mają zasadniczy interes jako eksporterzy danego produktu w celu, miedzy
innymi, dokonania przeglądu dostarczonych informacji zgodnie z ust. 2, wymiany
poglądów na temat środka i osiągnięcia porozumienia co do sposobów osiągnięcia
celu określonego w ust. 1 Artykułu 8.
4. Członek dokona notyfikacji Komitetowi Środków Ochronnych przed podjęciem
decyzji o zastosowaniu tymczasowego środka ochronnego, o którym mowa w Artykule
6. Konsultacje zostaną wszczęte niezwłocznie po zastosowaniu środka.
5. Wyniki konsultacji, o których mowa w niniejszym Artykule, jak również wyniki
przeglądu dokonanego w połowie okresu stosowania, o którym mowa w ust. 4
Artykułu 7, wszelka forma kompensaty, o której mowa w ust. 1 Artykułu 8 i
proponowane zawieszenia koncesji i innych zobowiązań, o których mowa w ust. 2
Artykułu 8 będą niezwłocznie notyfikowane Radzie Handlu Towarami przez
zainteresowanych Członków.
6. Członkowie notyfikują niezwłocznie Komitetowi Środków Ochronnych swoje
ustawy, przepisy i procedury administracyjne dotyczące środków ochronnych, jak i
wszelkie ich modyfikacje.
7. Członkowie utrzymujący w mocy środki opisane w Artykule 10 i ust. 1 Artykułu
11 w momencie wejścia w życie Umowy WTO notyfikują takie środki Komitetowi
Środków Ochronnych nie później niż 60 dni po dacie wejścia w życie Porozumienia
WTO.
8. Każdy Członek może notyfikować Komitetowi Środków Ochronnych wszystkie
ustawy, przepisy i procedury administracyjne oraz wszelkie środki lub działania,
których dotyczy niniejsze Porozumienie, a które nie zostały notyfikowane przez
innych Członków, zobowiązanych niniejszym Porozumieniem do takiego
notyfikowania.
9. Każdy Członek moze notyfikować Komitetowi Środków Ochronnych jakiekolwiek
środki poza rządowe, o których mowa w ust. 3 Artykułu 11.
10. Wszystkie notyfikacje Radzie Handlu Towarami, o których mowa w niniejszym
Porozumieniu będą zwykle składane za pośrednictwem Komitetu Środków Ochronnych.
11. Postanowienia w sprawie notyfikacji, zawarte w niniejszym Porozumieniu nie
będą nakładać na żadnego Członka obowiązku ujawnienia informacji poufnych,
których ujawnienie zaszkodziłoby stosowaniu prawa lub w inny sposób byłoby
sprzeczne z interesem publicznym lub podważałoby uzasadnione interesy handlowe
konkretnych przedsiębiorstw publicznych lub prywatnych.
Artykuł 13
Nadzór
1. Ustanawia się niniejszym Komitet Środków Ochronnych pod auspicjami Rady
Handlu Towarami, w którym udział będzie otwarty dla każdego Członka wyrażającego
wolę uczestnictwa w nim. Komitet będzie mieć następujące funkcje:
(a) monitorowanie i składanie rocznych sprawozdań Radzie Handlu Towarami na
temat ogólnej realizacji niniejszego Porozumienia oraz przedstawianie zaleceń w
sprawie jego usprawnienia;
(b) weryfikowanie, na wniosek poszkodowanego Członka, czy wymagania proceduralne
niniejszego Porozumienia, były przestrzegane w związku ze środkiem ochronnym i
składanie sprawozdania Radzie Handlu Towarami;
(c) udzielanie pomocy Członkom, na ich wniosek, przy ich konsultacjach zgodnie z
postanowieniami niniejszego Porozumienia;
(d) badanie środków objętych Artykułem 10 i ust. 1 Artykułu 11, monitorowanie
stopniowego znoszenia takich środków i składanie odpowiednio do wymogów
sprawozdania Radzie Handlu Towarami;
(e) badanie, na wniosek Członka podejmującego środek ochronny, czy propozycje
zawieszenia koncesji lub innych zobowiązań "generalnie równoważne" i składanie
odpowiednio do wymogów sprawozdań Radzie Handlu Towarami;
(f) otrzymywanie i dokonywanie przeglądów wszystkich notyfikacji, przewidzianych
w niniejszym Porozumieniu i składanie odpowiednio do wymogów sprawozdań Radzie
Handlu Towarami; i
(g) wykonywanie wszelkich innych funkcji związanych z niniejszym Porozumieniem,
które Rada Handlu Towarami może określić.
2. W celu ułatwienia Komitetowi sprawowania jego funkcji nadzoru, Sekretariat
będzie przygotowywać corocznie raporty faktograficzne dotyczące funkcjonowania
niniejszego Porozumienia, w oparciu o notyfikacje i inne dostępne mu wiarygodne
informacje.
Artykuł 14
Rozstrzyganie sporów
Postanowienia Artykułów XXII i XXIII GATT 1994, sprecyzowane i stosowane na
zasadzie Porozumienia o rozstrzyganiu sporów będą mieć zastosowanie do
konsultacji i rozstrzygania sporów wynikających z niniejszego Porozumienia.
ZAŁĄCZNIK
WYJĄTEK ODNOSZĄCY SIĘ DO UST. 2 ARTYKUŁU 11
Zainteresowani Produkt Data zakończenia
Członkowie
UE/Japonia Samochody osobowe, pojazdy 31 grudnia
terenowe, lekkie pojazdy użytkowe,
lekkie ciężarówki (do 5 ton) oraz te
same pojazdy w kompletnych
zestawach części do montażu
(zestawy CKD).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 14 grudnia 1995 r.
o urzędzie Ministra Obrony Narodowej.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 56)
Art. 1. 1. Minister Obrony Narodowej jest naczelnym organem administracji
państwowej w dziedzinie obronności Państwa.
2. Minister Obrony Narodowej wykonuje swoje zadania przy pomocy Ministerstwa
Obrony Narodowej, zwanego dalej "Ministerstwem", w skład którego wchodzi Sztab
Generalny Wojska Polskiego.
Art. 2. Do zakresu działania Ministra Obrony Narodowej należy:
1) kierowanie w czasie pokoju całokształtem działalności Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "Siłami Zbrojnymi",
2) przygotowywanie założeń obronnych Państwa, w tym propozycji dotyczących
rozwoju i struktury Sił Zbrojnych,
3) realizowanie generalnych założeń, decyzji i wytycznych Rady Ministrów w
zakresie obrony Państwa i koordynowanie realizacji wynikających z nich zadań,
4) sprawowanie, w zakresie powierzonym przez Radę Ministrów, ogólnego nadzoru
nad realizacją zadań obronnych przez organy administracji państwowej, instytucje
państwowe, samorządy, podmioty gospodarcze i inne podmioty,
5) sprawowanie ogólnego kierownictwa w sprawach wykonywania powszechnego
obowiązku obrony,
6) kierowanie administracją rezerw osobowych dla celów powszechnego obowiązku
obrony,
7) określanie celów, kierunków i zadań szkolnictwa wojskowego,
8) kierowanie sprawami kadrowymi Sił Zbrojnych,
9) kierowanie wykonywaniem obowiązku służby wojskowej, wychowywaniem żołnierzy
oraz sprawami zaspokajania ich potrzeb socjalno - bytowych,
10) kierowanie sprawami zaspokajania potrzeb materiałowych, technicznych i
finansowych Sił Zbrojnych,
11) kierowanie sprawami pracowniczymi w resorcie obrony narodowej,
12) realizowanie decyzji Rady Ministrów w zakresie udziału Rzeczypospolitej
Polskiej w wojskowych przedsięwzięciach organizacji międzynarodowych oraz w
zakresie wywiązywania się z zobowiązań militarnych, wynikających z umów
międzynarodowych,
13) zawieranie umów międzynarodowych wynikających z decyzji Rady Ministrów,
dotyczących udziału polskich kontyngentów wojskowych w międzynarodowych misjach
pokojowych i akcjach humanitarnych oraz ćwiczeń wojskowych prowadzonych wspólnie
z innymi państwami lub organizacjami międzynarodowymi,
14) tworzenie, ustalanie organizacji i kierowanie działalnością
przedstawicielstw wojskowych za granicą,
15) utrzymywanie kontaktów z resortami obrony innych państw oraz z wojskowymi
organizacjami międzynarodowymi,
16) kierowanie gospodarką finansową resortu obrony narodowej,
17) reprezentowanie Skarbu Państwa w stosunku do mienia znajdującego się w
posiadaniu jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej, a także
wykonywanie określonych w ustawach czynności w stosunku do państwowych jednostek
budżetowych i form gospodarki pozabudżetowej, działających w resorcie obrony
narodowej,
18) kierowanie działalnością gospodarczą w Sitach Zbrojnych,
19) sprawowanie nadzoru nad działalnością Żandarmerii Wojskowej,
20) wykonywanie czynności określonych w ustawach w stosunku do szkół wojskowych,
wojskowych jednostek badawczo-rozwojowych, przedsiębiorstw państwowych, dla
których jest organem założycielskim, wojskowych zakładów opieki zdrowotnej,
agencji i fundacji,
21) wykonywanie uprawnień naczelnego organu administracji państwowej w stosunku
do terenowych organów administracji wojskowej i innych organów wojskowych,
22) współdziałanie z innymi organami państwowymi, organami samorządu
terytorialnego i organizacjami społecznymi,
23) wykonywanie innych zadań wynikających z ustaw i innych przepisów.
Art. 3. 1. Minister Obrony Narodowej kieruje działalnością Ministerstwa i Sił
Zbrojnych bezpośrednio oraz przy pomocy Szefa Sztabu Generalnego Wojska
Polskiego, sekretarza lub sekretarzy stanu i podsekretarzy stanu.
2. Minister Obrony Narodowej podejmuje decyzje w sprawach związanych ze
strukturą, organizacją i działalnością Sił Zbrojnych, po zasięgnięciu opinii lub
na wniosek Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
3. W razie nieobecności Ministra Obrony Narodowej, jego obowiązki pełni
sekretarz stanu lub wyznaczony podsekretarz stanu w ramach pełnomocnictw
udzielonych przez Ministra.
Art. 4. Minister Obrony Narodowej sprawuje bezpośrednio lub za pośrednictwem
wyznaczonego sekretarza stanu lub podsekretarza stanu nadzór nad:
1) gospodarką finansową,
2) polityką kadrową,
3) jednostkami kontroli gospodarczo-finansowej,
4) jednostkami kontroli wyszkolenia i gotowości bojowej Sił Zbrojnych,
5) działalnością obsługi prawnej,
6) kontaktami międzynarodowymi,
7) duszpasterstwami wojskowymi,
8) wojskowymi jednostkami organizacyjnymi prokuratury i sądami wojskowymi.
Art. 5. Ministrowi Obrony Narodowej podlegają bezpośrednio:
1) Wojskowe Służby Informacyjne,
2) Akademia Obrony Narodowej.
Art. 6. 1. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego dowodzi w imieniu Ministra
Obrony Narodowej Siłami Zbrojnymi w czasie pokoju.
2. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego wykonuje swoje zadania przy pomocy
Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
Art. 7. 1. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego podlega bezpośrednio
Ministrowi Obrony Narodowej.
2. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego jest najwyższym pod względem
pełnionej funkcji żołnierzem w czynnej służbie wojskowej.
3. W razie nieobecności Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, jego
obowiązki pełni jeden z jego zastępców, wyznaczony przez Szefa Sztabu
Generalnego Wojska Polskiego.
Art. 8. Do zakresu działania Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego należy:
1) współuczestniczenie w opracowywaniu koncepcji rozwoju Sił Zbrojnych i
planowanie tego rozwoju,
2) kierowanie kompleksowym planowaniem mobilizacyjnego i
strategiczno-operacyjnego rozwinięcia oraz użycia Sił Zbrojnych,
3) utrzymywanie w Sitach Zbrojnych gotowości bojowej i mobilizacyjnej,
4) kierowanie szkoleniem wojsk, określanie celów, kierunków i zadań tego
szkolenia oraz kierowanie programowaniem i planowaniem szkolenia bojowego i
taktycznego, a także działalnością sportową w Sitach Zbrojnych,
5) kierowanie szkolnictwem wojskowym w ramach pełnomocnictw udzielonych przez
Ministra Obrony Narodowej,
6) kierowanie programowaniem i planowaniem materiałowo - finansowym w Sitach
Zbrojnych,
7) wykonywanie innych zadań zleconych przez Ministra Obrony Narodowej oraz
wynikających z ustaw i innych przepisów.
Art. 9. 1. Ministrowi Obrony Narodowej przysługują w stosunku do osób pełniących
czynną służbę wojskową wszelkie uprawnienia dyscyplinarne wynikające z ustawy o
dyscyplinie wojskowej. Uprawnień tych Minister Obrony Narodowej nie może
przekazać innej osobie.
2. W stosunku do osób pełniących czynną służbę wojskową, w tym Szefa Sztabu
Generalnego Wojska Polskiego, decyzje Ministra Obrony Narodowej mają moc rozkazu
wojskowego.
Art. 10. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres
działania Ministra Obrony Narodowej.
2. Rada Ministrów nada, w drodze rozporządzenia, statut Ministerstwu Obrony
Narodowej oraz określi wykaz jednostek organizacyjnych podporządkowanych
Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych, a także wykaz
przedsiębiorstw państwowych, dla których jest organem założycielskim.
3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze zarządzenia, regulamin
organizacyjny Ministerstwa Obrony Narodowej.
Art. 11. Zakres działania Ministra Obrony Narodowej w czasie wojny określa
odrębna ustawa.
Art. 12. Traci moc art. 12, art. 13 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 21
listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.
U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43,
poz. 165 oraz z 1996 r. Nr 7, poz. 44).
Art. 13. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 stycznia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia przypadków oraz warunków i
sposobów użycia przez policjantów środków przymusu bezpośredniego.
(Dz. U. Nr 10. poz. 58)
Na podstawie art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U.
Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz.
163 i Nr 104, poz. 515) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 17 września 1990 r. w sprawie
określenia przypadków oraz warunków i sposobów użycia przez policjantów środków
przymusu bezpośredniego (Dz. U. Nr 70, poz. 410) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w § 3:
a) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) pałki służbowe zwykłe, szturmowe i wielofunkcyjne,"
b) pkt 7 otrzymuje brzmienie:
"7) pociski niepenetracyjne, miotane z broni palnej.";
2) w § 13 ust. 2, 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"2. Nie wolno stosować pałki służbowej zwykłej i szturmowej wobec osób
stawiających bierny opór, chyba że zastosowanie siły fizycznej okazało się
bezskuteczne.
3. Zabrania się:
1) zadawania uderzeń i pchnięć pałką służbową w głowę, szyję, brzuch i
nieumięśnione oraz szczególnie wrażliwe części ciała, a także stosowania na te
części ciała blokady i zakładania dźwigni,
2) zadawania uderzeń rękojeścią pałki służbowej wielofunkcyjnej,
3) stosowania pałki służbowej wobec osób, w stosunku do których użyto kajdanek,
prowadnic, kaftanów bezpieczeństwa lub pasów i siatek obezwładniających.
4. Wolno zadawać uderzenia i pchnięcia pałką służbową we wszystkie części ciała
w celu odparcia bezpośredniego, bezprawnego zamachu na życie lub zdrowie własne
lub innej osoby.";
3) w § 15:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Pies służbowy powinien mieć założony kaganiec. Nie dotyczy to psa służbowego
specjalnie wytresowanego do działania bez kagańca.",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Pies służbowy nie wytresowany do działania bez kagańca może być wykorzystany
bez kagańca tylko do odpierania czynnej napaści albo gdy jest używany do
czynności służbowych podejmowanych wobec osób, o których mowa w art. 17 ust. 1
pkt 6 ustawy o Policji."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI
z dnia 24 stycznia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu postępowania w związku z
przedstawianiem w programach publicznej radiofonii i telewizji stanowisk partii
politycznych, związków zawodowych i związków pracodawców w węzłowych sprawach
publicznych.
(Dz. U. Nr 10, poz. 59)
Na podstawie art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i
telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1995 r. Nr 66, poz. 335 i Nr
142, poz. 701) w związku z art. 40 ust. 4 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o
referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 13 maja 1994
r. w sprawie trybu postępowania w związku z przedstawianiem w programach
publicznej radiofonii i telewizji stanowisk partii politycznych, związków
zawodowych i związków pracodawców w węzłowych sprawach publicznych (Dz. U. Nr
74, poz. 335) w § 5 w ust. 2 skreśla się wyrazy "oraz w związku z referendum lub
konsultacją społeczną".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji: B. Sulik
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI
z dnia 24 stycznia 1996 r.
w sprawie trybu postępowania i prowadzenia kampanii referendalnej w jednostkach
publicznej radiofonii i telewizji.
(Dz. U. Nr 10, poz. 60)
Na podstawie art. 40 ust. 4 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz.
U. Nr 99, poz. 487) zarządza się, co następuje:
§ 1. Organ zarządzający referendum, Państwowa Komisja Wyborcza, partie
polityczne oraz inne podmioty uczestniczą w kampanii referendalnej prowadzonej
przez jednostki publicznej radiofonii i telewizji na zasadach określonych w
niniejszym rozporządzeniu.
§ 2. Rozpowszechnianie audycji referendalnych rozpoczyna się z dniem ogłoszenia
aktu prawnego o przeprowadzeniu referendum i kończy się na 24 godziny przed
dniem głosowania.
§ 3. 1. Telewizja Polska S.A. i Polskie Radio S.A. w programach ogólnokrajowych
zobowiązane są w okresie trwania kampanii referendalnej przygotować i
rozpowszechniać pomiędzy godziną 6.00 a 23.00 audycje w wymiarze nie krótszym
niż 60 minut w Telewizji Polskiej S.A. oraz 90 minut w Polskim Radiu S.A. Celem
audycji jest umożliwienie organowi zarządzającemu referendum przedstawienie
treści pytań i wariantów oraz problemów poddanych pod referendum.
2. Ustalenia dotyczące rozpowszechniania audycji, o których mowa w ust. 1,
przekazuje się niezwłocznie organowi zarządzającemu referendum, Państwowej
Komisji Wyborczej oraz Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji, a także ogłasza w
programach informacyjnych Telewizji Polskiej S.A. i Polskiego Radia S.A.
3. W granicach wyznaczonych prawem organ zarządzający referendum swobodnie
kształtuje treść audycji referendalnych oraz ponosi z tego tytułu
odpowiedzialność.
§ 4. 1. Telewizja Polska S.A. i Polskie Radio S.A. zobowiązane są do
przygotowania i rozpowszechniania audycji referendalnych zawierających
wyjaśnienia Państwowej Komisji Wyborczej.
2. Zarządy spółek Telewizji Polskiej S.A. i Polskiego Radia S.A. po konsultacji
z Państwową Komisją Wyborczą określą nie później niż 25 dni przed dniem
referendum:
1) łączny czas przeznaczony na emisję audycji referendalnych w programach
ogólnokrajowych oraz podział czasu emisji pomiędzy poszczególne programy,
2) terminy i porę emisji poszczególnych audycji.
3. Ustalenia, o których mowa w ust. 2, przekazuje się niezwłocznie Państwowej
Komisji Wyborczej, Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji oraz organowi
zarządzającemu referendum, a także ogłasza w programach informacyjnych Telewizji
Polskiej S.A. i Polskiego Radia S.A.
4. W granicach wyznaczonych prawem Państwowa Komisja Wyborcza swobodnie
kształtuje treść audycji referendalnych oraz ponosi z tego tytułu
odpowiedzialność.
§ 5. Do przedstawiania stanowisk partii politycznych oraz innych podmiotów w
zakresie audycji referendalnych stosuje się odpowiednio przepisy rozporządzenia
Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 13 maja 1994 r. w sprawie trybu
postępowania w związku z przedstawianiem w programach publicznej radiofonii i
telewizji stanowisk partii politycznych, związków zawodowych i związków
pracodawców w węzłowych sprawach publicznych (Dz. U. Nr 74, poz. 335 i z 1996 r.
Nr 10, poz. 59), z uwzględnieniem zasady, iż w okresie rozpowszechniania audycji
referendalnych Telewizja Polska S.A. i Polskie Radio S.A. rozpowszechni nie
mniej niż 1 audycję, o których mowa w § 2 cytowanego rozporządzenia.
§ 6. Telewizja Polska S.A. i Polskie Radio S.A. zapewniają bezpłatne utrwalenie
treści wyjaśnień organu zarządzającego referendum i Państwowej Komisji Wyborczej
oraz bezpłatne rozpowszechnianie audycji referendalnych.
§ 7. W przypadku zarządzenia w tym samym terminie więcej niż jednego referendum:
1) każdemu z organów zarządzających referendum umożliwia się przedstawienie
treści pytań i wariantów oraz problemów poddanych pod referendum w zakresie
określonym w § 3,
2) minimalny wymiar czasowy audycji referendalnych zawierających wyjaśnienia
Państwowej Komisji Wyborczej ulega odpowiedniemu zwielokrotnieniu,
3) liczba audycji, o których mowa w § 5, ulega odpowiedniemu zwiększeniu, lecz
nie może przekroczyć liczby audycji przypadających w okresie kampanii
referendalnej.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że termin
określony w § 4 ust. 2 nie ma zastosowania wobec referendów zarządzonych na
dzień 18 lutego 1996 r.
Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji: B. Sulik
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 3 stycznia 1996 r.
o utracie mocy obowiązującej art. 53 ust. 2 ustawy - Prawo bankowe.
(Dz. U. Nr 10, poz. 61)
W wykonaniu orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 maja 1995 r. sygn. K
12/93 i z mocy art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale
Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z
1994 r. Nr 122, poz. 593 i z 1995 r. Nr 13, poz. 59) oraz uchwały Trybunału
Konstytucyjnego z dnia 20 października 1993 r. (Dz. U. Nr 105, poz. 481)
ogłaszam utratę mocy obowiązującej art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989
r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29,
Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591
oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654) w zakresie, w jakim nadaje moc
tytułów wykonawczych bez potrzeby uzyskiwania sądowych klauzul wykonalności
dokumentom w tym przepisie wymienionym, w odniesieniu do roszczeń banku
wynikających z wierzytelności nabytych przezeń na podstawie czynności prawnych z
dotychczasowym wierzycielem nie będącym bankiem z pominięciem zgody dłużnika na
egzekwowanie należności w trybie przewidzianym w powyższym przepisie.
Obwieszczenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego: A. Zoll
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 18 grudnia 1995 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o działalności ubezpieczeniowej.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62)
1. Na podstawie art. 16 ustawy z dnia 8 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o
działalności ubezpieczeniowej, o zmianie rozporządzenia Prezydenta
Rzeczypospolitej - Kodeks handlowy oraz o zmianie ustawy o podatku dochodowym od
osób prawnych (Dz. U. Nr 96, poz. 478) ogłasza się w załączniku do niniejszego
obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności
ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 59, poz. 344), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 9 grudnia 1992 r. o zmianie ustawy o działalności
ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1993 r. Nr 5, poz. 21),
2) ustawą z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zmianie ustawy o działalności
ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 44, poz. 201),
3) ustawą z dnia 29 grudnia 1993 r. o zmianie ustawy - Prawo o publicznym
obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych oraz o zmianie
niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1994 r. Nr 4, poz. 17),
4) ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591),
5) ustawą z dnia 8 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o działalności
ubezpieczeniowej, o zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej - Kodeks
handlowy oraz o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr
96, poz. 478),
6) obwieszczeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 października 1995 r. o
sprostowaniu błędów (Dz. U. Nr 118, poz. 574)
i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed wydaniem jednolitego tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie
obejmuje:
1) art. 95-97 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej
(Dz. U. Nr 59, poz. 344), które stanowią:
"Art. 95. 1. Ubezpieczyciele, którzy prowadzili działalność ubezpieczeniową
przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, prowadzą nadal tę działalność,
jeżeli:
1) do dnia 30 czerwca 1991 r. spełnią warunki przewidziane w art. 33 ust. 2 i 3,
2) do dnia 30 września 1991 r. udowodnią posiadanie środków własnych w wysokości
wymaganego kapitału gwarancyjnego,
3) do dnia 31 grudnia 1991 r. spełnią warunki przewidziane w art. 11.
2. Ubezpieczyciele, o których mowa w ust. 1, nie spełniający w chwili wejścia w
życie ustawy wymagań przewidzianych w art. 45 ust. 1 i których środki własne są
niższe od wymaganego minimalnego kapitału gwarancyjnego, są obowiązani
przedstawić Ministrowi Finansów w terminie do dnia 31 marca 1991 r. dowód
posiadania środków własnych w wysokości wymaganego minimalnego kapitału
gwarancyjnego oraz krótkoterminowego planu wypłacalności.
3. Utworzenie nowego ubezpieczyciela, dokonane w ramach realizacji przepisu art.
33 ust. 2 przez ubezpieczyciela prowadzącego działalność ubezpieczeniową przed
wejściem w życie ustawy, wymaga zezwolenia Ministra Finansów, przy czym przepisy
ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
4. Likwidacja ubezpieczycieli, którzy utracili prawo wykonywania działalności
ubezpieczeniowej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, jest prowadzona
na podstawie dotychczasowych przepisów.
Art. 96. 1. Spółdzielnie prowadzące działalność ubezpieczeniową na podstawie
ustawy z dnia 20 września 1984 r. o ubezpieczeniach majątkowych i osobowych (Dz.
U. Nr 45, poz. 242 oraz z 1980 r. Nr 30, poz. 160) zobowiązane są z mocy
niniejszej ustawy przekształcić się w spółki akcyjne w terminie do dnia 31
grudnia 1992 r., z zastrzeżeniami ust. 2 i 3.
2. Warunkiem przekształcenia w spółkę akcyjną jest uchwała walnego zgromadzenia
członków spółdzielni, podjęta bezwzględną większością głosów w trybie i na
zasadach przewidzianych dla podejmowania uchwał w statucie spółdzielni, oraz
uchwalenie statutu spółki.
3. Fundusz udziałowy przekształca się w kapitał akcyjny, który obejmują
dotychczasowi członkowie spółdzielni na zasadach określonych przez walne
zgromadzenie i statut spółki.
Art. 97. 1. Państwowy Zakład Ubezpieczeń przekształca się w spółkę akcyjną
Skarbu Państwa.
2. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, określa tryb i zasady
przekształcenia Państwowego Zakładu Ubezpieczeń oraz tryb i zasady przejęcia
zobowiązań z tytułu zawartych ubezpieczeń.
3. Do czasu przekształcenia Państwowego Zakładu Ubezpieczeń, nie później niż do
31 grudnia 1991 r., zakład ten działa na podstawie przepisów dotychczasowych, z
uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy.";
2) art. 2 ustawy z dnia 9 grudnia 1992 r. o zmianie ustawy o działalności
ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1993 r. Nr 5, poz. 21), który stanowi:
"Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
3) art. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zmianie ustawy o działalności
ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 44, poz. 201), który stanowi:
"Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
4) art. 6 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o zmianie ustawy - Prawo o publicznym
obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych oraz o zmianie
niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1994 r. Nr 4, poz. 17), który stanowi:
"Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.";
5) art. 86 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121,
poz. 591), który stanowi:
"Art. 86. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r. i ma zastosowanie po
raz pierwszy do sprawozdań finansowych za rok obrotowy rozpoczynający się z 1995
r.";
6) art. 2-14, 15 ust. 2 i art. 17 ustawy z dnia 8 czerwca 1995 r. o zmianie
ustawy o działalności ubezpieczeniowej, o zmianie rozporządzenia Prezydenta
Rzeczypospolitej - Kodeks handlowy oraz o zmianie podatku dochodowego od osób
prawnych (Dz. U. Nr 96, poz. 478), które stanowią:
"Art. 2. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r.
- Kodeks handlowy (Dz. U. Nr 57, poz. 502, z 1946 r. Nr 57, poz. 321, z 1950 r.
Nr 34, poz. 312, z 1964 r. Nr 16, poz. 94, z 1969 r. Nr 13, poz. 95, z 1988 r.
Nr 41, poz. 326, z 1990 r. Nr 17, poz. 98 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 35,
poz. 155, Nr 94, poz. 418 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591) w
art. 310 w § 1 skreśla się wyrazy »i ubezpieczeniowymi«.
Art. 3. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych
(Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2,
Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz.
547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 86,
poz. 433) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 15 ust. 1b otrzymuje brzmienie:
»1b. U ubezpieczycieli kosztem uzyskania przychodów za rok podatkowy są:
1) rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe utworzone zgodnie z odrębnymi przepisami -
do wysokości stanowiącej przyrost tych rezerw na koniec roku podatkowego w
stosunku do ich stanu na początek roku; przy ustalaniu zaliczek, o których mowa
w art. 25 ust. 1, kosztem uzyskania jest przyrost stanu rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych na koniec miesiąca, za który składana jest
deklaracja podatkowa, w stosunku do stanu tych rezerw na początek roku
podatkowego,
2) odpisy na fundusz prewencyjny w wysokości określonej w odrębnych przepisach,
jeżeli równowartość odpisów zwiększy środki funduszu,
3) wpłaty z tytułu, określonego z przepisach o działalności ubezpieczeniowej,
nadzoru nad działalnością zakładów ubezpieczeń.«;
2) w art. 17 w ust. 1 po pkt 21 dodaje się pkt 22 w brzmieniu:
»22) dochody z działalności Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego«.
Art. 4. 1. Zakłady ubezpieczeń, prowadzące przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy działalność ubezpieczeniową w formie spółek akcyjnych, są
obowiązane, w terminie 1 roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy,
dostosować swoją działalność do warunków określonych w art. 11b oraz w art. 63 i
64 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
2. Zakłady ubezpieczeń, prowadzące przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
działalność ubezpieczeniową w formie towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, są
obowiązane w terminie 1 roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy,
dostosować swoją działalność do warunków określonych w rozdziale 2 oraz w art.
63 i 64 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
3. Zakłady ubezpieczeń, prowadzące przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
działalność ubezpieczeniową w dziale pozostałych ubezpieczeń osobowych i
majątkowych, są obowiązane, w terminie trzech lat od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy, dostosować się do wymagań art. 37a ust. 2 i art. 46a ustawy
wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Art. 5. 1. Powołanie Komisji Egzaminacyjnej dla Aktuariuszy oraz Komisji
Egzaminacyjnej dla Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych nastąpi nie
później niż w terminie 3 miesięcy od dnia utworzenia Państwowego Urzędu Nadzoru
Ubezpieczeniowego.
2. Osoby wykonujące w dniu wejścia w życie ustawy zawód aktuariusza są
obowiązane w terminie roku od dnia powołania Komisji, o której mowa w ust. 1,
dostosować się do wymagań określonych w art. 37b ust. 1 pkt 5.
3. Zezwolenia na prowadzenie działalności brokerskiej, wydane przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowują ważność pod warunkiem dostosowania
przez brokerów swojej działalności do wymagań określonych w ustawie, o której
mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w terminie roku od dnia
powołania Komisji, o której mowa w ust. 1.
4. Osoby wykonujące czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego (działalność
agencyjną) obowiązane są, w terminie roku od dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy, dostosować się do wymagań art. 37e ustawy wymienionej w art. 1 w
brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Art. 6. Zakłady ubezpieczeń prowadzące przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy działalność ubezpieczeniową w zakresie działu I (grupa 4 i 5),
określonego w załączniku do ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą, są obowiązane do wystąpienia z wnioskiem do Ministra Finansów
o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie tych grup w ciągu 6
miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 7. 1. Do spraw o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności
ubezpieczeniowej, wszczętych, a nie zakończonych decyzją ostateczną przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.
2. Do spraw karnych wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
stosuje się przepisy dotychczasowe, chyba że przepisy karne w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą są korzystniejsze dla obwinionego.
Art. 8. 1. Do czasu zaspokojenia roszczeń osób uprawnionych do odszkodowań i
świadczeń z tytułu ubezpieczenia w zakładzie Ubezpieczeń Westa S.A. i Zakładzie
Ubezpieczeń na życie Westa-Life S.A. postępowanie w sprawach dotyczących
zaspokojenia tych roszczeń toczy się na podstawie dotychczasowych zasad, z
zastrzeżeniem ust. 3.
2. Fundusz Ochrony Ubezpieczonych ma obowiązek spełnić świadczenia wobec osób
uprawnionych w terminie dwóch miesięcy od dnia otrzymania częściowej listy
wierzytelności; w razie przekroczenia terminu, uprawnionym przysługują odsetki.
3. W terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny przejmuje prawa i obowiązki Funduszu Ochrony
Ubezpieczonych. Po upływie tego terminu organy Funduszu Ochrony Ubezpieczonych
ulegają likwidacji.
4. Wpłaty zakładów ubezpieczeń na rzecz Funduszu Ochrony Ubezpieczonych do czasu
jego likwidacji, zaliczane są w ciężar kosztów uzyskania przychodów zakładów
ubezpieczeń.
5. Postępowanie upadłościowe zakładów ubezpieczeń, o których mowa w ust. 1,
toczy się na podstawie dotychczasowych przepisów.
Art. 9. 1. Przy udostępnianiu osobom trzecim akcji spółki akcyjnej Skarbu
Państwa, powstałej po przekształceniu Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń, stosuje
się odpowiednio przepisy rozdziału 3 oraz art. 44 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r.
o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr
60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz.
685) z wyłączeniem przepisów art. 19 ust. 1 zdanie drugie i art. 28.
2. Uprawnienia Ministra Przekształceń Własnościowych w zakresie udostępniania
osobom trzecim akcji Skarbu Państwa wykonuje Minister Finansów.
Art. 10. W terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy Sąd
Rejonowy dla Warszawy-Pragi przekaże Sądowi Rejonowemu dla miasta stołecznego
Warszawy rejestr towarzystw ubezpieczeń wzajemnych wraz z aktami.
Art. 11. Do czasu utworzenia Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń funkcję
organu nadzoru sprawuje Minister Finansów.
Art. 12. Pierwszego Rzecznika Ubezpieczonych Minister Finansów powoła w terminie
3 miesięcy od dnia wejście w życie ustawy.
Art. 13. 1. Polska Izba Ubezpieczeń, działająca na podstawie art. 86-90 ustawy
wymienionej w art. 1, przekształca się z mocy niniejszej ustawy w organizację
określoną w art. 86 ust. 2 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
2. Majątek Polskiej Izby Ubezpieczeń, działającej na podstawie dotychczasowych
przepisów, określonych w ust. 1, przechodzi na organizację utworzoną na mocy
niniejszej ustawy.
3. Pierwsze zebranie przedstawicieli, o których mowa w art. 86a ust. 1 pkt 1
ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, zwołuje Prezes
Polskiej Izby Ubezpieczeń, działający na podstawie dotychczasowych przepisów.
4. Uczestnikom zebrania, o którym mowa w ust. 3, są osoby upoważnione do
reprezentowania danego zakładu ubezpieczeń na podstawie statutu.
Art. 14. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie
pozostają w mocy przepisy dotychczasowe, o ile nie są sprzeczne z niniejszą
ustawą."
"Art. 15. 2. Ilekroć w dotychczasowych przepisach mowa jest o »ubezpieczycielu«,
należy przez to rozumieć »zakład ubezpieczeń«."
"Art. 17. Ustawa wchodzi w życie po upływie 60 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisów:
1) art. 82 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą,
który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia ustawy,
2) art. 41 i 42 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą
ustawą, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1999 r."
Minister Finansów: wz. J. Kubik
Załącznik do obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 1995 r. (poz. 62)
USTAWA
z dnia 28 lipca 1990 r.
o działalności ubezpieczeniowej
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa ogólne warunki, zasady podejmowania i prowadzenia
działalności w zakresie ubezpieczeń majątkowych i osobowych.
Art. 2. 1) 1. Działalność ubezpieczeniowa bezpośrednia i reasekuracyjna, zwana
dalej "działalnością ubezpieczeniową", może być prowadzona wyłącznie za
zezwoleniem Ministra Finansów.
2. Działalność, o której mowa w ust. 1, prowadzi zakład ubezpieczeń i
reasekuracji albo zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, zwany dalej
"zakładem ubezpieczeń".
Art. 3.1. 2) Wprowadza się ubezpieczenia obowiązkowe i dobrowolne.
2. 3) Ochronę ubezpieczeniową ustanawia się na podstawie umowy zawieranej
pomiędzy zakładem ubezpieczeń a ubezpieczającym.
Art. 4. Ubezpieczeniami obowiązkowymi są:
1) ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za
szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów,
2) ubezpieczenie budynków wchodzących w skład gospodarstwa rolnego od ognia i
innych zdarzeń losowych,
3) ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej rolników z tytułu prowadzenia
gospodarstwa rolnego,
4) 4) inne ubezpieczenia przewidziane na mocy obowiązujących ustaw lub
ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych.
Art. 5. 3) 1. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, określa ogólne warunki
ubezpieczeń obowiązkowych. W szczególności rozporządzenie określa datę powstania
obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia, podstawowy zakres odpowiedzialności
zakładu ubezpieczeń, minimalną sumę gwarancyjną ubezpieczenia, zakres praw i
obowiązków ubezpieczającego i zakładu ubezpieczeń, wynikających z umowy
ubezpieczenia. Rozporządzenie określa również podstawowy system taryf,
uzależniający stosowaną taryfę od długości okresu bezszkodowego i zapewniający
porównywalność taryf różnych zakładów ubezpieczeń.
2. Zakłady ubezpieczeń mogą uwzględnić w systemie taryf również inne czynniki
wpływające na szkodowość.
3. Wysokość stawek ubezpieczeniowych ustala zakład ubezpieczeń.
4. Minister Finansów określa sposób potwierdzenia spełnienia obowiązku zawarcia
ubezpieczenia.
5. Zakład ubezpieczeń prowadzący działalność w zakresie ubezpieczenia
obowiązkowego nie może odmówić zawarcia tego ubezpieczenia.
Art. 6. 5) 1. Ogólne warunki ubezpieczeń, z wyjątkiem ubezpieczeń wymienionych w
art. 4, oraz taryfy i wysokość stawek ubezpieczeniowych ustala zakład
ubezpieczeń.
2. Ogólne warunki ubezpieczenia określają w szczególności przedmiot i zakres
ubezpieczenia, sposób zawierania umowy ubezpieczenia, zakres i czas trwania
odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń, prawa i obowiązki stron umowy, sposób
ustalania wysokości szkody oraz wypłaty odszkodowań lub świadczeń.
3. W ogólnych warunkach ubezpieczenia należy zastrzec możliwość odstąpienia od
umowy ubezpieczenia przez ubezpieczającego w okresie 30 dni dla osób fizycznych
i 7 dni dla osób prawnych od daty zawarcia umowy, jeżeli umowa jest zawarta na
okres dłuższy niż 6 miesięcy; odstąpienie od umowy nie zwalnia ubezpieczającego
z obowiązku opłacenia składki za okres, w jakim zakład ubezpieczeń udzielał
ochrony ubezpieczeniowej.
4. Zastrzeżony w umowie ubezpieczenia okres, w którym wypowiedzenie umowy nie
jest możliwe, nie może być dłuższy niż dwa lata.
5. Przy zawieraniu umowy ubezpieczenia zakład ubezpieczeń ma obowiązek doręczyć,
bez wezwania, stronie ubezpieczającej tekst ogólnych warunków ubezpieczenia,
podpisany przez co najmniej dwóch członków zarządu.
Art. 7. 6) 1. Umowa ubezpieczenia może regulować prawa i obowiązki stron w
sposób odbiegający od ogólnych warunków ubezpieczenia.
2. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany do przedstawienia ubezpieczającemu różnicy
między postanowieniami umowy, o której mowa w ust. 1, a ogólnymi warunkami
ubezpieczenia stosowanymi przez zakład ubezpieczeń.
Art. 7a. 7) 1. Spory wynikające z umów ubezpieczenia rozpatrują sądy właściwe
dla siedziby osoby ubezpieczonej lub uprawnionej do odszkodowania, jeżeli umowa
ubezpieczenia albo ogólne warunki ubezpieczenia nie stanowią inaczej.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy osób zagranicznych.
Art. 8.1. Odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia majątkowego nie może być wyższe
od poniesionej szkody, chyba że umowa stanowi inaczej.
2. W przypadku zbiegu świadczeń z tytułu dwóch lub więcej ubezpieczeń z tego
samego zdarzenia, odszkodowanie wypłaca się do wysokości szkody w granicach sum
ubezpieczenia w ramach każdego ze stosunków ubezpieczenia, z uwzględnieniem
odszkodowań już wypłaconych z innego stosunku ubezpieczenia.
3. Przepis ust. 2 nie ma zastosowania przy ubezpieczeniach na życie i od
następstw nieszczęśliwych wypadków.
4. 3) Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym ubezpieczeniem
odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu
ubezpieczeń.
5. 8) W razie zaistnienia szkody objętej ubezpieczeniem, o którym mowa w art. 4
pkt 1 i 3, w przypadkach określonych w art. 51 ust. 2, uprawniony do
odszkodowania może dochodzić roszczeń od Ubezpieczeniowego Funduszu
Gwarancyjnego.
6. 9) Po wniesieniu pozwu, w przypadkach określonych w art. 51 ust. 2, przeciwko
innym stronom niż Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny, sąd zawiadamia
Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny o toczącym się postępowaniu. Po otrzymaniu
zawiadomienia Fundusz może wstąpić do procesu w charakterze interwenienta
ubocznego.
Art. 8a. 10) Sądy, organy prokuratury, policji oraz inne organy i instytucje
ustalające okoliczności wypadków i zdarzeń mają obowiązek, na wniosek zakładu
ubezpieczeń lub Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, udzielać informacji
oraz udostępniać materiały niezbędne do ustalenia okoliczności tych wypadków i
zdarzeń oraz do określenia wysokości odszkodowania lub świadczenia.
Art. 9. 11) 1. Zakład ubezpieczeń nie może udzielać informacji dotyczących
poszczególnych umów ubezpieczenia.
2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy informacji udzielanych na żądanie:
1) sądu, prokuratora, organu nadzoru ubezpieczeniowego lub osoby trzeciej, na
rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia,
2) Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego o treści umów ubezpieczenia, w
zakresie wykonywania przez Fundusz zadań określonych ustawą,
3) Najwyższej Izby Kontroli o treści umów ubezpieczenia zawartych przez
jednostki objęte kontrolą, jeżeli kontrola ta stwierdziła niekompletność lub
nierzetelność dokumentów finansowych dotyczących zawartych umów ubezpieczenia,
4) Narodowego Banku Polskiego, w związku ze sprawowaną kontrolą dewizową, oraz
banków upoważnionych do wykonywania czynności obrotu dewizowego w zakresie
dotyczącym istnienia wymaganego zobowiązania stanowiącego podstawę do
przekazania za granicę waluty obcej,
5) Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, w związku z toczącą się sprawą:
a) karną lub karno-skarbową przeciwko będącej osobą fizyczną stronie umowy
ubezpieczenia,
b) karną lub karno-skarbową o przestępstwo popełnione przy wykonywaniu czynności
związanych z działalnością osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie
mającej osobowości prawnej, będącej stroną umowy ubezpieczenia.
Art. 10.1. 12) Zakład ubezpieczeń nie może zajmować się bezpośrednio inną
działalnością gospodarczą poza działalnością ubezpieczeniową i z nią związaną.
2. 13) Zakład ubezpieczeń nie może prowadzić jednocześnie działalności w dziale
ubezpieczeń na życie i w dziale pozostałych ubezpieczeń osobowych oraz
ubezpieczeń majątkowych.
Art. 11. 14) Zakład ubezpieczeń może prowadzić działalność ubezpieczeniową
wyłącznie w formie spółki akcyjnej lub towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych.
Art. 11a. 15) 1. Akcje spółki, o której mowa w art. 11, mogą być tylko akcjami
imiennymi, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy akcji wprowadzonych do publicznego obrotu za zgodą
Komisji Papierów Wartościowych.
3. W przypadku uchylenia decyzji zawierającej zgodę, o której mowa w ust. 2,
spółka obowiązana jest, w ciągu 3 miesięcy od dnia uchylenia decyzji, dokonać
zamiany akcji na okaziciela na akcje imienne. W okresie od uchylenia decyzji do
dokonania zamiany nie można przenosić praw z akcji na okaziciela.
4. 16) W celu ustalenia akcjonariuszy, o których mowa w ust. 3, Krajowy Depozyt
Papierów Wartościowych i podmioty prowadzące przedsiębiorstwa maklerskie,
rejestrujące stan posiadania akcji spółki, mają obowiązek w terminie 30 dni, na
żądanie spółki i jej koszt, przekazać spółce informację dotyczącą stanu
posiadania akcji spółki przez poszczególnych akcjonariuszy.
Art. 11b. 17) 1. Kapitał akcyjny spółki nie może być niższy niż najwyższa
minimalna wysokość kapitału gwarancyjnego wymaganego dla grup ubezpieczeń, w
których zakład ubezpieczeń prowadzi działalność.
2. Kapitał akcyjny, o którym mowa w ust. 1, wnoszony jest w gotówce i opłacany w
całości przed zarejestrowaniem spółki.
Art. 11c. 17) Statut spółki akcyjnej i jego zmiany podlegają, przed
zarejestrowaniem, zatwierdzeniu przez Ministra Finansów.
Art. 11d. 17) 1. Nabywca akcji lub praw z akcji jest obowiązany:
1) powiadomić Ministra Finansów, w ciągu 7 dni od dnia nabycia, o nabyciu akcji
zakładu ubezpieczeń w ilości zapewniającej przekroczenie 10% głosów na walnym
zgromadzeniu,
2) uzyskać zgodę Ministra Finansów na nabycie akcji lub praw z akcji zakładu
ubezpieczeń zapewniających przekroczenie odpowiednio 25%, 33%, 50%, 66%, 75%
głosów na walnym zgromadzeniu.
2. Minister Finansów obowiązany jest wydać decyzję w terminie 30 dni od chwili
złożenia przez nabywcę wniosku o zgodę na nabycie akcji, o których mowa w ust. 1
pkt 2.
3. Minister Finansów może odmówić zgody, o której mowa w ust. 1 pkt 2, na
nabycie akcji lub praw z akcji zakładu ubezpieczeń, w tym przez podmiot
określony w ust. 4, jeżeli:
1) nabywca nie daje rękojmi prowadzenia spraw zakładu ubezpieczeń w sposób
należycie zabezpieczający interesy ubezpieczonych,
2) środki przeznaczone na nabycie akcji pochodzą z kredytu lub pożyczki albo są
w jakikolwiek inny sposób obciążone,
3) zagraża to ważnym interesom gospodarczym państwa.
4. Nabycie lub posiadanie akcji lub praw z akcji zakładu ubezpieczeń przez
podmiot zależny uważa się za nabycie lub posiadanie przez podmiot dominujący, w
rozumieniu przepisów o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach
powierniczych.
5. Minister Finansów przedstawia Sejmowi w terminie do końca I kwartału
następnego roku informację o decyzjach wydanych w trybie ust. 2 i 3 w roku
poprzedzającym.
6. Nikt, kto nabył akcje lub prawa z akcji z naruszeniem postanowień ust. 1, nie
może wykonywać prawa głosu z tych akcji.
7. Uchwała walnego zgromadzenia podjęta z naruszeniem ust. 6 jest nieważna.
8. Przepisy niniejszego artykułu nie naruszają przepisów o publicznym obrocie
papierami wartościowymi i funduszach powierniczych.
Art. 11e. 17) Do spółki akcyjnej prowadzącej działalność ubezpieczeniową w
zakresie nie uregulowanym w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu
handlowego.
Rozdział 2
Towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych
Art. 12.1. 18) Zakład ubezpieczeń, który ubezpiecza swoich członków na zasadzie
wzajemności, jest towarzystwem ubezpieczeń wzajemnych, zwanym dalej
"towarzystwem".
2. Towarzystwo uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisania do rejestru
towarzystw ubezpieczeń wzajemnych.
3. 19) Rejestr towarzystw prowadzi Sąd Rejonowy dla miasta stołecznego Warszawy.
4. Rejestr jest jawny i dostępny dla osób trzecich.
5. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określa zasady i tryb
postępowania w sprawach rejestru towarzystw, dane podlegające wpisowi do
rejestru, sposób jego prowadzenia oraz szczegółowe zasady udostępniania rejestru
do wglądu.
Art. 13. 20) Statut towarzystwa i jego zmiany podlegają przed zarejestrowaniem
zatwierdzeniu przez Ministra Finansów.
Art. 14. 21) Statut towarzystwa określa w szczególności:
1) nazwę i siedzibę, przy czym w nazwie muszą być zawarte wyrazy "towarzystwo
ubezpieczeń wzajemnych",
2) terytorialny zasięg działalności,
3) organizację władz zarządzających oraz władz nadzorczych,
4) zakres przedmiotowy z określeniem działu, grup i rodzajów ubezpieczeń oraz
zakres działalności reasekuracyjnej,
5) wysokość kapitału zakładowego,
6) zasady wykorzystania nadwyżki bilansowej oraz sposób pokrycia strat.
Art. 15. 22) 1. W towarzystwie mogą być tworzone związki wzajemności
członkowskiej, jeżeli statut tak stanowi.
2. Związki wzajemności członkowskiej mogą być prowadzone na podstawie ogólnych
warunków ubezpieczenia.
Art. 16. 23) 1. W statucie towarzystwa należy określić zasady uzyskania i utraty
członkostwa oraz jego rodzaje.
2. Jeżeli statut nie stanowi inaczej, uzyskanie członkostwa musi być związane z
zawarciem umowy ubezpieczenia, a jego utrata - z wygaśnięciem stosunku
ubezpieczenia.
3. Statut może przewidywać, że towarzystwo będzie ubezpieczało także osoby nie
będące członkami towarzystwa, pod warunkiem że osoby te będą płacić składki
stałe. Składki zebrane od osób ubezpieczonych, nie będących członkami
towarzystwa, nie mogą stanowić więcej niż 10% składki zebranej przez
towarzystwo.
Art. 17.1. (skreślony 24)).
2. Statut powinien przewidywać tworzenie kapitału zapasowego według zasad
określonych w art. 427 § 1 Kodeksu handlowego, z tym że nadwyżka bilansowa
zastępuje czysty zysk roczny, a kapitał zakładowy zastępuje kapitał akcyjny.
3. Statut określa system świadczeń członków na rzecz towarzystwa; przysługujące
członkowi należności majątkowe od towarzystwa nie zwalniają go z obowiązku
płacenia składek.
4. Jeżeli ma być dopuszczalne zmniejszenie świadczeń towarzystwa na rzecz
członków z tytułu umów ubezpieczenia, należy to zaznaczyć w statucie.
Zmniejszenie świadczeń nie jest dopuszczalne, jeżeli statut przewiduje
nieograniczone dopłaty członków lub nieograniczony ich udział w pokryciu strat.
5. Członkowie towarzystwa nie odpowiadają za jego zobowiązania.
Art. 17a. 25) 1. Kapitał zakładowy nie może być niższy niż najwyższa minimalna
wysokość kapitału gwarancyjnego wymaganego dla grup ubezpieczeń, w których
towarzystwo prowadzi działalność.
2. Kapitał zakładowy opłaca się w całości gotówką w terminie 30 dni od dnia
zarejestrowania towarzystwa. Jeżeli kapitał zakładowy podzielony jest na
udziały, udziałowcom wydaje się imienne kwity udziałowe.
3. Statut towarzystwa może przewidywać spłacanie kapitału zakładowego tylko z
nadwyżek rocznych i w miarę tworzenia kapitału zapasowego lub niespłacanie
kapitału określonym osobom.
4. Spłata kapitału zakładowego w razie likwidacji lub upadłości towarzystwa
dopuszczalna jest dopiero po spłaceniu wszelkich zobowiązań. Na spłatę kapitału
zakładowego nie można pobierać dopłat.
5. Osoby, które wniosły kapitał zakładowy, mogą brać udział we władzach
towarzystwa w zakresie określonym w statucie, do czasu spłacenia kapitału.
Art. 18. (skreślony 26)).
Art. 19. (skreślony 26)).
Art. 20. 27) 1. Najwyższą władzą towarzystwa jest walne zgromadzenie jego
członków. W sprawach nie zastrzeżonych w statucie do właściwości innych władz
towarzystwa podejmowanie uchwał należy do walnego zgromadzenia członków
towarzystwa.
2. Statut może przewidywać, że w skład walnego zgromadzenia wchodzą, zamiast
członków towarzystwa, ich przedstawiciele. W takich przypadkach statut określa
zasady wyboru i odwoływania przedstawicieli oraz czas trwania ich kadencji.
3. Warunki uczestniczenia członków lub ich przedstawicieli na walnym
zgromadzeniu oraz zasady jego zwoływania określa statut.
Art. 21. Do walnego zgromadzenia towarzystwa stosuje się odpowiednio przepisy
art. 390, 392-396, 401-403, 405-407, 411-417 Kodeksu handlowego z następującymi
zmianami:
1) spółkę akcyjną zastępuje towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych, akcjonariuszy -
członkowie towarzystwa uprawnieni do udziału w walnym zgromadzeniu,
2) przyznane w powołanych przepisach uprawnienia mniejszości akcjonariuszy służą
określonej statutem mniejszości członków uprawnionych do udziału w walnym
zgromadzeniu,
3) przepisy o akcjach dotyczą tytułów uczestnictwa w walnym zgromadzeniu.
Art. 22. Do zarządu towarzystwa stosuje się odpowiednio przepisy art. 366, 367 §
3, art. 368-375 Kodeksu handlowego, przy czym spółkę akcyjną i akcjonariuszy
zastępują towarzystwo i członkowie towarzystwa.
Art. 23. Do organu nadzorczego towarzystwa stosuje się odpowiednio przepisy art.
377 § 1, art. 378, 379 § 1 i 2, art. 380 § 1, art. 382-385, 386 § 1, art. 387
Kodeksu handlowego, przy czym spółkę akcyjną i akcjonariuszy zastępują
towarzystwo i członkowie towarzystwa.
Art. 23a. 28) Do towarzystwa stosuje się odpowiednio przepisy art. 308, 482-484
Kodeksu handlowego.
Art. 24.1. Zmiany statutu towarzystwa wymagają uchwały walnego zgromadzenia,
powziętej większością przynajmniej trzech czwartych oddanych głosów.
2. 29) Walne zgromadzenie może upoważnić organ nadzorczy towarzystwa do
dokonania w jego uchwałach zmian o charakterze redakcyjnym.
3. Zmiany statutu nie mogą ograniczać praw wynikających z zawartych umów
ubezpieczenia.
Art. 25. Statut towarzystwa powinien zawierać postanowienia co do ogłoszeń
towarzystwa.
Art. 26.1. Statut towarzystwa powinien określać zasady i sposób likwidacji
towarzystwa oraz tryb powołania, liczbę i uprawnienia likwidatorów.
2. Uchwały o rozwiązaniu towarzystwa lub połączeniu z innym towarzystwem
zapadają większością przynajmniej trzech czwartych oddanych głosów.
Art. 27.1. Towarzystwo, posiadające ograniczony zakres działania ze względu na
małą liczbę członków, niewielką liczbę lub niskie sumy zawieranych ubezpieczeń
bądź też niewielki terytorialny zasięg działalności, może być uznane przez
Ministra Finansów za małe towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych.
2. Uznanie przez Ministra Finansów towarzystwa za małe towarzystwo ubezpieczeń
wzajemnych podlega wpisowi do rejestru.
3. 30) Do małych towarzystw ubezpieczeń wzajemnych nie stosuje się przepisów
art. 17 ust. 2 i 17a oraz art. 21-23.
4. 31) Małe towarzystwa nie mogą prowadzić działalności w zakresie reasekuracji
czynnej.
5. 31) W zakresie ubezpieczeń obowiązkowych małe towarzystwa mogą prowadzić
tylko ubezpieczenia, o których mowa w art. 4 pkt 2.
Art. 28. W towarzystwie ogólne warunki ubezpieczenia mogą być włączone do
statutu.
Art. 29.1. W towarzystwie ogólne warunki ubezpieczenia uchwala walne
zgromadzenie.
2. Walne zgromadzenie towarzystwa może upoważnić organ nadzorczy towarzystwa do
dokonania w jego uchwale, dotyczącej ogólnych warunków ubezpieczenia, zmian o
charakterze redakcyjnym.
3. Statut towarzystwa może upoważnić organ nadzorczy towarzystwa do wprowadzenia
zmian w ogólnych warunkach ubezpieczenia, pod warunkiem że zmiany te będą
przedstawione do zatwierdzenia na najbliższym walnym zgromadzeniu.
Rozdział 3
Warunki podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej
Art. 30. 32) 1. Minister Finansów, po wyrażeniu opinii przez organ nadzoru,
wydaje na wniosek zainteresowanego zezwolenie na prowadzenie działalności
ubezpieczeniowej.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) nazwę, siedzibę, obszar i rzeczowy zakres działania zakładu ubezpieczeń,
2) określenie wysokości kapitału akcyjnego albo kapitału zakładowego,
3) określenie założycieli zakładu ubezpieczeń,
4) formę organizacyjną działalności,
5) określenie wysokości funduszu organizacyjnego przeznaczonego na utworzenie
administracji zakładu ubezpieczeń i zorganizowanie sieci przedstawicielstw,
6) imiona i nazwiska osób przewidzianych na członków zarządu i rady nadzorczej
oraz osoby wykonującej czynności w dziedzinie matematyki ubezpieczeniowej,
finansowej i statystyki (aktuariusza), jeżeli obowiązek wykonywania przez tę
osobę przypisanych jej czynności wynika z ustawy.
3. Do wniosku o wydanie zezwolenia dołącza się:
1) plan działalności,
2) dowód posiadania środków własnych wolnych od obciążeń w wysokości równej
zakładanemu kapitałowi akcyjnemu (zakładowemu) i funduszowi organizacyjnemu wraz
z oświadczeniem o przeznaczeniu ich na pokrycie kapitału akcyjnego (zakładowego)
i funduszu organizacyjnego,
3) dane o kwalifikacjach osób, o których mowa w ust. 2 pkt 6,
4) statut zakładu ubezpieczeń,
5) ogólne warunki ubezpieczenia określone we wniosku.
Art. 31. 33) 1. W planie działalności, o którym mowa w art. 30 ust. 3 pkt 1,
ustala się dane i warunki, które ze względu na rodzaj i rozmiar prowadzonych
ubezpieczeń są niezbędne do zapewnienia trwałej zdolności zakładu ubezpieczeń do
wykonywania zobowiązań, a w szczególności:
1) metody obliczania rezerw techniczno-ubezpieczeniowych,
2) maksymalne wielkości obejmowanego ryzyka i sposób jego ustalania,
3) koszty akwizycji,
4) koszty administracyjne,
5) metody wyliczania składek.
2. Do planu działalności dołącza się:
1) rachunek symulacyjny pierwszych kalendarzowych trzech lat działalności
sporządzony w wersji optymistycznej i pesymistycznej, z uwzględnieniem: zbioru
składki, wysokości odszkodowań, kosztów administracji, kosztów akwizycji,
wysokości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, szkodowości, marginesu
wypłacalności, środków własnych oraz innych danych charakteryzujących sytuację
finansową zakładu ubezpieczeń, przedstawionych w formie skróconego rachunku
zysków i strat oraz bilansu,
2) program reasekuracji określający formę i zakres reasekuracji.
Art. 32. 34) 1. Zezwolenie jest wydawane na prowadzenie działalności
ubezpieczeniowej w zakresie jednej lub kilku grup ubezpieczeń albo jednego lub
kilku rodzajów ubezpieczeń wymienionych w załączniku do ustawy.
2. Zezwolenie obejmuje dane zawarte w art. 30 ust. 2 pkt 1, 2, 4 i 6.
3. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany rozpocząć działalność w terminie nie
dłuższym niż rok od daty wydania zezwolenia. Po bezskutecznym upływie tego
terminu zezwolenie wygasa.
4. Zmiany w składzie zarządu nie mogą naruszać przepisów art. 33 pkt 2 i 3.
5. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany zawiadomić organ nadzoru o zmianie osób
wchodzących w skład zarządu lub osoby wykonującej zawód aktuariusza, o których
mowa w art. 30 ust. 2 pkt 6, w terminie 30 dni od powstania tych zmian.
6. Zmiana obszaru lub rzeczowego zakresu działania zakładu ubezpieczeń wymaga
zezwolenia Ministra Finansów. Zezwolenie wydawane jest na wniosek zakładu
ubezpieczeń spełniającego warunki określone w art. 30.
Art. 33. 35) Zezwolenie na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej nie może
być wydane, jeżeli zachodzi co najmniej jedna z okoliczności:
1) wniosek oraz dołączone do niego dokumenty nie spełniają warunków określonych
w art. 30 i 31,
2) w skład zarządu nie wchodzą co najmniej dwie osoby posiadające wykształcenie
i doświadczenie zawodowe niezbędne do zarządzania zakładem ubezpieczeń,
3) założyciele lub członkowie zarządu byli karani za przestępstwo umyślne
przeciwko mieniu, dokumentom lub za przestępstwo karno-skarbowe,
4) założyciele nie dają rękojmi prowadzenia spraw zakładu ubezpieczeń w sposób
należycie zabezpieczający interes ubezpieczonych,
5) założyciele nie udowodnią posiadania środków własnych wolnych od obciążeń w
wysokości odpowiadającej kapitałowi akcyjnemu (zakładowemu), o którym mowa w
art. 30 ust. 2 pkt 2, i funduszowi organizacyjnemu, o którym mowa w art. 30 ust.
2 pkt 5,
6) plan działalności nie zapewnia trwałej zdolności zakładu ubezpieczeń do
wykonywania zobowiązań,
7) zagrożony jest ważny interes gospodarczy państwa.
Art. 34. (skreślony 36)).
Art. 35. 37) Minister Finansów, na wniosek organu nadzoru, może cofnąć
zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie jednej lub kilku grup
ubezpieczeń albo jednego lub kilku rodzajów ubezpieczeń, jeżeli:
1) zakład ubezpieczeń przestał spełniać warunki wymagane do uzyskania
zezwolenia,
2) zakład ubezpieczeń prowadzi działalność z naruszeniem przepisów prawa lub
statutu,
3) zakład ubezpieczeń nie zrealizuje w przewidzianym terminie krótkoterminowego
planu wypłacalności, o którym mowa w art. 48 ust. 1 pkt 2 lit. b),
4) z przeprowadzonej kontroli działalności lub stanu majątkowego zakładu
ubezpieczeń wynika, że dalsza jego działalność narażałaby na niebezpieczeństwo
interesy ubezpieczonych,
5) zakład ubezpieczeń złoży odpowiedni wniosek; wniosek obejmuje niezbędne dane
o zabezpieczeniu interesów ubezpieczonych.
Art. 36.1. 3) Cofnięcie zezwolenia powoduje, że zakład ubezpieczeń nie może
zawierać nowych umów ubezpieczeniowych, umowy już zawarte nie mogą być
przedłużane, a suma ubezpieczenia nie może być podwyższana. Minister Finansów
może nałożyć ograniczenia swobody gospodarki finansowej zakładu ubezpieczeń lub
przekazać zarząd majątkiem zakładu ubezpieczeń wyznaczonej osobie.
2. 38) Organ nadzoru określa, w drodze decyzji, tryb, czas i sposób sprawowania
zarządu.
3. Cofnięcie zezwolenia w zakresie całej działalności oznacza w przypadku
towarzystw ubezpieczeń wzajemnych decyzję o likwidacji towarzystwa.
Art. 37.1. 3) Osoba krajowa w rozumieniu przepisów prawa dewizowego może zawrzeć
umowę ubezpieczenia jedynie z zakładem ubezpieczeń działającym na podstawie
zezwolenia wydanego zgodnie z niniejszą ustawą.
2. 3) Osoba zagraniczna podejmująca działalność gospodarczą na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej może ubezpieczyć tę działalność jedynie w zakładzie
ubezpieczeń, o którym mowa w ust. 1.
3. 39) Minister Finansów może określić, w drodze rozporządzenia, przypadki
dopuszczalności zawierania umów ubezpieczenia z innym zakładem ubezpieczeń niż
określony w ust. 1.
Art. 37a. 40) 1. Obliczenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych w zakładzie
ubezpieczeń prowadzącym działalność w dziale I (ubezpieczenia na życie) mogą być
dokonywane wyłącznie przez aktuariusza.
2. Rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe w zakładzie ubezpieczeń prowadzącym
działalność w dziale II (pozostałe ubezpieczenia majątkowe i osobowe), które są
ustalane metodami matematyki ubezpieczeniowej, muszą być potwierdzone opinią
aktuariusza o ich prawidłowości. Opinia ta stanowi załącznik do sprawozdania
finansowego.
Art. 37b. 40) 1. Aktuariuszem może być osoba, która:
1) ma pełną zdolność do czynności prawnych,
2) ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
3) nie była prawomocnie skazana za przestępstwo umyślne przeciwko mieniu,
dokumentom lub za przestępstwo karno-skarbowe,
4) posiada wykształcenie wyższe,
5) zdała egzamin przed Komisją Egzaminacyjną dla Aktuariuszy,
6) została wpisana na listę aktuariuszy.
2. Listę, o której mowa w ust. 1 pkt 6, prowadzi organ nadzoru. Wpis na listę
zostaje dokonany z urzędu po zdaniu egzaminu przed Komisją Egzaminacyjną dla
Aktuariuszy, z zastrzeżeniem przepisu ust. 3.
3. Aktuariusz, który prawo do wykonywania zawodu uzyskał za granicą, ma prawo do
wpisania na listę aktuariuszy na zasadzie wzajemności.
4. Skreślenie aktuariusza z listy następuje w razie:
1) złożenia wniosku przez aktuariusza o skreślenie z listy,
2) niewykonywania zawodu aktuariusza przez okres pięciu kolejnych lat,
3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwa, o których mowa w ust. 1
pkt 3,
4) utraty pełnej zdolności do czynności prawnych,
5) śmierci.
Art. 37c. 40) 1. Minister Finansów:
1) powołuje Komisję Egzaminacyjną dla Aktuariuszy i ustala regulamin jej
działania,
2) ustala wysokość opłat egzaminacyjnych dla osób przystępujących do egzaminu
przed Komisją, o której mowa w pkt 1, a także wysokość wynagrodzenia dla
członków Komisji za udział w przeprowadzeniu egzaminu,
3) ustala zakres obowiązujących tematów egzaminu i tryb jego składania.
2. W skład Komisji Egzaminacyjnej dla Aktuariuszy wchodzi przedstawiciel
Polskiej Izby Ubezpieczeń.
3. Minister Finansów ogłasza listę aktuariuszy w Dzienniku Urzędowym
Ministerstwa Finansów.
Rozdział 3a 41)
Pośrednictwo ubezpieczeniowe
Art. 37d. 1. Zakład ubezpieczeń może korzystać z pośrednictwa ubezpieczeniowego.
2. Pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu czynności faktycznych lub
prawnych związanych z zawarciem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia albo
reasekuracji.
3. Pośrednictwo ubezpieczeniowe wykonywane jest wyłącznie przez agentów
ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Pośrednictwo ubezpieczeniowe w zakresie reasekuracji wykonywane jest
wyłącznie przez brokerów reasekuracyjnych.
Art. 37e. 1. Agentem ubezpieczeniowym w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna,
osoba prawna lub podmiot gospodarczy nie mający osobowości prawnej, upoważniony
przez zakład ubezpieczeń do stałego zawierania umów ubezpieczenia w imieniu i na
rzecz tego zakładu lub pośredniczenia przy zawieraniu umów.
2. Działalność agencyjna może być wykonywana wyłącznie przy pomocy osób
fizycznych posiadających uprawnienia określone w ust. 3.
3. Organ nadzoru, na wniosek zakładu ubezpieczeń lub zainteresowanego, wydaje
zezwolenie na wykonywanie czynności agenta, jeżeli osoba fizyczna:
1) ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2) nie była prawomocnie skazana za przestępstwo umyślne przeciwko mieniu,
dokumentom lub przestępstwo karno-skarbowe,
3) ukończyła zorganizowane przez zakład ubezpieczeń szkolenie zakończone
egzaminem,
4) ma pełną zdolność do czynności prawnych.
4. Agent ubezpieczeniowy nie będący osobą prawną prowadzi działalność
gospodarczą w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o
działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr
34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr
73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r.
Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i
Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 60, poz. 310).
5. Organ nadzoru, w drodze decyzji, może zwolnić niektóre grupy osób
wykonujących działalność agencyjną od obowiązku określonego w ust. 2.
6. Minister Finansów określi w drodze zarządzenia:
1) warunki zwalniania niektórych osób wykonujących działalność agencyjną od
obowiązku określonego w ust. 2,
2) minimalny zakres szkolenia, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, oraz zakres
obowiązujących tematów egzaminu i tryb jego składania.
Art. 37f. 1. Organ nadzoru cofa zezwolenie na wniosek zakładu ubezpieczeń lub z
urzędu, po zasięgnięciu opinii zakładu ubezpieczeń, jeżeli osoba fizyczna:
1) przestała spełniać warunki, o których mowa w art. 37e,
2) złożyła zawiadomienie o zaprzestaniu wykonywania zawodu,
3) prowadzi działalność z naruszeniem przepisów prawa.
2. Zakład ubezpieczeń odpowiedzialny jest za wykonywanie czynności uprawnionego
agenta. Ograniczeń odpowiedzialności wynikających z art. 429 Kodeksu cywilnego
nie stosuje się.
3. Osoba będąca agentem ubezpieczeniowym jest obowiązana przy każdej czynności
należącej do zakresu działalności agencyjnej okazywać pełnomocnictwo zakładu
ubezpieczeń, w imieniu którego działa, oraz zezwolenie, o którym mowa w art. 37e
ust. 3.
4. Zakład ubezpieczeń prowadzi wykaz agentów ubezpieczeniowych prowadzących
działalność na rzecz danego zakładu.
5. Jeżeli agent ubezpieczeniowy przestał spełniać warunki określone w art. 37e
ust. 2 po zawarciu umowy agencyjnej, a braki te nie zostały usunięte
bezzwłocznie, zakład ubezpieczeń obowiązany jest wypowiedzieć umowę agencyjną.
Okres wypowiedzenia nie może przekroczyć 3 miesięcy od chwili stwierdzenia tego
faktu przez zakład ubezpieczeń.
Art. 37g. 1. Działalność brokerska polega na zawieraniu i wykonywaniu umów
ubezpieczenia w imieniu ubezpieczającego lub na pośredniczeniu przy zawieraniu
umów ubezpieczenia na rzecz ubezpieczonego.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do umów reasekuracyjnych.
3. Działalność brokerska może być prowadzona wyłącznie za zezwoleniem organu
nadzoru.
4. Działalność brokerska może być prowadzona przez osoby fizyczne lub prawne.
Art. 37h. 1. Podmiot posiadający zezwolenie na prowadzenie działalności
brokerskiej wykonuje czynności brokerskie przy pomocy osób, które spełniają
warunki określone w art. 37i ust. 1 pkt 1.
2. Osoba fizyczna prowadząca działalność brokerską nie może pozostawać w
stosunku pracy z zakładem ubezpieczeń, nie może być członkiem władz tego zakładu
oraz nie może być stroną umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, których
przedmiotem jest pośredniczenie w zawieraniu umów ubezpieczenia w imieniu
zakładu ubezpieczeń.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do członków władz osoby prawnej,
prowadzącej działalność brokerską.
4. Osoba prawna prowadząca działalność brokerską nie może jednocześnie prowadzić
działalności określonej w art. 37e ust. 1.
5. Określenia "broker ubezpieczeniowy" lub "broker reasekuracyjny" mogą być
używane w nazwie lub reklamie oraz do oznaczenia działalności wyłącznie przez
podmiot posiadający zezwolenie na prowadzenie działalności brokerskiej.
Art. 37i. 1. Organ nadzoru wydaje zezwolenie na prowadzenie działalności
brokerskiej na wniosek:
1) osoby fizycznej, jeżeli osoba ta:
a) ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) ma pełną zdolność do czynności prawnych,
c) nie była prawomocnie skazana za przestępstwo umyślne przeciwko mieniu,
dokumentom lub przestępstwo karno-skarbowe,
d) zdała egzamin przed Komisją Egzaminacyjną dla Brokerów Ubezpieczeniowych i
Reasekuracyjnych,
e) daje rękojmię należytego prowadzenia działalności brokerskiej,
f) zawarła umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzenia
działalności brokerskiej,
2) osoby prawnej, jeżeli osoba ta:
a) ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) członkowie zarządu dają rękojmię należytego prowadzenia działalności
brokerskiej, a co najmniej połowa z nich spełnia warunki, o których mowa w pkt 1
lit. a)-d),
c) spełnia warunki określone w pkt 1 lit. f).
2. Warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. d), nie dotyczy osób posiadających
stopień naukowy w dziedzinie nauk prawnych lub ekonomicznych.
Art. 37j. 1. Zezwolenie na prowadzenie działalności brokerskiej zawiera:
1) imię i nazwisko (firmę) oraz miejsce zamieszkania wnioskodawcy (siedzibę),
2) zakres działalności brokerskiej.
2. Podmiot, który otrzymał zezwolenie na prowadzenie działalności brokerskiej,
jest obowiązany ją rozpocząć najpóźniej w ciągu 6 miesięcy od daty uzyskania
zezwolenia. Po bezskutecznym upływie tego terminu zezwolenie wygasa.
Art. 37k. Organ nadzoru cofa zezwolenie na prowadzenie działalności brokerskiej,
jeżeli osoby, o których mowa w art. 37i:
1) przestały spełniać warunki niezbędne do uzyskania zezwolenia na prowadzenie
działalności brokerskiej,
2) prowadzą działalność z naruszeniem przepisów prawa lub interesu
ubezpieczonych,
3) nie wykonują działalności brokerskiej przez 3 kolejne lata.
Art. 37l. 1. Organ nadzoru prowadzi listę podmiotów prowadzących działalność
brokerską.
2. Wpis na listę, o której mowa w ust. 1, jest dokonywany z urzędu, z chwilą
wydania zezwolenia na prowadzenie działalności brokerskiej.
3. Minister Finansów, na wniosek organu nadzoru, ogłasza listę podmiotów
wymienionych w ust. 1 w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Finansów.
Art. 37ł. 1. Organ nadzoru:
1) powołuje Komisję Egzaminacyjną dla Brokerów Ubezpieczeniowych i
Reasekuracyjnych oraz określa jej skład i sposób przeprowadzenia egzaminu,
2) ustala wysokość opłat egzaminacyjnych dla osób przystępujących do egzaminu
przed Komisją, o której mowa w pkt 1, a także wysokość wynagrodzenia dla
członków Komisji za udział w przeprowadzeniu egzaminu,
3) ustala zakres obowiązujących tematów egzaminu i tryb jego składania.
2. W skład Komisji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, wchodzi przedstawiciel
samorządu brokerskiego.
Art. 37m. Organ nadzoru dokonuje skreślenia z listy brokerów w przypadku:
1) złożenia odpowiedniego wniosku przez osobę fizyczną lub prawną prowadzącą
działalność brokerską,
2) wykreślenia z rejestru handlowego podmiotu, o którym mowa w art. 37i ust. 1
pkt 2,
3) śmierci lub utraty pełnej zdolności do czynności prawnych podmiotu, o którym
mowa w art. 37i ust. 1 pkt 1,
4) cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności brokerskiej.
Art. 37n. 1. Agent ubezpieczeniowy i broker przy wykonywaniu czynności
zawodowych obowiązany jest działać zgodnie z przepisami prawa i zasadami
uczciwego obrotu.
2. Agenta ubezpieczeniowego i brokera obowiązuje tajemnica zawodowa obejmująca
wszelkie informacje, jakie uzyskał w związku z prowadzeniem działalności.
Przepis art. 9 stosuje się odpowiednio do agenta ubezpieczeniowego.
Rozdział 4
Warunki podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej przez spółki z
udziałem kapitału zagranicznego i zagraniczne zakłady ubezpieczeń 3)
Art. 38. 42) 1. Podejmowanie i prowadzenie działalności ubezpieczeniowej na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez spółki z udziałem kapitału
zagranicznego i zagraniczne zakłady ubezpieczeń wymaga zezwolenia Ministra
Finansów.
2. Nabywanie i obejmowanie akcji zakładów ubezpieczeń przez podmioty zagraniczne
określają przepisy o spółkach z udziałem zagranicznym, chyba że przepisy ustawy
stanowią inaczej.
3. Zezwolenia Ministra Finansów wymaga nabycie lub objęcie udziałów lub akcji
albo nabycie praw z udziałów lub akcji w liczbie przekraczającej wysokości
określone w art. 11d ust. 1 pkt 2 przez podmiot zagraniczny w działającej na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółce, jeżeli spółka ta jest
akcjonariuszem zakładu ubezpieczeń w wysokości co najmniej 15% akcji.
Art. 39. 43) 1. Minister Finansów, po zasięgnięciu opinii organu nadzoru, może
wydać zezwolenie na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej przez spółkę z
udziałem kapitału zagranicznego, jeżeli spółka spełnia warunki wymagane od
polskich zakładów ubezpieczeń.
2. Do wniosku o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się
odpowiednio przepisy art. 30 ust. 2 i 3 oraz art. 31.
3. Minister Finansów może odmówić wydania zezwolenia na prowadzenie działalności
ubezpieczeniowej przez spółkę z udziałem kapitału zagranicznego, jeżeli spółka
nie spełnia wymagań określonych w art. 33 dla polskich zakładów ubezpieczeń.
Art. 39a. 44) 1. Nabycie przez podmiot zagraniczny akcji lub praw z akcji
zapewniających przekroczenie odpowiednio 25%, 33%, 50%, 60% i 75% głosów na
walnym zgromadzeniu wymaga zgody Ministra Finansów. Odmowa zgody może nastąpić
jedynie z przyczyn wskazanych w art. 39 ust. 3.
2. Do wniosku o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:
1) aktualny wyciąg z rejestru handlowego,
2) dokumenty przedstawiające sytuację prawną i finansową wnioskodawcy.
Art. 40. Fundusze ubezpieczeniowe, tworzone z tytułu zawieranych na terenie
Rzeczypospolitej Polskiej umów ubezpieczenia, oraz środki własne są lokowane w
Polsce bez prawa ich transferu za granicę, na zasadach określonych w rozdziale
6.
Art. 41. 45) 1. 45a) Zagraniczny zakład ubezpieczeń może prowadzić działalność
ubezpieczeniową w Polsce jedynie za pośrednictwem ustanowionego przez siebie
głównego przedstawiciela, mającego stałe miejsce zamieszkania w Polsce.
2. Ustanowienie głównego przedstawiciela podlega wpisaniu do rejestru
handlowego.
3. (uchylony 46)).
4. Główny przedstawiciel jest obowiązany przechowywać wszelkie dokumenty
dotyczące działalności, o której mowa w ust. 1, w swej siedzibie w Polsce.
Art. 42. 47) 1. Minister Finansów, po uzyskaniu opinii organu nadzoru, wydaje na
wniosek zainteresowanego zagranicznego zakładu ubezpieczeń zezwolenie na
prowadzenie działalności, o której mowa w art. 41 ust. 1.
2. Zmiana rzeczowego lub terytorialnego zakresu działania wymaga zezwolenia
Ministra Finansów.
3. W celu uzyskania zezwolenia zakład ubezpieczeń składa Ministrowi Finansów:
1) wniosek o wydanie zezwolenia zawierający dane, o których mowa w art. 30 ust.
2 i 3 oraz w art. 31,
2) zaświadczenie organu nadzorczego kraju, w którym zagraniczny zakład
ubezpieczeń ma swoją siedzibę, o posiadaniu zezwolenia na prowadzenie
działalności ubezpieczeniowej, przy czym zaświadczenie to powinno dokładnie
określać grupę ubezpieczeń prowadzonych przez zagraniczny zakład ubezpieczeń,
3) bilans oraz rachunek zysków i strat trzech ostatnich lat działalności,
4) dowód posiadania środków własnych w wysokości co najmniej 50% minimum
kapitału gwarancyjnego, o którym mowa w art. 46 ust. 1 pkt 3,
5) dowód, że polskie zakłady ubezpieczeń mogą podjąć działalność ubezpieczeniową
na terenie kraju pochodzenia zagranicznego zakładu ubezpieczeń,
6) dane o kwalifikacjach osoby proponowanej na głównego przedstawiciela.
4. Zagraniczny zakład ubezpieczeń jest obowiązany do posiadania środków własnych
w wysokości marginesu wypłacalności, o którym mowa w art. 45, przy czym podstawą
do obliczenia marginesu wypłacalności jest działalność głównego przedstawiciela.
5. Zagraniczny zakład ubezpieczeń jest obowiązany do wpłacenia kaucji z tytułu
zabezpieczenia przyszłych zobowiązań zakładu ubezpieczeń. Kaucja wynosi 25%
minimalnego kapitału gwarancyjnego, o którym mowa w art. 46 ust. 1 pkt 3, i jest
zaliczana na poczet posiadanych środków własnych.
6. Środki własne zagranicznego zakładu ubezpieczeń, o których mowa w ust. 3 pkt
4 i ust. 4, są lokowane w Polsce.
7. Zagraniczny zakład ubezpieczeń jest obowiązany do tworzenia rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych, o których mowa w art. 49, z tytułu zobowiązań,
jakie mogą wyniknąć z zawartych umów ubezpieczenia, które są lokowane w Polsce
zgodnie z przepisami rozdziału 6.
8. Zezwolenie na podjęcie działalności może być wydane, jeżeli zostały spełnione
warunki, o których mowa w art. 39 i w art. 41 ust. 1, oraz została wpłacona
kaucja, o której mowa w ust. 5.
9. Minister Finansów, na wniosek organu nadzoru, może cofnąć zezwolenie na
prowadzenie działalności ubezpieczeniowej przez zagraniczny zakład ubezpieczeń,
jeżeli:
1) zagraniczny zakład ubezpieczeń utracił zezwolenie na prowadzenie działalności
ubezpieczeniowej w kraju będącym jego siedzibą, a także w przypadkach
określonych w art. 35,
2) za cofnięciem zezwolenia przemawiają ważne względy ochrony interesów państwa.
10. Zezwolenie nie może być wydane zagranicznemu zakładowi ubezpieczeń
prowadzącemu jednocześnie działalność w dziale ubezpieczeń na życie i w dziale
pozostałych ubezpieczeń osobowych i majątkowych.
Art. 43. 48) 1. Podmiot zagraniczny, po opłaceniu należnego podatku, ma prawo
zakupić bez odrębnego zezwolenia w banku upoważnionym na podstawie przepisów
prawa dewizowego waluty obce za kwoty wypłacone przez zakład ubezpieczeń z
tytułu udziału w zysku na podstawie imiennego zaświadczenia wystawionego przez
podmiot uprawniony do badania rocznego sprawozdania finansowego (bilansu)
zakładu ubezpieczeń, który dokonał tego badania.
2. Podmiot zagraniczny ma prawo przekazać za granicę (transfer dochodów), bez
odrębnego zezwolenia dewizowego, waluty obce zakupione w banku, o którym mowa w
ust. 1.
3. Podmiot zagraniczny, po opłaceniu należnych podatków, ma prawo do zakupu w
banku, o którym mowa w ust. 1, walut obcych i przekazania ich za granicę, bez
odrębnego zezwolenia dewizowego, za:
1) kwoty uzyskane ze sprzedaży albo umorzenia objętych lub nabytych akcji
zakładu ubezpieczeń,
2) kwoty należne w przypadku likwidacji zakładu ubezpieczeń.
Art. 44. 3) W zakresie zatrudnienia i stosunków pracy w zakładzie ubezpieczeń, o
którym mowa w art. 39, oraz ubezpieczeń społecznych pracowników będących osobami
zagranicznymi w rozumieniu prawa dewizowego stosuje się odpowiednio przepisy o
zatrudnieniu i ubezpieczeniu społecznym osób zagranicznych w spółkach z udziałem
kapitału zagranicznego.
Rozdział 5
Gospodarka finansowa zakładu ubezpieczeń i fundusze ubezpieczeniowe 3)
Art. 45. 49) 1. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany posiadać środki własne w
wysokości nie niższej niż margines wypłacalności.
2. Kapitał gwarancyjny wynosi trzecią część marginesu wypłacalności, jednak nie
mniej niż minimalna wysokość kapitału gwarancyjnego dla każdej grupy ubezpieczeń
oraz dla działalności reasekuracyjnej.
Art. 45a. 50) 1. Wartość środków własnych stanowiących pokrycie marginesu
wypłacalności zakładu ubezpieczeń, z zastrzeżeniem ust. 2, oblicza się jako sumę
algebraiczną:
1) opłaconą część kapitału akcyjnego (zakładowego) - wielkość dodatnia,
2) kapitał zapasowy - wielkość dodatnia,
3) kapitał rezerwowy z aktualizacji wyceny - wielkość dodatnia,
4) kapitał rezerwowy pozostały - wielkość dodatnia,
5) wartości niematerialne i prawne - wielkość ujemna,
6) nie podzielony wynik finansowy z lat ubiegłych: zysk - wielkość dodatnia,
strata - wielkość ujemna,
7) wynik finansowy netto okresu sprawozdawczego: zysk - wielkość dodatnia,
strata - wielkość ujemna,
8) połowę należnych wpłat na poczet kapitału akcyjnego w przypadku spółek
akcyjnych - wartość dodatnia,
9) połowę należnych wpłat na poczet kapitału zakładowego, jeżeli co najmniej 25%
kapitału zostało opłacone, w przypadku towarzystw ubezpieczeń wzajemnych -
wartość dodatnia.
2. Do środków własnych zakładu ubezpieczeń prowadzącego działalność w formie
towarzystwa, w dziale pozostałych ubezpieczeń osobowych i ubezpieczeń
majątkowych, zalicza się:
1) środki określone w ust. 1,
2) środki w wysokości 50% nie wpłaconych dopłat, których towarzystwo może
zażądać od ubezpieczonych na podstawie statutu; wartość tych środków nie może
przekroczyć 50% obliczonego marginesu wypłacalności oraz 50% środków, o których
mowa w ust. 1.
Art. 46.1. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, określa:
1) (skreślony 51)),
2) sposób wyliczenia i wysokość marginesu wypłacalności,
3) minimalną wysokość kapitału gwarancyjnego dla każdego rodzaju ubezpieczeń
oraz dla działalności reasekuracyjnej.
2. 52) Zakład ubezpieczeń przedstawia organowi nadzoru razem z bilansem rocznym
wyliczenie marginesu wypłacalności oraz dowód posiadania środków własnych w
wysokości marginesu wypłacalności.
Art. 46a. 53) 1. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany przedstawiać organowi
nadzoru kwartalne i roczne sprawozdania finansowe podpisane przez zarząd, w
przypadku ubezpieczeń na życie również przez aktuariusza, a w przypadku
pozostałych ubezpieczeń majątkowych i osobowych - dołączyć opinię aktuariusza.
2. Minister Finansów określa, w drodze rozporządzenia, zasady sporządzania
kwartalnych i rocznych sprawozdań finansowych przedstawianych organowi nadzoru,
formę tych sprawozdań oraz sposób potwierdzania przez zarząd zgodności tych
sprawozdań ze stanem faktycznym.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie naruszają przepisów o rachunkowości.
Art. 47. (uchylony 54)).
Art. 48. 55) 1. Jeżeli środki własne zakładu ubezpieczeń są niższe niż:
1) wymagany margines wypłacalności - zakład ubezpieczeń jest obowiązany
przedłożyć, na żądanie organu nadzoru, plan przywrócenia prawidłowych stosunków
finansowych (plan finansowy),
2) wymagany kapitał gwarancyjny - zakład ubezpieczeń jest obowiązany
niezwłocznie:
a) powiadomić organ nadzoru,
b) przedstawić do zatwierdzenia organowi nadzoru plan krótkoterminowego
podwyższenia środków własnych (krótkoterminowy plan wypłacalności).
2. Organ nadzoru może wyznaczyć zakładowi ubezpieczeń termin na sporządzenie
planu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b), oraz zlecić jego uzupełnienie lub
ponowne opracowanie.
3. Jeżeli zakład ubezpieczeń nie opracuje krótkoterminowego planu wypłacalności
lub przedstawiony plan nie gwarantuje przywrócenia wypłacalności i organ nadzoru
odmówi jego zatwierdzenia albo gdy realizacja tego planu okaże się nieskuteczna,
organ nadzoru może ustanowić zarząd komisaryczny na okres nie krótszy niż 6
miesięcy i nie dłuższy niż rok. Ustanowienie zarządu komisarycznego nie wpływa
na organizację i sposób działania zakładu ubezpieczeń jako osoby prawnej, z
wyjątkiem zmian przewidzianych w ustawie.
4. Na zarząd komisaryczny przechodzi prawo podejmowania decyzji we wszelkich
sprawach zastrzeżonych w ustawie i statucie do właściwości organów zakładu
ubezpieczeń. Z dniem ustanowienia zarządu komisarycznego zarząd zakładu
ubezpieczeń ulega rozwiązaniu, a ustanowione prokury i pełnomocnictwa wygasają.
Na czas trwania zarządu komisarycznego kompetencje innych organów zakładu
ubezpieczeń ulegają zawieszeniu.
5. Na decyzję o ustanowieniu zarządu komisarycznego radzie nadzorczej zakładu
ubezpieczeń służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
6. Zarząd komisaryczny opracowuje i uzgadnia z organem nadzoru krótkoterminowy
plan wypłacalności, zapewnia należyte jego wykonanie oraz nie rzadziej niż co
trzy miesiące informuje organ nadzoru o wynikach jego realizacji.
7. Szczegółowe zadania zarządu komisarycznego, terminy ich wykonania oraz
wynagrodzenia członków zarządu komisarycznego określa się w decyzji o
ustanowieniu zarządu. Koszty działalności zarządu komisarycznego obciążają
zakład ubezpieczeń.
8. Ustanowienie zarządu komisarycznego podlega zgłoszeniu do rejestru właściwego
dla zakładu ubezpieczeń.
Art. 48a. 56) 1. Suma ubezpieczenia od pojedynczego ryzyka na udziale własnym
nie może przekroczyć 25% łącznej wysokości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych i
kapitału własnego.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach organ nadzoru może wyrazić zgodę na
wysokość innej sumy ubezpieczenia niż określona w ust. 1.
Art. 49. 57) 1. Zakład ubezpieczeń tworzy:
1) kapitał zapasowy lub rezerwowy,
2) rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe.
2. Zakład ubezpieczeń może tworzyć w ciężar kosztów:
1) fundusz prewencyjny przeznaczony na finansowanie działalności zapobiegawczej,
w wysokości nie przekraczającej 1% składki na udziale własnym,
2) fundusze i rezerwy specjalne przewidziane w statucie.
3. Rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe na udziale własnym zwane są funduszem
ubezpieczeniowym.
Art. 50.1. 58) Rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe są przeznaczone na pokrycie
bieżących i przyszłych zobowiązań, jakie mogą wyniknąć z zawartych umów
ubezpieczenia.
2. 59) Na rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe składają się:
1) rezerwa składek,
2) rezerwa na ryzyka niewygasłe,
3) rezerwa na nie wypłacone odszkodowania i świadczenia, w tym rezerwa na
skapitalizowaną wartość rent,
4) rezerwa na wyrównanie szkodowości (ryzyka),
5) rezerwa w dziale ubezpieczeń na życie,
6) rezerwa w dziale ubezpieczeń na życie, gdy ryzyko lokaty (inwestycyjne)
ponosi ubezpieczający,
7) rezerwa na premie i rabaty (bonifikaty) dla ubezpieczonych,
8) pozostałe rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe określone w statucie.
3. 59) Rezerwy, o których mowa w ust. 2 pkt 5, 6 i 7, oraz rezerwa na
skapitalizowaną wartość rent zwiększane są w całości lub określonej części o
dochody z tytułu lokat tych rezerw, z uwzględnieniem warunków umowy
ubezpieczenia i odpowiednich formuł matematycznych wykorzystywanych przy
obliczaniu rezerw.
Art. 51. 60) 1. Tworzy się Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny, zwany dalej
"Funduszem".
2. Do zadań Funduszu należy wypłacanie odszkodowań i świadczeń z tytułu
ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa w art. 4 pkt 1 i 3, w granicach
określonych na podstawie przepisu art. 5:
1) za szkodę na osobie, gdy szkoda wyrządzona została w okolicznościach
uzasadniających odpowiedzialność cywilną:
a) posiadacza pojazdu lub kierującego pojazdem mechanicznym, a nie ustalono ich
tożsamości i nie zidentyfikowano pojazdu,
b) rolnika, a nie ustalono jego tożsamości,
2) za szkodę na mieniu i osobie, gdy:
a) posiadacz zidentyfikowanego pojazdu mechanicznego, którego ruchem szkodę tę
wyrządzono, nie był ubezpieczony ubezpieczeniem obowiązkowym,
b) rolnik lub osoba pracująca w jego gospodarstwie rolnym wyrządzili szkodę
pozostającą w związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego, a rolnik nie miał
ubezpieczenia obowiązkowego.
3. Jeżeli poszkodowany, w przypadkach określonych w ust. 2, może zaspokoić
roszczenie na podstawie umowy ubezpieczenia dobrowolnego, Fundusz wyrównuje
szkodę w części nie zaspokojonej.
4. 61) W przypadku ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń do zadań Funduszu
należy również zaspokajanie roszczeń osób uprawnionych z tytułu:
1) umów ubezpieczenia, o których mowa w art. 4 pkt 1 i 3,
2) umów ubezpieczenia na życie w wysokości 50% wierzytelności, nie więcej jednak
niż kwota będąca równowartością w złotych 30 000 ECU, według średniego kursu
Narodowego Banku Polskiego, zgodnie z tabelą kursową ogłaszaną przez Narodowy
Bank Polski, obowiązującą w dniu ogłoszenia upadłości.
5. Fundusz nie wypłaca odszkodowań z tytułu ubezpieczenia, o którym mowa w art.
4 pkt 1, za szkody spowodowane ruchem pojazdów będących w posiadaniu osób
zagranicznych; nie dotyczy to poszkodowanych obywateli polskich.
6. Wypłaty z Funduszu, o których mowa w ust. 2, na rzecz osób zagranicznych, w
rozumieniu przepisów prawa dewizowego, dokonywane są na zasadzie wzajemności co
do zasady i zakresu.
Art. 52. 62) Fundusz ma osobowość prawną. Siedzibą Funduszu jest miasto
stołeczne Warszawa.
Art. 53. 63) 1. Dochodami Funduszu są:
1) wpłaty zakładów ubezpieczeń prowadzących działalność w zakresie ubezpieczeń,
o których mowa w art. 4 pkt 1 i 3,
2) dochody z lokat środków Funduszu dokonywanych według zasad określonych w art.
61-64,
3) wpływy z tytułu opłat, przewidzianych w art. 90e ust. 1, z zastrzeżeniem art.
90e ust. 3,
4) wpłaty zakładów ubezpieczeń prowadzących ubezpieczenia w dziale I
(ubezpieczenia na życie) w przypadku ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń
prowadzącego działalność ubezpieczeniową w tym zakresie.
2. Minister Finansów określa, w drodze rozporządzenia, wysokość procentu składki
wnoszonej przez zakłady ubezpieczeń na rzecz Funduszu oraz terminy wpłat
oddzielnie dla ubezpieczeń określonych w dziale I i II.
Art. 53a. 64) 1. Fundusz jest obowiązany, w ciągu 3 miesięcy od zakończenia roku
obrotowego, sporządzić oraz przedstawić organowi nadzoru bilans na ostatni dzień
roku obrotowego oraz sprawozdanie z działalności Funduszu w tym okresie.
2. W razie ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń, Fundusz obowiązany jest do
składania sprawozdania z działalności na koniec każdego kwartału.
3. Zgromadzenie Członków Funduszu zatwierdza sprawozdanie, o którym mowa w ust.
1, po wydaniu opinii przez organ nadzoru.
4. Minister Finansów określa, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady
sporządzania sprawozdania oraz jego badania.
Art. 54. 65) 1. Organami Funduszu są: Zgromadzenie Członków, Rada Funduszu i
Zarząd.
2. Statut Funduszu określa organizację, sposób działania oraz zasady gospodarki
finansowej, a w szczególności:
1) sposób powołania, organizację oraz kadencję organów Funduszu,
2) zakres kompetencji organów Funduszu,
3) prawa i obowiązki członków oraz sposób głosowania,
4) zasady działania Funduszu,
5) zasady prowadzenia gospodarki finansowej,
6) zasady uchwalania zmian statutu,
7) udział w organach Funduszu przedstawicieli zakładów ubezpieczeń prowadzących
ubezpieczenia w dziale I (ubezpieczenia na życie) w przypadku ogłoszenia
upadłości zakładu ubezpieczeń prowadzącego ubezpieczenia w tym dziale.
3. Statut i jego zmiany sporządza się w formie aktu notarialnego.
4. Organ nadzoru zatwierdza statut i jego zmiany. Minister Finansów na wniosek
organu nadzoru ogłasza statut lub jego zmiany w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa
Finansów.
5. W przypadku ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń przedstawiciel organu
nadzoru staje się członkiem Rady Funduszu, do zakończenia procesu związanego z
zaspokajaniem roszczeń i świadczeń upadłego zakładu ubezpieczeń. Przedstawiciel
może żądać od zarządu informacji i wyjaśnień.
6. Koszty działalności Funduszu pokrywane są z jego dochodów.
Art. 55. 66) 1. Fundusz obowiązany jest wypłacić odszkodowanie lub spełnić
świadczenie, o którym mowa w art. 51 ust. 2 pkt 1, w terminie do 60 dni, licząc
od dnia otrzymania akt szkody od zakładu ubezpieczeń.
2. W przypadku gdy w sprawie dotyczącej odszkodowania toczy się postępowanie
karne lub przed kolegium do spraw wykroczeń, Fundusz obowiązany jest wypłacić
odszkodowanie lub spełnić świadczenie, o którym mowa w art. 51 ust. 2 pkt 1, w
terminie do 14 dni od zakończenia tych postępowań, jednakże bezsporną część
odszkodowania lub świadczenia wypłaca się w terminie 30 dni od dnia
zawiadomienia.
3. Po wypłacie odszkodowania Fundusz dochodzi zwrotu wypłaconych kwot od sprawcy
i osoby, która nie dopełniła obowiązku zawarcia umowy na ubezpieczenia, o
których mowa w art. 4 pkt 1 i 3. W uzasadnionych przypadkach Fundusz może
odstąpić od dochodzenia części lub całości odszkodowania.
4. Odsetki za zwłokę w wypłacie odszkodowania ponoszą Fundusz i zakład
ubezpieczeń, każdy w swoim zakresie.
5. Fundusz nie odpowiada za szkody na osobie i mieniu wyrządzone przez
kierującego posiadaczowi pojazdu lub wyrządzone rolnikowi przez osoby jemu
bliskie lub za które ponosi odpowiedzialność.
Art. 56. 67) 1. Fundusz przejmuje z masy upadłościowej upadłego zakładu
ubezpieczeń zobowiązania szkodowe wraz z aktami oraz wypłaca poszkodowanym i
uprawnionym świadczenia z umów na ubezpieczenia, o których mowa w art. 4 pkt 1 i
3.
2. Po wypłaceniu świadczeń, o których mowa w ust. 1, Fundusz niezwłocznie
przedstawia syndykowi wypłacone kwoty jako swoją wierzytelność wobec masy
upadłości.
3. Wierzytelności, o których mowa w ust. 2, Fundusz może zgłaszać syndykowi do
czasu prawomocnego wykonania planu podziału funduszów masy. Art. 167 § 1
rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. -
Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512 i z 1994 r. Nr 1, poz. 1 i
z 1995 r. Nr 85, poz. 426) nie stosuje się do wierzytelności Funduszu.
4. W razie gdy posiadane przez Fundusz środki nie wystarczają na zaspokojenie
wszelkich roszczeń kierowanych wobec Funduszu, Minister Finansów na wniosek
organu nadzoru określi, w drodze rozporządzenia, dodatkowy procent składki
wnoszonej przez członków Funduszu oraz terminy wpłat.
Art. 57. 68) 1. W przypadku ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń
prowadzącego ubezpieczenia w dziale I (ubezpieczenia na życie):
1) Minister Finansów na wniosek organu nadzoru określi, w drodze rozporządzenia,
procent składki wnoszonej na rzecz Funduszu przez zakłady ubezpieczeń prowadzące
ubezpieczenia w dziale I (ubezpieczenia na życie),
2) Fundusz wyodrębnia rachunek, na który wnoszone są wpłaty określone w pkt 1,
3) Fundusz zaspokaja roszczenia do wysokości określonej w art. 51 ust. 4 pkt 2
na podstawie ustalonej w postępowaniu upadłościowym listy wierzytelności.
2. Przepisy art. 56 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
Art. 58. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, określa:
1) (uchylony 54)),
2) 69) zasady reasekuracji ryzyk ubezpieczeniowych za granicą.
Art. 59. (uchylony 54)).
Rozdział 6
Lokaty
Art. 60. 70) Zakład ubezpieczeń dokonuje lokat środków na warunkach określonych
w niniejszym rozdziale.
Art. 61. 71) 1. Zakład ubezpieczeń obowiązany jest lokować swoje środki w taki
sposób, aby uwzględniając rodzaj i strukturę prowadzonych ubezpieczeń osiągnąć
jak największy stopień bezpieczeństwa i rentowności przy jednoczesnym zachowaniu
płynności środków.
2. Zakład ubezpieczeń zawiadamia organ nadzoru o:
1) nabyciu udziałów bądź akcji podmiotu gospodarczego, jeżeli przekraczają one
10% wartości nominalnego kapitału akcyjnego (zakładowego) tego podmiotu,
2) lokatach w przedsiębiorstwach zależnych od zakładu ubezpieczeń lub od których
on jest zależny.
3. Jeżeli sposób lokowania środków zakładu ubezpieczeń może zagrozić jego
wypłacalności, organ nadzoru może nałożyć ograniczenia sposobów lokowania tych
środków.
4. Nabycie lub posiadanie akcji przez podmiot zależny uważa się za nabycie lub
posiadanie akcji przez podmiot dominujący.
Art. 62. 72) 1. Organ nadzoru, w przypadkach określonych w art. 61 ust. 2, może
zakazać nabycia dalszych udziałów zakładu ubezpieczeń w tym przedsiębiorstwie
lub ograniczyć zakres udziału, jeżeli może to zagrozić gospodarce finansowej
zakładu ubezpieczeń.
2. Przepis ust. 1 stosuje się także, gdy członek zarządu bądź rady nadzorczej
zakładu ubezpieczeń jest członkiem zarządu przedsiębiorstwa wymienionego w ust.
1, jest poważnym udziałowcem przedsiębiorstwa lub wywiera istotny wpływ na
politykę zarządu przedsiębiorstwa.
Art. 63. 73) 1. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany, z zastrzeżeniem ust. 3,
lokować środki stanowiące pokrycie funduszu ubezpieczeniowego w kraju wyłącznie
w:
1) bonach skarbowych,
2) obligacjach Skarbu Państwa,
3) innych papierach wartościowych emitowanych lub gwarantowanych przez państwo,
depozytach skarbowych, pożyczkach udzielanych Skarbowi Państwa i pożyczkach
gwarantowanych przez Skarb Państwa,
4) obligacjach gmin,
5) obligacjach emitowanych przez inne podmioty niż określone w pkt 2-4,
6) pożyczkach zabezpieczonych hipotecznie,
7) nieruchomościach (z wyłączeniem nieruchomości rolnych),
8) akcjach dopuszczonych do publicznego obrotu,
9) udziałach i akcjach w krajowych spółkach prawa handlowego nie dopuszczonych
do publicznego obrotu,
10) depozytach bankowych,
11) pożyczkach pod zastaw praw wynikających z umowy ubezpieczenia na życie,
12) funduszach powierniczych.
2. Organ nadzoru może wyrazić zgodę na lokowanie funduszu ubezpieczeniowego w
innych lokatach niż określone w ust. 1.
3. Fundusze ubezpieczeniowe z tytułu ubezpieczeń zawieranych w walutach obcych
są lokowane w tych walutach.
4. Minister Finansów może, w drodze zarządzenia, wydać zezwolenie ogólne na
lokatę funduszy ubezpieczeniowych poza granicami kraju i określić warunki
zezwolenia.
Art. 64. 74) 1. Udział lokat wymienionych w art. 63 ust. 1 pkt 5 nie może
przekraczać 5% funduszu ubezpieczeniowego.
2. Udział lokat wymienionych w art. 63 ust. 1 pkt 6 i 7 nie może łącznie
przekraczać 25% funduszu ubezpieczeniowego, przy czym udział lokat w jednej
nieruchomości nie może przekraczać 5% funduszu ubezpieczeniowego, zaś udział
lokat w pożyczkach zabezpieczonych hipotecznie nie może przekraczać 5% funduszu
ubezpieczeniowego, a udział lokat w pożyczce nie może przekraczać 50% wartości
nieruchomości hipotecznej.
3. Udział lokat wymienionych w art. 63 ust. 1 pkt 8 i 12 nie może łącznie
przekraczać 30% funduszu ubezpieczeniowego.
4. Udział lokat wymienionych w art. 63 ust. 1 pkt 9 nie może przekraczać 15%
funduszu ubezpieczeniowego, z tym że udział lokat w jednym podmiocie lub grupie
podmiotów zależnych nie może przekraczać 10% funduszu ubezpieczeniowego.
5. Udział lokat wymienionych w art. 63 ust. 1 pkt 10 nie może łącznie
przekraczać 20% sumy funduszy własnych banku.
6. Udział lokat wymienionych w art. 63 ust. 1 pkt 11 nie może przekraczać 15%
funduszu ubezpieczeniowego.
7. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1-6, nie dotyczą ubezpieczeń na życie,
jeżeli są one związane z funduszem inwestycyjnym.
Rozdział 7
Łączenie się zakładów ubezpieczeń, przeniesienie umów ubezpieczenia oraz
likwidacja przymusowa i dobrowolna 3)
Art. 65. 3) Minister Finansów wydaje zezwolenie na połączenie zakładów
ubezpieczeń. Zakłady ubezpieczeń są obowiązane udowodnić, że po połączeniu będą
dysponować środkami własnymi w wysokości wymaganego marginesu wypłacalności.
Art. 66. 75) 1. Zakład ubezpieczeń może zawrzeć z innymi zakładami ubezpieczeń
umowę o przeniesienie całości lub części ubezpieczeń (przeniesienie portfela).
Umowa wymaga zatwierdzenia przez organ nadzoru.
2. Zarówno zakład ubezpieczeń przejmujący portfel ubezpieczeniowy, jak i zakład
ubezpieczeń przekazujący portfel po zawarciu umowy są obowiązane posiadać środki
własne w wysokości marginesu wypłacalności.
3. Organ nadzoru może, w uzasadnionych przypadkach, zwolnić zakład ubezpieczeń
przekazujący lub przejmujący portfel od obowiązku, o którym mowa w ust. 2.
4. Przed zatwierdzeniem umowy organ nadzoru ogłosi, dwukrotnie w dzienniku o
zasięgu ogólnopolskim, o zamierzonym przeniesieniu portfela i wezwie
ubezpieczonych do zgłaszania sprzeciwów w terminie 3 miesięcy od daty ostatniego
ogłoszenia.
5. Organ nadzoru zatwierdza umowę o przeniesienie portfela, jeżeli interesy
ubezpieczonych i uprawnionych są w pełni zabezpieczone, a ogólna suma
ubezpieczeń osób, które zgłosiły sprzeciw, nie przekroczy jednej dziesiątej
części przenoszonego portfela ubezpieczeń.
6. Ubezpieczeni, którzy zgłosili sprzeciw, mają prawo wypowiedzenia umowy
ubezpieczenia na ostatni dzień trzeciego miesiąca od daty zatwierdzenia umowy, o
której mowa w ust. 1.
7. Jednocześnie z przekazaniem portfela następuje przekazanie środków
finansowych zakładu ubezpieczeń przekazującego do zakładu ubezpieczeń
przyjmującego w odpowiedniej dla danego rodzaju ubezpieczeń wysokości rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych.
8. W przypadku likwidacji przymusowej lub upadłości zakładu ubezpieczeń przepisy
ust. 4-6 nie mają zastosowania.
Art. 67. 3) Likwidacja zakładu ubezpieczeń może być dobrowolna lub przymusowa.
Art. 68.1. 76) W razie wystąpienia przyczyny powodującej likwidację zakładu
ubezpieczeń, jest on obowiązany zawiadomić o tym niezwłocznie Ministra Finansów
i organ nadzoru oraz podać skład organu likwidacyjnego.
2. Minister Finansów może wyznaczyć likwidatora z urzędu.
Art. 69. 77) Likwidatorzy są obowiązani do składania sprawozdań o przebiegu
likwidacji w terminach i w sposób określony przez organ nadzoru.
Art. 70.1. Do likwidacji towarzystw ubezpieczeń wzajemnych, z wyjątkiem małych
towarzystw ubezpieczeń wzajemnych, stosuje się odpowiednio przepisy art. 445 §
1, art. 446, 447 § 1, art. 448 § 1 i 2, art. 449-451 § 1 zdanie pierwsze i
drugie, § 2 i 3, art. 452-454, 457, 459 i 460 Kodeksu handlowego, przy czym
spółkę akcyjną i akcjonariuszy zastępuje się przez towarzystwo ubezpieczeń
wzajemnych i jego członków.
2. 78) O zakończeniu likwidacji małego towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych
likwidator zawiadamia niezwłocznie organ nadzoru.
Art. 71. 3) Środki wchodzące w skład funduszów ubezpieczeniowych służą
zaspokojeniu roszczeń z tytułu ubezpieczenia. Inne zobowiązania zakładu
ubezpieczeń mogą być pokryte ze środków funduszów ubezpieczeniowych dopiero po
zaspokojeniu wszystkich roszczeń z tytułu ubezpieczenia.
Art. 72. 79) Minister Finansów na wniosek organu nadzoru może zarządzić
likwidację przymusową w przypadku, gdy:
1) działalność zakładu ubezpieczeń jest prowadzona z naruszeniem przepisów prawa
lub jest sprzeczna z planem działalności,
2) walne zgromadzenie nie podejmie uchwały o pokryciu straty bilansowej lub
pomimo podjęcia takiej uchwały strata ta nie zostanie pokryta w określonym
terminie,
3) zarząd komisaryczny ustanowiony w trybie art. 48 ust. 3 nie doprowadził do
przywrócenia prawidłowych stosunków finansowych zakładu ubezpieczeń,
4) zakład ubezpieczeń nie spełnia świadczeń ubezpieczeniowych albo spełnia je z
opóźnieniem lub częściowo.
Art. 73. 77) W razie zarządzenia likwidacji przymusowej, organ nadzoru wyznacza
likwidatora.
Art. 74. 3) W razie ogłoszenia lub zarządzenia likwidacji zakładu ubezpieczeń,
niedopuszczalne jest zawieranie nowych umów ubezpieczenia, przedłużanie umów
zawartych lub podwyższanie sum ubezpieczenia.
Rozdział 8
Upadłość
Art. 75. 3) Do upadłości zakładów ubezpieczeń stosuje się przepisy prawa
upadłościowego ze zmianami przewidzianymi w niniejszej ustawie.
Art. 76. 80) Organ nadzoru może zgłosić wniosek o ogłoszenie upadłości zakładu
ubezpieczeń, jeżeli zakład ubezpieczeń przestał płacić długi lub gdy jego
majątek nie wystarcza na zaspokojenie długów, a zarząd komisaryczny, ustanowiony
w trybie art. 48 ust. 3, nie doprowadził do przywrócenia prawidłowych stosunków
finansowych zakładu ubezpieczeń.
Art. 76a. 81) Przed rozstrzygnięciem wniosku o ogłoszenie upadłości sąd zwraca
się o opinię do organu nadzoru.
Art. 77. 82) 1. O ogłoszeniu upadłości orzeka sąd wojewódzki właściwy dla
siedziby zakładu ubezpieczeń.
2. Organowi nadzoru służy środek odwoławczy na postanowienie sądu w przedmiocie
ogłoszenia upadłości.
Art. 78. 83) 1. W przypadku ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń, sąd
wyznacza syndyka masy upadłości po zasięgnięciu opinii organu nadzoru. Syndykiem
może być inny zakład ubezpieczeń.
2. Wszelkie urzędy, instytucje oraz inne zakłady ubezpieczeń mają obowiązek
udzielania syndykowi informacji niezbędnych do realizowania jego zadań.
Art. 79. 84) 1. Do reprezentowania w postępowaniu upadłościowym interesów
ubezpieczonych, uposażonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia sąd, po
zasięgnięciu opinii organu nadzoru, wyznacza kuratora, który ma prawo wnoszenia
środków zaskarżenia na rzecz tych podmiotów.
2. Kurator jest uprawniony do zawarcia z innym zakładem ubezpieczeń umowy o
przeniesienie portfela. Przepisy art. 66 stosuje się odpowiednio.
3. Umowa o przeniesienie portfela może przewidywać obniżenie sum ubezpieczenia
lub wysokości wypłacanych okresowo odszkodowań i świadczeń.
4. W przypadku zatwierdzenia umowy przeniesienia portfela przez organ nadzoru,
kurator ogłasza jej treść dwukrotnie w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim.
Art. 80. 85) W przypadku niezawarcia przez kuratora umowy o przeniesienie
portfela w terminie:
1) 3 miesięcy od dnia ogłoszenia upadłości - w odniesieniu do ubezpieczeń
obowiązkowych i ubezpieczeń na życie,
2) 1 miesiąca od dnia ogłoszenia upadłości - w odniesieniu do pozostałych
ubezpieczeń,
umowy ubezpieczenia zawarte z zakładem ubezpieczeń, którego upadłość została
ogłoszona, wygasają.
Art. 81. 86) Wierzytelności z tytułu umów ubezpieczenia ulegają zaspokojeniu
przed podatkami i innymi daninami publicznymi należnymi za ostatnie dwa lata
przed ogłoszeniem upadłości.
Rozdział 9
Nadzór ubezpieczeniowy
Art. 82. 87) 1. Tworzy się Państwowy Urząd Nadzoru Ubezpieczeń jako centralny
organ administracji państwowej.
2. Państwowym Urzędem Nadzoru Ubezpieczeń kieruje Prezes, którego powołuje i
odwołuje Prezes Rady Ministrów, na wniosek Ministra Finansów.
3. Wiceprezesa Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń powołuje i odwołuje
Minister Finansów na wniosek Prezesa Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń.
4. Prezesem i wiceprezesem Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń może być
osoba:
1) z wyższym wykształceniem prawniczym, ekonomicznym lub matematycznym,
2) posiadająca co najmniej 2-letnie doświadczenie w działalności
ubezpieczeniowej.
5. Ilekroć w ustawie jest mowa o organie nadzoru, rozumie się przez to Państwowy
Urząd Nadzoru Ubezpieczeń.
Art. 82a. 88) 1. Zadaniem nadzoru jest ochrona interesów osoby ubezpieczonej i
zapobieganie sytuacji, w której zakład ubezpieczeń nie będzie w stanie wypłacać
ubezpieczonemu należnego świadczenia.
2. Nadzór nad działalnością zakładów ubezpieczeń i pośredników ubezpieczeniowych
polega w szczególności na:
1) podejmowaniu działań mających na celu zapewnienie prawidłowego funkcjonowania
rynku ubezpieczeń i ochronę ubezpieczonych,
2) wydawaniu zezwoleń na prowadzenie działalności brokerskiej i agencyjnej,
3) kontroli prowadzenia działalności przez zakłady ubezpieczeń i brokerów,
4) podejmowaniu innych działań przewidzianych w ustawie.
Art. 82b. 88) 1. Organ nadzoru współdziała z organami administracji rządowej i
innymi instytucjami w zakresie kształtowania polityki gospodarczej państwa
dotyczącej ubezpieczeń.
2. Do postępowania przed organem nadzoru stosuje się przepisy Kodeksu
postępowania administracyjnego, chyba że ustawa stanowi inaczej.
3. Na decyzję organu nadzoru służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Art. 82c. 88) 1. Organizację Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń określa
statut nadany, w drodze rozporządzenia, przez Radę Ministrów na wniosek Ministra
Finansów.
2. Pracownicy Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń nie mogą być
akcjonariuszami (udziałowcami), członkami władz w zakładach ubezpieczeń oraz
wykonywać czynności związanych z działalnością ubezpieczeniową lub pośrednictwa
ubezpieczeniowego.
3. Do pracowników, o których mowa w ust. 2, nie mają zastosowania przepisy o
kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej.
4. Minister Finansów określa, w drodze rozporządzenia, zasady wynagradzania
pracowników Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń, Rzecznika Ubezpieczonych i
pracowników Biura Rzecznika Ubezpieczonych, z uwzględnieniem poziomu płac w
instytucjach ubezpieczeniowych.
Art. 83. 89) 1. Organ nadzoru może przeprowadzić w każdym czasie kontrolę
działalności i stanu majątkowego zakładu ubezpieczeń.
2. Przy przeprowadzaniu kontroli organ nadzoru może korzystać z usług podmiotów
uprawnionych do badania sprawozdań finansowych.
3. Organ nadzoru może żądać od zakładów ubezpieczeń wyjaśnień i informacji
dotyczących zakładu ubezpieczeń i jego gospodarki finansowej oraz zarządzić
przekazywanie wymaganych danych.
4. Organ nadzoru może wydawać zalecenia mające na celu usunięcie stwierdzonych
nieprawidłowości i dostosowanie działalności zakładu ubezpieczeń do przepisów
prawa.
5. W razie niewykonywania zaleceń, o których mowa w ust. 4, prowadzenia
działalności z naruszeniem przepisów prawa, statutu, odmowy udzielenia wyjaśnień
i informacji, o których mowa w ust. 3, organ nadzoru może:
1) nakładać na członków zarządu zakładu ubezpieczeń lub prokurentów kary
pieniężne do wysokości trzykrotnego miesięcznego wynagrodzenia brutto tej osoby,
wyliczonego na podstawie wynagrodzenia za ostatnie 3 miesiące przed nałożeniem
kary,
2) nakładać na zakład ubezpieczeń kary pieniężne do wysokości 0,5% zbioru
składki brutto za rok poprzedni,
3) występować do właściwego organu zakładu ubezpieczeń z wnioskiem o odwołanie
członka zarządu lub prokurenta,
4) występować z wnioskiem do właściwego organu zakładu ubezpieczeń o zawieszenie
w czynnościach członków zarządu zakładu ubezpieczeń do czasu rozpatrzenia
wniosku o ich odwołanie.
6. Zakład ubezpieczeń przekazuje organowi nadzoru wzory umów ubezpieczenia i
wniosków o ubezpieczenie, teksty ogólnych warunków ubezpieczenia oraz inne
formularze używane przez zakład przy zawieraniu umów ubezpieczenia, w terminie
14 dni od dnia wprowadzenia ich do obrotu.
7. W razie ogłaszania przez zakład ubezpieczeń, w formie reklamy lub za pomocą
formularzy, informacji niezgodnych ze stanem faktycznym lub mających na celu
wprowadzenie w błąd, organ nadzoru może:
1) zakazać zakładowi ubezpieczeń prowadzenia reklamy w określony sposób lub
używania druków o określonej treści,
2) dokonać sprostowania na koszt zakładu ubezpieczeń,
3) nałożyć karę pieniężną oraz podjąć inne czynności, o których mowa w ust. 5.
8. Minister Finansów w porozumieniu z organem nadzoru określa, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe zasady, zakres i tryb przeprowadzania kontroli.
Art. 83a. 90) 1. Organ nadzoru może żądać od władz zakładu ubezpieczeń zwołania
nadzwyczajnego walnego zgromadzenia oraz umieszczenia poszczególnych spraw na
porządku obrad najbliższego walnego zgromadzenia.
2. Jeżeli w ciągu dwóch tygodni od dnia przedstawienia żądania walne
zgromadzenie nie zostanie zwołane, organ nadzoru zwołuje walne zgromadzenie.
Koszty zwołania i odbycia walnego zgromadzenia ponosi zakład ubezpieczeń.
3. W przypadkach określonych w ust. 1 i 2 organ nadzoru deleguje swego
przedstawiciela do udziału w walnym zgromadzeniu akcjonariuszy albo członków
towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych.
4. Przedstawiciel organu nadzoru, o którym mowa w ust. 3, może zabierać głos w
sprawach objętych porządkiem obrad walnego zgromadzenia, a także w innych
sprawach nie objętych porządkiem obrad.
Art. 83b. 90) 1. Organ nadzoru może przeprowadzić w każdym czasie kontrolę
działalności i stanu majątkowego podmiotów prowadzących działalność brokerską.
2. Organ nadzoru może żądać od podmiotów, o których mowa w ust. 1, wyjaśnień i
informacji dotyczących ich działalności i gospodarki finansowej oraz zarządzić
przekazywanie wymaganych danych.
3. Przepisy art. 83 stosuje się odpowiednio do nadzoru nad działalnością
podmiotów prowadzących działalność brokerską, z zastrzeżeniem, że kary pieniężne
wynoszą:
1) do wysokości trzykrotnej prowizji uzyskanej za ostatnie 3 miesiące przed
nałożeniem kary - w przypadku osoby prawnej,
2) do wysokości dwudziestokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w
sektorze przedsiębiorstw - w przypadku osoby fizycznej.
Art. 84. 91) 1. Koszty nadzoru nad działalnością ubezpieczeniową i brokerską
oraz koszty działalności Rzecznika Ubezpieczonych i jego Biura ponoszą zakłady
ubezpieczeń do wysokości 0,3% zbioru składek brutto.
2. Koszty funkcjonowania działalności Rzecznika Ubezpieczonych nie mogą
przekroczyć 2% wysokości kosztów nadzoru.
3. Należności z tytułu nadzoru podlegają egzekucji w trybie przepisów o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
4. Minister Finansów, w porozumieniu z organem nadzoru określa, w drodze
zarządzenia, sposób obliczania wpłat na pokrycie kosztów, o których mowa w ust.
1, proporcjonalnie do zbioru składek, terminy uiszczenia wpłat oraz wysokość
odsetek za ich nieuiszczenie w terminie, a także podział tych wpłat na organ
nadzoru, Rzecznika Ubezpieczonych i jego Biuro.
Art. 85. 3) Od decyzji Ministra Finansów wydanych w sprawach określonych w
niniejszej ustawie zakładom ubezpieczeń przysługuje skarga do Naczelnego Sądu
Administracyjnego na zasadach określonych w przepisach Kodeksu postępowania
administracyjnego.
Rozdział 10 92)
Ubezpieczeniowy samorząd gospodarczy
Art. 86.1. Zakłady ubezpieczeń prowadzące działalność na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej tworzą ubezpieczeniowy samorząd gospodarczy.
2. Organizacją ubezpieczeniowego samorządu gospodarczego jest Polska Izba
Ubezpieczeń, zwana dalej "Izbą".
3. Przynależność do Izby jest obowiązkowa i powstaje z chwilą podjęcia przez
zakład ubezpieczeń działalności ubezpieczeniowej.
4. Izba ma osobowość prawną. Siedzibą Izby jest miasto stołeczne Warszawa.
Art. 86a. 1. Organami Izby są:
1) zebranie przedstawicieli,
2) zarząd,
3) komisja rewizyjna,
4) inne organy, jeżeli statut tak stanowi.
2. Wybory do organów Izby są powszechne, każdy zakład ubezpieczeń ma jeden głos.
3. Kadencja organów, o których mowa w ust. 1, nie może być dłuższa niż 4 lata.
Art. 87.1. Statut Izby i jego zmiany uchwala zebranie przedstawicieli
bezwzględną większością głosów ogółu zebranych. Statut i jego zmiany podlegają
zatwierdzeniu przez Ministra Finansów.
2. W statucie Izby określa się w szczególności:
1) nazwę Izby i jej siedzibę,
2) zadania Izby oraz sposób i formy ich realizacji,
3) organy Izby, zakres ich uprawnień oraz tryb wyboru,
4) sposób nabywania i utraty członkostwa Izby,
5) zasady gospodarki finansowej.
Art. 88.1. Zakłady ubezpieczeń opłacają składki członkowskie w wysokości
określonej w statucie.
2. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, maksymalną wysokość
procentu składki, którą zakład ubezpieczeń ma prawo zaliczyć do kosztów
uzyskania przychodów.
Art. 89. Do zadań Izby należy w szczególności:
1) reprezentowanie zakładów ubezpieczeń wobec organów władzy i administracji
państwowej oraz podejmowanie działań w celu ochrony ich interesów,
2) wyrażanie opinii o projektach aktów prawnych dotyczących działalności
ubezpieczeniowej oraz współdziałanie na wniosek właściwych podmiotów przy ich
opracowywaniu,
3) współdziałanie z organem nadzoru ubezpieczeniowego w zakresie wynikającym z
przepisów ustawy,
4) współdziałanie z organizacjami i stowarzyszeniami krajowymi i zagranicznymi w
zakresie ubezpieczeń,
5) stwarzanie możliwości polubownego i pojednawczego rozstrzygania sporów między
członkami Izby,
6) kształtowanie i upowszechnianie zasad etyki zawodowej w działalności
ubezpieczeniowej,
7) sprawowanie pieczy nad przestrzeganiem zasad uczciwej konkurencji na rynku
ubezpieczeniowym.
Art. 89a. 1. Majątek Izby powstaje ze składek członkowskich, wpisowego, dotacji,
darowizn, spadków, zapisów, dochodów z majątku Izby oraz z dochodów z
działalności, o której mowa w ust. 2.
2. Izba może prowadzić działalność gospodarczą w ramach powołanego przez siebie
podmiotu gospodarczego. Dochód z działalności gospodarczej służy do realizacji
zadań statutowych Izby i nie może być przeznaczony do podziału między jej
członków.
Art. 90. Członkostwo w Izbie ustaje z chwilą wydania ostatecznej decyzji przez
organ nadzoru o likwidacji dobrowolnej lub przymusowej zakładu ubezpieczeń bądź
z chwilą ogłoszenia jego upadłości.
Rozdział 10a 93)
Polskie Biuro Ubezpieczeń Komunikacyjnych
Art. 90a. 1. Zakłady ubezpieczeń, które prowadzą działalność w zakresie
ubezpieczenia obowiązkowego określonego w art. 4 pkt 1, w razie objęcia zakresem
tego ubezpieczenia obszarów poza granicami kraju, zrzeszają się w Polskim Biurze
Ubezpieczeń Komunikacyjnych. Przynależność tych zakładów ubezpieczeń do
Polskiego Biura Ubezpieczeń Komunikacyjnych jest obowiązkowa.
2. Polskie Biuro Ubezpieczeń Komunikacyjnych ma osobowość prawną. Siedzibą Biura
jest miasto stołeczne Warszawa.
3. Przedmiotem działalności Polskiego Biura Ubezpieczeń Komunikacyjnych jest w
szczególności:
1) wystawianie dokumentów ubezpieczeniowych ważnych w innych krajach,
2) zawieranie umów z zagranicznymi biurami ubezpieczeń komunikacyjnych o
wzajemnym uznawaniu dokumentów ubezpieczeniowych,
3) organizowanie likwidacji lub bezpośrednia likwidacja szkód spowodowanych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez pojazdy z rejestracją zagraniczną,
posiadające ważne dokumenty ubezpieczeniowe wystawione przez zagraniczne biura
ubezpieczeń komunikacyjnych,
4) określanie zasad i trybu dystrybucji przez zakłady ubezpieczeń
krótkoterminowych umów ubezpieczenia dla pojazdów wjeżdżających na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej bez ważnego dokumentu ubezpieczenia, a w szczególności
ustalanie wzorów dokumentów ubezpieczenia oraz ewidencjonowania tych umów.
4. Działalność Polskiego Biura Ubezpieczeń Komunikacyjnych jest finansowana
przez zakłady ubezpieczeń - członków Biura. Ze składek finansowana jest bieżąca
działalność oraz inne zobowiązania Biura wynikające z umów określonych w ust. 3
pkt 2.
5. Polskie Biuro Ubezpieczeń Komunikacyjnych, z dniem wypłaty odszkodowania za
jednego ze swoich członków, może dochodzić od niego zwrotu wypłaconego
odszkodowania.
6. Szczegółowe zadania, organizację i zasady działania oraz zasady gospodarki
finansowej Polskiego Biura Ubezpieczeń Komunikacyjnych określa statut, uchwalany
przez zakłady ubezpieczeń zrzeszone w Biurze. Organ nadzoru zatwierdza statut i
jego zmiany. Minister Finansów na wniosek organu nadzoru ogłasza statut lub jego
zmiany w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Finansów.
Rozdział 10b 93)
Rzecznik Ubezpieczonych
Art. 90b. 1. Interesy ubezpieczonych i uprawnionych z umów ubezpieczenia
reprezentuje Rzecznik Ubezpieczonych.
2. Rzecznik Ubezpieczonych ma osobowość prawną. Siedzibą Rzecznika
Ubezpieczonych jest miasto stołeczne Warszawa.
3. Rzecznika Ubezpieczonych powołuje Minister Finansów.
4. Kadencja Rzecznika Ubezpieczonych trwa 4 lata.
5. Minister Finansów może na wniosek Rady, o której mowa w art. 90d, odwołać
Rzecznika Ubezpieczonych przed upływem kadencji.
6. Minister Finansów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
działania i tryb powoływania Rzecznika Ubezpieczonych.
Art. 90c. 1. Do zadań Rzecznika Ubezpieczonych należy w szczególności:
1) reprezentowanie i ochrona konsumenckich interesów ubezpieczonych i
uprawnionych z umów ubezpieczenia,
2) opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących ubezpieczeń,
3) informowanie organu nadzoru o dostrzeżonych nieprawidłowościach w
działalności zakładów ubezpieczeń,
4) inicjowanie i prowadzenie działalności edukacyjno-informacyjnej w zakresie
ubezpieczeń.
2. Działalność Rzecznika Ubezpieczonych finansowana jest z:
1) wpłat zakładów ubezpieczeń w wysokości kosztów, o których mowa w art. 84 ust.
1,
2) darowizn, spadków i zapisów.
3. Rzecznik Ubezpieczonych składa corocznie Ministrowi Finansów sprawozdanie ze
swojej działalności.
4. Rzecznik Ubezpieczonych nie może być akcjonariuszem (udziałowcem), członkiem
władz w zakładach ubezpieczeń oraz nie może być zatrudniony w żadnym zakładzie
ubezpieczeń.
Art. 90d. 1. Rzecznik Ubezpieczonych wykonuje swoje zadania przy pomocy Biura
Rzecznika Ubezpieczonych.
2. Rzecznik Ubezpieczonych powołuje, na okres swojej kadencji, Radę
Ubezpieczonych jako organ opiniodawczo-doradczy.
3. Rada Ubezpieczonych składa się z dwunastu członków, wskazanych po trzech
przez:
1) Krajowy Sejmik Samorządowy,
2) krajowe organizacje konsumenckie,
3) ogólnokrajowe organizacje pracodawców,
4) Rzecznika Praw Obywatelskich.
4. Rzecznik Ubezpieczonych może odwołać członka Rady po zasięgnięciu opinii
podmiotu, który wskazał członka do uczestnictwa w Radzie Ubezpieczonych.
5. Członkom Rady Ubezpieczonych nie przysługuje wynagrodzenie za udział w jej
posiedzeniach.
Rozdział 10c 93)
Opłaty i przepisy karne
Art. 90e. 1. Osoba fizyczna lub prawna, która nie dopełnia obowiązku zawarcia
umowy ubezpieczenia, o którym mowa w art. 4, jest obowiązana wnieść opłatę w
wysokości trzykrotnej średniej podstawowej rocznej składki ubezpieczeniowej
należnej w roku kalendarzowym, za który nie dopełniła obowiązku zawarcia umowy
ubezpieczenia.
2. Należności z tytułu opłaty, o której mowa w ust. 1:
1) podlegają egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji,
2) przedawniają się z upływem lat trzech od dnia powstania obowiązku
ubezpieczenia.
3. Wpływy z opłat, o których mowa w ust. 1, z wyjątkiem opłat z tytułu
niedopełnienia obowiązku określonego w art. 4 pkt 2, stanowią dochód
Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego.
4. Wpływy z opłat z tytułu niedopełnienia obowiązku określonego w art. 4 pkt 2
stanowią dochód gminy właściwej ze względu na położenie budynków.
5. Wniesienie opłaty, o której mowa w ust. 1, nie zwalnia z obowiązku zawarcia
umów ubezpieczenia, o których mowa w art. 4.
6. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, organy uprawnione i organy
obowiązane do przeprowadzenia kontroli wykonania obowiązku określonego w art. 4
oraz tryb ustalania opłaty, o której mowa w ust. 1.
Art. 90f. 1. Kto bez wymaganego zezwolenia prowadzi działalność ubezpieczeniową
lub brokerską,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1,
działając w imieniu osoby prawnej.
Art. 90g. 1. Kto biorąc udział w czynnościach mających na celu powstanie zakładu
ubezpieczeń albo będąc członkiem władz zakładu ubezpieczeń lub likwidatorem
działa na szkodę zakładu ubezpieczeń,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 5.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1,
działając w imieniu osoby prawnej.
Art. 90h. 1. Kto nie będąc uprawnionym przez zakład ubezpieczeń zawiera w jego
imieniu umowy ubezpieczenia,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1,
działając w imieniu osoby prawnej.
Art. 90i. 1. Kto będąc członkiem władz zakładu ubezpieczeń podaje organowi
nadzoru informacje niezgodne ze stanem faktycznym albo w inny sposób wprowadza w
błąd ten organ,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1,
działając w imieniu osoby prawnej.
Art. 90j. 1. Kto prowadząc działalność gospodarczą, nie będąc zakładem
ubezpieczeń lub brokerem, używa w nazwie zakładu albo do określenia działalności
lub w reklamie wyrazów wskazujących na działalność ubezpieczeniową lub brokerską
w zakresie ubezpieczeń,
podlega karze pozbawienia wolności do roku, ograniczenia wolności albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1,
działając w imieniu osoby prawnej.
Rozdział 11
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 91. (skreślony 94)).
Art. 92. (skreślony 94)).
Art. 93. (skreślony 94)).
Art. 94. (skreślony 94)).
Art. 95. (pominięty 95)).
Art. 96. (pominięty 95)).
Art. 97. (pominięty 95)).
Art. 98.1. Traci moc ustawa z dnia 20 września 1984 r. o ubezpieczeniach
majątkowych i osobowych (Dz. U. Nr 45, poz. 242 i z 1989 r. Nr 30, poz. 160), z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Pozostają w mocy przepisy:
1) (skreślony 96)),
2) art. 6 ust. 1 pkt 2 i 3, pkt 7-9 - do dnia 30 września 1990 r.,
3) art. 6 ust. 1 pkt 1, 5 i 6 - do dnia 31 grudnia 1990 r.
Art. 99. 97) Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Załącznik do ustawy z dnia 28 lipca 1990 r.
PODZIAŁ RYZYKA WEDŁUG DZIAŁÓW, GRUP I RODZAJÓW UBEZPIECZEŃ 98)
DZIAŁ I
Ubezpieczenia na życie
1. Ubezpieczenia na życie.
2. Ubezpieczenia posagowe, zaopatrzenia dzieci.
3. Ubezpieczenia na życie, jeżeli są związane z funduszem inwestycyjnym.
4. Ubezpieczenia rentowe.
5. Ubezpieczenia wypadkowe i chorobowe, jeśli są uzupełnieniem ubezpieczeń
wymienionych w grupach 1-4.
DZIAŁ II
Pozostałe ubezpieczenia osobowe oraz ubezpieczenia majątkowe
1. Ubezpieczenia wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej:
1) świadczenia jednorazowe,
2) świadczenia powtarzające się,
3) świadczenia kombinowane,
4) przewóz osób.
2. Ubezpieczenie choroby:
1) świadczenia jednorazowe,
2) świadczenia powtarzające się,
3) świadczenia kombinowane.
3. Ubezpieczenie casco pojazdów lądowych, z wyjątkiem pojazdów szynowych,
obejmujące szkody w:
1) pojazdach samochodowych,
2) pojazdach lądowych bez własnego napędu.
4. Ubezpieczenie casco pojazdów szynowych, obejmujące szkody w pojazdach
szynowych.
5. Ubezpieczenie casco statków powietrznych, obejmujące szkody w pojazdach
powietrznych.
6. Ubezpieczenie żeglugi morskiej i śródlądowej, obejmujące szkody w:
1) statkach żeglugi morskiej,
2) statkach żeglugi śródlądowej.
7. Ubezpieczenie przedmiotów w transporcie, obejmujące szkody na
transportowanych przedmiotach, niezależnie od każdorazowo stosowanych środków
transportu.
8. Ubezpieczenie szkód spowodowanych żywiołami, obejmujące szkody rzeczowe nie
ujęte w grupach 3-7, spowodowane przez:
1) ogień,
2) eksplozję,
3) burzę,
4) inne żywioły,
5) energię jądrową,
6) obsunięcia ziemi lub tąpnięcia.
9. Ubezpieczenie pozostałych szkód rzeczowych (jeżeli nie zostały ujęte w grupie
3, 4, 5, 6 lub 7), wywołanych przez grad lub mróz oraz inne przyczyny (jak np.
kradzież), jeżeli przyczyny te nie są ujęte w grupie 8.
10. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej wszelkiego rodzaju, wynikającej z
posiadania i użytkowania pojazdów lądowych z napędem własnym, łącznie z
ubezpieczeniem odpowiedzialności przewoźnika.
11. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej wszelkiego rodzaju, wynikającej z
posiadania i użytkowania pojazdów powietrznych, łącznie z ubezpieczeniem
odpowiedzialności przewoźnika.
12. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej za żeglugę morską i śródlądową,
wynikającej z posiadania i użytkowania statków żeglugi śródlądowej i statków
morskich, łącznie z ubezpieczeniem odpowiedzialności przewoźnika.
13. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej (ubezpieczenie odpowiedzialności
cywilnej ogólnej) nie ujęte w grupach 10-12.
14. Ubezpieczenie kredytu, w tym:
1) ogólnej niewypłacalności,
2) kredytu eksportowego,
3) spłaty rat,
4) kredytu hipotecznego,
5) kredytu rolniczego.
15. Gwarancja ubezpieczeniowa:
1) bezpośrednia,
2) pośrednia.
16. Ubezpieczenie różnych ryzyk finansowych, w tym:
1) ryzyka zatrudnienia,
2) niewystarczającego dochodu,
3) złych warunków atmosferycznych,
4) utraty zysków,
5) stałych wydatków ogólnych,
6) nieprzewidzianych wydatków handlowych,
7) utraty wartości rynkowej,
8) utraty stałego źródła dochodu,
9) pośrednich strat handlowych poza wyżej wymienionymi,
10) innych strat finansowych.
17. Ubezpieczenie ochrony prawnej.
18. Ubezpieczenie świadczenia pomocy na korzyść osób, które popadły w trudności
w czasie podróży lub podczas nieobecności w miejscu zamieszkania.
1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 czerwca 1995 r. o
zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej, o zmianie rozporządzenia
Prezydenta Rzeczypospolitej - Kodeks handlowy oraz o zmianie ustawy o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 96, poz. 478), która weszła w życie z
dniem 22 października 1995 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1.
3) W brzmieniu ustalonym przez art. 15 ust. 1 ustawy wymienionej w przypisie 1.
4) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1.
5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1.
6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1.
7) Dodany przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1.
8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
9) Dodany przez art. 1 pkt 7 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
10) Dodany przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 1.
11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 1.
12) Według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w
przypisie 1 oraz w brzmieniu ustalonym przez art. 15 ust. 1 ustawy wymienionej w
przypisie 1.
13) Dodany przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1.
14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 1.
15) Dodany przez art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o zmianie ustawy
- Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych
oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1994 r. Nr 4, poz. 17), która
weszła w życie z dniem 14 lutego 1994 r.
16) Dodany przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 1.
17) Dodany przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1.
18) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
19) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 1.
21) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 1.
22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 ustawy wymienionej w przypisie 1.
23) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 1.
24) Przez art. 1 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 1.
25) Dodany przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 1.
26) Przez art. 1 pkt 21 ustawy wymienionej w przypisie 1.
27) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 ustawy wymienionej w przypisie 1.
28) Dodany przez art. 1 pkt 23 ustawy wymienionej w przypisie 1.
29) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 ustawy wymienionej w przypisie 1.
30) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
31) Dodany przez art. 1 pkt 25 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 ustawy wymienionej w przypisie 1.
33) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 ustawy wymienionej w przypisie 1.
34) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 ustawy wymienionej w przypisie 1.
35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 ustawy wymienionej w przypisie 1.
36) Przez art. 1 pkt 30 ustawy wymienionej w przypisie 1.
37) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 ustawy wymienionej w przypisie 1.
38) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 ustawy wymienionej w przypisie 1.
39) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 ustawy wymienionej w przypisie 1.
40) Dodany przez art. 1 pkt 34 ustawy wymienionej w przypisie 1.
41) Dodany przez art. 1 pkt 35 ustawy wymienionej w przypisie 1.
42) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 ustawy wymienionej w przypisie 1.
43) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 37 ustawy wymienionej w przypisie 1.
44) Dodany przez art. 1 pkt 38 ustawy wymienionej w przypisie 1.
45) Przypis ten stosownie do art. 17 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1
wchodzi z życie z dniem 1 stycznia 1999 r.
45a) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 ustawy wymienionej w przypisie 1.
46) Przez art. 85 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości
(Dz. U. Nr 121, poz. 591), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.
47) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 40 ustawy wymienionej w przypisie 1.
Przepis ten stosownie do art. 17 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1 wchodzi
w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.
48) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 41 ustawy wymienionej w przypisie 1.
49) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 42 ustawy wymienionej w przypisie 1.
50) Dodany przez art. 1 pkt 43 ustawy wymienionej w przypisie 1.
51) Przez art. 1 pkt 44 ustawy wymienionej w przypisie 1.
52) W brzmieniu ustalonym przez art. 15 ust. 1 i 3 ustawy wymienionej w
przypisie 1.
53) Dodany przez art. 1 pkt 45 ustawy wymienionej w przypisie 1.
54) Przez art. 85 ust. 1 pkt 7, z zastrzeżeniem ust. 2, ustawy z dnia 29
września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591), która weszła w życie
z dniem 1 stycznia 1995 r.
55) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 46 ustawy wymienionej w przypisie 1.
56) Dodany przez art. 1 pkt 47 ustawy wymienionej w przypisie 1.
57) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 48 ustawy wymienionej w przypisie 1.
58) W brzmieniu ustalonym przez art. 84 ust. 3 ustawy wymienionej w przypisie
54.
59) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 49 ustawy wymienionej w przypisie 1.
60) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 50 ustawy wymienionej w przypisie 1.
61) W brzmieniu ustalonym przez pkt 6 obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 6 października 1995 r. o sprostowaniu błędów (Dz. U. Nr 118, poz. 574).
62) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 51 ustawy wymienionej w przypisie 1.
63) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 52 ustawy wymienionej w przypisie 1.
64) Dodany przez art. 1 pkt 53 ustawy wymienionej w przypisie 1.
65) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 54 ustawy wymienionej w przypisie 1.
66) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 55 ustawy wymienionej w przypisie 1.
67) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 56 ustawy wymienionej w przypisie 1.
68) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 57 ustawy wymienionej w przypisie 1.
69) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 58 ustawy wymienionej w przypisie 1.
70) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 59 ustawy wymienionej w przypisie 1.
71) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 60 ustawy wymienionej w przypisie 1.
72) W brzmieniu ustalonym przez art. 15 ust. 1 i 3 ustawy wymienionej w
przypisie 1.
73) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 61 ustawy wymienionej w przypisie 1.
74) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 62 ustawy wymienionej w przypisie 1.
75) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 63 ustawy wymienionej w przypisie 1.
76) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 64 i art. 15 ust. 1 ustawy
wymienionej w przypisie 1.
77) W brzmieniu ustalonym przez art. 15 ust. 3 ustawy wymienionej w przypisie 1.
78) W brzmieniu ustalonym przez art. 15 ust. 3 ustawy wymienionej w przypisie 1.
(Pominięto powtórnie wymienione wyrazy "i organ nadzoru", których dodanie na
końcu przepisu przewiduje art. 1 pkt 65 ustawy wymienionej w przypisie 1).
79) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 66 ustawy wymienionej w przypisie 1.
80) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 67 ustawy wymienionej w przypisie 1.
81) Dodany przez art. 1 pkt 68 ustawy wymienionej w przypisie 1.
82) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 69 ustawy wymienionej w przypisie 1.
83) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 70 ustawy wymienionej w przypisie 1.
84) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 71 ustawy wymienionej w przypisie 1.
85) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 72 ustawy wymienionej w przypisie 1.
86) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 73 ustawy wymienionej w przypisie 1.
87) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 74 ustawy wymienionej w przypisie 1.
Przepis ten wszedł w życie z dniem 22 sierpnia 1995 r.
88) Dodany przez art. 1 pkt 75 ustawy wymienionej w przypisie 1.
89) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 76 ustawy wymienionej w przypisie 1.
90) Dodany przez art. 1 pkt 77 ustawy wymienionej w przypisie 1.
91) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 78 ustawy wymienionej w przypisie 1.
9 2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 79 ustawy wymienionej w przypisie 1.
93) Dodany przez art. 1 pkt 80 ustawy wymienionej w przypisie 1.
94) Przez art. 1 pkt 81 ustawy wymienionej w przypisie 1.
95) Zamieszczony w obwieszczeniu.
96) Przez art. 1 pkt 82 ustawy wymienionej w przypisie 1.
97) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 83 ustawy wymienionej w przypisie 1.
Ustawa została ogłoszona dnia 28 sierpnia 1990 r.
98) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 84 ustawy wymienionej w przypisie 1.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 31 stycznia 1996 r.
w sprawie diet i zwrotu kosztów podróży dla osób wchodzących w skład komisji
powołanych do przeprowadzenia referendów zarządzonych na dzień 18 lutego 1996 r.
(Dz. U. Nr 12, poz. 67)
Na podstawie art. 55 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja
wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205 i z 1995 r.
Nr 132, poz. 640), w związku z art. 44 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o
referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487), po porozumieniu z Państwową Komisją
Wyborczą, zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Osobom wchodzącym w skład Państwowej Komisji Wyborczej oraz wojewódzkich
i obwodowych komisji do spraw referendum, powołanych do przeprowadzenia
referendów w dniu 18 lutego 1996 r., zwanych dalej "komisjami", przysługują w
związku z udziałem w pracach tych komisji diety, zwrot kosztów podróży i inne
należności na zasadach określonych w zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej z dnia 14 sierpnia 1990 r. w sprawie diet i innych należności z tytułu
podróży służbowych na obszarze kraju (Monitor Polski Nr 32, poz. 257 i Nr 48,
poz. 368, z 1991 r. Nr 8, poz. 59 i Nr 42, poz. 290, z 1992 r. Nr 5, poz. 28, Nr
14, poz. 107 i Nr 35, poz. 253, z 1993 r. Nr 10, poz. 69 i Nr 56, poz. 521, z
1994 r. Nr 6, poz. 55, Nr 43, poz. 357, Nr 61, poz. 539 i Nr 64, poz. 572 oraz z
1995 r. Nr 16, poz. 200), z uwzględnieniem zmian wynikających z rozporządzenia.
2. Dieta dla osób wchodzących w skład komisji wynosi półtorej diety ustalonej na
podstawie zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, o którym mowa w ust.
1.
3. Dieta, o której mowa w ust. 2, nie przysługuje za czas związany z
przeprowadzeniem głosowania i ustaleniem wyników głosowania.
4. Osobom wchodzącym w skład komisji przysługuje zwrot kosztów przejazdów
publicznymi środkami komunikacji.
5. W szczególnie uzasadnionych wypadkach, związanych zwłaszcza z brakiem
możliwości dojazdu publicznymi środkami komunikacji, osobom wchodzącym w skład
komisji przysługuje, za zgodą przewodniczącego komisji, zwrot kosztów przejazdu
własnym pojazdem samochodowym według stawek określonych w zarządzeniu Ministra
Transportu, Żeglugi i Łączności z dnia 9 maja 1989 r. w sprawie używania
samochodów osobowych, motocykli i motorowerów do celów służbowych (Monitor
Polski Nr 16, poz. 117 i Nr 35, poz. 279) lub zwrot kosztów za przejazd pojazdem
przedsiębiorstwa usługowego.
§ 2. 1. Należności, o których mowa w § 1, są wypłacane na podstawie rachunków
akceptowanych przez przewodniczącego bądź, z jego upoważnienia, przez zastępcę
przewodniczącego właściwej komisji, w odniesieniu do osób wchodzących w skład:
1) Państwowej Komisji Wyborczej - przez Krajowe Biuro Wyborcze,
2) wojewódzkich komisji - przez właściwą delegaturę wojewódzką Krajowego Biura
Wyborczego,
3) obwodowych komisji - przez właściwe zarządy gmin.
2. Należności wymienione w ust. 1 są pokrywane z budżetu państwa ze środków
finansowych przeznaczonych na pokrycie kosztów związanych z przeprowadzeniem
referendum.
§ 3. Przepisy rozporządzenia stosuje się również do osób wykonujących czynności
inspekcji na polecenie i z upoważnienia właściwych komisji.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 2 stycznia
1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 31 stycznia 1996 r.
w sprawie zryczałtowanej diety dla osób wchodzących w skład komisji powołanych
do przeprowadzenia referendów zarządzonych na dzień 18 lutego 1996 r.
(Dz. U. Nr 12, poz. 68)
Na podstawie art. 55 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja
wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205 i z 1995 r.
Nr 132, poz. 640) w związku z art. 44 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o
referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487), po porozumieniu z Państwową Komisją
Wyborczą, zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Osobom wchodzącym w skład wojewódzkich i obwodowych komisji do spraw
referendum za czas związany z przeprowadzeniem głosowania w referendach w dniu
18 lutego 1996 r. oraz ustaleniem wyników głosowania przysługuje zryczałtowana
dieta w wysokości:
1) osobom wchodzącym w skład wojewódzkich komisji - 20% przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w miesiącu zarządzenia
referendum,
2) osobom wchodzącym w skład obwodowych komisji - 10% wynagrodzenia, o którym
mowa w pkt 1.
2. Dieta nie przysługuje, jeżeli osoba wchodząca w skład komisji nie
uczestniczyła w czynnościach, o których mowa w ust. 1.
§ 2. 1. Diety wymienione w § 1 są wypłacane na podstawie pisemnego potwierdzenia
przewodniczącego bądź, z jego upoważnienia, zastępcy przewodniczącego właściwej
komisji.
2. Diety wypłacają:
1) osobom wchodzącym w skład wojewódzkich komisji - właściwe delegatury
wojewódzkie Krajowego Biura Wyborczego,
2) osobom wchodzącym w skład obwodowych komisji - właściwe zarządy gmin.
§ 3. Należności, o których mowa w § 1, są pokrywane z budżetu państwa ze środków
finansowych przeznaczonych na pokrycie kosztów związanych z przeprowadzeniem
referendum.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 19 stycznia 1996 r.
w sprawie struktury organizacyjnej i szczegółowego zakresu działania Państwowej
Inspekcji Telekomunikacyjnej i Pocztowej.
(Dz. U. Nr 12, poz. 70)
Na podstawie art. 30 ust. 2 i art. 33 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o
łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Państwowa Inspekcja Telekomunikacyjna i Pocztowa, zwana dalej "PITiP",
jest organem Ministra Łączności powołanym do kontroli:
1) przewodowych sieci i urządzeń telekomunikacyjnych,
2) działalności w dziedzinie poczty.
2. PITiP jest państwową jednostką budżetową.
§ 2. Do zakresu działania PITiP należy:
1) kontrola jakości usług telekomunikacyjnych,
2) kontrola jakości funkcjonowania urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych
oraz zgodności ich pracy z obowiązującymi przepisami, normami i wymaganiami
technicznymi,
3) kontrola oznakowania urządzeń i systemów telekomunikacyjnych, posiadających
świadectwa homologacji,
4) ustalanie przypadków prowadzenia działalności w dziedzinie telekomunikacji
bez wymaganego zezwolenia lub koncesji,
5) kontrola urządzeń i systemów telekomunikacyjnych, mająca na celu wykrywanie
urządzeń i systemów telekomunikacyjnych, w tym kabli i przewodów, zakładanych i
używanych bez wymaganego świadectwa homologacji, oraz sprawdzanie ważności
świadectwa homologacji,
6) kontrola operatorów sieci telekomunikacyjnych w zakresie dopełnienia
obowiązku uzgodnienia planów budowy, przebudowy lub rozbudowy sieci
telekomunikacyjnych,
7) kontrola budowy przewodowych linii, urządzeń i sieci telekomunikacyjnych,
8) kontrola dopełniania przez operatorów sieci telekomunikacyjnych obowiązku
uiszczania opłat za używanie linii, urządzeń lub sieci telekomunikacyjnych,
9) sporządzanie i przedkładanie Ministrowi Łączności sprawozdań i informacji
stanowiących jakościową i ilościową analizę pracy poszczególnych sieci
telekomunikacyjnych,
10) pobieranie opłat oraz prowadzenie ewidencji uiszczania rocznych opłat
należnych od podmiotów, które uzyskały zezwolenie na używanie linii, urządzeń
lub sieci telekomunikacyjnych, bieżąca analiza terminowego uiszczania opłat oraz
dochodzenie zaległych opłat w postępowaniu egzekucyjnym w administracji,
11) współdziałanie z Państwową Agencją Radiokomunikacyjną w zakresie ustalania
źródeł i przyczyn zakłóceń w pracy sieci telekomunikacyjnych,
12) współdziałanie z Państwową Agencją Radiokomunikacyjną w zakresie kontroli
komórkowej sieci telekomunikacyjnej,
13) wnioskowanie do Ministra Łączności o cofnięcie świadectwa homologacji w
razie zmiany parametrów technicznych urządzenia lub systemu telekomunikacyjnego,
14) wnioskowanie do Ministra Łączności o cofnięcie koncesji lub zezwolenia
telekomunikacyjnego w przypadkach określonych w art. 19 ustawy o łączności,
15) prowadzenie ewidencji przewodowych sieci, linii i urządzeń
telekomunikacyjnych na podstawie danych ewidencyjnych dostarczanych przez
podmioty wykonujące działalność w dziedzinie telekomunikacji,
16) kontrola jakości świadczenia usług pocztowych przez Pocztę Polską i inne
uprawnione podmioty,
17) ustalanie przypadków naruszania przez inne podmioty uprawnień zastrzeżonych
dla Poczty Polskiej,
18) ustalanie przypadków prowadzenia działalności w dziedzinie poczty bez
wymaganego zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej lub bez wymaganego
wpisu do rejestru sądowego,
19) kontrola działalności w dziedzinie poczty, wykonywanej na podstawie
koncesji, w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej lub wpis do
rejestru sądowego,
20) wnioskowanie do Ministra Łączności o cofnięcie koncesji na wykonywanie
działalności w dziedzinie poczty w przypadkach określonych w art. 19 ustawy o
łączności,
21) przedkładanie do akceptacji Ministrowi Łączności sprawozdania z działalności
za rok ubiegły oraz planu pracy na rok następny,
22) wykonywanie innych zadań określonych ustawą o łączności oraz w odrębnych
przepisach mających zastosowanie do działalności PITiP.
§ 3. 1. PITiP tworzą:
1) Główny Inspektorat,
2) okręgowe inspektoraty.
2. Pracą PITiP kieruje Główny Inspektor przy pomocy zastępców i okręgowych
inspektorów oraz reprezentuje PITiP na zewnątrz.
3. Pracą okręgowych inspektoratów PITiP, kierują okręgowi inspektorzy PITiP
którzy podlegają bezpośrednio Głównemu Inspektorowi PITiP.
4. Stosunek pracy z Głównym Inspektorem nawiązuje i rozwiązuje Minister
Łączności.
5. Stosunek pracy z zastępcami Głównego Inspektora nawiązuje i rozwiązuje
Minister Łączności na wniosek Głównego Inspektora.
6. Stosunek pracy z okręgowymi inspektorami oraz z pozostałymi pracownikami
PITiP nawiązuje i rozwiązuje Główny Inspektor.
§ 4. 1. W skład Głównego Inspektoratu wchodzą:
1) departamenty (biura),
2) wydziały (zespoły),
3) samodzielne stanowiska pracy.
2. W skład okręgowych inspektoratów wchodzą:
1) wydziały,
2) samodzielne stanowiska pracy.
3. Departamentem (biurem) kieruje dyrektor, natomiast wydziałem kieruje
naczelnik.
§ 5. 1. Siedzibą Głównego Inspektoratu jest Warszawa.
2. Okręgowe Inspektoraty mają następujące siedziby i obszary działania:
1) Okręgowy Inspektorat PITiP w Gdańsku dla województw: bydgoskiego,
elbląskiego, gdańskiego, toruńskiego i włocławskiego,
2) Okręgowy Inspektorat PITiP w Katowicach dla województw: bielskiego,
częstochowskiego, katowickiego i opolskiego,
3) Okręgowy Inspektorat PITIP w Krakowie dla województw: krośnieńskiego,
krakowskiego, nowosądeckiego, przemyskiego, tarnowskiego i rzeszowskiego,
4) Okręgowy Inspektorat PITiP w Lublinie dla województw: bialskopodlaskiego,
chełmskiego, kieleckiego, lubelskiego, radomskiego, tarnobrzeskiego i
zamojskiego,
5) Okręgowy Inspektorat PITiP w Łodzi dla województw: łódzkiego, piotrkowskiego,
sieradzkiego i skierniewickiego,
6) Okręgowy Inspektorat PITiP w Olsztynie dla województw: białostockiego,
łomżyńskiego, olsztyńskiego i suwalskiego,
7) Okręgowy Inspektorat PITiP w Poznaniu dla województw: gorzowskiego,
kaliskiego, konińskiego, leszczyńskiego, pilskiego, poznańskiego i
zielonogórskiego,
8) Okręgowy Inspektorat PITIP w Szczecinie dla województw: koszalińskiego,
słupskiego i szczecińskiego,
9) Okręgowy Inspektorat PITiP w Warszawie dla województw: ciechanowskiego,
ostrołęckiego, płockiego, siedleckiego i warszawskiego,
10) Okręgowy Inspektorat PITiP we Wrocławiu dla województw: jeleniogórskiego,
legnickiego, wałbrzyskiego i wrocławskiego.
§ 6. Obsługę kadrową, ekonomiczno-finansową i administracyjno-gospodarczą
okręgowych inspektoratów wykonuje Główny Inspektorat.
§ 7. Organizację wewnętrzną, w szczególności strukturę, zakres zadań jednostek i
komórek organizacyjnych oraz tryb pracy PITiP określa regulamin organizacyjny
PITiP nadany przez Głównego Inspektora i zatwierdzony przez Ministra Łączności.
§ 8. Pracownicy Państwowej Inspekcji Telekomunikacyjnej stają się z mocy prawa
pracownikami PITiP z zachowaniem dotychczasowych stosunków pracy i wynikających
z nich praw i obowiązków.
§ 9. Traci moc rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 2 października 1991 r. w
sprawie struktury organizacyjnej i szczegółowego zakresu działania Państwowej
Inspekcji Telekomunikacyjnej (Dz. U. Nr 96, poz. 428).
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Łączności: A: Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 26 stycznia 1996 r.
w sprawie terenowych organów specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie
bezpieczeństwa państwa.
(Dz. U. Nr 12, poz. 71)
Na podstawie art. 85 ust. 6 i art. 102 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo
budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) terenowe organy specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie
bezpieczeństwa państwa, ich organizację oraz szczegółowy zakres działania,
2) organy właściwe do orzekania w sprawach odpowiedzialności zawodowej w
budownictwie objętym specjalistycznym nadzorem budowlanym, o którym mowa w pkt
1.
§ 2. Artykuły powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia oznaczają
artykuły ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz.
414), zwanej dalej "ustawą".
§ 3. 1. Terenowymi organami specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie
bezpieczeństwa państwa są podlegli Ministrowi Spraw Wewnętrznych:
1) Naczelny Inspektor Nadzoru Budowlanego, wykonujący swoje zadania przy pomocy
zastępcy oraz Naczelnego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego, w którego skład
wchodzą następujące komórki organizacyjne:
a) Wydział Orzecznictwa,
b) Wydział Terenowego Nadzoru Budowlanego,
c) Wydział Organizacyjno-Administracyjny
2) Kierownik Inspektoratu Nadzoru Budowlanego, wykonujący swoje zadania przy
pomocy zastępcy oraz Inspektoratu Nadzoru Budowlanego, w którego skład wchodzą
następujące komórki organizacyjne:
a) Sekcja Orzecznictwa,
b) Sekcja Terenowego Nadzoru Budowlanego,
c) Sekretariat.
2. Naczelny Inspektor Nadzoru Budowlanego oraz Kierownik Inspektoratu Nadzoru
Budowlanego są powoływani i odwoływani przez Ministra Spraw Wewnętrznych.
§ 4. Do właściwości organów, o których mowa w § 3, należy specjalistyczny nadzór
budowlany, obejmujący obiekty i roboty budowlane służące celom bezpieczeństwa
państwa oraz celom wojskowych jednostek podległych Ministrowi Spraw
Wewnętrznych, na terenach zamkniętych, w zakresie spraw i związanych z nimi
środków działania regulowanych ustawą.
§ 5. Do zakresu działania Naczelnego Inspektora Nadzoru Budowlanego należy:
1) wykonywanie nadzoru i kontroli działalności Kierownika Inspektoratu Nadzoru
Budowlanego,
2) rozpatrywanie odwołań od decyzji Kierownika Inspektoratu Nadzoru Budowlanego,
3) orzekanie w I instancji w sprawach odpowiedzialności zawodowej w budownictwie
objętym specjalistycznym nadzorem budowlanym.
§ 6. Do zakresu działania Kierownika Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w
postępowaniu poprzedzającym rozpoczęcie robót budowlanych należy:
1) składanie wniosków Ministrowi Spraw Wewnętrznych w sprawie upoważnienia do
udzielenia zgody na odstępstwo od ustanowionych przez niego przepisów
techniczno-budowlanych,
2) wydawanie postanowień o udzieleniu bądź odmowie zgody na odstępstwo od
przepisów techniczno-budowlanych, ustanowionych przez Ministra Spraw
Wewnętrznych, po uzyskaniu jego upoważnienia,
3) nakładanie na inwestorów, w decyzji o pozwoleniu na budowę, obowiązku
ustanowienia inspektora nadzoru inwestorskiego lub autorskiego w wypadkach, o
których mowa w art. 19 ust. 1 i w zarządzeniu Ministra Gospodarki Przestrzennej
i Budownictwa z dnia 15 grudnia 1994 r. w sprawie rodzajów obiektów budowlanych,
przy których realizacji jest wymagane ustanowienie inspektora nadzoru
inwestorskiego (Monitor Polski z 1995 r. Nr 2, poz. 28),
4) przyjmowanie zgłoszeń o zamiarze budowy, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt
1, 2, 4 i 9, oraz wykonywania robót budowlanych wymienionych w ust. 2 tego
artykułu,
5) zgłaszanie sprzeciwu, o którym mowa w art. 30 ust. 2, wydawanie decyzji
nakładającej obowiązek uzyskania pozwolenia na wykonanie określonego obiektu lub
robót budowlanych, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 9 oraz w ust. 2
tego artykułu, jeżeli ich realizacja może spowodować skutki wymienione w art. 30
ust. 3 pkt 1-4,
6) przyjmowanie zgłoszeń o zamiarze rozbiórki obiektów budowlanych, o których
mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1,
7) zgłaszanie sprzeciwu, o którym mowa w art. 30 ust. 2, wydawanie decyzji
nakładających obowiązek uzyskania pozwolenia na rozbiórkę obiektów, o których
mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1, jeżeli ich realizacja może spowodować skutki
wymienione w art. 31 ust. 3 pkt 1 i 2,
8) żądanie, ze względu na bezpieczeństwo ludzi lub mienia, przedstawienia danych
o obiekcie budowlanym lub dotyczących prowadzenia robót rozbiórkowych,
9) wydawanie odrębnych decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego,
10) wydawanie decyzji o pozwoleniu na budowę części lub całego zamierzenia
inwestycyjnego, wraz z zatwierdzeniem projektu budowlanego, a także określanie w
nich, w razie potrzeby, warunków, o których mowa w art. 36,
11) sprawdzanie posiadania przez inwestora zgody właściwego organu nadzoru
architektoniczno-budowlanego na projektowane rozwiązania w zakresie określonym w
art. 86 ust. 3,
12) sprawdzanie uzyskania przez inwestora wymaganych przepisami szczególnymi
uzgodnień, pozwoleń lub opinii innych organów,
13) sprawdzanie projektów zagospodarowania działki i projektów
architektoniczno-budowlanych w zakresie określonym w art. 35 ust. 1 i 2,
14) wydawanie postanowień o obowiązku usunięcia nieprawidłowości wskazanych w
projekcie budowlanym,
15) wydawanie decyzji o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia
pozwolenia na budowę,
16) wydawanie decyzji o wygaśnięciu pozwoleń na budowę, w wyniku wystąpienia
przyczyn, o których mowa w art. 37 ust. 1,
17) przesyłanie wydanych decyzji o pozwoleniu na budowę organom, które wydały
decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,
18) prowadzenie rejestru decyzji o pozwoleniu na budowę oraz przechowywanie
zatwierdzonych projektów budowlanych, a także innych dokumentów objętych
pozwoleniem na budowę, co najmniej przez okres istnienia obiektu budowlanego,
19) przenoszenie decyzji o pozwoleniu na budowę na rzecz innej osoby, jeżeli
przyjęta ona wszystkie warunki zawarte w tej decyzji oraz wykazała się prawem do
dysponowania nieruchomością na cele budowlane.
§ 7. Do zakresu działania Kierownika Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w trakcie
budowy i oddawania do użytku obiektów budowlanych należy:
1) przyjmowanie zawiadomień inwestora o zamierzonym terminie rozpoczęcia robót
budowlanych, na które jest wymagane pozwolenie na budowę,
2) wydawanie w razie potrzeby, w stosunku do obiektów budowlanych wymagających
zgłoszenia, decyzji nakładającej obowiązek geodezyjnego wyznaczenia w terenie, a
po ich wybudowaniu - geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej, obejmującej ich
położenie na gruncie,
3) przyjmowanie zawiadomień o zmianie kierownika budowy lub robót, inspektora
nadzoru inwestorskiego lub projektanta sprawującego nadzór autorski,
4) wydawanie decyzji rozstrzygających o niezbędności wejścia do sąsiedniego
budynku, lokalu lub na teren sąsiedniej nieruchomości oraz określających granice
niezbędnej potrzeby i warunki korzystania z nich,
5) wydawanie decyzji nakazujących rozbiórkę obiektu budowlanego lub jego części,
budowanego lub wybudowanego w drodze samowoli budowlanej,
6) wydawanie postanowień wstrzymujących wykonywanie robót budowlanych w
okolicznościach wymienionych w art. 50 ust. 1,
7) wydawanie, w związku ze wstrzymaniem robót budowlanych, decyzji nakazujących
zaniechanie dalszych robót albo rozbiórkę obiektu lub jego części bądź
określających czynności, jakie należy wykonać w celu doprowadzenia wykonywanych
robót do stanu zgodnego z prawem i uzyskania prawa na ich wznowienie,
określających termin wykonania tych czynności, a w wypadku wykonywania robót
budowlanych polegających na rozbiórce obiektu lub jego części - nakazujących
doprowadzenie obiektu do stanu poprzedniego,
8) wydawanie decyzji o pozwoleniu na wznowienie wstrzymanych robót budowlanych,
9) przyjmowanie zawiadomień o zakończeniu budowy,
10) zgłaszanie sprzeciwu i wydawanie decyzji nakładających obowiązek uzyskania
pozwolenia na użytkowanie,
11) wydawanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie z zachowaniem warunków, o
których mowa w art. 59,
12) wydawanie decyzji odmawiających pozwolenia na użytkowanie,
13) przesyłanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie organom, które wydały
decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
§ 8. Do zakresu działania Kierownika Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w trakcie
utrzymywania obiektów budowlanych należy:
1) wydawanie, w razie stwierdzenia okoliczności wymienionych w art. 62 ust. 3,
decyzji nakazujących przeprowadzenie kontroli, o których mowa w art. 62 ust. 1,
oraz żądających przedstawienia ekspertyzy stanu technicznego obiektu lub jego
części,
2) wydawanie decyzji nakazujących usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości,
wymienionych w art. 66,
3) wydawanie decyzji wzywających właściciela albo zarządcę do rozbiórki nie
użytkowanego, zniszczonego lub nie wykończonego obiektu budowlanego, który nie
nadaje się do remontu, odbudowy lub wykończenia,
4) wydawanie decyzji nakazujących opróżnienie bądź wyłączenie z użytkowania
całości lub części budynku przeznaczonego na pobyt ludzi, bezpośrednio grożącego
zawaleniem, oraz wykonywanie czynności wymienionych w art. 68 pkt 2 i 3,
5) stosowanie niezbędnych środków zabezpieczających, w razie konieczności
niezwłocznego podjęcia działań mających na celu usunięcie niebezpieczeństwa dla
ludzi lub mienia, oraz przyjmowanie zawiadomień organów Policji i Państwowej
Straży Pożarnej o podjętych działaniach w tym zakresie,
6) wydawanie decyzji o pozwoleniu na zmianę sposobu użytkowania obiektu
budowlanego lub jego części,
7) wydawanie decyzji nakazujących przywrócenie poprzedniego sposobu użytkowania
obiektu budowlanego lub jego części, w razie samowolnej zmiany sposobu
użytkowania obiektu,
8) przyjmowanie zawiadomień oraz prowadzenie postępowania wyjaśniającego w
sprawie przyczyn katastrof budowlanych,
9) podejmowanie czynności, o których mowa w art. 76 ust. 1,
10) wydawanie decyzji określających zakres i termin wykonania niezbędnych robót
w celu uporządkowania terenu katastrofy i zabezpieczenia obiektu budowlanego,
11) wydawanie postanowień zlecających sporządzenie ekspertyzy, o której mowa w
art. 78 ust. 2.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych: J. Konieczny
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 24 stycznia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia towarów, które mogą być
przedmiotem czasowego przywozu z zagranicy lub czasowego wywozu za granicę.
(Dz. U. Nr 12, poz. 72)
Na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz.
U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 31
sierpnia 1990 r. w sprawie określenia towarów, które mogą być przedmiotem
czasowego przywozu z zagranicy lub czasowego wywozu za granicę (Dz. U. Nr 64,
poz. 382 oraz z 1992 r. Nr 25, poz. 111 i Nr 49, poz. 228) w § 1 dodaje się pkt
14 i 15 w brzmieniu:
"14) sprzęt wojskowy lub policyjny oraz niezbędne wyposażenie polskich i
zagranicznych jednostek wojskowych lub policyjnych, przeznaczone do celów
reprezentacyjnych, wykonywania zadań lub ćwiczeń oraz przeprowadzania operacji w
ramach międzynarodowych misji pokojowych,
15) towary przywożone do wytworzenia lub remontu jednostek pływających,
przeznaczonych do wywozu za granicę, w celu realizacji umów z kontrahentami
zagranicznymi."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: J. Buchacz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 11 grudnia 1995 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o samorządzie terytorialnym.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74)
1. Na podstawie art. 14 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy
o samorządzie terytorialnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 124, poz.
601) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst
ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 16, poz.
95), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 18 maja 1990 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym
oraz innych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 199),
2) ustawą z dnia 21 czerwca 1990 r. o zmianie niektórych ustaw dotyczących
samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 43, poz. 253),
3) ustawą z dnia 14 grudnia 1990 r. o dochodach gmin i zasadach ich
subwencjonowania w 1991 r. oraz o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym
(Dz. U. Nr 89, poz. 518),
4) ustawą z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. Nr 4, poz. 18),
5) ustawą z dnia 11 października 1991 r. o referendum gminnym (Dz. U. Nr 110,
poz. 473),
6) ustawą z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych
(Dz. U. Nr 85, poz. 428),
7) ustawą z dnia 6 listopada 1992 r. o zmianie ustawy o samorządzie
terytorialnym (Dz. U. Nr 100, poz. 499, z 1994 r. Nr 86, poz. 397 i z 1995 r. Nr
2, poz. 6),
8) ustawą z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu
ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78),
9) ustawą z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych
(Dz. U. Nr 122, poz. 593),
10) ustawą z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr
74, poz. 368),
11) ustawą z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o samorządzie
terytorialnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 124, poz. 601)
i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z
dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym nie obejmuje:
1) art. 4 ustawy z dnia 18 maja 1990 r. o zmianie ustawy o samorządzie
terytorialnym oraz innych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 199), który stanowi:
"Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem 27 maja 1990 r.";
2) art. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 1990 r. o zmianie niektórych ustaw
dotyczących samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 43, poz. 253), który stanowi:
"Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 27 maja 1990
r.";
3) art. 29 ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o dochodach gmin i zasadach ich
subwencjonowania w 1991 r. oraz o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym
(Dz. U. Nr 89, poz. 518), który stanowi:
"Art. 29. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1991 r., z tym że do
opracowania budżetów gmin na 1991 r. stosuje się przepisy niniejszej ustawy.";
4) art. 78 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. Nr 4, poz.
18), który stanowi:
"Art. 78. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1991 r., z tym że do
przygotowania i opracowania projektów budżetu państwa i budżetów gmin na 1991 r.
stosuje się przepisy niniejszej ustawy, z wyjątkiem art. 31 ust. 1 i 2, art. 32
i art. 33 ust. 1.";
5) art. 45 ustawy z dnia 11 października 1991 r. o referendum gminnym (Dz. U. Nr
110, poz. 473), który stanowi:
"Art. 45. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
6) art. 29 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach
obrachunkowych (Dz. U. Nr 85, poz. 428), który stanowi:
"Art. 29. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1993 r.";
7) art. 2 i 3 ustawy z dnia 6 listopada 1992 r. o zmianie ustawy o samorządzie
terytorialnym (Dz. U. Nr 100, poz. 499, z 1994 r. Nr 86, poz. 397 i z 1995 r. Nr
2, poz. 6), które stanowią:
"Art. 2. Gminy i inne komunalne osoby prawne, których działalność gospodarcza
wykracza poza zakres określony w art. 9 ust. 2, obowiązane są doprowadzić do jej
zgodności z ustawą w nieprzekraczalnym terminie do dnia 31 grudnia 1995 r.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
8) art. 11 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu
ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78),
który stanowi:
"Art. 11. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
9) art. 35 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach
odwoławczych (Dz. U. Nr 122, poz. 593), który stanowi:
"Art. 35. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
10) art. 69 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym
(Dz. U. Nr 74, poz. 368), który stanowi:
"Art. 69. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.";
11) art. 8-13 i 15 ustawy z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o
samorządzie terytorialnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 124, poz.
601), które stanowią:
"Art. 8. 1. W przypadku radnego, który w dniu wejścia w życie ustawy pozostaje w
stosunku pracy w urzędzie gminy, w której uzyskał mandat, lub jest kierownikiem
jednostki organizacyjnej tej gminy, niezłożenie w terminie 6 miesięcy od dnia
wejścia w życie ustawy wniosku o urlop bezpłatny jest równoznaczne ze
zrzeczeniem się mandatu.
2. W przypadku radnego będącego kierownikiem jednostki organizacyjnej przejętej
lub utworzonej przez gminę po dniu wejścia w życie ustawy, termin, o którym mowa
w ust. 1, liczy się od dnia przejęcia lub utworzenia tej jednostki.
3. Do czasu upływu kadencji rady gminy Warszawa-Centrum wybranej w wyborach w
dniu 19 czerwca 1994 r. do radnego, który w dniu wejścia w życie ustawy jest
członkiem zarządu dzielnicy w tej gminie i pozostaje w stosunku pracy w urzędzie
gminy, nie stosuje się przepisów ust. 1 oraz art. 24b ustawy wymienionej w art.
1.
Art. 9. Rada gminy wybrana w wyborach w dniu 19 czerwca 1994 r., która do czasu
wejścia w życie ustawy nie dokonała wyboru zarządu, obowiązana jest dokonać tego
wyboru w ciągu trzech miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. W przypadku
niewybrania zarządu w tym terminie stosuje się przepisy art. 28a ustawy
wymienionej w art. 1.
Art. 10. 1. Rady gminy dostosują statuty do zmian wynikających ze zmian do
ustawy wymienionej w art. 1 w terminach:
1) 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy - w przypadku gmin liczących do 300
000 mieszkańców,
2) 4 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy - w przypadku gmin liczących
powyżej 300 000 mieszkańców.
2. Rady gmin warszawskich oraz Rada m.st. Warszawy obowiązane są również
dostosować statuty do zmian wynikających z ustawy wymienionej w art. 7.
3. W terminie 1 roku od dnia wejścia w życie ustawy rady gmin ogłoszą w
wojewódzkim dzienniku urzędowym jednolite teksty statutów gmin.
Art. 11. W terminach określonych w art. 10 ust. 1 rady gmin dostosują skład
komisji rewizyjnej do zasad wynikających z art. 18a ust. 2 ustawy wymienionej w
art. 1.
Art. 12. W terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy rady gmin
liczących ponad 100 000 mieszkańców przeprowadzą wybory uzupełniające do sejmiku
samorządowego, zgodnie z zasadą określoną w art. 78 ust. 1 pkt 4 ustawy
wymienionej w art. 1.
Art. 13. 1. Wybory do rad gmin zarządzone przed dniem wejścia w życie ustawy
przeprowadza się na podstawie dotychczasowych przepisów.
2. Do postępowania w sprawie referendum gminnego wszczętego z inicjatywy rady
gminy lub na wniosek mieszkańców przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się
przepisy dotychczasowe."
"Art. 15. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisu art. 37b ustawy wymienionej w art. 1, który wchodzi w życie z
dniem 1 stycznia 1996 r."
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1995 r.
(poz. 74)
USTAWA
z dnia 8 marca 1990 r.
o samorządzie terytorialnym.
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Mieszkańcy gminy tworzą z mocy prawa wspólnotę samorządową.
2. Ilekroć w niniejszej ustawie jest mowa o gminie, należy przez to rozumieć
wspólnotę samorządową oraz odpowiednie terytorium.
Art. 2. 1. Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną
odpowiedzialność.
2. Gmina posiada osobowość prawną.
3. Samodzielność gminy podlega ochronie sądowej.
Art. 3. 1. O ustroju gminy stanowi jej statut.
2. Projekt statutu gminy powyżej 300 000 mieszkańców podlega uzgodnieniu z
Prezesem Rady Ministrów.
3. W sprawach spornych rozstrzyga Rada Ministrów.
Art. 4. 1. 1) Tworzenie, łączenie, podział i znoszenie gmin, ustalanie ich
granic i nazw oraz siedzib władz następuje w drodze rozporządzenia Rady
Ministrów, po przeprowadzeniu konsultacji z mieszkańcami.
2. 2) Przy tworzeniu, łączeniu, podziale, znoszeniu gmin i ustalaniu ich granic
należy dążyć do tego, aby gmina obejmowała obszar możliwie jednorodny ze względu
na układ osadniczy i przestrzenny oraz więzi społeczne i gospodarcze
zapewniające zdolność wykonywania zadań publicznych.
3. 3) Nadanie gminie lub miejscowości statusu miasta następuje w drodze
rozporządzenia Rady Ministrów.
Art. 5. 1. 4) Gmina może tworzyć jednostki pomocnicze: sołectwa oraz dzielnice,
osiedla i inne.
2. 4) Jednostkę pomocniczą tworzy rada gminy, w drodze uchwały, po
przeprowadzeniu konsultacji z mieszkańcami lub z ich inicjatywy.
3. 4) Zasady tworzenia, łączenia, podziału oraz znoszenia jednostki pomocniczej
określa statut gminy.
4. 5) W miastach, w których istniały w dniu 1 stycznia 1990 r. wyodrębnione
administracyjnie dzielnice, mogą one uzyskać status gminy. Decyzje w tej kwestii
podejmuje Prezes Rady Ministrów po zasięgnięciu opinii zainteresowanych
środowisk. Dzielnice stanowiące gminy tworzą obligatoryjny związek gmin, którego
zadania i ustrój określa odrębna ustawa.
Rozdział 2
Zakres działania i zadania gminy
Art. 6. 1. Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o
znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
2. Jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, rozstrzyganie w sprawach, o których mowa
w ust. 1, należy do gminy.
Art. 7. 1. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych
gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:
1) ładu przestrzennego, gospodarki terenami i ochrony środowiska,
2) gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego,
3) wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania
ścieków komunalnych, utrzymania czystości oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i
utylizacji odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną,
4) lokalnego transportu zbiorowego,
5) ochrony zdrowia,
6) pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych,
7) komunalnego budownictwa mieszkaniowego,
8) oświaty, w tym szkół podstawowych, przedszkoli i innych placówek
oświatowo-wychowawczych,
9) kultury, w tym bibliotek komunalnych i innych placówek upowszechniania
kultury,
10) kultury fizycznej, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych,
11) targowisk i hal targowych,
12) zieleni komunalnej i zadrzewień,
13) cmentarzy komunalnych,
14) porządku publicznego i ochrony przeciwpożarowej,
15) utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz
obiektów administracyjnych,
16) 6) zapewnienia kobietom w ciąży opieki socjalnej, medycznej i prawnej.
2. Ustawy określają, które zadania własne gminy mają charakter obowiązkowy.
3. 7) Przekazanie gminie, w drodze ustawy, nowych zadań własnych wymaga
zapewnienia koniecznych środków finansowych na ich realizację w postaci
zwiększenia dochodów własnych gminy lub subwencji. Przepis art. 8 ust. 4 i 5
stosuje się odpowiednio.
Art. 8. 8) 1. Ustawy mogą nakładać na gminę obowiązek wykonywania zadań
zleconych z zakresu administracji rządowej, a także z zakresu organizacji
przygotowań i przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów.
2. Zadania z zakresu administracji rządowej gmina może wykonywać również na
podstawie porozumienia z organami tej administracji.
3. Gmina otrzymuje środki finansowe w wysokości koniecznej do wykonania zadań, o
których mowa w ust. 1 i 2.
4. Szczegółowe zasady i terminy przekazywania środków finansowych, o których
mowa w ust. 3, określają ustawy nakładające na gminy obowiązek wykonywania zadań
zleconych lub zawarte porozumienia.
5. W przypadku niedotrzymania terminów, o których mowa w ust. 4, gminie
przysługują odsetki w wysokości ustalonej dla zaległości podatkowych.
Art. 9. 1. W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne,
w tym przedsiębiorstwa, i zawierać umowy z innymi podmiotami.
2. 9) Gmina oraz inna komunalna osoba prawna nie może prowadzić działalności
gospodarczej wykraczającej poza zadania o charakterze użyteczności publicznej.
Art. 10. Wykonywanie zadań publicznych przekraczających możliwości gminy
następuje w drodze współdziałania międzykomunalnego.
Rozdział 3
Władze gminy
Art. 11. 1. Mieszkańcy gminy podejmują rozstrzygnięcia w głosowaniu powszechnym
(poprzez wybory i referendum) lub za pośrednictwem organów gminy.
2. Zasady i tryb przeprowadzania wyborów do rady gminy określa odrębna ustawa.
Art. 12. 1. 10) W sprawach samoopodatkowania mieszkańców na cele publiczne oraz
odwołania rady gminy przed upływem kadencji rozstrzyga się wyłącznie w drodze
referendum gminnego.
2. Referendum może być przeprowadzone w każdej innej sprawie ważnej dla gminy.
Art. 13. 1. 11) Referendum przeprowadza się z inicjatywy rady lub na wniosek co
najmniej 1/10 mieszkańców uprawnionych do głosowania.
2. Referendum jest ważne, jeżeli wzięło w nim udział co najmniej 30%
uprawnionych do głosowania.
3. 12) Referendum w sprawie odwołania rady gminy przed upływem kadencji
przeprowadza się wyłącznie na wniosek mieszkańców, na zasadach określonych w
ust. 1 i 2, nie wcześniej jednak niż po upływie 12 miesięcy od dnia wyborów lub
od dnia ostatniego referendum w sprawie odwołania rady gminy przed upływem
kadencji.
4. W sprawach nie uregulowanych niniejszą ustawą tryb przeprowadzenia referendum
określa odrębna ustawa.
Art. 14. 1. 13) Uchwały organów gminy zapadają zwykłą większością głosów w
obecności co najmniej połowy składu organu, chyba że ustawa stanowi inaczej.
2. W przypadku równej liczby głosów rozstrzyga głos przewodniczącego.
Art. 15. 1. Z zastrzeżeniem art. 12 organem stanowiącym i kontrolnym w gminie
jest rada gminy.
2. 14) Jeżeli siedziba rady gminy znajduje się w mieście położonym na terytorium
tej gminy, rada nosi nazwę rady miejskiej.
Art. 16. Kadencja rady gminy trwa 4 lata licząc od dnia wyboru.
Art. 17. W skład rady wchodzą radni w liczbie:
- piętnastu w gminach do 4.000 mieszkańców,
- osiemnastu w gminach do 7.000 mieszkańców,
- dwudziestu w gminach do 10.000 mieszkańców,
- dwudziestu dwóch w gminach do 15.000 mieszkańców,
- dwudziestu czterech w gminach do 20.000 mieszkańców,
- dwudziestu ośmiu w gminach do 40.000 mieszkańców,
- trzydziestu dwóch w gminach do 60.000 mieszkańców,
- trzydziestu sześciu w gminach do 80.000 mieszkańców,
- czterdziestu w gminach do 100.000 mieszkańców,
- czterdziestu pięciu w gminach do 200.000 mieszkańców
oraz po pięciu na każde dalsze rozpoczęte 100.000 mieszkańców, nie więcej jednak
niż stu radnych.
Art. 18. 1. Do właściwości rady gminy należą wszystkie sprawy pozostające w
zakresie działania gminy, o ile ustawy nie stanowią inaczej.
2. Do wyłącznej właściwości rady gminy należy:
1) uchwalanie statutu gminy,
2) wybór i odwołanie zarządu, stanowienie o kierunkach jego działania oraz
przyjmowanie sprawozdań z jego działalności,
3) 15) powoływanie i odwoływanie skarbnika gminy, który jest głównym księgowym
budżetu, oraz sekretarza gminy - na wniosek przewodniczącego zarządu,
4) 16) uchwalanie budżetu gminy, rozpatrywanie sprawozdania z wykonania budżetu
oraz podejmowanie uchwały w sprawie udzielenia lub nieudzielenia absolutorium
zarządowi z tego tytułu,
5) uchwalanie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego,
6) uchwalanie programów gospodarczych,
7) 17) ustalanie zakresu działania jednostek pomocniczych, zasad przekazywania
im składników mienia do korzystania oraz zasad przekazywania środków budżetowych
na realizację zadań przez te jednostki,
8) podejmowanie uchwał w sprawach podatków i opłat w granicach określonych w
odrębnych ustawach,
9) podejmowanie uchwał w sprawach majątkowych gminy, przekraczających zakres
zwykłego zarządu, dotyczących:
a) 18) określania zasad nabycia, zbycia i obciążenia nieruchomości gruntowych
oraz ich wydzierżawiania lub najmu na okres dłuższy niż trzy lata, o ile ustawy
szczególne nie stanowią inaczej; do czasu określenia zasad zarząd może dokonywać
tych czynności wyłącznie za zgodą rady gminy,
b) 19) emitowania obligacji oraz określania zasad ich zbywania, nabywania i
wykupu przez zarząd,
c) 20) zaciągania długoterminowych pożyczek i kredytów,
d) 20) ustalania maksymalnej wysokości pożyczek i kredytów krótkoterminowych
zaciąganych przez zarząd w roku budżetowym,
e) 19) zobowiązań w zakresie podejmowania inwestycji i remontów o wartości
przekraczającej granicę ustalaną corocznie przez radę gminy,
f) 19) tworzenia i przystępowania do spółek i spółdzielni oraz rozwiązywania i
występowania z nich,
g) 19) określania zasad wnoszenia, cofania i zbywania udziałów i akcji przez
zarząd,
h) 19) tworzenia, likwidacji i reorganizacji przedsiębiorstw, zakładów i innych
gminnych jednostek organizacyjnych oraz wyposażania ich w majątek,
i) 21) ustalania maksymalnej wysokości pożyczek i poręczeń udzielanych przez
zarząd w roku budżetowym,
10) określanie wysokości sumy, do której zarząd gminy może samodzielnie zaciągać
zobowiązania,
11) podejmowanie uchwał w sprawie przyjęcia zadań z zakresu administracji
rządowej, o których mowa w art. 8 ust. 2,
12) podejmowanie uchwał w sprawach współdziałania z innymi gminami oraz
wydzielanie na ten cel odpowiedniego majątku,
13) podejmowanie uchwał w sprawach: herbu gminy, nazw ulic i placów publicznych
oraz wznoszenia pomników,
14) nadawanie honorowego obywatelstwa gminy,
15) stanowienie w innych sprawach zastrzeżonych ustawami do kompetencji rady
gminy.
3. (skreślony 22) ).
4. (skreślony 23) ).
Art. 18a. 24) 1. Rada gminy kontroluje działalność zarządu oraz gminnych
jednostek organizacyjnych; w tym celu powołuje komisję rewizyjną.
2. W skład komisji rewizyjnej wchodzą radni, z wyjątkiem radnych pełniących
funkcje, o których mowa w art. 19 ust. 1, oraz będących członkami zarządu.
Przepisu art. 21 ust. 2 nie stosuje się.
3. Komisja rewizyjna opiniuje wykonanie budżetu gminy i występuje z wnioskiem do
rady gminy w sprawie udzielenia lub nieudzielenia absolutorium zarządowi.
Wniosek w sprawie absolutorium podlega zaopiniowaniu przez regionalną izbę
obrachunkową.
4. Komisja rewizyjna wykonuje inne zadania zlecone przez radę w zakresie
kontroli. Uprawnienie to nie narusza uprawnień kontrolnych innych komisji,
powoływanych przez radę gminy na podstawie art. 21 ust. 1.
5. Zasady i tryb działania komisji rewizyjnej określa statut gminy.
Art. 19. 25) 1. Rada gminy wybiera ze swego grona przewodniczącego i 1-3
wiceprzewodniczących bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej
połowy ustawowego składu rady, w głosowaniu tajnym.
2. Przewodniczący rady organizuje pracę rady i prowadzi jej obrady. W przypadku
nieobecności przewodniczącego, zadania przewodniczącego wykonuje jego zastępca.
3. Funkcji, o których mowa w ust. 1, nie można łączyć z funkcją członka zarządu.
4. Odwołanie przewodniczącego i wiceprzewodniczących następuje na wniosek co
najmniej 1/4 ustawowego składu rady gminy w trybie określonym w ust. 1.
Art. 20. 1. Rada gminy obraduje na sesjach zwoływanych przez przewodniczącego w
miarę potrzeby, nie rzadziej jednak niż raz na kwartał.
2. 26) Pierwszą sesję nowo wybranej rady gminy zwołuje przewodniczący rady
poprzedniej kadencji, w ciągu 7 dni po ogłoszeniu zbiorczych wyników wyborów do
rad na obszarze całego kraju.
3. Na wniosek zarządu lub co najmniej 1/4 ustawowego składu rady gminy
przewodniczący obowiązany jest zwołać sesję w ciągu 7 dni od daty złożenia
wniosku.
Art. 21. 1. Rada gminy może powoływać stałe i doraźne komisje do określonych
zadań, ustalając przedmiot działania oraz skład osobowy.
2. W skład komisji mogą wchodzić osoby spoza rady gminy w liczbie nie
przekraczającej połowy składu komisji.
3. Komisje podlegają radzie gminy, przedkładają jej plan pracy oraz sprawozdania
z działalności.
Art. 22. 27) 1. Organizację wewnętrzną oraz tryb pracy organów gminy określa
statut gminy.
2. Statut gminy podlega ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym.
Art. 23. 1. 28) Radny reprezentuje wyborców, utrzymuje stałą więź z mieszkańcami
oraz ich organizacjami, przyjmuje zgłaszane postulaty i przedstawia je organom
gminy do rozpatrzenia.
2. 29) Radni mogą tworzyć kluby radnych, działające na zasadach określonych w
statucie gminy.
Art. 23a. 30) 1. Przed przystąpieniem do wykonywania mandatu radni składają
ślubowanie:
"Ślubuję uroczyście jako radny pracować dla dobra i pomyślności gminy, działać
zawsze zgodnie z prawem oraz z interesami gminy i jej mieszkańców - godnie i
rzetelnie reprezentować swoich wyborców, troszczyć się o ich sprawy oraz nie
szczędzić sił dla wykonania zadań gminy."
2. Ślubowanie odbywa się w ten sposób, że po odczytaniu roty wywołani kolejno
radni powstają i wypowiadają słowo "ślubuję".
3. Radni nieobecni na pierwszej sesji rady gminy oraz radni, którzy uzyskali
mandat w czasie trwania kadencji, składają ślubowanie na pierwszej sesji, na
której są obecni.
Art. 24. Radny jest obowiązany brać udział w pracach rady gminy i jej organów
oraz innych instytucji samorządowych, do których został wybrany lub desygnowany.
Art. 24a. 31) 1. Z radnym nie może być nawiązywany stosunek pracy w urzędzie
gminy, w której radny uzyskał mandat.
2. Przepis ust. 1 dotyczy również kierowników gminnych jednostek
organizacyjnych.
3. Przepis ust. 1 nie dotyczy radnych wybranych do zarządu, z którymi stosunek
pracy nawiązywany jest na podstawie wyboru.
4. Nawiązanie przez radnego stosunku pracy, o którym mowa w ust. 1 i 2, jest
równoznaczne ze zrzeczeniem się mandatu.
Art. 24b. 31) 1. Osoba wybrana na radnego nie może wykonywać pracy w ramach
stosunku pracy w urzędzie gminy, w której uzyskała mandat, oraz wykonywać
funkcji kierownika w jednostce organizacyjnej tej gminy. Przed przystąpieniem do
wykonywania mandatu osoba ta obowiązana jest złożyć wniosek o urlop bezpłatny w
terminie 7 dni od dnia ogłoszenia wyników wyborów przez właściwy organ wyborczy.
2. Radny, o którym mowa w ust. 1, otrzymuje urlop bezpłatny na okres sprawowania
mandatu oraz 3 miesięcy po jego wygaśnięciu.
3. Radny otrzymuje urlop bezpłatny bez względu na rodzaj i okres trwania
stosunku pracy. Stosunek pracy zawarty na czas określony, który ustałby przed
terminem zakończenia urlopu bezpłatnego, przedłuża się do 3 miesięcy po
zakończeniu tego urlopu.
4. W przypadku radnego wykonującego funkcję kierownika w jednostce
organizacyjnej, przejętej lub utworzonej przez gminę w czasie kadencji, termin,
o którym mowa w ust. 1, wynosi 6 miesięcy od dnia przejęcia lub utworzenia tej
jednostki.
5. Niezłożenie przez radnego wniosku, o którym mowa w ust. 1, jest równoznaczne
ze zrzeczeniem się mandatu.
6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio w przypadku obsadzenia mandatu rady
w drodze uchwały rady gminy podjętej na podstawie przepisów ustawy - Ordynacja
wyborcza do rad gmin.
Art. 24c. 31) Po wygaśnięciu mandatu odpowiednio urząd gminy lub gminna
jednostka organizacyjna przywraca radnego do pracy na tym samym lub równorzędnym
stanowisku pracy z wynagrodzeniem odpowiadającym wynagrodzeniu, jakie radny
otrzymywałby, gdyby nie przysługujący urlop bezpłatny. Radny zgłasza gotowość
przystąpienia do pracy w terminie 7 dni od dnia wygaśnięcia mandatu.
Art. 24d. 31) Organ gminy zamierzający powierzyć radnemu wykonywanie pracy na
podstawie umowy zlecenia lub umowy agencyjnej albo zamierzający udzielić
zamówienia publicznego w zakresie nie objętym przepisami o zamówieniach
publicznych obowiązany jest zasięgnąć opinii komisji rewizyjnej.
Art. 25. 1. Radny korzysta z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy
publicznych.
2. Rozwiązanie z radnym stosunku pracy wymaga uprzedniej zgody rady gminy,
której jest członkiem. Rada gminy odmówi zgody na rozwiązanie stosunku pracy z
radnym, jeżeli podstawą rozwiązania tego stosunku są zdarzenia związane z
wykonywaniem przez radnego mandatu.
3. Pracodawca obowiązany jest zwolnić radnego od pracy zawodowej w celu
umożliwienia mu brania udziału w pracach organów gminy.
4. Na zasadach ustalonych przez radę gminy radnemu przysługują diety oraz zwrot
kosztów podróży służbowych.
5. 32) Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do członków komisji spoza rady
gminy.
Art. 26. 1. Organem wykonawczym gminy jest zarząd.
2. W skład zarządu wchodzą: wójt albo burmistrz (prezydent miasta) jako
przewodniczący zarządu, ich zastępcy oraz pozostali członkowie.
3. 33) Burmistrz jest przewodniczącym zarządu w gminie, w której siedziba władz
znajduje się w mieście położonym na terytorium tej gminy.
4. W miastach powyżej 100.000 mieszkańców przewodniczącym zarządu jest prezydent
miasta. Dotyczy to również miast, w których do dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy prezydent miasta był organem wykonawczo-zarządzającym.
5. Ilekroć w ustawie jest mowa o burmistrzu, należy przez to rozumieć także
prezydenta miasta.
Art. 27. Członkostwa zarządu nie można łączyć z zatrudnieniem w administracji
rządowej.
Art. 28. 34) 1. Rada gminy wybiera zarząd w liczbie od 3 do 7 osób spośród
radnych lub spoza składu rady w ciągu 6 miesięcy od daty ogłoszenia wyników
wyborów przez właściwy organ wyborczy, z uwzględnieniem ust. 2 i 3.
2. Rada gminy wybiera wójta lub burmistrza bezwzględną większością głosów
ustawowego składu rady, w głosowaniu tajnym.
3. Rada gminy wybiera zastępcę albo zastępców wójta lub burmistrza oraz
pozostałych członków zarządu na wniosek wójta lub burmistrza zwykłą większością
głosów w obecności co najmniej połowy ustawowego składu rady, w głosowaniu
tajnym.
Art. 28a. 35) 1. Jeżeli rada gminy nie dokona wyboru zarządu w terminie
określonym w art. 28 ust. 1, ulega rozwiązaniu z mocy prawa.
2. Informację o rozwiązaniu rady gminy z mocy prawa z przyczyny określonej w
ust. 1 wojewoda podaje do wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty na obszarze
gminy oraz ogłasza, w formie obwieszczenia, w wojewódzkim dzienniku urzędowym.
3. Po rozwiązaniu rady gminy z przyczyny określonej w ust. 1 przeprowadza się
wybory przedterminowe. Wybory zarządza Prezes Rady Ministrów w terminie 3
miesięcy od dnia rozwiązania rady gminy.
4. Do czasu wyboru zarządu przez nową radę Prezes Rady Ministrów wyznacza osobę,
która w tym okresie pełni funkcję organów gminy.
5. Jeżeli rada gminy wybrana w trybie ust. 3 nie dokona wyboru zarządu w
terminie określonym w art. 28 ust. 1, ulega rozwiązaniu z mocy prawa. Informację
o rozwiązaniu rady podaje się do wiadomości w trybie określonym w ust. 2.
6. W przypadku określonym w ust. 5 nie przeprowadza się wyborów
przedterminowych. Do dnia wyborów rady gminy na kolejną kadencję rad oraz
zarządu gminy zadania i kompetencje organów gminy przejmuje zarząd komisaryczny
ustanowiony przez Prezesa Rady Ministrów. Przepisów art. 97 nie stosuje się.
Art. 28b. 35) 1. Uchwała rady gminy w sprawie nieudzielenia zarządowi
absolutorium jest równoznaczna ze złożeniem wniosku o odwołanie zarządu, chyba
że po zakończeniu roku budżetowego zarząd gminy został odwołany z innej
przyczyny.
2. Rada gminy rozpoznaje sprawę odwołania zarządu z przyczyny określonej w ust.
1 na sesji zwołanej nie wcześniej niż po upływie 14 dni od podjęcia uchwały w
sprawie nieudzielenia zarządowi absolutorium. Po zapoznaniu się z opiniami, o
których mowa w art. 18a ust. 3, oraz z uchwałą regionalnej izby obrachunkowej w
sprawie uchwały rady gminy o nieudzieleniu absolutorium i po wysłuchaniu
wyjaśnień zarządu rada gminy może odwołać zarząd bezwzględną większością głosów
ustawowego składu rady, w głosowaniu tajnym.
Art. 28c. 35) 1. Rada gminy może odwołać zarząd, z wyjątkiem wójta lub
burmistrza, z innej przyczyny niż nieudzielenie absolutorium jedynie na wniosek
1/4 ustawowego składu rady. Wniosek wymaga formy pisemnej i uzasadnienia.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, podlega zaopiniowaniu przez właściwą komisję
oraz komisję rewizyjną.
3. Przepis art. 28b ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 28d. 35) 1. Rada gminy może odwołać wójta lub burmistrza większością 2/3
głosów ustawowego składu rady, w głosowaniu tajnym, na zasadach i w trybie
określonym w art. 28c. Odwołanie wójta lub burmistrza jest równoznaczne z
odwołaniem pozostałych członków zarządu.
2. Rada gminy może na uzasadniony wniosek wójta lub burmistrza odwołać
poszczególnych członków zarządu, zwykłą większością głosów, w obecności co
najmniej połowy ustawowego składu rady, w głosowaniu tajnym.
Art. 28e. 35) 1. Jeżeli wniosek o odwołanie zarządu albo wójta lub burmistrza
nie uzyskał wymaganej większości głosów, kolejny wniosek o odwołanie może być
zgłoszony nie wcześniej niż po upływie 6 miesięcy od poprzedniego głosowania, z
zachowaniem trybu przewidzianego w art. 28c oraz w art. 28d ust. 1.
2. W razie odwołania zarządu z przyczyn, o których mowa w art. 28b, 28c i art.
28d ust. 1 rada gminy wybiera w ciągu 1 miesiąca nowy zarząd na zasadach
określonych w art. 28.
3. Do czasu wyboru nowego zarządu obowiązki zarządu wykonuje dotychczasowy
zarząd. Przepisu art. 28a. ust. 1 nie stosuje się.
Art. 28f. 35) 1. W przypadku złożenia rezygnacji z członkostwa w zarządzie rada
gminy podejmuje uchwałę o przyjęciu rezygnacji i zwolnieniu z pełnienia
obowiązków członka zarządu zwykłą większością głosów, nie później niż w ciągu 1
miesiąca od daty złożenia rezygnacji.
2. Niepodjęcie przez radę gminy uchwały w terminie, o którym mowa w ust. 1, jest
równoznaczne z przyjęciem rezygnacji z upływem ostatniego dnia miesiąca, w
którym powinna być podjęta uchwała.
3. W przypadku złożenia rezygnacji przez członka zarządu nie będącego jego
przewodniczącym, wójt lub burmistrz obowiązany jest, najpóźniej w ciągu 1
miesiąca od dnia przyjęcia rezygnacji lub upływu okresu, o którym mowa w ust. 2,
przedstawić radzie gminy nową kandydaturę na członka zarządu.
Art. 29. Po upływie kadencji rady gminy zarząd działa do dnia wyboru nowego
zarządu.
Art. 30. 1. Zarząd wykonuje uchwały rady gminy i zadania gminy określone
przepisami prawa.
2. Do zadań zarządu należy w szczególności:
1) przygotowywanie projektów uchwał rady gminy,
2) określanie sposobu wykonywania uchwał,
3) gospodarowanie mieniem komunalnym,
4) wykonywanie budżetu,
5) zatrudnianie i zwalnianie kierowników gminnych jednostek organizacyjnych,
6) wykonywanie zadań zleconych, o których mowa w art. 8.
3. W realizacji zadań własnych gminy zarząd podlega wyłącznie radzie gminy.
Art. 31. Wójt lub burmistrz organizują pracę zarządu, kierują bieżącymi sprawami
gminy oraz reprezentują ją na zewnątrz.
Art. 32. 1. W sprawach nie cierpiących zwłoki, związanych z bezpośrednim
zagrożeniem interesu publicznego, wójt lub burmistrz podejmują czynności
należące do kompetencji zarządu. Nie dotyczy to wydawania zarządzeń
porządkowych, o których mowa w art. 41 ust. 2.
2. Czynności podjęte w trybie, o którym mowa w ust. 1, wymagają zatwierdzenia na
najbliższym posiedzeniu zarządu.
Art. 33. 1. Zarząd wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy.
2. Organizację i zasady funkcjonowania urzędu określa regulamin organizacyjny,
uchwalony na wniosek zarządu przez radę gminy.
3. Kierownikiem urzędu jest wójt lub burmistrz.
4. W zakresie ustalonym przez zarząd wójt lub burmistrz może powierzyć
prowadzenie spraw gminy w swoim imieniu sekretarzowi gminy.
5. Kierownik urzędu wykonuje uprawnienia zwierzchnika służbowego w stosunku do
pracowników urzędu oraz kierowników gminnych jednostek organizacyjnych, z
zastrzeżeniem art. 30 ust. 2 pkt 5.
6. Status prawny pracowników samorządowych określa odrębna ustawa.
Art. 34. Sekretarz i skarbnik gminy (główny księgowy budżetu) uczestniczą w
pracach zarządu bez prawa głosowania.
Art. 35. 36) 1. Organizację i zakres działania jednostki pomocniczej określa
rada gminy odrębnym statutem.
2. Statut może przewidywać powołanie jednostki niższego rzędu w ramach jednostki
pomocniczej.
Art. 36. 1. Organem uchwałodawczym w sołectwie jest zebranie wiejskie, a
wykonawczym - sołtys. Działalność sołtysa wspomaga rada sołecka.
2. 37) Sołtys oraz członkowie rady sołeckiej wybierani są w głosowaniu tajnym,
bezpośrednim, spośród nieograniczonej liczby kandydatów, przez stałych
mieszkańców sołectwa uprawnionych do głosowania. Zasady i tryb wyboru sołtysa i
rady sołeckiej oraz ich odwołania określa statut sołectwa.
3. 38) Sołtys korzysta z ochrony prawnej przysługującej funkcjonariuszom
publicznym.
Art. 37. 1. Organem uchwałodawczym w dzielnicy (osiedlu) jest rada o liczbie
członków ustalonej według art. 17. Zasady i tryb przeprowadzania wyborów określa
rada gminy.
2. Organem wykonawczym w dzielnicy (osiedlu) jest zarząd wybierany według art.
28. Na czele zarządu stoi przewodniczący.
3. 39) Przewodniczący zarządu korzysta z ochrony prawnej przysługującej
funkcjonariuszom publicznym.
4. 40) Statut osiedla może ustalić, że w osiedlu organem uchwałodawczym jest
ogólne zebranie mieszkańców. Ogólne zebranie wybiera zarząd osiedla; art. 36
ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 37a. 41) Przewodniczący organu wykonawczego jednostki pomocniczej może
uczestniczyć w pracach rady gminy na zasadach określonych w statucie gminy, bez
prawa udziału w głosowaniu.
Art. 37b. 41a) Rada gminy może ustanowić zasady, na jakich przewodniczącemu
organu wykonawczego jednostki pomocniczej będzie przysługiwała dieta oraz zwrot
kosztów podróży służbowej.
Art. 38. Odrębności ustroju gmin, które wykonują zadania o szczególnym
charakterze, określają właściwe ustawy. Dotyczy to w szczególności gmin
uzdrowiskowych.
Art. 39. 42) 1. Decyzje w indywidualnych sprawach z zakresu administracji
publicznej wydaje wójt lub burmistrz.
2. Wójt lub burmistrz może upoważnić swoich zastępców lub innych pracowników
urzędu gminy do wydawania decyzji administracyjnych, o których mowa w ust. 1, w
imieniu wójta lub burmistrza.
3. Decyzje wydawane przez zarząd gminy w sprawach z zakresu administracji
publicznej podpisuje wójt lub burmistrz. W decyzji wymienia się imię i nazwisko
członków zarządu, którzy brali udział w wydaniu decyzji.
4. Do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej rada
gminy może upoważnić również organ wykonawczy jednostki pomocniczej oraz organy
jednostek i podmiotów, o których mowa w art. 9 ust. 1.
5. Od decyzji wydawanych przez wójta lub burmistrza, zarząd gminy oraz organy, o
których mowa w ust. 4, w sprawach z zakresu zadań własnych gminy służy odwołanie
do samorządowego kolegium odwoławczego, a w sprawach z zakresu zadań zleconych
gminie - do wojewody.
Art. 39a. 43) Prezes Rady Ministrów ustala instrukcję kancelaryjną dla organów
gminy, związków komunalnych oraz sejmików samorządowych.
Rozdział 4
Przepisy gminne
Art. 40. 1. Na podstawie upoważnień ustawowych gminie przysługuje prawo
stanowienia przepisów powszechnie obowiązujących na obszarze gminy, zwanych
dalej przepisami gminnymi.
2. Na podstawie niniejszej ustawy organy gminy mogą wydawać przepisy gminne w
zakresie:
1) 44) wewnętrznego ustroju gminy oraz jednostek pomocniczych,
2) organizacji urzędów i instytucji gminnych,
3) zasad zarządu mieniem gminy,
4) zasad i trybu korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności
publicznej.
3. W zakresie nie uregulowanym w odrębnych ustawach lub innych przepisach
powszechnie obowiązujących rada gminy może wydawać przepisy porządkowe, jeżeli
jest to niezbędne dla ochrony życia lub zdrowia obywateli oraz dla zapewnienia
porządku, spokoju i bezpieczeństwa publicznego.
4. Przepisy porządkowe, o których mowa w ust. 3, mogą przewidywać za ich
naruszanie karę grzywny wymierzaną w trybie i na zasadach określonych w prawie o
wykroczeniach.
Art. 41. 1. Przepisy gminne ustanawia rada gminy w formie uchwały.
2. W przypadku nie cierpiącym zwłoki przepisy porządkowe może wydać zarząd w
formie zarządzenia.
3. Zarządzenie, o którym mowa w ust. 2, podlega zatwierdzeniu na najbliższej
sesji rady gminy. Traci ono moc w razie odmowy zatwierdzenia bądź
nieprzedstawienia do zatwierdzenia na najbliższej sesji rady.
4. W razie nieprzedstawienia do zatwierdzenia lub odmowy zatwierdzenia
zarządzenia, rada gminy określa termin utraty jego mocy obowiązującej.
Art. 42. 1. Przepisy gminne ogłasza się przez rozplakatowanie obwieszczeń w
miejscach publicznych lub w inny sposób miejscowo przyjęty, a także przez
ogłoszenie w lokalnej prasie, chyba że przepisy prawa stanowią inaczej.
2. Przepisy gminne wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, o ile nie przewidują
wyraźnie terminu późniejszego.
3. Urząd gminy prowadzi zbiór przepisów gminnych dostępny do powszechnego wglądu
w jego siedzibie.
Rozdział 5
Mienie komunalne
Art. 43. Mieniem komunalnym jest własność i inne prawa majątkowe należące do
poszczególnych gmin i ich związków oraz mienie innych komunalnych osób prawnych,
w tym przedsiębiorstw.
Art. 44. Nabycie mienia komunalnego następuje:
1) na podstawie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie
terytorialnym,
2) przez przekazanie gminie mienia w związku z utworzeniem lub zmianą granic
gminy w trybie, o którym mowa w art. 4; przekazanie mienia następuje w drodze
porozumienia zainteresowanych gmin, a w razie braku porozumienia - decyzją
Prezesa Rady Ministrów,
3) w wyniku przekazania przez administrację rządową na zasadach określonych
przez Radę Ministrów w drodze rozporządzenia,
4) w wyniku własnej działalności gospodarczej,
5) przez inne czynności prawne,
6) w innych przypadkach określonych odrębnymi przepisami.
Art. 45. 1. Podmioty mienia komunalnego samodzielnie decydują o przeznaczeniu i
sposobie wykorzystania składników majątkowych, przy zachowaniu wymogów zawartych
w odrębnych przepisach prawa, z zastrzeżeniem przepisu ust. 2.
2. 45) Uchwały organów gminy dotyczące:
1) zmiany przeznaczenia oraz zbycia nieruchomości służącej do powszechnego
użytku lub bezpośredniego zaspokojenia potrzeb publicznych,
2) zmiany przeznaczenia oraz zbycia przedmiotów posiadających szczególną wartość
naukową, historyczną, kulturalną i przyrodniczą,
3) zbycia w trybie nieodpłatnym innych składników mienia komunalnego
wymagają zgody sejmiku samorządowego, jeżeli wojewoda zgłosi sprzeciw wobec
uchwały.
Art. 46. 1. Oświadczenie woli w imieniu gminy w zakresie zarządu mieniem
składają dwaj członkowie zarządu lub jeden członek zarządu i osoba upoważniona
przez zarząd (pełnomocnik), o ile statut nie stanowi inaczej.
2. Zarząd może udzielić wójtowi lub burmistrzowi upoważnienia do składania
jednoosobowo oświadczeń woli związanych z prowadzeniem bieżącej działalności
gminy.
3. Jeżeli czynność prawna może spowodować powstanie zobowiązań pieniężnych, do
jej skuteczności potrzebna jest kontrasygnata skarbnika gminy (głównego
księgowego budżetu) lub osoby przez niego upoważnionej.
4. Skarbnik gminy (główny księgowy budżetu), który odmówił kontrasygnaty, dokona
jej jednak na pisemne polecenie zwierzchnika, powiadamiając o tym radę gminy
oraz regionalną izbę obrachunkową.
Art. 47. 1. Kierownicy jednostek organizacyjnych gminy nie posiadających
osobowości prawnej działają jednoosobowo na podstawie pełnomocnictwa udzielonego
przez zarząd gminy.
2. Do czynności przekraczających zakres pełnomocnictwa potrzebna jest zgoda
zarządu.
Art. 48. 1. 46) Jednostka pomocnicza zarządza i korzysta z mienia komunalnego
oraz rozporządza dochodami z tego źródła w zakresie określonym w statucie.
Statut ustala również zakres czynności dokonywanych samodzielnie przez jednostkę
pomocniczą w zakresie przysługującego jej mienia.
1a. 47) Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do jednostki niższego rzędu, o
której mowa w art. 35 ust. 2.
2. Rada gminy nie może uszczuplić dotychczasowych praw sołectw do korzystania z
mienia bez zgody zebrania wiejskiego.
3. Wszystkie przysługujące dotychczas mieszkańcom wsi prawa własności,
użytkowania lub inne prawa rzeczowe i majątkowe, zwane dalej mieniem gminnym,
pozostają nienaruszone.
4. Do mienia gminnego mają zastosowanie, z zastrzeżeniem ust. 3, przepisy
dotyczące mienia komunalnego.
Art. 49. 1. Gmina nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania innych
komunalnych osób prawnych, a te nie ponoszą odpowiedzialności za zobowiązania
gminy.
2. W przypadku zniesienia lub podziału gminy odpowiedzialność za jej
zobowiązania ponoszą solidarnie gminy, które przejęły jej mienie.
Art. 50. Obowiązkiem osób uczestniczących w zarządzaniu mieniem komunalnym jest
zachowanie szczególnej staranności przy wykonywaniu zarządu zgodnie z
przeznaczeniem tego mienia i jego ochrona.
Rozdział 6
Komunalna gospodarka finansowa
Art. 51. 1. Gmina samodzielnie prowadzi gospodarkę finansową na podstawie
budżetu gminy, zwanego dalej budżetem.
2. Budżet jest uchwalany na rok kalendarzowy.
3. 48) Statut gminy określa uprawnienia jednostki pomocniczej do prowadzenia
gospodarki finansowej w ramach budżetu gminy.
Art. 52. 1. Projekt budżetu przygotowuje zarząd, uwzględniając zasady prawa
budżetowego i wskazówki rady gminy.
2. Projekt budżetu wraz z informacją o stanie mienia komunalnego i objaśnieniami
zarząd przedkłada radzie gminy najpóźniej do 15 listopada roku poprzedzającego
rok budżetowy i przesyła projekt do wiadomości regionalnej izbie obrachunkowej.
3. Budżet jest uchwalany do końca roku poprzedzającego rok budżetowy.
Art. 53. 1. Procedurę uchwalania budżetu oraz rodzaje i szczegółowość materiałów
informacyjnych towarzyszących projektowi określa rada gminy.
2. Do czasu uchwalenia budżetu przez radę gminy, jednak nie później niż do 31
marca roku budżetowego, podstawą gospodarki budżetowej jest projekt budżetu
przedłożony radzie gminy.
3. 49) W przypadku nieuchwalenia budżetu w terminie, o którym mowa w ust. 2,
regionalna izba obrachunkowa ustala budżet gminy najpóźniej do końca kwietnia
roku budżetowego. Do dnia ustalenia budżetu przez regionalną izbę obrachunkową
podstawą gospodarki budżetowej jest projekt budżetu, o którym mowa w ust. 2.
Art. 54. 1. Dochodami gminy są:
1) podatki, opłaty i inne wpływy określone w odrębnych ustawach jako dochody
gminy,
2) dochody z majątku gminy,
3) 50) subwencja ogólna z budżetu państwa.
2. Dochodami gminy mogą być:
1) (skreślony 51) ),
2) 52) dotacje celowe na realizację zadań zleconych oraz na dofinansowanie zadań
własnych,
3) wpływy z samoopodatkowania mieszkańców,
4) (skreślony 53) ),
5) spadki, zapisy i darowizny,
6) inne dochody.
Art. 55. 1. Subwencje ogólne są ustalane dla gmin według zobiektywizowanych
kryteriów, które określa odrębna ustawa.
2. 50) Minister Finansów ustala, zgodnie z ust. 1, wysokość i rozdziela
subwencje ogólne na rzecz każdej gminy bezpośrednio z budżetu państwa.
Art. 56. (skreślony 54) ).
Art. 57 55) W uchwale budżetowej określa się źródła pokrycia niedoboru budżetu,
jeżeli planowane wydatki budżetu przewyższają planowane dochody.
Art. 58. 1. Uchwały organów gminy dotyczące zobowiązań finansowych wskazują
źródła dochodów, z których zobowiązania te zostaną pokryte.
2. Uchwały, o których mowa w ust. 1, zapadają bezwzględną większością głosów w
obecności co najmniej połowy składu organu gminy.
Art. 59. 56) Dyspozycja środkami pieniężnymi gminy jest oddzielona od kasowego
jej wykonania.
2. (skreślony 57) ).
Art. 60. 1. Za prawidłową gospodarkę finansową gminy odpowiada zarząd.
2. 58) Obsługę bankową gminy prowadzi bank wskazany przez jej radę, z tym że
wyłącza się możliwości wskazania Narodowego Banku Polskiego.
Art. 61. 1. Gospodarka finansowa gminy jest jawna.
2. Wójt lub burmistrz niezwłocznie ogłasza uchwałę budżetową i sprawozdanie z
jej wykonania w trybie przewidzianym dla przepisów gminnych.
3. Zarząd informuje mieszkańców gminy o założeniach projektu budżetu, kierunkach
polityki społecznej i gospodarczej oraz wykorzystywaniu środków budżetowych.
Art. 62. 59) Kontrolę gospodarki finansowej gmin i związków sprawują regionalne
izby obrachunkowe.
2. (skreślony 60) ).
Art. 63. Odrębne ustawy określą:
1) sposób powoływania, organizację i szczegółowe zasady działania regionalnych
izb obrachunkowych,
2) podatki, opłaty i wpływy uznane za dochody gminy,
3) 61) ogólne zasady procedury budżetowej i gospodarki finansowej w gminach,
4) warunki zaciągania pożyczek przez gminy.
Rozdział 7
Związki i porozumienia komunalne
Art. 64. 1. W celu wspólnego wykonywania zadań publicznych gminy mogą tworzyć
związki międzygminne (związki komunalne).
2. Uchwały o utworzeniu związku podejmują rady zainteresowanych gmin.
3. Prawa i obowiązki gmin uczestniczących w związku komunalnym, związane z
wykonywaniem zadań przekazanych związkowi, przechodzą na związek z dniem
ogłoszenia statutu związku.
4. Obowiązek utworzenia związku może być nałożony tylko w drodze ustawy, która
określa zadania związku i tryb zatwierdzenia jego statutu.
5. 62) Do związków międzygminnych (związków komunalnych) stosuje się odpowiednio
art. 8 ust. 2-5 i art. 39 ust. 4.
Art. 65. 1. Związek wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną
odpowiedzialność.
2. Związek posiada osobowość prawną.
Art. 66. Gmina informuje sejmik samorządowy oraz wojewodę o zamiarze
przystąpienia do związku.
Art. 67. 1. Utworzenie związku wymaga przyjęcia jego statutu przez rady
zainteresowanych gmin bezwzględną większością głosów ustawowego składu rady
gminy.
2. Statut związku powinien określać:
1) nazwę i siedzibę związku,
2) uczestników i czas trwania związku,
3) zadania związku,
4) organy związku, ich strukturę, zakres i tryb działania,
5) zasady korzystania z obiektów i urządzeń związku,
6) zasady udziału w kosztach wspólnej działalności, zyskach i pokrywania strat
związku,
7) zasady przystępowania i występowania członków oraz zasady rozliczeń
majątkowych,
8) zasady likwidacji związku,
9) inne zasady określające współdziałanie.
3. Zmiana statutu następuje w trybie przewidzianym dla jego ustanowienia.
Art. 68. 1. Rejestr związków prowadzi Prezes Rady Ministrów.
2. Związek nabywa osobowość prawną po zarejestrowaniu, z datą ogłoszenia
statutu, w trybie i na zasadach ustalonych przez Prezesa Rady Ministrów.
Art. 69. 1. Organem stanowiącym i kontrolnym związku jest zgromadzenie związku,
zwane dalej zgromadzeniem.
2. W zakresie zadań zleconych związkowi zgromadzenie wykonuje kompetencje
przysługujące radzie gminy.
Art. 70. 1. W skład zgromadzenia wchodzą wójtowie i burmistrzowie gmin
uczestniczących w związku.
2. Za zgodą rady gmina może być reprezentowana w związku przez innego członka
organu gminy.
3. Statut może przyznawać określonym gminom więcej niż jeden głos w
zgromadzeniu. Dodatkowych przedstawicieli wyznacza zainteresowana rada gminy.
Art. 71. Uchwały zgromadzenia są podejmowane bezwzględną większością głosów
statutowej liczby członków zgromadzenia.
Art. 72. 1. Członek zgromadzenia może wnieść pisemny sprzeciw w stosunku do
uchwały zgromadzenia w ciągu 7 dni od daty jej podjęcia.
2. Wniesienie sprzeciwu wstrzymuje wykonanie uchwały i wymaga ponownego
rozpatrzenia sprawy.
3. Sprzeciw nie może być zgłoszony do uchwały podjętej w wyniku ponownego
rozpatrzenia sprawy.
4. 63) Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do związków komunalnych utworzonych na
podstawie art. 64 ust. 4.
Art. 73. 1. Organem wykonawczym związku jest zarząd.
2. Zarząd związku jest powoływany i odwoływany przez zgromadzenie spośród jego
członków.
3. O ile statut tak stanowi, dopuszczalny jest wybór członków zarządu spoza
członków zgromadzenia w liczbie nie przekraczającej 1/3 składu zarządu związku.
4. Do przewodniczącego zarządu związku stosuje się odpowiednio przepisy
dotyczące wójta lub burmistrza.
Art. 73a. 64) 1. Do gospodarki finansowej związku międzygminnego (związku
komunalnego) stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce finansowej gmin.
2. Plan finansowy związku uchwala zgromadzenie związku.
Art. 74. 1. Gminy mogą zawierać porozumienia komunalne w sprawie powierzenia
jednej z nich określonych przez nie zadań publicznych.
2. Gmina wykonująca zadania publiczne objęte porozumieniem przejmuje prawa i
obowiązki pozostałych gmin, związane z powierzonymi jej zadaniami, a gminy te
mają obowiązek udziału w kosztach realizacji powierzonego zadania.
Art. 75. W zakresie nie uregulowanym treścią porozumienia do porozumień
komunalnych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące związków komunalnych.
Rozdział 8
Sejmik samorządowy
Art. 76. 1. Gminy z obszaru województwa wyłaniają wspólną reprezentację w
postaci sejmiku samorządowego, zwanego dalej sejmikiem.
2. Zasady i tryb działania sejmiku i jego organów określa uchwalany przez niego
regulamin.
Art. 77. 1. Do zadań sejmiku należy:
1) ocena działalności gmin i instytucji komunalnych na obszarze województwa,
2) upowszechnianie doświadczeń samorządowych,
3) prowadzenie mediacji w sprawach spornych między gminami,
4) zwoływanie nadzwyczajnej sesji rady gminy,
5) wyrażanie zgody w sprawach, o których mowa w art. 45 ust. 2,
6) podejmowanie uchwał w sprawie rozwiązania zarządu gminy w trybie określonym w
art. 96 ust. 2,
7) 65) ocena działalności administracji rządowej w województwie,
7a) 66) wyrażanie opinii w sprawie projektu budżetu wojewody oraz wykonania
budżetu wojewody,
7b) 66) opiniowanie kandydata na wojewodę,
8) wyrażanie opinii w istotnych sprawach województwa,
9) 67) występowanie z wnioskami o uchylenie rozporządzeń i zarządzeń wojewody
naruszających interesy lokalne,
10) reprezentowanie interesów gmin wobec administracji rządowej,
11) 68) wybór przewodniczącego oraz powoływanie jego zastępcy i pozostałych
członków samorządowego kolegium odwoławczego, a także ich odwoływanie - na
zasadach określonych odrębną ustawą,
12) 69) inicjowanie współdziałania z terenowymi organami administracji rządowej.
2. Sejmik podejmuje nadto uchwały w sprawach określonych odrębnymi ustawami.
3. Czynności określone w ust. 1 pkt 2-4 oraz w pkt 8 i 9 wykonuje między sesjami
sejmiku jego prezydium. W sprawach czynności określonych w pkt 8 i 9 prezydium
obraduje z udziałem delegatów zainteresowanych gmin.
Art. 78. 1. Wyboru delegatów do sejmiku dokonują rady gmin w głosowaniu tajnym
spośród swoich członków:
1) w gminie do 20.000 mieszkańców - jednego delegata,
2) w gminie od 20.001 do 50.000 mieszkańców - dwóch delegatów,
3) w gminie od 50.001 do 100.000 mieszkańców - trzech delegatów,
4) 70) w gminie liczącej ponad 100.000 mieszkańców - po jednym dodatkowym
delegacie przypadającym na każde rozpoczęte 50.000 mieszkańców.
1a. 71) Do zasad obliczania liczby mieszkańców gminy stosuje się przepis art. 82
ust. 1.
2. Delegat do sejmiku zachowuje mandat radnego. W wypadku wygaśnięcia mandatu
lub odwołania delegata przez radę gminy, właściwa rada dokona niezwłocznie
wyboru uzupełniającego.
3. W czasie trwania kadencji sejmiku właściwa rada może odwołać swojego delegata
większością 2/3 głosów, w obecności co najmniej połowy ustawowego składu rady.
Art. 79. 1. 72) Pierwsze posiedzenie sejmiku zwołuje prezydium sejmiku
poprzedniej kadencji w ciągu 60 dni po wyborach samorządowych.
2. Na pierwszym posiedzeniu sejmik wybiera spośród delegatów prezydium,
składające się z przewodniczącego, dwóch zastępców oraz sześciu członków.
3. Sejmik pełni funkcje do czasu wyłonienia nowego składu sejmiku przez nowo
wybrane rady gmin.
4. 73) Po upływie kadencji sejmiku, prezydium sejmiku działa do dnia wyboru
prezydium przez nowy skład sejmiku.
Art. 80. 1. Co najmniej dwa razy w roku wojewoda i sejmik informują się
wzajemnie o swojej działalności.
2. Na sesjach plenarnych delegaci mają prawo składania interpelacji do wojewody,
który jest obowiązany udzielić na nie odpowiedzi nie później niż w ciągu 30 dni.
3. Delegaci składają własnym radom sprawozdania z działalności sejmiku.
Art. 81. 74) Ustrój oraz zasady działania samorządowego kolegium odwoławczego
określa odrębna ustawa.
Art. 82. 1. 75) Koszty działalności sejmiku ponoszą gminy, opłacając składki w
wysokości proporcjonalnej do liczby mieszkańców stale zamieszkałych w gminie
według stanu na dzień 30 czerwca roku poprzedniego, ustalanej przez wojewódzki
urząd statystyczny.
2. Wojewoda zapewnia sejmikowi możliwość korzystania z niezbędnych lokali.
Art. 83. 1. Budżet oraz wysokość składek uchwala sejmik.
2. 76) Do gospodarki finansowej sejmiku stosuje się odpowiednio przepisy o
gospodarce finansowej gmin, z wyłączeniem przepisów art. 54.
Rozdział 9
Stowarzyszenia gmin
Art. 84. 1. W celu wspierania idei samorządu terytorialnego oraz obrony
wspólnych interesów, gminy mogą tworzyć stowarzyszenia.
2. Organizację, zadania oraz tryb pracy stowarzyszenia określa jego statut.
3. Do stowarzyszeń gmin stosuje się odpowiednio przepisy Prawa o
stowarzyszeniach.
Rozdział 10
Nadzór nad działalnością komunalną
Art. 85. 1. Nadzór nad działalnością komunalną sprawowany jest na podstawie
kryterium zgodności z prawem, z zastrzeżeniem przepisu ust. 2.
2. W sprawach zleconych nadzór sprawowany jest ponadto na podstawie kryteriów
celowości, rzetelności i gospodarności.
Art. 86. Organami nadzoru są: Prezes Rady Ministrów i wojewoda, a w zakresie
spraw budżetowych - regionalna izba obrachunkowa.
Art. 87. Organy nadzoru mogą wkraczać w działalność komunalną tylko w
przypadkach określonych ustawami.
Art. 88. Organy nadzoru mają prawo żądania niezbędnych informacji i danych
dotyczących organizacji i funkcjonowania gminy oraz mogą dokonywać wizytacji
administracji komunalnej i uczestniczyć w posiedzeniach organów gminy.
Art. 89. 1. Jeżeli prawo uzależnia ważność rozstrzygnięcia organu gminy od jego
zatwierdzenia, uzgodnienia lub zaopiniowania przez inny organ, zajęcie
stanowiska przez ten organ powinno nastąpić nie później niż w ciągu 14 dni od
daty doręczenia tego rozstrzygnięcia lub jego projektu.
2. Jeżeli organ, o którym mowa w ust. 1, nie zajmie stanowiska w sprawie,
rozstrzygnięcie uważa się za przyjęte w brzmieniu przedłożonym przez gminę, z
upływem terminu określonego w ust. 1.
Art. 90. 1. Wójt lub burmistrz obowiązany jest do przedłożenia wojewodzie uchwał
rady w ciągu 7 dni od daty ich podjęcia.
2. 77) Wójt lub burmistrz przedkłada regionalnej izbie obrachunkowej na zasadach
określonych w ust. 1 uchwałę budżetową, uchwałę w sprawie absolutorium dla
zarządu oraz inne uchwały objęte zakresem nadzoru izby.
Art. 91. 1. Uchwała organu gminy sprzeczna z prawem jest nieważna. O nieważności
uchwały w całości lub w części orzeka organ nadzoru w terminie nie dłuższym niż
30 dni od daty doręczenia uchwały, w trybie określonym w art. 90.
2. Organ nadzoru, wszczynając postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności
uchwały, może wstrzymać jej wykonanie.
3. Rozstrzygnięcie nadzorcze powinno zawierać uzasadnienie faktyczne i prawne
oraz pouczenie o dopuszczalności wniesienia skargi do sądu administracyjnego.
4. W przypadku nieistotnego naruszenia prawa organ nadzoru nie stwierdza
nieważności uchwały, ograniczając się do wskazania, iż uchwałę wydano z
naruszeniem prawa.
5. Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio.
Art. 92. 1. 78) Jeżeli stwierdzenie nieważności dotyczy uchwały budżetowej,
budżet, w części objętej stwierdzeniem nieważności, nie może być wykonywany do
chwili rozstrzygnięcia sprawy przez sąd administracyjny. Przepisy art. 53 ust. 2
i 3 stosuje się odpowiednio.
2. 79) W sprawach określonych w ust. 1 sąd administracyjny wyznacza rozprawę nie
później niż w ciągu 30 dni od daty wpłynięcia sprawy do sądu.
Art. 93. 1. Po upływie terminu wskazanego w art. 91 ust. 1 organ nadzoru nie
może we własnym zakresie stwierdzić nieważności uchwały organu gminy. W tym
przypadku organ nadzoru może zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, wydanie postanowienia o wstrzymaniu
wykonania uchwały należy do sądu.
Art. 94. 1. Nie stwierdza się nieważności uchwały organu gminy po upływie
jednego roku od daty jej podjęcia, chyba że uchybiono obowiązkowi przedłożenia
uchwały w terminie określonym w art. 90 ust. 1.
2. Jeżeli nie stwierdzono nieważności uchwały z powodu upływu terminu
określonego w ust. 1, a istnieją przesłanki stwierdzenia nieważności, orzeka się
o niezgodności uchwały z prawem. Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego
co do skutków takiego orzeczenia stosuje się odpowiednio.
Art. 95. 1. Działając w granicach art. 85 ust. 2, wojewoda może wstrzymać
wykonanie uchwały organu gminy i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia,
wskazując zaistniałe uchybienia oraz termin załatwienia sprawy.
2. Jeżeli uchwała organu gminy, podjęta w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy,
nie uwzględnia wskazówek, o których mowa w ust. 1, wojewoda może uchylić uchwałę
i wydać zarządzenie zastępcze, powiadamiając o tym prezydium sejmiku i
właściwego ministra.
3. Zarządzenie zastępcze wchodzi w życie w terminie 30 dni od daty jego wydania,
chyba że w tym czasie minister wyda inne rozstrzygnięcie w sprawie.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do czynności podejmowanych przez
gminę w wykonaniu zadań, o których mowa w art. 8 ust. 1.
Art. 96. 1. W razie powtarzającego się naruszenia przez radę gminy Konstytucji
lub ustaw, Sejm, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, może w drodze uchwały
rozwiązać radę gminy. Rozwiązanie rady równoznaczne jest z rozwiązaniem
wszystkich organów gminy. Prezes Rady Ministrów wyznacza wówczas osobę, która do
czasu wyborów nowych organów gminy pełni funkcję tych organów.
2. Jeżeli powtarzającego się naruszenia Konstytucji lub ustaw dopuszcza się
zarząd gminy, wojewoda wzywa radę gminy do zastosowania niezbędnych środków, a
jeżeli wezwanie to nie odnosi skutku - występuje z wnioskiem do sejmiku o
rozwiązanie zarządu gminy. Sejmik podejmuje uchwałę bezwzględną większością
głosów w obecności co najmniej połowy liczby delegatów. Do czasu wyboru nowego
zarządu funkcję zarządu, a także funkcję wójta lub burmistrza pełni osoba
wyznaczona przez prezydium sejmiku.
Art. 97. 1. W razie nie rokującego nadziei na szybką poprawę i przedłużającego
się braku skuteczności w wykonywaniu zadań publicznych przez organy gminy,
Prezes Rady Ministrów może zawiesić organy gminy i ustanowić zarząd komisaryczny
na okres do dwóch lat, nie dłużej jednak niż do wyboru zarządu przez radę
kolejnej kadencji.
2. Ustanowienie zarządu komisarycznego może nastąpić po uprzednim przedstawieniu
zarzutów organom gminy i wezwaniu ich do niezwłocznego przedłożenia programu
poprawy sytuacji gminy oraz po wysłuchaniu opinii sejmiku.
3. Komisarza rządowego powołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek wojewody,
zaopiniowany przez sejmik.
4. Komisarz rządowy przejmuje wykonywanie zadań i kompetencji organów gminy.
Art. 98. 1. Rozstrzygnięcie organu nadzorczego dotyczące gminy, a także
stanowisko zajęte w trybie art. 89, podlega zaskarżeniu do sądu
administracyjnego z powodu niezgodności z prawem w terminie 30 dni od daty jego
doręczenia.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozstrzygnięć dotyczących organów
związków i porozumień komunalnych.
3. Do złożenia skargi uprawniona jest gmina lub związek komunalny, których
interes prawny, uprawnienie albo kompetencja zostały naruszone. Podstawą
wniesienia skargi jest uchwała organów gminy.
4. Do postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się
odpowiednio przepisy o zaskarżaniu do sądu administracyjnego decyzji w
indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej.
5. Rozstrzygnięcia nadzorcze stają się prawomocne z upływem terminu do
wniesienia skargi bądź z datą oddalenia lub odrzucenia skargi przez sąd.
Art. 99. 1. 80) Organem nadzoru w stosunku do sejmiku samorządowego jest Prezes
Rady Ministrów, a w zakresie spraw budżetowych - regionalna izba obrachunkowa.
1a. 81) Przepisy o nadzorze nad gminami stosuje się odpowiednio do związków i
porozumień komunalnych.
2. W sprawach związków i porozumień komunalnych, wykraczających poza granice
województwa, organy nadzorcze działają w zakresie swojej właściwości miejscowej
i za pośrednictwem organów nadzorczych właściwych ze względu na siedzibę władz
związku lub porozumienia, chyba że statut związku lub porozumienie przekazuje
uprawnienia nadzorcze Prezesowi Rady Ministrów.
Art. 100. Postępowanie sądowe, o którym mowa w artykułach poprzedzających, jest
wolne od opłat sądowych.
Art. 101. 1. Każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone
uchwałą podjętą przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej,
może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do
sądu administracyjnego.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli w sprawie orzekał już sąd
administracyjny i skargę oddalił.
2a. 82) Skargę na uchwałę, o której mowa w ust. 1, można wnieść do sądu
administracyjnego w imieniu własnym lub reprezentując grupę mieszkańców gminy,
którzy na to wyrażą pisemną zgodę.
3. W sprawie wezwania do usunięcia naruszenia stosuje się przepisy o terminach
załatwiania spraw w postępowaniu administracyjnym.
4. W sprawach, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio art. 94.
Art. 101a. 83) 1. Przepisy art. 101 stosuje się odpowiednio, gdy organ gminy nie
wykonuje czynności nakazanych prawem albo przez podejmowane czynności prawne lub
faktyczne narusza prawa osób trzecich.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, sąd administracyjny może nakazać
organowi nadzoru wykonanie niezbędnych czynności na rzecz skarżącego, na koszt i
ryzyko gminy.
Art. 102. 84) Przepisów rozdziału niniejszego nie stosuje się do decyzji
indywidualnych w sprawach z zakresu administracji publicznej, wydawanych przez
organy gmin, ich związków lub samorządowe kolegia odwoławcze. Kontrolę
instancyjną w tym zakresie oraz nadzór pozainstancyjny i kontrolę sprawowaną
przez sąd określają przepisy odrębne.
Rozdział 11
Przepis końcowy
Art. 103. Ustawa wchodzi w życie w terminie i na zasadach określonych ustawą -
Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym 85) , z wyjątkiem art.
5 ust. 4 i art. 17, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia. 86)
1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 29 września
1995 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz niektórych innych
ustaw (Dz. U. Nr 124, poz. 601), która weszła w życie z dniem 18 listopada 1995
r.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 listopada 1992 r. o
zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 100, poz. 499), która
weszła w życie z dniem 12 stycznia 1993 r.
4) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1.
5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 maja 1990 r. o
zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz innych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz.
199), która weszła w życie z dniem 27 maja 1990 r.
6) Dodany przez art. 8 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny,
ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U.
Nr 17, poz. 78), która weszła w życie z dniem 16 marca 1993 r.
7) Dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1.
8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1.
9) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 3.
10) W brzmieniu ustalonym przez art. 44 pkt 1 ustawy z dnia 11 października 1991
r. o referendum gminnym (Dz. U. Nr 110, poz. 473), która weszła w życie z dniem
14 grudnia 1991 r.
11) W brzmieniu ustalonym przez art. 44 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 10.
12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1.
13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1.
14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 czerwca 1990 r. o
zmianie niektórych ustaw dotyczących samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 43,
poz. 253), która weszła w życie z mocą od dnia 27 maja 1990 r.
15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a) tiret pierwsze ustawy
wymienionej w przypisie 3.
16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. a) tiret pierwsze ustawy
wymienionej w przypisie 1.
17) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. a) tiret drugie ustawy
wymienionej w przypisie 1.
18) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a) tiret trzecie ustawy
wymienionej w przypisie 3.
19) Pierwotne brzmienie lit. b) skreślone, a dotychczasowe lit. c)-i) otrzymały
oznaczenie lit. b)-h) - zgodnie z art. 1 pkt 3 lit. a) tiret trzecie ustawy
wymienionej w przypisie 3.
20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. a) tiret trzecie ustawy
wymienionej w przypisie 1.
21) Dodana przez art. 1 pkt 7 lit. a) tiret czwarte ustawy wymienionej w
przypisie 1.
22) Przez art. 1 pkt 7 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
23) Przez art. 1 pkt 3 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 3.
24) Dodany przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 1.
25) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 1.
26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1.
27) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 1.
28) Według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w
przypisie 1.
29) Dodany przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 1.
30) Dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 5.
31) Dodany przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1.
32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 3.
33) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 14.
34) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1.
35) Dodany przez art. 1 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 1.
36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 1.
37) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 ustawy wymienionej w przypisie 1.
38) Dodany przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 3.
39) Dodany przez art. 1 pkt 7 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 3.
40) Zgodnie z numeracją ustaloną przez art. 1 pkt 7 lit. b ustawy wymienionej w
przypisie 3.
41) Dodany przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 1.
41a) Dodany przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 1; zgodnie z art.
15 ustawy wymienionej w przypisie 1 przepis ten wszedł w życie z dniem 1
stycznia 1996 r.
42) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 1.
43) Dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 5.
44) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 1.
45) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 3.
46) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
47) Dodany przez art. 1 pkt 21 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
48) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 ustawy wymienionej w przypisie 1.
49) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 ustawy wymienionej w przypisie 1.
50) W brzmieniu ustalonym przez art. 25 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o
dochodach gmin i zasadach ich subwencjonowania w 1991 r. oraz o zmianie ustawy o
samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 89, poz. 518), która weszła w życie z dniem
1 stycznia 1991 r.
51) Przez art. 1 pkt 24 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1.
52) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
53) Przez art. 74 pkt 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz.
U. Nr 4, poz. 18), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1991 r.
54) Przez art. 25 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 50.
55) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 ustawy wymienionej w przypisie 1.
56) Zgodnie z numeracją ustaloną przez art. 1 pkt 26 ustawy wymienionej w
przypisie 1.
57) Przez art. 1 pkt 26 ustawy wymienionej w przypisie 1.
58) W brzmieniu ustalonym przez art. 25 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 50.
59) Zgodnie z numeracją ustaloną przez art. 28 ustawy z dnia 7 października 1992
r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. Nr 85, poz. 428), która weszła w
życie z dniem 1 stycznia 1993 r.
60) Przez art. 28 ustawy wymienionej w przypisie 59.
61) W brzmieniu ustalonym przez art. 74 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 53.
62) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 ustawy wymienionej w przypisie 1.
63) Dodany przez art. 1 pkt 28 ustawy wymienionej w przypisie 1.
64) Dodany przez art. 1 pkt 29 ustawy wymienionej w przypisie 1.
65) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
66) Dodany przez art. 1 pkt 30 lit. b ustawy wymienionej w przypisie 1.
67) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
68) W brzmieniu ustalonym przez art. 28 pkt 2 ustawy z dnia 12 października 1994
r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. Nr 122, poz. 593), która
weszła w życie z dniem 6 grudnia 1994 r., oraz przez art. 1 pkt 30 lit. d)
ustawy wymienionej w przypisie 1.
69) Dodany przez art. 1 pkt 30 lit. e) ustawy wymienionej w przypisie 1.
70) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
71) Dodany przez art. 1 pkt 31 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
72) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
73) Dodany przez art. 1 pkt 32 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
74) W brzmieniu ustalonym przez art. 28 pkt 3 ustawy z dnia 12 października 1994
r. o samorządowych kolegiach odwoławczych, wymienionej w przypisie 68.
75) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 ustawy wymienionej w przypisie 1.
76) W brzmieniu ustalonym przez art. 25 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 50.
77) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 34 ustawy wymienionej w przypisie 1.
78) Zgodnie z numeracją ustaloną przez art. 1 pkt 35 ustawy wymienionej w
przypisie 1.
79) Dodany przez art. 1 pkt 35 ustawy wymienionej w przypisie 1.
80) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
81) Dodany przez art. 1 pkt 36 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
82) Dodany przez art. 62 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie
Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368), która weszła w życie z dniem 1
października 1995 r.
83) Dodany przez art. 28 pkt 4 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o
samorządowych kolegiach odwoławczych, wymienionej w przypisie 68.
84) W brzmieniu ustalonym przez art. 28 pkt 5 ustawy z dnia 12 października 1994
r. o samorządowych kolegiach odwoławczych, wymienionej w przypisie 68.
85) Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające
ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U.
Nr 32, poz. 191), ustawa o samorządzie terytorialnym weszła w życie z dniem 27
maja 1990 r.
86) Ustawa została ogłoszona dnia 19 marca 1990 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 5 lutego 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu i organizacji działalności Polskiego
Komitetu Normalizacyjnego oraz szczegółowego zakresu spraw wymagających uchwał
Komitetu.
(Dz. U. Nr 14, poz. 77)
Na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o
normalizacji (Dz. U. Nr 55, poz. 251 i z 1995 r. Nr 95, poz. 471) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 25 kwietnia 1994 r. w
sprawie trybu i organizacji działalności Polskiego Komitetu Normalizacyjnego
oraz szczegółowego zakresu spraw wymagających uchwał Komitetu (Dz. U. Nr 55,
poz. 228) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Uchwały Komitetu w sprawach określonych w § 3 ust. 1 pkt 1, 3, pkt 9 lit. a)
i pkt 11 oraz w ust. 2 są podejmowane większością 3/4 głosów, w obecności co
najmniej 15 osób.",
2) w § 3 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) ustanawiania Polskich Norm i zmian do nich oraz wycofywania ich ze zbioru na
wniosek Normalizacyjnych Komisji Problemowych,"
3) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Ustanawianie Polskich Norm i zmian do nich, wycofywanie ich ze zbioru oraz
ustalanie zmian do uchwał przewidzianych w § 3 ust. 1 pkt 1, pkt 3 lit. b) i pkt
9 lit. b) - może następować poza posiedzeniami Komitetu, w trybie obiegowym,
przy czym termin do zajęcia stanowiska nie powinien być krótszy niż 7 dni od
dnia doręczenia dokumentu w tej sprawie."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 2 lutego 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie uprawnień do nabycia leku, preparatów
diagnostycznych i sprzętu jednorazowego użytku bezpłatnie, za opłatą ryczałtową
lub częściową odpłatnością, w przypadku niektórych chorób przewlekłych
wrodzonych, nabytych lub zakaźnych.
(Dz. U. Nr 14, poz. 79)
Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach
odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr
111, poz. 535 i z 1995 r. Nr 138, poz. 684) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 27 lutego 1995
r. w sprawie uprawnień do nabycia leku, preparatów diagnostycznych i sprzętu
jednorazowego użytku bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową
odpłatnością, w przypadku niektórych chorób przewlekłych wrodzonych, nabytych
lub zakaźnych (Dz. U. Nr 26, poz. 140 i Nr 132, poz. 652), w załączniku nr 3 do
rozporządzenia "Wykaz leków oraz sprzętu jednorazowego użytku do wydawania na
recepty za częściową odpłatnością 30% ceny - chorym w leczeniu" pod Ip. 124 w
rubryce 7 w odniesieniu do leku o nazwie Bioxetin wyraz "kaps." zastępuje się
wyrazem "tabl."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 16 stycznia 1996 r.
w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 15 ust. 1, 2 i 3
ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej.
(Dz. U. Nr 14, poz. 80)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
przewodniczący: A. Zoll - Prezes Trybunału Konstytucyjnego,
sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, S. Jaworski
(sprawozdawca), K. Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak,
W. Sokolewicz, J. Trzciński, B. Wierzbowski,
po rozpoznaniu na posiedzeniach w dniach 12 i 19 września 1995 r. oraz 16
stycznia 1996 r., w trybie art. 5 i 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985
r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470 z późn. zm.)
wniosków Prokuratora Generalnego z dnia 25 lipca 1994 r. i 12 lipca 1995 r. o
ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni przepisu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy
z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej
Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254 oraz
z 1994 r. Nr 43, poz. 165) poprzez wyjaśnienie:
- czy Wojskowe Służby Informacyjne zadania określone w art. 15 ust. 1 i 2 tej
ustawy realizować mogą wyłącznie w drodze czynności operacyjno-rozpoznawczych,
nie podlegających dokumentowaniu przez nie w drodze procesowej, lub
- czy w sytuacjach nie cierpiących zwłoki czynności żołnierzy Wojskowych Służb
Informacyjnych, zmierzające do rozpoznania i przeciwdziałania zagrożeniom
godzącym w obronność państwa oraz tajemnice państwowe w zakresie obronności,
mogą mieć postać czynności procesowych przeprowadzanych i dokumentowanych na
podstawie odpowiednich przepisów stosowanych w takich wypadkach przez
funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa,
- czy Wojskowym Służbom Informacyjnym wykonującym czynności w zakresie
rozpoznania i przeciwdziałania zagrożeniom godzącym w obronność Państwa oraz
naruszeniom tajemnicy państwowej w tym przedmiocie, określone w art. 15 ustawy o
powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, przysługują uprawnienia
przewidziane w art. 10 ust. 1 ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa,
ustalił:
1. Art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku
obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz.
174 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 165) daje podstawę do
wykonywania przez Wojskowe Służby Informacyjne swoich zadań wyłącznie w formie
czynności operacyjno-rozpoznawczych nie podlegających dokumentowaniu w formie
procesowej.
2. Art. 15 ust. 1-3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku
obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz.
174 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 165) w związku z art. 10 ust. 1
i 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30,
poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz.
254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i
Nr 104, poz. 515) daje Ministrowi Obrony Narodowej podstawę do zarządzania na
czas określony - po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, a w
wypadkach nie cierpiących zwłoki, gdy mogłoby to spowodować utratę informacji
lub zatarcie dowodów przestępstwa, jednocześnie ze zwróceniem się do Prokuratora
Generalnego o wyrażenie zgody - kontroli korespondencji oraz stosowania innych
środków technicznych umożliwiających uzyskiwanie w sposób tajny informacji oraz
utrwalanie dowodów przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych, w
zakresie nie objętym przepisami Kodeksu postępowania karnego, podejmowanych
przez Wojskowe Służby Informacyjne w celu zapobieżenia bądź wykrycia zbrodni
szpiegostwa lub innych przestępstw godzących w potencjał obronny Państwa.
Przewodniczący: A. Zoll Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki, S. Jaworski, K. Kolasiński, W. Łączkowski, F.
Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, J. Trzciński, B. Wierzbowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 6 lutego 1996 r.
w sprawie zwalczania organizmów szkodliwych.
(Dz. U. Nr 15, poz. 81)
Na podstawie art. 6 i art. 13 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin
uprawnych (Dz. U. Nr 90, poz. 446) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się wykaz:
1) organizmów szkodliwych podlegających obowiązkowi zwalczania, stanowiący
załącznik nr 1 do rozporządzenia,
2) roślin, produktów roślinnych i przedmiotów oraz organizmów szkodliwych,
których przywóz jest zabroniony, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 2. 1. Ustala się wzory świadectw fitosanitarnych, stanowiące załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
2. Świadectwo fitosanitarne powinno być wystawione nie wcześniej niż na 14 dni
przed terminem wywozu roślin, produktów roślinnych i przedmiotów z kraju ich
pochodzenia.
§ 3. Ustala się wykaz wymagań fitosanitarnych dla przywożonych roślin, produktów
roślinnych i przedmiotów, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia, z
zaznaczeniem tych wymagań, które powinny być potwierdzone w świadectwie
fitosanitarnym.
§ 4. Ustala się wykaz roślin, produktów roślinnych i przedmiotów, które mogą być
przywożone bez świadectw fitosanitarnych i które nie podlegają granicznej
kontroli fitosanitarnej, stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia.
§ 5. Ustala się wykaz miejsc odpraw celnych, w których przeprowadza się
graniczną kontrolę fitosanitarną, stanowiący załącznik nr 6 do rozporządzenia.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński
Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
6 lutego 1996 r. (poz. 81)
Załącznik nr 1
WYKAZ ORGANIZMÓW SZKODLIWYCH PODLEGAJĄCYCH OBOWIĄZKOWI ZWALCZANIA
LISTA A
Organizmy szkodliwe dla roślin i produktów roślinnych
I. Czynnik chorobotwórczynazwa polska choroby
Grzyby
Apiosporina morbosa - czarna guzowatość śliwy
Atropellis spp. - rak kory sosny
Botryosphaeria laricina - zamieranie pędów modrzewia
Ceratocystis fagacearum - zamieranie dębu
Ceratocystis fimbriata f.sp. platani - rak platana
Ceratocystis ulmi - holenderska choroba wiązu
Chrysomyxa arctostaphyli - rdza miotlasta świerka
Cochliobolus carbonu - helmintosporioza kukurydzy
Cronartium spp. i Endocronariutium spp. (nieeuropejskie) - rdze drzew
iglastych
Cryphonectria parasitica - zgorzel kasztana
Didymella ligulicola - askochytoza złocienia
Gymnosporangium spp. (nieeuropejskie) - rdze jałowca
Hypoxylon mammatum - rak kory topoli
Inonotus weirii - żółta pierścieniowa zgnilizna korzeni drzew iglastych
Melampsora farlowii - rdza choiny
Melampsora medusae - rdza drzew iglastych i topoli
Monilinia fructicola - brązowa zgnilizna owoców
Mycosphaerella dearnessii - brunatna plamistość igieł sosny
Mycosphaerella gibsonii - zgorzel igieł sosny
Mycosphaerella laricis, -leptolepidis - opadanie igieł modrzewia
japońskiego
Mycosphaerella linicola - pasmo lnu
Mycosphaerella populorum - septorioza rakowata topoli
Phialophora cinerescens - fialoforoza goździka
Phoma andina - czarna zaraza ziemniaka
Phyllosticta solitaria - plamistość jabłoni
Phytophthora cinnamoni - fytoftoroza drzew i krzewów
Phytophthora fragariae var. fragariae - czerwona zgnilizna korzeni
truskawki
Phytophthora fragariae var. rubi - zgnilizna korzeni maliny
Puccinia horiana - biała rdza złocienia
Puccinia pittieriana - rdza ziemniaka
Septoria lycopersici var. malagutii - septorioza liści ziemniaka
Sphaeropsis sapinea - zamieranie wierzchołków pędów sosny
Stenokarpella macrospora, S. maydis - sucha zgnilizna kolb kukurydzy
Synchytrium endobioticum - rak ziemniaka
Thecaphora solani - głownia ziemniaka
Tilletia controversa - śnieć karłowa pszenicy
Tilletia indica - śnieć indyjska pszenicy
Wirusy, wiroidy
Barley stripe mosaic hordevirus - paskowana mozaika jęczmienia
Beet necrotic yellow vein furovirus i wektor Polymyxa betae - rizomania
Cherry necrotic rusty mottle disease - rdzawa nekrotyczna pstrość czereśni
Cherry rasp leaf nepovirus - szorstkość liści czereśni
Chrysanthemum stunt viroid - karłowatość złocienia
Peach latent mosaic viroid - utajona mozaika brzoskwini
Plum pox potyvirus - ospowatość śliwy (szarka)
Potato spindle tuber viroid - wrzecionowatość bulw ziemniaka
Potato viruses (nieeuropejskie) - wirusy ziemniaka
Raspberry leaf curl virus - kędzierzawka maliny
Tomato ringspot nepovirus i wektor: Xiphinema americanum sensulato -
pierścieniowa plamistość pomidora i wektor: sztylak amerykański
Tomato spotted wilt tospovirus - brązowa plamistość pomidora
Tomato yellow leaf curl geminivirus - żółta kędzierzawość liści pomidora
Bakterie
Apple proliferation MLO - proliferacja jabłoni
Apricot chlorotic leafroll MLO - chlorotyczny liściozwój moreli
Clavibacter michiganensis spp. insidiosus - bakteryjne więdnięcie lucerny
Clavibacter michiganensis spp. michiganensis - rak bakteryjny pomidora
Clavibacter michiganensis spp. sepedonicus - bakterioza pierścieniowa
ziemniaka
Curtobacterium flaccumfaciens pv. flaccumfaciens - bakteryjne więdnięcie
fasoli
Elm phloem necrosis MLO - nekroza łyka wiązu
Ervinia amylovora - zaraza ogniowa
Ervinia chrysanthemi pv. chrysanthemi - bakteryjne więdnięcie złocienia
Ervinia chrysanthemi pv. dianthicola - bakteryjne więdnięcie goździka
Ervinia stewartii - bakteryjne więdnięcie kukurydzy
Peach rosette MLO - rozetowatość brzoskwini
Peach X disease MLO - choroba X brzoskwini
Pear decline MLO - zamieranie gruszy
Peach yellows MLO - żółtaczka brzoskwini
Potato stolbur MLO - stolbur
Pseudomonas caryophylli - bakteryjne pękanie łodyg goździka
Pseudomonas solanacearum - śluzak
Pseudomonas syringae pv. persicae - rak bakteryjny brzoskwini
Xanthomonas campestris pv. hyacinthi - żółta bakterioza hiacynta
Xanthomonas campestris pv. pruni - bakteryjna plamistość drzew pestkowych
Xanthomonas fragariae - bakteryjna kanciasta plamistość liści truskawki
Xanthomonas populi - rak bakteryjny topoli
II. Szkodnik nazwa polska szkodnika
Owady
Acrobasis pirivorella - omacnica gruszkowa
Acolups fuchsiae - przebarwiacz fuksjowy
Amauromyza maculosa - miniarka złocieniówka
Anarsia lineatella - skośnik brzoskwiniaczek
Anthonomus bisignifer - kwieciak truskawkowiec
Bemisia tabaci - mączlik ostroskrzydły
Cacoecimorpha pronubana - zwójka goździkóweczka
Cadra cautella - mklik daktylowiec
Ceratitis capitata - owocanka południówka
Conotrachelus nenuphar - ryjkowiec śliwkowy
Cydia inopinata - owocówka mandżurska
Cydia molesta - owocówka południóweczka
Cydia prunivora - owocówka śliwożerka
Dendrolimus sibiricus - barczatka syberyjska
Diabrotica virgifera - zachodnia kukurydziana stonka korzeniowa
Dipronidae spp. (nieeuropejskie) - boreczniki
Epichoristodes acerbella - zwójka afrykaneczka
Epitrix tuberis - pchełka ziemniaczana
Franklinella occidentalis - wciornastek zachodni
Helicoverpa armigera - słonecznica orężówka
Helicoverpa zea - słonecznica amerykańska
Hyphantria cunea - oprzędnica jesienna
Lymantria dispar (forma azjatycka) - brudnica nieparka
Liriomyza huidobrensis - miniarka szklarniówka
Liriomyza sativae - miniarka warzywna
Liriomyza trifolii - miniarka ciepłolubka
Megastigmus spp. - znamionki
Monochamus spp. - żerdzianki
Opogona sacchari - mól bananowy
Pissodes spp. (nieeuropejskie) - smoliki
Phthorimaea operculella - skośnik ziemniaczek
Popilia japonica - popilia japońska
Quadraspidiotus perniciosus - tarcznik niszczyciel
Rhiropertha dominica - kapturnik zbożowiec
Scolytidae (nieeuropejskie) - kornikowate
Sitophilus oryzae - wołek ryżowy
Sitophilus zeamays - wołek kukurydzowy
Sitotroga cerealella - skośnik zbożowiaczek
Spodoptera spp. - sówki
Steneotarsonemus laticeps - roztocz narcyzowiec
Teprhitidae (nieeuropejskie) - nasionnicowate
Thrips palmi - wciornastek palmowy
Tribolium spp. - trojszyki
Trogoderma granarium - skórek zbożowy
Nicienie
Bursaphelenchus xylophilus - węgorek sosnowiec
Globodera pallida - mątwik agresywny
Globodera rostochiensis - mątwik ziemniaczany
Nacobbus aberrans - wyroślak perełkowy
Radopholus citrophilus - korzeniak cytrusowy
Radopholus similis - korzeniak bananowy
III. Chwasty nazwa polska chwastu
Acroptilon repens - chaber rozłogowy
Ambrosia spp. - ambrozje
Cenchrus tribuloides - cenchrus kotwiczny
Iva spp. - iwy
IV. Rośliny pasożytnicze nazwa polska pasożyta
Arceuuthobium spp. (nieeuropejskie) - jemioły karłowate
Cuscuta spp. - kaniaki
Orobanche spp. - zarazy
LISTA B
Organizmy szkodliwe dla roślin i produktów roślinnych podlegające obowiązkowi
zwalczania w wypadku stwierdzenia ich występowania na określonych roślinach lub
produktach roślinnych
Organizm szkodliwy Rośliny lub produkty roślinne
Wirusy
Apple mosaic ilarvirus (mozaika jabłoni)Rośliny Rubus L. przeznaczone do
sadzenia
Cherry leaf roll nepovirus (liściorozwój czereśni)Rośliny Rubus L.
przeznaczone do sadzenia
Raspberry ringspot nepovirus (piersieniowa plamistość maliny)Rośliny
Fragaria L. i Rubus L. przeznaczone do sadzenia, oprócz nasion
Tomato black ring nepovirus (czarna pierścieniowa plamistość
pomidora)Rośliny Fragaria L. i Rubus L. przeznaczone do sadzenia, oprócz
nasion
Nicienie
Anguina tritici (odymek pszenicznik)Nasiona Triticum L.
Aphelenchoides fragariae (węgorek truskawkowiec)Rośliny Fragaria L.
przeznaczone do sadzenia oraz sadzonki roślin ozdobnych
Aphelenchoides ritzemabosi (węgorek chryzantemowiec)Rośliny Fragaria L.
przeznaczone do sadzenia oraz sadzonki roślin ozdobnych
Ditylenchus destructor (niszczyk ziemniaczak)Cebule i bulwocebule Crocus
L., miniaturowych odmian i krzyżówek Gladiolus Tourn. ex L., Hyacinthus
L., Iris L., Trigidia Juss. i Tulipa L., a także bulwy Solanum tuberosum
L. przeznaczone do sadzenia
Ditylenchus dipsaci (niszczyk zjadliwy)Nasiona i cebule Allium ascolonicum
L., Allium cepa L. i Allium schoenoprasum przeznaczone do sadzenia, główki
Allium sativum L. przeznaczone do sadzenia, rośliny Allium porrum L.
przeznaczone do sadzenia, cebule i bulwocebule Camassia Lindl., Chionodoxa
Boiss., Crocus flavus Weston odm. "Golden Yellow", Galanthus L., Galtonia
candicans (Baker) Decna, Hyacinthus L., Ismene Herbert, Muscari Miller,
Narcissus L., Ornithogalum L., Puschkinia Adams, Scilla L. i Tulipa L.
przeznaczone do sadzenia, a także nasiona Medicago sativa L., Trifolium
spp., Vicia faba L. przeznaczone do siewu
Meloidogyne spp. (guzaki)Bulwy Spolanum tuberosum L. przeznaczone do
sadzenia oraz ukorzenione sadzonki roślin uprawnych
Grzyby
Phoma exidua var. foveata (gangrena ziemniaka)Bulwy Solanum tuberozum L.
przeznaczone do sadzenia
Załącznik nr 2
WYKAZ ROŚLIN, PRODUKTÓW ROŚLINNYCH I PRZEDMIOTÓW ORAZ ORGANIZMÓW SZKODLIWYCH,
KTÓRYCH PRZYWÓZ JEST ZABRONIONY
1) Rośliny, produkty roślinne, przedmiotyPochodzenie
a) Rośliny Solanum L. wytwarzające stolony lub bulwy oraz ich
mieszańceKraje nieeuropejskie
b) Rośliny Abies Mill., Cedrus Trew, Chamaecyparis Spach, Juniperus L.,
Larix Mill., Picea A. Dietr., Pinus L., Pseudotsuga Carr. i Tsuga Carr.,
oprócz owoców i nasionKraje nieeuropejskie
c) Rośliny Castanea Mill. o Quercus L., oprócz owoców i nasionKraje
Ameryki Północnej
d) Rośliny Populus L. z liśćmi, oprócz owoców i nasionKraje Ameryki
Północnej
e) Oddzielona kora, oprócz kory Quercus suber L.Wszystkie kraje
f) Rośliny Prunus persica Batsch, StokesKraje, w których występuje peach
latent mosaic viroid
g) Odpady roślin i produktów pochodzenia roślinnegoWszystkie kraje
h) Rośliny w stanie zepsuciaWszystkie kraje
i) Kompost i nawóz naturalnyWszystkie kraje
j) Gleba i podłoże organiczne, inne niż torfWszystkie kraje
2) Organizmy szkodliwe podlegające obowiązkowi zwalczania
(załącznik nr 1 do rozporządzenia)
Załącznik nr 3
WZORY ŚWIADECTW FITOSANITARNYCH
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
WYMAGANIA FITOSANITARNE DLA PRZYWOŻONYCH ROŚLIN, PRODUKTÓW ROŚLINNYCH I
PRZEDMIOTÓW
Roślina, produkt roślinny, przedmiotPochodzenieWymagania specjalne
I. Rośliny
1. Rośliny ogólnie
1.1. Rośliny pochodzące z gruntu, posadzone lub przeznaczone do sadzeniaze
wszystkich krajówDD - Rośliny pochodzą z gruntu:
1) który jest wolny od Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus i
Synchytrium endobioticum, oraz
2) z którego pobrano urzędowo próby i próby te okazały się wolne od cyst
Globodera pallida i Globodera rostochiensis z żywą zawartością.
1.2. Rośliny przeznaczone do sadzeniaz krajów, w których występuje Thrips
palmiDD - Rośliny:
1) pochodzą z uprawy wolnej od Thrips palmi lub
2) były poddane zabiegom przy użyciu środków owadobójczych, zgodnie z
rekomendacjami EPPO.
2. Rośliny użytkowe rolnicze i ogrodnicze, przeznaczone do zasadzenia
2.1. Bulwy Solanum tuberosumz krajów europejskich1) DD - Bulwy pochodzą:
a) z materiału sadzeniakowego wolnego od nieeuropejskich wirusów
ziemniaka, potato stolbur MLO, potato spindle tuber viroid, Clavibacter
michiganensis ssp. sepedonicus,
b) z uprawy kontrolowanej podczas ostatniego okresu wegetacyjnego i wolnej
od nieeuropejskich wirusów ziemniaka, potato stolbur MLO, potato spindle
tuber viroid Pseudomonas solanacearum i Clavibacter michiganensis ssp.
sepedonicus,
c) z pola, na którym nigdy nie stwierdzono występowania Synchytrium
endobioticum lub z pola uznanego, na podstawie badań przeprowadzonych
metodami rekomendowanymi przez EPPO, za wolne od Synchytrium endobioticum.
2) DD - Bulwy były badane jedną z metod rekomendowanych przez EPPO i
okazały się wolne od infekcji latentnej Clavibacter michiganensis ssp.
sepedonicus i Phoma exigua var. foveata.
2.2. Cebule, bulwocebule i kłącza roślin będących żywicielami Ditylenchus
dipsacize wszystkich krajów1. DD - Cebule pochodzą z uprawy, na której od
początku ostatniego okresu wegetacyjnego nie stwierdzono symptomów
Ditylenchus dipsaci.
2. a) cebule, bulwocebule i kłącza powinny być na 14 dni przed wysyłką
pozbawione podłoża, w którym rosły, lub
b) w przypadku gdy cebule, bulwocebule i kłącza są transportowane w
podłożu, powinno ono spełniać wymagania dla podłoża określone w dziale III
ust. 1
2.3. Rośliny pochodzące ze szklarni
2.3. - 1ze wszystkich krajówDD - Rośliny pochodzą z uprawy, na której nie
stwierdzono występowania Amauromyza maculosa, Liriomyza huidobrensis,
Liriomyza sativae, Liriomyza trifolii, Bemisia tabaci, Frankliniella
occidentalis podczas urzędowych kontroli przeprowadzanych co najmniej raz
w miesiącu, w ciągu trzech miesięcy poprzedzających wysyłkę.
2.3. - 2z krajów, w których występuje Spodoptera spp.DD - Rośliny:
1) pochodzą z uprawy, na której nie stwierdzono podczas ostatnich trzech
miesięcy przed wysyłką występowania Spodoptera spp., i
2) bezpośrednio przed wysyłką były składowane w temperaturze 1,5°C przez
okres co najmniej 10 dni.
2.3. - 3z krajów, w których występuje Helicoverpa armigera i Helicoverpa
zeaDD - Rośliny:
1) pochodzą z uprawy, na której nie stwierdzono, podczas ostatnich trzech
miesięcy przed wysyłką, występowania Helicoverpa armigera i Helicoverpa
zea, i
2) bezpośrednio przed wysyłką były składowane w temperaturze 1,5°C przez
okres co najmniej 10 dni.
2.4. Rośliny Chysanthemum, Dianthus, Pelargonium, Rosa
2.4. - 1ze wszystkich krajówDD - 1) w kraju nie występuje Epichoristodes
acerbella i Cacoecimorpha pronubana, lub
2) rośliny pochodzą z uprawy, na której od początku ostatniego pełnego
okresu wegetacyjnego nie stwierdzono występowania Epichoristodes acerbella
i Cacoecimorpha pronubana, lub
3) rośliny poddano zabiegom przeciwko Epichoristodes acerbella i
Cacoecimorpha pronubana.
2.4. - 2 Rośliny Chrysanthemumze wszystkich krajówDD - 1) Rośliny stanowią
nie dalsze niż trzecie rozmnożenie hodowlane uzyskane z materiału, który w
urzędowo zatwierdzonych testach okazał się wolny od chrysanthemum stund
viroid, lub
2) rośliny zostały uzyskane bezpośrednio z materiału, którego
reprezentatywna próba 10% roślin, podczas urzędowej kontroli
przeprowadzonej w czasie kwitnienia, okazała się wolna od chrysanthemum
stund viroid,
3) rośliny wywodzą się z materiału matecznego wolnego od Erwinia
chrysanthemi pv. chrysanthemi,
4) nieukorzenione sadzonki pochodzą z roślin matecznych wolnych, w czasie
ostatniego okresu wegetacyjnego, od Didymella ligulicola; sadzonki
ukorzenione rosły, w ostatnim okresie wegetacyjnym, w podłożu wolnym od
Didymella ligulicola,
5) rośliny pochodzą z uprawy, na której jak i w bezpośrednim sąsiedztwie
której podczas comiesięcznych badań w ciągu ostatnich trzech miesięcy
poprzedzających wysyłkę nie stwierdzono występowania Puccinia horiana
2.4. - 3 Rośliny Dianthus caryophillusze wszystkich krajówDD - Rośliny
pochodzą z roślin matecznych, które w urzędowo zatwierdzonych testach
przeprowadzanych w ciągu ostatnich dwóch pełnych okresów wegetacyjnych
okazały się wolne od Phialophora cinerescens, Erwinia chrysanthemi i
Pseudomonas caryophylli.
2.4. - 4 Rośliny Pelargoniumz krajów, w których występuje tomato ringspot
nepovirus1) DD - Rośliny pochodzą, nie dalej niż cztery pokolenia, z
roślin matecznych testowanych metodami rekomendowanymi przez EPPO i
uznanych za wolne od tomato ringspot nepovirus,
2) DD - Rośliny rosły w podłożu wolnym od Xyphinema americanum sensu lato
3) DD - Rośliny rosły w miejscu produkcji uznanym, podczas ostatniego
okresu wegetacyjnego, za wolne od tomato ringspot nepovirus.
2.5. Rośliny Fragaria
2.5. - 1ze wszystkich krajów1) DD - Rośliny pochodzą z pola, na którym
nigdy nie stwierdzono występowania Phytophthora fragariae var. fragariae,
i rośliny te pochodzą w linii prostej z roślin matecznych, które były
urzędowo kontrolowane i okazały się wolne od Phytophthora fragariae var.
fragariae;
2) DD - Rośliny były, we właściwym czasie w okresie wegetacji,
kontrolowane i nie stwierdzono występowania Phytophthora fragariae var.
fragariae i Xanthomonas fragariae.
2.5. - 2z krajów, w których występuje tomato black ring nepovirus i
raspberry ring spot nepovirusDD - W miejscu uprawy, od początku ostatniego
okresu wegetacyjnego, nie zaobserwowano objawów choroby powodowanej przez
tomato black ring nepovirus i raspberry ring spot nepovirus.
2.5. - 3z krajów, w których występuje Anthonomus bisigniferDD - Rośliny
pochodzą z miejsca uprawy wolnego od Anthonomus bisignifer.
2.6. Rośliny Fuchsiaz Brazylii i USADD - W miejscu uprawy nie obserwowano
objawów Aculops fuchsiae.
2.7. Rośliny Beta vulgarisze wszystkich krajów1) DD - Rośliny pochodzą z
regiony, w którym nie występuje beet necrotic yellow vein furovirus,
2) DD - Podczas okresu wegetacyjnego pole było wolne od beet necrotic
yellow vein furovirus.
2.8. Rośliny z rodzaju Citrus, Fortunella, Persea, Poncirus, z rodziny
Aracea, Marataceae, Musoceae, Strelitziaceaeze wszystkich krajówDD -
Rośliny pochodzą:
1) z kraju uznanego za wolny od Radopholus citrophilus i Radopholus
similis, lub
2) z miejsca uprawy, w którym podczas ostatniego okresu wegetacyjnego w
reprezentatywnych próbach podłoża i korzeni nie stwierdzono obecności
Radopholus similis i Radopholus citrophilus.
3. Drzewa i krzewy owocowe, ozdobne i leśne przeznaczone do sadzenia
3.1. Rośliny Amelanchier, Betula, Cercidiphyllum, Chaenomeles, Cornus,
Cotoneaster, Crataegus, Cydonia, Eriobotrya, Euonymus, Fagus, Juglans,
Ligustrum, Lonicera, Malus, Mespilus, Populus, Prunus, Ptelea, Pyracantha,
Pyrus, Ribes, Rosa, Salix, Sorbus, Spiraea, Symphoricarpus, Syringa,
Tilia, Ulmusz krajów, w których występuje Quadraspidiotus perniciosusDD -
Rośliny pochodzą z uprawy, na której jak również w jej bezpośrednim
sąsiedztwie nie stwierdzono występowania Quadraspidiotus perniciosus
podczas co najmniej jednej urzędowej kontroli przeprowadzonej w każdym z
ostatnich dwóch okresów wegetacyjnych.
3.2. Rośliny Chaenomeles, Cornus, Cotoneaster, Crataegus, Cydonia, Malus,
Mespilus, Prunus, Pyrus, Ribes, Sorbus, Symphoricarpusz krajów, w których
występuje Quadraspidiotus perniciosusW okresie pomiędzy 1 kwietnia a 30
września rośliny pochodzące z półkuli północnej, a w okresie pomiędzy 1
października a 31 marca z półkuli południowej, mogą być wwiezione po
uprzedniej fumigacji, metodą rekomendowaną przez EPPO.
3.3. Rośliny Crataegus, Cydonia, Malus, Photinia, Pyrusz Azji i Ameryki
Pn.Rośliny muszą być w stanie spoczynku i bez liści.
3.4. Rośliny Chaenomeles, Cotoneaster, Crataegus, (oprócz C. arnobiana, C.
phaenopyrum, C. viridis),Cydonia, Malus, Pyracantha, Pyrus, Sorbus,
(oprócz S. intermedia), Stranvaesiaz krajów, w których występuje Erwinia
amylovoraDD - Rośliny pochodzą z uprawy, na której jak i w bezpośrednim
jej sąsiedztwie nie stwierdzono występowania Erwinia amylovora podczas
urzędowej kontroli przeprowadzonej w ostatnim okresie wegetacyjnym.
3.5. Rośliny Crataegus, Malus, Pyrusz krajów nieeuropejskichDD - Rośliny
pochodzą z uprawy, na której nie stwierdzono podczas ostatniego okresu
wegetacyjnego występowania Phyllosticta solitaria.
3.6. Rośliny Chaenomeles, Crataegus, Cydonia, Eriobotrya, Malus, Prunus,
Pyrusz krajów nieeuropejskichDD - 1) Rośliny pochodzą z regionu wolnego od
Monilinia fructicola i
2) W miejscu produkcji w ostatnim okresie wegetacyjnym nie obserwowano
Monilinia fructicola.
3.7. Rośliny Malusz krajów, w których występuje apple proliferation MLO,
tomato ringspot nepovirus, cherry rasp leaf nepovirusDD - Rośliny
pochodzą:
1) w linii prostej, ale nie dalej niż dwa pokolenia, z roślin matecznych,
które były testowane metodami rekomendowanymi przez EPPO i okazały się
wolne od apple proliferation MLO, tomato ringspot nepovirus, cherry rasp
leaf nepovirus oraz były utrzymywane w warunkach uniemożliwiających wtórną
infekcję, i
2) z uprawy, na której i w bezpośrednim sąsiedztwie której w ostatnim
okresie wegetacyjnym nie stwierdzono apple proliferation MLO, i są
praktycznie wolne od innych wirusów i organizmów wirusopodobnych.
3.8. Rośliny Cydonia oblonga, Pyrus betulaefolia, Pyrus communis, Pyrus
pyrifolia, Pyrus ussuriensis i ich mieszańceze wszystkich krajówDD -
Rośliny pochodzą z uprawy, na której przeprowadzono podczas ostatnich
trzech sezonów wegetacyjnych kontrolę roślin i usuwano rośliny
zainfekowane lub podejrzane o infekcję pear decline mycoplasm oraz w
ostatnim sezonie wegetacyjnym rośliny były praktycznie wolne od wirusów i
organizmów wirusopodobnych.
3.9. Rośliny Prunus
3.9. - 1z krajów, w których występuje Xanthomonas campestris pv. pruni i
Pseudomonas syringae pv. persicaeDD - Rośliny pochodzą z uprawy, na której
od początku ostatniego pełnego okresu wegetacyjnego nie stwierdzono
występowania Xanthomonas campestris pv. pruni i Pseudomonas syringae pv.
persicae
3.9. - 2z krajów, w których występuje Apiosporina morbosaDD - Rośliny
pochodzą z uprawy, na której nie stwierdzono występowania Apiosporina
morbosa podczas dwóch ostatnich okresów wegetacyjnych.
3.9. - 3 Rośliny Prunus amygdalus, P. armeniaca, P. blireiana, P.
brigantina, P. cerosifera, P. cistena, P. curdica, P. domestica ssp.
domestica, P. domestica ssp. italica, P. glandolosa, P. holosericea, P.
hortulana, P. japonica, P. mandshurica, P. maritima, P. mume, P. nigra, P.
persica, P. salicina, P. sibirica, P. simonii, P. spinosa, P. tomentosa,
P. triliba i inne gatunki Prunus wrażliwe na wirusa szarkiz krajów, w
których występuje plum pox potyvirusDD - Rośliny:
1) pochodzą w linii prostej, nie dalej niż dwa pokolenia, z roślin
matecznych, które były testowane metodami rekomendowanymi przez EPPO i
okazały się wolne od plum pox potyvirus oraz były utrzymywane w warunkach
uniemożliwiających wtórną infekcję, i
2) rosły na polu, na którym jak i w bezpośrednim sąsiedztwie którego w
ostatnim okresie wegetacyjnym nie stwierdzono występowania plum pox
potyvirus, i są wolne od innych wirusów i organizmów wirusopodobnych.
3.9. - 4 Rośliny Prunus domestica, P. persicaz krajów, w których występuje
peach rosette MLODD - Rośliny:
1) pochodzą w linii prostej, nie dalej niż dwa pokolenia, z roślin
matecznych, które były testowane metodami rekomendowanymi przez EPPO i
okazały się wolne od peach rosette MLO oraz były utrzymywane w warunkach
uniemożliwiających wtórną infekcję, i
2) rosły na polu, na którym jak i w bezpośrednim sąsiedztwie którego w
ostatnim okresie wegetacyjnym nie stwierdzono peach rosette MLO, i rośliny
są praktycznie wolne od innych wirusów i organizmów wirusopodobnych.
3.9. - 5 Rośliny Prunus avium, P. cerasus, P. persicaz krajów, w których
występuje peach X disease MLO, cherry rasp leaf nepovirus, tomato ringspot
nepovirusDD - Rośliny:
1) pochodzą w linii prostej, ale nie dalej niż dwa pokolenia, z roślin
matecznych, które były testowane metodą rekomendowaną przez EPPO i okazały
się wolne od peach X disease MLO, cherry rasp leaf nepovirus, tomato
ringspot nepovirus oraz utrzymane były w warunkach uniemożliwiających
wtórną infekcję, i
2) rosły na polu, na którym i w bezpośrednim sąsiedztwie którego w
ostatnim sezonie wegetacyjnym nie stwierdzono peach X disease MLO, cherry
rasp leaf nepovirus, tomato ringspot nepovirus, i są praktycznie wolne od
innych wirusów i organizmów wirusopodobnych.
3.9. - 6 Rośliny Prunus armeniaca, P. persicaz krajów, w których występuje
peach yellows MLODD - Rośliny:
1) pochodzą w linii prostej, nie dalej niż dwa pokolenia, z roślin
matecznych, które były testowane metodami rekomendowanymi przez EPPO i
okazały się wolne od peach yellows MLO oraz były utrzymywane w warunkach
uniemożliwiających wtórną infekcję, i
2) rosły na polu, na którym i w bezpośrednim sąsiedztwie którego w
ostatnim sezonie wegetacyjnym nie stwierdzono występowania peach yellows
MLO, i są praktycznie wolne od innych wirusów i organizmów
wirusopodobnych.
3.9. - 7 Rośliny Prunus armeniacaz krajów, w których występuje apricot
chlorotic leafroll MLODD - Rośliny:
1) pochodzą w linii prostej, nie dalej niż dwa pokolenia, z roślin
matecznych, które były testowane metodami rekomendowanymi przez EPPO i
okazały się wolne od apricot chlorotic leafroll MLO oraz były utrzymywane
w warunkach uniemożliwiających wtórną infekcję, i
2) rosły na polu, na którym jak i w bezpośrednim sąsiedztwie którego w
ostatnim sezonie wegetacyjnym nie stwierdzono apricot chlorotic leafroll
MLO, i są praktycznie wolne od innych wirusów i organizmów
wirusopodobnych.
3.9. - 8 Rośliny Prunus aviumz krajów, w których występuje cherry necrotic
rusty mottle diseaseDD - Rośliny pochodzą z pola wolnego, podczas
ostatniego okresu wegetacyjnego, od cherry necrotic rusty mottle disease i
są praktycznie wolne od innych wirusów i organizmów wirusopodobnych.
3.10. Rośliny Rubus
3.10. - 1z krajów, w których występuje raspberry leaf curl virus, tomato
ringspot nepovirus, cherry leaf roll nepovirus, raspberry ringspot
nepovirus, apple mosaic ilarvirusDD - Rośliny:
1) pochodzą w linii prostej, nie dalej niż trzy pokolenia, z roślin
matecznych, które były testowane metodami rekomendowanymi przez EPPO i
okazały się wolne od raspberry leaf curl virus, tomato ringspot nepovirus,
cherry leaf roll nepovirus, raspberry ringspot nepovirus, apple mosaic
ilarvirus oraz utrzymywane były w warunkach uniemożliwiających wtórną
infekcję, i
2) rosły na polu, na którym i w bezpośrednim sąsiedztwie którego w
ostatnim okresie wegetacyjnym nie stwierdzono występowania raspberry leaf
curl virus, tomato ringspot nepovirus, cherry leaf roll nepovirus,
raspberry ringspot nepovirus, apple mosaic ilarvirus, i są praktycznie
wolne od innych wirusów i organizmów wirusopodobnych.
3.10. - 2z krajów, w których występuje tomato black ring nepovirusDD -
Objawy choroby powodowane przez tomato black ring nepovirus nie były
stwierdzone na roślinach w miejscu produkcji od początku ostatniego okresu
wegetacyjnego.
3.10. - 3z krajów, w których występuje Phytophthora fragariae var. rubiDD
- Rośliny pochodzą z uprawy, na której w ostatnim okresie wegetacyjnym nie
stwierdzono występowania Phytophthora fragariae var. rubi.
3.11. Rośliny Populusz krajów, w których występuje Xanthomonas populiDD -
Rośliny pochodzą:
1) z uprawy, na której prowadzona była urzędowa kontrola w ostatnim
sezonie wegetacyjnym i nie stwierdzono występowania Xanthomonas populi,
2) z klonu odpornego lub nieznacznie wrażliwego na Xanthomonas populi.
3.12. Rośliny Pinusz krajów, w których występuje Mycosphaerella
dearnessiiDD - Rośliny pochodzą z uprawy, na której i w bezpośrednim
sąsiedztwie której nie stwierdzono Mycosphaerella dearnessii podczas
ostatniego okresu wegetacyjnego.
3.13. Rośliny Castanea, Qercusz krajów, w których występuje Cryphonectria
parasiticaRośliny pochodzą z uprawy, na której i w bezpośrednim
sąsiedztwie której nie stwierdzono występowania Cryphonectria parasitica
podczas ostatniego okresu wegetacyjnego.
3.14. Rośliny Coniferales
3.14. - 1z krajów nieeuropejskichDD - Rośliny pochodzą ze szkółki wolnej
od Pissodes spp. i Dipronidae spp.
3.14. - 2z Rosji (część azjatycka)DD - Rośliny pochodzą ze szkółki wolnej
od Dendrolimus sibiricus.
4. Rośliny z kultur tkankowychze wszystkich krajówDD - Rośliny pochodzą z
roślin matecznych spełniających wymagania stawiane roślinom przeznaczonym
do uprawy (ustępy 1-3).
5. Nasiona
5.1. Zea maysz krajów, w których występuje Stenocarpella macropora, S.
maydis, Cochliobolus carbonum, Erwinia stewartiiDD - 1/ a) materiał siewny
pochodzi z plantacji nasiennej, która była kontrolowana podczas okresu
wegetacyjnego, i nie stwierdzono występowania Stenocarpella macropora,
Stenocarpella maydis, Cochliobolus carbonum, lub
b) reprezentatywne próby nasion były testowane metodami rekomendowanymi
przez EPPO i są wolne od Stenocarpella macropora, Stenocarpella maydis,
Cochliobolus carbonum.
2/ Materiał siewny pochodzi z plantacji nasiennej, która była kontrolowana
podczas okresu wegetacyjnego, i nie stwierdzono występowania Erwinia
stewartii.
5.2. Beta vulgarisze wszystkich krajówDD - Materiał siewny pochodzi z
regionu, w którym beet necrotic yellow vein furovirus nie występuje.
5.3. Linum sp.ze wszystkich krajówDD - Materiał siewny pochodzi z
plantacji nasiennej, która była kontrolowana podczas okresu wegetacyjnego,
i nie stwierdzono występowania Mycosphaerella linicola.
5.4. Hordeum vulgarez krajów, w których występuje barley strip mosaic
hordeivirusDD - 1) Materiał siewny pochodzi z plantacji nasiennej, która
była kontrolowana podczas okresu wegetacyjnego, i nie stwierdzono
występowania barley strip mosaic hordeivirus, lub
2) reprezentatywne próby nasion były testowane metodami rekomendowanymi
przez EPPO i okazały się wolne od barley strip mosaic hordeivirus.
5.5. Triticum spp.
5.5. - 1ze wszystkich krajówDD - Materiał siewny pochodzi z plantacji
nasiennej kontrolowanej podczas okresu wegetacyjnego, która okazała się
wolna od Tilletia controversa.
5.5. - 2z krajów nieeuropejskichDD - Materiał siewny pochodzi z plantacji
nasiennej kontrolowanej w okresie między kłoszeniem i zbiorem, która
okazała się wolna od Tilletia indica.
5.5. - 3z krajów, w których występuje Tilletia indicaDD - Reprezentatywne
próby nasion były testowane metodami rekomendowanymi przez EPPO i okazały
się wolne od Tilletia indica.
5.6. Phaseolus vulgaris, Glycina max, Pisum sativum, Vicia fabaz krajów, w
których występuje Curtobacterium flaccumfaciens pv. flaccumfaciensDD -
Materiał siewny pochodzi:
1) z regionu, w którym nie występuje Curtobacterium flaccumfaciens pv.
flaccumfaciens, lub
2) z plantacji nasiennej, która była kontrolowana podczas okresu
wegetacyjnego, i nie stwierdzono występowania Curtobacterium
flaccumfaciens pv. flaccumfaciens.
5.7. Medicago sativa
5.7. - 1ze wszystkich krajówDD - Materiał siewny pochodzi z plantacji
nasiennej, na której od początku ostatniego okresu wegetacyjnego nie
obserwowano symptomów Ditylenchus dipsaci.
5.7. - 2z krajów, w których występuje Clavibacter michiganensis ssp.
insidiosusDD - Materiał siewny pochodzi:
1) z plantacji nasiennej, na której i w bezpośrednim sąsiedztwie której na
uprawach lucerny nie stwierdzono w ostatnim okresie wegetacyjnym
Clavibacter michiganensis ssp. insidiosus,
2) ze zbioru uzyskanego z pola, na którym lucerna nie była uprawiana w
poprzednich trzech latach,
3) z miejsca uprawy, na którym i w bezpośrednim sąsiedztwie którego nie
stwierdzono w ciągu ostatnich 10 latach występowania Clavibacter
michiganensis ssp. insidiosus,
4) z odmian roślin odpornych na Clavibacter michiganensis ssp. insidiosus
lub z plantacji nasiennej po jej pierwszym lub drugim pełnym cyklu
wegetacyjnym.
5.8. Solanum lycopersicumze wszystkich krajówDD - Nasiona były:
a) pozyskane przy pomocy odpowiedniej metody ekstrakcji kwasowej lub innej
metody uznanej za równoważną, i
b) pozyskane z roślin, na których od początku ostatniego pełnego okresu
wegetacyjnego nie stwierdzono występowania Clavibacter michiganensis ssp.
michiganensis i potato spindle tuber viroid, lub
c) poddane urzędowemu badaniu przy użyciu właściwych metod i okazały się
wolne od Clavibacter michiganensis ssp. michiganensis i potato spindle
tuber viroid.
5.9. Rubus sp.z krajów, w których występuje tomato ringspot nepovirusDD -
Nasiona pochodzą z roślin testowanych metodami rekomendowanymi przez EPPO
i okazały się wolne od tomato ringspot nepovirus oraz były utrzymywane w
warunkach uniemożliwiających wtórną infekcję.
II. Produkty roślinne
1. Drewno
1.1. Roślin iglastych (Coniferous)
1.1. - 1z Kanady, USA, Chin, Japonii, Korei, TajwanuDrewno powinno być
okorowane oraz poddane zabiegowi termicznemu w celu uzyskania minimalnej
temperatury rdzenia 56°C przez 30 minut.
1.1. - 2z krajów nieeuropejskich i azjatyckiej części Rosji, z wyjątkiem
Kanady, USA, Chin, Japonii, Korei, TajwanuDrewno powinno być okorowane
oraz
a) wolne od chodników larwalnych o średnicy większej niż 3 mm, drążonych
przez rodzaj Monochamus, lub
b) suszone komorowo do wilgotności poniżej 20% wyrażonej w procentach
suchej masy. Suszenie to powinno być potwierdzone oznakowaniem
"Kiln-dreid", "K.D.".
1.1. - 3z krajów europejskichDrewno:
a) powinno być okorowane lub
b) w okresie od 1 listopada do 31 marca musi być poddane zabiegom
określonym w drodze decyzji przez organ Państwowej Inspekcji Ochrony
Roślin
1.2. Castanea i Quercus, z wyjątkiem Q. suberz krajów Ameryki Pn.Drewno
powinno być:
a) okorowane oraz pozbawione naturalnych krągłych powierzchni, lub
b) suszone komorowo do wilgotności poniżej 20% wyrażonej w procentach
suchej masy. Suszenie powinno być udokumentowane międzynarodowym znakiem
handlowym dla drewna "Kiln-dreid" lub "K.D." lub
c) fumigowane przy użyciu bromku metylu, zgodnie z odpowiednią metodyką.
1.3. Polulusz krajów Ameryki Pn. i z krajów, w których występuje Hypoxylon
mammatumDrewno powinno być okorowane
1.4. Ulmus i Zelkovaz krajów, w których występuje Ophiostoma ulmiDrewno
powinno być okorowane
1.5. Pakunkowe (skrzynie, palety, bębny, itp.)ze wszystkich krajów1)
Opakowania wykonano wyłącznie z drewna okorowanego, lub
2) DD - Opakowania zostały wysuszone komorowo do wilgotności poniżej 20%
wyrażonej w procentach suchej masy lub fumigowane i zabezpieczone przed
wtórną infekcją.
2. Bulwy Solanum tuberosum, z wyjątkiem wczesnych ziemniakówz krajów, w
których występuje potato spindle tuber viroidDD - Stłumiona siła
kiełkowania
III. Inne
1. Podłoże uprawowe
1.1. Gleba i podłoże organiczne inne niż torf lub podłoże złożone
częściowo z gleby lub podłoża organicznego, związane z roślinamiz krajów
europejskichRośliny muszą być na dwa tygodnie przed zamierzoną wysyłką
pozbawione ich oryginalnego podłoża i przesadzone do podłoża
nieorganicznego lub torfu.
*) DD - dodatkowa deklaracja w świadectwie fitosanitarnym
Załącznik nr 5
WYKAZ ROŚLIN, PRODUKTÓW ROŚLINNYCH I PRZEDMIOTÓW, KTÓRE MOGĄ BYĆ PRZYWOŻONE BEZ
ŚWIADECTW FITOSANITARNYCH I KTÓRE NIE PODLEGAJĄ GRANICZNEJ KONTROLI
FITOSANITARNEJ
1. Kawa palona, herbata, kakao mielone, przyprawy roślinne
2. Zioła lecznicze w oryginalnych opakowaniach
3. Mrożone owoce i mrożone warzywa
4. Rośliny akwariowe
5. Suche rośliny
6. Świeże owoce i warzywa o masie do 10 kg, cięte kwiaty i gałęzie do dekoracji,
pojedyncze rośliny doniczkowe i cebule kwiatowe pochodzące z krajów
europejskich, nie przeznaczone do sprzedaży.
Załącznik nr 6
WYKAZ MIEJSC ODPRAW CELNYCH, W KTÓRYCH PRZEPROWADZA SIĘ GRANICZNĄ KONTROLĘ
FITOSANITARNĄ
Lp.Miejsce odprawy celnejWojewództwoUwagi
1234
1Gdańsk - Portgdańskie
2Gdańsk - Poczta Głównagdańskiena wezwanie
3Gdynia - Portgdańskie
4Gdynia - Poczta Celnagdańskie
5Kołobrzeg - Portkoszalińskie
6Darłowo - Portkoszalińskiena wezwanie
7Szczecin - Portszczecińskie
8Świnoujście - Portszczecińskie
9Stepnicaszczecińskiena wezwanie
10Gumieńceszczecińskiena wezwanie
11Kołbaskowoszczecińskie
12Kostrzyngorzowskie
13Świeckogorzowskie
14Rzepingorzowskie
15Olszynazielonogórskie
16Jędrzychowicejeleniogórskie
17Węgliniecjeleniogórskiena wezwanie
18Międzylesiewałbrzyskie
19Boboszówwałbrzyskie
20Zebrzydowicekatowickie
21Cieszynbielskie
22Chyżnenowosądeckie
23Muszynanowosądeckie
24Barwinekkrośnieńskie
25Medykaprzemyskie
26Hrebennezamojskie
27Dorohuskchełmskie
28Małaszewiczebialskopodlaskie
29Kukurykibialskopodlaskie
30Kowalewobialskopodlaskiena wezwanie
31Kuźnica Białostockabiałostockie
32Budziskosuwalskie
33Trakiszkisuwalskiena wezwanie
34Bezledyolsztyńskie
35Bartoszyceolsztyńskiena wezwanie
36Braniewoelbląskie
37Warszawa - Międzynarodowy Port Lotniczywarszawskie
38Warszawa - Główny Urząd Wymiany Pocztywarszawskiena wezwanie
39Warszawa - Poczta Głównawarszawskiena wezwanie
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 stycznia 1996 r.
w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i
Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji.
(Dz. U. Nr 16, poz. 82)
Na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80,
poz. 369 i Nr 98, poz. 473) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwana dalej
"Agencją", udziela pomocy finansowej na realizację inwestycji w rolnictwie,
przetwórstwie rolno-spożywczym i usługach dla rolnictwa, mających na celu:
1) poprawę efektywności produkcji, polegającą w szczególności na zmniejszeniu
kosztów wytwarzania,
2) lepsze wykorzystanie zasobów pracy,
3) tworzenie bazy surowcowej upraw przemysłowych,
4) poprawę jakości produkcji żywnościowej,
5) zwiększenie oferty towarowej i usługowej oraz jej lepsze dostosowanie do
potrzeb rynku krajowego i rynków zagranicznych,
6) ograniczenie uciążliwości dla środowiska.
2. Agencja udziela pomocy finansowej na realizację przedsięwzięć w rolnictwie
warunkujących wykorzystanie posiadanej bazy produkcyjnej gospodarstw rolnych i
działów specjalnych produkcji rolnej w celu rozpoczęcia lub zwiększenia
produkcji w tych gospodarstwach i działach specjalnych.
§ 2. Pomocą finansową ze strony Agencji objęte są działania mające na celu
poprawę struktury agrarnej:
1) kupno nieruchomości rolnych i urządzanie gospodarstw rolnych,
2) urządzanie nieruchomości rolnych dzierżawionych w okresach wieloletnich.
§ 3. Agencja udziela pomocy finansowej na przedsięwzięcia tworzące nowe miejsca
pracy:
1) modernizację, budowę i rozbudowę gospodarstw rolnych, zakładów przetwórstwa
rolno-spożywczego i zakładów świadczących usługi dla rolnictwa, a także zakładów
prowadzących inną działalność w gminach wiejskich oraz w gminach
miejsko-wiejskich gwarantujących zatrudnienie ludności wiejskiej,
2) kupno zakładów, o których mowa w pkt 1, oraz maszyn i urządzeń stanowiących
ich wyposażenie.
§ 4. 1. Pomocą finansową ze strony Agencji objęte są:
1) budowa wodociągów i kanalizacji na terenach wiejskich,
2) telefonizacja wsi,
3) mała przedsiębiorczość w gminach wiejskich i miejsko-wiejskich,
4) gazyfikacja wsi,
5) budowa i modernizacja dróg gminnych w gminach wiejskich i miejsko-wiejskich.
2. Udzielając pomocy, o której mowa w ust. 1, Agencja kieruje się zasadą
przyspieszania rozwoju infrastruktury techniczno-produkcyjnej w regionach, w
których poziom tej infrastruktury jest niższy od średniej krajowej.
§ 5. 1. Agencja obejmuje pomocą finansową:
1) działalność związaną z podnoszeniem i zmianą kwalifikacji zawodowych oraz
praktyczną nauką zawodu,
2) działalność związaną z doradztwem oraz informacją w zakresie:
a) produkcji rolnej i przetwórstwa rolno-spożywczego,
b) zbytu artykułów rolnych i spożywczych,
c) funkcjonowania rynku rolno-spożywczego,
d) infrastruktury techniczno-produkcyjnej wsi,
e) tworzenia nowych miejsc pracy na wsi,
f) zarządzania i rachunkowości rolnej.
2. W zakresie określonym w ust. 1 Agencja współpracuje z Agencją Własności
Rolnej Skarbu Państwa, Agencją Rynku Rolnego oraz ośrodkami doradztwa
rolniczego.
3. Agencja może udzielać pomocy finansowej na realizację, zaakceptowanych przez
Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Finansów, programów
restrukturyzacji jednostek badawczo-rozwojowych, prowadzących prace na rzecz
rolnictwa i gospodarki żywnościowej.
§ 6. Agencja realizuje również inne zadania polityki rolnej państwa, określane w
odrębnych przepisach oraz wynikające z umów międzynarodowych o wykorzystywaniu
środków bezzwrotnej i kredytowej pomocy zagranicznej.
§ 7. Agencja realizuje swoje zadania przez:
1) dopłaty do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych na warunkach
określonych w § 8-11, 16, § 19 ust. 5, § 20 i 22,
2) spłatę za kredytobiorcę części udzielonego kredytu, na warunkach określonych
w § 12 i 16,
3) udzielanie gwarancji kredytowych oraz poręczeń spłaty kredytów bankowych, na
warunkach określonych w § 13,
4) udział w finansowaniu przedsięwzięć, na warunkach określonych w § 14-16, § 19
ust. 1-4 i § 21,
5) udzielanie pożyczek, na warunkach określonych w § 16, § 17 ust. 7 i § 19 ust.
1-4,
6) finansowanie lub udział w finansowaniu przedsięwzięć, na warunkach
określonych w § 17,
7) wykup obligacji banków regionalnych, emitowanych w celu restrukturyzacji
należności kredytowych zrzeszonych w nich banków spółdzielczych, na warunkach
określonych w § 18,
8) obejmowanie udziałów i akcji, na warunkach określonych w § 19.
§ 8. 1. Agencja stosuje dopłaty do oprocentowania kredytów udzielanych przez
banki, z którymi zawarła umowy, przeznaczonych na finansowanie przedsięwzięć, o
których mowa w § 1-3, w ramach przyznanych im limitów.
2. Agencja może zawierać umowy jedynie z bankami, których kapitał własny jest
nie mniejszy niż minimum kapitału własnego wymaganego przy tworzeniu nowego
banku.
3. Umowy zawierane przez Agencję z bankami powinny określać w szczególności:
1) warunki kredytowania,
2) tryb przyjmowania i opracowywania wniosków kredytowych,
3) terminy powiadamiania o limicie dopłat,
4) sposób i terminy zgłaszania zapotrzebowania i rozliczania dopłat,
5) sposób ustalania cen rynkowych, o których mowa w § 11 ust. 4 pkt 2 lit. b),
6) warunki realizacji spłat części udzielonego kredytu, o których mowa w § 12,
7) sposób przeprowadzania przez Agencję i bank kontroli realizacji umów
kredytowych objętych dopłatami,
8) warunki zwrotu Agencji dopłat w razie udzielenia lub wykorzystania kredytu
niezgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia albo naruszenia przez
kredytobiorcę warunków umowy kredytowej,
9) warunki zwrotu Agencji spłaty części kredytu w razie sprzedaży, bez zgody
Agencji, nabytych gruntów i gospodarstw rolnych albo innych obiektów i urządzeń
nabytych za kredyt objęty dopłatami Agencji, jeśli sprzedaż nastąpiła w ciągu
pięciu lat od dnia nabycia.
§ 9. 1. Warunkiem udzielenia dopłat do oprocentowania kredytów, o których mowa w
§ 8 ust. 1, jest w szczególności przedstawienie przez kredytobiorcę planu
przedsięwzięcia pozytywnie zaopiniowanego przez właściwy dla miejsca realizacji
przedsięwzięcia ośrodek doradztwa rolniczego.
2. Opinie, o których mowa w ust. 1 oraz w § 11 ust. 3 pkt 3 lit. b) i w § 13
ust. 2 pkt 2, ośrodki doradztwa rolniczego wydają nieodpłatnie i sporządzają je
na formularzach, których wzór określi Prezes Agencji.
§ 10. 1. Kwoty kredytów objęte dopłatami do oprocentowania nie mogą przekraczać:
1) 80% wartości nakładów inwestycyjnych na gospodarstwo rolne lub nakładów na
realizację w gospodarstwach rolnych przedsięwzięć, o których mowa w § 1 ust. 2,
nie więcej jednak niż 500 000 zł,
2) 70% wartości nakładów inwestycyjnych na działy specjalne produkcji rolnej lub
na realizację w tych działach przedsięwzięć, o których mowa w § 1 ust. 2, a
także przetwórstwo rolno-spożywcze oraz usługi dla rolnictwa, nie więcej jednak
niż 2 miliony zł,
3) 60% wartości nakładów inwestycyjnych na modernizację, budowę i rozbudowę
zakładów prowadzących inną działalność, o których mowa w § 3 pkt 1, nie więcej
jednak niż 2 miliony zł.
2. Kwoty kredytów, o których mowa w ust. 1, mogą być udzielane jednemu
podmiotowi do wysokości 2 milionów zł, bez względu na liczbę realizowanych
przedsięwzięć, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Prezes Agencji może wyrazić zgodę na zwiększenie, nie więcej jednak niż
trzykrotne, kwot kredytów, o których mowa w ust. 1 i 2, jeżeli podmiot
ubiegający się o kredyt będzie realizować przedsięwzięcie objęte programem
branżowym lub regionalnym, zaakceptowanym przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej.
§ 11. 1. Oprocentowanie kredytów, o których mowa w § 10 ust. 1, może być zmienne
i nie może wynosić więcej niż 1,50 stopy kredytu redyskontowego w stosunku
rocznym.
2. Z zastrzeżeniem ust. 3-5, należne bankowi oprocentowanie płacone jest przez:
1) kredytobiorcę - w wysokości połowy oprocentowania określonego w ust. 1, nie
więcej jednak niż 20% kredytu w stosunku rocznym,
2) Agencję - w pozostałej części.
3. Dopłaty do oprocentowania kredytów mogą być zwiększone, jeżeli kredyty
zostały udzielone na:
1) sfinansowanie przedsięwzięć objętych programami, o których mowa w § 10 ust.
3,
2) zakup gruntów rolnych mający na celu:
a) powiększenie gospodarstwa rolnego,
b) utworzenie nowego gospodarstwa rolnego, o powierzchni nie mniejszej od
średniej w danym województwie, według danych Głównego Urzędu Statystycznego, z
zastrzeżeniem pkt 3,
3) utworzenie lub urządzenie gospodarstwa rolnego przez osoby, które:
a) nie przekroczyły 40 roku życia,
b) złożyły w banku, pozytywnie zaopiniowany przez ośrodek doradztwa rolniczego,
plan przedsięwzięcia, którego realizacja utworzy gospodarstwo rolne dające
kredytobiorcy i jego rodzinie podstawowe źródło utrzymania.
4. Dopłaty, o których mowa w ust. 3:
1) nie przysługują do kredytów udzielonych na zakup gruntów rolnych, budynków
lub ich części, maszyn, urządzeń i inwentarza, jeżeli umowa zostaje zawarta:
a) między małżonkami,
b) na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników między rolnikiem a
następcą, którym jest zstępny, przysposobiony lub pasierb rolnika,
2) nie przysługują:
a) w odniesieniu do tej części nabywanego gruntu, która spowoduje powiększenie
powierzchni gospodarstwa rolnego ponad 100 ha przeliczeniowych gruntów rolnych,
b) w odniesieniu do tej części ceny umownej, która przewyższa poziom średnich
cen rynkowych w danym województwie,
c) w odniesieniu do nabywanych gruntów Skarbu Państwa, jeśli płatność jest
rozłożona na raty,
3) podlegają zwrotowi wraz z odsetkami ustawowymi, a dalsze dopłaty nie
przysługują w wypadku sprzedaży, bez zgody Agencji, gruntów i gospodarstw
rolnych albo innych obiektów i urządzeń nabytych za kredyt objęty dopłatami
Agencji, jeśli sprzedaż nastąpiła w okresie kredytowania lub w ciągu 5 lat od
dnia nabycia.
5. Dopłaty do oprocentowania nie mogą przekraczać:
1) w odniesieniu do kredytów, o których mowa w ust. 3 pkt 1 - kwoty wyliczonej z
zastosowaniem zasady określonej w ust. 2, powiększonej o połowę tej kwoty,
2) w odniesieniu do kredytów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3 - kwoty odsetek
naliczonej w wysokości 1,25 stopy kredytu redyskontowego.
6. Wniosek o zwiększenie dopłaty do oprocentowania składa się w banku na
formularzu, którego wzór określi Prezes Agencji.
§ 12. Agencja, na wniosek kredytobiorcy składany w banku, zamiast kontynuować
dopłaty do oprocentowania, może spłacić za kredytobiorcę część udzielonego
kredytu. Spłata nie może przekroczyć sumy zdyskontowanych dopłat do
oprocentowania od nie spłaconej części kredytu i może być dokonana równocześnie
ze spłatą przez kredytobiorcę pozostałej części kredytu wraz z odsetkami.
§ 13. 1. Agencja może udzielać gwarancji kredytowych oraz poręczeń spłaty
kredytów na realizację przedsięwzięć, o których mowa w § 1-3.
2. Warunkiem ubiegania się o uzyskanie poręczenia spłaty kredytu jest:
1) złożenie, za pośrednictwem banku, wniosku na formularzu, którego wzór określi
Prezes Agencji,
2) przedstawienie planu przedsięwzięcia z pozytywną opinią właściwego dla
miejsca realizacji przedsięwzięcia ośrodka doradztwa rolniczego,
3) zawarcie warunkowej umowy kredytowej,
4) złożenie zaświadczeń o niezaleganiu z płatnościami podatków oraz składek na
ubezpieczenie społeczne,
5) złożenie dokumentów dotyczących statusu prawnego i sytuacji finansowej
podmiotu ubiegającego się o poręczenie,
6) złożenie innych dokumentów mogących świadczyć o kredytobiorcy lub wymaganych
dodatkowo przez Agencję.
3. Wniosek, który spełnia wymogi formalne, powinien być rozpatrzony w terminie
30 dni od dnia jego złożenia.
4. Poręczenie jest terminowe i udzielane do wysokości 60% wykorzystanej kwoty
przyznanego kredytu oraz odsetek od kwoty objętej poręczeniem, nie więcej niż do
1 miliona zł.
5. Agencja może udzielać gwarancji do kwoty 1 miliona zł.
6. Agencja może żądać stosownych zabezpieczeń udzielonego poręczenia lub
gwarancji, a także poddania się egzekucji w trybie art. 777 pkt 4 Kodeksu
postępowania cywilnego.
7. Z tytułu udzielonego poręczenia lub gwarancji Agencja pobiera jednorazowo
prowizję w wysokości 1% poręczonej lub 2% gwarantowanej kwoty kredytu.
§ 14. Środki uzyskane z bezzwrotnej i kredytowej pomocy zagranicznej są
wykorzystywane przez Agencję na udział w finansowaniu przedsięwzięć wymienionych
w § 4 ust. 1 pkt 1-3.
§ 15. 1. Z wnioskami o udział w finansowaniu przedsięwzięć, o których mowa w § 4
ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5, mogą występować gminy.
2. Wniosek o udział w finansowaniu składa się w Agencji na formularzu, którego
wzór określi Prezes Agencji.
3. Udział w finansowaniu, o którym mowa w ust. 1, nie może przekraczać:
1) 35% kosztów budowy wodociągów - w gminach, w których procent gospodarstw
wiejskich zaopatrywanych w wodę z wodociągów zbiorczych nie przekracza 70%
średniej krajowej,
2) 30% kosztów budowy wodociągów - w gminach, w których procent gospodarstw
wiejskich zaopatrywanych w wodę z wodociągów zbiorczych mieści się między 70%
średniej krajowej a średnią krajową,
3) 25% kosztów budowy wodociągów - w gminach, w których procent gospodarstw
wiejskich zaopatrywanych w wodę z wodociągów zbiorczych jest wyższy od średniej
krajowej,
4) 40% kosztów budowy kanalizacji,
5) 25% kosztów telefonizacji,
6) 50% kosztów budowy i modernizacji dróg gminnych w gminach wiejskich i
miejsko-wiejskich.
4. Agencja może uczestniczyć w finansowaniu przedsięwzięć, o których mowa w ust.
1, pod warunkiem zapewnienia przez inwestora środków w wysokości co najmniej:
1) w gminach, o których mowa w ust. 3 pkt 1 - 65% kosztów budowy wodociągu, przy
czym udział mieszkańców zainteresowanych realizacją przedsięwzięcia nie może być
mniejszy niż 20% kosztów budowy; w wypadku budowy lub rozbudowy stacji
wodociągowej udział mieszkańców nie może być mniejszy niż 5% przedsięwzięcia,
2) w gminach, o których mowa w ust. 3 pkt 2 - 70% kosztów budowy wodociągu, przy
czym udział mieszkańców zainteresowanych realizacją przedsięwzięcia nie może być
mniejszy niż 25% kosztów budowy; w wypadku budowy lub rozbudowy stacji
wodociągowej udział mieszkańców nie może być mniejszy niż 10% przedsięwzięcia,
3) w gminach, o których mowa w ust. 3 pkt 3 - 75% kosztów budowy wodociągu, przy
czym udział mieszkańców zainteresowanych realizacją przedsięwzięcia nie może być
mniejszy niż 30% kosztów budowy; w wypadku budowy lub rozbudowy stacji
wodociągowej udział mieszkańców nie może być mniejszy niż 10% przedsięwzięcia,
4) 60% kosztów kanalizacji, przy czym udział mieszkańców zainteresowanych
realizacją przedsięwzięcia nie może być mniejszy niż 10% kosztów budowy; w
wypadku budowy lub rozbudowy oczyszczalni ścieków udział mieszkańców nie może
być mniejszy niż 5% przedsięwzięcia,
5) 75% kosztów telefonizacji, przy czym udział mieszkańców zainteresowanych
realizacją przedsięwzięcia nie może być mniejszy niż 35% kosztów
przedsięwzięcia,
6) 50% kosztów budowy i modernizacji drogi gminnej, przy czym udział mieszkańców
zainteresowanych realizacją przedsięwzięcia nie może być mniejszy niż 10%
kosztów przedsięwzięcia.
5. W sprawach dotyczących dofinansowywania inwestycji telefonizacyjnych Agencja
współpracuje z Pełnomocnikiem Rządu do Spraw Telekomunikacji na Wsi.
6. Po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku Agencja zawiera z gminą umowę, która
określa w szczególności kwotę oraz terminy i warunki udziału w finansowaniu.
§ 16. 1. Z wnioskiem o pomoc Agencji w finansowaniu przedsięwzięć, o których
mowa w § 4 ust. 1 pkt 3, może wystąpić osoba fizyczna lub osoba prawna
prowadząca bądź podejmująca pozarolniczą działalność gospodarczą w gminach
wiejskich i miejsko-wiejskich.
2. Pomoc Agencji dla osób, o których mowa w ust. 1, może być przyznana pod
warunkiem zapewnienia przez wnioskodawcę środków własnych w wysokości co
najmniej 30% kosztów przedsięwzięcia i nie może:
1) być większa niż 50% kredytu w razie udzielenia kredytu, o którym mowa w § 7
pkt 1 i 2,
2) być większa niż 10 000 zł na jedno miejsce pracy powstające w wyniku
realizacji przedsięwzięcia,
3) przekraczać 60 000 zł dla jednego podmiotu.
3. Agencja może udzielać pożyczek w kwocie do 200 000 zł osobom prawnym
prowadzącym działalność na rzecz rozwoju małej przedsiębiorczości na wsi.
Agencja może uzależnić udzielenie pożyczki od uzyskania pozytywnej opinii
Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Rady Agencji.
4. Wniosek o pomoc w finansowaniu przedsięwzięcia, o której mowa w ust. 1, lub
udzielenie pożyczki, o której mowa w ust. 3, składa się na formularzu, którego
wzór określi Prezes Agencji.
§ 17. 1. Agencja może finansować lub uczestniczyć w finansowaniu przedsięwzięć
wymienionych w § 5 ust. 1, realizowanych przez ośrodki doradztwa rolniczego,
instytuty naukowe, zakłady doświadczalne, uczelnie i szkoły.
2. Pomoc finansowa, o której mowa w ust. 1, może być przyznana również na zakup
sprzętu niezbędnego do realizacji przedsięwzięć.
3. Wniosek o finansowanie lub udział w finansowaniu przedsięwzięć składa się w
Agencji na formularzu, którego wzór określi Prezes Agencji.
4. Agencja może uzależnić udzielenie pomocy finansowej od uzyskania pozytywnej
opinii Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Rady Agencji.
5. Podmioty, o których mowa w ust. 1, mogą uzyskać pomoc finansową tylko raz w
roku. Pomoc ta nie może przekraczać 30 000 zł i jest realizowana w formie
bezgotówkowej.
6. Niezależnie od pomocy określonej w ust. 2 i 5 podmioty, o których mowa w ust.
1, mogą uzyskać pomoc finansową Agencji na działalność związaną z praktyczną
nauką zawodu. Udzielając pomocy Agencja uwzględnia rodzaj i okres trwania
praktyk oraz liczbę uczestników.
7. Agencja udziela pomocy finansowej na zadania określone w § 5 ust. 3 w formie
pożyczek.
§ 18. 1. Agencja może wykupywać obligacje banków regionalnych, o których mowa w
§ 7 pkt 7.
2. Wykupem mogą być objęte obligacje banków regionalnych wyemitowane w celu
restrukturyzacji należności kredytowych banków spółdzielczych, wynikających z
kredytów udzielonych na cele zgodne z zadaniami Agencji.
3. Wniosek o wykup obligacji składa się w Agencji na formularzu, którego wzór
określi Prezes Agencji.
§ 19. 1. Agencja może uczestniczyć w finansowaniu realizowanych przez spółki
akcyjne i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedsięwzięć objętych
zaakceptowanym przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej programem
budowy rolniczych rynków hurtowych i giełd rolnych. Pomoc finansowa może być
udzielona w formie pożyczki lub dofinansowania przedsięwzięcia. Za zgodą
Ministrów Finansów oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej pomoc może być
realizowana także przez obejmowanie przez Agencję udziałów lub akcji w spółkach
akcyjnych i spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością.
2. Agencja uzależnia udzielenie pożyczki lub dofinansowanie przedsięwzięcia od
pozytywnej opinii Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Finansów i
Rady Agencji.
3. Pomoc Agencji, o której mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 5 milionów zł.
4. Wniosek o udzielenie pomocy finansowej, o której mowa w ust. 1, składa się na
formularzu, którego wzór określi Prezes Agencji.
5. Agencja może udzielać dopłat, w wysokości określonej w § 11 ust. 5 pkt 1, do
oprocentowania kredytów udzielanych na sfinansowanie przedsięwzięć
inwestycyjnych polegających na tworzeniu przez osoby prawne rynków hurtowych lub
giełd rolnych i artykułów rolno-spożywczych, w ramach realizacji branżowych lub
regionalnych programów, o których mowa w § 10 ust. 3.
§ 20. 1. Za zgodą Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Agencja może
stosować dopłaty do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych na wznowienie
produkcji w gospodarstwach rolnych i działach specjalnych produkcji rolnej,
znajdujących się na obszarach dotkniętych klęską suszy, gradobicia, powodzi,
huraganu, pożaru lub plagi gryzoni.
2. Wniosek o kredyt, zaopiniowany przez wojewodę, składa się w banku na
formularzu, którego wzór określi Prezes Agencji.
3. Opinia, o której mowa w ust. 2, powinna określać w szczególności zakres i
wysokość doznanych szkód, których oszacowania dokonuje komisja powołana przez
wojewodę.
4. Oprocentowanie kredytów, o których mowa w ust. 1, nie może wynosić więcej niż
1,25 stopy kredytu redyskontowego w stosunku rocznym.
5. Dopłaty do oprocentowania kredytów, o których mowa w ust. 1, nie mogą
przekroczyć kwoty odsetek naliczonej w wysokości 1,0 stopy kredytu
redyskontowego.
6. Wysokość kredytu nie może przekroczyć wielkości szkód w uprawach rolnych,
inwentarzu i rzeczowych środkach obrotowych do produkcji rolnej oraz wartości
odtworzeniowej środków trwałych, oszacowanej przez komisję, o której mowa w ust.
3.
§ 21. 1. Za zgodą Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Agencja może
brać udział w finansowaniu przedsięwzięć z zakresu odbudowy lub renowacji
wodociągów i kanalizacji oraz odbudowy lub renowacji dróg gminnych na terenach
wiejskich, których realizacja ma miejsce na obszarach dotkniętych klęską
żywiołową.
2. Wnioski gmin o udział w finansowaniu, zaopiniowane przez wojewodę, składa się
w Agencji na formularzu, którego wzór określi Prezes Agencji.
3. Opinia, o której mowa w ust. 2, powinna określać w szczególności zakres i
wysokość doznanych szkód, których oszacowania dokonuje komisja powołana przez
wojewodę.
4. Agencja może uczestniczyć w finansowaniu przedsięwzięć, o których mowa w ust.
1, pod warunkiem zapewnienia przez gminę środków własnych, w wysokości co
najmniej 50% kosztów przedsięwzięcia. Kwota udzielonego dofinansowania nie może
przekroczyć 500 000 zł i wraz ze środkami własnymi gminy powinna pokryć pełne
koszty przedsięwzięcia.
§ 22. 1. Agencja, na warunkach określonych w § 11 ust. 1 i 2, może udzielać
dopłat do oprocentowania kredytów udzielonych w 1994 r. - na cele określone w §
1 pkt 5 i 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 1993 r. w sprawie
szczegółowego zakresu, zasad i trybu finansowania z budżetu państwa dopłat do
oprocentowania kredytów bankowych udzielonych w roku 1993 (Dz. U. Nr 30, poz.
137).
2. Agencja może, na warunkach określonych w § 11, zastosować lub zwiększyć
dopłaty do oprocentowania kredytów udzielonych przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia na realizację inwestycji w rolnictwie, przetwórstwie
rolno-spożywczym i usługach dla rolnictwa, w odniesieniu do nie spłaconej części
kredytu, jeśli spełnione będą łącznie następujące warunki:
1) przedsięwzięcia realizowane lub zrealizowane przez kredytobiorców spełniają
warunki przewidziane w rozporządzeniu,
2) kredyt jest spłacany zgodnie z warunkami umowy kredytowej lub umowy o spłatę
zrestrukturyzowanego długu,
3) kredytobiorca przedstawi w banku wniosek, na formularzu, którego wzór określi
Prezes Agencji, wraz z opinią właściwego ośrodka doradztwa rolniczego o
zgodności realizowanego lub zrealizowanego przedsięwzięcia z celami określonymi
w rozporządzeniu.
3. Agencja może określić korzystniejsze warunki spłaty wierzytelności
finansowych, przejętych po byłym Funduszu Restrukturyzacji i Oddłużenia
Rolnictwa. Roczne oprocentowanie kredytów modernizacyjnych oraz naprawczych nie
może być mniejsze niż:
1) 0,5 stopy kredytu redyskontowego lub
2) określone w § 11 ust. 2 i 3, jeśli zostały spełnione warunki, o których mowa
w ust. 2 pkt 1-3.
§ 23. Agencja może udzielać dopłat, o których mowa w § 11 ust. 2 oraz 3 pkt 1 i
3, do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych w kwotach nie
przekraczających wysokości określonych w § 10 na realizację przedsięwzięć w
rolnictwie mających na celu wykorzystanie posiadanej bazy produkcyjnej
gospodarstw rolnych i działów specjalnych produkcji rolnej przez wznowienie
produkcji w tych gospodarstwach i działach specjalnych, po przerwie w produkcji
trwającej co najmniej rok, powstałej przed dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia z przyczyn niezależnych od podmiotu gospodarczego.
§ 24. 1. Do spraw wszczętych i nie zakończonych do dnia wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy tego rozporządzenia.
2. Do umów zawartych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia
stosuje się przepisy dotychczasowe, chyba że przepisy niniejszego rozporządzenia
są korzystniejsze dla kredytobiorcy.
§ 25. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 kwietnia 1995 r. w
sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji
Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji (Dz. U. Nr 47, poz. 244).
§ 26. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 stycznia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie komisji lekarskich i komisji poborowych,
wynagradzania za udział w ich pracy oraz odpłatności za badania specjalistyczne.
(Dz. U. Nr 16, poz. 83)
Na podstawie art. 26 ust. 3, art. 30 ust. 1 i 2 oraz art. 36 ust. 2 i 3 ustawy z
dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej
Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z
1994 r. Nr 43, poz. 165 oraz z 1996 r. Nr 7, poz. 44 i Nr 10, poz. 56) oraz w
związku z art. 104 § 3 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 czerwca 1992 r. w sprawie komisji
lekarskich i komisji poborowych, wynagradzania za udział w ich pracy oraz
odpłatności za badania specjalistyczne (Dz. U. Nr 48, poz. 218 i z 1993 r. Nr
80, poz. 376) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 5:
a) dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Rejonowe komisje lekarskie i rejonowe komisje poborowe dla gmin o statusie
miasta oraz gmin warszawskich, wymienionych w art. 1 ustawy z dnia 24 listopada
1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach
usług publicznych (Dz. U. Nr 141, poz. 692), działają na obszarze tych gmin.",
b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio przy powoływaniu rejonowych komisji
lekarskich i rejonowych komisji poborowych dla gmin, o których mowa w ust. 1a.";
2) w § 6:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1; w ustępie tym po wyrazach "na
czas określony" dodaje się wyrazy "lub umowy zlecenia",
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do prezydentów gmin o statusie miasta
(burmistrzów gmin warszawskich).";
3) w § 12 po wyrazach "§ 5 ust. 4" dodaje się wyrazy "i 5";
4) w § 21:
a) dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. W skład rejonowej komisji poborowej dla gminy o statusie miasta oraz gminy
warszawskiej wchodzą:
1) przewodniczący - prezydent gminy o statusie miasta (burmistrz gminy
warszawskiej) lub jego zastępca,
2) wojskowy komendant uzupełnień lub jego przedstawiciel,
3) pracownik urzędu tej gminy, który pełni funkcję sekretarza komisji.",
b) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. W przypadku gdy na obszarze gminy o statusie miasta oraz gminy warszawskiej
zostanie powołana więcej niż jedna rejonowa komisja poborowa, wojewoda może
powołać na przewodniczącego tej komisji zastępcę prezydenta gminy (zastępcę
burmistrza gminy warszawskiej) lub kierownika komórki organizacyjnej urzędu
gminy o statusie miasta (gminy warszawskiej), właściwej w sprawach
społeczno-administracyjnych, a na sekretarza - pracownika urzędu tej gminy.";
5) w § 22 w ust. 2:
a) w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem,
b) dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
"3) rejonowej komisji poborowej dla gminy o statusie miasta oraz gminy
warszawskiej - zastępcę prezydenta miasta (zastępcę burmistrza gminy
warszawskiej) lub kierownika komórki organizacyjnej urzędu tej gminy, właściwej
w sprawach społeczno-administracyjnych."
§ 2. Minister Spraw Wewnętrznych ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej
Polskiej jednolity tekst rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 czerwca 1992 r.
w sprawie komisji lekarskich i komisji poborowych, wynagradzania za udział w ich
pracy oraz odpłatności za badania specjalistyczne, z uwzględnieniem zmian
wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że w stosunku do
gmin warszawskich wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 13 lutego 1996 r.
w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 9 ustawy z dnia 29
czerwca 1995 r. o referendum.
(Dz. U. Nr 16, poz. 84)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
przewodniczący: J. Trzciński - wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego,
sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, K.
Kolasiński, J. Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, B. Wierzbowski (sprawozdawca)
po rozpoznaniu na posiedzeniach w dniach 7 i 13 lutego 1996 r. w trybie art. 13
ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U.
z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz.
593 i z 1995 r. Nr 13, poz. 59) wniosku Prezesa Naczelnego Sądu
Administracyjnego o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 9 ustawy z
dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487), a w szczególności
o odpowiedź na następujące pytania:
1. Czy w referendum polegającym na udzieleniu na urzędowej karcie do głosowania
pozytywnej lub negatywnej odpowiedzi na postawione pytania stosuje się art. 9
ust. 2 pkt 1 ustawy o referendum?
2. W wypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze - czy użyte w art. 9 ust.
2 pkt 1 ustawy o referendum pojęcie "większość biorących udział w głosowaniu"
oznacza większość bezwzględną (tj. z uwzględnieniem głosów nieważnych), czy
większość zwykłą (tj. bez uwzględnienia głosów nieważnych)?
3. W wypadku udzielenia odpowiedzi na pytanie drugie, iż w art. 9 ust. 2 pkt 1
ustawy o referendum mowa jest o większości bezwzględnej - jakie znaczenie prawne
dla organów, o których mowa w art. 10 ustawy, może mieć wynik referendum, który
wprawdzie okazałby się wiążący w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy, ale nie
nastąpiło rozstrzygnięcie w rozumieniu art. 9 ust. 2 pkt 1 ustawy?
4. W wypadku udzielenia negatywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze - czy i według
jakiego kryterium należy ustalić, że nastąpiło rozstrzygnięcie w referendum,
jeżeli wynik referendum okazałby się wiążący w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy?
ustalił:
I. Art. 9 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr
99, poz. 487) stosuje się także do ustalenia wyniku referendum polegającego na
udzieleniu, zgodnie z art. 2 ust. 2 tejże ustawy, na urzędowej karcie do
głosowania pozytywnej lub negatywnej odpowiedzi na postawione pytania.
II. Pojęcie "większość biorących udział w głosowaniu", użyte w art. 9 ust. 2 pkt
1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum, oznacza liczbę głosujących za
jednym z dwóch przedstawionych rozwiązań większą od połowy liczby osób, które
zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 4 powołanej ustawy o referendum wzięły udział w
głosowaniu, czyli oddały karty ważne.
III. Jeżeli w referendum, w którym wzięła udział więcej niż połowa uprawnionych
do głosowania, nie nastąpiło rozstrzygnięcie, o którym mowa w art. 9 ust. 2 pkt
1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum, właściwe organy państwowe nie
mają obowiązku podjęcia czynności określonych w art. 10 tej ustawy.
Przewodniczący: J. Trzciński Wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego
Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, K. Kolasiński, J.
Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, B. Wierzbowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 11 grudnia 1995 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin.
(Dz. U. z 1996 r. Nr 17, poz. 85)
1. Na podstawie art. 14 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy
o samorządzie terytorialnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 124, poz.
601) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst
ustawy z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. Nr 16,
poz. 96), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 10 maja 1991 r. o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad
gmin (Dz. U. Nr 53, poz. 227),
2) ustawą z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej
Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205),
3) ustawą z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o samorządzie
terytorialnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 124, poz. 601)
oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie
obejmuje:
1) art. 115, 117, 118, 119 i 121 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja
wyborcza do rad gmin (Dz. U. Nr 16, poz. 96), które stanowią:
"Art. 115. 1. W wypadkach, w których w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy w
dwóch jednostkach terytorialnych stopnia podstawowego działa wspólna rada
narodowa miasta i gminy, wybiera się wspólną radę gminy i miasta według zasad
określonych w art. 8 ust. 1 i w innych przepisach niniejszej ustawy odnoszących
się do wyborów w jednomandatowych okręgach wyborczych.
2. Dla przeprowadzenia wyborów, o których mowa w ust. 1, powołuje się wspólną
terytorialną komisję wyborczą.
3. Liczbę radnych w radach, o których mowa w ust. 1, ustala się odpowiednio do
łącznej liczby mieszkańców obu jednostek terytorialnych."
"Art. 117. 1. Jeśli przy zastosowaniu zasad przewidzianych w art. 11 ust. 2 i
ust. 3 oraz art. 13 dla ustalenia okręgów wyborczych zachodziłaby w
uzasadnionych wypadkach konieczność zwiększenia lub zmniejszenia liczby radnych
wybieranych do poszczególnych rad, wojewódzki komisarz wyborczy może w
pierwszych wyborach do rad gmin zarządzonych na podstawie niniejszej ustawy
ustalić odmienną niż przewidziana w ustawie o samorządzie terytorialnym liczbę
radnych wybieranych do danej rady.
2. W wypadkach, o których mowa w ust. 1, liczba radnych może być ustalona w
granicach:
1) od 12 do 16 radnych - dla gmin do 4 000 mieszkańców,
2) od 16 do 20 radnych - dla gmin do 7 000 mieszkańców,
3) od 18 do 24 radnych - dla gmin do 10 000 mieszkańców,
4) od 20 do 26 radnych - dla gmin do 15 000 mieszkańców,
5) od 22 do 28 radnych - dla gmin do 20 000 mieszkańców,
6) od 26 do 32 radnych - dla gmin do 40 000 mieszkańców.
Art. 118. 1. W pierwszych wyborach do rad gmin zarządzonych na podstawie
niniejszej ustawy:
1) uprawnienia zarządu gminy (miasta), o których mowa w art. 14 ust. 1, art. 16
ust. 1 i art. 32, wypełniają właściwe prezydia rad narodowych stopnia
podstawowego,
2) obowiązki zarządu gminy (miasta), o których mowa w art. 82, wypełniają
odpowiednio prezydenci miast, naczelnicy gmin lub miast bądź naczelnicy miasta i
gminy,
3) przez właściwe organy administracji, o których mowa w art. 17 i art. 37,
rozumieć należy wojewodów oraz dotychczasowe terenowe organy administracji
państwowej stopnia podstawowego.
2. W odniesieniu do plakatów lub ulotek wyborczych, które spełniają warunki
przewidziane w art. 56, nie mają zastosowania przepisy ustawy z dnia 31 lipca
1981 r. o kontroli publikacji i widowisk (Dz. U. Nr 20, poz. 99, z 1983 r. Nr
44, poz. 204, z 1984 r. Nr 5, poz. 24, z 1987 r. Nr 37, poz. 209 oraz z 1989 r.
Nr 34, poz. 178 i 186). (
Art. 119. Ilekroć w przepisach niniejszej ustawy jest mowa o wojewodzie,
przepisy te odnoszą się również do prezydenta miasta stołecznego Warszawy,
miasta Krakowa i miasta Łodzi."
"Art. 121. 1. Kadencja rad narodowych wybranych dnia 19 czerwca 1988 r. upływa z
dniem 30 kwietnia 1990 r.
2. Pierwsze wybory do rad gmin po wejściu w życie niniejszej ustawy powinny być
zarządzone nie później niż w dniu upływu kadencji rad narodowych.";
2) art. 2 ustawy z dnia 10 maja 1991 r. o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do
rad gmin (Dz. U. Nr 53, poz. 227), który stanowi:
"Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
3) art. 168 ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205), który stanowi:
"Art. 168. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od jej ogłoszenia, z tym że:
1) art. 164 wchodzi w życie z dniem 27 listopada 1993 r. i z tym dniem traci moc
art. 163,
2) do zmian w składzie Sejmu i Senatu wybranych w wyborach przeprowadzonych w
dniu 27 października 1991 r. stosuje się przepisy ustawy z dnia 28 czerwca 1991
r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej.";
4) art. 13 i 15 ustawy z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o samorządzie
terytorialnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 124, poz. 601), które
stanowią:
"Art. 13. 1. Wybory do rad gmin zarządzone przed dniem wejścia w życie ustawy
przeprowadza się na podstawie dotychczasowych przepisów.
2. Do postępowania w sprawie referendum gminnego wszczętego z inicjatywy rady
gminy lub na wniosek mieszkańców przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się
przepisy dotychczasowe."
"Art. 15. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisu art. 37b ustawy wymienionej w art. 1, który wchodzi w życie z
dniem 1 stycznia 1996 r.".
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Załącznik do obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1995 r.
(poz. 85)
USTAWA
z dnia 8 marca 1990 r.
Ordynacja wyborcza do rad gmin
Rozdział 1
Zasady ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa zasady i tryb wyboru radnych rad gmin, zwanych dalej
radami.
2. Radą miejską w rozumieniu niniejszej ustawy jest rada gminy w mieście.
Art. 2. 1. Wybory są powszechne: prawo wybierania ma każdy obywatel polski,
który w dniu wyborów ma ukończone 18 lat.
2. Prawo wybierania przysługuje również osobom, których obywatelstwo polskie nie
zostało stwierdzone i nie są obywatelami innego państwa, jeżeli stale
zamieszkują w Polsce co najmniej od dwóch lat.
3. Prawo wybierania do danej rady przysługuje osobom, które stale zamieszkują na
obszarze działania tej rady.
Art. 3. Nie mają prawa wybierania osoby:
1) 1) ubezwłasnowolnione całkowicie lub częściowo prawomocnym orzeczeniem sądu z
powodu choroby psychicznej lub niedorozwoju umysłowego,
2) pozbawione praw publicznych lub praw wyborczych prawomocnym orzeczeniem sądu
lub Trybunału Stanu.
Art. 4. Wybranym w skład rady może być każdy, komu przysługuje prawo wybierania
do danej rady.
Art. 5. Wybory są równe - wyborcy biorą udział w wyborach na równych zasadach.
Każdemu wyborcy przysługuje jeden głos.
Art. 6. 1. Wybory są bezpośrednie - wyborcy wybierają radnych bezpośrednio
spośród kandydatów zgłoszonych w okręgach wyborczych.
2. Głosować można tylko osobiście.
Art. 7. Wybory odbywają się w głosowaniu tajnym. W lokalu wyborczym muszą
znajdować się pomieszczenia za osłoną, zapewniające tajność głosowania. Karty do
głosowania wrzuca się do opieczętowanej urny wyborczej.
Art. 8. 1. W gminie (mieście) do 40 000 mieszkańców radni wybierani są w
jednomandatowych okręgach wyborczych. Za wybranego uznaje się kandydata, który
uzyskał najwięcej głosów.
2. W mieście powyżej 40 000 mieszkańców radni wybierani są w wielomandatowych
okręgach wyborczych. Podziału mandatów pomiędzy listy kandydatów dokonuje się
odpowiednio do łącznej liczby głosów oddanych na kandydatów danej listy. Mandaty
przypadające dla danej listy otrzymują zgłoszeni na tej liście kandydaci, którzy
uzyskali najwięcej głosów.
Rozdział 2
Zarządzanie wyborów
Art. 9. 1. Wybory do rad zarządza się nie później niż na miesiąc przed upływem
kadencji rad.
2. Wybory do rad zarządza Prezes Rady Ministrów, wyznaczając datę wyborów na
dzień ustawowo wolny od pracy, przypadający w okresie dwóch miesięcy po upływie
kadencji.
3. Zarządzenie, o którym mowa w ust. 2, określa dni, w których upływają terminy
przewidziane w niniejszej ustawie (kalendarz wyborczy). Zarządzenie ogłasza się
w Dzienniku Ustaw najpóźniej w 60 dniu przed dniem wyborów.
Art. 10. Najpóźniej w 50 dniu przed dniem wyborów wojewódzki komisarz wyborczy,
na wniosek wojewody, ustala osobno dla każdej gminy liczbę wybieranych radnych
odpowiednio do zasad określonych w ustawie o samorządzie terytorialnym.
Rozdział 3
Okręgi wyborcze
Art. 11. 1. Okręg wyborczy obejmuje wyborców zamieszkałych na części obszaru
działania rady.
2. Przy ustalaniu okręgów wyborczych należy uwzględniać przestrzenne,
ekonomiczne i społeczne uwarunkowania wyznaczające więzi oraz interesy
miejscowej wspólnoty obywateli zamieszkujących na obszarze tworzonego okręgu.
3. W gminach na terenach wiejskich okręgiem wyborczym powinno być sołectwo lub
kilka sołectw. Podział sołectwa na dwa lub więcej okręgi wyborcze może nastąpić
tylko w wypadku, gdy jest to konieczne dla zachowania normy przedstawicielstwa.
Art. 12. 1. W każdym okręgu wyborczym tworzonym dla wyboru rady w gminie
(mieście) do 40 000 mieszkańców wybiera się jednego radnego.
2. Dla wyboru rady w mieście powyżej 40 000 mieszkańców tworzy się okręgi
wyborcze, w których wybiera się od 5 do 10 radnych.
Art. 13. Przy tworzeniu okręgów wyborczych dla wyboru danej rady należy
przestrzegać jednakowej normy przedstawicielstwa, wynikającej z podzielenia
liczby mieszkańców gminy (miasta) przez ustaloną dla tej rady liczbę wybieranych
radnych. Odstępstwa od tak określonej normy przedstawicielstwa dopuszcza się w
granicach 20 procent, jeżeli jest to uzasadnione względami określonymi w art. 11
ust. 2 i 3.
Art. 14. 1. Wojewódzki komisarz wyborczy, na wniosek właściwego zarządu gminy
(miasta), ustala odrębnie dla każdej rady:
1) granice i numery okręgów jednomandatowych bądź
2) liczbę okręgów wielomandatowych, ich granice i numery oraz liczbę radnych
wybieranych w każdym okręgu.
2. Zarządzenie wojewódzkiego komisarza wyborczego ustalające okręgi wyborcze
ogłasza się w wojewódzkim dzienniku urzędowym oraz podaje do wiadomości wyborców
przez rozplakatowanie obwieszczeń najpóźniej w 45 dniu przed dniem wyborów. W
obwieszczeniach tych wymienia się również siedzibę właściwej terytorialnie
komisji wyborczej.
Rozdział 4
Obwody głosowania
Art. 15. 1. W celu przeprowadzenia głosowania tworzy się obwody głosowania,
obejmujące z reguły od 1 000 do 3 000 mieszkańców.
2. Dla wyboru rady w gminie (mieście) do 40 000 mieszkańców obwodem głosowania
jest okręg wyborczy. W uzasadnionych wypadkach można tworzyć jeden obwód
głosowania dla kilku okręgów wyborczych.
3. W zakładach pomocy społecznej lub zakładach dla inwalidów tworzy się odrębne
obwody głosowania, o ile w zakładzie zamieszkuje co najmniej 100 wyborców
zameldowanych na pobyt stały.
Art. 16. 1. Właściwa terytorialna komisja wyborcza, na wniosek zarządu gminy,
tworzy obwody głosowania, ustalając ich granice i numery, oraz wyznacza siedziby
obwodowych komisji wyborczych.
2. Uchwałę terytorialnej komisji wyborczej o utworzeniu obwodów głosowania
podaje się do wiadomości wyborców przez rozplakatowanie obwieszczeń najpóźniej w
25 dniu przed dniem wyborów.
Rozdział 5
Spisy wyborców
Art. 17. 1. Organ administracji właściwy dla ewidencji ludności sporządza spisy
wyborców zameldowanych w gminie na pobyt stały.
2. Wyborcę nigdzie nie zameldowanego wpisuje się do spisu właściwego dla miejsca
aktualnego pobytu na jego wniosek, złożony do organu sporządzającego spis
najpóźniej w 7 dniu przed dniem wyborów.
3. 2) Spisy wyborców sporządza się na podstawie rejestru wyborców w gminie,
prowadzonego zgodnie z zasadami określonymi w odrębnych przepisach.
4. W spisie wyborców wymienia się nazwisko i imię, imię ojca, datę urodzenia i
adres zamieszkania wyborcy.
5. Spis sporządza się w 2 egzemplarzach oddzielnie dla każdego obwodu
głosowania. W wypadku obwodu głosowania utworzonego dla kilku okręgów wyborczych
(art. 15 ust. 2), spisy wyborców sporządza się odrębnie dla każdego okręgu
wyborczego. Spis wyborców powinien być podpisany przez osobę odpowiedzialną za
jego sporządzenie oraz opatrzony pieczęcią organu, który go sporządził.
Art. 18. 3) Państwowa Komisja Wyborcza określa, po porozumieniu z Ministrem
Spraw Wewnętrznych, wzór spisu wyborców oraz sposób jego sporządzania i
aktualizowania.
Art. 19. Najpóźniej w 20 dniu przed dniem wyborów organ, o którym mowa w art. 17
ust. 1, wykłada spisy wyborców do publicznego wglądu w swojej siedzibie na okres
5 dni po 5 godzin dziennie w porze dogodnej dla wyborców, podając do wiadomości
wyborców miejsce i godziny wyłożenia spisów.
Art. 20. 1. W okresie wyłożenia spisów wyborców do publicznego wglądu każdy może
wnieść do organu, który sporządził spis wyborców, reklamację w sprawie
nieprawidłowości spisu.
2. Reklamację wnosi się pisemnie lub ustnie do protokołu.
3. Reklamację rozpatruje się w ciągu 3 dni od daty jej wniesienia.
4. W wyniku rozpatrzenia reklamacji organ, który sporządził spis wyborców:
1) uzupełnia lub prostuje spis bądź
2) skreśla ze spisu osobę, której reklamacja dotyczy, doręczając jej decyzję
wraz z uzasadnieniem, bądź
3) pozostawia reklamację bez uwzględnienia, doręczając reklamującemu decyzję
wraz z uzasadnieniem.
Art. 21. 1. Od decyzji, o których mowa w art. 20 ust. 4 pkt 2 i 3, składający
reklamację bądź osoba skreślona ze spisu może wnieść skargę do sądu rejonowego
właściwego ze względu na miejsce sporządzenia spisu. Do skargi należy dołączyć
zaskarżoną decyzję.
2. Sąd rozpatruje sprawę w postępowaniu nieprocesowym w składzie jednego
sędziego oraz dwóch ławników w terminie 3 dni od daty wniesienia skargi.
Postanowienie sądu doręcza się osobie, która wniosła skargę, oraz organowi,
który sporządził spis wyborców. Od postanowienia sądu nie przysługują środki
odwoławcze.
Art. 22. Po jednym egzemplarzu spisów wyborców przesyła się najpóźniej w 3 dniu
przed dniem wyborów przewodniczącym właściwych obwodowych komisji wyborczych.
Rozdział 6
Komisarze wyborczy i komisje wyborcze
Art. 23. 4) Wybory przeprowadzają:
1) Państwowa Komisja Wyborcza utworzona na podstawie odrębnych przepisów,
2) wojewódzcy komisarze wyborczy,
3) terytorialne (gminne, miejskie) komisje wyborcze,
4) obwodowe komisje wyborcze.
Art. 24. 1. 5) Do zadań Państwowej Komisji Wyborczej należy:
1) sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem prawa wyborczego,
2) powoływanie wojewódzkich komisarzy wyborczych,
3) rozpatrywanie skarg na działalność wojewódzkich komisarzy wyborczych,
4) podanie do wiadomości publicznej zbiorczych wyników wyborów do rad,
5) przekazanie Radzie Ministrów informacji o przebiegu i wynikach wyborów,
6) wykonywanie innych czynności przewidzianych przepisami niniejszej ustawy.
2. 5) Realizując zadania określone w ust. 1 pkt 1 Państwowa Komisja Wyborcza
udziela wojewódzkim komisarzom wyborczym i komisjom wyborczym wiążących
wytycznych i wyjaśnień.
Art. 25. 1. 5) Wojewódzki komisarz wyborczy jest pełnomocnikiem Państwowej
Komisji Wyborczej wyznaczonym dla obszaru województwa.
2. Do zadań wojewódzkich komisarzy wyborczych należy:
1) sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem przepisów prawa wyborczego przez
terytorialne i obwodowe komisje wyborcze,
2) zapewnienie we współdziałaniu z wojewodą organizacji wyborów na obszarze
województwa,
3) tworzenie okręgów wyborczych,
4) powoływanie terytorialnych komisji wyborczych,
5) rozpatrywanie skarg na działalność terytorialnych komisji wyborczych,
6) udzielanie w miarę potrzeby terytorialnym i obwodowym komisjom wyborczym
wytycznych i wyjaśnień,
7) zarządzenie druku kart do głosowania i dostarczenie ich obwodowym komisjom
wyborczym,
8) ustalenie zbiorczych wyników wyborów przeprowadzonych na obszarze województwa
i zarządzenie ich ogłoszenia w trybie określonym niniejszą ustawą,
9) 5) przesłanie sprawozdania z przebiegu wyborów na obszarze województwa, wraz
z ich wynikami, Państwowej Komisji Wyborczej,
10) wykonywanie innych czynności wynikających z przepisów niniejszej ustawy.
Art. 26. Do zadań terytorialnych komisji wyborczych należy:
1) tworzenie obwodów głosowania,
2) powoływanie obwodowych komisji wyborczych,
3) sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem przepisów prawa wyborczego przez
obwodowe komisje wyborcze i udzielanie im w miarę potrzeby wytycznych i
wyjaśnień,
4) rozpatrywanie skarg na działalność obwodowych komisji wyborczych,
5) rejestrowanie kandydatów lub list kandydatów na radnych,
6) zarządzenie druku obwieszczeń, o których mowa w art. 44 ust. 3 lub w art. 52
ust. 3, oraz dostarczenie tych obwieszczeń obwodowym komisjom wyborczym,
7) wydawanie zaświadczeń pełnomocnikom list kandydatów oraz mężom zaufania,
8) ustalenie wyników wyborów do rady i zarządzenie ich ogłoszenia w trybie
określonym niniejszą ustawą,
9) przesłanie protokołów ustalenia wyników wyborów wraz z załącznikami
wojewódzkiemu komisarzowi wyborczemu,
10) wykonywanie innych czynności wynikających z przepisów niniejszej ustawy.
Art. 27. Do zadań obwodowych komisji wyborczych należy:
1) podanie do wiadomości wyborców informacji o listach kandydatów i danych o
kandydatach przez rozplakatowanie obwieszczeń na obszarze obwodu głosowania,
2) przeprowadzenie głosowania w obwodzie,
3) czuwanie w dniu wyborów nad przestrzeganiem przepisów prawa wyborczego w
miejscu i czasie głosowania,
4) ustalenie wyników głosowania w obwodzie i podanie ich do wiadomości
publicznej oraz przesłanie protokołów głosowania do właściwej terytorialnej
komisji wyborczej.
Art. 28. (skreślony 6)).
Art. 29. (skreślony 7)).
Art. 30. 5) Wojewódzkich komisarzy wyborczych powołuje Państwowa Komisja
Wyborcza najpóźniej w 55 dniu przed dniem wyborów.
Art. 31. 1. W skład terytorialnej komisji wyborczej wchodzą: przewodniczący,
zastępca przewodniczącego, sekretarz i członkowie w liczbie od 6 do 14.
2. W skład obwodowej komisji wyborczej wchodzą: przewodniczący, zastępca
przewodniczącego, sekretarz oraz od 4 do 8 członków.
Art. 32. Terytorialne komisje wyborcze powołuje wojewódzki komisarz wyborczy na
wniosek właściwego zarządu gminy (miasta) najpóźniej w 45 dniu przed dniem
wyborów.
Art. 33. Obwodowe komisje wyborcze powoływane są przez właściwe terytorialne
komisje wyborcze najpóźniej w 35 dniu przed dniem wyborów.
Art. 34. 1. W skład komisji wyborczych mogą wchodzić tylko wyborcy zamieszkali
na obszarze działania danej rady.
2. Osoba wchodząca w skład komisji wyborczej traci członkostwo komisji od chwili
zarejestrowania zgłoszenia jej kandydatury na radnego.
3. 8) Osoby wchodzące w skład Państwowej Komisji Wyborczej i komisarze
wojewódzcy nie mogą kandydować na radnych.
Art. 35. 1. Osoby wchodzące w skład komisji wyborczych pełnią swoje funkcje
honorowo. Przysługują im diety i zwrot kosztów podróży na zasadach i w wysokości
ustalonych przez Prezesa Rady Ministrów.
2. Osoby wchodzące w skład komisji wyborczych na czas pełnienia obowiązków mogą
otrzymać urlop bezpłatny w zatrudniających ich zakładach pracy; w takim wypadku
przysługuje im zryczałtowana rekompensata za utracone zarobki na zasadach i w
wysokości ustalonych przez Radę Ministrów.
3. Zasady i wysokość wynagrodzenia wojewódzkich komisarzy wyborczych określa
Prezes Rady Ministrów.
Art. 36. 9) Wojewódzcy komisarze wyborczy oraz osoby wchodzące w skład komisji
wyborczych korzystają z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy
publicznych.
Art. 37. 10) 1. Obsługę Państwowej Komisji Wyborczej i wojewódzkich komisarzy
wyborczych zapewniają odpowiednio: Krajowe Biuro Wyborcze i wojewódzkie biura
wyborcze, utworzone na podstawie odrębnych przepisów.
2. Obsługę i techniczno-materialne warunki pracy terytorialnych i obwodowych
komisji wyborczych zapewnia, jako zadania zlecone gminie, wójt lub burmistrz
(prezydent miasta).
Art. 38. 1. 11) Państwowa Komisja Wyborcza ustala swój regulamin oraz określa
tryb działania wojewódzkich komisarzy wyborczych.
2. 5) Państwowa Komisja Wyborcza ustala regulaminy terytorialnych i obwodowych
komisji wyborczych, określając w nich w szczególności tryb pracy komisji oraz
sposób sprawowania nadzoru nad pracą obwodowych komisji wyborczych.
3. 5) Państwowa Komisja Wyborcza ustala:
1) wzory pieczęci komisji wyborczych,
1a) 12) wzory zgłoszenia kandydata i listy kandydatów na radnych,
2) wzory protokołów rejestracji kandydatów i list kandydatów na radnych,
3) wzory zaświadczeń dla mężów zaufania i pełnomocników list kandydatów,
4) wzory kart do głosowania,
5) wzory protokołów głosowania i protokołów ustalenia wyników wyborów,
6) wzory zaświadczeń o wyborze.
Art. 39. 1. 13) Pełnomocnictwa wojewódzkich komisarzy wyborczych wygasają z mocy
prawa na 6 miesięcy przed upływem kadencji rad wybranych w wyborach, dla których
przeprowadzenia zostali powołani.
2. Terytorialne i obwodowe komisje wyborcze rozwiązuje organ, który je powołał,
po zakończeniu ich działalności.
3. (skreślony 14)).
Rozdział 7
Zgłaszanie kandydatów na radnych w okręgach jednomandatowych
Art. 40. 1. Kandydatów na radnych w okręgach jednomandatowych, odrębnie dla
każdego okręgu wyborczego, zgłasza się do właściwej terytorialnej komisji
wyborczej najpóźniej w 30 dniu przed dniem wyborów.
2. Zgłaszając kandydata na radnego należy podać jego nazwisko, imię, wiek, zawód
i miejsce zamieszkania, wskazując jednocześnie okręg wyborczy, do którego
następuje zgłoszenie kandydata.
3. Do każdego zgłoszenia kandydatury należy dołączyć pisemne oświadczenie
kandydata o wyrażeniu zgody na kandydowanie.
4. W oświadczeniu, o którym mowa w ust. 3, kandydat na radnego może wnosić o
oznaczenie jego kandydatury w rejestrze kandydatów nazwą lub skrótem nazwy
partii bądź ugrupowania politycznego, komitetu obywatelskiego albo innej
organizacji popierającej jego kandydaturę.
5. Kandydować można tylko w jednym okręgu wyborczym.
Art. 41. 1. Zgłoszenie kandydata na radnego powinno być podpisane przez co
najmniej 15 wyborców zamieszkałych w danym okręgu wyborczym.
2. 15) Wyborca podpisujący zgłoszenie kandydata na radnego, obok podpisu, podaje
czytelnie swoje imię, nazwisko i adres zamieszkania. Wycofanie się wyborcy ze
zgłoszenia kandydata jest nieskuteczne.
3. Uprawnionymi do składania oświadczeń w sprawie zgłoszenia, o którym mowa w
ust. 1, są pierwsi trzej wyborcy, którzy podpisali zgłoszenie kandydata na
radnego.
Art. 42. 1. Właściwa terytorialna komisja wyborcza niezwłocznie rejestruje we
wskazanym okręgu wyborczym kandydaturę na radnego, zgłoszoną zgodnie z
przepisami niniejszej ustawy, sporządzając protokół rejestracji zgłoszenia, i
zawiadamia o tym zgłaszających.
2. Jeżeli zgłoszenie kandydata wykazuje wady, które nie dadzą się usunąć,
komisja stwierdza nieważność zgłoszenia, powiadamiając o tym niezwłocznie
zgłaszających.
3. Jeżeli zgłoszenie kandydata wykazuje inne wady, komisja wzywa niezwłocznie
zgłaszających do ich usunięcia w ciągu 3 dni. Jeżeli wskazane wady nie zostaną w
terminie usunięte, komisja stwierdza nieważność zgłoszenia kandydata.
4. Decyzję stwierdzającą nieważność zgłoszenia kandydata zgłaszający mogą
zaskarżyć w ciągu 2 dni do wojewódzkiego komisarza wyborczego. Decyzja podjęta w
wyniku rozpatrzenia skargi jest ostateczna.
Art. 43. 16) 1. Jeżeli w terminie przewidzianym dla zgłoszenia kandydatów nie
zostaną zgłoszone w danym okręgu wyborczym co najmniej dwie kandydatury,
właściwa terytorialna komisja wyborcza wzywa wyborców, przez rozplakatowanie
następnego dnia po upływie tego terminu obwieszczenia, do zgłoszenia dodatkowych
kandydatów. W takim wypadku termin zgłoszenia i zarejestrowania kandydatów
upływa 5 dnia od dnia rozplakatowania obwieszczenia.
2. Jeżeli w wyniku postępowania, o którym mowa w ust. 1, nie zostanie
zarejestrowana w danym okręgu wyborczym żadna kandydatura, wyborów w tym okręgu
nie przeprowadza się. O przyczynach nieprzeprowadzenia wyborów właściwa
terytorialna komisja wyborcza niezwłocznie powiadamia wyborców w drodze
obwieszczenia.
Art. 44. 1. Po zarejestrowaniu kandydatur terytorialna komisja wyborcza ustala w
porządku alfabetycznym rejestr kandydatów dla każdego okręgu wyborczego.
2. Po ustaleniu rejestru kandydatów terytorialna komisja wyborcza zarządza
wydrukowanie obwieszczeń zawierających dane o kandydatach wraz z ewentualnymi
oznaczeniami, o których mowa w art. 40 ust. 4.
3. Obwieszczenia, o których mowa w ust. 2, powinny być rozesłane w dostatecznej
ilości do obwodowych komisji wyborczych z poleceniem rozplakatowania w danym
okręgu wyborczym najpóźniej w 15 dniu przed dniem wyborów. Równocześnie po
jednym egzemplarzu obwieszczeń przesyła się do wojewódzkiego urzędu
statystycznego.
Art. 45. 1. Właściwa terytorialna komisja wyborcza skreśla z rejestru nazwisko
kandydata na radnego, który zmarł, utracił prawo wybieralności lub wycofał zgodę
na kandydowanie.
2. O skreśleniu nazwiska kandydata komisja niezwłocznie zawiadamia wyborców.
Art. 46. 1. Kandydat na radnego może wyznaczyć swojego męża zaufania
uprawnionego do reprezentowania go wobec komisji wyborczych i wojewódzkiego
komisarza wyborczego.
2. Mąż zaufania reprezentuje interesy kandydata w szczególności w czasie
głosowania, przy obliczaniu głosów i przy ustalaniu wyników wyborów przez
obwodową i terytorialną komisję wyborczą.
3. Przewodniczący terytorialnej komisji wyborczej wydaje mężowi zaufania
zaświadczenie uprawniające go do obecności w lokalu obwodowej komisji wyborczej
w czasie wykonywania przez nią czynności.
Rozdział 8
Zgłaszanie list kandydatów na radnych w okręgach wielomandatowych
Art. 47. 1. Listy kandydatów na radnych w okręgach wielomandatowych, odrębnie
dla każdego okręgu wyborczego, zgłasza się do terytorialnej komisji wyborczej
najpóźniej w 30 dniu przed dniem wyborów, ze wskazaniem okręgu, do którego
następuje zgłoszenie danej listy.
2. Liczba kandydatów zgłoszonych na liście nie może przewyższać liczby radnych
wybieranych w danym okręgu wyborczym.
3. Na liście kandydatów należy podać nazwisko, imię, wiek, zawód i miejsce
zamieszkania każdego kandydata. Nazwiska kandydatów umieszczane są na liście w
kolejności alfabetycznej lub w innej kolejności, ustalonej przez zgłaszających.
4. Do każdego zgłoszenia listy należy dołączyć pisemne oświadczenie kandydatów
na radnych o wyrażeniu zgody na kandydowanie.
5. Kandydować można tylko w jednym okręgu wyborczym i tylko z jednej listy
kandydatów.
Art. 48. 1. Zgłoszenie listy kandydatów na radnych powinno być podpisane przez
co najmniej 150 wyborców zamieszkałych w danym okręgu wyborczym.
2. 17) Wyborca podpisujący zgłoszenie listy kandydatów na radnych, obok podpisu,
podaje czytelnie swoje imię, nazwisko i adres zamieszkania. Wycofanie się
wyborcy ze zgłoszenia listy jest nieskuteczne.
3. Uprawnionym do składania oświadczeń w sprawie zgłoszenia, o którym mowa w
ust. 1, jest pełnomocnik listy wskazany w pisemnym oświadczeniu pierwszych
trzech wyborców, którzy podpisali zgłoszenie listy kandydatów.
Art. 49. Pełnomocnik listy może wnosić o oznaczenie listy, a w ramach listy
także poszczególnych kandydatów, nazwą lub skrótem nazwy partii bądź ugrupowania
politycznego, komitetu obywatelskiego albo innej organizacji popierającej daną
listę lub kandydaturę. Wniosek składa się na piśmie przed upływem terminu dla
zgłoszenia list kandydatów.
Art. 50. 1. Właściwa terytorialna komisja wyborcza niezwłocznie rejestruje we
wskazanym okręgu wyborczym listę kandydatów na radnych zgłoszoną zgodnie z
przepisami niniejszej ustawy, sporządzając protokół rejestracji zgłoszenia, i
zawiadamia o tym pełnomocnika listy.
2. Jeżeli zgłoszenie wykazuje wady dotyczące całej listy, które nie dadzą się
usunąć, komisja stwierdza nieważność zgłoszenia, powiadamiając o tym
niezwłocznie pełnomocnika listy.
3. Jeżeli zgłoszenie listy wykazuje inne wady, komisja wzywa niezwłocznie
pełnomocnika listy do ich usunięcia w ciągu 3 dni. Jeżeli wskazane wady nie
zostaną w terminie usunięte, komisja wyborcza stwierdza nieważność zgłoszenia
listy w całości lub co do poszczególnych kandydatów. W razie stwierdzenia
nieważności zgłoszenia tylko co do niektórych kandydatów, listę rejestruje się w
zakresie nie dotkniętym nieważnością.
4. Decyzję stwierdzającą nieważność zgłoszenia listy kandydatów pełnomocnik
listy może zaskarżyć w ciągu dwóch dni do wojewódzkiego komisarza wyborczego.
Decyzja podjęta w wyniku rozpatrzenia skargi jest ostateczna.
Art. 51. 18) 1. Jeżeli w terminie przewidzianym dla zgłoszenia list kandydatów
nie zostaną zgłoszone w danym okręgu wyborczym co najmniej dwie listy
kandydatów, właściwa terytorialna komisja wyborcza wzywa wyborców, przez
rozplakatowanie następnego dnia po upływie tego terminu obwieszczenia, do
zgłoszenia dodatkowych list kandydatów. W takim wypadku termin zgłoszenia i
zarejestrowania list kandydatów upływa 5 dnia od dnia rozplakatowania
obwieszczenia.
2. Jeżeli w wyniku postępowania, o którym mowa w ust. 1, nie zostanie
zarejestrowana w danym okręgu wyborczym żadna lista kandydatów, wyborów w tym
okręgu nie przeprowadza się. O przyczynach nieprzeprowadzenia wyborów właściwa
terytorialna komisja wyborcza niezwłocznie powiadamia wyborców w drodze
obwieszczenia.
Art. 52. 1. Po zarejestrowaniu list kandydatów na radnych terytorialna komisja
wyborcza w obrębie każdego okręgu wyborczego oznacza je numerami w kolejności
zgłoszenia.
2. Terytorialna komisja wyborcza zarządza wydrukowanie obwieszczeń zawierających
informacje o zarejestrowanych listach kandydatów oraz dane o kandydatach. W
wypadkach gdy listy kandydatów lub poszczególne kandydatury zostały oznaczone w
sposób, o którym mowa w art. 49, obwieszczenia powinny zawierać również
informacje o tych oznaczeniach.
3. Obwieszczenia, o których mowa w ust. 2, powinny być rozesłane do obwodowych
komisji wyborczych z poleceniem rozplakatowania w danym okręgu wyborczym
najpóźniej w 15 dniu przed dniem wyborów. Równocześnie po jednym egzemplarzu
obwieszczeń przesyła się do wojewódzkiego urzędu statystycznego.
Art. 53. 1. Właściwa terytorialna komisja wyborcza skreśla z zarejestrowanej
listy nazwisko kandydata, który zmarł, utracił prawo wybieralności lub wycofał
zgodę na kandydowanie.
2. O decyzjach, o których mowa w ust. 1, komisja niezwłocznie powiadamia
wyborców i pełnomocnika listy.
Art. 54. 1. Pełnomocnicy list mogą wyznaczyć do obwodowych komisji wyborczych
mężów zaufania. Mąż zaufania reprezentuje interesy listy w szczególności w
czasie głosowania i przy obliczaniu głosów przez obwodową komisję wyborczą.
2. Przewodniczący terytorialnej komisji wyborczej wydaje mężowi zaufania
zaświadczenie uprawniające go do obecności w lokalu obwodowej komisji wyborczej
w czasie wykonywania przez nią czynności.
Rozdział 9
Kampania wyborcza
Art. 55. 1. Zgromadzenia zwoływane w ramach kampanii wyborczej nie podlegają
przepisom ustawy z dnia 29 marca 1962 r. o zgromadzeniach (Dz. U. Nr 20, poz.
89, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1982 r. Nr 14, poz. 113, z 1985 r. Nr 36, poz.
167 oraz z 1989 r. Nr 20, poz. 104 i Nr 29, poz. 154). 19)
2. W dniu głosowania zwoływanie zgromadzeń, organizowanie pochodów i
manifestacji, wygłaszanie przemówień, rozdawanie ulotek, jak też prowadzenie w
inny sposób agitacji na rzecz kandydatów lub list kandydatów, jest zakazane.
3. Wszelkie formy agitacji w lokalu wyborczym są zabronione.
Art. 56. 1. Wszelkie plakaty, napisy lub ulotki wyborcze zawierające wyraźne
oznaczenie, od kogo pochodzą, bądź stwierdzenie, przez kogo są rozplakatowane,
podlegają ochronie prawa.
2. Do plakatów wyborczych nie mają zastosowania przepisy art. 63a Kodeksu
wykroczeń.
3. Zabrania się rozlepiania plakatów wyborczych na zewnątrz i wewnątrz budynków
administracji państwowej oraz sądów, a także na znakach drogowych.
Art. 57. 1. W wypadku gdy plakaty, napisy, ulotki wyborcze albo inne formy
propagandy i agitacji wyborczej zawierają dane i informacje nieprawdziwe bądź
nieścisłe, każdy zainteresowany ma prawo wnieść do sądu rejonowego wniosek o
orzeczenie konfiskaty takich materiałów lub o wydanie zakazu publikowania takich
danych i informacji bądź innego odpowiedniego zarządzenia tymczasowego.
2. Sąd rejonowy rozpoznaje wniosek, o którym mowa w ust. 1, w ciągu 24 godzin w
postępowaniu nieprocesowym w składzie jednego sędziego. Postanowienie kończące
postępowanie w sprawie sąd niezwłocznie doręcza osobie zainteresowanej, o której
mowa w ust. 1, właściwemu wojewódzkiemu komisarzowi wyborczemu i osobie lub
organizacji zobowiązanej do wykonania postanowienia sądu. Na postanowienie sądu
rejonowego służy w terminie 24 godzin zażalenie do sądu wojewódzkiego
zobowiązanego do jego rozpatrzenia w ciągu 24 godzin. Prawomocne postanowienie
sądu podlega natychmiastowemu wykonaniu.
Art. 58. 1. Niezależnie od przepisów art. 31-33 ustawy z dnia 26 stycznia 1984
r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r.
Nr 34, poz. 187, z 1990 r. Nr 29, poz. 173 i z 1991 r. Nr 100, poz. 442),
wiadomości nieprawdziwe lub oczywiście nieścisłe, odnoszące się do wyborów i
związane z kampanią wyborczą, podane w prasie oraz w wydawnictwach
nieperiodycznych, wymagają niezwłocznie sprostowania, a termin do publikacji
sprostowania wynosi 48 godzin.
2. W wypadku odmowy sprostowania zainteresowanemu przysługuje prawo wystąpienia
z wnioskiem o wydanie odpowiedniego zarządzenia do sądu rejonowego, który
obowiązany jest sprawę rozpoznać w postępowaniu nieprocesowym w ciągu 24 godzin
w składzie jednego sędziego. Postanowienie kończące postępowanie w sprawie sąd
niezwłocznie doręcza zainteresowanemu, który wystąpił z wnioskiem, oraz
zobowiązanemu do publikacji sprostowania. Na postanowienie sądu rejonowego służy
w terminie 24 godzin zażalenie do sądu wojewódzkiego, który rozpoznaje zażalenie
w ciągu 24 godzin. Prawomocne postanowienie sądu podlega natychmiastowemu
wykonaniu.
3. W odniesieniu do sprostowań opublikowanych w innych wydawnictwach niż
dzienniki sąd wskazuje dziennik, w którym sprostowanie ma być zamieszczone, na
koszt zobowiązanego, w terminie nie przekraczającym 48 godzin.
4. W razie odmowy lub niezamieszczenia sprostowania przez zobowiązanego lub
wskazanego w postanowieniu sądu, na wniosek uprawnionego, sąd zarządza
opublikowanie sprostowania w trybie egzekucyjnym w terminie wyznaczonym w
postanowieniu sądu.
Art. 59. Wykonanie uprawnień wynikających z niniejszej ustawy nie ogranicza
możliwości dochodzenia przez osoby pokrzywdzone lub poszkodowane uprawnień w
oparciu o przepisy innych ustaw - a w szczególności Kodeksu karnego, Kodeksu
cywilnego i Prawa prasowego - wobec osób, których działania w toku kampanii
wyborczej naruszyły cudze dobra osobiste lub majątkowe.
Art. 60. Zabrania się prowadzenia kampanii wyborczej na terenie zakładów pracy w
sposób i w formach zakłócających ich normalne funkcjonowanie.
Art. 61. 1. 20) Państwowa Komisja Wyborcza w porozumieniu z Krajową Radą
Radiofonii i Telewizji określi zasady, na których partie lub ugrupowania
polityczne, komitety obywatelskie bądź inne organizacje lub instytucje
popierające zgłoszonych kandydatów mają bezpłatny dostęp do państwowego radia i
telewizji.
2. 5) Ustalenia, o których mowa w ust. 1, Państwowa Komisja Wyborcza podaje do
wiadomości publicznej i ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
"Monitor Polski" najpóźniej w 50 dniu przed dniem wyborów.
3. Informacje, komunikaty, apele i hasła ogłaszane w prasie (drukowanej lub w
radiu bądź w telewizji) na koszt kandydata albo partii bądź ugrupowań
politycznych, komitetów obywatelskich bądź innych organizacji popierających
kandydatów muszą zawierać wskazanie, przez kogo są opłacane, i spełniać
wymagania przewidziane w art. 56 ust. 1.
Art. 62. 1. Finansowanie kampanii wyborczej jest jawne.
2. Kandydaci albo partie lub ugrupowania polityczne, komitety obywatelskie bądź
inne organizacje popierające zgłoszonych kandydatów w ciągu dwóch miesięcy od
dnia wyborów przedkładają wojewódzkiemu komisarzowi wyborczemu sprawozdanie
finansowe, zwierające informacje o poniesionych kosztach związanych z
prowadzeniem kampanii wyborczej oraz źródłach pozyskanych funduszy na
prowadzenie kampanii wyborczej.
3. 5) Partie polityczne lub inne organizacje popierające kandydatów bądź listy
kandydatów na obszarze dwóch lub więcej województw składają w ciągu trzech
miesięcy od dnia wyborów zbiorcze sprawozdania, o których mowa w ust. 2,
Państwowej Komisji Wyborczej.
4. Sprawozdania, o których mowa w ust. 2 i ust. 3, udostępniane są do
publicznego wglądu.
Rozdział 10
Karty do głosowania
Art. 63. Na karcie do głosowania w okręgu jednomandatowym umieszcza się w
porządku alfabetycznym nazwiska i imiona kandydatów na radnych, zarejestrowanych
w danym okręgu wyborczym, wraz z ewentualnymi oznaczeniami kandydatów w sposób
określony w art. 40 ust. 4.
Art. 64. Na karcie do głosowania w okręgu wielomandatowym umieszcza się
wszystkie listy kandydatów na radnych, zarejestrowane w danym okręgu wyborczym,
wymieniając nazwiska i imiona kandydatów każdej z list w kolejności ich
zamieszczenia na liście, wraz z ewentualnymi oznaczeniami list i poszczególnych
kandydatów w sposób określony w art. 49.
Art. 65. Na karcie do głosowania powinna być zamieszczona zwięzła informacja o
sposobie głosowania i skutkach wadliwego wypełnienia karty.
Art. 66. 1. Wydrukowanie kart do głosowania zarządza wojewódzki komisarz
wyborczy na podstawie informacji przekazanych przez właściwe terytorialne
komisje wyborcze.
2. Karta do głosowania może być zadrukowana tylko po jednej stronie. Wielkość i
rodzaj czcionek powinny być jednakowe dla wszystkich kandydatów.
Art. 67. Kartę do głosowania opatruje się pieczęcią właściwej terytorialnej
komisji wyborczej.
Rozdział 11
Głosowanie
Art. 68. 1. Głosowanie odbywa się w lokalu obwodowej komisji wyborczej, zwanym
dalej lokalem wyborczym, bez przerwy między godziną 800 a 2000.
2. Przed rozpoczęciem głosowania obwodowa komisja wyborcza sprawdza, czy urna
jest pusta, czy na miejscu znajdują się spisy wyborców oraz potrzebna ilość kart
do głosowania, jak również czy w lokalu wyborczym znajdują się w dostatecznej
ilości pomieszczenia zapewniające tajność głosowania, po czym komisja zamyka i
pieczętuje urnę wyborczą pieczęcią komisji.
3. Od chwili zapieczętowania aż do zakończenia głosowania urny otwierać nie
wolno.
Art. 69. 1. Od chwili rozpoczęcia głosowania do chwili jego zakończenia w lokalu
wyborczym powinny być obecni: przewodniczący obwodowej komisji wyborczej lub
jego zastępca oraz co najmniej dwóch członków komisji.
2. Od chwili rozpoczęcia prac komisji do chwili ustalenia wyników głosowania w
lokalu wyborczym mogą być obecni mężowie zaufania i pełnomocnicy list.
Art. 70. 1. Przewodniczący obwodowej komisji wyborczej czuwa nad utrzymaniem
porządku w czasie głosowania oraz nad zapewnieniem tajności głosowania i może w
tym celu wydawać odpowiednie zarządzenia porządkowe.
2. W razie konieczności przewodniczący obwodowej komisji wyborczej, w
porozumieniu z terytorialną komisję wyborczą, może zażądać od odpowiednich
organów państwowych przydzielenia straży.
Art. 71. 1. Przed przystąpieniem do głosowania wyborca okazuje obwodowej komisji
wyborczej dowód osobisty lub inny dokument stwierdzający tożsamość wyborcy.
2. Komisja sprawdza, czy dana osoba jest objęta spisem wyborców.
3. Wyborca ujęty w spisie, a nie posiadający dokumentu uznanego przez komisję za
wystarczający do stwierdzenia jego tożsamości, może powołać się na świadectwo
dwóch wiarygodnych osób, znanych komisji. Decyzja komisji w sprawie stwierdzenia
tożsamości jest ostateczna.
4. Wyborca nie umieszczony w spisie wyborców zostanie dopisany do spisu w dniu
wyborów i dopuszczony do głosowania, jeżeli z zapisu w jego dowodzie osobistym
wynika, że jest zameldowany na pobyt stały w danym obwodzie głosowania.
5. Wyborca objęty spisem lub dopisany do spisu zgodnie z ust. 4 otrzymuje od
komisji kartę do głosowania. Celem zapobieżenia wielokrotnemu głosowaniu
komisja, wydając wyborcy kartę do głosowania, stawia znak przy jego nazwisku w
spisie wyborców.
Art. 72. 1. Po otrzymaniu karty do głosowania wyborca udaje się do pomieszczenia
zapewniającego tajność głosowania, znajdującego się w lokalu wyborczym.
2. W obwodach głosowania utworzonych dla okręgów jednomandatowych wyborca stawia
znak "x" w kratce z prawej strony obok nazwiska kandydata, na którego głosuje.
3. W obwodach utworzonych dla okręgów wielomandatowych wyborca głosuje na
określoną listę kandydatów, stawiając znak "x" w kratce z prawej strony obok
nazwiska jednego z kandydatów tej listy, przez co wskazuje jego pierwszeństwo do
otrzymania mandatu.
4. Następnie wyborca podchodzi do urny i w obecności komisji wrzuca do urny
kartę do głosowania, złożoną w ten sposób, aby strona zadrukowana nie była
widoczna.
Art. 73. Osoby niepełnosprawne mogą korzystać przy głosowaniu z pomocy innych
osób, z wyłączeniem członków komisji, pełnomocników list i mężów zaufania.
Art. 74. 1. Głosowania przerywać nie wolno. Gdyby wskutek nadzwyczajnych
wydarzeń czynności wyborcze były na czas przejściowy uniemożliwione, obwodowa
komisja wyborcza może przedłużyć je lub odroczyć do dnia następnego. Zarządzenie
takie powinno być natychmiast przesłane do wiadomości właściwej terytorialnej
komisji wyborczej oraz podane do wiadomości publicznej w sposób przyjęty w danej
miejscowości.
2. W razie przerwania głosowania komisja pieczętuje urnę i oddaje ją na
przechowanie przewodniczącemu. Po podjęciu głosowania komisja stwierdza
protokolarnie, czy pieczęcie nie zostały naruszone.
Art. 75. 1. O godzinie 2000 przewodniczący zarządza zamknięcie lokalu
wyborczego. Od tej chwili mogą głosować tylko wyborcy, którzy przybyli do lokalu
przed godziną 2000.
2. Obwodowa komisja wyborcza może zarządzić wcześniejsze zakończenie głosowania,
jeżeli wszyscy wyborcy objęci spisem wyborców wzięli udział w głosowaniu.
Rozdział 12
Ustalanie wyników głosowania w obwodzie utworzonym dla jednomandatowego okręgu
wyborczego
Art. 76. Niezwłocznie po zakończeniu głosowania obwodowa komisja wyborcza ustala
wyniki głosowania w obwodzie. Przy ustalaniu wyników głosowania mogą być obecni
mężowie zaufania.
Art. 77. 1. Komisja ustala na podstawie spisu liczbę wyborców, którym wydano
karty do głosowania.
2. Przewodniczący w obecności komisji otwiera urnę wyborczą, po czym komisja
liczy znajdujące się w niej karty do głosowania, ustalając w ten sposób liczbę
oddanych głosów.
3. Kart do głosowania przedartych na dwie lub więcej części nie bierze się pod
uwagę przy ustalaniu wyników głosowania.
4. Gdyby liczba oddanych głosów różniła się od liczby osób, którym wydano karty
do głosowania, komisja poda w protokole przypuszczalną przyczynę tej
niezgodności.
Art. 78. 1. Głos uważa się za nieważny, jeżeli na karcie do głosowania
umieszczono znak "x" przy więcej niż jednym nazwisku kandydata.
2. Nieważne są również karty do głosowania inne niż urzędowo ustalone lub nie
opatrzone pieczęcią terytorialnej komisji wyborczej.
3. Jeżeli na karcie do głosowania wyborca nie umieścił znaku "x" przy nazwisku
żadnego kandydata lub wypełnił kartę w sposób niezgodny z art. 72 ust. 2, jego
głos uznaje się za ważny bez dokonania wyboru.
4. Dopisanie na karcie do głosowania dodatkowych nazwisk albo poczynienie innych
dopisków nie pociąga za sobą skutków prawnych i nie wpływa na ważność głosu.
Art. 79. 1. Po ustaleniu liczby głosów ważnych obwodowa komisja wyborcza
przystępuje do obliczania głosów oddanych na poszczególnych kandydatów.
2. W przypadku gdy obwód głosowania obejmuje więcej niż jeden okręg wyborczy,
ustalenie liczby oddanych głosów, jak też głosów oddanych na poszczególnych
kandydatów, następuje oddzielnie dla każdego okręgu wyborczego.
Art. 80. 1. Obwodowa komisja wyborcza sporządza w dwóch egzemplarzach protokół
głosowania. W wypadku gdy obwód głosowania obejmuje więcej niż jeden okręg
wyborczy, komisja sporządza protokoły oddzielnie dla każdego okręgu.
2. W protokole należy wymienić liczbę:
1) osób uprawnionych do głosowania,
2) oddanych głosów (art. 77 ust. 2),
3) głosów nieważnych,
4) głosów ważnych,
5) głosów ważnych bez dokonania wyboru,
6) głosów ważnie oddanych na poszczególnych kandydatów.
3. W protokole podaje się także czas rozpoczęcia i zakończenia głosowania oraz
omawia zarządzenia i wydane decyzje, jak również inne istotne okoliczności
związane z przebiegiem głosowania.
4. Protokół podpisują wszystkie osoby wchodzące w skład obwodowej komisji
wyborczej, obecne przy jego sporządzaniu. Protokół opatruje się pieczęcią
komisji.
5. Mężom zaufania przysługuje prawo wniesienia do protokołu głosowania uwag z
wymienieniem konkretnych zarzutów.
6. Niezwłocznie po sporządzeniu protokołu obwodowa komisja wyborcza podaje
wyniki głosowania do wiadomości publicznej.
Art. 81. 1. Przewodniczący obwodowej komisji wyborczej przysyła niezwłocznie w
zapieczętowanej kopercie jeden egzemplarz każdego protokołu głosowania do
terytorialnej komisji wyborczej.
2. 5) Tryb przekazywania i przyjmowania protokołów ustala Państwowa Komisja
Wyborcza.
Art. 82. Po dokonaniu czynności wymienionej w art. 81 ust. 1 przewodniczący
obwodowej komisji wyborczej przesyła niezwłocznie odpowiedniemu zarządowi gminy
dokumenty z głosowania: oddane karty do głosowania, spisy wyborców i drugi
egzemplarz protokołu głosowania.
Rozdział 13
Ustalanie wyników głosowania w obwodach utworzonych dla okręgu wielomandatowego
Art. 83. Niezwłocznie po zakończeniu głosowania obwodowa komisja wyborcza ustala
wyniki głosowania w obwodzie. Przy ustalaniu wyników głosowania mogą być obecni
mężowie zaufania i pełnomocnicy list kandydatów.
Art. 84. Do ustalenia liczby głosów oddanych w obwodzie stosuje się art. 77.
Art. 85. 1. Głos uważa się za nieważny, jeżeli na karcie do głosowania
umieszczono znak "x" przy więcej niż jednym nazwisku kandydata z danej listy lub
z różnych list kandydatów.
2. Nieważne są również karty do głosowania inne niż urzędowo ustalone lub nie
opatrzone pieczęcią terytorialnej komisji wyborczej.
3. Jeżeli na karcie do głosowania wyborca nie umieścił znaku "x" przy nazwisku
żadnego kandydata lub wypełnił kartę w sposób niezgodny z przepisem art. 72 ust.
3, jego głos uznaje się za ważny bez dokonania wyboru.
4. Dopisanie na karcie do głosowania dodatkowych nazwisk albo poczynienie innych
dopisków nie pociąga za sobą skutków prawnych i nie wpływa na ważność głosu.
Art. 86. Po ustaleniu liczby ważnych głosów obwodowa komisja wyborcza
przystępuje do obliczania głosów oddanych na kandydatów z poszczególnych list.
Art. 87. 1. Obwodowa komisja wyborcza sporządza w dwóch egzemplarzach protokół
głosowania.
2. W protokole należy wymienić liczbę:
1) osób uprawnionych do głosowania,
2) oddanych głosów (art. 77 ust. 2),
3) głosów nieważnych,
4) głosów ważnych,
5) głosów ważnych bez dokonania wyboru,
6) głosów oddanych na każdą z list (łączna liczba głosów oddanych na kandydatów
danej listy),
7) głosów ważnie oddanych na poszczególnych kandydatów każdej z list.
3. W protokole podaje się także czas rozpoczęcia i zakończenia głosowania oraz
omawia zarządzenia i wydane decyzje, jak również inne istotne okoliczności
związane z przebiegiem głosowania.
4. Protokół podpisują wszystkie osoby wchodzące w skład obwodowej komisji
wyborczej, obecne przy jego sporządzaniu. Protokół opatruje się pieczęcią
komisji.
5. Mężom zaufania przysługuje prawo wniesienia do protokołu głosowania uwag z
wymienieniem konkretnych zarzutów.
6. Niezwłocznie po sporządzeniu protokołu obwodowa komisja wyborcza podaje
wyniki głosowania do wiadomości publicznej.
7. Art. 81 i art. 82 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 14
Ustalanie wyników wyborów w okręgach jednomandatowych
Art. 88. 1. Na podstawie protokołów otrzymanych od obwodowych komisji wyborczych
terytorialna komisja wyborcza ustala wyniki wyborów odrębnie dla każdego okręgu
wyborczego.
2. Przy ustalaniu wyników wyborów mogą być obecni mężowie zaufania
reprezentujący kandydatów.
Art. 89. 1. Za wybranego w danym okręgu uznaje się kandydata, który otrzymał
najwięcej ważnie oddanych głosów.
2. Jeżeli dwóch lub więcej kandydatów otrzymało równą liczbę głosów uprawniającą
do przyznania im mandatu, o pierwszeństwie rozstrzyga losowanie przeprowadzone
przez przewodniczącego terytorialnej komisji wyborczej w obecności członków
komisji i mężów zaufania. Przebieg losowania uwzględnia się w protokole wyników
wyborów.
Art. 90. 1. Po ustaleniu wyników wyborów terytorialna komisja wyborcza sporządza
w dwóch egzemplarzach protokół wyników wyborów, zawierający, odrębnie dla
każdego okręgu wyborczego, liczbę:
1) osób uprawnionych do głosowania,
2) oddanych głosów,
3) głosów nieważnych,
4) głosów ważnych,
5) głosów ważnych bez dokonania wyboru,
6) głosów ważnie oddanych na poszczególnych kandydatów
oraz nazwiska i imiona wybranych radnych.
2. Protokół podpisują wszystkie osoby wchodzące w skład terytorialnej komisji
wyborczej, obecne przy jego sporządzaniu. Protokół opatruje się pieczęcią
komisji.
3. Mężom zaufania przysługuje prawo wniesienia do protokołu głosowania uwag z
wymienieniem konkretnych zarzutów.
Art. 91. Protokół, o którym mowa w art. 90, wraz z załącznikami oraz protokołami
obwodowych komisji wyborczych, przewodniczący terytorialnej komisji wyborczej
przesyła niezwłocznie wojewódzkiemu komisarzowi wyborczemu.
Art. 92. Niezwłocznie po sporządzeniu protokołu wyniku wyborów terytorialna
komisja wyborcza podaje do publicznej wiadomości, odrębnie dla każdego okręgu
wyborczego, liczbę:
1) osób uprawnionych do głosowania,
2) oddanych głosów,
3) głosów ważnie oddanych na poszczególnych kandydatów
oraz nazwiska i imiona wybranych radnych.
Art. 93. Na podstawie protokołu wyników wyborów terytorialna komisja wyborcza
wydaje radnym zaświadczenia o wyborze.
Art. 94. 5) Drugi egzemplarz protokołu wyników wyborów wraz z załącznikami
terytorialna komisja wyborcza przesyła wojewodzie, który przechowuje te
materiały do czasu otrzymania dalszych zarządzeń Państwowej Komisji Wyborczej.
Rozdział 15
Ustalanie wyników wyborów w okręgach wielomandatowych
Art. 95. 1. Na podstawie protokołów otrzymanych od obwodowych komisji wyborczych
terytorialna komisja wyborcza ustala wyniki głosowania w poszczególnych okręgach
wyborczych.
2. Przy ustalaniu wyników głosowania i wyników wyborów mogą być obecni
pełnomocnicy list kandydatów.
Art. 96. 1. Po ustaleniu wyników głosowania w okręgu wyborczym terytorialna
komisja wyborcza na odpowiednim formularzu sporządza w dwóch egzemplarzach
zestawienie liczb:
1) osób uprawnionych do głosowania,
2) oddanych głosów,
3) głosów nieważnych,
4) głosów ważnych,
5) głosów ważnych bez dokonania wyboru,
6) głosów oddanych na każdą z list (łączna liczba głosów oddanych na kandydatów
danej listy),
7) głosów ważnie oddanych na poszczególnych kandydatów każdej z list.
2. Zestawienie podpisują wszystkie osoby wchodzące w skład terytorialnej komisji
wyborczej, obecne przy jego sporządzaniu. Zestawienie opatruje się pieczęcią
komisji.
Art. 97. 1. Po sporządzeniu zestawienia, o którym mowa w art. 96, terytorialna
komisja wyborcza dzieli w każdym okręgu wyborczym mandaty pomiędzy poszczególne
listy w następujący sposób:
1) liczby głosów ważnych, oddanych na poszczególne listy, dzieli się kolejno
przez 1,4; 3; 5; 7 ... i dalej przez ciąg kolejnych liczb nieparzystych, aż do
chwili, gdy z otrzymanych w ten sposób ilorazów da się uszeregować tyle kolejno
największych liczb, ile jest mandatów w okręgu wyborczym do podziału,
2) każdej liście kandydatów przyznaje się tyle mandatów radnych, ile spośród
ustalonego w powyższy sposób szeregu ilorazów przypada jej liczb kolejno
najwyższych.
2. Jeżeli kilka list wykazuje ilorazy równe ostatniej z liczb uszeregowanych w
wyżej podany sposób, a list jest więcej niż mandatów pozostałych do podziału,
pierwszeństwo ma lista, która uzyskała najwięcej głosów, a gdy dwie lub więcej
list ma równą liczbę głosów, o pierwszeństwie rozstrzyga losowanie
przeprowadzone przez przewodniczącego terytorialnej komisji wyborczej w
obecności członków komisji i pełnomocników list. Przebieg losowania uwzględnia
się w protokole wyników wyborów.
Art. 98. 1. Mandaty przypadające na daną listę otrzymują kandydaci z tej listy,
którzy uzyskali kolejno największą liczbę głosów.
2. Jeżeli dwóch lub więcej kandydatów otrzymało równą liczbę głosów uprawniającą
do przyznania im mandatu z danej listy, o pierwszeństwie rozstrzyga kolejność
umieszczenia na liście, chyba że kolejność na liście była ustalona w porządku
alfabetycznym. W takim wypadku o pierwszeństwie rozstrzyga losowanie
przeprowadzone przez przewodniczącego terytorialnej komisji wyborczej w
obecności członków komisji i pełnomocników list. Przebieg losowania uwzględnia
się w protokole wyników wyborów.
Art. 99. 1. Po ustaleniu wyników wyborów we wszystkich okręgach wyborczych do
danej rady, terytorialna komisja wyborcza sporządza w dwóch egzemplarzach
protokół wyników wyborów.
2. W protokole podaje się wyliczenie wyniku wyborów w każdym okręgu wyborczym
(art. 97 ust. 1), liczbę mandatów przypadających na każdą z list oraz nazwiska i
imiona wybranych radnych ze wskazaniem listy, z której zostali wybrani.
3. Do protokołu załącza się zestawienie, o którym mowa w art. 96.
4. Protokół podpisują wszystkie osoby wchodzące w skład terytorialnej komisji
wyborczej obecne przy jego sporządzaniu. Protokół opatruje się pieczęcią
komisji.
5. Pełnomocnikom list przysługuje prawo wniesienia do protokołu głosowania uwag
z wymienieniem konkretnych zarzutów.
Art. 100. Niezwłocznie po sporządzeniu protokołu wyników wyborów terytorialna
komisja wyborcza podaje do publicznej wiadomości, odrębnie dla każdego okręgu
wyborczego, liczbę:
1) osób uprawnionych do głosowania,
2) oddanych głosów,
3) głosów ważnie oddanych na poszczególne listy kandydatów,
4) głosów ważnie oddanych na poszczególnych kandydatów każdej listy,
5) mandatów, przypadającą na poszczególne listy kandydatów
oraz nazwiska i imiona radnych wybranych z poszczególnych list kandydatów.
Art. 101. Art. 91, 93 i 94 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 16
Ogłoszenie wyników wyborów
Art. 102. 1. Po otrzymaniu od terytorialnych komisji wyborczych protokołów z
wyborów wojewódzki komisarz wyborczy podaje do wiadomości publicznej, w postaci
obwieszczenia, wyniki głosowania i wyniki wyborów do rad na obszarze
województwa.
2. Obwieszczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać zbiorcze informacje o
wynikach głosowania na obszarze województwa, obejmujące liczby:
1) osób uprawnionych do głosowania,
2) oddanych głosów,
3) głosów nieważnych,
4) głosów ważnych bez dokonania wyboru,
5) głosów ważnych.
3. Obwieszczenie zawiera również informacje podane według okręgów wyborczych
utworzonych dla wyboru poszczególnych rad, obejmujące liczby:
1) osób uprawnionych do głosowania,
2) oddanych głosów,
3) głosów nieważnych,
4) głosów ważnych bez dokonania wyboru,
5) głosów ważnych,
6) głosów ważnie oddanych na poszczególnych kandydatów w okręgach
jednomandatowych,
7) głosów ważnie oddanych na poszczególne listy kandydatów (w okręgach
wielomandatowych),
8) głosów ważnie oddanych na poszczególnych kandydatów każdej z list,
9) 21) nie obsadzonych mandatów z przyczyn, o których mowa w art. 43 ust. 2 i
art. 51 ust. 2,
oraz nazwiska i imiona wybranych radnych; w okręgach wielomandatowych ze
wskazaniem list, z których zostali wybrani.
4. 22) Obwieszczenie, odpowiednio w częściach wymienionych w ust. 2 i 3, podaje
się do wiadomości publicznej przez rozplakatowanie w każdej gminie.
5. Wojewódzki komisarz wyborczy zarządza ogłoszenie obwieszczenia o wynikach
głosowania i wynikach wyborów w wojewódzkim dzienniku urzędowym.
6. 5) Wojewódzki komisarz wyborczy przesyła po jednym egzemplarzu każdego
obwieszczenia Państwowej Komisji Wyborczej oraz do wojewódzkiego urzędu
statystycznego.
Art. 103. 5) Po dokonaniu czynności określonych w art. 102 wojewódzki komisarz
wyborczy przesyła materiały z wyborów do wojewody, który przechowuje te
materiały do czasu otrzymania dalszych zarządzeń Państwowej Komisji Wyborczej.
Art. 104. 5) Państwowa Komisja Wyborcza podaje do wiadomości publicznej
obwieszczenie zawierające informacje o zbiorczych wynikach wyborów do rad na
obszarze całego kraju, podlegające ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Art. 105. 5) W ciągu 6 miesięcy od dnia wyborów Główny Urząd Statystyczny
opublikuje w formie określonej przez Państwową Komisję Wyborczą wyniki
głosowania i wyniki wyborów do wszystkich rad.
Rozdział 17
Ważność wyborów
Art. 106. 1. W ciągu 14 dni od dnia wyborów wyborca może wnieść protest
przeciwko ważności wyborów, jeżeli dopuszczono się przestępstwa przeciwko
wyborom albo naruszenia przepisów niniejszej ustawy, a przestępstwo to lub
naruszenie mogło wywrzeć istotny wpływ na wynik wyborów.
2. 23) Protest wnosi się na piśmie do właściwego sądu wojewódzkiego. Jeżeli
protest nie zawiera wystarczającego udokumentowania zarzutów, sąd może wezwać
osobę wnoszącą protest do uzupełnienia dokumentacji w ciągu 7 dni od wniesienia
protestu.
3. 24) Sprawy, o których mowa w ust. 1, sąd wojewódzki rozpatruje w składzie 3
sędziów na posiedzeniu jawnym w terminie 3 miesięcy od daty wniesienia protestu,
z udziałem wojewódzkiego komisarza wyborczego i zainteresowanych.
Art. 107. 1. Sąd wojewódzki unieważnia wybory w odpowiednim okręgu wyborczym w
całości lub części, jeżeli w wyborach w tym okręgu dopuszczono się przestępstw
przeciwko wyborom lub naruszenia przepisów niniejszej ustawy, które wywarły
istotny wpływ na wyniki głosowania lub ich ustalenie.
2. Unieważniając wybory, sąd wojewódzki określa w orzeczeniu, w jakim zakresie i
od jakiej czynności należy rozpocząć nowe postępowanie wyborcze.
3. 25) Od orzeczenia sądu wnoszącemu protest i wojewódzkiemu komisarzowi
wyborczemu przysługuje środek odwoławczy do właściwego sądu apelacyjnego, który
rozpoznaje sprawę w ciągu 30 dni. Przepis art. 106 ust. 3 stosuje się
odpowiednio.
Art. 108. 1. W razie unieważnienia wyborów wojewoda zarządza w ciągu 14 dni od
daty unieważnienia ponowne wybory w odpowiednim okręgu wyborczym przy
uwzględnieniu treści orzeczenia, o którym mowa w art. 107, ustalając
jednocześnie kalendarz czynności wyborczych.
2. Ponowne wybory, w zakresie określonym orzeczeniem sądu, przeprowadza się przy
odpowiednim zastosowaniu przepisów niniejszej ustawy. Kalendarz wyborczy może
przewidywać krótsze terminy.
3. Wybory ponowne, o których mowa w ust. 1 i 2, przeprowadzają te same komisje
wyborcze na podstawie tych samych spisów wyborców, chyba że podstawą
unieważnienia były zarzuty odnoszące się do komisji lub spisów. W tych wypadkach
należy niezwłocznie powołać nowe komisje lub sporządzić nowe spisy.
Rozdział 18
Wygaśnięcie mandatu radnego i uzupełnienie składu rady
Art. 109. 26) 1. Wygaśnięcie mandatu radnego następuje wskutek:
1) śmierci,
2) zrzeczenia się mandatu,
3) utraty prawa wybieralności lub braku tego prawa w dniu wyborów,
4) prawomocnego wyroku sądu, orzeczonego za przestępstwo umyślne.
2. Wygaśnięcie mandatu radnego z przyczyn, o których mowa w ust. 1, stwierdza
właściwa rada gminy w drodze uchwały najpóźniej w ciągu 3 miesięcy od ich
wystąpienia. O wygaśnięciu mandatu radnego zarząd gminy powiadamia wyborców
właściwego okręgu wyborczego w drodze obwieszczenia.
3. Wygaśnięcie mandatu radnego następuje również, stosownie do przepisów ustawy
o samorządzie terytorialnym, w wypadku odwołania rady w drodze referendum,
rozwiązania rady z mocy prawa lub rozwiązania rady uchwałą Sejmu.
4. Wygaśnięcie mandatu radnego następuje w przypadku zmian w podziale
terytorialnym państwa stosownie do przepisów art. 114.
Art. 110. 1. 27) W wypadku wygaśnięcia mandatu radnego, wybranego w okręgu
jednomandatowym, przeprowadza się w tym okręgu, w ciągu 3 miesięcy od daty
stwierdzenia przez radę wygaśnięcia mandatu, wybory uzupełniające, chyba że do
zakończenia kadencji rady zostało mniej niż 6 miesięcy.
2. 28) Jeżeli w wyniku wyborów, o których mowa w ust. 1, mandat pozostaje nie
obsadzony, wybory uzupełniające powtarza się między 6 a 9 miesiącem, licząc od
daty tych wyborów.
3. 29) Jeżeli w wyborach, o których mowa w ust. 1, zarejestrowany jest tylko
jeden kandydat, głosowania nie przeprowadza się, a za wybranego właściwa
terytorialna komisja wyborcza uznaje zarejestrowanego kandydata, sporządzając
odpowiedni protokół. Wzór protokołu określi Państwowa Komisja Wyborcza. Przepisy
art. 90-94 stosuje się odpowiednio.
Art. 111. 1. 30) Wybory uzupełniające zarządza wojewoda, po porozumieniu z
wojewódzkim komisarzem wyborczym.
2. Wybory uzupełniające odbywają się przy odpowiednim zastosowaniu przepisów
niniejszej ustawy, z tym że:
1) zarządzenie o przeprowadzeniu wyborów ogłasza się w wojewódzkim dzienniku
urzędowym,
2) kalendarz wyborczy może przewidywać krótsze terminy.
Art. 112. 1. W wypadku wygaśnięcia mandatu radnego wybranego w okręgu
wielomandatowym rada, stwierdzając wygaśnięcie mandatu radnego, podejmuje
uchwałę o wstąpieniu na jego miejsce kandydata z tej samej listy, który w
wyborach uzyskał kolejno największą liczbę głosów, a nie utracił prawa
wybieralności. Przy równej liczbie głosów decyduje kolejność zamieszczenia
kandydata na liście.
2. Kandydat może zrzec się pierwszeństwa do obsadzenia mandatu na rzecz
kandydata z tej samej listy, który uzyskał kolejno największą liczbę głosów.
Oświadczenie to powinno być zgłoszone radzie na piśmie w ciągu trzech dni od
daty doręczenia zawiadomienia o przyznaniu mandatu.
3. 31) Jeżeli wskutek wygaśnięcia mandatów, których obsadzenie w trybie ust. 1 i
2 nie było możliwe, skład rady zmniejszył się więcej niż o jedną piątą,
przeprowadza się wybory uzupełniające do danej rady, chyba że do zakończenia
kadencji rady zostało mniej niż 6 miesięcy.
4. 32) Wybory, o których mowa w ust. 3, przeprowadza się w okręgu wyborczym, w
którym pozostaje nie obsadzony mandat, w trybie i na zasadach ustalonych dla
wyborów do rad gmin w okręgach wielomandatowych. Do wyborów tych przepisy art.
110 ust. 1 i 2 dotyczące terminu przeprowadzania wyborów uzupełniających oraz
art. 111 stosuje się odpowiednio.
Art. 112a. 33) 1. Jeżeli z przyczyn, o których mowa w art. 43 ust. 2 lub art. 51
ust. 2, w okręgu wyborczym pozostaje nie obsadzony mandat, przeprowadza się w
tym okręgu wybory uzupełniające między 6 a 9 miesiącem, licząc od daty wyborów.
2. Przepisy art. 110, art. 111 i art. 112 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
Art. 113. 1. 34) Prezes Rady Ministrów w wypadkach określonych w art. 109 ust. 3
zarządza, w okresie 2 miesięcy, wybory przedterminowe do rady, chyba że przepisy
ustawy o samorządzie terytorialnym wyznaczają inny termin dla zarządzenia tych
wyborów.
2. Wyborów przedterminowych nie przeprowadza się w okresie sześciu miesięcy
przed upływem kadencji rady.
3. 35) Art. 110 ust. 3 stosuje się odpowiednio także do wyborów, o których mowa
w ust. 1.
Art. 114. 36) 1. Zmiany w podziale terytorialnym zachodzące w toku kadencji rad
powodują następujące zmiany:
1) jeżeli z jednej gminy tworzy się dwie lub więcej gmin, dotychczasowa rada
gminy zostaje z mocy prawa rozwiązana,
2) jeżeli z gminy zostaje wyłączony obszar stanowiący okręg wyborczy dla wyboru
rady tej gminy i włączony do sąsiedniej gminy, radny stale zamieszkały i wybrany
w tym okręgu staje się radnym rady w gminie powiększonej; mandat radnego nie
spełniającego tych warunków wygasa z mocy prawa,
3) jeżeli z gminy zostaje wyłączony obszar stanowiący część okręgu wyborczego
dla wyboru rady w tej gminie i włączony do sąsiedniej gminy, radny stale
zamieszkały na tym obszarze i wybrany w tym okręgu staje się radnym w gminie
powiększonej,
4) jeżeli gmina zostaje włączona do innej gminy albo dwie lub więcej gmin łączy
się w nową gminę, rady tych gmin zostają z mocy prawa rozwiązane.
2. W wypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, przeprowadza się wybory
nowych rad gmin w trybie i na zasadach określonych niniejszą ustawą. Przepisy
art. 111 ust. 2 pkt 2 i art. 113 stosuje się odpowiednio.
3. W wyniku zmian w składach rad gmin, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3,
dopuszcza się na czas danej kadencji, z zastrzeżeniem ust. 4, odstępstwa od
ustawowej liczby radnych ustalonej dla danej rady, stosownie do przepisów ustawy
o samorządzie terytorialnym.
4. Jeżeli w wyniku zmian, o których mowa w ust. 3, skład rady zmniejszył się do
2/3 ustawowej liczby radnych, rada gminy zostaje z mocy prawa rozwiązana.
Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
5. Wojewódzki komisarz wyborczy podaje do publicznej wiadomości oraz ogłasza w
wojewódzkim dzienniku urzędowym, w formie obwieszczenia, informację o
rozwiązaniu z mocy prawa rady gminy z przyczyn, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i
4 oraz w ust. 4.
6. Wygaśnięcie mandatu radnego z przyczyn, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3,
stwierdza właściwa rada gminy w drodze uchwały najpóźniej w ciągu 3 miesięcy od
ich wystąpienia. Niepodjęcie przez radę gminy uchwały w tym terminie jest
równoznaczne z wygaśnięciem mandatu z mocy prawa.
Art. 114a. 37) Kadencja rady i radnych wybranych w wyborach ponownych,
uzupełniających, przedterminowych oraz w wyborach, o których mowa w art. 114
ust. 2 i 4, upływa z dniem upływu kadencji rad wybranych w wyborach zarządzonych
na podstawie art. 9 niniejszej ustawy.
Rozdział 19
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 115. (pominięty 38)).
Art. 116. W miastach podzielonych na dzielnice wybory na podstawie niniejszej
ustawy przeprowadza się tylko do rad miejskich, chyba że zgodnie z
obowiązującymi przepisami dzielnice w danym mieście stanowią samodzielne gminy.
W takim wypadku rady gminy w dzielnicach wybiera się według zasad określonych w
art. 8 ust. 2 i w innych przepisach niniejszej ustawy odnoszących się do wyborów
w wielomandatowych okręgach wyborczych.
Art. 117. (pominięty 38)).
Art. 118. (pominięty 38)).
Art. 119. (pominięty 38)).
Art. 120. 1. Koszty związane z wyborami pokrywane są z budżetu państwa, z tym że
nie dotyczy to kosztów związanych ze zgłaszaniem kandydatów i prowadzoną przez
nich kampanią wyborczą.
2. Wszelkie pisma oraz postępowanie sądowe i administracyjne w sprawach
wyborczych wolne są od opłat.
Art. 121. (pominięty 38)).
Art. 122. Traci moc ustawa z dnia 13 lutego 1984 r. - Ordynacja wyborcza do rad
narodowych (Dz. U. z 1988 r. Nr 7, poz. 55).
Art. 123. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 39)
( Ustawa ta utraciła moc w związku z art. 3 ustawy z dnia 11 kwietnia 1990 r. o
uchyleniu ustawy o kontroli publikacji i widowisk, zniesieniu organów tej
kontroli oraz o zmianie ustawy - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 29, poz. 173).
1) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1995 r. o
zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U.
Nr 124, poz. 601), która weszła w życie z dniem 18 listopada 1995 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 164 pkt 2 ustawy z dnia 28 maja 1993 r. -
Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205),
który wszedł w życie z dniem 27 listopada 1993 r.
3) W brzmieniu ustalonym przez art. 164 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 2.
4) W brzmieniu ustalonym przez art. 164 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 2.
5) W brzmieniu ustalonym przez art. 164 pkt 1 ustawy wymienionej w przypisie 2.
6) Przez art. 164 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 2.
7) Przez art. 164 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 2.
8) W brzmieniu ustalonym przez art. 164 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 2.
9) W brzmieniu ustalonym przez art. 164 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 2.
10) W brzmieniu ustalonym przez art. 164 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 2
11) W brzmieniu ustalonym przez art. 164 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie
2.
12) Dodany przez art. 2 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1.
13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 10 maja 1991
r. o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. Nr 53, poz. 227),
która weszła w życie z dniem 20 czerwca 1991 r., oraz przez art. 164 pkt 11
ustawy wymienionej w przypisie 2.
14) Przez art. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 10 maja 1991 r. wymienionej w
przypisie 13.
15) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1.
16) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1.
17) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1.
18) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1.
19) Ustawa ta utraciła moc zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 5 lipca 1990 r. -
Prawo o zgromadzeniach (Dz. U. Nr 51, poz. 297), która weszła w życie z dniem 1
sierpnia 1990 r. Stosownie do art. 4 pkt 3 ustawy z dnia 5 lipca 1990 r. jej
przepisy nie dotyczą zgromadzeń związanych z wyborami władz państwowych i
samorządowych.
20) W brzmieniu ustalonym zgodnie z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992
r. o radiofonii i telewizji (Dz.U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34), która weszła w
życie dnia 1 marca 1993 r., oraz przez art. 164 pkt 1 ustawy wymienionej w
przypisie 2.
21) Dodany przez art. 2 pkt 7 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1.
22) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 7 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
23) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
24) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
25) Dodany przez art. 2 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 1.
26) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1.
27) Zgodnie z oznaczeniem ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 10
maja 1991 r. wymienionej w przypisie 13.
28) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 10 maja 1991 r. wymienionej
w przypisie 13 oraz w brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 11 ustawy wymienionej
w przypisie 1.
29) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 10 maja 1991 r. wymienionej
w przypisie 13 oraz w brzmieniu ustalonym przez art. 164 pkt 1 ustawy
wymienionej w przypisie 2.
30) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 1.
31) Dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 10 maja 1991 r. wymienionej w
przypisie 13.
32) Dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 10 maja 1991 r. wymienionej w
przypisie 13 oraz w brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 13 ustawy wymienionej w
przypisie 1.
33) Dodany przez art. 2 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1.
34) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 1.
35) Dodany przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 10 maja 1991 r. wymienionej w
przypisie 13.
36) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 1.
37) Dodany przez art. 2 pkt 17 ustawy wymienionej w przypisie 1.
38) Zamieszczony w obwieszczeniu.
39) Ustawa została ogłoszona dnia 19 marca 1990 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 31 stycznia 1996 r.
w sprawie rodzajów oraz warunków i trybu wydawania świadectw uprawniających do
obsługi urządzeń radiokomunikacyjnych oraz wysokości opłat za te świadectwa.
(Dz. U. Nr 18, poz. 86)
Na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz.
U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa rodzaje oraz warunki i tryb wydawania świadectw
uprawniających do obsługi urządzeń radiokomunikacyjnych w radiowej służbie
lotniczej, w radiowej służbie morskiej i żeglugi śródlądowej oraz w radiowej
służbie amatorskiej, zwanych dalej "świadectwami", oraz wysokości opłat za te
świadectwa.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) VHF - rozumie się przez to pasmo częstotliwości 156-174 MHz dla radiowej
służby morskiej i żeglugi śródlądowej,
2) MF - rozumie się przez to pasmo częstotliwości 1605-4000 kHz dla radiowej
służby morskiej i żeglugi śródlądowej,
3) GMDSS- rozumie się przez to Global Maritime Distress and Safety System
oznaczający Światowy Morski System Łączności Alarmowej i Bezpieczeństwa,
4) obszar morza A1 - rozumie się przez to obszar radiotelefonicznego zasięgu co
najmniej jednej stacji nadbrzeżnej VHF, w którym jest zapewniona ciągła łączność
alarmowa za pomocą cyfrowego selektywnego wywołania,
5) polski obszar morza A1 - rozumie się przez to obszar radiotelefonicznego
zasięgu co najmniej jednej polskiej stacji nadbrzeżnej VHF, w którym jest
zapewniona ciągła łączność alarmowa za pomocą cyfrowego selektywnego wywołania,
6) obszar morza A2 - rozumie się przez to obszar radiotelefonicznego zasięgu co
najmniej jednej stacji nadbrzeżnej MF, z wyłączeniem obszaru morza A1, w którym
jest zapewniona ciągła łączność alarmowa za pomocą cyfrowego selektywnego
wywołania,
7) obszar morza A3 - rozumie się przez to obszar zasięgu satelitów
geostacjonarnych systemu INMAR-SAT, z wyłączeniem obszarów morza A1 i A2, w
którym jest zapewniona ciągła łączność alarmowa,
8) obszar morza A4 - rozumie się przez to obszar morza poza obszarami morza A1,
A2 i A3.
§ 3. 1. Państwowa Agencja Radiokomunikacyjna, zwana dalej "PAR", wydaje
świadectwa na podstawie pozytywnie zdanego egzaminu.
2. Wzory świadectw określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 4. 1. Wysokość opłaty za wydanie świadectwa określa załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
2. Wysokość opłaty za wydanie duplikatu świadectwa wynosi 100% opłaty za wydanie
danego rodzaju świadectwa.
3. Wysokość opłaty za wymianę świadectwa, wynikającą z § 14 ust. 1, wynosi 50%
opłaty za wydanie danego rodzaju świadectwa.
4. Opłaty, o których mowa w ust. 1-3, stanowią dochód budżetu Państwa.
Rozdział 2
Radiowa służba lotnicza
§ 5. Ustala się następujące rodzaje świadectw uprawniających do obsługi urządzeń
radiokomunikacyjnych w radiowej służbie lotniczej, w kolejności według zakresu
uprawnień:
1) świadectwo operatora radiotelegrafisty pierwszej klasy,
2) świadectwo operatora radiotelegrafisty drugiej klasy,
3) świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty,
4) świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty,
5) świadectwo ograniczone specjalne operatora radiotelefonisty dla pilotów
szybowcowych.
§ 6. 1. Świadectwo operatora radiotelegrafisty pierwszej klasy może uzyskać
osoba, która:
1) ukończyła 21 lat,
2) ukończyła szkołę średnią,
3) odbyła praktykę co najmniej 50 godzin lotu na statkach powietrznych przy
obsłudze urządzeń radiotelegraficznych pod nadzorem operatora radiotelegrafisty
pierwszej klasy.
2. Świadectwo operatora radiotelegrafisty drugiej klasy może uzyskać osoba,
która:
1) ukończyła 18 lat,
2) ukończyła szkołę średnią,
3) odbyła praktykę co najmniej 25 godzin lotu na statkach powietrznych przy
obsłudze urządzeń radiotelegraficznych pod nadzorem operatora radiotelegrafisty
pierwszej lub drugiej klasy.
3. Świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty może uzyskać osoba, która:
1) ukończyła 18 lat,
2) ukończyła szkołę średnią,
3) odbyła praktykę co najmniej 15 godzin lotu na statkach powietrznych przy
obsłudze urządzeń radiotelefonicznych pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze
świadectw wymienionych w § 5 pkt 1-3.
4. Świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty może uzyskać osoba, która:
1) ukończyła 16 lat,
2) ukończyła szkołę podstawową,
3) odbyła praktykę co najmniej 15 godzin lotu na statkach powietrznych przy
obsłudze urządzeń radiotelefonicznych pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze
świadectw wymienionych w § 5 pkt 1-4.
5. Świadectwo ograniczone specjalne operatora radiotelefonisty dla pilotów
szybowcowych może uzyskać osoba, która:
1) ukończyła 16 lat,
2) ukończyła szkołę podstawową,
3) odbyła praktykę co najmniej 15 godzin lotu na szybowcach przy obsłudze
urządzeń radiotelefonicznych pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw
wymienionych w § 5 pkt 1-4.
§ 7. Warunkiem uzyskania świadectw wymienionych w § 5 jest wykazanie się
wiadomościami i umiejętnościami w zakresie określonym w załączniku nr 3 do
rozporządzenia.
Rozdział 3
Radiowa służba morska i żeglugi śródlądowej
§ 8. 1. Ustala się dwie grupy świadectw uprawniających do obsługi urządzeń
radiokomunikacyjnych w radiowej służbie morskiej i żeglugi śródlądowej:
1) świadectwo radiooperatora,
2) świadectwo radioelektronika i operatora GMDSS.
2. Ustala się następujące rodzaje świadectw radiooperatora w radiowej służbie
morskiej i żeglugi śródlądowej, w kolejności według zakresu uprawnień:
1) świadectwo ogólne radiooperatora,
2) świadectwo operatora radiotelegrafisty pierwszej klasy,
3) świadectwo operatora radiotelegrafisty drugiej klasy,
4) świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty,
5) świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty,
6) świadectwo operatora radiotelegrafisty ograniczone do pasma VHF.
3. Ustala się następujące rodzaje świadectw radioelektronika i operatora GMDSS w
radiowej służbie morskiej i żeglugi śródlądowej, w kolejności według zakresu
uprawnień:
1) świadectwo radioelektronika pierwszej klasy,
2) świadectwo radioelektronika drugiej klasy,
3) świadectwo ogólne operatora GMDSS,
4) świadectwo ograniczone operatora GMDSS,
5) świadectwo ograniczone operatora GMDSS na polski obszar morza A1.
§ 9. 1. Świadectwo ogólne radiooperatora może uzyskać osoba, która:
1) ukończyła Wyższą Szkołę Morską lub inną wyższą szkołę ze specjalizacją
radiokomunikacja morska lub pokrewną,
2) odbyła co najmniej dwuletnią praktykę na statkach morskich lub stacjach
nadbrzeżnych, wykonując czynności radiotelegrafisty pod nadzorem osoby
posiadającej jedno ze świadectw wymienionych w § 8 ust. 2 pkt 1 i 2.
2. Świadectwo operatora radiotelegrafisty pierwszej klasy może uzyskać osoba,
która:
1) ukończyła 21 lat,
2) ukończyła szkołę średnią,
3) odbyła co najmniej dwuletnią praktykę na statkach morskich lub stacjach
nadbrzeżnych w charakterze radiotelegrafisty drugiej klasy pod nadzorem osoby
posiadającej jedno ze świadectw wymienionych w § 8 ust. 2 pkt 1 i 2.
3. Świadectwo operatora radiotelegrafisty drugiej klasy może uzyskać osoba,
która:
1) ukończyła 18 lat,
2) ukończyła szkołę średnią,
3) odbyła co najmniej roczną praktykę na statkach morskich lub stacjach
nadbrzeżnych, wykonując czynności radiotelegrafisty pod nadzorem osoby
posiadającej jedno ze świadectw wymienionych w § 8 ust. 2 pkt 1-3.
4. Świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty może uzyskać osoba, która:
1) ukończyła 18 lat,
2) ukończyła szkołę podstawową,
3) odbyła co najmniej sześciomiesięczną praktykę, wykonując czynności
radiotelefonisty pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw wymienionych
w § 8 ust. 2 pkt 1-4.
5. Świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty może uzyskać osoba, która:
1) ukończyła 18 lat,
2) ukończyła szkołę podstawową,
3) odbyła co najmniej trzymiesięczną praktykę, wykonując czynności
radiotelefonisty pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw wymienionych
w § 8 ust. 2 pkt 1-5.
6. Świadectwo operatora radiotelefonisty ograniczone do pasma VHF może uzyskać
osoba, która:
1) ukończyła 18 lat,
2) ukończyła szkołę podstawową,
3) odbyła praktykę w zakresie obsługi urządzeń VHF dla radiowej służby morskiej
i żeglugi śródlądowej co najmniej przez okres 3 miesięcy pod nadzorem osoby
posiadającej jedno ze świadectw wymienionych w § 8 ust. 2 pkt 1-5.
7. Świadectwo radioelektronika pierwszej klasy może uzyskać osoba, która:
1) ukończyła Wyższą Szkołę Morską o specjalności radioelektronika lub
radiokomunikacja morska bądź inną wyższą szkołę techniczną o specjalnościach
elektronicznych,
2) posiada świadectwo radioelektronika drugiej klasy i odbyła dodatkową
dwunastomiesięczną praktykę na statkach morskich lub stacjach nadbrzeżnych
wyposażonych w urządzenia GMDSS, wykonując czynności radioelektronika drugiej
klasy, w tym 6 miesięcy na statkach morskich.
8. Świadectwo radioelektronika drugiej klasy może uzyskać osoba, która:
1) ukończyła 18 lat,
2) posiada wykształcenie co najmniej średnie o kierunku elektronicznym,
radiokomunikacyjnym lub radiowym i odbyła sześciomiesięczną praktykę na statkach
morskich lub stacjach nadbrzeżnych, wykonując czynności operatora GMDSS pod
nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw wymienionych w § 8 ust. 2 pkt 1-3
lub ust. 3 pkt 1-2, w tym 3 miesiące na statkach morskich wyposażonych w
urządzenia GMDSS, lub
3) ukończyła Wyższą Szkołę Morską o specjalności radioelektronika morska i
posiada świadectwo co najmniej radiotelegrafisty drugiej klasy.
9. Świadectwo ogólne operatora GMDSS może uzyskać osoba, która:
1) ukończyła 18 lat,
2) posiada wykształcenie co najmniej średnie,
3) odbyła sześciomiesięczną praktykę na statkach morskich lub stacjach
nadbrzeżnych, wykonując czynności operatora pod nadzorem osoby posiadającej
jedno ze świadectw wymienionych w § 8 ust. 2 pkt 1-4 lub w ust. 3 pkt 1-3, w tym
3 miesiące na statkach morskich wyposażonych w urządzenia GMDSS.
10. Świadectwo ograniczone operatora GMDSS może uzyskać osoba, która:
1) ukończyła 18 lat,
2) ukończyła co najmniej szkołę podstawową,
3) odbyła miesięczną praktykę na statkach morskich lub stacjach nadbrzeżnych,
wykonując czynności operatora na urządzeniach podsystemów GMDSS przewidzianych
dla obszaru morza A1, pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze świadectw
wymienionych w § 8 ust. 3 pkt 1-4.
11. Świadectwo ograniczone operatora GMDSS na polski obszar morza A1 może
uzyskać osoba, która:
1) ukończyła 18 lat,
2) ukończyła co najmniej szkołę podstawową,
3) odbyła miesięczną praktykę na statkach morskich lub stacjach nadbrzeżnych,
wykonując czynności operatora na urządzeniach podsystemów GMDSS przewidzianych
dla polskiego obszaru morza A1, pod nadzorem osoby posiadającej jedno ze
świadectw wymienionych w § 8 ust. 3 pkt 1-4.
§ 10. Warunkiem uzyskania świadectw wymienionych w § 8 jest wykazanie się
wiadomościami i umiejętnościami w zakresie określonym w załączniku nr 4 do
rozporządzenia.
Rozdział 4
Radiowa służba amatorska
§ 11. Ustala się następujące rodzaje świadectw uprawniających do ubiegania się o
zezwolenie na zakładanie i używanie urządzeń radiokomunikacyjnych stosowanych w
radiowej służbie amatorskiej:
1) świadectwo radiooperatora klasy A,
2) świadectwo radiooperatora klasy B,
3) świadectwo radiooperatora klasy C,
4) świadectwo radiooperatora klasy D.
§ 12. 1. Świadectwo radiooperatora klasy A i B może uzyskać osoba, która
ukończyła 15 lat i ukończyła szkołę podstawową.
2. Świadectwo radiooperatora klasy C i D może uzyskać osoba, która ukończyła 12
lat.
3. Uzyskanie świadectwa wymienionego w § 11 przez osobę, która nie ukończyła 18
lat, wymaga uprzedniego wyrażenia zgody przez jej przedstawiciela ustawowego.
§ 13. Warunkiem uzyskania świadectw wymienionych w § 11 jest wykazanie się
wiadomościami i umiejętnościami w zakresie określonym w załączniku nr 5 do
rozporządzenia.
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 14. 1. Świadectwa radiooperatorów w radiowej służbie lotniczej oraz w radiowej
służbie morskiej i żeglugi śródlądowej wydane przed dniem wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia zachowują swoją ważność do czasu ich wymiany na
świadectwa w rozumieniu niniejszego rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. PAR dokona wymiany świadectw, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 31
grudnia 1996 r. Świadectwa nie wymienione w tym terminie tracą ważność.
3. Świadectwa radiooperatorów w radiowej służbie amatorskiej, w tym również
świadectwa uzdolnienia wydane na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem
wejścia w życie rozporządzenia, zachowują ważność i nie wymagają wymiany.
§ 15. Traci moc rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 30 września 1991 r. w
sprawie warunków i trybu wydawania świadectw radiooperatorów oraz wysokości
opłat za te świadectwa (Dz. U. Nr 97, poz. 430 i z 1995 r. Nr 56, poz. 297).
§ 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Łączności: A. Zieliński
Załącznik nr 1
WZORY ŚWIADECTW UPOWAŻNIAJĄCYCH DO OBSŁUGI URZĄDZEŃ RADIOKOMUNIKACYJNYCH
§ 1. Świadectwa radiooperatora w służbie lotniczej, tj. świadectwo operatora
radiotelegrafisty pierwszej klasy, świadectwo operatora radiotelegrafisty
drugiej klasy, świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty, świadectwo
ograniczone operatora radiotelefonisty, świadectwo ograniczone specjalne
operatora radiotelefonisty dla pilotów szybowcowych, wystawiane są na jednym
druku. Świadectwo powinno zawierać następującą treść:
Ilustracja
§ 2. Świadectwa radiooperatora w służbie morskiej i żeglugi śródlądowej, tj.
świadectwo ogólne radiooperatora, świadectwo operatora radiotelegrafisty
pierwszej klasy, świadectwo operatora radiotelegrafisty drugiej klasy,
świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty, świadectwo ograniczone operatora
radiotelefonisty i świadectwo operatora radiotelefonisty ograniczone do pasma
VHF, wystawiane są na jednym druku. Świadectwo powinno zawierać następującą
treść:
Ilustracja
§ 3. Świadectwa radioelektronika w służbie morskiej, tj. świadectwo
radioelektronika pierwszej klasy, świadectwo radioelektronika drugiej klasy,
świadectwa operatora GMDSS w służbie morskiej, tj. świadectwo ogólne operatora,
świadectwo ograniczone operatora i świadectwo ograniczone operatora na polski
obszar morza A1, wystawiane są na jednym druku. Świadectwo powinno zawierać
następującą treść:
Ilustracja
§ 4. Świadectwa radiooperatora w służbie amatorskiej klasy "A" lub klasy "B"
wystawiane są na jednym druku. Świadectwo powinno zawierać następującą treść:
Ilustracja
Ilustracja
§ 5. Świadectwa radiooperatora w służbie amatorskiej klasy "C" lub klasy "D"
wystawiane są na jednym druku. Świadectwo powinno zawierać następującą treść:
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
WYSOKOŚĆ OPŁAT ZA ŚWIADECTWA
A. Radiowa służba lotnicza
1. Świadectwo operatora radiotelegrafisty pierwszej klasy - 30,00 zł
2. Świadectwo operatora radiotelegrafisty drugiej klasy - 25,00 zł
3. Świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty - 20,00 zł
4. Świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty - 15,00 zł
5. Świadectwo ograniczone specjalne operatora radiotelefonisty dla pilotów
szybowcowych - 10,00 zł
B. Radiowa służba morska i żeglugi śródlądowej
1. Świadectwo ogólne radiooperatora - 50,00 zł
2. Świadectwo operatora radiotelegrafisty pierwszej klasy - 40,00 zł
3. Świadectwo operatora radiotelegrafisty drugiej klasy - 35,00 zł
4. Świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty - 30,00 zł
5. Świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty - 25,00 zł
6. Świadectwo operatora radiotelefonisty ograniczone do pasma VHF - 20,00 zł
7. Świadectwo radioelektronika pierwszej klasy - 40,00 zł
8. Świadectwo radioelektronika drugiej klasy - 35,00 zł
9. Świadectwo ogólne operatora GMDSS - 30,00 zł
10. Świadectwo ograniczone operatora GMDSS - 25,00 zł
11. Świadectwo ograniczone operatora GMDSS na polski obszar morza A1 - 20,00 zł
C. Radiowa służba amatorska
1. Świadectwo radiooperatora klasy "A" - 10,00 zł
2. Świadectwo radiooperatora klasy "B" - 8,00 zł
3. Świadectwo radiooperatora klasy "C" - 4,00 zł
4. Świadectwo radiooperatora klasy "D" - 3,00 zł
Załącznik nr 3
ZAKRES WIADOMOŚCI I UMIEJĘTNOŚCI WYMAGANYCH DO UZYSKANIA POSZCZEGÓLNYCH RODZAJÓW
ŚWIADECTW RADIOOPERATORA W RADIOWEJ SŁUŻBIE LOTNICZEJ
§ 1. Osoba występująca o świadectwo operatora radiotelegrafisty pierwszej klasy,
uprawniające do obsługi wszystkich urządzeń radiotelegraficznych i
radiotelefonicznych na pokładzie statków powietrznych i w stacjach lotniskowych,
powinna wykazać się następującymi wiadomościami:
1) szczegółową znajomością regulaminów stosowanych w radiokomunikacji, przepisów
dotyczących opłat za korespondencję radiokomunikacyjną, postanowień konwencji o
bezpieczeństwie życia na morzu oraz znajomością specjalnych przepisów
dotyczących służb lotniczych (stałej i ruchomej) z radionawigacji lotniczej;
2) dostateczną znajomością geografii świata, a w szczególności głównych szlaków
żeglugi morskiej i lotniczej oraz najważniejszych tras telekomunikacyjnych;
3) znajomością ogólnych zasad elektrotechniki i teorii radiotechniki,
znajomością regulacji i praktycznej obsługi różnych typów urządzeń
radiotelegraficznych i radiotelefonicznych stosowanych w służbie ruchomej,
łącznie z urządzeniami do radionamierzania i braniem namiarów radiowych, jak
również ogólną znajomością zasad działania innych urządzeń najczęściej
stosowanych w radionawigacji;
4) znajomością teoretyczną i praktyczną działania i konserwacji takich urządzeń,
jak np.: zespoły zasilające, akumulatory, urządzenia służące do uruchamiania i
regulowania urządzeń radiotelegraficznych, radiotelefonicznych i
radionamiarowych;
5) praktycznymi umiejętnościami naprawiania, za pomocą sprzętu posiadanego na
pokładzie, uszkodzeń, jakie mogą powstać w urządzeniach radiotelegraficznych,
radiotelefonicznych i radionamiarowych w czasie lotu;
6) umiejętnością poprawnego nadawania ręcznego i odbioru "na słuch" nadawanych
znakami Morse'a grup kodowych, składających się z liter, cyfr i znaków
przestankowych, z szybkością 20 grup na minutę, oraz tekstu otwartego z
szybkością 25 słów na minutę; każda grupa kodowa powinna zawierać 5 znaków, przy
czym każda cyfra lub znak przestankowy liczy się za dwa znaki; średnie słowo w
tekście powinno zawierać 5 znaków; czas każdego nadawania i odbioru wynosi po 5
minut;
7) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru korespondencji
radiotelefonicznej;
8) dostateczną znajomością języka angielskiego; kandydaci powinni posiadać
umiejętność zadowalającego wypowiadania się w tym języku w mowie i piśmie.
§ 2. Osoba występująca o świadectwo operatora radiotelegrafisty drugiej klasy,
uprawniające do obsługi urządzeń radiotelegraficznych i radiotelefonicznych na
pokładzie statków powietrznych i w stacjach lotniskowych, ograniczonych do
manipulacji regulatorami i przełącznikami zewnętrznymi tych urządzeń, powinna
wykazać się następującymi wiadomościami i umiejętnościami:
1) znajomością regulaminów stosowanych w radiokomunikacji, przepisów dotyczących
opłat za korespondencję radiokomunikacyjną, postanowień konwencji o
bezpieczeństwie życia na morzu oraz znajomością specjalnych przepisów
dotyczących służb lotniczych (stałej i ruchomej) i radionawigacji lotniczej;
2) dostateczną znajomością geografii świata, a w szczególności głównych szlaków
żeglugi morskiej i lotniczej oraz najważniejszych tras telekomunikacyjnych;
3) elementarną teoretyczną i praktyczną znajomością elektrotechniki i
radiotechniki, znajomością regulacji i właściwej obsługi różnych typów urządzeń
radiotelegraficznych i radiotelefonicznych, stosowanych w służbie ruchomej, a
także radionamierników, łącznie z braniem namiarów, oraz elementarną znajomością
zasad działania innych urządzeń najczęściej stosowanych w radionawigacji;
4) elementarną znajomością teoretyczną i praktyczną działania i konserwacji
takich urządzeń, jak np.: zespoły zasilające, akumulatory itp., służących do
uruchamiania i regulowania urządzeń radiotelegraficznych, radiotelefonicznych i
radionamierników;
5) praktycznymi umiejętnościami wystarczającymi do naprawy drobnych uszkodzeń,
jakie mogą powstać w urządzeniach radiotelegraficznych, radiotelefonicznych i
radionamiarowych w czasie lotu;
6) umiejętnością poprawnego nadawania ręcznego i odbioru "na słuch" nadawanych
znakami Morse'a grup kodowych, składających się z liter, cyfr i znaków
przestankowych, z szybkością 16 grup na minutę, oraz tekstu otwartego z
szybkością 20 słów na minutę; każda grupa kodowa powinna zawierać 5 znaków, przy
czym każda cyfra lub znak przestankowy liczy się za dwa znaki; średnie słowo w
tekście powinno zawierać 5 znaków; czas każdego nadawania i odbioru wynosi po 5
minut;
7) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru korespondencji
radiotelefonicznej;
8) dostateczną znajomością języka angielskiego; kandydaci powinni posiadać
umiejętność zadowalającego wypowiadania się w tym języku w mowie i piśmie.
§ 3. Osoba występująca o świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty,
uprawniające do obsługi wszystkich urządzeń radiotelefonicznych na pokładzie
statków powietrznych i w stacjach lotniskowych, powinna wykazać się
następującymi wiadomościami i umiejętnościami:
1) szczegółową znajomością regulaminów stosowanych w radiokomunikacji
radiotelefonicznej, a szczególnie ich części dotyczących bezpieczeństwa życia
ludzkiego - procedury w języku angielskim;
2) znajomością podstawowych zasad radiotelefonii;
3) szczegółową znajomością praktycznej obsługi i regulacji urządzeń
radiotelefonicznych i znajomością procedur łączności radiotelefonicznej;
4) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru korespondencji
radiotelefonicznej.
§ 4. Osoba występująca o świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty,
uprawniające do obsługi urządzeń radiotelefonicznych na pokładzie statków
powietrznych, ograniczonej do manipulacji regulatorami i przełącznikami
zewnętrznymi tych urządzeń, powinna wykazać się następującymi wiadomościami i
umiejętnościami:
1) ogólną znajomością regulaminów stosowanych w radiokomunikacji
radiotelefonicznej, a szczególnie dotyczących bezpieczeństwa życia ludzkiego -
procedury w języku angielskim;
2) praktyczną umiejętnością obsługi urządzeń radiotelefonicznych i znajomością
procedur łączności radiotelefonicznej;
3) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru korespondencji
radiotelefonicznej.
§ 5. Osoba występująca o świadectwo ograniczone specjalne operatora
radiotelefonisty dla pilotów szybowcowych, uprawniające do obsługi urządzeń
radiotelefonicznych zainstalowanych na pokładzie szybowców i pracujących w
zakresie częstotliwości przeznaczonych dla szybowców, powinna wykazać się
następującymi wiadomościami i umiejętnościami:
1) ogólną znajomością regulaminów stosowanych w radiokomunikacji
radiotelefonicznej, a szczególnie ich części dotyczących bezpieczeństwa życia
ludzkiego - procedury w języku angielskim;
2) praktyczną umiejętnością obsługi urządzeń radiotelefonicznych w zakresie
częstotliwości przeznaczonych dla szybowców oraz znajomością procedur łączności
radiotelefonicznej, stosowanych w lotnictwie sportowym;
3) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru korespondencji
radiotelefonicznej.
Załącznik nr 4
ZAKRES WIADOMOŚCI I UMIEJĘTNOŚCI WYMAGANYCH DO UZYSKANIA POSZCZEGÓLNYCH RODZAJÓW
ŚWIADECTW RADIOOPERATORÓW, RADIOELEKTRONIKÓW, OPERATORÓW GMDSS W RADIOWEJ
SŁUŻBIE MORSKIEJ I ŻEGLUGI ŚRÓDLĄDOWEJ
§ 1. Osoba występująca o świadectwo ogólne radiooperatora, uprawniające do
obsługi stacji radiotelegraficznej i radiotelefonicznej na każdym statku morskim
i dokonywania napraw sprzętu radiokomunikacyjnego i radionawigacyjnego oraz do
pełnienia funkcji samodzielnego radiooficera lub kierownika radiostacji na
wszystkich statkach morskich, po uzyskaniu dyplomu radiooficera okrętowego I
klasy w specjalności radiokomunikacyjnej, powinna wykazać się następującymi
wiadomościami:
1) znajomością regulaminów stosowanych w radiokomunikacji, przepisów dotyczących
opłat za korespondencję radiokomunikacyjną i postanowień konwencji o
bezpieczeństwie życia na morzu;
2) dostateczną znajomością geografii świata, a w szczególności głównych szlaków
żeglugi morskiej i najważniejszych tras telekomunikacyjnych;
3) znajomością zasad elektrotechniki oraz teorii radiotechniki i elektroniki,
wystarczającą do spełnienia wymagań podanych w pkt 4, 5 i 6;
4) teoretyczną znajomością budowy nowoczesnych urządzeń radiokomunikacyjnych, a
szczególnie nadajników, odbiorników i systemów antenowych stosowanych w
radiotelegraficznej i radiotelefonicznej służbie ruchomej morskiej,
automatycznych urządzeń alarmowych, urządzeń radiowych stosowanych na środkach
ratunkowych, urządzeń radionamiarowych i wszelkich urządzeń pomocniczych,
urządzeń zasilających, jak również ogólną znajomością wszelkich urządzeń
stosowanych w radionawigacji, szczególnie w celu zapewnienia konserwacji tych
urządzeń;
5) praktyczną znajomością obsługi, regulacji i konserwacji urządzeń wymienionych
w pkt 4, wraz z praktyczną umiejętnością dokonywania namiarów oraz dokonywania
kalibracji radionamierników;
6) praktyczną umiejętnością lokalizacji i usuwania, za pomocą odpowiednich
przyrządów pomiarowych i narzędzi, tych uszkodzeń urządzeń, jakie mogą wystąpić
w czasie rejsu;
7) umiejętnością poprawnego ręcznego nadawania i poprawnego odbioru "na słuch"
nadawanych znakami Morse'a grup kodowych, składających się z liter, cyfr i
znaków przestankowych, z szybkością 16 grup na minutę, oraz tekstu otwartego z
szybkością 20 słów na minutę; każda grupa kodowa powinna zawierać 5 znaków, przy
czym każda cyfra lub znak przestankowy liczy się za dwa znaki; średnie słowo w
tekście powinno zawierać 5 znaków; czas trwania każdego nadawania i odbioru
wynosi po 5 minut;
8) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru korespondencji
radiotelefonicznej w języku angielskim;
9) znajomością języka angielskiego; kandydaci powinni zadowalająco wypowiadać
się w tym języku w mowie i piśmie.
§ 2. Osoba występująca o świadectwo operatora radiotelegrafisty pierwszej klasy,
uprawniające do obsługi stacji radiotelegraficznej i radiotelefonicznej na
każdym statku morskim i dokonywania napraw sprzętu radiokomunikacyjnego i
radionawigacyjnego oraz do pełnienia funkcji samodzielnego radiooficera lub
kierownika radiostacji na wszystkich statkach morskich, po uzyskaniu dyplomu
radiooficera okrętowego I klasy w specjalności radiokomunikacyjnej, powinna
wykazać się następującymi wiadomościami i umiejętnościami:
1) szczegółową znajomością regulaminów stosowanych w radiokomunikacji, przepisów
dotyczących opłat za korespondencję radiokomunikacyjną, postanowień konwencji o
bezpieczeństwie życia na morzu;
2) dostateczną znajomością geografii świata, a w szczególności głównych szlaków
żeglugi morskiej i lotniczej oraz najważniejszych tras telekomunikacyjnych;
3) znajomością ogólnych zasad elektrotechniki i teorii radiotechniki,
znajomością regulacji i praktycznej obsługi różnych typów urządzeń
radiotelegraficznych i radiotelefonicznych, stosowanych w służbie ruchomej,
łącznie z urządzeniami do radionamierzania i braniem namiarów radiowych, jak
również ogólną znajomością zasad działania innych urządzeń najczęściej
stosowanych w radionawigacji;
4) znajomością teoretyczną i praktyczną działania i konserwacji takich urządzeń,
jak np.: zespoły zasilające, akumulatory, urządzenia służące do uruchamiania i
regulowania urządzeń radiotelegraficznych, radiotelefonicznych i
radionamiarowych;
5) praktycznymi umiejętnościami naprawiania, za pomocą sprzętu posiadanego na
pokładzie, uszkodzeń, jakie mogą powstać w urządzeniach radiotelegraficznych,
radiotelefonicznych i radionamiarowych w czasie rejsu;
6) umiejętnością poprawnego nadawania ręcznego i odbioru "na słuch" nadawanych
znakami Morse'a grup kodowych, składających się z liter, cyfr i znaków
przestankowych, z szybkością 20 grup na minutę, oraz tekstu otwartego z
szybkością 25 słów na minutę; każda grupa kodowa powinna zawierać 5 znaków, przy
czym każda cyfra lub znak przestankowy liczy się za dwa znaki; średnie słowo w
tekście powinno zawierać 5 znaków; czas każdego nadawania i odbioru wynosi po 5
minut;
7) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru korespondencji
radiotelefonicznej;
8) dostateczną znajomością języka angielskiego; kandydaci powinni posiadać
umiejętność zadowalającego wypowiadania się w tym języku w mowie i piśmie.
§ 3. Osoba występująca o świadectwo operatora radiotelegrafisty drugiej klasy,
uprawniające do obsługi stacji radiotelegraficznej na każdym statku morskim i
dokonywania napraw sprzętu radiokomunikacyjnego oraz pełnienia funkcji
kierownika radiostacji na wszystkich statkach morskich, z wyjątkiem statków
pasażerskich i szkolnych w żegludze międzynarodowej, po uzyskaniu dyplomu
radiooficera okrętowego I klasy w specjalności radiokomunikacyjnej, powinna
wykazać się następującymi wiadomościami i umiejętnościami:
1) znajomością regulaminów stosowanych w radiokomunikacji, przepisów dotyczących
opłat za korespondencję radiokomunikacyjną, postanowień konwencji o
bezpieczeństwie życia na morzu;
2) dostateczną znajomością geografii świata, a w szczególności głównych szlaków
żeglugi morskiej i lotniczej oraz najważniejszych tras telekomunikacyjnych;
3) elementarną teoretyczną i praktyczną znajomością elektrotechniki i
radiotechniki, znajomością regulacji i właściwej obsługi różnych typów urządzeń
radiotelegraficznych i radiotelefonicznych stosowanych w służbie ruchomej oraz
elementarną znajomością zasad działania innych urządzeń najczęściej stosowanych
w radionawigacji;
4) elementarną znajomością teoretyczną i praktyczną działania i konserwacji
takich urządzeń, jak np.: zespoły zasilające, akumulatory itp., służących do
uruchamiania i regulowania urządzeń radiotelegraficznych, radiotelefonicznych i
radionamierników;
5) praktycznymi umiejętnościami wystarczającymi do naprawy drobnych uszkodzeń,
jakie mogą powstać w urządzeniach radiotelegraficznych, radiotelefonicznych i
radionamiarowych w czasie rejsu;
6) umiejętnością poprawnego nadawania ręcznego i odbioru "na słuch" nadawanych
znakami Morse'a grup kodowych, składających się z liter, cyfr i znaków
przestankowych, z szybkością 16 grup na minutę, oraz tekstu otwartego z
szybkością 20 słów na minutę; każda grupa kodowa powinna zawierać 5 znaków, przy
czym każda cyfra lub znak przestankowy liczy się za dwa znaki; średnie słowo w
tekście powinno zawierać 5 znaków; czas każdego nadawania i odbioru wynosi po 5
minut;
7) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru korespondencji
radiotelefonicznej;
8) dostateczną znajomością języka angielskiego; kandydaci powinni posiadać
umiejętność zadowalającego wypowiadania się w tym języku w mowie i piśmie.
§ 4. Osoba występująca o świadectwo ogólne operatora radiotelefonisty,
uprawniające do obsługi radiostacji radiotelefonicznej na każdym statku, powinna
wykazać się następującymi wiadomościami i umiejętnościami:
1) szczegółową znajomością regulaminów stosowanych w radiokomunikacji
radiotelefonicznej, a szczególnie ich części dotyczących bezpieczeństwa życia
ludzkiego - procedury w języku angielskim;
2) znajomością podstawowych zasad radiotelefonii;
3) szczegółową znajomością praktycznej obsługi i regulacji urządzeń
radiotelefonicznych i znajomością procedur łączności radiotelefonicznej;
4) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru korespondencji
radiotelefonicznej.
§ 5. Osoba występująca o świadectwo ograniczone operatora radiotelefonisty,
uprawniające do obsługi radiotelefonicznej radiostacji na każdym statku, jeśli
obsługa nadajnika nie wymaga ręcznego dostrojenia, a moc szczytowa nadajnika nie
przekracza 1,5 kW, powinna wykazać się następującymi wiadomościami i
umiejętnościami:
1) ogólną znajomością regulaminów stosowanych w radiokomunikacji
radiotelefonicznej, a szczególnie dotyczących bezpieczeństwa życia ludzkiego -
procedury w języku angielskim;
2) znajomością obsługi urządzeń radiotelefonicznych i znajomością procedur
łączności radiotelefonicznej;
3) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru korespondencji
radiotelefonicznej.
§ 6. Osoba występująca o świadectwo operatora radiotelefonisty ograniczone do
pasma VHF, uprawniające do obsługi radiotelefonu w paśmie VHF, powinna wykazać
się następującymi wiadomościami i umiejętnościami:
1) ogólną znajomością regulaminów stosowanych w radiokomunikacji
radiotelefonicznej, a szczególnie ich części dotyczących bezpieczeństwa życia
ludzkiego - procedury w języku angielskim;
2) praktyczną umiejętnością obsługi urządzeń radiotelefonicznych VHF i procedury
łączności radiotelefonicznej;
3) umiejętnością nadawania i odbioru korespondencji radiotelefonicznej.
§ 7. Osoba występująca o świadectwo radioelektronika pierwszej klasy,
uprawniające do obsługi radiostacji GMDSS na wszystkich statkach morskich oraz
wykonywania przeglądów, konserwacji i napraw sprzętu elektronicznego na statku
oraz do pełnienia funkcji kierownika radiostacji na statku, powinna wykazać się
następującymi wiadomościami i umiejętnościami:
1) znajomością podstaw elektrotechniki i teorii radiotechniki i elektroniki,
wystarczającą do spełnienia wymagań podanych w pkt 2, 3 i 4,
2) teoretyczną wiedzą dotyczącą wyposażenia radiokomunikacyjnego przewidzianego
dla systemu GMDSS, włączając w to nadajniki i odbiorniki wąskopasmowej
telegrafii dalekopisowej, nadajniki i odbiorniki radiotelefoniczne, urządzenia
cyfrowego selektywnego wywołania, ziemskie stacje okrętowe, radiopławy awaryjne,
morskie systemy antenowe, wyposażenie radiowe jednostek ratunkowych oraz
wszystkie urządzenia pomocnicze, łącznie z zasilającymi, a także ogólną
znajomością zasad działania innych urządzeń najczęściej stosowanych w
radionawigacji, ze szczególnym uwzględnieniem umiejętności utrzymania w stanie
gotowości do pracy wszystkich rządzeń wymienionych powyżej,
3) praktyczną umiejętnością obsługi i bieżącej konserwacji wyposażenia
wymienionego w pkt 2,
4) praktyczną wiedzą niezbędną do lokalizacji i naprawy uszkodzeń, przy
wykorzystaniu odpowiednich narzędzi i aparatury testującej, wyposażenia
wymienionego w pkt 2,
5) szczegółową praktyczną znajomością działania wszystkich podsystemów GMDSS
oraz ich wyposażenia,
6) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru za pomocą radiotelefonii oraz
automatycznej radiotelegrafii,
7) szczegółową znajomością przepisów dotyczących łączności radiowej, znajomością
dokumentów dotyczących opłat za łączność radiową oraz znajomością wymagań
Konwencji SOLAS, dotyczących wyposażenia radiowego i łączności radiowej,
8) dostateczną znajomością języka angielskiego; kandydat powinien zadowalająco
wypowiadać się w tym języku w mowie i piśmie.
§ 8. Osoba występująca o świadectwo radioelektronika drugiej klasy, uprawniające
do obsługi radiostacji GMDSS na wszystkich statkach morskich oraz wykonywania
przeglądów, konserwacji i napraw sprzętu elektronicznego na statku oraz
pełnienia funkcji operatora w stacjach nadbrzeżnych lub pełnienia funkcji
kierownika radiostacji na wszystkich statkach morskich, z wyjątkiem statków
pasażerskich i szkolnych w żegludze międzynarodowej, a także na statkach
pływających w obszarze morza A4, powinna wykazać się następującymi wiadomościami
i umiejętnościami:
1) ogólną znajomością podstaw elektrotechniki oraz teorii radiotechniki i
elektroniki, wystarczającą do spełnienia wymagań zawartych w pkt 2, 3 i 4,
2) ogólną teoretyczną wiedzą dotyczącą radiokomunikacyjnego wyposażenia w
systemie GMDSS, włączając w to nadajniki i odbiorniki radiotelefoniczne,
urządzenia cyfrowego selektywnego wywołania, ziemskie stacje okrętowe,
radiopławy awaryjne, morskie systemy antenowe, wyposażenie radiowe jednostek
ratunkowych oraz wszystkie urządzenia pomocnicze łącznie z zasilającymi, a także
ogólną znajomością innego wyposażenia najczęściej stosowanego w radionawigacji,
ze szczególnym uwzględnieniem umiejętności utrzymania w stanie gotowości
eksploatacyjnej wszystkich urządzeń wymienionych powyżej,
3) praktyczną umiejętnością obsługi i bieżącej konserwacji wyposażenia
wymienionego w pkt 2,
4) praktyczną wiedzą niezbędną do wykonania napraw, w przypadku uszkodzeń
wyposażenia wymienionego w pkt 2, za pomocą środków dostępnych na pokładzie
statku, wymieniając w razie potrzeby uszkodzone moduły funkcjonalne,
5) szczegółową praktyczną znajomością działania wszystkich podsystemów GMDSS i
ich wyposażenia,
6) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru za pomocą radiotelefonu i
automatycznej radiotelegrafii,
7) szczegółową znajomością przepisów dotyczących łączności radiowej, znajomością
dokumentów dotyczących opłat za łączność radiową oraz znajomością wymagań
Konwencji SOLAS, dotyczących wyposażenia radiowego i łączności radiowej,
8) dostateczną znajomością języka angielskiego; kandydat powinien zadowalająco
wypowiadać się w tym języku w mowie i piśmie.
§ 9. Osoba występująca o świadectwo ogólne operatora GMDSS, uprawniające do
obsługi radiostacji GMDSS na każdym statku morskim oraz do pełnienia funkcji
operatora w stacjach nadbrzeżnych, powinna wykazać się następującymi
wiadomościami i umiejętnościami:
1) szczegółową praktyczną znajomością działania wszystkich podsystemów oraz
wyposażenia GMDSS,
2) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru za pomocą radiotelefonii,
3) szczegółową znajomością przepisów dotyczących łączności radiowej, znajomością
dokumentów dotyczących opłat za łączność radiową oraz znajomością wymagań
Konwencji SOLAS dotyczących wyposażenia radiowego i łączności radiowej,
4) dostateczną znajomością języka angielskiego; kandydat powinien zadowalająco
wypowiadać się w tym języku w mowie i piśmie.
§ 10. Osoba występująca o świadectwo ograniczone operatora GMDSS, uprawniające
do obsługi radiostacji GMDSS na statkach morskich w obszarze morza A1, powinna
wykazać się następującymi wiadomościami i umiejętnościami:
1) praktyczną znajomością działania tych podsystemów i wyposażenia GMDSS, które
są wymagane dla statków odbywających rejsy w obszarach zasięgu brzegowych stacji
VHF,
2) umiejętnością poprawnego nadawania i odbioru za pomocą radiotelefonii,
3) znajomością przepisów dotyczących łączności radiotelefonicznej, a szczególnie
tej części Regulaminu radiokomunikacyjnego, która dotyczy bezpieczeństwa życia
na morzu,
4) elementarną znajomością języka angielskiego; kandydat powinien zadowalająco
wypowiadać się w tym języku w mowie i piśmie.
§ 11. Osoba występująca o świadectwo ograniczone operatora GMDSS na polski
obszar morza A1, uprawniające do obsługi radiostacji GMDSS na statkach morskich
pływających w polskim obszarze morza A1, powinna wykazać się wiadomościami i
umiejętnościami wymienionymi w § 4 pkt 1, 2 i 3.
Załącznik nr 5
ZAKRES WIADOMOŚCI I UMIEJĘTNOŚCI WYMAGANYCH DO UZYSKANIA ŚWIADECTWA
RADIOOPERATORA W RADIOWEJ SŁUŻBIE AMATORSKIEJ
§ 1. Osoba występująca o świadectwo radiooperatora klasy "A", uprawniające do
ubiegania się o zezwolenie na zakładanie i używanie urządzeń
radiokomunikacyjnych stosowanych w radiowej służbie amatorskiej we wszystkich
pasmach częstotliwości i dla wszystkich rodzajów modulacji przeznaczonych dla
tej służby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, powinna wykazać się
następującymi wiadomościami i umiejętnościami z niżej podanych dziedzin:
1) wiadomości techniczne:
a) teoria elektryczności, elektromagnetyzmu i radiotechniki:
- przewodnictwo elektryczne,
- źródła elektryczności,
- pole elektryczne,
- pole magnetyczne
- pole elektromagnetyczne,
- sygnały sinusoidalne,
- sygnały niesinusoidalne,
- sygnały zmodulowane,
- moc i energia;
b) elementy obwodów:
- rezystory,
- kondensatory,
- cewki,
- transformatory - budowa i zastosowanie,
- diody,
- tranzystory i układy scalone,
- inne elementy elektroniczne;
c) układy:
- łączenie elementów obwodów,
- filtry,
- zasilacze,
- wzmacniacze,
- demodulatory,
- generatory,
- pętla synchronizacji fazowej (PLL);
d) odbiorniki:
- rodzaje,
- schematy blokowe,
- budowa i działanie poszczególnych stopni,
- parametry odbiornika;
e) nadajniki:
- rodzaje,
- schematy blokowe,
- budowa i działanie poszczególnych stopni,
- parametry nadajnika;
f) anteny i linie zasilające:
- typy anten,
- charakterystyki anten,
- linie zasilające;
g) propagacja fal radiowych;
h) pomiary:
- wykonywanie pomiarów napięć i prądów - stałych, przemiennych, wysokiej
częstotliwości, pomiarów rezystancji, mocy, głębokości modulacji, częstotliwości
i współczynnika WFS,
- przyrządy pomiarowe do wyżej wymienionych pomiarów;
i) zakłócenia radioelektryczne:
- źródła zakłóceń,
- przyczyny zakłóceń w sprzęcie elektronicznym,
- urządzenia przeciwzakłóceniowe;
2) bezpieczeństwo pracy przy urządzeniach elektrycznych i nadawczych:
a) przepływ prądu elektrycznego przez ciało człowieka - porażenie,
b) udzielanie pierwszej pomocy,
c) ochrona przeciwporażeniowa,
d) wpływ pola elektromagnetycznego na organizm ludzki,
e) ochrona środowiska naturalnego przed promieniowaniem elektromagnetycznym,
f) ochrona odgromowa,
g) przepisy przeciwpożarowe przy urządzeniach elektrycznych;
3) przepisy i procedury operatorskie krajowe i międzynarodowe:
a) alfabet fonetyczny międzynarodowy,
b) kod Q,
c) skróty operatorskie,
d) sposoby porozumienia się w przypadku niebezpieczeństwa i klęsk żywiołowych,
e) znaki wywoławcze,
f) plan pasm częstotliwości dla służb radioamatorskich - krajowych i według
Międzynarodowego Związku Radioamatorów (IARU);
4) przepisy krajowe i międzynarodowe dotyczące służby radioamatorskiej i
satelitarnej łączności radioamatorskiej;
5) umiejętność nadawania i odbioru alfabetu Morse'a.
Osoba występująca o świadectwo radiooperatora klasy "A" powinna wykazać się
umiejętnością ręcznego nadawania i odbioru "na słuch" informacji przekazywanych
kodem Morse'a - grup literowych, cyfrowych i znaków przestankowych z szybkością
nie mniejszą niż 12 grup na minutę, przy czym czas trwania transmisji powinien
wynosić nie mniej niż 3 minuty. Przy nadawaniu nie używa się klucza
automatycznego.
§ 2. Osoba występująca o świadectwo radiooperatora klasy "B", uprawniające do
ubiegania się o zezwolenie na zakładanie i używanie urządzeń
radiokomunikacyjnych stosowanych w radiowej służbie amatorskiej w pasmach
częstotliwości powyżej 30 MHz bez możliwości stosowania radiotelegrafii, powinna
wykazać się wiadomościami i umiejętnościami takimi samymi, jak dla klasy "A", z
wyłączeniem § 1 pkt 5.
§ 3. Osoba występująca o świadectwo radiooperatora klasy "C", uprawniające do
ubiegania się o zezwolenie na zakładanie i używanie urządzeń
radiokomunikacyjnych stosowanych w radiowej służbie amatorskiej w ograniczonych
pasmach częstotliwości, określonych w odrębnych przepisach, powinna wykazać się
następującymi wiadomościami i umiejętnościami z niżej podanych dziedzin:
1) wiadomości techniczne:
a) podstawy elektryczności i radiotechniki:
- przewodnictwo elektryczne,
- źródła elektryczności,
- pole elektryczne,
- pole magnetyczne,
- pole elektromagnetyczne,
- sygnały sinusoidalne,
- sygnały niesinusoidalne,
- sygnały zmodulowane;
b) elementy obwodów:
- rezystory,
- kondensatory,
- cewki,
- diody półprzewodnikowe
- tranzystory,
- transformatory,
- oznaczenia elementów obwodów;
c) identyfikacja i zastosowanie wskazanych obwodów i układów:
- filtry,
- zasilacze,
- wzmacniacze,
- generatory;
d) odbiorniki:
- rodzaje,
- budowa i działanie;
e) nadajniki:
- rodzaje,
- parametry nadajnika;
f) anteny i linie zasilające:
- typy anten,
- charakterystyki anten,
- linie zasilające;
g) propagacja fal radiowych;
h) pomiary:
- wykonywanie pomiarów napięć i prądów stałych, przemiennych, mocy nadajnika i
współczynnika WFS,
- przyrządy pomiarowe do wyżej wymienionych pomiarów;
i) zakłócenia radioelektryczne:
- źródła zakłóceń,
- podstawowe przyczyny powstawania zakłóceń,
- eliminacja zakłóceń;
2) bezpieczeństwo pracy przy urządzeniach elektrycznych i nadawczych:
a) przepływ prądu elektrycznego przez ciało człowieka - porażenie,
b) udzielanie pierwszej pomocy,
c) ochrona przeciwporażeniowa,
d) ochrona odgromowa,
e) przepisy przeciwpożarowe przy urządzeniach elektrycznych;
3) przepisy i procedury operatorskie krajowe i międzynarodowe:
a) alfabet fonetyczny międzynarodowy,
b) wybrane elementy kodu Q,
c) wybrane skróty operatorskie,
d) sposoby porozumienia się w przypadku niebezpieczeństwa i klęsk żywiołowych,
e) znaki wywoławcze,
f) przydział pasm częstotliwości i rodzajów emisji w zakresie odpowiedniej
kategorii zezwolenia amatorskiego;
4) przepisy krajowe dotyczące służby radioamatorskiej - postanowienia i warunki
licencji;
5) umiejętność nadawania i odbioru alfabetu Morse'a.
Osoba występująca o świadectwo radiooperatora klasy "C" powinna wykazać się
umiejętnością ręcznego nadawania i odbioru "na słuch" informacji przekazywanych
kodem Morse'a - grup literowych, cyfrowych i znaków przestankowych z szybkością
nie mniejszą niż 5 grup na minutę, przy czym czas trwania transmisji powinien
wynosić nie mniej niż 3 minuty. Przy nadawaniu nie używa się klucza
automatycznego.
§ 4. Osoba występująca o świadectwo radiooperatora klasy "D", uprawniające do
ubiegania się o zezwolenie na zakładanie i używanie urządzeń
radiokomunikacyjnych stosowanych w radiowej służbie amatorskiej w paśmie
częstotliwości 144-146 MHz bez możliwości stosowania radiotelegrafii, powinna
wykazać się wiadomościami i umiejętnościami takimi samymi, jak dla klasy "C", z
wyłączeniem § 3 pkt 5.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA BUDŻETOWA NA ROK 1996
z dnia 1 lutego 1996 r.
(Dz. U. Nr 19, poz. 87)
Art. 1. 1. Ustala się dochody budżetu państwa, zgodnie z załącznikiem nr 1, w
wysokości 100.171.163 tys. zł.
2. Ustala się wydatki budżetu państwa, zgodnie z załącznikiem nr 2, w wysokości
109.671.163 tys. zł.
3. Niedobór budżetu państwa na koniec roku 1996 ustala się na kwotę nie większą
niż 9.500.000 tys. zł
4. Saldo finansowania zagranicznego (saldo kredytów i pożyczek zagranicznych)
jest ujemne i wynosi 1.993.848 tys. zł.
Art. 2. W 1996 r. Minister Finansów dokona spłaty krajowych zobowiązań
długoterminowych Skarbu Państwa do łącznej kwoty 5.661.978 tys. zł, z tego z
tytułu wykupu:
1) obligacji indeksowanej rocznej pożyczki państwowej serii o terminie wykupu 2
marca 1996 r., w kwocie 300.000 tys. zł,
2) obligacji indeksowanej drugiej rocznej pożyczki państwowej serii o terminach
wykupu 2 czerwca 1996 r., 2 września 1996 r., 2 grudnia 1996 r., do kwoty
2.700.000 tys. zł,
3) obligacji państwowej pożyczki trzyletniej serii III, IV, V i VI, w kwocie
330.280 tys. zł,
4) obligacji pożyczki państwowej o oprocentowaniu stałym, o terminie wykupu 12
czerwca 1996 r., w kwocie 88.741 tys. zł,
5) obligacji o oprocentowaniu stałym pożyczki państwowej, o terminie wykupu 12
października 1996 r., w kwocie 179.422 tys. zł,
6) obligacji nominowanej w dolarach USA serii I i J, do kwoty 1.274.000 tys. zł,
7) obligacji konwersyjnej na pokrycie zadłużenia budżetu państwa w Narodowym
Banku Polskim, powstałego w latach 1989-1991, w kwocie 122.000 tys. zł,
8) obligacji restrukturyzacyjnej serii A, B, C i D, do kwoty 450.000 tys. zł,
9) drugiej emisji obligacji państwowej, tzw. zamiennej na akcje i udziały, do
kwoty 2.500 tys. zł,
10) obligacji 60% wewnętrznej pożyczki państwowej, do kwoty 35 tys. zł,
oraz
11) spłaty kredytów zaciągniętych na finansowanie inwestycji infrastrukturalnych
związanych z budownictwem mieszkaniowym, do kwoty 215.000 tys. zł.
Art. 3. 1. Niedobór budżetu państwa, ujemne saldo finansowania zagranicznego,
spłata krajowych zobowiązań długoterminowych, pożyczki, o których mowa w art. 25
ust. 2, w łącznej kwocie 17.180.326 tys. zł oraz wykup bonów skarbowych zostaną
pokryte przychodami ze sprzedaży skarbowych papierów wartościowych.
2. Narodowy Bank Polski zakupi w 1996 r., na wniosek Ministra Finansów, na rynku
pierwotnym, skarbowe papiery wartościowe za kwotę nie większą niż 6.200.000 tys.
zł.
3. Przyrost zadłużenia w skarbowych papierach wartościowych o terminie wykupu
poniżej jednego roku oraz w kredytach, w ujęciu kasowym, nie może przekroczyć
kwoty 8.500.000 tys. zł.
4. Różnica pomiędzy kwotą, o której mowa w ust. 1, a kwotą uzyskaną ze sprzedaży
skarbowych papierów wartościowych, o których mowa w ust. 3, zostanie
sfinansowana przychodami ze sprzedaży skarbowych papierów wartościowych o
terminie wykupu nie krótszym niż jeden rok.
5. Łączna wartość nominalna wyemitowanych w 1996 r. skarbowych papierów
wartościowych o terminie wykupu nie krótszym niż jeden rok, przeznaczonych do
sprzedaży na rynku krajowym, nie może przekroczyć kwoty 30.000.000 tys. zł.
6. Łączna wartość nominalna wyemitowanych w 1996 r. skarbowych papierów
wartościowych o terminie wykupu nie krótszym niż jeden rok, nominowanych w
złotych polskich lub w walutach obcych, przeznaczonych na zagraniczne rynki
finansowe, nie może przekroczyć równowartości w złotych 500 mln dolarów USA,
według kursu walut z dnia emisji.
7. Skarbowe papiery wartościowe zbywane są na rynku pierwotnym odpłatnie, z
zastrzeżeniem art. 4 ust. 2.
8. Szczegółowy wykaz przychodów i rozchodów wynikających z finansowania
niedoboru budżetu państwa, ujemnego salda finansowania zagranicznego, spłaty
długoterminowych zobowiązań Skarbu Państwa określa załącznik nr 3.
Art. 4. 1. Minister Finansów, w drodze zarządzenia, może:
1) dokonać emisji obligacji na zwiększenie funduszy własnych Banku Gospodarki
Żywnościowej S.A. do wysokości 600.000 tys. zł,
2) dokonywać dodatkowej emisji obligacji na zwiększenie funduszy własnych Banku
Gospodarki Żywnościowej S.A. do wysokości 100.000 tys. zł po przedłożeniu
Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej, w terminie do dnia 30 września 1996 r.,
sprawozdania z wykorzystania obligacji, o których mowa w pkt 1,
3) określić tryb i warunki przekazania obligacji do Banku Gospodarki
Żywnościowej S.A.
2. Przekazanie obligacji, o których mowa w ust. 1, nastąpi nieodpłatnie.
Art. 5. 1. W przypadku występowania przejściowych nadwyżek środków na centralnym
rachunku bieżącym budżetu państwa, Minister Finansów może dokonywać
oprocentowanych lokat w Narodowym Banku Polskim.
2. Odsetki z tytułu dokonanych lokat stanowią dochód budżetu państwa.
Art. 6. 1. Upoważnia się Ministra Finansów do konwersji zadłużenia zagranicznego
wobec Klubów Paryskiego i Londyńskiego na złote, przy czym łączna wartość
rozchodów budżetu państwa z tego tytułu nie może przekroczyć równowartości w
złotych 150 mln dolarów USA.
2. Wartość zadłużenia zagranicznego podlegającego konwersji, o której mowa w
ust. 1, może zostać zwiększona do łącznej kwoty będącej równowartością w złotych
kwoty 300 mln dolarów USA, tj. o kwotę będącą równowartością w złotych kwoty 150
mln dolarów USA, pod warunkiem że realizowane dodatkowo transakcje dotyczyć będą
zamiany zadłużenia na udziały kapitałowe w prywatyzowanych przedsiębiorstwach
oraz akcje i udziały Skarbu Państwa w spółkach i nie będą powodować zwiększenia
rozchodów, o których mowa w ust. 1, ani zmniejszenia planowanych na rok 1996
dochodów z tytułu prywatyzacji przedsiębiorstw.
Art. 7. 1. Dochody, wydatki i rozliczenia z budżetem państwa państwowych
jednostek gospodarki pozabudżetowej wynoszą:
1) dochody własne 3.595.432 tys. zł,
2) dotacje z budżetu (bez dotacji na inwestycje), w ujęciu kasowym 398.912 tys.
zł,
3) wydatki, bez wpłat do budżetu 3.795.763 tys. zł,
4) wpłaty do budżetu, w ujęciu kasowym 45.905 tys. zł.
2. Podział kwot, o których mowa w ust. 1, na części klasyfikacji budżetowej i
formy gospodarki pozabudżetowej określa załącznik nr 4.
Art. 8. Ustala się plany dochodów i wydatków państwowych funduszy celowych,
wynikające z planów finansowych tych funduszy, zgodnie z załącznikiem nr 5.
Art. 9. Wykaz inwestycji centralnych realizowanych w 1996 r. zawiera załącznik
nr 6.
Art. 10. 1. Ustala się dotacje dla jednostek niepaństwowych, na realizowane
przez te jednostki zadania państwowe, w wysokości 427.121 tys. zł.
2. Podział kwoty, o której mowa w ust. 1, na poszczególne części i działy
klasyfikacji budżetowej określa załącznik nr 7.
Art. 11. 1. Ustala się, z zastrzeżeniem art. 12, dotacje celowe na zadania z
zakresu administracji rządowej zlecone gminom, w łącznej wysokości 1.823.067
tys. zł.
2. Podział kwoty, o której mowa w ust. 1, na poszczególne części i działy
klasyfikacji budżetowej określa załącznik nr 8.
Art. 12. 1. Ustala się dotacje celowe dla gmin o statusie miasta, na
finansowanie zadań zleconych z zakresu administracji rządowej, przejętych na
podstawie ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania
niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. Nr 141,
poz. 692), w wysokości 269.198 tys. zł.
2. Podział kwoty, o której mowa w ust. 1, na poszczególne gminy określa
załącznik nr 9.
Art. 13. 1. Ustala się dotacje celowe na zadania własne gmin w wysokości
1.112.456 tys. zł, z tego na:
1) wypłatę dodatków mieszkaniowych na podstawie ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o
najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509
oraz z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654) 460.000 tys. zł,
2) przygotowanie terenów pod budownictwo mieszkaniowe 55.000 tys. zł,
3) dofinansowanie budowy szkół i placówek oświatowych (z wyłączeniem
przedszkoli),
ujęte w:
a) budżecie Ministra Edukacji Narodowej w dziale oświata i wychowanie 182.365
tys. zł,
b) rezerwie celowej majątkowej w dziale różne rozliczenia 15.000 tys. zł,
4) inwestycje:
a) o których mowa w art. 18 pkt 2 lit. a) 107.938 tys. zł,
b) o których mowa w art. 27 ust. 1 pkt 1, ujęte w rezerwach celowych 62.700 tys.
zł,
c) określone w załączniku nr 6 152.388 tys. zł,
d) ujęte w budżetach wojewodów 66.595 tys. zł,
e) w zakresie komunalnej infrastruktury technicznej, wspomagające realizację
Kontraktu Regionalnego dla Województwa Katowickiego, ujęte w rezerwach celowych
10.000 tys. zł,
5) inne zadania bieżące gmin, ujęte w budżetach wojewodów 470 tys. zł.
2. Upoważnia się Ministra Edukacji Narodowej, Ministra Kultury i Sztuki oraz
wojewodów do ustalania lub zwiększania, w ramach kwot przewidzianych w ustawie
dla danej części i działu, dotacji celowych na dofinansowanie zadań własnych
gmin; o dokonanych zmianach wymienieni wyżej dysponenci informują Ministra
Finansów.
Art. 14. 1. Tworzy się rezerwę celową w wysokości 50.000 tys. zł z
przeznaczeniem na:
1) budowę i modernizację dróg wojewódzkich,
2) dofinansowanie zadań własnych gmin w zakresie budowy dróg gminnych oraz
lokalnych miejskich
w województwach: bialskopodlaskim, białostockim, chełmskim, krośnieńskim,
lubelskim, łomżyńskim, olsztyńskim, ostrołęckim, przemyskim, siedleckim,
suwalskim i zamojskim.
2. Wysokość dotacji przyznawanej gminie nie może przekroczyć 75% wartości
kosztorysowej inwestycji, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
3. Do inwestycji gmin w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się
art. 21 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U.
Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i
Nr 154, poz. 794).
Art. 15. 1. Tworzy się rezerwę celową w wysokości 150.000 tys. zł z
przeznaczeniem na uzupełnienie subwencji ogólnych dla gmin, dla których kwota
subwencji na zadania oświatowe na 1996 r. została zaniżona w wyniku przyjęcia do
jej ustalenia nieprawidłowych danych.
2. Rezerwą, o której mowa w ust. 1, dysponuje Minister Finansów w porozumieniu z
Ministrem Edukacji Narodowej.
Art. 16. 1. W 1996 r. gminy mogą otrzymać dotację celową na zadania własne,
przeznaczoną na dofinansowanie zajęć pozalekcyjnych, w tym sportowych, dla
uczniów szkół podstawowych.
2. Dotacje, o których mowa w ust. 1, udzielane są przez kuratorów oświaty.
Art. 17. Ustala się ogólną kwotę dotacji przedmiotowych do wyrobów i usług w
wysokości 788.486 tys. zł, z tego na dopłaty do:
1) samochodów osobowych sprzedawanych w ramach przedpłat 34.000 tys. zł,
2) posiłków sprzedawanych w barach mlecznych 10.500 tys. zł,
3) kolejowych przewozów pasażerskich w komunikacji krajowej 571.500 tys. zł,
4) autobusowych przewozów pasażerskich w krajowej komunikacji międzymiastowej
zwykłej, w tym dla komunikacji międzymiastowej w aglomeracji katowickiej,
organizowanej (zlecanej) przez samorządy gmin i związki komunalne 163.570 tys.
zł,
5) produkcji specjalistycznych podręczników szkolnych i akademickich 8.916 tys.
zł.
Art. 18. Ustala się dotacje na dofinansowanie:
1) kosztów niektórych zadań w zakresie postępu biologicznego w rolnictwie,
upowszechniania doradztwa rolniczego, zwalczania zakaźnych i zaraźliwych chorób
zwierząt, monitoringu jakości gleb, roślin, produktów rolniczych i spożywczych,
prac geodezyjno-urządzeniowych na potrzeby rolnictwa, nawozów wapniowych,
chemizacji rolnictwa i ochrony roślin uprawnych, utrzymania urządzeń melioracji
podstawowych, realizacji zadań melioracyjnych przez spółki wodne, monitorowania
dostępu polskich artykułów rolno-spożywczych do rynków zagranicznych, ogrzewania
warsztatów szkolnych gospodarstw pomocniczych szkół rolniczych, wykorzystywanych
na cele dydaktyczne, w wysokości 614.159 tys. zł,
2) nakładów inwestycyjnych w zakresie:
a) zaopatrzenia wsi w wodę i budowy urządzeń ściekowych w wysokości 107.938 tys.
zł,
b) melioracji wodnych podstawowych i szczegółowych, ze szczególnym
uwzględnieniem budowy urządzeń zwiększających retencję wody na potrzeby
rolnictwa, w wysokości 118.564 tys. zł.
Art. 19. 1. Ustala się dotacje dla spółdzielni mieszkaniowych na dopłaty do
centralnego ogrzewania i ciepłej wody oraz na usuwanie wad technologicznych i
instalację urządzeń do pomiaru i regulacji zużycia ciepła i wody w
spółdzielczych zasobach mieszkaniowych w wysokości 445.661 tys. zł.
2. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, w porozumieniu z Ministrem
Finansów, w drodze rozporządzenia, określi sposób podziału środków na cele
wymienione w ust. 1 oraz szczegółowe zasady udzielania i sposób rozliczania
dotacji.
3. Podział i tryb przekazywania dotacji dla spółdzielni mieszkaniowych ustalają
właściwi dysponenci środków budżetowych.
Art. 20. 1. Ustala się dotację na restrukturyzację zadłużenia z tytułu składek
na ubezpieczenie społeczne powstałego do 31 grudnia 1994 r., wraz z odsetkami -
w wysokości 600.000 tys. zł - dla przedsiębiorstw państwowych i spółek z
udziałem Skarbu Państwa, w stosunku do których w 1995 r. uprawomocniły się:
1) postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu na podstawie rozporządzenia
Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o
postępowaniu układowym (Dz. U. Nr 93, poz. 836, z 1950 r. Nr 38, poz. 349, z
1990 r. Nr 55, poz. 320 i z 1996 r. Nr 6, poz. 43),
2) ugoda bankowa, zawarta na podstawie ustawy z dnia 3 lutego 1993 r. o
restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych
ustaw (Dz. U. Nr 18, poz. 82).
2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi terminy składania wniosków,
zasady podziału i tryb przekazywania dotacji, o której mowa w ust. 1.
Art. 21. 1. Minister Przemysłu i Handlu, w porozumieniu z Ministrem Finansów, w
drodze rozporządzenia, określi szczegółowe zasady i tryb działania oraz sposób
wykorzystania dotacji dla górnictwa, ujętych w budżecie Ministra Przemysłu i
Handlu.
2. Minister Przemysłu i Handlu, w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej oraz Ministrem Finansów, w drodze rozporządzenia, określi warunki
uzyskania uprawnień, sposób obliczania, szczegółowe zasady i tryb wypłacania
osłon socjalnych z tytułu urlopów górniczych, zasiłków socjalnych i
jednorazowych wypłat dla pracowników górnictwa, w ramach dotacji dla górnictwa,
ujętych w budżecie Ministra Przemysłu i Handlu.
Art. 22. 1. Upoważnia się Wojewodę Gorzowskiego do przekazania dotacji
podmiotowej w wysokości do 5.101 tys. zł na działalność Polsko-Niemieckiego
Towarzystwa Wspierania Gospodarki S.A.
2. Zobowiązuje się Radę Ministrów do przekazania komisji sejmowej właściwej do
spraw budżetu sprawozdania Wojewody Gorzowskiego z wykorzystania środków
dotacji, o której mowa w ust. 1, w terminie określonym dla przedłożenia przez
Radę Ministrów sprawozdania z wykonania budżetu państwa.
Art. 23. Ustala się kwotę dotacji na inwestycje realizowane przez
przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe", dotyczące linii
kolejowych o państwowym znaczeniu, w wysokości 350.500 tys. zł.
Art. 24. Poręczenia i gwarancje spłaty kredytów bankowych ze środków budżetu
państwa, udzielane na podstawie art. 23 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo
budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121,
poz. 591, Nr 133, poz. 685 oraz z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr
132, poz. 640), mogą być udzielane w 1996 r. do łącznej wysokości 4.000.000 tys.
zł, w tym poręczenia i gwarancje spłaty kredytów zagranicznych do wysokości
3.000.000 tys. zł.
Art. 25. 1. Ustala się na 1996 r. limit ubezpieczeń kontraktów eksportowych, o
którym mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez
Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. Nr 86, poz. 398) -
w wysokości 3.400.000 tys. zł.
2. Upoważnia się Ministra Finansów do udzielenia Korporacji Ubezpieczeń Kredytów
Eksportowych S.A. pożyczek ze środków budżetu państwa na wypłatę gwarantowanych
przez Skarb Państwa odszkodowań z tytułu ubezpieczenia kontraktów eksportowych -
do wysokości 24.500 tys. zł.
Art. 26. Tworzy się ogólną rezerwę budżetową na wydatki nie przewidziane w
wysokości 105.946 tys. zł.
Art. 27. 1. W budżecie państwa tworzy się rezerwy:
1) w wysokości 62.700 tys. zł, przeznaczoną na dotacje na dofinansowanie
inwestycji infrastrukturalnych, realizowanych w systemie robót publicznych jako
zadania własne gmin, w gminach zagrożonych wysokim bezrobociem strukturalnym,
2) w wysokości 34.400 tys. zł, przeznaczoną na dofinansowanie zadań określonych
w regionalnych programach restrukturyzacyjnych, realizowanych przez jednostki
państwowe i niepaństwowe,
3) w wysokości 30.000 tys. zł, przeznaczoną na dotację na dofinansowanie zadań
wynikających ze Strategicznego Programu Rządowego "Zagospodarowanie mienia
przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej" i z "Programu rekultywacji terenów
zdegradowanych przez wojska Federacji Rosyjskiej",
4) w wysokości 5.000 tys. zł, zgodnie z postanowieniami Kontraktu Regionalnego
dla Województwa Katowickiego.
2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi tryb składania wniosków i
szczegółowe zasady przyznawania dotacji, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4.
Art. 28. Na dodatkowe podwyższenie wynagrodzeń, wraz z wydatkami pochodnymi od
wynagrodzeń, od dnia 1 stycznia 1996 r. ustala się kwoty:
1) 980 tys. zł - dla pracowników regionalnych izb obrachunkowych,
2) 2.000 tys. zł - dla pracowników inspekcyjno-technicznych Wyższego Urzędu
Górniczego.
Art. 29. 1. Ustala się w załączniku nr 10:
1) dla poszczególnych części i działów klasyfikacji budżetowej - kalkulacyjne
liczby etatów i kwoty środków na wynagrodzenia w państwowych jednostkach
budżetowych (bez środków na podwyżki wynagrodzeń), z wyodrębnieniem sędziów i
prokuratorów, żołnierzy i funkcjonariuszy oraz kandydatów i żołnierzy
niezawodowych,
2) w poszczególnych częściach i działach klasyfikacji budżetowej - kalkulacyjne
liczby etatów dla jednostek gospodarki pozabudżetowej, szkół wyższych i innych
jednostek prowadzących gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie z
dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992
r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163,
Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 34) oraz jednostek
prowadzących gospodarkę finansową na zasadach ustalonych dla zakładów
budżetowych i limity wynagrodzeń (bez limitów na podwyżki wynagrodzeń), z
wyodrębnieniem żołnierzy zawodowych i niezawodowych.
2. Ustala się w załączniku nr 11 kwoty środków i limitów na podwyżki wynagrodzeń
w podziale na:
1) działy klasyfikacji budżetowej,
2) jednostki budżetowe i jednostki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, w podziale na
nie dotowane i dotowane, z uwzględnieniem stopnia dotowania,
3) grupy osób wymienionych w ust. 1, z wyjątkiem sędziów i prokuratorów.
3. Tworzy się rezerwę, do dyspozycji Rady Ministrów, na nie przewidziane zmiany
organizacyjne, obejmującą:
1) środki na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych w wysokości
3.138 tys. zł, na 320 etatów,
2) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej dotowanej w
wysokości 1.440 tys. zł, na 150 etatów,
3) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej nie dotowanej w
wysokości 1.440 tys. zł, na 150 etatów.
4. Podwyższenie wynagrodzeń nastąpi od dnia 1 lipca 1996 r., z zastrzeżeniem
ust. 5 i 6.
5. Do planowania środków na wynagrodzenia sędziów i prokuratorów nie stosuje się
przepisu art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków
na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw
(Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163). Podwyższenie wynagrodzeń sędziów i
prokuratorów nastąpi od dnia 1 stycznia 1996 r. w ramach środków ujętych w
budżetach właściwych dysponentów części budżetowych.
6. Podwyższenie uposażeń funkcjonariuszy resortu spraw wewnętrznych, służby
więziennej oraz żołnierzy nastąpi od dnia 1 stycznia 1996 r.
7. Środki na uposażenia zawodowych żołnierzy i funkcjonariuszy, wymienionych w
ust. 6, mogą być wykorzystane do wysokości wynikającej z wielokrotności
prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, określonego w art. 30 ust. 1, oraz
faktycznych średniorocznych stanów osobowych.
8. Upoważnia się Ministra Finansów do dokonywania na wniosek Ministrów: Obrony
Narodowej, Spraw Wewnętrznych oraz Sprawiedliwości, przeniesień kwoty środków na
uposażenie żołnierzy i funkcjonariuszy pomiędzy częściami i działami.
Art. 30. 1. Prognozowane przeciętne wynagrodzenie w państwowej sferze
budżetowej, łącznie z pracownikami jednostek organizacyjnych przejmowanych na
podstawie ustawy, o której mowa w art. 12 ust. 1, wynosi w 1996 r. - 802 zł.
2. Prognozowany średnioroczny wzrost cen towarów i usług konsumpcyjnych wynosi
19,8%, a w relacji grudzień 1996 r. do grudnia 1995 r. - 17,0%.
Art. 31. Wskaźnik waloryzacji emerytur i rent, o którym mowa w art. 171 ust. 1
ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o
zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr
104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129,
poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz.
473 i Nr 138, poz. 681), wynosi w 1996 r. - 115,2%.
Art. 32. Upoważnia się Ministra Finansów do refundacji Funduszowi Ubezpieczeń
Społecznych kwoty odpowiadającej różnicy między składką na ubezpieczenie
społeczne w wysokości powszechnie obowiązującej a składką na ubezpieczenie
społeczne osób zatrudnionych bezpośrednio w produkcji rolnej w charakterze
pracowników lub członków spółdzielni.
Art. 33. 1. W 1996 r. odpis na fundusz administracyjny Kasy Rolniczego
Ubezpieczenia Społecznego od funduszu emerytalno-rentowego wynosi 221.600 tys.
zł.
2. W zakresie uregulowanym w ust. 1 nie stosuje się art. 79 ust. 2 ustawy z dnia
20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1993 r. Nr 71,
poz. 342, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i z 1995 r. Nr 4, poz. 17).
Art. 34. Kierunki prywatyzacji majątku państwowego określone są w załączniku nr
12.
Art. 35. Ustala się etaty Policji w liczbie 102.355.
Art. 36. 1. Państwowe jednostki budżetowe zaliczone do działów oświata i
wychowanie oraz ochrona zdrowia mogą przeznaczać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,
uzyskiwane dochody na środki specjalne, z których pokrywają:
1) koszty uzyskania dodatkowych przychodów, do wysokości tych przychodów,
2) koszty działalności podstawowej oraz zakupów inwestycyjnych o charakterze
odtworzeniowym, z wyłączeniem wynagrodzeń i pochodnych od wynagrodzeń w tej
działalności, przy czym w pierwszej kolejności zaspakajają wymagalne
zobowiązania tej jednostki.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy stacji sanitarno-epidemiologicznych w zakresie
dochodów uzyskiwanych z tytułu nadzoru bieżącego i zapobiegawczego.
3. Dochodów, o których mowa w ust. 1, nie można osiągać:
1) ze sprzedaży składników majątkowych,
2) z tytułu świadczenia usług związanych z prowadzeniem na terenie jednostki
budżetowej działalności gospodarczej w zakresie obrotu wyrobami tytoniowymi i
napojami alkoholowymi.
4. Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się również do państwowych jednostek budżetowych
podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Ministrowi Sprawiedliwości,
realizujących zadania z zakresu ochrony zdrowia oraz oświaty i wychowania.
Art. 37. 1. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może zwiększyć wydatki
budżetu państwa i zwiększyć o tę samą kwotę niedobór budżetu państwa, w
przypadku otrzymania i wykorzystania zagranicznych pożyczek lub kredytów
przeznaczonych na:
1) wsparcie restrukturyzacji i osłony likwidacji przedsiębiorstw, do wysokości
równowartości w złotych kwoty 225 mln dolarów USA z drugiej i trzeciej transzy
Pożyczki Dostosowawczej na Restrukturyzację Przedsiębiorstw i Sektora
Finansowego z Banku Światowego,
2) wsparcie rozwoju infrastruktury wiejskiej (wodociągi, telefony, kanalizacja,
promocja małej przedsiębiorczości w rejonach rolniczych zagrożonych
bezrobociem), do wysokości równowartości w złotych kwoty 100 mln dolarów USA,
przeliczonej według kursów z dni wpłynięcia poszczególnych rat środków drugiej
transzy części A Pożyczki Dostosowawczej dla Sektora Rolnego z Banku Światowego,
3) inwestycje w dziale ochrona zdrowia, do wysokości równowartości w złotych
kwoty 155 mln dolarów USA.
2. Realizacja zwiększonych wydatków, o których mowa w ust. 1, może nastąpić po
przekazaniu kwoty zaciągniętej pożyczki lub kredytu na rachunek budżetu państwa.
Art. 38. 1. Upoważnia się Ministra Finansów do dokonywania, na wniosek wojewody
i po zasięgnięciu opinii zainteresowanych ministrów, przeniesień wydatków między
działami w ramach budżetu wojewody.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisu art. 45 ust. 1
ustawy - Prawo budżetowe.
3. O przeniesieniach, o których mowa w ust. 1, Minister Finansów informuje
Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów i zainteresowanych ministrów.
Art. 39. 1. Upoważnia się dysponentów części budżetu państwa, w których zostały
zaplanowane niepodatkowe dochody budżetu państwa, do:
1) odpłatnego zlecania poboru niepodatkowych należności budżetu państwa
jednostkom organizacyjnym innym niż organy administracji państwowej, z
zastrzeżeniem, że pobór będzie dokonany w terminie lub łącznie z odsetkami za
zwłokę,
2) przeznaczenia do 4% dochodów, zrealizowanych w trybie określonym w pkt 1, na
pokrycie kosztów związanych z poborem tych dochodów.
2. Upoważnia się państwowe jednostki budżetowe, realizujące niepodatkowe dochody
budżetu państwa w drodze egzekucji administracyjnej, do przeznaczania 5%
uzyskanych w ten sposób dochodów na opłacenie należnej organom egzekucyjnym
opłaty określonej w art. 66 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20,
poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i z 1995 r. Nr 85, poz. 426).
Art. 40. Ustala się obowiązkową składkę na Fundusz Pracy w wysokości 3% podstawy
wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne od kwot
wynoszących co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia.
Art. 41. W budżecie Ministra Obrony Narodowej przeznacza się co najmniej kwotę
449.980 tys. zł na zakupy uzbrojenia, sprzętu, amunicji, badania i wdrożenia w
krajowym przemyśle zbrojeniowym.
Art. 42. 1. Dochody uzyskane ze sprzedaży lub likwidacji:
1) sprzętu stanowiącego wyposażenia jednostek podległych Ministrowi Spraw
Wewnętrznych oraz jednostek służby więziennej,
2) materiałów i sprzętu, stanowiących rezerwy państwowe specjalistyczne,
przeznacza się w 95% na pokrycie kosztów sprzedaży lub likwidacji oraz zakup
nowego sprzętu, materiałów i sprzętu na odtworzenie rezerw i na poprawę warunków
magazynowania rezerw, a w 5% przekazuje się do budżetu państwa.
2. Decyzje o sprzedaży lub likwidacji rezerw, o których mowa w ust. 1 pkt 2,
podejmują ministrowie tworzący te rezerwy w uzgodnieniu z Ministrem Finansów
oraz Ministrami: Obrony Narodowej lub Spraw Wewnętrznych.
Art. 43. Ze środków budżetu państwa zostanie przejściowo wykupiona, na zasadach
określonych odrębnymi przepisami, część należności banków z tytułu odsetek od
kredytów udzielonych na cele budownictwa mieszkaniowego w kwocie 1.223.108 tys.
zł.
Art. 44. 1. W 1996 r. będą realizowane zobowiązania budżetu państwa z tytułu
dopłat do należnego bankom oprocentowania kredytów bankowych udzielonych do dnia
31 grudnia 1993 r. na podstawie rozporządzeń Rady Ministrów:
1) z dnia 21 maja 1991 r. w sprawie zakresu, zasad i trybu udzielania
kredytobiorcom pomocy ze środków budżetowych w 1991 r. w spłacie części
należnego bankom oprocentowania od kredytów (Dz. U. Nr 50, poz. 217),
2) z dnia 3 marca 1992 r. w sprawie szczegółowego zakresu, zasad i trybu
finansowania z budżetu państwa dopłat do oprocentowania kredytów bankowych
udzielonych w roku 1992 (Dz. U. Nr 24, poz. 102),
3) z dnia 14 kwietnia 1993 r. w sprawie szczegółowego zakresu, zasad i trybu
finansowania z budżetu państwa dopłat do oprocentowania kredytów bankowych
udzielonych w roku 1993 (Dz. U. Nr 30, poz. 137).
2. Minister Finansów zawrze odpowiednie umowy na dopłaty, o których mowa w ust.
1, do kredytów bankowych udzielonych do dnia 31 grudnia 1993 r.
Art. 45. W 1996 r. nie stosuje się przepisu art. 34 ustawy z dnia 31 stycznia
1989 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r.
Nr 6, poz. 29 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369, Nr 121, poz. 591 i
Nr 136, poz. 703).
Art. 46. Narodowy Bank Polski w 1996 r. dokonuje wpłat z zysku do budżetu
państwa za okresy miesięczne; ostateczne rozliczenie tych wpłat nastąpi w
terminie określonym w art. 77 ustawy, o której mowa w art. 45.
Art. 47. Ustala się łączną kwotę wpłat gminom, o której mowa w art. 15a ust. 1 i
4 ustawy, o której mowa w art. 14 ust. 3, w wysokości 65.286 tys. zł.
Art. 48. Ogólna kwota wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych, o której
mowa w art. 10 pkt 4 ustawy wymienionej w art. 12 ust. 1 - wynosi 35.235.294
tys. zł.
Art. 49. Do nie uiszczonych należności na Centralny Fundusz Rozwoju Nauki i
Techniki przez podmioty, które były określone w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27
kwietnia 1989 r. o Centralnym Funduszu Rozwoju Nauki i Techniki (Dz. U. Nr 25,
poz. 134 i Nr 64, poz. 389), stosuje się przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980
r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134,
poz. 646 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426).
Art. 50. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1996 r., z tym że art. 14 i 16 z mocą od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Załączniki do ustawy budżetowej na rok 1996 (poz. 87)
Treść załączników dostępna w wersji papierowej
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 6 lutego 1996 r.
w sprawie uzupełnienia postanowień statutu Powszechnej Kasy Oszczędności - banku
państwowego.
(Dz. U. Nr 20, poz. 89)
Na podstawie art. 61 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z
1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz.
646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr
133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 10, poz. 61) zarządza się, co następuje:
§ 1. W statucie Powszechnej Kasy Oszczędności - banku państwowego, stanowiącym
załącznik do uchwały nr 105 Rady Ministrów z dnia 30 września 1992 r. w sprawie
nadania statutu Powszechnej Kasie Oszczędności - bankowi państwowemu (Monitor
Polski Nr 32, poz. 221 i Dz. U. z 1993 r. Nr 67, poz. 319) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w § 5:
a) w pkt 1 skreśla się wyraz "refinansowy",
b) dodaje się pkt 12 w brzmieniu:
"12) prowadzić kasę mieszkaniową, o której mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 26
października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego
oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654).";
2) w § 7 wyrazy "przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego" zastępuje się
wyrazami "odrębnymi przepisami";
3) w § 10 w ust. 3 po wyrazach "trwa 3 lata" dodaje się wyrazy "licząc od dnia
pierwszego jej posiedzenia";
4) w § 11 w ust. 3 w pkt 7 po przecinku dodaje się wyrazy "w tym w sprawach
dotyczących zbycia nieruchomości o wartości przekraczającej równowartość 700 000
ECU,";
5) § 12 otrzymuje brzmienie:
"§ 12. Zarząd PKO składa się z nie mniej niż 5 osób, w tym Prezesa Zarządu PKO,
wiceprezesa - pierwszego zastępcy Prezesa Zarządu PKO, wiceprezesów Zarządu PKO
i pozostałych członków Zarządu PKO.";
6) w § 13 w pkt 12 po przecinku dodaje się wyrazy "wiceprezesów i";
7) w § 15 w ust. 2 w pkt 5 wyraz "usługowych" zastępuje się wyrazem "bankowych";
8) w § 16 w ust. 1 po wyrazie "pełni" dodaje się wyraz "wiceprezes -" ;
9) § 23 otrzymuje brzmienie:
"§ 23. Roczne sprawozdanie finansowe PKO, po zatwierdzeniu przez Radę Nadzorczą,
Prezes Zarządu PKO w terminie do dnia 31 maja roku następnego po okresie
sprawozdawczym przedstawia Ministrowi Finansów.";
10) w § 29 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Funduszami specjalnymi PKO są:
1) fundusz ryzyka,
2) zakładowy fundusz nagród,
3) zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.";
11) skreśla się § 30;
12) w § 33 wyrazy "Zakładowy fundusz socjalny i zakładowy fundusz mieszkaniowy
są tworzone i wykorzystywane" zastępuje się wyrazami "Zakładowy fundusz
świadczeń socjalnych jest tworzony i wykorzystywany";
13) w § 34:
a) w ust. 1 wyrazy "funduszy: inwestycyjnego i" zastępuje się wyrazem
"funduszu",
b) w ust. 2 wyrazy "oraz funduszy: socjalnego i mieszkaniowego" zastępuje się
wyrazami "i zakładowego funduszu świadczeń socjalnych".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 6 lutego 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania Polskiego
Komitetu Normalizacyjnego oraz zasad jego współdziałania z naczelnymi i
centralnymi organami administracji państwowej.
(Dz. U. Nr 20, poz. 90)
Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz.
U. Nr 55, poz. 251 i z 1995 r. Nr 95, poz. 471) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 19 kwietnia 1994 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Polskiego Komitetu Normalizacyjnego oraz zasad
jego współdziałania z naczelnymi i centralnymi organami administracji państwowej
(Dz. U. Nr 52, poz. 210) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 pkt 9 otrzymuje brzmienie:
"9) ustanawianie Polskich Norm, wprowadzanie do nich zmian oraz wycofywanie ich
ze zbioru na wniosek Normalizacyjnych Komisji Problemowych,";
2) w § 6 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) wprowadzanie zmian do Polskich Norm uznanych za obowiązujące oraz
wycofywanie ich ze zbioru,".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 31 stycznia 1996 r.
w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać osoby zajmujące stanowiska
dyrektorów oraz inne stanowiska kierownicze w poszczególnych typach szkół i
placówek.
(Dz. U. Nr 20, poz. 91)
Na podstawie art. 36 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie
oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 26, poz. 113 i Nr 54, poz. 254, z
1993 r. Nr 127, poz. 585, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 53, poz. 215 oraz z 1995
r. Nr 101, poz. 504) zarządza się, co następuje:
§ 1. Stanowisko dyrektora przedszkola i szkoły (placówki) wymienionych w art. 2
pkt 1-5 oraz 7, 9 i 10 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.
U. Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 26, poz. 113 i Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr
127, poz. 585, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 53, poz. 215 oraz z 1995 r. Nr 101,
poz. 504) może być powierzone, z uwzględnieniem § 2-5, nauczycielowi lub
nauczycielowi akademickiemu, który:
1) posiada wyższe wykształcenie magisterskie z przygotowaniem pedagogicznym oraz
inne kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska nauczyciela w tej szkole
(placówce),
2) posiada co najmniej pięcioletni staż pracy pedagogicznej na stanowisku
nauczyciela lub pięcioletni staż pracy dydaktycznej na stanowisku nauczyciela
akademickiego,
3) uzyskał co najmniej dobrą ocenę pracy w okresie ostatnich pięciu lat pracy w
szkole (placówce) lub pozytywną ocenę pracy w okresie ostatnich czterech lat
pracy w szkole wyższej, jeżeli stanowisko dyrektora obejmuje bezpośrednio po
ustaniu zatrudnienia w szkole wyższej, albo dobrą opinię o pracy na stanowisku
wymagającym kwalifikacji pedagogicznych w urzędach organów administracji
rządowej,
4) posiada potwierdzone aktualnym świadectwem lekarskim warunki zdrowotne
niezbędne do zajmowania stanowiska nauczyciela w danym typie szkoły lub
placówki.
§ 2. Stanowisko dyrektora przedszkola i szkoły podstawowej, z wyjątkiem
przedszkoli specjalnych i szkół specjalnych, może być powierzone również
nauczycielowi, który posiada wyższe wykształcenie zawodowe z przygotowaniem
pedagogicznym lub ukończone kolegium nauczycielskie albo studium nauczycielskie
oraz inne kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska nauczyciela w tej
szkole (przedszkolu) i spełnia warunki określone w § 1 pkt 2-4.
§ 3. Stanowisko dyrektora domu wczasów dziecięcych, ogniska wychowawczego,
świetlicy i klubu środowiskowych, w tym: świetlicy dworcowej i klubu dworcowego,
świetlicy i klubu profilaktyczno-wychowawczych oraz świetlicy i klubu
terapeutycznych - może być powierzone nauczycielowi spełniającemu warunki
określone w § 1 lub w § 2.
§ 4. Stanowisko dyrektora szkoły zasadniczej może być powierzone również
nauczycielowi, który posiada wyższe wykształcenie zawodowe z przygotowaniem
pedagogicznym o kierunku zgodnym z profilem kształcenia szkoły i spełnia warunki
określone w § 1 pkt 2-4.
§ 5. Stanowisko dyrektora zespołu szkół (placówek) może być powierzone
nauczycielowi, który posiada kwalifikacje wymagane od nauczyciela szkoły
(placówki) wchodzącej w skład zespołu, w której wymagania kwalifikacyjne wobec
nauczycieli są najwyższe, a ponadto spełnia warunki określone w § 1 pkt 2-4.
§ 6. Stanowisko dyrektora centrum kształcenia ustawicznego i szkolnego
schroniska młodzieżowego może być powierzone również osobie, która:
1) posiada wyższe wykształcenie o kierunku przydatnym do zajmowania stanowiska
dyrektora placówki, zgodnym z jej statutową działalnością, wskazanym przez organ
prowadzący - chociażby nie posiadała kwalifikacji pedagogicznych,
2) posiada co najmniej ośmioletni staż pracy zawodowej,
3) legitymuje się dobrą opinią z ostatniego miejsca pracy.
§ 7. Stanowisko wicedyrektora przedszkola i szkoły (placówki), o których mowa w
§ 1, może być powierzone nauczycielowi spełniającemu warunki określone w § 1 lub
w § 2, z tym że wymagany staż pracy wynosi cztery lata i do tego okresu odnosi
się wymóg uzyskania co najmniej dobrej oceny pracy, w stosunku do nauczycieli
akademickich - pozytywnej oceny pracy, a w stosunku do nauczycieli zatrudnionych
na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych w urzędach organów
administracji rządowej - dobrej opinii o pracy.
§ 8. Stanowisko kierownika warsztatów szkolnych i jego zastępcy oraz stanowisko
kierownika szkolenia praktycznego może być powierzone nauczycielowi
posiadającemu co najmniej wyższe wykształcenie zawodowe z przygotowaniem
pedagogicznym, a ponadto spełniającemu warunki określone w § 1 pkt 2-4, z tym że
stanowisko zastępcy kierownika warsztatów szkolnych - nauczycielowi
posiadającemu co najmniej czteroletni staż pracy i dobrą ocenę pracy w okresie
ostatnich czterech lat pracy.
§ 9. Stanowisko kierownika świetlicy szkolnej, kierownika internatu i jego
zastępcy może być powierzone nauczycielowi posiadającemu kwalifikacje wymagane
do zajmowania stanowiska nauczyciela odpowiedniego typu szkoły (placówki) i co
najmniej czteroletni staż pracy, dobrą ocenę pracy w okresie ostatnich czterech
lat pracy oraz spełniającemu warunek określony w § 1 pkt 4.
§ 10. Inne niż wymienione w § 1-9 stanowiska kierownicze, tworzone zgodnie ze
statutami szkół (placówek) lub przepisami odrębnymi, mogą być powierzone
nauczycielom posiadającym w dniu powierzenia stanowiska kwalifikacje wymagane do
zajmowania stanowiska nauczyciela w szkole (placówce), w której stanowisko
kierownicze jest tworzone, posiadającym co najmniej trzyletni staż pracy
pedagogicznej oraz co najmniej dobrą ocenę pracy w okresie ostatnich trzech lat
pracy, w odniesieniu zaś do nauczycieli akademickich - pozytywną ocenę pracy, a
nauczycieli zatrudnionych na stanowiskach wymagających kwalifikacji
pedagogicznych w urzędach organów administracji rządowej - dobrą opinię o pracy;
nauczyciele i nauczyciele akademiccy powinni również spełniać warunki określone
w § 1 pkt 4.
§ 11. Osoby zajmujące stanowiska dyrektorów szkół (placówek) lub inne stanowiska
kierownicze w szkołach (placówkach) w dniu wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia, a nie spełniające ustalonych w nim wymagań, mogą je zajmować do
końca okresu, na który je powierzono, jednak nie dłużej niż do dnia 31 sierpnia
1998 r.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej: w z. S. J. Pastuszka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 30 stycznia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników niektórych
instytucji kultury.
(Dz. U. Nr 20, poz. 92)
Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i
prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 114, poz. 493 i z 1994 r. Nr
121, poz. 591) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Kultury i Sztuki z dnia 31 marca 1992 r. w
sprawie zasad wynagradzania pracowników niektórych instytucji kultury (Dz. U. Nr
35, poz. 151 i Nr 58, poz. 284, z 1993 r. Nr 42, poz. 196, z 1994 r. Nr 28, poz.
101 i Nr 120, poz. 586 oraz z 1995 r. Nr 14, poz. 65) w § 2 w ust. 1 kwotę "850
zł" zastępuje się kwotą "1.500 zł".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1996 r.
Minister Kultury i Sztuki: K. Dejmek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 8 lutego 1996 r.
w sprawie ogólnych warunków świadczenia usług telekomunikacyjnych w sieci
telekomunikacyjnej użytku publicznego.
(Dz. U. Nr 20, poz. 93)
Na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz.
U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje:
§ 1. Określa się ogólne warunki świadczenia usług telekomunikacyjnych w sieci
telekomunikacyjnej użytku publicznego.
§ 2. Korzystanie przez użytkownika z usług telekomunikacyjnych i sieci
telekomunikacyjnej użytku publicznego obejmuje:
1) zaspokajanie jego własnych potrzeb;
2) organizowanie świadczenia usług telekomunikacyjnych.
§ 3. Udostępnianie sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego dla organizowania
świadczenia usług telekomunikacyjnych przez użytkownika powinno odbywać się na
warunkach nie mniej korzystnych od stosowanych przy organizowaniu takich samych
usług bezpośrednio użytkownikowi przez operatora sieci telekomunikacyjnej użytku
publicznego.
§ 4. Operator sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego, zwany dalej
"operatorem", stosownie do rodzaju sieci jest zobowiązany do:
1) świadczenia usług telekomunikacyjnych oraz udostępniania sieci
telekomunikacyjnej użytku publicznego dla organizowania świadczenia usług
telekomunikacyjnych przez wszystkie podmioty na równych zasadach;
2) świadczenia usług telekomunikacyjnych oraz udostępniania sieci
telekomunikacyjnej użytku publicznego dla organizowania świadczenia usług
telekomunikacyjnych w sposób ciągły, jeśli, w formie pisemnej, korzystający z
tych usług lub z sieci nie wnioskuje inaczej;
3) zapewnienia dostępu do publicznych aparatów telefonicznych;
4) określenia parametrów jakościowych świadczonych przez siebie usług;
5) zapewnienia publicznego dostępu do spisów własnych abonentów, jeśli abonent
nie zastrzeże poufności tej informacji;
6) zapewnienia własnym abonentom uzyskania informacji o numerach stacji
abonenckich osiąganych z ich stacji abonenckiej;
7) umożliwienia własnym abonentom, w ich siedzibie i na ich wniosek, stałego
korzystania z wykazu abonentów co najmniej województwa lub jego znacznej części,
na której terenie zlokalizowana jest stacja abonencka;
8) zapewnienia rozszerzonej informacji o stosowaniu specjalnej taryfy za
realizowane połączenia;
9) zapewnienia przekazywania abonentowi rachunków za usługi w formie
uniemożliwiającej osobom trzecim bezpośredni dostęp do informacji w nich
zawartych;
10) zapewnienia środków uniemożliwiających dostęp osób trzecich do treści
przekazywanych informacji, z wyłączeniem przypadków określonych w odrębnych
przepisach.
§ 5. 1. Operator jest zobowiązany do rejestracji i przechowywania co najmniej
przez 12 miesięcy danych zawierających szczegółowy wykaz usług, z których
abonent skorzystał, wraz z danymi umożliwiającymi identyfikację usługi, w tym
dla połączeń w sieci komutowanej, numer abonenta wybranego, czas rozpoczęcia i
zakończenia połączenia, a na wniosek abonenta - do dostarczenia szczegółowego
wykazu zrealizowanych połączeń za okres objęty fakturą, odpłatnie bądź
nieodpłatnie stosownie do własnych uregulowań.
2. W przypadku niezapewnienia rejestracji szczegółowych danych i odmowy
nieodpłatnego dostarczenia reklamującemu tych danych, dotyczących reklamowanego
rachunku, operator jest zobowiązany uznawać w całości reklamację abonenta
dotyczącą opłat za usługi, w odniesieniu do usług świadczonych po 31 grudnia
1996 r.
§ 6. Przy świadczeniu usług telekomunikacyjnych operator powinien kierować się
zasadą łatwego korzystania z usług przez wszystkich użytkowników, niezależnie od
ich znajomości zagadnień technicznych.
§ 7. Wyłączny lub dominujący operator sieci użytku publicznego jest zobowiązany
do wydzierżawiania użytkownikom łączy telekomunikacyjnych, stosownie do
posiadanych uprawnień w tym zakresie.
§ 8. 1. Świadczenie usług telekomunikacyjnych nie będących usługami o
charakterze powszechnym w sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego oraz
udostępnianie tej sieci dla organizowania świadczenia usług telekomunikacyjnych
odbywa się na warunkach umownych.
2. Operator świadczący usługi nie będące usługami o charakterze powszechnym oraz
udostępniający sieć telekomunikacyjną użytku publicznego dla organizowania
świadczenia usług telekomunikacyjnych jest obowiązany określić i podać do
publicznej wiadomości zakres i szczegółowe warunki tej działalności oraz tryb
reklamacyjny.
§ 9. Operator przy ustalaniu cen za usługi telekomunikacyjne oraz za odpłatne
udostępnianie sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego dla organizowania
świadczenia usług telekomunikacyjnych jest obowiązany brać pod uwagę koszty,
jakie ponosi przy organizowaniu tych usług i udostępnianiu sieci.
§ 10. Wnioskodawca, wraz z wnioskiem o udostępnienie sieci z przeznaczeniem do
organizowania usług objętych koncesjonowaniem, przedstawia wymaganą koncesję.
§ 11. Podczas korzystania z usług telekomunikacyjnych i sieci telekomunikacyjnej
użytku publicznego jest niedozwolone:
1) dołączanie do sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego urządzeń
zakłócających jej pracę;
2) podejmowanie działań i czynności powodujących zakłócanie pracy sieci;
3) uniemożliwianie korzystania z usług telekomunikacyjnych uprawnionym
podmiotom.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Łączności: A. Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 8 lutego 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg
wojewódzkich w województwach bydgoskim, elbląskim, gdańskim, gorzowskim,
legnickim, krakowskim, łódzkim, skierniewickim, toruńskim, wałbrzyskim,
włocławskim i wrocławskim.
(Dz. U. Nr 20, poz. 95)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych
(Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z
1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i
z 1994 r. Nr 127, poz. 627) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Komunikacji z dnia 11 września 1986 r. w sprawie
zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach bydgoskim,
elbląskim, gdańskim, gorzowskim, legnickim, krakowskim, łódzkim, skierniewickim,
toruńskim, wałbrzyskim, włocławskim i wrocławskim (Dz. U. Nr 35, poz. 179 i z
1995 r. Nr 129, poz. 627) w załączniku nr 6 Wykaz dróg wojewódzkich -
Województwo krakowskie w części "A. Drogi zamiejskie" w nazwie drogi nr 18187
Kłaj-Wola Zabierzowska - droga 964 wyraz "Kłaj" zastępuje się wyrazami "droga
18191".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 7 lutego 1996 r.
w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 4 w związku z art. 3
pkt 5 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób
niepełnosprawnych.
(Dz. U. Nr 20, poz. 96)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
przewodniczący: J. Trzciński - wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego,
sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, S.
Jaworski, K. Kolasiński (sprawozdawca), F. Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak, W.
Sokolewicz, B. Wierzbowski,
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 7 lutego 1996 r. w trybie art. 13 ust. 1 i
2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r.
Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 i z 1995
r. Nr 13, poz. 59) wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o ustalenie powszechnie
obowiązującej wykładni art. 4 w związku z art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 9 maja 1991
r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr
46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr 110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z
1993 r. Nr 11, poz. 50 i Nr 28, poz. 127 oraz z 1995 r. Nr 1, poz. 1, Nr 5, poz.
25 i Nr 120, poz. 577) przez wyjaśnienie, czy "zatrudnienie ogółem" oznacza
rzeczywiste zatrudnienie na podstawie różnych stosunków prawnych czy
zatrudnienie formalne tylko na podstawie stosunków pracy,
ustalił:
Użyte w przepisie art. 4 ust. 1 w związku z art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 9 maja
1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U.
Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr 110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z
1993 r. Nr 11, poz. 50 i Nr 28, poz. 127 oraz z 1995 r. Nr 1, poz. 1, Nr 5, poz.
25 i Nr 120, poz. 577) pojęcie "zatrudnienie ogółem" w przeliczeniu na pełne
etaty oznacza rzeczywiste zatrudnienie na podstawie różnych stosunków prawnych
(stosunku pracy, służby i na podstawie przepisów szczególnych) osób, które nie
korzystają z długotrwałych zwolnień z pracy i urlopów bezpłatnych.
Przewodniczący: J. Trzciński
Wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego
Sędziowie: Z Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, S. Jaworski, K. Kolasiński, F.
Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, B. Wierzbowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 lutego 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Ministerstwu Finansów.
(Dz. U. Nr 21, poz. 98)
Na podstawie art. 12 ustawy z dnia 29 grudnia 1982 r. o urzędzie Ministra
Finansów oraz urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. z 1994 r. Nr 106, poz. 511 i
z 1995 r. Nr 142, poz. 702) zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 czerwca 1993 r. w
sprawie nadania statutu Ministerstwu Finansów (Dz. U. Nr 52, poz. 241, z 1994 r.
Nr 86, poz. 399 i z 1995 r. Nr 38, poz. 185) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 4:
a) w ust. 1 w pkt 25 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 26 i 27 w
brzmieniu:
"26) Departament do Spraw Finansów Samorządu Terytorialnego,
27) Zespół do Spraw Reformy Systemu Podatkowego",
b) skreśla się ust. 2,
c) dotychczasowy ust. 3 oznacza się jako ust. 2;
2) w załączniku nr 1 do statutu w pkt 4 skreśla się kropkę i dodaje się pkt 5 w
brzmieniu:
"5. Ośrodek Wypoczynkowo-Szkoleniowy «Bałtyk» w Jastrzębiej Górze.";
3) w załączniku nr 2 do statutu w pkt 2 skreśla się kropkę i dodaje się pkt 3 w
brzmieniu:
"3. Państwowe Przedsiębiorstwo «Totalizator Sportowy»".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 21 lutego 1996 r.
w sprawie określenia terminów i trybu wpłat z zysku oraz wzorów i terminów
składania deklaracji przez przedsiębiorstwa państwowe.
(Dz. U. Nr 21, poz. 99)
Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o gospodarce
finansowej przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 6, poz. 27, z 1993
r. Nr 18, poz. 82, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i z 1995 r. Nr 154, poz. 791)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Przedsiębiorstwa państwowe, zwane dalej "przedsiębiorstwami", dokonują
wpłat z zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, zwanych dalej "wpłatami z
zysku", na rzecz budżetu państwa w formie zaliczek miesięcznych lub kwartalnych.
2. O wyborze okresu, o którym mowa w art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 31 stycznia
1989 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. z 1992 r. Nr
6, poz. 27, z 1993 r. Nr 18, poz. 82, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i z 1995 r. Nr
154, poz. 791), zwanej dalej "ustawą", przedsiębiorstwo zawiadamia właściwy
miejscowo urząd skarbowy w formie pisemnego oświadczenia w terminie 30 dni po
rozpoczęciu każdego roku obrotowego.
3. Przedsiębiorstwa nowo utworzone składają oświadczenia, o których mowa w ust.
2, w terminie 30 dni od daty rejestracji.
4. Przedsiębiorstwa, które nie złożą oświadczenia w terminie określonym w ust. 2
lub 3, dokonują wpłat zaliczek w okresach miesięcznych.
§ 2. 1. Przedsiębiorstwa dokonujące wpłat z zysku na rzecz budżetu państwa w
okresach miesięcznych ustalają i dokonują tych wpłat w terminie do dnia 28
każdego miesiąca roku obrotowego za miesiąc poprzedni, na podstawie deklaracji,
której wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Wpłaty z zysku na rzecz budżetu państwa za ostatni miesiąc roku obrotowego
dokonuje się w terminie do dnia 28 tego miesiąca, w wysokości jak za miesiąc
poprzedni.
§ 3. 1. Przedsiębiorstwa dokonujące wpłat z zysku na rzecz budżetu państwa w
okresach kwartalnych ustalają i dokonują tych wpłat w terminie do 28 dnia
miesiąca następującego po upływie kwartału roku obrotowego, na podstawie
deklaracji, której wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
2. Wpłaty z zysku za ostatni kwartał roku obrotowego dokonuje się w terminie do
dnia 28 ostatniego miesiąca tego kwartału, przy czym zysk ostatniego miesiąca
tego kwartału przyjmuje się w wysokości miesiąca poprzedniego.
§ 4. Jeśli wpłata z zysku dotyczy okresu krótszego od okresu, za jaki
przedsiębiorstwo dokonuje wpłat zaliczek, wówczas wpłatę za ten okres łączy się
z wpłatą za następny pełny okres.
§ 5. Przedsiębiorstwo jest obowiązane dokonać ostatecznego rozliczenia wpłat z
zysku do budżetu państwa w terminie 14 dni od daty zatwierdzenia rocznego
sprawozdania finansowego, nie później jednak niż przed upływem 9 miesięcy od
zakończenia roku obrotowego, na podstawie deklaracji, której wzór stanowi
załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 6. Deklaracje dotyczące wpłat z zysku przedsiębiorstwa składają we właściwym
miejscowo urzędzie skarbowym w terminach ustalonych dla dokonywania tych wpłat.
§ 7. W 1996 r. przedsiębiorstwa składają oświadczenia o wyborze okresów
wpłacania zaliczki w terminie 7 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia.
§ 8. Przedsiębiorstwa, o których mowa w § 2 ust. 1, dokonują zaliczkowych wpłat
z zysku za miesiące styczeń i luty 1996 r. w najbliższym przypadającym terminie
płatności po wejściu w życie rozporządzenia.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 5 dni od dnia ogłoszenia i ma
zastosowanie od dnia 1 stycznia 1996 r.
Minister Finansów: w.z. K. Kalicki
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 lutego 1996 r. (poz.
99)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 21 lutego 1996 r.
w sprawie określenia trybu i terminów dokonywania wpłat z zysku oraz składania
deklaracji przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, a także określenia wzorów
tych deklaracji.
(Dz. U. Nr 21, poz. 100)
Na podstawie art. 2 ust. 7 ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku
przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 154, poz. 792) zarządza się,
co następuje:
§ 1. 1. Spółki, o których mowa w art. 1 ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o
wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 154, poz.
792), zwane dalej "spółkami", dokonują wpłat z zysku po opodatkowaniu podatkiem
dochodowym, zwanych dalej "wpłatami z zysku", na rzecz budżetu państwa w formie
zaliczek miesięcznych lub kwartalnych.
2. O wyborze okresu, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy, spółki zawiadamiają
właściwy miejscowo urząd skarbowy w formie pisemnego oświadczenia w terminie 30
dni po rozpoczęciu każdego roku obrotowego.
3. Spółki nowo powstałe składają oświadczenia, o których mowa w ust. 2, w
terminie 30 dni od dnia rejestracji, a spółki skreślone z listy, o której mowa w
art. 6 ustawy, w ciągu 30 dni od dnia skreślenia.
4. Spółki, które nie złożą oświadczenia w terminie określonym w ust. 2 i ust. 3,
dokonują wpłat zaliczek w okresach miesięcznych.
§ 2. 1. Spółki dokonujące wpłat z zysku na rzecz budżetu państwa w okresach
miesięcznych ustalają i dokonują tych wpłat w terminie do dnia 28 każdego
miesiąca roku obrotowego za miesiąc poprzedni, na podstawie deklaracji, której
wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Wpłaty z zysku na rzecz budżetu państwa za ostatni miesiąc roku obrotowego
dokonuje się w terminie do dnia 28 tego miesiąca w wysokości jak za miesiąc
poprzedni.
§ 3. 1. Spółki dokonujące wpłat z zysku na rzecz budżetu państwa w okresach
kwartalnych ustalają i dokonują tych wpłat w terminie do 28 dnia miesiąca
następującego po upływie kwartału roku obrotowego, na podstawie deklaracji,
której wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
2. Wpłaty z zysku za ostatni kwartał roku obrotowego dokonuje się w terminie do
dnia 28 ostatniego miesiąca tego kwartału, przy czym zysk ostatniego miesiąca
tego kwartału przyjmuje się w wysokości miesiąca poprzedniego.
§ 4. Jeśli wpłata z zysku dotyczy okresu krótszego od okresu, za jaki spółka
dokonuje wpłat zaliczek, wówczas wpłatę za ten okres łączy się z wpłatą za
następny pełny okres.
§ 5. Spółki są obowiązane dokonać ostatecznego rozliczenia wpłat z zysku do
budżetu państwa w terminie 14 dni po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego, na
podstawie deklaracji, której wzór stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 6. Deklaracje dotyczące wpłat z zysku spółki składają we właściwym miejscowo
urzędzie skarbowym w terminach ustalonych dla dokonania tych wpłat.
§ 7. Spółki, o których mowa w art. 6 ustawy, dokonują wpłat z zysku za okres
pozostawania na liście w przypadającym najbliżej terminie płatności zaliczki.
§ 8. W 1996 r. spółki składają oświadczenia o wyborze okresów wpłacania zaliczki
w terminie 7 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia.
§ 9. Spółki, o których mowa w § 2 ust. 1, dokonują zaliczkowych wpłat z zysku za
miesiące styczeń i luty 1996 r. w najbliższym przypadającym terminie płatności
po wejściu w życie rozporządzenia.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 5 dni od dnia ogłoszenia i ma
zastosowanie od dnia 1 stycznia 1996 r.
Minister Finansów: w.z. K. Kalicki
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PAŃSTWOWEJ KOMISJI WYBORCZEJ
z dnia 20 lutego 1996 r.
o wynikach głosowania i wynikach referendów przeprowadzonych w dniu 18 lutego
1996 r.
(Dz. U. Nr 22, poz. 101)
Na podstawie art. 34 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum
(Dz. U. Nr 99, poz. 487) Państwowa Komisja Wyborcza podaje do wiadomości
publicznej wyniki głosowania i wyniki referendów przeprowadzonych w dniu 18
lutego 1996 r.
I
Wyniki głosowania i wynik referendum przeprowadzonego na podstawie zarządzenia
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 listopada 1995 r. w sprawie
przeprowadzenia referendum o powszechnym uwłaszczeniu obywateli (Dz. U. Nr 138,
poz. 685)
1. Państwowa Komisja Wyborcza na podstawie protokołów zbiorczych wyników
głosowania w województwach, otrzymanych od wszystkich wojewódzkich komisji do
spraw referendum, ustaliła, co następuje:
a) głosowanie przeprowadzono w 22 459 obwodach głosowania,
b) uprawnionych do głosowania było 28 009 715 osób,
c) kart nieważnych oddano 858,
d) karty ważne oddały 9 076 004 osoby, tj. 32,40% uprawnionych (czyli liczba
osób, które wzięły udział w głosowaniu).
2. Państwowa Komisja Wyborcza ustaliła, że na postawione pytanie "Czy jesteś za
przeprowadzeniem powszechnego uwłaszczenia obywateli":
1) głosy nieważne oddało 152 678 głosujących, w tym:
a) postawiło znak w obu kratkach odpowiadających odpowiedziom na postawione
pytanie
57 219 głosujących,
b) nie postawiło znaku w żadnej z kratek odpowiadających odpowiedziom na pytanie
95 459 głosujących,
2) głosy ważne oddało 8 923 326 głosujących, w tym:
a) odpowiedzi "TAK" udzieliło 8 580 129 głosujących,
b) odpowiedzi "NIE" udzieliło 343 197 głosujących.
3. Państwowa Komisja Wyborcza stwierdza, że większość biorących udział w
głosowaniu wynosi 4 538 003 osoby. Na postawione pytanie większość głosujących
(94,54%) udzieliła pozytywnej odpowiedzi ("TAK").
4. Państwowa Komisja Wyborcza stwierdza, że więcej niż połowa uprawnionych do
głosowania, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o
referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487), wynosi 14 004 858 osób. W referendum wzięły
udział, czyli oddały karty ważne, 9 076 004 osoby, co stanowi mniej niż połowę
osób uprawnionych i - 7stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o referendum -
wynik referendum nie jest wiążący.
II
Wyniki głosowania i wynik referendum przeprowadzonego na podstawie uchwały Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie przeprowadzenia
referendum o niektórych kierunkach wykorzystania majątku państwowego (Dz. U. Nr
154, poz. 795).
1. Państwowa Komisja Wyborcza na podstawie protokołów zbiorczych wyników
głosowania w województwach, otrzymanych od wszystkich wojewódzkich komisji do
spraw referendum, ustaliła, co następuje:
a) głosowanie przeprowadzono w 22 459 obwodach głosowania,
b) uprawnionych do głosowania było 28 009 715 osób,
c) kart nieważnych oddano 1 582,
d) karty ważne oddały 9 085 145 osób, tj. 32,44% uprawnionych (czyli liczba
osób, które wzięły udział w głosowaniu).
2. Państwowa Komisja Wyborcza ustaliła, że na postawione pytania:
1. Czy jesteś za tym, aby zobowiązania wobec emerytów i rencistów oraz
pracowników sfery budżetowej, wynikające z orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego,
były zaspokojone z prywatyzowanego majątku państwowego?
1) głosy nieważne oddało 208 221 głosujących, w tym:
a) postawiło znak w obu kratkach odpowiadających odpowiedziom na postawione
pytanie
56 933 głosujących,
b) nie postawiło znaku w żadnej z kratek odpowiadających odpowiedziom na pytanie
151 288 głosujących,
2) głosy ważne oddało 8 876 924 głosujących, w tym:
a) odpowiedzi "TAK" udzieliło 8 439 458 głosujących,
b) odpowiedzi "NIE" udzieliło 437 466 głosujących.
2. Czy jesteś za tym, aby część prywatyzowanego majątku państwowego zasiliła
powszechne fundusze emerytalne?
1) głosy nieważne oddało 216 851 głosujących, w tym:
a) postawiło znak w obu kratkach odpowiadających odpowiedziom na postawione
pytanie
59 676 głosujących,
b) nie postawiło znaku w żadnej z kratek odpowiadających odpowiedziom na pytanie
157 175 głosujących,
2) głosy ważne oddało 8 868 294 głosujących, w tym:
a) odpowiedzi "TAK" udzieliło 8 512 931 głosujących,
b) odpowiedzi "NIE" udzieliło 355 363 głosujących.
3. Czy jesteś za tym, aby zwiększyć wartość świadectw udziałowych Narodowych
Funduszy Inwestycyjnych przez objęcie tym programem dalszych przedsiębiorstw?
1) głosy nieważne oddało 511 019 głosujących, w tym:
a) postawiło znak w obu kratkach odpowiadających odpowiedziom na postawione
pytanie
125 456 głosujących,
b) nie postawiło znaku w żadnej z kratek odpowiadających odpowiedziom na pytanie
385 563 głosujących,
2) głosy ważne oddało 8 574 126 głosujących, w tym:
a) odpowiedzi "TAK" udzieliło 1 985 567 głosujących,
b) odpowiedzi "NIE" udzieliło 6 588 559 głosujących.
4. Czy jesteś za uwzględnieniem w programie uwłaszczeniowym bonów
prywatyzacyjnych?
1) głosy nieważne oddało 299 887 głosujących, w tym:
a) postawiło znak w obu kratkach odpowiadających odpowiedziom na postawione
pytanie
58 938 głosujących,
b) nie postawiło znaku w żadnej z kratek odpowiadających odpowiedziom na pytanie
240 949 głosujących,
2) głosy ważne oddało 8 785 258 głosujących, w tym:
a) odpowiedzi "TAK" udzieliło 8 022 353 głosujących,
b) odpowiedzi "NIE" udzieliło 762 905 głosujących.
3. Państwowa Komisja Wyborcza stwierdza, że większość biorących udział w
głosowaniu wynosi 4 542 573 osoby i w związku z tym:
- na pierwsze pytanie większość głosujących (92,89%) udzieliła pozytywnej
odpowiedzi ("TAK");
- na drugie pytanie większość głosujących (93,70%) udzieliła pozytywnej
odpowiedzi ("TAK");
- na trzecie pytanie większość głosujących (72,52%) udzieliła negatywnej
odpowiedzi ("NIE");
- na czwarte pytanie większość głosujących (88,30%) udzieliła pozytywnej
odpowiedzi ("TAK").
4. Państwowa Komisja Wyborcza stwierdza, że więcej niż połowa uprawnionych do
głosowania, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o
referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487), wynosi 14 004 858 osób. W referendum wzięło
udział, czyli oddało karty ważne, 9 085 145 osób, co stanowi mniej niż połowę
osób uprawnionych i - stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o referendum -
wynik referendum nie jest wiążący.
III
Zestawienia zbiorczych wyników głosowania w województwach stanowią załączniki nr
1 i 2a-2d do niniejszego obwieszczenia.
Przewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej:
W. Łączkowski
Zastępcy Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej:
S. Kosmal, A. Wróblewski
Członkowie Państwowej Komisji Wyborczej:
S. Jaworski, J. Kacprzak, F. Rymarz, Z. Szonert, S. Zabłocki, T. Żyznowski
Zestawienia zbiorczych wyników głosowania w województwach - załączniki nr
1 i 2a-2d dostępne w wersji papierowej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20 lutego 1996 r.
w sprawie ustanowienia czasowego ograniczenia wywozu palet.
(Dz. U. Nr 23, poz. 103)
Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U.
z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się czasowe ograniczenie wywozu
towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia.
2. Ograniczenie wywozu, o którym mowa w ust. 1, polega na obowiązku uzyskania
pozwolenia.
3. Ograniczenie wywozu, o którym mowa w ust. 1, dotyczy towarów:
1) określonych w załączniku do rozporządzenia kodami: PCN 4407 10 91 0, PCN 4407
10 93 0, PCN 4407 10 99 0, mających wymiary:
a) długość 1200 mm, szerokość 80-160 mm, grubość 18-25 mm, albo
b) długość 1140 mm, szerokość 80-160 mm, grubość 18-25 mm,
2) określonych w załączniku do rozporządzenia kodem PCN 4415 20 20 0, które:
a) mają wymiary 800 mm x 1200 mm i których płyty górne wykonane są z 5 desek, z
których 3 deski mają szerokość 145 mm, a 2 deski mają szerokość 100 mm, przy
grubości wszystkich desek od 18 do 25 mm,
b) są oznaczone na środkowym wsporniku znakiem CP-1 i mają wymiary 1200 mm x
1000 mm,
c) są oznaczone na środkowym wsporniku znakiem CP-2 i mają wymiary 1200 mm x 800
mm,
d) są oznaczone na środkowym wsporniku znakiem CP-3 i mają wymiary 1140 mm x
1140 mm,
e) są oznaczone na środkowym wsporniku znakiem CP-5 i mają wymiary 1140 mm x 760
mm.
§ 2. 1. Pozwolenie na wywóz towaru określonego w § 1 ust. 3 pkt 2 lit. a) może
być wydane pod warunkiem oznaczenia towaru:
1) na wsporniku:
a) lewym - jedną z cech kolei europejskich: "CFL", "CD", "DB", "DSB", "FS",
"GYSEV", "HZ", "MAV", "NS", "NSB", "OBB", "PKP", "SBB", "SJ", "SNCB", "SNCF",
"SZ", "VR", "ZSR";
b) środkowym - numerem kodowym producenta;
c) prawym - znakiem "EUR" w owalu, lub
2) na trzech wspornikach z jednej strony wypalonymi znakami "X" wielkości
przekątnych tych wsporników, na głębokość 2 mm, przy szerokości linii 3 mm.
2. Pozwolenie na wywóz towaru wymienionego w § 1 ust. 3 pkt 2 lit. b)-e) może
być wydane pod warunkiem oznaczenia tego towaru w sposób określony w tym
przepisie.
§ 3. Pozwolenie na wywóz towaru określonego w § 2 ust. 1 pkt 1 może być wydane
po przedstawieniu przez podmiot dokonujący obrotu towarowego z zagranicą
oryginału lub potwierdzonej notarialnie kopii dokumentu o udzieleniu
producentowi licencji na produkcję tego towaru.
§ 4. 1. Spełnienie warunków określonych w § 2 i 3 nie wyłącza obowiązku
dochowania wymogów wynikających z przepisów wydanych na podstawie art. 58 pkt 3
ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312
oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434), zwanej dalej "ustawą".
2. W pozwoleniu na wywóz towarów, o których mowa w § 1 ust. 3, mogą być
ustanowione, stosownie do art. 54 ust. 1 ustawy, dodatkowe warunki, poza
określonymi w § 2 i 3, w szczególności dotyczące ceny eksportowej wywożonego
towaru.
§ 5. Ograniczenie wywozu, o którym mowa w § 1, nie dotyczy towarów:
1) zwolnionych od wymogu uzyskania pozwolenia na podstawie art. 12 ustawy,
2) odpowiadających pod względem ilości, rodzaju, wartości lub przeznaczenia
towarom, których przywóz jest wolny od cła i obowiązku uzyskania pozwolenia,
wymienionym w art. 14 ust. 1 pkt 7-18, 26, 30, 35 i 37 ustawy,
3) wywożonych za granicę na czas oznaczony,
4) stanowiących wyposażenie środków transportowych,
5) załadowanych towarem i stanowiących opakowanie lub urządzenie
podnośnikowo--transportowe,
6) tworzących, wraz z towarem, jednostkę ładunkową,
7) wywożonych zgodnie z postanowieniami Konwencji europejskiej dotyczącej
postępowania celnego dla palet używanych w przewozach międzynarodowych,
sporządzonej w Genewie dnia 9 grudnia 1960 r. (Dz. U. z 1969 r. Nr 33, poz. 280
i 281),
8) przywiezionych uprzednio w odprawie celnej ostatecznej i wywożonych za
granicę na zasadach takiej odprawy (reeksport), określonych w § 1 ust. 3 pkt 2
lit. a) i mających oznaczenia na wsporniku:
a) lewym - jedną z cech kolei europejskich: "CFL", "CD", "DB", "DSB", "FS",
"GYSEV", "HZ", "MAV", "NS", "NSB", "OBB", "SBB", "SJ", "SNCB", "SNCF", "SZ",
"VR", "ZSR",
b) środkowym - numer kodowy producenta,
c) prawym - znak "EUR" w owalu.
§ 6. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 26 kwietnia 1995 r. w
sprawie ustanowienia czasowego ograniczenia wywozu palet (Dz. U. Nr 48, poz.
251).
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 20 lutego 1996 r. (poz. 103)
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH CZASOWYMI OGRANICZENIAMI WYWOZU
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
44074407Drewno piłowane wzdłużnie, skrawane lub łuszczone, również
strugane, szlifowane lub łączone na zakładkę, o grubości powyżej 6 mm:
4407 10- Iglaste:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
4407 10 91 0- - - - - Świerkowe gatunki Picea abies Karst lub srebrnej
jodły (Abies alba Mill.)
ex4407 10 91 0Elementy przycięte do rozmiarów palet z pozycji 4415 20 20 0
4407 10 93 0- - - - - Sosnowe z gatunku Pinus sylvestris L.
ex4407 10 93 0Elementy przycięte do rozmiarów palet z pozycji 4415 20 20 0
4407 10 99 0- - - - - Pozostałe
ex4407 10 99 0Elementy przycięte do rozmiarów palet z pozycji 4415 20 20 0
44154415Skrzynie, pudła, klatki, bębny i podobne opakowania drewniane;
drewniane bębny do kabli; palety, palety skrzyniowe i inne platformy
załadunkowe z drewna; nadstawki do palet płaskich:
4415 20- Palety, palety skrzyniowe i inne platformy załadunkowe z drewna;
nadstawki do palet płaskich:
4415 20 20 0- - Palety płaskie; nadstawki do palet płaskich
ex4415 20 20 0Palety płaskie:
a) o wymiarach 800 x 1200 mm i których płyty górne wykonane są z 5 desek,
z których 3 deski mają szerokość 145 mm, a 2 deski mają szerokość 100 mm,
przy grubości wszystkich desek od 18 do 25 mm,
b) oznaczone na środkowym wsporniku znakiem CP-1 i mające wymiary 1200 mm
x 1000 mm,
c) oznaczone na środkowym wsporniku znakiem CP-2 i mające wymiary 1200 mm
x 800 mm,
d) oznaczone na środkowym wsporniku znakiem CP-3 i mające wymiary 1140 mm
x 1140 mm,
e) oznaczone na środkowym wsporniku znakiem CP-5 i mające wymiary 1140 mm
x 760 mm.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20 lutego 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie odstąpienia od publicznego trybu wniesienia
przedsiębiorstwa państwowego "Fabryka Samochodów Osobowych" w Warszawie do
spółki.
(Dz. U. Nr 23, poz. 104)
Na podstawie art. 23 ust. 2 w związku z art. 41 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o
prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr
60, poz. 253, Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz.
685) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 listopada 1995 r. w sprawie
odstąpienia od publicznego trybu wniesienia przedsiębiorstwa państwowego
"Fabryka Samochodów Osobowych" w Warszawie do spółki (Dz. U. Nr 134, poz. 660) w
§ 1 wprowadza się następujące zmiany:
1) dotychczasową treść § 1 oznacza się jako ust. 1 i dodaje się na końcu zdania
wyrazy "z wyjątkiem, o którym mowa w ust. 2.",
2) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Zorganizowana część mienia przedsiębiorstwa państwowego «Fabryka Samochodów
Osobowych» w Warszawie, stanowiąca zespół Zamkowo-Parkowy w Krasiczynie oraz
udziały w General Motors Poland Sp. z o.o., zostanie wniesiona do Agencji
Rozwoju Przemysłu S.A.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 23 lutego 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie oznaczania wyrobów znakami akcyzy.
(Dz. U. Nr 23, poz. 105)
Na podstawie art. 1 ust. 2, art. 5 ust. 6, art. 6 ust. 5 pkt 1, art. 7 ust. 6
pkt 1, art. 8 ust. 3, art. 12 ust. 2, art. 13 ust. 4, art. 17 i art. 19 ust. 2
ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy
(Dz. U. Nr 127, poz. 584) i art. 9 pkt 4, art. 12 pkt 2 i art. 26 ust. 3 ustawy
z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108,
poz. 486 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426) oraz
art. 6 ust. 10 pkt 2 i art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku
od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz.
127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz.
231 i Nr 142, poz. 702 i 703) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 19 lutego 1994 r. w sprawie
oznaczania wyrobów znakami akcyzy (Dz. U. Nr 26, poz. 93, Nr 43, poz. 167, Nr
71, poz. 313 i Nr 127, poz. 629 oraz z 1995 r. Nr 135, poz. 664 i Nr 148, poz.
723) w § 1 wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 1:
a) w pkt 2 kropkę na końcu zdania zastępuje się przecinkiem,
b) dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
"3) z dniem 1 marca 1996 r. - w stosunku do wyrobów przemysłu spirytusowego i
drożdżowego (SWW 2449-5, -9).";
2) w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) wyroby przemysłu spirytusowego i drożdżowego (SWW 2441, 2442, 2444, 2449-1,
-2, -3, -4)".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: wz. K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 20 lutego 1996 r.
w sprawie utworzenia i zniesienia sądów wojskowych oraz określenia ich siedzib i
obszarów właściwości.
(Dz. U. Nr 23, poz. 106)
Na podstawie art. 6 § 2 i 3 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o ustroju sądów
wojskowych (Dz. U. Nr 23, poz. 166, z 1989 r. Nr 73, poz. 436, z 1991 r. Nr 113,
poz. 491, z 1995 r. Nr 89, poz. 443 i z 1996 r. Nr 7, poz. 44) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Z dniem 1 lipca 1996 r. tworzy się następujące wojskowe sądy okręgowe i
określa ich siedziby oraz obszary właściwości:
1) Wojskowy Sąd Okręgowy w Poznaniu - dla województw objętych właściwością
wojskowych sądów garnizonowych w Bydgoszczy, Gdyni, Poznaniu, Szczecinie i
Wrocławiu;
2) Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie - dla województw objętych właściwością
wojskowych sądów garnizonowych w Krakowie, Lublinie, Olsztynie i Warszawie.
2. Z dniem 1 lipca 1996 r. tworzy się następujące wojskowe sądy garnizonowe i
określa ich siedziby oraz obszary właściwości:
1) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Bydgoszczy - dla województw bydgoskiego,
konińskiego, pilskiego, płockiego, toruńskiego i włocławskiego;
2) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Gdyni - dla województw gdańskiego i słupskiego;
3) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Krakowie - dla województw bielskiego,
częstochowskiego, katowickiego, kieleckiego, krakowskiego, nowosądeckiego i
tarnowskiego;
4) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Lublinie - dla województw chełmskiego,
krośnieńskiego, lubelskiego, przemyskiego, rzeszowskiego, tarnobrzeskiego i
zamojskiego;
5) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Olsztynie - dla województw ciechanowskiego,
elbląskiego, łomżyńskiego, olsztyńskiego, ostrołęckiego i suwalskiego;
6) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Poznaniu - dla województw gorzowskiego,
leszczyńskiego, poznańskiego i zielonogórskiego;
7) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Szczecinie - dla województw koszalińskiego i
szczecińskiego,
8) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Warszawie - dla województw bialskopodlaskiego,
białostockiego, łódzkiego, piotrkowskiego, radomskiego, siedleckiego,
skierniewickiego i warszawskiego;
9) Wojskowy Sąd Garnizonowy we Wrocławiu - dla województw jeleniogórskiego,
kaliskiego, legnickiego, opolskiego, sieradzkiego, wałbrzyskiego i
wrocławskiego.
3. Z dniem 1 lipca 1996 r. tworzy się Wydział Zamiejscowy w Zielonej Górze
Wojskowego Sądu Garnizonowego w Poznaniu dla rozpoznawania spraw z województwa
zielonogórskiego.
§ 2. 1. Z dniem 30 czerwca 1996 r. znosi się następujące wojskowe sądy okręgowe
i równorzędne:
1) Sąd Marynarki Wojennej w Gdyni;
2) Sąd Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy;
3) Sąd Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu;
4) Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego w Warszawie;
5) Sąd Wojsk Lotniczych w Poznaniu.
2. Z dniem 30 czerwca 1996 r. znosi się następujące wojskowe sądy garnizonowe:
1) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Katowicach;
2) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Koszalinie;
3) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Łodzi;
4) Wojskowy Sąd Garnizonowy w Zielonej Górze.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 20 lutego 1996 r.
w sprawie szczegółowych zasad i trybu zwrotu kosztów dojazdu do miejscowości, w
której pełnią czynną służbę wojskową żołnierze zawodowi, i szczegółowych zasad
ustalania wysokości oraz trybu przyznawania świadczenia finansowego
umożliwiającego pokrycie kosztów najmu lokalu mieszkalnego.
(Dz. U. Nr 23, poz. 107)
Na podstawie art. 48 ust. 2 i art. 49 ust. 6 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o
zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433)
zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Zwrot kosztów dojazdu do miejscowości, w której żołnierze zawodowi pełnią czynną
służbę wojskową
§ 1. 1. Żołnierzowi zawodowemu, spełniającemu warunki określone w art. 48 ust. 1
ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433), zwanej dalej "ustawą", przysługuje zwrot
kosztów dojazdu najdogodniejszym publicznym środkiem transportu, w wysokości
ceny miesięcznego biletu imiennego na ten środek.
2. Jeżeli żołnierz zawodowy dojeżdża środkiem transportu kolejowego, przysługuje
mu zwrot kosztów dojazdu w wysokości ceny miesięcznego biletu imiennego na
przejazd w klasie drugiej pociągu osobowego.
3. Jeżeli żołnierz zawodowy dojeżdża prywatnym pojazdem mechanicznym, zwrotu
dokonuje się w wysokości ceny kolejowego imiennego biletu miesięcznego na
przejazd w klasie drugiej pociągu osobowego, przewidzianej dla odległości
drogowej między miejscowością, w której żołnierz zamieszkuje, a miejscowością, w
której pełni czynną służbę wojskową.
§ 2. 1. Zwrot kosztów dojazdu nie przysługuje, jeżeli:
1) żołnierz zawodowy w służbie stałej odmówił przyjęcia osobnej kwatery stałej w
miejscowości, w której pełni czynną służbę wojskową, przydzielonej zgodnie z
przysługującymi normami powierzchni mieszkalnej,
2) organy wojskowe wykupiły uprawnienia do bezpłatnego przejazdu środkami
publicznego transportu zbiorowego lub zapewniają nieodpłatny przewóz.
2. Nie podlegają zwrotowi koszty dojazdu od i do stacji (przystanku) w obrębie
miejscowości, z której żołnierz zawodowy dojeżdża, oraz w miejscowości, w której
pełni czynną służbę wojskową.
§ 3. 1. Zwrotu kosztów dojazdu dokonuje dyrektor oddziału terenowego (Oddziału
Rejonowego Garnizonu Warszawa) Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, zwanej dalej
"Agencją", na podstawie pisemnego oświadczenia żołnierza zawodowego o
dojeżdżaniu do miejscowości, w której pełni czynną służbę wojskową,
potwierdzonego przez dowódcę jednostki wojskowej.
2. Organy wymienione w ust. 1 mogą żądać udokumentowania oświadczenia składanego
przez żołnierza zawodowego.
3. Odmowa zwrotu kosztów dojazdu następuje w formie decyzji.
§ 4. 1. Zwrotu kosztów dojazdu dokonuje się miesięcznie z dołu, po upływie
miesiąca, za który przysługuje ten zwrot.
2. Żołnierz zawodowy jest obowiązany zawiadomić pisemnie dyrektora oddziału
terenowego (Oddziału Rejonowego Garnizonu Warszawa) Agencji, który dokonuje
zwrotu kosztów dojazdu, o zaistnieniu okoliczności, o których mowa w § 2 ust. 1.
Rozdział 2
Świadczenia finansowe umożliwiające pokrycie kosztów najmu lokalu mieszkalnego
§ 5. 1. Decyzję o przyznaniu i wysokości świadczenia finansowego umożliwiającego
pokrycie kosztów najmu lokalu mieszkalnego, na wniosek żołnierza zawodowego,
wydaje dyrektor oddziału terenowego (Oddziału Rejonowego Garnizonu Warszawa)
Agencji.
2. Do wniosku o przyznanie świadczenia, o którym mowa w ust. 1, dołącza się
umowę najmu (podnajmu) lokalu mieszkalnego, w której powinny być określone:
1) powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego,
2) wysokość czynszu wolnego i terminy jego płatności,
3) czy żołnierz zawodowy, jako najemca (podnajemca), poza czynszem wolnym ponosi
opłaty za energię elektryczną i cieplną, gaz, wodę oraz inne świadczenia.
§ 6. 1. Dyrektor oddziału terenowego (Oddziału Rejonowego Garnizonu Warszawa)
Agencji ustala i ogłasza średnie koszty najmu 1 m2 powierzchni użytkowej lokalu
mieszkalnego w danym garnizonie, bez uwzględnienia opłat, o których mowa w § 5
ust. 2 pkt 3.
2. Średni koszt najmu, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie cen
rynkowych stosowanych w danym garnizonie.
3. Ustalenia i ogłoszenia średnich kosztów najmu dokonuje się co najmniej raz w
roku.
4. Ogłoszenia średnich kosztów najmu dokonuje się w sposób zwyczajowo przyjęty w
danym garnizonie oraz informację w tej sprawie wywiesza się w siedzibie
właściwego oddziału terenowego (Oddziału Rejonowego Garnizonu Warszawa) Agencji.
§ 7. 1. Przy ustalaniu wysokości świadczenia, o którym mowa w § 5 ust. 1,
uwzględnia się:
1) uprawnienia żołnierza zawodowego w służbie stałej do powierzchni użytkowej
osobnej kwatery stałej, którą oblicza się przez pomnożenie maksymalnej
powierzchni mieszkalnej jemu przysługującej przez wskaźnik 1,66,
2) uprawnienia żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej do powierzchni
użytkowej lokalu mieszkalnego, którą oblicza się przez pomnożenie liczby
członków rodziny przez 7 m2 powierzchni mieszkalnej i wskaźnik 1,66,
3) wysokość czynszu, jaki żołnierz zawodowy wnosiłby, gdyby mieszkanie to było
osobną kwaterą stałą,
4) wynikający z umowy czynsz za najem (podnajem) 1 m2 powierzchni użytkowej
lokalu mieszkalnego.
2. Jeżeli wynajmowany lokal mieszkalny nie jest większy od maksymalnej
powierzchni użytkowej należnej żołnierzowi zawodowemu, wysokość świadczenia
oblicza się przez pomnożenie powierzchni użytkowej tego lokalu przez średni
koszt najmu 1 m2 tej powierzchni w danym garnizonie, a następnie odjęcie czynszu
regulowanego i innych opłat, jakie żołnierz uiszczałby, gdyby ten lokal stanowił
kwaterę.
3. Jeżeli wynajmowany lokal mieszkalny jest większy od maksymalnej powierzchni
użytkowej należnej żołnierzowi zawodowemu, wysokość świadczenia oblicza się
przez pomnożenie maksymalnej powierzchni użytkowej należnej żołnierzowi przez
średni koszt najmu 1 m2 tej powierzchni w danym garnizonie, a następnie odjęcie
czynszu regulowanego i innych opłat, jakie żołnierz uiszczałby, gdyby lokal ten
stanowił kwaterę.
4. W wypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3, nie odejmuje się opłat, o których
mowa w tych przepisach, jeżeli umowa najmu (podnajmu) przewiduje, że żołnierz
zawodowy będzie uiszczał opłaty określone w § 5 ust. 2 pkt 3 niezależnie od
ustalonego czynszu wolnego.
5. Wysokość świadczenia nie może być wyższa od czynszu wolnego określonego w
umowie najmu (podnajmu).
§ 8. 1. Świadczenie, o którym mowa w § 5 ust. 1, wypłaca się w terminie
umożliwiającym dotrzymanie warunku umowy najmu (podnajmu) w zakresie płatności
czynszu wolnego.
2. Świadczenie wypłaca się za okres do jednego roku z góry, jeżeli wynika to z
umowy najmu (podnajmu).
3. W wypadku określonym w ust. 2, jeżeli żołnierz zawodowy utracił uprawnienie
do świadczenia umożliwiającego pokrycie kosztów najmu (podnajmu) lokalu
mieszkalnego albo przestał faktycznie zamieszkiwać w wynajętym (podnajętym)
lokalu, jest obowiązany do zwrotu odpowiedniej części otrzymanego świadczenia,
licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu, w którym utracił
uprawnienia lub opuścił lokal.
Rozdział 3
Przepisy końcowe
§ 9. 1. Agencja może wypłacać żołnierzom zawodowym świadczenia, o których mowa w
rozporządzeniu, poprzez oddziały gospodarcze jednostek wojskowych.
2. Szczegółowe zasady i tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1,
określają porozumienia zawarte między organami Agencji a właściwymi organami
wojskowymi.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
stycznia 1996 r.
Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 22 lutego 1996 r.
w sprawie wysokości składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
(Dz. U. Nr 23, poz. 108)
Na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń
pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz.
1, z 1995 r. Nr 87, poz. 435 i z 1996 r. Nr 5, poz. 34) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Składka na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wynosi od marca
1996 r. 0,2% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 1996 r. i obowiązuje do dnia
31 grudnia 1996 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 23 lutego 1996 r.
w sprawie określenia niektórych spraw, w których pozwolenia na wywóz będą
wydawały organy celne.
(Dz. U. Nr 23, poz. 109)
Na podstawie art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz.
U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Organy celne będą wydawały pozwolenia na wywóz palet płaskich, określonych
kodem PCN 4415 20 20 0, w stosunku do których zostały ustanowione czasowe
ograniczenia wywozu w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1996 r. w
sprawie ustanowienia czasowego ograniczenia wywozu palet (Dz. U. Nr 23, poz.
103).
§ 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z
dnia 4 maja 1995 r. w sprawie określenia niektórych spraw, w których pozwolenia
na wywóz będą wydawały organy celne (Dz. U. Nr 48, poz. 254).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 1996 r.
Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: J. Buchacz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 2 lutego 1996 r.
o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw.
(Dz. U. Nr 24, poz. 110)
Art. 1. W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. Nr 24, poz.
141, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1981 r. Nr 6, poz. 23, z 1982 r Nr 31, poz.
214, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 35, poz. 162, z 1986 r. Nr 42, poz. 201, z
1987 r. Nr 21, poz. 124, z 1988 r. Nr 20, poz. 134, z 1989 r. Nr 20, poz. 107 i
Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 43, poz. 251 i Nr 55, poz. 319, z
1991 r. Nr 53, poz. 226 i Nr 55, poz. 236 i 237 z 1994 r. Nr 113, poz. 547 oraz
z 1995 r. Nr 16, poz. 77) wprowadza się następujące zmiany:
1) skreśla się preambułę;
2) art. 1 otrzymuje brzmienie:
"Art. 1. Kodeks pracy określa prawa i obowiązki pracowników i pracodawców.";
3) art. 3 otrzymuje brzmienie:
"Art. 3. Pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała
osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one
pracowników.";
4) po art. 3 dodaje się art. 31 w brzmieniu:
"Art. 31. § 1. Za pracodawcę będącego jednostką organizacyjną czynności w
sprawach z zakresu prawa pracy dokonuje osoba lub organ zarządzający tą
jednostką albo inna wyznaczona do tego osoba.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do pracodawcy będącego osobą fizyczną,
jeżeli nie dokonuje on osobiście czynności, o których mowa w tym przepisie.";
5) skreśla się art. 4;
6) w art. 6 w § 2 wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje się
wyrazami "Rzeczypospolitej Polskiej";
7) skreśla się art. 7;
8) w art. 8 w zdaniu pierwszym skreśla się wyrazy "w Polskiej Rzeczypospolitej
Ludowej";
9) art. 9 otrzymuje brzmienie:
"Art. 9. § 1. Ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się
przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych,
określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia
układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych,
regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.
§ 2. Postanowienia układów zbiorowych pracy i porozumień zbiorowych oraz
regulaminów i statutów nie mogą być mniej korzystne dla pracowników niż przepisy
Kodeksu pracy oraz innych ustaw i aktów wykonawczych.
§ 3. Postanowienia regulaminów i statutów nie mogą być mniej korzystne dla
pracowników niż postanowienia układów zbiorowych pracy i porozumień
zbiorowych.";
10) art. 10 otrzymuje brzmienie:
"Art. 10. § 1. Każdy ma prawo do swobodnie wybranej pracy. Nikomu, z wyjątkiem
przypadków określonych w ustawie, nie można zabronić wykonywania zawodu.
§ 2. Państwo określa minimalną wysokość wynagrodzenia za pracę.
§ 3. Państwo prowadzi politykę zmierzającą do pełnego produktywnego
zatrudnienia";
11) w art. 11 wyrazy "zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcy";
12) po art. 11 dodaje się art. 111-113 w brzmieniu:
"Art. 111. Pracodawca jest obowiązany szanować godność i inne dobra osobiste
pracownika.
Art. 112. Pracownicy mają równe prawa z tytułu jednakowego wypełniania takich
samych obowiązków; dotyczy to w szczególności równego traktowania mężczyzn i
kobiet w dziedzinie pracy.
Art. 113. Jakakolwiek dyskryminacja w stosunkach pracy, w szczególności ze
względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, narodowość, przekonania,
zwłaszcza polityczne lub religijne, oraz przynależność związkową - jest
niedopuszczalna";
13) skreśla się art. 12;
14) art. 13 otrzymuje brzmienie:
"Art. 13. Pracownik ma prawo do godziwego wynagrodzenia za pracę. Warunki
realizacji tego prawa określają przepisy prawa pracy oraz polityka państwa w
dziedzinie płac, w szczególności poprzez ustalanie najniższego wynagrodzenia za
pracę.";
15) w art. 15 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca";
16) art. 16 otrzymuje brzmienie:
"Art. 16. Pracodawca, stosownie do możliwości i warunków, zaspokaja bytowe,
socjalne i kulturalne potrzeby pracowników.";
17) w art. 17 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca";
18) w art. 18 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Postanowienia umów o pracę oraz innych aktów, na których podstawie
powstaje stosunek pracy, nie mogą być mniej korzystne dla pracownika niż
przepisy prawa pracy.";
19) po art. 18 dodaje się art. 181-183 w brzmieniu:
"Art. 181. § 1. Pracownicy i pracodawcy, w celu reprezentacji i obrony swoich
praw i interesów, mają prawo tworzyć organizacje i przystępować do tych
organizacji.
§ 2. Zasady tworzenia i działania organizacji, o których mowa w § 1, określa
ustawa o związkach zawodowych, ustawa o organizacjach pracodawców oraz inne
przepisy prawa.
Art. 182. Pracownicy uczestniczą w zarządzaniu zakładem pracy w zakresie i na
zasadach określonych w odrębnych przepisach.
Art. 183. Pracodawcy oraz organy administracji są obowiązani tworzyć warunki
umożliwiające korzystanie z uprawnień określonych w przepisach, o których mowa w
art. 181 i 182.";
20) w dziale pierwszym po rozdziale II dodaje się rozdział IIa w brzmieniu:
"Rozdział IIa
Nadzór i kontrola przestrzegania prawa pracy
Art. 184. § 1. Nadzór i kontrolę przestrzegania prawa pracy, w tym przepisów i
zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, sprawuje Państwowa Inspekcja Pracy.
§ 2. Nadzór i kontrolę przestrzegania zasad, przepisów higieny pracy i warunków
środowiska pracy sprawuje Państwowa Inspekcja Sanitarna.
§ 3. Organizację i zakres działania inspekcji, o których mowa w § 1 i 2,
określają odrębne przepisy.
Art. 185. § 1. Społeczną kontrolę przestrzegania prawa pracy, w tym przepisów i
zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, sprawuje społeczna inspekcja pracy.
§ 2. Organizację, zadania i uprawnienia społecznej inspekcji pracy oraz zasady
jej współdziałania z Państwową Inspekcją Pracy i innymi państwowymi organami
nadzoru i kontroli określają odrębne przepisy.";
21) skreśla się w dziale pierwszym rozdział III;
22) w art. 22:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania
pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, a
pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.";
b) po § 1 dodaje się § 11 w brzmieniu:
"§ 11. Zatrudnienie w warunkach określonych w § 1 jest zatrudnieniem na
podstawie stosunku pracy, bez względu na nazwę zawartej przez strony umowy.";
23) skreśla się art. 23;
24) art. 231 otrzymuje brzmienie:
"Art. 231. § 1. W razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego
pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy,
z zastrzeżeniem przepisów § 5.
§ 2. Za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, powstałe przed przejściem
części zakładu pracy na innego pracodawcę, dotychczasowy i nowy pracodawca
odpowiadają solidarnie.
§ 3. O przejściu zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę i
wynikających z tego skutkach dla przejmowanych pracowników w zakresie ich
stosunków pracy pracodawca jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić pracowników
na piśmie, w terminie poprzedzającym dokonanie tych zmian.
§ 4. W terminie jednego miesiąca od zawiadomienia przewidzianego w § 3 pracownik
może bez wypowiedzenia, za siedmiodniowym uprzedzeniem, rozwiązać stosunek
pracy. Rozwiązanie stosunku pracy w tym trybie powoduje dla pracownika skutki,
jakie przepisy prawa pracy wiążą z rozwiązaniem stosunku pracy przez pracodawcę
za wypowiedzeniem.
§ 5. Pracodawca, z dniem przejęcia zakładu pracy lub jego części, jest
obowiązany zaproponować nowe warunki pracy i płacy pracownikom świadczącym
dotychczas pracę na innej podstawie niż umowa o pracę oraz wskazać termin, nie
krótszy niż 7 dni, do którego pracownicy mogą złożyć oświadczenie o przyjęciu
lub odmowie przyjęcia proponowanych warunków. W razie nieuzgodnienia nowych
warunków pracy i płacy dotychczasowy stosunek pracy rozwiązuje się z upływem
okresu równego okresowi wypowiedzenia, liczonego od dnia, w którym pracownik
złożył oświadczenie o odmowie przyjęcia proponowanych warunków, lub od dnia, do
którego mógł złożyć takie oświadczenie. Przepis § 4 zdanie drugie stosuje się
odpowiednio.";
25) po art. 231 dodaje się art. 232 w brzmieniu:
"Art. 232. Jeżeli przepisy prawa pracy przewidują współdziałanie pracodawcy z
zakładową organizacją związkową w indywidualnych sprawach ze stosunku pracy,
pracodawca ma obowiązek współdziałać w takich sprawach z zakładową organizacją
związkową reprezentującą pracownika z tytułu jego członkostwa w związku
zawodowym albo wyrażenia zgody na obronę praw pracownika nie zrzeszonego w
związku - zgodnie z ustawą o związkach zawodowych.";
26) skreśla się art. 24;
27) w art. 25 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Każda z umów, o których mowa w § 1, może być poprzedzona umową o pracę na
okres próbny, nie przekraczający 3 miesięcy.";
28) po art. 25 dodaje się art. 251 w brzmieniu:
"Art. 251. Zawarcie kolejnej umowy o pracę na czas określony jest równoznaczne w
skutkach prawnych z zawarciem umowy o pracę na czas nie określony, jeżeli
poprzednio strony dwukrotnie zawarły umowę o pracę na czas określony na
następujące po sobie okresy, o ile przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a
nawiązaniem kolejnej umowy o pracę nie przekroczyła jednego miesiąca.";
29) skreśla się art. 27;
30) w art. 29:
a) w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) rodzaj pracy i miejsce jej wykonywania oraz termin rozpoczęcia pracy,"
b) skreśla się § 2,
c) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Jeżeli umowa o pracę nie została zawarta na piśmie, pracodawca powinien
niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 7 dni od dnia rozpoczęcia pracy,
potwierdzić pracownikowi na piśmie rodzaj umowy i jej warunki.";
31) w art. 30:
a) po § 2 dodaje się § 21 w brzmieniu:
"§ 21. Okres wypowiedzenia umowy o pracę obejmujący tydzień lub miesiąc albo ich
wielokrotność kończy się odpowiednio w sobotę lub w ostatnim dniu miesiąca.",
b) § 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. W oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas
nie określony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być
wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy.",
c) po § 4 dodaje się § 5 w brzmieniu:
"§ 5. W oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę lub jej
rozwiązaniu bez wypowiedzenia powinno być zawarte pouczenie o przysługującym
pracownikowi prawie odwołania do sądu pracy.";
32) skreśla się art. 31;
33) art. 34 otrzymuje brzmienie:
"Art. 34. Okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na okres próbny wynosi:
1) 3 dni robocze, jeżeli okres próbny nie przekracza 2 tygodni,
2) 1 tydzień, jeżeli okres próbny jest dłuższy niż 2 tygodnie,
3) 2 tygodnie, jeżeli okres próbny wynosi 3 miesiące.";
34) w art. 36:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest
uzależniony od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy i wynosi:
1) 2 tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy,
2) 1 miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy,
3) 3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata.",
b) po § 1 dodaje się § 11 w brzmieniu:
"§ 11. Do okresu zatrudnienia, o którym mowa w § 1, wlicza się pracownikowi
okres zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy, jeżeli zmiana pracodawcy nastąpiła
na zasadach określonych w art. 231, a także w innych przypadkach, gdy z mocy
odrębnych przepisów nowy pracodawca jest następcą prawnym w stosunkach pracy
nawiązanych przez pracodawcę poprzednio zatrudniającego tego pracownika.",
c) skreśla się § 2-4;
35) w art. 361 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Jeżeli wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę zawartej na czas nie
określony następuje z powodu ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy albo
zmniejszenia zatrudnienia z przyczyn dotyczących pracodawcy, określonych w
odrębnych przepisach, pracodawca może, w celu wcześniejszego rozwiązania umowy o
pracę, skrócić okres trzymiesięcznego wypowiedzenia, najwyżej jednak do jednego
miesiąca; w takim przypadku pracownikowi przysługuje odszkodowanie w wysokości
wynagrodzenia za pozostałą część okresu wypowiedzenia.";
36) w art. 37 w § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) 3 dni robocze - w okresie trzymiesięcznego wypowiedzenia, także w przypadku
jego skrócenia na podstawie art. 361 § 1.";
37) w art. 38:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. O zamiarze wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę zawartej na czas nie
określony pracodawca zawiadamia na piśmie reprezentującą pracownika zakładową
organizację związkową, podając przyczynę uzasadniającą rozwiązanie umowy.",
b) w § 2 wyrazy "kierownikowi zakładu" zastępuje się wyrazem "pracodawcy",
c) w § 3 wyrazy "kierownik zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca",
d) w § 5 skreśla się wyraz "ogólnokrajowej", zaś wyrazy "kierownik zakładu
pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca";
38) w art. 39 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca";
39) art. 40 otrzymuje brzmienie:
"Art. 40. Przepisu art. 39 nie stosuje się w razie uzyskania przez pracownika
prawa do renty z tytułu zaliczenia do I lub II grupy inwalidów.";
40) w art. 41 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca" oraz
skreśla się wyraz "zakład";
41) w art. 411 w § 1 i 2 wyrazy "zakładu pracy" zastępuje się wyrazem
"pracodawcy";
42) w art. 42 w § 3 i 4 wyrazy "zakładu pracy" zastępuje się wyrazem
"pracodawcy";
43) art. 43 otrzymuje brzmienie:
"Art. 43. Pracodawca może wypowiedzieć warunki pracy lub płacy pracownikowi, o
którym mowa w art. 39, jeżeli wypowiedzenie stało się konieczne ze względu na:
1) wprowadzenie nowych zasad wynagradzania dotyczących ogółu pracowników
zatrudnionych u danego pracodawcy lub tej ich grupy, do której pracownik należy,
2) stwierdzoną orzeczeniem lekarskim utratę zdolności do wykonywania
dotychczasowej pracy albo niezawinioną przez pracownika utratę uprawnień
koniecznych do jej wykonywania.";
44) w dziale drugim w rozdziale II w tytule oddziału 4 wyrazy "zakład pracy"
zastępuje się wyrazem "pracodawcę";
45) w art. 44 wyrazy "komisji odwoławczej do spraw pracy, o której" zastępuje
się wyrazami "sądu pracy, o którym";
46) w art. 45:
a) w § 1 wyraz "sąd" zastępuje się wyrazami "sąd pracy",
b) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za
bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego
żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o
odszkodowaniu.",
c) w § 3 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "chyba że
uwzględnienie żądania pracownika przywrócenia do pracy jest niemożliwe z
przyczyn określonych w art. 411; w takim przypadku sąd pracy orzeka o
odszkodowaniu.";
47) w art. 47 skreśla się oznaczenie § 1 oraz skreśla się § 2;
48) w art. 48:
a) w § 1 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca",
b) w § 2:
- w zdaniu pierwszym wyrazy "w innym zakładzie pracy" zastępuje się wyrazami "u
innego pracodawcy" oraz wyrazy "z tym zakładem" zastępuje się wyrazami "z tym
pracodawcą",
- w zdaniu drugim wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcę";
49) w art. 49 skreśla się zdanie drugie;
50) w art. 52:
a) w § 1:
- na początku zdania wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca",
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków
pracowniczych,"
b) w § 2 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcę",
c) w § 3 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"Pracodawca podejmuje decyzję w sprawie rozwiązania umowy po zasięgnięciu opinii
reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej, którą zawiadamia o
przyczynie uzasadniającej rozwiązanie umowy.";
51) w art. 53:
a) w § 1:
- na początku zdania wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca",
- w pkt 1 w lit. a) i w lit. b) wyrazy "w tym zakładzie" zastępuje się wyrazami
"u danego pracodawcy",
b) § 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. Przepisy art. 36 § 11 i art. 52 § 3 stosuje się odpowiednio.",
c) w § 5 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca" oraz wyrazy
"do zakładu" zastępuje się wyrazami "do pracy";
52) skreśla się art. 54;
53) w art. 55:
a) w § 1 wyrazy "zakład społecznej służby zdrowia stwierdzi" zastępuje się
wyrazami "zostanie wydane orzeczenie lekarskie stwierdzające" oraz wyrazy
"zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca",
b) po § 1 dodaje się § 11 w brzmieniu:
"§ 11. Pracownik może rozwiązać umowę o pracę w trybie określonym w § 1 także
wtedy, gdy pracodawca dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków
wobec pracownika; w takim przypadku pracownikowi przysługuje odszkodowanie w
wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia, a jeżeli umowa o pracę została
zawarta na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy - w wysokości
wynagrodzenia za okres 2 tygodni.",
c) w § 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Przepis art. 52 § 2 stosuje się odpowiednio.",
d) w § 3 wyrazy "w § 1" zastępuje się wyrazami "w § 1 i 11" oraz wyrazy "zakład
pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcę";
54) w dziale drugim w rozdziale II w tytule oddziału 6 wyrazy "zakład pracy"
zastępuje się wyrazem "pracodawcę";
55) w art. 56:
a) dotychczasową treść oznacza się jako § 1, zaś w zdaniu drugim wyrazy "komisja
odwoławcza do spraw pracy" zastępuje się wyrazami "sąd pracy",
b) po § 1 dodaje się § 2 w brzmieniu:
"§ 2. Przepisy art. 45 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio.";
56) w art. 57 skreśla się § 3;
57) w art. 59 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcę";
58) w art. 60 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca";
59) po art. 61 dodaje się oddział 6a w brzmieniu:
"Oddział 6a
Uprawnienia pracodawcy w razie nieuzasadnionego rozwiązania przez pracownika
umowy o pracę bez wypowiedzenia
Art. 611. W razie nieuzasadnionego rozwiązania przez pracownika umowy o pracę
bez wypowiedzenia na podstawie art. 55 § 11, pracodawcy przysługuje roszczenie o
odszkodowanie. O odszkodowaniu orzeka sąd pracy.
Art. 612. § 1. Odszkodowanie, o którym mowa w art. 611, przysługuje w wysokości
wyrządzonej szkody, jednakże nie może ono przewyższać wynagrodzenia pracownika
za okres wypowiedzenia, a w przypadku rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas
określony lub na czas wykonania określonej pracy - wynagrodzenia za okres 2
tygodni.
§ 2. W razie orzeczenia przez sąd pracy o odszkodowaniu, przepisu art. 55 § 3
nie stosuje się.";
60) skreśla się art. 62;
61) po art. 63 dodaje się art. 631 i 632 w brzmieniu:
"Art. 631. § 1. Z dniem śmierci pracownika stosunek pracy wygasa.
§ 2. Prawa majątkowe ze stosunku pracy przechodzą po śmierci pracownika, w
równych częściach, na małżonka oraz inne osoby spełniające warunki wymagane do
uzyskania renty rodzinnej w myśl przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym
pracowników i ich rodzin. W razie braku takich osób prawa te wchodzą do spadku.
Art. 632. § 1. Z dniem śmierci pracodawcy umowy o pracę z pracownikami wygasają,
z zastrzeżeniem przepisu § 3.
§ 2. Pracownikowi, którego umowa o pracę wygasła z przyczyn określonych w § 1,
przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia, a w
przypadku zawarcia umowy o pracę na czas określony lub na czas wykonania
określonej pracy - w wysokości wynagrodzenia za okres 2 tygodni.
§ 3. Przepis § 1 nie ma zastosowania w razie przejęcia pracownika przez nowego
pracodawcę na zasadach określonych w art. 231.";
62) skreśla się art. 64 i 65;
63) w art. 66:
a) w § 1 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca",
b) w § 2 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca";
64) w art. 67 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"W razie naruszenia przez pracodawcę przepisów niniejszego oddziału,
pracownikowi przysługuje prawo odwołania do sądu pracy.";
65) w art. 68:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Stosunek pracy nawiązuje się na podstawie powołania w przypadkach
określonych w odrębnych przepisach albo w przepisach wydanych na podstawie art.
298.";
b) skreśla się § 2;
66) w art. 683 wyrazy "z innym zakładem pracy" zastępuje się wyrazami "z innym
pracodawcą" oraz wyraz "zakład" zastępuje się wyrazem "pracodawcę";
67) w art. 71 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca";
68) w art. 72 § 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. W razie naruszenia przepisów § 1-3, pracownikowi przysługuje prawo
odwołania do sądu pracy.";
69) w art. 74 wyrazy "do zakładu pracy" zastępuje się wyrazami "do pracy u
pracodawcy";
70) w art. 77 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Stosunek pracy na podstawie spółdzielczej umowy o pracę reguluje ustawa -
Prawo spółdzielcze, a w zakresie nie uregulowanym odmiennie tą ustawą stosuje
się odpowiednio przepisy Kodeksu pracy.";
71) w dziale trzecim dodaje się nowy rozdział I w brzmieniu:
"Rozdział I
Ustalanie wynagrodzenia za pracę i innych świadczeń związanych z pracą
Art. 771. Warunki wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń
związanych z pracą ustalają układy zbiorowe pracy, zgodnie z przepisami działu
jedenastego, z zastrzeżeniem przepisów art. 772-774.
Art. 772. § 1. Pracodawca zatrudniający co najmniej 5 pracowników, nie objętych
zakładowym układem zbiorowym pracy ani ponadzakładowym układem zbiorowym pracy
odpowiadającym wymaganiom określonym w § 3, ustala warunki wynagradzania za
pracę w regulaminie wynagradzania.
§ 2. W regulaminie wynagradzania, o którym mowa w § 1, pracodawca może ustalić
także inne świadczenia związane z pracą i zasady ich przyznawania.
§ 3. Regulamin wynagradzania obowiązuje do czasu objęcia pracowników zakładowym
układem zbiorowym pracy lub ponadzakładowym układem zbiorowym pracy ustalającym
warunki wynagradzania za pracę oraz przyznawania innych świadczeń związanych z
pracą w zakresie i w sposób umożliwiający określanie, na jego podstawie,
indywidualnych warunków umów o pracę.
§ 4. Regulamin wynagradzania ustala pracodawca. Jeżeli u danego pracodawcy
działa zakładowa organizacja związkowa, pracodawca uzgadnia z nią regulamin
wynagradzania.
§ 5. Do regulaminu wynagradzania stosuje się odpowiednio przepisy art. 239 § 3,
art. 24112 § 2, art. 24113 oraz art. 24122.
§ 6. Regulamin wynagradzania wchodzi w życie po upływie dwóch tygodni od dnia
podania go do wiadomości pracowników, w sposób przyjęty u danego pracodawcy.
Art. 773. Zasady wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń
związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery
budżetowej, jeżeli nie są oni objęci ponadzakładowym układem zbiorowym pracy,
określi, w drodze rozporządzenia - w zakresie nie zastrzeżonym w odrębnych
przepisach do właściwości innych organów - Minister Pracy i Polityki Socjalnej,
na wniosek właściwego ministra.
Art. 774. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze zarządzenia:
1) najniższe wynagrodzenie za pracę, przysługujące pracownikom zatrudnionym w
pełnym wymiarze czasu pracy, oraz przypadki, w których mimo niewykonywania pracy
w takim wymiarze pracownikowi przysługuje najniższe wynagrodzenie,
2) zasady ustalania oraz wysokość należności przysługujących pracownikom z
tytułu podróży służbowej.";
72) w dziale trzecim dotychczasowemu rozdziałowi I nadaje się oznaczenie
"Rozdział Ia";
73) art. 78 otrzymuje brzmienie:
"Art. 78. § 1. Wynagrodzenie za pracę powinno być tak ustalone, aby odpowiadało
w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej
wykonywaniu, a także uwzględniało ilość i jakość świadczonej pracy.
§ 2. W celu określenia wynagrodzenia za pracę ustala się, w trybie przewidzianym
w art. 771-773, wysokość oraz zasady przyznawania pracownikom stawek
wynagrodzenia za pracę określonego rodzaju lub na określonym stanowisku, a także
innych (dodatkowych) składników wynagrodzenia, jeżeli zostały one przewidziane z
tytułu wykonywania określonej pracy.";
74) skreśla się art. 79;
75) w art. 80 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
"Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko
wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią.";
76) art. 81 otrzymuje brzmienie:
"Art. 81. § 1. Pracownikowi za czas niewykonywania pracy, jeżeli był gotów do
jej wykonywania, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy,
przysługuje wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania,
określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik
wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania -
60% wynagrodzenia. W każdym przypadku wynagrodzenie to nie może być jednak
niższe od najniższego wynagrodzenia określonego na podstawie art. 774 pkt 1.
§ 2. Wynagrodzenie, o którym mowa w § 1, przysługuje pracownikowi za czas
niezawinionego przez niego przestoju. Jeżeli przestój nastąpił z winy
pracownika, wynagrodzenie nie przysługuje.
§ 3. Pracodawca może na czas przestoju powierzyć pracownikowi inną odpowiednią
pracę, za której wykonanie przysługuje wynagrodzenie przewidziane za tę pracę,
nie niższe jednak od wynagrodzenia ustalonego zgodnie z § 1. Jeżeli przestój
nastąpił z winy pracownika, przysługuje wyłącznie wynagrodzenie przewidziane za
wykonaną pracę.
§ 4. Wynagrodzenie za czas przestoju spowodowanego warunkami atmosferycznymi
przysługuje pracownikowi zatrudnionemu przy pracach uzależnionych od tych
warunków, jeżeli przepisy prawa pracy tak stanowią. W razie powierzenia
pracownikowi na czas takiego przestoju innej pracy, przysługuje mu wynagrodzenie
przewidziane za wykonaną pracę, chyba że przepisy prawa pracy przewidują
stosowanie zasad określonych w § 3.";
77) w art. 83 w § 2 w zdaniu pierwszym skreśla się wyrazy "oraz doświadczeń
przodujących pracowników", zaś w zdaniu drugim wyraz "powinny" zastępuje się
wyrazem "mogą";
78) art. 85 otrzymuje brzmienie:
"Art. 85. § 1. Wypłaty wynagrodzenia za pracę dokonuje się co najmniej raz w
miesiącu, w stałym i ustalonym z góry terminie, z wyjątkiem tych składników
wynagrodzenia, które przysługują za okresy dłuższe niż jeden miesiąc.
§ 2. Wynagrodzenie za pracę płatne miesięcznie wypłaca się z dołu, najpóźniej w
ostatnim dniu miesiąca, chyba że przepisy regulujące w sposób szczególny
niektóre prawa i obowiązki określonej kategorii pracowników stanowią inaczej.
§ 3. Jeżeli ustalony dzień wypłaty wynagrodzenia za pracę jest dniem wolnym od
pracy, wynagrodzenie wypłaca się w dniu poprzednim.
§ 4. Jeżeli wysokość wynagrodzenia pracownika zależy od ilości wykonanej pracy,
w terminie określonym w § 2 lub § 3 pracownikowi wypłaca się zaliczkę na
wynagrodzenie, a po ustaleniu pełnego wynagrodzenia - niezwłocznie pozostałą
kwotę wynagrodzenia.
§ 5. Składniki wynagrodzenia za pracę przysługujące pracownikowi za okresy
dłuższe niż jeden miesiąc wypłaca się z dołu w terminach określonych w
przepisach prawa pracy.
§ 6. Pracodawca, na żądanie pracownika, jest obowiązany udostępnić do wglądu
dokumenty, na których podstawie zostało obliczone jego wynagrodzenie.";
79) art. 86 otrzymuje brzmienie:
"Art. 86. § 1. Pracodawca jest obowiązany wypłacać wynagrodzenie w miejscu,
terminie i czasie określonych w regulaminie pracy lub w innych przepisach prawa
pracy.
§ 2. Wypłaty wynagrodzenia dokonuje się w formie pieniężnej; częściowe
spełnienie wynagrodzenia w innej formie niż pieniężna jest dopuszczalne tylko
wówczas, gdy przewidują to ustawowe przepisy prawa pracy lub układ zbiorowy
pracy.
§ 3. Obowiązek wypłacenia wynagrodzenia może być spełniony w inny sposób niż do
rąk pracownika, za jego uprzednią zgodą wyrażoną na piśmie.";
80) w art. 87:
a) w § 1 wyrazy "po odliczeniu podatków należnych od wynagrodzenia oraz składki
na cele emerytalne" zastępuje się wyrazami "po odliczeniu zaliczki na podatek
dochodowy od osób fizycznych",
b) § 5 otrzymuje brzmienie:
"§ 5. Nagroda z zakładowego funduszu nagród oraz należności przysługujące
pracownikom z tytułu udziału w zysku lub w nadwyżce bilansowej podlegają
egzekucji na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych do pełnej wysokości.",
c) w § 6 skreśla się wyrazy "po porozumieniu z ogólnokrajową organizacją
międzyzwiązkową";
81) w art. 88:
a) w § 1 wyrazy "uspołeczniony zakład pracy dokonuje" zastępuje się wyrazami
"pracodawca może dokonywać",
b) w § 2 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca";
82) skreśla się art. 89;
83) w art. 90 wyrazy "w art. 87-89" zastępuje się wyrazami "w art. 87 i 88";
84) w art. 91 skreśla się zdanie drugie;
85) w art. 92 w § 1 w pkt 1 wyrazy "chyba że w danym zakładzie pracy wprowadzono
wyższe wynagrodzenie z tego tytułu" zastępuje się wyrazami "chyba że
obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują wyższe
wynagrodzenie z tego tytułu";
86) w dziale trzecim po rozdziale III dodaje się rozdział IIIa w brzmieniu:
"Rozdział IIIa
Odprawa rentowa lub emerytalna
Art. 921. § 1. Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty
inwalidzkiej lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem
na rentę lub emeryturę, przysługuje odprawa pieniężna w wysokości
jednomiesięcznego wynagrodzenia.
§ 2. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.";
87) art. 93 otrzymuje brzmienie:
"Art. 93. § 1. W razie śmierci pracownika w czasie trwania stosunku pracy lub w
czasie pobierania po jego rozwiązaniu zasiłku z tytułu niezdolności do pracy
wskutek choroby, rodzinie przysługuje od pracodawcy odprawa pośmiertna.
§ 2. Wysokość odprawy, o której mowa w § 1, jest uzależniona od okresu
zatrudnienia pracownika u danego pracodawcy i wynosi:
1) jednomiesięczne wynagrodzenie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 10
lat,
2) trzymiesięczne wynagrodzenie, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 10
lat,
3) sześciomiesięczne wynagrodzenie, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej
15 lat.
§ 3. Przepis art. 36 § 11 stosuje się odpowiednio.
§ 4. Odprawa pośmiertna przysługuje następującym członkom rodziny pracownika:
1) małżonkowi,
2) innym członkom rodziny spełniającym warunki wymagane do uzyskania renty
rodzinnej w myśl przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.
§ 5. Odprawę pośmiertną dzieli się w częściach równych pomiędzy wszystkich
uprawnionych członków rodziny.
§ 6. Jeżeli po zmarłym pracowniku pozostał tylko jeden członek rodziny
uprawniony do odprawy pośmiertnej, przysługuje mu odprawa w wysokości połowy
odpowiedniej kwoty określonej w § 2.
§ 7. Odprawa pośmiertna nie przysługuje, jeżeli pracodawca ubezpieczył
pracownika na życie i rodzinie, o której mowa w § 4, przysługuje z tego tytułu
od zakładu ubezpieczeń odszkodowanie w wysokości co najmniej równej tej
odprawie.";
88) w tytule działu czwartego wyrazy "zakładu pracy" zastępuje się wyrazem
"pracodawcy";
89) w tytule rozdziału I w dziale czwartym wyrazy "zakładu pracy" zastępuje się
wyrazem "pracodawcy";
90) w art. 94:
a) na początku zdania wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca",
b) skreśla się pkt 3,
c) pkt 8 otrzymuje brzmienie:
"8) zaspokajać w miarę posiadanych środków socjalne potrzeby pracowników,"
d) w pkt 10 wyrazy "w zakładzie" zastępuje się wyrazami "w zakładzie pracy";
91) skreśla się art. 95 i 96;
92) w art. 97:
a) w § 1 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca" oraz dodaje
zdanie drugie w brzmieniu:
"Wydanie świadectwa pracy nie może być uzależnione od uprzedniego rozliczenia
się pracownika z pracodawcą.",
b) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. W świadectwie pracy należy podać informacje dotyczące okresu i rodzaju
wykonywanej pracy, zajmowanych stanowisk, trybu rozwiązania albo okoliczności
wygaśnięcia stosunku pracy, a także inne informacje niezbędne do ustalenia
uprawnień pracowniczych i uprawnień z ubezpieczenia społecznego. Ponadto w
świadectwie pracy zamieszcza się wzmiankę o zajęciu wynagrodzenia za pracę w
myśl przepisów o postępowaniu egzekucyjnym. Na żądanie pracownika w świadectwie
pracy należy podać także informację o wysokości i składnikach wynagrodzenia oraz
o uzyskanych kwalifikacjach.",
c) w § 21 wyrazy "kierownika zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcy",
d) po § 21 dodaje się § 3 i 4 w brzmieniu:
"§ 3. Jeżeli z orzeczenia sądu pracy wynika, że rozwiązanie z pracownikiem umowy
o pracę bez wypowiedzenia z jego winy nastąpiło z naruszeniem przepisów o
rozwiązywaniu w tym trybie umów o pracę, pracodawca jest obowiązany zamieścić w
świadectwie pracy informację, że rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło za
wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę.
§ 4. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółową treść świadectwa pracy oraz sposób i tryb jego wydawania i
prostowania.";
93) skreśla się art. 98;
94) w art. 99:
a) w § 1 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcę" oraz skreśla
wyrazy "albo opinii",
b) w § 4 skreśla się wyrazy "lub niewłaściwej opinii" oraz wyrazy "lub opinii";
95) art. 100 otrzymuje brzmienie:
"Art. 100. § 1. Pracownik jest obowiązany wykonywać pracę sumiennie i starannie
oraz stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są
one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę.
§ 2. Pracownik jest obowiązany w szczególności:
1) przestrzegać czasu pracy ustalonego w zakładzie pracy,
2) przestrzegać regulaminu pracy i ustalonego w zakładzie pracy porządku,
3) przestrzegać przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także
przepisów przeciwpożarowych,
4) dbać o dobro zakładu pracy, chronić jego mienie oraz zachować w tajemnicy
informacje, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę,
5) przestrzegać tajemnicy określonej w odrębnych przepisach,
6) przestrzegać w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego.";
96) w dziale czwartym po rozdziale II dodaje się rozdział IIa w brzmieniu:
"Rozdział IIa
Zakaz konkurencji
Art. 1011. § 1. W zakresie określonym w odrębnej umowie, pracownik nie może
prowadzić działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy ani też świadczyć pracy w
ramach stosunku pracy lub na innej podstawie na rzecz podmiotu prowadzącego taką
działalność (zakaz konkurencji).
§ 2. Pracodawca, który poniósł szkodę wskutek naruszenia przez pracownika zakazu
konkurencji przewidzianego w umowie, może dochodzić od pracownika wyrównania tej
szkody na zasadach określonych w przepisach rozdziału I w dziale piątym.
Art. 1012. § 1. Przepis art. 1011 § 1 stosuje się odpowiednio, gdy pracodawca i
pracownik mający dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie
mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, zawierają umowę o zakazie konkurencji po
ustaniu stosunku pracy. W umowie określa się także okres obowiązywania zakazu
konkurencji oraz wysokość odszkodowania należnego pracownikowi od pracodawcy, z
zastrzeżeniem przepisów § 2 i 3.
§ 2. Zakaz konkurencji, o którym mowa w § 1, przestaje obowiązywać przed upływem
terminu, na jaki została zawarta umowa przewidziana w tym przepisie, w razie
ustania przyczyn uzasadniających taki zakaz lub niewywiązywania się pracodawcy z
obowiązku wypłaty odszkodowania.
§ 3. Odszkodowanie, o którym mowa w § 1, nie może być niższe od 25%
wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika przed ustaniem stosunku pracy przez
okres odpowiadający okresowi obowiązywania zakazu konkurencji; odszkodowanie
może być wypłacane w miesięcznych ratach. W razie sporu o odszkodowaniu orzeka
sąd pracy.
Art. 1013. Umowy, o których mowa w art. 1011 § 1 i w art. 1012 § 1, wymagają pod
rygorem nieważności formy pisemnej.
Art. 1014. Przepisy rozdziału nie naruszają zakazu konkurencji przewidzianego w
odrębnych przepisach.";
97) art. 102 otrzymuje brzmienie:
"Art. 102. Kwalifikacje zawodowe pracowników wymagane do wykonywania pracy
określonego rodzaju lub na określonym stanowisku mogą być ustalane w przepisach
prawa pracy przewidzianych w art. 771-773, w zakresie nie uregulowanym w
przepisach szczególnych.";
98) art. 103 otrzymuje brzmienie:
"Art. 103. W zakresie i na warunkach ustalonych, w drodze rozporządzenia, przez
Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej pracodawca
ułatwia pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych.";
99) rozdział IV w dziale czwartym otrzymuje brzmienie:
"Rozdział IV
Regulamin pracy
Art. 104. § 1. Regulamin pracy ustala organizację i porządek w procesie pracy
oraz związane z tym prawa i obowiązki pracodawcy i pracowników.
§ 2. Regulaminu pracy nie wprowadza się, jeżeli w zakresie przewidzianym w § 1
obowiązują postanowienia układu zbiorowego pracy lub gdy pracodawca zatrudnia
mniej niż 5 pracowników.
Art. 1041. § 1. Regulamin pracy, określając prawa i obowiązki pracodawcy i
pracowników związane z porządkiem w zakładzie pracy, powinien ustalać w
szczególności:
1) organizację pracy, warunki przebywania na terenie zakładu pracy w czasie
pracy i po jej zakończeniu, wyposażenie pracowników w narzędzia i materiały, a
także w odzież i obuwie robocze oraz w środki ochrony indywidualnej i higieny
osobistej,
2) systemy i rozkłady czasu pracy,
3) terminy dodatkowych dni wolnych od pracy,
4) porę nocną,
5) termin, miejsce i czas wypłaty wynagrodzenia,
6) wykazy prac wzbronionych pracownikom młodocianym oraz kobietom,
7) rodzaje prac i wykaz stanowisk pracy dozwolonych pracownikom młodocianym w
celu odbywania przygotowania zawodowego,
8) obowiązki dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpożarowej, w tym także sposób informowania pracowników o ryzyku
zawodowym, które wiąże się z wykonywaną pracą,
9) przyjęty u danego pracodawcy sposób potwierdzania przez pracowników przybycia
i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy.
§ 2. Regulamin pracy powinien zawierać informacje o karach stosowanych zgodnie z
art. 108 z tytułu odpowiedzialności porządkowej pracowników.
Art. 1042. § 1. Regulamin pracy ustala pracodawca w uzgodnieniu z zakładową
organizacją związkową.
§ 2. W razie nieuzgodnienia treści regulaminu pracy z zakładową organizacją
związkową w ustalonym przez strony terminie, a także w przypadku, gdy u danego
pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa, regulamin pracy ustala
pracodawca.
Art. 1043. § 1. Regulamin pracy wchodzi w życie po upływie 2 tygodni od dnia
podania go do wiadomości pracowników, w sposób przyjęty u danego pracodawcy.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany zapoznać pracownika z treścią regulaminu pracy
przed rozpoczęciem przez niego pracy.";
100) skreśla się art. 106;
101) w art. 107 w § 1 wyrazy "kierownik zakładu pracy po zasięgnięciu opinii
zakładowej organizacji związkowej" zastępuje się wyrazami "pracodawca po
zasięgnięciu opinii reprezentującej pracownika zakładowej organizacji
związkowej";
102) tytuł rozdziału VI w dziale czwartym otrzymuje brzmienie:
"Odpowiedzialność porządkowa pracowników";
103) w art. 108:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Za nieprzestrzeganie przez pracownika ustalonego porządku, regulaminu
pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów przeciwpożarowych
pracodawca może stosować:
1) karę upomnienia,
2) karę nagany.",
b) w § 2 skreśla się wyrazy "uspołecznionego zakładu pracy", zaś wyrazy "stosuje
się również" zastępuje się wyrazami "pracodawca może również stosować",
c) w § 4 skreśla się wyrazy "zakładu pracy";
104) art. 110 otrzymuje brzmienie:
"Art. 110. O zastosowanej karze pracodawca zawiadamia pracownika na piśmie,
wskazując rodzaj naruszenia obowiązków pracowniczych i datę dopuszczenia się
przez pracownika tego naruszenia oraz informując go o prawie zgłoszenia
sprzeciwu i terminie jego wniesienia. Odpis zawiadomienia składa się do akt
osobowych pracownika.";
105) w art. 111 skreśla się oznaczenie § 1 oraz skreśla się § 2;
106) art. 112 otrzymuje brzmienie:
"Art. 112. § 1. Jeżeli zastosowanie kary nastąpiło z naruszeniem przepisów
prawa, pracownik może w ciągu 7 dni od dnia zawiadomienia go o ukaraniu wnieść
sprzeciw. O uwzględnieniu lub odrzuceniu sprzeciwu decyduje pracodawca po
rozpatrzeniu stanowiska reprezentującej pracownika zakładowej organizacji
związkowej. Nieodrzucenie sprzeciwu w ciągu 14 dni od dnia jego wniesienia jest
równoznaczne z uwzględnieniem sprzeciwu.
§ 2. Pracownik, który wniósł sprzeciw, może w ciągu 14 dni od dnia zawiadomienia
o odrzuceniu tego sprzeciwu wystąpić do sądu pracy o uchylenie zastosowanej
wobec niego kary.
§ 3. W razie uwzględnienia sprzeciwu wobec zastosowanej kary pieniężnej lub
uchylenia tej kary przez sąd pracy, pracodawca jest obowiązany zwrócić
pracownikowi równowartość kwoty tej kary.";
107) art. 113 otrzymuje brzmienie:
"Art. 113. § 1. Karę uważa się za niebyłą, a odpis zawiadomienia o ukaraniu
usuwa z akt osobowych pracownika po roku nienagannej pracy. Pracodawca może, z
własnej inicjatywy lub na wniosek reprezentującej pracownika zakładowej
organizacji związkowej, uznać karę za niebyłą przed upływem tego terminu.
§ 2. Przepis § 1 zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio w razie uwzględnienia
sprzeciwu przez pracodawcę albo wydania przez sąd pracy orzeczenia o uchyleniu
kary.";
108) po art. 113 dodaje się art. 1131 w brzmieniu:
"Art. 1131. Pracownik, wobec którego zastosowano karę przewidzianą w art. 108,
nie może być pozbawiony dodatkowo tych uprawnień wynikających z przepisów prawa
pracy, które są uzależnione od nienaruszenia obowiązków pracowniczych w zakresie
uzasadniającym odpowiedzialność porządkową.";
109) w tytule rozdziału I w dziale piątym wyrazy "zakładowi pracy" zastępuje się
wyrazem "pracodawcy";
110) w art. 114 wyrazy "zakładowi pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcy";
111) w art. 115 wyraz "zakładu" zastępuje się wyrazami "poniesionej przez
pracodawcę";
112) w art. 116 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca";
113) w art. 117:
a) w § 1 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca",
b) w § 2 wyraz "zakładu" zastępuje się wyrazem "pracodawcy",
c) skreśla się § 3;
114) art. 119 otrzymuje brzmienie:
"Art. 119. Odszkodowanie ustala się w wysokości wyrządzonej szkody, jednak nie
może ono przewyższać kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia przysługującego
pracownikowi w dniu wyrządzenia szkody.";
115) w art. 120:
a) w § 1 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca",
b) w § 2 wyrazy "zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcy";
116) w art. 121:
a) w § 1 wyrazy "zakładem pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcą" oraz skreśla
się wyrazy "najwyżej jednak o jedną trzecią",
b) w § 2 wyraz "sąd" zastępuje się wyrazami "sąd pracy" oraz skreśla się wyrazy
", najwyżej jednak o jedną piątą";
117) po art. 121 dodaje się art. 1211 w brzmieniu:
"Art. 1211. § 1. W razie niewykonania ugody przez pracownika, podlega ona
wykonaniu w trybie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, po nadaniu jej
klauzuli wykonalności przez sąd pracy.
§ 2. Sąd pracy odmówi nadania klauzuli wykonalności ugodzie, jeżeli ustali, że
jest ona sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego.";
118) w art. 122 skreśla się wyrazy "dopuścił się zagarnięcia mienia społecznego
albo w inny sposób";
119) w art. 124:
a) w § 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) narzędzia i instrumenty lub podobne przedmioty, a także środki ochrony
indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze,"
b) w § 3 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcę";
120) w art. 125 w § 1:
a) w zdaniu pierwszym skreśla się wyrazy "zakładu pracy",
b) w zdaniu drugim wyrazy "zawarta przez pracowników z zakładem pracy" zastępuje
się wyrazami "zawarta na piśmie przez pracowników z pracodawcą";
121) w art. 126:
a) w § 1 skreśla się wyrazy "po porozumieniu z ogólnokrajową organizacją
międzyzwiązkową",
b) w § 2 wyrazy "W tym samym trybie Rada Ministrów," zastępuje się wyrazami
"Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia,";
122) w art. 127 po wyrazie "121" dodaje się wyrazy ", 1211";
123) w art. 128 wyrazy "zakładu pracy w zakładzie" zastępuje się wyrazami
"pracodawcy w zakładzie pracy";
124) art. 129 otrzymuje brzmienie:
"Art. 129. Czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 42
godzin na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym, nie przekraczającym 3
miesięcy, z zastrzeżeniem przepisów art. 1292, 1294 i art. 132 § 2 i 4.";
125) po art. 129 dodaje się art. 1291-12911 w brzmieniu:
"Art. 1291. § 1. Przy wprowadzaniu rozkładów czasu pracy, o którym mowa w art.
129, uwzględnia się 39 dodatkowych dni wolnych od pracy w roku kalendarzowym,
przy czym w każdym okresie obejmującym kolejne trzy miesiące liczba tych dni nie
może być mniejsza niż 9.
§ 2. Praca w granicach nie przekraczających 8 godzin na dobę i przeciętnie 42
godzin na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym nie stanowi pracy w
godzinach nadliczbowych.
§ 3. W razie rozwiązania umowy o pracę przed upływem okresu rozliczeniowego,
pracownikowi przysługuje prawo do dodatkowego wynagrodzenia, obliczonego jak za
pracę w godzinach nadliczbowych - przy odpowiednim stosowaniu przepisu § 2 - za
czas przepracowany od początku okresu rozliczeniowego do dnia rozwiązania umowy
o pracę.
Art. 1292. Przy wprowadzaniu rozkładów czasu pracy obejmujących większą liczbę
dodatkowych dni wolnych od pracy niż określona w art. 1291 § 1, nie
przekraczającą jednak 52, dobowy wymiar czasu pracy może być podwyższony do 9
godzin.
Art. 1293. § 1. W razie niewykorzystania przez pracownika dodatkowego dnia
wolnego od pracy, o którym mowa w art. 1291 § 1 i w art. 1292, nie przysługuje w
zamian inny dzień wolny od pracy ani dodatkowe wynagrodzenie.
§ 2. Pracownikowi, który na polecenie pracodawcy wykonywał pracę w dniu dla
niego dodatkowo wolnym od pracy, o którym mowa w art. 1291 § 1 i w art. 1292,
przysługuje w zamian dzień wolny w innym terminie. Dni wolne z tego tytułu, na
wniosek pracownika lub za jego zgodą, mogą być udzielone także po upływie okresu
rozliczeniowego, najpóźniej do końca następnego okresu rozliczeniowego.
§ 3. W razie niewykorzystania dnia wolnego od pracy, należnego zgodnie z § 2,
pracownikowi przysługuje dzień wolny w innym wyznaczonym w tym celu terminie, a
w przypadku nieudzielenia dnia wolnego - wynagrodzenie z dodatkiem określonym w
art. 134, przewidzianym za pracę w święto.
Art. 1294. § 1. Jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy lub jej organizacją,
mogą być stosowane rozkłady czasu pracy, w których jest dopuszczalne
przedłużenie wymiaru czasu pracy do 12 godzin na dobę, a w stosunku do kierowców
w transporcie samochodowym i w komunikacji samochodowej - do 10 godzin na dobę.
W tych rozkładach czas pracy nie może przekraczać przeciętnie 42 godzin na
tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym.
§ 2. Okres rozliczeniowy nie może być dłuższy niż jeden miesiąc. W szczególnie
uzasadnionych przypadkach, po wyrażeniu na to zgody przez zakładową organizację
związkową, a jeżeli taka organizacja nie działa u danego pracodawcy - po
uprzednim zawiadomieniu właściwego inspektora pracy - okres rozliczeniowy może
być przedłużony, nie więcej jednak niż do trzech miesięcy.
§ 3. W trybie określonym w § 2 zdanie drugie, okres rozliczeniowy - przy pracach
uzależnionych od pory roku lub warunków atmosferycznych - może być przedłużony
do sześciu miesięcy.
Art. 1295. W rozkładach czasu pracy, o którym mowa w art. 1292 i 1294, wymiar
czasu pracy:
1) pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy, na których występują
przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych
dla zdrowia,
2) pracownic w ciąży,
3) pracownic opiekujących się dzieckiem do lat 4, bez ich zgody
- nie może przekraczać 8 godzin na dobę. Pracownik zachowuje prawo do
wynagrodzenia za czas nie przepracowany w związku ze zmniejszeniem z tego powodu
wymiaru jego czasu pracy.
Art. 1296. § 1. Do kierowców w transporcie samochodowym i w komunikacji
samochodowej może być stosowany, w szczególnie uzasadnionych przypadkach,
przerywany czas pracy według z góry ustalonego rozkładu, przewidującego nie
więcej niż jedną przerwę w pracy w ciągu doby, trwającą nie dłużej niż 6 godzin.
§ 2. Przerwy, o której mowa w § 1, nie wlicza się do czasu pracy, jednakże za
czas tej przerwy pracownikowi przysługuje prawo do wynagrodzenia w wysokości
połowy wynagrodzenia należnego za czas przestoju.
Art. 1297. Sposób wprowadzania i terminy dodatkowych dni wolnych od pracy, o
których mowa w art. 1291 § 1 i w art. 1292, oraz ustalania rozkładów czasu
pracy, o którym mowa w art. 1292, 1294 i 1296 - określa się w układzie zbiorowym
pracy lub w regulaminie pracy.
Art. 1298. § 1. W przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy i jej organizacją,
czas pracy pracowników może być określony wymiarem ich zadań. Zadania tych
pracowników powinny być ustalone w taki sposób, aby pracownicy mogli je wykonać
w ramach norm czasu pracy określonych w art. 129.
§ 2. Czas pracy, o którym mowa w § 1, wprowadza się w trybie przewidzianym w
art. 1297 lub na podstawie umowy o pracę.
Art. 1299. Wymiar czasu pracy, wynikający z norm określonych w art. 129, ulega
obniżeniu w okresie rozliczeniowym o liczbę godzin usprawiedliwionej
nieobecności pracownika w pracy, przypadającą do przepracowania w okresie tej
nieobecności, zgodnie z przyjętym rozkładem czasu pracy.
Art. 12910. Jeżeli dobowy wymiar czasu pracy wynosi co najmniej 6 godzin,
pracodawca jest obowiązany wprowadzić przerwę w pracy trwającą 15 minut, którą
wlicza się do czasu pracy.
Art. 12911. Pracodawca jest obowiązany prowadzić ewidencję czasu pracy, z
uwzględnieniem pracy w godzinach nadliczbowych. Pracodawca udostępnia tę
ewidencję pracownikowi, na jego żądanie.";
126) art. 130 otrzymuje brzmienie:
"Art. 130. § 1. Skrócenie czasu pracy poniżej norm określonych w art. 129 dla
pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych lub szczególnie
szkodliwych dla zdrowia może polegać na ustanowieniu przerw w pracy wliczanych
do czasu pracy albo na obniżeniu tych norm.
§ 2. Wykaz stanowisk pracy objętych skróconym czasem pracy, zgodnie z § 1 - na
czas trwania warunków szczególnie uciążliwych lub szczególnie szkodliwych dla
zdrowia - określa się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy.";
127) skreśla się art. 131;
128) w art. 132:
a) w § 2 skreśla się ostatnie zdanie,
b) § 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. W ruchu ciągłym, jak również w innych uzasadnionych przypadkach, może być
stosowana czterobrygadowa lub podobna organizacja pracy, w której czas pracy nie
przekracza 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin na tydzień w przyjętym
okresie rozliczeniowym, nie dłuższym niż 4 miesiące.",
c) po § 4 dodaje się § 5 w brzmieniu:
"§ 5. W przypadku wymienionym w § 2 przepisy art. 1291 § 2 i 3 oraz art. 1295
stosuje się odpowiednio, a w przypadku wymienionym w § 4 stosuje się odpowiednio
przepisy art. 1291 § 2 i 3.";
129) w art. 133:
a) w § 1 w pkt 2 wyrazy "zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcy",
b) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Liczba godzin nadliczbowych przepracowanych w związku z okolicznościami
określonymi w § 1 pkt 2 nie może przekroczyć dla poszczególnego pracownika 4
godzin na dobę i 150 godzin w roku kalendarzowym.",
c) skreśla się § 3;
130) po art. 133 dodaje się art. 1331 w brzmieniu:
"Art. 1331. Przepisu art. 133 § 1 pkt 2 nie stosuje się do pracowników
zatrudnionych na stanowiskach pracy, na których występują przekroczenia
najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia.";
131) w art. 134:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Za pracę w godzinach nadliczbowych, oprócz normalnego wynagrodzenia,
przysługuje dodatek w wysokości:
1) 50% wynagrodzenia - za pracę w dwóch pierwszych godzinach nadliczbowych na
dobę,
2) 100% wynagrodzenia -za pracę w dalszych godzinach nadliczbowych oraz w
godzinach nadliczbowych przypadających w nocy, niedziele lub w święta.",
b) po § 1 dodaje się § 11 i 12 w brzmieniu:
"§ 11. Dodatek, o którym mowa w § 1, przysługuje także za każdą godzinę pracy
przekraczającą przeciętną tygodniową normę czasu pracy w przyjętym okresie
rozliczeniowym.
§ 12. Wynagrodzenie stanowiące podstawę obliczania dodatków, o których mowa w §
1 i § 11, obejmuje wynagrodzenie pracownika wynikające z jego osobistego
zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki
składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków
wynagradzania - 60% wynagrodzenia.",
c) w § 2 ostatnie zdanie otrzymuje brzmienie:
"Dotyczy to także pracy w święto.",
d) po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu:
"§ 3. W stosunku do pracowników wykonujących stale pracę poza zakładem pracy
dodatek, o którym mowa w § 1, może być zastąpiony ryczałtem, którego wysokość
odpowiada przewidywanemu wymiarowi pracy w godzinach nadliczbowych.";
132) art. 135 otrzymuje brzmienie:
"Art. 135. § 1. Pracownicy zarządzający, w imieniu pracodawcy, zakładem pracy,
główni księgowi i kierownicy wyodrębnianych komórek organizacyjnych zakładu
pracy, a także zastępcy tych osób, wykonują, w razie konieczności, pracę poza
normalnymi godzinami pracy bez prawa do oddzielnego wynagrodzenia z tytułu pracy
w godzinach nadliczbowych.
§ 2. Pracownikom, o których mowa w § 1, z wyłączeniem pracowników
zarządzających, w imieniu pracodawcy, zakładem pracy, przysługuje jednak prawo
do oddzielnego wynagrodzenia z tytułu pracy wykonanej na polecenie pracodawcy w
godzinach nadliczbowych przypadających w niedzielę, święto lub w dodatkowym dniu
wolnym od pracy, jeżeli za pracę w tym dniu nie otrzymali innego dnia wolnego od
pracy.";
133) art. 136 otrzymuje brzmienie:
"Art. 136. Do pracowników, których czas pracy został określony wymiarem ich
zadań, nie stosuje się art. 134.";
134) w art. 137:
a) w § 1 skreśla się drugie zdanie,
b) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatkowe
wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% stawki
godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia, określonego na podstawie
art. 774 pkt 1.";
135) art. 138 otrzymuje brzmienie:
"Art. 138. § 1. Niedziele oraz święta określone odrębnymi przepisami są dniami
wolnymi ad pracy.
§ 2. Za pracę w niedzielę oraz w święto uważa się pracę wykonywaną pomiędzy
godziną 6 w tym dniu a godziną 6 następnego dnia, chyba że u danego pracodawcy
została ustalona inna godzina.";
136) art. 139 otrzymuje brzmienie:
"Art. 139. Praca w niedzielę oraz w święto jest dozwolona:
1) w przypadkach określonych w art. 133 § 1 pkt 1,
2) w ruchu ciągłym,
3) w czterobrygadowej lub podobnej organizacji pracy,
4) w grupowej organizacji pracy,
5) przy niezbędnych remontach,
6) w transporcie i w komunikacji,
7) w zakładowych strażach pożarnych,
8) przy pilnowaniu mienia,
9) w rolnictwie i w hodowli,
10) przy wykonywaniu prac koniecznych ze względu na ich użyteczność społeczną i
codzienne potrzeby ludności, w szczególności w:
a) placówkach handlowych,
b) zakładach świadczących usługi dla ludności,
c) gastronomii,
d) zakładach hotelarskich,
e) zakładach komunalnych,
f) zakładach opieki zdrowotnej,
g) domach pomocy społecznej,
h) zakładach prowadzących działalność w zakresie kultury, oświaty, turystyki i
wypoczynku.";
137) w art. 140:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Pracownikowi zatrudnionemu w niedzielę pracodawca jest obowiązany zapewnić
inny dzień wolny od pracy w tygodniu. Pracodawca może udzielić dnia wolnego w
zamian za pracę w święto.",
b) w § 2 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "a także w
grupowej organizacji pracy.";
138) skreśla się art. 141;
139) w art. 142 skreśla się wyrazy "w drodze regulaminów pracy,";
140) w art. 143 wyrazy "kierownik zakładu pracy" zastępuje się wyrazem
"pracodawca";
141) w art. 144;
a) w § 1 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcę",
b) w § 2 w zdaniu pierwszym dodaje się na końcu wyrazy ", określonego stawką
godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został
wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania - 60% wynagrodzenia";
142) skreśla się art. 145;
143) w dziale szóstym skreśla się rozdział VI;
144) art. 153 i 154 otrzymują brzmienie:
"Art. 153. § 1. Pracownik uzyskuje prawo do pierwszego urlopu z upływem 6
miesięcy pracy, w wymiarze połowy wymiaru urlopu przysługującego mu po
przepracowaniu roku.
§ 2. Prawo do urlopu w pełnym wymiarze pracownik nabywa z upływem roku pracy. Do
tego urlopu wlicza się urlop, o którym mowa w § 1.
§ 3. Prawo do kolejnych urlopów pracownik nabywa w każdym następnym roku
kalendarzowym.
Art. 154. § 1. Wymiar urlopu wynosi:
1) 18 dni roboczych - po roku pracy,
2) 20 dni roboczych - po 6 latach pracy,
3) 26 dni roboczych - po 10 latach pracy.
§ 2. Za dni robocze uważa się wszystkie dni, z wyjątkiem niedziel oraz świąt
określonych w odrębnych przepisach.
§ 3. Dodatkowych dni wolnych od pracy, o których mowa w art. 1291 § 1 i art.
1292, nie wlicza się do urlopu.";
145) po art. 154 dodaje się art. 1541 w brzmieniu:
"Art. 1541. Do okresu zatrudnienia, od którego zależy prawo do urlopu i wymiar
urlopu, wlicza się okresy poprzedniego zatrudnienia, bez względu na przerwy w
zatrudnieniu oraz sposób ustania stosunku pracy.";
146) po art. 155 dodaje się art. 1551-1553 w brzmieniu:
"Art. 1551. § 1. W roku kalendarzowym, w którym ustaje stosunek pracy z
pracownikiem uprawnionym do urlopu, pracownikowi przysługuje urlop:
1) u dotychczasowego pracodawcy - w wymiarze proporcjonalnym do okresu
przepracowanego u tego pracodawcy w roku ustania stosunku pracy, chyba że przed
ustaniem tego stosunku pracownik wykorzystał urlop w przysługującym mu lub
wyższym wymiarze,
2) u kolejnego pracodawcy - w wymiarze:
a) proporcjonalnym do okresu pozostałego do końca danego roku kalendarzowego - w
razie zatrudnienia pracownika na czas nieokreślony,
b) proporcjonalnym do okresu zatrudnienia - w razie zatrudnienia pracownika na
czas określony lub na czas wykonania określonej pracy, który kończy się przed
upływem danego roku kalendarzowego,
z zastrzeżeniem przepisów § 2 i 3.
§ 2. Pracownikowi, który przed ustaniem stosunku pracy w ciągu roku
kalendarzowego wykorzystał urlop w wymiarze wyższym niż wynikający z § 1 pkt 1,
przysługuje u kolejnego pracodawcy urlop w odpowiednio niższym wymiarze; łączny
wymiar urlopu w roku kalendarzowym nie może być jednak niższy niż wynikający z
okresu przepracowanego w tym roku u wszystkich pracodawców.
§ 3. Pracownikowi, który do dnia ustania stosunku pracy nie przepracował okresu
przewidzianego do nabycia prawa do pierwszego urlopu, przysługuje ten urlop u
pracodawcy, u którego upływa wymagany okres zatrudnienia, liczony łącznie u
dotychczasowego i kolejnego pracodawcy.
Art. 1552. § 1. Przepis art. 1551 § 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio do
pracownika powracającego w ciągu roku kalendarzowego do pracy u dotychczasowego
pracodawcy po trwającym co najmniej jeden miesiąc urlopie bezpłatnym lub innym
okresie niewykonywania pracy, w ciągu którego pracownik nie nabywa prawa do
urlopu.
§ 2. Jeżeli urlop bezpłatny lub okres niewykonywania pracy, o których mowa w §
1, przypadają po nabyciu przez pracownika prawa do urlopu w danym roku
kalendarzowym, wymiar tego urlopu ulega proporcjonalnemu obniżeniu, chyba że
przed ich rozpoczęciem pracownik wykorzystał urlop w przysługującym mu lub
wyższym wymiarze.
Art. 1553. Przy ustalaniu wymiaru urlopu na podstawie przepisów art. 1551 i 1552
niepełny dzień urlopu zaokrągla się w górę do pełnego dnia; urlop należny
pracownikowi w danym roku kalendarzowym nie może jednak przekroczyć wymiaru
wynikającego z przepisu art. 154 § 1.",
147) skreśla się art. 156 i 157;
148) art. 159 otrzymuje brzmienie:
"Art. 159. § 1. Pracownik zatrudniony przy pracy sezonowej uzyskuje prawo do
urlopu w wymiarze 1,5 dnia za każdy przepracowany miesiąc.
§ 2. Urlop przewidziany w § 1 wlicza się do urlopu należnego pracownikowi w
danym roku kalendarzowym z tytułu pracy niesezonowej.";
149) skreśla się art. 160;
150) w art. 161 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca";
151) w art. 162 w zdaniu drugim liczbę "10" zastępuje się liczbą "14";
152) w art. 163:
a) w § 1 w zdaniu drugim wyrazy "kierownik zakładu pracy" zastępuje się wyrazem
"pracodawca",
b) w § 2 wyrazy "w zakładzie pracy" zastępuje się wyrazami "u danego pracodawcy"
oraz skreśla się zdanie drugie,
c) w § 3 wyrazy "należy udzielić" zastępuje się wyrazami "udziela się";
153) w art. 164 w § 2 wyraz "zakładu" zastępuje się wyrazem "pracodawcy";
154) w art. 165 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca";
155) w art. 166 skreśla się wyrazy "trwającej co najmniej 3 dni w czasie
urlopu", a wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca";
156) w art. 167 w § 1 i 2 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem
"Pracodawca";
157) skreśla się art. 169 i 170;
158) w art. 171 w § 2 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca";
159) art. 173 otrzymuje brzmienie:
"Art. 173. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania
wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop.";
160) w art. 174 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Na pisemny wniosek pracownika pracodawca może udzielić mu urlopu
bezpłatnego.";
161) art. 1741 otrzymuje brzmienie:
"Art. 1741. § 1. Za zgodą pracownika, wyrażoną na piśmie, pracodawca może
udzielić pracownikowi urlopu bezpłatnego w celu wykonywania pracy u innego
pracodawcy przez okres ustalony w zawartym w tej sprawie porozumieniu między
pracodawcami.
§ 2. Okres urlopu bezpłatnego, o którym mowa w § 1, wlicza się do okresu pracy,
od którego zależą uprawnienia pracownicze u dotychczasowego pracodawcy.";
162) skreśla się art. 175;
163) art. 176 otrzymuje brzmienie:
"Art. 176. Nie wolno zatrudniać kobiet przy pracach szczególnie uciążliwych lub
szkodliwych dla zdrowia. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wykaz
tych prac.";
164) w art. 177:
a) w § 1 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca", a wyrazy
"zakładowa organizacja związkowa" zastępuje się wyrazami "reprezentująca
pracownicę zakładowa organizacja związkowa",
b) w § 2 dodaje się na końcu wyrazy "nie przekraczającym jednego miesiąca",
c) w § 3 po wyrazach "na czas wykonania określonej pracy" dodaje się wyrazy
"albo na okres próbny przekraczający jeden miesiąc",
d) § 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. Rozwiązanie przez pracodawcę umowy o pracę za wypowiedzeniem w okresie
ciąży lub urlopu macierzyńskiego może nastąpić tylko w razie ogłoszenia
upadłości lub likwidacji pracodawcy. Pracodawca jest obowiązany uzgodnić z
reprezentującą pracownicę zakładową organizacją związkową termin rozwiązania
umowy o pracę. W razie niemożności zapewnienia w tym okresie innego
zatrudnienia, pracownicy przysługują świadczenia określone w odrębnych
przepisach. Okres pobierania tych świadczeń wlicza się do okresu zatrudnienia,
od którego zależą uprawnienia pracownicze.";
165) w art. 178 w § 2 wyrazy "jednego roku" zastępuje się wyrazami "czterech
lat";
166) w art. 179:
a) w § 1:
- na początku zdania wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca",
- w pkt 2 wyrazy "stwierdzenia przez zakład społecznej służby zdrowia" zastępuje
się wyrazami "przedłożenia orzeczenia lekarskiego stwierdzającego",
b) w § 3 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca",
c) § 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia,
sposób i tryb wydawania orzeczeń lekarskich dotyczących konieczności
przenoszenia kobiet w ciąży do innej pracy w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt
2.";
167) w art. 184 wyrazy "zasiłek połogowy" zastępuje się wyrazami "zasiłek
macierzyński";
168) w art. 185 w § 2 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca";
169) art. 186 otrzymuje brzmienie:
"Art. 186. § 1. Na wniosek pracownicy pracodawca jest obowiązany udzielić jej
urlopu wychowawczego w celu sprawowania opieki nad dzieckiem.
§ 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
udzielania urlopu wychowawczego oraz prawa i obowiązki związane z tym urlopem.";
170) art. 188 i 189 otrzymują brzmienie:
"Art. 188. Pracownicy wychowującej przynajmniej jedno dziecko w wieku do 14 lat
przysługuje w ciągu roku zwolnienie od pracy na 2 dni, z zachowaniem prawa do
wynagrodzenia.
Art. 189. Prawo do zasiłku za czas nieobecności w pracy z powodu konieczności
sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem regulują odrębne przepisy.";
171) po art. 189 dodaje się art. 1891 w brzmieniu:
"Art. 1891. § 1. Przepisy art. 1295 pkt 3, art. 178 § 2, art. 186 i 188 stosuje
się także do pracownika, z tym że jeżeli oboje rodzice lub opiekunowie są
zatrudnieni, z uprawnień określonych w tych przepisach może korzystać jedno z
nich.
§ 2. Przepis art. 180 § 2 i art. 183 stosuje się także do pracownicy, która
przyjęła dziecko na wychowanie jako rodzina zastępcza.";
172) w art. 191:
a) w § 3 skreśla się wyrazy "po porozumieniu z ogólnokrajową organizacją
międzyzwiązkową",
b) w § 4 wyrazy "określą właściwi ministrowie w porozumieniu z Ministrem Pracy i
Polityki Socjalnej oraz po porozumieniu z właściwymi ogólnokrajowymi
organizacjami związkowymi" zastępuje się wyrazami "określą, w drodze zarządzeń,
właściwi ministrowie w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej",
c) w § 5 skreśla się wyrazy "oraz po porozumieniu z ogólnokrajową organizacją
międzyzwiązkową";
173) w art. 192 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca";
174) art. 193 otrzymuje brzmienie:
"Art. 193. Pracodawca jest obowiązany prowadzić ewidencję pracowników
młodocianych.";
175) w art. 195:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego powinna określać w
szczególności:
1) rodzaj przygotowania zawodowego (nauka zawodu lub przyuczenie do wykonywania
określonej pracy),
2) czas trwania i miejsce odbywania przygotowania zawodowego,
3) sposób dokształcania teoretycznego,
4) wysokość wynagrodzenia.",
b) w § 2 skreśla się wyrazy ", po porozumieniu z ogólnokrajową organizacją
międzyzwiązkową";
176) w art. 196 w pkt 2 wyrazy "zakładu pracy" zastępuje się wyrazem
"pracodawcy";
177) w art. 198 wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca" oraz
skreśla się wyrazy "(art. 202 § 3 i 4)";
178) w art. 200 skreśla się wyrazy "oraz po porozumieniu z ogólnokrajową
organizacją międzyzwiązkową";
179) w art. 201 w § 2 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca";
180) w art. 202 skreśla się § 4;
181) w art. 204:
a) w § 1 skreśla się wyrazy "po porozumieniu z ogólnokrajową organizacją
międzyzwiązkową",
b) skreśla się § 2,
c) w § 3 wyrazy "W trybie przewidzianym w § 1 Rada Ministrów" zastępuje się
wyrazami "Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia,";
182) w art. 205 w § 4 w zdaniu pierwszym wyrazy "Zakład pracy" zastępuje się
wyrazem "Pracodawca";
183) rozdział VI w dziale dziewiątym otrzymuje brzmienie:
"Rozdział VI
Rzemieślnicze przygotowanie zawodowe
Art. 206. § 1. Przepisy art. 190-205 stosuje się odpowiednio do młodocianych
zatrudnionych na podstawie umowy o przygotowanie zawodowe u pracodawców będących
rzemieślnikami, z zastrzeżeniem odrębności określonych na podstawie § 2.
§ 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej może określić, w drodze rozporządzenia,
odrębności w zakresie sposobu prowadzenia przygotowania zawodowego u pracodawców
będących rzemieślnikami oraz trybu przeprowadzania egzaminów stwierdzających
kwalifikacje zawodowe po zakończeniu tego przygotowania.";
184) dział dziesiąty otrzymuje brzmienie:
"DZIAŁ DZIESIĄTY
BEZPIECZEŃSTWO I HIGIENA PRACY
Rozdział I
Podstawowe obowiązki pracodawcy
Art. 207. § 1. Pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i
higieny pracy w zakładzie pracy.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników poprzez
zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim
wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. W szczególności pracodawca jest
obowiązany:
1) organizować pracę w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki
pracy,
2) zapewniać przestrzeganie w zakładzie pracy przepisów oraz zasad
bezpieczeństwa i higieny pracy, wydawać polecenia usunięcia uchybień w tym
zakresie oraz kontrolować wykonanie tych poleceń,
3) zapewniać wykonanie nakazów, wystąpień, decyzji i zarządzeń wydawanych przez
organy nadzoru nad warunkami pracy,
4) zapewniać wykonanie zaleceń społecznego inspektora pracy.
§ 3. Pracodawca oraz osoba kierująca pracownikami są obowiązani znać, w zakresie
niezbędnym do wykonywania ciążących na nich obowiązków, przepisy o ochronie
pracy, w tym przepisy oraz zasady bezpieczeństwa i higieny pracy.
Art. 208. § 1. W razie gdy jednocześnie w tym samym miejscu wykonują pracę
pracownicy zatrudnieni przez różnych pracodawców, pracodawcy ci mają obowiązek:
1) współpracować ze sobą,
2) wyznaczyć koordynatora sprawującego nadzór nad bezpieczeństwem i higieną
pracy wszystkich pracowników zatrudnionych w tym samym miejscu,
3) ustalić zasady współdziałania uwzględniające sposoby postępowania w przypadku
wystąpienia zagrożeń dla zdrowia lub życia pracowników.
§ 2. Wyznaczenie koordynatora, o którym mowa w § 1, nie zwalnia poszczególnych
pracodawców z obowiązku zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy zatrudnionym
przez nich pracownikom.
Art. 209. § 1. Pracodawca rozpoczynający działalność jest obowiązany, w terminie
14 dni od dnia rozpoczęcia tej działalności, zawiadomić na piśmie właściwego
inspektora pracy i właściwego państwowego inspektora sanitarnego o miejscu,
rodzaju i zakresie prowadzonej działalności oraz o przewidywanej liczbie
pracowników, a także złożyć pisemną informację o środkach i procedurach
przyjętych dla spełnienia wymagań wynikających z przepisów bezpieczeństwa i
higieny pracy dotyczących danej dziedziny działalności.
§ 2. Obowiązek, o którym mowa w § 1, ciąży na pracodawcy odpowiednio w razie
zmiany miejsca, rodzaju i zakresu prowadzonej działalności, zwłaszcza zmiany
technologii lub profilu produkcji.
§ 3. Pracodawca zawiadamia właściwego inspektora pracy i właściwego państwowego
inspektora sanitarnego o zaprzestaniu działalności lub likwidacji zakładu pracy.
§ 4. Właściwy inspektor pracy lub właściwy państwowy inspektor sanitarny może
zobowiązać pracodawcę prowadzącego działalność powodującą szczególne zagrożenia
dla zdrowia lub życia pracowników do okresowej aktualizacji informacji, o której
mowa w § 1.
Rozdział II
Prawa i obowiązki pracownika
Art. 210. § 1. W razie gdy warunki pracy nie odpowiadają przepisom
bezpieczeństwa i higieny pracy i stwarzają bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia
lub życia pracownika albo gdy wykonywana przez niego praca grozi takim
niebezpieczeństwem innym osobom, pracownik ma prawo powstrzymać się od
wykonywania pracy, zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożonego.
§ 2. Jeżeli powstrzymanie się od wykonywania pracy nie usuwa zagrożenia, o
którym mowa w § 1, pracownik ma prawo oddalić się z miejsca zagrożenia,
zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożonego.
§ 3. Za czas powstrzymania się od wykonywania pracy lub oddalenia się z miejsca
zagrożenia w przypadkach, o których mowa w § 1 i 2, pracownik zachowuje prawo do
wynagrodzenia.
§ 4. Pracownik ma prawo, po uprzednim zawiadomieniu przełożonego, powstrzymać
się od wykonywania pracy wymagającej szczególnej sprawności psychofizycznej w
przypadku, gdy jego stan psychofizyczny nie zapewnia bezpiecznego wykonywania
pracy i stwarza zagrożenie dla innych osób.
§ 5. Przepisy § 1, 2 i 4 nie dotyczą pracownika, którego obowiązkiem
pracowniczym jest ratowanie życia ludzkiego lub mienia.
§ 6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i
Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje prac wymagających
szczególnej sprawności psychofizycznej.
Art. 211. Przestrzeganie przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy jest
podstawowym obowiązkiem pracownika. W szczególności pracownik jest obowiązany:
1) znać przepisy i zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, brać udział w
szkoleniu i instruktażu z tego zakresu oraz poddawać się wymaganym egzaminom
sprawdzającym,
2) wykonywać pracę w sposób zgodny z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i
higieny pracy oraz stosować się do wydawanych w tym zakresie poleceń i wskazówek
przełożonych,
3) dbać o należyty stan maszyn, urządzeń, narzędzi i sprzętu oraz o porządek i
ład w miejscu pracy,
4) stosować środki ochrony zbiorowej, a także używać przydzielonych środków
ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, zgodnie z ich
przeznaczeniem,
5) poddawać się wstępnym, okresowym i kontrolnym oraz innym zaleconym badaniom
lekarskim i stosować się do wskazań lekarskich,
6) niezwłocznie zawiadomić przełożonego o zauważonym w zakładzie pracy wypadku
albo zagrożeniu życia lub zdrowia ludzkiego oraz ostrzec współpracowników, a
także inne osoby znajdujące się w rejonie zagrożenia, o grożącym im
niebezpieczeństwie,
7) współdziałać z pracodawcą i przełożonymi w wypełnianiu obowiązków dotyczących
bezpieczeństwa i higieny pracy.
Art. 212. Osoba kierująca pracownikami jest obowiązana:
1) organizować stanowiska pracy zgodnie z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i
higieny pracy,
2) dbać o sprawność środków ochrony indywidualnej oraz ich stosowanie zgodnie z
przeznaczeniem,
3) organizować, przygotowywać i prowadzić prace, uwzględniając zabezpieczenie
pracowników przed wypadkami przy pracy, chorobami zawodowymi i innymi chorobami
związanymi z warunkami środowiska pracy,
4) dbać o bezpieczny i higieniczny stan pomieszczeń pracy i wyposażenia
technicznego, a także o sprawność środków ochrony zbiorowej i ich stosowanie
zgodnie z przeznaczeniem,
5) egzekwować przestrzeganie przez pracowników przepisów i zasad bezpieczeństwa
i higieny pracy,
6) zapewniać wykonanie zaleceń lekarza sprawującego opiekę zdrowotną nad
pracownikami.
Rozdział III
Obiekty budowlane i pomieszczenia pracy
Art. 213. § 1. Pracodawca jest obowiązany zapewniać, aby budowa lub przebudowa
obiektu budowlanego, w którym przewiduje się pomieszczenia pracy, była
wykonywana na podstawie projektów uwzględniających wymagania bezpieczeństwa i
higieny pracy, pozytywnie zaopiniowanych przez uprawnionych rzeczoznawców,
zgodnie z odrębnymi przepisami.
§ 2. Obiekt budowlany, w którym znajdują się pomieszczenia pracy, powinien
spełniać wymagania dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy.
§ 3. Przebudowa obiektu budowlanego, w którym znajdują się pomieszczenia pracy,
powinna uwzględniać poprawę warunków bezpieczeństwa i higieny pracy.
§ 4. Przepisy § 1-3 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy budowa lub
przebudowa dotyczy części obiektu budowlanego, w której znajdują się
pomieszczenia pracy.
Art. 214. § 1. Pracodawca jest obowiązany zapewniać pomieszczenia pracy
odpowiednie do rodzaju wykonywanych prac i liczby zatrudnionych pracowników.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany utrzymywać obiekty budowlane i znajdujące się w
nich pomieszczenia pracy, a także tereny i urządzenia z nimi związane w stanie
zapewniającym bezpieczne i higieniczne warunki pracy.
Rozdział IV
Maszyny i inne urządzenia techniczne
Art. 215. § 1. Maszyny i inne urządzenia techniczne powinny być tak konstruowane
i budowane, aby:
1) zapewniały bezpieczne i higieniczne warunki pracy, w szczególności
zabezpieczały pracownika przed urazami, działaniem niebezpiecznych substancji
chemicznych, porażeniem prądem elektrycznym, nadmiernym hałasem, szkodliwymi
wstrząsami, działaniem wibracji i promieniowania oraz szkodliwym i
niebezpiecznym działaniem innych czynników środowiska pracy,
2) uwzględniały zasady ergonomii.
§ 2. Konstruktor oraz producent maszyn i innych urządzeń technicznych ponoszą
odpowiedzialność za niedopełnienie obowiązków, o których mowa w § 1, określoną w
odrębnych przepisach.
Art. 216. § 1. Maszyny i inne urządzenia techniczne, które nie spełniają wymagań
określonych w art. 215 § 1, wyposaża się w odpowiednie zabezpieczenia.
§ 2. W przypadku gdy konstrukcja zabezpieczenia jest uzależniona od warunków
lokalnych, wyposażenie maszyny lub innego urządzenia technicznego w odpowiednie
zabezpieczenia należy do obowiązków pracodawcy.
Art. 217. § 1. Producent, importer, dystrybutor lub inny dostawca maszyn i
innych urządzeń technicznych, które nie podlegają obowiązkowi zgłaszania do
certyfikacji na znak bezpieczeństwa i oznaczania tym znakiem, jest obowiązany
wydać deklarację zgodności tych wyrobów z normami wprowadzonymi do obowiązkowego
stosowania oraz wymaganiami określonymi właściwymi przepisami.
§ 2. Niedopuszczalne jest wyposażanie stanowisk pracy w maszyny i inne
urządzenia techniczne, które nie uzyskały wymaganego certyfikatu na znak
bezpieczeństwa i nie zostały oznaczone tym znakiem, zgodnie z odrębnymi
przepisami, albo nie posiadają deklaracji zgodności, o której mowa w § 1.
Art. 218. Przepisy art. 215 i 217 stosuje się odpowiednio do narzędzi pracy.
Art. 219. Przepisy art. 215 i 217 nie naruszają wymagań określonych przepisami
dotyczącymi maszyn i innych urządzeń technicznych:
1) będących środkami transportu kolejowego, samochodowego, morskiego, wodnego
śródlądowego i lotniczego,
2) podlegających przepisom o dozorze technicznym,
3) podlegających przepisom Prawa geologicznego i górniczego,
4) podlegających przepisom obowiązującym w jednostkach podległych Ministrom
Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych,
5) podlegających przepisom Prawa atomowego.
Rozdział V
Substancje chemiczne oraz procesy pracy szczególnie szkodliwe dla zdrowia lub
niebezpieczne
Art. 220. § 1. Niedopuszczalne jest stosowanie materiałów i procesów
technologicznych bez uprzedniego ustalenia stopnia ich szkodliwości dla zdrowia
pracowników i podjęcia odpowiednich środków profilaktycznych.
§ 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i
Polityki Socjalnej oraz właściwymi ministrami określi, w drodze rozporządzenia:
1) wykaz jednostek upoważnionych do przeprowadzania badań materiałów i procesów
technologicznych w celu ustalenia stopnia ich szkodliwości dla zdrowia oraz
zakres tych badań,
2) zakaz albo ograniczenie stosowania, obrotu lub transportu materiałów i
procesów technologicznych ze względu na ich szkodliwość dla zdrowia albo
uzależnienie ich stosowania, obrotu lub transportu od przestrzegania określonych
warunków.
Art. 221. § 1. Niedopuszczalne jest stosowanie substancji chemicznych nie
oznakowanych w sposób widoczny i umożliwiający ich identyfikację.
§ 2. Niedopuszczalne jest stosowanie niebezpiecznych substancji chemicznych nie
posiadających kart charakterystyki tych substancji, a także opakowań
zabezpieczających przed ich szkodliwym działaniem, pożarem lub wybuchem.
§ 3. Stosowanie niebezpiecznych substancji chemicznych jest dopuszczalne pod
warunkiem zastosowania środków zapewniających pracownikom ochronę ich zdrowia i
życia.
§ 4. Producent, importer, dystrybutor lub inny dostawca substancji chemicznych
za niespełnienie wymagań, o których mowa w § 1 i 2, ponoszą odpowiedzialność
określoną w odrębnych przepisach.
§ 5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i
Polityki Socjalnej oraz właściwymi ministrami określi, w drodze rozporządzenia:
1) kryteria i sposób klasyfikacji substancji chemicznych pod względem zagrożeń
dla zdrowia lub życia,
2) sposób znakowania substancji chemicznych,
3) wykaz niebezpiecznych substancji chemicznych, sposób ich znakowania,
etykietowania i rejestrowania oraz wymagania dotyczące sporządzania kart
charakterystyki tych substancji.
Art. 222. § 1. W razie zatrudniania pracownika w warunkach narażenia na
działanie substancji i czynników rakotwórczych, pracodawca jest obowiązany
zastępować te substancje i czynniki mniej szkodliwymi dla zdrowia lub stosować
inne dostępne środki ograniczające stopień tego narażenia, przy odpowiednim
wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki.
§ 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i
Polityki Socjalnej oraz właściwymi ministrami określi, w drodze rozporządzenia,
wykaz substancji, czynników i procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym
i prawdopodobnym działaniu rakotwórczym, sposób ich rejestracji oraz warunki
sprawowania nadzoru nad stanem zdrowia pracowników zawodowo narażonych na
działanie substancji i czynników rakotwórczych.
§ 3. Pracodawca jest obowiązany rejestrować wszystkie rodzaje prac w kontakcie z
substancjami i czynnikami o działaniu rakotwórczym, a także z substancjami i
czynnikami o prawdopodobnym działaniu rakotwórczym, określonymi w wykazie, o
którym mowa w § 2.
Art. 223. § 1. Pracodawca jest obowiązany chronić pracowników przed
promieniowaniem jonizującym, pochodzącym ze źródeł sztucznych i naturalnych,
występujących w środowisku pracy.
§ 2. Dawka promieniowania jonizującego pochodzącego ze źródeł naturalnych,
otrzymywana przez pracownika przy pracy w warunkach narażenia na to
promieniowanie, nie może przekraczać dawek granicznych, określonych w odrębnych
przepisach dla sztucznych źródeł promieniowania jonizującego.
Art. 224. § 1. Pracodawca prowadzący działalność, która stwarza możliwość
wystąpienia nagłego niebezpieczeństwa dla zdrowia lub życia pracowników, jest
obowiązany podejmować działania zapobiegające takiemu niebezpieczeństwu.
§ 2. W przypadku, o którym mowa w § 1, pracodawca jest obowiązany zapewnić:
1) odpowiednie do rodzaju niebezpieczeństwa urządzenia i sprzęt ratowniczy oraz
ich obsługę przez osoby należycie przeszkolone,
2) udzielenie pierwszej pomocy poszkodowanym.
§ 3. Przepisy § 1 i 2 nie naruszają wymagań, określonych w odrębnych przepisach,
dotyczących katastrof i innych nadzwyczajnych zagrożeń.
Art. 225. § 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby prace, przy których
istnieje możliwość wystąpienia szczególnego zagrożenia dla zdrowia lub życia
ludzkiego, były wykonywane przez co najmniej dwie osoby, w celu zapewnienia
asekuracji.
§ 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i
Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje prac, o których mowa
w § 1.
Rozdział VI
Profilaktyczna ochrona zdrowia
Art. 226. Pracodawca jest obowiązany informować pracowników o ryzyku zawodowym,
które wiąże się z wykonywaną pracą, oraz o zasadach ochrony przed zagrożeniami.
Art. 227. § 1. Pracodawca jest obowiązany stosować środki zapobiegające chorobom
zawodowym i innym chorobom związanym z wykonywaną pracą, w szczególności:
1) utrzymywać w stanie stałej sprawności urządzenia ograniczające lub
eliminujące szkodliwe dla zdrowia czynniki środowiska pracy oraz urządzenia
służące do pomiarów tych czynników,
2) przeprowadzać, na swój koszt, badania i pomiary czynników szkodliwych dla
zdrowia, rejestrować i przechowywać wyniki tych badań i pomiarów oraz
udostępniać je pracownikom.
§ 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, tryb
i częstotliwość dokonywania badań i pomiarów, o których mowa w § 1 pkt 2, a
także sposób rejestrowania i przechowywania wyników tych badań i pomiarów oraz
ich udostępniania pracownikom.
Art. 228. § 1. Prezes Rady Ministrów powoła, w drodze rozporządzenia,
Międzyresortową Komisję do Spraw Najwyższych Dopuszczalnych Stężeń i Natężeń
Czynników Szkodliwych dla Zdrowia w Środowisku Pracy, określi jej uprawnienia
oraz sposób wykonywania zadań.
§ 2. Do zadań Komisji, o której mowa w § 1, należy:
1) przedkładanie Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej wniosków dotyczących
wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla
zdrowia w środowisku pracy - do celów określonych w § 3,
2) inicjowanie prac badawczych niezbędnych do realizacji zadań, o których mowa w
pkt 1.
§ 3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i
Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, wykaz najwyższych
dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku
pracy.
Art. 229. § 1. Osoba przyjmowana do pracy podlega wstępnym badaniom lekarskim.
Wstępnym badaniom lekarskim podlegają ponadto pracownicy młodociani przenoszeni
na inne stanowiska pracy i inni pracownicy przenoszeni na stanowiska pracy, na
których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe.
§ 2. Pracownik podlega okresowym badaniom lekarskim. W przypadku niezdolności do
pracy trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowanej chorobą, pracownik podlega
ponadto kontrolnym badaniom lekarskim w celu ustalenia zdolności do wykonywania
pracy na dotychczasowym stanowisku.
§ 3. Okresowe i kontrolne badania lekarskie przeprowadza się w miarę możliwości
w godzinach pracy. Za czas niewykonywania pracy w związku z przeprowadzanymi
badaniami pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia, a w razie przejazdu na te
badania do innej miejscowości przysługuje mu zwrot kosztów podróży według zasad
obowiązujących przy podróżach służbowych.
§ 4. Pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia
lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym
stanowisku.
§ 5. Pracodawca zatrudniający pracowników w warunkach narażenia na działanie
substancji i czynników rakotwórczych lub pyłów zwłókniających jest obowiązany
zapewnić tym pracownikom okresowe badania lekarskie także:
1) po zaprzestaniu pracy w kontakcie z tymi substancjami, czynnikami lub pyłami,
2) po rozwiązaniu stosunku pracy, jeżeli zainteresowana osoba zgłosi wniosek o
objęcie takimi badaniami.
§ 6. Badania, o których mowa w § 1, 2 i 5, są przeprowadzane na koszt
pracodawcy. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki
zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy.
§ 7. Pracodawca jest obowiązany przechowywać orzeczenia wydane na podstawie
badań lekarskich, o których mowa w § 1, 2 i 5.
§ 8. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i
Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb i zakres badań lekarskich, o których mowa w § 1, 2 i 5, oraz
częstotliwość badań okresowych, a także sposób dokumentowania i kontroli badań
lekarskich,
2) tryb wydawania i przechowywania orzeczeń lekarskich do celów przewidzianych w
Kodeksie pracy i w przepisach wydanych na jego podstawie,
3) zakres profilaktycznej opieki zdrowotnej, o której mowa w § 6 zdanie drugie,
4) dodatkowe wymagania kwalifikacyjne, jakie powinni spełniać lekarze
przeprowadzający badania, o których mowa w § 1, 2 i 5, oraz sprawujący
profilaktyczną opiekę zdrowotną, o której mowa w § 6 zdanie drugie.
Art. 230. § 1. W razie stwierdzenia u pracownika objawów wskazujących na
powstawanie choroby zawodowej, pracodawca jest obowiązany, na podstawie
orzeczenia lekarskiego, w terminie i na czas określony w tym orzeczeniu,
przenieść pracownika do innej pracy nie narażającej go na działanie czynnika,
który wywołał te objawy.
§ 2. Jeżeli przeniesienie do innej pracy powoduje obniżenie wynagrodzenia,
pracownikowi przysługuje dodatek wyrównawczy przez okres nie przekraczający 6
miesięcy.
Art. 231. Pracodawca jest obowiązany - na podstawie orzeczenia lekarskiego -
przenieść do innej odpowiedniej pracy pracownika, który stał się niezdolny do
wykonywania dotychczasowej pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby
zawodowej i nie został zaliczony do żadnej z grup inwalidów. Przepis art. 230 §
2 stosuje się odpowiednio.
Art. 232. Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w
warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje,
jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w
drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie
powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.
Art. 233. Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom odpowiednie urządzenia
higienicznosanitarne oraz dostarczyć niezbędne środki higieny osobistej, a także
zapewnić środki do udzielania pierwszej pomocy w razie wypadku.
Rozdział VII
Wypadki przy pracy i choroby zawodowe
Art. 234. § 1. W razie wypadku przy pracy pracodawca jest obowiązany podjąć
niezbędne działania eliminujące lub ograniczające zagrożenie, zapewnić
udzielenie pierwszej pomocy osobom poszkodowanym i ustalenie w przewidzianym
trybie okoliczności i przyczyn wypadku oraz zastosować odpowiednie środki
zapobiegające podobnym wypadkom.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić właściwego inspektora
pracy i prokuratora o śmiertelnym, ciężkim lub zbiorowym wypadku przy pracy oraz
o każdym innym wypadku, który wywołał wymienione skutki, mającym związek z
pracą, jeżeli może być uznany za wypadek przy pracy.
§ 3. Pracodawca jest obowiązany prowadzić rejestr wypadków przy pracy.
§ 4. Koszty związane z ustalaniem okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy
ponosi pracodawca.
Art. 235. § 1. Pracodawca jest obowiązany niezwłocznie zgłosić właściwemu
organowi Państwowej Inspekcji Sanitarnej i właściwemu inspektorowi pracy każdy
przypadek rozpoznanej choroby zawodowej albo podejrzenia o taką chorobę.
§ 2. Obowiązek, o którym mowa w § 1, dotyczy także lekarza, który rozpoznał lub
podejrzewa przypadek choroby zawodowej.
§ 3. W razie rozpoznania u pracownika choroby zawodowej, pracodawca jest
obowiązany:
1) ustalić przyczyny powstania choroby zawodowej oraz charakter i rozmiar
zagrożenia tą chorobą, działając w porozumieniu z właściwym organem Państwowej
Inspekcji Sanitarnej,
2) przystąpić niezwłocznie do usunięcia czynników powodujących powstanie choroby
zawodowej i zastosować inne niezbędne środki zapobiegawcze,
3) zapewnić realizację zaleceń lekarskich.
§ 4. Pracodawca jest obowiązany prowadzić rejestr zachorowań na choroby zawodowe
i podejrzeń o takie choroby.
Art. 236. Pracodawca jest obowiązany systematycznie analizować przyczyny
wypadków przy pracy, chorób zawodowych i innych chorób związanych z warunkami
środowiska pracy i na podstawie wyników tych analiz stosować właściwe środki
zapobiegawcze.
Art. 237. § 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe zasady postępowania przy ustalaniu okoliczności i przyczyn
wypadków przy pracy oraz sposób ich dokumentowania, a także zakres informacji
zamieszczanych w rejestrze wypadków przy pracy,
2) wykaz chorób zawodowych,
3) szczegółowe zasady postępowania dotyczące zgłaszania podejrzenia,
rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmioty właściwe w tych
sprawach.
§ 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze zarządzenia, wzór
protokołu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy.
§ 3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Prezesem Głównego
Urzędu Statystycznego określi, w drodze zarządzenia, wzór statystycznej karty
wypadku przy pracy oraz związany z nią tryb postępowania.
§ 4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze zarządzenia:
1) sposób dokumentowania chorób zawodowych i skutków tych chorób, a także
prowadzenia rejestrów chorób zawodowych, oraz wzory dokumentów stosowanych w
postępowaniu dotyczącym tych chorób,
2) wskazania metodologiczne w sprawie rozpoznawania chorób zawodowych.
Art. 2371. Pracownikowi, który uległ wypadkowi przy pracy lub zachorował na
chorobę zawodową określoną w wykazie, o którym mowa w art. 237 § 1 pkt 2,
przysługują z tego tytułu świadczenia określone w odrębnych przepisach.
Rozdział VIII
Szkolenie
Art. 2372. Minister Edukacji Narodowej jest obowiązany zapewnić uwzględnianie
problematyki bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii w programach
nauczania w szkołach, po uzgodnieniu zakresu tej problematyki z Ministrem Pracy
i Polityki Socjalnej.
Art. 2373. § 1. Nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania
nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także
dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany zapewnić przeszkolenie pracownika w zakresie
bezpieczeństwa i higieny pracy przed dopuszczeniem go do pracy oraz prowadzenie
okresowych szkoleń w tym zakresie.
§ 3. Szkolenia, o których mowa w § 2, odbywają się w czasie pracy i na koszt
pracodawcy.
Art. 2374. § 1. Pracodawca jest obowiązany zaznajamiać pracowników z przepisami
i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczącymi wykonywanych przez nich
prac.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany wydawać szczegółowe instrukcje i wskazówki
dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach pracy.
§ 3. Pracownik jest obowiązany potwierdzić na piśmie zapoznanie się z przepisami
oraz zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy.
Art. 2375. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, zakres
tego szkolenia oraz wymagania dotyczące treści i realizacji programów szkolenia,
a także sposób dokumentowania szkolenia.
Rozdział IX
Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze
Art. 2376. § 1. Pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie
środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i
szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz
informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami.
§ 2. Producent, importer, dystrybutor lub inny dostawca środków ochrony
indywidualnej jest obowiązany wydać deklarację zgodności tych wyrobów z normami
wprowadzonymi do obowiązkowego stosowania oraz wymaganiami określonymi
właściwymi przepisami.
§ 3. Pracodawca jest obowiązany dostarczać pracownikowi środki ochrony
indywidualnej, które uzyskały wymagany certyfikat na znak bezpieczeństwa i
zostały oznaczone tym znakiem, zgodnie z odrębnymi przepisami, oraz posiadają
deklarację zgodności, o której mowa w § 2.
Art. 2377. § 1. Pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie
odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach:
1) jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu
zabrudzeniu,
2) ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i
higieny pracy.
§ 2. Pracodawca w porozumieniu z zakładową organizacją związkową może ustalić
stanowiska, na których dopuszcza się używanie przez pracowników, za ich zgodą,
własnej odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania bezpieczeństwa i
higieny pracy. Jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja
związkowa, pracodawca dokonuje takich ustaleń w porozumieniu z pracownikami
wybranymi w tym celu przez załogę, w trybie przyjętym w zakładzie pracy.
§ 3. Przepis § 2 nie dotyczy stanowisk, na których są wykonywane prace związane
z bezpośrednią obsługą maszyn i innych urządzeń technicznych albo prace
powodujące intensywne brudzenie lub skażenie odzieży i obuwia roboczego środkami
chemicznymi lub promieniotwórczymi albo materiałami biologicznie zakaźnymi.
§ 4. Pracownikowi używającemu własnej odzieży i obuwia roboczego, zgodnie z § 2,
pracodawca wypłaca ekwiwalent pieniężny w wysokości uwzględniającej ich aktualne
ceny.
Art. 2378. § 1. Rodzaje środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia
roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach jest niezbędne w
związku z art. 2376 § 1 i art. 2377 § 1, oraz przewidywane okresy użytkowania
odzieży i obuwia roboczego pracodawca ustala w porozumieniu z zakładową
organizacją związkową. Jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa
organizacja związkowa, pracodawca dokonuje takich ustaleń w porozumieniu z
pracownikami wybranymi w tym celu przez załogę, w trybie przyjętym w zakładzie
pracy.
§ 2. Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, o których mowa w
art. 2376 § 1 i art. 2377 § 1, stanowią własność pracodawcy.
Art. 2379. § 1. Pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków
ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych do
stosowania na danym stanowisku pracy.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby stosowane środki ochrony
indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i
użytkowe, oraz zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację, naprawę, odpylanie
i odkażanie.
§ 3. Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te
mogą być wykonywane przez pracownika, za jego zgodą, pod warunkiem wypłacania
przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez
pracownika.
Art. 23710. § 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby środki ochrony
indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, które w wyniku stosowania w procesie
pracy uległy skażeniu środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi albo
materiałami biologicznie zakaźnymi, były przechowywane wyłącznie w miejscu przez
niego wyznaczonym.
§ 2. Powierzanie pracownikowi prania, konserwacji, odpylania i odkażania
przedmiotów, o których mowa w § 1, jest niedopuszczalne.
Rozdział X
Służba bezpieczeństwa i higieny pracy
Art. 23711. § 1. Pracodawca zatrudniający więcej niż 10 pracowników, z
zastrzeżeniem § 2 i 3, tworzy służbę bezpieczeństwa i higieny pracy, zwaną dalej
"służbą bhp", pełniącą funkcje doradcze i kontrolne w zakresie bezpieczeństwa i
higieny pracy.
§ 2. Pracodawca zatrudniający nie więcej niż 50 pracowników może powierzyć
wykonywanie zadań służby bhp specjalistom spoza zakładu pracy.
§ 3. Pracodawca zatrudniający nie więcej niż 100 pracowników może powierzyć
wykonywanie zadań służby bhp pracownikowi zatrudnionemu przy innej pracy.
§ 4. Właściwy inspektor pracy w porozumieniu z właściwym państwowym inspektorem
sanitarnym może nakazać zwiększenie liczebności służby bhp lub utworzenie tej
służby przez pracodawcę zatrudniającego mniejszą liczbę pracowników niż
określona w § 1, jeżeli jest to uzasadnione stwierdzonymi zagrożeniami
zawodowymi.
§ 5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy zakres działania, uprawnienia, organizację, liczebność i
podporządkowanie służby bhp,
2) kwalifikacje wymagane do wykonywania zadań służby bhp.
Rozdział XI
Komisja bezpieczeństwa i higieny pracy
Art. 23712. § 1. Pracodawca zatrudniający więcej niż 50 pracowników powołuje
komisję bezpieczeństwa i higieny pracy, zwaną dalej "komisją", jako swój organ
doradczy i opiniodawczy. W skład komisji wchodzą pracownicy służby bhp, lekarz
sprawujący opiekę zdrowotną nad pracownikami, społeczny inspektor pracy, a także
przedstawiciele pracowników - wybrani przez zakładową organizację związkową, a w
przypadku gdy u pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa - przez
pracowników, w trybie przyjętym w zakładzie pracy.
§ 2. Przewodniczącym komisji jest pracodawca lub osoba przez niego upoważniona,
a wiceprzewodniczącym - społeczny inspektor pracy.
Art. 23713. § 1. Zadaniem komisji jest dokonywanie przeglądu warunków pracy,
okresowej oceny stanu bezpieczeństwa i higieny pracy, opiniowanie podejmowanych
przez pracodawcę środków zapobiegających wypadkom przy pracy i chorobom
zawodowym, formułowanie wniosków dotyczących poprawy warunków pracy oraz
współdziałanie z pracodawcą w realizacji jego obowiązków w zakresie
bezpieczeństwa i higieny pracy.
§ 2. Posiedzenia komisji odbywają się w godzinach pracy, nie rzadziej niż raz w
kwartale. Za czas nie przepracowany w związku z udziałem w posiedzeniu komisji
pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia.
§ 3. Komisja w związku z wykonywaniem zadań wymienionych w § 1 korzysta z
ekspertyz lub opinii specjalistów spoza zakładu pracy - w przypadkach
uzgodnionych z pracodawcą i na jego koszt.
Rozdział XII
Obowiązki organów sprawujących nadzór nad przedsiębiorstwami lub innymi
jednostkami organizacyjnymi państwowymi albo samorządowymi
Art. 23714. Organy sprawujące nadzór nad przedsiębiorstwami lub innymi
jednostkami organizacyjnymi państwowymi albo samorządowymi są obowiązane
podejmować działania na rzecz kształtowania bezpiecznych i higienicznych
warunków pracy, w szczególności:
1) udzielać przedsiębiorstwom i jednostkom organizacyjnym pomocy przy
wykonywaniu zadań z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy,
2) dokonywać, co najmniej raz w roku, oceny stanu bezpieczeństwa i higieny pracy
w przedsiębiorstwach i jednostkach organizacyjnych oraz określać kierunki
poprawy tego stanu,
3) w miarę potrzeb i możliwości - inicjować i prowadzić badania naukowe
dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy.
Rozdział XIII
Przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące wykonywania prac w różnych
gałęziach pracy.
Art. 23715. § 1. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem
Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie
obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych
w różnych gałęziach pracy.
§ 2. Ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w
porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i
Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia, przepisy bezpieczeństwa i
higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac.";
185) skreśla się art. 241;
186) w art. 243 wyrazy "Kierownik zakładu pracy" zastępuje się wyrazem
"Pracodawca";
187) w art. 244:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. W celu polubownego załatwiania sporów o roszczenia pracowników ze stosunku
pracy mogą być powoływane komisje pojednawcze.",
b) skreśla się § 2,
c) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Komisję pojednawczą powołują wspólnie pracodawca i zakładowa organizacja
związkowa, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja
związkowa - pracodawca, po uzyskaniu pozytywnej opinii pracowników.",
d) skreśla się § 4;
188) art. 245 otrzymuje brzmienie:
"Art. 245. W trybie przewidzianym w art. 244 § 3 ustala się:
1) zasady i tryb powoływania komisji,
2) czas trwania kadencji,
3) liczbę członków komisji.";
189) art. 246 otrzymuje brzmienie:
"Art. 246. Członkiem komisji pojednawczej nie może być:
1) osoba zarządzająca, w imieniu pracodawcy, zakładem pracy,
2) główny księgowy,
3) radca prawny,
4) osoba prowadząca sprawy osobowe, zatrudnienia i płac.";
190) skreśla się art. 250;
191) w art. 254 w ostatnim zdaniu wyraz "sądu" zastępuje się wyrazami "sądu
pracy";
192) art. 255 otrzymuje brzmienie:
"Art. 255. § 1. W razie niewykonania ugody przez pracodawcę podlega ona
wykonaniu w trybie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, po nadaniu jej
przez sąd pracy klauzuli wykonalności.
§ 2. Sąd pracy odmówi nadania klauzuli wykonalności, jeżeli ze złożonych akt
komisji wynika, że ugoda jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia
społecznego. Nie wyklucza to możliwości dochodzenia ustalenia niezgodności ugody
z prawem lub zasadami współżycia społecznego na zasadach ogólnych.";
193) w art. 258:
a) w § 1 wyrazy "Kierownik zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca",
b) w § 2 wyrazy "zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca";
194) skreśla się art. 259 do 261;
195) w art. 263 w § 3 wyraz "Sąd" zastępuje się wyrazami "Sąd pracy";
196) w art. 264:
a) w § 1 wyraz "sądu" zastępuje się wyrazami "sądu pracy",
b) w § 2 i 3 po wyrazach "wnosi się" dodaje się wyrazy "do sądu pracy";
197) w art. 265:
a) w § 1 wyrazy "w art. 264, w art. 97 § 21 i w art. 98 § 6" zastępuje się
wyrazami "w art. 97 § 21 i w art. 264",
b) w § 2 wyraz "sądu" zastępuje się wyrazami "sądu pracy";
198) art. 281 otrzymuje brzmienie:
"Art. 281. Kto, będąc pracodawcą lub działając w jego imieniu:
1) zawiera umowę cywilnoprawną w warunkach, w których zgodnie z art. 22 § 1
powinna być zawarta umowa o pracę,
2) nie potwierdza na piśmie, w terminie 7 dni, zawartej z pracownikiem umowy o
pracę,
3) wypowiada lub rozwiązuje z pracownikiem stosunek pracy bez wypowiedzenia,
naruszając w sposób rażący przepisy prawa pracy,
4) stosuje wobec pracowników inne kary niż przewidziane w przepisach prawa pracy
o odpowiedzialności porządkowej pracowników,
5) narusza przepisy o czasie pracy lub przepisy o ochronie pracy kobiet i
zatrudnianiu młodocianych,
6) nie prowadzi dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akt
osobowych pracowników
- podlega karze grzywny.";
199) w art. 282:
a) w § 1 w pkt 3 skreśla się wyrazy "lub opinii" oraz wyrazy "do 50 000
złotych",
b) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi nie wykonuje podlegającego
wykonaniu orzeczenia sądu pracy lub ugody zawartej przed komisją pojednawczą lub
sądem pracy.";
200) art. 283 otrzymuje brzmienie:
"Art. 283. § 1. Kto, będąc odpowiedzialnym za stan bezpieczeństwa i higieny
pracy w zakładzie pracy albo kierując pracownikami, nie przestrzega przepisów
lub zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, podlega karze grzywny.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto:
1) wbrew obowiązkowi nie zawiadamia w terminie 14 dni właściwego inspektora
pracy i właściwego państwowego inspektora sanitarnego o miejscu, rodzaju,
zakresie prowadzonej działalności i o przewidywanej liczbie pracowników oraz nie
składa pisemnej informacji o środkach i procedurach przyjętych dla spełnienia
wymagań wynikających z przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, dotyczących
danej dziedziny działalności, jak również nie zawiadamia o zmianie miejsca,
rodzaju i zakresu prowadzonej działalności, zwłaszcza zmianie technologii lub
profilu produkcji,
2) wbrew obowiązkowi nie zapewnia, aby budowa lub przebudowa obiektu budowlanego
albo jego części, w których przewiduje się pomieszczenia pracy, była wykonywana
na podstawie projektów uwzględniających wymagania bezpieczeństwa i higieny
pracy, pozytywnie zaopiniowanych przez uprawnionych rzeczoznawców,
3) wbrew obowiązkowi wyposaża stanowiska pracy w maszyny i inne urządzenia
techniczne, które nie uzyskały wymaganego certyfikatu na znak bezpieczeństwa i
nie zostały oznaczone tym znakiem albo nie posiadają deklaracji zgodności,
4) wbrew obowiązkowi dostarcza pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które
nie uzyskały wymaganego certyfikatu na znak bezpieczeństwa i nie zostały
oznaczone tym znakiem oraz nie posiadają deklaracji zgodności,
5) wbrew obowiązkowi stosuje:
a) materiały i procesy technologiczne bez uprzedniego ustalenia stopnia ich
szkodliwości dla zdrowia pracowników i bez podjęcia odpowiednich środków
profilaktycznych,
b) substancje chemiczne nie oznakowane w sposób widoczny i umożliwiający ich
identyfikacje,
c) niebezpieczne substancje chemiczne nie posiadające kart charakterystyki tych
substancji, a także opakowań zabezpieczających przed ich szkodliwym działaniem,
pożarem lub wybuchem,
6) wbrew obowiązkowi nie zawiadamia właściwego inspektora pracy, prokuratora lub
innego właściwego organu o śmiertelnym, ciężkim lub zbiorowym wypadku przy pracy
oraz o każdym innym wypadku, który wywołał wymienione skutki, mającym związek z
pracą, jeżeli może być uznany za wypadek przy pracy, nie zgłasza choroby
zawodowej albo podejrzenia o taką chorobę, nie ujawnia wypadku przy pracy lub
choroby zawodowej, albo przedstawia niezgodne z prawdą informacje, dowody lub
dokumenty dotyczące takich wypadków i chorób,
7) nie wykonuje w wyznaczonym terminie podlegającego wykonaniu nakazu inspektora
pracy,
8) utrudnia działalność organu Państwowej Inspekcji Pracy, w szczególności
uniemożliwia prowadzenie wizytacji zakładu pracy lub nie udziela informacji
niezbędnych do wykonywania jej zadań.";
201) rozdział II w dziale trzynastym otrzymuje brzmienie:
"Rozdział II
Postępowanie w sprawach o wykroczenia przeciwko prawom pracownika
Art. 284. § 1. W sprawach o wykroczenia przeciwko prawom pracownika, o których
mowa w art. 281-283, wszczynają postępowanie i orzekają inspektorzy pracy.
§ 2. Wszczęcie postępowania następuje w wyniku sporządzenia przez inspektora
pracy protokołu w sprawie popełnienia wykroczenia, który powinien zawierać:
1) imię i nazwisko, datę urodzenia, imiona rodziców i miejsce zamieszkania
obwinionego oraz jego miejsce pracy i zajmowane stanowisko,
2) w miarę możliwości, dane o warunkach materialnych obwinionego,
3) określenie czynu zarzucanego obwinionemu, z podaniem czasu, miejsca, sposobu
i okoliczności jego popełnienia oraz ze wskazaniem przepisu lub
skonkretyzowaniem zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, które zostały tym
czynem naruszone, a także przepisu stanowiącego podstawę wymierzenia kary,
4) treść wyjaśnień obwinionego potwierdzonych jego podpisem, a w razie odmowy
ich złożenia lub niestawienia się obwinionego na wezwanie inspektora pracy -
wzmiankę o tym,
5) datę i miejsce sporządzenia protokołu, a także imię i nazwisko oraz podpis
inspektora pracy.
§ 3. Do protokołu w sprawie popełnienia wykroczenia należy dołączyć protokół
kontroli przeprowadzonej przez inspektora pracy oraz inne dokumenty stanowiące
dowody w postępowaniu.
§ 4. W celu wyjaśnienia okoliczności sprawy inspektor pracy może:
1) żądać od obwinionego udzielenia wyjaśnień,
2) wzywać obwinionego, świadków oraz inne osoby w celu przesłuchania,
3) zwracać się do właściwych instytucji lub osób o udzielenie informacji lub
opinii albo przedstawienie dokumentów i innych dowodów potrzebnych do
wyjaśnienia sprawy.
Art. 285. § 1. Inspektor pracy wydaje orzeczenie bez przeprowadzenia rozprawy.
§ 2. Inspektor pracy wyznacza jednak rozprawę, jeżeli wymaga tego charakter
sprawy, sprzeczności w materiale dowodowym lub inne okoliczności sprawy.
Art. 286. Orzeczenie, wraz z uzasadnieniem, doręcza się obwinionemu.
Art. 287. § 1. Inspektor pracy wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania,
jeżeli w jego wyniku ustali, że zachodzą okoliczności wyłączające z mocy prawa
wydanie orzeczenia.
§ 2. Postanowienie, o którym mowa w § 1, wraz z uzasadnieniem, doręcza się
obwinionemu oraz włącza do akt sprawy.
Art. 288. § 1. Od orzeczenia inspektora pracy obwiniony, jego obrońca oraz
prokurator mają prawo, w terminie siedmiu dni od dnia ogłoszenia lub doręczenia
orzeczenia, złożyć środek zaskarżenia w postaci żądania skierowania sprawy na
drogę postępowania sądowego do sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce
popełnienia wykroczenia.
§ 2. Orzeczenie, od którego nie wniesiono żądania skierowania sprawy na drogę
postępowania sądowego, jest prawomocne.
§ 3. Okręgowemu inspektorowi pracy przysługują w postępowaniu przed sądem
uprawnienia oskarżyciela publicznego.
Art. 289. Nadzór nad działalnością inspektorów pracy w zakresie orzekania
sprawuje Główny Inspektor Pracy.
Art. 290. Wpływy z kar orzeczonych przez inspektorów pracy stanowią dochód
budżetu państwa. Wierzycielem tych należności, w rozumieniu przepisów o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji, jest właściwy terenowy organ rządowej
administracji ogólnej.
Art. 2901. Jeżeli przepisy rozdziału nie stanowią inaczej, w postępowaniu w
sprawach o wykroczenia przeciwko prawom pracownika mają odpowiednie zastosowanie
przepisy Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.";
202) w art. 291:
a) w § 2 wyrazy "zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawcy" oraz wyrazy
"zakład pracy" zastępuje się wyrazem "pracodawca",
b) po § 2 dodaje się § 21 w brzmieniu:
"§ 21. Przepis § 2 stosuje się także do roszczenia pracodawcy, o którym mowa w
art. 611 oraz w art. 1011 § 2.",
c) w § 3 skreśla się wyrazy "dopuścił się zagarnięcia mienia społecznego albo w
inny sposób";
203) w art. 292 skreśla się oznaczenie § 1 oraz skreśla się § 2;
204) w art. 2951:
a) w § 1 wyrazy "Kierownik zakładu pracy" zastępuje się wyrazem "Pracodawca"
oraz skreśla się wyrazy "w zakładzie",
b) w § 3 skreśla się wyrazy "utworzona w zakładzie stosującym grupową
organizację pracy";
205) skreśla się art. 296;
206) w art. 297 skreśla się wyrazy "po porozumieniu z ogólnokrajową organizacją
międzyzwiązkową", użyty dwukrotnie wyraz "zasady" zastępuje się wyrazem "sposób"
oraz wyrazy "przewidzianych przepisami prawa pracy" zastępuje się wyrazami
"przewidzianych w Kodeksie pracy";
207) w art. 298:
a) w § 1 skreśla się wyrazy "po porozumieniu z ogólnokrajową organizacją
międzyzwiązkową" oraz wyrazy "w innych zakładach pracy", zaś wyrazy "w zakładach
służby zdrowia" zastępuje się wyrazami "w zakładach opieki zdrowotnej i w
jednostkach pomocy społecznej",
b) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić dla pracowników,
o których mowa w § 1, nawiązywanie stosunku pracy na podstawie mianowania, a
także na podstawie powołania.";
208) po art. 298 dodaje się art. 2981 i 2982 w brzmieniu:
"Art. 2981. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze
rozporządzenia, zakres prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach
związanych ze stosunkiem pracy oraz sposób prowadzenia akt osobowych pracownika.
Art. 2982. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
sposób usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz zakres przysługujących
pracownikom zwolnień od pracy, a także przypadki, w których za czas nieobecności
lub zwolnienia pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia.";
209) skreśla się art. 299;
210) w art. 301 w § 1 wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje się
wyrazami "Rzeczypospolitej Polskiej";
211) w art. 302 wyrazy "w organach Milicji Obywatelskiej i Służby Więziennej"
zastępuje się wyrazami "w Policji, Urzędzie Ochrony Państwa, Służbie Więziennej,
Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej";
212) w art. 303:
a) w § 1 skreśla się wyrazy "po porozumieniu z ogólnokrajową organizacją
międzyzwiązkową",
b) w § 2 wyrazy "w tym samym trybie określić" zastępuje się wyrazami "określić,
w drodze rozporządzenia,";
213) art. 304 otrzymuje brzmienie:
"Art. 304. § 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić bezpieczne i higieniczne
warunki pracy, o których mowa w art. 207 § 2, osobom fizycznym wykonującym pracę
na innej podstawie niż stosunek pracy w zakładzie pracy lub w miejscu
wyznaczonym przez pracodawcę.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki zajęć
odbywanych na terenie zakładu pracy przez studentów i uczniów nie będących jego
pracownikami.
§ 3. Obowiązki określone w art. 207 § 2 stosuje się odpowiednio do jednostek
organizujących pracę wykonywaną przez osoby fizyczne na innej podstawie niż
stosunek pracy, w ramach prac społecznie użytecznych.
§ 4. W razie prowadzenia prac w miejscu, do którego mają dostęp osoby nie
biorące udziału w procesie pracy, pracodawca jest obowiązany zastosować środki
niezbędne do zapewnienia ochrony życia i zdrowia tym osobom.
§ 5. Minister Obrony Narodowej - w stosunku do żołnierzy w czynnej służbie
wojskowej, a Minister Sprawiedliwości - w stosunku do osób przebywających w
zakładach karnych lub w zakładach poprawczych, w porozumieniu z Ministrem Pracy
i Polityki Socjalnej, określą, w drodze rozporządzeń, zakres stosowania do tych
osób przepisów działu dziesiątego w razie wykonywania określonych zadań lub prac
na terenie zakładu pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę.";
214) po art. 304 dodaje się art. 3041-3044 w brzmieniu:
"Art. 3041. Obowiązki, o których mowa w art. 211, ciążą również na osobach
fizycznych wykonujących pracę na innej podstawie niż stosunek pracy w zakładzie
pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę.
Art. 3042. Do członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i współpracujących z
nimi członków ich rodzin oraz członków spółdzielni kółek rolniczych (usług
rolniczych) stosuje się odpowiednio art. 208 § 1, art. 213 § 2, art. 217 § 2,
art. 218, art. 220 § 1 i art. 221 § 1-3.
Art. 3043. Do osób fizycznych prowadzących na własny rachunek działalność
gospodarczą stosuje się odpowiednio art. 208 § 1.
Art. 3044. Pracodawca jest obowiązany przydzielać niezbędną odzież roboczą i
środki ochrony indywidualnej osobom wykonującym krótkotrwałe prace albo
czynności inspekcyjne, w czasie których ich własna odzież może ulec zniszczeniu
lub znacznemu zabrudzeniu, a także ze względu na bezpieczeństwo wykonywania tych
prac lub czynności.";
215) skreśla się art. 305.
Art. 2. Ilekroć w przepisach prawa pracy jest mowa o prawach i obowiązkach
zakładu pracy lub kierownika zakładu pracy, przepisy te stosuje się odpowiednio
do pracodawców w rozumieniu art. 3 Kodeksu pracy.
Art. 3. Przewidziane w Kodeksie pracy lub w innych przepisach prawa pracy
przepisy wykonawcze wydaje się po zasięgnięciu opinii związków zawodowych oraz
organizacji pracodawców w zakresie, trybie i na zasadach określonych w ustawie o
związkach zawodowych oraz w ustawie o organizacjach pracodawców.
Art. 4. Do umów o pracę zawartych na okres próbny przed dniem wejścia w życie
ustawy stosuje się dotychczasowe przepisy.
Art. 5. 1. Do umów o pracę zawartych na czas nie określony, wypowiedzianych
przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się dotychczasowe przepisy dotyczące
ustalania okresu zatrudnienia, od którego zależy długość okresu wypowiedzenia
takich umów.
2. Przy ustalaniu okresu zatrudnienia, od którego zależy okres wypowiedzenia
pracownikowi umowy o pracę zawartej na czas nie określony, oraz okresu, po
upływie którego jest dopuszczalne rozwiązanie z pracownikiem umowy o pracę bez
wypowiedzenia z powodu jego niezdolności do pracy wskutek choroby, przepis art.
36 § 11 Kodeksu pracy ma zastosowanie także do przypadków zmiany pracodawcy na
zasadach określonych w tym przepisie, zaistniałych przed dniem wejścia w życie
ustawy.
Art. 6. W sporach o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne lub o
przywrócenie do pracy albo o odszkodowanie w związku z wypowiedzeniem lub
rozwiązaniem umowy o pracę, toczących się przed sądem pracy w dniu wejścia w
życie ustawy, stosuje się dotychczasowe przepisy.
Art. 7. Okresy zatrudnienia zakończone porzuceniem pracy przez pracownika,
przypadające przed dniem wejścia w życie ustawy, traktuje się od dnia jej
wejścia w życie - przy ustalaniu uprawnień i świadczeń, które są uzależnione od
okresu zatrudnienia i trybu ustania stosunku pracy - jak okresy zatrudnienia
zakończone rozwiązaniem stosunku pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika.
Art. 8. 1. Stosunki pracy z pracownikami zatrudnionymi na podstawie powołania na
czas określony albo na czas nie określony na stanowiskach pracy nie wymienionych
w przepisach, o których mowa w art. 68 § 1 Kodeksu pracy, przekształcają się, z
dniem wejścia w życie tej ustawy, odpowiednio w stosunki pracy na podstawie
umowy o pracę na czas określony albo na czas nie określony.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy pracowników odwołanych ze stanowiska przed dniem
wejścia w życie ustawy; do tych pracowników stosuje się dotychczasowe przepisy
regulujące stosunki pracy na podstawie powołania.
Art. 9. 1. U pracodawcy zatrudniającego co najmniej 5 pracowników obowiązujący w
dniu wejścia w życie ustawy regulamin, utrzymany w mocy na podstawie art. 8 ust.
1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 113, poz. 547 i z 1995 r. Nr 1, poz. 2),
przekształca się z tym dniem w regulamin wynagradzania, o którym mowa w art. 772
Kodeksu pracy. Dotyczy to także innych aktów zakładowych określających zasady
wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą.
2. Ustalenia regulaminu lub innego aktu zakładowego, o których mowa w ust. 1,
mniej korzystne dla pracowników niż obowiązujące od dnia wejścia w życie ustawy
przepisy prawa pracy, są nieważne; zamiast nich stosuje się odpowiednie przepisy
prawa pracy.
3. Regulamin wynagradzania, o którym mowa w art. 772 Kodeksu pracy, powinien być
wprowadzony w życie w okresie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 10. Przez użyte w art. 773 Kodeksu pracy określenie "pracownicy zatrudnieni
w państwowych jednostkach sfery budżetowej" rozumie się pracowników państwowej
sfery budżetowej, dla których środki na wynagrodzenia są kształtowane na
podstawie odrębnej ustawy.
Art. 11. 1. Obowiązujące do dnia wejścia w życie ustawy przepisy określające
zasady wynagradzania za pracę oraz przyznawania innych świadczeń związanych z
pracą, wydane na podstawie art. 79 Kodeksu pracy, zachowują moc do czasu objęcia
pracowników, których te przepisy dotyczą i w zakresie przedmiotu w nich
normowanego - postanowieniami układu zbiorowego pracy lub innymi przepisami
prawa pracy, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przepisy, o których mowa w ust. 1, dotyczące ustalania okresów pracy i innych
okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i
wypłacania, zachowują moc w stosunku do mianowanych pracowników samorządowych
nie dłużej niż do upływu jednego roku od dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 12. W okresie 3 lat od dnia wejścia w życie ustawy stosuje się
dotychczasowe przepisy Kodeksu pracy dotyczące odprawy pośmiertnej, jeżeli są
one korzystniejsze dla osoby uprawnionej.
Art. 13. Postępowanie przed sądem pracy dotyczące sprostowania wydanej
pracownikowi opinii o pracy, a także naprawienia szkody wyrządzonej pracownikowi
wskutek niewydania w terminie lub wydania niewłaściwej opinii o pracy, toczące
się w dniu wejścia w życie ustawy, toczy się według dotychczasowych przepisów.
Art. 14. Regulamin pracy, o którym mowa w art. 104-1043 Kodeksu pracy, powinien
być wprowadzony w życie w okresie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 15. Do kar za naruszenie porządku i dyscypliny pracy nałożonych na
pracowników przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się dotychczasowe
przepisy dotyczące trybu i zasad odwoływania się od tych kar.
Art. 16. Do pracowników objętych w dniu wejścia w życie przepisów działu
szóstego Kodeksu pracy, w brzmieniu ustalonym ustawą, krótszym tygodniowym
wymiarem czasu pracy niż określony w art. 129 Kodeksu pracy stosuje się
dotychczasowy wymiar czasu pracy do dnia objęcia tych pracowników
postanowieniami układu zbiorowego pracy lub innymi przepisami prawa pracy
ustalającymi normy ich czasu pracy.
Art. 17. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 129 § 2 Kodeksu pracy
przed dniem wejścia w życie przepisów działu szóstego Kodeksu pracy, w brzmieniu
ustalonym ustawą, zachowują moc po wejściu w życie przepisów tego działu do
czasu wprowadzenia dla pracowników, których te przepisy dotyczą i w zakresie
przedmiotu w nich normowanego - postanowień układu zbiorowego pracy lub innych
przepisów prawa pracy ustalających normy ich czasu pracy; nie dotyczy to
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1988 r. w sprawie czasu pracy w
zakładach pracy (Dz. U. z 1991 r. Nr 117, poz. 511, z 1992 r. Nr 102, poz. 518,
z 1993 r. Nr 132, poz. 634 i z 1994 r. Nr 140, poz. 768).
Art. 18. W okresie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy w transporcie
samochodowym i w komunikacji samochodowej czas pracy kierowców i pomocników
kierowców może być przedłużony do 12 godzin na dobę, z zachowaniem przeciętnie
42 godzin na tydzień w okresie rozliczeniowym nie przekraczającym 3 miesięcy.
Art. 19. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 130 § 2 Kodeksu pracy
przed dniem wejścia w życie przepisów działu szóstego Kodeksu pracy, w brzmieniu
ustalonym ustawą, zachowują moc po wejściu w życie przepisów tego działu, nie
dłużej jednak niż do upływu 3 lat od dnia ich wejścia w życie, chyba że
wcześniej ustaną warunki uzasadniające stosowanie skróconego czasu pracy do
pracowników dotychczas nim objętych.
Art. 20. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 145 Kodeksu pracy przed
dniem wejścia w życie przepisów działu szóstego Kodeksu pracy, w brzmieniu
ustalonym ustawą, zachowują moc po wejściu w życie przepisów tego działu przez
okres jednego roku.
Art. 21. Przepis art. 153 § 1 Kodeksu pracy stosuje się także do pracowników,
którym sześciomiesięczny okres pracy upłynął przed dniem wejścia w życie
przepisów działu siódmego Kodeksu pracy, w brzmieniu ustalonym ustawą, jeżeli do
tego dnia nie osiągnęli rocznego okresu pracy.
Art. 22. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 160 Kodeksu pracy przed
dniem wejścia w życie przepisów działu siódmego Kodeksu pracy, w brzmieniu
ustalonym ustawą, zachowują moc po wejściu w życie przepisów tego działu, jednak
nie dłużej niż do upływu 3 lat od dnia ich wejścia w życie, chyba że wcześniej
ustaną warunki uzasadniające korzystanie z płatnych urlopów dodatkowych przez
pracowników dotychczas nimi objętych.
Art. 23. Przepis art. 209 § 1 Kodeksu pracy stosuje się odpowiednio do
pracodawcy prowadzącego działalność w dniu wejścia w życie ustawy, z tym że
termin na dokonanie czynności przewidzianych w tym przepisie ustala się na 6
miesięcy od dnia jej wejścia w życie.
Art. 24. 1. Wnioski o rozpoznanie sporów i akta spraw wszczętych przed komisjami
pojednawczymi przy sądach pracy komisje te przekazują, na żądanie pracownika
zgłoszone w ciągu 14 dni od dnia wejścia w życie ustawy, do rozpoznania
właściwemu sądowi pracy; w przypadku niezgłoszenia przez pracownika takiego
żądania komisja umarza postępowanie.
2. Z upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, komisje pojednawcze określone w
tym przepisie ulegają likwidacji.
Art. 25. Przepisy wykonawcze wydane przed dniem wejścia w życie ustawy na
podstawie art. 298 Kodeksu pracy zachowują moc do czasu wydania na tej podstawie
nowych przepisów wykonawczych po wejściu w życie ustawy, nie dłużej jednak niż
do upływu 2 lat od dnia wejścia w życie tej ustawy.
Art. 26. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie
stosuje się dotychczasowe przepisy ze zmianami wynikającymi z tej ustawy.
Art. 27. W ustawie z dnia 21 maja 1963 r. o substancjach trujących (Dz. U. Nr
22, poz. 116 i z 1983 r. Nr 6, poz. 35) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Ze względu na stopień niebezpieczeństwa dla zdrowia ludzi spośród substancji
trujących wyodrębnia się trucizny.",
b) w ust. 2 wyrazy "wykazy trucizn i środków szkodliwych" zastępuje się wyrazami
"wykaz substancji trujących, z wyodrębnieniem trucizn",
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Wykaz, o którym mowa w ust. 2, może określać stężenie, przy którym mieszanin
(wyrobów) zawierających substancje trujące nie uważa się za substancje trujące w
rozumieniu ustawy.";
2) w art. 10 wyrazy "środki szkodliwe" zastępuje się wyrazami "inne substancje
trujące", zaś wyrazy "środków szkodliwych" zastępuje się wyrazami "substancji
trujących";
3) w art. 15 wyrazy "substancji trujących" zastępuje się wyrazem "trucizn".
Art. 28. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z właściwymi
ministrami dostosuje przepisy wydane na podstawie art. 3 ust. 7 ustawy o
substancjach trujących do zasad dotyczących substancji chemicznych, określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 221 § 5 Kodeksu pracy, w okresie jednego
roku od dnia wejścia w życie tych przepisów.
Art. 29. W Kodeksie postępowania cywilnego wprowadza się następujące zmiany:
1) w części pierwszej w księdze pierwszej po tytule III dodaje się nowy tytuł
IIIa w brzmieniu:
"Tytuł IIIa.
Państwowa Inspekcja Pracy
Art. 631. W sprawach o ustalenie istnienia stosunku pracy inspektorzy pracy mogą
wytaczać powództwa na rzecz obywateli, a także wstępować, za zgodą powoda, do
postępowania w tych sprawach w każdym jego stadium.
Art. 632. W sprawach wymienionych w artykule poprzedzającym do inspektorów pracy
stosuje się odpowiednio przepisy o prokuratorze.";
2) w art. 462 po wyrazach "o których mowa w art. 61" dodaje się wyrazy ", a
także inspektorzy pracy w zakresie określonym w art. 631";
3) w art. 463 po § 1 dodaje się § 11 w brzmieniu:
"§ 11. Przepis § 1 stosuje się także w sprawie o ustalenie istnienia stosunku
pracy wytoczonej z powództwa inspektora pracy.";
4) w art. 465 w § 1 po wyrazach "przedstawiciel związku zawodowego" dodaje się
wyrazy "lub inspektor pracy";
5) w art. 476 w § 1 po pkt 1 dodaje się pkt 11 w brzmieniu:
"11) o ustalenie istnienia stosunku pracy, jeżeli łączący strony stosunek
prawny, wbrew zawartej między nimi umowie, ma cechy stosunku pracy,";
6) w art. 4771 po § 1 dodaje się § 11 w brzmieniu:
"§ 11. Sąd wydając wyrok w sprawie o ustalenie istnienia stosunku pracy nie może
oddalić powództwa tylko na tej podstawie, że powód nie udowodnił wszystkich
faktów niezbędnych do takiego ustalenia; w takim wypadku sąd prowadzi
postępowanie dowodowe z urzędu."
Art. 30. W ustawie z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków
przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144, z 1989 r. Nr
35, poz. 192, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i z 1995 r.
Nr 4, poz. 17) w art. 6 dodaje się ust. 3-5 w brzmieniu:
"3. Za śmiertelny wypadek przy pracy uważa się wypadek, w wyniku którego
nastąpiła śmierć w miejscu wypadku lub w okresie nie przekraczającym 6 miesięcy
od dnia wypadku.
4. Za ciężki wypadek przy pracy uważa się wypadek, w wyniku którego nastąpiło
ciężkie uszkodzenie ciała, mianowicie: utrata wzroku, słuchu, mowy, zdolności
płodzenia lub inne uszkodzenie ciała albo rozstrój zdrowia, naruszające
podstawowe funkcje organizmu, a także choroba nieuleczalna lub zagrażająca
życiu, trwała choroba psychiczna, trwała, całkowita lub znaczna niezdolność do
pracy w zawodzie albo trwałe poważne zeszpecenie lub zniekształcenie ciała.
5. Za zbiorowy wypadek przy pracy uważa się wypadek, któremu w wyniku tego
samego zdarzenia uległy co najmniej dwie osoby."
Art. 31. W ustawie z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. z
1985 r. Nr 54, poz. 276 i z 1989 r. Nr 34, poz. 178) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 5 w ust. 2 wyrazy "w ust. 1 pkt 1" zastępuje się wyrazami "w ust. 1";
2) w art. 8:
a) w ust. 1 po pkt 11 dodaje się pkt 11a w brzmieniu:
"11a) wnoszenie powództw, a za zgodą zainteresowanej osoby - uczestniczenie w
postępowaniu przed sądem pracy, o ustalenie istnienia stosunku pracy, jeżeli
łączący strony stosunek prawny, wbrew zawartej między nimi umowie, ma cechy
stosunku pracy,"
b) po ust. 1 dodaje się ust. 11 i 12 w brzmieniu:
"11. Do zakresu działania Państwowej Inspekcji Pracy należy ponadto:
1) nadzór i kontrola zapewnienia przez pracodawcę bezpiecznych i higienicznych
warunków pracy osobom fizycznym wykonującym pracę na innej podstawie niż
stosunek pracy w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę,
2) nadzór i kontrola zapewnienia przez pracodawcę bezpiecznych i higienicznych
warunków zajęć odbywanych na jego terenie przez studentów i uczniów nie będących
pracownikami,
3) nadzór i kontrola zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy
przez jednostki organizujące pracę wykonywaną przez osoby fizyczne na innej
podstawie niż stosunek pracy, w ramach prac społecznie użytecznych,
4) nadzór i kontrola zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy
przez pracodawcę przy wykonywaniu pracy na terenie zakładu pracy lub w miejscu
wyznaczonym przez pracodawcę przez osoby przebywające w zakładach karnych i w
zakładach poprawczych oraz zadań wykonywanych przez żołnierzy w czynnej służbie.
12. Pracownicy Państwowej Inspekcji Pracy wykonujący lub nadzorujący czynności
kontrolne mają prawo przeprowadzania czynności kontrolnych wobec podmiotów, na
rzecz których jest wykonywana praca przez osoby fizyczne, bez względu na
podstawę świadczenia tej pracy.",
c) w ust. 2 wyrazy "Państwowej Inspekcji Pracy wykonujący lub nadzorujący
czynności kontrolne" zastępuje się wyrazami ", o których mowa w ust. 12,",
d) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Kontrolę przeprowadza się po okazaniu legitymacji służbowej.";
3) po art. 8 dodaje się art. 8a w brzmieniu:
"Art. 8a. 1. Tworzy się Komisję Kwalifikacyjną do Oceny Kandydatów na
Rzeczoznawców. Główny Inspektor Pracy w porozumieniu z Ministrem Pracy i
Polityki Socjalnej powołuje i odwołuje członków Komisji.
2. Członkowie Komisji Kwalifikacyjnej do Oceny Kandydatów na Rzeczoznawców
otrzymują za udział w pracach Komisji wynagrodzenie na zasadach ustalonych przez
Głównego Inspektora Pracy oraz diety i zwrot kosztów podróży - według zasad
obowiązujących przy podróżach służbowych.
3. Główny Inspektor Pracy, na wniosek Komisji Kwalifikacyjnej do Oceny
Kandydatów na Rzeczoznawców, nadaje uprawnienia rzeczoznawcy do spraw
bezpieczeństwa i higieny pracy, upoważnionego do opiniowania projektów nowo
budowanych lub przebudowywanych obiektów budowlanych albo ich części, w których
przewiduje się pomieszczenia pracy, pod względem zgodności z przepisami
bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wymaganiami ergonomii. Główny Inspektor
Pracy może cofnąć uprawnienia rzeczoznawcy z własnej inicjatywy lub na wniosek
okręgowego inspektora pracy.
4. Koszty związane z przygotowaniem kandydatów na rzeczoznawców i podnoszeniem
kwalifikacji przez rzeczoznawców, o których mowa w ust. 5 pkt 1, i nadaniem
uprawnienia, o którym mowa w ust. 3, poznosi kandydat na rzeczoznawcę lub
rzeczoznawca albo pracodawca zatrudniający te osoby - na zasadach ustalonych
przez Głównego Inspektora Pracy.
5. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Głównym Inspektorem
Pracy określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe zasady oraz tryb nadawania i cofania uprawnień rzeczoznawców do
spraw bezpieczeństwa i higieny pracy, a także wymagany zakres przygotowania
kandydatów na rzeczoznawców i podnoszenia kwalifikacji przez rzeczoznawców,
2) szczegółowe zasady opiniowania przez rzeczoznawców do spraw bezpieczeństwa i
higieny pracy projektów nowo budowanych lub przebudowywanych obiektów
budowlanych albo ich części, w których przewiduje się pomieszczenia pracy, oraz
tryb odwoływania się od opinii,
3) tryb powoływania i odwoływania członków Komisji Kwalifikacyjnej do Oceny
Kandydatów na Rzeczoznawców i szczegółowe zasady działania tej Komisji.";
4) w art. 11 w ust. 1 na końcu dodaje się wyrazy "oraz inne podmioty, na rzecz
których jest świadczona praca przez osoby fizyczne";
5) w art. 13 po ust. 1 dodaje się ust. 11 w brzmieniu:
"11. Organy Policji, w razie uzasadnionej potrzeby oraz w celu zapewnienia
bezpieczeństwa kontrolującym, są obowiązane, na wniosek właściwego okręgowego
inspektora pracy, do udzielenia stosownej pomocy.";
6) w art. 20 w ust. 3 dodaje się zdanie:
"W toku wykonywania czynności kontrolnych inspektor pracy może sprawdzać
tożsamość osób wykonujących pracę."
Art. 32. W ustawie z dnia 25 września 1981 r. o samorządzie załogi
przedsiębiorstwa państwowego (Dz. U. Nr 24, poz. 123, z 1986 r. Nr 17, poz. 88,
z 1987 r. Nr 33, poz. 181, z 1989 r. Nr 10, poz. 57, z 1990 r. Nr 17, poz. 99 i
z 1991 r. Nr 2, poz. 6) w art. 24 w ust. 1 skreśla się pkt 13.
Art. 33. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z
1995 r. Nr 54, poz. 288 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 32) w art.
188 w § 2 skreśla się drugie zdanie.
Art. 34. W ustawie z dnia 24 czerwca 1983 r. o społecznej inspekcji pracy (Dz.
U. Nr 35, poz. 163 i z 1985 r. Nr 35, poz. 162) w art. 13 w ust. 3 wyrazy "w
art. 43 § 1 Kodeksu pracy" zastępuje się wyrazami "w art. 43 Kodeksu pracy".
Art. 35. W ustawie z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rozpoznawaniu przez sądy spraw z
zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 20, poz. 85) skreśla
się art. 2.
Art. 36. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1986 r. - Prawo atomowe (Dz. U. Nr 12,
poz. 70, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1991 r. Nr 8, poz. 28, z 1994 r. Nr 90,
poz. 418 i z 1995 r. Nr 104, poz. 515) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 9 w ust. 1 po wyrazach "pięciokrotnej granicznej dawki rocznej" stawia
się kropką, a dalszą część zdania skreśla się;
2) skreśla się art. 10.
Art. 37. W ustawie z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach
rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu
pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 10,
poz. 59 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 83, poz. 372, Nr 106, poz. 457 i Nr 113,
poz. 491, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 1) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 6 w ust. 1 w pierwszym zdaniu po wyrazach "przedsiębiorstwa
państwowego" dodaje się wyrazy "oraz społecznymi inspektorami pracy";
2) skreśla się art. 7.
Art. 38. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr
65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz.
3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1996 r. Nr 5,
poz. 34) dodaje się art. 1781 w brzmieniu:
"Art. 1781. § 1. Rektor jest obowiązany zapewnić bezpieczne i higieniczne
warunki osobom pobierającym naukę albo odbywającym zajęcia praktyczno-techniczne
w uczelni lub wykonującym prace społecznie użyteczne na rzecz tej uczelni.
§ 2. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, przepisy bezpieczeństwa i higieny
pracy obowiązujące w szkołach wyższych."
Art. 39. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i
położnych (Dz. U. Nr 41, poz. 178) w art. 11 w ust. 2 wyrazy "art. 43 § 1 pkt 2
Kodeksu pracy" zastępuje się wyrazami "w art. 43 Kodeksu pracy".
Art. 40. W ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55,
poz. 234, z 1994 r. Nr 43, poz. 163 i z 1996 r. Nr 1, poz. 2) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 25:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Pracownikowi powołanemu do pełnienia z wyboru funkcji związkowej poza
zakładem pracy, jeżeli z wyboru wynika obowiązek wykonywania tej funkcji w
charakterze pracownika, przysługuje - na wniosek organizacji związkowej - prawo
do urlopu bezpłatnego."
b) po ust. 1 dodaje się ust. 11 i 12 w brzmieniu:
"11. Pracownikowi, który po urlopie bezpłatnym stawi się do pracy w terminie
przewidzianym, w art. 74 Kodeksu pracy, okres urlopu bezpłatnego wlicza się do
okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
12. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb udzielania urlopu
bezpłatnego oraz zakres uprawnień przysługujących pracownikowi korzystającemu z
tego urlopu.";
2) w art. 30:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Pracownik nie zrzeszony w związku zawodowym ma prawo do obrony swoich praw
na zasadach dotyczących pracowników będących członkami związku, jeżeli wybrana
przez niego zakładowa organizacja związkowa wyrazi zgodę na obronę jego praw
pracowniczych.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 21 w brzmieniu:
"21. W indywidualnych sprawach ze stosunku pracy, w których przepisy prawa pracy
zobowiązują pracodawcę do współdziałania z zakładową organizacją związkową,
pracodawca jest obowiązany zwrócić się do tej organizacji o informację o
pracownikach korzystających z jej obrony, zgodnie z przepisami ust. 1 i 2.
Nieudzielenie tej informacji w ciągu 5 dni zwalnia pracodawcę od obowiązku
współdziałania z zakładową organizacją związkową w sprawach dotyczących tych
pracowników.",
c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Jeżeli w sprawie ustalenia regulaminu wynagradzania lub regulaminu pracy
albo planu urlopów, a także okresu rozliczeniowego, o którym mowa w art. 1294 §
2 zdanie drugie i § 3 Kodeksu pracy, organizacje związkowe nie przedstawią
wspólnie uzgodnionego stanowiska w terminie 30 dni, decyzje w tych sprawach
podejmuje pracodawca, po rozpatrzeniu odrębnych stanowisk organizacji
związkowych.";
3) w art. 31 w ust. 2 drugie zdanie otrzymuje brzmienie:
"Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb udzielania zwolnień od
pracy oraz zakres uprawnień przysługujących pracownikowi w czasie tych
zwolnień."
Art. 41. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.
U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i z
1995 r. Nr 138, poz. 682) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 1 po pkt 7 dodaje się pkt 8 w brzmieniu:
"8) wojewódzkie ośrodki medycyny pracy.";
2) po art. 32 dodaje się art. 32a w brzmieniu:
"Art. 32a. Świadczenia wojewódzkich ośrodków medycyny pracy obejmują w
szczególności udzielanie konsultacji medycznych w zakresie profilaktycznej
ochrony zdrowia pracowników oraz koordynowanie i kontrolę udzielania
profilaktycznych świadczeń zdrowotnych, zwłaszcza w publicznych zakładach opieki
zdrowotnej.";
3) w art. 33 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Finansów
oraz Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
warunki tworzenia, prowadzenia i utrzymywania publicznych zakładów opieki
zdrowotnej sprawujących profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami."
Art. 42. Minister Pracy i Polityki Socjalnej ogłosi w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. -
Kodeks pracy, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed
dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 43. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisów:
1) działu szóstego i siódmego Kodeksu pracy, które wchodzą w życie z dniem 1
stycznia 1997 r.,
2) art. 217 i art. 2376 § 2 i 3 Kodeksu pracy, które wchodzą w życie po upływie
jednego roku od dnia wejścia w życie ustawy,
3) art. 220 § 1 Kodeksu pracy, który wchodzi w życie po upływie jednego roku od
dnia ogłoszenia przepisów, o których mowa w art. 220 § 2 Kodeksu pracy,
4) art. 221 § 2 Kodeksu pracy, który wchodzi w życie po upływie jednego roku od
dnia ogłoszenia przepisów, o których mowa w art. 221 § 5 Kodeksu pracy.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 19 lutego 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za
wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym
odbywającym służbę zastępczą.
(Dz. U. Nr 24, poz. 111)
Na podstawie art. 193 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr
40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165 oraz z 1996 r. Nr 7,
poz. 44 i Nr 10, poz. 56) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20 marca
1992 r. w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie
oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbą zastępczą
(Dz. U. Nr 31, poz. 133, Nr 52, poz. 241, Nr 62, poz. 308, Nr 78, poz. 399 i Nr
100, poz. 504, z 1993 r. Nr 59, poz. 277, Nr 83, poz. 391 i Nr 99, poz. 453, z
1994 r. Nr 12, poz. 45, Nr 33, poz. 124, Nr 88, poz. 411, Nr 99, poz. 481, Nr
138, poz. 738 i Nr 140, poz. 795 oraz z 1995 r. Nr 19, poz. 96, Nr 47, poz. 247,
Nr 85, poz. 431 i Nr 136, poz. 675) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1 w ust. 1 wyrazy "5,16 zł" zastępuje się wyrazami "5,36 zł",
2) w § 3 wyrazy "51 zł" zastępuje się wyrazami "55 zł".
2. Świadczenia w wysokości ustalonej w ust. 1 przysługują od dnia 1 stycznia
1996 r.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 6 lutego 1996 r.
w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 19 ustawy z dnia 23
grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli.
(Dz. U. Nr 24, poz. 112)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
przewodniczący: J. Trzciński - wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego,
sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, S.
Jaworski, K. Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak
(sprawozdawca), W. Sokolewicz, B. Wierzbowski,
po rozpoznaniu na posiedzeniach w dniach 17 stycznia i 6 lutego 1996 r. w trybie
art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym
(Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122,
poz. 593 i z 1995 r. Nr 13, poz. 59) wniosku Prezesa Najwyższej Izby Kontroli z
dnia 4 września 1995 r. o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 19 w
związku z art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie
Kontroli (Dz. U. z 1995 r. Nr 13, poz. 59) przez wyjaśnienie:
- czy zawarte w art. 19 ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli określenie "pełnienie
funkcji publicznej" oznacza - w odniesieniu do wiceprezesów i dyrektora
generalnego NIK - również sprawowanie mandatu posła lub senatora,
ustalił:
Zawarty w art. 19 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli
(Dz. U. z 1995 r. Nr 13, poz. 59), zakaz łączenia stanowiska Prezesa Najwyższej
Izby Kontroli z pełnieniem innej funkcji publicznej obejmuje także, w związku z
brzmieniem art. 21 ust. 4 ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli, niedopuszczalność
łączenia stanowisk wiceprezesa oraz dyrektora generalnego Najwyższej Izby
Kontroli ze sprawowaniem mandatu posła lub senatora.
Przewodniczący: J. Trzciński
Wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego
Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki (zd. odr.), T. Dybowski, S. Jaworski, K.
Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, B.
Wierzbowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 stycznia 1996 r.
o kulturze fizycznej.
(Dz. U. Nr 25, poz. 113)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Kultura fizyczna jest częścią kultury narodowej, chronionej przez
prawo. Obywatele, bez względu na wiek, płeć, wyznanie, rasę oraz stopień i
rodzaj niepełnosprawności - korzystają z równego prawa do różnych form kultury
fizycznej.
2. Ustawa określa zasady działalności w sferze kultury fizycznej, a także
zadania organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego, stowarzyszeń
kultury fizycznej i ich związków oraz innych podmiotów w zakresie zapewnienia
prawidłowej realizacji procesu wychowania fizycznego, uprawiania sportu i
reakcji ruchowej oraz prowadzenia rehabilitacji ruchowej.
Art. 2. 1. Podstawowymi celami kultury fizycznej jest dbałość o prawidłowy
rozwój psychofizyczny i zdrowie wszystkich obywateli.
2. Cele, o których mowa w ust. 1, realizowane są w szczególności poprzez:
1) wychowanie fizyczne,
2) sport,
3) rekreację ruchową,
4) rehabilitację ruchową.
Art. 3. W rozumieniu niniejszej ustawy:
1) kulturą fizyczną jest wiedza, wartości, zwyczaje, działania podejmowane dla
zapewnienia rozwoju psychofizycznego, wychowania, doskonalenia uzdolnień i
sprawności fizycznej człowieka, a także dla zachowania oraz przywracania jego
zdrowia,
2) wychowanie fizyczne jest procesem kształtującym harmonijny rozwój
psychofizyczny dzieci i młodzieży,
3) sport jest formą aktywności człowieka, mającą na celu doskonalenie jego sił
psychofizycznych, indywidualnie lub zbiorowo, według reguł umownych,
4) sport wyczynowy jest formą działalności człowieka, podejmowaną dobrowolnie, w
drodze rywalizacji, dla uzyskania maksymalnych wyników sportowych,
5) sport profesjonalny jest rodzajem sportu wyczynowego, uprawianym w celach
zarobkowych,
6) zawodnikiem jest osoba uprawiająca amatorsko albo profesjonalnie określoną
dyscyplinę sportu i uczestnicząca we współzawodnictwie sportowym,
7) współzawodnictwo sportowe jest indywidualną lub zbiorową rywalizacją osób
zmierzających, zwłaszcza w trakcie zawodów sportowych, do pokonania czasu,
przestrzeni, przeszkód lub przeciwnika,
8) rekreacja ruchowa jest formą aktywności fizycznej, podejmowaną dla wypoczynku
i odnowy sił psychofizycznych,
9) rehabilitacja ruchowa jest procesem mającym na celu przywrócenie, poprawę lub
utrzymanie psychofizycznej sprawności osób czasowo lub trwale niepełnosprawnych
za pomocą specjalnych zabiegów i ćwiczeń fizycznych - w oparciu o wiedzę
medyczną.
Art. 4. Organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego tworzą warunki
prawno-organizacyjne i ekonomiczne dla rozwoju kultury fizycznej.
Rozdział 2
Struktura organizacyjna kultury fizycznej
Art. 5. 1. Centralnym organem administracji rządowej w zakresie kultury
fizycznej jest Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki.
2. Zadania Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki oraz sposób ich
realizacji określa ustawa.
3. Zadania państwa w zakresie kultury fizycznej na terenie województwa realizuje
wojewoda, jeżeli nie są one zastrzeżone do właściwości innych organów.
4. Gmina realizuje zadania w zakresie kultury fizycznej jako zadania własne.
Art. 6. 1. Podstawową jednostką organizacyjną realizującą cele i zadania w
zakresie kultury fizycznej jest klub sportowy.
2. Kluby sportowe, uczestniczące we współzawodnictwie sportowym, tworzone są w
formie:
1) stowarzyszeń, zwanych dalej "stowarzyszeniami kultury fizycznej",
2) spółek akcyjnych zwanych dalej "sportowymi spółkami akcyjnymi".
3. Kluby sportowe, które nie uczestniczą we współzawodnictwie sportowym, mogą
być tworzone w innych niż wymienione w ust. 2, przewidzianych prawem formach
organizacyjnych.
Art. 7. 1. Szczególnym rodzajem klubu sportowego jest uczniowski klub sportowy.
2. Uczniowski klub sportowy działa na zasadach przewidzianych w ustawie z dnia 7
kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. Nr 20, poz. 104 i z 1990 r.
Nr 14, poz. 86), z wyłączeniem przepisów dotyczących rejestracji.
3. Członkami uczniowskiego klubu sportowego mogą być w szczególności uczniowie,
rodzice i nauczyciele.
4. Uczniowskie kluby sportowe podlegają wpisowi do ewidencji, prowadzonej przez
wojewodów właściwych ze względu na siedzibę klubów.
5. Uczniowskie kluby sportowe posiadają osobowość prawną.
Art. 8. 1. Kluby sportowe, o których mowa w art. 6 ust. 2, w liczbie co najmniej
trzech mogą zakładać związki klubów, zwane dalej "związkami sportowymi".
2. Członkami wspierającymi związku sportowego mogą być również kluby, o których
mowa w art. 6 ust. 3, oraz inne osoby prawne i jednostki organizacyjne, których
celem jest działalność w zakresie kultury fizycznej.
3. Do stowarzyszeń kultury fizycznej i związków sportowych stosuje się
odpowiednio przepisy ustawy, o której mowa art. 7 ust. 2, ze zmianami
wynikającymi z niniejszej ustawy.
Art. 9. 1. Do podstawowych zadań związków sportowych należy w szczególności:
1) prowadzenie działalności w zakresie sportu i rekreacji ruchowej,
2) organizowanie zawodów, imprez sportowych i rekreacyjnych,
3) prowadzenie działalności wychowawczej i popularyzatorskiej w zakresie kultury
fizycznej,
4) szkolenie oraz doskonalenie kadr trenersko-instruktorskich,
5) wspieranie działalności uczniowskich klubów sportowych.
2. Szczegółowe zadania związków sportowych oraz sposób ich realizacji określają
statuty związków sportowych.
Art. 10. 1. Związkiem sportowym o zasięgu ogólnokrajowym, działającym tylko w
jednej dyscyplinie lub dziedzinie sportu, jest polski związek sportowy.
2. W danej dyscyplinie lub dziedzinie sportu może działać tylko jeden polski
związek sportowy.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do związków sportowych zrzeszających
sportowców niepełnosprawnych.
4. Polski związek sportowy może być utworzony jedynie za zezwoleniem Prezesa
Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, który zatwierdza statut związku oraz
wszelkie jego zmiany.
5. Do zadań polskiego związku sportowego należy w szczególności:
1) organizacja i realizacja współzawodnictwa sportowego,
2) nadawanie klubom sportowym licencji uprawniających do udziału we
współzawodnictwie sportowym,
3) reprezentowanie, z zastrzeżeniem art. 11 ust. 1, sportu polskiego w
międzynarodowych organizacjach sportowych oraz organizowanie udziału w
międzynarodowym współzawodnictwie sportowym,
4) przygotowywanie kadry narodowej do uczestnictwa w międzynarodowym
współzawodnictwie sportowym.
6. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki określa, w drodze zarządzenia,
wykaz dyscyplin i dziedzin sportu, w których mogą działać polskie związki
sportowe, oraz szczegółowe warunki i tryb udzielania zezwoleń, o których mowa w
ust. 4.
Art. 11. 1. Polski Komitet Olimpijski jest związkiem stowarzyszeń i innych osób
prawnych, działającym na podstawie Prawa o stowarzyszeniach, w celu zapewnienia
udziału reprezentacji kraju w igrzyskach olimpijskich, propagowania zasad
olimpizmu, reprezentowania polskiego sportu w Międzynarodowym Komitecie
Olimpijskim oraz wobec narodowych komitetów olimpijskich i innych
międzynarodowych organizacji.
2. Polski Komitet Olimpijski ustala skład reprezentacji kraju na igrzyska
olimpijskie.
3. Polski Komitet Olimpijski ma wyłączne prawo wykorzystywania i używania
symboliki olimpijskiej określonej w Karcie olimpijskiej oraz nazw "Igrzyska
Olimpijskie" i "Komitet Olimpijski".
Art. 12. 1. W celu zapewnienia udziału reprezentacji polskich sportowców
niepełnosprawnych w igrzyskach paraolimpijskich oraz reprezentowania kraju w
Międzynarodowym Komitecie Paraolimpijskim może zostać utworzony Polski Komitet
Paraolimpijski.
2. Polski Komitet Paraolimpijski jest związkiem stowarzyszeń i innych osób
prawnych, których celem statutowym jest organizacja, upowszechnianie oraz
działalność na rzecz rozwoju sportu osób niepełnosprawnych.
Art. 13. 1. Stowarzyszenie kultury fizycznej oraz związek sportowy podlega
wpisowi do rejestru stowarzyszeń kultury fizycznej i związków sportowych.
2. Organem rejestrowym stowarzyszeń kultury fizycznej i związków sportowych jest
właściwy ze względu na ich siedzibę sąd wojewódzki, zwany dalej "sądem
rejestrowym".
3. Stowarzyszenie kultury fizycznej oraz związek sportowy uzyskują osobowość
prawną z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o zarejestrowaniu.
4. Organem rejestrowym polskich związków sportowych oraz stowarzyszeń kultury
fizycznej o zasięgu ogólnokrajowym jest Sąd Wojewódzki dla miasta stołecznego
Warszawy.
5. Do wniosku o zarejestrowanie polskiego związku sportowego należy dołączyć
dowód zezwolenia i zatwierdzenia statutu związku przez Prezesa Urzędu Kultury
Fizycznej i Turystyki.
6. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia, wzór i sposób
prowadzenia rejestru, o którym mowa w ust. 1.
Art. 14. Sąd rejestrowy odmawia zarejestrowania stowarzyszenia kultury fizycznej
lub związku sportowego, jeżeli jego założenie byłoby sprzeczne z ustawą lub nie
spełnia określonych prawem warunków.
Art. 15. 1. Organem nadzorującym działalność stowarzyszeń kultury fizycznej oraz
związków sportowych jest wojewoda właściwy ze względu na ich siedzibę, z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Organem nadzorującym działalność polskich związków sportowych i związków
sportowych o zasięgu ogólnokrajowym działających w wielu dyscyplinach lub
dziedzinach sportu jest Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki.
3. Organ nadzorujący może dokonywać kontroli działalności stowarzyszenia kultury
fizycznej i związku sportowego.
Art. 16. Jeżeli działalność stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku
sportowego jest niezgodna z prawem lub narusza postanowienia statutu, organ
nadzorujący może:
1) zażądać usunięcia w określonym terminie dostrzeżonego uchybienia,
2) udzielić władzom stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku sportowego
ostrzeżenia,
3) zawiesić w czynnościach poszczególnych członków władz stowarzyszenia kultury
fizycznej lub związku sportowego,
4) wystąpić do sądu o zastosowanie jednego ze środków, o których mowa w art. 17.
Art. 17. 1. Sąd na wniosek organu nadzorującego może w drodze postanowienia:
1) zawiesić wykonanie uchwały lub decyzji niezgodniej z prawem oraz zażądać jej
uchylenia, a w razie nieuchylenia w wyznaczonym terminie - uchylić taką uchwałę
lub decyzję,
2) zawiesić w czynnościach władze stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku
sportowego i wyznaczyć kuratora do czasu wyboru nowych władz,
3) zawiesić działalność stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku sportowego
na okres nie dłuższy niż rok,
4) rozwiązać stowarzyszenie kultury fizycznej lub związek sportowy, jeżeli swoją
działalnością w sposób rażący narusza przepisy prawa lub postanowienia statutu,
i wykreślić je z rejestru.
2. Kurator, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, obowiązany jest do zwołania w terminie
3 miesięcy walnego zebrania członków w celu wyboru nowych władz stowarzyszenia
kultury fizycznej lub związku sportowego. Do tego czasu kuratorowi przysługują
statutowe uprawnienia władz stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku
sportowego.
Art. 18. W razie rozwiązania stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku
sportowego, sąd zarządza jego likwidację oraz, w przypadku braku stosownych
postanowień statutu lub uchwały walnego zebrania członków, określa przeznaczenie
jego majątku.
Rozdział 3
Wychowanie fizyczne
Art. 19. 1. Przedszkola, szkoły, placówki oświatowo-wychowawcze oraz szkoły
wyższe działające w systemie dziennym obowiązane są do prowadzenia zajęć
wychowania fizycznego.
2. W ramowych planach nauczania szkół podstawowych i w pierwszych dwóch latach
nauki w szkołach ponadpodstawowych zapewnia się 5 godzin lekcyjnych
obowiązkowych zajęć wychowania fizycznego w ciągu tygodnia, z zastrzeżeniem art.
61.
3. Zajęcia, o których mowa w ust. 1, prowadzone są również w jednostkach
organizacyjnych podległych Ministrom Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych oraz
Szefowi Obrony Cywilnej Kraju.
4. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki w porozumieniu z Ministrami
Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych określa, w drodze zarządzenia, wzorcowy
program zajęć dla jednostek organizacyjnych, o których mowa w ust. 3.
Art. 20. W celu kształcenia młodzieży o szczególnych uzdolnieniach sportowych
oraz odpowiednich warunkach zdrowotnych mogą być tworzone szkoły lub klasy z
rozszerzonym programem wychowania fizycznego, szkoły lub klasy sportowe albo
szkoły mistrzostwa sportowego.
Rozdział 4
Sport
Art. 21. Uprawianie sportu jest dobrowolne i odbywa się zgodnie z przepisami
niniejszej ustawy, postanowieniami statutów i regulaminów związków sportowych
oraz sportowych organizacji międzynarodowych.
Art. 22. 1. Sport uprawiać mogą zawodnicy posiadający status zawodnika
profesjonalnego albo amatora.
2. Zawodnikami posiadającymi status zawodnika profesjonalnego są osoby
uprawiające sport na podstawie umowy o pracę i otrzymujący za to wynagrodzenie.
3. Zawodnicy posiadający status amatora mogą otrzymywać wyłącznie stypendium
sportowe. Okres pobierania stypendium zalicza się do okresu zatrudnienia w
rozumieniu przepisów o zatrudnieniu oraz przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym.
4. Stypendia sportowe dla członków kadry narodowej i olimpijskiej finansowane są
ze środków budżetu państwa.
5. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Prezesem Urzędu Kultury
Fizycznej i Turystyki określa, w drodze rozporządzenia, zasady i tryb zaliczania
okresów pobierania stypendiów sportowych do okresów zatrudnienia.
6. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki określa, w drodze zarządzenia,
zasady i tryb przyznawania, wstrzymywania i cofania oraz wysokość stypendiów
sportowych, o których mowa w ust. 4.
Art. 23. 1. Osoby niepełnoletnie mogą być zawodnikami za zgodą swoich
przedstawicieli ustawowych.
2. Zasady uprawiania sportu przez osoby niepełnosprawne określają przepisy
statutów i regulaminów organizacji krajowych i międzynarodowych zajmujących się
sportem osób niepełnosprawnych.
3. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki w porozumieniu z Ministrem
Edukacji Narodowej określa, w drodze zarządzenia, zasady współzawodnictwa
sportowego dzieci i młodzieży.
Art. 24. 1. Zawodnicy obowiązani są posiadać licencje, zezwalające na uprawianie
określonych dyscyplin sportu.
2. Licencje przyznaje właściwy w danej dziedzinie lub dyscyplinie sportu polski
związek sportowy.
3. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, po zasięgnięciu opinii
właściwych polskich związków sportowych, określa, w drodze zarządzenia, zasady
przyznawania i pozbawiania licencji, o których mowa w ust. 1.
Art. 25. 1. Podstawowymi obowiązkami zawodnika jest w szczególności:
1) reprezentowanie kraju w międzynarodowych zawodach sportowych,
2) aktywny udział w procesie szkoleniowym i we współzawodnictwie sportowym,
3) poddawanie się obowiązkowym badaniom lekarskim,
4) przestrzeganie regulaminów sportowych i zasad rywalizacji sportowej.
2. Szczegółowe prawa i obowiązki zawodnika, w tym status zawodnika amatora i
zawodnika posiadającego status zawodnika profesjonalnego, określa właściwy
polski związek sportowy.
3. W przypadku niewykonania obowiązków określonych w ust. 1, zawodnik może
ponosić odpowiedzialność dyscyplinarną na zasadach określonych w niniejszej
ustawie, statutach i regulaminach stowarzyszeń kultury fizycznej i związków
sportowych oraz umowach o pracę.
4. Zasady organizacji współzawodnictwa sportowego oraz, z zastrzeżeniem art. 11
ust. 2, skład kadry narodowej w danej dyscyplinie lub dziedzinie sportowej
ustala właściwy polski związek sportowy w porozumieniu z Prezesem Urzędu Kultury
Fizycznej i Turystyki.
5. Szkoła wyższa umożliwia studentowi, który jest zawodnikiem, uprawianie sportu
bez konieczności przerywania studiów. Warunki i tryb odbywania studiów przez
studenta będącego zawodnikiem określają regulaminy studiów, ustalane zgodnie z
odrębnymi przepisami.
Art. 26. 1. Zawodnik nie może reprezentować jednocześnie w tej samej dyscyplinie
lub dziedzinie sportu więcej niż jednego klubu sportowego lub związku
sportowego.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy zawodnika polskiego klubu, który uzyskał zgodę na
reprezentowanie innej organizacji sportowej, jeżeli przepisy międzynarodowych
federacji sportowych i polskich związków sportowych dopuszczają taką możliwość.
3. Zasady i tryb zmiany przynależności do klubu sportowego zawodników ustala
właściwy polski związek sportowy, po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Kultury
Fizycznej i Turystyki.
Art. 27. 1. Kluby sportowe, z chwilą powołania zawodnika do kadry narodowej,
obowiązane są umożliwić mu uczestniczenie w jej przygotowaniach oraz udział w
międzynarodowych zawodach sportowych.
2. Organy administracji rządowej zapewniają warunki, środki dla szkolenia
sportowego oraz opiekę medyczną osobom należącym do kadry narodowej.
3. W razie powołania zawodnika - członka kadry narodowej do odbycia zasadniczej
służby w obronie cywilnej, warunki szkolenia sportowego i przygotowań do udziału
w reprezentacji narodowej zapewnia mu podmiot, który utworzył formację obrony
cywilnej, w której zawodnik pełni służbę.
4. W razie powołania zawodnika, o którym mowa w ust. 3, do pełnienia służby w
formacjach uzbrojonych nie wchodzących w skład Sił Zbrojnych, warunki szkolenia
sportowego i przygotowań do udziału w reprezentacji narodowej zapewnia minister,
któremu podlega formacja.
5. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Prezesem Urzędu Kultury Fizycznej
i Turystyki określa, w drodze zarządzenia, warunki szkolenia sportowego i
przygotowań do udziału w reprezentacji narodowej zawodnika, o którym mowa w ust.
3, powołanego do czynnej służby wojskowej.
Art. 28. 1. Zawodnikom, którzy osiągnęli wysokie wyniki sportowe we
współzawodnictwie międzynarodowym, lub krajowym, mogą być przyznawane
wyróżnienia i nagrody ze środków budżetu państwa.
2. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki określa, w drodze zarządzenia,
rodzaje wyróżnień i wysokość nagród, o których mowa w ust. 1, oraz zasady i tryb
ich przyznawania.
Rozdział 5
Sport profesjonalny
Art. 29. 1. Działalność w zakresie sportu profesjonalnego prowadzą sportowe
spółki akcyjne i polskie związki sportowe.
2. Działalność w zakresie sportu profesjonalnego wymaga koncesji.
3. Sportowe współzawodnictwo profesjonalne organizuje właściwy polski związek
sportowy.
4. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 3, polski związek sportowy może przekazać,
za zgodą Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, innym podmiotom.
Art. 30. 1. Organem właściwym do udzielania koncesji, o których mowa w art. 29
ust. 2, jest Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki.
2. Warunkiem uzyskania koncesji jest przedłożenie programu działalności i
projektu budżetu przeznaczonego na finansowanie działalności w zakresie sportu
profesjonalnego.
3. Za udzielenie koncesji pobiera się opłatę.
4. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki, zasady
i tryb udzielania koncesji oraz wysokość opłaty koncesyjnej.
Art. 31. 1. Do podstawowych zadań sportowych spółek akcyjnych należy
uczestnictwo w profesjonalnych zawodach sportowych, promocja sportu oraz
prowadzenie działalności na rzecz jego rozwoju.
2. Sportowe spółki akcyjne działają na podstawie przepisów Kodeksu handlowego
dotyczących spółek akcyjnych, ze zmianami wynikającymi z niniejszej ustawy.
3. Nazwa sportowej spółki akcyjnej może być obrana dowolnie, powinna jednak
zawierać dodatek "Sportowa Spółka Akcyjna".
4. Sportowe spółki akcyjne są członkami właściwych polskich związków sportowych.
Art. 32. 1. Kapitał akcyjny sportowej spółki akcyjnej nie może być mniejszy niż
jeden milion złotych.
2. Sportowe spółki akcyjne muszą mieć siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
3. Co najmniej 70% kapitału akcyjnego sportowych spółek akcyjnych powinno być w
posiadaniu wyłącznie krajowych osób prawnych i fizycznych, nie będących
podmiotami zależnymi od podmiotów zagranicznych w rozumieniu przepisów o
spółkach z udziałem zagranicznym.
4. W sportowych spółkach akcyjnych nie mogą być wydawane akcje uprzywilejowane.
5. Osoba fizyczna bądź prawna posiadająca więcej niż 1% kapitału akcyjnego w
jednej sportowej spółce akcyjnej nie może posiadać więcej niż 1% kapitału
akcyjnego w jakiejkolwiek innej sportowej spółce akcyjnej.
6. Akcjonariuszom lub członkom władz statutowych sportowej spółki akcyjnej
zabrania się udzielania pożyczek lub poręczania pożyczki innej spółce
działającej w tej samej dyscyplinie sportu.
7. Dochody sportowych spółek akcyjnych w części przeznaczonej na ich działalność
sportową są wolne od podatku dochodowego od osób prawnych.
Art. 33. Zarząd sportowej spółki akcyjnej musi uzyskać zgodę, udzieloną
większością głosów walnego zgromadzenia akcjonariuszy, na przyjęcie preliminarza
wydatków w dziedzinie działalności sportowej.
Art. 34. 1. Sportowe spółki akcyjne nie będą mogły dokonywać podziału dywidendy,
dopóki nie zostanie utworzony kapitał zapasowy w wysokości co najmniej połowy
średniej wydatków z dwóch ostatnich lat obrachunkowych. Podczas dwóch pierwszych
lat obrachunkowych połowa ta jest połową budżetu początkowego albo połową
średniej wydatków z ostatniego roku obrachunkowego. Kapitałem zapasowym spółka
nie może dysponować.
2. Kapitał zapasowy spółka przeznacza wyłącznie na zabezpieczenie roszczeń
zawodników.
3. Termin spłaty pożyczki udzielonej sportowej spółce akcyjnej przez
akcjonariusza lub członka jej władz będzie jednorazowo przedłużony do końca
okresu obrachunkowego, w którym ten termin przypada, jeżeli spółka nie osiągnęła
zysku w poprzednim roku obrachunkowym.
Art. 35. 1. Sportowa spółka akcyjna utrzymuje jedną sekcję w jednej dyscyplinie
lub dziedzinie sportu.
2. Sportowa spółka akcyjna ma obowiązek informowania Prezesa Urzędu Kultury
Fizycznej i Turystyki o wszelkich zmianach w statucie, składach władz i
regulaminach, w terminie 30 dni od daty uchwalenia tych zmian.
Art. 36. 1. Polski związek sportowy, któremu udzielona została koncesja na
działalność w zakresie sportu profesjonalnego, może utworzyć ligę zawodową.
2. W skład ligi zawodowej wchodzą wyłącznie sportowe spółki akcyjne.
3. Zasady funkcjonowania ligi zawodowej ustalane są w formie umowy pomiędzy
właściwym polskim związkiem sportowym i sportowymi spółkami akcyjnymi
wchodzącymi w skład ligi. Umowa ta powinna zawierać postanowienia gwarantujące
właściwemu polskiemu związkowi sportowemu realizację zobowiązań krajowych i
zagranicznych oraz wykonywanie uprawnień dyscyplinarnych.
Rozdział 6
Odpowiedzialność dyscyplinarna i rozstrzyganie sporów w sporcie
Art. 37. 1. Spory związane z naruszeniem, w czasie lub w związku z zawodami
sportowymi, reguł technicznych i dyscyplinarnych określonych przez właściwe
polskie związki sportowe rozstrzygane są w trybie i na zasadach określonych w
ich regulaminach sportowych.
2. Organy dyscyplinarne uprawnione do orzekania w sprawach wymienionych w ust.
1, ich kompetencje, tryb postępowania oraz rodzaje wymierzanych kar określa
statut właściwego polskiego związku sportowego.
Art. 38. 1. Związki sportowe mogą ustanawiać stałe sądy polubowne.
2. Do sądów polubownych, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy części
pierwszej księgi trzeciej Kodeksu postępowania cywilnego, jeżeli ustawa nie
stanowi inaczej.
Art. 39. 1. Strony mogą poddać pod rozstrzygnięcie sądów polubownych, o których
mowa w art. 38 ust. 1, spory majątkowe związane z działalnością sportową.
2. Stronami postępowania przed sądem polubownym mogą być kluby i związki
sportowe, osoby fizyczne uprawiające sport oraz zajmujące się jego organizacją
lub upowszechnianiem, podmioty gospodarcze prowadzące działalność sportową, a
także inne osoby prawne, bez względu na ich siedzibę i miejsce zamieszkania.
3. Statuty właściwych polskich związków sportowych mogą określać formę zapisu na
sąd polubowny oraz tryb postępowania odwoławczego od orzeczeń stałych sądów
polubownych, a także środki dyscyplinujące zapewniające ich wykonanie w trybie
wewnątrzorganizacyjnym.
Art. 40. 1. Przy Polskim Komitecie Olimpijskim działa Trybunał Arbitrażowy do
Spraw Sportu, zwany dalej "Trybunałem", jako stały sąd polubowny.
2. Trybunał wydaje orzeczenia w sprawach poddanych jego właściwości na podstawie
zapisu na sąd polubowny.
3. Do Trybunału stosuje się odpowiednio przepis art. 39.
4. Organizację Trybunału, tryb postępowania, sposób finansowania jego
działalności oraz zasady powoływania arbitrów określa Zarząd Polskiego Komitetu
Olimpijskiego.
Art. 41. 1. Na zasadach określonych w statutach polskich związków sportowych do
Trybunału mogą być zaskarżane decyzje dyscyplinarne lub regulaminowe właściwych
organów polskich związków sportowych, których przedmiotem jest:
1) wykluczenie lub skreślenie ze związku, klubu lub organizacji sportowej
zawodnika, sędziego lub działacza sportowego,
2) dyskwalifikacja dożywotnia osób, o których mowa w pkt 1,
3) pozbawienie zawodnika lub zespołu sportowego tytułu mistrza kraju albo
zdobywcy Pucharu Polski,
4) przeniesienie zespołu sportowego do niższej klasy rozgrywek,
5) zakaz reprezentowania sportu polskiego w zawodach międzynarodowych lub
międzynarodowych rozgrywkach pucharowych.
2. Prawo zaskarżania decyzji w sprawach, o których mowa w ust. 1, przysługuje,
niezależnie od postanowień zawartych w statucie, osobie uprawnionej, jeżeli
decyzja ta została wydana w trybie wewnątrzorganizacyjnym, w którym:
1) nastąpiło naruszenie przepisów prawa lub regulaminów sportowych,
2) strona została pozbawiona prawa do obrony.
Rozdział 7
Rekreacja i rehabilitacja ruchowa
Art. 42. 1. Organizowanie działalności w dziedzinie rekreacji ruchowej oraz
tworzenie odpowiednich warunków materialno-technicznych dla jej rozwoju jest
obowiązkiem organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego, klubów
sportowych oraz stowarzyszeń kultury fizycznej i ich związków.
2. Zadania w zakresie określonym w ust. 1 realizowane są w szczególności
poprzez:
1) popularyzację walorów rekreacji ruchowej,
2) organizowanie zajęć, zawodów i imprez sportowo-rekreacyjnych,
3) szkolenie kadry instruktorów i kierowanie ich do prowadzenia zajęć
rekreacyjnych,
4) tworzenie, utrzymywanie i udostępnianie bazy sportowo-rekreacyjnej.
3. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki określa, w drodze zarządzenia,
zasady i warunki prowadzenia działalności w dziedzinie rekreacji ruchowej.
Art. 43. 1. Zajęcia rehabilitacji ruchowej oraz zabiegi fizjoterapeutyczne mogą
prowadzić fizjoterapeuci i absolwenci szkół wyższych ze specjalnością
rehabilitacja lub gimnastyka lecznicza oraz technicy fizjoterapii.
2. Zajęcia o charakterze profilaktycznym i korektywnym mogą prowadzić absolwenci
szkół wyższych lub średnich zawodowych i absolwenci zakładów kształcenia
nauczycieli - o kierunku (specjalności) wychowanie fizyczne, jeżeli w trakcie
nauki lub po jej ukończeniu nabyli kwalifikacje do prowadzenia tego typu zajęć,
oraz absolwenci szkół wyższych lub średnich zawodowych i absolwenci zakładów
kształcenia nauczycieli - o kierunku (specjalności) wychowanie przedszkolne lub
nauczanie początkowe, po uzyskaniu kwalifikacji w zakresie gimnastyki
korekcyjno-kompensacyjnej.
3. Kwalifikacje do prowadzenia zajęć gimnastyki korekcyjno-kompensacyjnej w
szkołach określają odrębne przepisy.
Rozdział 8
Kadry kultury fizycznej
Art. 44. 1. Zorganizowane zajęcia w zakresie wychowania fizycznego, sportu i
rekreacji ruchowej mogą prowadzić tylko osoby posiadające kwalifikacje zawodowe
nauczyciela wychowania fizycznego, trenera, instruktora lub uprawnienia w tym
zakresie określone odrębnymi przepisami.
2. Kształcenie osób, o których mowa w ust. 1, przez jednostki inne niż szkoły
wyższe i zakłady kształcenia nauczycieli wymaga zgody Prezesa Urzędu Kultury
Fizycznej i Turystyki.
3. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki określa, w drodze zarządzenia,
kwalifikacje, stopnie i tytuły zawodowe w dziedzinie kultury fizycznej oraz
zasady i tryb ich uzyskiwania.
Art. 45. 1. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki może przyznać osobom
wyróżniającym się szczególną aktywnością i uzyskującym wybitne osiągnięcia w
pracy zawodowej w dziedzinie kultury fizycznej odznaczenia, wyróżnienia i
nagrody resortowe.
2. Odznaczenia i wyróżnienia mogą być przyznane również osobom wyróżniającym się
szczególną aktywnością i uzyskującym wybitne osiągnięcia w działalności
społecznej w dziedzinie kultury fizycznej.
3. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki określa, w drodze zarządzenia,
zasady i tryb przyznawania odznaczeń, wyróżnień i nagród, o których mowa w ust.
1 i 2.
Art. 46. 1. Sędzią sportowym może być osoba, która posiada pełną zdolność do
czynności prawnych, korzysta z pełni praw publicznych oraz posiada licencję
sędziego sportowego przyznaną przez właściwy polski związek sportowy.
2. Kluby i związki sportowe zapewniają sędziom sportowym niezbędne warunki,
określone przez polskie związki sportowe, umożliwiające wypełnianie ich funkcji.
3. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki określa, w drodze zarządzenia,
zasady, warunki i tryb przyznawania i pozbawiania licencji sędziego sportowego.
Rozdział 9
Zwalczanie dopingu w sporcie
Art. 47. 1. Dopingiem jest stosowanie przez zawodników metod, środków
farmakologicznych oraz innych metod i środków uznanych za dopingowe.
2. Stosowanie dopingu jest zabronione.
Art. 48. 1. Organem właściwym w sprawach dopingu jest Komisja do Zwalczania
Dopingu w Sporcie, zwana dalej "Komisją", powoływana przez Prezesa Urzędu
Kultury Fizycznej i Turystyki w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki
Społecznej.
2. Do zadań Komisji należy w szczególności:
1) opracowywanie przepisów i programów walki z dopingiem w sporcie oraz kontrola
ich przestrzegania,
2) organizowanie kontrolnych badań antydopingowych,
3) prowadzenie edukacji profilaktycznej,
4) opracowanie listy metod i środków, o których mowa w art. 47 ust. 1.
3. Listę, o której mowa w ust. 2 pkt 4, zatwierdza Prezes Urzędu Kultury
Fizycznej i Turystyki po porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej.
4. Działalność Komisji oraz badania antydopingowe finansowane są ze środków
budżetu państwa.
5. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki w porozumieniu z Ministrem
Zdrowia i Opieki Społecznej określa, w drodze zarządzenia, zakres i tryb
działania Komisji.
Art. 49. 1. Zawodnicy są obowiązani poddawać się kontrolnym badaniom
antydopingowym.
2. Za stosowanie dopingu zawodnik ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną.
Odpowiedzialność tę ponoszą również trenerzy, działacze oraz inne osoby, którym
udowodnione zostanie naruszenie przepisów antydopingowych.
3. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki określa, w drodze zarządzenia,
zasady odpowiedzialności dyscyplinarnej za naruszenie przepisów antydopingowych.
4. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki w porozumieniu z Ministrem
Zdrowia i Opieki Społecznej określa, w drodze zarządzenia, placówki
odpowiedzialne za przeprowadzenie analiz antydopingowych oraz tryb, sposób i
zasady odpłatności za kontrolne badania antydopingowe.
Rozdział 10
Zasady bezpieczeństwa w dziedzinie kultury fizycznej
Art. 50. 1. Osoby prawne i fizyczne prowadzące działalność w sferze kultury
fizycznej są odpowiedzialne za bezpieczeństwo, porządek i higieniczne warunki
podczas imprez sportowych oraz zapewniają bezpieczne i higieniczne warunki
uprawiania sportu, rekreacji ruchowej i zajęć rehabilitacyjnych ich uczestnikom.
2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, warunki bezpieczeństwa,
zakres i zasady sprawowania opieki medycznej nad osobami uczestniczącymi w
zajęciach wychowania fizycznego, sportowych i rekreacyjnych oraz w imprezach
sportowych i rekreacyjnych, a także warunki sanitarnohigieniczne obiektów
sportowych i rekreacyjnych oraz zasady sprawowania nadzoru nad ich
przestrzeganiem.
Art. 51. 1. W założeniach budowlanych oraz modernizacyjnych obiektów sportowych
uwzględnia się wymagania bezpieczeństwa i higieny oraz warunki umożliwiające
korzystanie z tych obiektów przez osoby niepełnosprawne.
2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, zasady i tryb opiniowania
projektów urządzeń sportowych i sprzętu sportowego pod względem ich zgodności z
wymaganiami bezpieczeństwa i higieny użytkowania oraz korzystania z nich przez
osoby niepełnosprawne.
Art. 52. 1. Zawodnikom przysługuje prawo do ubezpieczenia od następstw
nieszczęśliwych wypadków wynikłych na skutek uprawiania sportu.
2. Obowiązek ubezpieczenia zawodnika spoczywa na klubie lub związku sportowym,
którego zawodnik jest członkiem lub reprezentantem.
Art. 53. 1. Uprawianie alpinizmu, sportów motorowych, żeglarskich,
płetwonurkowania, sportów lotniczych, dalekowschodnich sportów i sztuk walki,
kick-boxingu, a także sportów o charakterze strzeleckim i obronnym wymaga
odpowiednich kwalifikacji oraz przestrzegania szczególnych zasad bezpieczeństwa
obowiązujących w tych dyscyplinach sportu.
2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymogi,
kwalifikacje i sposób ich uzyskiwania, wynikające z nich uprawnienia, zasady
nadawania, zawieszania i cofania tych uprawnień, wzory dokumentów
stwierdzających te kwalifikacje i uprawnienia oraz zasady bezpieczeństwa, o
których mowa w ust. 1.
3. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki określa, w drodze zarządzenia,
organy właściwe do sprawowania nadzoru technicznego i rejestracji statków
sportowych i turystycznych o długości kadłuba do 20 m bez napędu mechanicznego
lub z napędem o mocy do 75 kW.
Art. 54. 1. Zapewnienie bezpieczeństwa osób przebywających w górach należy do
organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego, dyrekcji parków
narodowych, a także do osób prawnych i fizycznych prowadzących w górach
działalność w zakresie kultury fizycznej.
2. Zapewnienie bezpieczeństwa osób pływających, kąpiących się w miejscach
wyznaczonych oraz uprawiających sporty wodne należy do osób prawnych i
fizycznych prowadzących nad wodą działalność w tym zakresie oraz do organów
administracji rządowej i samorządowej.
3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, warunki bezpieczeństwa osób
przebywających w górach, pływających, kąpiących się i uprawiających sporty
wodne, a także obowiązki osób prawnych i fizycznych, o których mowa w ust. 1 i
2.
Art. 55. 1. Organizowanie pomocy oraz ratowanie osób, które uległy wypadkowi lub
są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach, należy w
szczególności do Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego -
specjalistycznego stowarzyszenia kultury fizycznej o zasięgu ogólnokrajowym - w
zakresie określonym w statucie tej organizacji.
2. Organizowanie pomocy oraz ratowanie osób, które uległy wypadkowi lub są
narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia na wodach, należy w
szczególności do Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego - specjalistycznego
stowarzyszenia kultury fizycznej o zasięgu ogólnokrajowym - w zakresie
określonym w statucie tej organizacji.
3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres
obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych oraz
możliwości ich wykonywania, za zgodą Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i
Turystyki, przez inne organizacje ratownicze, a także ustanawia wysokość
świadczeń przysługujących ratownikom górskim i wodnym.
Art. 56. Organizacje, o których mowa w art. 55, współdziałają w realizacji
swoich zadań z organami administracji rządowej i samorządowej oraz osobami
prawnymi i fizycznymi prowadzącymi działalność w zakresie kultury fizycznej i
turystyki.
Rozdział 11
Przepisy karne
Art. 57. 1. Kto nie będąc do tego uprawnionym wykorzystuje bądź używa symboliki
olimpijskiej oraz nazw, o których mowa w art. 11 ust. 3,
podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto nie będąc do tego uprawnionym prowadzi
działalność w zakresie sportu profesjonalnego lub narusza przepisy dotyczące
bezpieczeństwa w dziedzinie kultury fizycznej.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, orzeka się nawiązkę na rzecz Polskiego
Komitetu Olimpijskiego w wysokości 100 000 zł.
4. Czyny, o których mowa w ust. 1 i 2, rozpatrywane są w trybie określonym
przepisami Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
Rozdział 12
Zmiany w przepisach obowiązujących. Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 58. W ustawie z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 3,
poz. 19, Nr 25, poz. 187 i Nr 31, poz. 214, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1988 r.
Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34,
poz. 197 i 198, Nr 36, poz. 206 i Nr 72, poz. 423, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i
Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 53, poz. 252, Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451,
z 1993 r. Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr
113, poz. 547 oraz z 1995 r. Nr 138, poz. 681) w art. 5 dodaje się pkt 4 w
brzmieniu:
"4) trenerów zatrudnionych w szkołach i klasach z rozszerzonym programem
wychowania fizycznego, szkołach i klasach sportowych, szkołach i klasach
mistrzostwa sportowego, placówkach wychowania pozaszkolnego oraz w uczniowskich
klubach sportowych, a także trenerów zatrudnionych w innych klubach sportowych,
dla których praca z dziećmi i młodzieżą stanowi podstawowe zajęcie - w
porozumieniu z Prezesem Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki."
Art. 59. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr
43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547 i Nr 123, poz. 602 oraz z 1995
r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 21 w ust. 1:
a) dodaje się pkt 10a w brzmieniu:
"10a) wartość otrzymanego ubioru reprezentacyjnego i sportowego członka polskiej
reprezentacji olimpijskiej,"
b) dodaje się pkt 40a w brzmieniu:
"40a) nagrody wypłacane przez Polski Komitet Olimpijski i Polski Komitet
Paraolimpijski za uzyskanie wyników na igrzyskach olimpijskich i
paraolimpijskich,";
2) w art. 22 w ust. 9 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
"3a) z tytułu uprawiania sportu, z wyłączeniem sportu profesjonalnego, oraz z
tytułu prowadzenia zawodów sportowych przez sędziego - 50%,".
Art. 60. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1,
poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr
113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25,
Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704) w art. 17
w ust. 1 dodaje się pkt 4l w brzmieniu:
"4l) dochody przekazane na rzecz Polskiego Komitetu Olimpijskiego oraz Polskiego
Komitetu Paraolimpijskiego w części przeznaczonej na przygotowanie, wyposażenie
i uczestnictwo krajowej reprezentacji w igrzyskach olimpijskich i
paraolimpijskich,".
Art. 61. 1. Przepis art. 19 ust. 2 stosuje się od dnia 1 września 2000 r.
2. Tygodniowy wymiar godzin wychowania fizycznego, o którym mowa w art. 19 ust.
2, wynosi:
1) w okresie od dnia 1 września 1996 r. do dnia 31 sierpnia 1998 r. - co
najmniej 3 godziny lekcyjne,
2) okresie od dnia 1 września 1998 r. do dnia 31 sierpnia 2000 r. - co najmniej
4 godziny lekcyjne.
Art. 62. 1. Stowarzyszenia kultury fizycznej i ich związki działające w dniu
wejścia w życie niniejszej ustawy stają się stowarzyszeniami kultury fizycznej i
ich związkami w rozumieniu tej ustawy.
2. Stowarzyszenia i związki, o których mowa w ust. 1, dostosują swoje przepisy
do wymogów ustawy nie później niż w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie
ustawy.
3. Kluby sportowe działające na podstawie dotychczasowych przepisów dostosują
swoje przepisy i formy organizacyjne do wymogów ustawy nie później niż w
terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
4. Do czasu powstania Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego Prezes Urzędu Kultury
Fizycznej i Turystyki może powierzyć, w drodze zarządzenia, zadania i
uprawnienia tego Komitetu innej organizacji.
Art. 63. 1. W sprawach o rejestrację stowarzyszeń kultury fizycznej, wszczętych
i nie zakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie ustawy,
stosuje się przepisy ustawy - Prawo o stowarzyszeniach.
2. Postępowanie likwidacyjne stowarzyszeń kultury fizycznej, wszczęte przed
dniem wejścia w życie ustawy, prowadzi się na podstawie dotychczasowych
przepisów.
Art. 64. Dotychczasowe organy rejestracyjne stowarzyszeń kultury fizycznej i ich
związków, w terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, przekażą
dokumentację tych stowarzyszeń i ich związków, z wyjątkiem uczniowskich klubów
sportowych, do właściwych sądów rejestrowych.
Art. 65. 1. Traci moc ustawa z dnia 3 lipca 1984 r. o kulturze fizycznej (Dz. U.
Nr 34, poz. 181, z 1988 r. Nr 19, poz. 132 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 6,
poz. 33, Nr 34, poz. 181 i Nr 35, poz. 192 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr
89, poz. 517).
2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie dłużej
jednak niż przez okres 3 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, zachowują moc
dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie ustawy wymienionej w ust.
1, o ile nie są sprzeczne z przepisami niniejszej ustawy.
Art. 66. Traci moc ustawa z dnia 9 kwietnia 1968 r. o zezwoleniach na publiczną
działalność artystyczną, rozrywkową i sportową (Dz. U. Nr 12, poz. 64 i z 1991
r. Nr 114, poz. 493).
Art. 67. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisów art. 59 i 60, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1996
r. i mają zastosowanie do dochodów uzyskiwanych od tego dnia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 21 lutego 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży
Pożarnej.
(Dz. U. Nr 25, poz. 114)
Na podstawie art. 88 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży
Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z
1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 23 czerwca 1992 r. w
sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 51, poz. 236,
z 1993 r. Nr 74, poz. 352 i Nr 93, poz. 430, z 1994 r. Nr 39, poz. 147, Nr 62,
poz. 262 i Nr 119, poz. 583 oraz z 1995 r. Nr 19, poz. 100, Nr 68, poz. 348, Nr
81, poz. 414 i Nr 131, poz. 638) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 7 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Wykaz stanowisk, o których mowa w ust. 1, ustala Komendant Główny
Państwowej Straży Pożarnej.",
2) w § 8a w ust. 1 wyrazy "180 zł" zastępuje się wyrazami "250 zł",
3) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
nr 1 do niniejszego rozporządzenia,
4) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
nr 2 do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1996 r.
Minister Spraw Wewnętrznych: Z Siemiątkowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 21 lutego 1996
r. (poz. 114)
Załącznik nr 1
TABELA STAWEK MIESIĘCZNEGO UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO STRAŻAKÓW PAŃSTWOWEJ STRAŻY
POŻARNEJ WEDŁUG GRUP UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO
Grupa uposażeniaMiesięczna stawka uposażenia zasadniczego w złotych
03200
002900
011840
021680
031530
041390
051270
061050
071000
08940
09890
10830
11790
12740
13700
14670
15640
16610
17580
18540
19510
20480
21460
22400
23370
Załącznik nr 2
TABELE ZASZEREGOWANIA STANOWISK SŁUŻBOWYCH DO GRUP UPOSAŻENIA STRAŻAKÓW
Tabela 1
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Komendzie
Głównej Państwowej Straży Pożarnej
Lp.StanowiskoGrupa uposażenia
1Komendant Główny PSP0
2Zastępca Komendanta Głównego PSP00
3Dyrektor biura02
4Dowódca centralnego odwodu operacyjnego02
5Dowódca pułku centralnego odwodu operacyjnego04
6Szef sztabu centralnego odwodu operacyjnego04
7Doradca komendanta04
8Zastępca dyrektora biura04
9Główny specjalista05
10Radca prawny05
11Zastępca dowódcy pułku centralnego odwodu operacyjnego06
12Naczelnik wydziału06
13Zastępca naczelnika wydziału07
14Kierownik samodzielnej sekcji07
15Dyżurny operacyjny kraju07
16Starszy oficer08
17Zastępca dyżurnego operacyjnego kraju08
18Oficer10
19Pomocnik dyżurnego operacyjnego kraju13
20Starszy inspektor14
21Inspektor15
22Starszy technik17
23Starszy ratownik-kierowca17
24Technik18
25Ratownik-kierowca18
26Młodszy technik19
27Starszy referent20
28Referent21
29Młodszy referent22
30Stażysta23
Tabela 2
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w komendach
wojewódzkich Państwowej Straży Pożarnej
Lp.StanowiskoGrupa uposażenia
kat. Ikat. IIkat. III
1Komendant wojewódzki010203
2Zastępca komendanta wojewódzkiego030405
3Naczelnik wydziału070808
4Zastępca naczelnika wydziału080909
5Kierownik samodzielnej sekcji080909
6Dyżurny operacyjny101112
7Starszy oficer101010
8Starszy wykładowca*101010
9Wykładowca*121212
10Oficer121212
11Starszy instruktor*141414
12Starszy inspektor141414
13Inspektor151515
14Instruktor*151515
15Pomocnik dyżurnego operacyjnego161616
16Starszy technik171717
17Starszy ratownik-kierowca171717
18Technik181818
19Ratownik-kierowca181818
20Młodszy technik191919
21Starszy referent202020
22Referent212121
23Młodszy referent222222
24Stażysta232323
* - tylko dla ośrodka kształcenia zawodowego;
Kategorie komend wojewódzkich określają odrębne przepisy.
Tabela 3
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w komendach
rejonowych Państwowej Straży Pożarnej
Lp.StanowiskoGrupa uposażenia
kat. Ikat. IIkat. III
1Komendant rejonowy 050607
2Zastępca komendanta rejonowego070809
3Naczelnik wydziału09--
4Starszy wykładowca*101010
5Starszy oficer10--
6Zastępca naczelnika wydziału10--
7Kierownik samodzielnej sekcji101010
8Dyżurny operacyjny121314
9Oficer121212
10Wykładowca*121212
11Młodszy oficer131313
12Starszy instruktor*141414
13Starszy inspektor141414
14Inspektor151515
15Instruktor*151515
16Pomocnik dyżurnego operacyjnego161616
17Młodszy inspektor161616
18Starszy ratownik-kierowca171717
19Starszy technik171717
20Ratownik-kierowca181818
21Technik181818
22Młodszy technik191919
23Starszy referent202020
24Referent212121
25Młodszy referent222222
26Stażysta232323
* - tylko dla ośrodka kształcenia zawodowego;
Kategorie komend rejonowych określają odrębne przepisy.
Tabela 4
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w jednostkach
ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej i w jednostkach
ratowniczo-gaśniczych Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej
Lp.StanowiskoGrupa uposażenia
A*B*C*D*E*
1Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej0707080808
2Zastępca dowódcy JR-G0808090909
3Starszy wykładowca**101010--
4Dowódca zmiany1212131313
5Wykładowca**121212--
6Starszy specjalista131314--
7Specjalista1414---
8Starszy instruktor**141414--
9Dowódca sekcji141414--
10Dowódca zastępu1515151515
11Instruktor**151515--
12Specjalista ratownik1616161616
13Operator sprzętu specjalnego1616161616
14Starszy dyspozytor1616161616
15Dyspozytor1717171717
16Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowca1717171717
17Starszy technik1717171717
18Technik1818181818
19Ratownik-kierowca1818181818
20Ratownik1919191919
21Szef sprzętowni1919191919
22Młodszy ratownik2121212121
23Stażysta2323232323
UWAGA:
* - użyte w tabeli oznaczenia A, B, C, D i E oznaczają kategorie jednostek
ratowniczo-gaśniczych, określonych odrębnymi przepisami;
** - tylko dla ośrodka kształcenia zawodowego.
Tabela 5
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Centrum
Naukowo-Badawczym Ochrony Przeciwpożarowej Państwowej Straży Pożarnej
Lp.StanowiskoGrupa uposażenia
1Dyrektor02
2Zastępca dyrektora04
3Profesor (zwyczajny, nadzwyczajny)05
4Kierownik zakładu06
5Adiunkt08
6Kierownik pracowni09
7Starszy oficer10
8Kierownik działu10
9Oficer12
10Asystent12
11Młodszy oficer13
12Starszy inspektor14
Lp.StanowiskoGrupa uposażenia
13Inspektor15
14Operator sprzętu specjalnego16
15Starszy technik17
16Starszy ratownik-kierowca17
17Technik18
18Ratownik-kierowca18
19Młodszy technik19
20Starszy referent20
21Referent21
22Młodszy referent22
23Stażysta23
Tabela 6
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Szkole
Głównej Służby Pożarniczej
Lp.StanowiskoGrupa uposażenia
1Komendant SGSP01
2Zastępca komendanta SGSP03
3Szef katedry04
4Profesor (zwyczajny, nadzwyczajny)05
5Kierownik zakładu06
6Naczelnik wydziału07
7Radca prawny07
8Dowódca pododdziałów szkolnych08
9Kierownik studium08
10Zastępca naczelnika wydziału08
11Adiunkt08
12Kierownik pracowni09
13Starszy wykładowca09
14Kierownik działu10
15Starszy oficer10
16Dowódca kompanii szkolnej10
17Wykładowca11
18Lektor12
19Oficer12
20Asystent12
21Starszy specjalista12
22Dowódca zmiany12
Lp.StanowiskoGrupa uposażenia
23Młodszy oficer13
24Specjalista14
25Starszy instruktor14
26Dowódca sekcji14
27Starszy operator sprzętu specjalnego15
28Instruktor15
29Specjalista ratownik16
30Operator sprzętu specjalnego16
31Starszy dyspozytor16
32Dyspozytor17
33Starszy technik17
34Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowca17
35Technik18
36Ratownik-kierowca18
37Młodszy technik19
38Ratownik19
39Szef sprzętowni19
40Młodszy ratownik20
41Starszy referent20
42Referent21
43Młodszy referent22
44Stażysta23
Tabela 7
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Centralnej
Szkole i szkołach aspirantów Państwowej Straży Pożarnej
Lp.StanowiskoGrupa uposażenia
1Komendant02
2Zastępca komendanta04
3Naczelnik wydziału07
4Zastępca naczelnika wydziału08
5Dowódca pododdziałów szkolnych08
6Dowódca kompanii szkolnej10
7Starszy wykładowca10
8Starszy oficer10
9Kierownik działu10
10Wykładowca12
11Starszy specjalista12
12Dowódca zmiany12
13Młodszy oficer13
14Lektor13
15Specjalista14
Lp.StanowiskoGrupa uposażenia
16Dowódca sekcji14
17Starszy instruktor14
18Instruktor15
19Starszy operator sprzętu specjalnego15
20Specjalista ratownik16
21Operator sprzętu specjalnego16
22Starszy dyspozytor16
23Dyspozytor17
24Starszy technik17
25Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowca17
26Technik18
27Ratownik-kierowca18
28Szef sprzętowni19
29Młodszy technik19
Lp.StanowiskoGrupa uposażenia
30Ratownik19
31Starszy referent20
32Młodszy ratownik21
Lp.StanowiskoGrupa uposażenia
33Referent21
34Młodszy referent22
35Stażysta23
Tabela 8
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w szkołach
podoficerskich Państwowej Straży Pożarnej
Lp.StanowiskoGrupa uposażenia
1Komendant szkoły podoficerskiej04
2Zastępca komendanta szkoły podoficerskiej06
3Naczelnik wydziału08
4Zastępca naczelnika wydziału09
5Dowódca kompanii szkolnej10
6Kierownik działu10
7Starszy wykładowca10
8Starszy oficer10
9Wykładowca12
10Starszy specjalista12
11Oficer12
12Młodszy oficer13
13Dowódca zmiany13
14Specjalista14
15Dowódca sekcji14
16Starszy instruktor14
Lp.StanowiskoGrupa uposażenia
17Instruktor15
18Starszy operator sprzętu specjalnego15
19Operator sprzętu specjalnego16
20Specjalista ratownik16
21Starszy dyspozytor16
22Starszy technik17
23Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowca17
24Dyspozytor17
25Ratownik18
26Technik18
27Młodszy technik19
28Starszy referent20
29Młodszy ratownik21
30Referent21
31Młodszy referent22
32Stażysta23
Tabela 9
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków Państwowej
Straży Pożarnej pełniących służbę w jednostkach Wojskowej Ochrony
Przeciwpożarowej
Lp.Stanowisko i szczebel organizacyjnyGrupa uposażenia
I. Inspektorat Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej
1Starszy oficer08
2Oficer10
II. Okręgowy Inspektorat Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej
3Starszy oficer10
4Oficer12
III. Delegatura okręgowego inspektoratu Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej
5Oficer12
6Starszy inspektor14
7Inspektor15
IV. Jednostki wojskowe
8Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej (innej niż A-E)12
9Inspektor15
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20 lutego 1996 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre surowce i półprodukty
przywożone z zagranicy dla przemysłu farmaceutycznego.
(Dz. U. Nr 26, poz. 117)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe na
przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U.
Nr 151, poz. 737).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1996 r. (poz. 117)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE ILOŚCIOWE
PozycjaKod PCNWyszczególnienieIlość
02060206Jadalne podroby wołowe, wieprzowe, baranie, kozie, końskie, z
osłów, mułów i osłomułów - świeże, chłodzone lub mrożone:
- Wołowe mrożone:
0206 29- - Pozostałe:
0206 29 10 0- - - Przeznaczone do produkcji wyrobów farmaceutycznych
ex0206 29 10 0Grasica bydlęca mrożona40000 kg
ex0206 29 10 0Płaty płuc wołowe700000 kg
04070407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, konserwowane albo gotowane
- Drobiu:
- - Wylęgowe:
0407 00 19 0- - - Pozostałe
ex0407 00 19 0Jaja wylęgowe SPF200000 szt
05100510 00Ambra szara, strój bobrowy, cybet i piżmo; kantarydyna, żółć
nawet suszona; gruczoły i inne produkty zwierzęce używane do przygotowania
produktów farmaceutycznych, świeże, chłodzone, mrożone albo inaczej
tymczasowo zakonserwowane:
0510 00 10 0- Gruczoły i pozostałe organy do celów organo-terapeutycznych
ex0510 00 10 0Trzustka wieprzowa1620000 kg
07130713Suszone warzywa strączkowe, łuskane, ze skórką lub bez albo
dzielone:
Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.):
0713 39- - Pozostałe:
0713 39 90 0- - - Pozostałe
ex0713 39 90 0Nasiona fasoli60000 kg
08020802Pozostałe orzechy, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane:
0802 90- Pozostałe:
0802 90 30 0- - Owoce palmy areca (lub betel) i owoce cola
ex0802 90 30 0Orzechy cola20000 kg
08140814 00 00 0Skórki owoców cytrusowych i melonów (łącznie z arbuzami)
świeże, mrożone, suszone lub zakonserwowane tymczasowo w solance, w wodzie
siarkowej lub w innych roztworach konserwujących
ex0814 00 00 0Skórka pomarańczy gorzkiej4000 kg
09020902Herbata, nawet aromatyzowana:
0902 40 00 0- Pozostała herbata czarna (fermentowana) i inna herbata
częściowo fermentowana
ex0902 40 00 0Liście herbaty czarnej800 kg
09090909Nasiona anyżku, badianu, kopru, kolendry, kminu i kminku; jagody
jałowca:
0909 10- Nasiona anyżku i badianu:
0909 10 10 0- - Nasiona anyżku14150 kg
0909 50- Nasiona kopru; jagody jałowca:
- - Nie rozgniatane ani nie mielone:
0909 50 19 0- - - Pozostałe
ex0909 50 19 0Owoc jałowca4000 kg
ex0909 50 19 0Nasiona kopru150 kg
09100910Imbir, szafran, kurkuma, tymianek, liście laurowe, curry i inne
przyprawy korzenne:
0910 30 00 0- Kurkuma
ex0910 30 00 0Kłącze kurkumy5000 kg
0910 40Tymianek; liście laurowe:
- - Tymianek:
- - - Nie rozgniatany ani nie mielony:
0910 40 13 0- - - - Pozostały500 kg
- Inne przyprawy korzenne:
0910 99- - Pozostałe:
0910 99 10 0 - - - Nasiona kozieradki25000 kg
11021102Mąka ze zbóż innych niż pszenica i mieszanka żyta z pszenicą:
1102 20- Mąka kukurydziana:
1102 20 90 0- - Pozostała2506000 kg
11081108Skrobie; inulina:
- Skrobie:
1108 11 00 0- - Skrobia pszenna674400 kg
1108 12 00 0- - Skrobia kukurydziana2439800 kg
1108 19- - Pozostałe skrobie:
1108 19 10 0- - - Skrobia z ryżu40930 kg
1108 20 00 0- Inulina250 kg
12081208Mąka i grysiki z nasion lub owoców oleistych, inne niż z gorczycy:
1208 10 00 0- Z soi925000 kg
12111211Rośliny i ich części (łącznie z nasionami i owocami) używane
głównie w perfumerii, farmacji lub używane do celów owadobójczych lub
podobnych, świeże lub suszone, krojone, kruszone, nawet proszkowane:
1211 90- Pozostałe:
1211 90 60 0- - Lipa (kwiaty i liście)5000 kg
1211 90 80 0- - Pozostałe
ex1211 90 80 0Alona (Aloes)13500 kg
ex1211 90 80 0Cebula morska25000 kg
ex1211 90 80 0Kłącze ciemiężycy2000 kg
ex1211 90 80 0Kłącze rzewienia8000 kg
ex1211 90 80 0Korzeń glistnika15000 kg
ex1211 90 80 0Korzeń goryczki1000 kg
ex1211 90 80 0Korzeń jeżówki purpurowej100 kg
ex1211 90 80 0Korzeń lubczyka25000 kg
ex1211 90 80 0Korzeń marzanny barwierskiej400 kg
ex1211 90 80 0Korzeń pierwiosnka1000 kg
ex1211 90 80 0Korzeń pokrzyku500 kg
ex1211 90 80 0Korzeń rzewienia25500 kg
ex1211 90 80 0Korzeń wymiotnicy100 kg
ex1211 90 80 0Kwiat hibiskusa (malwy afrykańskiej)5600 kg
ex1211 90 80 0Liście naparstnicy wełnistej40000 kg
ex1211 90 80 0Liście senesu25100 kg
ex1211 90 80 0Liść borówki - brusznicy3000 kg
ex1211 90 80 0Liść konwalii30000 kg
ex1211 90 80 0Liść mącznicy12000 kg
ex1211 90 80 0Łuski nasion babki lancetowatej4000 kg
ex1211 90 80 0Owoc aminka egipskiego6700 kg
ex1211 90 80 0Zarodniki widłaka1 kg
ex1211 90 80 0Ziele miłka wiosennego2000 kg
12121212Chleb świętojański, wodorosty morskie i inne algi, burak cukrowy i
trzcina cukrowa, świeże, chłodzone, mrożone lub suszone, mielone lub nie;
pestki i jądra owoców oraz inne produkty roślinne (włącznie z niepalonymi
korzeniami cykorii odmiany Cichorium intybus sativum) używane głównie do
spożycia przez ludzi, gdzie indziej nie wymienione, ani nie włączone:
1212 10Chleb świętojański łącznie z ziarnem:
- - Ziarno chleba świętojańskiego:
1212 10 99 0- - - Pozostałe
ex1212 10 99 0Mączka z chleba świętojańskiego200 kg
1212 20 00 0- Wodorosty morskie i inne algi
ex1212 20 00 0Algi150 kg
ex1212 20 00 0Morszczyn24050 kg
ex1212 20 00 0Ramienica150 kg
13011301Szelak; gumy naturalne, żywice, gumożywice i oleożywice (na
przykład balsamy):
1301 10 00 0- Szelak4350 kg
1301 20 00 0- Guma arabska60765 kg
1301 90- Pozostałe:
1301 90 90- - Pozostałe:
1301 90 90 9- - - Pozostałe
ex1301 90 90 9Balsam peruwiański1800 kg
ex1301 90 90 9Guma ksantanowa8500 kg
ex1301 90 90 9Gumożywica5 kg
13021302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i
pektyny; agar-agar i inne śluzy i zagęszczacze modyfikowane lub nie,
pochodzące z produktów roślinnych:
- Soki i ekstrakty roślinne:
1302 12 00 0- - Z lukrecji2100 kg
1302 19- - Pozostałe:
1302 19 10 0- - - Z Quassia amara; aloesu i manny
ex1302 19 10 0Ekstrakt alony4000 kg
- - - Pozostałe:
1302 19 91 0- - - - Lecznicze
ex1302 19 91 0Ekstrakt belladonny1001,8 kg
ex1302 19 91 0Ekstrakt capsaicyny1000 kg
ex1302 19 91 0Ekstrakt czarnej jagody25 kg
ex1302 19 91 0Ekstrakt kory śliwy800 kg
ex1302 19 91 0Ekstrakt miłorzębu japońskiego444 kg
ex1302 19 91 0Wyciąg suchy z orzechów cola500 kg
15041504Tłuszcze i oleje i ich frakcje, z ryb lub ze ssaków morskich,
nawet rafinowane, ale nie modyfikowane chemicznie:
1504 10- Trany rybie i ich frakcje:
- - Pozostałe:
1504 10 99 0- - - Pozostałe7930 kg
15051505Tłuszcz z wełny oraz substancje tłuszczowe otrzymane z niego
(łącznie z lanoliną):
1505 90 000- Pozostałe
ex1505 90 000Alkohol z lanoliny1600 kg
ex1505 90 000Lanolina204400 kg
15071507Olej sojowy i jego frakcje, rafinowane lub nie, ale nie
modyfikowane chemicznie:
1507 10Olej surowy, odgumowany lub nie:
1507 10 100- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż
produkcja artykułów spożywanych przez ludzi1450000 kg
15081508Olej z orzeszków ziemnych i jego frakcje, rafinowane lub nie, ale
nie modyfikowane chemicznie:
1508 90- Pozostałe:
1508 90 90 0- - Pozostałe68000 kg
15091509Oliwa i jej frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane
chemicznie:
1509 10Z pierwszego tłoczenia:
1509 10 10 0- - Oliwa lampante z pierwszego tłoczenia2000 kg
1509 10 90 0- - Pozostałe4000 kg
15121512Olej słonecznikowy, z krokosza balwierskiego i bawełniany oraz ich
frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie:
- Olej słonecznikowy i z krokosza balwierskiego oraz ich frakcje:
1512 19- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
1512 19 91- - - - Olej słonecznikowy:
1512 19 91 9- - - - - Pozostały500 kg
15131513Olej kokosowy, olej z ziaren palmowych, olej babassu oraz ich
frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie:
- Olej kokosowy i jego frakcje:
1513 11Olej surowy:
1513 11 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż
produkcja artykułów spożywanych przez ludzi2000 kg
15141514Olej rzepakowy, rzepikowy i gorczycowy oraz ich frakcje,
rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane chemicznie:
1514 10- Olej surowy:
1514 10 90 0- - Pozostały400 kg
15151515Pozostałe nielotne tłuszcze i oleje roślinne (łącznie z olejem
jojoba) i ich frakcje, rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane
chemicznie:
- Olej kukurydziany i jego frakcje:
1515 29- - Pozostałe:
1515 29 90 0- - - Pozostałe3000 kg
1515 30- Olej rycynowy i jego frakcje:
1515 30 90 0- - Pozostałe33000 kg
1515 50- Olej sezamowy i jego frakcje:
- - Olej surowy:
1515 50 19 0- - - Pozostałe10000 kg
1515 90- Pozostałe:
- - Pozostałe oleje i ich frakcje:
- - - Oleje surowe:
- - - - Pozostałe:
1515 90 59 0- - - - - Pozostałe stałe i płynne36300 kg
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
1515 90 99 0- - - - - Pozostałe stałe i płynne
ex1515 90 99 0Olej migdałowy100 kg
15161516Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, częściowo
lub całkowicie uwodornione, estryfikowane wewnętrznie, reestryfikowane lub
elaidynizowane, rafinowane lub nie, ale dalej nie przetworzone:
1516 20- Tłuszcze i oleje roślinne oraz ich frakcje:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
1516 20 98 0- - - - - Pozostałe
ex1516 20 98 0Migliol 81216000 kg
15181518 00Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje,
gotowane, utlenione, odwodnione, siarkowane, dmuchane, polimeryzowane
przez ogrzewanie w próżni lub w gazie obojętnym, lub inaczej modyfikowane
chemicznie, z wyłączeniem objętych pozycją nr 1516; niejadalne mieszaniny
lub przetwory z tłuszczów lub olejów zwierzęcych lub roślinnych albo z
frakcji różnych tłuszczów lub olejów z niniejszego działu, gdzie indziej
nie wymienione ani nie włączone:
- Pozostałe:
- - Pozostałe:
1518 00 95 0- - - Niejadalne mieszaniny lub przetwory z tłuszczów i
olejów zwierzęcych lub z olejów zwierzęcych i olejów roślinnych i ich
frakcje
ex1518 00 95 0Reoplast27000 kg
15211521Woski roślinne (oprócz trójglicerydów), wosk pszczeli, inne woski
owadzie i spermacet, nawet rafinowane lub barwione:
1521 10- Woski roślinne:
1521 10 90 0- - Pozostałe
ex1521 10 90 0Wosk carnauba3760 kg
1521 90- Pozostałe:
- - Wosk pszczeli i inne woski owadzie, nawet rafinowane lub barwione:
1521 90 91 0- - - Surowe250 kg
1521 90 99 0- - - Pozostałe2450 kg
16031603 00Ekstrakty i soki z mięsa, ryb lub skorupiaków, mięczaków lub
innych bezkręgowców wodnych:
1603 00 10 0- W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub
mniej
ex1603 00 10 0Wyciąg mięsny (Pasta mięsna Bio-Merieuks)50 kg
1603 00 30 0- W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto większej
niż 1 kg, ale mniejszej niż 20 kg
ex1603 00 30 0Wyciąg mięsny (Lab-Lemco)30 kg
17021702Pozostałe cukry łącznie z chemicznie czystymi laktozą, maltozą,
glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe nie zawierające
dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; sztuczny miód zmieszany z
miodem naturalnym lub nie; karmel:
1702 11 00 0- Laktoza i syrop laktozowy:
1702 11 00 0- - Zawierające wagowo 99% laktozy lub więcej, wyrażonej jako
laktoza bezwodna, w przeliczeniu na suchą masę
ex1702 11 00 0Laktoza2979470 kg
1702 19 00 0- - Pozostałe
ex1702 19 00 0Laktoza20012200 kg
1702 30Glukoza i syrop glukozowy nie zawierające fruktozy lub zawierające
w stanie suchym mniej niż 20% fruktozy w masie:
1702 30 10 0- - Izoglukoza
ex1702 30 10 0Syrop glukozowy14400000 kg
- Pozostałe:
- - - Zawierające w stanie suchym 99% lub więcej glukozy w masie:
1702 30 51 0- - - W postaci białego krystalicznego proszku, scalonego lub
nie
ex1702 30 51 0Glukoza1100000 kg
1702 50 00 0- Fruktoza chemicznie czysta39000 kg
1702 90- Inne, łącznie z cukrem inwertowanym:
1702 90 50 0- - Maltodekstryna i syrop maltodekstrynowy
ex1702 90 50 0Lofenalac baza60000 kg
ex1702 90 50 0Maltodekstryna301000 kg
ex1702 90 50 0Nutramigen baza225000 kg
ex1702 90 50 0Portagen baza40000 kg
ex1702 90 50 0Pregestimil baza6000 kg
ex1702 90 50 0Prosobee baza1350000 kg
17041704Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą), nie zawierające
kakao:
1704 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
1704 90 61 0- - - Wyroby pokryte cukrem
ex1704 90 61 0Globuli sacchari10000 kg
18041804 00 00 0Kakaowe masło, tłuszcz i olej
ex1804 00 00 0Masło kakaowe1300 kg
21012101Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy, herbaty lub herbaty
paragwajskiej oraz przetwory na bazie tych produktów lub na bazie kawy,
herbaty lub herbaty paragwajskiej; cykoria palona i inne palone namiastki
kawy oraz ich ekstrakty, esencje i koncentraty:
2101 20- Ekstrakty, esencje i koncentraty herbaty lub herbaty
paragwajskiej i przetwory na bazie tych ekstraktów, esencji lub
koncentratów lub na bazie herbaty lub herbaty paragwajskiej:
2101 20 20 0- - Ekstrakty, esencje lub koncentraty
ex2101 20 20 0Ekstrakt herbaciany20 kg
21022102Drożdże (aktywne lub nieaktywne); inne mikroorganizmy
jednokomórkowe, martwe (z wyłączeniem szczepionek objętych pozycją nr
3002); gotowe proszki do pieczenia:
2102 20- Drożdże nieaktywne; inne mikroorganizmy jednokomórkowe, martwe:
- - Drożdże nieaktywne:
2102 20 19 0- - - Pozostałe
ex2102 20 19 0Drożdże "Yest" - ekstrakt250580 kg
21062106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
2106 90Pozostałe:
- - Pozostałe:
2106 90 92 0- - - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy,
glukozy lub skrobi lub zawierające mniej niż 1,5% tłuszczu mleka, 5%
sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi
ex2106 90 9 20Błonnik2000 kg
2106 90 98 0- - - Pozostałe
ex2106 90 98 0Acesulfan-K650 kg
ex2106 90 98 0Aspartam16700 kg
ex2106 90 98 0Crystant C2000 kg
ex2106 90 98 0Preparat aminokwasowy3200 kg
ex2106 90 98 0Preparat cynkowo-miedziowy3135 kg
ex2106 90 98 0Preparat mineralny300 kg
ex2106 90 98 0Preparat witaminowo-aminokwasowy10000 kg
ex2106 90 98 0Preparat witaminowo-taurynowy350 kg
ex2106 90 98 0Preparat witaminowo-żelazowy750 kg
ex2106 90 98 0Preparat żelazowo-mineralny200 kg
ex2106 90 98 0Preparat żelazowy3900 kg
ex2106 90 98 0Preparaty mineralno-aminokwasowe6000 kg
ex2106 90 98 0Rybonukleotyd sodu25 kg
23032303Pozostałości z produkcji skrobi i podobne pozostałości, wysłodki
buraczane, wytłoczyny z trzciny cukrowej i inne odpady produkcji cukru,
pozostałości i odpady browarnicze i gorzelniane, również w postaci
granulek:
2303 10- Pozostałości z produkcji skrobi i podobne pozostałości:
2303 10 90 0- - Pozostałe
ex2303 10 90 0Namok kukurydziany600000 kg
23062306Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w postaci
granulek, pozostałe z ekstrakcji tłuszczów lub olejów roślinnych, inne niż
z pozycji nr 2304 lub 2305:
2306 10 00 0- Z nasion bawełny
ex2306 10 00 0Mąka bawełniana3100000 kg
23092309Produkty używane do karmienia zwierząt:
2309 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
2309 90 93 0- - - - Mieszanki "Premix"
ex2309 90 93 0Amprolium1000 kg
ex2309 90 93 0Amprolium + Etopabat10000 kg
ex2309 90 93 0Avatec10000 kg
ex2309 90 93 0Avoparcyna5000 kg
ex2309 90 93 0Clinacox2300 kg
ex2309 90 93 0Cytronic2000 kg
ex2309 90 93 0Diclazur500 kg
ex2309 90 93 0Endox350000 kg
ex2309 90 93 0Flavomycyna9000 kg
ex2309 90 93 0Flaxomycyna5000 kg
ex2309 90 93 0Fosforan tylozyny10000 kg
ex2309 90 93 0Kemzyme Dry10000 kg
ex2309 90 93 0Klopidol500 kg
ex2309 90 93 0Lasalocid5000 kg
ex2309 90 93 0Lerbek20000 kg
ex2309 90 93 0Monensin20500 kg
ex2309 90 93 0Sacox25000 kg
ex2309 90 93 0Sacox 12%500 kg
ex2309 90 93 0Stafac 50%32200 kg
ex2309 90 93 0Stenorol15000 kg
ex2309 90 93 0Tylozyna2500 kg
ex2309 90 93 0Vitadox206500 kg
2309 90 98- - - - Pozostałe:
2309 90 98 9- - - - - Pozostałe
ex2309 90 98 9Izolat z białka ryb5000 kg
ex2309 90 98 9Izolat z białka soi25000 kg
ex2309 90 98 9Izolat sojowy w proszku - Soycomil5000 kg
25072507 00Kaolin i inne gliny kaolinowe, nawet wypalane:
2507 00 20 0Kaolin2100 kg
25082508Inne gliny (z wyjątkiem iłów porowatych z pozycji nr 6806),
andaluzyt, cyjanit i sylimanit, nawet wypalane; mullit; ziemie szamotowe i
dynasowe:
2508 10 00 0- Bentonit5000 kg
25122512 00 00 0Skały krzemionkowe kopalne (np. ziemia okrzemkowa, trypla
i diatomit) i podobne ziemie krzemionkowe, nawet wypalane, o pozornej
gęstości 1 lub mniej
ex2512 00 00 0Ziemia okrzemkowa15050 kg
25132513Pumeks; szmergiel; naturalny korund, naturalny granat i inne
naturalne materiały ścierne, nawet poddawane obróbce cieplnej:
- Pumeks:
2513 11 00 0- - Surowy lub w nieregularnych kawałkach, nawet pumeks
rozdrobniony500 kg
25182518Dolomit, nawet wypalany; dolomit wstępnie obrobiony lub tylko
pocięty przez piłowanie lub inaczej, na bloki lub płyty o kształcie
prostokątnym (nawet kwadratowym); scalony dolomit (nawet dolomit
smołowany):
2518 10 00 0- Dolomit niewypalony
ex2518 10 00 0Microdol16000 kg
25202520Gips; anhydryt; spoiwa gipsowe (zawierające gips palony lub
siarczan wapniowy), również barwione, zawierające lub nie małe ilości
przyspieszaczy lub opóźniaczy:
2520 20- Spoiwa gipsowe:
2520 20 90 0- - Pozostałe
ex2520 20 90 0Mieszanka gipsowa200000 kg
25262526Steatyt naturalny, nawet wstępnie obrobiony lub tylko pocięty
przez piłowanie lub inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym
(nawet kwadratowym); talk:
2526 20 00 0- Rozdrobniony lub sproszkowany
ex2526 20 00 0Talk1061830 kg
27062706 00 00 0Smoła destylowana z węgla, węgla brunatnego lub z torfu
oraz inne smoły mineralne nawet odwodnione lub częściowo destylowane,
łącznie ze smołami odzyskanymi
ex2706 00 00 0Prodermina7500 kg
ex2706 00 00 0Smoła pogazowa300 kg
27102710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów
bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani
nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej
lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje
stanowią składniki zasadnicze:
- Oleje ciężkie:
- - Oleje smarowe; pozostałe oleje:
- - - Do innych celów:
2710 00 89 0- - - - Oleje białe, parafina ciekła
ex2710 00 89 0Parafina ciekła523020 kg
27122712Wazelina; parafina, wosk mikrokrystaliczny, gacz parafinowy,
ozokeryt, wosk montanowy, wosk torfowy, inne woski mineralne i podobne
produkty otrzymywane w drodze syntezy lub innych procesów, nawet barwione:
2712 10- Wazelina:
2712 10 10 0- - Surowa10000 kg
2712 10 90 0- - Pozostała930050 kg
27142714Bitum i asfalt, naturalne; łupek bitumiczny lub naftowy i piaski
bitumiczne; asfaltyty i skały asfaltowe:
2714 90 00 0- Pozostałe
ex2714 90 00 0Ichtiol (Ichtamol)350 kg
28012801Fluor, chlor, brom i jod:
2801 20 00 0- Jod2860 kg
2801 30- Fluor; brom:
2801 30 90 0- - Brom129000 kg
28052805Metale alkaliczne lub metale ziem alkalicznych; metale ziem
rzadkich, skand i itr, nawet ich mieszaniny lub stopy; rtęć
- Metale alkaliczne:
2805 11 00 0- - Sód130200 kg
28062806Chlorowodór (kwas chlorowodorowy); kwas chlorosulfonowy:
2806 10 00 0- Chlorowodór (kwas chlorowodorowy)
ex2806 10 00 0Chlorowodór gazowy120 kg
2806 20 00 0- Kwas chlorosulfonowy4500000 kg
28072807 00Kwas siarkowy; oleum:
2807 00 10 0- Kwas siarkowy100000 kg
28092809Pięciotlenek fosforu; kwas fosforowy i kwasy polifosforowe:
2809 10 00 0- Pięciotlenek fosforu42000 kg
2809 20 00 0- Kwas fosforowy i kwasy polifosforowe
ex2809 20 00 0Kwas polifosforowy1300 kg
ex2809 20 00 0Kwas fosforowy2000 kg
28102810 00 00 0Tlenki boru; kwasy borowe
ex2810 00 00 0Kwas borny34550 kg
28112811Inne kwasy nieorganiczne i inne nieorganiczne związki tlenowe
niemetali:
- Pozostałe kwasy nieorganiczne:
2811 11 00 0- - Fluorowodór (kwas fluorowodorowy)50 kg
2811 19- - Pozostałe:
2811 19 90 0- - - Pozostałe
ex2811 19 90 0Kwas nadchlorowy10000 kg
- Inne nieorganiczne związki tlenowe niemetali:
2811 22 00 0- - Dwutlenek krzemu
ex2811 22 00 0Accell Plus QMA120 kg
ex2811 22 00 0Kromasil 100 A C8-16120 kg
ex2811 22 00 0Krzemionka koloidalna82390 kg
ex2811 22 00 0Silica 100 C-18-15120 kg
ex2811 22 000Żel krzemionkowy30 kg
2811 29- - Pozostałe:
2811 29 90 0- - - Pozostałe
ex2811 29 90 0Dwutlenek selenu1301 kg
ex2811 29 90 0Sulfamid1000 kg
28122812Halogenki i tlenohalogenki niemetali:
2812 10- Chlorki i tlenochlorki:
- - Fosforu:
2812 10 110- - - Tlenochlorek fosforu (chlorek fosforylu)530000 kg
2812 10 90 0- - Pozostałe
ex2812 10 90 0Chlorek sulfurylu86000 kg
ex2812 10 90 0Chlorek tionylu45500 kg
28152815Wodorotlenek sodowy (soda kaustyczna); wodorotlenek potasowy
(potaż żrący); nadtlenki sodu lub potasu:
- Wodorotlenek sodowy (soda kaustyczna):
2815 11 00 0- - Stały28 kg
2815 20- Wodorotlenek potasowy (potaż żrący):
2815 20 10 0- - Stały217500 kg
28162816Wodorotlenek i nadtlenek magnezowy; tlenki, wodorotlenki i
nadtlenki strontu i baru:
2816 10 00 0- Wodorotlenek i nadtlenek magnezowy
ex2816 10 00 0Wodorotlenek magnezu148150 kg
28172817 00 00 0Tlenek cynkowy; nadtlenek cynkowy
ex2817 00 00 0Tlenek cynku4670 kg
28202820Tlenki manganu:
2820 10 00 0- Dwutlenek manganu23000 kg
2820 90 00 0- Pozostałe
ex2820 90 00 0Tlenek manganu277000 kg
28212821Tlenki i wodorotlenki żelaza; pigmenty mineralne zawierające w
masie 70% lub więcej związanego żelaza w przeliczeniu na Fe2O3:
2821 20 00 0- Pigmenty mineralne50 kg
2823 00 00 0Tlenki tytanu
ex2823 00 00 0Dwutlenek tytanu16262 kg
28252825Hydrazyna i hydroksylamina i ich sole nieorganiczne; inne zasady
nieorganiczne; tlenki, wodorotlenki i nadtlenki innych metali:
2825 10 00 0- Hydrazyna i hydroksyloamina oraz ich sole nieorganiczne
ex2825 10 00 0Hydrazyna30000 kg
ex2825 10 00 0Hydrazyny siarczan50000 kg
ex2825 10 00 0Hydroksylaminy chlorowodorek4200 kg
2825 90- Pozostałe:
2825 90 10 0- - Tlenek, wodorotlenek i nadtlenek wapnia
ex2825 90 10 0Tlenek wapniowy80 kg
28262826Fluorki; fluorokrzemiany, fluorogliniany i inne złożone sole
fluorowe:
- Fluorki:
2826 11 00 0- - Amonu lub sodu
ex2826 11 00 0Fluorek sodu925 kg
2826 90- Pozostałe:
2826 90 90 0- - Pozostałe
ex2826 90 90 0Monofluorofosforan sodu450 kg
28272827Chlorki, tlenochlorki i chlorki zasadowe; bromki i tlenobromki;
jodki i tlenojodki:
2827 10 00 0- Chlorek amonowy83400 kg
2827 20 00 0- Chlorek wapniowy3550 kg
- Pozostałe chlorki:
2827 31 00 0- - Magnezu60000 kg
2827 33 00 0- - Żelaza1350 kg
2827 36 00 0- - Cynku76200 kg
2827 39 - - Pozostałe:
2827 39 90 0- - - Pozostałe
ex2827 39 90 0Czterochlorek tytanu1000 kg
ex2827 39 90 0Chlorek cerowy4 kg
2827 49- - Pozostałe:
2827 49 90 0- - - Pozostałe
ex2827 49 90 0Aminochlorek rtęci10 kg
- Bromki i tlenobromki:
2827 51 00 0- - Bromki sodu lub potasu
ex2827 51 00 0Bromek potasu16200 kg
ex2827 51 00 0Bromek sodu14900 kg
2827 59 00 0- - Pozostałe
ex2827 59 00 0Bromek amonu15100 kg
ex2827 59 00 0Bromek wapnia70000 kg
2827 60 00 0Jodki i tlenojodki
ex2827 60 00 0Jodek potasu3914 kg
28292829Chlorany i nadchlorany; bromiany i nadbromiany; jodany i
nadjodany:
- Chlorany:
2829 11 00 0- - Sodu2000 kg
2829 90- Pozostałe:
2829 90 80 0- - Pozostałe
ex2829 90 80 0Jodan wapnia1500 kg
ex2829 90 80 0Nadjodan potasowy150 kg
ex2829 90 80 0Nadjodan sodowy15 kg
28302830Siarczki i wielosiarczki:
2830 10 00 0- Siarczki sodu12000 kg
2830 90- Pozostałe:
- - Siarczki:
2830 90 19 0- - - Pozostałe
ex2830 90 19 0Czerwony siarczek rtęci18 kg
28322832Siarczyny; tiosiarczany:
2832 10 00 0- Siarczyny sodowe
ex2832 10 00 0Pirosiarczyn sodu5000 kg
2832 20 00 0- Pozostałe siarczyny
ex2832 20 00 0Siarczyn potasu120000 kg
2832 30 00 0- Tiosiarczany
ex2832 30 00 0Tiosiarczan amonu80000 kg
ex2832 30 00 0Tiosiarczan sodu150 kg
28332833Siarczany; ałuny; nadtlenosiarczany (nadsiarczany):
- Siarczany sodowe:
2833 11 00 0- - Siarczan dwusodowy232400 kg
- Pozostałe siarczany:
2833 21 00 0- - Magnezu103750 kg
2833 27 00 0- - Baru340450 kg
2833 29- - Pozostałe:
2833 29 30 0- - - Kobaltu; tytanu
ex2833 29 30 0Siarczan kobaltu5200 kg
2833 29 50 0- - - Żelaza49000 kg
2833 29 90 0- - - Pozostałe
ex2833 29 90 0Magaldrat68000 kg
ex2833 29 90 0Siarczan manganu20150 kg
ex2833 29 90 0Siarczan wapnia100 kg
2833 40 00 0- Nadtlenosiarczany (nadsiarczany)
ex2833 40 00 0Nadsiarczan sodu87000 kg
28342834Azotyny; azotany:
- Azotany:
2834 22 00 0- - Bizmutu2000 kg
28352835Podfosforyny, fosforyny, fosforany i polifosforany:
2835 10 00 0- Podfosforyny i fosforyny
ex2835 10 00 0Podfosforyn magnezu700000 kg
ex2835 10 00 0Podfosforyn wapnia500 kg
- Fosforany:
2835 22 00 0- - Jedno-lub dwusodowy
ex2835 22 00 0Fosforan dwusodowy100 kg
ex2835 22 00 0Fosforan jednosodowy700 kg
2835 23 00 0- - Trójsodowy15000 kg
2835 24 00 0- - Potasu4 kg
2835 25- - Wodoroortofosforan wapniowy (fosforan dwuwapniowy):
2835 25 10 0- - - Z zawartością fluoru w masie mniejszą niż 0,005% w
suchym bezwodnym produkcie100 kg
2835 25 90 0- - - Z zawartością fluoru w masie 0,005% lub więcej, ale
mniej niż 0,2% w suchym bezwodnym produkcie3574900 kg
2835 26- - Inne fosforany wapniowe:
2835 26 10 0- - - Z zawartością fluoru w masie mniejszą niż 0,005% w
suchym bezwodnym produkcie
ex2835 26 10 0Fosforan jednowapniowy430000 kg
2835 26 90 0- - - Z zawartością fluoru w masie 0,005% lub więcej w suchym
bezwodnym produkcie
ex2835 26 90 0Fosforan trójwapniowy8740000 kg
2835 29- - Pozostałe:
2835 29 90 0- - - Pozostałe
ex2835 29 90 0Fosforan magnezowy160000 kg
- Polifosforany:
2835 39- - Pozostałe:
2835 39 30 0- - - Sodowy
ex2835 39 30 0Pirofosforan czterosodowy800 kg
ex2835 39 30 0Pirofosforan dwusodowy400 kg
ex2835 39 30 0Sześciometafosforan sodu500 kg
2835 39 70 0- - - Pozostałe
ex2835 39 70 0Pirofosforan czteropotasowy600 kg
28362836Węglany; nadtlenowęglany (nadwęglany); techniczny węglan amonowy
zawierający karbaminian amonowy:
2836 20 00 0- Węglan sodowy2000 kg
2836 30 00 0- Wodorowęglan sodu (bikarbonat)500 kg
2836 50 00 0- Węglan wapniowy591700 kg
- Pozostałe:
2836 99 - - Pozostałe:
- - - Węglany:
2896 99 11 0- - - - Magnezu; miedzi
ex2836 99 11 0Węglan magnezu38720 kg
2836 99 18 0- - - - Pozostałe
ex2836 99 18 0Węglan bizmutu500 kg
ex2836 99 18 0Węglan dwuhydroksyglinowosodowy110200 kg
ex2836 99 18 0Węglan glinu zasadowy50000 kg
28372837Cyjanki, tlenocyjanki i cyjanki złożone:
- Cyjanki i tlenocyjanki:
2837 11 00 0- - Sodu
ex2837 11 00 0Cyjanek sodu210000 kg
28382838 00 00 0Pioruniany, cyjaniany i tiocyjaniany
ex2838 00 00 0Cyjanian sodu5000 kg
ex2838 00 00 0Rodanek potasu2000 kg
ex2838 00 00 0Rodanek sodu88000 kg
28402840Borany, nadborany:
- Czteroboran dwusodowy (boraks oczyszczony):
2840 19 00 0- - Pozostały5950 kg
2840 20- Pozostałe borany:
2840 20 90 0- - Pozostałe
ex2840 20 90 0Dwuboran sodu100 kg
28412841Sole tlenowych i nadtlenowych kwasów metalicznych:
- Manganiny, manganiany i nadmanganiany:
2841 61 00 0- - Nadmanganian potasu3000 kg
28422842Inne sole kwasów lub nadtlenokwasów nieorganicznych, wyłączając
azydki:
2842 10 00 0- Krzemiany podwójne lub złożone
ex2842 10 00 0Trójkrzemian magnezu3000 kg
2842 90- Pozostałe:
2842 90 10 0- - Sole, podwójne sole i sole złożone kwasów selenu i telluru
ex2842 90 10 0Selenin sodu1506,5 kg
ex2842 90 10 0Selenian sodu3276 kg
28432843Koloidy metali szlachetnych; nieorganiczne i organiczne związki
metali szlachetnych, nawet chemicznie nie zdefiniowane; amalgamaty metali
szlachetnych:
2843 10Koloidy metali szlachetnych:
2843 10 10 0- - Srebra5 kg
- Związki srebra:
2843 21 00 0- - Azotan srebra24 kg
2843 29 00 0- - Pozostałe
ex2843 29 00 0Targezyna25 kg
28502850 00Wodorki, azotki, azydki, krzemki i borki, nawet chemicznie nie
zdefiniowane, inne związki, które są również węglikami z pozycji nr 2849:
2850 00 10 0- Wodorki
ex2850 00 10 0Borowodorek sodowy510 kg
ex2850 00 10 0Wodorek sodu200 kg
29012901Węglowodory acykliczne:
2901 10- Nasycone:
2901 10 90 0- - Do innych celów
ex2901 10 90 0Heksan200 kg
29022902Węglowodory cykliczne:
2902 30Toluen:
2902 30 90 0- - Do innych celów1400000 kg
- Ksyleny:
2902 42 00 0- - m-ksylen600 kg
2902 44- - Mieszaniny izomerów ksylenu:
2902 44 90 0- - - Do innych celów160000 kg
2902 90- Pozostałe:
2902 90 10 0- - Naftalen i antracen
ex2902 90 10 0Antracen2,5 kg
29032903Chlorowcowane pochodne węglowodorów:
- Nasycone chlorowane pochodne węglowodorów acyklicznych:
2903 11 00 0- - Chlorometan (chlorek metylu) i chloroetan (chlorek etylu)
ex2903 11 00 0Chlorek etylu158000 kg
2903 12 00 0- - Dichlorometan (chlorek metylenu)283200 kg
2903 13 00 0- - Chloroform (trichlorometan)560400 kg
2903 30- Fluorowane, bromowane i jodowane pochodne węglowodorów
acyklicznych:
2903 30 10 0- - Fluorki
ex2903 30 10 01,1,1,2-Tetrafluoroetan35000 kg
- - Bromki:
2903 30 33 0- - - Bromometan (bromek metylu)500 kg
2903 30 38 0- - - Pozostałe
ex2903 30 38 0Dwubromobutan42 kg
2903 30 90 0- - Jodki
ex2903 30 90 0Jodek etylu200 kg
ex2903 30 900Jodek metylu3916 kg
ex2903 30 90 0Jodoform15 kg
- Chlorowcowane pochodne węglowodorów acyklicznych zawierające dwa lub
więcej różnych chlorowców:
2903 41 00 0- - Trichlorofluorometan100600 kg
2903 42 00 0- - Dichlorodifluorometan171800 kg
2903 45- - Pozostałe pochodne perchlorowcowane tylko fluorem i chlorem:
2903 45 10 0- - - Chlorotrifluorometan200 kg
2903 49- - Pozostałe:
2903 49 90 0- - - Pozostałe
ex2903 49 90 01,3-Bromochloropropan22250 kg
- Chlorowcowane pochodne węglowodorów cykloalkanowych, cykloalkenowych i
cykloterpenowych:
2903 51- - 1, 2, 3, 4, 5, 6-heksachlorocykloheksan:
2903 51 10 0- - - Lindan (ISO)50 kg
2903 69- - Pozostałe:
2903 69 90 0- - - Pozostałe
ex2903 69 90 0Chlorek benzhydrylu2000 kg
ex2903 69 90 0o-Chlorofenylotrójchlorometan1050 kg
ex2903 69 900Neguvon5000 kg
ex2903 69 90 0Chlorek benzylu24550 kg
29042904Sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne węglowodorów,
także chlorowcowane:
2904 10 00 0- Pochodne zawierające tylko grupy sulfonowe, ich sole i estry
etylowe
ex2904 10 00 0Kwas p-toluenosulonowy2420 kg
ex2904 10 00 0Kwas metanosulfonowy1850 kg
2904 20- Pochodne zawierające grupy tylko nitrowe lub tylko nitrozowe:
2904 20 90 0- - Pozostałe
ex2904 20 90 0Nitrobenzen2000 kg
ex2904 20 90 0Nitrometan21300 kg
ex2904 20 90 0o-Nitrotoluen250000 kg
2904 90- Pozostałe:
2904 90 20 0- - Pochodne sulfochlorowcowane
ex2904 90 20 0Benzenosulfochlorek101600 kg
ex2904 90 20 0Chlorek metanosulfonowy2 kg
ex2904 90 20 0Chlorek p-toluenosulfonowy200 kg
2904 90 80 0- - Pozostałe
ex2904 90 80 0p-Nitrochlorobenzen3600 kg
29052905Alkohole acykliczne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane
lub nitrozowane pochodne:
- Nasycone alkohole monowodorotlenowe:
2905 11 00 0- - Metanol (alkohol metylowy)4774400 kg
2905 12 00 0- - Propanol-1 (alkohol propylowy) i propanol-2 (alkohol
izopropylowy)
ex2905 12 00 0Propanol-1320000 kg
ex2905 12 00 0Propanol-2457200 kg
2905 14- - Pozostałe butanole:
2905 14 10 0- - - 2-Metylopropanol-2 (alkohol tert-butylowy)560 kg
2905 14 90 0- - - Pozostałe
ex2905 14 90 0Alkohol izobutylowy850 kg
2905 15 00 0- - Pentanol (alkohol amylowy) i jego izomery
ex2905 15 00 0Alkohol izoamylowy100000 kg
ex2905 15 00 0Dwumetyloizopropanol22000 kg
2905 17 00 0- - Dodekanol-1 (alkohol laurylowy), heksadekanol-1 (alkohol
cetylowy), oktadekanol-1 (alkohol stearylowy)
ex2905 17 00 0Dodekanol-120000 kg
ex2905 17 00 0Heksadekanol-116680 kg
ex2905 17 00 0Oktadekanol-14000 kg
2905 19- - Pozostałe:
2905 19 10 0- - - Alkoholany metalu
ex2905 19 10 0Etanolan sodu3000 kg
ex2905 19 10 0Izopropylan glinu400 kg
ex2905 19 10 0Metanolan sodu105800 kg
2905 19 90 0- - - Pozostałe
ex2905 19 90 0Alkohol cetostearylowy49000 kg
ex2905 19 90 0Dwuoktylododekanol25000 kg
- Diole:
2905 32 00 0- - Glikol propylenowy (propanodiol-1,2)227960 kg
- Pozostałe alkohole poliwodorotlenowe:
2905 43 00 0- - Mannit97393 kg
2905 44- - D-sorbit (sorbitol):
- - - W roztworze wodnym:
2905 44 19 0- - - - Pozostały552700 kg
ex2905 44 19 0Likazyna500 kg
- - - Pozostałe:
2905 44 99 0- - - - Pozostałe210000 kg
2905 45 00 0- - Gliceryna757000 kg
2905 49- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
2905 49 90 0- - - - Pozostałe
ex2905 49 90 0Ksylitol10000 kg
2905 50- Chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne
alkoholi acyklicznych:
2905 50 10 0- - Nasyconych alkoholi monowodorotlenowych
ex2905 50 10 02-Chloroetanol7500 kg
ex2905 50 10 0Chlorobutanol50 kg
- - Alkoholi poliwodorotlenowych:
2905 50 99 0- - - Pozostałe
ex2905 50 99 0Monochlorohydryna3000 kg
29062906Alkohole cykliczne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub
nitrozowane pochodne:
- Cykloalkanowe, cykloalkenowe i cykloterpenowe:
2906 11 00 0- - Mentol17206,5 kg
2906 13- - Sterole i inozyty:
2906 13 10 0- - - Sterole
ex2906 13 10 0Cholesterol402623 kg
2906 14 00 0- - Terpineole
ex2906 14 00 0Terpineol4000 kg
- Aromatyczne:
2906 21 00 0- - Alkohol benzylowy16702 kg
2906 29- - Pozostałe:
2906 29 90 0- - - Pozostałe
ex2906 29 90 0Alkohol fenyloetylowy50 kg
ex2906 29 90 0Alkohol gamma fenylopropylowy10000 kg
29072907Fenole; fenoloalkohole:
- Monofenole:
2907 11 00 0- - Fenol (hydroksybenzen) i jego sole
ex2907 11 00 0Fenol700550 kg
2907 14 00 0- - Ksylenole i ich sole
ex2907 14 00 0Ksylenol7000 kg
2907 19- - Pozostałe:
2907 19 90 0- - - Pozostałe
ex2907 19 90 0Butylohydroksytoluen1020 kg
ex2907 19 90 0Tymol148 kg
- Polifenole:
2907 21 00 0- - Rezorcyna i jej sole
ex2907 21 00 0Rezorcyna32940 kg
2907 29- - Pozostałe:
2907 29 90 0- - - Pozostałe
ex2907 29 90 0Cygnolina160 kg
29082908Chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne
fenoli lub fenoloalkoholi:
2908 10- Pochodne zawierające tylko podstawniki chlorowcowe oraz ich sole:
2908 10 90 0- - Pozostałe
ex2908 10 90 0p-Chlorofenol75 kg
ex2908 10 90 0p-Chloro-m-krezol200 kg
ex2908 10 90 0Chloroksylenol4250 kg
ex2908 10 90 0Chlorokrezol540 kg
ex2908 10 90 0Prewentol CMK8000 kg
2908 90 00 0- Pozostałe
ex2908 90 00 0o-Nitrofenol2500 kg
29092909Etery, eteroalkohole, eterofenole, eteroalkoholofenole, nadtlenki
alkoholowe, nadtlenki eterowe, nadtlenki ketonowe (nawet chemicznie nie
zdefiniowane) oraz ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub
nitrozowane pochodne:
- Etery acykliczne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub
nitrozowane pochodne:
2909 11 00 0- - Eter dietylowy (eter etylowy)150 kg
2909 19 00 0- - Pozostałe
ex2909 19 00 0Eter dwuizopropylowy7500 kg
2909 20 00 0- Cykloalkanowe, cykloalkenowe i cykloterpenowe etery i ich
chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne
ex2909 20 00 0Eter koronowy 18-Crown-60,1 kg
2909 30- Etery aromatyczne i ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub
nitrozowane pochodne:
- - Pochodne bromowane:
2909 30 39 0- - - Pozostałe
ex2909 30 39 0Bromoanizol-M5000 kg
2909 30 90 0- - Pozostałe
ex2909 30 90 02-metoksynaftalen2000 kg
ex2909 30 90 0Anizol1500 kg
2909 50- Eterofenole, eteroalkoholotenole oraz ich chlorowcowane,
sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
2909 50 10 0- - Gwajakol oraz gwajakolosulfonian potasu
ex2909 50 10 0Gwajakol59500 kg
ex2909 50 10 0Gwajakosulfonian potasu4025 kg
2909 50 90 0- - Pozostałe
ex2909 50 90 0Butylohydroksyanizol (BHA)2057 kg
ex2909 50 90 0Eugenol900 kg
ex2909 50 90 0p-Metoksyetylofenol5000 kg
29112911 00 00 0Acetale i hemiacetale, nawet z inną tlenową grupą
funkcyjną oraz ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane
pochodne
ex2911 00 00 02,2-Dwumetoksypropan550 kg
ex2911 00 00 0Ortomrówczan metylu3000 kg
29122912Aldehydy, nawet z inną tlenową grupą funkcyjną; cykliczne polimery
aldehydów; paraformaldehyd:
- Aldehydy acykliczne bez innej tlenowej grupy funkcyjnej:
2912 13 00 0- - Butanal-1 (aldehyd masłowy, normalny izomer)2 kg
2912 19 00 0- - Pozostałe
ex2912 19 00 0Aldehyd glutarowy85000 kg
ex2912 19 00 0Aldehyd izomasłowy235000 kg
ex2912 19 00 0Aldehyd krotonowy7000 kg
- Aldehydy cykliczne bez innej tlenowej grupy funkcyjnej:
2912 21 00 0- - Benzaldehyd100 kg
- Aldehydoetery, aldehydofenole i aldehydy z inną tlenową grupą
funkcyjną:
2912 41 00 0- - Wanilina (4-hydroksy-3-metoksybenzaldehyd)2073 kg
2912 50 00 0- Cykliczne polimery aldehydów
ex2912 50 00 0Paraldehyd120 kg
2912 60 00 0- Paraformaldehyd7610 kg
29132913 00 00 0Chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane
pochodne produktów z pozycji nr 2912
ex2913 00 00 0m-Nitrobenzaldehyd360 kg
ex2913 00 00 0o-Nitrobenzaldehyd3000 kg
ex2913 00 00 0p-Chlorobenzaldehyd5000 kg
ex2913 00 00 0p-Nitrobenzaldehyd400 kg
29142914Ketony i chinony, nawet z inną tlenową grupą funkcyjną oraz ich
chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Ketony acykliczne bez innej tlenowej grupy funkcyjnej:
2914 11 00 0- - Aceton120200 kg
2914 13 00 0- - 4-Metylopentanon-2 (keton metylowoizobutylowy)365000 kg
2914 19 00 0- - Pozostałe
ex2914 19 00 06-Metylohepten-5-on-21000 kg
- Ketony cykloalkanowe, cykloalkenowe lub cykloterpenowe bez innej
tlenowej grupy funkcyjnej:
2914 21 00 0- - Kamfora21050 kg
2914 29 00 0- - Pozostałe
ex2914 29 00 0Cyklopentanon20 kg
- Ketony aromatyczne bez innej tlenowej grupy funkcyjnej
2914 39 00 0- - Pozostałe
ex2914 39 00 0Dwubenzocykloheptadienon3000 kg
ex2914 39 00 0Dwubenzoil5000 kg
ex2914 39 00 0Tetralon-13000 kg
- Chinony:
2914 69 00 0- - Pozostałe
ex2914 69 00 01,8-Dwuhydroksyantrachinon200 kg
ex2914 69 00 0Propafenon2000 kg
ex2914 69 00 0Witamina K327760 kg
2914 70- Chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
2914 70 90 0- - Pozostałe
ex2914 70 90 01,3-Dichloroaceton1000 kg
ex2914 70 90 0p-Chlorobenzofenon1600 kg
29152915Nasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe i ich bezwodniki,
halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane,
nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Kwas mrówkowy, jego sole i estry:
2915 11 00 0- - Kwas mrówkowy35690 kg
- Kwas octowy i jego sole; bezwodnik octowy:
2915 21 00 0- - Kwas octowy2000 kg
2915 22 00 0- - Octan sodowy30000 kg
2915 24 00 0- - Bezwodnik octowy2547250 kg
2915 29 00 0- - Pozostałe
ex2915 29 00 0Czterooctan ołowiu320 kg
ex2915 29 00 0Kwas nadoctowy80000 kg
- Estry kwasu octowego:
2915 31 00 0- - Octan etylu7000 kg
2915 39- - Pozostałe:
2915 39 90 0- - - Pozostałe
ex2915 39 90 0Bromek acetylu400 kg
2915 40 00 0- Kwasy mono-, di-i trichlorooctowe, ich sole i estry
ex2915 40 00 0Chlorek chloroacetylu31000 kg
ex2915 40 00 0Chlorooctan etylu3000 kg
ex2915 40 00 0Chlorooctan metylu400000 kg
ex2915 40 00 0Kwas trójchlorooctowy150 kg
2915 50 00 0- Kwas propionowy, jego sole i estry
ex2915 50 00 0Bezwodnik kwasu propionowego1200 kg
ex2915 50 00 0Chlorek propionylu2000 kg
ex2915 50 00 0Kwas propionowy1450 kg
ex2915 50 00 0Propionian sodu26000 kg
2915 60- Kwasy masłowe, kwasy walerianowe, ich sole i estry:
2915 60 90 0- - Kwas walerianowy i jego izomery oraz ich sole i estry
ex2915 60 90 0Kwas trójmetylooctowy300 kg
2915 70- Kwas palmitynowy, kwas stearynowy, ich sole i estry:
2915 70 20 0- - Sole i estry kwasu palmitynowego
ex2915 70 20 0Palmitostearynian glicerolu5500 kg
ex2915 70 20 0Palmitynian izopropylu200 kg
2915 70 25 0- - Kwas stearynowy24310 kg
2915 70 30 0- - Sole kwasu stearynowego
ex2915 70 30 0Stearynian glinu1600 kg
ex2915 70 30 0Stearynian magnezu128470 kg
ex2915 70 30 0Stearynian polioxydu500 kg
ex2915 70 30 0Stearynian wapnia200 kg
2915 90- Pozostałe:
2915 90 20 0- - Chloromrówczany
ex2915 90 20 0Chloromrówczan etylu8550 kg
2915 90 80 0- - Pozostałe
ex2915 90 80 0Bezwodnik izomasłowy880 kg
ex2915 90 80 0Chlorek kwasu kapronowego25 kg
ex2915 90 80 0Chlorek piwaloilu25 kg
ex2915 90 80 0Ester chlorometylowy kwasu piwaloilowego2000 kg
ex2915 90 80 0Kwas 2-etylokapronowy5900 kg
ex2915 90 80 0Kwas CBZ-L-HABA2600 kg
ex2915 90 80 0Kwas enantowy50 kg
ex2915 90 80 0Kwas izokapronowy300 kg
ex2915 90 80 0Kwas kapronowy600 kg
ex2915 90 80 0Kwas kaprynowy600 kg
ex2915 90 80 0Kwas mirystynowy500 kg
ex2915 90 80 0Kwas walproinowy7100 kg
ex2915 90 80 0Mirystynian izopropylu57800 kg
ex2915 90 80 0Sól sodowa kwasu kaprylowego160 kg
ex2915 90 80 0Walproinian sodu2500 kg
29162916Nienasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe, cykliczne kwasy
monokarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy;
ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Nienasycone acykliczne kwasy monokarboksylowe, ich bezwodniki,
halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i ich pochodne:
2916 11- - Kwas akrylowy i jego sole:
2916 11 10 0- - - Kwas akrylowy5000 kg
2916 12- - Estry kwasu akrylowego:
2916 12 90 0- - - Pozostałe
ex2916 12 900Akrylan 2-etyloheksylu60000 kg
2916 14- - Estry kwasu metakrylowego:
2916 14 90 0- - - Pozostałe
ex2916 14 90 0Dwumetakrylan butandiolu-1,4200 kg
2916 15 00 0- - Kwas oleinowy, linolowy i linolenowy, ich sole i estry
ex2916 15 00 0Oleinian decylu21000 kg
2916 19- - Pozostałe:
2916 19 10 0- - - Kwasy undecylenowe oraz ich sole i estry
ex2916 19 10 0Kwas undecylenowy2000 kg
ex2916 19 10 0Undecylenian cynku3600 kg
2916 19 30 0- - - Kwas heksadieno-2,4 karboksylowy-1 (kwas sorbinowy)
ex2916 19 30 0Sól potasowa kwasu heksadieno-2,4-karboksylowego-116 kg
2916 19 90 0- - - Pozostałe
ex2916 19 90 0Kwas krotonowy3000 kg
2916 20 00 0- Jednokarboksylowe kwasy cykloalkanowe, cykloalkenowe i
cykloterpenowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i ich
pochodne
ex2916 20 00 0Kwas traneksamowy1200 kg
- Aromatyczne monokarboksylowe kwasy, ich bezwodniki, halogenki,
nadtlenki, nadtlenokwasy oraz ich pochodne:
2916 31 00 0- - Kwas benzoesowy, jego sole i estry
ex2916 31 00 0Benzoesan benzylu36000 kg
ex2916 31 00 0Benzoesan sodowy30490 kg
ex2916 31 00 0Kwas benzoesowy13092 kg
2916 32- - Nadtlenek benzoilu i chlorek benzoilu:
2916 32 10 0- - - Nadtlenek benzoilu4400,2 kg
2916 32 90 0- - - Chlorek benzoilu25400 kg
2916 34 00 0- - Kwas fenylooctowy i jego sole
ex2916 34 00 0Fenylooctan potasu2500000 kg
2916 39 00 0- - Pozostałe
ex2916 39 00 0Kwas o-chlorobenzoesowy35000 kg
ex2916 39 00 0Kwas p-chlorobenzoesowy6000 kg
ex2916 39 00 0Kwas fenylopropionowy200 kg
ex2916 39 00 0Kwas fenylomasłowy320 kg
ex2916 39 00 0Ibuprofen30000 kg
ex2916 39 00 0Vinpocetyna385 kg
29172917Kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i
nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane
pochodne:
- Acykliczne kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki,
nadtlenki, nadtlenokwasy i ich pochodne:
2917 11 00 0- - Kwas szczawiowy, jego sole i estry
ex2917 11 00 0Kwas szczawiowy7500 kg
2917 12- - Kwas adypinowy, jego sole i estry:
2917 12 10 0- - - Kwas adypinowy i jego sole
ex2917 12 10 0Kwas adypinowy8312 kg
2917 19- - Pozostałe:
2917 19 90 0- - - Pozostałe
ex2917 19 90 0Bezwodnik kwasu bursztynowego7000 kg
ex2917 19 90 0Kwas maleinowy230 kg
ex2917 19 90 0Sól sodowa sulfobursztynianu dwuoktylu (Dwuoctylansodu
DSS)60 kg
- Aromatyczne kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki,
nadtlenki, nadtlenokwasy, oraz ich pochodne:
2917 31 00 0- - Ortoftalany dibutylu
2917 32 00 0- - Ortoftalany dioktylu84000 kg
2917 34- - Pozostałe estry kwasu ortoftalowego:
2917 34 90 0- - - Pozostałe
ex2917 34 90 0Ftalan dwuetylu100 kg
2917 39- - Pozostałe:
2917 39 90 0- - - Pozostałe
ex2917 39 90 0Bezwodnik kwasu cis-delta-czterowodoroftalowego100 kg
ex2917 39 90 0Kwas fenylomalonowy1650 kg
ex2917 39 90 0Reomol 42132000 kg
29182918Kwasy karboksylowe z dodatkową tlenową grupą funkcyjną oraz ich
bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich chlorowcowane,
sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Kwasy karboksylowe z alkoholową grupą funkcyjną, ale bez innej tlenowej
grupy funkcyjnej, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i
ich pochodne:
2918 11 00 0- - Kwas mlekowy, jego sole i estry
ex2918 11 00 0Kwas mlekowy203230 kg
ex2918 11 00 0Mleczan magnezu350 kg
ex2918 11 00 0Mleczan potasu50 kg
ex2918 11 00 0Mleczan sodowy10350 kg
ex2918 11 00 0Mleczan wapnia150400 kg
2918 12 00 0- - Kwas winowy126000 kg
2918 14 00 0- - Kwas cytrynowy481933 kg
2918 15 00 0- - Sole i estry kwasu cytrynowego
ex2918 15 00 0Cytrynian bizmutawy300 kg
ex2918 15 00 0Cytrynian sodu11000 kg
ex2918 15 00 0Cytrynian trójetylowy600 kg
2918 16 00 0- - Kwas glukonowy, jego sole i estry
ex2918 16 00 0Glukonian magnezu100 kg
ex2918 16 00 0Glukonian potasu100 kg
ex2918 16 00 0Glukonian wapnia525200 kg
ex2918 16 00 0Glukonian żelazawy53150 kg
ex2918 16 00 0Kwas glukonowy202000 kg
2918 17 00 0- -Kwas fenyloglikolowy (kwas migdałowy), jego sole i estry
ex2918 17 00 0Chlorek kwasu migdałowego250 kg
2918 19- - Pozostałe:
2918 19 30 0- - - Kwas cholowy kwas
3-alfa-12-alfa-dihydroksy-5-beta-cholanowy-24 (kwas dezoksycholowy), ich
sole i estry
ex2918 19 30 0Sól sodowa kwasu cholowego10 kg
2918 19 90 0- - - Pozostałe
ex2918 19 90 0Fenbufen500 kg
- Kwasy karboksylowe z fenolową grupą funkcyjną, ale bez innej tlenowej
grupy funkcyjnej, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i
ich pochodne:
2918 21 00 0- - Kwas salicylowy i jego sole
ex2918 21 00 0Kwas salicylowy5500 kg
ex2918 21 000Salicylan dwuetyloaminy1500 kg
ex2918 21 00 0Salicylan sodu100 kg
2918 22 00 0- - Kwas O-acetylosalicylowy, jego sole i estry
ex2918 22 00 0Kwas acetylosalicylowy78600 kg
2918 23- - Pozostałe estry kwasu salicylowego i ich sole:
2918 23 10 0- - - Salicylan metylu i salicylan fenylu (salol)
ex2918 23 10 0Salicylan fenylu2000 kg
2918 23 90 0- - - Pozostałe
ex2918 23 90 0Spirosal4000 kg
2918 29- - Pozostałe:
2918 29 10 0- - - Kwasy sulfosalicylowe, kwasy hydroksynaftoesowe; ich
sole i estry
ex2918 29 10 0Kwas 2- hydroksynaftoesowy80000 kg
2918 29 30 0- - - Kwas 4-hydroksybenzoesowy, jego sole i estry
ex2918 29 30 0Butyloparaben50 kg
ex2918 29 30 0Nipagina-M21100 kg
2918 29 50 0- - - Kwas galusowy, jego sole i estry
ex2918 29 50 0Bizmutu oksyjodogalusan10 kg
ex2918 29 50 0Galusan bizmutawy zasadowy (Dermatol)3824 kg
ex2918 29 50 0Galusan oktylu30 kg
ex2918 29 50 0Kwas galusowy600 kg
2918 29 90 0- - - Pozostałe
ex2918 29 90 0Gentyzynian sodu62 kg
ex2918 29 90 0Irganox 1076270 kg
2918 30 00 0- Kwasy karboksylowe z aldehydową lub ketonową grupą
funkcyjną, ale bez innej tlenowej grupy funkcyjnej, ich bezwodniki,
halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy oraz ich pochodne
ex2918 30 00 0Acetylooctan etylu135750 kg
ex2918 30 00 0Acetylooctan metylu29380 kg
ex2918 30 00 0Ketoprofen10000 kg
ex2918 30 00 0Kwas 2-formylobenzoesowy900 kg
ex2918 30 00 0Kwas dehydrocholowy16600 kg
ex2918 30 00 0Kwas ketoglutarowy20 kg
2918 90 00 0- Pozostałe
ex2918 90 00 0Fenofibrat14700 kg
ex2918 90 00 0Gemfibrozil1890 kg
ex2918 90 00 0Naproksen63500 kg
29202920Estry pozostałych kwasów nieorganicznych (bez estrów
chlorowcowodorów) i ich sole; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane
lub nitrozowane pochodne:
2920 90- Pozostałe:
2920 90 10 0- - Estry kwasu siarkowego i węglowego, ich sole oraz ich
chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne
ex2920 90 10 0Siarczan dwumetylu62400 kg
ex2920 90 10 0Węglan dwumetylu90000 kg
ex2920 90 10 0Węglan etylenu3600 kg
2920 90 80 0- - Pozostałe produkty
ex2920 90 80 0Fosforyn trójetylowy2100 kg
ex2920 90 80 0Izosorbitu dwuazotan14000 kg
ex2920 90 80 0Izosorbitu monoazotan9500 kg
ex2920 90 80 0Nitrogliceryna 10%10000 kg
ex2920 90 80 0Nitrogliceryny 5% roztwór2300 kg
29212921Związki z aminową grupą funkcyjną:
- Acykliczne monoaminy i ich pochodne; ich sole:
2921 11- - Metyloamina, di- lub trimetyloamina oraz ich sole:
2921 11 10 0- - - Metyloamina, di- lub trimetyloamina
ex2921 11 10 0Dwumetyloamina12000 kg
ex2921 11 10 0Metyloamina14000 kg
2921 11 90 0- - - Sole
ex2921 11 90 0Dwumetyloaminy chlorowodorek27000 kg
2921 12 00 0- - Dietyloamina i jej sole
ex2921 12 00 0Dwuetyloamina27370 kg
2921 19- - Pozostałe:
2921 19 10 0- - - Trietyloamina i jej sole
ex2921 19 10 0Trójetyloamina36400 kg
2921 19 30 0- - - Izopropyloamina i jej sole
ex2921 19 30 0Izopropyloamina2500 kg
2921 19 90 0- - - Pozostałe
ex2921 19 90 03-chloro-N, N-dwumetylopropyloaminy chlorowodorek5000 kg
ex2921 19 90 0n-Butyloamina30000 kg
ex2921 19 90 0n-Propyloamina12000 kg
ex2921 19 90 0Selegiliny chlorowodorek10 kg
ex2921 19 90 0Tauryna10 kg
ex2921 19 90 0 t'ert-Butyloamina24120 kg
- Acykliczne poliaminy i ich pochodne; ich sole:
2921 21 00 0- - Etylenodiamina i jej sole
ex2921 21 00 0Etylenodwuamina16000 kg
2921 29 00 0- - Pozostałe
ex2921 29 00 0Etambutolu chlorowodorek10000 kg
ex2921 29 00 0N,N-dwubenzyloetylenodwuaminy octan1700 kg
ex2921 29 00 0N,N-Dwuetyloetylenodwuamina8000 kg
2921 30- Cykloalkanowe, cykloalkenowe i cykloterpenowe mono-lub poliaminy
i ich pochodne; ich sole:
2921 30 90 0- - Pozostałe
ex2921 30 90 0Amitryptylina1000 kg
ex2921 30 90 0Amitryptyliny chlorowodorek20 kg
ex2921 30 90 0Amantadyny chlorowodorek300 kg
ex2921 30 90 0N-Metylocykloheksyloamina7000 kg
- Aromatyczne monoaminy i ich pochodne; ich sole:
2921 41 00 0- - Anilina i jej sole
ex2921 41 00 0Anilina1505000 kg
2921 42- - Pochodne aniliny i ich sole:
2921 42 10 0- - - Chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane
pochodne i ich sole
ex2921 42 10 04-Chloro-2-nitroanilina2000 kg
ex2921 42 10 0m-Aminotrifluorotoluen800 kg
ex2921 42 10 0m-Chloroanilina20000 kg
ex2921 42 10 0p-Chloroanilina500 kg
2921 43- - Toluidyny i ich pochodne; ich sole:
2921 43 10 0- - - Toluidyny i ich sole
ex2921 43 10 0o-Toluidyna3000 kg
2921 43 90 0- - - Pozostałe
ex2921 43 90 0N-Metylo-o-toluidyna3000 kg
2921 49- - Pozostałe:
2921 49 10 0- - - Ksylidyny i ich pochodne; ich sole
ex2921 49 10 0Ksylidyna32000 kg
2921 49 90 0- - - Pozostałe
ex2921 49 90 02-fenyloetyloamina5000 kg
- Aromatyczne poliaminy i ich pochodne; ich sole:
2921 51- - o-, m-, p-Fenylenodiaminy, diaminotolueny i ich pochodne; ich
sole:
2921 51 10 0- - - o-, m-, p-Fenylenodiamina, diaminotolueny i ich
chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne; ich sole
ex2921 51 10 0o-Fenylenodwuamina100000 kg
2921 59 00 0- - Pozostałe
ex2921 59 00 0Bromheksyna20000 kg
29222922Związki aminowe z tlenową grupą funkcyjną:
- Aminoalkohole, ich etery i estry, inne niż zawierające więcej niż jeden
rodzaj tlenowej grupy funkcyjnej; ich sole
2922 11 00 0- - Monoetanoloamina i jej sole
ex2922 11 00 0Monoetanoloamina2000 kg
2922 13 00 0- - Trietanoloamina i jej sole
ex2922 13 00 0Trójetanoloamina1000 kg
2922 19 00 0- - Pozostałe
ex2922 19 00 0Ambroksol500 kg
ex2922 19 00 0Ambroksolu chlorowodorek3050 kg
ex2922 19 00 0Difenhydraminy chlorowodorek300 kg
ex2922 19 00 0Dwuizopropanoloamina400 kg
ex2922 19 00 0Dwumetyloaminoetanol21200 kg
ex2922 19 00 0Heksahydroadyfeniny chlorowodorek3200 kg
ex2922 19 00 0N-Metyloglukamina50000 kg
ex2922 19 00 0Propranololu chlorowodorek5005 kg
ex2922 19 00 0Tamoksyfenu cytrynian350 kg
- Aminonaftole i inne aminofenole, ich etery i estry, inne niż
zawierające więcej niż jeden rodzaj tlenowej grupy funkcyjnej; ich sole:
2922 29 00 0- - Pozostałe
ex2922 29 00 0Dobutamina80 kg
ex2922 29 00 0Dopaminy chlorowodorek150 kg
ex2922 29 00 0o-Aminofenol5000 kg
ex2922 29 00 0p-Aminofenol5000 kg
2922 30 00 0- Aminoaldehydy, aminoketony i aminochinony, inne niż
zawierające więcej niż jeden rodzaj tlenowej grupy funkcyjnej; ich sole
ex2922 30 00 02-Amino-2-chloro-5-nitrobenzofenon1000 kg
ex2922 30 00 02-Amino-5-chloro-2-fluoro-benzofenon3500 kg
ex2922 30 00 02-Amino-5-chlorobenzofenon23500 kg
ex2922 30 00 0Ketamina100 kg
ex2922 30 00 0Ketaminy chlorowodorek50 kg
- Aminokwasy i ich estry, inne niż zawierające więcej niż jeden rodzaj
tlenowej grupy funkcyjnej; ich sole:
2922 41 00 0- - Lizyna i jej estry; ich sole
ex2922 41 00 0L-Lizyna325000 kg
2922 42- - Kwas glutaminowy i jego sole:
2922 42 10 0- - - Glutaminian monosodu1016 kg
2922 49- - Pozostałe:
2922 49 10 0- - - Glikokol26602 kg
ex2922 49 10 0Monoglicynian glinu260 kg
2922 49 80 0- - - Pozostałe
ex2922 49 80 0Aminokwasy farmaceutyczne3000 kg
ex2922 49 80 0Anestezyna3525 kg
ex2922 49 80 0Benzokaina1100 kg
ex2922 49 80 0Chlorowodorek chlorku fenyloglicyny6500 kg
ex2922 49 80 0Diklofenak26600 kg
ex2922 49 80 0Dwuhydrofenyloglicyna24000 kg
ex2922 49 80 0Dwumetyloglicyna150 kg
ex2922 49 80 0Kwas asparaginowy40250 kg
ex2922 49 80 0Kwas p-aminobenzoesowy30100 kg
ex2922 49 80 0Kwas wersenowy940 kg
ex2922 49 80 0L-Alanina150 kg
ex2922 49 80 0L-Arginina3916 kg
ex2922 49 80 0L-Leucyna2000 kg
ex2922 49 80 0L-Ornityny L-asparaginian35000 kg
ex2922 49 80 0L-Prolina7225 kg
ex2922 49 80 0Prokaina1800 kg
ex2922 49 80 0Wersenian czterosodowy60000 kg
2922 50 00 0- Aminoalkoholofenole, fenoloaminokwasy i inne związki aminowe
z tlenową grupą funkcyjną
ex2922 50 00 0Fenoterolu bromowodorek341 kg
ex2922 50 00 0Fenylefryna50 kg
ex2922 50 00 0Fluokestyny chlorowodorek500 kg
ex2922 50 00 0Fluoksetyna100 kg
ex2922 50 00 0Kaneka A-L-2500 kg
ex2922 50 00 0Kwas 5-aminosalicylowy2500 kg
ex2922 50 00 0L-Treonina1500 kg
ex2922 50 00 0L-Tyrozyna4000 kg
ex2922 50 00 0Lewodopa4300 kg
ex2922 50 00 0Meklofenoksat600 kg
ex2922 50 00 0Metoprolol500 kg
ex2922 50 00 0Metyldopa1500 kg
ex2922 50 00 0N-benzyloksykarbonylo-L-alanina25 kg
ex2922 50 00 0Orcyprenaliny siarczan900 kg
ex2922 50 00 0p-Aminosalicylan sodu10000 kg
ex2922 50 00 0Pentoksyweryny cytrynian250 kg
ex2922 50 00 0Salbutamol420 kg
ex2922 50 00 0Tramadolu chlorowodorek5285 kg
29232923Czwartorzędowe sole amoniowe i wodorotlenki; lecytyny i inne
fosfoaminolipidy:
2923 10- Cholina i jej sole:
2923 10 10 0- - Chlorek choliny688700 kg
2923 10 90 0- - Pozostałe
ex2923 10 90 0Chlorek sukcynylocholiny200 kg
ex2923 10 90 0Choliny cytrynian4000 kg
2923 20 00 0- Lecytyny i inne fosfoaminolipidy
ex2923 20 00 0Lecytyna44130 kg
2923 90 00 0- Pozostałe
ex2923 90 00 0Beloran5500 kg
ex2923 90 00 0Betaina25 kg
ex2923 90 00 0Betainy chlorowodorek200 kg
ex2923 90 00 0Bradosol20 kg
ex2923 90 00 0Bromek tertrabutyloamoniowy2000 kg
ex2923 90 00 0Chlorek benzalkoniowy100 kg
ex2923 90 00 0Chlorek cetalkoniowy5 kg
ex2923 90 00 0Chlorek cetylopirydyniowy90 kg
ex2923 90 00 0Chlorek dwudecylodwumetylamoniowy15000 kg
ex2923 90 00 0Chlorek trójetylobenzyloamoniowy0,5 kg
ex2923 90 00 0L-Karnityny winian200 kg
ex2923 90 00 0Neostygmina100 kg
ex2923 90 00 0Oksyfenoniowy bromek300 kg
ex2923 90 00 0Trójmetylobenzyloamoniowy chlorek10 kg
29242924Związki z karboksyamidową grupą funkcyjną; związki z amidową grupą
funkcyjną kwasu węglowego:
2924 10 00 0- Amidy acykliczne (łącznie z karbaminianami acyklicznymi)
oraz ich pochodne; ich sole
ex2924 10 00 0Acetamid4000 kg
ex2924 10 00 0Carbachol60 kg
ex2924 10 00 0Dwumetyloformamid158200 kg
ex2924 10 00 0Formamid95000 kg
ex2924 10 00 0L-Aspargina2kg
ex2924 10 00 0L-Glutamina2kg
ex2924 10 00 0Meprobamat2600 kg
ex2924 10 00 0N,N-Dwumetyloacetamid4200 kg
ex2924 10 00 0N-Metyloacetamid760 kg
- Amidy cykliczne (łącznie z karbaminianami cyklicznymi) oraz ich
pochodne; ich sole:
2924 21- - Ureiny i ich pochodne; ich sole:
2924 21 90 0- - - Pozostałe
ex2924 21 90 0Metylomocznik60 kg
2924 29- - Pozostałe:
2924 29 10 0- - - Lidokaina (INN)4355 kg
2924 29 30 0- - - Paracetamol INN)160000 kg
2924 29 90 0- - - Pozostałe
ex2924 29 90 0Acebutololu chlorowodorek50000 kg
ex2924 29 90 0Atenolol2550 kg
ex2924 29 90 0Bezafibrat4000 kg
ex2924 29 90 0Carbaryl5000 kg
ex2924 29 90 0Clanobutin500 kg
ex2924 29 90 0Dizopiramidu fosforan2000 kg
ex2924 29 90 0Fenacetyna500 kg
ex2924 29 90 0Feneturyd100 kg
ex2924 29 90 0Flutamid600 kg
ex2924 29 90 0Kwas urogranowy30000 kg
ex2924 29 90 0Labetalol100 kg
ex2924 29 90 0Methocarbamol4000 kg
ex2924 29 90 0Metoclopramid zasada1000 kg
ex2924 29 90 0N,N-dwuetylo-m-toluamid2500 kg
ex2924 29 90 0Niklozamid5500 kg
ex2924 29 90 0o-Etoksybenzamid408000 kg
ex2924 29 90 0Prokainoamid400 kg
ex2924 29 90 0Sulpiryd2500 kg
29252925Związki z karboksyimidową grupą funkcyjną (łącznie z sacharyną i
jej solami) oraz związki z iminową grupą funkcyjna:
- Imidy i ich pochodne; ich sole:
2925 11 00 0- - Sacharyna i jej sole
ex2925 11 00 0Sacharyna18010 kg
ex2925 11 00 0Sacharynian sodu3278 kg
ex2925 11 00 0Sacharynian wapnia2000 kg
2925 19- - Pozostałe:
2925 19 80 0- - - Pozostałe
ex2925 19 80 02-Tetramethyleneglutarimid65 kg
ex2925 19 80 0Ethosuximide200 kg
ex2925 19 80 0Glimid1710 kg
ex2925 19 80 0N-Benzylokarbonylooksysukcynimid6700 kg
ex2925 19 80 0N-Bromosukcynimid400 kg
ex2925 19 80 0N-Hydroksysukcynimid1325 kg
2925 20 00 0- Iminy i ich pochodne: ich sole
ex2925 20 00 0Chlorheksydyny chlorowodorek1400 kg
ex2925 20 00 0Chlorheksydyny dwuglukonian570000 kg
ex2925 20 00 0Metforminy chlorowodorek20000 kg
ex2925 20 00 0N,N-Dicykloheksylokarbodimid (DCC)2100 kg
ex2925 20 00 0Noxyptylina100 kg
ex2925 20 00 0Robenidyna10000 kg
29262926Związki z nitrylową grupą funkcyjną:
2926 10 00 0- Akrylonitryl180000 kg
2926 20 00 0- 1-Cyjanoguanidyna (dicyjanodiamid)30000 kg
2926 90- Pozostałe:
2926 90 90 0- - Pozostałe
ex2926 90 90 03-Chloropropionitryl1000 kg
ex2926 90 90 0Acetonitryl30950 kg
ex2926 90 90 0Cyjanooctan etylu30 kg
ex2926 90 90 0Kwas cyjanooctowy250000 kg
ex2926 90 90 0Nitryl masłowy100 kg
ex2926 90 90 0Verapamil5000 kg
ex2926 90 90 0Verapamilu chlorowodorek110 kg
29282928 00 00 0Pochodne organiczne hydrazyny lub hydroksyloaminy
ex2928 00 00 0Fenylohydrazyny chlorowodorek10000 kg
ex2928 00 00 0Karbidopa430 kg
29292929Związki z inną azotową grupą funkcyjną:
2929 10- Izocyjaniany:
2929 10 90 0- - Pozostałe
ex2929 10 90 0Izocyjanian cykloheksylu3000 kg
29302930Organiczne związki siarki:
2930 40 00 0- Metionina1104035 kg
293090- Pozostałe:
2930 90 16 0- - Pochodne cesteiny lub cystyny
ex2930 90 16 0Carbocysteina5700 kg
ex2930 90 16 0L-Cysteiny chlorowodorek17,25 kg
ex2930 90 16 0N-Acetylocysteina6900 kg
ex2930 90 16 0N-Acetylo-L-cysteiny chlorowodorek3000 kg
ex2930 90 16 0S-karboksymetylo-L-cysteina800 kg
2930 90 95 0- - Pozostałe
ex2930 90 95 03-Metylomerkaptodwufenyloamina5000 kg
ex2930 90 95 0Amidynotiomocznik1000 kg
ex2930 90 95 0Dwumetylosulfotlenek6860 kg
ex2930 90 95 0Etylotioetanol40000 kg
ex2930 90 95 0Kwas ATMP (AMMPA)8000 kg
ex2930 90 95 0Mesna2600 kg
ex2930 90 95 0Probukol4800 kg
ex2930 90 95 0Tiomersal64 kg
ex2930 90 95 0Tiomocznik401000 kg
29312931 00Pozostałe związki organiczno-nieorganiczne:
2931 00 50 0- Organiczne związki krzemowe
ex2931 00 50 0bis-(trimetylosililo)mocznik130000 kg
ex2931 00 50 0Hexametylodisilazane13250 kg
2931 00 80 0- Pozostałe
ex2931 00 80 0Butafosfan100 kg
ex2931 00 80 0Kwas arsanilowy2000 kg
ex2931 00 80 0Rtęci fenyloazotan1 kg
ex2931 00 80 0Toldimphos Na2000 kg
29322932Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem(-ami) tlenu:
- Związki zawierające nieskondensowany pierścień furanowy (nawet
uwodorniony) w strukturze:
2932 11 00 0- - Tetrahydrofuran144600 kg
2932 19 00 0- - Pozostałe
ex2932 19 00 0Amiodaron5000 kg
ex2932 19 00 0Chlorek furoilu1000 kg
ex2932 19 00 0Dwuoctan 5-nitrofurfuralu15000 kg
ex2932 19 00 0Furfuryloamina40000 kg
ex2932 19 00 0Naftidrofurylu szczawian100 kg
ex2932 19 00 0Nifuroksazyd25 kg
ex2932 19 00 0Nitrofurazon1850 kg
ex2932 19 00 0Ranitydyna71100 kg
- Laktony:
2932 29- - Pozostałe laktony:
2932 29 90 0- - - Pozostałe
ex2932 29 90 04-Hydroksykumaryna400 kg
ex2932 29 90 0D(-)Pantolakton5000 kg
ex2932 29 90 0Glukono delta lakton20 kg
ex2932 29 90 0Karbocromen7700 kg
ex2932 29 90 0Kumaryny chlorowodorek10700 kg
ex2932 29 90 0Spironolakton3850 kg
- Pozostałe:
2932 99- - Pozostałe:
2932 99 300- - - Etery wewnętrzne
ex2932 99 30 0Dioksan50 kg
ex2932 99 30 0Eukaliptol (Cyneol)8 kg
2932 99 70 0- - - Pozostałe acetale cykliczne i hemiacetale wewnętrzne,
nawet z inną tlenową grupą funkcyjną oraz ich chlorowcowane, sulfonowane,
nitrowane lub nitrozowane pochodne
ex2932 99 70 0Gliceroformal2000 kg
2932 99 90 0- - - Pozostałe
ex2932 99 90 0Bromolaktobionian wapnia5000 kg
ex2932 99 90 0Doksepiny chlorowodorek6700 kg
ex2932 99 90 0Glukonolaktobionian wapnia200000 kg
ex2932 99 90 0Kromoglikan dwusodowy2020 kg
ex2932 99 90 0Laktobionian wapnia80470 kg
29332933Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem(-ami) azotu:,
- Związki zawierające nieskondensowany pierścień pirazolowy (nawet
uwodorniony) w strukturze:
2933 11- - Fenazon (antypiryna) i jego pochodne:
2933 11 10 0- - Propyfenazon (INN)33935 kg
2933 11 90 0- - - Pozostałe
ex2933 11 90 0Amidopiryna48800 kg
ex2933 11 90 0Antypiryna1209 kg
ex2933 11 90 0Fenazon200 kg
ex2933 11 90 0Nowalgina (Pyralgina)373200 kg
2933 19- - Pozostałe:
2933 19 10 0- - - Fenylobutazon (INN)10000 kg
2933 19 90 0- - - Pozostałe
ex2933 19 90 0Fenidon A900 kg
ex2933 19 90 0Klofezon300 kg
- Związki zawierające nieskondensowany pierścień imidazolowy (nawet
uwodorniony) w strukturze:
2933 21 00 0- - Hydantoina i jej pochodne
ex2933 21 00 0Alantoina6850 kg
ex2933 21 00 0Dwubromantyna2001 kg
ex2933 21 00 0Dwufenylohydantoina5000 kg
ex2933 21 00 0Furagina9000 kg
ex2933 21 00 0Nitrofurantoina300 kg
2933 29- - Pozostałe:
2933 29 10 0- - - Chlorowodorek nafazoliny (INNM) i azotan nafazoliny
(INNM); fentolamina (INN); chlorowodorek tolazoliny (INNM)
ex2933 29 10 0Nafazoliny azotan200 kg
2933 29 90 0- - - Pozostałe
ex2933 29 90 02-Metylo-5-Nitroimidazol200000 kg
ex2933 29 90 0Antazoliny chlorowodorek200 kg
ex2933 29 90 0Clotrimazol9850 kg
ex2933 29 90 0Cymetydyna10520 kg
ex2933 29 90 0Dimetridazol8000 kg
ex2933 29 90 0Gyno-Trozyd2000 kg
ex2933 29 90 0Histaminy chlorowodorek10 kg
ex2933 29 90 0Imidazol400 kg
ex2933 29 90 0Ksylometazolina100 kg
ex2933 29 90 0Methimazol400 kg
ex2933 29 90 0Metronidazol40500 kg
ex2933 29 90 0Mikonazolu azotan2500 kg
ex2933 29 90 0Ronidazol4500 kg
ex2933 29 90 0Toluenosulfonian
cis-2-/2,4-dichlorofenylo/-2/1H-imidazolo-1yl-metylo/-1,3
dioksolan-4yl-metylu1200 kg
- Związki zawierające nieskondensowany pierścień pirydynowy (nawet
uwodorniony) w strukturze:
2933 31 00 0- - Pirydyna i jej sole
ex2933 31 00 0Pirydyna72910 kg
ex2933 31 00 0Pirydyny bromowodorek40000 kg
2933 32 00 0- - Piperydyna i jej sole
ex2933 32 00 0Piperydyna14 kg
2933 39- - Pozostałe:
2933 39 10 0- - - Iproniazyd (INN); chlorowodorek ketobemidonu (INNM);
bromek pirydostygminy (INN)
ex2933 39 10 0Pirydostygminy bromek50 kg
2933 39 80 0- - - Pozostałe
ex2933 39 80 01-Acetylo-4-hydroksyfenylopiperazyna600 kg
ex2933 39 80 02-Amino-pirydyna1000 kg
ex2933 39 80 02-N-metylopiperydyloetanol4500 kg
ex2933 39 80 04-Hydroksy-1-metylopiperydyna100 kg
ex2933 39 80 0Amlodipine300 kg
ex2933 39 80 0Astemizol260 kg
ex2933 39 80 0Bisakodyl2100 kg
ex2933 39 80 0Bupivakainy chlorowodorek30 kg
ex2933 39 80 0cis-2,6-Dwumetylopiperydyna2000 kg
ex2933 39 80 0Cyproheptadyny chlorowodorek33 kg
ex2933 39 80 0Haloperidol160 kg
ex2933 39 80 0Hydrazyd kwasu izonikotynowego3000 kg
ex2933 39 80 0Loperamid15 kg
ex2933 39 80 0N-metylo-4-chloropiperydyny chlorowodorek200 kg
ex2933 39 80 0Nicotol100 kg
ex2933 39 80 0Nifedypina1000 kg
ex2933 39 80 0Nikotynian benzylu1000 kg
ex2933 39 80 0Nitrendipina900 kg
ex2933 39 80 0Petydyna250 kg
ex2933 39 80 0Terfenadyna170 kg
ex2933 39 80 0Tolperyzon50 kg
ex2933 39 80 0Trypelenaminy chlorowodorek600 kg
2933 40- Związki zawierające układ pierścieniowy chinoliny lub
izochinoliny (uwodorniony lub nie), nieskondensowany dalej:
2933 40 10 0- - Pochodne chlorowcowe chinoliny; pochodne kwasu
chinolinokarboksylowego
ex2933 40 10 0Chlorowodorek drotaveryny12000 kg
ex2933 40 10 0Flumechina7500 kg
ex2933 40 10 0Kwas
1-cyklopropylo-7chloro-6-fluoro-1,4-oksychinolinokarboksylowy-3600 kg
ex2933 40 10 0Kwas 7-jodo-8-hydroxy-chinolina-5-sulfonowy (Yatren)200 kg
ex2933 40 10 0Resochina600 kg
2933 40 30 0- - Dekstrometorfan (INN) i jego sole
ex2933 40 30 0Dekstrometorfanu bromowodorek2000 kg
2933 40 90 0- - Pozostałe
ex2933 40 90 05-Fluorouracyl100 kg
ex2933 40 90 0Kliochinol3000 kg
ex2933 40 90 0Kwas
1-etylo-6-fluoro-7-chloro-1,4-dihydro-4-oksychinolinokarboksylowy-34200 kg
- Związki zawierające pierścień pirymidynowy (uwodorniony lub nie) lub
pierścień piperazynowy w strukturze:
2933 51- - Malonylomocznik (kwas barbiturowy) i jego pochodne; jego sole:
2933 51 10 0- - - Fenobarbital (INN) i jego sole
ex2933 51 10 0Fenobarbital11210 kg
ex2933 51 10 0Fenobarbital sodowy1200 kg
2933 51 30 0- - - Barbital (INN) i jego sole
ex2933 51 30 0Barbital12200 kg
2933 51 90 0- - - Pozostałe
ex2933 51 90 0Allobarbital8000 kg
ex2933 51 90 0Dwuchloropirymidyna15 kg
ex2933 51 90 0Kwas pipemidowy1300 kg
ex2933 51 90 0Minoxidil200 kg
ex2933 51 90 0Pentobarbital3000 kg
ex2933 51 90 0Primidon2000 kg
2933 59- - Pozostałe:
2933 59 10 0- - - Diazinon (ISO)5000 kg
2933 59 80 0- - - Pozostałe
ex2933 59 80 01,2-Dimetylo-1,4,5,6-tetrahydropirymidyna20000 kg
ex2933 59 80 01-Amino-4-metylopiperazyna8500 kg
ex2933 59 80 02-Hydroksyetylopiperazyna10030 kg
ex2933 59 80 0Acyklowir (Aciklovir) INN610 kg
ex2933 59 80 0Kwas
1-Cyklopropylo-1,4-dihydro-7-/4etylo-1-piperazynolol-6-fluoro-4-oxo-3-chinolinocarboksylowy5000
kg
ex2933 59 80 0Adenina60 kg
ex2933 59 80 0Allopurinol650 kg
ex2933 59 80 0Amprolium chlorowodorek200 kg
ex2933 59 80 0Azatiopryna100 kg
ex2933 59 80 0Buspiron12 kg
ex2933 59 80 0Buspironu chlorowodorek50 kg
ex2933 59 80 0Cetirizine2400 kg
ex2933 59 80 0Chlorek etylenodwuoksypiperazyny300 kg
ex2933 59 80 0Cinnarizina10000 kg
ex2933 59 80 0Cyprofloksacyny chlorowodorek900 kg
ex2933 59 800Enrofloksacyna (Enrofloksacyny chlorowodorek)5000 kg
ex2933 59 80 0Flunaryzyna (dwuchlorowodorek)40 kg
ex2933 59 80 0Hydroksyzyna3700 kg
ex2933 59 80 0Inozyna12000 kg
ex2933 59 80 0Ketokonazol2100 kg
ex2933 59 80 0Merkaptopuryna20 kg
ex2933 59 80 0Metylotiouracyl400 kg
ex2933 59 80 0N-Metylopiperazyna16400 kg
ex2933 59 80 0Norfloksacyna2760 kg
ex2933 59 80 0Piperazyna2850 kg
ex2933 59 80 0Piperazyny cytrynian14500 kg
ex2933 59 80 0Pirymidynopiperazyna115 kg
ex2933 59 80 0Prazykwantel3200 kg
ex2933 59 80 0Triamteren150 kg
ex2933 59 80 0Trimetoprim82440 kg
- Związki zawierające nieskondensowany pierścień triazyny (nawet
uwodorniony) w strukturze:
2933 69- - Pozostałe:
2933 69 200- - - Urotropina (INN) (heksametylenotetraamina)5 kg
2933 69 90 0- - - Pozostałe
ex2933 69 90 0Mandelamina300 kg
- Laktamy:
2933 79 00 0- - Pozostałe
ex2933 79 00 0Klawulanian potasu2000 kg
ex2933 79 00 0N-Winylopirolidon16000 kg
ex2933 79 00 0Piracetam222200 kg
ex2933 79 00 0Pirolidon-2150000 kg
2933 90- Pozostałe:
2933 90 400- - Indol, 3-metyloindol (skatol), 6-allilo-6,
7-dihydro-5H-dibenz[c,e] azepina (azapetyna), chlorodiazepoksyd (INN),
fenindamina (INN) i ich sole; chlorowodorek imipraminy (INNM)
ex2933 90 40 0Imipramina1000 kg
ex2933 90 40 0N-Tlenek lorazepamu550 kg
2933 90 50 0- - Monoazepiny
ex2933 90 50 0Pentetetrazol30 kg
2933 90 60 0- Diazepiny
ex2933 90 60 08-chloro-10,
11-dihydro-5H-dibenzo/b,e//1,4/-diazepine-11-on2000 kg
ex2933 90 60 0Chlordiazepoksyd2 kg
ex2933 90 60 0Clorazepate dipotasium200 kg
ex2933 90 60 0Diazepam1860 kg
ex2933 90 60 0Klozapina950 kg
ex2933 90 60 0Medazepam150 kg
ex2933 90 60 0Nitrazepam240 kg
ex2933 90 60 0Oksazepam1000 kg
2933 90 80 0- - Pozostałe
ex2933 90 80 01-Metylo-5-merkaptotetrazol180 kg
ex2933 90 80 02,4-Dwuhydroksy-6,7-dwumetoksychinazolina1500 kg
ex2933 90 80 02-Metylo-3tiokso-1,2,4-triazynodion-5,660 kg
ex2933 90 80 0Albendazol1000 kg
ex2933 90 80 0Amilorid500 kg
ex2933 90 80 0Benzydaminy chlorowodorek200 kg
ex2933 90 80 0Błękit tetrazolowy0,1 kg
ex2933 90 80 0Captopril7800 kg
ex2933 90 80 0Chlormidazol300 kg
ex2933 90 80 0Chlorzoksazon260 kg
ex2933 90 80 0Dihydralazyny siarczan300 kg
ex2933 90 80 0Enalapril4220 kg
ex2933 90 80 0Fenbendazol7000 kg
ex2933 90 80 0Fluconazole1500 kg
ex2933 90 80 0Indometacyna12550 kg
ex2933 90 80 0Ketorolak21 kg
ex2933 90 80 0L-Tryptofan3300 kg
ex2933 90 80 0Mebendazol1000 kg
ex2933 90 80 0Oksyfendazol500 kg
ex2933 90 80 0Omeprazol120 kg
ex2933 90 80 0Pentazocyna50 kg
ex2933 90 80 0Pirazynamid6200 kg
ex2933 90 80 0Pirolidyna1200 kg
ex2933 90 80 0Rivanol3790 kg
29342934Kwasy nukleinowe i ich sole; pozostałe związki heterocykliczne:
2934 10 00 0- Związki zawierające nieskondensowany pierścień tiazolowy
(nawet uwodorniony) w strukturze
ex2934 10 00 0Famotydyna2600 kg
ex2934 10 00 0Kwas /Z/-/2-aminotiazol-4-yl/metoksyiminooctowy9500 kg
ex2934 10 00 0Kwas tiazolidynokarboksylowy2400 kg
2934 20- Związki zawierające benzotiazolowy układ pierścieniowy (nawet
uwodorniony), nieskondensowany dalej:
2934 20 50 0- - Benzotiazol-2-tiol (merkaptobenzotiazol) - pochodne (inne
niż sole)
ex2934 20 50 0MAEM1500 kg
2934 20 90 0- - Pozostałe
ex2934 20 90 0Dimazol200 kg
2934 30- Związki zawierające fenotiazynowy układ pierścieniowy (nawet
uwodorniony), nieskondensowany dalej:
2934 30 90 0- - Pozostałe
ex2934 30 90 03-Chlorofenotiazyna100 kg
ex2934 30 90 0Chlorpromazyna9440 kg
ex2934 30 90 0Fenotiazyna10000 kg
ex2934 30 90 0Promazyny chlorowodorek2500 kg
ex2934 30 90 0Prometazyny chlorowodorek1600 kg
ex2934 30 90 0Trójfluorometylofenotiazyna50 kg
2934 90- Pozostałe:
2934 90 10 0- - Tiofen600 kg
2934 90 40 0- - Furazolidon (INN)31120 kg
2934 90 70 0- - Monooksamonoazyny, nawet uwodornione
ex2934 90 70 0Morfolina1210 kg
ex2934 90 70 0N-Metylomorfolina450 kg
2934 90 85 0- - Kwas 7-aminocefalosporynowy6400 kg
2934 90 89 0- - Kwasy nukleinowe i ich sole
ex2934 90 89 0Sól dwusodowa beta-dwunukleotydu nikotynoamidoadeninowego1,5
kg
2934 90 99 0- - Pozostałe
ex2934 90 99 02-Formylotiofen20450 kg
ex2934 90 99 03,4-Dwuchloro-1,2,5-tiadiazol100 kg
ex2934 90 99 04-Fenylourazol0,5 kg
ex2934 90 99 0Chlorek kwasu izoksazolowego20500 kg
ex2934 90 99 0Diltiazem2500 kg
ex2934 90 99 0Fenylooksazolidyna100 kg
ex2934 90 99 0Ketotifen120 kg
ex2934 90 99 0Kwas 7-aminodezacetoksycefalosporanowy3700 kg
ex2934 90 99 0Lewamizolu chlorowodorek22900 kg
ex2934 90 99 0Mitigal1500 kg
ex2934 90 99 0Piroksykam1500 kg
ex2934 90 99 0Pyrantelu embonian36710 kg
ex2934 90 99 0Pyrantelu winian2400 kg
ex2934 90 99 0Tolmetil160 kg
ex2934 90 99 0Xylazyna20 kg
29352935 00 00 0Sulfonamidy
ex2935 00 00 0Furosemid10000 kg
ex2935 00 00 0Gliclazide5800 kg
ex2935 00 00 0Kwas 2,4-dichloro-5-sulfamylobenzoesowy50000 kg
ex2935 00 00 0N-Acetylosulfizoksazol600 kg
ex2935 00 00 0Sotalolu chlorowodorek2000 kg
ex2935 00 00 0Starfanil100 kg
ex2935 00 00 0Sulfachloropirydazyna1000 kg
ex2935 00 00 0Sulfachloropyraziny sól sodowa8000 kg
ex2935 00 00 0Sulfadimetoksyna z pochodną pirymidyny3000 kg
ex2935 00 00 0Sulfafurazol3000 kg
ex2935 00 00 0Sulfaguanidyna64100 kg
ex2935 00 00 0Sulfamerazyna36700 kg
ex2935 00 00 0Sulfametazyna33100 kg
ex2935 00 00 0Sulfametoksazol371000 kg
ex2935 00 00 0Sulfametoksypirydazyna1700 kg
ex2935 00 00 0 Sulfatiazol8600 kg
29362936Prowitaminy i witaminy, naturalne i syntetyczne (łącznie z
naturalnymi koncentratami), ich pochodne używane głównie jako witaminy,
oraz mieszaniny wymienionych, nawet w dowolnym rozpuszczalniku:
2936 10 00 0- Prowitaminy, nie zmieszane
ex2936 10 00 0Beta-karoten6260 kg
- Witaminy i ich pochodne, nie zmieszane:
2936 21 00 0- - Witaminy A i ich pochodne
ex2936 21 00 0Kwas all-trans retynowy3 kg
ex2936 21 00 0Witamina A57128 kg
2936 22 00 0- - Witamina B1 i jej pochodne
ex2936 22 00 0Kokarboksylaza chlorowodorek2300 kg
ex2936 22 00 0Witamina B125260 kg
2936 23 00 0- - Witamina B2 i jej pochodne
ex2936 23 00 0Witamina B220835 kg
2936 24 00 0- - D-lub DL-kwas pantotenowy (witamina B3 lub witamina B5) i
jego pochodne
ex2936 24 00 0D-Panthenol3720 kg
ex2936 24 00 0D-Pantotenian wapnia12315 kg
ex2936 24 00 0Pantotenian wapnia56320 kg
2936 25 00 0- - Witamina B6 i jej pochodne
ex2936 25 00 0Witamina B69576 kg
2936 26 00 0- - Witamina B12 i jej pochodne
ex2936 26 00 0Witamina B125072,1 kg
2936 27 00 0- - Witamina C i jej pochodne
ex2936 27 00 0Palmitynian askorbylu70 kg
ex2936 27 00 0Witamina C625900 kg
2936 28 00 0- - Witamina E i jej pochodne
ex2936 28 00 0Witamina E115715 kg
2936 29- - Pozostałe witaminy i ich pochodne:
2936 29 0- - - Witamina B9 i jej pochodne
ex2936 29 10 0Witamina B93130 kg
2936 29 30 0- - - Witamina H i jej pochodne
ex2936 29 30 0Witamina H6731 kg
2936 29 90 0- - - Pozostałe
ex2936 29 90 0Inozytol25 kg
ex2936 29 90 0Kabagina25 kg
ex2936 29 90 0Karnityna50 kg
ex2936 29 90 0Kwas nikotynowy88200 kg
ex2936 29 90 0Kwas orotowy25 kg
ex2936 29 90 0Kwas pangamowy25 kg
ex2936 29 90 0Termityna25 kg
ex2936 29 90 0Ubidecarenon50 kg
ex2936 29 90 0Witamina D39487,2 kg
ex2936 29 90 0Witamina K130 kg
ex2936 29 90 0Witamina PP111770 kg
2936 90. - Pozostałe, łącznie z naturalnymi koncentratami:
2936 90 90 0- - Mieszaniny między sobą, nawet w dowolnym rozpuszczalniku
ex2936 90 90 0Mieszanina soli i witamin48350 kg
ex2936 90 90 0Premiks wielowitaminowy750 kg
29372937Hormony, naturalne lub syntetyczne; ich pochodne, używane głównie
jako hormony; pozostałe steroidy używane głównie jako hormony:
2937 10- Hormony (przedniego) płata przysadki lub podobne hormony oraz ich
pochodne:
2937 10 90 0- - Pozostałe
ex2937 10 90 0Danazol500 kg
- Hormony kory nadnerczy i ich pochodne:
2937 21 00 0- - Kortizon, hydrokortizon, prednison (dehydrokortizon) i
prednisolon (dehydrohydrokortizon)
ex2937 21 00 0Epokside for paramethasone3 kg
ex2937 21 00 0Hydrokortyzon3370 kg
ex2937 21 00 0Hydrokortyzonu hemibursztynian2000 kg
ex2937 21 00 0Prednisolon390 kg
ex2937 21 00 0Prednison500 kg
2937 22 00 0- - Chlorowcowane pochodne hormonów kory nadnerczy
ex2937 22 00 0Deksametazon73 kg
ex2937 22 00 0Deksametazonu octan5 kg
ex2937 22 00 0Flumetazon67 kg
ex2937 22 00 0Fluocynolon60 kg
ex2937 22 00 0Fluorokortyzonu octan26kg
ex2937 22 00 0Sól sodowa fosforanu deksametazonu50 kg
ex2937 22 00 0Triamcinolon acetonid470 kg
2937 29- - Pozostałe
2937 29 10 0- - - Octany kortizonu i hydrokortizonu
ex2937 29 10 0Hydrokortyzonu octan1720 kg
2937 29 90 0- - - Pozostałe
ex2937 29 90 016-alfa-Metyloprednisolonu octan30 kg
ex2937 29 90 03 TR400 kg
ex2937 29 90 0Budezonid20 kg
ex2937 29 90 0Budezonidu octan10 kg
ex2937 29 90 0DB XI40 kg
ex2937 29 90 0Dehydropregnenolonu octan2500 kg
ex2937 29 90 0Epinefryny winian4,5 kg
ex2937 29 90 0Noradrenaliny winian3 kg
ex2937 29 90 0Prednisolonu octan30 kg
- Pozostałe hormony i ich pochodne; pozostałe steroidy używane głównie
jako hormony:
2937 91 00 0- - Insulina i jej sole
ex2937 91 00 0Insulina wieprzowa300 kg
ex2937 91 00 0Insulina HM7 kg
2937 92 00 0- - Estrogeny i gestageny (progestageny, progestyny)
ex2937 92 00 017-alfa-Hydroksyprogesteronu kapronian300 kg
ex2937 92 00 0Dwuenoestrol20 kg
ex2937 92 00 0Estradiol10 kg
ex2937 92 00 0Estradiolu benzoesan10 kg
ex2937 92 00 0Etynyloestradiol3 kg
ex2937 92 00 0Mestranol1 kg
ex2937 92 00 0Noretisteronu octan30 kg
ex2937 92 00 0Pregneninolon50 kg
ex2937 92 00 0Progesteron500 kg
29382938Glikozydy, naturalne i syntetyczne oraz ich sole, etery, estry i
inne pochodne:
2938 10 00 0- Rutyna (rutin) i jej pochodne
ex2938 10 00 0Hydroksyetylorutozyd24100 kg
ex2938 10 00 0Rutyna46775 kg
2938 90- Pozostałe:
2938 90 10 0- - Glikozydy naparstnicy
ex2938 90 10 0Beta-Metylodigoksyna50 kg
ex2938 90 10 0Digoksyna45 kg
ex2938 90 10 0Lanatozyd C10 kg
2938 90 90 0- - Pozostałe
ex2938 90 90 0Chlorowodorek 3,4-metylenodioksyny20 kg
ex2938 90 90 0Proscylarydyna20 kg
ex2938 90 90 0Saponina600 kg
ex2938 90 90 0Sucralfat47100 kg
29392939Alkaloidy roślinne, naturalne lub syntetyczne, ich sole, etery,
estry i inne pochodne:
2939 10 00 0- Alkaloidy opium i ich pochodne; ich sole
ex2939 10 00 0Eucodal5 kg
ex2939 10 00 0Kodeiny fosforan1750 kg
ex2939 10 00 0Morfina2000 kg
ex2939 10 00 0Papaweryna5 kg
ex2939 10 00 0Papaweryny chlorowodorek5500 kg
ex2939 10 00 0Papaweryny czterowodorek120 kg
ex2939 10 00 0Tebaina10 kg
2939 21- Alkaloidy kory chinowej i ich pochodne; ich sole:
2939 21- - Chinina i jej sole:
2939 21 90 0- - - Pozostałe
ex2939 21 90 0Chininy chlorowodorek170 kg
2939 29 00 0- - Pozostałe
ex2939 29 00 0Chinidyny siarczan1000 kg
ex2939 29 00 0Chinidyny wodorosiarczan1500 kg
ex2939 29 00 0Cynchokainy chlorowodorek50 kg
2939 30 00 0 - Kofeina i jej sole
ex2939 30 00 0Kofeina883455 kg
ex2939 30 00 0Kofeino-sodowy benzoesan2400 kg
- Efedryny i ich sole:
2939 41 00 0- - Efedryna i jej sole
ex2939 41 00 0Efedryny chlorowodorek2580 kg
2939 50- Teofilina i aminofilina (teofilino-etylenodiamina) i ich
pochodne; ich sole:
2939 50 10 0- - Teofilina i aminofilina (teofilino-etylenodiamina); ich
sole
ex2939 50 10 0Aminofilina15360 kg
ex2939 50 10 0Teofilina169450 kg
2939 50 90 0- - Pozostałe
ex2939 50 90 08-Chloroteofilina1500 kg
ex2939 50 90 0Bamifiliny chlorowodorek1500 kg
ex2939 50 90 0Pentoksyfilina44600 kg
- Alkaloidy sporyszu i ich pochodne; ich sole:
2939 62 00 0- - Ergotamina (INN) i jej sole
ex2939 62 00 0Ergotamina30 kg
2939 69 00 0- - Pozostałe
ex2939 69 00 0Alkaloidy sporyszu100 kg
ex2939 69 00 0Bromokryptyny metanosulfonian4 kg
ex2939 69 00 0Dwuhydroergokrystyny metanosulfonian100 kg
ex2939 69 00 0Nicergolina800 kg
2939 90- Pozostałe:
- - Kokaina i jej sole:
2939 90 19 0- - - Pozostałe
ex2939 90 19 0Kokaina10 kg
2939 90 90 0- - Pozostałe
ex2939 90 90 0Atropiny siarczan55,5 kg
ex2939 90 90 0Boldyna100 kg
ex2939 90 90 0Homatropiny bromowodorek9 kg
ex2939 90 90 0Ipratropium bromek4 kg
ex2939 90 90 0Johimbiny chlorowodorek3 kg
ex2939 90 90 0Metyloatropiny azotan10 kg
ex2939 90 90 0Rilokarpiny chlorowodorek197 kg
ex2939 90 90 0Rezerpina130 kg
ex2939 90 90 0Skopolaminy bromowodorek600 kg
ex2939 90 90 0Strychniny azotan20 kg
ex2939 90 90 0Strychniny siarczan20 kg
ex2939 90 90 0Teobromina7200 kg
29402940 00Cukry, chemicznie czyste, inne niż sacharoza, laktoza, maltoza,
glukoza i fruktoza; etery cukrów i estry cukrów i ich sole, inne niż
produkty z pozycji nr 2937, 2938 lub 2939:
2940 00 90 0- Pozostałe
ex2940 00 90 02-chloro-4-nitrofenylo-alfa-malto-triozyd0,8 kg
ex2940 00 900Sacharozy monopalmitynian1200 kg
29412941Antybiotyki:
2941 10- Penicyliny i ich pochodne ze strukturą kwasu penicylanowego; ich
sole:
2941 10 10 0- - Amoksycylina (INN) i jej sole
ex2941 10 10 0Amoksycylina46500 kg
2941 10 20 0- - Ampicylina (INN), metampicylina (INN), piwampicylina
(INN), i ich sole
ex2941 10 20 0Ampicylina172800 kg
2941 10 90 0- - Pozostałe
ex2941 10 90 0Amoksycylina z kwasem klawulanowym15000 kg
ex2941 10 90 0Augmentin blenda5000 kg
ex2941 10 90 0Carbenicylina6800 kg
ex2941 10 90 0Kloksacylina2000 kg
ex2941 10 90 0Penicylina benzylowa sodowa6500 kg
ex2941 10 90 0Penicylina prokainowa "G"1500 kg
ex2941 10 90 0Penicylina V-potasowa7300 kg
ex2941 10 90 0Sole penicyliny (sodowa i potasowa)16000 kg
ex2941 10 90 0Sultamicilliin3550 kg
ex2941 10 90 0Syntarpen600 kg
2941 20- Streptomycyny i ich pochodne; ich sole:
2941 20 10 0- - Dihydrostreptomycyna
ex2941 20 10 0Streptomycyna-DH2001 kg
2941 20 80 0- - Pozostałe
ex2941 20 80 0Polimiksyny beta-siarczan20 kg
ex2941 20 80 0Streptomycyna14010 kg
ex2941 20 80 0Streptomycyny siarczan65750 kg
2941 30 00 0- Tetracykliny i ich pochodne; ich sole
ex2941 30 00 0Doksacyklina1500 kg
ex2941 30 00 0Doksycykliny chlorowodorek18300 kg
ex2941 30 00 0Oksytetracyklina17120 kg
ex2941 30 00 0Oksytetracykliny chlorowodorek15900 kg
ex2941 30 00 0Tetracykliny chlorowodorek19650 kg
ex2941 30 00 0Vibramycyna120 kg
2941 40 00 0- Chloramfenikol i jego pochodne; ich sole
ex2941 40 00 0Chloramfenikol4200 kg
2941 50 00 0- Erytromycyna i jej pochodne; ich sole
ex2941 50 00 0Erytromycyna1800 kg
ex2941 50 00 0Erytromycyny węglan6000 kg
2941 90 00 0- Pozostałe
ex2941 90 00 0Amikacyna3600 kg
ex2941 90 00 0Cefaleksyna monohydrat3500 kg
ex2941 90 00 0Cefalosporyna sól sodowa2900 kg
ex2941 90 00 0Cefamandol blenda100 kg
ex2941 90 00 0Cefoperazon1000 kg
ex2941 90 00 0Cefotaksym3500 kg
ex2941 90 00 0Cefradyna12500 kg
ex2941 90 00 0Ceftazydym1000 kg
ex2941 90 00 0Ceftriakson3620 kg
ex2941 90 00 0Cefuroksym12750 kg
ex2941 90 00 0Cygro5000 kg
ex2941 90 00 0Duracef3000 kg
ex2941 90 00 0Framycetyny siarczan200 kg
ex2941 90 00 0Gentamycyny siarczan4076 kg
ex2941 90 00 0Gramicydyna3 kg
ex2941 90 00 0Ivermektyna1000 kg
ex2941 90 00 0Kanamycyny siarczan8000 kg
ex2941 90 00 0Kolistyna120 kg
ex2941 90 00 0Kolistyny siarczan2500 kg
ex2941 90 00 0Kwas cefalosporynowy3200 kg
ex2941 90 00 0Nafpenzal DC600 kg
ex2941 90 00 0Nafpenzal MC1000 kg
ex2941 90 00 0Neomycyna6400 kg
ex2941 90 00 0Neomycyny siarczan7960 kg
ex2941 90 00 0Nystatyna10400 kg
ex2941 90 00 0Oleandomycyny fosforan1000 kg
ex2941 90 00 0Ryfamycyna S5000 kg
ex2941 90 00 0Spektomycyna500 kg
ex2941 90 00 0Spiramycyna2500 kg
ex2941 90 00 0Tiamulina1200 kg
ex2941 90 00 0Tiamuliny wodorofumaran1200 kg
ex2941 90 00 0Tylozyny winian7800 kg
30013001Gruczoły i inne narządy do celów organoterapeutycznych, suszone,
sproszkowane i nie sproszkowane; ekstrakty z gruczołów lub innych narządów
lub ich wydzielin do celów organoterapeutycznych; heparyna i jej sole;
inne substancje ludzkie i zwierzęce preparowane, do celów terapeutycznych
lub profilaktycznych, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
3001 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3001 90 91 0- - - Heparyna i jej sole
ex3001 90 91 0Heparyna290 kg
ex3001 90 91 0Heparynian sodu12 kg
3001 90 99 0- - - Pozostałe
ex3001 90 99 0Heparynoid200 kg
ex3001 90 99 0Nadroparina120 kg
30023002Krew ludzka; krew zwierzęca preparowana dla celów terapeutycznych,
profilaktycznych lub diagnostycznych; antysurowice i inne frakcje krwi
oraz modyfikowane produkty immunologiczne, także otrzymywane w procesach
biotechnologicznych; szczepionki, toksyny, hodowle mikroorganizmów (poza
drożdżami) oraz produkty podobne:
3002 10- Antysurowice i pozostałe frakcje krwi oraz modyfikowane produkty
immunologiczne, także otrzymane w procesach biotechnologicznych:
3002 10 10 0- - Antysurowice
ex3002 10 10 0Antysurowica kozia1,5 kg
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3002 10 95 0- - - - Pochodzenia ludzkiego
ex3002 10 95 0Standard CRP0,25 kg
3002 10 99 0- - - - Pozostałe
ex3002 10 99 0Surowica cielęca400 kg
3002 90- Pozostałe:
3002 90 50 0- - Hodowle mikroorganizmów
ex3002 90 50 0Probiotyk paszowy12000 kg
30033003Leki (z wyjątkiem produktów z pozycji nr 3002, 3005 lub 3006)
złożone z dwóch lub więcej składników, które zmieszano dla celów
terapeutycznych lub profilaktycznych, ale nie przygotowane w odmierzonych
dawkach lub w pojedynczych opakowaniach do sprzedaży detalicznej:
3003 90- Pozostałe:
3003 90 90 0- - Pozostałe
ex3003 90 900Nitrogliceryna osadzona na laktozie3000 kg
3102310 2Nawozy mineralne lub chemiczne, azotowe:
3102 10- Mocznik, nawet w roztworze wodnym:
3102 10 10 0- - Mocznik w masie zawierający powyżej 45% azotu w suchym
bezwodnym produkcie6 kg
3102 30- Azotan amonowy, nawet w roztworze wodnym:
3102 30 90 0- - Pozostały1700000 kg
31043104Nawozy potasowe mineralne lub chemiczne:
3104 20- Chlorek potasowy:
3104 20 90 0- - Z zawartością potasu w masie w przeliczeniu na K2O,
powyżej 62% suchego bezwodnego produktu164700 kg
32033203 00Środki barwiące pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego (łącznie
z ekstraktami barwiącymi, ale wyłączając czerń kostną), określone lub
nieokreślone chemicznie, preparaty wyszczególnione w uwadze 3 do tego
działu, na bazie środków barwiących pochodzenia roślinnego lub
zwierzęcego:
- Środki barwiące pochodzenia roślinnego oraz preparaty na ich bazie:
3203 00 19 0- - Pozostałe1337 kg
32043204Syntetyczne organiczne środki barwiące, nawet określone
chemicznie, preparaty wyszczególnione w uwadze 3 do niniejszego działu, na
bazie syntetycznych środków barwiących organicznych; syntetyczne produkty
organiczne stosowane jako fluorescencyjne środki rozjaśniające lub jako
luminofory, nawet o określonej budowie chemicznej:
- Syntetyczne organiczne środki barwiące oraz preparaty oparte na nich,
jak wyszczególniono w uwadze 3 do niniejszego działu:
3204 12 00 0- - Barwniki kwasowe, metalizowane i nie metalizowane3566 kg
3204 13 00 0- - Barwniki zasadowe oraz preparaty na ich bazie576 kg
3204 17 00 0- - Pigmenty oraz preparaty na ich bazie1340 kg
3204 19 00 0- - Pozostałe, łącznie z mieszaninami środków barwiących z
dwóch lub większej liczby z podpozycji 3204 11 do 3204 191980 kg
3204 90 00 0- Pozostałe3818 kg
32053205 00 00 0Laki barwnikowe; preparaty na bazie laków barwnikowych
wymienionych w uwadze 3 do niniejszego działu8702 kg
32063206Pozostałe środki barwiące; preparaty wymienione w uwadze 3 do
niniejszego działu, inne niż z pozycji nr 3203, 3204 lub 3205; produkty
nieorganiczne stosowane jako luminofory, nawet określone chemicznie:
- Pigmenty oraz preparaty na bazie dwutlenku tytanowego:
3206 19 00 0- - Pozostałe425 kg
3206 41 00 0- - Ultramaryna i preparaty na jej bazie12 kg
32073207Gotowe pigmenty, środki matujące i farby, szkliste emalie i
glazury, pobiałki (masy lejne), ciekłe materiały do wytwarzania połysku i
podobne preparaty używane w przemyśle ceramicznym, emalierskim i
szklarskim; fryta szklana i inne szkło w postaci proszku, granulek lub
płatków:
3207 10 000- Gotowe pigmenty, gotowe środki matujące i farby oraz podobne
preparaty750 kg
32083208Farby i pokosty (łącznie z emaliami i lakierami) na bazie
polimerów syntetycznych i chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych,
rozproszonych lub rozpuszczonych w środowisku niewodnym; roztwory
określone w uwadze 4 do niniejszego działu:
3208 10- Na bazie poliestrów:
3208 10 90 0- - Pozostałe
ex3208 10 90 0Emalia12500 kg
3208 20- Na bazie polimerów akrylowych lub winylowych:
3208 20 10 0- - Roztwory zdefiniowane w uwadze 4 do niniejszego działu
ex3208 20 10 0Eudragit E 12,5%3500 kg
3208 20 90 0- - Pozostałe
ex3208 20 90 0Lastol2100 kg
3208 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3208 90 91 0- - - Na bazie polimerów syntetycznych
ex3208 90 91 0Emalia poliestrowa12000 kg
ex3208 90 91 0Lakier epoksydowy8000 kg
32123212Pigmenty (także proszki metali i płatki) rozproszone w środowisku
niewodnym, w postaci cieczy lub pasty, używane do produkcji farb (także
emalii); folie do wytłoczeń; barwniki i inne środki barwiące przygotowane
w postaciach lub opakowaniach do sprzedaży detalicznej:
3212 10- Folie do wytłoczeń:
3212 10 90 0- - Pozostałe10000 kg
33013301Olejki eteryczne (nawet pozbawione terpenów), łącznie z konkretami
i absolutami; rezinoidy; wyekstrahowane oleożywice; koncentraty olejków
eterycznych w tłuszczach, nielotnych olejkach, woskach lub podobnych
substancjach otrzymanych metodą enfleurage lub maceracji; terapenowe
produkty uboczne deterpenacji olejków eterycznych; wodne destylaty i wodne
roztwory olejków eterycznych:
- Olejki eteryczne z owoców cytrusowych:
3301 12- - Pomarańczowy:
3301 12 90 0- - - Odterpenowany1300 kg
3301 13- - Cytrynowy:
3301 13 90 0- - - Odterpenowany523 kg
- Olejki eteryczne inne niż z owoców cytrusowych
3301 23- - Lawendowy:
3301 23 90 0- - - Odterpenowany70 kg
3301 24- - Mięty pieprzowej (Mentha piperita):
3301 24 90 0- - - Odterpenowany1300 kg
3301 29- - Pozostałe:
- - - Goździka, niaouli i ylang-ylang:
3301 29 31 0- - - - Odterpenowane100 kg
- - - Pozostałe:
3301 29 91 0- - - - Odterpenowane
ex3301 29 91 0Olejek anyżowy860 kg
ex3301 29 91 0Olejek cedrowy250 kg
ex3301 29 91 0Olejek cynamonowy250 kg
ex3301 29 91 0Olejek eukaliptusowy4854 kg
ex3301 29 91 0Olejek melisowy300 kg
ex3301 29 91 0Olejek szałwiowy2600 kg
33023302Mieszaniny substancji zapachowych i mieszaniny (łącznie z
roztworami alkoholowymi) oparte na jednej lub na wielu takich
substancjach, stosowane jako surowce w przemyśle; inne preparaty oparte na
substancjach zapachowych, stosowane do wytwarzania napojów:
3302 10- W rodzaju stosowanych w przemyśle spożywczym i w przemyśle
napojów:
3302 10 90 0- - W rodzaju stosowanych w przemyśle spożywczym42012 kg
3302 90- Pozostałe:
3302 90 10 0- - Roztwory alkoholowe560 kg
3302 90 90 0- - Pozostałe1360 kg
34023402Organiczne środki powierzchniowo czynne (inne niż mydło);
preparaty powierzchniowo czynne, preparaty do prania (łącznie z
pomocniczymi preparatami piorącymi) oraz preparaty czyszczące, zawierające
lub nie zawierające mydła, inne niż te w pozycji nr 3401:
- Substancje organiczne powierzchniowo czynne, nawet przygotowane do
sprzedaży detalicznej:
3402 11 00 0- - Anionowe
ex3402 11 00 0Anchoid100 kg
ex3402 11 00 0Laurylosiarczan sodu15510 kg
ex3402 11 00 0Mersolat30000 kg
ex3402 11 00 0Rewocid SBU 1854000 kg
3402 13 00 0- - Niejonowe
ex3402 13 00 0Cremophor EL30712 kg
ex3402 13 00 0Cremophor A251000 kg
ex3402 13 00 0Cremophor A6200 kg
ex3402 13 00 0Genaminox LA80000 kg
ex3402 13 00 0Monoetanoloamid kwasu undecylenowego800 kg
ex3402 13 00 0Myrj 592000 kg
ex3402 13 00 0Pluronic F-87120000 kg
ex3402 13 00 0Polisorbot (80,60)403 kg
ex3402 13 00 0Renex 698150 kg
ex3402 13 00 0Rewomul MG SE200 kg
ex3402 13 00 0Sorbitan17750 kg
ex3402 13 00 0Symperonic20000 kg
ex3402 13 00 0Tlenek dwumetylolauryloaminy3200 kg
ex3402 13 00 0Tween47670 kg
3402 19 00 0- - Pozostałe
ex3402 19 00 0Arquad 16-503000 kg
ex3402 19 00 0Bevaloid 581 B165 kg
ex3402 19 00 0Kontramin 2107550 kg
ex3402 19 00 0Prodeflok87500 kg
ex3402 19 00 0Sag 4713000 kg
ex3402 19 00 0Ucon1000 kg
ex3402 19 00 0 Ucon LB 625100000 kg
3402 90- Pozostałe:
3402 90 10 0- - Preparaty powierzchniowo czynne
ex3402 90 10 0Cottoclarin OK30000 kg
ex3402 90 10 0Gemeks Z-935000 kg
3402 90 90 0- - Preparaty do prania i preparaty do czyszczenia
ex3402 90 90 0Detergent do mycia szkła1500 kg
34033403Preparaty smarowe (łącznie z cieczami chłodząco-smarującymi,
preparatami do rozluźniania śrub i nakrętek, preparatami przeciwrdzewnymi
i antykorozyjnymi, preparatami do wyjmowania z formy opartymi na smarach)
oraz preparaty stosowane do natłuszczania materiałów włókienniczych,
skóry, skór futerkowych i innych materiałów, wyłączając preparaty
zawierające w masie, jako składnik zasadniczy 70% lub więcej olejów
otrzymanych z ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów
bitumicznych:
- Pozostałe:
3403 99- - Pozostałe:
3403 99 90 0- - - Pozostałe
ex3403 99 90 0Struktol Permalease 10 i 20 SP400 kg
34043404Woski sztuczne i preparowane:
3404 20 00 0- Z glikolu polietylenowego129445 kg
3404 90- Pozostałe:
3404 90 10 0- - Woski preparowane, łącznie z woskami uszczelniającymi
ex3404 90 10 0Capol 1295200 kg
3404 90 90 0- - Pozostałe
ex3404 90 90 0Crodawax NF1600 kg
ex3404 90 90 0Cutina CPA18000 kg
ex3404 90 90 0Cutina MD16000 kg
ex3404 90 90 0Iigawax540 kg
ex3404 90 90 0Lanette W2400 kg
ex3404 90 90 0Wosk polietylenowy AC-617 A24000 kg
35013501Kazeina, kazeiniany i inne pochodne kazeiny; kleje kazeinowe:
3501 10- Kazeina:
3501 10 90 0- - Pozostałe
ex3501 10 90 0Kazeina jodowana200 kg
3501 90- Pozostałe:
3501 90 90 0- - Pozostałe
ex3501 90 90 0Hydrolizat białkowy70500 kg
35023502Albuminy (nawet koncentraty z dwu lub więcej protein z serwatki,
zawierające w suchej masie powyżej 80% protein z serwatki), albuminiany i
inne pochodne albumin:
- Albumina jaja:
3502 11- - Suszona:
3502 11 90 0- - - Pozostała
ex3502 11 90 0Albumina25 kg
3502 90- Pozostałe:
3502 90 90 0- - Albuminy i pochodne innych albumin
ex3502 90 90 0Albuminy taninian7500 kg
35043504 00 00 0Peptony i ich pochodne; inne substancje białkowe oraz ich
pochodne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone; proszek skórzany,
nawet chromowany
ex3504 00 00 0Bacto Tryptone Difco5 kg
ex3504 00 00 0Casitone15 kg
ex3504 00 00 0Izolat białkowy SUPRO 67045000 kg
ex3504 00 00 0Lactalbumin hydrolysate15 kg
ex3504 00 00 0Peptony243 kg
ex3504 00 00 0Siarczan protaminy3 kg
ex3504 00 00 0Zeina100 kg
35053505Dekstryny i inne skrobie modyfikowane (np. skrobie wstępnie
żelatynizowane lub estryfikowane); kleje oparte na skrobiach, na
dekstrynach lub innych modyfikowanych skrobiach:
3505 10- Dekstryny i inne modyfikowane skrobie:
3505 10 10 0- - Dekstryny
ex3505 10 10 0Dekstryna kukurydziana420000 kg
- - Inne modyfikowane skrobie:
3505 10 50 0- - - Skrobie, estryfikowane lub eteryfikowane
ex3505 10 50 0Karboksymetyloskrobii sól sodowa33830 kg
3505 10 90 0- - - Pozostałe
ex3505 10 90 0Skrobia kukurydziana modyfikowana500 kg
ex3505 10 90 0Syrop ziemniaczany800 kg
35063506Gotowe kleje i inne gotowe spoiwa, gdzie indziej nie uwzględnione
ani nie włączone; produkty przygotowane do użycia jako kleje lub spoiwa,
przeznaczone do sprzedaży detalicznej, nie przekraczające masy netto 1 kg:
- Pozostałe:
3506 91 00 0- Spoiwa na bazie kauczuku lub tworzyw sztucznych (łącznie ze
sztucznymi żywicami)571230 kg
3506 99 00 0- - Pozostałe
ex3506 99 00 0Kleje100000 kg
35073507Enzymy; preparaty enzymatyczne, gdzie indziej nie wymienione ani
nie włączone:
3507 90 00 0- Pozostałe
ex3507 90 00 0Amidaza penicylinowa400 kg
ex3507 90 00 0Awizyme10000 kg
ex3507 90 00 0Bio Feed Plus10000 kg
ex3507 90 00 0Endofeed10000 kg
ex3507 90 00 0Enzym dextrozyme1200 kg
ex3507 90 00 0Enzym fitaza100 kg
ex3507 90 00 0Enzym Gamminert100 kg
ex3507 90 00 0Enzym liquozyme2200 kg
ex3507 90 00 0Enzym SP-3582500 kg
ex3507 90 00 0Esteraza cholesterolu0,06 kg
ex3507 90 00 0Eupergit400 kg
ex3507 90 00 0Oksydaza cholesterolu0,15 kg
ex3507 90 00 0Oksydaza glukozy100 kg
ex3507 90 00 0Optyzym W10000 kg
ex3507 90 00 0Papaina300 kg
ex3507 90 00 0Pepsyna1302 kg
ex3507 90 00 0Peroksydaza0,35 kg
ex3507 90 00 0Streptokinase100 kg
38023802Węgiel aktywowany; aktywowane naturalne produkty mineralne:
3802 10 00 0- Węgiel aktywowany
ex3802 10 00 0Węgiel aktywny284350 kg
3802 90 00 0- Pozostałe
ex3802 90 00 0Dicalite 4258955000 kg
ex3802 90 00 0Dicalite 478G15000 kg
ex3802 90 00 0Veegum7300 kg
38053805Terpentyna balsamiczna, ekstrakcyjna lub siarczanowa oraz inne
oleje terpenowe produkowane w wyniku destylacji lub innej obróbki drzew
iglastych; surowy dwupenten; terpentyna posiarczynowa i inny surowy
para-cymen; olejek sosnowy zawierający alfa-terpinol jako główny składnik:
3805 10- Terpentyny balsamiczne, ekstrakcyjne lub siarczanowe:
3805 10 10 0- - Terpentyna balsamiczna
ex3805 10 10 0Olejek terpentynowy1500 kg
3805 20 00 0- Olejek sosnowy200 kg
38063806Kalafonia i kwasy żywiczne oraz ich pochodne; spirytus kalafoniowy
i olejki kalafoniowe; żywice ciekłe:
3806 10- Kalafonia i kwasy żywiczne:
3806 10 90 0- - Pozostała
ex3806 10 900Kalafonia50 kg
38083808Środki owadobójcze, gryzoniobójcze, grzybobójcze, chwastobójcze,
opóźniające kiełkowanie, regulatory wzrostu roślin, środki odkażające i
podobne produkty w postaciach lub opakowaniach przeznaczonych do sprzedaży
detalicznej, lub w postaci preparatów i artykułów (np. taśm nasyconych
siarką, knotów i świec oraz lepów na muchy):
3808 10- Środki owadobójcze (insektycydy):
3808 10 10 0- - Na bazie perytroidów
ex3808 10 10 0Amitraz100 kg
ex3808 10 10 0Mavrik1000 kg
ex3808 10 10 0Mitac 20 EC500 kg
ex3808 10 10 0Permethrin1050 kg
3808 40- Środki odkażające:
3808 40 10 0- - Na bazie czwartorzędowych soli amoniowych
ex3808 40 10 0Płyn PC6500 kg
ex3808 40 10 0Tegodor 73100 kg
3808 40 90 0- - Pozostałe
ex3808 40 90 0Oxyfume 200030000 kg
ex3808 40 90 0Steretox24000 kg
38093809Środki wykańczalnicze, nośniki barwników przyśpieszające
barwienie, utrwalacze barwników i inne preparaty (np. klejonki i zaprawy)
w rodzaju stosowanych w przemysłach włókienniczym, papierniczym, skórzanym
i podobnych, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
- Pozostałe:
3809 91 00 0- - W rodzaju stosowanych w przemyśle włókienniczym lub
przemysłach podobnych
ex3809 91 00 0Belsoft20000 kg
38123812Gotowe przyśpieszacze wulkanizacji; złożone plastyfikatory do gumy
(kauczuku) lub tworzyw sztucznych, gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; środki przeciwutleniające oraz inne związki stabilizujące do
gumy i tworzyw sztucznych:
3812 10 00 0- Przygotowane przyspieszacze wulkanizacji
ex3812 10 00 0Perkacit ZDEC1150 kg
3812 30- Preparaty przeciwutleniające oraz inne związki stabilizujące do
kauczuku i tworzyw sztucznych:
3812 30 20 0- - Środki przeciwutleniające
ex3812 30 20 0Agerite - Starite2000 kg
ex3812 30 20 0Irgastab CH552000 kg
ex3812 30 20 0Santowar A2000 kg
ex3812 30 20 0Vulkanox2800 kg
3812 30 80 0- - Pozostałe
ex3812 30 80 0Adwastab TM 181 FS30000 kg
ex3812 30 80 0Irgastab A-7010000 kg
ex3812 30 80 0Irgastab CZ-1120000 kg
38143814 00Organiczne złożone rozpuszczalniki i rozcieńczalniki, gdzie
indziej nie wymienione ani nie włączone; gotowe zmywacze farb i lakierów:
3814 00 90 0- Pozostałe
ex3814 00 90 0Rozcieńczalniki10800 kg
38153815Inicjatory reakcji, przyspieszacze reakcji oraz preparaty
katalityczne, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
- Katalizatory na nośniku:
3815 12 00 0- - Ze związkami metali szlachetnych i z metalami szlachetnymi
jako substancjami aktywnymi
ex3815 12 00 0Katalizator palladowy250 kg
ex3815 12 00 0Pallad na węglu31 kg
3815 19 00 0- - Pozostałe
ex3815 19 00 0Katalizator Huls120 kg
3815 90 00 0- - Pozostałe
ex3815 90 00 0Nikiel Raney'a520 kg
38213821 00 00 0Gotowe pożywki do hodowli mikroorganizmów
ex3821 00 00 0BHI34 kg
ex3821 00 00 0Emulsigen R500 kg
ex3821 00 00 0Koncentraty płynów do hodowli tkankowej2000 kg
38223822 00 00 0Odczynniki diagnostyczne lub laboratoryjne na podłożach
oraz dozowane odczynniki diagnostyczne lub laboratoryjne, na podłożach lub
nie, inne niż objęte pozycją nr 3002 lub 3006
ex3822 00 00 0Biogel P-6300 kg
ex3822 00 00 0Odczynnik Fischera hydranal10 kg
ex3822 00 00 0Papierki wskaźnikowe15000 kg
ex3822 00 00 0Reagent GLUPA8,96 kg
ex3822 00 00 0Reagent lipazy42,75 kg
ex3822 00 00 0Reagent PNP6,3 kg
ex3822 00 00 0Reagent ureazy52,2 kg
ex3822 00 00 0Reagent urikazy13,5 kg
ex3822 00 00 0Testy Endotoksin LAL300 kg
38233823Przemysłowe monokarboksylowe kwasy tłuszczowe: kwaśne oleje z
rafinacji; przemysłowe alkohole tłuszczowe:
- Przemysłowe monokarboksylowe kwasy tłuszczowe; kwaśne oleje z
rafinacji:
3823 12 00 0- - Kwas oleinowy4000 kg
38243824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne
i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z
mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone:
- Mieszaniny zawierające perchlorowcowane pochodne węglowodorów
acyklicznych zawierające dwa lub więcej różnych chlorowców:
3824 71 00 0- - Zawierające węglowodory acykliczne perchlorowcowane tylko
fluorem i chlorem
ex3824 71 00 0Freon 11/12500000 kg
ex3824 71 00 0Freon 11/12/114120000 kg
3824 90- Pozostałe:
3824 90 15 0- - Wymieniacze jonowe
ex3824 90 15 0Złoże chromatograficzne1690 kg
- Pozostałe:
3824 90 55 0- - - Mieszaniny mono-, di-, i triestrów glicerynowych kwasów
tłuszczowych (emulgatory tłuszczów)
ex3824 90 55 0Emulgator1000 kg
ex3824 90 55 0Palsgaard700 kg
ex3824 90 55 0Precirol700 kg
ex3824 90 55 0Tegin1500 kg
3824 90 60 0- - - Produkty i preparaty do użytku farmaceutycznego lub
chirurgicznego
ex3824 90 60 0Euceryna1000 kg
ex3824 90 60 0Ludipress70300 kg
ex3824 90 60 0Opadry Enteric9000 kg
3824 90 90 0- - - Pozostałe
ex3824 90 90 0Loxiol G-1020000 kg
ex3824 90 90 0Loxiol G-403040 kg
ex3824 90 90 0Loxiol G-70S10000 kg
ex3824 90 90 0Securon 54025000 kg
ex3824 90 90 0Witepsol (Estaram)545500 kg
39013901Polimery etylenu, w formach podstawowych:
3901 10- Polietylen o gęstości poniżej 0,94:
3901 10 90 0- - Pozostałe1963000 kg
39023902Polimery propylenu lub innych alkenów w formach podstawowych:
3902 10 00 0- Polipropylen530000 kg
39033903Polimery styrenu, w formach podstawowych:
3903 90 00 0- Pozostałe334000 kg
39043904Polimery chlorku winylu lub innych chlorowcowanych alkenów, w
formach podstawowych:
- Pozostały polichlorek winylu:
3904 21 00 0- - Nieuplastyczniony1706000 kg
3904 22 00 0- - Uplastyczniony510000 kg
3904 30 00 0- Kopolimer chlorku winylu z octanem winylu150000 kg
39053905Polimery octanu winylu lub innych estrów winylowych, w formach
podstawowych; inne polimery winylowe w formach podstawowych:
- Pozostałe:
3905 99 00 0- - Pozostałe
ex3905 99 00 0Jodopoliwinylopirolidon13500 kg
ex3905 99 00 0Poliwinylopirolidon111130 kg
39063906Polimery akrylowe w formach podstawowych:
3906 10 00 0- Polimetakrylan metylu50504kg
3906 90 00 0- Pozostałe
ex3906 90 00 0Carbopol9600 kg
ex3906 90 00 0Carbopol 9341800 kg
ex3906 90 00 0Carbopol 940400 kg
ex3906 90 00 0Eudragit35350 kg
ex3906 90 00 0Kwas poliakrylowy450 kg
ex3906 90 00 0Latex (LL 960, LL 990)15000 kg
ex3906 90 00 0Polimer żywicy akrylowej90000 kg
ex3906 90 00 0Superabsorbent609240 kg
ex3906 90 00 0Vestiform R-31520000 kg
39073907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach
podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne
poliestry, w formach podstawowych:
3907 20- Pozostałe polietery:
- - Alkohole polieterowe:
- - - Glikole polietylenowe:
3907 20 12 0- - - - Do wytwarzania wyrobów farmaceutycznych
ex3907 20 12 0Cetomakrogol1000 kg
ex3907 20 12 0Glikol polietylenowy34500 kg
- - - Pozostałe:
3907 20 29 0- - - - Pozostałe
ex3907 20 20Polidokanol1000 kg
3907 20 90 0- - Pozostałe
ex3907 20 90 0Kopolimer blokowy tlenków etylenu i propylenu70000 kg
ex3907 20 90 0Polieter Pebax 2533SA01600 kg
3907 30 00 0Żywice epoksydowe5500 kg
39083908Poliamidy w formach podstawowych:
3908 10 00 0- Poliamid-6, -11, -12, -6,6, -6,9, 6,10 lub -6,12
ex3908 10 00 0Poliamidy Rilsan2000 kg
3908 90 00 0- Pozostałe
ex3908 90 00 0Poliamidy Pebaks 4033 SA 01600 kg
39093909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach
podstawowych:
3909 30 00 0- Pozostałe żywice aminowe
ex3909 30 00 0Żywica nylonowa100 kg
3909 40 00 0Żywice fenolowe
ex3909 40 00 0Resin SP-1045400 kg
3909 50 00 0- Poliuretany5000 kg
39113911Żywice naftowe, żywice kumaronowo-indenowe, politerpeny,
polisiarczki, polisulfony i inne produkty wymienione w uwadze 3 do tego
działu, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, w formach
podstawowych:
3911 10 00 0- Żywice naftowe, żywice kumaronowe, indenowe lub
kumaronowo-indenowe i politerpeny
ex3911 10 00 0Żywice180000 kg
3911 90- Pozostałe:
3911 90 10 0- - Produkty polimeryzacji kondensacyjnej lub z
przegrupowaniem, nawet zmodyfikowane chemicznie
ex3911 90 10 0Ultrason S1000 kg
3911 90 90 0- - Pozostałe
ex3911 90 90 0Synthalen470 kg
39123912Celuloza i jej pochodne chemiczne, gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone, w formach podstawowych:
- Octany celulozy:
3912 11 00 0- - Nieuplastycznione2000 kg
3912 20- Azotany celulozy (łącznie z kolodiami):
- - Nieuplastycznione:
3912 20 11 0- - - Kolodia i celloidyn
ex3912 20 11 0Kolodium 4%1100 kg
- Etery celulozy:
3912 31 00 0- - Karboksymetyloceluloza i jej sole29680 kg
3912 39- Pozostałe:
3912 39 10 0- - - Etyloceluloza12270 kg
3912 90- Pozostałe:
3912 90 10 0- - Estry celulozy
ex3912 90 10 0Octanoftalan celulozy3000 kg
ex3912 90 10 0Vitacel56000 kg
ex3912 90 10 0Ftalan acetylocelulozy9550 kg
3912 90 90 0- - Pozostałe
ex3912 90 90 0Celuloza mikrokrystaliczna192650 kg
39133913Polimery naturalne (np. kwas alginowy) i zmodyfikowane polimery
naturalne utwardzone (np. utwardzone białka, pochodne chemiczne kauczuku
naturalnego), gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, w formach
podstawowych:
3913 10 00 0 - Kwas alginowy, jego sole i estry
ex3913 10 00 0Kwas alginowy18020 kg
39143914 00 00 0Wymieniacze jonów oparte na polimerach z pozycji nr 3901
do 3913, w formach podstawowych
ex3914 00 00 0Amberlit IRA 41020500 kg
ex3914 00 00 0Amberlit IRC-76600 kg
ex3914 00 00 0Sephadeks75 kg
39173917Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie (np. złącza, kolanka,
kołnierze) z tworzyw sztucznych:
- Rury, przewody i węże, sztywne:
3917 29- - Z pozostałych tworzyw sztucznych:
- - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar przekroju
poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej:
3917 29 19 0- - - - Pozostałe
ex3917 29 19 0Wąż silikonowy150 kg
39193919Samoprzylepne płyty, arkusze, błony, folie, taśmy, pasy i inne
płaskie kształty, z tworzyw sztucznych, nawet w rolkach:
3919 10- W rolkach o szerokości nie przekraczającej 20 cm:
- - Taśmy, pokryte warstwą niezwulkanizowanego kauczuku naturalnego lub
syntetycznego:
3919 10 11 0- - - Z plastyfikowanego polichlorku winylu lub z
polietylenu45000 kg
3919 10 15 0- - - Z polipropylenu91225 kg
3919 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3919 90 90 0- - - Pozostałe
ex3919 90 90 0Folia20000 kg
ex3919 90 90 0Taśma60341 kg
39203920Pozostałe płyty, arkusze, błony, folie i pasy, z tworzyw
sztucznych niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na
podłożu ani nie połączonych podobnie z innym materiałem:
3920 10- Z polimerów etylenu:
- - O grubości nie przekraczającej 0,125 mm:
- - - Z polietylenu o gęstości:
3920 10 22 0- - - - Poniżej 0,94731046 kg
3920 10 28 0- - - - 0,94 lub większej700000 kg
3920 10 40 0- - - Pozostałe6000 kg
3920 20- Z polimerów propylenu:
- - O grubości nie przekraczającej 0,10 mm:
3920 20 21 0- - - Zorientowane dwuosiowo10000 kg
3920 20 29 0- - - Pozostałe10000 kg
- - O grubości powyżej 0,10 mm:
3920 20 90 0- - - Pozostałe10000 kg
- Z polimerów chlorku winylu:
3920 41- - Sztywne:
- - - Nieuplastycznione, o grubości:
3920 41 11 0- - - - Nie przekraczającej 1 mm1856650 kg
- - - Uplastycznione, o grubości:
3920 41 91 0- - - - Nie przekraczającej 1 mm156000 kg
3920 42- - Giętkie:
- - - Nieuplastycznione, o grubości:
3920 42 11 0- - - - Nie przekraczającej 1 mm25000 kg
- Z celulozy lub jej chemicznych pochodnych:,
3920 71- - Z celulozy regenerowanej:
- - - Arkusze, błony lub taśmy, nawet zwinięte, o grubości poniżej 0,75
mm:
3920 71 11 0- - - - Nie drukowane23040 kg
3920 71 90 0- - - Pozostałe2700 kg
- Z pozostałych tworzyw sztucznych:
3920 99- - Z pozostałych tworzyw sztucznych:
3920 99 90 0- - - Pozostałe
ex3920 99 90 0Folia30000 kg
39213921Pozostałe płyty, arkusze, błony, folie, pasy i taśmy z tworzyw
sztucznych:
- Komórkowe:
3921 12 00 0- - Z polimerów chlorku winylu164000 kg
3921 14 00 0- - Z celulozy regenerowanej2000 kg
3921 19- - Z pozostałych tworzyw sztucznych:
3921 19 90 0- - - Pozostałe300 kg
3921 90- Pozostałe:
- - Z produktów polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem, nawet
zmodyfikowanych chemicznie:
- - - Z poliestrów:
3921 90 19 0- - - - Pozostałe15000 kg
3921 90 60 0- - Z produktów polimeryzacji addycyjnej100000 kg
3921 90 90 0- - Pozostałe
ex3921 90 90 0Folia467368 kg
ex3921 90 90 0Laminat27000 kg
39233923Artykuły do transportu i pakowania towarów, z tworzyw sztucznych;
korki, pokrywki, kapsle i pozostałe zamknięcia, z tworzyw sztucznych:
3923 10 00 0- Pudełka, skrzynki, klatki i podobne artykuły
ex3923 10 00 0Pojemniki farmaceutyczne30000 kg
ex3923 10 00 0Pudełka plastikowe z nakrętkami300 kg
- Worki, torby (łącznie ze stożkami):
3923 21 00 0- - Z polimerów etylenu
ex3923 21 00 0Torby440840 kg
ex3923 21 00 0Woreczki87000 kg
3923 30- Balony, butelki, kolby i artykuły podobne:
3923 30 10 0- - O pojemności nie przekraczającej dwóch litrów24607 kg
3923 30 90 0- - O pojemności powyżej dwa litry200000 szt
3923 50- Korki, przykrywki, kapsle i inne zamknięcia:
3923 50 90 0- - Pozostałe
ex3923 50 90 0Nakrętki200000 szt
ex3923 50 90 0Wieczka5000000 szt
3923 90- Pozostałe:,
3923 90 90 0- - Pozostałe
ex3923 90 90 0Fiolki500000 szt
ex3923 90 90 0Formy czopkowe2800 kg
39263926Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z innych
materiałów objętych pozycjami od 3901 do 3914:
3926 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3926 90 99 0- - - - Pozostałe
ex3926 90 99 0Aplikatory6000 kg
ex3926 90 99 0Kieliszki587 kg
ex3926 90 99 0Kroplomierz200000 szt
ex3926 90 99 0Łyżeczki5000000 szt
ex3926 90 99 0Pojemniki farmaceutyczne300000 szt
40014001Kauczuk naturalny, balata, gutaperka, guayule, chicle i podobne
żywice naturalne, w formach podstawowych lub w płytach, arkuszach lub
taśmach:
4001 10 00 0- Naturalny lateks kauczukowy, nawet wstępnie wulkanizowany
ex4001 10 00 0Mleczko kauczukowe395000 kg
ex4001 10 00 0Naturalny lateks kauczukowy15000 kg
- Kauczuk naturalny w innych formach:
4001 29- - Pozostały:
4001 29 10 0- - - Krepa
ex4001 29 10 0Kauczuk naturalny70000 kg
40074007 00 00 0Wulkanizowana nić kauczukowa i sznurek
ex4007 00 00 0Wulkanizowana nić kauczukowa58100 kg
40164016Pozostałe artykuły z kauczuku wulkanizowanego:
- Pozostałe:
4016 93- - Uszczelki, podkładki i inne uszczelnienia:
4016 93 90 0- - - Pozostałe
ex4016 93 90 0Tłoczki gumowe2750 kg
ex4016 93 90 0Uszczelki1700 kg
4016 99- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - Pozostałe:
4016 99 88 0- - - - - - Pozostałe:
ex4016 99 88 0Korki2107625 kg
48024802Nie powlekany papier i karton, stosowany do pisania, druku i
innych celów graficznych oraz materiał na karty dziurkowane i papier na
taśmy dziurkowane w zwojach lub w arkuszach, z wyjątkiem papieru z pozycji
nr 4801 lub 4803; czerpany papier i karton:
4802 60- Pozostałe papiery i karton, w których powyżej 10% masy całkowitej
zawartości włókien składa się z włókien otrzymanych w procesie
mechanicznym:
- - Pozostałe:
4802 60 99 0- - - W arkuszach800000 kg
48034803 00Papier do produkcji papieru toaletowego lub chusteczek
higienicznych, ręczników lub pieluszek oraz podobny papier stosowany do
celów gospodarczych lub sanitarnych, wata celulozowa i wstęgi z włókien
celulozowych nawet krepowane, marszczone, tłoczone, perforowane, barwione
powierzchniowo, z powierzchnią dekorowaną lub z nadrukiem, w zwojach lub
arkuszach:
- Papier krepowy, wstęgi włókien celulozowych w pasmach o masie
jednostkowej:
4803 00 31 0- - Nie większej niż 25 g/m2
ex4803 00 31 0Wstęgi włókien celulozowych100000 kg
ex4803 00 31 0Papier krepowy381614 kg
4803 00 39 0- - Powyżej 25 g/m2200000 kg
ex4803 00 90 0- Pozostałe320000 kg
48044804Nie powlekany papier i karton siarczanowy, w zwojach lub
arkuszach, z wyjątkiem objętych pozycjami nr 4802 lub 4803:
- Pozostałe papiery i kartony siarczanowe o masie jednostkowej 150 g/m2
lub mniejszej:
4804 39- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - W których nie mniej niż 80% masy całkowitej zawartości włókien
składa się z włókien drzew iglastych otrzymywanych w procesie chemicznym
przy użyciu siarczanu lub sody:
4804 39 51 0- - - - - Bielone jednorodnie w masie20000 kg
4804 39 90 0- - - - Pozostałe12000 kg
48054805Pozostałe, nie powlekany papier i tektura, w zwojach lub
arkuszach, nie podlegające dalszej obróbce zgodnie z opisem w Uwadze 2 do
niniejszego Działu
- Papier i karton wielowarstwowy:
4805 29- - Pozostałe:
4805 29 90 0- - - Pozostałe
ex4805 29 90 0Papier12000 kg
4805 30- Siarczynowy papier pakowy:
4805 30 90 0- - O masie jednostkowej 30 g/m2 lub większej45000 kg
4805 80- Pozostałe papiery i kartony o masie jednostkowej 225 g/m2 lub
powyżej:
4805 80 90 0- - Pozostałe50000 kg
48084808Papier i tektura, falista (nawet z wklejonymi płaskimi arkuszami),
krepowane, marszczone, tłoczone lub perforowane, w zwojach lub arkuszach,
inne niż papier opisany w pozycji nr 4803:
4808 30 00 0- Pozostałe papiery siarczynowe, krepowane lub marszczone,
nawet tłoczone lub perforowane
ex4808 30 00 0Papier30000 kg
48104810Papier i karton powlekany jedno- lub obustronnie glinką kaolinową
lub innymi substancjami nieorganicznymi, ze spoiwem lub bez spoiwa oraz
bez innej powłoki, nawet barwione powierzchniowo, dekorowane na
powierzchni lub z nadrukiem, w zwojach lub arkuszach:
- Pozostałe papiery i kartony:
4810 91- - Wielowarstwowe:
4810 91 90 0- - - Pozostałe2500000 kg
48114811Papier, tektura, wata celulozowa i wstęgi z włókien celulozowych,
powlekane, impregnowane, pokrywane, barwione powierzchniowo, ozdobione lub
drukowane powierzchniowo, w zwojach lub arkuszach, inne niż towary objęte
pozycjami nr 4803, 4809 lub 4810
- Papier i tektura powlekane, impregnowane lub powlekane tworzywami
sztucznymi (z wyłączeniem powleczonych klejami):
4811 39 00 0- - Pozostałe
ex4811 39 00 0Papier437000 kg
ex4811 39 00 0Taśma50000 kg
4811 90Pozostałe papiery, tektura, wata celulozowa oraz wstęgi z włókien
celulozowych:
4811 90 90 0- - Pozostałe
ex4811 90 90 0Papier393071 kg
48124812 00 00 0Bloki i płyty filtracyjne z masy papierniczej
ex4812 00 00 0Płyty filtracyjne38100 kg
48184818Papier toaletowy, wata celulozowa lub wstęgi z włókien
celulozowych, używane w celach gospodarczych i sanitarnych, w zwojach o
szerokości nie przekraczającej 36 cm lub cięte do tej postaci, chusteczki
do nosa, chusteczki kosmetyczne, ręczniki, obrusy, serwety, serwetki,
pieluszki dla niemowląt, tampony, podpaski higieniczne, prześcieradła i
podobne wyroby do użytku domowego, sanitarnego lub szpitalnego, odzież i
dodatki do odzieży z masy papierniczej, papieru, waty celulozowej lub
wstęg z włókien celulozowych:
4818 20- Chusteczki do nosa, chusteczki higieniczne lub kosmetyczne i
ręczniki:
- - Ręczniki:
4818 20 91 0- - - W zwojach50000 kg
4818 90- Pozostałe:
4818 90 90 0- - Pozostałe310000 kg
48194819Kartony, pudła, pudełka, torby i inne pojemniki opakowaniowe z
papieru, tektury, waty celulozowej lub wstęg włókien celulozowych,
segregatory, pudełka na listy i podobne wyroby z papieru lub tektury
stosowane w biurach, sklepach itp.:
4819 10 00 0- Kartony, pudła i pudełka z falistego papieru i tektury
Ex4819 10 00 0Kartony1710000 kg
4819 20- Składane kartony, pudła i pudełka nie z falistego papieru lub
tektury:
4819 20 10 0- - O masie jednostkowej papieru lub tektury poniżej 600 g/m2
Ex4819 20 10 0Składane pudełka z kartonu300000 kg
4819 40 00 0- Pozostałe worki i torby łącznie z rożkami
ex4819 40 00 0Torby2239 kg
48214821Etykiety wszelkich rodzajów z papieru i kartonu, nawet drukowane:
4821 10- Drukowane:
4821 10 10 0- - Samoprzylepne15000 kg
48224822Szpule, cewki, cewki przędzalnicze i podobne nośniki z masy
papierniczej, papieru lub tektury (nawet perforowane, utwardzane):
4822 90 00 0- Pozostałe
ex4822 90 00 0Cewki papierowe20000 kg
48234823Pozostały papier, tektura, wata celulozowa i wstęgi włókien
celulozowych, pocięte do wymiaru lub kształtu; inne wyroby z masy
papierniczej, papieru, kartonu, waty celulozowej lub wstęg włókien
celulozowych:
- Papier podgumowany lub z naniesioną warstwą kleju, w postaci pasków lub
zwojów:
4823 11- - Samoprzylepny:
- - - O szerokości nie przekraczającej 10 cm, powleczone kauczukiem
naturalnym lub syntetycznym:
4823 11 19 0- - - - Samoprzylepny z obu stron
ex4823 11 19 0Przylepce23779 kg
4823 11 90 0- - - Pozostałe21000 kg
4823 20 00 0- Papier i tektura, filtracyjne116933 kg
4823 90- Pozostałe:,
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
4823 90 50 0- - - - Przycięte do rozmiaru lub kształtu
ex4823 90 50 0Koperta Dexon kod 5108815000 kg
ex4823 90 50 0Papier742448 kg
4823 90 90 0- - - - Pozostałe25020 kg
52015201 00Bawełna, z wyjątkiem zgrzeblonej lub czesanej:
5201 00 90 0- Pozostała1200000 kg
52035203 00 00 0Bawełna zgrzeblona lub czesana60000 kg
52055205Przędza bawełniana (z wyłączeniem nici do szycia) zawierająca w
masie 85% lub więcej bawełny, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej:
- Przędza pojedyncza z włókien nie czesanych:
5205 14 00 0- - O masie jednostkowej poniżej 192,31 decyteksa, lecz nie
mniejszej niż 125 decyteksów (o numerze metrycznym powyżej 52, lecz nie
przekraczającym 80)700000 kg
- Przędza nitkowana lub nitkowana wielokrotnie, z włókien nie czesanych:
5205 32 00 0- - O masie jednostkowej przędzy pojedynczej poniżej 714,29
decyteksa, lecz nie mniejszej niż 232,56 decyteksa (o numerze metrycznym
powyżej 14, lecz nie przekraczającym 43, dla przędzy pojedynczej)2000 kg
52085208Tkaniny bawełniane, zawierające w masie 85% lub więcej bawełny, o
masie jednostkowej nie przekraczającej 200 g/m2:
- Nie bielone:
5208 11- - O splocie płóciennym, o masie jednostkowej nie przekraczającej
100 g/m2:
5208 11 10 0- - -Tkaniny do wyrobu bandaży, opatrunków i gazy
medycznej15000000 m
55035503Syntetyczne włókna cięte, nie zgrzeblone, nie czesane, ani nie
przerobione w inny sposób do przędzenia:
5503 40 00 0- Z polipropylenu200000 kg
55045504Przetworzone włókna cięte, nie zgrzeblone, nie czesane, ani w inny
sposób nie przerobione do przędzenia:
5504 10 00 0- Z jedwabiu wiskozowego
ex5504 10 00 0Textra sanitarna1310000 kg
55095509Przędza (z wyłączeniem nici do szycia) z syntetycznych włókien
ciętych, nie przeznaczona do sprzedaży detalicznej:
- Zawierająca w masie 85% lub więcej włókien ciętych z nylonu lub innych
poliamidów:
5509 11 00 0- - Przędza pojedyncza
ex5509 11 00 0Przędza z kwasu poliglikolowego1800 kg
56035603Włókniny nawet impregnowane, powlekane, pokrywane lub laminowane:
- Z włókien chemicznych:
5603 11- - O masie jednostkowej nie większej niż 25 g/m2:
5603 11 90 0- - - Pozostałe822440 kg
5603 12- - O masie jednostkowej powyżej 25g/m2 ale nie większej niż
70g/m2:
5603 12 90 0- - - Pozostałe375000 kg
56045604Nić gumowa lub sznurek pokryty materiałem włókienniczym; przędza
włókiennicza oraz taśma i podobne materiały z pozycji nr 5404 lub 5405,
impregnowane, powlekane, pokryte lub otulane gumą, lub tworzywem
sztucznym:
5604 10 00 0- Nić gumowa lub szpagat pokryty materiałem włókienniczym
ex5604 10 00 0Nici gumowe3000 kg
59115911Tkaniny i wyroby z materiałów włókienniczych do zastosowań
technicznych, wyszczególnione w uwadze 7 do niniejszego działu:
5911 20 000- Gaza młynarska, nawet konfekcjonowana690 kg
- Tkanina i filc, bez końca lub zaopatrzone w urządzenia spinające,
stosowane w maszynach papierniczych lub podobnych (np. do pulpy lub masy
azbestowo-cementowej):
5911 32 ,- - O masie jednostkowej 650 g/m2 lub większej:
5911 32 10 0- - - Z jedwabiu lub włókien chemicznych62 kg
5911 90- Pozostałe:
5911 90 90 0- - Pozostałe1000 kg
68046804Kamienie młyńskie, kamienie szlifierskie, ściernice itp., bez
opraw do szlifowania, ostrzenia, polerowania, obciągania lub cięcia,
osełki do ręcznego ostrzenia i polerowania oraz ich części, z kamienia
naturalnego, ze spiekanych materiałów ściernych naturalnych lub
sztucznych, lub z ceramiki, nawet z częściami z innych materiałów:
- Pozostałe kamienie młyńskie, kamienie szlifierskie, ściernice, itp.:
6804 22- - Scalone z innych materiałów ściernych lub z ceramiki:
- - - Ze sztucznych materiałów ściernych ze spoiwem:
- - - - Z żywic syntetycznych lub sztucznych:
6804 22 12 0- - - - - Nie wzmocnione1400 szt
70027002Szkło w postaci kulek (z wyjątkiem mikrokulek z pozycji nr 7018),
prętów lub rur, nie obrobione:
- Rury:
7002 32 00 0- - Z innego szkła o współczynniku rozszerzalności liniowej
5x10E-6/K, w zakresie temperatury od 0oC do 300oC651200 kg
70107010Balony, butle, butelki, słoje, dzbany, fiolki, ampułki i inne
pojemniki ze szkła, w rodzaju używanych do transportu lub pakowania
towarów; słoje szklane na przetwory; korki, przykrywki i inne zamknięcia
szklane:
7010 10 00 0- Ampułki7000 kg
- Pozostałe o pojemności:
7010 93- - Powyżej 0,15l ale nie przekraczającej 0,33 litra:
- - - Pozostałe:
7010 93 70 0- - - - Do produktów farmaceutycznych
ex7010 93 70 0Butelki5400000 szt
7010 94- - Nie przekraczającej 0,15 litra:
- - - Pozostałe:
- - - - Do produktów farmaceutycznych o pojemności:
7010 94 19 0- - - - - Nie przekraczające 0,055 litra
ex7010 94 79 Butelki2300000 szt
ex7010 94 79 0Fiolki52400000 szt
70177017Szklane wyroby laboratoryjne, higieniczne lub farmaceutyczne,
nawet skalowane lub kalibrowane:
7017 90 00 0- Pozostałe
ex7017 90 00 0Butelki800000 kg
72207220Wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej, o szerokości
mniejszej niż 600 mm:
7220 20- Nie obrobione więcej oprócz walcowania na zimno:
- - O szerokości nie przekraczającej 500 mm:
- - - O grubości nie przekraczającej 0,35 mm, zawierające:
7220 20 91 0- - - - W masie 2,5% lub więcej niklu
ex7220 20 91 0Taśma stalowa zimnowalcowana40 kg
ex7220 20 91 0Wyroby walcowane płaskie95000 kg
72237223 00Drut ze stali nierdzewnej:
- Zawierający w masie 2,5% lub więcej niklu:
7223 00 19 0- - Pozostały2250 kg
72287228Pozostałe sztaby i pręty z innej stali stopowej; kątowniki,
kształtowniki i profile z innej stali stopowej; sztaby i pręty drążone ze
stali stopowej lub niestopowej, nadające się do celów wiertniczych:
7228 10- Sztaby i pręty ze stali szybkotnącej:
- - Pozostałe:
7228 10 90 0- - - Pozostałe3000 kg
73107310Cysterny, beczki, bębny, puszki, skrzynki i podobne pojemniki na
dowolny materiał (inny niż sprężony lub skroplony gaz), ze stali, o
pojemności nie przekraczającej 300 litrów, nawet pokrywane lub izolowane
cieplnie, lecz nie wyposażone w urządzenia mechaniczne lub termiczne:
- O pojemności poniżej 50l :
7310 21- - Puszki, które mają być zamykane przez lutowanie lub obciskanie:
- - - Pozostałe, o grubości ścianki:
7310 21 91 0- - - - Poniżej 0,5 mm4500000 szt
74067406Proszki i płatki miedzi:
7406 10 00 0- Proszki o strukturze innej niż płytkowa500 kg
76057605Drut aluminiowy:
- Z aluminium niestopowego:
7605 29 00 0- - Pozostały2000 kg
76077607Folia aluminiowa (nawet zadrukowana, łączona z papierem, kartonem,
z tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożowym) o grubości
(bez podłoża) nie przekraczającej 0,2 mm:
- Bez podłoża:
7607 19- - Pozostała:
7607 19 10 0- - - O grubości poniżej 0,021 mm524200 kg
- - - O grubości nie mniejszej niż 0,021 mm, ale nie przekraczającej 0,2
mm:
7607 19 91 0- - - - Samoprzylepna4000 kg
7607 20- Na podłożu:
7607 20 10 0- - O grubości (bez podłoża) poniżej 0,021 mm214000 kg
- - O grubości (bez podłoża) nie mniejszej niż 0,021 mm, ale nie
przekraczającej 0,2 mm:
7607 20 99 0- - - Pozostała304000 kg
76127612Beczki, bębny, puszki, skrzynki i podobne pojemniki z aluminium
(także sztywne i składane pojemniki rurowe), na dowolny materiał (inny niż
sprężony lub skroplony gaz), o pojemności nie przekraczającej 300 litrów,
nawet pokrywane lub izolowane cieplnie, lecz nie wyposażone w urządzenia
mechaniczne lub termiczne:
7612 90- Pozostałe:
- - Pozostałe, o pojemności:
7612 90 98 0- - - Poniżej 50 litrów
ex7612 90 98 0Puszki aluminiowe60000 kg
76167616Pozostałe artykuły z aluminium:
- Pozostałe:
7616 99- - Pozostałe:
7616 99 90 0- - - Pozostałe
ex7616 99 90 0Krążki aluminiowe258200 kg
79037903Pył cynkowy, proszki i płatki cynku:
7903 10 00 0Pył cynkowy450 kg
81068106 00Bizmut i wyroby z bizmutu, nawet odpady i złom:
8106 00 10 0- Bizmut nie obrobiony; odpady i złom; proszki6000 kg
83098309Korki, pokrywki i wieczka (także korki z główką, zakrętki i korki
ułatwiające nalewanie), kapsle do butelek, korki gwintowane, pokrywki na
korki, plomby i inne akcesoria do opakowań, z metali nieszlachetnych:
8309 90- Pozostałe:
8309 90 10 0- - Kapsle z ołowiu; kapsle z aluminium o średnicy
przekraczającej 21 mm2500 kg
8309 90 90 0- - Pozostałe15100 kg
84138413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe;
podnośniki do cieczy:
8413 20- Pompy ręczne, inne niż z podpozycji nr 8413 11 lub 8413 19:
8413 20 90 0- - Pozostałe
ex8413 20 90 0Pompka z aplikatorem do dozowania leków2500000 szt.
84218421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do
filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów:
- Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy:
8421 21- - Do filtrowania lub oczyszczania wody:
8421 21 90 0- - - Pozostałe220 szt
- Części:
8421 99 00 0- - Pozostałe
ex8421 99 00 0Mieszki filtracyjne125 kg
ex8421 99 00 0Wkłady filtracyjne45810 kg
84248424Urządzenia mechaniczne (obsługiwane ręcznie lub inaczej) do
rozrzucania, rozpraszania lub rozpylania cieczy lub proszków; gaśnice
napełnione lub nie napełnione; pistolety natryskowe i podobne urządzenia;
maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne maszyny
wytwarzające strumień czynnika roboczego:
- Pozostałe urządzenia:
8424 89- - Pozostałe:
8424 89 80 0- - - Pozostałe
ex8424 89 80 0Aplikatory2000000 szt
ex8424 89 80 0Zawory aerozolowe140520 kg
8424 90 00 0- Części
ex8424 90 00 0Części do zaworów aerozolowych38150 kg
90189018Narzędzia i przyrządy lekarskie, chirurgiczne, stomatologiczne lub
weterynaryjne, w tym także aparaty scyntygraficzne i inne elektromedyczne
oraz przyrządy do badania wzroku:
- Strzykawki, igły, cewniki, kaniule itp.:
9018 31- - Strzykawki nawet z igłami:
9018 31 90 0- - - Pozostałe
ex9018 31 90 0Wstrzykiwacze15000 szt
9018 32- - Metalowe igły do zastrzyków oraz igły chirurgiczne:
9018 32 10 0- - - Metalowe igły do zastrzyków25000000 szt
9018 32 90 0- - - Igły chirurgiczne4650000 szt
9018 39 00 0- - Pozostałe
ex9018 39 00 0Igły do biopsji10000 szt
ex9018 39 00 0Kaniula6000000 szt
ex9018 39 00 0Prowadnik stalowy40000 szt
ex9018 39 00 0Prowadnik stalowy teflonowany80000 szt
ex9018 39 00 0Zestawy do embolizacji tętniaków1000 szt
9018 90- Pozostałe narzędzia i przyrządy:
9018 90 30 0- - Urządzenia do dializy (sztuczne nerki, dializatory)
ex9018 90 30 0Detale z tworzyw sztucznych na przyłącza do
hemodializy28000000 szt
9018 90 50 0- - Aparatura do transfuzji
ex9018 90 50 0Detale z tworzyw sztucznych do transfuzji53000000 szt
ex9018 90 50 0Filtr antyleukocytarny BPF 430000 szt
ex9018 90 50 0Filtr ECP 384030000 szt
96029602 00 00 0Obrobione materiały rzeźbiarskie roślinne lub mineralne
oraz wyroby z takich materiałów; formowane lub rzeźbione wyroby z wosku,
stearyny, gum i żywic naturalnych lub mas modelarskich, oraz inne artykuły
formowane lub rzeźbione, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone;
obrobiona, nieutwardzona żelatyna (oprócz żelatyny z pozycji nr 3503) oraz
artykuły z nieutwardzonej żelatyny
ex9602 00 00 0Kapsułki żelatynowe178200 kg
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 27 lutego 1996 r.
w sprawie szczegółowych warunków i trybu rozliczeń z bankami z tytułu
przejściowego wykupienia ze środków budżetu państwa odsetek od kredytów
mieszkaniowych.
(Dz. U. Nr 27, poz. 119)
Na podstawie art. 9 ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w
spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii
gwarancyjnych oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 32)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy
państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom
wypłaconych premii gwarancyjnych oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r.
Nr 5, poz. 32),
2) kredycie - rozumie się przez to kredyt, o którym mowa w art. 1 ust. 2 i art.
12 ustawy,
3) spłacie kredytu - rozumie się przez to spłatę kredytu wraz ze
skapitalizowanymi odsetkami oraz odsetkami przejściowo wykupionymi ze środków
budżetu państwa, wraz z ich oprocentowaniem,
4) gospodarstwie domowym kredytobiorcy - rozumie się przez to gospodarstwo
prowadzone przez osoby stale tam zamieszkujące, bez względu na stopień
pokrewieństwa i fakt, czy wspólnie, czy oddzielnie się utrzymują,
5) udokumentowaniu dochodu gospodarstwa domowego - rozumie się przez to, z
zastrzeżeniem ust. 2, podpisanie przez kredytobiorcę oświadczenia o dochodach
jego gospodarstwa domowego, ustalonych zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy,
zawierającego oświadczenie o znajomości odpowiedzialności karnej z art. 247 § 1
Kodeksu karnego.
2. Kredytobiorca jest obowiązany, na żądanie banku lub spółdzielni
mieszkaniowej, przedstawić zaświadczenie właściwego miejscowo urzędu skarbowego
o wysokości dochodów uzyskanych przez członków gospodarstwa domowego
kredytobiorcy.
§ 2. 1. Przejściowe wykupienie ze środków budżetu państwa należności banków z
tytułu nie spłaconych przez kredytobiorcę odsetek od kredytów, o których mowa w
art. 7 ustawy, zaciągniętych przez spółdzielnie mieszkaniowe, następuje, z
zastrzeżeniem ust. 3, jeżeli kredytobiorca spłaca kredyt w kwocie nie niższej za
jeden miesiąc od iloczynu powierzchni użytkowej lokali obciążonych kredytem oraz
normatywu spłaty za 1 m2 powierzchni użytkowej, określonego zgodnie z art. 7
ust. 2 ustawy.
2. Członek spółdzielni zajmujący lokal obciążony kredytem, o którym mowa w ust.
1, jest zobowiązany do wnoszenia, na poczet spłaty kredytu w części
przypadającej na zajmowany przez niego lokal, wpłat w kwocie nie niższej za
jeden miesiąc od iloczynu powierzchni użytkowej tego lokalu oraz normatywu
spłaty za 1 m2 powierzchni użytkowej, o którym mowa w ust. 1.
3. Przejściowym wykupieniem ze środków budżetu państwa należności banków z
tytułu nie spłaconych przez kredytobiorcę odsetek od kredytów, o których mowa w
ust. 1, może być objęta część należności z tego tytułu, dotycząca członków
spółdzielni spłacających kredyt w wysokości określonej w ust. 2, pod warunkiem
prowadzenia przez spółdzielnię analitycznej ewidencji zadłużenia z tytułu
kredytu w części przypadającej na zajmowane przez nich lokale oraz umożliwienia
bankowi kontroli tej ewidencji.
4. Przejściowe wykupienie ze środków budżetu państwa należności banków z tytułu
nie spłaconych przez kredytobiorcę odsetek od kredytów, o których mowa w art. 7
ustawy, zaciągniętych przez osoby fizyczne, następuje, jeżeli kredytobiorca
spłaca kredyt w kwocie nie niższej za jeden miesiąc od iloczynu powierzchni
użytkowej lokalu obciążonego kredytem oraz normatywu spłaty za 1 m2 powierzchni
użytkowej, określonego zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy.
§ 3. 1. Z budżetu państwa przekazywane są bankom środki z tytułu przejściowego
wykupienia nie spłaconych przez kredytobiorców odsetek od kredytów, o których
mowa w § 2, jeżeli oprocentowanie kredytu nie przekracza stopy oprocentowania
kredytu lombardowego ustalanej przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego,
powiększonej o 3,5 punktu procentowego.
2. Przejściowemu wykupieniu ze środków budżetu państwa podlega ta część
naliczonych przez bank odsetek, której nie pokrywają spłaty wnoszone przez
kredytobiorców w kwocie określonej zgodnie z § 2:
1) w wysokości 100% należności banku - z tytułu odsetek od kredytów na
inwestycje rozliczone,
2) w wysokości 10% należności banku - z tytułu odsetek od kredytów na inwestycje
w trakcie realizacji.
3. Środki wpłacone przez kredytobiorcę na poczet spłaty kredytu bank będzie
zaliczał, z zastrzeżeniem § 5, na spłatę w następującej kolejności:
1) raty kapitałowej,
2) odsetek naliczonych za dany kwartał oraz zadłużenia z tytułu przejściowego
wykupienia odsetek, proporcjonalnie do stanów zadłużenia z tytułu kredytu wraz
ze skapitalizowanymi odsetkami oraz z tytułu przejściowego wykupienia odsetek,
na koniec poprzedniego kwartału.
4. Środki zaliczone przez bank na spłatę zadłużenia z tytułu przejściowego
wykupienia odsetek w pierwszej kolejności pomniejszają zadłużenie odpowiadające
kwocie przejściowo wykupionych odsetek, a następnie zadłużenie z tytułu
oprocentowania tych odsetek.
5. Zasady i tryb rozliczeń z bankami z tytułu przejściowego wykupienia odsetek
określają umowy zawarte przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa
oraz Ministra Finansów z bankami kredytującymi budownictwo mieszkaniowe.
§ 4. 1. Przejściowe wykupienie ze środków budżetu państwa należności banku z
tytułu nie spłaconych przez kredytobiorcę odsetek od zaciągniętych przez osoby
fizyczne kredytów, o których mowa w art. 8 ustawy następuje, jeżeli
kredytobiorca spłaca kredyt w kwocie nie niższej za jeden miesiąc niż 25%
udokumentowanych miesięcznych dochodów jego gospodarstwa domowego.
2. Z budżetu państwa przekazywane są bankom środki z tytułu przejściowego
wykupienia nie spłaconych przez kredytobiorców odsetek od kredytów, o których
mowa w ust. 1, jeżeli oprocentowanie kredytu nie przekracza stopy procentowej
kredytu lombardowego ustalanej przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego,
powiększonej o 3,5 punktu procentowego.
3. Przejściowemu wykupieniu ze środków budżetu państwa podlega ta część
naliczonych przez bank odsetek, której nie pokrywają spłaty wnoszone przez
kredytobiorcę w kwocie określonej w ust. 1.
4. Środki wpłacone przez kredytobiorcę na poczet spłaty kredytu bank będzie
przeznaczał, z zastrzeżeniem § 5, na spłatę w następującej kolejności:
1) odsetek naliczonych za dany kwartał,
2) zadłużenia z tytułu kredytu wraz ze skapitalizowanymi odsetkami oraz
zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek, proporcjonalnie do stanów
zadłużenia na koniec poprzedniego kwartału, z zachowaniem zasady określonej w §
3 ust. 4.
5. Zasady i tryb rozliczeń z bankami z tytułu przejściowego wykupienia odsetek
określają umowy zawarte przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa
oraz Ministra Finansów z bankami kredytującymi budownictwo mieszkaniowe.
§ 5. Jeżeli kredytobiorca w okresie spłaty kredytu wnosi wpłaty przekraczające
miesięczny poziom określony w § 2 i 4, bank zalicza dodatkowe wpłaty w pierwszej
kolejności na spłatę kredytu.
§ 6. 1. Jeżeli po dniu wejścia w życie rozporządzenia przeciętny miesięczny
dochód gospodarstwa domowego kredytobiorcy w przeliczeniu na członka
gospodarstwa domowego w kwartale poprzednim spadnie poniżej 75% najniższej
emerytury, na wniosek kredytobiorcy bank zawiesza spłatę kredytu na okres nie
dłuższy niż 4 kwartały.
2. Na wniosek kredytobiorcy, o którym mowa w ust. 1, okres zawieszenia spłaty
może być przedłużony o nie więcej niż 4 kwartały, pod warunkiem że kredytobiorca
wnosi na poczet spłaty kredytu środki w wysokości 50% należnej kwoty spłaty.
3. W okresie zawieszenia spłaty, o którym mowa w ust.1 i 2:
1) należności banku z tytułu odsetek podlegają przejściowemu wykupieniu ze
środków budżetu państwa,
2) nie dokonuje się oprocentowania odsetek przejściowo wykupionych ze środków
budżetu państwa,
3) kredytobiorca jest zobowiązany do dokumentowania co kwartał dochodów swojego
gospodarstwa domowego z poprzedniego kwartału.
4. Uprawnienie do zawieszenia spłaty na warunkach określonych w ust. 1, 2 i 3
przysługuje kredytobiorcy łącznie nie dłużej niż przez 8 kwartałów, bez względu
na liczbę i czas trwania przerw w korzystaniu z tego uprawnienia.
5. Spółdzielnia mieszkaniowa zawiadamia każdorazowo właściwy urząd skarbowy o
zawieszeniu spłaty kredytu.
§ 7. Jeżeli mieszkanie w budynku wielorodzinnym lub domu jednorodzinnym uzyskuje
osoba otrzymująca premię gwarancyjną od wkładu zgromadzonego na książeczce
mieszkaniowej, przejściowe wykupienie ze środków budżetu państwa odsetek od
kredytu następuje pod warunkiem przeznaczenia całości wkładu zgromadzonego na
książeczce wraz z odsetkami i premią gwarancyjną na pokrycie wkładu
mieszkaniowego lub zaliczki na wkład budowlany, a następnie na spłatę, w
następującej kolejności:
1) kredytu w części przypadającej na dany lokal lub dom jednorodzinny,
2) zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek, z zachowaniem zasady
określonej w § 3 ust. 4.
§ 8. 1. Nie spłacone przez kredytobiorcę i podlegające przejściowemu wykupieniu
ze środków budżetu państwa odsetki za dany kwartał stanowią zadłużenie
kredytobiorcy z tego tytułu od dnia otrzymania przez bank środków z budżetu
państwa na ten cel. Jeżeli kredyt został zaciągnięty przez spółdzielnię
mieszkaniową, bank niezwłocznie informuje ją o dacie i kwocie przejściowo
wykupionych odsetek.
2. Odsetki przejściowo wykupione ze środków budżetu państwa są oprocentowywane
kwartalnie stopą równą stopie oprocentowania kredytu lombardowego, ustalanej
przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego.
3. Kwoty naliczanego, zgodnie z ust. 2, oprocentowania za poszczególne kwartały
danego roku są ewidencjonowane na odrębnym koncie w ostatnim dniu kwartału, za
który zostały naliczone.
4. Kwoty oprocentowania, o których mowa w ust. 3, są dopisywane, z zastrzeżeniem
ust. 5, do stanu zadłużenia kredytobiorcy z tytułu przejściowego wykupienia
odsetek w ostatnim dniu roku.
5. Przepisu ust. 4 nie stosuje się w wypadku, o którym mowa w art.10 ust. 3
ustawy. W tym wypadku do ustalenia stanu zadłużenia z tytułu przejściowego
wykupienia odsetek na koniec danego roku przyjmuje się stan tego zadłużenia na
koniec roku poprzedniego, powiększony o nominalną kwotę odsetek przejściowo
wykupionych w danym roku i pomniejszony o dokonane w danym roku spłaty
zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek oraz umorzenia tego
zadłużenia dokonane na podstawie odrębnych przepisów.
6. Jeżeli kredyt został zaciągnięty przez spółdzielnię mieszkaniową,
spółdzielnia, w terminie do dnia 28 grudnia każdego roku, przedstawia bankowi -
sporządzoną odrębnie dla każdego rachunku kredytowego, według wzoru stanowiącego
załącznik do rozporządzenia - informację o wysokości zadłużenia z tytułu kredytu
wraz ze skapitalizowanymi odsetkami oraz zadłużenia z tytułu przejściowego
wykupienia odsetek i ich oprocentowania, z podziałem na:
1) zadłużenie, które było w danym roku spłacane systematycznie i terminowo,
2) pozostałą część zadłużenia.
7. Stan zadłużenia na dzień 31 grudnia każdego roku wykazany w informacji, o
której mowa w ust. 6, podlega uzgodnieniu z bankiem.
8. Bank powiadamia kredytobiorców o stanie zadłużenia z tytułu przejściowego
wykupienia odsetek od kredytu na koniec poprzedniego roku, z podziałem na
zadłużenie z tytułu przejściowego wykupienia odsetek oraz zadłużenie z tytułu
oprocentowania tych odsetek, w terminie do:
1) dnia 15 stycznia każdego roku - w wypadku kredytów, o których mowa w § 2,
2) końca lutego każdego roku - w wypadku kredytów, o których mowa w § 4.
§ 9. Przepisy § 3 ust. 5, § 5 oraz § 8 ust. 2-7 i ust. 8 pkt 1 rozporządzenia
stosuje się odpowiednio do kredytów spłacanych w wysokości określonej w art. 11
ust. 1 ustawy.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 lutego 1996 r. (poz. 119)
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 27 lutego 1996 r.
w sprawie szczegółowych warunków i trybu stosowania oraz sposobu rozliczania
umorzeń zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia ze środków budżetu państwa
odsetek od kredytów mieszkaniowych.
(Dz. U. Nr 27, poz. 120)
Na podstawie art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa
w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych
premii gwarancyjnych oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz.
32) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy
państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom
wypłaconych premii gwarancyjnych oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r.
Nr 5, poz. 32),
2) kredycie - rozumie się przez to kredyt, o którym mowa w art. 1 ust. 2 ustawy,
3) umorzeniu - rozumie się przez to umorzenie, na warunkach określonych w art.
10 ust. 1 ustawy, zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia ze środków
budżetu państwa odsetek od kredytu.
§ 2. 1. Jeżeli kredyt został zaciągnięty przez spółdzielnię mieszkaniową,
umorzenie następuje pod warunkiem prowadzenia przez spółdzielnię analitycznej
ewidencji zadłużenia z tytułu kredytu, wraz z odsetkami, w części przypadającej
na lokale zajmowane przez poszczególnych członków, oraz umożliwienia bankowi
kontroli tej ewidencji.
2. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna odzwierciedlać co najmniej:
1) przypadający na każdy lokal stan zadłużenia z tytułu:
a) kredytu wraz ze skapitalizowanymi odsetkami,
b) przejściowego wykupienia odsetek od kredytu, z podziałem na zadłużenie z
tytułu przejściowego wykupienia odsetek oraz zadłużenie z tytułu oprocentowania
tych odsetek,
2) wysokość wniesionej przez członka części wkładu budowlanego lub wysokość
wkładu mieszkaniowego członka, ustaloną według zasad określonych w ustawie z
dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 1995 r. Nr 54, poz. 288
i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 32),
3) nominalną kwotę umorzenia kredytu dokonanego przy ostatecznym rozliczeniu
kosztów budowy,
4) wysokość dokonanych umorzeń, z podziałem na umorzenie zadłużenia z tytułu
przejściowego wykupienia odsetek oraz zadłużenia z tytułu oprocentowania tych
odsetek,
5) wysokość należności z tytułu obciążających członka miesięcznych spłat
kredytu, wyliczoną zgodnie z art. 7 ust. 1 oraz art. 11 ust. 1 ustawy, oraz
wysokość spłat wnoszonych przez członka.
3. Spółdzielnia jest zobowiązana udostępnić bankowi, na jego wniosek, pełną
dokumentację dotyczącą rozliczeń z tytułu spłaty kredytu.
§ 3. 1. Wniosek o dokonanie umorzenia kredytobiorca składa w banku, który
udzielił kredytu. Wniosek musi być złożony na piśmie.
2. Jeżeli kredyt został zaciągnięty przez spółdzielnię mieszkaniową, członkowie
spółdzielni, którym przysługuje umorzenie zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3, 4 i 5
ustawy, składają wnioski w spółdzielni, a spółdzielnia jest zobowiązana złożyć w
banku w imieniu tych członków wniosek, sporządzony według wzoru stanowiącego
załącznik nr 1 do rozporządzenia, odrębnie dla każdego rachunku kredytowego w
banku.
3. Złożenie przez spółdzielnię wniosku, o którym mowa w ust. 2, o dokonanie
umorzenia na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, nie wymaga wniosku
członka spółdzielni.
4. Kredytobiorca składa wniosek o dokonanie umorzenia na podstawie:
1) art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 kwietnia 1996 r. do dnia
wniesienia, zgodnie z umową kredytową, następnej raty kredytu, z zastrzeżeniem
ust. 5,
2) art. 10 ust. 1 pkt 2-5 ustawy - w terminie, w którym nastąpiło zdarzenie
uprawniające do umorzenia, z zastrzeżeniem ust. 6.
5. Jeżeli wniosek o dokonanie umorzenia na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy
zostanie złożony po terminie określonym w ust. 4 pkt 1, bank dokona umorzenia,
na dzień złożenia wniosku, w wysokości nadwyżki, o której mowa w art. 10 ust. 1
pkt 1 ustawy, obliczonej na dzień 31 marca 1996 r.
6. Jeżeli kredyt został zaciągnięty przez osobę fizyczną, kredytobiorca może
złożyć jednorazowo wniosek o dokonywanie umorzenia na podstawie art. 10 ust. 1
pkt 4 ustawy w całym okresie spłaty kredytu, z tym że umorzenie jest dokonywane
w terminie, o którym mowa w ust. 8 pkt 3.
7. Bank rozpatruje wniosek o dokonanie umorzenia w terminie do 14 dni od dnia
jego złożenia. W razie stwierdzenia nieprawidłowości we wniosku, bank
niezwłocznie zawiadamia o tym wnioskodawcę.
8. Bank umarza zadłużenie w wysokości ustalonej, zgodnie z art. 10 ust. 1
ustawy, na dzień:
1) 31 marca 1996 r. - w wypadku określonym w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy, z
zastrzeżeniem ust. 5,
2) powiadomienia banku przez spółdzielnię mieszkaniową o ustaniu członkostwa - w
wypadku określonym w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy,
3) w którym wpłata w wymaganej wysokości wpłynęła na rachunek kredytobiorcy w
banku - w wypadku określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3, 4 i 5 ustawy.
9. Bank zawiadamia kredytobiorcę o dokonaniu umorzenia, podając datę jego
dokonania oraz wysokość umorzonych kwot zadłużenia, z podziałem na umorzenie
zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek oraz zadłużenia z tytułu
oprocentowania tych odsetek.
10. Na podstawie zawiadomienia, o którym mowa w ust. 9, spółdzielnia
mieszkaniowa dokonuje zmian w analitycznej ewidencji zadłużenia, o której mowa w
§ 2 ust. 1, i uzgadnia stan zadłużenia z bankiem.
11. Spółdzielnia mieszkaniowa jest zobowiązana niezwłocznie poinformować
członków o dokonanych umorzeniach.
§ 4. Umorzeniu podlega w pierwszej kolejności zadłużenie z tytułu przejściowego
wykupienia odsetek od kredytu, a następnie zadłużenie z tytułu oprocentowania
tych odsetek.
§ 5. Bank, w terminie ustalonym na podstawie odrębnych przepisów do
przedstawienia kwartalnego rozliczenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek
od kredytów mieszkaniowych, składa do Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i
Budownictwa rozliczenie umorzeń zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia
odsetek od kredytów mieszkaniowych za dany kwartał, według wzoru stanowiącego
załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 lutego 1996 r. (poz.120)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 27 lutego 1996 r.
w sprawie warunków objęcia pomocą państwa spłaty niektórych kredytów
mieszkaniowych zaciągniętych do dnia 31 marca 1996 r.
(Dz. U. Nr 27, poz. 121)
Na podstawie art. 12 ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w
spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii
gwarancyjnych oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 32)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie dotyczy kredytów mieszkaniowych zaciągniętych do dnia 31
marca 1996 r. na:
1) sfinansowanie inwestycji mieszkaniowej rozpoczętej przed dniem 31 grudnia
1994 r., jeżeli kredyt został udzielony po dniu wejścia w życie rozporządzenia,
2) budownictwo wielorodzinne w tej części, w jakiej kredyty te nie zostały
rozliczone przez jednorazową spłatę lub zaciągnięcie indywidualnych kredytów
długoterminowych przez użytkowników mieszkań z powodu braku możliwości
zasiedlenia wybudowanych mieszkań przez okres nie krótszy niż 3 miesiące przed
dniem wejścia w życie ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w
spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii
gwarancyjnych oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 32),
zwanej dalej "ustawą".
§ 2. Spłata kredytów, o których mowa w § 1, następuje na zasadach określonych w
art. 7 ustawy, jeżeli:
1) kredyt jest udzielony do wysokości 80% kosztów budowy mieszkań, z wyłączeniem
odsetek za zwłokę w spełnieniu świadczenia pieniężnego przez inwestora, jednak w
kwocie nie przekraczającej iloczynu powierzchni użytkowej i 150% wskaźnika
przeliczeniowego 1 m2 powierzchni użytkowej ostatnio ogłoszonego przez wojewodę
na podstawie odrębnych przepisów, a ustalony w umowie kredytowej okres spłaty
kredytu nie przekracza 40 lat,
2) użytkownicy mieszkań wniosą początkowy wkład własny w wysokości co najmniej
20% kosztów budowy mieszkań,
3) stan zaawansowania poszczególnych budynków realizowanych w ramach inwestycji,
o której mowa w § 1 pkt 1, w dniu wejścia w życie ustawy wynosił co najmniej 40%
stanu surowego zamkniętego, a umowa kredytowa przewiduje zakończenie inwestycji
i rozliczenie kredytu z bankiem nie później niż do dnia 30 września 1997 r.
§ 3. Pomoc państwa w spłacie kredytów, o których mowa w § 1, w formach i na
zasadach określonych dla kredytów, o których mowa w art. 7 ustawy, jest
udzielana na wniosek kredytobiorcy złożony w banku, który udzielił kredytu, po
stwierdzeniu spełnienia przez kredytobiorcę warunków określonych w § 2.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 1 marca 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu działania, składu osobowego, trybu
powoływania oraz organizacji podatkowych komisji odwoławczych.
(Dz. U. Nr 27, poz. 122)
Na podstawie art. 176 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania
administracyjnego (Dz. U. z 1980 r. Nr 9, poz. 26 i Nr 27, poz. 111, z 1982 r.
Nr 7, poz. 55 i Nr 45, poz. 289, z 1983 r. Nr 41, poz. 185, z 1984 r. Nr 34,
poz. 183, z 1986 r. Nr 47, poz. 228, z 1987 r. Nr 21, poz. 123 i Nr 33, poz.
186, z 1989 r. Nr 20, poz. 107, z 1990 r. Nr 34, poz. 201, z 1991 r. Nr 100,
poz. 442 i Nr 119, poz. 513, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 oraz z 1995 r. Nr 1,
poz. 1 i Nr 74, poz. 368) zarządza się, co następuje:
§ 1. W § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 września 1982 r. w sprawie
zakresu działania, składu osobowego, trybu powoływania oraz organizacji
podatkowych komisji odwoławczych (Dz. U. Nr 30, poz. 212, z 1983 r. Nr 4, poz.
30, z 1992 r. i z 1994 r. Nr 132, poz. 674) wprowadza się następujące zmiany:
1) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Członków komisji powołuje izba skarbowa w liczbie zapewniającej sprawność
działania komisji.";
2) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Kandydatów na członków komisji mogą przedstawić organizacje samorządu
społeczno-zawodowego podatników oraz sejmik samorządowy.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 21 lutego 1996 r.
w sprawie zakresu i trybu uzgodnień planów budowy, przebudowy lub rozbudowy
sieci telekomunikacyjnych.
(Dz. U. Nr 27, poz. 123)
Na podstawie art. 10 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności
(Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje:
§ 1. Operator sieci telekomunikacyjnej obowiązany jest uzgadniać z Ministrem
łączności plany budowy, przebudowy lub rozbudowy, zwane dalej "planami":
1) sieci telekomunikacyjnych użytku publicznego, w których świadczone są usługi
telekomunikacyjne obejmujące usługi telefoniczne, jeżeli:
a) zakres budowy, przebudowy lub rozbudowy sieci telekomunikacyjnych obejmuje
obszar przekraczający granice okręgu telefonicznego, określone w planie
numeracji krajowej dla sieci telefonicznych użytku publicznego,
b) zakres budowy, przebudowy lub rozbudowy sieci telekomunikacyjnych dotyczy
zmiany istniejących granic sieci miejscowej lub utworzenia nowego obszaru sieci
miejscowej,
c) budowa, przebudowa lub rozbudowa sieci telekomunikacyjnych obejmuje zmianę
układu sieci lub warunków współpracy istniejącej sieci użytku publicznego,
d) w wyniku budowy, przebudowy lub rozbudowy sieci telekomunikacyjnych nastąpi
zmiana istniejącej numeracji dla liczby abonentów większej niż 100,
2) sieci telekomunikacyjnych użytku publicznego, w których świadczone są usługi
telekomunikacyjne nie obejmujące usług telefonicznych,
3) sieci telegraficznych, jeżeli zmianie podlega typ i lokalizacja centrali
telegraficznej oraz gdy budowana jest nowa centrala,
4) sieci telekomunikacyjnych wewnętrznych i wydzielonych, jeżeli zakres budowy,
przebudowy lub rozbudowy obejmuje budowę linii telekomunikacyjnej
przekraczającej granicę administracyjną miejscowości.
§ 2. Budowa, przebudowa lub rozbudowa sieci telekomunikacyjnych, realizowana w
ramach zezwoleń udzielonych przez Państwową Agencję Radiokomunikacyjną, podlega
uprzednim szczegółowym uzgodnieniom z tą Agencją. Przepis § 6 ust. 2 stosuje się
odpowiednio.
§ 3. 1. Przedstawiane do uzgodnienia plany powinny zawierać następujące dane:
1) zakres rzeczowy oraz obszar planowanej inwestycji,
2) sposoby powiązania sieci z siecią telekomunikacyjną użytku publicznego,
uzgodnione z zainteresowanymi operatorami sieci,
3) charakterystykę techniczno-eksploatacyjną inwestycji, a w szczególności:
a) typ, rodzaj oraz podstawowe parametry techniczne urządzenia lub systemu
telekomunikacyjnego,
b) rodzaje linii telekomunikacyjnych,
c) system nadzoru i utrzymania,
d) zakres numeracji,
e) zakres częstotliwości oraz liczbę planowanych do wykorzystania kanałów,
4) datę rozpoczęcia i zakończenia inwestycji.
2. W przypadku gdy wybór przez operatora urządzeń lub systemów
telekomunikacyjnych, będących przedmiotem uzgodnienia, następuje w drodze
przetargu, dane wymienione w ust. 1 pkt 3 lit. a) - c) należy przedstawić do
uzgodnienia po przeprowadzeniu przetargu.
3. Operator sieci telekomunikacyjnej przedstawia do uzgodnienia plany w dwóch
egzemplarzach.
§ 4. Do wniosku o uzgodnienie planu operator jest zobowiązany dołączyć opinię
uprawnionego podmiotu, o której mowa w art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 23 listopada
1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564). Opinia powinna
zawierać:
1) ocenę wniosku o uzgodnienie planu ze względu na jego zgodność z wymaganiami,
o których mowa w § 1 i § 3,
2) ocenę planu ze względu na zgodność z warunkami określonymi w zezwoleniu oraz
przepisami wykonawczymi do ustawy o łączności.
§ 5. Uzgodnienie lub odmowa uzgodnienia planu następuje w drodze decyzji
administracyjnej.
§ 6. 1. Minister Łączności, oceniając prawidłowość proponowanych rozwiązań
technicznych, może wystąpić o dokonanie przez operatora sieci telekomunikacyjnej
zmiany lub uzupełnienia projektu planu.
2. Minister Łączności może zwrócić się do operatora sieci telekomunikacyjnej o
udzielenie dodatkowych wyjaśnień dotyczących planowanej inwestycji.
§ 7. 1. Zmiana uzgodnionego planu wymaga ponownego uzgodnienia z Ministrem
Łączności, które następuje w drodze odrębnej decyzji administracyjnej.
2. Minister Łączności stwierdza wygaśnięcie decyzji uzgadniającej w przypadku
realizacji inwestycji niezgodnie z zatwierdzonym planem.
§ 8. Traci moc rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 27 września 1991 r. w
sprawie zakresu i trybu uzgodnień planów przebudowy lub rozbudowy sieci
telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr 88, poz. 402).
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Łączności: A. Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 15 marca 1996 r.
w sprawie wprowadzenia i odwołania czasu letniego w roku 1996 i 1997.
(Dz. U. Nr 31, poz. 136)
Na podstawie art. 2 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o czasie letnim (Dz. U. Nr
29, poz. 128) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Czas letni wprowadza się:
1) w 1996 r. - dnia 31 marca,
2) w 1997 r. - dnia 30 marca
o godzinie 2 minut 00 czasu środkowoeuropejskiego (o godzinie 1 minut 00 czasu
Greenwich Mean Time).
2. Wprowadzenie czasu letniego polega na zmianie wskazań zegarów z godziny 2
minut 00 na godzinę 3 minut 00, która będzie godziną początkową czasu letniego
(wschodnioeuropejskiego).
§ 2. 1. Czas letni odwołuje się:
1) w 1996 r. - dnia 27 października,
2) w 1997 r. - dnia 26 października
o godzinie 3 minut 00 czasu wschodnioeuropejskiego (o godzinie 1 minut 00 czasu
Greenwich Mean Time).
2. Odwołanie czasu letniego polega na zmianie wskazań zegarów z godziny 3 minut
00 na godzinę 2 minut 00, która będzie godziną początkową czasu
środkowoeuropejskiego (godziną 1 minut 00 czasu Greenwich Mean Time).
3. Czas od godziny 2 minut 00 do godziny 3 minut 00 czasu środkowoeuropejskiego
będzie się oznaczać dodatkową literą "a" (godzina 2a minut 01, aż do godziny 3a
minut 00), po czym nastąpi godzina 3 minut 01 czasu środkowoeuropejskiego.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 12 marca 1996 r.
w sprawie zasad wynagradzania Rzecznika Ubezpieczonych oraz pracowników Biura
Rzecznika Ubezpieczonych.
(Dz. U. Nr 31, poz. 137)
Na podstawie art. 82c ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności
ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie stosuje się do:
1) Rzecznika Ubezpieczonych,
2) pracowników zatrudnionych w Biurze Rzecznika Ubezpieczonych.
§ 2. Ustala się:
1) tabelę stanowisk i kwalifikacji pracowników Biura Rzecznika Ubezpieczonych,
stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia,
2) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia Rzecznika Ubezpieczonych i
pracowników Biura Rzecznika Ubezpieczonych, stanowiącą załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 3. Ustala się wynagrodzenie Rzecznika Ubezpieczonych w ramach stawki
określonej w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
§ 4. Rzecznik tworzy fundusz nagród, z przeznaczeniem na nagrody za szczególne
osiągnięcia w pracy zawodowej, w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia, do
wysokości 10% planowanych wynagrodzeń osobowych. Fundusz pozostaje w dyspozycji
Rzecznika Ubezpieczonych.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: G. W. Kołodko
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 marca 1996 r. (poz.
137)
Załącznik nr 1
TABELA STANOWISK I KWALIFIKACJI PRACOWNIKÓW BIURA RZECZNIKA UBEZPIECZONYCH
Lp.StanowiskoWykształcenieLiczba lat pracy
1234
1Rzecznik Ubezpieczonychwyższe7
2Doradca Rzecznika Ubezpieczonychwyższe7
3Radca prawnywedług odrębnych przepisówwedług odrębnych przepisów
4Kierownik biura (zespołu)wyższe7
5Specjalistawyższe4
6Radcawyższe lub1
średnie4
7Starszy sekretarzwyższe lub-
średnie1
8Sekretarzśrednie1
Załącznik nr 2
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA
StanowiskoKwota w złotych
Rzecznik Ubezpieczonych3000-4000
Doradca Rzecznika Ubezpieczonych1500-2500
Radca prawny1200-2500
Kierownik biura (zespołu)1400-2000
Specjalista1200-1800
Radca1000-1500
Starszy sekretarz700-1200
Sekretarz500-1000
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 16 lutego 1996 r.
w sprawie szczegółowych zasad postępowania w zakresie korzystania ze środków
łączności przez przedstawicielstwa dyplomatyczne, misje i organizacje
międzynarodowe.
(Dz. U. Nr 31, poz. 138)
Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz.
U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady postępowania w zakresie
korzystania ze środków łączności przez przedstawicielstwa dyplomatyczne, urzędy
konsularne, misje specjalne oraz przedstawicielstwa organizacji międzynarodowych
korzystające z przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów i zwyczajów
międzynarodowych, mające siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w
związku z pełnionymi zadaniami, zwane dalej "podmiotami".
2. Rozporządzenie ma zastosowanie także do członków personelu podmiotów, o
których mowa w ust. 1, jak również innych osób zrównanych z nimi.
§ 2. 1. Na zakładanie i używanie urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych
wymagane jest zezwolenie Ministra Łączności, chyba że odpowiednie umowy
międzynarodowe ratyfikowane przez Rzeczpospolitą Polską stanowią inaczej lub
wymaga tego zasada wzajemności.
2. Zezwolenie wydaje się na pisemny wniosek podmiotu lub osoby, o których mowa w
§ 1, złożony do Ministra Łączności za pośrednictwem Protokołu Dyplomatycznego
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać:
1) adres miejsca zainstalowania urządzeń telekomunikacyjnych,
2) dane techniczne urządzeń i linii telekomunikacyjnych (typ, nazwa producenta,
liczba łączy i rodzaj współpracy z siecią telekomunikacyjną użytku publicznego,
zakres częstotliwości przesyłanych sygnałów w punktach styku z innymi sieciami,
szybkość transmisji sygnałów, system sygnalizacji),
3) datę zainstalowania i uruchomienia urządzeń telekomunikacyjnych,
4) okres, na jaki ma być wydane zezwolenie,
5) pisemną zgodę właściciela lub zarządcy obiektu budowlanego na zainstalowanie
urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych.
§ 3. 1. Ze względu na interes Państwa, w przypadkach określonych w ustawie o
łączności, Minister Łączności w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych
może odmówić wydania zezwolenia, a wcześniej udzielone może cofnąć.
2. Minister Łączności, w przypadku braku możliwości zapewnienia właściwej pracy
stacji radiowej określonej we wniosku lub też przewidywanej możliwości
wprowadzenia zakłóceń przez tę stację w pracy innych urządzeń, może nie wyrazić
zgody na lokalizację tej stacji lub ustalić inne parametry stacji niż wskazane
we wniosku.
§ 4. 1. Wniosek podmiotu i osoby, o których mowa w § 1, o wydanie zezwolenia na
zakładanie i używanie urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych służących do
łączności radiowej w systemie naziemnym lub satelitarnym, zwanych dalej
"stacjami radiowymi", złożony do Ministra Łączności za pośrednictwem Protokołu
Dyplomatycznego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, powinien zawierać:
1) adres miejsca zainstalowania stacji radiowej,
2) znak identyfikacyjny lub znak wywoławczy stacji radiowej,
3) godziny i czas pracy stacji radiowej,
4) współrzędne geograficzne i nazwy miejscowości, z którymi będzie utrzymywana
łączność radiowa,
5) moc wyjściową urządzenia nadawczego lub nadawczo-odbiorczego stacji radiowej,
6) częstotliwości nadawania i odbioru przez stację radiową,
7) rodzaj emisji,
8) dane techniczne anteny nadawczej i odbiorczej (zysk, polaryzacja, azymut
maksymalnego promieniowania, kąt elewacji, charakterystyka promieniowania
pionowa i pozioma, wysokość zawieszenia nad poziomem ziemi),
9) datę zainstalowania i uruchomienia stacji radiowej,
10) pisemną zgodę właściciela lub zarządcy obiektu budowlanego na zainstalowanie
stacji radiowej.
2. Wniosek dotyczący urządzeń stacji satelitarnych, oprócz danych określonych w
ust. 1, powinien zawierać dane wymagane w procesie koordynacji i notyfikacji
stacji radiowych w Biurze Radiokomunikacji Międzynarodowego Związku
Telekomunikacyjnego (UIT).
§ 5. Do wniosku, o którym mowa w § 2 ust. 3 i § 4, należy dołączyć wydane przez
Ministra Łączności świadectwa dopuszczenia do eksploatacji (świadectwo
homologacji) urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych.
§ 6. 1. Wniosek członka personelu podmiotu, o którym mowa w § 1 ust. 1, oraz
osoby wymienionej w § 1 ust. 2 o wydanie zezwolenia na zakładanie i używanie
amatorskiej stacji radiowej składa się do Państwowej Agencji
Radiokomunikacyjnej.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
1) imię i nazwisko, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, adres stałego
miejsca zamieszkania i numer paszportu,
2) dane techniczne amatorskiej stacji radiowej (typ, model, producent, rodzaj
urządzenia, moc wyjściowa urządzenia nadawczego, zakres częstotliwości, rodzaj
emisji, rodzaj anteny, wysokość zawieszenia anteny nad poziomem ziemi),
3) adres miejsca zainstalowania amatorskiej stacji radiowej oraz współrzędne
geograficzne tego miejsca,
4) pisemną zgodę właściciela lub zarządcy obiektu budowlanego na zainstalowanie
amatorskiej stacji radiowej.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć kopię uprawnienia
operatorskiego wydanego za granicą lub świadectwo radioamatorskie uzyskane po
zdaniu egzaminu przed właściwą polską komisją egzaminacyjną.
4. Zezwolenie na zakładanie i używanie amatorskiej stacji radiowej wydaje się na
czas określony, nie dłuższy niż czas akredytacji pobytu osób, o których mowa w §
1, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 7. 1. Każda zmiana danych określonych w wydanym zezwoleniu wymaga zgody organu
wydającego to zezwolenie.
2. W wypadku zmian systemowych wymagane jest złożenie nowego wniosku.
3. Po złożeniu wniosku o wydanie zezwolenia wnioskodawca nie może dokonywać w
nim zmian. Może natomiast wycofać wniosek i złożyć nowy.
§ 8. W razie stwierdzenia, że stacja radiowa powoduje zakłócenia w pracy innych
urządzeń, użytkownik tej stacji obowiązany jest do podjęcia właściwych działań w
celu usunięcia tych zakłóceń. Nieusunięcie zakłóceń w terminie wyznaczonym przez
Państwową Agencję Radiokomunikacyjną może spowodować cofnięcie zezwolenia.
§ 9. Za używanie urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych wymagających
zezwolenia oraz za używanie częstotliwości radiowych pobiera się opłaty na
zasadach ogólnych, chyba że jest to sprzeczne z zasadą wzajemności.
§ 10. Traci moc rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 30 września 1991 r. w
sprawie zasad korzystania ze środków łączności telekomunikacyjnej przez misje
zagraniczne i organizacje międzynarodowe (Dz. U. Nr 98, poz. 434).
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Łączności: A. Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 7 marca 1996 r.
w sprawie szczegółowych zasad i trybu sprzedaży osobnych kwater stałych.
(Dz. U. Nr 32, poz. 141)
Na podstawie art. 58 ust. 8 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu
Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433) zarządza się,
co następuje:
§ 1. Przepisy art. 57-59 ustawy, powołane w niniejszym rozporządzeniu bez
bliższego określenia, oznaczają przepisy ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o
zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433).
§ 2. 1. Przed ustaleniem wykazu, o którym mowa w art. 57 ust. 2 ustawy, dyrektor
oddziału rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, zwanej dalej "Agencją",
sporządza - na wniosek dyrektora oddziału terenowego Agencji, uzgodniony z
właściwym terytorialnie dowódcą garnizonu - zestawienie budynków przewidzianych
do wymienienia w tym wykazie.
2. Przy sporządzaniu zestawienia dyrektor oddziału rejonowego Agencji uwzględnia
budynki, w których istnieją wspólnoty mieszkaniowe przewidziane ustawą z dnia 24
czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr 85, poz. 388), a ponadto:
1) wyłączenia, o których mowa w art. 55 ust. 2 ustawy,
2) potrzeby jednostek wojskowych w danym garnizonie,
3) stan prawny nieruchomości,
4) ekonomiczne warunki utrzymania zasobu mieszkaniowego.
3. Zestawienie podaje się do wiadomości mieszkańców budynków wymienionych w tym
zestawieniu w sposób zwyczajowo przyjęty w danym garnizonie oraz wywiesza się w
siedzibie właściwego oddziału terenowego Agencji.
4. Osoby zainteresowane kupnem osobnej kwatery stałej zawiadamiają o tym na
piśmie dyrektora oddziału terenowego Agencji w terminie trzydziestu dni od dnia
podania zestawienia do wiadomości publicznej.
§ 3. 1. W zależności od zainteresowania mieszkańców kupnem osobnych kwater
stałych w budynkach wymienionych w zestawieniu dyrektor oddziału rejonowego
Agencji zleca:
1) przeprowadzenie geodezyjnego rozgraniczenia nieruchomości, jeżeli nie zostało
dokonane wcześniej,
2) wycenę wartości budynków (kwater) oraz gruntu, w trybie i na zasadach
obowiązujących przy sprzedaży lokali mieszkalnych Skarbu Państwa.
2. Od osób, które zawiadomiły o zamiarze kupna osobnej kwatery stałej, pobiera
się zaliczkę na pokrycie kosztów prac określonych w ust. 1, którą zalicza się na
poczet ceny sprzedaży. W wypadku odstąpienia od kupna osobnej kwatery stałej,
zaliczka podlega zwrotowi w jej nominalnej wysokości.
§ 4. 1. Po wykonaniu czynności, o których mowa w § 3 ust. 1, dyrektor oddziału
rejonowego Agencji ustala wykaz budynków, w których osobne kwatery stałe
przeznaczone są do sprzedaży.
2. Wykaz powinien zawierać elementy określone w art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 29
kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z
1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47,
poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84,
poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99,
poz. 486 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 33).
3. Wykaz podaje się do wiadomości mieszkańców budynków wymienionych w tym
wykazie w sposób zwyczajowo przyjęty w danym garnizonie oraz wywiesza się w
siedzibie właściwego oddziału terenowego Agencji.
4. Wykaz może być bieżąco uzupełniany, w trybie określonym w § 2 i 3 oraz ust.
1-3.
§ 5. Po otrzymaniu wniosku o kupno osobnej kwatery stałej dyrektor oddziału
rejonowego Agencji:
1) sporządza arkusz obliczeniowy sprzedaży kwatery,
2) spisuje z nabywcą kwatery protokół uzgodnień,
3) wypełnia arkusz informacyjny,
4) przekazuje do właściwego biura notarialnego, w terminie określonym w
protokole uzgodnień, dokumenty niezbędne do sporządzenia aktu notarialnego,
5) ustala termin sporządzenia aktu notarialnego,
6) zawiadamia, z trzydziestodniowym wyprzedzeniem, osoby zainteresowane o
terminie i miejscu sporządzenia aktu notarialnego.
§ 6. Akt notarialny sprzedaży osobnej kwatery stałej podpisuje w imieniu Agencji
jej pracownik posiadający stosowne pełnomocnictwo.
§ 7. Nabywca osobnej kwatery stałej sprzedawanej na raty wnosi pierwszą ratę,
nie mniejszą niż 20% ceny, o której mowa w art. 58 i 59 ustawy, najpóźniej w
dniu sporządzenia aktu notarialnego. Pierwszą ratę pomniejsza się o wysokość
zaliczki, o której mowa w § 3 ust. 2. Pozostałą kwotę nabywca wnosi na wskazane
konto bankowe, w równych ratach rocznych, przez okres nie dłuższy niż pięć lat,
z uwzględnieniem oprocentowania.
§ 8. Raty roczne, nie spłacone w terminie określonym w akcie notarialnym,
podlegają ściągnięciu wraz z odsetkami ustawowymi w trybie przepisów Kodeksu
postępowania cywilnego.
§ 9. Poza wniesieniem równowartości ceny osobnej kwatery stałej, nabywca ponosi
koszty opłaty notarialnej oraz założenia księgi wieczystej.
§ 10. W sprawach nie uregulowanych w rozporządzeniu stosuje się odpowiednie
przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu
nieruchomości (Dz. U. Nr 72, poz. 311, z 1994 r. Nr 44, poz. 173 i Nr 139, poz.
749 oraz z 1995 r. Nr 14, poz. 68).
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH
z dnia 12 lutego 1996 r.
w sprawie publikacji załączników do Porozumienia ustanawiającego Światową
Organizację Handlu (WTO).
(Dz. U. Nr 32, poz. 143)
Stosownie do oświadczenia rządowego z dnia 31 lipca 1995 r. w sprawie
ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Porozumienia ustanawiającego Światową
Organizację Handlu (WTO), sporządzonego w Marakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r.
(Dz. U. Nr 98, poz. 484), publikuje się niniejszym następujące porozumienia
będące załącznikami do powyższego Porozumienia (Dz. U. Nr 98, poz. 483):
- Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej,
- Porozumienie w sprawie reguł pochodzenia,
- Porozumienie w sprawie inspekcji przedwysyłkowej,
- Mechanizm przeglądu polityki handlowej.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
(Wyżej wymienione porozumienia stanowią odrębny załącznik do niniejszego numeru)
ZAŁĄCZNIKI DO POROZUMIENIA USTANAWIAJĄCEGO ŚWIATOWĄ ORGANIZACJĘ HANDLU (WTO)
sporządzonego w Marakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 98, poz.
483)
(Załącznik 1C - Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw własności
intelektualnej; załącznik 1A - Porozumienie w sprawie reguł pochodzenia;
załącznik 1A - Porozumienie w sprawie inspekcji przedwysyłkowej; załącznik 3 -
Mechanizm przeglądu polityki handlowej)
SPIS TREŚCI
Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej
Porozumienie w sprawie reguł pochodzenia
Porozumienie w sprawie inspekcji przedwysyłkowej
Mechanizm przeglądu polityki handlowej
POROZUMIENIE W SPRAWIE HANDLOWYCH ASPEKTÓW PRAW WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ
CZĘŚĆ I: Postanowienia ogólne i podstawowe zasady
CZĘŚĆ II: Standardy dotyczące dostępności, zakresu i korzystania z praw
własności intelektualnej
1. Prawa autorskie i pokrewne
2. Znaki towarowe
3. Oznaczenia geograficzne
4. Wzory przemysłowe
5. Patenty
6. Wzory masek (topografie) układów scalonych
7. Ochrona informacji nie ujawnionej
8. Kontrola praktyk antykonkurencyjnych w licencjach umownych
CZĘŚĆ III: Dochodzenie i egzekucja praw własności intelektualnej
1. Zobowiązania ogólne
2. Procedura cywilna i administracyjna oraz środki zaradcze
3. Środki tymczasowe
4. Wymagania specjalne odnoszące się do środków stosowanych przy kontroli
granicznej
5. Procedury karne
CZĘŚĆ IV: Nabycie i utrzymanie w mocy praw własności intelektualnej oraz
procedury sporne w zakresie tych praw
CZĘŚĆ V: Zapobieganie sporom i rozstrzyganie sporów
CZĘŚĆ VI: Postanowienia przejściowe
CZĘŚĆ VII: Postanowienia instytucjonalne; Postanowienia końcowe
POROZUMIENIE W SPRAWIE HANDLOWYCH ASPEKTÓW PRAW WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ
Członkowie,
Pragnąc ograniczyć wypaczenia i przeszkody w handlu międzynarodowym i biorąc pod
uwagę potrzebę promowania skutecznej i wystarczającej ochrony praw własności
intelektualnej oraz zapewnienia, że środki i procedury dochodzenia i egzekucji
praw własności intelektualnej nie staną się ograniczeniami dla handlu
prowadzonego w prawnie dozwolony sposób;
Uznając za niezbędne stworzenie w tym celu nowych zasad i rygorów dotyczących:
(a) stosowania podstawowych zasad GATT 1994 i odpowiednich porozumień
międzynarodowych oraz konwencji dotyczących własności intelektualnej;
(b) ustanowienia odpowiednich standardów i zasad dotyczących dostępności,
zakresu i korzystania z praw własności intelektualnej odnoszących się do handlu;
(c) ustanowienia skutecznych i właściwych środków dochodzenia i egzekwowania
praw odnoszących się do handlowych aspektów własności intelektualnej biorąc pod
uwagę różnice w krajowych systemach prawnych;
(d) ustanowienia skutecznych i szybkich procedur wielostronnego zapobiegania
sporom i rozstrzygania sporów między rządami; oraz
(e) postanowień przejściowych, których celem jest najpełniejszy udział w
rezultatach negocjacji;
Uznając potrzebę istnienia wielostronnych ram obejmujących zasady, reguły i
dyscypliny dotyczące międzynarodowego handlu towarami podrabianymi;
Uznając, że prawa własności intelektualnej są prawami prywatnymi;
Uznając leżące u podstaw polityki społecznej cele krajowych systemów ochrony
własności intelektualnej, włącznie z celami dotyczącymi rozwoju i technologii;
Uznając także szczególne potrzeby Członków - krajów najmniej rozwiniętych w
zakresie maksymalnej elastyczności we wdrażaniu w kraju ustaw i przepisów w celu
umożliwienia im stworzenia solidnej i trwałej bazy technologicznej;
Podkreślając wagę zmniejszenia napięć poprzez podjęcie silniejszych zobowiązań
dotyczących rozwiązywania sporów z zakresu spraw odnoszących się do handlowych
aspektów problemów własności intelektualnej poprzez zastosowanie procedur
wielostronnych;
Pragnąc ustanowić wzajemnie wspomagający się związek między WTO i Światową
Organizację Własności Intelektualnej (zwaną w niniejszym Porozumieniu WIPO) oraz
innymi odpowiednimi organizacjami międzynarodowymi;
Niniejszym uzgadniają, co następuje:
CZĘŚĆ I
Postanowienia ogólne i zasady podstawowe
Artykuł 1
Charakter i zakres zobowiązań
1. Członkowie wprowadzą w życie postanowienia niniejszego Porozumienia.
Członkowie mogą, lecz nie są zobowiązani, wprowadzić w swoim prawie szerszą
ochronę niż wymagana przez niniejsze Porozumienie, pod warunkiem że taka ochrona
nie będzie sprzeczna z postanowieniami niniejszego Porozumienia. Członkom
pozostawia się swobodę określenia właściwego sposobu wprowadzania w życie
postanowień niniejszego Porozumienia do ich systemów prawnych i praktyki.
2. Dla potrzeb niniejszego Porozumienia pojęcie "Własność intelektualna" odnosi
się do wszystkich kategorii własności intelektualnej, stanowiących przedmiot
uregulowań Sekcji 1-7 Części II.
3. Członkowie przyznają sposób traktowania, ustanowiony w niniejszym
Porozumieniu, wszystkim podmiotom innych Członków1. W odniesieniu do
odpowiednich praw własności intelektualnej, przez podmioty innych Członków
rozumie się osoby fizyczne i prawne, które spełniałyby kryteria dla uzyskania
ochrony zgodnie z Konwencją paryską (1967). Konwencją berneńską (1971),
Konwencją rzymską i Traktatem o własności intelektualnej w odniesieniu do
układów scalonych, gdyby wszyscy Członkowie WTO byli członkami tych konwencji2.
Jakikolwiek Członek korzystający z możliwości przewidzianych w ust. 3 Artykułu 5
lub ust. 2 Artykułu 6 Konwencji rzymskiej dokona notyfikacji przewidzianej tymi
przepisami Radzie Handlowych Aspektów Praw Własności Intelektualnej (Radzie
TRIPS).
____________________
1 Jeżeli w niniejszym Porozumieniu jest mowa o "podmiotach", w przypadku
oddzielnego terytorium celnego, Członka WTO, będzie to oznaczało osoby fizyczne
lub prawne, które mają siedzibę lub które mają istniejące i działające
przedsiębiorstwo przemysłowe lub handlowe na takim terytorium celnym.
2 W niniejszym Porozumieniu "Konwencja paryska" oznacza Konwencję paryską o
ochronie własności przemysłowej "Konwencja paryska (1967)" oznacza Akt
sztokholmski tej konwencji z dnia 14 lipca 1967 roku. "Konwencja berneńska"
oznacza Konwencję berneńską o ochronie dzieł literackich i artystycznych.
"Konwencja berneńska (1971)" oznacza Akt paryski tej Konwencji z dnia 24 lipca
1971 roku. "Konwencja rzymska" oznacza Międzynarodową konwencję o ochronie
wykonawców, producentów fonogramów i organizacji nadawczych, przyjętą w Rzymie w
dniu 26 października 1961 roku. "Traktat o własności intelektualnej w
odniesieniu do układów scalonych" (Traktat IPIC) oznacza traktat o własności
intelektualnej w odniesieniu do układów scalonych, przyjęty w Waszyngtonie w
dniu 26 maja 1989 roku. "Porozumienie WTO" oznacza Porozumienie ustanawiające
Światową Organizację Handlu (WTO).
Artykuł 2
Konwencje dotyczące własności intelektualnej
1. W zakresie Części II, III i IV niniejszego Porozumienia Członkowie zastosują
się do wymogów Artykułów 1-12 i 19 Konwencji paryskiej (1967).
2. Żadne z postanowień Części I do IV niniejszego Porozumienia nie uchyli
istniejących wzajemnych zobowiązań Członków, wynikających z Konwencji paryskiej,
Konwencji berneńskiej, Konwencji rzymskiej i Traktatu o własności intelektualnej
w odniesieniu do układów scalonych.
Artykuł 3
Traktowanie narodowe
1. Każdy Członek przyzna podmiotom innych Członków traktowanie nie mniej
korzystne niż to, jakie przyznaje własnym podmiotom w zakresie ochrony3
własności intelektualnej, z zastrzeżeniem wyjątków już przewidzianych
odpowiednio w Konwencji paryskiej (1967), Konwencji berneńskiej (1971),
Konwencji rzymskiej i Traktacie o własności intelektualnej w odniesieniu do
układów scalonych. W stosunku do wykonawców, producentów fonogramów, organizacji
nadawczych, zobowiązanie to stosuje się jedynie do praw przyznanych
postanowieniami niniejszego Porozumienia. Jakikolwiek Członek korzystający z
możliwości przewidzianych w Artykule 6 Konwencji berneńskiej (1971) i ust. 1(b)
Artykułu 16 Konwencji rzymskiej dokona notyfikacji Radzie TRIPS, jak to
przewidziano w tych przepisach.
2. Członkowie mogą skorzystać z wyłączeń dozwolonych na podstawie ust. 1 w
związku z procedurami sądowymi lub administracyjnymi, włączając w to wskazanie
adresu dla doręczeń lub wyznaczenie przedstawiciela na terenie jurysdykcji
Członka jedynie wówczas, gdy wyłączenia takie są niezbędne dla zapewnienia
zgodności z ustawami i przepisami, które nie są sprzeczne z postanowieniami
niniejszego Porozumienia oraz gdy takie praktyki nie są stosowane w sposób,
który stanowiłby ukryte ograniczenie w handlu.
_______________
3 Dla celów Artykułów 3 i 4 niniejszego Porozumienia "ochrona" uwzględnia sprawy
mające wpływ na dostępność, nabycie, zakres, utrzymanie w mocy oraz dochodzenie
i egzekwowanie praw własności intelektualnej, a także te sprawy mające wpływ na
korzystanie z praw własności intelektualnej, które uregulowane zostały w sposób
szczególny w niniejszym Porozumieniu.
Artykuł 4
Zasada najwyższego uprzywilejowania
W zakresie ochrony własności intelektualnej, jakakolwiek korzyść, udogodnienie,
przywilej lub zwolnienie, przyznane przez Członka podmiotom jakiegokolwiek
innego kraju, będzie przyznane niezwłocznie i bezwarunkowo podmiotom wszystkich
innych Członków. Wyłączone z tego zobowiązania są przyznane przez Członka
korzyści, udogodnienia, przywileje lub zwolnienia:
(a) wynikające z międzynarodowych porozumień o pomocy sądowniczej i dochodzenia
i egzekwowania praw o charakterze ogólnym, a nie ograniczone szczególnie do
ochrony własności intelektualnej;
(b) przyznane w związku z postanowieniami Konwencji berneńskiej (1971) lub
Konwencji rzymskiej, upoważniających do tego, aby przyznane traktowanie było nie
funkcją narodowego traktowania, ale funkcją traktowania przyznanego w innym
kraju;
(c) odnoszące się do praw wykonawców, producentów fonogramów i organizacji
nadawczych, nie przewidzianych w niniejszym Porozumieniu;
(d) wynikających z międzynarodowych porozumień dotyczących ochrony własności
intelektualnej, które weszły w życie przed wejściem w życie Porozumienia WTO,
pod warunkiem że takie Porozumienia zostały notyfikowane Radzie do spraw TRIPS i
nie powodują arbitralnego lub nieuzasadnionego dyskryminowania podmiotów innych
Członków.
Artykuł 5
Wielostronne porozumienia dotyczące nabywania lub utrzymywania ochrony
Zobowiązania wynikające z Artykułów 3 i 4 nie mają zastosowania do procedur
przewidzianych w wielostronnych porozumieniach zawartych pod auspicjami WIPO
dotyczących nabywania lub utrzymywania w mocy praw własności intelektualnej.
Artykuł 6
Wyczerpanie
Dla potrzeb rozstrzygania sporów na podstawie niniejszego Porozumienia, z
zastrzeżeniem postanowień Artykułów 3 i 4, żaden element niniejszego
Porozumienia nie będzie użyty dla podniesienia kwestii wyczerpania praw
własności intelektualnej.
Artykuł 7
Cele
Ochrona oraz dochodzenie i egzekwowanie praw własności intelektualnej powinny
przyczynić się do promocji innowacji technicznych oraz do transferu i
upowszechniania technologii, ze wzajemną korzyścią dla producentów i
użytkowników wiedzy technicznej, w sposób sprzyjający osiągnięciu dobrobytu
społecznego i gospodarczego oraz zrównoważeniu praw i obowiązków.
Artykuł 8
Zasady
1. Tworząc lub zmieniając swoje ustawodawstwa krajowe, Członkowie mogą przyjąć
rozwiązania niezbędne dla ochrony zdrowia publicznego i odżywiania oraz dla
popierania interesu publicznego w sektorach o żywotnym znaczeniu dla ich rozwoju
społeczno-gospodarczego i technicznego, pod warunkiem że podjęte środki będą
zgodne z postanowieniami niniejszego Porozumienia.
2. Dla zapobieżenia nadużyciu praw własności intelektualnej przez ich
posiadaczy, podejmowaniu praktyk bezzasadnie ograniczających handel lub
szkodliwie wpływających na międzynarodowy transfer technologii, mogą być
potrzebne odpowiednie środki, pod warunkiem że są one zgodne z postanowieniami
niniejszego Porozumienia.
CZĘŚĆ II
NORMY DOTYCZĄCE DOSTĘPNOŚCI, ZAKRESU I KORZYSTANIA Z PRAW WŁASNOŚCI
INTELEKTUALNEJ
Sekcja 1: Prawa autorskie i pokrewne
Artykuł 9
Stosunek do Konwencji berneńskiej
1. Członkowie zastosują się do Artykułów 1-21 Konwencji berneńskiej (1971) oraz
Załącznika do niej. Jednakże Członkom nie będą, na mocy niniejszego
Porozumienia, przysługiwać prawa ani nie powstaną zobowiązania związane z
prawami nadanymi im na podstawie Artykułu 6bis tej Konwencji lub prawami
wynikłymi z niego.
2. Ochrona w zakresie praw autorskich dotyczy wyłącznie sposobu wyrażania, a nie
idei, procedur, metod działania lub koncepcji matematycznych.
Artykuł 10
Programy komputerowe i zbiory danych
1. Programy komputerowe, zarówno w kodzie źródłowym jak przedmiotowym będą
chronione jak dzieła literackie na podstawie Konwencji berneńskiej (1971).
2. Zbiory danych lub inne materiały przedstawione w formie możliwej do
odczytania przez maszyny lub w innej formie, które z powodu doboru lub
uporządkowania ich zawartości stanowią wytwory intelektu, będą chronione jako
takie. Ochrona taka, która nie będzie rozciągać się na dane lub materiały jako
takie, nie będzie powodować uszczerbku dla praw autorskich dotyczących danych
lub materiałów jako takich.
Artykuł 11
Prawa do wypożyczenia
W stosunku co najmniej do programów komputerowych i dzieł kinematograficznych,
Członek przyzna autorom i ich następcom prawnym prawa udzielania zgody lub
zakazu udostępniania dla celów zarobkowych oryginałów lub kopii dzieł, względem
których mają prawa autorskie. Członek będzie zwolniony z tego obowiązku w
stosunku do dzieł kinematograficznych, chyba że takie udostępnienie prowadziło
do rozpowszechnionego kopiowania takich dzieł, które spowodowało naruszenie
materialne wyłącznych praw do reprodukcji przysługujących na terytorium Członka
autorom lub ich następcom prawnym. W stosunku do programów komputerowych to
zobowiązanie nie odnosi się do takiego ich udostępniania, gdy sam program nie
jest podstawowym jego przedmiotem.
Artykuł 12
Okres ochrony
Jeśli okres ochrony dzieła, innego niż fotograficzne lub dzieło sztuk
stosowanych, jest obliczany na innej podstawie niż czas trwania życia osoby
fizycznej, to okres taki będzie nie krótszy niż 50 lat, począwszy od końca roku
kalendarzowego, w którym nastąpiła publikacja za zgodą autora. W przypadku gdy
taka publikacja za zgodą autora nie nastąpiła w ciągu 50 lat od powstania
dzieła, okres ten wyniesie 50 lat od końca roku, w którym dzieło powstało.
Artykuł 13
Ograniczenia i wyłączenia
Członkowie zawężą ograniczenia lub wyjątki od praw wyłącznych do określonych
przypadków specjalnych, które nie będą w sprzeczności z normalnym wykorzystaniem
dzieła i nie spowodują bezzasadnej szkody prawomocnym interesom posiadacza prawa
własności dzieła.
Artykuł 14
Ochrona wykonawców, producentów fonogramów (nagrań dźwiękowych) i organizacji
nadawczych
1. W stosunku do utrwalenia swojego wykonania w formie fonogramu, wykonawcy będą
mieli możliwość zapobieżenia bez ich zgody następującym działaniom: utrwalaniu
nie utrwalonego wykonania i reprodukcji tego utrwalania. Wykonawcy będą mieli
także możliwość zapobieżenia następującym działaniom bez ich zgody:
rozpowszechnianiu za pomocą środków bezprzewodowych i publicznemu udostępnianiu
ich występu "na żywo".
2. Producentom fonogramów będzie przysługiwać prawo udzielania zgody lub zakazu
bezpośredniej lub pośredniej reprodukcji ich fonogramów.
3. Organizacje nadawcze będą miały prawo do zakazania dokonania bez ich zgody
następujących czynności: utrwalania, reprodukcji utrwalenia, nadania powtórnego
za pośrednictwem nadawczych środków bezprzewodowych, jak również publicznego
udostępniania ich telewizyjnych nagrań. Tam, gdzie Członkowie nie gwarantują
takich praw organizacjom nadawczym, stworzą posiadaczom praw autorskich w tej
dziedzinie możliwość zapobieżenia powyższym działaniom, zgodnie z
postanowieniami Konwencji berneńskiej (1971).
4. Postanowienia Artykułu 11 odnoszące się do programów komputerowych będą
stosowane odpowiednio do producentów fonogramów i wszystkich innych posiadaczy
praw do fonogramów, jak ustalono w prawie Członka. Jeśli w dniu 15 kwietnia 1994
roku Członek utrzymuje w mocy system stosownego wynagradzania na rzecz
posiadacza praw w zakresie wypożyczania fonogramów, może on utrzymać w mocy ten
system, pod warunkiem że komercyjne wypożyczania fonogramów nie powodują
materialnego naruszania wyłącznych praw do reprodukcji posiadacza tych praw.
5. Okres ochrony przysługujący na podstawie niniejszego Porozumienia wykonawcom
i producentom fonogramów będzie trwać co najmniej do końca okresu 50 lat
liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym dokonano nagrania lub miało
miejsce wykonanie. Okres ochrony przysługujący na podstawie ust. 3 powinien
trwać co najmniej przez 20 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiła
emisja.
6. Jakikolwiek Członek może, w stosunku do praw przysługujących na podstawie
ust. 1, 2 oraz 3, ustalić warunki, ograniczenia, wyłączenia i zastrzeżenia w
zakresie dozwolonym przez Konwencję rzymską. Tym niemniej postanowienia Artykułu
18 Konwencji berneńskiej (1971) będą także stosowane odpowiednio do praw
wykonawców i producentów fonogramów w fonogramach.
Sekcja 2: Znaki towarowe
Artykuł 15
Przedmiot ochrony
1. Jakikolwiek znak lub połączenie znaków umożliwiające odróżnienie towarów lub
usług pochodzących z jednego przedsiębiorstwa od towarów lub usług pochodzących
z innych przedsiębiorstw będzie mogło stanowić znak towarowy. Takie znaki, w
szczególności słowa zawierające nazwiska, litery, cyfry, elementy obrazowe,
układy kolorów, jak również połączenia takich oznaczeń, będą mogły być
zarejestrowane jako znaki towarowe. Jeżeli oznaczenia, ze swej natury, nie
umożliwiają odróżnienia danych towarów lub usług, Członkowie mogą uzależnić
zdolność rejestrową od nabycia cech wyróżniających poprzez używanie. Członkowie
mogą wymagać, jako warunku rejestracji, aby oznaczenia były dostrzegalne
wizualnie.
2. Nie należy rozumieć, że przepisy ust. 1 zabraniają Członkowi odmówienia
rejestracji na innych podstawach, pod warunkiem że nie stanowią one odstępstwa
od postanowień Konwencji paryskiej (1967).
3. Członkowie mogą uzależnić zdolność rejestrową znaku od jego używania.
Jednakże rzeczywiste używanie znaku towarowego nie będzie stanowiło warunku dla
zgłoszenia wniosku o rejestrację. Wniosek nie będzie odrzucony wyłącznie na tej
podstawie, że zamierzone używanie nie miało miejsca przed upływem okresu trzech
lat od daty zgłoszenia.
4. Rodzaj towarów lub usług, dla których znak towarowy ma być używany w żadnym
przypadku nie będzie stanowił przeszkody dla rejestracji znaku towarowego.
5. Członkowie będą publikować każdy znak towarowy albo przed jego
zarejestrowaniem lub niezwłocznie po jego zarejestrowaniu i stworzą odpowiednią
możliwość dla składania wniosków o unieważnienie rejestracji. Dodatkowo,
Członkowie mogą stworzyć możliwość wniesienia sprzeciwu wobec rejestracji znaku
towarowego.
Artykuł 16
Przyznane prawa
1. Właściciel zarejestrowanego znaku towarowego będzie miał wyłączne prawo
powstrzymywania wszelkich osób trzecich od używania w działalności handlowej bez
jego zgody identycznych lub podobnych oznaczeń dla towarów lub usług
identycznych lub podobnych do tych, dla których znak towarowy jest
zarejestrowany, gdy takie ich użycie mogłoby stwarzać prawdopodobieństwo
pomyłki. W przypadku użycia identycznego oznaczenia dla identycznych towarów lub
usług, prawdopodobieństwo pomyłki będzie domniemane. Określone powyżej prawa nie
będą naruszały praw istniejących wcześniej, ani nie będą miały wpływu na
możliwość przyznawania przez Członków praw na podstawie używania znaku.
2. Artykuł 6bis Konwencji paryskiej (1967) będzie miał zastosowanie odpowiednio
do usług. Przy określaniu, czy znak towarowy jest powszechnie znany, Członkowie
wezmą pod uwagę znajomość tego znaku towarowego w odpowiednim kręgu odbiorców,
włączając jego znajomość na terytorium zainteresowanego Członka będącą wynikiem
promocji tego znaku towarowego.
3. Artykuł 6bis Konwencji paryskiej (1967) będzie miał zastosowanie odpowiednio
do towarów lub usług, które nie są podobne do tych, dla których znak towarowy
jest zarejestrowany, jeżeli używanie tego znaku towarowego w stosunku do tych
towarów lub usług wskazywałoby na związek pomiędzy tymi towarami lub usługami i
właścicielem zarejestrowanego znaku towarowego, a także jeżeli interesy
właściciela zarejestrowanego znaku towarowego mogą doznać uszczerbku z powodu
takiego użycia znaku.
Artykuł 17
Wyjątki
Członkowie mogą ustanowić ograniczone wyjątki w zakresie praw przyznanych
poprzez znak towarowy, takie jak uczciwe używanie terminów opisowych, pod
warunkiem że takie wyjątki biorą pod uwagę uzasadnione interesy właściciela
znaku towarowego oraz osób trzecich.
Artykuł 18
Okres ochrony
Rejestracja pierwotna i każde przedłużenie rejestracji znaku towarowego będzie
dokonane na okres nie krótszy niż siedem lat. Rejestracja znaku towarowego może
być przedłużana bez ograniczeń.
Artykuł 19
Wymóg używania
1. Jeżeli warunkiem utrzymania rejestracji jest używanie, rejestracja może być
unieważniona jedynie po upływie nieprzerwanego okresu co najmniej trzech lat, w
ciągu których znak towarowy nie był używany, chyba że właściciel znaku
towarowego wykaże, iż zaistniały ważne przyczyny związane z istnieniem przeszkód
dla używania znaku. Okoliczności, które powstały niezależnie od woli właściciela
znaku towarowego, które stanowią przeszkody dla używania tego znaku, takie jak
restrykcje importowe lub inne wymogi rządowe dotyczące towarów lub usług
chronionych znakiem towarowym, będą uważane za ważne przyczyny nieużywania
znaku.
2. Dla potrzeb utrzymania rejestracji w mocy, używanie znaku towarowego przez
inne osoby pod kontrolą właściciela znaku będzie uważane za używanie znaku
towarowego.
Artykuł 20
Inne wymogi
Używanie znaku towarowego w obrocie handlowym nie powinno być bezzasadnie
utrudniane przez szczególne wymogi, takie jak używanie razem z innym znakiem
towarowym, używanie w szczególnej formie lub używanie w sposób szkodzący jego
zdolności odróżniania towarów lub usług jednego przedsiębiorstwa od towarów lub
usług innych przedsiębiorstw. Nie wyklucza to stosowania wymogu zalecającego
używanie znaku towarowego wskazującego przedsiębiorstwo produkujące towary lub
usługi łącznie, ale bez powiązania, ze znakiem towarowym odróżniającym
specyficzne towary lub usługi, o których mowa, pochodzące z tego
przedsiębiorstwa.
Artykuł 21
Licencjonowanie i przekazywanie
Członkowie mogą określić warunki udzielania licencji na znaki towarowe oraz
przekazywania znaków towarowych, co należy rozumieć, że licencje przymusowe na
znaki towarowe będą niedozwolone, a właściciel zarejestrowanego znaku towarowego
będzie miał prawo przekazać swój znak towarowy wraz z przeniesieniem lub bez
przeniesienia przedsiębiorstwa, do którego znak towarowy należy.
Sekcja 3: Oznaczenia geograficzne
Artykuł 22
Ochrona oznaczeń geograficznych
1. Dla celów niniejszego Porozumienia, oznaczeniami geograficznymi są
oznaczenia, które identyfikują towar jako pochodzący z terytorium Członka lub
regionu, lub miejsca na tym terytorium, jeżeli pewna jakość, reputacja lub inna
cecha towaru jest przypisywana zasadniczo pochodzeniu geograficznemu tego
towaru.
2. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych Członkowie stworzą zainteresowanym
stronom środki prawne w celu zapobieżenia:
(a) stosowaniu jakichkolwiek środków dla oznaczenia lub przedstawienia towaru,
które w sposób wprowadzający odbiorców w błąd co do pochodzenia geograficznego
tego towaru wskazują lub sugerują, że towar ten pochodzi z obszaru
geograficznego innego niż rzeczywiste miejsce pochodzenia;
(b) jakiemukolwiek używaniu, które jest aktem nieuczciwej konkurencji w
rozumieniu Artykułu 10bis Konwencji paryskiej (1967).
3. Członek odmówi z urzędu rejestracji, jeżeli pozwala na to jego ustawodawstwo
lub na wniosek zainteresowanej strony, lub unieważni rejestrację znaku
towarowego, który zawiera lub składa się z oznaczenia geograficznego,
odnoszącego się do towarów pochodzących z obszaru wskazanego przez takie
oznaczenie, jeżeli używanie oznaczenia w znaku towarowym dla takich towarów na
terytorium Członka wprowadza w błąd odbiorców co do prawdziwego miejsca
pochodzenia.
4. Ochrona zgodnie z ust. 1, 2 i 3 będzie stosowana do oznaczeń geograficznych,
które, aczkolwiek są prawdziwe, co do terytorium, regionu lub miejsca w nim
położonego, z którego towar pochodzi, w sposób nieprawdziwy informują odbiorców,
że towar ten pochodzi z innego terytorium.
Artykuł 23
Dodatkowa ochrona oznaczeń geograficznych dla win i wyrobów alkoholowych
1. Każdy Członek zapewni zainteresowanym stronom środki prawne dla zapobieżenia
używaniu oznaczeń geograficznych identyfikujących wina dla win, które nie
pochodzą z miejsc wskazanych przez te oznaczenia geograficzne, którymi zostały
oznaczone, lub identyfikujących wyroby alkoholowe dla wyrobów alkoholowych,
które nie pochodzą z miejsc wskazanych przez te oznaczenia geograficzne, którymi
zostały oznaczone, nawet jeżeli prawdziwe pochodzenie tych towarów zostało
wskazane lub oznaczenie geograficzne jest użyte w tłumaczeniu, lub gdy
towarzyszy mu określenie takie jak "rodzaj", "typ", "gatunek", "imitacja" lub
tym podobne4.
2. Odmówi się rejestracji znaku towarowego dla win lub unieważni się ją z
urzędu, jeżeli ustawodawstwo Członka na to pozwala, lub na żądanie
zainteresowanej strony, jeżeli zawiera on lub składa się z oznaczenia
geograficznego, identyfikującego wina, a w przypadku wyrobów alkoholowych,
jeżeli zawiera lub składa się z oznaczenia geograficznego identyfikującego
wyroby alkoholowe w odniesieniu do takich win lub wyrobów alkoholowych, które
nie mają tego pochodzenia.
3. W przypadku homonimicznych oznaczeń geograficznych dla win ochrona powinna
być przyznana każdemu oznaczeniu, z zastrzeżeniem postanowień ust. 4 Artykułu
22. Każdy Członek określi praktyczne warunki dla odróżnienia jednych
homonimicznych oznaczeń geograficznych od innych, biorąc pod uwagę potrzebę
zapewnienia sprawiedliwego traktowania producentów, których to dotyczy, a także
zapobieżenia wprowadzaniu konsumentów w błąd.
4. W celu ułatwienia ochrony oznaczeń geograficznych dla win zostaną podjęte w
Radzie TRIPS negocjacje dotyczące ustanowienia wielostronnego systemu
notyfikacji i rejestracji oznaczeń geograficznych dla win, nadających się do
ochrony w krajach będących Członkami, uczestniczących w tym systemie.
____________
4 Niezależnie od pierwszego zdania Artykułu 42, Członkowie mogą w związku z tymi
zobowiązaniami wprowadzić zamiennie dochodzenie praw w trybie postępowania
administracyjnego.
Artykuł 24
Negocjacje międzynarodowe: Wyjątki
1. Członkowie wyrażają zgodę na podjęcie negocjacji w celu zwiększenia ochrony
indywidualnych oznaczeń geograficznych na podstawie Artykułu 23. Postanowienia
ust. 4-8 powyżej nie będą stosowane przez Członka w celu odmowy prowadzenia
negocjacji lub zawierania dwustronnych lub wielostronnych porozumień. W
kontekście takich negocjacji Członkowie będą kierować się wolą rozważenia
dalszego stosowania tych postanowień do indywidualnych oznaczeń geograficznych,
których używanie było przedmiotem takich negocjacji.
2. Rada TRIPS będzie dokonywać przeglądów stosowania postanowień niniejszej
Sekcji; pierwszy taki przegląd będzie miał miejsce w ciągu dwóch lat od wejścia
w życie Porozumienia WTO. Jakakolwiek sprawa mająca wpływ na wypełnienie
zobowiązań wynikających z niniejszych postanowień może być przedstawiona pod
uwagę Radzie, która na wniosek Członka dokona konsultacji z Członkiem lub
Członkami w odniesieniu do takiej sprawy, w związku z którą nie było możliwe
znalezienie zadowalającego rozwiązania w drodze dwu- lub wielostronnych
konsultacji pomiędzy zainteresowanymi Członkami. Rada podejmie takie działanie,
jakie będzie uzgodnione w celu ułatwienia stosowania niniejszej Sekcji i
przybliżenia określonych w niej celów.
3. Wprowadzając postanowienia niniejszej Sekcji Członek nie ograniczy ochrony
oznaczeń geograficznych istniejących na jego terytorium bezpośrednio przed datą
wejścia w życie Porozumienia WTO.
4. Żadne z postanowień niniejszej Sekcji nie będzie stanowiło wymogu, aby
Członek zapobiegał nieprzerwanemu i podobnemu używaniu określonego oznaczenia
geograficznego należącego do innego Członka, identyfikującego wina i napoje
alkoholowe w odniesieniu do towarów lub usług, przez osoby pochodzące z jego
terytorium lub mające tam siedziby, które używały takiego oznaczenia
geograficznego w sposób ciągły w odniesieniu do takich samych lub pochodnych
towarów lub usług na terytorium tego Członka albo (a) przez co najmniej 10 lat
poprzedzających datę 15 kwietnia 1994 roku lub (b) w dobrej wierze przed tą
datą.
5. Jeżeli znak towarowy został zgłoszony do rejestracji lub zarejestrowany w
dobrej wierze lub jeżeli prawa do znaku towarowego zostały nabyte w drodze
używania w dobrej wierze:
(a) przed datą zastosowania niniejszych przepisów na terytorium Członka,
określoną w Części IV; lub
(b) przed uzyskaniem ochrony oznaczenia geograficznego w kraju jego pochodzenia;
wówczas środki podjęte w celu wprowadzenia w życie niniejszej Sekcji nie będą
szkodzić zdolności do, lub ważności, rejestracji znaku towarowego lub
uprawnieniu do używania znaku towarowego, na tej podstawie, że znak towarowy
jest identyczny lub podobny do oznaczenia geograficznego.
6. Żadne z postanowień niniejszej Sekcji nie będzie stanowiło wymogu, aby
Członek stosował jej postanowienia do oznaczeń geograficznych jakiegokolwiek
innego Członka w odniesieniu do towarów lub usług, których odpowiednie
oznaczenie jest identyczne z określeniem zwyczajowo używanym w języku potocznym
jako nazwa pospolita dla takich towarów lub usług na terytorium tego Członka.
Żadne z postanowień niniejszej Sekcji nie będzie stanowiło wymogu, aby Członek
stosował jej postanowienia do oznaczenia geograficznego innego Członka w
stosunku do produktów wytworzonych z winorośli, dla których odpowiednie
oznaczenie jest identyczne ze zwyczajowo przyjętym określeniem odmiany
winorośli, istniejącej na terytorium tego Członka w chwili wejścia w życie
Porozumienia WTO.
7. Członek może postanowić, że jakikolwiek wniosek dokonany na podstawie
niniejszej Sekcji w związku z używaniem lub rejestracją znaku towarowego musi
być złożony w ciągu pięciu lat od chwili, kiedy konfliktowe używanie chronionego
oznaczenia stało się powszechnie wiadome na terytorium tego Członka, lub od daty
rejestracji znaku towarowego w kraju tego Członka, pod warunkiem że ten znak
towarowy został do tej daty opublikowany, jeżeli data ta jest wcześniejsza od
daty, w której to konfliktowe używanie stało się powszechnie wiadome na
terytorium tego Członka, pod warunkiem że oznaczenie geograficzne nie jest
używane lub zarejestrowane w złej wierze.
8. Postanowienia niniejszej Sekcji w żaden sposób nie naruszą prawa
jakiejkolwiek osoby do używania w działalności handlowej jej nazwy (nazwiska)
lub nazwy (nazwiska) jej poprzednika w prowadzeniu przedsiębiorstwa, z
wyłączeniem takiego sposobu użycia, który wprowadza odbiorców w błąd.
9. Niniejsze Porozumienie nie zawiera żadnego zobowiązania do ochrony oznaczeń
geograficznych, które nie są lub przestały być chronione w kraju ich pochodzenia
lub wyszły z użycia w tym kraju.
Sekcja 4: Wzory przemysłowe
Artykuł 25
Wymogi dla uzyskania ochrony
1. Członkowie zapewnią ochronę niezależnie stworzonym wzorom przemysłowym, które
są nowe lub oryginalne. Członkowie mogą uznać, że wzory nie są nowe lub
oryginalne, jeżeli wyraźnie nie odróżniają się od wzorów znanych lub kombinacji
cech znanych wzorów. Członkowie mogą uznać, że taka ochrona nie będzie
rozciągnięta na wzory podyktowane głównie względami technicznymi lub
funkcjonalnymi.
2. Każdy Członek zapewni, że wymogi dla zapewnienia ochrony wzorom wyrobów
włókienniczych, zwłaszcza dotyczące kosztów, badania lub publikacji, nie będą
bezzasadnie ograniczały możliwości ubiegania się o ochronę i uzyskiwania jej.
Członkom pozostawia się wybór sposobu wykonania tego zobowiązania przy pomocy
prawa o wzorach przemysłowych lub prawa autorskiego.
Artykuł 26
Ochrona
1. Właściciel chronionego wzoru przemysłowego będzie miał prawo zabronić stronom
trzecim wytwarzania, sprzedawania lub importowania, bez jego zgody, artykułów
noszących lub zawierających wzór, który jest kopią lub w zasadzie kopią wzoru
chronionego, gdy takie działania są podjęte w celach handlowych.
2. Członkowie mogą ustanowić ograniczone wyjątki od ochrony wzorów przemysłowych
pod warunkiem, że takie wyjątki nie będą bezzasadnie sprzeczne z normalnym
wykorzystaniem chronionych wzorów przemysłowych i nie będą bezzasadnie naruszały
prawnie uzasadnionych interesów właściciela chronionego wzoru, biorąc także pod
uwagę prawnie uzasadnione interesy stron trzecich.
3. Dostępny okres ochrony będzie wynosił przynajmniej 10 lat.
Sekcja 5: Patenty
Artykuł 27
Przedmioty mające zdolność patentową
1. Z zastrzeżeniem postanowień ust. 2 i 3, patenty będą udzielane na wszystkie
wynalazki, produkty i procesy ze wszystkich dziedzin techniki, niezależnie od
tego, czy dotyczą one produktu czy procesu, pod warunkiem że są nowe, zawierają
element wynalazczy i nadają się do przemysłowego stosowania5. Z zastrzeżeniem
ust. 4 Artykułu 65, ust. 8 Artykułu 70 oraz ust. 3 niniejszego Artykułu, patenty
będzie można uzyskiwać i z praw patentowych korzystać bez dyskryminacji ze
względu na miejsce dokonania wynalazku, dziedzinę techniki oraz niezależnie od
tego, czy produkty są importowane, czy też produkowane lokalnie.
2. Członkowie mogą wyłączyć ze zdolności patentowej takie wynalazki, których nie
dopuszczają do obrotu handlowego na swoim terytorium ze względu na konieczność
ochrony porządku publicznego lub moralności, włączając ochronę życia lub zdrowia
ludzi, zwierząt lub roślin lub zapobieżenia poważnej szkodzie dla środowiska
naturalnego, pod warunkiem że takie wyłączenie nie jest dokonane jedynie
dlatego, że takie wykorzystanie jest zabronione przez prawo krajowe.
3. Członkowie mogą wyłączyć ze zdolności patentowej:
(a) diagnostyczne, terapeutyczne i chirurgiczne metody leczenia ludzi i
zwierząt;
(b) rośliny i zwierzęta inne niż drobnoustroje i zasadniczo biologiczne procesy
służące do produkcji roślin i zwierząt inne niż procesy niebiologiczne i
mikrobiologiczne. Jednakże Członkowie zapewnią ochronę dla odmian roślin albo
patentami albo skutecznym systemem ochrony sui generis lub też kombinacją obu.
Przepisy niniejszego punktu będą poddane rewizji po upływie czterech lat od
wejścia w życie Porozumienia WTO.
________________
5 Dla celów niniejszego Artykułu pojęcia "element wynalazczy" i "nadający się do
przemysłowego stosowania" mogą być przez Członka uznane za synonimy pojęć
odpowiednio "nieoczywisty" i "użyteczny".
Artykuł 28
Przyznane prawa
1. Patent nadaje właścicielowi następujące prawa wyłączne:
(a) jeżeli przedmiotem patentu jest produkt, prawo zakazania osobom trzecim nie
mającym zgody właściciela wytwarzania, używania, oferowania do sprzedaży,
sprzedawania lub importowania6 dla tych celów tego produktu;
(b) jeżeli przedmiotem patentu jest proces, prawo zakazania osobom trzecim, nie
mającym zgody właściciela, stosowania tego procesu, a także: używania,
oferowania do sprzedaży, sprzedawania lub importowania w tych celach
przynajmniej produktu otrzymanego bezpośrednio w drodze tego procesu.
2. Właściciele patentów będą mieli także prawo do przekazania patentu lub
przeniesienia patentu w drodze dziedziczenia oraz do zawierania umów
licencyjnych.
_________________
6 Uprawnienie to, jak wszystkie inne przyznane na podstawie niniejszego
Porozumienia dotyczące używania, sprzedaży, importu lub innej formy dystrybucji
towarów podlega postanowieniom Artykułu 6.
Artykuł 29
Wymogi w stosunku do zgłaszających patent
1. Członkowie będą wymagać, aby zgłaszający o patent ujawnił wynalazek w sposób
wystarczająco jasny i kompletny, tak aby specjalista z danej dziedziny mógł go
wykonać oraz mogą wymagać od zgłaszającego wskazania najlepszego sposobu
zastosowania wynalazku, znanego twórcy w dacie dokonania zgłoszenia lub, jeżeli
zostało zastrzeżone pierwszeństwo, w dacie pierwszeństwa tego zgłoszenia.
2. Członkowie mogą wymagać od zgłaszającego o patent, aby dostarczył on
informacji dotyczącej jego zgłoszeń tego wynalazku za granicą oraz udzielonych
na ten wynalazek patentów.
Artykuł 30
Wyłączenia od przyznanych praw
Członkowie mogą dokonać ograniczonych wyłączeń od praw wyłącznych przyznanych
patentem, pod warunkiem że takie wyłączenia nie są bezzasadnie sprzeczne z
normalnym wykorzystaniem patentu i nie naruszają bezzasadnie prawne
uzasadnionych interesów właściciela patentu oraz biorą pod uwagę prawnie
uzasadnione interesy stron trzecich.
Artykuł 31
Inne użycie bez upoważnienia posiadacza praw
Jeżeli ustawodawstwo Członka zezwala na inne użycie7 przedmiotu patentu bez
upoważnienia posiadacza praw, włącznie z użyciem przez rząd lub strony trzecie
upoważnione przez rząd, przestrzegane będą następujące postanowienia:
(a) upoważnienie do takiego użycia będzie rozpatrywane co do zasadności w każdej
indywidualnej sprawie;
(b) takie użycie będzie dozwolone jedynie wówczas, jeżeli przed takim użyciem
proponowany użytkownik poczynił starania, aby uzyskać zezwolenie od posiadacza
praw na rozsądnych warunkach handlowych, lecz starania takie nie przyniosły
rezultatu w rozsądnym terminie. Członek może odstąpić od tego wymogu w przypadku
zagrożenia bezpieczeństwa narodowego lub wystąpienia innych okoliczności
nadzwyczajnej pilności lub w przypadkach publicznego użycia dla celów
niehandlowych. W przypadkach zagrożenia bezpieczeństwa narodowego lub w innych
warunkach nadzwyczajnej pilności posiadacz praw będzie powiadomiony w możliwie
najkrótszym czasie. W przypadku publicznego użycia dla celów niehandlowych
posiadacz praw będzie niezwłocznie informowany, jeśli rząd lub kontrahent bez
przeprowadzenia poszukiwań patentowych wie lub ma wszelkie dające się udowodnić
dane po temu, by wiedzieć, że ważny patent jest lub będzie używany przez rząd
lub dla jego celów;
(c) zakres i okres takiego używania będzie ograniczony do celu, dla którego
zostało wydane upoważnienie, a w przypadku technologii półprzewodnikowej będzie
to wyłącznie jawne używanie w celach niehandlowych lub dla przeciwdziałania
praktykom uznanym w trybie postępowania sądowego lub administracyjnego za
antykonkurencyjne;
(d) takie używanie będzie niewyłączne;
(e) takie używanie będzie nieprzenoszalne, z wyjątkiem jego przeniesienia wraz z
tą częścią przedsiębiorstwa lub jego wartości, która korzysta z takiego użycia;
(f) upoważnienie do takiego używania zostanie wydane głównie w celu
zaopatrywania rynku wewnętrznego Członka, który wydaje upoważnienie do używania;
(g) upoważnienie do takiego używania będzie podlegało wygaśnięciu z zachowaniem
odpowiedniej ochrony prawnie uzasadnionych interesów osób upoważnionych, jeżeli
i wówczas, kiedy okoliczności, które doprowadziły do jego wydania, ustaną i jest
mało prawdopodobne, aby miały się powtórzyć. Właściwy organ będzie uprawniony do
sprawdzenia, na podstawie umotywowanego wniosku, czy takie okoliczności nadal
istnieją;
(h) w każdym przypadku posiadaczowi praw zostanie wypłacone odpowiednie do
okoliczności sprawy wynagrodzenie, przy czym wzięta będzie pod uwagę wartość
ekonomiczna takiego upoważnienia;
(i) prawomocność każdej decyzji dotyczącej upoważnienia do takiego używania
będzie podlegała kontroli sądowej lub innej niezależnej kontroli ze strony
odrębnego organu wyższej władzy w kraju będącym Członkiem;
(j) jakakolwiek decyzja dotycząca wynagrodzenia należnego w związku z takim
używaniem będzie podlegała kontroli sądowej lub innej niezależnej kontroli ze
strony odrębnego organu wyższej władzy w kraju będącym Członkiem;
(k) Członkowie nie są zobowiązani do stosowania warunków określonych w punktach
(b) i (f), jeżeli takie używanie jest dozwolone dla przeciwdziałania praktykom
uznanym w drodze postępowania sądowego lub administracyjnego za
antykonkurencyjne. Potrzeba przeciwdziałania praktykom antykonkurencyjnym może
być wzięta pod uwagę w takich przypadkach przy określaniu sumy wynagrodzenia.
Kompetentne władze będą miały prawo odmówić odwołania upoważnienia wówczas, gdy
istnieje domniemanie, że warunki, które doprowadziły do wydania takiego
upoważnienia, mogą ponownie wystąpić;
(l) jeżeli upoważnienie do używania zezwala na wykorzystanie patentu (drugi
patent), który nie może być stosowany bez naruszania innego patentu (pierwszy
patent), będą miały zastosowanie następujące dodatkowe warunki:
(i) wynalazek zastrzeżony w drugim patencie stanowi istotny postęp techniczny o
poważnym znaczeniu gospodarczym w porównaniu wynalazkiem zastrzeżonym w
pierwszym patencie;
(ii) właściciel pierwszego patentu będzie miał prawo do licencji wzajemnej, na
rozsądnych warunkach, dotyczącej używania wynalazku zastrzeżonego w drugim
patencie;
(iii) używanie pierwszego patentu, na które zostało udzielone upoważnienie, nie
może zostać przeniesione, z wyjątkiem możliwości przeniesienia wraz z drugim
patentem.
_______________________
7 "Inne użycie" odnosi się do użycia innego niż dozwolone na podstawie Artykułu
30.
Artykuł 32
Unieważnienie/Przepadek
Każda decyzja dotycząca unieważnienia lub przepadku patentu będzie mogła być
rozpatrzona przez sąd.
Artykuł 33
Okres ochrony
Okres dostępnej ochrony nie będzie kończył się przed upływem okresu dwudziestu
lat od daty zgłoszenia8.
____________________
8 Rozumie się, że ci Członkowie, którzy nie mają systemu pierwotnego udzielenia,
mogą ustalić, że okres ochrony będzie liczony od daty dokonania zgłoszenia w
systemie pierwotnego udzielenia.
Artykuł 34
Patenty na proces: Ciężar dowodu
1. Dla celów postępowania cywilnego dotyczącego naruszania praw właściciela, o
których mowa w ust. 1(b) Artykułu 28, jeżeli przedmiotem patentu jest proces
otrzymywania produktu, organy sądowe będą upoważnione do zażądania od pozwanego,
aby udowodnił, że proces otrzymywania identycznego produktu jest różny od
procesu opatentowanego. Dlatego Członkowie zapewnią, przy zaistnieniu
przynajmniej jednej z następujących okoliczności, że każdy identyczny produkt,
produkowany bez zgody właściciela patentu, będzie uważany, w przypadku braku
dowodu przeciwnego, za otrzymany w drodze opatentowanego procesu:
(a) jeżeli produkt otrzymany w drodze opatentowanego procesu jest nowy;
(b) jeżeli istnieje poważne prawdopodobieństwo, że identyczny produkt został
wytworzony w drodze danego procesu, a właściciel patentu nie był w stanie, mimo
podjęcia rozsądnych wysiłków, ustalić procesu rzeczywiście zastosowanego.
2. Jakikolwiek Członek będzie mógł ustanowić, że ciężar dowodu wskazany w ust. 1
będzie spoczywał na domniemanym sprawcy naruszania jedynie wówczas, gdy
spełniony jest warunek, o którym mowa w punkcie (a) lub wówczas, gdy spełniony
jest warunek, o którym mowa w punkcie (b).
3. Przy wskazywaniu dowodu przeciwnego będą brane pod uwagę prawnie uzasadnione
interesy pozwanych w zakresie ochrony ich tajemnic produkcyjnych i handlowych.
Sekcja 6: Wzory masek (topografie) układów scalonych
Artykuł 35
Stosunek do Traktatu IPIC
Członkowie zgadzają się udzielać ochrony na wzory masek (topografie) układów
scalonych (zwane dalej "wzorami masek") zgodnie z Artykułami od 2 do 7 (poza
ust. 3 Artykułu 6), 12 i ust. 3 Artykułu 16 Traktatu o własności intelektualnej
w odniesieniu do układów scalonych (IPIC) oraz dodatkowo, zgodnie z
następującymi postanowieniami.
Artykuł 36
Zakres ochrony
Z zastrzeżeniem postanowień ust. 1 Artykułu 37 Członkowie uznają za bezprawne
następujące działania, dokonane bez upoważnienia posiadacza praw9: sprzedaż lub
inny sposób rozpowszechniania w celach handlowych chronionego wzoru maski,
układu scalonego, w którym zawarty jest chroniony wzór maski, lub artykułu
zawierającego taki układ scalony tylko tak długo, jak długo zawiera on bezprawną
reprodukcję wzoru maski.
_______________
9 Pojęcie "posiadacz praw" w niniejszym Rozdziale ma być tak samo rozumiane, jak
pojęcie "posiadający prawo" w Traktacie IPIC.
Artykuł 37
Działania nie wymagające upoważnienia posiadacza praw
1. Niezależnie od Artykułu 36 żaden Członek nie uzna za bezprawne dokonanie
jakichkolwiek działań, o których mowa w niniejszym Artykule, w odniesieniu do
układu scalonego zawierającego bezprawnie reprodukowany wzór maski lub
jakiegokolwiek artykułu zawierającego taki układ scalony, jeżeli osoba
dokonująca lub zlecająca takie działania nie wiedziała i nie miała uzasadnionych
podstaw, by wiedzieć, przy nabywaniu układu scalonego lub artykułu zawierającego
taki układ scalony, że zawierał on bezprawnie reprodukowany wzór maski.
Członkowie zapewnią, że osoba taka, po otrzymaniu wystarczającego powiadomienia,
że wzór maski był bezprawnie reprodukowany, będzie mogła dokonywać takich
działań w stosunku do zgromadzonych zapasów lub towarów zamówionych przed datą
powiadomienia, ale zobowiązana będzie do zapłacenia na rzecz posiadacza praw
sumy odpowiadającej stosownej opłacie licencyjnej w wysokości, jaka byłaby
należna na podstawie wynegocjowanej licencji dotyczącej takiego wzoru maski.
2. Warunki ustalone w punktach (a) -(k) Artykułu 31 będą stosowane odpowiednio w
przypadku każdej niedobrowolnej licencji na wzór maski lub jego zastosowania
przez rząd lub dla rządu bez upoważnienia posiadacza praw.
Artykuł 38
Okres ochrony
1. W krajach będących Członkami, które wymagają rejestracji jako warunku
ochrony, okres ochrony wzoru maski nie będzie kończył się przed upływem 10 lat
liczonych od daty dokonania zgłoszenia o rejestrację lub pierwszego użycia w
celach handlowych gdziekolwiek w świecie.
2. W krajach będących Członkami, które nie wymagają rejestracji jako warunku
ochrony, wzory masek będą chronione przez okres nie krótszy niż 10 lat od daty
pierwszego użycia w celach handlowych gdziekolwiek w świecie.
3. Niezależnie od postanowień ust. 1 i 2, Członek może ustanowić, że ochrona
wygasa 15 lat po stworzeniu wzoru maski.
Sekcja 7: Ochrona informacji nie ujawnionej
Artykuł 39
1. Dla zapewnienia skutecznej ochrony przed nieuczciwą konkurencją, jak
postanowiono w Artykule 10bis Konwencji paryskiej (1967), Członkowie będą
chronić informację nieujawnioną zgodnie z ust. 2, a także dane przedstawione
rządowi lub agencjom rządowym zgodnie z ust. 3.
2. Osoby fizyczne i prawne będą miały możliwość zapobiegania temu, aby
informacje pozostające w sposób zgodny z prawem pod ich kontrolą nie zostały
ujawnione, nabyte lub użyte bez ich zgody przez innych, w sposób sprzeczny z
uczciwymi praktykami handlowymi10, tak długo, jak takie informacje:
(a) są poufne w tym sensie, że jako całość lub w szczególnym zestawie i zespole
ich elementów nie są ogólnie znane lub łatwo dostępne dla osób z kręgów, które
normalnie zajmują się tym rodzajem informacji;
(b) mają wartość handlową dlatego, że są poufne; i
(c) poddane zostały przez osobę, pod której legalną kontrolą informacje te
pozostają rozsądnym, w danych okolicznościach, działaniom dla utrzymania ich
poufności.
3. Członkowie wymagający jako warunku wydania zezwolenia na wprowadzenie do
obrotu farmaceutyków lub produktów chemicznych przeznaczonych dla rolnictwa, w
których wykorzystane są nowe jednostki chemiczne, przedstawienia niejawnych
testów lub innych danych, których uzyskanie wymaga znacznego wysiłku, będą
chronić takie dane przed nieuczciwym wykorzystaniem w celach handlowych. Ponadto
Członkowie będą chronić takie dane przed ujawnieniem, z wyjątkiem sytuacji, gdy
konieczna jest ochrona odbiorców lub chyba że podjęte zostaną kroki dla
zapewnienia, że takie dane będą chronione przed nieuczciwym wykorzystaniem w
celach handlowych.
_____________________
10 Dla celów niniejszego postanowienia "sposób sprzeczny z uczciwymi praktykami
handlowymi" będzie oznaczać co najmniej takie praktyki, jak naruszenie umowy,
nadużycie zaufania i nakłanianie do naruszenia lub nadużycia, i obejmuje
uzyskanie niejawnej informacji przez osoby trzecie, które wiedziały lub wykazały
rażące niedbalstwo w związku z brakiem wiedzy o tym, że informacja uzyskana
została przy zastosowaniu takich praktyk.
Sekcja 8: Kontrola praktyk antykonkurencyjnych w licencjach umownych
Artykuł 40
1. Członkowie zgadzają się, że niektóre praktyki licencyjne lub warunki
odnoszące się do praw własności intelektualnej, które ograniczają konkurencję,
mogą mieć niekorzystny wpływ na handel i mogą hamować transfer i upowszechnianie
technologii.
2. Żadne z postanowień niniejszego Porozumienia nie zabroni Członkom wskazania w
ich ustawodawstwach praktyk licencyjnych lub warunków, które mogą w szczególnych
przypadkach stanowić nadużycie praw własności intelektualnej, wywołujące skutki
szkodliwe dla konkurencji na danym rynku. Jak postanowiono powyżej, Członek może
zastosować, w sposób zgodny z innymi postanowieniami niniejszego Porozumienia,
stosowne środki dla zapobieżenia lub kontroli takich praktyk, które mogą
obejmować, na przykład, warunki dotyczące wyłącznego powrotnego udzielania,
warunki niedopuszczające do zakwestionowania ważności i przymusowego udzielenia
pakietu licencji, w świetle właściwych ustaw i przepisów tego Członka.
3. Każdy Członek podejmie na wniosek konsultacje z jakimkolwiek innym Członkiem,
który ma powód, by wierzyć, że właściciel praw własności intelektualnej, który
jest jego obywatelem lub ma stałą siedzibę na terytorium Członka, do którego
skierowany został wniosek w sprawie konsultacji, dokonuje praktyk naruszających
prawa i przepisy Członka występującego z wnioskiem w zakresie spraw, których
dotyczy niniejsza Sekcja, i który to Członek życzy sobie zapewnienia zgodności z
takim ustawodawstwem bez uszczerbku dla jakichkolwiek działań podjętych zgodnie
z prawem ani dla pełnej swobody podjęcia ostatecznej decyzji przez każdego z
Członków. Członek, do którego wniosek został skierowany, rozważy go w sposób
pełny i życzliwy oraz stworzy odpowiednie możliwości dla konsultacji z
Członkiem, który o nie wnioskuje, oraz będzie współpracować przez dostarczanie
ogólnie dostępnych, jawnych informacji związanych z daną sprawą oraz innych
informacji dostępnych Członkowi, w sposób zgodny z prawem krajowym oraz pod
warunkiem zawarcia wzajemnie zadowalających porozumień dotyczących ochrony
poufności przez Członka wnioskującego o konsultacje.
4. Członek, w stosunku do którego obywateli lub podmiotów mających na jego
terytorium stałą siedzibę toczy się postępowanie w innym kraju będącym
Członkiem, a dotyczące domniemanego naruszenia ustaw i przepisów tego Członka w
zakresie spraw będących przedmiotem niniejszej Sekcji, będzie miał, na wniosek,
możliwość konsultacji z tym drugim Członkiem na takich samych warunkach, jakie
przewidziano w ust. 3.
CZĘŚĆ III
DOCHODZENIE I EGZEKWOWANIE PRAW WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ
Sekcja 1: Zobowiązania ogólne
Artykuł 41
1. Członkowie zapewnią dostępność procedur w zakresie dochodzenia i egzekwowania
praw, określonych w niniejszej Części, na podstawie ich prawa krajowego tak, aby
umożliwić skuteczne działanie przeciwko każdemu naruszeniu praw własności
intelektualnej, objętych niniejszym Porozumieniem, włącznie z doraźnymi środkami
dla zapobiegania naruszeniom i środkami zaradczymi dla odstraszania od
następnych naruszeń. Procedury te będą stosowane w taki sposób, aby uniknąć
tworzenia barier dla handlu prowadzonego zgodnie z prawem oraz aby stworzyć
zabezpieczenia przed ich nadużyciem.
2. Procedury dotyczące dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej
będą słuszne i sprawiedliwe. Nie będą niepotrzebnie skomplikowane ani kosztowne,
ani nie będą ustanawiały nierozsądnych terminów, ani powodowały nieuzasadnionych
opóźnień.
3. Zaleca się, aby decyzje co do istoty sprawy sporządzane były w formie
pisemnej i zawierały uzasadnienia. Będą one udostępniane bez zbędnej zwłoki
przynajmniej stronom postępowania. Decyzje co do istoty sprawy będą oparte
jedynie na dowodach, co do których strony miały możliwość się ustosunkować.
4. Strony postępowania będą miały możliwość poddania rewizji przez organ sądowy
ostatecznych decyzji administracyjnych, a także przynajmniej prawnych aspektów
wstępnych orzeczeń sądowych dotyczących przedmiotu sprawy w zależności od
systemu prawnego Członka w odniesieniu do ważności sprawy. Jednakże nie będzie
obowiązku zapewnienia możliwości poddania rewizji wyroków uniewinniających,
wydanych w sprawach kryminalnych.
5. Rozumie się, że niniejsza Część nie tworzy żadnych zobowiązań do stworzenia
sądowego systemu dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej
odmiennego od ogólnego systemu dochodzenia i egzekwowania praw i nie narusza
także możności dochodzenia i egzekwowania przez Członków swych praw w ogóle.
Żadne z postanowień niniejszej Części nie tworzy zobowiązania, co do rozdziału
środków pomiędzy dochodzenie i egzekwowanie praw własności intelektualnej i
dochodzenie i egzekwowanie prawa w ogóle.
Sekcja 2: Procedury cywilne i administracyjne oraz środki zaradcze
Artykuł 42
Procedury oparte na zasadzie słuszności i sprawiedliwości
Członkowie zapewnią posiadaczom praw11 dostęp do cywilnych procedur sądowych
dotyczących dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej objętych
zakresem niniejszego Porozumienia. Pozwani będą mieć prawo do pisemnego
powiadomienia, a powiadomienie będzie dokonane terminowo i będzie zawierało
wystarczające szczegóły, włącznie ze wskazaniem podstawy roszczeń. Strony będą
mogły być reprezentowane przez niezależnego adwokata, zaś procedury nie narzucą
nadmiernie ciężkich wymogów, co do obowiązkowego osobistego stawiennictwa.
Wszystkie strony uczestniczące w takich postępowaniach będą uprawnione do
uzasadniania swych roszczeń i przedstawiania wszystkich właściwych dowodów.
Procedura zapewni środki dla ustalenia i ochrony informacji poufnych, chyba że
będzie to sprzeczne z istniejącymi wymogami konstytucyjnymi.
_________________
11 Dla celów niniejszej Części pojęcie "posiadacz praw" obejmuje zrzeszenia i
stowarzyszenia mające zdolność prawną do dochodzenia takich praw.
Artykuł 43
Dowody
1. Jeżeli strona przedstawiła rozsądnie dostępny dowód wystarczający do poparcia
jej roszczeń i wskazała dowód odpowiedni dla uzasadnienia jej roszczeń, który
znajduje się w posiadaniu strony przeciwnej, organy sądowe będą miały prawo
nakazać tej stronie okazanie tego dowodu, pod warunkiem że w stosowanych
przypadkach zostaną stworzone warunki zapewniające ochronę informacji poufnej.
2. W przypadkach, w których strona uczestnicząca w postępowaniu rozmyślnie i bez
uzasadnionych powodów odmawia dostępu do niezbędnych informacji lub w inny
sposób uchyla się od dostarczenia w rozsądnym terminie niezbędnych informacji,
lub poważnie utrudnia postępowanie w sprawie dotyczącej dochodzenia praw,
Członek może upoważnić organy sądowe do dokonania wstępnych i ostatecznych
ustaleń, pozytywnych lub negatywnych, na podstawie dostarczonych im informacji,
włącznie z zażaleniem lub twierdzeniem przedstawionym przez stronę, dla której
odmowa dostępu do informacji miała negatywne skutki, z zastrzeżeniem zapewnienia
stronom możliwości wysłuchania ich stanowisk co do zarzutów lub dowodów.
Artykuł 44
Zabezpieczenie roszczeń
1. Organy sądowe będą miały prawo nakazać stronie, aby zaprzestała naruszania
praw, m.in. w tym celu, aby zapobiec wprowadzaniu do obrotu handlowego na
obszarze ich jurysdykcji towarów importowanych, które powodują naruszenie praw
własności intelektualnej, niezwłocznie po dokonaniu odprawy celnej takich
towarów. Członkowie nie są zobowiązani do przyznania takiego prawa w stosunku do
chronionego przedmiotu, nabytego lub zamówionego przez osobę, która nie
wiedziała lub nie miała wystarczających podstaw do tego, by wiedzieć, że obrót
takim przedmiotem może spowodować naruszenie praw własności intelektualnej.
2. Niezależnie od innych postanowień niniejszej Części oraz z zastrzeżeniem, że
przestrzegane będą postanowienia Części II w sposób wyraźny regulujące używanie
przez rządy lub osoby trzecie upoważnione przez rząd, ale bez zgody posiadacza
praw, Członkowie mogą ograniczyć dostępne do zastosowania przeciw takim
praktykom środki zaradcze do wypłaty wynagrodzenia, zgodnie z punktem (h)
Artykułu 31. W innych przypadkach będą stosowane środki zaradcze przewidziane w
niniejszej Części lub też, jeżeli środki takie są niezgodne z prawem Członka,
wydawane będą deklaratoryjne orzeczenia sądowe oraz przyznawane będzie stosowne
odszkodowanie.
Artykuł 45
Odszkodowania
1. Organy sądowe będą miały prawo nakazać sprawcy naruszenia, aby zapłacił
posiadaczowi praw odszkodowanie, odpowiednie dla wynagrodzenia szkody, jakiej
uprawniony doznał z powodu naruszenia jego praw własności intelektualnej przez
sprawcę naruszenia, który wiedział lub miał wystarczające podstawy, by wiedzieć,
że zajmuje się działalnością stanowiącą naruszenie praw.
2. Organy sądowe będą miały także prawo nakazać sprawcy naruszenia, aby zwrócił
posiadaczowi praw koszty, które mogą zawierać stosowne honoraria adwokackie. W
uzasadnionych przypadkach Członkowie mogą upoważnić organy sądowe do wydania
nakazu zwrotu zysków albo zapłaty z góry ustalonego odszkodowania, nawet jeśli
osoba dokonująca naruszenia nie wiedziała lub nie miała wystarczających podstaw,
by wiedzieć, że zajmuje się działalnością powodującą naruszenie.
Artykuł 46
Inne środki zaradcze
W celu stworzenia skutecznego systemu zapobiegania naruszeniom, organy sądowe
będą miały prawo nakazania, aby towary, które uznają za stanowiące naruszenie,
zostały usunięte, bez jakiegokolwiek odszkodowania, z obrotu handlowego w taki
sposób, aby uniknąć jakiejkolwiek szkody dla posiadacza praw lub, chyba że jest
to sprzeczne z istniejącymi wymogami konstytucyjnymi, aby zostały zniszczone.
Organy sądowe będą miały także prawo nakazać, aby materiały i narzędzia, których
głównym przeznaczeniem było wytwarzanie towarów naruszających prawa, zostały
usunięte bez jakiegokolwiek odszkodowania z obrotu handlowego, aby
zminimalizować ryzyko dalszych naruszeń. Przy rozpatrywaniu takich wniosków
zostanie wzięta pod uwagę potrzeba zachowania proporcji pomiędzy wagą naruszenia
i podjętymi środkami zaradczymi, a także interesy stron trzecich. W stosunku do
towarów oznaczonych podrobionym znakiem towarowym zwykłe usunięcie znaku
towarowego umieszczonego na nich bezprawnie nie będzie wystarczające, poza
wyjątkowymi przypadkami, do tego aby zezwolić na dopuszczenie takich towarów do
obrotu handlowego.
Artykuł 47
Prawo do informacji
Członkowie mogą postanowić, że organy sądowe będą miały prawo, jeżeli nie będzie
to w dysproporcji do wagi naruszenia, nakazać sprawcy naruszenia, aby
poinformował posiadacza praw o tożsamości osób trzecich związanych z produkcją i
rozpowszechnianiem towarów lub usług stanowiących naruszenie oraz o ich kanałach
dystrybucji.
Artykuł 48
Wynagrodzenie szkody pozwanemu
1. Organy sądowe będą miały prawo nakazać stronie, na żądanie której zostały
zastosowane środki zaradcze i która nadużyła procedur egzekucyjnych, aby
zapewniła stronie, wobec której niesłusznie zastosowano zakaz lub ograniczenie,
odpowiednią rekompensatę za straty poniesione w wyniku takiego nadużycia. Organy
sądowe będą także miały prawo nakazać stronie skarżącej, aby zwróciła pozwanemu
poniesione przez niego wydatki, które mogą obejmować honorarium adwokackie.
2. Przy wykonywaniu prawa dotyczącego ochrony lub dochodzenia i egzekwowania
praw własności intelektualnej Członkowie wyłączą zarówno organy publiczne, jak i
urzędników ze stosowania, jedynie wobec nich odpowiednich środków zaradczych,
jeżeli podejmowane w trakcie wykonywania takiego prawa działania są dokonywane
lub zamierzone w dobrej wierze.
Artykuł 49
Procedury administracyjne
W zakresie, w jakim środki prawa cywilnego mogą być stosowane jako rezultat
procedur administracyjnych dotyczących istoty sprawy, procedury te będą zgodne z
zasadami odpowiadającymi co do swej istoty tym, jakie są ustanowione w
niniejszej Sekcji.
Sekcja 3: Środki tymczasowe
Artykuł 50
1. Organy sądowe będą miały prawo zastosować szybkie i skuteczne środki
tymczasowe:
(a) aby zapobiec zaistnieniu przypadków naruszania jakiegokolwiek prawa
własności intelektualnej, a w szczególności, aby zapobiec wprowadzeniu do obrotu
handlowego na obszarze ich jurysdykcji towarów włączając w to dobra importowane
bezpośrednio po odprawie celnej;
(b) dla zabezpieczenia odpowiednich dowodów w związku z domniemanym naruszeniem.
2. Organy sądowe będą miały prawo zastosować środki tymczasowe bez wysłuchania
drugiej strony, jeżeli to właściwe, w szczególności, gdy jakakolwiek zwłoka może
spowodować dla posiadacza praw szkodę nie do naprawienia lub gdy istnieje
widoczne ryzyko, że dowody zostaną zniszczone.
3. Organy sądowe będą miały prawo domagania się od wnioskodawcy, aby dostarczył
jakikolwiek rozsądnie dostępny dowód, aby przekonać się w wystarczającym
stopniu, że wnioskodawca jest posiadaczem praw i że prawo wnioskodawcy zostało
naruszone lub że naruszenie takie zagraża, a także, aby wniósł kaucję lub
dokonał innego równoważnego zabezpieczenia wystarczającego dla ochrony pozwanego
i zapobieżenia nadużyciu.
4. Jeżeli środki tymczasowe zostały zastosowane bez wysłuchania drugiej strony,
strony dotknięte nimi będą o tym powiadomione, nie później jednak niż
niezwłocznie po zastosowaniu tych środków. Rewizja obejmująca prawo strony do
przedstawienia jej stanowiska będzie dokonana na żądanie pozwanego w celu
podjęcia decyzji w rozsądnym okresie po powiadomieniu o podjęciu środków
odnośnie do tego, czy stosowane środki powinny być zmodyfikowane, uchylone, czy
utrzymane.
5. Organy, które mają zastosować środki tymczasowe, mogą domagać się od
wnioskodawcy dostarczenia innych informacji, niezbędnych do identyfikacji
towarów objętych tymi środkami.
6. Bez naruszenia ust. 4, środki tymczasowe podjęte na podstawie ust. 1 i 2
zostaną, na żądanie pozwanego, uchylone lub ich skuteczność w inny sposób
powstrzymana, jeżeli postępowanie prowadzące do decyzji w przedmiocie sprawy nie
zostanie podjęte w rozsądnym terminie określonym przez organy sądowe
wprowadzające takie środki, jeżeli prawo Członka na to zezwala lub, w przypadku
braku określenia takiego terminu, w terminie nie dłuższym niż 20 dni roboczych
lub 31 dni kalendarzowych, zależnie od tego, który z nich jest dłuższy.
7. Jeżeli środki tymczasowe zostaną uchylone lub ustaną na skutek działania lub
zaniedbania wnioskodawcy lub gdy następnie ustalono, że nie było naruszenia lub
zagrożenia naruszeniem prawa własności intelektualnej, organy sądowe będą miały
prawo nakazać wnioskodawcy, na wniosek pozwanego, aby zapłacił pozwanemu
odpowiednie odszkodowanie z tytułu jakiejkolwiek szkody spowodowanej przez
środki tymczasowe.
8. W zakresie, w jakim środki tymczasowe mogą być zastosowane w wyniku
postępowania administracyjnego, postępowanie to będzie zgodne z zasadami
równoważnymi co do swej istoty z ustanowionymi w niniejszej Sekcji.
Sekcja 4: Wymagania specjalne odnoszące się
do środków stosowanych przy kontroli granicznej12
Artykuł 51
Wstrzymanie wydania przez władze celne
Członkowie zastosują, zgodnie z poniższymi postanowieniami, procedury13 dające
możliwość posiadaczowi praw, który ma uzasadnione podstawy, aby przypuszczać, że
może mieć miejsce import towarów oznaczonych podrabianym znakiem towarowym lub
pirackich towarów naruszających prawa autorskie14, złożenia pisemnego wniosku do
odpowiednich organów administracyjnych lub sądowych o wstrzymanie przez władze
celne wydania takich towarów do wolnego obrotu. Członkowie mogą umożliwić
złożenie takiego wniosku w stosunku do towarów, z którymi związane są inne
naruszenia praw własności intelektualnej, pod warunkiem zachowania zgodności z
wymaganiami niniejszej Sekcji. Członkowie mogą także ustanowić odpowiednie
procedury dotyczące wstrzymania wydania przez władze celne towarów naruszających
takie prawa, a przeznaczonych na eksport ze swych terytoriów.
____________________
12 Jeżeli Członek zniósł praktycznie całą kontrolę ruchu towarów przez jego
granicę z innym Członkiem, z którym tworzy część unii celnej, nie będzie miał
obowiązku stosowania postanowień niniejszej Sekcji na tej granicy.
13 Rozumie się, że nie będzie obowiązku stosowania takich procedur do importu
towarów umieszczonych na rynku innego kraju przez lub za zgodą posiadacza praw
lub do towarów w tranzycie.
14 Dla celów niniejszego Porozumienia:
(a) "towary oznaczone podrabianym znakiem towarowym" będą rozumiane jako towary,
włącznie z opakowaniem, noszące bez upoważnienia znak towarowy, który jest
identyczny ze znakiem towarowym ważnie zarejestrowanym dla takich towarów lub
który nie może być odróżniony w swym zasadniczym wyglądzie od takiego znaku
towarowego i który przez to narusza prawa właściciela znaku towarowego, o którym
mowa, na podstawie prawa kraju importującego;
(b) "pirackie towary naruszające prawa autorskie" będą rozumiane jako towary,
które są kopiami wykonanymi bez zgody posiadacza praw lub osoby należycie
upoważnionej przez niego w kraju, w którym je wyprodukowano i które są wykonane
bezpośrednio lub pośrednio z takiego przedmiotu, że wykonanie kopii stanowiłoby
naruszenie praw autorskich lub prawa pokrewnego według prawa kraju
importującego.
Artykuł 52
Wniosek
Każdy posiadacz praw wszczynający postępowanie na podstawie Artykułu 51 będzie
miał obowiązek dostarczyć odpowiedni dowód, zadowalający kompetentne władze, że
według prawa kraju importującego istnieje uprawdopodobnione domniemanie, że
nastąpiło naruszenie jego prawa własności intelektualnej, oraz dostarczyć
wystarczająco szczegółowy opis towarów dla ich łatwego rozpoznania przez władze
celne. Kompetentne władze powiadomią w rozsądnym terminie wnioskodawcę, czy
uwzględniły wniosek, oraz przez jaki okres władze celne będą podejmowały
działania, jeżeli okres ten został przez kompetentne władze określony.
Artykuł 53
Kaucja lub równoważne zabezpieczenie
1. Kompetentne władze będą miały prawo domagać się od wnioskodawcy wniesienia
kaucji lub dokonania równoważnego zabezpieczenia, wystarczającego dla ochrony
pozwanego i odpowiednich władz, a także dla zapobieżenia nadużyciu. Taka kaucja
lub równoważne zabezpieczenie nie mogą nadmiernie zniechęcać do korzystania z
takich procedur.
2. Jeżeli zgodnie z wnioskiem złożonym na podstawie niniejszej Sekcji wydanie do
wolnego obrotu towarów zawierających wzory przemysłowe, patenty, wzory masek lub
nie ujawnioną informację zostało wstrzymane przez władze celne na podstawie
decyzji innej niż wydana przez organy sądowe lub przez inny niezależny organ, a
okres przewidziany w Artykule 55 upłynął bez udzielenia, przez należycie
upoważniony organ, tymczasowego zwolnienia, a także pod warunkiem, że wszystkie
inne wymogi dla importu zostały spełnione, właściciel, importer lub odbiorca
takich towarów będzie uprawniony do uzyskania ich wydania po złożeniu kaucji w
wysokości wystarczającej do ochrony posiadacza praw przed jakimkolwiek
naruszeniem. Wpłacanie takiej kaucji nie przeszkodzi zastosowaniu jakiegokolwiek
innego środka zapobiegawczego dostępnego posiadaczowi praw, co należy rozumieć w
ten sposób, że kaucja zostanie wydana, jeżeli posiadacz praw nie skorzysta z
przysługującego mu prawa do podjęcia działań w rozsądnym czasie.
Artykuł 54
Zawiadomienie o wstrzymaniu
Importer i wnioskodawca będą niezwłocznie powiadomieni o wstrzymaniu wydania
towarów na podstawie Artykułu 51.
Artykuł 55
Okres wstrzymania
Jeżeli w okresie nie przekraczającym 10 dni roboczych od doręczenia wnioskodawcy
zawiadomienia o dokonaniu wstrzymania władze celne nie zostały powiadomione, że
wszczęte zostało, przez stronę inną niż pozwany, postępowanie prowadzące do
wydania decyzji w przedmiocie sprawy lub że należycie upoważniony organ podjął
środki tymczasowe przedłużające wstrzymanie wydania towarów, towary te zostaną
wydane pod warunkiem, że wszystkie inne warunki dla importu lub eksportu zostały
spełnione. W stosownych przypadkach termin ten może być przedłużony o następne
10 dni roboczych. Jeżeli wszczęte zostało postępowanie prowadzące do wydania
decyzji w przedmiocie sprawy, na żądanie pozwanego nastąpi rewizja obejmująca
prawo stron do przedstawienia swoich stanowisk w celu zadecydowania w rozsądnym
terminie, czy środki zapobiegawcze zostaną zmodyfikowane, uchylone, czy
utrzymane. Niezależnie od powyższych postanowień, jeżeli wstrzymanie wydania
towarów jest dokonane lub kontynuowane na podstawie tymczasowego środka
zastosowanego przez sąd, będą miały zastosowanie postanowienia ust. 6 Artykułu
50.
Artykuł 56
Wynagrodzenie szkody importerowi i właścicielowi towarów
Właściwe organy będą miały prawo nakazać wnioskodawcy, aby zapłacił importerowi,
odbiorcy i właścicielowi towarów odpowiednie odszkodowanie za szkody spowodowane
im przez niesłuszne zatrzymanie towarów lub przez zatrzymanie towarów wydanych
na podstawie Artykułu 55.
Artykuł 57
Prawo do inspekcji i informacji
Bez uszczerbku dla ochrony informacji poufnej, Członkowie upoważnią kompetentne
organy do zapewnienia posiadaczowi praw wystarczającej możliwości do
przeprowadzenia inspekcji każdego towaru zatrzymanego przez władze celne, w celu
uzasadnienia roszczeń posiadacza praw. Kompetentne organy będą także upoważnione
do zapewnienia importerowi równoważnego prawa do inspekcji każdego takiego
towaru. Jeżeli w przedmiocie sprawy dokonano pozytywnych ustaleń, Członkowie
mogą upoważnić kompetentne organy do poinformowania posiadacza praw o nazwach i
adresach nadawcy, importera i odbiorcy, a także o ilości towarów będących
przedmiotem sprawy.
Artykuł 58
Działanie z urzędu
Jeżeli Członkowie wymagają, by kompetentne organy z własnej inicjatywy
podejmowały działania polegające na wstrzymaniu wydania towarów, w stosunku do
których uzyskały dowód oparty na uprawdopodobnionym domniemaniu, że prawo
własności intelektualnej zostało naruszone, wówczas:
(a) kompetentne organy mogą w każdej chwili zwrócić się do posiadacza praw o
udzielenie każdej informacji, która może im pomóc w wykonaniu ich uprawnień;
(b) importer i posiadacz praw będą niezwłocznie powiadomieni o wstrzymaniu.
Jeżeli importer wniósł do kompetentnego organu odwołanie od decyzji o
wstrzymaniu, wstrzymanie będzie podlegać odpowiednio warunkom ustalonym w
Artykule 55;
(c) Członkowie wyłączą organy publiczne i urzędników z odpowiedzialności za
stosowanie odpowiednich środków zaradczych tylko, jeżeli podejmowane działania
dokonywane są lub zamierzone w dobrej wierze.
Artykuł 59
Środki zaradcze
Bez uszczerbku dla prawa do podejmowania innych działań dostępnych posiadaczowi
praw oraz z zastrzeżeniem prawa pozwanego do domagania się dokonania rewizji
przez organy sądowe, kompetentne władze będą miały prawo nakazać zniszczenie lub
inne rozporządzenie towarami stanowiącymi naruszenie zgodnie z zasadami
ustalonymi w Artykule 46. Odnośnie do towarów oznaczonych podrabianym znakiem
towarowym, władze nie zezwolą na reeksport w niezmienionym stanie towarów
stanowiących naruszenie lub poddadzą je odmiennej procedurze celnej, chyba że
zaistnieją wyjątkowe okoliczności.
Artykuł 60
Import de minimis
Członkowie mogą wyłączyć ze stosowania powyższych przepisów małe ilości towarów
o charakterze niehandlowym, przewożone w bagażu osobistym podróżnego lub
przesyłane w małych partiach.
Sekcja 5: Procedury karne
Artykuł 61
Członkowie ustanowią procedury karne i kary, które będą stosowane przynajmniej w
przypadkach umyślnego podrabiania znaku towarowego lub piractwa praw autorskich,
dokonanego na skalę handlową. Dostępne środki zaradcze będą obejmowały
uwięzienie albo kary pieniężne wystarczające dla odstraszenia zgodnie z wymiarem
kar stosowanych za przestępstwa o odpowiadającym im ciężarze. W stosownych
przypadkach, dostępne środki zaradcze będą obejmowały także konfiskatę,
przepadek i zniszczenie towarów stanowiących naruszenie oraz wszelkich
materiałów i narzędzi, które były głównie stosowane dla popełnienia
przestępstwa. Członkowie mogą ustanowić procedury karne i kary, które będą
stosowane w innych przypadkach naruszania praw własności intelektualnej, w
szczególności jeżeli naruszenia dokonywane są umyślnie i na skalę handlową.
CZĘŚĆ IV
NABYCIE I UTRZYMANIE W MOCY PRAW WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ ORAZ PROCEDURY SPORNE
W ZAKRESIE TYCH SPRAW
Artykuł 62
1. Członkowie mogą wymagać, jako warunku nabycia lub utrzymania w mocy praw
własności intelektualnej przewidzianych przepisami Sekcji 2-6 Części II
niniejszego Porozumienia, zastosowania się do rozsądnych procedur i formalności.
Takie procedury i formalności będą zgodne z postanowieniami niniejszego
Porozumienia.
2. Jeżeli nabycie prawa własności intelektualnej uwarunkowane jest udzieleniem
lub zarejestrowaniem prawa, Członkowie zapewnią, aby procedury w sprawie
udzielenia lub rejestracji, z zastrzeżeniem ich zgodności z podstawowymi
warunkami nabycia praw, umożliwiały udzielenie lub rejestrację takiego prawa w
rozsądnym terminie tak, aby uniknąć nieuzasadnionego skrócenia okresu ochrony.
3. Artykuł 4 Konwencji paryskiej (1967) będzie stosowany odpowiednio do znaków
usługowych.
4. Procedury związane z nabyciem lub utrzymaniem w mocy praw własności
intelektualnej oraz, jeżeli prawo Członka takie procedury przewiduje, związane z
administracyjnym unieważnieniem, oraz procedury sporne takie, jak postępowanie
sprzeciwowe, o uchylenie lub o unieważnienie będą podlegały ogólnym zasadom
ustanowionym w ust. 2 i 3 Artykułu 41.
5. Ostateczne decyzje administracyjne w każdym postępowaniu prowadzonym na
podstawie ust. 4 będą podlegały rewizji przez organ sądowy lub quasi-sądowy.
Jednakże nie będzie obowiązku stworzenia możliwości takiej rewizji decyzji, w
przypadkach nieskutecznego sprzeciwu lub administracyjnego unieważnienia, pod
warunkiem że podstawy takich postępowań mogą być przedmiotem postępowania w
sprawie unieważnienia.
CZĘŚĆ V
ZAPOBIEGANIE SPOROM I ROZSTRZYGANIE SPORÓW
Artykuł 63
Przejrzystość
1. Ustawy i przepisy oraz ostateczne decyzje sądowe i zarządzenia
administracyjne ogólnego zastosowania, wprowadzone przez Członka w przedmiocie
niniejszego Porozumienia (dostępność, zakres, nabycie, dochodzenie i
zapobieganie nadużyciu praw własności intelektualnej) będą publikowane lub,
jeżeli taka publikacja nie jest praktykowana, będą ogólnie dostępne w języku
krajowym w taki sposób, aby rządy i posiadacze praw byli w stanie zapoznać się z
nimi. Porozumienia dotyczące przedmiotu niniejszego Porozumienia, które
pozostają w mocy pomiędzy rządem lub agendą rządową Członka a rządem lub agendą
rządową innego Członka zostaną również opublikowane.
2. Członkowie poinformują Radę TRIPS o ustawach i przepisach, o których mowa w
ust. 1, aby dopomóc Radzie w dokonaniu przez nią przeglądu funkcjonowania
niniejszego Porozumienia. Rada podejmie starania, aby ograniczyć ciężar, jaki
Członkowie ponoszą wykonując to zobowiązanie, i może zadecydować o odstąpieniu
od obowiązku informowania o takich ustawach i przepisach bezpośrednio samą Radę,
jeżeli konsultacje z WIPO w sprawie ustanowienia wspólnego rejestru
zawierającego te ustawy i przepisy zakończą się pomyślnie. W związku z tym Rada
rozważy także jakiekolwiek wymagane działanie dotyczące dostarczenia informacji
w związku ze zobowiązaniami określonymi niniejszym Porozumieniem, a wynikające z
postanowień Artykułu 6ter Konwencji paryskiej (1967).
3. Każdy Członek będzie gotów dostarczyć, w odpowiedzi na pisemny wniosek innego
Członka, informacji w rodzaju omówionym w ust. 1. Członek, który ma powody, by
sądzić, że konkretna decyzja sądowa lub zarządzenie administracyjne lub
porozumienie dwustronne w obszarze praw własności intelektualnej narusza jego
prawa wynikające z niniejszego Porozumienia, może także wnioskować na piśmie,
aby umożliwiono mu dostęp lub udzielono w sposób wystarczająco szczegółowy
informacji o takich konkretnych decyzjach sądowych lub zarządzeniach
administracyjnych lub porozumieniach dwustronnych.
4. Żadne z postanowień ust. 1, 2 i 3 nie będzie wymagało od Członków ujawnienia
poufnych informacji, które mogłyby hamować wykonywanie prawa, lub w inny sposób
byłoby sprzeczne z interesem publicznym lub też mogłoby wyrządzić szkodę
uzasadnionym interesom handlowym poszczególnych przedsiębiorstw publicznych lub
prywatnych.
Artykuł 64
Rozstrzyganie sporów
1. Postanowienia Artykułów XXII i XXIII GATT 1994 oraz Uzgodnienia w sprawie
zasad i procedur regulujących rozstrzyganie sporów, będą miały zastosowanie do
konsultacji i rozstrzygania sporów z zakresu niniejszego Porozumienia, z
wyjątkiem tych szczegółowo określonych w niniejszym Porozumieniu.
2. Punkty 1(b) i 1(c) Artykułu XXIII GATT 1994 nie będą miały zastosowania do
rozstrzygania sporów na podstawie niniejszego Porozumienia przez okres pięciu
lat od wejścia w życie Porozumienia WTO.
3. W okresie, o którym mowa w ust. 2, Rada TRIPS zbada zakres i warunki
dopuszczalności zażaleń typu określonego w ust. 1(b) i 1(c) Artykułu XXIII
dokonywanych zgodnie z niniejszym Porozumieniem oraz przedłoży Konferencji
Ministerialnej zalecenia do zatwierdzania. Jakakolwiek decyzja Konferencji
Ministerialnej o zatwierdzeniu takich zaleceń lub przedłużeniu okresu wskazanego
w ust. 2, będzie podejmowana jedynie w drodze consensusu, a zatwierdzone
zalecenia będą skuteczne w stosunku do wszystkich członków bez dalszego
formalnego postępowania w sprawie zatwierdzenia.
CZĘŚĆ VI
POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE
Artykuł 65
Postanowienia przejściowe
1. Z zastrzeżeniem postanowień ust. 2, 3 i 4 żaden Członek nie będzie
zobowiązany do stosowania postanowień niniejszego Porozumienia przed upływem
ogólnego okresu jednego roku następującego po dacie wejścia w życie Porozumienia
WTO.
2. Członek - kraj rozwijający się uprawniony jest do odroczenia o następny okres
czterech lat daty zastosowania, jak to określono w ust. 1, postanowień
niniejszego Porozumienia, innych niż zawarte w Artykułach 3, 4 i 5.
3. Jakikolwiek inny Członek, będący w okresie transformacji z systemu gospodarki
centralnie planowanej do systemu gospodarki rynkowej opartej na wolnej
przedsiębiorczości i który podejmuje reformy strukturalne swego systemu
własności intelektualnej i stoi wobec szczególnych problemów w zakresie
przygotowania i wdrażania ustawodawstwa z dziedziny własności intelektualnej,
może także skorzystać z okresu odroczenia przewidzianego w ust. 2.
4. W zakresie, w jakim Członek - kraj rozwijający się jest zobowiązany
niniejszym Porozumieniem do rozciągnięcia ochrony patentowej produktu na
dziedziny techniki, które nie podlegały ochronie na jego terytorium w dniu
wprowadzenia niniejszego porozumienia przez tego Członka, jak to określono w
ust. 2, może odroczyć zastosowanie Sekcji 5 Części II niniejszego Porozumienia w
takich dziedzinach o dodatkowy okres pięciu lat.
5. Członek korzystający z okresu przejściowego na podstawie przepisów ust. 1, 2,
3 lub 4 zapewni, że jakiekolwiek zmiany w jego krajowych ustawach, przepisach
wykonawczych i praktyce dokonane w tym okresie nie spowodują obniżenia poziomu
zgodności z postanowieniami niniejszego Porozumienia.
Artykuł 66
Członkowie - kraje najmniej rozwinięte
1. Mając na uwadze szczególne potrzeby i wymagania, ograniczenia gospodarcze,
administracyjne i finansowe, a także potrzebę elastyczności w zakresie tworzenia
trwałej bazy technicznej, od Członków - krajów najmniej rozwiniętych nie będzie
się wymagać stosowania postanowień niniejszego Porozumienia innych niż zawarte w
Artykułach 3, 4 i 5 przez okres 10 lat od daty wprowadzenia w myśl ust. 1
Artykułu 65. Rada TRIPS zgodzi się na przedłużenie tego okresu na podstawie
dobrze umotywowanego wniosku Członka - kraju najmniej rozwiniętego.
2. Członkowie - kraje rozwinięte stworzą zachęty dla przedsiębiorstw i
instytucji na ich terytoriach w celu popierania i rozwijania transferu
technologii do Członków - krajów najmniej rozwiniętych dla umożliwienia im
stworzenia solidnej i trwałej bazy technicznej.
Artykuł 67
Współpraca techniczna
W celu ułatwienia wprowadzania w życie niniejszego Porozumienia Członkowie -
kraje rozwinięte nawiążą, na wniosek oraz na wzajemnie uzgodnionych warunkach i
w uzgodniony sposób, współpracę techniczną i finansową, korzystną dla Członków -
krajów rozwijających się i najmniej rozwiniętych. Taka współpraca będzie
obejmowała pomoc w przygotowaniu ustaw i przepisów dotyczych ochrony i
dochodzenia praw własności intelektualnej oraz zapobiegania ich nadużywaniu,
będzie także obejmowała pomoc w zakresie tworzenia lub wzmocnienia krajowych
urzędów i agend odpowiednich dla tych spraw, łącznie ze szkoleniem personelu.
CZĘŚĆ VII
POSTANOWIENIA INSTYTUCJONALNE; POSTANOWIENIA KOŃCOWE
Artykuł 68
Rada Handlowych Aspektów Praw Własności Intelektualnej
Rada TRIPS będzie obserwować działanie niniejszego Porozumienia, a w
szczególności wywiązywanie się Członków z zobowiązań z niego wynikających, a
także stworzy Członkom możliwość konsultowania spraw związanych z handlowymi
aspektami praw własności intelektualnej. Będzie ona wypełniała inne obowiązki,
jakie zostaną jej powierzone przez Członków, a w szczególności będzie służyć
pomocą, o jaką będzie proszona przez Członków w zakresie procedur rozstrzygania
sporów. Wypełniając swe funkcje Rada TRIPS może przeprowadzać konsultacje i
prosić o informacje z każdego źródła, jakie uzna za odpowiednie. Rada będzie
starała się, w drodze konsultacji z WIPO, dokonać, w ciągu jednego roku od swego
pierwszego spotkania, odpowiednich uzgodnień odnośnie do współpracy z organami
tej Organizacji.
Artykuł 69
Współpraca międzynarodowa
Członkowie zgadzają się współpracować ze sobą w celu wyeliminowania
międzynarodowego handlu towarami, które naruszają prawa własności
intelektualnej. W tym celu utworzą oni i zgłoszą, w drodze notyfikacji, punkty
kontaktowe w swoich krajowych organach administracji i będą gotowi dokonywać
wymiany informacji o handlu towarami stanowiącymi naruszenie. Członkowie będą w
szczególności popierać wymianę informacji i współpracę pomiędzy władzami celnymi
w związku z handlem towarami oznaczonymi podrabianym znakiem towarowym oraz
pirackimi towarami chronionymi prawem autorskim.
Artykuł 70
Ochrona istniejących przedmiotów własności intelektualnej
1. Niniejsze Porozumienie nie stwarza zobowiązań w stosunku do działań, które
miały miejsce przed datą wprowadzenia Porozumienia przez Członka, którego
dotyczyły.
2. Jeżeli w niniejszym Porozumieniu nie postanowiono inaczej, niniejsze
Porozumienie stwarza zobowiązania w stosunku do wszystkich przedmiotów
istniejących w dniu wprowadzenia niniejszego Porozumienia przez Członka, którego
dotyczą i na terytorium którego są chronione w tej dacie lub które spełniają
bądź spełnią w najbliższym czasie kryteria ochrony zgodnie z warunkami
niniejszego Porozumienia. W odniesieniu do postanowień niniejszego ust. oraz
ust. 3 i 4, zobowiązania w zakresie prawa autorskiego w stosunku do istniejących
prac będą określane wyłącznie na podstawie Artykułu 18 Konwencji berneńskiej
(1971), a w stosunku do praw producentów nagrań i wykonawców z istniejących
nagrań - wyłącznie na podstawie Artykułu 18 Konwencji berneńskiej (1971),
stosowanego na podstawie przepisów ust. 6 Artykułu 14 niniejszego Porozumienia.
3. Nie będzie istniało zobowiązanie do przywrócenia ochrony przedmiotom
własności intelektualnej, które w dniu wprowadzenia niniejszego Porozumienia
przez Członka, którego dotyczą, stały się dobrem powszechnym.
4. W odniesieniu do wszelkich działań podejmowanych w stosunku do określonych
egzemplarzy przedmiotów zawierających przedmiot ochrony, które w świetle
uregulowań legislacyjnych zgodnych z niniejszym Porozumieniem staną się
naruszeniami, a które były rozpoczęte lub w związku z którymi dokonano znacznych
inwestycji przed datą przyjęcia Porozumienia WTO przez Członka, każdy Członek
może wprowadzić ograniczenie środków zaradczych dostępnych posiadaczowi praw w
stosunku do kontynuowania takich działań po dacie wprowadzenia Porozumienia
przez Członka. Jednakże w takich przypadkach Członek zapewni przynajmniej
zapłatę słusznego wynagrodzenia.
5. Członek nie jest zobowiązany do zastosowania postanowień Artykułu 11 i ust. 4
Artykułu 14 w stosunku do oryginałów lub kopii zakupionych przed datą
wprowadzenia niniejszego Porozumienia przez Członka.
6. Członkowie nie będą zobowiązani stosować przepisów Artykułu 31 ani wymogu z
ust. 1 Artykułu 27 stanowiących, że korzystanie z praw patentowych nie będzie
podlegało dyskryminacji, ze względu na dziedzinę techniki, do używania bez
upoważnienia posiadacza praw, jeżeli upoważnienie do takiego używania zostało
udzielone przez rząd przed datą, kiedy niniejsze Porozumienie stało się znane.
7. W przypadku praw własności intelektualnej, których ochrona uwarunkowana jest
rejestracją, zgłoszenia w celu uzyskania ochrony, będące w toku rozpatrywania w
dniu wprowadzenia przez danego Członka niniejszego Porozumienia, będą mogły być
uzupełnione w celu uzyskania poszerzonej ochrony, przewidzianej postanowieniami
niniejszego Porozumienia. Takie zmiany nie będą obejmowały elementów nowości.
8. Jeżeli Członek nie umożliwi uzyskiwania, od dnia wejścia w życie Porozumienia
WTO, ochrony patentowej dla farmaceutyków i produktów chemicznych dla rolnictwa
w zakresie określonym jego zobowiązaniami wynikającymi z Artykułu 27, wówczas
Członek ten:
(a) niezależnie od postanowień Części VI zapewni od daty wejścia w życie
Porozumienia WTO środki, za pomocą których zgłoszenia w sprawie uzyskania
patentów na takie wynalazki mogą być dokonywane;
(b) zastosuje w stosunku do takich zgłoszeń, od daty wprowadzenia niniejszego
Porozumienia, kryteria zdolności patentowej ustalone w niniejszym Porozumieniu
tak, jak gdyby te kryteria były stosowane w dacie dokonania zgłoszenia na
terytorium tego Członka lub, jeżeli można skorzystać z pierwszeństwa i
pierwszeństwo jest zastrzeżone, w dacie pierwszeństwa zgłoszenia; oraz
(c) zapewni ochronę patentową zgodnie z niniejszym Porozumieniem od udzielenia
patentu i na pozostały okres ważności patentu, liczony od daty dokonania
zgłoszenia, zgodnie z Artykułem 33 niniejszego Porozumienia, dla tych zgłoszeń,
które spełniają kryteria ochrony omówione w punkcie (b).
9. Jeżeli przedmiotem zgłoszenia patentowego w kraju będącym Członkiem, na
podstawie ust. 8(a) jest produkt, wyłączne prawa marketingu przyznane,
niezależnie od postanowień Części VI powyżej, na okres pięciu lat od uzyskania
zgody na wprowadzenie na rynek w tym kraju będącym Członkiem lub do czasu
udzielenia patentu na produkt bądź odmowy jego udzielenia w kraju będącym
Członkiem, zależnie od tego, który okres jest krótszy, pod warunkiem że po
wejściu w życie Porozumienia WTO zgłoszenie patentowe zostało dokonane i patent
został udzielony dla tego produktu w innym kraju będącym Członkiem i zgoda na
wprowadzenie na rynek została uzyskana w takim innym kraju będącym Członkiem.
Artykuł 71
Przegląd i zmiana
1. Rada TRIPS dokona oceny stosowania niniejszego Porozumienia po upływie okresu
przejściowego, o którym mowa w ust. 2 Artykułu 65. Uwzględniając doświadczenia
uzyskane z jego stosowania, Rada dokona jego przeglądu po dwóch latach od tej
daty, a później w identycznych odstępach czasu. Rada może także dokonywać
przeglądów w związku z nowymi wydarzeniami, które mogłyby uzasadniać dokonanie
zmian lub uzupełnień niniejszego Porozumienia.
2. Zmiany służące jedynie celowi dostosowania do wyższych poziomów ochrony praw
własności intelektualnej, uzyskanych i pozostających w mocy na podstawie innych
porozumień wielostronnych i przyjęte na podstawie tych porozumień przez
wszystkich Członków WTO, mogą być przedstawione Konferencji Ministerialnej celem
podjęcia działań zgodnie z ust. 6 Artykułu X Porozumienia WTO, na podstawie
osiągniętych drogą konsensusu propozycji Rady TRIPS.
Artykuł 72
Zastrzeżenia
Nie można dokonać zastrzeżeń w stosunku do jakichkolwiek postanowień niniejszego
Porozumienia bez zgody innych Członków.
Artykuł 73
Wyjątki spowodowane względami bezpieczeństwa
Żadne z postanowień niniejszego Porozumienia nie będzie tak interpretowane, aby:
(a) wymagać od któregokolwiek Członka dostarczenia informacji, których
ujawnienie będzie uważał za sprzeczne z jego podstawowymi interesami
bezpieczeństwa; lub
(b) uniemożliwić podjęcie przez któregokolwiek Członka takich działań, jakie
uważa on za niezbędne dla ochrony jego podstawowych interesów bezpieczeństwa
(i) odnoszących się do materiałów rozszczepialnych lub materiałów, z których są
one uzyskiwane;
(ii) odnoszących się do przewozu broni, amunicji i sprzętu bojowego, a także do
przewozu innych towarów i materiałów dostarczanych bezpośrednio lub pośrednio
dla celów zaopatrzenia zakładów wojskowych;
(iii) podjętych w czasie wojny lub innego zagrożenia w stosunkach
międzynarodowych; lub
(c) uniemożliwić podjęcie przez któregokolwiek Członka jakiegokolwiek działania
dla wykonania jego zobowiązań wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych,
mającego na celu utrzymanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa.
POROZUMIENIE W SPRAWIE REGUŁ POCHODZENIA
Członkowie,
Biorąc pod uwagę, że 20 września 1986 roku Ministrowie uzgodnili, iż Runda
Urugwajska wielostronnych negocjacji handlowych będzie miała na celu
"doprowadzić do dalszej liberalizacji i rozszerzenia światowego handlu",
"wzmocnić rolę GATT" oraz "zwiększyć zdolność systemu GATT do reagowania na
zmieniające się międzynarodowe środowisko ekonomiczne";
Pragnąc popierać cele GATT 1994;
Uznając, iż jasne i możliwe do przewidzenia reguły pochodzenia oraz ich
stosowanie ułatwiają przepływ strumienia handlu międzynarodowego;
Pragnąc zapewnić, aby reguły pochodzenia jako takie nie stanowiły zbędnych
barier handlowych;
Pragnąc zapewnić, aby reguły pochodzenia nie niweczyły lub też nie naruszały
praw Członków wynikających z GATT 1994;
Uznając za pożądane zapewnienie przejrzystości ustaw, przepisów oraz praktyk
odnoszących się do reguł pochodzenia;
Pragnąć zapewnić, aby reguły pochodzenia były ustalane i stosowane w sposób
bezstronny, przejrzysty, przewidywalny, spójny oraz neutralny;
Uznając istnienie mechanizmu konsultacji oraz procedur szybkiego, efektywnego i
sprawiedliwego rozwiązywania sporów wynikających z niniejszego Porozumienia;
Pragnąc zharmonizować oraz uczynić jasnymi reguły pochodzenia;
Uzgadniają niniejszym co, następuje:
CZĘŚĆ I
DEFINICJE I ZAKRES
Artykuł 1
Reguły pochodzenia
1. Dla celów Części od I do IV niniejszego Porozumienia reguły pochodzenia
definiuje się jako te ustawy, przepisy i ustalenia administracyjne ogólnego
zastosowania, które stosowane są przez jakiegokolwiek Członka w celu określenia
kraju pochodzenia towarów, pod warunkiem że reguły pochodzenia nie odnoszą się
do umownych lub autonomicznych systemów handlowych, które przyznają preferencje
taryfowe wykraczające poza zakres stosowania ust. 1 Artykułu I GATT 1994.
2. Reguły pochodzenia, o których mowa w ust. 1, będą obejmować wszystkie reguły
pochodzenia stosowane w niepreferencyjnych instrumentach polityki handlowej,
takich jak: klauzula najwyższego uprzywilejowania wynikająca z Artykułów I, II,
III, XI i XIII GATT 1994; cła antydumpingowe i wyrównawcze na podstawie Artykułu
VI GATT 1994; środki ochronne na podstawie Artykułu XIX GATT 1994; wymogi
oznaczania pochodzenia wynikające z Artykułu IX GATT 1994 oraz jakiekolwiek
dyskryminacyjne ograniczenia ilościowe lub kontyngenty taryfowe. Obejmą one
także reguły pochodzenia stosowane dla zakupów rządowych oraz statystyk
handlowych1.
_________________________
1 Rozumie się, że postanowienie to nie narusza ustaleń dokonanych w celu
zdefiniowania "przemysłu krajowego" i "podobnych produktów przemysłu krajowego"
lub podobnych określeń gdziekolwiek są one stosowane.
CZĘŚĆ II
DYSCYPLINY RZĄDZĄCE STOSOWANIEM REGUŁ POCHODZENIA
Artykuł 2
Dyscypliny podczas okresu przejściowego
Do momentu zakończenia programu prac nad harmonizacją reguł pochodzenia, o
którym mowa w Części IV, Członkowie zapewnią, aby:
(a) przy podejmowaniu ustaleń administracyjnych ogólnego zastosowania zawarte w
nich wymogi, które należy spełnić, były jasno określone. W szczególności:
(i) w przypadkach, w których stosuje się kryterium zmiany klasyfikacji
taryfowej, taka reguła pochodzenia oraz jakikolwiek wyjątek od tej reguły muszą
w jasny sposób określać podpozycje lub pozycje nomenklatury taryfowej, do
których dana reguła nawiązuje;
(ii) w przypadkach, w których stosuje się kryterium udziału procentowego ad
valorem, sposób obliczenia tego procentu także będzie wskazany w regułach
pochodzenia;
(iii) w przypadkach, w których przewiduje się kryterium procesu wytwarzania lub
przetworzenia, proces nadający towarowi status towaru pochodzącego powinien być
dokładnie określony;
(b) niezależnie od środka lub instrumentu polityki handlowej, z którymi są
powiązane, ich reguły pochodzenia nie były bezpośrednio lub pośrednio stosowane
jako instrumenty realizacji celów handlowych;
(c) reguły pochodzenia jako takie nie powodowały skutków o charakterze
ograniczającym, wypaczającym lub zakłócającym handel międzynarodowy. Nie będą
ona stawiały nadmiernie surowych wymogów lub wymagały spełnienia warunków nie
związanych z wytwarzaniem lub przetworzeniem jako warunków wstępnych dla
określenia kraju pochodzenia. Jednakże koszty nie związane bezpośrednio z
wytwarzaniem lub przetworzeniem mogą zostać uwzględnione w celach stosowania
kryterium udziału procentowego ad valorem zgodnego z podpunktem (a) powyżej;
(d) reguły pochodzenia, które stosują wobec importu i eksportu nie były bardziej
surowe, aniżeli reguły pochodzenia stosowane przez nich w celu określenia, czy
dany towar jest pochodzenia krajowego oraz, aby nie wprowadzały dyskryminacji
pomiędzy innymi Członkami, niezależnie od przynależności producentów danego
towaru2;
(e) ich reguły pochodzenia były stosowane w sposób spójny, jednolity, bezstronny
oraz racjonalny;
(f) ich reguły pochodzenia opierały się na kryteriach pozytywnych. Reguły
pochodzenia, określające to, co nie stanowi o pochodzeniu (kryteria negatywne),
są dopuszczalne bądź jako część objaśnienia kryterium pozytywnego bądź też w
indywidualnych przypadkach, w których pozytywne określenie pochodzenia nie jest
konieczne;
(g) ich ustawy, przepisy, decyzje sądowe oraz zarządzenia administracyjne
ogólnego zastosowania odnoszące się do reguł pochodzenia były publikowane tak,
jak gdyby podlegały oraz odpowiadały postanowieniom ust. 1 Artykułu X GATT 1994;
(h) udzielane przez nich na wniosek eksportera, importera lub jakiejkolwiek
innej osoby mającej dający się uzasadnić powód, ustalenia pochodzenia były
wydawane możliwie w najkrótszym terminie, jednakże nie później, niż w przeciągu
150 dni3 od złożenia wniosku o takie ustalenie pod warunkiem, że przedłożone
zostały wszystkie niezbędne elementy. Wnioski o takie ustalenia będą przyjmowane
przed rozpoczęciem handlu odnośnym towarem, a także mogą być przyjmowane w
dowolnym późniejszym czasie. Ustalenia takie będą ważne przez trzy lata pod
warunkiem, że fakty i warunki, łącznie z regułami pochodzenia, zgodnie z którymi
zostały wydane, będą porównywalne. Pod warunkiem że zainteresowane strony
zostaną poinformowane z wyprzedzeniem, ustalenia takie przestaną być ważne, gdy
podjęta zostanie decyzja sprzeczna z ustaleniem w trakcie przeglądu, o którym
mowa w podpunkcie (j). Takie ustalenie będzie dostępne publicznie pod warunkiem
spełnienia postanowień podpunktu (k);
(i) podczas wprowadzania zmian do stosowanych przez nich reguł pochodzenia lub
wprowadzania nowych reguł pochodzenia nie będą stosować takich zmian
retroaktywnie jak to zdefiniowano i bez naruszania ich ustaw lub przepisów;
(j) jakiekolwiek postępowanie administracyjne, jakie podejmują w związku z
ustalaniem pochodzenia, mogło być szybko poddane przeglądowi sądowemu lub przez
trybunały arbitrażowe lub administracyjne bądź w drodze procedur niezależnych od
władz ustalających pochodzenie, który może doprowadzić do modyfikacji lub zmiany
ustalenia;
(k) wszystkie informacje z natury swej poufne lub też dostarczane jako poufne w
celu zastosowania reguł pochodzenia były traktowane jako ściśle poufne przez
odnośne władze, które nie ujawnią ich bez wyraźnego pozwolenia osoby lub rządu
dostarczającego taką informację, z wyjątkiem sytuacji, w których może być
wymagane ich ujawnienie dla celów postępowania sądowego.
_________________________
2 W odniesieniu do reguł pochodzenia mających zastosowanie przy zakupach
publicznych, postanowienie niniejsze nie nakłada dodatkowych zobowiązań w
stosunku do tych, które zostały już przyjęte przez Członków w ramach GATT 1994.
3 W stosunku do wniosków przedłożonych w ciągu pierwszego roku od chwili wejścia
w życie Porozumienia WTO od Członków będzie wymagane wydawanie takich ocen
jedynie w możliwie najkrótszym terminie.
Artykuł 3
Dyscypliny po okresie przejściowym
Biorąc pod uwagę cel, który wszyscy Członkowie pragną osiągnąć w wyniku programu
prac harmonizacyjnych, o którym mowa w Części IV, czyli ustanowienie
zharmonizowanych reguł pochodzenia, Członkowie zapewnią po wprowadzeniu w życie
rezultatów programu prac harmonizacyjnych, aby:
(a) reguły pochodzenia stosowane były w sposób jednakowy dla wszystkich celów
zgodnie z Artykułem 1;
(b) na podstawie stosowanych przez nich reguł pochodzenia krajem, określanym
jako źródło pochodzenia danego towaru był albo kraj, w którym towar ten został
całkowicie uzyskany, albo też, kiedy więcej niż jeden kraj jest zaangażowany w
produkcję tego towaru, kraj, w którym dokonano jego ostatniego istotnego
przetworzenia;
(c) reguły pochodzenia stosowane przez nich do importu i eksportu nie były
bardziej surowe, aniżeli reguły pochodzenia stosowane przez nich w celu
określenia, czy dany towar jest pochodzenia krajowego, oraz aby nie wprowadzały
dyskryminacji między innymi Członkami niezależnie od przynależności producentów
danego towaru;
(d) ich reguły pochodzenia były stosowane w sposób spójny, jednolity, bezstronny
oraz racjonalny;
(e) ich ustawy, przepisy, decyzje sądowe oraz zarządzenia administracyjne
ogólnego zastosowania odnoszące się do reguł pochodzenia były publikowane tak,
jak gdyby podlegały oraz odpowiadały postanowieniom ust. 1 Artykułu X GATT 1994;
(f) udzielane przez nich, na wniosek eksportera, importera lub jakiejkolwiek
innej osoby mającej dający się uzasadnić powód, ustalenia pochodzenia były
wydawane możliwie w jak najkrótszym terminie, jednakże nie później niż w ciągu
150 dni od złożenia wniosku o takie ustalenie, pod warunkiem że przedłożone
zostały wszystkie niezbędne elementy. Wnioski o takie ustalenia będą przyjmowane
przed rozpoczęciem handlu odnośnym towarem, a także mogą być przyjmowane w
dowolnym późniejszym czasie. Ustalenia takie będą ważne przez trzy lata pod
warunkiem, że fakty i warunki, łącznie z regułami pochodzenia, zgodnie z którymi
zostały wydane, będą porównywalne. Pod warunkiem że zainteresowane strony
zostaną poinformowane z wyprzedzeniem, ustalenia takie przestaną być ważne, gdy
podjęta zostanie decyzja sprzeczna z ustaleniem w trakcie przeglądu, o którym
mowa w podpunkcie (h). Takie ustalenie będzie dostępne publicznie pod warunkiem
spełnienia postanowień podpunktu (i);
(g) podczas wprowadzania zmian do stosowanych przez nich reguł pochodzenia lub
wprowadzania nowych reguł pochodzenia nie będą stosować takich zmian
retroaktywnie, jak to zdefiniowano i bez naruszania ich ustaw i przepisów;
(h) jakkolwiek postępowanie administracyjne, jakie podejmują w związku z
ustaleniem pochodzenia mogło być szybko poddane przeglądowi sądowemu lub przez
trybunały arbitrażowe lub administracyjne bądź w drodze procedur niezależnych od
władz ustalających pochodzenia, który może doprowadzić do modyfikacji lub zmiany
ustalenia;
(i) wszystkie informacje z natury swej poufne lub też dostarczane jako poufne w
celu zastosowania reguł pochodzenia były traktowane jako ściśle poufne przez
odnośne władze, które nie ujawnią ich bez wyraźnego pozwolenia osoby lub rządu
dostarczającego taką informację, z wyjątkiem sytuacji, w których może być
wymagane ich ujawnienie dla celów postępowania sądowego.
CZĘŚĆ III
POSTANOWIENIA PROCEDURALNE DOTYCZĄCE NOTYFIKACJI, PRZEGLĄDU, KONSULTACJI ORAZ
ROZSTRZYGANIA SPORÓW
Artykuł 4
Instytucje
1. Niniejszym ustanawia się Komitet Reguł Pochodzenia (zwany w niniejszym
Porozumieniu "Komitetem") złożony z przedstawicieli każdego z Członków. Komitet
dokona wyboru swojego Przewodniczącego i będzie zbierać się w razie
konieczności, jednakże nie rzadziej niż raz w roku, w celu stworzenia Członkom
możliwości przeprowadzenia konsultacji w sprawach odnoszących się do
funkcjonowania postanowień Części I, II, III i IV lub do wsparcia celów
wymienionych w tych Częściach, a także w celu wykonania zadań nałożonych nań na
podstawie niniejszego Porozumienia przez Radę Handlu Towarami. Tam, gdzie jest
to właściwe, Komitet będzie zasięgać informacji i rady od Komitetu Technicznego,
o którym mowa w ust. 2, w kwestiach związanych z niniejszym Porozumieniem.
Komitet może również zażądać od Komitetu Technicznego przeprowadzenia takich
prac, jakie uzna za stosowne dla wsparcia wyżej wymienionych celów niniejszego
Porozumienia. Sekretariat WTO będzie działał jako Sekretariat Komitetu.
2. Ustanowiony zostanie Komitet Techniczny do spraw Reguł Pochodzenia (zwany w
niniejszym Porozumieniu "Komitetem Technicznym") pod auspicjami Rady Współpracy
Celnej (CCC), zgodnie z postanowieniami Załącznika I. Komitet Techniczny będzie
wykonywać zadania techniczne, przewidzianą w Części IV i zalecaną w Załączniku
I. Tam, gdzie jest to właściwe, Komitet Techniczny będzie zasięgać informacji i
rady od Komitetu w kwestiach związanych z niniejszym Porozumieniem. Komitet
Techniczny może również zażądać od Komitetu przeprowadzenia takich prac, jakie
uzna za stosowne dla wsparcia wyżej wymienionych celów niniejszego Porozumienia.
Sekretariat CCC będzie działał jako sekretariat Komitetu Technicznego.
Artykuł 5
Informacja i procedury dotyczące modyfikacji oraz wprowadzania w życie nowych
reguł pochodzenia
1. Każdy Członek w ciągu 90 dni od momentu wejścia w życie dla niego
Porozumienia WTO dostarczy do Sekretariatu WTO swoje reguły pochodzenia, decyzje
sądowe oraz zarządzenia administracyjne ogólnego zastosowania odnoszące się do
reguł pochodzenia, obowiązujące w tym dniu. Jeżeli wskutek przeoczenia jakaś
reguła pochodzenia nie zostanie dostarczona, dany Członek dostarczy ją
niezwłocznie po tym, jak ten fakt stanie się znany. Wykazy informacji
otrzymanych i dostępnych w Sekretariacie będą rozsyłane Członkom przez
Sekretariat.
2. W trakcie okresu, o którym mowa w Artykule 2, członkowie, którzy będą
wprowadzać modyfikacje inne niż modyfikacje de minimis w swoich regułach
pochodzenia lub też będą wprowadzać nowe reguły pochodzenia zawierające, dla
celów niniejszego Artykułu, jakąkolwiek regułę pochodzenia, o której mowa w ust.
1, a która nie została dostarczona do Sekretariatu, opublikują obwieszczenie o
tym najpóźniej na 60 dni przed wejściem w życie zmodyfikowanej lub nowej reguły
pochodzenia w sposób umożliwiający zainteresowanym stronom zapoznanie się z
zamiarem zmodyfikowania lub wprowadzenia nowej reguły pochodzenia, chyba że
wyjątkowe okoliczności zaistniały lub grożą zaistnieniem dla Członka. W takich
wyjątkowych przypadkach Członek opublikuje zmodyfikowaną lub nową regułę w
możliwie najkrótszym terminie.
Artykuł 6
Przegląd
1. Komitet co roku będzie poddawał przeglądowi realizację i funkcjonowanie
Części II i Części III niniejszego Porozumienia biorąc pod uwagę jego cele.
Komitet będzie co roku powiadamiać Radę Handlu Towarami o wydarzeniach w trakcie
okresu objętego takimi przeglądami.
2. Komitet będzie dokonywać przeglądu postanowień Części I, II i III oraz
proponować poprawki niezbędne dla odzwierciedlenia rezultatów programu prac
harmonizacyjnych.
3. Komitet, we współpracy z Komitetem Technicznym, ustanowi mechanizm
proponowania i rozpatrywania poprawek do rezultatów programu prac
harmonizacyjnych biorąc pod uwagę cele i zasady ustanowione w Artykule 9. Może
to obejmować przypadki, w których reguły powinny stać się bardziej skuteczne lub
będą wymagały aktualizacji w celu uwzględnienia nowych procesów produkcyjnych
wywołanych jakimikolwiek zmianami technologicznymi.
Artykuł 7
Konsultacje
Do niniejszego Porozumienia mają zastosowanie postanowienia Artykułu XXII GATT
1994 w wersji opracowanej i stosowanej w Uzgodnieniu w sprawie zasad i procedur
regulujących rozstrzyganie sporów.
Artykuł 8
Rozstrzyganie sporów
Do niniejszego Porozumienia mają zastosowanie postanowienia Artykułu XXIII GATT
1994 w wersji opracowanej i stosowanej w Uzgodnieniu w sprawie zasad i procedur
regulujących rozstrzyganie sporów.
CZĘŚĆ IV
HARMONIZACJA REGUŁ POCHODZENIA
Artykuł 9
Cele i zasady
1. W celu harmonizacji reguł pochodzenia oraz, m.in., zapewnienia większej
pewności w prowadzeniu handlu światowego, Konferencja Ministerialna podejmie we
współdziałaniu z CCC program prac, o którym mowa poniżej, na następujących
zasadach:
(a) reguły pochodzenia powinny być stosowane w sposób jednakowy dla wszystkich
celów zgodnie z ustaleniami Artykułu 1;
(b) reguły pochodzenia powinny określać, iż krajem określonym jako kraj
pochodzenia danego towaru będzie kraj, w którym towar ten został całkowicie
uzyskany lub też w przypadku, kiedy więcej niż jeden kraj jest zaangażowany w
produkcję tego towaru, kraj, w którym dokonano jego ostatniego istotnego
przetworzenia;
(c) reguły pochodzenia powinny być obiektywne, zrozumiałe i przewidywalne;
(d) niezależnie od środka lub instrumentu, z którym wiążą się reguły
pochodzenia, nie będą one bezpośrednio lub pośrednio stosowane jako instrumenty
osiągania celów handlowych. Nie powinny one powodować skutków o charakterze
ograniczającym, wypaczającym lub zakłócającym handel międzynarodowy. Nie powinny
stawiać nadmiernie surowych wymogów lub wymagać spełnienia warunków nie
związanych z produkcją lub przetwarzaniem jako warunków niezbędnych dla
określenia kraju pochodzenia. Jednakże koszty nie związane bezpośrednio z
produkcją lub przetwarzaniem mogą zostać uwzględnione w celach zastosowania
kryterium udziału procentowego ad valorem;
(e) reguły pochodzenia powinny być stosowane w sposób konsekwentny, jednolity,
bezstronny oraz rozsądny;
(f) reguły pochodzenia powinny być spójne;
(g) reguły pochodzenia powinny opierać się na kryterium pozytywnym. Kryteria
negatywne mogą być stosowane w celu wyjaśnienia kryterium pozytywnego.
Program prac
2. (a) Program prac rozpocznie się w możliwie najkrótszym terminie od wejścia w
życie Porozumienia WTO i zostanie zakończony w ciągu trzech lat od jego
rozpoczęcia.
(b) Komitet oraz Komitet Techniczny, o których mowa w Artykule 4, będą organami
właściwymi dla prowadzenia tych prac.
(c) W celu dostarczenia przez CCC szczegółowych informacji Komitet wystąpi do
Komitetu Technicznego, aby ten przedstawił swoje interpretacje i opinie
wynikające z prac, o których mowa poniżej w oparciu o zasady wymienione w ust.
1. W celu zapewnienia terminowego zakończenia programu prac nad harmonizacją
reguł pochodzenia prace takie będą prowadzone na bazie grup towarowych tak, jak
są one przedstawione w poszczególnych działach lub sekcjach nomenklatury
zharmonizowanego systemu (HS).
(i) Całkowite uzyskanie oraz minimalne operacje lub procesy
Komitet Techniczny opracuje zharmonizowane definicje:
- towarów, które mają być uznawane za całkowicie uzyskane w jednym kraju. Prace
w tym zakresie powinny być w miarę możliwości jak najbardziej szczegółowe;
- minimalnych operacji lub procesów, które same w sobie nie nadają danemu
towarowi statusu towaru pochodzącego.
Wyniki tych prac zostaną przedstawione Komitetowi w ciągu trzech miesięcy od
momentu otrzymania od Komitetu stosownego wniosku.
(ii) Istotne przetworzenie - zmiana klasyfikacji taryfowej
- Przy opracowywaniu reguł pochodzenia dla poszczególnych towarów lub grup
towarowych Komitet Techniczny rozpatrzy i wypracuje, na bazie kryterium
istotnego przetworzenia, sposób zastosowania zasady zmiany podpozycji lub
pozycji taryfowej oraz, w razie konieczności, zasadę minimalnej zmiany w
nomenklaturze, która będzie spełniać to kryterium.
- Komitet Techniczny dokona podziału powyższej pracy stosując kryterium
produktu, biorąc pod uwagę rozdziały i sekcje nomenklatury HS, tak aby
dostarczać Komitetowi wyniki swojej pracy przynajmniej raz na kwartał. Komitet
Techniczny zakończy wyżej wymienione prace w przeciągu roku i trzech miesięcy od
momentu otrzymania stosownego wniosku Komitetu.
(iii) Istotne przetworzenie - kryteria dodatkowe
Po zakończeniu prac, o których mowa w podpunkcie (ii), dla każdej grupy
produktów lub indywidualnej kategorii produktów, dla których wyłączne
zastosowanie nomenklatury HS nie pozwala na sformułowanie zasady istotnego
przetworzenia, Komitet Techniczny:
- rozpatrzy i wypracuje, na bazie kryterium istotnego przetworzenia,
zastosowanie, w sposób uzupełniający lub wyłączny, innych wymogów, włączając w
to kryterium udziału procentowego ad valorem4, albo kryterium wytworzenia lub
przetworzenia5, przy opracowywaniu reguł pochodzenia dla poszczególnych
produktów lub grup produktów;
- może przedstawić wyjaśnienia dla swoich propozycji,
- dokona podziału powyższej pracy stosując kryterium produktu biorąc pod uwagę
działy i sekcje nomenklatury HS tak, aby dostarczać Komitetowi wyniki swojej
pracy przynajmniej raz na kwartał. Komitet Techniczny zakończy wyżej wymienione
prace w ciągu dwóch lat i trzech miesięcy od momentu otrzymania stosownego
wniosku Komitetu.
Rola Komitetu
3. Na bazie zasad wymienionych w ust. 1:
(a) Komitet będzie okresowo rozpatrywał interpretacje i opinie Komitetu
Technicznego zgodnie z ramami czasowymi, o których mowa w podpunktach (i), (ii)
i (iii) ust. 2(c), w celu akceptacji tych interpretacji i opinii. Komitet może
wnioskować, aby Komitet Techniczny dokonał poprawek lub szerzej opracował wyniki
swoich prac albo wypracował nowe podejście. W celu zapewnienia pomocy Komitetowi
Technicznemu Komitet powinien przedstawić przyczyny złożenia takiego wniosku o
przeprowadzenie dodatkowej pracy oraz, tam gdzie jest to właściwe, zasugerować
alternatywne podejście;
(b) po zakończeniu wszystkich prac wymienionych w podpunktach (i), (ii) i (iii)
ust. 2(c), Komitet rozpatrzy ich wyniki pod kątem ich ogólnej spójności.
Rezultaty programu prac harmonizacyjnych i dalsze prace
4. Konferencja Ministerialna opracuje wyniki prac harmonizacyjnych w formie
załącznika, który będzie stanowić integralną część niniejszego Porozumienia6.
Konferencja Ministerialna określi ramy czasowe dla wejścia w życie tego
załącznika.
__________________
4 Jeżeli będzie stosowane kryterium udziału procentowego ad valorem, metoda
obliczania tego udziału będzie wskazana w regułach pochodzenia.
5 Jeżeli będzie stosowane kryterium wytworzenia lub przetworzenia, działania
nadające danemu towarowi status towaru pochodzącego będą dokładnie określone.
6 Równocześnie rozpatrzone zostaną ustalenia dotyczące rozstrzygania sporów
związanych z klasyfikacją celną.
ZAŁĄCZNIK I
KOMITET TECHNICZNY REGUŁ POCHODZENIA
Zadania
1. Zadania bieżące Komitetu Technicznego będą obejmować:
(a) analizę, na wniosek któregokolwiek członka Komitetu Technicznego,
specyficznych problemów technicznych wynikających z bieżącego stosowania reguł
pochodzenia przez Członków oraz doradcze opiniowanie odpowiednich rozwiązań
opartych na przedstawionych faktach;
(b) dostarczanie informacji oraz doradztwo w jakichkolwiek sprawach dotyczących
określenia pochodzenia towarów na wniosek któregokolwiek z Członków lub
Komitetu;
(c) przygotowywanie oraz dystrybucja okresowych raportów dotyczących
technicznych aspektów funkcjonowania i statusu niniejszego Porozumienia; oraz
(d) coroczne przeglądy technicznych aspektów realizacji i funkcjonowania Części
II i III.
2. Komitet Techniczny będzie wypełniać inne zadania, o wykonanie których może do
niego wystąpić Komitet.
3. Komitet Techniczny będzie dążyć do zakończenia swoich prac dotyczących
konkretnych spraw, w szczególności takich, które zlecili mu Członkowie lub
Komitet, w możliwie krótkim czasie.
Zasady reprezentacji
4. Każdy Członek ma prawo być reprezentowany w Komitecie Technicznym. Każdy z
Członków może mianować jednego delegata oraz jednego lub więcej zastępców jako
swoich przedstawicieli w Komitecie Technicznym. Taki Członek reprezentowany w
ten sposób w Komitecie Technicznym będzie zwany dalej "członkiem" Komitetu
Technicznego. Na posiedzeniach Komitetu Technicznego przedstawicieli członków
Komitetu Technicznego mogą wspierać doradcy. Sekretariat WTO może również
uczestniczyć w takich posiedzeniach w charakterze obserwatora.
5. Członkowie CCC nie będący Członkami WTO mogą być reprezentowani na
spotkaniach Komitetu Technicznego przez jednego delegata oraz jednego lub więcej
zastępców. Przedstawiciele ci będą uczestniczyli w spotkaniach Komitetu
Technicznego w charakterze obserwatorów.
6. Sekretarz Generalny CCC (zwany w niniejszym Załączniku Sekretarzem
Generalnym) może, pod warunkiem zgody Przewodniczącego Komitetu Technicznego,
zaprosić na posiedzenia Komitetu Technicznego w charakterze obserwatorów
przedstawicieli rządów, które nie są ani Członkami WTO ani też członkami CCC, a
także przedstawicieli międzynarodowych organizacji rządowych i handlowych.
7. Nominacje delegatów, zastępców oraz doradców na posiedzenia Komitetu
Technicznego będą przekazywane Sekretarzowi Generalnemu.
Posiedzenia
8. Komitet Techniczny będzie się zbierać w razie konieczności, jednakże nie
rzadziej niż raz w roku.
Procedura
9. Komitet Techniczny wybierze swojego Przewodniczącego oraz uchwali swoją
procedurę.
ZAŁĄCZNIK II
WSPÓLNA DEKLARACJA W SPRAWIE PREFERENCYJNYCH REGUŁ POCHODZENIA
1. Przyznając, iż niektórzy Członkowie stosują preferencyjne reguły pochodzenia,
różne od niepreferencyjnych reguł pochodzenia, Członkowie niniejszym uzgadniają,
co następuje.
2. Dla celów niniejszej Wspólnej Deklaracji preferencyjne reguły pochodzenia
oznaczają ustawy, przepisy i ustalenia administracyjne ogólnego zastosowania
stosowane przez któregokolwiek z Członków w celu określenia, czy towary
kwalifikują się do preferencyjnego traktowania wynikającego z umownych lub
autonomicznych systemów handlowych prowadzących do przyznania preferencji
taryfowych wykraczających poza zakres stosowania ust. 1 Artykułu I GATT 1994.
3. Członkowie zgadzają się zapewnić, aby:
(a) przy wydawaniu ustaleń administracyjnych ogólnego zastosowania zawarte w
nich wymogi, które należy spełnić, były jasno określone. W szczególności:
(i) w przypadkach, w których stosuje się kryterium zmiany klasyfikacji
taryfowej, taka preferencyjna reguła pochodzenia oraz jakikolwiek wyjątek od
niej muszą w jasny sposób określać podpozycje lub pozycje nomenklatury
taryfowej, do których dana reguła nawiązuje;
(ii) w przypadkach, w których stosuje się kryterium udziału procentowego ad
valorem, sposób obliczenia tego udziału także będzie wskazany w preferencyjnych
regułach pochodzenia;
(iii) w przypadkach, w których przewiduje się kryterium procesu wytwarzania lub
przetworzenia, proces nadający status preferencyjnego pochodzenia powinien być
dokładnie określony;
(b) stosowane przez nich preferencyjne reguły pochodzenia opierały się na
kryteriach pozytywnych. Preferencyjne reguły pochodzenia, określające to, co nie
stanowi o preferencyjnym pochodzeniu (kryteria negatywne), są dopuszczalne bądź
jako część objaśnienia kryterium pozytywnego, bądź też w indywidualnych
przypadkach, w których pozytywne określenie preferencyjnego pochodzenia nie jest
konieczne;
(c) ich ustawy, przepisy, decyzje sądowe oraz zarządzenia administracyjne
ogólnego zastosowania odnoszące się do preferencyjnych reguł pochodzenia były
publikowane tak, jak gdyby podlegały oraz odpowiadały postanowieniom ust. 1
Artykułu X GATT 1994;
(d) udzielane przez nich, na wniosek eksportera, importera lub jakiejkolwiek
innej osoby mającej dający się uzasadnić powód, ustalenia preferencyjnego
pochodzenia były wydawane możliwie w najkrótszym terminie, jednakże nie później,
niż w ciągu 150 dni7 od daty złożenia wniosku o takie ustalenie, pod warunkiem
że przedłożone zostały wszystkie niezbędne elementy. Wnioski o takie ustalenie
będą przyjmowane przed rozpoczęciem handlu odnośnym towarem, a także mogą być
przyjmowane w dowolnym późniejszym czasie. Ustalenia takie będą ważne przez trzy
lata pod warunkiem, że fakty i warunki, łącznie z preferencyjnymi regułami
pochodzenia, zgodnie z którymi zostały wydane, będą porównywalne. Pod warunkiem
że zainteresowane strony zostaną poinformowane z wyprzedzeniem, ustalenia takie
przestaną być ważne, gdy podjęta zostanie decyzja sprzeczna z ustaleniem w
trakcie przeglądu, o którym mowa w podpunkcie (f). Takie ustalenie będzie
dostępne publicznie pod warunkiem spełnienia postanowień podpunktu (g);
(e) podczas wprowadzania zmian do stosowanych przez nich preferencyjnych reguł
pochodzenia lub wprowadzania nowych preferencyjnych reguł pochodzenia nie będą
oni stosować tych zmian retroaktywnie, jak to zdefiniowano, i bez naruszania ich
ustaw lub przepisów;
(f) jakiekolwiek postępowanie administracyjne, jakie podejmują w związku z
ustaleniem preferencyjnego pochodzenia mogło być szybko poddane przeglądowi
sądowemu lub przez trybunały arbitrażowe lub administracyjne, bądź w drodze
procedur niezależnych od władz ustalających pochodzenie, który może doprowadzić
do modyfikacji lub zmiany ustalenia;
(g) wszystkie informacje z natury swej poufne lub też dostarczane jako poufne w
celu zastosowania preferencyjnych reguł pochodzenia były traktowane jako ściśle
poufne przez odnośne władze, które nie ujawnią ich bez wyraźnego pozwolenia
osoby lub rządu dostarczającego taką informację, z wyjątkiem sytuacji, w których
może być wymagane ich ujawnienie dla celów postępowania sądowego.
4. Członkowie uzgadniają, iż będą dostarczać niezwłocznie do Sekretariatu swoje
preferencyjne reguły pochodzenia, włączając w to wykaz preferencyjnych
porozumień na podstawie których są one stosowane, decyzje sądowe oraz
zarządzenia administracyjne ogólnego zastosowania odnoszące się do ich
preferencyjnych reguł pochodzenia obowiązujących w dniu wejścia w życie
Porozumienia WTO. Ponadto Członkowie zgadzają się dostarczyć w możliwie
najkrótszym terminie do Sekretariatu wszelkie zmiany w swoich preferencyjnych
regułach pochodzenia lub nowe preferencyjne reguły pochodzenia. Wykazy
otrzymanych i dostępnych w Sekretariacie informacji będą rozesłane Członkom
przez Sekretariat.
_________________
7 W stosunku do wniosków przedłożonych w ciągu pierwszego roku od daty wejścia w
życie Porozumienia WTO od Członków wymagane będzie wydawanie takich świadectw
jedynie w możliwie jak najkrótszym terminie.
POROZUMIENIE W SPRAWIE INSPEKCJI PRZEDWYSYŁKOWEJ
Członkowie,
Biorąc pod uwagę, że ministrowie w dniu 20 września 1986 roku uzgodnili, iż
Runda Urugwajska wielostronnych negocjacji handlowych ma na celu "dalszą
liberalizację i rozwój handlu światowego", "wzmocnienie roli GATT" i
"zwiększenie możliwości reagowania systemu GATT na zmiany w międzynarodowym
środowisku gospodarczym";
Biorąc pod uwagę, że szereg Członków - krajów rozwijających się korzysta z
kontroli przedwysyłkowej;
Uznając potrzebę krajów rozwijających się dokonywania takich kontroli tak długo
i w takim zakresie, jak to jest konieczne dla sprawdzenia jakości, ilości i ceny
towarów importowanych;
Uznając, że tego rodzaju programy muszą być przeprowadzane bez powodowania
niepotrzebnych opóźnień, czy nierównego traktowania;
Biorąc pod uwagę, że z definicji kontroli wynika, iż dokonywana jest ona na
terytorium Członków - eksporterów;
Uznając potrzebę stworzenia uzgodnionych międzynarodowych ram praw i obowiązków
zarówno Członków - użytkowników, jak i Członków - eksporterów;
Uznając, że zasady i obowiązki wynikające z GATT 1994 mają zastosowanie również
do jednostek dokonujących kontroli przedwysyłkowej upoważnionych przez rządy
Członków WTO;
Uznając, iż pożądane jest zapewnienie przejrzystości działania jednostek
dokonujących kontroli przedwysyłkowej oraz praw i przepisów dotyczących kontroli
przedwysyłkowej;
Pragnąc zapewnić szybkie, skuteczne i sprawiedliwe rozstrzyganie sporów pomiędzy
eksporterami a jednostkami dokonującymi kontroli przedwysyłkowej wynikające w
ramach niniejszego Porozumienia;
Niniejszym uzgadniają co, następuje:
Artykuł 1
Zakres i definicje
1. Niniejsze Porozumienie odnosi się do wszystkich czynności kontroli
przedwysyłkowej podejmowanych na terytorium Członków zarówno, jeżeli takie
czynności zostały zakontraktowane lub są wymagane przez rząd jak i jakąkolwiek
instytucję rządową innego Członka.
2. Pojęcie "Członek - użytkownik" oznacza Członka, którego rząd lub jakakolwiek
instytucja rządowa kontraktuje lub zleca przeprowadzanie czynności kontroli
przedwysyłkowej.
3. Czynności kontroli przedwysyłkowej są to wszystkie czynności związane ze
sprawdzeniem jakości, ilości, ceny, w tym kursu walut i warunków finansowych
albo klasyfikacji celnej towarów, które mają być wyeksportowane na terytorium
Członka - użytkownika.
4. Pojęcie "jednostka dokonująca kontroli przedwysyłkowej" oznacza jednostkę,
którą Członek zakontraktował lub której zlecił dokonanie czynności kontroli
przedwysyłkowej1.
________
1 Przyjmuje się, że niniejsze postanowienie nie wymaga od członków zgody, aby
jednostki rządowe innych Członków dokonywały kontroli przedwysyłkowej na ich
terytorium.
Artykuł 2
Obowiązki Członków - użytkowników
Niedyskryminacja
1. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by czynności kontroli przedwysyłkowej były
dokonywane w sposób niedyskryminacyjny i aby zastosowane procedury i kryteria
prowadzenia czynności były obiektywne i były stosowane w jednakowy sposób wobec
wszystkich eksporterów objętych tymi czynnościami. Zapewnią też, aby wszyscy
inspektorzy z jednostek, które zakontraktowano lub którym zlecono dokonanie
kontroli przedwysyłkowej przeprowadzali kontrolę w jednakowy sposób.
Wymogi rządowe
2. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by w trakcie czynności kontroli
przedwysyłkowej dotyczących ich ustaw, przepisów i wymogów przestrzegane były
postanowienia ust. 4 Artykułu III GATT 1994 w takim zakresie, w jakim mają
zastosowanie.
Miejsce kontroli
3. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by wszystkie czynności kontroli
przedwysyłkowej, w tym wydanie pozytywnego raportu kontrolnego bądź informacja o
odmowie wydania takiego raportu były dokonywane na terytorium celnym, z którego
towary są eksportowane lub jeżeli kontrola nie może być przeprowadzona na tym
terytorium ze względu na charakter towaru, na terytorium celnym, gdzie towary te
zostały wyprodukowane, jeżeli obie strony wyrażą na to zgodę.
Normy
4. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by kontrole ilości i jakości były
przeprowadzane zgodnie z normami określonymi w kontrakcie przez sprzedającego i
kupującego, a w braku takich norm, zgodnie z odpowiednimi normami
międzynarodowymi2.
_________
2 Norma międzynarodowa jest to norma przyjęta przez organizację rządową lub
pozarządową, której członkostwo jest otwarte dla wszystkich Członków, a której
jedna z uznanych form działalności obejmuje normalizację.
Przejrzystość
5. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by czynności kontroli przedwysyłkowej były
dokonywane w sposób przejrzysty.
6. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by jednostki dokonujące kontroli
przedwysyłkowej po nawiązaniu z nimi wstępnego kontaktu przez eksporterów
dostarczyły im listę wszystkich informacji koniecznych eksporterom do spełnienia
wymogów kontroli. Jednostki kontroli przedwysyłkowej na wniosek eksporterów
dostarczą aktualne informacje. Informacje te będą obejmować wskazanie na ustawy
i przepisy Członków - użytkowników dotyczące czynności kontroli przedwysyłkowej
i będą także obejmować procedury i kryteria stosowane przy kontroli oraz do
celów weryfikacji cen i kursu walut, prawa eksportera w stosunku do jednostek
prowadzących kontrolę, a także procedury odwoławcze ustanowione w ust. 21.
Dodatkowe wymogi proceduralne lub zmiany dotychczasowej procedury nie będą
stosowane przy kontroli konkretnej wysyłki, o ile zainteresowany eksporter nie
został poinformowany o tych zmianach w czasie ustalania terminu kontroli.
Jednakże, w sytuacjach wyjątkowych w rodzaju tych, o których mowa w Artykułach
XX i XXI GATT 1994, takie dodatkowe wymogi lub zmiany mogą być stosowane do
wysyłki przed poinformowaniem eksportera. Taka pomoc nie zwalnia jednak
eksporterów z obowiązku stosowania się do przepisów importowych Członków -
użytkowników.
7. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by informacja wspomniana w ust. 6 była
udostępniana eksporterom w sposób dogodny i by biura kontroli przedwysyłkowej
prowadzone przez jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej służyły również
jako punkty informacyjne udostępniające informacje.
8. Członkowie - użytkownicy pilnie opublikują wszystkie odnośne ustawy i
przepisy dotyczące czynności kontroli przedwysyłkowej w taki sposób, aby
umożliwić innym rządom i handlowcom zapoznanie się z nimi.
Ochrona poufnej informacji handlowej
9. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by jednostki dokonujące kontroli
przedwysyłkowej traktowały wszystkie informacje uzyskane w trakcie kontroli
przedwysyłkowej jako poufne w takim zakresie, w jakim nie są one już
opublikowane, ogólnie dostępne dla stron trzecich, czy w jakiś inny sposób
powszechnie dostępne. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by jednostki dokonujące
kontroli przedwysyłkowej przestrzegały procedury w tym zakresie.
10. Członkowie - użytkownicy dostarczą na wniosek Członków informacje na temat
kroków, jakie podejmują, by zastosować się do postanowień ust. 9. Postanowienia
tego ustępu nie wymagają od żadnego Członka ujawnienia informacji poufnych,
których ujawnienie mogłoby podważyć skuteczność programów kontroli
przedwysyłkowej lub zagrozić słusznym interesom handlowym poszczególnych
przedsiębiorstw publicznych czy prywatnych.
11. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by jednostki dokonujące kontroli
przedwysyłkowej nie ujawniały poufnych informacji handlowych jakimkolwiek
stronom trzecim. Mogą natomiast przekazywać te informacje jednostkom rządowym,
które je zakontraktowały lub zleciły kontrolę. Członkowie - użytkownicy
zapewnią, by poufne informacje handlowe jakie uzyskają od jednostek kontroli
przedwysyłkowej, które zakontraktowali lub którym zlecili kontrolę były
odpowiednio chronione. Jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej będą
udostępniały poufne informacje handlowe rządom, które je zakontraktowały lub
zleciły przeprowadzenie kontroli tylko w takim zakresie, w jakim informacja taka
jest zwyczajowo wymagana dla potrzeb akredytywy lub innych form płatności lub
dla celów celnych, licencjonowania importu lub kontroli walutowej.
12. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by jednostki dokonujące kontroli
przedwysyłkowej nie wymagały od eksporterów ujawnienia informacji dotyczących:
(a) danych produkcyjnych związanych z opatentowanymi, podlegającymi licencjom i
niejawnymi procesami lub procesami, na które jeszcze nie udzielono patentu;
(b) niepublikowanych danych technicznych, z wyjątkiem danych koniecznych do
wykazania zgodności z przepisami technicznymi lub normami;
(c) wewnętrznych kalkulacji cenowych, w tym kosztów produkcji;
(d) poziomu zysków;
(e) warunków kontraktów pomiędzy eksporterami a ich dostawcami, chyba że w inny
sposób jednostka nie może przeprowadzić danej kontroli. W takich przypadkach
jednostka zażąda tylko tych informacji, które są w tym celu konieczne.
13. Informacje wspomniane w ust. 12, o które nie wystąpią jednostki dokonujące
kontroli przedwysyłkowej, mogą być dobrowolnie ujawnione przez eksporterów dla
zilustrowania konkretnych spraw.
Konflikty interesów
14. Członkowie - użytkownicy zapewnią, aby jednostki dokonujące kontroli
przedwysyłkowej biorąc również pod uwagę postanowienia dotyczące ochrony poufnej
informacji handlowej zawarte w ust. 9-13 stosowały procedurę zmierzającą do
uniknięcia konfliktu interesów:
(a) pomiędzy jednostkami dokonującymi kontroli przedwysyłkowej a innymi
jednostkami powiązanymi z danymi jednostkami dokonującymi kontroli
przedwysyłkowej, w tym jakimikolwiek jednostkami, w których te ostatnie mają
swój interes finansowy lub handlowy, lub jakimikolwiek jednostkami, które mają
interes finansowy w danych jednostkach i których przesyłki ma objąć przyszła
kontrola przedwysyłkowa;
(b) pomiędzy jednostkami dokonującymi kontroli przedwysyłkowej a jakimikolwiek
innymi jednostkami, w tym innymi jednostkami objętymi kontrolą przedwysyłkową z
wyjątkiem jednostek rządowych, które zakontraktowały lub zleciły kontrolę;
(c) z oddziałami jednostek dokonujących kontroli przedwysyłkowej zaangażowanymi
w działalności innej niż konieczna do przeprowadzenia procesu kontroli.
Opóźnienia
15. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by jednostki dokonujące kontroli
przedwysyłkowej unikały nieuzasadnionych opóźnień przy kontroli przesyłek.
Członkowie - użytkownicy zapewnią, że kiedy już jednostka dokonująca kontroli
przedwysyłkowej i eksporter ustalą termin kontroli, jednostka dokonująca
kontroli przedwysyłkowej przeprowadzi kontrolę w tym terminie, chyba że termin
ten zostanie zmieniony w wyniku porozumienia pomiędzy eksporterem a jednostką
dokonującą kontroli przedwysyłkowej lub gdy jednostka dokonująca kontroli
przedwysyłkowej nie może jej przeprowadzić w wyniku działań eksportera lub siły
wyższej3.
16. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by po otrzymaniu ostatecznych dokumentów
i zakończeniu kontroli, jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej w ciągu
pięciu dni roboczych albo wystawiły pozytywny raport kontrolny albo przedstawiły
szczegółowo na piśmie wyjaśnienia powodów odmowy wystawienia takiego raportu.
Członkowie - użytkownicy zapewnią, że w tym ostatnim przypadku jednostki
dokonujące kontroli przedwysyłkowej stworzą eksporterom możliwości
przedstawienia swych poglądów na piśmie, a jeżeli eksporterzy będą o to
wnioskować, zorganizują ponowną kontrolę w najkrótszym terminie odpowiadającym
obu stronom.
17. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by w przypadku, gdy eksporterzy będą o to
wnioskować, jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej przeprowadziły wstępną
weryfikację ceny przed terminem kontroli i o ile to stosowne, kursu walut na
podstawie kontraktu pomiędzy eksporterem a importerem, faktury pro forma i o ile
to stosowne, wniosku o pozwolenie przywozu. Odbiorcy zapewnią, że akceptacja
ceny i kursu walutowego przez jednostkę dokonującą kontroli przedwysyłkowej na
podstawie takiej wstępnej weryfikacji nie zostanie cofnięta pod warunkiem, że
towary zgodne są z dokumentacją importową albo z licencją importową. Zapewnią
również, że po kontroli wstępnej jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej
natychmiast poinformują eksporterów na piśmie albo o swojej akceptacji, albo
szczegółowo o powodach odmowy akceptacji ceny albo kursu waluty.
18. Członkowie - użytkownicy zapewnią by, w celu uniknięcia zwłoki w
płatnościach, jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej wysyłały eksporterom
lub ich upoważnionym przedstawicielom pozytywny raport kontrolny tak szybko, jak
to tylko możliwe.
19. Członkowie - użytkownicy zapewnią, że w przypadku urzędniczego błędu w
pozytywnym raporcie kontrolnym jednostki kontroli przedwysyłkowej poprawią błąd
i prześlą poprawioną informację do odpowiednich stron tak szybko, jak to tylko
możliwe.
_____________
3 Przyjmuje się dla celów niniejszego Porozumienia, że pojęcie "siła wyższa"
oznacza "nie do opanowania przymus lub wymuszenie, lub też nieprzewidywalny
rozwój wypadków zwalniające z wykonywania kontraktu".
Weryfikacja cen
20. Członkowie - użytkownicy zapewnią, że w celu zapobieżenia zawyżaniu lub
zaniżaniu faktury lub oszustwu jednostki kontroli przedwysyłkowej przeprowadzą
weryfikację cen4 zgodnie z następującymi wytycznymi:
(a) jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej odrzucą cenę kontraktową
uzgodnioną pomiędzy eksporterem a importerem jedynie w przypadku, kiedy mogą
wykazać, że ich stwierdzenia na temat niezadowalającej ceny są oparte na
procesie weryfikacyjnym zgodnym z kryteriami ustalonymi w punktach (b) do (e);
(b) jednostka dokonująca kontroli przedwysyłkowej będzie opierać swoje
porównania cenowe przeprowadzane w celu weryfikacji ceny eksportowej na cenie
lub cenach identycznych lub podobnych towarów oferowanych na eksport z tego
samego kraju eksportera w tym samym lub zbliżonym czasie przy konkurencyjnych i
porównywalnych warunkach sprzedaży prowadzonej zgodnie ze zwyczajowymi
praktykami handlowymi przy pominięciu normalnych rabatów. Takie porównania będą
oparte na następujących zasadach:
(i) jedynie ceny stanowiące znaczącą podstawę dla porównań będą wykorzystywane
przy wzięciu pod uwagę istotnych czynników ekonomicznych dotyczących kraju
importującego i kraju lub krajów wykorzystywanych do porównań cenowych;
(ii) jednostka dokonująca kontroli przedwysyłkowej nie będzie opierać się na
cenach towarów oferowanych na eksport do różnych krajów, aby arbitralnie
narzucić najniższą cenę dla przesyłki;
(iii) jednostka dokonująca kontroli przedwysyłkowej weźmie pod uwagę specyficzne
elementy wymienione w punkcie (c);
(iv) na każdym etapie wyżej opisanego procesu jednostka dokonująca kontroli
przedwysyłkowej stworzy eksporterowi możliwość wyjaśnienia ceny.
(c) dokonując weryfikacji ceny jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej
wezmą pod uwagę warunki kontraktu i ogólnie przyjęte czynniki dostosowawcze
odnoszące się do transakcji; takie czynniki będą obejmować, ale nie będą
ograniczać się do szczebla handlu i wielkości sprzedaży, terminów i warunków
dostawy, klauzul eskalacji cen, wymogów jakościowych, specjalnych rozwiązań
konstrukcyjnych, specjalnych wymogów dotyczących transportu i opakowania,
wielkości zamówienia, sprzedaży po cenie dnia, zmian sezonowych, opłat
licencyjnych i innych związanych z własnością intelektualną oraz usług
świadczonych zgodnie z kontraktem, jeżeli zwyczajowo nie są fakturowane
oddzielnie; będą obejmować również pewne elementy związane z ceną eksportera,
jak stosunki kontraktowe pomiędzy eksporterem a importerem;
(d) weryfikacja opłat transportowych będzie obejmować jedynie uzgodnioną cenę
rodzaju transportu w kraju eksportera zgodnie z kontraktem sprzedaży;
(e) do celów weryfikacji cen nie będzie się stosować:
(i) ceny sprzedaży w kraju importu towarów wyprodukowanych w tym kraju;
(ii) ceny towarów eksportowych w kraju innym niż kraj eksportera;
(iii) kosztu produkcji;
(iv) arbitralnych lub fikcyjnych cen lub wartości.
_____________
4 Zobowiązania Członków - użytkowników w odniesieniu do usług jednostek kontroli
przedwysyłkowej w związku z określaniem wartości celnej będą zobowiązaniami,
które przyjęli w ramach GATT 1994 i innych Wielostronnych porozumień handlowych
objętych Załącznikiem 1A do Porozumienia WTO.
Procedury odwoławcze
21. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by jednostki dokonujące kontroli
przedwysyłkowej ustanowiły procedurę przyjmowania, rozpatrywania i decydowania w
sprawie zażaleń składanych przez eksporterów oraz by informacja w sprawie tej
procedury została udostępniona eksporterom zgodnie z postanowieniami zawartymi w
ust. 6 i 7. Członkowie - użytkownicy zapewnią, by procedury te były opracowane i
stosowane zgodnie z następującymi wytycznymi:
(a) jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej wyznaczą jednego lub więcej
urzędników, którzy w czasie normalnych godzin urzędowania w każdym mieście lub
porcie, w którym jednostki te mają swoje biura administracyjne, będą podejmować
i analizować odwołania lub zażalenia eksporterów oraz podejmować decyzje;
(b) eksporterzy przedstawią wyznaczonym urzędnikom na piśmie fakty dotyczące
danej transakcji oraz istotę zażalenia i proponowane rozwiązanie;
(c) wyznaczeni urzędnicy przychylnie rozpatrzą zażalenia eksporterów i podejmą
decyzje tak szybko, jak to tylko możliwe, po otrzymaniu dokumentacji wspomnianej
w punkcie (b).
Derogacje
22. W derogacji od postanowień Artykułu 2 Członkowie - użytkownicy zapewnią, by
z wyjątkiem przesyłek częściowych, przesyłki, których wartość jest mniejsza niż
minimalna wartość dla tego rodzaju przesyłek określona przez Członka -
użytkownika nie były objęte kontrolą, chyba że w wyjątkowych okolicznościach.
Informacja na temat wartości minimalnej będzie stanowić element informacji
dostarczanej eksporterom zgodnie z postanowieniami ust. 6.
Artykuł 3
Obowiązki Członka - eksportera
Niedyskryminacja
1. Członkowie - eksporterzy zapewnią, by ich ustawy i przepisy dotyczące
kontroli przedwysyłkowej były stosowane w sposób niedyskryminacyjny.
Przejrzystość
2. Członkowie - eksporterzy pilnie opublikują wszystkie odnośne ustawy i
przepisy stosujące się do kontroli przedwysyłkowej w taki sposób, żeby inne
rządy i handlowcy mogli się z nimi zapoznać.
Pomoc techniczna
3. Członkowie - eksporterzy zaoferują odbiorcom, jeżeli otrzymają taki wniosek,
pomoc techniczną dla osiągnięcia celów niniejszego Porozumienia na wzajemnie
uzgodnionych warunkach 5.
_____________
5 Przyjmuje się, że taka pomoc techniczna może być udzielona w oparciu o
uzgodnienia dwustronne lub wielostronne.
Artykuł 4
Procedury niezależnych przeglądów
Członkowie będą zachęcać jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej i
eksporterów, aby wzajemnie rozwiązywali powstające między nimi spory. Jednakże w
ciągu dwóch dni roboczych od daty złożenia zażalenia zgodnie z postanowieniami
ust. 21 Artykułu 2, którakolwiek ze stron może przedstawić spór do niezależnego
przeglądu. Członkowie zastosują wszelkie rozsądne środki, jakimi dysponują, by
zapewnić, że w tym celu będą ustanowione i stosowane następujące procedury:
a) Procedury te będą nadzorowane przez niezależną jednostkę ustanowioną wspólnie
przez organizację reprezentującą jednostki dokonujące kontroli przedwysyłkowej i
organizację reprezentującą eksporterów dla celów wypełnienia niniejszego
Porozumienia;
b) Niezależna jednostka wspomniana w punkcie (a) ustanowi listę ekspertów w
sposób następujący:
(i) sekcję członków nominowanych przez organizację reprezentującą jednostki
dokonujące kontroli przedwysyłkowej;
(ii) sekcję członków nominowanych przez organizację reprezentującą eksporterów;
(iii) sekcję niezależnych ekspertów handlowych nominowanych przez niezależną
jednostkę wspomnianą w punkcie (a).
Geograficzny podział ekspertów powinien być taki, aby zapewniał szybkie
rozstrzygnięcie wszelkich sporów wszczętych zgodnie z niniejszą procedurą. Lista
będzie ustanowiona w ciągu dwóch miesięcy od daty wejścia w życie Porozumienia
WTO i będzie corocznie uaktualniana. Lista będzie dostępna publicznie. Zostanie
notyfikowana w Sekretariacie i rozesłana wszystkim Członkom;
c) Eksporter lub jednostka dokonująca kontroli przedwysyłkowej pragnący wszcząć
postępowanie sporne skontaktuje się z niezależną jednostką wspomnianą w punkcie
(a) wnioskując utworzenie panelu. Niezależna jednostka będzie odpowiedzialna za
utworzenie panelu. Panel będzie się składać z trzech członków. Członkowie panelu
będą wybrani w sposób pozwalający uniknąć niepotrzebnych kosztów i opóźnień.
Pierwszy członek będzie wybrany z sekcji (i) wyżej wspomnianej listy przez
zainteresowaną jednostkę dokonującą kontroli przedwysyłkowej z zastrzeżeniem, że
członek ten nie jest powiązany z tą jednostką. Drugi członek zostanie wybrany
przez zainteresowanego eksportera z sekcji (ii) powyższej listy z zastrzeżeniem,
że członek ten nie jest powiązany z tym eksporterem. Trzeci członek zostanie
wybrany z sekcji (iii) powyższej listy przez niezależną jednostkę wspomnianą w
punkcie (a). Wobec niezależnego eksperta handlowego wybranego z sekcji (iii)
powyższej listy nie będzie się zgłaszać sprzeciwów;
d) Niezależny ekspert handlowy wybrany z sekcji (iii) powyższej listy będzie
działał jako przewodniczący panelu. Niezależny ekspert handlowy będzie
podejmował decyzje konieczne dla zapewnienia pilnego rozstrzygnięcia sporu przez
panel na przykład, czy fakty sprawy wymagają spotkania członków panelu, a jeżeli
tak, gdzie takie spotkanie się odbędzie przy wzięciu pod uwagę miejsca, w którym
odbyła się dana kontrola;
e) Jeżeli strony sporu wyrażą zgodę, jeden niezależny ekspert może zostać
wybrany z sekcji (iii) powyższej listy przez niezależną jednostkę wspomnianą w
punkcie (a) powyżej, aby przeanalizować dany spór. Ekspert ten podejmie decyzje
konieczne dla pilnego rozstrzygnięcia sporu biorąc pod uwagę na przykład miejsce
danej kontroli;
f) Celem przeglądu będzie ustalenie, czy w trakcie spornej kontroli strony sporu
postępowały zgodnie z postanowieniami niniejszego Porozumienia. Procedury będą
przeprowadzone bez zwłoki, stworzą jednak stronom możliwość przedstawienia
swoich poglądów osobiście lub na piśmie;
g) Decyzje panelu trzyosobowego będą podejmowane większością głosów. Decyzja w
sprawie sporu będzie podjęta w ciągu ośmiu dni roboczych od daty złożenia
wniosku o przeprowadzenie niezależnego przeglądu i zakomunikowana stronom sporu.
Ten limit czasowy może być przedłużony za zgodą stron sporu. Panel lub
niezależny ekspert handlowy podzieli koszty w oparciu o cechy sprawy;
h) Decyzja panelu będzie wiążąca dla jednostki dokonującej kontroli
przedwysyłkowej i dla eksportera będących stronami sporu.
Artykuł 5
Notyfikacja
Członkowie przekażą do Sekretariatu egzemplarze tekstów swoich ustaw i przepisów
wprowadzających niniejsze Porozumienie w życie oraz egzemplarze jakichkolwiek
innych ustaw i przepisów dotyczących kontroli przedwysyłkowej gdy Porozumienie
WTO wejdzie w życie w stosunku do zainteresowanego Członka. Żadne zmiany w
ustawach i przepisach dotyczących kontroli przedwysyłkowej nie będą wprowadzone
zanim informacja o nich nie zostanie oficjalnie opublikowana. Zmiany te będą
notyfikowane w Sekretariacie natychmiast po ich opublikowaniu. Sekretariat
poinformuje Członków o dostępności tych informacji.
Artykuł 6
Przegląd
Pod koniec drugiego roku od daty wejścia w życie Porozumienia WTO, a następnie w
okresach trzyletnich Konferencja Ministerialna będzie dokonywała przeglądu
postanowień, stosowania i działania niniejszego Porozumienia biorąc pod uwagę
jego cele i doświadczenia zebrane w czasie jego działania. W wyniku takiego
przeglądu Konferencja Ministerialna może zmienić postanowienia niniejszego
Porozumienia.
Artykuł 7
Konsultacje
Członkowie będą prowadzić konsultacje z innymi Członkami, na ich wniosek, na
temat jakiejkolwiek sprawy wywierającej wpływ na działanie niniejszego
Porozumienia. W takich przypadkach będą stosowane postanowienia Artykułu XXII
GATT 1994 zgodnie z postanowieniami Uzgodnienia w sprawie zasad i procedur
regulujących rozstrzyganie sporów w zakresie, w jakim mają zastosowanie do
niniejszego Porozumienia.
Artykuł 8
Rozstrzyganie sporów
Jakiekolwiek spory pomiędzy Członkami dotyczące działania niniejszego
Porozumienia będą objęte postanowieniami Artykułu XXIII GATT 1994, tak jak
zostały rozwinięte i są stosowane w Uzgodnieniu w sprawie zasad i procedur
regulujących rozstrzyganie sporów.
Artykuł 9
Postanowienia końcowe
1. Członkowie zastosują konieczne środki mające na celu wprowadzenie w życie
niniejszego Porozumienia.
2. Członkowie zapewnią, że ich ustawy i przepisy nie będą sprzeczne z
postanowieniami niniejszego Porozumienia.
MECHANIZM PRZEGLĄDU POLITYKI HANDLOWEJ
Członkowie uzgadniają niniejszym, co następuje:
A. Cele
(i) Celem Mechanizmu Przeglądów Polityki Handlowej (TPRM) jest przyczynić się do
usprawnienia stosowania się wszystkich Członków do reguł, dyscyplin i zobowiązań
podjętych na podstawie wielostronnych porozumień handlowych oraz, tam gdzie jest
to stosowne, fakultatywnych porozumień handlowych, a zatem do lepszego
funkcjonowania wielostronnego systemu handlu poprzez osiąganie większej
przejrzystości oraz zrozumienia polityki handlowej i praktyk Członków. Tym samym
mechanizm przeglądu umożliwia regularne dokonywanie kolektywnej oceny całego
zakresu polityki handlowej oraz praktyk handlowych poszczególnych Członków, a
także ich wpływu na funkcjonowanie wielostronnego systemu handlu. Nie ma on
służyć jednak jako podstawa dla egzekwowania konkretnych zobowiązań wynikających
z Porozumień, stosowania procedur dotyczących rozstrzygania sporów lub też
nakładania na Członków nowych zobowiązań w zakresie ich polityki handlowej.
(ii) Ocena dokonywana w ramach mechanizmu przeglądu odbywa się w odpowiednim
zakresie na tle szerszych potrzeb ekonomicznych i rozwojowych, a także polityki
i celów zainteresowanego Członka, jak również jego środowiska zewnętrznego.
Jednakże funkcja mechanizmu przeglądu polega na analizie wpływu polityki
handlowej i praktyk handlowych Członka na wielostronny system handlu.
B. Przejrzystość wewnętrzna
Członkowie uznają nieodłączną wartość przejrzystości wewnętrznej przy
podejmowaniu przez rządy decyzji w sprawach polityki handlowej, zarówno dla
gospodarek Członków, jak i dla wielostronnego systemu handlu, i zgadzają się
popierać i zachęcać do większej przejrzystości w ramach ich własnych systemów
przyznając, że realizacja przejrzystości wewnętrznej musi odbywać się na bazie
dobrowolności oraz uwzględniać polityczno-prawne systemy każdego z Członków.
C. Procedury przeglądów
(i) Organ Przeglądów Polityki Handlowej (zwany tu TPRB) zostaje niniejszym
ustanowiony w celu prowadzenia przeglądów polityki handlowej.
(ii) Polityka handlowa i praktyki handlowe wszystkich Członków będą poddawane
okresowym przeglądom. Wpływ poszczególnych Członków na funkcjonowanie
wielostronnego systemu handlu, zdefiniowany w kategoriach ich udziału w handlu
światowym w ostatnim reprezentatywnym okresie, będzie decydującym czynnikiem
określającym częstotliwość przeglądów. Pierwsze cztery zidentyfikowane w ten
sposób jednostki handlujące (przyjmując Wspólnoty Europejskie za jedną
jednostkę) będą poddawane przeglądowi co dwa lata. Następne 16 jednostek będzie
poddawane przeglądowi co cztery lata. Pozostali Członkowie poddawani będą
przeglądom co sześć lat, z wyjątkiem Członków - krajów najmniej rozwiniętych,
dla których może zostać ustalony dłuższy okres. Rozumie się, iż przegląd
jednostek posiadających wspólną politykę zewnętrzną, a które obejmują więcej niż
jednego Członka, dotyczyć będą wszystkich elementów polityki mających wpływ na
handel, włączając w to odnośne polityki i praktyki poszczególnych Członków.
Wyjątkowo, w przypadku zmian w polityce handlowej lub praktykach handlowych
Członka, które mogą mieć znaczący wpływ na jego partnerów handlowych,
zainteresowany Członek może zostać poproszony przez TPRB po konsultacjach o
przyspieszenie jego następnego przeglądu.
(iii) Dyskusje na posiedzeniach TPRB będą regulowane celami określonymi w ust.
A. Dyskusje te będą koncentrować się na polityce i praktykach handlowych
Członka, które podlegają ocenie w ramach mechanizmu przeglądu.
(iv) TPRB opracuje podstawowy plan przeprowadzania przeglądów. Może on również
omawiać i uwzględniać uaktualnione raporty otrzymywane od Członków. TPRB
opracuje program przeglądów na każdy rok w porozumieniu z bezpośrednio
zainteresowanymi Członkami. Przewodniczący, w porozumieniu z Członkiem lub
Członkami, których dotyczy przegląd, może wyznaczyć uczestników dyskusji, którzy
działając we własnym imieniu rozpoczną dyskusje w TPRB.
(v) TPRB będzie opierać swoją pracę na następującej dokumentacji:
(a) Kompletne sprawozdanie, o którym mowa w ust. D, dostarczane przez Członka
lub Członków, których dotyczy przegląd;
(b) Sprawozdanie sporządzane przez Sekretariat na jego własną odpowiedzialność,
oparte na informacjach, do których posiada dostęp, oraz na informacjach
dostarczanych przez Członka lub Członków, których dotyczy przegląd. Sekretariat
powinien uzyskać wyjaśnienia od zainteresowanego Członka lub Członków odnośnie
do ich polityki i praktyk handlowych.
(vi) Sprawozdania sporządzane przez Członka, którego dotyczy przegląd, oraz
przez Sekretariat razem ze sprawozdaniami z odnośnych posiedzeń TPRB będą
publikowane niezwłocznie po dokonaniu przeglądu.
(vii) Dokumenty te zostaną przekazane Konferencji Ministerialnej, która się z
nimi zapozna.
D. Sprawozdawczość
W celu osiągnięcia najwyższego możliwego stopnia przejrzystości, każdy Członek
będzie regularnie składał TPRB sprawozdania. Kompletne sprawozdania będą w
uzgodnionym kształcie, określonym przez TPRB, przedstawiać politykę handlową
oraz praktyki handlowe stosowane przez zainteresowanego Członka lub Członków.
Kształt ten początkowo opierać się będzie na Zarysie formy sprawozdań krajowych
określonym Decyzją z 19 lipca 1989 roku (BISD 36S/406-409) i poprawianym w razie
konieczności tak, aby jego zakres objął wszystkie aspekty polityki handlowej,
których dotyczą Wielostronne Porozumienia Handlowe w Załączniku 1 oraz, tam
gdzie jest to stosowne, Fakultatywne porozumienia handlowe. W świetle
doświadczeń TPRB może poddać ten kształt rewizji. Między przeglądami Członkowie
będą dostarczać krótkie sprawozdania w przypadkach jakichkolwiek znacznych zmian
w ich polityce handlowej. Zgodnie z ustalonym kształtem dostarczane będą również
roczne dane uaktualniające informacje statystyczne. Szczególna uwaga zostanie
zwrócona na trudności Członków - krajów najmniej rozwiniętych przy sporządzaniu
ich sprawozdań. Na wniosek Członków - krajów rozwijających się, a zwłaszcza
Członków - krajów najmniej rozwiniętych, Sekretariat zapewni im pomoc
techniczną. Informacje zawarte w sprawozdaniach powinny w możliwie najszerszym
zakresie odpowiadać notyfikacjom dokonanym zgodnie z postanowieniami
wielostronnych porozumień handlowych oraz, tam gdzie jest to stosowne,
fakultatywnych porozumień handlowych.
E. Stosunek do postanowień GATT 1994 i GATS dotyczących bilansu płatniczego
Członkowie uznają potrzebę minimalizacji obciążeń dla rządów, które podlegają
wymogowi pełnych konsultacji zgodnie z postanowieniami GATT 1994 i GATS
dotyczącymi bilansu płatniczego. W tym celu Przewodniczący TPRB, w porozumieniu
z zainteresowanym Członkiem lub Członkami, wraz z Przewodniczącym Komitetu
Restrykcji Stosowanych w Celu Ochrony Bilansu Płatniczego, opracuje
postanowienia administracyjne, które zharmonizują normalny rytm przeglądów
polityki handlowej z kalendarzem konsultacji w sprawie bilansu płatniczego, nie
opóźniając przeprowadzenia przeglądu polityki handlowej o więcej niż 12
miesięcy.
F. Ocena Mechanizmu
TPRB dokona oceny TPRM nie później niż w ciągu pięciu lat od wejścia w życie
Porozumienia WTO. Rezultaty oceny zostaną przedstawione Konferencji
Ministerialnej. TPRB może następnie dokonywać oceny TPRM w odstępach czasowych,
które zostaną przezeń określone lub też na wniosek Konferencji Ministerialnej.
G. Przegląd wydarzeń w handlu międzynarodowym
TPRB będzie również dokonywać corocznego przeglądu wydarzeń w środowisku handlu
międzynarodowego mających wpływ na wielostronny system handlu. Organowi pomagać
w tym będzie coroczny raport sporządzany przez Dyrektora Generalnego,
przedstawiający główne kierunki działalności WTO oraz podkreślający ważne
kwestie polityki mające wpływ na system handlu.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 stycznia 1996 r.
o rybołówstwie morskim.
(Dz. U. Nr 34, poz. 145)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa reguluje zarządzanie żywymi zasobami morza oraz prowadzenie
działalności w zakresie rybołówstwa morskiego.
2. Przepisy ustawy stosuje się do:
1) rybołówstwa morskiego w granicach polskich obszarów morskich,
2) rybołówstwa morskiego poza granicami polskich obszarów morskich, wykonywanego
przez statki rybackie o polskiej przynależności,
z zastrzeżeniem przepisów rozdziału 5.
3. Przepisów ustawy nie stosuje się, jeżeli umowa międzynarodowa, której
Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej.
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) rybołówstwo morskie - łowienie i skup w morzu organizmów morskich, połowy
sportowo-rekreacyjne, rozpoznawanie i ochronę żywych zasobów morza, zarybianie
oraz hodowlę ryb i innych organizmów morskich,
2) żywe zasoby morza - zasoby żywych organizmów morskich, łącznie z organizmami
gatunków dwuśrodowiskowych w okresie ich życia w wodach morskich,
3) statek rybacki - statek przeznaczony lub używany do połowów, przetwórstwa lub
transportu złowionych organizmów morskich oraz do celów szkoleniowych i
naukowo-badawczych w zakresie rybołówstwa morskiego, a także statek używany do
obsługi hodowli organizmów morskich,
4) nakład połowowy - operacje połowowe na danym akwenie, uwzględniające łączny
ich czas, liczbę statków i narzędzi połowu oraz ich zdolności łowcze,
5) przyłów - część połowu obejmującą organizmy morskie nie będące celem połowów
ukierunkowanych,
6) połowy ukierunkowane - połowy prowadzone z wykorzystaniem określonej techniki
i sprzętu połowowego, których celem jest pozyskanie organizmów morskich ściśle
określonych gatunków,
7) gatunki dwuśrodowiskowe - organizmy, których rozród odbywa się w innym
środowisku wodnym niż żerowanie i wzrost, odbywające cykliczne wędrówki z wód
morskich do wód śródlądowych lub odwrotnie,
8) ogólny dopuszczalny połów - wielkość określającą, jaka część stada jednego
gatunku może być wyłowiona z danego akwenu w określonym czasie,
9) kwota połowowa - część ogólnego dopuszczalnego połowu udostępnioną do
odławiania posiadaczowi licencji połowowej.
Art. 3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, określi, w drodze rozporządzenia, granice
między wodami morskimi a wodami śródlądowymi ustalone dla celów rybołówstwa.
Rozdział 2
Wykonywanie rybołówstwa morskiego
Art. 4. 1. Rybołówstwo morskie w polskich obszarach morskich, z zastrzeżeniem
ust. 2 i 4, mogą wykonywać:
1) osoby prawne mające siedzibę w Polsce,
2) jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, utworzone zgodnie z
prawem polskim,
3) osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania w Polsce,
jeżeli spełniają warunki określone w przepisach prawa.
2. Dopuszczenie podmiotów zagranicznych do łowienia organizmów morskich w
polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej może nastąpić na podstawie zezwolenia
wydanego przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, po zasięgnięciu opinii
organizacji społeczno-zawodowych rybaków, lub na podstawie umowy
międzynarodowej.
3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia,
warunki łowienia organizmów morskich przez podmioty zagraniczne w polskiej
wyłącznej strefie ekonomicznej.
4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może określić, w drodze
rozporządzenia, warunki dopuszczenia podmiotów zagranicznych do udziału w
połowach sportowo-rekreacyjnych na polskich obszarach morskich.
Art. 5. Łowiąc organizmy morskie w granicach polskich obszarów morskich należy
przestrzegać zasad racjonalnego gospodarowania żywymi zasobami morza.
Art. 6. 1. Połowy prowadzone w ramach badań naukowych oraz przez statki szkolne
mogą być dokonywane wyłącznie na podstawie zezwolenia dyrektora właściwego
urzędu morskiego.
2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, określa termin, rejon oraz sposób
dokonywania połowów.
Art. 7. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może określać, w drodze
rozporządzenia:
1) dopuszczalną wielkość nakładu połowowego dostosowaną do stanu eksploatowanych
zasobów,
2) zakaz lub ograniczenie połowu, przewozu, wyładunku, sprzedaży, magazynowania
i dalszego transportu określonych organizmów morskich,
3) sposób prowadzenia połowów przez statki o polskiej przynależności poza
polskimi obszarami morskimi,
4) dopuszczalną wielkość przyłowu oraz postępowanie z występującymi w przyłowie
organizmami morskimi,
5) zakaz wyrzucania organizmów morskich za burtę i nakaz ich przywozu do portu
polskiego,
6) obowiązek wyładunku organizmów morskich określonych gatunków w portach
polskich.
2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, określi, w drodze rozporządzenia, sposób
gospodarowania zasobami gatunków dwuśrodowiskowych.
3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może wprowadzić, w drodze
zarządzenia, na czas oznaczony zakaz poławiania organizmów morskich określonych
gatunków lub zakaz wykonywania rybołówstwa, jeżeli wymaga tego interes państwa
lub bezpieczeństwo obywateli.
4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia,
sposoby racjonalnego gospodarowania żywymi zasobami morza i ich ochrony, zgodnie
z zaleceniami międzynarodowych organizacji, których Rzeczpospolita Polska jest
członkiem.
Art. 8. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może określać corocznie, w
drodze zarządzenia, ogólny dopuszczalny połów organizmów morskich tych gatunków,
których zasoby wymagają takiej formy ochrony.
Art. 9. 1. Wykonujący rybołówstwo morskie są obowiązani do sporządzania i
składania raportów połowowych.
2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia,
dane podlegające wpisowi do raportów połowowych, tryb składania i sposób
weryfikacji danych.
Art. 10. Dyrektor właściwego urzędu morskiego może określić, w drodze
zarządzenia, po zasięgnięciu opinii jednostki naukowo-badawczej, wskazanej przez
Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej:
1) stałe obwody ochronne oraz zakaz poławiania w nich niektórych lub wszystkich
organizmów morskich,
2) obwody ochronne na określony czas i ich granice oraz szczegółowe warunki
wykonywania rybołówstwa w tych obwodach,
3) wymiary i okresy ochronne określonych organizmów morskich,
4) ograniczenia w zakresie sposobu połowów, używania określonych narzędzi połowu
lub ich konstrukcji i liczby.
Art. 11. 1. Zabrania się połowów organizmów morskich, które:
1) nie przekroczyły ustanowionych dla nich wymiarów ochronnych,
2) znajdują się w ustanowionych dla nich okresach ochronnych,
chyba że dyrektor właściwego urzędu morskiego zezwoli na ich odławianie do celów
hodowlanych lub w celu pozyskania przynęty.
2. Zabrania się
1) niszczenia tarlisk, ikry oraz narybku, z zastrzeżeniem ust. 3,
2) obstawiania obwodów ochronnych sprzętem rybackim lub podejmowania innych
działań, które wpływają niekorzystnie na stan żywych zasobów morza lub
uniemożliwiają swobodne przemieszczanie się organizmów morskich na obszarze
obwodu ochronnego.
3. W celu ograniczenia liczebności niepożądanego gatunku dopuszcza się
niszczenie tarlisk, ikry oraz narybku, za zgodą dyrektora właściwego urzędu
morskiego.
Art. 12. 1. Przy wykonywaniu rybołówstwa morskiego zabrania się używania:
1) materiałów wybuchowych, środków odurzających, trujących i zanieczyszczających
środowisko morskie,
2) narzędzi ogłuszających, kłujących i kaleczących oraz prądu elektrycznego.
2. Dyrektor właściwego urzędu morskiego może, na czas określony, nie dłuższy niż
rok, zezwolić na używanie narzędzi kłujących lub prądu elektrycznego. W
zezwoleniu należy określić, jakiego rodzaju narzędzia kłujące lub o jakich
parametrach prąd elektryczny mogą być stosowane przy wykonywaniu rybołówstwa
morskiego.
Art. 13. Zakazów określonych w art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 nie stosuje
się do połowów prowadzonych w celach naukowo-badawczych.
Art. 14. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, w porozumieniu z Ministrem
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów
Naturalnych i Leśnictwa, powoła, w drodze zarządzenia, Komisję Zarybieniową oraz
określi organizację, zadania i tryb jej działania.
Art. 15. 1. Koszty zarybiania polskich obszarów morskich ponoszone są przez
budżet państwa oraz podmioty wykonujące rybołówstwo morskie w tych obszarach.
2. Wysokość środków budżetu państwa na cel, o którym mowa w ust. 1, określa
corocznie ustawa budżetowa. Środkami tymi dysponuje Minister Transportu i
Gospodarki Morskiej.
Art. 16. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, po zasięgnięciu opinii
organizacji społeczno-zawodowych rybaków, określa, w drodze rozporządzenia,
udział w kosztach zarybiania podmiotów wykonujących rybołówstwo morskie w
polskich obszarach morskich.
Rozdział 3
Licencje połowowe
Art. 17. Łowienie organizmów morskich oraz ich skup w morzu wymaga uzyskania
licencji połowowej, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej.
Art. 18. 1. Licencje połowowe wydaje dyrektor urzędu morskiego, wyznaczony przez
Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej.
2. Licencje połowowe wydawane są podmiotom, o których mowa w art. 4 ust. 1,
indywidualnie na każdy statek rybacki, na czas określony.
3. Wykonywanie rybołówstwa, w ramach licencji, może być ograniczone kwotami
połowowymi w odniesieniu do organizmów morskich określonych gatunków, dla
których Minister Transportu i Gospodarki Morskiej - na podstawie art. 8 -
określa ogólny dopuszczalny połów.
4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, po zasięgnięciu opinii organizacji
społeczno-zawodowych rybaków, określa, w drodze zarządzenia, sposób i warunki
podziału ogólnego dopuszczalnego połowu na kwoty połowowe.
Art. 19. Można odmówić wydania licencji połowowej, jeżeli:
1) wydanie licencji połowowej spowodowałoby przekroczenie wielkości nakładu
połowowego, określonej na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1,
2) podmiot ubiegający się o wydanie licencji połowowej w okresie ostatnich dwóch
lat został ukarany za rażące naruszenie przepisów o rybołówstwie morskim.
Art. 20. Za wydanie licencji połowowej pobiera się opłatę.
Art. 21. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, po zasięgnięciu opinii
organizacji społeczno-zawodowych rybaków, określa, w drodze rozporządzenia, tryb
wydawania licencji połowowych, ich wzory, okresy ich ważności oraz wysokość
opłat za licencje połowowe.
Art. 22. 1. Łowienie organizmów morskich w celach naukowo-badawczych oraz przez
statki szkolne nie wymaga uzyskania licencji połowowej.
2. Skup w morzu organizmów morskich w celach naukowo-badawczych nie wymaga
uzyskania licencji połowowej.
Art. 23. Zezwolenie na prowadzenie działalności hodowlanej lub zarybiania,
określające w szczególności: miejsce, czas i zakres przedsięwzięcia, wydaje
dyrektor właściwego urzędu morskiego.
Art. 24. 1. Prowadzenie połowów sportowo-rekreacyjnych wymaga uzyskania
sportowej licencji połowowej.
2. Sportową licencję połowową wydaje dyrektor właściwego urzędu morskiego.
3. Za wydanie sportowej licencji połowowej pobiera się opłatę.
4. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia,
sposób wykonywania rybołówstwa morskiego w celach sportowo-rekreacyjnych, tryb
wydawania sportowych licencji połowowych, wzór takich licencji oraz wysokość
opłat za sportowe licencje połowowe.
Art. 25. Organ, który wydał licencję połowową lub sportową licencję połowową,
może cofnąć taką licencję, jeżeli jej posiadacz nie stosuje się do określonych w
niej warunków lub w sposób rażący narusza przepisy o rybołówstwie morskim.
Art. 26. 1. Kwoty połowowe, o których mowa w art. 18 ust. 3, mogą być zbywane w
całości lub części, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Zbycie kwoty połowowej może nastąpić po uzyskaniu zezwolenia organu, który
wydał licencję połowową.
3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, po zasięgnięciu opinii organizacji
społeczno-zawodowych rybaków, może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić opłaty
od przyznanych kwot połowowych oraz ustalać ich wysokość.
Art. 27. Środki uzyskane z tytułu opłat, o których mowa w art. 20, art. 24 ust.
3 oraz art. 26 ust. 3, stanowią dochód budżetu państwa.
Rozdział 4
Ewidencja i oznakowanie statków rybackich oraz sprzętu rybackiego
Art. 28. 1. Każdy polski statek rybacki podlega ewidencji w urzędzie morskim
właściwym dla jego portu macierzystego.
2. Dyrektor urzędu morskiego, dokonując ewidencji statku rybackiego, ustala dla
niego oznakę rybacką oraz wystawia zaświadczenie o wpisie do ewidencji i nadaniu
oznaki.
3. Zaświadczenie o wpisie do ewidencji powinno być przechowywane na statku.
4. Za wpis do ewidencji i wydanie zaświadczenia pobiera się opłatę, która
stanowi dochód budżetu państwa.
Art. 29. Statek rybacki oraz sprzęt rybacki powinny być oznakowane trwała oznaką
rybacką. Dla statków poniżej 300 ton rejestrowych oznaka rybacka zastępuje
oznaczenie nazwy i portu macierzystego.
Art. 30. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze
rozporządzenia:
1) sposób prowadzenia ewidencji oraz zasady oznakowania statków rybackich,
2) sposób oznakowania sprzętu rybackiego,
3) wzór zaświadczenia o wpisie do ewidencji oraz o nadaniu oznaki rybackiej,
4) wysokość pobieranych opłat, o których mowa w art. 28 ust. 4.
Rozdział 5
Zachowanie porządku przy połowach oraz w związku z połowami
Art. 31. Rybołówstwo morskie należy wykonywać w sposób zgodny z przepisami o
bezpieczeństwie żeglugi i życia na morzu oraz o ochronie środowiska morskiego.
Art. 32. Sprzęt rybacki należy wydawać lub wystawiać w wodzie w taki sposób, aby
wymagane oznakowanie było widoczne, pozwalało ustalić właściciela oraz rodzaj
sprzętu rybackiego.
Art. 33. 1. Zabrania się naruszania obcego sprzętu rybackiego chyba, że jest to
konieczne ze względu na działanie siły wyższej, bezpieczeństwo żeglugi oraz na
potrzeby ratownictwa lub nadzoru nad rybołówstwem.
2. Sprzęt rybacki wystawiony w polskich obszarach morskich, nie oznakowany lub
wystawiony w miejscach niedozwolonych, podlega przepadkowi.
3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze rozporządzenia,
tryb postępowania ze sprzętem, o którym mowa w ust. 2.
Art. 34. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze
rozporządzenia, porządek przy połowach.
2. Dyrektor właściwego urzędu morskiego reguluje w sposób szczegółowy, w drodze
zarządzenia, porządek przy połowach oraz oznakowanie sprzętu rybackiego na
morskich wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Dyrektor właściwego urzędu morskiego może określić sposób zajmowania miejsc
na określonych łowiskach wód wewnętrznych.
Art. 35. Zabrania się:
1) wydawania lub wystawiania sieci lub innego sprzętu rybackiego w taki sposób
lub w takim miejscu, że mogłoby to powodować uszkodzenie innego sprzętu
rybackiego lub przeszkadzać innym rybakom w połowach,
2) zatrzymywania lub kotwiczenia statków w miejscach, w których wystawiony jest
sprzęt rybacki lub znajdują się znaki nawigacyjne i rybackie albo w których
przebiegają kable, oraz na drodze dryfującego sprzętu rybackiego.
Art. 36. 1. Zabrania się przewożenia, wyładowywania na ląd, oferowania na
sprzedaż oraz sprzedaży, magazynowania i dalszego transportu organizmów
morskich, których połów jest zabroniony na podstawie art. 11 ust. 1 lub został
dokonany z naruszeniem przepisów ustawy.
2. Zakazu określonego w ust. 1 nie stosuje się do organizmów morskich
pochodzących z połowów prowadzonych w celach naukowo-badawczych.
3. Kontroli przestrzegania zakazu określonego w ust. 1 można dokonywać również
poza obszarami właściwości miejscowej.
Rozdział 6
Nadzór nad wykonywaniem rybołówstwa
Art. 37. 1. Nadzór nad przestrzeganiem przepisów o rybołówstwie morskim sprawują
terenowe organy administracji morskiej na obszarze swojej właściwości
miejscowej, z zastrzeżeniem art. 36 ust. 3, za pośrednictwem inspektorów
inspekcji morskiej, zwanych dalej "inspektorami".
2. Inspektorzy, wykonując swoje czynności, współdziałają z organami Policji oraz
Państwowej Inspekcji Handlowej.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zasady współdziałania
inspektorów, o których mowa w ust. 1 i 2, z Policją oraz Państwową Inspekcją
Handlową.
Art. 38. 1. Dokonujący połowu organizmów morskich w polskich obszarach morskich
jest obowiązany, na wezwanie inspektora lub dowódcy jednostki pływającej Straży
Granicznej, zatrzymać się i na żądanie umożliwić wykonanie czynności
kontrolnych, określonych w przepisach o obszarach morskich i administracji
morskiej.
2. Kierownik statku rybackiego jest obowiązany udzielać inspektorowi pomocy w
czasie wykonywania przez niego czynności w zakresie nadzoru nad rybołówstwem, w
szczególności przez zabieranie go na statek i dowiezienie z powrotem do portu.
Art. 39. Inspektor może dokonać inspekcji statku rybackiego o polskiej
przynależności, poławiającego poza polskimi obszarami morskimi, w celu
stwierdzenia, czy przestrzegane są na tym statku przepisy o rybołówstwie
morskim, a także postanowienia umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita
Polska jest stroną.
Rozdział 7
Kary pieniężne
Art. 40. 1. Armator, z którego statku, podczas przebywania w polskich obszarach
morskich, dokonano eksploatacji żywych zasobów morza z naruszeniem przepisów
ustawy,
podlega karze pieniężnej o równowartości do 1 000 000 jednostek obliczeniowych,
zwanych "Specjalnym Prawem Ciągnienia (SDR)", określanych przez Międzynarodowy
Fundusz Walutowy.
2. Karze, o której mowa w ust. 1, podlega armator statku o polskiej
przynależności, przy użyciu którego dokonano eksploatacji żywych zasobów morza
poza polskimi obszarami morskimi z naruszeniem przepisów ustawy lub postanowień
umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną.
Art. 41. Kto nie stosuje się do polecenia inspektora lub dowódcy jednostki
pływającej Straży Granicznej, wydanego na podstawie art. 38 lub art. 39,
podlega karze pieniężnej do wysokości nie przekraczającej dwudziestokrotnego
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za rok
poprzedzający, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
Art. 42. 1. Kto narusza przepisy o ochronie żywych zasobów morza przez:
1) niewykonywanie obowiązku sporządzania i składania raportów połowowych, o
których mowa w art. 9 ust. 1,
2) poławianie organizmów morskich, które nie przekroczyły ustanowionych dla nich
wymiarów ochronnych lub w okresie ochronnym,
3) niszczenie tarlisk, ikry oraz narybku,
4) obstawianie obwodów ochronnych sprzętem rybackim lub dokonywanie innych
czynności, które wpływają niekorzystnie na stan żywych zasobów morza na obszarze
obwodu ochronnego lub uniemożliwiają swobodne przemieszczanie się organizmów
morskich,
5) używanie do połowów narzędzi i materiałów oraz środków, o których mowa w art.
12 ust. 1, lub innych zabronionych przez obowiązujące przepisy,
6) poławianie organizmów morskich bez wymaganego zezwolenia, licencji połowowej
lub sportowej licencji połowowej albo wbrew ich warunkom,
7) podejmowanie działalności hodowlanej lub zarybiania bez wymaganego zezwolenia
albo wbrew jego warunkom,
podlega karze pieniężnej do wysokości nie przekraczającej dwudziestokrotnego
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za rok
poprzedzający, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
2. Tej samej karze podlega ten, kto narusza przepisy:
1) wydane na podstawie art. 7 lub art. 10,
2) o obowiązku zgłaszania do ewidencji oraz oznakowania statku rybackiego,
3) o obowiązku oznakowania sprzętu rybackiego,
4) o zachowaniu porządku przy połowach oraz w związku z połowami.
Art. 43. Właściwość organów oraz tryb wymierzania i ściągania kar pieniężnych z
tytułu naruszenia przepisów, o których mowa w art. 40-42, oraz sposób
wykorzystania kwot ściągniętych z tytułu kar pieniężnych regulują przepisy
ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i
administracji morskiej (Dz. U. Nr 32, poz. 131, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 oraz z
1995 r. Nr 7, poz. 31 i Nr 47, poz. 243).
Rozdział 8
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 44. W ustawie z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej
Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. Nr 32, poz. 131, z 1994 r. Nr 27, poz.
96 oraz z 1995 r. Nr 7, poz. 31 i Nr 47, poz. 243) wprowadza się następujące
zmiany:
1) art. 31 otrzymuje brzmienie:
"Art. 31. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, polskie osoby prawne i fizyczne mogą
prowadzić badania naukowe na polskich obszarach morskich bez zezwolenia. Osoby
te są obowiązane do informowania dyrektora właściwego urzędu morskiego o rejonie
i sposobie prowadzenia badań na 14 dni przed ich rozpoczęciem oraz o zakończeniu
badań.
2. Do połowów prowadzonych w ramach badań naukowych stosuje się przepisy o
rybołówstwie morskim.";
2) w art. 55 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Przepisu ust. 1 pkt 1, w części dotyczącej eksploatacji żywych zasobów
morza, nie stosuje się w przypadkach określonych w przepisach o rybołówstwie
morskim."
Art. 45. 1. Traci moc ustawa z dnia 21 maja 1963 r. o rybołówstwie morskim (Dz.
U. Nr 22, poz. 115, z 1970 r. Nr 3, poz. 14, z 1977 r. Nr 37, poz. 163 i z 1991
r. Nr 32, poz. 131).
2. Do czasu wydania przepisów przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż
przez okres 6 miesięcy, zachowują moc dotychczasowe przepisy wydane na podstawie
ustawy, o której mowa w ust. 1, o ile nie są sprzeczne z niniejszą ustawą.
Art. 46. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem art. 15 i 16, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 2 lutego 1996 r.
o zmianie ustawy o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego oraz niektórych innych
ustaw.
(Dz. U. Nr 34, poz. 146)
Art. 1. W ustawie z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego
(Dz. U. Nr 39, poz. 223) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Agencja może tworzyć oddziały terenowe.";
2) art. 4 otrzymuje brzmienie:
"Art. 4. 1. Agencja realizuje interwencyjną politykę rolną państwa w celu
stabilizacji rynku produktów rolnych i żywnościowych oraz ochrony dochodów
uzyskiwanych z rolnictwa.
2. Zadanie, o którym mowa w ust. 1, Agencja wykonuje w szczególności przez:
1) interwencyjny zakup i sprzedaż produktów rolnych oraz ich przetworów na rynku
krajowym i rynkach zagranicznych,
2) gromadzenie i gospodarowanie państwowymi rezerwami produktów rolnych oraz
produktów i półproduktów żywnościowych w ramach określonych zadań oraz
przeznaczonych na ten cel środków finansowych,
3) udzielanie poręczeń kredytów, z wyjątkiem kredytów inwestycyjnych, podmiotom
gospodarczym realizującym zadania zlecone przez Agencję.
3. Do zadań Agencji należą także:
1) analizowanie rynku produktów rolnych i żywnościowych,
2) przedstawianie Radzie Ministrów:
a) propozycji regulacji organizacyjno-prawnych w zakresie funkcjonowania rynku
podstawowych produktów rolnych i żywnościowych,
b) w porozumieniu z Ministrem Współpracy Gospodarczej z Zagranicą, propozycji
dotyczących regulacji handlu zagranicznego w zakresie produktów będących
przedmiotami działalności interwencyjnej Agencji,
3) inicjowanie i udział w działaniach organizacyjnych mających na celu rozwój
rynku produktów rolnych i żywnościowych.
4. Prezes Agencji przedstawia Radzie Ministrów do zatwierdzenia zaopiniowany
przez Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Finansów oraz Radę Agencji
roczny program działań interwencyjnych, który obejmuje:
1) listę podstawowych produktów rolnych oraz produktów i półproduktów
żywnościowych będących przedmiotem oddziaływania Agencji,
2) prognozę poziomu cen, według których Agencja będzie prowadzić działalność
interwencyjną i gospodarkę rezerwami państwowymi,
3) środki niezbędne na działania interwencyjne.";
3) dodaje się art. 4a w brzmieniu:
"Art. 4a. 1. Rada Ministrów może powierzyć Agencji realizację innych zadań niż
określone w art. 4, związanych z organizowaniem i funkcjonowaniem rynku
produktów rolnych i żywnościowych.
2. Rada Ministrów powierzając zadania, o których mowa w ust. 1, zapewni Agencji
na ten cel odpowiednie środki finansowe.";
4) w art. 6:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Prezes Agencji jest powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady Ministrów na
wniosek Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem
Finansów.",
b) skreśla się ust. 3,
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Prezes Agencji składa półroczne i roczne sprawozdania z działalności Agencji
Prezesowi Rady Ministrów, Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej,
Ministrowi Finansów, a także Sejmowej i Senackiej Komisji Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej.";
5) w art. 7:
a) w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "powoływani na
okres 3 lat.",
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Członków Rady, będących przedstawicielami administracji państwowej, po
jednym przedstawicielu Ministra Finansów, Ministra Przemysłu i Handlu, Ministra
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Ministra Współpracy Gospodarczej z
Zagranicą, powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek zainteresowanych
ministrów.";
6) art. 8 otrzymuje brzmienie:
"Art. 8. 1. Agencja działa na podstawie niniejszej ustawy oraz statutu nadanego,
w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów.
2. Statut Agencji reguluje w szczególności:
1) strukturę organizacyjną Agencji,
2) zasady tworzenia oddziałów terenowych,
3) zadania oraz zasady działania Rady Agencji,
4) zasady udzielania pełnomocnictw,
5) szczegółowe zasady gospodarki finansowej,
6) system kontroli wewnętrznej,
7) procedury działalności interwencyjnej,
8) procedury ustalania ceny minimalnej,
9) zasady udziału Agencji w spółkach prawa handlowego.";
7) art. 9 otrzymuje brzmienie:
"Art. 9. 1. Agencja prowadzi samodzielną gospodarkę finansową i ewidencję
księgową, dotyczącą gospodarowania rezerwami państwowymi oraz działalności
interwencyjnej na rynku produktów rolnych, zgodnie z przepisami obowiązującymi
osoby prawne i niniejszą ustawą.
2. Agencja działa zgodnie z planem finansowym obejmującym rok obrachunkowy
pokrywający się z rokiem kalendarzowym. Roczny plan finansowy Agencji ustala jej
Prezes w porozumieniu z Ministrami Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz
Finansów.
3. Przychodami Agencji są dotacje budżetowe ustalane corocznie w ustawie
budżetowej, wpływy z działalności gospodarczej, z kapitałów pieniężnych,
darowizn oraz inne wpływy.
4. Przychody określone w ust. 3 Agencja przeznacza na realizację zadań
określonych w art. 4 oraz na funkcjonowanie Agencji.
5. Zasady wynagradzania pracowników określa Prezes Agencji Rynku Rolnego w
zakładowym regulaminie wynagradzania.";
8) skreśla się art. 10 i 11;
9) art. 12 otrzymuje brzmienie:
"Art. 12. Techniczno-organizacyjną obsługę Prezesa Agencji sprawuje biuro
Agencji, zwane «Centralą»";
10) dodaje się art. 12a w brzmieniu:
"Art. 12a. Nie pobiera się opłaty skarbowej od czynności cywilnoprawnych,
których stroną jest Agencja Rynku Rolnego."
Art. 2. 1. Przedsiębiorstwa przemysłu zbożowo-młynarskiego "PZZ", które w drodze
darowizny przekazały nieodpłatnie Agencji magazyny zbożowe, dokonają
zmniejszenia funduszu założycielskiego na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia
31 stycznia 1989 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych (Dz. U.
z 1992 r. Nr 6, poz. 27, z 1993 r. Nr 18, poz. 82, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i
z 1995 r. Nr 154, poz. 791).
2. Wygasają zobowiązania przedsiębiorstw przemysłu zbożowo-młynarskiego "PZZ"
lub następców prawnych tych przedsiębiorstw wobec Skarbu Państwa z tytułu spłat
kredytów inwestycyjnych dokonanych ze środków budżetu państwa na podstawie
poręczenia Ministra Finansów, jeżeli magazyny zbożowe tych przedsiębiorstw
zostały przejęte przez Agencję Rynku Rolnego.
Art. 3. W ustawie z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych (Dz. U. Nr 24, poz. 110, z 1982 r. Nr 31, poz. 215, z 1991 r. Nr 22,
poz. 93 i z 1994 r. Nr 79, poz. 362) w art. 8 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do Agencji Rynku Rolnego."
Art. 4. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych
(Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2,
Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz.
547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz.
433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704 oraz z 1996 r. Nr 25,
poz. 113) w art. 6 w ust. 1 dodaje się pkt 9 w brzmieniu:
"9) Agencję Rynku Rolnego."
Art. 5. Prezes Rady Ministrów ogłosi tekst jednolity ustawy o utworzeniu Agencji
Rynku Rolnego, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów wydanych przed
dniem ogłoszenia tekstu jednolitego.
Art. 6. Do czasu wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 pkt 6 niniejszej
ustawy, obowiązują, nie dłużej niż przez 3 miesiące, dotychczasowe przepisy
wydane na podstawie art. 8 ustawy z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu Agencji
Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 39, poz. 223).
Art. 7. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 2 lutego 1996 r.
o powszechnym spisie rolnym 1996 roku.
(Dz. U. Nr 34, poz. 147)
Rozdział 1
Termin i zakres spisu
Art. 1. Powszechny spis rolny 1996 roku, zwany dalej "spisem", będzie
przeprowadzony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w dniach od 13 do 25
czerwca 1996 r., według stanu w dniu 12 czerwca 1996 r. o godz. 24.00.
Art. 2. Spis będzie przeprowadzony:
1) w indywidualnych gospodarstwach rolnych,
2) u osób fizycznych użytkujących działki rolne,
3) u właścicieli zwierząt gospodarskich nie posiadających użytków rolnych lub
posiadających użytki rolne o powierzchni mniejszej niż 0,1 ha,
4) u osób prawnych i w jednostkach organizacyjnych nie mających osobowości
prawnej, których podstawowym rodzajem działalności jest prowadzenie upraw
rolnych, warzywnictwa i ogrodnictwa, chów i hodowla zwierząt, działalność
usługowa związana z uprawami rolnymi oraz chowem i hodowlą zwierząt, z wyjątkiem
działalności weterynaryjnej, gospodarka łowiecka, hodowla i pozyskiwanie
zwierząt łownych łącznie z pokrewną działalnością usługową,
5) u osób prawnych i w jednostkach organizacyjnych nie mających osobowości
prawnej, które niezależnie od rodzaju działalności podstawowej są użytkownikami
użytków rolnych o powierzchni przekraczającej 1 ha.
Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) gospodarstwie rolnym - oznacza to grunty rolne wraz z gruntami leśnymi,
budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub
mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą, oraz prawami i obowiązkami
związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego,
2) indywidualnym gospodarstwie rolnym - oznacza to gospodarstwo rolne o
powierzchni użytków rolnych przekraczającej 1 ha, będące własnością lub
znajdujące się w użytkowaniu osoby fizycznej lub grupy osób,
3) działce rolnej - oznacza to gospodarstwo rolne o powierzchni użytków rolnych
od 0,1 ha do 1 ha włącznie,
4) właścicielu zwierząt gospodarskich - oznacza to osobę fizyczną nie
posiadającą użytków rolnych lub posiadającą użytki rolne o powierzchni mniejszej
niż 0,1 ha, posiadającą zwierzęta gospodarskie: bydło, trzodę chlewną, konie,
owce, kozy, drób, króliki, zwierzęta futerkowe oraz pnie pszczele,
5) użytkowniku indywidualnego gospodarstwa rolnego lub użytkującym działkę rolną
- oznacza to osobę fizyczną lub grupę osób mających w faktycznym użytkowaniu
grunty, niezależnie od tego, czy są właścicielami, dzierżawcami czy użytkują je
z innego tytułu, i niezależnie od tego, czy grunty te są zlokalizowane w jednej
lub w kilku gminach,
6) użytkowaniu gruntów - oznacza to ich uprawę i zbiór plonów na własny
rachunek,
7) gospodarstwie domowym - oznacza to zespół osób mieszkających i utrzymujących
się wspólnie.
Art. 4. 1. W ramach spisu w indywidualnych gospodarstwach rolnych będą zebrane
następujące informacje:
1) dane o osobach będących właścicielami i użytkownikami indywidualnych
gospodarstw rolnych oraz o osobach w ich gospodarstwie domowym:
a) nazwisko i imiona właściciela, nazwisko i imiona użytkownika indywidualnego
gospodarstwa rolnego,
b) wykształcenie,
c) rok urodzenia, płeć,
d) wkład pracy w gospodarstwo rolne - przeciętna liczba miesięcy pracy w
ostatnim roku oraz przeciętna dzienna liczba godzin pracy w sezonie: wiosennym,
letnim, jesiennym i zimowym,
e) główne i dodatkowe źródła utrzymania,
f) czy prowadzą pozarolniczą działalność na własny rachunek,
g) czy w ciągu ostatnich 6 lat straciły pracę i w ostatnich 3 miesiącach
aktywnie poszukiwały pracy poza swoim gospodarstwem rolnym,
h) czy są zarejestrowane jako bezrobotni,
i) czy mogłyby zająć się pracą poza gospodarstwem rolnym,
2) o źródłach utrzymania gospodarstwa domowego,
3) o liczbie pracowników najemnych zatrudnionych w gospodarstwie rolnym,
4) o użytkowaniu gruntów, a w szczególności:
a) powierzchnia gruntów ogółem, w tym użytków rolnych (gruntów ornych, sadów,
łąk i pastwisk trwałych), lasów, pozostałych gruntów i nieużytków,
b) zmiany w powierzchni użytków rolnych w okresie od dnia 1 lipca 1990 r. do
dnia 12 czerwca 1996 r. według przyczyn,
c) powierzchnia zasiewów głównych upraw,
5) o pogłowiu zwierząt gospodarskich według gatunków i grup wiekowo-użytkowych
oraz liczbie pni pszczelich,
6) o budynkach, infrastrukturze i wyposażeniu technicznym, w tym:
a) rodzaje budynków, budowli i ich powierzchnia oraz wiek,
b) liczba i rok produkcji ciągników rolniczych i innych środków transportowych
oraz maszyn rolniczych,
c) źródła zaopatrzenia w wodę, sposoby odprowadzania ścieków i usuwania śmieci,
d) wyposażenie w sieć elektryczną, gaz i telefon,
e) rodzaje urządzeń melioracyjnych (istniejących i pożądanych),
7) o zadłużeniu gospodarstw rolnych,
8) o działalności gospodarczej prowadzonej przez użytkownika gospodarstwa
rolnego lub osobę pozostającą w gospodarstwie domowym,
9) o ważniejszych wydatkach poniesionych w okresie od dnia 1 lipca 1995 r. do
dnia 12 czerwca 1996 r. i planowanych do 2000 r., w tym na:
a) zakup gruntów,
b) budowę lub modernizację budynków,
c) powiększenie stada podstawowego,
d) zakup ciągników rolniczych i innych środków transportowych oraz maszyn
rolniczych,
10) o przewidywaniach dotyczących zmian w funkcjonowaniu gospodarstwa rolnego do
2000 r.
2. W ramach spisu u osób fizycznych użytkujących działki rolne zbiera się
informacje określone w ust. 1, z wyłączeniem informacji, o których mowa w pkt 9.
3. W ramach spisu u właścicieli zwierząt gospodarskich zbiera się informacje
określone w ust. 1 pkt 1, 4 i 5.
4. W ramach spisu u osób prawnych i w jednostkach organizacyjnych nie mających
osobowości prawnej zbiera się informacje określone w ust. 1, z wyłączeniem
informacji, o których mowa w pkt 1, 2 i 10.
5. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego określi, w drodze zarządzenia, wzory
kwestionariuszy spisowych. Zarządzenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Rozdział 2
Obowiązki spisowe i ochrona danych
Art. 5. 1. Użytkownicy indywidualnych gospodarstw rolnych i użytkujący działki
rolne oraz właściciele zwierząt gospodarskich są obowiązani do udzielenia
możliwie ścisłych, wyczerpujących i zgodnych z prawdą odpowiedzi na pytania
zawarte w kwestionariuszu spisowym.
2. W razie nieobecności osób, o których mowa w ust. 1, odpowiedzi udzielają inne
pełnoletnie osoby w gospodarstwie domowym.
3. Dane osoby udzielającej odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu
spisowym zapisuje się na kwestionariuszu spisowym.
4. Osoby działające w imieniu osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie
mających osobowości prawnej są obowiązane do udzielenia ścisłych, wyczerpujących
i zgodnych z prawdą odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu spisowym,
podania imienia i nazwiska oraz podpisania kwestionariusza spisowego.
5. Udzielenie odpowiedzi niezgodnych ze stanem faktycznym oraz odmowa udzielenia
odpowiedzi pociągają za sobą skutki prawne przewidziane w przepisach art. 56 i
57 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz.
439).
Art. 6. Zbierane i gromadzone w spisie dane osobowe i dane indywidualne są
poufne i podlegają ochronie na zasadach określonych w art. 10 ustawy, o której
mowa w art. 5 ust. 5.
Art. 7. Osoby wykonujące prace związane z przygotowaniem, przeprowadzeniem i
opracowaniem wyników spisu są obowiązane do bezwzględnego przestrzegania
tajemnicy statystycznej i mogą być dopuszczone do wykonywania tych prac po
złożeniu pisemnego przyrzeczenia o treści określonej w art. 12 ustawy, o której
mowa w art. 5 ust. 5.
Rozdział 3
Organizacja spisu
Art. 8. 1. Przygotowanie, zorganizowanie i przeprowadzenie spisu oraz
opracowanie, udostępnienie i rozpowszechnienie wynikowych informacji
statystycznych należy do Głównego Urzędu Statystycznego i urzędów
statystycznych.
2. Pracami związanymi ze spisem kierują:
1) Prezes Głównego Urzędu Statystycznego - całością prac,
2) dyrektor urzędu statystycznego - na terenie województwa,
3) wójt, burmistrz, prezydent miasta - na terenie gminy.
Art. 9. 1. Zadania gmin, w ramach prac związanych ze spisem, obejmują:
1) przygotowanie wykazów właścicieli zwierząt gospodarskich nie posiadających
użytków rolnych,
2) rozliczenie powierzchni gruntów użytkowanych w gminie,
3) zorganizowanie przeprowadzenia spisu na terenie gminy, we współdziałaniu z
urzędem statystycznym, w tym:
a) delegowanie pracowników urzędu gminy do prac spisowych i na szkolenia
organizowane przez urząd statystyczny,
b) nabór kandydatów na rachmistrzów spisowych,
c) przeprowadzenie szkolenia rachmistrzów spisowych,
d) rozdział druków spisowych,
e) nadzorowanie czynności spisowych,
f) kontrola kompletności kwestionariuszy spisowych w obwodach spisowych oraz
kontrola kompletności zapisów na kwestionariuszach spisowych,
g) sporządzenie zestawień wstępnych,
h) uporządkowanie i przekazanie całości materiałów spisowych do urzędu
statystycznego.
2. Nadzór merytoryczny nad realizacją zadań, o których mowa w ust. 1, sprawuje
dyrektor urzędu statystycznego województwa, na którego terenie znajduje się
gmina.
3. Zadania, o których mowa w ust. 1, gminy realizują jako zadania zlecone z
zakresu administracji rządowej.
4. Środki na wykonanie zadań zostaną przekazane gminom przez Główny Urząd
Statystyczny za pośrednictwem urzędów statystycznych - w terminach
wyprzedzających o 30 dni prace, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2 - po
zakończeniu prac, o których mowa w ust. 1 pkt 3; ostateczne rozliczenie nastąpi
w terminie do dnia 30 września 1996 r.
Art. 10. Terenowe organy administracji rządowej udzielą pomocy w przeprowadzeniu
spisu, a w szczególności przekażą nieodpłatnie gminom, na potrzeby spisu,
dokumentację geodezyjną w zakresie ewidencji gruntów.
Art. 11. Prace związane ze spisem są finansowane z budżetu państwa.
Art. 12. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, spis przeprowadzą rachmistrze spisowi
powołani przez dyrektora urzędu statystycznego na wniosek wójta, burmistrza lub
prezydenta miasta.
2. Podmioty prowadzące gospodarstwo rolne, działające w formie państwowych
jednostek organizacyjnych, przedsiębiorstw państwowych, spółdzielni oraz spółek
z udziałem Skarbu Państwa, wypełnią we własnym zakresie kwestionariusz spisowy i
przekażą go do urzędu statystycznego województwa, na terenie którego położona
jest siedziba gospodarstwa rolnego.
Art. 13. 1. Osoby wykonujące prace związane ze spisem otrzymują wynagrodzenie w
ramach zawieranych na wykonanie określonych czynności umów zlecenia lub umów o
dzieło, według kryteriów ustalonych przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego.
2. Pracownicy służb statystyki publicznej mogą za dodatkowy wkład pracy
wniesiony w prace spisowe otrzymać nagrody. Regulamin przyznawania nagród ustali
Prezes Głównego Urzędu Statystycznego.
Art. 14. 1. W razie wypadku powstałego przy pełnieniu obowiązków spisowych,
rachmistrzom spisowym i innym osobom wykonującym czynności na rzecz spisu oraz
członkom ich rodzin przysługują świadczenia z tytułu wypadku na zasadach
przewidzianych w przepisach określających podstawę wymiaru renty z tytułu
wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, świadczeń dla pracowników, którzy
ulegli wypadkom w szczególnych okolicznościach, oraz świadczeń dla osób nie
będących pracownikami.
2. Przepis ust. 1 stosuje się do osób, które nie mają prawa do świadczeń z
tytułu wypadku na podstawie odrębnych przepisów.
3. Roszczenia w sytuacjach, o których mowa w ust. 1 i 2, zgłasza się do organów
statystyki publicznej, które sporządzają dokumentację w trybie określonym ustawą
z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób
zawodowych (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990
r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i z 1996
r. Nr 24, poz. 110) oraz przekazują je terenowemu oddziałowi Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych.
Art. 15. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego określi, w drodze zarządzenia,
metodologię spisu oraz sposób i tryb jego przeprowadzenia oraz szczegółowe
zadania służb statystyki publicznej. Zarządzenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Rozdział 4
Spis kontrolny
Art. 16. 1. Od dnia 26 czerwca do dnia 2 lipca 1996 r. w wylosowanych obwodach
spisowych zostanie przeprowadzony spis kontrolny.
2. Spis kontrolny polega na sprawdzeniu kompletności przeprowadzonego spisu oraz
prawdziwości i poprawności zapisów w kwestionariuszach spisowych.
3. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego określi, w drodze zarządzenia,
szczegółowy zakres oraz tryb przeprowadzenia spisu kontrolnego. Zarządzenie
podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor
Polski".
Art. 17. Do spisu kontrolnego stosuje się odpowiednio przepisy art. 2-15.
Rozdział 5
Przepis końcowy
Art. 18. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 18 marca 1996 r.
w sprawie wysokości procentu składki wnoszonej przez zakłady ubezpieczeń na
rzecz Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego oraz terminów wpłat oddzielnie
dla ubezpieczeń określonych w dziale I i II.
(Dz. U. Nr 35, poz. 152)
Na podstawie art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności
ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62) zarządza się, co następuje:
§ 1. Zakłady ubezpieczeń prowadzące działalność ubezpieczeniową w zakresie
działu I płacą 0% składki na rzecz Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego.
§ 2. Zakłady ubezpieczeń prowadzące działalność ubezpieczeniową w dziale II w
zakresie:
1) obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów
mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów,
2) obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej rolników z tytułu
prowadzenia gospodarstwa rolnego
- wnoszą na rzecz Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego 3% zainkasowanej
składki brutto.
§ 3. Wpłaty, o których mowa w § 2, zakłady ubezpieczeń wnoszą w terminie 30 dni
od upływu kwartału kalendarzowego, w którym zostały zainkasowane.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 18 marca 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od
przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez
osoby fizyczne.
(Dz. U. Nr 35, poz. 153)
Na podstawie art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym
od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994
r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr
126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25,
poz. 113) oraz art. 9 pkt 1, 2 i 4, art. 13 ust. 1, art. 18 ust. 3 i art. 38 pkt
2 i 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z
1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr
85, poz. 426) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie
zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od
niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 148, poz. 719)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Nie stanowi rozpoczęcia działalności w roku podatkowym:
a) całkowita lub częściowa zmiana branży lub przedmiotu działalności,
b) zmiana umowy spółki lub zmiana wspólnika.",
2) w § 3 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) podejmujących wykonywanie działalności w roku podatkowym:
a) po zmianie działalności wykonywanej samodzielnie na działalność prowadzoną na
imię obojga małżonków, w tym także w formie spółki z małżonkiem,
b) po zmianie działalności wykonywanej na imię obojga małżonków, w tym także w
formie spółki z małżonkiem, na działalność prowadzoną samodzielnie przez jednego
lub każdego z małżonków,
c) po zmianie działalności wykonywanej samodzielnie przez małżonka na
działalność prowadzoną samodzielnie przez drugiego małżonka
- jeżeli małżonek lub małżonkowie, na których imię prowadzona była działalność
przed zmianą, opłacali z tej działalności podatek dochodowy na ogólnych
zasadach.",
3) w § 24 w ust. 1 skreśla się wyraz "wyłącznie".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym
że na wniosek podatnika może mieć zastosowanie do opodatkowania przychodów
począwszy od dnia 1 stycznia 1996 r.
Minister Finansów: w z. K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
z dnia 14 marca 1996 r.
w sprawie sposobu podziału oraz szczegółowych zasad udzielania i sposobu
rozliczania dotacji dla spółdzielni mieszkaniowych w 1996 r.
(Dz. U. Nr 36, poz. 158)
Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1996 z dnia 1 lutego 1996
r. (Dz. U. Nr 19, poz. 87) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o spółdzielni, rozumie się przez to:
1) spółdzielnię mieszkaniową prowadzącą gospodarkę zasobami mieszkaniowymi
stanowiącymi własność spółdzielni,
2) spółdzielnię, o której mowa w art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 19 października
1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995
r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504),
3) spółdzielnię, o której mowa w art. 60 ust. 2 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r.
o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz.
433).
§ 2. 1. W 1996 r. spółdzielni przysługuje dotacja z budżetu państwa na częściowe
pokrycie kosztów energii cieplnej zawartej w wodzie lub parze wodnej,
dostarczanej na potrzeby centralnego ogrzewania i podgrzania wody użytkowej do
mieszkań spółdzielczych i mieszkań stanowiących własność członków spółdzielni
oraz do podłączonych do spółdzielczej sieci cieplnej domów jednorodzinnych i
mieszkań w domach stanowiących własność osób fizycznych.
2. Dotacja na cele, o których mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli należne
spółdzielni opłaty od użytkowników lokali mieszkalnych za energię cieplną,
ustalone na podstawie odrębnych przepisów według cen urzędowych, w pełni
pokrywają koszty dostarczania energii cieplnej na potrzeby określone w ust. 1.
3. Dotacje na cele, o których mowa w ust. 1, są udzielane z budżetów wojewodów.
§ 3. 1. W 1996 r. spółdzielni, o której mowa w § 1 pkt 1, może być udzielona z
budżetu wojewody dotacja na dofinansowanie kosztów remontów polegających na:
1) usuwaniu wad:
a) o których mowa w uchwale nr 260 Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1981 r. w
sprawie usuwania wad w spółdzielczych budynkach mieszkalnych oraz likwidacji
zaległości w wykonywaniu elewacji (Monitor Polski Nr 32, poz. 290 i z 1982 r. Nr
17, poz. 137), w budynkach, których montaż został zakończony do dnia 31 grudnia
1981 r., z wyjątkiem wymiany wykładzin podłogowych typu "lenteks",
b) związanych z wydzielaniem się związków toksycznych o nadmiernym stężeniu w
pomieszczeniach przeznaczonych na stały pobyt ludzi w wielorodzinnym
budownictwie mieszkaniowym, pękaniem i kruszeniem się ścian działowych i
konstrukcyjnych w budynkach mieszkalnych wykonanych w technologii ślizgowej z
zastosowaniem betonów lekkich na terenach szkód górniczych oraz z pękaniem,
odspajaniem i zapadaniem się posadzek wskutek zniszczenia podłoży
podposadzkowych w wielorodzinnym budownictwie mieszkaniowym,
c) występujących w budynkach typu "Leningrad", zmontowanych z prefabrykatów i
według technologii z b. ZSRR w zakresie wymiany ścianek działowych wykonanych z
płyt azbestowo-cementowych oraz instalacji centralnego ogrzewania i instalacji
zimnej i ciepłej wody, z wyłączeniem elementów sanitarnego wyposażenia mieszkań,
d) w wielorodzinnych budynkach mieszkalnych ze zbiorczymi przewodami spalinowymi
w wypadkach, w których ma miejsce cofanie spalin stanowiące zagrożenie dla życia
ludzi,
2) instalacji grzejnikowych zaworów termostatycznych w mieszkaniach budynków
oddanych do użytku przed dniem 1 lipca 1991 r.,
3) instalacji wodomierzy ciepłej wody w mieszkaniach budynków oddanych do użytku
przed dniem 1 stycznia 1992 r.,
4) instalacji liczników ciepła, wraz z urządzeniami automatycznej regulacji, w
węzłach cieplnych budynków stanowiących własność spółdzielni, oddanych do użytku
przed dniem 1 stycznia 1991 r.,
5) przemieszczaniu zaworów gazowych głównych na zewnątrz budynków oraz remoncie
instalacji gazowej w wypadkach zagrożenia wybuchem gazu.
2. Dotacja na usuwanie wad polegających na przeciekach i przemarzaniu ścian
zewnętrznych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, może być udzielona, jeżeli ich
usuwanie będzie realizowane przez docieplanie ścian zewnętrznych, a grubość
warstwy materiału izolacji termicznej będzie nie mniejsza niż wynikająca z
wymagań Polskiej Normy dotyczącej ochrony cieplnej budynków.
3. Udział dotacji w finansowaniu nakładów poniesionych przez spółdzielnię nie
może przekroczyć, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 2:
1) 80% na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit a), b) i c),
2) 70% na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit d) i pkt 5,
3) 50% na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 2,
4) 30% na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 3,
5) 50% na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 4.
4. Kwotę dotacji na cele, o których mowa w ust. 1, ustalają wojewodowie w
wysokości nie niższej w skali województwa niż 25% kwoty wydatków zaplanowanych w
budżecie wojewody na dotacje dla spółdzielni mieszkaniowych, z zastrzeżeniem
ust. 5 pkt 1, zapewniając pierwszeństwo w uzyskaniu dotacji spółdzielniom
realizującym kompleksowe zadania w zakresie poszanowania energii.
5. Wojewoda, za zgodą Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, może:
1) zmniejszyć określoną zgodnie z ust. 4 kwotę dotacji na cele, o których mowa w
ust. 1, jeżeli wynika to z zapotrzebowania spółdzielni mieszkaniowych na dotację
na cele, o których mowa w § 2 ust. 1,
2) w szczególnie uzasadnionych wypadkach zwiększyć wysokość dotacji na cele, o
których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 lit. a), jeżeli nie spowoduje to niedoboru
dotacji na cele, o których mowa w § 2 ust. 1.
§ 4. 1. Dotacja na cele, o których mowa w § 2 ust. 1, jest ustalana w wysokości
różnicy między ponoszonymi przez spółdzielnię kosztami zakupu energii cieplnej,
dostarczanej do mieszkań ze źródeł zewnętrznych, z uwzględnieniem podatku od
towarów i usług, lub kosztami jej wytworzenia w urządzeniach własnych, z
uwzględnieniem podatku od towarów i usług, a opłatami wymierzonymi użytkownikom
mieszkań według cen urzędowych, z zastrzeżeniem ust. 2-4.
2. W spółdzielniach będących podatnikami podatku od towarów i usług różnica, o
której mowa w ust. 1, może być ustalana po odliczeniu uwzględnionych w kosztach
i opłatach kwot tego podatku, podlegających rozliczeniu z właściwym organem
podatkowym zgodnie z odrębnymi przepisami.
3. Kwotę dotacji należnej spółdzielni za 1996 r. stanowi suma dotacji obliczonej
odrębnie dla:
1) budynków objętych centralnym ogrzewaniem, w tym odrębnie dla budynków:
a) w których jest dokonywany pomiar poboru energii cieplnej według wskazań
urządzeń pomiarowych zainstalowanych w węzłach cieplnych,
b) nie wymienionych pod lit. a),
2) budynków objętych centralnym ogrzewaniem i dostawą ciepłej wody, w tym
odrębnie dla budynków:
a) w których jest dokonywany pomiar poboru energii cieplnej według wskazań
urządzeń pomiarowych zainstalowanych w węzłach cieplnych,
b) nie wymienionych pod lit. a).
4. Do obliczenia, według zasad określonych w ust. 1, kwoty dotacji dotyczącej
budynków, o których mowa w ust. 3 pkt 2, mogą być przyjęte opłaty za zużycie
energii cieplnej na podgrzanie wody użytkowej według wskazań urządzeń
pomiarowych zainstalowanych w mieszkaniach.
§ 5. 1. W 1996 r. spółdzielni może być udzielona z budżetu Ministerstwa
Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa dotacja na dofinansowanie kosztów
remontów, o których mowa w § 3 ust. 1.
2. Spółdzielnie realizujące zadania, o których mowa w ust. 1, składają
Ministrowi Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa wnioski o przyznanie dotacji,
według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia, w terminie do dnia
30 kwietnia 1996 r.
3. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane bezpośrednio spółdzielniom.
§ 6. 1. Wojewodowie przekazują dotacje, o których mowa w § 2 i 3, spółdzielniom
i ustalają terminy oraz tryb rozliczeń dotacji przez spółdzielnie.
2. O wysokości dotacji przyznanej na cele, o których mowa w § 3 ust. 1,
wojewodowie powiadomią spółdzielnie nie później niż w ciągu 30 dni od dnia
ogłoszenia rozporządzenia.
3. Rozliczenia dotacji są dokonywane w okresach kwartalnych.
4. Nadpłaty dotacji w części, o której mowa w § 2 ust. 1, mogą być zaliczane na
poczet dotacji należnej na następny kwartał, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. W rozliczeniu rocznym oraz w rozliczeniu za kwartał, w którym nastąpiło
zrównanie poziomu opłat wymierzonych użytkownikom lokali mieszkalnych według cen
urzędowych z kosztami zakupu energii cieplnej ze źródeł zewnętrznych lub
kosztami jej wytworzenia w urządzeniach własnych, nadpłatę dotacji na cele, o
których mowa w § 2 ust. 1, spółdzielnia przekazuje, w ciągu 7 dni po terminie, o
którym mowa w ust. 1, na rachunek bieżący - subkonto wydatków właściwego urzędu
wojewódzkiego, z zastrzeżeniem ust. 8.
6. Wojewoda może przekazać spółdzielniom, w których w rozliczeniu rocznym
wystąpił niedobór dotacji na cele określone w § 2 ust. 1, środki na pokrycie
tego niedoboru w wysokości nie przekraczającej sumy nadpłat z tytułu rozliczenia
rocznego, zgromadzonych na rachunku, o którym mowa w ust. 5.
7. Jeżeli suma nadpłat dotacji w rozliczeniu rocznym w skali województwa
przekroczy sumę niedoborów dotacji, różnica podlega przekazaniu na rachunek
bieżący - subkonto dochodów urzędu wojewódzkiego w terminie określonym w § 7
ust. 2.
8. Jeżeli zwrot dotacji następuje w wyniku kontroli skarbowej po terminie, w
którym spółdzielnia jest zobowiązana do rocznego rozliczenia dotacji, kwota
nadpłaty podlega zwrotowi na rachunek bieżący dochodów budżetu państwa
właściwego urzędu skarbowego.
§ 7. 1. Kwartalne rozliczenia z wykorzystania dotacji, według wzoru stanowiącego
załącznik nr 2 do rozporządzenia, wojewodowie przedstawiają Ministrowi
Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w terminie 20 dni po zakończeniu
kwartału.
2. Rozliczenie dotacji za 1996 r. wojewodowie przedstawiają Ministrowi
Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w terminie do dnia 15 lutego 1997 r.
3. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa przedstawia Ministrowi
Finansów zbiorcze rozliczenie dotacji w ciągu 15 dni po upływie terminów
wyznaczonych dla wojewodów.
4. Rozliczenia dotacji, o której mowa w § 5, sporządzone według wzoru
stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia, spółdzielnie przedstawiają
Ministrowi Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w terminie określonym w ust.
2.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1996 r.
Minister Gospodarki i Przestrzennej i Budownictwa: B. Blida
Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z
dnia 14 marca 1996 r. (poz. 158)
Załącznik nr 1
WNIOSEK
O DOTACJĘ DO KOSZTÓW REMONTÓW SPÓŁDZIELCZYCH ZASOBÓW MIESZKANIOWYCH
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 2 lutego 1996 r.
o zmianie ustawy o referendum gminnym.
(Dz. U. Nr 37, poz. 159)
Art. 1. W ustawie z dnia 11 października 1991 r. o referendum gminnym (Dz. U. Nr
110, poz. 473 i z 1995 r. Nr 124, poz. 601) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 24 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Obwodowe komisje powołuje:
1) komisja terytorialna - w sprawie dotyczącej samoopodatkowania mieszkańców na
cele publiczne lub w innej sprawie ważnej dla gminy,
2) wojewódzki komisarz wyborczy - w sprawie odwołania rady gminy przed upływem
kadencji.";
2) art. 40 otrzymuje brzmienie:
"Art. 40. 1. Podanie do wiadomości publicznej, w trybie art. 36 ust. 1, wyników
referendum rozstrzygających o odwołaniu rady gminy przed upływem kadencji
oznacza zakończenie działalności rady i - z mocy prawa - zarządu gminy.
2. W przypadku określonym w ust. 1 Prezes Rady Ministrów niezwłocznie wyznacza
osobę, która pełni funkcję organów gminy do czasu wyboru nowych organów gminy,
oraz zarządza, z zastrzeżeniem ust. 3, wybory przedterminowe do rady gminy.
3. W razie wniesienia protestu przeciwko ważności referendum w sprawie odwołania
rady gminy przed upływem kadencji, do czasu rozstrzygnięcia sprawy w trybie art.
38, nie zarządza się wyborów przedterminowych."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 29 marca 1996 r.
w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych zbóż.
(Dz. U. Nr 37, poz. 160)
Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz.
434) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 30 czerwca 1996 r. zawiesza się pobieranie ceł określonych w
taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14
grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 151,
poz. 737):
1) w odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku nr 1 do niniejszego
rozporządzenia, w wysokości określonej w tym załączniku,
2) w odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku nr 2 do niniejszego
rozporządzenia, w wysokości określonej w tym załączniku.
§ 2. Stawki celne zawieszone, wymienione w kolumnach UE, EFTA, Czechy i
Słowacja, Węgry oraz Słowenia, stosuje się po udokumentowaniu pochodzenia towaru
zgodnie z wymogami i kryteriami określonymi w wiążących Polskę umowach
międzynarodowych dotyczących tworzenia stref wolnego handlu.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem § 1 pkt 2,
który wchodzi w życie z dniem 1 maja 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 marca 1996 r. (poz. 160)
Załącznik nr 1
WYKAZ TOWARÓW, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH ZAWIESZA SIĘ POBIERANIE CEŁ
Kod PCN WyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
1001Pszenica i mieszanka żyta z pszenicą:
1001 90- Pozostałe:000000
1001 90 10 0- - Orkisz do siewu
- Pozostały orkisz, pszenica zwykła i mieszanka żyta z pszenicą:
1001 90 91- - - Ziarno pszenicy zwykłej i mieszanki żyta z pszenicą:
1001 90 91 1- - - - Ziarno pszenicy zwykłej000000
1001 90 91 9- - - - Mieszanki żyta z pszenicą000000
1001 90 99 0- - - Pozostałe000000
1002 00 00 0Żyto000000
1003 00Jęczmień:
1003 00 90 0- Pozostały000000
1004 00 00 0Owies000000
Załącznik nr 2
WYKAZ TOWARÓW, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH ZAWIESZA SIĘ POBIERANIE CEŁ
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłowenia
1005Kukurydza (ziarna):
1005 90 00 0- Pozostałe000000
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 29 marca 1996 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na przywóz niektórych towarów
pochodzących z Republiki Słowenii.
(Dz. U. Nr 37, poz. 161)
Na podstawie art. 9 pkt. 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt. 1 ustawy z dnia 28 grudnia
1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85,
poz. 427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 30 czerwca 1996 r. ustanawia się kontyngenty celne ilościowe na
przywóz towarów pochodzących z Republiki Słowenii, wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości
określonej w tym załączniku.
§ 2. Preferencyjne stawki celne, o których mowa w § 1, stosuje się po
udokumentowaniu pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi odrębnie.
§ 3. W zakresie uregulowanym w § 1 i 2 nie stosuje się stawek celnych
określonych w taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z
zagranicy (Dz. U. Nr 151, poz. 737).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 marca 1996 r. (poz. 161)
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI CELNYMI ILOŚCIOWYMI, POCHODZĄCYCH Z
REPUBLIKI SŁOWENII
PozycjaKod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent
02070207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże,
chłodzone lub mrożone:125 ton
- Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus:
0207 11- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako
"kurczaki 83%"30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 12- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, i bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 14- - Kawałki i podroby mrożone:
- - - Kawałki:
0207 14 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 14 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła z końcami lub bez30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety, łącznie z szyjami, kupry
i końce skrzydeł30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 14 70 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - Podroby:
0207 14 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
- Z indyków:
0207 24- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 25- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
0207 25 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami,
sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 25 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 27- - Kawałki i podroby, mrożone:
- - - Kawałki:
0207 27 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety, łącznie z szyjami, kupry
i końce skrzydeł30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 27 60 0- - - - - - Uda i ich kawałki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 27 80 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
- Z kaczek, gęsi i perliczek:
0207 32- - Nie cięte na kawałki, świeże lub chłodzone:
- - - Kaczki:
0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale nie wypatroszone, z
głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%"30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z
szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"30 minimum
0,30 ECU/kg
0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - Gęsi:
0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i
łapami, znane jako "gęsi 82%"30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i
żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 32 90 0- - - Perliczki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 33- - Nie cięte na kawałki, mrożone:
- - - Kaczki:
0207 33 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z
szyjami, sercami, wątrobami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"30 minimum
0,30 ECU/kg
0207 33 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone bez głów i łap oraz bez szyj,
serc, wątrób i żołądków, znane jako "kaczki 63 %" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - Gęsi:
0207 33 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, nie wypatroszone z głowami i
łapami, znane jako "gęsi 82%"30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 33 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i
żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej
prezentowane30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 33 90 0- - - Perliczki30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36- - Pozostałe, mrożone:
- - - Kawałki:
- - - - Bez kości:
0207 36 11 0- - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - Z kośćmi:
- - - - - Połówki lub ćwiartki:
0207 36 21 0- - - - - - Z kaczek30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 23 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 25 0- - - - - - Z perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 31 0- - - - - Całe skrzydła, z końcami lub bez30 minimum 0,30
ECU/kg
0207 36 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety, łącznie z szyjami, kupry
i końce skrzydeł30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - - Piersi i ich kawałki:
0207 36 51 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg
- - - - - Nogi i ich kawałki:
0207 36 61 0- - - - - - Z gęsi30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 79 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 89 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
0207 36 90 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,30 ECU/kg
04020402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub
innego środka słodzącego:25 ton
0402 10- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości
tłuszczu w masie nie przekraczającej 1,5%:
- - Nie zawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego:
0402 10 11 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg35
0402 10 19 0- - - Pozostałe35
- - Pozostałe:
0402 10 91 0- - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg35
0402 10 99 0- - - Pozostałe35
- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu
w masie powyżej 1,5%:
0402 29- - Pozostałe:
- - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 27%:
0402 29 11 0- - - - Mleko specjalne dla niemowląt, w hermetycznie
zamkniętych pojemnikach, o zawartości netto nie przekraczającej 500 g i o
zawartości tłuszczu w masie powyżej 10%5
- - - - Pozostałe:
0402 29 15 0- - - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg5
0402 29 19 0- - - - - Pozostałe5
- - - O zawartości tłuszczu w masie powyżej 27%:
0402 29 91 0- - - - W bezpośrednim opakowaniu o zawartości netto nie
przekraczającej 2,5 kg5
0402 29 99 0- - - - Pozostałe5
04060406Sery i twarogi:50 ton
0406 90- Pozostałe sery:
- - Pozostałe:
- - - Emmentaler, Gruyere, Sbrinz, Bergkase i Appenzell:
- - - - Pozostałe:
0406 90 12 0- - - - - Emmentaler17,5
0406 90 23 0- - - Edam17,5
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - O zawartości tłuszczu w masie nie przekraczającej 40% i o
zawartości masy wody w substancji beztłuszczowej:
- - - - - - Powyżej 47%, ale nie przekraczającej 72%:
0406 90 78 0- - - - - - - Gouda17,5
04070407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, konserwowane albo gotowane:15
ton
- Drobiu:
- - Wylęgowe:
0407 00 11 0- - - Indycze albo gęsie12,5 minimum 0,015 ECU/szt.
0407 00 19 0- - - Pozostałe12,5 minimum 0,015 ECU/szt.
0407 00 30 0- - Pozostałe12,5 minimum 0,015 ECU/szt.
0407 00 90 0- Pozostałe12,5 minimum 0,015 ECU/szt.
08080808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże:100 ton
0808 10- Jabłka:
0808 10 10 0- - Jabłka na sok, luzem, od 16 września do 15 grudnia30
- - - Od 1 stycznia do 31 marca:
0808 10 51 0- - - - Odmiany Golden Delicious30
0808 10 53 0- - - - Odmiany Grany Smith30
0808 10 59 0- - - - Pozostałe30
- - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca:
0808 10 61 0- - - - Odmiany Golden Delicious10
0808 10 63 0- - - - Odmiany Grany Smith10
0808 10 69 0- - - - Pozostałe10
- - - Od 1 do 31 lipca:
0808 10 71 0- - - - Odmiany Golden Delicious5
0808 10 73 0- - - - Odmiany Grany Smith5
0808 10 79 0- - - - Pozostałe5
- - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia:
0808 10 92 0- - - - Odmiany Golden Delicious30
0808 10 94 0- - - - Odmiany Grany Smith30
0808 10 98 0- - - - Pozostałe30
0808 20- Gruszki i pigwy:25 ton
- - Gruszki:
0808 20 10 0- - - Na wino gruszkowe, luzem, od 1 sierpnia do 31 grudnia25
- - - Pozostałe:
0808 20 31 0- - - - Od 1 stycznia do 31 marca5
0808 20 37 0- - - - Od 1 do 30 kwietnia5
0808 20 41 0- - - - Od 1 maja do 30 czerwca5
0808 20 47 0- - - - Od 1 do 15 lipca5
0808 20 51 0- - - - Od 15 do 31 lipca5
0808 20 57 0- - - - Od 1 sierpnia do 31 października25
0808 20 67 0- - - - Od 1 listopada do 31 grudnia25
0808 20 90 0- - Pigwy12,5
12091209Nasiona, owoce i zarodniki, siewne:25 ton
- Nasiona buraków:
1209 11 00 0- - Nasiona buraków cukrowych7,5
1209 19 00 0- - Pozostałe7,5
- Nasiona roślin pastewnych inne niż nasiona buraków:
1209 21 00 0- - Nasiona lucerny (alfa alfa)5
1209 22- - Nasiona koniczyny (Trifolium spp.):
1209 22 10 0- - - Koniczyny czerwonej (Trifolium pratense L.)5
1209 22 80 0- - - Pozostałej5
1209 23- - Nasiona kostrzewy:
1209 23 11 0- - - Kostrzewy łąkowej (Festuca pratensis Huds.)5
1209 23 15 0- - - Kostrzewy czerwonej (Festuca rubra L.)5
1209 23 80 0- - - Pozostałe5
1209 24 00 0- - Nasiona wiechliny łąkowej (Poa pratensis L.)5
1209 25- - Nasiona rajgrasu (Lolium multiflorum Lam., Lolium perenne L.):
1209 25 10 0- - - Rajgras włoski (życica wielkokwiatowa) (łącznie z
rajgrasem westerwoldzkim)(Lolium multiflorum Lam.)5
1209 25 90 0- - - Rajgras angielski (życica trwała) (Lolium perenne L.)5
1209 26 00 0- - Nasiona tymotki5
1209 29- - Pozostałe:
1209 29 10 0- - - Nasiona wyki; nasiona wiechliny (błotnej, zwyczajnej)
(Poa palustris L., Poa trivalis L.); nasiona kupkówki (Dactylis glomerata
L.); nasiona mietlicy (Agrostis)5
1209 29 50- - - Ziarno łubinu:
1209 29 50 1- - - - Siewne5
1209 29 50 9- - - - Pozostałe5
1209 29 80 0- - - Pozostałe5
1209 30 00 0- Nasiona roślin zielnych (ziołowych) hodowanych głównie dla
ich kwiatów5
- Pozostałe:
1209 91- - Nasiona warzyw:
1209 91 10 0- - - Nasiona kalarepy (Brassica oleracea L. var. caulorapa i
gongylodes L.)5
1209 91 90 0- - - Pozostałe5
1209 99- - Pozostałe:
1209 99 10 0- - - Nasiona drzew leśnych5
- - - Pozostałe:
1209 99 91 0- - - - Nasiona roślin hodowanych głównie dla ich kwiatów
oprócz objętych podpozycją nr 1209 305
1209 99 99 0- - - - Pozostałe5
12111211Rośliny i ich części (łącznie z nasionami i owocami) używane
głównie w perfumerii, farmacji lub używane do celów owadobójczych lub
podobnych, świeże lub suszone, krojone, kruszone, nawet proszkowane:25 ton
1211 10 00 0- Korzenie lukrecji0
1211 20 00 0- Korzenie żeńszenia5
1211 90- Pozostałe:
1211 90 10 0- - Maruna (kwiaty, liście, łodygi, skórki i korzenie)5
1211 90 30 0- - Fasola tonkińska5
1211 90 40 0- - Mięta (łodygi i liście)5
1211 90 60 0- - Lipa (kwiaty i liście)5
1211 90 65 0- - Werbena (liście i wierzchołki)5
1211 90 70 0- - Lebiodka pospolita (Origanum vulgare) (gałązki, łodyżki i
liście)5
1211 90 75 0- - Szałwia (Salvia officinalis) (liście i kwiaty)5
1211 90 80 0- - Pozostałe5
16011601 00Kiełbasy i podobne produkty z mięsa, podrobów lub krwi;
przetwory żywnościowe oparte o te produkty:10 ton
1601 00 10 0- Z wątroby17,5
- Pozostałe:
1601 00 91 0- - Kiełbasy, suche lub do okładania, nie gotowane17,5
1601 00 99 0- - Pozostałe17,5
16021602Pozostałe przetworzone lub konserwowane mięso, podroby lub
krew:250 ton
1602 10 00 0- Przetwory homogenizowane20
1602 20- Z wątroby dowolnych zwierząt:
- - Z wątroby gęsiej lub kaczej:
1602 20 11 0- - - Zawierające w masie 75% lub więcej otłuszczonej
wątroby20
1602 20 19 0- - - Pozostałe20
1602 20 90 0- - Pozostałe20
- Z drobiu objętego pozycją nr 0105:
1602 31- - Z indyków:
- - - Zawierające w masie 57% lub więcej mięsa lub podrobów:
1602 31 11 0- - - - Zawierające wyłącznie nie gotowane mięso indycze20
1602 31 19 0- - - - Pozostałe20
1602 31 30 0- - - Zawierające w masie 25% lub więcej, ale mniej niż 57%
mięsa lub podrobów20
1602 31 90 0- - - Pozostałe20
1602 39- - Pozostałe:
- - - Zawierające w masie 57% lub więcej mięsa lub podrobów:
1602 39 21 0- - - - Nie gotowane20
1602 39 29 0- - - - Pozostałe20
1602 39 40 0- - - Zawierające w masie 25% lub więcej, ale mniej niż 57%
mięsa drobiowego lub podrobów20
1602 39 80 0- - - Pozostałe20
- Z wieprzowiny:
1602 41- - Szynki i ich części:
1602 41 10 0- - - Ze świń domowych20
1602 41 90 0- - - Pozostałe20
1602 42- - Łopatki i ich części:
1602 42 10 0- - - Ze świń domowych20
1602 42 90 0- - - Pozostałe20
1602 49- - Pozostałe łącznie z mieszankami:
- - - Ze świń domowych:
- - - - Zawierające w masie 80% lub więcej mięsa lub dowolnego rodzaju
podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia:
1602 49 11 0- - - - - Schaby (bez karkowych) i ich części łącznie z
mieszankami schabów i szynek20
1602 49 13 0- - - - - Karki i ich części łącznie z mieszankami obojczyków
i łopatek20
1602 49 15 0- - - - - Pozostałe mieszanki zawierające szynki, łopatki,
schaby lub karki oraz ich części20
1602 49 19 0- - - - - Pozostałe20
1602 49 30 0- - - - Zawierające w masie 40% lub więcej, ale mniej niż 80%
mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów łącznie z tłuszczami dowolnego
rodzaju i pochodzenia20
1602 49 50 0- - - - Zawierające w masie mniej niż 40% mięsa lub dowolnego
rodzaju podrobów łącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia20
1602 49 90 0- - - Pozostałe20
1602 50- Z wołowiny:
1602 50 10 0- - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z
nie gotowanym mięsem lub podrobami20
- - Pozostałe:
- - - W opakowaniach hermetycznych:
1602 50 31 0- - - - Wołowina gotowana konserwowana solą20
1602 50 39 0- - - - Pozostałe20
1602 50 80 0- - - Pozostałe20
1602 90- Pozostałe łącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt:
1602 90 10 0- - Przetwory z krwi dowolnych zwierząt20
- - Pozostałe:
1602 90 31 0- - - Z dziczyzny lub z królików20
- - - Pozostałe:
1602 90 51 0- - - - Zawierającej mięso lub podroby ze świń domowych20
- - - - Pozostałe:
- - - - - Zawierającej mięso wołowe lub podroby:
1602 90 61 0- - - - - - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub
podrobów z nie gotowanym mięsem lub podrobami20
1602 90 69 0- - - - - - Pozostałe20
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Z baraniny lub koziny:
- - - - - - - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z nie
gotowanym mięsem lub podrobami:
1602 90 72 0- - - - - - - - Z baraniny20
1602 90 74 0- - - - - - - - Z koziny20
- - - - - - - Pozostałe:
1602 90 76 0- - - - - - - - Z baraniny20
1602 90 78 0- - - - - - - - Z koziny20
1602 90 98 0- - - - - - Pozostałe20
16041604Przetworzone i konserwowane ryby; kawior i namiastki kawioru
przygotowane z ikry rybiej:100 ton
- Ryby, całe lub w kawałkach, ale nie mielone:
1604 13- - Sardynki, sardynele i szproty:
- - - Sardynki:
1604 13 11 0- - - - W oliwie z oliwek17,5
1604 13 19 0- - - - Pozostałe17,5
1604 13 90 0- - - Pozostałe17,5
1604 15- - Makrele:
- - - Z gatunków Scomber scombrus i Scomber japonicus:
1604 15 11 0- - - - Filety17,5
1604 15 19 0- - - - Pozostałe17,5
1604 15 90 0- - - Z gatunku Scomber australasicus17,5
1604 20- Pozostałe przetwory lub konserwy z ryb:
1604 20 05 0- - Przetwory z surimi17,5
- - Pozostałe:
1604 20 10 0- - - Z łososia17,5
1604 20 30 0- - - Z łososiowatych innych niż łosoś17,5
1604 20 40 0- - - Z sardeli17,5
1604 20 50 0- - - Z sardynek, bonito śródziemnomorskiego, makreli z
gatunków Scomber scombrus i Scomber japonicus, ryb z gatunku Orcynopsis
unicolor17,5
1604 20 70 0- - - Z tuńczyków, bonito latających lub pozostałych ryb z
rodzaju Euthynnus17,5
1604 20 90 0- - - Z pozostałych ryb17,5
17041704Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą), nie zawierające
kakao:7,5 tony
1704 10- Guma do żucia, również pokryta cukrem:
- - Zawierająca w masie mniej niż 60% sacharozy (łącznie z cukrem
inwertowanym wyrażonym jako sacharoza):
1704 10 11 0- - - Guma w paskach15 + DCC
1704 10 19 0- - - Pozostała15 + DCC
- - Zawierająca w masie 60% lub więcej sacharozy (łącznie z cukrem
inwertowanym wyrażonym jako sacharoza):
1704 10 91 0- - - Guma w paskach15 + DCC
1704 10 99 0- - - Pozostała15 + DCC
18061806Czekolada i inne przetwory spożywcze zawierające kakao:50 ton
1806 90- Pozostałe:
1806 90 60 0- - Pasty do smarowania zawierające kakao22,5 + DCC
19021902Ciasto makaronowe, również gotowane lub nadziewane (mięsem lub
innymi substancjami) lub przygotowane inaczej, takie jak spaghetti,
makaron, nitki, lasagne, gnocchi, ravioli, cannelloni; kuskus,
przygotowany lub nie:50 ton
- Ciasto makaronowe nie gotowane, nie nadziewane ani nie przygotowane
inaczej:
1902 11 00 0- - Zawierające jaja20
1902 19- - Pozostałe:
1902 19 10 0- - - Nie zawierające mąki lub grysiku ze zwykłej pszenicy20
1902 19 90 0- - - Pozostałe20
19051905Chleb, pieczywo cukiernicze, ciasta i ciastka, herbatniki
(biskwity) i inne wyroby piekarnicze, nawet zawierające kakao; opłatki
sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle
wytłaczane, papier ryżowy i podobne wyroby:50 ton
1905 90- Inne:
1905 90 10 0- - Mace12,5
1905 90 20 0- - Opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów
farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne produkty12,5
- - Pozostałe:
1905 90 30 0- - - Chleb nie zawierający dodatku miodu, jajek, sera lub
owoców, a zawierający w suchej masie nie więcej niż 5% cukru i nie więcej
niż 5% tłuszczu12,5 + DCC
1905 90 40 0- - - Wafle i opłatki o zawartości wody w masie powyżej
10%17,5 + DCC
1905 90 45 0- - - Herbatniki (biskwity)12,5 + DCC
1905 90 55 0- - - Produkty wytłaczane lub ekspandowane, pikantne lub
solone12,5
- - - Pozostałe:
1905 90 60 0- - - - Z dodatkiem środka słodzącego20 + DCC
1905 90 90 0- - - - Pozostałe17,5
20052005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożone, inne niż produkty objęte
pozycją nr 2006:15 ton
2005 90- Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne:
2005 90 10 0- - Owoce z rodzaju Capsicum inne niż słodka papryka lub
pieprz angielski15
20092009Soki owocowe (łącznie z moszczem winogronowym) i soki warzywne nie
sfermentowane i nie zawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru
lub innej substancji słodzącej:50 ton
2009 80- Sok z dowolnego innego pojedynczego owocu lub z dowolnego
warzywa:
- - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
- - - Sok z gruszek:
2009 80 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 22 ECU za 100 kg masy
netto25 + DCC
2009 80 19 0- - - - Pozostałe25 + DCC
- - - Pozostałe:
- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto:
2009 80 32 0- - - - - Soki z owoców męczennicy i guawy17,5 + DCC
2009 80 33 0- - - - - Soki z mango, owoców smaczeliny, papaya, owoców
tamaryndy, owoców nerkowca, lychees (Lyphii chinensis), jackfruit (owoców
indyjskiego drzewa chlebowego), owoców sączyńca, owoców oskomianu
(carambola) i pitahaya17,5 + DCC
2009 80 35 0- - - - - Pozostałe17,5 + DCC
- - - - Pozostałe:
2009 80 36 0- - - - - Soki z owoców tropikalnych25 + DCC
2009 80 38 0- - - - - Pozostałe25 + DCC
- - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
- - - Sok z gruszek:
2009 80 50 0- - - - O wartości powyżej 18 ECU za 100 kg masy netto,
zawierający dodatek cukru17,5 + DCC
- - - - Pozostałe:
2009 80 61 0- - - - - Z dodatkiem cukru o zawartości powyżej 30% w
masie17,5 + DCC
2009 80 63 0- - - - - O zawartości dodatku cukru nie przekraczającej 30% w
masie17,5 + DCC
2009 80 69 0- - - - - Nie zawierający dodatku cukru17,5
- - - Pozostałe:
- - - - O wartości powyżej 30 ECU za 100 kg masy netto, zawierający
dodatek cukru:
2009 80 71 0- - - - - Sok wiśniowy i czereśniowy17,5 + DCC
2009 80 73 0- - - - - Soki z owoców tropikalnych17,5 + DCC
2009 80 79 0- - - - - Pozostałe17,5 + DCC
- - - - Pozostałe:
- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%:
2009 80 83 0- - - - - - Soki z owoców męczennicy i guawy17,5 + DCC
2009 80 84 0- - - - - - Soki z mango, owoców smaczeliny, papaya, owoców
tamaryndy, owoców nerkowca, liczi (śliwki chińskie), owoce kanawalii
(owoców indyjskiego drzewa chlebowego), owoców sączyńca, owoców oskomianu
(carambola) i pitahaya17,5 + DCC
2009 80 86 0- - - - - - Pozostałe17,5 + DCC
- - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej 30%:
2009 80 88 0- - - - - - Soki z owoców tropikalnych17,5 + DCC
2009 80 89 0- - - - - - Pozostałe17,5 + DCC
- - - - - Nie zawierający dodatku cukru:
2009 80 95 0- - - - - - Soki z owoców z gatunku Vaccinium macrocarpon17,5
2009 80 96 0- - - - - - Sok wiśniowy i czereśniowy17,5
2009 80 97 0- - - - - - Soki z owoców tropikalnych25
2009 80 99- - - - - - Pozostałe:
2009 80 99 1- - - - - - - Soki owocowe17,5
2009 80 99 9- - - - - - - Pozostałe17,5
2009 90- Mieszanki soków:
- - O gęstości powyżej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
- - - Mieszanki soków jabłkowego i gruszkowego:
2009 90 11 0- - - - O wartości nie przekraczającej 22 ECU za 100 kg masy
netto25 + DCC
2009 90 19 0- - - - Pozostałe25 + DCC
- - - Pozostałe:
2009 90 21 0- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy
netto25 + DCC
2009 90 29 0- - - - Pozostałe25 + DCC
- - O gęstości nie przekraczającej 1,33 g/cm3 przy 20°C:
- - - Mieszanki soków jabłkowego i gruszkowego:
2009 90 31 0- - - - O wartości nie przekraczającej 18 ECU za 100 kg masy
netto i o zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%17,5 + DCC
2009 90 39 0- - - - Pozostałe17,5 + DCC
- - - Pozostałe:
- - - - O wartości powyżej 30 ECU za 100 kg masy netto:
- - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego:
2009 90 41 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru17,5 + DCC
2009 90 49 0- - - - - - Pozostałe17,5
- - - - - Pozostałe:
2009 90 51 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru17,5 + DCC
2009 90 59 0- - - - - - Pozostałe17,5
- - - - O wartości nie przekraczającej 30 ECU za 100 kg masy netto:
- - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego:
2009 90 71 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%17,5
+ DCC
2009 90 73 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie
przekraczającej 30%17,5 + DCC
2009 90 79 0- - - - - - Nie zawierające dodatku cukru17,5
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie powyżej 30%:
2009 90 92 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5 + DCC
2009 90 94 0- - - - - - - Pozostałe17,5 + DCC
- - - - - - O zawartości dodatku cukru w masie nie przekraczającej 30%:
2009 90 95 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5 + DCC
2009 90 96 0- - - - - - - Pozostałe17,5 + DCC
- - - - - - Nie zawierające dodatku cukru:
2009 90 97 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5
2009 90 98 0- - - - - - - Pozostałe17,5
21032103Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy
korzenne; mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda:75 ton
2103 10 00 0- Sos sojowy10
2103 20 00 0- Ketchup pomidorowy i inne sosy pomidorowe17,5 minimum 0,175
ECU/kg
2103 30- Mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda:
2103 30 10 0- - Mąka i grysik z gorczycy17,5
2103 30 90 0- - Gotowa musztarda22,5
2103 90- Pozostałe:
2103 90 10 0- - Ostry sos z mango w płynie15
2103 90 30 0- - Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu
od 44,2 do 49,2% obj., zawierające w masie od 1,5 do 6% goryczki, przypraw
i różnych składników oraz 4 do 10% cukru, w pojemnikach zawierających 0,5
litra lub mniej61,5 minimum 0,6 ECU/kg
2103 90 90 0- - Pozostałe15
21062106Przetwory spożywcze gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone:50 ton
2106 10- Koncentraty proteinowe i teksturowane substancje proteinowe:
2106 10 20 0- - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy,
glukozy lub skrobi lub zawierające mniej niż 1,5% tłuszczu mleka, 5%
sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi10
2106 10 80 0- - Pozostałe10
2106 90- Pozostałe:
2106 90 10 0- - Ser fondue10
2106 90 20 0- - Złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji
zapachowych, rodzaju używanych do produkcji napojów181,95 minimum 4,35
ECU/% hl
- - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe:
2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe10 minimum 0,085 ECU/kg
- - - Pozostałe:
2106 90 51 0- - - - Syrop laktozowy10
2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstryny10 minimum 0,085
ECU/kg
2106 90 59 0- - - - Pozostałe10
- - Pozostałe:
2106 90 92 0- - - Nie zawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy,
glukozy lub skrobi lub zawierające mniej niż 1,5% tłuszczu mleka, 5%
sacharozy lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi10
2106 90 98 0- - - Pozostałe10
22032203 00Piwo otrzymywane ze słodu:1250 hl
- W pojemnikach zawierających nie więcej niż 10 litrów:
2203 00 01 0- - W butelkach15 minimum 0,125 ECU/l
2203 00 09 0- - Pozostałe15 minimum 0,125 ECU/l
2203 00 10 0- W pojemnikach zawierających więcej niż 10 litrów15 minimum
0,125 ECU/l
22042204Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 2009:4250 hl
2204 10- Wino musujące:
- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5%
obj.:
2204 10 11- - - Szampan:
2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5% ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 + 66,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg
2204 10 19- - - Pozostałe:
2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
mniejszej niż 8,5%, ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 + 66,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg
- - Pozostałe:
2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 21 ECU/hl
2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 21 ECU/hl
- Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nie rozpoczętą lub
zatrzymaną przez dodanie alkoholu:
2204 21- - W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2204 21 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające dzięki obecności dwutlenku węgla w
roztworze pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.15 minimum 21 ECU/hl
2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 + 66,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych rejonach:
- - - - - - Białe:
2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 22 0- - - - - - - Rhreinhessen15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 34 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5
ECU/hl
2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 69 0- - - - - - - Dao, Bairrada i Douro15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 74 0- - - - - - - Penedes15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15% obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj., ale
nie przekraczającej 22 % obj.:
2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 12,5 ECU/hl
2204 29- - Pozostałe:
2204 29 10- - - Wina inne niż z podpozycji 2204 10 w butelkach z korkami
"grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina
dostarczane inaczej, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w
roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20°C:
2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie
większej niż 22% obj.12,5 minimum 21 ECU/hl
2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22%
obj.33 + 66,35 ECU/hl + 0,11 ECU/kg
- - - Pozostałe:
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie przewyższającej 13%
obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
- - - - - - Białe:
2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
ECU/hl
2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 5 ECU/hl
2204 29 46 0- - - - - - - Cotes du Rhone12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5
ECU/hl
2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Białe:
2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - - - Pozostałe:
2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 ECU/hl
2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 13% obj., ale
nie przewyższającej 15 % obj.:
- - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach:
2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
- - - - - Pozostałe:
2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 ECU/hl
- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 15% obj., ale
nie przewyższającej 18% obj.:
2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 ECU/hl
2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 ECU/hl
22052205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi:1250 hl
2205 10- W pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej:
2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 6,25 ECU/hl
2205 90- Pozostałe:
2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18%
obj. lub mniejszej15 minimum 5 ECU/hl
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 19 marca 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków
budżetowych oraz innych przychodów i rozchodów.
(Dz. U. Nr 37, poz. 162)
Na podstawie art. 9 ust. 5 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe
(Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i
Nr 133, poz. 685 oraz z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz.
640) zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 kwietnia
1991 r. w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych oraz innych
przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 39, poz. 169, Nr 60, poz. 257, Nr 69, poz. 297
i Nr 81, poz. 356, z 1992 r. Nr 22, poz. 91 i Nr 103, poz. 523, z 1993 r. Nr 42,
poz. 194, Nr 59, poz. 276 i Nr 109, poz. 489, z 1994 r. Nr 9, poz. 33, Nr 66,
poz. 286 oraz z 1995 r. Nr 29, poz. 148 i Nr 153, poz. 783) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w rozdziale III Klasyfikacja rozdziałów:
a) w dziale 40 - Rolnictwo:
- skreśla się rozdziały:
"4003 Inspektorat Kwarantanny Roślin
4009 Wojewódzka Stacja Kwarantanny i Ochrony Roślin",
- dodaje się rozdział 4016 w brzmieniu:
"4016 Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin",
b) w dziale 90 - Dochody od osób prawnych, od osób fizycznych i od innych
jednostek nie posiadających osobowości prawnej:
- w pierwszym zdaniu objaśnień występujących po rozdziale "9020 Wpływy z opłaty
skarbowej" po wyrazach "dywidendy od przedsiębiorstw państwowych" dodaje się
wyrazy ", wpłat z zysku przedsiębiorstw państwowych, wpłat z zysku
jednoosobowych spółek Skarbu Państwa",
- w objaśnieniach występujących po rozdziale "9023 Wpływy z podatku od towarów i
usług", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, wyraz "oraz" zastępuje się
przecinkiem, a po wyrazach "poz. 670" dodaje się wyrazy "oraz z 1995 r. Nr 44,
poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703";
2) w rozdziale IV Klasyfikacja paragrafów dochodów (z objaśnieniami):
a) dodaje się paragraf 13 w brzmieniu:
"13 Wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych",
b) w objaśnieniach występujących po paragrafie "34 Wpłaty środków pozostałych po
likwidacji przedsiębiorstw", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, po
wyrazach "poz. 2" dodaje się wyrazy ", Nr 95, poz. 474 i Nr 154, poz. 791",
c) w objaśnieniach występujących po paragrafie "64 Różne opłaty" skreśla się
wyrazy " - opłaty turystyczne",
d) w objaśnieniach występujących po paragrafie "91 Wpływy z rozliczeń
pozostałości środków publicznych zakładów opieki zdrowotnej", w podstawie
prawnej wskazanej w nawiasie, wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem, a po
wyrazach "poz. 591" dodaje się wyrazy ", z 1995 r. Nr 138, poz. 682 oraz z 1996
r. Nr 24, poz. 110";
3) w rozdziale V Klasyfikacja paragrafów wydatków (z objaśnieniami):
a) w objaśnieniach podanych w "Uwadze":
- w grupie paragrafów "Dotacje i subwencje" skreśla się wyrazy "92,"
- w grupie paragrafów "Wydatki majątkowe" po wyrazach "86," dodaje się wyrazy
"92,"
b) skreśla się paragraf "27 Stypendia fundowane",
c) w objaśnieniach występujących po paragrafie "28 Podróże służbowe krajowe", w
podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem,
a po wyrazach "poz. 200" dodaje się wyrazy "oraz z 1996 r. Nr 7, poz. 83",
d) w objaśnieniach występujących po paragrafie "42 Składki na Fundusz Pracy", w
podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, po wyrazach "poz. 1" dodaje się wyrazy
"oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 34",
e) w objaśnieniach występujących po paragrafie "91 Rozliczenia pozostałości
środków publicznych zakładów opieki zdrowotnej", w podstawie prawnej wskazanej w
nawiasie, wyraz "i" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "poz. 591" dodaje
się wyrazy ", z 1995 r. Nr 138, poz. 682 oraz z 1996 r. N r 24, poz. 110".
§ 2. Minister Finansów ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej tekst
jednolity rozporządzenia w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych
oraz innych przychodów i rozchodów, z uwzględnieniem zmian wynikających z
przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych od dnia 1 stycznia 1996 r.
Minister Finansów: w z. J. Kubik
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 22 marca 1996 r.
w sprawie określenia przypadków dopuszczalności zawierania umów ubezpieczenia z
zakładem ubezpieczeń nie posiadającym zezwolenia na prowadzenie działalności
ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
(Dz. U. Nr 37, poz. 163)
Na podstawie art. 37 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności
ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Osoby zagraniczne podejmujące działalność gospodarczą na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz osoby krajowe, w rozumieniu prawa dewizowego,
mogą zawierać umowy ubezpieczenia poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej z
zakładem ubezpieczeń innym niż działający na podstawie zezwolenia wydanego
zgodnie z ustawą z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U.
z 1996 r. Nr 11, poz. 62), zwanej dalej ustawą, w przypadkach ubezpieczania:
1) ryzyka, co do którego ubezpieczający otrzymał na piśmie odmowę zawarcia umowy
ubezpieczenia od co najmniej trzech zakładów ubezpieczeń prowadzących
działalność na podstawie ustawy w zakresie tego rodzaju ubezpieczeń, do którego
zaliczane jest to ryzyko,
2) ryzyka umiejscowionego poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli
zawarcia umowy ubezpieczenia w miejscowym zakładzie ubezpieczeń wymaga prawo
obowiązujące w tym państwie,
3) ryzyka, którego ubezpieczenia w tym zakładzie ubezpieczeń wymaga umowa
międzynarodowa,
4) odpowiedzialności cywilnej armatora, ubezpieczanej w armatorskich klubach
wzajemnych ubezpieczeń,
5) przedmiotów w transporcie, obejmujące szkody na transportowanych
przedmiotach, niezależnie od każdorazowo stosowanych środków transportu, jeśli
transport ten odbywa się w ramach obrotu towarowego z zagranicą.
2. Ministerstwo Finansów udziela informacji o rodzajach ubezpieczeń wymienionych
w zezwoleniu wydanym poszczególnym zakładom ubezpieczeń.
3. W wypadku gdy mniej niż trzy zakłady ubezpieczeń posiadają zezwolenie na
prowadzenie działalności ubezpieczeniowej w zakresie określonego rodzaju
ubezpieczeń, osoba, o której mowa w ust. 1, powinna uzyskać pisemną odmowę od
wszystkich tych zakładów.
4. W wypadku gdy żaden zakład ubezpieczeń nie posiada zezwolenia na prowadzenie
działalności ubezpieczeniowej w zakresie danego rodzaju ubezpieczeń, osoba, o
której mowa w ust. 1, powinna uzyskać zaświadczenie Ministerstwa Finansów
stwierdzające powyższy stan prawny. Zaświadczenie to zastępuje odmowy, o których
mowa w ust. 1 pkt 1.
§ 2. Osoba krajowa w rozumieniu prawa dewizowego przebywająca za granicą, może
zawrzeć umowę ubezpieczenia z zakładem ubezpieczeń nie posiadającym zezwolenia
na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej w Polsce na okres pobytu za
granicą, jeżeli ubezpieczone ryzyko związane jest z tym pobytem.
§ 3. Traci moc zarządzenie Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 1990 r. w sprawie
określenia przypadków dopuszczalności zawierania ubezpieczenia u ubezpieczycieli
nie posiadających zezwolenia na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej w
Polsce (Monitor Polski Nr 49, poz. 379).
§ 4. Do umów ubezpieczenia zawartych przed dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia stosuje się przepisy, o których mowa w § 3.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1996 r.
Minister Finansów: G. W. Kołodko
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 26 marca 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad reasekuracji ryzyk ubezpieczeniowych
za granicą.
(Dz. U. Nr 37, poz. 164)
Na podstawie art. 58 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności
ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 1995 r. w sprawie zasad
reasekuracji ryzyk ubezpieczeniowych za granicą (Dz. U. Nr 143, poz. 707)
wprowadza się następujące zmiany:
1) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Zakład ubezpieczeń w zawieranych umowach reasekuracyjnych nie może
zobowiązać się do przekazania reasekuratorom zagranicznym mającym siedzibę na
terytorium jednego państwa, z wyjątkiem państw należących do Organizacji
Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), więcej niż 25% składki przypisanej
brutto ze wszystkich ubezpieczeń bezpośrednich w danym roku obrotowym.",
2) skreśla się § 4.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1996 r.
Minister Finansów: G. W. Kołodko
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 19 marca 1996 r.
w sprawie ekwiwalentu konserwacyjnego oraz równoważnika mieszkaniowego,
przysługujących osobom uprawnionym do osobnych kwater stałych i najemcom lokali
mieszkalnych.
(Dz. U. Nr 37, poz. 165)
Na podstawie art. 35 ust. 3 i art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o
zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433)
zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa wysokość oraz szczegółowe zasady i tryb przyznawania
i wypłacania ekwiwalentu konserwacyjnego, a także szczegółowe zasady ustalania
wysokości i tryb przyznawania równoważnika mieszkaniowego, przysługujących
osobom uprawnionym do osobnych kwater stałych, zwanych dalej "kwaterami", oraz
najemcom lokali mieszkalnych.
§ 2. Art. 24, 26, 39, 49, 52 i 56, powołane w rozporządzeniu bez bliższego
określenia, oznaczają artykuły ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu
Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433).
Rozdział 2
Ekwiwalent konserwacyjny
§ 3. 1. Osobom uprawnionym do kwater i najemcom lokali mieszkalnych,
otrzymującym przydział kwatery, kwatery zastępczej lub lokalu mieszkalnego w
drodze ich ponownego zasiedlenia, przysługuje na ich wniosek ekwiwalent
konserwacyjny za wykonanie robót malarskich i konserwacyjnych we własnym
zakresie.
2. Ekwiwalent konserwacyjny nie przysługuje osobom zamieniającym we własnym
zakresie zajmowaną kwaterę lub lokal mieszkalny z innymi osobami.
§ 4. 1. Dyrektor oddziału terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, zwanej
dalej "Agencją", przed wyrażeniem zgody na wykonanie robót malarskich i
konserwacyjnych we własnym zakresie:
1) dokonuje, przez przedstawiciela oddziału terenowego Agencji, sprawdzenia, czy
nie zachodzi konieczność przeprowadzenia w kwaterze lub lokalu mieszkalnym
innych robót remontowych poprzedzających roboty malarskie i konserwacyjne,
których wykonanie należy do obowiązków Agencji,
2) informuje osobę uprawniona lub najemcę lokalu mieszkalnego o zakresie i.
warunkach wykonania robót malarskich i konserwacyjnych.
2. Po uzyskaniu zgody na wykonanie robót malarskich i konserwacyjnych osoba
uprawniona lub najemca lokalu mieszkalnego wykonuje te roboty na własny koszt.
Dyrektor oddziału terenowego Agencji może zezwolić na wypłacenie zaliczki na
poczet ekwiwalentu konserwacyjnego w wysokości 50% tego ekwiwalentu.
3. Od dnia uzyskania zgody na wykonanie robót malarskich i konserwacyjnych we
własnym zakresie osoba uprawniona lub przyszły najemca ponosi opłaty, o których
mowa w art. 21 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i
dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 86, poz. 433
i Nr 133, poz. 654).
4. Po wykonaniu robót malarskich i konserwacyjnych przedstawiciel oddziału
terenowego Agencji dokonuje ich odbioru.
5. W razie stwierdzenia, że roboty malarskie i konserwacyjne wykonano niezgodnie
z warunkami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, dyrektor oddziału terenowego Agencji
nakazuje na piśmie osobie uprawnionej lub przyszłemu najemcy usunięcie usterek w
określonym terminie.
6. Po dokonaniu odbioru robót malarskich i konserwacyjnych dyrektor oddziału
terenowego Agencji wydaje decyzję o wypłacie ekwiwalentu konserwacyjnego, z
zastrzeżeniem ust. 2 zdanie drugie.
§ 5. Stawka ekwiwalentu konserwacyjnego w 1996 r. wynosi 37,50 zł za 1 m2
powierzchni mieszkalnej.
§ 6. 1. Wysokość ekwiwalentu konserwacyjnego oblicza się, z zastrzeżeniem ust.
2, mnożąc stawkę, o której mowa w § 5, przez powierzchnię mieszkalną
przydzielonej kwatery lub lokalu mieszkalnego.
2. Jeżeli powierzchnia mieszkalna przydzielonej kwatery jest większa od
maksymalnej należnej, ustalonej na podstawie art. 26 ust. 1-5 ustawy, do
obliczenia wysokości ekwiwalentu konserwacyjnego przyjmuje się maksymalną
należną powierzchnię mieszkalną.
Rozdział 3
Równoważnik mieszkaniowy
§ 7. 1. Równoważnik mieszkaniowy jest przeznaczony na wykonanie przez osobę
uprawnioną we własnym zakresie robót remontowych i napraw wyposażenia w
zajmowanej kwaterze lub lokalu mieszkalnym.
2. Równoważnik mieszkaniowy przysługuje osobom uprawnionym zajmującym:
1) kwaterę,
2) kwaterę zastępczą lub inne pomieszczenie mieszkalne na zakwaterowanie
tymczasowe z rodziną,
3) lokal mieszkalny nie będący w zasobach Agencji, za który jest uiszczany
czynsz regulowany,
4) własnościowy lub spółdzielczy lokal mieszkalny uzyskany bez pomocy finansowej
resortu obrony narodowej,
5) lokal mieszkalny wynajęty, za który żołnierz zawodowy w służbie stałej
otrzymuje świadczenie, o którym mowa w art. 49 ust. 1 ustawy.
3. Żołnierz zawodowy zajmujący kwaterę funkcyjną ma prawo do równoważnika
mieszkaniowego za jedną wybraną przez siebie kwaterę lub lokal mieszkalny.
§ 8. 1. Osoby uprawnione składają corocznie, w terminie do dnia 31 stycznia,
oświadczenie o okolicznościach mających wpływ na wysokość równoważnika
mieszkaniowego.
2. Wypłaty równoważnika mieszkaniowego, po zweryfikowaniu złożonych oświadczeń,
dokonuje oddział terenowy Agencji w terminie do dnia 30 czerwca każdego roku.
§ 9. Stawka równoważnika mieszkaniowego za 1 m2 powierzchni mieszkalnej w 1996
r. wynosi dla kwater i lokali mieszkalnych:
1) wyposażonych w centralne ogrzewanie:
a) bez pieca kąpielowego - 7,90 zł,
b) z piecem kąpielowym - 8,40 zł,
2) ogrzewanych piecami akumulacyjnymi - 9,95 zł.
§ 10. Wysokość równoważnika mieszkaniowego oblicza się mnożąc stawkę, o której
mowa w § 9, przez maksymalną powierzchnię mieszkalną należną w dniu 1 stycznia
danego roku kalendarzowego.
§ 11. 1. W razie stwierdzenia obniżenia stanu technicznego kwatery lub lokalu
mieszkalnego, dyrektor oddziału terenowego Agencji może nakazać wykonanie robót
remontowych i napraw wyposażenia w określonym terminie.
2. W wypadku gdy osoba uprawniona nie wykonała robót i napraw, o których mowa w
ust. 1, dyrektor oddziału terenowego Agencji wydaje decyzję o wstrzymaniu
wypłaty równoważnika mieszkaniowego do czasu wykonania nakazanych robót i
napraw.
3. W razie niewykonania nakazanych robót i napraw w określonym terminie, oddział
terenowy Agencji wykonuje te roboty i naprawy we własnym zakresie. Koszt
wykonania robót i napraw dyrektor oddziału terenowego Agencji potrąca z
przysługującego osobie uprawnionej równoważnika mieszkaniowego.
§ 12. Jeżeli osoba uprawniona nie uiszcza w ustalonych terminach zobowiązań
finansowych wobec Agencji, dyrektor oddziału terenowego Agencji wstrzymuje
wypłatę równoważnika mieszkaniowego do czasu uregulowania tych zobowiązań.
§ 13. 1. Osoba uprawniona, która nabyta uprawnienia do równoważnika
mieszkaniowego w ciągu roku kalendarzowego, otrzymuje część tego równoważnika,
licząc od pierwszego dnia miesiąca następnego po dniu, w którym nabyta te
uprawnienia, przyjmując do obliczenia jego wysokości maksymalną powierzchnię
mieszkalną należną w tym dniu. Wypłaty tej należności dokonuje się w następnym
roku kalendarzowym.
2. Osoba uprawniona, która utraciła uprawnienia do równoważnika mieszkaniowego w
ciągu roku kalendarzowego, jest obowiązana zwrócić jego część, licząc od
pierwszego dnia miesiąca następnego po dniu, w którym utraciła te uprawnienia.
Rozdział 4
Przepisy końcowe
§ 14. 1. Agencja może wypłacać osobom uprawnionym ekwiwalent konserwacyjny i
równoważnik mieszkaniowy poprzez oddziały gospodarcze jednostek wojskowych.
2. Szczegółowe zasady i tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1,
określają porozumienia zawarte między organami Agencji a właściwymi organami
wojskowymi.
§ 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
stycznia 1996 r.
Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 marca 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad i trybu rozliczeń w razie zwrotu
wywłaszczonych nieruchomości.
(Dz. U. Nr 38, poz. 168)
Na podstawie art. 69 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce
gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr
103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629,
z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr
89, poz. 415 i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486 oraz z 1996 r. Nr 5,
poz. 33) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie zasad i
trybu rozliczeń w razie zwrotu wywłaszczonych nieruchomości (Dz. U. Nr 72, poz.
315 i z 1992 r. Nr 46, poz. 205) § 6 otrzymuje brzmienie:
"§ 6. Rozliczenia, o których mowa w § 3 i 4, podlegają waloryzacji. Waloryzacji
dokonuje się stosując wskaźniki cen towarów i usług konsumpcyjnych ogłaszane
przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Zwaloryzowana kwota nie może być
większa od wartości nieruchomości w dniu jej zwrotu."
§ 2. Przepisy § 1 mają zastosowanie również do spraw wszczętych i nie
zakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 28 lutego 1996 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie
odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego.
(Dz. U. Nr 39, poz. 171)
1. Na podstawie § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 lipca 1995 r.
zmieniającego rozporządzenie w sprawie odliczeń od dochodu wydatków
inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego (Dz. U. Nr 89, poz. 445) ogłasza
się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst rozporządzenia
Rady Ministrów z dnia 25 stycznia 1994 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków
inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego (Dz. U. Nr 18, poz. 62), z
uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 20 maja 1994 r. zmieniającym
rozporządzenie w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz
obniżek podatku dochodowego (Dz. U. Nr 68, poz. 295),
2) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 13 lipca 1995 r. zmieniającym
rozporządzenie w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz
obniżek podatku dochodowego (Dz. U. Nr 89, poz. 445),
3) obwieszczeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 października 1995 r. o
sprostowaniu błędów (Dz. U. Nr 118, poz. 574)i zmian wynikających z przepisów
ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst
rozporządzenia nie obejmuje następujących przepisów:
1) § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 maja 1994 r. zmieniającego
rozporządzenie w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz
obniżek podatku dochodowego (Dz. U. Nr 68, poz. 295), który stanowi:
"§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1994 r.",
2) § 2 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 lipca 1995 r. zmieniającego
rozporządzenie w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz
obniżek podatku dochodowego (Dz. U. Nr 89, poz. 445), które stanowią:
"§ 2. Podatnicy prowadzący działalność w zakresie przetwórstwa rolnego mogą
dokonać w 1995 r. odliczeń wydatków inwestycyjnych od dochodu do opodatkowania
albo obniżek zryczałtowanego podatku dochodowego, jeżeli w 1994 r. osiągnęli
wskaźnik udziału dochodu w przychodach w wysokości nie niższej niż 3,5%.",
"§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1995 r., z tym że:
1) *) § 1 pkt 3 lit. c) i pkt 4 lit. b) w części dotyczącej § 3 ust. 2d i § 7
ust. 1b mają zastosowanie do wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1
stycznia 1996 r.,
2) udział dochodu w przychodach z działalności w zakresie budownictwa i
produkcji materiałów budowlanych w wysokości nie niższej niż 4% ma zastosowanie
do odliczania wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1996 r.,
3) § 1 pkt 4 lit. a) i d) mają zastosowanie do wydatków poniesionych od dnia 1
stycznia 1994 r."
Minister Finansów: w z. K. Kalicki
Załącznik do obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 28 lutego 1996 r. (poz. 171)
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 stycznia 1994 r.
w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku
dochodowego.
Na podstawie art. 26 ust. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym
od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994
r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr
126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25,
poz. 113) oraz art. 18 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz.
646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406,
Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995
r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142,
poz. 704 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113 i Nr 34, poz. 146) zarządza się, co
następuje:
§ 1.1. Przepisy rozporządzenia regulują zasady oraz warunki:
1) odliczeń wydatków inwestycyjnych od dochodu przed opodatkowaniem przez
podatników będących osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami
organizacyjnymi nie mającymi osobowości prawnej, prowadzących lub podejmujących
działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej, z wyjątkiem
spółek cywilnych, jawnych i komandytowych,
2) 1)obniżek o dokonane wydatki inwestycyjne zryczałtowanego podatku dochodowego
od osób fizycznych, uregulowanego rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 23
grudnia 1994 r w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób
fizycznych (Dz. U. Nr 140, poz. 786 i z 1995 r Nr 9, poz. 43), (()
zwanych dalej "podatnikami".
2. 2)W przypadku spółek cywilnych, jawnych i komandytowych prawo do odliczeń lub
obniżek przysługuje wspólnikom lub komandytariuszom spółki, którzy ponieśli
wydatki inwestycyjne; w razie braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały
wspólników w poniesionym wydatku są równe.
3. Przepisy rozporządzenia nie mają zastosowania do wydatków inwestycyjnych
poniesionych przez podatników w okresie korzystania z ulg, odliczeń i zwolnień
od podatku dochodowego na podstawie:
1) art. 54 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr
43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz.
626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113),
2) art. 39 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od
osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r.
Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz.
419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz.
25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704 oraz z
1996 r. Nr 25, poz. 113 i Nr 34, poz. 146),
3) art. 46 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw
państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz.
480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685),
4) art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem
zagranicznym (Dz. U. Nr 60, poz. 253, Nr 80, poz. 350 i Nr 111, poz. 480 oraz z
1993 r. Nr 134, poz. 646),
5) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia
od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z
niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 35,
poz. 203 i Nr 69, poz. 403 oraz z 1991 r. Nr 64, poz. 276),
6) 3)rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1995 r. w sprawie odliczeń
od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego w gminach
zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 14, poz.
63),
7) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 czerwca 1993 r. w sprawie odliczeń od
dochodu wydatków inwestycyjnych na terenie gmin o szczególnym zagrożeniu wysokim
bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 59, poz. 266),
8) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 lutego 1989 r. w sprawie zwolnienia
od podatku dochodowego dochodów z tytułu niektórych rodzajów działalności
gospodarczej (Dz. U. Nr 3, poz. 20 i Nr 49, poz. 278 oraz 1991 r. Nr 51, poz.
222).
4. Określenia użyte w rozporządzeniu oznaczają:
1) "przychody" - przychody ustalone zgodnie z art. 14 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych albo art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób
prawnych,
2) "dochód" - dochód ustalony zgodnie z art. 24 ust. 1, 2 i 4 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych albo art. 7 ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym
od osób prawnych,
3) "dochód do opodatkowania" - podstawę opodatkowania, czyli dochód ustalony
zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych albo
art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
4) "zryczałtowany podatek dochodowy" - podatek ustalony zgodnie z
rozporządzeniem Ministra Finansów, o którym mowa w ust. 1 pkt 2,
5) 4)"wydatki inwestycyjne" - faktycznie poniesione wydatki w roku podatkowym
nie zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony
podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli podatki te w całości
lub części podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług, na
dokonane w tym samym roku:
a) zakup i montaż maszyn i urządzeń zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją
rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 3-6 i 8,
b) 5)zakup, budowę lub rozbudowę:
- budynków i budowli zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków
trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrupa 10-13, podgrupa 15
rodzaj 151 i 152 w zakresie budynków aptek, podgrupa 16 rodzaj 166 i 168,
podgrupa 18 rodzaj 180 i 182-185 oraz do grupy 2 podgrupa 20-23 i 25-27,
- pływalni i basenów sportowych odkrytych oraz kortów tenisowych zaliczonych,
zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu
Statystycznego, do grupy 2 podgrupa 28 rodzaj 281 i 286,
c) zakup środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych,
d) 6)zakup od Skarbu Państwa przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części mienia
przedsiębiorstwa, z wyjątkiem wydatków na zakup gruntów oraz składników nie
podlegających, na podstawie odrębnych przepisów, odpisom amortyzacyjnym,
e) 7)zakup od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa przedsiębiorstwa lub
zorganizowanej części mienia przedsiębiorstwa, z wyjątkiem składników nie
podlegających, na podstawie odrębnych przepisów, odpisom amortyzacyjnym,
f) 8)zakup praw majątkowych uznawanych za wartości niematerialne i prawne,
podlegających na podstawie odrębnych przepisów odpisom amortyzacyjnym uznawanym
za koszt uzyskania przychodów,
g) spłatę określonej w umowie najmu lub dzierżawy albo w umowie o podobnym
charakterze wartości składników majątku, o którym mowa pod lit. a)-f), jeżeli
środki te zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 1993 r.
w sprawie zaliczania przedmiotu umów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw
majątkowych do składników majątku stron tych umów (Dz. U. Nr 28, poz. 129)
zaliczane są do składników majątku najemcy, dzierżawcy albo używającego,
h) wytworzenie we własnym zakresie lub na zamówienie (zlecenie) środków
trwałych, o których mowa pod lit. a) i b),
i) nabycie od Skarbu Państwa przez podatników, u których przychody z tytułu
eksportu w tym samym roku podatkowym przekraczają równowartość 10000 000 ECU,
ponad 50% udziałów albo akcji spółki,
6) "eksport towarów" - eksport towarów w rozumieniu ustawy z dnia 8 stycznia
1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11,
poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z
1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703),
7) "eksport usług" - usługi wykonywane przez podatnika poza państwową granicą
Rzeczypospolitej Polskiej; za eksport usług uważa się również, zgodnie z
przepisami o podatku od towarów i usług, czynności polegające na świadczeniu:
a) usług transportu międzynarodowego,
b) usług zagranicznej turystyki przyjazdowej, indywidualnej i grupowej,
świadczonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników
wymienionych w ust. 1,
c) usług w kraju, jeżeli są bezpośrednio związane z eksportem towarów, a z
zawartych umów wynika, że wartość tych usług jest uwzględniona w cenie
eksportowanego towaru,
d) innych usług, jeżeli zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ustawy
wymienionej w pkt 6 ich świadczenie traktowane jest na równi z eksportem,
8) 9)"działalność w zakresie przetwórstwa rolnego" - działalność polegającą na
produkcji wyrobów przemysłu spożywczego, pasz przemysłowych i produktów
utylizacyjnych, sklasyfikowanych w gałęziach 23-26 Systematycznego wykazu
wyrobów (SWW) Głównego Urzędu Statystycznego,
9) "usługi w zakresie budownictwa mieszkaniowego" - wykonywanie obiektów
budownictwa mieszkaniowego oraz robót budowlano-montażowych związanych z
budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą w rozumieniu ustawy, o
której mowa w pkt 6,
10) 10)"działalność w zakresie żeglugi i rybołówstwa" - działalność polegającą
na świadczeniu usług w zakresie przewozu pasażerów lub ładunków (dział 61
Europejskiej klasyfikacji działalności, z wyjątkiem dzierżawienia sprzętu
transportu morskiego, przybrzeżnego i śródlądowego wraz z załogą) oraz w
zakresie pozyskiwania produktów rybołówstwa i rybactwa na wodach morskich,
przybrzeżnych i śródlądowych, wraz z przetwórstwem ryb, skorupiaków i mięczaków,
związanym bezpośrednio z rybołówstwem (sekcja B Europejskiej klasyfikacji
działalności),
11) 10 "działalność w zakresie turystyki i wypoczynku" - działalność polegającą
na świadczeniu usług związanych z przygotowaniem i realizacją wycieczek oraz
pobytów turystycznych i wypoczynkowych,
12) 10 "działalność w zakresie budownictwa i produkcji materiałów budowlanych" -
działalność obejmującą budowę, przebudowę, rozbudowę, odbudowę, remont,
modernizację i konserwację budynków i budowli, sklasyfikowaną w dziale 45
Europejskiej klasyfikacji działalności, oraz działalność polegającą na produkcji
materiałów budowlanych wymienionych w załączniku do rozporządzenia.
5. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o równowartości kwoty wyrażonej w ECU,
rozumie się przez to równowartość tej kwoty przeliczonej na złote przy
zastosowaniu średniego kursu waluty ogłaszanego przez Prezesa Narodowego Banku
Polskiego: w przypadku przychodów - z dnia uzyskania należnego przychodu, w
przypadku wydatków - z dnia faktycznego dokonania wydatku.
6. 11)W razie:
1) dokonania przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w § 1 ust. 4
pkt 5 lit. a)-f) oraz i), uznaje się je za wydatki inwestycyjne w roku
podatkowym, w którym następuje przeniesienie własności składników majątkowych
wymienionych w tych przepisach,
2) zawarcia umowy sprzedaży ratalnej lub umowy, w której termin płatności został
określony na dzień późniejszy niż dzień zawarcia tej umowy, za wydatki
inwestycyjne uznaje się również poszczególne raty lub zapłatę ceny; wydatki te
mogą być odliczone od dochodu do opodatkowania lub od zryczałtowanego podatku
dochodowego w roku faktycznego ich poniesienia.
7. 11 Podatnicy, którzy korzystają ze zwolnień od podatku dochodowego zgodnie z
rozporządzeniem wymienionym w ust. 3 pkt 8, mogą zrezygnować z tego prawa i
począwszy od miesiąca, w którym zaprzestali stosować te zwolnienia, mogą
korzystać z odliczeń lub obniżek na zasadach określonych w niniejszym
rozporządzeniu, jeżeli do końca miesiąca, w którym korzystają ze zwolnień, złożą
w urzędzie skarbowym właściwym w sprawach podatku dochodowego zawiadomienie o
rezygnacji z tych zwolnień do końca okresu ich obowiązywania.
§ 2.1. Od dochodu do opodatkowania można odliczyć, z zastrzeżeniem ust. 3,
całość lub część wydatków inwestycyjnych, jeżeli:
1) w roku poprzedzającym rok podatkowy, w którym dokonywane są odliczenia,
podatnik:
a) podlegał opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym albo
b) 12)osiągnął wskaźnik udziału dochodu w przychodach w wysokości nie niższej
niż:
- 4% z działalności wymienionej w § 1 ust. 4 pkt 8-12 albo w zakresie produkcji
i sprzedaży towarów objętych urzędowymi cenami lub marżami,
- 8% z pozostałych rodzajów działalności,
2) 13)przed dokonaniem każdorazowego odliczenia u podatnika nie występują
zaległe oraz wymagalne zobowiązania z tytułu podatków stanowiących dochody
budżetu państwa, składek na ubezpieczenie społeczne oraz składek na Fundusz
Pracy, określonych w odrębnych przepisach, oraz
3) 14)wydatki inwestycyjne zostały udokumentowane:
a) fakturą (rachunkiem uproszczonym), wystawioną przez podatnika podatku od
towarów i usług nie korzystającego ze zwolnienia na podstawie art. 14 ustawy z
dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym
(Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132,
poz. 670 oraz z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703) lub dowodem
odprawy celnej - w przypadku wydatków określonych w § 1 ust. 4 pkt 5 lit. a), c)
i g), z wyjątkiem wydatków z tytułu spłaty wartości składników majątku, o
których mowa w § 1 ust. 4 pkt 5 lit. d) i e), albo
b) dowodami wymienionymi pod lit. a) w razie zakupu towarów i usług służących do
wytworzenia, we własnym zakresie lub na zamówienie (zlecenie), środków trwałych
określonych w § 1 ust. 4 pkt 5 lit. h), albo
c) dowodem przekazania należności i aktem notarialnym - w przypadku wydatków na
zakup budynków, budowli albo przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,
określonych w § 1 ust. 4 pkt 5 lit. b), d) i e), albo
d) dowodem przekazania należności - w pozostałych przypadkach.
2. Zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem ust. 3, można obniżyć o
całość lub część wydatków inwestycyjnych, jeżeli:
1) w roku poprzedzającym rok podatkowy, w którym dokonywana jest obniżka
podatku, podatnik:
a) był opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym,
b) 15)nie był opodatkowany tym podatkiem i osiągnął wskaźnik udziału dochodu w
przychodach w wysokości nie niższej niż:
- 4% z działalności wymienionej w § 1 ust. 4 pkt 8-12 albo w zakresie produkcji
i sprzedaży towarów objętych urzędowymi cenami lub marżami,
- 8% z pozostałych rodzajów działalności,
2) spełnione są warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3.
3. Jeżeli podatnik rozpoczął działalność w roku podatkowym, z zastrzeżeniem § 5
ust. 4, może:
1) obniżyć kwotę zryczałtowanego podatku dochodowego o całość lub część wydatków
inwestycyjnych poniesionych w tym roku albo
2) 16)odliczyć całość lub część wydatków inwestycyjnych poniesionych w tym roku
od dochodu do opodatkowania za ten rok podatkowy i rok po nim następujący,
jeżeli w każdym z tych lat osiągnął wskaźnik udziału dochodu w przychodach w
wysokości nie niższej niż:
- 4% z działalności wymienionej w § 1 ust. 4 pkt 8-12 albo w zakresie produkcji
i sprzedaży towarów objętych urzędowymi cenami lub marżami,
- 8% z pozostałych rodzajów działalności.
Do podatników wymienionych w pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio ust. 1 pkt 2 i 3.
4. 17)Jeżeli podatnik prowadzi działalność wymienioną w § 1 ust. 4 pkt 8-12 albo
działalność w zakresie produkcji i sprzedaży towarów objętych urzędowymi cenami
lub marżami, a udział przychodów z tych rodzajów działalności wynosi:
1) w roku poprzedzającym rok podatkowy u podatników wymienionych w ust. 1 i 2
albo
2) w każdym z lat podatkowych u podatników wymienionych w ust. 3
- co najmniej 60% przychodów ogółem, udział dochodu w przychodzie, uprawniający
do odliczeń, nie może być niższy niż 4%.
5. Za dzień rozpoczęcia działalności, w rozumieniu rozporządzenia, uważa się
datę wystawienia pierwszej faktury (rachunku) po dokonaniu, zgodnie z odrębnymi
przepisami, wpisu do właściwego rejestru podmiotów gospodarczych lub ewidencji
działalności gospodarczej.
6. 18)Odliczenia wydatków, o których mowa w § 1 ust. 4 pkt 5 lit. a)-h),
dokonane w roku podatkowym traktuje się w tym roku na równi z odpisami z tytułu
zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisami
amortyzacyjnymi); odliczenia te nie zmniejszają podstawy do ustalania odpisów
amortyzacyjnych według zasad określonych w odrębnych przepisach.
7. 19)Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych
i prawnych, o których mowa w § 1 ust. 4 pkt 5 lit. a)-f) i h), dokonuje się
począwszy od miesiąca następującego po miesiącu oddania ich do używania, nie
wcześniej jednak niż od pierwszego dnia miesiąca następującego po roku
podatkowym, w którym dokonano odliczenia. Odpisów tych dokonuje się do końca
tego miesiąca, w którym następuje zrównanie wysokości sumy odpisów
amortyzacyjnych oraz kwoty dokonanych odliczeń z ich wartością początkową w
rozumieniu odrębnych przepisów.
8. 20)Suma odpisów amortyzacyjnych oraz kwoty dokonanych odliczeń nie może
przekraczać wartości początkowej nabytych lub wytworzonych we własnym zakresie
(na zlecenie) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
§ 3.1. 21)Podatnicy, o których mowa w § 1 ust. 1, od dochodu do opodatkowania
mogą odliczyć całość lub część wydatków inwestycyjnych, z zastrzeżeniem ust.
2-2d, do wysokości 25% tego dochodu.
2. 22)Jeżeli za rok podatkowy udział przychodów z eksportu przekracza 50%
ogólnej kwoty przychodów lub przychody z eksportu w roku podatkowym, w którym
podatnik nabył prawo do odliczeń, przekraczają równowartość 8 000 000 ECU -
podatnicy mogą odliczyć od dochodu do opodatkowania wydatki inwestycyjne do
wysokości 50% tego dochodu.
2a. 23)Podatnicy, którzy ponieśli wydatki inwestycyjne na zakup i montaż maszyn
lub urządzeń, o których mowa w § 1 ust. 4 pkt 5 lit. a), związanych z wdrożeniem
licencji, patentów oraz wyników krajowych prac naukowych i badawczo-rozwojowych,
mogą odliczyć od dochodu do opodatkowania wydatki inwestycyjne do wysokości 50%
tego dochodu.
2b. 23 Podatnicy osiągający poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychody
ze sprzedaży produktów połowów i przetworów rybnych (SWW : 234) na rzecz osób
zagranicznych w rozumieniu prawa dewizowego, którzy ponieśli wydatki
inwestycyjne na zakup i montaż maszyn lub urządzeń, o których mowa w § 1 ust. 4
pkt 5 lit. a), mogą odliczyć od dochodu do opodatkowania wydatki inwestycyjne do
wysokości 50% tego dochodu, jeżeli udział przychodów z tej sprzedaży przekracza
50% ogólnej kwoty przychodów w roku podatkowym i sprzedaż ta została
udokumentowana: konosamentem, świadectwem pochodzenia, rachunkiem oraz wyciągiem
bankowym potwierdzającym wpływ zagranicznych środków płatniczych zgodnie z
przepisami prawa dewizowego.
2c. 24)Podatnicy, którzy ponieśli wydatki inwestycyjne na:
1) zakup i montaż maszyn lub urządzeń, o których mowa w § 1 ust. 4 pkt 5 lit.
a), oraz
2) zakup, budowę, przebudowę, rozbudowę lub odbudowę budynków i budowli
zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu
Statystycznego, do grupy 1 podgrupa 10 i 13 oraz do grupy 2 podgrupa 20-23
związanych z wdrażaniem systemu produkcji środków farmaceutycznych lub
materiałów medycznych, spełniającego warunki niezbędne do uzyskania koncesji na
ich wytwarzanie, zgodne z wymaganiami przyjętymi przez organizacje
międzynarodowe, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem - mogą odliczyć od
dochodu do opodatkowania wydatki inwestycyjne do wysokości 50% tego dochodu.
2d. 25)Podatnicy, którzy ponieśli wydatki inwestycyjne na zakup i montaż
aparatury kontrolno-pomiarowej, niezbędnej do wdrożenia systemu jakości zgodnego
z normami ISO serii 9000, potwierdzonego certyfikatem wydanym na podstawie
odrębnych przepisów - mogą odliczyć od dochodu do opodatkowania te wydatki, do
wysokości 50% tego dochodu.
3. 26)Do podatników, o których mowa w ust. 2, 2a, 2c i 2d, nie stosuje się
wskaźników określonych w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. b), § 2 ust. 3 pkt 2 i § 2 ust.
4.
4. 27)Łączna kwota odliczeń od dochodu do opodatkowania dokonanych na podstawie
ust. 1-2d nie może przekroczyć 50% tego dochodu.
§ 4.1. Podatnicy opodatkowani zryczałtowanym podatkiem dochodowym mogą obniżyć
ten podatek, z zastrzeżeniem ust. 2, o całość lub część wydatków inwestycyjnych
do wysokości 30% kwoty podatku przed obniżką.
2. 28)Podatnicy mogą obniżyć zryczałtowany podatek dochodowy o całość lub część
wydatków inwestycyjnych do wysokości 60% kwoty podatku przed obniżką, jeżeli
zachodzą u nich okoliczności, o których mowa w § 3 ust. 2 i 2a.
3. Do podatników, o których mowa w ust. 2, nie stosuje się przepisów § 2 ust. 2
pkt 1 lit. b) oraz ust. 4.
§ 5.1. Odliczeń, o których mowa w § 3, podatnik może dokonać w rozliczeniu
podatku za rok podatkowy, w którym zostały poniesione przez niego wydatki
inwestycyjne, nie później jednak niż do dnia złożenia, zgodnie z odrębnymi
przepisami, wstępnego zeznania o wysokości uzyskanego za ten rok dochodu albo
zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym lub zeznania o
wysokości osiągniętego przychodu w roku podatkowym.
2. Odliczeń, o których mowa w § 3, podatnik może również dokonać zaliczkowo w
ciągu roku, w którym poniesione zostały przez niego wydatki inwestycyjne.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do podatników, o których mowa w §
4.
4. W przypadku gdy podatnik, o którym mowa w § 2 ust. 3, przed rozpoczęciem
działalności poniósł wydatki inwestycyjne w wysokości nie niższej niż
równowartość 2 000 000 ECU, może wydatki te odliczyć od dochodów do
opodatkowania uzyskanych w roku podatkowym oraz w trzech kolejno po sobie
następujących latach podatkowych, licząc od końca roku podatkowego, w którym
rozpoczął działalność, w wysokości do 25% tego dochodu uzyskanego w każdym z
tych lat. Do podatników tych nie stosuje się przepisu § 2 ust. 3 pkt 2.
5. 29)W przypadku odliczeń dokonywanych według zasad określonych w ust. 4 i w §
2 ust. 3 pkt 2 stosuje się odpowiednio przepisy § 2 ust. 6-8, z tym że odpisów
amortyzacyjnych dokonuje się począwszy od pierwszego dnia miesiąca roku
następującego po roku, w którym środki trwałe lub wartości niematerialne i
prawne oddano do używania.
§ 6. 30)W razie zbiegu uprawnień do odliczeń albo obniżek, przysługuje tylko
jedno, wybrane przez podatnika uprawnienie.
§ 6a. 31)1. Podatnikom, którzy dokonali odliczeń wydatków inwestycyjnych od
dochodu do opodatkowania albo obniżek zryczałtowanego podatku dochodowego, z
wyjątkiem wydatków inwestycyjnych na:
1) nabycie udziałów albo akcji spółki od Skarbu Państwa,
2) zakup składników majątku, o których mowa w § 1 ust. 4 pkt 5 lit. a)-f),
jeżeli składniki te zostały przez podatnika oddane do odpłatnego korzystania i
zgodnie z rozporządzeniem, o którym mowa w § 1 ust. 4 pkt 5 lit. g), zaliczone
są do składników majątku najemcy, dzierżawcy albo używającego,
3) zakup gruntów
- przysługuje prawo do dodatkowej obniżki podatku dochodowego za rok podatkowy
następujący po roku, w którym dokonane zostało odliczenie wydatków
inwestycyjnych od dochodu do opodatkowania lub obniżenie zryczałtowanego podatku
dochodowego.
2. Dodatkową obniżkę podatku dochodowego, z zastrzeżeniem ust. 3, ustala się
przez zmniejszenie dochodu do opodatkowania albo zryczałtowanego podatku
dochodowego o połowę wydatków inwestycyjnych odliczonych w poprzednim roku
podatkowym od tego dochodu albo od podatku.
3. Wysokość dodatkowej obniżki nie może przekroczyć 25% dochodu do opodatkowania
albo 30% zryczałtowanego podatku dochodowego.
4. Dodatkowa obniżka podatku dochodowego może być dokonana, z uwzględnieniem
zasady określonej w ust. 3, przy ustalaniu wysokości zaliczek na podatek albo
miesięcznych wpłat zryczałtowanego podatku dochodowego.
§ 7.1. 32)Podatnicy tracą prawo do odliczeń albo obniżek, o których mowa w
rozporządzeniu, jeżeli za rok podatkowy, w którym z nich skorzystali, albo przed
upływem trzech lat od końca roku podatkowego, w którym skorzystali, a w
przypadkach określonych w § 2 ust. 3 pkt 2 oraz w § 5 ust. 4 - w którym
zakończyli korzystanie z odliczeń albo obniżek:
1) 33)wystąpią u nich za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków
stanowiących dochody budżetu państwa, składek na ubezpieczenie społeczne oraz
składek na Fundusz Pracy przekraczające, odrębnie z każdego tytułu, 0,5% kwoty
wpłat dokonanych w tych latach albo
2) 34)przeniosą w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, z
którymi związane były odliczenia od dochodu lub obniżki podatku; nie dotyczy to
przeniesienia własności w wyniku przekształcenia formy prawnej, łączenia lub
podziału dotychczasowych podmiotów gospodarczych, albo
3) 34 ustały okoliczności do zaliczania środków trwałych przyjętych do
odpłatnego korzystania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym
charakterze do składników ich majątku w rozumieniu przepisów, o których mowa w §
1 ust. 4 pkt 5 lit. g), albo
4) 34 zostaną postawieni w stan likwidacji, z wyjątkiem przedsiębiorstw
likwidowanych w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 13 lipca 1990
r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r.
Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133,
poz. 685), lub zostanie ogłoszona ich upadłość, albo
5) otrzymają zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie.
1a. 35)Podatnicy tracą prawo do odliczeń, o których mowa w § 3 ust. 2c, jeżeli
przed upływem pięciu lat od końca roku, w którym z nich skorzystali, nie
uzyskają koncesji Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej na wytwarzanie środków
farmaceutycznych lub materiałów medycznych lub ją utracą.
1b. 36)Podatnicy tracą prawo do odliczeń, o których mowa w § 3 ust. 2d, jeżeli
przed upływem trzech lat od końca roku, w którym z nich skorzystali, nie
uzyskają stosownego certyfikatu lub go utracą.
2. 37)W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, 1a i 1b,
podatnicy są zobowiązani do:
1) zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń, do których
utracili prawo, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w
miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracili prawo do odliczeń, albo
2) wpłacenia kwoty obniżki zryczałtowanego podatku dochodowego w następnym
miesiącu po miesiącu, w którym utracili prawo do tej obniżki, w terminie
przewidzianym do wpłat podatku.
2a. 38)W rozliczeniu, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, uwzględnia się odpowiednio
kwotę odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych
i prawnych, ustalonych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, nie uznaną za
koszt uzyskania przychodów w związku z odliczeniem wydatków inwestycyjnych od
podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym lub od zryczałtowanego podatku
dochodowego.
3. 39)Przepisy ust. 1, 1a, 1b i 2 stosuje się również do dodatkowej obniżki
podatku dochodowego.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1994 r., a w przypadku
podatników korzystających z ulg, odliczeń i zwolnień od podatku dochodowego na
podstawie przepisów wymienionych w § 1 ust. 3 - do wydatków inwestycyjnych
poniesionych po upływie okresu obowiązywania tych ulg, odliczeń i zwolnień.
Załącznik 40) do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 stycznia 1994 r.
WYKAZ MATERIAŁÓW BUDOWLANYCH
Poz.Symbol Systematycznego wykazu wyrobów (SWW)Nazwa materiału
123
10245-5Asfalty z przeróbki ropy naftowej
20245-6Asfalty naturalne
30454-1Pręty i profile średnie
40455Pręty i profile lekkie
5046Rury stalowe
6047Blachy walcowane na zimno, blachy powlekane i inne wyroby przetwórstwa
hutniczego
70491Wyroby hutnictwa żelaza uzdatniane z odpadów
80552Wyroby walcowane z aluminium i stopów aluminium
90553Wyroby walcowane z cynku i stopów cynku
100561-14Rury z miedzi
11ex 0614Wyroby odlewnicze żeliwne, z wyjątkiem armatury, bez wyrobów o
symbolu SWW 0614-7 i -8
12ex 0615Armatura metalowa przemysłowa (bez armatury do olejowej
hydrauliki siłowej i bez armatury okrętowej specjalnej), z wyjątkiem
wyrobów o symbolu SWW 0615-8 i -9
130616-1 i -2Armatura metalowa sanitarna i sieci domowej
140617-1Osprzęt centralnego ogrzewania z metali nieżelaznych
150622Konstrukcje stalowe stanowiące część urządzenia (bez mechanizmów i
osprzętu)
160623-1Konstrukcje zbiornikowe stalowe
170624Elementy i segmenty budowlane aluminiowe
180625Elementy i segmenty budowlane stalowe (ślusarka budowlana)
190626Konstrukcje budowlane aluminiowe
200627Konstrukcje stalowe lekkie do wyposażenia obiektów inwentarskich
210629-4Elementy konstrukcyjne stalowe (bez ślusarki budowlanej)
220629-5Konstrukcje metalowe z kształtowników giętych na zimno
230651-16Sploty i linki do konstrukcji sprężonych
240654-1 do -4Okucia budowlane metalowe
250656-321Grzejniki z blachy do centralnego ogrzewania
260656-5Wyroby przemysłowe z blachy emaliowane
270656-6Wyroby przemysłowe z blachy aluminiowej
280656-7Wyroby przemysłowe z blachy stalowej nierdzewnej
290672-11,-12,-2Kuchnie gazowe oraz piece grzewcze i podgrzewacze
300711-5Kotły grzewcze
310719Zespoły i części maszyn i urządzeń energetycznych, z wyłączeniem
zespołów i części silników spalinowych tłokowych (SWW:0719-7)
320871-111Pompy wirowe odśrodkowe z wirnikiem łopatkowym
330871-91Hydrofory
340912-111Regulatory temperatury
350915-51Zespoły redukcyjne
360915-52Reduktory membranowe
370918-13Elementy automatyki grzewczej
38091Urządzenia do automatycznej regulacji i sterowania - wyłącznie
urządzenia i zestawy urządzeń do automatycznej regulacji dostaw ciepła
oraz zdalnego sterowania pracą systemów ciepłowniczych, a także części do
tych urządzeń
390941-42Liczniki elektryczne prądu zmiennego
400943-71Wodomierze
410943-73Gazomierze
420945-12Ciepłomierze
430945-19Przyrządy do pomiaru ilości ciepła pozostałe
441114-11,-13,-17Rozdzielnice prefabrykowane wnętrzowe i napowietrzne
wysokiego napięcia oraz stacje transformatorowe rozdzielcze
prefabrykowane, z wbudowanymi transformatorami
451115-1Urządzenia rozdzielcze i sterownicze niskiego napięcia
461115-281,-282Podstawy i wkładki bezpiecznikowe niskiego napięcia
471119-41,-51Części do urządzeń rozdzielczych wysokiego napięcia
prefabrykowanych oraz części do urządzeń rozdzielczych i sterowniczych
niskiego napięcia
481121-35,-45Przewody gołe aluminiowe i stalowo-aluminiowe napowietrzne
491123-1,-2,-3Przewody elektroenergetyczne instalacyjne, uzbrojone i
kabelkowe
501126Kable elektroenergetyczne
511131-31Sprzęt instalacyjny sygnalizacyjny domowy
52ex 1131-9Sprzęt instalacyjny pozostały - z wyjątkiem wyrobów o symbolu
SWW 1131-97, 1131-98, 1131-99
531133-11,-14,-17,-2,-3,-41,-43,-45Oprawy oświetleniowe
541136-11Kuchnie elektryczne
551136-6Urządzenia elektryczne grzejne do podgrzewania wody
561289-7Środki chemiczne do produkcji elementów budowlanych i dodatki do
betonów oraz środki ochrony w budownictwie
57ex 1336-433,-444,-53Kleje dla budownictwa
581361-332Płyty z polistyrenu spienionego (styropianu)
591361-36Płyty z poliuretanów
601361-376Bloki z poliuretanów
611363Rury i armatura z tworzyw sztucznych
62ex 1365Wyroby z tworzyw sztucznych dla budownictwa, z wyjątkiem
1365-45,-46,-47 i 8
631411Kruszywo budowlane (bez kruszywa z żużla wielkopiecowego)
64ex 1413-9Elementy i materiały budowlane kamienne, z wyjątkiem wyrobów o
symbolu SWW 1413-919
651421Klinkier cementowy
661422Cement
671431Wapno
681433Spoiwa gipsowe
691434Elementy ścienne gipsowe
701435Elementy stropowe gipsowe
711436Elementy gipsowe pozostałe
72144Materiały budowlane ceramiczne (łącznie z wapienno-piaskowymi i
wapienno-żużlowymi)
73145Wyroby z betonu
74146Materiały budowlane izolacyjne i azbestowo-cementowe
751484, 1485Zaprawy i wyprawy (bez ogniotrwałych), mieszanki
mineralno-bitumiczne
76151Szkło budowlane
771623Kamionka kanalizacyjna i sanitarna
781624Kamionka budowlana
791632Wyroby sanitarne ceramiczne
801639-1Płytki i kształtki ceramiczne ścienne szkliwione
811715Materiały podłogowe z drewna
821732Elementy budynków i obiektów budowlanych z drewna i z materiałów
drewnopochodnych (bez kompletów)
831733Stolarka budowlana otworowa (bez okrętowej)
841735-11,-12Komplety elementów budynków mieszkalnych wolno stojących i
szeregowych z drewna i z materiałów drewnopochodnych
851829-91Tapety papierowe
*) W brzmieniu ustalonym przez pkt 5 obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia
6 października 1995 r. o sprostowaniu błędów (Dz. U. Nr 118, poz. 574).
1) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 13 lipca 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie odliczeń od dochodu
wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego (Dz. U. Nr 89, poz.
445), który wszedł w życie z dniem 3 sierpnia 1995 r. i ma zastosowanie do
wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1995 r.
(() Rozporządzenie to zostało uchylone z dniem 1 stycznia 1996 r. przez § 27
ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie
zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od
niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 148, poz. 719 i
z 1996 r. Nr 35, poz. 153), z tym że przepisy § 13 mają zastosowanie do
rozliczania zryczałtowanego podatku dochodowego za rok 1995.
2) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia powołanego w
przypisie 1.
3) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia powołanego w
przypisie 1.
4) Zdanie pierwsze w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. d) tiret pierwsze
rozporządzenia powołanego w przypisie 1.
5) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. d) tiret drugie rozporządzenia
powołanego w przypisie 1.
6) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. d) tiret trzecie rozporządzenia
powołanego w przypisie 1.
7) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. d) tiret czwarte rozporządzenia
powołanego w przypisie 1.
8) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. d) tiret piąte rozporządzenia
powołanego w przypisie 1.
9) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. e) rozporządzenia powołanego w
przypisie 1.
10) Dodany przez § 1 pkt 1 lit. f) rozporządzenia powołanego w przypisie 1.
11) Dodany przez § 1 pkt 1 lit. g) rozporządzenia powołanego w przypisie 1.
12) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia
powołanego w przypisie 1; zgodnie z § 2 tego rozporządzenia podatnicy prowadzący
działalność w zakresie przetwórstwa rolnego mogą dokonać w 1995 r. odliczeń
wydatków inwestycyjnych od dochodu do opodatkowania albo obniżek zryczałtowanego
podatku dochodowego, jeżeli w 1994 r. osiągnęli wskaźnik udziału dochodu w
przychodach w wysokości nie niższej niż 3,5%; natomiast zgodnie z § 4 pkt 2 tego
rozporządzenia udział dochodu w przychodach z działalności w zakresie
budownictwa i produkcji materiałów budowlanych w wysokości nie niższej niż 4% ma
zastosowanie do odliczania wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1
stycznia 1996 r.
13) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) tiret drugie rozporządzenia
powołanego w przypisie 1.
14) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) tiret trzecie rozporządzenia
powołanego w przypisie 1.
15) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia powołanego w
przypisie 1; zgodnie z § 2 tego rozporządzenia podatnicy prowadzący działalność
w zakresie przetwórstwa rolnego mogą dokonać w 1995 r. odliczeń wydatków
inwestycyjnych od dochodu do opodatkowania albo obniżek zryczałtowanego podatku
dochodowego, jeżeli w 1994 r. osiągnęli wskaźnik udziału dochodu w przychodach w
wysokości nie niższej niż 3,5%; natomiast zgodnie z § 4 pkt 2 tego
rozporządzenia udział dochodu w przychodach z działalności w zakresie
budownictwa i produkcji materiałów budowlanych w wysokości nie niższej niż 4% ma
zastosowanie do odliczania wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1
stycznia 1996 r.
16) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. c) rozporządzenia powołanego w
przypisie 1; zgodnie z § 2 tego rozporządzenia podatnicy prowadzący działalność
w zakresie przetwórstwa rolnego mogą dokonać w 1995 r. odliczeń wydatków
inwestycyjnych od dochodu do opodatkowania albo obniżek zryczałtowanego podatku
dochodowego, jeżeli w 1994 r. osiągnęli wskaźnik udziału dochodu w przychodach w
wysokości nie niższej niż 3,5%; natomiast zgodnie z § 4 pkt 2 tego
rozporządzenia udział dochodu w przychodach z działalności w zakresie
budownictwa i produkcji materiałów budowlanych w wysokości nie niższej niż 4% ma
zastosowanie do odliczania wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1
stycznia 1996 r.
17) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. d) rozporządzenia powołanego w
przypisie 1.
18) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 20 maja 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie odliczeń od
dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego (Dz. U. Nr 68,
poz. 295), którego przepisy mają zastosowanie do wydatków inwestycyjnych
poniesionych od dnia 1 stycznia 1994 r.
19) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. c) rozporządzenia powołanego w
przypisie 18 oraz przez § 1 pkt 2 lit. e) rozporządzenia powołanego w przypisie
1.
20) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. d) rozporządzenia powołanego w
przypisie 18 oraz przez § 1 pkt 2 lit. f) rozporządzenia powołanego w przypisie
1.
21) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia powołanego w
przepisie 18 i przez § 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia powołanego w przypisie 1.
22) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia powołanego w
przypisie 1.
23) Dodany przez § 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia powołanego w przypisie 18.
24) Dodany przez § 1 pkt 3 lit. c) rozporządzenia powołanego w przypisie 1.
25) Dodany przez § 1 pkt 3 lit. c) rozporządzenia powołanego w przypisie 1,
który zgodnie z § 4 pkt 1 tego rozporządzenia oraz pkt 5 obwieszczenia Prezesa
Rady Ministrów z dnia 6 października 1995 r. o sprostowaniu błędów (Dz. U. Nr
118, poz. 574) ma zastosowanie do wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1
stycznia 1996 r.
26) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. c) rozporządzenia powołanego w
przypisie 18 oraz przez § 1 pkt 3 lit. d) rozporządzenia powołanego w przypisie
1.
27) Dodany przez § 1 pkt 3 lit. e) rozporządzenia powołanego w przypisie 1.
28) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 rozporządzenia powołanego w przypisie
18.
29) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 5 rozporządzenia powołanego w przypisie
18.
30) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 rozporządzenia powołanego w przypisie
18.
31) Dodany przez § 1 pkt 7 rozporządzenia powołanego w przypisie 18.
32) brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia
powołanego w przypisie 1, mający zgodnie z § 4 pkt 3 tego rozporządzenia
zastosowanie do wydatków poniesionych od dnia 1 stycznia 1994 r.
33) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 lit. a) tiret drugie rozporządzenia
powołanego w przypisie 1, mający zgodnie z § 4 pkt 3 tego rozporządzenia
zastosowanie do wydatków poniesionych od dnia 1 stycznia 1994 r.
34) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 lit. a) tiret trzecie rozporządzenia
powołanego w przypisie 1, mający zgodnie z § 4 pkt 3 tego rozporządzenia
zastosowanie do wydatków poniesionych od dnia 1 stycznia 1994 r.
35) Dodany przez § 1 pkt 4 lit. b) rozporządzenia powołanego w przypisie 1.
36) Dodany przez § 1 pkt 4 lit. b) rozporządzenia powołanego w przypisie 1;
zgodnie z § 4 pkt 1 tego rozporządzenia ma zastosowanie do wydatków
inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1996 r.
37) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 lit. c) rozporządzenia powołanego w
przypisie 1.
38) Dodany przez § 1 pkt 4 lit. d) rozporządzenia powołanego w przypisie 1;
zgodnie z § 4 pkt 3 tego rozporządzenia ma zastosowanie do wydatków poniesionych
od dnia 1 stycznia 1994 r.
39) Dodany przez § 1 pkt 8 rozporządzenia powołanego w przypisie 18, w brzmieniu
ustalonym przez § 1 pkt 4 lit. e) rozporządzenia powołanego w przypisie 1.
40) Dodany przez § 1 pkt 5 rozporządzenia powołanego w przypisie 1.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 2 kwietnia 1996 r.
uchylające rozporządzenie w sprawie ustanowienia czasowego ograniczenia wywozu
cementu.
(Dz. U. Nr 40, poz. 172)
Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U.
z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Uchyla się rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 kwietnia 1994 r. w
sprawie ustanowienia czasowego ograniczenia wywozu cementu (Dz. U. Nr 55, poz.
226).
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 15 marca 1996 r.
w sprawie warunków korzystania z usług pocztowych o charakterze powszechnym.
(Dz. U. Nr 40, poz. 173)
Na podstawie art. 60 i art. 71 ust. 5 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o
łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki korzystania z usług pocztowych o charakterze powszechnym,
2) świadczenia dodatkowe do tych usług i warunki ich wykonywania,
3) terminy, po których upływie doręczenie przesyłki pocztowej nadanej jako
ekspresowa lub przekazu pocztowego uważa się za opóźnione,
4) wypadki, w których przekaz pocztowy uważa się za nie doręczony,
5) warunki, jakim powinna odpowiadać reklamacja, oraz szczegółowy tryb
postępowania reklamacyjnego.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) przesyłce - rozumie się przez to list zwykły, list polecony, list
wartościowy, kartkę pocztową, druk, druk bezadresowy, ankietę oraz paczkę
pocztową,
2) liście - rozumie się przez to korespondencję pisemną lub rzeczy dopuszczone
do przewozu pocztowego, nadane w zamkniętym opakowaniu,
3) zwykłej przesyłce listowej - rozumie się przez to list zwykły, kartkę
pocztową, druk, druk bezadresowy i ankietę, przyjęte do przewozu i doręczenia
bez potwierdzenia nadania,
4) poleconej przesyłce listowej (liście poleconym) - rozumie się przez to list
przyjęty do przewozu i doręczenia za potwierdzeniem nadania, wyodrębniony w
przewozie i doręczany za pokwitowaniem odbioru,
5) kartce pocztowej - rozumie się przez to przyjętą do przewozu i doręczenia
korespondencję pisemną umieszczoną na kartce wykonanej z jasnego kartonu, w
kształcie prostokąta, o wymiarach określonych w § 23 ust. 3, nie wymagającą
opakowania,
6) druku - rozumie się przez to informację pisemną lub graficzną, wykonaną na
papierze lub innym materiale używanym w drukarstwie za pomocą technik
drukarskich lub podobnych więcej niż w jednym egzemplarzu, przyjmowaną do
przewozu i doręczenia w opakowaniu umożliwiającym sprawdzenie zawartości,
7) druku bezadresowym - rozumie się przez to przesyłkę odpowiadającą warunkom
określonym dla druków, na której adresat nie jest zidentyfikowany w adresie i
która może być przyjęta do przewozu i doręczenia bez opakowania,
8) ankiecie - rozumie się przez to druk w postaci formularza lub pisma
zawierającego odpowiedzi na pytania, nadawany na adres organizatora badań,
9) przesyłce rejestrowanej - rozumie się przez to przesyłkę przyjętą do przewozu
za potwierdzeniem nadania i doręczaną za pokwitowaniem odbioru,
10) przesyłce niedoręczalnej - rozumie się przez to przesyłkę, która nie może
być doręczona adresatowi ani zwrócona nadawcy,
11) przekazie pocztowym niedoręczalnym - rozumie się przez to przekaz pocztowy,
który nie może być doręczony adresatowi ani zwrócony nadawcy,
12) nadawcy - rozumie się przez to osobę fizyczną, prawną lub jednostkę
organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej, która zawarła z podmiotem
umowę o świadczenie usługi pocztowej o charakterze powszechnym,
13) adresacie - rozumie się przez to osobę fizyczną, prawną lub jednostkę
organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej, dla której przeznaczona jest
przesyłka lub przekaz pocztowy,
14) odbiorcy - rozumie się przez to osobę fizyczną, prawną lub jednostkę
organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej, której przesyłka bądź przekaz
pocztowy zostały doręczone,
15) potwierdzeniu nadania - rozumie się przez to dokument wydany przez podmiot
nadawcy, pełnomocnikowi lub osobie upoważnionej jako dowód przyjęcia przesyłki
lub przekazu pocztowego,
16) pokwitowaniu odbioru - rozumie się przez to pisemne potwierdzenie przez
odbiorcę wykonania przez podmiot zleconej mu usługi pocztowej o charakterze
powszechnym,
17) placówce nadawczej - rozumie się przez to jednostkę organizacyjną podmiotu,
zawierającą umowę o świadczenie usługi pocztowej o charakterze powszechnym,
18) placówce oddawczej - rozumie się przez to jednostkę organizacyjną podmiotu,
która doręcza lub wydaje przesyłkę albo przekaz pocztowy,
19) miejscowym obszarze pocztowym - rozumie się przez to obszar obejmujący
granice administracyjne miejscowości, w której usytuowana jest co najmniej jedna
placówka nadawcza i oddawcza,
20) granicznej wartości przesyłki lub przekazu pocztowego - rozumie się przez to
kwotę stanowiącą 120% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce za
rok poprzedni, określoną w obwieszczeniu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego,
ogłoszonym w Monitorze Polskim, i zaokrągloną w górę do pełnych setek złotych,
wprowadzaną przez podmiot do stosowania od pierwszego kwietnia każdego roku,
21) podmiocie - rozumie się przez to państwowe przedsiębiorstwo użyteczności
publicznej Poczta Polska i inne podmioty świadczące usługi pocztowe o
charakterze powszechnym na podstawie koncesji, wpisu do ewidencji działalności
gospodarczej lub rejestru sądowego,
22) Poczcie Polskiej - rozumie się przez to państwowe przedsiębiorstwo
użyteczności publicznej Poczta Polska,
23) regulaminie - rozumie się przez to przepisy ustanowione przez podmiot na
podstawie art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U.
z 1995 r. Nr 117, poz. 564) i podane przez ten podmiot do publicznej wiadomości.
§ 3. 1. Podmiot może odmówić wykonania usługi pocztowej o charakterze
powszechnym wyłącznie wtedy, gdy przesyłka lub przekaz pocztowy nie spełnia
warunków określonych w rozporządzeniu.
2. Szczególne zasady doręczania niektórych przesyłek listowych, w tym pism
sądowych i dokumentów wojskowych, określają odrębne przepisy.
§ 4. 1. Z przewozu pocztowego wyłączone są rzeczy:
1) niebezpieczne lub mogące wyrządzić szkodę osobom lub mieniu, z wyjątkiem
tych, które zostały dopuszczone do przewozu w paczkach pocztowych na warunkach
szczególnych, określonych w § 32,
2) mające na opakowaniu lub widocznej części zawartości napisy lub rysunki
naruszające dobra chronione przez prawo,
3) których przewóz jest zakazany na podstawie odrębnych przepisów.
2. W wypadku gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że przesyłka może stanowić
przedmiot czynu przestępnego, podmiot powiadamia o tym organy powołane do
ścigania przestępstw i zatrzymuje przesyłkę do chwili jej oględzin przez ten
organ.
3. Przesyłek pochodzących od różnych osób fizycznych, osób prawnych lub
jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, zwanych dalej
"osobami", lub przesyłek adresowanych do różnych osób nie wolno nadawać w jednej
przesyłce.
§ 5. 1. Przesyłki powinny być opakowane stosownie do zawartości; formy, masy i
wielkości, w sposób gwarantujący zabezpieczenie przed czynnikami zewnętrznymi,
nie powodujący uszkodzeń przewożonych przesyłek oraz nie zagrażający zdrowiu,
życiu i mieniu, jak i środowisku naturalnemu.
2. Ze względu na bezpieczeństwo przewożonych przesyłek do zamykania opakowań
tych przesyłek nie wolno stosować metalowych lub plastikowych klamer, spinaczy,
zszywaczy i innych tego typu materiałów.
3. Do opakowania przesyłki powinny być użyte materiały, które dają możliwość
wyraźnego, trwałego umieszczenia adresu i innych niezbędnych oznaczeń.
4. Opakowanie i zabezpieczenie przesyłki wlicza się do jej masy.
5. Opakowanie listu wartościowego i paczki pocztowej z podaną wartością powinno:
1) uniemożliwiać dostęp do ich zawartości bez pozostawienia widocznych śladów,
2) być odpowiednio wytrzymałe i umożliwiać umieszczenie dodatkowych
zabezpieczeń,
3) być zamknięte i dodatkowo zabezpieczone za pomocą identycznych pieczęci
lakowych, plomb, nalepek samoprzylepnych, taśmy samoprzylepnej lub innego
skutecznego środka,
4) być wykonane z jednego kawałka trwałego papieru, jeżeli opakowanie stanowi
papierowa koperta.
6. Opakowanie, o którym mowa w ust. 5, nie może być całkowicie lub w części
przezroczyste.
§ 6. 1. Przesyłki muszą być oznaczone przez naniesienie w sposób trwały i
czytelny na ich opakowaniu informacji jednoznacznie identyfikującej adresata, a
w wypadku przesyłek rejestrowanych - także informacji identyfikującej nadawcę. W
razie stosowania jako opakowania kopert z przezroczystym okienkiem adresowym,
adres powinien być umieszczony na kartce papieru znajdującej się wewnątrz
przesyłki - w polu okienka, w taki sposób, aby kartka nie mogła przesuwać się
poza to pole.
2. Informacja identyfikująca adresata powinna być umieszczona w dolnej prawej
części strony adresowej przesyłki. Informację identyfikującą nadawcę należy
umieszczać w górnej lewej części strony adresowej przesyłki.
3. Stronę adresową w wypadku stosowania koperty jako opakowania przesyłki
stanowi jej przednia część bez sklejeń, w innych wypadkach - gładka część
opakowania o największej powierzchni.
4. W wypadku usług świadczonych przez Pocztę Polską obowiązuje podanie w
informacji identyfikującej adresata i nadawcę pocztowego numeru adresowego.
5. W wypadku listu wartościowego i paczki pocztowej z podaną wartością, kwota
deklarowanej wartości, podana w złotych, cyframi i słownie, bez zamazywań i
poprawek, powinna być naniesiona przez nadawcę w sposób trwały na opakowaniu,
bezpośrednio powyżej informacji identyfikującej adresata.
6. Zwykłe przesyłki listowe, z wyjątkiem druków bezadresowych, nie posiadające
informacji identyfikującej adresata albo oznaczone w sposób błędny lub niepełny,
jeżeli nie posiadają także informacji identyfikującej nadawcę, traktowane są
jako przesyłki niedoręczalne.
§ 7. W razie nadawania jednorazowo co najmniej dziesięciu przesyłek
rejestrowanych lub przekazów pocztowych, nadawca przekazuje je podmiotowi w
sposób uporządkowany.
§ 8. 1. Podmiot przed przyjęciem do przewozu i doręczenia przesyłki może zażądać
od nadawcy jej otwarcia w celu sprawdzenia, czy zawartość i zabezpieczenie
wewnętrzne odpowiada warunkom określonym w rozporządzeniu.
2. Po przyjęciu przesyłki podmiot może dokonać sprawdzenia, o którym mowa w ust.
1, pod warunkiem, że otwarcie przesyłki nastąpi w obecności nadawcy. Jeżeli
wezwanie nadawcy nie jest możliwe lub nie stawi się on w wyznaczonym terminie,
przesyłkę inną niż list otwiera się w obecności co najmniej dwóch pracowników i
wynik sprawdzenia zamieszcza się w protokole.
3. Jeżeli z powodu nieobecności nadawcy nie można otworzyć listu w celu
usunięcia uzasadnionych wątpliwości co do zgodności jego zawartości z przepisami
rozporządzenia, list ten wyłącza się z przewozu i traktuje jako niedoręczalny.
4. W razie stwierdzenia, że zawartość lub zabezpieczenie wewnętrzne przesyłki
nie odpowiadają warunkom określonym w rozporządzeniu, podmiot zwraca tę
przesyłkę nadawcy, a jeżeli nie jest to możliwe, traktuje ją jako niedoręczalną.
Rozdział 2
Zawieranie umów o świadczenie usług pocztowych o charakterze powszechnym
§ 9. 1. Umowa o świadczenie usługi pocztowej o charakterze powszechnym jest
zawarta:
1) w wypadku zwykłych przesyłek listowych - w chwili ich przekazania podmiotowi
do przewozu i doręczenia,
2) w wypadku listów poleconych, listów wartościowych, paczek pocztowych i
przekazów pocztowych - w chwili wydania przez podmiot potwierdzenia nadania.
2. Osobę fizyczną, która przekazuje podmiotowi przesyłkę lub przekaz pocztowy do
przewozu i doręczenia, uważa się za upoważnioną przez nadawcę do wykonywania
wszelkich czynności związanych z zawarciem umowy o świadczenie usługi pocztowej
o charakterze powszechnym.
§ 10. 1. Nadawca może w czasie, zanim podmiot doręczy albo wyda przesyłkę lub
przekaz pocztowy odbiorcy, odstąpić od umowy przez pisemne zgłoszenie w placówce
nadawczej żądania wycofania i zwrotu przesyłki lub przekazu pocztowego.
2. W wypadku i w czasie, o którym mowa w ust. 1, nadawca może zmienić zakres
umowy przez zgłoszenie w placówce nadawczej żądania zmiany adresata lub jego
adresu.
§ 11. Listy opłacone i oznakowane jako polecone, przekazane podmiotowi bez
uzyskania potwierdzenia nadania, traktowane są jak listy zwykłe.
§ 12. 1. Nadawca wypełnia przeznaczone dla niego części formularza lub
blankietu, stosowanego przez podmiot przy świadczeniu usługi pocztowej o
charakterze powszechnym. Podmiot może odmówić wykonania usługi, jeżeli formularz
został wypełniony niekompletnie, nieczytelnie, ze skreśleniami, śladami wycierań
oraz zmian.
2. Stosowanie formularzy i blankietów nakładu innego niż nakład podmiotu wymaga
zgody tego podmiotu.
3. W wypadku zastosowania przez nadawcę innych formularzy lub blankietów niż
określone w ust. 1 i 2, podmiot ma prawo odmówić wykonania usługi.
§ 13. 1. Nadawca uiszcza z góry opłatę za przewóz i doręczenie przesyłki lub
przekazu pocztowego oraz wykonanie świadczeń dodatkowych, o których mowa w § 36,
chyba że uzgodnił z podmiotem inny sposób uiszczenia opłaty.
2. Na wniosek adresata otrzymującego duże ilości przesyłek listowych podmiot
może w umowie ustalić z nim inne zasady pobierania opłaty za te przesyłki niż
te, o których mowa w ust. 1.
§ 14. W wypadku gdy formą opłat za usługi pocztowe o charakterze powszechnym
jest stosowanie znaków opłaty, do zamieszczania ich na opakowaniu przesyłki
zobowiązany jest nadawca.
§ 15. 1. Nadpłata należności za zwykłą przesyłkę listową nie podlega zwrotowi,
chyba że przyczyną jej powstania jest wina podmiotu przyjmującego przesyłkę.
2. Nadpłata należności przysługująca za przesyłkę, o której mowa w ust. 1, oraz
za przesyłkę rejestrowaną lub za przekaz pocztowy zwracana jest na żądanie
nadawcy.
3. Nadpłata należności zwracana jest w formie pieniężnej.
§ 16. 1. Przekazaną do przewozu i doręczenia nie opłaconą zwykłą przesyłkę
listową podmiot zwraca do nadawcy, który:
1) uiszcza specjalną opłatę i odbiera przesyłkę lub
2) uiszcza specjalną opłatę oraz opłatę ustaloną za tego rodzaju przesyłkę i
ponownie przekazuje podmiotowi do przewozu i doręczenia. Jeżeli nadawca odmówi
uiszczenia opłaty lub uiszczenie opłaty przez nadawcę jest niemożliwe, przesyłkę
traktuje się jako niedoręczalną.
2. Jeżeli na przesyłce, o której mowa w ust. 1, nie jest podany adres nadawcy,
przesyłkę taką podmiot wysyła do adresata. Przed doręczeniem adresatowi lub
odbiorcy nie opłaconej zwykłej przesyłki listowej uiszcza on specjalną opłatę
oraz opłatę ustaloną za tego rodzaju przesyłkę. Jeżeli adresat odmówi uiszczenia
opłaty lub uiszczenie opłaty przez adresata jest niemożliwe, przesyłkę traktuje
się jako niedoręczalną.
§ 17. Zwykłą przesyłkę listową przekazaną podmiotowi do przewozu i doręczenia,
opłaconą w kwocie niższej od należnej, podmiot traktuje jak nie opłaconą, z
zastrzeżeniem, że opłaty, o których mowa w § 16, pomniejsza się o kwotę już
opłaconą.
§ 18. Pobranie przez podmiot niższej od należnej opłaty za nadanie przesyłki
rejestrowanej lub przekazu pocztowego nie zwalnia podmiotu od obowiązku
wykonania usługi i nie powoduje obowiązku uiszczenia dopłaty przez nadawcę lub
adresata.
§ 19. Nadawca przesyłki lub przekazu pocztowego uiszcza dodatkowo opłatę za:
1) odstąpienie przez nadawcę od umowy przewozu i doręczenia przesyłki
rejestrowanej lub przekazu pocztowego,
2) polecenie zmiany adresu lub adresata przesyłki rejestrowanej lub przekazu
pocztowego,
3) zwrot do nadawcy przesyłki lub przekazu pocztowego po wyczerpaniu, zgodnie z
przepisami rozporządzenia, możliwości ich doręczenia lub wydania odbiorcy,
4) doręczenie przez posłańca przekazu pocztowego traktowanego jako
telegraficzny.
§ 20. 1. Adresat przesyłki lub przekazu pocztowego uiszcza dodatkowo opłatę za:
1) przechowanie przesyłki lub przekazu pocztowego po terminach odbioru, o
których mowa w § 57,
2) dostanie przesyłki lub przekazu pocztowego na wskazany przez niego adres,
3) przepakowanie lub dodatkowe opakowanie paczki pocztowej w wypadkach, o
których mowa w § 62 i 63.
2. Niezapłacenie należności, o których mowa w ust. 1, uważa się za odmowę
przyjęcia przez adresata przesyłki lub przekazu pocztowego, co powoduje ich
zwrot do nadawcy, z zastosowaniem przepisów § 21 ust. 2 i 3.
§ 21. 1. Po wyczerpaniu, zgodnie z przepisami rozporządzenia, możliwości
doręczenia lub wydania odbiorcy przesyłki lub przekazu pocztowego są one
zwracane nadawcy.
2. Odmowa przyjęcia przez nadawcę przesyłki lub przekazu pocztowego, o których
mowa w ust. 1, powoduje, że traktuje się je jako niedoręczalne. Nie zwalnia to
nadawcy od obowiązku uiszczenia należności ciążących na przesyłce lub przekazie
pocztowym.
3. Po wyczerpaniu możliwości zwrotu przesyłki lub przekazu pocztowego do nadawcy
traktuje się je jako niedoręczalne.
Rozdział 3
Warunki nadawania przesyłek listowych
§ 22. Listy, z wyjątkiem listów wartościowych, oraz druki nie mogą zawierać
monet, banknotów, papierów wartościowych, wartości dewizowych, platyny, złota,
srebra, wyrobów jubilerskich, kamieni szlachetnych i innych przedmiotów
wartościowych.
§ 23. 1. Wymiary zwykłych przesyłek listowych, listów poleconych i listów
wartościowych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, powinny wynosić:
1) maksimum - suma długości, szerokości i wysokości (grubości) - 900 mm, przy
czym największy z tych wymiarów (długość) nie może przekroczyć 600 mm,
2) minimum - wymiary strony adresowej nie mogą być mniejsze niż 90x140 mm.
2. Wymiary listów zwykłych, druków, listów poleconych i listów wartościowych
nadawanych w formie rulonu powinny wynosić:
1) maksimum - suma długości plus podwójna średnica - 1040 mm, przy czym
największy wymiar (długość) nie może przekroczyć 900 mm,
2) minimum - suma długości plus podwójna średnica - 170 mm, przy czym największy
wymiar (długość) nie może być mniejszy niż 100 mm.
3. Wymiary kartek pocztowych powinny wynosić:
1) maksimum -105x148 mm,
2) minimum - 90x140 mm.
4. Wymiary, o których mowa w ust. 1-3, przyjmuje się z tolerancją do 2 mm.
5. Przesyłki o innych wymiarach niż określone w ust. 1-4 mogą być, na warunkach
szczególnych, przyjmowane przez podmiot do przewozu i doręczenia.
§ 24. Nadawca może przekazać podmiotowi do przewozu i doręczenia zwykłą
przesyłkę listową, list polecony lub list wartościowy, których masa nie
przekracza maksymalnej masy tych przesyłek przyjmowanych przez ten podmiot do
przewozu i doręczenia.
§ 25. 1. Prawa część strony adresowej kartki pocztowej jest przeznaczona na
informację identyfikującą adresata oraz niezbędne oznaczenia.
2. Widokówka i kartka okolicznościowa, spełniające warunki określone w ust. 1
oraz odpowiadające wymiarom, o których mowa w § 23 ust. 3, mogą być nadawane
jako kartki pocztowe.
§ 26. 1. Druki powinny:
1) być nadawane w stanie otwartym bądź być opakowane w sposób umożliwiający
łatwe skontrolowanie zawartości,
2) zawierać w górnym lewym rogu strony adresowej przesyłki umieszczony przez
nadawcę wyraźny napis "Druk".
2. Do przesyłanych druków nie wolno załączać dodatkowo korespondencji ani
przedmiotów.
3. Druki spełniające warunki dla kartek pocztowych mogą być nadawane bez
opakowania.
4. Osoba nadająca systematycznie lub jednorazowo co najmniej tysiąc jednakowych
druków może zwrócić się do podmiotu świadczącego usługę o zgodę na nadawanie
druków w stanie zamkniętym.
§ 27. 1. Ankiety powinny być oznaczone wyraźnym napisem "Ankieta", umieszczonym
przez nadawcę w górnym lewym rogu strony adresowej przesyłki.
2. Do ankiet nie wolno załączać dodatkowej korespondencji ani przedmiotów.
3. Organizator badań ankietowych zobowiązany jest do podania w objaśnieniach
ankiety, kierowanej do respondentów, informacji dotyczących sposobu odesłania
wypełnionej ankiety.
§ 28. 1. Nadawca może przekazać podmiotowi do przewozu i doręczenia list
wartościowy, którego wartość określił w kwocie nie wyższej niż maksymalna
wartość listów wartościowych przyjmowanych przez ten podmiot do przewozu i
doręczenia.
2. Podaną masę listu wartościowego do 2.000 g ustala się z tolerancją do 1 g
rzeczywistego wskazania wagi, a w pozostałych wypadkach - z tolerancją do 0,2%
rzeczywistego wskazania wagi.
Rozdział 4
Warunki nadawania paczek pocztowych
§ 29. 1. Paczki pocztowe mogą być nadawane jako paczki pocztowe zwykłe lub
paczki pocztowe z podaną wartością.
2. Podana wartość paczki pocztowej nie może być niższa niż piętnastokrotność
najniższej opłaty za przewóz paczki pocztowej jednokilogramowej pomnożonej przez
wagę danej paczki podaną w kilogramach, przy czym część kilograma liczy się za
cały.
3. Nadawca może przekazać Poczcie Polskiej do przewozu i doręczenia paczkę
pocztową, której wartość określił w kwocie nie wyższej niż maksymalna wartość
paczek przyjmowanych przez Pocztę Polską do przewozu i doręczenia.
§ 30. Wielkość paczek pocztowych musi zawierać się w wymiarach:
1) maksymalnych, których największy wymiar nie przekracza 1500 mm, a suma
długości i największego obwodu mierzonego w innym kierunku niż długość nie
przekracza 3000 mm,
2) minimalnych, których strona adresowa nie może być mniejsza od minimalnych
wymiarów kartki pocztowej, o których mowa w § 23 ust. 3.
§ 31. 1. Masa paczki pocztowej nie może wynosić więcej niż 20000 g.
2. Masę paczki pocztowej z podaną wartością, ważącej nie więcej niż 2000 g,
ustala się z tolerancją do 1 g rzeczywistego wskazania wagi, a w pozostałych
przypadkach - z tolerancją do 0,2% rzeczywistego wskazania wagi.
§ 32. 1. Na warunkach szczególnych Poczta Polska może przyjmować do przewozu i
doręczenia paczki pocztowe, których:
1) wymiary są większe niż określone w § 30 pkt 1,
2) masa jest większa niż 20000 g,
3) zawartość stanowią płyny, gazy, rzeczy kruche, łamliwe, żywe rośliny i
zwierzęta, a także przedmioty lub substancje wymagające specjalnego traktowania
w przewozie.
2. Paczki pocztowe przyjmowane na warunkach szczególnych podlegają świadczeniu
dodatkowemu, o którym mowa w § 36 ust. 1 pkt 3.
§ 33. 1. Paczki pocztowe z drukami lub innymi nośnikami informacji dla
ociemniałych są zwolnione od opłat.
2. Za paczki pocztowe z drukami lub innymi nośnikami informacji dla ociemniałych
uważa się w szczególności:
1) książki i pisma, sporządzone odręcznie lub mechanicznie pismem Braille'a,
2) nagrane na taśmach dzieła literackie, stanowiące tzw. książki mówione dla
ociemniałych,
3) nagraną na magnetycznych nośnikach informacji korespondencję ociemniałych,
tzw. listy mówione.
3. Na stronie adresowej paczki pocztowej z drukami dla ociemniałych nadawca
powinien zamieścić napis: "Przesyłka ociemniałych - wolna od opłaty".
4. Paczki pocztowe zawierające nośniki informacji wymienione w ust. 2 pkt 1 i 2
nadawane są do ociemniałych przez jednostki organizacyjne statutowo prowadzące
działalność w zakresie wytwarzania lub wypożyczania tych nośników informacji
oraz zwracane do wymienionych jednostek, z zachowaniem następujących warunków:
1) opakowanie paczek pocztowych, o których mowa w ust. 2 pkt 1, stanowi woreczek
z materiału zabezpieczony odciskiem pieczęci danej jednostki organizacyjnej lub
pieczęci pocztowej placówki nadawczej w razie zwrotu przesyłki przez
ociemniałego do tej jednostki,
2) adres paczki pocztowej, adnotacje służbowe oraz napis "Przesyłka ociemniałych
- wolna od opłaty" zamieszczone są na nalepce adresowej wydanej nakładem
Polskiego Związku Niewidomych.
5. Paczki pocztowe z nagraną na magnetycznych nośnikach informacji
korespondencją ociemniałych nadawane przez ociemniałych pod adresem innych osób
ociemniałych są zwolnione od opłat.
6. Na stronie adresowej paczki pocztowej, o której mowa w ust. 5, powinien być
umieszczony napis "Korespondencja ociemniałych - wolna od opłaty" oraz numer
legitymacji członkowskiej Polskiego Związku Niewidomych.
7. Masa paczek pocztowych, o których mowa w ust. 2 i 5, nie może przekraczać
7000 gramów.
Rozdział 5
Warunki nadawania przekazów pocztowych
§ 34. Przekaz pocztowy może być nadany w placówce nadawczej Poczty Polskiej, a
na terenie wiejskim - również za pośrednictwem listonosza.
§ 35. 1. Kwotę określoną w przekazie pocztowym nadawca wręcza pracownikowi
placówki nadawczej lub listonoszowi w stanie uporządkowanym, wraz z wypełnionym
blankietem przekazu pocztowego.
2. Kwota określona w przekazie pocztowym może być wyrażona tylko w złotych
polskich, cyframi i słownie.
3. Kwota określona w przekazie pocztowym nadanym w placówce nadawczej nie jest
ograniczona.
4. Kwota określona w przekazie pocztowym nadawanym na terenie wiejskim za
pośrednictwem listonosza nie może być wyższa niż graniczna wartość przekazu
pocztowego.
Rozdział 6
Świadczenia dodatkowe
§ 36. 1. Nadawca przesyłki lub przekazu pocztowego może zgłosić żądanie
wykonania świadczenia dodatkowego, polegającego na:
1) traktowaniu przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego jako
ekspresowych,
2) traktowaniu przekazu pocztowego jako telegraficznego,
3) traktowaniu paczki pocztowej ze szczególną ostrożnością,
4) potwierdzeniu odbioru przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego,
5) zabezpieczeniu listu wartościowego lub paczki pocztowej z podaną wartością
zgodnie z warunkami określonymi dla opakowania listu wartościowego lub paczki
pocztowej z podaną wartością,
6) traktowaniu przesyłki rejestrowanej jako pobraniowej,
7) wydaniu w placówce oddawczej Poczty Polskiej przesyłki lub kwoty przekazu
pocztowego nadanych na poste restante.
2. Za wykonanie świadczeń, o których mowa w ust. 1, jest pobierana opłata
dodatkowa, niezależnie od opłaty za przyjęcie, przewóz i doręczenie przesyłki
lub przekazu pocztowego.
3. Świadczenia dodatkowe, wymienione w ust. 1 pkt 1 i 4 - w zakresie przekazu
pocztowego i paczki pocztowej, w ust. 1 pkt 5 i 6 - w zakresie paczki pocztowej
oraz w ust. 1 pkt 2, 3 i 7, dotyczą tylko Poczty Polskiej.
4. Zgłoszenie żądania wykonania świadczeń o których mowa w ust. 1 pkt 1-6,
następuje tylko w placówce nadawczej.
5. Podmiot może odmówić wykonania świadczenia dodatkowego, zgłoszonego w innym
miejscu od podanego w ust. 4.
§ 37. 1. Nadawca zgłasza traktowanie przesyłki rejestrowanej lub przekazu
pocztowego jako ekspresowych przez umieszczenie na opakowaniu i formularzu
napisu lub nalepki "Ekspres".
2. Traktowanie przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego jako ekspresowych
polega na ich przewiezieniu i doręczeniu w terminach, o których mowa w ust. 3.
3. Doręczenie przesyłek rejestrowanych lub przekazów pocztowych traktowanych
jako ekspresowe następuje nie później niż:
1) dla przeznaczonych do doręczenia w tej samej miejscowości oraz nadanych i
przeznaczonych do doręczenia na obszarze tego samego województwa - następnego
dnia po dniu nadania,
2) dla przeznaczonych do doręczenia w innej relacji niż określona w pkt 1 - w
drugim dniu po dniu nadania.
4. W wypadku niedotrzymania terminów, o których mowa w ust. 3, doręczenie
przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego nadanych jako ekspresowe uważa
się za opóźnione.
5. Na podmiocie realizującym świadczenie dodatkowe, o którym mowa w ust. 1,
ciąży obowiązek udowodnienia dotrzymania terminów, o których mowa w ust. 3,
przez odpowiednie udokumentowanie lub oznaczenie przesyłki rejestrowanej albo
przekazu pocztowego przy nadaniu i doręczeniu.
6. Przekaz pocztowy traktowany jako ekspresowy uważa się za nie doręczony,
jeżeli wypłata przekazu pocztowego lub doręczenie zawiadomienia o jego nadejściu
nie nastąpiły w terminie pięciu dni, licząc od dnia następnego po dniu jego
nadania.
7. Przesyłki rejestrowane i przekazy pocztowe traktowane jako ekspresowe, nadane
po godz. 16.00, uważa się za nadane w dniu następnym.
8. Niedziel i świąt będących ustawowo dniami wolnymi od pracy oraz ustalonych
odrębnie dodatkowych dni wolnych od pracy nie wlicza się do terminów określonych
w ust. 3 i 6. W wypadku przesyłek rejestrowanych do terminów określonych w ust.
3 nie wlicza się także okresu, o którym mowa w § 4 ust. 2.
§ 38. 1. Traktowanie przekazu pocztowego jako telegraficznego, zwanego dalej
"przekazem telegraficznym", polega na przekazaniu przez placówkę nadawczą, za
pomocą urządzeń telekomunikacyjnych, danych niezbędnych placówce oddawczej do
wypłaty adresatowi kwoty przekazu telegraficznego.
2. Za uiszczeniem dodatkowej opłaty przez nadawcę, przekazaniu podlega również
przeznaczona dla adresata korespondencja zamieszczona na blankiecie przekazu
telegraficznego.
3. Doręczenie przekazu telegraficznego uważa się za opóźnione, jeżeli doręczenie
to lub zawiadomienie o jego nadejściu nastąpiło po upływie ośmiu godzin od jego
nadania.
4. Do terminu określonego w ust. 3 nie wlicza się regulaminowych lub awaryjnych
przerw w pracy placówki oddawczej.
5. Jeżeli przekaz telegraficzny jest doręczany poza miejscowym obszarem
pocztowym i nie zawiera żądania doręczenia go przez posłańca, do terminów, o
których mowa w ust. 3 i 4, dolicza się okres od otrzymania przez placówkę
oddawczą zlecenia wypłaty kwoty przekazu telegraficznego do chwili planowego
wyjścia listonosza z tej placówki do rejonu doręczeń.
6. Przekaz telegraficzny uważa się za nie doręczony, jeżeli wypłata kwoty tego
przekazu lub doręczenie zawiadomienia o jego nadejściu nie nastąpiły w terminie
jednego dnia, licząc od dnia następnego po dniu jego nadania, a w wypadkach, o
których mowa w ust. 4 i 5 - dwóch dni, licząc od dnia następnego po dniu jego
nadania.
7. Niedziel i świąt będących ustawowo dniami wolnymi od pracy nie wlicza się do
terminów określonych w ust. 3-6.
§ 39. 1. Nadawca zgłasza traktowanie paczki pocztowej ze szczególną ostrożnością
przez umieszczenie na jej opakowaniu oraz na adresie pomocniczym lub innym
wymaganym dokumencie pocztowym napisu lub nalepki "Ostrożnie".
2. Paczki pocztowe, których:
1) przewóz z innymi przesyłkami jest utrudniony z powodu ich kształtu, objętości
lub łamliwości,
2) zawartość, masa lub wymiary wymagają przyjęcia do przewozu na warunkach
szczególnych, o których mowa w § 32,
niezależnie od żądania nadawcy, obligatoryjnie objęte są świadczeniem
traktowania ze szczególną ostrożnością.
§ 40. 1. Żądanie potwierdzenia odbioru przesyłki rejestrowanej lub przekazu
pocztowego nadawca zgłasza przez umieszczenie na przesyłce napisu "Za
potwierdzeniem odbioru" oraz wypełnienie odpowiedniego formularza.
2. Potwierdzenie odbioru przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego polega
na doręczeniu nadawcy pisemnego pokwitowania odbiorcy stwierdzającego, że
odebrał oznaczoną przesyłkę lub przekaz pocztowy.
§ 41. 1. Brak zabezpieczenia przez nadawcę listu wartościowego lub paczki z
podaną wartością własnymi zabezpieczeniami, zgodnie z § 5 ust. 5, w sposób
uniemożliwiający otworzenie przesyłki bez pozostawienia śladów, uważa się za
żądanie świadczenia dodatkowego w postaci wykonania odpowiednich zabezpieczeń
stosowanych przez podmiot wykonujący usługę.
2. Świadczenie określone w ust. 1 wykonuje się odpłatnie w obecności nadawcy
przed wydaniem potwierdzenia nadania.
§ 42. 1. Traktowanie przesyłki rejestrowanej jako pobraniowej polega, poza
przewozem i doręczeniem przesyłki na pobraniu od odbiorcy przesyłki żądanej
przez nadawcę kwoty pieniężnej, zwanej dalej "kwotą pobrania", i przekazaniu jej
w określone przez nadawcę miejsce.
2. Odmowa uiszczenia przez adresata kwoty pobrania jest traktowana na równi z
odmową przyjęcia przesyłki, co powoduje jej zwrot do nadawcy, z zachowaniem
przepisów § 21 ust. 2 i 3.
§ 43. 1. Nadawca żądający świadczenia wydania w lokalu placówki oddawczej
przesyłki lub przekazu pocztowego nadanych na poste restante zobowiązany jest do
umieszczenia na przesyłce lub blankiecie przekazu pocztowego napisu "Poste
restante".
2. Przesyłki lub przekazy pocztowe nadane na poste restante muszą w adresie
zawierać imię i nazwisko lub pełną nazwę adresata, a także prawidłowe
oznaczenie, wraz z pocztowym numerem adresowym placówki oddawczej, do której
adresat ma się zgłosić po odbiór tej przesyłki lub przekazu.
3. Świadczenie dodatkowe określone w ust. 1 nie może dotyczyć druków
bezadresowych i ankiet.
Rozdział 7
Doręczanie i wydawanie przesyłek i przekazów pocztowych
§ 44. 1. Przesyłka lub przekaz pocztowy podlegają doręczeniu adresatowi w
miejscu wskazanym przez nadawcę, z wyjątkiem sytuacji przewidzianych w
rozporządzeniu, gdy przesyłka lub przekaz pocztowy są wydawane w placówce
oddawczej.
2. Przez doręczenie zwykłych przesyłek listowych adresatowi w miejscu wskazanym
przez nadawcę rozumie się także włożenie ich do skrzynki do doręczania
korespondencji.
§ 45. 1. Przesyłka lub przekaz pocztowy, których adresatem jest jedno z
małżonków, mogą być doręczone lub wydane w placówce oddawczej drugiemu
małżonkowi, o ile żadne z nich nie zgłosiło w tym zakresie sprzeciwu, o którym
mowa w § 46 ust. 3.
2. Przesyłka lub przekaz pocztowy, których adresatem jest małżeństwo, może być
doręczona lub wydana w placówce oddawczej każdemu z małżonków.
3. Jeżeli małżonkowie mają różne nazwiska, na małżonku odbierającym przesyłkę
lub przekaz pocztowy ciąży obowiązek udowodnienia faktu pozostawania w związku
małżeńskim z adresatem tej przesyłki lub przekazu pocztowego.
§ 46. 1. W wypadku nieobecności adresata przesyłkę rejestrowaną lub przekaz
pocztowy, niezależnie od ich wartości, doręcza się jego przedstawicielowi
ustawowemu lub pełnomocnikowi.
2. W wypadku nieobecności adresata, jego przedstawiciela ustawowego lub
pełnomocnika, przesyłkę rejestrowaną lub przekaz pocztowy, jeżeli ich wartość
nie przekracza granicznej wartości, doręcza się osobie pełnoletniej
zamieszkałej, wraz z adresatem, jeśli wobec takiej formy doręczenia adresat nie
zgłosił sprzeciwu.
3. Sprzeciw, o którym mowa w ust. 2, zgłasza się osobiście, na piśmie, we
właściwej placówce oddawczej uiszczając przy zgłoszeniu takiego zlecenia
odpowiednią opłatę.
4. Przesyłkę lub przekaz pocztowy wydaje się w placówce oddawczej adresatowi, a
innym odbiorcom - na zasadach określonych w ust. 1 i 2, z zastrzeżeniem § 55.
§ 47. 1. W wypadku przesyłek rejestrowanych lub przekazów pocztowych -jeżeli w
chwili ich doręczania stwierdza się nieobecność adresata lub innych osób
uprawnionych, o których mowa w § 45 i 46, do odbioru przesyłki lub przekazu
pocztowego - zawiadomienie o próbie doręczenia, wraz z informacją o miejscu i
czasie ich odebrania w placówce oddawczej, pozostawia się w skrzynce do
doręczania korespondencji lub przekazuje w inny powszechnie uznawany sposób.
2. List polecony może być włożony do skrzynki do doręczania korespondencji,
jeżeli żądanie takiego sposobu doręczania listów poleconych zostało zgłoszone
przez adresata na piśmie w placówce oddawczej.
§ 48. Odbiorcy, o których mowa w § 45, 46 i 49 ust. 1, mają obowiązek wykazać
swoją tożsamość przez okazanie jednego z następujących dokumentów:
1) dowodu osobistego,
2) tymczasowego dowodu osobistego,
3) paszportu,
4) legitymacji z fotografią, odciskiem pieczęci urzędowej z wizerunkiem orła
oraz podpisem jej posiadacza,
5) prawa jazdy.
§ 49. 1. Przesyłkę rejestrowaną doręcza się lub wydaje, z uwzględnieniem
przepisu § 47 ust. 2, a kwotę przekazu pocztowego wypłaca odbiorcy - za
pokwitowaniem.
2. Odmowę pokwitowania odbioru przesyłki rejestrowanej lub kwoty przekazu
pocztowego uważa się za odmowę ich przyjęcia, co powoduje ich zwrot do nadawcy,
z zachowaniem odpowiednio przepisów § 21 ust. 2 i 3.
3. Odmowy pokwitowania odbioru przesyłki rejestrowanej lub kwoty przekazu
pocztowego przez zamieszkałą razem z adresatem osobę pełnoletnią, nie będącą
jego pełnomocnikiem ani ustawowym przedstawicielem, nie traktuje się jako odmowy
ich przyjęcia przez adresata.
§ 50. 1. Jeżeli adresatem przesyłki lub przekazu pocztowego jest osoba prawna
lub jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, przesyłkę lub
przekaz pocztowy doręcza się osobie fizycznej upoważnionej do odbioru przez
kierownika danej jednostki.
2. Jeżeli adresatem przesyłki lub przekazu pocztowego jest osoba fizyczna
odbywająca czynną służbę wojskową albo zatrudniona lub czasowo przebywająca w
jednostce lub instytucji wojskowej, przesyłkę lub przekaz doręcza się dowódcy
jednostki wojskowej albo kierownikowi instytucji wojskowej lub osobie fizycznej
przez nich upoważnionej.
3. Jeżeli adresatem przesyłki lub przekazu pocztowego jest osoba fizyczna:
1) przebywająca w zakładzie, którego regulamin nie zezwala na osobiste
odbieranie przesyłek lub przekazów pocztowych,
2) tymczasowo aresztowana, odbywająca karę pozbawienia wolności lub karę aresztu
- przesyłkę lub przekaz pocztowy doręcza się kierownikowi albo naczelnikowi
zakładu lub osobie fizycznej przez nich upoważnionej.
4. Jeżeli adresatem przesyłki lub przekazu pocztowego jest osoba fizyczna
przebywająca w jednostce organizacyjnej o charakterze socjalno-bytowym,
leczniczo-uzdrowiskowym, hotelu, pensjonacie lub innych, w których - z racji ich
charakteru lub panującego powszechnie uznawanego zwyczaju - doręczenie przesyłki
lub przekazu pocztowego adresatowi jest znacznie ograniczone lub niemożliwe,
przesyłkę lub przekaz pocztowy doręcza się kierownikowi jednostki lub osobie
fizycznej przez niego upoważnionej.
5. O udzieleniu upoważnień, o których mowa w ust. 1-3, udzielający mają
obowiązek powiadomić właściwą placówkę oddawczą.
§ 51. 1. W wypadku przyjętych do przewozu i doręczenia poza miejscowym obszarem
pocztowym:
1) paczek pocztowych o masie przekraczającej 2000 g,
2) listów wartościowych i paczek pocztowych z podaną wartością, których wartość
jest wyższa od granicznej wartości przesyłki,
3) kwot przekazów pocztowych,
4) przesyłek rejestrowanych traktowanych jako pobraniowe,
5) przesyłek obciążonych należnościami celnymi, podmiot może ograniczyć zakres
doręczania do wydania w placówce oddawczej.
2. Przesyłki i przekazy pocztowe, o których mowa w ust. 1, wydaje się odbiorcy w
placówce oddawczej, która powinna być zlokalizowana nie dalej niż w miejscowości
będącej siedzibą gminy właściwej terytorialnie dla miejscowości wskazanej w
adresie.
§ 52. 1. W razie śmierci adresata, zwykłe przesyłki listowe doręcza się
członkowi rodziny, który ostatnio razem z nim zamieszkiwał.
2. Inne przesyłki niż wymienione w ust. 1 oraz przekazy pocztowe, w wypadu
śmierci adresata, zwraca się nadawcom, a gdy to nie jest możliwe, traktuje się
je jako niedoręczalne.
§ 53. Adresat przesyłki lub przekazu pocztowego nie może wymagać doręczenia
przesyłki lub przekazu pocztowego w oznaczonych przez niego dniach i godzinach
ani wskazywać placówki oddawczej, za której pośrednictwem mają być doręczane
przesyłki lub przekazy pocztowe.
§ 54. 1. Odbiorca przesyłki lub przekazu pocztowego może żądać od doręczającego,
w chwili odbioru przesyłki lub przekazu pocztowego, umieszczenia daty
doręczenia, wraz z podpisem, na każdej przesyłce rejestrowanej traktowanej jako
ekspresowa, liście poleconym, liście wartościowym, paczce pocztowej lub odcinku
blankietu przekazu pocztowego przeznaczonego dla adresata.
2. Jeżeli przesyłka rejestrowana jest wydawana w placówce oddawczej, odbiorca
może zażądać sprawdzenia masy listu wartościowego lub paczki pocztowej z podaną
wartością.
§ 55. Przesyłek lub przekazów pocztowych adresowanych na poste restante nie
wydaje się osobom innym niż adresat.
§ 56. Jeżeli odbiorca stwierdził, że nie jest adresatem przesyłki lub przekazu
pocztowego, ma obowiązek powiadomić niezwłocznie o tym fakcie placówkę oddawczą
i przesyłkę lub przekaz pocztowy zwrócić.
§ 57. 1. Przesyłki i przekazy pocztowe powinny być odebrane przez adresata w
placówce oddawczej w następujących terminach, zwanych dalej "terminami odbioru":
1) 48 godzin - paczki pocztowe z żywymi zwierzętami lub roślinami,
2) 14 dni - przekazy pocztowe i przesyłki inne niż wymienione w pkt 1.
2. Bieg terminu odbioru rozpoczyna się:
1) dla paczek pocztowych z żywymi zwierzętami lub roślinami - od godziny
następnej po doręczeniu zawiadomienia o nadejściu paczki, o którym mowa w § 47
ust. 1,
2) dla przesyłek i przekazów pocztowych nadanych na poste restante - od dnia
następnego po dniu nadejścia przesyłki lub przekazu pocztowego do placówki
oddawczej,
3) dla przesyłek i przekazów pocztowych innych niż wymienione w pkt 1 i 2 - od
dnia następnego po dniu doręczenia zawiadomienia o przesyłce lub przekazie
pocztowym, o którym mowa w § 47 ust. 1.
3. Niedziel i świąt będących ustawowo dniami wolnymi od pracy oraz ustalonych
odrębnie dodatkowych dni wolnych od pracy nie wlicza się do terminów określonych
w ust. 1 pkt 2.
4. Na pisemne żądanie adresata przesyłki lub przekazu pocztowego placówka
oddawcza może odpłatnie przechować przesyłkę lub przekaz pocztowy po upływie
terminu ich odbioru.
5. Nieodebranie przesyłki lub kwoty przekazu pocztowego w terminie odbioru
powoduje ich zwrot do nadawcy, z zachowaniem przepisów § 21 ust. 2 i 3.
§ 58. 1. Doręczenie przekazu pocztowego uważa się za opóźnione, jeżeli
doręczenie lub zawiadomienie o jego nadejściu nastąpiło później niż w czwartym
dniu po dniu nadania przekazu pocztowego.
2. Przekaz pocztowy uważa się za nie doręczony, jeżeli wypłata kwoty przekazu
pocztowego lub doręczenie zawiadomienia o jego nadejściu nie nastąpiły w
terminie czternastu dni, licząc od dnia następnego po dniu nadania.
3. Niedziel i świąt będących ustawowo dniami wolnymi od pracy oraz ustalonych
odrębnie dodatkowych dni wolnych od pracy nie wlicza się do terminów określonych
w ust. 1 i 2.
§ 59. W wypadku gdy zgodnie z przepisami rozporządzenia doręczenie przesyłki lub
przekazu pocztowego nastąpiło przez wydanie w placówce oddawczej, pobrana przy
nadaniu opłata nie podlega zwrotowi w całości lub w części, z wyjątkiem wypadków
określonych w art. 69 ustawy o łączności.
Rozdział 8
Pełnomocnictwo pocztowe
§ 60. 1. Adresat może udzielić do odbioru przesyłek i przekazów pocztowych,
niezależnie od pełnomocnictwa udzielonego na zasadach ogólnych, odrębnego
pełnomocnictwa, zwanego dalej "pełnomocnictwem pocztowym".
2. Adresat może odwołać pełnomocnictwo pocztowe; warunki określone w § 61 ust. 1
i 2 stosuje się odpowiednio.
§ 61. 1. Pełnomocnictwo pocztowe składa adresat w placówce oddawczej Poczty
Polskiej, wykazując swoją tożsamość przez okazanie jednego z dokumentów, o
których mowa w § 48. W razie niemożności samodzielnego poruszania się adresata,
pełnomocnictwo pocztowe może przyjąć listonosz.
2. Adresat wpisuje do formularza pełnomocnictwa pocztowego dane dotyczące jego
tożsamości oraz składa podpis na formularzu pełnomocnictwa pocztowego w
obecności pracownika Poczty Polskiej, przyjmującego jego oświadczenie woli w tym
zakresie.
3. Przyjęcie pełnomocnictwa pocztowego świadczone jest odpłatnie.
Rozdział 9
Postępowanie z przesyłkami uszkodzonymi
§ 62. 1. W wypadku stwierdzenia uszkodzenia opakowania przesyłki, podmiot
powinien niezwłocznie odpowiednio ją zabezpieczyć, a w uzasadnionych wypadkach
sporządzić protokolarny opis jej stanu, bez wglądu w jej zawartość, z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. W wypadku stwierdzenia, że w wyniku uszkodzenia listu wartościowego lub
paczki pocztowej może wystąpić dalsze uszkodzenie lub ubytek ich zawartości,
podmiot świadczący usługę może otworzyć przesyłkę w celu protokolarnego
stwierdzenia stanu zawartości i zabezpieczenia jej przed ewentualnym dalszym
uszkodzeniem lub ubytkiem.
3. Podmiot może żądać opłaty za zabezpieczenie przesyłki, w wypadku gdy
zniszczenie nastąpiło w wyniku niezachowania przez nadawcę przepisów lub
regulaminów obowiązujących przy korzystaniu z danej usługi.
4. Przed doręczeniem przesyłki, o której mowa w ust. 1 i 2, placówka oddawcza
zawiadamia adresata o:
1) stanie przesyłki,
2) prawie żądania zbadania zawartości,
3) możliwości odbioru przesyłki z zastrzeżeniem roszczenia o odszkodowanie,
4) terminie odbioru przesyłki.
5. Uszkodzone listy wartościowe i paczki pocztowe wydaje się wyłącznie w
placówce oddawczej.
6. Jeżeli w placówce oddawczej dokonuje się badania zawartości przesyłki na
wniosek adresata, powinno to nastąpić w jego obecności, po pokwitowaniu odbioru
przesyłki i uiszczeniu należności obciążających tę przesyłkę. Sporządzenie
protokołu jest konieczne w razie:
1) stwierdzenia ubytku lub uszkodzenia zawartości,
2) przyjęcia przesyłki przez odbiorcę z zastrzeżeniem roszczenia o
odszkodowanie.
7. Jeżeli adresat nie zgłosił się w określonym terminie po odbiór uszkodzonej
przesyłki w placówce oddawczej, przesyłka podlega zwrotowi do nadawcy, z
zachowaniem przepisów § 21 ust. 2 i 3.
§ 63. 1. W razie stwierdzenia, że zawartość paczki pocztowej lub jej część
uległa zepsuciu w stopniu uniemożliwiającym kontynuowanie jej przewozu,
pracownicy placówki pocztowej komisyjnie niszczą zepsutą zawartość.
2. O zniszczeniu zawartości paczki pocztowej zawiadamia się nadawcę, nie
pobierając od niego należności ciążących na paczce, chyba że zepsucie nastąpiło
w wyniku niezachowania przez nadawcę przepisów lub regulaminów obowiązujących
przy korzystaniu z danej usługi.
3. Paczki pocztowe z nie zepsutą częścią zawartości traktuje się jak paczki
uszkodzone.
Rozdział 10
Postępowanie reklamacyjne
§ 64. Reklamacją jest zgłoszenie roszczenia przewidziane w ustawie o łączności
lub przepisach wydanych w jej wykonaniu z tytułu niewykonania lub nienależytego
wykonania przez podmiot usługi pocztowej o charakterze powszechnym.
§ 65. 1. Do zgłoszenia reklamacji uprawniony jest nadawca.
2. Reklamację może wnieść także adresat w wypadku, kiedy nadawca zrzeknie się na
jego rzecz swego prawa do dochodzenia roszczeń, albo w wypadku, kiedy adresat
już przyjął adresowaną do niego przesyłkę lub przekaz pocztowy.
3. Jeżeli adresat, przez przyjęcie przesyłki lub przekazu pocztowego, nabył
prawo do roszczenia o odszkodowanie, to może zrzec się tego prawa na rzecz
nadawcy.
§ 66. Reklamacja może dotyczyć w szczególności:
1) zaginięcia listu poleconego, listu wartościowego lub paczki pocztowej,
2) niedoręczenia przekazu pocztowego,
3) ubytku lub uszkodzenia zawartości listu poleconego, listu wartościowego lub
paczki pocztowej,
4) opóźnionego doręczenia przesyłki ekspresowej, przekazu pocztowego nadanego
jako ekspresowy lub telegraficzny,
5) niewidocznych przy odbiorze uszkodzeń przesyłki,
6) zepsucia się zawartości paczki pocztowej ekspresowej, przeznaczonej dla
odbiorcy zamieszkałego w miejscowym obszarze pocztowym, które nastąpiło w wyniku
opóźnionego jej doręczenia.
§ 67. 1. Reklamacja może być wniesiona w każdej jednostce organizacyjnej
podmiotu.
2. Reklamację rozpatruje jednostka organizacyjna podmiotu, bezpośrednio
nadzorująca placówkę nadawczą, w której została przyjęta do przewozu i
doręczenia reklamowana przesyłka lub przekaz pocztowy.
§ 68. 1. Osoba, o której mowa w § 65, ma prawo wnieść reklamację po stwierdzeniu
nienależytego wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Reklamację z tytułów, o których mowa w § 66 pkt 1 i 2, można wnieść nie
wcześniej niż po upływie siedmiu dni, licząc od dnia następnego po dniu nadania.
3. Niedziel i świąt będących ustawowo dniami wolnymi od pracy oraz ustalonych
odrębnie dodatkowych dni wolnych od pracy nie wlicza się do terminów określonych
w ust. 2.
4. Reklamację można wnieść nie później niż przed upływem 12 miesięcy, licząc od
dnia następnego po dniu wydania potwierdzenia nadania.
5. Bieg przedawnienia zawiesza się na okres postępowania reklamacyjnego.
§ 69. 1. Reklamację wnosi się w formie pisemnej lub do protokołu oraz w każdej
innej formie dopuszczonej przez podmiot.
2. Reklamacja musi zawierać:
1) nazwę albo imię i nazwisko oraz adres reklamującego,
2) tytuł reklamacji z odpowiednim uzasadnieniem,
3) udokumentowane uprawnienie do dochodzenia roszczenia,
4) oryginał potwierdzenia nadania,
5) kwotę roszczenia,
6) wykaz załączonych dokumentów,
7) podpis reklamującego.
3. Osoba wnosząca reklamację z tytułów określonych w § 66 pkt 3-5 obowiązana
jest dodatkowo załączyć opakowanie reklamowanej przesyłki rejestrowanej.
§ 70. Reklamację złożoną przez osobę nie uprawnioną traktuje się jak nie
wniesioną, o czym podmiot powiadamia reklamującego w terminie 14 dni od dnia
złożenia reklamacji, informując go o możliwości wniesienia reklamacji przez
osobę uprawnioną.
§ 71. 1. Jeżeli reklamacja nie odpowiada przepisom § 69 i 70, podmiot jest
zobowiązany w ciągu 14 dni od dnia wniesienia reklamacji zażądać od
reklamującego odpowiedniego uzupełnienia jej w terminie jednego miesiąca od daty
doręczenia takiego żądania.
2. Niespełnienie żądania, o którym mowa w ust. 1, uznaje się za odstąpienie od
reklamacji, o czym podmiot powiadamia reklamującego w terminie 60 dni od dnia
doręczenia żądania, o którym mowa w ust. 1.
§ 72. 1. Okres załatwiania reklamacji nie może być dłuższy niż 3 miesiące.
2. Okres, o którym mowa w ust. 1, liczy się od dnia wniesienia reklamacji przez
osobę uprawnioną lub od dnia uzupełnienia reklamacji w trybie § 71 ust. 1.
§ 73. O wyniku załatwienia reklamacji podmiot zawiadamia reklamującego, podając
w razie:
1) uznania roszczenia - kwotę odszkodowania oraz termin i sposób przekazania
należności,
2) oddalenia lub częściowego uznania roszczenia:
a) podstawę prawną,
b) informację o prawie i trybie dalszego dochodzenia roszczeń w drodze odwołania
do nadrzędnej jednostki organizacyjnej podmiotu albo w drodze postępowania
sądowego.
Rozdział 11
Przepisy końcowe
§ 74. Traci moc rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 7 października 1991 r.
w sprawie ordynacji pocztowej (Dz. U. Nr 96, poz. 427).
§ 75. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 60 dni od dnia ogłoszenia.
Minister łączności: w z. S. Popiołek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 29 marca 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat.
(Dz. U. Nr 40, poz. 174)
Na podstawie art. 70 ust. 2 pkt 2 i ust. 5 pkt 2 i 3 oraz art. 88 ustawy z dnia
28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 oraz z 1995
r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 22
sierpnia 1990 r. w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat (Dz. U. z
1995 r. Nr 30, poz. 155 i Nr 90, poz. 451 oraz z 1996 r. Nr 2, poz. 14)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 18 w ust. 1 wyrazy "12 zł" zastępuje się wyrazami "20 zł";
2) w § 19:
a) w pkt 1 wyrazy "12 zł" zastępuje się wyrazami "20 zł",
b) w pkt 2 wyrazy "24 zł" zastępuje się wyrazami "38 zł",
c) w pkt 3 wyrazy "44 zł" zastępuje się wyrazami "70 zł",
d) w pkt 4 i 5 wyrazy "72 zł" zastępuje się wyrazami "115 zł",
e) w pkt 6 wyrazy "24 zł" zastępuje się wyrazami "38 zł";
3) w § 21:
a) w pkt 1 wyrazy "7 zł" zastępuje się wyrazami "11zł",
b) w pkt 2 wyrazy "10 zł" zastępuje się wyrazami "16 zł",
c) w pkt 3 wyrazy "15 zł" zastępuje się wyrazami "24 zł",
d) w pkt 4 wyrazy "2 zł" zastępuje się wyrazami "3 zł".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: J. Buchacz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 16 lutego 1996 r.
o zmianie ustawy o działalności gospodarczej.
(Dz. U. Nr 41, poz. 177)
Art. 1. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U.
Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr
106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i
Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr
60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz.
713) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 22a:
a) w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem,
b) dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
"4) jeżeli podmiot gospodarczy prowadzi przetwórstwo i obrót surowcami wtórnymi
metali nieżelaznych (złomem) niezgodnie z art. 24a.";
2) w art. 22b wyrazy "art. 11 ust. 1 pkt 3 i 11" zastępuje się wyrazami "art. 11
ust. 1 pkt 2a, 3 i 11";
3) po art. 24 dodaje się art. 24a w brzmieniu:
"Art. 24a. 1. Podmioty gospodarcze prowadzące przetwórstwo i obrót surowcami
wtórnymi metali nieżelaznych (złomem) mają prawo i obowiązek żądania, przy
zawieraniu umowy sprzedaży, dokumentu stwierdzającego tożsamość sprzedawcy
surowców wtórnych metali nieżelaznych (złomu) i oświadczenia o pochodzeniu tych
materiałów.
2. Podmioty gospodarcze mają obowiązek prowadzenia ewidencji umów, o których
mowa w ust. 1."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 22 marca 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku akcyzowego.
(Dz. U. Nr 41, poz. 178)
Na podstawie art. 6 ust. 10 pkt 2, art. 32 ust. 5, art. 35 ust. 4, art. 36 ust.
5, art. 37 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 oraz art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia
1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11,
poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670 oraz z
1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1995 r. w sprawie
podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 135, poz. 663 i Nr 153, poz. 784) w § 12 wyrazy
"418,80zł/t" zastępuje się wyrazami "475,00 zł/t".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 14 kwietnia 1996 r.
Minister Finansów: G. W. Kołodko
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 28 marca 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach
opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu
przeprowadzania konkursu.
(Dz. U. Nr 41, poz. 179)
Na podstawie art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach
opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r.
Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682 i z 1996 r. Nr 24, poz. 110)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 5 marca 1992
r. w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej,
których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania
konkursu (Dz. U. Nr 22, poz. 96 i Nr 91, poz. 459 oraz z 1995 r. Nr 99, poz.
491) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Postępowanie konkursowe na stanowiska, o których mowa w ust. 1, przeprowadza
się co 6 lat.",
b) ust. 2a otrzymuje brzmienie:
"2a. W razie gdy osobom zatrudnionym na stanowiskach, o których mowa w ust. 1,
brakuje nie więcej niż 2 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, organ lub
kierownik zakładu, który zatrudnia na stanowiska określone w ust. 1, może
zarządzić postępowanie konkursowe w celu obsadzenia tych stanowisk z
osiągnięciem przez te osoby wieku emerytalnego.";
2) w § 2 w ust. 2 w pkt 5 skreśla się wyrazy "lub kandydatów";
3) w § 3 w ust. 2 wyrazy "osobistym stosunku, który może budzić wątpliwości co
do jej bezstronności jako członka komisji konkursowej" zastępuje się wyrazami
"stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co
do jej bezstronności";
4) po § 3 dodaje się § 3a w brzmieniu:
"§ 3a. 1. Postępowanie konkursowe jest nieważne w razie:
1) niezachowania kolejności czynności, o których mowa w § 2 ust. 2,
2) niedokonania jednej lub więcej czynności określonych w § 2 lub niezachowania
warunków wymienionych w § 4 bądź nieprzedłożenia jednego lub więcej dokumentów,
o których mowa w § 6 ust. 1,
3) ujawnienia, po zakończeniu postępowania konkursowego, że do składu komisji
konkursowej powołane zostały osoby, o których mowa w § 3 ust. 2,
4) naruszenia tajności głosowania,
5) niepowiadomienia kandydatów lub członków komisji o terminie posiedzenia
komisji.
2. W razie stwierdzenia nieważności postępowania konkursowego przez organ lub
kierownika zakładu pracy, o których mowa w § 2 ust. 1, konkurs ogłasza się
ponownie, co powinno nastąpić nie później niż w ciągu 2 miesięcy.
3. Wniosek o stwierdzenie nieważności postępowania konkursowego zgłasza się w
terminie 14 dni od dnia wyłonienia przez komisję konkursową kandydata stosownie
do § 7 ust. 2.";
5) w § 4:
a) w ust. 1 skreśla się pkt 6,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. W ogłoszeniu można zamieścić informację o warunkach pracy i warunkach
socjalnych, które zapewnia zakład.",
c) w ust. 2 w pkt 1 po wyrazie "prasie" dodaje się wyraz "codziennej";
6) w § 5:
a) w ust. 1:
- w pkt 1 wyrazy "trzej przedstawiciele" zastępuje się wyrazami "od trzech do
sześciu przedstawicieli",
- pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej; w zakładzie, w którym
działa więcej niż jedna organizacja związkowa po jednym przedstawicielu
zakładowej organizacji związkowej wchodzącej w skład reprezentatywnej - w
rozumieniu działu XI Kodeksu pracy - ponadzakładowej organizacji związkowej,"
b) skreśla się ust. 1a,
c) w ust. 4 w pkt 1 po wyrazie "danej" dodaje się wyrazy "lub pokrewnej",
d) w ust. 5 w pkt 2 lit. d) otrzymuje brzmienie:
"d) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej; w zakładzie, w którym
działa więcej niż jedna organizacja związkowa - po jednym przedstawicielu
zakładowej organizacji związkowej wchodzącej w skład reprezentatywnej - w
rozumieniu działu XI Kodeksu pracy - ponadzakładowej organizacji związkowej, z
zastrzeżeniem ust. 5a,"
e) ust. 5a otrzymuje brzmienie
"5a. W razie przeprowadzania konkursu na stanowiska przełożonych pielęgniarek, w
skład komisji konkursowej nie powołuje się przedstawicieli, o których mowa w
ust. 5 pkt 2 lit. d)."
f) w ust. 6 w pkt 2 skreśla się lit. e),
g) skreśla się ust. 6a;
7) w § 8:
a) w ust. 1 po wyrazach "dwóch kandydatów" dodaje się wyrazy "spełniających
warunki uczestnictwa w konkursie",
b) w ust. 3 wyrazy "organ może zatrudnić ustanowionego przez siebie kandydata po
zasięgnięciu opinii komisji konkursowej" zastępuje się wyrazami "do czasu
obsadzenia w drodze konkursu tego stanowiska organ uprawniony może, po
zasięgnięciu opinii komisji konkursowej, zatrudnić na tym stanowisku ustanowioną
przez siebie osobę na czas określony, nie dłuższy niż do 6 miesięcy",
c) skreśla się ust. 4;
8) w § 12 w ust. 2 wyraz "powołanych" zastępuje się wyrazami "z którymi stosunek
pracy został nawiązany".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 28 marca 1996 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia w sprawie rodzaju
stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie
następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu.
(Dz. U. Nr 41, poz. 180)
1. Na podstawie § 3 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia
21 lipca 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie rodzaju stanowisk w
publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze
konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu (Dz. U. Nr 99, poz. 491) ogłasza
się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst rozporządzenia
Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 5 marca 1992 r. w sprawie rodzaju
stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie
następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu (Dz. U. Nr 22,
poz. 96), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 23 listopada 1992
r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych
zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu,
oraz trybu przeprowadzania konkursu (Dz. U. Nr 91, poz. 459),
2) rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 21 lipca 1995 r.
zmieniającym rozporządzenie w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach
opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu
przeprowadzania konkursu (Dz. U. Nr 99, poz. 491),
3) rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 28 marca 1996 r.
zmieniającym rozporządzenie w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach
opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu
przeprowadzania konkursu (Dz. U. Nr 41, poz. 179),
i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst nie
obejmuje:
1) § 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 23 listopada
1992 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych
zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu,
oraz trybu przeprowadzania konkursu (Dz. U. Nr 91, poz. 459), który stanowi:
"§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.",
2) § 2 i 4 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 21 lipca
1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych
zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu,
oraz trybu przeprowadzania konkursu (Dz. U. Nr 99, poz. 491), które stanowią:
"§ 2. Postępowanie konkursowe wszczęte przed wejściem w życie niniejszego
rozporządzenia toczy się na dotychczasowych zasadach, chyba że komisja
konkursowa nie podjęła jeszcze prac, z tym że do postępowania mają zastosowanie
przepisy § 1 pkt 3 oraz pkt 5 lit. h)."
"§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.",
3) § 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 28 marca 1996
r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych
zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu,
oraz trybu przeprowadzania konkursu (Dz. U. Nr 41, poz. 179), który stanowi:
"§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R. J. Żochowski
Załącznik do obwieszczenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 28 marca
1996 r. (poz. 180)
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 5 marca 1992 r.
w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których
obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu.
Na podstawie art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach
opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r.
Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682 i z 1996 r. Nr 24, poz. 110)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. W publicznych zakładach opieki zdrowotnej, zwanych dalej "zakładami",
postępowanie konkursowe przeprowadza się przy obsadzaniu stanowisk:
1) 1) kierowników zakładów, z wyjątkiem kierowników żłobków, a ponadto - w razie
gdy kierownik nie jest lekarzem - zastępców kierowników do spraw lecznictwa,
2) ordynatorów, z wyjątkiem ordynatorów w szpitalach klinicznych, wyłonionych w
drodze postępowania konkursowego, przeprowadzonego na zasadach i w trybie
określonych w odrębnych przepisach,
3) naczelnych pielęgniarek,
4) przełożonych pielęgniarek,
5) pielęgniarek oddziałowych.
2. 2) Postępowanie konkursowe na stanowiska, o których mowa w ust. 1,
przeprowadza się co 6 lat.
2a. 3) W razie gdy osobom zatrudnionym na stanowiskach, o których mowa w ust. 1,
brakuje nie więcej niż 2 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, organ lub
kierownik zakładu, który zatrudnia na stanowiska określone w ust. 1, może
zarządzić postępowanie konkursowe w celu obsadzenia tych stanowisk z
osiągnięciem przez te osoby wieku emerytalnego.
3. Osoba zatrudniona na stanowisku, o którym mowa w ust. 1, może ponownie
przystąpić do konkursu na zajmowane stanowisko.
§ 2. 1. Postępowanie konkursowe zarządza i ogłasza organ, który zatrudnia na
stanowiskach określonych w § 1 ust. 1, lub kierownik zakładu.
2. Postępowanie konkursowe obejmuje:
1) powołanie komisji konkursowej,
2) opracowanie przez komisję konkursową regulaminu konkursu,
3) ogłoszenie o konkursie,
4) rozpatrzenie przez komisję konkursową zgłoszonych kandydatur,
5) 4) wyłonienie przez komisję konkursową kandydata.
3. 5) Postępowanie konkursowe prowadzi się z zachowaniem kolejności czynności
określonych w ust. 2 pkt 1-5.
§ 3. 1. 6) Komisję konkursową powołuje organ lub kierownik zakładu pracy
uprawniony do zatrudnienia na dane stanowiska.
2. 7) W skład komisji konkursowej nie może być powołana osoba, która jest
małżonkiem lub krewnym albo powinowatym do drugiego stopnia włącznie osoby,
której dotyczy postępowanie konkursowe, albo pozostaje wobec niej w takim
stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do
jej bezstronności.
3. 8) Jeżeli okoliczności, o których mowa w ust. 2, zostaną ujawnione po
powołaniu komisji konkursowej, organ lub kierownik zakładu, określony w ust. 1,
dokonuje w jej składzie odpowiedniej zmiany.
§ 3a. 9) 1. Postępowanie konkursowe jest nieważne w razie:
1) niezachowania kolejności czynności, o których mowa w § 2 ust. 2,
2) niedokonania jednej lub więcej czynności określonych w § 2 lub niezachowania
warunków wymienionych w § 4 bądź nieprzedłożenia jednego lub więcej dokumentów,
o których mowa w § 6 ust. 1,
3) ujawnienia, po zakończeniu postępowania konkursowego, że do składu komisji
konkursowej powołane zostały osoby, o których mowa w § 3 ust. 2,
4) naruszenia tajności głosowania,
5) niepowiadomienia kandydatów lub członków komisji o terminie posiedzenia
komisji.
2. W razie stwierdzenia nieważności postępowania konkursowego przez organ lub
kierownika zakładu pracy, o których mowa w § 2 ust. 1, konkurs ogłasza się
ponownie, co powinno nastąpić nie później niż w ciągu 2 miesięcy.
3. Wniosek o stwierdzenie nieważności postępowania konkursowego zgłasza się w
terminie 14 dni od dnia wyłonienia przez komisję konkursową kandydata stosownie
do § 7 ust. 2.
§ 4. 1. Ogłoszenie o konkursie powinno zawierać:
1) nazwę i adres zakładu,
2) stanowisko będące przedmiotem postępowania konkursowego,
3) wymagane kwalifikacje kandydatów,
4) termin zgłoszenia wniosku o przystąpienie do konkursu i złożenia wymaganych
dokumentów, nie krótszy niż 30 dni od daty opublikowania ogłoszenia,
5) przewidywany termin rozpatrzenia wniosków,
6) (skreślony) 10).
1a. 11) W ogłoszeniu można zamieścić informację o warunkach pracy i warunkach
socjalnych, które zapewnia zakład.
2. Ogłoszenie o konkursie należy:
1) 12) zamieścić w prasie codziennej o zasięgu ogólnokrajowym, jeżeli
przedmiotem postępowania konkursowego są stanowiska określone w § 1 ust. 1 pkt
1-3, a w razie gdy przedmiotem postępowania konkursowego jest stanowisko, o
którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 2 - również w Gazecie Lekarskiej,
2) podać do wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty w siedzibie zakładu.
§ 5. 1. W razie gdy postępowanie konkursowe dotyczy stanowisk, o których mowa w
§ 1 ust. 1 pkt 1, w skład komisji konkursowej wchodzą:
1) 13) od trzech do sześciu przedstawicieli, w tym przynajmniej jeden lekarz,
organu uprawnionego do powołania na dane stanowisko, z których jeden pełni
funkcję przewodniczącego,
2) przedstawiciel właściwej ze względu na siedzibę zakładu okręgowej rady
lekarskiej,
3) przedstawiciel właściwej ze względu na siedzibę zakładu okręgowej rady
pielęgniarek i położnych,
4) 14) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej; w zakładzie, w którym
działa więcej niż jedna organizacja związkowa - po jednym przedstawicielu
zakładowej organizacji związkowej wchodzącej w skład reprezentatywnej - w
rozumieniu działu XI Kodeksu pracy - ponadzakładowej organizacji związkowej,
5) przedstawiciel rady nadzorczej publicznego zakładu opieki zdrowotnej,
6) przedstawiciel organu gminy, jeżeli nie jest to organ uprawniony do powołania
kierownika zakładu, lub sejmiku samorządowego.
1a. 15) 2. Jeżeli organem uprawnionym do powołania na dane stanowisko jest organ
gminy, w skład komisji konkursowej wchodzi również przedstawiciel organu
rządowej administracji ogólnej, który zlecił zadania związane z prowadzeniem
zakładu opieki zdrowotnej.
3. Jeżeli postępowanie konkursowe dotyczy stanowiska dyrektora szpitala
klinicznego, w skład komisji konkursowej, oprócz przedstawicieli wymienionych w
ust. 1 pkt 1-5, wchodzi przedstawiciel rektora akademii medycznej, właściwej ze
względu na siedzibę szpitala.
4. 16) W razie przeprowadzania konkursu na stanowisko ordynatora, w skład
komisji konkursowej wchodzą:
1) 17) przewodniczący komisji - przedstawiciel właściwej ze względu na siedzibę
zakładu okręgowej rady lekarskiej - lekarz będący specjalistą w danej lub
pokrewnej dziedzinie medycyny,
2) członkowie komisji:
a) kierownik zakładu; w przypadku gdy o stanowisko ordynatora ubiega się
kierownik zakładu lub jego zastępca do spraw lecznictwa - członkiem komisji jest
przedstawiciel wojewody właściwego ze względu na siedzibę zakładu,
b) dwaj lekarze - przedstawiciele właściwej ze względu na siedzibę zakładu
okręgowej izby lekarskiej, będący specjalistami w danej lub pokrewnej dziedzinie
medycyny,
c) przedstawiciel specjalistycznego towarzystwa naukowego, będący specjalistą w
danej dziedzinie medycyny,
d) specjalista wojewódzki (konsultant wojewódzki) oraz ordynator w danej
dziedzinie medycyny, wyznaczeni przez organ utrzymujący zakład,
e) przedstawiciel właściwej ze względu na siedzibę zakładu okręgowej rady
pielęgniarek i położnych.
5. W razie przeprowadzania konkursu na stanowiska, o których mowa w § 1 ust. 1
pkt 3 i 4, w skład komisji konkursowej wchodzą:
1) przewodniczący komisji - przedstawiciel właściwej ze względu na siedzibę
zakładu okręgowej rady pielęgniarek i położnych,
2) członkowie komisji
a) kierownik zakładu lub jego przedstawiciel,
b) naczelna pielęgniarka lub przełożona pielęgniarek, zatrudniona w podobnym
zakładzie, wskazana przez właściwą ze względu na siedzibę zakładu okręgową radę
pielęgniarek i położnych,
c) przedstawiciel właściwej ze względu na siedzibę zakładu okręgowej rady
lekarskiej,
d) 18) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej; w zakładzie, w którym
działa więcej niż jedna organizacja związkowa - po jednym przedstawicielu
zakładowej organizacji związkowej wchodzącej w skład reprezentatywnej - w
rozumieniu działu XI Kodeksu pracy - ponadzakładowej organizacji związkowej, z
zastrzeżeniem ust. 5a,
e) dwaj przedstawiciele właściwej ze względu na siedzibę zakładu okręgowej rady
pielęgniarek i położnych w przypadku konkursu na naczelną pielęgniarkę i
przełożoną pielęgniarek,
f) przedstawiciel właściwego towarzystwa naukowego.
5a. 19) W razie przeprowadzania konkursu na stanowiska przełożonych
pielęgniarek, w skład komisji konkursowej nie powołuje się przedstawicieli, o
których mowa w ust. 5 pkt 2 lit d).
6. W razie przeprowadzania konkursu na stanowiska pielęgniarek oddziałowych, w
skład komisji konkursowej wchodzą:
1) przewodniczący komisji - przedstawiciel właściwej ze względu na siedzibę
zakładu okręgowej rady pielęgniarek i położnych,
2) członkowie komisji:
a) ordynator oddziału,
b) przełożona pielęgniarek,
c) pielęgniarka oddziałowa, zatrudniona w podobnym zakładzie, wskazana przez
właściwą ze względu na siedzibę zakładu okręgową radę pielęgniarek i położnych,
d) przedstawiciel właściwej ze względu na siedzibę zakładu okręgowej rady
lekarskiej,
e) (skreślona) 20)
f) dwaj przedstawiciele właściwej ze względu na siedzibę zakładu okręgowej rady
pielęgniarek i położnych.
6a. 21) 7. 22) Prace komisji konkursowej są prowadzone, jeżeli w posiedzeniu
komisji bierze udział jej przewodniczący oraz co najmniej 5 jej członków.
§ 6. 1. Kandydaci zgłaszający się do konkursu powinni przedstawić:
1) podanie,
2) dokumenty stwierdzające posiadanie kwalifikacji zawodowych wymaganych do
zajmowania danego stanowiska, a kandydaci na stanowiska, o których mowa w § 1
ust. 1 pkt 2-5, ponadto dokument potwierdzający prawo wykonywania zawodu,
3) opisany przez kandydata przebieg pracy zawodowej,
4) 23) opinię o pracy z okresu ostatnich 3 lat pracy zawodowej, a kandydat na
stanowisko ordynatora ponadto - co najmniej dwie opinie o kwalifikacjach
kandydata, w tym jedną sporządzoną przez specjalistę wojewódzkiego (konsultanta
wojewódzkiego) w danej dziedzinie medycyny,
5) oświadczenie o niekaralności, w tym za przewinienia zawodowe.
2. 24) Komisja konkursowa w toku rozmowy z kandydatem może zażądać od niego
wykazania się wiadomościami teoretycznymi oraz umiejętnościami praktycznymi, a w
stosunku do kandydatów na stanowiska, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 i 3,
umiejętnościami związanymi z zarządzaniem zakładami służby zdrowia. Wiadomości
te sprawdza komisja lub wyznaczeni przez przewodniczącego komisji jej
członkowie.
3. Każdemu kandydatowi na stanowiska określone w § 1 ust. 1 pkt 1 udostępnia
się, jednakowe dla wszystkich kandydatów, materiały informacyjne o stanie
prawnym, organizacyjnym i ekonomicznym zakładu.
§ 7. 1. Konkurs przeprowadza się, jeżeli zgłosiło się co najmniej dwóch
kandydatów.
2. 25) Komisja konkursowa wyłania kandydata na dane stanowisko w drodze tajnego
głosowania.
3. Z czynności komisji konkursowej sporządza się protokół przebiegu postępowania
konkursowego, który podpisują przewodniczący i członkowie komisji.
4. Protokół udostępnia się do wglądu kandydatom biorącym udział w konkursie na
ich żądanie.
§ 8. 1. 26) W razie stwierdzenia nieprzydatności na stanowisko objęte konkursem
wszystkich kandydatów lub niezgłoszenia się do konkursu co najmniej dwóch
kandydatów spełniających warunki uczestnictwa w konkursie albo niezatrudnienia
kandydata wyłonionego w postępowaniu konkursowym, konkurs ogłasza się ponownie,
co powinno nastąpić nie później niż w ciągu dwóch miesięcy.
2. 27) Organ, który nie zatrudnił kandydata wyłonionego w postępowaniu
konkursowym na stanowisko objęte konkursem, powinien uzasadnić na piśmie odmowę
zatrudnienia; uzasadnienie sporządza się na wniosek tego kandydata lub komisji
konkursowej.
3. 28) W przypadku gdy do ponownie ogłoszonego konkursu nikt się nie zgłosił lub
dwa kolejne konkursy nie wyłoniły kandydata na stanowisko objęte konkursami, do
czasu obsadzenia w drodze konkursu tego stanowiska organ uprawniony może, po
zasięgnięciu opinii komisji konkursowej, zatrudnić na tym stanowisku ustanowioną
przez siebie osobę na czas określony, nie dłuższy niż do 6 miesięcy.
4. 29) § 8a. 30)
Kierownik zakładu przed powołaniem kandydata wyłonionego w postępowaniu
konkursowym na stanowisko ordynatora zasięga opinii związków zawodowych
działających w zakładzie.
§ 9. Komisja konkursowa ulega rozwiązaniu z dniem zatrudnienia kandydata na
stanowisko objęte konkursem.
§ 10. Obsługę komisji konkursowej, niezbędne warunki i środki finansowe związane
z postępowaniem konkursowym oraz działalnością komisji zapewnia organ powołujący
komisję konkursową.
§ 11. 1. Właściwe organy ogłoszą konkursy na stanowiska kierowników zakładów
opieki zdrowotnej, o których mowa w § 1 ust. 1, nie później niż w terminie 6
miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do stanowisk obsadzonych w wyniku
postępowania konkursowego w okresie po 26 października 1989 r.
§ 12. 1. Uprawnione organy ogłoszą w terminie do 26 października 1995 r.
konkursy na stanowiska ordynatorów, naczelnych pielęgniarek i przełożonych
pielęgniarek, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. 31) Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do ordynatorów, naczelnych
pielęgniarek i przełożonych pielęgniarek, z którymi stosunek pracy został
nawiązany w wyniku postępowania konkursowego po 26 października 1990 r.
3. Konkursy na stanowiska pielęgniarek oddziałowych organy, o których mowa w
ust. 1, ogłoszą nie później niż w terminie 5 lat od dnia wejścia w życie
rozporządzenia.
§ 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia 32).
1) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Zdrowia
i Opieki Społecznej z dnia 21 lipca 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w
sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których
obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu (Dz.
U. Nr 99, poz. 491), które weszło w życie z dniem 9 września 1995 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Zdrowia
i Opieki Społecznej z dnia 28 marca 1996 r. zmieniającego rozporządzenie w
sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których
obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu (Dz.
U. Nr 41, poz. 179), które wchodzi w życie z dniem 25 kwietnia 1996 r.
3) Dodany przez § 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1 oraz
w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 2.
4) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 rozporządzenia wymienionego w przypisie
2.
5) Dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
6) Według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 3 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
7) Dodany przez § 1 pkt 3 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1 oraz w
brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 rozporządzenia wymienionego w przypisie 2.
8) Dodany przez § 1 pkt 3 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
9) Dodany przez § 1 pkt 4 rozporządzenia wymienionego w przypisie 2.
10) Przez § 1 pkt 5 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 2.
11) Dodany przez § 1 pkt 5 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 2.
12) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1 i przez § 1 pkt 5 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 2.
13) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 5 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1 i przez § 1 pkt 6 lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia wymienionego
w przypisie 2.
14) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 lit. a) tiret drugie rozporządzenia
wymienionego w przypisie 2.
15) Dodany przez § 1 pkt 5 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1 i
skreślony przez § 1 pkt 6 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 2.
16) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 5 lit. c) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
17) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 lit. c) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 2.
18) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 lit. d) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 2.
19) Dodany przez § 1 pkt 5 lit. e) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1 i w
brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 lit. e) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 2.
20) Przez § 1 pkt 6 lit. f) rozporządzenia wymienionego w przypisie 2.
21) Dodany przez § 1 pkt 5 lit. g) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1 i
skreślony przez § 1 pkt 6 lit. g) rozporządzenia wymienionego w przypisie 2.
22) Dodany przez § 1 pkt 5 lit. h) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
23) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
24) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
25) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 7 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
26) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 8 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1 i przez § 1 pkt 7 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 2.
27) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 8 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
28) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 8 lit. c) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1 i przez § 1 pkt 7 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 2.
29) Dodany przez § 1 pkt 8 lit. d) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1 i
skreślony przez § 1 pkt 7 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 2.
30) Dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z
dnia 23 listopada 1992 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie rodzaju
stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie
następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu (Dz. U. Nr 91,
poz. 459), które weszło w życie z dniem 24 grudnia 1992 r.
31) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 8 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 2.
32) Rozporządzenie zostało ogłoszone w dniu 13 marca 1992 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 3 kwietnia 1996 r.
w sprawie zasad wynagradzania pracowników Państwowego Urzędu Nadzoru
Ubezpieczeń.
(Dz. U. Nr 42, poz. 183)
Na podstawie art. 82c ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności
ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie stosuje się do pracowników zatrudnionych w Państwowym
Urzędzie Nadzoru Ubezpieczeń.
§ 2. Ustala się:
1) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego pracowników
zatrudnionych w Państwowym Urzędzie Nadzoru Ubezpieczeń, stanowiącą załącznik nr
1 do rozporządzenia,
2) tabelę stawek dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 3. W kwestiach nie uregulowanych niniejszym rozporządzeniem stosuje się
przepisy dotyczące urzędników państwowych.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia
1996 r.
Minister Finansów: G. W. Kołodko
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 kwietnia 1996 r. (poz.
183)
Załącznik nr 1
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH
W PAŃSTWOWYM URZĘDZIE NADZORU UBEZPIECZEŃ
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
12
I300-400
II350-450
III400-500
IV450-550
V500-600
VI550-650
VII600-700
VIII650-750
IX700-800
X750-850
XI800-900
XII850-1000
XIII900-1200
XIV1000-1400
XV1200-1600
XVI1400-1700
XVII1600-1800
XVIII1700-2000
XIX1800-2500
XX2000-2750
XXI2500-3000
Załącznik nr 2
TABELA STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO
Stawka dodatku funkcyjnegoKwota w złotych
5do 100
6do 200
7do 400
8do 600
9do 800
10do 1000
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 29 marca 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zwolnienia od obowiązku uzyskiwania
koncesji oraz zezwoleń telekomunikacyjnych.
(Dz. U. Nr 42. poz. 184)
Na podstawie art. 13 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z
1995 r. Nr 117, poz. 564) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Łączności z dnia 26 września 1995 r. w sprawie
zwolnienia od obowiązku uzyskiwania koncesji oraz zezwoleń telekomunikacyjnych
(Dz. U. Nr 118, poz. 571) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Nie wymaga koncesji świadczenie usług telekomunikacyjnych:
1) za pomocą urządzeń końcowych, z wyjątkiem central abonenckich lub serwerów
międzysieciowych zainstalowanych w sieciach innych niż te, o których mowa w pkt
2 i 3,
2) w sieciach wydzielonych nie przekraczających obszaru jednego budynku lub
wyodrębnionego zespołu budynków niemieszkalnych, zarządzanych przez jeden
podmiot,
3) w sieciach wydzielonych znajdujących się w jednej miejscowości w zakresie
objętym działalnością tych sieci w dniu wejścia w życie rozporządzenia,
4) w sieciach telewizji kablowej i odbioru zbiorowego służących wyłącznie do
rozprowadzania lub rozpowszechniania programów radiofonicznych lub
telewizyjnych.";
2) w § 4 w ust. 1:
a) w pkt 3 liczby "3 i 4" zastępuje się liczbami "2 i 3",
b) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) sieci telewizji kablowej i odbioru zbiorowego, służących wyłącznie do
rozprowadzania lub rozpowszechniania programów radiofonicznych lub
telewizyjnych, zainstalowanych w jednym budynku i posiadających nie więcej niż
250 gniazd abonenckich."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Łączności: A. Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 4 kwietnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia szczegółowych zasad ustalania
wysokości jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i
chorób zawodowych oraz zasiłku chorobowego.
(Dz. U. Nr 42, poz. 185)
Na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu
społecznym rolników (Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342, z 1994 r. Nr 1, poz. 3
oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 28
lutego 1995 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad ustalania wysokości
jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i chorób
zawodowych oraz zasiłku chorobowego (Dz. U. Nr 21, poz. 116 i z 1996 r. Nr 3,
poz. 21) w § 1 kwotę "130 zł" zastępuje się kwotą "160 zł".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia
1996 r.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 4 kwietnia 1996 r.
w sprawie szczegółowego zakresu zadań i zasad organizacji policji sądowej.
(Dz. U. Nr 42, poz. 186)
Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr
30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz.
163 i Nr 104, poz. 515) zarządza się, co następuje:
§ 1. Przepisy rozporządzenia, w których mowa jest o:
1) sądach - odnoszą się do Sądu Najwyższego, z wyłączeniem Izby Wojskowej tego
Sądu, oraz do Naczelnego Sądu Administracyjnego i sądów powszechnych,
2) prokuraturach - odnoszą się do powszechnych jednostek organizacyjnych
prokuratury,
3) sędziach - odnoszą się także do ławników w sądach powszechnych.
§ 2. Do szczegółowego zakresu zadań policji sądowej należy:
1) ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego w budynkach sądów oraz
prokuratur,
2) ochrona życia i zdrowia sędziów, prokuratorów oraz innych osób w czasie
wykonywania przez nich czynności wynikających z zadań wymiaru sprawiedliwości,
3) wykonywanie czynności procesowych zlecanych przez sąd lub prokuratora,
4) doprowadzanie osób, w tym nieletnich, w szczególnie uzasadnionych przypadkach
na zarządzenie sądu lub prokuratora, jeżeli nie zlecono tych zadań innym służbom
Policji,
5) wykonywanie zarządzeń porządkowych sądu wydanych w celu utrzymania powagi
sądu.
§ 3. Policja sądowa usytuowana jest w strukturze komend wojewódzkich Policji.
§ 4. 1. Policja sądowa współdziała przy wykonywaniu zadań z pracownikami sądów i
prokuratur oraz ze specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi
odpowiedzialnymi za fizyczną i techniczną ochronę budynków, w których mieszczą
się sądy i prokuratury, a także ze Służbą Więzienną, jeżeli zajmuje ona
pomieszczenia w budynku wspólnym z sądem lub prokuraturą albo położonym w
bezpośrednim sąsiedztwie sądu lub prokuratury.
2. Sposób współdziałania, o którym mowa w ust. 1, określa porozumienie między
właściwym komendantem wojewódzkim Policji a prezesem sądu wojewódzkiego (sądu
apelacyjnego) i prokuratorem wojewódzkim (apelacyjnym), a w odniesieniu do Sądu
Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego - z Prezesem Sądu Najwyższego
lub Prezesem Naczelnego Sądu Administracyjnego.
§ 5. Prezesi sądów i prokuratorzy, o których mowa w § 4 ust. 2, kierują do
właściwych komendantów wojewódzkich Policji wnioski i opinie dotyczące:
1) zagrożeń dla życia i zdrowia osób lub bezpieczeństwa i porządku publicznego w
sądach i prokuraturach,
2) wykonywania zadań policji sądowej, o których mowa w § 2,
3) realizacji współdziałania, o którym mowa w § 4 ust. 1.
§ 6. 1. Komórki organizacyjne policji sądowej mogą być tworzone dla kilku sądów
i prokuratur, jeżeli jest to uzasadnione ich usytuowaniem i potrzebą
efektywności działania.
2. Kierownika komórki organizacyjnej policji sądowej powołuje i odwołuje
komendant wojewódzki Policji, po zasięgnięciu opinii prezesów sądów i
prokuratorów, o których mowa w § 4 ust. 2.
§ 7. Komendant wojewódzki Policji w ramach przydzielonych przez Komendanta
Głównego Policji etatów tworzy komórki organizacyjne policji sądowej po
uzgodnieniu z prezesami sądów i prokuratorami, o których mowa w § 4 ust. 2.
§ 8. 1. Pomieszczenia policji sądowej znajdują się w budynkach sądów lub
prokuratur.
2. Koszty związane z utrzymaniem pomieszczeń policji sądowej ponosi właściwy sąd
lub właściwa prokuratura.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 kwietnia 1996 r.
Minister Spraw Wewnętrznych: Z. Siemiątkowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 1 kwietnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie właściwości urzędów celnych uprawnionych do
orzekania i prowadzenia dochodzenia w postępowaniu karnym skarbowym.
(Dz. U. Nr 42, poz. 187)
Na podstawie art. 129 pkt 1 i art. 174 § 5 ustawy karnej skarbowej z dnia 26
października 1971 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz.
100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr
107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 68, poz. 341, z 1994 r. Nr 43, poz.
160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136, poz. 703 oraz z 1995 r. Nr 132, poz. 641)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 20
grudnia 1993 r. w sprawie właściwości urzędów celnych uprawnionych do orzekania
i prowadzenia dochodzenia w postępowaniu karnym skarbowym (Dz. U. z 1994 r. Nr
2, poz. 10 i z 1995 r. Nr 94, poz. 470) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 po wyrazach "we Wrocławiu" spójnik "i" zastępuje się przecinkiem, a po
wyrazach "w Legnicy" dodaje się wyrazy "i Toruniu";
2) w § 3:
a) pkt 9 otrzymuje brzmienie:
"9) Urząd Celny w Poznaniu - obszar województw: kaliskiego, leszczyńskiego,
pilskiego i poznańskiego;",
b) w pkt 17 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 18 w brzmieniu:
"18) Urząd Celny w Toruniu - obszar województw: bydgoskiego, konińskiego,
toruńskiego i włocławskiego.";
3) w § 4 po wyrazach "we Wrocławiu" spójnik "i" zastępuje się przecinkiem, a po
wyrazach "w Legnicy" dodaje się wyrazy "i Toruniu";
4) w § 5 liczbę "17" zastępuje się liczbą "18".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: J. Buchacz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 26 marca 1996 r.
w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 26 ust. 1 pkt 10
ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
(Dz. U. Nr 42, poz. 188)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
przewodniczący: A. Zoll - prezes Trybunału Konstytucyjnego,
sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki (sprawozdawca), T.
Dybowski, L. Garlicki, S. Jaworski, K. Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz, J.
Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, B. Wierzbowski
po rozpoznaniu na posiedzeniach w dniach 5, 6 i 26 marca 1996 r. w trybie art.
13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.
U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz.
593 i z 1995 r. Nr 13, poz. 59) wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o ustalenie
powszechnie obowiązującej wykładni art. 26 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca
1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz.
416 z późn. zm.) przez wyjaśnienie:
- czy postanowienia art. 26 ust. 1 pkt 10 ustawy uprawniają akcjonariuszy
korzystających z możliwości przewidzianej postanowieniami art. 311 § 3 Kodeksu
handlowego do dokonywania odliczeń od dochodu wydatków na objęcie akcji w spółce
tworzonej w celu oddania tej spółce do odpłatnego korzystania (na podstawie
przepisów o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych) - przedsiębiorstwa lub
zorganizowanych części mienia przedsiębiorstwa poniesionych jedynie przed
rejestracją spółki,
- czy uprawnienie takie przysługuje akcjonariuszom również w odniesieniu do
wydatków ponoszonych w kolejnych latach podatkowych z tytułu pokrycia całej
wartości nominalnej obejmowanych akcji uprawniającej do otrzymania akcji w myśl
postanowień art. 346 § 1 Kodeksu handlowego
ustalił:
1. Art. 26 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od
osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r.
Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547 i Nr 123, poz. 602, z 1995 r.
Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113) uprawnia
podatnika korzystającego z możliwości przewidzianego w art. 311 § 3 Kodeksu
handlowego sposobu opłacenia akcji wydawanych za gotowiznę do odliczenia od
dochodu kwoty wydatków przeznaczonych na objęcie akcji w spółce tworzonej w celu
oddania tej spółce do odpłatnego korzystania - na podstawie przepisów o
prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych - przedsiębiorstwa lub zorganizowanych
części mienia przedsiębiorstwa niezależnie od tego, czy wydatki te zostały
poniesione przed czy po zarejestrowaniu spółki.
2. Uprawnienie, o którym mowa w pkt 1 uchwały, przysługuje podatnikowi w każdym
roku podatkowym, w którym poniósł wydatki na cele określone w art. 26 ust. 1 pkt
10 ustawy, w wysokości nie przekraczającej w danym roku podatkowym łącznie
czterokrotności przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w
trzecim kwartale roku poprzedzającego rok podatkowy, ogłoszonego przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego dla celów emerytalnych.
Przewodniczący: A. Zoll
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Sędziowie: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, L. Garlicki, S. Jaworski, K.
Kolasiński, W Łączkowski, F. Rymarz, J. Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, B.
Wierzbowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 1 marca 1996 r.
o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta
Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu
postępowania administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych
oraz niektórych innych ustaw.
(Dz. U. Nr 43, poz. 189)
Art. 1. W Kodeksie postępowania cywilnego wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 skreśla się § 2 i oznaczenie § 1;
2) w art. 5 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego";
3) w art. 17 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu sporu przewyższa piętnaście
tysięcy złotych, oprócz spraw o alimenty, o naruszenie posiadania i o zniesienie
wspólności majątkowej między małżonkami,";
4) art. 47 otrzymuje brzmienie:
"Art. 47. § 1. W pierwszej instancji sąd w składzie jednego sędziego jako
przewodniczącego i dwóch ławników rozpoznaje sprawy z zakresu prawa pracy i
ubezpieczeń społecznych oraz sprawy ze stosunków rodzinnych, z wyjątkiem spraw o
alimenty.
§ 2. Postanowienia poza rozprawą oraz zarządzenia wydaje przewodniczący.
§ 3. Sprawy inne niż określone w § 1 sąd w pierwszej instancji rozpoznaje w
składzie jednego sędziego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
§ 4. Prezes sądu może zarządzić rozpoznanie sprawy w składzie trzech sędziów
zawodowych, jeżeli uzna to za wskazane ze względu na szczególną zawiłość lub
precedensowy charakter sprawy.";
5) w art. 48 w § 3 skreśla się wyrazy "lub zaskarżonego w trybie rewizji
nadzwyczajnej" oraz wyrazy "lub tej rewizji";
6) art. 53 otrzymuje brzmienie:
"Art. 53. Zgłaszającego w złej wierze wniosek o wyłączenie sędziego sąd,
oddalając wniosek, skaże na grzywnę do wysokości pięciuset złotych.";
7) w art. 87:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Pełnomocnikiem może być adwokat lub radca prawny, a ponadto współuczestnik
sporu, jak również rodzice, małżonek, rodzeństwo lub zstępni strony oraz osoby
pozostające ze stroną w stosunku przysposobienia.",
b) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Pełnomocnikiem osoby prawnej lub podmiotu gospodarczego, w tym nie
posiadającego osobowości prawnej, może być również pracownik tej jednostki albo
jej organu nadrzędnego. Rada Ministrów może ustalić odrębne zasady ustanawiania
pełnomocników przez państwowe osoby prawne lub państwowe jednostki organizacyjne
nie posiadające osobowości prawnej. Osoba prawna prowadząca, na podstawie
odrębnych przepisów, obsługę prawną podmiotu gospodarczego może udzielić
pełnomocnictwa procesowego w jego imieniu adwokatowi lub radcy prawnemu, jeżeli
została do tego upoważniona przez ten podmiot.";
8) w art. 91 w pkt 1 skreśla się wyrazy ", podania o złożenie rewizji
nadzwyczajnej";
9) w art. 94 w § 2 w zdaniu pierwszym po wyrazie "Adwokat" dodaje się wyrazy
"lub radca prawny";
10) w art. 95 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego";
11) w art. 98 w § 2 po wyrazie "adwokatem" dodaje się wyrazy "lub radcą
prawnym";
12) w art. 108 w § 2 wyraz "rewizyjny" zastępuje się wyrazami "drugiej
instancji";
13) w art. 109 w zdaniu drugim po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub
radcy prawnego";
14) w art. 114 w § 2 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy
prawnego";
15) w art. 115 wyraz "rewizyjnym" zastępuje się wyrazami "apelacyjnym lub
kasacyjnym" oraz skreśla się wyraz "rewizyjny";
16) w art. 117:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Strona zwolniona przez sąd od kosztów sądowych w całości lub części ma
prawo zgłosić wniosek o ustanowienie dla niej adwokata lub radcy prawnego.
Przepisy art. 114 i 115 stosuje się odpowiednio. Sąd uwzględni wniosek, jeżeli
udział adwokata lub radcy prawnego w sprawie uzna za potrzebny. O wyznaczenie
adwokata lub radcy prawnego sąd zwraca się do właściwej rady adwokackiej lub
okręgowej izby radców prawnych. Jeżeli adwokat lub radca prawny ustanowiony w
ten sposób ma podjąć czynności poza siedzibą sądu orzekającego, właściwa rada
adwokacka lub okręgowa izba radców prawnych na wniosek ustanowionego adwokata
lub radcy prawnego wyznaczy w razie potrzeby adwokata lub radcę prawnego z innej
miejscowości.",
b) w § 2 w zdaniu pierwszym i drugim po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy
"lub radcy prawnego";
17) w art. 118 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego";
18) art. 119 otrzymuje brzmienie:
"Art. 119. § 1. Zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata lub
radcy prawnego wygasa ze śmiercią strony, która je uzyskała. Jednakże na
zasadzie tego ustanowienia adwokat lub radca prawny strony podejmuje czynności
procesowe nie cierpiące zwłoki.
§ 2. Adwokat lub radca prawny może z ważnych przyczyn wnosić o zwolnienie go od
obowiązku zastępowania strony w procesie. Rada adwokacka lub okręgowa izba
radców prawnych, zwalniając adwokata lub radcę prawnego, wyznaczy jednocześnie
innego adwokata lub radcę prawnego.";
19) w art. 120:
a) w § 1 w zdaniu pierwszym i drugim po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy
"lub radcy prawnego",
b) w § 2 po dwukrotnie użytym wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy
prawnego",
c) w § 3 po dwukrotnie użytym wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy
prawnego";
20) w art. 121 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego";
21) w art. 122:
a) w § 1 w zdaniu pierwszym po wyrazie "Adwokat" dodaje się wyrazy "lub radca
prawny",
b) w § 2 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego";
22) w art. 123 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego";
23) w art. 124 w zdaniu pierwszym po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub
radcy prawnego";
24) w art. 132 w § 1 po wyrazie "adwokaci" dodaje się wyrazy "i radcy prawni";
25) w art. 133:
a) po § 2 dodaje się § 2a i 2b w brzmieniu:
"§ 2a. Pisma procesowe dla podmiotów gospodarczych, wpisanych do rejestru
sądowego na podstawie odrębnych przepisów, doręcza się na adres podany w
rejestrze, chyba że strona wskazała inny adres dla doręczeń.
§ 2b. W razie niemożności doręczenia w sposób określony w paragrafie
poprzedzającym stosuje się odpowiednio art. 136 § 2.",
b) w § 3 wyrazy "paragrafie poprzedzającym" zastępuje się wyrazami "§ 2";
26) w art. 136 w § 3 skreśla się wyrazy "albo rewizji nadzwyczajnej";
27) w art. 139:
a) § 3 otrzymuje brzmienie
"§ 3. Pisma dla osób prawnych i organizacji podlegających wpisowi do rejestru na
podstawie odrębnych przepisów - w razie niemożności doręczenia w sposób
przewidziany w artykułach poprzedzających z uwagi na nieujawnienie w rejestrze
zmiany adresu - pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia, chyba że
nowy adres jest sądowi znany.",
b) po § 3 dodaje się § 4 w brzmieniu:
"§ 4. Sąd rejestrowy przy ogłoszeniu lub doręczeniu postanowienia o pierwszym
wpisie poucza wnioskodawcę o skutkach zaniedbania ujawnienia w rejestrze zmian
określonych w § 3.";
28) w art. 163 w § 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"Jeżeli kodeks przewiduje grzywnę bez określenia jej wysokości, grzywnę wymierza
się w kwocie do jednego tysiąca złotych.";
29) w art. 188 w § 1 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy
prawnego";
30) w art. 194 w § 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Osoba wezwana do udziału w sprawie na wniosek pozwanego może domagać się zwrotu
kosztów wyłącznie od pozwanego, jeżeli okaże się, że wniosek był bezzasadny.";
31) w art. 203 § 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub
ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że
wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego
albo zmierzają do obejścia prawa.";
32) w art. 207 w § 1 skreśla się wyrazy ", a jeżeli jest nim jednostka
gospodarki uspołecznionej, ma obowiązek";
33) w art. 208 w § 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) zażądać na rozprawę od państwowej jednostki organizacyjnej lub jednostki
organizacyjnej samorządu terytorialnego znajdujących się u nich dowodów, jeżeli
strona sama dowodów tych otrzymać nie może;"
34) art. 213 otrzymuje brzmienie:
"Art. 213. § 1. Fakty powszechnie znane sąd bierze pod uwagę nawet bez powołania
się na nie przez strony.
§ 2. Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z
prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.";
35) art. 232 otrzymuje brzmienie:
"Art. 232. Strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z
których wywodzą skutki prawne. Sąd może dopuścić dowód nie wskazany przez
stronę.";
36) w art. 316 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Po zamknięciu rozprawy sąd wydaje wyrok biorąc za podstawę stan rzeczy
istniejący w chwili zamknięcia rozprawy; w szczególności zasądzeniu roszczenia
nie stoi na przeszkodzie okoliczność, że stało się ono wymagalne w toku
sprawy.";
37) w art. 327:
a) w § 1 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego",
b) w § 2 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego";
38) w art. 342 w § 2 wyraz "rewizję" zastępuje się wyrazem "apelację";
39) w art. 347 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Przepis art. 332 § 2 stosuje się odpowiednio.";
40) w art. 350 w § 3 wyraz "rewizyjnym" zastępuje się wyrazami "drugiej
instancji";
41) w art. 357 w § 2 w zdaniu po średniku po wyrazie "adwokata" dodaje się
wyrazy "lub radcy prawnego";
42) w art. 363 w § 2 i 3 wyraz "rewizyjny" zastępuje się wyrazami "drugiej
instancji";
43) w art. 364 wyraz "rewizyjnym" zastępuje się wyrazami "drugiej instancji";
44) rozdział 1 działu V tytułu VI księgi pierwszej części pierwszej otrzymuje
brzmienie:
"Rozdział 1
Apelacja
Art. 367. § 1. Od wyroku sądu pierwszej instancji przysługuje apelacja do sądu
drugiej instancji.
§ 2. Apelację od wyroku sądu rejonowego rozpoznaje sąd wojewódzki, a od wyroku
sądu wojewódzkiego jako pierwszej instancji - sąd apelacyjny.
§ 3. Rozpoznanie sprawy następuje w składzie trzech sędziów zawodowych.
Postanowienia dotyczące postępowania dowodowego na posiedzeniu niejawnym wydaje
sąd w składzie jednego sędziego.
Art. 368. Apelacja powinna czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma
procesowego oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego wyroku, przytoczenie zarzutów
i ich uzasadnienie oraz wniosek o uchylenie lub zmianę wyroku w całości lub w
określonej części. W sprawach o roszczenie majątkowe należy podać również
wartość przedmiotu zaskarżenia.
Art. 369. § 1. Apelację wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok, w
terminie dwutygodniowym od doręczenia stronie skarżącej wyroku z uzasadnieniem.
§ 2. Jeżeli strona nie zażądała uzasadnienia wyroku w terminie tygodniowym od
ogłoszenia sentencji, termin do wniesienia apelacji biegnie od dnia, w którym
upłynął termin do żądania uzasadnienia.
Art. 370. Sąd pierwszej instancji odrzuci na posiedzeniu niejawnym apelację
wniesioną po upływie przepisanego terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną,
jak również apelację, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym
terminie.
Art. 371. Po doręczeniu apelacji stronie przeciwnej sąd pierwszej instancji
przedstawia niezwłocznie akta sprawy sądowi drugiej instancji.
Art. 372. Strona przeciwna może w ciągu dwóch tygodni od dnia doręczenia
apelacji wnieść odpowiedź na apelację wprost do sądu drugiej instancji.
Art. 373. Sąd drugiej instancji odrzuca na posiedzeniu niejawnym apelację,
jeżeli ulegała ona odrzuceniu przez sąd pierwszej instancji. Jeżeli dostrzeże
braki, do których usunięcia strona nie była wezwana, zażąda ich usunięcia. W
razie nieusunięcia braków w wyznaczonym terminie, apelacja ulega odrzuceniu.
Art. 374. Sąd drugiej instancji może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym,
jeżeli zachodzi nieważność postępowania.
Art. 375. Poza wypadkami wymienionymi w dwóch artykułach poprzedzających sąd
drugiej instancji wyznacza rozprawę.
Art. 376. Rozprawa przed sądem drugiej instancji odbywa się bez względu na
niestawiennictwo jednej lub obu stron. Wydany wyrok nie jest zaoczny.
Art. 377. Po wywołaniu sprawy rozprawa rozpoczyna się od sprawozdania sędziego,
który zwięźle przedstawia stan sprawy ze szczególnym uwzględnieniem zarzutów i
wniosków apelacyjnych.
Art. 378. § 1. Sąd drugiej instancji rozpoznaje sprawę w granicach wniosków
apelacji.
§ 2. Sąd drugiej instancji z urzędu uchyli jednak wyrok w całości lub w części,
jeżeli postępowanie przed sądem pierwszej instancji jest dotknięte nieważnością
albo jeżeli sąd ten nie rozpoznał istoty sprawy.
§ 3. Sąd drugiej instancji może z urzędu rozpoznać sprawę na rzecz
współuczestników, którzy wyroku nie zaskarżyli, gdy będące przedmiotem
zaskarżenia prawa i obowiązki są wspólne także dla tych współuczestników.
Współuczestników takich należy wezwać na rozprawę; mogą oni także składać pisma
przygotowawcze.
Art. 379. Nieważność postępowania zachodzi:
1) jeżeli droga sądowa była niedopuszczalna,
2) jeżeli strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej, organu powołanego
do jej reprezentowania lub przedstawiciela ustawowego, albo gdy pełnomocnik
strony nie był należycie umocowany,
3) jeżeli o to samo roszczenie między tymi samymi stronami toczy się sprawa
wcześniej wszczęta albo jeżeli sprawa taka została już prawomocnie osądzona,
4) jeżeli skład sadu orzekającego był sprzeczny z przepisami prawa albo jeżeli w
rozpoznaniu sprawy brał udział sędzia wyłączony z mocy ustawy,
5) jeżeli strona została pozbawiona możności obrony swych praw,
6) jeżeli sąd rejonowy orzekł w sprawie, w której sąd wojewódzki jest właściwy
bez względu na wartość przedmiotu sporu.
Art. 380. Sąd drugiej instancji, na wniosek strony, rozpoznaje również te
postanowienia sądu pierwszej instancji, które nie podlegały zaskarżeniu w drodze
zażalenia, a miały wpływ na rozstrzygnięcie sprawy.
Art. 381. Sąd drugiej instancji może pominąć nowe fakty i dowody, jeżeli strona
mogła je powołać w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, chyba że
potrzeba powołania się na nie wynikła później.
Art. 382. Sąd drugiej instancji orzeka na podstawie materiału zebranego w
postępowaniu w pierwszej instancji oraz w postępowaniu apelacyjnym.
Art. 383. W postępowaniu apelacyjnym nie można rozszerzyć żądania pozwu ani
występować z nowymi roszczeniami. Jednakże w razie zmiany okoliczności można
żądać zamiast pierwotnego przedmiotu sporu jego wartości lub innego przedmiotu,
a w sprawach o świadczenie powtarzające się można nadto rozszerzyć żądanie pozwu
o świadczenia za dalsze okresy.
Art. 384. Sąd nie może uchylić lub zmienić wyroku na niekorzyść strony wnoszącej
apelację, chyba że strona przeciwna również wniosła apelację.
Art. 385. Sąd drugiej instancji oddala apelację, jeżeli jest ona bezzasadna.
Art. 386. § 1. W razie uwzględnienia apelacji sąd drugiej instancji zmienia
zaskarżony wyrok i orzeka co do istoty sprawy.
§ 2. W razie stwierdzenia nieważności postępowania sąd drugiej instancji uchyla
zaskarżony wyrok, znosi postępowanie w zakresie dotkniętym nieważnością i
przekazuje sprawę sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.
§ 3. Jeżeli pozew ulega odrzuceniu albo zachodzi podstawa do umorzenia
postępowania, sąd drugiej instancji uchyla wyrok oraz odrzuca pozew lub umarza
postępowanie.
§ 4. Poza wypadkami określonymi w § 2 i 3 sąd drugiej instancji może uchylić
zaskarżony wyrok i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania jedynie wówczas,
gdy wydanie wyroku co do istoty sprawy wymaga przeprowadzenia postępowania
dowodowego w całości lub w znacznej części.
§ 5. W wypadku uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania,
sąd rozpoznaje ją w innym składzie.
§ 6. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w
uzasadnieniu wyroku sądu drugiej instancji wiążą zarówno sąd, któremu sprawa
została przekazana, jak i sąd drugiej instancji, przy ponownym rozpoznaniu
sprawy. Nie dotyczy to jednak wypadku, gdy nastąpiła zmiana stanu prawnego.
Art. 387. § 1. Sąd drugiej instancji uzasadnia z urzędu wyrok oraz postanowienie
kończące postępowanie w sprawie.
§ 2. Sporządzenie uzasadnienia powinno nastąpić w terminie dwóch tygodni od dnia
ogłoszenia sentencji orzeczenia. Jeżeli ogłoszenia nie było, termin ten liczy
się od dnia wydania orzeczenia.
§ 3. Orzeczenie z uzasadnieniem doręcza się tej stronie, która w terminie
tygodniowym od ogłoszenia sentencji zażądała doręczenia. Przepis art. 327 § 2
stosuje się odpowiednio. Jeżeli ogłoszenia nie było, orzeczenie z uzasadnieniem
doręcza się stronom z urzędu w terminie tygodniowym od sporządzenia
uzasadnienia.
Art. 388. § 1. Wyrok sądu drugiej instancji jest natychmiast wykonalny, jeżeli
kodeks nie stanowi inaczej. Sąd drugiej instancji może jednak uzależnić jego
wykonanie, a w razie oddalenia apelacji - wykonanie wyroku sądu pierwszej
instancji od złożenia przez powoda stosownego zabezpieczenia, a nawet - gdyby
wskutek wykonania wyroku mogła wyniknąć dla pozwanego niepowetowana szkoda
wstrzymać wykonanie wyroku aż do uprawomocnienia się.
§ 2. Zabezpieczenie może również polegać na wstrzymaniu wydania powodowi sum
pieniężnych po ich wyegzekwowaniu od pozwanego lub na wstrzymaniu sprzedaży
zajętego majątku ruchomego.
§ 3. Do czasu uprawomocnienia się wyroku wstrzymuje się z urzędu sprzedaż
nieruchomości.
Art. 389. Po bezskutecznym upływie terminu do zaskarżenia wydanego wyroku sąd
drugiej instancji zwraca akta sądowi pierwszej instancji.
Art. 390. § 1. Jeżeli przy rozpatrywaniu apelacji w sprawie, w której kasacja
nie przysługuje, powstanie zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości, sąd
może przedstawić to zagadnienie do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu,
odraczając rozpoznanie sprawy. Sąd Najwyższy władny jest przejąć sprawę do
rozpoznania.
§ 2. Uchwała Sądu Najwyższego rozstrzygająca zagadnienie prawne wiąże w danej
sprawie.
Art. 391. Jeżeli nie ma szczególnych przepisów o postępowaniu przed sądem
drugiej instancji, do postępowania tego stosuje się odpowiednio przepisy o
postępowaniu przed sądem pierwszej instancji. Przepisy art. 194-196 i 198 nie
mają zastosowania.";
45) po rozdziale 1 działu V tytułu VI księgi pierwszej części pierwszej dodaje
się rozdział 11 w brzmieniu:
"Rozdział 11
Kasacja
Art. 392. § 1. Kasacja do Sądu Najwyższego przysługuje stronie od wyroku lub
postanowienia, wydanych przez sąd drugiej instancji i kończących postępowanie w
sprawie.
§ 2. Prokurator może wnieść kasację tylko w sprawie, w której uczestniczył w
postępowaniu apelacyjnym.
Art. 393. Kasacja nie przysługuje w sprawach:
1) o świadczenia, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż pięć
tysięcy złotych, a w sprawach gospodarczych - niższa niż dziesięć tysięcy
złotych; do oznaczenia wartości przedmiotu zaskarżenia stosuje się odpowiednio
przepisy o wartości przedmiotu sporu,
2) o alimenty, gdy dotyczy wysokości świadczeń,
3) o czynsz najmu lub dzierżawy,
4) o naruszenie posiadania,
5) o jednorazowe świadczenie z zakresu ubezpieczeń społecznych, przewidziane w
przepisach o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa, oraz o określenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie
społeczne,
6) dotyczących świadectwa pracy i roszczeń z tym związanych oraz o zasądzenie
świadczenia w naturze lub ekwiwalentu, wynikających z postanowień zbiorowych
układów pracy.
Art. 3931. Kasację można oprzeć na następujących podstawach:
1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe
zastosowanie,
2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny
wpływ na wynik sprawy.
Art. 3932. § 1. Kasacja powinna być wniesiona przez pełnomocnika będącego
adwokatem lub radcą prawnym.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, gdy stroną jest adwokat, sędzia, prokurator,
radca prawny lub notariusz oraz profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych
polskich szkół wyższych.
Art. 3933. Kasacja powinna czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma
procesowego oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, przytoczenie
podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek o uchylenie lub zmianę wyroku w
całości lub w części, a w sprawach o roszczenia majątkowe - także wartość
przedmiotu zaskarżenia.
Art. 3934. Kasację wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub
postanowienie, w terminie miesięcznym od dnia doręczenia orzeczenia stronie
skarżącej.
Art. 3935. Sąd drugiej instancji odrzuci na posiedzeniu niejawnym kasację
wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również
kasację, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Art. 3936. Strona przeciwna może wnieść do sądu drugiej instancji odpowiedź na
kasację w terminie dwutygodniowym od doręczenia jej kasacji. Po upływie terminu
na wniesienie odpowiedzi lub po zarządzeniu doręczenia odpowiedzi skarżącej, sąd
drugiej instancji niezwłocznie przedstawi kasację i odpowiedź wraz z aktami
sprawy Sądowi Najwyższemu.
Art. 3937. Sąd Najwyższy rozpoznaje sprawy w składzie trzech sędziów.
Art. 3938. § 1. Sąd Najwyższy na posiedzeniu niejawnym odrzuci kasację, jeżeli
ulegała ona odrzuceniu przez sąd drugiej instancji, albo zwróci ją temu sądowi w
celu usunięcia dostrzeżonych braków.
§ 2. Sąd Najwyższy na posiedzeniu niejawnym może rozpoznać kasację od
postanowienia sądu drugiej instancji kończącego postępowanie w tej sprawie. Nie
dotyczy to postanowień rozstrzygających co do istoty sprawy, wydanych w
postępowaniach nieprocesowych.
§ 3. Sąd Najwyższy może również na posiedzeniu niejawnym rozpoznać kasację,
jeżeli jest ona oparta wyłącznie na podstawie art. 3931 pkt 2, a strona, która
wniosła kasację, zrzekła się rozprawy, zaś strona przeciwna, w terminie dwóch
tygodni od doręczenia jej kasacji, nie zażądała przeprowadzenia rozprawy.
Art. 393 9. § 1. Poza wypadkami wymienionymi w artykule poprzedzającym wyznacza
się rozprawę.
§ 2. Sędzia sprawozdawca przedstawia na rozprawie zwięźle stan sprawy, ze
szczególnym uwzględnieniem podstaw i wniosków kasacyjnych.
Art. 39310. Z wyjątkiem wypadków określonych w art. 173-175, postępowanie przed
Sądem Najwyższym ulega zawieszeniu jedynie na zgodny wniosek stron.
Art. 39311. Sąd Najwyższy rozpoznaje sprawę w granicach kasacji, bierze jednak z
urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. Strony mogą przytaczać nowe
uzasadnienie podstaw kasacyjnych.
Art. 39312. Sąd Najwyższy oddala kasację, jeżeli nie ma usprawiedliwionych
podstaw albo jeżeli zaskarżony wyrok mimo błędnego uzasadnienia odpowiada prawu.
Art. 39313. § 1. Sąd Najwyższy w razie uwzględnienia kasacji uchyla zaskarżony
wyrok w całości lub w części i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania
sądowi, który wydał wyrok, lub innemu sądowi równorzędnemu; Sąd Najwyższy może
uchylić także w całości lub w części wyrok sądu pierwszej instancji i przekazać
sprawę do ponownego rozpoznania sądowi temu samemu lub równorzędnemu.
§ 2. W razie przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, sąd rozpoznaje ją w
innym składzie.
Art. 39314.§ 1. Jeżeli przy rozpoznawaniu kasacji wyłoni się zagadnienie prawne
budzące poważne wątpliwości, Sąd Najwyższy może odroczyć wydanie orzeczenia i
przekazać to zagadnienie do rozstrzygnięcia powiększonemu składowi tego sądu.
§ 2. Uchwała powiększonego składu Sądu Najwyższego jest w danej sprawie wiążąca.
§ 3. Pełnomocnicy mają prawo wziąć udział w posiedzeniu.
§ 4. Sąd Najwyższy w powiększonym składzie może przejąć sprawę do swego
rozpoznania.
Art. 39315. Jeżeli Sąd Najwyższy uzna, że nie ma naruszeń istotnych przepisów
postępowania, a zachodzi jedynie naruszenie prawa materialnego, może orzec co do
istoty sprawy; w tym wypadku jest związany stanem faktycznym stanowiącym
podstawę wydania zaskarżonego wyroku.
Art. 39316. Jeżeli pozew ulegał odrzuceniu, Sąd Najwyższy uchyla wydane w
sprawie wyroki i odrzuca pozew.
Art. 39317. Sąd, któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią
prawa dokonaną w tej sprawie przez Sąd Najwyższy. Nie można oprzeć kasacji od
wyroku wydanego po ponownym rozpoznaniu sprawy na podstawach sprzecznych z
wykładnią prawa ustaloną w tej sprawie przez Sąd Najwyższy.
Art. 39318. Zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje tylko na postanowienie
sądu drugiej instancji odrzucające kasację.
Art. 39319. Jeżeli nie ma szczególnych przepisów o postępowaniu przed Sądem
Najwyższym, do postępowania tego stosuje się odpowiednio przepisy o apelacji, z
tym że termin na sporządzenie uzasadnienia orzeczenia przez Sąd Najwyższy wynosi
cztery tygodnie.
Art. 39320. Minister Sprawiedliwości, na wniosek Pierwszego Prezesa Sądu
Najwyższego, określa, w drodze rozporządzenia, jeżeli wymaga tego dobro wymiaru
sprawiedliwości, rodzaje spraw należących do właściwości rzeczowej sądów
rejonowych, które w oznaczonym czasie będą rozpoznawane w trybie kasacji przez
sądy apelacyjne. Do rozpoznawania kasacji w tych sprawach mają zastosowanie
odpowiednio przepisy o postępowaniu przed Sądem Najwyższym.";
46) w art. 394 w § 1:
a) w zdaniu wstępnym wyraz "rewizyjnego" zastępuje się wyrazami "drugiej
instancji",
b) w pkt 2 wyraz "jego" zastępuje się wyrazami "radcy prawnego lub ich",
c) po pkt 4 dodaje się pkt 41 w brzmieniu:
"41) wstrzymanie wykonania prawomocnego orzeczenia do czasu rozstrzygnięcia
skargi o wznowienie postępowania;"
47) w art. 395 użyty w różnych przypadkach wyraz "rewizyjny" zastępuje się
użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "drugiej instancji";
48) art. 397 otrzymuje brzmienie:
"Art. 397. § 1. Sąd drugiej instancji rozpoznaje zażalenie na posiedzeniu
niejawnym.
§ 2. Do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio
przepisy o postępowaniu apelacyjnym.";
49) w art. 401:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) jeżeli w składzie sądu uczestniczyła osoba nieuprawniona albo jeżeli orzekał
sędzia wyłączony z mocy ustawy, a strona przed uprawomocnieniem się wyroku nie
mogła domagać się wyłączenia;",
b) w pkt 2 część zdania przed średnikiem otrzymuje brzmienie:
"jeżeli strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej albo nie była
należycie reprezentowana bądź jeżeli wskutek naruszenia przepisów prawa była
pozbawiona możności działania";
50) skreśla się art. 402;
51) w art. 403:
a) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności
faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a
z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.",
b) po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu:
"§ 3. Można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia prawomocnego wyroku
dotyczącego tego samego stosunku prawnego; w tym wypadku przedmiotem rozpoznania
przez sąd jest nie tylko zaskarżony wyrok, lecz są również z urzędu inne
prawomocne wyroki dotyczące tego samego stosunku prawnego.";
52) art. 405 otrzymuje brzmienie:
"Art. 405. Do wznowienia postępowania z przyczyn nieważności właściwy jest sąd,
który wydał zaskarżony wyrok, a jeżeli zaskarżono wyroki sądów różnych
instancji, właściwy jest sąd instancji wyższej. Do wznowienia postępowania na
innej podstawie właściwy jest sąd, który ostatnio orzekał co do istoty sprawy.";
53) w art. 407 wyraz "miesięcznym" zastępuje się wyrazem "trzymiesięcznym";
54) w art. 412:
a) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. W wypadku, o którym mowa w art. 403 § 3, sąd bądź uchyla jeden z wyroków
dotyczących tego samego stosunku prawnego, utrzymując w mocy inny prawomocny
wyrok, bądź uchyla wszystkie prawomocne wyroki dotyczące tego samego stosunku
prawnego i orzeka co do istoty sprawy albo przekazuje sprawę właściwemu sądowi
pierwszej instancji do rozpoznania i rozstrzygnięcia o tym stosunku prawnym.",
b) po § 3 dodaje się § 4 w brzmieniu:
"§ 4. Jeżeli do rozstrzygnięcia o wznowieniu postępowania właściwy jest Sąd
Najwyższy, sąd ten orzeka tylko o dopuszczalności wznowienia, a rozpoznanie
sprawy przekazuje sądowi drugiej instancji.";
55) skreśla się dział VII "Rewizja nadzwyczajna" tytułu VI księgi pierwszej
części pierwszej;
56) po art. 434 dodaje się art. 4341 w brzmieniu:
"Art. 4341. Wyrok sądu drugiej instancji nie jest natychmiast wykonalny.";
57) w art. 465 w § 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Kasację może wnieść jedynie adwokat, a także radca prawny związku zawodowego
lub organizacji zrzeszającej emerytów lub rencistów.";
58) w art. 466 po wyrazie "adwokata" dodaje się wyrazy "lub radcy prawnego";
59) po art. 475 dodaje się art. 4751 w brzmieniu:
"Art. 4751. Przepisów art. 466, 467, 468, 470 i 471 nie stosuje się do kasacji i
do postępowania przed Sądem Najwyższym, wywołanego jej wniesieniem.";
60) skreśla się art. 4773-4775;
61) art. 4776 otrzymuje brzmienie:
"Art. 4776. § 1. Wyrok sądu pierwszej instancji zasądzający świadczenia na rzecz
pracownika lub członków jego rodziny, w stosunku do którego sąd drugiej
instancji oddalił apelację zakładu pracy, podlega natychmiastowemu wykonaniu
także w części, w której sąd nie nadał mu rygoru natychmiastowej wykonalności na
podstawie art. 4772.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się również do wyroków sądu drugiej instancji
zasądzających świadczenia na rzecz pracownika lub członków jego rodziny.
§ 3. Sąd drugiej instancji nadaje z urzędu wyrokowi, o którym mowa w § 1 i 2,
klauzulę wykonalności w dniu ogłoszenia wyroku i wyrok zaopatrzony klauzulą
wydaje uprawnionemu.";
62) w art. 4777 skreśla się w powołaniu wyrazy "i 4773-4775";
63) art. 4778 otrzymuje brzmienie:
"Art. 4778. Sprawy, w których wniesiono odwołanie od decyzji organów rentowych,
należą do właściwości sądów wojewódzkich.";
64) w art. 47714a wyraz "rewizyjny" zastępuje się wyrazem "drugiej instancji";
65) skreśla się art. 47715;
66) w art. 4793 w § 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) w których wartość przedmiotu sporu nie przekracza piętnastu tysięcy
złotych,";
67) skreśla się art. 4795;
68) w art. 4799 w § 2 wyraz "rewizji" zastępuje się wyrazami "apelacji,
kasacji";
69) w art. 47913 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Sąd uzna ugodę zawartą przez strony za niedopuszczalną tylko wtedy, gdy
jej treść jest niezgodna z prawem lub sprzeczna z zasadami współżycia
społecznego albo zmierza do obejścia prawa, a także wtedy, gdy wymaga tego
ochrona środowiska lub ochrona produkcji należytej jakości.";
70) w art. 47914 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. W sprawach, w których sąd nie wydał nakazu zapłaty w postępowaniu
nakazowym lub upominawczym, pozwany jest obowiązany do wniesienia odpowiedzi na
pozew w terminie dwutygodniowym od otrzymania pozwu.";
71) skreśla się art. 47915;
72) skreśla się art. 47920 i 47921;
73) w art. 47924:
a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1,
b) dodaje się § 2 w brzmieniu:
"§ 2. Dopuszczalne jest dołączenie odpisów dokumentów poświadczonych za zgodność
z oryginałem przez notariusza, adwokata lub radcę prawnego, z wyjątkiem weksli i
czeków.";
74) skreśla się art. 47926 i 47927;
75) art. 47935 otrzymuje brzmienie:
"Art. 47935. § 1. Do wyroku sądu antymonopolowego przepisy art. 387 i 388
stosuje się odpowiednio.
§ 2. Od wyroku sądu antymonopolowego przysługuje kasacja do Sądu Najwyższego.";
76) art. 485 otrzymuje brzmienie:
"Art. 485. § 1. Jeżeli powód dochodzi wierzytelności pieniężnej albo świadczenia
innych rzeczy zamiennych, a sąd uzna, że okoliczności uzasadniające dochodzenie
roszczenia są udowodnione w całości dołączonymi do pozwu dokumentami urzędowymi
lub prywatnymi, wydaje przeciwko pozwanemu nakaz zapłaty.
§ 2. W razie braku podstaw do wydania nakazu zapłaty postępowanie toczy się w
trybie zwykłym, z tym że sąd przekaże sprawę sądowi wojewódzkiemu, jeżeli jest
on właściwy rzeczowo.";
77) art. 486 otrzymuje brzmienie:
"Art. 486. § 1. Sąd wydaje również nakaz zapłaty przeciwko zobowiązanemu z
weksla lub czeku należycie wypełnionego, których prawdziwość i treść nie nasuwa
wątpliwości. W razie przejścia na powoda praw z weksla lub z czeku, do wydania
nakazu niezbędne jest przedstawienie dokumentów potrzebnych do uzasadnienia
roszczenia, o ile przejście tych praw na powoda nie wynika bezpośrednio z weksla
lub z czeku.
§ 2. Art. 485 § 2 stosuje się.";
78) skreśla się art. 489 i art. 490;
79) w art. 493:
a) w § 1 skreśla się zdanie ostatnie oraz oznaczenie § 1,
b) skreśla się § 2;
80) art. 498 otrzymuje brzmienie:
"Art. 498. § 1. W sprawach, w których powód dochodzi od swego dłużnika zapłaty
sumy pieniężnej do wysokości pięciu tysięcy złotych, sąd, na wniosek powoda,
może wydać nakaz zapłaty.
§ 2. W razie braku podstaw do wydania nakazu zapłaty postępowanie toczy się w
trybie zwykłym.";
81) skreśla się art. 500 i 501;
82) art. 509 otrzymuje brzmienie:
"Art. 509. W sprawach podlegających rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu
nieprocesowym orzeka jeden sędzia bez udziału ławników, z wyjątkiem spraw o:
1) pozbawienie lub ograniczenie władzy rodzicielskiej,
2) udzielenie zezwolenia rodzicom i opiekunom na rozporządzenie majątkiem
dziecka,
3) przysposobienie,
4) rozstrzygnięcie sporu między radą pracowniczą przedsiębiorstwa a dyrektorem
przedsiębiorstwa albo między tymi organami a organem założycielskim lub
sprawującym nadzór nad przedsiębiorstwem.";
83) w art. 518 wyraz "rewizja" zastępuje się wyrazem "apelacja";
84) po art. 519 dodaje się art. 5191 w brzmieniu:
"Art. 5191. § 1. Od postanowienia sądu drugiej instancji orzekającego co do
istoty sprawy nie przysługuje kasacja, jeżeli przepisy księgi drugiej części
pierwszej przewidują możliwość zmiany lub uchylenia prawomocnego postanowienia.
§ 2. Kasacja nie przysługuje również w sprawach:
1) dotyczących zarządu związanego ze współwłasnością lub użytkowaniem,
2) wymienionych w art. 6911,
3) dotyczących złożenia przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego.
§ 3. W postępowaniu rejestrowym kasacja przysługuje jedynie od postanowień sądu
drugiej instancji w przedmiocie wpisu lub wykreślenia z rejestru podmiotu
podlegającego rejestracji.";
85) w art. 545 § 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. Kto zgłosił wniosek o ubezwłasnowolnienie w złej wierze lub lekkomyślnie,
podlega karze grzywny do jednego tysiąca złotych.";
86) w art. 618 w § 2 wyraz "rewizyjny" zastępuje się wyrazami "drugiej
instancji";
87) w art. 719 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Jeżeli właściwy byłby sąd drugiej instancji lub Sąd Najwyższy, sąd ten
przekaże sprawę sądowi pierwszej instancji, chyba że chodzi o odtworzenie tylko
akt sądu drugiej instancji lub akt Sądu Najwyższego.";
88) w art. 732:
a) dotychczasową treść oznacza się jako § 1,
b) dodaje się § 2 w brzmieniu:
"§ 2. Wniosek o zabezpieczenie sąd rozpoznaje bezzwłocznie, nie później jednak
niż w terminie tygodnia od jego złożenia. Jeżeli ustawa przewiduje rozpoznanie
wniosku na rozprawie, należy go rozpoznać nie później niż w ciągu miesiąca.";
89) w art. 753 w § 2 po wyrazie "żywiciela" dodaje się wyrazy "i do roszczeń o
wynagrodzenie, wynikających ze stosunku pracy";
90) w art. 762 w § 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"Za nieuzasadnioną odmowę udzielenia komornikowi wyjaśnień lub informacji
przewidzianych w artykule poprzedzającym albo za udzielanie informacji lub
wyjaśnień świadomie fałszywych osoba odpowiedzialna może być na wniosek
wierzyciela lub z urzędu ukarana przez komornika grzywną do pięciuset złotych.";
91) w art. 764 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
"W wypadku niezastosowania się do tego drugiego wezwania, komornik może ukarać
taką osobę grzywną w wysokości do dwustu złotych.";
92) po art. 775 dodaje się art. 7751 w brzmieniu:
"Art. 7751. § 1. Na postanowienie sądu drugiej instancji, wydane po rozpoznaniu
zażalenia, kasacja nie przysługuje.
§ 2. Przepis § 1 nie ma zastosowania do postanowienia sądu drugiej instancji w
przedmiocie przybicia i przysądzenia własności nieruchomości nabytej w drodze
licytacji oraz w przedmiocie planu podziału między wierzycieli sumy uzyskanej z
egzekucji.";
93) w art. 781 w § 1 w zdaniu drugim wyraz "rewizyjny" zastępuje się wyrazami
"drugiej instancji";
94) skreśla się art. 866;
95) art. 867 otrzymuje brzmienie:
"Art. 867. § 1. Zajęte ruchomości nie wymienione w art. 865 lub nie sprzedane w
trybie przewidzianym w tym przepisie komornik sprzedaje w drodze licytacji
publicznej.
§ 2. Cena wywołania w pierwszym terminie licytacji publicznej wynosi trzy
czwarte wartości szacunkowej. Jeżeli licytacja w pierwszym terminie nie dojdzie
do skutku, zajęte ruchomości mogą być sprzedane w drugim terminie licytacyjnym.
Cena wywołania w drugim terminie licytacyjnym wynosi połowę wartości
szacunkowej. Sprzedaż licytacyjna nie może nastąpić za cenę niższą od ceny
wywołania.
§ 3. O terminie i miejscu licytacji komornik zawiadamia dłużnika najpóźniej na
trzy dni przed dniem licytacji. W wypadkach określonych w art. 864 § 2
zawiadomienie to doręcza się dłużnikowi przed rozpoczęciem licytacji.
§ 4. Zajęte ruchomości nie wymienione w art. 865 lub nie sprzedane w trybie
przewidzianym w tym przepisie komornik, na wniosek wierzyciela, przekazuje do
sprzedaży komisowej przed sprzedażą w drodze licytacji publicznej.
§ 5. Dla sprzedaży komisowej zajętej ruchomości cenę sprzedażną ustala się w
wysokości wartości szacunkowej. Jeżeli ruchomość nie zostanie po tej cenie
sprzedana w ciągu miesiąca, komisant może obniżyć cenę sprzedażną o 25%. Z
uzyskanej ceny sprzedażnej potrąca się prowizję komisową.";
96) w art. 871 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
"Gdy jednak cena przewyższa pięćset złotych, obowiązek nabywcy ogranicza się do
złożenia natychmiast jednej piątej ceny, nie mniej jednak niż pięćset złotych,
przy czym reszta powinna być uiszczona do godziny dwunastej dnia następnego.";
97) w art. 886 w § 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"Zakładowi pracy, który nie złożył w przepisanym terminie oświadczenia
przewidzianego w art. 882 albo zaniedbał przestania zawiadomienia lub dokumentów
zajęcia wynagrodzenia nowemu zakładowi pracy dłużnika stosownie do art. 884 § 2
i § 3, komornik wymierza grzywnę w wysokości do pięciuset złotych.";
98) skreśla się art. 894;
99) w art. 955 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Obwieszczenie o licytacji należy co najmniej na miesiąc przed jej terminem
ogłosić publicznie w budynku sądowym i w lokalu organu gminy, a jeżeli
nieruchomość oszacowana jest wyżej niż na pięćdziesiąt tysięcy złotych - także w
dzienniku poczytnym w danej miejscowości.";
100) w art. 977 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
"Podpisy na pełnomocnictwach udzielonych przez państwowe jednostki organizacyjne
lub jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego oraz na pełnomocnictwach
udzielonych adwokatom lub radcom prawnym nie wymagają poświadczenia.";
101) w art. 978 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Postąpienie nie może wynosić mniej niż jeden procent ceny wywołania, z
zaokrągleniem wzwyż do pełnych złotych.";
102) w art. 1031 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
"Sumy przypadające do wypłaty komornik wypłaca, jeżeli nie są niższe niż
dwadzieścia złotych, chyba że wierzytelność nie przekracza tej kwoty.";
103) w art. 1052 zdanie pierwsze i drugie otrzymują brzmienie:
"W jednym postanowieniu sąd może wymierzyć grzywnę nie wyższą niż jeden tysiąc
złotych, chyba że trzykrotne wymierzenie grzywny okazało się nieskuteczne.
Ogólna suma grzywien w tej samej sprawie nie może przewyższać stu tysięcy
złotych.";
104) w art. 1053 w § 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"Wymierzając grzywnę, sąd orzeknie jednocześnie - na wypadek nieściągnięcia -
zamianę grzywny na areszt, licząc jeden dzień aresztu od pięciu złotych do stu
pięćdziesięciu złotych grzywny.";
105) w art. 1069 w § 1 wyrazy "jednostce gospodarki uspołecznionej" zastępuje
się wyrazami "współwłaścicielowi lub osobie trzeciej";
106) w art. 1115 w § 1 wyrazy "art. 1112 § 2" zastępuje się wyrazami "art. 1112
§ 1";
107) w art. 1148 w § 3 wyraz "rewizja" zastępuje się wyrazem "apelacja";
108) art. 1150 otrzymuje brzmienie:
"Art. 1150. § 1. Orzeczenia sądów zagranicznych w sprawach cywilnych należących
w Polsce do drogi sądowej, nadające się do wykonania w drodze egzekucji, są
tytułami egzekucyjnymi i będą w Polsce wykonalne, pod warunkiem wzajemności,
jeżeli:
1) orzeczenie podlega wykonaniu w państwie, z którego pochodzi,
2) zachodzą warunki określone w art. 1146 § 1 pkt 1-6.
§ 2. Przepis paragrafu poprzedzającego stosuje się odpowiednio do orzeczeń sądów
polubownych, wydanych za granicą.";
109) art. 1152 otrzymuje brzmienie:
"Art. 1152. Ugoda zawarta przed sądem zagranicznym stanowi - pod warunkiem
wzajemności - tytuł egzekucyjny, jeżeli jest wykonalna w państwie jej zawarcia i
nie jest sprzeczna z podstawowymi zasadami porządku prawnego w Rzeczypospolitej
Polskiej. Przepisy artykułu poprzedzającego stosuje się odpowiednio."
Art. 2. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934
r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z 1994 r. Nr 1, poz.
1, z 1995 r. Nr 85, poz. 426 i z 1996 r. Nr 6, poz. 43) wprowadza się
następujące zmiany:
1) art. 17 otrzymuje brzmienie:
"Art. 17. § 1. Na postanowienie sądu pierwszej instancji o ogłoszeniu upadłości
zażalenie służy tylko upadłemu, na postanowienie zaś oddalające wniosek o
ogłoszenie upadłości - tylko wnioskodawcy.
§ 2. Jeżeli jednak wniosek o ogłoszenie upadłości dotyczy przedsiębiorstwa
państwowego, zażalenie zarówno na postanowienie o ogłoszeniu upadłości, jak i na
postanowienie oddalające wniosek służy także organowi założycielskiemu i
organowi reprezentującemu Skarb Państwa, choćby organ ten nie był wnioskodawcą.
§ 3. Na zasadach określonych w paragrafach poprzedzających na postanowienie sądu
drugiej instancji służy kasacja.";
2) w art. 31:
a) skreśla się § 2,
b) w § 3 wyraz "rewizji" zastępuje się wyrazem "zażalenia";
3) w art. 78 po wyrazie "sądu" wyraz "nie" zastępuje się wyrazami "pierwszej
instancji";
4) w art. 114 dodaje się zdanie trzecie w brzmieniu:
"Na postanowienie sądu nie ma zażalenia.";
5) w art. 122 w § 2 skreśla się zdanie drugie;
6) w art. 123 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Na postanowienie sądu nie ma zażalenia.";
7) w art. 137 po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu:
"§ 3. Na postanowienie sądu nie ma zażalenia.";
8) w art. 149 po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu:
"§ 3. Na postanowienie sądu nie ma zażalenia.";
9) art. 193 otrzymuje brzmienie:
"Art. 193. Na postanowienie sądu drugiej instancji, odmawiające zatwierdzenia
układu, służy kasacja.";
10) w art. 198:
a) w § 2 wyrazy "środka odwoławczego" zastępuje się wyrazem "zażalenia",
b) w § 4 skreśla się zdanie drugie;
11) w art. 211 w § 1 skreśla się zdanie drugie.
Art. 3. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934
r. - Prawo o postępowaniu układowym (Dz. U. Nr 93, poz. 836, z 1950 r. Nr 38,
poz. 349, z 1990 r. Nr 55, poz. 320 i z 1996 r. Nr 6, poz. 43) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 7 po wyrazach "Kodeksu postępowania cywilnego" skreśla się wyrazy "o
postępowaniu nieprocesowym";
2) w art. 13 w § 1 wyrazy "rejonowego - sądu gospodarczego nie" zastępuje się
wyrazami "pierwszej instancji";
3) w art. 21 w § 4 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Organom tym powinny być doręczane wszystkie postanowienia i zarządzenia."
4) w art. 24:
a) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Na postanowienie uwzględniające podanie o otwarcie postępowania układowego
nie ma zażalenia. Na postanowienie sądu drugiej instancji oddalające takie
podanie oraz umarzające postępowanie służy kasacja.",
b) po § 3 dodaje się § 4 w brzmieniu:
"§ 4. Postanowienie uwzględniające podanie o otwarcie postępowania układowego
dotyczące przedsiębiorstwa państwowego oraz postanowienie oddalające takie
podanie, jak również umarzające postępowanie może być zaskarżone odpowiednio
zażaleniem i kasacją przez organ założycielski lub organ reprezentujący Skarb
Państwa.";
5) w art. 31 w § 5 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Na postanowienie sądu nie ma zażalenia.";
6) w art. 66 po wyrazie "sądu" dodaje się wyrazy "drugiej instancji", a wyraz
"rewizja" zastępuje się wyrazem " kasacja".
Art. 4. W Kodeksie postępowania administracyjnego wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 1 w § 1 skreśla się pkt 3;
2) w art. 88 w § 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"Kto, będąc obowiązany do osobistego stawienia się (art. 51), mimo prawidłowego
wezwania nie stawił się bez uzasadnionej przyczyny jako świadek lub biegły albo
bezzasadnie odmówił złożenia zeznania, wydania opinii, okazania przedmiotu
oględzin albo udziału w innej czynności urzędowej, może być ukarany przez organ
przeprowadzający dowód grzywną do 50 zł, a w razie ponownego niezastosowania się
do wezwania - grzywną do 200 zł.";
3) w art. 96 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"Za niewłaściwe zachowanie się w czasie rozprawy strony, świadkowie, biegli i
inne osoby uczestniczące w rozprawie mogą być, po uprzednim ostrzeżeniu,
wydalone z miejsca rozprawy przez kierującego rozprawą oraz ukarane grzywną do
100 zł.";
Art. 5. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks
postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 297, z 1985 r. Nr 20, poz. 86 i z
1990 r. Nr 55, poz. 318) skreśla się art. XII i XIII.
Art. 6. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z
1993 r. Nr 28, poz. 127 i z 1995 r. Nr 85, poz. 426) skreśla się art. 88.
Art. 7. W ustawie z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych (Dz. U. Nr 24, poz. 110, z 1982 r. Nr 31, poz. 215, z 1991 r. Nr 22,
poz. 93, z 1994 r. Nr 79, poz. 362 oraz z 1996 r. Nr 34, poz. 146) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 16 w ust. 3 wyraz "Rewizja" zastępuje się wyrazami "Apelacja,
kasacja";
2) w art. 22:
a) w ust. 2 wyraz "rewizji" zastępuje się wyrazem "apelacji",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w wypadku odrzucenia kasacji z powodu
nieuiszczenia należnej opłaty.";
3) skreśla się art. 35;
4) w art. 38 w ust. 2 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"Opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem, doręczonego na skutek
żądania zgłoszonego w terminie siedmiodniowym od ogłoszenia sentencji, pobiera
się przy zgłoszeniu żądania sporządzenia lub doręczenia uzasadnienia.";
5) skreśla się art. 39.
Art. 8. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 1995
r. Nr 54, poz. 288 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 32 i Nr 24, poz.
110) w art. 10 w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) nazwę spółdzielni, jej siedzibę i adres,".
Art. 9. W ustawie z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych (Dz. U. Nr 35,
poz. 195 i z 1992 r. Nr 75, poz. 368) w art. 10 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje
brzmienie:
"1) nazwę, siedzibę i adres izby gospodarczej oraz zakres terytorialny jej
działalności,".
Art. 10. Rewizje nadzwyczajne od orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz
organów pozasądowych, przewidziane w ustawach szczególnych, rozpoznaje Sąd
Najwyższy stosując odpowiednio przepisy o postępowaniu kasacyjnym. Termin do
wniesienia rewizji nadzwyczajnej wynosi sześć miesięcy od dnia wydania
prawomocnego orzeczenia.
Art. 11. 1. Sprawy wszczęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy toczą
się od tego dnia według przepisów tej ustawy, chyba że przepisy poniższe
stanowią inaczej.
2. Do złożenia i rozpoznania rewizji od orzeczenia sądu pierwszej instancji,
wydanego przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy
dotychczasowe.
3. Od orzeczenia sądu drugiej instancji oddalającego po dniu wejścia w życie
niniejszej ustawy rewizje lub orzekającego co do istoty sprawy przysługuje
kasacja, z wyłączeniem spraw, w których według tej ustawy kasacja nie
przysługuje.
4. W sprawie, w której orzeczenie sądu pierwszej instancji zostało uchylone
przez sąd drugiej instancji po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy,
postępowanie toczy się według przepisów tej ustawy.
5. W sprawie, w której została wniesiona rewizja nadzwyczajna przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy, rozpoznanie tej rewizji następuje według
dotychczasowych przepisów.
Art. 12. 1. W okresie dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
Minister Sprawiedliwości Prokurator Generalny lub Rzecznik Praw Obywatelskich
może zaskarżyć, w drodze kasacji, prawomocne orzeczenie sądu pierwszej instancji
lub sądu rewizyjnego, kończące postępowanie w sprawie, wydane przed tym dniem,
na podstawach i w terminach które były przewidziane dla rewizji nadzwyczajnej.
Kasację od orzeczenia Sądu Najwyższego rozpoznaje Sąd Najwyższy w składzie
siedmiu sędziów.
2. Podania o wniesienie rewizji nadzwyczajnych nie rozpatrzone do dnia wejścia w
życie niniejszej ustawy podlegają rozpatrzeniu na zasadach dotychczasowych, w
wyniku czego Minister Sprawiedliwości Prokurator Generalny może wnieść kasację z
zastosowaniem przepisu ust. 1.
3. W okresie dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy Minister
Sprawiedliwości - Prokurator Generalny lub Rzecznik Praw Obywatelskich może
zaskarżyć, w drodze kasacji, prawomocne orzeczenie sądu pierwszej instancji, a
także orzeczenie sądu wojewódzkiego orzekającego w drugiej instancji lub sądu
apelacyjnego, wydane po dniu wejścia w życie ustawy, jednakże tylko w ciągu
sześciu miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.
4. Przepis ust. 1 stosuje się również do orzeczeń Sądu Najwyższego wydanych na
skutek rewizji nadzwyczajnej - wydanych przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy.
Art. 13. Podmioty gospodarcze podlegające wpisowi do rejestru sądowego, w
terminie sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, są obowiązane do
uzupełnienia danych w rejestrze przez podanie aktualnego adresu.
Art. 14. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1996 r., z tym że art. 1 pkt 6,
28, 85, 90, 91, 96, 97, 99 i 101-104, art. 4 pkt 2 i 3 oraz art. 13 wchodzą w
życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 10 kwietnia 1996 r.
w sprawie wyborów przedterminowych do Rady Gminy w Paradyżu.
(Dz. U. Nr 44, poz. 191)
Na podstawie art. 113 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 2 i 3 oraz art. 109 ust. 3
ustawy z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. z 1996 r.
Nr 17, poz. 85) zarządza się, co następuje:
§ 1. Zarządza się przeprowadzenie wyborów przedterminowych do Rady Gminy w
Paradyżu.
§ 2. Datę wyborów wyznacza się na niedzielę 14 lipca 1996 r.
§ 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w
Ordynacji wyborczej, określa kalendarz wyborczy stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 10 kwietnia 1996 r.
(poz. 191)
KALENDARZ WYBORCZY
Dzień, w którym upływa termin wykonania czynności wyborczychTreść
czynności
do 14 maja 1996 r.- ustalenie przez Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego, na
wniosek Wojewody, liczby wybieranych radnych
do 17 maja 1996 r.- podanie do wiadomości wyborców zarządzenia w sprawie
wyborów przedterminowych do Rady Gminy
do 23 maja 1996 r.- ogłoszenie w wojewódzkim dzienniku urzędowym oraz
podanie do wiadomości wyborców przez rozplakatowanie obwieszczeń
Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego ustalających:
a) granice i numery okręgów wyborczych
b) siedzibę Gminnej Komisji Wyborczej
- powołanie przez Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego Gminnej Komisji
Wyborczej
do 7 czerwca 1996 r.- powołanie przez Gminną Komisję Wyborczą obwodowych
komisji wyborczych
do 14 czerwca 1996 r.- zgłaszanie Gminnej Komisji Wyborczej do
zarejestrowania kandydatów na radnych
do 21 czerwca 1996 r.- podanie do wiadomości wyborców, przez
rozplakatowanie obwieszczeń, uchwał Gminnej Komisji Wyborczej o utworzeniu
obwodów głosowania, ustaleniu ich granic i numerów oraz siedzib obwodowych
komisji wyborczych
do 28 czerwca 1996 r.- wyłożenie spisów wyborców do publicznego wglądu
do 5 lipca 1996 r.- podanie do publicznej wiadomości przez obwodowe
komisje wyborcze, w drodze rozplakatowania, obwieszczeń Gminnej Komisji
Wyborczej zawierających informacje o zarejestrowanych kandydatach na
radnych
11 lipca 1996 r.- przestanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych
spisów wyborców
14 lipca 1996 r.- przeprowadzenie głosowania
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 2 kwietnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów, organizacji i zasad działania
publicznych placówek oświatowo-wychowawczych.
(Dz. U. Nr 44, poz. 192)
Na podstawie art. 71 i art. 60 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o
systemie oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 26, poz. 113 i Nr 54,
poz. 254, z 1993 r. Nr 127, poz. 585, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 53, poz. 215
oraz z 1995 r. Nr 101, poz. 504) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 28 września 1993 r. w
sprawie rodzajów, organizacji i zasad działania publicznych placówek
oświatowo-wychowawczych (Dz. U. Nr 95, poz. 434) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w § 2 w ust. 1 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 4 w
brzmieniu:
"4) centra kształcenia praktycznego."
2) w § 3 dodaje się ust. 4-6 w brzmieniu:
"4. Centra kształcenia praktycznego służą uczniom i słuchaczom publicznych szkół
zawodowych, w tym słuchaczom szkół dla dorosłych.
5. Uczniowie szkół publicznych prowadzonych przez inne organy niż organ
prowadzący centrum kształcenia praktycznego mogą korzystać z zajęć
organizowanych w centrum, na zasadach określonych w porozumieniu (umowie)
zawieranym między szkołą a centrum. Porozumienie (umowa) powinno określać zasady
finansowania kosztów tych zajęć.
6. Centra kształcenia praktycznego mogą służyć również uczniom i słuchaczom
szkół niepublicznych na zasadach odpłatności ustalonych przez organ prowadzący
placówkę.";
3) w § 4 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Celem działalności centrów kształcenia praktycznego jest realizowanie zadań
z zakresu przygotowania praktycznego młodzieży i dorosłych, wynikających z
programów nauczania zajęć praktycznych, a także innych zadań zleconych przez
szkoły i organ prowadzący oraz inne jednostki i podmioty gospodarcze.";
4) w § 5 w ust. 1 liczbę "3" zastępuje się liczbą "4";
5) dodaje się załącznik nr 4 do rozporządzenia w brzmieniu ustalonym w
załączniku do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr
Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 2 kwietnia 1996
r. (poz. 192)
Załącznik nr 4
RAMOWY STATUT CENTRUM KSZTAŁCENIA PRAKTYCZNEGO
Zadania centrum
§ 1. Centrum kształcenia praktycznego, zwane dalej "centrum", realizuje zadania
z zakresu przygotowania praktycznego młodzieży i dorosłych wynikające z
programów nauczania zajęć praktycznych, a także inne zadania zlecone przez
szkoły i organ prowadzący oraz inne jednostki organizacyjne i podmioty
gospodarcze.
§ 2. Do zadań centrum należy w szczególności:
1) organizowanie zajęć praktycznych dla uczniów i słuchaczy szkół zawodowych
zasadniczych, średnich i policealnych w pełnym zakresie programowym bądź w
zakresie wybranych treści programowych,
2) organizowanie egzaminów z nauki zawodu i przygotowania zawodowego dla uczniów
i słuchaczy szkół zawodowych w trybie i na zasadach określonych w odrębnych
przepisach,
3) organizowanie przysposobienia do pracy dla uczniów szkół podstawowych,
uczących się w klasach przysposabiających do pracy zawodowej,
4) realizowanie innych zadań edukacyjnych zleconych przez organ prowadzący oraz
inne jednostki organizacyjne i podmioty gospodarcze, a w szczególności:
a) organizowanie specjalistycznego doskonalenia nauczycieli przedmiotów
zawodowych teoretycznych i praktycznej nauki zawodu, w zakresie nowoczesnych
technik i technologii wytwarzania,
b) organizowanie dla osób dorosłych kursów podwyższających kwalifikacje lub
umożliwiających uzyskanie innych kwalifikacji (przekwalifikowanie) na zasadach
określonych w odrębnych przepisach,
c) organizowanie egzaminów kwalifikacyjnych dla uczestników pozaszkolnych form
kształcenia w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach,
d) organizowanie kształcenia praktycznego dla młodocianych zatrudnionych przez
zakłady pracy w celu przygotowania zawodowego.
Nazwa centrum
§ 3. 1. Nazwa centrum zawiera:
1) określenie "centrum kształcenia praktycznego",
2) imię centrum, jeżeli centrum takie nadano,
3) określenie siedziby.
2. W przypadku filii nazwa zawiera określenie centrum, któremu filia jest
podporządkowana, np. "Centrum Kształcenia Praktycznego w ................. Filia
w ....................".
§ 4. 1. Centrum nadaje imię organ prowadzący, na wniosek rady centrum.
2. Imię centrum powinno być związane z jego działalnością merytoryczną i
pedagogiczną.
3. Ustalona nazwa jest używana przez centrum i filię w pełnym brzmieniu.
4. W statucie centrum wymienia się organ prowadzący centrum.
Organy centrum
§ 5. 1. Organami centrum są:
1) dyrektor centrum,
2) rada centrum, jeżeli została utworzona,
3) rada pedagogiczna.
2. Organy centrum współdziałają z właściwymi organami szkół oraz innych
jednostek organizacyjnych i podmiotów gospodarczych, na których rzecz centrum
wykonuje zadania, o których mowa w § 2.
3. Statut centrum szczegółowo określa kompetencje organów centrum, tryb wyboru
członków rady, zasady współdziałania organów centrum oraz sposób rozwiązywania
sporów między nimi, w szczególności przez:
1) zapewnienie każdemu z nich możliwości swobodnego działania i podejmowania
decyzji w granicach kompetencji określonych ustawą i szczegółowo w statucie
centrum,
2) zapewnienie bieżącej wymiany informacji między organami centrum o
podejmowanych i planowanych działaniach lub decyzjach.
4. W centrum kształcenia praktycznego, na wniosek dyrektora, mogą być tworzone
stanowiska wicedyrektorów lub inne stanowiska kierownicze.
5. W przypadku gdy nie została utworzona rada centrum, statut centrum określa
sprawy, w których rada pedagogiczna, realizując zadania centrum, jest
zobowiązana zasięgnąć opinii przedstawicieli rodziców uczniów, uczniów i
słuchaczy.
Sprawy organizacyjne i finansowe
§ 6. 1. W centrum mogą być tworzone pracownie, laboratoria, warsztaty, magazyny
i inne jednostki organizacyjne.
2. Podstawową jednostką organizacyjną centrum jest pracownia.
3. Zakres działania pracowni powinien odpowiadać działom określonym w programie
zajęć praktycznych, np. pracownia mechaniczna, elektryczna, elektroniczna,
komputerowa, szycia, gospodarstwa domowego i inne. Pracownią kieruje i odpowiada
za jej działalność nauczyciel (opiekun pracowni).
4. Podstawową formą pracy dydaktycznej w centrum są zajęcia praktyczne
prowadzone w pracowniach, laboratoriach lub warsztatach produkcyjnych, a
podstawową jednostką organizacyjną zajęć praktycznych jest grupa złożona z
uczniów lub słuchaczy realizujących określony program nauczania.
5. Organizację zajęć praktycznych określają odrębne przepisy.
§ 7. 1. Szczegółową organizację zajęć w danym roku szkolnym określa arkusz
organizacyjny centrum, opracowany przez dyrektora centrum co najmniej na miesiąc
przed rozpoczęciem nowego roku szkolnego.
2. Arkusz organizacyjny centrum na każdy rok zatwierdza organ prowadzący.
§ 8. 1. Centrum jest jednostką budżetową.
2. Działalność produkcyjna i usługowa oraz organizowane przez centrum kursowe
formy kształcenia, dokształcania i doskonalenia mogą być prowadzone i
finansowane w formie gospodarki pozabudżetowej centrum, na zasadach określonych
odrębnymi przepisami.
Uczniowie, słuchacze i pracownicy centrum
§ 9. 1. Statut centrum określa szczegółowo prawa i obowiązki uczniów i słuchaczy
oraz przypadki, w których rada pedagogiczna może podjąć uchwałę upoważniającą
dyrektora centrum do skreślenia, w porozumieniu z dyrektorem właściwej szkoły,
ucznia lub słuchacza z listy uczących się w centrum.
2. W centrum zatrudnia się nauczycieli oraz pracowników nie będących
nauczycielami (inżynieryjno-technicznych, administracyjnych i obsługi).
3. Zasady zatrudniania i wynagradzania nauczycieli oraz innych pracowników, o
których mowa w ust. 2, określają odrębne przepisy.
4. Statut centrum określa ramowy zakres zadań pracowników, w szczególności
związanych z:
- odpowiedzialnością za życie i zdrowie oraz bezpieczeństwo i higienę pracy
uczniów i słuchaczy,
- prawidłowym przebiegiem procesu dydaktyczno-wychowawczego,
- dbałością i odpowiedzialnością za powierzone mienie.
5. Statut określa czas pracy centrum oraz godziny rozpoczynania i kończenia
zajęć przez uczniów i słuchaczy, przychodzących na zajęcia do pracowni,
laboratoriów i warsztatów.
Postanowienia końcowe
§ 10. Ocenianie opanowania przez ucznia lub słuchacza umiejętności określonych
programem zajęć praktycznych odbywa się na zasadach określonych dla uczniów i
słuchaczy szkół publicznych.
§ 11. Centrum prowadzi dokumentację przebiegu nauczania zgodnie z odrębnymi
przepisami.
§ 12. Uczestnikom pozaszkolnych form kształcenia centrum wydaje dokumenty
potwierdzające ich ukończenie zgodnie z odrębnymi przepisami.
§ 13. Statut centrum określa formy współpracy rady pedagogicznej i rady centrum
z dyrektorami i radami pedagogicznymi szkół oraz zakładami pracy, zwłaszcza w
zakresie wypełniania zadań wychowawczo-opiekuńczych w stosunku do uczniów i
młodocianych pracowników zakładów pracy.
§ 14. Centrum używa pieczęci urzędowej zgodnie z odrębnymi przepisami.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 9 kwietnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia trybu i terminów dokonywania
wpłat z zysku oraz składania deklaracji przez jednoosobowe spółki Skarbu
Państwa, a także określenia wzorów tych deklaracji.
(Dz. U. Nr 44, poz. 193)
Na podstawie art. 2 ust. 7 ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku
przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 154, poz. 792) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 lutego 1996 r. w sprawie
określenia trybu i terminów dokonywania wpłat z zysku oraz składania deklaracji
przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, a także określenia wzorów tych
deklaracji (Dz. U. Nr 21, poz. 100) w załączniku nr 2 w części D.5. w
objaśnieniach do pola 39 i 40 wyrazy "miesiące", "miesiąc" i "miesięczna"
zastępuje się odpowiednio wyrazami "kwartały", "kwartał" i "kwartalna".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 4 kwietnia 1996 r.
w sprawie nadania statutu Inspekcji Nasiennej.
(Dz. U. Nr 44, poz. 194)
Na podstawie art. 53 ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o nasiennictwie (Dz. U.
Nr 149, poz. 724) zarządza się, co następuje:
§ 1. Inspekcji Nasiennej nadaje się statut stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Dyrektor Centralnego Inspektoratu Inspekcji Nasiennej może w razie potrzeby
przekształcać, łączyć lub likwidować komórki organizacyjne wymienione w
statucie, zawiadamiając o tym Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
4 kwietnia 1996 r. (poz. 194)
STATUT INSPEKCJI NASIENNEJ
§ 1. 1. Inspekcja Nasienna, zwana dalej "Inspekcją", działa na podstawie ustawy
z dnia 24 listopada 1995 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 149, poz. 724) oraz
niniejszego statutu.
2. Inspekcja jest organem administracji państwowej, podległym Ministrowi
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
3. W skład Inspekcji wchodzą: Centralny Inspektorat Inspekcji Nasiennej, zwany
dalej "Centralnym Inspektoratem", oraz okręgowe inspektoraty Inspekcji
Nasiennej, zwane dalej "okręgowymi inspektoratami".
§ 2. 1. Organami Inspekcji są: Dyrektor Centralnego Inspektoratu oraz dyrektorzy
okręgowych inspektoratów.
2. W postępowaniu administracyjnym organem pierwszej instancji jest dyrektor
okręgowego inspektoratu, a organem drugiej instancji - Dyrektor Centralnego
Inspektoratu.
§ 3. 1. Dyrektor Centralnego Inspektoratu wykonuje zadania przy pomocy
Centralnego Inspektoratu, z siedzibą w Warszawie.
2. Dyrektorzy okręgowych inspektoratów wykonują zadania przy pomocy okręgowych
inspektoratów.
§ 4. 1. Dyrektor Centralnego Inspektoratu kieruje działalnością Inspekcji przy
pomocy dwóch zastępców i dyrektorów okręgowych inspektoratów.
2. Dyrektor Centralnego Inspektoratu może upoważnić swoich zastępców i innych
pracowników Inspekcji do podejmowania decyzji w jego imieniu, w określonych
przez niego sprawach.
§ 5. 1. Dyrektora Centralnego Inspektoratu powołuje i odwołuje Minister
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
2. Zastępców Dyrektora Centralnego Inspektoratu powołuje i odwołuje Minister
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na wniosek Dyrektora Centralnego
Inspektoratu.
§ 6. Dyrektor Centralnego Inspektoratu zatrudnia pracowników w Centralnym
Inspektoracie oraz powołuje i odwołuje dyrektorów okręgowych inspektoratów i, na
ich wniosek, zastępców dyrektorów okręgowych inspektoratów.
§ 7. 1. W skład Centralnego Inspektoratu wchodzą następujące komórki
organizacyjne:
1) stanowisko pracy ds. oceny laboratoryjnej nasion,
2) stanowisko pracy ds. oceny polowej,
3) stanowisko pracy ds. oceny sadzeniaków ziemniaka,
4) stanowisko pracy ds. oceny materiału szkółkarskiego,
5) stanowisko pracy ds. kontroli materiału siewnego,
6) stanowisko pracy ds. informatyki i statystyki,
7) stanowisko pracy ds. organizacji, kadr i warunków pracy,
8) stanowisko pracy ds. obsługi prawnej,
9) stanowisko pracy ds. administracyjno-gospodarczych,
10) stanowisko pracy ds. inwestycji i zaopatrzenia,
11) dział finansów i księgowości.
2. Szczegółową organizację wewnętrzną oraz zakres zadań komórek organizacyjnych
Centralnego Inspektoratu określa regulamin organizacyjny nadany przez Dyrektora
Centralnego Inspektoratu.
§ 8. 1. Działalnością okręgowego inspektoratu kieruje jego dyrektor przy pomocy
swego zastępcy.
2. Dyrektor okręgowego inspektoratu może upoważnić swojego zastępcę i innych
pracowników okręgowego inspektoratu do podejmowania decyzji w jego imieniu, w
określonych przez niego sprawach.
3. Dyrektor okręgowego inspektoratu zatrudnia pracowników w okręgowym
inspektoracie.
§ 9. 1. W skład okręgowego inspektoratu wchodzą następujące komórki
organizacyjne:
1) stacja oceny nasion,
2) stacja oceny sadzeniaków ziemniaka,
3) dział kwalifikacji i kontroli nasiennej,
4) dział finansów i księgowości,
5) dział administracyjno-gospodarczy,
6) stanowisko pracy do spraw kadr, warunków pracy i obronnych.
2. Szczegółową organizację wewnętrzną okręgowego inspektoratu określa regulamin
organizacyjny nadany przez dyrektora okręgowego inspektoratu.
§ 10. 1. Do zadań Dyrektora Centralnego Inspektoratu należy:
1) ustalanie i wdrażanie metod oceny i kontroli materiału siewnego,
2) określanie stopni kwalifikacji materiału siewnego,
3) określanie wykazu roślin uprawnych, których materiał siewny może być uznawany
za standardowy,
4) ustalanie wykazu odmian, których materiał siewny może być uznawany za
kwalifikowany, warunkowo kwalifikowany lub standardowy,
5) określanie materiału siewnego podlegającego ocenie tożsamości lub
weryfikacyjnej ziemniaka,
6) ustalanie, które dokumenty oceny jakości i tożsamości materiału siewnego,
wystawiane za granicą, obowiązują w kraju,
7) ustalanie rodzajów i wzorów świadectw z oceny polowej i laboratoryjnej
materiału siewnego,
8) ustalanie trybu i szczegółowych warunków wydawania zezwoleń:
a) na wytwarzanie materiału szkółkarskiego drzew owocowych i krzewów jagodowych,
b) na obrót materiałem siewnym,
9) nadzór i koordynacja działalności dyrektorów okręgowych inspektoratów, w
szczególności w zakresie:
a) prawidłowości dokonywania oceny materiału siewnego oraz uznawania go za
kwalifikowany, warunkowo kwalifikowany lub handlowy,
b) przestrzegania zasad i trybu przeprowadzania kontroli materiału siewnego oraz
zasadności wydawania decyzji związanych z wytwarzaniem i obrotem tym materiałem,
c) prowadzenia racjonalnej gospodarki posiadanym majątkiem trwałym oraz środkami
finansowymi,
10) ustalanie stawek wynagrodzeń dla kwalifikatorów i próbobiorców oraz
ustalanie stawek opłat za ocenę materiału siewnego, zgodnie z zasadami
określonymi przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej,
11) organizowanie powtórnej oceny materiału siewnego,
12) rozpatrywanie odwołań od decyzji dyrektorów okręgowych inspektoratów,
13) opracowywanie zbiorczych informacji, analiz i wniosków z obrotu, oceny i
kontroli materiału siewnego,
14) inicjowanie i organizowanie szkolenia i doskonalenia zawodowego pracowników
Inspekcji Nasiennej oraz kwalifikatorów i próbobiorców materiału siewnego,
15) opracowywanie zbiorczych planów rzeczowych i preliminarzy budżetowych,
planów inwestycji i kapitalnych remontów oraz podział zadań i środków dla
okręgowych inspektoratów,
16) opracowywanie analiz i wniosków w sprawach związanych z warunkami pracy i
wynagradzania pracowników Inspekcji Nasiennej,
17) reprezentowanie na zewnątrz organów Inspekcji Nasiennej,
18) inicjowanie zamierzeń mających na celu poprawę warunków działalności
Inspekcji Nasiennej,
19) współpraca z innymi organami administracji państwowej i placówkami
naukowo-badawczymi zajmującymi się problematyką oceny materiału siewnego.
2. Dyrektor Centralnego Inspektoratu, realizując zadania określone w ust. 1 pkt
1-11, wydaje zarządzenia i wytyczne.
3. Zastępcy Dyrektora Centralnego Inspektoratu nadzorują zagadnienia określone
przez Dyrektora. W czasie nieobecności Dyrektora zastępuje go wyznaczony przez
niego zastępca.
§ 11. 1. Do zadań dyrektora okręgowego inspektoratu należy całokształt
działalności związanej z oceną i kontrolą materiału siewnego, a w szczególności:
1) ocena materiału siewnego, uznawanie go za kwalifikowany, warunkowo
kwalifikowany i handlowy oraz wydawanie świadectw,
2) przyznawanie uprawnień hodowcom do oceny polowej i laboratoryjnej materiału
siewnego w celu uznania go za standardowy w stosunku do hodowanych przez nich
odmian,
3) przyznawanie uprawnień podmiotom gospodarczym prowadzącym obrót materiałem
siewnym do oceny laboratoryjnej tego materiału celem uznania go za handlowy,
4) upoważnianie:
a) kwalifikatorów do dokonywania oceny polowej materiału zgłoszonego do uznania
za materiał kwalifikowany lub warunkowo kwalifikowany oraz urzędowej oceny cech
zewnętrznych materiału siewnego przeznaczonego na eksport,
b) próbobiorców do pobierania próbek materiału siewnego do oceny,
5) rozpatrywanie wniosków o powtórne dokonywanie oceny:
a) laboratoryjnej, dokonanej przez upoważnione podmioty gospodarcze prowadzące
obrót materiałem siewnym,
b) polowej lub oceny cech zewnętrznych materiału siewnego przeznaczonego na
eksport, dokonanej przez kwalifikatora,
c) cech zewnętrznych dokonanych przez podmiot gospodarczy prowadzący obrót
materiałem siewnym,
6) kontrola dokonywania oceny materiału siewnego przez upoważnione podmioty,
7) kontrola materiału siewnego w procesie wytwarzania, przechowywania i obrotu,
8) graniczna kontrola materiału siewnego lub zlecanie jej przeprowadzenia
organom Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin,
9) wydawanie i cofanie zezwoleń na prowadzenie obrotu materiałem siewnym i
wytwarzanie materiału szkółkarskiego drzew owocowych i krzewów jagodowych,
10) wydawanie zakazów wprowadzania do obrotu i nakazów wyłączania z obrotu
materiału siewnego nie odpowiadającego normom i wymaganiom jakościowym oraz
innym warunkom obrotu,
11) wydawanie nakazów poddawania materiału siewnego zabiegom uniemożliwiającym
użycie go do siewu, sadzenia, szczepienia,
12) zbieranie i opracowywanie, do celów statystycznych, półrocznych informacji
dotyczących obrotu materiałem siewnym,
13) współdziałanie z terenowymi organami rządowej administracji ogólnej,
organami kontroli państwowej, z placówkami naukowo-badawczymi oraz innymi
jednostkami organizacyjnymi w zakresie oceny i kontroli materiału siewnego,
14) organizowanie szkolenia pracowników okręgowego inspektoratu oraz
kwalifikatorów i próbobiorców materiału siewnego,
15) prowadzenie produkcji ubocznej ogrodniczej dla wykorzystania szklarni poza
sezonem oceny materiału siewnego,
16) opracowywanie projektów preliminarzy budżetowych oraz planów finansowych,
17) administrowanie mieniem okręgowego inspektoratu i racjonalne prowadzenie
gospodarki finansowej,
18) opracowywanie projektów rzeczowych planów inwestycyjnych i kapitalnych
remontów oraz organizowanie ich realizacji,
19) reprezentowanie na zewnątrz okręgowego inspektoratu.
2. Dyrektor okręgowego inspektoratu, realizując zadania zawarte w ust. 1 pkt 2,
3 i 9-11, wydaje decyzje administracyjne.
3. Kontrolę materiału siewnego przeprowadzają upoważnieni pracownicy okręgowego
inspektoratu.
4. Po zakończeniu czynności kontrolnych kontrolujący sporządzają odpowiedni
protokół.
§ 12. Inspekcja Nasienna prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych
przepisami prawa budżetowego dla państwowej jednostki budżetowej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 4 kwietnia 1996 r.
w sprawie nadania statutu Centralnemu Ośrodkowi Badania Odmian Roślin Uprawnych.
(Dz. U. Nr 44, poz. 195)
Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o nasiennictwie (Dz. U.
Nr 149, poz. 724) zarządza się, co następuje:
§ 1. Centralnemu Ośrodkowi Badania Odmian Roślin Uprawnych nadaje się statut
stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
4 kwietnia 1996 r. (poz. 195)
STATUT
CENTRALNEGO OŚRODKA BADANIA ODMIAN ROŚLIN UPRAWNYCH
§ 1. Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych, zwany dalej "Centralnym
Ośrodkiem", jest państwową jednostką organizacyjną i działa na podstawie ustawy
z dnia 24 listopada 1995 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 149, poz. 724) i
niniejszego statutu.
§ 2. Siedzibą Centralnego Ośrodka jest Słupia Wielka w województwie poznańskim.
§ 3. Nadzór nad Centralnym Ośrodkiem sprawuje Minister Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej.
§ 4. 1. Przedmiotem działania Centralnego Ośrodka jest:
1) przeprowadzanie badań i oceny odmian w celu ich rejestracji lub przyznawania
hodowcom wyłącznego prawa do ich odmian, w szczególności badań i oceny
zmierzającej do stwierdzenia odrębności, wyrównania i trwałości oraz do oceny
wartości gospodarczej odmian,
2) prowadzenie rejestru odmian oraz ewidencji odmian zgłoszonych do tego
rejestru,
3) prowadzenie księgi ochrony wyłącznego prawa do odmian oraz spisu zgłoszonych
do przyznania wyłącznego prawa,
4) prowadzenie badań odmianowych w celu uzyskania informacji o wartości
gospodarczej odmian dla ich użytkowników w odniesieniu do roślin uprawnych,
których odmiany wpisuje się do rejestru bez wymagania zadowalającej wartości
gospodarczej.
2. Do zadań Centralnego Ośrodka należy w szczególności:
1) planowanie, organizacja oraz przeprowadzanie badań i doświadczeń odmianowych,
2) ustalanie metodyki badań i doświadczeń odmianowych oraz metodyki
opracowywania wyników tych badań i doświadczeń,
3) ustalanie metod i kryteriów oceny wartości gospodarczej odmian oraz
sporządzanie charakterystyk gospodarczych odmian,
4) ustalanie metody i kryteriów oceny odrębności, wyrównania i trwałości odmian
oraz sporządzanie charakterystyk botanicznych odmian,
5) ustalanie i ogłaszanie szczegółowych warunków i wymagań obowiązujących przy
zgłaszaniu odmian do rejestru odmian i do przyznania wyłącznego prawa do
odmiany,
6) publikowanie wyników badań i doświadczeń odmianowych, list odmian roślin
rolniczych, warzywnych, ozdobnych i sadowniczych, metodyk badania odmian, a
także Diariusza Centralnego Ośrodka,
7) publikowanie grup roślin, w ramach których nie można wpisywać do rejestru i
księgi ochrony praw do odmian tych samych lub podobnych nazw różnych odmian,
8) publikowanie metodyk urzędowego badania odmian,
9) upowszechnianie informacji o odmianach,
10) przeprowadzanie lustracji hodowli odmian,
11) opracowywanie okresowych analiz związanych z oceną postępu w hodowli roślin
i stanu oceny odmian,
12) badanie dla Inspekcji Nasiennej tożsamości i czystości odmianowej nasion
będących w krajowym i zagranicznym obrocie handlowym,
13) współpraca z krajowymi oraz zagranicznymi jednostkami i organizacjami
zajmującymi się badaniami i oceną odmian,
14) inicjowanie działalności związanej z postępem naukowym i technicznym w
ocenie odmian,
15) wykonywanie innych zadań zleconych przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej.
§ 5. 1. Centralnym Ośrodkiem kieruje Dyrektor przy pomocy dwóch zastępców.
2. Dyrektora Centralnego Ośrodka powołuje i odwołuje Minister Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej.
3. Zastępców Dyrektora powołuje i odwołuje Minister Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej na wniosek Dyrektora Centralnego Ośrodka.
4. Do obowiązków Dyrektora należy w szczególności:
1) kierowanie działalnością Centralnego Ośrodka oraz reprezentowanie go na
zewnątrz,
2) zarządzanie majątkiem Centralnego Ośrodka,
3) podejmowanie decyzji w sprawach wpisania, odmowy wpisania i skreślania odmian
z rejestru odmian roślin uprawnych oraz w sprawach przyznania, odmowy
przyznania, stwierdzenia nieważności lub pozbawienia wyłącznego prawa do
odmiany.
5. Wpisanie odmiany do rejestru, odmowa wpisania i skreślenie odmiany z rejestru
następuje po zasięgnięciu opinii odpowiedniej komisji do spraw rejestracji
odmian. Zakres działania tych komisji określają odrębne przepisy.
6. Dyrektor Centralnego Ośrodka może upoważnić zastępców dyrektora do
prowadzenia określonych przez niego spraw oraz podejmowania decyzji w jego
imieniu w określonych sprawach.
7. Dyrektor Centralnego Ośrodka zatrudnia pracowników w Centralnym Ośrodku oraz
powołuje i odwołuje dyrektorów gospodarstw pomocniczych.
8. W skład Centralnego Ośrodka wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Zakład Badania i Oceny Wartości Gospodarczej Odmian,
2) Zakład Metod Statystycznych i Elektronicznego Przetwarzania Danych,
3) Zakład Upowszechniania i Dokumentacji Badań,
4) Samodzielna Pracownia Rejestracji i Ochrony Praw do Odmian,
5) Samodzielna Pracownia Badań i Oceny Odrębności, Wyrównania i Trwałości
Odmian,
6) Samodzielna Pracownia Współpracy z Zagranicą,
7) Samodzielna Pracownia Planowania Badań,
8) Dział Ekonomiki i Organizacji Gospodarstw Pomocniczych,
9) Dział Organizacyjno-Prawny,
10) Dział Finansów i Księgowości,
11) Dział Administracyjny.
9. Szczegółową organizację wewnętrzną oraz zakres zadań komórek organizacyjnych
Centralnego Ośrodka określa regulamin organizacyjny nadany przez Dyrektora.
10. Dyrektor Centralnego Ośrodka może łączyć, przekształcać i likwidować komórki
organizacyjne wymienione w ust. 8, powiadamiając o tym Ministra Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej.
§ 6. 1. Centralny Ośrodek prowadzi działalność badawczo-doświadczalną i
gospodarczą w stacjach doświadczalnych oceny odmian, działających jako
gospodarstwa pomocnicze Centralnego Ośrodka lub wchodzących w skład tych
gospodarstw.
2. Centralny Ośrodek może zlecać przeprowadzanie badań odmian innym wykonawcom
krajowym i zagranicznym na warunkach określonych w odpowiednich umowach.
3. Strukturę organizacyjną stacji doświadczalnych oceny odmian określa Dyrektor
Centralnego Ośrodka.
4. Dyrektor Centralnego Ośrodka może łączyć, przekształcać lub likwidować
gospodarstwa pomocnicze za zgodą Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
§ 7. 1. Organem opiniodawczym i doradczym Dyrektora Centralnego Ośrodka jest
Rada Konsultacyjna, zwana dalej Radą.
2. Kadencja Rady trwa cztery lata. Członków Rady powołuje i odwołuje, także w
toku kadencji, Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na wniosek Dyrektora
Centralnego Ośrodka. Liczba członków Rady nie może przekraczać 25.
3. Rada wybiera w tajnym głosowaniu Przewodniczącego, dwóch zastępców i
Sekretarza.
4. Rada działa w trybie i na zasadach uchwalonych przez nią w regulaminie.
§ 8. Do zadań Rady należy w szczególności opiniowanie:
1) perspektywicznych kierunków działalności Centralnego Ośrodka w zakresie
badania odmian i upowszechniania informacji o odmianach,
2) kierunków planów tematycznych oraz rocznych sprawozdań Dyrektora z wykonania
tych planów,
3) wniosków w sprawie organizacji Centralnego Ośrodka oraz jego regulaminu
organizacyjnego,
4) kandydatów na stanowisko zastępców Dyrektora.
§ 9. 1. Centralny Ośrodek prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych
przepisami prawa budżetowego dla państwowej jednostki budżetowej.
2. Wydatki i dochody Centralnego Ośrodka są objęte budżetem państwa w części
dotyczącej Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
3. Wydatki na badania odmian prowadzone w gospodarstwach pomocniczych lub
zlecane przez Centralny Ośrodek innym wykonawcom pokrywane są z dotacji budżetu
państwa według obowiązujących przepisów.
§ 10. 1. Dyrektor Centralnego Ośrodka przedstawia Ministrowi Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej roczne sprawozdanie z działalności Centralnego Ośrodka w
terminie do końca kwietnia każdego następnego roku.
2. Roczne sprawozdanie podlega zaopiniowaniu przez Radę.
§ 11. 1. Pracownicy Centralnego Ośrodka są wynagradzani na zasadach określonych
w przepisach o wynagradzaniu pracowników jednostek sfery budżetowej w zakresie
rolnictwa i gospodarki żywnościowej.
2. Do pracowników naukowych i badawczo-technicznych Centralnego Ośrodka stosuje
się odpowiednio przepisy dotyczące pracowników jednostek badawczo-rozwojowych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 10 kwietnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości opłat za sprawdzenie kwalifikacji
osób ubiegających się o uprawnienie do kierowania pojazdami oraz wysokości
wynagrodzenia egzaminatorów.
(Dz. U. Nr 44, poz. 196)
Na podstawie art. 84 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr
104, poz. 515) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 15
października 1992 r. w sprawie wysokości opłat za sprawdzenie kwalifikacji osób
ubiegających się o uprawnienie do kierowania pojazdami oraz wysokości
wynagrodzenia egzaminatorów (Dz. U. Nr 85, poz. 433, z 1994 r. Nr 17, poz. 61 i
Nr 140, poz. 804 oraz z 1995 r. Nr 45, poz. 237) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w § 1:
a) w ust. 1:
- w pkt 1 liczbę "31,00" zastępuje się liczbą "32,00",
- w pkt 2 liczbę "34,00" zastępuje się liczbą "35,00",
- w pkt 3 liczbę "41,00" zastępuje się liczbą "43,00",
- w pkt 4 liczbę "47,00" zastępuje się liczbą "49,00",
- w pkt 5 liczbę "50,00" zastępuje się liczbą "52,00",
- w pkt 6 liczbę "40,00" zastępuje się liczbą "42,00",
- w pkt 7 liczbę "7,00" zastępuje się liczbą "9,00",
- w pkt 8 liczbę "6,00" zastępuje się liczbą "7,00",
b) w ust. 2 kropkę na końcu zdania zastępuje się przecinkiem, a po nim dodaje
wyrazy:
"z tym że jeżeli egzamin teoretyczny zamiast w formie pisemnego testu jest
przeprowadzany w formie ustnej, to opłata egzaminacyjna przewidziana za tę część
egzaminu wynosi 40% opłaty określonej w ust. 1.",
c) w ust. 4 liczbę "5,00" zastępuje się liczbą "6,00";
2) w § 2:
a) w ust. 1:
- w pkt 1 liczbę "5,00" zastępuje się liczbą "6,00",
- w pkt 2 liczbę "6,00" zastępuje się liczbą "7,50",
- w pkt 3 liczbę "7,50" zastępuje się liczbą "9,00",
- w pkt 4 liczbę "8,00" zastępuje się liczbą "9,50",
- w pkt 5 liczbę "6,00" zastępuje się liczbą "7,50",
- w pkt 6 liczbę "3,00" zastępuje się liczbą "4,50",
- w pkt 7 liczbę "2,50" zastępuje się liczbą "3,00",
b) w ust. 1a:
- w pkt 1 liczbę "1,00" zastępuje się liczbą "1,50",
- w pkt 2 liczbę "1,30" zastępuje się liczbą "1,80",
c) w ust. 2 liczbę "100" zastępuje się liczbą "200".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: w z. S. Rybak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 5 kwietnia 1996 r.
o utracie mocy obowiązującej art. 4 ust. 3 ustawy o kształtowaniu środków na
wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej w 1993 r. oraz o zmianie ustawy o
wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe.
(Dz. U. Nr 44, poz. 197)
W wykonaniu orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 września 1995 r.,
sygn. akt P 1/95 i z mocy art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o
Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47,
poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 i z 1995 r. Nr 13, poz. 59) oraz uchwały
Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 października 1993 r. (Dz. U. Nr 105, poz.
481) ogłaszam utratę mocy obowiązującej art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 30 grudnia
1992 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej
w 1993 r. oraz o zmianie ustawy o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze
stanowiska państwowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 1, poz. 1 i Nr 14, poz. 64) w
odniesieniu do osób, o których mowa w art. 4 ust. 2 tej ustawy.
Obwieszczenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego: A. Zoll
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 29 marca 1996 r.
o zmianie ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym oraz o zmianie niektórych
ustaw.
(Dz. U. Nr 45, poz. 199)
Art. 1. W ustawie z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym
(Dz. U. Nr 60, poz. 253, Nr 80, poz. 350 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1993 r. Nr
134, poz. 646) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Ustawa określa warunki uczestniczenia przez podmioty zagraniczne w dochodach
z prowadzenia przedsiębiorstw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Ustawa określa również warunki objęcia udziałów lub akcji przez państwową
osobę prawną w spółce z udziałem podmiotów zagranicznych w przypadku pokrycia
przez tę osobę kapitału zakładowego (akcyjnego) wkładem niepieniężnym
stanowiącym przedsiębiorstwo, nieruchomość lub część przedsiębiorstwa zdolną do
realizacji określonych zadań gospodarczych.";
2) art. 2 otrzymuje brzmienie:
"Art. 2. Przepisy ustawy nie naruszają innych ustaw dotyczących warunków
uczestniczenia przez podmioty zagraniczne w dochodach z prowadzenia
przedsiębiorstw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.";
3) skreśla się art. 4;
4) skreśla się art. 5;
5) art. 6 otrzymuje brzmienie:
"Art. 6. 1. Zezwolenia wymagają następujące czynności:
1) zawarcie przez państwową osobę prawną ze spółką lub na jej rzecz umowy lub
umów, których przedmiotem jest używanie mienia tej państwowej osoby prawnej,
określonego w art. 1 ust. 2a, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez
okres ponad 6 miesięcy lub których przedmiotem jest przeniesienie własności
takiego mienia,
2) objęcie przez państwową osobę prawną udziałów lub akcji w spółce w przypadku
pokrycia przez tę osobę kapitału zakładowego (akcyjnego) wkładem niepieniężnym
stanowiącym mienie, o którym mowa w art. 1 ust. 2a.
2. Przepisu ust. 1 pkt.1 nie stosuje się w przypadku wniesienia przez Skarb
Państwa do spółki mienia przedsiębiorstwa państwowego likwidowanego w trybie
art. 37 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298 i Nr 85, poz. 498, z 1991 r.
Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133,
poz. 685).";
6) w art. 7 w ust. 1 wyrazy "art. 4-6" zastępuje się wyrazami "art. 6";
7) art. 8 otrzymuje brzmienie:
"Art. 8. Zezwolenia, o których mowa w art. 6, wydaje Minister Przekształceń
Własnościowych na wniosek państwowej osoby prawnej.";
8) w art. 9 wyrazy "art. 4 i 6" zastępuje się wyrazami "art. 6";
9) w art. 10:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Wkłady podmiotów zagranicznych do kapitału spółki mogą być wnoszone:
1) w postaci pieniężnej:
a) w walucie zgromadzonej na rachunku zagranicznym wolnym,
b) w walucie wymienialnej przekazanej z zagranicy za pośrednictwem banku
zagranicznego lub w walucie polskiej pochodzącej ze sprzedaży walut
wymienialnych w banku upoważnionym do skupu tych walut,
2) w postaci niepieniężnej, pod warunkiem:
a) przekazania przedmiotu wkładu niepieniężnego z zagranicy,
b) nabycia przedmiotu wkładu niepieniężnego od krajowej osoby fizycznej lub
prawnej za waluty określone w pkt 1 lub z tytułu dziedziczenia.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Minister Finansów może, na wniosek podmiotu zagranicznego, wyrazić zgodę na
wniesienie do kapitału spółki wkładu pieniężnego w walucie polskiej lub wkładu
niepieniężnego z innych tytułów niż określone w ust. 1 i 2. Minister Finansów
wydając zgodę może określić warunki, które powinien spełnić podmiot zagraniczny
przy wniesieniu wkładu.",
c) w ust. 4 wyrazy "art. 26 pkt 1" zastępuje się wyrazami "art. 26 pkt 2";
10) art. 12 otrzymuje brzmienie:
"Art. 12. 1. Wniosek o zezwolenie na dokonanie czynności, o których mowa w art.
6 ust. 1 pkt 1, powinien określać strony umowy, jej przedmiot oraz wartość
przedmiotu umowy.
2. Wniosek o zezwolenie, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2, powinien określać:
1) osoby wspólników,
2) firmę i siedzibę spółki,
3) przedmiot przedsiębiorstwa spółki,
4) rodzaj i wartość wkładów na pokrycie kapitału zakładowego (akcyjnego) spółki,
5) liczbę, rodzaj i wartość udziałów lub akcji obejmowanych za wkład, o którym
mowa w art. 1 ust. 2a.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, należy dołączyć odpowiednio projekt aktu
założycielskiego i statutu lub umowy spółki albo statut lub umowę spółki.";
11) skreśla się art. 13;
12) w art. 15 wyrazy "art. 12-14" zastępuje się wyrazami "art. 12 i 14";
13) w art. 16 w ust. 2 po wyrazach "interesów państwa" dodaje się po przecinku
wyrazy "w przypadku czynności określonych w art. 6 ust. 1 pkt 2,";
14) w art. 17 wyrazy "podjęcie przez spółkę działalności" zastępuje się wyrazami
"dokonanie czynności, o których mowa w art. 6,";
15) art. 19 otrzymuje brzmienie:
"Art. 19. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 16 ust. 2, spółka, na żądanie
Ministra Przekształceń Własnościowych, jest obowiązana udostępnić dokumenty w
celu ustalenia spełniania warunków określonych w zezwoleniu.
2. Jeżeli spółka nie spełnia warunków określonych w zezwoleniu, Minister
Przekształceń Własnościowych wzywa do usunięcia nieprawidłowości w określonym
terminie, a w razie ich nieusunięcia, może cofnąć zezwolenie.
3. Cofnięcie zezwolenia stanowi przyczynę rozwiązania spółki. W razie cofnięcia
zezwolenia, Minister Przekształceń Własnościowych występuje do właściwego sądu o
rozwiązanie spółki. O rozwiązaniu spółki sąd orzeka wyrokiem.";
16) skreśla się art. 20;
17) skreśla się art. 21;
18) skreśla się art. 23;
19) skreśla się art. 24;
20) skreśla się art. 25;
21) art. 26 otrzymuje brzmienie:
"Art. 26. Podmiot zagraniczny ma prawo, po opłaceniu należnego podatku, do
zakupu waluty obcej w banku upoważnionym do jej skupu i przekazania jej za
granicę bez odrębnego zezwolenia dewizowego, za:
1) kwoty uzyskane z tytułu uczestnictwa w zysku spółki na podstawie
zaświadczenia wydanego przez spółkę po zatwierdzeniu, zgodnie z odrębnymi
przepisami, sprawozdania finansowego spółki,
2) kwoty uzyskane ze sprzedaży albo umorzenia udziałów lub akcji w spółce,
objętych lub nabytych zgodnie z art. 10,
3) należne mu kwoty w razie likwidacji spółki,
4) kwoty uzyskane jako odszkodowanie, o którym mowa w art. 22, z tytułu
wywłaszczenia lub zastosowania innych środków wywołujących skutki równoznaczne z
wywłaszczeniem.";
22) skreśla się art. 28.
Art. 2. W ustawie z dnia 31 maja 1962 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 32, poz.
153, z 1984 r. Nr 53, poz. 272, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 41, poz.
324 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192) dodaje się art. 65a w brzmieniu:
"Art. 65a. Nabycie lub objęcie udziałów lub akcji bądź nabycie praw z udziałów
lub akcji przez podmiot zagraniczny, w rozumieniu przepisów o spółkach z
udziałem zagranicznym, w spółce prowadzącej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej działalność w zakresie transportu lotniczego oraz wykonywania innych
usług lotniczych, a także zarządzania lotniskami, wymaga zgody Ministra
Transportu i Gospodarki Morskiej."
Art. 3. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U.
Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr
106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i
Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60,
poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713
oraz z 1996 r. Nr 41, poz. 177) w art. 11 w ust. 1 w pkt 7 na końcu po przecinku
dodaje się wyrazy "a także zarządzania portami morskimi i lotniskami,".
Art. 4. W ustawie z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami
wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr
71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591) wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 18 dodaje się art. 18a i 18b w brzmieniu:
"Art. 18a. § 1. Kto zamierza nabyć lub objąć akcje lub udziały w podmiocie
prowadzącym przedsiębiorstwo maklerskie w ilości zapewniającej mu osiągnięcie
lub przekroczenie odpowiednio 20%, 33% lub 50% ogólnej liczby głosów - jest
zobowiązany zawiadamiać Komisję.
§ 2. Zamiar nabycia przez podmiot zależny uważa się za zamiar nabycia przez
podmiot dominujący.
§ 3. Komisja, w terminie jednego miesiąca od złożenia zawiadomienia, może
zakazać nabycia lub objęcia akcji lub udziałów, jeżeli w jego wyniku podmiot nie
dawałby rękojmi należytego wykonywania działalności.
§ 4. Nabycie lub objęcie akcji lub udziałów, mimo zakazu Komisji, jest nieważne.
Art. 18b. Przepisów art. 18a nie stosuje się do banków prowadzących działalność
maklerską.";
2) po art. 92 dodaje się art. 92a w brzmieniu:
"Art. 92a. Przepis art. 18a stosuje się do towarzystwa funduszy powierniczych."
Art. 5. Złożone przed dniem wejścia w życie ustawy wnioski w sprawie wydania
zezwoleń podlegają rozpatrzeniu według przepisów tej ustawy.
Art. 6. 1. Spółki spełniające, przed dniem wejścia w życie ustawy, warunki do
uzyskania zwolnienia od podatku dochodowego określone w art. 23 ustawy, o której
mowa w art. 1, mogą złożyć wnioski w sprawie zwolnienia spółki od podatku
dochodowego w nieprzekraczalnym terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie
ustawy.
2. Minister Finansów rozstrzyga wnioski, o których mowa w ust. 1, na podstawie
przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie ustawy.
3. Do wniosków złożonych i nie rozpatrzonych przed dniem wejścia w życie ustawy
stosuje się przepis ust. 2.
Art. 7. 1. Jeżeli w okresie korzystania przez spółkę ze zwolnienia od podatku
dochodowego udzielonego na podstawie przepisu, o którym mowa w art. 6, oraz w
okresie 2 lat od upływu okresu zwolnienia podatkowego następuje otwarcie
likwidacji, ogłoszenie upadłości spółki lub obniżenie jej kapitału zakładowego
(akcyjnego) - spółka jest obowiązana do zapłaty tego podatku.
2. Obowiązek podatkowy, o którym mowa w ust. 1, powstaje z chwilą otwarcia
likwidacji, ogłoszenia upadłości spółki lub obniżenia jej kapitału zakładowego
(akcyjnego).
Art. 8. Przepisu, o którym mowa w art. 3, nie stosuje się do podmiotów
gospodarczych, które w dniu wejścia w życie ustawy prowadzą działalność
gospodarczą w zakresie zarządzania portami morskimi i lotniskami.
Art. 9. Minister Przekształceń Własnościowych, w terminie 3 miesięcy od dnia
wejścia w życie ustawy, ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej
jednolity tekst ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym, z uwzględnieniem
zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
Art. 10. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
z dnia 4 kwietnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny
odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
(Dz. U. Nr 45, poz. 200)
Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane
(Dz. U. Nr 89, poz. 414) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14
grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać
budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 1995 r. Nr 10, poz. 46 i Nr 118, poz. 574),
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Przepisy rozporządzenia stosuje się przy budowie, odbudowie, rozbudowie,
nadbudowie, przebudowie, modernizacji oraz zmianie sposobu użytkowania budynków
i budowli podziemnych spełniających funkcje użytkowe budynków, a także do
związanych z nimi urządzeń budowlanych, z zastrzeżeniem § 207 ust. 3.";
2) w § 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi powinien być
wznoszony poza zasięgiem uciążliwości określonych w przepisach o ochronie i
kształtowaniu środowiska lub w ich zasięgu pod warunkiem zastosowania środków
technicznych zmniejszających uciążliwości do poziomu określonego w tych
przepisach oraz w Polskich Normach.";
3) w § 12:
a) w ust. 6 po wyrazach "od określonej w ust. 4" dodaje się wyrazy "pkt 2",
b) dodaje się nowy ust. 7 w brzmieniu:
"7. W razie braku zgody właściciela, właściwy organ może rozstrzygnąć, w drodze
postanowienia, o dopuszczalności usytuowania budynku w odległościach, o których
mowa w ust. 6, jeżeli nie spowoduje to istotnego utrudnienia w zagospodarowaniu
dziatki sąsiedniej. Na postanowienie to przysługuje zażalenie.",
c) dotychczasowy ust. 7 oznacza się jako ust. 8, a ust. 8 oznacza się jako ust.
9;
4) w § 19 w ust. 1 po wyrazach "garażu wielopoziomowego" dodaje się wyrazy "dla
samochodów osobowych";
5) w § 23 w ust. 1 po wyrazach "na odpadki stałe" dodaje się przecinek oraz
wyrazy "o których mowa w § 22 ust. 2 pkt 1,";
6) w § 26 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W razie braku warunków przyłączenia do zewnętrznej sieci wodociągowej i
kanalizacyjnej, działka, o której mowa w ust. 1, może być wykorzystana pod
zabudowę budynkami przeznaczonymi na pobyt ludzi, pod warunkiem zapewnienia
możliwości korzystania z indywidualnego ujęcia wody, urządzenia do oczyszczania
ścieków w sposób określony w odrębnych przepisach lub szczelnego zbiornika do
czasowego gromadzenia nieczystości ciekłych, jeżeli ich ilość nie przekracza 2
m3 na dobę. Jeżeli ilość nieczystości ciekłych odprowadzanych do zbiornika
przekracza 2 m3 na dobę, niezbędna jest pozytywna opinia właściwego terenowo
państwowego inspektora sanitarnego.";
7) w § 28:
a) w ust. 1 po wyrazach "deszczową lub" skreśla się przecinek oraz wyrazy "za
zgodą właściwego organu do spraw ochrony środowiska,"
b) w ust. 2 po wyrazach "własny teren" skreśla się przecinek oraz wyrazy "pod
warunkiem spełnienia wymagań określonych przez właściwy organ do spraw ochrony
środowiska",
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Warunki określone w ust. 1 i 2 nie dotyczą zabudowy jednorodzinnej,
zagrodowej i rekreacyjnej.";
8) w § 36:
a) w ust. 1 po wyrazach "sanitarno-gospodarczych" dodaje się wyrazy "o
pojemności do 10 m3",
b) w ust. 3 skreśla się wyraz "innych" oraz po wyrazach "o pojemności" dodaje
się wyrazy "od 10",
c) w ust. 6 po wyrazach "inspektorem sanitarnym" skreśla się wyrazy "i organem
do spraw ochrony środowiska";
9) w § 42 w ust. 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Łączna powierzchnia prześwitów (otworów), umożliwiająca naturalny przepływ
powietrza, powinna wynosić co najmniej 25% powierzchni ażurowej części
ogrodzenia między słupami.";
10) w § 84 w ust. 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"W wypadku gdy w pomieszczeniach przeznaczonych na stały pobyt ludzi liczba osób
jest mniejsza niż 5, dopuszcza się umieszczenie wspólnego ustępu dla kobiet i
mężczyzn.";
11) w § 121:
a) dotychczasowy przepis oznacza się jako ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. W zespołach budynków zaopatrywanych w ciepłą wodę użytkową ze wspólnej
kotłowni lub grupowego węzła cieplnego urządzenie do pomiaru ilości ciepła lub
paliwa zużywanego do przygotowywania ciepłej wody użytkowej, o którym mowa w
ust. 1, może być umieszczone poza tymi budynkami.";
12) w § 152 w ust. 2 skreśla się wyrazy "mierząc w rzucie poziomym, przy czym
wyrzutnia powinna być usytuowana powyżej poziomu czerpni";
13) w § 157:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Gaz z sieci gazowej, doprowadzony do zewnętrznej ściany budynku, nie może
mieć ciśnienia wyższego niż 400 kPa.",
b) dodaje się nowe ust. 2 i 3 w brzmieniu:
"2. Instalacja gazowa w budynku wysokim lub wysokościowym może być doprowadzona
tylko do pomieszczeń technicznych, w których zainstalowane są urządzenia gazowe,
usytuowanych w piwnicy lub na pierwszej bądź ostatniej kondygnacji.
3. Zastosowanie instalacji gazowej, o której mowa w ust. 2, wymaga zaopiniowania
przez właściwą komendę wojewódzką państwowej straży pożarnej.",
c) dotychczasowe ust. 2 i 3 oznacza się jako ust. 4 i 5;
14) w § 158 dodaje się ust. 3-6 w brzmieniu:
"3. Instalacje sygnalizujące niedopuszczalny poziom stężenia gazu mogą być
stosowane w budynkach, w których ustanowiony jest stały nadzór, zapewniający
podejmowanie działań zaradczych, a także w budynkach jednorodzinnych.
4. Czujki sygnalizujące niedopuszczalny poziom stężenia gazu w budynkach, o
których mowa w ust. 3, powinny być instalowane w piwnicach i suterenach oraz w
pomieszczeniach, w których istnieje możliwość nagromadzenia gazu przy stanach
awaryjnych instalacji lub przyłącza gazowego.
5. Sygnały alarmowe stanu zagrożenia wybuchem w budynkach, z wyłączeniem
budynków jednorodzinnych, powinny być kierowane do służb lub osób zobowiązanych
do podjęcia skutecznej akcji zapobiegawczej.
6. W budynkach, z wyłączeniem budynków mieszkalnych wielorodzinnych, w wypadku
konieczności uzasadnionej sposobem użytkowania, dopuszcza się instalowanie
urządzeń sygnalizacyjno-odcinających dopływ gazu.";
15) w § 159:
a) w ust. 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Odległość ta w zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej może być zwiększona do 10
m.",
b) w ust. 5 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"W takim wypadku instalacje zasilane z oddzielnych przyłączy nie mogą być ze
sobą połączone.";
16) w § 161 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W wypadku zasilania budynku jednorodzinnego i zagrodowego z sieci gazowej o
ciśnieniu do 400 kPa, kurek odcinający, zainstalowany przed urządzeniem
redukcyjnym, może być traktowany jako kurek główny. Przepis ten stosuje się
także, jeżeli urządzenie redukcyjne połączone jest w jeden zespół z
gazomierzem.";
17) w § 163:
a) dodaje się nowy ust. 1 w brzmieniu:
"1. Przewody instalacji gazowej należy wykonywać z rur stalowych bez szwu,
łączonych przez spawanie. Dopuszcza się stosowanie połączeń gwintowanych do
przyłączenia armatury oraz do innych połączeń w budynku:
1) mieszkalnym jednorodzinnym,
2) mieszkalnym wielorodzinnym za gazomierzami odbiorców indywidualnych,
3) zamieszkania zbiorowego lub użyteczności publicznej za połączeniami
odgałęzień prowadzących do poszczególnych lokali.",
b) dotychczasowe ust. 1 i 2 oznacza się jako ust. 2 i 3;
18) w § 166:
a) w ust. 1 skreśla się na końcu kropkę oraz dodaje wyrazy "i zabezpieczone
przed dostępem osób niepowołanych.",
b) w ust. 3 w pkt 1 lit. a) skreśla się wyrazy "i piwnic";
19) § 210 otrzymuje brzmienie:
"§ 210. Części budynku wydzielone ścianami oddzielenia przeciwpożarowego w
pionie - od fundamentu po dach - mogą być traktowane jako odrębne budynki.
Jeżeli dach jest nie rozprzestrzeniający ognia, a jego konstrukcja jest wykonana
z materiałów niepalnych, to ściany oddzielenia przeciwpożarowego nie muszą
dzielić konstrukcji dachu.";
20) w § 212:
a) w ust. 2 w tabeli w kolumnie 2 po tekstach odpowiadających klasie odporności
pożarowej "B" i "C" dodaje się odnośnik "**)", a pod tabelą wyjaśnienie:
"**) Z wyłączeniem budynków wymienionych dla klasy E.",
b) w ust. 7 wyrazy "stałych instalacji gaśniczych" zastępuje się wyrazami
"wodnych instalacji przeciwpożarowych";
21) w § 216 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Klapy dymowe w dachach i stropodachach mogą być wykonane z materiałów łatwo
zapalnych.";
22) w § 222 w ust. 2 po wyrazach "dopuszcza się" skreśla się wyrazy "odstępstwa
od przepisu ust. 1" oraz dodaje wyrazy "inne usytuowanie pomieszczeń, o których
mowa w ust. 1";
23) w § 239:
a) w ust. 3 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) przeznaczonych dla więcej niż 6 osób o ograniczonej zdolności poruszania
się.",
b) w ust. 7 po wyrazach "oznakowane drzwi" przecinek zastępuje się kropką oraz
skreśla wyrazy "odpowiadające klasie odporności ogniowej, wymaganej dla
zamknięcia otworów w ścianie oddzielenia przeciwpożarowego.";
24) w § 242 w ust. 2 wyrazy "jeżeli na danej kondygnacji liczba przebywających
tam osób nie przekroczy 20" zastępuje się wyrazami "jeżeli jest ona przeznaczona
do ewakuacji nie więcej niż 20 osób.";
25) w § 256 w ust. 1 po wyrazach "klatki schodowej" skreśla się przecinek, a
wyrazy "pochylni lub dźwigu" zastępuje się wyrazami "lub pochylni";
26) w § 258 po wyrazie "materiałów" dodaje się wyrazy "łatwo zapalnych";
27) w § 260 w ust. 2 wyrazy "nie iskrzących i nie gromadzących ładunków
elektrostatycznych" zastępuje się wyrazami "nie gromadzących ładunków
elektrostatycznych i nie mogących wytworzyć iskier, zdolnych do zapalenia
występujących w tej strefie substancji.";
28) w § 264 wyrazy "substancji palnych" zastępuje się wyrazami "występujących w
tej strefie substancji";
29) § 270 otrzymuje brzmienie:
"§ 270. 1. Jednorodzinne domy mieszkalne oraz budynki mieszkalne i gospodarcze
na działkach zagrodowych, ze ścianami i dachami nie rozprzestrzeniającymi ognia,
mogą być sytuowane w odległościach od granicy działki określonych w § 12 ust. 6.
2. Budynek usytuowany bezpośrednio przy granicy dziatki powinien mieć ścianę
oddzielenia przeciwpożarowego od strony sąsiedniej działki, o odporności
ogniowej określonej w § 233, a dla budynków wymienionych w § 213 - o odporności
ogniowej 60 min.";
30) w § 271 w ust. 1 wyrazy "§ 212" zastępuje się wyrazami "§ 213";
31) w § 272 w ust. 1 w pkt 2 wyraz "poniżej" zastępuje się wyrazem "powyżej";
32) w § 273 skreśla się wyrazy "produkcyjnymi lub magazynowymi".
§ 2. W sprawach wszczętych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, a nie
zakończonych decyzją ostateczną, stosuje się przepisy dotychczasowe.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 2 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa: B. Blida
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 9 kwietnia 1996 r.
w sprawie szczegółowych warunków i trybu oddawania w najem lokali mieszkalnych
pracownikom zatrudnionym w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi
Obrony Narodowej oraz zwalniania tych lokali.
(Dz. U. Nr 45, poz. 201)
Na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o
zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Pracownikom zatrudnionym w jednostkach organizacyjnych podległych
Ministrowi Obrony Narodowej, zwanych dalej "jednostkami organizacyjnymi", w tym
w jednostkach wojskowych, można wynajmować - w miarę istniejących możliwości -
część lokali mieszkalnych przeznaczonych na stałe zakwaterowanie żołnierzy
zawodowych.
§ 2. 1. Umowę najmu lokalu mieszkalnego z pracownikiem zawiera się na czas
wykonywania pracy w jednostce organizacyjnej.
2. Umowa najmu lokalu mieszkalnego może być zawarta na czas nie oznaczony z
pracownikiem, który:
1) przepracował co najmniej piętnaście lat w jednostce organizacyjnej,
2) nabył uprawnienia do emerytury lub renty inwalidzkiej wskutek wypadku przy
pracy albo choroby zawodowej, pozostających w związku z zatrudnieniem w
jednostce organizacyjnej.
§ 3. 1. Warunkiem zawarcia umowy najmu lokalu mieszkalnego z pracownikiem jest
przepracowanie przez niego w jednostce organizacyjnej co najmniej pięciu lat, z
zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Na wniosek dyrektora jednostki organizacyjnej zatrudniającej pracownika
Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, zwanej dalej "Agencją", po zasięgnięciu
opinii dyrektorów oddziału terenowego i rejonowego Agencji, może zezwolić na
zawarcie umowy najmu lokalu mieszkalnego z pracownikiem, który nie spełnia
warunku określonego w ust. 1.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do pracowników zatrudnionych na stanowiskach
dozorców budynków mieszkalnych, z którymi umowę najmu lokalu mieszkalnego
zawiera się na czas wykonywania czynności dozorcy.
§ 4. Lokale mieszkalne powinny być w pierwszej kolejności oddawane w najem
pracownikom zatrudnionym na stanowiskach pracy związanych bezpośrednio z
zachowaniem gotowości bojowej zatrudniającej ich jednostki organizacyjnej albo
zatrudnionym w zawodach deficytowych w danym garnizonie lub na stanowiskach
pracy wymagających szczególnych kwalifikacji.
§ 5. 1. Zainteresowany pracownik składa za pośrednictwem dyrektora jednostki
organizacyjnej, zatrudniającej tego pracownika, wniosek o zawarcie umowy najmu
lokalu mieszkalnego, adresowany do dyrektora oddziału terenowego Agencji, a w
garnizonie Warszawa - do Dyrektora Oddziału Rejonowego Garnizonu Warszawa.
2. Dyrektor jednostki organizacyjnej, w której jest zatrudniony pracownik,
przesyła w terminie czternastu dni wniosek o zawarcie umowy najmu lokalu
mieszkalnego, po zaopiniowaniu przez zakładową organizację związkową, do
dyrektora oddziału terenowego Agencji, a w garnizonie Warszawa - do Dyrektora
Oddziału Rejonowego Garnizonu Warszawa.
3. Dyrektor oddziału terenowego Agencji, a w garnizonie Warszawa - Dyrektor
Oddziału Rejonowego Garnizonu Warszawa, rejestruje wnioski o zawarcie umowy
najmu lokalu mieszkalnego i w terminach do dnia 30 czerwca i 31 grudnia każdego
roku sporządza (uaktualnia) wstępną listę kolejności pracowników oczekujących na
najem lokalu mieszkalnego, z uwzględnieniem kolejności otrzymanych wniosków oraz
kryteriów określonych w § 3 i 4.
4. Wstępną listę kolejności, o której mowa w ust. 3, przekazuje się związkowej
komisji mieszkaniowej powołanej przez właściwą okręgową organizację związkową,
która w terminie trzydziestu dni, w uzgodnieniu z dowódcą garnizonu, może
dokonać zmian na tej liście.
5. Dyrektor oddziału terenowego Agencji, a w garnizonie Warszawa - Dyrektor
Oddziału Rejonowego Garnizonu Warszawa, uwzględnia zmiany dokonane przez
związkową komisję mieszkaniową, jeżeli nie naruszają one § 4.
6. Lista ustalona w sposób określony w ust. 3-5 stanowi podstawę zawierania umów
najmu lokali mieszkalnych w miarę ich pozyskiwania.
§ 6. 1. Podstawą zajęcia lokalu mieszkalnego jest umowa najmu podpisana przez
dyrektora oddziału terenowego Agencji, a w garnizonie Warszawa - przez Dyrektora
Oddziału Rejonowego Garnizonu Warszawa, i pracownika.
2. Umowę najmu lokalu mieszkalnego rejestruje się w rejestrze takich umów,
prowadzonym w oddziale terenowym Agencji.
§ 7. 1. W sprawach nie uregulowanych w rozporządzeniu do zawierania i
wypowiadania umów najmu lokali mieszkalnych oraz ich zajmowania, używania i
opróżniania, a także określania praw i obowiązków wynajmującego i najemcy,
stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych
i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509 oraz z 1995 r. Nr 86, poz.
433 i Nr 133, poz. 654) i Kodeksu cywilnego.
2. Uprawnienia przewidziane w przepisach, o których mowa w ust. 1, dla organów
gminy, zarządcy budynku lub właściciela lokalu mieszkalnego przysługują
dyrektorowi oddziału terenowego Agencji, z wyjątkiem przyznawania i wypłaty
dodatków mieszkaniowych.
§ 8. Dyrektor jednostki organizacyjnej zatrudniającej pracownika niezwłocznie
zawiadamia dyrektora oddziału terenowego Agencji o rozwiązaniu lub wygaśnięciu
stosunku pracy z pracownikiem będącym najemcą lokalu mieszkalnego, wskazując
sposób i termin ustania stosunku pracy.
§ 9. Pracownik jest obowiązany zwolnić zajmowany lokal mieszkalny:
1) w razie rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy, chyba że zajmował ten
lokal na podstawie umowy najmu, o której mowa w § 2 ust. 2,
2) z upływem terminu wypowiedzenia umowy najmu lokalu mieszkalnego.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 15 kwietnia 1996 r.
w sprawie zwrotu kosztów dojazdu do pracy i zakwaterowania osobom, które podjęły
zatrudnienie, staż lub szkolenie poza miejscem stałego zamieszkania.
(Dz. U. Nr 45, poz. 202)
Na podstawie art. 31 ust. 7 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1 oraz z 1996 r. Nr 5,
poz. 34) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rejonowy urząd pracy może dokonywać przez okres do 12 miesięcy zwrotu z
Funduszu Pracy kosztów dojazdu z miejsca stałego zamieszkania do miejsca
zatrudnienia lub odbywania u pracodawcy stażu i z powrotem, zwanych dalej
"kosztami dojazdu", osobie, która spełnia łącznie następujące warunki:
1) zamieszkuje na stałe w rejonie administracyjnym (gminie) uznanym na podstawie
odrębnych przepisów za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym,
2) podjęła, na podstawie skierowania rejonowego urzędu pracy, zatrudnienie na
czas nieokreślony lub staż poza miejscem stałego zamieszkania w miejscowości, do
której koszt dojazdu najtańszym środkiem komunikacji publicznej wynosi
miesięcznie co najmniej 15% najniższego wynagrodzenia, obowiązującego w
miesiącu, za który dokonywany jest zwrot kosztów dojazdu,
3) uzyskuje wynagrodzenie w wysokości nie przekraczającej 2-krotnego najniższego
wynagrodzenia.
§ 2. Rejonowy urząd pracy może dokonywać przez okres do 12 miesięcy zwrotu z
Funduszu Pracy kosztów zakwaterowania osobie, która spełnia łącznie następujące
warunki:
1) zamieszkuje na stałe w rejonie administracyjnym (gminie) uznanym na podstawie
odrębnych przepisów za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym,
2) podjęła, na podstawie skierowania rejonowego urzędu pracy, zatrudnienie na
czas nieokreślony lub staż poza miejscem stałego zamieszkania w miejscowości, do
której czas dojazdu i powrotu do miejsca stałego zamieszkania wynosi łącznie
ponad 3 godziny dziennie,
3) mieszka w hotelu lub wynajętym mieszkaniu w miejscowości, w której jest
zatrudniona lub odbywa staż, albo w pobliżu tej miejscowości,
4) ponosi koszt zakwaterowania w hotelu lub mieszkaniu, o których mowa w pkt 3,
wynoszący miesięcznie co najmniej 20% najniższego wynagrodzenia,
5) uzyskuje wynagrodzenie w wysokości nie przekraczającej 2,5-krotnego
najniższego wynagrodzenia obowiązującego w miesiącu, za który dokonywany jest
zwrot kosztów zakwaterowania.
§ 3. 1. Osoba spełniająca warunki, o których mowa w § 1 lub § 2, może złożyć
wniosek o dokonywanie zwrotu kosztów dojazdu lub zakwaterowania w rejonowym
urzędzie pracy właściwym dla miejsca stałego zamieszkania. Wzory wniosku
stanowią załączniki nr 1 i nr 2 do rozporządzenia.
2. O rozpatrzeniu wniosku, o którym mowa w ust. 1, kierownik rejonowego urzędu
pracy powiadamia wnioskodawcę na piśmie.
3. Zwrotu kosztów dojazdu i zakwaterowania, poniesionych w okresie poprzedniego
miesiąca, rejonowy urząd pracy dokonuje po przedłożeniu przez uprawnioną osobę
rozliczenia faktycznie poniesionych kosztów. Wzór rozliczenia stanowią
załączniki nr 3 i nr 4 do rozporządzenia.
4. Zwrotowi mogą podlegać koszty dojazdu albo zakwaterowania do wysokości:
1) 90% kosztów faktycznie poniesionych, jednakże miesięcznie w kwocie nie
wyższej niż 90% najniższego wynagrodzenia - w okresie pierwszych 6 miesięcy
zatrudnienia lub odbywania stażu,
2) 70% kosztów faktycznie poniesionych, jednakże miesięcznie w kwocie nie
wyższej niż 70% najniższego wynagrodzenia - w okresie od siódmego miesiąca
zatrudnienia lub odbywania stażu.
5. Zwrot kosztów, o których mowa w § 1 i 2, nie przysługuje za miesiąc, w którym
rozwiązany został stosunek pracy lub stosunek służbowy bez wypowiedzenia z winy
pracownika, oraz od miesiąca, w którym pracownik dokonał wypowiedzenia stosunku
pracy lub stosunku służbowego.
§ 4. Rejonowy urząd pracy finansuje z Funduszu Pracy w pełnej wysokości koszty
zakwaterowania bezrobotnego lub innej uprawnionej osoby, skierowanych na
szkolenie odbywane poza miejscem stałego zamieszkania, jeżeli zakwaterowanie to
wynika z umowy zawartej z jednostką szkoleniową. Należność z tytułu
zakwaterowania przekazywana jest jednostce szkoleniowej, której zlecono
szkolenie.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15
kwietnia 1996 r. (poz. 202)
Załącznik nr 1
WZÓR WNIOSKU
Ilustracja
Załącznik nr 2
WZÓR WNIOSKU
Ilustracja
Załącznik nr 3
WZÓR ROZLICZENIA KOSZTÓW DOJAZDU
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
WZÓR ROZLICZENIA KOSZTÓW ZAKWATEROWANIA
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 15 kwietnia 1996 r.
w sprawie szczegółowych warunków odbywania u pracodawcy stażu przez bezrobotnego
absolwenta.
(Dz. U. Nr 45, poz. 203)
Na podstawie art. 37b ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1 oraz z 1996 r. Nr 5,
poz. 34) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Bezrobotny absolwent odbywa staż na stanowisku pracy lub w zawodzie
według programu określonego w umowie zawartej przez rejonowy urząd pracy z
pracodawcą.
2. Umowa, o której mowa w ust. 1, powinna ponadto określać w szczególności:
1) liczbę absolwentów, którzy zostaną skierowani do odbycia stażu na określonych
stanowiskach pracy lub w zawodzie, z podaniem poziomu i kierunku ich
wykształcenia, zawodu oraz specjalności,
2) okres odbywania stażu,
3) zobowiązanie pracodawcy do:
a) zaznajomienia absolwenta z jego obowiązkami oraz uprawnieniami,
b) zapewnienia absolwentowi profilaktycznej ochrony zdrowia w zakresie
przewidzianym dla pracowników,
c) przeszkolenia absolwenta, na zasadach przewidzianych dla pracowników, w
zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych oraz
zapoznania go z obowiązującym regulaminem pracy,
d) przydzielenia absolwentowi, na zasadach przewidzianych dla pracowników,
odzieży i obuwia roboczego, środków ochrony indywidualnej oraz niezbędnych
środków higieny osobistej,
e) zapewnienia absolwentowi, na zasadach przewidzianych dla pracowników,
bezpłatnych posiłków profilaktycznych, regeneracyjnych lub wzmacniających,
f) bezzwłocznego, nie później jednak niż w ciągu 7 dni, informowania rejonowego
urzędu pracy o przypadkach przerwania przez absolwenta odbywania stażu, o każdym
dniu nie usprawiedliwionej nieobecności absolwenta w odbywaniu stażu oraz o
innych zdarzeniach istotnych dla odbywania stażu,
g) wyznaczenia pracownika, któremu rejonowy urząd pracy powierzy nadzór nad
odbywaniem stażu przez absolwenta,
4) tryb rozstrzygania sporów oraz warunki wypowiedzenia umowy przez strony.
3. W przypadku gdy staż odbywany jest w rejonowym urzędzie pracy, w którym
absolwent zarejestrowany jest jako bezrobotny, nie zawiera się umowy, o której
mowa w ust. 1 i 2, z tym że przepisy ust. 2 pkt 3 stosuje się odpowiednio.
§ 2. 1. Program stażu powinien zawierać harmonogram praktycznego wykonywania
przez absolwenta na stanowisku pracy lub w zawodzie czynności lub zadań, które
umożliwią mu samodzielne wykonywanie pracy po zakończeniu stażu.
2. Rejonowy urząd pracy przed skierowaniem bezrobotnego absolwenta na staż
obowiązany jest:
1) skierować go na badania lekarskie w celu stwierdzenia zdolności do odbycia
stażu,
2) zapoznać go z programem tego stażu.
§ 3. 1. Okres odbywania stażu nie powinien być krótszy niż 3 miesiące oraz nie
może przekraczać 12 miesięcy.
2. Absolwent wykonuje czynności lub zadania w wymiarze czasu obowiązującym
pracownika zatrudnionego na danym stanowisku pracy lub w zawodzie.
3. W okresie odbywania stażu absolwentce w ciąży nie mogą być powierzane
czynności lub zadania w warunkach szkodliwych lub uciążliwych dla zdrowia oraz w
porze nocnej.
§ 4. Absolwent w okresie odbywania stażu obowiązany jest:
1) sumiennie i starannie wykonywać czynności i zadania objęte programem stażu
oraz stosować się do poleceń pracodawcy i upoważnionych przez niego osób, jeżeli
nie są sprzeczne z przepisami prawa,
2) przestrzegać ustalonego czasu odbywania stażu oraz regulaminu pracy i
porządku obowiązującego w zakładzie pracy,
3) przestrzegać przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także
przepisów przeciwpożarowych,
4) dbać o dobro zakładu pracy oraz zachować w tajemnicy informacje, których
ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę,
5) przestrzegać w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego.
§ 5. Rejonowy urząd pracy, na wniosek pracodawcy lub z urzędu po zasięgnięciu
opinii pracodawcy, może pozbawić absolwenta możliwości kontynuowania stażu w
przypadku:
1) opuszczenia z przyczyn nie usprawiedliwionych więcej niż jednego dnia stażu,
2) naruszenia podstawowych obowiązków określonych w regulaminie pracy, a w
szczególności zakłócenia porządku, stawienia się na staż w stanie po użyciu
alkoholu lub spożywania alkoholu w miejscu odbywania stażu.
§ 6. 1. Absolwent w okresie odbywania stażu obowiązany jest prowadzić kartę
stażu, zwaną dalej "kartą", w której wpisuje okresy i rodzaj wykonywanych
czynności lub zadań na stanowisku pracy lub w zawodzie.
2. Kartę, której wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia, wydaje
absolwentowi rejonowy urząd pracy przed rozpoczęciem stażu.
3. Wpisy dokonane przez absolwenta w karcie poświadczane są przez pracodawcę lub
osobę, której rejonowy urząd pracy powierzył nadzór nad odbywaniem stażu.
4. Absolwent po zakończeniu stażu zwraca niezwłocznie, nie później jednak niż w
ciągu 7 dni od ukończenia stażu, kartę rejonowemu urzędowi pracy.
§ 7. Na podstawie wpisu w karcie rejonowy urząd pracy wydaje absolwentowi
zaświadczenie o odbyciu stażu. Wzór zaświadczenia stanowi załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 8. 1. Bezrobotnego absolwenta skierowanego do odbycia stażu, na okres, w
którym nie przysługuje mu prawo do stypendium, rejonowy urząd pracy ubezpiecza
od następstw nieszczęśliwych wypadków.
2. Koszt ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 1, finansowany jest z Funduszu
Pracy.
§ 9. W sprawach nie uregulowanych w rozporządzeniu stosuje się odpowiednio
przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 marca 1995
r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania świadczeń określonych w ustawie o
zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. Nr 38, poz. 191).
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15
kwietnia 1996 r. (poz. 203)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 15 kwietnia 1996 r.
w sprawie organizacji, sposobu wydawania i rozpowszechniania oraz podstawy
ustalania ceny numerów Monitora Sądowego i Gospodarczego i wysokości opłat za
zamieszczenie w nim ogłoszenia lub obwieszczenia.
(Dz. U. Nr 45, poz. 204)
Na podstawie art. 1 ust. 7 ustawy z dnia 22 grudnia 1995 r. o wydawaniu Monitora
Sądowego i Gospodarczego (Dz. U. z 1996 r. Nr 6, poz. 42) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Wydawanie Monitora Sądowego i Gospodarczego, zwanego dalej Monitorem,
organizuje Biuro do Spraw Wydawania Monitora Sądowego i Gospodarczego
Ministerstwa Sprawiedliwości, zwane dalej Biurem.
2. Redagowanie, organizację druku i rozpowszechnianie Monitora Biuro wykonuje
bezpośrednio lub zleca określone czynności wyspecjalizowanym jednostkom
gospodarczym.
§ 2. Ogłoszenia i obwieszczenia przeznaczone do zamieszczenia w Monitorze są
przyjmowane oraz przekazywane do Biura za pośrednictwem sekretariatów sądów
rejonowych, prowadzących rejestry sądowe. Opłaty za ich zamieszczenie uiszcza
się z góry na rachunek Biura.
§ 3. Gromadzenie i rozliczanie wpływów pochodzących z wydawania i
rozpowszechniania Monitora oraz pokrywanie wydatków związanych z wydawaniem i
rozpowszechnianiem Monitora następuje w formie środka specjalnego jednostki
budżetowej, utworzonego w Ministerstwie Sprawiedliwości.
§ 4. Monitor ukazuje się w miarę potrzeby, nie rzadziej niż raz w miesiącu.
§ 5. Monitor jest rozpowszechniany w prenumeracie oraz w punktach sprzedaży
mieszczących się w sądach i organach administracji oraz innych punktach
sprzedaży prasy.
§ 6. Po jednym egzemplarzu Monitora bezpłatnie otrzymują:
1) sądy rejonowe w celu udostępniania go do przeglądania przez zainteresowanych,
2) sąd, gdy skierowane przez niego ogłoszenie lub obwieszczenie zostało
zamieszczone w tym egzemplarzu.
§ 7. Cenę każdego numeru określa Biuro. Cena powinna zapewniać pełne pokrycie
kosztów wydawania Monitora oraz zysk w wysokości do 10%. Cena w prenumeracie
będzie stanowić iloczyn przewidywanej ceny numeru i liczby egzemplarzy.
§ 8. Opłatę za ogłoszenie ustala się na 2 zł za 1 cm2 druku, jednak nie mniej
niż za 30 cm2. W razie żądania użycia w ogłoszeniu szczególnej czcionki oraz
dokonania podkreśleń i wytłuszczeń, opłatę zwiększa się o 30%.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 23 kwietnia 1996 r.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 6 marca 1996 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu
bezrobociu.
(Dz. U. Nr 47, poz. 211)
1. Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o
zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.
U. z 1996 r. Nr 5, poz. 34) ogłasza się w załączniku do niniejszego
obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1) z uwzględnieniem
zmian wprowadzonych ustawą z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o
zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.
U. z 1996 r. Nr 5, poz. 34) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych
przed dniem wydania jednolitego tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie
obejmuje przepisów:
1) art. 68-72 oraz art. 74 i 75 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu
i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1), które stanowią:
"Art. 68. W ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania
administracyjnego w art. 210 po wyrazach "ubezpieczeń społecznych" skreśla się
przecinek i dodaje wyrazy "oraz z zakresu zatrudnienia i bezrobocia".
Art. 69. W ustawie z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji
zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr
110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 oraz z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i Nr 28,
poz. 127) w art. 26 w ust. 1 w pkt 2 wyraz "bezrobotni" zastępuje się wyrazami
"poszukujący pracy".
Art. 70. W ustawie z dnia 10 marca 1994 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i
bezrobociu oraz o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej
Polskiej (Dz. U. Nr 43, poz. 165) skreśla się art. 3.
Art. 71. W ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i
bezrobociu oraz o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich
rodzin (Dz. U. Nr 108, poz. 516) skreśla się art. 3.
Art. 72. 1. Bezrobotnemu, który z mocy art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 16
października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu utracił prawo do zasiłku,
przyznane na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o
zatrudnieniu (Dz. U. Nr 75, poz. 446, z 1990 r. Nr 9, poz. 57 i Nr 56, poz. 323
oraz z 1991 r. Nr 7, poz. 24 i Nr 46, poz. 201), przywraca się, od dnia 1
stycznia 1995 r., prawo do zasiłku uzupełniającego przez okres do 9 miesięcy,
jeżeli od dnia utraty prawa do zasiłku posiada status bezrobotnego.
2. Przywrócenie prawa do zasiłku na okres uzupełniający, o którym mowa w ust. 1,
następuje na wniosek bezrobotnego."
"Art. 74. 1. Po dniu wejścia w życie ustawy rady zatrudnienia działają w
składzie powołanym według dotychczasowych przepisów do końca kadencji, na którą
zostały powołane, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przypadku gdy na obszarze rejonu rządowej administracji ogólnej działa
więcej niż jedna rejonowa rada zatrudnienia, powołuje się nową rejonową radę
zatrudnienia na zasadach określonych w niniejszej ustawie.
3. Do czasu powołania rejonowych rad zatrudnienia, o których mowa w ust. 2,
działają rejonowe rady zatrudnienia powołane na podstawie dotychczasowych
przepisów.
Art. 75. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie
dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, obowiązują
dotychczasowe akty wykonawcze, jeżeli nie są sprzeczne z niniejszą ustawą.";
2) art. 4-6 i 8 ustawy z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu
i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r.
Nr 5, poz. 34), które stanowią:
"Art. 4. 1. Absolwenci zarejestrowani jako bezrobotni przed dniem wejścia w
życie ustawy uprawnieni są do zasiłków, zasiłków szkoleniowych i innych
świadczeń na dotychczasowych zasadach.
2. Bezrobotni, którzy przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy nabyli prawo
do zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 5 ustawy wymienionej w art. 1,
zachowują do niego prawo także w przypadku, gdy zamieszkują w rejonie
administracyjnym (gminie) nie uznanym za zagrożony szczególnie wysokim
bezrobociem strukturalnym.
3. Stypendia, o których mowa w art. 37a, 37b i 37d ustawy wymienionej w art. 1,
mogą być przyznane absolwentom, którzy zarejestrują się jako bezrobotni
począwszy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
4. Przepis art. 1 pkt 11 lit. f) ustawy stosuje się do bezrobotnych skierowanych
do prac interwencyjnych lub robót publicznych począwszy od dnia jej wejścia w
życie.
Art. 5. Przepisy wykonawcze, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy na podstawie upoważnienia zawartego w art. 49 ust. 2 ustawy wymienionej w
art. 1, zachowują moc do czasu wydania przepisów na podstawie upoważnienia w
brzmieniu określonym w niniejszej ustawie, nie dłużej niż 6 miesięcy.
Art. 6. 1. Okres zatrudnienia od 1 lipca do 31 grudnia 1994 r. w wymiarze
niższym od połowy wymiaru czasu pracy obowiązującego w danym zawodzie lub
służbie zalicza się do okresu, od którego zależy nabycie prawa i długość okresu
pobierania zasiłku, jeżeli w okresie tego zatrudnienia nie był pobierany
zasiłek.
2. Zasiłek, uzyskany na podstawie ust. 1, przyznawany jest na wniosek
bezrobotnego od dnia złożenia wniosku; zasiłek przysługuje, jeżeli bezrobotny w
dniu rejestracji spełniał warunki do jego otrzymania po zaliczeniu okresów
zatrudnienia, o których mowa w ust. 1."
"Art. 8. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 1996 r., z wyjątkiem przepisów:
1) art. 1 pkt 13 dotyczącego art. 27 ust. 1 pkt 3, który wchodzi w życie
pierwszego dnia czwartego miesiąca następującego po miesiącu ogłoszenia ustawy,
2) art. 2, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1995 r."
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: A. Bączkowski
Załącznik do obwieszczenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 6 marca
1996 r. (poz. 211)
USTAWA
z dnia 14 grudnia 1994 r.
o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu.
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa zadania państwa w zakresie łagodzenia skutków
bezrobocia, zatrudnienia oraz aktywizacji zawodowej bezrobotnych i innych osób
poszukujących pracy.
2. Ustawa ma zastosowanie do:
1) obywateli polskich zamieszkałych w Polsce, poszukujących i podejmujących
zatrudnienie lub inną pracę zarobkową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
oraz zatrudnienie za granicą u pracodawców zagranicznych,
2) cudzoziemców przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i
posiadających kartę stałego pobytu lub którym nadano status uchodźcy w
Rzeczypospolitej Polskiej, poszukujących i podejmujących zatrudnienie lub inną
pracę zarobkową na terytorium Polski,
3) cudzoziemców, którym dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy udzielił zgody na
zatrudnienie lub inną pracę zarobkową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Na zasadach określonych w ustawie zasiłki i inne świadczenia z tytułu
pozostawania bez pracy przysługują osobom, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2.
Art. 2. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) 1) absolwencie - oznacza to bezrobotnego w okresie do upływu 12 miesięcy od
dnia określonego w dyplomie, świadectwie ukończenia szkoły lub zaświadczeniu o
ukończeniu kursu, jeżeli jest:
a) absolwentem ponadpodstawowej szkoły publicznej lub niepublicznej o
uprawnieniach szkoły publicznej albo szkoły wyższej państwowej lub niepaństwowej
- dla młodzieży,
b) absolwentem studiów podyplomowych lub doktoranckich, podjętych w okresie 6
miesięcy od dnia ukończenia szkoły wyższej,
c) absolwentem szkoły, o której mowa w lit. a), dla dorosłych, jeżeli w
ostatnich 12 miesiącach trwania nauki nie był zatrudniony,
d) absolwentem co najmniej 12-miesięcznego przygotowania zawodowego, odbytego w
ramach Ochotniczych Hufców Pracy,
e) absolwentem dziennych kursów zawodowych, trwających co najmniej 24 miesiące,
jeżeli w okresie ostatnich 12 miesięcy ich trwania nie był zatrudniony,
f) absolwentem szkoły specjalnej,
g) niepełnosprawnym, który uzyskał uprawnienia do wykonywania zawodu,
2) bezrobotnym - oznacza to osobę, o której mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1 i 2, nie
zatrudnioną i nie wykonującą innej pracy zarobkowej, z zastrzeżeniem art. 26
ust. 1, zdolną i gotową do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy
obowiązującego w danym zawodzie lub służbie, z zastrzeżeniem lit. g), nie uczącą
się w szkole w systemie dziennym, zarejestrowaną we właściwym dla miejsca
zameldowania (stałego lub czasowego) rejonowym urzędzie pracy, jeżeli:
a) ukończyła 18 lat, z wyjątkiem młodocianych absolwentów,
b) kobieta nie ukończyła 60 lat, a mężczyzna 65 lat,
c) nie nabyła prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej albo po ustaniu
zatrudnienia nie pobiera świadczenia rehabilitacyjnego, zasiłku chorobowego,
macierzyńskiego lub wychowawczego,
d) nie jest właścicielem lub posiadaczem (samoistnym lub zależnym) nieruchomości
rolnej, w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, o powierzchni użytków rolnych
powyżej 2 ha przeliczeniowych albo gospodarstwa stanowiącego dział specjalny
produkcji rolnej w rozumieniu przepisów podatkowych, chyba że dochód z działów
specjalnych produkcji rolnej obliczony dla celów podatku dochodowego od osób
fizycznych nie przekracza wysokości przeciętnego dochodu z pracy w rolnictwie
nieuspołecznionym z 2 ha przeliczeniowych, ustalonego przez Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej na podstawie przepisów o podatku rolnym,
e) nie podlega ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu z tytułu stałej pracy jako
domownik w gospodarstwie rolnym o powierzchni użytków rolnych przekraczającej 2
ha przeliczeniowe lub stanowiącym dział specjalny produkcji rolnej, z którego
podatek dochodowy od osób fizycznych przekracza dochody z 2 ha przeliczeniowych,
o których mowa w lit. d),
f) nie podjęła pozarolniczej działalności gospodarczej od dnia wskazanego w
zgłoszeniu do ewidencji do dnia wyrejestrowania tej działalności albo nie
podlega - na podstawie odrębnych przepisów - obowiązkowi ubezpieczenia
społecznego lub zaopatrzenia emerytalnego,
g) jest osobą niepełnosprawną, której stan zdrowia pozwala na podjęcie
zatrudnienia co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy obowiązującego w danym
zawodzie lub służbie,
h) nie jest osobą tymczasowo aresztowaną lub nie odbywa kary pozbawienia
wolności,
3) cudzoziemcach - oznacza to osoby nie posiadające obywatelstwa polskiego,
4) 2) dochodach - oznacza to wynagrodzenie lub dochody uzyskane z tytułu
zatrudnienia albo innej pracy zarobkowej wykonywanej w okresie posiadania
statusu bezrobotnego oraz dochody z innego tytułu niż zatrudnienie lub inna
praca zarobkowa podlegające opodatkowaniu na podstawie przepisów o podatku
dochodowym od osób fizycznych,
5) dodatkowym miejscu pracy - oznacza to miejsce pracy utworzone dla
bezrobotnego, w wyniku udzielenia pożyczki z Funduszu Pracy,
6) klubie pracy - oznacza to zajęcia dla bezrobotnych w celu nabycia
umiejętności poszukiwania i uzyskiwania zatrudnienia,
7) koszcie szkolenia - oznacza to:
a) uprzednio uzgodnioną należność przysługującą jednostce szkoleniowej,
b) koszt ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków,
c) koszt przejazdu i zakwaterowania, jeżeli szkolenie odbywa się w innej
miejscowości niż miejsce zamieszkania bezrobotnego,
d) koszt niezbędnych badań lekarskich,
8) najniższym wynagrodzeniu - oznacza to najniższe wynagrodzenie pracowników,
ogłoszone przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" na podstawie odrębnych przepisów,
9) nielegalnym zatrudnieniu lub innej nielegalnej pracy zarobkowej - oznacza to:
a) zatrudnienie przez pracodawcę osoby bez zawarcia z nią w wymaganym terminie
umowy o pracę na piśmie,
b) niezgłoszenie osoby zatrudnionej lub wykonującej inną pracę zarobkową do
ubezpieczenia społecznego,
c) zatrudnienie lub powierzenie innej pracy zarobkowej cudzoziemcowi nie
posiadającemu karty stałego pobytu lub statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej
Polskiej bez zezwolenia lub zgody dyrektora właściwego wojewódzkiego urzędu
pracy lub na innym stanowisku albo na innych warunkach niż określone w
zezwoleniu lub zgodzie,
d) podjęcie przez cudzoziemca nie posiadającego karty stałego pobytu lub statusu
uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej bez
zgody dyrektora właściwego wojewódzkiego urzędu pracy,
10) nielegalnej działalności - oznacza to:
a) prowadzenie pośrednictwa pracy albo kierowanie obywateli polskich do pracy za
granicą bez wymaganego upoważnienia,
b) prowadzenie pośrednictwa pracy albo kierowanie obywateli polskich do pracy za
granicą u pracodawców zagranicznych, w celu osiągnięcia zysku,
11) 3) odpowiednim zatrudnieniu - oznacza to zatrudnienie, do którego bezrobotny
ma wystarczające kwalifikacje lub może je wykonywać po uprzednim szkoleniu, jego
stan zdrowia pozwala mu na wykonywanie tego zatrudnienia, a łączny czas dojazdu
do miejsca zatrudnienia i z powrotem środkami komunikacji publicznej nie
przekracza 3 godzin,
12) organach zatrudnienia - oznacza to Prezesa Krajowego Urzędu Pracy oraz
dyrektorów wojewódzkich urzędów pracy i kierowników rejonowych urzędów pracy,
13) osobie samotnie wychowującej dzieci - oznacza to osobę, o której mowa w
przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych,
14) osobie współpracującej - oznacza to osobę współpracującą w rozumieniu
przepisów o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą
oraz ich rodzin, a także przepisów o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących
pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia,
15) poszukującym pracy - oznacza to osobę nie zatrudnioną, o której mowa w art.
1 ust. 2 pkt 1 i 2, poszukującą zatrudnienia oraz osobę zatrudnioną zgłaszającą
zamiar i gotowość podjęcia zatrudnienia w wyższym wymiarze czasu pracy, albo
dodatkowego lub innego zatrudnienia, zarejestrowaną w rejonowym urzędzie pracy,
16) innej pracy zarobkowej - oznacza to wykonywanie pracy na podstawie umowy
agencyjnej, umowy zlecenia, umowy o dzieło albo w okresie członkostwa w
rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub spółdzielni kółek rolniczych (usług
rolniczych),
17) pracodawcy - oznacza to jednostkę organizacyjną, chociażby nie posiadała
osobowości prawnej, a także osobę fizyczną, jeżeli zatrudniają one pracowników,
18) pracach interwencyjnych - oznacza to zatrudnienie bezrobotnego przez
pracodawcę w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, jeżeli zatrudnienie to
nastąpiło w wyniku umowy zawartej z rejonowym urzędem pracy,
19) programach specjalnych - oznacza to działania, w celu promocji zatrudnienia,
inicjowane przez organy zatrudnienia na rzecz osób zakwalifikowanych do grup
ryzyka na lokalnych rynkach pracy,
20) przeciętnym wynagrodzeniu - oznacza to przeciętne miesięczne wynagrodzenie w
gospodarce narodowej w poprzednim kwartale od pierwszego dnia następnego
miesiąca po ogłoszeniu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski",
21) robotach publicznych - oznacza to zatrudnienie bezrobotnego w okresie nie
dłuższym niż 12 miesięcy przy wykonywaniu prac zorganizowanych przez organy
samorządu terytorialnego lub administracji rządowej i finansowanych ze środków
samorządu terytorialnego, budżetu państwa lub funduszy celowych,
21a) 4) stażu - oznacza to nabywanie umiejętności praktycznych do wykonywania
pracy poprzez wykonywanie zadań w miejscu pracy przez absolwenta, bez nawiązania
stosunku pracy z pracodawcą,
21b)4 stypendium - oznacza to kwotę wypłacaną z Funduszu Pracy bezrobotnemu,
zarejestrowanemu w rejonowym urzędzie pracy po raz pierwszy jako absolwent, w
okresie odbywania: szkolenia, stażu u pracodawcy oraz przez okres nauki w szkole
ponadpodstawowej dla dorosłych,
22) szkoleniu - oznacza to przyuczenie do zawodu, przekwalifikowanie lub
podwyższenie kwalifikacji zawodowych,
23) zasiłku - oznacza to zasiłek dla bezrobotnych,
24) zasiłku szkoleniowym - oznacza to zasiłek wypłacany w okresie szkolenia,
25) zatrudnieniu - oznacza to wykonywanie pracy na podstawie stosunku pracy,
stosunku służbowego oraz umowy o pracę nakładczą.
2. Okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przedłuża się o czas odbywania przez
absolwenta zasadniczej służby wojskowej, nadterminowej zasadniczej służby
wojskowej, przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyższych, służby wojskowej
pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, ćwiczeń wojskowych,
okresowej służby wojskowej oraz zasadniczej służby w obronie cywilnej i służby
zastępczej.
3. Badania lekarskie, mające na celu stwierdzenie zdolności bezrobotnego do
pracy, przeprowadzają, na wniosek kierownika rejonowego urzędu pracy, lekarze
publicznych zakładów opieki zdrowotnej uprawnieni do przeprowadzania badań
lekarskich pracowników na podstawie odrębnych przepisów.
Rozdział 2
Organy zatrudnienia i rady zatrudnienia
Art. 3. 1. 5) Prezes Krajowego Urzędu Pracy jest centralnym organem
administracji państwowej i podlega Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej.
2. Prezes Krajowego Urzędu Pracy jest powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady
Ministrów na wniosek Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, zaopiniowany przez
Naczelną Radę Zatrudnienia.
3. 6) Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia,
organizację, szczegółowe zasady i zakres działania Krajowego Urzędu Pracy oraz
wojewódzkich lub międzywojewódzkich i rejonowych urzędów pracy.
4. 7) Ilekroć w przepisach jest mowa o wojewódzkich urzędach pracy, rozumie się
przez to również międzywojewódzkie urzędy pracy.
Art. 4. 1. Zadania określone w ustawie realizuje Minister Pracy i Polityki
Socjalnej przy pomocy Krajowego Urzędu Pracy oraz wojewódzkich i rejonowych
urzędów pracy, które współdziałają z organizacjami, organami i instytucjami
zajmującymi się problematyką zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu, a w
szczególności z organami samorządu terytorialnego, organizacjami związków
zawodowych, pracodawców i bezrobotnych.
2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w zakresie objętym ustawą, koordynuje
działalność innych organów, organizacji i instytucji.
Art. 5. 1. Do zadań dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy należy w szczególności:
1) koordynowanie działalności rejonowych urzędów pracy na terenie województwa,
ustalanie liczby i zasięgu właściwości terytorialnej rejonowych urzędów pracy,
po zasięgnięciu opinii wojewody i wojewódzkiej rady zatrudnienia,
2) opracowywanie analiz i ocen dotyczących problematyki zatrudnienia w
województwie na potrzeby Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz rad
zatrudnienia,
3) współdziałanie z wojewódzką radą zatrudnienia w podejmowaniu przedsięwzięć
zmierzających do zapobiegania negatywnym dla pracowników skutkom zwolnień z
pracy oraz łagodzenia tych skutków, a zwłaszcza pozyskiwania miejsc pracy i
szkolenia bezrobotnych,
4) opracowywanie propozycji do planów Funduszu Pracy oraz sprawozdań z
wykorzystania środków Funduszu,
5) ustalanie zadań dla rejonowych urzędów pracy i limitów środków Funduszu Pracy
oraz kontrolowanie ich wykonania i wykorzystania,
6) przyjmowanie zgłoszeń od osób podejmujących pracę za granicą na podstawie
umów zawieranych z pracodawcami zagranicznymi,
7) wydawanie decyzji w sprawach zatrudnienia cudzoziemców lub wykonywania przez
nich innej pracy zarobkowej,
8) organizowanie pośrednictwa pracy w skali międzywojewódzkiej,
9) wykonywanie zadań określonych w przepisach o zatrudnianiu i rehabilitacji
zawodowej osób niepełnosprawnych,
10) współdziałanie z wojewódzkim organem rządowej administracji specjalnej do
spraw oświaty w planowaniu i podejmowaniu przedsięwzięć w zakresie szkolenia
bezrobotnych oraz w organizowaniu kształcenia zawodowego,
11) realizacja zadań określonych w przepisach o służbie zastępczej,
12) realizacja zadań wynikających z przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych
w razie niewypłacalności pracodawcy,
13) organizowanie i koordynowanie usług poradnictwa zawodowego oraz rozwoju
informacji zawodowej na terenie województwa, a także wspieranie działalności
klubów pracy,
14) realizacja zadań w zakresie kontroli przestrzegania przepisów ustawy,
15) inicjowanie oraz koordynowanie realizacji programów specjalnych.
2. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy wydaje decyzje o:
1) odstąpieniu od żądania zwrotu części lub całości nienależnie pobranego
świadczenia,
2) odroczeniu spłaty lub umorzeniu części lub całości pożyczki udzielonej
bezrobotnemu z Funduszu Pracy, z zastrzeżeniem art. 18 ust. 4.
Art. 6. 1. Do zadań kierownika rejonowego urzędu pracy należy w szczególności:
1) udzielanie pomocy bezrobotnym i innym osobom poszukującym pracy w znalezieniu
pracy, a także pracodawcom w pozyskiwaniu pracowników,
2) podejmowanie działań zmierzających do zapobiegania negatywnym skutkom
zwolnień z pracy oraz do łagodzenia tych skutków, a zwłaszcza pozyskiwania
odpowiednich miejsc pracy, oraz organizowanie szkolenia,
3) rejestrowanie bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy, przedstawianie
im propozycji zatrudnienia lub propozycji szkolenia, propozycji prac
interwencyjnych i robót publicznych, a w razie braku takich możliwości
wypłacanie uprawnionym zasiłków,
4) inicjowanie i finansowanie szkoleń,
5) inicjowanie tworzenia dodatkowych miejsc pracy oraz udzielanie pomocy
bezrobotnym w podejmowaniu działalności na własny rachunek,
6) inicjowanie i finansowanie:
a) prac interwencyjnych,
b) robót publicznych,
c) zatrudnienia absolwentów,
7) prowadzenie poradnictwa zawodowego oraz informacji zawodowej dla bezrobotnych
i innych osób poszukujących pracy,
8) wykonywanie kontroli w zakresie przestrzegania przepisów ustawy,
9) refundowanie wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne młodocianych
pracowników, zatrudnionych na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania
zawodowego,
10) finansowanie dodatków i premii przysługujących pracownikom za wykonywanie
obowiązków opiekunów praktyk uczniowskich,
11) wydawanie biletów kredytowych osobom skierowanym do pracy poza miejscem
stałego zamieszkania,
12) współdziałanie z rejonowymi radami zatrudnienia w zakresie przeciwdziałania
negatywnym skutkom bezrobocia, a w szczególności przy rozdziale środków
finansowych z Funduszu Pracy,
13) inicjowanie i wspieranie działalności klubów pracy,
14) realizacja programów specjalnych.
2. Kierownik rejonowego urzędu pracy wydaje decyzje o:
1) uznaniu lub odmowie uznania danej osoby za bezrobotną oraz o utracie statusu
osoby bezrobotnej,
2) przyznaniu, odmowie przyznania, wstrzymaniu, wznowieniu wypłaty oraz utracie
prawa do zasiłku lub zasiłku szkoleniowego,
3) obowiązku zwrotu przez bezrobotnego nienależnie pobranego zasiłku, zasiłku
szkoleniowego lub kosztów szkolenia,
4) odroczeniu zwrotu lub rozłożeniu na raty nienależnie pobranego świadczenia,
5) umorzeniu części pożyczki udzielonej z Funduszu Pracy.
Art. 7. 1. Naczelna Rada Zatrudnienia jest organem opiniodawczo-doradczym
Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawach zatrudnienia.
2. Do zakresu działania Naczelnej Rady Zatrudnienia należy w szczególności:
1) inspirowanie przedsięwzięć zmierzających do pełnego i racjonalnego
zatrudnienia,
2) opiniowanie planów Funduszu Pracy oraz rocznych sprawozdań z działalności
tego Funduszu,
3) wydawanie opinii w sprawach, o których mowa w art. 57 ust. 1 pkt 21-23,
4) opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących zatrudnienia oraz
wnioskowanie w sprawie wydania lub zmiany obowiązujących przepisów,
5) współdziałanie z wojewódzkimi radami zatrudnienia,
6) przedstawianie Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej okresowych informacji o
swojej działalności oraz o działalności wojewódzkich i rejonowych rad
zatrudnienia.
Art. 8. 1. Wojewódzkie rady zatrudnienia są organami opiniodawczo-doradczymi
wojewodów.
2. Do zakresu działania wojewódzkich rad zatrudnienia należy w szczególności:
1) inspirowanie przedsięwzięć zmierzających do pełnego i racjonalnego
zatrudnienia w województwie,
2) ocena racjonalności gospodarki środkami Funduszu Pracy,
3) opiniowanie projektów planów finansowych, opracowywanych przez wojewódzkie
urzędy pracy, oraz sprawozdań z ich wykonania,
4) opiniowanie kierunków kształcenia, szkolenia zawodowego oraz zatrudnienia w
województwie,
5) opiniowanie liczby i zasięgu terytorialnego rejonowych urzędów pracy na
terenie województwa,
6) opiniowanie kryteriów wydawania decyzji w sprawach zatrudnienia cudzoziemców
lub wykonywania przez nich innej pracy zarobkowej na terenie województwa,
7) ocenianie okresowych sprawozdań z działalności wojewódzkich urzędów pracy
oraz przedstawianie Naczelnej Radzie Zatrudnienia okresowych sprawozdań i
wniosków w sprawach zatrudnienia,
8) opiniowanie kryteriów przyznawania i umarzania pożyczek z Funduszu Pracy,
9) opiniowanie kandydatów na stanowisko dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy
oraz wnioskowanie o jego odwołanie,
10) delegowanie przedstawiciela do komisji konkursowej w przypadku powoływania
dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy w drodze konkursu.
Art. 9. 1. Rejonowe rady zatrudnienia są organami opiniodawczo-doradczymi
kierowników rejonowych urzędów rządowej administracji ogólnej.
2. Do zakresu działania rejonowych rad zatrudnienia stosuje się odpowiednio
przepisy art. 8 ust. 2 pkt 1-4 i 7-10.
Art. 10. 1. Naczelna Rada Zatrudnienia składa się z 24 osób, powoływanych w
równych częściach spośród przedstawicieli reprezentatywnych organizacji
związkowych, organizacji pracodawców, organów administracji rządowej oraz
samorządu terytorialnego.
2. Wojewódzkie rady zatrudnienia składają się z 16 osób, powoływanych w równych
częściach spośród przedstawicieli działających na terenie danego województwa
organizacji związków zawodowych, organizacji pracodawców, organów administracji
rządowej oraz samorządu terytorialnego. Przewodniczącym wojewódzkiej rady
zatrudnienia jest wojewoda.
3. Rejonowe rady zatrudnienia składają się z 12 osób, powoływanych w równych
częściach spośród przedstawicieli działających na terenie rejonu organizacji
związków zawodowych, organizacji pracodawców, organów administracji rządowej
oraz samorządu terytorialnego. Przewodniczącym rejonowej rady zatrudnienia jest
kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej.
4. Członków Naczelnej Rady Zatrudnienia i wojewódzkich rad zatrudnienia powołuje
Minister Pracy i Polityki Socjalnej, natomiast członków rejonowych rad
zatrudnienia powołuje wojewoda spośród kandydatów zgłoszonych przez organy i
organizacje, o których mowa w ust. 1-3.
5. Członek rady zatrudnienia może zostać odwołany:
1) na wniosek organu lub organizacji, która zgłosiła kandydaturę członka rady,
2) z inicjatywy odpowiednio Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz wojewody,
po zasięgnięciu opinii organu lub organizacji, które zgłosiły kandydaturę
członka rady.
6. Kadencja rad zatrudnienia trwa 4 lata.
7. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia,
organizację oraz tryb działania rad zatrudnienia oraz zasady, na jakich mogą
uczestniczyć w posiedzeniach rad zatrudnienia przedstawiciele nauki oraz innych
organów, organizacji i instytucji nie reprezentowanych w radach zatrudnienia.
8. Pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika od pracy w celu wzięcia udziału
w posiedzeniach rady zatrudnienia. Za czas zwolnienia pracownik zachowuje prawo
do wynagrodzenia ustalonego według zasad obowiązujących przy obliczaniu
wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy. Koszty wynagrodzenia ponoszone przez
pracodawcę mogą być refundowane z Funduszu Pracy.
9. Na wniosek członków rad zatrudnienia zamieszkałych poza miejscem obrad rady
koszty przejazdów publicznymi środkami komunikacji finansowane są ze środków
Funduszu Pracy.
10. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady refundacji kosztów, o których mowa w ust. 8 i 9.
Rozdział 3
Zasady i formy przeciwdziałania bezrobociu oraz łagodzenia jego skutków
Art. 11. Organy zatrudnienia realizują zadania państwa w zakresie zatrudnienia,
przeciwdziałania bezrobociu i łagodzenia jego skutków.
Art. 12. 1. Pośrednictwo pracy polega na udzielaniu pomocy bezrobotnym i innym
osobom poszukującym pracy w uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia oraz
pracodawcom w znalezieniu odpowiednich pracowników.
2. Pośrednictwo pracy prowadzą rejonowe urzędy pracy. Pośrednictwo pracy jest
wykonywane nieodpłatnie i opiera się na następujących zasadach:
1) dostępności usług pośrednictwa dla wszystkich osób poszukujących pracy oraz
dla pracodawców,
2) dobrowolności - oznaczającej wolne od przymusu korzystanie z usług
pośrednictwa pracy przez poszukujących pracy,
3) równości - oznaczającej obowiązek rejonowych urzędów pracy udzielania
wszystkim poszukującym pracy pomocy w znalezieniu zatrudnienia, bez względu na
ich narodowość, przynależność do organizacji politycznych, społecznych, na płeć,
wyznanie i inne okoliczności,
4) jawności - oznaczającej, że każde wolne miejsce pracy zgłoszone do urzędu
podawane jest do wiadomości poszukującym pracy.
3. 8)Pracodawcy mają obowiązek na bieżąco informować rejonowe urzędy pracy,
właściwe dla siedziby pracodawcy, o wolnych miejscach zatrudnienia lub miejscach
przygotowania zawodowego.
4. Pracodawca przed zatrudnieniem pracownika obowiązany jest uzyskać od niego
oświadczenie o pozostawaniu lub niepozostawaniu w rejestrze bezrobotnych.
5. Pracodawca obowiązany jest zawiadomić w formie pisemnej w ciągu 7 dni
właściwy rejonowy urząd pracy o zatrudnieniu osoby zarejestrowanej jako
bezrobotna lub o powierzeniu jej innej pracy zarobkowej.
Art. 13. 1. Rejonowe urzędy pracy rejestrują bezrobotnych i inne osoby
poszukujące pracy oraz prowadzą karty rejestracyjne tych osób.
2. Bezrobotni mają obowiązek zgłaszania się do właściwego rejonowego urzędu
pracy w wyznaczonych terminach w celu potwierdzenia swej gotowości do podjęcia
pracy i uzyskania informacji o możliwościach zatrudnienia lub szkolenia.
3. Kierownik rejonowego urzędu pracy, z zastrzeżeniem art. 27 ust 3, pozbawia
statusu bezrobotnego osobę, która:
1) nie spełnia warunków, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2,
2) uzyskała w miesiącu dochód w wysokości połowy najniższego wynagrodzenia lub
wyższy,
3) otrzymała pożyczkę z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej lub
rolniczej,
4) 9) dwukrotnie odmówiła, bez uzasadnionej przyczyny, przyjęcia propozycji
odpowiedniego zatrudnienia albo wykonywania prac interwencyjnych lub robót
publicznych; pozbawienie statusu bezrobotnego następuje na okres 6 miesięcy,
5) nie stawiła się w rejonowym urzędzie pracy w wyznaczonym terminie i nie
powiadomiła o uzasadnionej przyczynie tego niestawiennictwa; pozbawienie statusu
bezrobotnego następuje po upływie 14 dni od wyznaczonego terminu stawienia się w
rejonowym urzędzie pracy,
6) odmówiła poddania się badaniom lekarskim mającym na celu ustalenie zdolności
do pracy,
7) na wniosek bezrobotnego.
Art. 14. Rejonowe urzędy pracy w razie braku możliwości zapewnienia bezrobotnym
odpowiedniego zatrudnienia:
1) inicjują i finansują szkolenie bezrobotnych oraz przyznają i wypłacają
zasiłki szkoleniowe,
2) inicjują organizowanie dodatkowych miejsc pracy i udzielają pracodawcom
pomocy finansowej w zakresie określonym w ustawie,
3) inicjują oraz finansują, w zakresie ustalonym w ustawie, prace interwencyjne,
a także roboty publiczne,
4) udzielają pożyczek z Funduszu Pracy na podjęcie działalności na własny
rachunek,
5) przyznają i wypłacają zasiłki,
6) aktywizują bezrobotnych w ramach programów specjalnych oraz w ramach zajęć w
klubach pracy.
Art. 15. 1. Rejonowy urząd pracy inicjuje szkolenie bezrobotnych w celu
zwiększenia ich szans na uzyskanie zatrudnienia, podwyższenia dotychczasowych
kwalifikacji zawodowych lub zwiększenia aktywności zawodowej, a w szczególności
w razie:
1) braku kwalifikacji zawodowych,
2) konieczności zmiany kwalifikacji w związku z brakiem propozycji odpowiedniego
zatrudnienia,
3) utraty zdolności do wykonywania pracy w dotychczas wykonywanym zawodzie.
2. Rejonowy urząd pracy kieruje bezrobotnego na wskazane przez niego szkolenie,
jeżeli zostanie uprawdopodobnione, że szkolenie to zapewni uzyskanie pracy,
koszt tego szkolenia nie przekroczy dwukrotnego przeciętnego wynagrodzenia, a
także spełniony jest przynajmniej jeden z warunków, o których mowa w ust. 1.
3. Szkolenie powinno trwać nie dłużej niż 6 miesięcy, a w przypadkach
uzasadnionych programem szkolenia w danym zawodzie - nie dłużej niż 12 miesięcy.
4. Skierowanie na szkolenie może być poprzedzone określeniem przez doradcę
zawodowego rejonowego urzędu pracy predyspozycji bezrobotnego do wykonywania
zawodu, który uzyska w wyniku szkolenia, oraz, w uzasadnionych przypadkach,
skierowaniem na specjalistyczne badania lekarskie.
5. Na wniosek pracodawcy, który zatrudnia co najmniej 50 pracowników, rejonowy
urząd pracy, po zasięgnięciu opinii rejonowej rady zatrudnienia, może
zrefundować z Funduszu Pracy koszty szkolenia pracowników, do wysokości 50%, nie
więcej jednak niż do wysokości przeciętnego wynagrodzenia na jedną osobę, jeżeli
po ukończeniu szkolenia zostaną zatrudnieni zgodnie z kierunkiem odbytego
szkolenia przez tego pracodawcę na innych stanowiskach pracy przez okres co
najmniej 12 miesięcy.
6. Pracodawca, który nie spełnił warunku, o którym mowa w ust. 5, obowiązany
jest do zwrotu kosztów szkolenia finansowanych ze środków Funduszu Pracy.
Art. 16. 1. Zasiłek szkoleniowy przysługuje bezrobotnemu w okresie odbywania
szkolenia, jeżeli w dniu jego rozpoczęcia miał prawo do zasiłku. Jeżeli prawo do
zasiłku powstałoby w okresie odbywania szkolenia, zasiłek szkoleniowy
przysługuje od dnia nabycia tego prawa.
2. Wysokość zasiłku szkoleniowego wynosi 115% zasiłku.
3. W przypadku skierowania bezrobotnego na szkolenie, koszty tego szkolenia są
finansowane z Funduszu Pracy, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Bezrobotny, który z własnej winy nie ukończył szkolenia, jest obowiązany do
zwrotu kosztów szkolenia, chyba że powodem nieukończenia szkolenia było podjęcie
zatrudnienia.
5. Osobom pobierającym zasiłki szkoleniowe przysługują, na zasadach
przewidzianych dla pracowników:
1) 10) zasiłki porodowe i pogrzebowe,
2) świadczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych powstałych w
okresie szkolenia,
3) świadczenia zakładów opieki zdrowotnej, które są udzielane na podstawie wpisu
w legitymacji ubezpieczeniowej, dokonywanego przez rejonowy urząd pracy.
6. 11) Zasiłki szkoleniowe przysługują również za udokumentowane okresy
niezdolności do pracy, za które na podstawie odrębnych przepisów pracownicy
zachowują prawo do wynagrodzenia lub przysługują im zasiłki z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
7. Zasiłki, o których mowa w ust. 5 pkt 1, oraz zasiłki szkoleniowe wypłacane na
warunkach określonych w ust. 6 podlegają rozliczeniu przez rejonowe urzędy pracy
w ciężar składek na ubezpieczenie społeczne, w trybie przewidzianym dla tych
składek.
8. Świadczenia, o których mowa w ust. 5 pkt 2, z wyjątkiem renty inwalidzkiej
lub rodzinnej, wypłacane są przez rejonowy urząd pracy na podstawie orzeczenia
komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, po sporządzeniu
protokołu okoliczności i przyczyn wypadku przez zespół powypadkowy jednostki
szkolącej lub po stwierdzeniu przez państwowego inspektora sanitarnego choroby
zawodowej. Świadczenia te rozliczane są w ciężar składek na ubezpieczenie
społeczne, w trybie przewidzianym dla tych składek.
9. Świadczenia określone w ust. 5 pkt 3 przysługują także członkowi rodziny
osoby pobierającej zasiłek szkoleniowy na zasadach przewidzianych dla członków
rodzin pracowników, na podstawie wpisu w legitymacji ubezpieczeniowej,
dokonywanego przez rejonowy urząd pracy.
10. 12) Rejonowy urząd pracy może sfinansować ze środków Funduszu Pracy w części
lub w całości koszty szkolenia pracowników będących w okresie wypowiedzenia,
zwalnianych z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Rejonowy urząd pracy może
skierować i sfinansować szkolenie osób zarejestrowanych jako poszukujące pracy
otrzymujące świadczenie socjalne lub zasiłek socjalny przewidziane w Układzie
zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych.
Art. 17. 1. Poradnictwo zawodowe polega na udzieleniu bezrobotnym i innym osobom
poszukującym pracy pomocy w wyborze odpowiedniego zawodu i miejsca zatrudnienia
oraz pracodawcom w doborze kandydatów do pracy na stanowiska wymagające
szczególnych predyspozycji psychofizycznych.
2. Poradnictwo zawodowe kieruje się następującymi zasadami:
1) dostępności usług dla wszystkich osób bezrobotnych i innych osób
poszukujących pracy oraz dla pracodawców,
2) dobrowolności korzystania z usług poradnictwa zawodowego,
3) równości w korzystaniu z usług poradnictwa zawodowego bez względu na
narodowość, płeć, wyznanie, przynależność do organizacji politycznych i
społecznych oraz inne okoliczności,
4) swobody wyboru zawodu i miejsca zatrudnienia,
5) bezpłatności korzystania z usług poradnictwa zawodowego,
6) poufności i ochrony danych osobistych bezrobotnych i innych osób
poszukujących pracy, korzystających z usług poradnictwa zawodowego.
3. Poradnictwo zawodowe prowadzą rejonowe urzędy pracy.
4. Poradnictwo zawodowe świadczone jest w formie porad indywidualnych i
grupowych.
5. Porady indywidualne mogą być poprzedzone specjalistycznymi badaniami
lekarskimi i psychologicznymi. Koszty badań nie obciążają bezrobotnego i innych
osób poszukujących pracy.
6. Przeprowadzenie badań, o których mowa w ust. 5, może nastąpić wyłącznie za
zgodą bezrobotnego lub innej osoby poszukującej pracy.
Art. 18. 1. Rejonowy urząd pracy może udzielać z Funduszu Pracy pożyczek:
1) pracodawcom na zorganizowanie dodatkowych miejsc pracy dla bezrobotnych
skierowanych na te miejsca,
2) 13) jednorazowo bezrobotnym, pracownikom w okresie wypowiedzenia zwalnianym z
pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz poszukującym pracy otrzymującym
świadczenie socjalne lub zasiłek socjalny przewidziane w Układzie zbiorowym
pracy dla pracowników zakładów górniczych - na podjęcie działalności
gospodarczej lub rolniczej, z wyjątkiem zakupu ziemi.
2. Wysokość pożyczki nie może przekraczać dwudziestokrotnego przeciętnego
wynagrodzenia; w razie pożyczki na zorganizowanie dodatkowych miejsc pracy
wysokość ta dotyczy utworzenia jednego miejsca pracy.
3. Pracodawca, któremu udzielono pożyczki, jest zobowiązany do zorganizowania
dodatkowych miejsc pracy w terminach określonych w umowie pożyczki i
zatrudniania skierowanych bezrobotnych przez okres co najmniej 24 miesięcy.
4. Pożyczka dla osób, o których mowa w ust. 1 pkt 2, może być umorzona na
wniosek pożyczkobiorcy przez kierownika rejonowego urzędu pracy do wysokości
50%, pod warunkiem prowadzenia działalności przez okres co najmniej 24 miesięcy
oraz po spełnieniu innych warunków określonych w umowie.
5. Warunki udzielania pożyczek, wysokość stopy procentowej oraz warunki spłaty
określa się w umowie zawieranej przez rejonowy urząd pracy z pożyczkobiorcą.
6. Wykazy pracodawców i osób, którym udzielono pożyczki, podawane są do
wiadomości publicznej w rejonowym urzędzie pracy.
7. Przepisy ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2, 3, 5 i 6 stosuje się odpowiednio do
jednoosobowego podmiotu gospodarczego w rozumieniu przepisów o działalności
gospodarczej, zwanego dalej "jednoosobowym podmiotem gospodarczym", jeżeli
zamierza zatrudnić pracownika.
8. W przypadkach szczególnie uzasadnionych trudną sytuacją materialną osoby, o
której mowa w ust. 1 pkt 2, dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy po zasięgnięciu
opinii kierownika rejonowego urzędu pracy oraz rejonowej rady zatrudnienia może,
na wniosek pożyczkobiorcy, odroczyć termin spłaty pożyczki albo umorzyć jej
spłatę w części lub w całości.
9. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady udzielania pożyczek, wysokość stopy procentowej oraz warunki
spłat, o których mowa w ust. 5.
Art. 19. 1. 14) Rejonowy urząd pracy zwraca pracodawcy, który zatrudnił w ramach
prac interwencyjnych na okres do 6 miesięcy skierowanych bezrobotnych, część
kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie
społeczne skierowanych bezrobotnych w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie
przekraczającej jednak kwoty ustalonej jako iloczyn liczby zatrudnionych w
miesiącu w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz kwoty zasiłku
określonej w art. 24 ust. 1 obowiązującej w ostatnim dniu zatrudnienia każdego
rozliczanego miesiąca i składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanego
wynagrodzenia.
2. Rejonowy urząd pracy może dokonywać, w zakresie i na zasadach określonych w
ust. 1, zwrotu poniesionych przez pracodawcę kosztów, z tytułu zatrudnienia do
12 miesięcy skierowanych bezrobotnych w ramach prac interwencyjnych, w wysokości
uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak najniższego wynagrodzenia i
składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia za każdego
bezrobotnego, jeżeli refundacja obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc
ich zatrudnienia.
3. Jeżeli pracodawca bezpośrednio po zakończeniu prac interwencyjnych trwających
co najmniej 6 miesięcy zatrudniał skierowanego bezrobotnego przez okres dalszych
6 miesięcy, zawierając po upływie tego okresu umowę o pracę na czas nie
określony w pełnym wymiarze czasu pracy, rejonowy urząd pracy może przyznać
pracodawcy jednorazową refundację wynagrodzenia w wysokości uprzednio
uzgodnionej, nie wyższej jednak niż 150% przeciętnego wynagrodzenia
obowiązującego w dniu spełnienia tego warunku.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do jednoosobowego podmiotu
gospodarczego, jeżeli zamierza zatrudnić bezrobotnego w ramach prac
interwencyjnych.
5. Rejonowy urząd pracy, kierując bezrobotnego do prac interwencyjnych, ma
obowiązek wziąć pod uwagę jego wiek, stan zdrowia oraz rodzaje uprzednio
wykonywanej pracy.
Art. 20. 1. 15) Rejonowy urząd pracy zwraca organizatorowi robót publicznych,
który zatrudniał skierowanych bezrobotnych przez okres do 6 miesięcy, część
kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie
społeczne bezrobotnych w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej
jednak kwoty ustalonej jako iloczyn liczby zatrudnionych w miesiącu w
przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz 75% przeciętnego wynagrodzenia
obowiązującego w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca i
składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia.
2. Rejonowy urząd pracy może dokonywać, w zakresie i na zasadach określonych w
ust. 1, zwrotu poniesionych przez organizatora robót publicznych kosztów, z
tytułu zatrudnienia do 12 miesięcy skierowanych bezrobotnych, w wysokości
uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak przeciętnego wynagrodzenia i
składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia za każdego
bezrobotnego, jeżeli refundacja obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc
ich zatrudnienia.
3. Na wniosek organizatora robót publicznych kierownik rejonowego urzędu pracy
może przyznawać zaliczki ze środków Funduszu Pracy na poczet wypłat wynagrodzeń
oraz składki na ubezpieczenie społeczne.
4. Na wniosek organizatora robót publicznych, w rejonach administracyjnych
(gminach) zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, dyrektor
wojewódzkiego urzędu pracy, po uzyskaniu opinii rejonowej rady zatrudnienia,
może wyrazić zgodę na refundowanie do 50% rzeczowych kosztów organizacji robót
publicznych, jednakże w wysokości nie wyższej niż 25% kwoty wynagrodzeń i
składek na ubezpieczenie społeczne bezrobotnych, finansowanych z Funduszu Pracy.
5. Przepis art. 19 ust. 5 stosuje się odpowiednio.
Art. 21. 1. Rejonowy urząd pracy zwraca organowi samorządu terytorialnego, który
zatrudnił skierowanego bezrobotnego w ramach robót publicznych trwających nie
dłużej niż 7 dni w miesiącu, wynagrodzenie w wysokości jednej dwudziestej piątej
najniższego wynagrodzenia wraz ze składką na ubezpieczenie społeczne za każdy
dzień zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy.
2. Przepis art. 19 ust. 5 stosuje się odpowiednio.
Art. 22. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych oraz
przyznawania zaliczek i finansowania rzeczowych kosztów organizacji robót
publicznych.
Art. 23. 1. 16) Prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnemu za każdy dzień
kalendarzowy po dniu zarejestrowania się we właściwym rejonowym urzędzie pracy,
z zastrzeżeniem art. 27, jeżeli:
1) nie ma dla niego propozycji odpowiedniego zatrudnienia, propozycji szkolenia,
skierowania do prac interwencyjnych, robót publicznych lub na utworzone
dodatkowe miejsce pracy oraz
2) w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez
okres co najmniej 180 dni:
a) był zatrudniony co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy obowiązującego w
danym zawodzie lub służbie albo osiągał wynagrodzenie co najmniej w wysokości
połowy najniższego wynagrodzenia, z wyłączeniem okresu urlopu bezpłatnego
trwającego dłużej niż jeden miesiąc, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 2,
b) wykonywał pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą, jeżeli osiągał z tego
tytułu dochód w wysokości co najmniej połowy najniższego wynagrodzenia,
c) był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego,
d) wykonywał pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo też
współpracował przy wykonywaniu tych umów, jeżeli podstawa wymiaru składki na
ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy wynosiła co najmniej połowę najniższego
wynagrodzenia,
e) podlegał ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu z tytułu
prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej lub współpracy, jeżeli
podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne
i Fundusz Pracy wynosiła co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia,
f) wykonywał pracę w okresie tymczasowego aresztowania lub odbywania kary
pozbawienia wolności, jeżeli podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne
i Fundusz Pracy wynosiła co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia,
g) wykonywał pracę w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub spółdzielni kółek
rolniczych (usług rolniczych), będąc członkiem tej spółdzielni, jeżeli podstawa
wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy wynosiła co najmniej
połowę najniższego wynagrodzenia,
h) opłacał składkę na Fundusz Pracy w związku z zatrudnieniem za granicą lub u
pracodawcy zagranicznego.
2. Do 180 dni, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się również okresy:
1) zasadniczej służby wojskowej, nadterminowej zasadniczej służby wojskowej,
przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyższych, służby wojskowej pełnionej
w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, ćwiczeń wojskowych, okresowej
służby wojskowej oraz zasadniczej służby w obronie cywilnej i służby zastępczej,
2) 17) urlopu wychowawczego, urlopu bezpłatnego udzielonego na podstawie
przepisów w sprawie bezpłatnych urlopów dla matek pracujących, opiekujących się
małymi dziećmi, innych udzielonych w tym celu urlopów bezpłatnych oraz okresy
niewykonywania pracy spowodowane opieką nad dzieckiem:
a) w wieku do 4 lat - w granicach do 3 lat na każde dziecko oraz łącznie - bez
względu na liczbę dzieci - do 6 lat,
b) na które ze względu na jego stan fizyczny, psychiczny lub psychofizyczny
przysługuje pielęgnacyjny zasiłek rodzinny - dodatkowo do 3 lat na każde takie
dziecko,
3) pobierania renty inwalidzkiej, świadczenia rehabilitacyjnego lub - po ustaniu
zatrudnienia - zasiłku chorobowego, macierzyńskiego albo zasiłku opiekuńczego,
4) nie wymienione w ust. 1 pkt 2, za które opłacana była składka na
ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne i Fundusz Pracy, której
podstawa wymiaru wynosiła co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia.
3. (skreślony) 18).
4. 19) Prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnym zwolnionym z zakładów karnych i
aresztów śledczych, zarejestrowanym w okresie 3 miesięcy od dnia zwolnienia,
jeżeli suma okresów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i w ust. 2, przypadających w
okresie 12 miesięcy przed pozbawieniem wolności, oraz wykonywania pracy w
okresie pozbawienia wolności wynosiła co najmniej 180 dni. W przypadku
pozbawienia wolności w okresie pobierania zasiłku lub zasiłku szkoleniowego, po
zwolnieniu z zakładu karnego lub aresztu śledczego przysługuje prawo do zasiłku
na okres pomniejszony o okres pobierania zasiłku przed pozbawieniem wolności i w
trakcie przerw w odbywaniu kary.
5. W razie równoczesnego spełnienia kilku warunków uprawniających do zasiłku,
bezrobotnemu przysługuje wybór podstawy jego przyznania.
Art. 24. 1. 20) Wysokość zasiłku wynosi 260 złotych, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5.
2. (skreślony) 21).
3. Bezrobotnemu, z którym rozwiązany został stosunek pracy z przyczyn
dotyczących zakładu pracy, przysługuje zasiłek w wysokości 75% wynagrodzenia
obliczonego według zasad dotyczących obliczania podstawy wymiaru emerytury,
określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin,
jednakże w kwocie nie niższej od najniższego wynagrodzenia. Zasiłek podlega
waloryzowaniu na zasadach przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym
pracowników i ich rodzin.
4. Zasiłek, o którym mowa w ust. 3, przysługuje osobie, która ukończyła lub
ukończy wiek 55 lat kobieta, 60 lat mężczyzna w roku kalendarzowym, w którym
rozwiązano stosunek pracy lub stosunek służbowy, i posiada co najmniej minimalny
okres zatrudnienia uprawniający do emerytury, jeżeli dla tej osoby nie ma
propozycji odpowiedniego zatrudnienia.
5. 22) W razie rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn
dotyczących zakładu pracy z osobami, o których mowa w art. 25 ust. 4 pkt 1-3,
zamieszkałymi w dniu rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego i w
okresie pobierania zasiłku w rejonach administracyjnych (gminach) uznanych za
zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, wysokość zasiłku wynosi
160% kwoty zasiłku określonego w ust. 1; zasiłek ten przysługuje również w
przypadku, gdy w okresie pobierania tego zasiłku rejon został wykreślony z
wykazu rejonów administracyjnych (gmin) uznanych za zagrożone szczególnie
wysokim bezrobociem strukturalnym.
6. W rejonach administracyjnych (gminach), które utraciły status rejonu
zagrożonego szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, przepis ust. 5
stosuje się odpowiednio przez okres 12 miesięcy od dnia utraty tego statusu.
6a. 23) Zasiłki, z zastrzeżeniem ust. 3, podlegają waloryzacji o wskaźnik
wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w poprzednim kwartale, od pierwszego
dnia trzeciego miesiąca po upływie tego kwartału. Pierwsza waloryzacja następuje
z dniem 1 czerwca 1996 r.
6b.23 Minister Pracy i Polityki Socjalnej, na podstawie obwieszczenia Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego, w terminie do 20 dnia drugiego miesiąca po
zakończeniu każdego kwartału, ogłasza w drodze obwieszczenia w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" kwoty zasiłków po
waloryzacji.
7. Zasiłki wypłaca się w okresach miesięcznych z dołu. Zasiłek ustala się
dzieląc kwotę przysługującego zasiłku przez 30 dni i mnożąc przez liczbę dni
kalendarzowych przypadających w okresie, za który przysługuje zasiłek.
8. Uprawnionym do zasiłku lub zasiłku szkoleniowego przysługują odsetki, jeżeli
rejonowy urząd pracy, z przyczyn niezależnych od bezrobotnego, nie wypłacił
zasiłku w terminie.
Art. 25. 1. 24) Okres pobierania zasiłku nie może przekraczać 12 miesięcy, z
zastrzeżeniem ust. 3-12.
2. (skreślony) 25).
3. Bezrobotni, którzy nabyli prawo do zasiłku, a okresy ich zatrudnienia, innej
pracy zarobkowej lub działalności oraz okresy wymienione w art. 23 ust. 1 pkt 2
oraz w ust. 2 pkt 1, 2 i 4 wynosiły łącznie do dnia rejestracji co najmniej 25
lat dla kobiet i 30 lat dla mężczyzn, zachowują prawo do zasiłku przez okres do
18 miesięcy.
4. Bezrobotni, którzy nabyli prawo do zasiłku, zachowują do niego prawo do czasu
uzyskania uprawnień emerytalnych, jeżeli:
1) okresy ich zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności oraz okresy
wymienione w art. 23 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 1, 2 i 4 do dnia rejestracji
wynosiły łącznie co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn,
2) w okresach wymienionych w ust. 3 wykonywali prace uznane w przepisach
emerytalnych za zatrudnienie w szczególnych warunkach lub w szczególnym
charakterze przez okres co najmniej 15 lat,
3) osiągnęli wiek co najmniej 58 lat kobieta i 63 lata mężczyzna, jeżeli z
chwilą ukończenia wieku odpowiednio 60 i 65 lat spełniać będą warunki do
uzyskania emerytury, lub
4) spełniają warunki wymienione w art. 24 ust. 3 i 4.
5. 26) W razie urodzenia dziecka przez kobietę pobierającą zasiłek w okresie, o
którym mowa w ust. 1 i 3, lub w ciągu miesiąca po jego zakończeniu, okres ten
ulega przedłużeniu o czas, przez który przysługiwałby jej, zgodnie z odrębnymi
przepisami, zasiłek macierzyński.
6. Prawo do zasiłku do czasu otrzymania i przyjęcia propozycji odpowiedniego
zatrudnienia, wykonywania prac interwencyjnych lub robót publicznych zachowuje,
na warunkach określonych w ustawie, bezrobotny, który ma na utrzymaniu co
najmniej jedno dziecko, na które przysługuje zasiłek rodzinny, jeżeli:
1) bezrobotny jest osobą samotnie wychowującą dzieci i utracił prawo do zasiłku
z powodu upływu okresu jego pobierania lub
2) małżonek bezrobotnego jest również bezrobotny i oboje utracili prawo do
zasiłku z powodu upływu okresu jego pobierania.
7. Okres pobierania zasiłku przedłuża się o jeden miesiąc, jeżeli bezrobotny
ukończył szkolenie, na które został skierowany w ostatnim miesiącu posiadania
prawa do zasiłku, i szkolenie trwało co najmniej 14 dni.
8. 27) Okres pobierania zasiłku, o którym mowa w ust. 1 i 3, 5 i 7, ulega
skróceniu o czas nieprzysługiwania zasiłku z przyczyn wymienionych w art. 27
ust. 1 pkt 1-4 oraz o okres pobierania zasiłku szkoleniowego w przypadku
nieukończenia szkolenia z własnej winy.
9. Prawo do zasiłku, o którym mowa w ust. 6, wygasa z dniem nieuzasadnionej
odmowy przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia, wykonywania prac
interwencyjnych lub robót publicznych przez pobierającego zasiłek lub jego
małżonka, a także utraty statusu bezrobotnego.
10. Do bezrobotnych, o których mowa w ust. 4, nie stosuje się przepisu art. 13
ust. 2. Bezrobotni ci mają jednak obowiązek zgłaszania się na wezwanie do
właściwego rejonowego urzędu pracy wystosowane w celu przedłożenia propozycji
zatrudnienia oraz przedstawiania raz w miesiącu oświadczenia o uzyskiwanych
dochodach. Przepis art. 27 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
11. Bezrobotny, który w okresie pobierania zasiłku lub zasiłku szkoleniowego
podjął zatrudnienie lub inną pracę zarobkową, uzyskując dochód w wysokości co
najmniej połowy najniższego wynagrodzenia w okresie miesiąca, lecz nie
przepracował 180 dni z przyczyn leżących po stronie pracodawcy i zarejestrował
się w ciągu 7 dni od dnia ustania zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej,
ponownie nabywa prawo do zasiłku:
1) 28) na okres, o którym mowa w ust. 1 i 3, 5 i 7, pomniejszony o okres
pobierania zasiłku przed utratą statusu bezrobotnego,
2) o którym mowa w ust. 4 i 6.
12. Osoba, która utraciła na okres nie dłuższy niż 180 dni status bezrobotnego,
a w dniu kolejnej rejestracji spełnia warunki określone w art. 23, uzyskuje
prawo do zasiłku na okres pomniejszony o poprzedni okres pobierania zasiłku.
13. 29) Bezrobotnemu, który nabył prawo do zasiłku wyłącznie w wyniku
zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych, zasiłek
przysługuje przez okres równy okresowi tego zatrudnienia, nie dłużej jednak niż
12 miesięcy.
Art. 26. 1. 30) Zachowuje status bezrobotnego oraz prawo do zasiłku bezrobotny,
który:
1) po upływie co najmniej 30 dni od dnia zarejestrowania w rejonowym urzędzie
pracy podjął zatrudnienie lub inną pracę zarobkową i uzyskuje wynagrodzenie lub
dochód w wysokości niższej od połowy najniższego wynagrodzenia albo
2) uzyskuje dochód z innego tytułu niż zatrudnienie lub innej pracy zarobkowej w
wysokości określonej w pkt 1, z wyłączeniem osób, o których mowa w art. 2 ust. 1
pkt 2 lit. d) i f).
2. Bezrobotny jest obowiązany zawiadomić niezwłocznie rejonowy urząd pracy o
podjęciu zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności.
Art. 27. 1. 31) Prawo do zasiłku nie przysługuje bezrobotnemu, który:
1) z przyczyn nie usprawiedliwionych nie stawił się w wyznaczonym terminie w
rejonowym urzędzie pracy,
2) odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego
zatrudnienia, szkolenia, wykonywania prac interwencyjnych lub robót publicznych,
3) u ostatniego pracodawcy rozwiązał umowę o pracę za wypowiedzeniem 32),
4) u ostatniego pracodawcy spowodował rozwiązanie ze swej winy stosunku pracy
(stosunku służbowego) bez wypowiedzenia,
5) otrzymał jednorazowy ekwiwalent pieniężny za urlop górniczy będący
świadczeniem socjalnym lub jednorazową odprawę zamiast zasiłku socjalnego,
przewidziane w Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych,
albo odszkodowanie za skrócenie okresu wypowiedzenia umowy o pracę.
2. 31) Bezrobotnemu, o którym mowa w ust. 1, spełniającemu warunki określone w
art. 23 zasiłek przysługuje:
1) po okresie 90 dni - w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 1-3,
2) po okresie 180 dni - w przypadku wymienionym w ust. 1 pkt 4,
3) po upływie okresu, za który otrzymał ekwiwalent, odprawę lub odszkodowanie, o
których mowa w ust. 1 pkt 5.
3. Bezrobotny pobierający zasiłek, który w okresie krótszym niż 30 dni przebywa
za granicą lub pozostaje w innej sytuacji powodującej brak gotowości do podjęcia
zatrudnienia, nie zostaje pozbawiony statusu bezrobotnego, jeżeli o zamierzonym
pobycie lub pozostawaniu w sytuacji powodującej brak gotowości do podjęcia
zatrudnienia zawiadomił rejonowy urząd pracy. Zasiłek za ten okres nie
przysługuje.
4. Bezrobotny obowiązany jest do składania rejonowemu urzędowi pracy co miesiąc
pisemnego oświadczenia o dochodach oraz innych dokumentów niezbędnych dla
ustalenia jego uprawnień do świadczeń przewidzianych w ustawie. W razie
niedokonania tych czynności zasiłek lub inne świadczenia przysługują od dnia
złożenia oświadczenia i innych wymaganych dokumentów.
Art. 28. 1. Bezrobotny, który pobrał nienależnie świadczenie pieniężne,
obowiązany jest do jego zwrotu w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.
2. Za nienależnie pobrane świadczenia w rozumieniu ust. 1 uważa się:
1) świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie
prawa do świadczeń, jeżeli bezrobotny pobierający świadczenia był pouczony o
tych okolicznościach,
2) świadczenia wypłacone na podstawie nieprawdziwych oświadczeń lub
sfałszowanych dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w
błąd rejonowego urzędu pracy przez bezrobotnego,
3) 33) zasiłek lub zasiłek szkoleniowy wypłacony bezrobotnemu za okres, za który
nabył prawo do emerytury, renty inwalidzkiej lub renty rodzinnej, jeżeli organ,
który przyznał świadczenie, nie dokonał jego pomniejszenia na zasadach
określonych w art. 29.
3. Roszczenia bezrobotnego i urzędu pracy z tytułu zasiłków i zasiłków
szkoleniowych ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie
stało się wymagalne.
4. Zwrotu nienależnie pobranych zasiłków i zasiłków szkoleniowych można żądać w
kwocie nie przekraczającej 12 ostatnio pobranych zasiłków.
5. Roszczenia pracodawców i jednoosobowych podmiotów gospodarczych z tytułu
refundacji z Funduszu Pracy należnych świadczeń ulegają przedawnieniu z upływem
12 miesięcy od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.
6. Kierownik rejonowego urzędu pracy na wniosek bezrobotnego może, po
zasięgnięciu opinii rejonowej rady zatrudnienia, odroczyć zwrot nienależnie
pobranego świadczenia na okres nie dłuższy niż 2 lata lub rozłożyć jego spłatę
na raty. W wyjątkowych przypadkach uzasadnionych szczególnie trudną sytuacją
materialną bezrobotnego, dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy może, po
zasięgnięciu opinii kierownika rejonowego urzędu pracy i rejonowej rady
zatrudnienia, odstąpić od żądania zwrotu części lub całości tego świadczenia.
7. Kwoty nienależnie pobranych świadczeń, o których mowa w ust. 2, podlegają
ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Art. 29. 34) 1. Bezrobotnemu, któremu przyznano prawo do emerytury, renty
inwalidzkiej lub renty rodzinnej za okres, za który otrzymał zasiłek lub zasiłek
szkoleniowy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych lub inne organy rentowe, które
przyznały świadczenie, wypłacają to świadczenie pomniejszone o kwotę
odpowiadającą wysokości wypłaconych temu bezrobotnemu za ten okres zasiłków i
przekazują te kwoty na konto Funduszu Pracy właściwego rejonowego urzędu pracy.
2. Kwota pomniejszenia, o której mowa w ust. 1, za okres pobierania zasiłku lub
zasiłku szkoleniowego nie może być wyższa niż przyznana za ten okres kwota
emerytury, renty inwalidzkiej lub renty rodzinnej.
Art. 30. 1. 35) Okresy pobierania zasiłku, zasiłku szkoleniowego oraz
stypendiów, przyznanych na podstawie art. 37a i 37b, wlicza się do okresu pracy
wymaganego do nabycia lub zachowania uprawnień pracowniczych oraz okresów
składkowych w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich
rodzin, z wyjątkiem okresów ich pobierania za czas udokumentowanej niezdolności
do pracy, które wlicza się jako okresy nieskładkowe.
2. 36) Okresów pobierania zasiłków, zasiłków szkoleniowych oraz stypendiów, o
których mowa w ust. 1, nie wlicza się jednak do:
1) okresów wymaganych do nabycia prawa i długości okresu pobierania zasiłku,
2) okresu zatrudnienia, od którego zależy nabycie prawa do urlopu
wypoczynkowego,
3) stażu pracy określonego w odrębnych przepisach, wymaganego do wykonywania
niektórych zawodów.
3. 37) Przepisy ust. 1 i ust. 2 pkt 2 i 3 stosuje się odpowiednio do okresu
pobierania świadczeń socjalnych i zasiłków socjalnych wypłacanych na podstawie
Układu zbiorowego pracy dla pracowników zakładów górniczych.
Art. 31. 1. Bezrobotnym pobierającym zasiłki przysługują świadczenia, o których
mowa w art. 16 ust. 5 pkt 1 i 3 oraz ust. 6, a członkom ich rodzin -
świadczenia, o których mowa w art. 16 ust. 5 pkt 3.
2. (skreślony) 38).
3. Świadczenia wymienione w art. 16 ust. 5 pkt 3 przysługują bezrobotnemu nie
uprawnionemu do zasiłku, dla którego nie ma propozycji odpowiedniego
zatrudnienia lub szkolenia albo skierowania do prac interwencyjnych, robót
publicznych lub na utworzone dodatkowe miejsce pracy, oraz członkom jego
rodziny.
4. Rejonowy urząd pracy wydaje osobie skierowanej w celu podjęcia zatrudnienia
poza miejscem stałego zamieszkania bilet kredytowy na przejazd do miejsca
przyszłego zatrudnienia najtańszym środkiem komunikacji publicznej. W przypadku
niepodjęcia zatrudnienia z przyczyn nie zawinionych przez osobę skierowaną,
bilet powrotny wydaje rejonowy urząd pracy właściwy dla pracodawcy, do którego
wydano skierowanie.
5. 39) Do świadczeń określonych w ust. 1 stosuje się odpowiednio przepis art. 16
ust. 7.
6. 40)Rejonowy urząd pracy może dokonać zwrotu części lub całości kosztów
dojazdów do pracy i zakwaterowania osobie zamieszkałej w rejonie
administracyjnym (gminie) uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem
strukturalnym, która została skierowana i podjęła zatrudnienie, staż lub
szkolenie poza miejscem stałego zamieszkania.
7. 40)Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość i okres, przez który mogą być finansowane koszty, o których mowa w ust.
6, oraz szczegółowe warunki i tryb dokonywania zwrotu tych kosztów.
Art. 32. (skreślony) 41).
Art. 33. (skreślony).
Art. 34. 42) Kwoty zasiłków, zasiłków szkoleniowych i stypendiów za należny
okres zaokrągla się w górę do 10 groszy.
Art. 35. 43) 1. W rejonach administracyjnych (gminach), w których stopa
bezrobocia nie przekracza połowy średniej stopy bezrobocia w kraju, okres
pobierania zasiłków może być skrócony do 6 miesięcy.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rejony, o których mowa w
ust. 1.
Art. 36. 1. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe zasady:
1) prowadzenia pośrednictwa pracy, poradnictwa zawodowego, organizowania szkoleń
bezrobotnych oraz tworzenia zaplecza metodycznego dla potrzeb informacji
zawodowej i poradnictwa zawodowego,
2) prowadzenia rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz innych osób
poszukujących pracy,
3) przyznawania świadczeń określonych w ustawie,
4) ustalania trybu opłacania składek na Fundusz Pracy przez osoby, o których
mowa w art. 53 ust. 1 pkt 3,
5) organizowania i finansowania klubów pracy.
2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Finansów
określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady organizacji i realizacji
programów specjalnych, zakres ich stosowania, sposób klasyfikacji grup ryzyka
oraz wysokość i sposób finansowania tych programów z Funduszu Pracy.
3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
klasyfikację zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy oraz zakres jej
stosowania.
Art. 37. 1. Prezes Krajowego Urzędu Pracy może upoważnić do prowadzenia
pośrednictwa pracy lub kierowania do pracy za granicą u pracodawców
zagranicznych inne niż urzędy pracy organy, organizacje lub instytucje.
2. Jeżeli warunki i obowiązki określone w upoważnieniu, o którym mowa w ust. 1,
nie są przestrzegane, Prezes Krajowego Urzędu Pracy może cofnąć upoważnienie.
3. 44) Przy udzielaniu, odmowie udzielenia lub cofnięciu upoważnień, o których
mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z
wyłączeniem rozdziału 7 w dziale II.
4. Prowadzenie pośrednictwa pracy lub kierowanie do pracy za granicą u
pracodawców zagranicznych w celu osiągnięcia zysku jest zakazane.
Rozdział 3a 45)
Aktywizacja zawodowa absolwentów
Art. 37a. Absolwentowi skierowanemu przez rejonowy urząd pracy na szkolenie
przysługuje w okresie jego odbywania, nie dłużej jednak niż do końca okresu
posiadania statusu absolwenta, stypendium w wysokości 1/40 kwoty zasiłku, o
którym mowa w art. 24 ust. 1, za każdy dzień odbywania tego szkolenia; przepisy
art. 16 ust. 4-6 oraz ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio.
Art. 37b. 1. Rejonowy urząd pracy może, na wniosek lub za zgodą absolwenta,
skierować go do odbycia u pracodawcy stażu przez okres nie przekraczający 12
miesięcy.
2. Staż, o którym mowa w ust. 1, odbywa się na podstawie umowy zawartej przez
rejonowy urząd pracy z pracodawcą, który wyraził zgodę na jego odbycie przez
absolwenta, według programu określonego w umowie.
3. Nadzór nad odbywaniem stażu przez absolwenta sprawuje rejonowy urząd pracy.
4. Rejonowy urząd pracy może, za zgodą pracodawcy, powierzyć na podstawie umowy
zlecenia sprawowanie nadzoru nad odbywaniem stażu, przez skierowanego
absolwenta, wyznaczonemu przez tego pracodawcę pracownikowi i przyznać mu z
Funduszu Pracy wynagrodzenie miesięczne w wysokości do 10% łącznej kwoty
stypendium przysługującego nadzorowanym absolwentom.
5. Absolwentowi w okresie odbywania stażu, nie dłużej jednak niż do końca okresu
posiadania statusu absolwenta, przysługuje stypendium wypłacane przez rejonowy
urząd pracy w wysokości 1/40 kwoty zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 1, za
każdy dzień odbywania tego stażu; przepisy art. 16 ust. 4-6 oraz ust. 8 i 9
stosuje się odpowiednio.
6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki odbywania stażu, o którym mowa w ust. 1.
Art. 37c. Rejonowy urząd pracy ustala, opłaca i rozlicza, w wysokości i na
zasadach przewidzianych dla zasiłków i zasiłków szkoleniowych, składkę na
ubezpieczenie społeczne od stypendiów wypłaconych na podstawie art. 37a i 37b.
Art. 37d. 1. Bezrobotnemu zamieszkałemu w rejonie administracyjnym (gminie)
uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, który w
okresie do 6 miesięcy od dnia utraty statusu absolwenta podjął dalszą naukę w
szkole ponadpodstawowej dla dorosłych, rejonowy urząd pracy na wniosek
bezrobotnego przyznaje stypendium w wysokości 60% kwoty zasiłku, o którym mowa w
art. 24 ust. 1, wypłacane przez okres 12 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Podstawą wypłaty stypendium jest zaświadczenie wystawione przez szkołę,
potwierdzające kontynuowanie nauki.
3. Stypendium nie przysługuje w przypadku przerwania nauki, podjęcia
zatrudnienia lub utraty statusu bezrobotnego.
Art. 37e. 1. Rejonowy urząd pracy może dokonywać z Funduszu Pracy, przez okres
do 12 miesięcy, zwrotu poniesionych przez pracodawcę, z tytułu zatrudnienia w
pełnym wymiarze czasu pracy skierowanego absolwenta, kosztów wypłaconego mu
wynagrodzenia, nagród oraz składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości
uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak kwoty zasiłku określonej w
art. 24 ust. 1, i składki na ubezpieczenie społeczne od tej kwoty, obowiązującej
w ostatnim dniu każdego rozliczanego miesiąca.
2. Rejonowy urząd pracy może dokonywać z Funduszu Pracy, przez okres do 18
miesięcy, zwrotu poniesionych przez pracodawcę, z tytułu zatrudnienia w pełnym
wymiarze czasu pracy skierowanego absolwenta, kosztów wypłaconego mu
wynagrodzenia, nagród oraz składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości
uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak najniższego wynagrodzenia, i
składki na ubezpieczenie społeczne od tego wynagrodzenia, jeżeli zwrot obejmuje
koszty poniesione za co drugi miesiąc.
Art. 37f. 1. Absolwenci, na swój wniosek lub za ich zgodą, mogą zostać
skierowani przez rejonowy urząd pracy, na zasadach robót publicznych, do
wykonywania przez okres do 6 miesięcy pracy nie związanej z wyuczonym zawodem, w
wymiarze nie przekraczającym połowy wymiaru czasu pracy w instytucjach
użyteczności publicznej oraz organizacjach zajmujących się problematyką:
kultury, oświaty, sportu i turystyki, opieki zdrowotnej oraz opieki społecznej.
2. Rejonowy urząd pracy zwraca pracodawcy, który zatrudnił absolwentów
skierowanych do prac, o których mowa w ust. 1, część poniesionych kosztów na
wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości
uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak kwoty ustalonej jako iloczyn
liczby zatrudnionych absolwentów i połowy najniższego wynagrodzenia
obowiązującego w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca,
łącznie ze składką na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia.
Art. 37g. Pracodawca, który zatrudnił skierowanego absolwenta, zwolniony jest
przez okres 12 miesięcy lub przez okres, o którym mowa w art. 37e ust. 2, od
dnia zatrudnienia absolwenta od opłacania składki na Fundusz Pracy należnej od
wynagrodzenia tego absolwenta.
Rozdział 3b
Wspieranie regionalnych i lokalnych rynków pracy
Art. 37h. 1. Rada Ministrów, przyjmując jako podstawowe kryteria stopę
bezrobocia i przewidywany jego wzrost, określa, w drodze rozporządzenia, rejony
administracyjne (gminy) zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym,
w których na podstawie odrębnych przepisów mogą być stosowane szczególne
instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne preferencje w celu ograniczenia
bezrobocia i jego skutków.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i warunki przyznawania
dotacji, której wysokość ustala ustawa budżetowa, na dofinansowanie inwestycji
infrastrukturalnych realizowanych jako zadania własne gmin w systemie robót
publicznych w rejonach administracyjnych (gminach), o których mowa w ust. 1.
3. Rada Ministrów może wprowadzić, w drodze rozporządzenia, we wszystkich lub
niektórych rejonach, o których mowa w ust. 1, wydłużony okres pobierania
zasiłków, określając równocześnie okres i dodatkowe warunki wymagane do
wydłużonej wypłaty zasiłków.
Art. 37i. 1. Rada Ministrów, przyjmując jako podstawowe kryterium zagrożenie
województwa lub jego części strukturalną recesją i degradacją społeczną,
spowodowaną w szczególności:
1) koncentracją przestarzałego przemysłu,
2) likwidacją państwowych przedsiębiorstw rolnych,
3) ograniczaniem produkcji lub likwidacją wielkich zakładów przemysłowych
mających decydujący wpływ na rozwój województwa lub rejonu,
może określić, w drodze rozporządzenia, województwa lub rejony administracyjne
(gminy) objęte zakresem działania rejonowego urzędu pracy, w których regionalne
programy mające na celu restrukturyzację gospodarki, a także ograniczanie
negatywnych skutków bezrobocia mogą być wspierane środkami budżetu państwa
określonymi na ten cel w ustawie budżetowej.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i warunki wspierania z
budżetu państwa programów restrukturyzacyjnych w województwach lub rejonach
administracyjnych (gminach), o których mowa w ust. 1.
3. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, województwa lub rejony
administracyjne (gminy), o których mowa w ust. 1, w których mogą być stosowane,
określone na podstawie odrębnych przepisów, wszystkie lub niektóre instrumenty
ekonomiczno-finansowe i inne preferencje, o których mowa w art. 37h ust. 1.
4. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, przyznać bezrobotnym
zamieszkałym we wszystkich bądź niektórych województwach lub rejonach
administracyjnych (gminach), o których mowa w ust. 1, prawo do zasiłku lub
stypendium, o których mowa w art. 24 ust. 5 i w art. 37d.
Rozdział 4
Świadczenia przysługujące rolnikom zwalnianym z pracy
Art. 38. Osobom podlegającym ubezpieczeniu społecznemu rolników, które zostały
zwolnione z pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy i nie są uprawnione do
zasiłku dla bezrobotnych, przysługują świadczenia na warunkach i w zakresie
określonych w niniejszym rozdziale.
Art. 39. Świadczenia obejmują:
1) pokrycie składek na ubezpieczenie społeczne rolników za osobę, o której mowa
w art. 38, w okresie pierwszych czterech kwartałów po rozwiązaniu stosunku
pracy, z wyłączeniem okresu pobierania zasiłku szkoleniowego,
2) finansowanie kosztów szkolenia w celu podjęcia zatrudnienia lub działalności
gospodarczej poza gospodarstwem rolnym; przepis art. 16 ust. 4 stosuje się
odpowiednio,
3) prawo do zasiłku szkoleniowego w wysokości 2/3 zasiłku określonego w art. 16
ust. 2,
4) świadczenie z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, powstałych w
związku z odbywaniem szkolenia, na zasadach przewidzianych dla pracowników,
5) jednorazową pożyczkę, o której mowa w art. 18, na podjęcie działalności
gospodarczej lub na zakup ziemi, nie wyłączając działalności wytwórczej lub
usługowej związanej z rolnictwem.
Art. 40. Świadczenia określone w art. 39 przysługują osobie, o której mowa w
art. 38, jeżeli:
1) w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień zgłoszenia wniosku o przyznanie
świadczenia pozostawała w stosunku pracy i osiągała wynagrodzenie stanowiące
podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy, wynoszące
co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia przez okres 180 dni i stosunek ten
został rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy,
2) podatek z gospodarstwa rolnego lub działu specjalnego nie przekracza kwoty
podatku rolnego z 5 ha przeliczeniowych albo w przeliczeniu na 1 członka
gospodarstwa domowego nie mającego stałych pozarolniczych źródeł dochodu nie
przekracza kwoty podatku rolnego z 1 ha przeliczeniowego.
Art. 41. Pokrycie składek, przewidziane w art. 39 pkt 1, polega na przekazaniu z
Funduszu Pracy na odpowiednie fundusze ubezpieczenia społecznego rolników, na
podstawie decyzji kierownika właściwego rejonowego urzędu pracy, wydanej na
wniosek rolnika zobowiązanego do zapłacenia składki, kwot należności z tytułu
poszczególnych rat kwartalnych. Świadczenie to przysługuje począwszy od
najbliższej raty kwartalnej, której wymagalność przypada po dniu rozwiązania
stosunku pracy.
Rozdział 5
Zatrudnienie w ramach Ochotniczych Hufców Pracy
Art. 42. 1. Zadania w zakresie zatrudnienia wykonują także Ochotnicze Hufce
Pracy.
2. Ochotnicze Hufce Pracy są państwową jednostką organizacyjną, nadzorowaną
przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.
Art. 43. Do zadań Ochotniczych Hufców Pracy należy w szczególności:
1) organizowanie zatrudnienia młodzieży,
2) tworzenie warunków uzyskiwania i podwyższania kwalifikacji zawodowych i
ogólnych oraz przekwalifikowania zawodowego młodzieży,
3) udzielanie pomocy młodzieży zaniedbanej wychowawczo i wymagającej specjalnej
troski.
Art. 44. Zatrudnianie uczestników Ochotniczych Hufców Pracy odbywa się na
zasadach określonych w Kodeksie pracy.
Art. 45. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zadania,
organizację, sposób finansowania i sprawowania nadzoru nad Ochotniczymi Hufcami
Pracy, a także zadania rządowej administracji ogólnej oraz państwowych jednostek
organizacyjnych w tworzeniu warunków działalności Ochotniczych Hufców Pracy.
Rozdział 6
Zatrudnianie obywateli polskich za granicą u pracodawców zagranicznych oraz
zatrudnianie cudzoziemców w Polsce
Art. 46. Obywatele polscy mogą podejmować pracę za granicą u pracodawców
zagranicznych w trybie i na zasadach obowiązujących w kraju zatrudnienia oraz
określonych w umowach międzynarodowych.
Art. 47. 1. Zatrudnienie za granicą następuje w drodze bezpośrednich uzgodnień i
umów zawieranych przez obywateli polskich z pracodawcami zagranicznymi lub za
pośrednictwem upoważnionych w trybie art. 37 ust. 1 organów, organizacji i
instytucji, zwanych dalej "jednostkami kierującymi".
2. Kierowanie do zatrudnienia za granicą przez upoważnione jednostki kierujące
odbywa się na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych przez te jednostki z
obywatelami polskimi. Umowy te powinny określać:
1) pracodawcę zagranicznego,
2) okres zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej,
3) rodzaj oraz warunki pracy i wynagradzania, a także przysługujące kierowanej
osobie świadczenia socjalne,
4) zasady i warunki ubezpieczenia społecznego oraz od następstw nieszczęśliwych
wypadków i chorób tropikalnych,
5) obowiązki i uprawnienia osoby kierowanej oraz jednostki kierującej,
6) inne zobowiązania stron,
7) zakres odpowiedzialności cywilnej stron w przypadku niewykonania lub
nienależytego wykonania umowy zawartej między jednostką kierującą a obywatelem
polskim oraz tryb dochodzenia związanych z tym roszczeń,
8) kwotę należną jednostce kierującej z tytułu faktycznie poniesionych kosztów
związanych ze skierowaniem do pracy za granicą.
3. Jednostka kierująca ma obowiązek poinformować osobę kierowaną do pracy za
granicą o przysługujących jej uprawnieniach, o których mowa w art. 48.
4. Umów, o których mowa w ust. 2, nie zawiera się w razie wakacyjnego
zatrudnienia młodzieży uczącej się i studiującej.
5. (skreślony) 46).
Art. 48. 1. Jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, udokumentowane
okresy zatrudnienia obywateli polskich za granicą u pracodawców zagranicznych
zaliczane są do okresów pracy w Polsce w zakresie uprawnień pracowniczych, pod
warunkiem opłacania składek na Fundusz Pracy, natomiast do okresów składkowych w
rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, o
ubezpieczeniu społecznym i rodzinnym oraz o świadczeniach pieniężnych z tytułu
wypadków przy pracy i chorób zawodowych, pod warunkiem opłacania składek na
ubezpieczenie społeczne.
2. Okres zatrudnienia obywateli polskich za granicą jest traktowany jak okres
zatrudnienia w Polsce w zakresie uprawnień, o których mowa w ust. 1, od dnia:
1) zawiadomienia właściwego terytorialnie wojewódzkiego urzędu pracy o podjęciu
pracy za granicą i przystąpienia do płatności składki na Fundusz Pracy w
wysokości 12% przeciętnego wynagrodzenia za każdy miesiąc tego zatrudnienia,
2) zawiadomienia właściwego terytorialnie oddziału Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych o podjęciu pracy za granicą i przystąpienia do opłacania składki na
ubezpieczenie społeczne w wysokości ustalonej jak dla pracowników w kraju od
zadeklarowanej kwoty, nie niższej jednak od przeciętnego wynagrodzenia.
3. 47) Postanowienia ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do obywateli polskich
zatrudnionych przez pracodawców zagranicznych na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, jeżeli pracodawca zagraniczny nie posiada w Polsce siedziby ani
przedstawicielstwa.
Art. 49. 1. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze
rozporządzenia:
1) tryb dokonywania wpłat na Fundusz Pracy, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt
1,
2) tryb opłacania składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 48
ust. 2 pkt 2,
3) szczegółowe zasady nabywania uprawnień i tryb wypłat zasiłków z ubezpieczenia
społecznego obywatelom polskim zatrudnionym za granicą u pracodawców
zagranicznych.
2. 48) Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą w porozumieniu z Ministrem
Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
i kryteria rozdziału limitu zatrudnienia pracowników polskich za granicą w celu
realizacji umów o dzieło przez polskie podmioty gospodarcze, jeżeli został on
ustanowiony w umowie międzynarodowej.
Art. 50. 1. Pracodawca może zatrudnić lub powierzyć inną pracę zarobkową na
terenie Polski cudzoziemcowi nie posiadającemu karty stałego pobytu lub statusu
uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli uzyska na to zezwolenie dyrektora
właściwego terytorialnie dla swej siedziby wojewódzkiego urzędu pracy, a
cudzoziemiec uzyskał prawo pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz
zgodę na zatrudnienie lub wykonywanie innej pracy zarobkowej u tego pracodawcy.
2. Zezwolenie i zgoda na zatrudnianie lub powierzenie innej pracy zarobkowej
cudzoziemcom w jednostkach podległych Ministrowi Kultury i Sztuki, Ministrowi
Zdrowia i Opieki Społecznej, Ministrowi Edukacji Narodowej oraz Sekretarzowi
Naukowemu Polskiej Akademii Nauk wydawane są przez dyrektorów wojewódzkich
urzędów pracy, jeżeli spełnione są warunki określone w przepisach tej ustawy
oraz przepisach innych ustaw.
3. Zezwolenie i zgodę, o których mowa w ust. 1, dyrektor wojewódzkiego urzędu
pracy wydaje uwzględniając sytuację na rynku pracy. Zezwolenie i zgoda są
wydawane na czas oznaczony dla określonego cudzoziemca, na określone stanowisko
lub rodzaj wykonywanej pracy.
4. Pracodawca zawiera z cudzoziemcem umowę dotyczącą zatrudnienia lub
wykonywania innej pracy zarobkowej na czas udzielonego zezwolenia.
5. Jeżeli odrębne przepisy uzależniają możliwość zajmowania określonego
stanowiska, wykonywania zawodu lub innej pracy zarobkowej od uzyskania zgody
właściwego organu na ich wykonywanie, pracodawca przed wystąpieniem do
wojewódzkiego urzędu pracy obowiązany jest uzyskać taką zgodę.
6. Zezwolenie i zgoda, o których mowa w ust. 1, podlegają cofnięciu przez
dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy, jeżeli cudzoziemiec jest zatrudniony lub
wykonuje inną pracę zarobkową niezgodnie z uzyskanym zezwoleniem i zgodą albo
nastąpiła utrata uprawnień do wykonywania zatrudnienia lub powierzonej pracy.
7. Cofnięcie zezwolenia i zgody, o których mowa w ust. 1, przed upływem okresu,
na który zostały wydane, zobowiązuje pracodawcę do rozwiązania umowy, na
podstawie której nastąpiło zatrudnienie lub powierzenie innej pracy zarobkowej,
nie później niż w ciągu 3 dni od daty powiadomienia go o cofnięciu zezwolenia
lub zgody.
8. Przepisy ust. 1 oraz ust. 3-7 stosuje się odpowiednio do jednoosobowego
podmiotu gospodarczego oraz do osoby fizycznej, zamierzających zatrudnić
cudzoziemca.
9. Przepisy ust. 1 i 5 nie naruszają przepisów regulujących odrębne warunki
zatrudniania lub powierzania innej pracy zarobkowej cudzoziemcom lub
zawierających zakaz ich wykonywania przez cudzoziemca.
10. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy polski pracodawca zatrudnia
cudzoziemca lub powierza mu wykonywanie innej pracy zarobkowej poza granicami
Polski.
11. Pracodawca, który uzyskał zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, dokonuje na
konto Funduszu Pracy wojewódzkiego urzędu pracy wydającego zezwolenie
jednorazowej wpłaty w wysokości najniższego wynagrodzenia, za każdą osobę objętą
zezwoleniem. W przypadku przedłużenia ważności zezwolenia wpłata wynosi połowę
najniższego wynagrodzenia.
12. Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do pracodawców zagranicznych
świadczących usługi eksportowe w Polsce.
13. (skreślony) 49).
Art. 51. 1. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Spraw
Wewnętrznych i Ministrem Spraw Zagranicznych określa, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady i tryb wydawania zezwoleń i zgód, o których mowa w art. 50
ust. 1.
2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, tryb
zatrudniania cudzoziemców przy realizacji usług eksportowych świadczonych przez
pracodawców zagranicznych w Polsce.
3. Minister Kultury i Sztuki w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, warunki zatrudniania i powierzania
innej pracy zarobkowej cudzoziemcom w ramach usług artystycznych.
4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i
Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, warunki zatrudniania i
powierzania innej pracy zarobkowej cudzoziemcom w służbie zdrowia.
5. Sekretarz Naukowy Polskiej Akademii Nauk określa, w drodze zarządzenia,
warunki zatrudniania lub powierzenia cudzoziemcom wykonywania innej pracy
zarobkowej w placówkach Polskiej Akademii Nauk.
Rozdział 7
Fundusz Pracy
Art. 52. 1. Fundusz Pracy jest państwowym funduszem celowym, zwanym dalej
"Funduszem Pracy".
2. Dysponentem Funduszu Pracy jest Prezes Krajowego Urzędu Pracy.
Art. 53. 1. Obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, ustalone od kwot stanowiących
podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne,
wynoszących co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia, opłacają:
1) pracodawcy oraz inne jednostki organizacyjne za osoby:
a) pozostające w stosunku pracy lub stosunku służbowym,
b) wykonujące pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą, umowy agencyjnej lub
umowy zlecenia oraz za osoby z nimi współpracujące,
c) wykonujące pracę w okresie odbywania kary pozbawienia wolności,
d) pobierające stypendia sportowe,
e) będące członkami zespołów adwokackich,
f) 50) otrzymujące świadczenie socjalne lub zasiłek socjalny, przewidziane w
Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych,
2) rolnicze spółdzielnie produkcyjne i spółdzielnie kółek rolniczych (usług
rolniczych) za swoich członków, z wyjątkiem członków, którzy wnieśli wkład
gruntowy o powierzchni użytków rolnych powyżej 2 ha przeliczeniowych,
3) inne niż wymienione w pkt 1 i 2 osoby podlegające ubezpieczeniu społecznemu
lub zaopatrzeniu emerytalnemu, z wyjątkiem osób duchownych i osób podlegających
ubezpieczeniu społecznemu rolników.
2. Wysokość składki, o której mowa w ust. 1, określa ustawa budżetowa.
3. W przypadku gdy kwoty, o których mowa w ust. 1, pochodzą z różnych źródeł,
obowiązek opłacania składek na Fundusz Pracy powstaje wtedy, gdy łączna kwota
stanowiąca podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wynosi co
najmniej połowę najniższego wynagrodzenia.
4. Osoba, do której ma zastosowanie przepis ust. 3, składa stosowne oświadczenie
każdemu pracodawcy bądź w oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli sama
opłaca składki na ubezpieczenie społeczne.
Art. 54. Zakłady pracy chronionej oraz podmioty gospodarcze Polskiego Związku
Głuchych i Polskiego Związku Niewidomych oraz Związku Ociemniałych Żołnierzy
Rzeczypospolitej Polskiej, Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi oraz Zakład dla
Niewidomych w Laskach nie opłacają składek na Fundusz Pracy za zatrudnionych
pracowników.
Art. 55. 1. Dochodami Funduszu Pracy są:
1) obowiązkowe składki na Fundusz Pracy,
2) dotacje budżetu państwa na uzupełnienie środków Funduszu Pracy przeznaczonych
na wypłatę obowiązkowych świadczeń, po wykorzystaniu środków ze składek, o
których mowa w pkt 1,
3) dochody z tytułów określonych w art. 57 ust. 1 pkt 22-24,
4) wpłaty dokonywane przez partnerów zagranicznych z tytułu rekrutacji
pracowników polskich zatrudnionych w ramach umów międzynarodowych,
5) inne wpływy.
2. Dochodami Funduszu Pracy są również wpłaty dokonywane przez obywateli
polskich podejmujących zatrudnienie za granicą u pracodawców zagranicznych, o
których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 1, oraz wpłaty pracodawców z tytułu uzyskania
zezwolenia na zatrudnienie cudzoziemca, o których mowa w art. 50 ust. 11 i 12.
Art. 56. 1. Składki na Fundusz Pracy opłaca się za okres trwania obowiązkowego
ubezpieczenia społecznego, w trybie i na zasadach przewidzianych dla składek na
ubezpieczenie społeczne i zaopatrzenie emerytalne.
2. Poboru składek na Fundusz Pracy dokonuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych w
okresach miesięcznych, łącznie ze składkami na ubezpieczenie społeczne i
zaopatrzenie emerytalne, oraz przekazuje zebrane tytułem składek kwoty na
Fundusz Pracy, po potrąceniu bieżących składek na ubezpieczenie społeczne, od
zasiłków i zasiłków szkoleniowych w terminie do 20 dnia następnego miesiąca.
2a. 51) Koszty poboru składek na Fundusz Pracy obciążają ten fundusz i są
zwracane Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych w wysokości 0,5% przypisu składek na
Fundusz Pracy.
3. Od składek na Fundusz Pracy nie opłaconych w terminie Zakład Ubezpieczeń
Społecznych pobiera odsetki za zwłokę, na zasadach i w wysokości określonych
przepisami o zobowiązaniach podatkowych. Składki te oraz należności z tytułu
odsetek za zwłokę i dodatkowych opłat, o których mowa w ust. 4, nie opłacone w
terminie, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji.
4. W razie nieopłacania składek na Fundusz Pracy lub opłacenia ich w niższej od
należnej wysokości, Zakład Ubezpieczeń Społecznych może obciążyć pracodawcę lub
osobę podlegającą ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu
dodatkową opłatą do wysokości 100% należnej kwoty składek.
Art. 57. 1. Środki Funduszu Pracy przeznacza się na finansowanie:
1) kosztów przejazdu i wynagrodzenia członków rad zatrudnienia, o których mowa w
art. 10 ust. 8 i 9,
2) kosztów szkolenia pracowników, o których mowa w art. 15 ust. 5 i w art. 16
ust. 10, bezrobotnych i innych uprawnionych osób,
3) zasiłków szkoleniowych oraz składki na ubezpieczenie społeczne, o których
mowa w art. 16 ust. 1 i art. 39 pkt 3,
4) pożyczek, o których mowa w art. 18, kosztów obsługi, a także kosztów
postępowania sądowego i egzekucyjnego oraz, w przypadku zawarcia porozumienia w
sprawie udzielania kredytów przez instytucje finansowe bezrobotnym i uprawnionym
do pożyczek z Funduszu Pracy osobom, różnicy między stopą procentową kredytu
refinansowego a preferencyjną stopą procentową stosowaną wobec pożyczkobiorców
Funduszu Pracy,
5) 52) kosztów, o których mowa w art. 19-21 i 37f, refundowanych z tytułu
zatrudnienia bezrobotnych w ramach prac interwencyjnych i robót publicznych,
6) zasiłków wypłacanych bezrobotnym oraz składek na ubezpieczenie społeczne od
tych zasiłków,
7) 53) kosztów, o których mowa w art. 37e, z tytułu zatrudnienia skierowanego
absolwenta,
8) biletów kredytowych wydawanych osobom skierowanym w celu zatrudnienia w innej
miejscowości, o których mowa w art. 31 ust. 4, oraz poborowym skierowanym do
odbycia służby zastępczej,
9) opracowywania i rozpowszechniania informacji zawodowych oraz wyposażenia dla
prowadzenia poradnictwa zawodowego we współpracy z instytucjami wykonującymi
statutowe zadania w zakresie informacji i poradnictwa zawodowego,
10) wynagrodzeń wypłacanych młodocianym pracownikom, zatrudnionym na podstawie
umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego, oraz składki na ubezpieczenie
społeczne od refundowanych wynagrodzeń,
11) opracowywania, wydawania i rozpowszechniania informacji o usługach organów
zatrudnienia oraz innych partnerów na rynku pracy, dla bezrobotnych i innych
osób poszukujących pracy oraz pracodawców,
12) dodatków i premii wypłacanych pracownikom za wykonywanie obowiązków
opiekunów praktyk uczniowskich,
13) przedsięwzięć związanych z realizacją programów specjalnych,
14) składek na ubezpieczenie społeczne rolników, o których mowa w art. 39,
15) kosztów wysyłki wezwań, zawiadomień i przekazywania bezrobotnym należnych
świadczeń pieniężnych oraz kosztów korespondencji z pracodawcami,
16) badań, opracowania programów, ekspertyz, analiz, wydawnictw i konkursów
dotyczących rynku pracy,
17) 54) kosztów wprowadzania, rozwijania i eksploatacji systemu informatycznego
w urzędach pracy,
18) wydatków związanych z promocją oraz pomocą prawną zatrudnionym za granicą w
ramach umów międzynarodowych,
19) kosztów opracowywania i rozpowszechniania materiałów
informacyjno-szkoleniowych dla klubów pracy, ich wyposażenia oraz kosztów
prowadzenia zajęć przez instytucje oraz osoby nie będące pracownikami urzędów
pracy,
20) kosztów postępowania sądowego i egzekucyjnego nienależnie pobranych
świadczeń i innych wypłat z Funduszu Pracy,
21) części kosztów realizacji zadań na rzecz bezrobotnych, wykonywanych w ramach
działań statutowych przez organizacje i instytucje,
22) udziałów i wkładów finansowych wnoszonych do spółek, fundacji i innych osób
prawnych,
23) nabywania bonów skarbowych i obligacji emitowanych lub gwarantowanych przez
Skarb Państwa lub przez Narodowy Bank Polski,
24) depozytów celowych w bankach i innych instytucjach państwowych lub
gwarantowanych przez Skarb Państwa,
25) odsetek za nieterminowe regulowanie zobowiązań finansowych z Funduszu Pracy,
26) 55) stypendiów, o których mowa w art. 37a i 37b, oraz składek na
ubezpieczenie społeczne od tych stypendiów, a także stypendiów, o których mowa w
art. 37d,
27) 55) wynagrodzeń, o których mowa w art. 37b ust. 4,
28) 55) kosztów poboru składek, o których mowa w art. 56 ust. 2a,
29) 55) kosztów zakwaterowania i dojazdów do pracy, o których mowa w art. 31
ust. 6.
2. Środki Funduszu Pracy mogą być przeznaczone na finansowanie zadań zleconych
Ochotniczym Hufcom Pracy przez dysponentów Funduszu Pracy, określonych w ust. 1
pkt 2, 9-13 i 19, które wynikają z realizowanych przez nie zadań.
3. Wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 10 i 12, zwracane są z Funduszu Pracy do
wysokości najniższych stawek, określonych w odrębnych przepisach obowiązujących
w okresie, za który dokonywana jest refundacja.
4. 56) Prezes Krajowego Urzędu Pracy za zgodą Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej może dokonywać przesunięć środków przewidzianych w planie Funduszu
Pracy, stanowiącym załącznik do ustawy budżetowej, na finansowanie
poszczególnych zadań, z tym jednak że łączna kwota środków przewidzianych na
finansowanie zadań wymienionych w ust. 1 pkt 2-5, 7, 13, 26, 27 i 29 nie może
być zmniejszona w celu przeznaczenia na inne cele.
5. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Finansów oraz
po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Zatrudnienia może określić, w drodze
rozporządzenia, inne niż wymienione w ust. 1 cele, na które mogą być
przeznaczone środki Funduszu Pracy.
6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady finansowania wydatków z Funduszu Pracy, o których mowa w ust.
1, oraz sposób współpracy organów zatrudnienia z bankami i instytucjami
finansującymi.
7. Od wypłat finansowanych z Funduszu Pracy nie ustala się składki na Fundusz
Pracy.
Art. 58. Dochody Funduszu Pracy zwolnione są od podatku dochodowego.
Art. 59. W sprawach nie uregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się
odpowiednio przepisy prawa budżetowego w zakresie gospodarki funduszami
celowymi.
Rozdział 8
Kontrola przestrzegania przepisów ustawy
Art. 60. 1. Urzędy pracy sprawują kontrolę przestrzegania przepisów ustawy.
2. Kontrola obejmuje badanie przestrzegania:
1) legalności zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności,
2) obowiązku informowania rejonowych urzędów pracy o zatrudnianiu osoby
zarejestrowanej jako bezrobotna lub powierzeniu jej wykonywania innej pracy
zarobkowej,
3) obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy,
4) warunków zawartych w upoważnieniach do prowadzenia pośrednictwa pracy lub
kierowania obywateli polskich do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych.
3. Kontrolą mogą być objęte jednostki, wobec których zachodzi podejrzenie, że
prowadzą pośrednictwo pracy lub kierują obywateli polskich do pracy za granicą u
pracodawców zagranicznych bez wymaganych upoważnień.
4. Kontrolą mogą być objęci pracodawcy, jednoosobowe podmioty gospodarcze i inne
instytucje oraz osoby fizyczne.
5. Przeprowadzający kontrolę mogą badać dokumenty objęte jej zakresem,
sporządzać niezbędne ich kopie, przesłuchiwać świadków, sprawdzać tożsamość osób
zatrudnionych i wykonujących inne prace zarobkowe, a także innych osób w celu
ustalenia charakteru pobytu na terenie kontrolowanej jednostki w czasie
przeprowadzania kontroli.
6. Kontrolowani obowiązani są udostępniać wszelkie dokumenty i udzielać
wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli.
7. Pracownicy urzędów pracy są uprawnieni do przeprowadzenia kontroli bez
uprzedzenia. Kontrolujący obowiązani są do okazania legitymacji służbowej i
upoważnienia.
Art. 61. 1. Urzędy pracy w zakresie kontroli współdziałają w szczególności ze
związkami zawodowymi, Państwową Inspekcją Pracy, Policją, Zakładem Ubezpieczeń
Społecznych oraz urzędami kontroli skarbowej.
2. Organy Policji, w razie uzasadnionej potrzeby oraz w celu zapewnienia
bezpieczeństwa kontrolującym, zobowiązane są, na wniosek właściwego urzędu
pracy, do udzielenia stosownej pomocy.
3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, organizację i tryb
przeprowadzania przez urzędy pracy kontroli oraz zasady współdziałania z innymi
organami.
Art. 62. Prezes Krajowego Urzędu Pracy przedstawia Ministrowi Pracy i Polityki
Socjalnej do końca pierwszego kwartału roku zbiorcze wyniki przeprowadzonych w
roku poprzednim kontroli oraz ocenę przestrzegania przepisów ustawy.
Rozdział 9
Odpowiedzialność za wykroczenia przeciwko przepisom ustawy
Art. 63. 1. Kto zatrudnia lub powierza wykonywanie innej pracy zarobkowej
bezrobotnemu nie zawiadamiając o tym właściwego rejonowego urzędu pracy,
podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega bezrobotny, który podjął zatrudnienie, inną pracę
zarobkową lub działalność przynoszącą dochód bez powiadomienia o tym właściwego
urzędu pracy.
Art. 64. 1. Kto zatrudnia lub powierza wykonywanie innej pracy zarobkowej
cudzoziemcowi nie posiadającemu karty stałego pobytu lub statusu uchodźcy w
Rzeczypospolitej Polskiej bez zezwolenia lub zgody dyrektora właściwego
wojewódzkiego urzędu pracy lub na innym stanowisku albo na innych warunkach niż
określone w zezwoleniu lub zgodzie,
podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega cudzoziemiec nie posiadający karty stałego pobytu lub
statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, który podjął zatrudnienie lub inną
pracę zarobkową bez zgody dyrektora właściwego wojewódzkiego urzędu pracy.
Art. 65. 1. Kto bez wymaganego upoważnienia prowadzi pośrednictwo pracy albo
kieruje obywateli polskich do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych,
podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto prowadząc pośrednictwo pracy lub kierując
obywateli polskich do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych:
1) pobiera od bezrobotnego lub innych osób poszukujących pracy dodatkowe opłaty
nie wymienione w art. 47 ust. 2 pkt 8 lub
2) osiąga zysk.
Art. 66. Kto:
1) nie dopełnia obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy lub nie opłaca ich
w przewidzianym przepisami terminie,
2) nie zgłasza wymaganych przepisami danych lub zgłasza nieprawdziwe dane mające
wpływ na wymiar składek na Fundusz Pracy bądź udziela w powyższym zakresie
nieprawdziwych wyjaśnień lub odmawia ich udzielenia,
podlega karze grzywny.
Art. 67. Kto udaremnia lub utrudnia przeprowadzenie kontroli przestrzegania
przepisów ustawy,
podlega karze grzywny.
Rozdział 10
Zmiany w obowiązujących przepisach
Art. 68. (pominięty) 57).
Art. 69. (pominięty).
Art. 70. (pominięty).
Art. 71. (pominięty).
Rozdział 11
Przepisy przejściowe
Art. 72. (pominięty).
Art. 73. 1. Zasiłki, zasiłki szkoleniowe oraz inne świadczenia przyznane
bezrobotnym przed dniem wejścia w życie ustawy wypłaca się nadal według
dotychczas obowiązujących przepisów, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4. 58)
2. Skrócenie okresu pobierania zasiłku, o którym mowa w art. 25 ust. 8, może
nastąpić jedynie, gdy przyczyny wymienione w art. 27 ust. 1 pkt 1-3 wystąpiły po
dniu wejścia w życie ustawy.
3. (skreślony) 59).
4. Prawo do zasiłku i innych świadczeń przewidzianych dla bezrobotnych ustaje z
dniem utraty statusu bezrobotnego.
Art. 73a. 60) Okresy zatrudnienia obywateli polskich w byłej Niemieckiej
Republice Demokratycznej i w byłej Czechosłowackiej Republice Socjalistycznej na
podstawie umów i porozumień międzynarodowych, przypadające przed dniem 1 grudnia
1991 r., traktowane są jak okresy zatrudnienia w Państwie Polskim w zakresie
uprawnień pracowniczych oraz w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym
pracowników i ich rodzin, o ubezpieczeniu społecznym oraz o świadczeniach
pieniężnych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.
Art. 74. (pominięty) 61).
Art. 75. (pominięty).
Art. 76. Ilekroć w dotychczasowych przepisach jest mowa o:
1) Urzędzie Pracy - należy przez to rozumieć Krajowy Urząd Pracy,
2) Kierowniku Urzędu Pracy - należy przez to rozumieć Prezesa Krajowego Urzędu
Pracy,
3) kierowniku wojewódzkiego urzędu pracy - należy przez to rozumieć dyrektora
wojewódzkiego urzędu pracy.
Rozdział 12
Przepisy końcowe
Art. 77. Traci moc ustawa z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i
bezrobociu (Dz. U. Nr 106, poz. 457, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 i Nr 78, poz. 394
oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 165 i Nr 108, poz. 516).
Art. 78. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.
1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 22 grudnia
1995 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 34), która weszła w życie
z dniem 1 marca 1996 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
4) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1.
5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
7) Dodany przez art. 1 pkt 2 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1.
9) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1.
10) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1.
14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1.
15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 1.
16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
17) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
18) Przez art. 1 pkt 9 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
19) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. d) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
21) Przez art. 1 pkt 10 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
23) Dodany przez art. 1 pkt 10 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1.
24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
25) Przez art. 1 pkt 11 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
27) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. d) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
28) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. e) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
29) Dodany przez art. 1 pkt 11 lit. f) ustawy wymienionej w przypisie 1.
30) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 1.
31) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1.
32) Zgodnie z art. 8 pkt 1 ustawy wymienionej w przypisie 1, przepis ten wejdzie
w życie z dniem 1 maja 1996 r.
33) Dodany przez art. 1 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1.
34) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 1.
35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
37) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
38) Przez art. 1 pkt 17 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1.
39) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
40) Dodany przez art. 1 pkt 17 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
41) Przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 1.
42) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 1.
43) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 1.
44) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 ustawy wymienionej w przypisie 1.
45) Dodany przez art. 1 pkt 22 ustawy wymienionej w przypisie 1.
46) Przez art. 1 pkt 23 ustawy wymienionej w przypisie 1.
47) Dodany przez art. 1 pkt 24 ustawy wymienionej w przypisie 1.
48) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 ustawy wymienionej w przypisie 1.
49) Przez art. 1 pkt 26 ustawy wymienionej w przypisie 1.
50) Dodany przez art. 1 pkt 27 ustawy wymienionej w przypisie 1.
51) Dodany przez art. 1 pkt 28 ustawy wymienionej w przypisie 1.
52) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
53) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
54) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
55) Dodany przez art. 1 pkt 29 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1.
56) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 ustawy wymienionej w przypisie 1.
57) Zamieszczony w obwieszczeniu.
58) W brzmieniu ustalonym w związku ze skreśleniem ust. 3 przez art. 1 pkt 31
ustawy wymienionej w przypisie 1.
59) Przez art. 1 pkt 31 ustawy wymienionej w przypisie 1.
60) Dodany przez art. 1 pkt 32 ustawy wymienionej w przypisie 1.
61) Zamieszczony w obwieszczeniu.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 12 marca 1996 r.
w sprawie szczegółowych zasad wydawania zezwoleń na dopuszczenie środków ochrony
roślin do obrotu i stosowania.
(Dz. U. Nr 48, poz. 212)
Na podstawie art. 38 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych
(Dz. U. Nr 90, poz. 446) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) wymagania, jakim powinny odpowiadać wnioski o wydanie zezwoleń na
dopuszczenie środków ochrony roślin do obrotu i stosowania, oraz tryb wydawania
tych zezwoleń,
2) zakres szczegółowej dokumentacji środków ochrony roślin, niezbędnej do
przeprowadzenia badań i wydania opinii w sprawie przydatności środka ochrony
roślin do zwalczania organizmów szkodliwych, bezpieczeństwa środka dla zdrowia
ludzi, zwierząt oraz środowiska,
3) zakres badań mających na celu sprawdzenie przydatności środka ochrony roślin
do zwalczania organizmów szkodliwych i jednostki organizacyjne upoważnione do
prowadzenia tych badań,
4) jednostki organizacyjne upoważnione do wydawania opinii w sprawie
bezpieczeństwa środka dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz środowiska i jakości
substancji biologicznie czynnej,
5) zasady zaliczania środków ochrony roślin do klas toksyczności dla ludzi,
pszczół i ryb oraz jednostki organizacyjne właściwe do klasyfikacji tych
środków,
6) wymagania dotyczące treści etykiet-instrukcji stosowania środków ochrony
roślin,
7) substancje biologicznie czynne, które stanowią szczególne zagrożenie dla
zdrowia ludzi, zwierząt lub środowiska.
§ 2. 1. Wniosek o wydanie zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin,
zwanego dalej "środkiem", do obrotu i stosowania składa producent środka do
Instytutu Ochrony Roślin w Poznaniu, który jest jednostką naukowo-badawczą
nadzorowaną przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
2. Wniosek o wydanie zezwolenia na dopuszczenie środka do obrotu i stosowania, z
zastrzeżeniem ust. 3, powinien zawierać:
1) oznaczenie producenta i jego siedziby lub miejsca zamieszkania,
2) nazwę środka i jego przeznaczenie,
3) zawartość substancji biologicznie czynnych, z określeniem wzorów
strukturalnych, nazw chemicznych i zwyczajowych oraz ich producenta,
4) określenie formy użytkowej środka,
5) proponowany zakres stosowania środka, dawki, sposób i terminy jego
stosowania,
6) podstawowe dane fizykochemiczne i toksykologiczne substancji biologicznie
czynnych i środka,
7) informacje o dopuszczeniu środka do obrotu i stosowania w innych krajach.
3. Wniosek o wydanie zezwolenia na dopuszczenie do obrotu i stosowania organizmu
żywego powinien zawierać:
1) oznaczenie producenta i jego siedziby lub miejsca zamieszkania,
2) nazwę i charakterystykę organizmu żywego,
3) organizmy szkodliwe, przeciw którym będzie stosowany, oraz sposób stosowania.
§ 3. 1. Szczegółową dokumentację środka, określoną w załączniku nr 1 do
rozporządzenia, producent składa do Instytutu Ochrony Roślin nie później niż do
dnia zakończenia badań mających na celu stwierdzenie przydatności środka do
zastosowania zgodnie z przeznaczeniem.
2. Instytut Ochrony Roślin, w porozumieniu z jednostkami organizacyjnymi, o
których mowa w § 7 ust. 1 pkt 1 i 2, może zwolnić producenta z obowiązku
przedstawienia niektórych danych określonych w załączniku nr 1 do
rozporządzenia, a w szczególności wyników badań na zwierzętach.
§ 4. 1. Dane zawarte w szczegółowej dokumentacji środka nie mogą być, bez zgody
producenta, wykorzystane w postępowaniu o dopuszczenie do obrotu i stosowania
innego środka.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy:
1) nazw i zawartości substancji biologicznie czynnych,
2) danych o właściwościach fizykochemicznych środka i substancji biologicznie
czynnych,
3) syntetycznego omówienia wyników badań przydatności środka do zastosowania
zgodnie z przeznaczeniem,
4) zalecanych metod i środków ostrożności,
5) metod analizy środka i jego pozostałości,
6) sposobów postępowania w wypadku zatrucia ludzi i skażenia środowiska,
7) sposobu postępowania z opakowaniami po środku i ze środkiem nieprzydatnym do
zastosowania.
§ 5. 1. Instytut Ochrony Roślin przesyła Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej kopię wniosku o wydanie zezwolenia na dopuszczenie środka do obrotu
i stosowania, a następnie ustala w porozumieniu z producentem:
1) rośliny i organizmy szkodliwe, na których prowadzone będą badania w celu
stwierdzenia, czy środek jest przydatny do zastosowania zgodnie z
przeznaczeniem,
2) jednostki organizacyjne, które będą przeprowadzały badania,
3) ilość środka niezbędną do wykonania badań,
4) metodykę badań i sposób przedstawienia wyników.
2. Jednostkami organizacyjnymi upoważnionymi do prowadzenia badań mających na
celu stwierdzenie przydatności środka do zastosowania zgodnie z przeznaczeniem
są instytuty naukowo-badawcze nadzorowane przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej oraz akademie rolnicze, placówki Polskiej Akademii Nauk, Instytut
Badawczy Leśnictwa i Centrum Naukowo-Techniczne Kolejnictwa.
§ 6. 1. Badania mające na celu stwierdzenie przydatności środka do zastosowania
zgodnie z przeznaczeniem, z określeniem jego wpływu na jakość i ilość plonu
roślin uprawnych, powinny być przeprowadzone w różnych warunkach
glebowo-klimatycznych kraju co najmniej w dwóch punktach związanych z rejonami
uprawy danej rośliny; w szczególnie uzasadnionych wypadkach badania mogą być
przeprowadzone w jednym punkcie związanym z rejonem uprawy danej rośliny.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy organizmów żywych.
3. Badania środka:
1) zawierającego substancje biologicznie czynne, które nie wchodzą w skład
żadnego środka dopuszczonego do obrotu i stosowania, powinny obejmować dwa cykle
(sezony) uprawy danej rośliny,
2) zawierającego substancje biologicznie czynne, takie jak inny środek
dopuszczony do obrotu i stosowania, powinny trwać jeden cykl (sezon) produkcyjny
i być przeprowadzone na roślinach reprezentatywnych, określonych w załączniku nr
2 do rozporządzenia.
4. Środki przewidywane do stosowania w ochronie ziemniaków, jabłoni i truskawek
podlegają również badaniom w zakresie ich pozostałości w tych roślinach.
5. Badania, o których mowa w ust. 3, w uzasadnionych wypadkach po uzgodnieniu z
producentem mogą:
1) być przedłużone o jeden cykl (sezon) uprawy danej rośliny,
2) obejmować badania pozostałości środka w chronionych roślinach.
6. Zasady, o których mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio przy badaniu środka
dopuszczonego do obrotu i stosowania w wypadku wystąpienia z wnioskiem o
rozszerzenie zakresu jego stosowania.
7. W razie potrzeby nabywania substancji biologicznie czynnej od innego
producenta niż określony w zezwoleniu na dopuszczenie środka do obrotu i
stosowania, badanie środka dotyczy tylko jakości tej substancji biologicznie
czynnej, z uwzględnieniem zawartości zanieczyszczeń.
8. Obowiązek przeprowadzania badań nie dotyczy środka wprowadzanego do obrotu i
stosowania tego samego producenta pod inną nazwą, zawierającego te same
substancje biologicznie czynne i środki pomocnicze oraz będącego w takiej samej
formie użytkowej, jak środek już dopuszczony do obrotu i stosowania.
§ 7. 1. Jednostkami upoważnionymi do wydawania opinii w sprawie bezpieczeństwa
środka dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz środowiska i jakości substancji
biologicznie czynnych są:
1) Państwowy Zakład Higieny - w zakresie bezpieczeństwa środka dla ludzi i
zwierząt oraz jakości substancji biologicznie czynnych,
2) Instytut Ochrony Środowiska - w zakresie bezpieczeństwa środka dla
środowiska,
3) Instytut Ochrony Roślin - w zakresie jakości substancji biologicznie czynnych
środka, o którym mowa w § 6 ust. 7.
2. Instytut Ochrony Roślin w ramach postępowania o wydanie zezwolenia na
dopuszczenie środka do obrotu i stosowania:
1) dokonuje oceny wyników badań środka i ustala jego przydatność do zastosowania
zgodnie z przeznaczeniem,
2) bada i wydaje opinie o jakości substancji biologicznie czynnych środka w
zakresie określonym w ust. 1 pkt 3, a w wypadku organizmu żywego wydaje opinię o
jego przydatności do stosowania,
3) opracowuje projekt etykiety-instrukcji stosowania środka,
4) zasięga opinii jednostek, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2.
§ 8. 1. Zasady zaliczania środków do klas toksyczności dla ludzi, pszczół oraz
ryb i innych organizmów wodnych określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
2. Jednostkami organizacyjnymi właściwymi do klasyfikacji środków są:
1) Państwowy Zakład Higieny - w zakresie klas toksyczności dla ludzi,
2) Instytut Ochrony Roślin - w zakresie klas toksyczności dla pszczół, ryb i
innych organizmów wodnych.
§ 9. 1. Etykieta-instrukcja stosowania środka, z zastrzeżeniem ust. 4, zawiera:
1) rodzaj środka, jego formę użytkową i sposób działania, nazwę handlową, wraz z
sumaryczną zawartością substancji biologicznie czynnych oraz kodem określonym w
załączniku nr 4 do rozporządzenia,
2) oznaczenie producenta,
3) numer zezwolenia na dopuszczenie środka do obrotu i stosowania,
4) nazwę zwyczajową substancji biologicznie czynnej, wraz z określeniem grupy
chemicznej, do której substancja ta należy, oraz jej zawartość,
5) zawartość netto środka,
6) numer partii środka,
7) klasę toksyczności środka dla ludzi, pszczół oraz ryb i innych organizmów
wodnych,
8) międzynarodowe symbole i objaśnienia podane w załączniku nr 5 do
rozporządzenia,
9) objawy zatrucia i sposób udzielania pierwszej pomocy ludziom,
10) zakres stosowania środka, dawki, terminy, sposób sporządzania cieczy
użytkowej, dane o ewentualnej fitotoksyczności i wrażliwości odmianowej,
11) okres karencji i prewencji,
12) datę produkcji i okres ważności środka,
13) międzynarodowe umowne znaki ostrzegawcze (piktogramy) o powierzchni nie
mniejszej niż 1 cm2, określone w załączniku nr 6 do rozporządzenia, oraz inne
ostrzeżenia określone w załączniku nr 7 do rozporządzenia,
14) informacje, czy środek można stosować w strefach ochronnych źródeł i ujęć
wody,
15) sposób magazynowania środka,
16) sposób postępowania z opakowaniami, resztkami cieczy użytkowej i wodą po
myciu sprzętu używanego do stosowania środka,
17) numery telefonów ośrodków toksykologicznych.
2. W razie braku możliwości zamieszczania bezpośrednio na opakowaniu środka
pełnej treści etykiety-instrukcji stosowania, na opakowaniu zamieszcza się co
najmniej dane określone w ust. 1 pkt 1-7 oraz pkt 12, wraz z informacją, że
pełna treść etykiety-instrukcji stosowania dołączona jest do opakowania.
3. Na opakowaniach środków przeznaczonych do stosowania w ogrodach działkowych i
przydomowych informacje zawarte w etykiecie-instrukcji stosowania, dotyczące
zakresu stosowania środków, można ograniczyć tylko do roślin uprawianych
zwyczajowo w ogrodach działkowych i przydomowych, a informację o sporządzaniu
cieczy użytkowej - dostosować do małej powierzchni tych upraw.
4. Etykieta-instrukcja stosowania organizmu żywego zawiera:
1) nazwę gatunku oraz szczepu,
2) oznaczenie producenta,
3) numer zezwolenia na dopuszczenie organizmu żywego do obrotu i stosowania,
4) organizmy szkodliwe, przeciw którym organizm ten może być stosowany, oraz
sposób stosowania,
5) zakres i sposób działania oraz pełnioną funkcję,
6) liczbę w sztukach,
7) numer partii,
8) datę produkcji i okres przydatności,
9) zalecane metody i środki ostrożności dotyczące stosowania, przechowywania i
transportu.
§ 10. Instytut Ochrony Roślin przedkłada Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej:
1) dla środków, z wyłączeniem organizmów żywych: wyniki badań i opinie, a gdy są
one pozytywne - projekt etykiety-instrukcji stosowania uzgodniony z producentem
oraz określenie wymagań jakościowych dla środka,
2) dla organizmów żywych: opinie o przydatności do stosowania danego organizmu,
a gdy są one pozytywne - projekt etykiety-instrukcji stosowania uzgodniony z
producentem.
§ 11. Substancje biologicznie czynne, stanowiące szczególne zagrożenie dla
zdrowia ludzi, zwierząt lub środowiska, określa załącznik nr 8 do
rozporządzenia.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: w z. J.J. Pilarczyk
Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
12 marca 1996 r. (poz. 212)
Załącznik nr 1
SZCZEGÓŁOWA DOKUMENTACJA ŚRODKA OCHRONY ROŚLIN
A. W odniesieniu do chemicznego środka ochrony roślin zawierającego substancje
biologicznie czynne, które nie wchodziły dotychczas w skład żadnego środka
dopuszczonego do obrotu i stosowania
1. Dane ogólne o środku ochrony roślin, zwanym dalej środkiem
1.1 Wnioskodawca (nazwisko, adres)
1.2 Producent formy użytkowej i substancji biologicznie czynnej, zwanej dalej
SBC (nazwa, adres producenta oraz miejsce produkcji)
1.3 Nazwa handlowa lub proponowana nazwa handlowa i ewentualnie numer kodu
syntezy w zakładzie produkcyjnym
1.4 Wyczerpujące dane jakościowe i ilościowe na temat składu formy użytkowej
(SBC, zanieczyszczenia, substancje pomocnicze, inne dodatki)
1.5 Stan skupienia i rodzaj formy użytkowej (koncentrat do sporządzania emulsji
wodnej, proszek do sporządzania zawiesiny wodnej, roztwór do zaprawiania nasion)
1.6 Rodzaj środka (herbicyd, insektycyd itp.)
2. Właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne środka
2.1 Wygląd (zabarwienie, zapach)
2.2 Właściwości wybuchowe i utleniające
2.3 Temperatura zapłonu i inne dane o zapalności i samozapalności
2.4 Zasadowość (alkaliczność, w przypadkach koniecznych wartości pH-1% w wodzie)
2.5 Lepkość, napięcie powierzchniowe
2.6 Gęstość względna
2.7 Trwałość w czasie przechowywania. Wpływ światła, temperatury i wilgotności
na właściwości środka
2.8 Charakterystyka
2.8.1 Zwilżalność
2.8.2 Trwałość piany
2.8.3 Zawieszalność, trwałość zawiesiny
2.8.4 Test na sitach mokrych, test na sitach suchych
2.8.5 Rozkład wielkości ziaren, udział pyłu drobnego, ścieranie i kruszenie
2.8.6 W przypadku granulatów: test sitowy i dane dotyczące rozkładu ciężaru
ziaren przynajmniej dla cząstek większych od 1 mm
2.8.7 Zawartość SBC w przynęcie, granulacie lub w zaprawionym materiale siewnym
2.8.8 Zdolność emulgowania, zdolność reemulgowania, trwałość emulsji
2.9 Fizyczna i chemiczna zdolność do mieszania z innymi produktami oraz ze
środkami ochrony roślin, z którymi przewiduje się zarejestrowanie środka
3. Dane dotyczące stosowania środka
3.1 Przewidywany zakres stosowania: tereny otwarte, pod osłonami, magazyn
żywności lub pasz, ogród przydomowy
3.2 Sposób działania na agrofagi, np. kontaktowy, oddechowy, żołądkowy,
grzybobójczy lub fungistatyczny, układowy lub kontaktowy na roślinach
3.3 Szczegóły dotyczące przewidywanego stosowania, np. gatunki zwalczane,
rośliny lub produkty roślinne chronione
3.4 Jeśli to konieczne, szczególne warunki rolnicze, fitosanitarne lub
środowiskowe, w których można stosować środek lub nie można go stosować
3.5 Zalecana dawka
3.6 Stężenie SBC w zależności od zastosowania (np. w cieczy użytkowej do
opryskiwania, w przynęcie lub w zaprawionym materiale siewnym)
3.7 Metody stosowania
3.8 Liczba i terminy zabiegów oraz długotrwałość działania
3.9 Karencja lub inne środki ostrożności zapobiegające fitotoksyczności w
odniesieniu do upraw następczych
3.10 Proponowany sposób zastosowania środka
4. Dalsze informacje na temat środka
4.1 Opakowanie (rodzaj, materiał, wielkość itp.)
4.2 Terminy wstępu na plantację, na której zastosowano środek, konieczna
karencja lub inne środki ostrożności w celu ochrony ludzi i zwierząt
gospodarskich
4.3 Zalecane sposoby i środki ostrożności w czasie stosowania, przechowywania,
transportu i na wypadek pożaru
4.4 Sposoby postępowania w przypadkach incydentalnych
4.5 Rodzaj produktów spalania istotnych w wypadku pożaru
4.6 Metody postępowania z nieprzydatnym środkiem i pustym opakowaniem
4.6.1 Możliwość neutralizacji
4.6.2 Sposoby usuwania
4.6.3 Sposoby niszczenia
4.6.4 Oczyszczanie wody
5. Metody analityczne
5.1 Metody analityczne określania składu środka
5.2 Metody analityczne, łącznie z odzyskami i granicami oznaczalności dla
pozostałości w:
5.2.1 - traktowanych roślinach, produktach roślinnych, paszach
5.2.2 - glebie
5.2.3 - wodzie (łącznie z wodą pitną)
5.2.4 - powietrzu
6. Dane dotyczące skuteczności działania środka
6.1 Test wstępny określający średnią dawkę środka
6.2 Wyniki doświadczeń polowych
6.3 Dane o rzeczywistym lub możliwym powstaniu odporności
6.4 Wpływ na jakość i ewentualnie na plon traktowanych roślin
6.5 Fitotoksyczność (uwzględniając różne odmiany)
6.6 Uwagi na temat niepożądanego lub nieprzewidzianego działania ubocznego, np.
na organizmy pożyteczne i inne organizmy nie będące obiektem zwalczania, na
uprawy następcze
7. Badania toksykologiczne
7.A. Badania toksykologiczne środka
7.1 Toksyczność ostra:
7.1.1 - doustna
7.1.2 - dermalna
7.1.3 - inhalacyjna
7.1.4 - drażniąca skórę i oczy
7.1.5 - działanie uczulające na skórę
7.1.6 Ostra toksyczność dermalna, działanie drażniące (skórę i oczy) mieszanin
środków ochrony roślin, które przewiduje się stosować łącznie
7.2 Narażenie stosującego środek
7.2.1 Absorpcja przez skórę
7.2.2 Narażenie stosującego środek w warunkach polowych, łącznie z analizą
ilościową
7.2.3 Dostępne dane toksykologiczne na temat związków nieaktywnych
7. B. Badania toksykologiczne SBC
7.1 Toksyczność ostra
7.1.1 Toksyczność doustna
7.1.2 Toksyczność dermalna
7.1.3 Toksyczność inhalacyjna
7.1.4 Toksyczność wewnątrzotrzewnowa
7.1.5 Działania drażniące skórę i oczy
7.1.6 Działanie uczulające
7.2 Toksyczność krótkotrwała
7.2.1 Doustna toksyczność kumulatywna, test 28-dniowy
7.2.2 Toksyczność podchroniczna 90-dniowa na 2 gatunkach zwierząt (na gryzoniu -
wskazane na szczurze i na innym zwierzęciu)
7.2.3 Inna (inhalacyjna lub dermalna)
7.3 Toksyczność chroniczna
7.3.1 Toksyczność chroniczna doustna z oceną rakotwórczości (na szczurze i innym
gatunku ssaka)
7.4 Mutagenność - test oceniający mutacje genowe, aberracje chromosomowe i
zaburzenia DNA
7.5 Toksyczność reprodukcyjna
7.5.1 Badania teratogenności (na króliku i innym gatunku gryzonia - doustnie i,
gdy wskazane, dermalnie)
7.5.2 Badania wielopokoleniowe na ssakach (co najmniej dwupokoleniowe)
7.6 Badanie metabolizmu u ssaków
7.6.1 Absorpcja, rozmieszczenie i wydalanie w wyniku podawania doustnego i przez
skórę
7.6.2 Wyjaśnienie procesów metabolicznych
7.7 Badania neurotoksyczności, łącznie z testem neurotoksyczności na dorosłych
kurach
7.8 Badania uzupełniające
7.8.1 Efekt toksyczny metabolitów powstających w roślinach traktowanych
substancją, w wypadku gdy są one inne niż w badaniach na zwierzętach
7.8.2 Wszelkie inne badania potrzebne do wyjaśnienia przedłożonych badań
toksykologicznych
7.9 Działanie toksyczne na zwierzęta gospodarskie i domowe
7.10 Dane medyczne
7.10.1 Badania personelu nadzorującego proces syntezy substancji
7.10.2 Diagnostyka zatrucia, objawy
7.10.3 Proponowane leczenie, pierwsza pomoc, antidotum, pomoc lekarska
8. Pozostałości w lub na traktowanych produktach, żywności i paszach
8.1 Dane z kontrolowanych doświadczeń na roślinach uprawnych lub paszowych,
wymienionych we wniosku o rejestrację, przeprowadzonych w krajach tej samej
strefy glebowo-klimatycznej
8.2 Wpływ procesu przetwarzania i (lub) sposobu przygotowania w gospodarstwie
domowym na rodzaj i ilość pozostałości środka
8.3 Ewentualny wpływ na zabarwienie, zapach, smak i inne cechy jakościowe,
spowodowany pozostałościami w lub na świeżych lub przetworzonych produktach
8.4 Ocena pozostałości w produktach zwierzęcych, pochodzących ze spożywanych
pasz lub z kontaktu ze ściółką
8.5 Pozostałości w uprawach następczych, w których można spodziewać się
pozostałości
8.6 Proponowana karencja dla przewidywanych zakresów stosowania lub okresy
przechowywania, w przypadku stosowania po zbiorze
8.7 Proponowane najwyższe poziomy pozostałości (MRL) i uzasadnienie określania
tych pozostałości
9. Zachowanie się środka w środowisku
9.1 Badania zachowania się i rozkładu w glebie
9.2 Badania zachowania się i rozkładu w wodzie
9.3 Badania zachowania się i rozkładu w powietrzu
10. Badania ekotoksykologiczne środka
10.1 Wpływ na ptaki
10.1.1 Toksyczność ostra doustna
10.2 Wpływ na organizmy wodne
10.2.1 Toksyczność ostra dla ryb
10.2.2 Toksyczność ostra dla rozwielitki (Daphnia magna)
10.2.3 Toksyczność ostra dla glonów
10.2.4 Zagrożenie w przypadku stosowania wokół wód powierzchniowych
10.3 Wpływ na organizmy nie będące obiektem zwalczania
10.3.1 Wpływ na pszczołę miodną
10.3.2 Wpływ na dżdżownice
10.3.3 Wpływ na mikroorganizmy żyjące w glebie, nie będące obiektem zwalczania
11. Dalsze informacje
11.1 Informacje dotyczące rejestracji w innych krajach
11.2 Informacje o najwyższych dopuszczalnych pozostałościach (MRL) w innych
krajach
11.3 Propozycje dotyczące klasyfikacji według toksyczności środka i symboli
wyrażanych piktogramami oraz środków ostrożności, które należy zamieścić na
etykiecie-instrukcji stosowania środka:
wyrażenia określające ostrzeżenia (R i S)
11.4 Wzór proponowanego opakowania
12. Karta bezpieczeństwa środka
B. W odniesieniu do biologicznego środka ochrony roślin (mikroorganizmy, wirusy)
B.a. Badania substancji biologicznie czynnej
1. Dane identyfikacyjne organizmu
1.1 Wnioskodawca (nazwisko, adres)
1.2 Producent (nazwa, adres producenta oraz miejsce produkcji)
1.3 Powszechnie używana nazwa zwyczajowa lub nazwy stosowane zastępczo
1.4 Nazwa gatunku oraz szczepu bakterii, pierwotniaków i grzybów, ze wskazaniem,
czy jest to odmiana organizmu, czy szczep mutacyjny; gdy konieczne,
taksonomiczne określenie czynnika, serotypu szczepu lub mutanta
1.5 Numer kolekcji hodowli, w której przechowuje się daną kulturę
1.6 Odpowiednie testy i procedury użyte do identyfikacji taksonomicznej
organizmu (np. morfologiczne, biochemiczne, serologiczne)
1.7 Skład - czystość mikrobiologiczna, określenie, charakter, zgodność
zawartości czynnika zasadniczego, właściwości, zawartość jakichkolwiek
zanieczyszczeń i organizmów obcych
2. Biologiczne właściwości organizmu
2.1 Obiekt zwalczania. Patogeniczność lub antagonizm w stosunku do gospodarza,
dawka infekcyjna, zdolność przenoszenia oraz informacje na temat sposobu
działania
2.2 Pochodzenie organizmu i jego stosowanie, występowanie w przyrodzie i zasięg
geograficzny
2.3 Zakres specyficzności w stosunku do gospodarzy oraz wpływ na gatunki inne
niż zwalczany agrofag, włączając gatunki najbliżej spokrewnione z gatunkiem
zwalczanego agrofaga - uwzględnić infekcyjność (zdolność
zarażania),patogeniczność (chorobotwórczość) oraz zdolność przenoszenia
2.4 Infekcyjność oraz trwałość fizyczna w warunkach stosowania zgodnych z
proponowaną metodą. Wpływ temperatury, światła słonecznego itp. Trwałość w
warunkach środowiska, w których organizm zamierza się stosować (zdolność
przetrwania w środowisku)
2.5 Czy dany organizm jest blisko spokrewniony z jakimś patogenem roślinnym,
patogenem zwierząt kręgowych lub z gatunkiem bezkręgowca, który nie jest
obiektem zwalczania?
2.6 Laboratoryjne dowody stabilności genetycznej (tj. częstotliwości mutacji) w
warunkach środowiska, w których zamierza się stosować organizm
2.7 Obecność lub brak toksyn, określenie rodzaju oraz charakteru, struktury
chemicznej i trwałości
3. Dalsze informacje o organizmie
3.1 Rodzaj środka (fungicyd, herbicyd, insektycyd, repelent, regulator wzrostu i
rozwoju)
3.2 Działanie na organizmy szkodliwe (trucizna kontaktowa, oddechowa i
żołądkowa, środek grzybobójczy itp. w roślinach działający układowo lub nie)
3.3 Przewidywany teren stosowania, np. odkryty grunt, szklarnia, przechowalnia
żywności lub pasz, ogród przydomowy
3.4 Jeśli to konieczne, w świetle wyników badań, określić specyficzne warunki
rolnicze, fitosanitarne lub środowiskowe, w których czynnik aktywny można
stosować lub nie powinno się go stosować
3.5 Szkodliwe organizmy zwalczane oraz uprawa, produkty chronione lub traktowane
3.6 Metoda produkcji, wraz z opisem technik użytych w celu zapewnienia
jednolitości produktu, oraz metodyka testu zastosowanego do standaryzacji. W
przypadku mutanta należy dostarczyć dokładnych informacji na temat jego indukcji
oraz izolacji, jak również na temat wszystkich znanych różnic pomiędzy tym
mutantem i jego typem występującym naturalnie
3.7 Metoda zapobiegania utracie wirulencji w populacji macierzystej organizmu
3.8 Zalecane metody i środki ostrożności w postępowaniu, przechowywaniu,
transporcie oraz na wypadek pożaru
3.9 Możliwość powstania braku skuteczności
4. Metody analityczne
4.1 Metody określania identyczności i czystości inokulum, z którego
wyprodukowano poszczególne partie, włączając dane na temat zmienności
4.2 Metody stwierdzania stopnia czystości mikrobiologicznej produktu końcowego,
wykazujące, że zawartość zanieczyszczeń utrzymano na zadowalająco niskim
poziomie, uzyskane wyniki oraz dane dotyczące zmienności
4.3 Metody wykazujące brak zanieczyszczeń czynnika aktywnego organizmami
chorobotwórczymi dla ludzi oraz innych ssaków, włączając w przypadku
pierwotniaków i grzybów wpływ temperatury (35oC i innych odpowiednich
temperatur)
4.4 Metody pozwalające na określenie pozostałości żywotnych i nieżywotnych (np.
toksyn) w lub na traktowanych produktach spożywczych, paszach, zwierzętach oraz
w płynach ustrojowych i tkankach człowieka, w glebie, wodzie lub powietrzu
5. Badania toksykologiczne, patogeniczność i infekcyjność
5.1 Bakterie, grzyby, pierwotniaki, mikoplazmy
5.1.1 Toksyczność oraz (lub) patogeniczność i infekcyjność
5.1.1.1 Jednorazowa dawka doustna
5.1.1.2 W przypadkach gdy jednorazowa dawka doustna nie jest odpowiednia do
oceny patogeniczności, należy wykonać szereg testów w celu wykazania
wysokotoksycznych czynników i ich infekcyjności
5.1.1.3 Jednorazowa dawka dermalna
5.1.1.4 Jednorazowa dawka inhalacyjna
5.1.1.5 Jednorazowa dawka dootrzewnowa
5.1.1.6 Działanie drażniące skórę i oczy
5.1.1.7 Działanie uczulające na skórę
5.1.2.Toksyczność krótkoterminowa (ekspozycja 90-dniowa)
5.1.2.1 Działanie doustne
5.1.2.2 Inne drogi - inhalacyjna, dermalna
5.1.3 Uzupełniające badania toksykologiczne oraz (lub) patogeniczności i
infekcyjności
5.1.3.1 Długookresowa toksyczność doustna i rakotwórczość
5.1.3.2 Mutageniczność
5.1.3.3 Badania teratogenności
5.1.3.4 Wielopokoleniowe badania na ssakach (przynajmniej 2 pokolenia)
5.1.3.5 Badania metaboliczne - absorpcja, rozprzestrzenianie i wydalanie u
ssaków, włączając określenie dróg metabolicznych
5.1.3.6 Badania neurotoksyczności, łącznie z testem neurotoksyczności dla kur
5.1.3.7 Immunotoksyczność, np. wywoływanie uczuleń
5.1.3.8 Patogeniczność i infekcyjność w przypadku immunosupresji
5.2.Wirusy i wiroidy
5.2.1 Toksyczność ostra oraz (lub) patogeniczność i infekcyjność
Dane takie, jak przedstawiono w punkcie 5.1.1, oraz badania na kulturach
komórkowych, z zastosowaniem oczyszczonego wirusa infekcyjnego i pierwotnych
kultur komórek ssaków, ptaków oraz ryb
5.2.2 Toksyczność krótkookresowa
Dane takie, jak przedstawiono w punkcie 5.1.2, oraz test infekcyjności wykonany
biotestem lub na odpowiedniej kulturze komórek, co najmniej w 7 dni po ostatnim
podaniu czynnika testowanemu zwierzęciu
5.2.3 Uzupełniające badania toksykologiczne oraz (lub) patogeniczności i
infekcyjności, jak to podano w punkcie 5.1.3
5.3 Toksyczne działanie na zwierzęta hodowlane i domowe
5.4 Dane medyczne
5.4.1 Medyczna obserwacja personelu zakładu produkującego czynnik aktywny
5.4.2 Dane o zdrowotności zarówno z przemysłu, jak i rolnictwa
5.4.3 Obserwacje dotyczące narażenia całej populacji na działanie czynnika i
dane epidemiologiczne
5.4.4 Diagnoza zatrucia, charakterystyczne oznaki zatrucia i, jeśli to
konieczne, testy kliniczne
5.4.5 Obserwacje uczuleniowe, jeśli to konieczne
5.4.6 Proponowane leczenie: pierwsza pomoc, antidotum, pomoc lekarska, jeśli
konieczne
5.4.7 Prognoza przewidywanych skutków zatrucia, jeśli to konieczne
5.5 Podsumowanie toksykologiczne w odniesieniu do ssaków i wnioski (włączając
NOAEL, NOEL oraz ADI, jeśli to uzasadnione). Ogólna ocena z uwzględnieniem
wszystkich danych toksykologicznych, dotyczących patogeniczności i
infekcyjności, oraz innych informacji
6. Pozostałości w lub na traktowanych produktach, żywności i paszy
6.1 Określenie pozostałości żywotnych i nieżywotnych (np. toksyn) w lub na
traktowanych roślinach i produktach: żywotne pozostałości przez hodowlę lub
biotesty oraz nieżywotne przez odpowiednie techniki
6.2 Określenie prawdopodobieństwa namnażania czynnika aktywnego w lub na
roślinach lub żywności, wraz z informacjami o jakimkolwiek jego oddziaływaniu na
jakość produktów spożywczych
7. Dalsze losy i zachowanie w środowisku
7.1 Rozprzestrzenianie, ruchliwość, namnażanie i trwałość w powietrzu, wodzie i
glebie
7.2 Informacje dotyczące możliwych losów w łańcuchu pokarmowym
8. Badania ekotoksykologiczne
8.1 Ptaki - ostra toksyczność doustna oraz (lub) patogeniczność i infekcyjność
8.2 Ryby - ostra toksyczność doustna oraz (lub) patogeniczność i infekcyjność
8.3 Toksyczność - rozwielitka (Daphnia magna)
8.4 Wpływ na rozwój glonów
8.5 Ważne drapieżniki i pasożyty zwalczanego gatunku szkodnika; ostra
toksyczność doustna oraz (lub) patogeniczność i infekcyjność
8.6 Pszczoła miodna: ostra toksyczność doustna oraz (lub) patogeniczność i
infekcyjność
8.7 Dżdżownica: ostra toksyczność doustna oraz (lub) patogeniczność i
infekcyjność
8.8 Rozmiar pośredniego skażenia dziko rosnących roślin, wody i gleby,
przyległych do traktowanej uprawy
8.9 Wpływ na pozostałe elementy flory i fauny
9. Propozycje środków ostrożności
- wyrażenia określające ostrzeżenia (R i S)
10. Karta bezpieczeństwa SBC
B.b. Badania dotyczące środka biologicznego (mikroorganizmy i wirusy)
1. Dane identyfikacyjne środka biologicznego
1.1 Wnioskodawca (nazwisko, adres)
1.2 Producent formy użytkowej i SBC (nazwa i adres producenta oraz miejsce
produkcji)
1.3 Nazwa handlowa i ewentualnie numer kodu syntezy w zakładzie produkcyjnym
1.4 Wyczerpujące dane jakościowe (ilościowe) na temat składu formy użytkowej
(SBC, inne dodatki, organizmy obce itp.)
1.5 5tan skupienia i rodzaj formy użytkowej (koncentrat do sporządzania emulsji
wodnej, proszek do sporządzania zawiesiny wodnej itp.)
1.6 Rodzaj środka (insektycyd, fungicyd itp.)
2. Informacje techniczne o środku
2.1 Wygląd (zabarwienie, zapach)
2.2 Stabilność i trwałość w okresie przechowywania
Wpływ temperatury, sposobu pakowania i przechowywania itp. na hamowanie
aktywności biologicznej
2.3 Metody zapewniania stabilności przechowywania i trwałości
2.4 Właściwości fizykochemiczne formy użytkowej
2.4.1 Zwilżalność
2.4.2 Trwałość piany
2.4.3 Zawieszalność, trwałość zawiesiny
2.4.4 Test na sitach mokrych, test na sitach suchych
2.4.5 Rozkład wielkości ziaren, udział pyłu drobnego, ścieranie i kruszenie
2.4.6 W przypadku granulatów: test sitowy i dane rozkładu ciężaru ziaren
przynajmniej dla cząstek większych od 1 mm
2.4.7 Zawartość SBC w lub na cząstkach przynęt, w granulacie lub zaprawionym
materiale siewnym
2.4.8 Zdolność emulgowania, zdolność reemulgowania, trwałość emulsji
2.4.9 Właściwości przepływowe, wylewania i rozpylania
2.5 Fizyczna i chemiczna zdolność do mieszania z innymi produktami oraz ze
środkami ochrony roślin, z którymi przewiduje się mieszać środek
2.6 Zwilżalność, przyczepność i rozmieszczenie na traktowanych roślinach
3. Dane dotyczące stosowania środka
3.1. Zakres stosowania, np. teren otwarty, pod osłonami, magazyn żywności lub
pasz, ogród przydomowy
3.2 Szczegóły zamierzonego stosowania, np. gatunki zwalczane i (lub) rośliny lub
produkty roślinne chronione
3.3 Jeśli to konieczne, szczególne warunki rolnicze, fitosanitarne i (lub)
środowiskowe, w których można stosować środek lub nie można go stosować
3.4 Zalecana dawka
3.5 Stężenie SBC w zależności od sposobu stosowania (np. w cieczy użytkowej do
opryskiwania)
3.6 Metody stosowania
3.7 Liczba i termin zabiegów oraz długotrwałość działania
3.8 Fitopatogeniczność
3.9 Proponowany sposób zastosowania środka
4. Dalsze informacje na temat środka
4.1. Opakowanie (rodzaj, materiał, wielkość itp.)
4.2 Terminy wstępu na plantację, na której zastosowano środek, konieczna
karencja lub inne środki ostrożności w celu ochrony ludzi i zwierząt
4.3 Zalecane środki postępowania podczas stosowania, przechowywania, transportu
i na wypadek pożaru
4.4 Sposób postępowania w przypadkach incydentalnych
4.5 Metody postępowania z nieprzydatnym środkiem i pustym opakowaniem
5. Metody analityczne
5.1 Metody analityczne określania składu środka
5.2 Metody oznaczania pozostałości w lub na traktowanych roślinach bądź w lub na
produktach roślinnych (np. biotest)
5.3 Metody ustalania czystości mikrobiologicznej środka
5.4 Metody ustalania, czy środek nie zawiera żadnych mikroorganizmów
patogenicznych dla ludzi, ssaków lub, w przypadkach koniecznych, patogenicznych
dla pszczoły miodnej
5.5 Stosowane techniki w celu zapewnienia jednorodności produktu i metody jego
standaryzacji
6. Dane dotyczące skuteczności działania środka
6.1 Test wstępny określający średnią dawkę preparatu
6.2 Wyniki doświadczeń polowych
6.3 Dane o rzeczywistym lub możliwym powstaniu odporności
6.4 Wpływ na jakość i plon traktowanych roślin
6.5 Fitotoksyczność w stosunku do traktowanych roślin (dla różnych odmian)
6.6 Uwagi na temat niepożądanego lub nieprzewidzianego działania ubocznego, np.
na organizmy pożyteczne i inne, nie będące obiektem zwalczania, na uprawy
następcze, na inne rośliny lub części traktowanych roślin stanowiące materiał
rozmnożeniowy (np. materiał nasienny, podkładki, pędy)
7. Badania dotyczące toksykologii i (lub) patogeniczności oraz infekcyjności
7.1 Jednorazowa dawka doustna
7.2 Jednorazowa dawka dermalna
7.3 Działanie inhalacyjne
7.4 Działanie drażniące skórę i oczy
7.5 Działanie uczulające na skórę
7.6 Dostępne dane toksykologiczne na temat związków nieaktywnych
7.7 Narażenie stosującego środek
7.7.1 Absorpcja przez skórę
7.7.2 Narażenie stosującego środek w warunkach polowych łącznie z analizą
ilościową
8. Pozostałości w lub na przetworzonych produktach, żywności i paszach
8.1 Dane o SBC, łącznie z danymi z kontrolowanych doświadczeń na roślinach
uprawnych i paszowych, o których rejestrację złożono wniosek
Określić pozostałości żywych i martwych organizmów w traktowanych roślinach
8.2 Wpływ procesu przetwarzania i (lub) sposobu przygotowania w gospodarstwie
domowym na rodzaj i ilość pozostałości środka
8.3 Wpływ na zabarwienie, zapach, smak i inne cechy jakościowe spowodowane
pozostałościami w lub na świeżych lub przetworzonych produktach
8.4 Dane dotyczące pozostałości w produktach pochodzenia zwierzęcego wynikające
ze spożycia pasz lub z kontaktu ze ściółką
8.5 Dane dotyczące pozostałości na uprawach następczych
8.6 Proponowana karencja dla przewidywanych zakresów stosowania lub terminy
przechowywania w przypadku stosowania po zbiorze
8.7 Proponowane najwyższe poziomy pozostałości (MRL) i uzasadnienie tych
propozycji (w przypadku toksyn)
9. Badania ekotoksykologiczne
9.1. Wpływ na organizmy wodne
9.1.1 Ryby
9.1.2 Badania nad rozwielitką (Daphnia magna)
9.1.3 Doświadczenia nad mikroorganizmami wodnymi
9.2 Wpływ na organizmy pożyteczne i inne organizmy nie będące obiektem
zwalczania
9.2.1 Wpływ na pszczołę miodną
9.2.2 Wpływ na inne organizmy pożyteczne
9.2.3 Wpływ na dżdżownice
9.2.4 Wpływ na pozostałą faunę glebową
9.2.5 Wpływ na mikroflorę glebową
10. Dalsze informacje
10.1 Informacje dotyczące rejestracji w innych krajach
10.2 Informacje o najwyższych dopuszczalnych pozostałościach (MRL) istniejących
w innych krajach
10.3 Propozycje dotyczące klasyfikacji według toksyczności środka i symboli
wyrażanych piktogramami oraz środków ostrożności, które należy zamieścić na
etykiecie-instrukcji stosowania środka:
wyrażenia określające ostrzeżenia (R i S)
10.4 Wzór proponowanego opakowania
11. Karta bezpieczeństwa SBC
C. W odniesieniu do środka dopuszczonego do obrotu i stosowania, gdy substancje
biologicznie czynne będą nabywane od innego producenta niż określony w
zezwoleniu na dopuszczenie do obrotu i stosowania
1. Ogólne dane o SBC
1.1 Wnioskodawca (nazwisko, adres)
1.2 Producent (nazwa, adres producenta i miejsce produkcji)
1.3 Nazwa chemiczna (w nomenklaturze IUPAC)
1.4 Numer (numery) kodu syntezy w zakładzie produkcyjnym
1.5 Proces wytwarzania koncentratu, opis procesu syntezy
1.6 Zawartość technicznie czystej SBC w g/ha lub g/l
1.7 Tożsamość izomerów, zanieczyszczeń i domieszek (np. stabilizatorów) oraz
wzór strukturalny, wraz z możliwymi zawartościami, wyrażonymi w g/ha bądź g/l
2. Właściwości fizyczne i chemiczne SBC
2.1 Punkt topnienia, punkt wrzenia, względna gęstość
2.2 Prężność par (w Pa) w temp. 20oC, lotność (np. stała Henry'ego)
2.3 Wygląd (stan fizyczny, zabarwienie, zapach i smak)
2.4 Widma (UV) promieniowania widzialnego, IR, NMR, widmo masowe, ekstynkcja
cząsteczkowa w odpowiednich długościach fal
2.5 Rozpuszczalność w wodzie, wraz z wpływem pH (5 do 9) i temperatury na
rozpuszczalność
2.6 Rozpuszczalność w rozpuszczalnikach organicznych, wraz z wpływem temperatury
na rozpuszczalność
2.7 Współczynnik rozdziału n-oktanol/woda, wraz z wpływem pH (5 do 9) i
temperatury na rozkład
2.8 Stabilność termiczna
2.9 Palność, łącznie z samozapłonem, tożsamość produktów spalania
2.10 Temperatura zapłonu
2.11 Zdolność wybuchowa
2.12 Zdolność do reakcji z opakowaniem
3. Dalsze informacje na temat SBC
3. Oświadczenie producenta środka ochrony roślin, że koncentrat SBC jest
przydatny do formulacji środka
3.1 Wyniki analizy jakościowej i ilościowej SBC w porównaniu do analizy SBC już
zarejestrowanej w Polsce
3.2 Jeżeli wynik analizy jakościowej i ilościowej SBC istotnie odbiega od
analizy SBC innego producenta, który zarejestrował SBC w Polsce, wnioskodawca
powinien przedłożyć wyniki badań toksykologicznych wymienionych w punkcie A 7B
4. Metody analiz
4.1 Metody analiz w celu określenia czystej technicznie SBC i ewentualnie
ważnych produktów rozkładu, izomerów i zanieczyszczeń, jak też innych produktów
ubocznych i domieszek (np. stabilizatorów)
5. Badania toksykologiczne
5.1 Toksyczność ostra
5.1.1 Doustna
5.1.2 Dermalna
5.1.3 Inhalacyjna
5.1.4 Wewnątrzotrzewnowa
5.1.5 Działanie drażniące skórę i oczy
5.1.6 Działanie uczulające
6. Karta bezpieczeństwa koncentratu SBC
D. W odniesieniu do środka zawierającego substancje biologicznie czynne takie
same jak środek ochrony roślin innego producenta dopuszczony już do obrotu i
stosowania
1. Dokumentacja fizykochemiczna i toksykologiczna wymieniona w punktach A.1,
A.2, A.3, A.4, A.7A, A.8, A.10, A.11, A.12
2. Analiza jakościowa i ilościowa SBC w porównaniu z analizą SBC innego
producenta, który zarejestrował środek w Polsce
3. Jeżeli wynik analizy jakościowej i ilościowej SBC istotnie odbiega od analizy
SBC innego producenta, który zarejestrował środek w Polsce, wnioskodawca
powinien przedstawić pozostałe wyniki badań toksykologicznych wymienione w
punkcie A 7B
E. W odniesieniu do środka zawierającego substancje biologicznie czynne takie
same jak środek ochrony roślin dopuszczony do obrotu i stosowania, lecz w innej
formie użytkowej
1. Dokumentacja fizykochemiczna i toksykologiczna wymieniona w punktach A.1,
A.2, A.4, A.7A, A.10, A.11, A.12
F. W odniesieniu do środka zawierającego substancje biologicznie czynne
określone w zezwoleniu na dopuszczenie do obrotu i stosowania, gdy zmianie
ulegają składniki pomocnicze w tym środku
1. Dokumentacja fizykochemiczna składników pomocniczych
2. W uzasadnionych przypadkach wnioskodawca powinien przedłożyć wyniki analiz
fitotoksyczności środka oraz toksyczności ostrej
G. W odniesieniu do środka dopuszczonego do obrotu i stosowania, gdy producent
występuje o rozszerzenie zakresu stosowania środka dopuszczonego do obrotu i
stosowania
1. Wnioskodawca (nazwisko, adres)
1.1 Nazwa handlowa środka
1.2 Numer dopuszczenia do obrotu i stosowania
2. Dane dotyczące proponowanej zmiany
2.1 Roślina i zwalczane agrofagi
2.2 Proponowana dawka środka
2.3 Sposób stosowania i środki ostrożności
3. Pozostałości SBC po zastosowaniu środka
3.1 Proponowany okres karencji
3.2 Uprawy następcze
3.3 Najwyższe dopuszczalne pozostałości (MRL)
4. Informacje dotyczące dopuszczenia do obrotu i stosowania w innych krajach
odnośnie do proponowanej zmiany
H. W odniesieniu do środka producenta zagranicznego dopuszczonego do obrotu i
stosowania, gdy ma on być produkowany w kraju według umowy licencyjnej
1.1 Oświadczenie producenta krajowego, że środek będzie identyczny pod względem
właściwości fizykochemicznych, toksykologicznych oraz przydatności do stosowania
zgodnie z przeznaczeniem ze środkiem produkowanym za granicą
1.2 Wymagania jakościowe, atest analityczny i pełny skład chemiczny środka
1.3 Oświadczenie producenta zagranicznego, że środek produkowany przez
producenta krajowego odpowiada wymaganiom jakościowym dla tego środka
I. W odniesieniu do środka dopuszczonego do obrotu i stosowania na podstawie
dotychczas obowiązujących przepisów, gdy upływa termin ważności zezwolenia
tymczasowego lub stałego
1.1 Wnioskodawca (nazwisko, adres)
1.2 Nazwa handlowa środka
1.3 Numer dopuszczenia do obrotu i stosowania
1.4 SBC, ich nazwy i zawartość w środku
2. Właściwości fizykochemiczne środka
3. Uzupełniająca dokumentacja środka zgodnie z pkt. A załącznika (dla środka
chemicznego) lub z pkt. B (dla środka biologicznego)
4. Informacje dotyczące dopuszczenia do obrotu i stosowania w innych krajach
K. W odniesieniu do środka dopuszczonego do obrotu i stosowania, gdy upływa
10-letni termin ważności zezwolenia
1.1 Wnioskodawca (nazwisko, adres)
1.2 Nazwa handlowa środka
1.3 Numer dopuszczenia do obrotu i stosowania
1.4 SBC, ich nazwa i zawartość w środku
2. Własności fizykochemiczne środka
3. Dane toksykologiczne i środowiskowe uwzględniające postęp wiedzy w ochronie
roślin, toksykologii i ochronie środowiska
4. Informacje dotyczące dopuszczenia do obrotu i stosowania w innych krajach.
L. W odniesieniu do organizmu żywego
1. Dane identyfikacyjne organizmu
1.1 Wnioskodawca (nazwisko, adres)
1.2 Producent (nazwa, adres producenta i miejsce produkcji)
1.3 Powszechnie używana nazwa zwyczajowa lub nazwy stosowane zastępczo
1.4 Nazwa gatunku oraz szczepu
1.5 Odpowiednie testy i procedury użyte do identyfikacji taksonomicznej
organizmu (np. morfologiczne, biochemiczne, serologiczne)
1.6 Stadium rozwojowe organizmu
Skład - czystość mikrobiologiczna, określenie, charakter, zgodność zawartości
czynnika zasadniczego, właściwości, zawartość nośnika i jakichkolwiek
zanieczyszczeń oraz organizmów obcych
2. Biologiczne właściwości organizmu
2.1 Obiekt zwalczania. Patogeniczność lub antagonizm w stosunku do gospodarza
(ofiary), dawka infekcyjna, zdolność przenoszenia oraz informacje na temat
sposobu działania
2.2 Pochodzenie organizmu i jego stosowanie, występowanie w przyrodzie i zasięg
geograficzny
2.3 Zakres specyficzności w stosunku do gospodarzy (ofiar) oraz wpływ na gatunki
inne niż zwalczany agrofag, w tym gatunki najbliżej spokrewnione z gatunkiem
zwalczanego agrofaga - uwzględnić infekcyjność oraz zdolność przenoszenia
3. Pozostałe informacje dotyczące organizmu
3.1 Tryb życia organizmu (np. drapieżca, pasożyt, parazytoid)
3.2 Przewidywany teren stosowania, np. odkryty grunt, szklarnia, przechowalnia
żywności lub paszy, ogród przydomowy
3.3 Szkodliwe organizmy zwalczane oraz uprawa, produkty chronione lub traktowane
3.4 Sposób stosowania
3.5 Sposób dystrybucji w kraju
3.6 Stabilność w czasie przechowywania
3.7 Zalecane metody i środki ostrożności w czasie stosowania, przechowywania,
transportu oraz na wypadek pożaru
3.8 Możliwość powstania braku skuteczności
Załącznik nr 2
WYKAZ ROŚLIN REPREZENTATYWNYCH - PRZEWIDZIANYCH DO BADAŃ
A. Uprawy polowe
Zboża jarepszenica jara
Zboża ozimepszenica ozima
Burak cukrowy i pastewnyburak cukrowy
Strączkowe grubonasiennegroch siewny na suche nasiona
Motylkowe drobnonasiennelucerna
Oleisterzepak ozimy
B. Uprawy sadownicze
Drzewa ziarnkowejabłoń
Drzewa pestkoweśliwa
Rośliny jagodowetruskawka, porzeczka czarna
C. Warzywa w gruncie
Cebulowecebula
Korzeniowemarchew, burak ćwikłowy
Dyniowateogórek
Strączkowegroch siewny łuskowy (zielony)
Kapusta i rzepowatekapusta głowiasta
Liściowesałata
Psiankowatepomidor
D. Warzywa pod osłonami
Dyniowateogórek
Liściowesałata
Psiankowatepomidor
E. Grzyby uprawne pieczarka
F. Rośliny leśne
Iglastesosna
Liściastedąb
Załącznik nr 3
ZASADY ZALICZANIA ŚRODKÓW OCHRONY ROŚLIN DO KLAS TOKSYCZNOŚCI
1. Klasy toksyczności dla ludzi
Klasa toksyczności i jej określenieToksyczność ostra doustna środka LD50
(mg/kg masy ciała)Toksyczność ostra skórna środka (szczur lub królik) LD50
(mg/kg masy ciała) Toksyczność ostra inhalacyjna środka LC50/szczur LC50
(mg/l/4h)
IBardzo toksyczne
T+≤ 25≤ 50≤ 0,25 aerozole
≤ 0,50 gazy i pary
IIToksyczne
T25 < LD50 ≤ 20050 < LD50 ≤ 4000,25 < LC50 ≤ 1 aerozole
0,50 < LC50 ≤ 2 gazy i pary
IIISzkodliwe
Xn200 < LD50 ≤ 2000400 < LD50 ≤ 20001 < LC50 ≤ 5 aerozole
2 < LC50 ≤ 20 gazy i pary
IVMało szkodliwe > 2000> 2000> 5 aerozole
> 20 gazy i pary
Toksyczność ostra to jest zdolność substancji do wywoływania efektu toksycznego
po jego podaniu do organizmu w dawce jednorazowej lub po jednorazowym narażeniu.
LD50 - statystycznie obliczona na podstawie wyników badań ilość substancji
chemicznej, która powoduje śmierć 50% organizmów badanych po jej podaniu w
określony sposób.
2. Klasy toksyczności dla pszczół
Klasa toksycznościToksyczność kontaktowa środka μg/pszczołęToksyczność
żołądkowa środka μg/pszczołęAktywność gazowa środka
IToksyczne< 0,6< 1,5występuje
IISzkodliwe0,6-3,01,5-6,0możliwe
IIIMało szkodliwe3,0-15,06,0-100brak
IV Praktycznie nieszkodliwe> 15,0> 100brak
3. Klasy toksyczności dla ryb i innych organizmów wodnych
Klasa toksycznościToksyczność ostra środka LC50 po 96 godz. dla ryb w
mg/lToksyczność ostra środka EC50 po 48 godz. dla rozwielitki w
mg/lToksyczność ostra środka IC50 dla glonów po 72 godz. w 1 l wody (mg/l)
IToksyczne≤ 1≤ 1≤ 1
IISzkodliwe1 < LC50 ≤101 < EC50 ≤ 101 < IC50 ≤ 10
IIIMało szkodliwe10 < LC50 ≤ 10010 < EC50 ≤ 10010 < IC50 ≤ 100
IVPraktycznie nieszkodliwe> 100> 100> 100
IC50 - stężenie środka powodujące określone zahamowanie danego układu. IC50 jest
statystycznie uzyskanym stężeniem środka powodującym 50% zahamowania
EC50 - statystycznie obliczone stężenie środka w wodzie, wywołujące określone
efekty u 50% badanych organizmów danej populacji w określonych warunkach
LC50 - statystycznie obliczone stężenie środka w wodzie, powodujące śmierć 50%
organizmów danej populacji w określonych warunkach
Załącznik nr 4
SYSTEM KODOWANIA FORMY UŻYTKOWEJ ŚRODKA OCHRONY ROŚLIN
KodRodzaj formy użytkowejOpis
123
BRBrykiet, blokBlok w postaci stałej przeznaczony do kontrolowanego
uwalniania SBC w wodzie
DCKoncentrat dyspergującyPłynna jednorodna forma użytkowa do stosowania
jako stała zawiesina po rozcieńczeniu wodą
ECKoncentrat do sporządzania emulsji wodnejPłynna jednorodna forma
użytkowa do stosowania jako emulsja po rozcieńczeniu wodą
EOEmulsja, woda w olejuPłynna niejednorodna forma użytkowa utworzona z
cząsteczek środka znajdującego się w roztworze wodnym. Cząstki te
zawieszone są w rozpuszczalniku organicznym
EWEmulsja, olej w wodziePłynna niejednorodna forma użytkowa utworzona z
cząstek środka ochrony roślin rozpuszczonych w rozpuszczalniku
organicznym. Cząstki te zawieszone są w wodzie
PCKoncentrat w postaci żelu lub pastyStała forma użytkowa do stosowania
jako żel lub pasta do rozcieńczania wodą
SCKoncentrat w postaci stężonej zawiesinyTrwała zawiesina SBC w cieczy,
która może zawierać inne SBC do rozcieńczenia wodą przed zastosowaniem
CSZawiesina kapsułZawiesina kapsuł w cieczy przeznaczona do rozcieńczania
wodą przed zastosowaniem
SEZawiesina-emulsjaPłynna niejednorodna forma użytkowa powstała z SBC
znajdujących się w formie stałych cząstek i małych kapsuł zawieszonych w
fazie wodnej
SGGranule rozpuszczalne w wodzieForma użytkowa złożona z granul,
przeznaczona do stosowania w postaci roztworu SBC w wodzie, mogąca
zawierać również nierozpuszczalne składniki obojętne
SLKoncentrat rozpuszczalnyPłynna jednorodna forma użytkowa do stosowania
jako roztwór SBC po rozcieńczeniu wodą
SPProszek rozpuszczalny w wodzieForma użytkowa w postaci proszku do
stosowania jako roztwór SBC w wodzie, mogąca również zawierać
nierozpuszczalne składniki obojętne
TBTabletkiForma użytkowa stała w postaci tabletek do rozpuszczania w
wodzie
WGGranule do sporządzania zawiesiny wodnejForma użytkowa zawiesiny wodnej
składająca się z granul do stosowania po ich rozdrobnieniu w wodzie
WPProszek do sporządzania zawiesiny wodnejForma użytkowa w postaci proszku
do stosowania jako zawiesina po dyspersji w wodzie
OFKoncentrat zawiesinowy rozcieńczony olejemTrwała zawiesina SBC w cieczy
przeznaczonej do stosowania po rozcieńczeniu rozpuszczalnikiem organicznym
przed użyciem
OLCiecz emulgująca z olejemPłynna jednorodna forma użytkowa do stosowania
jako jednorodna ciecz po rozcieńczeniu rozpuszczalnikiem organicznym
OPProszek do sporządzania zawiesiny olejowejForma użytkowa w postaci
proszku do stosowania jako zawiesina po rozcieńczeniu rozpuszczalnikiem
organicznym
DPProszek do opylaniaProszek do stosowania przez opylanie
GPProszek do rozpylaniaBardzo delikatny proszek do pneumatycznego
stosowania w szklarniach
EDCiecz zawierająca ładunki elektryczneSpecjalna płynna forma użytkowa do
opryskiwania elektrostatycznego (elektrodynamicznego)
GRGranuleProdukt stały w postaci granul o określonych wymiarach, gotowy do
stosowania
CGGranule kapsułowaneGranule z powłoką ochronną lub powłoką mającą na celu
kontrolowane uwalnianie SBC
FGGranule małych rozmiarówGranule o cząstkach wielkości 300-2500 μm
GGMakrogranuleGranule o cząstkach wielkości 2000-6000 μm
MGMikrogranuleGranule o cząstkach rzędu wielkości 100-600 μm
SOOlej pokrywający powierzchnięForma użytkowa przeznaczona do stosowania
na powierzchni wód, tworząca warstwę pokrywającą powierzchnię wody
SUZawiesina ultraniskoobjętościowa (ULV)Zawiesina gotowa do stosowania
aparaturą ULV
TPProszek do stosowania na śladach zwierzątKontaktowa forma użytkowa
rodentycydu lub insektycydu w postaci proszku, przeznaczona do stosowania
na śladach (tropach) zwierząt
ULCiecz ultraniskoobjętościowa (ULV)Jednorodna ciecz gotowa do stosowania
aparaturą ULV
ALCieczInna ciecz do stosowania w postaci rozcieńczonej
DSProszek do suchego zaprawiania nasionProszek do stosowania w stanie
suchym bezpośrednio na nasiona
ESEmulsja do zaprawiania nasionTrwała emulsja do stosowania bezpośrednio
na nasiona lub po rozcieńczeniu
FSPłynny koncentrat do zaprawiania nasionTrwała zawiesina do stosowania
bezpośrednio na nasiona lub po rozcieńczeniu
LSRoztwór do zaprawiania nasionRoztwór do stosowania bezpośrednio na
nasiona lub po rozcieńczeniu
PSNasiona pokryte środkiem ochrony roślinOpis ewidentny
SSProszek rozpuszczalnyProszek do rozpuszczania w wodzie do zaprawiania
przed zastosowaniem nasion
WSProszek do sporządzania zawiesiny wodnejProszek do sporządzania
zawiesiny o wysokim stężeniu służący do zaprawiania w formie papki,
służący do zaprawiania nasion
AEDyspenser aerozolowyForma użytkowa umieszczona w pojemniku, na ogół
uwalniana rozpylaczem, w formie kropli (cząstek), po uprzednim otwarciu
zaworu
CBKoncentrat do sporządzania przynętCiało stałe lub ciecz przeznaczone do
rozcieńczania przed zastosowaniem jako przynęta
FUGenerator dymuForma użytkowa łatwopalna, na ogół w postaci stałej,
uwalniająca po zapaleniu SBC
FDPuszka emitująca dymSpecjalna forma generatora dymu
FKŚwieca dymnaSpecjalna forma generatora dymu
FPNabój dymnySpecjalna forma generatora dymu
FRPręt dymnySpecjalna forma generatora dymu
FTTabletka emitująca dymSpecjalna forma generatora dymu
FWPastylka emitująca dymSpecjalna forma generatora dymu
GAGazGaz umieszczony w butli lub pojemniku pod ciśnieniem
GEProdukt wytwarzający gazProdukt wytwarzający gaz drogą reakcji
chemicznej
GSSmarForma użytkowa o wysokiej lepkości na bazie oleju, rozpuszczalnika
lub tłuszczu
HNKoncentrat do zamgławiania na gorącoForma użytkowa do stosowania
aparaturą do zamgławiania na gorąco - bezpośrednio lub po uprzednim
rozcieńczeniu
KNKoncentrat do zamgławiania na zimnoForma użytkowa do stosowania
aparaturą do zamgławiania na zimno - bezpośrednio lub po uprzednim
rozcieńczeniu
LALakierSubstancja tworząca warstwę pokrywającą, na bazie rozpuszczalnika
PAPastaSubstancja tworząca warstwę pokrywającą, na bazie wody
PRPręt roślinnyNiewielki pręt, zwykle długości kilku cm i średnicy kilku
mm, zawierający SBC
RBPrzynęta (gotowa do zastosowania)Forma użytkowa przeznaczona do wabienia
szkodników, zjadana przez nie
ABPrzynęta w postaci ziarnaSpecjalna forma przynęty
BBPrzynęta w blokachSpecjalna forma przynęty
GBPrzynęta granulowanaSpecjalna forma przynęty
PBPrzynęta w płytkachSpecjalna forma przynęty
SBPrzynęta w postaci płatkówSpecjalna forma przynęty
VPProdukt wytwarzający paryForma użytkowa zawierająca jeden lub więcej
składników lotnych, których pary uwalniane są do powietrza. Parowanie
kontrolowane jest przez stosowanie odpowiednich form użytkowych i (lub)
dyspenserów
XXInneWszystkie formy użytkowe nie mające dotychczas oznaczeń kodowych
Załącznik nr 5
MIĘDZYNARODOWE SYMBOLE I OBJAŚNIENIA DLA ŚRODKÓW OCHRONY ROŚLIN
(czarne symbole na pomarańczowym tle)
Ilustracja
Ilustracja
Objaśnienia
WYBUCHOWY - E Środek, który wybucha w wyniku uderzenia, tarcia, kontaktu z
ogniem lub innymi źródłami zapłonu.
UTLENIACZ - O Środek o właściwościach palnych, nawet bez kontaktu z innym
materiałem palnym, powoduje zapalenie się lub zwiększa zagrożenie zapaleniem się
w kontakcie z materiałem palnym.
ŁATWO PALNY - F Środek w stanie stałym, który łatwo ulega zapaleniu po
krótkotrwałym kontakcie ze źródłem zapłonu, palący się po usunięciu źródła
zapłonu, środek w stanie ciekłym o punkcie zapłonu niższym niż 21oC, który nie
został sklasyfikowany jako szczególnie łatwo palny; również środek, który w
kontakcie z wodą lub wilgotnym powietrzem wydziela szczególnie łatwo palne gazy
w ilościach stwarzających zagrożenie, to jest co najmniej 1 l/kg/h.
SZCZEGÓLNIE ŁATWO PALNY - F+ Środek o punkcie zapłonu niższym niż OoC oraz
punkcie wrzenia niższym lub równym 35oC bądź środek w stanie gazowym, który
ulega zapaleniu w kontakcie z powietrzem w temperaturze i ciśnieniu otoczenia.
TOKSYCZNY - T II klasa toksyczności dla ludzi.
BARDZO TOKSYCZNY - T+ I klasa toksyczności dla ludzi.
ŻRĄCY - C Środek powodujący uszkodzenia zdrowej skóry zwierzęcia w obrębie jej
pełnej grubości.
SZKODLIWY - Xn
III klasa toksyczności dla ludzi.
DRAŻNIĄCY - Xi
Środek powodujący widoczne podrażnienia skóry trwające co najmniej 24 godziny w
rezultacie 4-godzinnego kontaktu ze skórą królika.
NIEBEZPIECZNY DLA ŚRODOWISKA - N Środek toksyczny i szkodliwy dla ryb i innych
organizmów wodnych (I i II klasa toksyczności), toksyczny i szkodliwy dla
pszczół (I i II klasa toksyczności), toksyczny dla flory i fauny naziemnej i
organizmów glebowych oraz powodujący długotrwałe, ale odwracalne zmiany
środowiska.
Załącznik nr 6
MIĘDZYNARODOWE UMOWNE ZNAKI OSTRZEGAWCZE
(piktogramy)
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Objaśnienia
1 - Koncentrat w formie płynnej do rozcieńczania
2 - Koncentrat w formie stałej do rozcieńczania
3 - Środek gotowy do użycia
4 - Chroń dłonie / Używaj rękawic
5 - Chroń twarz / Używaj ekranu ochronnego
6 - Ręce myj pod bieżąca wodą
7 - Używaj fartucha ochronnego
8 - Używaj obuwia ochronnego / Nogawki spodni wykładaj na obuwie
9 - Używaj maski ochronnej
10 - Używaj respiratora
11 - Używaj kombinezonu ochronnego
12 - Środek szkodliwy dla ryb
13 - Środek szkodliwy dla zwierząt
14 - Przechowywać w pomieszczeniach zamkniętych, niedostępnych dla dzieci
Załącznik nr 7
OSTRZEŻENIA O ZAGROŻENIACH ZWIĄZANYCH ZE ŚRODKAMI OCHRONY ROŚLIN
Ostrzeżenia R
R 1 Wybuchowy w stanie suchym.
R 2 Niebezpieczeństwo wybuchu w przypadku wstrząsu, tarcia, kontaktu z otwartym
ogniem lub innym źródłem zapłonu.
R 3 Szczególne niebezpieczeństwo wybuchu w przypadku wstrząsu, tarcia, kontaktu
z otwartym ogniem lub innym źródłem zapłonu.
R 4 Tworzy z metalami połączenia szczególnie łatwo wybuchające.
R 5 Ogrzewanie może wywołać wybuch.
R 6 Wybuchowy z dostępem powietrza lub bez dostępu powietrza.
R 7 Może powodować pożar.
R 8 Kontakt z materiałem palnym może wywołać pożar.
R 9 Wybuchowy po zmieszaniu z materiałem palnym.
R 10 Łatwo zapalny.
R 11 Bardzo łatwo zapalny.
R 12 Wyjątkowo łatwo zapalny.
R 13 Wyjątkowo łatwo palny skroplony gaz
R 14 Gwałtownie reagujący z wodą.
R 15 Kontakt z wodą uwalnia wyjątkowo łatwo zapalne gazy.
R 16 Wybuchowy po zmieszaniu z substancjami utleniającymi.
R 17 Samozapalny na powietrzu.
R 18 Podczas stosowania mogą powstawać łatwo zapalne (wybuchowe) mieszanki pary
z powietrzem.
R 19 Może tworzyć wybuchowe nadtlenki.
R 20 Szkodliwy przez wdychanie.
R 21 Szkodliwy w kontakcie ze skórą.
R 22 Szkodliwy po połknięciu.
R 23 Toksyczny przez wdychanie.
R 24 Toksyczny w kontakcie ze skórą.
R 25 Toksyczny po połknięciu.
R 26 Silnie toksyczny przez wdychanie.
R 27 Silnie toksyczny w kontakcie ze skórą.
R 28 Silnie toksyczny po połknięciu.
R 29 Kontakt z wodą uwalnia toksyczne gazy.
R 30 Podczas stosowania może stać się bardzo łatwo zapalny.
R 31 Kontakt z kwasami uwalnia toksyczne gazy.
R 32 Kontakt z gazami uwalnia silnie toksyczne gazy.
R 33 Niebezpieczeństwo działania kumulatywnego.
R 34 Powoduje poparzenia.
R 35 Powoduje poważne poparzenia.
R 36 Drażniący oczy.
R 37 Drażniący system oddechowy.
R 38 Drażniący skórę.
R 39 Niebezpieczeństwo powstania bardzo poważnych nieodwracalnych zmian.
R 40 Możliwe niebezpieczeństwo powstania nieodwracalnych zmian.
R 41 Niebezpieczeństwo poważnego uszkodzenia oczu.
R 42 Może powodować uczulenie przez wdychanie.
R 43 Może powodować uczulenie przez kontakt ze skórą.
R 44 Niebezpieczeństwo wybuchu w przypadku ogrzewania w pojemniku zamkniętym.
R 45 Może powodować nowotwory.
R 46 Może powodować dziedziczne uszkodzenia genetyczne.
R 48 W rezultacie długotrwałej ekspozycji niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia
zdrowia.
R 49 Może powodować nowotwory przez wdychanie.
R 50 Silnie toksyczny dla organizmów wodnych.
R 51 Toksyczny dla organizmów wodnych.
R 52 Szkodliwy dla organizmów wodnych.
R 53 W środowisku wodnym może powodować długoterminowe odwracalne zmiany.
R 54 Toksyczny dla roślin.
R 55 Toksyczny dla zwierząt.
R 56 Toksyczny dla organizmów glebowych.
R 57 Toksyczny dla pszczół.
R 58 Może powodować długoterminowe odwracalne zmiany w środowisku.
R 59 Niebezpieczny dla warstwy ozonowej.
R 60 Może powodować bezpłodność.
R 61 Może być szkodliwy dla nie narodzonego płodu.
R 62 Możliwe ryzyko upośledzenia płodności.
R 63 Potencjalne zagrożenie uszkodzenia płodu.
R 64 Może być szkodliwy dla dzieci karmionych piersią.
Kombinacja ostrzeżeń R
R 14/15 Gwałtownie reaguje z wodą, uwalniając bardzo łatwo zapalne gazy.
R 15/29 Kontakt z wodą uwalnia toksyczny bardzo łatwo zapalny gaz.
R 20/21 Szkodliwy przez wdychanie i w kontakcie ze skórą.
R 20/22 Szkodliwy przez wdychanie i po połknięciu.
R 20/21/22 Szkodliwy przez wdychanie, w kontakcie ze skórą oraz po połknięciu.
R 21/22 Szkodliwy w kontakcie ze skórą oraz po połknięciu.
R 23/24 Toksyczny przez wdychanie i w kontakcie ze skórą.
R 23/25 Toksyczny przez wdychanie i po połknięciu.
R 23/24/25 Toksyczny przez wdychanie, w kontakcie ze skórą oraz po połknięciu.
R 24/25 Toksyczny w kontakcie ze skórą oraz po połknięciu.
R 26/27 Silnie toksyczny przez wdychanie i w kontakcie ze skórą.
R 26/28 Silnie toksyczny przez wdychanie oraz po połknięciu.
R 26/27/28 Silnie toksyczny przez wdychanie, w kontakcie ze skórą oraz po
połknięciu.
R 27/28 Silnie toksyczny w kontakcie ze skórą oraz po połknięciu.
R 36/37 Drażniący oczy i system oddechowy.
R 36/38 Drażniący oczy i skórę.
R 36/37/38 Drażniący oczy, system oddechowy i skórę.
R 37/38 Drażniący system oddechowy i skórę.
R 39/23 Toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych zmian w
efekcie wdychania.
R 39/24 Toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych zmian w
efekcie kontaktu ze skórą.
R 39/25 Toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych zmian w
efekcie połknięcia.
R 39/23/24 Toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych zmian
w efekcie wdychania i kontaktu ze skórą.
R 39/23/25 Toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych zmian
w efekcie wdychania i połknięcia.
R 39/24/25 Toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych zmian
w efekcie kontaktu ze skórą i połknięcia.
R 39/23/24/25 Toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych
zmian w efekcie wdychania, kontaktu ze skórą i połknięcia.
R 39/26 Silnie toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych
zmian w efekcie wdychania.
R 39/27 Silnie toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych
zmian w efekcie kontaktu ze skórą.
R 39/28 Silnie toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych
zmian w efekcie połknięcia.
R 39/26/27 Silnie toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych
zmian w efekcie wdychania i kontaktu ze skórą.
R 39/26/28 Silnie toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych
zmian w efekcie wdychania i połknięcia.
R 39/27/28 Silnie toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych, nieodwracalnych
zmian w efekcie kontaktu ze skórą i połknięcia.
R 39/26/27/28 Silnie toksyczny: niebezpieczeństwo bardzo poważnych,
nieodwracalnych zmian w efekcie wdychania, kontaktu ze skórą i połknięcia.
R 40/20 Szkodliwy: możliwe zagrożenie nieodwracalnymi zmianami w efekcie
wdychania.
R 40/21 Szkodliwy: możliwe zagrożenie nieodwracalnymi zmianami w efekcie
kontaktu ze skórą.
R 40/22 Szkodliwy: możliwe zagrożenie nieodwracalnymi zmianami w efekcie
połknięcia.
R 40/20/21 Szkodliwy: możliwe zagrożenie nieodwracalnymi zmianami w efekcie
wdychania i kontaktu ze skórą.
R 40/20/22 Szkodliwy: możliwe zagrożenie nieodwracalnymi zmianami w efekcie
wdychania i połknięcia.
R 40/21/22 Szkodliwy: możliwe zagrożenie nieodwracalnymi zmianami w efekcie
kontaktu ze skórą i połknięcia.
R 40/20/21/22 Szkodliwy: możliwe zagrożenie nieodwracalnymi zmianami w efekcie
wdychania, kontaktu ze skórą oraz połknięcia.
R 42/43 Może powodować uczulenie w efekcie wdychania i kontaktu ze skórą.
R 48/20 Szkodliwy: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie
długotrwałej ekspozycji przez wdychanie.
R 48/21 Szkodliwy: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie
długotrwałej ekspozycji przez kontakt ze skórą.
R 48/22 Szkodliwy: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie
długotrwałej ekspozycji po połknięciu.
R 48/20/21 Szkodliwy: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie
długotrwałej ekspozycji przez wdychanie oraz kontakt ze skórą.
R 48/20/22 Szkodliwy: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie
długotrwałej ekspozycji przez wdychanie i po połknięciu.
R 48/21/22 Szkodliwy: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie
długotrwałej ekspozycji przez kontakt ze skórą oraz po połknięciu.
R 48/20/21/22 Szkodliwy: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w
efekcie długotrwałej ekspozycji przez wdychanie i kontakt ze skórą oraz po
połknięciu.
R 48/23 Toksyczny: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie
długotrwałej ekspozycji przez wdychanie.
R 48/24 Toksyczny: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie
długotrwałej ekspozycji przez kontakt ze skórą.
R 48/25 Toksyczny: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie
długotrwałej ekspozycji po połknięciu.
R 48/23/24 Toksyczny: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie
długotrwałej ekspozycji przez wdychanie i kontakt ze skórą.
R 48/23/25 Toksyczny: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie
długotrwałej ekspozycji przez wdychanie i po połknięciu.
R 48/24/25 Toksyczny: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w efekcie
długotrwałej ekspozycji przez kontakt ze skórą i po połknięciu.
R 48/23/24/25 Toksyczny: niebezpieczeństwo poważnego zagrożenia zdrowia w
efekcie długotrwałej ekspozycji przez wdychanie, kontakt ze skórą i po
połknięciu.
R 50/53 Silnie toksyczny dla organizmów wodnych, może powodować długotrwałe
odwracalne zmiany w środowisku wodnym.
R 51/53 Toksyczny dla organizmów wodnych, może powodować długotrwałe odwracalne
zmiany w środowisku wodnym.
R 52/53 Szkodliwy dla organizmów wodnych, może powodować długotrwałe odwracalne
zmiany w środowisku wodnym.
Obowiązujące ostrzeżenia dotyczące bezpieczeństwa środków ochrony roślin
sklasyfikowanych jako silnie toksyczne, toksyczne, szkodliwe, żrące lub
drażniące
S 2 Przechowywać z dala od dzieci.
S 20/21 W czasie pracy z preparatem nie jeść, nie pić i nie palić.
S 13 Przechowywać z dala od żywności, napojów i pasz.
Dla środków ochrony roślin sklasyfikowanych jako szkodliwe:
S 44 Gdy poczujesz się źle, zasięgnij porady lekarza (pokaż, jeśli to możliwe,
etykietę):
Dla środków ochrony roślin sklasyfikowanych jako silnie toksyczne i toksyczne:
S 45 W razie wypadku lub gdy poczujesz się źle, natychmiast zasięgnij porady
lekarza (pokaż, jeśli to możliwe, etykietę).
W zależności od charakteru zagrożenia stwarzanego przez środek ochrony roślin
należy również zamieścić następujące zalecenia dotyczące bezpieczeństwa:
S 22 Nie wdychać pyłu.
S 23 Nie wdychać gazu / dymu / pary / cieczy użytkowej (właściwe określenie
zaproponuje producent).
S 27 Natychmiast zdjąć skażoną odzież.
S 36 Używać odpowiedniej odzieży ochronnej.
S 37 Używać odpowiednich rękawic ochronnych.
S 42 Podczas fumigacji / opryskiwania używać odpowiednich urządzeń do oddychania
(właściwe określenie zaproponuje producent).
Jeśli środek ochrony roślin sklasyfikowano jako żrący, należy również zamieścić
następujące zalecenia dotyczące bezpieczeństwa:
S 28 Po kontakcie ze skórą natychmiast umyć się dużą ilością... (do
zaproponowania przez producenta):
S 37 Używać odpowiednich rękawic ochronnych,
S 39 Używać ochrony oczu/twarzy.
Jeśli środek ochrony roślin zawiera estry kwasu fosforowego, należy również
zamieścić następuje zalecenie:
S 28 Po kontakcie ze skórą natychmiast umyć się niezwłocznie dużą ilością... (do
zaproponowania przez producenta).
Ostrzeżenia dotyczące bezpieczeństwa pracy podczas stosowania środków ochrony
roślin
S 1 Przechowywać pod zamknięciem.
S 2 Przechowywać z dala od dzieci.
S 3 Przechowywać w miejscu chłodnym.
S 4 Przechowywać z dala od pomieszczeń mieszkalnych.
S 5 Przechowywać zawartość pod... (odpowiedni płyn zaproponuje producent).
S 6 Przechowywać w atmosferze....(odpowiedni obojętny gaz zaproponuje
producent).
S 7 Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty.
S 8 Przechowywać pojemnik w miejscu suchym.
S 9 Przechowywać pojemnik w miejscu przewiewnym.
S 12 Nie przechowywać pojemnika szczelnie zamkniętego.
S 13 Przechowywać z dala od żywności, napojów i pasz.
S 14 Przechowywać z dala od...(odpowiednie materiały zaproponuje producent).
S 15 Przechowywać z dala od źródeł ciepła.
S 16 Przechowywać z dala od źródeł zapłonu - Nie palić.
S 17 Przechowywać z dala od materiałów łatwo zapalnych.
S 18 Ostrożnie manipulować pojemnikiem i ostrożnie go otwierać.
S 20 W czasie pracy z preparatem nie jeść ani nie pić.
S 21 W czasie pracy z preparatem nie palić.
S 22 Nie wdychać pyłu.
S 23 Nie wdychać gazu / dymu / pary / cieczy użytkowej (właściwe określenie
zaproponuje producent).
S 24 Unikać kontaktu ze skórą.
S 25 Unikać kontaktu z oczami.
S 26 W przypadku kontaktu z oczami, przemyć je niezwłocznie dużą ilością wody i
zasięgnąć porady lekarza.
S 27 Natychmiast zdjąć skażoną odzież.
S 28 Po kontakcie ze skórą natychmiast umyć się dużą ilością...(do
zaproponowania przez producenta).
S 29 Zawartości pojemnika nie usuwać do kanalizacji.
S 30 Nigdy nie dodawać wody do preparatu.
S 33 Przedsięwziąć środki ostrożności zapobiegające rozładowaniu statycznemu.
S 35 Materiał i pojemnik należy zniszczyć w bezpieczny sposób.
S 36 Używać ubrania ochronnego.
S 37 Używać odpowiednich rękawic ochronnych.
S 38 W przypadku nie wystarczającej wentylacji używać urządzeń do oddychania.
S 39 Używać ochrony oczu/twarzy.
S 40 Do czyszczenia podłóg i całego obiektu skażonego tym materiałem
używać...(do zaproponowania przez producenta).
S 41 W przypadku pożaru i (lub) wybuchu unikać wdychania dymów.
S 42 Podczas fumigacji / opryskiwania używać odpowiednich urządzeń do oddychania
(właściwe określenie zaproponuje producent).
S 43 W przypadku pożaru używać....(podać w tym miejscu odpowiedni typ urządzeń
do gaszenia ognia: jeśli woda zwiększa zagrożenie, dodać - Nigdy nie używać
wody).
S 44 Gdy poczujesz się źle, zasięgnij porady lekarza (pokaż, gdy to możliwe,
etykietę).
S 45 W razie wypadku lub gdy poczujesz się źle, natychmiast zasięgnij porady
lekarza (pokaż, jeśli to możliwe, etykietę).
S 46 Po połknięciu niezwłocznie zasięgnij porady lekarza i pokaż pojemnik po
preparacie lub etykietę.
S 47 Przechowywać w temperaturze nie przekraczającej...oC (do zaproponowania
przez producenta).
S 48 Przechowywać zwilżony... (odpowiedni materiał zaproponuje producent).
S 49 Przechowywać wyłącznie w oryginalnym opakowaniu.
S 50 Nie mieszać z... (zaproponuje producent).
S 51 Stosować wyłącznie w pomieszczeniach dobrze wentylowanych.
S 52 Nie zaleca się stosowania wewnątrz dużych pomieszczeń.
S 53 Unikać ekspozycji - przed stosowaniem zapoznać się ze specjalną instrukcją.
S 56 Resztki tego preparatu oraz puste opakowania składować w specjalnym miejscu
przeznaczonym do przechowywania odpadów niebezpiecznych.
S 57 W celu uniknięcia skażenia środowiska używać odpowiednich pojemników.
S 59 Zwrócić się do producenta/dostawcy z prośbą o informacje na temat
utylizacji.
S 60 Resztki tego preparatu oraz puste opakowania traktować jako odpady
niebezpieczne.
S 61 Unikać przedostawania się do środowiska. Zapoznać się ze specjalną
instrukcją (arkuszami danych na temat bezpieczeństwa).
S 62 Po połknięciu nie powodować wymiotów; niezwłocznie zasięgnąć porady lekarza
i pokazać mu opakowanie lub etykietę środka.
Kombinacja ostrzeżeń S
S 1/2 Przechowywać pod zamknięciem, z dala od dzieci.
S 37 Przechowywać w chłodnym miejscu, szczelnie zamknięty.
S 3/9/14 Przechowywać w chłodnym miejscu, przewiewnym, z dala od... (odpowiednie
materiały zaproponuje producent.
S 3/9/14/49 Przechowywać w chłodnym miejscu, przewiewnym, z dala od...
(odpowiednie materiały zaproponuje producent), wyłącznie w oryginalnym
opakowaniu.
S 3/9/49 Przechowywać w chłodnym miejscu, przewiewnym, wyłącznie w oryginalnym
opakowaniu.
S 3/14 Przechowywać w chłodnym miejscu, z dala od... (odpowiednie materiały
zaproponuje producent).
S 7/8 Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty, w miejscu suchym.
S 79 Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty, w miejscu przewiewnym.
S 7/47 Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty, w temperaturze nie
przekraczającej...oC (do zaproponowania przez producenta.
S 20/21 W czasie pracy z preparatem nie jeść, nie pić i nie palić.
S 24/25 Unikać kontaktu ze skórą i z oczami.
S 29/56 Zawartości pojemnika nie usuwać do kanalizacji, resztki tego preparatu
oraz proste opakowania składować w specjalnym miejscu przeznaczonym do
przechowywania odpadów niebezpiecznych.
S 36/37 Używać ubrania ochronnego i odpowiednich rękawic ochronnych.
S 36/37/39 Używać ubrania ochronnego, odpowiednich rękawic ochronnych i ochrony
oczu / twarzy.
S 36/39 Używać ubrania ochronnego i ochrony oczu / twarzy.
S 37/39 Używać odpowiednich rękawic ochronnych i ochrony oczu / twarzy.
S 47/49 Przechowywać w temperaturze nie przekraczającej...oC (do zaproponowania
przez producenta), przechowywać wyłącznie w oryginalnym opakowaniu.
Dodatkowe ostrzeżenia dotyczące bezpieczeństwa ludzi, zwierząt i środowiska
FS 1 Przechowywać w oryginalnych opakowaniach, szczelnie zamkniętych, w
miejscach bezpiecznych pod zamknięciem, w miejscach suchych, z dala od źródeł
ciepła.
FS 2 Przechowywać / stosować z dala od małych dzieci / zwierząt domowych /
ptaków / ryb / pszczół.
FS 3 Nie zużyte saszetki przechowywać w bezpiecznym miejscu. Nie gromadzić
saszetek częściowo zużytych.
FS 4 Nie stosować na uprawach roślin konsumpcyjnych.
FS 5 Stosować wyłącznie na rośliny / artykuły żywnościowe /powierzchnie,
sytuacje do zwalczania / konserwowania.
FS 6 Można stosować wyłącznie przez zawodowych wykonawców / przeszkolonych / lub
poinstruowanych o stosowaniu substancji chemicznej / preparatu / typu i
zaznajomionych ze środkami ostrożności, których należy przestrzegać.
FS 7 Nie opryskiwać bezpośrednio żywego inwentarza / drobiu / zwierząt domowych
/ żywności / roślin konsumpcyjnych.
FS 8 Nie stosować na odzież / tekstylia / pościel.
FS 9 Nie stosować na powierzchnie, na których przechowuje się, przygotowuje lub
spożywa żywność/posiłki, których mogą dotykać dzieci.
FS 10 Nie przygotowywać / nie stosować / nie przechowywać przynęt / proszków w
kuchniach domowych / spiżarniach / magazynach żywności, gdzie pożywienie dla
ludzi, pasza dla zwierząt lub woda mogą ulec skażeniu.
FS 11 Nie stosować w czasie wilgotnej pogody / podczas silnego wiatru.
FS 12 Unikać jakiegokolwiek kontaktu ust/skóry/oczu z preparatem.
FS 13 Unikać kontaktu ze środkiem przez kobiety w czasie ciąży.
FS 14 Używaj respiratora,μ okularów ochronnych / rękawic z gumy syntetycznej /
rękawic z PCW / okularów / osłony twarzy / kombinezonu nieprzemakalnego /
fartucha / nieprzemakalnego płaszcza / butów ochronnych / butów gumowych / maski
przeciwcieczowej / maski przeciwpyłowej podczas dotykania preparatu /
sporządzania cieczy użytkowej / opryskiwania / stosowania koncentratu / cieczy /
proszku / fumiganta / przynęty / preparatu / zaprawionych nasion / świeżo
traktowanego drewna / roztworu.
FS 15 Nie wdychać pyłu / mgły / dymu / pary. Gdy to konieczne, dla wygody
osobistej używać maski lub unikać pracy w pyle / dymie / mgle.
FS 16 Niezwłocznie zmyć wszelkie zabrudzenia lub niezwłocznie zmyć wszelkie
zabrudzenia po pyle / proszku/ koncentracie ze skóry i oczu.
FS 17 Umyć ręce i odkryte partie skóry przed jedzeniem, piciem lub paleniem oraz
po pracy lub umyć ręce przed posiłkiem i po pracy.
FS 18 Zgasić każdy otwarty płomień / światła pozycyjne / podczas stosowania
fumiganta / pyłu / cieczy.
FS 19 Nie stosować w obecności /unikać/ otwartego ognia, gorących powierzchni,
nie zabezpieczonych urządzeń elektrycznych.
FS 20 Nie pracować w pomieszczeniach zamkniętych / nie wchodzić do pomieszczeń,
w których istnieje wysokie stężenie par. Jeśli tego zalecenia nie można wykonać,
ograniczyć oddychanie lub używać respiratora, a prace powierzyć
wyspecjalizowanym ekipom.
FS 21 Podczas manipulowania / stosowania / w pomieszczeniach zamkniętych
zapewnić odpowiednią wentylację.
FS 22 Po stosowaniu starannie wyprać odzież ochronną, zwłaszcza wewnętrzną
stronę rękawic, lub unikać nadmiernego zabrudzenia kombinezonu / odzieży i prać
je regularnie.
FS 23 Nie przemieszczać niepotrzebnie nasion.
FS 24 Nie używać jako żywności lub paszy.
FS 25 Nie używać ponownie worków do żywności lub pasz.
FS 26 Nie dopuścić do kontaktu preparatu z żywnością lub naczyniami kuchennymi.
FS 27 Osłonić / nakryć urządzenia do przygotowywania żywności oraz naczynia do
spożywania posiłków przed skażeniem podczas stosowania / przed opryskiwaniem.
FS 28 Nie stosować więcej aniżeli jedną jednostkę / pasek na......... m3.
FS 29 Nie stosować więcej aniżeli........., na............. (podać odpowiednie
wielkości).
FS 30 Nie stosować częściej niż... razy na uprawę (sezon wegetacyjny / okres).
FS 31 Nie wpuszczać dzieci / zwierząt domowych / inwentarza na traktowany teren
przez........ godzin/dni.
FS 32 Przed opryskiwaniem / stosowaniem / opylaniem / zabiegiem usunąć /
przykryć żywność / urządzenia do przetwarzania żywności / naczynia kuchenne /
produkty żywnościowe / akwaria / klatki dla ptaków / zwierząt domowych,
pojemniki na wodę.
FS 33 Chronić wodę / żywność /,urządzenia do mleka / pojemniki na mleko / przed
skażeniem.
FS 34 Nie przygotowywać / nie stosować / nie wykładać przynęt / proszków /
cieczy w miejscach, w których żywność / pasze / woda mogłyby ulec skażeniu.
FS 35 Przed stosowaniem usunąć mleko / wybrać jaja lub przed stosowaniem /
opryskiwaniem usunąć inwentarz (zwierzęta domowe) / pasze, wodę / mleko i wybrać
jaja.
FS 36 Fumigację wykonywać wyłącznie w warunkach uniemożliwiających przeniknięcie
gazu do sąsiadujących, zamieszkanych pomieszczeń.
FS 37 Nie dokonywać zbioru roślin konsumpcyjnych przez...... dni/tygodni po
ostatnim zabiegu lub nie dokonywać zbioru roślin konsumpcyjnych przez.........
godzin/dni/tygodni po ostatnim zabiegu.
FS 38 Do stosowania na następujących uprawach z zachowaniem minimalnego okresu
między ostatnim zabiegiem a zbiorem. Informację o bezpieczeństwie można połączyć
w etykiecie z informacją o skutecznym stosowaniu środka.
FS 39 Osób bez odzieży ochronnej / inwentarza / zwierząt domowych nie wpuszczać
na traktowany teren przez co najmniej ......... /okres/ dopóty, dopóki ściany /
powierzchnie nie wyschną / dopóki dym nie opadnie.
FS 40 Niebezpieczny / szkodliwy dla inwentarza. Nie wpuszczać inwentarza na
traktowany teren / trzymać z dala od traktowanej wody przez co najmniej..../
okres. Zakopać lub usunąć rozsypane resztki lub na traktowany teren nie
wpuszczać inwentarza przez co najmniej............./ okres / dopóty, dopóki
obecne są trujące chwasty, takie jak np. starzec.
FS 41 Przed wejściem / po zabiegu, kiedy gaz/dym opadł, dokładnie wywietrzyć
traktowaną powierzchnię / pomieszczenia zamknięte.
FS 42 Uniemożliwić dostęp do przynęty dzieciom / oswojonym zwierzętom /
zwierzętom domowym / zwłaszcza psom i kotom, lub przechowywać / stosować /
wyłącznie w miejscach niedostępnych dla dzieci i zwierząt domowych.
FS 43 We wszystkich punktach wykładania przynęt używać pojemników z przynętą
wyraźnie oznakowanych "TRUCIZNA".
FS 44 Po / pod koniec zabiegu usunąć resztki proszku /przynęty i opakowania po
przynęcie/ martwe gryzonie i zakopać /spalić/ zniszczyć w bezpieczny sposób lub
po zabiegu zebrać starannie resztki proszku i zakopać / spalić.
FS 45 Nie wysiewać / sadzić / przesadzać........... / wymienić rośliny / co
najmniej przez....... (okres).
FS 46 Nie stosować na otwartej przestrzeni.
FS 47 Nie stosować w zamieszkanych domach.
FS 48 Nie stosować techniką agrolotniczą.
FS 49 Niebezpieczny / szkodliwy dla zwierzyny łownej / dzikiego ptactwa / ptaków
w klatkach / motyli / zwierząt i ryb / pszczół / zwierząt domowych. Zakopać
resztki. Nie stosować na terenach, do których mają dostęp zwierzęta domowe / i z
których zwierzęta mogą zlizywać środek / na których zwierzęta mogą mieć kontakt
ze świeżo traktowanymi powierzchniami.
FS 50 Niebezpieczny / szkodliwy dla pszczół. Nie stosować / nie opylać / nie
opryskiwać w okresie kwitnienia upraw / w czasie oblotu pszczół. Usunąć kwitnące
chwasty.
FS 51 Niebezpieczny / szkodliwy dla ryb. Nie dopuścić do skażenia stawów, cieków
wodnych, rowów drenarskich środkami ochrony roślin lub pustymi opakowaniami lub
nie dopuścić do skażenia stawów, cieków wodnych, kanałów drenarskich środkami
ochrony roślin lub pustymi opakowaniami.
FS 52 Zapobiegać możliwości powierzchniowego zmywania do / z cieków wodnych /
rowów drenarskich lub unikać skażenia cieków wodnych / gleby.
FS 53 Środek i opakowanie po nim zniszczyć w bezpieczny sposób lub zużyty
pojemnik / opakowanie zniszczyć w bezpieczny sposób.
FS 54 Wszelkie opakowania możliwe do mycia oznakować. Opróżnione opakowanie
starannie wypłukać / popłuczyny wlać do zbiornika opryskiwacza i zniszczyć / w
sposób bezpieczny / w następujący sposób......... (wymienić).
FS 55 Wszystkie opakowania nie nadające się do mycia oznakować: Opróżnić i
zwrócić opróżnione pojemniki / w całości / i / zniszczyć / w bezpieczny sposób /
zniszczyć w następujący sposób....... (wymienić) lub opróżnione opakowania
zwrócić w sposób wymieniony przez dostawcę.
FS 56 Manipulować środkiem ostrożnie i mieszać wyłącznie w zamkniętym pojemniku.
FS 57 Chronić skórę/oczy.
FS 58 Nie dopuścić do skażenia żywności.
FS 59 Opakowanie otwierać na otwartym terenie. Chronić przed wilgocią, trzymać z
dala od źródeł ognia, lub tlących się substancji.
FS 60 Stosować roztwory używając pojemników nietłukących się, wyposażonych w
końcówkę do wylewania lub podobne urządzenie.
FS 61 Wietrzyć paszę dla zwierząt co najmniej przez..... godzin po fumigacji.
FS 62 Zwierzęta / ptaki trzymać z dala od pomieszczeń, w których gazuje się
ziarno lub które wietrzy się po fumigacji.
FS 63 Usunąć nadmiar pyłu i dokładnie przewietrzyć traktowane tekstylia przed
użyciem.
FS 64 Zbierać i spalić / zakopać padłe gryzonie. Nie umieszczać ich w
pojemnikach na śmieci.
FS 65 Opryskiwać tylko w powietrze / na powierzchnie.
FS 66 Traktowanych tekstyliów nie ruszać dopóty, dopóki nie wyschną i przed
użyciem starannie wywietrzyć.
FS 67 Unikać kontaktu skóry z odzieżą świeżo skażoną środkiem.
FS 68 Nie stosować w ulach / na urządzenia pszczelarskie.
FS 69 Unikać / bezpośredniego / kontaktu z żywymi roślinami / liśćmi rosnących
roślin dopóty, dopóki rozpuszczalnik nie wyparuje.
FS 70 Skażony materiał zniszczyć w sposób dopuszczony przez właściwe organy.
FS 71 Trociny z traktowanego drewna należy uznać za odpady skażone i zniszczyć
je w bezpieczny sposób.
FS 72 Pomoc medyczna.
W zaistniałych sytuacjach, kiedy wymagana jest lub konieczna inna pomoc medyczna
niż ujęta w ostrzeżeniach S 26, S 44, S 45 i S 46, zastosować następujące
kryteria:
(Skontaktować się z najbliższym Ośrodkiem Toksykologicznym
w.........................................)
________________
μ Należy podać wtaściwy typ respiratora i zbiornika.
Środki ochrony roślin:
Fosforoorganiczne:
Objawy:
Mogą obejmować: pocenie się, ból głowy, osłabienie, zawroty głowy, mdłości, ból
żołądka, wymioty, zwężenie źrenic, zaburzenie wzroku, drżenie mięśni.
Pierwsza pomoc:
Jeśli wystąpiły jakiekolwiek spośród wyżej wymienionych objawów, zwłaszcza jeśli
znana jest przyczyna skażenia: przerwać pracę, zdjąć skażoną odzież, umyć
skażoną skórę i włosy, nie dopuścić do jakiegokolwiek wysiłku, natychmiast
wezwać lekarza i pokazać etykietę.
Zalecenia dla lekarza:
Leczenie:
1. Jeśli występują oznaki i objawy, możliwie jak najszybciej wstrzyknąć 2 mg
siarczanu atropiny (w przypadku dzieci w paru dawkach) i powtarzać (gdy to
konieczne) dopóty, dopóki nie nastąpi pełna atropizacja.
2. Jeśli to możliwe, podać 1 g pralidoksyny domięśniowo. Powtórzyć po 3-4godz.
Inne środki zaradcze:
1. Zapewnić dostęp świeżego powietrza.
2. Obserwować oddech - możliwe, że będzie konieczna intubacja endotrachalną
rurką lub tracheotomia w połączeniu ze sztucznym oddychaniem.
3. Zapewnić pacjentowi pełny wypoczynek i hospitalizować co najmniej przez 24
godziny.
Wykonać test aktywności cholinesterazy (5 ml krwi.........).
Pochodne dinitro:
Objawy:
Mogą obejmować zmęczenie, nadmierne nietypowe pocenie się i pragnienie,
połączone z bezsennością, a w przypadku przewlekłym ze spadkiem wagi. W
przypadkach bardzo ostrych może wystąpić uczucie niepokoju i zniecierpliwienia,
wraz z przyspieszeniem oddychania i bicia serca.
Pierwsza pomoc:
Jeśli wystąpił którykolwiek z wymienionych objawów, zwłaszcza gdy znana jest
przyczyna zatrucia: przerwać pracę, zdjąć skażoną odzież, umyć się dokładnie,
umieścić poszkodowanego w możliwie najchłodniejszym miejscu, umyć skórę zimną
wodą i podać zimną wodę do picia; natychmiast wezwać lekarza i pokazać mu
etykietę.
Zalecenia dla lekarza:
Leczenie:
1. Leczyć przypadki podejrzenia o zatrucie poprzez intensywne chłodzenie,
podawanie dużej ilości płynów i tlenu przeciwko duszności.
2. Nie podawać morfiny lub barbituranów.
3. W przypadku połknięcia wykonać płukanie żołądka i podać węgiel aktywny.
Diagnoza:
Ustalić poziom DNOK /dinosebu /i DNBP we krwi / 5 ml krwi dodanej do
antykoagulanta/.
Karbaminiany:
Objawy:
Obejmują one nadmierne pocenie, ból głowy, osłabienie, omdlenia i zawroty głowy,
mdłości, bóle żołądka, wymioty, zwężenie źrenic, zaburzenia wzroku, drżenie
mięśni.
Pierwsza pomoc:
Jeśli wystąpił którykolwiek z wymienionych objawów, zwłaszcza gdy znana jest
przyczyna zatrucia: przerwać pracę, zdjąć skażoną odzież, umyć skażoną skórę i
włosy, unikać wysiłku; natychmiast wezwać lekarza i pokazać mu etykietę.
Zalecenia dla lekarza:
Leczenie:
1. Jeśli wystąpią oznaki i objawy, niezwłocznie wstrzyknąć 3 mg siarczanu
atropiny (dzieciom w paru dawkach) i, jeśli to konieczne, zabieg powtarzać
dopóty, dopóki nie nastąpi pełna atropizacja.
2. Nie podawać pralidoksyny.
Inne środki zaradcze:
1. Zapewnić dostęp świeżego powietrza.
2. Obserwować oddech; może okazać się konieczne użycie rurki endotrachalnej lub
wykonanie tracheotomii w połączeniu ze sztucznym oddychaniem.
3. Hospitalizować pacjenta co najmniej przez 24 godziny.
Bipirydyle:
Objawy:
Po połknięciu po kilku godzinach mogą wystąpić mdłości, wymioty, bóle brzucha
oraz biegunka (często krwawa/, w wyniku czego następują poważne zaburzenia w
poziomie elektrolitów i płynów.
W przypadkach ostrych mogą wystąpić zaburzenia krążenia i śpiączka.
Koncentrat może wywołać podrażnienie skóry i oczu.
Pierwsza pomoc:
Zmyć niezwłocznie koncentrat lub ciecz użytkową ze skóry; zachlapane oczy
przemywać wodą przez 10 do 15 min. i zasięgnąć porady lekarza; w przypadku
potknięcia wywołać wymioty, jeśli jeszcze nie wystąpiły, i niezwłocznie
przewieźć poszkodowanego do szpitala.
Zalecenia dla lekarza:
Leczenie:
1. Wykonać płukanie żołądka i równocześnie wykonać test na obecność parakwatu
lub dikwatu w moczu i przewodzie pokarmowym.
2. W przypadku pozytywnego wyniku testu niezwłocznie oczyścić przewód pokarmowy
podając 15% zawiesiny Ziemi Fullera i 200 ml 20% mannitolu w wodzie.
3. Oddzielnie podać siarczan sodu lub magnezu jako środek przeczyszczający.
4. Skontaktować się z ośrodkiem toksykologicznym w celu uzyskania dalszych
zaleceń co do leczenia.
Szybki test jakościowy:
Parakwat lub dikwat można wykryć metodą redukcji jonów błękitu lub zieleni z
kwaśnym dwusiarczkiem sodu w warunkach alkalicznych. Szybki test można wykonać
przez zmieszanie kwaśnego dwusiarczku sodu /hydrosiarczku/ 10 g, sproszkowanego
buforu pH 6 g, dwuwęglanu sodu 25 g.
Odczynniki starannie wymieszane i umieszczone w 1-gramowych żelatynowych
kapsułkach można przechowywać w temperaturze pokojowej w zamkniętym pojemniku co
najmniej przez 6 miesięcy.
Test wykonuje się przez otwarcie kapsułki, umieszczenie jej zawartości w 10 ml
moczu i delikatne wytrząsanie aż do rozpuszczenia odczynnika. Zabarwienie na
zielono lub na niebiesko wskazuje na obecność parakwatu lub dikwatu.
Załącznik nr 8
SUBSTANCJE BIOLOGICZNIE CZYNNE STANOWIĄCE SZCZEGÓLNE ZAGROŻENIE DLA ZDROWIA
LUDZI, ZWIERZĄT LUB ŚRODOWISKA
1) akrylonitryl
2) aldryna
3) aramit
4) arsen i jego pochodne
5) binapakryl
6) bromacil
7) chlordan
8) chlordimeform
9) chloropropylat
10) chlorodekon
11) czterochlorek węgla
12) DDT
13) dikofol
14) dildryna
15) DNOK
16) dinosep
17) dwusiarczek węgla
18) 1, 2 - dibromoetan
19) 1, 2 - dichloroetan
20) 1, 3 - dichloropropen
21) endryna
22) etakonazol
23) etylenu tlenek
24) fluorooctowy kwas i jego pochodne
25) HCH techniczny
26) heptachlor
27) izodryna
28) izokarbamid
29) isodrin
30) izobenzan
31) kelewan
32) kadm i jego pochodne
33) krimidyna
34) kwintocen
35) kaptafol
36) lindan
37) morfamkwat
38) nitrofen
39) nikotyna
40) ołów i jego pochodne
41) PCNB
42) pentachlorofenol
43) rtęć i jej pochodne
44) selen i jego pochodne
45) sześciochlorobenzen
46) 2, 4, 5-T
47) terpeny polichlorowane
48) zineb
49) atrazyna - w dawce przekraczającej 1,5 kg/ha
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 19 kwietnia 1996 r.
w sprawie trybu i terminów refundowania spółdzielniom mieszkaniowym i gminom
środków własnych wydatkowanych na inwestycje infrastrukturalne określone w
umowach zawartych przed dniem 27 maja 1990 r.
(Dz. U. Nr 49, poz. 213)
Na podstawie art. 36 ust. 8 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy
wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach
samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, Nr 43, poz. 253 i Nr 92, poz. 541, z 1991
r. Nr 34, poz. 151, z 1992 r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r. Nr 40, poz. 180, z 1994
r. Nr 1, poz. 3 i Nr 65, poz. 285 oraz z 1996 r. Nr 23, poz. 102) zarządza się,
co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa tryb i terminy refundowania:
1) spółdzielniom mieszkaniowym i gminom - środków własnych wydatkowanych:
a) na spłatę kredytów bankowych zaciągniętych na finansowanie realizacji
inwestycji infrastrukturalnych w zakresie rzeczowym określonym w umowach
zawartych przed dniem 27 maja 1990 r. ze spółdzielniami mieszkaniowymi przez
organy, o których mowa w art. 36 ust. 3 pkt 2 ustawy, oraz na zapłacenie bankom
odsetek należnych od tych kredytów,
b) na dotychczasowe finansowanie realizacji inwestycji infrastrukturalnych i na
ich dokończenie w zakresie rzeczowym, o którym mowa w lit. a),
2) gminom - środków własnych przekazanych spółdzielniom mieszkaniowym na
podstawie wyroków sądowych w związku z regulowaniem należności za wykonanie
inwestycji infrastrukturalnych.
2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy
wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach
samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, Nr 43, poz. 253 i Nr 92, poz. 541, z 1991
r. Nr 34, poz. 151, z 1992 r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r. Nr 40, poz. 180, z 1994
r. Nr 1, poz. 3 i Nr 65, poz. 285 oraz z 1996 r. Nr 23, poz. 102),
2) inwestycjach infrastrukturalnych, umowach oraz kredytach i odsetkach -
rozumie się przez to inwestycje, umowy oraz kredyty i odsetki, o których mowa w
art. 36 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 pkt 2 ustawy,
3) wydatkach - rozumie się przez to wydatki spółdzielni mieszkaniowych i gmin,
poniesione ze środków własnych na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem art.
36 ust. 3 pkt 2, ust. 4 pkt 2 i 3 oraz ust. 5 i 6 ustawy.
§ 2. 1. Zarząd spółdzielni mieszkaniowej i zarząd gminy, które poniosły wydatki,
sporządzają ich zestawienie, według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do
rozporządzenia, na podstawie danych wynikających z ksiąg rachunkowych i innych
dokumentów umożliwiających prawidłowe ustalenie kwot wydatków wykazywanych w
zestawieniu.
2. Zarząd spółdzielni mieszkaniowej przesyła dwa egzemplarze zestawienia i dwie
kopie wymienionych w nim umów do zarządu gminy, w której była siedziba rady
narodowej i terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego, w
terminie uzgodnionym z zarządem gminy, nie później jednak niż w terminie 20 dni
od dnia wejścia w życie rozporządzenia.
§ 3. Zarząd gminy:
1) weryfikuje dane zawarte w zestawieniach otrzymanych od zarządów spółdzielni
mieszkaniowych, a w szczególności sprawdza, czy na finansowanie wydatków
wykazanych w zestawieniach nie były przekazane środki z budżetu gminy,
2) zwraca zarządom spółdzielni mieszkaniowych zestawienia wymagające
skorygowania oraz określa termin przestania przez te zarządy skorygowanych
zestawień,
3) przesyła do właściwego oddziału banku zestawienia otrzymane od zarządów
spółdzielni mieszkaniowych i zestawienie sporządzone przez zarząd gminy oraz
wniosek o potwierdzenie, na zestawieniach lub w odrębnym zaświadczeniu,
spłacenia przez spółdzielnie mieszkaniowe lub gminę kredytów określonych w
zestawieniach i odsetek należnych od tych kredytów,
4) przesyła wojewodzie w terminie z nim uzgodnionym, nie później jednak niż w
terminie 35 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia, jeden egzemplarz
zestawień, po jednej kopii umów wymienionych w tych zestawieniach, kopię
zaświadczenia oraz pismo, w którym potwierdza zweryfikowanie zestawień
otrzymanych od zarządów spółdzielni mieszkaniowych.
§ 4. Wojewoda, po otrzymaniu od zarządów gmin zestawień oraz kopii umów i
zaświadczenia, o których mowa w § 3 pkt 4:
1) weryfikuje dane zawarte w zestawieniach otrzymanych od zarządów gmin, a w
szczególności sprawdza, czy na finansowanie wydatków wykazanych w tych
zestawieniach nie były przekazane środki z budżetu wojewody,
2) zwraca zarządom gmin zestawienia wymagające skorygowania oraz określa termin
przestania przez te zarządy skorygowanych zestawień,
3) sporządza, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia,
wojewódzkie zestawienie wydatków spółdzielni mieszkaniowych oraz wojewódzkie
zestawienie wydatków gmin,
4) przesyła Ministrowi Finansów, w terminie 50 dni od dnia wejścia w życie
rozporządzenia, zestawienia wojewódzkie określone w pkt 3 oraz pismo, w którym:
a) potwierdza zweryfikowanie zestawień otrzymanych od zarządów gmin,
b) określa kwotę środków budżetowych potrzebną do zrefundowania spółdzielniom
mieszkaniowym i gminom środków własnych, wykorzystanych na finansowanie wydatków
wykazanych w zestawieniach,
c) zgłasza wniosek o dokonanie odpowiednich zmian w budżecie państwa na rok
1996, określając w tych wnioskach klasyfikację budżetową (dział, rozdział,
paragraf) wydatków planowanych do poniesienia w związku z refundacją, o której
mowa w lit. b).
§ 5. 1. Wniosek wojewody, o którym mowa w § 4 pkt 4 lit. c), stanowi podstawę do
dokonania zmian w budżecie państwa na rok 1996, z uwzględnieniem wysokości
rezerwy celowej, przeznaczonej na zrefundowanie spółdzielniom mieszkaniowym i
gminom środków własnych wydatkowanych na cele określone w § 1 ust. 1.
2. Wojewoda, w terminie 20 dni od dnia otrzymania środków budżetowych na
podstawie decyzji Ministra Finansów w sprawie zmian w budżecie państwa, o
których mowa w ust. 1, refunduje spółdzielniom mieszkaniowym i gminom środki
własne wykorzystane na finansowanie wydatków, które są wykazane w zestawieniach
wojewódzkich przestanych Ministrowi Finansów, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Jeżeli kwota środków budżetowych, otrzymanych przez wojewodę w wyniku zmian w
budżecie państwa na rok 1996, o których mowa w ust. 1, nie wystarcza na
zrefundowanie w 1996 r. spółdzielniom mieszkaniowym i gminom wszystkich środków
własnych wykorzystanych na finansowanie wydatków wykazanych w zestawieniach
wojewódzkich, wojewoda refunduje poszczególnym spółdzielniom mieszkaniowym i
gminom środki własne w kwocie obniżonej o taki sam procent, o jaki jest mniejsza
łączna kwota środków budżetowych, otrzymanych przez wojewodę, od łącznej kwoty
środków budżetowych określonej we wniosku wojewody przestanym Ministrowi
Finansów.
4. Wojewoda, w terminie 20 dni od dnia zakończenia refundacji, sporządza i
przesyła Ministrowi Finansów zbiorcze rozliczenie środków budżetowych
otrzymanych w wyniku zmian w budżecie państwa na rok 1996 oraz przekazanych na
zrefundowanie spółdzielniom mieszkaniowym i gminom środków własnych, które
wykorzystały na finansowanie wydatków wykazanych w zestawieniach wojewódzkich;
rozliczenie to jest sporządzane według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do
zarządzenia.
§ 6. 1. Środki własne wykorzystane przez spółdzielnie mieszkaniowe i gminy na
finansowanie wydatków, lecz nie zrefundowane ze środków budżetu państwa na rok
1996, podlegają refundacji ze środków budżetowych w latach 1997-2000.
2. Wojewoda, w wypadku, o którym mowa w ust. 1, w latach 1997-2000:
1) w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia ustawy budżetowej na dany rok - zgłosi
Ministrowi Finansów wniosek o dokonanie zmian w budżecie państwa, zapewniających
zrefundowanie spółdzielniom mieszkaniowym i gminom środków własnych, o których
mowa w ust. 1,
2) w terminie 20 dni od dnia otrzymania środków budżetowych na podstawie decyzji
Ministra Finansów w sprawie zmian w budżecie państwa - refunduje spółdzielniom
mieszkaniowym i gminom środki własne, o których mowa w ust. 1, a jeżeli kwota
środków budżetowych określonych w tej decyzji jest niewystarczająca - stosuje
odpowiednio przepis § 5 ust. 3,
3) w terminie 20 dni od dnia zakończenia refundacji w danym roku - sporządza i
przesyła Ministrowi Finansów zbiorcze rozliczenie otrzymanych i wykorzystanych
środków budżetowych, stosując odpowiednio przepis § 5 ust. 4, z tym że w
rozliczeniu są wykazywane również środki budżetowe otrzymane i wykorzystane na
ten cel przez wojewodę w latach poprzednich.
§ 7. Zestawienia sporządzone przez zarządy spółdzielni mieszkaniowych, zarządy
gmin i wojewodów oraz umowy i inne dokumenty dotyczące inwestycji
infrastrukturalnych i wydatków są udostępniane wszystkim organom kontrolującym
prawidłowość sporządzenia tych zestawień i zasadność wykazania w nich
poszczególnych wydatków, jako sfinansowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe lub
gminy ze środków własnych, które podlegają refundacji ze środków budżetu
państwa.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. K. Kalicki
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 1996 r. (poz.
213)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
z dnia 29 marca 1996 r.
w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania kredytów oraz pożyczek ze
środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego oraz niektórych wymagań dotyczących
projektowania mieszkań finansowanych przy udziale tych środków.
(Dz. U. Nr 49, poz. 214)
Na podstawie art. 21 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach
popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr
133, poz. 654) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i tryb udzielania kredytów oraz
pożyczek ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego, zwanego dalej
"Funduszem", szczególne wymagania w zakresie właściwości energetycznych
budynków, wymagania dotyczące minimalnych powierzchni mieszkań i ich zasiedlenia
początkowego oraz wyposażenia technicznego mieszkań i budynków wznoszonych przy
wykorzystaniu tych kredytów.
§ 2. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 26 października 1995 r. o
niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie
niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654),
2) kredycie lub pożyczce - należy przez to rozumieć kredyt lub pożyczkę
udzieloną ze środków Funduszu,
3) przedsięwzięciu inwestycyjno-budowlanym - należy przez to rozumieć wznoszenie
budynków mieszkalnych lub części mieszkalnej budynków, w których występują
lokale użytkowe, wraz z terenem niezbędnym pod zamierzoną zabudowę, uzbrojeniem
terenu lub dziatki oraz wykonaniem na niej urządzeń i obiektów budowlanych
związanych z budynkami mieszkalnymi, a także czynności specjalistyczne
wynikające z obowiązków inwestora budowlanego, wykonane na jego zlecenie, w tym
programowanie, projektowanie, nadzór, kierownictwo budowy i rozliczanie robót,
4) infrastrukturze technicznej - należy przez to rozumieć tę część
infrastruktury komunalnej, towarzyszącej realizacji przedsięwzięć
inwestycyjno-budowlanych, która jest związana z zaopatrzeniem w wodę, gaz,
energię elektryczną i cieplną, usuwaniem i oczyszczaniem ścieków komunalnych,
5) inwestycji - należy przez to rozumieć przedsięwzięcie inwestycyjno-budowlane
lub wykonanie infrastruktury technicznej.
2. Do zakresu uzbrojenia terenu lub dziatki, o którym mowa w ust. 1 pkt 3,
zalicza się:
1) odcinek przewodu wodociągowego wraz z hydroforniami, łączący instalację
wewnętrzną z zaworem głównym przed wodomierzem lub miejscem przeznaczonym na
jego umieszczenie, licząc od strony instalacji,
2) odcinek przewodu odpływowego z budynku do pierwszej studzienki rewizyjnej na
przykanaliku, licząc od strony instalacji,
3) odcinek przewodu gazowego od kurka głównego do zasuwy zainstalowanej na
gazociągu, licząc od strony instalacji, a w razie braku zasuwy - do odgałęzienia
na gazociągu,
4) węzeł cieplny indywidualny do zaworów odcinających go od sieci
wysokoparametrowej, a w razie budowy grupowych węzłów cieplnych - odcinki
przewodów łączące rozdzielacze ciepła z zaworami odcinającymi w budynku
instalacje wewnętrzne od sieci rozdzielczej z węzła grupowego,
5) złącze energetyczne.
Rozdział 2
Zasady i tryb udzielania kredytów
§ 3. 1. Kredyt może być udzielony:
1) towarzystwu budownictwa społecznego oraz spółdzielni mieszkaniowej na
realizację przedsięwzięć inwestycyjno-budowlanych,
2) gminie na realizację infrastruktury technicznej towarzyszącej budownictwu
mieszkaniowemu realizowanemu na zasadach określonych w ustawie.
2. Warunkiem udzielenia kredytu na realizację przedsięwzięć
inwestycyjno-budowlanych jest spełnienie wymagań określonych w rozporządzeniu
oraz ustalenie kosztu budowy w wysokości nie przekraczającej iloczynu
powierzchni minimalnej określonej dla poszczególnych kategorii mieszkań w
załączniku nr 1 do rozporządzenia i ogłoszonego przez wojewodę wskaźnika
przeliczeniowego 1 m powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, o którym mowa w
ustawie z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach
mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509 i z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133,
poz. 654), obowiązującego w dniu zawarcia umowy kredytowej, z zastrzeżeniem ust.
3.
3. Kredyt na realizację infrastruktury technicznej może być udzielony, jeżeli
wykonanie projektowanej infrastruktury jest niezbędne dla wybudowania budynków
mieszkalnych realizowanych na zasadach określonych w ustawie.
4. Bank może udzielić kredytu na realizację przedsięwzięcia, w którym koszt
budowy przekracza wysokość określoną w ust. 2, uwzględniając czynniki
zwiększające ten koszt, do których zalicza się wyjątkowe utrudnienia, w
szczególności budowę na terenach podlegających eksploatacji górniczej i trudne
warunki posadowienia.
§ 4. 1. Wniosek o udzielenie kredytu składany jest w Banku Gospodarstwa
Krajowego, zwanym dalej "Bankiem". Wniosek powinien zawierać:
1) określenie statusu prawnego wnioskodawcy,
2) informację o sytuacji ekonomiczno-finansowej wnioskodawcy,
3) informacje o programie działania i zamierzeniach inwestycyjnych w okresie
kredytowania,
4) opis programu inwestycyjnego wraz z analizą jego celowości i wykonalności,
5) określenie przewidywanych kosztów realizacji inwestycji oraz źródeł jej
finansowania.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć:
1) dokumenty potwierdzające status prawny wnioskodawcy (wyciąg z właściwego
rejestru) oraz jego sytuację ekonomiczno-finansową,
2) zaświadczenie z urzędu skarbowego właściwego dla wnioskodawcy oraz banku
prowadzącego rachunek podstawowy,
3) zaświadczenie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dotyczące stanu płatności
składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych i Fundusz Pracy.
3. Do wniosku o udzielenie kredytu na finansowanie przedsięwzięcia
inwestycyjno-budowlanego, poza dokumentami, o których mowa w ust. 2, należy
dołączyć kalkulację składników czynszu i opłat za świadczenia związane z
eksploatacją mieszkania oraz koncepcję architektoniczno-budowlaną
przedsięwzięcia wraz z opisami i szkicami, zawierającą:
1) informacje o położeniu i stanie prawnym nieruchomości oraz projektowane
zagospodarowanie dziatki lub terenu, w tym dane dotyczące urządzeń budowlanych
związanych z budynkami oraz sieci uzbrojenia terenu, z podaniem podstawowych
wymiarów i odległości,
2) informacje o możliwości przyłączenia uzbrojenia dziatki lub budynków do
zewnętrznej sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, elektroenergetycznej oraz
cieplnej bądź o korzystaniu z indywidualnych źródeł ciepła,
3) podstawowe rozwiązania architektoniczno-budowlane określające formę i funkcje
budynku, w tym informacje o jego części obejmującej lokale użytkowe oraz
zestawienie ilości i powierzchni mieszkań poszczególnych kategorii,
4) rodzaj układu konstrukcyjnego budynku i rozwiązania konstrukcyjno-materiałowe
jego podstawowych elementów, w szczególności przegród zewnętrznych, w tym okien,
z podaniem ich właściwości termicznych,
5) dane dotyczące instalacji grzewczych i sanitarnych oraz wyposażenia
technicznego budynku,
6) charakterystykę energetyczną budynku, z podaniem przewidywanego rocznego
zużycia ciepła na cele ogrzewania i przygotowania ciepłej wody użytkowej, oraz
dane wykazujące, że przyjęte rozwiązania budowlane i instalacyjne spełniają
wymagania dotyczące oszczędności energii cieplnej, zawarte w przepisach
techniczno-budowlanych, Polskich Normach oraz w niniejszym rozporządzeniu,
7) szacunkowy koszt budowy 1 m2 powierzchni użytkowej.
4. Do wniosku o udzielenie kredytu na realizację infrastruktury technicznej
należy dołączyć:
1) opis stanu i programu infrastruktury komunalnej gminy,
2) przedmiot i zakres projektowanej infrastruktury technicznej oraz uzasadnienie
konieczności jej wykonania w związku z zamierzonymi przedsięwzięciami
inwestycyjno-budowlanymi,
3) koncepcję projektową infrastruktury technicznej, zawierającą niezbędne opisy
i szkice techniczne,
4) szacunkowy koszt budowy projektowanej infrastruktury technicznej.
§ 5. Bank, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku o udzielenie kredytu,
sprawdzi, czy spełnia on wymogi określone w § 4. Jeżeli wniosek nie spełnia tych
wymogów, Bank wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia braków w terminie nie krótszym
niż 30 dni. Nieuzupełnienie braków w wyznaczonym terminie spowoduje
pozostawienie wniosku bez dalszego biegu.
§ 6. Wniosek odpowiadający wymogom określonym w § 4 podlega rejestracji, a
następnie ocenie w zakresie:
1) zdolności kredytowej wnioskodawcy,
2) spełnienia warunków udzielenia kredytu, o których mowa w rozporządzeniu.
§ 7. 1. W terminie nie dłuższym niż 2 miesiące od zarejestrowania wniosku Bank
na podstawie oceny, o której mowa w § 6, kwalifikuje wniosek do udzielenia
kredytu, z zastrzeżeniem ust. 2, bądź odmawia jego udzielenia. O odmowie
udzielenia kredytu Bank niezwłocznie zawiadamia wnioskodawcę.
2. Jeżeli kwota wynikająca z wniosków o udzielenie kredytu, które spełniają
warunki wynikające z rozporządzenia, przekracza sumę środków przeznaczonych w
danym okresie na ich udzielenie zgodnie z planem finansowym Funduszu, Bank
kwalifikuje wnioski do udzielenia kredytu po zasięgnięciu opinii Ministra
Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa. O zakwalifikowanych wnioskach Bank
informuje Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w okresach
kwartalnych.
3. Bank zawiadamia wnioskodawcę o zakwalifikowaniu wniosku do udzielenia
kredytu, określając wymogi, których spełnienie będzie warunkiem zawarcia umowy
kredytowej, oraz termin ich spełnienia, nie dłuższy niż 6 miesięcy.
4. Jeżeli kredytobiorca nie będzie mógł dotrzymać terminu, określonego przez
Bank zgodnie z ust. 3, zawiadamia o tym niezwłocznie Bank, który może ten termin
przedłużyć.
§ 8. Warunkiem zawarcia umowy kredytowej jest:
1) przedstawienie dowodu zatwierdzenia projektu budowlanego przez właściwy organ
nadzoru budowlanego oraz kosztorysu inwestorskiego,
2) stwierdzenie zgodności charakterystyki ekonomicznej i technicznej inwestycji
z deklarowaną w dokumentach dołączonych do wniosku o udzielenie kredytu,
3) spełnienie wymogów określonych zgodnie z § 7 ust. 3,
4) ustanowienie prawnego zabezpieczenia spłaty kredytu na rzecz Banku.
§ 9. 1. Okres wykorzystania kredytu nie może być dłuższy niż 24 miesiące od daty
zawarcia umowy kredytowej.
2. Kredyt jest uruchamiany po udokumentowaniu zaangażowania środków własnych
kredytobiorcy w wysokości co najmniej 25% planowanego kosztu inwestycji.
§ 10. 1. Stopa oprocentowania kredytu na realizację przedsięwzięć
inwestycyjno-budowlanych jest zmienna, ustalana w stosunku rocznym jako stopa
efektywna, równa stopie redyskonta w Narodowym Banku Polskim, pomniejszonej o
sześć punktów procentowych, jednak nie niższej niż 0,5 stopy redyskonta w
Narodowym Banku Polskim.
2. Stopa oprocentowania kredytu na wykonanie infrastruktury technicznej jest
zmienna, ustalana w stosunku rocznym w wysokości stopy redyskonta w Narodowym
Banku Polskim.
§ 11. 1. Zadłużenie z tytułu kredytu udzielonego na realizację przedsięwzięcia
inwestycyjno-budowlanego jest spłacane miesięcznie.
2. Kwotę pierwszej miesięcznej spłaty zadłużenia, o którym mowa w ust. 1, ustala
się, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, w wysokości nie niższej niż 0,33% kwoty
udzielonego kredytu. W wypadku kredytu udzielonego towarzystwu budownictwa
społecznego, kwota ta nie może być wyższa, jeżeli powodowałoby to naruszenie
warunku określonego w art. 28 ust. 2 ustawy.
3. Kwota spłaty zadłużenia, o której mowa w ust. 2, w pozostałym okresie spłaty
podlega w okresach kwartalnych zwiększeniu o 85% wzrostu wskaźnika
przeliczeniowego 1 m2 powierzchni użytkowej, o którym mowa w § 3 ust. 2.
4. Bank przeznacza środki wnoszone przez kredytobiorcę w pierwszej kolejności na
spłatę odsetek, a następnie na spłatę kredytu.
5. Na wniosek kredytobiorcy Bank może odroczyć spłatę zadłużenia, o którym mowa
w ust. 1, na okres nie dłuższy niż 30 miesięcy, licząc od dnia udzielenia
kredytu.
6. Odsetki naliczone za okres, o którym mowa w ust. 5, oraz przekraczające kwotę
spłaty, o której mowa w ust. 2 i 3, są dopisywane do stanu zadłużenia
kredytobiorcy na ostatni dzień każdego miesiąca.
§ 12. Zadłużenie z tytułu kredytu udzielonego na wykonanie infrastruktury
technicznej jest spłacane miesięcznie, a okres i warunki jego spłaty określa
Bank w umowie z kredytobiorcą.
Rozdział 3
Zasady i tryb udzielania pożyczek
§ 13. 1. Pożyczka może być udzielona bankowi prowadzącemu kasę mieszkaniową na
uzupełnienie środków na wypłatę kredytów kontraktowych w przypadku przejściowej
utraty bieżącej płynności płatniczej kasy.
2. Wniosek o udzielenie pożyczki składany jest w Banku. Wniosek powinien
zawierać:
1) określenie statusu prawnego wnioskodawcy,
2) informację o sytuacji ekonomiczno-finansowej prowadzonej kasy mieszkaniowej,
3) szczegółowe uzasadnienie wysokości pożyczki.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, należy dołączyć:
1) statut wnioskodawcy,
2) sprawozdanie z działalności finansowej kasy mieszkaniowej.
4. Wniosek podlega rejestracji, a następnie ocenie Banku w zakresie:
1) zdolności kredytowej wnioskodawcy,
2) zasadności udzielenia pożyczki na uzupełnienie środków na wypłatę kredytów
kontraktowych.
§ 14. Bank udziela pożyczki, bądź odmawia jej udzielenia, w terminie nie
dłuższym niż 30 dni od daty rejestracji wniosku. O odmowie udzielenia pożyczki
Bank niezwłocznie zawiadamia wnioskodawcę.
§ 15. 1. Warunkiem zawarcia umowy pożyczki jest ustanowienie prawnego
zabezpieczenia spłaty pożyczki.
2. Stopa oprocentowania pożyczki jest zmienna, ustalana przez Bank w wysokości
do 0,5 stopy redyskonta w Narodowym Banku Polskim w stosunku rocznym, nie
niższej jednak niż najniższa stopa oprocentowania kredytów udzielanych przez
kasę mieszkaniową.
3. Warunki spłaty pożyczki ustala Bank w umowie pożyczki.
4. Raty spłaty pożyczki oraz odsetek mogą być wnoszone w okresach miesięcznych
lub kwartalnych.
Rozdział 4
Właściwości energetyczne budynków
§ 16. Ustala się następujące szczególne wymagania w zakresie właściwości
energetycznych budynków mieszkalnych wznoszonych przy wykorzystaniu środków
Krajowego Funduszu Mieszkaniowego:
1) przegrody zewnętrzne budynków mieszkalnych powinny charakteryzować się
wartościami współczynników przenikania ciepła "k" niższymi od określonych w
Polskiej Normie dotyczącej ochrony cieplnej budynków; maksymalne wartości
współczynników przenikania ciepła dla ścian, stropów i stropodachów ustala się w
tabeli stanowiącej załącznik nr 2 do rozporządzenia,
2) maksymalna wartość "k" okien, drzwi balkonowych i powierzchni przezroczystych
nieotwieralnych w pomieszczeniach o temperaturze wewnętrznej t1>16oC
(niezależnie od strefy klimatycznej) powinna wynosić 2,0 W/(m2 K); wartość ta
nie uwzględnia przepuszczalności powietrza i odnosi się do powierzchni
obliczonych według zewnętrznych wymiarów ościeżnic,
3) instalacja centralnej ciepłej wody, zasilana w ciepło z sieci cieplnej, w
budynkach mieszkalnych powinna spełniać poniższe warunki:
a) materiał przewodów instalacji ciepłej wody powinien być dobrany do jej
właściwości tak, aby nie występowała korozja ani odkładanie się trwałych osadów
na ściankach przewodów,
b) przewody instalacji ciepłej wody, w których utrzymywana jest cyrkulacja,
powinny mieć trwałą izolację termiczną o oporze cieplnym nie mniejszym niż 0,5
(m2/K)/W,
c) mieszkania kategorii 1P i 2P należy zasilać tylko z jednego pionu ciepłej
wody użytkowej na mieszkanie, a długość przewodu ciepłej wody w mieszkaniu,
liczona od pionu do najdalszego punktu czerpalnego w mieszkaniu, nie powinna być
większa niż 6 m,
d) w mieszkaniach stosować należy baterie czerpalne wyposażone w perlatory z
regulacją wypływu i mieszania.
Rozdział 5
Wymagania dotyczące minimalnych powierzchni mieszkań i ich zasiedlenia
początkowego oraz wyposażenia technicznego
§ 17. 1. Kategorie mieszkań, minimalne wielkości ich powierzchni użytkowych oraz
liczbę osób zasiedlenia początkowego ustala się w tabeli stanowiącej załącznik
nr 1 do rozporządzenia.
2. W wypadkach uzasadnionych potrzebami lokalnymi można projektować mieszkania
dla większej niż 6 liczby osób w gospodarstwie domowym. Prawidłowość przyjętej
powierzchni użytkowej mieszkania i pomieszczeń podlega wówczas ocenie przy
rozpatrywaniu wniosku kredytowego.
3. W budynku przewidzieć należy jedno pomieszczenie gospodarcze dla każdego
mieszkania oraz powierzchnie na przechowywanie wózków dziecięcych w każdej
klatce schodowej.
§ 18. Wyposażenie techniczne mieszkań powinno spełniać poniższe warunki,
dodatkowe w stosunku do określonych w przepisach techniczno-budowlanych:
1) w łazience należy zainstalować wannę, umywalkę, a w mieszkaniach bez
wydzielonego ustępu - miskę ustępową,
2) w pomieszczeniu kuchennym należy zainstalować zlewozmywak dwukomorowy
obudowany oraz kuchenkę gazową czteropaleniskową z piekarnikiem lub równoważną
użytkowo kuchenkę elektryczną.
§ 19. Materiały, wyroby i technologie stosowane w przedsięwzięciach
finansowanych z udziałem Krajowego Funduszu Mieszkaniowego powinny
charakteryzować się szczególnie wysokimi walorami ekologicznymi oraz termicznymi
i energetycznymi.
Rozdział 6
Przepis końcowy
§ 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa: B. Blida
Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z
dnia 29 marca 1996 r. (poz. 214)
Załącznik nr 1
Kategorie i minimalna powierzchnia użytkowa mieszkań oraz liczba osób
zasiedlenia początkowego
Kategoria mieszkaniaLiczba pokoiPowierzchnia minimalna (m2)Zasiedlenie
początkowe (osoby)
1234
1P1321 lub 2
2Pm2443
2Pd2504
3Pm3635
3Pd3696
4P4766
Liczbę osób zasiedlenia początkowego można zmniejszyć o 1, uwzględniając
prawdopodobieństwo powiększenia się liczby osób w gospodarstwie, dla którego
przeznacza się mieszkanie.
Załącznik nr 2
Maksymalne wartości współczynnika "k" ścian, stropów i stropodachów w budynkach
mieszkalnych
Lp.Rodzaj przegrody i temperatura t1 w pomieszczeniukmax W/(m2 K)
1Ściany zewnętrzne (stykające się z powietrzem zewnętrznym)
a) t1>16o C
- pełne, z otworami okiennymi i drzwiowymi0,301)
- ze wspornikami balkonowymi przenikającymi ścianę0,351)
b) t1<16oC (niezależnie od rodzaju ściany)0,60
2Stropodachy i stropy pod nie ogrzewanymi poddaszami lub nad przejazdami
a) t1>16oC0,251)
b) 8oC 13)
8Odpady wydzielające fluorowodór lub zawierające kwas fluorowodorowy w
ilości powyżej 0,5%
9Odpady zawierające inne kwasy w ilości powyżej 1%1)
10Odpadowa chromianka
11Smoły i kwasy porafinacyjne
12Szlamy i inne odpady zawierające kwas siarkowodorowy bądź łatwo
rozpuszczalne siarczki w ilościach powyżej 1%
13Zużyte sole hartownicze spełniające co najmniej jeden z następujących
warunków:
- zawierające powyżej 1% cyjanków
- zawierające powyżej 1% azotynów
- zawierające powyżej 5% chlorku baru
14Odpady zawierające łatwo rozpuszczalne związki fluoru w ilości powyżej
0,5% (z wyłączeniem fluorku wapnia i odpadów zawierających kwas
fluorowodorowy)
15Odpady zawierające powyżej 0,1% wanadu
16Szlamy i pyły z oczyszczania gazów w hutnictwie
17Odpady zawierające związki metaloorganiczne
18Odpady zawierające karbonylki metali
19Odpady stwarzające niebezpieczeństwo wybuchu lub pożaru w warunkach
składowania bądź w zetknięciu z powietrzem lub wodą
20Wycofane z obrotu i stosowania środki ochrony roślin I i II klasy
toksyczności1)
21Odpady z procesów rafineryjnych bądź z petrochemii1)
22Zużyte oleje i smary
23Odpady z przemysłu koksochemicznego, m. in. zawierające fenole
24Szlamy poczadnicowe
25Zużyte oleje hartownicze
26Pozostałości z czyszczenia kotłów w energetyce
27Pozostałości z czyszczenia cystern i zbiorników po produktach naftowych
i inne odpady o podobnym składzie
28Opakowania po toksycznych chemikaliach (m. in. po środkach ochrony
roślin I i II klasy toksyczności, po produktach naftowych, po czteroetylku
ołowiu)
29Sadze pomazutowe i inne
30Zużyte katalizatory zawierające wanad, nikiel, kobalt
31Ługi posulfitowe oraz szlamy poługownicze
32Odpady lakiernicze (szlamy z kabin lakierniczych, kożuchy farb, pyły
lakiernicze)
33Odpady z produkcji pigmentów1)
34Odpady z produkcji żywic fenolowych
35Odpady z produkcji farb i lakierów
36Odpady z farb drukarskich
37Zużyte chłodziwa
38Zawartość łapaczy tłuszczów
39Błoto i szlamy z mycia podwozi samochodowych i inne odpady o podobnym
składzie
40Odpady z procesów impregnacji drewna
41Zanieczyszczone rozpuszczalniki bądź ich mieszaniny lut zawierające
chlorowcopochodne1)
42Smoła pogazowa, smółki posytnikowe, kondensaty z odwadniania gazu
43Odpady zawierające powyżej 0,1% trój- lub czterochloroetylenu lub
czterochlorku węgla
44Odpady zawierające polichlorowane dwufenyle (PCB) m. in. niektóre
rodzaje zużytych olejów transformatorowych
45Odpady zawierające polichlorowane dwubenzofurany, dwubenzo-p-dioksyny,
polichlorowane tolueny bądź inne związki o podobnym składzie
46Odpady z produkcji barwników
47Przeterminowane nie nadające się do wykorzystania chemikalia
48Przeterminowane i wycofane ze stosowania środki farmaceutyczne i leki
49Odpady z produkcji i stosowania chemikaliów fotograficznych i materiałów
znajdujących zastosowanie fotochemii
50Odpady z rzeźni i przemysłu mięsnego
51Odpady (szlamy) z podczyszczania ścieków garbarskich2)
52Odpady z przetwórstwa rybnego, z produkcji mączki i konserw rybnych
53Odpady sanitarne ze szpitali, ośrodków medycznych i klinik
54Odpady azbestowe (pył, włókno)
55Odpady z produkcji kleju kostnego2)
56Odpady z przemysłu drożdżowego
57Odpady skażone biologicznie przez wirusy lub bakterie chorobotwórcze
bądź mogące być źródłem takich skażeń2)
58Odpady zagniwające z krat, osady nieustabilizowane z osadników wstępnych
z oczyszczalni ścieków, piasek z piaskowników nienapowietrzanych i nie
przepłukany2)
59Osady z mechaniczno-chemicznych bądź chemicznych oczyszczalni
ścieków1),2)
60Odpady wydzielające pary lub gazy o działaniu duszącym bądź powodującym
inne dolegliwości, np. łzawienie
61Odpady odlewnicze, których wyciągi wodne3) (1:10) charakteryzują się co
najmniej jedną z następujących cech:
- zawierają fenole w ilościach powyżej 5 mg/dm3
- posiadają odczyn zasadowy pH powyżej 12
- charakteryzują się wartością ChZT powyżej 700 mg/dm3 O2
62Odpadowe substancje chemiczne powstające w badaniach naukowych i
rozwojowych, które nie są zidentyfikowane i/lub nowo powstałe, a których
skutki działania na człowieka i środowisko są nieznane
63Osady poneutralizacyjne z galwanizerni, trawialni, fosforanowni, które z
uwagi na skład chemiczny nie kwalifikują się do grupy I2)II27,65
64Wycofane z obrotu i stosowania środki ochrony roślin III klasy
toksyczności
65Odpady z produkcji żywic1)
66Odpady zawierające związki fluoru w ilości poniżej 0,5% (w przeliczeniu
na fluor)1)
67Odpady zawierające rtęć i jej związki (poza siarczkiem) w ilości
0,005-0,001%
68Odpady zawierające arsen lub jego związki (z wyłączeniem odpadów
wymienionych pod lp. 2)
69Odpady zawierające selen (z wyłączeniem odpadów wymienionych pod lp. 3)
70Odpady zawierające tal (z wyłączeniem odpadów wymienionych pod lp. 4)
71Odpady zawierające inne metale ciężkie w ilościach szkodliwych dla
środowiska1)
72Zaolejone trociny, zaolejone czyściwo włókiennicze, ziemia
zanieczyszczona ropopochodnymi
73Zużyte sole hartownicze (z wyłączeniem odpadów wymienionych pod lp. 13)
74Zużyte kąpiele hartownicze
75Odpady farb wodorozpuszczalnych
76Strużyna z garbowania chromowego, chromoworoślinnego lub roślinnego i
odpady skór naturalnych
77Opakowania po środkach ochrony roślin III klasy toksyczności bądź po
środkach szkodliwych1)
78Odpady z produkcji wełny mineralnej, których wyciągi wodne (1:10)3)
charakteryzują się co najmniej jedną z następujących cech:
- zawierają łatwo wymywalne fenole w ilościach 1-5 mg/dm3
- charakteryzują się wartością ChZT od 300 do 700 mgO2/dm3
79Odpady odlewnicze, których wyciągi wodne3) (1:10) charakteryzują się co
najmniej jedną z następujących cech:
- zawierają łatwo wymywalne fenole w ilościach 1 do 5 mg/dm3
- posiadają odczyn kwaśny pH poniżej 3,0
- posiadają odczyn zasadowy pH od 11 do 12
- charakteryzują się wartością ChZT od 300 do 700 mgO2/dm3
80Odpady o charakterze kwaśnym o pH poniżej1)
81Odpady o charakterze zasadowym o pH powyżej 111)
82Szlamy pokaustyfikacyjne
83Kek siarkowy
84Odpady tytoniowe (pyły)
85Odpady z przemysłu spirytusowego
86Popiół ze spalarni odpadów przemysłowych
87Szlamy z czyszczenia urządzeń wentylacyjnych1)
88Muły poszlifierskie zawierające oleje mineralne
89Zużyte katalizatory1)
90Szlamy pokriolitowe2)
91Osady pofermentacyjne nieustabilizowane z mechanicznych i z
mechaniczno-chemicznych oczyszczalni ścieków2)
92Osad czynny nadmierny nieustabilizowany2)
93Odpady zawierające braunsztyn (m. in. zużyte bakterie)1)
94Żużle z hutnictwa metali nieżelaznych
95Zgary ołowiu, szlamy ołowionośne, zużyte ścierniwa wyprodukowane na
bazie żużli pomiedziowych.
96Zepsute artykuły spożywcze i pasze
97Odpady zawierające chlorki w ilościach przekraczających 10 g Cl/kg
odpadu (z wyłączeniem odpadów przemysłu sodowego, węglowego i zasolonych
płuczek wiertniczych)
98Gruz z rozbiórki pieców, którego wyciągi wodne (1:10) charakteryzują się
zawartością chromu Cr VI w ilościach powyżej 1 mg/dm3
99Odpady mogące być surowcem do produkcji środków odurzających
100Odpady z chemicznej przeróbki drewna
101Odpady z produkcji i przygotowania produktów farmaceutycznych
102Odpady pochodzące z produkcji i stosowania biocydów i fitofarmaceutyków
103Odpady zawierające organiczne związki fosforu
104Odpady zawierające etery
105Odpadowe rozpuszczalniki organiczne bez zanieczyszczeń wytrącających
się i nie zawierających chlorowcopochodnych
106Chlorowcopochodne związków organicznych1)
107Pozostałości ze spalania odpadów komunalnych lub szpitalnych
108Fosfogipsy i osady z oczyszczania ścieków z przemysłu nawozów
fosforowychIII9,21
109Odpady z przemysłu sodowego
110Odpady odlewnicze z (wyłączeniem odpadów wymienionych pod lp. 61 i 79)
111Zgary cyny i zgary z produkcji stopów aluminium
112Gruz z rozbiórki pieców (z wyłączeniem odpadów wymienionych pod lp. 98)
113Płuczka wiertnicza
114Zużyte adsorbenty (węgle aktywne, jonity, ziemie odbarwiające)
115Popioły lotne i żużle z elektrowni, elektrociepłowni i kotłowni
116Pyły mineralne cementowo-wapiennicze
117Wapno pokarbidowe
118Osady pokoagulacyjne z oczyszczania ścieków przemysłu mięsnego, rybnego
i inne o podobnym składzie2)
119Osady neutralizacji ścieków z trawienia szkła nie zawierające wolnych
kwasów3)
120Odpady emalierskie1)
121Siarczan żelazawy z trawienia żelaza i z produkcji bieli tytanowej
(FeSO4*7H2O)1)
122Odpady materiałów ceramicznych i budowlanych1)
123Odpady azbestowe i azbestowo-cementowe1)
124Zanieczyszczony piasek z piaskowników oczyszczalni ścieków (nie
napowietrzany, nie przepłukany)2)
125Odpady z przemysłu izolacji budowlanej1)
126Żużle z hutnictwa żelaza i stali
127Osady pofermentacyjne ustabilizowane z oczyszczalni ścieków1)
128Wycofane z obrotu i stosowania środki ochrony roślin IV i V klasy
toksyczności i opakowania po tych środkach
129Odpady szlifierskie nie zawierające olejów i smarów (pyły)
130Grzybnia pofermentacyjna
131Odpady z przemysłu mleczarskiego
132Zużyte materiały filtracyjne
133Szlamy i żużle emalierskie
134Odpady tworzyw sztucznych
135Odpady z produkcji wykładzin podłogowych, zużyte wykładziny podłogowe
136Odpady paździerzowe
137Odpady gumowe i tkanino-gumowe
138Odpady z ferm hodowlanych
139Odpady z przemysłu obuwniczego1)
140Odpady ze statków i odpady portowe
141Odpady przemysłu owocowo-warzywnego
142Odpady tłuszczów i olejów pochodzenia roślinnego i zwierzęcego
143Osady ściekowe po termokondycjonowaniu2)
144Odpady z odsiarczania spalin, wybrakowane formy gipsowe,
zanieczyszczone szlamy gipsowe2)IV5,54
145Piasek z piaskowników napowietrzany i piasek przepłukany2)
146Odpady poflotacyjne z przemysłu metali nieżelaznych
147Odpady poflotacyjne przemysłu siarkowego
148Odpady poflotacyjne przemysłu barytowego
149Odpady poflotacyjne z przemysłu węglowego (zakłady wzbogacania i
odsiarczania) oraz z mechanicznego oczyszczania wód kopalnianych
150Żużle i zgrzeiny spawalnicze
151Odpadowa krzemionka, zanieczyszczone złoża piaskowe
152Odpady niebezpieczne unieszkodliwione poprzez zestalenie (cementacja,
solidyfikacja, zeszklenie)
153Osady z uzdatniania wody, m. in. z odżelaziania, odmanganiania,
koagulacji, dekarbonizacji i inne o podobnym składzie2)
154Błoto defekosaturacyjne2)
155Odpady włókiennicze
156Stłuczka szklana
157Odpady papiernicze (papier, tektura)
158Odpady górnicze (w tym skalne) z kopalni i zakładów przeróbczych
159Wióry, trociny, kora, zrzynki drewna z zakładów przemysłu drzewnego i z
fabryk mebli
160Gruz z rozbiórki budynków, odpady z drogownictwa
161Złom kabli
162Masa łapana i inne odpady z przemysłu papierniczego i celulozowego1)
163Pozostałości z produkcji farmaceutycznych preparatów roślinnych
1) Z wyłączeniem grup podanych oddzielnie
2) Wielkość jednostkowych stawek opłat za składowanie odpadów uwodnionych
uzależnia się od stopnia uwodnienia tych odpadów. Całkowitą masę odpadu
uwodnionego mnoży się przez stawkę jednostkową obliczoną wg wzoru:
Q = (100 - W) x 0,01 x n x q
Q - jednostkowa stawka opłaty za składowanie odpadu uwodnionego w zł/Mg
W - zawartość wody w odpadzie w %
q - jednostkowa stawka opłaty określona w powyższej tabeli w zł/Mg
n - współczynnik, którego wartość zależy od stopnia uwodnienia odpadu.
Zbiorcze zestawienie wielkości tych współczynników podaje poniższa tabela:
Procentowa zawartość wody w odpadzie WWspółczynnik n
Poniżej 400,8
40 < W < 500,9
50 < W < 601,0
60 < W < 701,1
70 < W < 751,2
75 < W < 801,4
80 < W < 841,6
84 < W < 881,8
88 < W < 922,0
92 < W < 952,4
95 < W < 972,8
97 < W < 983,3
98 < W < 994,0
99 < W < 99,55,0
powyżej 99,510,0
3) Jeżeli o zakwalifikowaniu odpadu do odpowiedniej grupy decyduje wykonanie
wyciągu wodnego, należy pobrać reprezentacyjną próbkę odpadu w ilości nie
mniejszej niż jeden kilogram, w razie potrzeby rozdrobnić i wymieszać, a
następnie przesiać przez sito siatkowe tkane o oczkach kwadratowych nr 10. Z
przesianej masy przygotowuje się próbkę odpowiadającą 100 ± 1 gram suchej masy i
zalewa ją w szklanej kolbie wodą destylowaną w ilości zapewniającej zachowanie
stosunku 1:10 masy suchego odpadu do masy wody, a następnie po szczelnym
zamknięciu wytrząsa na wytrzęsarce laboratoryjnej przez cztery godziny. Po
dwunastu godzinach zawartość kolby wytrząsa się przez kolejne dwie godziny i
pozostawia na sześć godzin. Następnie zawartość kolby przesącza się przez filtr
bibułowy lub membranowy o porach 0,45 um i przesącz poddaje się badaniom
analitycznym.
Załącznik nr 4
STAWKI OPŁAT ZA USUWANIE DRZEW
Lp.Rodzaje i gatunek (odmiana) drzewStawki jednostkowe w zł za 1 cm obwodu
pniaa) drzewa mierzonego na wysokości 130 cmb)
przy obwodzie
do 25 cm26-50 cm51-100 cm101-200 cmpowyżej 200 cm
1Topola, olsza, klon jesionolistny, czeremcha, wierzba,
grochodrzew7,4614,9131,3232,8140,26
2Klon (pozostałe gatunki i odmiany szybko rosnące), kasztanowiec, morwa,
jesion, świerk pospolity, sosna, daglezja, choina, modrzew, brzoza
gruczołkowata i omszona20,2838,7777,5577,5577,55
3Dąb, grab, buk, lipa, igliczna, głóg - forma drzewiasta, jarząb, klon
(gatunki i odmiany wolno rosnące), gatunki i odmiany ozdobne jabłoni,
śliwy, wiśni i orzecha, leszczyna turecka, brzoza (pozostałe gatunki i
odmiany), jodła pospolita, świerk (pozostałe gatunki i odmiany), żywotnik,
platan klonolistny, wiąz499,22128,25258,00387,74502,57
4Jodła (pozostałe gatunki i odmiany), tulipanowiec, magnolia, korkowiec,
miłorząb, metasekwoja, cis, cyprysik258,00387,74502,57766,541.029,01
a) W razie usuwania drzew mających więcej niż jeden pień, opłatę oblicza się za
każdy pień oddzielnie.
b) W razie usuwania drzew o pniu niższym od 130 cm, obwód należy mierzyć
bezpośrednio pod koroną.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia listy przedsiębiorstw
państwowych, wobec których zadania i kompetencje organu założycielskiego
wykonuje Minister Skarbu Państwa, oraz listy przedsiębiorstw, wobec których
zadania i kompetencje organu założycielskiego wykonują inne niż Minister Skarbu
Państwa organy administracji rządowej, a także szczegółowych zasad i trybu
przejęcia przez wojewodów i Ministra Skarbu Państwa zadań i kompetencji organu
założycielskiego.
(Dz. U. Nr 154, poz. 748)
Na podstawie art. 13 ust. 4 pkt 1-3 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy
wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji
publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497) zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 1996
r. w sprawie ustalenia listy przedsiębiorstw państwowych, wobec których zadania
i kompetencje organu założycielskiego wykonuje Minister Skarbu Państwa, oraz
listy przedsiębiorstw, wobec których zadania i kompetencje organu
założycielskiego wykonują inne niż Minister Skarbu Państwa organy administracji
rządowej, a także szczegółowych zasad i trybu przejęcia przez wojewodów i
Ministra Skarbu Państwa zadań i kompetencji organu założycielskiego (Dz. U. Nr
115, poz. 548) dodaje się następujące przedsiębiorstwa państwowe:
93. Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Warszawie
94. Warszawska Wytwórnia Wódek "KONESER" w Warszawie
95. Mazowiecka Wytwórnia Wódek i Drożdży "Polmos" w Józefowie
96. Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Białymstoku
97. Śląska Wytwórnia Wódek Gatunkowych "Polmos" w Bielsku-Białej
98. Starogardzkie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Starogardzie
Gdańskim
99. Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Raciborzu
100. Zakład Badawczo-Rozwojowy "Polmos" w Koninie
101. Krakowskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego - Destylarnia "Polmos"
w Krakowie
102. Zakłady Przemysłu Fermentacyjnego "Akwawit" w Lesznie
103. Lubelskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego i Drożdżowego "Polmos" w Lublinie
104. Łódzkie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Łodzi
105. Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Kutnie
106. Poznańskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Poznaniu
107. Fabryka Wódek "Polmos" w Łańcucie
108. Podlaska Wytwórnia Wódek "Polmos" w Siedlcach
109. Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Sieradzu
110. Żyrardowskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Żyrardowie
111. Szczecińska Wytwórnia Wódek "Polmos" w Szczecinie
112. Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Toruniu
113. Wrocławskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" we Wrocławiu
114. Lubuska Wytwórnia Wódek Gatunkowych "Polmos" w Zielonej Górze
115. Przedsiębiorstwo Tworzyw Sztucznych "ERG" w Kłobucku
116. Olsztyńskie przedsiębiorstwo Przemysłu Drzewnego w Olsztynie
§ 2. W załączniku nr 2 do rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w dziale V
Przedsiębiorstwa państwowe, wobec których zadania i kompetencje organu
założycielskiego wykonuje do dnia 31 grudnia 1996 r. Minister Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej, skreśla się pozycje 1-6, 8-13, 16-20 i 22-26.
§ 3. W załączniku nr 2 do rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w dziale I
Przedsiębiorstwa państwowe, wobec których zadania i kompetencje organu
założycielskiego wykonuje do dnia 31 grudnia 1996 r. Minister Przemysłu i
Handlu, skreśla się pozycje 17 i 19.
§ 4. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Minister Przemysłu i
Handlu przekażą niezwłocznie, w trybie określonym w § 3 zmienianego
rozporządzenia, przedsiębiorstwa wymienione w § 1.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 27 grudnia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU
z dnia 10 grudnia 1996 r.
w sprawie ustalenia planu rozwoju Specjalnej Strefy Ekonomicznej w Mielcu.
(Dz. U. Nr 154, poz. 749)
Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się plan rozwoju specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu, stanowiący
załącznik do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 1996 r.
Minister Przemysu i Handlu: w z. J. Markowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 10 grudnia 1996
r. (poz. 749)
PLAN ROZWOJU SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ W MIELCU
1. Wstęp
Pierwsza w Polsce Specjalna Strefa Ekonomiczna EURO-PARK Mielec ustanowiona
została rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 5 września 1995 r. (Dz. U. Nr 107,
poz. 526) w oparciu o ustawę z dnia 20 października 1994 r. (Dz. U. Nr 123, poz.
600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496).
Utworzenie strefy w Mielcu ma stanowić rozwiązanie problemu restrukturyzacji
dużego obszaru przemysłowego, z nadrzędnym celem zagospodarowania nie
wykorzystanego majątku i zasobów ludzkich. Została ona ustanowiona dla
realizacji celów strategicznych, zdefiniowanych jako utworzenie docelowo 7000
miejsc pracy i zagospodarowanie majątku przemysłowego wraz z infrastrukturą
pozostałą po restrukturyzacji Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego "PZL-Mielec" (WSK
PZL-Mielec). Przedsięwzięcie to będzie miało również ogromne znaczenie dla
społeczności lokalnej jako szansa na zmniejszenie bezrobocia i pobudzenie
aktywności gospodarczej.
Plan rozwoju strefy prezentuje strategię przedsięwzięcia opartą na racjonalnej
gospodarce zasobami, w preferencyjnych warunkach pod względem podatkowym
prowadzenia działalności gospodarczej. Zasoby dostępne na terenie strefy
stanowią majątek obejmujący grunty, budynki i infrastrukturę. Właścicielem tego
majątku w dużej części jest Agencja Rozwoju Przemysłu S.A. (ARP S.A.) jako
zarządzający strefą. Pozostała część jest własnością podmiotów prowadzących
działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (SSE) w chwili
jej ustanowienia, a powstałych głównie w wyniku restrukturyzacji WSK PZL-Mielec.
Nakłady związane z budową nowych hal i wyposażeniem technicznym poniosą
inwestorzy, natomiast koszt rozwoju infrastruktury poniesie w głównej mierze
zarządzający.
Działania zarządzającego strefą będą polegały na zbywaniu na rzecz inwestorów
prawa własności nieruchomości i użytkowania wieczystego gruntów, gospodarowaniu
infrastrukturą oraz na udzielaniu zezwoleń na prowadzenie działalności
gospodarczej. Strategia gospodarcza strefy zasadza się na idei tworzenia skupisk
przemysłowych w tradycyjnych i nowych dla Mielca dziedzinach produkcji. Nastąpi
to w drodze pozyskiwania inwestorów strategicznych, angażujących znaczny kapitał
i wykorzystujących nie zagospodarowany majątek strefy i zasoby ludzkie.
Preferowane będą inwestycje, które trwale zwiążą się ze strefą, i szybko
generujące nowe miejsca pracy. Potencjalnym inwestorom strefa oferuje duże
zasoby wyszkolonej kadry, z możliwością dalszego kształcenia i
przekwalifikowania zgodnie z zapotrzebowaniem inwestorów.
W celu bieżącego zarządzania został utworzony samodzielny Oddział ARP S.A. w
Mielcu. Powołany został również Pełnomocnik Zarządu ARP S.A. ds. Specjalnych
Stref Ekonomicznych, wraz z Biurem, który nadzoruje funkcjonowanie SSE w Mielcu.
W skład kosztów, jakie będzie ponosiła ARP S.A. z tytułu zarządu strefą, będą
wchodziły koszty związane z nabyciem majątku od PZL-Mielec S.A., utrzymaniem
majątku, remontów, modernizacji i rozbudowy infrastruktury, a także koszty
operacyjne związane z zarządzeniem strefą.
Plan rozwoju strefy przedstawia główne działania w rozbiciu na etapy oraz
szczegółowo obowiązki zarządzającego na cały okres funkcjonowania strefy.
2. Misja i cele ustanowienia strefy
1. Misja:
- rozwój regionu mieleckiego poprzez wdrażanie rozwiązań stymulujących optymalne
wykorzystanie dostępnych zasobów na terenie strefy i w regionie.
2. Cele strategiczne:
- utworzenie docelowo około 7000 nowych miejsc pracy w strefie;
- zagospodarowanie majątku przemysłowego i infrastruktury gospodarczej
pozostałych po restrukturyzacji WSK PZL-Mielec.
3. Działania:
- zainteresowanie inwestorów podjęciem działalności gospodarczej w strefie;
- rozwój skupisk przemysłowych w oparciu o gospodarcze atuty Mielca i regionu;
- odbudowa pozycji rynkowej spółek holdingu WSK "PZL-Mielec" S.A.;
- pozyskanie wytwórców wyrobów o zaawansowanej technologii;
- dywersyfikacja działalności gospodarczej na obszarze strefy;
- stymulowanie rozwoju małej i średniej przedsiębiorczości w regionie.
3. Środki techniczne
SSE EURO-PARK Mielec zlokalizowana jest w obrębie miasta, w dzielnicy
przemysłowej, na terenach przeznaczonych w planie przestrzennego
zagospodarowania miasta Mielca pod zabudowę przemysłową. Do chwili utworzenia
strefy głównymi użytkownikami tego obszaru była WSK PZL-Mielec S.A. i
kilkanaście spółek prawa handlowego powstałych w większości w wyniku
restrukturyzacji WSK PZL-Mielec.
Rozwijana przez wiele lat WSK PZL-Mielec reprezentuje znaczny majątek, którego
właścicielami są obecnie zarządzający strefą, WSK PZL-Mielec oraz inne podmioty
prowadzące działalność gospodarczą na terenie strefy w chwili jej ustanowienia.
Majątek znajdujący się w strefie obejmuje grunty, budynki i infrastrukturę,
które będą wykorzystywane do rozwijania działalności gospodarczej w strefie.
Całkowity obszar strefy, stanowiący sumę działek gruntowych należących do
zarządzającego i innych podmiotów, wynosi 575 ha, w tym lotnisko 355 ha.
Około 60 ha gruntów położonych we wschodniej części terenu przemysłowego
przeznacza się pod nową zabudowę.
3. 1. Budynki stanowiące własność zarządzającego
Budynki przeznaczone do przejęcia przez ARP S.A. obejmują:
- budynki produkcyjne;
- budynki biurowe i usługowe przy halach;
- magazyny i wiaty magazynowe;
- budynki służące utrzymaniu ruchu (stacje transformatorowe, przepompownie,
wymiennikownie...);
- inne (szklarnie, portiernie...).
Całkowita powierzchnia użytkowa w budynkach wynosi 98 tys. m2.
Na powierzchnię tę składa się:
- powierzchnia produkcyjna 49 tys. m2
- powierzchnia usługowa (biurowa) 26 tys. m2
- powierzchnia magazynowa 11 tys. m2
- powierzchnia pomocnicza (węzły cieplne, wymiennikownie, portiernie, stacje
transformatorowe i inne) 12 tys. m2.
Zarządzający zakłada, że z budynków o powierzchni użytkowej wynoszącej prawie
100 000 m2 inwestorzy będą mogli wykorzystać około 70 000 m2 i utworzyć na tej
powierzchni do 2000 miejsc pracy.
Pozostała powierzchnia, z uwagi na swoje pierwotne przeznaczenie, stan
techniczny itp. nie nadaje się do wykorzystania w celu tworzenia stanowisk
pracy.
Główne budynki zarządzającego obejmują hale produkcyjne H-7, H-10, H-11, H-I 8a
i hangary lotnicze H-22, H-23, H-24.
3. 2. Budowle i infrastruktura
Istotnym walorem obszaru, na którym została utworzona strefa, ważnym dla
potencjalnych inwestorów, jest dostępność do infrastruktury.
Dostępne są wszelkie media, niektóre z dużymi rezerwami, potrzebne do
prowadzenia działalności gospodarczej. Infrastruktura zapewnia dostawę energii
elektrycznej, cieplnej, gazu, wody, sprężonego powietrza, odprowadzanie ścieków,
składowanie odpadów komunalnych i przemysłowych, sieć dróg wewnętrznych,
bocznicę kolejową, lotnisko, sieć telekomunikacyjną, ogrodzenie terenu strefy.
1. Energia elektryczna
Całkowita moc elektryczna dostarczana z sieci państwowej (84 MVA) i elektrowni
lokalnej (Elektrociepłownia PZL-Mielec Sp. z o.o.) wynosi łącznie 94 MVA. Obecne
wykorzystanie mocy wynosi 15%.
Teren zasilany jest dwiema niezależnymi liniami wysokiego napięcia 110 kV
dochodzącymi do głównych stacji transformatorowych, skąd liniami kablowymi 15 kV
i 6 kV zasilane są podstacje transformatorowe w halach lub obok nich.
2. Gaz ziemny
Ciśnienie gazu dostarczanego na teren strefy w ilości 100 m3/godz. wynosi 0,1
MPa. Istnieje możliwość dostarczania gazu o ciśnieniu 0,4 MPa w ilości 1000
m3/godz.
3. Ciepło
Energię cieplną wytwarza spółka Elektrociepłownia PZL-Mielec zlokalizowana na
obszarze strefy. Maksymalna ilość energiiü cieplnej, wytworzonej w ciągu jednej
godziny dla odbiorców przemysłowych wynosi 425 GJ/118 MW i 418 GJ/118 MW z
przeznaczeniem dla sieci miejskiej.
Rezerwy nie wykorzystanej energii cieplnej są stosunkowo małe i pozwalają na
zapewnienie dostaw ciepła do nowych budynków, w których zatrudnienie wyniesie
około 1000 pracowników.
Obecnie w budynkach na terenie strefy stosowane są zróżnicowane systemy grzewcze
parowe i wodne.
4. Sprężone powietrze
Stacja sprężarek wyposażona jest w 3 sprężarki turbinowe, każda o wydajności 10
000 Nm3/godz., i 4 sprężarki wirowe, każda o wydajności 3 000 Nm3/godz.
Aktualnie stacja produkuje sprężone powietrze w granicach 30% swoich możliwości,
odpowiednio do zapotrzebowania odbiorców.
Sprężone powietrze dostarczane jest do obiektów rurociągami stalowymi
umieszczonymi w kanałach energetycznych i na estakadach wschodniej i zachodniej.
5. Woda
Teren posiada dwa źródła zasilania w wodę:
- stację uzdatniania wody Szydłowiec produkującą 3500 m3/dobę przy maksymalnej
zdolności produkcyjnej 6500 m3/dobę, zgodnie z wydanym pozwoleniem wodnoprawnym;
- ujęcie wodne miasta Mielca o wydajności 50 000 m3/dobę, które jest
wykorzystywane w 60 %.
Potrzeby firm działających obecnie na terenie strefy w zakresie dostawy wody są
w pełni zaspokajane przez stację Szydłowiec. W przyszłości istnieje możliwość
wykorzystania rezerwy z ujęcia dla miasta.
6. Ścieki
Na terenie strefy funkcjonuje system odprowadzania i neutralizacji ścieków,
które odprowadzane są do rzeki Babulówki. Pozwolenie wodnoprawne w tym zakresie
wynosi 9380 m3/dobę.
Ścieki sanitarne są oczyszczane mechanicznie i biologicznie. Ścieki przemysłowe
są oczyszczane w neutralizatorach umieszczonych w sąsiedztwie obiektów
wytwarzających ścieki. Oczyszczanie ostateczne odbywa się w 2 zbiornikach.
Oczyszczalnia ścieków sanitarnych pracuje obecnie w warunkach przepływu niższego
niż nominalny i przy zaniżonym stężeniu zanieczyszczeń. System odprowadzania
ścieków sanitarnych jest wystarczający dla obsługi dodatkowych obiektów
zapewniających zatrudnienie co najmniej 5000 osób.
7. Odpady stałe
Gospodarka odpadami realizowana jest w oparciu o uregulowany stan formalnoprawny
w zakresie funkcjonowania składowiska odpadów przemysłowych i wysypiska odpadów
komunalnych. Odpady przemysłowe powstające w procesach technologicznych oraz
procesie uzdatniania wody składowane są w istniejącym od 1991 r. składowisku
odpadów przemysłowych.
Odpady komunalne wysypywane są na wysypisku i przykrywane warstwą ziemi.
Wysypisko odpadów komunalnych zabezpieczy roczne potrzeby strefy, natomiast
pojemność czynna składowiska odpadów przemysłowych wystarczy na co najmniej 5
lat.
8. Drogi
System dróg i chodników wewnętrznych na terenie strefy zaplanowany jest jedynie
dla celów ruchu wewnątrzzakładowego. Samochody osobowe i autobusy korzystają z
parkingu zewnętrznego. Około 60% chodników i dróg wewnątrz strefy wymaga naprawy
i rozbudowy. Konieczna jest budowa parkingów na terenie SSE.
9. Bocznica kolejowa
SSE łączy ze stacją PKP w Mielcu bocznica kolejowa o długości 11 km, w tym
prawie 7 km torowiska znajduje się w obrębie strefy.
W odległości około 20 km od strefy przebiega szerokotorowa magistrala
hutniczo-siarkowa ze stacją przeładunkową w Woli Baranowskiej, która może być
wykorzystywana przez inwestorów współpracujących z rynkami za wschodnią granicą
do transportu i przeładunku towarów.
10. Lotnisko
Na obszarze strefy funkcjonuje lotnisko o powierzchni 350 ha, z głównym pasem
startowym o długości 2500 m i szerokości 60 m oraz pomocniczym o długości 650 m
i szerokości 25 m.
Średnia wytrzymałość nawierzchni głównego pasa startowego, wynosząca 40 PCN,
umożliwia przyjmowanie samolotów o ciężarze startowym rzędu 250 ton, takich jak
A 300, Boeing 737, Ił-76, DC-9, MD-81.
Adaptacja lotniska dla celów regularnych przewozów wymaga inwestycji głównie w
zakresie oświetlenia osi pasa, podstawowego systemu podejścia do lądowania, a
także dróg kołowania i płyt postojowych.
11. Telekomunikacja
Usługi telekomunikacyjne świadczone przez Przedsiębiorstwo Telekomunikacyjne
CENTRALA Sp. z o.o. obejmują blisko 3.000 numerów, z możliwością zwiększenia w
najbliższej przyszłości do 10 000 numerów.
Usługi te po zakończeniu prowadzonych inwestycji osiągną poziom akceptowanych
standardów międzynarodowych, umożliwiając transmisję danych i dostęp do sieci
Internetu.
Wymiana kabli magistralnych z miedzianych na światłowodowe umożliwi dodatkowo
świadczenie takich usług, jak transmisja obrazu i telewizja kablowa.
12. Ogrodzenie
Z wyjątkiem pasa wschodniego i fragmentu terenu w części zachodniej tereny
przemysłowe są ogrodzone.
4. Działania prawno-organizacyjne i ekonomiczne
4. 1. Warunki prawno-organizacyjne
4. 1. 1. Zarządzanie strefą
Zarządzającym SSE EURO-PARK Mielec została ustanowiona Agencja Rozwoju Przemysłu
S.A. z siedzibą w Warszawie.
Zarządzający strefą będzie prowadził działania zmierzające do osiągnięcia celów
ustanowienia strefy, zgodnie z Planem rozwoju stref oraz Regulaminem strefy, w
szczególności poprzez:
1) zbywanie na rzecz inwestorów prawa własności nieruchomości i użytkowania
wieczystego gruntów położonych na terenie strefy;
2) gospodarowanie infrastrukturą w sposób ułatwiający podmiotom gospodarczym
prowadzenie działalności gospodarczej;
3) udzielanie zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE.
4. 1. 2. Regulamin strefy
Regulamin strefy, zatwierdzony przez Ministra Przemysłu i Handlu, określa sposób
wykonywania zarządu strefą przez zarządzającego.
W szczególności określa stosunek pomiędzy zarządzającym a podmiotami
prowadzącymi działalność gospodarczą na terenie SSE.
4. 1. 3. Procedura udzielania zezwoleń
Procedurę udzielania zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w strefie
ustala zarządzający w oparciu o uregulowania zawarte w:
- zarządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 15 grudnia 1995 r. w sprawie
powierzenia Agencji Rozwoju Przemysłu S.A. udzielania zezwoleń na prowadzenie
działalności gospodarczej oraz wykonywania bieżącej kontroli działalności
podmiotów gospodarczych na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej EURO-PARK
Mielec oraz ustalenia zakresu tej kontroli (Monitor Polski Nr 67, poz. 758),
- zarządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 15 grudnia 1995 r. w sprawie
sposobu przeprowadzania, zasad i warunków rokowań oraz kryteriów oceny zamierzeń
co do przedsięwzięć gospodarczych, które mają być podjęte przez podmioty
gospodarcze na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej EURO-PARK Mielec (Monitor
Polski Nr 67, poz. 759).
4. 1. 4. Struktura zarządzania
W celu sprawnego zarządzania SSE EURO-PARK Mielec, Zarząd ARP S.A. podjął
decyzję o utworzeniu w strukturze organizacyjnej Agencji Biura Pełnomocnika
Zarządu ARP S.A. ds. SSE i Oddział ARP S.A. w Mielcu.
W strukturze organizacyjnej oddziału utworzonego w celu bieżącego zarządzania
strefą wyodrębniono 3 funkcjonalne piony:
- pion marketingu i rozwoju;
- pion eksploatacji i rozbudowy;
- pion finansowo-księgowy
oraz podstawowe komórki organizacyjne (działy, biura).
Zakres funkcji związanych z bieżącym zarządzaniem strefą określony jest
regulaminem organizacyjnym Oddziału i uchwałami Zarządu ARP S.A. Oddział ARP
S.A. w Mielcu reprezentuje zarządzającego na terenie strefy i w kontaktach
zewnętrznych, a także współdziała z lokalnymi władzami i instytucjami na rzecz
obsługi inwestorów.
4. 2. Warunki prawno-ekonomiczne
4. 2. 1. Ulgi i preferencje
Zakres zwolnień podatkowych i preferencji dla podmiotów prowadzących działalność
gospodarczą w strefie określa Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 września
1995 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu (Dz. U.
Nr 107, poz. 526).
W okresie równym połowie czasu, na jaki ustanowiono strefę, istnieje możliwość
całkowitego zwolnienia od podatku dochodowego dochodów z działalności
gospodarczej prowadzonej na terenie SSE EURO-PARK Mielec. W pozostałym okresie
istnienia strefy zwolnienie to wynosi 50 % takich dochodów.
Ponadto przewidziano preferencje w zakresie amortyzacji oraz wydatków
inwestycyjnych dla podmiotów nie korzystających z takiego zwolnienia.
Zwolnienia i preferencje będą przysługiwać jedynie podmiotom prowadzącym na
terenie strefy działalność gospodarczą na podstawie zezwolenia. Prawo do
korzystania ze zwolnień i preferencji uwarunkowane jest skalą inwestycji
podejmowanych na terenie strefy lub osiągnięciem określonej wielkości
zatrudnienia lub poziomem produkcji na eksport. Na terenie strefy możliwe będzie
również prowadzenie działalności gospodarczej nie wymagającej zezwolenia (np.
świadczenie różnorodnych usług niematerialnych potrzebnych dla funkcjonowania
podmiotów gospodarczych w strefie).
Podmioty prowadzące taką działalność nie będą jednak korzystały ze zwolnień i
preferencji.
4. 2. 2. Udogodnienia dotyczące procesu inwestowania
Zakres udogodnień obejmuje możliwość powierzenia zarządzającemu strefą
wykonywania funkcji administracyjnych dotyczących spraw z zakresu prawa
budowlanego i lokalizacji inwestycji. Funkcje te ograniczone są wyłącznie do
terenu strefy.
Przyjęcie takiego rozwiązania prawnego umożliwia sprawniejsze i szybsze
podejmowanie stosownych decyzji i tym samym skraca cykl inwestycyjny.
Pełnienie ww. funkcji przez zarządzającego strefą wymaga:
- uzyskania przez zarządzającego od Urzędu Rejonowego w Mielcu i wojewody
rzeszowskiego zgody na wydawanie decyzji administracyjnych w pierwszej instancji
dotyczących prawa budowlanego w pełnym zakresie przewidzianym ustawą o SSE;
- uzyskania przez zarządzającego od rady miasta prawa do wydawania decyzji w
sprawach ustalania warunków zabudowy i zagospodarowania terenu zgodnie z ustawą
o SSE;
- przygotowania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru
strefy;
- opracowania szczegółowej inwentaryzacji nieruchomości, budynków i budowli (w
tym sieci czynników energetycznych) w postaci geodezyjnej mapy numerycznej.
4. 2. 3. Udostępnienie infrastruktury
Dostępna na terenie strefy infrastruktura w istotny sposób umożliwi inwestorom
rozpoczęcie i prowadzenie działalności gospodarczej zarówno o charakterze
produkcyjnym, jak i usługowym.
Przez udostępnienie infrastruktury rozumie się i w szczególności:
- umożliwienie inwestorom korzystania z infrastruktury na umownych warunkach,
- opracowanie przez zarządzającego planu niezbędnej modernizacji infrastruktury,
- opracowanie i realizację programu rozwoju infrastruktury na nie uzbrojonych
terenach strefy.
4. 2. 4. Szkolenia
Zaspokojenie oczekiwań inwestorów w zakresie doboru odpowiednio wyszkolonych
kadr możliwe będzie dzięki różnorodnej i nowoczesnej ofercie instytucji
szkolących, działających w lokalnym środowisku. Zarządzający przewiduje, że w
tej dziedzinie niezbędne będą następujące działania:
- nawiązanie kontaktów z instytucjami szkolącymi i wspomagającymi finansowanie
szkoleń;
- koordynowanie działalności szkoleniowej i stymulowanie zmian profili nauczania
zgodnie z potrzebami inwestorów.
4. 2. 5. Otoczenie strefy
W związku z istotną rolą strefy dla otoczenia w aspekcie ekonomicznym,
społecznym oraz kulturowym zarządzający podejmie:
- współpracę z instytucjami miasta, w szczególności z Mielecką Agencją Rozwoju
Regionalnego S.A., i Mielecką Izbą Gospodarczą w celu rozwijania instrumentów
wspomagających inwestorów w zakresie doradztwa prawnego, organizacyjnego,
finansowego i innych usług konsultingowych,
- współpracę z władzami miasta, przedsiębiorstwami i instytucjami w celu
tworzenia przyjaznego środowiska dla inwestorów (rozwój mieszkalnictwa,
hotelarstwa, bazy turystyczno-wypoczynkowej, komunikacji itp.)
5. Strategia rozwoju strefy
5. 1. Założenia ogólne
Przy opracowywaniu strategii rozwoju przyjęto następujące założenia ogólne:
1) oparcie strategii inwestowania na:
- inwestycjach bezpośrednich;
- związkach kapitałowych, szczególnie joint ventures;
założenie to przewiduje dominujący udział inwestycji bezpośrednich w strefie;
2) oparcie strategü gospodarczej na koncentracji przedsiębiorstw,
wykorzystujących umiejętności ludzi, doświadczenie, infrastrukturę, zaplecze
badawczo-rozwojowe, dostępną technologię i zasoby regionu, a także
uwzględniające tendencje gospodarcze w skali makro;
3) pozyskanie kilku inwestorów strategicznych;
4) utworzenie w obrębie strefy zaplecza kooperacyjnego dla inwestorów
działających w strefie i spoza strefy.
5) preferowanie inwestycji trwale związanych z obszarem strefy i generujących
dużą ilość miejsc pracy;
6) wpływanie na aktywizację gospodarczą i rozwój otoczenia strefy.
Zgodnie z powyższymi założeniami, z punktu widzenia racjonalnego
zagospodarowania strefy preferowane są skupiska przemysłowe oparte na tradycji
przemysłowej Mielca z wykorzystaniem istniejących środków technicznych.
Równocześnie z uwagi na rozbudzone oczekiwania społeczeństwa Mielca i regionu
priorytetem staje się jak najszybsze tworzenie miejsc pracy w strefie. W związku
z tym zarządzający będzie przyjmował również oferty inwestorów reprezentujących
gałęzie nie ujęte w zdefiniowanej poniżej koncepcji skupisk przemysłowych.
Szczególnie jednak ważne dla zarządzającego będą te przedsięwzięcia, które w
największym stopniu przyczynią się do realizacji strategicznych celów strefy.
Dwudziestoletni okres działania SSE EURO-PARK Mielec wiązać się będzie z
koniecznością śledzenia ogólnych trendów gospodarczych, w szczególności
kierunków i strategii inwestowania przez firmy zagraniczne w Polsce i innych
krajach Europy Środkowo-Wschodniej. Wyniki analiz rynkowych będą wytyczać
kierunki działań marketingowych mających na celu zainteresowanie szczególnie
pożądanych inwestorów podjęciem działalności gospodarczej w strefie.
5. 2. Strategia koncentracji przedsiębiorstw
Strategia gospodarcza strefy przewiduje tworzenie na jej terenie skupisk
przemysłowych, czyli grup przedsiębiorstw działających w określonym sektorze
produkcji.
W tworzeniu skupisk uwzględniono następujące kierunki:
- w pierwszej kolejności poszukiwani będą inwestorzy wykorzystujący istniejące
tradycje przemysłowe Mielca, doświadczenia, kwalifikacje i umiejętności ludzi;
- w drugiej kolejności zarządzający strefą będzie zainteresowany pozyskaniem
inwestorów, którzy rozwiną nowe gałęzie produkcji oparte na powszechnie
dostępnych w Mielcu zawodach i umiejętnościach pracowników;
- trzeci kierunek to inwestorzy podejmujący działalność w nowych dziedzinach
produkcji wymagających nowych kwalifikacji i umiejętności. Pozyskiwanie takich
inwestorów będzie warunkowane przede wszystkim generowaniem dużej ilości miejsc
pracy, tworzeniem szerokich powiązań kooperacyjnych albo znaczącym wpływem na
rozwój strefy lub gospodarki kraju.
5. 3. Skupiska przemysłowe w dotychczasowych dziedzinach produkcji
Tradycje przemysłowe Mielca, na które składają się doświadczenia i kwalifikacje
ludzi oraz potencjał produkcyjno-techniczny wskazują na możliwość koncentracji
przedsiębiorstw w trzech skupiskach (A, B, C).
A. Przemysł lotniczy
Na terenie strefy działają 3 podmioty gospodarcze zajmujące się:
- finalną produkcją samolotów;
- produkcją zespołów kooperacyjnych;
- serwisem lotniczym;
- usługami agrolotniczymi;
- projektowaniem i badaniami sprzętu lotniczego.
Ponadto kilka innych podmiotów prowadzących działalność na terenie strefy ma
powiązania kooperacyjne z tymi podmiotami lub świadczy usługi na ich rzecz.
Dostępne tu technologia i system zapewnienia jakości są akceptowane przez
największe lotnicze koncerny świata (Boeing, Aerospatiale). Kwalifikacje
pracowników (a także osób pozostających obecnie bez pracy) w dużej mierze
związane są z przemysłem lotniczym. Nie wykorzystane możliwości produkcyjne,
kooperacyjne i badawczo-rozwojowe wskazują na celowość prowadzenia działań
zmierzających do rozszerzania skupiska lotniczego zarówno poprzez związki
strategiczne, jak i inwestycje bezpośrednie. Stopień jego rozwoju będzie zależny
od sytuacji w lotnictwie światowym, mobilności istniejących w strefie podmiotów
i skuteczności działań marketingowych zarządzającego.
B. Przemysł motoryzacyjny
Branżę motoryzacyjną reprezentują na terenie strefy 4 spółki produkujące:
- silniki wysokoprężne;
- aparaturę paliwową;
- pojazdy elektryczne i spalinowe Melex;
- samochody stylizowane Gepard.
W przeszłości związki Mielca z motoryzacją były szersze i obejmowały m.in.
wytwarzanie specjalistycznych pojazdów samochodowych. Zarówno mieleckie
doświadczenia w dziedzinie motoryzacji, jak i boom motoryzacyjny w Polsce oraz
zainteresowanie koncernów motoryzacyjnych rynkiem polskim wskazują, że
inwestorzy z sektora motoryzacyjnego mogą istotnie wpłynąć na rozwój mieleckiej
strefy.
C. Przemysł metalowy i elektromaszynowy
Pozycja Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w przemyśle elektromaszynowym, jak i
samowystarczalność technologiczna spowodowały, że na obszarze strefy dostępne są
przede wszystkim technologie związane z obróbką metali. Rozwinięta baza
produkcyjna przyrządów, narzędzi, zaplecze remontowe, bogate doświadczenie
kooperacyjne i wykwalifikowana kadra to atuty strefy wytyczające kierunki
działań na rzecz pozyskiwania inwestorów, także w obrębie sektora
elektromaszynowego i metalowego.
5. 4. Skupiska przemysłowe w nowych dziedzinach produkcji
A. Produkcja materiałów i wyposażenia dla budownictwa
Obserwowane zmiany na rynku materiałów budowlanych, wyrobów gotowych i
wyposażenia dla budownictwa indywidualnego, ogólnego i przemysłowego oraz
oczekiwany rozwój tego sektora gospodarki, a przede wszystkim dotychczasowe
kontakty zarządzającego z inwestorami wskazują na celowość prowadzenia
intensywnych działań w kierunku tworzenia na terenie strefy skupiska firm tego
sektora. Doświadczenia w produkcji metalowej i przetwórstwie tworzyw sztucznych
podnoszą atrakcyjność strefy dla inwestorów z tej branży.
B. Wyroby o zaawansowanej technologii
Zaplecze badawczo-rozwojowe z przewagą kadry inżynierskiej oraz preferencyjne
warunki prowadzenia działalności w strefie (ulgi podatkowe i inne udogodnienia),
dostępność czynników energetycznych i ekologicznie czysty teren stanowią zachętę
dla inwestycji stosujących zaawansowane technologie. Mogą one jednocześnie
wpływać na rozwój strefy, promować ją, zachęcać innych do inwestowania.
C. Przemysł lekki
Celowość pozyskiwania do strefy inwestorów z tego sektora przemysłu uzasadniają
zasoby ludzkie, doświadczenie mniejszych mieleckich zakładów w produkcji odzieży
i obuwia, jak również możliwości zdobywania kwalifikacji w potrzebnych zawodach.
D. Agrobiznes
Rolniczy charakter okolicznych gmin stwarza nie wykorzystaną dotychczas
możliwość rozwoju przetwórstwa rolno-spożywczego. Ponadto zainteresowanie firm
krajowych i zagranicznych produkcją wyrobów spożywczych w strefie stwarza szansę
wykorzystania miejscowych zasobów surowcowych. Z tego punktu widzenia uważa się
za korzystne lokowanie w strefie podmiotów zajmujących się przetwórstwem
żywności.
5. 5. Działalność w zakresie magazynowania
Obok preferencji dla działalności produkcyjnej przewiduje się możliwość
rozwijania usług w zakresie magazynowania i przechowywania towarów oraz prace
przeładunkowe. W tym celu będą udostępniane pomieszczenia nie nadające się do
działalności produkcyjnej. W uzasadnionych przypadkach wydawane będą pozwolenia
na budowę nowych obiektów magazynowych, w szczególności związanych w
wykorzystaniem lotniska jako bazy cargo lub składów celnych. Składy celne mogą
być zalążkiem utworzenia w przyszłości na terenie strefy wolnego obszaru
celnego.
5. 6. Działalność usługowa
Jednym z podstawowych czynników decydujących o rozwoju strefy jest dostępność i
wysoki poziom usług oferowanych inwestorom. Na szczególne podkreślenie w tym
zakresie zasługują następujące kierunki rozwoju usług:
- usługi związane z dostawą mediów, energii elektrycznej, cieplnej, wody;
odprowadzenia ścieków sanitarnych i przemysłowych;
- usługi w zakresie lotniczego transportu pasażerskiego i towarowego;
- usługi z dziedziny bankowości, ubezpieczeń.
Zarządzający dla potrzeb inwestorów gromadzić będzie informacje o instytucjach i
urzędach, których usługi mogą być wykorzystywane przez podmioty ubiegające się i
prowadzące działalność w strefie.
5. 7. Pozyskiwanie inwestorów
5. 7. 1. Zasady pozyskiwania inwestorów
Przyjęta strategia rozwoju strefy wyznacza zasadnicze kierunki działań
marketingowych mających na celu pozyskanie inwestorów krajowych i zagranicznych.
Zakłada się pozyskanie następujących kategorii inwestorów:
- inwestorzy strategiczni angażujący duży kapitał inwestycyjny, wykorzystujący w
istotnej części majątek strefy i zatrudniający znaczną ilość pracowników;
działalność tych inwestorów wpłynie znacząco na dynamikę i charakter rozwoju
strefy;
- średni inwestorzy tworzący nowe podmioty w drodze inwestycji bezpośrednich;
- inwestorzy tworzący nowe podmioty z udziałem spółek holdingu WSK;
- mały i średni biznes z regionu Mielca;
- firmy usługowe, których działalność nie wymaga zezwolenia, a które prowadzić
będą działalność na rzecz obsługi podmiotów działających w strefie.
Wysiłki marketingowe na rzecz pozyskania inwestorów obejmować będą:
- wykreowanie image strefy, w rezultacie intensywnej promocji ogólnej (nie
adresowanej);
- promocję adresowaną w formie oferty z możliwościami inwestowania w strefie,
kierowaną do wybranych firm z wyselekcjonowanych segmentów rynkowych;
- badania trendów gospodarczych, a zwłaszcza zainteresowań inwestorów
określonymi sektorami gospodarki;
- analizę rynku potencjalnych inwestorów pod kątem strategii rozwoju strefy;
- współpracę z lokalnymi i regionalnymi organizacjami na rzecz wspólnej promocji
i pozyskania inwestorów małego i średniego biznesu.
5. 7. 2. Udostępnianie majątku
Przeważająca większość inwestorów, którzy będą rozpoczynać działalność w
strefie, korzystać będzie z majątku zarządzającego:
- gruntów, budynków, budowli i środków trwałych.
Udostępnienie majątku nastąpi w drodze zawierania umowy cywilnoprawnej
(sprzedaży, dzierżawy, najmu lub o podobnym charakterze) i poprzedzone będzie:
- określeniem rodzaju i wielkości majątku;
- wybraniem najkorzystniejszej oferty inwestycyjnej z punktu widzenia celów
strefy;
- udzieleniem zezwolenia na działalność w strefie (dla działalności wymagającej
zezwolenia).
5. 8. Rozwój środków technicznych
Środki techniczne dostępne na obszarze strefy w postaci budynków i infrastruktur
są niewystarczające dla osiągnięcia jednego z głównych celów, sformułowanego
jako utworzenie 7 tys. miejsc pracy. Oznacza to konieczność powstawania nowych
budynków i rozwoju infrastruktury.
5. 8. 1. Budowa hal
Na gruntach przeznaczonych pod zabudowę (ok. 60 ha) przewiduje się budowę hal
produkcyjnych i magazynów. Zakłada się, że koszt budowy nowych hal oraz ich
wyposażenia obciąży inwestorów.
Przy założeniu 30% gęstości zabudowy terenu i gęstości zatrudnienia 30 m2/osobę
w produkcji i 60 m2/osobę w magazynowaniu prognozuje się możliwość utworzenia
około 5000 miejsc pracy w nowych budynkach.
5. 8. 2. Modernizacja i rozbudowa infrastruktury
Dostępność i poziom infrastruktury to jeden z kluczowych warunków rozwoju
strefy. Rezerwy czynników energetycznych - poza ciepłem - są znaczne i
wystarczające dla planowanego rozwoju strefy. Natomiast stan istniejących sieci
przesyłowych wskazuje na konieczność przeprowadzenia remontów i modernizacji.
Przejmując infrastrukturę zarządzający poniesie koszty związane z poprawą jej
stanu technicznego.
Podstawowe problemy do rozwiązania to:
- budowa infrastruktury na pasie wschodnim strefy;
Pas wschodni strefy jest terenem praktycznie całkowicie pozbawionym
infrastruktury i wymagać będzie: budowy elektrycznej stacji rozdzielczej,
ułożenia linii kablowych, sieci ciepłowniczej, uzbrojenia w sieci kanalizacji
sanitarnej i burzowej, prowadzenia rurociągów wodnych i gazowych, sieci
telekomunikacyjnej, dróg wewnętrznych, ogrodzenia.
Przewiduje się, że zarządzający wybuduje tylko główne linie przesyłowe, a
przyłącza wykonają we własnym zakresie inwestorzy.
Tempo uzbrajania wschodnich terenów strefy decydować będzie o szybkości
wypełniania strefy inwestorami.
Zakłada się, że inwestorzy strategiczni, nie korzystający z istniejących hal,
kierowani będą na pas wschodni. Partycypacja w kosztach budowy infrastruktury
będzie przedmiotem negocjacji z inwestorami;
- zapewnienie energii cieplnej na potrzeby docelowego etapu rozwoju strefy;
Elektrociepłownia PZL-Mielec Sp. z o.o. jest jedynym producentem ciepła dla
strefy i jej zdolności produkcyjne nie wystarczą na zapewnienie dostaw w
ilościach zaspokajających potrzeby inwestorów w docelowym etapie rozwoju strefy.
Projektowana przez władze miasta i Zarząd Elektrociepłowni inwestycja z udziałem
kapitału zagranicznego zapewni zmianę technologii opalania z węglowej na gazową,
umożliwiając wytwarzanie energii elektrycznej dla sieci państwowej i uzyskiwanie
niezbędnej ilości ciepła jako produktu ubocznego.
W przypadku niesfinalizowania tej inwestycji będą wykorzystywane alternatywne
źródła ogrzewania hal, np. w oparciu o gaz propan-butan, wzorem wielu firm
zachodnich;
- rozbudowa sieci telekomunikacyjnej;
Sieć telekomunikacyjna na zagospodarowanych terenach strefy będzie budowana
przez działającego obecnie operatora sieci na jego koszt;
- składowanie odpadów komunalnych;
Problem odpadów komunalnych będzie rozwiązywany poprzez rozbudowę składowiska na
terenie strefy lub korzystanie z będącego w trakcie budowy miejskiego wysypiska
śmieci.
5. 8. 3. Siedziba Oddziału
Siedziba Oddziału ARP S.A. w Mielcu będzie się mieścić w wymagającym adaptacji
budynku położonym przy skrzyżowaniu głównych dróg dojazdowych do strefy.
Administracyjne i reprezentacyjne funkcje budynku wymagać będą prac
modernizacyjnych prowadzonych na koszt zarządzającego, w których wyniku obiekt
spełniać będzie wymagane standardy. Położenie budynku umożliwia jego rozbudowę w
przyszłości oraz budowę w sąsiedztwie obiektów usługowych działających na rzecz
inwestorów w strefie.
6. Zasoby kadrowe
Dużym atutem dla potencjalnych inwestorów jest możliwość pozyskania dobrze
wyszkolonej kadry w różnych zawodach.
Wieloletnią tradycją regionu mieleckiego jest kształcenie kadr w szkołach
zawodowych i średnich, głównie pod potrzeby przemysłu lotniczego.
Kadrę inżynieryjną i ekonomistów kształciły funkcjonujące w Mielcu przez
kilkanaście lat filie wyższych uczelni.
System kształcenia zaspokajał potrzeby kadrowe nie tylko WSK PZL-Mielec,
największego pracodawcy w mieście, ale i całego regionu.
W 1990 r., po załamaniu się rynków zbytu zwłaszcza na wyroby lotnicze, produkcja
wyraźnie spadła, wpływając na zmniejszenie dotychczasowych potrzeb kadrowych.
W WSK PZL-Mielec nastąpiły drastyczne redukcje zatrudnienia. Spadło ono z 20 000
do 9000 osób pracujących w około 30 podmiotach funkcjonujących na terenie byłego
przedsiębiorstwa państwowego, stanowiącego dzisiaj obszar SSE.
Rezultatem tego zjawiska jest dostępność dużych zasobów siły roboczej wśród:
- bezrobotnych (ponad 10 000), w tym ponad 3000 młodych ludzi (18-24 lata) z
wykształceniem zawodowym i średnim technicznym;
- potencjalnych bezrobotnych (około 1800) absolwentów z 1996 i 1997 r.
mieleckich szkół zawodowych i średnich technicznych, ekonomicznych, liceów;
- nadwyżki zatrudnienia (około 2000) w spółkach PZL-Mielec.
Wysoki poziom kwalifikacji technicznych robotników w zakresie obróbki metali,
doświadczenie i umiejętności w montażu wyrobów, a także kadry inżynieryjnej w
zakresie konstrukcji i wdrażaniu nowoczesnych technologii powinny być
wykorzystane także w nowych dziedzinach działalności gospodarczej na obszarze
strefy.
Rozpoczęte zmiany profili nauczania w mieleckich szkołach i szeroka działalność
instytucji szkolących sprzyjać będą przygotowaniu w przyszłości kadry zdolnej
zarządzać biznesem, finansami, marketingiem, posiadającej znajomość obsługi
komputerów, technik informatycznych i języków obcych.
7. Nakłady na uruchomienie i rozwój strefy
Rozwój strefy wymaga poniesienia nakładów przez:
- inwestorów (zakup gruntów, dzierżawa i budowa hal itp.),
- zarządzającego (remont i rozbudowa infrastruktury itp.).
7. 1. Nakłady inwestorów
Podmioty gospodarcze podejmujące działalność w SSE będą ponosić koszty adaptacji
i modernizacji wydzierżawionych lub kupionych budynków. Inwestorzy poniosą
nakłady na kupno gruntów, budowę hal i ich wyposażenie. Szacuje się, że
zapotrzebowanie na kapitał inwestycyjny w strefie wyniesie docelowo nie mniej
niż 500 000 000 zł.
7. 2. Nakłady zarządzającego
1. Koszty utrzymania majątku nabytego od WSK PZL-Mielec poniesie ARP S.A.
W miarę udostępniania majątku inwestorom ponoszone koszty będą się zmniejszać, a
zarządzający uzyska przychody z tytułu sprzedaży, dzierżawy, najmu itp.
2. Koszty remontów i modernizacji oraz rozbudowy infrastruktury wyniosą docelowo
ok. 43 mln zł. Nakłady powinny być poniesione w okresie nie dłuższym niż 3-5
lat, co oznacza średni roczny wydatek w granicach od 8 do 14 mln zł.
3. Prowadzona modernizacja budynku przeznaczonego na siedzibę Oddziału ARP S.A.
w Mielcu pociąga za sobą nakłady ok. 2,5 mln zł do poniesienia w 1996 r.
4. Wydatki ponoszone przez ARP S.A. na opracowanie geodezyjnej mapy numerycznej
strefy i miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wyniosą 500 tys. zł w
1996 r.
5. Stałym wydatkiem ARP S.A. będą koszty funkcjonowania zarządu strefy w Mielcu,
szacowane na ok. 3 mln zł rocznie.
Szczegółowa projekcja kosztów i przychodów będzie przedmiotem okresowych planów
ekonomiczno-finansowych Oddziału ARP S.A. w Mielcu.
Zarządzający ARP S.A. pokrywać będzie koszty działalności operacyjnej i
utrzymania majątku, a także finansować inwestycje związane z rozwojem
infrastruktury.
8. Etapy rozwoju strefy
Kształtowanie i rozwój SSE EURO-PARK Mielec jest przedsięwzięciem długofalowym,
zaplanowanym na 20 lat, tj. na okres, na jaki ustanowiono strefę.
Plan rozwoju strefy ma charakter strategiczny, długookresowy.
Rozwój strefy obejmuje 5 podstawowych etapów
EtapOkresGłówne działania, cele etapu
I1995-1996- tworzenie warunków formalno-prawnych i organizacyjnych
umożliwiających podejmowanie działalności gospodarczej;
- przyjęcie pierwszych inwestorów;
- przygotowanie programów dla realizacji etapu II;
II1997-2000- realizacja podstawowych inwestycji infrastrukturalnych
(modernizacja, rozbudowa);
- napełnianie strefy inwestorami;
III2001-2005- rozwój działalności gospodarczej w strefie i w regionie;
IV2006-2010- osiągnięcie docelowego poziomu aktywności gospodarczej i
zatrudnienia;
V2011-2015- formowanie warunków do funkcjonowania powstałego obszaru
przemysłowego po wygaśnięciu regulacji prawnych obowiązujących w ciągu 20
lat trwania strefy.
- Na podstawie Planu rozwoju strefy zarządzający opracowuje roczne plany
operacyjne i przedstawia je do akceptacji Ministrowi Przemysłu i Handlu.
- Zarządzający strefą opracowuje i składa Ministrowi Przemysłu i Handlu roczne
sprawozdanie z przebiegu realizacji celów ustanowienia strefy oraz przedkłada
wnioski dotyczące dalszych działań.
9. Obowiązki zarządzającego i terminy ich wykonania
Podstawowe obowiązki w okresie uruchamiania działalności SSE EURO-PARK Mielec
(1995-1996)
Lp.ObowiązkiTerminy wykonania
1Określenie zasad zarządzania strefą wraz ze strukturą organizacyjnąIV kw.
1995
2Przejęcie majątku od WSK PZL-Mielec S.A.do końca 1996 sukcesywnie
3Wydanie regulaminu strefyI kw. 1996
4Opracowanie procedur wydawania zezwoleń na działalność w strefieI kw.
1996
5Uzyskanie od urzędu rejonowego i wojewody zgody na wydawanie decyzji
administracyjnych w pierwszej instancji, dotyczących prawa budowlanegoII
kw. 1996
6Uzyskanie od rady miasta prawa do wydawania decyzji w sprawach ustalania
warunków zabudowy i zagospodarowania terenu strefyII kw. 1996
7Przygotowanie założeń i opracowań specjalistycznych do sporządzenia
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru strefyIV kw.
1996
8Sporządzenie map geodezyjnych zawierających ewidencję gruntów i budynków
oraz inwentaryzację sieci uzbrojenia terenu strefyIII kw. 1996
9Opracowanie planu modernizacji istniejącej infrastrukturyIV kw. 1996
10Udzielenie pierwszych zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej
w strefieII kw. 1996
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dni 13 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów wojewódzkich i sądów
rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości.
(Dz. U. Nr 154, poz. 750)
Na podstawie art. 16 § 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju
sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz.
421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406 oraz z 1996
r. Nr 77, poz. 367) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 września 1992 r. w
sprawie utworzenia sądów wojewódzkich i sądów rejonowych oraz ustalenia ich
siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 70, poz. 352, z 1993 r. Nr 16, poz.
75, z 1994 r. Nr 65, poz. 280 oraz z 1996 r. Nr 3, poz. 24) w § 1 wprowadza się
następujące zmiany:
1) w ust. 15 w województwie kieleckim:
- pkt 9 otrzymuje brzmienie:
"9) Sąd Rejonowy w Skarżysku-Kamiennej - dla miasta Skarżysko-Kamienna oraz
gmin: Bliżyn, Łączna, Skarżysko Kościelne i Suchedniów,"
- pkt 10 otrzymuje brzmienie:
"10) Sąd Rejonowy w Starachowicach - dla miasta Starachowice oraz gmin:
Bodzentyn, Brody, Mirzec, Pawłów i Wąchock,";
2) w ust. 47 w województwie wrocławskim:
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) Sąd Rejonowy w Oleśnicy - dla miasta Oleśnica oraz gmin: Bierutów,
Długołęka, Dobroszyce, Oleśnica i Twardogóra,"
- pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) Sąd Rejonowy w Trzebnicy - dla gmin: Cieszków, Krośnice, Milicz, Oborniki
Śląskie, Prusice, Trzebnica, Wisznia Mała, Zawonia i Żmigród,".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 13 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia oraz ustalenia siedzib i
terytorialnego zakresu działania prokuratur wojewódzkich i rejonowych.
(Dz. U. Nr 154, poz. 751)
Na podstawie art. 17 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz.
U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 oraz z
1996 r. Nr 77, poz. 367) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 lutego 1991 r. w
sprawie utworzenia oraz ustalenia siedzib i terytorialnego zakresu działania
prokuratur wojewódzkich i rejonowych (Dz. U. Nr 23, poz. 95 i Nr 69, poz. 301, z
1992 r. Nr 25, poz. 110 i Nr 64, poz. 327, z 1993 r. Nr 16, poz. 76, z 1994 r.
Nr 55, poz. 231 i Nr 140, poz. 796 oraz z 1995 r. Nr 92, poz. 462, Nr 102, poz.
505 i Nr 147, poz. 717) w § 2 wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 5 w województwie bydgoskim:
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) Prokuraturę Rejonową Bydgoszcz-Północ w Bydgoszczy dla części miasta
Bydgoszczy położonej po lewej stronie rzeki Brdy oraz gmin: Dąbrowa Chełmińska,
Dobrcz, Koronowo i Osielsko,"
- pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) Prokuraturę Rejonową Bydgoszcz-Południe w Bydgoszczy dla części miasta
Bydgoszczy położonej po prawej stronie rzeki Brdy oraz gmin: Białe Błota, Nowa
Wieś Wielka i Solec Kujawski,"
- po pkt 5 dodaje się nowy pkt 6 w brzmieniu:
"6) Prokuraturę Rejonową w Nakle nad Notecią dla gmin: Mrocza, Nakło nad
Notecią, Sadki i Sicienko,"
- dotychczasowe pkt 6 i 7 oznacza się jako pkt 7 i 8;
2) w ust. 10 w województwie gdańskim:
- po pkt 6 dodaje się nowy pkt 7 w brzmieniu:
"7) Prokuraturę Rejonową w Pucku dla miast: Hel, Jastarnia, Puck i Władysławowo
oraz gmin: Krokowa i Puck,"
- dotychczasowe pkt 7-10 oznacza się jako pkt 8-11,
- pkt 11 otrzymuje brzmienie:
"11) Prokuraturę Rejonową w Wejherowie dla miasta Wejherowo oraz gmin: Choczewo,
Gniewino, Linia, Luzino, Łęczyce, Szemud i Wejherowo,"
3) w ust. 15 w województwie kieleckim:
- pkt 8 otrzymuje brzmienie:
"8) Prokuraturę Rejonową w Skarżysku-Kamiennej dla miasta Skarżysko-Kamienna
oraz gmin: Bliżyn, Łączna, Skarżysko Kościelne i Suchedniów,"
- pkt 9 otrzymuje brzmienie:
"9) Prokuraturę Rejonową w Starachowicach dla miasta Starachowice oraz gmin:
Bodzentyn, Brody, Mirzec, Pawłów i Wąchock,";
4) w ust. 47 w województwie wrocławskim:
- pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) Prokuraturę Rejonową w Oleśnicy dla miasta Oleśnica oraz gmin: Bierutów,
Długołęka, Dobroszyce, Oleśnica i Twardogóra,"
- pkt 10 otrzymuje brzmienie:
"10) Prokuraturę Rejonową w Trzebnicy dla gmin: Cieszków, Krośnice, Milicz,
Oborniki Śląskie, Prusice, Trzebnica, Wisznia Mała, Zawonia i Żmigród,".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 13 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia zakresów właściwości miejscowej
istniejących kolegiów do spraw wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw
wykroczeń przy Sądach Rejonowych w Muszynie, Ostrzeszowie i Tychach.
(Dz. U. Nr 154, poz. 752)
Na podstawie art. 2 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. o ustroju
kolegiów do spraw wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 118, z 1972 r. Nr 49, poz. 312,
z 1974 r. Nr 24, poz. 142, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1982 r. Nr 45, poz. 291,
z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 43, poz. 251, z 1991 r. Nr 32, poz. 131
oraz z 1994 r. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 lipca 1990 r. w sprawie
ustalenia zakresów właściwości miejscowej istniejących kolegiów do spraw
wykroczeń oraz powołania kolegiów do spraw wykroczeń przy Sądach Rejonowych w
Muszynie, Ostrzeszowie i Tychach (Dz. U. Nr 50, poz. 296 i Nr 90, poz. 533, z
1993 r. Nr 25, poz. 114, z 1995 r. Nr 2, poz. 10 oraz z 1996 r. Nr 3, poz. 23) w
§ 2 wprowadza się następującą zmianę:
- w ust. 31 w województwie wrocławskim pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) przy Sądzie Rejonowym Trzebnicy:
a) Kolegium w Miliczu - dla gmin: Cieszków, Krośnice i Milicz,
b) Kolegium w Trzebnicy - dla gmin: Oborniki Śląskie, Prusice, Trzebnica,
Wisznia Mała Zawonia i Żmigród,".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 17 grudnia 1996 r.
w sprawie określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych.
(Dz. U. Nr 154, poz. 753)
Na podstawie art. 37 i art. 45 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca
1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 24, poz. 110, z 1982
r. Nr 31, poz. 215, z 1991 r. Nr 22, poz. 93, z 1994 r. Nr 79, poz. 362 oraz z
1996 r. Nr 34, poz. 146 i Nr 43, poz. 189) oraz art. 31 ust. 6 ustawy z dnia 29
kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z
1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47,
poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84,
poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99,
poz. 486 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 33, Nr 90, poz. 405 i Nr 106, poz. 496)
zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Cały wpis stosunkowy w sprawie cywilnej oraz w sprawie gospodarczej wynosi:
1) do 10.000 zł - 8%, nie mniej jednak niż 30 zł;
2) od 10.001 zł do 50.000 zł: od pierwszych 10.000 zł - 800 zł, a od nadwyżki
ponad 10.000 zł - 7%;
3) od 50.001 zł do 100.000 zł: od pierwszych 50.000 zł - 3.600 zł, a od nadwyżki
ponad 50.000 zł - 6%;
4) powyżej 100.000 zł: od pierwszego 100.000 zł - 6.600 zł, a od nadwyżki ponad
100.000 zł - 5%, nie więcej jednak niż 100.000 zł.
§ 2. Jeżeli przewiduje się wpis w postaci ułamkowej części , to wpis ten nie
może wynosić mniej niż 15 zł.
§ 3. Wpis tymczasowy określa się w granicach od 20 zł do 500 zł, chyba że
rozporządzenie przewiduje inne granice tego wpisu.
§ 4. 1. Wpis stały w kwocie 15 zł pobiera się od zażalenia na postanowienie w
przedmiocie:
1) oddalenia wniosku o wyłączenie sędziego, ławnika lub biegłego,
2) skazania na grzywnę strony, świadka, biegłego lub osoby trzeciej oraz odmowy
zwolnienia od grzywny,
3) przymusowego sprowadzenia lub aresztowania świadka oraz odmowy zwolnienia od
przymusowego sprowadzenia,
4) wynagrodzenia biegłego,
5) należności świadka.
2. Wpis stały w kwocie 15 zł pobiera się od wniosku o:
1) przeprowadzenie postępowania pojednawczego,
2) zabezpieczenia dowodów.
§ 5. Wpis tymczasowy w granicach od 60 zł do 200 zł określa się od wniosku w
sprawie o:
1) uznanie orzeczenia sądu zagranicznego,
2) uznanie ugody zawartej przed sądem zagranicznym,
3) stwierdzenia wykonalności orzeczenia sądu zagranicznego lub ugody zawartej
przed takim sądem.
§ 6. 1. Jeżeli wartość przedmiotu ugody przewyższa wartość przedmiotu sprawy
przyjętej za podstawę obliczenia wpisu stosunkowego, pobiera się od tej nadwyżki
dodatkowo piątą część wpisu stosunkowego. Na poczet tego dodatkowego wpisu
zalicza się połowę wpisu uiszczonego od pisma wszczynającego postępowanie w tej
instancji, w której sprawa zakończyła się zawarciem ugody sądowej. Zwrotowi
podlega jedynie nadwyżka, która pozostała po takim zaliczeniu.
2. Dziesiątą część wpisu stosunkowego pobiera się od wartości przedmiotu ugody
zawartej w postępowaniu pojednawczym. Na poczet tego wpisu zalicza się wpis
uiszczony od wniosku o przeprowadzenie tego postępowania.
Rozdział 2
Proces
Oddział 1
Przepisy ogólne
§ 7. 1. Cały wpis pobiera się od:
1) pozwu głównego i wzajemnego,
2) interwencji głównej,
3) apelacji,
4) kasacji,
5) skargi o wznowienie postępowania,
6) skargi o uchylenie wyroku sądu polubownego.
2. W sprawach o rozwód lub o unieważnienie małżeństwa, w razie zasądzenia
alimentów na rzecz małżonka w orzeczeniu kończącym postępowanie w instancji,
pobiera się cały wpis obliczony od wartości zasądzonego roszczenia. W razie
nakazania eksmisji jednego z małżonków, przyznania mieszkania jednemu
małżonkowi, podziału wspólnego mieszkania albo podziału wspólnego majątku
pobiera się wpis w wysokości przewidzianej od pozwu lub wniosku w takiej
sprawie.
§ 8. Połowę wpisu pobiera się od sprzeciwu od wyroku zaocznego.
§ 9. 1. Czwartą część wpisu pobiera się od:
1) pozwu w postępowaniu nakazowym lub upominawczym,
2) wniosku o stwierdzenie wykonalności orzeczenia sądu polubownego wydanego za
granicą.
2. Trzy czwarte części wpisu pobiera się od:
1) zarzutów od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu nakazowym,
2) powoda, w razie wniesienia przez pozwanego w terminie sprzeciwu przeciwko
nakazowi zapłaty wydanemu w postępowaniu upominawczym.
3. Piątą część wpisu pobiera się od:
1) interwencji ubocznej, jeżeli zgłoszenie nie jest połączone z inną czynnością
procesową podlegającą wpisowi,
2) zażalenia, jeżeli nie jest połączone z innym środkiem zaskarżenia.
§ 10. Jeżeli zażalenie zostało złożone lub interwencja uboczna została zgłoszona
przed ustaleniem wpisu ostatecznego, wpis od zażalenia lub interwencji ubocznej
oblicza się według ustalonego wpisu tymczasowego.
Oddział 2
Sprawy z zakresu prawa cywilnego i rodzinnego
§ 11. Wpis tymczasowy w granicach od 30 zł do 600 zł określa się od pozwu w
sprawie o:
1) ochronę dóbr osobistych,
2) ochronę praw autorskich,
3) ustalenie istnienia lub nieistnienia małżeństwa,
4) unieważnienia małżeństwa,
5) rozwiązanie przysposobienia,
6) rozwód,
7) zaprzeczenie ojcostwa,
8) zniesienie wspólności majątkowej między małżonkami.
§ 12. 1. Wpis stały w kwocie 80 zł pobiera się od pozwu w sprawie o:
1) naruszenie posiadania,
2) opróżnienie lokalu mieszkalnego,
3) ustalenie wstąpienia w stosunek najmu,
4) uchylenie uchwały organu spółdzielni.
2. Wpis stały w kwocie 300 zł pobiera się od pozwu w sprawie o:
1) przyjęcie w poczet członków spółdzielni mieszkaniowej,
2) opróżnienie lokalu użytkowego.
§ 13. Wpis uiszczony od powództwa cywilnego pozostawionego przez sąd karny bez
rozpoznania zalicza się przy wytoczeniu tego powództwa przed sąd cywilny, jeżeli
pozew zostanie złożony w terminie trzech miesięcy od dnia ogłoszenia orzeczenia
sądu karnego o pozostawieniu powództwa cywilnego bez rozpoznania.
Oddział 3
Sprawy gospodarcze
§ 14. 1. Wpis tymczasowy w granicach od 200 zł do 1000 zł określa się od pozwu w
sprawie o rozwiązanie spółki.
2. Wpis stały w kwocie 800 zł pobiera się od pozwu w sprawie wyłączenia
wspólnika ze spółki.
§ 15. Wpis stały w kwocie 300 zł pobiera się od wniosku w sprawie między
organami przedsiębiorstwa państwowego i między przedsiębiorstwem państwowym lub
jego organami a jego organem założycielskim albo organem sprawującym nadzór.
§ 16. Wpis stały w kwocie 100 zł pobiera się od pozwu w sprawie z zakresu
ochrony środowiska.
§ 17. Wpis stały w kwocie 1500 zł pobiera się od pozwu w sprawie z umowy o
przekazanie mienia w ramach prywatyzacji.
§ 18. Wpis stały w kwocie 1000 zł pobiera się od odwołania od decyzji Prezesa
Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz od kasacji od wyroku sądu
antymonopolowego.
Rozdział 3
Postępowanie nieprocesowe
Oddział 1
Przepisy ogólne
§ 19. Wpis stały w kwocie 30 zł pobiera się od wniosku o wszczęcie postępowania
nieprocesowego lub samodzielnej jego części, chyba że rozporządzenie przewiduje
inną wysokość wpisu.
§ 20. 1. Od apelacji, kasacji i od skargi o wznowienie postępowania pobiera się
taki sam wpis jak od wniosku o wszczęcie postępowania, a od zażalenia - piątą
część tego wpisu.
2. Wpis stały w kwocie 30 zł pobiera się od apelacji i od skargi o wznowienie
postępowania w sprawie, w której postępowanie zostało wszczęte z urzędu.
3. Wpis stały w kwocie 15 zł pobiera się od:
1) zażalenia w sprawie, w której postępowanie zostało wszczęte z urzędu,
2) zażalenia na czynność notarialną lub na odmowę dokonania tej czynności przez
notariusza.
Oddział 2
Sprawy z zakresu prawa rodzinnego i opiekuńczego
§ 21. 1. Wpis stały w kwocie 50 zł pobiera się od wniosku w sprawie o zezwolenie
na zawarcie małżeństwa kobiecie nie mającej ukończonych lat osiemnastu lub
mężczyźnie nie mającemu ukończonych lat dwudziestu jeden.
2. Wpis stały w kwocie 20 zł pobiera się od wniosku w sprawie o zmianę wyroku
rozwodowego, w części dotyczącej władzy rodzicielskiej.
§ 22. Wpis stały w kwocie 300 zł pobiera się od wniosku w sprawie o:
1) zezwolenie na udzielenie pełnomocnictwa do oświadczenia o wstąpieniu związek
małżeński,
2) zwolnienie cudzoziemca od przedstawienia dowodu zdolności do zawarcia
małżeństwa.
§ 23. 1. Piątą część wpisu stosunkowego, obliczonego od wartości majątku
podlegającego podziałowi, pobiera się od wniosku w sprawie o podział majątku
wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej pomiędzy małżonkami.
2. Połowę wpisu wymienionego w ust. 1 pobiera się, jeżeli podział majątku
wspólnego zostaje dokonany na zgodny wniosek.
Oddział 3
Sprawy z zakresu prawa rzeczowego
§ 24. 1. Wpis stały w kwocie 100 zł pobiera się od wniosku w sprawie o:
1) ustanowienie drogi koniecznej,
2) rozgraniczenie nieruchomości,
3) stwierdzenie nabycia służebności gruntowej przez zasiedzenie,
4) ustalenie sposobu korzystania z rzeczy wspólnej,
5) ustanowienia zarządcy rzeczy wspólnej lub przedmiotu użytkowania,
6) rozstrzygnięcie w sprawie dokonania czynności dotyczącej rzeczy wspólnej.
2. Wpis przewidziany w ust. 1 pkt 5 ściąga się od zarządcy z dochodów uzyskanych
z rzeczy, jeżeli wnioskodawca nie miał obowiązku jego uiszczenia.
§ 25. Połowę wpisu stosunkowego pobiera się od wniosku w sprawie o stwierdzenie
nabycia własności przez zasiedzenie.
§ 26. 1. Piątą część wpisu stosunkowego, obliczoną od wartości przedmiotu
współwłasności, pobiera się od wniosku w sprawie o zniesienie współwłasności.
2. Połowę wpisu wymienionego w ust. 1 pobiera się, jeżeli wniosek zawiera zgodny
projekt zniesienia współwłasności.
Oddział 4
Sprawy z zakresu prawa o księgach wieczystych
§ 27. Wpis stały w kwocie 30 zł pobiera się od wniosku o wpis w księdze
wieczystej, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej.
§ 28. Wpis stały w kwocie 20 zł pobiera się - jeżeli dotychczasowe prawa były
ujawnione w księdze wieczystej - od wniosku o wpis:
1) własności lub prawa użytkowania wieczystego, w wypadku gdy dotychczasowy
właściciel (użytkownik wieczysty) zachował lub otrzymał na własność lub w
użytkowanie wieczyste działkę w związku z podjęciem przez radę gminy uchwały
określającej granicę gruntów, na których realizowane będzie skoncentrowane
budownictwo jednorodzinne,
2) własności nieruchomości zamiennej przyznanej tytułem odszkodowania za
wywłaszczoną nieruchomość,
3) własności nieruchomości rolnej lub jej części nabytej w wyniku scalenia
gruntów,
4) własności gruntów wniesionych jako wkład do rolniczej spółdzielni
produkcyjnej, nabytych przez dotychczasowych właścicieli tych gruntów.
§ 29. Wpis stały w kwocie 20 zł pobiera się od wniosku o wpis:
1) ograniczonych praw rzeczowych na nieruchomości wchodzącej w skład
gospodarstwa rolnego na rzecz rolnika, który zaprzestał prowadzenia działalności
rolniczej,
2) własności nieruchomości rolnej nabytej na podstawie umowy zawartej przed
dniem 1 stycznia 1983 r. o przekazaniu gospodarstwa rolnego.
3) ograniczonych praw rzeczowych na nieruchomości wchodzącej w skład
gospodarstwa rolnego na rzecz rolnika, który przekazał gospodarstwo rolne na
podstawie umowy, o której mowa w pkt 2,
4) własności na podstawie działu spadku lub zniesienia współwłasności, jeżeli
prawa właścicieli lub spadkobierców były wpisane w księdze wieczystej,
5) o zmianie pierwszeństwa prawa wpisanego,
6) połączenia nieruchomości w jednej księdze wieczystej, niezależnie od liczby
łączonych nieruchomości,
7) wydzielenia do nowej księgi wieczystej części nieruchomości lub lokalu
stanowiącego przedmiot odrębnej własności,
8) własności nieruchomości nabytej w wyniku umowy:
a) w celu wykonania umowy z następcą, przenoszącej własność gospodarstwa rolnego
na następcę,
b) darowizny lub dożywocia, zawieranej w związku z zaprzestaniem prowadzenia
działalności rolniczej przez rolnika, który ma ustalone prawo do emerytury lub
renty inwalidzkiej z ubezpieczenia.
§ 30. Wpis stały łącznie w kwocie 500 zł pobiera się od wniosku o wpis:
1) użytkowania wieczystego gruntu, własności budynku na tym gruncie oraz od
wniosku o wpis hipoteki zabezpieczającej wierzytelność z tytułu nabycia
własności tego budynku,
2) własności nieruchomości wniesionej na pokrycie wkładu niepieniężnego w
jednoosobowej spółce Skarbu Państwa, utworzonej na podstawie art. 26 ustawy z
dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu
Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504 oraz z 1996 r. Nr
59, poz. 268 i Nr 106, poz. 496).
§ 31. Piątą część wpisu stosunkowego pobiera się od wniosku o wpis:
1) własności (prawa użytkowania wieczystego), jeżeli przepis szczególny nie
stanowi inaczej,
2) ograniczonego prawa rzeczowego, jeżeli przepis szczególny nie stanowi
inaczej,
3) przelewu lub innego przejścia prawa wpisanego.
§ 32. Dziesiątą część wpisu stosunkowego pobiera się od wniosku o wpis:
1) własności nabytej na podstawie dziedziczenia, zapisu lub działu spadku albo
zniesienia współwłasności, jeżeli prawa współwłaścicieli lub spadkobierców nie
były wpisane do księgi wieczystej,
2) własności nieruchomości nabytej od Skarbu Państwa lub gminy,
3) prawa użytkowania wieczystego nabytego na podstawie umowy o oddanie gruntów w
użytkowanie wieczyste lub umowy o przedłużenie tego prawa,
4) własności nieruchomości rolnej nabytej przez osobę należącą w chwili nabycia
do kręgu osób uprawnionych do ustawowego dziedziczenia po zbywcy,
5) własności nieruchomości rolnej, której nabycie zostało potwierdzone aktem
własności ziemi,
6) hipoteki kaucyjnej, hipoteki umownej lub przymusowej,
7) na wniosek nabywcy hipoteki ustanowionej w celu zabezpieczenia:
a) reszty ceny sprzedaży nieruchomości nabytej od Skarbu Państwa lub gminy,
b) reszty ceny sprzedaży nieruchomości rolnych,
c) dopłaty z tytułu różnicy wartości nieruchomości rolnych zamienianych przez
rolników,
d) wierzytelności banku z tytułu udzielonego rolnikowi kredytu na kupno
nieruchomości rolnej,
8) praw osobistych i roszczeń osobistych,
9) dożywocia.
§ 33. Dwudziestą część wpisu stosunkowego pobiera się od wniosku o wpis:
1) własności nabytej na podstawie umowy przeniesienia przez spółdzielnię
mieszkaniową na członka własności domu jednorodzinnego lub lokalu w małym domu
mieszkalnym z prawem do działki zajętej pod budowę,
2) własności nabytej na podstawie umowy potwierdzającej przekształcenie się
własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu w prawo odrębnej własności lokalu
mieszkalnego lub we własność domu jednorodzinnego,
3) własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego
prawa do lokalu użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni
mieszkaniowej (prawa do lokalu mieszkalnego w domu budowanym przez spółdzielnię
mieszkaniową w celu przeniesienia jego własności na członka spółdzielni),
4) przejęcia przez bank regionalny wierzytelności zabezpieczonej hipoteką od
zrzeszonego w nim banku spółdzielczego.
§ 34. 1. Wpis stosunkowy przewidziany w § 31, 32 i 33 oblicza się od wartości
prawa przyjmowanego na koniec ostatniego kwartału za podstawę przy ustalaniu
zobowiązania podatkowego od spadku i darowizny lub za podstawę przyjmowaną w tym
czasie do wyliczenia opłaty skarbowej.
2. W sprawach, w których przepis ust. 1 nie ma zastosowania, podstawą obliczenia
wpisu stosunkowego jest wartość prawa podana przez wnioskodawcę.
3. Wpis stosunkowy przewidziany w § 31, 32 i 33 pobiera się odrębnie od wniosku
o wpis każdego poszczególnego prawa, choćby wpis dwu lub więcej praw miał być
dokonany na tej samej podstawie prawnej.
4. Przy ustalaniu podstawy obliczenia wpisu stosunkowego nie odlicza się
obciążeń.
§ 35. Jeżeli połączenie nieruchomości w jednej księdze wieczystej lub
wydzielenie do nowej księgi wieczystej części nieruchomości lub lokalu następuje
w związku z nabyciem własności, wpis stały pobiera się niezależnie od wpisu za
dokonanie wpisu własności.
§ 36. Od wniosku o wykreślenie praw, od których należy się wpis stosunkowy lub
stały, pobiera się połowę wpisu, jaki uiszcza się od wpisu tych praw.
§ 37. Od wniosku o złożenie wniosku i dokumentów do zbioru dokumentów
prowadzonego dla nieruchomości, która nie ma urządzonej księgi wieczystej albo
której księga wieczysta zaginęła lub uległa zniszczeniu - pobiera się odpowiedni
wpis przewidziany dla wniosku o wpis do księgi wieczystej.
Oddział 5
Sprawy z zakresu prawa spadkowego
§ 38. 1. Wpis stały w kwocie 20 zł pobiera się od wniosku o:
1) stwierdzenie nabycia spadku,
2) zabezpieczenie spadku lub sporządzenie spisu inwentarza,
3) przyjęcie lub odrzucenie spadku.
2. Jeżeli zabezpieczenie spadku lub spis inwentarza następuje z urzędu lub na
wniosek osoby nie mającej obowiązku uiszczenia kosztów sądowych, należny wpis
ściąga się z majątku spadkowego.
3. Od skargi na czynności komornika w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 2,
pobiera się wpis przewidziany w § 44 pkt 2.
§ 39. Wpis stały w kwocie 30 zł pobiera się z majątku spadkowego za każdy
rozpoczęty rok nadzoru nad zarządem majątkiem spadkowym, sprawowanym przez
kuratora spadku lub zarządcę tymczasowego.
§ 40. Wpis stały w kwocie 50 zł pobiera się za rozstrzygnięcie o wydaniu
właściwemu konsulowi spadku po cudzoziemcu. Wpis ten ściąga się z majątku
spadkowego.
§ 41. 1. Piątą część wpisu stosunkowego pobiera się od wniosku w sprawie o:
1) dział spadku,
2) dział spadku połączony z postępowaniem o zniesienie współwłasności.
2. Podstawą obliczenia wpisu jest wartość spadku po odliczeniu długów
spadkowych, a od wniosku wymienionego w ust. 1 pkt 2 - wartość majątku będącego
przedmiotem obu połączonych postępowań.
3. Połowę wpisu wymienionego w ust. 1 pobiera się, jeżeli wniosek zawiera zgodny
projekt działu spadku lub działu spadku i zniesienia współwłasności.
§ 42. 1. Piątą część wpisu tymczasowego pobiera się za zabezpieczenie praw do
spadku po cudzoziemcu osób zamieszkałych w Polsce lub obywateli polskich
zamieszkałych za granicą.
2. Podstawą obliczenia wpisu jest wartość majątku spadkowego, zatrzymanego na
zabezpieczenie.
§ 43. 1. Wpis, o którym mowa w § 19 i § 38 ust. 1 pkt 1, od wniosku o
stwierdzenie nabycia spadku, o uchylenie lub zmianę stwierdzenia nabycia spadku
albo o wydanie postanowienia uzupełniającego w przedmiocie dziedziczenia
gospodarstwa rolnego pobiera się również w wypadku, gdy stwierdzenie nabycia
spadku następuje w sprawie o dział spadku.
2. Wpis, o którym mowa w § 19 i § 38 ust. 1 pkt 3, od wniosku o odebranie
oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku albo uchyleniu się od skutków
prawnych takiego oświadczenia pobiera się również w wypadku, gdy oświadczenie
zostało odebrane w sprawie o stwierdzenie nabycia spadku lub o dział spadku.
§ 44. Wpis stały w kwocie 30 zł pobiera się:
1) za nadzór nad dozorem ustanowionym w toku wykonywania postanowienia o
zabezpieczeniu spadku,
2) od skargi na czynności komornika w toku wykonywania postanowienia o
zabezpieczeniu spadku lub sporządzeniu spisu inwentarza.
Oddział 6
Inne sprawy rozpoznawane w postępowaniu nieprocesowym
§ 45. 1. Wpis stały w kwocie 800 zł pobiera się od wniosku o zarejestrowanie
przedsiębiorstwa państwowego, spółdzielni lub spółki prawa handlowego.
2. Wpis stały w kwocie 400 zł pobiera się od wniosku o dokonanie w rejestrze
drugiego i następnych wpisów.
3. W razie zgłoszenia w jednym piśmie kilku wniosków o dokonanie wpisów, pobiera
się jeden wpis.
4. Wpis stały w kwocie 400 zł pobiera się od wniosków innych niż wymienione w
ust. 1 i 2.
5. Od zażalenia pobiera się piątą część wpisu stałego.
§ 46. Piątą część wpisu stosunkowego pobiera się od wniosku w sprawie o
umorzenie utraconego dokumentu.
§ 47. Dziesiątą część wpisu stosunkowego pobiera się od wniosku w sprawie o:
1) złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego,
2) wydanie z depozytu przedmiotu świadczenia.
Rozdział 4
Postępowanie zabezpieczające i egzekucyjne
§ 48. Wpis stały w kwocie 30 zł pobiera się:
1) od wniosku o zabezpieczenie roszczenia niemajątkowego, chyba że wniosek
został zgłoszony w piśmie rozpoczynającym postępowanie lub w toku postępowania,
2) od wniosku o zamianę lub uchylenie postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia
roszczenia niemajątkowego,
3) od wniosku o wezwanie dłużnika do wykonania egzekwowanej czynności w
wyznaczonym terminie oraz o umocowanie wierzyciela do wykonania tej czynności na
koszt dłużnika, w razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu,
4) od wniosku o ukaranie grzywną dłużnika nie wykonującego obowiązku zaniechania
czynności lub nieprzeszkadzania czynnościom wierzyciela,
5) od wniosku o przeprowadzenie przez sąd egzekucji czynności o charakterze
niemajątkowym, której inna osoba nie może za dłużnika wykonać,
6) za udział sądu w wykonywaniu orzeczenia dotyczącego odebrania osoby.
§ 49. Wpis stały w kwocie 30 zł pobiera się od:
1) wniosku o ponowne wydanie tytułu wykonawczego w zamian utraconego,
2) wniosku o nakazanie dłużnikowi wyjawienia majątku.
§ 50. 1. Wpis stały w kwocie 100 zł pobiera się za każdy rozpoczęty rok
sprawowania nadzoru nad zarządem ustanowionym w toku egzekucji z nieruchomości
lub innej rzeczy albo prawa, z których egzekucję prowadzi się według przepisów o
egzekucji z nieruchomości.
2. Wpis, o którym mowa w ust. 1, pobiera się od zarządcy z dochodów
nieruchomości lub innej rzeczy albo prawa.
§ 51. Wpis stały w kwocie 100 zł pobiera się od zarzutów na opis i oszacowanie
nieruchomości.
§ 52. Od skargi na czynności komornika pobiera się wpis stały:
1) jeżeli roszczenie nie ma charakteru majątkowego albo jeżeli wartość
egzekwowanego roszczenia nie przewyższa kwoty 100 zł - w kwocie 10 zł,
2) jeżeli wartość egzekwowanego roszczenia przewyższa kwotę 100 zł - w kwocie 50
zł.
§ 53. Piątą część wpisu stosunkowego pobiera się:
1) od wniosku o zabezpieczenie roszczenia pieniężnego lub innego roszczenia
majątkowego, chyba że wniosek został zgłoszony w piśmie rozpoczynającym
postępowanie lub w toku postępowania,
2) od wniosku o uchylenie lub zmianę postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia
roszczenia pieniężnego lub innego roszczenia majątkowego,
3) za dokonanie przez sąd podziału sumy uzyskanej przez egzekucję. Wpis ten
oblicza się od sumy wydzielonej na zaspokojenie wierzycieli, a ściąga się przez
potrącenie z tej sumy,
4) w postępowaniu o podział złożonej do depozytu sądowego sumy odszkodowania za
wywłaszczoną nieruchomość,
5) za udzielenie przybicia nieruchomości lub innej rzeczy albo prawa, z których
egzekucję prowadzi się według przepisów o egzekucji z nieruchomości. Wpis ten
oblicza się od ceny nabycia i uiszcza przed przysądzeniem własności,
6) od wniosku o przeprowadzenie przez sąd egzekucji czynności o charakterze
majątkowym, której inna osoba nie może wykonać za dłużnika,
7) od zażalenia.
§ 54. 1. Dziesiąta część wpisu stosunkowego pobiera się od wniosku o:
1) nadanie klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu innemu niż orzeczenie
sądu, ugoda sądowa albo nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym lub
upominawczym,
2) ustanowienie zarządcy nieruchomości lub innej rzeczy albo prawa, z których
egzekucje prowadzi się według przepisów o egzekucji z nieruchomości,
3) umorzenie książeczki oszczędnościowej w związku z zajęciem wkładu, na który
ją wystawiono.
2. Wpis, o którym mowa w ust. 1, oblicza się:
1) w wypadkach przewidzianych w pkt 1 i 2 - od wartości egzekwowanego
roszczenia,
2) wypadku przewidzianym w pkt 3 - od sumy wkładu.
Rozdział 5
Postępowanie upadłościowe i układowe
§ 55. Wpis stały w kwocie 200 zł pobiera się od:
1) wniosku o ogłoszenie upadłości,
2) zażalenia.
§ 56. Wpis stały w kwocie 100 zł pobiera się od:
1) zarzutów przeciwko układowi i przeciwko planowi podziału,
2) wniosku wierzyciela o uchylenie układu,
3) przyznania prawa nabycia przedsiębiorstwa upadłego.
§ 57. Piątą część wpisu stosunkowego obliczonego od wartości przedmiotu
zaskarżenia pobiera się od sprzeciwu co do uznania lub odmowy uznania
zgłoszonych wierzytelności.
§ 58. Wpis stały, o którym mowa w § 52, pobiera się od skarg na czynności
komornika lub notariusza w toku postępowania upadłościowego.
§ 59. 1. Za przeprowadzenie postępowania upadłościowego pobiera się:
1) cały wpis stosunkowy - w razie ukończenia postępowania upadłościowego przez
podział masy,
2) dwie piąte części wpisu stosunkowego - w razie zakończenia postępowania przez
zawarcie układu,
3) wpis w granicach od 20 zł do 500 zł w zależności od stanu majątkowego
upadłego i od czasu trwania postępowania - w razie uchylenia lub umorzenia
postępowania z innych przyczyn.
2. Wpisu stosunkowego nie pobiera się w razie umorzenia postępowania z powodu
braku majątku masy na zaspokojenie kosztów postępowania.
§ 60. 1. Wpis stosunkowy oblicza się:
1) w wypadku wymienionym w § 59 ust. 1 pkt 1 - od sumy przypadającej według
każdorazowego planu podziału za zaspokojenie wierzytelności,
2) w wypadku wymienionym § 59 ust. 1 pkt 2 - od sumy, która według układu ma być
wypłacona na zaspokojenie wierzytelności.
2. Do podstawy wymiaru wpisu nie wlicza się sum potrzebnych na zaspokojenie
wierzytelności, należących do kategorii pierwszej i drugiej.
§ 61. Wpis stosunkowy uiszcza:
1) w razie ukończenia postępowania upadłościowego przez podział - syndyk masy
upadłości,
2) we wszystkich innych wypadkach - upadły.
§ 62. Zatwierdzenie układu oraz wydanie postanowienia o umorzeniu postępowania
może nastąpić dopiero po odpowiednim zabezpieczeniu opłat sądowych.
§ 63. Za przeprowadzenie postępowania układowego pobiera się:
1) piątą część wpisu stosunkowego obliczonego od sumy, która według układu ma
być wypłacona na zaspokojenie wierzytelności - w razie ukończenia postępowania
przez zawarcie układu,
2) wpis w granicach od 80 zł do 800 zł w zależności od stanu majątkowego
dłużnika i czasu trwania postępowania - w razie umorzenia postępowania.
Rozdział 6
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 64. W sprawach wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia określone w nim stawki wpisów stosuje się, jeżeli obowiązek
uiszczenia wpisu powstał po tym dniu.
§ 65. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 maja 1993 r. w
sprawie określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 46, poz.
210, z 1994 r. Nr 133, poz. 691 i z 1996 r. Nr 52, poz. 232).
§ 66. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ ORAZ OBRONY NARODOWEJ
z dnia 3 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ruchu lotniczego cywilnych statków
powietrznych.
(Dz. U. Nr 154, poz. 754)
Na podstawie art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 31 maja 1962 r. - Prawo lotnicze (Dz.
U. Nr 32, poz. 153, z 1984 r. Nr 53, poz. 272, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1988
r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1996 r. Nr 45, poz. 199)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministrów Komunikacji i Obrony Narodowej z dnia 20
kwietnia 1977 r. w sprawie ruchu lotniczego cywilnych statków powietrznych (Dz.
U. Nr 15, poz. 63 i z 1993 r. Nr 75, poz. 358) załącznik otrzymuje brzmienie
określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. 1)
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański
1) Załącznik, będący odrębnym wydawnictwem, jest do nabycia w Głównym
Inspektoracie Lotnictwa Cywilnego.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 2 grudnia 1996 r.
w sprawie określenia terytorialnego zakresu działania oraz siedzib państwowych
terenowych i portowych inspektorów sanitarnych.
(Dz. U. Nr 154, poz. 755)
Na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej
Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991
r. Nr 7, poz. 25, z 1992 r. Nr 33, poz. 144, z 1995 r. Nr 130, poz. 629 i z 1996
r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się siedziby i terytorialny zakres działania państwowych terenowych
i portowych inspektorów sanitarnych:
1. W województwie warszawskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Warszawa-Mokotów gminy
Warszawa-Centrum dla dzielnicy Warszawa-Mokotów oraz dla gmin: Warszawa-Ursynów
i Warszawa-Wilanów,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Warszawa-Ochota gminy
Warszawa-Centrum dla dzielnicy Warszawa-Ochota oraz gmin: Raszyn, Warszawa-Ursus
i Warszawa-Włochy
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Warszawa-Praga-Południe
gminy Warszawa-Centrum dla dzielnicy Warszawa-Praga-Południe, miast: Sulejówek,
Wesoła oraz gmin: Halinów, Warszawa-Rembertów i Warszawa-Wawer,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Warszawa-Praga-Północ
gminy Warszawa-Centrum dla dzielnicy Warszawa-Praga-Północ, miasta Marki oraz
gmin: Warszawa-Białołęka i Warszawa-Targówek,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Warszawa-Śródmieście gminy
Warszawa-Centrum dla dzielnicy Warszawa-Śródmieście,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Warszawa-Wola gminy
Warszawa-Centrum dla dzielnicy Warszawa-Wola oraz gmin: Izabelin, Stare Babice i
Warszawa-Bemowo,
7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Warszawa-Żoliborz gminy
Warszawa-Centrum dla dzielnicy Warszawa-Żoliborz oraz gmin: Łomianki i
Warszawa-Bielany,
8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Otwocku dla miast: Józefów, Otwock
oraz gmin: Celestynów, Karczew i Wiązowna,
9) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Nowym Dworze Mazowieckim dla miast:
Legionowo, Nowy Dwór Mazowiecki oraz gmin: Brochów, Czosnów, Jabłonna, Leoncin,
Nieporęt, Pomiechówek, Serock, Wieliszew i Zakroczym,
10) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Piasecznie dla gmin: Góra Kalwaria,
Konstancin-Jeziorna, Lesznowola, Piaseczno, Prażmów i Tarczyn,
11) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Pruszkowie dla miast:Milanówek,
Piastów, Podkowa Leśna, Pruszków oraz gmin: Błonie, Brwinów, Grodzisk
Mazowiecki, Kampinos, Leszno, Michałowice, Nadarzyn i Ożarów Mazowiecki,
12) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wołominie dla miast: Kobyłka, Ząbki
i Zielonka oraz gmin: Radzymin i Wołomin.
2. W województwie bialskopodlaskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Białej Podlaskiej dla miast: Biała
Podlaska i Terespol oraz gmin: Biała Podlaska, Janów Podlaski, Kodeń,
Konstantynów, Leśna Podlaska, Łomazy, Piszczac, Rokitno, Rossosz, Sławatycze,
Terespol, Tuczna i Zalesie,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Łosicach dla gmin: Huszlew, Łosice,
Olszanka, Platerów, Sarnaki i Stara Kornica,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Parczewie dla gmin: Dębowa Kłoda,
Hanna, Jabłoń, Milanów, Parczew, Podedwórze, Siemień, Sosnówka i Wisznice,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Radzyniu Podlaskim dla miast:
Międzyrzec Podlaski i Radzyń Podlaski oraz gmin: Czemierniki, Drelów,
Kąkolewnica Wschodnia, Komarówka Podlaska, Międzyrzec Podlaski, Radzyń Podlaski,
Ulan-Majorat i Wohyń.
3. W województwie białostockim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Białymstoku dla miasta Białystok
oraz gmin: Choroszcz, Czarna Białostocka, Dobrzyniewo Kościelne, Gródek,
Juchnowiec Dolny, Michałowo, Supraśl, Tykocin, Wasilków i Zabłudów,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Bielsku Podlaskim dla miast: Bielsk
Podlaski i Brańsk oraz gmin: Bielsk Podlaski, Boćki, Brańsk, Orla, Rudka i
Wyszki,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Hajnówce dla miasta Hajnówka oraz
gmin: Białowieża, Czeremcha, Czyże, Dubicze Cerkiewne, Hajnówka, Kleszczele,
Narew i Narewka,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Łapach dla gmin: Łapy, Poświętne,
Suraż i Turośń Kościelna,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Mońkach dla gmin: Jasionówka,
Jaświły, Knyszyn, Krypno i Mońki,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Siemiatyczach dla miasta Siemiatycze
oraz gmin: Drohiczyn, Dziadkowice, Grodzisk, Mielnik, Milejczyce, Nurzec-Stacja
i Siemiatycze,
7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sokółce dla gmin: Dąbrowa
Białostocka, Janów, Korycin, Krynki, Kuźnica, Nowy Dwór, Sidra, Sokółka,
Suchowola i Szudziałowo.
4. W województwie bielskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Bielsku-Białej dla miast:
Bielsko-Biała i Szczyrk oraz gmin: Buczkowice, Jasienica, Jaworze, Kozy,
Porąbka, Wilamowice i Wilkowice,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Cieszynie dla miast: Cieszyn, Ustroń
i Wisła oraz gmin: Brenna, Chybie, Dębowiec, Goleszów, Hażlach, Istebna, Skoczów
i Strumień,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Oświęcimiu dla miasta Oświęcim oraz
gmin: Chełmek, Kęty, Osiek, Oświęcim, Polanka Wielka, Przeciszów i Zator,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Suchej Beskidzkiej dla miasta Sucha
Beskidzk oraz gmin: Budzów, Maków Podhalański, Stryszawa, Zawoja i Zembrzyce,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wadowicach dla gmin: Andrychów,
Brzeźnica, Kalwaria Zebrzydowska, Lanckorona, Mucharz, Spytkowice, Stryszów,
Tomice, Wadowice i Wieprz,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Żywcu dla miasta Żywiec oraz gmin:
Czernichów, Gilowice, Jeleśnia, Koszarawa, Lipowa, Łękawica, Łodygowice,
Milówka, Radziechowy-Wieprz, Rajcza, Ślemień, Świnna, Ujsoły i Węgierska Górka.
5. W województwie bydgoskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Bydgoszczy dla miasta Bydgoszcz oraz
gmin: Białe Błota, Dąbrowa Chełmińska, Dobrcz, Nowa Wieś Wielka, Osielsko,
Sicienko i Solec Kujawski,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Chojnicach dla miasta Chojnice oraz
gmin: Brusy, Chojnice, Czersk, Kamień Krajeński i Sępólno Krajeńskie,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Inowrocławiu dla miasta Inowrocław
oraz gmin: Barcin, Dąbrowa Biskupia, Gniewkowo, Inowrocław, Kruszwica, Pakość,
Rojewo i Złotniki Kujawskie,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Mogilnie dla gmin: Dąbrowa,
Janikowo, Jeziora Wielkie, Mogilno, Strzelno i Trzemeszno,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Nakle n. Notecią dla gmin: Kcynia,
Mrocza, Nakło n. Notecią, Sadki, Sośno i Więcbork,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Świeciu dla gmin: Bukowiec, Dragacz,
Drzycim, Jeżewo, Lniano, Nowe, Osie, Pruszcz, Świecie, Świekatowo i Warlubie,
7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Tucholi dla gmin: Cekcyn, Gostycyn,
Kęsowo, Koronowo, Lubiewo, Śliwice i Tuchola,
8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Żninie dla gmin: Gąsawa, Janowiec
Wielkopolski, Łabiszyn, Rogowo, Szubin i Żnin.
6. W województwie chełmskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Chełmie dla miasta Chełm oraz gmin:
Białopole, Chełm, Dorohusk, Dubienka, Kamień, Ruda Huta, Wierzbica i Żmudź,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Krasnymstawie dla miast: Krasnystaw
i Rejowiec Fabryczny oraz gmin: Krasnystaw, Kraśniczyn, Leśniowice, Łopiennik
Górny, Rejowiec, Rejowiec Fabryczny, Siedliszcze, Siennica Różana i Wojsławice,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny we Włodawie dla miasta Włodawa oraz
gmin: Cyców, Hańsk, Sawin, Sosnowica, Stary Brus, Urszulin, Włodawa, Wola
Uhruska i Wyryki.
7. W województwie ciechanowskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Ciechanowie dla miasta Ciechanów
oraz gmin: Ciechanów, Czernice Borowe, Glinojeck, Gołymin-Ośrodek, Grudusk,
Krasne, Ojrzeń, Opinogóra Górna, Regimin i Sońsk,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Działdowie dla miasta Działdowo oraz
gmin: Działdowo, Iłowo-Osada, Lidzbark, Płośnica i Rybno,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Mławie dla miasta Mława oraz gmin:
Dzierzgowo, Lipowiec Kościelny, Radzanów, Strzegowo-Osada, Stupsk, Szreńsk,
Szydłowo, Wieczfnia Kościelna i Wiśniewo,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Płońsku dla miast: Płońsk i Raciąż
oraz gmin: Baboszewo, Dzierzążnia, Joniec, Naruszewo, Nowe Miasto, Płońsk,
Raciąż, Sochocin i Załuski,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Pułtusku dla gmin: Gzy, Karniewo,
Nasielsk, Pokrzywnica, Pułtusk, Świercze i Winnica,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Żurominie dla gmin: Bieżuń,
Kuczbork-Osada, Lubowidz, Lutocin, Siemiątkowo Koziebrodzkie i Żuromin.
8. W województwie częstochowskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Częstochowie dla miasta Częstochowa
oraz gmin: Blachownia, Gidle, Janów, Kamienica Polska, Kłomnice, Konopiska,
Kruszyna, Mstów, Mykanów, Olsztyn, Poczesna, Rędziny i Starcza,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kłobucku dla gmin: Kłobuck,
Krzepice, Lipie, Miedźno, Opatów, Panki, Popów, Przystajń i Wręczyca Wielka,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Koniecpolu dla gmin: Dąbrowa
Zielona, Irządze, Koniecpol, Lelów, Moskorzew, Przyrów, Radków, Secemin,
Szczekociny i Żytno,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lublińcu dla miast: Kalety i
Lubliniec oraz gmin: Boronów, Ciasna, Dobrodzień, Herby, Kochanowice, Koszęcin,
Pawonków i Woźniki,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Myszkowie dla miasta Myszków oraz
gmin: Koziegłowy, Kroczyce, Niegowa, Poraj, Włodowice i Żarki,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Oleśnie dla gmin: Gorzów Śląski,
Olesno, Praszka, Radłów i Rudniki,
7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Pajęcznie dla gmin: Nowa Brzeźnica,
Pajęczno i Strzelce Wielkie.
9. W województwie elbląskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Braniewie dla miasta Braniewo oraz
gmin: Braniewo, Frombork, Lelkowo, Orneta, Pieniężno i Płoskinia,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Elblągu dla miast: Elbląg i Krynica
Morska oraz gmin: Elbląg, Gronowo Elbląskie, Markusy, Milejewo, Nowy Dwór
Gdański, Ostaszewo, Stegna, Sztutowo i Tolkmicko,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kwidzynie dla miasta Kwidzyn oraz
gmin: Gardeja, Kisielice, Kwidzyn, Prabuty, Sadlinki i Susz,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Malborku dla miasta Malbork oraz
gmin: Dzierzgoń, Lichnowy, Malbork, Mikołajki Pomorskie, Miłoradz, Nowy Staw,
Ryjewo, Stare Pole, Stary Dzierzgoń, Stary Targ i Sztum,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Pasłęku dla gmin: Godkowo, Młynary,
Pasłęk, Rychliki i Wilczęta,
6) Państwowy Portowy Inspektor Sanitarny w Elblągu jest właściwy dla morskich
wód wewnętrznych i morza terytorialnego oraz portów i przystani w następujących
miejscowościach: Elbląg, Frombork, Jantar, Kąty Rybackie, Krynica Morska,
Łaszka, Mikoszewo, Nadbrzeże, Nowa Pasłęka, Osłonka, Piaski, Stegna, Suchacz,
Sztutowo i Tolkmicko.
10. W województwie gdańskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Gdańsku dla miast: Gdańsk i Pruszcz
Gdański oraz gmin: Cedry Wielkie, Kolbudy Górne i Pruszcz Gdański,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Gdyni dla miasta Gdynia i gminy
Kosakowo,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kartuzach dla gmin: Chmielno,
Kartuzy, Przodkowo, Przywidz, Sierakowice, Somonino, Stężyca, Sulęczyno i
Żukowo,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kościerzynie dla miasta Kościerzyna
oraz gmin: Dziemiany, Karsin, Kościerzyna, Liniewo, Lipusz, Nowa Karczma i Stara
Kiszewa,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Pucku dla miast: Hel, Jastarnia,
Puck i Władysławow oraz gmin: Krokowa i Puck,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sopocie dla miasta Sopot,
7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Starogardzie Gdańskim dla miast:
Czarna Woda, Skórcz i Starogard Gdański oraz gmin: Bobowo, Kaliska, Lubichowo,
Osieczna, Osiek, Skarszewy, Skórcz, Smętowo Graniczne, Starogard Gdański, Trąbki
Wielkie i Zblewo,
8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Tczewie dla miasta Tczew oraz gmin:
Gniew, Morzeszczyn, Pelplin, Pszczółki, Subkowy Suchy Dąb i Tczew,
9) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wejherowie dla miast: Reda, Rumia i
Wejherowo oraz gmin: Choczewo, Gniewino, Linia, Luzino, Łączyce, Szemud i
Wejherowo,
10) Państwowy Portowy Inspektor Sanitarny w Gdańsku jest właściwy dla morskich
wód wewnętrznych i morza terytorialnego oraz dla portów i przystani w
następujących miejscowościach: Brzeźno, Gdańsk, Górki Wschodnie, Górki
Zachodnie, Jelitkowo, Sopot, Stogi i Świbno,
11) Państwowy Portowy Inspektor Sanitarny w Gdyni jest właściwy dla morskich wód
wewnętrznych i morza terytorialnego oraz dla portów i przystani w następujących
miejscowościach: Babie Doły, Białogóra, Chałupy, Chłapowo, Gdynia, Hel,
Jastarnia, Jastrzębia Góra, Karwia, Kuźnica, Mechelinki, Obłuże, Oksywie,
Orłowo, Osłonino, Ostrowo, Puck, Rewa, Swarzewo i Władysławowo.
11. W województwie gorzowskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Choszcznie dla gmin: Bierzwnik,
Choszczno, Drawno, Krzęcin i Recz,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Dębnie dla miasta Kostrzyn oraz
gmin: Boleszkowice, Dębno, Lubiszyn i Witnica,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Drezdenku dla gmin: Dobiegniew,
Drezdenko, Stare Kurowo, Strzelce Krajeńskie i Zwierzyn,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Gorzowie Wielkopolskim dla miasta
Gorzów Wielkopolski oraz gmin: Kłodawa i Santok,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Międzychodzie dla gmin: Bledzew,
Międzychód, Przytoczna i Skwierzyna,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Międzyrzeczu dla gmin: Miedzichowo,
Międzyrzecz, Pszczew i Trzciel,
7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Myśliborzu dla gmin: Barlinek,
Myślibórz, Nowogródek Pomorski i Pełczyce,
8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Słubicach dla gmin: Górzyca, Ośno
Lubuskie, Rzepin i Słubice,
9) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sulęcinie dla gmin: Bogdaniec,
Deszczno, Krzeszyce, Lubniewice, Słońsk i Sulęcin.
12. W województwie jeleniogórskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Bolesławcu dla miasta Bolesławiec
oraz gmin: Bolesławiec, Nowogrodziec i Osiecznica,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Jeleniej Górze dla miast: Jelenia
Góra, Karpacz, Kowary, Piechowice, Szklarska Poręba i Wojcieszów oraz gmin:
Janowice Wielkie, Jeżów Sudecki, Mysłakowice, Podgórzyn, Stara Kamienica i
Świerzawa,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kamiennej Górze dla miasta Kamienna
Góra oraz gmin: Bolków, Kamienna Góra, Lubawka i Marciszów,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lubaniu dla miasta Lubań oraz gmin:
Leśna, Lubań, Olszyna, Platerówka i Siekierczyn,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lwówku Śląskim dla miasta
Świeradów-Zdrój oraz gmin: Gryfów Śląski, Lubomierz, Lwówek Śląski, Mirsk i
Wleń,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Zgorzelcu dla miast: Zawidów i
Zgorzelec oraz gmin: Bogatynia, Pieńsk, Sulików, Węgliniec i Zgorzelec.
13. W województwie kaliskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Jarocinie dla gmin: Jaraczewo,
Jarocin, Kotlin i Żerków,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kaliszu dla miasta Kalisz oraz gmin:
Blizanów, Brzeziny, Ceków-Kolonia, Godziesze Wielkie, Koźminek, Lisków,
Mycielin, Opatówek, Stawiszyn, Szczytniki i Żelazków,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kępnie dla gmin: Baranów,
Bolesławiec, Bralin, Czastary, Galewice, Kępno, Łęka Opatowska, Łubnice,
Rychtal, Sokolniki, Trzcinica i Wieruszów,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Krotoszynie dla miasta Sulmierzyce
oraz gmin: Koźmin, Krotoszyn, Rozdrażew i Zduny,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Ostrowie Wielkopolskim dla miasta
Ostrów Wielkopolski oraz gmin: Nowe Skalmierzyce, Odolanów, Ostrów Wielkopolski,
Przygodzice, Reszków, Sieroszewice i Sośnie,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Ostrzeszowie dla gmin: Czajków,
Doruchów, Dziadowa Kłoda, Grabów n. Prosną, Kobyla Góra, Kraszewice, Międzybórz,
Mikstat, Ostrzeszów, Perzów i Syców,
7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Pleszewie dla gmin: Chocz, Czermin,
Dobrzyca, Gizałki, Gołuchów i Pleszew.
14. W województwie katowickim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Bytomiu dla miast: Bytom, Miasteczko
Śląskie, Piekary Śląskie i Tarnowskie Góry oraz gmin: Krupski Młyn,
Świerklaniec, Tąpkowice, Tworóg, Wielowieś i Zbrosławice,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Chorzowie dla miast: Chorzów i
Świętochłowice,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Chrzanowie dla gmin: Babice,
Chrzanów, Libiąż i Trzebinia,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Dąbrowie Górniczej dla miast:
Będzin, Czeladź, Dąbrowa Górnicza, Sławków i Wojkowice oraz gmin: Bobrowniki,
Mierzęcice, Psary i Siewierz,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Gliwicach dla miast: Gliwice,
Knurów, Pyskowice i Zabrze oraz gmin: Gierałtowice, Ornontowice, Pilchowice,
Rudziniec, Sośnicowice i Toszek,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Jaworznie dla miasta Jaworzno,
7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Katowicach dla miast: Imielin,
Katowice, Mysłowice i Siemianowice Śląskie oraz gminy Chełm Śląski,
8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Olkuszu dla miasta Bukowno oraz
gmin: Bolesław, Klucze, Olkusz i Wolbrom,
9) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Raciborzu dla miasta Racibórz oraz
gmin: Kornowac, Krzanowice, Krzyżanowice, Kuźnia Raciborska, Lyski, Nędza,
Pietrowice Wielkie i Rudnik,
10) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Rybniku dla miast: Rybnik i Żory
oraz gmin: Czerwionka-Leszczyny, Gaszowice, Jejkowice, Pawłowice, Suszec i
Świerklany,
11) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Rudzie Śląskiej dla miasta Ruda
Śląska,
12) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sosnowcu dla miasta Sosnowiec,
13) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Tychach dla miast:Bieruń, Lędziny,
Łaziska Górne, Mikołów, Orzesze i Tychy oraz gmin: Bestwina, Bojszowy,
Brzeszcze, Czechowice-Dziedzice, Goczałkowice-Zdrój, Kobiór, Miedźna, Pszczyna i
Wyry,
14) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wodzisławiu Śląskim dla miast:
Jastrzębie-Zdrój, Pszów, Rydułtowy i Wodzisław Śląski oraz gmin: Godów, Gorzyce,
Lubomia, Marklowice, Mszana i Zebrzydowice,
15) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Zawierciu dla miast: Poręba i
Zawiercie oraz gmin: Łazy, Ogrodzieniec, Pilica i Żarnowiec.
15. W województwie kieleckim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Busku-Zdroju dla gmin: Busko-Zdrój,
Chmielnik, Gnojno, Kije, Michałów, Nowy Korczyn, Oleśnica, Pacanów, Pierzchnica,
Pińczów, Solec-Zdrój, Stopnica, Szydłów, Tuczępy, Wiślica i Złota,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Jędrzejowie dla gmin: Imielno,
Jędrzejów, Małogoszcz, Sędziszów, Słupia Konecka), Sobków i Wodzisław,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kielcach dla miasta Kielce oraz
gmin: Bieliny, Chęciny, Daleszyce, Górno, Łagów, Masłów, Miedziana Góra,
Morawica, Piekoszów, Raków, Sitkówka-Nowiny, Strawczyn i Zagnańsk,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Końskich dla gmin: Końskie, Mniów,
Radoszyce, Ruda Maleniecka, Smyków i Stąporków,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Miechowie dla gmin: Bejsce,
Charsznica, Czarnocin, Działoszyce, Kazimierza Wielka, Koszyce, Kozłów, Książ
Wielki, Miechów, Opatowiec, Pałecznica, Racławice, Skalbmierz i Słaboszów,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Ostrowcu Świętokrzyskim dla miasta
Ostrowiec Świętokrzyski oraz gmin: Bałtów, Bodzechów, Kunów i Waśniów,
7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Skarżysku-Kamiennej dla miasta
Skarżysko-Kamienna oraz gmin: Bliżyn, Bodzentyn i Suchedniów,
8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Starachowicach dla miasta
Starachowice oraz gmin: Brody, Mirzec, Nowa Słupia, Pawłów, Skarżysko Kościelne
i Wąchock,
9) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny we Włoszczowej dla gmin: Krasocin,
Łopuszno, Nagłowice, Oksa, Słupia i Włoszczowa.
16. W województwie konińskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kole dla miasta Koła oraz gmin:
Babiak, Chodów, Dąbie, Grabów, Grzegorzew, Kłodawa, Koło, Kościelec, Olszówka,
Osiek Mały, Przedecz i Sompolno,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Koninie dla miasta Konin oraz gmin:
Golina, Grodziec, Kazimierz Biskupi, Kleczew, Kramsk, Krzymów, Rychwał, Rzgów,
Skulsk, Stare Miasto, Ślesin, Wierzbinek i Wilczyn,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Słupcy dla miasta Słupca oraz gmin:
Lądek, Orchowo, Ostrowite, Powidz, Pyzdry, Słupca, Strzałkowo, Witkowo i
Zagórów,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Turku dla miasta Turek oraz gmin:
Brudzew, Dobra, Kawęczyn, Malanów, Przykona, Świnice Warckie, Tuliszków, Turek,
Uniejów i Władysławów.
17. W województwie koszalińskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Białogardzie dla miasta Białogard
oraz gmin: Białogard, Karlino i Tychowo,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Drawsku Pomorskim dla gmin: Drawsko
Pomorskie, Kalisz Pomorski, Ostrowice, Wierzchowo i Złocieniec,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kołobrzegu dla miasta Kołobrzeg oraz
gmin: Dygowo, Gościno, Kołobrzeg, Rymań, Siemyśl i Ustronie Morskie, a także dla
morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego oraz portów i przystani w
następujących miejscowościach: Dźwirzyno, Kołobrzeg i Ustronie Morskie,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Koszalinie dla miast: Darłowo i
Koszalin oraz gmin: Będzino, Biesiekierz, Bobolice, Darłowo, Malechowo, Manowo,
Mielno, Polanów, Sianów i Świeszyno, a także dla morskich wód wewnętrznych i
morza terytorialnego oraz portów i przystani w następujących miejscowościach:
Chłopy, Darłowo, Dąbki, Gąski, Sarbinowo i Unieście,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Szczecinku dla miasta Szczecinek
oraz gmin: Barwice, Biały Bór, Borne Sulinowo, Czaplinek, Grzmiąca i Szczecinek,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Świdwinie dla miasta Świdwin oraz
gmin: Brzeżno, Połczyn-Zdrój, Rąbino, Sławoborze i Świdwin.
18. W województwie krakowskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Krakowie-Krowodrzy dla dzielnic
Krakowa: IV, V, VI, VII oraz gmin: Alwernia, Czernichów, Krzeszowice, Liszki,
Wielka Wieś, Zabierzów i Zielonki,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Krakowie-Nowej Hucie dla dzielnic
Krakowa: XIV, XV, XVI, XVII, XVIII oraz gmin: Drwinia, Kłaj i Niepołomice,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Krakowie-Podgórze dla dzielnic
Krakowa: VIII, IX, X, XI, XII, XIII oraz gmin: Biskupice, Mogilany, Skawina,
Świątniki Górne i Wieliczka,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Krakowie-Śródmieściu dla dzielnic
Krakowa: I, II, III oraz gmin: Gołcza, Iwanowice, Jerzmanowice-Przeginia,
Michałowice, Skała, Sułoszowa i Trzyciąż,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Myślenicach dla gmin: Dobczyce,
Gdów, Myślenice, Pcim, Raciechowice, Siepraw, Sułkowice, Tokarnia i Wiśniowa,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Proszowicach dla gmin:
Igołomia-Wawrzeńczyce, Kocmyrzów-Luborzyca, Koniusza, Nowe Brzesko, Proszowice,
Radziemice i Słomniki.
19. W województwie krośnieńskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Brzozowie dla gmin: Brzozów,
Domaradz, Dydnia, Haczów, Jasienica Rosielna i Nozdrzec,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Jaśle dla miasta Jasło oraz gmin:
Biecz, Brzyska, Dębowiec, Jasło, Kołaczyce, Krempna, Lipinki, Nowy Żmigród,
Osiek Jasielski, Skołyszyn i Tarnowiec,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Krośnie dla miasta Krosno oraz gmin:
Chorkówka, Dukla, Iwonicz-Zdrój, Jedlicze, Korczyna, Krościenko Wyższe, Miejsce
Piastowe, Rymanów i Wojaszówka,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sanoku dla miasta Sanok oraz gmin:
Baligród, Besko, Bukowsko, Cisna, Czarna, Komańcza, Lesko, Lutowiska, Olszanica,
Sanok, Solina, Tyrawa Wołoska, Ustrzyki Dolne, Zagórz i Zarszyn.
20. W województwie legnickim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Głogowie dla miasta Głogów oraz
gmin: Gaworzyce, Głogów, Grębocice, Jerzmanowa, Kotla, Pęcław, Przemków,
Radwanice i Żukowice,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Jaworze dla miasta Jawor oraz gmin:
Męcinka, Mściwojów, Paszowice, Udanin i Wądroże Wielkie,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Legnicy dla miasta Legnica oraz
gmin: Krotoszyce, Kunice, Legnickie Pole, Miłkowice, Prochowice i Ruja,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lubinie dla miasta Lubin oraz gmin:
Chocianów, Lubin, Polkowice, Rudna i Ścinawa,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Złotoryi dla miast: Chojnów i
Złotoryja oraz gmin: Chojnów, Gromadka, Pielgrzymka, Warta Bolesławiecka,
Zagrodno i Złotoryja.
21. W województwie leszczyńskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Gostyniu dla gmin: Borek
Wielkopolski, Gostyń, Jutrosin, Kobylin, Krobia, Pępowo, Piaski, Pogorzela i
Poniec,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Górze dla gmin: Bojanowo, Góra,
Jemielno, Miejska Górka, Niechlów, Pakosław, Rawicz i Wąsosz,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kościanie dla miasta Kościan oraz
gmin: Kościan, Krzywiń, Przemęt i Śmigiel,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lesznie dla miasta Leszno oraz gmin:
Krzemieniewo, Lipno, Osieczna, Rydzyna, Szlichtyngowa, Święciechowa, Wijewo,
Włoszakowice i Wschowa.
22. W województwie lubelskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kraśniku dla miasta Kraśnik oraz
gmin: Bełżyce, Borzechów, Bychawa, Chodel, Dzierzkowice, Jabłonna, Kraśnik,
Krzczonów, Niedrzwica Duża, Strzyżewice, Urzędów, Wilkołaz, Wojciechów i
Zakrzówek,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lubartowie dla miasta Lubartów oraz
gmin: Abramów, Borki, Firlej, Jeziorzany, Kamionka, Kock, Lubartów, Ludwin,
Michów, Niedźwiada, Ostrówek, Ostrów Lubelski, Serniki, Spiczyn i Uścimów,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lublinie (I) dla miasta Lublin,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lublinie (II) dla miasta Świdnik
oraz gmin: Fajsławice, Głusk, Jastków, Konopnica, Łęczna, Mełgiew, Milejów,
Niemce, Piaski, Puchaczów, Rybczewice, Trawniki i Wólka,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Opolu Lubelskim dla gmin: Józefów,
Karczmiska, Łaziska, Opole Lubelskie, Poniatowa i Wilków,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Puławach dla miasta Puławy oraz
gmin: Baranów, Garbów, Janowiec, Kazimierz Dolny, Końskowola, Kurów, Markuszów,
Nałęczów, Puławy, Wąwolnica i Żyrzyn,
7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Rykach dla miasta Dęblin oraz gmin:
Nowodwór, Ryki, Stężyca i Ułęż.
23. W województwie łomżyńskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Grajewie dla miasta Grajewo oraz
gmin: Goniądz, Grajewo, Radziłów, Rajgród, Szczuczyn, Trzcianne i Wąsosz,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kolnie dla miasta Kolno oraz gmin:
Grabowo, Kolno, Mały Płock, Stawiski, Turośl i Zbójna,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Łomży dla miasta Łomża oraz gmin:
Jedwabne, Łomża, Miastkowo, Nowogród, Piątnica, Przytuły, Śniadowo i Wizna,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wysokiem Mazowieckiem dla miasta
Wysokie Mazowieckie oraz gmin: Boguty-Pianki, Ciechanowiec, Czyżew-Osada,
Klukowo, Kulesze Kościelne, Nowe Piekuty, Nur, Perlejewo, Sokoły, Szepietowo,
Szulborze Wielkie, Wysokie Mazowieckie i Zaręby Kościelne,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Zambrowie dla miasta Zambrów oraz
gmin: Andrzejewo, Kobylin-Borzymy, Kołaki Kościelne, Rutki, Szumowo, Zambrów i
Zawady.
24. W województwie łódzkim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy w Łódź-Bałuty dla
dzielnicy Łódź-Bałuty, dla miasta Głowno oraz gmin: Aleksandrów Łódzki, Głowno i
Stryków,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Łódź-Górna dla dzielnicy
Łódź-Górna oraz gminy Rzgów,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Łódź-Polesie dla dzielnicy
Łódź-Polesie oraz miasta Konstantynów Łódzki,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Łódź-Śródmieście dla
dzielnicy Łódź-Śródmieście,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Łódź-Widzew dla dzielnicy
Łódź-Widzew oraz gmin: Andrespol, Brójce i Nowosolna,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Pabianicach dla miasta Pabianice
oraz gminy Pabianice,
7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Zgierzu dla miast: Ozorków i Zgierz
oraz gmin: Ozorków, Parzęczew i Zgierz.
25. W województwie nowosądeckim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Gorlicach dla miasta Gorlice oraz
gmin: Bobowa, Gorlice, Łużna, Moszczenica, Ropa, Sękowa i Uście Gorlickie,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Limanowej dla miast: Limanowa i
Mszana Dolna oraz gmin: Dobra, Jodłownik, Kamienica, Laskowa, Limanowa,
Łukowica, Mszana Dolna, Niedźwiedź i Tymbark,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Nowym Sączu dla miast: Grybów i Nowy
Sącz oraz gmin: Chełmiec, Gródek n. Dunajcem, Grybów, Kamionka Wielka, Korzenna,
Krynica, Łabowa, Łącko, Łososina Dolna, Muszyna, Nawojowa, Piwniczna,
Podegrodzie i Stary Sącz,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Nowym Targu dla miast: Jordanów,
Nowy Targ i Szczawnica oraz gmin: Bystra-Sidzina, Czarny Dunajec, Czorsztyn,
Jabłonka, Jordanów, Krościenko n. Dunajcem, Lubień, Łapsze Niżne, Nowy Targ,
Ochotnica Dolna, Raba Wyżna i Rabka i Szaflary,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Zakopanem dla miasta Zakopane oraz
gmin: Biały Dunajec, Bukowina Tatrzańska i Kościelisko i Poronin.
26. W województwie olsztyńskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Bartoszycach dla miast: Bartoszyce i
Górowo Iławeckie oraz gmin: Bartoszyce, Górowo Iławeckie i Sępopol,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Biskupcu dla gmin: Biskupiec,
Bisztynek, Jeziorany i Kolno,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Iławie dla miast: Iława i Lubawa
oraz gmin: Iława i Lubawa,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kętrzynie dla miasta Kętrzyn oraz
gmin: Barciany, Kętrzyn, Korsze, Reszel i Srokowo,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lidzbarku Warmińskim dla miasta
Lidzbark Warmiński oraz gmin: Dobre Miasto, Kiwity, Lidzbark Warmiński, Lubomino
i Świątki,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Morągu dla gmin: Łukta, Małdyty,
Miłakowo, Morąg i Zalewo,
7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Mrągowie dla miasta Mrągowo oraz
gmin: Mrągowo, Piecki i Sorkwity,
8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Nidzicy dla gmin: Janowiec
Kościelny, Janowo, Kozłowo i Nidzica,
9) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Olsztynie dla miasta Olsztyn oraz
gmin: Barczewo, Dywity, Gietrzwałd, Jonkowo, Olsztynek, Purda i Stawiguda,
10) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Ostródzie dla miasta Ostróda oraz
gmin: Dąbrówno, Grunwald, Miłomłyn i Ostróda,
11) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Szczytnie dla miasta Szczytno oraz
gmin: Dźwierzuty, Jedwabno, Pasym, Szczytno, Świętajno i Wielbark.
27. W województwie opolskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Brzegu dla miasta Brzeg oraz gmin:
Brzeg, Lewin Brzeski, Lubsza i Olszanka,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Grodkowie dla gmin: Grodków,
Kamiennik, Pakosławice i Skoroszyce,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kluczborku dla gmin: Byczyna,
Kluczbork, Lasowice Wielkie, Murów i Wołczyn,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kędzierzynie-Koźlu dla miasta
Kędzierzyn-Koźle oraz gmin: Baborów, Bierawa, Branice, Cisek, Głubczyce, Kietrz,
Pawłowiczki, Polska Cerkiew i Reńska Wieś,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Krapkowicach dla gmin: Gogolin,
Krapkowice, Strzeleczki, Walce i Zdzieszowice,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Namysłowie dla gmin: Domaszowice,
Namysłów, Świerczów i Wilków,
7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Nysie dla gmin: Głuchołazy,
Łambinowice, Nysa, Otmuchów i Paczków,
8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Opolu dla miasta Opole oraz gmin:
Chrząstowice, Dąbrowa, Dobrzeń Wielki, Komprachcice, Łubniany, Niemodlin,
Ozimek, Pokój, Popielów, Prószków, Tarnów Opolski, Tułowice, Turawa i Zębowice,
9) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Prudniku dla gmin: Biała, Głogówek,
Korfantów, Lubrza i Prudnik,
10) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Strzelcach Opolskich dla gmin:
Izbicko, Jemielnica, Kolonowskie, Leśnica, Strzelce Opolskie, Ujazd i Zawadzkie.
28. W województwie ostrołęckim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Makowie Mazowieckim dla miasta Maków
Mazowiecki oraz gmin: Czerwonka, Krasnosielc, Młynarze, Płoniawy-Bramura, Różan,
Rzewnie, Sypniewo i Szelków,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Ostrołęce dla miasta Ostrołęka oraz
gmin: Czarnia, Czerwin, Goworowo, Kadzidło, Lelis, Łyse, Myszyniec,
Olszewo-Borki, Rozogi, Rzekuń i Troszyn,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Ostrowi Mazowieckiej dla miasta
Ostrów Mazowiecka oraz gmin: Brok, Długosiodło, Małkinia Górna, Ostrów
Mazowiecka, Stary Lubotyń i Wąsewo,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Przasnyszu dla miasta Przasnysz oraz
gmin: Baranowo, Chorzele, Jednorożec, Krzynowłoga Mała i Przasnysz,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wyszkowie dla gmin: Brańszczyk,
Dąbrówka, Klembów, Obryte, Rząśnik, Somianka, Tłuszcz, Wyszków, Zabrodzie i
Zatory.
29. W województwie pilskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Chodzieży dla miasta Chodzież oraz
gmin: Białośliwie, Budzyń, Chodzież, Kaczory, Margonin, Miasteczko Krajeńskie,
Ryczywół, Szamocin, Ujście i Wyrzysk,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Czarnkowie dla miasta Czarnków oraz
gmin: Czarnków, Drawsko, Krzyż Wielkopolski, Lubasz, Połajewo, Wieleń i Wronki,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Pile dla miasta Piła oraz gminy
Trzcianka,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wałczu dla miasta Wałcz oraz gmin:
Człopa, Jastrowie, Mirosławiec, Szydłowo, Tuczno i Wałcz,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wągrowcu dla miasta Wągrowiec oraz
gmin: Damasławek, Gołańcz, Rogoźno, Wapno i Wągrowiec,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Złotowie dla miasta Złotów oraz dla
gmin: Krajenka, Lipka, Łobżenica, Okonek, Tarnówka, Wysoka, Zakrzewo i Złotów.
30. W województwie piotrkowskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Bełchatowie dla miasta Bełchatów
oraz gmin: Bełchatów, Dłutów, Drużbice, Kleszczów, Kluki, Rząśnia, Szczerców i
Zelów,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Opocznie dla gmin: Aleksandrów,
Białaczów, Fałków, Inowłódz, Mniszków, Opoczno, Paradyż, Poświętne, Rzeczyca,
Sławno i Żarnów,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Piotrkowie Trybunalskim dla miasta
Piotrków Trybunalski oraz gmin: Grabica, Łęki Szlacheckie, Moszczenica, Ręczno,
Rozprza, Sulejów, Tuszyn i Wola Krzysztoporska,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Radomsku dla miasta Radomsko oraz
gmin: Dobryszyce, Gomunice, Gorzkowice, Kamieńsk, Kluczewsko, Kobiele Wielkie,
Kodrąb, Lgota Wielka, Ładzice, Masłowice, Przedbórz, Radomsko, Sulmierzyce i
Wielgomłyny,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Tomaszowie Mazowieckim dla miasta
Tomaszów Mazowiecki oraz gmin: Będków, Budziszewice, Czarnocin, Czerniewice,
Koluszki, Lubochnia, Rokiciny, Tomaszów Mazowiecki, Ujazd, Wolbórz i
Żelechlinek.
31. W województwie płockim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Gostyninie dla miasta Gostynin oraz
gmin: Gąbin, Gostynin, Kiernozia, Łąck, Nowy Duninów, Pacyna, Sanniki, Słubice i
Szczawin Kościelny,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kutnie dla miast: Kutno i Łęczyca
oraz gmin: Bedlno, Daszyna, Dąbrowice, Góra Świętej Małgorzaty, Krośniewice,
Krzyżanów, Kutno, Łanięta, Łęczyca, Nowe Ostrowy, Oporów, Piątek, Strzelce,
Witonia i Żychlin,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Płocku dla miasta Płock oraz gmin:
Bodzanów, Bulkowo, Czerwińsk n. Wisłą, Iłów, Mała Wieś, Radzanowo, Słupno, Stara
Biała, Staroźreby i Wyszogród,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sierpcu dla miasta Sierpc oraz gmin:
Bielsk, Brudzeń Duży, Drobin, Gozdowo, Mochowo, Rościszewo, Sierpc, Szczutowo i
Zawidz.
32. W województwie poznańskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Gnieźnie dla miasta Gniezno oraz
gmin: Czerniejewo, Gniezno, Kiszkowo, Kłecko, Łubowo, Mieleszyn, Mieścisko,
Nekla, Niechanowo, Skoki i Września,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Nowym Tomyślu dla gmin: Buk,
Granowo, Grodzisk Wielkopolski, Kamieniec, Kuślin, Lwówek, Nowy Tomyśl,
Opalenica, Rakoniewice i Wielichowo,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Poznaniu(I) dla miasta Poznań,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Poznaniu (II) dla miast: Luboń i
Puszczykowo oraz gmin: Czerwonak, Dopiewo, Komorniki, Kostrzyn, Mosina,
Pobiedziska, Rokietnica, Stęszew, Suchy Las, Swarzędz i Tarnowo Podgórne,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Szamotułach dla miasta Obrzycko oraz
gmin: Chrzypsko Wielkie, Duszniki, Kaźmierz, Kwilcz, Murowana Goślina, Oborniki,
Obrzycko, Ostroróg, Pniewy, Sieraków i Szamotuły,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Śremie dla gmin: Brodnica, Czempiń,
Dolsk, Kórnik, Książ Wielkopolski i Śrem,
7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Środzie Wielkopolskiej dla gmin:
Dominowo, Kleszczewo, Kołaczkowo, Krzykosy, Miłosław, Nowe Miasto n. Wartą,
Środa Wielkopolska i Zaniemyśl.
33. W województwie przemyskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Jarosławiu dla miast: Jarosław i
Radymno oraz gmin: Chłopice, Jarosław, Laszki, Pawłosiów, Pruchnik, Radymno,
Rokietnica, Roźwienica i Wiązownica,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lubaczowie dla miasta Lubaczów oraz
gmin: Cieszanów, Horyniec, Lubaczów, Narol, Oleszyce, Stary Dzików i Wielkie
Oczy,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Przemyślu dla miast: Dynów i
Przemyśl oraz gmin: Bircza, Dubiecko, Dynów, Fredropol, Krasiczyn, Krzywcza,
Medyka, Orły, Przemyśl, Stubno i Żurawica,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Przeworsku dla miasta Przeworsk oraz
gmin: Adamówka, Gać, Jawornik Polski, Kańczuga, Przeworsk, Sieniawa,Tryńcza i
Zarzecze.
34. W województwie radomskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Białobrzegach dla gmin: Białobrzegi,
Goszczyn, Jedlińsk, Promna, Przytyk, Radzanów, Stara Błotnica, Stromiec i
Wyśmierzyce,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Grójcu dla gmin: Belsk Duży, Błędów,
Chynów, Grójec, Jasieniec, Mogielnica, Pniewy i Warka,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kozienicach dla miasta Pionki oraz
gmin: Głowaczów, Grabów n. Pilicą, Kozienice, Magnuszew, Pionki i Sieciechów,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lipsku dla gmin: Chotcza, Ciepielów,
Iłża, Lipsko, Rzeczniów, Sienno i Solec n. Wisłą,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Przysusze dla gmin: Drzewica,
Gielniów, Gowarczów, Klwów, Nowe Miasto n. Pilicą, Odrzywół, Potworów,
Przysucha, Rusinów i Wieniawa,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Radomiu dla miasta Radom oraz gmin:
Jastrzębia, Jedlnia-Letnisko, Kowala, Skaryszew, Wolanów i Zakrzew,
7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Szydłowcu dla gmin: Borkowice,
Chlewiska, Jastrząb, Mirów, Orońsko, Szydłowiec i Wierzbica,
8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Zwoleniu dla gmin:
Garbatka-Letnisko, Gniewoszów, Gózd, Kazanów, Policzna, Przyłęk, Tczów, Zwoleń.
35. W województwie rzeszowskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kolbuszowej dla gmin: Cmolas,
Kolbuszowa, Niwiska, Raniżów, Sokołów Małopolski i Stary Dzikowiec,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Leżajsku dla miasta Leżajsk oraz
gmin: Grodzisko Dolne, Kamień, Kuryłówka, Leżajsk i Nowa Sarzyna,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Łańcucie dla miasta Łańcut oraz
gmin: Białobrzegi, Czarna, Łańcut, Markowa, Rakszawa i Żołynia,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Mielcu dla miasta Mielec oraz gmin:
Borowa, Czermin, Gawłuszowice, Mielec, Przecław i Tuszów Narodowy,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Ropczycach dla gmin: Iwierzyce,
Ostrów, Ropczyce, Sędziszów Małopolski i Wielopole Skrzyńskie,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Rzeszowie dla miasta Rzeszów oraz
gmin: Błażowa, Boguchwała, Chmielnik Rzeszowski, Głogów Małopolski, Hyżne,
Krasne, Lubenia, Świlcza, Trzebownisko i Tyczyn,
7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Strzyżowie dla gmin: Czudec,
Frysztak, Niebylec, Strzyżów i Wiśniowa.
36. W województwie siedleckim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Garwolinie dla miast: Garwolin i
Łaskarzew oraz gmin: Borowie, Garwolin, Górzno, Kłoczew, Łaskarzew, Maciejowice,
Miastków Kościelny, Osieck, Parysów, Pilawa, Sobienie-Jeziory, Sobolew,
Trojanów, Wilga i Żelechów,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Łukowie dla miasta Łuków oraz gmin:
Adamów, Krzywda, Łuków, Serokomla, Stanin, Stoczek Łukowski, Trzebieszów,
Wojcieszków i Wola Mysłowska,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Mińsku Mazowieckim dla miasta Mińsk
Mazowiecki oraz gmin: Cegłów, Dębe Wielkie, Dobre, Jakubów, Kałuszyn, Kołbiel,
Latowicz, Mińsk Mazowiecki, Mrozy, Poświętne, Siennica, Stanisławów i
Strachówka,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Siedlcach dla miasta Siedlce oraz
gmin: Domanice, Korczew, Kotuń, Mokobrody, Mordy, Paprotnia, Przesmyki, Siedlce,
Skórzec, Suchożebry, Wiśniew, Wodynie i Zbuczyn Poduchowny,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sokołowie Podlaskim dla miasta
Sokołów Podlaski oraz gmin: Bielany, Ceranów, Jabłonna Lacka, Kosów Lacki,
Repki, Sabnie, Sokołów Podlaski i Sterdyń,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Węgrowie dla miasta Węgrów oraz
gmin: Grębków, Jadów, Korytnica, Liw, Łochów, Miedzna, Sadowne, Stoczek i
Wierzbno.
37. W województwie sieradzkim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Łasku dla gmin: Buczek, Dalików,
Dobroń, Lutomiersk, Łask, Poddębice, Sędziejowice, Wartkowice, Widawa i
Wodzierady,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sieradzu dla miasta Sieradz oraz
gmin: Błaszki, Brąszewice, Brzeźno, Burzenin, Goszczanów, Sieradz, Warta,
Wróblew i Złoczew,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wieluniu dla gmin: Biała,
Czarnożyły, Działoszyn, Kiełczygłów, Klonowa, Konopnica, Lututów, Mokrsko,
Osjaków, Ostrówek, Pątnów, Rusiec, Siemkowice, Skomlin, Wieluń, Wierzchlas,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Zduńskiej Woli dla miasta Zduńska
Wola oraz gmin: Pęczniew, Szadek, Zadzim, Zapolice i Zduńska Wola.
38. W województwie skierniewickim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Brzezinach dla miasta Brzeziny oraz
gmin: Brzeziny, Dmosin, Jeżów, Lipce Reymontowskie, Rogów i Słupia,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Łowiczu dla miasta Łowicz oraz gmin:
Bielawy, Chąśno, Domaniewice, Kocierzew Południowy, Łowicz, Łyszkowice, Nieborów
i Zduny,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Rawie Mazowieckiej dla miasta Rawa
Mazowiecka oraz gmin: Biała Rawska, Cielądz, Głuchów, Kowiesy, Rawa Mazowiecka
Regnów i Sadkowice,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Skierniewicach dla miasta
Skierniewice oraz gmin: Bolimów, Godzianów, Maków, Nowy Kawęczyn, Puszcza
Mariańska i Skierniewice,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sochaczewie dla miasta Sochaczew
oraz gmin: Młodzieszyn, Nowa Sucha, Rybno, Sochaczew i Teresin,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Żyrardowie dla miasta Żyrardów oraz
gmin: Baranów, Jaktorów, Mszczonów, Radziejowice, Wiskitki i Żabia Wola.
39. W województwie słupskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Bytowie dla gmin: Borzytuchom,
Bytów, Czarna Dąbrówka, Kołczygłowy, Lipnica, Parchowo, Studzienice i Tuchomie,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Człuchowie dla miasta Człuchów oraz
gmin: Czarne, Człuchów, Debrzno, Konarzyny, Przechlewo i Rzeczenica,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lęborku dla miast: Lębork i Łeba
oraz gmin: Cewice, Nowa Wieś Lęborska, Potęgowo i Wicko,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Miastku dla gmin: Kępice, Koczała,
Miastko i Trzebielino,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sławnie dla miasta Sławno oraz gmin:
Postomino i Sławno,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Słupsku dla miast: Słupsk i Ustka,
gmin: Damnica, Dębnica Kaszubska, Główczyce, Kobylnica, Słupsk, Smołdzino,
Ustka, dla morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego oraz portów i
przystani w następujących miejscowościach: Jarosławiec, Łeba, Rowy i Ustka.
40. W województwie suwalskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Augustowie dla miasta Augustów oraz
gmin: Augustów, Bargłów Kościelny, Lipsk, Nowinka, Płaska i Sztabin,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Ełku dla miasta Ełk oraz gmin: Ełk,
Kalinowo, Prostki i Stare Juchy,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Giżycku dla miasta Giżycko oraz
gmin: Giżycko, Kruklanki, Mikołajki, Miłki, Ryn i Wydminy,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Gołdapi dla gmin: Banie Mazurskie,
Dubeninki i Gołdap,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Olecku dla gmin: Kowale Oleckie,
Olecko, Świętajno i Wieliczki,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Piszu dla gmin: Biała Piska, Orzysz,
Pisz i Ruciane-Nida,
7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Suwałkach dla miast Sejny i Suwałki
oraz gmin: Bakałarzewo, Filipów, Giby, Jeleniewo, Krasnopol, Przerośl, Puńsk,
Raczki, Rutka-Tartak, Sejny, Suwałki, Szypliszki i Wiżajny,
8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Węgorzewie dla gmin: Budry,
Pozezdrze i Węgorzewo.
41. W województwie szczecińskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Goleniowie dla gmin: Goleniów,
Maszewo, Osina, Przybiernów i Stepnica,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Gryficach dla gmin: Brojce, Gryfice,
Karnice, Nowogard, Płoty, Rewal i Trzebiatów,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Gryfinie dla gmin: Banie, Bielice,
Cedynia, Chojna, Gryfino, Kozielice, Mieszkowice, Moryń, Trzcińsko-Zdrój i
Widuchowa,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kamieniu Pomorskim dla gmin:
Dziwnów, Golczewo, Kamień Pomorski, Świerzno i Wolin,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Łobzie dla gmin: Chociwel, Dobra,
Ińsko, Łobez, Radowo Małe, Resko i Węgorzyno,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Stargardzie Szczecińskim dla miasta
Stargard Szczeciński oraz gmin: Dobrzany, Dolice, Kobylanka, Lipiany, Marianowo,
Przelewice, Pyrzyce, Stara Dąbrowa, Stargard Szczeciński, Suchań i Warnice,
7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Szczecinie dla miasta Szczecin oraz
gmin: Dobra (Szczecińska), Kołbaskowo, Nowe Warpno, Police i Stare Czarnowo,
8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Świnoujściu dla miasta Świnoujście
oraz gminy Międzyzdroje,
9) Państwowy Portowy Inspektor Sanitarny w Szczecinie jest właściwy dla morskich
wód wewnętrznych i morza terytorialnego oraz portów i przystani w następujących
miejscowościach: Dąbie, Lubczyna, Nowe Warpno, Stepnica, Szczecin i Trzebież,
10) Państwowy Portowy Inspektor Sanitarny w Świnoujściu jest właściwy dla
morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego oraz portów i przystani w
następujących miejscowościach: Dziwnów, Kamień Pomorski, Karsibór, Lubin,
Międzywodzie, Międzyzdroje, Mrzeżyno, Niechorze, Przytór, Świnoujście, Wapnica,
Wicko, Wisełka i Wolin.
42. W województwie tarnobrzeskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Janowie Lubelskim dla gmin: Batorz,
Chrzanów, Dzwola, Godziszów, Gościeradów, Janów Lubelski, Modliborzyce, Potok
Wielki, Szastarka i Trzydnik Duży,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Opatowie dla gmin: Baćkowice,
Ćmielów, Iwaniska, Lipnik, Opatów, Ożarów, Sadowie, Tarłów i Wojciechowice,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sandomierzu dla miasta Sandomierz
oraz gmin: Annopol, Dwikozy, Gorzyce, Klimontów, Koprzywnica, Łoniów, Obrazów,
Samborzec, Wilczyce i Zawichost,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Stalowej Woli dla miasta Stalowa
Wola oraz gmin: Bojanów, Harasiuki, Jarocin, Jeżowe, Krzeszów, Nisko Pysznica,
Radomyśl, Rudnik, Ulanów, Zaklików i Zaleszany,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Staszowie dla gmin: Bogoria,
Łubnice, Osiek, Połaniec, Rytwiany i Staszów,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Tarnobrzegu dla miasta Tarnobrzeg
oraz gmin: Baranów Sandomierski, Grębów, Majdan Królewski, Nowa Dęba, Padew
Narodowa.
43. W województwie tarnowskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Bochni dla miasta Bochnia oraz gmin:
Bochnia, Lipnica Murowana, Łapanów, Nowy Wiśnicz, Rzezawa, Trzciana i Żegocina,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Brzesku dla gmin: Borzęcin, Brzesko,
Czchów, Dębno, Gnojnik, Iwkowa, Szczurowa i Zakliczyn,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Dąbrowie Tarnowskiej dla gmin:
Bolesław, Dąbrowa Tarnowska, Gręboszów, Mędrzechów, Olesno, Radgoszcz, Radłów,
Szczucin, Wadowice Górne, Wietrzychowice i Żabno,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Dębicy dla miasta Dębica oraz gmin:
Brzostek, Czarna, Dębica, Jodłowa, Pilzno, Radomyśl Wielki i Żyraków,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Tarnowie dla miasta Tarnów oraz
gmin: Ciężkowice, Gromnik, Lisia Góra, Pleśna, Ryglice, Rzepiennik Strzyżewski,
Skrzyszów, Szerzyny, Tarnów, Tuchów, Wierzchosławice i Wojnicz.
44. W województwie toruńskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Brodnicy dla miast: Brodnica i Nowe
Miasto Lubawskie oraz gmin: Biskupiec, Bobrowo, Brodnica, Brzozie, Górzno,
Grążawy, Grodziczno, Jabłonowo Pomorskie, Kurzętnik, Nowe Miasto Lubawskie,
Osiek, Świedziebnia, Wąpielsk i Zbiczno,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Grudziądzu dla miast: Chełmno i
Grudziądz oraz gmin: Chełmno, Grudziądz, Gruta, Kijewo Królewskie, Lisewo,
Łasin, Papowo Biskupie, Rogoźno, Stolno, Świecie nad Osą i Unisław,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Toruniu dla miast: Chełmża i Toruń
oraz gmin: Chełmża, Lubicz, Łubianka, Łysomice, Obrowo, Wielka Nieszawka i
Zławieś Wielka,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wąbrzeźnie dla miast: Golub-Dobrzyń
i Wąbrzeźno oraz gmin: Ciechocin, Dębowa Łąka, Golub-Dobrzyń, Kowalewo
Pomorskie, Książki, Płużnica, Radomin, Radzyń Chełmiński i Wąbrzeźno i Wąpielsk.
45. W województwie wałbrzyskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Dzierżoniowie dla miast: Bielawa,
Dzierżoniów, Pieszyce i Piława Górna oraz gmin: Dzierżoniów i Niemcza,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Kłodzku dla miast: Kłodzko i
Polanica-Zdrój oraz gmin: Bystrzyca Kłodzka, Kłodzko, Lądek-Zdrój, Międzylesie i
Stronie Śląskie,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Nowej Rudzie dla miast:
Duszniki-Zdrój, Kudowa-Zdrój i Nowa Ruda oraz gmin: Lewin Kłodzki, Nowa Ruda,
Radków i Szczytna,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Świdnicy dla miast: Świdnica i
Świebodzice oraz gmin: Dobromierz, Jaworzyna Śląska, Marcinowice, Strzegom,
Świdnica i Żarów,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wałbrzychu dla miast:
Boguszów-Gorce, Jedlina-Zdrój, Szczawno-Zdrój i Wałbrzych oraz gmin: Czarny Bór,
Głuszyca, Mieroszów, Stare Bogaczowice i Walim,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Ząbkowicach Śląskich dla gmin:
Bardo, Ciepłowody, Kamieniec Ząbkowicki, Przeworno, Stoszowice, Ząbkowice
Śląskie, Ziębice i Złoty Stok.
46. W województwie włocławskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Aleksandrowie Kujawskim dla miast:
Aleksandrów Kujawski, Ciechocinek, Nieszawa i Radziejów oraz gmin: Aleksandrów
Kujawski, Bądkowo, Bytoń, Dobre, Koneck, Nieszawa, Osięciny, Piotrków Kujawski,
Raciążek, Radziejów, Topólka, Waganiec i Zakrzewo,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Lipnie dla miasta Lipno oraz gmin:
Bobrowniki, Chrostkowo, Czernikowo, Dobrzyń n. Wisłą, Kikół, Lipno, Skępe,
Tłuchowo i Wielgie,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Rypinie dla miasta Rypin oraz gmin:
Brzuze, Rogowo, Rypin, Skrwilno i Zbójno,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny we Włocławku dla miast: Kowal i
Włocławek oraz gmin: Baruchowo, Boniewo, Brześć Kujawski, Choceń, Chodecz,
Fabianki, Izbica Kujawska, Kowal, Lubanie, Lubień Kujawski, Lubraniec i
Włocławek.
47. W województwie wrocławskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Wrocław-Fabryczna dla
dzielnicy Wrocław-Fabryczna,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Wrocław-Krzyki dla
dzielnicy Wrocław-Krzyki,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Wrocław-Stare Miasto dla
dzielnicy Wrocław-Stare Miasto,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w dzielnicy Wrocław-Śródmieście dla
dzielnic Wrocław-Psie Pole i Wrocław-Śródmieście,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Miliczu dla gmin: Cieszków,
Krośnice, Milicz i Żmigród,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Oleśnicy dla miasta Oleśnica oraz
gmin: Bierutów, Długołęka, Dobroszyce, Oleśnica i Twardogóra,
7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Oławie dla miasta Oława oraz gmin:
Czernica, Domaniów, Jelcz-Laskowice, Oława, Święta Katarzyna, Wiązów i Żórawina,
8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Strzelinie dla gmin: Borów, Jordanów
Śląski, Kobierzyce, Kondratowice, Łagiewniki, Sobótka i Strzelin,
9) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Środzie Śląskiej dla gmin: Kąty
Wrocławskie, Kostomłoty, Malczyce, Mietków, Miękinia i Środa Śląska,
10) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Trzebnicy dla gmin: Oborniki
Śląskie, Prusice, Trzebnica, Wisznia Mała i Zawonia,
11) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wołowie dla gmin: Brzeg Dolny,
Wińsko i Wołów.
48. W województwie zamojskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Biłgoraju dla miasta Biłgoraj oraz
gmin: Aleksandrów, Biłgoraj, Biszcza, Frampol, Goraj, Józefów, Księżpol, Łukowa,
Obsza, Potok Górny, Tarnogród, Tereszpol, Turobin, Wysokie, Zakrzew i
Zwierzyniec,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Hrubieszowie dla miasta Hrubieszów
oraz gmin: Dołhobyczów, Grabowiec, Horodło, Hrubieszów, Miączyn, Mircze,
Trzeszczany, Uchanie i Werbkowice,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Tomaszowie Lubelskim dla miasta
Tomaszów Lubelski oraz gmin: Bełżec, Jarczów, Komarów-Osada, Krasnobród,
Krynice, Lubycza Królewska, Łaszczów, Rachanie, Susiec, Tarnawatka, Telatyn,
Tomaszów Lubelski, Tyszowce i Ulhówek,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Zamościu dla miasta Zamość oraz
gmin: Adamów, Gorzków, Izbica, Łabunie, Nielisz, Radecznica, Rudnik, Sitno,
Skierbieszów, Stary Zamość, Sułów, Szczebrzeszyn, Zamość i Żółkiewka.
49. W województwie zielonogórskim:
1) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Krośnie Odrzańskim dla miasta Gubin
oraz gmin: Bobrowice, Bytnica, Cybinka, Dąbie, Gubin, Krosno Odrzańskie i
Maszewo,
2) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Nowej Soli dla miasta Nowa Sól oraz
gmin: Bytom Odrzański, Kożuchów, Nowa Sól, Nowe Miasteczko, Otyń, Siedlisko i
Sława,
3) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Sulechowie dla gmin: Babimost,
Bojadła, Kargowa, Kolsko, Sulechów i Trzebiechów,
4) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Świebodzinie dla gmin: Lubrza,
Łagów, Skąpe, Szczaniec, Świebodzin i Torzym,
5) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Wolsztynie dla gmin: Siedlec,
Wolsztyn, Zbąszynek i Zbąszyń,
6) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Zielonej Górze dla miasta Zielona
Góra oraz gmin: Czerwieńsk, Nowogród Bobrzański, Świdnica, Zabór i Zielona Góra,
7) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Żaganiu dla miast: Gozdnica i Żagań
oraz gmin: Brzeźnica, Iłowa, Małomice, Niegosławice, Szprotawa, Wymiarki i
Żagań,
8) Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Żarach dla miast: Łęknica i Żary
oraz gmin: Brody, Jasień, Lipinki Łużyckie, Lubsko, Przewóz, Trzebiel, Tuplice i
Żary.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 6
czerwca 1986 r. w sprawie określenia terytorialnego zakresu działania oraz
siedzib państwowych terenowych i portowych inspektorów sanitarnych (Dz. U. Nr
25, poz. 125, z 1987 r. Nr 18, poz. 113 i z 1993 r. Nr 97, poz. 447).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 1996 r.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: w z. K. Kuszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 11 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie uprawnień do nabycia leku, preparatu
diagnostycznego, artykułu sanitarnego i sprzętu jednorazowego użytku w przypadku
niektórych chorób.
(Dz. U. Nr 154, poz. 756)
Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach
odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr
111, poz. 535, z 1995 r. Nr 138, poz. 684 i z 1996 r. Nr 139, poz. 646) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 sierpnia
1996 r. w sprawie uprawnień do nabycia leku, preparatu diagnostycznego, artykułu
sanitarnego i sprzętu jednorazowego użytku w przypadku niektórych chorób (Dz. U.
Nr 98, poz. 456) wprowadza się następujące zmiany:
A. W załączniku nr 1 do rozporządzenia "Wykaz leków do bezpłatnego wydawania na
recepty - chorym w leczeniu":
1) pod lp. 3 w odniesieniu do leku o nazwie Mucodyne kaps. 0,375 g w rubryce
"Najmniejsze zarejestrowane opakowanie" wyrazy "100 tabl." zastępuje się
wyrazami "100 kaps.",
2) pod lp. 7 w odniesieniu do leku o nazwie Amsidyl w rubryce "Postać i dawka"
wyrazy "inj. doż. 75 mg/15 ml" zastępuje się wyrazami "inj. doż. 85 mg (50
mg/ml)",
3) pod lp. 20 w odniesieniu do leku o nazwie Cytarabin w rubryce "Najmniejsze
zarejestrowane opakowanie" wyrazy "5 fiol." zastępuje się wyrazami "10 fiol.,
amp.",
4) pod lp. 26 w rubryce "Nazwa" wyraz "Fluoroblastin" we wszystkich przypadkach
zastępuje się wyrazem "Fluroblastin",
5) pod lp. 37:
a) w rubryce "Nazwa" wyrazy "Morphinum hydrochloridum" we wszystkich przypadkach
zastępuje się wyrazami "Morphinum hydrochloricum",
b) w rubryce "Postać i dawka" wyrazy "morphinum hydrochloridum" zastępuje się
wyrazami "morphinum hydrochloricum",
6) pod lp. 49 w odniesieniu do leku o nazwie Tegretol syrop 2% w rubryce
"Najmniejsze zarejestrowane opakowanie" wyrazy "150 ml" zastępuje się wyrazami
"100 ml",
7) pod lp. 66 w rubryce "Najmniejsze zarejestrowane opakowanie" wyrazy "50
tabl." zastępuje się wyrazami "50 draż.",
8) pod lp. 72 w odniesieniu do leku o nazwie Haloperidol-Ratiopharm w rubryce
"Najmniejsze zarejestrowane opakowanie" wyrazy "15 ml" zastępuje się wyrazami
"30 ml",
9) pod lp. 77 w odniesieniu do leku o nazwie Taxilan draż. 0,025 g w rubryce
"Najmniejsze zarejestrowane opakowanie" wyrazy "25 tabl." zastępuje się wyrazami
"25 draż."
B. W załączniku nr 3 do rozporządzenia "Wykaz leków oraz sprzętu jednorazowego
użytku do wydawania na recepty za częściową odpłatnością 30% ceny - chorym w
leczeniu" pod lp. 123 w rubryce "Postać i dawka" wyrazy "tabl. 0,04 g" zastępuje
się wyrazami "tabl. 0,03 g";
C. W załączniku nr 5 do rozporządzenia tytuł załącznika otrzymuje brzmienie:
"Wykaz artykułów sanitarnych do wydawania na recepty po wniesieniu opłaty
ryczałtowej, niezbędnych do stosowania przy chorobach nowotworowych i
upośledzeniu umysłowym".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: w z. K. Kuszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 6 grudnia 1996 r.
o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego.
(Dz. U. Nr 155, poz. 757)
Art. 1. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz.
U. Nr 13, poz. 96, z 1982 r. Nr 16, poz. 124 i Nr 41, poz. 273, z 1983 r. Nr 44,
poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100 i Nr 31, poz. 138, z 1987 r. Nr 21, poz.
123, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 i Nr 34, poz. 180, z
1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 43, poz. 251, Nr 53, poz. 306 i Nr 72, poz. 422, z
1991 r. Nr 83, poz. 371 i Nr 100, poz. 442, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r.
Nr 74, poz. 332 i Nr 126, poz. 615, z 1995 r. Nr 89, poz. 443 i poz. 444 i Nr
95, poz. 475 oraz z 1996 r. Nr 152, poz. 720) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 214 otrzymuje brzmienie:
"Art. 214. Oskarżony może składać w każdym czasie wniosek o uchylenie lub zmianę
środka zapobiegawczego; w przedmiocie wniosku rozstrzyga najpóźniej w ciągu 3
dni prokurator, a po wniesieniu aktu oskarżenia do sądu, sąd, przed którym
sprawa się toczy. Na postanowienie sądu w przedmiocie wniosku zażalenie nie
przysługuje.";
2) w art. 222 § 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. Przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania na czas oznaczony,
przekraczający terminy określone w § 2 i 3, może dokonać tylko Sąd Najwyższy na
wniosek sądu, przed którym sprawa się toczy, a w postępowaniu przygotowawczym na
wniosek Prokuratora Generalnego - jeżeli konieczność taka powstaje w związku z
zawieszeniem postępowania karnego, przedłużającą się obserwacją psychiatryczną
oskarżonego, przedłużającym się opracowywaniem opinii biegłego, wykonywaniem
czynności dowodowych w sprawie o szczególnej zawiłości lub poza granicami kraju,
celowym przewlekaniem postępowania przez oskarżonego, a także z powodu innych
istotnych przeszkód, których organy prowadzące postępowanie nie mogły usunąć."
Art. 2. 1. Wnioski o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego złożone przed
dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podlegają rozpoznaniu według przepisów
dotychczasowych.
2. W razie złożenia, na podstawie art. 222 § 4 w brzmieniu nadanym przez art. 1
niniejszej ustawy, wniosku o przedłużenie tymczasowego aresztowania
zastosowanego przed dniem 4 sierpnia 1996 r. - tymczasowe aresztowanie zostaje
utrzymane do czasu rozpoznania tego wniosku przez Sąd Najwyższy.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 23 grudnia 1996 r.
w sprawie wynagrodzeń sędziów sądów powszechnych oraz asesorów i aplikantów
sądowych.
(Dz. U. Nr 155, poz. 758)
Na podstawie art. 71 § 2 w związku z art. 115 § 3 i art. 116 ustawy z dnia 20
czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7,
poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34,
poz. 163 i Nr 81, poz. 406 oraz z 1996 r. Nr 77, poz. 367) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do sędziów sądów powszechnych oraz
asesorów i aplikantów sądowych.
§ 2. Ustala się wynagrodzenie zasadnicze osób wymienionych w § 1 przy
zastosowaniu następujących mnożników prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w
państwowej sferze budżetowej:
Lp.StanowiskoMnożnik
1Sędzia sądu apelacyjnego4,0
2Sędzia sądu wojewódzkiego3,2
3Sędzia sądu rejonowego2,7
4Asesor sądowy2,0
5Aplikant sądowy
- w pierwszym roku pracy0,9
- w drugim roku pracy1,0
§ 3. Ustala się stawki dodatku funkcyjnego przy zastosowaniu następujących
mnożników prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej:
StawkaMnożnik
10,30
20,30-0,45
30,35-0,50
40,40-0,55
50,45-0,60
60,50-0,65
70,60-0,75
80,70-0,80
90,80-1,10
§ 4. Tabelę stanowisk i stawek dodatku funkcyjnego zawiera załącznik do
rozporządzenia.
§ 5. 1. Dodatek funkcyjny przysługuje osobie wymienionej w § 1, którą powołano
do pełnienia funkcji kierowniczych lub której powierzono pełnienie obowiązków
kierowniczych, w okresie ich sprawowania.
2. W razie zbiegu uprawnień do dodatków funkcyjnych przysługuje jeden, wyższy
dodatek.
§ 6. 1. Sędziemu sprawującemu patronat co najmniej nad jednym aplikantem
etatowym lub trzema aplikantami pozaetatowymi przez okres nie krótszy niż jeden
miesiąc, przysługuje dodatek w wysokości 0,15 prognozowanego przeciętnego
wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej za każdy miesiąc sprawowania
patronatu.
2. Przerwy w sprawowaniu patronatu z powodu nieobecności patrona lub aplikanta
trwające do tygodnia nie powodują utraty prawa do dodatku.
3. Dodatek określony w ust. 1 przysługuje sędziemu niezależnie od dodatku
funkcyjnego z tytułu sprawowania funkcji kierowniczej w sądzie.
§ 7. Sędzia delegowany do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie
Sprawiedliwości lub Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
- Instytucie Pamięci Narodowej zachowuje wynagrodzenie zasadnicze określone w
niniejszym rozporządzeniu. W okresie delegacji sędziemu przysługuje dodatek
funkcyjny i dodatek służbowy, określone w przepisach w sprawie zasad
wynagradzania pracowników państwowych.
§ 8. Kwoty wynagrodzenia zasadniczego, dodatku funkcyjnego oraz dodatku za
sprawowanie patronatu nad aplikantami zaokrągla się do 10 groszy w górę.
§ 9. Osoba powołana na stanowisko sędziego otrzymuje wynagrodzenie określone w
niniejszym rozporządzeniu z dniem objęcia stanowiska.
§ 10. W sprawach nie uregulowanych niniejszym rozporządzeniem do osób
wymienionych w § 1 mają odpowiednio zastosowanie przepisy ustawy o pracownikach
urzędów państwowych w zakresie przyznawania dodatków za wieloletnią pracę i
nagród jubileuszowych.
§ 11. Traci moc rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21
czerwca 1995 r. w sprawie wynagrodzeń sędziów sądów powszechnych oraz asesorów i
aplikantów sądowych (Dz. U. Nr 78, poz. 391 i z 1996 r. Nr 128, poz. 604).
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23
grudnia 1996 r. (poz. 758)
TABELA STANOWISK I STAWEK DODATKÓW FUNKCYJNYCH DLA SĘDZIÓW SĄDÓW POWSZECHNYCH
Lp.StanowiskoStawka dodatku
1Prezes sądu apelacyjnego, prezes sądu wojewódzkiego9
2Wiceprezes sądu apelacyjnego, wiceprezes sądu wojewódzkiego8
3Przewodniczący wydziału w sądzie apelacyjnym, przewodniczący wydziału w
sądzie wojewódzkim, prezes sądu rejonowego7
4Wizytator w sądzie apelacyjnym, wizytator w sądzie wojewódzkim6
5Wiceprezes sądu rejonowego5
6Kierownik sekcji w sądzie apelacyjnym, kierownik sekcji w sądzie
wojewódzkim, wojewódzki kierownik szkolenia, rzecznik prasowy, rzecznik
dyscyplinarny4
7Przewodniczący wydziału w sądzie rejonowym, konsultant3
8P.o. przewodniczącego wydziału na stałych rokach sądowych2
9Kierownik sekcji w sądzie rejonowym1
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 grudnia 1996 r.
w sprawie zmiany granic niektórych województw.
(Dz. U. Nr 155, poz. 759)
Na podstawie art. 50 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach
rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 21, poz. 123, z 1991 r. Nr 75, poz.
328, z 1995 r. Nr 74, poz. 368 i z 1996 r. Nr 106, poz. 498) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Z gminy Libiąż w województwie katowickim wyłącza się część obszaru miasta
Libiąż położonego na terenie tej gminy, o powierzchni 16,33 ha, i włącza się ją
do miasta Chełmek położonego na terenie gminy Chełmek w województwie bielskim.
§ 2. Z gminy Obryte w województwie ostrołęckim wyłącza się część obszaru wsi
Bartodzieje o powierzchni 16,89 ha i włącza się ją do miasta Pułtusk położonego
na terenie gminy Pułtusk w województwie ciechanowskim.
§ 3. Z gminy Wartkowice w województwie sieradzkim wyłącza się obszar osady
Leźnica Wielka - Osiedle o powierzchni 31,11 ha i włącza się go do gminy
Parzęczew w województwie łódzkim.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 grudnia 1996 r.
w sprawie nadania niektórym miejscowościom statusu miasta oraz zmiany granic
niektórych miast położonych na obszarach gmin.
(Dz. U. Nr 155, poz. 760)
Na podstawie art. 4a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym
(Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132,
poz. 622) zarządza się, co następuje:
§ 1. Nadaje się status miasta następującym miejscowościom:
1) Suchowola w województwie białostockim; w skład miasta Suchowola wchodzi
obszar obrębu ewidencyjnego Suchowola o powierzchni 2 595,20 ha; granicami
miasta Suchowola są granice tego obrębu ewidencyjnego, szczegółowo określone i
opisane w ewidencji gruntów,
2) Świątniki Górne w województwie krakowskim; w skład miasta Świątniki Górne
wchodzi obszar obrębu ewidencyjnego Świątniki Górne o powierzchni 443,79 ha;
granicami miasta Świątniki Górne są granice tego obrębu ewidencyjnego,
szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów,
3) Pasym w województwie olsztyńskim; w skład miasta Pasymia wchodzi obszar
obrębu ewidencyjnego Pasym o powierzchni 1 336,73 ha; granicami miasta Pasymia
są granice tego obrębu ewidencyjnego, szczegółowo określone i opisane w
ewidencji gruntów,
4) Skępe w województwie włocławskim; w skład miasta Skępe wchodzą obszary
obrębów ewidencyjnych Skępe oraz Wymyślin o łącznej powierzchni 745,05 ha;
granicami miasta Skępe są zewnętrzne granice tych obrębów ewidencyjnych,
szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów,
5) Siechnice w województwie wrocławskim; w skład miasta Siechnice wchodzą
obszary obrębów ewidencyjnych Siechnice oraz Prawocin o łącznej powierzchni 1
553,41 ha; granicami miasta Siechnice są zewnętrzne granice tych obrębów
ewidencyjnych, szczegółowo określone i opisane w ewidencji gruntów.
§ 2. Zmienia się granice następującym miastom:
1) Krzeszowice w województwie krakowskim przez przyłączenie obszarów: wsi
Czatkowice o powierzchni 481,00 ha i wsi Żbik o powierzchni 327,08 ha oraz
części wsi: Nawojowa Góra o powierzchni 29,49 ha, Tenczynek o powierzchni 46,17
ha oraz Wola Filipowska o powierzchni 62,95 ha z gminy Krzeszowice,
2) Sędziszów Małopolski w województwie rzeszowskim przez przyłączenie obszarów
części wsi: Borek Wielki o powierzchni 80,52 ha, Góra Ropczycka o powierzchni
36,08 ha, Kawęczyn Sędziszowski (przys. Księżomost) o powierzchni 98,67 ha oraz
Wolica Ługowa o powierzchni 15,58 ha z gminy Sędziszów Małopolski,
3) Mieszkowice w województwie szczecińskim przez:
a) przyłączenie obszarów części wsi Kurzycko o powierzchni 0,37 ha oraz
leśniczówki Siegniew o powierzchni 1,17 ha z gminy Mieszkowice,
b) wyłączenie obszaru części miasta Mieszkowice o powierzchni 0,18 ha i
włączenie do wsi Kurzycko w gminie Mieszkowice,
4) Żarów w województwie wałbrzyskim przez włączenie obszarów części wsi Łażany o
powierzchni 15,25 ha oraz Mrowiny o powierzchni 91,10 ha z gminy Żarów.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 grudnia 1996 r.
w sprawie utworzenia, ustalenia i zmiany granic oraz nazw i siedzib władz gmin w
niektórych województwach, a także nadania niektórym gminom statusu miasta.
(Dz. U. Nr 155, poz. 761)
Na podstawie art. 4 ust. 1 i 4a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie
terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz.
496 i Nr 132, poz. 622) zarządza się, co następuje:
§ 1. W województwie warszawskim zmienia się granice:
1) gminy o statusie miasta Marki przez przyłączenie obszaru części gminy o
statusie miasta Zielonka o powierzchni 7,41 ha,
2) gminy o statusie miasta Zielonka przez przyłączenie obszaru części gminy o
statusie miasta Marki o powierzchni 8,86 ha.
§ 2. W województwie bielskim zmienia się granice gminy Węgierska Górka przez
przyłączenie obszaru części wsi Radziechowy (część sołectwa Przybędza) o
powierzchni 52,22 ha z gminy Radziechowy-Wieprz.
§ 3. W województwie gdańskim zmienia się granice gminy Puck przez przyłączenie
obszaru części obrębu Parszkowo-Kłanino o powierzchni 17,15 ha z gminy Krokowa.
§ 4. W województwie kaliskim:
1) zmienia się granice gminy o statusie miasta Sulmierzyce przez przyłączenie
obszaru części wsi Chwaliszew o powierzchni 304,24 ha z gminy Krotoszyn oraz
obszaru części wsi Chachalnia o powierzchni 941,43 ha z gminy Zduny,
2) zmienia się nazwę gminy Koźmin z siedzibą władz w Koźminie na Koźmin
Wielkopolski z siedzibą władz w Koźminie Wielkopolskim.
§ 5. W województwie katowickim:
1) tworzy się gminę Radlin z siedzibą władz w Radlinie; w skład gminy Radlin
wchodzi część dzielnicy o nazwie Radlin i stanowiąca część obszaru gminy o
statusie miasta Wodzisław Śląski o powierzchni 1.252,84 ha,
2) zmienia się granice:
a) gminy o statusie miasta Będzin przez przyłączenie obszaru części gminy o
statusie miasta Sosnowiec o powierzchni 4,64 ha,
b) gminy o statusie miasta Chorzów przez przyłączenie obszaru części gminy o
statusie miasta Ruda Śląska o powierzchni 7,60 ha,
c) gminy o statusie miasta Sosnowiec przez przyłączenie obszaru części gminy o
statusie miasta Będzin o powierzchni 10,78 ha,
3) zmienia się nazwę gminy Tąpkowice na Ożarowice,
4) gminie Radlin nadaje się status miasta.
§ 6. W województwie kieleckim zmienia się granice gminy Mirzec przez
przyłączenie obszaru wsi Jagodne z gminy Skarżysko Kościelne.
§ 7. W województwie łomżyńskim zmienia się granice:
1) gminy o statusie miasta Łomża przez przyłączenie obszaru części wsi
Jednaczewo o powierzchni 12,52 ha z gminy Łomża,
2) gminy Piątnica przez przyłączenie obszaru części wsi Jednaczewo o powierzchni
1,57 ha z gminy Łomża.
§ 8. W województwie łódzkim tworzy się gminę Ksawerów z siedzibą władz w
Ksawerowie; w skład gminy Ksewerów wchodzą obszary wsi Ksawerów (wraz z Kolonią
Wola Zaradzyńska, Teklinem, Widzewem i Żdżarami) oraz wsie Nowa Gadka i Wola
Zaradzyńska z gminy Pabianice.
§ 9. W województwie nowosądeckim:
1) tworzy się gminę Słopnice z siedzibą władz w Słopnicach; w skład gminy
Słopnice wchodzi obszar wsi Słopnice z gminy Tymbark,
2) zmienia się granice gminy Ropa przez przyłączenie obszaru części wsi Brunary
(o nazwie Zalesie) o powierzchni 50,00 ha z gminy Uście Gorlickie.
§ 10. W województwie pilskim zmienia się granice gminy o statusie miasta
Czarnków przez przyłączenie obszarów części wsi: Góra nad Notecią o powierzchni
5,08 ha, Romanowo Dolne o powierzchni 2,65 ha oraz Śmieszkowo o powierzchni
30,15 ha z gminy Czarnków.
§ 11. W województwie płockim zmienia się granice gminy o statusie miasta Płock
przez przyłączenie obszarów wsi: Budy Dolne, Góry, Longinus, Nowe Ciechomice i
Stare Ciechomice z gminy Łąck oraz obszaru wsi Tokary-Rąbierz z gminy Gąbin.
§ 12. W województwie włocławskirn zmienia się granice gminy o statusie miasta
Kowal przez przyłączenie obszarów części wsi: Czerniewiczki o powierzchni 36,84
ha, Grodztwo o powierzchni 62,50 ha i Przydatki Gołaszewskie o powierzchni
147,93 ha z gminy Kowal.
§ 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie opodatkowania przychodów osób duchownych.
(Dz. U. Nr 155, poz. 763)
Na podstawie art. 9 pkt 1 i 2, art. 18 ust. 3 i art. 38 pkt 3 ustawy z dnia 19
grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486
i Nr 134, poz. 646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr
75, poz. 357) oraz art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 13 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca
1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz.
416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz.
547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz.
654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638 i Nr 147,
poz. 686) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie
opodatkowania przychodów osób duchownych (Dz. U. Nr 124, poz. 552, z 1992 r. Nr
99, poz. 497, z 1993 r. Nr 132, poz. 636, z 1994 r. Nr 138, poz. 734 i z 1995 r.
Nr 154, poz. 799) w § 2 ust.1 otrzymuje brzmienie:
"1. Kwartalne stawki ryczałtu wynoszą:
1) od przychodów proboszczów:
w parafiach o liczbie mieszkańcówzłotych
powyżejdo
1.000233
1.0002.000263
2.0003.000284
3.0004.000308
4.0005.000334
5.0006.000363
6.0007.000393
7.0008.000424
8.0009.000456
9.00010.000494
10.00012.000535
12.00014.000581
14.00016.000629
16.00018.000681
18.00020.000735
20.000 796
2) od przychodów wikariuszy:
w parafiach o liczbie mieszkańcówjeżeli siedziba parafii znajduje się:
powyżejdona terenie gminy lub miasta o liczbie mieszkańców do 5.000w
mieście o liczbie mieszkańców
powyżej 5.000 do 50.000powyżej 50.000
w złotych
1.00083153214
1.0003.000214224224
3.0005.000224235245
5.0008.000229245250
8.00010.000235255261
10.000 245261266"
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Minister Finansów: w. z. K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 9 grudnia 1996 r.
w sprawie szczegółowych zasad, trybu i wysokości przyznawania dorocznych nagród
za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony
kultury.
(Dz. U. Nr 155, poz. 764)
Na podstawie art. 7a ust. 3 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o
organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 114, poz. 493, z
1994 r. Nr 121, poz. 591 i z 1996 r. Nr 90, poz. 407) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Nagrody mogą być ustanawiane i przyznawane w uznaniu całokształtu
działalności lub za wybitne osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej,
upowszechniana i ochrony dóbr kultury.
2. Nagrody mogą być indywidualne lub zbiorowe.
§ 2. Nagroda za całokształt działalności może być przyznana tej samej osobie
tylko jeden raz.
§ 3. 1. Minister Kultury i Sztuki przyznaje nagrody za osiągnięcia o znaczeniu
ogólnokrajowym lub międzynarodowym.
2. Wojewoda przyznaje nagrody za działalność prowadzoną na terenie województwa
lub za osiągnięcia o charakterze lokalnym.
§ 4. Każdy spośród nagrodzonych może otrzymać tylko jedną nagrodę za to samo
osiągnięcie.
§ 5. 1. Nagrody przyznawane są w trzeciej dekadzie lutego każdego roku, z
inicjatywy własnej lub na wniosek, przez Ministra Kultury i Sztuki oraz
wojewodów.
2. Wnioski o przyznanie nagrody mogą składać następujące podmioty:
1) instytucje kultury,
2) szkoły wyższe,
3) organy administracji rządowej lub samorządowej,
4) związki lub stowarzyszenia zawodowe oraz twórcze,
5) kuratorzy oświaty.
§ 6. 1. Wniosek o przyznanie nagrody powinien zawierać:
1) dane osobowe kandydata (kandydatów) do nagrody lub nazwę podmiotu,
2) dane dotyczące całokształtu dotychczasowej działalności albo informacje o
osiągnięciu, za które nagroda ma być przyznana,
3) uzasadnienie wniosku zawierające wskazanie ogólnokrajowego bądź lokalnego
charakteru działalności lub osiągnięcia.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku przyznawania nagrody z
inicjatywy własnej organów, o których mowa w § 5 ust. 1.
§ 7. 1. Wnioski w sprawie przyznania nagród składa się do dnia 31 grudnia
każdego roku.
2. W razie stwierdzenia braków formalnych organ rozpoznający wniosek wzywa
wnioskodawcę do ich usunięcia w terminie 7 dni.
3. Wniosek pozostawia się bez rozpoznania w przypadku:
1) złożenia po terminie,
2) cofnięcia,
3) śmierci twórcy lub rezygnacji wnioskodawcy z występowania o nagrodę,
4) braków formalnych, jeżeli nie usunięto ich w wyznaczonym terminie.
§ 8. 1. Wojewoda przedstawia Ministrowi Kultury i Sztuki kandydatury osób,
którym zamierza przyznać nagrody, do dnia 30 stycznia każdego roku.
2. Minister Kultury i Sztuki powiadamia właściwego wojewodę o zamiarze
przyznania nagrody, w przypadku gdy:
1) nagroda Ministra Kultury i Sztuki dotyczy tej samej osoby (osób), z tego
samego tytułu,
2) ta sama osoba (osoby) kandyduje do nagrody innego wojewody
- przedstawiając propozycje rozstrzygnięcia.
§ 9. 1. Opiniowanie wniosków, przedstawianie propozycji co do wysokości
przyznanych nagród oraz podział środków budżetowych zaplanowanych na nagrody w
budżecie Ministerstwa Kultury i Sztuki lub w budżecie wojewódzkim Minister
Kultury i Sztuki oraz wojewodowie mogą powierzyć powołanym przez siebie
komisjom.
2. Zakres i zasady działania komisji określa zarządzenie powołujące komisję.
§ 10. Nagrody wypłacane są w ramach budżetu określonego ustawą budżetową na dany
rok dla działu kultura i sztuka, w częściach dotyczących Ministerstwa Kultury i
Sztuki oraz poszczególnych województw.
§ 11. 1. Liczbę i wysokość nagród ustala się przed przystąpieniem do ich
rozdziału.
2. Najwyższa wartość przyznawanej nagrody stanowi równowartość
dwudziestokrotnego przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za rok
poprzedni.
§ 12. Informacje o przyznanych nagrodach podaje się do publicznej wiadomości.
§ 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Kultury i Sztuki: Z. Podkański
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 9 grudnia 1996 r.
w sprawie szczegółowych zasad, trybu i wysokości przyznawania stypendiów osobom
zajmującym się twórczością artystyczną, upowszechnianiem i ochroną dóbr kultury.
(Dz. U. Nr 155, poz. 765)
Na podstawie art. 7b ust. 3 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o
organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 114, poz. 493, z
1994 r. Nr 121, poz. 591 i z 1996 r. Nr 90, poz. 407) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Stypendia mogą być przyznawane osobom zajmującym się twórczością
artystyczną, upowszechnianiem i ochroną dóbr kultury.
§ 2. Osoba lub zespół osób ubiegający się o przyznanie stypendium może je
otrzymać wyłącznie na wykonanie w ustalonym terminie określonego
przedsięwzięcia.
§ 3. 1. Wnioski o przyznanie stypendium półrocznego w roku bieżącym składa się
do dnia 31 stycznia oraz o przyznanie stypendium całorocznego na rok następny do
dnia 30 lipca każdego roku.
2. Wniosek o przyznanie stypendium powinien zawierać:
1) dane osobowe kandydata (kandydatów),
2) informacje o dorobku twórczym, artystycznym, naukowym, popularyzatorskim,
konserwatorskim lub innym,
3) program stypendium (plan pracy w okresie pobierania stypendium oraz termin
jej zakończenia).
§ 4. 1. Osoba (osoby), której przyznano stypendium, zwana dalej "stypendystą",
obowiązana jest do:
1) wykonania przyjętego programu stypendium,
2) przedkładania, na żądanie przyznającego stypendium, bieżących wyników
realizacji stypendium lub w ustalonych terminach okresowych sprawozdań z
wykonania programu,
3) przedstawienia w ustalonym terminie sprawozdania z wykorzystania stypendium
oraz jego wyników.
2. Warunkiem przyznania stypendium może być zobowiązanie do przeniesienia na
rzecz określonej instytucji państwowej lub komunalnej własności lub innych praw
majątkowych do wytworzonych dóbr kultury lub innych wyników uzyskanych dzięki
realizacji stypendium.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, szczegółowe zobowiązania stron określa
umowa zawarta między przyznającym stypendium a osobą (osobami) ubiegającą się o
nie.
4. W przypadkach uzasadnionych stypendysta może ubiegać się o przedłużenie
terminu wykonania zobowiązań wynikających z przepisów ust.1.
§ 5. Przyznający stypendium może wstrzymać jego realizację, jeżeli stypendysta
nie realizuje zobowiązań określonych w § 4 lub otrzymał negatywną ocenę
przedstawionych wyników, o których mowa w § 4 ust. 2.
§ 6. Stypendysta, który nie wywiązał się z zobowiązań określonych w § 4 ust. 1
lub przedstawił wynik oceniony negatywnie przez przyznającego stypendium, traci
prawo do ubiegania się o kolejne stypendium.
§ 7. Stypendia przyznaje się w ustalonej kwocie wypłacanej jednorazowo albo jako
świadczenie okresowe na czas określony, nie dłuższy jednak niż 12 miesięcy.
§ 8. Miesięczna wysokość stypendium nie może przekroczyć trzykrotnego
przeciętnego wynagrodzenia pracowników w gospodarce narodowej w ostatnim
kwartale roku poprzedzającego przyznanie stypendium i nie podlega waloryzacji w
okresie pobierania stypendium.
§ 9. Stypendia przyznaje się systemem konkursowym:
1) wnioski o przyznanie stypendium półrocznego rozpatruje się dwa razy w roku:
do dnia 30 kwietnia oraz do dnia 31 października,
2) rozdział stypendiów następuje po zapoznaniu się ze wszystkimi wnioskami.
§ 10. Minister Kultury i Sztuki oraz wojewodowie mogą powierzyć przeprowadzanie
konkursu, opiniowanie wniosków oraz proponowanie wysokości stypendium powołanej
przez siebie. komisji.
§ 11. Stypendia wypłacane są w ramach środków budżetowych, w dziale kultura i
sztuka.
§ 12. Pozytywne decyzje stypendialne uzasadnia się i podaje do publicznej
wiadomości.
§ 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Minister Kultury i Sztuki: Z. Podkański
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU
z dnia 18 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać wyroby ze
względu na potrzebę ochrony zdrowia i środowiska.
(Dz. U. Nr 155, poz. 766)
Na podstawie art. 79 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i
kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90,
poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 30 listopada 1994 r. w
sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać wyroby ze względu na potrzebę ochrony
zdrowia i środowiska (Dz. U. Nr 133, poz. 690), w załączniku nr 1 w pozycji 10
wyrazy "od 1 stycznia 1997 r." zastępuje się wyrazami "od 1 lipca 1997 r."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Minister Przemysłu i Handlu: w z. H. L. Gabryś
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 16 grudnia 1996 r.
w sprawie wykazu towarów i usług, którymi obrót z zagranicą wymaga koncesji.
(Dz. U. Nr 155, poz. 769)
Na podstawie art. 11 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o
działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr
34, poz. 198, Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr
73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r.
Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i
Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz.
446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713 oraz z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45,
poz. 199) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się wykaz towarów i usług, którymi obrót z zagranicą wymaga
koncesji, stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z
dnia 29 czerwca 1993 r. w sprawie wykazu towarów i usług, którymi obrót z
zagranicą wymaga koncesji (Dz. U. Nr 60, poz. 282 oraz z 1995 r. Nr 73, poz. 366
i Nr 153, poz. 790).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: w z. J. Kaczurba
Załącznik do rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia
16 grudnia 1996 r. (poz. 769)
WYKAZ TOWARÓW I USŁUG, KTÓRYMI OBRÓT Z ZAGRANICĄ WYMAGA KONCESJI
Lp.WyszczególnienieKOD PCN
w przywozie i wywozie
I1. Rudy uranu i toru oraz koncentraty2612
2. Promieniotwórcze pierwiastki chemiczne i izotopy promieniotwórcze
(łącznie z rozszczepialnymi lub paliworodnymi pierwiastkami chemicznymi i
izotopami) oraz ich związki; mieszaniny i pozostałości zawierające te
produkty2844
3. Izotopy inne niż z pozycji 2844; związki nieorganiczne lub organiczne
takich izotopów, nawet chemicznie nie zdefiniowane2845
4. Reaktory jądrowe; sekcje paliwowe (kasety), nie napromieniowane, do
reaktorów jądrowych; maszyny i aparatura do rozdzielania izotopów8401
IITowary oraz ich części produkowane według specjalnych warunków
technicznych i technologicznych, przeznaczone do celów wojskowych lub
policyjnych:
1. Materiały wybuchowe; produkty pirotechniczne; stopy piroforyczne;
niektóre materiały łatwo palnedział 36, z wyłączeniem ex.3605
2. Bomby, granaty, torpedy, miny, rakiety i podobne uzbrojenie wojenne
oraz jego części; naboje, pociski i inna amunicja oraz jej części, w tym
przybitki nabojów śrutowych i kulowych9306
3. Czołgi oraz inne opancerzone samobieżne pojazdy bojowe z uzbrojeniem
lub bez oraz części tych pojazdów8710
4. Samoloty i śmigłowce oraz ich częściex.8802, 8803
5. Okręty wojenne i ich częściex.8906, 8908
6. Broń i amunicja, ich części i akcesoriadział 93
7. Łączność specjalna (z urządzeniami szyfrującymi i
deszyfrującymi)ex.dział 85
8. Pozostały sprzęt wyposażony w ogniowe środki rażenia, również części
aktywnych środków ogniowychex.sekcja XVII
IIISprzęt pomocniczy i wyposażenie aktywnych środków ogniowych produkowane
według specjalnych warunków technicznych i technologicznych, przeznaczone
do celów wojskowych lub policyjnych:
1. Sprzęt i systemy kierowania ogniem, radiolokacyjne, obserwacyjne i
nawigacyjneex.sekcja XVI, ex.dział 90, 91
2. Sprzęt i systemy łącznościex.sekcja XVI, ex.dział 90
3. Trenażery i urządzenia testowesekcje różne
4. Maszyny, urządzenia, systemy elektryczne i elektroniczne oraz ich
częściex.sekcja XVI
5. Specjalne źródła zasilaniaex.dział 85
6. Narzędzia i aparaty optyczne, fotograficzne, kinematograficzne,
pomiarowe, kontrolne i precyzyjneex.dział 90, 91
7. Środki transportuex.sekcja XVII
8. Inny sprzęt pomocniczy do celów wojskowych i policyjnychsekcje różne
IVMateriały wybuchowe, produkty pirotechniczne, stopy piroforyczne,
niektóre materiały łatwo palne przeznaczone do innych celów niż wojskowe i
policyjnedział 36, z wyłączeniem ex.3605
VBroń i amunicja, ich części i akcesoria przeznaczone do innych celów niż
wojskowe i policyjne (w tym broń myśliwska, sportowa i
obezwładniająca)9302 - 9307
VIUsługi budowlano-montażowe, instalacyjne oraz remontowe wojskowych i
policyjnych obiektów, sprzętu i jego elementów, a także usługi i
osiągnięcia naukowe i techniczne, w tym szkoleniowe, związane z
działalnością wojskową lub policyjnąnie katalogowane
ex. Dotyczy niektórych towarów z działów lub sekcji
w przywozie
VIIRóżne przetwory spożywcze:
1. Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu od 44,2 do
49,2% obj., zawierające w masie od 1,5 do 6% goryczki, przypraw i różnych
składników oraz 4 do 10% cukru, w pojemnikach zawierających 0,5 litra lub
mniej2103 90 30 0
2. Złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji zapachowych,
w rodzaju używanych do produkcji napojów2106 90 20 0
VIIINapoje alkoholowe:
1. Wino ze świeżych winogron łącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy inny niż z pozycji nr 20092204 10 11 9, 2204 10 19 9, 2204 21
10 9, 2204 21 99 0, 2204 29 10 9, 2204 29 99 0, 2204 30 10 9, 2204 30 96
9, 2204 30 98 9
2. Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi2205 10 90 9, 2205 90 90 9
3. Pozostałe napoje fermentowane (na przykład jabłecznik, moszcz gruszkowy
i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów
fermentowanych i napojów bezalkoholowych nie wymienione ani nie włączone
gdzie indziej2206 00 10 9, 2206 00 31 9, 2206 00 39 9, 2206 00 51 9, 2206
00 59 9, 2206 00 81 9, 2206 00 89 9
4. Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 80%
obj. lub więcej; alkohol etylowy skażony i pozostałe alkohole skażone; o
dowolnej mocy2207
5. Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż
80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe2208, z wyjątkiem 2208 90
69 1
IXCygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy z tytoniu lub
namiastek tytoniu2402
XPaliwa mineralne, oleje mineralne i produkty ich destylacji:
1. Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych,
surowe2709 00
2. Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne
niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone,
zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów
otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią
składniki zasadnicze2710 00, z wyjątkiem: 2710 00 81 0, 2710 00 83 0, 2710
00 85 0, 2710 00 87 0, 2710 00 88 0, 2710 00 89 0, 2710 00 92 0, 2710 00
94 0, 2710 00 96 0, 2710 00 98 0
3. Gaz ziemny2711 11 00 0, 2711 21 00 0
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
z dnia 16 grudnia 1996 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów na wywóz niektórych odpadów, złomu żeliwa i
stali oraz metali nieżelaznych w 1997 r.
(Dz. U. Nr 155, poz. 770)
Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz.
U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434 oraz z
1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1997 r. ustanawia się kontyngenty ilościowe na wywóz
towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, w wysokości określonej w
tym załączniku.
§ 2. Kontyngenty ilościowe, o których mowa w § 1, nie dotyczą towarów:
1) wywożonych z powrotem za granicę, które były przedmiotem przywozu na czas
oznaczony, dokonanego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia
1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496), zwanej dalej "ustawą",
2) wywożonych za granicę na czas oznaczony na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1
ustawy.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą: w z. J. Kaczurba
Załącznik do rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia
16 grudnia 1996 r. (poz. 770)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH WYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY ILOŚCIOWE
PozycjaKOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIEWielkość kontyngentu
I półroczeII półrocze
72047204Odpady i złom żeliwa i stali; wlewki do przetopienia z żeliwa lub
stali
7204 10 00 0- Odpady i złom żeliwny (ECSC)
- Odpady i złom ze stali stopowej:
7204 21- - Ze stali nierdzewnej:
7204 21 10 0- - - Zawierającej 8% lub więcej niklu w masie (ECSC)
7204 21 90 0- - - Pozostałe (ECSC)
7204 29 00 0- - Pozostałe
7204 30 00 0- Odpady i złom z ocynowanego żeliwa lub stali (ECSC)
- Pozostałe opady i złom:
7204 41- - Wióry z toczenia, wiórkowania, dłutowania, frezowania,
piłowania, pilnikowania, okrawania i tłoczenia, w wiązkach lub nie:
7204 41 10 0- - - Wióry z toczenia, wiórkowania, dłutowania, frezowania,
piłowania i pilnikowania (ECSC)250 000 ton250 000 ton
- - - Ażury z okrawania i tłoczenia:
7204 41 91 0- - - - W wiązkach (ECSC)
7204 41 99 0- - - - Pozostałe (ECSC)
7204 49- - Pozostałe:
7204 49 10 0- - - W kawałkach (rozdrobnione) (ECSC)
- - - Pozostałe:
7204 49 30 0- - - - W wiązkach (ECSC)
- - - - Pozostałe:
7204 49 91 0- - - - - Nie sortowane (ECSC)
7204 49 99 0- - - - - Pozostałe (ECSC)
74047404 00Odpady miedzi i złom:
7404 00 10 0- Miedzi rafinowanej100 ton100 ton
- Stopów miedzi:
7404 00 91 0- - Stopów miedzi o podstawie cynkowej (mosiądz)50 ton50 ton
7404 00 99 0- - Pozostałe
ex.7404 00 99 0Odpady stopów miedzi o podstawie cynowej (brąz)7,5 tony7,5
tony
ex.7404 00 99 0Granulaty polimetaliczne na osnowie miedzi o zawartości
miedzi w masie powyżej 50%, otrzymane z przerobu złomów elektronicznych i
elektrotechnicznych kabli zawierających miedź i stopy miedzi z innymi
pierwiastkami1 350 ton1 350 ton
75037503 00Odpady niklu i złom:
7503 00 10 0- Niklu niestopowego2,5 ton2,5 ton
7503 00 90 0- Stopów niklu2,5 ton2,5 ton
76027602 00Odpady aluminium i złom:
- Odpady:
7602 00 11 0- - Wióry, skrawki, ścinki, opiłki po różnych rodzajach
obróbki mechanicznej, cięciu i piłowaniu; odpady blachy i folii barwionej,
powlekanej lub spajanej, o grubości (bez jakiegokolwiek podłoża) nie
przekraczającej 0,2 mm
ex.7602 00 11 0Wióry, skrawki, ścinki, opiłki po różnych rodzajach obróbki
mechanicznej, cięciu i piłowaniu17,5 tony17,5 tony
ex.7602 00 11 0Odpady blachy i folii barwionej, powlekanej lub spajanej, o
grubości (bez jakiegokolwiek podłoża) nie przekraczającej 0,2 mm1 950 ton1
950 ton
7602 00 19 0- - Pozostałe (także braki produkcyjne)25 ton25 ton
7602 00 90 0- Złom
ex.7602 00 90 0Złom kawałkowy40 ton40 ton
ex.7602 00 90 0Granulaty polimetaliczne na osnowie aluminium o zawartości
aluminium w masie powyżej 50%, otrzymane z przerobu złomów elektronicznych
i elektrotechnicznych kabli zawierających aluminium i stopy aluminium z
innymi pierwiastkami1 350 ton1 350 ton
78027802 00 00 0Odpady ołowiu i złom75 ton75 ton
79027902 00 00 0Odpady cynku i złom25 ton25 ton
80028002 00 00 0Odpady cyny i złom5 ton5 ton
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 23 grudnia 1996 r.
o sprostowaniu błędów.
(Dz. U. Nr 155, poz. 771)
Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 30 grudnia 1950 r. o wydawaniu
Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (Dz. U. Nr 58, poz. 524, z 1991 r. Nr
94, poz. 420 i z 1993 r. Nr 7, poz. 34) prostuje się następujące błędy:
1) w ustawie z dnia 12 września 1996 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu
społecznym rolników (Dz. U. Nr 124, poz. 585):
a) w art. 1 w pkt 1 zamiast wyrazów "4. Jeżeli złożony został wniosek o rentę
lub emeryturę, obowiązek ubezpieczenia ustaje z końcem kwartału, w którym wydana
została decyzja o przyznaniu świadczenia, jednak nie wcześniej niż z końcem
kwartału, w którym ubezpieczony nabył to prawo." powinny być wyrazy "4.
Równoznaczne z odstąpieniem od ubezpieczenia na wniosek jest nieopłacenie w
terminie składki, chyba że rolnik obowiązany do jej opłacenia, przed upływem
terminu płatności, wystąpił o jego odroczenie albo nieopłacenie składki w
terminie było skutkiem siły wyższej.",
b) w art. 1 w pkt 2 w dodawanym art. 3a zamiast wyrazów "4. Jeżeli ustawa
uzależnia ustanie ubezpieczenia od ustalenia prawa ubezpieczonego do emerytury
lub renty, ubezpieczenie ustaje z końcem kwartału, w którym wydano decyzję lub
ogłoszono orzeczenie sądu w przedmiocie ustalenia tego prawa, lecz nie wcześniej
niż z końcem kwartału, w którym ubezpieczony nabył to prawo. Jeżeli ustalenie
prawa do emerytury lub renty nie stało się prawomocne, ubezpieczenie ulega
przywróceniu." powinny być w wyrazy "4. Jeżeli złożony został wniosek o rentę
lub emeryturę, obowiązek ubezpieczenia ustaje z końcem kwartału, w którym wydana
została decyzja o przyznaniu świadczenia, jednak nie wcześniej niż z końcem
kwartału, w którym ubezpieczony nabył to prawo.";
2) w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. zmieniającym
rozporządzenie w sprawie właściwości miejscowej organów podatkowych w sprawach
niektórych zobowiązań podatkowych (Dz. U. Nr 145, poz. 673) w § 1 w pkt 2, w
zapisie § 5 pkt 1 lit. b) zamiast wyrazów "Drugi Urząd Skarbowy
Łódź-Śródmieście" powinny być wyrazy "Urząd Skarbowy Łódź-Śródmieście".
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 23 grudnia 1996 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia w sprawie warunków
technicznych i badań pojazdów.
(Dz. U. Nr 155, poz. 772)
1. Na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z
dnia 18 października 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków
technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 116, poz. 557) ogłasza się w załączniku
do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst rozporządzenia Ministra Transportu
i Gospodarki Morskiej z dnia 1 lutego 1993 r. w sprawie warunków technicznych i
badań pojazdów (Dz. U. Nr 21, poz. 91), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30 grudnia
1993 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań
pojazdów (Dz. U. Nr 134, poz. 656),
2) rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 18
października 1994 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie warunków technicznych
i badań pojazdów (Dz. U. Nr 116, poz. 557),
3) rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 11 kwietnia
1995 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań
pojazdów (Dz. U. Nr 45, poz. 236),
4) rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 21 czerwca
1995 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań
pojazdów (Dz. U. Nr 74, poz. 374),
5) rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 21 grudnia
1995 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań
pojazdów (Dz. U. Nr 153, poz. 789),
6) rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 19 grudnia
1996 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i badań
pojazdów (Dz. U. Nr 152, poz. 726)
i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst
rozporządzenia nie obejmuje:
1) § 2 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30
grudnia 1993 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i
badań pojazdów (Dz. U. Nr 134, poz. 656), który stanowi:
"§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1994 r.",
2) § 3 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 18
października 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków
technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 116, poz. 557), który stanowi:
"§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.",
3) § 2 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 11
kwietnia 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i
badań pojazdów (Dz. U. Nr 45, poz. 236), który stanowi:
"§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.",
4) § 2 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 21
czerwca 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i
badań pojazdów (Dz. U. Nr 74, poz. 374), który stanowi:
"§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.",
5) § 2 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 21
grudnia 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i
badań pojazdów (Dz. U. Nr 153, poz. 789), który stanowi:
"§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia."
6) § 2 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 19
grudnia 1996 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych i
badań pojazdów (Dz. U. Nr 152, poz. 726), który stanowi:
"§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Załącznik do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 23
grudnia 1996 r. (poz. 772)
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 1 lutego 1993 r.
w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów.
Na podstawie art. 58 ust. 1 pkt 1 i art. 67 pkt 1 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r.
- Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114)
zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Zakres obowiązywania
§ 1. 1. Pojazdy dopuszczone w kraju do ruchu na drogach powinny odpowiadać
warunkom technicznym określonym w niniejszym rozporządzeniu.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy:
1) 1)pojazdów specjalnych i używanych do celów specjalnych pojazdów Sił
Zbrojnych oraz organów i jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw
Wewnętrznych, z wyjątkiem przedsiębiorstw,
2) pojazdów specjalnych straży pożarnych i Służby Więziennej,
3) tramwajów.
3. Pojazdy zarejestrowane za granicą, znajdujące się czasowo na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, powinny odpowiadać warunkom technicznym określonym w
Konwencji o ruchu drogowym.
Wymiary i masy pojazdów
§ 2. 1. Długość pojazdów nie może przekraczać:
1) pojedynczego pojazdu, z wyjątkiem naczepy -12,00 m,
2) pojazdu członowego -16,50 m,
3) zespołu złożonego z pojazdu silnikowego i przyczepy -18,35 m,
4) autobusu przegubowego -18,00 m,
5) zespołu złożonego z trzech pojazdów, w którym pojazdem ciągnącym jest pojazd
wolnobieżny lub ciągnik rolniczy - 22,00 m,
6) zespołu złożonego z motocykla lub roweru i przyczepy - 4,00 m.
2. Szerokość pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 3, § 43 ust. 3 pkt 1, § 52 ust. 3 i §
63 ust. 1 pkt 1, nie może przekraczać 2,5 m; szerokość nie obejmuje lusterek na
przegubowych wysięgnikach, świateł umieszczonych na bokach pojazdu oraz
elementów elastycznych wykonanych z gumy lub tworzyw sztucznych.
3. Szerokość pojazdu ciężarowego z nadwoziem typu furgon nie może przekraczać
2,6 m, jeżeli jego ściany są zaopatrzone w izolację termiczną.
4. Wysokość pojazdu nie może przekraczać 4 m.
5. Odległość między osią siodłowego urządzenia sprzęgającego a tylnym obrysem
naczepy nie może przekraczać 12 m.
6. Odległość między osią sworznia siodłowego urządzenia sprzęgającego a dowolnym
punktem przedniej części naczepy nie może przekraczać 2,04 m.
7. Pojazd samochodowy i zespół pojazdów powinien mieć możliwość poruszania się
wewnątrz pierścienia o promieniu zewnętrznym 12,5 m i promieniu wewnętrznym 5,3
m.
§ 3. 1. Dopuszczalna masa całkowita pojazdów nie może przekraczać:
1) pojazdu pojedynczego, z wyjątkiem naczepy:
a) dwuosiowego -16 t,
b) o liczbie osi większej niż dwie - 24 t,
2) pojazdu członowego lub zespołu złożonego z pojazdu silnikowego i przyczepy
(naczepy):
a) o liczbie osi nie większej niż cztery - 32 t,
b) o liczbie osi większej niż cztery - 42 t,
3) autobusu przegubowego - 28 t.
2. Przepisy ust. 1 nie dotyczą walców drogowych.
§ 3a. 2) Za oś pojedynczą uważa się oś oddaloną od osi sąsiedniej o więcej niż 2
m lub dwie sąsiednie osie oddalone od siebie o mniej niż 1 m, za oś wielokrotną
zaś - zespół złożony z dwóch lub więcej osi, zwanych "osiami składowymi", w
którym odległość między sąsiednimi osiami składowymi jest nie mniejsza niż 1 m i
nie większa niż 2 m.
§ 4. 1. Nacisk osi pojedynczej, z zastrzeżeniem ust. 4, nie może przekraczać 80
kN.
2. Nacisk osi wielokrotnej nie może przekraczać sumy dopuszczalnych nacisków osi
składowych.
3. Nacisk osi składowej, z zastrzeżeniem ust. 4, nie może przekraczać przy
odległości od sąsiedniej bliższej osi składowej:
1) do 1,20 m - 57,5 kN,
2) powyżej 1,20 m do 1,30 m - 65,0 kN,
3) powyżej 1,30 m - 72,5 kN.
4. Pojazdy, których nacisk osi przekracza wielkości określone w ust. 1 lub 3,
lecz nie przekracza 100 kN, w odniesieniu do osi pojedynczej i wielkości
określonych w ust. 5, dopuszcza się do ruchu na:
1) drogach krajowych oznaczonych numerami jednocyfrowymi i dwucyfrowymi,
2) odcinkach dróg krajowych oznaczonych numerami trzycyfrowymi, ze znakami z
obrzeżem składającym się z białych i czarnych kwadratów, wymienionych w
załączniku nr 1 do rozporządzenia,
3) odcinkach dróg oznaczonych znakami zakazu wjazdu pojazdów o nacisku osi
większym niż 100 kN,
4) drogach leżących w ciągu dróg wymienionych w pkt 1-3 oraz na trasach
regularnej komunikacji autobusowej w granicach administracyjnych miast.
5. Nacisk osi składowej pojazdów, o których mowa w ust. 4, nie może przekraczać
przy odległości od sąsiedniej bliższej osi składowej:
1) do 1,10 m - 57,5 kN,
2) powyżej 1,10 m do 1,20 m - 65,0 kN,
3) powyżej 1,20 m do 1,30 m - 72,5 kN,
4) powyżej 1,30 m - 80,0 kN.
6. (skreślony). 3)
§ 5. 1. Dane techniczne pojazdu, a zwłaszcza dopuszczalną ładowność lub
dopuszczalną masę całkowitą pojazdu oraz liczbę miejsc w pojeździe, określa
organ dokonujący rejestracji pojazdu na podstawie:
1) danych zawartych w świadectwie homologacji, a w odniesieniu do pojazdów, na
które świadectwo nie zostało wydane - danych wytwórni, z zachowaniem przepisów §
3 i 4,
2) stwierdzenia stacji kontroli pojazdów upoważnionej do dokonywania badań
technicznych:
a) w razie niemożliwości ustalenia danych, o których mowa w pkt 1,
b) w razie dokonania przeróbki pojazdu powodującej zmianę jego dopuszczalnej
ładowności lub dopuszczalnej masy całkowitej albo liczby miejsc,
c) w odniesieniu do pojazdu złożonego z elementów różnych marek i typów, którego
markę określa się jako "SAM".
2. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 2 organ dokonujący rejestracji pojazdu
lub stacja kontroli pojazdów może ponadto zażądać opinii rzeczoznawcy.
Rozdział 2
Pojazdy samochodowe i przyczepy przeznaczone do łączenia z tymi pojazdami
Warunki ogólne
§ 6. Pojazdy samochodowe i przyczepy zwane są w skrócie w dalszych przepisach
niniejszego rozdziału "pojazdami".
§ 7. 1. Zderzaki i klamki drzwi pojazdu nie mogą powodować niebezpieczeństwa
zaczepienia innego uczestnika ruchu.
2. Daszek reflektora albo krawędź wystającej części reflektora lub nadwozia,
przykrywającej częściowo reflektor, powinny być zaokrąglone.
3. 4) Pojazd, którego zwis tylny jest większy niż 600 mm i wzniesiony nad
powierzchnię jezdni więcej niż 700 mm przy zachowanej masie własnej, powinien
być wyposażony w tylny zderzak lub inne urządzenie ochronne, zabezpieczające
przed wjechaniem pod niego innego pojazdu, odpowiadające warunkom określonym w
ust. 1 oraz warunkom następującym:
1) odległość dolnej krawędzi od powierzchni jezdni nie może przekraczać 550 mm
przy zachowanej masie własnej pojazdu,
2) odległość od tylnego obrysu pojazdu nie może przekraczać 600 mm,
3) szerokość nie może przekraczać w żadnym miejscu najszerszej tylnej osi,
mierząc na skrajnych zewnętrznych punktach kół (wyłączając odkształcenia opon
występujące w pobliżu ich styku z jezdnią), i nie może być mniejsza niż 100 mm
po każdej stronie,
4) końce belki poprzecznej nie powinny być wygięte w kierunku do tyłu oraz nie
powinny posiadać zewnętrznych ostrych krawędzi,
5) powinno mieć odpowiednią wytrzymałość i być dobrze zamocowane; wysokość
przekroju poprzecznego belki nie może być mniejsza niż 100 mm.
4. Zderzaka lub urządzenia ochronnego (ust. 3) nie wymaga się na pojazdach,
których konstrukcja uniemożliwia wjechanie pod nie innego pojazdu, na
samochodach i przyczepach samowyładowczych, na ciągnikach siodłowych i
przyczepach dłużycowych.
5. 5) Pojazdy przystosowane do ciągnięcia przyczep oraz przyczepy powinny być
wyposażone w odpowiednie urządzenia sprzęgające.
§ 8. 1. Kabina kierowcy oraz pomieszczenie przeznaczone do przewozu osób powinny
być wyposażone w:
1) urządzenia zapewniające przewietrzanie i ogrzewanie wnętrza, jeżeli są one
pomieszczeniami zamkniętymi,
2) drzwi zaopatrzone w zamki uniemożliwiające samoczynne lub nie zamierzone ich
otwarcie się.
2. Zawiasy drzwi umieszczonych z boku pojazdu i otwieranych na boki powinny
znajdować się z przodu; dotyczy to pojazdów, których konstrukcja umożliwia
rozwijanie prędkości przekraczającej 40 km/h, z wyjątkiem pojazdów Sił
Zbrojnych.
3. Wnętrze kabiny kierowcy oraz pomieszczeń przeznaczonych do przewozu osób
powinno odpowiadać następującym warunkom:
1) jeżeli jest pomieszczeniem zamkniętym, powinno być szczelne i uwzględniać
określone odrębnymi przepisami warunki dotyczące dopuszczalnego poziomu hałasu,
2) siedzenia powinny być przymocowane do nadwozia, również gdy są przesuwane, w
sposób uniemożliwiający nie zamierzone zmiany ich położenia,
3) górna część oparcia przednich siedzeń samochodu osobowego powinna być miękko
wyściełana; nie dotyczy to samochodu terenowego,
4) tablica rozdzielcza powinna być przynajmniej u dołu zaokrąglona,
5) mechanizm do otwierania i zamykania dachu powinien być tak urządzony, aby nie
działał samoczynnie, również w razie zderzenia,
6) 6) posiadać wyjścia w postaci drzwi lub okien, co najmniej po jednym na każdą
stronę pojazdu, umożliwiające w razie konieczności wyjście na zewnątrz z każdej
strony pojazdu.
4. Szyby pojazdu:
1) nie powinny dawać ostrych odprysków w razie rozbicia; przednia szyba powinna
zapewnić kierowcy pełną i wyraźną widoczność bez zniekształcenia obrazu, a w
razie rozbicia - zapewniać jeszcze dostateczną widoczność drogi,
2) powinny być umocowane w taki sposób lub sporządzone z takiego tworzywa, aby w
razie konieczności istniała możliwość wyjścia na zewnątrz pojazdu co najmniej
przez jeden otwór okienny z każdej strony pojazdu,
3) powinny być ocechowane w miejscu widocznym od zewnątrz.
§ 9. 1. Pojazd powinien być tak zbudowany i utrzymany, aby:
1) poziom hałasu zewnętrznego mierzony podczas postoju pojazdu z odległości 0,5
m nie przekraczał w odniesieniu do:
a) pojazdów, które były poddane badaniom homologacyjnym - wartości ustalonej w
trakcie badań homologacyjnych o 5 dB (A),
b) pozostałych pojazdów - wartości podanych w poniższej tabeli w dB (A):
Lp.PojazdRodzaj silnika
o zapłonie iskrowymo zapłonie samoczynnym
1Motocykle z silnikiem o pojemności skokowej:
- nie przekraczającej 125 cm394-
- większej niż 125 cm396-
2Samochody osobowe9396
3Pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej
3,5 t, z wyjątkiem samochodów osobowych93102
4Pozostałe pojazdy samochodowe98108
2) 7) w spalinach pojazdu z silnikiem o zapłonie iskrowym:
a) zawartość tlenku węgla (CO) i węglowodorów (CH) nie przekraczała:
- 0,5% objętości spalin (CO) i 100 ppm (CH), mierzona na biegu jałowym silnika,
a w odniesieniu do motocykli - 4,5% objętości spalin (CO),
- 0,3% objętości spalin (CO) i 100 ppm (CH), mierzona z podwyższoną prędkością
obrotową silnika (z zakresu od 2000 min-1 do 3000 min-1); wymóg ten nie dotyczy
motocykli,
z wyjątkiem pojazdu, dla którego w świadectwie homologacji potwierdzono wartości
wyższe, stanowiące dla tego pojazdu kryterium oceny,
b) wartość współczynnika nadmiaru powietrza (lambda) powinna zawierać się w
granicach od 0,97 do 1,03, mierzona z podwyższoną prędkością obrotową silnika (z
zakresu od 2000 min-1, do 3000 min-1), w przypadku pojazdu wyposażonego w sondę
lambda,
3) 8) zadymienie spalin pojazdu z silnikiem o zapłonie samoczynnym, mierzone
przy swobodnym przyspieszeniu silnika w zakresie od prędkości obrotowej biegu
jałowego do maksymalnej prędkości obrotowej, wyrażone w postaci współczynnika
pochłaniania światła, nie przekraczało: 2,5 m-1, a w odniesieniu do silników z
turbodoładowaniem 3,0 m-1,
4) urządzenia zapłonu iskrowego nie wytwarzały zakłóceń radioelektrycznych,
przekraczających poziom określony w obowiązującej normie,
5) układ zasilania:
a) był szczelny, niezależnie od warunków zewnętrznych oraz drgań występujących
podczas pracy pojazdu,
b) był zabezpieczony przed możliwością zetknięcia z przeszkodami znajdującymi
się na drodze oraz przed nadmiernym nagrzewaniem, tarciem i innymi
nienaturalnymi warunkami,
c) był zabezpieczony przed korozją,
6) zbiornik paliwa, w tym również zbiornik paliwa niezależnej instalacji
ogrzewczej, z wyjątkiem zbiornika paliwa motocykla:
a) nie był umieszczony w kabinie kierowcy lub w pomieszczeniu przeznaczonym do
przewozu osób ani też bezpośrednio do niego nie przylegał; przegroda lub ścianka
oddzielająca zbiornik od tych pomieszczeń powinna być wykonana z materiału
niepalnego,
b) był tak umieszczony, aby w razie jego uszkodzenia lub przelania paliwo nie
ściekało na elementy układu wydechowego,
c) nie miał wlewu paliwa w kabinie kierowcy, w pomieszczeniu przeznaczonym do
przewozu osób, w komorze silnikowej lub w bagażniku; jeżeli wlew paliwa
umieszczony jest z boku pojazdu, to korek wlewu paliwa w położeniu zamkniętym
nie może wystawać poza obrys nadwozia,
7) instalacja elektryczna:
a) była zabezpieczona przed uszkodzeniem mechanicznym wskutek tarcia o inne
elementy pojazdu, a także przed korozją,
b) była wyposażona w umieszczony w łatwo dostępnym miejscu wyłącznik,
umożliwiający odłączenie akumulatora od instalacji elektrycznej bez użycia
narzędzi; dotyczy to samochodów ciężarowych i specjalnych o dopuszczalnej masie
całkowitej przekraczającej 3,5 t, ciągników siodłowych i balastowych oraz
autobusów o liczbie miejsc większej niż 15 łącznie z miejscem kierowcy,
7a) 9) nie występowały wyraźne wycieki w postaci spadających kropel materiałów
eksploatacyjnych z zespołów i układów pojazdów,
7b) 9) układ odpowietrzania skrzyni korbowej silnika o zapłonie iskrowym (z
wyjątkiem silnika dwusuwowego) był kompletny i szczelny; nie dotyczy to
motocykli,
7c) 9) układ pochłaniania par paliwa ze zbiornika paliwa pojazdu z silnikiem o
zapłonie iskrowym był kompletny i szczelny,
8) istniała możliwość jazdy do tyłu: nie dotyczy motocykli.
2. Metody pomiaru wielkości, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, określają odrębne
przepisy.
3. Kierownica w pojeździe samochodowym o liczbie kół większej niż trzy, którego
konstrukcja umożliwia rozwijanie prędkości przekraczającej 40 km/h, powinna być
umieszczona po lewej stronie pojazdu.
4. Wózek boczny motocykla powinien być umieszczony po jego prawej stronie.
5. Pojazd samochodowy o nacisku osi kierowanej lub sumie nacisków osi
kierowanych, przekraczających 45 kN, powinien mieć układ kierowniczy z
mechanizmem wspomagającym. W razie uszkodzenia tego mechanizmu powinna być
zapewniona kierowalność pojazdem.
Wyposażenie
§ 10. 1. Pojazd samochodowy powinien być wyposażony:
1) w tabliczkę trwale umieszczoną w miejscu łatwo dostępnym, podającą co
najmniej:
a) markę fabryczną, typ i model pojazdu,
b) rok produkcji pojazdu,
c) 10) numer identyfikacyjny pojazdu (VIN); numer ten powinien być również
wybity na podwoziu (nadwoziu) pojazdu,
2) w samoczynne wycieraczki przedniej szyby w liczbie zapewniającej odpowiednie
pole widzenia kierowcy oraz w urządzenie do zmywania tej szyby; nie dotyczy to
pojazdów wyposażonych w przednią szybę o takich wymiarach i kształcie, że
kierowca bez zmiany normalnej pozycji może obserwować drogę nie poprzez tę
szybę,
3) w prędkościomierz umieszczony w polu widzenia kierowcy oraz w drogomierz,
4) w lusterka:
a) co najmniej jedno lusterko zewnętrzne po lewej stronie pojazdu -- w
odniesieniu do samochodów osobowych i motocykli,
b) co najmniej dwa lusterka zewnętrzne, jedno po lewej i jedno po prawej stronie
pojazdu - w odniesieniu do pozostałych pojazdów oraz do samochodów osobowych
ciągnących przyczepę,
c) wewnętrzne - w odniesieniu do autobusów i samochodów osobowych;
lusterka powinny zapewniać kierującemu niezbędną dla bezpieczeństwa ruchu
widoczność do tyłu,
5) w sygnał dźwiękowy o ciągłym i nieprzeraźliwym tonie, o poziomie dźwięku
mierzonym podczas postoju pojazdu z odległości 3 m, nie mniejszym niż:
a) 87 dB (A) w odniesieniu do motocykli,
b) 96 dB (A) w odniesieniu do pozostałych pojazdów;
metodę pomiaru poziomu dźwięku określają odrębne przepisy,
6) w punkty kotwiczenia pasów bezpieczeństwa:
a) 11) na przednich siedzeniach - w pojazdach samochodowych o dopuszczalnej
masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 t,
b) 12) na siedzeniach innych niż przednie, skierowanych do przodu - w
samochodach osobowych;
nie dotyczy to pojazdów z nadwoziem otwartym,
7) w pasy bezpieczeństwa na siedzeniach wyposażonych w punkty kotwiczenia, z
wyjątkiem pojazdów z nadwoziem otwartym,
8) w zagłówki na siedzeniach wyposażonych w pasy bezpieczeństwa mocowane co
najmniej w trzech punktach, z wyjątkiem pojazdów z nadwoziem otwartym,
9) w błotniki lub inne elementy nadwozia lub podwozia, o szerokości nie
mniejszej niż szerokość opony, a w przypadku kół bliźniaczych - nie mniejszej
niż odległość między zewnętrznymi krawędziami opon; ponadto błotniki samochodów
osobowych i motocykli, przy masie własnej pojazdu, powinny odpowiadać
następującym warunkom:
a) kąt opasania koła przez błotnik powinien być taki, aby obejmował co najmniej
z przodu 30° i z tyłu 50° od pionowej płaszczyzny przechodzącej przez oś koła,
b) odległość między zewnętrzną krawędzią błotnika a osią koła w wymaganym kącie
opasania nie może być większa niż dwukrotna wartość statycznego promienia opony,
c) najniższy punkt przecięcia tylnej krawędzi błotnika lub innego elementu
pełniącego jego funkcję w płaszczyźnie symetrii opony nie może znajdować się
wyżej niż 150 mm ponad poziomą płaszczyzną przechodzącą przez oś koła;
błotników nie wymaga się na pojazdach wyjątkowej konstrukcji,
10) w fartuchy odpowiednio przedłużające tylne błotniki od tyłu albo umieszczone
dalej od kół niż błotniki, jeżeli przy masie własnej pojazdu błotnik lub inny
znajdujący się w płaszczyźnie symetrii opony za tylnym kołem element nadwozia
lub podwozia, osłaniający tylne koło (koła), położony jest wyżej nad jezdnią niż
0,25 odległości tego elementu od pionowej płaszczyzny przechodzącej przez oś
tylnego koła (kół), a dla samochodów osobowych i motocykli - wyżej niż ta
odległość; odległość dolnej krawędzi fartucha od jezdni nie powinna przekraczać
tych wielkości; szerokość fartucha nie powinna być mniejsza niż szerokość opony
(opon); sztywność fartuchów powinna zapewniać ograniczenie do minimum
ochlapywania pojazdów jadących z tyłu; fartuchów nie wymaga się w pojazdach o
konstrukcji uniemożliwiającej ich umieszczenie,
11) w urządzenie zabezpieczające przed użyciem przez osoby niepowołane,
12) w trójkąt do ustawiania na drodze, przeznaczony do ostrzegania o obecności
unieruchomionego pojazdu; nie dotyczy to motocykli jednośladowych,
13) w gaśnicę umieszczoną w miejscu łatwo dostępnym w razie potrzeby jej użycia;
nie dotyczy to motocykli,
14) w tłumik wydechu - w odniesieniu do pojazdów napędzanych silnikiem
spalinowym; wylot rury wydechowej nie może być skierowany w prawą stronę,
15) w urządzenie rejestrujące samoczynnie prędkość jazdy, czas jazdy oraz
postoju; dotyczy to pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej 9 t i powyżej, z
wyjątkiem autobusów używanych w komunikacji miejskiej i pojazdów Sił Zbrojnych.
2. Przepisy ust. 1 pkt 1, 9, 10 i 12 stosuje się również do przyczep.
3. Pojazd samochodowy nie może być wyposażony w silnik:
1) dwusuwowy; nie dotyczy to motocykli,
2) o zapłonie iskrowym; nie dotyczy to pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej
nie przekraczającej 3,5 t, pojazdów specjalnych, pojazdów Sił Zbrojnych oraz
pojazdów organów i jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw
Wewnętrznych, z wyjątkiem przedsiębiorstw.
4. Pojazd powinien być wyposażony w ogumienie pneumatyczne, o nośności
dostosowanej do nacisku koła oraz dostosowane do maksymalnej prędkości pojazdu;
ciśnienie w ogumieniu powinno być zgodne z zaleceniami wytwórni dla danej opony
i obciążenia pojazdu.
5. Pojazd nie może być wyposażony:
1) w opony różnej konstrukcji (w tym także o różnej rzeźbie bieżnika) na kołach
jednej osi,
2) w odniesieniu do pojazdu samochodowego o dwóch osiach z kołami pojedynczymi:
a) w opony diagonalne lub diagonalne z opasaniem na kołach tylnej osi, jeżeli na
kołach przedniej osi znajdują się opony radialne,
b) w opony diagonalne na kołach tylnej osi, jeżeli na kołach przedniej osi
znajdują się opony diagonalne z opasaniem,
3) w opony różnej konstrukcji (w tym także o różnej rzeźbie bieżnika) na osiach
wchodzących w skład osi wielokrotnej,
4) w opony, których wskaźniki pokazują graniczne zużycie bieżnika, a w
odniesieniu do opon nie zaopatrzonych w takie wskaźniki - o głębokości rzeźby
bieżnika mniejszej niż 1,5 mm,
5) w opony o widocznych pęknięciach obnażających lub naruszających ich osnowę,
6) w opony z umieszczonymi trwale, wystającymi na zewnątrz elementami
przeciwślizgowymi.
6. Samochód ciężarowy i specjalny o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5
t, autobus oraz przyczepa mogą być wyposażone w sygnał akustyczny ostrzegający o
cofaniu się pojazdu; sygnał ten powinien się włączać i wyłączać równocześnie z
włączeniem lub wyłączeniem światła cofania, a w odniesieniu do pojazdów nie
wyposażonych w to światło - z włączeniem lub wyłączeniem biegu wstecznego.
Światła
§ 11. 1. Pojazd powinien być wyposażony w następujące światła zewnętrzne:
1) drogowe - pojazd samochodowy, którego konstrukcja umożliwia rozwijanie
prędkości przekraczającej 40 km/h,
2) mijania - pojazd samochodowy,
3) kierunkowskazy - pojazd samochodowy i przyczepa,
4) hamowania "stop" - pojazd samochodowy i przyczepa,
5) oświetlające tylną tablicę rejestracyjną - pojazd samochodowy i przyczepa,
6) pozycyjne przednie - pojazd samochodowy oraz przyczepa o szerokości 1,6 m lub
więcej,
7) pozycyjne tylne - pojazd samochodowy i przyczepa,
8) odblaskowe tylne inne niż trójkątne - pojazd samochodowy,
9) odblaskowe tylne trójkątne - przyczepa,
10) odblaskowe przednie - przyczepa,
11) odblaskowe boczne - pojazd samochodowy o długości przekraczającej 6 m,
ciągnik siodłowy i przyczepa,
12) awaryjne - pojazd samochodowy, z wyjątkiem motocykla, i przyczepa,
13) przeciwmgłowe tylne - pojazd samochodowy, z wyjątkiem motocykla, i
przyczepa,
14) cofania - pojazd samochodowy, z wyjątkiem motocykla,
15) obrysowe przednie i tylne - pojazd samochodowy i przyczepa, których
szerokość przekracza 2,1 m;
przepisy pkt 12-15 nie dotyczą pojazdów Sił Zbrojnych.
2. Ponadto dopuszcza się wyposażenie pojazdu w następujące światła:
1) drogowe - pojazdu samochodowego innego niż wymieniony w ust. 1 pkt 1,
2) przeciwmgłowe przednie - pojazdu samochodowego,
3) pozycyjne przednie - przyczepy innej niż wymieniona w ust. 1 pkt 6,
4) postojowe - pojazdu samochodowego o długości nie przekraczającej 6 m i
szerokości nie przekraczającej 2 m; zabrania się umieszczania tych świateł na
innych pojazdach,
5) odblaskowe boczne - pojazdu samochodowego innego niż wymieniony w ust. 1 pkt
11,
6) odblaskowe przednie - pojazdu samochodowego,
7) jazdy dziennej - pojazdu samochodowego,
8) 13) pozycyjne boczne - pojazdu samochodowego, z wyjątkiem motocykla i
przyczepy,
9) obrysowe przednie i tylne - pojazdu samochodowego i przyczepy, których
szerokość przekracza 1,8 m,
10) cofania - przyczepy,
11) awaryjne - motocykla,
12) przeciwmgłowe tylne - motocykla,
13) odblaskowe tylne inne niż trójkątne - przyczepy.
3. Na wózku bocznym motocykla:
1) powinny być umieszczone światła:
a) pozycyjne przednie,
b) pozycyjne tylne,
c) odblaskowe tylne,
d) kierunkowskazy,
odpowiadające warunkom określonym dla tych świateł; światła pozycyjne powinny
się włączać i wyłączać równocześnie ze światłami pozycyjnymi motocykla,
2) zabrania się umieszczania światła drogowego, światła mijania i światła
przeciwmgłowego.
§ 12. 1. Światła powinny odpowiadać następującym warunkom ogólnym:
1) światła przeznaczone do oświetlania drogi przed pojazdem powinny być
umieszczone w sposób umożliwiający łatwą regulację kierunku strumienia
świetlnego,
2) osie świateł sygnalizacyjnych powinny być równoległe do płaszczyzny jezdni,
osie świateł odblaskowych bocznych powinny być ponadto prostopadłe do podłużnej
płaszczyzny symetrii pojazdu, a osie pozostałych świateł sygnalizacyjnych -
równoległe do tej płaszczyzny; dopuszcza się odchylenia od powyższych kierunków
nie większe niż 3°,
3) światła tego samego rodzaju powinny mieć takie same właściwości świetlne i
powinny być umieszczone symetrycznie względem podłużnej płaszczyzny symetrii
pojazdu; warunek symetrii rozmieszczenia nie dotyczy świateł oświetlających
tylną tablicę rejestracyjną oraz pojedynczych świateł cofania i przeciwmgłowych
tylnych,
4) nie powinny oślepiać innych uczestników ruchu; nie dotyczy to świateł
drogowych; światła mijania powinny dawać wyraźną granicę światła i cienia,
5) światła czerwone nie mogą być widoczne z przodu, a światła białe (żółte
selektywne) - z tyłu, z wyjątkiem światła cofania oraz świateł dodatkowych
przewidzianych w § 22 ust. 1 pkt 8, § 24 ust. 2, § 25 ust. 3, § 26 ust. 2 oraz w
§ 30 ust. 1,
6) połączenia elektryczne powinny zapewniać, aby:
a) 14) światła drogowe, mijania, przeciwmgłowe przednie, pozycyjne przednie i
boczne oraz obrysowe nie mogły być włączone, jeżeli nie są włączone równocześnie
światła pozycyjne tylne,
b) włączenie świateł drogowych, mijania lub przeciwmgłowych przednich powodowało
równoczesne włączenie światła oświetlającego tylną tablicę rejestracyjną oraz
świateł pozycyjnych przednich.
2. Światła powinny ponadto odpowiadać warunkom szczegółowym, określonym w
załączniku nr 2 do rozporządzenia.
Hamulce
§ 13. 1. Pojazd samochodowy, z wyjątkiem motocykla i trzykołowego pojazdu
samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 1 t, powinien
być wyposażony w następujące rodzaje hamulców:
1) hamulec roboczy działający na wszystkie koła - przeznaczony do zmniejszania
prędkości pojazdu i zatrzymania go w sposób niezawodny, szybki i skuteczny,
niezależnie od jego prędkości i obciążenia oraz od kąta wzniesienia lub spadku
jezdni, z możliwością:
a) regulowania intensywności hamowania,
b) dokonywania hamowania z miejsca kierowcy bez użycia rąk; w odniesieniu do
pojazdu inwalidzkiego dopuszcza się użycie jednej ręki,
2) hamulec awaryjny działający na koła co najmniej jednej osi pojazdu,
przeznaczony do zatrzymania pojazdu w razie awarii hamulca roboczego, z
możliwością:
a) regulowania intensywności hamowania,
b) dokonywania hamowania z miejsca kierowcy z możliwością trzymania kierownicy
przynajmniej jedną ręką,
3) hamulec postojowy, przeznaczony do unieruchamiania pojazdu na wzniesieniu i
spadku, z możliwością:
a) działania podczas nieobecności kierowcy, przy czym robocze części hamulca
powinny pozostawać w położeniu zahamowania za pomocą wyłącznie mechanicznego
urządzenia,
b) dokonywania hamowania z miejsca kierowcy;
hamulca postojowego nie wymaga się, jeżeli hamulec awaryjny (pkt 2) spełnia
warunki określone w niniejszym punkcie.
2. Trzykołowy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nie
przekraczającej 1 t powinien być wyposażony w:
1) dwa niezależne hamulce łącznie działające na wszystkie koła,
2) hamulec postojowy działający na koło (koła) co najmniej jednej osi; hamulec
ten może mieć wspólne części z jednym z hamulców wymienionych w pkt 1 i powinien
być niezależny od hamulca działającego na koło (koła) drugiej osi.
3. Motocykl powinien być wyposażony w dwa niezależne hamulce, z których jeden
działa co najmniej na przednie koło (koła), a drugi - co najmniej na tylne koło
(koła).
4. Motocykl z bocznym wózkiem powinien być wyposażony w hamulce wymienione w
ust. 3, z tym że jeśli skuteczność hamowania spełnia wymagania określone w § 15
ust. 2 lp. 2, hamulec działający na koło wózka nie jest wymagany.
5. Przyczepa powinna być wyposażona w następujące rodzaje hamulców:
1) hamulec roboczy:
a) spełniający wymagania określone w ust. 1 pkt 1,
b) uruchamiany z miejsca kierowcy jednym ruchem łącznie z hamulcem roboczym
pojazdu ciągnącego, z zastrzeżeniem przepisu ust. 7,
c) zapewniający samoczynne zatrzymanie przyczepy w razie zerwania podczas jazdy
połączenia z pojazdem ciągnącym,
2) hamulec postojowy:
a) działający również, gdy przyczepa jest odłączona od pojazdu ciągnącego,
b) uruchamiany z zewnątrz, a w odniesieniu do przyczepy przeznaczonej do
przewozu osób - uruchamiany również z wnętrza przyczepy; przez uruchamianie
rozumie się również zwalnianie hamulca.
6. Przepis ust. 5 nie dotyczy:
1) przyczepy lekkiej, pod warunkiem że niezależnie od urządzenia łączącego
przyczepa ta ma dodatkowe połączenie (łańcuch, linka), które w razie zerwania
głównego urządzenia łączącego będzie zapobiegało dotykaniu jezdni przez dyszel i
zapewniało niezbędną kierowalność przyczepy; jeżeli jednak dopuszczalna masa
całkowita takiej przyczepy jest większa niż połowa masy własnej pojazdu
ciągnącego, powinna ona spełniać wymagania określone w ust. 7,
2) jednoosiowej przyczepy dłużycowej.
7. 15) W przyczepie o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 t,
przeznaczonej do ciągnięcia przez pojazd, którego dopuszczalna masa całkowita
wynosi nie mniej niż 1,33 dopuszczalnej masy całkowitej przyczepy, dopuszcza się
hamulec roboczy typu bezwładnościowego (najazdowy), działający co najmniej na
koła jednej osi; nie dotyczy to naczepy oraz przyczepy autobusowej.
§ 14. 1. Hamulce pojazdu powinny zachowywać wymaganą sprawność, niezależnie od
drgań i wpływów atmosferycznych, na jakie są narażone w normalnych warunkach
eksploatacji.
2. Hamulce powinny ponadto odpowiadać następującym warunkom:
1) równoczesne uruchomienie hamulca roboczego i awaryjnego nie może ujemnie
wpływać na działanie żadnego z nich, zarówno gdy oba hamulce są sprawne, jak i w
razie uszkodzenia jednego z nich,
2) w razie uszkodzenia hamulca roboczego w pojazdach samochodowych powinna być
zapewniona możliwość hamowania takiej liczby kół przez działanie na hamulec
roboczy, aby skuteczność hamowania nie była mniejsza niż 30% wymaganej
skuteczności; w pojazdach, w których można uzyskać skuteczność hamowania
wymaganą dla hamulca awaryjnego, nie wymaga się oddzielnego jego sterowania,
3) 16) działanie hamulca roboczego powinno być odpowiednio rozłożone między
osiami; powinno ono być jednakowe dla kół tej samej osi,
4) zużycie hamulców powinno być łatwo kompensowane systemem ręcznej lub
samoczynnej regulacji; elementy układu hamulcowego powinny mieć taki zapas.
ruchu, aby po nagrzaniu hamulców lub po osiągnięciu określonego stopnia zużycia
okładzin możliwe było hamowanie bez konieczności natychmiastowej regulacji,
5) w przypadku hamulca uruchamianego za pomocą energii znajdującej się w
zbiorniku, jeżeli hamowanie z wymaganą skutecznością nie jest możliwe bez użycia
zgromadzonej energii, pojazd powinien być wyposażony, poza manometrem, w
urządzenie wysyłające świetlne lub akustyczne sygnały, ostrzegające o obniżeniu
zapasu energii do poziomu równego lub mniejszego niż 65% normalnego poziomu,
6) w przypadku hamulca pneumatycznego połączenie pojazdu ciągnącego z przyczepą
powinno składać się co najmniej z dwóch przewodów,
7) w przypadku hamulca hydraulicznego zbiorniczek płynu hamulcowego powinien być
umieszczony w miejscu łatwo dostępnym dla kontroli.
§ 15. 1. Skuteczność hamowania określa się wskaźnikiem, który jest stosunkiem
siły hamowania do siły wynikającej z dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu lub
stosunkiem opóźnienia hamowania (uzyskanego na drodze poziomej o nawierzchni
twardej, suchej i czystej) do przyspieszenia ziemskiego.
2. Wskaźnik skuteczności hamowania nie może być mniejszy niż podany w poniższej
tabeli:
Lp.PojazdPrzy użyciu hamulcaWartość wskaźnika w % dla pojazdów
rejestrowanych po raz pierwszy
do dnia 31 grudnia 1993 r.od dnia 1 stycznia 1994 r.
12345
1Motocykl jednośladowykoła tylnego3333
obu kół4545
2Motocykl z bocznym wózkiem i trzykołowy pojazd samochodowy o
dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 1 twszystkich kół4041
3Samochód osobowyroboczego5252
awaryjnego2326
4Autobusroboczego4545
awaryjnego1922
5Przyczepyroboczego4040
6Pojazdy samochodowe inne niż wymienione w lp. 1-5roboczego4040
awaryjnego1720
3. Hamulce uważa się za sprawne, jeżeli wymagana skuteczność jest uzyskiwana bez
nadmiernego odchylenia prostoliniowego toru ruchu pojazdu i nadmiernych drgań.
4. Hamulec postojowy powinien zapewniać unieruchomienie całkowicie obciążonego
pojazdu na wzniesieniu i spadku o pochyleniu co najmniej 16%, a całkowicie
obciążonego zespołu pojazdów - co najmniej 8%.
5. Sposób sprawdzania skuteczności działania hamulców określają odrębne
przepisy.
Warunki dodatkowe dla autobusów
§ 16. 1. Liczba miejsc dla pasażerów siedzących i stojących powinna być tak
ustalona, aby nie była przekroczona dopuszczalna masa całkowita autobusu.
2. Przyjmuje się średnią masę jednego pasażera wraz z bagażem w wysokości:
1) dla autobusu miejskiego - 68 kg,
2) dla pozostałych autobusów - 71 kg.
§ 17. 1. Autobus powinien być wyposażony:
1) po prawej stronie co najmniej w jedne drzwi, a autobus regularnej miejskiej
komunikacji publicznej - co najmniej w dwoje drzwi, wyposażonych w uchwyty lub
poręcze; w razie urządzenia oddzielnego przedziału kierowcy, przedział ten
powinien mieć osobne drzwi prowadzące na zewnątrz autobusu,
2) w wyjścia awaryjne - w odniesieniu do autobusu o długości przekraczającej 6
m; dostęp do tych wyjść nie powinien być niczym utrudniony; siedzenia z oparciem
odchylanym oraz z oparciem nie wyższym niż 450 mm nie uważa się za utrudnienie,
3) w dwie gaśnice, z których jedna powinna być umieszczona możliwie blisko
kierowcy, a druga - wewnątrz autobusu, w miejscu łatwo dostępnym w razie
potrzeby jej użycia; autobus o długości nie przekraczającej 6 m może być
wyposażony w jedną gaśnicę,
4) w zasłonę za miejscem kierowcy, zabezpieczającą przed pogorszeniem
widoczności drogi w razie włączenia oświetlenia wnętrza autobusu; nie dotyczy to
autobusów o długości nie przekraczającej 6 m,
5) w apteczkę doraźnej pomocy,
6) w ogumione koło zapasowe,
7) w urządzenie do oświetlania wnętrza,
8) w zasłony w bocznych oknach, jeżeli nie jest wyposażony w szyby
przeciwsłoneczne,
9) w urządzenie służące do dawania sygnałów z wnętrza autobusu do kierowcy,
jeżeli znajduje się on w oddzielnym pomieszczeniu,
10) w lusterko wewnętrzne zapewniające kierowcy widoczność wnętrza autobusu,
11) w bagażnik urządzony w taki sposób, aby umieszczony w nim bagaż był
zabezpieczony przed wypadnięciem, uszkodzeniem lub zanieczyszczeniem,
12) w napis wskazujący dopuszczalną liczbę miejsc do siedzenia i do stania,
13) w tablice kierunkowe - na autobusie regularnej komunikacji publicznej.
2. Przepisy ust. 1 pkt 5, 6, 8 i 11 nie dotyczą autobusów miejskich.
3. Ponadto autobus może być wyposażony w:
1) dachowe wyjścia awaryjne,
2) światło przeznaczone do oświetlania wyjścia lub wejścia.
§ 18. 1. Liczba wyjść awaryjnych (§ 17 ust. 1 pkt 2) nie może być mniejsza niż:
1) przy liczbie miejsc dla pasażerów nie większej niż 22 - trzy,
2) przy liczbie miejsc dla pasażerów większej niż 22, lecz nie większej niż 35 -
cztery; dwa z prawej i dwa z lewej strony albo dwa z prawej strony, jedno z
lewej i jedno z tyłu,
3) przy liczbie miejsc dla pasażerów większej niż 35 - pięć; dwa z prawej
strony, dwa z lewej strony i jedno z tyłu albo trzy z prawej strony i dwa z
lewej strony.
2. Jeżeli miejsce kierowcy znajduje się w pomieszczeniu nie połączonym drzwiami
z pomieszczeniem dla pasażerów, pomieszczenie takie powinno być wyposażone w
wyjście awaryjne w innej ścianie niż drzwi wejściowe, niezależnie od wyjść
awaryjnych dla pasażerów (ust. 1).
§ 19. Światła przeznaczone do oświetlania wejścia lub wyjścia (§ 17 ust. 3 pkt
2) powinno odpowiadać następującym warunkom:
1) liczba: co najmniej jedno,
2) barwa: biała,
3) rozmieszczenie: nad górną krawędzią drzwi,
4) połączenia elektryczne: włączenie światła może nastąpić po otwarciu drzwi lub
równocześnie z otwarciem drzwi, a wyłączenie musi nastąpić równocześnie z
zamknięciem drzwi,
5) nie może być bezpośrednio widoczne z zewnątrz autobusu.
§ 20. 1. Autobus regularnej komunikacji publicznej powinien być wyposażony w
tablice kierunkowe (§ 17 ust. 1 pkt. 13): czołową i boczną, a autobus regularnej
komunikacji publicznej kursujący na linii oznaczonej numerem lub literą -
również w tylną i wewnętrzną.
2. Tablice kierunkowe powinny zawierać następujące napisy:
1) czołowa - oznaczenie stacji początkowej i końcowej trasy komunikacyjnej, a w
przypadku linii oznaczonej numerem lub literą - numer (literę) linii,
2) boczna - określenie trasy komunikacyjnej z wyszczególnieniem stacji
(przystanków) początkowej i końcowej oraz ważniejszych przystanków na trasie, a
w przypadku linii oznaczonej numerem lub literą - również numer (literę) linii,
3) tylna - numer (literę) linii,
4) wewnętrzna - napis określony w pkt 2.
3. Wymiary tablic powinny wynosić co najmniej:
1) czołowej:
a) bez numeru (litery) linii - 600 x 150 mm,
b) z numerem (literą) linii - 300 x 200 mm,
2) bocznej:
a) bez numeru (litery) linii - 600 x 150 mm,
b) z numerem (literą) linii - 500 x 250 mm,
3) tylnej - 300 x 200 mm,
4) wewnętrznej - 500 x 250 mm.
4. Tablice kierunkowe powinny być umieszczone w następujący sposób:
1) czołowa - w świetliku nad przednią szybą, a na autobusie bez świetlika -
wewnątrz autobusu w prawym górnym narożniku przedniej szyby w taki sposób, aby
nie ograniczała w istotny sposób pola widzenia kierowcy, albo z prawej strony
pod przednią szybą,
2) boczna - na zewnątrz z prawej strony nadwozia poniżej okien albo wewnątrz
autobusu za szybą jednego z okien z prawej strony,
3) tylna - w świetliku nad tylną szybą, a w autobusie bez świetlika - wewnątrz
autobusu w prawym dolnym narożniku tylnej szyby albo w osi autobusu poniżej
górnej krawędzi tylnej szyby,
4) wewnętrzna - na ściance za kierowcą.
5. Napisy na tablicach kierunkowych powinny odpowiadać następującym warunkom:
1) barwa: czarna na białym tle, a w przypadku tablic autobusów nie
zatrzymujących się na wszystkich przystankach - czerwona na białym tle,
2) powinny być wykonane pismem prostym (blokowym),
3) wielkość liter i cyfr powinna umożliwiać odczytanie napisów z odległości co
najmniej 20 m przy dobrej przejrzystości powietrza,
4) numer (litera) linii na tablicach bocznej i wewnętrznej powinien być
umieszczony z lewej strony tablicy w czerwonej obwódce o kształcie koła.
6. Miejsca przeznaczone do umieszczenia tablic czołowej i bocznej powinny być
wyposażone w światło oświetlające te tablice, odpowiadające następującym
warunkom:
1) liczba świateł, ich umieszczenie i natężenie oświetlenia powinny umożliwiać
odczytanie napisów z odległości co najmniej 20 m po zapadnięciu zmroku i przy
dobrej przejrzystości powietrza,
2) barwa: biała,
3) nie może być bezpośrednio widoczne z zewnątrz i wewnątrz autobusu,
4) włączenie i wyłączenie powinno być niezależne od innych świateł.
§ 21. Przepisy § 16-20 stosuje się odpowiednio również do trolejbusów i przyczep
autobusowych.
Warunki dodatkowe dla taksówek
§ 22. 1. Taksówka powinna być wyposażona w:
1) zalegalizowany taksometr,
2) co najmniej dwa miejsca dla pasażerów, a taksówka bagażowa - co najmniej w
jedno miejsce dla pasażera,
3) co najmniej dwoje drzwi z każdego boku nadwozia lub dwoje drzwi z prawej
strony, jedne z lewej strony i jedne z tyłu nadwozia; nie dotyczy to taksówki
bagażowej,
4) pomieszczenie na podręczny bagaż pasażerów taksówki osobowej,
5) gaśnicę umieszczoną w miejscu łatwo dostępnym w razie potrzeby jej użycia,
6) apteczkę doraźnej pomocy,
7) ogumione koło zapasowe,
8) dodatkowe światło z napisem "TAXI", odpowiadające następującym warunkom:
a) liczba: jedno,
b) rozmieszczenie: na dachu, z zachowaniem wymagań § 12 ust. 1 pkt 3, w części
środkowej lub przedniej,
c) barwa: biała /lub żółta samochodowa z czarnymi napisami widocznymi z przodu i
z tyłu pojazdu; w taksówce bagażowej napis może być widoczny tylko z przodu
pojazdu,
d) połączenie elektryczne: światło może być włączone wówczas, gdy taksometr jest
wyłączony, niezależnie od włączenia innych świateł i położenia urządzenia
umożliwiającego pracę silnika; włączenie lub wyłączenie taksometru powinno
powodować równoczesne odpowiednio wyłączenie lub włączenie światła,
e) powinno być widoczne po zapadnięciu zmroku z odległości co najmniej 50 m przy
dobrej przejrzystości powietrza.
2. Dopuszcza się uzupełnienie światła, o którym mowa w ust. 1 pkt 8, o dwa
światła migające barwy żółtej samochodowej, umieszczone po obu stronach lampy we
wspólnej obudowie. Światła te mogą być włączane i wyłączane odrębnym
wyłącznikiem przez kierowcę taksówki w razie zagrożenia jego bezpieczeństwa.
3. 17) Dopuszcza się stosowanie dodatkowych lamp z napisami określającymi firmę,
jej telefon lub inne dane dodatkowo identyfikujące taksówkę, odpowiadające
następującym warunkom:
1) liczba: dwa,
2) rozmieszczenie: na dachu, symetrycznie z lewej i z prawej strony światła z
napisem "TAXI",
3) barwa: biała lub żółta samochodowa,
4) nie może utrudniać: czytelności i widoczności oznakowania zasadniczego.
Warunki dodatkowe dla pojazdów samochodowych uprzywilejowanych
§ 23. Pojazdami samochodowymi uprzywilejowanymi mogą być:
1) pojazdy straży pożarnych,
2) karetki sanitarne pogotowia ratunkowego,
3) pojazdy górniczego pogotowia ratunkowego,
4) pojazdy jednostek ratownictwa chemicznego,
5) pojazdy Policji oraz Straży Granicznej,
6) pojazdy Sił Zbrojnych,
7) pojazdy Służby Więziennej,
8) inne pojazdy używane w związku z ratowaniem życia lub mienia albo w celu
zmniejszenia skutków katastrofy - na podstawie zezwolenia wydanego przez
wojewodę po zasięgnięciu opinii komendanta wojewódzkiego Policji.
§ 24. 1. Pojazd samochodowy uprzywilejowany powinien być wyposażony w sygnały
ostrzegawcze:
1) dźwiękowy,
2) świetlny błyskowy.
2. Pojazd samochodowy uprzywilejowany może być ponadto wyposażony w umieszczone
na zewnątrz dodatkowe światło barwy białej lub żółtej selektywnej, mocowane w
sposób umożliwiający zmianę kierunku strumienia świetlnego (szperacz); światło
to powinno być włączane i wyłączane niezależnie od innych świateł.
§ 25. 1. Urządzenia wysyłające ostrzegawcze sygnały dźwiękowe powinny spełniać
następujące wymagania:
1) wysyłać sygnały dźwiękowe o zmiennym tonie,
2) być umieszczone na zewnątrz pojazdu,
3) fale dźwiękowe powinny być wysyłane co najmniej do przodu, a oś ich
rozchodzenia się powinna być równoległa do podłużnej osi symetrii pojazdu;
dopuszcza się odchylenie od tego kierunku nie większe niż 15°,
4) być tak urządzone, aby ich włączenie nie było możliwe bez równoczesnego
włączenia sygnału świetlnego.
2. Ostrzegawczy sygnał świetlny błyskowy powinien odpowiadać następującym
warunkom:
1) 18) liczba świateł: jedno lub dwa; w odniesieniu do pojazdów Policji oraz
straży pożarnej - pożarniczych - dopuszcza się trzy lub pięć,
2) rozmieszczenie: na dachu nadwozia (kabiny) w podłużnej płaszczyźnie symetrii
pojazdu, a jeżeli są dwa światła - po lewej i po prawej stronie, symetrycznie
względem tej płaszczyzny; jeżeli konstrukcja lub wyposażenie pojazdu
uniemożliwia takie rozmieszczenie, dopuszcza się umieszczenie świateł w innym
miejscu przy zapewnieniu wymaganej widoczności; trzecie światło powinno być
umieszczone z tyłu pojazdu,
3) barwa: niebieska,
4) włączanie świateł błyskowych powinno być niezależne od położenia urządzenia
umożliwiającego pracę silnika oraz od włączenia sygnałów dźwiękowych,
5) powinien być widoczny co najmniej z przodu i z boków pojazdu z odległości co
najmniej 150 m przy oświetleniu słonecznym i nie powinien oślepiać innych
uczestników ruchu.
3. 19) Pojazdy Sił Zbrojnych oraz organów i jednostek organizacyjnych podległych
Ministrowi Spraw Wewnętrznych, z wyjątkiem przedsiębiorstw, mogą być dodatkowo
wyposażone w sygnały świetlne błyskowe barwy czerwonej, odpowiadające warunkom
określonym w ust. 2 pkt 1, 2 i 4, widoczne co najmniej z przodu i z tyłu pojazdu
z odległości co najmniej 150 m przy oświetleniu słonecznym i nie oślepiające
innych uczestników ruchu.
§ 26. 1. Pojazdy samochodowe straży pożarnych - pożarnicze, z wyjątkiem
wymienionych w ust. 2, powinny mieć barwę czerwieni sygnałowej, błotniki zaś i
zderzaki - barwę białą. Dopuszcza się pojazdy pożarnicze o barwie khaki, również
w odniesieniu do błotników i zderzaków.
2. Samochody osobowe operacyjne straży pożarnych z nadwoziem zamkniętym powinny
być oznakowane pasem wyróżniającym barwy czerwieni sygnałowej. Po obu stronach
pojazdu powinny być umieszczone napisy "STRAŻ" barwy białej lub czerwonej. Na
dachu pojazdu może być umieszczony świetlny napis "STRAŻ" barwy białej na tle
czerwonym.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą pojazdów wojskowych straży pożarnych.
§ 27. 1. Karetki sanitarne pogotowia ratunkowego powinny mieć barwę kremową lub
żółtą samochodową z niebieskim pasem wyróżniającym. Dla karetek reanimacyjnych
dopuszcza się dodatkowo pasy wyróżniające barwy czerwonej, umieszczone wokół
dachu oraz bezpośrednio pod pasem barwy niebieskiej.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy wojskowych karetek sanitarnych, które powinny być
oznakowane emblematem czerwonego krzyża na białym tle, umieszczonym co najmniej
na każdym boku pojazdu; karetki te mogą być również oznakowane pasem
wyróżniającym barwy niebieskiej.
§ 28. Pojazdy górniczego pogotowia ratunkowego powinny być oznakowane pasem
wyróżniającym barwy czerwonej.
§ 29. Pojazdy jednostek ratownictwa chemicznego powinny być oznakowane pasem
wyróżniającym barwy srebrzystej.
§ 30. 1. 20) Pojazdy Policji, o których mowa w § 23 pkt 5, z wyjątkiem
motocykli, powinny być oznakowane pasem wyróżniającym barwy białej oraz
umieszczonym po obu stronach pojazdu napisem "POLICJA" barwy białej. Na dachu
pojazdu może być umieszczony świetlny napis "POLICJA" barwy niebieskiej na
białym tle.
2. 21) W wyjątkowych wypadkach dopuszcza się pojazdy, o których mowa w § 23 pkt
5, oraz pojazdy jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw
Wewnętrznych, nie spełniające warunków określonych w ust. 1 i § 25 ust. 1 pkt 2.
3. Motocykle, o których mowa w § 23 pkt 5, powinny mieć błotniki barwy białej. Z
przodu motocykla powinien być umieszczony napis "POLICJA".
§ 31. 1. 22) Pojazdy Straży Granicznej, z wyjątkiem motocykli, powinny być
oznakowane pasem wyróżniającym barwy jasnozielonej. Po obu stronach pojazdu
powinny być umieszczone napisy "STRAŻ GRANICZNA" barwy jasnozielonej.
2. Motocykle Straży Granicznej powinny mieć błotniki barwy jasnozielonej. Z
przodu motocykla powinien być umieszczony napis "SG" barwy jasnozielonej.
§ 32. 1. Pojazdy Sił Zbrojnych inne niż wymienione w § 26 ust. 3 i § 27 ust. 2,
z wyjątkiem motocykli, powinny być oznakowane pasem wyróżniającym barwy białej.
Po obu stronach pojazdu powinny być umieszczone napisy barwy białej, określające
jego przynależność do określonego organu wojskowego.
2. Motocykle Sił Zbrojnych powinny mieć błotniki barwy białej. Z przodu
motocykla powinien być umieszczony napis barwy khaki, określający jego
przynależność do określonego organu wojskowego.
§ 33. Pojazdy Służby Więziennej powinny być oznakowane pasem wyróżniającym barwy
granatowej. Po obu stronach pojazdu powinny być umieszczone napisy "SW" barwy
białej lub granatowej.
§ 34. Inne pojazdy uprzywilejowane na podstawie zezwolenia wydanego przez
wojewodę powinny być oznakowane pasem wyróżniającym barwy pomarańczowej.
§ 35. Pasy wyróżniające o szerokości 8 -15 cm, z zastrzeżeniem § 27 ust. 1,
powinny być umieszczone wokół pojazdu poniżej dolnej krawędzi okien.
§ 36. Oznakowanie określone w § 26-34 nie może być stosowane na pojazdach innych
niż pojazdy, dla których zostało ono przewidziane.
Warunki dodatkowe dla pojazdów samochodowych przeznaczonych do wykonywania
czynności na drodze oraz dla innych pojazdów samochodowych, na które ze względu
na bezpieczeństwo ruchu należy zwracać szczególną uwagę
§ 37. Pojazdy samochodowe przeznaczone do wykonywania czynności na drodze,
pojazdy pomocy drogowej i ciągniki balastowe ciągnące przyczepy o szerokości
przekraczającej 2,5 m powinny być wyposażone w ostrzegawczy sygnał świetlny
błyskowy barwy żółtej samochodowej, widoczny ze wszystkich stron pojazdu z
odległości co najmniej 150 m przy dobrej przejrzystości powietrza i nie
powodujący oślepiania innych uczestników ruchu oraz odpowiadający warunkom
określonym w § 25 ust. 2 pkt 1, 2 i 4.
§ 38. 1. Części urządzeń zamontowanych na pojeździe, wystające poza obrys
pojazdu, powinny być oznakowane pasami barwy na przemian białej i czerwonej.
2. Części, o których mowa w ust. 1, powinny być wyposażone w:
1) światło barwy białej, widoczne z przodu i z boków pojazdu - jeżeli część
wystaje poza przedni obrys pojazdu na odległość większą niż 1 m,
2) światło barwy czerwonej, widoczne z tyłu pojazdu - jeżeli część wystaje poza
tylny obrys pojazdu na odległość większą niż 1 m,
3) światło barwy białej, widoczne z przodu pojazdu, i barwy czerwonej, widoczne
z tyłu pojazdu - jeżeli część wystaje poza boczny obrys pojazdu na odległość
większą niż 40 cm od zewnętrznych krawędzi powierzchni świetlnych przednich lub
tylnych świateł pozycyjnych.
3. Światła, o których mowa w ust. 2, powinny włączać się i wyłączać jednocześnie
ze światłami pozycyjnymi pojazdu oraz nie powinny oślepiać innych uczestników
ruchu.
Warunki dodatkowe dla samochodów ciężarowych przewożących osoby
§ 39. 1. Samochód ciężarowy przewożący osoby poza kabiną kierowcy powinien
odpowiadać następującym warunkom:
1) nie może być wyposażony w silnik zasilany gazem,
2) nadwozie powinno być typu furgon albo skrzyniowe kryte opończą,
3) wysokość burt nadwozia skrzyniowego nie może być mniejsza niż 1100 mm,
4) odchylane burty boczne powinny być krótko spięte, a tylna burta zabezpieczona
przed samoczynnym lub nie zamierzonym otwarciem.
2. Samochód ciężarowy przewożący osoby poza kabiną kierowcy powinien być
wyposażony w:
1) stopnie lub drabinkę z poręczą, zapewniającą bezpieczne wsiadanie i
wysiadanie,
2) oświetlenie wnętrza,
3) okienka służące do oświetlania i do przewietrzania wnętrza, jeżeli nie ma
innych odpowietrzników,
4) przymocowane ławki o długości co najmniej 400 mm na jedną osobę i szerokości
(głębokości) nie mniejszej niż 300 mm; odstęp między dwiema sąsiednimi ławkami
ustawionymi jedna za drugą nie powinien być mniejszy niż 650 mm, a ustawionymi
przeciwległe - 900 mm, wliczając w to szerokość (głębokość) jednej ławki,
5) urządzenie sygnalizacyjne (świetlne lub akustyczne) zapewniające łączność
przewożonych osób z kierowcą,
6) apteczkę pierwszej pomocy,
7) ogumione koło zapasowe; koło to może być umieszczone na powierzchni
ładunkowej, jeżeli konstrukcja samochodu przewiduje umieszczenie tam tego koła.
3. Samochód ciężarowy przewożący osoby poza kabiną kierowcy powinien być
oznakowany:
1) z przodu napisem "PRZEWÓZ OSÓB" barwy czarnej na białym tle, umieszczonym na
prostokątnej tablicy o powierzchni co najmniej 800 cm2,
2) z tyłu - znakiem określającym dopuszczalną prędkość, jeżeli jest ona
ograniczona odrębnymi przepisami.
4. Przepisy ust. 1-3 nie dotyczą pojazdów:
1) przewożących konwojentów, drużyny robocze i osoby wykonujące czynności
ładunkowe,
2) Sił Zbrojnych oraz organów i jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi
Spraw Wewnętrznych, z wyjątkiem przedsiębiorstw.
5. Przepisy ust. 2 i ust. 3 pkt 2 dotyczą również przyczep dopuszczonych do
przewozu osób.
Warunki dodatkowe dla pojazdów przystosowanych do zasilania gazem
§ 40. Pojazdy przystosowane do zasilania gazem powinny odpowiadać warunkom
określonym w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
Warunki dodatkowe dla pojazdów używanych w ruchu międzynarodowym
§ 41. 1. Pojazdy i zespoły pojazdów powinny odpowiadać warunkom określonym w
załączniku nr 4 do rozporządzenia.
2. Warunki, o których mowa w ust. 1, dotyczą ciągników siodłowych, samochodów
ciężarowych o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t, autobusów oraz
przyczep przeznaczonych do łączenia z tymi pojazdami.
Warunki dodatkowe dla pojazdów długich i ciężkich
§ 42. Pojazd lub zespół pojazdów, którego długość przekracza 12 m albo
dopuszczalna masa całkowita przekracza 16 t, powinien być oznakowany z tyłu w
sposób określony w załączniku nr 5 do rozporządzenia; nie dotyczy to autobusów,
ciągników siodłowych i przyczep autobusowych.
Warunki dodatkowe dla pojazdów przeznaczonych do nauki jazdy i egzaminowania
osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania 23)
§ 42a. 1. Pojazdy przeznaczone do nauki jazdy i egzaminowania, z zastrzeżeniem
ust. 2, powinny być wyposażone w:
1) dodatkowy pedał hamulca roboczego, który umożliwia przejęcie sterowania
obwodem hamowania,
2) co najmniej dwa miejsca do siedzenia,
3) dodatkowe lusterka zewnętrzne: prawe i lewe,
4) dodatkowe lusterko wewnętrzne,
5) ogrzewaną tylną szybę; dotyczy to samochodów osobowych,
6) apteczkę doraźnej pomocy,
7) ogumione koło zapasowe.
2. Wymogi określone w ust. 1 nie dotyczą rowerów, motorowerów i motocykli.
3. Dopuszcza się wyposażenie pojazdów przeznaczonych do nauki jazdy i
egzaminowania w inne dodatkowe urządzenia powtarzające istniejące mechanizmy
sterowania i kierowania pojazdem.
4. Pojazdy przeznaczone do nauki i egzaminowania nie mogą być wyposażone w
mechanizmy automatycznego sterowania przełożeniem napędu, z wyjątkiem pojazdów
przeznaczonych dla inwalidów z uszkodzeniem kończyn.
Rozdział 3
Ciągniki rolnicze i pojazdy wolnobieżne oraz przyczepy przeznaczone do łączenia
z tymi pojazdami
Warunki ogólne
§ 43. 1. Ciągniki rolnicze, pojazdy wolnobieżne oraz przyczepy przeznaczone do
łączenia z tymi pojazdami powinny być tak zbudowane i utrzymane, aby:
1) wystające części, które mogą naruszać stateczność pojazdu lub zagrażać
bezpieczeństwu innych uczestników ruchu, mogły być na czas jazdy zdemontowane
lub złożone; przepisy § 38 stosuje się odpowiednio,
2) poziom hałasu zewnętrznego mierzony podczas postoju pojazdu silnikowego z
odległości 0,5 m nie przekraczał 104 dB (A); przepis § 9 ust. 2 stosuje się
odpowiednio.
2. Do pojazdów, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy § 7 ust. 1 i 5, §
8 ust. 3 pkt 2 i ust. 4, § 9 ust. 1 pkt 2-5, pkt 6 lit. a) i b), pkt 7 lit. a) i
pkt 8.
3. Dopuszcza się również:
1) pojazdy wolnobieżne i przyczepy specjalne o szerokości nie przekraczającej 3
m,
2) pojazdy z gąsienicowym układem jezdnym, jeżeli:
a) dopuszczalna masa całkowita pojazdu nie przekracza 16 t,
b) nacisk gąsienicy między skrajnymi krążkami bieżnymi nie przekracza 40 kN na 1
m; przy mechanizmie półgąsienicowym lub przy zastosowaniu dwóch gąsienic, jedna
za drugą, nacisk ten nie może przekraczać 60 kN, pod warunkiem że odległość
pomiędzy środkami powierzchni styku z jezdnią pierwszej gąsienicy lub kół
przedniej osi a środkami powierzchni styku z jezdnią drugiej gąsienicy wynosi co
najmniej 3 m,
c) gąsienice nie mają ostrych krawędzi mogących uszkodzić nawierzchnię drogi,
d) prędkość maksymalna jest konstrukcyjnie ograniczona do 10 km/h; nie dotyczy
to pojazdów na gąsienicach gumowych lub z innego tworzywa o odpowiedniej
elastyczności, jednak bez elementów metalowych mogących uszkodzić nawierzchnię
drogi.
Wyposażenie
§ 44. 1. Pojazdy silnikowe, o których mowa w § 43, powinny:
1) być wyposażone w:
a) kabinę lub ramę ochronną,
b) wycieraczkę przedniej szyby, zapewniającą dostateczne pole widzenia kierowcy;
nie dotyczy to pojazdów wyposażonych w przednią szybę o takich wymiarach i
kształcie, że kierowca może obserwować drogę nie poprzez tę szybę, bez zmiany
normalnej pozycji,
c) 24)prędkościomierz lub inne urządzenia umożliwiające odczyt prędkości jazdy
co najmniej na najwyższym biegu; nie dotyczy to pojazdów silnikowych, których
konstrukcja uniemożliwia przekroczenie prędkości 25 km/h,
d) co najmniej dwa lusterka zewnętrzne, jedno po lewej, a drugie po prawej
stronie pojazdu, zapewniające strefę widoczności drogi do tyłu co najmniej:
- o szerokości 2,5 m w lewo od bocznego obrysu pojazdu ciągniętego w odległości
10 m od oczu kierowcy,
- o szerokości 3,5 m w prawo od bocznego obrysu pojazdu ciągniętego w odległości
30 m od oczu kierowcy, przy czym w odległości 4 m od oczu kierowcy odległość ta
powinna wynosić 0,75 m,
2) odpowiadać warunkom określonym w § 10 ust. 1 pkt 1, pkt 5 lit. b), pkt 11, 12
i 14 oraz ust. 5 pkt 1 i 4-6.
2. Do przyczep, o których mowa w § 43, stosuje się przepisy § 10 ust. 1 pkt 1 i
12, ust. 4 oraz ust. 5 pkt 1 i 4-6.
3. Dopuszcza się przyczepy lekkie specjalne:
1) z kołami nieogumionymi, pod warunkiem że nacisk koła na drogę nie przekracza
1,5 kN na 1 cm szerokości obręczy, przy ograniczeniu prędkości jazdy do 10 km/h,
2) z kołami na pełnych obręczach gumowych, pod warunkiem że nacisk koła na drogę
nie przekracza 1 kN na 1 cm szerokości obręczy gumowej, przy ograniczeniu
prędkości jazdy do 25 km/h.
Światła
§ 45. Do pojazdów, o których mowa w § 43, stosuje się przepisy § 11 ust. 1 i 2
oraz § 12, z tym zastrzeżeniem, że:
1) nie wymaga się wyposażenia w światła:
a) mijania i hamowania "stop" - pojazdu, którego konstrukcja uniemożliwia
rozwijanie prędkości przekraczającej 10 km/h,
b) kierunkowskazy - przyczepy specjalnej, pod warunkiem zachowania widoczności
kierunkowskazów pojazdu ciągnącego,
c) przeciwmgłowe tylne,
d) cofania;
jeżeli jednak pojazdy te wyposażone są w powyższe światła, światła te powinny
odpowiadać określonym dla nich warunkom,
2) dopuszcza się wyposażenie w światła:
a) obrysowe zamiast pozycyjnych - pojazdów wolnobieżnych i przyczep specjalnych
o asymetrycznej konstrukcji,
b) mijania:
- nie odpowiadające wymaganiom § 2 lp. 2 kol. 9 załącznika nr 2 do
rozporządzenia,
- umieszczone na wysokości nie większej niż 1500 m, odmiennie od przepisu § 2
lp. 2 kol. 10 załącznika nr 2 do rozporządzenia - jeżeli konstrukcja pojazdu nie
pozwala na zachowanie wysokości nie większej niż 1200 mm,
- w liczbie cztery, jeżeli jest to wskazane ze względu na wyposażenie ciągnika w
stały lub odejmowalny osprzęt umieszczony z przodu; dodatkowa para lamp noże być
umieszczona na wysokości nie większej niż 3000 mm, pod warunkiem że połączenia
elektryczne uniemożliwiają równoczesne włączenie obu par świateł,
c) tylne światła odblaskowe inne niż trójkątne, umieszczone na wysokości nie
większej niż 1200 mm, odmiennie od przepisu § 2 lp. 8 kol. 10 załącznika nr 2 do
rozporządzenia - jeżeli konstrukcja pojazdu nie pozwala na zachowanie wysokości
nie większej niż 900 mm; dopuszcza się cztery światła,
d) pozycyjne przednie w liczbie cztery, jeżeli jest to wskazane ze względu na
wyposażenie ciągnika w stały lub odejmowalny osprzęt umieszczony z przodu;
dodatkowa para świateł powinna być umieszczona nie niżej niż 400 mm, lecz nie
wyżej niż 1900 mm, a jeżeli konstrukcja pojazdu nie pozwala na zachowanie tej
wysokości - dopuszcza się 2100 mm,
e) o których mowa w § 37 - pojazdów silnikowych o szerokości przekraczającej 2,5
m albo ciągnących przyczepę przekraczającą tę szerokość,
f) robocze, przeznaczone do oświetlenia miejsca pracy; wymagań nie określa się.
Hamulce
§ 46. 1. Pojazdy silnikowe, o których mowa w § 43, powinny być wyposażone w
następujące rodzaje hamulców:
1) hamulec roboczy działający na koła co najmniej jednej osi - przeznaczony do
zmniejszania prędkości pojazdu, zatrzymywania go w sposób niezawodny, szybki i
skuteczny, niezależnie od jego prędkości, obciążenia oraz kąta wzniesienia lub
spadku jezdni, z możliwością:
a) regulowania intensywności hamowania,
b) dokonywania hamowania z miejsca kierowcy, z możliwością trzymania urządzenia
kierowniczego przynajmniej jedną ręką; jeżeli hamulec roboczy składa się z
lewego i prawego hamulca, powinien być tak urządzony, aby mógł być uruchamiany
jednym ruchem; lewy i prawy hamulec powinien mieć samoczynny system regulacji,
przy zachowaniu możliwości swobodnej regulacji równomierności działania,
2) hamulec postojowy - określony w § 13 ust. 1 pkt 3.
2. Przyczepy, o których mowa w § 43, powinny być wyposażone w następujące
rodzaje hamulców:
1) hamulec roboczy, spełniający wymagania określone w ust. 1 pkt 1 lit. a), a
ponadto:
a) uruchamiany z miejsca kierowcy jednym ruchem łącznie z hamulcem roboczym
pojazdu ciągnącego, z zastrzeżeniem przepisu ust. 3,
b) zapewniający samoczynne zatrzymanie przyczepy w razie zerwania podczas jazdy
połączenia z pojazdem ciągnącym,
2) hamulec postojowy:
a) działający również, gdy przyczepa jest odłączona od pojazdu ciągnącego,
b) uruchamiany z zewnątrz przez osoby znajdujące się na drodze; przez
uruchamianie rozumie się również zwalnianie hamulca.
3. W przyczepie, której dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 5 t,
dopuszcza się hamulec roboczy:
1) niezależny od hamulca pojazdu ciągnącego, pod warunkiem że urządzenie
sterowania hamulcem przyczepy jest umieszczone w pojeździe ciągnącym w taki
sposób, aby mogło być łatwo uruchamiane z miejsca kierowcy, albo
2) typu bezwładnościowego (najazdowy).
4. 25) Przepis ust. 2 nie dotyczy przyczepy będącej środkiem transportu, której
dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 1,5 t, oraz przyczepy będącej maszyną
przystosowaną do poruszania się po drodze, której dopuszczalna masa całkowita
nie przekracza 3 t, pod warunkiem, że przyczepy te mają dodatkowe połączenie
(łańcuch, lina), które w razie zerwania urządzenia łączącego zapobiega dotykaniu
jezdni przez dyszel i zapewnia niezbędną kierowalność przyczepy.
§ 47. Hamulce pojazdów silnikowych, o których mowa w § 43, powinny odpowiadać
warunkom określonym w § 14 ust. 1 i ust. 2 pkt 4, z tym że:
1) w razie uszkodzenia hamulca roboczego powinna być zapewniona możliwość
zahamowania pojazdu przez działanie na hamulec roboczy lub hamulec postojowy ze
skutecznością nie mniejszą niż 50% wymaganej skuteczności,
2) w pojazdach o masie własnej nie przekraczającej 2 t, których konstrukcja
ogranicza prędkość do 25 km/h, dopuszcza się jeden hamulec spełniający funkcje
hamulca roboczego i hamulca postojowego, pod warunkiem że w razie uszkodzenia
hamulca będzie zapewniane hamowanie co najmniej jednego koła,
3) działanie hamulca roboczego powinno być jednakowe dla kół tej samej osi, a
jeżeli hamulec działa na koła więcej niż jednej osi, działanie jego powinno być
odpowiednio rozłożone między osiami.
§ 48. Układy hamulcowe przyczepy, o której mowa w § 43; powinny odpowiadać
warunkom określonym w § 14 ust. 1 i ust. 2 pkt 4 oraz § 47 pkt 3.
§ 49. 1. Wskaźnik skuteczności hamowania, o którym mowa w § 15 ust. 1, dla
pojazdów wymienionych w § 43 nie może być mniejszy niż 27%.
2. Przepisy § 15 ust. 3-5 stosuje się odpowiednio.
Warunki dodatkowe dla pojazdów wolno poruszających się
§ 50. 1. Ciągniki rolnicze i pojazdy wolnobieżne oraz przyczepy przeznaczone do
łączenia z tymi pojazdami powinny być oznakowane trójkątną tablicą wyróżniającą.
2. Tablic nie wymaga się, jeżeli pojazd wchodzi w skład zespołu i nie jest w nim
ostatnim pojazdem.
3. Tablica wyróżniająca powinna być umieszczona z tyłu pojazdu prostopadle i
symetrycznie do jego osi podłużnej oraz prostopadle do powierzchni jezdni;
dopuszcza się umieszczenie tablicy po lewej stronie pojazdu, z zachowaniem
pozostałych warunków. Wierzchołek trójkąta powinien być skierowany ku górze.
4. Tablica wyróżniająca powinna być umieszczona tak, aby jej dolna krawędź nie
była niżej niż 500 mm, a górny wierzchołek - nie wyżej niż 1500 mm; jeżeli
konstrukcja pojazdu uniemożliwia zachowanie tej wysokości - dopuszcza się 2500
mm.
5. Wzór tablicy określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.
6. 26) Pojazd wolnobieżny powinien być wyposażony także w tabliczkę o wymiarach
nie mniejszych niż 25 x 15 cm, umieszczoną na prawym boku pojazdu, podającą imię
i nazwisko (nazwę) właściciela pojazdu oraz jego adres; jeżeli jeden właściciel
posiada kilka pojazdów, na tabliczce należy dodatkowo umieścić numer kolejny
pojazdu.
Rozdział 4
Rowery, wózki inwalidzkie i pojazdy zaprzęgowe
§ 51. 1. Rower powinien być wyposażony:
1) z przodu -w jedno światło pozycyjne barwy białej lub żółtej selektywnej,
2) z tyłu - w jedno światło pozycyjne barwy czerwonej oraz w jedno światło
odblaskowe barwy czerwonej o kształcie innym niż trójkąt,
3) co najmniej w jeden skutecznie działający hamulec,
4) w dzwonek lub inny sygnał ostrzegawczy o nieprzeraźliwym dźwięku.
2. Motorower powinien być wyposażony w następujące światła:
1) jedno światło mijania barwy białej lub żółtej selektywnej, umieszczone z
przodu w pionowej płaszczyźnie symetrii pojazdu, nie niżej niż 500 mm oraz nie
wyżej niż 1200 mm od powierzchni jezdni, oświetlające drogę na odległość co
najmniej 30 m przed pojazdem przy dobrej przejrzystości powietrza oraz
spełniające wymagania określone w § 12 ust. 1 pkt 4,
2) jedno tylne światło pozycyjne barwy czerwonej, umieszczone z tyłu w pionowej
płaszczyźnie symetrii pojazdu, nie niżej niż 250 mm oraz nie wyżej niż 1200 mm
od powierzchni jezdni; jeżeli szerokość pojazdu przekracza 80 cm, powinny być
dwa światła umieszczone symetrycznie względem pionowej płaszczyzny symetrii
pojazdu,
3) tylne światło (światła) odblaskowe, o kształcie innym niż trójkąt,
odpowiadające wymaganiom określonym w pkt 2,
4) boczne światło odblaskowe, o kształcie innym niż trójkąt, barwy żółtej
samochodowej, w liczbie jedno lub dwa z każdej strony pojazdu, umieszczone nie
niżej niż 300 mm oraz nie wyżej niż 900 mm od powierzchni jezdni.
3. Motorower ponadto może być wyposażony w:
1) jedno światło drogowe barwy białej lub żółtej selektywnej, umieszczone z
przodu, w pionowej płaszczyźnie symetrii pojazdu,
2) jedno światło pozycyjne przednie, barwy białej lub żółtej selektywnej,
umieszczone w pionowej płaszczyźnie symetrii pojazdu, umieszczone z przodu nie
niżej niż 350 mm i nie wyżej niż 1200 mm od powierzchni jezdni,
3) dwa przednie i dwa tylne światła kierunkowskazu, barwy żółtej samochodowej;
odległość między światłami nie może być mniejsza niż 240 mm dla świateł
przednich i 180 mm dla świateł tylnych, przy czym powinna być zachowana
minimalna odległość 100 mm od światła mijania; w przypadku motoroweru, w którym
konstrukcja uniemożliwia uzyskanie tych odległości, dopuszcza się dla świateł
przednich odległość między światłami nie mniejszą niż 150 mm, a odległość między
tylnymi światłami nie mniejszą niż 100 mm,
4) jedno światło hamowania "stop" barwy czerwonej, umieszczone z tyłu pojazdu
nie niżej niż 250 mm i nie wyżej niż 1500 mm od powierzchni jezdni.
4. Motorower powinien być ponadto wyposażony w:
1) dwa niezależne, skutecznie działające hamulce; wskaźnik skuteczności
hamowania, o których mowa w § 15 ust. 1, nie może być mniejszy niż 38%,
2) dzwonek lub inny sygnał ostrzegawczy o nieprzeraźliwym dźwięku,
3) tłumik wydechu,
4) lusterko wsteczne umieszczone po lewej stronie pojazdu.
5. Poziom hałasu zewnętrznego, mierzony podczas postoju motoroweru z odległości
0,5 m, nie może przekraczać 90 dB (A). Przepisy § 9 ust. 1 pkt 1 lit. a) i ust.
2 stosuje się odpowiednio.
§ 52. 1. Wózek inwalidzki bez silnika pomocniczego powinien odpowiadać przepisom
§ 51 ust. 1.
2. Dopuszcza się wózki inwalidzkie napędzane silnikiem pomocniczym pod
warunkiem:
1) konstrukcyjnego ograniczenia maksymalnej prędkości do 30 km/h,
2) przy użyciu silnika spalinowego - nieprzekroczenia 50 cm3 jego pojemności
skokowej,
3) spełnienia wymagań określonych w § 51 ust. 2-5.
3. Szerokość wózka inwalidzkiego nie może przekraczać 1,5 m.
§ 53. 1. Pojazd zaprzęgowy powinien być wyposażony w:
1) dwa światła pozycyjne barwy białej widoczne z przodu oraz dwa światła
pozycyjne barwy czerwonej widoczne z tyłu,
2) dwa światła odblaskowe barwy białej widoczne z przodu oraz dwa światła
odblaskowe barwy czerwonej widoczne z tyłu; tylne światła odblaskowe powinny
mieć kształt trójkąta równobocznego o długości boku nie mniejszej niż 15 cm,
zwróconego wierzchołkiem do góry; trójkąt odblaskowy może być jednolity lub
stanowić ramkę o bokach szerokości co najmniej 2 cm albo może być złożony z
sześciu okrągłych odbłyśników o średnicy 5 cm, po trzy na każdym z boków
trójkąta,
3) ogumione koła,
4) tabliczkę o wymiarach nie mniejszych niż 25 x 15 cm, umieszczoną na prawym
boku pojazdu, podającą imię i nazwisko (nazwę) właściciela pojazdu oraz jego
adres; jeżeli jeden właściciel posiada kilka pojazdów zaprzęgowych, na tabliczce
należy dodatkowo umieścić numer kolejny pojazdu.
2. Dopuszcza się pojazdy zaprzęgowe:
1) wyposażone w koła nieogumione, pod warunkiem że nacisk koła na drogę nie
przekracza 1,5 kN na 1 cm szerokości obręczy,
2) na płozach; jeżeli masa całkowita pojazdu przekracza 300 kg, płoza powinna
mieć w dolnej części co najmniej 120 cm długości i 10 cm szerokości.
§ 54. 1. Światła pojazdów, o których mowa w § 51-53, powinny odpowiadać
następującym warunkom:
1) światła pozycyjne oraz światła odblaskowe oświetlone światłem drogowym innego
pojazdu powinny być widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z
odległości co najmniej 150 m,
2) powinny być umieszczone nie wyżej niż 900 mm i nie niżej niż 350 mm od
powierzchni jezdni,
3) światła pojedyncze na pojazdach wielośladowych powinny być umieszczone po
lewej stronie pojazdu możliwie najbliżej jego bocznego obrysu, jednak nie dalej
niż 150 mm od tego obrysu; nie dotyczy to świateł oświetlających drogę, które
powinny być umieszczone pośrodku,
4) dwa światła powinny być umieszczone symetrycznie po obu stronach pojazdu
możliwie najbliżej jego bocznego obrysu, jednak nie dalej niż 100 mm od tego
obrysu oraz na jednakowej wysokości nad jezdnią; widoczność dwóch świateł
powinna być jednakowa,
5) światła czerwone nie mogą być widoczne z przodu, a światła białe (żółte
selektywne) - z tyłu.
2. Dopuszcza się umieszczanie świateł odblaskowych barwy żółtej samochodowej:
1) na bocznych płaszczyznach kół pojazdów, o których mowa w § 51-53, z tym
zastrzeżeniem, że z każdego boku pojazdu powinny być widoczne dwa światła: jedno
umieszczone na kole przedniej osi, a drugie - na kole tylnej osi,
2) na pedałach rowerów i motorowerów;
do świateł tych nie stosuje się przepisów ust. 1 pkt 2-4.
3. Jeżeli do pojazdu zaprzęgowego lub roweru (motoroweru) przyczepiony jest inny
pojazd, maszyna lub urządzenie, powinien on być wyposażony co najmniej w jedno
światło pozycyjne barwy czerwonej oraz w jedno światło odblaskowe barwy
czerwonej widoczne z tyłu, a ponadto w jedno światło pozycyjne barwy białej
widoczne z przodu, jeżeli szerokość pojazdu ciągniętego (maszyny, urządzenia)
przekracza szerokość pojazdu ciągnącego; światła te powinny odpowiadać warunkom
określonym w ust. 1.
4. Do przepisów niniejszego paragrafu mają zastosowanie określenia podane w § 1
ust. 2-4 załącznika nr 2 do rozporządzenia.
Rozdział 5
Homologacja
§ 55. 1. 27) Producenci i importerzy pojazdów samochodowych, ciągników
rolniczych, motorowerów lub przyczep obowiązani są uzyskać świadectwo
homologacji danego typu pojazdu; obowiązek ten nie dotyczy pojazdu
wyprodukowanego lub sprowadzonego z zagranicy w ilości jednej sztuki rocznie.
2. Świadectwo homologacji wydaje się na podstawie dodatnich wyników badań
homologacyjnych, polegających na sprawdzeniu, czy dany pojazd odpowiada warunkom
określonym w:
1) przepisach niniejszego rozporządzenia,
2) przyjętych do stosowania przez Rzecząpospolitą Polską regulaminach
stanowiących załączniki do Porozumienia dotyczącego przyjęcia jednolitych
warunków homologacji i wzajemnego uznawania homologacji wyposażenia i części
pojazdów samochodowych (Dz. U. z 1979 r. Nr 16, poz. 98 i 99)
3) obowiązujących normach - w razie nieprzyjęcia do stosowania odpowiedniego
regulaminu.
3. W celu uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu producent lub importer
zgłasza do Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej wniosek według
ustalonego wzoru (w dwóch egzemplarzach), z dołączeniem:
1) rysunków zestawieniowych całego pojazdu oraz rysunków urządzeń hamulcowych,
zawieszenia i układu kierowniczego oraz tłumiącego wydech,
2) schematów instalacji oświetleniowej i sygnalizacyjnej,
3) dwóch egzemplarzy instrukcji obsługi danego pojazdu,
4) instrukcji napraw i katalogu części zamiennych,
5) informacji o zasadach kontroli zgodności produkcji z typem homologowanym,
oraz przedstawia jeden egzemplarz pojazdu w celu przeprowadzenia badań
homologacyjnych.
4. Wydanie świadectwa homologacji może być uzależnione od zapewnienia warunków
umożliwiających kontrolę zgodności produkcji z typem homologowanym.
5. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do przedmiotów wyposażenia i
części pojazdów, jeżeli dotyczą ich wymagania określone w przepisach, o których
nowa w ust. 2 pkt 2 i 3.
6. (skreślony) 28)
7. Przepis ust. 5 nie dotyczy przedmiotów wyposażenia i części pojazdów,
homologowanych w innym kraju i oznaczonych cechą zawierającą literę "E" na
podstawie międzynarodowej umowy, o której mowa w ust. 2 pkt 2.
8. 29) Przedmioty wyposażenia i części, inne niż w typie pojazdu, na który
zostało wydane świadectwo homologacji, lub w nim nie występujące, mogą być
stosowane w pojeździe pod warunkiem spełnienia wymagań określonych w ust. 5.
9. W razie stwierdzenia , że nowo produkowany pojazd, przedmiot wyposażenia lub
część pojazdu, należące do typu, na który zostało wydane świadectwo homologacji,
nie odpowiadają wymaganiom i warunkom wskazanym w świadectwie lub nie są
zachowane warunki kontroli zgodności produkcji, świadectwo może być cofnięte.
10. Zabrania się oznaczania cechą zawierającą literę "E" przedmiotów wyposażenia
i części:
1) na które świadectwo homologacji nie zostało wydane lub zastało cofnięte,
2) produkowanych przez innego producenta niż ten, dla którego świadectwo
homologacji zostało wydane.
§ 56. Producent lub importer obowiązany jest:
1) zgłaszać organowi, który wydał świadectwo homologacji, wszelkie zmiany
konstrukcyjne, zmieniające charakterystykę techniczną pojazdu określoną we
wniosku (§ 55 ust. 3) lub parametry techniczne mające wpływ na bezpieczeństwo
ruchu lub ochronę środowiska,
2) dołączać do każdego pojazdu, należącego do homologowanego typu, wyciąg ze
świadectwa homologacji, zawierający dane określone w odrębnych przepisach.
Rozdział 6
Badania techniczne pojazdów
§ 57. 1. Badanie techniczne pojazdu polega na sprawdzeniu, czy pojazd odpowiada
warunkom technicznym, określonym w ustawie i rozporządzeniu.
2. Do przeprowadzania badań technicznych pojazdów mogą być upoważnione
jednostki, które:
1) 30)
spełniają wymagania określone w załączniku nr 7 do rozporządzenia,
2) dysponują pracownikami odpowiadającymi wymaganiom określonym w § 59 i 60.
3. Jednostki mogą otrzymać upoważnienie jako:
1) 31)stacja kontroli pojazdów o podstawowym zakresie badań technicznych,
obejmującym sprawdzenie oraz ocenę prawidłowości działania poszczególnych
zespołów i mechanizmów pojazdów, zwłaszcza pod względem bezpieczeństwa jazdy i
ochrony środowiska; w szczególnie uzasadnionych przypadkach wojewoda może
rozszerzyć zakres stacji o niektóre badania wymienione w pkt 2 lit. b)-h),
stosownie do możliwości jednostki,
2) okręgowa stacja kontroli pojazdów o rozszerzonym zakresie badań technicznych
obejmującym:
a) podstawowy zakres badań określony w pkt 1,
b) badania pojazdów przeznaczonych do przewozu materiałów niebezpiecznych,
c) badania pojazdów używanych w ruchu międzynarodowym,
d) badania pojazdów przystosowanych do zasilania gazem,
e) badania przed pierwszą rejestracją pojazdów importowanych indywidualnie,
f) badania przed pierwszą rejestracją pojazdów złożonych poza wytwórnią z
elementów jednej marki i typu,
g) badania przed pierwszą rejestracją pojazdów złożonych z elementów różnych
marek, typów oraz własnej konstrukcji, których markę określa się jako "SAM",
h) badania pojazdów, w których dokonane zostały zmiany:
- mające wpływ na bezpieczeństwo ruchu i ochronę środowiska,
- powodujące zmianę danych zamieszczonych w dowodzie rejestracyjnym lub
zgłoszeniu do ewidencji, z wyjątkiem wymiany silnika tego samego typu lub
przewidzianego przez wytwórcę,
i) opiniowanie indywidualnych wniosków o zezwolenie na odstępstwa od warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać pojazdy,
j) wyjaśnianie wątpliwości i rozpatrywanie ewentualnych sporów między stacją o
podstawowym zakresie badań a użytkownikiem pojazdu.
§ 58. 1. (skreślony) 32).
2. (skreślony).
3. (skreślony).
4. Przyrządy i urządzenia stanowiące wyposażenie stanowiska kontrolnego powinny
być atestowane jako typ i dopuszczone do użytkowania w stacjach kontroli
pojazdów. Tryb i formę atestacji określają odrębne przepisy.
5. Przyrządy i urządzenia stanowiące wyposażenie stanowiska kontrolnego powinny
posiadać dokumenty okresowej kontroli eksploatacyjnej. Tryb, częstotliwość i
formę okresowej kontroli eksploatacyjnej urządzeń określają odrębne przepisy.
5a. 33) Przepisy ust. 4 i 5 nie mają zastosowania do przyrządów i urządzeń
wymienionych w:
a) § 7 ust. 1 pkt 15 i 16 oraz ust. 2 pkt 2 i 7 załącznika nr 7 do
rozporządzenia,
b) § 7 ust. 1 pkt 9 i 11 załącznika nr 7 do rozporządzenia, o ile urządzenia te
stanowią element składowy innych urządzeń spełniających wymagania ust. 4 i 5.
6. (skreślony).
§ 59. 1. 34) Pracownicy stacji kontroli pojazdów o podstawowym zakresie badań (§
57 ust. 3 pkt 1), którzy dokonują badań technicznych, powinni posiadać, z
zastrzeżeniem ust. 1a, co najmniej następujące kwalifikacje:
1) wyższe wykształcenie techniczne o specjalności samochodowej i 1 rok praktyki
w stacji obsługi pojazdów lub w zakładzie (warsztacie) naprawy pojazdów albo
2) średnie wykształcenie techniczne o specjalności samochodowej i 3 lata
praktyki w stacji obsługi pojazdów lub w zakładzie (warsztacie) naprawy
pojazdów.
1a. 35) Praktyka, o której mowa w ust. 1, powinna być dwukrotnie dłuższa, jeżeli
posiadane wykształcenie techniczne należy do innej specjalności niż samochodowa.
2. Poza kwalifikacjami o których mowa w ust. 1, pracownicy, którzy dokonują
badań technicznych pojazdów, powinni posiadać ważne zaświadczenie o ukończeniu z
wynikiem dodatnim przeszkolenia na poziomie podstawowym w zakresie
przeprowadzania badań technicznych pojazdów, a w razie upoważnienia do
dokonywania badań dodatkowych - również zaświadczenia o ukończeniu z wynikiem
dodatnim szkolenia specjalistycznego w stosownym zakresie (§ 60 ust. 2).
3. Szkolenie, o którym mowa w ust. 3, powinno być przeprowadzane w uprawnionych
przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej jednostkach i według programu
przez niego zatwierdzonego.
§ 60. 1. Pracownicy okręgowej stacji kontroli pojazdów (§ 57 ust. 3 pkt 2),
którzy dokonują badań technicznych pojazdów, powinni posiadać co najmniej
następujące kwalifikacje:
1) wyższe wykształcenie techniczne o specjalności samochodowej i 2 lata praktyki
w stacji obsługi pojazdów lub zakładzie (warsztacie) naprawy pojazdów albo
2) średnie wykształcenie techniczne o specjalności samochodowej i 4 lata
praktyki w stacji obsługi pojazdów lub zakładzie (warsztacie) naprawy pojazdów.
2. Poza kwalifikacjami, o których mowa w ust. 1, pracownicy, którzy dokonują
badań technicznych, powinni posiadać ważne zaświadczenie o ukończeniu z
wynikiern dodatnim przeszkolenia podstawowego w zakresie przeprowadzania badań
technicznych pojazdów. Co najmniej jeden pracownik powinien, poza kwalifikacjami
wymienionymi w ust. 1 i przeszkoleniem, o którym mowa w niniejszym ustępie,
posiadać zaświadczenie o ukończeniu z wynikiem dodatnim szkolenia
specjalistycznego w stosownym zakresie; § 59 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
§ 61. 1. 36) Jeżeli jednostka spełnia wymagania określone w § 57 ust. 2, może
ona wystąpić do wojewody z wnioskiem o przyznanie jej upoważnienia stacji
kontroli pojazdów o podstawowym zakresie badań lub okręgowej stacji kontroli
pojazdów. Wzór wniosku określają odrębne przepisy.
2. Wojewoda, po rozpatrzeniu wniosku i stwierdzeniu, że jednostka spełnia
wymagane warunki, może wydać upoważnienie, określając w nim:
1) pojazdy, których badanie może być przeprowadzane w danej stacji kontroli
pojazdów, oraz ewentualny zakres badań dodatkowych, o których nowa w § 57 ust. 3
pkt 2 lit. b)-h), w przypadku stacji o podstawowym zakresie badań,
2) imiennie pracowników upoważnionych do dokonywania badań technicznych pojazdów
oraz zakres ich upoważnienia,
3) okres ważności upoważnienia stacji, który nie może przekraczać pięciu lat.
3. Wznowienie upoważnienia może nastąpić po złożeniu wniosku, zgodnie z ust. 1.
4. Badań technicznych mogą dokonywać wyłącznie pracownicy wymienieni w
upoważnieniu stacji, w zakresie posiadanego upoważnienia.
§ 62. 1. W razie stwierdzenia, że stacja kontroli pojazdów przestała spełniać
wymagane warunki albo nie przestrzega warunków upoważnienia, wojewoda może:
1) zażądać usunięcia stwierdzonych niedomagań w wyznaczonym terminie,
2) cofnąć imienne upoważnienie diagnosty,
3) cofnąć upoważnienie stacji lub ograniczyć jego zakres.
2. Kontrolę w zakresie przestrzegania przez jednostkę warunków, o których mowa w
ust. 1, przeprowadza wojewoda co najmniej raz na rok.
Rozdział 7
Przypisy przejściowe i końcowe
§ 63. 1. Dopuszcza się:
1) rejestrowane po raz pierwszy przed dniem 1 stycznia 1986 r. pochodzące z
importu samochody ciężarowe, ciągniki siodłowe i balastowe o szerokości nie
przekraczającej 2,7 m, a nie spełniające wymagań § 2 ust. 2, pod warunkiem:
a) oznakowania pojazdu (zespołu pojazdów) z przodu i z tyłu znakiem "<- 2,7->"
widocznym w dzień z odległości co najmniej 50 m przy dobrej przejrzystości
powietrza,
b) wyposażenia pojazdu w światła obrysowe (§ 11 ust. 1 pkt 15),
2) rejestrowane po raz pierwszy przed dniem 1 stycznia 1984 r. pojazdy
wyposażone w kierunkowskazy barwy białej świecące do przodu i barwy czerwonej
świecące do tyłu, nie spełniające wymagań § 2 lp. 3a kol. 7 i lp. 3b kol. 7
załącznika nr 2 do rozporządzenia.
2. Wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia:
1) świadectwa homologacji typu pojazdu oraz decyzje uznające za zbędne
uzyskiwanie takiego świadectwa zachowują ważność w okresie, na który zostały
wydane,
2) 37) upoważnienia do dokonywania badań technicznych pojazdów zachowują ważność
nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 1995 r.
3. Pracownicy stacji kontroli pojazdów, dokonujący badań technicznych pojazdów w
dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, którzy uzyskali uprawnienia do
dokonywania badań według dotychczasowych przepisów, uważani są za posiadających
kwalifikacje, chociażby nie spełniali warunków określonych w § 59 ust. 1.
§ 64. Traci moc rozporządzenie Ministra Komunikacji z dnia 8 grudnia 1983 r. w
sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 70, poz. 317 i z 1992
r. Nr 2, poz. 10).
§ 65. 1. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 1993 r., z tym
zastrzeżeniem że:
1) § 2 ust. 6 i 7 stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po dniu
31 grudnia 1993 r.,
2) 38) § 7 ust. 3 stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po dniu
31 grudnia 1994 r.; dla pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy w okresie od
dnia 1 stycznia 1966 r. do dnia 31 grudnia 1994 r. dopuszcza się, aby zderzak
lub inne urządzenia ochronne, zabezpieczające przed wjechaniem pod niego innego
pojazdu, odpowiadały warunkom następującym:
- odległość dolnej krawędzi od powierzchni jezdni nie może przekraczać 700 mm,
- odległość od tylnego obrysu pojazdu nie może przekraczać 600 mm,
- szerokość nie może być mniejsza od szerokości pojazdu o więcej niż 100 mm z
każdej strony pojazdu; jeżeli składa się z więcej niż jednego elementu,
dopuszcza się między elementami przerwę w kierunku poziomym o długości nie
przekraczającej 600 mm,
- końce powinny być zaokrąglone w kierunku do przodu,
- powinny mieć odpowiednią wytrzymałość i być dobrze zamocowane,
3) § 8 ust. 1 pkt 1 w zakresie wyposażenia w urządzenie zapewniające ogrzewanie
wnętrza nie stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy przed dniem 1
stycznia 1984 r.,
4) 39) § 8 ust. 2 stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po dniu
1 stycznia 1973 r.,
5) § 8 ust. 4 pkt 3 stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po
dniu 31 grudnia 1968 r.,
6) § 9 ust. 1 pkt 6 lit. a) i c), pkt 7 lit. b) oraz ust. 3 stosuje się do
pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1984 r.,
7) 40) § 9 ust. 1 pkt 2 stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy
po dniu 30 czerwca 1985 r.; nie dotyczy to pojazdów rejestrowanych po raz
pierwszy:
a) przed dniem 1 października 1986 r., w stosunku do których dopuszcza się
zawartość tlenku węgla w wysokości 4,5%, a dla motocykli - 5,5%, mierzoną na
biegu jałowym silnika,
b) do dnia 30 czerwca 1995 r., a dla pojazdów wyposażonych w silnik o pojemności
skokowej poniżej 700 cm3 do dnia 31 grudnia 1996 r., w stosunku do których
dopuszcza się zawartość tlenku węgla w wysokości 3,5%, a dla motocykli 4,5%
objętości spalin, mierzoną na biegu jałowym silnika,
7a) 41) § 9 ust. 1 pkt 7b stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy
po dniu 31 grudnia 1986 r.,
7b) 41) § 9 ust. 1 pkt 7c stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy
po dniu 31 grudnia 1995 r.,
7c) 41) § 10 ust. 1 pkt 1 lit. c) stosuje się do pojazdów wyprodukowanych po
dniu 31 grudnia 1994 r.,
8) § 10 ust. 1 pkt 2 w zakresie wyposażenia w urządzenie do zmywania przedniej
szyby stosuje się do samochodów osobowych rejestrowanych po raz pierwszy po dniu
30 czerwca 1971 r., a do pozostałych pojazdów samochodowych, z wyjątkiem
motocykli - po dniu 30 czerwca 1972 r.,
9) 42) § 10 ust. 1 pkt 6 lit. a) stosuje się do pojazdów o dopuszczalnej masie
całkowitej nie przekraczającej 2,5 t, rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 30
czerwca 1971 r., i do pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nie
przekraczającej 3,5 t, rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 30 czerwca 1995
r.,
10) § 10 ust. 1 pkt 6 lit. b) stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz
pierwszy po dniu 31 grudnia 1984 r.,
11) § 10 ust. 1 pkt 7 stosuje się do:
a) przednich siedzeń w samochodach osobowych, rejestrowanych po raz pierwszy po
dniu:
- 30 czerwca 1971 r. - z silnikiem o pojemności skokowej powyżej 1400 cm3,
- 31 grudnia 1971 r.- z silnikiem o pojemności skokowej od 1000 cm3 do 1400 cm3,
- 30 czerwca 1972 r. - pozostałych,
b) siedzeń innych niż przednie w samochodach osobowych rejestrowanych po raz
pierwszy po dniu 30 czerwca 1993 r.,
c) siedzeń w pojazdach innych niż wymienione pod lit. a) i b), wyposażonych w
punkty kotwiczenia pasów bezpieczeństwa - rejestrowanych po raz pierwszy po dniu
31 grudnia 1993 r.,
12) 43) § 10 ust. 1 pkt 8 stosuje się do pojazdów wyprodukowanych po dniu 31
grudnia 1995 r.,
13) § 10 ust. 1 pkt 13 - w odniesieniu do samochodów osobowych - stosuje się od
dnia 1 lipca 1993 r.,
14) § 10 ust. 1 pkt 15 stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po
dniu 31 grudnia 1983 r.,
15) § 10 ust. 3 pkt 1 stosuje się do samochodów osobowych rejestrowanych po raz
pierwszy po dniu 31 grudnia 1985 r., a do pozostałych pojazdów - z dniem wejścia
w życie rozporządzenia,
16) § 10 ust. 3 pkt 2 stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po
dniu 31 grudnia 1985 r.,
17) § 11 ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do motocykli jednośladowych rejestrowanych
po raz pierwszy przed dniem 1 stycznia 1986 r.,
18) § 11 ust. 1 pkt 12-15 stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy
po dniu 31 grudnia 1985 r.,
19) § 11 ust. 3 pkt 1 lit. d) stosuje się od dnia 1 lipca 1993 r.,
20) § 13 ust. 7 stosuje się do przyczep o dopuszczalnej masie całkowitej nie
przekraczającej 5 t, rejestrowanych po raz pierwszy przed dniem 1 stycznia 1968
r.,
21) § 14 ust. 2 pkt 2 stosuje się do rejestrowanych po raz pierwszy:
a) po dniu 31 grudnia 1969 r. - autobusów o dopuszczalnej masie całkowitej
przekraczającej 5 t i samochodów ciężarowych o dopuszczalnej masie całkowitej
przekraczającej 12 t,
b) po dniu 31 grudnia 1983 r. - pozostałych pojazdów,
22) § 14 ust. 2 pkt 6 stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po
dniu 31 grudnia 1985 r.,
23) § 17 ust. 1 pkt 2 stosuje się do autobusów rejestrowanych po raz pierwszy po
dniu 31 grudnia 1965 r.,
24) § 42 stosuje się od dnia 1 stycznia 1994 r.,
25) § 44 ust. 1 pkt 1 lit. a) dotyczy pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po
dniu 31 grudnia 1993 r.,
26) § 44 ust. 1 pkt 1 lit. c) dotyczy ciągników rolniczych rejestrowanych po raz
pierwszy po dniu 30 września 1993 r.,
27) § 50 stosuje się od dnia 1 stycznia 1994 r.,
28) 44)§ 55 ust. 1 stosuje się do pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy po
dniu 31 grudnia 1995 r.,
28a) 45)
28b) 28c)
28d) 28e)
28f) 46)§ 58 ust. 4 nie stosuje się do dnia 31 grudnia 1998 r. do przyrządów i
urządzeń wymienionych w § 7 ust. 1 pkt 1-11 oraz ust. 2 pkt 1 i pkt 3-6
załącznika nr 7 do rozporządzenia, o ile urządzenia te były wyprodukowane,
zainstalowane w stacji kontroli pojazdów i użytkowane w niej do badań
technicznych przed dniem 1 maja 1993 r.,
29) lp. 2 kol. 16 załącznika nr 2 do rozporządzenia stosuje się do pojazdów
rejestrowanych po raz pierwszy po dniu 30 czerwca 1976 r.,
30) 47)do dnia 30 czerwca 1997 r. dopuszcza się dokonywanie badań, o których
mowa w § 9 ust. 2 pkt 2 załącznika nr 3 do rozporządzenia, również przez inne
jednostki upoważnione przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej,
31) 48) w załączniku nr 7 do rozporządzenia:
a) § 6 ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do działających w dniu wejścia w życie
rozporządzenia 49) stacji kontroli pojazdów przewidzianych do badania pojazdów o
dopuszczalnej masie całkowitej po wyżej 3,5 t, w których długość kanału
przeglądowego nie może być mniejsza niż 12 m,
b) § 7 ust. 1 pkt 9 - przyrząd do pomiaru prędkości obrotowej pracy silnika o
zapłonie samoczynnym stosuje się jako wyposażenie obowiązkowe po dniu 31 grudnia
1995 r.,
c) § 7 ust. 1 pkt 14 stosuje się jako wyposażenie obowiązkowe okręgowej stacji
kontroli po dniu 30 czerwca 1995 r., a pozostałych stacji po dniu 30 czerwca
1996 r.,
d) § 7 ust. 1 pkt 12 i 13 oraz ust. 2 pkt 4 i 6 stosuje się jako wyposażenie
obowiązkowe po dniu 31 grudnia 1996 r.,
32) 50) w załączniku nr 7 do rozporządzenia - do działających w dniu wejścia w
życie rozporządzenia stacji kontroli pojazdów o podstawowym zakresie badań
technicznych:
a) przewidzianych do badania pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej
3,5 t nie stosuje się:
- § 4 ust. 2, w których szerokość stanowiska kontrolnego nie powinna być
mniejsza niż 5,5 m,
- § 4 ust. 3 pkt 1, w których wysokość pomieszczenia stanowiska kontrolnego nie
powinna być mniejsza niż 4,05 m,
- § 4 ust. 4 pkt 1, w których wysokość bramy wjazdowej i wyjazdowej nie powinna
być mniejsza niż 4,05 m,
b) przewidzianych do badania pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t
nie stosuje się:
- § 4 ust. 4 pkt 2, w których szerokość bramy wjazdowej i wyjazdowej nie powinna
być mniejsza niż 3,0 m.
2. Pojazdy, do których na podstawie ust. 1 nie jest wymagane stosowanie
wymienionych w nim przepisów, mogą jednak odpowiadać tym przepisom.
Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1
lutego 1993 r.
Załącznik nr 1
Lp.Numer drogiNazwa drogiOdcinki, na których dopuszcza się ruch pojazdów o
nacisku osi do 100 kN
1234
1102Świnoujście - Kamień Pomorski - Trzebiatów - Rościęcino -
KołobrzegRościęcino - Kołobrzeg
2107Kamień Pomorski - Darłówkocała droga
3109Trzebiatów - Gryfice - Płotycała droga
4113Święta - Goleniówcała droga
5114Nowe Warpno - Trzebież - Police - TanowoPolice - Tanowo
6115Szczecin - Tanowo - Dobieszyn - granica państwaSzczecin - Tanowo
7116Szczecin - Dołuje - granica państwacała droga
8117Szczecin - Przecław - Kołbaskowo - Rosówko - granica państwaSzczecin -
Przecław - Kołbaskowo
9118Szczecin - Gryfino - Chojna - Sarbinowo - Kostrzyn - Słubicecała droga
10121Pniewo - Banie - Rówcała droga
11122Krajnik Dolny - Krzywin - Banie - PyrzyceBanie - Pyrzyce
12123Granica państwa - Krajnik Dolny - Chojnacała droga
13124Granica państwa - Cedynia - Chojna - Rów - Myślibórz - Ławycała droga
14126Osinów Dolny - Siekierki - Miszkowice - Smolnica - DębnoOsinów Dolny
- Siekierki - Mieszkowice
15129Renice - Myślibórz - Sarbinowo - DąbroszynRenice - Myślibórz -
Sarbinowo
16132Gorzów Wielkopolski - Wałdowicecała droga
17133Kostrzyn - Wałdowice - Ociosnacała droga
18136Wałdowice - Lubniewice - Wędrzyncała droga
19137Granica państwa - Słubice - Sulęcin - Międzyrzecz - Trzcielcała droga
20142Szczecin - Łęczyca - Lisowocała droga
21144Nowogard - Maszewo - Łęczyca - Stargard Szczeciński - Pyrzycecała
droga
22149Stargard Szczeciński - Chociwel - Węgorzyno - Drawsko Pomorskiecała
droga
23150Łobez - Drawsko Pomorskiecała droga
24151Świdwin - Łobez - Węgorzyno - Reczcała droga
25152Płoty - Resko - Świdwin - Huślarycała droga
26153Pyrzyce - Piasecznikcała droga
27154Lipiany - Barlinekcała droga
28155Gorzów Wielkopolski - Barlinek - Reczcała droga
29156Barlinek - Strzelce Krajeńskie - Zwierzyn - KleśnoBarlinek - Strzelce
Krajeńskie
30160Suchań - Piasecznik - Choszczno - Drezdenko - Międzychód - Gorzyń -
Lewice - MiędzichowoSuchań - Piasecznik
31162Rościęcino - Ramlewo - Świdwin - ŻółteRościęcino - Ramlewo
32163Kołobrzeg - Białogard - Połczyn-Zdrój - Czaplinek - Wałczcała droga
33174Drawsko Pomorskie - Czaplinek - Szczecinekcała droga
34175Drawsko Pomorskie - Kalisz Pomorskicała droga
35178Wałcz - Trzcianka - Czarnków - Obornikicała droga
36182Międzychód - Wronki - Piotrowo - Czarnków - UjścieCzarnków - Ujście
37184Wronki - Ostroróg - Szamotuły - PrzeźmierowoSzamotuły - Przeźmierowo
38187Pniewy - Szamotuły - Oborniki - Murowana GoślinaPniewy - Szamotuły -
Oborniki
39192Chodzież - Margolin - Wągrowiec - GnieznoChodzież - Margolin
40193Margolin - Gołańczcała droga
41194Wyrzysk - Gołańcz - MorakowoGołańcz - Morakowo
42196Poznań - Murowana Goślina - Wągrowieccała droga
43206Koszalin - Polanów - Miastko - BytówMiastko - Bytów
44209Warszkowo - Suchorze - Bytów - Korne - KościerzynaSuchorze - Bytów -
Korne - Kościerzyna
45212Osowo Lęborskie - Bytów - Chojnice - Zamartecała droga
46214Łeba - Lębork - Sierakowice - Puzdrowo - Kościerzyna - Zblewo -
Skórcz - WarlubieŁeba - Lębork - Sierakowice; Kościerzyna - Zblewo; Skórcz
- Warlubie
47215Władysławowo - Karwia - SuliciceWładysławowo - Karwia
48216Władysławowo - Helcała droga
49219Gdańsk - Żukowo - Kartuzy - Sierakowicecała droga
50220Gdynia - Żukowo - Kościerzynacała droga
51222Gdańsk - Godziszewo - Starogard Gdański - Skórczcała droga
52235Korne - Chojnicecała droga
53237Czersk - Tuchola - Gostycyn - Mąkowarskocała droga
54240Chojnice - Tuchola - Świeciecała droga
55241Sępólno Krajeńskie -Więcbork - Nakło nad Notecią - Wągrowieccała
droga
56243Mrocza - Koronowo - Włóki - Bydgoszczcała droga
57245Pawłówek - Wypaleniska - Toruńcała droga
58246Paterek - Samoklęski Małe - Szubincała droga
59248Szubin - Łabiszyn - Złotniki KujawskieSzubin - Łabiszyn
60250Suchatowka - Służewocała droga
61251Kaliska - Damasławek - Żnin - Barcin - Pakość - InowrocławBarcin -
Pakość - Inowrocław
62252Inowrocław - Zakrzewo - Rózinowocała droga
63254Brzoza - Łabiszyn - Barcin - Mogilno - WylatowoBrzoza - Łabiszyn -
Barcin; Mogilno - Wylatowo
64256Gniezno -Trzemeszno - Wylatowo - Strzelnocała droga
65258Iwno -Lubowocała droga
66259Gniezno - Września - Miłosław - MiąskowoGniezno - Września
67265Tupadły - Radziejów - Kowal - Gostynincała droga
68266Ciechocinek - Służewo - Radziejów - Sompolno - KoninCiechocinek -
Służewo
69270Włocławek - Brześć Kujawski - Izbica Kujawska - KołoWłocławek -
Brześć Kujawski; Izbica Kujawska - Koło
70274Granica państwa - Gubin - Połupincała droga
71275Granica państwa - Słubice - Krosno Odrzańskie - Zielona Góracała
droga
72276Krosno Odrzańskie - Świebodzincała droga
73248Zielona Góra -- Nowogród Bobrzański - Żary - Mirostowice -
PrzewózZielona Góra -- Nowogród Bobrzański - Żary - Mirostowice
74286Gubin - Bieczcała droga
75287Dychów - Lubsko - ŻaryLubsko - Żary
76289Granica państwa - Zasieki - Biecz - Lubsko - KrzystkowiceBiecz -
Lubsko - Krzystkowice
77292Nowe Żabno - Bytom Odrzański - Głogów - Orsk - Rudna - LubinRudna -
Lubin
78297Nowa Sól - Kożuchów - Bolesławiec - Lwówek Śląski - Pasiecznik -
Jelenia Góracała droga
79298Granica państwa - Łęknica - Żary - Żagań - Szprotawagranica państwa -
Łęknica - Żary - Żagań
80299Dziećmierowice - Przemków - Drożów - Nielubincała droga
81308Nowy Tomyśl - Grodzisk Wielkopolski - Kościan - KunowoGrodzisk
Wielkopolski - Kościan
82315Wolsztyn - Konotop - Nowa Sólcała droga
83323Leszno - Góra - StudzionkiLeszno - Góra
84324Szlichtyngowa - Góra - Krotoszyn - Ostrów Wielkopolskicała droga
85328Nowe Miasteczko - Przemków - Chocianów - Chojnów - ZłotoryjaPrzemków
- Chocianów - Chojnów - Złotoryja
86331Chocianów - Polkowice - RudnaPolkowice - Rudna
87335Krzywa - Chojnów - Lubincała droga
88336Chojnów - Legnicacała droga
89337Lubin - Ścinawa - Wińsko - ZałęczeLubin - Ścinawa
90340Ścinawa - Wołów - Trzebnica - Oleśnicacała droga
91342Wrocław - Oborniki Śląskie - StrupinaWrocław - Oborniki Śląskie
92344Wrocław - Środa Śląska - Prochowice - Lubincała droga
93352Zgorzelec - Bogatynia - granica państwacała droga
94354Bogatynia - Sieniawka - granica państwacała droga
95356Zgorzelec - Lubań - Gryfów Śląski - Pasiecznikcała droga
96363Bolesławiec - Złotoryja - JaworZłotoryja - Jawor
97364Gryfów Śląski - Lwówek Śląski - Złotoryja - Legnicacała droga
98367Jelenia Góra - Kowary - Kamienna Góra - WałbrzychJelenia Góra -
Kowary - Kamienna Góra
99371Bolków - Kamienna Góra - Lubawka - granica państwacała droga
100374Jawor - Stanowice - Świebodzice - Wałbrzychcała droga
101378Dobromierz - Strzegom - Kostomłotycała droga
102379Wałbrzych - Modliszów - Świdnicacała droga
103381Wałbrzych - Nowa Ruda - Kłodzko - Międzylesie - granica państwacała
droga
104382Stanowice - Świdnica - Dzierżoniów - Ząbkowice Śląskie -
PaczkówStanowice - Świdnica - Dzierżoniów - Ząbkowice Śląskie
105384Wolibórz - Dzierżoniów - Strzelin - GrodkówWolibórz - Dzierżoniów -
Strzelin
106385Granica państwa - Ttumaczów - Nowa Ruda - Wolibórz - Ząbkowice
Śląskie - Ziębice - Grodków - JaczowiceNowa Ruda - Wolibórz
107392Żelazno - Lądek-Zdrój - Stronie ŚląskieŻelazno - Lądek-Zdrój
108395Wrocław - Strzelin - ZiębiceWrocław - Strzelin
109396Oława - Strzelincała droga
110401Brzeg - Grodków - Pakosławicecała droga
111404Nysa - Pakosławice - Jaczowice - Niemodlin -Karczówcała droga
112407Nysa - Korfantów - Łącznikcała droga
113408Kłodzko - Paczków - Nysa - Prudnik - Kędzierzyn-Koźle - Gliwicecała
droga
114409Dębina - Krapkowice - Strzelce Opolskiecała droga
115411Nysa - Głuchołazy - granica państwacała droga
116412Granica państwa - Głuchołazy - Prudnikcała droga
117414Opole - Łącznik - Biała - Lubrzacała droga
118416Krapkowice - Głogówek - Głubczyce - Kietrz - Racibórzcała droga
119418Granica państwa - Piotrowice - Głubczyce - Kędzierzyn-Koźlecała
droga
120423Opole - Krapkowice - Zdzieszowice - Kędzierzyn-Koźlecała droga
121425Bierawa - Kuźnia Raciborska - Rudycała droga
122426Zawadzkie - Strzelce Opolskie - Leśnica - Kędzierzyn-Koźlecała droga
123430Poznań - Mosinacała droga
124431Stęszew - Mosina - Kórnikcała droga
125434Kostrzyn - Kórnik - Śrem - Kunowo - Gostyń - RawiczKórnik - Śrem -
Kunowo - Gostyń - Rawicz
126435Śrem - Środa Wielkopolska - WrześniaŚroda Wielkopolska - Września
127436Pysząca - Książ Wielkopolski - Nowe Miasto nad Wartącała droga
128440Jarocin - Krotoszyn - Milicz - Trzebnicacała droga
129443Jarocin - Giżałki - Rychwał - Tuliszkówcała droga
130449Syców - Ostrzeszów - BłaszkiSyców - Ostrzeszów
131451Oleśnica - Bierutów - Namysłów - Kluczborkcała droga
132453Baranów - Namysłów - Brzegcała droga
133454Opole - Pokój - Namysłówcała droga
134456Wrocław - Oława - Brzegcała droga
135467Ciążeń - Sługocinek - GolinaSługocinek - Golina
136469Konin - Tuliszków - Turek - Uniejów - Gostków - WróblewKonin -
Tuliszków - Turek
137470Kościelec - Marulew - Turek - KaliszTurek - Kalisz
138484Buczek - Zelów - Bełchatów - KamieńskBełchatów - Kamieńsk
139485Pabianice - Widlew - Bełchatówcała droga
140489Wieluń - Krzepice - Kłobuck - Częstochowacała droga
141501Przejazdowo - Gdańsk - Mikoszewo - Stegna - Krynica Morska - Nowa
KarczmaStegna - Krynica Morska
142502Stegna - Nowy Dwór Gdańskicała droga
143504Elbląg - Pogrodzie - Braniewo - granica państwacała droga
144507Braniewo - Pieniężno - Orneta - Dobre Miastocała droga
145511Granica państwa - Górowo Iławeckie - Lidzbark Warmińskicała droga
146514Nowy Dwór Gdański - Malbork - Kwidzyn - Grudziądz - Stolnocała droga
147515Malbork - Dzierzgoń - Suszcała droga
148519Stary Dzierzgoń - Małdyty - MorągMałdyty - Morąg
149521Kwidzyn - Prabuty - Susz - IławaPrabuty - Susz - Iława
150527Pasłęk - Morąg - Łukta - OlsztynMorąg - Łukta - Olsztyn
151534Grudziądz - Wąbrzeźno - Golub-Dobrzyń - Rypincała droga
152536Iława - Sampławacała droga
153541Lubawa - Lidzbark - Żuromin - Bieżuń - Sierpc - Tłuchowo - Dobrzyń
nad WisłąLidzbark - Żuromin
154544Brodnica - Lidzbark - Działdowo - Mława - Przasnyszcała droga
155545Działdowo - Niedzica - Szczytnocała droga
156548Stolno - Wąbrzeźnocała droga
157551Strzyżawa - Dąbrowa Chełmińska - Unisław - Wybcz - Chełmża -
Wąbrzeźnocała droga
158552Różankowo - Łysomice - Grębocin - LubiczŁysomice - Grębocin - Lubicz
159557Rypin - Lipno - Włocławekcała droga
160560Brodnica - Rypin - Sierpc - BielskBrodnica - Rypin - Sierpc
161563Rypin - Żuromin - MławaŻuromin - Mława
162579Kazuń Polski - Leszno - Błonie - Grodzisk Mazowiecki -
RadziejowiceBłonie - Grodzisk Mazowiecki
163580Warszawa - Leszno - Kampinos - Żelazowa Wola - Sochaczewcała droga
164591Granica państwa - Barciany - Kętrzyn - MrągowoKętrzyn - Mrągowo
165592Bartoszyce - Kraskowo - Kętrzyn - GiżyckoBartoszyce - Kraskowo -
Kętrzyn
166599Biskupiec - Szczytno - Chorzele - Przasnysz - PułtuskBiskupiec -
Szczytno - Chorzele - Przasnysz - Maków (Pułtusk)
167601Szczytno - Babięta -- NawiadySzczytno - Babięta
168602Mrągowo - Nawiady - Rozogicała droga
169611Babięta -Stare Kiełbonki - Ruciane-NidaBabięta -Stare Kiełbonki
170630Nowy Dwór Mazowiecki - Jabłonnacała droga
171631Nowy Dwór Mazowiecki - Zegrze - Nieporęt - Marki - WarszawaZegrze -
Nieporęt - Marki - Warszawa
172637Warszawa - Stanisławów - Węgrów - Sokołów Podlaski - granica
państwaWarszawa - Stanisławów - Węgrów - Sokołów Podlaski - Drohiczyn -
Sołchy Annopolskie - do drogi nr 19
173660Suwałki - Sejny - Ogrodniki - granica państwacała droga
174669Białystok - Mońki - Grajewo - Ełkcała droga
175678Białystok - Sokoły - Wysokie Mazowieckiecała droga
176680Łomża - Zambrów - Ceranów - Sterdyń-Osada - Sokołów Podlaskicała
droga
177689Zambrów - Wysokie Mazowieckie - Brańsk - Hajnówka - Białowieża -
granica Państwacała droga
178695Kosów Lacki - Ceranówcała droga
179713Łódź - Andrespol - Kurowice - Ujazd - Tomaszów Mazowiecki -
Januszewicecała droga
180714Pabianice - Rzgów - Kurowicecała droga
181717Sochaczew - Mszczonów - Grójec - Góra Kalwaria - Kołbiel - Mińsk
Mazowieckicała droga
182719Warszawa - Pruszków - Żyrardów - KamionWarszawa - Pruszków
183723Warszawa - Góra Kalwaria - Magnuszew - Kozienice - Zwoleń - Lipsko
-- Ożarów - Sandomierz - Tarnobrzegcała droga
184724Warszawa - Konstancin-Jeziorna - Góra KalwariaWarszawa -
Konstancin-Jeziorna
185728Grójec - Nowe Miasto nad Pilicą - Końskie - Sielpia Wielka -
Łopuszno - JędrzejówGrójec - Nowe Miasto nad Pilicą - Końskie - Sielpia
Wielka
186731Potycz - Warka - Głowaczów - Kozienicecała droga
187734Szydłowiec - Wierzbicacała droga
188735Falęcice - Warkacała droga
189737Radom - Pionki - Kozienicecała droga
190738Kozienice - Bąkowiec - Góra Puławskacała droga
191741Piotrków Trybunalski - Kamieńsk - Radomsko -Częstochowacała droga
192744Radom - Wierzbica - StarachowiceRadom - Wierzbica
193746Żarnów - Końskie - Skarżysko-Kamienna - Starachowice - Rudnikicała
droga
194747Iłża - Lipsko - Solno nad Wisłą - Opole Lubelskie - Bełżyce -
KonopnicaIłża - Lipsko; Opole Lubelskie - Bełżyce - Konopnica
195749Radomsko - Przedbórz - Ruda Maleniecka - Końskie - PrzysuchaRuda
Maleniecka - Końskie
196751Suchedniów - Bodzentyn - Nowa Słupia - Ostrowiec
ŚwiętokrzyskiSuchedniów - Bodzentyn; Nowa Słupia - Ostrowiec Świętokrzyski
197752Górno - Bodzentyn - Rzepin PierwszyGórno - Bodzentyn
198753Wola Jachowa - Nowa Słupiacała droga
199756Starachowice - Nowa Słupia - Łagów - Szydłów - StopnicaStarachowice
- Nowa Słupia - Łagów
200757Opatów - Iwaniska - Staszów - Stopnicacała droga
201759Lipnik - Sandomierzcała droga
202760Kielce - Ruda Strawczyńska - Łopusznocała droga
203762Kielce - Chęciny - Małogoszczcała droga
204763Chęciny - Morawicacała droga
205765Jędrzejów - Kije - Chmielnik - Szydłów - Staszów - OsiekJędrzejów -
Kije - Chmielnik - Szydłów - Staszów
206766Morawica - Kije - Pińczów - WęchadłówMorawica - Kije - Pińczów
207767Pińczów - Busko-Zdrójcała droga
208768Jędrzejów - Węchadłów - Skalbmierz - Koszyce - Brzesko(Skalbmierz)
Kazimierza Wielka - Koszyce
209772Kraków - Niepołomice - Szarów - Łężkowicecała droga
210774Balice - Kryspinówcała droga
211776Kraków - Proszowice - Kazimierza Wielka - Busko-ZdrójKraków -
Proszowice; Kazimierza Wielka - Busko-Zdrój
212777Kraków - Nowe Brzesko - Połaniec - Sandomierz - Annopolcała droga
213780Kraków - Kryspinów - Alwernia - Chełmek - Mysłowice
(Kopciowice)Kryspinów - Chełmek - Mysłowice
214783Olkusz - Wolbrom - Miechówcała droga
215786Częstochowa - Święta Anna - Koniecpol - Włoszczowa -
ŁopusznoWłoszczowa - Łopuszno
216801Warszawa - Karczew - Sobiekursk - Wilga - Maciejowice - Dęblin -
Puławycała droga
217804Siedlce - Łuków - Radzyń Podlaskicała droga
218811Sarnaki - Konstantynów - Biała Podlaskacała droga
219815Wisznice - Parczew - Siemień - Lubartówcała droga
220817Radzyń Podlaski - Wisznice - Sławatycze - granica państwacała droga
221818Przewłoka - Wyryki - Adampolcała droga
222822Bąkowiec - Dęblin - Moszczanka - KockMoszczanka - Kock
223824Puławy - Opole Lubelskie - Józefów - Annopolcała droga
224831Lublin - Łączna - Cyców - Włodawa - granica państwacała droga
225832Wola Rudzka - Poniatowa - Krężnica Okrągłacała droga
226835Lublin - Wysokie - Biłgoraj - Sieniawa - Przeworskcała droga
227844Chełm - Hrubieszów - Zosin - granica państwacała droga
228847Zamość - Horyszów - Hrubieszówcała droga
229850Tomaszów Lubelski - Józefówka - Alojzówcała droga
230862Nisko - Kopki - Leżajsk - Tryńcza - JarosławNisko - Kopki - Leżajsk
- Tryńcza
231865Jarosław - Oleszyce - Cieszanów - Bełżeccała droga
232875Mielec - Kolbuszowa - Sokołów Małopolski - LeżajskMielec -
Kolbuszowa
233877Leżajsk - Łańcut - Dylągówka - SzklaryLeżajsk - Łańcut; Dylągówka -
Szklary
234878Rzeszów - Dylągówkacała droga
235884Przemyśl - Dubiecko - Bachórz - DomaradzPrzemyśl - Dubiecko -
Bachórz
236886Domaradz - Brzozów -Sanokcała droga
237891Sanok - Lesko - Ustrzyki Dolne - Krościenko - granica państwaSanok -
Lesko - Ustrzyki Dolne - Krościenko
238893Lesko - Baligród - Cisnacała droga
239894Hoczew - Wołkowyja - Czarnacała droga
240895Uherce Mineralne - Solina - Myczkówcała droga
241896Ustrzyki Dolne - Czarna - Ustrzyki Górnecała droga
242897Tylawa - Komańcza - Radoszyce - Cisna - Ustrzyki Górne - Wołosate -
granica państwaCisna - Ustrzyki Górne
243901Olesno - Dobrodzień - Zawadzkie - Wielowieś - Pyskowice -
Gliwicecała droga
244903Strzelce Opolskie - Toszek - Pyskowice - Bytomcała droga
245908Częstochowa - Piasek - Tarnowskie Góry - GliwiceTarnowskie Góry -
Gliwice
246910Tarnowskie Góry - Świerklaniec - Siewierzcała droga
247914Bytom - Chorzów - Katowice - Jaworzno - Chrzanów - Trzebinia
-Krakówcała droga
248918Racibórz - Krzyżanowice - Chałupkicała droga
249919Racibórz - Rudy - Sośnicowicecała droga
250920Rudy - Rybnikcała droga
251922Kuźnia Raciborska - Nędzacała droga
252925Bytom - Ruda Śląska - Orzesze -Rybnikcała droga
253926Orzesze - Orzesze (Zawiść)cała droga
254929Rybnik - Świerklany Górnecała droga
255930Świerklany Dolne - Mszanacała droga
256933Rzuchów - Wodzisław Śląski - Jastrzębie-Zdrój - Pszczyna - Oświęcirn
- Chrzanówcała droga
257937Jastrzębie-Zdrój - Hażlachcała droga
258938Pawłowice - Pruchna - Cieszyncała droga
259942Bielsko-Biała - Szczyrk - Salmopol - Wisłacała droga
260946Żywiec - Sucha Beskidzkacała droga
261948Oświęcim - Kętycała droga
262950Tychy - Oświęcim - Zator - Wadowicecała droga
263952Kraków - Skawina - Zatorcała droga
264957Białka - Zawoja - Jabłonka - Czarny Dunajec - Nowy Targcała droga
265962Wieliczka - Dziekanowicecała droga
266963Dobczyce - Kasina Wielkacała droga
267968Lubień - Mszana Dolna - Kamienica - Zabrzeżcała droga
268969Nowy Targ - Czorsztyn - Krościenko - Zabrzeż - Stary sącz - Nowy
SączNowy Targ - Czorsztyn - Krościenko - Zabrzeż - Stary sącz - Nowy Sącz
269969Stary Sącz - Piwniczna - granica państwaStary Sącz - Piwniczna
270971Krynica - Muszyna - PiwnicznaKrynica - Muszyna
271973Busko-Zdrój - Nowy Korczyn - ŻabnoBusko-Zdrój - Nowy Korczyn
272977Tarnów - Tuchów - Gromnik - Zborowice - Grybów - KrzyżówkaTarnów -
Tuchów - Gromnik - Zborowice (Grybów)
273981Zborowice - Zagórzanycała droga
274985Nagnajów - Baranów Sandomierski - Mielec - Dębicacała droga
275988Babica - Strzyżów - Wiśniowa - Frysztak - Twierdza - WarzyceBabica -
Strzyżów - Wiśniowa - Frysztak - Twierdza (Warzyce)
276990Twierdza - Krosnocała droga
277992Pilzno - Jasło - Zarzecze - Nowy ŻmigródPilzno - Jasło
Załącznik nr 2
WARUNKI SZCZEGÓŁOWE DOTYCZĄCE ŚWIATEŁ ZEWNĘTRZNYCH POJAZDÓW SAMOCHODOWYCH I
PRZYCZEP
§ 1. 1. Dwa lub więcej świateł, takich samych lub różnych, lecz o jednakowym
przeznaczeniu i jednakowej barwy, uważa się za jedno światło, jeżeli rzut ich
powierzchni świetlnych na płaszczyznę poprzeczną zajmuje co najmniej 60%
powierzchni najmniejszego prostokąta opisanego na rzutach tych powierzchni
świetlnych oraz pod warunkiem, że światła te zostały homologowane jako jedno
światło; nie dotyczy to świateł drogowych, świateł mijania i świateł
przeciwmgłowych przednich.
2. Ilekroć w niniejszych przepisach jest mowa o odległości rozmieszczenia
świateł, należy rozumieć, że:
1) największą wysokość mierzy się od płaszczyzny jezdni do najwyższego punktu
powierzchni świetlnej przy pojeździe nie obciążonym,
2) najmniejszą wysokość mierzy się od płaszczyzny jezdni do najniższego punktu
powierzchni świetlnej przy pojeździe nie obciążonym,
3) odległość od bocznego obrysu pojazdu mierzy się do najbardziej odległego od
podłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu punktu powierzchni świetlnej,
4) odległość od przedniego lub tylnego obrysu pojazdu mierzy się do najbardziej
wysuniętego odpowiednio do przodu lub do tyłu punktu powierzchni świetlnej,
5) odległość między dwoma światłami skierowanymi w tę samą stronę mierzy się
między najbliższymi punktami rzutów ich powierzchni świetlnych na płaszczyznę
prostopadłą. do osi tych świateł.
3. Powierzchnia świetlna oznacza dla świateł widoczną powierzchnię wysyłającą
światło, a dla świateł odblaskowych - widoczną powierzchnię odbijającą światło.
4. Boczny obrys pojazdu oznacza płaszczyznę równoległą do podłużnej płaszczyzny
symetrii pojazdu, przechodzącą przez najdalej wysunięty punkt na zewnątrz
pojazdu, z wyjątkiem lusterek, świateł bocznych i elementów elastycznych (§ 2
ust. 2 rozporządzenia).
5. Przedni lub tylny obrys pojazdu oznacza pionową płaszczyznę prostopadłą do
podłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, przechodzącą przez najdalej wysunięty
odpowiednio do przodu lub do tyłu punkt pojazdu.
6. Przewidziane w § 2 kol. 12 i 13:
1) kontrolny sygnał włączenia wskazujący, że urządzenie zostało włączone, ale
nie wskazujący, czy działa ono normalnie,
2) kontrolny sygnał działania wskazujący, że urządzenie zastało włączone i
działa normalnie;
jeśli są to sygnały świetlne, powinny być umieszczone w miejscu zapewniającym
kierowcy dobrą ich widoczność i nie powinny utrudniać obserwacji drogi;
kontrolny sygnał włączenia może być zastąpiony kontrolnym sygnałem działania;
jeżeli umieszczenie kontrolnego sygnału włączenia jest zabronione, nie oznacza
to, że zabronione jest umieszczenie kontrolnego sygnału działania.
§ 2. Światła powinny odpowiadać warunkom, podanym w poniższej tabeli: 51)
Lp.Rodzaj światłaLiczba światełBarwaRozmieszczenie na pojeździe
(mm)Kontrolny sygnałPołączenia elektryczneWłasności świetlneInne warunki
pojazdy samochodowe, z wyjątkiem motocyklimotocykleprzyczepyna długościna
szerokości1)na wysokościinne wymaganiawłączeniadziałania
jednośladowetrzykołowe
12345678910111213141516
1Drogowe2 lub 4112)-biała lub żółta selektywnaz przodu w taki sposób, aby
wysyłane światło nie oślepiało kierującego bezpośrednio lub przez odbicie
od elementów pojazdu---obowiązkowy - świetlny nie migający barwy
niebieskiej-1) powinny być włączane wszystkie równocześnie lub parami
2) przełączenie świateł mijania na światła drogowe musi powodować
włączenie co najmniej jednej pary świateł drogowych
3) przełączenie świateł drogowych na światła mijania musi powodować
równoczesne wyłączenie wszystkich świateł drogowych1) powinny dostatecznie
oświetlać drogę co najmniej na 100 m przed pojazdem przy dobrej
przejrzystości powietrza
2) światłość wszystkich świateł drogowych nie może być mniejsza niż
30000cd3) (dla motocykli - 125 000 cd) i nie może przekraczać 225 000 cdw
razie wyposażenia pojazdu w cztery światła drogowe, gdy jedna z par
świateł przeznaczona jest wyłącznie do świateł drogowych, dopuszcza się,
aby zmieniała ona swe ustawienie w zależności od kąta obrotu kierownicy,
przy czym obrót świateł powinien następować wokół osi pionowej; dotyczy to
również światła drogowego motocykla
2Mijania211-biała lub żółta selektywnaz przodunie dalej niż 400 mm od
bocznego obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600
mm4)500-1200-dopuszcza się sygnał świetlny nie migający barwy
zielonej-wyłączenie świateł mijania musi powodować równoczesne wyłączenie
wszystkich świateł drogowychpowinny dostatecznie oświetlać drogę co
najmniej na 40 m przed pojazdem przy dobrej przejrzystości
powietrzapowinny być asymetryczne i oświetlać drogę po prawej stronie na
większą odległość niż po lewej stronie26)
3Kierunkowskazy
3aprzednie225)26)-żółta samochodowaz przodumożliwie najbliżej bocznego
obrysu pojazdu, jednak nie dalej niż 400 mm od tego obrysu; wzajemna
odległość nie może być mniejsza niż niż 600 mm4) 7)350-15008)nie bliżej
niż 40 mm od światła mijania lub przeciwmgłowego przedniego9)-obowiązkowy
dla wszystkich kierunkowskazów, które nie są widoczne z miejsca kierowcy;
może to być sygnał świetlny migający barwy zielonej lub akustyczny albo
oba równocześnie; sygnał optyczny powinien gasnąć lub pozostać palącym się
i nie migać lub zmieniać ustaloną częstotliwość migania w przypadku
niesprawności działania jakiegokolwiek kierunkowskazu, z wyjątkiem
kierunkowskazów bocznych; sygnał akustyczny powinien być wyraźnie
słyszalny i w wymienionych wyżej warunkach powinien zmieniać ustaloną
częstotliwość1) włączanie kierunkowskazów powinno być niezależne od
włączenia innych świateł;
2) wszystkie kierunkowskazy umieszczone z jednej strony pojazdu powinny
być włączane i wyłączane jednym wyłącznikiem oraz powinny działać w jednej
fazie1) powinny zapalać się i gasnąć z równomierną częstotliwością 90 ± 30
cykli na minutę;
włączenie świateł powinno nastąpić z opóźnieniem większym niż 1 s, a
pierwsze wyłączenie - z opóźnieniem nie większym niż 1,5 s od uruchomienia
przełącznika kierunkowskazówjeżeli pojazd ciągnie przyczepę, włączenie
kierunkowskazów na pojeździe ciągnącym powinno powodować włączenie
kierunkowskazów umieszczonych na przyczepie
3btylne225)210)2żółta samochodowaz tyłumożliwie najbliżej bocznego obrysu
pojazdu, jednak nie dalej niż 400 mm od tego obrysu; wzajemna odległość
nie może być mniejsza niż niż 600 mm4) 7)350-15008)jeżeli odległość od
światła pozycyjnego tylnego nie przekracza 300 mm, odległość
kierunkowskazu od bocznego obrysu pojazdu nie powinna przekraczać więcej
niż o 50 mm odległości światła pozycyjnego od tego obrysu-
3cboczne211)212)2-żółta samochodowana obu bokach; odległość środka
powierzchni świetlnej od przedniego obrysu nie może przekraczać 1800
mm13)wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600
mm16)50014)-150015)--
4Hamowania "stop"co najmniej 2, jednak nie więcej niż 41217)2czerwonaz
tyłuwzajemna odległość świateł umieszczonych po lewej i po prawej stronie
pojazdu nie może być mniejsza niż 600 mm4)350-15008)-nie dopuszcza się;
dopuszcza się sygnał świetlny nie migający barwy żółtej samochodowej,
zapalający się w razie niesprawności światła hamowania "stop"-powinno
zapalać się w momencie uruchomienia hamulca roboczegonatężenie światła
powinno być wyraźnie większe niż natężenie światła świateł pozycyjnych
tylnych-
5Oświetlające tylko tablicę rejestracyjnąnie określa siębiała---w sposób
zapewniający oświetlenie miejsca umieszczenia tylnej tablicy
rejestracyjnejdopuszcza się, z tym że funkcję tę powinien spełniać sygnał
przewidziany dla świateł pozycyjnych przednich--powinno zapewniać
możliwość odczytania znaków na tablicy rejestracyjnej w nocy przy dobrej
przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 20 mnie może być
bezpośrednio widoczne z tyłu pojazdu
6Pozycyjne przednie2122biała; dopuszcza się barwę żółtą selektywną, jeżeli
jest połączone ze światłem mijania lub światłem drogowym barwy żółtej
selektywnejz przodu18)nie dalej niż 400 mm19) od bocznego obrysu pojazdu;
wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600
mm4)350-15008)-obowiązkowy - świetlny nie migający barwy zielonej; sygnał
ten nie jest wymagany, jeżeli oświetlenie tablicy rozdzielczej może
włączać się i wyłączać tylko równocześnie ze światłami pozycyjnymi
przednimi i tylnymi--powinny być widoczne w nocy przy dobrej
przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 300 m, jeżeli są
jedynymi światłami włączonymi na pojeździe-
7Pozycyjne tylne2123czerwonaz tyłu20)nie dalej niż 400 mm od bocznego
obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600
mm4)350-15008)-obowiązkowy - funkcję jego powinien spełniać sygnał
przewidziany dla świateł pozycyjnych przednich--powinny być widoczne w
nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 300 m-
8Odblaskowe tylko inne niż trójkątne212214)czerwonaz tyłu30nie dalej niż
400 mm od bocznego obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być
mniejsza niż 600 mm4)250-90021)----powinny być widoczne w nocy przy dobrej
przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 150 m, jeżeli są
oświetlone światłem drogowym innego pojazdu1) kształt - inny niż trójkąt;
2) powierzchnia świetlna może mieć wspólne części z powierzchnią świetlną
innego światła tylnego
9Odblaskowe tylne trójkątne---2czerwonaz tyłunie dalej niż 400 mm od
bocznego obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600
mm4)250-90021)----powinny być widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości
powietrza z odległości co najmniej 150 m, jeżeli są oświetlone światłem
drogowym innego pojazdu1) kształt - trójkąt równoboczny zwrócony
wierzchołkiem do góry
2) wewnątrz trójkąta nie może być umieszczone żadne światło
10Odblaskowe przednie2-22białaz przodu18)nie dalej niż 400 mm19) od
bocznego obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600
mm4)250-90021)----powinny być widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości
powietrza z odległości co najmniej 150 m, jeżeli są oświetlone światłem
drogowym innego pojazdu1) kształt - inny niż trójkąt;
2) powierzchnia świetlna może mieć wspólne części z powierzchnią światła
pozycyjnego przedniego
11Odblaskowe boczneco najmniej jedno na każdym boku pojazdu; liczba
świateł powinna zapewniać spełnienie wymagań dotyczących rozmieszczenia na
długości pojazdużółta samochodowa; dopuszcza się barwę czerwoną w
przypadku światła umieszczonego z tyłu pojazdu we wspólnej obudowie z
innym tylnym czerwonym światłemjeżeli jest jedno światło, powinno być
umieszczone w połowie długości22) pojazdu (± 15%); światło powinno być
umieszczone nie dalej niż 3 m od przedniego obrysu pojazdu i nie dalej niż
1 m od tylnego obrysu pojazdu; wzajemna odległość dwóch sąsiednich świateł
umieszczonych na tym samym boku pojazdu nie może przekraczać 3m; w
odniesieniu do motocykli światło lub światła powinny być umieszczone w
taki sposób, aby w normalnych warunkach nie mogły być zasłonięte odzieżą
kierowcy lub pasażerana obu bokach pojazdu250-90021)----powinny być
widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co
najmniej 150 m, jeżeli są oświetlone światłem drogowym innego
pojazdukształt - inny niż trójkąt
12Awaryjnejak kierunkowskazy (lp. 3)-obowiązkowy - świetlny migający barwy
czerwonej; może działać równocześnie z kontrolnym sygnałem, o którym mowa
pod lp. 3 kol. 13-powinien zapalać się i gasnąć z równomierną
częstotliwością 90 ± 30 cykli na minutę i działać w jednej fazie1)
uzyskiwane jest przez jednoczesne działanie wszystkich kierunkowskazów
umieszczonych na pojeździe, a jeżeli pojazd ciągnie przyczepę - również
kierunkowskazów przyczepy;
2) powinno być włączane oddzielnym włącznikiem;
3) powinno działać również, gdy urządzenie włączające silnik znajduje się
w położeniu uniemożliwiającym jego pracę
13Przeciwmgłowe1 lub 211 lub 21 lub 2czerwonaz tyłujeżeli jest jedno
światło, powinno być umieszczone po lewej stronie pojazdu; jeżeli są dwa
światła - po obu stronach pojazdu250-100023)nie bliżej niż 100 mm od
światła hamowania "stop"obowiązkowy - świetlny nie migający barwy żółtej
samochodowej-1) może włączać się tylko wówczas, gdy włączone są światła:
drogowe, mijania lub przeciwmgłowe przednie;
2) powinno dać się wyłączyć niezależnie od innych światełnatężenie światła
powinno być wyraźnie większe niż natężenie światła świateł pozycyjnych
tylnych-
14Cofania1 lub 2--1 lub 2białaz tyłu-250-1200-nie dopuszcza się-może
włączać się tylko wówczas, gdy włączony jest wsteczny bieg, a urządzenie
włączające silnik znajduje się w położeniu umożliwiającym jego pracę--
15Obrysowe przednie i tylne2 widoczne z przodu i 2 widoczne z tyłu--2
widoczne z przodu i 2 widoczne z tyłubiała - z przodu, czerwona - z
tyłu-możliwie najbliżej bocznego obrysu pojazdu, lecz nie dalej niż 400 mm
od tego obrysumożliwie najwyżej, przy spełnieniu warunku rozmieszczenia na
szerokości oraz symetrii światełodległość między rzutami na poprzeczną
płaszczyznę najbliższych punktów powierzchni świetlnych światła obrysowego
i światła pozycyjnego przedniego lub tylnego nie może być mniejsza niż 200
mmnie dopuszcza się---jeżeli ze względu na kształt nadwozia lub
wyposażenie pojazdu nie jest możliwe zastosowanie odrębnych świateł
widocznych z przodu i świateł widocznych z tyłu, dopuszcza się światło
widoczne z przodu i światło widoczne z tyłu, umieszczone po tej samej
stronie pojazdu, połączone w jednym urządzeniu
16Przeciwmgłowe przednie2112)-biała lub żółta selektywnaz przodunie dalej
niż 400 mm od bocznego obrysu pojazdunie niżej niż 250 mm i nie wyżej niż
światło mijania-dopuszcza się sygnał świetlny migający barwy
zielonej-powinno być włączane i wyłączane niezależnie od świateł drogowych
i świateł mijania-nie można zmieniać ustawienia w zależności od kąta
obrotu kierownicy (nie dotyczy motocykli)
17Postojowe4 lub 2-4 lub 2-biała - z przodu, czerwona - z tyłu, żółta
samochodowa - jeżeli światło jest połączone z kierunkowskazem bocznym2 z
przodu i 2 z tyłu albo po jednym na każdym boku pojazdunie dalej niż 400
mm od bocznego obrysu pojazdu350-15008)-nie dopuszcza się-powinno być
możliwe włączenie świateł po jednej stronie pojazdu bez włączania
jakiegokolwiek innego światła-funkcja tego światła może być również
spełniana przez równoczesne włączenie świateł pozycyjnych przednich i
tylnych po jednej stronie pojazdu
18Światło jazdy dziennej211-białaz przodunie dalej niż 400 mm od bocznego
obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600
mm4)250-1500-nie wymaga się-połączenie elektryczne powinno być takie, aby
nie można było ich włączyć, jeśli nie są jednocześnie włączone tylne
światła pozycyjne. Powinno się automatycznie wyłączać, jeżeli włącza się
światło mijania lub drogowe, z wyjątkiem krótkotrwałego włączania światła
mijania lub drogowego jako ostrzegawczego sygnału świetlnegoświatłość
każdego światła nie może być mniejsza niż 400 cd, lecz nie większa niż 800
cdpowierzchnia świetlna jednego światła nie może być mniejsza niż 40 cm2
19Obrysowe bocznejak lp. 11--jak lp. 11jak lp. 11jak lp.
11+350-150025)-dopuszczalny; funkcję jego powinien spełniać sygnał
przewidziany dla świateł pozycyjnych przednich--powinny być widoczne przy
dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 300 m-
1) Światła pojedyncze motocykli powinny być umieszczone w podłużnej płaszczyźnie
symetrii pojazdu.
2) Jeżeli szerokość pojazdu przekracza 1,3 m - liczba świateł jak w kol. 3.
3) Przy czterech światłach drogowych wymaganie to powinno spełniać przynajmniej
jedna para świateł.
4) Jeżeli szerokość pojazdu nie przekracza 1,3 m, odległość ta może być
zmniejszona do 400 mm.
5) Jeżeli motocykl nie jest wyposażony w kierunkowskazy boczne.
6) Dotyczy motocykli z jednym kołem z tyłu.
7) Dla motocykli jednośladowych - 300 mm.
8) Dla motocykli - 1200 mm; jeżeli konstrukcja pojazdu (z wyjątkiem motocykla)
nie pozwala na zachowanie wysokości 1500 mm, dopuszcza się 2100 mm.
9) Dopuszcza się mniejszą odległość, jeżeli natężenie światła kierunkowskazu
jest nie mniejsze niż 400 cd.
10) Dotyczy motocykli z jednym kołem z przodu.
11) Nie wymaga się, jeżeli długość pojazdu nie przekracza 6 m i nie jest on
przewidziany do ciągnięcia przyczepy.
12) Jeżeli motocykl nie jest wyposażony w kierunkowskazy przednie i tylne.
13) Jeżeli odległość ta, ze względu na konstrukcję pojazdu, nie zapewni dobrej
widoczności kierunkowskazów, może być ona zwiększona do 2500 mm.
14) Dla motocykli - 350 mm.
15) Dla motocykli - 1200 mm; jeżeli konstrukcja pojazdu (z wyjątkiem motocykla)
nie pozwala na zachowanie wysokości 1500 mm, dopuszcza się 2300 mm.
16) Dla motocykli - 560 mm.
17) Dla motocykli z jednym kołem z tyłu dopuszcza się jedno światło.
18) Na motocyklu z jednym kołem z przodu dopuszcza się umieszczenie świateł w
innym miejscu, przy zapewnieniu wymaganej widoczności.
19) Dla przyczep - 150 mm.
20) Na motocyklu z jednym kołem z tyłu dopuszcza się umieszczenie świateł w
innym miejscu, przy zapewnieniu wymaganej widoczności.
21) Jeżeli konstrukcja pojazdu (z wyjątkiem motocykla) nie pozwala na zachowanie
tej wysokości, dopuszcza się 1500 mm.
22) Dla przyczep - z uwzględnieniem dyszla.
23) Dla motocykli - 900 mm.
24) Pod warunkiem, że jest ono połączone w jednym urządzeniu z innym tylnym
światłem sygnalizacyjnym.
25) Jeżeli konstrukcja pojazdu nie pozwala na zachowanie tej wysokości,
dopuszcza się 2100 mm.
26) Dla motocykli - wymaganie asymetrii dotyczy tylko świateł mijania z
żarówkami halogenowymi.
Załącznik nr 3
WARUNKI DODATKOWE DLA POJAZDÓW PRZYSTOSOWANYCH DO ZASILANIA GAZEM
§ 1. Użyte w załączniku określenia oznaczają:
1) gaz - gaz ziemny i gaz płynny,
2) gaz ziemny - gaz sprężony, którego podstawowym składnikiem jest metan,
3) gaz płynny - gaz, którego podstawowymi składnikami są propan i butan,
4) instalacja - zestaw elementów i urządzeń umieszczonych w pojeździe,
niezbędnych do zasilania silnika gazem,
5) zbiornik - pojemnik na gaz umieszczony na stałe w pojeździe,
6) butla - wymienny pojemnik na gaz płynny.
§ 2. l. Pojazd zasilany gazem powinien być wyposażony co najmniej w:
1) układ sygnalizacji minimalnego ciśnienia gazu - w odniesieniu do gazu
ziemnego, poniżej którego zasilanie tym gazem jest niedopuszczalne,
2) układ sygnalizacji przełączenia na zasilanie gazowe,
3) gaśnicę, jeśli nie jest przewidziana w ogólnych wymaganiach dotyczących
wyposażenia pojazdu.
2. Pomieszczenie, w którym umieszczone są zbiorniki z gazem, powinno być
przewietrzane i połączone z atmosferą co najmniej dwoma otworami; przekrój
każdego otworu nie może być mniejszy niż 5 cm2. Wylot wentylacyjny powinien
znajdować się możliwie najwyżej w odniesieniu do gazu ziemnego i możliwie
najniżej w odniesieniu do gazu płynnego, a także powinien być zabezpieczony
przed przesłonięciem.
3. Wyposażenie pojazdu w instalację nie może naruszać parametrów określonych
przez producenta pojazdu, a zwłaszcza dotyczących masy całkowitej pojazdu, jego
nacisków osi oraz położenia środka masy.
4. Wyposażenie pojazdu w instalację nie powinno zakłócać pracy podstawowego
zasilania, jeśli pozostało ono w pojeździe.
5. Prześwit pojazdu nie może ulec zmniejszeniu w wyniku zabudowy instalacji,
przy czym żaden z jej elementów nie może znajdować się niżej niż 0,2 m od
jezdni, jeśli nie jest osłonięty podłogą pojazdu.
6. Ujęcie wlotu powietrza do układu wentylacji i ogrzewania nie może znajdować
się w komorze silnika.
7. Wylot rury wydechowej nie może być skierowany w stronę jakiegokolwiek
elementu instalacji.
§ 3. 1. Instalacja na gaz ziemny powinna być projektowana na ciśnienie robocze
zbiorników wynoszące 20 MPa, a na gaz płynny - 2,4 MPa.
2. Złącza instalacji, przez które przepływa gaz, powinny znajdować się w
miejscach łatwo dostępnych dla kontroli ich szczelności.
3. Instalacja powinna być przystosowana do pracy w temperaturach otoczenia:
1) od -30 do +40°C dla gazu ziemnego,
2) od -20 do +40°C dla gazu płynnego.
4. Na elementy i zespoły instalacji, w których panuje nadciśnienie gazu, powinny
być wydane atesty stwierdzające ich dopuszczenie do stosowania oraz powinny być
odpowiednio oznakowane.
5. Przełączanie zasilania powinno być możliwe z pozycji kierującego pojazdem bez
konieczności wyłączania silnika.
6. W pojazdach z silnikami o zapłonie samoczynnym instalacja powinna
zagwarantować odcięcie wypływu gazu po osiągnięciu maksymalnej prędkości
obrotowej silnika.
7. W instalacji zasilania gazem ziemnym wymagane jest stosowanie co najmniej
jednego manometru.
8. W instalacji zasilania gazem płynnym wymagane jest stosowanie:
1) wskaźnika poziomu gazu dla każdego zbiornika,
2) zaworu odcinającego, umieszczonego możliwie najbliżej parownika od strony
zasilania,
3) urządzeń uniemożliwiających przepływ gazu pomiędzy zbiornikami (butlami) o
zróżnicowanym ciśnieniu.
9. Kompletację instalacji oraz sposób jej połączenia i umieszczenia w pojeździe
określa zakład montujący na podstawie danych jej producenta.
10. Instalacja powinna być zabezpieczona przed korozją.
11. Budowa instalacji powinna umożliwiać przeprowadzanie badań okresowych.
12. Elementy i zespoły instalacji narażone na mechaniczne uszkodzenia powinny
być odpowiednio zabezpieczone.
13. Elementy instalacji nie mogą wystawać poza obrys nadwozia pojazdu.
14. Instalacja nie może utrudniać w sposób istotny dostępu do silnika i innych
zespołów.
15. Rozłączenie złącz gazowych instalacji nie powinno być możliwe bez użycia
narzędzi; nie dotyczy to złącza butla - przewód.
16. (2( Elementy instalacji, w których znajduje się lub przez które przepływa
gaz, nie mogą być umieszczone w pomieszczeniu przeznaczonym do przewozu osób;
nie dotyczy to ścianek zbiornika.
17. Niedopuszczalny jest wypływ gazu po zatrzymaniu się silnika.
§ 4. 1. Zbiorniki (butle) powinny spełniać wymagania określone w warunkach
technicznych dozoru technicznego.
2. Zbiorniki (butle) powinny być tak zainstalowane w pojeździe, aby były
maksymalnie chronione przed skutkami zderzeń, w tym głównie od przodu i tyłu
pojazdu, a w przypadku ich umieszczenia w przestrzeni ładunkowej samochodów
ciężarowych powinny być zabezpieczone przed uszkodzeniem ładunkiem.
3. Zbiorniki (butle) powinny być skutecznie osłonięte przed działaniem promieni
słonecznych.
4. Mocowanie zbiorników (butli) do pojazdu powinno zabezpieczać przed jego
przemieszczeniem przy działaniu na pojazd przyspieszenia w kierunku wzdłużnym -
20 g (g - przyspieszenie ziemskie), a w kierunku poprzecznym - 8 g. Elementy
mocowania przylegające do zbiornika (butli) powinny być elastyczne i nie
absorbować wilgoci.
5. Pomiędzy zbiornikami (butlami) na gaz a zbiornikiem na benzynę powinna być
zachowana odległość nie mniejsza niż 0,05 m, jeśli nie są one oddzielone od
siebie metalową przegrodą.
6. Zbiorniki powinny być wyposażone w zawory odcinające, a ponadto w odniesieniu
do przewidzianych na gaz płynny zawory:
1) napełniania,
2) ograniczające wypływ gazu.
7. Zbiorniki (butle) powinny być tak umieszczone w pojeździe, aby była możliwość
łatwego:
1) dostępu do zaworów odcinających,
2) odczytu stanu napełnienia (nie dotyczy butli),
3) odczytu danych dotyczących oznakowań identyfikacyjnych oraz cech legalizacji.
8. Zbiorniki na gaz płynny (butle) powinny być tak umieszczone, aby w pozycji
roboczej wypływ gazu następował w stanie ciekłym.
9. Zabrania się instalowania zbiorników (butli) w części przedniej pojazdu oraz
w komorze silnika.
10. W pobliżu zbiorników (butli) nie powinny znajdować się sztywne elementy o
ostrych krawędziach.
11. Odległość; zbiorników (butli) od układu wydechowego nie może być mniejsza
niż 0,1 m, jeśli nie jest zastosowana osłona termiczna.
12. Nie dopuszcza się jakichkolwiek przeróbek zbiornika (butli).
§ 5. 1. Zawory do napełniania zbiorników powinny być tak umieszczone, aby było
możliwe ich napełnianie z zewnątrz pojazdu lub z komory silnikowej.
2. Zawory napełniania i zawory zbiorników (butli) gazu powinny być sterowane
ręcznie.
3. Zawory sterowane ręcznie powinny mieć jednoznacznie oznaczone położenie
zamknięcia i otwarcia lub podany kierunek zamykania i otwierania.
4. Dopuszcza się stosowanie zespolonego zaworu do napełniania i odcinania
wypływu gazu.
5. Zawory powinny być zabezpieczone przed dostępem do nich osób niepowołanych.
§ 6. 1. Przewody metalowe zastosowane w instalacji powinny być bez szwu.
2. Przewody powinny być tak ułożone, aby:
1) mogły być łatwo kontrolowane,
2) nie ocierały się o elementy pojazdu,
3) odległość od układu wydechowego nie była mniejsza niż 0,1 m, jeśli nie
stosuje się ekranu termicznego,
4) mocowanie wykluczało ich wibrację, przy czym odległość między podpórkami nie
powinna przekraczać 0,7 m.
3. Przewody, w których panuje nadciśnienie gazu 20 MPa, powinny być metalowe.
4. W przypadku braku możliwości spełnienia wymagań określonych w ust. 2 pkt 1, 2
i 5, dopuszcza się odstępstwo dla przewodu łączącego zbiornik z reduktorem, pod
warunkiem dodatkowego zabezpieczenia go przed korozją i mechanicznymi
uszkodzeniami oraz
niezbędnej wentylacji przestrzeni, w której jest umieszczony.
5. Przewody metalowe łączące elementy instalacji, które w czasie eksploatacji
pojazdu mogą podlegać wzajemnym przemieszczeniom, powinny być ukształtowane w
pętle o promieniu krzywizny dostosowanym do średnicy przewodu.
§ 7. 1. Reduktor nie może włączać się do pracy, gdy w króćcu wypływu gazu nie
panuje podciśnienie.
2. Na pracę reduktora nie może wywierać wpływu przyspieszanie bądź opóźnianie
ruchu pojazdu.
3. Odległość reduktora od układu wydechowego nie może być mniejsza niż 0,1 m,
jeśli nie jest stosowany ekran termiczny.
§ 8. 1. Zbiorniki zamontowane w przestrzeni zamkniętej pojazdu powinny być
umieszczone w szczelnej obudowie całkowitej lub być wyposażone w szczelną
obudowę osłaniającą jedynie zawory. W przypadku obudów osłaniających zawory
zbiorniki powinny być fabrycznie do takiego osłonięcia przystosowane.
2. (3( Obudowy całkowite powinny być wyposażone co najmniej w dwa otwory
wentylacyjne, a obudowy osłaniające jedynie zawory zbiorników - co najmniej w
jeden. Otwór wentylacyjny powinien mieć powierzchnię przekroju nie mniejszą niż
5 cm2. Wyloty otworów wentylacyjnych nie mogą znajdować się bliżej niż 0,25 m od
układu wydechowego.
3. Obudowy osłaniające zbiorniki, osłaniające zawory zbiorników oraz przewody
układu przewietrzania obudów powinny wykazywać szczelność przy nadciśnieniu:
0,05 MPa w odniesieniu do obudów na całe zbiorniki i 0,1 MPa w odniesieniu do
obudów na zawory. W trakcie próby wymienione elementy nie powinny wykazywać
odkształceń.
4. Zamykanie obudów powinno być tak urządzone, aby nie istniała możliwość
przypadkowego ich otwarcia.
5. Wielkość obudów na całe zbiorniki powinna być taka, aby odległość między ich
ściankami a zbiornikami nie była mniejsza niż 0,02 m.
§ 9. 1. Pojazd zasilany gazem może być używany po uzyskaniu adnotacji w dowodzie
rejestracyjnym o treści "przystosowany do zasilania gazem".
2. Adnotacji, o której mowa w ust. 1, dokonują uprawnione stacje kontroli
pojazdów na podstawie:
1) zaświadczenia o dostosowaniu pojazdu do zasilania gazem, wydanego przez
wytwórnię pojazdu lub uprawniony zakład, który dokonał tego dostosowania, albo
2) przeprowadzonego badania.
Załącznik nr 4
WARUNKI DODATKOWE DLA POJAZDÓW UŻYWANYCH W RUCHU MIĘDZYNARODOWYM
§ 1. 1. Odległość mierzona równolegle do podłużnej osi zespołu pojazdów, między
najdalej wysuniętym do przodu punktem części nadwozia pojazdu samochodowego
zawierającej przestrzeń ładunkową a tylnym obrysem przyczepy, nie może być
większa niż 16 m, przy zachowaniu odległości między tylnym obrysem samochodu a
przednim obrysem nadwozia przyczepy wynoszącej co najmniej 0,35 m.
2. Odległość między tylną osią pojazdu samochodowego a przednią osią przyczepy w
zespole pojazdów nie może być mniejsza niż 3 m.
§ 2. Udział rzeczywistej masy całkowitej na oś (osie) napędową (napędowe)
pojazdu lub zespołu pojazdów nie może być mniejszy niż 25%.
§ 3. Pojazd samochodowy powinien być wyposażony z przodu w zaczep do holowania.
§ 4. Urządzenia sprzęgające pojazdów powinny mieć trwałe oznakowanie podające co
najmniej producenta i dopuszczalne obciążenie.
§ 5. Pojazd powinien być wyposażony w homologowane zewnętrzne urządzenia
świetlne.
§ 6. (4( Opony pojazdu powinny być homologowane; dopuszcza się także używanie
opon uprzednio homologowanych z bieżnikiem regenerowanym na osiach innych niż
kierowane. Głębokość rzeźby bieżnika opon nie powinna być mniejsza niż 3 mm.
§ 7. (skreślony) (5(.
§ 8. Kabina podziału powinna być wyposażona w urządzenie zapewniające
bezpieczeństwo i wygodę pracy kierowcy.
§ 9. Autobus powinien być wyposażony w urządzenia zapewniające wygodę
podróżowania pasażerów.
§ 10. W pojeździe nie mogą występować zauważalne wycieki z zespołów i układów, w
których znajdują się materiały eksploatacyjne; dopuszcza się ślady płynów bez
tworzenia kropel.
§ 11. Stosunek mocy silnika do dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu (zespołu)
nie może być mniejszy niż 5 kW/t.
§ 12. (skreślony) (6(.
Załącznik nr 5
WARUNKI DODATKOWE DLA POJAZDÓW DŁUGICH I CIĘŻKICH
§ 1. Pojazdy i zespoły pojazdów, o których mowa w § 42 rozporządzenia, powinny
być oznakowane tablicami wyróżniającymi, umieszczonymi z tyłu pojazdu
prostopadle i symetrycznie do jego osi podłużnej.
§ 2. Tablice wyróżniające dla pojazdów samochodowych powinny składać się z
ukośnych pasów umieszczonych pod kątem 45°±5° do pionu, o szerokości 100±2,5 mm,
na przemian barwy żółtej, wykonanych z materiału odblaskowego, oraz barwy
czerwonej, wykonanych z materiału fluorescencyjnego.
§ 3. Tablice wyróżniające dla przyczep (naczep) powinny mieć tło odblaskowe
barwy żółtej z obrzeżem fluorescencyjnym barwy czerwonej.
§ 4. Dolne krawędzie tablic wyróżniających powinny być umieszczone nie niżej niż
500 mm i nie wyżej niż 1500 mm od powierzchni jezdni.
§ 5. Zewnętrzne boczne krawędzie tablic wyróżniających powinny być umieszczone
nie dalej niż 400 mm od bocznego obrysu pojazdu.
§ 6. W przypadku zastosowania oznaczenia przewidzianego na rysunku nr 1 i 2 wzór
4 odległość między tablicą umieszczoną poziomo i tablicą umieszczoną pionowo nie
może być mniejsza niż 200 mm i nie większa niż 300 mm.
§ 7. Wymiary oraz zasady rozmieszczania tablic wyróżniających na pojeździe
określa rysunek nr 1 i 2.
Rysunek nr 1
TABLICE WYRÓŻNIAJĄCE POJAZDY SAMOCHODOWE
(wymiary w milimetrach)
wzór 1
Ilustracja
wzór 2
Ilustracja
wzór 3
Ilustracja
Ilustracja
wzór 4
Ilustracja
Ilustracja
Rysunek nr 2
TABLICE WYRÓŻNIAJĄCE PRZYCZEPY (NACZEPY)
(wymiary w milimetrach)
wzór 1
Ilustracja
wzór 2
Ilustracja
Ilustracja
wzór 3
Ilustracja
Ilustracja
wzór 4
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 6
WZÓR TABLICY WYRÓŻNIAJĄCEJ DLA POJAZDÓW WOLNO PORUSZAJĄCYCH SIĘ
(wymiary w milimetrach)
IlustracjaZałącznik nr 7 57)
WYMAGANIA TECHNICZNO-ORGANIZACYJNE DLA STACJI KONTROLI POJAZDÓW
Warunki ogólne
§ 1. 1. Stacja kontroli pojazdów powinna znajdować się w pomieszczeniu
przelotowym, zapewniającym jeden kierunek ruchu. Dopuszcza się pomieszczenie
nieprzelotowe - w odniesieniu do stacji przewidzianych do badania pojazdów o
dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t lub stacji wykonujących badania
specjalistyczne, o ile istnieje możliwość wykonania badania technicznego zgodnie
z wymaganiami określonymi w przepisach.
2. Jeżeli stacja kontroli pojazdów jest częścią zakładu prowadzącego także inną
działalność, powinna ona być wydzielona (odgrodzona) z pozostałego terenu z
zapewnieniem bezpośredniego do niej dojazdu.
3. Pojazdom oczekującym na badanie techniczne powinna być zapewniona możliwość
swobodnego ich zaparkowania. Liczba miejsc do parkowania powinna wynosić co
najmniej:
1) 4 - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
2) 2 - dla pozostałych pojazdów.
§ 2. 1. Stacja kontroli pojazdów powinna być oznaczona na zewnątrz (w miejscu
widocznym) szyldem barwy niebieskiej z białymi napisami, zawierającymi co
najmniej: nazwę jednostki, wyrazy "(Okręgowa) Stacja Kontroli Pojazdów", godziny
otwarcia stacji.
2. Przy stanowisku kontrolnym powinna być umieszczona tablica, na której
znajdować się powinny co najmniej: kopia upoważnienia stacji do dokonywania
badań technicznych, cennik usług oraz wykaz najbliższych okręgowych stacji
kontroli.
3. Pracownik dokonujący badań technicznych powinien posiadać identyfikator
osobisty zawierający co najmniej imię i nazwisko oraz numer upoważnienia.
4. Dokumenty oraz pieczątki urzędowe powinny być zabezpieczone przed dostępem
osób niepowołanych.
Stanowisko kontrolne
§ 3. 1. Stanowisko kontrolne powinno znajdować się w, wydzielonym pomieszczeniu
o wymiarach i bramach: wjazdowej i wyjazdowej, dostosowanych do wielkości
pojazdów (zespołów pojazdów) przewidzianych do badania.
2. Stanowisko kontrolne składa się z:
1) płaskiej i poziomej powierzchni mieszczącej badany pojazd i urządzenia
pomiarowo-kontrolne, zwanej dalej "ławą pomiarową",
2) kanału przeglądowego i urządzenia do podnoszenia osi pojazdu; kanał
przeglądowy może być zastąpiony urządzeniem do podnoszenia całego pojazdu,
3) wyposażenia pomiarowo-kontrolnego,
4) wyposażenia technologicznego,
5) stanowiska zewnętrznego do pomiarów akustycznych.
§ 4. 1. Długość stanowiska kontrolnego powinna być większa niż długość kanału
przeglądowego (§ 6 ust. 1 pkt 1) nie mniej niż o 3 m. Jeżeli sposób wykonywania
badania, wynikający z rozmieszczenia urządzeń, wymaga większej długości,
stanowisko powinno być odpowiednio przedłużone.
2. Szerokość stanowiska kontrolnego nie powinna być mniejsza niż 6 m. Dopuszcza
się szerokość nie mniejszą niż 5 m w przypadku:
1) dwóch stanowisk równoległych nie oddzielonych od siebie ścianą,
2) badań wyłącznie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, o ile
warunki lokalowe nie pozwalają na zachowanie szerokości 6 m.
3. Wysokość pomieszczenia stanowiska kontrolnego w świetle, w obszarze
wyznaczonym wzdłuż osi stanowiska na szerokości co najmniej 3,0 m, nie powinna
być mniejsza niż:
1) 4,2 m - w przypadku wyposażenia stanowiska w kanał; dopuszcza się 3,7 m w
odniesieniu do stacji przewidzianych do badania wyłącznie pojazdów o
dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
2) 58)5,7 m - w przypadku wyposażenia stanowiska w urządzenie do podnoszenia
całego pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t.
4. Wymiary bramy wjazdowej i wyjazdowej w świetle otwartej bramy i w osi
stanowiska nie powinny być mniejsze niż:
1) 4,2 m - wysokość; dopuszcza się 3,5 m - w odniesieniu do stacji
przewidzianych do badania wyłącznie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do
3,5 t,
2) 3,4 m - szerokość.
5. Stosunek powierzchni oszklonej pomieszczenia stanowiska do powierzchni
podłogi powinien wynosić co najmniej 0,15.
6. Podłoga stanowiska kontrolnego, nawierzchnia kanału przeglądowego i ław
pomiarowych oraz ściany do wysokości co najmniej 1,8 m i ściany kanału
przeglądowego powinny być łatwo zmywalne.
7. Stanowisko kontrolne powinno być zaopatrzone w:
1) instrukcje obsługi użytkowanych urządzeń,
2) dane dotyczące kryteriów oceny badanych pojazdów i ich układów lub zespołów,
3) komplet przepisów prawnych określających wymagania dotyczące warunków
technicznych pojazdów i badań technicznych.
Ławy pomiarowe
§ 5. 1. Wymiary ław pomiarowych powinny odpowiadać następującym warunkom:
1) długość powinna zapewniać możliwość ustawienia na nich wszystkimi kołami
każdego badanego pojazdu oraz umieszczenia przed jego światłami urządzenia do
ich kontroli; w przypadku gdy przewiduje się przetaczanie pojazdów podczas
pomiaru zbieżności kół, długość ław należy powiększyć o długość drogi
przetoczenia pojazdu,
2) rozstaw krawędzi zewnętrznych nie powinien być mniejszy niż:
a) 2400 mm - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
b) 2800 mm - dla pozostałych pojazdów;
rozstaw krawędzi wewnętrznych wynika z wymiarów obrzeża kanału (§ 6 ust. 1 pkt
2).
2. Nawierzchnia ław pomiarowych powinna spełniać następujące wymagania:
1) dopuszczalna nierówność (falistość) nie powinna przekraczać:
a) 2 mm - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
b) 3 mm - dla pozostałych pojazdów,
2) dopuszczalna odchyłka od poziomu nie powinna przekraczać:
a) 2 mm/mb. - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
b) 3 mm/mb. - dla pozostałych pojazdów,
3) na szerokości czynnej rolek urządzenia do badania hamulców powinna być
odporna na ścieranie i łatwa do utrzymania w czystości.
Kanał przeglądowy
§ 6. 1. Wymiary kanału przeglądowego powinny odpowiadać następującym warunkom:
1) długość powinna być większa niż długość pojazdów (zespołu pojazdów),
wymienionych w § 2 ust. 1 rozporządzenia, co najmniej o długość schodów, tak aby
możliwe było:
a) wygodne wykonanie wymaganych oględzin i czynności kontrolnych,
b) natychmiastowe opuszczenie kanału przez znajdującego się w nim pracownika - w
razie niebezpieczeństwa;
dopuszcza się długość nie mniejszą niż 6 m - w odniesieniu do stacji
przewidzianych do badania wyłącznie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do
3,5 t,
2) szerokość powinna mieścić się w granicach:
a) 650-800 mm - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
b) 700-900 mm - dla pozostałych pojazdów,
3) głębokość powinna wynosić od 1400 mm do 1700 mm; wewnątrz kanału powinny
znajdować się przesuwne platformy lub stałe boczne stopnie umożliwiające
pracownikowi zajęcie pozycji podwyższonej.
2. Kanał przeglądowy powinien mieć zapewnione odwodnienie oraz wentylację,
zgodne z przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy.
3. Kanał przeglądowy powinien być wyposażony w:
1) oświetlenie:
a) światło możliwie rozproszone, oświetlające miejsce pracy,
b) światło skupione o bezpiecznym napięciu zasilania, kierowane w razie potrzeby
na elementy pojazdu (lampa przenośna lub na elastycznym wysięgniku),
2) półki wewnętrzne na narzędzia i klucze,
3) obrzeże umożliwiające stosowanie dźwignika kanałowego podwieszonego o udźwigu
co najmniej:
a) 2500 daN - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
b) 12 500 daN - dla pozostałych pojazdów,
przy czym powinno być możliwe ustawienie dźwignika również między obrotnicami do
kontroli geometrii kół.
Wyposażenie pomiarowo-kontrolne
§ 7. 1. Stanowisko kontrolne w stacji kontroli pojazdów o podstawowym zakresie
badań powinno być wyposażone co najmniej w następujące urządzenia i przyrządy
pomiarowo-kontrolne:
1) urządzenie rolkowe lub urządzenie płytowe (najazdowe) do pomiaru sił
hamujących lub w inne urządzenie służące do sprawdzania skuteczności działania
hamulców,
2) przyrząd do pomiaru zbieżności kół przednich lub urządzenie do kontroli
prawidłowości ustawienia kół przednich,
3) przyrząd do pomiaru i regulacji ciśnienia powietrza w ogumieniu,
4) przyrząd do pomiaru luzu sumarycznego na kole kierownicy,
5) przyrząd do pomiaru ustawienia i światłości świateł oświetleniowych,
6) przyrząd do pomiaru poziomu hałasu zewnętrznego pojazdu na postoju,
7) przyrząd do pomiaru zawartości tlenku węgla (CO) w spalinach silników o
zapłonie iskrowym; nie dotyczy w przypadku wyposażenia stanowiska w analizator
spalin wymieniony w pkt 14,
8) przyrząd do pomiaru zadymienia spalin silników o zapłonie samoczynnym, przy
swobodnym przyspieszaniu silnika,
9) przyrząd do pomiaru prędkości obrotowej pracy silnika,
10) przyrząd do kontroli złącza elektrycznego pojazd-przyczepa,
11) przyrząd do pomiaru nacisku na pedał hamulca,
12) przyrząd do wymuszania kontrolowanego nacisku na mechanizm sterowania
hamulcem najazdowym przyczepy: dotyczy to stacji, których zakres badań obejmuje
przyczepy,
13) urządzenie do wymuszania szarpnięć kołami jezdnymi pojazdu dla kontroli
luzów w elementach zawieszenia i układu kierowniczego,
14) wieloskładnikowy analizator spalin silników o zapłonie iskrowym, z
możliwością odczytywania zawartości tlenku węgla (CO) i węglowodorów (CH) oraz
współczynnika nadmiaru powietrza (lambda),
15) zestaw narzędzi monterskich,
16) podstawowy zestaw przyrządów mierniczych ogólnego przeznaczenia,
17) urządzenia i przyrządy pomiarowo-kontrolne wymienione w ust. 2, stosownie do
zakresu ewentualnych badań dodatkowych.
2. Stanowisko kontrolne w okręgowej stacji kontroli pojazdów powinno być
wyposażone w urządzenia i przyrządy wymienione w ust. 1, a ponadto co najmniej
w:
1) przyrząd do kontroli geometrii ustawienia kół i osi pojazdu,
2) przyrząd do kontroli równoległości osi pojazdu,
3) urządzenie do kontroli prawidłowości działania amortyzatorów wbudowanych w
pojazd o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t
4) urządzenie do pomiaru zmian ciśnień pneumatycznego układu sterowania
hamulców,
5) urządzenie do napędu uniesionych kół przednich pojazdów samochodowych o
dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t lub w wyważarkę do kół zamontowanych na
pojeździe,
6) urządzenie do kontroli instalacji zasilania gazem pojazdów samochodowych,
7) komplet kluczy dynamometrycznych.
Wyposażenie technologiczne
§ 8. Wyposażenie technologiczne stanowiska kontrolnego powinno obejmować co
najmniej:
1) ogólne oświetlenie elektryczne oraz punkty odbioru energii elektrycznej o
napięciu zasilania 380 V, 220 V i napięciu bezpiecznym z możliwością poboru mocy
wystarczającej do zasilania eksploatowanych urządzeń i przyrządów,
2) instalację sprężonego powietrza o ciśnieniu roboczym:
a) 0,6-0,8 MPa - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
b) 0,6-1,0 MPa - dla pozostałych pojazdów,
3) doprowadzenie wody z zaworem czerpalnym ze złączką do węża do mycia podłóg i
ścian,
4) doprowadzenie wody ciepłej lub nagrzewanej miejscowo do umywalki do mycia
rąk,
5) odpływ ogólny ścieków do osadnika błota i tłuszczu,
6) odpływ ścieków z kanałów przez oddzielacz tłuszczu do kanalizacji ogólnej lub
system odwadniania kubełkowego,
7) wentylację:
a) ogólnowywiewną, zapewniającą co najmniej sześciokrotną wymianę powietrza w
ciągu godziny,
b) indywidualne wyciągi spalin z końcówkami na rury wydechowe, o wydajności
dostosowanej do rodzajów badanych pojazdów,
8) ogrzewanie pomieszczenia zapewniające zniwelowanie strat ciepła spowodowanych
częstym otwieraniem bram.
Stanowisko zewnętrzne do pomiarów akustycznych
§ 9. 1. Stanowisko zewnętrzne, przeznaczone do pomiarów hałasu zewnętrznego i
głośności sygnału dźwiękowego, powinno znajdować się na terenie otwartym i być
wolne od wyraźnych przeszkód akustycznych.
2. Wymiary stanowiska zewnętrznego nie powinny być mniejsze niż:
1) 7,0 x 8,0 m dla motocykli i motorowerów,
2) 8,5 x 12,0 m dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t,
3) 8,5 m x 18,0 m dla pozostałych pojazdów.
3. Nawierzchnia stanowiska zewnętrznego powinna być płaska i utwardzona (np.
beton, asfalt).
1) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Transportu i
Gospodarki Morskiej z dnia 18 października 1994 r. zmieniającego rozporządzenie
w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 116, poz. 557),
które weszło w życie z dniem 8 grudnia 1994 r.
2) Dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
3) Przez § 1 pkt 3 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
4) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
5) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
6) Dodany przez § 1 pkt 5 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
7) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
8) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
9) Dodane przez § 1 pkt 6 lit c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
10) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 7 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
11) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 7 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
12) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 7 lit. c) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
13) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 8 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
14) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 9 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
15) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 10 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
16) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 11 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
17) Dodany przez § 1 pkt 12 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
18) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 13 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
19) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 13 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
20) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 14 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
21) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 14 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
22) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 15 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
23) Dodany przez § 1 pkt 16 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
24) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 17 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
25) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 18 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
26) Dodany przez § 1 pkt 19 rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
27) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Transportu i
Gospodarki Morskiej z dnia 21 grudnia 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w
sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 153, poz. 789), które
weszło w życie z dniem 6 stycznia 1996 r.
28) Przez § 1 pkt 20 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
29) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 20 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
30) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Transportu i
Gospodarki Morskiej z dnia 11 kwietnia 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w
sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 45, poz. 236), które
weszło w życie z dniem 30 maja 1995 r.
31) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 21 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
32) Przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia wymienionego w przypisie 30.
33) Dodany przez § 1 pkt 22 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1, a
następnie zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 30.
34) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 23 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
35) Dodany przez § 1 pkt 23 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
36) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 24 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
37) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 25 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1, a następnie zmienionym przez § 1 rozporządzenia Ministra Transportu
i Gospodarki Morskiej z dnia 21 czerwca 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w
sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 74, poz. 374), które
weszło w życie z dniem 30 czerwca 1995 r.
38) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 26 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
39) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 26 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
40) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 26 lit. c) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
41) Dodane przez § 1 pkt 26 lit. d) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
42) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 26 lit. e) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
43) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 27.
44) W brzmieniu ustalonym przez § 1 rozporządzenia Ministra Transportu i
Gospodarki Morskiej z dnia 30 grudnia 1993 r. zmieniającego rozporządzenie w
sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 134, poz. 656), które
weszło w życie z dniem 1 stycznia 1994 r., a następnie zmienionym przez § 1 pkt
2 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 27.
45) Dodany przez § 1 pkt 26 lit. f) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1, a
następnie skreślony przez § 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 30.
46) Dodany przez § 1 pkt 26 lit. f) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1, a
następnie zmieniony przez § 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 30 oraz przez § 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki
Morskiej z dnia 19 grudnia 1996 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie
warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. Nr 152, poz. 726), które weszło w
życie z dniem 23 grudnia 1996 r.
47) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 26 lit. g) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1, a następnie zmienionym przez § 1 pkt 2 lit. c) rozporządzenia
wymienionego w przypisie 27.
48) Dodany przez § 1 pkt 3 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 30.
49) Datą wejścia w życie jest dzień 30 maja 1995 r.
50) Dodany przez § 1 pkt 2 lit. d) rozporządzenia wymienionego w przypisie 27.
51) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 27 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
(2( W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 28 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
(3( W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 28 lit. b) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
(4( W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 29 lit. a) rozporządzenia wymienionego w
przypisie 1.
(5( Przez § 1 pkt 29 lit. b) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
(6( Przez § 1 pkt 29 lit. c) rozporządzenia wymienionego w przypisie 1.
57) Dodany przez § 1 pkt 4 rozporządzenia wymienionego w przypisie 30.
58) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 rozporządzenia wymienionego w
przypisie 27.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 5 grudnia 1996 r.
zmieniająca ustawę o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich
strefach usług publicznych.
(Dz. U. Nr 156, poz. 773)
Art. 1. W ustawie z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania
niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. Nr 141,
poz. 692) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 1 otrzymuje brzmienie:
"Art. 1. Ustawę stosuje się do:
1) gmin o statusie miasta, określonych w załączniku,
2) gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy,
3) miejskich stref usług publicznych.";
2) w art. 2:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Gminy, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, przejmują, od Ministrów: Kultury i
Sztuki, Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Zdrowia i
Opieki Społecznej, a także od właściwych wojewodów, do prowadzenia, jako zadania
własne, publiczne szkoły ponad podstawowe, szkoły artystyczne I i II stopnia,
przedszkola i szkoły specjalne oraz inne placówki publiczne wymienione w art. 2
pkt 3 i 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r.
Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496), z wyłączeniem szkół specjalnych i placówek
o zasięgu wojewódzkim lub ogólnokrajowym.",
b) w ust. 2 po wyrazach "w art. 1" dodaje się wyrazy "pkt 1 i 2",
c) w ust. 3:
- po wyrazach "w art. 1" dodaje się wyrazy "pkt 1 i 2",
- po wyrazach "w art. 22 ust. 1 pkt 1" dodaje się wyrazy "i w art. 40 ust. 1, 2
i 4",
d) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Do właściwości organów gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, przechodzą,
jako zadania własne, zadania i odpowiadające im kompetencje należące dotychczas
do urzędów skarbowych, określone w art. 19 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z
1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426 i z
1996 r. Nr 43, poz. 189), w zakresie należności z tytułu podatków i opłat, dla
których organ gminy jest właściwy do ich ustalania i pobierania.";
3) w art. 3 po wyrazach "w art. 1" skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "pkt 1 i
2.";
4) w art. 4:
a) w ust. 1 po wyrazach "w art. 1" dodaje się wyrazy "pkt 1 i 2",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przepis ust. 1 nie dotyczy zadań i kompetencji określonych w:
1) rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 sierpnia 1927 r. o
zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych (Dz. U. Nr 77, poz. 673 i Nr 114, poz.
975, z 1928 r. Nr 26, poz. 229, z 1932 r. Nr 26, poz. 229, Nr 60, poz. 573 i Nr
67, poz. 622, z 1934 r. Nr 110, poz. 976, z 1938 r. Nr 27, poz. 245, z 1948 r.
Nr 49, poz. 373 i z 1951 r. Nr 1, poz. 4),
2) rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o badaniu
zwierząt rzeźnych i mięsa (Dz. U. z 1933 r. Nr 60, poz. 454, z 1934 r. Nr 110,
poz. 976, z 1938 r. Nr 18, poz. 132, z 1969 r. Nr 13, poz. 95 i z 1971 r. Nr 12,
poz. 115),
3) art. 7 ustawy z dnia 13 lipca 1939 r. o nadzorze nad niektórymi środkami
żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 63, poz. 419 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198),
4) dekrecie z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i o uregulowaniu innych
spraw, związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym (Dz. U. z 1959 r. Nr 14,
poz. 78, z 1961 r. Nr 32, poz. 161 i z 1971 r. Nr 27, poz. 250),
5) ustawie z dnia 2 grudnia 1960 r. o kolejach (Dz. U. z 1989 r. Nr 52, poz.
310, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 107, poz. 462 i z 1996 r. Nr 106,
poz. 496),
6) art. 93 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr
38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r Nr 26,
poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991
r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr
27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496),
7) ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu
nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz.
464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr
31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415 i Nr 123, poz.
601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 33, Nr 90, poz. 405 i
Nr 106, poz. 496), z wyjątkiem art. 10 ust. 3,
8) ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U.
z 1993 r. Nr 71, poz. 342, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i z
1996 r. Nr 124, poz. 585),
9) art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o
lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z
1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713 oraz z 1996
r. Nr 91, poz. 409),
10) ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami
rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504 oraz
z 1996 r. Nr 59, poz. 268 i Nr 106, poz. 496),
11) art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach
ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496).",
c) w ust. 3 po wyrazach "w art. 1" skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "pkt 1 i
2";
5) art. 5 otrzymuje brzmienie:
"Art. 5. 1. Do właściwości organów gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2,
przechodzą, jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, zadania i
odpowiadające im kompetencje należące dotychczas do wojewodów albo do Ministra
Transportu i Gospodarki Morskiej, określone w:
1) art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na
terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w
zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne (Dz. U.
z 1989 r. Nr 27, poz. 148 i Nr 74, poz. 442, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111,
poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591),
2) ustawie z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr
11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr 104, poz. 515):
a) w art. 7 ust. 2 w zakresie:
- zatwierdzania projektów organizacji ruchu,
- prowadzenia ewidencji projektów organizacji ruchu,
- wydawania zezwoleń na niestosowanie się do niektórych znaków drogowych,
b) w art. 54 ust. 1 pkt 2 - w odniesieniu do dróg położonych w granicach
administracyjnych gminy,
3) art. 19 ust. 1 pkt 2 i 4 lit. a) ustawy o drogach publicznych - w odniesieniu
do modernizacji i budowy dróg,
4) art. 40 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i
kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz.
198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) - w zakresie
zasobu geodezyjnego i kartograficznego z obszaru gminy,
5) art. 32 ust. 1 i 2, art. 41, art. 51 ust. 2 i 2a i art. 99a ustawy z dnia 31
stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49,
poz. 196, z 1995 r. Nr 90, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132,
poz. 622),
6) art. 38 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr
114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415, z 1995 r.
Nr 147, poz. 713 i z 1996 r. Nr 91, poz. 409).
2. Przepis ust. 1 pkt 2 i 3 nie dotyczy autostrad i dróg ekspresowych.";
6) art. 6 otrzymuje brzmienie:
"Art. 6. Do właściwości organów gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2,
przechodzą, jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, zadania i
odpowiadające im kompetencje należące dotychczas do właściwości wojewódzkich
konserwatorów zabytków, określone w art. 8 ust. 3, art. 18, art. 20, art. 37
ust. 1 i art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury
i o muzeach (Dz. U. Nr 10, poz. 48, z 1983 r. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 35,
poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 56, poz. 322 oraz z 1996 r. Nr 106,
poz. 496).";
7) skreśla się art. 7;
8) skreśla się art. 8;
9) w art. 9 po wyrazach "w art. 1" dodaje się wyrazy "pkt 1 i 2";
10) w art. 10 skreśla się pkt 4;
11) art. 11 otrzymuje brzmienie:
"Art. 11. 1. Dochody własne gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2,
przejmujących zadania i kompetencje jako zadania własne na mocy niniejszej
ustawy, zwiększa się o kwotę równą iloczynowi wskaźnika (U) udziału w podatku
dochodowym od osób fizycznych oraz ogólnej kwoty wpływów w kraju z podatku
dochodowego od osób fizycznych, zaplanowanych w ustawie budżetowej, z
zastrzeżeniem ust. 2. Kwota ta nie może być niższa niż kwota otrzymana w
poprzednim roku, podwyższona o prognozowany w ustawie budżetowej wskaźnik
wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych.
2. Kwotę, obliczoną zgodnie z ust. 1, zwiększa się o 2%, z przeznaczeniem na
finansowanie nakładów inwestycyjnych związanych z zadaniami określonymi w art. 2
i 3.
3. Wskaźnik U, o którym mowa w ust. 1, oblicza się odrębnie dla każdej gminy do
ósmego miejsca po przecinku, według wzoru, o którym mowa w art. 28 ust. 1, przy
czym liczbę 0,99 zastępuje się liczbą 1,00. Wskaźnik U skorygowany zgodnie z
trybem określonym w art. 28 ust. 6 i 7, od 1997 r. dla gmin, o których mowa w
art. 1 pkt 1, określa załącznik do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 8-10.
4. Kwota udziału gmin we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, o
której mowa w ust. 1, podlega przekazaniu przez Ministra Finansów z centralnego
rachunku bieżącego budżetu państwa na rachunki właściwych budżetów gmin w
wysokości 1/12, w terminie do 10 dnia każdego miesiąca, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. Kwota udziału gmin, o której mowa w ust. 4, w styczniu każdego roku, podlega
przekazaniu przez Ministra Finansów, w terminie do dnia 20 tego miesiąca.
6. Jeżeli dochody, o których mowa w ust. 1, zrealizowane na rzecz gminy, o
której mowa w art. 1 pkt 1 i 2, nie zostaną przekazane w terminach, o których
mowa w ust. 4 i 5, gminie przysługują odsetki w wysokości ustalonej dla
zaległości podatkowych.
7. Minister Finansów informuje gminy, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, o
wysokości wskaźnika oraz o kwocie udziału danej gminy we wpływach z podatku
dochodowego od osób fizycznych, będącej iloczynem wskaźnika udziału gminy i
planowanej w projekcie ustawy budżetowej ogólnej kwoty wpływów z tego podatku w
skali kraju, w terminie do dnia 31 października roku poprzedzającego rok
budżetowy.
8. Minister Finansów zawiadamia gminy o ostatecznej wysokości wskaźnika i kwocie
udziału, o których mowa w ust. 1, w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia ustawy
budżetowej.
9. Minister Finansów, w trybie określonym w art. 27 ust. 3, obniża wskaźnik U
dla gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, w przypadkach gdy państwowe
jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 2 i 3, nie zostały przejęte do
prowadzenia przez gminy jako zadania własne.
10. W przypadkach, o których mowa w art. 24 i 31, Minister Finansów, w trybie
określonym w art. 27 ust. 3, dokona, w drodze rozporządzenia, zmiany wskaźnika
U, który obowiązywać będzie od następnego roku budżetowego.
11. W przypadkach podziału gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2, Minister
Finansów, na podstawie zgodnych uchwał rad zainteresowanych gmin o podziale
planowanej kwoty udziału o której mowa w ust. 1, ustali dla nich wskaźnik U.
Łączna kwota udziałów gmin nie może być większa niż kwota udziału gminy
podlegającej podziałowi.";
12) art. 14 otrzymuje brzmienie:
"Art. 14. 1. Zadania i kompetencje, o których mowa w ustawie, mogą być
przekazywane tworzonym w tym celu miejskim strefom usług publicznych, zwanym
dalej "strefami", w których skład wchodzą gminy o statusie miasta oraz związane
z nimi inne gminy, z wyłączeniem gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2.
2. Zadania i odpowiadające im kompetencje, określone w art. 2-6 i 9,
przekazywane są strefom w całości jako zadania zlecone.
3. Zadania i odpowiadające im kompetencje, określone w art. 2 ust. 3 i art. 5
ust. 1 pkt 3, w odniesieniu do wszystkich dróg wojewódzkich na obszarze strefy,
są przekazywane strefom przez właściwe organy jako zadania zlecone.";
13) w art. 17:
a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Do delegatów gmin w zgromadzeniu strefy stosuje się przepisy art. 24, art.
24a, art. 24d i art. 25 ust. 1 i 3-5 ustawy o samorządzie terytorialnym.",
b) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
"7. Do zmiany statutu strefy właściwe jest jej zgromadzenie. Uchwały
zgromadzenia strefy w sprawie zmiany statutu strefy zapadają bezwzględną
większością głosów statutowego składu zgromadzenia.";
14) w art. 20 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Dochodami własnymi gmin w rozumieniu ustawy są dochody, o których mowa w
art. 4 pkt 1-5 ustawy o finansowaniu gmin.";
15) w art. 22:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Z dniem wejścia w życie ustawy pracownicy urzędów administracji rządowej,
zatrudnieni przy wykonywaniu zadań podlegających przejęciu przez gminy, o
których mowa w art. 1 pkt 1, stają się pracownikami samorządowymi. Stosunki
pracy z tymi pracownikami wygasają z dniem 30 czerwca 1996 r., jeżeli przed tym
terminem nie zostaną z nimi nawiązane nowe stosunki pracy na dalszy okres.",
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Wojewodowie podpiszą z prezydentami gmin, o których mowa w art. 1 pkt 1,
oraz z burmistrzami gmin warszawskich i prezydentem miasta stołecznego Warszawy
porozumienia określające imienne wykazy pracowników, o których mowa w ust. 1 i
6.",
c) dodaje się ust. 5-7 w brzmieniu:
"5. Z dniem przejęcia przez strefę zadań i kompetencji pracownicy urzędów
administracji rządowej, zatrudnieni przy wykonywaniu zadań podlegających
przejęciu przez strefę, stają się pracownikami samorządowymi. Stosunki pracy z
tymi pracownikami wygasają po upływie 6 miesięcy od dnia przejęcia przez strefę
zadań, jeżeli przed tym terminem nie zostaną z nimi nawiązane nowe stosunki
pracy na dalszy okres. Przepisy ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.
6. Z dniem, o którym mowa w art. 32 pkt 2, pracownicy urzędów administracji
rządowej, zatrudnieni przy wykonywaniu zadań podlegających przejęciu przez gminy
warszawskie oraz miasto stołeczne Warszawa, stają się pracownikami
samorządowymi. Stosunki pracy z tymi pracownikami wygasają po upływie 6 miesięcy
od tej daty, jeżeli przed tym terminem nie zostaną z nimi nawiązane nowe
stosunki pracy na dalszy okres. Przepisy ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.
7. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, 5 i 6, wcześniejsze rozwiązanie
stosunku pracy przez pracodawcę może nastąpić w trybie przewidzianym w art. 411
Kodeksu pracy.";
16) w art. 23 w ust. 1 po wyrazach "w art. 1" skreśla się kropkę i dodaje wyrazy
"pkt 1 i 2";
17) w art. 24:
a) w ust. 1 po wyrazach "w art. 1" dodaje się wyrazy "pkt. 1 i 2",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do publicznych szkół ponad
podstawowych przejmowanych od osób prawnych przez gminy, o których mowa w art. 1
pkt 1 i 2, do prowadzenia jako zadanie własne na podstawie art. 104 ust. 4
ustawy o systemie oświaty.",
c) w ust. 3 wyrazy "ust. 1 i 2" zastępuje się wyrazami "ust. 1, 2 i 2a";
18) po art. 25 dodaje się art. 25a w brzmieniu:
"Art. 25a. W przypadku przekazania przez gminę zadań i kompetencji, o których
mowa w art. 2-9, organom administracji rządowej właściwym do ich realizacji
przed dniem 1 stycznia 1996 r., a w odniesieniu do gmin warszawskich i miasta
stołecznego Warszawy przed dniem, o którym mowa w art. 32 pkt 2, mienie oraz
pracownicy, o których mowa w art. 22 ust. 1, podlegają przejęciu przez te
organy. Przepis art. 22 stosuje się odpowiednio.";
19) w art. 26 po wyrazach "przed dniem 1 stycznia 1996 r.," dodaje się wyrazy "a
w odniesieniu do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy przed dniem, o
którym mowa w art. 32 pkt 2,";
20) w art. 27 w ust. 1:
a) w pkt 1 po wyrazach "powstałe przed dniem 31 grudnia 1995 r.," dodaje się
wyrazy "a w odniesieniu do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy przed
dniem 31 grudnia roku poprzedzającego dzień, o którym mowa w art. 32 pkt 2,"
b) w pkt 2 po wyrazach "inne powstałe przed dniem 1 października 1995 r.,"
dodaje się wyrazy "a w odniesieniu do gmin warszawskich i miasta stołecznego
Warszawy przed dniem 1 października roku poprzedzającego dzień, o którym mowa w
art. 32 pkt 2,"
c) w pkt 3 po wyrazach "powstałe w okresie od dnia 1 października do dnia 31
grudnia 1995 r.," dodaje się wyrazy "a w odniesieniu do gmin warszawskich i
miasta stołecznego Warszawy od dnia l października do dnia 31 grudnia roku
poprzedzającego dzień, o którym mowa w art. 32 pkt 2.";
21) w art. 28:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Dla 1996 r. wskaźnik, o którym mowa w art. 11 ust. 1, oblicza się odrębnie
dla każdej gminy według wzoru:
gdzie:
R95 - oznacza wydatki płacowe w 1995 r.,
C95 - oznacza pozapłacowe wydatki bieżące w 1995 r. w 4 następujących działach:
- oświata i wychowanie,
- kultura i sztuka,
- ochrona zdrowia,
- opieka społeczna,
N95 - oznacza pozapłacowe wydatki bieżące w 1995 r.,
K96 - oznacza ogólną kwotę zaplanowanych w projekcie ustawy budżetowej wpływów z
podatku dochodowego od osób fizycznych w kraju w 1996 r.",
b) w ust. 5 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "a w
odniesieniu do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy w terminie 1
miesiąca od dnia, o którym mowa w art. 32 pkt 2.",
c) w ust. 6 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "a w
odniesieniu do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy w terminie 4
miesięcy od dnia, o którym mowa w art. 32 pkt 2.",
d) w ust. 11 po wyrazach "w art. 1" dodaje się wyrazy "pkt 1";
22) po art. 28 dodaje się art. 28a w brzmieniu:
"Art. 28a. 1. Wskaźnik U dla gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy
określi Minister Finansów, odrębnie dla każdej gminy i miasta stołecznego
Warszawy, według wzoru określonego w art. 28, ust. 1, zgodnie z trybem
określonym w art. 28 ust. 5-7.
2. Tworzy się rezerwę celową w budżecie państwa na rok wejścia w życie ustawy w
stosunku do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy, w wysokości 1%
ogólnej sumy kwot udziałów w podatku dochodowym od osób fizycznych, określonej
dla tych gmin i miasta stołecznego Warszawy, zgodnie z art. 11 ust. 1 i 2.";
23) w art. 29 wyrazy "wymienionymi w załączniku do ustawy" zastępuje się
wyrazami "o których mowa w art. 1 pkt 1 i 2";
24) art. 30 otrzymuje brzmienie:
"Art. 30. Rada Ministrów przedkłada Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej, w
terminie do 30 września każdego roku, informację o skutkach obowiązywania
ustawy, wraz z propozycjami niezbędnych zmian.",
25) w art. 31 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 i
3 w brzmieniu:
"2. Rada Ministrów może, na wspólny wniosek zainteresowanej gminy oraz
właściwego organu administracji rządowej, dokonać zmian w rozporządzeniu, o
którym mowa w ust. 1, w terminie do dnia 31 sierpnia 1997 r.
3. Rada Ministrów może w terminie do dnia 31 sierpnia każdego roku określić w
drodze rozporządzenia, państwowe jednostki organizacyjne oraz drogi lub ich
odcinki, o których mowa w art. 24 ust. 1 i 2, nie podlegające przejęciu.";
26) po art. 31 dodaje się art. 31a w brzmieniu:
"Art. 31a. W przypadku podziału gminy, o której mowa w art. 1 pkt 1 i 2, Rada
Ministrów w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy o samorządzie
terytorialnym, określi, które z gmin powstałych w wyniku podziału tej gminy
przejmą zadania i kompetencje wynikające z niniejszej ustawy.";
27) w art. 32 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) w stosunku do gmin warszawskich i miasta stołecznego Warszawy ustawa wchodzi
w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.";
28) załącznik otrzymuje brzmienie określone w załączniku do ustawy.
Art. 2. Kwota udziału gmin we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych
za grudzień 1996 r. podlega przekazaniu przez Ministra Finansów z centralnego
rachunku bieżącego budżetu państwa na rachunki właściwych budżetów gmin w
terminie do dnia 31 stycznia 1997 r.
Art. 3. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji ogłosi w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej w terminie do dnia 31 marca 1997 r. jednolity tekst
ustawy o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach
usług publicznych z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych
przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Załącznik do ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. (poz. 723)
Lp.Miasto Wskaźnik U
1.Białystok 0,00117576
2.Bielsko-Biała 0,00155677
3.Bydgoszcz 0,00249057
4.Bytom 0,00123955
5.Chorzów 0,00152531
6.Częstochowa 0,00184672
7.Dąbrowa Górnicza 0,00093890
8.Elbląg 0,00074716
9.Gdańsk 0,00278784
10.Gdynia 0,00150595
11.Gliwice 0,00119713
12.Grudziądz 0,00042541
14.Jastrzębie-Zdrój 0,00054985
15.Jaworzno 0,00065756
16.Kalisz 0,00099039
17.Katowice 0,00179244
18.Kielce 0,00170604
19.Kraków 0,00373768
21.Legnica 0,00070531
22.Lublin 0,00169590
23.Łódź 0,00618389
24.Mysłowice 0,00060131
25.Olsztyn 0,00146645
26.Płock 0,00111308
28.Poznań 0,00528862
29.Radom 0,00131796
30.Ruda Śląska0,00056053
31.Rybnik 0,00064772
32.Rzeszów 0,00184854
33.Siemianowice Śląskie0,00068951
34.Słupsk 0,00068727
35.Sopot 0,00034233
36.Sosnowiec0,00142118
37.Szczecin 0,00157925
38.Świętochłowice0,00060353
39.Toruń 0,00091529
41.Tychy 0,00083566
42.Włocławek 0,00077241
44.Zabrze 0,00105319
46.Zielona Góra 0,00081488,
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 5 grudnia 1996 r.
o zmianie ustawy o finansowaniu gmin.
(Dz. U. Nr 156, poz. 774)
Art. 1. W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129,
poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz.
794) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 w pkt 3 lit. a) otrzymuje brzmienie:
"a) 16% wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych zamieszkałych na
terenie gminy, ustalony w sposób określony w art. 6, z zastrzeżeniem art. 27,";
2) w art. 6 wyrazy "wskaźnik 0,15" zastępuje się wyrazami "wskaźnik 0,16";
3) art. 27 otrzymuje brzmienie:
"Art. 27. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 31 grudnia 1999 r.
udziały gmin we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych ustala się
mnożąc ogólną kwotę wpływów z tego podatku przez wskaźnik 0,16 i współczynnik
skorygowanego udziału dochodów gminy z tytułu udziału we wpływach z podatku
dochodowego od osób fizycznych w łącznych dochodach gmin z tego podatku w roku
poprzedzającym rok bazowy, wyliczony według zasad określonych w ust. 2.
2. Współczynnik, o którym mowa w ust. 1, oblicza się następująco:
1) ogólną kwotę wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych w roku
poprzedzającym rok bazowy w województwie, w którym położona jest gmina, mnoży
się przez wskaźnik 0,16 oraz wskaźnik liczby mieszkańców gminy do ogólnej liczby
mieszkańców w danym województwie według stanu na dzień 30 czerwca roku
poprzedzającego rok bazowy,
2) ogólną kwotę wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych w roku
poprzedzającym rok bazowy mnoży się przez wskaźnik 0,16 i wskaźnik, o którym
mowa w art. 6, to jest wskaźnik równy udziałowi należnego w roku poprzedzającym
rok bazowy podatku dochodowego od osób fizycznych zamieszkałych na terenie gminy
w ogólnej kwocie należnego podatku w tym samym roku,
3) oblicza się różnicę pomiędzy kwotą obliczoną zgodnie z pkt 2 a kwotą
obliczoną zgodnie z pkt 1, a następnie mnoży się przez wskaźnik wynoszący:
a) dla 1997 r. - 0,30,
b) dla 1998 r. - 0,50,
c) dla 1999 r. - 0,75,
4) kwotę obliczoną zgodnie z pkt 1 koryguje się o kwotę obliczoną zgodnie z pkt
3,
5) oblicza się iloraz kwoty wyliczonej zgodnie z pkt 4 i łącznej kwoty dochodów
z tytułu udziałów we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych w roku
poprzedzającym rok bazowy.";
4) w art. 27a w ust. 1 wyrazy "1996-1999" zastępuje się wyrazami "1997-1999"
5) po art. 27d dodaje się art. 27e w brzmieniu:
"Art. 27e. 1. Od dnia 1 stycznia 1998 r. udział gmin w podatku dochodowym od
osób fizycznych, o którym mowa w art. 4 pkt 3 lit. a), wynosi 17%.
2. Podwyższeniu ulegają odpowiednio wskaźniki, o których mowa w art. 6 i w art.
27."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 grudnia 1996 r.
o zmianie niektórych ustaw związanych z reformą funkcjonowania gospodarki i
administracji publicznej oraz o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych.
(Dz. U. Nr 156, poz. 775)
Art. 1. W ustawie z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych
(Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107,
poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr
80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1, poz. 2, Nr 95, poz. 474 i Nr
154, poz. 791 oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496 i Nr 118, poz.
561) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 18a skreśla się ust. 2 i 3;
2) w art. 49:
a) w ust. 1 po wyrazie "przejmuje" dodaje się przecinek i wyrazy "z
zastrzeżeniem ust. 5,"
b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Mienie pozostałe po likwidacji przedsiębiorstwa państwowego, którego organem
założycielskim był Minister Obrony Narodowej, podlega przekazaniu na zasadach i
w trybie określonych w ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu
niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego
(Dz. U. Nr 90, poz. 405)."
Art. 2. W ustawie z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i
archiwach (Dz. U. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 34, poz. 178 i z 1996 r. Nr 106,
poz. 496) wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w różnych przypadkach wyrazy "Minister Nauki, Szkolnictwa Wyższego i
Techniki" zastępuje się użytymi w tych samych przypadkach wyrazami "Minister
Edukacji Narodowej";
2) w art. 17 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Ministrowie: Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Spraw
Zagranicznych, Szef Urzędu Ochrony Państwa oraz Szefowie Kancelarii Sejmu,
Kancelarii Senatu i Kancelarii Prezydenta, w porozumieniu z Ministrem Edukacji
Narodowej, określą zasady i tryb udostępniania materiałów archiwalnych
znajdujących się w podporządkowanych im archiwach wyodrębnionych.";
3) w art. 19 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) Szef Urzędu Ochrony Państwa,";
4) w art. 21 w ust. 4 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 3 w
brzmieniu:
"3) Urzędu Ochrony Państwa.";
5) w art. 31 w ust. 1 na końcu skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "oraz Szefa
Urzędu Ochrony Państwa."
Art. 3. W ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i
wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446
i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr
27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415
i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 33, Nr
90, poz. 405 i Nr 106, poz. 496) w art. 4 wprowadza się następujące zmiany:
1) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa mogą być oddawane odpłatnie w
zarząd państwowym jednostkom organizacyjnym nie posiadającym osobowości prawnej,
z zastrzeżeniem ust. 4a, a grunty stanowiące własność gminy - komunalnym
jednostkom organizacyjnym nie posiadającym osobowości prawnej.";
2) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
"4a. Grunty oraz położone na nich budynki i urządzenia trwale związane z
gruntem, stanowiące własność Skarbu Państwa, oddawane są w zarząd państwowym
jednostkom organizacyjnym, o których mowa w art. 2 ust. 1a, nieodpłatnie."
Art. 4. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne
(Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r.
Nr 103, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) w art. 45 w ust. 1 wyrazy
"Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa lub z jego upoważnienia Główny
Geodeta Kraju" zastępuje się wyrazami "Minister Spraw Wewnętrznych i
Administracji lub z jego upoważnienia Główny Geodeta Kraju w zakresie
wymienionym w art. 43 pkt 1-7 oraz Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast
w zakresie wymienionym w art. 43 pkt 8".
Art. 5. W ustawie z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom
monopolistycznym (Dz. U. z 1995 r. Nr 80, poz. 405 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 17:
a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Prezesa powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów.",
b) po ust. 5 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Organizację Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów określa statut nadany,
w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów.";
2) art. 24 otrzymuje brzmienie:
"Art. 24. Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o organie antymonopolowym lub
Urzędzie Antymonopolowym, rozumie się przez to Prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów."
Art. 6. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U.
Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254 z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i
Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 10 w ust. 1 wyrazy "pkt 1-3" zastępuje się wyrazami "pkt 1-5";
2) w art. 10b w ust. 1 wyrazy "pkt 2-2b" zastępuje się wyrazami "pkt 2-4";
3) po art. 55 dodaje się art. 55a w brzmieniu:
"Art. 55a. Za szkody wyrządzone Urzędowi Ochrony Państwa funkcjonariusze ponoszą
odpowiedzialność materialną na zasadach określonych odrębnymi przepisami o
odpowiedzialności żołnierzy za szkody wyrządzone jednostce wojskowej.
Przewidziane tymi przepisami uprawnienia Ministra Obrony Narodowej przysługują
odpowiednio Szefowi Urzędu Ochrony Państwa."
Art. 7. W ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu
nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr
101, poz. 504 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 268 i Nr 106, poz. 496) w art. 9 ust. 3
otrzymuje brzmienie:
"3. Minister Skarbu Państwa składa Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej roczny
raport z działalności Agencji."
Art. 8. W ustawie z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych (Dz. U.
Nr 127, poz. 627 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) w art. 19 po wyrazach "po
uzgodnieniu" dodaje się wyrazy "z Prezesem Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju
Miast,".
Art. 9. W ustawie z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr
88, poz. 439) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 20 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Badania statystyczne statystyki publicznej prowadzi Prezes Głównego Urzędu
Statystycznego.";
2) art. 23 otrzymuje brzmienie:
"Art. 23. 1. Centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach
statystyki jest Prezes Głównego Urzędu Statystycznego wykonujący swoje zadania
przy pomocy służb statystyki publicznej.
2. Nadzór nad Prezesem Głównego Urzędu Statystycznego sprawuje Prezes Rady
Ministrów.
3. Organizację Głównego Urzędu Statystycznego określa statut nadany, w drodze
rozporządzenia przez Prezesa Rady Ministrów.";
3) w art. 24 skreśla się ust. 1;
4) w art. 37 w pkt 1 wyrazy "po uzgodnieniu z Głównym Urzędem Statystycznym"
zastępuje się wyrazami "po uzgodnieniu z Prezesem Głównego Urzędu
Statystycznego";
5) w art. 2 w pkt 3 i 10, w art. 15 w ust. 3 w pkt 1, w art. 20 w ust. 2 w pkt 2
i w ust. 3 w pkt 2, w art. 22, w art. 25 w ust. 1, w art. 28 w ust. 1, w art.
41, w art. 47 w ust. 1, w art. 62 w ust. 1 i 5 oraz w art. 65 użyte w różnych
przypadkach wyrazy "Główny Urząd Statystyczny" zastępuje się wyrazami "Prezes
Głównego Urzędu Statystycznego".
Art. 10. W ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach
obowiązkowych paliw (Dz. U. Nr 90, poz. 404) wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w różnych przypadkach wyrazy "Minister Przemysłu i Handlu" zastępuje
się użytymi w tych samych przypadkach wyrazami "Minister Gospodarki";
2) w art. 6:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Wykonywanie zadań w zakresie rezerw przez organy wymienione w art. 9
koordynuje Minister Gospodarki.",
b) w ust. 2:
- zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"Do zakresu koordynacji zadań, o którym mowa w ust. 1, należy w szczególności:",
- w pkt 2 wyrazy "w art. 4" zastępuje się wyrazami "w art. 9".
Art. 11. W ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi
składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr
90, poz. 405) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Zwierzchni nadzór nad Agencją sprawuje Minister Skarbu Państwa.";
2) w art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Minister Obrony Narodowej, działając w porozumieniu z Ministrem Skarbu
Państwa, wyposaża Agencję w środki niezbędne do podjęcia działalności, które
stanowić będą jej własność.";
3) w art. 10 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) Rada Nadzorcza Agencji.";
4) w art. 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Prezesa Agencji powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek
Ministra Skarbu Państwa, zgłoszony w porozumieniu z Ministrem Obrony
Narodowej.";
5) w art. 14 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Minister Skarbu Państwa przedstawia Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej roczne
sprawozdanie z działalności Agencji.";
6) art. 15 otrzymuje brzmienie:
"Art. 15. 1. Rada Nadzorcza Agencji składa się z siedmiu członków powoływanych i
odwoływanych przez Prezesa Rady Ministrów. Powołanie następuje spośród
kandydatów zgłoszonych przez Ministra Skarbu Państwa w porozumieniu z Ministrem
Obrony Narodowej. Minister Skarbu Państwa w porozumieniu z Ministrem Obrony
Narodowej może wystąpić o odwołanie Rady Nadzorczej Agencji lub poszczególnych
jej członków w okresie trwania kadencji.
2. W skład Rady Nadzorczej Agencji wchodzi po trzech przedstawicieli Ministra
Skarbu Państwa i Ministra Obrony Narodowej oraz jeden przedstawiciel Ministra
Finansów.
3. Przewodniczącego Rady Nadzorczej Agencji powołuje i odwołuje na okres
kadencji Prezes Rady Ministrów na wniosek Ministra Skarbu Państwa, zgłoszony w
porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej spośród osób, o których mowa w ust. 2.
4. Kadencja Rady Nadzorczej trwa cztery lata.";
7) art. 16 otrzymuje brzmienie:
"Art. 16. 1. Rada Nadzorcza Agencji sprawuje stały nadzór nad działalnością
Agencji.
2. Do obowiązków Rady Nadzorczej Agencji należy w szczególności:
1) opiniowanie rocznego planu finansowego i rocznego sprawozdania finansowego
Agencji,
2) podejmowanie uchwał w sprawie udzielenia Prezesowi Agencji pokwitowania z
wykonania obowiązków w okresie objętym rocznym sprawozdaniem finansowym.
3. Rada Nadzorcza Agencji może żądać przedstawienia dokumentów i wyjaśnień w
każdej sprawie pozostającej w zakresie działalności Agencji.
4. Rada Nadzorcza Agencji przedstawia opinie, o których mowa w ust. 2 pkt 1,
Ministrowi Skarbu Państwa i Ministrowi Obrony Narodowej.
5. Prezes Rady Ministrów może, w terminie jednego miesiąca od powiadomienia o
nieudzieleniu Prezesowi Agencji pokwitowania z wykonania obowiązków, odwołać
Prezesa Agencji. W tym przypadku przepisu art. 11 ust. 1 nie stosuje się.
6. Rada Nadzorcza Agencji wykonuje swoje czynności zbiorowo. Może jednak
delegować swoich członków do indywidualnego wykonania poszczególnych czynności
nadzorczych.";
8) w art. 17 w ust. 2 wyrazy "Rady Agencji" zastępuje się wyrazami "Rady
Nadzorczej Agencji";
9) w art. 19 w ust. 3 po wyrazach "Obrony Narodowej" dodaje się wyrazy "albo
innego organu wojskowego działającego z jego upoważnienia";
10) w art. 20 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Minister Skarbu Państwa, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej,
określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb prowadzenia
ewidencji, jej udostępniania i wydawania wyciągów.";
11) w art. 26 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
gospodarki finansowej Agencji."
Art. 12. W ustawie z dnia 14 czerwca 1996 r. o łączeniu i grupowaniu niektórych
banków w formie spółki akcyjnejo łączeniu i grupowaniu niektórych banków w
formie spółki akcyjnej (Dz. U. Nr 90, poz. 406) użyte w różnych przypadkach
wyrazy "Minister Finansów" zastępuje się użytymi w tych samych przypadkach
wyrazami "Minister Skarbu Państwa w porozumieniu z Ministrem Finansów".
Art. 13. W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady
Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492) w art.
39 w ust. 4 wyrazy "pkt 2 i 3" zastępuje się wyrazami "pkt 1-3".
Art. 14. W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa
(Dz. U. Nr 106, poz. 493) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 dodaje się pkt 10 w brzmieniu:
"10) wykonywanie zadań z zakresu obronności i bezpieczeństwa państwa, stosownie
do kompetencji określonych w odrębnych przepisach.";
2) w art. 10 w ust. 2 w zdaniu pierwszym wyrazy "w art. 2a ustawy z dnia 13
lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298
i Nr 85, poz. 498, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr
121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496)" zastępuje się
wyrazami "w art. 1a ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i
prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561)".
Art. 15. W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw
normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106,
poz. 496) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 69 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) w art. 21 wyrazy "Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, w
porozumieniu z Ministrem Finansów" zastępuje się wyrazami "Minister Finansów w
porozumieniu z Prezesem Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast", a po wyrazach
"ze środków Funduszu" dodaje się wyrazy "strukturę kosztów przedsięwzięcia, o
których mowa w art. 19 ust. 1,"";
2) po art. 77 dodaje się art. 77a w brzmieniu:
"Art. 77a. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie art. 7 ust. 2 i
3, art. 70 ust. 5 i art. 118b ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 31, pozostają
w mocy przepisy dotychczasowe, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia
wejścia życie niniejszej ustawy."
Art. 16. W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy
reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106,
poz. 497) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 18 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Do czasu nadania ministerstwom statutów przez Prezesa Rady Ministrów
zachowują moc dotychczasowe statuty tych ministerstw.";
2) w art. 23 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Środki finansowe w wysokości 30% dochodów uzyskiwanych z wydawania i
rozpowszechniania Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika
Urzędowego Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" pozostają na rachunku
specjalnym Kancelarii Prezesa Rady Ministrów z przeznaczeniem na usprawnienie
procesu redagowania, wydawania i rozpowszechniania tych dzienników oraz
usprawnienia rządowego procesu legislacyjnego, w tym na zakupy inwestycyjne oraz
premie i nagrody dla pracowników Kancelarii Prezesa Rady Ministrów biorących
udział w takiej działalności.";
3) skreśla się art. 25;
4) w art. 31 w pkt 3 w lit. c) po wyrazach "art. 14" dodaje się wyrazy "art.
18,".
Art. 17. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561) wprowadza się następujące
zmiany:
1) użyte w różnych przypadkach wyrazy "Minister Przekształceń Własnościowych"
zastępuje się użytymi w tych samych przypadkach wyrazami "Minister Skarbu
Państwa";
2) w art. 1 skreśla się ust. 3;
3) po art. 1 dodaje się art. 1a w brzmieniu:
"Art. 1a. 1. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, przedsiębiorstwa
państwowe oraz jednoosobowe spółki Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla
gospodarki państwa.
2. Prywatyzacja przedsiębiorstw i spółek, o których mowa w ust. 1, wymaga zgody
Rady Ministrów.
3. Do spółek, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu handlowego,
z wyłączeniem art. 310 i art. 379 § 2, ze zmianami wynikającymi z przepisów
niniejszego artykułu.
4. Składy rad nadzorczych i statuty spółek, o których mowa w ust. 1, wymagają
uzgodnienia z ministrem właściwym ze względu na przedmiot działania spółki, przy
czym przynajmniej połowa reprezentantów Skarbu Państwa w składzie rady
nadzorczej jest powoływana spośród kandydatów przedstawionych przez właściwego
ministra. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, właściwość
poszczególnych ministrów.
5. Zarząd w spółkach, o których mowa w ust. 1, powołuje i odwołuje rada
nadzorcza.
6. Przepis ust. 4 nie narusza wynikających z niniejszej ustawy uprawnień
pracowników do udziału w radzie nadzorczej.";
4) w art. 2 w pkt 5 w lit. b) po wyrazach "poz. 405" dodaje się wyrazy ", Nr
106, poz. 496 i Nr 118, poz. 561)";
5) w art. 8 skreśla się wyrazy "stosując odpowiednio przepisy obowiązujące
przedsiębiorstwa państwowe";
6) w art. 9:
a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "i reprezentuje w spółce Skarb Państwa";
b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Skarb Państwa reprezentuje, w odniesieniu do spółki powstałej w wyniku
przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego:
1) Minister Skarbu Państwa,
2) Agencja Prywatyzacji, o ile na podstawie przepisów odrębnych została
upoważniona do dokonania prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego.";
7) w dziale IV dodaje się art. 31a w brzmieniu:
"Art. 31a. Akcje w imieniu Skarbu Państwa zbywa Minister Skarbu Państwa lub
Agencja Prywatyzacji.";
8) w art. 32 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Minister Skarbu Państwa lub Agencja Prywatyzacji przed zaoferowaniem akcji
do zbycia może zobowiązać spółkę do wprowadzenia w jej przedsiębiorstwie zmian
wynikających z wymogów ochrony środowiska, a w szczególności wynikających z
analizy, o której mowa w ust. 1.";
9) po art. 35 dodaje się art. 35a w brzmieniu:
"Art. 35a. Agencja Prywatyzacji przekazuje prawa z akcji Ministrowi Skarbu
Państwa, jeżeli akcje te nie zostały nabyte przez osoby trzecie w ciągu trzech
miesięcy od upływu terminu do ich udostępnienia, ustalonego dla danej spółki
przez Ministra Skarbu Państwa.";
10) po art. 52 dodaje się art. 52a w brzmieniu:
"Art. 52a. 1. Prawa i obowiązki Skarbu Państwa wynikające z umów, o których mowa
w art. 52, wykonuje Minister Skarbu Państwa.
2. Organ założycielski, który w imieniu Skarbu Państwa zawarł umowę, o której
mowa w ust. 1, niezwłocznie po jej zawarciu przekazuje Ministrowi Skarbu Państwa
niezbędne dokumenty i informacje do wykonywania przez niego praw i obowiązków
Skarbu Państwa wynikających z tej umowy.";
11) tytuł VII otrzymuje brzmienie "Przepisy szczególne, przejściowe i końcowe";
12) w art. 68:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu:
"2. Przewidziane w ustawie kompetencje Ministra Skarbu Państwa, Agencji
Prywatyzacji lub organu założycielskiego wykonuje wobec prywatyzowanego
przedsiębiorstwa komunalnego zarząd gminy albo zarząd związku komunalnego z
zastrzeżeniem kompetencji rady gminy albo zgromadzenia związku.
3. Gmina albo związek komunalny może, na podstawie porozumienia z Agencją
Prywatyzacji, przekazać prowadzenie czynności związanych z prywatyzacją
przedsiębiorstwa komunalnego tej Agencji. Zawarcie porozumienia wymaga uchwały
rady gminy albo zgromadzenia związku.";
13) po art. 69 dodaje się art. 69a-69d w brzmieniu:
"Art. 69a. Przepisy art. 1a stosuje się również do spółek, których jedynym
akcjonariuszem jest Skarb Państwa, powstałych w trybie innym niż przewidziany w
niniejszej ustawie.
Art. 69b. Do zbycia należących do Skarbu Państwa wszelkich akcji w spółkach mają
zastosowanie przepisy art. 33.
Art. 69c. 1. Akcje w spółkach, obejmowane w imieniu Skarbu Państwa w wyniku
prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych w drodze ich likwidacji lub w innym
trybie przez organy inne niż Minister Skarbu Państwa, podlegają, z zastrzeżeniem
art. 9 ust. 4, niezwłocznemu przekazaniu temu ministrowi.
2. Wraz z przekazaniem akcji, o których mowa w ust. 1, podlegają przekazaniu
Ministrowi Skarbu Państwa dokumenty i niezbędne informacje dotyczące
poszczególnych spółek.
3. W spółkach, o których mowa w ust. 1, kandydatów na reprezentujących Skarb
Państwa członków rad nadzorczych, w okresie dwóch lat od objęcia praw z akcji,
zgłasza Minister Skarbu Państwa w porozumieniu z organami, które te prawa
przekazały.
Art. 69d. 1. Spółki, o których mowa w art. 1a, dostosują swoje statuty do
przepisów ustawy w terminie 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie.
2. Składy władz spółek, o których mowa w ust. 1, powinny być powołane, na
zasadach i w trybie określonych w art. 1a, po dostosowaniu statutów, o których
mowa w ust. 1 - nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie
ustawy. W razie bezskutecznego upływu tego terminu, mandaty członków rad
nadzorczych wygasają z mocy prawa.";
14) w art. 77 wyrazy "po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia" zastępuje się
wyrazami "po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia".
Art. 18. Do czasu wydania przepisów wykonawczych, o których mowa w:
1) art. 11 pkt 9 oraz w pkt 10 niniejszej ustawy,
2) art. 5 ust. 9 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Finansów
oraz urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489),
pozostają w mocy przepisy dotychczasowe, nie dłużej jednak niż 6 miesięcy od
dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 19. Opłaty roczne z tytułu zarządu gruntami oraz położonymi na nich
budynkami trwale związanymi w gruntem, poniesione przed wejściem w życie
niniejszej ustawy przez państwowe jednostki organizacyjne, o których mowa w art.
2 ust. 1a ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i
wywłaszczaniu nieruchomości, nie podlegają zwrotowi.
Art. 20. Postępowania toczące się przed dniem wejścia w życie ustawy, na
podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 12, przejmuje Minister Skarbu
Państwa, przy czym pozostają w mocy wszystkie już podjęte czynności.
Art. 21. Rada Agencji, o której mowa w art. 15 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o
gospodarowaniu niektórymi składnikami Mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji
Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 90, poz. 405), jest Radą Nadzorczą Agencji do końca
kadencji.
Art. 22. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1997 r., z wyjątkiem art. 14 pkt 2 i art. 17 pkt 2-13, które wchodzą w życie z
dniem 8 kwietnia 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 grudnia 1996 r.
o zasadach realizacji przedpłat na samochody osobowe.
(Dz. U. Nr 156, poz. 776)
Art. 1. 1. Osoby, które w 1981 r. wniosły przedpłaty na zakup samochodów
osobowych marki Fiat 126p lub FSO 1500 i dotychczas samochodu nie odebrały, mają
prawo do zwrotu wniesionych wkładów wraz z oprocentowaniem oraz otrzymania
rekompensaty w wysokości:
1) 5 930,00 zł, jeżeli przedpłata została wniesiona na samochód marki Fiat 126p,
2) 8 400,00 zł, jeżeli przedpłata została wniesiona na samochód marki FSO 1500.
2. Kwoty, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, ulegają co kwartał waloryzacji w
stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w
minionym kwartale w stosunku do kwartału poprzedzającego miniony kwartał.
Waloryzacja jest dokonywana począwszy od kwartału następującego po kwartale, w
którym weszła w życie niniejsza ustawa.
3. Minister Finansów, w drodze obwieszczenia ogłoszonego w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", określa, przed rozpoczęciem każdego
kwartału, wysokość kwot, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, z uwzględnieniem
ust. 2, zaokrąglając te kwoty do pełnych złotych.
4. Rekompensatę określoną w ust. 1 wypłaca bank prowadzący rachunek przedpłaty,
w wysokości obowiązującej w dniu likwidacji rachunku.
Art. 2. Kwoty rekompensat, o których mowa w art. 1, stanowią dotację
przedmiotową rozliczaną z budżetem państwa przez Powszechna Kasę Oszczędności -
Bank Państwowy.
Art. 3. Wypłata rekompensat następuje w kolejności wynikającej z dotychczas
przyjętych zasad oraz w ramach środków przeznaczonych w budżecie państwa na
dotacje przedmiotowe do samochodów osobowych sprzedawanych w ramach przedpłat.
Art. 4. 1. Osoby, które zrezygnują z rekompensaty, o której mowa w art. 1, mogą
nabyć, w ciągu roku od dnia likwidacji rachunku przedpłaty, nowy samochód
produkcji krajowej lub nowy samochód importowany po cenie pomniejszonej o kwotę
podatku od towarów i usług należną od sprzedaży samochodu, zwaną dalej
"bonifikatą".
2. Bonifikata nie może przekroczyć kwot rekompensat określonych w art. 1.
3. Osoby, o których mowa w ust. 1, są obowiązane przedstawić sprzedawcy
samochodu oryginał zaświadczenia wystawionego przez bank o rezygnacji z
rekompensaty i o likwidacji rachunku przedpłaty z określeniem marki samochodu,
na jaki przedpłata była wniesiona, zwanego dalej "zaświadczeniem banku". Od
wydania zaświadczenia banku nie pobiera się prowizji bankowej.
Art. 5. Sprzedawca dokonujący sprzedaży samochodu z bonifikatą, o której mowa w
art. 4, obowiązany jest do zastosowania przy sprzedaży samochodu stawki podatku
od towarów i usług w wysokości 0%, z tym że wynikająca z odrębnych przepisów
kwota zwrotu podatku naliczonego nie może być wyższa od kwoty bonifikaty
określonej w art. 4.
Art. 6. 1. Osoby, które zrezygnują z rekompensaty, o której mowa w art. 1, w
ciągu roku od dnia likwidacji rachunku przedpłaty, mogą sprowadzić z zagranicy
nowy samochód, który jest wolny od podatku od towarów i usług, z tym że kwota
ulgi nie może być wyższa od kwoty bonifikaty określonej w art. 4.
2. Za nowy samochód, o którym mowa w ust. 1, uważa się samochód wyprodukowany w
roku kalendarzowym, w którym dokonywana jest odprawa celna lub w roku
poprzedzającym tę odprawę.
3. Osoby, o których mowa w ust. 1, są obowiązane przedstawić organowi celnemu
oryginał zaświadczenia banku.
Art. 7. Przepisów art. 4-6 nie stosuje się do samochodów, od których na
podstawie odrębnych przepisów nie pobrano cła.
Art. 8. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr
43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz.
626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113,
Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638 i Nr 147, poz. 686) w art. 21 w ust. 1 w pkt
51 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 52 w brzmieniu:
"52) kwoty rekompensat otrzymanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 20
grudnia 1996 r. o zasadach realizacji przedpłat na samochody osobowe (Dz. U. Nr
156, poz. 776).".
Art. 9. Traci moc ustawa z dnia 21 stycznia 1994 r. o zasadach realizacji
przedpłat na samochody osobowe (Dz. U. Nr 36, poz. 132).
Art. 10. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 11 grudnia 1996 r.
w sprawie wprowadzenia okresowego zakazu podwyższania cen umownych energii
cieplnej.
(Dz. U. Nr 156, poz. 778)
Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz.
U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz.
442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536 i z 1996 r. Nr 106,
poz. 496) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Wprowadza się, na okres do dnia 31 grudnia 1997 r., zakaz podwyższania
cen umownych energii cieplnej, z zastrzeżeniem § 2 i 4.
2. Zakaz podwyższania cen dotyczy cen stosowanych przez producentów energii
cieplnej i dystrybutorów tej energii, zakupywanej od producentów, jak i
pochodzącej z własnej produkcji, oraz cen stosowanych przez jednostki nowo
utworzone, jak i nowo tworzone jednostki gospodarcze, kontynuujące działalność
jednostek zlikwidowanych, podzielonych lub przekształconych.
3. Za cenę energii cieplnej, w rozumieniu rozporządzenia, uważa się także ceny
za ogrzewanie i podgrzanie wody użytkowej, ustalone w formie opłat ryczałtowych
(np. opłata za 1 m2 powierzchni, za jedną osobę).
§ 2. 1. Ceny umowne energii cieplnej, o których mowa w § 1, mogą być podwyższane
wyłącznie w przypadku wzrostu, po dniu wejścia w życie rozporządzenia,
następujących czynników niezależnych od jednostki gospodarczej (sprzedawcy):
1) cen paliw technologicznych na postawie dokumentów źródłowych zakupu, jednakże
pod warunkiem zakupu tych paliw:
a) z tego samego źródła i od tego samego dostawcy lub
b) w drodze przetargu, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o
zamówieniach publicznych (Dz. U. Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645 oraz z 1995
r. Nr 99, poz. 488),
2) kosztów składowania paliw technologicznych oraz kosztów składowania i wywozu
odpadów paleniskowych,
3) cen energii elektrycznej oraz stawek taryfowych za wodę i wprowadzanie
ścieków,
4) cen usług transportowych, a w przypadku korzystania z transportu własnego,
cen paliw i olejów silnikowych,
5) stawek: podatków, opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska,
obowiązkowych ubezpieczeń majątkowych oraz funduszy obciążających koszty, z
wyjątkiem podwyższenia stawek o charakterze sankcyjnym (kary) - zaliczanych na
podstawie odrębnych przepisów do kosztów uzyskania przychodów,
6) cen usług pocztowych i telekomunikacyjnych,
7) odpisów amortyzacyjnych od nowo wprowadzonych do ewidencji księgowej, po dniu
1 stycznia 1997 r., środków trwałych służących do bezpośredniej produkcji,
przesyłu i przetwarzania energii cieplnej (takich jak: kotły, zespoły i części
kotłów, urządzenia regulacyjne i pomiarowe, kominy, urządzenia bezpośrednio
związane z ochroną środowiska, urządzenia uzdatniania wody, sieci cieplne,
przepompownie, węzły cieplne itp.) oraz odpisów amortyzacyjnych związanych z
aktualizacją wyceny środków trwałych na dzień 1 stycznia 1995 r.,
8) wynagrodzeń zaliczanych w ciężar kosztów, zgodnie z ustawą z dnia 16 grudnia
1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych
wynagrodzeń w podmiotach gospodarczych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z
1995 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 43, poz. 221), oraz narzutów do płac,
9) cen materiałów zaopatrzeniowych i usług powodujących wzrost kosztów remontów
i konserwacji, jednakże w skali nie wyższej niż wskaźnik wzrostu cen produkcji
sprzedanej przemysłu.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do cen umownych energii cieplnej
zakupywanej przez dystrybutorów od producentów. W takim przypadku za przyczynę
wzrostu kosztów, niezależnych od sprzedawcy, uznaje się również wzrost cen
energii cieplnej dokonany przez producentów według zasad określonych w
rozporządzeniu.
3. Przy podwyższaniu cen energii cieplnej przez dystrybutorów, w części
odnoszącej się do skutków podwyżek cen energii cieplnej dokonywanych przez
producentów, należy przyjmować strukturę zakupu tej energii według
poszczególnych producentów w 1996 r.
4. W cenie energii cieplnej uwzględnia się 97% skutków wzrostu wynagrodzeń, o
których mowa w ust. 1 pkt 8, natomiast wzrost pozostałych czynników niezależnych
od jednostki gospodarczej (sprzedawcy), określonych w ust. 1, uwzględnia się w
pełnej wysokości.
5. Ceny umowne energii cieplnej mogą być podwyższane w przypadku zmiany stawki
podatku od towarów i usług.
§ 3. 1. Jednostka gospodarcza (sprzedawca), która po dniu wejścia w życie
rozporządzenia zamierza podwyższyć cenę, jest zobowiązana do sporządzenia
kalkulacji wzrostu cen (stawek taryfowych), zgodnie z przepisami § 2, w której
uwzględnia wyłącznie wzrost czynników od niej niezależnych, który nastąpi w
okresie od sporządzenia ostatniej kalkulacji wzrostu cen.
2. Skutki wzrostu poszczególnych czynników niezależnych od jednostki,
wymienionych w § 2, uwzględnia się w kalkulacji, o której mowa w ust. 1,
przyjmując proporcjonalny ich udział w strukturze rodzajowej kosztów według
wykonania za 1996 r.; w przypadku dokonywania podwyżek cen energii cieplnej w I
kwartale 1997 r., jednostka gospodarcza (sprzedawca) może przyjmować strukturę
rodzajową kosztów za 1995 r.
3. Skutki, o których mowa w ust. 2, odnosi się do cen (stawek taryfowych)
ostatnio stosowanych. W okresie obowiązywania zakazu podwyższania cen jednostka
gospodarcza (sprzedawca) nie może wprowadzać nowych systemów taryfowych.
4. W przypadku stosowania przez jednostkę gospodarczą (sprzedawcę) różnych cen
energii cieplnej w okresie grzewczym i poza tym okresem, wzrost cen powinien być
odnoszony odpowiednio do cen stosowanych w poszczególnych okresach roku.
§ 4. W przypadku stosowania rozliczeń w systemie opomiarowanym według taryfy
dwuczłonowej (opłata stała i opłata zmienna), sprzedawca może dokonywać zmiany
relacji opłaty stałej i opłaty zmiennej w łącznej opłacie według zasad
określonych w załączniku do rozporządzenia.
§ 5. Jednostka gospodarcza (sprzedawca), która nie dokonała podwyżki cen energii
cieplnej do dnia 31 grudnia 1996 r., uwzględniającej wzrost kosztów od niej
niezależnych, który wystąpił przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, może
dokonać podwyżki cen na zasadach określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z
dnia 11 kwietnia 1995 r. w sprawie wprowadzenia okresowego zakazu podwyższania
cen umownych energii cieplnej (Dz. U. Nr 44, poz. 227 i Nr 140, poz. 689), z tym
że we wzroście cen energii cieplnej skutki wzrostu cen paliw technologicznych
można uwzględnić według zasad określonych w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a) niniejszego
rozporządzania.
§ 6. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się w przypadku zawarcia między
Ministrem Finansów a jednostkami gospodarczymi porozumień w sprawach cen
umownych energii cieplnej, na podstawie art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 26 lutego
1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z
1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536 i
z 1996 r. Nr 106, poz. 496).
§ 7. Rozporządzanie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1996 r. (poz. 778)
ZASADY DOKONYWANIA ZMIAN RELACJI OPŁATY STAŁEJ I ZMIENNEJ W ŁĄCZNEJ OPŁACIE W
SYSTEMIE TARYFY DWUCZŁONOWEJ
Jednostki gospodarcze (sprzedawcy) energii cieplnej powinny dążyć do tego, aby
udział opłaty stałej, stosowanej w rozliczeniach za energię cieplną w systemie
opomiarowanym według taryfy dwuczłonowej (opłata stała i opłata zmienna), nie
przekraczał poziomu 40% łącznej opłaty za energię cieplną w skali roku.
W przypadku gdy udział opłaty stałej jest wyższy, tj. gdy przekracza 40% łącznej
opłaty, można dokonać zmiany relacji tych opłat według zasad określonych w niżej
podanych wzorach:
Pł = Psd + Pzd = Psn + Pzn
Psn ≤ 0,4 Pł
Ps = Cmw x Jmw x N
Pz = Cgj x Q,
gdzie:
Pł - łączna opłata za energię cieplną w skali roku,
Psd - opłata stała wynikająca z ceny (stawki taryfowej opłaty stałej)
dotychczasowej,
Pzd - opłata zmienna wynikająca z ceny (stawki taryfowej opłaty zmiennej)
dotychczasowej,
Psn - opłata stała wynikająca z ceny (stawki taryfowej opłaty stałej) nowej,
Pzn - opłata zmienna wynikająca z ceny (stawki taryfowej opłaty zmiennej) nowej,
Ps - wartość opłaty stałej w skali roku,
Cmw - cena jednostkowa (stawka taryfowa) stała za 1 MW mocy cieplnej zamówionej
przez odbiorców energii cieplnej, wobec których stosuje się rozliczenia opłat za
energię cieplną w taryfie dwuczłonowej,
Jmw - moc cieplna zamówiona przez odbiorców energii cieplnej, wobec których
stosuje się rozliczenia opłat za energię cieplną w taryfie dwuczłonowej, w MW
według stanu na dzień 31.12.1996 r.,
N - liczba okresów pobierania opłaty stałej w ciągu roku,
Pz - wartość opłaty zmiennej w skali roku,
Cgj - cena jednostkowa (stawka taryfowa) zmienna za 1 GJ dostarczonej energii
cieplnej,
Q - ilość energii cieplnej sprzedanej w 1996 r. odbiorcom, wobec których stosuje
się rozliczenia opłat za energię cieplną w taryfie dwuczłonowej, w GJ.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 17 grudnia 1996 r.
w sprawie zmiany opłat w sprawach karnych.
(Dz. U. Nr 156, poz. 779)
Na podstawie art. 23 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach
karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 i z 1995 r. Nr 89, poz. 443) oraz w
związku z nowelizacją Kodeksu karnego dokonaną w art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12
lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o
podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz.
U. Nr 95, poz. 475) zarządza się, co następuje:
§ 1. Opłaty w sprawach karnych ustalone w ustawie z dnia 23 czerwca 1973 r. o
opłatach w sprawach karnych, zwanej dalej "ustawą", obowiązujące w wysokości
określonej w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 czerwca 1993 r. w sprawie
zmiany wysokości opłat w sprawach karnych (Dz. U. Nr 59, poz. 270) zmienia się w
sposób następujący:
1) opłaty przewidziane w art. 2 w ust. 1 ustawy:
a) w pkt 1 w wysokości 15 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 30 zł,
b) w pkt 2 w wysokości 30 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 60 zł,
c) w pkt 3 w wysokości 45 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 90 zł,
d) w pkt 4 w wysokości 75 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 150 zł,
e) w pkt 5 w wysokości 100 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 200 zł,
f) w pkt 6 w wysokości 150 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 300 zł,
2) opłatę przewidzianą w art. 3 ust. 1 i 2 ustawy w wysokości 7,50 zł -
zastępuje się opłatą w wysokości 15 zł,
3) opłatę przewidzianą w art. 5 ustawy w wysokości 7,50 zł - zastępuje się
opłatą w wysokości 15 zł,
4) opłatę przewidzianą w art. 7 ustawy w wysokości od 15 do 25 zł - zastępuje
się opłatą w wysokości od 30 do 50 zł,
5) opłatę przewidzianą w art. 11 ustawy w wysokości 7,50 zł - zastępuje się
opłatą w wysokości 15 zł,
6) opłatę przewidzianą w art. 13 ust. 1 i 2 w wysokości od 15 do 60 zł -
zastępuje się opłatą w wysokości od 30 do 120 zł,
7) opłaty przewidziane w art. 15 w ust. 1 ustawy:
a) w pkt 1 w wysokości 20 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 40 zł,
b) w pkt 2 w wysokości 15 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 30 zł,
c) w pkt 3 w wysokości 15 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 30 zł,
d) w pkt 4 w wysokości 12,50 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 25 zł,
e) w pkt 5 w wysokości 15 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 30 zł,
f) w pkt 6 w wysokości 15 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 30 zł,
g) w pkt 7 w wysokości 15 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 30 zł,
h) w pkt 8 w wysokości 15 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 30 zł,
i) w pkt 9 w wysokości 50 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 100 zł,
8) opłaty przewidziane w art. 21 ustawy:
a) w pkt 2 w wysokości 7,50 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 15 zł,
b) w pkt 3 w wysokości 15 zł - zastępuje się opłatą w wysokości 30 zł.
§ 2. W razie skazania w pierwszej instancji na karę dożywotniego pozbawienia
wolności, skazany obowiązany jest uiścić opłatę, którą ustala się w wysokości
500 zł.
§ 3. 1. W sprawach, w których przed dniem wejścia w życie rozporządzenia
rozpoczęto rozprawę główną lub odroczonej rozprawy nie prowadzi się od początku,
wymierza się opłaty według przepisów dotychczasowych. W innych przypadkach -
odroczenia rozprawy lub ponownego rozpoznania sprawy albo w postępowaniu po
uprawomocnieniu się orzeczenia opłaty wymierza się według przepisów
rozporządzenia.
2. W razie wymierzenia opłaty za pierwszą instancję przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia, opłata wymierzona w postępowaniu odwoławczym nie może być wyższa
od opłaty; jaka byłaby wymierzona według przepisów dotychczasowych. Od wniosków
i próśb złożonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia pobiera się opłaty
według przepisów dotychczasowych.
§ 4. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 czerwca 1993 r. w sprawie
zmiany wysokości opłat w sprawach karnych (Dz. U. Nr 59, poz. 270).
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 17 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie dokonania przeniesień niektórych dochodów i
wydatków, określonych w ustawie budżetowej na rok 1996.
(Dz. U. Nr 156, poz. 781)
Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996r. - Przepisy
wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji
publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 września 1996 r. w sprawie
dokonania przeniesień niektórych dochodów i wydatków, określonych w ustawie
budżetowej na rok 1996 (Dz. U. Nr 115, poz. 549 i Nr 124, poz. 586), wprowadza
się następujące zmiany:
1) w § 1 w ust. 1 wyrazy "263 059 tys. zł" zastępuje się wyrazami "155 020 tys.
zł";
2) załącznik nr 1 "Przeniesienia planowanych dochodów budżetowych" otrzymuje
brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia;
3) w § 2 w ust. 1:
a) w pkt 1 wyrazy "42 404 tys. zł" zastępuje się wyrazami "43 124 tys. zł",
b) w pkt 3 w lit. b) wyrazy "52 920 tys. zł" zastępuje się wyrazami "53 070 tys.
zł";
4) załącznik nr 2 "Przeniesienia planowanych wydatków budżetowych" otrzymuje
brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
planowanych dochodów i wydatków budżetu państwa od dnia 1 października 1996 r.,
z wyjątkiem przeniesienia planowanych wydatków budżetu państwa z części 05 -
Urząd Rady Ministrów do części 27 - Komitet Integracji Europejskiej - do których
rozporządzenie ma zastosowanie od dnia 15 października 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 1996 r. (poz. 781)
Załącznik nr 1
PRZENIESIENIA PLANOWANYCH DOCHODÓW BUDŻETOWYCH
CzęśćDziałWyszczególnienieLp./poz.Kwota w tys. zł
zmniejszeniezwiększenie
123456
14MINISTERSTWO PRZEKSZTAŁCEŃ WŁASNOŚCIOWYCH1155.020
97Różne rozliczenia2155.020
17MINISTERSTWO SKARBU PAŃSTWA3155.020
97Różne rozliczenia4155.020
Ogółem5155.020155.020
Załącznik nr 2
PRZENIESIENIA PLANOWANYCH WYDATKÓW BUDŻETOWYCH
CzęśćDziałRozdział§/grupa §§WyszczególnienieLp./ poz.Kwota w tys. zł
zmniejszeniezwiększenie
12345678
14 MINISTERSTWO PRZEKSZTAŁCEŃ WŁASNOŚCIOWYCH143.124
91 Administracja państwowa i samorządowa25.504
9111 Jednostki centralne (centrale ministerstw i urzędów
centralnych)35.434
Wydatki bieżące jednostek budżetowych45.173
11-12, 17Wynagrodzenia, z tego52.062
11Wynagrodzenia osobowe pracowników62.030
12Uposażenia żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy730
17Nagrody z zakładowego funduszu nagród82
41-42Pochodne od wynagrodzeń91.138
28, 29, 31-38Zakupy towarów i usług101.859
40Pozostałe wydatki11114
Wydatki majątkowe12261
72Wydatki na finansowanie inwestycji jednostek budżetowych i zakładów
budżetowych13261
9122 Współpraca naukowo-techniczna i gospodarcza z zagranicą1470
Wydatki bieżące jednostek budżetowych1570
28, 29, 31-38Zakupy towarów i usług1670
97 Różne rozliczenia1737.620
9716 Prywatyzacja1837.620
Wydatki bieżące jednostek budżetowych1937.620
28, 29, 31-38Zakupy towarów i usług2028.800
40, 44, 62, 65Pozostałe wydatki218.820
17 MINISTERSTWO SKARBU PAŃSTWA22 43.124
91 Administracja państwowa i samorządowa23 5.504
9111 Jednostki centralne (centrale ministerstw i urzędów centralnych)24
5.126
Wydatki bieżące jednostek budżetowych25 4.865
11-12, 17Wynagrodzenia, z tego:26 1.824
11Wynagrodzenia osobowe pracowników27 1.792
12Uposażenia żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy28 30
17Nagrody z zakładowego funduszu nagród29 2
41-42Pochodne od wynagrodzeń30 1.068
28, 29, 31-38Zakupy towarów i usług31 1.859
40Pozostałe wydatki32 114
Wydatki majątkowe33 261
72Wydatki na finansowanie inwestycji jednostek budżetowych i zakładów
budżetowych34 261
9122 Współpraca naukowo-techniczna i gospodarcza z zagranicą35 70
Wydatki bieżące jednostek budżetowych36 70
28, 29, 31-38Zakupy towarów i usług37 70
9174 Ministerstwo Przekształceń Własnościowych w likwidacji38 308
Wydatki bieżące jednostek budżetowych39 308
11Wynagrodzenia, z tego:40 238
11Wynagrodzenia osobowe pracowników41 238
41-42Pochodne od wynagrodzeń42 70
97 Różne rozliczenia43 37.620
9716 Prywatyzacja44 37.620
Wydatki bieżące jednostek budżetowych45 37.620
28, 29, 31-38Zakupy towarów i usług46 28.800
40, 44, 62, 65Pozostałe wydatki47 8.820
Ogółem4843.12443.124
PRZENIESIENIA PLANOWANYCH WYDATKÓW BUDŻETOWYCH
CzęśćDziałRozdział§/grupa § §WyszczególnienieLp./ poz.Kwota w tys. zł
zmniejszeniezwiększenie
12345678
30 MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ154
98 Obrona narodowa254
9811 Obrona narodowa354
12Uposażenia żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy454
05 URZĄD RADY MINISTRÓW5 54
91 Administracja państwowa i samorządowa6 54
9111 Jednostki centralne (centrale ministerstw i urzędów centralnych)7
54
Wydatki bieżące jednostek budżetowych8 54
12Uposażenie żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy9 54
Ogółem105454
PRZENIESIENIA PLANOWANYCH WYDATKÓW BUDŻETOWYCH
CzęśćDziałRozdział§/grupa § §WyszczególnienieLp./ poz.Kwota w tys. zł
zmniejszeniezwiększenie
12345678
31 MINISTERSTWO SPRAW WEWNĘTRZNYCH153.176
86 Opieka społeczna2151
8617 Zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne3151
Świadczenia pieniężne na rzecz osób fizycznych4151
22Świadczenia społeczne5151
93 Bezpieczeństwo publiczne653.025
9313 Urząd Ochrony Państwa753.025
Świadczenia pieniężne na rzecz osób fizycznych81.599
21-25Inne świadczenia91.599
Wydatki bieżące jednostek budżetowych1050.153
11-15, 17Wynagrodzenia, z tego:1128.630
11Wynagrodzenia osobowe pracowników121.123
12Uposażenia żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy1325.821
15Uposażenia żołnierzy niezawodowych i funkcjonariuszy w służbie
kandydackiej oraz pozostałe należności żołnierzy zawodowych i
funkcjonariuszy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Służby Więziennej14792
17Nagrody z zakładowego funduszu nagród15894
41-42Pochodne od wynagrodzeń16521
43Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych1737
66Podatki i opłaty na rzecz budżetu państwa187
67Podatki i opłaty na rzecz budżetów gmin19118
28, 29, 31-38Zakupy towarów i usług2018.371
30, 40, 44, 62Pozostałe wydatki212.469
Wydatki majątkowe221.273
72Wydatki na finansowanie inwestycji jednostek budżetowych i zakładów
budżetowych231.273
29 URZĄD OCHRONY PAŃSTWA24 53.070
86 Opieka społeczna25 151
8617 Zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne26 151
Świadczenia pieniężne na rzecz osób fizycznych27 151
22Świadczenia społeczne28 151
93 Bezpieczeństwo publiczne29 52.919
9311 Jednostki centralne (centrale ministerstw i urzędów centralnych)30
52.919
Świadczenia pieniężne na rzecz osób fizycznych31 1.599
21-25Inne świadczenia32 1.599
Wydatki bieżące jednostek budżetowych33 50.047
11-15, 17Wynagrodzenia, z tego:34 28.524
11Wynagrodzenia osobowe pracowników35 1.123
12Uposażenia żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy36 25.724
15Uposażenia żołnierzy niezawodowych i funkcjonariuszy w służbie
kandydackiej oraz pozostałe należności żołnierzy zawodowych i
funkcjonariuszy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Służby Więziennej37 792
17Nagrody z zakładowego funduszu nagród38 885
41-42Pochodne od wynagrodzeń39 521
43Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych40 37
66Podatki i opłaty na rzecz budżetu państwa41 7
67Podatki i opłaty na rzecz budżetów gmin42 118
28, 29, 31-38Zakupy towarów i usług43 18.371
30, 40, 44, 62Pozostałe wydatki44 2.469
Wydatki majątkowe45 1.273
72Wydatki na finansowanie inwestycji jednostek budżetowych i zakładów
budżetowych46 1.273
05 URZĄD RADY MINISTRÓW47 106
91 Administracja państwowa i samorządowa48 106
9111 Jednostki centralne (centrale ministerstw i urzędów centralnych)49
106
Wydatki bieżące jednostek budżetowych50 106
12Uposażenie żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy51 106
Ogółem5253.17653.176
PRZENIESIENIA PLANOWANYCH WYDATKÓW BUDŻETOWYCH
CzęśćDziałRozdział§/grupa § §WyszczególnienieLp./ poz.Kwota w tys. zł
zmniejszeniezwiększenie
12345678
05 URZĄD RADY MINISTRÓW1544
91 Administracja państwowa i samorządowa2544
9111 Jednostki centralne (centrale ministerstw i urzędów
centralnych)3486
Wydatki bieżące jednostek budżetowych4486
11Wynagrodzenia osobowe pracowników5232
41-42Pochodne od wynagrodzeń6109
43Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych74
28, 29, 31-38Zakupy towarów i usług8141
9122 Współpraca naukowo-techniczna i gospodarcza z zagranicą958
Wydatki bieżące jednostek budżetowych1058
29Podróże służbowe zagraniczne1158
27 KOMITET INTEGRACJI EUROPEJSKIEJ12 544
91 Administracja państwowa i samorządowa13 544
9111 Jednostki centralne (centrale ministerstw i urzędów centralnych)14
486
Wydatki bieżące jednostek budżetowych15 486
11Wynagrodzenia osobowe pracowników16 232
41-42Pochodne od wynagrodzeń17 109
43Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych18 4
28, 29, 31-38Zakupy towarów i usług19 141
9122 Współpraca naukowo-techniczna i gospodarcza z zagranicą20 58
Wydatki bieżące jednostek budżetowych21 58
29Podróże służbowe zagraniczne22 58
Ogółem23544544
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 grudnia 1996 r.
w sprawie wydatków budżetowych, których nie zrealizowane planowane kwoty nie
wygasają z upływem roku budżetowego 1996.
(Dz. U. Nr 156, poz. 782)
Na podstawie art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe
(Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i
Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640
oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139,
poz. 647) zarządza się, co następuje:
§ 1. Nie zrealizowane w 1996 r. kwoty planowanych wydatków budżetowych na:
1) wsparcie restrukturyzacji i osłony likwidacji przedsiębiorstw finansowane z
pożyczki Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju - ujęte w części 08 -
Ministerstwo Finansów,
2) dofinansowanie zadań związanych z utworzeniem, wyposażeniem i działaniem
polskiego kontyngentu wojskowego w Bośni - ujęte w części 30 - Ministerstwo
Obrony Narodowej,
3) finansowanie prac dotyczących strategicznych programów rządowych na potrzeby
obronne państwa - ujęte w części 30 - Ministerstwo obrony Narodowej i w części
48 - Komitet Badań Naukowych,
4) finansowanie prac wdrożeniowych i badawczo-rozwojowych w zakresie
nowoczesnych technologii systemu łączności i radiolokacji - ujęte w części 30 -
Ministerstwo Obrony Narodowej,
5) zakupy uzbrojenia i sprzętu w ramach dostaw krajowych i z importu - ujęte w
części 30 - Ministerstwo Obrany Narodowej,
6) wdrożenie w ochronie zdrowia Rejestru Usług Medycznych - ujęte w budżetach
wojewodów,
7) finansowanie zobowiązań wynikających z realizacji w 1996 r. projektów
badawczych - ujęte w części 48 - Komitet Badań Naukowych,
8) dotacje dla Agencji Budowy i Eksploatacji Autostrad na finansowanie prac
studialnych i dokumentacyjnych, nabywanie nieruchomości, odszkodowania,
należności i opłaty roczne z tytułu ochrony gruntów rolnych i leśnych i inne
wydatki wynikające z Programu Budowy Autostrad - ujęte w części 21 -
Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej,
9) finansowanie komputeryzacji:
a) służb celnych - ujęte w części 51 - Główny Urząd Ceł,
b) służb skarbowych - ujęte w części 08 - Ministerstwo Finansów,
10) finansowanie działalności izb rolniczych - ujęte w budżetach wojewodów,
11) finansowanie zobowiązań Skarbu Państwa jednostek przejętych przez gminy na
mocy ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych
miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. Nr 141, poz. 692 i z
1996 r. Nr 156, poz. 773) - ujęte w częściach: 33 - Ministerstwo Edukacji
Narodowej, 34 - Ministerstwo Kultury i Sztuki oraz w budżetach właściwych
wojewodów,
12) sfinansowanie wydatków związanych z wypłatami 20% dodatków za dyżury
pełnione przez lekarzy nocą za okres od dnia 1 czerwca 1992 r. do dnia 31
sierpnia 1995 r. - ujęte w budżetach wojewodów,
13) restrukturyzację zobowiązań jednostek służby zdrowia oraz jednostek oświaty
i wychowania - ujęte odpowiednio w części 35 - Ministerstwo Zdrowia i Opieki
Społecznej i części 33 - Ministerstwo Edukacji Narodowej,
14) dotacje celowe dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych -
ujęte w budżetach wojewodów
- nie wygasają z upływem roku budżetowego 1996.
§ 2. 1. Kwoty wydatków, o których mowa § 1, z zastrzeżeniem ust. 2, podlegają
przekazaniu na rachunek sum depozytowych i są przeznaczone:
1) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1 - na wykorzystanie w trybie określonym
w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 listopada 1993 r. w sprawie wytycznych
realizacji budżetu państwa w zakresie wydatków przeznaczonych na wsparcie
restrukturyzacji i osłony likwidacji przedsiębiorstw (Dz. U. Nr 119, poz. 531 i
z 1995 r. Nr 128, poz. 621),
2) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 2 - na uregulowanie płatności związanych
z utworzeniem, wyposażeniem i działaniem polskiego kontyngentu wojskowego w
Bośni,
3) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 3 - na uregulowanie płatności związanych
z realizacją prac badawczych dotyczących strategicznych programów rządowych na
potrzeby obronne państwa, z wyjątkiem kwot, o których mowa w ust. 2 pkt 1,
4) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 4 - na uregulowanie płatności
wynikających z realizacji prac wdrożeniowych i badawczo-rozwojowych w zakresie
nowoczesnych technologii systemu łączności i radiolokacji,
5) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 5 - na zakup uzbrojenia i sprzętu w
ramach dostaw krajowych i z importu,
6) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 6 - na finansowanie wydatków związanych
z wdrażaniem Rejestru Usług Medycznych,
7) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 7 - na regulowanie płatności z tytułu
zobowiązań wynikających z realizacji projektów badawczych,
8) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 11 - na spłatę zobowiązań jednostek,
przejętych przez gminy, stanowiących zobowiązania Skarbu Państwa, z tytułu
nieuregulowanych płatności: wobec organów podatkowych, składek na ubezpieczenia
społeczne i Fundusz Pracy oraz za dostawy towarów i usług, które nie zostaną
spłacone do dnia 31 grudnia 1996 r.,
9) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 12 - na uregulowanie zobowiązań
wymagalnych, powstałych w jednostkach ochrony zdrowia w związku z dokonaniem
wypłat 20% dodatków za dyżury pełnione przez lekarzy nocą, za okres od dnia 1
czerwca 1992 r. do dnia 31 sierpnia 1995 r., sfinansowanych z własnych środków,
10) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 13 - na restrukturyzację zobowiązań
jednostek służby zdrowia oraz jednostek oświaty i wychowania,
11) w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 14 - na dotacje celowe dla gmin na
dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych należnych za okres do dnia 31
grudnia 1996 r.
2. Kwoty wydatków, o których mowa w § 1:
1) pkt 3 - w części dotyczącej wydatków Komitetu Badań Naukowych, przekazanych
na rachunek sum na zlecenie do Ministerstwa Obrony Narodowej, przeznacza się
zgodnie z ust. 1 pkt 3,
2) pkt 8 - podlegają przekazaniu na specjalny rachunek Agencji Budowy i
Eksploatacji Autostrad i mogą być wykorzystywane do regulowania płatności
wynikających z Programu Budowy Autostrad,
3) pkt 9 - pozostają na rachunku środków na finansowanie inwestycji:
a) części 51 - Główny Urząd Ceł i mogą być wykorzystane na regulowanie płatności
dotyczących wykonania, wdrożenia i utrzymania Ogólnopolskiego Systemu
Informatycznego dla Administracji Celnej,
b) części 08 - Ministerstwo Finansów i mogą być wykorzystane na finansowanie
zakupów sprzętu komputerowego i oprogramowania dla terenowych służb skarbowych,
4) pkt 10 - przekazane do izb rolniczych pozostają na rachunkach tych izb i mogą
być wykorzystane na finansowanie ich działalności.
§ 3. Kwoty, o których mowa w § 2:
1) ust. 1 pkt 7-9 i 11 - nie wykorzystane do dnia 28 lutego 1997 r.,
2) ust. 1 pkt 2-5 i ust. 2 pkt 1 - nie wykorzystane do dnia 30 września 1997 r.,
3) ust. 1 pkt 6 i 10 oraz ust. 2 pkt 2-4 - nie wykorzystane do dnia 31 grudnia
1997 r.
- podlegają przekazaniu na dochody budżetu państwa.
§ 4. Dysponenci środków budżetowych wymienieni w § 1 przekazują Ministrowi
Finansów informacje:
1) o wysokości kwot wydatków wymienionych w § 1, które nie wygasają z dniem 31
grudnia 1996 r. - do dnia 31 stycznia 1997 r.,
2) o wykorzystaniu kwot wymienionych w § 1, w terminach określonych odrębnymi
przepisami o sprawozdawczości budżetowej, z uwzględnieniem § 3.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za szczególne korzystanie z wód i
urządzeń wodnych.
(Dz. U. Nr 156, poz. 783)
Na podstawie art. 56 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 2c ustawy z dnia 24 października
1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r.
Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34,
poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993
r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243 oraz z
1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1993 r. w sprawie opłat
za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych (Dz. U. Nr 133, poz. 637, z
1994 r. Nr 140, poz. 773 i z 1995 r. Nr 153, poz. 776) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w § 3:
a) w ust. 1 wyrazy "7,70 gr" zastępuje się wyrazami "8,98 gr",
b) w ust. 3 wyrazy "24,30 gr" zastępuje się wyrazami "28,33 gr";
2) w § 4 wyrazy "1,30 gr" zastępuje się wyrazami "1,51 gr";
3) w § 7:
a) w ust. 5 wyrazy "2,53 zł" zastępuje się wyrazami "2,95 zł",
b) w ust. 7 wyrazy "1,42 zł" zastępuje się wyrazami "1,65 zł",
c) w ust. 9 wyrazy "21,70 gr" zastępuje się wyrazami "25,30 gr",
d) w ust. 10 wyrazy "14,07 gr" zastępuje się wyrazami "16,40 gr",
e) w ust. 11 wyrazy "1,79 gr" zastępuje się wyrazami "2,09 gr",
f) w ust. 12 wyrazy "25,30 zł" zastępuje się wyrazami "29,50 zł",
g) w ust. 13 wyrazy "9,49 zł" zastępuje się wyrazami "11,06 zł";
4) w § 8 dotychczasowe brzmienie oznacza się jako ust. 1 i dodaje ust. 2 w
brzmieniu:
"2. Przepis ust. 1 nie dotyczy stawek opłat określonych w § 7 ust. 10 i 11";
5) w § 10:
a) w pkt 1 wyrazy "237,00 zł" zastępuje się wyrazami "276,34 zł",
b) w pkt 2 wyrazy "316,00 zł" zastępuje się wyrazami "368,46 zł";
6) w § 15:
a) w ust. 3 wyrazy "do dnia 31 stycznia 1996 r." zastępuje się wyrazami "do dnia
31 stycznia 1997 r.";
7) w ust. 2 załącznika do rozporządzenia:
a) w pkt 1 pod lit. a) wyrazy "0,32 gr" zastępuje się wyrazami "0,37 gr",
b) w pkt 1 pod lit. b) wyrazy "0,28 gr" zastępuje się wyrazami "0,33 gr",
c) w pkt 1 pod lit. c) wyrazy "0,26 gr" zastępuje się wyrazami "0,30 gr",
d) w pkt 2 wyrazy "0,05 gr" zastępuje się wyrazami "0,06 gr", a wyrazy "0,77 gr"
wyrazami "0,90 gr",
e) w pkt 3 pod lit. a) wyrazy "3,20 zł" zastępuje się wyrazami "3,70 zł",
f) w pkt 3 pod lit. b) wyrazy "6,40 zł" zastępuje się wyrazami "7,50 zł",
g) w pkt 4 pod lit. a) wyrazy "3,20 zł" zastępuje się wyrazami "3,70 zł",
h) w pkt 4 pod lit. b) wyrazy "4,70 zł" zastępuje się wyrazami "5,50 zł",
i) w pkt 5 pod lit. a) wyrazy "1,60 zł" zastępuje się wyrazami "1,90 zł",
j) w pkt 5 pod lit. b) wyrazy "2,40 zł" zastępuje się wyrazami "2,80 zł".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 24 grudnia 1996 r.
w sprawie określenia rodzajów przyrządów i pomocy naukowych, których zakup
uprawnia do odliczenia poniesionych wydatków od podatku dochodowego.
(Dz. U. Nr 156, poz. 784)
Na podstawie art. 27a ust. 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz.
646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz.
602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr
25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638 i Nr 147, poz. 686) zarządza
się, co następuje:
§ 1. 1. Osoby fizyczne uzyskujące przychody ze stosunku służbowego, stosunku
pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz z tytułu członkostwa
w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się
produkcją rolną mogą odliczyć od podatku dochodowego wydatki poniesione na zakup
przyrządów i pomocy naukowych określonych w załączniku do rozporządzenia.
2. Odliczenie, o którym mowa w ust. 1, może być dokonane w wysokości i na
warunkach określonych w art. 27a ust. 1 pkt 3 lit. b, ust. 3 pkt 1 lit. d, ust.
6 pkt 1 i ust. 7 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od
osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r.
Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126,
poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z1996 r. Nr 25, poz.
113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638 i Nr 147, poz. 686).
§ 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 6 marca 1995 r.
w sprawie określenia rodzajów przyrządów i pomocy naukowych, których zakup
uprawnia do odliczenia poniesionych wydatków od dochodu (Dz. U. Nr 25, poz.
132).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
wydatków poniesionych od dnia 1 stycznia 1997 r.
Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr
Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 grudnia 1996
r. (poz. 784)
WYKAZ RODZAJÓW PRZYRZĄDÓW I POMOCY NAUKOWYCH, KTÓRYCH ZAKUP UPRAWNIA DO
ODLICZENIA PONIESIONYCH WYDATKÓW OD PODATKU
Lp.Symbol Systematycznego wykazu wyrobów (SWW)Rodzaje przyrządów i pomocy
naukowych
123
1092Systemy komputerowe i urządzenia elektronicznej techniki obliczeniowej
(ETO)
0921Systemy komputerowe (bez oprogramowania na maszynowych nośnikach
informacji)
0921-1- Systemy komputerowe elektroniczne cyfrowe
0921-11- - Systemy komputerowe elektroniczne cyfrowe serii Jednolitego
Systemu
0921-13- - Systemy komputerowe elektroniczne cyfrowe serii ODRA
0921-14- - Systemy komputerowe elektroniczne cyfrowe serii MERA
0921-15- - Systemy komputerowe elektroniczne cyfrowa serii IBM
0921-19- - Systemy komputerowe elektroniczne cyfrowe pozostałe
0921-2- Systemy komputerowe elektroniczne analogowe
0921-21- - Systemy komputerowe elektroniczne analogowe uniwersalne
0921-22- - Systemy komputerowe elektroniczne analogowe specjalizowane
0921-3- Systemy komputerowe pneumatyczne
0921-9- Systemy komputerowe (bez oprogramowania na maszynowych nośnikach
informacji) pozostałe
0922Systemy minikomputerowe i mikrokomputerowe
0922-1- Systemy minikomputerowe Jednolitego Systemu
0922-4- Systemy minikomputerowe serii MERA
0922-5- Systemy mikrokomputerowe
0922-9- Systemy minikomputerowe pozostałe
0923Moduły systemów komputerowych
0923-1- Moduły systemów komputerowych - procesory centralne
0923-11- - Procesory centralne elektroniczne cyfrowe
0923-111- - - wielodostępne (możliwość łączenia jednostek centralnych w
system hierarchiczny), z podziałem czasu
0923-112- - - wielodostępne, bez podziału czasu
0923-113- - - nie posiadające cech wielodostępności, z podziałem czasu
0923-114- - - nie posiadające cech wielodostępności, bez podziału czasu
0923-12- - Procesory centralne elektroniczne analogowe
0923-121- - - uniwersalne
0923-122- - - specjalizowane
0923-13- - Procesory centralne pneumatyczne
0923-14- - Procesory centralne, urządzenia pamięci
0923-141- - - pamięci ferrytowe
0923-142- - - pamięci cienkowarstwowe
0923-143- - - pamięci bębnowe
0923-144- - - pamięci taśmowe
0923-145- - - pamięci dyskowe
0923-146- - - pamięci na kartach magnetycznych
0923-147- - - pamięci pasywne
0923-149- - - procesory centralne, urządzania pamięci pozostałe
0923-19- - Moduły systemów komputerowych - procesory centralne pozostałe
0923-2- Moduły systemów komputerowych, urządzenia wejścia-wyjścia
0923-21- - Urządzenia wejścia-wyjścia, czytniki taśmy dziurkowanej
0923-22- - Urządzenia wejścia-wyjścia, czytniki kart dziurkowanych
0923-23- - Urządzenia wejścia-wyjścia, czytniki dokumentów
0923-24- - Urządzenia wejścia-wyjścia, dziurkarki szybkie taśmy
papierowej
0923-25- - Urządzenia wejścia-wyjścia, dziurkarki szybkie kart
0923-26- - Urządzenia wejścia-wyjścia, urządzenia drukujące znakowe
0923-27- - Urządzenia wejścia-wyjścia, urządzenia drukujące wierszowe
0923-28- - Urządzenia wejścia-wyjścia kreślące
0923-29- - Moduły systemów komputerowych, urządzenia wejścia-wyjścia
pozostałe
0923-4- Urządzenia wejścia-wyjścia, kanały i łącza interface
0923-5- Urządzenia wejścia-wyjścia, do przygotowania komputerowych
nośników informacji (bez dziurkarek)
0923-6- Oprogramowanie na maszynowych nośnikach informacji dla systemów
komputerowych
0923-61- - Oprogramowanie operacyjne
0923-611- - - programy kontrolno-diagnostyczne systemów komputerowych
(pracujące pod kontrolą systemów operacyjnych)
0923-612- - - programy standardowe - moduły systemów operacyjnych i
generatory modułów systemów operacyjnych
0923-613- - - programy obsługi urządzeń zewnętrznych (uzupełniające lub
rozszerzające systemy operacyjne); w grupie tej klasyfikujemy moduły
obsługi urządzeń zewnętrznych wytworzone dla urządzeń nie wchodzących w
skład katalogów standardowych urządzeń zewnętrznych danego systemu
komputerowego
0923-614- - - programy manipulacji i edycji danych tekstowych (pracujące
pod kontrolą systemów operacyjnych)
0923-615- - - programy oraz generatory programów translacji i kompilacji
(uzupełniające lub rozszerzające systemy operacyjne); w grupie tej
klasyfikujemy niestandardowe kompilatory i generatory kompilatorów, jak
np. kompilator FORTRAN typu "load and go"
0923-616- - - programy i generatory programów obsługi bazy danych
0923-617- - - programy i generatory programów zdalnego przetwarzania
0923-62- - Oprogramowanie zastosowań
0923-621- - - programy sterowania pomiarami, procesami technologicznymi,
działaniem urządzeń
0923-622- - - programy projektowo-inżynierskie; w grupie tej
klasyfikujemy programy wspomagania prac inżynierskich
0923-623- - - programy obsługi administracji i zarządzania
0923-9- Moduły systemów komputerowych pozostałe
0924Urządzenia specjalistyczne dla ośrodków komputerowych osobno nie
wymienione
0924-1- Urządzenia pomocnicze ośrodków techniki obliczeniowej i punktów
abonenckich
0924-3- Sprzęt specjalistyczny do przechowywania i transportu nośników
informacji
0924-4- Wyposażenie specjalistyczne instalacji sal komputerowych ośrodków
techniki obliczeniowej
Symbol SWW
jednolityzastępczy
123
092992Części modułów systemów komputerowych i urządzeń elektronicznej
techniki obliczeniowej (ETO)
0929-3923- Części modułów systemów komputerowych
0929-319231- - Części modułów systemów komputerowych, urządzenia
zasilające i specjalne
0929-329232- - Części modułów systemów komputerowych, urządzenia
specjalizowane
0929-3219232-1- - - konwertory analogowo-cyfrowe
0929-3229232-2- - - konwertory cyfrowo-analogowe
0929-3239232-3- - - selektory
0929-3299232-9- - - części modułów systemów komputerowych pozostałe
0929-339233- - Części modułów systemów komputerowych, bloki operacyjne
0929-3319233-1- - - wzmacniacze operacyjne
0929-3329233-2- - - bloki mnożąco-dzielące
0929-3339233-3- - - bloki opóźniające
0929-3349233-4- - - bloki pamięci analogowej
0929-3359233-5- - - bloki funkcji nieliniowych
0929-3369233-6- - - bloki liniowe
0929-349234- - Elementy elektronicznej automatyki cyfrowej
0929-3419234-1- - - logiczne
0929-3429234-2- - - liczniki
0929-3439234-3- - - rejestratory
0929-3449234-4- - - sumatory
0929-3459234-5- - - układy deszyfrujące
0929-3469234-6- - - układy mnożące
0929-3479234-7- - - interpolatory
0929-3489234-8- - - układy specjalizowane centralnej rejestracji i
sygnalizacji
0929-3499234-9- - - elementy elektronicznej automatyki cyfrowej pozostałe
0929-399239- - Części modułów systemów komputerowych pozostałe
0929-4924- Części do urządzeń komputerowych specjalistycznych
0929-9929- Części modułów systemów komputerowych i urządzeń
elektronicznej techniki obliczeniowej (ETO) pozostałe
123
2096Przyrządy i wyroby optyczne i optyczno-mechaniczne, z wyjątkiem 0965,
0966 i 0969-5
0961Przyrządy obserwacyjne i celownicze
0961-1- Lunety
0961-11- - Lunety obserwacyjne (z wyjątkiem astronomicznych)
0961-111- - - Galileusza
0961-112- - - ziemskie (z obrazem prostym)
0961-113- - - noktowizyjne
0961-114- - - specjalne
0961-119- - - pozostałe
0961-12- - Lunety celownicze
0961-121- - - myśliwskie
0961-122- - - sportowe
0961-123- - - noktowizyjne
0961-124- - - specjalne
0961-129- - - pozostałe
0961-13- - Lunety peryskopowe
0961-19- - Lunety pozostałe
0961-2- Lornety i lornetki
0961-21- - Lornetki Galileusza
0961-211- - - teatralne
0961-212- - - turystyczne
0961-219- - - pozostałe
0961-22- - Lornetki pryzmatyczne
0961-221- - - teatralne
0961-222- - - turystyczne
0961-223- - - specjalne
0961-229- - - pozostałe
0961-23- - Lornetki zwierciadlane
0961-231- - - turystyczne
0961-239- - - pozostałe
0961-24- - Lornetki noktowizyjne
0961-25- - Lornety peryskopowe
0961-26- - Lornety specjalne
0961-29- - Lornety i lornetki pozostałe
0961-3- Dalmierze
0961-31- - Dalmierze stereoskopowe
0961-311- - - ze stałym znaczkiem pomiarowym
0961-312- - - z ruchomym znaczkiem pomiarowym
0961-32- - Dalmierze koincydencyjne
0961-33- - Dalmierze kombinowane stereoskopowe-koincydencyjne
0961-39- - Dalmierze pozostałe
0961-4- Przyrządy justerskie
0961-41- - Przyrządy justerskie lunetowe
0961-42- - Przyrządy justerskie kolimatorowe
0961-43- - Przyrządy justerskie kolimatorowo-lunetowe
0961-44- - Przyrządy justerskie autokolimacyjne
0961-45- - Przyrządy justerskie mikroskopowe
0961-46- - Przyrządy justerskie projekcyjne
0961-47- - Przyrządy justerskie interferencyjne
0961-48- - Przyrządy justerskie polaryzacyjne
0961-49- - Przyrządy justerskie pozostałe
0961-8- Wyposażenie przyrządów obserwacyjnych i celowniczych
0961-81- - Filtry świetlne w oprawach
0961-82- - Soczewki nasadkowe w oprawach
0961-83- - Osłony na okulary i obiektywy
0961-84- - Osłony przeciwsłoneczne
0961-85- - Muszle oczne
0961-89- - Wyposażenie przyrządów obserwacyjnych i celowniczych pozostałe
0962Aparaty i sprzęt fotograficzny oraz wyposażenie
0962-1- Aparaty fotograficzne
0962-11- -Aparaty fotograficzne małoobrazkowe nielustrzane o formacie
24x36
0962-111- - - popularne
0962-112- - - średniej klasy
0962-113- - - wysokiej klasy
0962-115- - - miniaturowe
0962-12- - Aparaty fotograficzne nielustrzane o formacie powyżej 24x36
0962-121- - - popularne
0962-122- - - średniej klasy
0962-123- - - wysokiej klasy
0962-13- - Aparaty fotograficzne małoobrazkowe lustrzane jednoobiektywowe
o formacie 24x36
0962-131- - - średniej klasy
0962-132- - - wysokiej klasy
0962-14- - Aparaty fotograficzne lustrzane jednoobiektywowe o formacie
powyżej 24x36
0962-141- - - średniej klasy
0962-142- - - wysokiej klasy
0962-15- - Aparaty fotograficzne lustrzane dwuobiektywowe o formacie
powyżej 24x36
0962-151- - - średniej klasy
0962-152- - - wysokiej klasy
0962-16- - Aparaty fotograficzne specjalne
0962-161- - - do zdjęć pozytywowych
0962-162- - - aparaty stereoskopowe
0962-163- - - aparaty atelierowe do dużych formatów
0962-164- - - aparaty fotograficzne do mikrofilmów
0962-169- - - aparaty fotograficzne specjalne pozostałe
0962-2- Wyposażenie do aparatów fotograficznych
0962-21- - Obiektywy wymienne do aparatów fotograficznych
0962-211- - - obiektywy szerokokątne
0962-212- - - teleobiektywy i obiektywy długoogniskowe
0962-213- - - obiektywy o zmiennej ogniskowej
0962-214- - - obiektywy specjalne
0962-219- - - obiektywy wymienne do aparatów fotograficznych pozostałe
0962-22- - Wizjery i dalmierze do aparatów fotograficznych
0962-221- - - wizjery do aparatów fotograficznych
0962-222- - - dalmierze do aparatów fotograficznych
0962-23- - Filtry i soczewki
0962-231- - - filtry nasadkowe
0962-232- - - filtry wkręcane
0962-233- - - soczewki w oprawkach nasadkowe
0962-234- - - soczewki w oprawkach wkręcane
0962-24- - Osłony przeciwsłoneczne do aparatów fotograficznych
0962-241- - - nasadkowe
0962-242- - - wkręcane
0962-25- - Statywy i głowice statywowe do aparatów fotograficznych
0962-251- - - statywy składane metalowe
0962-252- - - statywy składane drewniane
0962-253- - - głowice statywowe
0962-27- - Światłomierze
0962-271- - - średniej klasy
0962-272- - - wysokiej klasy
0962-29- - Wyposażenie aparatów fotograficznych pozostałe
0962-291- - - wężyki spustowe
0962-294- - - lampy błyskowe
0962-295- - - wyposażenie specjalne do poszczególnych aparatów
fotograficznych
0962-299- - - wyposażenie aparatów fotograficznych pozostałe osobno nie
wymienione
0962-3- Sprzęt fotograficzny laboratoryjny
0962-31- - Powiększalniki fotograficzne i kopiarki
0962-311- - - powiększalniki popularne
0962-312- - - powiększalniki średniej klasy
0962-313- - - powiększalniki wysokiej klasy
0962-314- - - kopiarki
0962-315- - - obiektywy do powiększalników
0962-32- - Maskownice fotograficzne i ramy do naświetlania
0962-321- - - maskownice metalowe
0962-322- - - maskownice drewniane
0962-323- - - ramy do naświetlania
0962-33- - Wywoływaczki fotograficzne i kuwety
0962-331- - - wywoływaczki amatorskie
0962-332- - - wywoływaczki laboratoryjne
0962-333- - - kuwety metalowe emaliowane
0962-334- - - kuwety z tworzyw sztucznych
0962-34- - Suszarki fotograficzne
0962-341- - - suszarki płytowe
0962-342- - - suszarki bębnowe
0962-343- - - suszarki szafkowe
0962-36- - Obcinarki fotograficzne
0962-361- - - ręczne
0962-362- - - stolikowe nożne
0962-37- - Lampy fotograficzne laboratoryjne
0962-371- - - lampy ciemniowe
0962-372- - - reflektory fotograficzne stołowe
0962-373- - - reflektory fotograficzne statywowe
0962-39- - Sprzęt fotograficzny laboratoryjny pozostały
0963Kamery i projektory filmowe oraz kinotechniczny sprzęt pomocniczy
0963-1- Kamery filmowe i sprzęt pomocniczy; bez kamer lotniczych ujętych
w pozycji 0955-2
0963-11- - Kamery filmowe wąskotaśmowe
0963-111- - - kamery 8 mm
0963-112- - - kamery 8 mm "Super"
0963-113- - - kamery 16 mm do zdjęć niemych
0963-114- - - kamery 16 mm cichobieżne
0963-115- - - kamery 16 mm z zapisem dźwięku
0963-12- - Kamery normalne szerokotaśmowe
0963-121- - - kamery 35 mm do zdjęć niemych
0963-122- - - kamery 35 mm cichobieżne
0963-123- - - kamery 70 mm do zdjęć niemych
0963-124- - - kamery 70 mm cichobieżne
0963-13- - Kamery specjalne
0963-14- - Kamery mikrofilmowe
0963-15- - Krany i wózki kamerowe
0963-151- - - krany z napędem ślimakowym ręcznym
0963-152- - - krany z napędem hydraulicznym ręcznym
0963-153- - - krany z napędem ślimakowym mechanicznym
0963-154- - - krany z wysięgnikiem ponad 2 m
0963-155- - - krany samojezdne
0963-156- - - wózki kamerowe
0963-16- - Statywy i podstawy pod kamery
0963-161- - - statywy lekkie
0963-162- - - statywy ciężkie
0963-163- - - statywy hydrauliczne
0963-164- - - pomosty
0963-165- - - wieże
0963-17- - Głowice kamerowe
0963-171- - - cierne
0963-172- - - żyroskopowe
0963-173- - - korbkowe
0963-174- - - samopowrotne
0963-18- - Wyposażenie optyczne kamer i projektorów kinowych
0963-181- - - wyposażenie optyczne do kamer
0963-182- - - obiektywy zdjęciowe do kamer wąskotaśmowych
0963-183- - - obiektywy do kamer szerokotaśmowych
0963-184- - - obiektywy o zmiennej ogniskowej
0963-185- - - obiektywy zdjęciowe pozostałe
0963-186- - - filtry świetlne
0963-187- - - filtry cieplne
0963-2- Projektory i sprzęt kinotechniczny
0963-21- - Projektory kinowe wąskotaśmowe
0963-211- - - 8 mm
0963-212- - - 8 mm Super
0963-213- - - 16 mm z odczytem optycznym
0963-214- - - 16 mm z odczytem optycznym i magnetycznym
0963-215- - - 16 mm dwutaśmowe
0963-22- - Projektory kinowe normalne i szerokotaśmowe
0963-221- - - 35 mm
0963-222- - - uniwersalne 5/70 mm
0963-223- - - 35 mm dwutaśmowe
0963-23- - Sprzęt kabinowy
0963-231- - - zespoły programowania seansów
0963-235- - - rzutniki do diapozytywów reklamowych
0963-236- - - filmostaty
0963-237- - - perforometry
0963-238- - - gongi
0963-25- - Ekrany kinowe
0963-251- - - perforowane kierunkowe
0963-252- - - perforowane rozpraszające
0963-253- - - nie perforowane do 6 m2
0963-26- - Wyposażenie do projektorów
0963-261- - - obiektywy projekcyjne do projektorów wąskotaśmowych
0963-262- - - obiektywy projekcyjne do projektorów szerokotaśmowych
0963-263- - - obiektywy anamorfotyczne
0963-269- - - wyposażenie do projektorów pozostałe
0963-3- Sprzęt montażowy filmowy
0963-31- - Urządzenia przeglądowe nieme
0963-311- - - przeglądarka do filmu na taśmę 8 mm
0963-312- - - przeglądarka na taśmę 8 mm Super
0963-313- - - przeglądarka na taśmę 16 mm z napędem ręcznym
0963-314- - - stół przeglądowy do taśmy 16 mm
0963-315- - - stół przeglądowy do taśmy 35 mm
0963-316- - - stół przeglądowy do taśmy 70 mm
0963-32- - Urządzenia przeglądowe z odczytem dźwięku
0963-321- - - stół odsłuchowy jednotaśmowy 16 mm
0963-322- - - stół odsłuchowy jednotaśmowy 35 mm
0963-323- - - stół odsłuchowy jednotaśmowy 70 mm
0963-33- - Stoły montażowe do synchronizacji obrazu i dźwięku
0963-331- - - 16 mm dwutaśmowe
0963-332- - - 16 mm trójtaśmowe
0963-333- - - stoły montażowe 16 mm z reprodukcją ekranu na monitorze
telewizyjnym
0963-334- - - 16 mm z tonem pilotującym
0963-335- - - 35 mm dwutaśmowe
0963-336- - - 35 mm trójtaśmowe
0963-337- - - 35 mm z tonem pilotującym
0963-338- - - uniwersalne
0963-34- - Stoły do ścinania negatywów
0963-341- - - dwutaśmowe poziome
0963-342- - - wielotaśmowe poziome
0963-35- - Sklejarki taśmy filmowej
0963-36- - Stoły 35 mm dla tłumaczy filmów obcojęzycznych
0963-37- - Przewijarki stołowe
0963-371- - - dwutalerzowe ręczne
0963-372- - - dwutalerzowe mechaniczne
0963-373- - - czterotalerzowe
0963-38- - Stoły zdjęciowe jedno- i wielobębnowe
0963-39- - Sprzęt montażowy filmowy pozostały
0963-4- Sprzęt do fotochemicznej obróbki taśmy filmowej
0963-41- - Maszyny wywołujące
0963-411- - - maszyny wywołujące 16 mm dla taśmy czarno-białej
0963-412- - - maszyny wywołujące 16 mm dla taśmy kolorowej
0963-413- - - maszyny wywołujące 35 mm dla taśmy czarno-białej
0963-414- - - maszyny wywołujące 35 mm dla taśmy kolorowej
0963-415- - - maszyny wywołujące 70 mm dla taśmy kolorowej
0963-416- - - zbiorniki do roztworów roboczych
0963-417- - - urządzenia do mieszania roztworów roboczych
0963-418- - - agregaty zasilające do roztworów roboczych
0963-419- - - agregaty do regeneracji kąpieli srebrowej
0963-42- - Maszyny kopiujące
0963-421- - - maszyny kopiujące dla taśmy 16 mm kontaktowe
0963-422- - - maszyny kopiujące dla taśmy 16 mm optyczne
0963-423- - - maszyny kopiujące dla taśmy 35 mm kontaktowe
0963-424- - - maszyny kopiujące dla taśmy 35 mm optyczne
0963-425- - - maszyny kopiujące redukcyjne 35/16 mm
0963-426- - - maszyny kopiujące dla taśmy 70 mm kontaktowe
0963-427- - - sprzęt pomocniczy dla maszyn kopiujących
0963-43- - Urządzenia do konserwacji taśmy filmowej
0963-431- - - czyszczarki ultradźwiękowe
0963-432- - - czyszczarki chemiczne
0963-433- - - matowaczki i wybłyszczarki podłoża
0963-434- - - czyszczarki mechaniczne
0963-435- - - regeneratorki emulsji
0963-436- - - regeneratorki warstwy ochronnej
0963-49- - Sprzęt do fotochemicznej obróbki taśmy filmowej pozostały
0963-491- - - urządzenia pomocnicze do maszyn wywołujących pozostałe
0963-492- - - urządzenia pomocnicze do maszyn kopiujących pozostałe
0964Przyrządy do projekcji stałej i urządzenia do fotograficznej
reprodukcji dokumentacji
0964-1- Przyrządy do projekcji (diaskopy)
0964-11- - Rzutniki dla dzieci (filmoskopy)
0964-12- - Rzutniki małoobrazkowe
0964-121- - - zwykłe
0964-122- - - półautomatyczne
0964-123- - - automatyczne
0964-13- - Rzutniki małoobrazkowe stereoskopowe
0964-14- - Rzutniki dla średnich i dużych formatów
0964-19- - Przyrządy do projekcji (diaskopy) pozostałe
0964-2- Episkopy i epidiaskopy
0964-21- - Episkopy
0964-22- - Epidiaskopy
0964-3- Przyrządy projekcyjne specjalne
0964-31- - Projektory pisma
0964-39- - Przyrządy projekcyjne specjalne pozostałe
0964-5- Urządzenia do fotograficznej reprodukcji dokumentacji
0964-51- - Urządzenia fotograficzne do reprodukcji dokumentacji
0964-52- - Urządzenia uzupełniające do fotograficznej reprodukcji
dokumentacji
0964-6- Urządzenia do mikrofilmów i mikrokart
0964-61- - Urządzenia zdjęciowe do mikrofilmów i mikrokart
0964-62- Urządzenia wywołujące i suszarki do mikrofilmów
0964-63- - Urządzenia kopiujące do mikrofilmów
0964-64- - Czytniki do mikrofilmów
0964-641- - - proste
0964-642- - - uniwersalne
0964-7- Fotoautomaty
0964-8- Wyposażenie przyrządów do projekcji stałej i urządzeń do
fotograficznej reprodukcji dokumentacji
Symbol SWW
jednolityzastępczy
123
096996Części przyrządów i wyrobów optycznych i optyczno-mechanicznych
0969-1961- Części przyrządów obserwacyjnych i celowniczych
0969-119611- - Części lunet
0969-129612- - Części lornet i lornetek
0969-139613- - Części dalmierzy
0969-149614- - Części przyrządów justerskich
0969-2962- Części aparatów i sprzętu fotograficznego
0969-219621- - Części aparatów fotograficznych
0969-229622- - Części wyposażenia do aparatów fotograficznych
0969-239623- - Części sprzętu fotograficznego laboratoryjnego
0969-3963- Części kamer i projektorów filmowych oraz kinotechnicznego
sprzętu pomocniczego
0969-4964- Części przyrządów do projekcji stałej i urządzeń do
fotograficznej reprodukcji dokumentacji
0969-419641- - Część diaskopów i filmoskopów
0969-429642- - Części episkopów i epidiaskopów
0969-439643- - Części przyrządów projekcyjnych specjalnych
0969-459645- - Części urządzeń do fotograficznej reprodukcji dokumentacji
0969-469646- - Części urządzeń do mikrofilmów i mikrokart
0969-479647- - Części fotoautomatów
123
31153-414Dyktafony
41153-415Odtwarzacze
50952Mikroskopy
0952-1- Mikroskopy szkolne
0952-11- - Mikroskopy szkolne do obserwacji w świetle przechodzącym
0952-12- - Mikroskopy szkolne do obserwacji w świetle odbitym
0952-19- - Mikroskopy szkolne pozostałe
0952-2- Mikroskopy biologiczne i ogólnego zastosowania
0952-21- - Mikroskopy biologiczne
0952-211- - - proste laboratoryjne i badawcze
0952-212- - - uniwersalne badawcze
0952-213- - - specjalne
0952-22- - Mikroskopy pracujące w niewidzialnej części widma
0952-221- - - do prac w ultrafiolecie
0952-222- - - do prac w podczerwieni
0952-23- - Mikroskopy do badań w fizyce i chemii jądrowej
0952-231- - - do badań jądrowych
0952-239- - - mikroskopy do badań w fizyce i chemii jądrowej pozostałe
0952-24- - Mikroskopy do analiz ilościowych i porównawczych
0952-241- - - lanametry
0952-242- - - mikroskopy porównawcze
0952-249- - - mikroskopy do analiz ilościowych i porównawczych pozostałe
0952-25- - Mikroskopy do prac w różnym zakresie temperatur
0952-251- - - mikroskopy do prac w podwyższonej temperaturze
0952-252- - - mikroskopy do prac w obniżonej temperaturze
0952-253- - - mikroskopy do badań w mikroklimacie o różnych temperaturach
i w różnych atmosferach
0952-26- - Mikroskopy biologiczne podróżne i miniaturowe
0952-29- - Mikroskopy biologiczne i ogólnego zastosowania pozostałe
0952-3- Mikroskopy stereoskopowe
0952-31- - Mikroskopy stereoskopowe proste
0952-311- - - mikroskopy ze stałymi obiektywami
0952-312- - - mikroskopy z wymiennymi obiektywami
0952-32- - Mikroskopy stereoskopowe uniwersalne
0952-321- - - mikroskopy ze zmieniaczem powiększeń
0952-322- - - mikroskopy z ciągłą zmianą powiększenia
0952-33- - Mikroskopy stereoskopowe polaryzacyjne
0952-331- - - ze zmieniaczem powiększeń
0952-332- - - z ciągłą zmianą powiększenia
0952-34- - Mikroskopy stereoskopowe do badań w podczerwieni
0952-35- - Mikroskopy stereoskopowe lekarskie i operacyjne
0952-39- - Mikroskopy stereoskopowe pozostałe
0952-4- Mikroskopy metalograficzne
0952-41- - Mikroskopy metalograficzne proste
0952-411- - - z obiektywem pod stolikiem
0952-412- - - z obiektywem nad stolikiem
0952-42- - Mikroskopy metalograficzne badawcze
0952-421- - - do badań w jasnym i ciemnym polu i świetle spolaryzowanym
0952-422- - - do badań w jasnym i ciemnym polu, świetle spolaryzowanym i
kontraście fazowym
0952-423- - - do badań w jasnym i ciemnym polu, świetle spolaryzowanym w
kontraście fazowym i interferencyjnym
0952-424- - - z urządzeniem do pomiaru mikrotwardości
0952-425- - - z próżniowymi lub gazowymi komorami wysokotemperaturowymi
0952-43- - Mikroskopy interferencyjne do badań powierzchni materiałów w
świetle odbitym
0952-431- - - z interferencją dwupromieniową
0952-432- - - z interferencją wielopromieniową
0952-49- - Mikroskopy metalograficzne pozostałe
0952-5- Mikroskopy polaryzacyjne
0952-51- - Mikroskopy polaryzacyjne proste
0952-511- - - do obserwacji w świetle przechodzącym
0952-512- - - do obserwacji w świetle odbitym
0952-52- - Mikroskopy polaryzacyjne badawcze
0952-521- - - do badań w świetle przechodzącym
0952-522- - - do badań w świetle odbitym
0952-53- - Mikroskopy polaryzacyjne badawcze uniwersalne do badań w
świetle przechodzącym i odbitym oraz ewentualnie w kontraście fazowym i
interferencyjnym
0952-531- - - z dostawianą kamerą fotograficzną
0952-532- - - z wbudowaną kamerą fotograficzną
0952-54- - Mikroskopy polaryzacyjne podróżne
0952-59- - Mikroskopy polaryzacyjne pozostałe
0952-6- Mikroskopy nieoptyczne
0952-61- - Mikroskopy elektronowe dla wiązki przechodzącej
0952-611- - - o zdolności rozdzielczej poniżej 1p10-6 mm
0952-612- - - o zdolności rozdzielczej od 1p10-6 mm do 2p10-6 mm
0952-613- - - o zdolności rozdzielczej powyżej 2p10-6 mm
0952-62- - Mikroskopy elektronowe dla wiązki odbitej
0952-621- - - bezpośrednio od preparatu
0952-622- - - od zwierciadła elektronowego
0952-64- - Mikroskopy protonowe
0952-65- - Mikroskopy jonowe
0952-69- - Mikroskopy nieoptyczne pozostałe
0952-8- Wyposażenie do mikroskopów szkolnych, biologicznych i ogólnego
zastosowania, stereoskopowych, metalograficznych, polaryzacyjnych
0952-81- - Wyposażenie do mikroskopów szkolnych
0952-811- - - okulary ze wskaźnikiem
0952-812- - - okulary podwójne (asystenckie)
0952-813- - - oświetlacze elektryczne sieciowe
0952-819- - - wyposażenie do mikroskopów szkolnych pozostałe
0952-82- - Wyposażenie specjalne mikroskopów biologicznych i ogólnego
zastosowania
0952-821- - - obiektywy, okulary i kondensatory specjalne
0952-822- - - lampy i oświetlacze
0952-823- - - stoliki mikroskopowe specjalne
0952-824- - - nasadki okularowe specjalne
0952-825- - - wyposażenie mikrofotograficzne i mikrokinematograficzne
0952-826- - - wyposażenie fazowo-kontrastowe, amplitudowo-kontrastowe i
interferencyjne
0952-827- - - wyposażenie fluorescencyjne
0952-829- - - wyposażenie specjalne mikroskopów biologicznych i ogólnego
zastosowania pozostałe
0952-83- - Wyposażenie specjalne do mikroskopów stereoskopowych
0952-831- - - statywy specjalne
0952-832- - - stoliki specjalne
0952-833- - - wyposażenie do badań w świetle spolaryzowanym
0952-834- - - nasadki okularowe
0952-835- - - pryzmaty do poosiowego oświetlania góry
0952-836- - - uchwyty do mocowania preparatów
0952-837- - - oświetlacze
0952-838- - - nasadki obiektywowe
0952-839- - - wyposażenie specjalne do mikroskopów stereoskopowych
pozostałe
0952-84- - Wyposażenie specjalne do mikroskopów metalograficznych
0952-841- - - obiektywy do badania w świetle odbitym
0952-842- - - stoliki wysokotemperaturowe
0952-843- - - wyposażenie mikrofotograficzne
0952-844- - - wyposażenie fazowo-kontrastowe
0952-845- - - wyposażenie interferencyjne
0952-846- - - wyposażenie polaryzacyjne
0952-847- - - wyposażenie do pomiaru mikrotwardości
0952-849- - - wyposażenie specjalne do mikroskopów metalograficznych
pozostałe
0952-85- - Wyposażenie do mikroskopów polaryzacyjnych
0952-851- - - obiektywy specjalne
0952-852- - - okulary specjalne
0952-853- - - kondensory specjalne
0952-854- - - oświetlacze typu "epi"
0952-855- - - stoliki specjalne
0952-856- - - wyposażenie do określania współczynników załamania
0952-857- - - kompensatory specjalne
0952-858- - - wyposażenie mikrofotograficzne
0952-859- - - wyposażenie do mikroskopów polaryzacyjnych pozostałe
0952-86- - Wyposażenie specjalne do mikroskopów nieoptycznych
0952-861- - - elektronowych
0952-862- - - protonowych
0952-863- - - jonowych
0952-869- - - wyposażenie specjalne do mikroskopów nieoptycznych
pozostałe
62883-49Przybory rysownicze i kreślarskie pozostałe
2883-491- - - przybory kreślarskie
2883-492- - - grafiony
2883-493- - - przykładnice
2883-494- - - deski kreślarskie
72814Zapis dźwięku i wizji gotowy
2814-1- Zapis dźwięku na taśmie magnetofonowej
2814-2- Płyty z zapisem dźwięku
2814-22- - Płyty gramofonowe fi 175/33/1/3 obrotów
2814-23- - Płyty gramofonowe fi 175/45 obrotów z jednym utworem na
stronie i dwoma utworami na stronie
2814-231- - - z jednym utworem zapisanym na stronie
2814-232- - - z dwoma utworami zapisanymi na stronie
2814-24- - Płyty gramofonowe fi 250/33/1/3 obrotów
2814-25- - Płyty gramofonowe fi 300/33/1/3 obrotów
2814-251- - - monofoniczne
2814-252- - - stereofoniczne
2814-26- - Płyty kompaktowe
2814-3- Płyty gramofonowe wizyjne z zapisem obrazu i dźwięku
2814-4- Fonoramy (płyty z cienkiej folii elastycznej)
2814-5- Karty dźwiękowe
2814-6- Taśmy magnetyczne z zapisem dźwięku
2814-61- - Taśmy magnetyczne z zapisem dźwięku - w kasetach
2814-62- - Taśmy magnetyczne z zapisem dźwięku - na szpulach
2814-7- Taśmy magnetyczne z zapisem dźwięku i obrazu
2814-71- - Taśmy magnetyczne z zapisem dźwięku i obrazu - w kasetach
2814-72- - Taśmy magnetyczne z zapisem dźwięku i obrazu - na szpulach
82817Reprodukcje fotograficzne na podłożu: szklanym, papierowym, taśmach
filmowych i błonach
2817-1- Fotogramy
2817-11- - Fotogramy czarno-białe
2817-111- - - czarno-białe do formatu 13x18 cm
2817-112- - - czarno-białe powyżej 13x18 cm do 50x60 cm
2817-113- - - czarno-białe powyżej 50x60 cm
2817-12- - Fotogramy barwne
2817-121- - - barwne do formatu 13x18 cm
2817-122- - - barwne powyżej 13x18 cm do 50x60 cm
2817-123- - - barwne powyżej 50x60 cm
2817-13- - Pocztówki fotograficzne
2817-131- - - pocztówki czarno-białe
2817-132- - - pocztówki barwne
2817-14- - Fotogramy krajoznawcze w harmonijce
2817-141- - - czarno-białe krajoznawcze w harmonijce
2817-142- - - barwne krajoznawcze w harmonijce
2817-2- Diapozytywy
2817-21- - Diapozytywy czarno-białe
2817-211- - - na błonie czarno-białej do formatu 13x18 cm
2817-212- - - na błonie czarno-białej powyżej 13x18 cm do 50x60 cm
2817-22- - Diapozytywy barwne
2817-221- - - na błonie barwnej do formatu 13x18 cm
2817-222- - - na błonie barwnej powyżej 13x18 do 50x60 cm
2817-223- - - na błonie barwnej powyżej 50x60 cm
2817-23- - Klisze fotograficzne (płyty) eksponowane
2817-231- - - klisze fotograficzne (płyty) czarno-białe eksponowane
2817-232- - - klisze fotograficzne (płyty) barwne eksponowane
2817-3- Przeźrocza
2817-31- - Przeźrocza czarno-białe taśmowe
2817-311- - - klatka 18x24 mm
2817-312- - - klatka 24x36 mm
2817-32- - Przeźrocza barwne taśmowe
2817-321- - - klatka 18-24 mm
2817-322- - - klatka 24-36 mm
2817-39- - Przeźrocza pojedyncze
2817-391- - - czarno-białe, klatka 24x36 mm
2817-392- - - barwne, klatka 24x36 mm
92713-11Nuty
102713-12Mapy
111335-8Materiały do zapisu magnetycznego i pomocnicze do użytkowania taśm
magnetycznych i magnetofonów
1335-81- - Taśmy magnetyczne
1335-811- - - do zapisu dźwięku w kasetach
1335-812- - - do zapisu dźwięku na szpulach
1335-813- - - do zapisu dźwięku w krążkach
1335-814- - - do zapisu obrazu w kasetach
1335-815- - - do zapisu obrazu na szpulach
1335-816- - - do systemów komputerowych w kasetach
1335-817- - - do systemów komputerowych na szpulach
1335-819- - - taśmy magnetyczne pozostałe
1335-82- - Karty magnetyczne
1335-83- - Dyski magnetyczne
1335-84- - Bębny magnetyczne
1335-85- - Druty magnetyczne
1335-86- - Materiały pomocnicze do użytkowania taśm magnetycznych i
magnetofonów
1335-861- - - taśma rozbiegowa
1335-862- - - taśma czyszcząca i szlifująca
1335-869- - - materiały pomocnicze do użytkowania taśm magnetycznych i
magnetofonów pozostałe
1335-89- - Materiały do zapisu magnetycznego i pomocnicze do użytkowania
taśm magnetycznych i magnetofonów pozostałe
122811Instrumenty muzyczne
2811-1- Instrumenty muzyczne klawiszowo-strunowe
2811-11- - Fortepiany
2811-12- - Pianina
2811-19- - Instrumenty klawiszowo-strunowe pozostałe
2811-2- Instrumenty muzyczne lutnicze smyczkowe i szarpane
2811-21- - Instrumenty muzyczne lutnicze smyczkowe
2811-211- - - skrzypce i altówki
2811-212- - - wiolonczele
2811-213- - - basy i kontrabasy
2811-219- - - instrumenty muzyczne lutnicze smyczkowe pozostałe
2811-22- - Instrumenty muzyczne lutnicze szarpane
2811-221- - - gitary
2811-222- - - mandoliny i mandole
2811-223- - - banjo
2811-229- - - instrumenty muzyczne lutnicze szarpane pozostałe
2811-3- Instrumenty muzyczne dęte
2811-31- - Instrumenty muzyczne dęte drewniane
2811-32- - Instrumenty muzyczne dęte blaszane
2811-39- - Instrumenty muzyczne dęte pozostałe
2811-4- Instrumenty muzyczne perkusyjne
2811-41- - Komplety perkusyjne
2811-411- - - membranofony
2811-412- - - idiofony
2811-413- - - zestawy perkusyjne
2811-49- - Instrumenty perkusyjne pozostałe
2811-5- Instrumenty muzyczne piszczałkowe i stroikowe
2811-51- - Organy i fisharmonie
2811-511- - - organy
2811-512- - - fisharmonie
2811-52- - Akordeony, harmonie i harmonijki ustne
2811-521- - - akordeony
2811-522- - - harmonie
2811-523- - - harmonijki ustne
2811-59- - Instrumenty muzyczne piszczałkowe i stroikowe pozostałe
2811-6- Instrumenty muzyczne elektronowe i elektromechaniczne
2811-61- - Instrumenty muzyczne elektronowe
2811-62- - Instrumenty muzyczne elektromechaniczne strunowe
2811-63- - Instrumenty muzyczne elektromechaniczne stroikowe
2811-69- - Instrumenty muzyczne elektronowe i elektromechaniczne
pozostałe
2811-9- - Instrumenty muzyczne pozostałe
132812Części do instrumentów muzycznych i akcesoria muzyczne
2812-1- Części do instrumentów muzycznych
2812-11- - Części do instrumentów klawiszowo-strunowych (bez strun)
2812-111- - - mechanizmy pianinowe
2812-112- - - klawiatury pianinowe i fortepianowe
2812-113- - - mechanizmy fortepianowe
2812-114- - - części do fortepianów i pianin
2812-119- - - części do instrumentów klawiszowo-strunowych pozostałe
2812-12- - Części do instrumentów lutniczych (bez strun)
2812-13- - Struny
2812-131- - - struny metalowe gołe
2812-132- - - struny metalowe nawijane
2812-133- - - struny jelitowe i z tworzyw sztucznych
2812-139- - - struny pozostałe
2812-14- - Części do instrumentów dętych
2812-15- - Części do instrumentów perkusyjnych
2812-16- - Części do instrumentów piszczałkowych i stroikowych
2812-161- - - części głosotwórcze
2812-162- - - części do akordeonów, harmonii i harmonijek ustnych
2812-169- - - części do instrumentów piszczałkowych i stroikowych
pozostałe
2812-17- - Części do instrumentów elektronowych i elektromechanicznych
2812-171- - - części do instrumentów elektronowych
2812-172- - - części do instrumentów elektromechanicznych strunowych
2812-173- - - części do instrumentów elektromechanicznych stroikowych
2812-2- Akcesoria muzyczne
2812-21- - Akcesoria do instrumentów muzycznych klawiszowo-strunowych
2812-22- - Akcesoria do instrumentów muzycznych lutniczych, smyczkowych i
szarpanych
2812-23- - Akcesoria do instrumentów muzycznych dętych drewnianych i
blaszanych
2812-24- - Akcesoria do instrumentów muzycznych perkusyjnych
2812-25- - Akcesoria do instrumentów muzycznych piszczałkowych i
stroikowych
2812-26- - Akcesoria do instrumentów muzycznych elektronowych i
elektromechanicznych
2812-29- - Akcesoria do instrumentów osobno nie wymienionych
142884Pomoce naukowe, specjalistyczny sprzęt szkolny i przedszkolny
Przyrządy wymienione w tej podbranży należy rozumieć jako służące celom
demonstracyjnym i wizyjnym, tj. nie nadające się do użytku produkcyjnego,
do celów badawczych itp.
2884-1- Pomoce naukowe do nauczania fizyki, astronomii, chemii i
matematyki
2884-2- Pomoce naukowe do nauczania biologii, higieny, środowiska
społeczno-przyrodniczego, geografii i geologii
2884-3- Pomoce naukowe do nauczania języka polskiego, języków obcych,
historii, propedeutyki (nauki o społeczeństwie)
2884-4- Pomoce naukowe z zakresu kultury fizycznej i przysposobienia
obronnego; bez wymienionych w podbranżach SWW: 0675, 1366, 1377, 1772,
2183, 2274
2884-5- Pomoce naukowe z zakresu plastyki, muzyki oraz przedmiotu
"Praca-Technika"
2884-6- Pomoce naukowe ogólnego przeznaczenia oraz specjalistyczny sprzęt
szkolny
2884-7- Pomoce naukowe osobno nie wymienione
2884-8- Pracownie przedmiotowe w kompletach
2884-9- Pomoce naukowe i specjalistyczny sprzęt przedszkolny
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 23 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku akcyzowego.
(Dz. U. Nr 156, poz. 785)
Na podstawie art. 6 ust. 10 pkt 2, art. 32 ust. 5, art. 35 ust. 4, art. 36 ust.
5, art. 37 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 oraz art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia
1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11,
poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995
r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1995 r. w sprawie
podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 135, poz. 663 i Nr 153, poz. 784 oraz z 1996 r. Nr
41, poz. 178 i Nr 58, poz. 265) wprowadza się następujące zmiany:
1) w załączniku nr 1 skreśla się poz. 1 i 10,
2) w załączniku nr 2 skreśla się poz. 8 i 12.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Minister Finansów: w. z. K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 23 grudnia 1996 r.
w sprawie waloryzacji podstawy opodatkowania dla gier prowadzonych w kasynach
gry i salonach gier w automatach losowych.
(Dz. U. Nr 156, poz. 786)
Na podstawie art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i
zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994
r. Nr 98, poz. 472 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Dokonuje się waloryzacji podstawy opodatkowania w podatku od gier dla:
1) gier prowadzonych w kasynach gry, jak następuje:
Podstawa opodatkowania za okresy dekadoweStawka podatku
do 72.100 zł25%
powyżej 72.100 zł do 144.200 zł18.000 zł + 30% od kwoty powyżej 72.100 zł
powyżej 144.200 zł do 240.400 zł39.600 zł + 35% od kwoty powyżej 144.200
zł
powyżej 240.400 zł do 360.600 zł73.300 zł + 40% od kwoty powyżej 240.400
zł
powyżej 360.600 zł121.400 zł + 50% od kwoty powyżej 360.600 zł
2) gier prowadzonych w salonach gier w automatach losowych, jak następuje:
Podstawa opodatkowania za okresy dekadoweStawka podatku
do 18.000 zł30%
powyżej 18.000 zł do 36.100 zł5.400 zł + 40% od kwoty powyżej 18.000 zł
powyżej 36.100 zł do 60.100 zł12.600 zł + 50% od kwoty powyżej 36.100 zł
powyżej 60.100 zł24.600 zł + 60% od kwoty powyżej 60.100 zł
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Minister Finansów: w. z. K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 23 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu towarów dla celów poboru podatku od
towarów i usług oraz podatku akcyzowego w imporcie.
(Dz. U. Nr 156, poz. 787)
Na podstawie art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr
142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 1995 r. w sprawie
wykazu towarów dla celów poboru podatku od towarów i usług oraz podatku
akcyzowego w imporcie (Dz. U. Nr 154, poz. 798) wprowadza się następujące
zmiany:
1. W załączniku nr 1:
1) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 0302 69 65 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 0302 69 61 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 0302
69 66 0, 0302 69 67 0, 0302 69 68 0 i 0302 69 69 0 w brzmieniu:
Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie
- - - - Morszczuk (Merluccius spp., Urophycis spp.):
- - - - - Morszczuk z rodzaju Merluccius:
0302 69 66 0- - - - - - Morszczuk kapski (Merluccius capensis) i morszczuk
głębokowodny (Merluccius paradoxus)
0302 69 67 0- - - - - - Morszczuk nowozelandzki (Merluccius australis)
0302 69 68 0- - - - - - Pozostałe
0302 69 69 0- - - - - Morszczuk z rodzaju Urophycis
2) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 0303 78 10 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 0303 78 dodaje się pozycje określone kodami PCN 0303 78 11
0, 0303 78 12 0, 0303 78 13 0 i 0303 78 19 0 w brzmieniu:
Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie
- - - Morszczuk z rodzaju Merluccius;
0303 78 11 0- - - - Morszczuk kapski (Merluccius capensis) i morszczuk
głębokowodny (Merluccius paradoxus)
0303 78 12 0- - - - Morszczuk argentyński (Morszczuk z
południowo-zachodniego Atlantyku) (Merluccius hubbsi)
0303 78 13 0- - - - Morszczuk nowozelandzki
0303 78 19 0- - - - Pozostały
3) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 0303 80 00 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 0303 79 96 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 0303
80, 0303 80 10 0 i 0303 80 90 0 w brzmieniu:
Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie
0303 80- Wątróbki, ikry i mlecze:
0303 80 10 0- - Ikry i mlecze do produkcji kwasu dezoksyrybonukleinowego
lub siarczanu protaminy
0303 80 90 0- - Pozostałe
4) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 0304 10 96 0 dodaje się pozycję
określoną kodem PCN 0304 10 98 0 w brzmieniu:
Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie
0304 10 98 0- - - - Pozostałe
5) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 0304 20 57 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 0304 20 53 0 po wyrazach "- - Z morszczuka (Merluccius
spp.,, Urophycis spp.):" dodaje się pozycje określone kodami PCN 0304 20 55 0,
0304 20 56 0 i 0304 20 58 0 w brzmieniu:
Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie
- - - Z morszczuka z rodzaju Merluccius:
0304 20 55 0- - - - Z morszczuka kapskiego (Merluccius capensis) i z
morszczuka głębokowodnego (Merluccius paradoxus)
0304 20 56 0- - - - Z morszczuka argentyńskiego (morszczuk z
południowo-zachodniego Atlantyku) (Merluccius hubbsi)
0304 20 58 0- - - - Pozostałe
6) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 0306 13 90 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 0306 13 30 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 0306
13 40 0, 0306 13 50 0 i 0306 13 80 0 w brzmieniu:
Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie
0306 13 40 0- - - Krewetki różowe głębinowe (Parapenaeus longinostris)
0306 13 50 0- - - Krewetki z rodzaju Penaceus
0306 13 80 0- - - Pozostałe
7) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 0510 00, 0510 00 10 0 i
0510 00 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 0509 00 90 0 dodaje się pozycję
określoną kodem PCN 0510 00 00 0 w brzmieniu:
Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie
05100510 00 00 0Ambra szara, strój bobrowy, cybet i piżmo; kantarydyna,
żółć nawet suszona; gruczoły i inne produkty zwierzęce używane do
przygotowania produktów farmaceutycznych, świeże, chłodzone, mrożone albo
inaczej tymczasowo zakonserwowane
8) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 0713 20, 0713 20 10 0, 0713
31, 0713 31 10 0, 0713 31 90 0, 0713 32, 0713 32 10 0 i 0713 32 90 0 i po
pozycji określonej kodem PCN 0713 10 90 0 dodaje się pozycje określone kodami
PCN 0713 31 00 0 i 0713 32 00 0 w brzmieniu:
Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie
- fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.):
0713 31 00 0- - Fasola z gatunku Vigna mungo (L.) Hepper lub Vigna radiata
(L.) Wilczek
0713 32 00 0- - Fasolka czerwona mała (Adzuki) (Phaseolus lub Vigna
angularis)
9) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 0713 39, 0713 39 10 0, 0713
39 90 0, 0713 40, 0713 40 10 0, 0713 40 90 0, 0713 50, 0713 50 10 0 i 0713 50 90
0 i po pozycji określonej kodem PCN 0713 33 90 0 dodaje się pozycje określone
kodami PCN 0713 39 00 0, 0713 40 00 0 i 0713 50 00 0 w brzmieniu:
Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie
0713 39 00 0- - Pozostałe
0713 40 00 0- Soczewica
0713 50 00 0- Bób (Vicia faba var. major) i bobik (Vicia faba var. equina,
Vicia faba var. minor)
10) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 1211 90 40 0,1211 90 60 0
i 1211 90 65 0,
11) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2401 10 90 0 dodaje się pozycje
określone kodami PCN 3502, 3502 11, 3502 11 90 0, 3502 19 i 3502 19 90 0 w
brzmieniu:
Lp.PozycjaKod PCNWyszczególnienie
35023502Albuminy (nawet koncentraty z dwu lub więcej protein z serwatki,
zawierające w suchej masie powyżej 80% protein z serwatki) albuminiany i
inne pochodne albumin:
- Albumina jaja:
3502 11- - Suszona:
3502 11 90 0- - - Pozostała
3502 19- - Pozostała:
3502 19 90 0- - - Pozostała
2. W załączniku nr 2:
1) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 0406 90 06 0 skreśla się wyrazy " -
- - - - Pozostałe:" oraz pozycje określone kodami PCN 0406 90 07 0, 0406 90 08
0, 0406 90 09 0, 0406 90 12 0, 0406 90 14 0 i 0406 90 16 0 i po wyrazach "- - -
- Pozostałe:" dodaje się pozycje określone kodami PCN 0406 90 13 0, 0406 90 15 0
i 0406 90 17 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
0406 90 13 0- - - - - Emmentaler
0406 90 15 0- - - - - Gruyere, Sbrinz
0406 90 17 0- - - - - Bergkase, Appenzell
2) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 0713 20 i 0713 20 90 0 i po
pozycji określonej kodem PCN 0713 dodaje się pozycję określoną kodem PCN 0713 20
00 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
0713 20 00 0- Cieciorka (ciecierzyca)
3) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 1211 90 80 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 1211 90 dodaje się pozycję określoną kodem PCN 1211 90 95 0
w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
1211 90 95 0- - Pozostałe
4) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 1604 14,1604 14 12 0 i 1604
14 14 0 i po pozycji określonej kodem PCN 1604 13 90 0 dodaje się pozycje
określone kodami PCN 1604 14 i 1604 14 11 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
1604 14- - Tuńczyki, bonito latający i bonito śródziemnomorski (Sarda
spp.):
- - - Tuńczyki i bonito latający:
1604 14 11 0- - - - W oleju roślinnym
5) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 1605 30 00 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 1605 20 99 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 1605
30, 1605 30 10 0 i 1605 30 90 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
1605 30- Homary:
1605 30 10 0- - Mięso z homara, gotowane, do produkcji masła homarowego
lub past, pasztetów, zup lub sosów z homarów
1605 30 90 0- - Pozostałe
6) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 1904 10 90 0 dodaje się pozycje
określone kodami PCN 1904 20 i 1904 20 10 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
1904 20- Przetwory spożywcze otrzymane z nieprażonych płatków zbożowych
lub z mieszaniny nieprażonych płatków zbożowych i prażonych płatków
zbożowych lub zbóż spęcznionych:
1904 20 10 0- - Preparaty typu Musli na bazie nieprażonych płatków
zbożowych
7) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2306 90 19 0 skreśla się wyrazy "-
- Pozostałe:" oraz pozycje określone kodami PCN 2306 90 93 0 i 2306 90 99 0 i
dodaje się pozycję określoną kodem PCN 2306 90 90 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
2306 90 90 0- - Pozostałe
8) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2309 90 dodaje się pozycję
określoną kodem PCN 2309 90 20 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
2309 90 20 0- - Produkty spełniające wymagania określone w uwadze
dodatkowej 5 do niniejszego działu
9) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 2309 90 98, 2309 90 98 1 i
2309 90 98 9 i po pozycji określonej kodem PCN 2309 90 93 0 dodaje się pozycje
określone kodami PCN 2309 90 95, 2309 90 95 1, 2309 90 95 9, 2309 90 97, 2309 90
97 1 i 2309 90 97 9 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
- - - - Pozostałe:
2309 90 95- - - - - Zawierające w masie 49% lub więcej chlorku choliny, na
bazie organicznej lub nieorganicznej:
2309 90 95 1- - - - - - Pasze granulowane dla pstrągów
2309 90 95 9- - - - - - Pozostałe
2309 90 97- - - - - Pozostałe:
2309 90 97 1- - - - - - Pasze granulowane dla pstrągów
2309 90 97 9- - - - - - Pozostałe
10) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2903 30 38 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 2903 30 po wyrazach "- - Bromki:" dodaje się pozycje
określone kodami PCN 2903 30 35 0 i 2903 30 37 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
2903 30 35 0- - - Dibromometan
2903 30 37 0- - - Pozostałe
11) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2903 49 90 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 2903 49 20 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2903
49 30 0, 2903 49 40 0 i 2903 49 80 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
- - - Chlorowcowane pochodne tylko fluorem i bromem:
2903 49 30 0- - - - Metanu, etanu lub propanu
2903 49 40 0- - - - Pozostałe
2903 49 80 0- - - Pozostałe
12) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2907 15 00 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 2907 14 00 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2907
15, 2907 15 10 0 i 2907 15 90 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
2907 15- - Naftole i ich sole:
2907 15 10 0- - - 1-Naftol
2907 15 90 0- - - Pozostałe
13) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2914 19 00 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 2914 po wyrazach "- Ketony acykliczne bez innej tlenowej
grupy funkcyjnej:" dodaje się pozycje określone kodami PCN 2914 19, 2914 19 10 0
i 2914 19 90 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
2914 19- - Pozostałe:
2914 19 10 0- - - 5-Metyloheksan-2-on
2914 19 90 0- - - Pozostałe
14) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2916 19 90 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 2916 19 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2916 19 40
0 i 2916 19 80 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
2916 19 40 0- - - Kwas krotonowy
2916 19 80 0- - - Pozostałe
15) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2918 90 00 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 2918 23 90 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2918
90, 2918 90 10 0, 2918 90 20 0, 2918 90 30 0 i 2918 90 90 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
2918 90- Pozostałe:
2918 90 10 0- - Kwas 2,6-dimetoksybenzoesowy
2918 90 20 0- - Dicamba (ISO)
2918 90 30 0- - Fenoksyoctan sodu
2918 90 90 0- - Pozostałe
16) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2921 19 90 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 2921 19 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2921 19 40
0 i 2921 19 80 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
2921 19 40 0- - - 1,1,3,3-Tetrametylobutyloamina
2921 19 80 0- - - Pozostałe
17) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2921 30 90 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 2921 30 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2921 30 91
0 i 2921 30 99 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
2921 30 91 0- - Cykloheksylenodiamina-1,3 (1,3-diaminocykloheksan)
2921 30 99 0- - Pozostałe
18) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2922 49 80 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 2922 49 10 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2922
49 20 0 i 2922 49 70 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
2922 49 20 0- - - ß-Alanina
2922 49 70 0- - - Pozostałe
19) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2928 00 00 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 2925 20 00 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2928
00, 2928 00 10 0 i 2928 00 90 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
29282928 00Pochodne organiczne hydrazyny lub hydroksyloaminy:
2928 00 10 0- N,N-Bis (2-metoksyetylo) hydroksyloamina
2928 00 90 0- Pozostałe
20) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2930 90 95 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 2930 90 30 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2930
90 40 0, 2930 90 50 0 i 2930 90 70 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
2930 90 40 0- - 2,2' Tiodietylobis
[3-(3,5-di-tert-butylo-4-hydroksyfenylo) propionian]
2930 90 50 0- - Mieszanina izomerów składająca się z 4-metylo-2,6-bis
(metylotio)-m-fenylenodiaminy oraz 2-metylo-4,6-bis
(metylotio)-m-fenylenodiaminy
2930 90 70 0- - Pozostałe
21) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2933 59 80 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 2933 59 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2933 59 20
0 i 2933 59 70 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
2933 59 20 0- - - 1,4-Diazobicyklo[2.2.2]oktan (trietylenodiamina)
2933 59 70 0- - - Pozostałe
22) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2933 90 80 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 2933 90 60 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2933
90 65 0 i 2933 90 95 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
2933 90 65 0- - 2,4-Di-tert-butylo-6-(5-chlorobenzotriazol-2-yl) fenol
2933 90 95 0- - Pozostałe
23) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2935 00 00 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 2934 90 70 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2935
00, 2935 00 10 0, 2935 00 20 0 i 2935 00 90 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
29352935 00Sulfonamidy:
2935 00 10 0-
3-{1-[7-(Heksadecylosylfonyloamino)-1H-indolo-3-ylo]-3-okso-1H,
3H-naftolo[1,8-cd]piran-1-ylo}-N,N-dimetylo-1H-indolo-7-sulfonamid
2935 00 20 0- Metosulam (ISO)
2935 00 90 0- Pozostałe
24) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 3502 11 90 0 i 3502 19 90
0,
25) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 3507 90 00 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 3507 10 00 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 3507
90, 3507 90 10 0, 3507 90 20 0 i 3507 90 90 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
3507 90- Pozostałe:
3507 90 10 0- - Lipaza lipoproteinowa
3507 90 20 0- - Proteaza alkaliczna Aspergillus
3507 90 90 0- - Pozostałe
26) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 3824 90 60 0 i 3824 90 90
0 i po pozycji określonej kodem PCN 3824 90 po wyrazach "- - Pozostałe:" dodaje
się pozycje określone kodami PCN 3824 90 61 0, 3824 90 62 0, 3824 90 64 0 i 3824
90 95 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
- - - Produkty i preparaty do użytku farmaceutycznego lub
chirurgicznego:
3824 90 61 0- - - - Produkty pośrednie z produkcji antybiotyków otrzymane
podczas fermentacji Streptomyces tenebrarius, suszone lub nie, do
zastosowania w produkcji leków dla ludzi, z pozycji nr 3004
3824 90 62 0- - - - Produkty pośrednie z produkcji soli monensin
3824 90 64 0- - - - Pozostałe
- - - Pozostałe
*3824 90 95 0- - - - Pozostałe6
27) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 8701 30 00 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 8701 10 90 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 8701
30 i 8701 30 90 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
8701 30- Ciągniki gąsienicowe:
*8701 30 90 0- - Pozostałe17
28) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 9001 50 80 0 dodaje się pozycje
określone kodami PCN 9017, 9017 20 i 9017 20 19 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
90179017Przyrządy kreślarskie lub obliczeniowe (np. urządzenia kreślące,
pantografy, kątomierze, zestawy kreślarskie, suwaki logarytmiczne, tarcze
rachunkowe); ręczne przyrządy do pomiaru długości (np. pręty i taśmy
miernicze, mikrometry, suwaki) nie wymienione ani nie uwzględnione w
innych miejscach niniejszego działu:
9017 20- Pozostałe przyrządy kreślarskie, traserskie lub do obliczeń
rachunkowych:
- - Przyrządy kreślarskie:
*9017 20 19 0- - - Pozostałe7
29) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 9021 29, 9021 29 10 0 i
9021 29 90 0 i po pozycji określonej kodem PCN 9021 21 90 0 dodaje się pozycję
określoną kodem PCN 9021 29 00 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
9021 29 00 0- - Pozostałe
30) w ostatnim wierszu w kolumnie "Wyszczególnienie" wyrazy "2. Meble dla dzieci
do 6 lat" zastępuje się wyrazami "2. Meble dla dzieci do 7 lat.".
3. W załączniku nr 3:
1) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 3920 99 50 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 3920 99 dodaje się pozycje określone kodami PCN 3920 99 51
0, 3920 99 55 0 i 3920 99 59 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
- - - Z punktów polimeryzacji addycyjnej:
3920 99 51 0- - - - Arkusze z polifluorku winylu
3920 99 55 0- - - - Dwuosiowo zorientowana folia z polialkoholu
winylowego, zawierająca w masie 97% lub więcej polialkoholu winylowego,
nie powlekana, o grubości nie przekraczającej 1 mm
3920 99 59 0- - - - Pozostałe
2) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 7321 11 90 0 dodaje się pozycje
określone kodami PCN 7321 81, 7321 81 10 0 i 7321 81 90 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
- Pozostałe urządzenia:
7321 81- - Na gaz lub na gaz i inne paliwa:
7321 81 10 0- - - Z ujściem na spaliny
7321 81 90 0- - - Pozostałe
3) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 7325 10 91 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 7325 10 50 0 po wyrazach " - - Pozostałe:" dodaje się
pozycję określoną kodem PCN 7325 10 92 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
7325 10 92 0- - - Do systemów kanalizacyjnych, wodnych itp.
4) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 7325 99 skreśla się wyrazy " - - -
Pozostałe" oraz pozycje określone kodami PCN 7325 99 91 0 i 7325 99 99 0 i
dodaje się pozycję określoną kodem PCN 7325 99 90 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
7325 99 90 0- - - Pozostałe
5) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 8536 dodaje się pozycje określone
kodami PCN 8536 10, 8536 10 10 0, 8536 10 50 0 i 8536 10 90 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
8536 10- Bezpieczniki:
8536 10 10 0- - Dla prądów nie większych niż 10A
8536 10 50 0- - Dla prądów większych niż 10A, ale nie większych niż 63A
8536 10 90 0- - Dla prądów powyżej 63A
4. W załączniku nr 4:
1) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 1704 90 i 1704 90 75 0,
2) przy pozycji towarowej określonej kodem PCN 2106 90 20 0 w kolumnie "Pozycja"
skreśla się symbol *, w kolumnie zaś "Wyszczególnienie" skreśla się objaśnienie
oznaczone nr 14.
3) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 2403 99 90 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 2403 99 10 0 dodaje się pozycje określone kodami PCN 2403
99 90, 2403 99 90 1, 2403 99 90 9 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
2403 99 90- - - Pozostałe:
2403 99 90 1- - - - Tytoń ekspandowany
2403 99 90 9- - - - Pozostałe
4) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2501 00 99 0 dodaje się pozycje
określone kodami PCN 2517 , 2517 30 00 0, 2707, 2707 99 i 2707 99 99 0 w
brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
25172517Otoczaki, żwir, kamień pokruszony lub rozłupany, w rodzaju zwykle
używanych jako kruszywo do betonu, jako tłuczeń drogowy i do podsypki
torów kolejowych lub inne kruszywo, krzemień i gruby żwir, nawet poddane
obróbce cieplnej; makadam z żużla lub podobnych odpadów przemysłowych,
nawet zawierający materiały podane w pierwszej części pozycji; makadam
smołowany; granulki, odłamki i proszek kamieni z pozycji nr 2515 lub 2516,
nawet poddane obróbce cieplnej:
2517 30 00 0- Makadam smołowany
27072707Oleje i inne produkty destylacji wysokotemperaturowej smoły
węglowej; podobne produkty, w których masa składników aromatycznych jest
większa niż składników niearomatycznych:
2707 99- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
2707 99 99 0- - - - Pozostałe
5) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2710 00 15 0 po wyrazach: " - - Do
innych celów:" i " - - - Benzyny specjalne:" dodaje się pozycję określoną kodem
PCN 2710 00 21 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
2710 00 21 0- - - - Benzyna lakiernicza
6) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2710 00 51 0 dodaje się pozycję
określoną kodem PCN 2710 00 55 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
2710 00 55 0- - - - Pozostałe
7) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 2710 00 69, 2710 00 69 1 i
2710 00 69 9 i po pozycji określonej kodem PCN 2710 00 65 0 dodaje się pozycje
określone kodami PCN 2710 00 66, 2710 00 66 1, 2710 00 66 9, 2710 00 67, 2710 00
67 1, 2710 00 67 9, 2710 00 68, 2710 00 68 1 i 2710 00 68 9 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
- - - Do innych celów:
2710 00 66- - - - O zawartości siarki w masie nie przekraczającej 0,05%
2710 00 66 1- - - - - Oleje napędowe do silników
2710 00 66 9- - - - - Pozostałe
2710 00 67- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 0,05%, ale nie
przekraczającej 0,2%:
2710 00 67 1- - - - - Oleje napędowe do silników
2710 00 67 9- - - - - Pozostałe
2710 00 68- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 0,2%:
2710 00 68 1- - - - - Oleje napędowe do silników
2710 00 68 9- - - - - Pozostałe
8) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2710 00 78 0 dodaje się pozycje
określone kodami PCN 2710 00 81 0, 2710 00 83 0 i 2710 00 85 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
- - Oleje smarowe; pozostałe oleje:
2710 00 81 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2710 00 83 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2710 00 81 0
2710 00 85 0- - - Do zmieszania zgodnie z warunkami w uwadze dodatkowej 5
(CN) do niniejszego działu
9) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2710 00 87 0 dodaje się pozycje
określone kodami PCN 2710 00 88 0, 2710 00 92 0, 2710 00 94 0, 2710 00 96 0,
2710 00 98 0, 2711, 2711 12, 2711 12 11 0, 2711 12 19 0, 2711 12 91 0, 2711 12
93 0, 2711 12 94 0, 2711 12 97 0, 2711 13, 2711 13 10 0, 2711 13 30 0, 2711 13
91 0, 2711 13 97 0, 2711 14 00 0, 2711 19 00 0, 2712, 2712 10, 2712 10 10 0,
2712 10 90 0, 2712 20, 2712 20 10 0, 2712 20 90 0, 2712 90, 2712 90 11 0, 2712
90 31 0, 2712 90 33 0, 2712 90 39 0, 2712 90 91 0, 2712 90 99 0, 2713, 2713 11
00 0, 2713 12 00 0, 2713 20 00 0, 2713 90, 2713 90 10 0, 2713 90 90 0, 2714,
2714 90 00 0, 2715 00, 2715 00 10 0, 2715 00 90 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
2710 00 88 0- - - - Płyny hydrauliczne
2710 00 92 0- - - - Oleje przekładniowe i oleje reduktorowe
2710 00 94 0- - - - Mieszanki do obróbki metali, oleje do smarowania form,
oleje antykorozyjne
2710 00 96 0- - - - Oleje izolacyjne
2710 00 98 0- - - - Pozostałe oleje smarowe oraz pozostałe oleje
27112711Gazy ziemne i inne węglowodory gazowe:
- Skroplone:
2711 12- - Propan:
- - - Propan o czystości nie mniejszej niż 99%:
2711 12 11 0- - - - Stosowany jako paliwo napędowe lub do ogrzewania
2711 12 19 0- - - - Do innych celów
- - - Pozostałe:
2711 12 91 0- - - - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2711 12 93 0- - - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym
procesie niż wymieniony w podpozycji 2711 12 91 0
- - - - Do innych celów:
2711 12 94 0- - - - - O czystości powyżej 90%, ale niższej niż 99%
2711 12 97 0- - - - - Pozostały
2711 13- - Butany:
2711 13 10 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2711 13 30 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2711 13 10 0
- - - Do innych celów:
2711 13 91 0- - - - O czystości powyżej 90%, ale niższej niż 95%
2711 13 97 0- - - - Pozostałe
2711 14 00 0- - Etylen, propylen, butylen i butadien
2711 19 00 0- - Pozostałe
27122712Wazelina; parafina, wosk mikrokrystaliczny, gacz parafinowy,
ozokeryt, wosk montanowy, wosk torfowy, inne woski mineralne i podobne
produkty otrzymywane w drodze syntezy lub innych procesów, nawet barwione:
2712 10- - Wazelina:
2712 10 10 0- - Surowa
2712 10 90 0- - Pozostała
2712 20- Parafina zawierająca w masie mniej niż 0,75% oleju:
2712 20 10 0- - Parafina syntetyczna o ciężarze cząsteczkowym 460 lub
większym, ale nie przekraczającym 1560
2712 20 90 0- - Pozostała
2712 90- Pozostałe:
- - Ozokeryt, wosk montanowy lub wosk torfowy (produkty naturalne):
2712 90 11 0- - - Surowe
- - Pozostałe:
- - - Surowe:
2712 90 31 0- - - - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2712 90 33 0- - - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym
procesie niż wymieniony w podpozycji 2712 90 31 0
2712 90 39 0- - - - Do innych celów
- - - Pozostałe:
2712 90 91 0- - - - Mieszanina 1-alkenów zawierająca w masie 80% lub
więcej 1-alkenów, których długość łańcucha wynosi 24 atomy węgla lub
więcej, ale nie przekracza 28 atomów węgla
2712 90 99 0- - - - Pozostałe
27132713Koks naftowy, bitumy naftowe oraz inne pozostałości olejów ropy
naftowej lub olejów otrzymywanych w minerałów bitumicznych:
- Koks naftowy:
2713 11 00 0- - Nie wyprażony
2713 12 00 0- - Wyprażony
2713 20 00 0- Bitumin naftowy
2713 90- Inne pozostałości z olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych
z minerałów bitumicznych:
2713 90 10 0- - Do wytwarzania produktów z pozycji nr 2803
27142713 90 90 0- - Pozostałe
2714Bitum i asfalt, naturalne; łupek bitumiczny lub naftowy i piaski
bitumiczne; asfaltyty i skały asfaltowe:
2714 90 00 0- Pozostałe
27152715 00Mieszanki bitumiczne oparte na naturalnym asfalcie, naturalnym
bitumie, na bitumie naftowym, na smole mineralnej lub na mineralnym paku
smołowym (np. masy uszczelniające bitumiczne, cut-bacyks):
2715 00 10 0- Masy uszczelniające bitumiczne
2715 00 90 0- Pozostałe
10) pozycję towarową określoną kodem PCN 3304 91 00 0 oznacza się symbolem * z
objaśnieniem nr 16,
11) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 3605 00 00 0,
12) po pozycji określonej kodem PCN 3506 99 00 0 dodaje się pozycje określone
kodami PCN 3606 i 3606 10 00 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
36063606Stopy żelazowo-cerowe i inne stopy piroforyczne we wszystkich
postaciach; artykuły z materiałów łatwo palnych wymienione w uwadze 2 do
tego działu:
3606 10 00 0- Paliwa płynne lub upłynnione w pojemnikach takich jak
stosowane w zapalniczkach mechanicznych lub podobnych o pojemności nie
przekraczającej 300 cm3
13) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 8528 12 91 0 i po pozycji
określonej kodem PCN 8528 12 89 0 po wyrazach "- - - - - Bez ekranu:" dodaje się
pozycje określone kodami PCN 8528 12 92 0 i 8528 12 94 0 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
- - - - - - Tunery wideo:
8528 12 92 0- - - - - - - Cyfrowe (włączając mieszane cyfrowo-analogowe)
8528 12 94 0- - - - - - - Pozostałe
14) skreśla się pozycje towarowe określone kodami PCN 8703 10 10, 8703 10 10 1 i
8703 10 10 9 i po pozycji określonej kodem PCN 8703 10 dodaje się pozycje
określone kodami PCN 8703 10 11, 8703 10 11 1, 8703 10 11 9, 8703 10 19, 8703 10
19 1 i 8703 10 19 9 w brzmieniu:
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
- - Wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie
samoczynnym (wysokoprężne i średnioprężne) lub iskrowym:
8703 10 11- - - Pojazdy przeznaczone do poruszania się po śniegu:
8703 10 11 1- - - - Do czterech lat
8703 10 11 9- - - - Powyżej czterech lat
8703 10 19- - - Pozostałe:
8703 10 19 1- - - - Do czterech lat
8703 10 19 9- - - - powyżej czterech lat
15) pozycje towarowe określone kodami PCN 9504 10 00 0, 9504 20 10 0, 9504 20 90
0, 9504 30 10 0, 9504 30 30 0, 9504 30 50 0, 9504 90 10 0 i 9504 90 90 0 oznacza
się symbolem * z objaśnieniem nr 17,
16) skreśla się pozycję towarową określoną kodem PCN 9504 30 90 0,
17) w zamieszczonych pod tabelą objaśnieniach do podpozycji oznaczonych symbolem
* umieszczonym w kolumnie pozycja:
- skreśla się objaśnienie nr 1,
- po objaśnieniu nr 15 dodaje się objaśnienia nr 16 i 17 w brzmieniu:
"16 nie dotyczy zasypek i pudrów dla dzieci
17 dotyczy tylko rulet, wraz ze stołami do gry, stołów do gry w karty, automatów
hazardowych, maszyn i urządzeń losujących, elektronicznych maszyn i urządzeń do
gry".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem, 1 stycznia 1997 r.
Minister Finansów: w. z. K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
z dnia 21 grudnia 1996 r.
w sprawie określenia rodzajów wydatków na remont i modernizację budynku
mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, o które zmniejsza się podatek dochodowy.
(Dz. U. Nr 156, poz. 788)
Na podstawie art. 27a ust. 19 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz.
646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz.
602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996
r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638 i Nr 147, poz. 686)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Za wydatki na remont i modernizację budynku mieszkalnego lub lokalu
mieszkalnego, o których mowa w art. 27a ust. 3 pkt 3 i ust. 4 ustawy z dnia 26
lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90,
poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113,
poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133,
poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638 i Nr
147, poz. 686), zwanej dalej ustawą, uważa się wydatki poniesione na:
1) zakup materiałów i urządzeń,
2) zakup usług obejmujących:
a) wykonanie ekspertyzy, opinii, projektu,
b) transport materiałów i urządzeń,
c) wykonawstwo robót,
3) najem sprzętu budowlanego,
4) opłaty administracyjne i inne opłaty wynikające z odrębnych przepisów,
w związku z robotami określonymi w załącznikach do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
wydatków poniesionych od dnia 1 stycznia 1997 r.
Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa: B. Blida
Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z
dnia 21 grudnia 1996 r. (poz. 788)
Załącznik nr 1
WYKAZ ROBÓT ZALICZANYCH DO REMONTU I MODERNIZACJI BUDYNKU MIESZKALNEGO
1. Remont lub modernizacja przyłączy, elementów przyłączy budynku lub wykonanie
nowych przyłączy, obejmujące:
1) przyłącza wodociągowe, hydrofornie,
2) przyłącza kanalizacyjne, bezodpływowe zbiorniki ścieków, urządzenia do
oczyszczania ścieków,
3) przyłącza sieci cieplnej, węzły cieplne, kotłownie,
4) przyłącza do linii elektrycznej.
2. Wykonanie nowego przyłącza do sieci gazowej.
3. Remont i modernizacja fundamentów, łącznie z izolacjami, obejmujące:
1) wzmocnienie fundamentów lub ich zabezpieczenie,
2) izolacje przeciwwodne, przeciwwilgociowe, cieplne,
3) osuszanie fundamentów.
4. Remont lub modernizacja elementów konstrukcyjnych budynku lub ich części,
dotyczące:
1) konstrukcji stropów,
2) konstrukcji ścian nośnych i zewnętrznych,
3) konstrukcji i pokrycia dachu,
4) docieplenia stropów i stropodachów,
5) kanałów spalinowych i wentylacyjnych,
6) pozostałych elementów konstrukcyjnych budynku, jak np. słupów, podciągów,
schodów, zadaszeń, balkonów, loggi, izolacji przeciwwodnych, dźwiękochłonnych.
5. Remont lub modernizacja elewacji budynku, obejmujące:
1) tynki i okładziny zewnętrzne,
2) malowanie elewacji,
3) docieplenie ścian budynku,
4) obróbki blacharskie i elementy odwodnienia budynku.
6. Wbudowanie nowych, wymiana lub remont okien oraz drzwi zewnętrznych.
7. Przebudowa układu funkcjonalnego budynku, obejmująca:
1) sanitariaty i kuchnie,
2) dźwigi osobowe,
3) wjazdy, podjazdy, zabezpieczenia i wykonanie innych elementów związanych z
udostępnieniem i przystosowaniem obiektu oraz pomieszczeń ogólnodostępnych
budynku dla osób niepełnosprawnych.
8. Remont, modernizacja, wymiana lub wykonanie nowych instalacji budynku,
obejmujące rozprowadzanie po budynku instalacji oraz montażu trwale
umiejscowionych: wyposażenia, armatury i urządzeń dotyczących:
1) instalacji sanitarnych,
2) instalacji elektrycznych, odgromowych i uziemienia,
3) instalacji klimatyzacyjnych i wentylacyjnych,
4) instalacji przyzywowych (domofony) i alarmowych,
5) przewodów wentylacyjnych, spalinowych i dymowych.
9. Wykonanie nowych instalacji gazowych.
10. Remont części wspólnej budynku (ciągów komunikacyjnych, piwnic, strychów,
zsypów, magazynów, pralni, suszarni).
Załącznik nr 2
WYKAZ ROBÓT ZALICZANYCH DO REMONTU I MODERNIZACJI LOKALU MIESZKALNEGO
1. Remont, modernizacja lub wykonanie nowych elementów w lokalu mieszkalnym:
1) ścianek działowych, sufitów, tynków i okładzin wewnętrznych,
2) podłóg i posadzek,
3) okien, świetlików i drzwi,
4) powłok malarskich i tapet,
5) elementów kowalsko-ślusarskich,
6) izolacji przeciwwodnych, przeciwwilgociowych, dźwiękochłonnych i cieplnych,
7) pozostałych elementów (np. pawlaczy, trwale umiejscowionych szaf wnękowych,
obudowy wanien, zlewozmywaków, grzejników).
2. Remont, modernizacja, wymiana lub wykonanie nowych instalacji w lokalu
mieszkalnym, obejmujące rozprowadzenie po lokalu instalacji oraz montaż trwale
umiejscowionych: wyposażenia, armatury i urządzeń dotyczących:
1) instalacji sanitarnych,
2) instalacji elektrycznych,
3) instalacji klimatyzacyjnych i wentylacyjnych,
4) instalacji przyzywowych (domofony) i alarmowych,
5) instalacji i urządzeń grzewczych,
6) przewodów wentylacyjnych, spalinowych i dymowych.
Załącznik nr 3
WYKAZ ROBÓT ZALICZANYCH DO REMONTU I MODERNIZACJI W ZAKRESIE INSTALACJI GAZOWEJ,
URZĄDZEŃ EKSPLOZYMETRYCZNYCH LUB URZĄDZEŃ GAZOWYCH
I. Wykaz robót zaliczanych do remontu i modernizacji budynku mieszkalnego w
zakresie instalacji gazowej, urządzeń eksplozymetrycznych lub urządzeń gazowych:
1) wymiana lub remont części wspólnej instalacji gazowej (przyłącza, poziomy i
piony),
2) przemieszczenie głównego kurka gazowego na zewnątrz budynku,
3) zastąpienie miejscowych instalacji ciepłej wody - z zastosowaniem gazowych
grzejników ciepłej wody - instalacją centralnej ciepłej wody,
4) zainstalowanie urządzeń lub systemów służących poprawie bezpieczeństwa
użytkowników gazu,
5) wyposażenie instalacji w gazomierze indywidualne,
6) wykonanie instalacji gazu płynnego.
II. Wykaz robót zaliczanych do remontu i modernizacji lokalu mieszkalnego w
zakresie instalacji gazowej, urządzeń eksplozymetrycznych lub urządzeń gazowych:
1) remont i wymiana urządzeń gazowych,
2) remont i wymiana instalacji gazowej służącej do rozprowadzania gazu do
urządzeń,
3) zainstalowanie, naprawa i wymiana urządzeń eksplozymetrycznych oraz czujników
tlenku węgla,
4) zainstalowanie gazomierza.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 17 grudnia 1996 r.
w sprawie listy jednostek badawczo-rozwojowych, nad którymi sprawowanie nadzoru
przejmują organy utworzone w ramach reformy funkcjonowania gospodarki i
administracji publicznej.
(Dz. U. Nr 157, poz. 789)
Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy
wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji
publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustala się listę jednostek badawczo-rozwojowych, nad którymi sprawowanie
nadzoru przejmują organy utworzone w ramach reformy funkcjonowania gospodarki i
administracji publicznej.
2. Listę jednostek badawczo-rozwojowych, o których mowa w ust. 1, oraz organy
administracji rządowej, które przejmują sprawowanie nadzoru nad tymi
jednostkami, określa załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 1996 r. (poz. 789)
LISTA JEDNOSTEK BADAWCZO-ROZWOJOWYCH, NAD KTÓRYMI SPRAWOWANIE NADZORU PRZEJMUJĄ
ORGANY UTWORZONE W RAMACH REFORMY FUNKCJONOWANIA GOSPODARKI I ADMINISTRACJI
PUBLICZNEJ
I. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji przejmuje sprawowanie nadzoru nad
następującymi jednostkami badawczo-rozwojowymi:
1. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budownictwa Inżynieryjnego "Hydrobudowa"
w Warszawie
2. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Instalacji Urządzeń Elektrycznych w
Budownictwie "Elektromontaż" w Warszawie
3. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Betonów "Cebet" w Warszawie
4. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Elementów Wyposażenia
Budownictwa "Metalplast" w Poznaniu
5. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Stolarki Budowlanej "Stolbud"
w Wołominie
6. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Techniki Instalacyjnej "Instal" w
Warszawie
7. Instytut Techniki Budowlanej w Warszawie
II. Minister Gospodarki przejmuje sprawowanie nadzoru nad następującymi
jednostkami badawczo-rozwojowymi:
1. Beskidzki Instytut Tekstylny w Bielsku-Białej
2. Branżowy Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Elektrycznych "Komel" w Katowicach
3. Centralne Laboratorium Akumulatorów i Ogniw w Poznaniu
4. Centralne Laboratorium Naftowe w Warszawie
5. Centralne Laboratorium Przemysłu Obuwniczego w Krakowie
6. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Izolacji Budowlanej w
Katowicach
7. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Lnu w Żyrardowie
8. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy "Polam" w Warszawie
9. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Elektronicznego Sprzętu Powszechnego
Użytku w Warszawie - w likwidacji
10. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Włókienniczych "Polmatex-Cenaro"
w Łodzi
11. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Opakowań w Warszawie
12. Centralny Ośrodek Chłodnictwa "Coch" w Krakowie
13. Centrum Badawczo-Konstrukcyjne Obrabiarek w Pruszkowie
14. Centrum Badań i Promocji Biznesu "Ekorno" w Łodzi
15. Centrum Elektryfikacji i Automatyzacji Górnictwa "Emag" w Katowicach
16. Centrum Mechanizacji Górnictwa "Komag" w Gliwicach
17. Centrum Techniki Morskiej w Gdańsku
18. Główny Instytut Górnictwa w Katowicach
19. Instytut Techniki i Technologii Dziewiarskich "Tricotextil" w Łodzi
20. Instytut Architektury Tekstyliów w Łodzi
21. Instytut Automatyki Systemów Energetycznych we Wrocławiu
22. Instytut Barwników i Produktów Organicznych w Zgierzu
23. Instytut Biotechnologii i Antybiotyków w Warszawie
24. Instytut Celulozowo-Papierniczy w Łodzi
25. Instytut Chemicznej Przeróbki Węgla w Zabrzu
26. Instytut Chemii Nieorganicznej w Gliwicach
27. Instytut Chemii Przemysłowej im. I. Mościckiego w Warszawie
28. Instytut Ciężkiej Syntezy Organicznej "Blachownia" w Kędzierzynie-Koźlu
29. Instytut Ekonomiki Przemysłu Chemicznego w Warszawie
30. Instytut Elektrotechniki w Warszawie
31. Instytut Energetyki w Warszawie
32. Instytut Farmaceutyczny w Warszawie
33. Instytut Gospodarki Odpadami w Katowicach
34. Instytut Górnictwa Naftowego i Gazownictwa w Krakowie
35. Instytut Górnictwa Odkrywkowego "Poltegor - Instytut" we Wrocławiu
36. Instytut Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej w Warszawie
37. Instytut Inżynierii Materiałów Włókienniczych w Łodzi
38. Instytut Komputerowych Systemów Automatyki i Pomiarów we Wrocławiu
39. Instytut Logistyki i Magazynowania w Poznaniu
40. Instytut Lotnictwa w Warszawie
41. Instytut Maszyn Matematycznych w Warszawie
42. Instytut Maszyn Spożywczych w Warszawie
43. Instytut Materiałów Ogniotrwałych w Gliwicach
44. Instytut Mechaniki Precyzyjnej w Warszawie
45. Instytut Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego w Warszawie
46. Instytut Metali Nieżelaznych w Gliwicach
47. Instytut Metalurgii Żelaza om. S. Staszica w Gliwicach
48. Instytut Mineralnych Materiałów Budowlanych w Opolu
49. Instytut Nawozów Sztucznych w Puławach
50. Instytut Obróbki Plastycznej w Poznaniu
51. Instytut Obróbki Skrawaniem w Krakowie
52. Instytut Odlewnictwa w Krakowie
53. Instytut Optyki Stosowanej w Warszawie
54. Instytut Organizacji i Zarządzania w Przemyśle "Orgmasz" w Warszawie
55. Instytut Przemysłu Gumowego "Stomil" w Piastowie
56. Instytut Przemysłu Organicznego w Warszawie
57. Instytut Przemysłu Skórzanego w Łodzi
58. Instytut Przemysłu Tworzyw i Farb w Gliwicach
59. Instytut Rozwoju i Studiów Strategicznych w Warszawie
60. Instytut Rynku Wewnętrznego i Konsumpcji w Warszawie
61. Instytut Spawalnictwa w Gliwicach
62. Instytut Systemów Sterowania w Katowicach
63. Instytut Szkła i Ceramiki w Warszawie
64. Instytut Technicznych Wyrobów Włókienniczych "Moratex" w Łodzi
65. Instytut Techniki Cieplnej w Łodzi
66. Instytut Techniki Grzewczej i Sanitarnej w Radomiu
67. Instytut Techniki i Aparatury Medycznej ITAM w Zabrzu
68. Instytut Technologii Próżniowej w Warszawie
69. Instytut Technologii Drewna w Poznaniu
70. Instytut Technologii Eksploatacji w Radomiu
71. Instytut Technologii Elektronowej w Warszawie
72. Instytut Technologii Materiałów Elektronicznych w Warszawie
73. Instytut Technologii Nafty im. Prof. S. Pilata w Krakowie
74. Instytut Tele- i Radiotechniczny w Warszawie
75. Instytut Włókien Chemicznych w Łodzi
76. Instytut Włókien Naturalnych w Poznaniu
77. Instytut Włókiennictwa w Łodzi
78. Instytut Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie
79. Ośrodek Badawczo-Konstrukcyjny "Koprotech" w Warszawie
80. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Aparatury Manewrowej "Oram" w Łodzi
81. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Mechanizacji Pakowania "Empak" w Krakowie
82. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Oponiarskiego "Stomil" w Poznaniu
83. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Gospodarki Remontowej Energetyki we Wrocławiu
84. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Urządzeń Klimatyzacyjno-Wentylacyjnych
i Odpylających "Barowent" w Katowicach
85. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy "Erg" w Jaśle
86. Instytut Koniunktur i Cen Handlu Zagranicznego w Warszawie
87. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy "Predom-Obr" w Warszawie
88. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy "Skarżysko" w Skarżysku-Kamiennej
89. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Armatury Przemysłowej w Kielcach
90. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Automatyki i Urządzeń w Łodzi
91. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budownicta Górniczego "Budokop" w Mysłowicach
92. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budownictwa Węglowego w Katowicach
93. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budowy Urządzeń Chemicznych "Cebea" w Krakowie
94. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Dźwignic i Urządzeń Transportowych "Detrans" w
Bytomiu
95. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Elementów i Układów Pneumatyki w Kielcach
96. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Gospodarki Energetycznej w Katowicach
97. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Górnictwa Surowców Chemicznych "Chemkop" w
Krakowie
98. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Kauczuków i Tworzyw Winylowych w Oświęcimiu
99. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn dla Przemysłu Mięsnego we Wrocławiu - w
likwidacji
100. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn dla Przetwórstwa Płodów Rolnych w
Pleszewie
101. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Hutniczych w Bytomiu - w likwidacji
102. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn i Urządzeń Chemicznych "Metalchem" w
Toruniu
103. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Przędzalnictwa Wełny "Befamatex" w
Bielsku-Białej
104. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Ziemnych i Transportowych w Stalowej Woli
105. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Metrologii Elektrycznej "Lumel" w Zielonej Górze
106. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Mikroelektroniki Hybrydowej i Rezystorów w
Krakowie
107. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Motoreduktorów i Reduktorów "Redor" w
Bielsku-Białej
108. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Obrabiarek i Urządzeń Specjalnych w Poznaniu
109. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Obróbki Plastycznej Metali "Plasomet" w
Warszawie
110. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Podstaw Technologii i Konstrukcji Maszyn
"Tekoma" w Warszawie
111. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Pojazdów Szynowych w Poznaniu
112. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Płyt Drewnopodobnych w Czarnej Wodzie
113. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Rafineryjnego w Płocku
114. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Siarkowego "Siarkopol" w Tarnobrzegu
115. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Samochodów Małolitrażowych "Bosmal" w
Bielsku-Białej
116. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Sprzętu Gospodarstwa Domowego "Domgos" w
Chorzowie - w likwidacji
117. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Sprzętu Mechanicznego w Tarnowie
118. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Suszarnictwa Płodów Rolnych "Suprol" w Rogoźnie
Wielkopolskim - w likwidacji
119. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Środków Organizacyjno-Technicznych "Prebot" w
Radomiu
120. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Chłodniczych i Gastronomicznych
"Gastromasz" w Bydgoszczy
121. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Mechanicznych "Obrum" w Gliwicach
122. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Sterowania Napędów w Toruniu
123. Przemysłowy Instytut Automatyki i Pomiarów "Mera-PIAP" w Warszawie
124. Przemysłowy Instytut Elektroniki w Warszawie
125. Przemysłowy Instytut Maszyn Budowlanych w Kobyłce
126. Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych w Poznaniu
127. Przemysłowy Instytut Motoryzacji w Warszawie
128. Przemysłowy Instytut Telekomunikacji w Warszawie
III. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast przejmuje sprawowanie nadzoru
nad następującymi jednostkami badawczo-rozwojowymi:
1. Instytut Gospodarki Mieszkaniowej w Warszawie
2. Instytut Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej w Warszawie
3. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Ekologii Miast w Łodzi
IV. Główny Geodeta Kraju przejmuje sprawowanie nadzoru nad następującą jednostką
badawczo-rozwojową:
Instytut Geodezji i Kartografii w Warszawie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 grudnia 1996 r.
w sprawie szczegółowych zasad i trybu przejęcia przez Ministra Skarbu Państwa
wykonywania praw i obowiązków Skarbu Państwa wynikających z umów o oddanie
mienia przedsiębiorstwa państwowego do odpłatnego korzystania.
(Dz. U. Nr 157, poz. 790)
Na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy
wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji
publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Organy założycielskie wykonujące prawa i obowiązki Skarbu Państwa
wynikające z umów o oddanie mienia przedsiębiorstwa państwowego do odpłatnego
korzystania zawartych przed dniem 1 stycznia 1997 r. przekażą niezwłocznie w
terminie uzgodnionym z Ministrem Skarbu Państwa Ministrowi Skarbu Państwa umowy
oraz dokumenty dotyczące tych umów protokolarnie, według stanu na dzień 31
grudnia 1996 r.
2. W przypadku gdy organami założycielskimi są ministrowie, o których mowa w
art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy
reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106,
poz. 497), wykonanie zadań wymienionych w rozporządzeniu przejmują po dniu 1
stycznia 1997 r. likwidatorzy znoszonych urzędów tych ministrów.
§ 2. 1. Protokół przekazania sporządza się dla każdej umowy o oddanie mienia
przedsiębiorstwa państwowego do odpłatnego korzystania, uwzględniając w nim
oznaczenie stron umowy, czasu, na jaki została zawarta, oraz dokładny opis
stanu, przebiegu i stopnia wykonania umowy, a w szczególności:
1) wprowadzonych zmian do umowy wraz z uzasadnieniem,
2) realizacji należności Skarbu Państwa z tytułu odpłatnego korzystania, z
uwzględnieniem odroczeń i umorzeń tych należności,
3) realizacji innych zobowiązań umownych - zobowiązania inwestycyjne, socjalne i
inne,
4) opis innych okoliczności uznanych przez organ założycielski za ważne,
dotyczących dalszego prowadzenia spraw związanych z realizacją umowy, w tym
dokonania wcześniejszego przeniesienia własności przedmiotu umowy, zmian,
rozwiązania i wypowiedzenia umowy.
2. Do protokołu załącza się:
1) akt notarialny umowy,
2) odpis statutu lub umowy spółki będącej stroną umowy oraz aktualne
zaświadczenie z rejestru handlowego,
3) kopie protokołu przekazania spółce mienia przedsiębiorstwa państwowego do
odpłatnego korzystania oraz bilans likwidacyjny przedsiębiorstwa,
4) kwestionariusz sporządzony według wzoru stanowiącego załącznik do
rozporządzenia,
5) sprawozdanie finansowe spółki za ostatni rok obrotowy oraz sprawozdania o
przychodach, kosztach i wyniku finansowym (F-01) z ostatniego roku obrotowego,
6) decyzje o zwolnieniu spółki z długu z tytułu wnoszonych opłat dodatkowych,
7) inne dokumenty uznane przez organ założycielski za ważne.
3. Protokół jest podpisywany przez organ założycielski i Ministra Skarbu
Państwa.
§ 3. Organ założycielski udostępni Ministrowi Skarbu Państwa dodatkowe
informacje i dokumenty dotyczące umowy, jeżeli będzie to niezbędne dla
właściwego wykonywania praw i obowiązków Skarbu Państwa.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. (poz. 790)
KWESTIONARIUSZ
ZAŁĄCZNIK DO PROTOKOŁU PRZEKAZANIA PRAW I OBOWIĄZKÓW SKARBU PAŃSTWA Z UMOWY O
ODPŁATNE KORZYSTANIE Z MIENIA PRZEDSIĘBIORSTWA PAŃSTWOWEGO
wg stanu na 31 grudnia 1996 r.
DANE ZLIKWIDOWANEGO PRZEDSIĘBIORSTWA PAŃSTWOWEGO
NAZWA I ADRESNR STATYSTYCZNY - REGONNAZWA ORGANU ZAŁOŻYCIELSKIEGO
DANE SPÓŁKI KORZYSTAJĄCEJ ODPŁATNIE Z MIENIA PRZEDSIĘBIORSTWA PAŃSTWOWEGO
NAZWA I ADRESNR STATYSTYCZNY - REGONTELEFON, FAX
DANE DOTYCZĄCE UMOWY O ODPŁATNE KORZYSTANIE Z MIENIA PRZEDSIĘBIORSTWA
PAŃSTWOWEGO
TYP UMOWY: x/DATA ZAWARCIA UMOWYOKRES, NA JAKI UMOWĘ ZAWARTO
1/LEASING
2/NAJEM, DZIERŻAWA Z OPCJĄ SPRZEDAŻY
3/NAJEM, DZIERŻAWA BEZ OPCJI SPRZEDAŻY
WARTOŚĆ PRZEDMIOTU UMOWYDANE DOTYCZĄCE RAT KAPITAŁOWYCH
WYS. RATYSUMA WPŁAC. RATWYS. ZALEGŁOŚCIOKRES ZALEGŁOŚCI
DANE DOTYCZĄCE OPŁAT DODATKOWYCH
ODROCZENIA Z I ROKUODROCZENIA Z II ROKUSUMA WPŁACONA OPŁAT DODATKOWYCHWYS.
ZALEGŁOŚCIOKRES ZALEGŁOŚCI
SUMA ODROCZENIA Z I I II ROKU:KWOTA UMORZONYCH OPŁAT:
DANE DOTYCZĄCE ZOBOWIĄZAŃ INWESTYCYJNYCH I INNYCH SPÓŁKI
RODZAJ ZOBOWIĄZANIAWARTOŚĆ ZOBOW.TERMIN REALIZ.WYS. KARYCZY ZOBOWIĄZ.
ZREAL.CZY UREGULOWANO KARY
x/ Niepotrzebne skreślić
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 grudnia 1996 r.
w sprawie trybu i terminów przejęcia przez Ministra Skarbu Państwa akcji i
udziałów Skarbu Państwa oraz zakresu informacji o niektórych z przejmowanych
akcji i udziałów.
(Dz. U. Nr 157, poz. 791)
Na podstawie art. 11 oraz art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. -
Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i
administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Z dniem 1 stycznia 1997 r. Minister Skarbu Państwa przejmuje zadania i
kompetencje w zakresie wykonywania praw z akcji i udziałów w spółkach,
należących do Skarbu Państwa, wykonywanych przez ministrów zniesionych, na
podstawie odrębnych przepisów, urzędów:
1) Ministra Przemysłu i Handlu,
2) Ministra Przekształceń Własnościowych,
3) Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą,
4) Ministra Spraw Wewnętrznych,
5) Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa,
6) Kierownika Centralnego Urzędu Planowania,
7) Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów.
2. Minister Skarbu Państwa przejmuje wykonywanie praw z akcji i udziałów
należących do Skarbu Państwa, wykonywanych przez inne organy administracji
rządowej niż wymienione w ust. 1, oraz państwowe jednostki organizacyjne nie
posiadające osobowości prawnej w trybie i terminach określonych w
rozporządzeniu.
§ 2. 1. Likwidatorzy zniesionych urzędów Ministrów:
1) Przemysłu i Handlu,
2) Przekształceń Własnościowych,
3) Współpracy Gospodarczej z Zagranicą,
4) Spraw Wewnętrznych,
5) Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa,
6) Kierownika Centralnego Urzędu Planowania,
7) Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów.
- zinwentaryzują w ujęciu chronologicznym wszystkie dokumenty związane z
wykonywaniem przez tych ministrów praw z akcji i udziałów należących do Skarbu
Państwa.
2. Dokumentację każdej spółki należy zgromadzić w teczce zawierającej spis
dokumentów wyodrębnionych w następujące działy tematyczne:
1) powstanie spółki - statut lub umowa spółki, dokumentacja rejestrowa,
regulaminy,
2) wykonywanie praw z akcji lub udziałów - dokumentacja walnych zgromadzeń lub
zgromadzeń wspólników (protokoły, odpisy uchwał, udzielone i zwrócone
pełnomocnictwa oraz inne dokumenty),
3) materiały dotyczące spółki rozpatrywane przez władze spółki, w tym zwłaszcza
sprawozdania finansowe,
4) skład władz spółki - protokoły posiedzeń rady nadzorczej lub komisji
rewizyjnej,
5) dokumentacja stosunków prawnych łączących Skarb Państwa ze spółką,
wynikających z czynności cywilnoprawnych, decyzji administracyjnych oraz
uczestnictwa w sporach,
6) zbycie lub obciążenie akcji lub udziałów - stosowne umowy i korespondencja,
dokumentacja dotycząca przetargu lub rokowań,
7) akcje lub odcinki zbiorowe akcji, a w przypadku spółek publicznych - dokument
potwierdzający prawa Skarbu Państwa do akcji (świadectwa depozytowe),
8) pozostałe dokumenty, w tym udzielone i wycofane pełnomocnictwa do wykonywania
praw z akcji lub udziałów.
3. Minister Skarbu Państwa przejmuje akcje i udziały wraz z pełną dokumentacją,
o której mowa w ust. 2.
4. W razie ujawnienia się dodatkowych dokumentów dotyczących spółki po formalnym
przejęciu akcji lub udziałów przez Ministra Skarbu Państwa, likwidator
niezwłocznie powiadomi Ministra Skarbu Państwa i przekaże dokumenty w terminie
wyznaczonym przez Ministra Skarbu Państwa.
§ 3. 1. Likwidator przekazuje jednorazowo akcje i udziały we wszystkich
spółkach, z których prawa wykonywał zniesiony urząd ministra.
2. Jeżeli jednak interes Skarbu Państwa wymaga natychmiastowego przejęcia akcji
lub udziałów przez Ministra Skarbu Państwa, w szczególności w razie wyznaczenia
terminów walnych zgromadzeń lub zgromadzeń wspólników, likwidator natychmiast
powiadomi Ministra Skarbu Państwa o takiej konieczności. W takim wypadku
czynności przekazania ogranicza się do przejęcia akcji lub udziałów, statutu
spółki i zaświadczeń z rejestru. Pozostałe dokumenty spółki likwidator przekaże
niezwłocznie.
§ 4. 1. Niezwłocznie po zakończeniu inwentaryzacji, jednak nie później niż do
dnia 31 stycznia 1997 r., likwidatorzy powiadomią Ministra Skarbu Państwa o
gotowości do przekazania akcji i udziałów wraz z dokumentacją. Minister Skarbu
Państwa w terminie do dnia 31 marca 1997 r. przejmie akcje i udziały Skarbu
Państwa.
2. Likwidatorzy dostarczą akcje i udziały wraz z dokumentacją do miejsca
wskazanego przez Ministra Skarbu Państwa.
3. Z czynności przekazania akcji lub udziałów oraz dokumentacji każdej spółki
sporządza się protokół, według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
§ 5. Likwidator niezwłocznie powiadomi spółkę o przejęciu przez Ministra Skarbu
Państwa akcji lub udziałów wraz z dokumentacją.
§ 6. Organy i jednostki, o których mowa w § 1 ust. 2, są zobowiązane przekazać
Ministrowi Skarbu Państwa następujące informacje o akcjach i udziałach, w
stosunku do których wykonują prawa Skarbu Państwa:
1) o sposobie powstania spółki i objęcia w niej akcji lub udziałów przez Skarb
Państwa wraz z oznaczeniem spółki, jej firmy, siedziby i adresu oraz wskazaniem
sądu rejestrowego i numeru rejestru handlowego,
2) o wysokości kapitału akcyjnego lub zakładowego, jego strukturze oraz o
kapitałach własnych spółki,
3) o ilości akcji lub udziałów Skarbu Państwa i ich rodzajach,
4) o przedmiocie przedsiębiorstwa spółki,
5) o składzie osobowym władz zarządzających i nadzorczych, w tym o
przedstawicielach Skarbu Państwa,
6) o dacie i podstawie udostępnienia akcji lub udziałów Skarbu Państwa osobom
trzecim oraz o stanie realizacji ich zobowiązań z tego tytułu wobec Skarbu
Państwa,
7) o toczących się postępowaniach sądowych lub innych postępowaniach oraz o
stosunkach umownych mogących mieć wpływ na prawa i obowiązki Skarbu Państwa, w
tym zwłaszcza o postępowaniach likwidacyjnych, upadłościowych i układowych,
8) o wyznaczonych terminach walnych zgromadzeń lub zgromadzeń wspólników.
§ 7. 1. Minister Skarbu Państwa przejmuje akcje i udziały wraz z dokumentacją w
terminach określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
2. Minister Skarbu Państwa może przejąć akcje i udziały wraz z dokumentacją w
terminach wcześniejszych niż określone w załączniku nr 2, jeżeli z informacji, o
których mowa w § 6, wynika, że wymaga tego interes Skarbu Państwa.
3. Do przejęcia przez Ministra Skarbu Państwa akcji i udziałów od organów i
jednostek, o których mowa w § 1 ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy § 2-5,
z tym że o gotowości do przekazania akcji i udziałów organy i jednostki
przekazujące są obowiązane, z zastrzeżeniem ust. 2, powiadomić Ministra Skarbu
Państwa nie później niż na 14 dni przed upływem terminów, o których mowa w
załączniku nr 2.
4. Organy i jednostki, o których mowa w § 1 ust. 2, cofną, na dzień przekazania,
udzielone pełnomocnictwa do wykonywania praw z akcji i udziałów.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. (poz. 791)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
WYKAZ TERMINÓW PRZEKAZANIA AKCJI I UDZIAŁÓW SKARBU PAŃSTWA W SPÓŁKACH ORAZ
DOKUMENTACJI SPÓŁEK, W KTÓRYCH PRAWA Z AKCJI LUB UDZIAŁÓW WYKONYWAŁY NACZELNE I
CENTRALNE ORGANY ADMINISTRACJI PAŃSTWOWEJ ORAZ ORGANY ADMINISTRACJI RZĄDOWEJ I
PAŃSTWOWE JEDNOSTKI ORGANIZACYJNE NIE POSIADAJĄCE OSOBOWOŚCI PRAWNEJ, O KTÓRYCH
MOWA W § 1 UST. 2 ROZPORZĄDZENIA
1. Naczelne i centralne organy administracji państwowej, o których mowa w § 1
ust. 2 rozporządzenia, przekażą akcje lub udziały Skarbu Państwa oraz
dokumentację spółek w terminie do 30 czerwca 1997 r. z zastrzeżeniem § 7 ust. 2
rozporządzenia.
2. Państwowe jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, o
których mowa w § 1 ust. 2 rozporządzenia, przekażą akcje lub udziały oraz
dokumentację spółek w niżej wymienionych terminach, zgodnie z położeniem
siedziby spółki:
1. województwo warszawskie do 30.03.1997 r.
2. województwo bialskopodlaskie
3. województwo białostockie
-------------------
4. województwo bielskie do 30.04.1997 r.
5. województwo bydgoskie
6. województwo chełmskie
7. województwo ciechanowskie
8. województwo częstochowskie
9. województwo elbląskie
-------------------
10. województwo gdańskie 30.05.1997 r.
11. województwo gorzowskie
12. województwo jeleniogórskie
13. województwo kaliskie
14. województwo katowickie
-------------------
15. województwo kieleckie do 30.06.1997 r.
16. województwo konińskie
17. województwo koszalińskie
18. województwo krakowskie
19. województwo krośnieńskie
20. województwo legnickie
21. województwo leszczyńskie
22. województwo lubelskie
-------------------
23. województwo łomżyńskie do 31.07.1997 r.
24. województwo łódzkie
25. województwo nowosądeckie
26. województwo olsztyńskie
27. województwo opolskie
28. województwo ostrołęckie
29. województwo pilskie
30. województwo piotrkowskie
-------------------
31. województwo płockie do 31.08.1997 r.
32. województwo poznańskie
33. województwo przemyskie
34. województwo radomskie
35. województwo rzeszowskie
36. województwo siedleckie
37. województwo sieradzkie
38. województwo skierniewickie
39. województwo słupskie
40. województwo suwalskie
41. województwo szczecińskie
-------------------
42. województwo tarnobrzeskie do 30.09.1997 r.
43. województwo tarnowskie
44. województwo toruńskie
45. województwo wałbrzyskie
46. województwo włocławskie
47. województwo wrocławskie
48. województwo zamojskie
49. województwo zielonogórskie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 grudnia 1996 r.
w sprawie określenia przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek
Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa.
(Dz. U. Nr 157, poz. 792)
Na podstawie art. 2a ust. 1 i 4 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298 i Nr 85, poz. 498, z 1991 r.
Nr 60, poz. 253, Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685
oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 405 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się:
1) wykaz przedsiębiorstw państwowych o szczególnym znaczeniu dla gospodarki
państwa, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia,
2) wykaz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla
gospodarki państwa, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 2. Ministrem właściwym, z którym ze względu na przedmiot działania spółki
wymagane są uzgodnienia w sprawach składu rad nadzorczych i statutów spółek,
jest:
1) Minister Gospodarki - dla spółek wykazanych w poz. 1-107 załącznika nr 2 do
rozporządzenia,
2) Minister Transportu i Gospodarki Morskiej - dla spółek wykazanych w poz.
108-114 załącznika nr 2 do rozporządzenia,
3) Minister Łączności - dla spółek wykazanych w poz. 115-117 załącznika nr 2 do
rozporządzenia,
4) Minister Finansów - dla spółek wykazanych w poz. 118-124 załącznika nr 2 do
rozporządzenia.
§ 3. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 października 1991 r. w
sprawie określenia przedsiębiorstw państwowych o szczególnym znaczeniu dla
gospodarki państwa, których prywatyzacja wymaga zgody Rady Ministrów (Dz. U. Nr
99, poz. 441).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. (poz. 792)
Załącznik nr 1
WYKAZ PRZEDSIĘBIORSTW I SZCZEGÓLNYM ZNACZENIU DLA GOSPODARKI PAŃSTWA
1. Biuro Studiów i Projektów Łączności w Warszawie
2. Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej w Warszawie
3. Elektrownia Bełchatów w Bełchatowie
4. Elektrownia Turów w Bogatyni
5. Fabryka Wódek "Polmos" w Łańcucie
6. Gdańska Stocznia Remontowa im. J. Piłsudskiego w Gdańsku
7. Huta Cynku i Ołowiu Bolesław w Miasteczku Śląskim
8. Huta im. T. Sendzimira w Krakowie
9. Huta Łabędy w Gliwicach
10. Huta "Baildon" w Katowicach
11. Kopalnie i Zakłady Chemiczne Siarki Siarkopol w Grzybowie
12. Kopalnie i Zakłady Przetwórcze Siarki Siarkopol w Tarnobrzegu
13. Kopalnie Surowców Skalnych w Zarębie
14. Kopalnie Surowców Skalnych w Złotoryi
15. Krakowskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego i Drożdżowego "Polmos" w
Krakowie
16. Lubelskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego i Drożdżowego "Polmos" w Lublinie
17. Lubuska Wytwórnia Wódek Gatunkowych "Polmos" w Zielonej Górze
18. Łódzkie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Łodzi
19. Łużyckie Kopalnie Bazaltu w Lubaniu
20. Mazowiecka Wytwórnia Wódek i Drożdży "Polmos" w Józefowie
21. Huta "Częstochowa" w Częstochowie
22. Poczta Polska w Warszawie
23. Podlaska Wytwórnia Wódek "Polmos" w Siedlcach
24. Polska Żegluga Morska w Szczecinie
25. Polski Monopol Loteryjny w Warszawie
26. Polski Rejestr Statków w Gdańsku
27. Polskie Koleje Państwowe w Warszawie
28. Polskie Linie Oceaniczne w Gdyni
29. Polskie Porty Lotnicze w Warszawie
30. Polskie Ratownictwo Okrętowe w Gdyni
31. Powszechna Kasa Oszczędności Bank Państwowy w Warszawie
32. Poznańskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Poznaniu
33. Przedsiębiorstwo Budownictwa Hydrotechnicznego "ODRA 1" w Opolu
34. Przedsiębiorstwo Budownictwa Hydrotechnicznego "ODRA 2" we Wrocławiu
35. Przedsiębiorstwo Budownictwa Hydrotechnicznego "ODRA 3" w Szczecinie
36. Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodnego w Sandomierzu
37. Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodnego w Tczewie
38. Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodnego w Warszawie
39. Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodno-Inżynieryjnego w Krakowie
40. Przedsiębiorstwo Eksploatacji Rurociągów Naftowych "Przyjaźń" w Płocku
41. Przedsiębiorstwo Górniczo-Produkcyjne Bazalt w Wilkowie
42. Przedsiębiorstwo Poszukiwań i Eksploatacji Złóż Ropy i Gazu Petrobaltic w
Gdańsku
43. Przedsiębiorstwo Przemysłowo-Usługowe Port Rybacki Gryf w Szczecinie
44. Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Białymstoku
45. Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Raciborzu
46. Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Warszawie
47. Starogardzkie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Starogardzie
Gdańskim
48. Stocznia Marynarki Wojennej w Gdyni
49. Szczecińska Wytwórnia Wódek "Polmos" w Szczecinie
50. Huta im. E. Cedlera w Sosnowcu
51. Śląska Wytwórnia Wódek Gatunkowych "Polmos" w Bielsku-Białej
52. Totalizator Sportowy w Warszawie
53. Huta "Będzin" w Będzinie
54. Zespół Elektrowni "Ostrołęka" w Ostrołęce
55. Kopalnia Węgla Brunatnego "Turów" w Bogatyni
56. Kopalnia Węgla Brunatnego Adamów w Turku
57. Kopalnia Węgla Brunatnego Bełchatów w Bełchatowie
58. Kopalnia Węgla Brunatnego Konin w Kleczewie
59. Zakłady Przemysłu Ciągnikowego "Ursus" w Warszawie
60. Centralna Stacja Ratownictwa Górniczego w Bytomiu
61. Warszawskie Zakłady Mechaniczne "PZL-WZM" w Warszawie
62. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego "PZL-Kalisz" w Kaliszu
63. Bank Gospodarstwa Krajowego w Warszawie
64. Warszawska Wytwórnia Wódek "Koneser" w Warszawie
65. Wojskowa Drukarnia w Gdyni
66. Wojskowa Drukarnia w Łodzi
67. Wojskowe Biuro Studiów i Projektów Budowlanych w Warszawie
68. Wojskowe Centralne Biuro Konstrukcyjno-Technologiczne w Warszawie
69. Wojskowe Zakłady Elektroniczne w Zielonce
70. Wojskowe Zakłady Graficzne w Warszawie
71. Wojskowe Zakłady Inżynieryjne w Dęblinie
72. Wojskowe Zakłady Kartograficzne w Warszawie
73. Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 1 w Łodzi
74. Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 2 w Bydgoszczy
75. Wojskowe Zakłady Łączności Nr 1 w Zegrzu
76. Wojskowe Zakłady Łączności Nr 2 w Czernicy Wrocławskiej
77. Wojskowe Zakłady Mechaniczne w Siemianowicach Śląskich
78. Wojskowe Zakłady Motoryzacyjne Nr 5 w Poznaniu
79. Wojskowe Zakłady Nr 4 w Warszawie
80. Wojskowe Zakłady Uzbrojenia Nr 2 w Grudziądzu
81. Wrocławskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Spirytusowego "Polmos" we Wrocławiu
82. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne w Warszawie
83. Wydawnictwo Bellona w Warszawie
84. Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe w Warszawie
85. Zakład Badawczo-Rozwojowy "Polmos" w Koninie
86. Zakłady Przemysłu Fermentacyjnego "Akwawit" w Lesznie
87. Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Kutnie
88. Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Sieradzu
89. Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Toruniu
90. Żyrardowskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego "Polmos" w Żyrardowie.
Załącznik nr 2
WYKAZ JEDNOOSOBOWYCH SPÓŁEK SKARBU PAŃSTWA O SZCZEGÓLNYM ZNACZENIU DLA
GOSPODARKI PAŃSTWA:
1) dla których ministrem właściwym, z którym ze względu na przedmiot działania
spółki wymagane są uzgodnienia w sprawach statutów i rad nadzorczych spółek,
jest Minister Gospodarki:
1. Agencja Rozwoju Przemysłu SA w Warszawie
2. Bydgoskie Zakłady Elektromechaniczne Belma SA w Bydgoszczy
3. Będziński Zakład Elektroenergetyczny SA
4. Bielsko-Bialskie Zakłady Energetyczne SA
5. Bytomska Spółka Węglowa SA w Bytomiu
6. Centrala Handlu Zagranicznego SA Węglokoks w Katowicach
7. Centrala Produktów Naftowych SA w Warszawie
8. Centrala Zbytu Węgla Węglozbyt SA
9. Centrum Naukowo-Produkcyjne Elektroniki Profesjonalnej Radwar SA w Warszawie
10. Elbląskie Zakłady Energetyczne SA
11. Elektrownia Blachownia SA
12. Elektrownia Chorzów SA
13. Elektrownia Halemba SA w Rudzie Śląskiej
14. Elektrownia im. T. Kościuszki SA w Połańcu
15. Elektrownia Jaworzno III SA w Jaworznie
16. Elektrownia Kozienice SA w Świerżach Górnych
17. Elektrownia Łagisza SA w Będzinie
18. Elektrownia Łaziska SA w Łaziskach Górnych
19. Elektrownia Opole SA w Brzeziu k. Opola
20. Elektrownia Rybnik SA w Rybniku
21. Elektrownia Sierża SA w Trzebini
22. Elektrownia Skawina SA
23. Elektrownia Stalowa Wola SA
24. Elektrownia Wodna Żarnowiec SA
25. Energa - Gdańska Kompania Energetyczna SA
26. Energetyka Poznańska SA
27. Fabryka Łożysk Tocznych Kraśnik SA w Kraśniku
28. Gdańskie Zakłady Elektroniczne Unimor SA w Gdańsku
29. Gliwicka Spółka Węglowa SA w Knurowie
30. Górnośląski Zakład Elektroenergetyczny SA
31. Grudziądzkie Zakłady Przemysłu Gumowego Stomil SA w Grudziądzu
32. Huta Katowice SA w Dąbrowie Górniczej
33. Jastrzębska Spółka Węglowa SA w Jastrzębiu-Zdroju
34. Katowicki Holding Węglowy SA w Katowicach
35. Kombinat Górniczo-Hutniczy Miedzi Polska Miedź SA w Lubinie
36. Kombinat PZL-Hydral SA we Wrocławiu
37. Kopalnia Węgla Kamiennego Budryk SA w Ornontowicach
38. Kopalnia Węgla Kamiennego Jan Kanty SA w Jaworznie
39. Kopalnia Węgla Kamiennego Porąbka-Klimontów SA w Sosnowcu
40. Kopalnia Węgla Kamiennego Saturn SA w Czeladzi
41. Kopalnia Węgla Kamiennego Sosnowiec SA
42. Kopalnia Węgla Kamiennego Żory SA
43. Łódzki Zakład Energetyczny SA
44. Nadwiślańska Spółka Węglowa SA w Tychach
45. Państwowa Agencja Inwestycji Zagranicznych SA w Warszawie
46. Państwowa Agencja Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego SA w
Katowicach
47. Państwowe Zakłady Lotnicze Warszawa-Okęcie SA w Warszawie
48. Polska Nafta SA w Warszawie
49. Polskie Sieci Elektroenergetyczne SA w Warszawie
50. Przedsiębiorstwo Eksportu i Importu Kopex SA
51. Przedsiębiorstwo Górnictwa Naftowego i Gazownictwa SA w Warszawie
52. Przedsiębiorstwo Sprzętu Ochronnego Maskpol SA w Konieczkach
53. Przemysłowe Centrum Optyki SA w Warszawie
54. Rudzka Spółka Węglowa SA w Rudzie Śląskiej
55. Rybnicka Spółka Węglowa SA w Rybniku
56. Rzeszowski Zakład Energetyczny SA
57. Siarkopol Gdańsk SA w Gdańsku
58. Stołeczny Zakład Energetyczny SA
59. Stomil Poznań SA w Poznaniu
60. Tłocznia Metali Pressta SA w Bolechowie
61. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-Mielec SA w Mielcu
62. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-Rzeszów SA w Rzeszowie
63. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-Warszawa II SA w Warszawie
64. Zakład Energetyczny Białystok SA
65. Zakład Energetyczny Bydgoszcz SA
66. Zakład Energetyczny Częstochowa SA
67. Zakład Energetyczny Gorzów SA
68. Zakład Energetyczny Jelenia Góra SA
69. Energetyka Kalisz SA
70. Zakład Energetyczny Koszalin SA
71. Zakład Energetyczny Kraków SA
72. Zakład Energetyczny Legnica SA
73. Zakład Energetyczny Lublin SA
74. Zakład Energetyczny Łódź-Teren SA
75. Zakład Energetyczny Olsztyn SA
76. Zakład Energetyczny Opole SA
77. Zakład Energetyczny Płock SA
78. Zakład Energetyczny Słupsk SA
79. Zakład Energetyczny Szczecin SA
80. Zakład Energetyczny Tarnów SA
81. Zakład Energetyczny Toruń SA
82. Zakład Energetyczny Wałbrzych SA
83. Zakład Energetyczny Warszawa Teren SA
84. Zakład Energetyczny Wrocław SA
85. Zakład Energetyczny Zamość SA
86. Zakłady Azotowe Kędzierzyn SA w Kędzierzynie-Koźlu
87. Zakłady Azotowe Puławy SA w Puławach
88. Zakłady Azotowe w Tarnowie-Mościcach SA w Tarnowie
89. Zakłady Chemiczne Nitro-Chem SA w Bydgoszczy
90. Zakłady Elektroniczne Warel SA w Warszawie
91. Zakłady Energetyczne Okręgu Radomsko-Kieleckiego SA
92. Zakłady Mechaniczne Bumar-Łabędy SA w Gliwicach
93. Zakłady Mechaniczne PZL-Wola SA w Warszawie
94. Zakłady Mechaniczne Tarnów SA w Tarnowie
95. Zakłady Metalowe Łucznik SA w Radomiu
96. Zakłady Metalowe Mesko SA w Skarżysku-Kamiennej
97. Zakłady Radiowe Radmor SA w Gdyni
98. Zakłady Sprzętu Precyzyjnego Niewiadów SA
99. Zakłady Sprzętu Przeciwpożarowego Progaz SA w Łodzi
100. Zakłady Tworzyw Sztucznych Erg-Bieruń SA w Tychach
101. Zakłady Tworzyw Sztucznych Gamrat SA w Jaśle
102. Zakłady Tworzyw Sztucznych Nitron SA w Krupskim Młynie
103. Zakłady Tworzyw Sztucznych Pronit SA w Pionkach
104. Zespół Elektrowni Dolna Odra SA w Nowym Czarnowie k. Gryfina
105. Zespół Elektrowni Wodnych Dychów SA
106. Zespół Elektrowni Wodnych Porąbka Żar SA
107. Zielonogórskie Zakłady Energetyczne SA.
2) dla których ministrem właściwym, z którym ze względu na przedmiot działania
spółki wymagane są uzgodnienia w sprawach statutów i składu rad nadzorczych
spółek, jest Minister Transportu i Gospodarki Morskiej:
108. Morski Port Handlowy Gdynia SA w Gdyni
109. Polska Żegluga Bałtycka SA w Kołobrzegu
110. Polskie Linie Lotnicze LOT SA w Warszawie
111. Przedsiębiorstwo Eksportu Budownictwa Komunikacyjnego Dromex SA
112. Szczecińska Stocznia Remontowa Gryfia Szczecin SA
113. Zarząd Portu Gdańsk SA w Gdańsku
114. Zarząd Portu Szczecin-Świnoujście SA w Szczecinie;
3) dla których ministrem właściwym, z którym ze względu na przedmiot działania
spółki wymagane są uzgodnienia w sprawach statutów i składu rad nadzorczych
spółek, jest Minister Łączności:
115. Polskie Radio SA w Warszawie
116. Telekomunikacja Polska SA w Warszawie
117. Telewizja Polska w Warszawie;
4) dla których ministrem właściwym, z którym ze względu na przedmiot działania
spółki wymagane są uzgodnienia w sprawach statutów i składu rad nadzorczych
spółek, jest Minister Finansów:
118. Bank Handlowy SA w Warszawie
119. Bank Zachodni SA we Wrocławiu
120. Mennica Państwowa SA w Warszawie
121. Polska Kasa Opieki SA w Warszawie
122. Polska Wytwórnia Papierów Wartościowych SA w Warszawie
123. Powszechny Bank Kredytowy SA w Warszawie
124. Powszechny Zakład Ubezpieczeń SA w Warszawie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 grudnia 1996 r.
w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w
państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy
Służby Więziennej.
(Dz. U. Nr 157, poz. 793)
Na podstawie art. 96 ust. 4 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie
Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Wielokrotność prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej, stanowiącą przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Służby Więziennej,
ustala się na 1,60.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 września 1996 r. w sprawie
określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej
sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Służby
Więziennej (Dz. U. Nr 111, poz. 533).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia czasowych ograniczeń przywozu
niektórych towarów.
(Dz. U. Nr 157, poz. 794)
Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U
z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434 oraz z
1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 sierpnia 1996 r. w sprawie
ustanowienia czasowych ograniczeń przywozu niektórych towarów (Dz. U. Nr 104,
poz. 480) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1 w ust. 1 wyrazy "31 grudnia 1996 r." zastępuje się wyrazami "1 lipca
1997 r.",
2) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. (poz. 794)
Kod PCNWyszczególnienie
8407Silniki spalinowe z zapłonem iskrowym z tłokami wykonującymi ruch
posuwisto-zwrotny lub obrotowy:
- Silniki z tłokami wykonującymi ruch posuwisto-zwrotny lub obrotowy, w
rodzaju używanych do napędu pojazdów z działu 87:
8407 33- - O pojemności cylindra powyżej 250 cm3, lecz nie przekraczającej
1000 cm3:
8407 33 10 0- - - Do montażu przemysłowego w: ciągnikach obsługiwanych
przez pieszego, ujętych w podpozycji nr 8701 10; pojazdach mechanicznych
według pozycji nr 8703, 8704 i 8705
ex 8407 33 10 0Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych według
pozycji nr 8703, 8704 i 8705
8407 33 90- - - Pozostałe:
8407 33 90 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10) i 8702
8407 34- - O pojemności cylindra powyżej 1000 cm3:
8407 34 10 0- - - Do montażu przemysłowego w: ciągnikach obsługiwanych
przez pieszego, ujętych w podpozycji nr 8701 10; pojazdach mechanicznych
według pozycji nr 8703; pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8704 z
silnikiem o pojemności mniejszej niż 2800 cm3; pojazdach mechanicznych
według pozycji nr 8705
ex 8407 34 10 0Do montażu przemysłowego w: w pojazdach mechanicznych
według pozycji nr 8703; pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8704 z
silnikiem o pojemności mniejszej niż 2800 cm3; pojazdach mechanicznych
według pozycji nr 8705
- - - Pozostałe:
- - - - Nowe, o pojemności cylindra:
8407 34 91- - - - - Nie przekraczającej 1500 cm3:
8407 34 91 1- - - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych
z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z
podpozycji 8407 34 10)
8407 90- Pozostałe silniki:
- - O pojemności cylindra powyżej 250 cm3:
8407 90 50 0- - - Do montażu przemysłowego w: ciągnikach obsługiwanych
przez pieszego, ujętych w podpozycji nr 8701 10; pojazdach mechanicznych
według pozycji nr 8703; pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8704 z
silnikiem o pojemności mniejszej niż 2800 cm3; pojazdach mechanicznych
według pozycji nr 8705
ex 8407 90 50 0Do montażu przemysłowego w: pojazdach mechanicznych według
pozycji nr 8703; pojazdach mechanicznych według pozycji nr 8704 z
silnikiem o pojemności mniejszej niż 2800 cm3; pojazdach mechanicznych
według pozycji nr 8705
- - - Pozostałe:
8407 90 80- - - - O mocy nie przekraczającej 10 kW:
8407 90 80 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z
podpozycji 8407 34 10)
8707 90 90- - - - O mocy powyżej 10 kW:
8407 90 90 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z
podpozycji 8407 34 10)
8408Silniki spalinowe tłokowe z zapłonem samoczynnych (wysokoprężne i
średnioprężne):
8408 20- Silniki w rodzaju używanych do napędu pojazdów z działu 87:
8408 20 10 0- - Do montażu przemysłowego w: ciągnikach obsługiwanych przez
pieszego, ujętych w podpozycji nr 8701 10; pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8703; pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8704 z silnikiem o
pojemności mniejszej niż 2800 cm3; pojazdach mechanicznych z pozycji nr
8705
ex 8408 20 10 0Do montażu przemysłowego w: pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8703; pojazdach mechanicznych z pozycji nr 8704 z silnikiem o
pojemności mniejszej niż 2800 cm3; pojazdach mechanicznych z pozycji nr
8705
- - Pozostałe:
- - - Do kołowych ciągników rolniczych i leśnych, o mocy:
8408 20 31- - - - Nie przekraczającej 50 kW:
8408 20 31 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10)
8408 20 35- - - - Powyżej 50 kW, lecz nie przekraczającej 100 kW:
8408 20 35 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10)
8408 20 37- - - - Powyżej 100 kW:
8408 20 37 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10)
- - - Do innych pojazdów z działu 87, o mocy:
8408 20 51- - - - Nie przekraczającej 50 kW:
8408 20 51 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8408 20 10)
8408 20 55- - - - Powyżej 50 kW, lecz nie przekraczającej 100 kW:
8408 20 55 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8408 20 10)
8408 20 57- - - - Powyżej 100 kW, lecz nie przekraczającej 200 kW:
8408 20 57 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8408 20 10)
8408 20 99- - - - Powyżej 200 kW:
8408 20 99 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8408 20 10)
8706 00Podwozia wyposażone w silniki, dla pojazdów samochodowych z pozycji
nr 8701 do 8705:
- Podwozia ciągników wymienionych w pozycji nr 8701; podwozia pojazdów
samochodowych z pozycji nr 8702, 8703 lub 8704 z silnikami tłokowymi
wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub
średnioprężnym) o pojemności powyżej 2500 cm3 lub silnikami tłokowymi
wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym o pojemności powyżej 2800 cm3:
8706 00 11- - Dla pojazdów z pozycji nr 8702 lub 8704:
8706 00 11 1- - - Do montażu przemysłowego
8706 00 19- - Dla pozostałych:
8706 00 19 1- - - Do montażu przemysłowego
- Pozostałe:
8706 00 91- - Dla pojazdów z pozycji nr 8703:
8706 00 91 1- - - Do montażu przemysłowego
8706 00 99- - Dla pozostałych:
8706 00 99 1- - - Do montażu przemysłowego
8707Nadwozia (także kabiny) pojazdów samochodowych według pozycji nr 8701
do 8705:
8707 10- Pojazdów z pozycji nr 8703:
8707 10 10 0- - Do montażu przemysłowego
8707 90- Pozostałe:
8707 90 10 0- - Do montażu przemysłowego: ciągników jednoosiowych
kierowanych przez pieszego z podpozycji nr 8701 10; pojazdów według
pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie
samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej
niż 2500 cm3 lub o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800
cm3; pojazdów samochodowych specjalnych z pozycji nr 8705
ex 8707 90 10 0Do montażu przemysłowego: pojazdów według pozycji nr 8704 z
silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o zapłonie samoczynnym
(wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie większej niż 2500 cm3
lub o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów
samochodowych specjalnych z pozycji nr 8705
8707 90 90- - Pozostałe:
8707 90 90 1- - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z podpozycji 8707
90 10)
8708Części i akcesoria do pojazdów samochodowych z pozycji nr 8701 do
8705:
8708 10- Zderzaki i ich części:
8708 10 10 0- - Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703;
pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie
większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z
pozycji nr 8705
8708 10 90- - Pozostałe:
8708 10 90 1- - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych
objętych pozycjami nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych
niż z podpozycji 8708 10 10)
- Pozostałe części i akcesoria nadwozi (także kabin):
8708 21- - Pasy bezpieczeństwa:
8708 21 10 0- - - Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703;
pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie
większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z
pozycji nr 8705
8708 21 90- - - Pozostałe:
8708 21 90 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycjami nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z
podpozycji 8708 21 10)
8708 29- - Pozostałe:
8708 29 10 0- - - Do montażu przemysłowego: ciągników jednoosiowych
kierowanych przez pieszego z podpozycji nr 8701 10; pojazdów z pozycji nr
8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego
spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o
pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego
spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3;
pojazdów z pozycji nr 8705
ex 8708 29 10 0Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703;
pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie
większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z
pozycji nr 8705
8708 29 90- - - Pozostałe:
8708 29 90 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z
podpozycji 8708 29 10)
- Hamulce, także hamulce ze wspomaganiem oraz ich części:
8708 31- - Zmontowane okładziny hamulcowe:
8708 31 10 0- - - Do montażu przemysłowego: ciągników jednoosiowych
kierowanych przez pieszego z podpozycji nr 8701 10; pojazdów z pozycji nr
8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego
spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o
pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego
spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3;
pojazdów z pozycji nr 8705
ex 8708 31 10 0Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703;
pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie
większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z
pozycji nr 8705
- - - Pozostałe:
8708 31 91- - - - Do hamulców tarczowych:
8708 31 91 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z
podpozycji 8708 31 10)
8708 31 99- - - - Do pozostałych:
8708 31 99 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z
podpozycji 8708 31 10)
8708 39- - Pozostałe:
8708 39 10 0- - - Do montażu przemysłowego: ciągników jednoosiowych
kierowanych przez pieszego, z podpozycji nr 8701 10; pojazdów z pozycji nr
8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego
spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o
pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego
spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3;
pojazdów z pozycji nr 8705
ex 8708 39 10 0Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703;
pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie
większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z
pozycji nr 8705
8708 39 90- - - Pozostałe:
8708 39 90 1- - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z
podpozycji 8708 39 10)
8708 40- Skrzynie biegów (przekładniowe):
8708 40 10 0- - Do montażu przemysłowego: ciągników jednoosiowych
kierowanych przez pieszego z podpozycji nr 8701 10; pojazdów z pozycji nr
8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego
spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o
pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego
spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3;
pojazdów z pozycji nr 8705
ex 8708 40 10 0Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703;
pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie
większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z
pozycji nr 8705
8708 40 90- - Pozostałe:
8708 40 90 1- - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż
określone w podpozycji 8708 10 10)
8708 50- Mosty napędowe z mechanizmem różnicowym, także wyposażone w inne
elementy przekładniowe:
8708 50 10 0- - Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703;
pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie samoczynnym (wysoko- lub średnioprężnym) o pojemności nie
większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z
pozycji nr 8705
8708 50 90- - Pozostałe:
8708 50 90 1- - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z
podpozycji 8708 50 10)
8708 60- Osie nie napędzane oraz ich części:
8708 60 10 0- - Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703;
pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie
większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z
pozycji nr 8705
- - Pozostałe:
8708 60 91- - - Stalowe, odkute w matrycy zamkniętej:
8708 60 91 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z
podpozycji 8708 60 10)
8708 60 99- - - Pozostałe:
8708 60 99 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z
podpozycji 8708 60 10)
8708 70- Koła jezdne oraz ich części i akcesoria:
8708 70 10 0- - Do montażu przemysłowego: ciągników jednoosiowych
kierowanych przez pieszego, z podpozycji nr 8701 10; pojazdów z pozycji nr
8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego
spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o
pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego
spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3;
pojazdów z pozycji nr 8705
ex 8708 70 10 0Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703;
pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie
większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z
pozycji nr 8705
- - Pozostałe:
8708 70 50- - - Felgi aluminiowe: aluminiowe części i akcesoria kół:
8708 70 50 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z
podpozycji 8708 70 10)
8708 70 91- - - Piasty kół w kształcie gwiazdy zakładane na osie kół, jako
odlewy jednoczęściowe, żeliwne lub staliwne:
8708 70 91 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z
podpozycji 8708 70 10)
8708 70 99- - - Pozostałe:
8708 70 99 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z
podpozycji 8708 70 10)
8708 80- Amortyzatory układu zawieszenia:
8708 80 10 0- - Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703;
pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie samoczynnym (wysoko- lub średnioprężnym) o pojemności nie
większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z
pozycji nr 8705
8708 80 90- - Pozostałe:
8708 80 90 1- - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z
podpozycji 8708 80 10)
- Pozostałe części i akcesoria:
8708 91- - Chłodnice:
8708 91 10 0- - - Do montażu przemysłowego: ciągników jednoosiowych
kierowanych przez pieszego, z podpozycji nr 8701 10; pojazdów z pozycji nr
8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego
spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o
pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego
spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3;
pojazdów z pozycji nr 8705
ex 8708 91 10 0Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703;
pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie
większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z
pozycji nr 8705
8708 91 90- - - Pozostałe:
8708 91 90 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z
podpozycji 8708 91 10)
8708 92- - Tłumiki i rury wydechowe:
8708 92 10 0- - - Do montażu przemysłowego: ciągników jednoosiowych
kierowanych przez pieszego, z podpozycji nr 8701 10; pojazdów z pozycji nr
8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego
spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o
pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego
spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3;
pojazdów z pozycji nr 8705
ex 8708 92 10 0Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703;
pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie
większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z
pozycji nr 8705
8708 92 90- - - Pozostałe:
8708 92 90 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z
podpozycji 8708 92 10)
8708 93- - Sprzęgła i ich części:
8708 93 10 0- - - Do montażu przemysłowego: ciągników jednoosiowych
kierowanych przez pieszego, z podpozycji nr 8701 10; pojazdów z pozycji nr
8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego
spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o
pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego
spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3;
pojazdów z pozycji nr 8705
ex 8708 93 10 0Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703;
pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie
większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z
pozycji nr 8705
8708 93 90- - - Pozostałe:
8708 93 90 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z
podpozycji 8708 93 10)
8708 94- - Koła kierownicy, kolumny kierownicy, oraz przekładnie
kierownicy:
8708 94 10 0- - - Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703;
pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie samoczynnym (wysoko- lub średnioprężnym) o pojemności nie
większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z
pozycji nr 8705
8708 94 90- - - Pozostałe:
8708 94 90 1- - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z
podpozycji 8708 94 10)
8708 99- - Pozostałe:
8708 99 10 0- - - Do montażu przemysłowego: ciągników jednoosiowych
kierowanych przez pieszego, z podpozycji nr 8701 10; pojazdów z pozycji nr
8703; pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego
spalania o zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o
pojemności nie większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego
spalania o zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3;
pojazdów z pozycji nr 8705
ex 8708 9910 0Do montażu przemysłowego: pojazdów z pozycji nr 8703;
pojazdów z pozycji nr 8704 z silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie samoczynnym (wysokoprężnym lub średnioprężnym) o pojemności nie
większej niż 2500 cm3 lub silnikiem tłokowym wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym o pojemności nie większej niż 2800 cm3; pojazdów z
pozycji nr 8705
- - - Pozostałe:
8708 99 30- - - - Stabilizatory:
8708 99 30 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z
podpozycji 8708 99 10)
8708 99 50- - - - Pozostałe wałki skrętne:
8708 99 50 1- - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych z
pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z
podpozycji 8708 99 10)
- - - - Pozostałe:
8708 99 92- - - - - Stalowe, odkute w matrycy zamkniętej:
8708 99 92 1- - - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych
z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z
podpozycji 8708 99 10)
8708 99 98- - - - - Pozostałe:
8708 99 98 1- - - - - - Do montażu przemysłowego w pojazdach mechanicznych
z pozycji nr 8701 (bez podpozycji 8701 10), 8702 i 8704 (innych niż z
podpozycji 8708 99 10)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 grudnia 1996 r.
w sprawie określenia na 1997 r. rodzajów kontraktów, które mogą być objęte
ubezpieczeniem przez Korporację Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych Spółkę
Akcyjną, oraz wytycznych w zakresie ustalania wysokości stawek za ubezpieczenia
kontraktów eksportowych.
(Dz. U. Nr 157, poz. 795)
Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb
Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. Nr 86, poz. 398 i z 1996
r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
§ 1. Przedmiotem ubezpieczenia mogą być kontrakty, w których płatności zostały
określone w następujących walutach wymienialnych: dolarach amerykańskich,
dolarach kanadyjskich, eskudo portugalskich, florenach holenderskich, frankach
belgijskich, frankach francuskich, frankach szwajcarskich, funtach brytyjskich,
jenach japońskich, koronach duńskich, koronach norweskich, koronach szwedzkich,
lirach włoskich, markach fińskich, markach niemieckich, pesetach hiszpańskich,
szylingach austriackich oraz ECU i SDR.
§ 2. 1. Kontrakty eksportowe zawarte na warunkach kredytu do jednego roku są
ubezpieczane od ryzyka niehandlowego w formie polisy obrotowej lub
indywidualnej.
2. Ubezpieczenie w formie polisy obrotowej polega na udzieleniu ochrony
ubezpieczeniowej wszystkim lub większości kontraktów eksportowych krajowego
podmiotu gospodarczego, realizowanych w ramach ustalonych limitów.
3. Ubezpieczenie w formie polisy indywidualnej polega na udzielaniu ochrony
ubezpieczeniowej pojedynczym kontraktom eksportowym.
§ 3. 1. W przypadku kontraktów eksportowych, określonych w § 2 ust. 1, ryzyko
powstałe przed wysyłką towarów lub przed zakończeniem realizacji usług, tj.
ryzyko produkcji, ubezpiecza się w formie polisy indywidualnej.
2. Ryzyko powstałe po wysyłce towarów lub zrealizowaniu usług, tj. ryzyko
kredytu, ubezpiecza się w formie polisy obrotowej.
3. W przypadku realizacji jednorazowych kontraktów eksportowych ryzyko, o którym
mowa w ust. 2, może być ubezpieczone również w formie polisy indywidualnej.
§ 4. 1. Ubezpieczeniem obejmuje się kontrakty eksportowe, o których mowa w § 2
ust. 1, płatne w rachunku otwartym, w drodze inkasa dokumentowego oraz
akredytywy nie potwierdzonej przez bank polski.
2. Korporacja, w zależności od oceny ryzyka, może gwarantować pokrycie do 90%
wartości kontraktu objętego ubezpieczeniem.
§ 5. 1. Kontrakty eksportowe zawarte na warunkach kredytu powyżej jednego roku
ubezpiecza się od ryzyka handlowego bądź niehandlowego w formie polisy
indywidualnej.
2. W przypadku ubezpieczania kontraktu eksportowego:
1) finansowanego na warunkach kredytu dla nabywcy - Korporacja wystawia polisę
na bank finansujący, obejmującą ubezpieczeniem tylko ryzyko kredytu,
2) finansowanego w ramach kredytu dostawcy - Korporacja wystawia polisę
obejmującą ubezpieczenie ryzyka kredytu oraz, w miarę potrzeby, wystawia polisę
obejmującą ubezpieczenie ryzyka produkcji.
3. W przypadku kontraktu, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, Korporacja w zależności
od oceny ryzyka gwarantuje pokrycie do 100% zarówno od ryzyka handlowego, jak i
niehandlowego.
4. W przypadku kontraktu, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, Korporacja w zależności
od oceny ryzyka gwarantuje pokrycie:
1) do 90% od ryzyka niehandlowego,
2) do 85% od ryzyka handlowego.
§ 6. 1. Stawki za ubezpieczenie kontraktów eksportowych zawartych na warunkach
kredytu do jednego roku ustala się w procentach w stosunku do wartości kontraktu
i w zależności od zakresu pokrycia, statusu kontrahenta zagranicznego i oceny
ryzyka.
2. W przypadku ubezpieczenia ryzyka produkcji stawki określane są z
uwzględnieniem: liczby miesięcy realizacji kontraktu, statusu kontrahenta
zagranicznego i klasyfikacji kraju w zależności od stopnia ryzyka.
§ 7. Korporacja, przy ustalaniu wysokości stawek za ubezpieczenie kontraktów
eksportowych zawartych na warunkach kredytu powyżej jednego roku, bierze pod
uwagę zakres pokrycia ubezpieczeniowego, okres trwania fazy produkcji lub okres
kredytu, status prawny kontrahenta zagranicznego, rodzaj pokrycia i klasyfikację
kraju w zależności od stopnia ryzyka.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 24 grudnia 1996 r.
w sprawie nadania statutu Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
(Dz. U. Nr 157, poz. 796)
Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie
pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz.
492) zarządza się, co następuje:
§ 1. Kancelarii Prezesa Rady Ministrów nadaje się statut stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów może:
1) za zgodą Prezesa Rady Ministrów tworzyć, łączyć lub znosić departamenty oraz
biura (równorzędne komórki organizacyjne) Kancelarii,
2) przekształcać, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, Gospodarstwo
Pomocnicze Kancelarii utworzone do jego obsługi gospodarczej oraz produkcji i
świadczenia usług niezbędnych do realizacji wykonywanych przez Kancelarię zadań
technicznych, socjalnych i recepcyjnych.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r.
(poz. 796)
STATUT KANCELARII PREZESA RADY MINISTRÓW
§ 1. 1. Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, zwana dalej "Kancelarią", jest
urzędem zapewniającym obsługę merytoryczną, organizacyjną, prawną, techniczną i
kancelaryjno-biurową Rady Ministrów, Prezesa Rady Ministrów, wiceprezesów Rady
Ministrów, stałych komitetów Rady Ministrów oraz Kolegium do Spraw Służb
Specjalnych, a także Rzecznika Prasowego Rządu.
2. Kancelaria może także zapewniać obsługę ministrów powołanych do wypełniania
zadań wyznaczonych przez Prezesa Rady Ministrów, pełnomocników Rządu, komisji
wspólnych oraz organów pomocniczych i opiniodawczo-doradczych Rady Ministrów i
Prezesa Rady Ministrów.
§ 2. Kancelaria wykonuje zadania określone w ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o
organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów
(Dz. U. Nr 106, poz. 492), zwanej dalej "ustawą", a także w odrębnych
przepisach.
§ 3. 1. Kancelaria działa zgodnie z zarządzeniami, decyzjami i poleceniami
Prezesa Rady Ministrów.
2. Kancelaria wykonuje powierzone zadania pod kierownictwem i nadzorem Szefa
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, zwanego dalej "Szefem Kancelarii", z
zachowaniem nadzoru nad komórkami organizacyjnymi Kancelarii na zasadach
określonych w ustawie.
§ 4. 1. Szef Kancelarii kieruje Kancelarią przy pomocy sekretarzy i
podsekretarzy stanu, Dyrektora Generalnego Kancelarii oraz dyrektorów gabinetów,
biur, departamentów i sekretariatów Kancelarii.
2. Szef Kancelarii, za zgodą Prezesa Rady Ministrów, określa szczegółowy zakres
zadań sekretarzy i podsekretarzy stanu w Kancelarii.
3. Szczegółowe zakresy zadań pełnomocników Rządu, Dyrektora Generalnego,
Sekretarza Rady Ministrów oraz sekretarzy stałych komitetów Rady Ministrów
określają odrębne przepisy.
§ 5. 1. Szef Kancelarii może, za zgodą Prezesa Rady Ministrów, wyznaczyć swojego
zastępcę spośród sekretarzy lub podsekretarzy stanu w Kancelarii.
2. Szef Kancelarii może upoważnić imiennie osoby na stanowiskach określonych w §
4 ust. 1, a także innych pracowników Kancelarii do załatwiania, w jego imieniu,
spraw należących do zadań Kancelarii.
§ 6. Szef Kancelarii może powoływać organy doradcze i opiniodawcze (komisje,
zespoły) do opracowania spraw zleconych przez Radę Ministrów, Prezesa Rady
Ministrów lub stałe komitety Rady Ministrów, określając nazwę, skład osobowy,
zakres i tryb działania tych organów.
§ 7. 1. W skład Kancelarii wchodzą komórki organizacyjne określone w załączniku
nr 1 do statutu.
2. Jednostkę nadzorowaną przez Prezesa Rady Ministrów oraz jednostkę pomocniczą
określa załącznik nr 2 do statutu.
§ 8. 1. W Kancelarii działa, jako jednostka wyodrębniona, Gospodarstwo
Pomocnicze.
2. Nadzór zwierzchni nad Gospodarstwem Pomocniczym sprawuje, w imieniu Szefa
Kancelarii, Dyrektor Generalny.
§ 9. 1. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek
organizacyjnych Kancelarii oraz tryb ich pracy określa regulamin organizacyjny
nadany przez Szefa Kancelarii na wniosek Dyrektora Generalnego.
2. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań oraz tryb pracy Gospodarstwa
Pomocniczego określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny zatwierdzony
przez Dyrektora Generalnego.
§ 10. Szef Kancelarii aktualizuje wykaz stanowiący załącznik nr 1 do statutu,
stosownie do zmian zachodzących po nadaniu statutu.
Załączniki
do statutu Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
Załącznik nr 1
WYKAZ KOMÓREK ORGANIZACYJNYCH KANCELARII PREZESA RADY MINISTRÓW
1. Gabinet Polityczny Prezesa Rady Ministrów
2. Centrum Informacyjne Rządu
3. Sekretariat Prezesa Rady Ministrów
4. Sekretariaty Wiceprezesów Rady Ministrów
5. Sekretariat Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
6. Departament Prezydialny Rady Ministrów
7. Departament Spraw Ekonomicznych
8. Departament Spraw Społeczno-Politycznych
9. Departament Spraw Obronnych
10. Departament Legislacyjny Rządu
11. Departament Spraw Parlamentarnych Rządu
12. Departament Analiz i Prognoz
13. Departament Stosunków Międzynarodowych
14. Departament Kontroli
15. Departament Reformy Centrum Administracyjno-Gospodarczego Rządu
16. Departament Rodziny i Kobiet
17. Sekretariat Kolegium do Spraw Służb Specjalnych
18. Sekretariat Rady Legislacyjnej
19. Biuro Kadr, Szkolenia i Organizacji
20. Biuro Administracyjno-Gospodarcze
21. Biuro Finansowe
Załącznik nr 2
WYKAZ JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH NADZOROWANYCH I POMOCNICZYCH
1. Jednostka nadzorowana
- Krajowa Szkoła Administracji Publicznej - w zakresie określonym w ustawie z
dnia 14 czerwca 1991 r. o Krajowej Szkole Administracji Publicznej (Dz. U. Nr
63, poz. 266 i Nr 104, poz. 450 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496).
2. Jednostka pomocnicza
- Centrum Badania Opinii Społecznej - w zakresie określonym w ustawie
budżetowej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 24 grudnia 1996 r.
w sprawie nadania statutu Ministerstwu Finansów.
(Dz. U. Nr 157, poz. 797)
Na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra
Finansów oraz o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Ministerstwu Finansów nadaje się statut stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r.
(poz. 797)
STATUT MINISTERSTWA FINANSÓW
§ 1. Ministerstwo Finansów, zwane dalej "Ministerstwem", jest urzędem
administracji rządowej obsługującym Ministra Finansów, zwanego dalej
"Ministrem", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem.
§ 2. 1. Minister kieruje Ministerstwem przy pomocy sekretarza stanu,
podsekretarzy stanu, dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek
organizacyjnych wymienionych w § 4 ust. 1.
2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora
generalnego, ustala Minister, z zastrzeżeniem art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 8
sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie
działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492), zwanej dalej "ustawą".
3. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych
pracowników Ministerstwa do podejmowania decyzji w określonych sprawach w jego
imieniu.
§ 3. Minister może tworzyć komisje, rady i zespoły, jako organy pomocnicze lub
opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym lub doraźnym, określając cel
powołania, zakres zadań i tryb pracy tych organów, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 4
pkt 5 ustawy.
§ 4. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Gabinet Polityczny Ministra,
2) Biuro Ministra,
3) Departament Prawny,
4) Departament Budżetu Państwa,
5) Departament Finansów Samorządu Terytorialnego,
6) Departament Finansowania Sfery Budżetowej,
7) Departament Polityki Finansowej i Analiz,
8) Departament Długu Publicznego,
9) Departament Rachunkowości,
10) Departament Finansów Gospodarki Narodowej,
11) Departament Polityki Regionalnej i Rolnictwa,
12) Departament Podatków Pośrednich,
13) Departament Podatków Bezpośrednich i Opłat,
14) Departament Nadzoru i Kontroli Resortowej,
15) Departament Kontroli Skarbowej,
16) Departament Zagraniczny,
17) Departament Polityki Dewizowej i Współpracy Handlowej z Zagranicą,
18) Departament Międzynarodowej Integracji Gospodarczej,
19) Departament Systemu Bankowego i Instytucji Finansowych,
20) Departament Ubezpieczeń,
21) Departament Finansowania Bezpieczeństwa Państwa,
22) Departament Informatyki,
23) Departament Ceł,
24) Departament Statystyki,
25) Departament Gier Losowych i Zakładów Wzajemnych,
26) Departament Spraw Majątkowych,
27) Biuro Reformy Systemu Podatkowego,
28) Biuro Kadr i Szkolenia,
29) Biuro Prasowe,
30) Biuro Administracyjno-Gospodarcze.
2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych
oraz tryb pracy Ministerstwa określa regulamin organizacyjny, nadany przez
Ministra na wniosek Dyrektora Generalnego.
3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi, o których mowa w ust.
1, rozstrzyga Minister.
§ 5. Ministrowi podlegają izby i urzędy skarbowe oraz urzędy kontroli skarbowej.
§ 6. 1. Minister nadzoruje:
1) Główny Urząd Ceł,
2) Instytut Finansów,
3) Centrum Kształcenia Kadr Skarbowości w Białobrzegach k. Zegrza,
4) Ośrodek Doskonalenia Zawodowego Kadr Resortu Finansów w Warszawie,
5) Ośrodek Wypoczynkowo-Szkoleniowy "Bałtyk" w Jastrzębiej Górze.
§ 7. 1. W Ministerstwie działa, jako jednostka wyodrębniona, Gospodarstwo
Pomocnicze "Zakład Obsługi Ministerstwa Finansów".
2. Nadzór zwierzchni nad Gospodarstwem Pomocniczym sprawuje Dyrektor Generalny.
3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań oraz tryb pracy Gospodarstwa
Pomocniczego określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny zatwierdzony
przez Dyrektora Generalnego.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 24 grudnia 1996 r.
w sprawie nadania statutu Ministerstwu Gospodarki.
(Dz. U. Nr 157, poz. 798)
Na podstawie art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra
Gospodarki (Dz. U. Nr 106, poz. 490) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ministerstwu Gospodarki nadaje się statut stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r.
(poz. 798)
STATUT MINISTERSTWA GOSPODARKI
§ 1. Ministerstwo Gospodarki, zwane dalej "Ministerstwem", jest urzędem
administracji rządowej obsługującym Ministra Gospodarki, zwanego dalej
"Ministrem", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem.
§ 2. 1. Ministerstwem kieruje Minister przy pomocy sekretarza stanu,
podsekretarzy stanu, dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek
organizacyjnych wymienionych w § 4 ust. 1.
2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora
generalnego, ustala Minister, z zastrzeżeniem art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 8
sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie
działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492), zwanej dalej "ustawą".
3. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych
pracowników Ministerstwa do podejmowania decyzji w określonych sprawach w jego
imieniu.
§ 3. Minister, w celu inicjowania działań i przygotowania rozstrzygnięć w
sprawach należących do zakresu jego działania, może tworzyć komisje, rady i
zespoły, jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze, określając cel
powołania, zakres zadań, skład i tryb pracy tych organów, z zastrzeżeniem art. 7
ust. 4 pkt 5 ustawy.
§ 4. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Gabinet Polityczny Ministra,
2) Sekretariat Ministerstwa,
3) Departament Strategii Gospodarczej,
4) Departament Polityki Przemysłowej,
5) Departament Energii i Środowiska,
6) Departament Integracji Europejskiej,
7) Departament Wielostronnych Stosunków Gospodarczych,
8) Departament Dwustronnych Stosunków Gospodarczych,
9) Departament Rzemiosła, Małych i Średnich Przedsiębiorstw,
10) Departament Instrumentów Polityki Gospodarczej,
11) Departament Regulacji Obrotu Wewnętrznego,
12) Departament Regulacji Obrotu z Zagranicą,
13) Departament Kontroli Eksportu,
14) Departament Analiz Ekonomicznych,
15) Departament Rezerw Państwowych i Spraw Obronnych,
16) Biuro Promocji Gospodarczej,
17) Biuro Prawne,
18) Biuro Kontroli, Skarg i Wniosków,
19) Biuro Komunikacji Społecznej i Informacji,
20) Biuro Administracyjno-Budżetowe,
21) Biuro Kadr, Szkolenia i Organizacji,
22) Biuro Informatyki,
23) Biuro Zamówień Publicznych.
2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych
wymienionych w ust. 1 oraz tryb prac Ministerstwa określa regulamin
organizacyjny, nadany przez Ministra na wniosek Dyrektora Generalnego.
3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi Ministerstwa rozstrzyga
Minister.
§ 5. 1. W Ministerstwie działa, jako jednostka wyodrębniona, Gospodarstwo
Pomocnicze.
2. Nadzór zwierzchni nad Gospodarstwem Pomocniczym sprawuje Dyrektor Generalny.
3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań oraz tryb pracy Gospodarstwa
Pomocniczego określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny zatwierdzony
przez Dyrektora Generalnego.
§ 6. 1. Minister nadzoruje jednostki organizacyjne, których wykaz stanowi
załącznik do statutu.
2. Minister tworzy i utrzymuje placówki ekonomiczno-handlowe za granicą.
3. Minister aktualizuje wykaz, o którym mowa w ust. 1, stosownie do zmian
zachodzących po nadaniu statutu, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów.
Załącznik
do statutu Ministerstwa Gospodarki
WYKAZ JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH PODPORZĄDKOWANYCH LUB NADZOROWANYCH PRZEZ
MINISTRA GOSPODARKI
1. Agencja Techniki i Technologii
2. Agencja Rezerw Materiałowych
3. Urząd Dozoru Technicznego
4. Ośrodek Studiów Wschodnich
5. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej w Bydgoszczy
6. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej w Gdańsku
7. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej w Katowicach
8. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej w Krakowie
9. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej w Poznaniu
10. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej w Radomiu
11. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej w Warszawie
12. Okręgowy Inspektorat Gospodarki Energetycznej we Wrocławiu
13. Muzeum Papiernictwa w Dusznikach
14. Muzeum Węgla Kamiennego w Zabrzu
15. Ośrodek Doskonalenia Kadr Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Chorzowie
16. Ośrodek Doskonalenia Kadr Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Kępnie
17. Ośrodek Doskonalenia Kadr Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Konstancinie
18. Centrum Doskonalenia Kadr Kierowniczych Ministerstwa Przemysłu i Handlu
DOSKO w Łodzi
19. Ośrodek Doskonalenia Kadr Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Mysłowicach
20. Ośrodek Doskonalenia Kadr Specjalistycznych Ministerstwa Przemysłu i Handlu
w Bytomiu
21. Ośrodek Doskonalenia Kadr Specjalistycznych Ministerstwa Przemysłu i Handlu
w Chorzowie Batorym
22. Ośrodek Doskonalenia Kadr Specjalistycznych Ministerstwa Przemysłu i Handlu
w Krośnie n. Wisłokiem - w likwidacji
23. Ośrodek Doskonalenia Kadr Specjalistycznych Ministerstwa Przemysłu i Handlu
w Łodzi
24. Ośrodek Doskonalenia Kadr Specjalistycznych Ministerstwa Przemysłu i Handlu
w Tychach
25. Placówki ekonomiczno-handlowe za granicą
26. Beskidzki Instytut Tekstylny w Bielsku-Białej
27. Branżowy Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Elektrycznych "Komel" w
Katowicach
28. Centralne Biuro Konstrukcji Kotłów w Tarnowskich Górach - w likwidacji
29. Centralne Laboratorium Akumulatorów i Ogniw w Poznaniu
30. Centralne Laboratorium Naftowe w Warszawie
31. Centralne Laboratorium Przemysłu Obuwniczego w Krakowie
32. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Izolacji Budowlanej w
Katowicach
33. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przetwórstwa Lnu w Żyrardowie
34. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy "Polam" w Warszawie
35. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Elektronicznego Sprzętu Powszechnego
Użytku w Warszawie - w likwidacji
36. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Włókienniczych "Polmatex-Cenaro"
w Łodzi
37. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Opakowań w Warszawie
38. Centralny Ośrodek Chłodnictwa "Coch" w Krakowie
39. Centrum Badawczo-Konstrukcyjne Obrabiarek w Pruszkowie
40. Centrum Badań i Promocji Biznesu "Ekorno" w Łodzi
41. Centrum Elektryfikacji i Automatyzacji Górnictwa "Emag" w Katowicach
42. Centrum Mechanizacji Górnictwa "Komag" w Gliwicach
43. Centrum Techniki Morskiej w Gdańsku
44. Główny Instytut Górnictwa w Katowicach
45. Instytut Techniki i Technologii Dziewiarskiej "Tricotextil" w Łodzi
46. Instytut Architektury Tekstyliów w Łodzi
47. Instytut Automatyki Systemów Energetycznych we Wrocławiu
48. Instytut Barwników i Produktów Organicznych w Zgierzu
49. Instytut Biotechnologii i Antybiotyków w Warszawie
50. Instytut Celulozowo-Papierniczy w Łodzi
51. Instytut Chemicznej Przeróbki Węgla w Zabrzu
52. Instytut Chemii Nieorganicznej w Gliwicach
53. Instytut Chemii Przemysłowej im. I. Mościckiego w Warszawie
54. Instytut Ciężkiej Syntezy Organicznej "Blachownia" w Kędzierzynie-Koźlu
55. Instytut Ekonomiki Przemysłu Chemicznego w Warszawie
56. Instytut Elektrotechniki w Warszawie
57. Instytut Energetyki w Warszawie
58. Instytut Farmaceutyczny w Warszawie
59. Instytut Gospodarki Odpadami w Katowicach
60. Instytut Górnictwa Naftowego i Gazownictwa w Krakowie
61. Instytut Górnictwa Odkrywkowego "Poltegor-Instytut" we Wrocławiu
62. Instytut Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej w Warszawie
63. Instytut Inżynierii Materiałów Włókienniczych w Łodzi
64. Instytut Komputerowych Systemów Automatyki i Pomiarów we Wrocławiu
65. Instytut Logistyki i Magazynowania w Poznaniu
66. Instytut Lotnictwa w Warszawie
67. Instytut Maszyn Matematycznych w Warszawie
68. Instytut Maszyn Spożywczych w Warszawie
69. Instytut Materiałów Ogniotrwałych w Gliwicach
70. Instytut Mechaniki Precyzyjnej w Warszawie
71. Instytut Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego w Warszawie
72. Instytut Metali Nieżelaznych w Gliwicach
73. Instytut Metalurgii Żelaza im. S. Staszica w Gliwicach
74. Instytut Mineralnych Materiałów Budowlanych w Opolu
75. Instytut Nawozów Sztucznych w Puławach
76. Instytut Obróbki Plastycznej w Poznaniu
77. Instytut Obróbki Skrawaniem w Krakowie
78. Instytut Odlewnictwa w Krakowie
79. Instytut Optyki Stosowanej w Warszawie
80. Instytut Organizacji i Zarządzania w Przemyśle "Orgmasz" w Warszawie
81. Instytut Przemysłu Gumowego "Stomil" w Piastowie
82. Instytut Przemysłu Organicznego w Warszawie
83. Instytut Przemysłu Skórzanego w Łodzi
84. Instytut Przemysłu Tworzyw i Farb w Gliwicach
85. Instytut Rozwoju i Studiów Strategicznych w Warszawie
86. Instytut Rynku Wewnętrznego i Konsumpcji w Warszawie
87. Instytut Spawalnictwa w Gliwicach
88. Instytut Systemów Sterowania w Katowicach
89. Instytut Szkła i Ceramiki w Warszawie
90. Instytut Technicznych Wyrobów Włókienniczych "Moratex" w Łodzi
91. Instytut Techniki Cieplnej w Łodzi
92. Instytut Techniki Grzewczej i Sanitarnej w Radomiu
93. Instytut Techniki i Aparatury Medycznej ITAM w Zabrzu
94. Instytut Technologii Próżniowej w Warszawie
95. Instytut Technologii Drewna w Poznaniu
96. Instytut Technologii Eksploatacji w Radomiu
97. Instytut Technologii Elektronowej w Warszawie
98. Instytut Technologii Materiałów Elektronicznych w Warszawie
99. Instytut Technologii Nafty im. Prof. S. Pilata w Krakowie
100. Instytut Tele- i Radiotechniczny w Warszawie
101. Instytut Włókien Chemicznych w Łodzi
102. Instytut Włókien Naturalnych w Poznaniu
103. Instytut Włókiennictwa w Łodzi
104. Instytut Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie
105. Ośrodek Badawczo-Konstrukcyjny "Koprotech" w Warszawie
106. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Aparatury Manewrowej "Oram" w Łodzi
107. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Mechanizacji Pakowania "Empak" w Krakowie
108. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Oponiarskiego "Stomil" w Poznaniu
109. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Gospodarki Remontowej Energetyki we Wrocławiu
110. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Urządzeń Klimatyzacyjno-Wentylacyjnych
i Odpylających "Barowent" w Katowicach
111. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy "Erg" w Jaśle
112. Instytut Koniunktur i Cen Handlu Zagranicznego w Warszawie
113. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy "Predom-Obr" w Warszawie
114. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy "Skarżysko" w Skarżysku-Kamiennej
115. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Armatury Przemysłowej w Kielcach
116. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Automatyki i Urządzeń Precyzyjnych w Łodzi
117. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budownictwa Górniczego "Budokop" w Mysłowicach
118. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budownictwa Węglowego w Katowicach
119. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budowy Urządzeń Chemicznych "Cebea" w Krakowie
120. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Dźwignic i Urządzeń Transportowych "Detrans" w
Bytomiu
121. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Elementów i Układów Pneumatyki w Kielcach
122. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Gospodarki Energetycznej w Katowicach
123. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Górnictwa Surowców Chemicznych "Chemkop" w
Krakowie
124. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Kauczuków i Tworzyw Winylowych w Oświęcimiu
125. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn dla Przemysłu Mięsnego we Wrocławiu - w
likwidacji
126. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn dla Przemysłu Płodów Rolnych w Pleszewie
127. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Hutniczych w Bytomiu - w likwidacji
128. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn i Urządzeń Chemicznych "Metalchem" w
Toruniu
129. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Przędzalniczych Wełny "Befamatex" w
Bielsku-Białej
130. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Ziemnych i Transportowych w Stalowej Woli
131. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Metrologii Elektrycznej "Lumel" w Zielonej Górze
132. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Mikroelektroniki Hybrydowej i Rezystorów w
Krakowie
133. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Motoreduktorów i Reduktorów "Redor" w
Bielsku-Białej
134. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Obrabiarek i Urządzeń Specjalnych w Poznaniu
135. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Obróbki Plastycznej Metali "Plasomet" w
Warszawie
136. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Podstaw Technologii i Konstrukcji Maszyn
"Tekoma" w Warszawie
137. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Pojazdów Szynowych w Poznaniu
138. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Płyt Drewnopodobnych w Czarnej Wodzie
139. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Rafineryjnego w Płocku
140. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Siarkowego "Siarkopol" w Tarnobrzegu
141. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Samochodów Małolitrażowych "Bosmal" w
Bielsku-Białej
142. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Sprzętu Gospodarstwa Domowego "Domgos" w
Chorzowie - w likwidacji
143. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Sprzętu Mechanicznego w Tarnowie
144. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Suszarnictwa Płodów Rolnych "Suprol" w Rogoźnie
Wielkopolskim - w likwidacji
145. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Środków Organizacyjno-Technicznych "Prebot" w
Radomiu
146. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Chłodniczych i Gastronomicznych
"Gastromasz" w Bydgoszczy
147. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Mechanicznych "Obrum" w Gliwicach
148. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Sterowania Napędów w Toruniu
149. Przemysłowy Instytut Automatyki i Pomiarów "Mera-PIAP" w Warszawie
150. Przemysłowy Instytut Elektroniki w Warszawie
151. Przemysłowy Instytut Maszyn Budowlanych w Kobyłce
152. Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych w Poznaniu
153. Przemysłowy Instytut Motoryzacji w Warszawie
154. Przemysłowy Instytut Telekomunikacji w Warszawie
155. Ośrodek Centralnego Szkolenia Maszynistów w Radomiu
156. Ośrodek Centralnego Szkolenia Maszynistów w Mińsku Mazowieckim
157. Ośrodek Centralnego Szkolenia Maszynistów we Włocławku
158. Ośrodek Centralnego Szkolenia Maszynistów we Wrocławiu
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 24 grudnia 1996 r.
w sprawie nadania statutu Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i Administracji
(Dz. U. Nr 157, poz. 799)
Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra
Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i Administracji nadaje się statut
stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r.
(poz. 799)
STATUT MINISTERSTWA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
§ 1. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji, zwane dalej
"Ministerstwem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Ministra Spraw
Wewnętrznych i Administracji, zwanego dalej "Ministrem", działającym pod jego
bezpośrednim kierownictwem oraz zgodnie z jego decyzjami i poleceniami.
§ 2. 1. Minister kieruje Ministerstwem przy pomocy sekretarza stanu,
podsekretarzy stanu oraz dyrektora generalnego i dyrektorów komórek
organizacyjnych wymienionych w § 5 ust. 1.
2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora
generalnego, ustala Minister, z zastrzeżeniem art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 8
sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie
działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492), zwanej dalej "ustawą".
3. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych
pracowników Ministerstwa do podejmowania decyzji w określonych sprawach w jego
imieniu.
§ 3. Minister może udzielać pełnomocnictw osobom prawnym lub fizycznym do
dokonywania określonych czynności cywilnoprawnych i faktycznych w zakresie jego
właściwości.
§ 4. Minister może tworzyć komisje, rady i zespoły, jako organy pomocnicze lub
opiniodawczo-doradcze, o charakterze stałym lub doraźnym. Minister określa cel
powołania, zakres zadań i tryb pracy tych organów, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 4
pkt 5 ustawy.
§ 5. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Gabinet Polityczny Ministra,
2) Biuro Dyrektora Generalnego,
3) Departament Nadzoru i Kontroli,
4) Departament Administracji Publicznej,
5) Departament Wyznań,
6) Departament Nieruchomości, Zezwoleń i Koncesji,
7) Departament Spraw Obywatelskich,
8) Departament Budownictwa, Architektury, Geodezji i Kartografii,
9) Departament do Spraw Migracji i Uchodźstwa,
10) Departament Prawno-Organizacyjny,
11) Departament Finansów,
12) Departament Łączności i Informatyki,
13) Departament Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności,
14) Biuro do Spraw Integracji Europejskiej i Współpracy Transgranicznej,
15) Biuro Kadr i Szkolenia,
16) Biuro Administracyjno-Gospodarcze,
17) Biuro Spraw Obronnych,
18) Biuro Skarg i Wniosków,
19) Centralne Archiwum.
2. Szczegółowy zakres zadań, tryb pracy i organizację wewnętrzną komórek
organizacyjnych, o których mowa w ust. 1, określają regulaminy organizacyjne,
nadane przez Ministra na wniosek Dyrektora Generalnego.
3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi Ministerstwa, o których
mowa w ust. 1, rozstrzyga Minister.
§ 6. 1. W zakresie określonym w odrębnych przepisach Minister wykonuje nadzór
nad działalnością wojewodów oraz koordynuje działalność i funkcjonowanie
terenowych organów rządowej administracji ogólnej i specjalnej oraz ich
współdziałanie z administracją samorządową.
2. Na zasadach i w trybie określonych w odrębnych przepisach Minister
współdziała z innymi organami administracji rządowej oraz organami samorządu
terytorialnego.
§ 7. 1. Minister nadzoruje podległe mu centralne organy administracji rządowej
oraz inne organy i jednostki organizacyjne. Wykaz tych organów i jednostek
zawiera załącznik do statutu.
2. Minister aktualizuje wykaz, o którym mowa w ust. 1, stosownie do zmian
dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów.
Załącznik
do statutu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji
WYKAZ
CENTRALNYCH ORGANÓW ADMINISTRACJI RZĄDOWEJ ORAZ INNYCH ORGANÓW I JEDNOSTEK
ORGANIZACYJNYCH NADZOROWANYCH, PODLEGŁYCH LUB PODPORZĄDKOWANYCH MINISTROWI SPRAW
WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
1. Centralne organy administracji rządowej nadzorowane lub podległe Ministrowi
Spraw Wewnętrznych i Administracji:
1) Komendant Główny Policji,
2) Komendant Główny Straży Granicznej,
3) Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej,
4) Szef Obrony Cywilnej Kraju,
5) Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego,
6) Główny Geodeta Kraju.
2. Inne organy i jednostki organizacyjne podległe lub podporządkowane Ministrowi
Spraw Wewnętrznych i Administracji:
1) Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i
Administracji,
2) Naczelny Inspektor Nadzoru Budowlanego,
3) Kierownik Inspektoratu Nadzoru Budowlanego,
4) Nadwiślańskie Jednostki Wojskowe Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i
Administracji,
5) Biuro Ochrony Rządu,
6) Jednostka Wojskowa Nr 2305,
7) Centralny Zarząd Służby Zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i
Administracji,
8) Wyższa Szkoła Policji,
9) Szkoła Główna Służby Pożarniczej,
10) Ośrodek dla Uchodźców w Nadarzynie,
11) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budownictwa Inżynieryjnego
"Hydrobudowa",
12) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Instalacji i Urządzeń Elektrycznych w
Budownictwie "Elektromontaż",
13) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Betonów "Cebet",
14) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Elementów Wyposażenia
Budownictwa "Metalplast",
15) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Stolarki Budowlanej
"Stolbud",
16) Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Techniki Instalacyjnej "Instal",
17) Instytut Techniki Budowlanej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 24 grudnia 1996 r.
w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Geodezji i Kartografii.
(Dz. U. Nr 157, poz. 800)
Na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i
kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163, Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz.
198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się,
co następuje:
§ 1. Głównemu Urzędowi Geodezji i Kartografii nadaje się statut stanowiący
załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r.
(poz. 800)
STATUT GŁÓWNEGO URZĘDU GEODEZJI I KARTOGRAFII
§ 1. Główny Urząd Geodezji i Kartografii, zwany dalej "Urzędem", jest urzędem
administracji rządowej obsługującym Głównego Geodetę Kraju, zwanego dalej
"Głównym Geodetą", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem.
§ 2. 1. Główny Geodeta kieruje Urzędem przy pomocy wiceprezesa, dyrektora
generalnego oraz dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 3.
2. Główny Geodeta może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, oraz innych
pracowników Urzędu do podejmowania, w jego imieniu, decyzji w określonych przez
niego sprawach.
3. Główny Geodeta może tworzyć komisje, rady i zespoły, jako organy pomocnicze
lub opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym lub doraźnym, określając cel
powołania, zakres zadań i tryb pracy tych organów.
§ 3. W skład Urzędu wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Gabinet Polityczny Głównego Geodety,
2) Departament Katastru Nieruchomości
3) Departament Geodezji,
4) Departament Kartografii i Fotogrametrii,
5) Departament do Spraw Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego,
6) Biuro Prawne, Organizacji i Kadr,
7) Biuro Administracyjno-Finansowe,
8) Biuro Spraw Obronnych,
9) Samodzielne stanowisko do Spraw Integracji Europejskiej.
§ 4. 1. Przy Głównym Geodecie działają:
1) Państwowa Rada Geodezyjna i Kartograficzna,
2) Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski.
2. Główny Geodeta określa skład osobowy, tryb i zakres działania ciał
kolegialnych wymienionych w ust. 1.
§ 5. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych
oraz tryb pracy Urzędu określa regulamin organizacyjny nadany przez Głównego
Geodetę na wniosek Dyrektora Generalnego.
§ 6. 1. Głównemu Geodecie podlega Centralny Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i
Kartograficznej w Warszawie, zwany dalej "Centralnym Ośrodkiem".
2. Główny Geodeta zapewnia warunki do działania Centralnego Ośrodka i nadaje mu
statutu.
§ 7. Główny Geodeta nadzoruje Instytut Geodezji i Kartografii.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 24 grudnia 1996 r.
w sprawie nadania statutu Urzędowi Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast.
(Dz. U. Nr 157, poz. 801)
Na podstawie art. 33d ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych
formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw
(Dz. U. Nr 133, poz. 654 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Urzędowi Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast nadaje się statut stanowiący
załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r.
(poz. 801)
STATUT URZĘDU MIESZKALNICTWA I ROZWOJU MIAST
§ 1. Urząd Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, zwany dalej "Urzędem", jest urzędem
administracji rządowej obsługującym Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju
Miast, zwanego dalej "Prezesem Urzędu", działającym pod jego bezpośrednim
kierownictwem.
§ 2. 1. Prezes Urzędu kieruje Urzędem przy pomocy wiceprezesów, dyrektora
generalnego oraz dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 4.
2. Prezes Urzędu ustala zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z
wyłączeniem dyrektora generalnego.
3. Prezes Urzędu może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych
pracowników Urzędu, do podejmowania, w jego imieniu, decyzji w określonych
sprawach.
§ 3. Prezes Urzędu może powoływać komisje, rady i zespoły, jako organy
opiniodawczo-doradcze lub pomocnicze o charakterze stałym lub doraźnym,
określając cel ich powołania, zakres zadań i tryb działania.
§ 4. 1. W skład Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast wchodzą następujące
komórki organizacyjne:
1) Gabinet Polityczny Prezesa,
2) Departament Polityki Mieszkaniowej,
3) Departament Gospodarki Przestrzennej i Nieruchomości,
4) Departament Polityki Komunalnej,
5) Departament Finansów,
6) Departament Orzecznictwa,
7) Biuro Kadr, Szkolenia i Organizacji,
8) Biuro Prawne,
9) Biuro Integracji Europejskiej i Współpracy z Zagranicą,
10) Biuro Informacyjno-Prasowe,
11) Biuro Spraw Obronnych,
12) Biuro Administracyjno-Gospodarcze.
§ 5. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych
oraz tryb działania Urzędu określi regulamin organizacyjny nadany przez Prezesa
Urzędu na wniosek Dyrektora Generalnego.
§ 6. 1. W Urzędzie działa, jako jednostka wyodrębniona, Gospodarstwo Pomocnicze
- Zakład Obsługi.
2. Nadzór zwierzchni nad Gospodarstwem Pomocniczym sprawuje Dyrektor Generalny.
3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań oraz tryb pracy Gospodarstwa
Pomocniczego określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny zatwierdzony
przez Dyrektora Generalnego.
§ 7. Prezes Urzędu nadzoruje następujące jednostki organizacyjne:
1) Instytut Gospodarki Mieszkaniowej,
2) Instytut Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej,
3) Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Ekologii Miast,
4) Ośrodek Informatyki.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 24 grudnia 1996 r.
w sprawie nadania statutu Rządowemu Centrum Studiów Strategicznych.
(Dz. U. Nr 157, poz. 802)
Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Rządowym Centrum Studiów
Strategicznych (Dz. U. Nr 106, poz. 495) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rządowemu Centrum Studiów Strategicznych nadaje się statut, stanowiący
załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r.
(poz. 802)
STATUT RZĄDOWEGO CENTRUM STUDIÓW STRATEGICZNYCH
§ 1. Rządowe Centrum Studiów Strategicznych, zwane dalej "Centrum", jest
państwową jednostką organizacyjną prowadzącą prace służące Radzie Ministrów i
Prezesowi Rady Ministrów do programowania strategicznego, prognozowania rozwoju
gospodarczego i społecznego oraz zagospodarowania przestrzennego kraju.
§ 2. 1. Centrum kieruje Prezes Centrum przy pomocy wiceprezesów Centrum,
dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 4
ust. 1.
2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora
generalnego, ustala Prezes Centrum, zawiadamiając Prezesa Rady Ministrów o
zakresach czynności ustalonych dla wiceprezesów Centrum.
3. Prezes Centrum może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych
pracowników Centrum do załatwiania określonych spraw w jego imieniu.
§ 3. Prezes Centrum może tworzyć komisje, rady i zespoły, jako organy pomocnicze
lub opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym albo doraźnym, określając cel
powołania, zakres zadań i tryb pracy tych organów, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 4
pkt 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady
Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492).
§ 4. 1. W skład Centrum wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Gabinet Prezesa Centrum,
2) Sekretariat Centrum,
3) Zespół Rozwoju Gospodarczego,
4) Zespół Rozwoju Społecznego,
5) Zespół Polityki Regionalnej i Zagospodarowania Przestrzennego,
6) Zespół Gospodarki Światowej,
7) Zespół Monitoringu i Analiz Ekonomicznych,
8) Biuro Komunikacji Społecznej i Informacji,
9) Biuro Finansowo-Budżetowe,
10) Biuro Kadr, Organizacji i Administracji.
2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych
wymienionych w ust. 1 oraz tryb pracy Centrum określa regulamin organizacyjny
wydany przez Prezesa Centrum na wniosek Dyrektora Generalnego.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 24 grudnia 1996 r.
w sprawie zasad wynagradzania pracowników Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
(Dz. U. Nr 157, poz. 803)
Na podstawie art. 71 ust. 2 i art. 21 ust. 3a ustawy z dnia 16 września 1982 r.
o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35,
poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i
182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr
95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136,
poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106,
poz. 496) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa zasady wynagradzania i awansowania oraz wymagania
kwalifikacyjne w zakresie wykształcenia i praktyki zawodowej pracowników
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, zwanych dalej "pracownikami".
2. W zakresie nie uregulowanym w niniejszym rozporządzeniu stosuje się przepisy
rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów
państwowych, wydane na podstawie ustawy o pracownikach urzędów państwowych.
§ 2. 1. Ustala się tabelę stanowisk, stawek wynagrodzenia zasadniczego, dodatku
funkcyjnego i legislacyjnego oraz wymagań kwalifikacyjnych w zakresie
wykształcenia i praktyki zawodowej pracowników, stanowiącą załącznik do
rozporządzenia.
2. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów może podwyższać miesięczne stawki
wynagrodzenia zasadniczego oraz dodatku funkcyjnego i legislacyjnego, ustalone w
załączniku do rozporządzenia, w stopniu proporcjonalnym do wzrostu środków na
wynagrodzenia.
§ 3. 1. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów ustala pracownikowi wynagrodzenie
w ramach stawek wynagrodzenia zasadniczego, dodatku funkcyjnego i legislacyjnego
przewidzianego dla danego stanowiska, a także awansuje pracownika na stanowisko
wyższe od zajmowanego.
2. W okresie do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi może być przyznane
wynagrodzenie zasadnicze w kwocie niższej, nie więcej jednak niż o 10%, od kwoty
najniższej ustalonej w tabeli dla danego stanowiska.
3. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów może, w uzasadnionych przypadkach,
skrócić pracownikowi okres pracy wymagany do zajmowania danego stanowiska lub
zwolnić z obowiązku w zakresie posiadania określonego specjalistycznego
wykształcenia.
§ 4. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów może, w ramach posiadanych środków,
przyznać pracownikowi dodatek służbowy w wysokości do 40% łącznie od
wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego lub legislacyjnego. Wysokość
dodatku służbowego uzależnia się od charakteru, złożoności i efektów pracy.
2. Dodatek służbowy może być podwyższony w szczególnie uzasadnionych
przypadkach.
§ 5. 1. Dyrektorowi i wicedyrektorowi komórki prawnej zajmującej się
prowadzeniem prac legislacyjnych w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
przysługuje, niezależnie od dodatku funkcyjnego, dodatek legislacyjny w
wysokości przewidzianej dla głównego legislatora.
2. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów może przyznać kierownikowi redakcji
Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" oraz naczelnikom wydziałów w komórce
prawnej zajmującym się opracowaniem projektów aktów prawnych i kierowaniem
pracami legislacyjnymi dodatek legislacyjny przewidziany dla głównego
legislatora, niezależnie od przysługującego dodatku funkcyjnego.
3. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów może przyznać, na czas określony,
innym pracownikom, poczynając od stanowiska głównego specjalisty, do których
obowiązków należy opracowywanie projektów aktów prawnych, dodatek legislacyjny w
wysokości przewidzianej dla starszego legislatora.
§ 6. 1. W Kancelarii Prezesa Rady Ministrów dokonana zostanie klasyfikacja
stanowisk pracy.
2. Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów ustali zasady oraz tryb dokonywania
klasyfikacji stanowisk pracy w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
§ 7. Uprawnienia Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów określone w § 3-5
przechodzą na Dyrektora Generalnego Kancelarii Prezesa Rady Ministrów z dniem
objęcia przez niego stanowiska.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r.
(poz. 803)
TABELA STANOWISK, STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO, DODATKU FUNKCYJNEGO I
LEGISLACYJNEGO ORAZ WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH W ZAKRESIE WYKSZTAŁCENIA I PRAKTYKI
ZAWODOWEJ PRACOWNIKÓW KANCELARII PREZESA RADY MINISTRÓW
Lp.StanowiskoStawka wynagrodzenia zasadniczego w złotychStawka
dodatkuWykształcenieLiczba lat pracy
funkcyjnego w złotychlegislacyjnego w złotych
1dyrektor: departamentu, biura, sekretariatu (komórki organizacyjnej
równorzędnej), sekretarz Rady Legislacyjnej2100 - 2300400 - 700-wyższe7
2wicedyrektor: departamentu, biura, sekretariatu (komórki organizacyjnej
równorzędnej), wicedyrektor - główny księgowy2000 - 2100300 - 400-wyższe7
3radca Prezesa Rady Ministrów radca wiceprezesa Rady Ministrów1700 -
2000--wyższe6
4radca Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów1500 - 1700--wyższe6
radca prawnywg odrębnych przepisów
naczelnik wydziału150 - 300wyższe7
kierownik redakcji Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika
Urzędowego Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski"-wyższe prawnicze
5główny legislator1400 - 1600-200 - 400wyższe prawnicze7
zastępca kierownika Redakcji Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i
Dziennika Urzędowego Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski"100 - 200-6
6główny specjalista1300 - 1500--wyższe6
starszy legislator1300 - 1400-150 - 300wyższe prawnicze
7starszy specjalista, starszy księgowy1200 - 1300--wyższe5
legislator100 - 200wyższe prawnicze5 lub 2 i ukończona aplikacja
legislacyjna
asystent: Prezesa Rady Ministrów, wiceprezesa Rady Ministrów, Szefa
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, sekretarza stanu, podsekretarza stanu,
dyrektora generalnego urzędu, dyrektora biura, departamentu (komórki
organizacyjnej równorzędnej)-wyższe5
8specjalista, starszy inspektor, referendarz1100 - 1200--wyższe4
9kierownik kancelarii głównej, kierownik kancelarii tajnej, kierownik
archiwum, kierownik hali maszyn1000 - 1100100 - 200-średnie2
10młodszy legislator900 - 1100-50 - 100wyższe prawnicze2
referent prawny--
inspektor, podreferendarz-średnie2
11sekretarz: Prezesa Rady Ministrów, wiceprezesa Rady Ministrów, ministra,
Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, sekretarza stanu, podsekretarza
stanu, dyrektora generalnego, dyrektora biura, departamentu (komórki
organizacyjnej równorzędnej)800 - 1000--średnie1
12starszy referent, księgowy, maszynistka klasy mistrzowskiej700 -
900--średnie-
13starsza maszynistka, referent600 - 750--średnie-
14maszynistka450 - 550----
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 24 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od
przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez
osoby fizyczne.
(Dz. U. Nr 157, poz. 804)
Na podstawie art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym
od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994
r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr
126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, oraz z 1996 r. Nr 25,
poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638 i Nr 147, poz. 686) oraz art. 9 pkt
1, 2 i 4, art. 13 ust. 1, art. 18 ust. 3 i art. 38 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 19
grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486
i Nr 134, poz. 646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr
75, poz. 357) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie
zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od
niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 148, poz. 719 i
z 1996 r. Nr 35, poz. 153) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1:
a) w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) w 1996 r.:
a) uzyskali przychody z tej działalności prowadzonej wyłącznie samodzielnie w
wysokości nie przekraczającej 250 000 zł lub
b) uzyskali przychody wyłącznie z tytułu udziału w spółce, a suma przychodów
wspólników spółki z tej działalności nie przekroczyła kwoty 250 000 zł,"
b) w ust. 5 wyrazy "łączne przychody z 1995 r. nie przekroczyły kwoty 208 000
zł;" zastępuje się wyrazami "łączne przychody z 1996 r. nie przekroczyły kwoty
250 000 zł;"
2) w § 5 ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) 3,3% przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, 2 oraz 5-8 ustawy z
dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r.
Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419,
Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i
Nr 133, poz. 654, oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz.
638 i Nr 147, poz. 686), zwanej dalej "ustawą",";
3) w § 8:
a) w ust. 6 po wyrazach "przychodów ewidencjonowanych" dodaje się wyrazy "a
także kwotę obniżki podatku z tytułu wydatków poniesionych w roku podatkowym na
cele określone w art. 27a ust. 1 ustawy",
b) ust. 11 otrzymuje brzmienie:
"11. Jeżeli wystąpią okoliczności wymienione w art. 27a ust. 13 ustawy, podatnik
jest obowiązany:
1) doliczyć odpowiednio do przychodów lub podatku należnego za rok podatkowy
kwoty poprzednio odliczone,
2) wykazać w ewidencji doliczone kwoty wydatków i zwiększyć o te kwoty
odpowiednio wartość przychodu podlegającego opodatkowaniu lub należny podatek.";
4) w § 11:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Podatnicy, o których mowa w § 1, są obowiązani sporządzić spis z natury
towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych,
półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków na koniec każdego roku
podatkowego. Spis z natury towarów należy sporządzić również w razie zmiany
wspólnika lub zmiany umowy spółki, a także na dzień likwidacji działalności. W
razie likwidacji działalności podatnicy są obowiązani sporządzić także spis
rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, nie
będących środkami trwałymi.",
b) w ust. 3 skreśla się wyrazy "podatek importowy,";
5) w § 15 po wyrazie "przepisach" stawia się kropkę i skreśla pozostałą część
zdania;
6) w § 18 w pkt 3 w lit. b) wyrazy "20 600 zł" zastępuje się wyrazami "24 800
zł";
7) w § 21 w ust. 3 wyrazy "§ 17" zastępuje się wyrazami "§ 4 i 17";
8) w § 24 w ust. 1 po wyrazach "§ 7" dodaje się średnik i wyrazy "przepis § 9
stosuje się odpowiednio".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Minister Finansów: w. z. K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 24 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.
(Dz. U. Nr 157, poz. 805)
Na podstawie art. 5 ust. 5, art. 6 ust. 10, art. 14 ust. 11, art. 21 ust. 9,
art. 23, art. 24 ust. 2, art. 32 ust. 5, art. 39 ust. 2, art. 47 i 50 ustawy z
dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym
(Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132,
poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr
137, poz. 640) oraz art. 9 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o
zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz.
646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 75, poz. 357)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie
wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym
(Dz. U. Nr 154, poz. 797 oraz z 1996 r. Nr 107, poz. 506) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr
142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640),";
2) w § 3:
a) w ust. 2 liczbę "7" zastępuje się liczbą "8",
b) w ust. 3:
- w pkt 1 liczbę "21" zastępuje się liczbą "25",
- w pkt 2 liczbę "70" zastępuje się liczbą "85",
- w pkt 3 liczbę "670" zastępuje się liczbą "800";
3) w § 4 w ust. 4 liczbę "15" zastępuje się liczbą "20";
4) § 8 otrzymuje brzmienie:
"§ 8. Na równi z zakupem środków trwałych traktuje się przyjęcie ich w odpłatne
użytkowanie przez podatników, jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami, wydanymi na
podstawie art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od
osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r.
Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126,
poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, oraz z 1996 r. Nr 25, poz.
113, Nr 87, poz. 395 i Nr 137, poz. 638 oraz Nr 147, poz. 686) oraz art. 12 ust.
7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U.
z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43,
poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547,
Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433,
Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704 oraz z 1996 r. Nr 25, poz.
113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686),
środki te zaliczane są do składników majątku użytkownika.";
5) w § 10 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio do środków trwałych z importu,
przyjętych w nieodpłatne użytkowanie, oraz do innych towarów, o których mowa w
art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z
1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434 oraz z 1996
r. Nr 106, poz. 496).";
6) § 12 otrzymuje brzmienie:
"§ 12. Usługobiorcom użytkującym samochody osobowe oraz inne samochody o
dopuszczalnej masie ładowności do 500 kg na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub
umowy o podobnym charakterze nie przysługuje prawo do obniżenia podatku
należnego oraz do zwrotu różnicy podatku o kwotę podatku naliczonego od czynszu
(raty) i innych odpłatności wynikających z zawartej umowy.";
7) w § 14 w pkt 4 po wyrazach "za wierzytelność" dodaje się wyrazy "albo za
czynność nie podlegającą opodatkowaniu";
8) w § 20 w ust. 1 skreśla się wyrazy "i 2a";
9) w § 24 w ust. 1 skreśla się wyrazy "i 2a";
10) w § 27:
a) w ust. 2 wyrazy "Pełnomocnika Rządu do Spraw Integracji Europejskiej oraz
Pomocy Zagranicznej" zastępuje się wyrazami "Komitetu Integracji Europejskiej",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Zwrot podatku przysługuje także podatnikom, którzy kwotę podatku naliczonego
zapłacili z innych środków niż środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej, o których
mowa w § 25 ust. 3.";
11) w § 28:
a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "i 2a",
b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "dokonanych w danym miesiącu";
12) w § 34 w ust. 1 w pkt 2 po wyrazach "za wierzytelność" dodaje się wyrazy
"albo za czynność nie podlegającą opodatkowaniu";
13) w § 44:
a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Nabywca otrzymujący fakturę korygującą:
1) jest uprawniony do podwyższenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za
miesiąc, w którym fakturę otrzymał, lub w miesiącu następnym - jeżeli ujęcie jej
w rozliczeniu spowoduje zwiększenie podatku naliczonego,
2) jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za
miesiąc, w którym fakturę otrzymał, lub w miesiącu następnym - jeżeli ujęcie jej
w rozliczeniu spowoduje obniżenie podatku naliczonego.",
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Przepisy § 38 ust. 4-7, 9 i 10 oraz § 43 ust. 4 i 7 stosuje się
odpowiednio.";
14) w § 48 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) rachunek uproszczony - w pozostałych przypadkach, z zastrzeżeniem art. 32
ust. 2 ustawy.";
15) w § 51:
a) w ust. 1 w pkt 2 po wyrazach "datę wystawienia" dodaje się przecinek i wyrazy
"datę sprzedaży",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przepisy § 38 ust. 5, 7, 9 i 10 oraz § 40-42 stosuje się odpowiednio.";
16) w § 52 w ust. 2 po wyrazach "ust. 5 i 7" dodaje się wyrazy "oraz § 44 ust.
5";
17) w § 54:
a) w ust. 4 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) wystawiono fakturę, o której mowa w art. 33 ust. 1 ustawy,"
b) w ust. 5:
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) podatnikom, wymienionym w ust. 5a, nie zapłacono w formie pieniężnej za
pośrednictwem banku należności wynikającej z faktury (faktury korygującej),
wystawionej przez tych podatników,"
- w pkt 2 wyrazy "podmiotem wymienionym w pkt 1" zastępuje się wyrazami
"podatnikiem wymienionym w ust. 5a",
c) dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
"5a. Za podatników, o których mowa w ust. 5 pkt 1, uważa się:
1) zakłady pracy chronionej w rozumieniu przepisów o zatrudnianiu i
rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych,
2) prowadzących:
a) warsztaty szkolne szkół zawodowych, warsztaty szkolne zakładów
opiekuńczo-wychowawczych i warsztaty szkoleniowe zakładów doskonalenia
zawodowego,
b) warsztaty szkolne prowadzone w formie gospodarstw pomocniczych przy zakładach
poprawczych i schroniskach dla nieletnich,
c) przywięzienne zakłady pracy (przywięzienne przedsiębiorstwa i przywięzienne
gospodarstwa pomocnicze),
3) wymienione w pkt 2 jednostki, o ile są odrębnymi podatnikami.",
d) w ust. 9 wyrazy "ust. 4 i 5" zastępuje się wyrazami "ust. 4-6";
18) w § 56 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Przepis ust. 1 dotyczy również dokumentów odprawy celnej.";
19) skreśla się § 67;
20) w § 68 w ust. 1 skreśla się pkt 1;
21) w § 68a wyrazy "Pełnomocnika Rządu do Spraw Integracji Europejskiej oraz
Pomocy Zagranicznej" zastępuje się wyrazami "Komitet Integracji Europejskiej";
22) w § 73 w pkt 1:
a) skreśla się litery b) i n),
b) litera ł) otrzymuje brzmienie:
"ł) usługi świadczone pomiędzy gospodarstwami pomocniczymi, jednostkami
budżetowymi i zakładami budżetowymi,";
23) § 76 otrzymuje brzmienie:
"§ 76. Stawka podatku w wysokości 0% określona dla towarów i usług, wymienionych
w § 65, 66 i 68-71, obowiązuje do dnia 31 grudnia 1997 r.";
24) w załączniku nr 5 skreśla się poz. 7 i 8.
§ 2. Przepis § 1 pkt 6 nie ma zastosowania do usługobiorców użytkujących
samochody o dopuszczalnej ładowności do 500 kilogramów, na podstawie umowy
najmu, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze, zawartej przed dniem 20
stycznia 1997 r., pod warunkiem zarejestrowania tej umowy we właściwym urzędzie
skarbowym nie później niż do dnia 20 lutego 1997 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., z tym że § 1 pkt
2, 3, 6-9, 11-13, 15, 16 i 22 wchodzą w życie z dniem 1 kwietnia 1997 r.
Minister Finansów: w. z. K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 24 grudnia 1996 r.
w sprawie kas rejestrujących.
(Dz. U. Nr 157, poz. 806)
Na podstawie art. 29 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku
od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz.
127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i
Nr 142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 31 grudnia 1997 r.
obowiązek rozpoczęcia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy
zastosowaniu kas rejestrujących, zwany dalej "ewidencjonowaniem", dotyczy
podatników, u których wysokość obrotów osiągniętych z działalności określonej w
art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług
oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz.
599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i
703 oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640), zwanej dalej "ustawą", w ciągu pierwszych
trzech kwartałów 1996 r. przekroczyła 200 tys. zł, z zastrzeżeniem § 3.
2. Terminy rozpoczęcia ewidencjonowania przez podatników wymienionych w ust. 1
określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
3. Podatnicy rozpoczynający działalność w 1997 r. są obowiązani do rozpoczęcia
ewidencjonowania od początku trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w
którym wysokość obrotów osiągniętych z działalności określonej w art. 29 ust. 1
ustawy przekroczyła 200 tys. zł.
§ 2. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 31 grudnia 1998 r.
obowiązek rozpoczęcia ewidencjonowania dotyczy podatników, u których wysokość
obrotów z tytułu działalności określonej w art. 29 ust. 1 ustawy w 1997 r.
przekroczyła 80 tys. zł, z zastrzeżeniem § 3.
2. Terminy rozpoczęcia ewidencjonowania przez podatników wymienionych w ust. 1
określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
3. Podatnicy rozpoczynający działalność w 1998 r. są obowiązani do rozpoczęcia
ewidencjonowania od początku trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w
którym wysokość obrotów osiągniętych z działalności określonej w art. 29 ust. 1
ustawy przekroczyła 80 tys. zł.
§ 3. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 31 grudnia 1998 r. zwalnia
się z obowiązku ewidencjonowania następujących podatników:
1) świadczących usługi transportu, za których świadczenie należność jest
przyjmowana przez konduktorów i rewizorów,
2) świadczących usługi łączności,
3) świadczących usługi komunalne materialne oraz usługi niematerialne, z
wyłączeniem usług hotelarskich i turystycznych.
2. Zwolnienie określone w ust. 1 stosuje się, jeżeli udział wartości tych usług
był wyższy od 70% ogólnego obrotu podatnika z tytułu działalności wymienionej w
art. 29 ust. 1 ustawy.
§ 4. 1. W terminach określonych w § 1 i 2 podatnicy są obowiązani rozpocząć
ewidencjonowanie przy zastosowaniu co najmniej 1/20 liczby kas, która została
przez podatnika zgłoszona w urzędzie skarbowym do użytkowania, we wszystkich
punktach sprzedaży na dzień powstania obowiązku ewidencjonowania (w zaokrągleniu
w górę do liczb całkowitych). Po rozpoczęciu ewidencjonowania podatnicy są
obowiązani, w każdym kolejnym następnym miesiącu, rozpocząć ewidencjonowanie
przy zastosowaniu kas w ilości odpowiadającej co najmniej liczbie kas
zainstalowanych, w pierwszym miesiącu.
2. Podatnicy, którzy rozpoczną ewidencjonowanie nie później niż w obowiązujących
terminach, mogą odliczyć od podatku należnego kwotę wydatkowaną na zakup każdej
z kas rejestrujących w wysokości 50% jej ceny zakupu (bez podatku od towarów i
usług), nie więcej jednak niż 2 500 zł.
3. Odliczenie, o którym mowa w ust. 2, zwane dalej "odliczeniem", może być
dokonane w rozliczeniu podatku od towarów i usług za miesiące następujące po
miesiącu, w którym rozpoczęto ewidencjonowanie. Podstawą do odliczenia jest
dowód zapłaty całej należności za nabycie kasy rejestrującej.
4. Kwota dokonanego w danym miejscu odliczenia z tytułu nabycia kas
rejestrujących nie może być wyższa od kwoty różnicy między podatkiem należnym a
naliczonym w rozumieniu art. 19 ust. 1 i 2 ustawy.
5. W przypadku określonym w art. 21 ust. 2 ustawy kwota odliczenia zwiększa
kwotę różnicy podatku w trzech równych częściach miesięcznych.
6. Przepisy ust. 2-5 stosuje się odpowiednio do kwot wydatkowanych na zakup
rezerwowych kas rejestrujących, o których mowa w art. 29 ust. 2a ustawy.
§ 5. 1. Odliczenia mogą dokonać podatnicy, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie i,
zgodnie z odrębnymi przepisami, użytkują kasy rejestrujące, zarejestrowane we
właściwym urzędzie skarbowym.
2. Tracą prawo do odliczenia podatnicy, którzy nie użytkują kas rejestrujących
albo użytkują je niezgodnie z przepisami.
3. Przepis ust. 2 stosuje się również w przypadku użytkowania kasy rejestrującej
nie odpowiadającej kryteriom oraz warunkom technicznym wynikającym z odrębnych
przepisów.
§ 6. 1. Odliczenie obejmuje również dodatkową liczbę kas rejestrujących ponad
ilość wynikającą z § 4 ust. 1, jeżeli zostały przez podatnika zgłoszone i
zarejestrowane we właściwym urzędzie skarbowym.
2. Dokonanie odliczenia następuje pod warunkiem złożenia, przed rozpoczęciem
ewidencjonowania, przez podatnika we właściwym urzędzie skarbowym pisemnego
oświadczenia o liczbie stanowisk kasowych w danym punkcie (obiekcie) sprzedaży
detalicznej wraz z podaniem miejsca (adresu) w którym, ta działalność jest
prowadzona.
§ 7. 1. Podatnicy obowiązani są do zwrotu odliczonych lub zwróconych kwot
podatku w przypadku:
1) rozpoczęcia ewidencjonowania po upływie terminów określonych w § 1 i 2, z
uwzględnieniem § 4 ust. 1,
2) nieewidencjonowania mimo istnienia takiego obowiązku,
3) zaprzestania użytkowania kas rejestrujących w okresie trzech lat od dnia
rozpoczęcia ewidencjonowania,
4) zaprzestania działalności, otwarcia likwidacji, ogłoszenia upadłości oraz
sprzedaży przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego
bilans, w okresie trzech lat od dnia rozpoczęcia ewidencjonowania.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, powstaje po upływie miesiąca, w którym
zaistniały okoliczności uzasadniające dokonanie zwrotu.
§ 8. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 maja 1994 r. w sprawie
kas rejestrujących (Dz. U. Nr 65, poz. 278 i Nr 119, poz. 573 oraz z 1996 r. Nr
129, poz. 608).
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Minister Finansów: w. z. K. Kalicki
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 1996 r. (poz.
806)
Załącznik nr 1
TERMINY ROZPOCZĘCIA PROWADZENIA EWIDENCJI OBROTU I KWOT PODATKU NALEŻNEGO, PRZY
ZASTOSOWANIU KAS REJESTRUJĄCYCH, W OKRESIE OD 1 STYCZNIA 1997 R. DO 31 GRUDNIA
1997 r.
Lp.Termin rozpoczęcia prowadzenia ewidencjiWielkość obrotów osiągnięta
przez podatnika za pierwsze trzy kwartały 1996 r., która zobowiązuje do
rozpoczęcia ewidencji
1do 10 lutegopowyżej 400 tys. Zł
2do 28 lutegood 380 tys. zł do 400 tys. Zł
3do 31 marcaod 360 tys. zł do 380 tys. Zł
4do 30 kwietniaod 340 tys. zł do 360 tys. Zł
5do 31 majaod 320 tys. zł do 340 tys. Zł
6do 30 czerwcaod 300 tys. zł do 320 tys. Zł
7do 31 lipcaod 280 tys. zł do 300 tys. zł
8do 31 sierpniaod 260 tys. zł do 280 tys. zł
9do 30 wrześniaod 240 tys. zł do 260 tys. zł
10do 31 październikaod 220 tys. zł do 240 tys. zł
11do 30 listopadaod 210 tys. zł do 220 tys. zł
12do 31 grudniaod 200 tys. zł do 210 tys. zł
Załącznik nr 2
TERMINY ROZPOCZĘCIA PROWADZENIA EWIDENCJI OBROTU I KWOT PODATKU NALEŻNEGO, PRZY
ZASTOSOWANIU KAS REJESTRUJĄCYCH, W OKRESIE OD 1 STYCZNIA 1998 R. DO 31 GRUDNIA
1998 r.
Lp.Termin rozpoczęcia prowadzenia ewidencjiWielkość obrotów osiągnięta
przez podatnika w 1997 r., która zobowiązuje do rozpoczęcia ewidencji
1do 10 lutegopowyżej 200 tys. Zł
2do 28 lutegood 185 tys. zł do 200 tys. Zł
3do 31 marcaod 170 tys. zł do 185 tys. Zł
4do 30 kwietniaod 160 tys. zł do 170 tys. Zł
5do 31 majaod 150 tys. zł do 160 tys. Zł
6do 30 czerwcaod 140 tys. zł do 150 tys. Zł
7do 31 lipcaod 130 tys. zł do 140 tys. Zł
8do 31 sierpniaod 120 tys. zł do 130 tys. zł
9do 30 wrześniaod 110 tys. zł do 120 tys. zł
10do 31 październikaod 100 tys. zł do 110 tys. zł
11do 30 listopadaod 90 tys. zł do 100 tys. zł
12do 31 grudniaod 80 tys. zł do 90 tys. zł
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 grudnia 1996 r.
w sprawie wynagrodzeń prokuratorów oraz asesorów i aplikantów prokuratury.
(Dz. U. Nr 158, poz. 810)
Na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz.
U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70, Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 oraz z
1996 r. Nr 77, poz. 367) zarządza się, co następuje:
§ 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do prokuratorów, asesorów i aplikantów
powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury.
§ 2. Ustala się wynagrodzenie zasadnicze osób wymienionych w § 1 przy
zastosowaniu następujących mnożników prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w
państwowej sferze budżetowej:
Lp.StanowiskoMnożnik
1Prokurator Prokuratury Krajowej5,7
2Prokurator prokuratury apelacyjnej4,0
3Prokurator prokuratury wojewódzkiej3,2
4Prokurator prokuratury rejonowej2,7
5Asesor2,0
6Aplikant
- w pierwszym roku pracy0,9
- w drugim roku pracy1,0
§ 3. Ustala się stawki dodatku funkcyjnego przy zastosowaniu następujących
mnożników prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej:
StawkaMnożnik
10,30
20,30-0,45
30,35-0,50
40,40-0,55
50,45-0,60
60,50-0,65
70,60-0,75
80,70-0,80
90,80-1,10
100,90-1,30
§ 4. Tabelę stawek dodatku funkcyjnego dla prokuratorów powszechnych jednostek
organizacyjnych prokuratury zawiera załącznik do rozporządzenia.
§ 5. 1. Dodatek funkcyjny przysługuje osobie wymienionej w § 1, którą powołano
do pełnienia funkcji kierowniczych lub której powierzono pełnienie obowiązków
kierowniczych, w okresie ich sprawowania.
2. W razie zbiegu uprawnień do dodatków funkcyjnych przysługuje jeden, wyższy
dodatek.
§ 6. 1. Prokuratorowi sprawującemu patronat co najmniej nad jednym aplikantem
etatowym lub trzema aplikantami pozaetatowymi przez okres nie krótszy niż jeden
miesiąc przysługuje dodatek w wysokości 0,15 prognozowanego przeciętnego
wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej za każdy miesiąc sprawowania
patronatu.
2. Przerwy w sprawowaniu patronatu z powodu nieobecności patrona lub aplikanta,
trwające do tygodnia, nie powodują utraty prawa do dodatku.
3. Dodatek określony w ust. 1 przysługuje prokuratorowi niezależnie od dodatku
funkcyjnego z tytułu sprawowania funkcji kierowniczej w prokuraturze.
§ 7. 1. Prokurator delegowany do pełnienia czynności w Ministerstwie
Sprawiedliwości oraz Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi
Polskiemu - Instytucie Pamięci Narodowej zachowuje wynagrodzenie zasadnicze
określone w niniejszym rozporządzeniu. W okresie delegowania prokuratorowi
przysługuje dodatek funkcyjny i dodatek służbowy, określone w przepisach w
sprawie zasad wynagrodzenia pracowników urzędów państwowych.
2. Prokurator Prokuratury Krajowej - w razie pełnienia funkcji dyrektora,
wicedyrektora departamentu (biura) bądź naczelnika wydziału w innej jednostce
organizacyjnej Ministerstwa Sprawiedliwości - otrzymuje dodatek funkcyjny,
określony dla dyrektora lub wicedyrektora biura bądź naczelnika wydziału w
Prokuraturze Krajowej w tabeli stanowiącej załącznik do rozporządzenia.
§ 8. Kwoty wynagrodzenia zasadniczego, dodatku funkcyjnego oraz dodatku za
sprawowanie patronatu nad aplikantami zaokrągla się do 10 groszy w górę.
§ 9. Osoba powołana na stanowisko prokuratora otrzymuje wynagrodzenie określone
w rozporządzeniu z dniem objęcia stanowiska.
§ 10. 1. Tworzy się fundusz indywidualnych nagród Prokuratora Generalnego, w
wysokości 0,5% planowanego funduszu wynagrodzeń osobowych prokuratorów, asesorów
i aplikantów, przyznawanych wyróżniającym się prokuratorom, zwłaszcza
prowadzącym śledztwa.
2. Funduszem, o którym mowa w ust. 1, mogą być również objęte osoby wymienione w
§ 7.
§ 11. W sprawach nie uregulowanych w rozporządzeniu do osób wymienionych w § 1
mają odpowiednio zastosowanie przepisy ustawy o pracownikach urzędów państwowych
w zakresie przyznawania dodatków za wieloletnią pracę i nagród jubileuszowych.
§ 12. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 lipca 1995 r. w sprawie
wynagrodzeń prokuratorów oraz asesorów i aplikantów prokuratury (Dz. U. Nr 84,
poz. 422 oraz z 1996 r. Nr 94, poz. 428 i Nr 129, poz. 607).
§ 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. (poz. 810)
TABELA STAWEK DODATKÓW FUNKCYJNYCH DLA PROKURATORÓW POWSZECHNYCH JEDNOSTEK
ORGANIZACYJNYCH PROKURATURY
Lp.FunkcjaStawka dodatku
123
1Dyrektor biura w Prokuraturze Krajowej10
2Wicedyrektor biura w Prokuraturze Krajowej, prokurator apelacyjny,
prokurator wojewódzki9
3Naczelnik wydziału w Prokuraturze Krajowej, zastępca prokuratora
apelacyjnego, zastępca prokuratora wojewódzkiego8
4Naczelnik wydziału w prokuraturze apelacyjnej i wojewódzkiej, kierownik
ośrodka zamiejscowego prokuratury wojewódzkiej, kierownik samodzielnego
działu w prokuraturze apelacyjnej i wojewódzkiej, prokurator rejonowy7
5Kierownik działu w prokuraturze apelacyjnej i wojewódzkiej, wizytator w
prokuraturze apelacyjnej i wojewódzkiej6
6Zastępca prokuratora rejonowego, kierownik ośrodka zamiejscowego
prokuratury rejonowej5
7Kierownik szkolenia, rzecznik prasowy, rzecznik dyscyplinarny w
prokuraturze apelacyjnej i wojewódzkiej4
8Kierownik działu w prokuraturze rejonowej, konsultant3
9Kierownik sekcji poza działem w prokuraturze rejonowej2
10Kierownik sekcji w dziale prokuratury rejonowej1
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad przyznawania prowizji od zysku
przedsiębiorstwa państwowego.
(Dz. U. Nr 158, poz. 811)
Na podstawie art. 43 ust. 5 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o
przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz.
329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz.
280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1,
poz. 2, Nr 95, poz. 474 i Nr 154, poz. 791 oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr
106, poz. 496 i Nr 118, poz. 561) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 października 1991 r. w sprawie
zasad przyznawania prowizji od zysku przedsiębiorstwa państwowego (Dz. U. Nr
112, poz. 482, z 1992 r. Nr 87, poz. 438, z 1993 r. Nr 78, poz. 366, z 1994 r.
Nr 117, poz. 558 oraz z 1995 r. Nr 107, poz. 525) skreśla się § 6.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 31 grudnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie terytorialnego zasięgu działania oraz
siedzib urzędów skarbowych i izb skarbowych.
(Dz. U. Nr 158, poz. 812)
Na podstawie art. 9 ust. 7 ustawy z dnia 29 grudnia 1982 r. o urzędzie Ministra
Finansów oraz urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. z 1994 r. Nr 106, poz. 511 i
z 1995 r. Nr 142, poz. 702) oraz art. 7 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 2 grudnia
1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 127, poz. 584)
w związku z art. 51 ust. 3 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach
rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 21, poz. 123, z 1991 r. Nr 75, poz.
328, z 1995 r. Nr 74, poz. 368 i z 1996 r. Nr 106, poz. 498) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 1991 r. w sprawie
terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib urzędów skarbowych i izb
skarbowych (Dz. U. Nr 56, poz. 241 i Nr 116, poz. 501, z 1992 r. Nr 44, poz.
195, z 1993 r. Nr 69, poz. 334 i Nr 113, poz. 497, z 1994 r. Nr 26, poz. 92 i Nr
131, poz. 664 oraz z 1995 r. Nr 143, poz. 706) wprowadza się następujące zmiany:
1) w załączniku nr 1:
a) w części dotyczącej województwa warszawskiego lp. 12 i 13 otrzymują
brzmienie:
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
123
12Urząd Skarbowy w Legionowiemiasto Legionowo
gminy: Jabłonna, Nieporęt, Serock, Wieliszew
13Urząd Skarbowy w Nowym Dworze Mazowieckimmiasto Nowy Dwór Mazowiecki
gminy: Czosnów, Leoncin, Pomiechówek, Brochów, Zakroczym
b) w części dotyczącej województwa bialskopodlaskiego lp. 18 zastępuje się lp.
18 i 18a w brzmieniu:
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
123
18Urząd Skarbowy w Białej Podlaskiejmiasta: Biała Podlaska, Terespol
gminy: Biała Podlaska, Janów Podlaski, Kodeń, Konstantynów, Leśna
Podlaska, Łomazy, Piszczac, Rokitno, Rossosz, Terespol, Tuczna, Zalesie
18aUrząd Skarbowy w Łosicachgminy: Huszlew, Łosice, Olszanka, Platerów,
Sarnaki, Stara Kornica
c) w części dotyczącej województwa ciechanowskiego lp. 48, 49 i 50 zastępuje się
lp. 48, 49, 50 i 51a w brzmieniu:
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
123
48Urząd Skarbowy w Działdowiemiasto: Działdowo
gminy: Działdowo, Iłowo-Osada, Lidzbark, Płośnica, Rybno
49Urząd Skarbowy w Mławiemiasto: Mława
gminy: Dzierzgowo, Lipowiec Kościelny, Radzanów, Strzegowo-Osada, Stupsk,
Szreńsk, Szydłowo, Wieczfnia Kościelna, Wiśniewo
50Urząd Skarbowy w Płońskumiasta: Płońsk, Raciąż
gminy: Baboszewo, Dzierzążnia, Joniec, Naruszewo, Nowe Miasto, Płońsk,
Raciąż, Sochocin, Załuski
51aUrząd Skarbowy w Żurominiegminy: Bieżuń, Kuczbork-Osada, Lubowidz,
Lutocin, Siemiątkowo Koziebrodzkie, Żuromin
d) w części dotyczącej województwa kaliskiego lp. 91 zastępuje się lp. 91 i 91a
w brzmieniu:
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
123
91Urząd Skarbowy w Ostrowie Wielkopolskimmiasto Ostrów Wielkopolski
gminy: Odolanów, Ostrów Wielkopolski, Przygodzice, Raszków, Sieroszewice,
Sośnie
91aUrząd Skarbowy w Ostrzeszowiegminy: Czajków, Doruchów, Grabów nad
Prosną, Kobyla Góra, Kraszewice, Mikstat, Ostrzeszów
e) w części dotyczącej województwa katowickiego lp. 113 zastępuje się lp. 113 i
113a w brzmieniu:
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
123
113Urząd Skarbowy w Tarnowskich Górachmiasta: Miasteczko Śląskie,
Tarnowskie Góry
gminy: Krupski Młyn, Świerklaniec, Tąpkowice, Tworóg, Zbrosławice
113aUrząd Skarbowy w Piekarach Śląskichmiasto Piekary Śląskie
f) w części dotyczącej województwa koszalińskiego lp. 136 i 137 zastępuje się
lp. 136, 137 i 137a w brzmieniu:
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
123
136Pierwszy Urząd Skarbowy w Koszaliniemiasto Koszalin
137Drugi Urząd Skarbowy w Koszaliniemiasto Darłowo
gminy: Będzino, Biesiekierz, Bobolice, Darłowo, Malechowo, Manowo, Mielno,
Polanów, Sianów, Świeszyno
137aUrząd Skarbowy w Szczecinkumiasto Szczecinek
gminy: Barwice, Biały Bór, Grzmiąca, Borne Sulinowo, Szczecinek
g) część dotycząca województwa krakowskiego otrzymuje brzmienie:
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
123
138Urząd Skarbowy Kraków-Krowodrzaczęści miasta pod nazwami: Bronowice,
Łobzów, Zwierzyniec
gminy: Jerzmanowice-Przeginia, Skała, Sułoszowa, Trzyciąż.
Terytorialny zasięg działania Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza wyznacza
granica przebiegająca:
- z Urzędem Skarbowym Kraków-Dębniki nurtem rzeki Wisły od granicy
administracyjnej miasta do mostu Dębnickiego,
- z Urzędem Skarbowym Kraków-Prądnik ulicami: Pasternik, Radzikowskiego do
Ronda Bronowickiego, Armii Krajowej do przecięcia z linią kolejową Kraków
- Katowice, wzdłuż tej linii do skrzyżowania z linią kolejową Kraków -
Warszawa,
- z Urzędem Skarbowym Kraków-Stare Miasto wzdłuż linii kolejowej do
skrzyżowania z ul. Kamienną, ul. Kamienną, Alejami: J. Słowackiego, A.
Mickiewicza, Z. Krasińskiego do mostu Dębnickiego.
Ulice graniczne z Urzędem Skarbowym Kraków-Prądnik objęte są terytorialnym
zasięgiem działania Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza.
Zachodnia strona (numery parzyste) ul. Kamiennej, Al. J. Słowackiego, A.
Mickiewicza, Z. Krasińskiego objęta jest terytorialnym zasięgiem działania
Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza.
Wschodnia strona (numery nieparzyste) ul. Kamiennej, Al. J. Słowackiego,
A. Mickiewicza, Z. Krasińskiego objęta jest terytorialnym zasięgiem
działania Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto.
139Urząd Skarbowy Kraków-Prądnikczęści miasta pod nazwami: Prądnik Biały,
Prądnik Czerwony,
gminy: Wielka Wieś, Zielonki.
Terytorialny zasięg działania Urzędu Skarbowego Kraków-Prądnik wyznacza
granica przebiegająca:
- z Urzędem Skarbowym Kraków-Stare Miasto linią kolejową od skrzyżowania z
ul. Langiewicza do skrzyżowania z ul. Rakowicką,
- z Urzędem Skarbowym Kraków-Śródmieście ul. Akacjową do ul. M.
Dzielskiego przez tereny zielone, do ogródków działkowych, przez ogródki
działkowe do skrzyżowania z Al. Jana Pawła II, Parkiem Lotników Polskich
do skrzyżowania ul. Czyżyńskiej z ul. Szenwalda, ul. Szenwalda do Al. Jana
Pawła II, Al. Jana Pawła II do skrzyżowania z obwodnicą towarową,
obwodnicą towarową do skrzyżowania z ul. Rakowicką,
- z Urzędem Skarbowym Kraków-Nowa Huta od skrzyżowania linii kolejowej
Kraków - Warszawa z granicą administracyjną miasta w kierunku
południowo-wschodnim do przecięcia z ul. Powstańców, ulicami: Reduta,
Krzesławicką, Dobrego Pasterza do Al. Gen. Bora-Komorowskiego do
skrzyżowania z ul. Akacjową.
140Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu
Skarbowego Kraków-Prądnik.
Urząd Skarbowy Kraków-Nowa Hutaczęści miasta pod nazwami: Bieńczyce,
Grębałów, Mistrzejowice, Nowa Huta,
gminy: Kocmyrzów-Luborzyca, Michałowice.
141Urząd Skarbowy Kraków-Pogórzeczęści miasta pod nazwami: Podgórze,
Prokocim-Bieżanów, Wola Duchacka oraz część dzielnicy Łagiewniki i część
dzielnicy Swoszowice ograniczone od zachodu ul. Zakopiańską
gminy: Mogilany, Świątniki Górne.
Terytorialny zasięg działania Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze wyznacza
granica przebiegająca:
- z Urzędami Skarbowymi Kraków-Nowa Huta, Kraków-Śródmieście i
Kraków-Stare Miasto nurtem rzeki Wisły, od granicy administracyjnej miasta
na wschodzie, w kierunku zachodnim aż do ujścia rzeki Wilgi do rzeki
Wisły,
-z Urzędem Skarbowym Kraków-Dębniki nurtem rzeki Wilgi do skrzyżowania z
ul. Brożka, ul. Brożka, Zakopiańską do granicy administracyjnej miasta.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu
Skarbowego Kraków-Podgórze.
142Urząd Skarbowy Kraków-Dębnikiczęści miasta pod nazwą: Dębniki, część
dzielnicy Łagiewniki i część dzielnicy Swoszowice ograniczona od wschodu
ul. Zakopiańską,
gminy: Czernichów, Liszki, Skawina.
143Urząd Skarbowy Kraków-Stare Miastoczęść miasta pod nazwą Stare Miasto
gminy: Krzeszowice, Zabierzów.
Terytorialny zasięg działania Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto
wyznacza granica przebiegająca:
- z Urzędem Skarbowym Kraków-Dębniki nurtem rzeki Wisły od mostu
Dębnickiego do ujścia rzeki Wilgi do rzeki Wisły,
- z Urzędem Skarbowym Kraków-Śródmieście od przecięcia kolejowej obwodnicy
towarowej z ul. Rakowicką, ul. Rakowicką, Lubomirskiego, Bosacką, Lubicz
do skrzyżowania z linią kolejową Kraków - Tarnów, wzdłuż linii kolejowej
do mostu na Wiśle.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu
Skarbowego Kraków-Stare Miasto.
144Urząd Skarbowy Kraków-Śródmieścieczęści miasta pod nazwami: Czyżyny,
Grzegórzki
gmina Alwernia.
Terytorialny zasięg działania Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście
wyznacza granica przebiegająca:
z Urzędem Skarbowym Kraków-Nowa Huta Al. Gen. Bora-Komorowskiego, ul. Gen.
Okulickiego, Al. Gen. Andersa, ul. Braci Schindlerów, F. Hynka, M.
Dąbrowskiej, Bieńczycką do ronda Czyżyńskiego, Al. Jana Pawła II do
skrzyżowania z: Al. Gen. Boruty-Spiechowicza, ul. Odmętową, Podbipięty,
Niepokalanej Marii Panny do skrzyżowania z ul. Klasztorną, ul. Klasztorną
do skrzyżowania z rzeką Wisłą.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu
Skarbowego Kraków-Śródmieście.
145Urząd Skarbowy w Myślenicachgminy: Dobczyce, Myślenice, Pcim,
Raciechowice, Siepraw, Sułkowice, Tokarnia, Wiśniowa
146Urząd Skarbowy w Proszowicachgminy: Gołcza, Igołomia-Wawrzeńczyce,
Iwanowice, Koniusza, Nowe Brzesko, Proszowice, Radziemice, Słomniki
147Urząd Skarbowy w Wieliczcegminy: Biskupice, Drwinia, Gdów, Kłaj,
Niepołomice, Wieliczka
h) część dotycząca województwa łódzkiego otrzymuje brzmienie:
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
123
175Urząd Skarbowy w Głowniemiasto Głowno
gminy: Głowno, Stryków
176Pierwszy Urząd Skarbowy Łódź-Bałutyczęść wschodnia części miasta pod
nazwą Bałuty
177Drugi Urząd Skarbowy Łódź-Bałutyczęść zachodnia części miasta pod nazwą
Bałuty
gmina Aleksandrów Łódzki.
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty i
Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty dzieli granica wyznaczona: Al.
Włókniarzy od skrzyżowania z ul. Drewnowską do ul. Zgierskiej, Zgierską do
północnej granicy miasta.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego
Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty
178Pierwszy Urząd Skarbowy Łódź-Górnaczęść zachodnia części miasta pod
nazwą Górna
179Drugi Urząd Skarbowy Łódź-Górnaczęść wschodnia części miasta pod nazwą
Górna
gmina Rzgów.
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna i
Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna dzieli granica wyznaczona: Al.
Marszałka Edwarda Śmigłego-Rydza od skrzyżowania z ul. Zbaraską, ul.
Niższą do ul. Śląskiej, ul. Śląską do skrzyżowania z ul. Rzgowską przy
torach kolejowych, ul. Rzgowską do południowej granicy administracyjnej
miasta.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego
Urzędu Skarbowego Łódź-Górna.
180Urząd Skarbowy Łódź-Polesieczęść miasta pod nazwą Polesie
miasto Konstantynów Łódzki
181Urząd Skarbowy Łódź-Śródmieścieczęść miasta pod nazwą Śródmieście
182Urząd Skarbowy Łódź-Widzewczęść miasta pod nazwą Widzew
gminy: Andrespol, Brójce, Nowosolna
183Urząd Skarbowy w Pabianicachmiasto Pabianice
gmina Pabianice
184Urząd Skarbowy w Zgierzumiasta: Ozorków, Zgierz
gminy: Ozorków, Parzęczew, Zgierz
i) w części dotyczącej województwa olsztyńskiego lp. 195 zastępuje się lp. 195 i
195a w brzmieniu:
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
123
195Urząd Skarbowy w Szczytniemiasto Szczytno
gminy: Dźwierzuty, Jedwabno, Pasym, Szczytno, Świętajno, Wielbark
195aUrząd Skarbowy w Nidzicygminy: Janowiec Kościelny, Janowo, Kozłowo,
Nidzica
j) w części dotyczącej województwa szczecińskiego lp. 283 zastępuje się lp. 283
i 283a w brzmieniu:
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
123
283Urząd Skarbowy Gryficachgminy: Brojce, Gryfice, Karnice, Płoty, Radowo
Małe, Resko, Rewal, Trzebiatów
283aUrząd Skarbowy w Kamieniu Pomorskimgminy: Dziwnów, Golczewo, Kamień
Pomorski, Świerzno
k) część dotycząca województwa wrocławskiego otrzymuje brzmienie:
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
123
321Urząd Skarbowy Wrocław-Fabrycznaczęść miasta pod nazwą Fabryczna
322Urząd Skarbowy Wrocław-Krzykiczęść miasta pod nazwą Krzyki
323Urząd Skarbowy Wrocław-Psie Poleczęść miasta pod nazwą Psie Pole
324Urząd Skarbowy Wrocław-Stare Miastoczęść miasta pod nazwą Stare Miasto
325Pierwszy Urząd Skarbowy Wrocław-Środmieścieczęść wschodnia części
miasta pod nazwą Śródmieście
gminy: Kobierzyce, Sobótka
326Drugi Urząd Skarbowy Wrocław-Środmieścieczęść zachodnia części miasta
pod nazwą Śródmieście.
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego
Wrocław-Śródmieście i Drugiego Urzędu Skarbowego Wrocław-Śródmieście
dzieli granica przebiegająca wzdłuż kanału Starej Odry.
327Urząd Skarbowy w Miliczugminy: Cieszków, Krośnice, Milicz
328Urząd Skarbowy w Oleśnicymiasto Oleśnica
gminy: Bierutów, Długołęka, Dobroszyce, Oleśnica, Twardogóra
329Urząd Skarbowy w Oławiemiasto Oława
gminy: Czernica, Domaniów, Jelcz-Laskowice, Oława, Święta Katarzyna
330Urząd Skarbowy w Strzeliniegminy: Borów, Jordanów Śląski, Kondratowice,
Łagiewniki, Strzelin, Wiązów, Żórawina
331Urząd Skarbowy w Środzie Śląskiejgminy: Kąty Wrocławskie, Kostomłoty,
Malczyce, Mietków, Miękinia, Środa Śląska
332Urząd Skarbowy w Trzebnicygminy: Oborniki Śląskie, Prusice, Trzebnica,
Wisznia Mała, Zawonia, Żmigród
332aUrząd Skarbowy w Wołowiegminy: Brzeg Dolny, Wińsko, Wołów
l) skreśla się przypis nr 1) i 2),
2) w załączniku nr 3 lp. 4 i 6 otrzymują brzmienie:
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
123
4Urząd Skarbowy Kraków-Śródmieście, ul. Krowoderskich Zuchów 2województwa:
krakowskie, kieleckie, nowosądeckie, tarnowskie
6Drugi Urząd Skarbowy Łódź-Górna, ul. Wróblewskiego 10województwa:
łódzkie, piotrkowskie, sieradzkie
§ 2. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 19 lutego 1994 r. w sprawie
oznaczania wyrobów znakami akcyzy (Dz. U. Nr 26, poz. 93, Nr 43, poz. 167, Nr
71, poz. 313 i Nr 127, poz. 629, z 1995 r. Nr 135, poz. 664 i Nr 148, poz. 723
oraz z 1996 r. Nr 23, poz. 105, Nr 51, poz. 219 i Nr 149, poz. 706) skreśla się
§ 4 i załącznik nr 6.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Minister Finansów: w. z. K. Kalicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA ORAZ ROLNICTWA I
GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 17 grudnia 1996 r.
w sprawie ewidencji gruntów i budynków.
(Dz. U. Nr 158, poz. 813)
Na podstawie art. 26 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo
geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r.
Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496)
zarządza się, co następuje:
DZIAŁ I
CZĘŚĆ OGÓLNA
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. 1. Rozporządzenie reguluje:
1) sposób zakładania i prowadzenia ewidencji gruntów i budynków, zwanej dalej
"ewidencją",
2) zakres danych (informacji szczegółowych) objętych tą ewidencją,
3) sposób i terminy sporządzania terenowych i krajowych zestawień zbiorczych
danych objętych ewidencją, a także rodzaje budynków, które nie będą wykazywane w
ewidencji.
2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie bez bliższego określenia, należy
przez to rozumieć ustawę z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i
kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz.
198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496).
§ 2. 1. Ewidencja ma na celu gromadzenie i dostarczanie danych na potrzeby
zagospodarowania przestrzennego, wymiaru podatków, innych obciążeń
publicznoprawnych oznaczenia nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki
publicznej i gospodarki gruntami oraz zapewnienie ochrony interesów majątkowych
stron obrotu nieruchomościami.
2. Ewidencja obejmuje dane dotyczące praw przedmiotowych i podmiotowych. W
opisie przedmiotów wykorzystuje się dane gromadzone w państwowym zasobie
geodezyjnym i kartograficznym. Informacje dotyczące praw podmiotowych wynikają z
danych ujawnionych w księgach wieczystych i innych dokumentach.
3. Zakres przedmiotowy i podmiotowy ewidencji obejmuje informacje dotyczące:
1) gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych
oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów
dokumentów, jeśli zostały założone dla nieruchomości, w której skład wchodzą
grunty,
2) budynków -ich położenia, przeznaczenia, funkcji użytkowych i ogólnych danych
technicznych,
3) właściciela, a w odniesieniu do gruntów państwowych i komunalnych - innych
osób fizycznych i prawnych, w których władaniu znajdują się grunty i budynki lub
ich części,
4) miejsca zamieszkania lub siedziby osób wymienionych w pkt 3,
5) wpisu do rejestru zabytków.
§ 3. 1. Ewidencja obejmuje całe terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z
wyjątkiem morza terytorialnego.
2. Ewidencja stanowi podstawę krajowego systemu informacji o terenie.
§ 4. 1. Przedmiotami ewidencji są działki gruntu oraz budynki.
2. Działkę gruntu, zwaną dalej "działką", stanowi ciągły obszar gruntu,
jednorodny ze względu na stan prawny.
3. Działki graniczące ze sobą można wykazywać w ewidencji gruntów, nawet gdy
stanowią przedmiot tych samych praw, jeżeli:
1) wyodrębnione zostały w wyniku podziału nieruchomości, zgodnie z zasadami
określonymi w przepisach szczególnych,
2) są wyszczególnione w istniejących dokumentach dotyczących stanu prawnego
nieruchomości; dokumentami tymi są księgi wieczyste, zbiory dokumentów, akty
notarialne, akty własności ziemi, orzeczenia sądowe i decyzje administracyjne,
3) ich wydzielenie jest celowe ze względu na stan faktyczny.
4. Tereny komunikacyjne (koleje, drogi i inne) oraz grunty pod wodami (rzekami,
potokami, rowami i innymi), w razie wzajemnego przecinania się, stanowią odrębne
działki, jeżeli:
1) wody powierzchniowe, z wyjątkiem płynących rurociągami lub krytymi kanałami,
dzielą tereny kolejowe i drogi na odrębne działki,
2) kolej dzieli drogi na odrębne działki,
3) drogi wyższej kategorii dzielą drogi niższej kategorii na odrębne działki.
5. Budynkiem, w rozumieniu rozporządzenia, jest budynek określony w przepisach
prawa budowlanego, wymagający zgłoszenia lub pozwolenia na budowę. Za budynek
uważa się również jego część stanowiącą segment pionowy w układzie bliźniaczym
lub szeregowym i będącą przedmiotem odrębnych praw własności, choćby była
wzniesiona na jednej działce i stanowiła jedną całość architektoniczną.
6. Lokalem w rozumieniu rozporządzenia jest lokal określony w przepisach o
własności lokali.
7. Ewidencja nie obejmuje budynków:
1) położonych na gruntach, które uważa się zgodnie z odrębnymi przepisami za
niezbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa,
2) na terenach zamkniętych, o których mowa w art. 2 pkt 9 ustawy.
8. Pole powierzchni działki określa się w hektarach i wykazuje z dokładnością
zapisu do jednego metra kwadratowego.
§ 5. 1. Podmiotami ewidencji są właściciele (współwłaściciele) gruntów oraz
budynków.
2. Podmiotami ewidencji są również użytkownicy (współużytkownicy) wieczyści oraz
samoistni posiadacze (współposiadacze) gruntów.
3. Współwłaściciele, o których mowa w ust. 1, oraz współużytkownicy wieczyści i
współposiadacze samoistni, o których mowa w ust. 2, są podmiotami
ewidencjonowanymi wspólnie.
4. Podmioty ewidencji wykorzystywane są do identyfikacji gruntów oraz ich
zaliczania do grup rejestrowych, o których mowa w § 25 ust. 1.
§ 6. 1. Prowadzenie ewidencji jest działaniem ciągłym.
2. Wojewoda, wykonując zadania organu państwowej służby geodezyjnej i
kartograficznej, określone w art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy, zapewnia współdziałanie
organu prowadzącego ewidencję z ośrodkiem dokumentacji geodezyjnej i
kartograficznej, o którym mowa w art. 40 ust. 2 ustawy, w celu zapewnienia
aktualności ewidencji, racjonalnego wykorzystania zasobów osobowych i
sprzętowych, właściwego zabezpieczenia zbiorów oraz sprawnej obsługi osób
korzystających z ewidencji, a także ustala administratora sieci komputerowej
oraz określa tryb udzielania i zakres uprawnień dla poszczególnych użytkowników
sieci.
3. Prowadzenie ewidencji obejmuje czynności prawno-administracyjne oraz
techniczne. Czynności techniczne związane są z obsługą zbiorów danych
ewidencyjnych i osób korzystających z tych zbiorów.
4. Czynności techniczne wykonuje ośrodek dokumentacji geodezyjnej i
kartograficznej, o którym mowa w art. 40 ust. 2 ustawy, zwany dalej "ośrodkiem
dokumentacji".
§ 7. 1. Ewidencja stanowi jeden spójny system informacyjny.
2. Ewidencję prowadzi się w dostosowaniu do administracyjnego podziału kraju, z
uwzględnieniem potrzeb związanych z wykonywaniem zadań wymienionych w art. 21
ustawy.
3. Wgląd do ewidencji nie obejmuje źródłowej dokumentacji geodezyjnej.
4. Wyrysy i wypisy (wydruki) z ewidencji oraz kopie map ewidencyjnych są
dokumentami urzędowymi, jeżeli zostały uwierzytelnione przez organ prowadzący
ewidencję.
5. Opłaty za wydanie dokumentów wymienionych w ust. 4 stanowią środki Funduszu
Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym.
§ 8. 1. Ewidencję prowadzi się w systemie informatycznym, którego podstawę
stanowi komputerowa baza danych.
2. Komputerowa baza danych ewidencyjnych stanowi integralną część państwowego
zasobu geodezyjnego i kartograficznego.
3. Wchodzące w skład bazy komputerowej zbiory danych podlegają archiwizacji.
§ 9. 1. Ewidencja zawiera dane wynikające ze stanów prawnych, a w przypadku
braku tych danych, przyjmuje się dane wynikające ze stanów faktycznych.
2. Stan prawny i faktyczny dotyczy przedmiotu i podmiotu ewidencji.
3. Zapisy w ewidencji są zgodne z treścią danych, o których mowa w ust. 1, oraz
dokumentów uzyskanych w wyniku czynności urzędowych lub dostarczonych przez
osoby zainteresowane.
Rozdział 2
Podział kraju dla celów ewidencji
§ 10. 1. Dla założenia i prowadzenia ewidencji przyjmuje się istniejący podział
obszaru kraju dla celów ewidencji, oparty na zasadniczym terytorialnym podziale
państwa.
2. Podstawowymi obszarami podziału kraju dla celów ewidencji są:
1) jednostka ewidencyjna,
2) obręb,
3) działka.
3. Powstałe w związku z przyjęciem podziału obszaru kraju dla celów ewidencji
sieci granic stanowią układ odniesień przestrzennych dla danych o przedmiotach i
podmiotach objętych ewidencją oraz dla informacji geograficznych przypisywanych
obszarom tego podziału w ramach krajowego systemu informacji o terenie.
§ 11. 1. Jednostkę ewidencyjną stanowi obszar gruntów położonych w granicach
administracyjnych gminy, a w przypadku gdy w skład gminy wchodzi miejscowość o
statusie miasta albo wyodrębnionej dzielnicy - również w granicach
administracyjnych miasta lub wyodrębnionej dzielnicy.
2. Jednostkę ewidencyjną określa nazwa własna oraz obowiązujący identyfikator
rejestru terytorialnego Głównego Urzędu Statystycznego.
§ 12. 1. Jednostka ewidencyjna dzieli się na obręby.
2. Podziału na obręby i ustalenia ich granic dokonuje organ prowadzący
ewidencję, po uzgodnieniu z właściwymi miejscowo organami statystycznymi i
zagospodarowania przestrzennego. Wyniki tych ustaleń wykazuje się na mapie
przeglądowej sporządzonej w zależności od wielkości obszaru w skali 1:10 000 lub
1:25 000.
3. Przy projektowaniu przebiegu granic obrębów uwzględnia się podział na rejony
statystyczne i obwody spisowe.
4. Granice obrębów powinny być zgodne z granicami wsi, miejscowości i sołectw.
5. Granice obrębów stanowią granice działek. Obszar obrębu tworzy powierzchnia
wszystkich działek ewidencyjnych wchodzących w jego skład.
6. W miastach (dzielnicach), tam, gdzie to możliwe, granice obrębów pokrywają
się z granicami określonymi w szczególności przez wody, ulice, linie kolejowe i
obejmują w całości tereny o jednorodnej zabudowie i zagospodarowaniu.
7. Teren zamknięty, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy, może stanowić obręb
ewidencyjny.
8. Obręb otrzymuje numer porządkowy lub nazwę oraz numer porządkowy
identyfikujący go jednoznacznie w obszarze jednostki ewidencyjnej.
9. W obszarze obrębu działkę identyfikuje numer porządkowy, który, raz
ustanowiony, pozostaje elementem odpowiednio związanym z oznaczeniem każdej jej
części powstałej w razie podziału. W przypadku połączenia działek, nowo powstałą
działkę oznacza się nowym numerem porządkowym.
Rozdział 3
Dane ewidencyjne
§ 13. 1. Dane ewidencyjne przechowuje się w formie komputerowych zbiorów danych
opisowych oraz mapy numerycznej.
2. Zbiory główne stanowią:
1) Wykaz podmiotów oznaczony symbolem - WP,
2) Rejestr gruntów oznaczony symbolem - RG,
3) Rejestr budynków oznaczony symbolem - RB,
4) Kartoteka budynków oznaczona symbolem - KB,
5) Lista władających oznaczona symbolem - LW.
3. Zbiory pomocnicze stanowią:
1) Skorowidz działek oznaczony symbolem - SD,
2) Skorowidz adresów budynków oznaczony symbolem - SB,
3) Archiwum zapisów wycofanych oznaczone symbolem - AZ,
4) Dziennik zgłoszeń zmian oznaczony symbolem - DZ,
5) Zestawienie gruntów oznaczone symbolem - ZG.
§ 14. 1. Wykaz podmiotów stanowi rejestr podmiotów. Rejestr prowadzony w
granicach obrębu i jednostki ewidencyjnej służy do rejestracji i identyfikacji
podmiotów ewidencji wymienionych w § 5 ust. 1 i 2 oraz służy do ustalenia
łącznego stanu posiadania podmiotu w obrębie i jednostce ewidencyjnej.
2. Pozycję rejestrową tworzy pozycja wykazu podmiotów. Pozycję rejestrową
stanowi ewidencyjny opis podmiotu zgodny z danymi wymienionymi w § 24 ust. 2.
Pozycja ta jest określona numerem, który może być użyty tylko raz dla celów
identyfikacyjnych.
3. W wykazie pozycji rejestrowych właściciele lokali figurują jako
współwłaściciele lub współużytkownicy wieczyści w częściach ułamkowych gruntu
zabudowanego. Dane opisowe o budynku, w którym wyodrębniono lokale, znajdują się
w kartotece budynku.
4. Dla każdego podmiotu, o którym mowa w § 5 ust. 3, tworzącego pozycję
rejestrową określa się charakter współwłasności lub współużytkowania wieczystego
(ułamkowa, łączna) oraz wysokość udziału we współwłasności lub współużytkowaniu.
5. Zakres informacji zawartych w wykazie podmiotów określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
§ 15. 1. Rejestr gruntów zawiera ewidencyjne opisy działek, identyfikuje te
działki z określoną w rozumieniu Kodeksu cywilnego nieruchomością oraz umożliwia
wyszukanie danych opisujących budynki wchodzące w skład nieruchomości.
2. Rejestr gruntów dzieli się na jednostki rejestrowe gruntów odpowiadające
poszczególnym nieruchomościom położonym w granicach obrębu.
3. Jednostka rejestrowa gruntów, oznaczona identyfikatorem, zawiera informacje
przedmiotowe i podmiotowe; informacje podmiotowe oznaczone są numerem pozycji
rejestrowej, a informacje przedmiotowe tworzy ciąg ewidencyjnych opisów działek
wchodzących w skład nieruchomości, zawierających dane wymienione w § 26 ust. 1.
4. Identyfikator jednostki rejestrowej gruntów składa się z:
1) symbolu oznaczonego literą "G",
2) numeru pozycji rejestrowej,
3) kolejnego numeru porządkowego w ramach pozycji rejestrowej.
5. Działki ewidencyjne, dla których stwierdza się jedynie posiadanie samoistne,
wykazywane są w jednej jednostce rejestrowej gruntów dla określonej pozycji
rejestrowej.
6. Zakres informacji zawartych w Rejestrze gruntów określa załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 16. 1. Rejestr budynków zawiera dane ewidencyjne o budynkach stanowiących
odrębny od gruntu przedmiot własności (nieruchomość budynkowa).
2. Rejestr budynków dzieli się na jednostki rejestrowe budynków, odpowiadające
poszczególnym nieruchomościom budynkowym.
3. Jednostkę rejestrową budynków, oznaczoną identyfikatorem, tworzy ciąg
ewidencyjnych opisów budynków wchodzących w skład jednej nieruchomości
budynkowej oraz informacja o powiązaniu z działką gruntową, na której te budynki
są wzniesione.
4. Identyfikator jednostki rejestrowej budynków składa się z:
1) symbolu oznaczonego literą "B",
2) numeru pozycji rejestrowej,
3) kolejnego numeru porządkowego w ramach pozycji rejestrowej.
5. Zakres informacji zawartych w Rejestrze budynków określa załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
§ 17. 1. Kartoteka budynków zawiera dane opisujące budynki. Kartotekę budynków
tworzy ciąg danych opisujących budynki, przy czym każdy opis oznaczony jest
numerem działki, na której wzniesiony jest budynek w dniu założenia kartoteki,
oraz kolejnym numerem budynku w ramach tej działki.
2. Zakres danych zawartych w Kartotece budynków określa załącznik nr 4 do
rozporządzenia.
§ 18. 1. Lista władających służy do identyfikacji osób i jednostek
organizacyjnych, które na mocy odrębnych uprawnień do nieruchomości lub jej
części są jej posiadaczami zależnymi.
2. Pozycję listy oznaczoną w ramach jednostki ewidencyjnej numerem porządkowym,
stanowiącym numer ewidencyjny władającego, tworzy ewidencyjny opis władającego
zgodny z danymi określonymi w § 24 ust. 2 oraz numer grupy (podgrupy)
rejestrowej.
3. Zakres danych zawartych w Liście władających określa załącznik nr 5 do
rozporządzenia.
§ 19. 1. Skorowidz działek służy do identyfikacji działek z jednostką
rejestrową.
2. Skorowidz adresów budynków służy do identyfikacji adresu budynku z jednostką
rejestrową i działką.
3. Zakres danych zawartych w Skorowidzu działek i Skorowidzu adresów budynków
określają załączniki nr 6 i 7 do rozporządzenia.
§ 20. Archiwum zapisów wycofanych obejmuje dane wycofane z ewidencji w wyniku
aktualizacji i umożliwia odtworzenie dokonywanych zmian.
§ 21. 1. Dziennik zgłoszeń zmian służy do ewidencjonowania dokumentów i zgłoszeń
stanowiących podstawę dokonywania zmian.
2. Zakres informacji zawartych w Dzienniku zgłoszeń zmian określa załącznik nr 8
do rozporządzenia.
§ 22. 1. Zestawienie gruntów stanowi zbiór służący w szczególności do ustalania
lub określania wymiaru obciążeń publicznoprawnych, związanych z gruntami i
budynkami.
2. Zestawienie gruntów stanowi spis powierzchni ogółem i wartości wszystkich
użytków i klas gruntów wchodzących w skład gospodarstw rolnych (leśnych) i
nieruchomości, z uwzględnieniem ich przynależności do poszczególnych grup
rejestrowych.
3. Zestawienie gruntów sporządza się dla obrębu i jednostki ewidencyjnej.
4. Zakres danych zawartych w Zestawieniu gruntów określa załącznik nr 9 do
rozporządzenia.
§ 23. 1. Mapa ewidencyjna gruntów i budynków, zwana dalej "mapą ewidencyjną",
przedstawia usytuowanie działek i budynków w przestrzeni.
2. Mapa ewidencyjna jest mapą numeryczną. Jej edycję stanowią mapy obrębowe o
kroju arkuszowym.
3. Mapa ewidencyjna zawiera:
1) granice jednostek terytorialnego podziału państwa,
2) granice jednostek ewidencyjnych,
3) granice obrębów,
4) granice działek,
5) opis i kontury użytków gruntowych, w tym ekologicznych,
6) opis i kontury klas gleboznawczych,
7) usytuowanie budynków,
8) stabilizowane (trwałe) punkty graniczne,
9) numery ewidencyjne działek,
10) numery porządkowe budynków,
11) numery ewidencyjne budynków,
12) numery punktów załamania linii granicznych,
13) nazwy ulic i oznaczenia dróg publicznych,
14) informacje porządkowe przewidziane odrębnymi przepisami.
4. Mapa ewidencyjna, w zależności od stopnia zurbanizowania terenu i struktury
władania gruntów, przyjmuje skale: 1:500, 1:1000, 1:2000 lub 1:5000.
§ 24. 1. Dane ewidencyjne dotyczące podmiotu (podmiotów) ewidencji stanowią:
1) określenie podmiotu,
2) numery pozycji rejestrowych,
3) rodzaj współwłasności lub współużytkowania wieczystego,
4) udział we współwłasności lub współużytkowaniu wieczystym,
5) numer grupy rejestrowej.
2. Określenie podmiotu ewidencji następuje przez podanie:
1) dla osób fizycznych:
a) nazwiska, imion oraz imion rodziców,
b) adresu stałego zamieszkania,
c) identyfikatora zgodnego z systemem PESEL,
2) dla osób prawnych, z zastrzeżeniem pkt 3 i 4, oraz jednostek organizacyjnych
nie posiadających osobowości prawnej:
a) nazwy pełnej i skróconej,
b) siedziby,
c) identyfikatora zgodnego z rejestrem REGON,
d) numeru rejestru podmiotów gospodarczych,
3) dla Skarbu Państwa:
a) nazwy "Skarb Państwa",
b) pełnej nazwy jednostki organizacyjnej, która Skarb Państwa reprezentuje,
c) siedziby jednostki organizacyjnej,
4) dla gminy (związku międzygminnego):
a) pełnej nazwy gminy (związku),
b) siedziby gminy (związku).
3. Do określenia podmiotu ewidencji mogą być stosowane także inne systemy
identyfikacyjne.
§ 25. 1. Ustala się następujący podział gruntów na grupy rejestrowe:
1) grupa 1 - grunty Skarbu Państwa, z wyłączeniem gruntów przekazanych w
użytkowanie wieczyste,
2) grupa 2 - grunty Skarbu Państwa przekazane w użytkowanie wieczyste,
3) grupa 3 - grunty państwowych osób prawnych,
4) grupa 4 - grunty gmin i związków międzygminnych, z wyłączeniem gruntów
przekazanych w użytkowanie wieczyste,
5) grupa 5 - grunty gmin i związków międzygminnych, przekazane w użytkowanie
wieczyste,
6) grupa 6 - grunty komunalnych osób prawnych,
7) grupa 7 - grunty osób fizycznych,
8) grupa 8 - grunty spółdzielni,
9) grupa 9 - grunty kościołów i związków wyznaniowych,
10) grupa 10 - grunty wspólnot gruntowych,
11) grupa 11 - grunty osób prawnych nie wymienionych w punktach poprzednich.
2. W ramach grupy 1 wyodrębnia się następujące podgrupy:
1) podgrupa 1.1 - grunty wchodzące w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu
Państwa,
2) podgrupa 1.2 - grunty znajdujące się w zarządzie lub posiadaniu Państwowego
Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe,
3) podgrupa 1.3 - grunty znajdujące się w zarządzie i posiadaniu państwowych
jednostek organizacyjnych, z wyłączeniem Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy
Państwowe,
4) podgrupa 1.4 - pozostałe grunty Skarbu Państwa.
3. W ramach grupy 4 wyodrębnia się podgrupy:
1) podgrupa 4.1 - grunty tworzące zasób gruntów komunalnych,
2) podgrupa 4.2 - grunty komunalne znajdujące się w zarządzie lub posiadaniu
jednostek organizacyjnych gmin i związków międzygminnych,
3) podgrupa 4.3 - pozostałe grunty gminy (związków międzygminnych).
4. W ramach grupy 7 wyodrębnia się podgrupy:
1) podgrupa 7.1 - grunty wchodzące w skład gospodarstw rolnych,
2) podgrupa 7.2 - grunty nie wchodzące w skład gospodarstw rolnych.
5. W przypadku współwłasności grunty zalicza się do odpowiednich grup i podgrup
rejestrowych według wielkości udziałów.
6. Szczegółowe zasady zaliczenia gruntów do grup i podgrup rejestrowych określa
załącznik nr 10 do rozporządzenia.
§ 26. 1. Dane ewidencyjne działki stanowią:
1) data ostatniej weryfikacji danych,
2) identyfikator działki składający się z właściwego identyfikatora rejestru
terytorialnego Głównego Urzędu Statystycznego, uzupełnionego numerem obrębu i
numerem działki,
3) identyfikator jednostki rejestrowej,
4) numer ewidencyjny władającego,
5) opis położenia działki,
6) numer rejonu statystycznego i obwodu spisowego,
7) wartość gruntu, o ile jest znana,
8) pole powierzchni ewidencyjnej,
9) numeryczny opis granic,
10) powierzchnie użytków z podziałem na klasy gruntu, powierzchnie możliwe do
wyliczenia z numerycznych opisów konturów zawartych w mapie numerycznej wyłącza
się z ewidencyjnego opisu działki,
11) oznaczenie księgi wieczystej lub innego dokumentu określającego własność,
12) oznaczenie gospodarstwa rolnego (leśnego), zgodnie z danymi organu
właściwego w sprawach podatkowych,
13) numer wpisu do rejestru zabytków.
2. Numeryczny opis granic działki sporządza się przy użyciu współrzędnych
uzyskanych w wyniku pomiarów bezpośrednich lub fotogrametrycznych,
przedstawionych w państwowym geodezyjnym układzie odniesienia.
3. Kontury użytków gruntowych i klas gleboznawczych przedstawia się w sposób
umożliwiający ich jednoznaczną identyfikację. Elementy identyfikacyjne uzyskuje
się w drodze pomiarów oraz digitalizacji map analogowych lub ortofotomapy.
4. Klasy gleboznawcze poszczególnych użytków, ich zasięgi (kontury) i oznaczenia
przyjmuje się z operatu gleboznawczej klasyfikacji gruntów.
§ 27. 1. Ze względu na sposób zagospodarowania oraz funkcję terenu, przewidzianą
w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, rozróżnia się:
1) użytki rolne,
2) użytki leśne,
3) grunty zabudowane i zurbanizowane,
4) użytki ekologiczne oznaczone symbolem - E,
5) tereny różne oznaczone symbolem - Tr,
6) nieużytki oznaczone symbolem - N,
7) wody.
2. Użytki rolne dzielą się na:
1) grunty orne oznaczone symbolem - R,
2) sady oznaczone symbolem - S,
3) łąki trwałe, oznaczone symbolem - Ł,
4) pastwiska trwałe, oznaczone symbolem - Ps.
3. Użytki leśne dzielą się na:
1) lasy i grunty leśne oznaczone symbolem - Ls,
2) grunty zadrzewione i zakrzewione oznaczone symbolem - Lz.
4. Grunty zabudowane i zurbanizowane dzielą się na:
1) tereny mieszkaniowe oznaczone symbolem - B,
2) tereny przemysłowe oznaczone symbolem - Ba,
3) inne tereny zabudowane oznaczane symbolem - Bi,
4) zurbanizowane tereny nie zabudowane oznaczone symbolem - Bp,
5) tereny rekreacyjno-wypoczynkowe oznaczone symbolem - Bz,
6) użytki kopalne oznaczone symbolem - K,
7) tereny komunikacyjne; w tym:
a) drogi oznaczone symbolem - dr,
b) koleje oznaczone symbolem - Tk,
c) inne komunikacyjne oznaczone symbolem - Ti.
5. Wody dzielą się na:
1) morskie wody wewnętrzne oznaczone symbolem - Wm,
2) wody śródlądowe płynące oznaczone symbolem - Wp,
3) wody śródlądowe stojące oznaczone symbolem - Ws,
4) rowy oznaczone symbolem - W.
6. Zurbanizowane tereny zabudowane, objęte klasyfikacją gleboznawczą, a także
sady i użytki ekologiczne oznacza się w ewidencji symbolem złożonym z dwóch
członów, z których pierwszy określa funkcję terenu, a drugi - rodzaj użytku,
wynikający z przepisów w sprawie klasyfikacji gruntów i ustalony na
obowiązującej mapie klasyfikacyjnej. Sadów i lasów o powierzchni mniejszej od
0,1000 ha oraz innych użytków gruntowych o powierzchni mniejszej od 0,0100 ha
nie wykazuje się w ewidencji.
7. Szczegółowe zasady zaliczania gruntów do poszczególnych użytków określa
załącznik nr 11 do rozporządzenia.
§ 28. 1. Dane ewidencyjne i opisowe budynku stanowią:
1) data ostatniej weryfikacji danych,
2) identyfikator budynku składający się z numeru działki w dacie założenia
ewidencji budynkowej oraz numeru kolejnego budynku na tej działce; numer ten nie
ulega zmianie przy podziałach działki,
3) aktualny numer działki, na której jest wzniesiony budynek,
4) liczba porządkowa w skorowidzu adresów,
5) numer jednostki rejestrowej z Rejestru gruntów lub Rejestru budynków,
6) numer i data wpisu do rejestru zabytków,
7) oznaczenie funkcji podstawowej budynku według wykazu kodów,
8) wartość budynku, jeżeli jest znana,
9) rok zakończenia budowy lub ostatniej modernizacji,
10) powierzchnia zabudowy w metrach kwadratowych,
11) liczba kondygnacji nadziemnych,
12) kod charakterystyki konstrukcyjno-budowlanej,
13) kod charakterystyki wyposażenia technicznego,
14) liczba lokali mieszkalnych,
15) liczba lokali o innym przeznaczeniu,
16) liczba garaży,
17) numery lokali stanowiących przedmiot odrębnej własności w ramach budynków,
wraz z podaniem ich funkcji i powierzchni użytkowych.
2. Kody charakterystyk budynku, o których mowa w ust. 1 pkt 12 i 13, określa
załącznik nr 4 do rozporządzenia.
§ 29. 1. Ze względu na podstawową funkcję użytkową budynku ustala się
następujące rodzaje budynków:
1) przemysłowe, produkcyjne i energetyczne,
2) transportu i łączności,
3) handlowe i usługowe,
4) składowe,
5) biurowe,
6) ochrony zdrowia i opieki społecznej,
7) mieszkalne,
8) oświaty, nauki, kultury i kultu religijnego,
9) produkcyjne i usługowe rolnictwa oraz gospodarcze,
10) inne.
2. Kody funkcji budynków określa się zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków
trwałych (KRŚT), wprowadzoną zarządzeniem nr 51 Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego z dnia 17 grudnia 1991 r.
DZIAŁ II
PROWADZENIE EWIDENCJI GRUNTÓW I BUDYNKÓW
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 30. 1. Przy prowadzeniu ewidencji wykorzystuje się dokumentację geodezyjną,
która powstaje w wyniku pomiarów kraju wykonywanych na zlecenie państwowej
służby geodezyjnej i kartograficznej, czynności organów administracji rządowej i
organów samorządu terytorialnego oraz czynności osób realizujących swoje prawa
związane z gruntem, budynkami lub lokalami.
2. Dane zawarte w ewidencji podlegają zmianie z urzędu lub na wniosek osób
wymienionych w art. 20 ust. 2 pkt 1 i art. 51 ustawy.
3. Zmian w ewidencji dokonuje się na podstawie prawomocnych orzeczeń sądowych,
aktów notarialnych, ostatecznych decyzji administracyjnych, a także innych aktów
normatywnych.
4. Wprowadzenie zmian na podstawie dokumentów nie wymienionych w ust. 3 oraz
sprostowanie błędów i omyłek w ewidencji odbywa się w trybie przepisów Kodeksu
postępowania administracyjnego.
§ 31. 1. Prowadzenie ewidencji polega na podejmowaniu czynności związanych z
zapewnieniem zgodnego z przepisami jej funkcjonowania, wydawaniu decyzji
administracyjnych w zakresie przewidzianym w rozporządzeniu oraz podejmowaniu
działań modernizacyjnych ewidencji.
2. Ewidencję zmodernizowaną lub założoną na podstawie niniejszego rozporządzenia
prowadzi się w odniesieniu do poszczególnych obrębów.
§ 32. 1. Do zadań związanych z prowadzeniem ewidencji należą:
1) zakładanie ewidencji,
2) modernizacja ewidencji,
3) gromadzenie i aktualizacja danych o gleboznawczej klasyfikacji gruntów,
4) wprowadzanie zmian w ewidencji,
5) przeprowadzanie postępowania ewidencyjnego,
6) obsługa osób korzystających z ewidencji,
7) zarządzanie systemem informatycznym i utrzymywanie jego gotowości do
przekazywania danych,
8) archiwizacja danych.
2. Zbiory danych poszczególnych jednostek ewidencyjnych wchodzą do lokalnej bazy
danych krajowego systemu informacji o terenie.
§ 33. W celu założenia lub modernizacji ewidencji organ prowadzący ewidencję
wydaje wykonawcom geodezyjnych prac terenowych imienne upoważnienia do
wykonywania czynności z tym związanych.
Rozdział 2
Założenie ewidencji
§ 34. 1. Założenie ewidencji polega na wykonaniu czynności
techniczno-administracyjnych, związanych z utworzeniem zbiorów głównych i
pomocniczych oraz pozyskaniem po raz pierwszy danych niezbędnych do tego celu.
2. Ewidencję zakłada się, jeżeli:
1) ewidencja gruntów i budynków nie była założona w dniu wejścia w życie
rozporządzenia,
2) ewidencja gruntów była założona, lecz ocena stanu technicznego wykazała brak
jej przydatności dla celów modernizacji.
§ 35. 1. Rozpoczęcie prac związanych z założeniem ewidencji poprzedza
opracowanie i zatwierdzenie projektu:
1) założenia ewidencji budynków i modernizacji istniejącej ewidencji gruntów
albo
2) założenia ewidencji gruntów i budynków.
2. Projekt modernizacji, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wykonuje się na zasadach
określonych w § 40.
3. Organ prowadzący ewidencję opracowuje projekt i przedstawia go wojewodzie do
zatwierdzenia. Zatwierdzenie odbywa się w drodze rozporządzenia opublikowanego w
wojewódzkim dzienniku urzędowym.
4. Zatwierdzony projekt stanowi podstawę do przystąpienia do czynności
związanych z ustaleniem wykonawcy przewidzianych w nim prac.
5. Zawiadomienia o projektowanym terminie przystąpienia do zakładania ewidencji
i zakresie prac dokonuje się przez obwieszczenie lub w inny zwyczajowo przyjęty
w danej miejscowości sposób ogłaszania.
§ 36. 1. Założenie ewidencji wymaga opracowania operatu ewidencyjnego złożonego
z:
1) komputerowych zbiorów danych,
2) operatu opisowo-kartograficznego,
3) operatu geodezyjno-prawnego.
2. Operat opisowo-kartograficzny jest standaryzowanym wydrukiem zawierającym
połączone zawartości komputerowych zbiorów głównych i pomocniczych, w formie
konwencjonalnych rejestrów i mapy.
3. Operat opisowo-kartograficzny prowadzi się w dostosowaniu do zachodzących
zmian.
4. Operat geodezyjno-prawny jest zbiorem dowodów dokumentujących pierwotne wpisy
do komputerowych zbiorów danych i podlega bieżącej aktualizacji w tej części,
która dotyczy uzasadnień opisów ewidencyjnych. Operat jest przechowywany w
ośrodku dokumentacji.
§ 37. 1. Przy założeniu ewidencji stan prawny nieruchomości wykazuje się na
podstawie ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów.
2. Stan prawny nieruchomości, która nie ma założonej księgi wieczystej ani
zbioru dokumentów, może być wykazany na podstawie:
1) prawomocnych orzeczeń sądowych,
2) ostatecznych decyzji administracyjnych,
3) czynności prawnych dokonywanych w formie aktów notarialnych,
4) spisanych umów i ugód w postępowaniu sądowym i administracyjnym,
5) innych dokumentów posiadających moc dowodową dla ustalenia prawa własności
lub władania.
3. Stwierdzenia stanu prawnego dokonuje się z uwzględnieniem dokumentów
udostępnionych przez zainteresowanych.
4. Dokumenty potwierdzające stan prawny nieruchomości oraz protokoły i inne
materiały o charakterze dowodowym, które powstały w trakcie czynności
geodezyjno-prawnych, gromadzi się w zbiorze dowodów operatu geodezyjno-prawnego.
§ 38. 1. Przebieg granic ustala się na postawie dokumentacji geodezyjnej
sporządzonej w postępowaniu:
1) rozgraniczeniowym,
2) podziałowym (administracyjnym, sądowym),
3) scaleniowym i wymiany gruntów,
4) scaleniowym pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne,
5) sądowym w zakresie dowodów stanowiących podstawę rozstrzygnięć sądowych,
6) uwłaszczeniowym i innych postępowaniach administracyjnych,
7) innym dopuszczonym na podstawie przepisów zarządzenia Ministrów Gospodarki
Przestrzennej i Budownictwa oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 5
sierpnia 1996 r. w sprawie rozgraniczania nieruchomości (Monitor Polski Nr 50,
poz. 469).
2. Nie wymienione w ust. 1 granice ustalone w oparciu o zgodne oświadczenie woli
osób zainteresowanych w procesie zakładania i modernizacji ewidencji są
granicami uznawanymi za zgodne ze stanem prawnym.
3. Szczegółowe zasady i sposób ustalenia granic przy pracach związanych z
założeniem i modernizacją ewidencji gruntów określa załącznik nr 12 do
rozporządzenia.
§ 39. 1. Projekt operatu opisowo-kartograficznego podlega wyłożeniu do wglądu
osób zainteresowanych, przez okres co najmniej 7 dni. O wyłożeniu operatu
zawiadamia się przez wywieszenie zawiadomienia na tablicy ogłoszeń organu
prowadzącego ewidencję i właściwego miejscowo urzędu gminy.
2. Podmiotom ewidencji doręcza się zawiadomienie o wyłożeniu projektu operatu
opisowo-kartograficznego. Zawiadomienie powinno w szczególności zawierać
informacje dotyczące:
1) założenia nowej ewidencji,
2) miejsca i terminu wyłożenia projektu operatu,
3) możliwości sprawdzenia danych ujawnionych w opracowanym projekcie operatu
opisowo-kartograficznego i konsekwencji ich niesprawdzenia,
4) sporządzenia protokołu wyłożenia projektu operatu,
5) pouczenia, że niestawienie się w terminie i miejscu określonym w
zawiadomieniu nie stanowi przeszkody dla ujawnienia danych w operacie
opisowo-kartograficznym.
3. Protokół wyłożenia, sporządzany dla obrębu, powinien w szczególności
zawierać:
1) datę i miejsce sporządzenia oraz oznaczenie obrębu i jednostki ewidencyjnej,
2) dane jednostki rejestrowej z opracowanego projektu operatu
opisowo-kartograficznego,
3) oznaczenie osób zainteresowanych, wraz z adnotacją o ich stawieniu się lub
niestawieniu się,
4) zgłoszone uwagi i wnioski lub adnotacje o ich niezgłoszeniu oraz adnotacje o
przedłożonych dokumentach i podpis osoby sprawdzającej,
5) stanowisko organu prowadzącego ewidencję o zasadności zgłoszonych uwag i
wniosków,
6) potwierdzenie wprowadzenia zmian do projektu operatu
opisowo-kartograficznego,
7) oznaczenie i podpis osoby sporządzającej protokół wyłożenia.
4. Protokół wyłożenia dołącza się do projektu operatu geodezyjno-prawnego.
5. Projekt operatu opisowo-kartograficznego podlega zatwierdzeniu przez organ
prowadzący ewidencję gruntów. Podjęcie decyzji w tej sprawie poprzedza
techniczna kontrola całości dokumentacji tworzącej ewidencję, przeprowadzona
przez ośrodek dokumentacji.
6. Decyzję w sprawie zatwierdzenia projektu operatu opisowo-kartograficznego
podaje się do wiadomości zainteresowanym przez jej wywieszenie na tablicy
ogłoszeń w siedzibie organu oraz właściwego miejscowo urzędu gminy na okres 14
dni, a także przez podanie informacji w tej sprawie do wiadomości publicznej w
sposób przyjęty w danej miejscowości. Decyzję podaje się ponadto do wiadomości
publicznej w drodze obwieszczenia ogłoszonego w wojewódzkim dzienniku urzędowym.
7. Ostateczna decyzja w sprawie zatwierdzenia operatu opisowo-kartograficznego
stanowi podstawę do wykonania przez ośrodek dokumentacji następujących
czynności:
1) umieszczenia na dokumentach tego operatu adnotacji o ich zatwierdzeniu,
2) przyjęcia operatu geodezyjno-prawnego, operatu opisowo-kartograficznego oraz
komputerowych zbiorów danych do państwowego zasobu geodezyjnego i
kartograficznego.
8. Ośrodek dokumentacji przekazuje organowi prowadzącemu ewidencję kopie
dokumentów operatu opisowo-kartograficznego i geodezyjno-prawnego oraz
komputerowych zbiorów danych, w zakresie ustalonym przez wojewodę. Z czynności
przekazania sporządza się protokół.
Rozdział 3
Modernizacja ewidencji
§ 40. 1. W celu systematycznej poprawy obsługi osób korzystających z ewidencji
przeprowadza się jej modernizację w sposób zapewniający ciągłe funkcjonowanie.
2. Modernizacja ma na celu w szczególności:
1) zmianę techniki prowadzenia ewidencji,
2) ujednolicenie zakresu informacyjnego ewidencji i dostosowanie go do przepisów
niniejszego rozporządzenia,
3) udokumentowanie przebiegu granic,
4) stworzenie warunków do współdziałania z systemem ksiąg wieczystych,
5) usprawnienie obsługi systemu podatkowego, zagospodarowania przestrzennego i
statystyki publicznej.
3. Zmiana techniki prowadzenia ewidencji polega na:
1) wprowadzeniu systemu informatycznego wspomagającego zarządzanie danymi,
opartego na jednolitych standardach,
2) przejściu na komputerowe zbiory danych,
3) pełnym zintegrowaniu mapy z danymi opisowymi,
4) wprowadzeniu urzędowego postępowania zabezpieczającego wiarygodność danych,
5) założeniu komputerowych zbiorów danych archiwalnych,
6) wprowadzeniu operatu opisowo-kartograficznego dla udokumentowania stanów
komputerowej bazy danych i umożliwienia bezpośredniego wglądu w ewidencję.
§ 41. Modernizację ewidencji przeprowadza się etapami określonymi w załączniku
nr 13 do rozporządzenia.
§ 42. Wyniki kolejnych etapów modernizacji ewidencji, w tej ich części, która
nie wiąże się z zakładaniem ewidencji budynków, nie podlegają wyłożeniu do
publicznego wglądu.
Rozdział 4
Postępowanie ewidencyjne
§ 43. 1. Postępowanie ewidencyjne stanowi zespół działań podejmowanych przez
organ prowadzący ewidencję oraz ośrodek dokumentacji w celu zapewnienia
prawidłowego funkcjonowania ewidencji.
2. Postępowanie ewidencyjne obejmuje:
1) weryfikację danych,
2) archiwizację danych,
3) ochronę danych,
4) utrzymywanie łączności operacyjnej,
5) inne czynności, w dostosowaniu do warunków lokalnych.
§ 44. 1. Weryfikacja danych obejmuje:
1) sprawdzenie zgodności danych jednostki rejestrowej z treścią dokumentów
dotyczących tej jednostki, zawartych w zbiorze dowodów,
2) porównanie zgodności danych dotyczących jednostki rejestrowej z wpisami
zawartymi w księdze wieczystej, dotyczącej tej jednostki,
3) sprawdzenie zgodności wartości podanych w opisie przedmiotu z dokumentami
źródłowymi,
4) porównanie treści mapy i sytuacji terenowej, w tym przedstawionej na
zdjęciach lotniczych i stwierdzonej w trakcie inspekcji terenowych.
2. Weryfikację wykonuje się wyrywkowo w trybie kontroli doraźnych i kompleksowo
co najmniej raz na 10 lat.
3. Wykonanie weryfikacji kompleksowych zapewnia organ prowadzący ewidencję.
4. Kontrole doraźne wykonuje właściwy miejscowo organ państwowej służby
geodezyjnej i kartograficznej.
5. Datę weryfikacji danych odnotowuje się w objętych sprawdzeniem opisach
ewidencyjnych.
§ 45. 1. Archiwizacja danych ewidencyjnych należy do zakresu obowiązków ośrodka
dokumentacji.
2. Akta archiwalne ewidencji, o których mowa w art. 40 ust. 4 ustawy, stanowią:
1) operat gleboznawczej klasyfikacji gruntów,
2) roczniki zdezaktualizowanych operatów opisowo-kartograficznych,
3) roczne tabulogramy Dziennika zgłoszeń zmian.
3. Archiwum użytkowe służące do obsługi osób korzystających z ewidencji
stanowią:
1) operat geodezyjno-prawny,
2) operat ewidencyjny,
3) Archiwum zapisów wycofanych.
4. W komputerowej bazie danych ewidencyjnych archiwizacji podlegają:
1) określenia podmiotów ewidencji,
2) oznaczenia (identyfikatory) ewidencyjne,
3) oznaczenia ksiąg wieczystych albo zbiorów dokumentów,
4) numeryczne opisy granic działek,
5) wartości nieruchomości,
6) powierzchnie działek.
5. Dzienniki zgłoszeń zmian prowadzi się systemem rocznym, zamyka się
protokolarnie na dzień 31 grudnia każdego roku i przekazuje się do archiwum
zakładowego ośrodka dokumentacji po upływie trzech lat od ich zamknięcia.
§ 46. 1. Baza danych podlega ochronie przed ingerencją zewnętrzną i
zniszczeniem.
2. Ośrodek dokumentacji, realizujący zadania związane z krajowym systemem
informacji o terenie, wprowadza dane do ewidencyjnych zbiorów komputerowych.
3. Imiennego upoważnienia wymaga wykonywanie czynności:
1) wprowadzenia lub wymiany danych powiązanych przestrzennie z innymi danymi,
2) scalenia wprowadzonych danych ze zbiorami istniejącymi,
3) korygowania elementów kontrolnych,
4) archiwizacji danych zdezaktualizowanych,
5) odnotowania wpisu.
4. Upoważnienia, o których mowa w ust. 3, wydaje i rejestruje właściwy miejscowo
organ państwowej służby geodezyjnej i kartograficznej.
5. Kopie komputerowych zbiorów danych przechowuje się w wojewódzkim ośrodku
dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej.
§ 47. Przy przekazywaniu danych środkami łączności komputerowej stosuje się
obowiązujący standard wymiany informacji geodezyjnych.
Rozdział 5
Obsługa użytkownika ewidencji
§ 48. 1. Dokumentację operacyjną ewidencji stanowią:
1) komputerowe zbiory danych,
2) operat opisowo-kartograficzny,
3) zbiory dowodów wpisów,
4) archiwum zapisów wycofanych.
2. Operatem opisowo-kartograficznym dysponuje organ prowadzący ewidencję.
Pozostałe składniki dokumentacji operacyjnej znajdują się w ośrodku
dokumentacji.
§ 49. 1. Zmianą w ewidencji jest każda zmiana stanu faktycznego lub stanu
prawnego działek i budynków w zakresie danych ewidencyjnych.
2. Organ prowadzący ewidencję rejestruje zgłoszenie zmian objętych ewidencją.
3. Zgłoszenie wymaga formy pisemnej.
4. Za przyjęcie zgłoszonych zmian nie pobiera się opłat.
§ 50. Uwzględnione w ewidencji zmiany ośrodek dokumentacji odnotowuje przez
uzupełnienie zgłoszenia zmiany numerem jednostki rejestrowej (osoby lub
działki), której konkretnie zmiana dotyczyła, oraz daty wprowadzenia zmiany do
bazy danych. Dla zmian nie uwzględnionych ośrodek dokumentacji przygotowuje
dokumenty niezbędne do podjęcia przez organ prowadzący ewidencję stosownej
decyzji.
§ 51. O zmianach w ewidencji organ prowadzący ewidencję zawiadamia:
1) osoby zainteresowane,
2) właściwy organ w sprawach podatków: rolnego, leśnego i od nieruchomości,
3) właściwy miejscowo sąd rejonowy prowadzący księgi wieczyste w przypadku zmian
dotyczących oznaczenia nieruchomości,
4) właściwe miejscowo organy statystyczne w zakresie zmian w cechach adresowych
nieruchomości oraz dopisywanych i wykreślanych w ewidencji budynków.
§ 52. 1. Organ prowadzący ewidencję udziela informacji z zakresu ewidencji.
2. Udzielanie informacji polega na ustnym przekazaniu wiadomości uzyskanych z
komputerowych zbiorów danych bądź na umożliwieniu zainteresowanym wglądu do
operatu opisowo-kartograficznego.
§ 53. 1. Organ prowadzący ewidencję uwierzytelnia wypis i wyrys oraz kopię mapy
ewidencyjnej przez opatrzenie ich stosowną klauzulą.
2. Treść i formę wypisu i wyrysu oraz treść klauzul związanych z
uwierzytelnianiem określa załącznik nr 14 do rozporządzenia.
§ 54. Ośrodek dokumentacji realizuje zamówienia na udostępnianie nietypowych
zestawień danych ewidencyjnych, w tym na mapy ewidencyjne, na uzgodnionych z
zamawiającym warunkach umownych.
§ 55. Urzędowe zestawienia zbiorcze danych objętych ewidencją sporządza organ
prowadzący ewidencję, który przesyła je do właściwego miejscowo organu
państwowej służby geodezyjnej i kartograficznej.
§ 56. 1. Urzędowe zestawienia zbiorcze danych objętych ewidencją stanowią:
1) wykaz gruntów na dzień 1 stycznia każdego roku,
2) wykaz budynków na dzień 1 stycznia każdego roku.
2. Wykazy sporządza państwowa służba geodezyjna i kartograficzna w terminach:
1) dla gmin do dnia 1 lutego każdego roku,
2) dla województwa do dnia 15 marca każdego roku,
3) dla kraju do dnia 15 kwietnia każdego roku.
3. W terenowych i krajowych zestawieniach zbiorczych wykazuje się powierzchnie
geodezyjne.
4. Szczegółowe zasady sporządzania urzędowych zestawień zbiorczych regulują
odrębne przepisy.
§ 57. 1. Wykaz gruntów sporządza się według grup i podgrup rejestrowych.
2. Pole powierzchni w wykazie gruntów określa się z dokładnością do jednego
hektara.
3. Wykaz gruntów zawiera powierzchnie gruntów oraz użytków gruntowych
określonych w § 27.
§ 58. 1. Wykaz budynków, o których mowa w § 16, sporządza się według grup
rejestrowych wyszczególnionych w § 25.
2. Wykaz budynków, o których mowa w § 17, sporządza się według funkcji
podstawowych wymienionych w § 29.
DZIAŁ III
PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
§ 59. Do czasu założenia ewidencji na zasadach, o których mowa w § 30-58,
ewidencja prowadzona jest zarówno na podstawie komputerowych zbiorów danych oraz
operatu istniejącej ewidencji. Czynności techniczne związane z prowadzeniem
ewidencji założonej przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia wykonuje
się na dotychczasowych zasadach.
§ 60. Operat ewidencyjny podlega odnowieniu tylko w przypadku stwierdzonej
utraty czytelności. Część opisową operatu sporządza się wówczas w systemie
informatycznym, o którym mowa w § 8.
§ 61. Prowadzenie ewidencji założonej przed dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia odbywa się na podstawie dotychczasowych przepisów, z tym że
istniejącą ewidencję należy dostosować do przepisów § 25 i 27 w terminie do dnia
31 grudnia 1998 r.
§ 62. 1. Do czasu założenia ewidencji na zasadach określonych w niniejszym
rozporządzeniu ośrodek dokumentacji wprowadza system informatyczny, tworzy
komputerowe zbiory danych i przygotowuje dla organu prowadzącego ewidencję
dokumenty, o których mowa w § 39 ust. 8.
2. W przypadku założenia ewidencji budynków obsługę techniczną powierza się
ośrodkowi dokumentacji.
§ 63. Do czasu określenia przez Głównego Geodetę Kraju, w trybie art. 19 ust. 1
pkt 4 ustawy, jednolitego układu odniesień przestrzennych PSWG 92, właściwego
dla prac geodezyjnych i kartograficznych objętych krajowym systemem informacji o
terenie, przepisy § 26 ust. 2 można stosować do układów strefowych "65" i
lokalnych, jeżeli są znane ich związki matematyczne bądź współczynniki
transformacyjne związane z elipsoidą Krasowskiego.
§ 64. 1. Urzędowe zestawienia zbiorcze sporządza się w nowym układzie grup
rejestrowych, poczynając od 31 grudnia 1998 r.
2. Wykaz budynków, o którym mowa w § 58, sporządza się w sposób określony w ust.
1, z ograniczeniem do obszarów, dla których założono już Rejestr budynków lub
Kartotekę budynków.
§ 65. 1. Z dniem wejścia w życie rozporządzenia tracą moc:
1) rozporządzenie Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 28 czerwca
1955 r. w sprawie trybu postępowania przy zgłaszaniu i dokonywaniu zmian w
danych objętych ewidencją gruntów i budynków (Dz. U. Nr 27, poz. 159 i z 1962 r.
Nr 41, poz. 194),
2) zarządzenie Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 29 lipca 1955
r. w sprawie wzorów zgłaszania zmian w danych objętych ewidencją gruntów i
budynków (Monitor Polski Nr 71, poz. 894),
3) zarządzenie Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 13 maja 1960
r. w sprawie wprowadzenia do ewidencji gruntów zmian we władaniu gruntami
(Monitor Polski Nr 46, poz. 222, z 1962 r. Nr 48, poz. 234, z 1964 r. Nr 17,
poz. 80, z 1965 r. Nr 69, poz. 400 i z 1967 r. Nr 47, poz. 235 oraz z 1970 r. Nr
42, poz. 319),
4) zarządzenie Ministrów Gospodarki Komunalnej oraz Leśnictwa i Przemysłu
Drzewnego z dnia 2 marca 1963 r. w sprawie wprowadzania do ewidencji gruntów
zmian powstałych w wyniku zalesienia gruntów nieleśnych w wykonaniu decyzji
wydanych na podstawie art. 26 i 27 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. o
zagospodarowaniu lasów i nieużytków nie stanowiących własności Państwa oraz
niektórych lasów i nieużytków państwowych (Dz. Urz. Ministerstwa Rolnictwa Nr 6,
poz. 23 oraz Dz. Urz. Ministerstwa Gospodarki Komunalnej Nr 7, poz. 45).
5) zarządzenie Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 20 lutego 1969
r. w sprawie ewidencji gruntów (Monitor Polski Nr 11, poz. 98 i z 1988 r. Nr 7,
poz. 62).
2. Do czasu założenia ewidencji na zasadach określonych niniejszym
rozporządzeniem do istniejących operatów ewidencji gruntów stosuje się przepisy,
o których mowa w ust. 1 pkt 5.
§ 66. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa: w z. J. Kalisz
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński
Załączniki do rozporządzenia Ministrów Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa
oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 17 grudnia 1996 r. (poz. 813)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Załącznik nr 7
Ilustracja
Załącznik nr 8
Ilustracja
Załącznik nr 9
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 10
ZASADY ZALICZANIA GRUNTÓW DO GRUP I PODGRUP REJESTROWYCH
1. Grupę 1 stanowią grunty Skarbu Państwa, z wyłączeniem gruntów przekazanych w
użytkowanie wieczyste, a także grunty nie ustalonego właściciela, znajdujące się
w samoistnym posiadaniu państwowych jednostek organizacyjnych nie posiadających
osobowości prawnej.
1. 1. Podgrupę 1 grupy 1 stanowią grunty przejęte przez Agencję Własności Rolnej
Skarbu Państwa w trybie ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu
nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299, Nr
101, poz. 504 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 268 i Nr 106, poz. 496) oraz grunty
nabyte przez tę Agencję w drodze umów prawa cywilnego, które zgodnie z art. 12
wyżej wymienionej ustawy tworzą Zasób Własności Rolnej Skarbu Państwa. W
szczególności podgrupa ta obejmuje grunty Zasobu Własności Rolnej Skarbu
Państwa:
1) oddane w dzierżawę i najem,
2) oddane na czas oznaczony administratorowi w celu gospodarowania,
3) użytkowane bezumownie lub odłogowane.
1. 2. Podgrupę 2 grupy 1 stanowią grunty Skarbu Państwa znajdujące się w
zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe oraz grunty nie
ustalonego właściciela, znajdujące się w posiadaniu tej jednostki
organizacyjnej.
1. 3. Podgrupę 3 grupy 1 stanowią grunty Skarbu Państwa, znajdujące się w
zarządzie, użytkowaniu lub posiadaniu państwowych jednostek organizacyjnych, nie
posiadających osobowości prawnej, z wyłączeniem Państwowego Gospodarstwa Leśnego
Lasy Państwowe.
1. 4. Podgrupę 4 grupy 1 stanowią grunty Skarbu Państwa nie objęte podgrupami
1.1, 1.2, 1.3, w tym:
1) administrowane przez organy administracji rządowej,
2) znajdujące się w posiadaniu osób prawnych i fizycznych na podstawie
dokumentów prawem przewidzianych, innych niż umowa o oddaniu gruntów w
użytkowanie wieczyste lub decyzja administracyjna potwierdzająca nabycie tego
prawa,
3) znajdujące się w posiadaniu osób prawnych i fizycznych, nie legitymujących
się dokumentami o przekazaniu gruntów, wydanymi w formie prawem przewidzianym.
Do podgrupy tej zalicza się również grunty nie ustalonego właściciela znajdujące
się w posiadaniu państwowych jednostek organizacyjnych nie posiadających
osobowości prawnej, z wyłączeniem Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy
Państwowe.
2. Grupę 2 stanowią grunty Skarbu Państwa będące przedmiotem użytkowania
wieczystego osób prawnych i osób fizycznych.
3. Grupę 3 stanowią grunty, które są własnością państwowych osób prawnych, z
wyłączeniem Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, oraz grunty nie ustalonego
właściciela, znajdujące się w samoistnym posiadaniu tych osób.
4. Grupę 4 stanowią grunty gmin i związków międzygminnych, z wyłączeniem gruntów
oddanych w użytkowanie wieczyste, oraz grunty nie ustalonego właściciela
znajdujące się w samoistnym posiadaniu gminnych jednostek organizacyjnych, nie
posiadających osobowości prawnej.
4. 1. Podgrupę 1 grupy 4 stanowią grunty tworzące zasób gruntów komunalnych,
tymczasowo użytkowane przez osoby fizyczne i prawne na podstawie umów dzierżawy,
najmu, użyczenia.
4. 2. Podgrupę 2 grupy 4 stanowią grunty gmin i związków międzygminnych:
1) przekazane w zarząd komunalnym jednostkom organizacyjnym, nie posiadającym
osobowości prawnej, lub znajdujące się w posiadaniu tych jednostek
organizacyjnych,
2) przekazane sołectwom na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 10 maja 1990 r.
- Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o
pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, Nr 43, poz. 253, Nr 92, poz.
541, z 1991 r. Nr 34, poz. 151, z 1992 r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r, Nr 40, poz.
180, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 65, poz. 285 oraz z 1996 r. Nr 23, poz. 102 i
Nr 106, poz. 496).
Do podgrupy tej zalicza się również grunty nie ustalonego właściciela znajdujące
się w samoistnym posiadaniu komunalnych jednostek organizacyjnych, nie
posiadających osobowości prawnej.
4. 3. Podgrupę 3 grupy 4 stanowią grunty gmin i związków międzygminnych:
1) znajdujące się w posiadaniu osób fizycznych i prawnych na podstawie
dokumentów prawem przewidzianych innych niż umowa o oddaniu gruntów w
użytkowanie wieczyste lub decyzja administracyjna potwierdzająca nabycie tego
prawa,
2) znajdujące się w posiadaniu osób fizycznych i prawnych, nie legitymujących
się dokumentami o przekazaniu gruntów, wydanymi w formie przewidzianej prawem.
5. Grupę 5 stanowią grunty gmin i związków międzygminnych, będące przedmiotem
użytkowania wieczystego osób prawnych i osób fizycznych.
6. Grupę 6 stanowią grunty, które są własnością komunalnych osób prawnych, oraz
grunty nie ustalonego właściciela, znajdujące się w samoistnym posiadaniu tych
osób.
7. Grupę 7 stanowią grunty należące do osób fizycznych, w tym:
1) stanowiące własność tych osób,
2) grunty nie ustalonego właściciela, znajdujące się w samoistnym posiadaniu
osób fizycznych.
Do grupy tej zalicza się również grunty nie ustalonego właściciela i nieznanego
posiadacza.
7. 1. Podgrupę 1 grupy 7 stanowią grunty należące do osób fizycznych, wchodzące
w skład gospodarstw rolnych w rozumieniu przepisów podatkowych.
7. 2. Podgrupę 2 grupy 7 stanowią grunty należące do osób fizycznych, nie
wchodzące w skład gospodarstw rolnych, w rozumieniu przepisów podatkowych.
8. Grupę 8 stanowią grunty, które są własnością spółdzielni i ich związków, oraz
grunty nie ustalonego właściciela, znajdujące się w samoistnym posiadaniu
spółdzielni i ich związków.
9. Grupę 9 stanowią grunty, które są własnością kościołów i związków
wyznaniowych, oraz grunty nie ustalonego właściciela, znajdujące się w
samoistnym posiadaniu kościołów i związków wyznaniowych.
10. Grupę 10 stanowią grunty uznane w trybie ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o
zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. Nr 28, poz. 169, z 1982 r. Nr 11,
poz. 80 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) za wspólnoty gruntowe oraz grunty
stanowiące użytki rolne i leśne nie ustalonego właściciela, znajdujące się we
wspólnym samoistnym posiadaniu mieszkańców wsi.
11. Grupę 11 stanowią grunty osób prawnych nie wymienionych w punktach
poprzednich oraz grunty nie ustalonego właściciela, znajdujące się w samoistnym
posiadaniu tych osób.
12. Grunty należące do podmiotu ewidencjonowanego wspólnie zalicza się do
odpowiednich grup i podgrup rejestrowych według wielkości udziałów.
Załącznik nr 11
SZCZEGÓŁOWE ZASADY ZALICZANIA GRUNTÓW DO POSZCZEGÓLNYCH UŻYTKÓW GRUNTOWYCH
1. Użytki rolne
1. 1. Grunty orne
Do gruntów ornych zalicza się grunty zasiane lub zasadzone ziemiopłodami
rolniczymi lub ogrodniczymi, a także ugory, odłogi, plantacje chmielu, szkółki
drzew ozdobnych i krzewów, ogrody działkowe, szklarnie i inspekty.
1. 2. Sady
Do sadów zalicza się grunty o powierzchni co najmniej 0,1000 ha zasadzone
drzewami i krzewami owocowymi o zwartym nasadzeniu (minimum 600 drzew lub 200
krzewów na 1 ha), szkółki drzew i krzewów owocowych oraz winnice.
1. 3. Łąki trwałe
Do łąk trwałych zalicza się grunty pokryte zwartą wieloletnią roślinnością,
złożoną z licznych gatunków traw, roślin motylkowych i ziół, tworzących ruń
łąkową, systematycznie koszoną, a w rejonach górskich - hale i połoniny z zasady
koszone.
1. 4. Pastwiska trwałe
Do pastwisk trwałych zalicza się grunty pokryte podobną jak na łąkach
roślinnością, z reguły wypasane, a w rejonach górskich hale i połoniny, które z
zasady nie są koszone, lecz wypasane.
2. Grunty leśne
2. 1. Lasy i grunty leśne
Do gruntów leśnych zalicza się grunt:
1) o zwartej powierzchni co najmniej 0,1000 ha, pokryty roślinnością leśną
(uprawami leśnymi) - drzewami i krzewami oraz runem leśnym - lub przejściowo jej
pozbawiony:
a) przeznaczony do produkcji leśnej lub
b) stanowiący rezerwat przyrody lub wchodzący w skład parku narodowego albo
c) wpisany do rejestru zabytków,
2) związany z gospodarką leśną, zajęty pod wykorzystywane na potrzeby gospodarki
leśnej: linie podziału przestrzennego lasu, drogi leśne, szkółki leśne, miejsca
składowania drewna, a także wykorzystywany na parkingi leśne i urządzenia
turystyczne.
2. 2. Grunty zadrzewione i zakrzewione
Gruntami zadrzewionymi i zakrzewionymi są grunty porośnięte roślinnością leśną,
których powierzchnia jest niższa od 0,1000 ha, a także:
1) kępy olszyn, brzóz i innych drzew i krzewów o niecałkowitym pokryciu terenu,
występujące zazwyczaj wśród użytków zielonych,
2) tereny torfowisk, pokrytych częściowo kępami krzewów i drzew karłowatych,
3) grunty porośnięte wikliną w stanie naturalnym oraz krzewiastymi formami
wierzb w dolinach rzek i obniżeniach terenu,
4) przylegające do wód powierzchniowych grunty porośnięte drzewami lub krzewami,
stanowiące biologiczną strefę ochronną cieków i zbiorników wodnych,
5) jary i wąwozy pokryte drzewami i krzewami w sposób naturalny lub sztuczny w
celu zabezpieczenia przed erozją,
6) stare wysypiska kamieni i gruzowiska pozagrodowe porośnięte drzewami i
krzewami,
7) tereny nieczynnych cmentarzy, poza zwartymi kompleksami lasów, wykazywane
dotychczas w ewidencji gruntów jako lasy,
8) grunty pod parkami wiejskimi, stanowiące zbiorowiska drzew i krzewów.
3. Grunty zabudowane i zurbanizowane
3. 1. Tereny mieszkaniowe
Do terenów mieszkaniowych zalicza się grunty zajęte pod budynki mieszkalne,
urządzenia funkcjonalnie związane z budynkami mieszkalnymi (podwórza, dojazdy,
przejścia, przydomowe place gier i zabaw itp.) oraz grunty zajęte pod budynki
gospodarcze (kotłownie, komórki, garaże, szopy, stodoły, wiaty, spichlerze,
budynki inwentarskie itp.), a także ogródki przydomowe.
3. 2. Tereny przemysłowe
Do terenów przemysłowych zalicza się grunty zajęte pod budynki i urządzenia
służące produkcji przemysłowej, a także ujęcia wody, oczyszczalnie ścieków,
stacje transformatorowe, hałdy i wysypiska, urządzenia magazynowo-składowe, bazy
transportowe i remontowe itp.
3. 3. Tereny zabudowane inne
Do terenów zabudowanych innych zalicza się grunty zajęte pod budynki i
urządzenia związane z administracją, służbą zdrowia, handlem, kultem religijnym,
rzemiosłem, usługami, nauką, oświatą, kulturą i sztuką, wypoczynkiem, łącznością
itp., czynne cmentarze, grzebowiska zwierząt oraz inne grunty zabudowane, nie
wymienione w pkt 4.1 i 4.2.
3. 4. Zurbanizowane tereny nie zabudowane
Do zurbanizowanych terenów nie zabudowanych zalicza się grunty nie zabudowane,
ale przeznaczone w planach zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę. Zasięg
tego użytku przyjmuje się z miejscowego planu zagospodarowania.
3. 5. Tereny rekreacyjno-wypoczynkowe
Do terenów rekreacyjno-wypoczynkowych zalicza się:
1) ośrodki wypoczynkowe, tereny zabaw dziecięcych, plaże, urządzone parki,
skwery, zieleńce (poza pasami ulic),
2) tereny o charakterze zabytkowym: ruiny zamków, grodziska, kurhany, pomniki
przyrody itp.,
3) tereny sportowe: stadiony, boiska sportowe, skocznie narciarskie, tory
saneczkowe, strzelnice sportowe, kąpieliska itp.,
4) tereny spełniające funkcje rozrywkowe: lunaparki, wesołe miasteczka itp.,
5) ogrody zoologiczne i botaniczne,
6) tereny ochrony roślinnej nie zaliczone do lasów oraz gruntów zadrzewionych i
zakrzewionych.
3. 6. Użytki kopalne
Do użytków kopalnych zalicza się grunty zajęte przez czynne odkrywkowe kopalnie
węgla, siarki, gipsu, rud, żwiru, piasku, gliny, torfu, kamienia i innych
kopalin.
3. 7. Tereny komunikacyjne, w tym:
3. 7.1. Drogi
Do dróg zalicza się grunty pod drogami, które ze względu na funkcje w sieci
drogowej dzielą się na:
1) drogi krajowe,
2) drogi wojewódzkie,
3) drogi gminne oraz lokalne,
4) drogi zakładowe,
5) ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w pkt 1-4, należące do tej samej
kategorii co drogi,
6) drogi ogólnodostępne nie zaliczone do żadnej z kategorii dróg publicznych,
7) autostrady płatne i drogi ekspresowe płatne,
8) drogi prywatne.
Do dróg krajowych zalicza się drogi o znaczeniu ogólnokrajowym, obronnym,
łączące stolicę z miastami wojewódzkimi i stanowiące najważniejsze połączenia
międzywojewódzkie, a także o istotnym znaczeniu gospodarczym i turystycznym.
Do dróg wojewódzkich zalicza się drogi stanowiące połączenia (inne niż krajowe)
między miastami, gminami, wsiami, portami, stacjami kolejowymi i między
dzielnicami w miastach.
Do dróg gminnych oraz lokalnych miejskich zalicza się pozostałe drogi na terenie
gmin i miast, stanowiące uzupełniającą sieć służącą miejscowym potrzebom, z
wyłączeniem dróg zakładowych.
Zaliczenie do dróg krajowych, wojewódzkich i gminnych odbywa się na podstawie
odrębnych przepisów.
Do dróg zakładowych zalicza się:
1) ogólnodostępne drogi stanowiące dojazdy od dróg krajowych wojewódzkich,
gminnych, lokalnych miejskich do gruntów określonych jednostek gospodarczych,
2) place pod dworcami kolejowymi, autobusowymi, portami, dworcami lotniczymi
oraz ogólnodostępne dojazdy do ramp wyładowczych i placów składowych.
Do dróg ogólnodostępnych (nie zaliczonych do żadnej kategorii dróg publicznych)
zalicza się drogi osiedlowe, dojazdowe do gruntów rolnych, lasów (drogi polne),
drogi wiejskie, ulice, place i ciągi piesze.
Do autostrad płatnych i dróg ekspresowych płatnych zalicza się drogi, o których
mowa w ustawie z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych (Dz. U. Nr
127, poz. 627 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496).
Drogi prywatne, które stanowią integralną część działki albo spełniają funkcję
dojazdu do określonej działki, nie są wykazywane w ewidencji. Wyjątek stanowią
drogi prywatne utwardzone, które należy zmierzyć i wykazywać jako szczegół
sytuacyjny (odrębny użytek).
3. 7.2. Tereny kolejowe
Do terenów kolejowych zalicza się grunty zajęte pod obiekty, budowle i inne
urządzenia przeznaczone do wykonywania i obsługi ruchu kolejowego (torowiska
kolejowe, stacje, rampy, magazyny, bocznice kolejowe itp.).
3. 7.3. Inne tereny komunikacyjne
Do innych terenów komunikacyjnych zalicza się grunty zajęte pod:
1) porty lotnicze i inne budowle oraz urządzenia służące komunikacji lotniczej,
2) urządzenia portowe, przystanie, obiekty i budowle służące komunikacji wodnej,
3) naziemne obiekty, budowle i urządzenia górskich kolei linowych,
4) torowiska tramwajowe poza pasami ulic i dróg, a także obiekty i urządzenia
związane z komunikacją miejską,
5) urządzone parkingi, poza lasami państwowymi, dworce autobusowe.
4. Użytki ekologiczne
Do użytków ekologicznych zalicza się zasługujące na ochronę pozostałości
ekosystemów, takich jak naturalne zbiorniki wodne, śródpolne i śródleśne "oczka
wodne", kępy drzew i krzewów, bagna, torfowiska, wydmy, płaty nie użytkowanej
roślinności, starorzecza, wychodnie skalne, skarpy, kamieńce itp. Użytki
ekologiczne przyjmuje się na podstawie rozporządzenia odpowiedniego wojewody,
zgodnie z art. 32 ustawy o ochronie przyrody.
5. Tereny różne
Do terenów różnych zalicza się wszystkie pozostałe tereny, których nie można
zaliczyć do innych rodzajów użytków, takich jak:
1) grunty przeznaczone do rekultywacji,
2) wały ochronne nie przystosowane do ruchu kołowego,
3) tereny zamknięte, o których mowa w art. 2 pkt 9 ustawy,
4) grunty położone na obszarach Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe,
wyłączone z produkcji leśnej.
Do terenów przeznaczonych do rekultywacji zalicza się zdegradowane lub
zdewastowane grunty, takie jak: nieczynne hałdy, wysypiska, zapadliska i
wyrobiska, tereny po działalności przemysłowej, nieczynne kopalnie odkrywkowe
oraz ich obrzeża, miejsca po wydobyciu piasku, gliny, a także po poligonach
wojskowych, dla których opracowano projekty rekultywacji.
6. Nieużytki
Do nieużytków zalicza się nie zakwalifikowane do użytków ekologicznych:
1) bagna (błota, kąpieliska, trzęsawiska, moczary, rojsty),
2) piaski (piaski ruchome, plaże nie urządzone, piaski nadbrzeżne, wydmy),
3) naturalne utwory fizjograficzne (urwiska, strome stoki, uskoki, skały,
rumowiska),
4) wyrobiska po wydobywaniu kamienia, wapieni (wapienniki), piasku, żwiru i
gliny.
7. Wody
7. 1. Morskie wody wewnętrzne
1. Morskimi wodami wewnętrznymi są:
1) część Jeziora Nowowarpieńskiego i część Zalewu Szczecińskiego, wraz ze Świną
i Dziwną oraz Zalewem Kamieńskim, znajdująca się na wschód od granicy państwowej
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec, oraz rzeka Odra
pomiędzy Zalewem Szczecińskim a wodami portu Szczecin,
2) część Zatoki Gdańskiej zamknięta linią podstawową biegnącą od punktu o
współrzędnych 54° 37'36'' szerokości geograficznej północnej i 18° 49'18''
długości geograficznej wschodniej (na Mierzei Helskiej) do punktu o
współrzędnych 54° 22'12'' szerokości geograficznej północnej i 19° 21'00''
długości geograficznej wschodniej (na Mierzei Wiślanej),
3) część Zalewu Wiślanego znajdująca się na południowy zachód od granicy
państwowej między Rzecząpospolitą Polską a Federacją Rosyjską na tym Zalewie,
4) wody portów określone od strony morza linią łączącą najdalej wysunięte w
morze stałe urządzenia portowe, stanowiące integralną część systemu portowego.
7. 2. Wody śródlądowe płynące
Do wód śródlądowych płynących zalicza się grunty pod wodami płynącymi w rzekach,
potokach górskich, kanałach i innych ciekach, o przepływach stałych lub
okresowych, oraz źródła, z których cieki biorą początek, a także grunty pod
wodami znajdującymi się w jeziorach i zbiornikach sztucznych, z których cieki
wypływają lub do których wpływają.
7. 3. Wody śródlądowe stojące
Do wód śródlądowych stojących zalicza się grunty pod wodami w stawach, jeziorach
i zbiornikach innych niż określone w pkt 7.2.
7. 4. Rowy
Do rowów zalicza się odwadniające lub nawadniające otwarte rowy melioracyjne.
Załącznik nr 12
ZASADY I SPOSÓB USTALANIA GRANIC PRZY PRACACH ZWIĄZANYCH Z ZAŁOŻENIEM I
MODERNIZACJĄ EWIDENCJI
§ 1. 1. Granice nieruchomości, które są jednocześnie granicami jednostki
ewidencyjnej lub obrębu, ustala się poprzez wznowienie znaków granicznych, w
trybie określonym w art. 39 ustawy, a jeżeli nie istnieją dokumenty pozwalające
na określenie pierwotnego położenia tych znaków, ustalenie tych granic następuje
w postępowaniu rozgraniczeniowym, przeprowadzonym z urzędu.
2. Ustalenie granic działek, dla których istnieje dokumentacja sporządzona w
trybie:
1) rozgraniczeniowym,
2) podziałowym,
3) scaleniowym i wymiany gruntów,
4) scaleniowym pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne,
5) sądowym w zakresie dowodów stanowiących podstawę rozstrzygnięć sądowych oraz
decyzji administracyjnych,
6) innym, poprzedzonym protokolarnym ustaleniem granic nieruchomości,
następuje w trybie określonym w art. 39 ustawy.
3. Ustalenie granic działek, do których nie odnoszą się ust. 1 i 2, następuje na
podstawie:
1) zgodnego oświadczenia zainteresowanych stron, złożonego do protokołu
ustalenia granic działek,
2) wyników wznowienia granic na podstawie dotychczasowej ewidencji gruntów,
jeżeli zainteresowane strony nie złożyły zgodnego oświadczenia, o którym mowa w
pkt 1, a jednocześnie dotychczasowa ewidencja gruntów zawiera wiarygodne dane
umożliwiające ustalenie tych granic,
3) ostatniego spokojnego stanu posiadania, jeżeli nie ma możliwości ustalenia
granic na podstawie przesłanek określonych w pkt 1 i 2.
4. Zgodne oświadczenie stron, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, nie może być
podstawą do ustalenia granic, jeżeli jest ono wyraźnie sprzeczne z dowodami
określającymi stan prawny nieruchomości, o których mowa w § 37 ust. 1 i 2. W
takim przypadku ustalenie granic następuje w trybie określonym w ust. 3 pkt 2
lub ust. 3 pkt 3.
§ 2. Poza przypadkiem określonym w § 1 ust. 1 właściwy organ może wszcząć z
urzędu postępowanie rozgraniczeniowe na terenie objętym zakładaniem lub
modernizacją ewidencji, dla ustalenia przebiegu granic nieruchomości Skarbu
Państwa lub gminy.
§ 3. O czynnościach ustalenia granic działek wykonawca, któremu powierzono
modernizację lub założenie ewidencji gruntów, zwany dalej wykonawcą, powiadamia
zainteresowanych właścicieli nieruchomości nie później niż 7 dni przed
wyznaczonym terminem.
§ 4. 1. Z czynności wznowienia znaków granicznych lub ustalenia granic działek w
trybie określonym w § 1 ust. 3 wykonawca sporządza protokół według następującego
wzoru:
Lp.Numery działek wg dotychczasowej ewidencji (lub inne oznaczenia
działek), których dotyczy ustalanie granicWłaściciele (posiadacze)
gruntówData ustalenia granicSposób ustalenia granic i sposób stabilizacji
lub markowaniaOświadczenie
My niżej podpisani oświadczamy, że granica między działkami wymienionymi w
kolumnie 2 została ustalona w naszej obecności i do jej przebiegu,
przedstawionego na szkicu stanowiącym załącznik do protokołu, nie
zgłaszamy żadnych zastrzeżeń. Niniejsze ustalenie traktujemy jako ugodę w
rozumieniu art. 917 K.c.Inne oświadczenia zainteresowanych stronAdnotacje
i uwagi geodety i jego podpis
1AA Nazwisko i imię s. (imiona ojca i matki)25.03. 1995 r.Wg zgodnego
oświadczenia stronAA Nazwisko i imięinż. GG Nazwisko i imię
BB Nazwisko i imię
BB Nazwisko i imię c. (imiona ojca i matki)Stabilizacja granicznikami
2CC Nazwisko i imię s. (imiona ojca i matki)25.03. 1995 r.Według
ostatniego spokojnego stanu posiadaniaZgadzam się na granicę istniejącą na
gruncieBrak wiarygodnych danych do ustalenia granic. Istnieje spór
graniczny
DD Nazwisko i imię s. (imiona ojca i matki)Markowanie palikamiDD Nazwisko
i imięCC Nazwisko i imię odmówił złożenia oświadczenia do protokołu inż.
GG Nazwisko i imię
3EE Nazwisko i imię c. (imiona ojca i matki)27.03. 1995 r.Wznowiono na
podstawie danych z ewidencji gruntówUstaloną granicę akceptujęGranica na
gruncie nie jest widoczna (las)
FF Nazwisko i imię c. (imiona ojca i matki)Markowanie palikamiEE Nazwisko
i imię FF Nazwisko i imię nie stawił się do czynności ustalenia granic
inż. GG Nazwisko i imię
2. Uzupełnieniem protokołu, o którym mowa w ust. 1, jest skorowidz działek
sporządzony według następującego wzoru:
MIDDLENumery działek w porządku wzrastającymNumery pozycji protokołu
ustalenia granic, dotyczące danej działkiNumery szkiców polowychUwagi
§ 5. Punkty załamania granic obrębu, dróg oraz gruntów Skarbu Państwa, które
zostały wznowione w trybie art. 39 ustawy bądź ustalone w postępowaniu
rozgraniczeniowym lub w trybie określonym w § 1 ust. 3 pkt 1, podlegają
utrwalaniu zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy.
Załącznik nr 13
ETAPY MODERNIZACJI EWIDENCJI
Etap I
Prace przygotowawcze:
1. Przegląd i inwentaryzacja dokumentacji ewidencji gruntów dla wybranych
obrębów.
2. Wykonanie analizy stanu istniejącego ewidencji.
3. Opracowanie i zatwierdzenie projektu modernizacji ewidencji.
Etap II
Porządkowanie i aktualizacja danych ewidencyjnych:
1. Uzgodnienie granic modernizowanych obrębów zgodnie z zaleceniami § 12 ust. 2
oraz uporządkowanie podziału obrębów na działki ewidencyjne.
2. Ustalenie przebiegu linii podziałowych wewnątrz obrębów według ustaleń § 12
ust. 3.
3. Ustalenie stanów prawnych nieruchomości.
4. Uzupełniające ustalenie granic działek.
5. Przegląd i weryfikacja konturów użytków oraz klasyfikacji gleboznawczej
gruntów, wprowadzenie nowej klasyfikacji użytków.
6. Wykonanie pomiarów uzupełniających.
7. Przekwalifikowanie podmiotów według nowych grup rejestrowych.
8. Aktualizacja danych podmiotowych.
Etap III
Zakładanie zbiorów ewidencji w zakresie danych opisowych:
1. Przeniesienie danych z istniejących operatów ewidencji gruntów do tworzonych
komputerowych zbiorów danych.
2. Pozyskanie i rejestracja brakujących danych.
3. Połączenie zbiorów komputerowych ewidencji.
4. Uruchomienie systemu informatycznego.
5. Pozyskanie danych z ksiąg wieczystych.
6. Archiwizacja danych zmienionych.
7. Eksploatacja systemu informatycznego w pełnym zakresie informacji opisowych.
Etap IV
Utworzenie mapy numerycznej
1. Częściowe pozyskanie oraz skompletowanie danych numerycznych dotyczących
elementów treści mapy numerycznej.
2. Weryfikacja topologii tworzonej mapy numerycznej.
3. Utworzenie komputerowej bazy danych ewidencji w zakresie danych
geometrycznych i opisowych.
4. Archiwizacja danych zmienionych.
5. Wyłożenie do publicznej oceny kompletnego operatu ewidencji i wprowadzenie
uzgodnionych korekt w danych ewidencyjnych.
Załącznik nr 14
TREŚĆ I FORMA WYPISU I WYRYSU Z EWIDENCJI ORAZ KLAUZUL ZWIĄZANYCH Z ICH
UWIERZYTELNIENIEM
§ 1. 1. Treść wypisu z ewidencji wydawanego dla celów prawnych stanowią:
1) oznaczenia organu i numer sprawy,
2) nazwa dokumentu i data jego sporządzenia,
3) nazwa województwa, jednostki ewidencyjnej i obrębu,
4) numer jednostki rejestrowej,
5) określenie podmiotu i władającego,
6) numer księgi wieczystej lub nazwa i numer dokumentu określającego prawa
podmiotu,
7) numery działek,
8) opisy położenia działek,
9) numery arkuszy map, na których poszczególne działki są przedstawione,
10) pole powierzchni działek,
11) wartości działek,
12) powierzchnie użytków z rozbiciem na klasy w poszczególnych działkach,
13) klauzula o treści:
"Dokument niniejszy jest wypisem z opisowych danych ewidencji gruntów i budynków
i jest przeznaczony do dokonania wpisu w księdze wieczystej"
14) pieczęć urzędowa organu,
15) podpis osoby reprezentującej organ lub osoby upoważnionej przez ten organ.
2. Na wypisach wydawanych państwowym jednostkom organizacyjnym dla innych celów
zamiast klauzuli wymienionej w ust. 1 pkt 13 umieszcza się klauzulę o treści:
"Dokument niniejszy jest wypisem z opisowych danych ewidencji gruntów i
budynków, wydanym .............................................. (nazwa
jednostki), nie przeznaczonym do dokonania wpisu w księdze wieczystej"
3. Na wypisach wydawanych jednostkom wykonawstwa geodezyjnego w ramach obsługi
zgłoszenia roboty geodezyjnej umieszcza się klauzulę o treści:
"Dokument niniejszy jest wypisem z opisowych danych ewidencji gruntów i
budynków, wydanym jednostce wykonawstwa geodezyjnego w związku ze zgłoszeniem
roboty geodezyjnej - L.Dz. ...)"
4. Treść i forma wypisów zależna jest od zamówienia i celów, którym te dokumenty
mają służyć.
§ 2. Treść wyrysu z mapy ewidencyjnej, wydawanego dla celów prawnych, stanowi:
1) kopia odpowiedniego fragmentu mapy ewidencyjnej lub komputerowy wydruk
fragmentu tej mapy,
2) oznaczenie organu i numer sprawy, wynikający z systemu kancelaryjnego,
3) nazwa województwa, jednostki ewidencyjnej i obrębu,
4) oznaczenie skali mapy,
5) oznaczenie kierunku północy,
6) klauzula o treści:
"Dokument niniejszy jest wyrysem z mapy ewidencyjnej i jest przeznaczony do
dokonywania wpisu w księgach wieczystych",
7) pieczęć urzędowa organu,
8) data sporządzenia dokumentu,
9) podpis osoby reprezentującej organ lub osoby upoważnionej przez ten organ.
2. Przepisy § 1 ust. 2, 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
§ 3. Treść i forma wypisów z kartoteki budynków i rejestru budynków uzależniona
jest od zamówienia i celów, którym te dokumenty mają służyć.
§ 4. Informacje zawarte na wypisach powinny być w miarę możliwości podawane w
postaci odpowiednich tabulogramów.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I BUDOWNICTWA
z dnia 21 grudnia 1996 r.
w sprawie sposobu i trybu ochrony znaków geodezyjnych, grawimetrycznych i
magnetycznych oraz rodzajów znaków nie podlegających ochronie.
(Dz. U. Nr 158, poz. 814)
Na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 2 oraz w związku z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia
17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr
43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 103, poz. 446 i z 1996 r.
Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
§ 1. Artykuły powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia oznaczają
artykuły ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.
U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr
103, poz. 446 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496).
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) znakach - rozumie się przez to znaki z trwałego materiału, określające
położenie punktów osnów: geodezyjnej (poziomej i wysokościowej), grawimetrycznej
i magnetycznej,
2) organie rejonowym - rozumie się przez to rejonowy organ rządowej
administracji ogólnej, właściwy ze względu na położenie nieruchomości,
3) gminie - rozumie się przez to gminę właściwą ze względu na położenie
nieruchomości.
§ 3. 1. Ochrona znaków ma na celu zabezpieczenie tych znaków przed ich
zniszczeniem, uszkodzeniem lub przemieszczeniem.
2. Przepisy rozporządzenia stosuje się także do ochrony urządzeń
zabezpieczających, w tym sygnalizujących znaki, oraz do budowli
triangulacyjnych.
§ 4. Ochrona znaków polega na:
1) doręczeniu właścicielowi lub innej osobie władającej nieruchomością oraz
gminie zawiadomienia o umieszczeniu znaku na nieruchomości,
2) wykonywaniu przeglądu i konserwacji znaków,
3) zakładaniu siatek przeniesienia współrzędnych,
4) ustawianiu urządzeń zabezpieczających, w tym sygnalizujących położenie
znaków.
§ 5. 1. Zawiadomienie, o którym mowa w § 4 pkt 1, zwane dalej "zawiadomieniem",
doręcza się w przypadkach:
1) umieszczenia nowych znaków,
2) stwierdzenia podczas wykonywania prac, o których mowa w § 4 pkt 2 i 3, zmiany
właściciela lub innej osoby władającej nieruchomością,
3) wymiany zniszczonych lub uszkodzonych znaków,
4) dokonania zmiany znaku na inny rodzaj - typ,
5) umieszczenia nad znakiem budowli triangulacyjnej,
6) wykonywania czynności, o których mowa w § 4 pkt 4.
2. Zawiadomienie doręcza się również wówczas, gdy jako znaki przyjęto trwałe
elementy obiektów budowlanych, a w szczególności gałki, maszty na wieżach lub
dachach, specjalnie zainstalowane tarcze, obeliski, cylindry, bolce i pręty.
3. Jednym zawiadomieniem można objąć grupę znaków umieszczonych na gruntach oraz
obiektach budowlanych należących do tego samego właściciela lub innej osoby
władającej nieruchomością.
4. Wzór zawiadomienia stanowi załącznik do rozporządzenia.
§ 6. W przypadku gdy znak został umieszczony na granicy dwóch lub więcej
nieruchomości, zawiadomienie doręcza się właścicielom lub innym osobom
władającym tymi nieruchomościami.
§ 7. 1. Zawiadomienie sporządza się w odpowiedniej liczbie egzemplarzy z
przeznaczeniem dla:
1) właściciela lub innej osoby władającej nieruchomością,
2) gminy,
a kopię zawiadomienia wykonawca prac włącza do dokumentacji przekazywanej do
państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.
2. Obowiązek doręczenia zawiadomienia spoczywa na wykonawcy prac geodezyjnych,
który przed tym doręczeniem powinien wyjaśnić właścicielowi lub innej osobie
władającej nieruchomością warunki umieszczenia znaków lub wykonania ich
przeglądu i konserwacji oraz, w miarę możliwości, uzgodnić termin przystąpienia
do tych prac.
§ 8. Wykonawca prac, o których mowa w § 4 pkt 2, w razie stwierdzenia
zniszczenia, uszkodzenia, przemieszczenia znaku lub zagrażania przez niego
bezpieczeństwu życia lub mienia, jest obowiązany niezwłocznie powiadomić o tym
organ rejonowy.
§ 9. Organ rejonowy po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w § 8 i art. 15
ust. 3 pkt 2, lub po uzyskaniu w inny sposób informacji o zniszczeniu,
uszkodzeniu, przemieszczeniu znaku lub zagrażaniu przez niego bezpieczeństwu
życia lub mienia:
1) przeprowadza niezwłocznie sprawdzenie stanu znaku i zawiadamia o tym gminę
oraz właściwy ośrodek dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej,
2) w przypadkach określonych w art. 48 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 wnioskuje o
przeprowadzenie postępowania w celu ustalenia i ukarania sprawcy, usuwa
pozostałości po zniszczonych lub uszkodzonych znakach, urządzeniach
zabezpieczających znaki albo budowlach triangulacyjnych.
§ 10. Przegląd i konserwację znaków mającą na celu doprowadzenie ich do stanu
pełnej użyteczności, przeprowadza się:
1) podczas wykonywania prac geodezyjnych związanych z zakładaniem i modernizacją
osnów: geodezyjnej, grawimetrycznej i magnetycznej,
2) doraźnie - w razie wystąpienia bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwu życia
lub mienia, a także w związku z uszkodzeniem znaku.
§ 11. Wykonanie prac, o których mowa w § 10, zapewniają:
1) Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa - w zakresie osnowy
geodezyjnej I i II klasy oraz osnów grawimetrycznej i magnetycznej,
2) Minister Obrony Narodowej - w zakresie osnów wymienionych w pkt 1,
znajdujących się na gruntach i budynkach pozostających w zarządzie jednostek
organizacyjnych podległych temu ministrowi,
3) wojewoda - w zakresie osnowy geodezyjnej niższych klas niż wymienione w pkt
1.
§ 12. Nie podlegają ochronie znaki:
1) umieszczone na okres przejściowy, w szczególności w związku z realizowaną
inwestycją,
2) stosowane przy zakładaniu osnów pomiarowych.
§ 13. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z
dnia 6 lutego 1991 r. w sprawie sposobu i trybu ochrony znaków geodezyjnych,
grawimetrycznych i magnetycznych oraz rodzajów znaków nie podlegających ochronie
(Dz. U. Nr 15, poz. 70).
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa: B. Blida
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z
dnia 21 grudnia 1996 r. (poz. 814)
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 17 grudnia 1996 r.
w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej w stosunku do żołnierzy pełniących czynną służbę
wojskową w jednostkach wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw
Wewnętrznych oraz emerytów i rencistów wojskowych i członków ich rodzin.
(Dz. U. Nr 158, poz. 815)
Na podstawie art. 22 ust. 4, art. 26 ust. 7, art. 28 ust. 6 i art. 83 ust. 1 pkt
1 i 2 w związku z art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o
zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433 i
z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa wykaz stanowisk służbowych uprawniających do
zajmowania kwater funkcyjnych oraz strukturę tych kwater, normy powierzchni
mieszkalnej przysługującej osobie uprawnionej do kwatery oraz osobom
uwzględnianym przy jej przydziale, szczegółowe warunki i tryb rozkwaterowania
osób rozwiedzionych, szczegółowe zasady i tryb administrowania kwaterami i
lokalami mieszkalnymi oraz szczegółowy tryb postępowania w sprawach
przekwaterowania żołnierzy i innych osób zamieszkujących w kwaterach lub
lokalach mieszkalnych oraz ustalania kosztów przekwaterowania.
§ 2. Artykuły powołane w rozporządzaniu bez bliższego określenia oznaczają
artykuły ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.. U. Nr 86, poz. 433 i z 1996 r. Nr 106, poz.
496).
§ 3. Przez pojęcie właściwego organu rozumie się organy wojskowe właściwe w
sprawach związanych z zakwaterowaniem żołnierzy pełniących czynną służbę
wojskową w jednostkach wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw
Wewnętrznych oraz emerytów, rencistów wojskowych i członków ich rodzin,
określone w odrębnych przepisach.
Rozdział 2
Kwatery funkcyjne
§ 4. 1. Kwaterą funkcyjną może być kwatera o strukturze nie mniejszej niż trzy
pokoje z kuchnią.
2. Kwatera funkcyjna może być wyposażona w meble i sprzęt gospodarstwa domowego
przez organ wojskowy, na którego zaopatrzeniu pozostaje osoba zajmująca tę
kwaterę.
3. Za wyposażenie kwatery funkcyjnej, o którym mowa w ust. 2, osoba zajmująca tę
kwaterę ponosi opłaty amortyzacyjne, określone na podstawie odrębnych przepisów.
§ 5. 1. Stanowiskami służbowymi uprawniającymi do zajmowania kwater funkcyjnych
są stanowiska:
1) oznaczone w etacie stopniem wojskowym generała,
2) dowódcy jednostki wojskowej,
3) zastępcy dowódcy jednostki wojskowej.
2. Osobie, która zajmuje stanowisko służbowe wymienione w ust. 1, nie
przysługuje kwatera funkcyjna, jeżeli w garnizonie, w którym wykonuje czynności
służbowe, lub w miejscowości pobliskiej posiada osobną kwaterę stałą, zwaną
dalej "kwaterą", albo lokal mieszkalny, chyba że zwolniła tę kwaterę lub lokal
mieszkalny.
3. Żołnierz zawodowy, zajmujący stanowisko służbowe wymienione w ust. 1, zamiast
o przydział kwatery funkcyjnej może wystąpić o przydział kwatery, chyba że
zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 40.
§ 6. Decyzję o przydziale kwatery funkcyjnej wydaje lub umowę najmu zawiera
właściwy organ.
§ 7. 1. Osoba zajmująca kwaterę funkcyjną jest obowiązana zwolnić tę kwaterę i
przekazać ją do dyspozycji właściwego organu nie później niż w terminie dwóch
miesięcy od dnia zwolnienia ze stanowiska służbowego uprawniającego do jej
zajmowania. Właściwy organ może w uzasadnionych wypadkach przedłużyć ten termin
na czas określony, nie więcej niż o cztery miesiące.
2. Żołnierz zawodowy zajmujący kwaterę funkcyjną, który zwolnił poprzednio
zajmowaną kwaterę lub lokal mieszkalny, z dniem utraty uprawnień do zajmowania
kwatery funkcyjnej uzyskuje prawo do przydziału poza kolejnością kwatery
odpowiadającej jego uprawnieniom, chyba że zachodzą okoliczności, o których mowa
w art. 40.
Rozdział 3
Normy powierzchni mieszkalnej przysługującej osobie uprawnionej do osobnej
kwatery stałej oraz osobom uwzględnianym przy jej przydziale
§ 8. 1. W zależności od posiadanego stopnia wojskowego lub zajmowanego
stanowiska służbowego i stanu rodzinnego ustala się następujące normy
powierzchni mieszkalnej przysługującej osobom uprawnionym do kwatery:
1) generałom i admirałom oraz innym oficerom zajmującym stanowiska służbowe
oznaczone w etacie stopniem wojskowym generała lub admirała - kwatera o
powierzchni mieszkalnej od 21 do 30 m2, nie mniejsza niż dwa pokoje z kuchnią,
2) oficerom starszym i innym oficerom zajmującym stanowiska służbowe oznaczone w
etacie stopniem wojskowym pułkownika lub komandora - kwatera o powierzchni
mieszkalnej od 14 do 20 m2, nie mniejsza niż jeden pokój z kuchnią,
3) innym żołnierzom zawodowym niż wymienieni w pkt 1 i 2 - kwatera o powierzchni
mieszkalnej od 7 do 10 m2, nie mniejsza niż samodzielny pokój.
2. Żołnierzom zawodowym będącym duchownymi, zajmującym stanowiska służbowe w
duszpasterstwach wojskowych, nie posiadającym członków rodziny uwzględnianych
przy ustalaniu przysługującej powierzchni mieszkalnej kwatery, właściwy organ
przydziela kwaterę o jeden pokój większą, niż wynika to z ust. 1. Przydział
kwatery następuje w razie braku możliwości zakwaterowania w budynku plebanii
kościoła garnizonowego.
3. W szczególnie uzasadnionych wypadkach właściwy organ może przydzielić
żołnierzowi zawodowemu kwaterę o powierzchni mieszkalnej większej, niż wynika to
z ust. 1.
§ 9. 1. Normy powierzchni mieszkalnej przysługującej osobom określonym w art. 23
ust. 1 ustala się na podstawie § 8 ust. 1, uwzględniając stopień wojskowy, jaki
posiadały, lub stanowisko służbowe, jakie zajmowały - w dniu zwolnienia z
zawodowej służby wojskowej.
2. Normy powierzchni mieszkalnej przysługującej osobom określonym w art. 23 ust.
2 ustala się na podstawie § 8 ust. 1 pkt 3, uwzględniając osoby uprawnione do
wojskowej renty rodzinnej.
3. W wypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, przepis § 8 ust. 3, stosuje się
odpowiednio.
§ 10. 1. Dodatkowa powierzchnia mieszkalna kwatery, przyznana na stałe ze
względu na stan zdrowia, wynosi od 7 do 10 m2.
2. Decyzję o przyznaniu uprawnień do dodatkowej powierzchni mieszkalnej, o
której mowa w ust. 1, wydaje wojskowa komisja lekarska na zasadach i w trybie
przewidzianych w ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36, z 1995 r.
Nr 4, poz. 17 i z 1996 r. Nr 1, poz. 1) dla orzekania o inwalidztwie żołnierzy.
Rozdział 4
Szczegółowe zasady i tryb administrowania kwaterami i lokalami mieszkalnymi
§ 11. 1. Administrowanie kwaterami i lokalami mieszkalnymi będącymi w zasobach
mieszkaniowych jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw
Wewnętrznych polega na:
1) ich przydzielaniu i zamienianiu, a także rozliczaniu osób je zwalniających,
2) wykonywaniu przeglądów, konserwacji i remontów w zakresie wynikającym z art.
32-35,
3) pobieraniu i egzekwowaniu czynszu i opłat z tytułu ich zajmowania, a także
egzekwowaniu obowiązków wynikających z art. 32 ust. 4,
4) współdziałaniu ze wspólnotami mieszkaniowymi w zakresie utrzymania wspólnych
zasobów mieszkaniowych,
5) dbaniu o wygląd i zagospodarowanie gruntów przyległych do budynków
mieszkalnych,
6) prowadzeniu ewidencji kwater i lokali mieszkalnych.
2. Właściwy organ może określać wzory dokumentów dotyczących ewidencji kwater i
lokali mieszkalnych oraz wzory wniosków o przydział lub zamianę kwatery.
§ 12. 1. Zasób mieszkaniowy przeznaczony do przydziałów i zamian stanowią
kwatery:
1) oddane do użytku w ramach budownictwa realizowanego przez jednostki wojskowe
podporządkowane Ministrowi Spraw Wewnętrznych,
2) zakupione od innych podmiotów gospodarczych,
3) uzyskane w drodze dokonanych remontów kapitalnych i modernizacji,
4) opróżnione przez osoby uprawnione lub najemców.
2. Z zasobu mieszkaniowego pochodzącego z budownictwa i zakupów, o których mowa
w ust. 1 pkt 1 i 2, wydziela się w:
1) Nadwiślańskich Jednostkach Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych - 10%
kwater do dyspozycji Dowódcy Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych,
2) Biurze Ochrony Rządu - 10% kwater do dyspozycji Szefa Biura Ochrony Rządu,
3) Jednostce Wojskowej Nr 2305 - 10%, kwater do dyspozycji Szefa Jednostki
Wojskowej Nr 2305.
3. Decyzję o przydziale kwater, o których mowa w ust. 2, wydaje właściwy organ,
bez względu na listę kolejności przydziału kwater.
4. Kwatery, o których mowa w ust. 2, nie rozdysponowane przez okres jednego
miesiąca od dnia oddania tych kwater do użytku, podlegają przydziałowi zgodnie z
listą kolejności przydziału kwater.
§ 13. 1. Przydział kwater, o których mowa w § 12 ust. 1, odbywa się, z
zastrzeżeniem § 12 ust. 3, według następujących zasad:
1) w pierwszej kolejności - przeznaczając na ten cel co najmniej 80% zasobu
mieszkaniowego - zaspokaja się potrzeby mieszkaniowe żołnierzy zawodowych w
służbie stałej:
a) nie posiadających kwatery w danym garnizonie,
b) oczekujących na poprawę warunków mieszkaniowych,
c) oczekujących na przydział kwatery zastępczej,
2) pozostały zasób mieszkaniowy przeznacza się na zaspokojenie potrzeb
mieszkaniowych:
a) osób uprawnionych nie będących żołnierzami zawodowymi, oczekujących na
przydział kwatery lub poprawę warunków mieszkaniowych,
b) osób oczekujących na przekwaterowanie lub rozkwaterowanie,
c) osób, o których mowa w art. 29 ust. 2.
2. W szczególnie uzasadnionych wypadkach, zwłaszcza gdy uzasadnia to korzystna
sytuacja mieszkaniowa żołnierzy zawodowych w służbie stałej, właściwy organ może
dokonywać innego podziału kwater niż określony w ust. 1.
§ 14. 1. Żołnierz zawodowy składa zaopiniowany przez bezpośredniego przełożonego
wniosek o:
1) przydział kwatery lub poprawę warunków mieszkaniowych albo przydział kwatery
zastępczej - do właściwego organu,
2) przyznanie ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery - do
właściwego organu.
2. Osoby uprawnione do kwatery, nie będące żołnierzami zawodowymi, składają
wnioski, o których mowa w ust. 1, do właściwego organu.
3. Wnioski, o których mowa w ust. 1 i 2, podlegają rejestracji w kolejności
wpływu.
§ 15. 1. Właściwy organ w kolejności otrzymanych wniosków, o których mowa w § 14
ust. 1, sporządza lub uaktualnia co roku do dnia 31 października dla każdej
jednostki wstępne listy kolejności przydziału kwater, z podziałem na żołnierzy
zawodowych nie posiadających kwater w garnizonie, oczekujących na poprawę
warunków mieszkaniowych oraz oczekujących na przydział kwatery zastępczej.
2. Przy ustalaniu wstępnej listy kolejności przydziału kwater żołnierzom
zawodowym nie posiadającym kwatery w garnizonie uwzględnia się okres oczekiwania
na przydział kwatery w poprzednim garnizonie oraz okres studiów dziennych w
szkole wyższej w kraju lub za granicą, jeżeli w tym czasie pozostawali w rozłące
z rodziną. Przy ustalaniu tej listy uwzględnia się również datę złożenia
pierwszego wniosku o przydział kwatery w tym garnizonie.
3. Wstępną listę kolejności właściwy organ przekazuje do zaopiniowania w
terminie 30 dni właściwej komisji mieszkaniowej.
4. Właściwy organ sporządza nie wcześniej niż po upływie 30 dni od dnia
przekazania wstępnej listy do zaopiniowania ostateczną listę kolejności
przydziału kwater.
§ 16. 1. Niezależnie od list, o których mowa w § 15 ust. 1, właściwy organ
sporządza dla każdej jednostki, w terminie do dnia 31 października każdego roku,
wstępne listy kolejności przydziału kwater lub lokali mieszkalnych dla osób
określonych w § 13 ust. 1 pkt 2 lit. a) i b).
2. Listę, o której mowa w ust. 1, dotyczącą osób wymienionych w § 13 ust. 1 pkt
2 lit. a), właściwy organ przekazuje do zaopiniowania, w terminie trzydziestu
dni, organizacji byłych żołnierzy zawodowych.
3. Właściwy organ sporządza lub uaktualnia, nie wcześniej niż po upływie
trzydziestu dni od dnia przekazania wstępnej listy do zaopiniowania, ostateczną
listę kolejności przydziału kwater.
§ 17. 1. Listy, o których mowa w § 15 i 16, podaje się do wiadomości w sposób
zwyczajowo przyjęty w danej jednostce oraz wywiesza się w siedzibie właściwego
organu nie później niż do dnia 31 grudnia każdego roku.
2. Listy, o których mowa w ust. 1, stanowią podstawę przydziału kwater lub
zawarcia umowy najmu, w miarę pozyskiwania odpowiednich kwater lub lokali
mieszkalnych.
§ 18. 1. Właściwy organ przydziela kwaterę poza ostatecznymi listami kolejności
przydziału dowódcom jednostek wojskowych i ich zastępcom lub żołnierzom
zawodowym zajmującym równorzędne stanowiska oraz w wypadkach losowych innym
żołnierzom zawodowym, jeżeli nie było możliwości zrealizowania takiego
przydziału w ramach zasobu, o którym mowa w § 12 ust. 2.
2. Właściwy organ może - na wniosek osoby uprawnionej - przydzielić jej inną
kwaterę, jeżeli zajmowana przez nią kwatera posiada powierzchnię mieszkalną
większą lub równą powierzchni przysługującej tej osobie zgodnie z § 8 lub § 9.
3. Wnioski o zamianę kwater lub lokali mieszkalnych, zgłaszane przez osoby
uprawnione lub najemców zainteresowanych ich nabyciem, które zajmują kwatery lub
lokale mieszkalne w budynkach nie wytypowanych do sprzedaży; powinny być
rozpatrzone w pierwszej kolejności.
§ 19. 1. Osoba uprawniona do kwatery lub najemca lokalu mieszkalnego może
dokonywać, za zezwoleniem właściwego organu, zamiany zajmowanej kwatery lub
lokalu mieszkalnego na inną kwaterę lub lokal mieszkalny nie będący w zasobach
mieszkaniowych jednostek wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw
Wewnętrznych.
2. Zezwolenie na zamianę kwatery lub lokalu mieszkalnego nie może być udzielone
w wypadku, gdy:
1) zamiana dotyczy kwatery, o której mowa w art. 55 ust. 2 pkt 1 i 2, a osoba
ubiegająca się o zamianę nie spełnia warunków wymaganych do zajmowania takiej
kwatery,
2) o zamianę ubiega się osoba, która na podstawie art. 41 jest obowiązana do
zwolnienia kwatery lub lokalu mieszkalnego,
3) w wyniku zamiany osoba uprawniona do kwatery uzyskałaby kwaterę lub lokal
mieszkalny mniejszy od minimalnej przysługującej jej powierzchni mieszkalnej,
chyba że złoży ona oświadczenie, iż nie będzie ubiegać się o poprawę warunków
mieszkaniowych lub wypłacenie ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z
kwatery, choćby nawet uzyskała uprawnienia do większej powierzchni mieszkalnej.
§ 20. Właściwy organ ustala regulaminy działania komisji mieszkaniowych.
§ 21. 1. Podstawę zajęcia kwatery lub lokalu mieszkalnego stanowi wydana decyzja
o przydziale lub zawarta umowa najmu przez właściwy organ oraz protokół
zdawczo-odbiorczy.
2. Przekazanie kwatery lub lokalu mieszkalnego osobie uprawnionej lub najemcy
następuje po udokumentowaniu zameldowania w tej kwaterze lub w tym lokalu
wszystkich osób wymienionych w decyzji o przydziale kwatery lub umowie najmu.
3. Osoba otrzymująca przydział kwatery lub najemca lokalu mieszkalnego są
obowiązani zwolnić poprzednio zajmowaną kwaterę albo lokal mieszkalny nie
później niż w terminie trzydziestu dni od dnia uprawomocnienia się decyzji o
przydziale kwatery lub podpisania umowy najmu.
§ 22. 1. Od dnia doręczenia decyzji o przydziale kwatery lub podpisania umowy
najmu osoba uprawniona lub najemca są obowiązani uiszczać czynsz z góry i
pozostałe opłaty z dołu, płatne do dnia piętnastego każdego miesiąca w siedzibie
właściwego organu lub na wskazany rachunek bankowy.
2. Osoba uprawniona do kwatery lub najemca są obowiązani powiadomić w ciągu
siedmiu dni właściwy organ, który wydał decyzję o przydziale kwatery lub zawarł
umowę najmu lokalu mieszkalnego, o wszelkich zmianach mających wpływ na wysokość
opłat czynszowych oraz uprawnieniach do zajmowania kwatery lub lokalu
mieszkalnego.
§ 23. 1. Obowiązki w zakresie utrzymania stanu technicznego kwater i lokali
mieszkalnych wykonują właściwe organy samodzielnie lub poprzez powołane w tym
celu jednostki organizacyjne.
2. Do obowiązków, o których mowa w ust. 1, należy w szczególności:
1) utrzymywanie w należytym stanie oraz porządku i czystości pomieszczeń i
urządzeń służących do wspólnego użytku mieszkańców oraz otoczenia budynków, w
których znajdują się kwatery i lokale mieszkalne,
2) dokonywanie napraw budynków oraz ich pomieszczeń i urządzeń, a także
przywracanie poprzedniego stanu budynków uszkodzonych niezależnie od przyczyn, z
tym że osoba uprawniona lub najemca są obowiązani do pokrycia kosztów napraw
uszkodzeń powstałych z ich winy,
3) dokonywanie napraw kwater lub lokali mieszkalnych, napraw lub wymiany
instalacji i elementów wyposażenia technicznego w zakresie nie obciążającym
osoby uprawnionej do kwatery lub najemcy, a zwłaszcza:
a) napraw i wymiany wewnętrznej instalacji wodociągowej, gazowej i ciepłej wody,
bez urządzeń odbiorczych, a także napraw i wymiany wewnętrznej instalacji
kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania wraz z grzejnikami, instalacji
elektrycznej, telefonicznej oraz anteny zbiorczej, z wyjątkiem osprzętu,
b) wymiany pieców grzewczych, stolarki okiennej i drzwiowej oraz podłóg,
posadzek i wykładzin podłogowych, a także tynków,
4) dokonywanie napraw polegających na usuwaniu usterek wynikłych z niewłaściwego
wykonawstwa budowlanego lub wad materiałów budowlanych.
§ 24. Osobę zajmującą kwaterę i najemcę lokalu mieszkalnego obciąża naprawa i
konserwacja:
1) podłóg, posadzek, wykładzin podłogowych oraz ściennych okładzin ceramicznych,
szklanych i innych w kuchni i pomieszczeniach sanitarnych,
2) okien i drzwi,
3) wbudowanych mebli, łącznie z ich wymianą,
4) trzonów kuchennych, kuchni i grzejników wody przepływowej (gazowych,
elektrycznych i węglowych), podgrzewaczy wody, wanien, brodzików, mis
klozetowych, zlewozmywaków i umywalek, wraz z syfonami, baterii i zaworów
czerpalnych oraz innych urządzeń sanitarnych, w które lokal jest wyposażony,
łącznie z ich wymianą,
5) osprzętu i zabezpieczeń instalacji elektrycznej, z wyjątkiem wymiany
przewodów oraz osprzętu anteny zbiorczej,
6) pieców węglowych i akumulacyjnych oraz wymiana ich zużytych elementów,
7) etażowego centralnego ogrzewania, a w wypadku gdy zostało ono zainstalowane
na koszt osoby uprawnionej lub najemcy - także jego wymiana,
8) przewodów odpływowych urządzeń sanitarnych, aż do pionów zbiorczych, w tym
niezwłoczne usuwanie ich niedrożności,
9) innych elementów wyposażenia kwatery lub lokalu mieszkalnego i pomieszczeń
przynależnych poprzez:
a) malowanie lub tapetowanie oraz naprawę uszkodzeń tynków ścian i sufitów,
b) malowanie okien i drzwi od strony wewnętrznej, wbudowanych mebli, urządzeń
kuchennych, sanitarnych i grzewczych, w celu ich zabezpieczenia przed korozją.
§ 25. 1. W razie zwolnienia kwatery lub lokalu mieszkalnego, właściwy organ
dokonuje komisyjnie, w obecności osoby uprawnionej lub najemcy, oceny
procentowego zużycia zainstalowanych urządzeń.
2. Osoba zwalniająca kwaterę lub lokal mieszkalny ma obowiązek pokryć koszty:
1) zużycia urządzeń w wysokości wynikającej z różnicy ich stanu technicznego na
dzień zajęcia i zwolnienia, według ich wartości na dzień zwolnienia i ustalonego
procentowego zużycia,
2) wykonania robót malarskich według stawek i na zasadach określonych dla
obliczania ekwiwalentu konserwacyjnego za wykonanie tych robót albo wykonać je
we własnym zakresie.
3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, nie dotyczy osób określonych w art.
22 ust. 1 i 3 oraz w art. 23 ust. 1 i 2.
4. Za wymienione przez osobę uprawnioną lub najemcę w okresie użytkowania
kwatery lub najmu elementy wyposażenia kwatery lub lokalu mieszkalnego należy
się zwrot kwoty odpowiadającej różnicy ich wartości, według stanu w dniu objęcia
kwatery lub lokalu mieszkalnego oraz w dniu jej opróżnienia. Kwotę należną
osobie uprawnionej do kwatery lub najemcy oblicza się według cen obowiązujących
w dniu rozliczenia.
5. Właściwy organ może żądać usunięcia ulepszeń wprowadzonych przez osobę
uprawnioną lub najemcę, jeśli nie uzyskali oni zgody na ich dokonanie, i
przywrócenia stanu poprzedniego, jeżeli nie naruszy to substancji kwatery lub
lokalu mieszkalnego, albo ulepszenia zatrzymać za zwrotem ich wartości
uwzględniającej stopień zużycia według stanu na dzień opróżnienia kwatery lub
lokalu mieszkalnego. Kwotę należną osobie uprawnionej do kwatery lub najemcy
oblicza się według cen obowiązujących w dniu rozliczenia.
§ 26. Właściwy organ zapewnia dokonywanie konserwacji i napraw w kwaterach
funkcyjnych oraz decyduje o sposobie zagospodarowania czasowo wolnej kwatery
funkcyjnej.
§ 27. Decyzję o przeznaczeniu kwatery na cele niemieszkalne podejmuje właściwy
organ.
Rozdział 5
Szczegółowy tryb postępowania w sprawach przekwaterowania żołnierzy zawodowych i
innych osób zamieszkujących w kwaterach lub lokalach mieszkalnych oraz ustalania
kosztów przekwaterowania
§ 28. 1. Decyzje, o których mowa w art. 42 ust. 1 i 2, wydaje właściwy organ.
2. W decyzji o zwolnieniu kwatery określa się termin tego zwolnienia.
3. Jeżeli pomimo upływu terminu określonego w decyzji o zwolnieniu kwatery osoba
zajmująca tę kwaterę jej nie zwolniła, właściwy organ występuje do organu
egzekucyjnego z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego.
§ 29. 1. Umowę najmu lokalu mieszkalnego wypowiada właściwy organ.
2. Jeżeli pomimo upływu terminu wypowiedzenia najemca lokalu mieszkalnego nie
zwolnił tego lokalu, organ ten występuje do organu egzekucyjnego z wnioskiem o
wszczęcie postępowania egzekucyjnego.
§ 30. Właściwy organ, który podjął czynności określone w § 28 ust. 3 lub § 29
ust. 2, niezależnie od kosztów egzekucyjnych, ustala koszty przekwaterowania, na
które składają się koszty wynikające z § 25 oraz - w razie ich poniesienia -
wynagrodzenie pracowników zatrudnionych przy czynnościach związanych z
przekwaterowaniem i koszty eksploatacyjne użytego sprzętu technicznego.
Rozdział 6
Szczegółowe warunki i tryb rozkwaterowania osób rozwiedzionych
§ 31. 1. Właściwy organ dokonuje rozkwaterowania osób rozwiedzionych w wypadkach
zajmowania kwatery w budynku, o którym mowa w art. 55 ust. 2 pkt 1-3.
2. Rozkwaterowanie osób rozwiedzionych w wypadkach, o których mowa w ust. 1,
następuje z urzędu, jeżeli zajmowana kwatera jest niezbędna na zakwaterowanie
żołnierzy zawodowych.
3. Rozkwaterowanie osób rozwiedzionych powinno odbyć się równocześnie. W razie
odmowy opuszczenia kwatery przez osobę rozwiedzioną, właściwy organ zarządza
przymusowe przekwaterowanie, o którym mowa w art. 42 ust. 4.
4. W razie zawarcia przez osobę uprawnioną do kwatery nowego związku
małżeńskiego przed rozkwaterowaniem, otrzymuje ona kwaterę stosownie do art. 28
ust. 2 pkt 1 lit. a), a o poprawę warunków mieszkaniowych może ubiegać się na
zasadach ogólnie obowiązujących.
5. Przydział lokalu mieszkalnego w ramach rozkwaterowania dla osoby
rozwiedzionej, która nie zachowała prawa do kwatery, może nastąpić w
miejscowości pobliskiej, o której mowa w art. 22 ust. 6.
§ 32. 1. Niedobór powierzchni mieszkalnej, o którym mowa w art. 28 ust. 4,
stanowi różnica między maksymalną powierzchnią mieszkalną przysługującą w dniu
uprawomocnienia się wyroku orzekającego rozwód a powierzchnią mieszkalną
zajmowanej kwatery.
2. Do ustalenia wysokości ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z
kwatery, o którym mowa w art. 28 ust. 4, w wypadku określonym w ust. 1 przyjmuje
się średnią cenę 1 m2 powierzchni użytkowej ustaloną na podstawie art. 47 ust.
4, pomnożoną przez niedobór powierzchni mieszkalnej.
Rozdział 7
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 33. 1. Właściwy organ ustala średnią cenę 1 m2 powierzchni użytkowej kwatery w
danym garnizonie, o której mowa w art. 47 ust. 4.
2. Ustalenia średniej ceny 1 m2 powierzchni użytkowej kwatery dokonuje się co
najmniej raz w roku.
3. Ogłoszenia średniej ceny 1 m2 powierzchni użytkowej kwatery dokonuje się w
sposób zwyczajowo przyjęty w danym garnizonie oraz informację w tej sprawie
wywiesza się w siedzibie właściwego organu.
4. Świadczenia, o których mowa w rozporządzeniu, przysługują osobom uprawnionym
od 1 stycznia 1996 r.
§ 34. Postanowienia organów wojskowych o rozdziale kwater lub lokali
mieszkalnych, wydane przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 22 czerwca 1995
r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz.
433 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) na podstawie dotychczas obowiązujących
przepisów, podlegają realizacji.
§ 35. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych: Z. Siemiątkowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 17 grudnia 1996 r.
w sprawie ekwiwalentu konserwacyjnego oraz równoważnika mieszkaniowego,
przysługujących osobom uprawnionym do osobnych kwater stałych i najemcom lokali
mieszkalnych.
(Dz. U. Nr 158, poz. 816)
Na podstawie art. 35 ust. 3 i art. 39 ust. 3 w związku z art. 84 ust. 1 ustawy z
dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. Nr 86, poz. 433 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co
następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa wysokość oraz szczegółowe zasady i tryb przyznawania
oraz wypłacania ekwiwalentu konserwacyjnego, a także szczegółowe zasady
ustalania wysokości i tryb przyznawania równoważnika mieszkaniowego,
przysługujących osobom uprawnionym do osobnych kwater stałych, zwanych dalej
"kwaterami", oraz najemcom lokali mieszkalnych.
§ 2. Artykuły powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia oznaczają
artykuły ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496).
§ 3. Przez pojęcie właściwego organu rozumie się organy wojskowe właściwe w
sprawach związanych z zakwaterowaniem żołnierzy pełniących czynną służbę
wojskową w jednostkach wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw
Wewnętrznych oraz emerytów, rencistów wojskowych i członków ich rodzin,
określone w odrębnych przepisach.
Rozdział 2
Ekwiwalent konserwacyjny
§ 4. 1. Osobom uprawnionym do kwater i najemcom lokali. mieszkalnych,
otrzymującym przydział kwatery, kwatery zastępczej lub lokalu mieszkalnego w
drodze ich ponownego zasiedlenia, przysługuje na ich wniosek ekwiwalent
konserwacyjny za wykonanie robót malarskich i konserwacyjnych we własnym
zakresie.
2. Ekwiwalent konserwacyjny nie przysługuje osobom zamieniającym we własnym
zakresie zajmowaną kwaterę lub lokal mieszkalny z innymi osobami.
§ 5. 1. Właściwy organ przed wyrażeniem zgody na wykonanie robót malarskich i
konserwacyjnych we własnym zakresie:
1) dokonuje sprawdzenia, czy nie zachodzi konieczność przeprowadzenia w kwaterze
lub lokalu mieszkalnym innych robót remontowych poprzedzających roboty malarskie
i konserwacyjne, których wykonanie należy do obowiązków tego organu,
2) informuje osobę uprawnioną lub najemcę lokalu mieszkalnego o zakresie i
warunkach wykonania robót malarskich i konserwacyjnych.
2. Po uzyskaniu zgody na wykonanie robót malarskich i konserwacyjnych osoba
uprawniona lub najemca lokalu mieszkalnego wykonuje te roboty na własny koszt.
Właściwy organ może zezwolić na wypłacenie zaliczki na poczet ekwiwalentu
konserwacyjnego w wysokości 50% tego ekwiwalentu.
3. Od dnia uzyskania zgody na wykonanie robót malarskich i konserwacyjnych we
własnym zakresie osoba uprawniona lub przyszły najemca ponosi opłaty, o których
mowa w art. 21 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i
dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i
Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 56, poz. 257).
4. Po wykonaniu robót malarskich i konserwacyjnych przedstawiciel właściwego
organu dokonuje ich odbioru.
5. W razie stwierdzenia, że roboty malarskie i konserwacyjne wykonano niezgodnie
z warunkami, o których, mowa w ust. 1 pkt 2, właściwy organ nakazuje na piśmie
osobie uprawnionej lub przyszłemu najemcy usunięcie usterek w określonym
terminie.
6. Po dokonaniu odbioru robót malarskich i konserwacyjnych właściwy organ wydaje
decyzję o wypłaceniu ekwiwalentu konserwacyjnego, z zastrzeżeniem ust. 2 zdanie
drugie.
§ 6. Stawka ekwiwalentu konserwacyjnego w 1996 r. wynosi 37,50 zł za 1 m2
powierzchni mieszkalnej.
§ 7. 1. Wysokość ekwiwalentu konserwacyjnego oblicza się, z zastrzeżeniem ust.
2, mnożąc stawkę, o której mowa w § 6, przez powierzchnię mieszkalną
przydzielonej kwatery lub lokalu mieszkalnego.
2. Jeżeli powierzchnia mieszkalna przydzielonej kwatery jest większa od
maksymalnej należnej, ustalonej na podstawie art. 26 ust. 1-5 ustawy, do
obliczenia wysokości ekwiwalentu konserwacyjnego przyjmuje się maksymalną
należną powierzchnię mieszkalną.
Rozdział 3
Równoważnik mieszkaniowy
§ 8. 1. Równoważnik mieszkaniowy jest przeznaczony na wykonanie przez osobę
uprawnioną we własnym zakresie robót remontowych i napraw wyposażenia w
zajmowanej kwaterze lub lokalu mieszkalnym.
2. Równoważnik mieszkaniowy przysługuje osobom uprawnionym, zajmującym:
1) kwaterę,
2) kwaterę zastępczą lub inne pomieszczenie mieszkalne na zakwaterowanie
tymczasowe z rodziną,
3) lokal mieszkalny nie będący w zasobach resortu spraw wewnętrznych, za który
jest uiszczany czynsz regulowany,
4) własnościowy lub spółdzielczy lokal mieszkalny uzyskany bez pomocy finansowej
resortu spraw wewnętrznych,
5) lokal mieszkalny wynajęty, za który żołnierz zawodowy w służbie stałej
otrzymuje świadczenie, o którym mowa w art. 49 ust. 1 ustawy.
3. Żołnierz zawodowy zajmujący kwaterę funkcyjną ma prawo do równoważnika
mieszkaniowego za jedną wybraną przez siebie kwaterę lub lokal mieszkalny.
§ 9. 1. Osoby uprawnione składają corocznie, w terminie do dnia 31 stycznia,
oświadczenia o okolicznościach mających wpływ na wysokość równoważnika
mieszkaniowego.
2. Wypłaty równoważnika mieszkaniowego, po zweryfikowaniu złożonych oświadczeń,
dokonuje właściwy organ w terminie do dnia 31 grudnia każdego roku.
§ 10. Stawka równoważnika mieszkaniowego za 1 m2 powierzchni mieszkalnej w 1996
r. wynosi dla kwater i lokali mieszkalnych:
1) wyposażonych w centralne ogrzewanie:
a) bez pieca kąpielowego - 7,90 zł,
b) z piecem kąpielowym - 8,40 zł,
2) ogrzewanych piecami akumulacyjnymi - 9,95 zł.
§ 11. Wysokość równoważnika mieszkaniowego oblicza się mnożąc stawkę, o której
mowa w § 10, przez maksymalną powierzchnię mieszkalną należną w dniu 1 stycznia
danego roku kalendarzowego.
§ 12. 1. W razie stwierdzenia obniżenia stanu technicznego kwatery lub lokalu
mieszkalnego, właściwy organ może nakazać wykonanie robót remontowych i napraw
wyposażenia w określonym terminie.
2. W wypadku gdy osoba uprawniona nie wykonała robót i napraw, o których mowa w
ust:. 1, właściwy organ wydaje decyzję o wstrzymaniu wypłaty równoważnika
mieszkaniowego da czasu wykonania nakazanych robót i napraw.
3. W razie niewykonania nakazanych robót i napraw w określonym terminie,
właściwy organ wykonuje te roboty i naprawy we własnym zakresie. Koszt wykonania
robót i napraw organ ten potrąca z przysługującego osobie uprawnionej
równoważnika mieszkaniowego.
§ 13. Jeżeli osoba uprawniona nie uiszcza w ustalonych terminach zobowiązań
finansowych z tytułu zajmowania kwatery lub lokalu mieszkalnego, właściwy organ
wstrzymuje wypłatę równoważnika mieszkaniowego do czasu uregulowania tych
zobowiązań.
§ 14. 1. Osoba uprawniona, która nabyła uprawnienia do równoważnika
mieszkaniowego w ciągu roku kalendarzowego, otrzymuje część tego równoważnika,
licząc od pierwszego dnia miesiąca następnego po dniu, w którym nabyła te
uprawnienia, przyjmując do obliczania jego wysokości maksymalną powierzchnię
mieszkalną należną w tym dniu. Wypłaty tej należności dokonuje się w następnym
roku kalendarzowym.
2. Osoba uprawniona, która utraciła uprawnienia do równoważnika mieszkaniowego w
ciągu roku kalendarzowego, jest obowiązana zwrócić jego część, licząc od
pierwszego dnia miesiąca następnego po dniu, w którym utraciła te uprawnienia.
Rozdział 4
Przepisy końcowe
§ 15. 1. Właściwy organ wypłaca o osobom uprawnionym ekwiwalent konserwacyjny i
równoważnik mieszkaniowy poprzez oddziały gospodarcze jednostek wojskowych.
2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, przysługują osobom uprawnionym od 1
stycznia 1996 r.
§ 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych: Z. Siemiątkowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 17 grudnia 1996 r.
w sprawie szczegółowych zasad i trybu zwrotu kosztów dojazdu do miejscowości, w
której pełnią czynną służbę wojskową żołnierze zawodowi, i szczegółowych zasad
ustalania wysokości oraz trybu przyznawania świadczenia finansowego,
umożliwiającego pokrycie kosztów najmu lokalu mieszkalnego.
(Dz. U. Nr 158, poz. 817)
Na podstawie art. 48 ust. 2 i art. 49 ust. 6 w związku z art. 84 ust. 1 ustawy z
dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. Nr 86, poz. 433 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co
następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Przez pojęcie właściwego organu rozumie się organy wojskowe właściwe w
sprawach związanych z zakwaterowaniem żołnierzy pełniących czynną służbę
wojskową w jednostkach wojskowych, podporządkowanych Ministrowi Spraw
Wewnętrznych, oraz emerytów i rencistów wojskowych i członków ich rodzin,
określone w odrębnych przepisach.
Rozdział 2
Zwrot kosztów dojazdu do miejscowości, w której żołnierze zawodowi pełnią czynną
służbę wojskową
§ 2. 1. Żołnierzowi zawodowemu, spełniającemu warunki określone w art. 48 ust. 1
ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), zwanej dalej
"ustawą", przysługuje zwrot kosztów dojazdu najdogodniejszym publicznym środkiem
transportu, w wysokości ceny miesięcznego biletu imiennego na ten środek.
2. Jeżeli żołnierz zawodowy dojeżdża środkiem transportu kolejowego, przysługuje
mu zwrot kosztów dojazdu w wysokości ceny miesięcznego biletu imiennego na
przejazd w klasie drugiej pociągu osobowego.
3. Jeżeli żołnierz zawodowy dojeżdża prywatnym pojazdem mechanicznym, zwrotu
dokonuje się w wysokości ceny kolejowego imiennego biletu miesięcznego na
przejazd w klasie drugiej pociągu osobowego, przewidzianej dla odległości
drogowej między miejscowością, w której żołnierz zamieszkuje, a miejscowością, w
której pełni czynną służbę wojskową.
§ 3. 1. Zwrot kosztów dojazdu nie przysługuje, jeżeli:
1) żołnierz zawodowy w służbie stałej odmówił przyjęcia osobnej kwatery stałej w
miejscowości, w której pełni czynną służbę wojskową, przydzielonej zgodnie z
przysługującymi normami powierzchni mieszkalnej,
2) organy wojskowe wykupiły uprawnienia do bezpłatnego przejazdu środkami
publicznego transportu zbiorowego lub zapewniają nieodpłatny przewóz.
2. Nie podlegają zwrotowi koszty dojazdu od i do stacji (przystanku) w obrębie
miejscowości, z której żołnierz zawodowy dojeżdża, oraz w miejscowości, w której
pełni czynną służbę wojskową.
§ 4. 1. Zwrotu kosztów dojazdu dokonuje właściwy organ na podstawie pisemnego
oświadczenia żołnierza zawodowego o dojeżdżaniu do miejscowości, w której pełni
czynną służbę wojskową, potwierdzonego przez przełożonego.
2. Organ wymieniony w ust. 1 może żądać udokumentowania oświadczenia składanego
przez żołnierza zawodowego.
3. Odmowa zwrotu kosztów dojazdu następuje w formie decyzji.
§ 5. 1. Zwrotu kosztów dojazdu dokonuje się miesięcznie z dołu, po upływie
miesiąca, za który przysługuje ten zwrot.
2. Żołnierz zawodowy jest obowiązany zawiadomić pisemnie właściwy organ, który
dokonuje zwrotu kosztów dojazdu, o zaistnieniu okoliczności, o których mowa w §
3 ust. 1.
Rozdział 3
Świadczenia finansowe umożliwiające pokrycie kosztów najmu lokalu mieszkalnego
§ 6. 1. Decyzję o przyznaniu i wysokości świadczenia finansowego umożliwiającego
pokrycie kosztów najmu lokalu mieszkalnego, na wniosek żołnierza zawodowego,
wydaje właściwy organ.
2. Do wniosku o przyznanie świadczenia, o którym mowa w ust. 1, dołącza się
umowę najmu (podnajmu) lokalu mieszkalnego, w której powinny być określone:
1) powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego,
2) wysokość czynszu wolnego i terminy jego płatności,
3) czy żołnierz zawodowy, jako najemca (podnajemca), poza czynszem wolnym ponosi
opłaty za energię elektryczną i cieplną, gaz, wodę oraz inne świadczenia.
§ 7. 1. Właściwy organ ustala i ogłasza średnie koszty najmu 1 m2 powierzchni
użytkowej lokalu mieszkalnego w danym garnizonie, bez uwzględnienia opłat, o
których mowa w § 6 ust. 2 pkt 3.
2. Średni koszt najmu, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie cen
rynkowych stosowanych w danym garnizonie.
3. Ustalenia i ogłoszenia średnich kosztów najmu dokonuje się co najmniej raz w
roku.
4. Ogłoszenia średnich kosztów najmu dokonuje się w sposób zwyczajowo przyjęty w
danym garnizonie oraz informację w tej sprawie wywiesza się w siedzibie
właściwego organu.
§ 8. 1. Przy ustalaniu wysokości świadczenia, o którym mowa w § 6 ust. 1,
uwzględnia się:
1) uprawnienia żołnierza zawodowego w służbie stałej do powierzchni użytkowej
osobnej kwatery stałej, którą oblicza się przez pomnożenie maksymalnej
powierzchni mieszkalnej jemu przysługującej przez wskaźnik 1,66,
2) uprawnienia żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej do powierzchni
użytkowej lokalu mieszkalnego, którą oblicza się przez pomnożenie liczby
członków rodziny przez 7 m2 powierzchni mieszkalnej i wskaźnik 1,66,
3) wysokość czynszu, jaki żołnierz zawodowy wnosiłby, gdyby mieszkanie to było
osobną kwaterą stałą,
4) wynikający z umowy czynsz za najem (podnajem) 1 m2 powierzchni użytkowej
lokalu mieszkalnego.
2. Jeżeli wynajmowany lokal mieszkalny nie jest większy od maksymalnej
powierzchni użytkowej należnej żołnierzowi zawodowemu, wysokość świadczenia
oblicza się przez pomnożenie powierzchni użytkowej tego lokalu przez średni
koszt najmu 1 m2 tej powierzchni w danym garnizonie, a następnie odjęcie czynszu
regulowanego i innych opłat, jakie żołnierz uiszczałby, gdyby ten lokal stanowił
kwaterę.
3. Jeżeli wynajmowany lokal mieszkalny jest większy od maksymalnej powierzchni
użytkowej należnej żołnierzowi zawodowemu, wysokość świadczenia oblicza się
przez pomnożenie maksymalnej powierzchni użytkowej, należnej żołnierzowi, przez
średni koszt najmu 1 m2 tej powierzchni w danym garnizonie, a następnie odjęcie
czynszu regulowanego i innych opłat, jakie żołnierz uiszczałby, gdyby lokal ten
stanowił kwaterę.
4. W wypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3, nie odejmuje się opłat, o których
mowa w tych przepisach, jeżeli umowa najmu (podnajmu) przewiduje, że żołnierz
zawodowy będzie uiszczał opłaty określone w § 6 ust. 2 pkt 3 niezależnie od
ustalonego czynszu wolnego.
5. Wysokość świadczenia nie może być większa od czynszu wolnego, określonego w
umowie najmu (podnajmu).
§ 9. 1. Świadczenie, o którym mowa w § 6 ust. 1, wypłaca się w terminie
umożliwiającym dotrzymanie warunku umowy najmu (podnajmu) w zakresie płatności
czynszu wolnego.
2. Świadczenie wypłaca się za okres do jednego roku z góry, jeżeli wynika to z
umowy najmu (podnajmu).
3. W wypadku określonym w ust. 2, jeżeli żołnierz zawodowy utracił uprawnienie
do świadczenia umożliwiającego pokrycie kosztów najmu (podnajmu) lokalu
mieszkalnego albo przestał faktycznie zamieszkiwać w wynajętym (podnajętym)
lokalu, jest obowiązany do zwrotu odpowiedniej części otrzymanego świadczenia,
licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu, w którym utracił
uprawnienia lub opuścił lokal.
Rozdział 4
Przepisy końcowe
§ 10. 1. Właściwy organ wypłaca żołnierzom zawodowym świadczenia, o których mowa
w rozporządzeniu, poprzez oddziały gospodarcze jednostek wojskowych.
2. Świadczenia określone w § 2 i § 6 ust. 1 przysługują osobom uprawnionym od 1
stycznia 1996 r.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych: Z. Siemiątkowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 17 grudnia 1996 r.
w sprawie szczegółowych warunków i trybu oddawania w najem lokali mieszkalnych
pracownikom zatrudnionym w jednostkach wojskowych podporządkowanych Ministrowi
Spraw Wewnętrznych oraz zwalniania tych lokali.
(Dz. U. Nr 158, poz. 818)
Na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 22
czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U.
Nr 86, poz. 433 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
§ 1. Przez pojęcie właściwego organu rozumie się organy wojskowe właściwe w
sprawach związanych z zakwaterowaniem żołnierzy pełniących czynną służbę
wojskową w jednostkach wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw
Wewnętrznych oraz emerytów, rencistów wojskowych i członków ich rodzin,
określone w odrębnych przepisach.
§ 2. Pracownikom zatrudnionym w jednostkach wojskowych podporządkowanych
Ministrowi Spraw Wewnętrznych, zwanych dalej "jednostkami organizacyjnymi",
można wynajmować - w miarę istniejących możliwości - część lokali mieszkalnych
przeznaczonych na stałe zakwaterowanie żołnierzy zawodowych.
§ 3. 1. Umowę najmu lokalu mieszkalnego z pracownikiem zawiera się na czas
wykonywania pracy w jednostce organizacyjnej.
2. Umowa najmu lokalu mieszkalnego może być zawarta na czas nie oznaczony z
pracownikiem, który:
1) przepracował co najmniej piętnaście lat w jednostce organizacyjnej,
2) nabył uprawnienia do emerytury lub renty inwalidzkiej wskutek wypadku przy
pracy albo choroby zawodowej, pozostających w związku z zatrudnieniem w
jednostce organizacyjnej.
§ 4. 1. Warunkiem zawarcia umowy najmu lokalu mieszkalnego z pracownikiem jest
przepracowanie przez niego w jednostce organizacyjnej co najmniej pięciu lat, z
zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Na wniosek przełożonego pracownika właściwy organ może zezwolić na zawarcie
umowy najmu lokalu mieszkalnego z pracownikiem, który nie spełnia warunku
określonego w ust. 1.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do pracowników zatrudnionych na stanowiskach
dozorców budynków mieszkalnych, z którymi umowę najmu lokalu mieszkalnego
zawiera się na czas wykonywania czynności dozorcy.
§ 5. Lokale mieszkalne powinny być w pierwszej kolejności oddawane w najem
pracownikom zatrudnionym na stanowiskach pracy związanych bezpośrednio z
zachowaniem gotowości bojowej zatrudniającej ich jednostki wojskowej albo
zatrudnionym w zawodach deficytowych w danej jednostce wojskowej lub na
stanowiskach pracy wymagających szczególnych kwalifikacji.
§ 6. 1. Zainteresowany pracownik składa za pośrednictwem przełożonego wniosek o
zawarcie umowy najmu lokalu mieszkalnego, adresowany do właściwego organu.
2. Właściwy organ przedstawia wniosek, o którym mowa w ust. 1, do zaopiniowania
przez zakładową organizację związkową.
3. Organ, o którym mowa w ust. 2, rejestruje wnioski o zawarcie umowy najmu
lokalu mieszkalnego i w terminach do dnia 30 czerwca i 31 grudnia każdego roku
sporządza (uaktualnia) wstępną listę kolejności pracowników oczekujących na
najem lokalu mieszkalnego, z uwzględnieniem kolejności otrzymanych wniosków oraz
kryteriów określonych w § 4 i 5.
4. Wstępną listę kolejności, o której mowa w ust. 3, przekazuje się związkowej
komisji mieszkaniowej powołanej przez właściwą organizację związkową, która w
terminie trzydziestu dni, w uzgodnieniu z właściwym organem, może dokonać zmian
na tej liście.
5. Właściwy organ uwzględnia zmiany dokonane przez związkową komisję
mieszkaniową, jeżeli nie naruszają one § 4.
6. Lista ustalona w sposób określony w ust. 3-5 stanowi podstawę zawierania umów
najmu lokali mieszkalnych w miarę ich pozyskiwania.
§ 7. 1. Podstawą zajęcia lokalu mieszkalnego jest umowa najmu podpisana przez
właściwy organ.
2. Umowę najmu lokalu mieszkalnego rejestruje się w rejestrze takich umów,
prowadzonym we właściwym organie.
§ 8. 1. W sprawach nie uregulowanych w rozporządzeniu do zawierania i
wypowiadania umów najmu lokali mieszkalnych oraz ich zajmowania, używania i
opróżniania, a także określania praw i obowiązków wynajmującego i najemcy,
stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych
i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i
Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 56, poz. 257) i Kodeksu cywilnego.
2. Uprawnienia przewidziane w przepisach, o których mowa w ust. 1, dla organów
gminy, zarządcy budynku lub właściciela lokalu mieszkalnego przysługują
właściwemu organowi, z wyjątkiem przyznawania i wypłaty dodatków mieszkaniowych.
§ 9. Pracownik jest obowiązany zwolnić zajmowany lokal mieszkalny:
1) w razie rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy, chyba że zajmował ten
lokal na podstawie umowy najmu, o której mowa w § 3 ust. 2,
2) z upływem terminu wypowiedzenia umowy najmu lokalu mieszkalnego.
§ 10. Organy wymienione w § 1 mogą podejmować czynności, o których mowa w
rozporządzeniu, z mocą od dnia 1 stycznia 1996 r.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych: Z. Siemiątkowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
Nr 1 - 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8,
Nr 2 - 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15,
Nr 3 - 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27,
Nr 4 - 28, 29, 30, 31,
Nr 5 - 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38,
Nr 6 - 39, 40, 41, 42, 43,
Nr 7 - 44, 45,
Nr 8 - 46, 47, 48, 49, 50,
Nr 9 - 51, 52, 53, 54,
Nr 10 - 55, 56, 57, 58, 59, 60, 61,
Nr 11 - 62,
Nr 12 - 63, 64, 65, 66, 67, 68, 69, 70, 71, 72, 73,
Nr 13 - 74,
Nr 14 - 75, 76, 77, 78, 79, 80,
Nr 15 - 81,
Nr 16 - 82, 83, 84,
Nr 17 - 85,
Nr 18 - 86,
Nr 19 - 87,
Nr 20 - 88, 89, 90, 91, 92, 93, 94, 95, 96,
Nr 21 - 97, 98, 99, 100,
Nr 22 - 101,
Nr 23 - 102, 103, 104, 105, 106, 107, 108, 109,
Nr 24 - 110, 111, 112,
Nr 25 - 113, 114,
Nr 26 - 115, 116, 117,
Nr 27 - 118, 119, 120, 121, 122, 123,
Nr 28 - 124, 125, 126, 127,
Nr 29 - 128, 129, 130,
Nr 30 - 131, 132, 133,
Nr 31 - 134, 135, 136, 137, 138,
Nr 32 - 139, 140, 141, 142, 143,
Nr 33 - 144,
Nr 34 - 145, 146, 147, 148,
Nr 35 - 149, 150, 151, 152, 153,
Nr 36 - 154, 155, 156, 157, 158,
Nr 37 - 159, 160, 161, 162, 163, 164, 165,
Nr 38 - 166, 167, 168,
Nr 39 - 169, 170, 171,
Nr 40 - 172, 173, 174,
Nr 41 - 175, 176, 177, 178, 179, 180,
Nr 42 - 181, 182, 183, 184, 185, 186, 187, 188,
Nr 43 - 189,
Nr 44 - 190, 191, 192, 193, 194, 195, 196, 197,
Nr 45 - 198, 199, 200, 201, 202, 203, 204,
Nr 46 - 205, 206, 207, 208, 209, 210,
Nr 47 - 211,
Nr 48 - 212,
Nr 49 - 213, 214,
Nr 50 - 215, 216, 217, 218,
Nr 51 - 219, 220, 221, 222, 223, 224,
Nr 52 - 225, 226, 227, 228, 229, 230, 231, 232, 233, 234, 235, 236, 237,
Nr 53 - 238, 239,
Nr 54 - 240, 241, 242, 243, 244, 245,
Nr 55 - 246, 247, 248, 249, 250, 251,
Nr 56 - 252, 253, 254, 255, 256, 257,
Nr 57 - 258, 259, 260,
Nr 58 - 261, 262, 263, 264, 265, 266,
Nr 59 - 267, 268, 269, 270, 271, 272, 273,
Nr 60 - 274, 275, 276, 277, 278, 279, 280, 281, 282,
Nr 61 - 283, 284,
Nr 62 - 285, 286, 287, 288, 289, 290, 291,
Nr 63 - 292, 293, 294, 295, 296, 297, 298, 299, 300, 301, 302, 303, 304,
Nr 64 - 305, 306, 307, 308, 309, 310, 311, 312, 313, 314, 315,
Nr 65 - 316, 317, 318, 319, 320, 321, 322, 323, 324,
Nr 66 - 325, 326, 327, 328,
Nr 67 - 329,
Nr 68 - 330, 331,
Nr 69 - 332,
Nr 70 - 333, 334, 335,
Nr 71 - 336, 337, 338, 339, 340, 341, 342, 343, 344, 345, 346,
Nr 72 - 347, 348, 349,
Nr 73 - 350, 351,
Nr 74 - 352, 353, 354,
Nr 75 - 355, 356, 357, 358, 359, 360, 361, 362,
Nr 76 - 363, 364, 365, 366,
Nr 77 - 367, 368, 369,
Nr 78 - 370, 371,
Nr 79 - 372, 373, 374,
Nr 80 - 375, 376, 377,
Nr 81 - 378,
Nr 82 - 379, 380, 381, 382, 383,
Nr 83 - 384, 385,
Nr 84 - 386, 387,
Nr 85 - 388, 389, 390,
Nr 86 - 391, 392, 393, 394,
Nr 87 - 395, 396,
Nr 88 - 397, 398, 399,
Nr 89 - 400, 401, 402, 403,
Nr 90 - 404, 405, 406, 407, 408,
Nr 91 - 409, 410, 411, 412, 413, 414,
Nr 92 - 415, 416, 417, 418, 419, 420,
Nr 93 - 421, 422, 423, 424, 425,
Nr 94 - 426, 427, 428, 429, 430, 431, 432, 433,
Nr 95 - 434, 435, 436, 437, 438, 439, 440, 441, 442, 443,
Nr 96 - 444, 445, 446, 447, 448, 449, 450,
Nr 97 - 451, 452, 453, 454,
Nr 98 - 455, 456,
Nr 99 - 457, 458,
Nr 100 - 459, 460, 461, 462, 463, 464, 465,
Nr 101 - 466, 467, 468, 469, 470, 471, 472, 473,
Nr 102 - 474, 475,
Nr 103 - 476, 477, 478, 479,
Nr 104 - 480, 481, 482,
Nr 105 - 483, 484, 485, 486, 487,
Nr 106 - 488, 489, 490, 491, 492, 493, 494, 495, 496, 497, 498,
Nr 107 - 499, 500, 501, 502, 503, 504, 505, 506, 507, 508, 509, 510, 511, 512,
513,
Nr 108 - 514, 515, 516, 517, 518, 519, 520,
Nr 109 - 521, 522, 523, 524, 525, 526,
Nr 110 - 527, 528, 529, 530, 531,
Nr 111 - 532, 533, 534,
Nr 112 - 535, 536, 537, 538, 539, 540,
Nr 113 - 541,
Nr 114 - 542, 543, 544, 545, 546, 547,
Nr 115 - 548, 549, 550, 551,
Nr 116 - 552, 553, 554, 555, 556,
Nr 117 - 557, 558, 559, 560,
Nr 118 - 561,
Nr 119 - 562, 563,
Nr 120 - 564, 565, 566, 567, 568,
Nr 121 - 569, 570, 571, 572,
Nr 122 - 573, 574, 575, 576,
Nr 123 - 577, 578, 579, 580, 581, 582,
Nr 124 - 583, 584, 585, 586, 587, 588,
Nr 125 - 589, 590,
Nr 126 - 591, 592,
Nr 127 - 593, 594, 595, 596, 597, 598, 599, 600, 601,
Nr 128 - 602, 603, 604, 605, 606,
Nr 129 - 607, 608, 609, 610, 611,
Nr 130 - 612, 613, 614,
Nr 131 - 615, 616, 617, 618, 619, 620,
Nr 132 - 621, 622, 623,
Nr 133 - 624, 625,
Nr 134 - 626,
Nr 135 - 627, 628, 629, 630, 631, 632, 633, 634, 635,
Nr 136 - 636, 637,
Nr 137 - 638, 639, 640,
Nr 138 - 641, 642, 643, 644, 645,
Nr 139 - 646, 647, 648, 649, 650, 651, 652, 653, 654,
Nr 140 - 655, 656, 657, 658,
Nr 141 - 659,
Nr 142 - 660,
Nr 143 - 661, 662, 663,
Nr 144 - 664, 665, 666, 667, 668,
Nr 145 - 669, 670, 671, 672, 673, 674, 675, 676, 677,
Nr 146 - 678, 679, 680, 681, 682, 683, 684, 685,
Nr 147 - 686, 687, 688, 689, 690,
Nr 148 - 691, 692, 693, 694, 695, 696, 697, 698, 699, 700, 701, 702,
Nr 149 - 703, 704, 705, 706, 707, 708, 709, 710,
Nr 150 - 711, 712,
Nr 151 - 713, 714, 715, 716, 717, 718,
Nr 152 - 719, 720, 721, 722, 723, 724, 725, 726, 727,
Nr 153 - 728, 729, 730, 731, 732, 733, 734, 735, 736, 737, 738, 739, 740, 741,
742, 743, 744, 745,
Nr 154 - 746, 747, 748, 749, 750, 751, 752, 753, 754, 755, 756,
Nr 155 - 757, 758, 759, 760, 761, 762, 763, 764, 765, 766, 767, 768, 769, 770,
771, 772,
Nr 156 - 773, 774, 775, 776, 777, 778, 779, 780, 781, 782, 783, 784, 785, 786,
787, 788,
Nr 157 - 789, 790, 791, 792, 793, 794, 795, 796, 797, 798, 799, 800, 801, 802,
803, 804, 805, 806,
Nr 158 - 807, 808, 809, 810, 811, 812, 813, 814, 815, 816, 817, 818, 819, 820,
821,
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
1--z dnia 30 listopada 1995 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym
żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin.
2--z dnia 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach
oszczędnościowo-kredytowych.
3--z dnia 14 grudnia 1995 r. o izbach rolniczych.
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
4--z dnia 30 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad
ustalania rozkładu i wymiaru czasu pracy pracowników urzędów państwowych.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
5--z dnia 5 grudnia 1995 r. w sprawie wysokości, szczegółowych zasad
pobierania i odprowadzania opłat od czystych nośników i urządzeń służących
do utrwalania utworów dla własnego użytku osobistego oraz wskazania
organizacji zbiorowego zarządzania właściwych do ich pobierania.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
6--z dnia 13 listopada 1995 r. w sprawie warunków technicznych, jakim
powinny odpowiadać skrzynki do doręczania korespondencji, oraz zasad
zakładania i użytkowania tych skrzynek.
7--z dnia 12 grudnia 1995 r. w sprawie trybu otwierania niedoręczalnych
listów i sposobu postępowania z nimi.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
8--z dnia 20 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
umundurowania i oznak stanowisk służbowych pracowników Straży
Przemysłowej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
55--z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami
używania tytoniu i wyrobów tytoniowych.
56--z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie Ministra Obrony Narodowej.
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
57--z dnia 16 stycznia 1996 r. w sprawie wyrażenia zgody na nieodpłatne
zbywanie należących do Skarbu Państwa akcji (udziałów), ustalenia
dłuższego terminu udostępnienia akcji (udziałów) oraz odstąpienia od
publicznego trybu zbycia akcji (udziałów) należących do Skarbu Państwa w
niektórych spółkach powstałych w wyniku przekształcenia przedsiębiorstw
państwowych.
58--z dnia 23 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia przypadków oraz warunków i sposobów użycia przez policjantów
środków przymusu bezpośredniego.
ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI
59--z dnia 24 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu
postępowania w związku z przedstawianiem w programach publicznej
radiofonii i telewizji stanowisk partii politycznych, związków zawodowych
i związków pracodawców w węzłowych sprawach publicznych.
60--z dnia 24 stycznia 1996 r. w sprawie trybu postępowania i prowadzenia
kampanii referendalnej w jednostkach publicznej radiofonii i telewizji.
OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
61--z dnia 3 stycznia 1996 r. o utracie mocy obowiązującej art. 53 ust. 2
ustawy - Prawo bankowe.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
459--z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz
ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu.
460--z dnia 27 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o uprawnieniach do
bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu
zbiorowego.
461--z dnia 28 czerwca 1996 r. o zmianie niektórych ustaw o zaopatrzeniu
emerytalnym i o ubezpieczeniu społecznym.
462--z dnia 4 lipca 1996 r. o zmianie nazw niektórych wyższych szkół
artystycznych.
463--z dnia 4 lipca 1996 r. o zmianie nazw niektórych wyższych szkół
inżynierskich.
464--z dnia 4 lipca 1996 r. o nadaniu Akademii Rolniczej w Poznaniu nazwy
"Akademia Rolnicza im. Augusta Cieszkowskiego" w Poznaniu.
465--z dnia 5 lipca 1996 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
466--z dnia 9 sierpnia 1996 r. w sprawie zmian w składzie Polskiego
Komitetu Normalizacyjnego.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
467--z dnia 7 sierpnia 1996 r. w sprawie wykonania ustawy o ustanowieniu
Medalu "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
468--z dnia 8 sierpnia 1996 r. w sprawie zarządzenia pierwszych wyborów
walnych zgromadzeń izb rolniczych w niektórych województwach.
469--z dnia 8 sierpnia 1996 r. w sprawie zarządzenia pierwszych wyborów
walnych zgromadzeń izb rolniczych w województwach płockim i suwalskim.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
470--z dnia 31 lipca 1996 r. w sprawie zasad współdziałania terenowych
organów administracji rządowej z Krajowym Biurem Wyborczym.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
471--z dnia 31 lipca 1996 r. w sprawie nadawania nazw statkom morskim.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
472--z dnia 29 lipca 1996 r. w sprawie ustanowienia dodatkowych
kontyngentów na wywóz niektórych skór surowych i wyprawionych w 1996 r.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
473--z dnia 12 lipca 1996 r. w sprawie wykazu jednostek upoważnionych do
przeprowadzania badań materiałów i procesów technologicznych w celu
ustalenia stopnia ich szkodliwości dla zdrowia oraz zakresu tych badań.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
474--z dnia 27 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o urzędzie Ministra Obrony
Narodowej.
475--z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
476--z dnia 10 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych zasad wynagradzania osób zajmujących kierownicze stanowiska
państwowe.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
477--z dnia 2 sierpnia 1996 r. w sprawie warunków technicznych, jakim
powinny odpowiadać obiekty budowlane nie będące budynkami, służące
obronności Państwa oraz ich usytuowanie.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
478--z dnia 30 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i
przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników
zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w
zakresie kultury fizycznej i turystyki.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
479--z dnia 7 sierpnia 1996 r. w sprawie określenia warunków, jakim
powinny odpowiadać pomieszczenia w jednostkach organizacyjnych Straży
Granicznej, przeznaczone dla osób zatrzymanych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
480--z dnia 20 sierpnia 1996 r. w sprawie ustanowienia czasowych
ograniczeń przywozu niektórych towarów.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
481--z dnia 9 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
kontroli wykonywania obowiązku rejestracji odbiorników radiofonicznych i
telewizyjnych.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
482--z dnia 12 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
rejestracji, ewidencji i oznaczania pojazdów.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
483--z dnia 13 sierpnia 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów
celnych na niektóre gatunki papieru przywożone z zagranicy.
484--z dnia 13 sierpnia 1996 r. w sprawie zwiększenia wydatków oraz
wysokości niedoboru budżetu państwa na rok 1996.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
485--z dnia 26 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę
pracowników zatrudnionych w niektórych wojskowych jednostkach
organizacyjnych sfery budżetowej.
486--z dnia 30 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę
pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach sfery budżetowej
działających w ochronie zdrowia.
487--z dnia 21 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie oraz
świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę
zastępczą.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA KONSTYTUCYJNA
488--z dnia 21 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy konstytucyjnej o
wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą
Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym.
USTAWA
489--z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz o
urzędach i izbach skarbowych.
490--z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Gospodarki.
491--z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji.
492--z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów
oraz o zakresie działania ministrów.
493--z dnia 8 sierpnia 1996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa.
494--z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Komitecie Integracji Europejskiej.
495--z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Rządowym Centrum Studiów Strategicznych.
496--z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących
funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej.
497--z dnia 8 sierpnia 1996 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące
funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej.
498--z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie ustawy o terenowych organach
rządowej administracji ogólnej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
499--z dnia 27 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o księgach wieczystych i
hipotece.
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
500--z dnia 13 sierpnia 1996 r. w sprawie wyłączenia w odniesieniu do
wyższych szkół morskich stosowania niektórych przepisów ustawy o
szkolnictwie wyższym.
501--z dnia 13 sierpnia 1996 r. w sprawie szczegółowego trybu korzystania
przez policjantów z pomocy instytucji państwowych, organów administracji
rządowej i samorządu terytorialnego, jednostek gospodarczych i organizacji
społecznych oraz osób.
502--z dnia 20 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
rodzajów gruntów, które uważa się za niezbędne na cele obronności i
bezpieczeństwa państwa.
503--z dnia 20 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
nadania statutu Ministerstwu Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
504--z dnia 20 sierpnia 1996 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw
Polskiego Dziedzictwa Kulturalnego za Granicą.
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
505--z dnia 29 sierpnia 1996 r. w sprawie trybu wypłacania świadczenia
pieniężnego przysługującego osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz
osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych
Republik Radzieckich.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
506--z dnia 23 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku
akcyzowym.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
507--z dnia 30 sierpnia 1996 r. w sprawie wydłużenia okresu, za który
wypłaca się świadczenia z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
508--z dnia 4 września 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu
składania wykazów i wniosków o wypłatę świadczeń z Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych, przekazywania środków z tego Funduszu oraz
dokonywania wypłat świadczeń.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
509--z dnia 22 sierpnia 1996 r. w sprawie zasad gromadzenia danych
dotyczących środków wychowawczych i poprawczych stosowanych wobec
nieletnich oraz sposobu udzielania informacji sądom i prokuraturom o tych
środkach
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
510--z dnia 27 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
organizacji i zasad wykonywania kontroli ruchu drogowego.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
511--z dnia 19 sierpnia 1996 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Katolickiemu Stowarzyszeniu Niepełnosprawnych przy Parafii św. Marii
Magdaleny w Warszawie w Diecezji Warszawsko-Praskiej.
512--z dnia 19 sierpnia 1996 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Akcji
Katolickiej w Polsce z siedzibą w Warszawie.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
513--z dnia 22 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
książeczek żeglarskich i opłat za ich wystawianie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
514--z dnia 27 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Współpracy Północno-Wschodnich
Województw Rzeczypospolitej Polskiej z Obwodem Kaliningradzkim Federacji
Rosyjskiej oraz Regionów Rzeczypospolitej Polskiej z Regionem Sankt
Petersburga.
515--z dnia 27 sierpnia 1996 r. w sprawie ustalenia dla producentów cukru
minimalnej ceny zbytu cukru na rynku krajowym.
516--z dnia 27 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
Polskiej Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego (PCN).
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
517--z dnia 11 września 1996 r. w sprawie trybu likwidacji ministerstw i
urzędów znoszonych w ramach reformy centrum administracyjno-gospodarczego
Rządu oraz trybu organizowania ministerstw, urzędów i innych organów
utworzonych w ramach tej reformy.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
518--z dnia 30 sierpnia 1996 r. w sprawie ustalenia stawek dotacji
przedmiotowych do pasażerskich przewozów autobusowych i kolejowych.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU
519--z dnia 27 sierpnia 1996 r. w sprawie szczegółowych kierunków działań
Agencji Techniki i Technologii, sposobów ich realizacji oraz warunków
udzielania pożyczek i poręczeń, w tym także preferencyjnych.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
520--z dnia 22 sierpnia 1996 r. w sprawie szczególnych warunków produkcji
i wprowadzania do obrotu dietetycznych środków spożywczych, używek
przeznaczonych do celów dietetycznych i odżywek.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
POROZUMIENIE
521--między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Organizacją Narodów
Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury w sprawie utworzenia i
funkcjonowania Międzynarodowego Instytutu Biologii Molekularnej i
Komórkowej w Warszawie, sporządzone w Paryżu dnia 26 maja 1995 r.
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
522--z dnia 28 czerwca 1996 r. w sprawie wejścia w życie Porozumienia
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Organizacją Narodów
Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury w sprawie utworzenia i
funkcjonowania Międzynarodowego Instytutu Biologii Molekularnej i
Komórkowej w Warszawie, sporządzonego w Paryżu dnia 26 maja 1995 r.
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
523--z dnia 4 lipca 1996 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej
"Zasłużony dla Łączności", ustalenia jej wzoru, zasad i trybu nadawania
oraz sposobu noszenia.
524--z dnia 20 sierpnia 1996 r. w sprawie określenia szczególnych zasad
udzielania zamówień publicznych ze względu na ochronę bezpieczeństwa
narodowego, ochronę tajemnicy państwowej, stan klęski żywiołowej lub inny
ważny interes państwa.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
525--z dnia 3 września 1996 r. w sprawie opłat pobieranych za przyjęcie
protestu morskiego.
ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI
526--z dnia 21 sierpnia 1996 r. w sprawie trybu postępowania w związku z
prezentowaniem i wyjaśnianiem w publicznej radiofonii i telewizji polityki
państwa przez naczelne organy państwowe.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
OBWIESZCZENIE MINISTRA FINANSÓW
62--z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu
ustawy o działalności ubezpieczeniowej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
KONWENCJA
527--sporządzona w Luksemburgu dnia 14 czerwca 1995 r. między
Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
528--z dnia 5 lipca 1996 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych
Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w
sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i
majątku, sporządzonej w Luksemburgu dnia 14 czerwca 1995 r.
KONWENCJA
529--sporządzona w Rabacie dnia 24 października 1994 r. między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Maroka w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu i majątku,
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
530--z dnia 12 sierpnia 1996 r. w sprawie wymiany dokumentów
ratyfikacyjnych Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Królestwa Maroka w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i
zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu
i majątku, sporządzonej w Rabacie dnia 24 października 1994 r.
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
531--z dnia 12 września 1996 r. w sprawie nadania statutu Agencji Techniki
i Technologii.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
532--z dnia 3 września 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne,
zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i
świadczeń z ubezpieczenia społecznego.
533--z dnia 3 września 1996 r. w sprawie określenia wielokrotności
prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej,
stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Służby Więziennej.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
534--z dnia 10 września 1996 r. w sprawie wysokości i sposobu uiszczania
opłat za używanie linii, urządzeń lub sieci telekomunikacyjnej oraz
zakresu zwolnień od tych opłat.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
POROZUMIENIE EUROPEJSKIE
535--sporządzone w Londynie dnia 6 maja 1969 r. w sprawie osób
uczestniczących w postępowaniu przed Europejską Komisją oraz Europejskim
Trybunałem Praw Człowieka,
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
536--z dnia 10 czerwca 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską Porozumienia europejskiego w sprawie osób uczestniczących w
postępowaniu przed Europejską Komisją oraz Europejskim Trybunałem Praw
Człowieka.
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
537--z dnia 20 sierpnia 1996 r. w sprawie sposobu organizowania i
prowadzenia działalności w dziedzinie promocji zdrowia psychicznego i
zapobiegania zaburzeniom psychicznym.
538--z dnia 3 września 1996 r. w sprawie określenia wykazu linii
kolejowych o państwowym znaczeniu.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
539--z dnia 10 września 1996 r. w sprawie łącznego zobowiązania
pieniężnego.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
540--z dnia 2 września 1996 r. w sprawie zasad przeprowadzania
postępowania kwalifikacyjnego dla kandydatów nie mających średniego
wykształcenia do służby w oddziałach prewencji Policji.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
541--z dnia 3 września 1996 r. w sprawie określenia wzoru i trybu
nadawania sztandaru jednostkom organizacyjnym Straży Granicznej oraz trybu
nadawania tym jednostkom imion.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
542--z dnia 23 sierpnia 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny.
UMOWA
543--między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki
Uzbekistanu o współpracy kulturalnej i naukowej, podpisana w Warszawie
dnia 11 stycznia 1995 r.
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
544--z dnia 20 sierpnia 1996 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Uzbekistanu o
współpracy kulturalnej i naukowej, podpisanej w Warszawie dnia 11 stycznia
1995 r.
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
545--z dnia 10 września 1996 r. w sprawie wykazu prac wzbronionych
kobietom.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
546--z dnia 9 września 1996 r. w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać
osoby zajmujące stanowiska dyrektorów oraz inne stanowiska kierownicze w
poszczególnych typach szkół i placówek artystycznych.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
547--z dnia 4 września 1996 r. w sprawie sposobu rejestracji statków
morskich, trybu postępowania, wzoru dokumentu rejestracyjnego oraz trybu i
sposobu ustalania opłat rejestracyjnych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
548--z dnia 30 września 1996 r. w sprawie ustalenia listy przedsiębiorstw
państwowych, wobec których zadania i kompetencje organu założycielskiego
wykonuje Minister Skarbu Państwa, oraz listy przedsiębiorstw, wobec
których zadania i kompetencje organu założycielskiego wykonują inne niż
Minister Skarbu Państwa organy administracji rządowej, a także
szczegółowych zasad i trybu przejęcia przez wojewodów i Ministra Skarbu
Państwa zadań i kompetencji organu założycielskiego.
549--z dnia 30 września 1996 r. w sprawie dokonania przeniesień niektórych
dochodów i wydatków, określonych w ustawie budżetowej na rok 1996.
550--z dnia 30 września 1996 r. w sprawie zakresu, zasad i trybu
przejmowania składników mienia oraz wierzytelności i zobowiązań jednostek
organizacyjnych przejmowanych przez wojewodów.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU
551--z dnia 23 września 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu
udzielania oraz sposobu wykorzystania dotacji przeznaczonych dla
górnictwa.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
552--z dnia 30 września 1996 r. w sprawie określenia wysokości opłat
przeznaczonych na dopłaty do eksportu cukru oraz zasad stosowania dopłat
do cukru wyeksportowanego w okresie od dnia 1 października 1996 r. do dnia
30 września 1997 r.
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
553--z dnia 30 września 1996 r. w sprawie przekształcenia państwowego
przedsiębiorstwa użyteczności publicznej "Polskie Górnictwo Naftowe i
Gazownictwo" z siedzibą w Warszawie w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa.
554--z dnia 2 października 1996 r. w sprawie nadania statutu Ministerstwu
Skarbu Państwa.
555--z dnia 2 października 1996 r. w sprawie nadania statutu urzędowi
Komitetu Integracji Europejskiej.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
556--z dnia 1 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych oraz innych przychodów i
rozchodów.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
EUROPEJSKA KONWENCJA
557--sporządzona w Strasburgu dnia 27 stycznia 1977 r. o zwalczaniu
terroryzmu,
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
558--z dnia 22 marca 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską Europejskiej konwencji o zwalczaniu terroryzmu, sporządzonej w
Strasburgu dnia 27 stycznia 1977 r.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
559--z dnia 24 września 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu
rozliczeń wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych i jednostek
organizacyjnych nie mających osobowości prawnej.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
560--z dnia 30 września 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu
składania wykazów i wniosków o wypłatę świadczeń z Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych, przekazywania środków z tego Funduszu oraz
dokonywania wypłat świadczeń.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
561--z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
562--z dnia 19 września 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny w szkołach i placówkach
publicznych.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
563--z dnia 24 września 1996 r. w sprawie sposobu obliczania i
przekazywania z budżetu państwa dotacji dla gmin z tytułu ulg i zwolnień
ustawowych w podatku rolnym oraz leśnym za I i II półrocze 1996 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
63--z dnia 23 stycznia 1996 r. w sprawie ustalenia sieci autostrad i dróg
ekspresowych.
64--z dnia 23 stycznia 1996 r. w sprawie określenia na 1996 r. rodzajów
kontraktów, które mogą być objęte ubezpieczeniem przez Korporację
Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych Spółkę Akcyjną, oraz wytycznych w
zakresie ustalania wysokości stawek za ubezpieczenia kontraktów
eksportowych.
65--z dnia 23 stycznia 1996 r. w sprawie zatwierdzenia regulaminu
określającego tryb sprawowania nadzoru przez Ministra Finansów nad
działalnością Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych Spółki Akcyjnej
w zakresie ubezpieczania kontraktów eksportowych.
66--z dnia 23 stycznia 1996 r. w sprawie szczególnego trybu zbycia
należących do Skarbu Państwa akcji niektórych spółek powstałych z
przekształcenia przedsiębiorstw państwowych.
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
67--z dnia 31 stycznia 1996 r. w sprawie diet i zwrotu kosztów podróży dla
osób wchodzących w skład komisji powołanych do przeprowadzenia referendów
zarządzonych na dzień 18 lutego 1996 r.
68--z dnia 31 stycznia 1996 r. w sprawie zryczałtowanej diety dla osób
wchodzących w skład komisji powołanych do przeprowadzenia referendów
zarządzonych na dzień 18 lutego 1996 r.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
69--z dnia 30 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad
kwalifikowania ceny umownej jako rażąco wysokiej oraz okresu obowiązywania
ceny obniżonej.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
70--z dnia 19 stycznia 1996 r. w sprawie struktury organizacyjnej i
szczegółowego zakresu działania Państwowej Inspekcji Telekomunikacyjnej i
Pocztowej.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
71--z dnia 26 stycznia 1996 r. w sprawie terenowych organów
specjalistycznego nadzoru budowlanego w dziedzinie bezpieczeństwa państwa.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
72--z dnia 24 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia towarów, które mogą być przedmiotem czasowego przywozu z
zagranicy lub czasowego wywozu za granicę.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
73--z dnia 23 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu
grzybów jadalnych, wymagań technologicznych ich przetwarzania i obrotu
oraz nadawania uprawnień w zakresie grzyboznawstwa.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
EUROPEJSKA KONWENCJA (poprawiona)
564--sporządzona w La Valetta dnia 16 stycznia 1992 r. o ochronie
dziedzictwa archeologicznego.
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
565--z dnia 20 marca 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską Europejskiej konwencji o ochronie dziedzictwa archeologicznego
(poprawionej), sporządzonej w La Valetta dnia 16 stycznia 1992 r.
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
566--z dnia 8 października 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu
celnego ilościowego na niektóre paliwa przywożone z zagranicy.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
567--z dnia 30 września 1996 r. w sprawie ustanowienia obowiązku
pobierania opłaty celnej dodatkowej od róż ciętych przywożonych z
zagranicy.
568--z dnia 8 października 1996 r. w sprawie ustanowienia dodatkowego
kontyngentu na przywóz benzyn oraz olejów napędowych i opałowych w 1996 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
569--z dnia 30 września 1996 r. w sprawie dotacji celowych na finansowanie
w 1996 r. inwestycji jednostek oraz modernizacji i budowy dróg,
przekazanych niektórym gminom.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
570--z dnia 28 czerwca 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad
wynagradzania pracowników instytucji kultury prowadzących gospodarkę
finansową na zasadach ustalonych dla zakładów budżetowych.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
571--z dnia 11 września 1996 r. w sprawie czynników rakotwórczych w
środowisku pracy oraz nadzoru nad stanem zdrowia pracowników zawodowo
narażonych na te czynniki.
ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI
572--z dnia 21 sierpnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad
działalności reklamowej w programach radiofonii i telewizji.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
573--z dnia 15 października 1996 r. w sprawie zniesienia urzędu
Pełnomocnika Rządu do Spraw Integracji Europejskiej oraz Pomocy
Zagranicznej.
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
574--z dnia 15 października 1996 r. w sprawie liczby członków Rady Służby
Cywilnej i ich wynagradzania.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
575--z dnia 25 września 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych zasad i trybu wydawania zezwoleń i zgód dotyczących
zatrudnienia lub wykonywania innej pracy zarobkowej przez cudzoziemców na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU
576--z dnia 30 sierpnia 1996 r. w sprawie warunków technicznych, jakim
powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych, rurociągi dalekosiężne do
transportu ropy naftowej i produktów naftowych i ich usytuowanie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
577--z dnia 8 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia zakresu i form oraz trybu udzielania kobietom w ciąży oraz
wychowującym dziecko pomocy w zakresie opieki socjalnej i prawnej.
578--z dnia 14 października 1996 r. w sprawie opłat drogowych.
579--z dnia 15 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustalenia morskich i stałych lotniczych przejść granicznych.
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
580--z dnia 15 października 1996 r. w sprawie ramowego statutu urzędu
wojewódzkiego.
581--z dnia 15 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
nadania statutu Głównemu Urzędowi Nadzoru Budowlanego.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
582--z dnia 8 października 1996 r. w sprawie sposobu prowadzenia rachunku
funduszu gwarancyjnego miejskiej strefy usług publicznych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
583--z dnia 23 sierpnia 1996 r. o zmianie ustawy o Straży Granicznej.
584--z dnia 12 września 1996 r. o państwowym nadzorze standaryzacyjnym
towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą.
585--z dnia 12 września 1996 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu
społecznym rolników.
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
586--z dnia 15 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
dokonania przeniesień niektórych dochodów i wydatków, określonych w
ustawie budżetowej na rok 1996.
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
587--z dnia 18 października 1996 r. w sprawie wyborów przedterminowych
Rady Gminy w Biskupicach.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
588--z dnia 1 października 1996 r. w sprawie centralnego rejestru
zgłoszonych sprzeciwów na pobranie komórek, tkanek i narządów, sposobu
rejestracji sprzeciwów oraz sposobu ustalania istnienia sprzeciwu w formie
oświadczeń.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
591--z dnia 24 września 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych warunków, jakim powinien odpowiadać prospekt emisyjny i
memorandum informacyjne.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
592--z dnia 10 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wprowadzenia obowiązku stosowania Polskich Norm i norm branżowych z
dziedziny łączności.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
593--z dnia 12 września 1996 r. o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości
i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
594--z dnia 15 października 1996 r. w sprawie trybu składania wniosków i
szczegółowych zasad przyznawania dotacji budżetowej na dofinansowanie
zadań wynikających z "Programu rekultywacji terenów zdegradowanych przez
wojska Federacji Rosyjskiej".
595--z dnia 15 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z
zagranicy dla zakładów produkujących części samochodowe.
596--z dnia 15 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji
Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
597--z dnia 10 października 1996 r. w sprawie pomocy dla usamodzielnianych
wychowanków niektórych rodzajów placówek opiekuńczo-wychowawczych i
resocjalizacyjnych oraz rodzin zastępczych.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
598--z dnia 21 października 1996 r. w sprawie określenia zakresu dostępu
osób niepełnosprawnych do świadczonych usług pocztowych lub
telekomunikacyjnych o charakterze powszechnym.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
599--z dnia 14 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
dozoru technicznego dla urządzeń technicznych o szczególnej konstrukcji,
sposobie eksploatacji lub przeznaczeniu, objętych wojskowym dozorem
technicznym.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU
600--z dnia 30 września 1996 r. w sprawie warunków uzyskania uprawnień,
sposobu obliczania, szczegółowych zasad i trybu wypłacania w 1996 r. osłon
socjalnych z tytułu urlopów górniczych, zasiłków socjalnych i
jednorazowych wypłat dla pracowników górnictwa.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
601--z dnia 10 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach
białostockim, bielskim, ciechanowskim, częstochowskim, katowickim,
kieleckim, krośnieńskim, łomżyńskim, nowosądeckim, ostrołęckim, pilskim,
piotrkowskim, poznańskim, przemyskim, siedleckim, sieradzkim, suwalskim,
rzeszowskim, tarnowskim i zielonogórskim.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
602--z dnia 27 września 1996 r. o zmianie ustawy o rybactwie śródlądowym.
603--z dnia 27 września 1996 r. o ratyfikacji Konwencji o Organizacji
Współpracy Gospodarczej i Rozwoju.
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
604--z dnia 28 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wynagrodzeń sędziów sądów powszechnych oraz asesorów i aplikantów
sądowych.
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
605--z dnia 22 października 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów
celnych na niektóre towary przywożone z zagranicy dla osób
niepełnosprawnych.
606--z dnia 22 października 1996 r. w sprawie wysokości funduszu na
nagrody i zapomogi dla funkcjonariuszy Służby Więziennej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
607--z dnia 5 listopada 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wynagrodzeń prokuratorów oraz asesorów i aplikantów prokuratury.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
608--z dnia 31 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
kas rejestrujących.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ ORAZ SPRAW
WEWNĘTRZNYCH
609--z dnia 24 października 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
znaków i sygnałów drogowych.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
610--z dnia 4 listopada 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
sposobu rozdysponowania kontyngentów na przywóz alkoholi skażonych,
niektórych napojów alkoholowych, wyrobów tytoniowych, benzyn oraz olejów
napędowych i opałowych.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
611--z dnia 23 października 1996 r. w sprawie trybu doprowadzania osób w
stanie nietrzeźwości, organizacji izb wytrzeźwień i zakresu opieki
zdrowotnej oraz zasad ustalania opłat związanych z doprowadzeniem i
pobytem w izbie wytrzeźwień.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
74--z dnia 11 grudnia 1995 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu
ustawy o samorządzie terytorialnym.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
612--z dnia 15 października 1996 r. w sprawie określenia gmin wchodzących
w skład województw.
613--z dnia 22 października 1996 r. w sprawie Wielkopolskiego Parku
Narodowego.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA
614--z dnia 5 listopada 1996 r. w sprawie określenia trybu wymiany
powszechnych świadectw udziałowych na akcje narodowych funduszy
inwestycyjnych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
615--z dnia 27 września 1996 r. o ratyfikacji Umowy między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Organizacją Współpracy Gospodarczej i Rozwoju
o przywilejach i immunitetach Organizacji.
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
616--z dnia 22 października 1996 r. w sprawie ustalenia granic niektórych
miast.
617--z dnia 5 listopada 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad
i trybu ustalania granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane
budownictwo jednorodzinne, scalania i podziału nieruchomości na działki
budowlane oraz kosztów i opłat z tym związanych.
618--z dnia 5 listopada 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
podziału środków i limitów na podwyżki wynagrodzeń w państwowej sferze
budżetowej oraz rozdysponowania rezerwy etatów kalkulacyjnych, środków i
limitów na wynagrodzenia, przeznaczonej na nie przewidziane zmiany
organizacyjne w 1996 r.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
619--z dnia 4 listopada 1996 r. zmieniające regulamin wewnętrznego
urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury.
OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
620--z dnia 7 listopada 1996 r. o sprostowaniu błędów.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
621--z dnia 12 września 1996 r. o zmianie ustawy o grach losowych i
zakładach wzajemnych oraz o zmianie innych ustaw.
622--z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w
gminach.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
623--z dnia 12 listopada 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
rodzaju i wysokości zabezpieczenia na pokrycie roszczeń z tytułu
odpowiedzialności za czynności agencji celnej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
624--z dnia 29 października 1996 r. w sprawie wzoru i trybu nadawania
sztandaru jednostkom organizacyjnym Policji.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
625--z dnia 13 listopada 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych Polskich Norm i norm
branżowych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
OBWIESZCZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
626--z dnia 27 września 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu
rozporządzenia w sprawie uzyskiwania uprawnień do kierowania pojazdami i
uprawnień instruktorów, wykładowców, egzaminatorów oraz w sprawie
szkolenia i egzaminowania.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
627--z dnia 5 listopada 1996 r. w sprawie ustalenia kwot produkcji cukru.
628--z dnia 20 listopada 1996 r. uchylające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia czasowego zakazu wywozu niektórych odpadów i złomu metali
nieżelaznych.
629--z dnia 20 listopada 1996 r. w sprawie przyznania żołnierzom jednostek
wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych niektórych
uprawnień funkcjonariuszy Policji.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ ORAZ MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI
SPOŁECZNEJ
630--z dnia 14 października 1996 r. w sprawie zasad organizowania
nauczania kościelnego, nabożeństw i wykonywania innych praktyk religijnych
właściwych dla wyznania ewangelicko-metodystycznego dzieciom i młodzieży
przebywającym w zakładach wychowawczych i opiekuńczych, w sanatoriach,
prewentoriach i szpitalach oraz korzystającym z zorganizowanego
wypoczynku.
631--z dnia 14 października 1996 r. w sprawie zasad organizowania
nabożeństw i katechizacji oraz wykonywania innych praktyk religijnych,
właściwych dla wyznania baptystycznego, dzieciom i młodzieży przebywającym
w zakładach wychowawczych i opiekuńczych, w sanatoriach, prewentoriach i
szpitalach oraz korzystającym z zorganizowanych form wypoczynku.
632--z dnia 14 października 1996 r. w sprawie zasad organizowania
nabożeństw, katechizacji i wykonywania innych praktyk religijnych
właściwych dla wyznania polskokatolickiego dzieciom i młodzieży
przebywającym w zakładach wychowawczych i opiekuńczych, w sanatoriach,
prewentoriach i szpitalach oraz korzystającym z zorganizowanego
wypoczynku.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
633--z dnia 6 listopada 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
kwalifikacji i innych wymagań, których spełnienie uprawnia do usługowego
prowadzenia ksiąg rachunkowych.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
634--z dnia 14 listopada 1996 r. w sprawie regulaminu dyscyplinarnego
funkcjonariuszy Służby Więziennej.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
635--z dnia 18 października 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów na
wywóz niektórych odpadów i złomu metali nieżelaznych w 1996 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
636--z dnia 25 października 1996 r. o waloryzacji emerytur i rent oraz o
zmianie niektórych ustaw.
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
637--z dnia 20 listopada 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków
stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz użycia broni palnej lub
psa służbowego przez funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz sposobu
postępowania w tym zakresie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
638--z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od
osób fizycznych.
639--z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od
osób prawnych.
640--z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i
usług oraz o podatku akcyzowym i o zmianie ustawy karnej skarbowej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
641--z dnia 21 listopada 1996 r. w sprawie nadania statutu Agencji Rynku
Rolnego.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
642--z dnia 29 listopada 1996 r. w sprawie wysokości kwot podlegających
opodatkowaniu zryczałtowanemu.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
643--z dnia 21 listopada 1996 r. w sprawie opiniowania funkcjonariuszy
Służby Więziennej.
644--z dnia 21 listopada 1996 r. w sprawie urlopów funkcjonariuszy Służby
Więziennej.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA WSPÓŁPRACY GOSPODARCZEJ Z ZAGRANICĄ
645--z dnia 28 października 1996 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów na
wywóz niektórych skór surowych i wyprawionych w 1997 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
646--z dnia 30 sierpnia 1996 r. o zmianie ustawy o planowaniu rodziny,
ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży
oraz o zmianie niektórych innych ustaw.
647--z dnia 8 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o kształtowaniu środków
na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych
ustaw.
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
648--z dnia 27 listopada 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wykazu przedsiębiorstw i jednostek o szczególnych zagrożeniach pożarowych
i innych, w których działają jednostki ratowniczo-gaśnicze Państwowej
Straży Pożarnej, oraz zasad ich stacjonowania.
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
649--z dnia 2 grudnia 1996 r. w sprawie wyborów przedterminowych Rady
Gminy w Komarowie Osadzie.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
650--z dnia 15 listopada 1996 r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych
w sprawach cywilnych.
651--z dnia 26 listopada 1996 r. w sprawie wynagrodzenia notariusza za
czynności notarialne podwyższenia kapitału akcyjnego lub połączenia
niektórych banków.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
652--z dnia 26 listopada 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych zasad postępowania i właściwości organów w zakresie
zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa,
Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i uprawnionych członków ich
rodzin.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA-SZEFA URZĘDU RADY MINISTRÓW
653--z dnia 28 listopada 1996 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Akcji Katolickiej Diecezji Płockiej z siedzibą w Płocku.
654--z dnia 2 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania
osobowości prawnej Akcji Katolickiej w Polsce z siedzibą w Warszawie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
75--z dnia 30 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia złóż wód zaliczonych do solanek, wód leczniczych i termalnych
oraz innych kopalin leczniczych, a także w sprawie zaliczenia kopalin
pospolitych z określonych złóż do kopalin podstawowych.
76--z dnia 30 stycznia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowego zakresu działania Głównego Urzędu Miar oraz zasad tworzenia
i zakresu działania okręgowych i obwodowych urzędów miar oraz okręgowych i
obwodowych urzędów probierczych.
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
77--z dnia 5 lutego 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu i
organizacji działalności Polskiego Komitetu Normalizacyjnego oraz
szczegółowego zakresu spraw wymagających uchwał Komitetu.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
78--z dnia 24 stycznia 1996 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy
przy przetwórstwie zbóż i produkcji pasz pochodzenia roślinnego.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
79--z dnia 2 lutego 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uprawnień
do nabycia leku, preparatów diagnostycznych i sprzętu jednorazowego użytku
bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością, w przypadku
niektórych chorób przewlekłych wrodzonych, nabytych lub zakaźnych.
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
80--z dnia 16 stycznia 1996 r. w sprawie ustalenia powszechnie
obowiązującej wykładni art. 15 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 21 listopada
1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
655--z dnia 27 listopada 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustalenia kwot produkcji cukru.
656--z dnia 27 listopada 1996 r. w sprawie ustanowienia dodatkowych
kontyngentów celnych na niektóre wyroby techniki medycznej przywożone z
zagranicy.
657--z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ustanowienia dodatkowych
kontyngentów celnych na niektóre surowce i półprodukty przywożone z
zagranicy dla przemysłu farmaceutycznego.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
658--z dnia 26 listopada 1996 r. w sprawie określenia zasad
dopuszczalności używania wyrobów tytoniowych w obiektach zamkniętych
podległych Ministrowi Sprawiedliwości.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
659--z dnia 12 listopada 1996 r. w sprawie rejestru okrętowego.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
OBWIESZCZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
661--z dnia 23 października 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego
tekstu ustawy o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i
organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego.
662--z dnia 28 listopada 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu
rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie warunków odpowiedzialności
materialnej pracowników za szkodę w powierzonym mieniu.
663--z dnia 28 listopada 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu
rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wspólnej odpowiedzialności
materialnej pracowników za powierzone mienie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 stycznia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu
udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze.
(Dz. U. Nr 3, poz. 18)
Na podstawie art. 8 i art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach
do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60 i Nr 83,
poz. 418) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie
szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania
kredytów na cele rolnicze (Dz. U. Nr 19, poz. 92) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w § 3 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Dopłaty na cele, o których mowa w § 1 pkt 7 i 8, są udzielane pod warunkiem,
że termin spłaty kredytu na finansowanie skupu, przechowywanie produktów rolnych
i zapasów przetworów z tych produktów, pochodzących ze zbiorów danego roku, nie
przekracza dnia 30 września roku następnego.",
2) w § 4 wyrazy "6 q" zastępuje się wyrazami "8 q".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Oleksy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 15 października 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie opodatkowania przychodów osób duchownych.
(Dz. U. Nr 130, poz. 862)
Na podstawie art. 9 pkt 1 i 2, art. 18 ust. 3 i art. 38 pkt 3 ustawy z dnia 19
grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486
i Nr 134, poz. 646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 75,
poz. 357 oraz z 1997 r. Nr 110, poz. 770) oraz art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 13
pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych
(Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163,
Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995
r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395,
Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz.
153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121,
poz. 770 i Nr 123, poz. 776) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie
opodatkowania przychodów osób duchownych (Dz. U. Nr 124, poz. 552, z 1992 r. Nr
99, poz. 497, z 1993 r. Nr 132, poz. 636, z 1994 r. Nr 138, poz. 734, z 1995 r.
Nr 154, poz. 799 oraz z 1996 r. Nr 155, poz. 763) w § 2 ust. 1 otrzymuje
brzmienie:
"1. Kwartalne stawki ryczałtu wynoszą:
1) od przychodów proboszczów:
w parafiach o liczbie mieszkańcówzłotych
powyżejdo
123
1.000256
1.0002.000289
2.0003.000312
3.0004.000339
4.0005.000367
5.0006.000399
6.0007.000432
7.0008.000466
8.0009.000502
9.00010.000543
10.00012.000589
12.00014.000639
14.00016.000692
16.00018.000749
18.00020.000809
20.000876
2) od przychodów wikariuszy:
w parafiach o liczbie mieszkańcówjeżeli siedziba parafii znajduje się:
powyżejdona terenie gminy lub miasta o liczbie mieszkańców do 5.000w
mieście o liczbie mieszkańców
powyżej 5.000 do 50.000powyżej 50.000
w złotych
1.00091168235
1.0003.000235246246
3.0005.000246259270
5.0008.000252270275
8.00010.000259281287
10.000270287293"
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Minister Finansów: wz. J. Kubik
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów do
budowy Systemu Gazociągów Tranzytowych.
(Dz. U. Nr 159, poz. 1075)
Na podstawie art. 14 § 3 pkt 2 i § 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks
celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407, Nr 121, poz. 770 i Nr 157, poz.
1026) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1998 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe wartościowe
na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których
ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19
grudnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1047).
§ 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, polega na wydaniu
pozwolenia na podstawie kompletnych wniosków rozpatrywanych zgodnie z
kolejnością ich złożenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. (poz. 1075)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE WARTOŚCIOWE
KOD PCNWYSZCZEGÓLNIENIEWARTOŚĆ (ECU)
3907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach
podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne
poliestry, w formach podstawowych:
3907 30 00 0- Żywice epoksydowe340 000
3909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach podstawowych:
3909 50- Poliuretany:
3909 50 90 0- - Pozostałe602 000
3919Samoprzylepne płyty, arkusze, folie, taśmy, pasy i inne płaskie
kształty, z tworzyw sztucznych, nawet w rolkach:
3919 10- W rolkach o szerokości nie przekraczającej 20 cm:?? red
- - Pozostałe:
- - - Z produktów polimeryzacji addycyjnej:
3919 10 61 0- - - - Z plastyfikowanego polichlorku winylu lub z
polietylenu
ex 3919 10 61 0Samoprzylepne taśmy w rolkach o szerokości nie
przekraczającej 20 cm, z polietylenu42 000
3926Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z innych
materiałów objętych pozycjami od 3901 do 3914:
3926 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3926 90 91 0- - - - Wyprodukowane z arkusza
ex 3926 90 91 0Opaska kurczliwa1 450 000
ex 3926 90 91 0Opaski zaślepiające i uszczelniające końcówki rur
ochronnych150 000
3926 90 99 0- - - - Pozostałe
ex 3926 90 99 0Płozy gazociągu520 000
ex 3926 90 99 0Zestaw przyborów do aplikacji żywicy epoksydowej (zestaw =
300 szt. przyborów)80 000
ex 3926 90 99 0Ręczne wałki silikonowe7 000
7304Rury, przewody rurowe i profile drążone, bez szwu, ze stali:
7304 10- Rury przewodowe w rodzaju używanych do rurociągów ropy naftowej
lub gazu:
7304 10 10 0- - O średnicy zewnętrznej nie przekraczającej 168,3 mm
ex 7304 10 10 0Rury przewodowe do gazu bez szwu z zewnętrzną izolacją z
polietylenu120 000
7305Pozostałe rury i przewody rurowe (np. spawane, nitowane lub podobnie
zamykane), o przekroju poprzecznym w kształcie koła, których zewnętrzna
średnica przekracza 406,4 mm z żeliwa lub stali:
- Rury przewodowe w rodzaju używanych do rurociągów ropy naftowej lub
gazu:
7305 12 00 0- - Pozostałe, spawane wzdłużnie245 550 000
7306Pozostałe rury, przewody rurowe i profile drążone z żeliwa i stali
(np. z otwartym szwem lub spawane, nitowane lub zamykane w podobny
sposób):
7306 10- Rury przewodowe w rodzaju używanych do rurociągów ropy naftowej
lub gazu:
- - Spawane wzdłużnie, o średnicy zewnętrznej:
7306 10 11 0- - - Nie przekraczającej 168,3 mm140 000
7306 10 19 0- - - Powyżej 168,3 mm, ale nie przekraczającej 406,4 mm390
000
7307Łączniki rur lub przewodów rurowych (np. złączki nakrętne, kolanka,
tuleje) z żeliwa lub stali:
- Pozostałe:
7307 93- - Łączniki spawane doczołowo:
- - - O największej średnicy zewnętrznej nie przekraczającej 609,6 mm:
7307 93 11 0- - - - Kolanka i łuki130 000
7307 93 19 0- - - - Pozostałe
ex 7307 93 19 0Trójnik118 000
ex 7307 93 19 0Zwężka25 000
ex 7307 93 19 0Rozdzielacz180 000
ex 7307 93 19 0Monoblok izolujący15 000
- - - O największej średnicy zewnętrznej powyżej 609,6 mm:
7307 93 91 0- - - - Kolanka i łuki3 280 000
7307 93 99 0- - - - Pozostałe
ex 7307 93 99 0Trójnik4 200 000
ex 7307 93 99 0Zwężka230 000
ex 7307 93 99 0Rozdzielacz2 700 000
ex 7307 93 99 0Kształtka80 000
ex 7307 93 99 0Monoblok izolujący180 000
7311Pojemniki na sprężony lub skroplony gaz, ze stali:
- Pozostałe o pojemności:
7311 00 99 0- - 1000 l lub więcej
ex 7311 00 99 0Zbiornik ciekłego azotu z wyposażeniem160 000
7326Pozostałe artykuły ze stali:
7326 90- Pozostałe:
- - Pozostałe artykuły ze stali:
7326 90 97 0- - - Pozostałe
ex 7326 90 97 0Zamknięcie szybkozłączne450 000
ex 7326 90 97 0Dno elipsoidalne126 000
8414Pompy powietrzne lub próżnicowe, sprężarki i wentylatory powietrza lub
innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym
wentylatorem, z filtrami lub bez:
- Wentylatory:
8414 59- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8414 59 30 0- - - - Wentylatory osiowe430 000
8414 80- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Turbosprężarki:
8414 80 29 0- - - - Wielostopniowe
ex 8414 80 29 0Agregat sprężający o mocy powyżej 10 000 kW, lecz nie
przekraczającej 20 000 kW, z wyposażeniem18 320 000
ex 8414 80 29 0Agregat sprężający o mocy powyżej 20 000 kW, z
wyposażeniem57 580 000
- - - Sprężarki wyporowe rotacyjne:
- - - - Wielowałowe:
8414 80 79 0- - - - - Pozostałe
ex 8414 80 79 0Sprężarka gazu o wydajności powyżej 0,5x106 Nm3/h mogąca
wytworzyć nadciśnienie do 10 MPa23 400 000
8419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem
elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany
temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie,
rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary
wodnej, suszenie, odparowywanie, skraplanie lub chłodzenie, inne niż
urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów domowych;
urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe,
nieelektryczne:
8419 50- Wymienniki ciepła:
8419 50 90 0- - Pozostałe
ex 8419 50 90 0Parownice atmosferyczne120 000
8421Wirówki, także suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do
filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów:
- Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania gazów:
8421 39- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania
pozostałych gazów:
8421 39 98 0- - - - - Pozostałe
ex 8421 39 98 0Filtr gazu z wyposażeniem9 500 00
- Części:
8421 39 99 0- - Pozostałe
ex 8421 39 99 0Wkłady filtracyjne310 000
8471Maszyny do automatycznego przetwarzania danych i urządzenia do tych
maszyn; czytniki magnetyczne lub optyczne, maszyny do zapisywania
zakodowanych danych na nośnikach danych oraz maszyny do przetwarzania
takich danych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej:
- Pozostałe cyfrowe maszyny do automatycznego przetwarzania danych:
8471 49- - Pozostałe, przedstawione w formie systemów:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
8471 49 99 0- - - - - Pozostałe
ex 8471 49 99 0Komputery z urządzeniami wejścia-wyjścia; flow komputery1
875 000
8481Krany, kurki, zawory i podobna armatura do rur, płaszczy kotłów,
zbiorników, kadzi itp., także zawory redukcyjne i zawory sterowane
termostatycznie:
8481 30- Zawory zwrotne:
- - Pozostałe:
8481 30 91 0- - - Z żeliwa lub stali1 600 000
8481 80- Pozostała armatura:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Zasuwy:
8481 80 63 0- - - - - Ze stali1 300 000
8481 80 81 0- - - - Zawory z czopem kulistym28 400 000
8502Zespoły prądotwórcze oraz przetwornice jednotwornikowe:
- Inne zespoły prądotwórcze:
8502 39- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8502 39 91 0- - - - Turbogeneratory
ex 8502 39 91 0Agregat prądotwórczy (turbogenerator) o mocy nie
przekraczającej 1 000 kW, z wyposażeniem1 600 000
ex 8502 39 91 0Agregat prądotwórczy (turbogenerator) o mocy powyżej 1 000
kW, z wyposażeniem2 500 000
8504Transformatory elektryczne, przekształtniki (np. prostowniki) oraz
wzbudniki:
8504 40- Przekształtniki
- - Pozostałe:
- - - W rodzaju używanych z aparaturą telekomunikacyjną, maszynami do
automatycznego przetwarzania danych lub ich jednostkami:
8504 40 30 0- - - - Urządzenia zasilające z rodzaju stosowanych z
maszynami do automatycznego przetwarzania danych1 050 000
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - Pozostałe:
8504 40 99 0- - - - - - Pozostałe150 000
8517Elektryczny sprzęt do telefonii i telegrafii przewodowej, włączając
przewodowe aparaty telefoniczne ze słuchawką bezprzewodową oraz sprzęt
telekomunikacyjny dla systemów przewodowych na prąd nośny lub dla systemów
przewodowych cyfrowych; videofony:
8517 30 00 0- Urządzenia łączeniowe dla telefonii i telegrafii
ex 8517 30 00 0Centrale telefoniczne; przełącznice światłowodowe i
cyfrowe120 000
8517 50- Inna aparatura dla systemów przewodowych na prąd nośny lub dla
systemów przewodowych cyfrowych:
8517 50 90 0- - Pozostała
ex 8517 50 90 0Multipleksery; urządzenia transmisji cyfrowej dla sieci LAN
i WAN6 800 000
8524Płyty gramofonowe, taśmy i inne zapisane nośniki do rejestracji
dźwięku lub innych sygnałów, łącznie z matrycami i negatywami płyt
gramofonowych stosowanych w fonografii, jednakże z wyłączeniem wyrobów z
działu 37:
- Dyski do systemów odczytu laserowego:
8524 31 00 0- - Do odtwarzania zjawisk fizycznych innych, niż dźwięk i
obraz
ex 8524 31 00 0Oprogramowanie na nośniku CD900 000
- Pozostałe:
8524 91- - Do odtwarzania zjawisk fizycznych innych, niż dźwięk i obraz:
8524 91 10 0- - - Z zapisem danych lub instrukcji, z rodzaju takich, jakie
stosuje się w maszynach do automatycznego przetwarzania danych
ex 8524 91 10 0Oprogramowanie na dyskietce900 000
8525Urządzenia nadawcze dla radiotelefonii, radiotelegrafii, radiofonii
lub telewizji, zawierające lub nie aparaturę odbiorczą lub zapisującą bądź
odtwarzającą dźwięk; kamery telewizyjne; kamery video ze stop klatką i
inne rejestrujące kamery video:
8525 20- Urządzenia nadawcze zawierające aparaturę odbiorczą:
- - Pozostałe:
8525 20 91 0- - - Dla sieci telefonów komórkowych
ex 8525 20 91 0Stacje bazowe łączności mobilnej wraz z wyposażeniem250 000
8525 20 99 0- - - Pozostałe6 500 000
8529Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury z pozycji nr
8525 do 8528:
8529 10- Anteny i reflektory anten wszelkich typów; części nadające się do
stosowania do nich:
- - Pozostałe:
- - - Anteny:
8529 10 45 0- - - - Pozostałe
ex 8529 10 45 0Anteny paraboliczne dla łączności175 000
8531Elektryczne urządzenia do sygnalizacji dźwiękowej lub wzrokowej (np.
dzwonki, syreny, tablice sygnalizacyjne, urządzenia alarmowe
przeciwwłamaniowe lub przeciwpożarowe), nie z pozycji nr 8512 lub 8530:
8531 10Urządzenia przeciwwłamaniowe, przeciwpożarowe oraz inne temu
podobne:
- - Pozostałe:
8531 10 80 0- - - Pozostałe
ex 8531 10 80 0System ochrony obiektów tłoczni i zespołów
zaporowo-upustowych400 000
8544Izolowane (także emaliowane lub anodyzowane) druty, kable (także kable
koncentryczne) oraz inne izolowane przewody elektryczne, z łączówkami lub
bez; przewody z włókien optycznych, złożone z indywidualnie osłoniętych
włókien, także połączone z przewodnikami prądu elektrycznego lub
zaopatrzone w końcówki (złączki):
- Inne przewody elektryczne, dla napięć nie przekraczających 80 V:
8544 49- - Pozostałe:
8544 49 20 0- - - W rodzaju stosowanych w telekomunikacji
ex 8544 49 20 0Przewód falowodowy155 000
9025Hydrometry oraz podobne przyrządy pływające; termometry, pirometry,
barometry, higrometry, psychrometry, zapisujące lub nie, oraz dowolna
kombinacja tych przyrządów:
- Termometry i pirometry, nie połączone z innymi przyrządami:
9025 19- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
9025 19 91 0- - - - Elektroniczne
ex 9025 19 91 0Przetworniki temperatury38 000
9025 19 99 0- - - - Pozostałe
ex 9025 19 99 0Przetworniki temperatury z rejestratorem mechanicznym7 000
9025 80- Pozostałe przyrządy:
- - Pozostałe:
9025 80 20 0- - - Barometry, nie połączone z innymi przyrządami5 000
9026Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu,
ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (np. przepływomierze,
poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej) z
wyjątkiem aparatów i przyrządów objętych pozycjami nr 9014, 9015, 9028 lub
9032:
9026 20- Do pomiaru lub kontroli ciśnienia:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Manometry z rurką spiralną Bourdona lub manometry z metalową
przeponą:
9026 20 59 0- - - - - Pozostałe120 000
9026 80- Pozostałe przyrządy i aparaty:
- - Pozostałe:
9026 80 91 0- - - Elektroniczne
ex 9026 80 91 0Gazowy przepływomierz turbinowy z ciągiem pomiarowym;
mierniki gęstości gazu, poziomowskazy; zwężki pomiarowe1 125 000
9026 90- Części i akcesoria:
9026 90 90 0- - Pozostałe
ex 9026 90 90 0Obudowy ciągów pomiarowych375 000
9027Przyrządy lub aparaty do analizy fizycznej lub chemicznej (np.
polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparaty do analizy gazu lub
dymu); przyrządy lub aparaty do pomiaru lub kontroli lepkości,
porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego itp.; przyrządy i
aparaty do mierzenia i kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku,
łącznie ze światłomierzami; mikrotomy:
9027 10- Analizatory gazu lub dymu:
9027 10 10 0- - Elektroniczne
ex 9027 10 10 0Analizator związków siarki w gazie; system analizy
spalin675 000
9030Oscyloskopy, analizatory widma oraz inne przyrządy i aparaty do
pomiaru lub kontroli wielkości elektrycznych, z wyjątkiem mierników
objętych pozycją nr 9028; przyrządy i aparaty do pomiaru lub wykrywania
promieniowania alfa, beta, gamma lub rentgena, promieni kosmicznych lub
innych promieni jonizujących:
9030 40- Pozostałe przyrządy i aparaty przeznaczone specjalnie dla
telekomunikacji (np. mierniki przesłuchu, mierniki wzmocnienia, mierniki
współczynnika zniekształceń, mierniki poziomu szumów):
9030 40 90 0- - Pozostałe
ex 9030 40 90 0Stacje telemechaniki i telepomiarów RTU250 000
9031Przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nie
wyszczególnione i nie uwzględnione w innych miejscach niniejszego działu;
projektory profilowe:
9031 80- Pozostałe przyrządy, aparaty i urządzenia:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
9031 80 91 0- - - - Do pomiaru lub kontroli wielkości geometrycznych
ex 9031 80 91 0Planimetry15 000
9032Przyrządy i aparatura do automatycznej regulacji i kontroli:
- Pozostałe przyrządy i aparaty:
9032 89- - Pozostałe:
9032 89 90 0- - - Pozostałe
ex 9032 89 90 0Urządzenie kontrolne przejścia tłoka50 000
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 15 grudnia 1997 r.
w sprawie wysokości opłat i wynagrodzeń za sprawdzenie kwalifikacji kandydatów
na kierowców i kierowców, kandydatów na motorniczych i motorniczych, kandydatów
na instruktorów i instruktorów, kandydatów na egzaminatorów i egzaminatorów oraz
za wydanie im dokumentów.
(Dz. U. Nr 159, poz. 1076)
Na podstawie art. 115 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602 i Nr 123, poz. 779) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa:
1) wysokość opłat za sprawdzenie kwalifikacji kandydatów na instruktorów i
instruktorów oraz wysokość wynagrodzenia członków komisji sprawdzających ich
kwalifikacje,
2) wysokość opłat za sprawdzenie kwalifikacji kandydatów na egzaminatorów i
egzaminatorów oraz wysokość wynagrodzenia członków komisji sprawdzających ich
kwalifikacje,
3) wysokość opłat za sprawdzenie kwalifikacji kandydatów na kierowców i
kierowców oraz kandydatów na motorniczych i motorniczych,
4) wysokość stawek wynagrodzenia dla egzaminatorów zatrudnionych na podstawie
umowy zlecenia,
5) wysokość opłat za wydanie prawa jazdy, świadectwa kwalifikacji, legitymacji
instruktora i egzaminatora oraz pozwolenia do kierowania tramwajem, zwanego
dalej "pozwoleniem".
2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie bez bliższego określenia, należy
przez to rozumieć ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.
U. Nr 98, poz. 602 i Nr 123, poz. 779).
§ 2. 1. Od osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami
silnikowymi i tramwajami lub podlegających sprawdzeniu kwalifikacji w zakresie
tych uprawnień pobiera się opłatę za sprawdzenie ich teoretycznych i
praktycznych kwalifikacji, z zastrzeżeniem ust. 2-4, w wysokości:
1) 40,00 zł - przy kategorii A1 lub A prawa jazdy,
2) 54,00 zł - przy kategorii B1, B lub T prawa jazdy,
3) 61,00 zł - przy kategorii E+B, C1, C, D1 lub D prawa jazdy,
4) 65,00 zł - przy kategorii E+C1, E+C, E+D1 lub E+D prawa jazdy,
5) 53,00 zł - przy pozwoleniu.
2. W razie częściowego sprawdzania kwalifikacji opłata za egzamin wynosi:
1) teoretyczny w formie testów - 20%,
2) teoretyczny w formie ustnej - 40%,
3) praktyczny - 80%
- opłaty określonej w ust. 1.
3. Opłatę za egzamin praktyczny w wysokości połowy kwot określonych w ust. 1 i 2
pobiera się od osób niepełnosprawnych posiadających orzeczenie lekarskie z
adnotacją, że mogą prowadzić pojazd silnikowy po przystosowaniu go do rodzaju
schorzenia i jazda egzaminacyjna odbywa się ich pojazdem.
4. W razie niezgłoszenia się osoby na egzamin w wyznaczonym terminie:
1) wniesiona przez nią opłata podlega zwrotowi w wysokości 70% opłaty określonej
w ust. 1, jeżeli nie przystępuje ponownie do egzaminu,
2) wysokości opłat, o których mowa w ust. 1, zwiększa się o 30%, jeżeli ponownie
przystępuje do egzaminu.
§ 3. Od kandydatów na instruktorów i instruktorów pobiera się opłatę za
sprawdzenie ich teoretycznych i praktycznych kwalifikacji w wysokości określonej
w tabeli nr 1.
Tabela nr 1
Lp.Zakres egzaminuOpłaty egzaminacyjne (zł)
za część teoretycznąza część praktyczną
1234
1Kategoria A1 lub A prawa jazdy3634
2Kategoria B1, B lub T prawa jazdy3644
3Kategoria C1, C, D1, D prawa jazdy3649
4Pozwolenie3230
§ 4. Od kandydatów na egzaminatorów i egzaminatorów pobiera się opłatę za
sprawdzenie ich teoretycznych i praktycznych kwalifikacji w wysokości określonej
w tabeli nr 2.
Tabela nr 2
Lp.Zakres egzaminuOpłaty egzaminacyjne (zł)
za część teoretycznąza część praktyczną
1234
1Kategoria A1 lub A prawa jazdy3836
2Kategoria B1, B lub T prawa jazdy3846
3Kategoria C1, C, D1, D prawa jazdy3851
4Pozwolenie3432
§ 5. W razie niezgłoszenia się osoby, o której mowa w § 3 i 4, na egzamin w
wyznaczonym terminie, wniesiona przez nią opłata podlega zwrotowi w wysokości
50% opłat określonych odpowiednio w tabeli nr 1 i 2.
§ 6. Opłata za wydanie:
1) prawa jazdy lub świadectwa kwalifikacji - wynosi 50 zł,
2) legitymacji instruktora lub egzaminatora - wynosi 40 zł,
3) pozwolenia - wynosi 20 zł.
§ 7. 1. Za sprawdzenie kwalifikacji osoby, o której mowa w § 2 ust. 1,
egzaminatorowi zatrudnionemu na podstawie umowy zlecenia, z zastrzeżeniem ust.
4, przysługuje wynagrodzenie w wysokości:
1) 8 zł - przy kategorii A1 lub A prawa jazdy,
2) 10 zł - przy kategorii B1, B lub T prawa jazdy,
3) 12 zł - przy kategorii E+B, C1, C, D1 lub D prawa jazdy,
4) 13 zł - przy kategorii E+C1, E+C, E+D1 lub E+D prawa jazdy,
5) 10 zł - przy pozwoleniu.
2. Za sprawdzenie warunków i dokumentacji wymaganych od osoby egzaminowanej
egzaminatorowi zatrudnionemu na podstawie umowy zlecenia, z zastrzeżeniem ust.
4, przysługuje wynagrodzenie w wysokości:
1) 1,80 zł - przy kategorii A1, A, B1, B lub T prawa jazdy,
2) 2,20 zł - przy kategorii C1, C, D1, D, E+B, E+C1, E+C, E+D1 lub E+D prawa
jazdy.
3. W razie częściowego sprawdzania kwalifikacji, do wynagrodzenia egzaminatora
stosuje się przepis § 2 ust. 2 pkt 1 i 3, z tym że jeżeli egzamin teoretyczny
zamiast w formie testu jest przeprowadzony w formie ustnej, to wynagrodzenie
egzaminatora za tę cześć egzaminu zwiększa się o 200% kwoty ustalonej zgodnie z
przepisami § 2.
4. Egzaminatorowi zatrudnionemu na podstawie umowy zlecenia nie przysługuje
wynagrodzenie, jeżeli naruszy on, określone przepisami wydanymi na podstawie
art. 115 ust. 1 ustawy, zasady lub warunki egzaminowania, powodując przerwanie
lub unieważnienie egzaminu.
§ 8. Za sprawdzenie kwalifikacji kandydata na instruktora lub instruktora w
zakresie jednej kategorii prawa jazdy lub pozwolenia członkom komisji, o której
mowa w art. 105 ust. 2 pkt 5 ustawy, przysługuje wynagrodzenie w wysokości
określonej w tabeli nr 3.
Tabela nr 3
Lp.Pełniona funkcjaWynagrodzenie (zł)
za część teoretycznąza część praktyczną
1234
1Przewodniczący komisji4,05,0
2Członek komisji3,84,6
3Sekretarz komisji2,02,0
§ 9. Za sprawdzenie kwalifikacji kandydata na egzaminatora lub egzaminatora w
zakresie jednej kategorii prawa jazdy lub pozwolenia członkom komisji, o której
mowa w art. 110 ust. 1 pkt 8 ustawy, przysługuje wynagrodzenie w wysokości
określonej w tabeli nr 4.
Tabela nr 4
Lp.Pełniona funkcjaWynagrodzenie (zł)
za część teoretycznąza część praktyczną
1234
1Przewodniczący komisji weryfikacyjnej4,45,4
2Członek komisji weryfikacyjnej4,25,0
3Sekretarz komisji weryfikacyjnej2,42,4
§ 10. Tracą moc:
1) rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 15
października 1992 r. w sprawie wysokości opłat za sprawdzenie kwalifikacji osób
ubiegających się o uprawnienie do kierowania pojazdami oraz wysokości
wynagrodzenia egzaminatorów (Dz. U. Nr 85, poz. 433, z 1994 r. Nr 17, poz. 61 i
Nr 140, poz. 804, z 1995 r. Nr 45, poz. 237, z 1996 r. Nr 44, poz. 196 i z 1997
r. Nr 47, poz. 314), z wyjątkiem § 1 ust. 1 pkt 7 i 8 oraz § 2 ust. 1 pkt 6 i 7,
które tracą moc z dniem 30 czerwca 1998 r.,
2) zarządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 3 października
1991 r. w sprawie opłat za sprawdzenie kwalifikacji kandydatów na egzaminatorów
osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz wysokości
wynagrodzenia członków komisji weryfikacyjnej (Monitor Polski Nr 32, poz. 229, z
1994 Nr 16, poz. 119, z 1996 r. Nr 45, poz. 438 i z 1997 r. Nr 31, poz. 297).
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym
zastrzeżeniem że:
1) określone w § 2 ust. 1, § 3, § 4, § 7 ust. 1 i 2 opłaty i wynagrodzenia
odnoszące się do kategorii A1, B1, C1, D1, E+C1, E+D1 stosuje się od dnia 1
lipca 1998 r.,
2) określone w § 6 pkt 1 i 3 opłaty stosuje się od dnia 1 lipca 1998 r.,
3) określone w § 7 wynagrodzenia stosuje się do dnia 31 października 1998 r., z
wyjątkiem odnoszących się do kategorii T prawa jazdy i pozwolenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: E. Morawski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
sygn. akt K. 2/97.
z dnia 22 grudnia 1997 r.
(Dz. U. Nr 159, poz. 1077)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Wojciech Sokolewicz - przewodniczący,
Lech Garlicki,
Stefan Jaworski - sprawozdawca,
Jadwiga Skórzewska-Łosiak,
Marian Zdyb,
protokolant: Joanna Szymczak
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 grudnia 1997 r. sprawy z wniosku
Ogólnokrajowego Zrzeszenia Związków Zawodowych Pracowników Ruchu Ciągłego, z
udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawców,
Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Prokuratora Generalnego oraz Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej, o stwierdzenie zgodności art. 17 ustawy z dnia 2 lutego 1996
r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr
24, poz. 110), w drugiej części zdania tego przepisu, z art. 1, art. 67 ust. 2,
art. 68 i art. 69 ust. 2 przepisów konstytucyjnych utrzymanych w mocy na
podstawie art. 77 ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o
wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej
Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426 ze zm.), a
obecnie odpowiednio z art. 2, art. 32 ust. 1 i art. 66 ust. 2 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej, a także z art. 64 ust. 2 tej Konstytucji,
orzeka:
Art. 17 ustawy z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 24, poz. 110) w części stanowiącej, iż "nie
dotyczy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1988 r. w sprawie czasu
pracy w zakładach pracy (Dz. U. z 1991 r. Nr 117, poz. 511, z 1992 r. Nr 102,
poz. 518, z 1993 r. Nr 132, poz. 634 i z 1994 r. Nr 140, poz. 768)", jest zgodny
z art. 2, art. 32 ust. 1, art. 64 ust. 2 i art. 66 ust. 2 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej.
Wojciech Sokolewicz
Lech Garlicki
Jadwiga Skórzewska-Łosiak
Stefan Jaworski
Marian Zdyb
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 13 stycznia 1997 r.
w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra - członka Rady
Ministrów Zbigniewa Siemiątkowskiego.
(Dz. U. Nr 5, poz. 27)
Na podstawie art. 33 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8
sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie
działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się,
co następuje:
§ 1. Minister - członek Rady Ministrów Zbigniew Siemiątkowski, zwany dalej
"Ministrem", wykonuje zadania wyznaczone przez Prezesa Rady Ministrów, zwłaszcza
związane z inicjowaniem, programowaniem i koordynowaniem działań Urzędu Ochrony
Państwa i Wojskowych Służb Informacyjnych, zwanych dalej "służbami specjalnymi",
oraz podejmowanych w celu ochrony bezpieczeństwa państwa działań Policji, Straży
Granicznej, Żandarmerii Wojskowej i innych jednostek.
§ 2. Do zakresu działania Ministra należy w szczególności:
1) przygotowywanie i przedstawianie Prezesowi Rady Ministrów oraz - po uzyskaniu
jego zgody - Radzie Ministrów:
a) projektów założeń polityki w zakresie bezpieczeństwa państwa i ochrony jego
porządku konstytucyjnego,
b) projektów ustaw i rozporządzeń dotyczących bezpieczeństwa państwa,
c) ocen stanu bezpieczeństwa państwa,
d) projektów planów i kierunków działania służb specjalnych,
e) ocen wykonywania przez służby specjalne powierzonych im zadań,
f) projektów działań zmierzających do stworzenia zintegrowanego systemu służb
specjalnych oraz innych jednostek wykonujących zadania na rzecz bezpieczeństwa
państwa,
2) wykonywanie z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów czynności wynikających ze
sprawowanej przez Prezesa Rady Ministrów funkcji nadzoru nad działalnością Szefa
Urzędu Ochrony Państwa oraz związanych z odpowiedzialnością za działalność służb
specjalnych, w tym:
a) przygotowywanie projektów wytycznych Prezesa Rady Ministrów w sprawie
działalności służb specjalnych,
b) sprawowanie bieżącego nadzoru i koordynowanie działań służb specjalnych oraz
podejmowanych w celu ochrony bezpieczeństwa państwa działań Policji, Straży
Granicznej, Żandarmerii Wojskowej i innych jednostek,
c) przygotowywanie opinii o kandydatach na stanowiska Szefa Urzędu Ochrony
Państwa, Szefa Wojskowych Służb Informacyjnych i ich zastępców,
d) przygotowywanie oceny stanu realizacji wytycznych Prezesa Rady Ministrów,
wymienionych pod lit. a),
3) wykonywanie oraz nadzorowanie zadań i misji specjalnych w dziedzinie
bezpieczeństwa państwa, wyznaczonych przez Prezesa Rady Ministrów,
4) reprezentowanie Prezesa Rady Ministrów w kontaktach międzynarodowych
związanych z działalnością służb specjalnych.
§ 3. W toku realizacji zadań, o których mowa w § 1 i 2, Minister współdziała z
innymi zainteresowanymi organami, w szczególności z Ministrami: Spraw
Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej, z zachowaniem
opiniodawczo-doradczej funkcji Kolegium do Spraw Służb Specjalnych, w zakresie
określonym w odrębnych przepisach.
§ 4. Minister może żądać od służb specjalnych niezbędnych do wykonania jego
zadań informacji dotyczących zwłaszcza:
1) planowania budżetu oraz jego wykonania,
2) współdziałania służb specjalnych z partnerami zagranicznymi,
3) planowanych działań mających istotne znaczenie dla bezpieczeństwa państwa,
4) zasad i trybu realizacji zadań służbowych,
5) polityki kadrowej.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 30 maja 1997 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Konwencji konsularnej między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską, sporządzonej w Tallinie dnia 2
lipca 1992 r.
(Dz. U. Nr 125, poz. 799)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 51 ustęp 1 Konwencji
konsularnej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską, sporządzonej w
Tallinie dnia 2 lipca 1992 r., nastąpiła w Warszawie dnia 13 grudnia 1996 r.
wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej konwencji.
Powyższa konwencja weszła w życie dnia 13 stycznia 1997 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA
o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych,
sporządzona w Rzymie dnia 26 października 1961 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 125, poz. 800)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
Dnia 26 października 1961 r. w Rzymie sporządzona została Międzynarodowa
konwencja o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji
nadawczych w następującym brzmieniu:
Przekład
MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA
o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych
Umawiające się Państwa, kierując się pragnieniem ochrony praw wykonawców,
producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych,
postanowiły, co następuje:
Artykuł 1
Ochrona udzielona na mocy niniejszej konwencji nie narusza ani w żaden sposób
nie powoduje uszczerbku ochrony praw autorskich do dzieł literackich i
artystycznych. Dlatego też żadne z postanowień tej konwencji nie może być
interpretowane ze szkodą dla tej ochrony.
Artykuł 2
1. W rozumieniu niniejszej konwencji objęcie ochroną prawa narodowego oznacza
ochronę zapewnioną przez prawo krajowe Umawiającego się Państwa dla:
(a) wykonawców będących jego obywatelami - w odniesieniu do wykonań, które miały
miejsce, były nadawane lub po raz pierwszy utrwalone na jego terytorium,
(b) producentów fonogramów będących jego obywatelami - w odniesieniu do
fonogramów, które po raz pierwszy zostały utrwalone lub po raz pierwszy
opublikowane na jego terytorium,
(c) organizacji nadawczych, których siedziby znajdują się na jego terytorium - w
odniesieniu do nadań dokonywanych z nadajników umieszczonych na jego terytorium.
2. Objęcie ochroną prawa narodowego dotyczy ochrony zagwarantowanej w określonym
zakresie i ograniczeń określonych w niniejszej konwencji.
Artykuł 3
W rozumieniu niniejszej konwencji poniższe terminy oznaczają:
(a) "wykonawcy" - aktorów, śpiewaków, muzyków, tancerzy i inne osoby, które
odgrywają, śpiewają, odtwarzają, recytują, grają lub w inny sposób wykonują
dzieła literackie i artystyczne;
(b) "fonogram" - wyłącznie dźwiękowe utrwalenie dźwięków danego wykonania lub
innych dźwięków;
(c) "producent fonogramu" - osobę fizyczną lub prawną, która jako pierwsza
utrwaliła dźwięki danego wykonania lub inne dźwięki;
(d) "publikacja" - udostępnienie publiczności odpowiedniej liczby egzemplarzy
fonogramu;
(e) "zwielokrotnienie" - wykonanie jednego lub więcej egzemplarzy utrwalenia;
(f) "nadanie" - bezprzewodowe przekazanie dźwięków i obrazów do odbioru
publicznego;
(g) "wtórne nadanie" - równoczesne nadawanie przez organizację nadawczą programu
innej organizacji nadawczej.
Artykuł 4
Umawiające się Państwo obejmuje ochroną prawa narodowego wykonawców, jeżeli
spełniony jest jeden z następujących warunków:
(a) wykonanie ma miejsce w innym Umawiającym się Państwie;
(b) wykonanie jest zarejestrowane na fonogramie, który jest chroniony na mocy
art. 5 niniejszej konwencji;
(c) wykonanie, które nie zostało utrwalone na fonogramie, jest przekazywane w
nadaniu, które jest chronione na mocy art. 6 niniejszej konwencji.
Artykuł 5
1. Umawiające się Państwo obejmuje ochroną prawa narodowego producentów
fonogramów, jeżeli spełniony jest jeden z następujących warunków:
(a) producent fonogramu jest obywatelem innego Umawiającego się Państwa
(kryterium obywatelstwa);
(b) pierwsze utrwalenie dźwięku zostało dokonane w innym Umawiającym się
Państwie (kryterium utrwalenia);
(c) fonogram został po raz pierwszy opublikowany w innym Umawiającym się
Państwie (kryterium publikacji).
2. Jeżeli fonogram został po raz pierwszy opublikowany w państwie nie będącym
Umawiającym się Państwem, lecz gdy w ciągu trzydziestu dni od daty jego
pierwszej publikacji został również opublikowany w Umawiającym się Państwie
(publikacja równoczesna), to uważa się go za po raz pierwszy opublikowany w
Umawiającym się Państwie.
3. W notyfikacji złożonej Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów
Zjednoczonych Umawiające się Państwo może oświadczyć, że nie będzie stosować
kryterium publikacji lub, alternatywnie, kryterium utrwalenia. Notyfikacja może
być złożona podczas ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia lub w dowolnym
czasie późniejszym; w tym ostatnim przypadku notyfikacja staje się prawomocna po
upływie sześciu miesięcy od jej złożenia.
Artykuł 6
1. Umawiające się Państwo obejmuje ochroną prawa narodowego organizacje
nadawcze, jeżeli jest spełniony jeden z następujących warunków:
(a) siedziba organizacji nadawczej znajduje się w innym Umawiającym się
Państwie,
(b) nadanie zostało dokonane z nadajnika znajdującego się w innym Umawiającym
się Państwie.
2. W notyfikacji złożonej Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów
Zjednoczonych Umawiające się Państwo może oświadczyć, że udzieli ochrony
nadaniom tylko wtedy, gdy siedziba organizacji nadawczej znajduje się w innym
Umawiającym się Państwie i nadanie zostało dokonane z nadajnika znajdującego się
w tym samym Umawiającym się Państwie. Notyfikacja może być złożona podczas
ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia lub w dowolnym czasie późniejszym; w
tym ostatnim przypadku notyfikacja staje się prawomocna po upływie sześciu
miesięcy od jej złożenia.
Artykuł 7
1. Ochrona zapewniona przez niniejszą konwencję wykonawcom daje możliwość
zapobiegania:
(a) nadawaniu i publicznemu odtwarzaniu ich wykonania bez ich zgody, chyba że
wykonanie wykorzystane w nadaniu lub publicznym odtwarzaniu stanowi samo w sobie
wykonanie nadawane lub zostało dokonane z utrwalenia;
(b) utrwalaniu ich nie utrwalonego wykonania bez ich zgody;
(c) zwielokrotnieniu utrwalenia ich wykonania bez ich zgody;
(i) jeżeli pierwotne utrwalenie zostało dokonane bez ich zgody;
(ii) jeżeli zwielokrotnienie zostało dokonane dla celów innych niż te, na które
wykonawcy wyrazili zgodę;
(iii) jeżeli pierwotne utrwalenie zostało dokonane zgodnie z postanowieniami
art. 15, lecz zwielokrotnienie zostało dokonane dla celów innych niż cele
określone w tych postanowieniach.
2.
(1) Jeżeli nadanie zostało dokonane za zgodą wykonawców, to prawo krajowe
Umawiającego się Państwa, od którego żąda się ochrony, powinno określić ochronę
przed wtórnymi nadaniami, utrwalaniem w celu nadawania i zwielokrotnianiem
takiego utrwalania w celu nadawania.
(2) Zasady i warunki wykorzystywania przez organizacje nadawcze utrwaleń
dokonanych w celu nadawania są określane zgodnie z prawem krajowym Umawiającego
się Państwa, od którego żąda się ochrony.
(3) Prawo krajowe, o którym mowa w punktach (1) i (2) niniejszego ustępu, nie
może jednak stanowić o pozbawieniu wykonawców możliwości kontrolowania, na mocy
umowy, ich stosunków z organizacjami nadawczymi.
Artykuł 8
Umawiające się Państwo może, na mocy przepisów swego prawa krajowego, określić
sposób, w jaki wykonawcy będą reprezentowani w związku z wykonywaniem swoich
praw, jeżeli kilku z nich uczestniczy w tym samym wykonaniu.
Artykuł 9
Umawiające się Państwo może, na mocy przepisów swego prawa krajowego, rozszerzyć
ochronę przewidzianą przez niniejszą konwencję o artystów, którzy nie wykonują
dzieł literackich i artystycznych.
Artykuł 10
Producenci fonogramów mają prawo udzielać lub odmawiać zgody na pośrednie bądź
bezpośrednie zwielokrotnienie ich fonogramów.
Artykuł 11
Jeżeli Umawiające się Państwo, na mocy swego prawa krajowego, wymaga spełnienia
formalności jako warunku udzielenia ochrony praw wykonawcom fonogramów bądź
wykonawcom lub też jednym i drugim w odniesieniu do fonogramów, to formalności
takie zostają uznane za spełnione, jeżeli wszystkie znajdujące się w obrocie
handlowym egzemplarze opublikowanego fonogramu lub ich opakowania są zaopatrzone
we wzmiankę zawierającą symbol #P i rok pierwszej publikacji, umieszczoną w taki
sposób, aby w odpowiedni sposób informowała o prawie do ochrony; jeśli zaś takie
egzemplarze lub ich opakowania nie umożliwiają identyfikacji producenta lub
licencjobiorcy producenta (poprzez wymienienie jego nazwiska, znaku towarowego
lub innego odpowiedniego oznaczenia), wzmianka powinna również zawierać nazwisko
osoby, która - w kraju, gdzie dokonano utrwalenia - jest właścicielem praw tych
wykonawców.
Artykuł 12
Jeżeli fonogram opublikowany dla celów handlowych lub zwielokrotnienie tego
fonogramu zostało wykorzystane bezpośrednio do nadania lub publicznego
odtworzenia, to użytkownik wypłaca wykonawcom lub producentom fonogramów lub
jednym i drugim jednorazowe godziwe wynagrodzenie. Prawo krajowe może, w razie
braku umowy między tymi stronami, określić warunki podziału tego wynagrodzenia.
Artykuł 13
Organizacje nadawcze mają prawo wydania lub odmowy zgody na:
(a) wtórne nadania ich nadań;
(b) utrwalenie ich nadań;
(c) zwielokrotnienie:
(i) utrwaleń - dokonanych bez ich zgody - ich nadań;
(ii) utrwaleń - dokonanych zgodnie z postanowieniami art. 15 - ich nadań,
jeżeli zwielokrotnienie zostało dokonane dla celów innych niż cele określone w
tych postanowieniach;
(d) publiczne odtwarzanie ich nadań telewizyjnych, jeżeli takie odtwarzanie
udostępnia się publiczności za opłaceniem wstępu; prawo krajowe Państwa, od
którego żąda się ochrony tego prawa, określi warunki, na jakich może być ono
wykonywane.
Artykuł 14
Okres ochrony udzielonej na mocy niniejszej konwencji trwa co najmniej pełne
dwadzieścia lat, licząc od końca roku, w którym:
(a) zostało dokonane utrwalenie - dla zawartych w nim fonogramów i wykonań;
(b) miało miejsce wykonanie - dla wykonań nie zawartych w utrwaleniach;
(c) miało miejsce nadanie - dla nadań.
Artykuł 15
1. Umawiające się Państwo może przewidzieć w przepisach swojego prawa krajowego
wyłączenie z ochrony zagwarantowanej przez niniejszą konwencję w zakresie:
(a) prywatnego użytku;
(b) wykorzystania krótkich fragmentów w związku ze sprawozdaniami z bieżących
wydarzeń;
(c) krótkotrwałego utrwalenia dokonanego przez organizację nadawczą przy użyciu
własnych urządzeń i na potrzeby własnych nadań;
(d) użytku wyłącznie dla celów oświatowych i badań naukowych.
2. Niezależnie od postanowień ust. 1 niniejszego artykułu Umawiające się Państwo
może przewidzieć w przepisach swojego prawa krajowego takie same ograniczenia w
odniesieniu do ochrony wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji
nadawczych, jakie przewidują przepisy jego prawa krajowego w odniesieniu do
ochrony praw autorskich dzieł literackich i artystycznych. Niemniej jednak
licencje obowiązkowe mogą być ustanowione tylko w takim zakresie, jaki jest
przewidziany w niniejszej konwencji.
Artykuł 16
1. Państwo, które staje się stroną niniejszej konwencji, podlega wszystkim
zobowiązaniom i korzysta ze wszystkich płynących z niej korzyści. W notyfikacji
złożonej Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych Państwo to
może jednak oświadczyć, że:
(a) w odniesieniu do art. 12:
(i) nie będzie stosować postanowień tego artykułu;
(ii) nie będzie stosować postanowień tego artykułu w niektórych zakresach;
(iii) nie będzie stosować tego artykułu w odniesieniu do fonogramów, których
producent nie jest obywatelem innego Umawiającego się Państwa;
(iv) ograniczy ochronę przewidzianą w tym artykule w odniesieniu do fonogramów,
których producent jest obywatelem innego Umawiającego się Państwa, w takim
stopniu i do takich warunków, na których to Państwo udziela ochrony fonogramom
po raz pierwszy utrwalonym przez obywatela Państwa składającego oświadczenie;
niemniej jednak okoliczność, że Umawiające się Państwo, którego obywatelem jest
producent, nie udziela ochrony temu samemu beneficjentowi lub beneficjentom, nie
jest uznawane za różnicę w zakresie ochrony;
(b) w odniesieniu do art. 13 - nie będzie stosować punktu (d) tego artykułu;
jeżeli Umawiające się Państwo składa takie oświadczenie, to inne Umawiające się
Państwo nie jest zobowiązane do udzielania prawa przewidzianego w art. 13(d)
organizacjom nadawczym, których siedziby znajdują się w tym Państwie.
2. Jeżeli notyfikacja, o której mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, została
złożona po dacie złożenia dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia,
oświadczenie staje się prawomocne po upływie sześciu miesięcy od chwili jego
złożenia.
Artykuł 17
Państwo, które w dniu 26 października 1961 r. udzieli ochrony producentom
fonogramów wyłącznie na zasadzie kryterium utrwalenia, w notyfikacji, złożonej
Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, w chwili
ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia, może oświadczyć, że na potrzeby art. 5
będzie stosować wyłącznie kryterium utrwalenia, a na potrzeby art. 16 ust. 1(a)
(iii) i (iv) - kryterium utrwalenia zamiast kryterium obywatelstwa.
Artykuł 18
Państwo, które złożyło notyfikację zgodnie z art. 5 ust. 3, art. 6 ust. 2, art.
16 ust. 1 lub art. 17 może ograniczyć jej zakres lub wycofać ją w kolejnej
notyfikacji złożonej Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Artykuł 19
Nie naruszając innych postanowień niniejszej konwencji, art. 7 nie ma
zastosowania, jeżeli wykonawca udzielił zgody na włączenie jego wykonania do
utrwalenia utworu wizualnego lub audiowizualnego.
Artykuł 20
1. Niniejsza konwencja nie powoduje uszczerbku praw nabytych w Umawiającym się
Państwie przed datą wejścia w życie tej konwencji dla tego Państwa.
2. Umawiające się Państwo nie jest zobowiązane do stosowania postanowień
niniejszej konwencji do wykonań lub nadań, które miały miejsce, lub do
fonogramów, które zostały utrwalone przed datą wejścia w życie niniejszej
konwencji w stosunku do tego Państwa.
Artykuł 21
Ochrona przewidziana w niniejszej konwencji nie narusza ochrony zapewnionej
wykonawcom, producentom fonogramów i organizacjom nadawczym w inny sposób.
Artykuł 22
Umawiające się Państwa zastrzegają sobie prawo zawierania między sobą umów
specjalnych, które przyznają wykonawcom, producentom fonogramów lub organizacjom
nadawczym prawa w zakresie szerszym niż przyznane na mocy niniejszej konwencji
lub zawierają inne postanowienia nie pozostające w sprzeczności z tą konwencją.
Artykuł 23
Niniejsza konwencja jest złożona u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów
Zjednoczonych. Do dnia 30 czerwca 1962 r. konwencja będzie otwarta do podpisu
dla państw zaproszonych na konferencję dyplomatyczną w sprawie międzynarodowej
ochrony wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji radiowych i
telewizyjnych, które są stronami powszechnej konwencji o prawie autorskim lub
członkami Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych.
Artykuł 24
1. Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji lub przyjęciu przez Państwa
sygnatariuszy.
2. Niniejsza konwencja jest otwarta do przystąpienia dla państw zaproszonych na
konferencję, o której mowa w art. 23, oraz dla państw członkowskich Organizacji
Narodów Zjednoczonych, pod warunkiem że w każdym przypadku państwo to jest
stroną Powszechnej konwencji o prawie autorskim lub członkiem Międzynarodowego
Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych.
3. Ratyfikacji, przyjęcia i przystąpienia dokonuje się przez złożenie
odpowiedniego dokumentu Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów
Zjednoczonych.
Artykuł 25
1. Niniejsza konwencja wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od daty
złożenia szóstego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia.
2. Następnie w odniesieniu do każdego kolejnego państwa niniejsza konwencja
wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od daty złożenia jego dokumentu
ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia.
Artykuł 26
1. Umawiające się Państwo zobowiązuje się do podjęcia kroków, zgodnie z jego
konstytucją, niezbędnych do zapewnienia stosowania niniejszej konwencji.
2. W chwili składania dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia każde
państwo musi być w stanie, zgodnie z jego prawem krajowym, wypełnić warunki
niniejszej konwencji.
Artykuł 27
1. Każde państwo może podczas ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia lub też w
dowolnym czasie późniejszym oświadczyć w notyfikacji skierowanej do Sekretarza
Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, że niniejsza konwencja obejmuje
wszystkie terytoria, za których stosunki zagraniczne ponosi ono
odpowiedzialność, pod warunkiem że Powszechna konwencja o prawie autorskim lub
Międzynarodowa konwencja o ochronie dzieł literackich i artystycznych stosuje
się do tego terytorium lub terytoriów. Notyfikacja, o której mowa, wejdzie w
życie po upływie trzech miesięcy od daty jej otrzymania.
2. Notyfikacje, o których mowa w art. 5 ust. 3, art. 6 ust. 2, art. 16 ust. 1,
art. 17 i art. 18, mogą być rozszerzone na terytoria wymienione w ust. 1
niniejszego artykułu.
Artykuł 28
1. Umawiające się Państwo może wypowiedzieć konwencję we własnym imieniu lub w
imieniu terytorium lub też terytoriów, o których mowa w art. 27.
2. Wypowiedzenie powinno być dokonane przez złożenie notyfikacji skierowanej do
Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych i wchodzi w życie po
upływie dwunastu miesięcy od daty jego otrzymania.
3. Prawo wypowiedzenia nie przysługuje Umawiającemu się Państwu przed upływem
pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszej konwencji w stosunku do tego
Państwa.
4. Umawiające się Państwo przestaje być stroną niniejszej konwencji, jeżeli nie
jest stroną ani Powszechnej konwencji o prawie autorskim, ani członkiem
Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych.
5. Niniejsza konwencja nie ma zastosowania do terytorium, o którym mowa w art.
27, od chwili, w której Powszechna konwencja o prawie autorskim lub
Międzynarodowa konwencja o ochronie dzieł literackich i artystycznych nie ma
zastosowania do tego terytorium.
Artykuł 29
1. Po upływie pięcioletniego okresu obowiązywania niniejszej konwencji
Umawiające się Państwo może, przez złożenie notyfikacji skierowanej do
Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, zażądać zwołania
konferencji w celu poddawania rewizji tej konwencji. Sekretarz Generalny
zawiadamia o tym wniosku wszystkie Umawiające się Państwa. Jeżeli w ciągu
sześciu miesięcy od daty złożenia notyfikacji u Sekretarza Generalnego
Organizacji Narodów Zjednoczonych nie mniej niż połowa liczby Umawiających się
Państw powiadomi go o swoim poparciu dla tego wniosku, to Sekretarz Generalny
zawiadomi Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy, Dyrektora
Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury
oraz Dyrektora Biura Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i
Artystycznych, którzy zwołają konferencję rewizyjną we współpracy z
Międzyrządowym Komitetem, o którym mowa w art. 32.
2. Przyjęcie rewizji niniejszej konwencji wymaga poparcia dwóch trzecich głosów
państw uczestniczących w konferencji rewizyjnej, pod warunkiem że większość ta
obejmuje dwie trzecie państw, które podczas konferencji rewizyjnej są stronami
niniejszej konwencji.
3. W razie przyjęcia konwencji poddającej rewizji niniejszą konwencję w całości
lub w jej części, jeśli konwencja rewidująca nie stanowi inaczej:
(a) niniejsza konwencja przestanie być otwartą dla ratyfikacji, przyjęcia lub
przystąpienia od daty wejścia w życie konwencji rewizyjnej;
(b) niniejsza konwencja pozostanie w mocy w odniesieniu do stosunków między
Umawiającymi się Państwami lub do stosunków z tymi Państwami, które nie stały
się stronami konwencji rewizyjnej.
Artykuł 30
Wszelkie spory, jakie mogą wyniknąć między dwoma lub większą liczbą Umawiających
się Państw w sprawie interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji, a które
nie zostały rozwiązane drogą negocjacji, na wniosek jednej ze stron sporu o
wydanie decyzji są kierowane do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości,
chyba że strony uzgodniły inny tryb rozstrzygnięcia sporu.
Artykuł 31
Bez uszczerbku dla postanowień art. 5 ust. 3, art. 6 ust. 2, art. 16 ust. 1 i
art. 17 nie można wnosić zastrzeżeń do niniejszej konwencji.
Artykuł 32
1. Niniejszym powołuje się Międzyrządowy Komitet, który ma następujące zadania:
(a) badanie problemów stosowania i funkcjonowania niniejszej konwencji oraz
(b) zbieranie propozycji i przygotowywanie dokumentacji ewentualnej rewizji
niniejszej konwencji.
2. Komitet składa się z przedstawicieli Umawiających się Państw wybranych z
uwzględnieniem właściwych proporcji geograficznych. Liczba członków wynosi sześć
przy dwunastu lub mniejszej liczbie Umawiających się Państw, dziesięć - w razie
trzynastu do osiemnastu Umawiających się Państwach i dwanaście - powyżej
osiemnastu Umawiających się Państw.
3. Komitet zostanie utworzony dwanaście miesięcy po wejściu w życie niniejszej
konwencji, w drodze wyborów zorganizowanych między Umawiającymi się Państwami,
dysponującymi po jednym głosie, przez Dyrektora Generalnego Międzynarodowego
Biura Pracy, Dyrektora Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw
Oświaty, Nauki i Kultury oraz Dyrektora Biura Międzynarodowego Związku Ochrony
Dzieł Literackich i Artystycznych, zgodnie z zasadami przyjętymi uprzednio przez
większość wszystkich Umawiających się Państw.
4. Komitet wybiera swojego przewodniczącego oraz urzędników. Komitet ustala swój
regulamin. Regulamin ten określa w szczególności zasady działania Komitetu w
przyszłości oraz sposób dobierania swoich członków, tak aby zapewnić rotację
wśród różnych Umawiających się Państw.
5. W skład Sekretariatu Komitetu wchodzą urzędnicy Międzynarodowego Biura Pracy,
Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury, Biura
Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych wyznaczonych
odpowiednio przez dyrektorów generalnych i dyrektora tych instytucji.
6. Zebrania Komitetu, zwoływane według uznania większości członków, powinny
odbywać się kolejno w siedzibach Międzynarodowego Biura Pracy, Organizacji
Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury oraz Biura
Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych.
7. Wydatki członków Komitetu są ponoszone przez rządy ich państw.
Artykuł 33
1. Niniejsza konwencja jest sporządzona w językach angielskim, francuskim i
hiszpańskim, przy czym wszystkie trzy teksty są równie autentyczne.
2. Ponadto urzędowe teksty tej konwencji będą sporządzone w językach niemieckim,
włoskim i portugalskim.
Artykuł 34
1. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zawiadamia Państwa
zaproszone na konferencję, o której mowa w art. 23, i wszystkie państwa
członkowskie Organizacji Narodów Zjednoczonych, jak również Dyrektora
Generalnego Międzynarodowego Biura pracy, Dyrektora Generalnego Organizacji
Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury oraz Dyrektora Biura
Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych:
(a) o złożeniu każdego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia;
(b) o dacie wejścia w życie niniejszej konwencji;
(c) o notyfikacjach, oświadczeniach i innych komunikatach przewidzianych w tej
konwencji;
(d) o zaistnieniu sytuacji, o których mowa w art. 28 ust. 4 i 5.
2. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zawiadamia Dyrektora
Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy, Dyrektora Generalnego Organizacji
Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury oraz Dyrektora Biura
Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i Artystycznych o wnioskach
skierowanych do niego zgodnie z art. 29 oraz o wszelkich informacjach
otrzymanych od Umawiających się Państw na temat rewizji niniejszej konwencji.
Na dowód powyższego niżej podpisani, odpowiednio upełnomocnieni, podpisali
niniejszą konwencję.
Sporządzono w Rzymie dnia dwudziestego szóstego października 1961 r. w jednym
egzemplarzu w językach angielskim, francuskim i hiszpańskim. Uwierzytelnione
odpisy zostaną dostarczone przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów
Zjednoczonych wszystkim państwom zaproszonym na konferencję, o której mowa w
art. 23, i wszystkim państwom członkowskim Organizacji Narodów Zjednoczonych
oraz Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy, Dyrektorowi
Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury
oraz Dyrektorowi Biura Międzynarodowego Związku Ochrony Dzieł Literackich i
Artystycznych.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych;
- Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do powyższej konwencji;
- konwencja jest przyjęta i potwierdzona oraz będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 31 grudnia 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
INTERNATIONAL CONVENTION
for the protection of performers, producers of phonograms and broadcasting
organisations
The Contracting States, moved by the desire to protect the rights of performers,
producers of phonograms, and broadcasting organisations,
Have agreed as follows:
Article 1
Protection granted under this Convention shall leave intact and shall in no way
affect the protection of copyright in literary and artistic works. Consequently,
no provision of this Convention may be interpreted as prejudicing such
protection.
Article 2
1. For the purposes of this Convention, national treatment shall mean the
treatment accorded by the domestic law of the Contracting State in which
protection is claimed:
(a) to performers who are its nationals, as regards performances taking place,
broadcast, or first fixed, on its territory;
(b) to producers of phonograms who are its nationals, as regards phonograms
first fixed or first published on its territory;
(c) to broadcasting organisations which have their headquarters on its
territory, as regards broadcasts transmitted from transmitters situated on its
territory.
2. National treatment shall be subject to the protection specifically
guaranteed, and the limitations specifically provided for, in this Convention.
Article 3
For the purposes of this Convention:
(a) «performers» means actors, singers, musicians, dancers, and other persons
who act, sing, deliver, declaim, play in, or otherwise perform literary or
artistic works;
(b) «phonograms» means any exclusively aural fixation of sounds of a performance
or of other sounds;
(c) «producer of phonograms» means the person who, or the legal entity which,
first fixes the sounds of a performance or other sounds;
(d) «publication» means the offering of copies of a phonogram to the public in
reasonable quantity;
(e) «reproduction» means the making of a copy or copies of a fixation;
(f) «broadcasting» means the transmission by wireless means for public reception
of sounds or of images and sounds;
(g) «rebroadcasting» means the simultaneous broadcasting by one broadcasting
organisation of the broadcast of another broadcasting organisation.
Article 4
Each Contracting State shall grant national treatment to performers if any the
following conditions is met:
(a) the performance takes place in another Contracting State;
(b) the performance is incorporated in a phonogram which is protected under
Article 5 of this Convention;
(c) the performance, not being fixed on a phonogram, is carried by a broadcast
which is protected by Article 6 of this Convention.
Article 5
1. Each Contracting State shall grant national treatment to producers of
phonograms if any of the following conditions is met:
(a) the producer of the phonogram is a national of another Contracting State
(criterion of nationality);
(b) the first fixation of the sound was made in another Contracting State
(criterion of fixation);
(c) the phonogram was first published in another Contracting State (criterion of
publication).
2. If a phonogram was first published in a non-contracting State but if it was
also published, within thirty days of its first publication, in a Contracting
State (simultaneous publication), it shall be considered as first published in
the Contracting State.
3. By means of a notification deposited with the Secretary-general of the United
Nations, any Contracting State may declare that it will not apply the criterion
of publication or, alternatively, the criterion of fixation. Such notification
may be deposited at the time of ratification, acceptance or accession, or at any
time thereafter; in the last case, it shall become effective six months after it
has been deposited.
Article 6
1. Each Contracting State shall grant national treatment to broadcasting
organisations if either of the following conditions is met:
(a) headquarters of the broadcasting organisation is situated in another
Contracting State;
(b) the broadcast was transmitted from a transmitter situated in another
Contracting State.
2. By means of a notification deposited with the Secretary-General of the United
Nations, any Contracting State may declare that it will protect broadcast only
if the headquarters of the broadcasting organisation is situated in another
Contracting State and the broadcast was transmitted from a transmitter situated
in the same Contracting State. Such notification may be deposited at the time of
ratification, acceptance or accession, or at any time thereafter; in the last
case, it shall become effective six months after it has been deposited.
Article 7
1. The protection provided for performers by this Convention shall include the
possibility of preventing:
(a) the broadcasting and the communication to the public, without their consent,
of their performance, except where the performance used in the broadcasting or
the public communication is itself already a broadcast performance or is made
from a fixation;
(b) the fixation, without their consent, of their unfixed performance;
(c) the reproduction, without their consent, of a fixation of their performance:
(i) if the original fixation itself was made without their consent;
(ii) if the reproduction is made for purposes different from those for which the
performers gave their consent;
(iii) if the original fixation was made in accordance with the provisions of
Article 15, and the reproduction is made for purposes different from those
referred to in those provisions.
2.
(1) If broadcasting was consented to by the performers, it shall be a matter for
the domestic law of the Contracting State where protection is claimed to
regulate the protection against rebroadcasting, fixation for broadcasting
purposes, and the reproduction od such fixation for broadcasting purposes.
(2) The terms and conditions governing the use by broadcasting organisations of
fixations made for broadcasting purposes shall be determined in accordance with
the domestic law of the Contracting State where protection is claimed.
(3) However, the domestic law referred to in sub-paragraphs (1) and (2) of this
paragraph shall not operate to deprive performers of the ability to control, by
contract, their relations with broadcasting organisations.
Article 8
Any Contracting State may, by its domestic laws and regulations, specify the
manner in which performers will be represented in connexion with the exercise of
their rights if several of them participate in the same performance.
Article 9
Any Contracting State may, by its domestic laws and regulations, extend the
protection provided for in this Convention to artistes who do not perform
literary or artistic works.
Article 10
Producers of phonograms shall enjoy the right to authorise or prohibit the
direct or indirect reproduction of their phonograms.
Article 11
If, as a condition of protecting the rights of producers of phonograms, or of
performers, or both, in relation to phonograms, a Contracting State, under its
domestic law, requires compliance with formalities, these shall be considered as
fulfilled if all the copies in commerce of the published phonogram or their
containers bear a notice consisting of the symbol #P, accompanied by the year
date of the first publication, placed in such a manner as to give reasonable
notice of claim of protection; and if the copies or their containers do not
identify the producer or the licensee of the producer (by carrying his name,
trade mark or other appropriate designation), the notice shall also include the
name of the owner of the rights of the producer; and, furthermore, it the copies
or their containers do not identify the principal performers, the notice shall
also include the name of the person who, in the country in which the fixation
was effected, owns the rights of such performers.
Article 12
If a phonogram published for commercial purposes, or a reproduction of such
phonogram, is used directly for broadcasting or for any communication to the
public, a single equitable remuneration shall be paid by the user to the
performers, or to the producers of the phonograms, or to both. Domestic law may,
in the absence of agreement between these parties, lay down the conditions as to
the sharing of this remuneration.
Article 13
Broadcasting organisations shall enjoy the right to authorise or prohibit:
(a) the rebroadcasting of their broadcasts;
(b) the fixation of their broadcasts;
(c) the reproduction:
(i) of fixations, made without their consent, of their broadcasts;
(ii) of fixations, made in accordance with the provisions of Article 15, of
their broadcasts,
if the reproduction is made for purposes different from those referred to in
those provisions;
(d) the communication to the public of their television broadcasts if such
communication is made in places accessible to the public against payment of an
entrance fee; it shall be a matter for the domestic law of the State where
protection of this right is claimed to determine the conditions under which it
may be exercised.
Article 14
The term of protection to be granted under this Convention shall last at least
until the end of a period of twenty years computed from the end of the year in
which:
(a) the fixation was made - for phonograms and for performances incorporated
therein;
(b) the performance took place - for performances not incorporated in
phonograms;
(c) the broadcast took place - for broadcasts.
Article 15
1. Any Contracting State may, in its domestic laws and regulations, provide for
exceptions to the protection guaranteed by this Convention as regards:
(a) private use;
(b) use of short excerpts in connexion with the reporting of current events;
(c) ephemeral fixation by a broadcasting organisation by means of its own and
for its own broadcasts;
(d) use solely for the purposes of teaching or scientific research.
2. Irrespective of paragraph 1 of this Article, any Contracting State may, in
its domestic laws and regulations, provide for the same kinds of limitations
with regard to the protection of performers, producers of phonograms and
broadcasting organisations, as it provides for, in its domestic laws and
registrations, in connexion with the protection of copyright in literary and
artistic works. However, compulsory licences may be provided for only to the
extent to which they are compatible with this Convention.
Article 16
1. Any State, upon becoming party to this Convention, shall be bound by all the
obligations and shall enjoy all the benefits thereof. However, a State may at
any time, in a notification deposited with the Secretary-General of the United
Nations, declare that:
(a) as regards Article 12:
(i) it will not apply the provisions of that Article;
(ii) it will not apply the provisions of that Article in respect of certain
uses;
(iii) as regards phonograms the producer of which is not a national of another
Contracting State, it will not apply that Article;
(iv) as regards phonograms the producer of which is a national of another
Contracting State, it will limit the protection provided for by that Article to
the extent to which, and to the term for which, the latter State grants
protection to phonograms first fixed by a national of the State making the
declaration; however, the fact that the Contracting State of which the producer
is a national does not grant the protection to the same beneficiary or
beneficiaries as the State making the declaration shall not be considered as a
difference in the extent of the protection;
(b) as regards Article 13, it will not apply item (d) of that Article; if a
Contracting State makes such a declaration, the other Contracting States shall
not be obliged to grant the right referred to in Article 13, item (d), to
broadcasting organisations whose headquarters are in that State.
2. If the notification referred to in paragraph 1 of this Article is made after
the date of the deposit of the instrument of ratification, acceptance or
accession, the declaration will become effective six months after it has been
deposited.
Article 17
Any State which, on October 26, 1961, grants protection to producers of
phonograms solely on the basis of the criterion of fixation may, by a
notification deposited with the Secretary-General of the United Nations at the
time of ratification, acceptance or accession, declare that it will apply, for
the purposes of Article 5, the criterion of fixation alone and, for the purposes
of paragraph 1(a) (iii) and (iv) of Article 16, the criterion of fixation
instead of the criterion of nationality.
Article 18
Any State which has deposited a notification under paragraph 3 of Article 5,
paragraph 2 of Article 6, paragraph 1 of Article 16 or Article 17, may, by a
further notification deposited with the Secretary-General of the United Nations,
reduce its scope or withdraw it.
Article 19
Notwithstanding anything in this Convention, once a performer has consented to
the incorporation of his performance in a visual or audio-visual fixation,
Article 7 shall have no further application.
Article 20
1. This Convention shall not prejudice rights acquired in any Contracting State
before the date of coming into force of this Convention for that State.
2. No Contracting State shall be bound to apply the provisions of this
Convention to performances or broadcasts which took place, or to phonograms
which were fixed, before the date of coming into force of this Convention for
that State.
Article 21
The protection provided for in this Convention shall not prejudice any
protection otherwise secured to performers, producers of phonograms and
broadcasting organisations.
Article 22
Contracting States reserve the right to enter into special agreements among
themselves in so far as such agreements grant to performers, producers of
phonograms or broadcasting organisations more extensive rights than those
granted by this Convention or contain other provisions not contrary to this
Convention.
Article 23
This Convention shall be deposited with the Secretary-General of the United
Nations. It shall be open until June 30, 1962, for signature by any State
invited to the Diplomatic Conference on the International Protection of
Performers, Producers of Phonograms and Broadcasting Organisations which is a
party to the Universal Copyright Convention or a member of the International
Union for the Protection of Literary and Artistic Works.
Article 24
1. This Convention shall be subject to ratification or acceptance by the
signatory States.
2. This Convention shall be open for accession by any State invited to the
Conference referred to in Article 23, and by any State Member of the United
Nations, provided that in either case such State is a party to the Universal
Copyright Convention or a member of the International Union for the Protection
of Literary and Artistic Works.
3. Ratification, acceptance or accession shall be effected by the deposit of an
instrument to that effect with the Secretary-General of the United Nations.
Article 25
1. This Convention shall come into force three months after the date of deposit
of the sixth instrument of ratification, acceptance or accession.
2. Subsequently, this Convention shall come into force in respect of each State
three months after the date of deposit of this instrument of ratification,
acceptance or accession.
Article 26
1. Each Contracting State undertakes to adopt, in accordance with its
Constitution, the measures necessary to ensure the application of this
Convention.
2. At the time of deposit of its instrument of ratification, acceptance or
accession, each State must be in a position under its domestic law to give
effect to the terms of this Convention.
Article 27
1. Any State may, at the time of ratification, acceptance or accession, or at
any time thereafter, declare by notification addressed to the Secretary-General
of the United Nations that this Convention shall extend to all or any of the
territories for whose international relations it is responsible, provided that
the Universal Copyright Convention or the International Union for the Protection
of Literary and Artistic Works applies to the territory or territories
concerned. This notification shall take effect three months after the date of
its receipt.
2. The notifications referred to in paragraph 3 of Article 5, paragraph 2 of
Article 6, paragraph 1 of Article 16 and Articles 17 and 18, may be extended to
cover all or any of the territories referred to in paragraph 1 of this Article.
Article 28
1. Any Contracting State may denounce this Convention, on its own behalf, or on
behalf of all or any of the territories referred to in Article 27.
2. The denunciation shall be effected by a notification addressed to the
Secretary-General of the United Nations and shall take effect twelve months
after the date of receipt of the notification.
3. The right of denunciation shall not be exercised by a Contracting State
before the expiry of a period of five years from the date on which the
Convention came into force with respect to that Sate.
4. A Contracting State shall cease to be a party to this Convention from that
time when it is neither a party to the Universal Copyright Convention nor a
member of the International Union for the Protection of Literary and Artistic
Works.
5. This Convention shall cease to apply to any territory referred to in Article
27 from that time when neither the Universal Copyright Convention nor the
International Union for the Protection of Literary and Artistic Works applies to
that territory.
Article 29
1. After this Convention has been in force for five years, any Contracting State
may, by notification addressed to the Secretary-General of the United Nations,
request that a conference be convened for the purpose of revising the
Convention. The Secretary-General shall notify all Contracting States of this
request. If, within a period of six months following the date of notification by
the Secretary-General of the United Nations, not less than one half of the
Contracting States notify him of their concurrence with the request, the
Secretary-General shall inform the Director-General of the International Labour
Office, the Director-General of United Nations Educational, Scientific and
Cultural Organization and the Director of the Bureau of the International Union
for the Protection of Literary and Artistic Works, who shall convene a revision
conference in co-operation with the Intergovernmental Committee provided for in
Article 32.
2. The adoption of any revision of this Convention shall require an affirmative
vote by two-thirds of the States attending the revision conference, provided
that this majority includes two-thirds of the States which, at the time of the
revision conference, are parties to the Convention.
3. In the event of adoption of a Convention revising this Convention in whole or
in part, and unless the revising Convention provides otherwise:
(a) this Convention shall cease to be open to ratification, acceptance or
accession as from the date of entry into force of the revising Convention;
(b) this Convention shall remain in force as regards relations between or with
Contracting States which have not become parties to the revising Convention.
Article 30
Any dispute which may arise between two or more Contracting States concerning
the interpretation or application of this Convention and which is not settled by
negotiation shall, at the request of any one of the parties to the dispute, be
referred to the International Court of Justice for decision, unless they agree
to another mode of settlement.
Article 31
Without prejudice to the of paragraph 3 of Article 5, paragraph 2 of Article 6,
paragraph 1 of Article 16 and Article 17, no reservation may be made to this
Convention.
Article 32
1. An Intergovernmental Committee is hereby established with the following
duties:
(a) to study questions concerning the application and operation of this
Convention; and
(b) to collect proposals and to prepare documentation for possible revision of
this Convention.
2. The Committee shall consist of representatives of the Contracting States,
chosen with due regard to equitable geographical distribution. The number of
members shall be six if there are twelve Contracting States or less, nine if
there are thirteen to eighteen Contracting States and twelve if there are more
than eighteen Contracting States.
3. The Committee shall be constituted twelve minths after the Convention comes
into force by an election organized among the Contracting States, each of which
shall have one vote, by the Director-General of the International Labour Office,
the Director-General of United Nations Educational, Scientific and Cultural
Organization and the Director of the Bureau of the International Union for the
Protection of Literary and Artistic Works, in accordance with rules previously
approved by a majority of all Contracting States.
4. The Committee shall elect its Chairman and officers. It shall establish its
own rules of procedure. These rules in particular provide for the operation of
the Committee and for a method of selecting its members for the future in such a
way to ensure rotation among the various Contracting States.
5. Officials of the International Labour Office, the United Nations Educational,
Scientific and Cultural Organization and the Bureau of the International Union
for the Protection of Literary and Artistic Works, designated by the
Directors-General and the Director thereof, shall constitute the Secretariat of
the Committee.
6. Meetins of the Committee, which shall be convened whenever a majority of its
members deems it necessary, shall be held successively at the headquarters of
the International Labour Office, the United Nations Educational, Scientific and
Cultural Organization and the Bureau of the International Union for the
Protection of Literary and Artistic Works.
7. Expenses of members of the Committee shall be borne by their respective
Governments.
Article 33
1. The present Convention is drawn up in English, French and Spanish, the three
texts being equally authentic.
2. In addition, official texts of the present Convention shall be drawn up in
German, Italian and Portuguese.
1. The Secretary-General of the United Nations shall notify the States invited
to the Conference referred to in Article 23 and every State Member of the United
Nations, as well as the Director-General of the International Labour Office, the
Director-General of United Nations Educational, Scientific and Cultural
Organization and the Director of the Bureau of the International Union for the
Protection of Literary and Artistic Works:
(a) of the deposit of each instrument of ratification, acceptance or accession;
(b) of the date of entry into force of the Convention;
(c) of all notifications, declarations or communications provided for in this
Convention;
(d) if any of the situations referred to in paragraphs 4 and 5 of Article 28
arise.
2. The Secretary-General of the United Nations shall also notify the
Director-General of the International Labour Office, the Director-General of
United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization and the
Director of the Bureau of the International Union for the Protection of Literary
and Artistic Works of the requests communicated to him in accordance with
Article 29, as well as of any communication received from the Contracting States
concerning the revision of the Convention.
In faith whereof, the undersigned, being duly authorized thereto, have signed
this Convention.
Done at Rome, this twenty-sixth day of October 1961, in a single copy in the
English, French and Spanish languages. Certified true copies shall be delivered
by the Secretary-General of the United Nations to all the States invited to the
Conference referred to in Article 23 and to every State Member United Nations,
as well as to the Director-General of the International Labour Office, the
Director-General of United Nations Educational, Scientific and Cultural
Organization and the Director of the Bureau of the International Union for the
Protection of Literary and Artistic Works.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 26 czerwca 1997 r.
o zmianie ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych.
(Dz. U. Nr 126, poz. 805)
Art. 1. W ustawie z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych
(Dz. U. z 1972 r. Nr 47, poz. 298, z 1989 r. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 34,
poz. 198, z 1991 r. Nr 64, poz. 271) art. 8 otrzymuje brzmienie:
"Art. 8. 1. Przyjęcie zwłok do pochowania na cmentarz następuje po
przedstawieniu dokumentów określonych w art. 11 ust. 5 i 9.
2. W miejscowościach, w których nie ma cmentarzy komunalnych zarząd cmentarza
wyznaniowego jest obowiązany umożliwić pochowanie na tym cmentarzu, bez
jakiejkolwiek dyskryminacji, osób zmarłych innego wyznania lub niewierzących.
3. Zarząd cmentarza wyznaniowego nie może odmówić pochowania zwłok osób, które
posiadają nabyte prawo do pochówku w określonym miejscu tego cmentarza.
4. Prawo to służy, obok osoby określonej w ust. 3, także jej bliskim, to jest
małżonkowi, wstępnym, zstępnym, rodzeństwu i przysposobionym.
5. Zwłoki osób, o których mowa w ust. 3 i 4, powinny być przez zarząd cmentarza
traktowane na równi ze zwłokami osób należących do wyznania, do którego należy
cmentarz, a w szczególności pod względem wyznaczenia miejsca pochowania,
właściwego ceremoniału pogrzebowego i wznoszenia stosownych nagrobków."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA KONSULARNA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji,
sporządzona w Warszawie dnia 21 lutego 1995 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 127, poz. 815)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 21 lutego 1995 r. została sporządzona w Warszawie Konwencja konsularna
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji w następującym brzmieniu:
KONWENCJA KONSULARNA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji
Rzeczpospolita Polska i Republika Chorwacji,
wyrażając wolę umocnienia przyjaźni i pogłębienia wzajemnie korzystnej
współpracy,
kierując się pragnieniem uregulowania i rozwijania stosunków konsularnych między
obydwoma Państwami oraz jak najdalej idących ułatwień w ochronie praw i
interesów ich obywateli,
postanowiły zawrzeć Konwencję konsularną i uzgodniły, co następuje:
Rozdział I
Definicje
Artykuł 1
1. Stosowane w niniejszej konwencji wyrażenia mają niżej określone znaczenie:
1) "urząd konsularny" oznacza konsulat generalny, konsulat, wicekonsulat lub
agencję konsularną;
2) "okręg konsularny" oznacza obszar wyznaczony urzędowi konsularnemu do
wykonywania funkcji konsularnych;
3) "kierownik urzędu konsularnego" oznacza osobę powołaną do działania w tym
charakterze;
4) "urzędnik konsularny" oznacza każdą osobę, włącznie z kierownikiem urzędu
konsularnego, powołaną w tym charakterze do wykonywania funkcji konsularnych;
5) "pracownik konsularny" oznacza każdą osobę zatrudnioną w służbie
administracyjnej lub technicznej urzędu konsularnego;
6) "członek personelu służby" oznacza każdą osobę zatrudnioną w służbie domowej
urzędu konsularnego;
7) "członkowie urzędu konsularnego" oznacza urzędników konsularnych, pracowników
konsularnych oraz członków personelu służby;
8) "członkowie personelu konsularnego" oznacza urzędników konsularnych poza
kierownikiem urzędu konsularnego, pracowników konsularnych oraz członków
personelu służby;
9) "członek personelu prywatnego" oznacza osobę zatrudnioną wyłącznie w służbie
prywatnej członka urzędu konsularnego;
10) "członek rodziny" oznacza małżonkę albo małżonka członka urzędu
konsularnego, ich dzieci i rodziców, pod warunkiem że wspólnie z nimi
zamieszkują i są na utrzymaniu członka urzędu konsularnego;
11) "pomieszczenia konsularne" oznacza budynki lub część budynków i tereny
przyległe do nich, niezależnie od tego, czyją są własnością, używane wyłącznie
dla celów urzędu konsularnego, włączając w to rezydencję kierownika urzędu
konsularnego;
12) "archiwa konsularne" oznacza wszystkie pisma, dokumenty, korespondencję,
książki, filmy, techniczne zasoby gromadzenia i wykorzystania informacji,
rejestry urzędu konsularnego oraz szyfry i kody, kartoteki, jak również
przedmioty wyposażenia służące do ich zabezpieczenia i przechowywania;
13) "statek" oznacza każdą cywilną jednostkę pływającą, uprawnioną do
podnoszenia bandery Państwa wysyłającego i zarejestrowaną w tym Państwie;
14) "statek powietrzny" oznacza każdą cywilną jednostkę latającą uprawnioną do
używania oznaki przynależności Państwa wysyłającego i zarejestrowaną w tym
Państwie.
2. Postanowienia niniejszej konwencji dotyczące obywateli Państwa wysyłającego
mają odpowiednie zastosowanie również do osób prawnych, które ustanowione są
zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa wysyłającego i mają siedzibę w
tym Państwie.
Rozdział II
Ustanawianie urzędów konsularnych oraz mianowanie członków urzędu konsularnego.
Artykuł 2
1. Urząd konsularny może być ustanowiony na terytorium Państwa przyjmującego
jedynie za zgodą tego Państwa.
2. Siedziba urzędu konsularnego, jego klasa i okręg konsularny są ustalane przez
Państwo wysyłające i podlegają aprobacie Państwa przyjmującego.
3. Późniejsze zmiany siedziby urzędu konsularnego, jego klasy i okręgu
konsularnego mogą być dokonywane przez Państwo wysyłające jedynie za zgodą
Państwa przyjmującego.
4. Uprzednia wyraźna zgoda Państwa przyjmującego jest również wymagana do
otworzenia biura stanowiącego część istniejącego urzędu konsularnego, poza jego
siedzibą.
Artykuł 3
1. Państwo wysyłające zaopatruje kierownika urzędu konsularnego w dokument
posiadający formę listów komisyjnych lub podobnego dokumentu, wystawiony w
związku z każdą nominacją, stwierdzający jego charakter urzędowy i wskazujący w
zasadzie jego imiona i nazwisko oraz kategorię i klasę, jak również okręg
konsularny i siedzibę urzędu konsularnego.
2. Państwo wysyłające przekazuje listy komisyjne lub podobny dokument w drodze
dyplomatycznej lub innej stosownej drodze ministerstwu spraw zagranicznych
Państwa przyjmującego.
3. Jeżeli Państwo przyjmujące na to się zgadza, Państwo wysyłające może zamiast
listów komisyjnych lub podobnego dokumentu skierować do Państwa przyjmującego
notyfikację zawierającą dane przewidziane w ust. 1 niniejszego artykułu.
4. Kierownik urzędu konsularnego zostaje dopuszczony do wykonywania swych
funkcji na mocy upoważnienia Państwa przyjmującego, zwanego exequatur, bez
względu na formę tego upoważnienia.
5. Państwo, które odmawia udzielenia exequatur, nie jest obowiązane do podania
wysyłającemu przyczyn odmowy.
6. Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 4 oraz ust. 7 i 8 niniejszego artykułu
kierownik urzędu konsularnego nie może przystąpić do wykonywania swych funkcji
przed uzyskaniem exequatur.
7. Do czasu udzielenia exequatur kierownik urzędu konsularnego może być
tymczasowo dopuszczony do wykonywania swych funkcji. W takim przypadku mają
zastosowanie postanowienia niniejszej konwencji.
8. Z chwilą gdy kierownik urzędu konsularnego zostanie dopuszczony, choćby
tymczasowo, do wykonywania swych funkcji, Państwo przyjmujące powinno
niezwłocznie zawiadomić o tym właściwe władze okręgu konsularnego. Powinno ono
również zapewnić podjęcie niezbędnych środków dla umożliwienia kierownikowi
urzędu konsularnego wywiązywania się z obowiązków urzędowych i korzystania z
postanowień niniejszej konwencji.
Artykuł 4
1. Jeżeli kierownik urzędu konsularnego nie ma możności wykonywania swych
funkcji lub jeżeli stanowisko kierownika urzędu konsularnego nie jest obsadzone,
jako kierownik urzędu konsularnego może czasowo działać tymczasowy kierownik.
2. Imiona i nazwisko tymczasowego kierownika są uprzednio notyfikowane przez
przedstawicielstwo dyplomatyczne Państwa wysyłającego bądź gdy Państwo to nie ma
przedstawicielstwa dyplomatycznego w Państwie przyjmującym - przez kierownika
urzędu konsularnego bądź, w razie gdy ten nie może tego uczynić - przez właściwy
organ Państwa wysyłającego ministerstwu spraw zagranicznych Państwa
przyjmującego lub organowi wyznaczonemu przez to ministerstwo. Państwo
przyjmujące może uzależnić od swej zgody dopuszczenie jako tymczasowego
kierownika osoby, która nie jest przedstawicielem dyplomatycznym ani urzędnikiem
konsularnym Państwa wysyłającego w Państwie przyjmującym.
3. Właściwe organy Państwa przyjmującego powinny udzielać tymczasowemu
kierownikowi pomocy i ochrony. W czasie gdy kieruje on urzędem, postanowienia
niniejszej konwencji mają do niego zastosowanie na tych samych zasadach, jak do
kierownika danego urzędu konsularnego. Państwo przyjmujące nie jest jednak
obowiązane do przyznawania tymczasowemu kierownikowi ułatwień, przywilejów i
immunitetów, z których korzystanie przez kierownika urzędu konsularnego
uzależnione jest do warunków, których nie spełnia tymczasowy kierownik.
4. Gdy w okolicznościach przewidzianych w ust. 1 niniejszego artykułu
tymczasowym kierownikiem jest mianowany przez Państwo wysyłające członek
personelu dyplomatycznego przedstawicielstwa dyplomatycznego, korzysta on z
przywilejów i immunitetów dyplomatycznych, jeżeli Państwo przyjmujące temu się
nie sprzeciwia.
Artykuł 5
Ministerstwo spraw zagranicznych Państwa przyjmującego będzie pisemnie
powiadamiane:
1) o przybyciu do urzędu członka urzędu konsularnego po mianowaniu, o jego
ostatecznym wyjeździe lub o zakończeniu wykonywania obowiązków oraz o wszystkich
innych zmianach mających wpływ na jego status, które mogą powstać w czasie
zatrudnienia w urzędzie konsularnym;
2) o przybyciu i ostatecznym wyjeździe osoby należącej do rodziny członka urzędu
konsularnego oraz o fakcie, że jakaś osoba staje się lub przestaje być członkiem
rodziny;
3) o przybyciu i ostatecznym wyjeździe członka personelu prywatnego oraz o
zakończeniu jego służby;
4) o zatrudnieniu i zwolnieniu osoby zamieszkałej na stałe w Państwie
przyjmującym jako członka urzędu konsularnego lub członka personelu prywatnego.
Artykuł 6
1. Właściwe organy Państwa przyjmującego wydają bezpłatnie każdemu urzędnikowi
konsularnemu odpowiedni dokument stwierdzający jego tożsamość i stanowisko.
2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się także do pracowników
konsularnych, członków personelu służby oraz członków personelu prywatnego, pod
warunkiem że osoby te nie są obywatelami Państwa przyjmującego ani nie posiadają
w tym Państwie stałego miejsca pobytu.
3. Postanowienia ust. 1 i 2 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio do
członków rodzin.
Artykuł 7
Urzędnikiem konsularnym może być jedynie obywatel Państwa wysyłającego, nie
mający w Państwie przyjmującym stałego miejsca pobytu i nie wykonujący w tym
Państwie, poza swoimi funkcjami urzędowymi, żadnej innej działalności o
charakterze zarobkowym.
Artykuł 8
1. Państwo przyjmujące może w każdej chwili zawiadomić Państwo wysyłające, że
urzędnik konsularny jest persona non grata lub że jakikolwiek inny członek
personelu konsularnego jest osobą niepożądaną; wówczas Państwo wysyłające,
odpowiednio do przypadku, albo odwoła daną osobę, albo położy kres jej funkcjom
w urzędzie konsularnym.
2. Jeżeli Państwo wysyłające odmawia wypełnienia lub nie wypełnia w rozsądnym
terminie swych obowiązków wynikających z ust. 1 niniejszego artykułu, Państwo
przyjmujące może, odpowiednio do przypadku, albo cofnąć exequatur danej osobie,
albo przestać ją uważać za członka personelu konsularnego.
3. Osoba mianowana członkiem urzędu konsularnego może być uznana za osobę
niepożądaną przed przybyciem na terytorium Państwa przyjmującego lub, jeżeli już
się w tym państwie znajduje, przed objęciem swych funkcji w urzędzie
konsularnym. Państwo wysyłające powinno w takim przypadku cofnąć nominację.
4. W przypadkach wymienionych w ust. 1 i 3 niniejszego artykułu Państwo
przyjmujące nie jest obowiązane do podawania Państwu wysyłającemu przyczyn swej
decyzji.
Artykuł 9
Państwo wysyłające może powierzyć swemu urzędowi konsularnemu ustanowionemu w
innym państwie wykonywanie funkcji konsularnych w państwie trzecim po
notyfikacji o tym zainteresowanym państwom i w braku wyraźnego sprzeciwu
któregokolwiek z nich.
Artykuł 10
Po odpowiedniej notyfikacji Państwu przyjmującemu i w braku jego sprzeciwu urząd
konsularny Państwa wysyłającego może wykonywać w Państwie przyjmującym funkcje
konsularne na rzecz państwa trzeciego.
Artykuł 11
Każda z obu Umawiających się Stron może - w ramach stosunków dwustronnych -
mianować i przyjmować honorowych urzędników konsularnych, stosując wobec nich
postanowienia rozdziału III Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych
oraz, jeśli to możliwe, postanowienia niniejszej konwencji. Honorowi urzędnicy
konsularni mogą być obywatelami Państwa wysyłającego, Państwa przyjmującego lub
państwa trzeciego.
Rozdział III
Ułatwienia, przywileje i immunitety
Artykuł 12
1. Państwo przyjmujące udzieli urzędowi konsularnemu wszelkich ułatwień w
wykonywaniu jego funkcji i zastosuje odpowiednie środki, aby członkowie urzędu
konsularnego mogli wykonywać swą działalność urzędową oraz korzystać z praw,
przywilejów i immunitetów przewidzianych w niniejszej konwencji. Państwo
przyjmujące podejmie odpowiednie kroki w celu zapewnienia bezpieczeństwa urzędu
konsularnego.
2. Państwo przyjmujące będzie traktowało urzędników konsularnych i członków ich
rodzin z należnym szacunkiem i zastosuje wszelkie odpowiednie środki dla
zapobieżenia jakiemukolwiek zamachowi na ich osoby, wolność lub godność.
Artykuł 13
1. Godło Państwa wysyłającego wraz z odpowiednim napisem w języku Państwa
wysyłającego i w języku Państwa przyjmującego, oznaczającym urząd konsularny,
może być umieszczone na budynku, w którym mieści się urząd konsularny, i na
rezydencji kierownika tego urzędu.
2. Flaga Państwa wysyłającego może być wywieszona na budynku, w którym mieści
się urząd konsularny i na rezydencji kierownika urzędu konsularnego.
3. Kierownik urzędu konsularnego może również umieszczać flagę Państwa
wysyłającego na swoich środkach transportu, w czasie gdy są one używane dla
celów urzędowych.
4. Przy korzystaniu z prawa przyznanego w niniejszym artykule należy uwzględniać
ustawy i inne przepisy oraz zwyczaje Państwa przyjmującego.
Artykuł 14
1. Państwo wysyłające ma prawo, zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa
przyjmującego:
1) nabywać na własność, posiadać lub wynajmować tereny, budynki lub części
budynków, z przeznaczeniem na siedzibę urzędu konsularnego, na rezydencję
kierownika urzędu konsularnego lub na mieszkania innych członków urzędu
konsularnego;
2) budować lub przystosowywać dla tych samych celów budynki na nabytych
terenach;
3) przenosić prawa własności terenów, budynków lub części budynków nabytych lub
zbudowanych.
2. Państwo przyjmujące powinno w razie potrzeby pomóc urzędowi konsularnemu w
uzyskaniu odpowiednich mieszkań dla jego członków.
3. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu nie zwalniają Państwa wysyłającego
od obowiązku stosowania się do przepisów i ograniczeń w zakresie budownictwa,
urbanistyki i ochrony zabytków, mających zastosowanie na obszarze, na którym
znajdują się lub będą się znajdować wymienione tereny, budynki lub ich części.
Artykuł 15
1. Pomieszczenia konsularne są nietykalne. Organy Państwa przyjmującego nie mają
prawa wkraczać do nich bez zgody kierownika urzędu konsularnego, kierownika
przedstawicielstwa dyplomatycznego Państwa wysyłającego albo osoby wyznaczonej
przez jednego z nich.
2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się również do pomieszczeń
mieszkalnych urzędników konsularnych.
Artykuł 16
Pomieszczenia konsularne, ich urządzenia, mienie urzędu konsularnego i jego
środki transportu nie podlegają żadnej formie rekwizycji dla celów obrony
narodowej, użyteczności publicznej lub w innych celach. Jeżeli na te cele
niezbędne jest wywłaszczenie, powinny być przedsięwzięte wszelkie odpowiednie
środki dla uniknięcia utrudnienia wykonywania funkcji konsularnych i powinno być
niezwłocznie wypłacone Państwu wysyłającemu odpowiednie i efektywne
odszkodowanie.
Artykuł 17
1. Pomieszczenia urzędu konsularnego, rezydencja kierownika urzędu konsularnego,
a także mieszkania członków urzędu konsularnego, których właścicielem lub
najemcą jest Państwo wysyłające lub jakakolwiek osoba działająca w jego imieniu,
są zwolnione od wszelkich opłat i podatków państwowych, regionalnych i
komunalnych, z wyjątkiem opłat należnych za świadczenie określonych usług.
2. Zwolnień przewidzianych w ust. 1 niniejszego artykułu nie stosuje się do
opłat i podatków ciążących na podstawie ustaw i innych przepisów Państwa
przyjmującego na osobie, która zawarła umowę z Państwem wysyłającym lub z osobą
działającą w jego imieniu.
3. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się również do środków
transportu będących własnością Państwa wysyłającego i przeznaczonych dla celów
urzędu konsularnego.
Artykuł 18
Archiwa i dokumenty konsularne są nietykalne w każdym czasie, niezależnie od
tego, gdzie się znajdują.
Artykuł 19
1. Państwo przyjmujące dopuszcza i ochrania swobodę porozumiewania się urzędu
konsularnego dla wszelkich celów urzędowych. Przy porozumiewaniu się z rządem,
przedstawicielstwami dyplomatycznymi oraz innymi urzędami konsularnymi Państwa
wysyłającego, bez względu na to, gdzie się znajdują, urząd konsularny może
używać wszelkich odpowiednich środków łączności, włącznie z kurierami
dyplomatycznymi lub konsularnymi, pocztą dyplomatyczną lub konsularną, jak
również korespondencją sporządzoną kodem lub szyfrem. Urząd konsularny ma prawo
zainstalować nadajnik radiowy i używać go jedynie za zgodą Państwa
przyjmującego.
2. Korespondencja urzędowa urzędu konsularnego jest nietykalna. Wyrażenie
"korespondencja urzędowa" oznacza wszelką korespondencję dotyczącą urzędu
konsularnego i jego funkcji.
3. Poczta konsularna powinna posiadać widoczne zewnętrzne oznaczenia jej
charakteru i może zawierać jedynie korespondencję urzędową, jak również
dokumenty i przedmioty przeznaczone wyłącznie dla celów urzędowych.
4. Poczta konsularna nie podlega otwarciu ani zatrzymaniu. Jeżeli jednak
właściwe organy Państwa przyjmującego mają poważne podstawy, aby przypuszczać,
że poczta zawiera inne przedmioty niż korespondencja, dokumenty i przedmioty
określone w ust. 3 niniejszego artykułu, mogą prosić, aby poczta ta została
otwarta w ich obecności przez upoważnionego przedstawiciela Państwa
wysyłającego. Jeżeli organy Państwa wysyłającego odmówią zastosowania się do tej
prośby, poczta zostanie zwrócona do miejsca, skąd pochodzi.
5. Kurier konsularny powinien być zaopatrzony w urzędowy dokument stwierdzający
jego status i określający liczbę paczek stanowiących pocztę konsularną. Kurierem
konsularnym może być tylko obywatel Państwa wysyłającego, nie posiadający
stałego miejsca pobytu w Państwie przyjmującym. Przy wykonywaniu swoich funkcji
kurier konsularny znajduje się pod ochroną Państwa przyjmującego i korzysta z
nietykalności osobistej oraz nie podlega zatrzymaniu, aresztowaniu ani
ograniczeniu wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie.
6. Poczta konsularna może być powierzona kapitanowi statku lub dowódcy statku
powietrznego. Kapitan lub dowódca będzie zaopatrzony w urzędowy dokument
określający liczbę paczek stanowiących pocztę konsularną, jednakże nie będzie on
uważany za kuriera konsularnego. Urzędnik konsularny może swobodnie odebrać
pocztę konsularną bezpośrednio od kapitana statku albo dowódcy statku
powietrznego i przekazać taką pocztę w ten sam sposób.
Artykuł 20
1. Kierownik urzędu konsularnego korzysta z immunitetu o jurysdykcji karnej,
cywilnej i administracyjnej Państwa przyjmującego. Korzysta on z nietykalności
osobistej i nie podlega zatrzymaniu, aresztowaniu ani ograniczeniu wolności
osobistej w jakiejkolwiek innej formie.
2. Urzędnik konsularny nie podlega aresztowaniu, zatrzymaniu lub ograniczeniu
wolności osobistej w jakikolwiek inny sposób w odniesieniu do czynności
dokonanych poza zakresem jego funkcji, z wyjątkiem wszczęcia postępowania z
powodu popełnienia przestępstwa, które według prawa Państwa przyjmującego
zagrożone jest karą co najmniej 5 lat pozbawienia wolności lub karą surowszą i
to tylko na podstawie decyzji wydanej przez organy właściwe w sprawach karnych
bądź w wykonaniu prawomocnego wyroku sądowego.
3. Urzędnik konsularny i pracownik konsularny korzystają z immunitetu od
jurysdykcji władz sądowych i administracyjnych Państwa przyjmującego w
odniesieniu do czynności wykonywanych w zakresie ich obowiązków urzędowych.
4. Postanowień ust. 1, 2 i 3 niniejszego artykułu nie stosuje się do spraw
cywilnych:
1) wynikłych z zawarcia przez członka urzędu konsularnego umowy, w której nie
występował on wyraźnie lub w sposób dorozumiany jako przedstawiciel Państwa
wysyłającego;
2) wytoczonych na skutek szkody powstałej w wyniku wypadku spowodowanego przez
członka urzędu konsularnego w Państwie przyjmującym jakimkolwiek środkiem
transportu;
3) dotyczących spadków, w których członek urzędu konsularnego występuje jako
spadkobierca, zapisobierca, wykonawca testamentu, zarządca lub kurator spadku w
charakterze osoby prywatnej.
5. Postanowienia ust. 1-4 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio do
członków rodzin.
6. Jeżeli właściwy organ Państwa przyjmującego ma zamiar zatrzymać, aresztować
lub w inny sposób pozbawić wolności członka personelu konsularnego, obowiązany
jest on uprzednio poinformować o tym kierownika urzędu konsularnego. Jeżeli
wszczęto postępowanie karne przeciwko urzędnikowi konsularnemu, jest on
obowiązany stawić się przed właściwymi organami. Postępowanie powinno być jednak
prowadzone ze względami należnymi mu z uwagi na jego urzędowe stanowisko oraz, z
wyjątkiem przypadku przewidzianego w ust. 2, w sposób, który by możliwie jak
najmniej utrudniał wykonywanie funkcji konsularnych. Jeżeli w okolicznościach
wymienionych w ust. 2 niezbędne jest aresztowanie lub zatrzymanie urzędnika
konsularnego, postępowanie przeciwko niemu powinno być zakończone w możliwie
najkrótszym czasie.
7. W razie zatrzymania, tymczasowego aresztowania członka personelu konsularnego
albo wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego, Państwo przyjmujące jest
obowiązane zawiadomić o tym możliwie najszybciej kierownika urzędu konsularnego.
8. Właściwy organ Państwa przyjmującego ma obowiązek udzielić pełnej informacji
urzędowi konsularnemu bądź przedstawicielstwu dyplomatycznemu Państwa
wysyłającego o przedsięwziętych środkach, o których mowa w niniejszym artykule.
Artykuł 21
1. Państwo wysyłające może zrzec się przywilejów i immunitetów określonych w
ust. 1, 2 i 3 artykułu 20. To zrzeczenie się powinno być zawsze wyraźne i
notyfikowane Państwu przyjmującemu.
2. Wszczęcie przez członka urzędu konsularnego postępowania w przypadku, w
którym mógłby korzystać z immunitetu jurysdykcyjnego, pozbawia go prawa
powoływania się na immunitet w stosunku do jakiegokolwiek powództwa wzajemnego,
bezpośrednio związanego z powództwem głównym.
3. Zrzeczenie się immunitetu jurysdykcyjnego w odniesieniu do postępowania
cywilnego lub administracyjnego nie jest uważane za pociągające za sobą
zrzeczenie się immunitetu od środków wykonania orzeczenia. W stosunku do takich
środków niezbędne jest odrębne zrzeczenie się.
Artykuł 22
1. Członek urzędu konsularnego może być wezwany do składania zeznań w
charakterze świadka przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa
przyjmującego. Jeżeli urzędnik konsularny odmawia stawienia się lub złożenia
zeznań, nie można wobec niego stosować żadnego środka przymusu ani sankcji.
Pracownik konsularny i członek personelu służby nie mogą odmówić złożenia
zeznań, z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 3 niniejszego artykułu.
2. Organ Państwa przyjmującego, wzywający członka urzędu konsularnego do
złożenia zeznań, nie powinien utrudniać wykonywania jego obowiązków służbowych.
Może odebrać, gdy jest to możliwe, takie zeznanie od członka urzędu konsularnego
w urzędzie konsularnym, rezydencji lub w jego mieszkaniu.
3. Członek urzędu konsularnego nie jest zobowiązany do składania zeznań co do
spraw związanych z wykonywaniem swych obowiązków urzędowych ani do przedkładania
urzędowej korespondencji lub innych dokumentów z archiwów konsularnych.
Postanowienie to ma również zastosowanie do członków jego rodziny oraz do
członków personelu prywatnego w odniesieniu do faktów, które są związane z
działalnością urzędu konsularnego.
4. Członek urzędu konsularnego nie jest zobowiązany do udzielania opinii jako
rzeczoznawca prawa Państwa wysyłającego.
Artykuł 23
Członek urzędu konsularnego, jak również członkowie jego rodziny są zwolnieni w
Państwie przyjmującym od wszelkich świadczeń osobistych i od wszelkiej służby
publicznej jakiegokolwiek charakteru, od służby wojskowej oraz od obowiązków
wojskowych, takich jak rekwizycje, kontrybucje i zakwaterowanie.
Artykuł 24
1. Członek urzędu konsularnego, a także członkowie jego rodziny są zwolnieni od
wszelkich obowiązków przewidzianych przez ustawy i inne przepisy Państwa
przyjmującego odnośnie do rejestracji, zezwolenia na pobyt, zezwolenia na
zatrudnienie i innych podobnych wymagań, jakie dotyczą cudzoziemców.
2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu nie stosuje się jednak do
pracownika konsularnego, który nie jest stałym pracownikiem Państwa wysyłającego
lub wykonuje w Państwie przyjmującym jakąkolwiek prywatną działalność zarobkową,
ani do członka jego rodziny.
Artykuł 25
1. Członek urzędu konsularnego, jak również członkowie jego rodziny są zwolnieni
od wszelkich opłat i podatków państwowych, regionalnych i komunalnych, z
wyjątkiem:
1) podatków pośrednich tego rodzaju, które zazwyczaj są wliczane w cenę towaru
lub usług;
2) opłat i podatków od prywatnego mienia nieruchomego położonego na terytorium
Państwa przyjmującego, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 17 niniejszej
konwencji;
3) podatków od spadku i podatków od przeniesienia prawa własności pobieranych
przez Państwo przyjmujące;
4) opłat i podatków od prywatnych dochodów, łącznie z dochodami od kapitału,
mających swe źródło w Państwie przyjmującym, oraz podatków od kapitału
zainwestowanego w przedsiębiorstwach handlowych lub finansowych w Państwie
przyjmującym;
5) opłat rejestracyjnych, sądowych, hipotecznych i stemplowych, z zastrzeżeniem
postanowień artykułu 17 niniejszej konwencji.
2. Członek urzędu konsularnego zatrudniający osoby, których wynagrodzenia lub
uposażenia nie są zwalniane od podatków od dochodów w Państwie przyjmującym,
powinien wypełniać obowiązki nakładane na pracodawców przez ustawy i inne
przepisy tego Państwa w zakresie pobierania podatków od dochodów.
Artykuł 26
1. Państwo przyjmujące zgodnie z obowiązującymi ustawami i innymi przepisami
zezwala na wwóz i wywóz, zwalnia z opłat celnych i innych związanych z tym
opłat, z wyjątkiem opłat od załadunku, przewozu, przechowywania i wyładunku lub
innych usług:
1) przedmioty przeznaczone do użytku służbowego urzędu konsularnego;
2) przedmioty, łącznie ze środkami transportu, przeznaczone do osobistego użytku
urzędników konsularnych lub członków ich rodzin, zaliczając do nich przedmioty
przeznaczone do ich urządzenia się.
2. Pracownicy konsularni i członkowie personelu służby korzystają z przywilejów
i zwolnień przewidzianych w ust. 1 co do przedmiotów przewidzianych w czasie ich
pierwszego instalowania się.
3. Bagaż osobisty urzędnika konsularnego i członków jego rodziny jest zwolniony
od przeprowadzania kontroli celnej, jeśli nie ma poważnych powodów do
przypuszczeń, że zawiera przedmioty inne niż te, na których wwóz zezwala się
stosownie do punktu 2 ust. 1 niniejszego artykułu, albo przedmioty, których wwóz
i wywóz jest zabroniony stosownie do ustawodawstwa lub przepisów o kwarantannie
Państwa przyjmującego. Takiej kontroli można dokonać wyłącznie w obecności
urzędnika konsularnego lub jego pełnomocnego przedstawiciela.
Artykuł 27
Z zastrzeżeniem swych ustaw i innych przepisów dotyczących stref, do których
wstęp ze względu na bezpieczeństwo państwa jest zabroniony lub ograniczony,
Państwo przyjmujące zapewnia wszystkim członkom urzędu konsularnego, jak również
członkom ich rodzin, swobodę poruszania się na swym terytorium. Jednakże we
wszystkich przypadkach Państwo przyjmujące zapewni urzędnikowi konsularnemu
wykonywanie jego funkcji.
Artykuł 28
1. Przywileje i immunitety przewidziane w niniejszej konwencji, z wyjątkiem
postanowień ust. 3 i 4 artykułu 22, nie przysługują pracownikom konsularnym oraz
członkom personelu służby, jeżeli są oni obywatelami Państwa przyjmującego lub
mają stałe miejsce pobytu w tym Państwie.
2. Członkowie rodziny członka urzędu konsularnego, który jest obywatelem Państwa
przyjmującego lub ma stałe miejsce pobytu w tym Państwie, oraz członkowie
rodziny, którzy są obywatelami Państwa przyjmującego lub mają stałe miejsce
pobytu w tym Państwie albo wykonują w Państwie przyjmującym działalność o
charakterze zarobkowym, nie korzystają, z wyjątkiem postanowień ust. 3 artykułu
22, z żadnych przywilejów i immunitetów.
3. Z wyjątkiem postanowień ust. 3 artykułu 22, przywileje i immunitety określone
w niniejszej konwencji nie będą przyznawane członkom personelu prywatnego.
4. Państwo przyjmujące będzie wykonywało swą jurysdykcję w stosunku do osób
wyszczególnionych w ust. 1-3 niniejszego artykułu w taki sposób, aby
niepotrzebnie nie utrudniać wykonywania funkcji przez urząd konsularny.
Artykuł 29
Wszystkie osoby, którym stosownie do niniejszej Konwencji przysługują przywileje
i immunitety, zobowiązane są, bez uszczerbku dla tych przywilejów i immunitetów,
do poszanowania ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego, łącznie z tymi,
które regulują zasady ruchu środków transportu oraz ich ubezpieczenia.
Rozdział IV
Funkcje konsularne
Artykuł 30
1. Urzędnik konsularny ma prawo, w granicach okręgu konsularnego, wykonywać
funkcje wymienione w niniejszym rozdziale konwencji. Urzędnik konsularny może
oprócz tego wykonywać inne oficjalne funkcje konsularne, jeśli nie są one
sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego lub którym Państwo to nie sprzeciwia
się.
2. Urzędnik konsularny, po notyfikacji Państwu przyjmującemu, może działać jako
przedstawiciel Państwa wysyłającego przy każdej organizacji międzynarodowej.
3. Urzędnik konsularny ma prawo w związku z wykonywaniem swoich funkcji zwracać
się na piśmie lub ustnie do właściwych organów w swoim okręgu konsularnym, a
także do władz centralnych Państwa przyjmującego, jeżeli zezwalają na to ustawy
lub inne przepisy tego Państwa bądź międzynarodowe porozumienia w tej
dziedzinie.
4. W szczególnych okolicznościach urzędnik konsularny może za zgodą państwa
przyjmującego wykonywać funkcje poza swoim okręgiem konsularnym.
5. Urzędnik konsularny ma prawo do pobierania opłat konsularnych zgodnie z
ustawodawstwem Państwa wysyłającego. Kwoty pobierane z tytułu tych opłat są
wolne od wszelkich podatków i opłat Państwa przyjmującego.
Artykuł 31
Urzędnik konsularny ma prawo bronić interesów Państwa wysyłającego i jego
obywateli.
Artykuł 32
Do zadań urzędnika konsularnego należy popieranie rozwoju stosunków handlowych,
gospodarczych, naukowych i kulturalnych między Państwem wysyłającym i Państwem
przyjmującym oraz przyczynianie się w inny sposób do rozwoju przyjaznych
stosunków między nimi.
Artykuł 33
1. Urzędnik konsularny ma prawo:
1) prowadzić rejestr obywateli Państwa wysyłającego;
2) przyjmować zawiadomienia i dokumenty dotyczące urodzeń lub zgonów obywateli
Państwa wysyłającego;
3) przyjmować, zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego, oświadczenia o
wstąpieniu w związek małżeński lub udzielać ślubów, pod warunkiem że obie strony
posiadają obywatelstwo tego Państwa.
2. Urzędnik konsularny będzie powiadamiał właściwe organy Państwa przyjmującego
o dokonaniu czynności wymienionych w punktach 2 i 3 ust. 1 niniejszego artykułu,
jeśli jest to wymagane przez ustawodawstwo Państwa przyjmującego.
3. Postanowienia punktów 2 i 3 ust. 1 niniejszego artykułu nie zwalniają
zainteresowanych osób od obowiązku przestrzegania formalności wymaganych przez
ustawodawstwo Państwa przyjmującego.
Artykuł 34
Urzędnik konsularny ma prawo:
1) wydawać, wznawiać ważność i unieważniać paszporty obywateli zgodnie z
ustawodawstwem Państwa wysyłającego;
2) wystawiać dokumenty uprawniające do wjazdu do Państwa wysyłającego i
wprowadzać w tych dokumentach konieczne zmiany;
3) wystawiać wizy.
Artykuł 35
Urzędnik konsularny ma prawo:
1) przyjmować, sporządzać i poświadczać oświadczenia obywateli Państwa
wysyłającego, w tym oświadczenia w sprawach rodzinnych oraz w sprawach
obywatelstwa, zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego;
2) sporządzać, rejestrować, poświadczać i przechowywać testamenty obywateli
Państwa wysyłającego;
3) sporządzać, rejestrować i poświadczać umowy, zawierane między obywatelami
Państwa wysyłającego i poświadczać jednostronne oświadczenia woli, jeśli te
umowy i oświadczenia nie są sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego. Urzędnik
konsularny nie może jednak sporządzać, rejestrować i poświadczać takich umów lub
oświadczeń, które ustanawiają, przenoszą lub likwidują prawa rzeczowe do
nieruchomości znajdujących się w Państwie przyjmującym;
4) sporządzać, rejestrować i poświadczać umowy między obywatelami Państwa
wysyłającego z jednej strony a obywatelami Państwa przyjmującego lub obywatelami
państwa trzeciego z drugiej strony, jeżeli umowy te mają być wykonane lub mają
wywrzeć skutek prawny wyłącznie w Państwie wysyłającym i pod warunkiem, że nie
są one sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego;
5) legalizować dokumenty wydawane przez organy Państwa wysyłającego lub Państwa
przyjmującego, a także poświadczać kopie, odpisy i wyciągi z tych dokumentów;
6) tłumaczyć dokumenty i poświadczać zgodność tłumaczeń;
7) poświadczać podpisy obywateli Państwa wysyłającego;
8) przyjmować do depozytu dokumenty, pieniądze lub wszelkie przedmioty od
obywateli Państwa wysyłającego bądź na ich rzecz, jeżeli nie jest to sprzeczne z
ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego. Depozyt taki może być
wywieziony z Państwa przyjmującego jedynie z zachowaniem ustaw i innych
przepisów tego Państwa;
9) przyjmować, w celu przekazania osobom uprawnionym, przedmioty zagubione przez
obywateli Państwa wysyłającego podczas ich pobytów w Państwie przyjmującym;
10) wydawać dokumenty dotyczące pochodzenia towarów.
Artykuł 36
Sporządzone, poświadczone lub przetłumaczone przez urzędnika konsularnego
dokumenty, stosownie do postanowień artykułu 35 niniejszej konwencji, będą
uznawane w Państwie przyjmującym jako dokumenty wywierające taki sam skutek
prawny i posiadające taką samą moc jak dokumenty sporządzone, poświadczone lub
przetłumaczone przez właściwe organy Państwa przyjmującego, jeżeli treść ich nie
jest sprzeczna z ustawami i innymi przepisami tego Państwa.
Artykuł 37
Urzędnik konsularny jest uprawniony do doręczania pism sądowych i pozasądowych
oraz dokonywania przesłuchań na wniosek właściwych organów Państwa wysyłającego,
zgodnie z obowiązującymi umowami międzynarodowymi, a w braku takich umów - w
sposób zgodny z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego. Uprawnienie
to może być wykonywane tylko w stosunku do obywateli Państwa wysyłającego i bez
stosowania środków przymusu.
Artykuł 38
1. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią urzędnika konsularnego o
potrzebie ustanowienia opieki lub kurateli nad niepełnoletnim lub mającym
ograniczoną zdolność do czynności prawnych obywatelem Państwa wysyłającego bądź
o potrzebie ochrony dóbr znajdujących się w Państwie przyjmującym, którymi -
niezależnie od przyczyny - obywatel Państwa wysyłającego nie jest w stanie
zarządzać.
2. W porozumieniu z właściwymi organami Państwa przyjmującego urzędnik
konsularny może powiadamiać obywateli Państwa wysyłającego o sprawach
wymienionych w ust. 1 niniejszego artykułu, a zwłaszcza może proponować osoby,
które mogłyby występować w charakterze opiekuna lub kuratora.
3. W razie gdy zarządzanie mieniem małoletniego lub innej osoby nie posiadającej
zdolności do czynności prawnych nie jest zapewnione, urzędnik konsularny może
proponować osobę do zarządzania tym mieniem lub zwracać się do właściwych
organów Państwa przyjmującego o podjęcie niezbędnych w tym celu środków.
Artykuł 39
Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urzędnika
konsularnego o zgonie obywatela Państwa wysyłającego i przekażą mu bezpłatnie
odpis aktu zgonu.
Artykuł 40
1. W razie otwarcia spadku na terytorium Państwa przyjmującego, właściwy organ
tego Państwa poinformuje o tym niezwłocznie urzędnika konsularnego Państwa
wysyłającego, jeżeli spadkobierca, uprawniony lub zapisobierca jest obywatelem
Państwa wysyłającego, nie posiadającym stałego miejsca pobytu na terytorium
Państwa przyjmującego i nie mającym swego pełnomocnika na tym terytorium.
2. W razie gdy właściwe organy Państwa przyjmującego uzyskają informacje o
otwarciu spadku po zmarłym obywatelu Państwa wysyłającego w Państwie
przyjmującym, który nie posiada spadkobiercy ani wykonawcy testamentu w Państwie
przyjmującym, niezwłocznie informują o tym urzędnika konsularnego Państwa
wysyłającego.
3. Urzędnik konsularny ma prawo:
1) podejmować odpowiednie środki dla zabezpieczenia spadku po zmarłym obywatelu
Państwa wysyłającego, znajdującego się na terytorium Państwa przyjmującego. W
celu ochrony interesów obywatela Państwa wysyłającego może on zwracać się do
właściwych organów Państwa przyjmującego i żądać, aby organy te podjęły
niezbędne środki dla zabezpieczenia spadku po zmarłym i informowały go o
podjętych środkach, oraz być obecny przy sporządzaniu spisu inwentarza oraz przy
nałożeniu i zdjęciu pieczęci, jeżeli obywatel ten nie jest w inny sposób
reprezentowany;
2) reprezentować i chronić interesy przed sądami i innymi właściwymi organami
Państwa przyjmującego obywatela Państwa wysyłającego uprawnionego do spadku lub
mającego roszczenia do spadku w Państwie przyjmującym, niezależnie od
obywatelstwa osoby zmarłej, jeżeli obywatel ten jest nieobecny w Państwie
przyjmującym lub jest małoletni do czasu ustanowienia swego pełnomocnika.
4. W razie otwarcia spadku po obywatelu Państwa wysyłającego, organy Państwa
przyjmującego przekażą urzędnikowi konsularnemu odpis testamentu oraz posiadane
informacje o spadkobiercach, ich miejscu zamieszkania lub pobytu, o składzie i
wartości masy spadkowej, a także informacje o tym, czy wszczęte zostało
postępowanie spadkowe i w jakim stadium się ono znajduje.
5. Przy realizacji czynności wymienionych w ust. 3 i 4 niniejszego artykułu
urzędnik konsularny współpracuje i udziela pomocy, bezpośrednio lub za
pośrednictwem swego przedstawiciela, właściwemu organowi Państwa przyjmującego.
6. Jeżeli po zakończeniu postępowania spadkowego lub innych czynności urzędowych
w Państwie przyjmującym ruchomości spadkowe lub wartość uzyskana ze sprzedaży
tych ruchomości lub nieruchomości przypadną spadkobiercom uprawnionym lub
zapisobiercom, będącym obywatelami Państwa wysyłającego, nie posiadającym
stałego miejsca pobytu w Państwie przyjmującym i nie mającym swego pełnomocnika,
mienie to lub wartość uzyskana z jego sprzedaży zostaną przekazane, pod
warunkiem że:
1) spadkobierca, uprawniony lub zapisobierca udowodnią swoje prawo do spadku;
2) uzyska się, w razie potrzeby, zgodę właściwych organów Państwa przyjmującego
na przekazanie mienia spadkowego lub wartości uzyskanej z jego sprzedaży;
3) zostały zapłacone lub zabezpieczone wszystkie długi spadkowe zgłoszone w
terminie określonym przez ustawy i inne przepisy Państwa przyjmującego;
4) zostały zapłacone lub zabezpieczone wszystkie opłaty spadkowe.
7. Przekazanie mienia i należności do Państwa wysyłającego, stosownie do
postanowień ustępu 5 i 6 niniejszego artykułu, może być dokonane jedynie zgodnie
z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego.
Artykuł 41
1. W przypadku gdy obywatel Państwa wysyłającego, nie posiadający stałego
miejsca pobytu w Państwie przyjmującym, zmarł w czasie pobytu w tym Państwie,
mienie pozostałe po nim zostanie zabezpieczone przez właściwe organy Państwa
przyjmującego, a następnie przekazane, bez specjalnego postępowania, urzędnikowi
konsularnemu Państwa wysyłającego. Urzędnik konsularny spłaci długi zaciągnięte
przez osobę zmarłą w czasie jej przebywania w Państwie przyjmującym do wysokości
wartości przekazanych przedmiotów.
2. Do mienia określonego w ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio
postanowienia artykułu 40 ust. 7 niniejszej konwencji.
Artykuł 42
Jeżeli obywatel Państwa wysyłającego, na skutek nieobecności lub z innych
ważnych przyczyn, nie może w odpowiednim czasie bronić swych praw i interesów,
urzędnik konsularny ma prawo reprezentować go przed władzami Państwa
przyjmującego, dopóki osoba ta nie wyznaczy swego pełnomocnika lub nie przystąpi
osobiście do obrony swoich praw i interesów.
Artykuł 43
1. Urzędnik konsularny ma prawo komunikować się i spotykać z każdym obywatelem
Państwa wysyłającego, udzielać mu porad i wszelkiej pomocy, a w przypadkach
koniecznych podejmować kroki w celu udzielenia mu pomocy prawnej. Państwo
przyjmujące nie może w jakikolwiek sposób ograniczać kontaktu obywatela Państwa
wysyłającego z urzędnikiem konsularnym, a także ograniczać mu dostępu do urzędu
konsularnego.
2. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią urząd konsularny
bezzwłocznie, to jest nie później niż w ciągu trzech dni, o aresztowaniu,
zatrzymaniu lub pozbawieniu wolności w innej formie obywatela Państwa
wysyłającego, licząc od dnia, w którym zastosowano te środki. Właściwe organy
Państwa przyjmującego są obowiązane przekazywać niezwłocznie wiadomości
skierowane przez osobę zatrzymaną, aresztowaną lub pozbawioną wolności w
jakiejkolwiek innej formie do urzędu konsularnego.
3. Urzędnik konsularny ma prawo bezzwłocznie, to jest przed upływem czterech
dni, odwiedzić i nawiązać kontakt z obywatelem Państwa wysyłającego,
przebywającym w areszcie, zatrzymanym, odbywającym karę więzienia lub
pozbawionym wolności w inny sposób. Uprawnienia wymienione w niniejszym ustępie
realizuje się zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego, pod
warunkiem jednak, że wspomniane ustawy i przepisy nie mogą przeczyć tym
uprawnieniom.
4. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urzędnika
konsularnego o wypadkach, w wyniku których obywatele Państwa wysyłającego
ponieśli śmierć lub doznali ciężkich uszkodzeń ciała.
Artykuł 44
1. Urzędnik konsularny ma prawo udzielać wszelkiej pomocy statkom Państwa
wysyłającego oraz załogom tych statków, podczas ich pobytu w portach, na wodach
terytorialnych lub wewnętrznych Państwa przyjmującego.
2. Urzędnik konsularny może wchodzić na pokład statku Państwa wysyłającego
niezwłocznie po dokonaniu odprawy przy jego wejściu, a kapitan statku i inni
członkowie załogi oraz pasażerowie mogą nawiązać z nim kontakt.
3. Urzędnik konsularny może korzystać z prawa nadzoru i inspekcji w stosunku do
statku Państwa wysyłającego i jego załogi. W tym celu może on również odwiedzać
statek, przyjmować wizyty kapitana i innych członków załogi.
4. Urzędnik konsularny może zwracać się o pomoc do właściwych organów Państwa
przyjmującego we wszelkich sprawach dotyczących wykonywania czynności w stosunku
do statku Państwa wysyłającego, kapitana i innych członków załogi i pasażerów
statku.
Artykuł 45
Urzędnik konsularny ma prawo w stosunku do statków Państwa wysyłającego:
1) bez uszczerbku dla uprawnień organów Państwa przyjmującego, wyjaśniać
wszelkie zdarzenia, które miały miejsce na statku podczas rejsu i w czasie
postojów, przesłuchiwać kapitana i któregokolwiek z członków załogi statku,
kontrolować dokumenty statku, przyjmować oświadczenia dotyczące statku, ładunku
i podróży, a także ułatwiać wejście i wyjście oraz przebywanie statku w porcie;
2) rozstrzygać wszelkie spory między kapitanem i innymi członkami załogi statku,
łącznie ze sporami o płace i umowy o pracę;
3) podejmować stosowne kroki w sprawach leczenia i repatriacji kapitana lub
któregokolwiek z członków załogi statku;
4) udzielać kapitanowi lub innym członkom załogi ochrony prawnej w ich
stosunkach z sądami i innymi organami Państwa przyjmującego i w tym celu
zapewniać im ochronę prawną i pomoc tłumacza;
5) sporządzać, przyjmować, rejestrować lub poświadczać deklaracje lub inne
dokumenty dotyczące statku, przewidziane ustawodawstwem Państwa wysyłającego;
6) dokonywać wszelkich innych czynności przewidzianych przez ustawodawstwo
Państwa wysyłającego w sprawach żeglugi, pod warunkiem że nie są one sprzeczne z
ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego.
Artykuł 46
1. Sądy i inne właściwe organy Państwa przyjmującego nie mogą wykonywać swojej
jurysdykcji co do przestępstw popełnionych na pokładzie statku Państwa
wysyłającego, z wyjątkiem:
1) przestępstwa popełnionego przez obywatela lub przeciwko obywatelowi Państwa
przyjmującego albo przez jakąkolwiek inną osobę lub przeciwko takiej osobie,
jeżeli ta osoba nie jest członkiem załogi statku;
2) przestępstwa naruszającego porządek publiczny, bezpieczeństwo portu lub wód
terytorialnych bądź wewnętrznych Państwa przyjmującego;
3) przestępstwa naruszającego ustawy lub inne przepisy Państwa przyjmującego,
dotyczące zdrowia publicznego, bezpieczeństwa życia na morzu, imigracji,
przepisów celnych, zanieczyszczeń morza lub nielegalnego przewozu narkotyków;
4) przestępstwa zagrożonego według prawa Państwa przyjmującego karą pozbawienia
wolności na czas nie krótszy niż pięć lat lub karą surowszą.
2. W innych przypadkach wyżej wymienione organy mogą działać jedynie na prośbę
lub za zgodą urzędnika konsularnego.
Artykuł 47
1. W przypadku gdy sądy lub inne właściwe organy Państwa przyjmującego
zamierzają podjąć środki przymusu, zająć mienie lub prowadzić jakiekolwiek
śledztwo na pokładzie statku Państwa wysyłającego, to właściwe organy Państwa
przyjmującego powinny powiadomić o tym urzędnika konsularnego. Takie
zawiadomienie powinno nastąpić przed podjęciem takich czynności, tak aby
umożliwić urzędnikowi konsularnemu lub jego przedstawicielowi obecność w trakcie
przeprowadzania tych czynności. Jeżeli uprzednie zawiadomienie urzędnika
konsularnego jest niemożliwe, właściwe organy Państwa przyjmującego uczynią to
możliwie jak najszybciej, nie później jednak niż w chwili, gdy wspomniane
czynności mają zostać rozpoczęte. Właściwe organy Państwa przyjmującego ułatwią
urzędnikowi konsularnemu widzenie się z osobą zatrzymaną lub aresztowaną i
porozumiewanie się z nią, a także podejmowanie odpowiednich kroków w celu
ochrony interesów takiej osoby.
2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się także w przypadku, gdy
kapitan lub członkowie załogi statku mają być poddani przesłuchaniu na lądzie
przez organy Państwa przyjmującego.
3. Postanowień niniejszego artykułu nie stosuje się jednak w przypadku normalnej
kontroli granicznej, celnej i sanitarnej, a także wszelkiej czynności
wykonywanej na prośbę lub za zgodą kapitana statku.
Artykuł 48
W przypadku gdy członek załogi nie będący obywatelem Państwa przyjmującego
opuścił w tym Państwie bez zgody kapitana statek Państwa wysyłającego, właściwe
organy Państwa przyjmującego, na prośbę urzędnika konsularnego, udzielą pomocy w
poszukiwaniu tej osoby.
Artykuł 49
1. Jeżeli statek Państwa wysyłającego uległ rozbiciu, uszkodzeniu, osiadł na
mieliźnie, został wyrzucony na brzeg lub doznał innej awarii w Państwie
przyjmującym albo gdy jakikolwiek przedmiot wchodzący w skład ładunku, na skutek
awarii statku, został znaleziony na brzegu lub blisko brzegu Państwa
przyjmującego, albo dostarczony do portu tego Państwa, to właściwe organy
Państwa przyjmującego zawiadomią o tym urzędnika konsularnego w możliwie
najkrótszym czasie.
2. W przypadkach wymienionych w ust. 1 niniejszego artykułu właściwe organy
Państwa przyjmującego podejmą wszelkie niezbędne środki w celu zorganizowania
ratowania i ochrony statku, pasażerów, załogi, wyposażenia statku, ładunku,
zapasów i innych przedmiotów znajdujących się na statku, a także w celu
zapobieżenia naruszeniu własności. Dotyczy to także przedmiotów stanowiących
część statku lub jego ładunku, które znalazły się poza statkiem. O wszelkich
podjętych środkach właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią urzędnika
konsularnego w możliwie najkrótszym czasie.
3. Urzędnik konsularny ma prawo udzielać wszelkiej pomocy takiemu statkowi,
pasażerom i członkom załogi. W tym celu ma prawo zabiegać o pomoc u właściwych
organów Państwa przyjmującego. Urzędnik konsularny może zwracać się o wszczęcie
czynności wymienionych w ust. 2 niniejszego artykułu, a także zabiegać o
podjęcie lub kontynuowanie remontu statku, lub może zwrócić się do właściwych
organów Państwa przyjmującego z prośbą o podjęcie takich środków.
4. Jeżeli statek Państwa wysyłającego, który doznał awarii, lub jakikolwiek
przedmiot należący do tego statku zostaną znalezione na brzegu lub w pobliżu
brzegu Państwa przyjmującego bądź zostaną dostarczone do portu tego Państwa i
ani kapitan statku, ani właściciel, ani jego agent, ani ubezpieczyciel nie mogli
podjąć środków w celu zabezpieczenia lub zarządzania takim statkiem lub
przedmiotem, to uznaje się, że urzędnik konsularny ma prawo w imieniu
właściciela do podjęcia takich środków, jakie mógłby podjąć w takich celach sam
właściciel. Postanowienia tego ustępu stosuje się także w odniesieniu do
jakiegokolwiek przedmiotu wchodzącego w skład ładunku statku.
5. Jeśli jakikolwiek przedmiot stanowiący część ładunku statku państwa
trzeciego, który doznał awarii, stanowi własność obywatela Państwa wysyłającego,
został znaleziony na brzegu, w pobliżu brzegu Państwa przyjmującego lub został
dostarczony do portu tego Państwa i ani kapitan statku, ani właściciel
przedmiotu, ani jego agent, ani ubezpieczyciel nie mogli podjąć środków w celu
zabezpieczenia lub zarządzania takim przedmiotem, to uznaje się, że urzędnik
konsularny ma prawo w imieniu właściciela do podjęcia takich środków, jakie
mógłby podjąć w takich celach sam właściciel.
Artykuł 50
1. Jeżeli kapitan lub inny członek załogi statku Państwa wysyłającego zmarł lub
zaginął w Państwie przyjmującym na statku lub na lądzie, kapitan lub jego
zastępca oraz urzędnik konsularny Państwa wysyłającego są wyłącznie kompetentni
do sporządzenia spisu inwentarza przedmiotów, walorów i innego mienia,
pozostawionych przez zmarłego lub zaginionego, i do dokonania innych czynności
koniecznych dla zabezpieczenia mienia i jego przekazania w celu likwidacji
spadku.
2. W razie śmierci albo zaginięcia kapitana statku lub innego członka załogi,
będącego obywatelem Państwa przyjmującego, kapitan lub jego zastępca przesyła
kopię spisu inwentarza wymienionego w ust. 1 niniejszego artykułu organom
Państwa przyjmującego, które właściwe są do dokonania wszelkich czynności
koniecznych dla zabezpieczenia mienia i w razie potrzeby do likwidacji spadku.
Organy te poinformują o swych czynnościach urząd konsularny Państwa
wysyłającego.
Artykuł 51
Postanowienia artykułów 44-50 niniejszej konwencji stosuje się odpowiednio
również do statków powietrznych, pod warunkiem że zastosowanie to nie będzie
sprzeczne z postanowieniami innych dwustronnych lub wielostronnych umów
lotniczych, obowiązujących między Umawiającymi się Stronami.
Artykuł 52
1. Postanowienia niniejszej konwencji stosuje się odpowiednio w razie
wykonywania funkcji konsularnych przez przedstawicielstwo dyplomatyczne.
2. Nazwiska członków przedstawicielstwa dyplomatycznego, przydzielonych do
wydziału konsularnego lub w inny sposób powołanych do wykonywania funkcji
konsularnych przedstawicielstwa, są notyfikowane ministerstwu spraw
zagranicznych Państwa przyjmującego lub władzy wyznaczonej przez to
ministerstwo.
3. Przy wykonywaniu funkcji konsularnych przedstawicielstwo dyplomatyczne może
zwracać się do:
1) władz miejscowych okręgu konsularnego;
2) władz centralnych Państwa przyjmującego, jeżeli jest to dopuszczalne na
podstawie ustaw i innych przepisów oraz zwyczajów Państwa przyjmującego lub
odpowiednich umów międzynarodowych.
4. Przywileje i immunitety członków przedstawicielstwa dyplomatycznego,
wymienionych w ust. 2 niniejszego artykułu, podlegają nadal normom prawa
międzynarodowego dotyczącym stosunków dyplomatycznych.
Rozdział V
Postanowienia końcowe
Artykuł 53
1. Konwencja niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie
trzydziestu dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w
Zagrzebiu.
2. Niniejsza konwencja zawarta jest na czas nie określony. Może ona być
wypowiedziana w drodze notyfikacji przez każdą z Umawiających się Stron. W takim
wypadku utraci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia wypowiedzenia.
Na dowód czego Pełnomocnicy Umawiających się Stron podpisali niniejszą konwencję
i opatrzyli ją pieczęciami.
Sporządzono w Warszawie dnia 21 lutego 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i chorwackim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej E. Wyzner
W imieniu Republiki Chorwacji Ivo Sanader
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 2 kwietnia 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 7 października 1997 r.
w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD).
(Dz. Nr 128, poz. 829)
Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce
publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z 1996 r. Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr
88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wprowadza się do stosowania w statystyce, ewidencji i dokumentacji oraz
rachunkowości, a także w urzędowych rejestrach i systemach informacyjnych
administracji publicznej Polską Klasyfikację Działalności (PKD), stanowiącą
załącznik do rozporządzenia.
§ 2. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 31 grudnia 1999 r. Polską
Klasyfikację Działalności (PKD) stosuje się równolegle z Europejską Klasyfikacją
Działalności (EKD), o której mowa w art. 61 pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995
r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z 1996 r. Nr 156, poz. 775
oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769).
2. W okresie od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 31 grudnia 1999 r.:
1) zachowują ważność wydane zaświadczenia o nadanym numerze identyfikacyjnym w
rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej z kodem i opisem rodzajów
prowadzonej działalności według Europejskiej Klasyfikacji Działalności (EKD), o
której mowa w ust. 1,
2) rodzaj działalności podmiotów wpisywanych do rejestru, o którym mowa w pkt 1,
po dniu 1 stycznia 1998 urzędy statystyczne kodują i opisują według Polskiej
Klasyfikacji Działalności (PKD) i Europejskiej Klasyfikacji Działalności (EKD),
o której mowa w ust. 1.
3. Określenie podmiotów zobowiązanych do przekazywania informacji statystycznych
z danymi statystycznymi do końca 1999 r. następuje według Europejskiej
Klasyfikacji Działalności (EKD), o której mowa w ust. 1.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
(Polską Klasyfikację Działalności, stanowiącą załącznik do rozporządzenia,
zawiera oddzielny załącznik do niniejszego numeru)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 8 stycznia 1997 r.
w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i
wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop.
(Dz. U. Nr 2, poz. 14)
Na podstawie art. 173 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Przy ustalaniu urlopu wypoczynkowego w wymiarze proporcjonalnym, zwanego
dalej "urlopem proporcjonalnym", kalendarzowy miesiąc pracy odpowiada 1/12
wymiaru urlopu przysługującego pracownikowi na podstawie art. 154 § 1 Kodeksu
pracy.
2. Niepełny kalendarzowy miesiąc pracy zaokrągla się w górę do pełnego miesiąca.
3. Jeżeli ustanie stosunku pracy u dotychczasowego pracodawcy i nawiązanie
takiego stosunku u kolejnego pracodawcy następuje w tym samym miesiącu
kalendarzowym, zaokrąglenia do pełnego miesiąca dokonuje wyłącznie dotychczasowy
pracodawca.
§ 2. 1. Przy proporcjonalnym obniżeniu wymiaru urlopu wypoczynkowego, zgodnie z
art. 1552 § 2 Kodeksu pracy, nie uwzględnia się niepełnych miesięcy
kalendarzowych urlopu bezpłatnego lub innego okresu niewykonywania pracy, o
których mowa w tym przepisie.
2. Jeżeli urlop bezpłatny lub inny okres niewykonywania pracy, o których mowa w
art. 1552 § 2 Kodeksu pracy, obejmuje części miesięcy kalendarzowych, za miesiąc
uważa się łącznie 30 dni.
§ 3. Pracodawca ustala wymiar proporcjonalnego urlopu wypoczynkowego
przysługującego pracownikowi w roku kalendarzowym, w którym nabył on u tego
pracodawcy prawo do urlopu w wyższym wymiarze, uwzględniając odrębnie okres
przypadający przed nabyciem prawa do urlopu w wyższym wymiarze i odrębnie okres
przypadający po nabyciu prawa do takiego urlopu.
§ 4. 1. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy udziela się
urlopu wypoczynkowego w wymiarze wynikającym z art. 153 i 154 Kodeksu pracy.
2. Pracownikowi określonemu w ust. 1, którego rozkład czasu pracy przewiduje dni
pracy i dni, w których nie ma on obowiązku wykonywania pracy, udziela się urlopu
wypoczynkowego na dni pracy i dni wolne od pracy w takiej proporcji, w jakiej
dni te występują w czasie wykonywania pracy przez pracownika.
§ 5. W okolicznościach uzasadniających przesunięcie urlopu na inny termin niż
określony w planie urlopów pracodawca jest obowiązany udzielić pracownikowi nie
wykorzystanego urlopu w terminie z nim uzgodnionym.
§ 6. Wynagrodzenie za czas urlopu wypoczynkowego, zwane dalej "wynagrodzeniem
urlopowym", ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia i innych świadczeń ze
stosunku pracy, z wyłączeniem:
1) jednorazowych lub nieperiodycznych wypłat za spełnienie określonego zadania
bądź za określone osiągnięcie,
2) wynagrodzenia za czas gotowości do pracy oraz za czas niezawinionego przez
pracownika przestoju,
3) gratyfikacji (nagród) jubileuszowych,
4) wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego, a także za czas innej
usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
5) ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy,
6) dodatkowego wynagrodzenia radcy prawnego z tytułu zastępstwa sądowego,
7) wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia
w związku z chorobą zakaźną,
8) nagród z zakładowego funduszu nagród, należności przysługujących z tytułu
udziału w zysku lub w nadwyżce bilansowej,
9) odpraw emerytalnych lub rentowych albo innych odpraw pieniężnych,
10) wynagrodzenia i odszkodowania przysługującego w razie rozwiązania stosunku
pracy
- stosując zasady określone w § 7-11.
§ 7. Składniki wynagrodzenia określone w stawce miesięcznej w stałej wysokości
uwzględnia się w wynagrodzeniu urlopowym w wysokości należnej pracownikowi w
miesiącu wykorzystywania urlopu.
§ 8. 1. Składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy nie dłuższe niż jeden
miesiąc, z wyjątkiem określonych w § 7, uwzględnia się przy ustalaniu
wynagrodzenia urlopowego w łącznej wysokości wypłaconej pracownikowi w okresie 3
miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu.
2. W przypadkach znacznego wahania wysokości składników wynagrodzenia, o których
mowa w ust. 1, składniki te mogą być uwzględnione przy ustalaniu wynagrodzenia
urlopowego w łącznej wysokości wypłaconej pracownikowi w okresie nie
przekraczającym 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc rozpoczęcia
urlopu.
3. Wynagrodzenie ustalone według zasad przewidzianych w ust. 1 i 2 stanowi
podstawę wymiaru wynagrodzenia urlopowego, zwaną dalej "podstawą wymiaru".
§ 9. 1. Wynagrodzenie urlopowe oblicza się dzieląc podstawę wymiaru przez liczbę
dni, w czasie których pracownik wykonywał pracę w okresie, z którego została
ustalona ta podstawa, a następnie mnożąc tak ustalone wynagrodzenie za 1 dzień
pracy przez liczbę dni pracy, jakie by pracownik przepracował w czasie urlopu
wypoczynkowego w ramach normalnego czasu pracy, zgodnie z obowiązującym go
rozkładem czasu pracy, gdyby w tym czasie nie korzystał z urlopu.
2. Do liczby dni, w których pracownik wykonywał pracę, określonych w ust. 1
wlicza się przepracowane przez pracownika niedziele i święta oraz dodatkowe dni
wolne od pracy, przewidziane w art. 1291 § 1 i art. 1292 Kodeksu pracy.
§ 10. W razie zmiany w składnikach wynagrodzenia o których mowa w § 8, lub
zmiany wysokości takich składników w okresie, z którego ustala się podstawę
wymiaru, wprowadzonych przed rozpoczęciem przez pracownika urlopu wypoczynkowego
lub w miesiącu wykorzystywania tego urlopu, podstawę wymiaru ustala się ponownie
z uwzględnieniem tych zmian.
§ 11. 1. Jeżeli przez cały okres przyjęty do ustalenia podstawy wymiaru,
poprzedzający miesiąc wykorzystywania urlopu wypoczynkowego, lub przez okres
krótszy, lecz obejmujący pełny miesiąc kalendarzowy lub pełne miesiące
kalendarzowe, pracownikowi nie przysługiwało wynagrodzenie określone w § 8, przy
ustalaniu podstawy wymiaru uwzględnia się najbliższe miesiące, za które
pracownikowi przysługiwało takie wynagrodzenie.
2. Jeżeli pracownik przed rozpoczęciem urlopu wypoczynkowego otrzymał
wynagrodzenie określone w § 8 za okres krótszy niż przyjęty do ustalenia
podstawy wymiaru, podstawę wymiaru stanowi wynagrodzenie wypłacone pracownikowi
za okres faktycznie przepracowany.
§ 12. 1. Składniki wynagrodzenia wypłacane za okresy dłuższe niż jeden miesiąc
wypłaca się w przyjętych terminach wypłaty tych składników, przy czym okres
urlopu jest traktowany na równi z okresem wykonywania pracy.
2. Okres urlopu wypoczynkowego w zakresie prawa do deputatu traktuje się na
równi z okresem wykonywania pracy.
§ 13. Pracodawca wypłaca pracownikowi, na jego wniosek, wynagrodzenie urlopowe
przed rozpoczęciem urlopu.
§ 14. Ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy, zwany dalej "ekwiwalentem",
ustala się stosując zasady obowiązujące przy obliczaniu wynagrodzenia
urlopowego, ze zmianami określonymi w § 15-19.
§ 15. Składniki wynagrodzenia określone w stawce miesięcznej w stałej wysokości
uwzględnia się przy ustalaniu ekwiwalentu w wysokości należnej w miesiącu
nabycia prawa do tego ekwiwalentu.
§ 16. 1. Składniki wynagrodzenia przysługujące pracownikowi za okresy nie
dłuższe niż 1 miesiąc, z wyjątkiem określonych w § 7, uzyskane przez pracownika
w okresie 3 miesięcy poprzedzających miesiąc nabycia prawa do ekwiwalentu,
uwzględnia się przy ustalaniu tego ekwiwalentu w przeciętnej wysokości z okresu
3 miesięcy.
2. Jeżeli pracownik nie przepracował pełnego okresu, o którym mowa w ust. 1,
wynagrodzenie faktycznie uzyskane przez niego w tym okresie dzieli się przez
liczbę dni pracy, za które przysługiwało to wynagrodzenie, a otrzymany wynik
mnoży przez liczbę dni, jakie pracownik przepracowałby w ramach normalnego czasu
pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy.
3. Przepis § 11 stosuje się odpowiednio.
§ 17. 1. Składniki wynagrodzenia przysługujące pracownikowi za okresy dłuższe
niż 1 miesiąc, wypłacone w okresie 12 miesięcy bezpośrednio poprzedzających
miesiąc nabycia prawa do ekwiwalentu, uwzględnia się przy ustalaniu ekwiwalentu
w średniej wysokości z tego okresu.
2. Przepisy § 11 i 16 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
§ 18. 1. Ekwiwalent za 1 dzień urlopu ustala się dzieląc sumę miesięcznych
wynagrodzeń ustalonych na podstawie § 15-17 przez współczynnik, o którym mowa w
§ 19.
2. Ekwiwalent za nie wykorzystany przez pracownika urlop wypoczynkowy oblicza
się mnożąc ekwiwalent za 1 dzień urlopu przez liczbę dni tego urlopu.
§ 19. 1. Współczynnik służący do ustalenia ekwiwalentu za 1 dzień urlopu ustala
się odrębnie w każdym roku kalendarzowym i stosuje przy obliczaniu ekwiwalentu,
do którego pracownik nabył prawo w ciągu tego roku kalendarzowego.
2. Współczynnik ustala się odejmując od liczby dni w danym roku kalendarzowym
łączną liczbę przypadających w tym roku niedziel i świąt oraz dodatkowych dni
wolnych od pracy, o których mowa w art. 1291 § 1 i art. 1292 Kodeksu pracy, a
otrzymany wynik dzieli się przez 12.
§ 20. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 21
października 1974 r. w sprawie pracowniczych urlopów wypoczynkowych (Dz. U. Nr
43, poz. 259, z 1976 r. Nr 40, poz. 238, z 1983 r. Nr 70, poz. 316, z 1984 r. Nr
35, poz. 188 i z 1989 r. Nr 53, poz. 314).
§ 21. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1996 r.
w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony dla Rolnictwa", ustalenia
jej wzoru oraz zasad i trybu nadawania, a także noszenia.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 3, poz. 17)
Na podstawie art. 4 ust. 2 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o
odznakach i mundurach (Dz. U. Nr 31, poz. 130) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustanawia się odznakę honorową "Zasłużony dla Rolnictwa", zwaną dalej
"odznaką".
§ 2. Odznaka może być nadawana osobom fizycznym, także cudzoziemcom, za
osiągnięcia w dziedzinie rozwoju rolnictwa i gospodarki żywnościowej oraz w
służbie weterynaryjnej.
§ 3. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, zwany dalej "Ministrem",
nadaje odznakę z własnej inicjatywy albo na wniosek:
1) ministra lub kierownika urzędu centralnego,
2) wojewody,
3) organu samorządu terytorialnego,
4) kierownika jednostki organizacyjnej nadzorowanej przez Ministra lub dyrektora
przedsiębiorstwa państwowego, dla którego Minister jest organem założycielskim,
5) organu izby rolniczej,
6) organu statutowego krajowej społeczno-zawodowej organizacji rolników.
2. Odznaka jest nadawana jednokrotnie.
§ 4. 1. Wniosek o nadanie odznaki powinien zawierać dane personalne osoby
przedstawionej do wyróżnienia oraz informację o osiągnięciach uzasadniających
nadanie odznaki.
2. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
3. Wniosek o nadanie odznaki powinien być przedstawiony Ministrowi przynajmniej
na miesiąc przed przewidywanym przez wnioskodawcę terminem jej wręczenia.
§ 5. 1. Odznaką jest okrągły, srebrzony, oksydowany medal o średnicy 30 mm. W
środku medalu jest umieszczona płaskorzeźba przedstawiająca dłonie trzymające
garść ziemi, z której wyrasta młoda roślina. Roślina ta jest pokryta zieloną
emalią. Obok rośliny jest umieszczony napis "zasłużony dla rolnictwa". Medal
jest zawieszony na zawieszce o wymiarach 30 mm x 9 mm. Zawieszka ma kształt
wstążki pokrytej w połowie białą, w połowie czerwoną emalią. Na środku wstążki,
na czerwono emaliowanej tarczy, jest umieszczony srebrzony Orzeł według wzoru
określonego w ustawie z dnia 9 lutego 1990 r. o zmianie przepisów o godle,
barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 10, poz. 60). Na odwrotnej
stronie zawieszki jest umocowane zapięcie. Odznaka jest wykonana z tombaku.
2. Wzór odznaki stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 6. 1. Odznakę wraz z legitymacją stwierdzającą jej nadanie wręcza Minister lub
osoba przez niego upoważniona.
2. Wzór legitymacji stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia.
3. Odznakę nosi się na prawej stronie piersi.
§ 7. Ewidencję osób wyróżnionych odznaką prowadzi Ministerstwo Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej.
§ 8. Koszty związane z nadawaniem odznaki są pokrywane z budżetu państwa w
części dotyczącej Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1996 r. (poz. 17)
Załącznik nr 1
WZÓR WNIOSKU O NADANIE ODZNAKI HONOROWEJ "ZASŁUŻONY DLA ROLNICTWA"
str. 1
Ilustracja
str. 2
Ilustracja
Załącznik nr 2
WZÓR ODZNAKI HONOROWEJ "ZASŁUŻONY DLA ROLNICTWA"
Ilustracja
Załącznik nr 3
WZÓR LEGITYMACJI STWIERDZAJĄCEJ NADANIE ODZNAKI HONOROWEJ "ZASŁUŻONY DLA
ROLNICTWA"
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 21 listopada 1996 r.
o ratyfikacji Umowy między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego a
innymi Państwami uczestniczącymi w Partnerstwie dla Pokoju dotyczącej statusu
ich sił zbrojnych oraz jej Protokołu dodatkowego.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 6, poz. 30)
Art. 1. Upoważnia się Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do ratyfikowania
Umowy między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego a innymi
Państwami uczestniczącymi w Partnerstwie dla Pokoju dotyczącej statusu ich sił
zbrojnych oraz jej Protokołu dodatkowego, sporządzonych w Brukseli w dniu 19
czerwca 1995 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o współpracy w
dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych, sporządzona w Warszawie dnia
19 maja 1992 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 11, poz. 56)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 19 maja 1992 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o współpracy w dziedzinie
gospodarki wodnej na wodach granicznych w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o współpracy w
dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych
Rzeczpospolita Polska i Republika Federalna Niemiec,
doceniając znaczenie Traktatu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Federalną Niemiec o potwierdzeniu istniejącej między nimi granicy, sporządzonego
dnia 14 listopada 1990 r.,
kierując się Traktatem między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną
Niemiec o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy, sporządzonym dnia 17
czerwca 1991 r.,
kierując się pragnieniem uregulowania i dalszej poprawy współpracy w dziedzinie
gospodarki wodnej na wodach granicznych,
stawiając sobie za cel zagwarantowanie racjonalnego zagospodarowania i ochronę
wód granicznych oraz poprawę ich jakości, jak też zapewnienie zachowania
ekosystemów, a jeśli jest to niezbędne, ich restytuowanie,
zdecydowane wypełniać w dobrej wierze swe zadania w dziedzinie gospodarki wodnej
na wodach granicznych,
przeświadczone, że ścisła współpraca w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach
granicznych jest obopólnie korzystna i przyczynia się do umocnienia
dobrosąsiedzkich stosunków,
przekonane, że współpraca dwustronna na wodach granicznych przyczyni się do
wypełnienia innych międzynarodowych zobowiązań Umawiających się Stron,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Umawiające się Strony będą współpracować w dziedzinie gospodarki wodnej na
wodach granicznych.
Artykuł 2
Współpraca gospodarcza, naukowa i techniczna Umawiających się Stron w dziedzinie
gospodarki wodnej na wodach granicznych, uwzględniająca zasady ochrony
środowiska przyrodniczego, obejmuje w szczególności:
a) prowadzenie badań, obserwacji i pomiarów wód i ekosystemów oraz oceny wyników
badań, a także wymianę odpowiednich danych;
b) wspólne badania wód granicznych w celu określenia ich ilości i jakości;
c) sporządzanie bilansów wodnogospodarczych, z uwzględnieniem ilości i jakości;
d) ustalanie ogólnych uregulowań w sprawie rejestrów substancji szkodliwych,
metod pomiarowych, punktów pomiarowych, sposobów wymiany informacji oraz
kryteriów klasyfikacji jakości wód;
e) zaopatrywanie ludności, przemysłu i innych użytkowników w wodę pitną i
użytkową;
f) przerzuty wód między wodami granicznymi a innymi zlewniami;
g) ochronę wód powierzchniowych i podziemnych przed zanieczyszczeniem i
nadmiernym poborem wody;
h) zabudowę wód granicznych i budowę obiektów hydrotechnicznych dla
wykorzystywania zasobów wodnych;
i) regulację i utrzymanie odcinków granicznych wód żeglownych i nieżeglownych
oraz ochronę koryt rzecznych i obszarów zalewowych;
j) ochronę przed wodami powodziowymi i niżówkowymi oraz ochronę przed
zagrożeniami przy pochodzie lodów, z uwzględnieniem kompetencji i ponoszenia
kosztów;
k) zapobieganie i zwalczanie nadzwyczajnych zanieczyszczeń wód granicznych;
l) budowę, utrzymanie i wykorzystanie wałów ochronnych, polderów, kanałów ulgi,
urządzeń piętrzących i innych obiektów hydrotechnicznych związanych z gospodarką
wodną na wodach granicznych;
m) melioracje wodne i zaopatrywanie rolnictwa w wodę;
n) wydobywanie materiałów z wód granicznych;
o) wspólne wykorzystywanie budowli i urządzeń wodnych oraz utrzymywanie ich w
należytym stanie technicznym;
p) ustalanie ogólnych warunków dla przedsięwzięć na wodach granicznych, nie
służących gospodarce wodnej.
Artykuł 3
1. Współpraca Umawiających się Stron odbywa się:
a) w Polsko-Niemieckiej Komisji do Spraw Wód Granicznych, zwanej dalej
"Komisją", utworzonej zgodnie z artykułem 10;
b) poprzez bezpośrednią współpracę właściwych organów i instytucji.
2. Zadania wymienione w ustępie 1 realizowane będą w szczególności poprzez:
a) opracowywanie, uzgadnianie i realizację wspólnych planów i projektów;
b) opracowywanie, uzgadnianie i stosowanie planów alarmowania, akcji,
powiadamiania o sytuacjach nadzwyczajnych oraz prognozach
hydrometeorologicznych;
c) uzgadnianie i stosowanie ogólnych warunków i zasad utrzymania oraz
eksploatacji urządzeń gospodarki wodnej;
d) wymianę ekspertów i doświadczeń;
e) wymianę informacji o przepisach i środkach podejmowanych w dziedzinie
gospodarki wodnej oraz wymianę publikacji.
Artykuł 4
1. Wodami granicznymi w rozumieniu niniejszej umowy są:
a) odcinki płynących wód powierzchniowych, którymi przebiega granica;
b) inne wody powierzchniowe, w tym Zatoka Pomorska, Zalew Szczeciński i wody
podziemne w tych miejscach, w których przecinane są granicą.
2. Postanowienia niniejszej umowy mają odpowiednio zastosowanie do:
a) obszarów zalewowych między wałami przeciwpowodziowymi, a w przypadku braku
tych obwałowań - między liniami wyznaczonymi najwyższym stanem wód granicznych;
b) budowli, obiektów i urządzeń gospodarki wodnej, służących zagospodarowywaniu
wód granicznych.
Artykuł 5
Jeżeli na podstawie porozumień międzynarodowych o ochronie wód płynących, w
których uczestniczą obie Umawiające się Strony, podejmowane są postanowienia
mające znaczenie dla efektywnej ochrony wód granicznych, to takie postanowienia
powinny być uwzględniane przez Umawiające się Strony.
Dotyczy to zwłaszcza postanowień w takich sprawach, jak:
- rejestry substancji szkodliwych,
- programy pomiarowe,
- metody analityczne,
- metody i punkty pomiarowe,
- przekazywanie danych i informacji,
- minimalne wymogi techniczne oczyszczania ścieków,
- kryteria ustalania jakości wód i klas czystości wód,
- programy poprawy jakości wód.
Artykuł 6
1. Umawiające się Strony współpracują przy opracowywaniu ramowych planów
gospodarki wodnej.
2. Umawiające się Strony podejmują wszelkie stosowne i dopuszczalne prawnie
środki, aby na ich terytorium nie zezwalano lub nie realizowano żadnych
przedsięwzięć, które mogłyby wywrzeć istotny, niekorzystny wpływ na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony.
3. W przypadku planowania przedsięwzięć lub działań, które mogłyby powodować
istotne ujemne skutki, Umawiające się Strony dokonują oceny ich oddziaływania na
gospodarkę wodną na wodach granicznych. Umawiająca się Strona, która planuje
przedsięwzięcia, powiadomi z odpowiednim wyprzedzeniem o swoich zamiarach drugą
Umawiającą się Stronę i przekaże jej niezbędne dane o planowanych działaniach.
Umożliwi jej ponadto udział w ocenie tego przedsięwzięcia z zastosowaniem
odpowiednich uregulowań międzynarodowych.
4. Umawiające się Strony uzgodnią w czasie jednego roku po wejściu w życie
niniejszej umowy tryb, zakres i zasady oceny wymienionej w ustępie 3, z
zastosowaniem odpowiednich uregulowań międzynarodowych, które znajdują
zastosowanie do obu Umawiających się Stron.
Artykuł 7
1. Umawiające się Strony informują i konsultują się w celu uzgodnienia istotnych
przedsięwzięć w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych, w
szczególności dotyczących:
a) poboru wody z wód granicznych;
b) zrzutów ścieków, wód kopalnianych i wód chłodniczych do wód granicznych;
c) utrzymania i regulacji wód granicznych, utrzymania szlaku żeglownego, jak też
przedsięwzięć ochrony przeciwpowodziowej;
d) budowy i przebudowy urządzeń gospodarki wodnej na wodach granicznych;
e) przedsięwzięć mających znaczący wpływ na wody podziemne na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony.
2. Umawiające się Strony mogą powierzać realizację przedsięwzięć, o których mowa
w ustępie 1, właściwym instytucjom lub osobom trzecim, mogącym w tym zakresie
działać samodzielnie i zawierać odpowiednie porozumienia.
3. Komisja może ustalać zasady współpracy dla przedsięwzięć nie wymienionych w
ustępie 1.
Artykuł 8
Planowanie, realizacja i finansowanie wspólnych przedsięwzięć transgranicznych
są uzgadniane. Każda z Umawiających się Stron ponosi odpowiedzialność za
realizację przedsięwzięć na swoim terytorium.
Artykuł 9
1. Umawiające się Strony zobowiązują się do redukowania zanieczyszczeń wód
granicznych. W tym celu planowanie i budowa nowych urządzeń służących ochronie
tych wód będzie się odbywała z zastosowaniem nowoczesnej techniki. Urządzenia
istniejące będą sukcesywnie dostosowywane do tych wymagań.
2. W celu zapewnienia pokrycia obustronnego zapotrzebowania na wodę Umawiające
się Strony zobowiązują się do oszczędnego wykorzystywania oraz do zapobiegania
nadmiernym poborom wód granicznych.
Artykuł 10
1. Tworzy się Polsko-Niemiecką Komisję do Spraw Wód Granicznych. W celu
wykonania swych zadań Komisja może przedkładać propozycje Umawiającym się
Stronom.
2. Priorytetowymi zadaniami Komisji są:
a) opracowanie systemów kontroli powiadamiania i ostrzegania o nadzwyczajnych
zanieczyszczeniach wód granicznych;
b) opracowanie technicznych, technologicznych, organizacyjnych i innych zasad
zapobiegania i zwalczania nadzwyczajnych zanieczyszczeń wód granicznych, łącznie
z przeprowadzaniem ćwiczeń;
c) opracowanie zasad dla wspólnych przedsięwzięć służących ochronie
przeciwpowodziowej;
d) opracowanie zasad współdziałania i udzielania pomocy na zasadzie wzajemności.
3. Skład i tryb postępowania Komisji oraz jej uprawnienia szczegółowo reguluje
statut zawarty w załączniku, który stanowi integralną część niniejszej umowy.
Artykuł 11
Niniejsza umowa nie reguluje uprawiania rybołówstwa i żeglugi. Nie wyklucza to
jednak uwzględnienia tych dziedzin przy podejmowaniu i wykonywaniu zadań
gospodarki wodnej.
Artykuł 12
Warunki przekraczania granicy przez osoby oraz przewożenia materiałów, sprzętu,
narzędzi i środków transportu, w szczególności w sytuacjach zagrożeń, regulują
odrębne umowy.
Artykuł 13
1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji. Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych
nastąpi w Bonn możliwie jak najszybciej.
2. Umowa niniejsza wchodzi w życie po upływie miesiąca od dnia wymiany
dokumentów ratyfikacyjnych.
Artykuł 14
1. Umowę niniejszą zawiera się na czas nieokreślony. Po upływie pięciu lat od
wejścia w życie umowa niniejsza może być wypowiedziana przez każdą Umawiającą
się Stronę na piśmie, drogą dyplomatyczną, z zachowaniem terminu sześciu
miesięcy do końca roku kalendarzowego. W tym przypadku umowa traci moc z upływem
tego roku kalendarzowego.
2. Wypowiedzenie umowy nie narusza realizacji wspólnych przedsięwzięć, które
zostały już rozpoczęte.
Sporządzono w Warszawie dnia 19 maja 1992 r. w dwu egzemplarzach, każdy w
językach polskim i niemieckim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
Załącznik
STATUT
POLSKO-NIEMIECKIEJ KOMISJI DO SPRAW WÓD GRANICZNYCH
Artykuł 1
Komisja składa się z delegacji Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Federalnej
Niemiec. Delegacje składają się, każda, z pięciu członków. Każda z Umawiających
się Stron ustala przewodniczącego i pozostałych członków swojej delegacji oraz
zastępców członków delegacji.
Artykuł 2
1. Komisja zbiera się przynajmniej raz do roku, poza tym w razie potrzeby lub w
pilnych przypadkach - w ciągu dwóch miesięcy na wniosek przewodniczącego
delegacji.
2. Jeśli nie ustalono inaczej, Komisja spotyka się na zmianę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Federalnej Niemiec.
3. Posiedzenie zwołuje przewodniczący delegacji tego Umawiającego się Państwa,
na którego terytorium ma się odbyć posiedzenie, w porozumieniu z przewodniczącym
drugiej delegacji.
4. Z posiedzenia Komisji sporządza się protokół w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i niemieckim.
Artykuł 3
1. Każda delegacja może przywołać ekspertów.
2. Komisja może zlecić ekspertom realizację określonych zadań.
Artykuł 4
1. Każda delegacja pokrywa koszty własne oraz koszty swych ekspertów i tłumaczy.
2. Jeżeli eksperci działają na zlecenie Komisji, to koszty ponoszą po połowie
Rzeczpospolita Polska i Republika Federalna Niemiec.
Artykuł 5
Komisja uchwala swój regulamin.
Artykuł 6
Komisja może w razie potrzeby powoływać grupy robocze do spraw poszczególnych
odcinków granicznych oraz do spraw poszczególnych dziedzin specjalistycznych,
których skład powinien być parytetowy. Mandat tych grup roboczych ustala
Komisja.
Artykuł 7
1. W celu praktycznej realizacji zadań wynikających z umowy o wodach granicznych
Komisja może ustalać zasady współpracy wszystkich uczestniczących w niej
instytucji.
2. W razie wątpliwości Komisja może konsultować postanowienia umowy oraz
wynikające z nich techniczne i organizacyjne uregulowania w celu osiągnięcia
zgodnych rozwiązań.
3. W przypadkach sporów Komisja stara się o ich zgodne usunięcie.
4. Każda delegacja dysponuje jednym głosem. Decyzje i propozycje Komisji
przyjmowane są jednogłośnie.
Artykuł 8
W dziedzinie gospodarki wodnej Komisja współpracuje z innymi komisjami
dwustronnymi i wielostronnymi.
Artykuł 9
Językami roboczymi Komisji są języki polski i niemiecki.
PROTOKÓŁ
Z okazji podpisania Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną
Niemiec o współpracy w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych
Rzeczpospolita Polska i Republika Federalna Niemiec złożyły następujące wspólne
oświadczenie:
W związku z artykułem 12 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Federalną Niemiec o współpracy w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach
granicznych Umawiające się Strony uważają, że regulacja ta nie stanowi
nawiązania do umów wcześniej zawartych, w szczególności umów między Polską
Rzecząpospolitą Ludową i Niemiecką Republikę Demokratyczną.
Z uwagi na przewidywane w artykule 12 zawarcie odrębnych umów Umawiające się
Strony zgodnie wyrażają gotowość do tego, by takie regulacje umowne nastąpiły
tak szybko, jak to będzie możliwe.
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 24 kwietnia 1996 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 16 października 1996 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską
a Republiką Federalną Niemiec o współpracy w dziedzinie gospodarki wodnej na
wodach granicznych, sporządzonej w Warszawie dnia 19 maja 1992 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 11, poz. 57)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z postanowieniem artykułu 13
ustęp 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o
współpracy w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych, sporządzonej w
Warszawie dnia 19 maja 1992 r., dokonana została w Bonn dnia 27 sierpnia 1996 r.
wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej umowy.
Zgodnie z postanowieniem artykułu 13 ustęp 2 powyższej umowy weszła ona w życie
w dniu 26 września 1996 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Tureckiej w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,
sporządzona w Warszawie dnia 3 listopada 1993 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 11, poz. 58)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 3 listopada 1993 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Tureckiej w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku w następującym
brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Tureckiej w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Tureckiej, pragnąc zawrzeć Umowę
w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i
majątku,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Zakres podmiotowy
Niniejsza umowa dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w
jednym lub obu Umawiających się Państwach.
Artykuł 2
Podatki, których dotyczy umowa
1. Niniejsza umowa dotyczy - bez względu na sposób poboru - podatków od dochodu
i majątku, które pobiera się na rzecz Umawiającego się Państwa lub jego
jednostek terytorialnych bądź władz lokalnych.
2. Za podatki od dochodu i majątku uważa się wszystkie podatki, które nakłada
się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub majątku, w
tym podatki od zysku z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego lub
nieruchomego, podatki od ogólnej kwoty wynagrodzeń wypłacanych przez
przedsiębiorstwa, jak również podatki od przyrostu majątku.
3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą:
a) w Polsce:
I. podatek dochodowy od osób fizycznych;
II. podatek dochodowy od osób prawnych;
(zwane dalej "podatkami polskimi");
b) w Turcji:
I. podatek dochodowy (Gelir Vergisi);
II. podatek dochodowy od osób prawnych (Kurumlar Vergisi);
III. danina od podatku dochodowego i od podatku dochodowego od osób prawnych;
(zwane dalej "podatkami tureckimi").
4. Niniejsza umowa ma także zastosowanie do wszystkich podatków takiego samego
lub zasadniczo podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej umowy będą
wprowadzone przez każde z Umawiających się Państw obok lub zamiast istniejących
podatków. Właściwe władze Umawiających się Państw będą informowały się wzajemnie
o wszelkich zasadniczych zmianach, dokonanych w ich ustawodawstwach podatkowych.
Artykuł 3
Ogólne definicje
1. W rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej:
a) (I) określenie "Polska" oznacza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak
również obszar morski poza morzem terytorialnym Polski, na którym Polska może,
na podstawie prawa wewnętrznego i zgodnie z prawem międzynarodowym, sprawować
prawa do badania i wykorzystania dna morskiego i podglebia oraz ich zasobów
naturalnych;
(II) określenie "Turcja" oznacza terytorium Turcji, morze terytorialne, jak
również obszary morskie nad którymi Turcja sprawuje zgodnie z prawem
międzynarodowym jurysdykcję lub suwerenne prawa w zakresie badania,
eksploatacji, ochrony i zarządzania zasobami naturalnymi;
b) określenia "Umawiające się Państwo" i "drugie Umawiające się Państwo"
oznaczają, zależnie od kontekstu Polskę lub Turcję;
c) określenie "podatek" oznacza każdy podatek objęty artykułem 2 niniejszej
umowy;
d) określenie "osoba" obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie
osób;
e) określenie "spółka" oznacza każdą osobę prawną lub jakąkolwiek inną
jednostkę, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną;
f) określenie "siedziba prawna" oznacza w odniesieniu do Turcji siedzibę prawną
zarządu głównego, zarejestrowaną zgodnie z tureckim Kodeksem handlowym, lub, w
przypadku Polski, miejsce zarządu zgodnie z polskim Kodeksem handlowym;
g) określenie "obywatele" oznacza wszelkie osoby fizyczne posiadające
obywatelstwo Umawiającego się Państwa oraz wszelkie osoby prawne, spółki osobowe
lub stowarzyszenia utworzone na podstawie obowiązującego prawa w Umawiającym się
Państwie;
h) określenia "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i
"przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio
przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę
w jednym Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę
mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;
i) określenie "właściwa władza" oznacza:
1) w przypadku Polski - Ministra Finansów lub jego upoważnionego
przedstawiciela;
2) w przypadku Turcji - Ministra Finansów i Ceł lub jego upoważnionego
przedstawiciela;
j) określenie "komunikacja międzynarodowa" oznacza wszelki transport statkiem
morskim lub statkiem powietrznym albo pojazdem drogowym eksploatowanym przez
przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, z wyjątkiem przypadków, gdy statek
morski, statek powietrzny lub pojazd drogowy jest eksploatowany wyłącznie między
miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie.
2. Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z
kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane będzie
miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa danego Umawiającego się
Państwa w zakresie podatków, do których stosuje się niniejszą umowę.
Artykuł 4
Miejsce zamieszkania lub siedziba
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z
prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce
zamieszkania, miejsce pobytu, siedzibę prawną zarządu głównego albo inne
kryterium o podobnym charakterze.
2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego artykułu osoba fizyczna ma
miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie
określony według następujących zasad:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w Państwie, w którym ma ona
stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu
Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w Państwie, z którym
ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów
życiowych);
b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów
życiowych albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z
Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się
Państwie, w którym zwykle przebywa;
c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie
przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce
zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
d) jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub jeżeli nie
jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe władze Umawiających się Państw
rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego artykułu osoba nie będąca osobą
fizyczną ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą
siedzibę w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce jej
faktycznego zarządu. Jeżeli jednak miejsce faktycznego zarządzania działalnością
tej osoby znajduje się w jednym z Umawiających się Państw, a jej siedziba prawna
znajduje się w drugim Umawiającym się Państwie, to właściwe władze Umawiających
się Państw określą, w drodze wzajemnego porozumienia, to Umawiające się Państwo,
którego spółka będzie uważana za mającą na jego obszarze siedzibę w rozumieniu
niniejszej umowy.
Artykuł 5
Zakład
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę,
poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza
przedsiębiorstwa.
2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu;
b) filię;
c) biuro;
d) zakład fabryczny;
e) warsztat oraz
f) kopalnię albo źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce
wydobywania zasobów naturalnych;
g) plac budowy, prace budowlane lub instalacyjne, lecz tylko wtedy, gdy trwają
one dłużej niż 12 miesięcy.
3. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu określenie "zakład" nie
obejmuje:
a) użytkowania placówek w celu składowania, wystawiania albo wydawania dóbr lub
towarów należących do przedsiębiorstwa;
b) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów, należących do przedsiębiorstwa,
wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;
c) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów, należących do przedsiębiorstwa,
wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w
celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla
przedsiębiorstwa każdej innej działalności o charakterze przygotowawczym lub
pomocniczym;
f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu jakiegokolwiek połączenia
rodzajów działalności wymienionych pod literami od a) do e), pod warunkiem że
całokształt działalności stałej placówki, wynikający z takiego połączenia, ma
charakter przygotowawczy lub pomocniczy.
4. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba - inna aniżeli
niezależny przedstawiciel, do którego mają zastosowanie postanowienia ustępu 5 -
działa w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa drugiego
Umawiającego się Państwa i jeżeli posiada ona i zwyczajowo wykonuje w tym
Państwie pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa
się, że to przedsiębiorstwo posiada zakład w tym Państwie w zakresie wszelkiej
działalności prowadzonej przez daną osobę na rzecz przedsiębiorstwa, chyba że
działalność tej osoby jest ograniczona do czynności wymienionych w ustępie 3,
które, jeżeli wykonywane są za pośrednictwem placówki, nie powodują
przekształcenia tej placówki w zakład na podstawie postanowień tego ustępu.
5. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada zakład w
drugim Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, że prowadzi ono w tym
Państwie działalność przez maklera, komisanta albo każdego innego niezależnego
przedstawiciela, jeżeli te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności.
6. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub
jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany
tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych spółek
uważać za zakład drugiej spółki.
Artykuł 6
Dochód z nieruchomości
1. Dochód, uzyskiwany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z rolnictwa i
leśnictwa), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany
tylko w tym drugim Państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" ma znaczenie zgodne z prawem tego Państwa, w
którym dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku
wszelkie mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz
wykorzystywany w gospodarstwach rolnych i leśnych i wszelkiego rodzaju
stanowiska rybołówcze oraz prawa, do których mają zastosowanie ogólne normy
dotyczące prawa własności ziemi, prawa użytkowania majątku nieruchomego i prawa
do zmiennych lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do
eksploatacji pokładów mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki
morskie, barki, pojazdy drogowe i statki powietrzne nie stanowią majątku
nieruchomego.
3. Postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodów uzyskiwanych z bezpośredniego
użytkowania, dzierżawy jak również każdego innego rodzaju użytkowania majątku
nieruchomego.
4. Postanowienia ustępów 1 i 3 stosuje się również do dochodu z majątku
nieruchomego przedsiębiorstwa oraz do dochodu z majątku nieruchomego, który
służy do wykonywania wolnego zawodu.
Artykuł 7
Zyski przedsiębiorstw
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko
w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim
Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo
wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane
w drugim Państwie, jednak tylko w takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane
temu zakładowi.
2. Z uwzględnieniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego
się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez
położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu
zakładowi takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub
podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne
przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem,
którego jest zakładem.
3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczenie wydatków ponoszonych
dla tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami
administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym
zakład jest położony, czy gdzie indziej.
4. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub
towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.
5. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w
innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą
naruszane przez postanowienia tego artykułu.
Artykuł 8
Transport międzynarodowy
1. Zyski osiągane przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa z eksploatacji
w komunikacji międzynarodowej statków morskich, statków powietrznych lub
pojazdów drogowych podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
2. Postanowienia ustępu 1 tego artykułu mają również zastosowanie do zysków
osiągniętych z uczestnictwa w umowie poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub
w międzynarodowym związku eksploatacyjnym.
Artykuł 9
Przedsiębiorstwa powiązane
1. Jeżeli:
a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada udział bezpośredni bądź
pośredni w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa drugiego
Umawiającego się Państwa
albo
b) te same osoby posiadają bezpośredni lub pośredni udział w zarządzaniu,
kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i
przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa
i jeżeli w jednym i w drugim przypadku między dwoma przedsiębiorstwami w
zakresie ich stosunków handlowych lub finansowych zostaną umówione lub narzucone
warunki różniące się od warunków, które by ustaliły między sobą niezależne
przedsiębiorstwa, to zyski, które osiągnęłoby jedno z przedsiębiorstw bez tych
warunków, ale których z powodu tych warunków nie osiągnęło, mogą być uznane za
zyski tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.
2. Jeżeli jedno Umawiające się Państwo włącza do zysków własnego
przedsiębiorstwa i opodatkowuje odpowiednio również zyski przedsiębiorstwa
drugiego Umawiającego się Państwa, z których tytułu przedsiębiorstwo to zostało
opodatkowane w tym drugim Państwie, a zyski w ten sposób połączone są zyskami,
które, zdaniem pierwszego Państwa, osiągnęłoby jego przedsiębiorstwo, gdyby
warunki uzgodnione między tymi dwoma przedsiębiorstwami były warunkami, które
byłyby uzgodnione między niezależnymi przedsiębiorstwami, wówczas to drugie
Państwo dokona odpowiedniej korekty kwoty podatku zapłaconego od tych zysków w
tym drugim Państwie, jeżeli uzna ono taką korektę za uzasadnioną. Przy ustalaniu
korekty będą odpowiednio uwzględnione inne postanowienia niniejszej umowy, a
właściwe władze Umawiających się Państw będą porozumiewać się ze sobą, jeżeli
będzie to konieczne.
Artykuł 10
Dywidendy
1. Dywidendy, wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże takie dywidendy mogą być opodatkowane również w tym Umawiającym się
Państwie i według prawa tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma
swoją siedzibę, ale gdy odbiorca jest właścicielem dywidend, podatek tak
wymierzony nie może przekroczyć:
a) 10 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli odbiorcą dywidend jest spółka (z
wyłączeniem spółki osobowej), której bezpośredni udział w kapitale spółki
wypłacającej dywidendy wynosi co najmniej 25 procent;
b) 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich innych przypadkach.
3. Użyte w tym artykule określenie "dywidendy" oznacza dochody z akcji, akcji
gratisowych, praw do pobierania korzyści, z akcji członków założycieli lub
innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również
dochody z innych praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym
spółka wydzielająca dywidendy ma siedzibę, zrównane są z wpływami z akcji, a
także dochody z funduszu inwestycyjnego i powierniczego.
4. Zyski spółki Umawiającego się Państwa, prowadzącej działalność gospodarczą w
drugim Umawiającym się Państwie za pośrednictwem położonego tam zakładu, mogą,
po opodatkowaniu ich na mocy artykułu 7, być opodatkowane od pozostałej kwoty w
Umawiającym się Państwie, w którym położony jest zakład. Jednakże taki podatek
nie może przekroczyć 15% kwoty tych zysków po odliczeniu z nich podatku od osób
prawnych, nałożonego w tym drugim Państwie.
5. Postanowień ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się, jeżeli
odbiorca dywidend, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się
siedziba spółki wypłacającej dywidendy, działalność zarobkową przez zakład
położony w tym Państwie bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w
oparciu o stałą placówkę, która jest w nim położona, i gdy udział, z którego
tytułu wypłaca się dywidendy, rzeczywiście wiąże się z działalnością takiego
zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się postanowienia
artykułu 7.
6. Z uwzględnieniem postanowień ustępu 4, jeżeli spółka, której siedziba
znajduje się w Umawiającym się Państwie, osiąga zyski albo dochody z drugiego
Umawiającego się Państwa, to drugie Państwo nie może ani obciążać podatkiem
dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy
są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym drugim
Państwie, lub przypadku, gdy udział, z którego tytułu dywidendy są wypłacane,
rzeczywiście wiąże się z działalnością zakładu lub stałej placówki położonej w
drugim Państwie, ani też obciążać nie wydzielonych zysków spółki podatkiem od
nie wydzielonych zysków, nawet gdy wypłacone dywidendy lub nie wydzielone zyski
całkowicie lub częściowo pochodzą z zysków albo dochodów osiągniętych w tym
drugim Państwie.
Artykuł 11
Odsetki
1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże odsetki takie mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się
Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz jeżeli
odbiorca jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może
przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek.
3. Niezależnie od postanowień ustępu 2,
a) odsetki powstałe w Umawiającym się Państwie i należne Rządowi drugiego
Umawiającego się Państwa, w tym jego władzom lokalnym, Bankowi Centralnemu
drugiego Umawiającego się Państwa;
b) odsetki należne od pożyczek popieranych przez ten Rząd
są wolne od podatku w pierwszym wymienionym Państwie.
4. Określenie "odsetki", użyte w tym artykule, oznacza dochód od pożyczek
rządowych, obligacji lub skryptów dłużnych zarówno zabezpieczonych, jak i nie
zabezpieczonych hipoteką lub prawem do udziału w zyskach dłużnika i w zyskach od
wszelkiego rodzaju roszczeń, jak również innego rodzaju dochody, które według
ustawodawstwa podatkowego Państwa, z którego pochodzą, zrównane są z dochodami z
pożyczek.
5. Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli odbiorca odsetek, będący
ich właścicielem, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym powstają odsetki,
działalność zarobkową poprzez położony tam zakład bądź wykonuje w tym drugim
Państwie wolny zawód, korzystając ze stałej placówki, która jest w nim położona,
i jeżeli wierzytelność z której tytułu są płacone odsetki, rzeczywiście wiąże
się z działalnością takiego zakładu. W takim wypadku mają zastosowanie
postanowienia artykułu 7.
6. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem
jest to Państwo, jego jednostka terytorialna lub władza lokalna albo osoba
mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba
wypłacająca odsetki, bez względu na to, czy ma miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład, w związku
z którego działalnością powstało zadłużenie, z którego tytułu są wypłacane
odsetki, i takie odsetki są wypłacane przez ten zakład, to odsetki te będą
uważane za powstające w Umawiającym się Państwie, w którym zakład jest położony.
7. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a właścicielem
odsetek lub między nimi a osobą trzecią kwota odsetek związanych z zadłużeniem,
z tytułu którego są wypłacane, przekracza kwotę która byłaby uzgodniona pomiędzy
płatnikiem a właścicielem odsetek bez takich powiązań, to postanowienia tego
artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W tym przypadku
nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego
Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 12
Należności licencyjne
1. Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże należności te mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się
Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca
tych należności jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może
przekroczyć 10 procent kwoty brutto należności licencyjnych.
3. Określenie "należności licencyjne", użyte w niniejszym artykule, oznacza
wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu wynagrodzenia za użytkowanie
lub prawo do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego,
artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, każdego patentu, znaku
towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu
produkcyjnego albo za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia
przemysłowego, handlowego lub naukowego, lub za informacje związane ze zdobytym
doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.
4. Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel należności
licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą
należności licencyjne, działalność zarobkową przez zakład w nim położony bądź
wolny zawód za pomocą położonej tam stałej placówki, a prawa lub majątek, z
tytułu których wypłacane są należności licencyjne rzeczywiście należą do takiego
zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku mają zastosowanie postanowienia
artykułu 7.
5. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, gdy
płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna albo
osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak
osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona w
Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w
Umawiającym się Państwie zakład, w związku z którego działalnością powstał
obowiązek zapłaty tych należności licencyjnych, i zakład pokrywa te należności,
to uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym Państwie, w którym
położony jest ten zakład.
6. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a właścicielem
należności licencyjnych lub opłat za usługi techniczne albo między nimi a osobą
trzecią kwota należności licencyjnych lub opłat za usługi techniczne mających
związek z użytkowaniem, prawem lub informacją, za które są wypłacane, przekracza
kwotę, która byłaby uzgodniona bez takich powiązań, to postanowienia niniejszego
artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W takim przypadku
nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego
Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 13
Zyski ze sprzedaży majątku
1. Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o
którym mowa w artykule 6, położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być
opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część
majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w
drugim Umawiającym się Państwie, lub z przeniesienia tytułu własności majątku
ruchomego, należącego do stałej placówki, którą osoba zamieszkała w Umawiającym
się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania
wolnego zawodu, łącznie z zyskami, które zostaną osiągnięte przez przeniesienie
własności takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem) lub
takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
3. Zyski osiągnięte z przeniesienia tytułu własności statków morskich lub
statków powietrznych albo pojazdów drogowych eksploatowanych w komunikacji
międzynarodowej oraz majątku ruchomego związanego z eksploatacją takich statków
morskich, statków powietrznych lub pojazdów drogowych podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba
przedsiębiorstwa.
4. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku nie wymienionego w ustępach 1,
2 i 3 tego artykułu podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się
Państwie, w którym osoba przenosząca tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub
siedzibę. Jednakże zyski te, wymienione w poprzednim zdaniu, podlegają
opodatkowaniu w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli okres między nabyciem a
zbyciem nie przekroczy 1 roku.
Artykuł 14
Wolne zawody
1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie
osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym
charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże taki dochód
może być opodatkowany również w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli taka
działalność zawodowa jest wykonywana w tym drugim Państwie i jeżeli:
a) osoba posiada w tym drugim Umawiającym się Państwie stałą placówkę dla
wykonywania tych usług lub działalności albo
b) przebywa ona w tym drugim Państwie w celu wykonywania zawodu lub działalności
łącznie przez 183 dni lub więcej w każdorazowym dwunastomiesięcznym okresie.
W takich okolicznościach tylko ten dochód, który można przypisać placówce lub
który pochodzi z pracy zawodowej albo działalności wykonywanej w czasie jej
obecności w tym drugim Państwie, może być, w zależności od konkretnej sytuacji,
opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Dochód uzyskiwany przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa z tytułu
działalności zawodowej lub innej działalności o podobnym charakterze podlega
opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże ten dochód może być opodatkowany
również w tym drugim Państwie, jeżeli w tym drugim Umawiającym się Państwie
wykonywana jest praca zawodowa lub inna działalność i jeżeli:
a) przedsiębiorstwo posiada w tym drugim Państwie zakład, za którego
pośrednictwem wykonywany jest zawód lub inna działalność,
b) okres lub okresy wykonywania działalności zawodowej przekroczą łącznie 183
dni w każdorazowym dwunastomiesięcznym okresie.
W takich okolicznościach tylko ta część dochodu, jaką można przypisać zakładowi
lub wykonywanemu zawodowi lub innej samodzielnej działalności wykonywanej w tym
drugim Państwie w zależności od konkretnej sytuacji, może być opodatkowana w tym
drugim Państwie. W każdym przypadku przedsiębiorstwo może wybrać to drugie
Państwo dla opodatkowania dochodu zgodnie z postanowieniami artykułu 7
niniejszej umowy, jak gdyby dochód był przypisany zakładowi przedsiębiorstwa
położonego w tym drugim Państwie. Dokonanie takiego wyboru nie narusza prawa
tego drugiego Państwa do nałożenia podatku na taki dochód.
3. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną
działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą, oświatową, jak również
samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów,
stomatologów, księgowych oraz inną działalność wymagającą specjalnych
kwalifikacji zawodowych.
Artykuł 15
Praca najemna
1. Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 20 pensje, płace i inne
podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie,
chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca
jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w
tym drugim Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca
miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej
wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w
pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające
łącznie 183 dni w danym roku kalendarzowym oraz
b) wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który
nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, oraz
c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą
pracodawca posiada w drugim Państwie.
3. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu wynagrodzenia z pracy
najemnej wykonywanej na pokładzie statku morskiego, statku powietrznego lub
pojazdu drogowego używanego w komunikacji międzynarodowej mogą być opodatkowane
tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym mieści się siedziba
przedsiębiorstwa.
Artykuł 16
Wynagrodzenia dyrektorów
Wynagrodzenia dyrektorów i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce
zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z tytułu członkostwa w radzie
nadzorczej spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być
opodatkowane w tym drugim Państwie.
Artykuł 17
Artyści i sportowcy
1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15 dochód osiągany przez osobę
mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności
artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub
telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym
charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, może być
opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli dochód osiągnięty z osobiście wykonywanej działalności artysty lub
sportowca nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej osobie, dochód
ten, bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15, może być opodatkowany w
Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest
wykonywana.
3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu, dochody z
działalności określonej w ustępie 1, wykonywanej w ramach programu wymiany
kulturalnej lub sportowej uzgodnionego pomiędzy Umawiającymi się Państwami, będą
zwolnione od opodatkowania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ta
działalność jest wykonywana.
Artykuł 18
Emerytury i renty
1. Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 19 ustęp 1, emerytury oraz inne podobne
świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie z tytułu jej zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w
Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania.
Postanowienie to ma również zastosowanie do renty dożywotniej wypłacanej osobie
mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie.
2. Emerytury i renty dożywotnie, jak również inne świadczenia okresowe lub
doraźne wypłacane przez Umawiające się Państwo lub jego jednostkę terytorialną z
tytułu ubezpieczenia od osobistych wypadków mogą być opodatkowane tylko w tym
Państwie.
Artykuł 19
Pracownicy państwowi
1. Wynagrodzenie, w tym emerytura wypłacana z funduszy utworzonych przez
Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną bądź władzę lokalną osobie
fizycznej z tytułu usług o charakterze rządowym, świadczonych na rzecz tego
Państwa, jego jednostki lub władzy, będzie podlegać opodatkowaniu wyłącznie w
tym Państwie.
2. Postanowienia artykułów 15, 16 i 18 mają zastosowanie do wynagrodzeń oraz
emerytur lub rent mających związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez
jedno z Umawiających się Państw, jego jednostkę administracyjną lub władzę
lokalną.
Artykuł 20
Studenci
1. Płatności otrzymywane na utrzymanie, kształcenie lub odbywanie praktyki przez
studenta lub praktykanta, który przebywa w Umawiającym się Państwie wyłącznie w
celu kształcenia się lub odbywania praktyki i który ma albo bezpośrednio przed
przybyciem do tego Państwa miał miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się
Państwie, nie będą opodatkowane w pierwszym Państwie, jeżeli płatności te
pochodzą ze źródeł spoza tego pierwszego Państwa.
2. Wynagrodzenie, które otrzymuje student lub praktykant posiadający
obywatelstwo jednego Państwa z tytułu zatrudnienia w drugim Umawiającym się
Państwie w celu uzyskania praktycznego doświadczenia w zakresie jego
wykształcenia lub wyszkolenia, które nie przekracza 183 dni w roku
kalendarzowym, nie podlega opodatkowaniu w tym drugim Państwie.
Artykuł 21
Inne dochody
1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a o których nie było mowy w
poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym
Państwie.
2. Postanowień ustępu 1 nie stosuje się do dochodu innego niż dochód z tytułu
majątku nieruchomego określonego w artykule 6 ustęp 2, jeżeli odbiorca takiego
dochodu, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie,
prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie za
pośrednictwem zakładu tam położonego albo wykonuje w tym drugim Państwie wolny
zawód, wykorzystując położoną tam stałą placówkę, a prawo bądź majątek, w
związku z którymi dochód jest wypłacany, są rzeczywiście związane z takim
zakładem lub stałą placówką. W takim przypadku, w zależności od konkretnej
sytuacji, stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.
Artykuł 22
Majątek
1. Majątek nieruchomy, o którym mowa w artykule 6, który jest własnością osoby
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym z Umawiających się Państw,
położony w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim
Państwie.
2. Majątek ruchomy, stanowiący część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo
jednego z Umawiających się Państw posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub
majątek ruchomy należący do stałej placówki, którą osoba, mająca miejsce
zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw, dysponuje w drugim Umawiającym
się Państwie dla celów wykonywania wolnego zawodu - może być opodatkowany w tym
drugim Państwie.
3. Majątek, który stanowią statki morskie, statki powietrzne i pojazdy drogowe
eksploatowane w komunikacji międzynarodowej, jak też majątek ruchomy służący do
eksploatacji takich statków morskich, statków powietrznych lub pojazdów
drogowych, może podlegać opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w
którym znajduje się siedziba przedsiębiorstwa.
4. Wszelkie inne części majątku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę
w jednym z Umawiających się Państw mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym
Państwie.
Artykuł 23
Unikanie podwójnego opodatkowania
1. W przypadku Polski podwójnego opodatkowania będzie się unikać w sposób
następujący:
a) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód,
który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Turcji,
to Polska z zastrzeżeniem postanowień lit. b) zwolni od podatku taki dochód lub
majątek; przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby
Polska może zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód
lub majątek wyłączony spod opodatkowania nie był w powyższy sposób zwolniony od
podatku;
b) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód,
który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 może być opodatkowany w
Turcji, to Polska zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty
równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Turcji; takie odliczenie nie może
jednak przekroczyć tej części podatku wyliczonego przed dokonaniem odliczenia,
która odnosi się do części dochodu osiągniętego w Turcji.
2. W przypadku Turcji podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący
sposób:
Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Turcji osiąga dochód lub
posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być
opodatkowany w Polsce, to Turcja zezwoli, z zastosowaniem tureckiego prawa
podatkowego odnośnie do zaliczania podatków zagranicznych, na odliczenie od
podatku dochodowego lub od majątku danej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu
lub od majątku zapłaconemu w Polsce. Takie odliczenie nie może jednak
przekroczyć tej części podatku obliczonego w Turcji przed dokonaniem odliczenia,
która odnosi się do dochodu lub majątku podlegającego opodatkowaniu w Polsce.
Artykuł 24
Równe traktowanie
1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie będą poddani w drugim Umawiającym się
Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub
bardziej uciążliwe od tych, którym w tych samych okolicznościach są lub mogą być
poddani obywatele tego drugiego Państwa.
2. Z uwzględnieniem postanowień artykułu 10 ustęp 4, opodatkowanie zakładu,
który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się
Państwie, nie będzie w drugim Państwie bardziej niekorzystne niż opodatkowanie
przedsiębiorstw tego drugiego Państwa prowadzących taką samą działalność.
3. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których majątek w całości lub w
części, bezpośrednio albo pośrednio, należy lub jest kontrolowany przez osobę
lub osoby mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, nie będą w pierwszym Umawiającym się Państwie poddane ani
opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej
uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą
być poddane podobne przedsiębiorstwa pierwszego Umawiającego się Państwa.
4. Niniejsze postanowienia nie mogą być rozumiane jako zobowiązujące Umawiające
się Państwo do przyznania osobom mającym miejsce zamieszkania w drugim
Umawiającym się Państwie osobistych zwolnień podatkowych, udogodnień i obniżek z
uwagi na stan cywilny bądź obowiązki rodzinne, które przyznaje ono osobom
mającym miejsce zamieszkania na jego terytorium.
5. Z wyjątkiem stosowania postanowień artykułu 9 ustęp 1, artykułu 11 ustęp 7
lub artykułu 12 ustęp 6 niniejszej umowy, odsetki, należności licencyjne i inne
płatności dokonywane przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa na rzecz
osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie są odliczane przy określaniu podlegających opodatkowaniu zysków takiego
przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby były wypłacane osobie mającej
miejsce zamieszkania lub siedzibę w pierwszym wymienionym Państwie. Podobnie
jakiekolwiek długi przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa należne osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie będą
- dla celów określenia należnego podatku od majątku takiego przedsiębiorstwa -
odliczane przy uwzględnieniu takich samych warunków, jak gdyby wierzycielem była
osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w pierwszym wymienionym Państwie.
Artykuł 25
Procedura wzajemnego porozumiewania się
1. Jeżeli osoba jest zdania, że działania jednego lub obu Umawiających się
Państw pociągają za sobą opodatkowanie, które jest niezgodne z postanowieniami
niniejszej umowy, to może ona, niezależnie od środków odwoławczych
przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją sprawę
właściwej władzy tego Umawiającego się Państwa, w którym ma miejsce zamieszkania
lub siedzibę, lub - jeżeli jego sprawa objęta jest postanowieniem artykułu 24
ustęp 1 - właściwej władzy tego Państwa, którego jest obywatelem.
2. Jeżeli właściwa władza uzna zarzut za uzasadniony, ale nie może sama
spowodować zadowalającego rozwiązania, to poczyni starania, ażeby przypadek ten
uregulować w porozumieniu z właściwą władzą drugiego Umawiającego się Państwa,
tak aby zapobiec opodatkowaniu niezgodnemu z niniejszą umową.
3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą czynić starania, aby w drodze
wzajemnego porozumienia usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą powstać
przy interpretacji lub stosowaniu umowy. Mogą one również wspólnie uzgodnić, w
jaki sposób można zapobiec podwójnemu opodatkowaniu w przypadkach, które nie są
uregulowane w niniejszej Umowie.
4. Właściwe władze Umawiających się Państw w celu osiągnięcia porozumienia w
rozumieniu poprzednich ustępów tego artykułu mogą kontaktować się ze sobą
bezpośrednio. Jeżeli dla osiągnięcia porozumienia wskazana jest ustna wymiana
opinii, to taka wymiana może nastąpić za pośrednictwem komisji złożonej z
przedstawicieli właściwych władz Umawiających się Państw.
Artykuł 26
Wymiana informacji
1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje, konieczne
do stosowania postanowień niniejszej umowy, a także informacje o ustawodawstwie
wewnętrznym Umawiających się Państw, dotyczące podatków wymienionych w
niniejszej umowie, w takim zakresie, w jakim opodatkowanie, jakie ono
przewiduje, nie jest sprzeczne z umową. Wszelkie informacje uzyskane przez
Umawiające się Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak
informacje uzyskane przy zastosowaniu ustawodawstwa wewnętrznego tego Państwa, i
będą udzielane tylko osobom i władzom (w tym sądowym albo organom
administracyjnym) zajmującym się ustalaniem, poborem albo ściąganiem podatków,
których dotyczy umowa, lub organom rozpatrującym środki odwoławcze w zakresie
tych podatków. Wyżej wymienione osoby lub władze będą wykorzystywać informacje
tylko dla tych celów. Mogą one udostępniać te informacje w jawnym postępowaniu
sądowym lub do wydawania orzeczeń sądowych.
2. Postanowienia ustępu 1 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane tak,
jak gdyby zobowiązywały jedno z Umawiających się Państw do:
a) stosowania środków administracyjnych, które nie są zgodne z ustawodawstwem
lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Umawiającego się Państwa;
b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie
własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego
lub drugiego Umawiającego się Państwa;
c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą,
przemysłową, kupiecką lub zawodową albo tryb działalności przedsiębiorstwa lub
informacji, których udzielanie sprzeciwiałoby się porządkowi publicznemu (ordre
public).
Artykuł 27
Pracownicy dyplomatyczni i urzędnicy konsularni
Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają przywilejów podatkowych
przysługujących pracownikom dyplomatycznym lub urzędnikom konsularnym na
podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów
szczególnych.
Artykuł 28
Wejście w życie
Niniejsza umowa podlega ratyfikacji. Każde z Umawiających się Państw notyfikuje
drugiemu Państwu zakończenie procedury ratyfikacyjnej. Umowa wejdzie w życie
pierwszego dnia następnego miesiąca po dniu, w którym otrzymano notę późniejszą.
Postanowienia umowy będą miały zastosowanie w obu Umawiających się Państwach do
podatków w odniesieniu do każdego roku podatkowego zaczynającego się w dniu 1
stycznia lub po tym dniu w roku następnym po roku, w którym umowa weszła w
życie.
Artykuł 29
Wypowiedzenie
Niniejsza umowa pozostaje w mocy do czasu wypowiedzenia jej przez jedno z
Umawiających się Państw. Każde Umawiające się Państwo może wypowiedzieć umowę w
drodze dyplomatycznej, przekazując notę na sześć miesięcy przed upływem każdego
roku kalendarzowego. W takim wypadku umowa przestanie obowiązywać w obu
Umawiających się Państwach, jeżeli chodzi o podatki wymagalne za każdy okres
podatkowy rozpoczynający się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku
kalendarzowym następnym po roku, w którym przekazano notę o wypowiedzeniu.
Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy podpisali niniejszą umowę i
przystawili na niej swoje pieczęcie.
Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Warszawie dnia 3 listopada 1993 r., każdy w
językach polskim, tureckim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo
autentyczne. W razie rozbieżności między tekstami, tekst angielski będzie
rozstrzygający.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej A. Olechowski
Z upoważnienia Rządu Republiki Tureckiej Hikmet Cetin
Po zapoznaniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 23 grudnia 1993 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 15 października 1996 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Republiki Tureckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie
podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 3 listopada 1993 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 11, poz. 59)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 28 Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Tureckiej w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej
w Warszawie dnia 3 listopada 1993 r., dokonane zostały przewidziane w tym
artykule notyfikacje i w związku z tym powyższa umowa weszła w życie dnia 1
października 1996 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
PROTOKÓŁ
o utworzeniu Stałego Komitetu Konsultacyjnego Wysokiego Szczebla między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką,
podpisany w Ankarze dnia 19 lipca 1994 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 11, poz. 60)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 19 lipca 1994 r. został podpisany w Ankarze Protokół o utworzeniu Stałego
Komitetu Konsultacyjnego Wysokiego Szczebla między Rzecząpospolitą Polską a
Republiką Turecką w następującym brzmieniu:
PROTOKÓŁ
o utworzeniu Stałego Komitetu Konsultacyjnego Wysokiego Szczebla między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką
Rzeczpospolita Polska i Republika Turecka, zwane dalej Stronami,
- pragnąc wnieść wkład w pogłębienie i wszechstronne umocnienie stosunków
dwustronnych i nadać nowy wymiar już istniejącej współpracy oraz
- w nawiązaniu do preambuły i artykułu 4 Układu o przyjaźni i współpracy,
sporządzonego w Warszawie w dniu 3 listopada 1993 r.,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł I
Strony utworzą Komitet w celu wzajemnych konsultacji na wysokim szczeblu.
Komitet tworzyć będą delegacje reprezentujące Strony.
Artykuł II
Na czele delegacji stać będą urzędnicy wysokiego szczebla o podobnej randze.
Strony wyznaczą członków delegacji stosownie do tematyki uprzednio uzgodnionej
drogą dyplomatyczną.
Artykuł III
Komitet będzie zbierać się w razie potrzeby, lecz nie rzadziej niż raz w roku,
na przemian w obu stolicach.
Artykuł IV
Do zadań Komitetu należy:
- ocena stanu realizacji Układu o przyjaźni i współpracy oraz innych porozumień
dwustronnych pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką,
- ocena i czuwanie nad realizacją ustaleń przyjętych podczas oficjalnych wizyt
na wysokim szczeblu między dwoma państwami,
- ocena postępu osiągniętego w zakresie rozwoju dwustronnych stosunków
politycznych, gospodarczych, konsularnych, kulturalnych i naukowych oraz wymiana
poglądów na temat sposobów dalszego ich stymulowania.
Strony mogą, za obopólną zgodą, włączyć do tematyki spotkań współpracę wojskową
i kwestie związane z obronnością.
Artykuł V
Podczas sesji Komitetu Strony wymienią poglądy na temat wydarzeń
międzynarodowych i regionalnych, a także spraw bezpieczeństwa, które każda ze
Stron uzna za ważne.
Strony opracują sposoby i środki współpracy w kwestiach regionalnych i
międzynarodowych.
Delegacje mogą również ocenić stan realizacji porozumień międzynarodowych,
których obie Strony są sygnatariuszami.
Artykuł VI
Podczas sesji Komitetu delegacje mogą podjąć decyzję o utworzeniu podkomisji
i/lub grup roboczych w celu szczegółowego omówienia tematów będących przedmiotem
wspólnego zainteresowania. Podkomisje i grupy robocze będą przedstawiać
Komitetowi sprawozdania z wyników swych prac.
Artykuł VII
Delegacje przedstawią swoim kompetentnym władzom wyniki sesji Komitetu wraz z
zaleceniami.
Artykuł VIII
Językiem roboczym prac Komitetu, podkomisji i grup roboczych będzie język
angielski, chyba że zostanie uzgodnione inaczej.
Artykuł IX
Koszty organizacji i przeprowadzenia sesji Komitetu oraz posiedzeń grup
roboczych i podkomisji pokrywa, na zasadzie wzajemności, państwo pełniące rolę
gospodarza.
Strona wyjeżdżająca pokrywa koszty własne podróży, zakwaterowania i wyżywienia.
Artykuł X
Niniejszy protokół podlega ratyfikacji zgodnie z wewnętrznym systemem prawnym
każdej ze Stron i wejdzie w życie w dniu otrzymania noty późniejszej,
stwierdzającej taką ratyfikację.
Niniejszy protokół zostaje zawarty na okres 10 lat. Będzie on automatycznie
przedłużany na kolejne pięcioletnie okresy, jeżeli żaden z sygnatariuszy nie
wypowie go, w drodze notyfikacji, przynajmniej na sześć miesięcy przed dniem
jego wygaśnięcia.
Strony uzgodniły rozpoczęcie realizacji postanowień niniejszego protokołu od
dnia jego podpisania.
Podpisano w Ankarze dnia 19 lipca 1994 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim, tureckim i angielskim, przy czym wszystkie teksty mają
jednakową moc. W razie rozbieżności przy ich interpretacji, rozstrzygający
będzie tekst w języku angielskim.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej A. Olechowski
Z upoważnienia Rządu Republiki Tureckiej Hikmet Cetin
Po zapoznaniu się z powyższym protokołem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim
zawartych,
- jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,
- będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 2 listopada 1994 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 15 października 1996 r.
w sprawie wejścia w życie Protokołu o utworzeniu Stałego Komitetu
Konsultacyjnego Wysokiego Szczebla między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Turecką, podpisanego w Ankarze dnia 19 lipca 1994 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 11, poz. 61)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem X Protokołu o
utworzeniu Stałego Komitetu Konsultacyjnego Wysokiego Szczebla między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką, podpisanego w Ankarze dnia 19 lipca
1994 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z
tym powyższy protokół wszedł w życie dnia 13 września 1996 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA
w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów,
sporządzona w Brukseli dnia 14 czerwca 1983 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 11, poz. 62)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 14 czerwca 1983 r. została sporządzona w Brukseli Międzynarodowa
konwencja w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów.
Integralną część konwencji stanowią następujące załączniki:
1) załącznik zawierający nomenklaturę systemu zharmonizowanego;
2) protokół zmian do powyższej konwencji z dnia 24 czerwca 1986 r.;
3) zmiany do nomenklatury jako aneks do konwencji z dnia 5 lipca 1989 r.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją oraz załącznikami, w imieniu
Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:
- konwencja i jej integralne części zostały uznane za słuszne w całości, jak i
każde z postanowień w nich zawartych,
- Rzeczpospolita Polska zdecydowała się przystąpić do powyższej konwencji i
załączników,
- postanowienia konwencji i załączników są przyjęte, potwierdzone i będą
niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 17 sierpnia 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L. S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
(Tekst konwencji stanowi załącznik do niniejszego numeru)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 30 grudnia 1996 r.
w sprawie przystąpienia przez Rzeczpospolitą Polską do Międzynarodowej konwencji
w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów, sporządzonej
w Brukseli dnia 14 czerwca 1983 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 11, poz. 63)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z postanowieniem artykułu 12
ustęp 3 Miedzynarodowej konwencji w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania
i kodowania towarów, sporządzonej w Brukseli dnia 14 czerwca 1983 r., został
złożony dnia 12 września 1995 r. Sekretarzowi Generalnemu Światowej Organizacji
Celnej, jako depozytariuszowi powyższej konwencji, dokument przystąpienia Polski
do wspomnianej konwencji. Zgodnie z postanowieniem artykułu 13 ustęp 2 powyższej
konwencji weszła ona w życie w stosunku do Polski dnia 1 stycznia 1996 r.
1. Zgodnie z artykułem 13 ustęp 1 wskazanej wyżej konwencji, którego brzmienie
zostało zmienione postanowieniem artykułu 1 Protokołu zmian do Międzynarodowej
konwencji w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów,
sporządzonego w Brukseli dnia 14 czerwca 1986 r. i stanowiącego integralną część
tej konwencji, powyższa konwencja wraz z protokołem weszły w życie dnia 1
stycznia 1988 r.
2. W stosunku do następujących państw i unii konwencja weszła lub wejdzie w
życie w niżej podanych datach:
Afryka Południowa 1 stycznia 1988 r.
Algieria 1 stycznia 1992 r.
Arabia Saudyjska 1 stycznia 1990 r.
Australia 1 stycznia 1988 r.
Austria 1 stycznia 1988 r.
Bangladesz 1 lipca 1988 r.
Belgia 1 stycznia 1988 r.
Botswana 1 stycznia 1988 r.
Brazylia 1 stycznia 1989 r.
Bułgaria 1 stycznia 1992 r.
Burkina Faso 1 stycznia 1992 r.
Chiny 1 stycznia 1993 r.
Chorwacja 29 września 1994 r.
Cypr 21 marca 1994 r.
Czad 1 stycznia 1992 r.
Republika Czeska 16 stycznia 1993 r.
Dania 1 stycznia 1988 r.
Estonia 1 stycznia 1995 r.
Etiopia 1 marca 1995 r.
Finlandia 1 stycznia 1988 r.
Francja 1 stycznia 1988 r.
Grecja 1 stycznia 1990 r.
Hiszpania 1 stycznia 1988 r.
Holandia 1 stycznia 1988 r.
Indie 1 stycznia 1988 r.
Indonezja 1 stycznia 1995 r.
Iran 1 stycznia 1997 r.
Irlandia 1 stycznia 1988 r.
Islandia 1 stycznia 1988 r.
Izrael 1 stycznia 1988 r.
Japonia 1 stycznia 1988 r.
Jordania 1 stycznia 1988 r.
Kamerun 1 lipca 1989 r.
Kanada 1 stycznia 1988 r.
Kenia 1 lipca 1989 r.
Republika Korei 1 stycznia 1988 r.
Kuba 1 stycznia 1997 r.
Lesoto 1 stycznia 1988 r.
Liban 1 stycznia 1998 r.
Libia 1 stycznia 1995 r.
Litwa 1 stycznia 1995 r.
Luksemburg 11 lipca 1988 r.
Łotwa 1 czerwca 1996 r.
Była Jugosłowiańska Republika Macedonii 31 marca 1995 r.
Madagaskar 1 stycznia 1988 r.
Malawi 1 kwietnia 1989 r.
Malezja 1 stycznia 1988 r.
Mali 1 stycznia 1995 r.
Malta 1 stycznia 1990 r.
Maroko 1 lipca 1992 r.
Mauritius 1 stycznia 1988 r.
Meksyk 6 marca 1992 r.
Mongolia 1 stycznia 1993 r.
Myanmar 1 stycznia 1995 r.
Niemcy 1 stycznia 1988 r.
Niger 1 stycznia 1991 r.
Nigeria 15 marca 1988 r.
Norwegia 1 stycznia 1988 r.
Nowa Zelandia 1 stycznia 1988 r.
Pakistan 1 lipca 1988 r.
Portugalia 1 stycznia 1988 r.
Rwanda 1 stycznia 1994 r.
Senegal 1 stycznia 1991 r.
Słowacja 7 czerwca 1993 r.
Słowenia 23 listopada 1992 r.
Sri Lanka 1 stycznia 1989 r.
Stany Zjednoczone Ameryki 1 stycznia 1989 r.
Suazi 1 stycznia 1988 r.
Sudan 10 grudnia 1993 r.
Szwajcaria 1 stycznia 1988 r.
Szwecja 1 stycznia 1988 r.
Tajlandia 1 stycznia 1993 r.
Togo 1 stycznia 1991 r.
Tunezja 1 stycznia 1989 r.
Turcja 1 stycznia 1989 r.
Uganda 1 stycznia 1991 r.
Unia Europejska 1 stycznia 1988 r.
Węgry 1 stycznia 1991 r.
Włochy 1 stycznia 1991 r.
Wybrzeże Kości Słoniowej 1 stycznia 1991 r.
Zair 1 stycznia 1988 r.
Zambia 1 stycznia 1988 r.
Zimbabwe 1 stycznia 1988 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 1 stycznia 1988 r.
3. Informacje o państwach i uniach, w stosunku do których konwencja nabierze
mocy obowiązującej w terminach późniejszych, można uzyskać w Departamencie
Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Uwaga:
Załącznik do powyższej konwencji, zawierający nomenklaturę systemu
zharmonizowanego, publikowany jest w tekście jednolitym, uwzględniającym zmiany
do nomenklatury przyjęte dnia 5 lipca 1989 r., które weszły w życie dnia 1
stycznia 1992 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 30 stycznia 1997 r.
w sprawie zasad organizowania zajęć rewalidacyjno-wychowawczych dla dzieci i
młodzieży upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim.
(Dz. U. Nr 14, poz. 76)
Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia
psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa, bez bliższego określenia o "ustawie",
należy przez to rozumieć ustawę z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia
psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535).
§ 2. Dla dzieci i młodzieży upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim, w wieku
od 3 do 25 lat, organizuje się zespołowe zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze oraz,
we współpracy z rodzicami (prawnym opiekunem), indywidualne zajęcia
rewalidacyjno-wychowawcze, zwane dalej "zajęciami".
§ 3. Celem zajęć jest wspomaganie rozwoju dzieci i młodzieży, rozwijanie
zainteresowania otoczeniem oraz uzyskiwanie niezależności od innych osób w
funkcjonowaniu w codziennym życiu.
§ 4. 1. Udział w zajęciach dzieci w wieku obowiązku szkolnego uznaje się za
spełnianie tego obowiązku, określonego w odrębnych przepisach.
2. Zajęcia organizuje się w szczególności w:
1) publicznych przedszkolach, w tym specjalnych,
2) publicznych szkołach, w tym specjalnych, położonych najbliżej miejsca
zamieszkania lub pobytu (w tym dziennego) osób zakwalifikowanych do udziału w
zajęciach zespołowych,
3) publicznych placówkach opiekuńczo-wychowawczych,
4) zakładach opieki zdrowotnej,
5) domach pomocy społecznej i środowiskowych domach samopomocy,
6) w ośrodkach rehabilitacyjno-wychowawczych, jeżeli przebywają w nich dzieci i
młodzież, o których mowa w § 2,
7) domach rodzinnych, dla osób zakwalifikowanych do udziału w indywidualnych
zajęciach.
3. Dzieciom i młodzieży, przebywającym czasowo lub stale w zakładach opieki
zdrowotnej i domach pomocy społecznej, organ właściwy do prowadzenia przedszkoli
lub szkół specjalnych zapewnia udział w zajęciach rewalidacyjno-wychowawczych
stosownie do orzeczenia publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej lub
innej publicznej poradni specjalistycznej.
4. Podmioty, o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy, mogą organizować zajęcia na
zasadach określonych w rozporządzeniu.
§ 5. 1. Tryb i zasady kwalifikowania i kierowania dzieci i młodzieży do udziału
w zajęciach określają przepisy w sprawie zasad działania publicznych poradni
psychologiczno-pedagogicznych oraz innych publicznych poradni specjalistycznych.
2. Zajęciami indywidualnymi mogą być objęte dzieci i młodzież, w stosunku do
których poradnia, o której mowa w ust. 1, orzekła taką formę zajęć.
§ 6. 1. Zajęcia prowadzi nauczyciel posiadający odpowiednie przygotowanie
pedagogiczne, określone w odrębnych przepisach. Na stanowisku nauczyciela może
być zatrudniony psycholog lub pedagog.
2. Opiekę niezbędną w czasie prowadzenia zajęć sprawuje pomoc nauczyciela, z
zastrzeżeniem ust. 3.
3. Opiekę podczas zajęć prowadzonych w domu rodzinnym zapewniają rodzice
(opiekun prawny).
§ 7. Podmioty wymienione w § 4 ust. 2 pkt 1-6 zapewniają odpowiednie warunki,
niezbędne do prowadzenia zajęć, w tym również w zakresie opieki, o której mowa w
§ 6 ust. 2.
§ 8. 1. Zajęcia obejmują przede wszystkim:
1) naukę nawiązywania kontaktów w sposób odpowiedni do potrzeb i możliwości
uczestnika,
2) kształtowanie sposobu komunikowania się z otoczeniem na poziomie
odpowiadającym indywidualnym możliwościom uczestnika,
3) usprawnianie ruchowe i psychoruchowe w zakresie dużej i małej motoryki,
wyrabianie orientacji w schemacie własnego ciała i orientacji przestrzennej,
4) wdrażanie do osiągania optymalnego poziomu samodzielności w podstawowych
sferach życia,
5) rozwijanie zainteresowań otoczeniem, wielozmysłowe poznawanie tego otoczenia,
naukę rozumienia zachodzących w nim zjawisk, kształtowanie umiejętności
funkcjonowania w otoczeniu,
6) kształtowanie umiejętności współżycia w grupie,
7) naukę celowego działania dostosowanego do wieku, możliwości i zainteresowań
uczestnika oraz jego udziału w ekspresyjnej aktywności.
2. Indywidualny program zajęć opracowuje prowadzący te zajęcia nauczyciel we
współpracy z psychologiem na podstawie wskazań zawartych w orzeczeniu
kwalifikacyjnym.
§ 9. 1. Wymiar zajęć, w zależności od możliwości psychofizycznych oraz
specyficznych potrzeb rewalidacyjnych uczestników zajęć, wynosi:
1) 4 godziny dziennie na zajęciach zespołowych,
2) 2 godziny dziennie na zajęciach indywidualnych.
2. Liczba osób w zespole wynosi od 2 do 4.
§ 10. 1. Dokumentacja zajęć obejmuje:
1) orzeczenie kwalifikacyjne poradni, o której mowa w § 5 ust. 1,
2) dziennik zajęć rewalidacyjno-wychowawczych, według wzoru określonego w
odrębnych przepisach dla dziennika zajęć dydaktyczo-wychowawczych i
specjalistycznych,
3) zeszyt obserwacji.
2. Zeszyt obserwacji prowadzony jest odrębnie dla każdego uczestnika zajęć.
3. Do zeszytu obserwacji wpisuje się informacje dotyczące:
1) zmian w zakresie dużej motoryki (postawa, lokomocja, koordynacja ruchów),
2) zmian w zakresie małej motoryki (koordynacja ruchów rąk, koordynacja
wzrokowo-ruchowa, manipulacja),
3) napędu - aktywności nie kierowanej (własnej),
4) koncentracji uwagi (podczas aktywności spontanicznej, w zabawie, w zadaniu;
czas koncentracji),
5) współdziałania (w różnych sytuacjach; czas współdziałania),
6) opanowywania nowych umiejętności (tempo, trwałość, stopień trudności);
7) dominującego nastroju i emocji,
8) gotowości do kontaktów (rodzaje, kierunek),
9) umiejętności w zakresie samoobsługi,
10) udziału w czynnościach porządkowych,
11) zachowań trudnych (opis tych zachowań oraz sytuacji, w których występują,
reakcje nauczyciela, zmiany w zachowaniu).
§ 11. 1. Za prawidłową realizację zajęć oraz ich dokumentację odpowiedzialny
jest dyrektor publicznego przedszkola i szkoły (w tym specjalnych) lub placówki,
które te zajęcia organizują.
2. Zajęcia uwzględniane są w danym roku szkolnym w arkuszu organizacyjnym
przedszkola, szkoły lub placówki, opracowanym i zatwierdzonym według odrębnych
przepisów.
3. Nadzór pedagogiczny nad zajęciami, w tym także organizowanymi przez podmioty,
o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy, sprawuje kurator oświaty.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 6 lutego 1997 r.
w sprawie wyrobów o przeznaczeniu specjalnym, które nie mogą być nabywane bez
certyfikatu.
(Dz. U. Nr 15, poz. 87)
Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji
(Dz. U. Nr 55, poz. 250 i z 1994 r. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się wykaz wyrobów o przeznaczeniu specjalnym, które nie mogą być
nabywane przez jednostki organizacyjne podległe Ministrowi Obrony Narodowej lub
przez niego nadzorowane, jeżeli dostawca nie przedstawi certyfikatu zgodności z
dokumentem normalizacyjnym, określonym w § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 21 czerwca 1994 r. w sprawie zakresu i trybu stosowania przepisów ustawy o
badaniach i certyfikacji do wyrobów produkowanych w kraju i importowanych
wyłącznie na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa, a także właściwości
organów w tych sprawach (Dz. U. Nr 80, poz. 370). Wykaz wyrobów o przeznaczeniu
specjalnym stanowi załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Zakaz nabywania bez certyfikatu wyrobów wymienionych w załączniku:
1) w lp. 1-4 obowiązuje od 1 marca 1998 r.,
2) w lp. 5-8 obowiązuje od 1 września 1998 r.,
3) w lp. 9-21 obowiązuje od 1 września 1999 r.,
4) w lp. 22-75 obowiązuje od 1 września 2000 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański
Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 6 lutego 1997 r.
(poz. 87)
WYKAZ WYROBÓW, KTÓRE NIE MOGĄ BYĆ NABYWANE BEZ CERTYFIKATU
Lp.Symbol Systematycznego Wykazu Wyrobów SWWKod wojskowy (dotyczy wyrobów
będących w eksploatacji)Nazwa grupy asortymentowej lub
asortymentuJednostka certyfikująca
1IMN 600Paliwa do sprzętu wojskowego, w tym:
0242-2 1/ paliwa do silników
0242-3 2/ oleje opałoweWOBR Sł. MPS
z wyłączeniem wyrobów, nabywanych doraźnie po cenach detalicznych.
2 IMN 601Oleje do sprzętu wojskowego, w tym:
0243-1 1/ oleje silnikowe
0243-2 2/ oleje przemysłowe
0243-31 3/ oleje transformatorowe
0243-4 4/ oleje do sprężarek
0243-4 5/ oleje do przekładniWOBR Sł. MPS
0243-74 6/ oleje konserwacyjne
0243-9 7/ oleje smarowe i specjalne pozostałe
z wyłączeniem wyrobów, nabywanych doraźnie po cenach detalicznych.
3 IMN 602Smary do sprzętu wojskowego, w tym:
0244-1 1/ smary plastyczne o ogólnym przeznaczeniu
0244-2 2/ smary plastyczne dla transportu
0244-3 3/ smary plastyczne dla przemysłu
0244-41 4/ smary ochronne o specjalnym przeznaczeniuWOBR Sł. MPS
0244-49 5/ smary o specjalnym przeznaczeniu pozostałe
0244-9 6/ smary plastyczne pozostałe
z wyłączeniem wyrobów, nabywanych doraźnie po cenach detalicznych.
4 IMN 603Inne produkty naftowe do sprzętu wojskowego, w tym:
1241-384 1/ monoeter metylowy glikolu etylowego
1241-385 2/ monoeter etylowy glikolu etylenowego
1244-98 3/ płyny do hamulców hydraulicznych
1244-98 4/ płyny do chłodnicWOBR Sł. MPS
1244-98 5/ niewęglowodorowe płyny hydrauliczne i podobne
1244-98 6/ dodatki eksploatacyjne do paliw, olejów i smarów
z wyłączeniem wyrobów, nabywanych doraźnie po cenach detalicznych.
51917, 1927-Tkaniny produkowane wg specjalnych wymagań wojskowych:
1/ namiotoweWOBR Sł. Mund.
2/ na umundurowanie wyjściowe
3/ na umundurowanie polowe
4/ koszulowe
6--Skóry na wierzchy i podszewki obuwia produkowane wg specjalnych wymagań
wojskowych.WOBR Sł. Mund.
72316-3 Konserwy mięsne sterylizowane w opakowaniach blaszanych
produkowane wg specjalnych wymagań wojskowych.WOBR Sł. Żywn.
82332-1 Konserwy drobiowe w opakowaniach blaszanych produkowane wg
specjalnych wymagań wojskowych.WOBR Sł. Żywn.
9--Kleje dla lotnictwa i środki pomocnicze do klejów produkowane wg
specjalnych wymagań wojskowych, w tym:ITWL
1/ kleje do łączenia stopów aluminium w konstrukcjach
wysokowytrzymałych
10--Środki do maskowania aerodyspersyjnego, w tym:WIChiR
1/ mieszaniny dymotwórcze
2/ miny, granaty i fugasy dymotwórcze
3/ generatory dymu
4/ pociski dipolowe
11 IMN 445Sprzęt i środki do maskowania, w tym:
1/ zestawy do maskowania sprzętu wojskowego w zakresie UV, optycznym i
termalnym, w tym pokrycia i komplety maskująceWITI
2/ sprzęt i środki do pozoracji, w tym makiety pneumatyczne
12--Sprzęt i materiały eksploatacyjne do uzdatniania i oceny jakości wody
w warunkach polowych, w tym:
1/ polowe laboratoria kontroli jakości wodyWITI
2/ wojskowe stacje i zestawy uzdatniania wody
3/ zestawy rotacyjne materiałów eksploatacyjnych
13 IMN 526, 448Warsztaty inżynieryjne, WITI
14 Sprzęt do obsługiwania przystosowany dla wojska:
IMN 5211/ warsztaty obsługiwania sprzętu czołgowo-samochodowego na
samochodachWITPiS
IMN 5222/ warsztaty obsługiwania sprzętu czołgowo-samochodowego na
przyczepach
15 Środki ochrony czasowej metali, w tym:WITPiS
1/ kompozycje ochronne rozpuszczalnikowe
16 IMN 110Sprzęt i środki ochrony skóry:
1/ filtracyjna odzież ochronna
2/ izolacyjna odzież ochronna
3/ gazoszczelna odzież ochronna
4/ płaszcz ochronnyWIChiR
5/ narzutka ochronna
6/ pończochy ochronne
7/ rękawice ochronne
8/ kaptur ochronny (do maski p-gaz)
IMN 1179/ odzież ognioodporna.
17 IMN 360 IMN 720Materiały, sprzęt i środki likwidacji skażeń
chemicznych:
1/ zestaw odkażający
2/ pakiet przeciwchemiczny do odkażania skóry
3/ indywidualny pakiet do odkażania umundurowaniaWIChiR
4/ środek odkażający (odkażalnik)
5/ pakiet odkażający
6/ pakiet dezaktywacyjny
7/ pakiet silikażelowy
18 IMN 110Materiały, sprzęt i środki ochrony indywidualnej dróg
oddechowych:
1/ maski przeciwgazowe
2/ filtropochłaniacze
3/ materiały sorbcyjneWIChiR
4/ materiały filtracyjne
5/ osprzęt środków ochrony dróg oddechowych.
19IMN 120
IMN 130Materiały, sprzęt i środki ochrony zbiorowej dróg oddechowych:
1/ urządzenia filtrowentylacyjne
2/ filtropochłaniaczeWIChiR
3/ przedfiltry, filtry zgrubnego odpylania, filtry pyłowe
4/ materiały sorbcyjne
5/ materiały filtracyjne.
20--Nurkowe aparaty oddechowe.AMW
21--Aparaty oddechowe izolacyjne.
22--Warsztaty uzbrojenia i elektroniki, stacje kontroli i napraw sprzętu
radiolokacyjnego.WITU
23--Urządzenia (i ich wyposażenie specjalne) zobrazowania, przetwarzania,
przechowywania i transmisji informacji niejawnej (w zakresie
bezpieczeństwa emisji), w tym:
1/ aparaty telefoniczne specjalne cyfrowe i specjalne analogoweWIŁ
2/ kabiny ekranujące
3/ indywidualne osłony ekranujące
4/ urządzenia łączności specjalnej
5/ przetworniki elektroakustyczne ekranowane.
24--Urządzenia do maskowania emisji ujawniającej.WłL
25--Komputery do zastosowań specjalnych wraz z urządzeniami peryferyjnymi.
26 Ruchome warsztaty łączności.WIŁ
27--Anteny i tory antenowe radiostacji lotniczych UHF/VHF.ITWL
28 Broń:
0675-931 1/ broń palna myśliwska
0675-910 2/ broń palna sportowa
IMN 310, 313, 316Broń strzelecka wojskowa i specjalna wraz z osprzętem,
w tym:
4/ pistolety
5/ rewolwery
6/ pistolety maszynoweWITU
7/ karabiny i karabinki (karabiny wyborowe, karabinki automatyczne)
8/ ręczne karabiny maszynowe
9/ ciężkie karabiny maszynowe
10/ uniwersalne karabiny maszynowe
11/ lotnicze karabiny maszynowe
12/ okrętowe karabiny maszynowe
13/ przeciwlotnicze karabiny maszynowe
14/ granatniki.
290712-410 0712-410 Wojskowe lotnicze urządzenia elektroenergetyczne
(pokładowe i naziemne), w tym:
1/ zespoły prądotwórcze z napędem spalinowymITWL
2/ zespoły prądotwórcze z napędem spalinowym prądu zmiennego
jednofazowe i trójfazowe
30 Sprzęt desantowo-przeprawowy i mostowy, w tym:WITI
0715-23IMN 440501/ silniki zaburtowe
31 Sprzęt desantowo-przeprawowy i mostowy, w tym:
0812-19 1/ urządzenia do wbijania paliWITI
- 2/ mosty zmechanizowane i podpory
32814IMN 442Maszyny i sprzęt do prac ziemnych i fortyfikacyjnych.WITI
Wielozadaniowe samobieżne maszyny inżynieryjne
33 Sprzęt do przechowywania uzbrojenia i sprzętu wojskowego, w tym:WITPiS
0874-236 1/ urządzenia osuszające powietrze.
340961-300 Dalmierze, w tym:AWAT
1/ dalmierze i dalmierze-oświetlacze laserowe
35 Wojskowe lotnicze urządzenia elektroenergetyczne (pokładowe i
naziemne), w tym:ITWL
1069-119 1/ układy energetyczne do samolotów pozostałe (układy
elektroenergetyczne)
1069-219 2/ układy energetyczne do śmigłowców pozostałe (układy
elektroenergetyczne).
361022 Samochody produkowane wg specjalnych wymagań wojskowych:WITPiS
1/ samochody osobowo-terenowe
IMN 380 IMN 371, 3732/ samochody ciężarowo-terenowe
3/ samochody ciężarowo-szosowe
4/ przyczepy i naczepy
5/ kołowe transportery opancerzone
6/ kołowe wozy zabezpieczenia technicznego.
Pojazdy gąsienicowe specjalne:
IMN 3664/ czołgi
5/ bojowe wozy opancerzone
6/ wozy zabezpieczenia technicznego.
37 Sprzęt desantowo-przeprawowy i mostowy, w tym: WITI
1054-394IMN 440801/ pontony
--2/ osprzęt parków pontonowych
--3/ promy specjalne
--4/ transportery pływające (tylko w zakresie pływalności)
1054-16, 17IMN 44045, IMN 440485/ kutry śródlądowe (holownicze,
rozpoznawcze)
-IMN 440556/ łodzie wojskowe saperskie, desantowe
1026-59IMN 440537/ przyczepy do transportu kutrów i łodzi.
38 Wojskowe lotnicze urządzenia elektroenergetyczne (pokładowe i
naziemne), w tym:
1111-510 1113-110 1/ maszyny prądu stałego o mocy do 100 kW
(prądnice)ITWL
1113-120 2/ transformatory z chłodzeniem powietrznym o mocy od 0,25 kVA
do 5 kVA
3/ transformatory i autotransformatory z chłodzeniem powietrznym o mocy
powyżej 5 kVA.
391134-290 Akumulatory elektryczne zasadowe (wojskowe lotnicze).ITWL
401134-130 Akumulatory elektryczne ołowiowe (wojskowe lotnicze).ITWL
411333 Środki bojowe i materiały wybuchowe, w tym:WITU
1/ materiały wybuchowe kruszące
2/ materiały wybuchowe inicjujące
3/ materiały wybuchowe miotające
4/ stałe paliwa rakietowe
5/ mieszaniny pirotechniczne
6/ wyroby i formy użytkowe oparte na w/w materiałach.
421373-000 Wyroby gumowe i ebonitowe produkowane wg specjalnych wymagań
wojskowych, w tym:ITWL
1/ węże z oplotami z nici bawełnianych dla lotnictwa
2/ lotnicze zbiorniki paliwowe
3/ ogumienie lotnicze.
431453-100 Nawierzchnie lotniskowe z betonu i asfaltobetonu.ITWL
Materiały do budowy nawierzchni lotniskowych (kruszywa, spoiwa,
betony).
44 IMN 311, 131, 316Sprzęt artyleryjski:
1/ armaty
2/ haubice
3/ moździerzeWITU
4/ systemy kierowania ogniem
5/ wyrzutnie pocisków rakietowych
6/ urządzenia celowniczo-obserwacyjne.
45 Uzbrojenie przeciwlotnicze, w tym:
-1/ przeciwlotnicze zestawy rakietowe
-2/ przeciwlotnicze zestawy artyleryjsko-rakietoweWITU
IMN 311, 3163/ przeciwlotnicze zestawy artyleryjskie
-4/ przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe
IMN 3105/ przeciwlotnicze karabiny maszynowe.
46--Rakiety i wyposażenie, w tym:
1/ rakiety przeciwlotniczeWITU
2/ głowice
^ 3/ układy napędowe
^ 4/ zapalniki głowicowe
^ 5/ amunicja rakietowa.
47--Zestawy pocisków przeciwpancernych kierowanych.WITU
48- Osłony balistyczne i pancerne, w tym:
IMN 310301/ hełmy bojowe
-2/ pancerze (stalowe, ceramiczne, reaktywne i inne)
-3/ kamizelki kuloodporne i ochronne
-4/ szyby ochronne.
49--Amunicja do broni strzeleckiej.WITU
50--Amunicja artyleryjska i jej elementy, w tym:
1/ pociskiWITU
2/ ładunki miotające
3/ łuski
4/ zapalniki
5/ zapłonniki
6/ smugacze
7/ podpociski do pocisków kasetowych
8/ amunicja moździerzowa.
51--Amunicja do granatników.WITU
52--Granaty (ręczne i nasadkowe).
53 IMN 349Środki minersko-zaporowe, w tym:WITI
1/ miny przeciwpancerne (klasyczne, narzutowe, kasetowe)
2/ miny przeciwpiechotne odłamkowe
3/ miny przeciwtransportowe (kolejowe, drogowe)
4/ miny przeciwdesantowe (denne, kotwiczne)
5/ ładunki rozminowania (w obudowie sztywnej, w obudowie elastycznej)
6/ ładunki wybuchowe (klasyczne, kumulacyjne)
7/ zapalniki: kontaktowe do min, niekontaktowe do min, elektryczne,
lontowe
8/ środki inicjujące: spłonki, zapały i lonty.
54--Sprzęt do budowy, rozpoznania i pokonywania zapór minowych, w tym:
1/ ustawiacze min (klasycznych, narzutowych)
2/ transportery torujące gąsienicowe (bez podwozi)
3/ trały przeciwminowe mechaniczne i elektromagnetyczneWITI
4/ wykrywacze min (uniwersalne, indukcyjne)
5/ zestawy do zdalnego sterowania wybuchami
6/ zestawy ręcznego sprzętu minerskiego
7/ zapalarki minerskie.
55--Polowe konstrukcje fortyfikacyjne, w tym:
1/ schrony przewoźne:
a/ szkieletowo-tkaninowe typu przedodłamkowego (przedpiersiowe)WITI
b/ typu lekkiego
c/ typu kontenerowego
2/ zunifikowane wejście do schronów polowych.
56 IMN 446Sprzęt do rozpoznania inżynieryjnego, w tym:
1/ sprzęt do rozpoznania przeszkód wodnych, w tym:
a/ zestaw zdalnego rozpoznania przeszkód terenowych - profiloechograf
ultradźwiękowyWITI
b/ urządzenie do wykrywania przeszkód podwodnych.
57--Osłony antyradiacyjne dla wozów bojowych i obiektów
stacjonarnych.WIChiR
58 imn 510 imn 520Materiały, sprzęt i środki zapalające:
1/ kasetowa bomba zapalającaWIChiR
2/ fugas napalmowy
3/ ręczny granat zapalający
4/ rakietowy pocisk zapalający (do RPG-7)
5/ miotacz ognia.
59 IMN 210 IMN 240Materiały, sprzęt, środki wykrywania i pomiaru skażeń
chemicznych:
1/ sygnalizator (detektor) skażeń chemicznych
2/ przyrząd do rozpoznania skażeń chemicznychWICHiR
3/ materiały do detekcji skażeń chemicznych
4/ sekcja analizy skażeń.
60 IMN 220 IMN 230 IMN 260Materiały, sprzęt, środki wykrywania i pomiaru
skażeń promieniotwórczych:
1/ rentgenoradiometry
2/ rentgenometry sygnalizacyjne
3/ sygnalizatory promieniowaniaWICHiR
4/ automatyczne zestawy czołgowe do wykrywania skażeń
5/ dawkomierze osobiste
6/ czytniki dawkomierzy osobistych.
61--Detektory, przyrządy i aparatura do pomiaru mocy i energii
promieniowania laserowego, stosowana w:
1/ systemach kierowania ogniem
2/ systemach rozpoznania i pozoracji pola walkiAWAT
3/ amunicji o cechach inteligentnych
4/ rakietach
5/ czujnikach odległości.
62--Aparatura wzorcowa, pomiarowa i kontrolna do pomiaru parametrów
energetycznych urządzeń laserowych.AWAT
63--Maszyny i urządzenia wyposażenia okrętu oraz uzbrojenia, w tym:
1/ maszyny i urządzenia techniczne (w zakresie odporności udarowej i
wibroakustyki)OBR CTM
2/ urządzenia techniczne elektryczne, elektroniczne i mikroprocesorowe
w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej
3/ przegrody akustyczne (w zakresie izolacyjności akustycznej).
64--Okrętowe systemy ochrony katodowej w tym:OBR CTM
1/ stacje ochrony katodowej
2/ anody polaryzacyjne
3/ elektrody kontrolno-sterujące.
65--Systemy kształtowania pola elektrycznego okrętów, w tym:OBR CTM
1/ elektrody wykonawcze
2/ urządzenia kontrolno-sterujące.
66--Urządzenia radiolokacyjne i obiekty systemów dowodzenia i kierowania
ogniem, w tym:
1/ stacje radiolokacyjne:
a/ do wykrywania celów powietrznych
b/ do wykrywania i naprowadzania
c/ do naprowadzania i wskazywania celów
d/ do wykrywania celów naziemnych
e/ do kierowania ogniem artylerii pociskami rakietowymi
f/ do wykrywania stanowisk moździerzy i stanowisk artylerii
g/ meteorologiczne
h/ do pomiaru prędkości początkowej pocisków
i/ do pomiaru szybkości pojazdów mechanicznychWITU
2/ radiolokacyjne zapalniki zbliżeniowe
3/ obiekty i elementy systemów:
a/ urządzenia do współpracy ze stacjami radiolokacyjnymi (analogowe i
cyfrowe)
b/ obiekty (zautomatyzowane stanowiska) zbiorczej obróbki informacji
radiolokacyjnej
c/ obiekty (zautomatyzowane stanowiska) dowodzenia wszystkich rodzajów
wojsk działające w oparciu o informację radiolokacyjną
d/ obiekty (zautomatyzowane stanowiska) kierowania aktywnymi środkami
walki
e/ urządzenia do współpracy aktywnych środków walki z obiektami
kierowania tymi środkami
4/ trenażery radiolokacyjne.
67--Techniczne środki walki radioelektronicznej i maskowania
radioelektronicznego, w tym:
1/ radiolokacyjne urządzenia ostrzegawcze i rozpoznawcze
2/ radiolokacyjne urządzenia wytwarzania zakłóceńWITU
3/ radiolokacyjne makiety obiektów techniki wojskowej
4/ absorbery mikrofalowe
5/ siatki maskujące przeciwradiolokacyjne.
68--Urządzenia i elementy mikrofalowe, w tym:
1/ anteny małogabarytoweWITU
2/ wielowrotniki.
69--Urządzenia radiokomunikacyjne dla służb stałych i ruchomych, w tym:WIŁ
1/ radiostacje krótkofalowe noszone
2/ radiostacje krótkofalowe wożone, morskie i stacjonarne
3/ radiostacje ultrakrótkofalowe: noszone, wożone, lotnicze, morskie i
stacjonarne
4/ radiotelefony VHF, UHF noszone, wożone, lotnicze, morskie i
stacjonarne
5/ odbiorniki radiokomunikacyjne krótkofalowe, ultrakrótkofalowe do 1
GHz.
70--Krotnice cyfrowe (multipleksery).WIŁ
71--Łącznice cyfrowe.
72--Urządzenia traktów kablowych.
73--Modemy.
74--Zestawy radioliniowe.
75--1/ Mobilne aparatownie łączności cyfrowej i ich elementy składowe
2/ Centrale telefoniczne.
Objaśnienie skrótów:
ITWL - Instytut Techniczny Wojsk Lotniczych, 00-961 Warszawa, ul. Księcia
Janusza 1
WITU - Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia, 05-220 Zielonka, ul.
Wyszyńskiego 7
WITPiS - Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej, 05-070 Sulejówek,
ul. Okuniewska 1
WIŁ - Wojskowy Instytut Łączności, 05-130 Zegrze k/Warszawy
WITI - Wojskowy Instytut Techniki Inżynieryjnej, 50-961 Wrocław, ul. Obornicka
108
WICHiR - Wojskowy Instytut Chemii i Radiometrii, 00-910 Warszawa, ul.
Wieczorkiewicza bl. 100
AMW - Akademia Marynarki Wojennej, 81-919 Gdynia-Oksywie
OBR CTM - Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Centrum Techniki Morskiej, 81-109 Gdynia,
ul. Dickmana 62
AWAT - Przedsiębiorstwo Projektowo-Wdrożeniowe AWAT, 01-480 Warszawa, ul.
Kaliskiego 9
WOBR Sł. MPS - Wojskowy Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Służby Materiałów Pędnych i
Smarów, 01-045 Warszawa, ul. Kolska 13
WOBR Sł. Żywn. - Wojskowy Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Służby Żywnościowej, 04-470
Warszawa, ul. Marsa 112
WOBR Sł. Mund. - Wojskowy Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Służby Mundurowej, 90-950
Łódź, ul. Gdańska 89
IMN - Indeks materiałowy należnościowy - symbol grupy
IMS - Indeks materiałowy stanowy - symbol sprzętu
RPG-7 - Ręczny Przeciwpancerny Granatnik - 7
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 9 stycznia 1997 r.
o ratyfikacji Konwencji o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście
transgranicznym.
(Dz. U. Nr 18, poz. 96)
Art. 1. Upoważnia się Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do ratyfikowania
Konwencji o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym,
sporządzonej w Espoo dnia 25 lutego 1991 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 9 stycznia 1997 r.
o ratyfikacji Protokołu nr 11 do Konwencji o ochronie praw człowieka i
podstawowych wolności, dotyczącego przekształcenia mechanizmu kontrolnego
ustanowionego przez Konwencję.
(Dz. U. Nr 18, poz. 97)
Art. 1. Upoważnia się Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do ratyfikowania
Protokołu nr 11 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności,
dotyczącego przekształcenia mechanizmu kontrolnego ustanowionego przez
Konwencję, sporządzonego w Strasburgu dnia 11 maja 1994 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś o ochronie
grobów i miejsc pamięci ofiar wojen i represji, sporządzona w Brześciu dnia 21
stycznia 1995 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 32, poz. 185)
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Białoruś, zwane dalej Stronami,
- działając w interesie obu Narodów i ich wzajemnego zrozumienia,
- pragnąc uczcić w godny sposób miejsca pamięci i spoczynku na terytoriach
Polski i Białorusi żołnierzy i osób cywilnych zmarłych, poległych i
pomordowanych w wyniku walk o niepodległość oraz wojen lub represji,
- mając na względzie postanowienia artykułu 25 Traktatu między Rzecząpospolitą
Polską a Republiką Białoruś o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy z dnia
23 czerwca 1992 r.,
- kierując się odpowiednimi postanowieniami Konwencji genewskich o ochronie
ofiar wojny z 12 sierpnia 1949 r. oraz protokołów dodatkowych do nich,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
W rozumieniu niniejszej umowy:
"miejsca pamięci i spoczynku" to miejsca związane z walką o niepodległość,
wojnami lub represjami,
"urządzanie miejsc pamięci i spoczynku" to wyznaczanie ich granic, postawienie
nagrobków, pomników i obiektów upamiętniających oraz umieszczanie tablic
pamiątkowych,
"utrzymanie miejsc pamięci i spoczynku" to zachowanie w należytym porządku
grobów, nagrobków, pomników, obiektów upamiętniających i tablic pamiątkowych.
Artykuł 2
1. Niniejsza umowa reguluje współpracę Stron przy rozwiązywaniu spraw związanych
z ustalaniem, rejestracją, urządzaniem, zachowywaniem i należytym utrzymaniem
miejsc pamięci i spoczynku - polskich w Republice Białoruś i białoruskich w
Rzeczypospolitej Polskiej - żołnierzy i osób cywilnych zmarłych, poległych i
pomordowanych w wyniku walk o niepodległość, wojen lub represji. Postanowienia
niniejszej umowy obejmują także sprawy związane z ekshumacją szczątków zwłok i
godnym ich pamięci ponownym pochowaniem.
2. Strony wymieniają posiadane informacje dotyczące położenia miejsc pamięci i
spoczynku, ich liczby i wielkości oraz danych osobowych zmarłych, poległych i
pomordowanych, jak również wszelkie inne informacje dotyczące tych osób,
związane z realizacją niniejszej umowy. Każda ze Stron sporządza i przekazuje
drugiej Stronie wykazy wszystkich miejsc pamięci i spoczynku.
3. W przypadku ujawnienia nowych miejsc pamięci i spoczynku, Strona, na której
terytorium państwowym one się znajdują, podejmuje niezwłoczne działania w celu
ich ochrony. Miejsca te, za wzajemnym porozumieniem Stron, będą umieszczone w
wykazach, o których mowa w ustępie 2 niniejszego artykułu.
Artykuł 3
1. Każda ze Stron na swoim terytorium państwowym zapewnia utrzymanie miejsc
pamięci i spoczynku osób wymienionych w ustępie 1 artykułu 2 zgodnie z
odpowiednimi postanowieniami Konwencji genewskich o ochronie ofiar wojny i
protokołów dodatkowych do nich.
2. Każda ze Stron informuje natychmiast drugą Stronę o wszystkich przypadkach
zbezczeszczenia, zniszczenia lub uszkodzenia miejsc pamięci i spoczynku oraz
podejmie niezwłoczne działania w celu przywrócenia tym miejscom należnego
porządku, ukarania sprawców i zapobiegania podobnym aktom w przyszłości.
3. Strony będą dążyć do usunięcia z terenu otaczającego miejsca pamięci i
spoczynku wszelkich obiektów nie licujących z powagą tych miejsc.
4. Za zgodą Stron sposób urządzania i utrzymania miejsc pamięci i spoczynku może
zostać dodatkowo sprecyzowany. Obok już istniejących mogą być stosowane inne
formy uczczenia pamięci zmarłych, poległych i pomordowanych.
5. Przy realizacji przedsięwzięć wymienionych w niniejszym artykule Strony
uwzględniają tradycje narodowe i religijne.
Artykuł 4
1. W celu przekazania zainteresowanej Stronie szczątków zwłok osób wymienionych
w ustępie 1 artykułu 2 ich ekshumacja jest przeprowadzana wyłącznie na prośbę
tej Strony i za zgodą Strony, na której terytorium państwowym one spoczywają.
2. Po uzyskaniu zgody na ekshumację i przekazanie szczątków zwłok obydwie
Strony, za pośrednictwem upoważnionych przedstawicieli, uzgadniają procedurę
przeprowadzenia ekshumacji i przekazania szczątków zwłok, znalezionych przy nich
przedmiotów osobistych, dokumentów, odznaczeń oraz dystynkcji.
Artykuł 5
1. Zmiany miejsca spoczynku szczątków zwłok w państwie, w którym zostały one
pochowane, odbywają się tylko w sytuacjach wyjątkowych, zgodnie z decyzją
właściwych władz tej Strony, na której terytorium państwowym znajduje się
miejsce spoczynku. O planowanej zmianie miejsca spoczynku będą niezwłocznie
poinformowane właściwe władze drugiej Strony. Zmiany miejsca spoczynku będą
dokonywane przede wszystkim przez przeniesienie szczątków zwłok w istniejące
miejsca spoczynku.
2. Ekshumacja odbywa się pod bezpośrednim nadzorem upoważnionych przedstawicieli
Stron zgodnie z prawem państwa, na którego terytorium jest przeprowadzana.
Artykuł 6
1. Każda ze Stron, po uzgodnieniu z drugą Stroną, przyjmuje na swoim terytorium
państwowym specjalistów wyznaczonych przez upoważnione organy drugiej Strony w
celu realizacji postanowień niniejszej umowy.
2. Każda ze Stron zapewnia specjalistom drugiej Strony niezbędne warunki do ich
działalności, łącznie z pomieszczeniami roboczymi, zakwaterowaniem, swobodą
poruszania się po swym terytorium państwowym, dostępem do wszelkich źródeł
informacji dotyczących miejsc pamięci i spoczynku, oraz udziela tym specjalistom
wszelkiej możliwej pomocy i poparcia.
3. Warunki działania, terminy pobytu i liczebność grup specjalistów uzgadniają
upoważnione organy obu Stron.
4. Przedstawiciele upoważnionych organów Stron mają prawo, bez wcześniejszego
powiadamiania, zapoznać się z działalnością specjalistów znajdujących się na ich
terytorium państwowym.
Artykuł 7
Organy celne obu Stron, nie później niż w ciągu trzech miesięcy od wejścia w
życie niniejszej umowy, uzgodnią tryb przemieszczania przez granicę sprzętu,
środków transportu i materiałów, przeznaczonych do budowy miejsc pamięci i
spoczynku.
Artykuł 8
1. Każda ze Stron finansuje wszystkie przedsięwzięcia związane z utrzymaniem
miejsc pamięci i spoczynku osób wymienionych w ustępie 1 artykułu 2 na swym
terytorium państwowym.
2. Nakłady finansowe na przedsięwzięcia wymienione w ustępie 4 artykułu 3 i w
artykule 4 niniejszej umowy ponosi Strona zainteresowana. Po uzgodnieniu między
Stronami mogą być one w części lub w całości zrekompensowane lub rozliczone na
zasadach równoważności świadczeń, z uwzględnieniem wydatków poniesionych w
przeszłości na ten cel.
3. Przedsięwzięcia wymienione w artykule 5 niniejszej umowy finansuje ta Strona,
na której terytorium państwowym są one realizowane.
4. Każda ze Stron pokrywa koszty związane z pobytem i działalnością swoich
specjalistów na terytorium państwowym drugiej Strony.
Artykuł 9
1. Obywatelom państwa jednej Strony zapewnia się swobodny dostęp do miejsc
pamięci i spoczynku znajdujących się na terytorium państwowym drugiej Strony.
2. Każda ze Stron sprzyja odwiedzaniu tych miejsc, szczególnie w dniach
doniosłych świąt i rocznic, przez osoby pragnące uczcić pamięć zmarłych,
poległych i pomordowanych.
Artykuł 10
Każda ze Stron, nie później niż do dnia wejścia w życie niniejszej umowy,
wyznaczy upoważnione organy odpowiedzialne za jej realizację.
Artykuł 11
1. Niniejsza umowa podlega przyjęciu zgodnie z prawem każdej ze Stron - co
zostanie stwierdzone w drodze wymiany pisemnych powiadomień - i wchodzi w życie
po upływie trzydziestu dni od daty otrzymania późniejszego z powiadomień.
2. Niniejsza umowa zawarta jest na czas nieokreślony. Może być ona wypowiedziana
przez każdą ze Stron w drodze przekazania drugiej Stronie pisemnego
powiadomienia. W takim przypadku umowa traci moc po upływie sześciu miesięcy od
dnia otrzymania powiadomienia.
Sporządzono w Brześciu dnia 21 stycznia 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i białoruskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: W. Pawlak
Z upoważnienia Rządu Republiki Białoruś: M. Czygir
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 24 marca 1997 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Republiki Białoruś o ochronie grobów i miejsc pamięci ofiar wojen i represji,
sporządzonej w Brześciu dnia 21 stycznia 1995 r.
(Dz. U. Nr 32, poz. 186)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z art. 11 ust. 1 Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś o ochronie grobów i
miejsc pamięci ofiar wojen i represji, sporządzonej w Brześciu dnia 21 stycznia
1995 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z
tym powyższa umowa weszła w życie dnia 8 marca 1995 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA KONSULARNA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Uzbekistanu
sporządzona w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 33, poz. 197)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 11 stycznia 1995 r. została sporządzona w Warszawie Konwencja konsularna
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Uzbekistanu w następującym brzmieniu:
KONWENCJA KONSULARNA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Uzbekistanu
Rzeczpospolita Polska i Republika Uzbekistanu, zwane dalej Wysokimi Umawiającymi
się Stronami,
biorąc pod uwagę postanowienia Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych z
24 kwietnia 1963 r. i inne normy prawa międzynarodowego,
wyrażając wolę umocnienia przyjaznych stosunków i pogłębienia wzajemnie
korzystnej współpracy,
kierując się pragnieniem uregulowania i rozwijania stosunków konsularnych między
obydwoma Państwami na zasadach jak najdalej idących ułatwień w ochronie praw i
interesów ich obywateli,
postanowiły zawrzeć Konwencję konsularną i uzgodniły, co następuje:
Rozdział I
DEFINICJE
Artykuł 1
1. Stosowane w niniejszej konwencji wyrażenia mają niżej określone znaczenie:
1) "urząd konsularny" oznacza każdy konsulat generalny, konsulat, wicekonsulat
lub agencję konsularną;
2) "okręg konsularny" oznacza obszar wyznaczony urzędowi konsularnemu do
wykonywania funkcji konsularnych;
3) "kierownik urzędu konsularnego" oznacza osobę powołaną do działania w tym
charakterze;
4) "urzędnik konsularny" oznacza każdą osobę, włącznie z kierownikiem urzędu
konsularnego, powołaną w tym charakterze do wykonywania funkcji konsularnych;
5) "pracownik konsularny" oznacza każdą osobę zatrudnioną w służbie
administracyjnej lub technicznej urzędu konsularnego;
6) "członek personelu służby" oznacza każdą osobę zatrudnioną w służbie domowej
urzędu konsularnego;
7) "członkowie urzędu konsularnego" oznacza urzędników konsularnych, pracowników
konsularnych oraz członków personelu służby;
8) "członek personelu prywatnego" oznacza osobę zatrudnioną wyłącznie w służbie
prywatnej członka urzędu konsularnego;
9) "członek rodziny" oznacza małżonkę albo małżonka członka urzędu konsularnego,
ich dzieci i rodziców, pod warunkiem że wspólnie z nimi zamieszkują i są na
utrzymaniu członka urzędu konsularnego;
10) "pomieszczenia konsularne" oznacza budynki lub części budynków i tereny
przyległe do nich, niezależnie od tego, czyją są własnością, używane wyłącznie
dla celów urzędu konsularnego, włącznie z rezydencją kierownika urzędu
konsularnego;
11) "archiwa konsularne" oznacza wszystkie pisma, dokumenty, korespondencję,
książki, materiały filmowe i fotograficzne, techniczne zasoby gromadzenia i
wykorzystania informacji, rejestry urzędu konsularnego oraz szyfry i kody,
kartoteki, jak również przedmioty wyposażenia służące do ich zabezpieczenia i
przechowywania;
12) "statek" oznacza każdą cywilną jednostkę pływającą, uprawnioną do
podnoszenia bandery Państwa wysyłającego i zarejestrowaną w tym Państwie;
13) "statek powietrzny" oznacza każdą cywilną jednostkę latającą uprawnioną do
używania oznaki przynależności Państwa wysyłającego i zarejestrowaną w tym
Państwie.
2. Postanowienia niniejszej konwencji dotyczące obywateli Państwa wysyłającego
mają odpowiednie zastosowanie również do osób prawnych i innych podmiotów nie
posiadających osobowości prawnej, które ustanowione są zgodnie z ustawami i
innymi przepisami Państwa wysyłającego i mają siedzibę w tym Państwie.
Rozdział II
USTANAWIANIE URZĘDÓW KONSULARNYCH ORAZ MIANOWANIE CZŁONKÓW URZĘDU KONSULARNEGO
Artykuł 2
Ustanawianie urzędów konsularnych
1. Urząd konsularny może być ustanowiony na terytorium Państwa przyjmującego
jedynie za zgodą tego Państwa.
2. Siedziba urzędu konsularnego, jego klasa i okręg konsularny są ustalane przez
Państwo wysyłające i podlegają aprobacie Państwa przyjmującego.
3. Późniejsze zmiany siedziby urzędu konsularnego, jego klasy i okręgu
konsularnego mogą być dokonywane przez Państwo wysyłające jedynie za zgodą
Państwa przyjmującego.
Artykuł 3
Mianowanie i dopuszczanie kierownika urzędu konsularnego
1. Kierownik urzędu konsularnego będzie dopuszczony do wykonywania swych funkcji
po przedłożeniu listów komisyjnych i po udzieleniu exequatur przez Państwo
przyjmujące.
2. Państwo wysyłające przekazuje listy komisyjne za pośrednictwem swojego
przedstawiciela dyplomatycznego lub inną stosowną drogą ministerstwu spraw
zagranicznych Państwa przyjmującego. Listy komisyjne zawierają imiona, nazwisko
i stopień kierownika urzędu konsularnego, obywatelstwo, okręg konsularny, w
którym ma on wykonywać swoje funkcje, oraz siedzibę urzędu konsularnego.
3. Po złożeniu listów komisyjnych Państwo przyjmujące udzieli w możliwie
najkrótszym czasie exequatur.
4. Do czasu udzielenia exequatur Państwo przyjmujące może wydać kierownikowi
urzędu konsularnego zgodę na tymczasowe wykonywanie jego funkcji.
5. Z chwilą dopuszczenia do wykonywania funkcji, nawet tymczasowo, organy
Państwa przyjmującego podejmą niezbędne środki, aby kierownik urzędu
konsularnego mógł wykonywać swoje funkcje.
Artykuł 4
Notyfikowanie przyjazdów i wyjazdów
Ministerstwo spraw zagranicznych Państwa przyjmującego będzie pisemnie
powiadamiane:
1) o przybyciu do urzędu członka urzędu konsularnego po mianowaniu, jego
ostatecznym wyjeździe lub o zakończeniu wykonywania obowiązków oraz o wszystkich
innych zmianach mających wpływ na jego status, które mogą powstać w czasie
zatrudnienia w urzędzie konsularnym;
2) o przybyciu i ostatecznym wyjeździe osoby należącej do rodziny członka urzędu
konsularnego oraz, jeżeli to ma miejsce, o fakcie, że jakaś osoba staje się lub
przestaje być członkiem rodziny;
3) o przybyciu i ostatecznym wyjeździe członka personelu prywatnego oraz
zakończeniu jego służby;
4) o zatrudnieniu i zwolnieniu osoby zamieszkałej na stałe w Państwie
przyjmującym jako członka urzędu konsularnego lub członka personelu prywatnego.
Artykuł 5
Dokumenty tożsamości członków urzędu konsularnego i członków ich rodzin
1. Właściwe organy Państwa przyjmującego wydają bezpłatnie każdemu urzędnikowi
konsularnemu odpowiedni dokument stwierdzający jego tożsamość i stanowisko.
2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się także do pracowników
konsularnych, członków personelu służby oraz członków personelu prywatnego, pod
warunkiem że osoby te nie są obywatelami Państwa przyjmującego ani nie posiadają
w tym Państwie stałego miejsca pobytu.
3. Postanowienia ust. 1 i 2 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio do
członków rodzin.
Artykuł 6
Obywatelstwo urzędników konsularnych
Urzędnikiem konsularnym może być jedynie obywatel Państwa wysyłającego nie
mający w Państwie przyjmującym stałego miejsca pobytu i nie wykonujący w tym
Państwie, poza swoimi funkcjami urzędowymi, żadnej innej działalności o
charakterze zarobkowym.
Artykuł 7
Cofnięcie exequatur i zaprzestanie uznawania za członka urzędu konsularnego
Państwo przyjmujące może w każdej chwili, bez obowiązku uzasadniania swojej
decyzji, powiadomić w drodze dyplomatycznej lub inną stosowną drogą Państwo
wysyłające o tym, że exequatur udzielone kierownikowi urzędu konsularnego
zostało cofnięte albo że urzędnik konsularny został uznany za persona non grata
lub że jakikolwiek inny członek urzędu konsularnego jest osobą niepożądaną. W
tym przypadku Państwo wysyłające powinno odwołać taką osobę, jeżeli przystąpiła
już do wykonywania funkcji. Jeżeli Państwo wysyłające nie wypełni w rozsądnym
terminie tego obowiązku, Państwo przyjmujące może przestać uznawać taka osobę za
członka urzędu konsularnego.
Artykuł 8
Wykonywanie funkcji konsularnych w państwie trzecim
Po notyfikacji państwom zainteresowanym i w braku wyraźnego sprzeciwu
któregokolwiek z nich, Państwo wysyłające może powierzyć urzędowi konsularnemu,
ustanowionemu w jednym państwie, wykonywanie funkcji konsularnych w innym
państwie.
Artykuł 9
Wykonywanie funkcji konsularnych na rzecz państwa trzeciego
Po zawiadomieniu, w odpowiedniej formie, Państwa przyjmującego i w braku jego
sprzeciwu urząd konsularny Państwa wysyłającego może wykonywać w Państwie
przyjmującym funkcje konsularne na rzecz państwa trzeciego.
Artykuł 10
Mianowanie konsulów honorowych
Każda z Wysokich Umawiających się Stron może - w ramach stosunków dwustronnych -
mianować i przyjmować honorowych urzędników konsularnych, stosując wobec nich
postanowienia rozdziału III Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych z
1963 r. oraz, jeżeli to możliwe, postanowienia niniejszej konwencji. Honorowi
urzędnicy konsularni mogą być obywatelami Państwa wysyłającego, Państwa
przyjmującego lub państwa trzeciego.
Rozdział III
UŁATWIENIA, PRZYWILEJE I IMMUNITETY
Artykuł 11
Ułatwienia w wykonywaniu przez urząd konsularny jego funkcji
1. Państwo przyjmujące udzieli urzędowi konsularnemu wszelkich ułatwień w
wykonywaniu jego funkcji i zastosuje odpowiednie środki, aby członkowie urzędu
konsularnego mogli wykonywać swą działalność urzędową oraz korzystać z praw,
przywilejów i immunitetów przewidzianych w niniejszej konwencji. Państwo
przyjmujące podejmie odpowiednie kroki w celu zapewnienia bezpieczeństwa urzędu
konsularnego.
2. Państwo przyjmujące będzie traktowało urzędników konsularnych z należnym
szacunkiem i zastosuje wszelkie odpowiednie środki dla zapobieżenia
jakiemukolwiek zamachowi na ich osoby, wolność lub godność.
Artykuł 12
Tymczasowe wykonywanie funkcji kierownika urzędu konsularnego
1. Jeżeli kierownik urzędu konsularnego nie ma możności wykonywania swych
funkcji lub jeżeli stanowisko kierownika urzędu konsularnego jest nie obsadzone,
Państwo wysyłające może mianować urzędnika konsularnego danego lub innego urzędu
konsularnego w Państwie przyjmującym, bądź jednego z członków personelu swego
przedstawicielstwa dyplomatycznego, tymczasowym kierownikiem urzędu
konsularnego.
2. Imiona i nazwisko osoby pełniącej funkcję tymczasowego kierownika są
notyfikowane ministerstwu spraw zagranicznych Państwa przyjmującego przez
przedstawicielstwo dyplomatyczne Państwa wysyłającego bądź - gdy Państwo to nie
ma przedstawicielstwa dyplomatycznego w Państwie przyjmującym - przez kierownika
urzędu konsularnego, bądź w razie gdy ten nie może tego uczynić - przez
ministerstwo spraw zagranicznych Państwa wysyłającego. Notyfikacja ta powinna
być w zasadzie dokonana uprzednio.
3. Właściwe organy Państwa przyjmującego powinny udzielać tymczasowemu
kierownikowi pomocy i ochrony. W czasie, gdy kieruje on urzędem, postanowienia
niniejszej konwencji mają do niego zastosowanie na tych samych zasadach jak do
kierownika danego urzędu konsularnego.
4. Gdy w okolicznościach przewidzianych w ust. 1 niniejszego artykułu
tymczasowym kierownikiem jest mianowany przez Państwo wysyłające członek
personelu dyplomatycznego przedstawicielstwa dyplomatycznego Państwa
wysyłającego w Państwie przyjmującym, korzysta on z przywilejów i immunitetów
dyplomatycznych, jeżeli Państwo przyjmujące temu się nie sprzeciwia.
Artykuł 13
Pomieszczenia konsularne i mieszkalne
1. Państwo wysyłające ma prawo, na warunkach przewidzianych przez ustawy i inne
przepisy Państwa przyjmującego:
1) nabywać na własność, posiadać lub wynajmować tereny, budynki lub części
budynków, z przeznaczeniem na siedzibę urzędu konsularnego, na rezydencję
kierownika urzędu konsularnego lub na mieszkania innych członków urzędu
konsularnego;
2) budować lub przystosowywać dla tych samych celów budynki na nabytych
terenach;
3) przenosić prawa własności terenów, budynków lub części budynków w ten sposób
nabytych.
2. Państwo przyjmujące powinno w razie potrzeby pomóc urzędowi konsularnemu w
uzyskaniu odpowiednich mieszkań dla jego członków.
3. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu nie zwalniają Państwa wysyłającego
od obowiązku stosowania się do przepisów i ograniczeń w zakresie budownictwa,
urbanistyki i ochrony zabytków, mających zastosowanie na obszarze, na którym
znajdują się lub będą się znajdować wymienione tereny, budynki lub ich części.
Artykuł 14
Używanie flagi i godła państwowego
1. Godło Państwa wysyłającego wraz z odpowiednim napisem w języku Państwa
wysyłającego i w języku Państwa przyjmującego, oznaczającym urząd konsularny,
może być umieszczone na budynku, w którym mieści się urząd konsularny, i na
rezydencji kierownika tego urzędu.
2. Flaga Państwa wysyłającego może być wywieszona na budynku, w którym mieści
się urząd konsularny, i na rezydencji kierownika urzędu konsularnego.
3. Kierownik urzędu konsularnego może również umieszczać na swoich środkach
transportu flagę Państwa wysyłającego w czasie, gdy są używane dla celów
służbowych.
Artykuł 15
Nietykalność pomieszczeń konsularnych i mieszkań urzędników
1. Pomieszczenia konsularne są nietykalne. Organy Państwa przyjmującego nie mogą
do nich wkraczać bez zgody kierownika urzędu konsularnego, kierownika
przedstawicielstwa dyplomatycznego Państwa wysyłającego albo osoby wyznaczonej
przez jednego z nich.
2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się również do pomieszczeń
mieszkalnych urzędników konsularnych i pracowników konsularnych.
Artykuł 16
Pomieszczenia konsularne, ich urządzenia, mienie urzędu konsularnego i jego
środki transportu nie podlegają żadnej formie rekwizycji dla celów obrony
narodowej, użyteczności publicznej lub w innych celach.
Artykuł 17
Zwolnienie pomieszczeń konsularnych i mieszkań członków urzędu konsularnego z
podatków i opłat
1. Pomieszczenia urzędu konsularnego, rezydencja kierownika urzędu konsularnego,
a także mieszkania członków urzędu konsularnego, których właścicielem lub
najemcą jest Państwo wysyłające lub jakakolwiek osoba działająca w jego imieniu,
są zwolnione od wszelkich opłat i podatków państwowych, regionalnych i
komunalnych, z wyjątkiem opłat należnych za świadczenie określonych usług.
2. Zwolnień przewidzianych w ust. 1 niniejszego artykułu nie stosuje się do
opłat i podatków ciążących na podstawie ustaw i innych przepisów Państwa
przyjmującego na osobie, która zawarła umowę z Państwem wysyłającym lub z osobą
działającą w jego imieniu.
3. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się również do środków
transportu będących własnością Państwa wysyłającego i przeznaczonych dla celów
urzędu konsularnego.
Artykuł 18
Nietykalność archiwów konsularnych
Archiwa konsularne są nietykalne w każdym czasie i niezależnie od tego, gdzie
się znajdują.
Artykuł 19
Swoboda porozumiewania się
1. Państwo przyjmujące dopuszcza i ochrania swobodę porozumiewania się urzędu
konsularnego dla wszelkich celów urzędowych. Przy porozumiewaniu się z rządem,
przedstawicielstwami dyplomatycznymi oraz innymi urzędami konsularnymi Państwa
wysyłającego, bez względu na to, gdzie się znajdują, urząd konsularny może
używać wszelkich odpowiednich środków łączności, włącznie z kurierami
dyplomatycznymi lub konsularnymi, pocztą dyplomatyczną lub konsularną, jak
również korespondencją sporządzoną kodem lub szyfrem. Urząd konsularny może
zainstalować i używać radiowe urządzenie nadawczo-odbiorcze jedynie za zgodą
Państwa przyjmującego.
2. Korespondencja urzędowa urzędu konsularnego jest nietykalna. Wyrażenie
"korespondencja urzędowa" oznacza wszelką korespondencję dotyczącą urzędu
konsularnego i jego funkcji.
3. Poczta konsularna powinna posiadać widoczne zewnętrzne oznaczenia jej
charakteru i może zawierać jedynie korespondencję urzędową, jak również
dokumenty i przedmioty przeznaczone wyłącznie dla celów urzędowych.
4. Poczta konsularna nie podlega otwarciu ani zatrzymaniu. Jeżeli jednak
właściwe organy Państwa przyjmującego mają poważne podstawy, aby przypuszczać,
że poczta zawiera inne przedmioty niż korespondencja, dokumenty i przedmioty
określone w ust. 3 niniejszego artykułu, mogą prosić, aby poczta ta została
otwarta w ich obecności przez upoważnionego przedstawiciela Państwa
wysyłającego. Jeżeli organy Państwa wysyłającego odmówią zastosowania się do tej
prośby, poczta zostanie zwrócona do miejsca, skąd pochodzi.
5. Kurier konsularny powinien być zaopatrzony w urzędowy dokument stwierdzający
jego status i określający liczbę paczek stanowiących pocztę konsularną. Kurierem
konsularnym może być tylko obywatel Państwa wysyłającego, nie posiadający
stałego miejsca pobytu w Państwie przyjmującym. Przy wykonywaniu swoich funkcji
kurier konsularny znajduje się pod ochroną Państwa przyjmującego i korzysta z
nietykalności osobistej oraz nie podlega zatrzymaniu, aresztowaniu ani
ograniczeniu wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie.
6. Poczta konsularna może być powierzona kapitanowi statku lub dowódcy statku
powietrznego. Kapitan lub dowódca będzie zaopatrzony w urzędowy dokument
określający liczbę paczek stanowiących pocztę konsularną, jednakże nie będzie on
uważany za kuriera konsularnego. Urzędnik konsularny może swobodnie odebrać
pocztę konsularną bezpośrednio od kapitana statku albo dowódcy statku
powietrznego i przekazać taką pocztę w ten sam sposób.
Artykuł 20
Immunitet jurysdykcyjny
1. Urzędnik konsularny korzysta z immunitetu od jurysdykcji karnej, cywilnej i
administracyjnej Państwa przyjmującego. Korzysta on z nietykalności osobistej i
nie podlega zatrzymaniu, aresztowaniu ani ograniczeniu wolności osobistej w
jakiejkolwiek innej formie.
2. Pracownik konsularny oraz członek personelu służby korzystają z immunitetu od
jurysdykcji karnej, cywilnej i administracyjnej Państwa przyjmującego w
odniesieniu do czynności wykonywanych w zakresie jego obowiązków urzędowych.
3. Postanowień ust. 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się do spraw
cywilnych:
1) wynikłych z zawarcia przez członka urzędu konsularnego umowy, w której nie
występował on wyraźnie lub w sposób dorozumiany jako przedstawiciel Państwa
wysyłającego;
2) wytoczonych na skutek szkody powstałej w wyniku wypadku spowodowanego przez
członka urzędu konsularnego w Państwie przyjmującym jakimkolwiek środkiem
transportu;
3) odnoszących się do spadkobrania, w którym członek urzędu konsularnego
występuje jako spadkobierca, zapisobierca, wykonawca testamentu, zarządca lub
kurator spadku w charakterze osoby prywatnej;
4) dotyczących jakiejkolwiek czynności zawodowej lub handlowej dokonanej w
Państwie przyjmującym poza funkcjami urzędowymi.
4. Pracownicy konsularni i członkowie personelu służby nie podlegają
aresztowaniu lub pozbawieniu wolności w jakiejkolwiek innej formie, z wyjątkiem
przypadków przedstawienia im przez organy sądowe oskarżenia o popełnienie
przestępstw zagrożonych według ustawodawstwa Państwa przyjmującego karą
pozbawienia wolności lub w wykonaniu prawomocnego wyroku sądowego. W przypadku
aresztowania lub zatrzymania pracownika konsularnego lub członka personelu
służby, Państwo przyjmujące powinno niezwłocznie powiadomić o tym kierownika
urzędu konsularnego.
5. Postanowienia ust. 1-3 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio do
członków rodzin.
Artykuł 21
Zrzeczenie się przywilejów i immunitetów
1. Państwo wysyłające może zrzec się przywilejów i immunitetów określonych w
ust. 1 i 2 artykułu 20 niniejszej konwencji. To zrzeczenie się będzie zawsze
wyraźne i notyfikowane Państwu przyjmującemu.
2. Wszczęcie przez członka urzędu konsularnego postępowania w przypadku, w
którym mógłby korzystać z immunitetu jurysdykcyjnego, pozbawia go prawa
powoływania się na immunitet w stosunku do jakiegokolwiek powództwa wzajemnego,
bezpośrednio związanego z powództwem głównym.
3. Zrzeczenie się immunitetu jurysdykcyjnego w odniesieniu do postępowania
cywilnego lub administracyjnego nie jest uważane za pociągające za sobą
zrzeczenie się immunitetu od środków wykonania orzeczenia. W stosunku do takich
środków niezbędne jest odrębne zrzeczenie się.
Artykuł 22
Obowiązek składania zeznań w charakterze świadka
1. Członek urzędu konsularnego może być wezwany do składania zeznań w
charakterze świadka przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa
przyjmującego. Jeżeli urzędnik konsularny odmawia stawienia się lub złożenia
zeznań, nie można wobec niego stosować żadnego środka przymusu ani sankcji.
Pracownik konsularny i członek personelu służby nie mogą odmówić złożenia
zeznań, z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 3 niniejszego artykułu.
2. Organ Państwa przyjmującego, wzywający członka urzędu konsularnego do
złożenia zeznań, nie powinien utrudniać wykonywania jego obowiązków służbowych.
Może odebrać takie zeznanie od członka urzędu konsularnego w urzędzie
konsularnym, rezydencji lub w jego mieszkaniu.
3. Członek urzędu konsularnego nie jest zobowiązany do składania zeznań co do
spraw związanych z wykonywaniem swych obowiązków urzędowych ani do przedkładania
urzędowej korespondencji lub innych dokumentów z archiwów konsularnych.
Postanowienie to ma również zastosowanie do członków rodziny członka urzędu
konsularnego oraz do członków personelu prywatnego w odniesieniu do faktów,
które są związane z działalnością urzędu konsularnego.
4. Członek urzędu konsularnego nie jest zobowiązany do udzielania opinii jako
rzeczoznawca prawa Państwa wysyłającego.
Artykuł 23
Zwolnienie od świadczeń osobistych i rzeczowych
Członek urzędu konsularnego, jak również członkowie jego rodziny są zwolnieni w
Państwie przyjmującym od wszelkich świadczeń osobistych i od wszelkiej służby
publicznej jakiegokolwiek charakteru, od służby wojskowej oraz od obowiązków
wojskowych, takich jak rekwizycje, kontrybucje i zakwaterowanie.
Artykuł 24
Zwolnienie od rejestracji
Członek urzędu konsularnego, a także członkowie jego rodziny są zwolnieni od
wszelkich obowiązków przewidzianych przez ustawy i inne przepisy Państwa
przyjmującego odnośnie do rejestracji, zezwolenia na pobyt, na zatrudnienie i
innych formalności dotyczących cudzoziemców.
Artykuł 25
Zwolnienie członków urzędu konsularnego od opłat i podatków
1. Członek urzędu konsularnego, jak również członkowie jego rodziny są zwolnieni
od wszelkich opłat oraz podatków osobistych i rzeczowych - państwowych,
regionalnych i komunalnych, z wyjątkiem:
1) podatków pośrednich tego rodzaju, które zazwyczaj są wliczane w cenę towarów
lub usług;
2) opłat i podatków od prywatnego mienia nieruchomego położonego na terytorium
Państwa przyjmującego, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 17 niniejszej
konwencji;
3) podatków od spadku i podatków od przeniesienia prawa własności pobieranych
przez Państwo przyjmujące;
4) opłat i podatków od prywatnych dochodów, łącznie z dochodami od kapitału,
mających swe źródło w Państwie przyjmującym, oraz podatków od kapitału
zainwestowanego w przedsiębiorstwach handlowych lub finansowych w Państwie
przyjmującym;
5) opłat rejestracyjnych, sądowych, hipotecznych i stemplowych, z zastrzeżeniem
postanowień artykułu 17 niniejszej konwencji.
2. Członek urzędu konsularnego zatrudniający osoby, których wynagrodzenia lub
uposażenia nie są zwalniane od podatków od dochodów w Państwie przyjmującym,
powinien wypełniać obowiązki nakładane na pracodawców przez ustawy i inne
przepisy tego Państwa w zakresie pobierania podatków od dochodów.
Artykuł 26
Zwolnienie z opłat celnych i rewizji celnej
1. Państwo przyjmujące zgodnie z obowiązującymi ustawami i innymi przepisami
zezwala na wwóz i wywóz, zwalnia od cła i innych związanych z tym podatków i
opłat, z wyjątkiem opłat od załadunku, przewozu, przechowywania i wyładunku lub
innych usług:
1) przedmioty przeznaczone do oficjalnego użytku urzędu konsularnego;
2) przedmioty, łącznie ze środkami transportu, przeznaczone do osobistego użytku
członków urzędu konsularnego lub członków ich rodzin, zaliczając do nich
przedmioty przeznaczone do ich urządzenia się.
2. Bagaż osobisty urzędnika konsularnego i członków jego rodziny jest zwolniony
od przeprowadzania kontroli celnej, jeśli nie ma poważnych powodów do
przypuszczeń, że zawiera przedmioty inne niż te, na których wwóz zezwala się
stosownie do punktu 2 ust. 1 niniejszego artykułu, albo przedmioty, których wwóz
i wywóz jest zabroniony stosownie do ustawodawstwa lub przepisów o kwarantannie
Państwa przyjmującego. Takiej kontroli można dokonać wyłącznie w obecności
urzędnika konsularnego lub jego pełnomocnego przedstawiciela.
Artykuł 27
Swoboda poruszania się
Z zastrzeżeniem swych ustaw i innych przepisów dotyczących stref, do których
wstęp ze względu na bezpieczeństwo publiczne i państwa jest zabroniony lub
ograniczony, Państwo przyjmujące zapewnia wszystkim członkom urzędu konsularnego
jak również członkom ich rodzin swobodę poruszania się na swym terytorium.
Państwo przyjmujące w żadnym przypadku nie będzie utrudniało urzędnikowi
konsularnemu wykonywania jego funkcji.
Artykuł 28
Osoby, którym nie przysługują przywileje i immunitety
1. Przywileje i immunitety przewidziane w niniejszej konwencji, z wyjątkiem
postanowień ust. 3 i 4 artykułu 22, nie przysługują pracownikom konsularnym oraz
członkom personelu służby, jeżeli są oni obywatelami Państwa przyjmującego lub
mają stałe miejsce pobytu w tym Państwie.
2. Członkowie rodziny członka urzędu konsularnego, który jest obywatelem Państwa
przyjmującego lub ma stałe miejsce pobytu w tym Państwie, oraz członkowie
rodziny członka urzędu konsularnego, którzy są obywatelami Państwa przyjmującego
lub mają stałe miejsce pobytu w tym Państwie albo wykonują w Państwie
przyjmującym działalność o charakterze zarobkowym, nie korzystają, z wyjątkiem
postanowień ust. 3 artykułu 22, z żadnych przywilejów i immunitetów.
3. Z wyjątkiem postanowień ust. 3 artykułu 22, przywileje i immunitety określone
w niniejszej konwencji nie będą przyznawane członkom personelu prywatnego.
4. Państwo przyjmujące będzie wykonywało swą jurysdykcję w stosunku do osób
wyszczególnionych w ust. 1-3 niniejszego artykułu w taki sposób, aby
niepotrzebnie nie utrudniać wykonywania funkcji przez urząd konsularny.
Artykuł 29
Przestrzeganie ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego
1. Wszystkie osoby, którym stosownie do niniejszej konwencji przysługują
przywileje i immunitety, zobowiązane są, bez uszczerbku dla tych przywilejów i
immunitetów, do poszanowania ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego,
łącznie z tymi, które regulują zasady ruchu środków transportu oraz ich
ubezpieczenia.
2. Członkowie urzędu konsularnego będący obywatelami Państwa wysyłającego nie
powinni prowadzić, poza wykonywaniem funkcji służbowych, jakiejkolwiek
działalności handlowej lub zawodowej.
Rozdział IV
FUNKCJE KONSULARNE
Artykuł 30
Funkcje urzędnika konsularnego
1. Urzędnik konsularny ma prawo, w granicach okręgu konsularnego, wykonywać
funkcje wymienione w niniejszym rozdziale konwencji. Urzędnik konsularny może
oprócz tego wykonywać inne oficjalne funkcje konsularne, jeśli nie są one
sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego lub którym Państwo to nie sprzeciwia
się.
2. Urzędnik konsularny, po notyfikacji Państwu przyjmującemu, może działać jako
przedstawiciel Państwa wysyłającego przy każdej organizacji międzynarodowej.
3. Urzędnik konsularny może w związku z wykonywaniem swoich funkcji zwracać się
na piśmie lub ustnie do właściwych organów w swoim okręgu konsularnym, a także
do władz centralnych Państwa przyjmującego.
4. Urzędnik konsularny ma prawo do pobierania opłat konsularnych zgodnie z
ustawodawstwem Państwa wysyłającego. Kwoty pobierane z tytułu tych opłat są
wolne od wszelkich podatków i opłat Państwa przyjmującego.
Artykuł 31
Urzędnik konsularny ma prawo bronić interesów Państwa wysyłającego i jego
obywateli.
Artykuł 32
Do zadań urzędnika konsularnego należy popieranie rozwoju stosunków handlowych,
gospodarczych, naukowych, kulturalnych między Państwem wysyłającym i Państwem
przyjmującym oraz przyczynianie się w inny sposób do rozwoju przyjaznych
stosunków między nimi.
Artykuł 33
Funkcje w sprawach dotyczących stanu cywilnego
1. Urzędnik konsularny ma prawo:
1) prowadzić rejestr obywateli Państwa wysyłającego;
2) przyjmować zawiadomienia i dokumenty dotyczące urodzeń lub zgonów obywateli
Państwa wysyłającego;
3) przyjmować, zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego, oświadczenia o
wstąpieniu w związek małżeński, pod warunkiem że obie strony posiadają
obywatelstwo tego Państwa.
2. Urzędnik konsularny będzie powiadamiał właściwe organy Państwa przyjmującego
o dokonaniu czynności wymienionych w punktach 2 i 3 ust. 1 niniejszego artykułu,
jeśli jest to wymagane przez ustawodawstwo Państwa przyjmującego.
3. Postanowienia punktów 2 i 3 ust. 1 niniejszego artykułu nie zwalniają
zainteresowanych osób od obowiązku przestrzegania formalności wymaganych przez
ustawodawstwo Państwa przyjmującego.
Artykuł 34
Wydawanie paszportów i wiz
Urzędnik konsularny ma prawo:
1) wydawać, wznawiać ważność i unieważniać paszporty obywateli zgodnie z
ustawodawstwem Państwa wysyłającego;
2) wystawiać dokumenty uprawniające do wjazdu do Państwa wysyłającego i
wprowadzać w tych dokumentach konieczne zmiany;
3) wystawiać, wznawiać i anulować wizy.
Artykuł 35
Funkcje notarialne i administracyjne
Urzędnik konsularny ma prawo:
1) przyjmować, rejestrować, sporządzać i poświadczać oświadczenia obywateli
Państwa wysyłającego, w tym oświadczenia w sprawach rodzinnych oraz sprawach
obywatelstwa, zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego;
2) sporządzać, rejestrować, poświadczać i przechowywać testamenty obywateli
Państwa wysyłającego;
3) sporządzać, rejestrować i poświadczać umowy, zawierane między obywatelami
Państwa wysyłającego, i poświadczać jednostronne oświadczenia woli, jeśli te
umowy i oświadczenia nie są sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego; urzędnik
konsularny nie może jednak sporządzać, rejestrować i poświadczać takich umów lub
oświadczeń, które ustanawiają, przenoszą lub likwidują prawa rzeczowe do
nieruchomości znajdujących się w Państwie przyjmującym;
4) sporządzać, rejestrować i poświadczać umowy między obywatelami Państwa
wysyłającego, z jednej strony, a obywatelami Państwa przyjmującego lub
obywatelami państwa trzeciego, z drugiej strony, jeżeli umowy te mają być
wykonane lub mają wywrzeć skutek prawny wyłącznie w Państwie wysyłającym i pod
warunkiem, że nie są one sprzeczne7 z prawem Państwa przyjmującego;
5) legalizować dokumenty wydawane przez organy Państwa wysyłającego lub Państwa
przyjmującego, a także poświadczać kopie, odpisy i wyciągi z tych dokumentów;
6) tłumaczyć dokumenty i poświadczać zgodność tłumaczeń;
7) poświadczać podpisy obywateli Państwa wysyłającego;
8) przyjmować do depozytu dokumenty, pieniądze lub wszelkie przedmioty od
obywateli Państwa wysyłającego bądź na ich rzecz, jeżeli nie jest to sprzeczne z
ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego; depozyt taki może być
wywieziony z Państwa przyjmującego jedynie z zachowaniem ustaw i innych
przepisów tego Państwa;
9) wydawać dokumenty dotyczące pochodzenia towarów.
Artykuł 36
Moc prawna dokumentów sporządzanych przez urzędnika konsularnego
Sporządzone, poświadczone lub przetłumaczone przez urzędnika konsularnego
dokumenty, stosownie do postanowień artykułu 35 niniejszej konwencji, będą
uznawane w Państwie przyjmującym jako dokumenty wywierające taki sam skutek
prawny i posiadające taką samą moc jak dokumenty sporządzone, poświadczone lub
przetłumaczone przez właściwe organy Państwa przyjmującego.
Artykuł 37
Uprawnienia do doręczania pism sądowych i pozasądowych
Urzędnik konsularny jest uprawniony, na wniosek właściwych organów Państwa
wysyłającego, do doręczania pism sądowych i pozasądowych, wykonywania rekwizycji
sądowych oraz dokonywania przesłuchań, zgodnie z umowami międzynarodowymi
zawartymi przez obie Umawiające się Strony, a przy braku takich umów - w sposób
zgodny z ustawodawstwem Państwa przyjmującego. Uprawnienie to może być
wykonywane tylko w stosunku do obywateli Państwa wysyłającego i bez stosowania
środków przymusu.
Artykuł 38
Opieka i kuratela
1. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią urzędnika konsularnego o
potrzebie ustanowienia opieki lub kurateli nad niepełnoletnim lub mającym
ograniczoną zdolność do czynności prawnych obywatelem Państwa wysyłającego bądź
o potrzebie ochrony dóbr znajdujących się w Państwie przyjmującym, którymi
niezależnie od przyczyny obywatel Państwa wysyłającego nie jest w stanie
zarządzać.
2. W porozumieniu z właściwymi organami Państwa przyjmującego urzędnik
konsularny może powiadamiać obywateli Państwa wysyłającego o sprawach
wymienionych w ust. 1 niniejszego artykułu, a zwłaszcza może proponować osoby,
które mogłyby występować w charakterze opiekuna lub kuratora.
Artykuł 39
Zawiadomienie o zgonie obywatela Państwa wysyłającego
Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urzędnika
konsularnego o zgonie obywatela Państwa wysyłającego i przekażą mu bezpłatnie
odpis aktu zgonu.
Artykuł 40
Środki zabezpieczenia spadku
1. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią bezzwłocznie urząd
konsularny o otwarciu w tym Państwie spadku po obywatelu Państwa wysyłającego,
jak również o otwarciu spadku, niezależnie od obywatelstwa osoby zmarłej, jeżeli
obywatel Państwa wysyłającego powołany jest do spadku jako spadkobierca,
zapisobierca lub też ma roszczenie do spadku z innego tytułu.
2. Właściwe organy Państwa przyjmującego podejmą odpowiednie środki przewidziane
w ustawach i innych przepisach tego Państwa dla zabezpieczenia spadku oraz
przekazania urzędnikowi konsularnemu odpisu testamentu, jeżeli został on
sporządzony, oraz wszelkich posiadanych informacji dotyczących spadku, miejsca
pobytu osób uprawnionych do spadku, wartości i składników masy spadkowej,
łącznie z kwotami pochodzącymi z tytułu ubezpieczeń społecznych, zarobków i
polis ubezpieczeniowych. Powiadomią także o terminie rozpoczęcia postępowania
spadkowego lub stadium, w jakim ono się znajduje.
3. Urzędnik konsularny jest uprawniony, bez potrzeby przedstawienia
pełnomocnictwa, do reprezentowania bezpośrednio lub za pośrednictwem swego
przedstawiciela przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa przyjmującego
obywatela Państwa wysyłającego, uprawnionego do spadku lub mającego roszczenia
do spadku w Państwie przyjmującym, jeżeli jest on nieobecny lub nie ustanowił
swojego pełnomocnika.
4. Urzędnik konsularny ma prawo domagać się:
1) zabezpieczenia spadku, nałożenia i zdjęcia pieczęci, podjęcia środków
zabezpieczenia spadku, w tym wyznaczenia kuratora spadku, jak również
uczestnictwa w tych czynnościach;
2) sprzedaży mienia wchodzącego w skład spadku, jak również powiadomienia o
dacie ustalonej dla tej sprzedaży, aby mógł być obecny.
5. Z chwilą zakończenia postępowania spadkowego lub innych czynności urzędowych
właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią o tym niezwłocznie urzędnika
konsularnego i po uregulowaniu długów, opłat i podatków w ciągu trzech miesięcy
przekażą mu spadek lub udziały spadkowe osób, które reprezentuje.
6. Urzędnik konsularny ma prawo otrzymania, w celu przekazania osobie
uprawnionej, udziałów spadkowych i zapisów przypadających obywatelowi Państwa
wysyłającego, nie mającemu stałego miejsca pobytu w Państwie przyjmującym, oraz
otrzymania kwot, które przypadają uprawnionemu z tytułu odszkodowań, rent,
zaległych zarobków i polis ubezpieczeniowych.
7. Przekazanie mienia i należności do Państwa wysyłającego stosownie do
postanowień ust. 5 i 6 niniejszego artykułu może być dokonane jedynie zgodnie z
ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego.
Artykuł 41
Zabezpieczenia mienia zmarłego obywatela Państwa wysyłającego
1. W przypadku gdy obywatel Państwa wysyłającego nie posiadający stałego miejsca
pobytu w Państwie przyjmującym zmarł w czasie pobytu w tym Państwie, mienie
pozostałe po nim zostanie zabezpieczone przez właściwe organy Państwa
przyjmującego, a następnie przekazane, bez specjalnego postępowania, urzędnikowi
konsularnemu Państwa wysyłającego. Urzędnik konsularny spłaci długi zaciągnięte
przez osobę zmarłą w czasie jej przebywania w Państwie przyjmującym do wysokości
wartości przekazanego mienia.
2. Do mienia określonego w ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio
postanowienia artykułu 40 ust. 7 niniejszej konwencji.
Artykuł 42
Reprezentowanie obywateli Państwa wysyłającego
Jeżeli obywatel Państwa wysyłającego, na skutek nieobecności lub innych ważnych
przyczyn, nie może w odpowiednim czasie bronić swych praw i interesów, urzędnik
konsularny ma prawo reprezentować go przed władzami Państwa przyjmującego,
dopóki osoba ta nie wyznaczy swego pełnomocnika lub nie przystąpi osobiście do
obrony swoich praw i interesów.
Artykuł 43
Porozumiewanie się z obywatelami Państwa wysyłającego
1. Urzędnik konsularny ma prawo komunikować się i spotykać z każdym obywatelem
Państwa wysyłającego, udzielać mu porad i wszelkiej pomocy, a w przypadkach
koniecznych - podejmować kroki w celu udzielenia mu pomocy prawnej. Państwo
przyjmujące nie może w jakikolwiek sposób ograniczać kontaktu obywatela Państwa
wysyłającego z urzędnikiem konsularnym, a także ograniczać mu dostępu do urzędu
konsularnego.
2. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią urząd konsularny
bezzwłocznie, a ale nie później aniżeli w ciągu pięciu dni, o aresztowaniu,
zatrzymaniu lub pozbawieniu wolności obywatela Państwa wysyłającego w innej
formie.
3. Urzędnik konsularny ma prawo bezzwłocznie, to jest przed upływem czterech
dni, odwiedzić i nawiązać kontakt z obywatelem Państwa wysyłającego,
przebywającym w areszcie, zatrzymanym, odbywającym karę więzienia lub
pozbawionym wolności w inny sposób. Uprawnienia wymienione w niniejszym ustępie
realizuje się zgodnie z ustawodawstwem i innymi przepisami Państwa
przyjmującego, pod warunkiem jednak, że wspomniane ustawodawstwo i przepisy nie
mogą przeczyć tym uprawnieniom.
4. Właściwe organy Państwa przyjmującego powinny bezzwłocznie powiadomić
aresztowanego, zatrzymanego lub pozbawionego wolności w inny sposób obywatela
Państwa przyjmującego o jego prawach wynikających z postanowień ustępów 1 i 3
niniejszego artykułu.
5. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią bezzwłocznie urząd
konsularny Państwa wysyłającego o nieszczęśliwych wypadkach i innych poważnych
wydarzeniach losowych, których ofiarami stali się obywatele Państwa
wysyłającego.
Artykuł 44
Pomoc statkom powietrznym Państwa wysyłającego
1. Urzędnik konsularny ma prawo, w granicach swego okręgu konsularnego,
wykonywać przewidziane w ustawodawstwie i przepisach Państwa wysyłającego prawa
nadzoru i inspekcji w stosunku do statków powietrznych Państwa wysyłającego,
znajdujących się w portach lotniczych Państwa przyjmującego lub podczas lotu, a
także ma prawo wykonywać te funkcje w stosunku do członków załogi.
2. Urzędnik konsularny ma prawo, w granicach swego okręgu konsularnego, udzielać
pomocy statkom powietrznym Państwa wysyłającego, znajdującym się w portach
lotniczych Państwa przyjmującego lub podczas lotu, a także członkom załogi, a w
szczególności:
1) porozumiewać się z dowódcą statku powietrznego lub członkami załogi;
2) bez uszczerbku dla uprawnień właściwych organów Państwa przyjmującego
wyjaśniać wszelkie zdarzenia, które miały miejsce na statku powietrznym podczas
lotu i w czasie postojów w porcie lotniczym, przesłuchiwać dowódcę lub członków
załogi, kontrolować dokumenty statku, przyjmować oświadczenia dowódcy dotyczące
statku, trasy lotu i portu docelowego, a także udzielać pomocy podczas lotu,
lądowania lub postoju statku w porcie lotniczym;
3) bez uszczerbku dla uprawnień właściwych organów Państwa przyjmującego
rozstrzygać, zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego, wszelkie spory
między dowódcą i członkami załogi statku powietrznego;
4) podejmować stosowne kroki w sprawach leczenia lub repatriacji dowódcy bądź
członków załogi statku powietrznego;
5) przyjmować, sporządzać lub poświadczać wszelkie dokumenty dotyczące statku
powietrznego, przewidziane ustawodawstwem Państwa przyjmującego.
3. Urzędnik konsularny może zwracać się o pomoc i współpracę do właściwych
organów Państwa przyjmującego we wszelkich sprawach dotyczących wykonywania
funkcji przewidzianych w niniejszym artykule.
Artykuł 45
Sprawowanie jurysdykcji na pokładzie statku powietrznego Państwa wysyłającego
1. W przypadku gdy sądy lub inne właściwe organy Państwa przyjmującego
zamierzają podjąć środki przymusu wobec statku powietrznego Państwa wysyłającego
lub prowadzić śledztwo na pokładzie statku Państwa wysyłającego, to powinny
uprzednio powiadomić o tym urząd konsularny, tak by urzędnik konsularny lub jego
przedstawiciel mógł być obecny w trakcie przeprowadzenia tych czynności. Jeśli
uprzednie zawiadomienie urzędu konsularnego jest niemożliwe wobec pilności
sprawy, właściwe władze Państwa przyjmującego powiadomią urząd konsularny
niezwłocznie po podjęciu wymienionych działań i na wniosek urzędnika
konsularnego przedstawią mu pełną informację o tych działaniach.
2. Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się także w przypadku, gdy
dowódca lub członkowie załogi statku powietrznego mają być poddani przesłuchaniu
przez organy Państwa przyjmującego.
3. Postanowień ust. 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się jednak w
przypadku zwykłej kontroli celnej, paszportowej, sanitarnej i dotyczącej
bezpieczeństwa, podejmowanej przez właściwe organy Państwa przyjmującego.
4. Właściwe organy Państwa przyjmującego nie mogą wykonywać swoich uprawnień co
do zdarzeń zaistniałych na pokładzie statku powietrznego Państwa wysyłającego,
jeżeli statek powietrzny Państwa wysyłającego, członkowie jego załogi lub
pasażerowie nie naruszyli spokoju, bezpieczeństwa bądź porządku publicznego w
Państwie przyjmującym. W innych przypadkach wyżej wymienione organy mogą działać
jedynie na prośbę dowódcy statku powietrznego Państwa wysyłającego bądź
urzędnika konsularnego, bądź za ich zgodą.
Artykuł 46
Pomoc w przypadku awarii statku powietrznego Państwa wysyłającego
1. Jeżeli statek powietrzny Państwa wysyłającego doznał awarii na terytorium
Państwa przyjmującego lub gdy właściwe organy Państwa przyjmującego powezmą
wiadomość, że na pokładzie statku powietrznego państwa trzeciego, który doznał
awarii, znajdowali się obywatele Państwa wysyłającego lub przedmioty będące ich
własnością, to właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią o tym jak
najszybciej urząd konsularny. Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią
także urząd konsularny o środkach podjętych dla ratowania statku powietrznego i
obywateli Państwa wysyłającego oraz przedmiotów będących ich własnością.
2. Urzędnik konsularny może udzielać wszelkiej pomocy statkowi powietrznemu
Państwa wysyłającego, który doznał awarii, i jego pasażerom i członkom załogi. W
tym celu może zabiegać o pomoc właściwych organów Państwa przyjmującego.
3. Jeżeli statek powietrzny Państwa wysyłającego, który doznał awarii na
terytorium Państwa przyjmującego lub państwa trzeciego, bądź gdy jakiekolwiek
przedmioty bądź ładunek, należące do tego statku, zostaną znalezione na
terytorium Państwa przyjmującego i ani dowódca statku, ani właściciel, ani jego
agent lub ubezpieczyciel nie są obecni lub nie mogą podjąć środków w celu
zabezpieczenia lub zarządzania takim statkiem lub przedmiotem, to urzędnik
konsularny jest upoważniony w imieniu właściciela do podjęcia środków, jakie
mógłby podjąć w takich celach sam właściciel.
4. Jeżeli statek powietrzny Państwa wysyłającego, należące do niego przedmioty
lub ładunek, wspomniane w ustępie 1, 2 i 3 niniejszego artykułu, nie były
dostarczone do Państwa przyjmującego w celu sprzedaży lub dzierżawy, to nie
podlegają w Państwie przyjmującym opłatom celnym lub innym podobnym opłatom.
Artykuł 47
Statek Państwa wysyłającego
Postanowienia artykułów 44-46 niniejszej konwencji stosuje się odpowiednio do
statków Państwa wysyłającego.
Artykuł 48
Wykonywanie funkcji konsularnych przez przedstawicielstwa dyplomatyczne
1. Postanowienia niniejszej konwencji stosuje się odpowiednio w razie
wykonywania funkcji konsularnych przez przedstawicielstwo dyplomatyczne.
2. Nazwiska członków przedstawicielstwa dyplomatycznego, przydzielonych do
wydziału konsularnego lub w inny sposób powołanych do wykonywania funkcji
konsularnych przedstawicielstwa, są notyfikowane ministerstwu spraw
zagranicznych Państwa przyjmującego lub władzy wyznaczonej przez to
ministerstwo.
3. Przy wykonywaniu funkcji konsularnych przedstawicielstwo dyplomatyczne może
zwracać się do:
1) władz miejscowych okręgu konsularnego;
2) władz centralnych Państwa przyjmującego, jeżeli jest to dopuszczalne na
podstawie ustaw i innych przepisów oraz zwyczajów Państwa przyjmującego lub
odpowiednich umów międzynarodowych.
4. Przywileje i immunitety członków przedstawicielstwa dyplomatycznego,
wymienionych w ustępie 2 niniejszego artykułu, podlegają nadal normom prawa
międzynarodowego dotyczącym stosunków dyplomatycznych.
Rozdział V
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
Artykuł 49
Ratyfikacja, wejście w życie, utrata mocy niniejszej konwencji
1. Konwencja niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie
trzydziestu dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych.
2. Niniejsza konwencja zawarta jest na czas nie określony. Może ona być
wypowiedziana w drodze notyfikacji przez każdą z Wysokich Umawiających się
Stron. W takim wypadku utraci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia
przekazania kanałami dyplomatycznymi drugiej Wysokiej Umawiającej się Stronie
pisemnego wypowiedzenia.
Sporządzono w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim, uzbeckim i rosyjskim, przy czym wszystkie trzy teksty maja
jednakową moc. W przypadku rozbieżności tekst rosyjski będzie rozstrzygający.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
I. Byczewski
W imieniu Republiki Uzbekistanu
A. Kamilov
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 2 kwietnia 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 28 lutego 1997 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Konwencji konsularnej między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Uzbekistanu, sporządzonej w Warszawie dnia 11
stycznia 1995 r.
(Dz. U. Nr 33, poz. 198)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 49 ustęp 1 Konwencji
konsularnej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Uzbekistanu, sporządzonej
w Warszawie dnia 11 stycznia 1995 r., nastąpiła w Taszkiencie dnia 9 grudnia
1996 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej konwencji.
Powyższa konwencja weszła w życie dnia 9 stycznia 1997 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TRAKTAT Z NAIROBI
w sprawie ochrony symbolu olimpijskiego, przyjęty w Nairobi w dniu 26 września
1981 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 34, poz. 201)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do publicznej wiadomości:
W dniu 26 września 1981 r. w Nairobi został przyjęty Traktat z Nairobi w sprawie
ochrony symbolu olimpijskiego w następującym brzmieniu:
Przekład
TRAKTAT Z NAIROBI
w sprawie ochrony symbolu olimpijskiego
przyjęty w Nairobi w dniu 26 września 1981 r.
Rozdział I
PRZEPISY MATERIALNE
Artykuł 1
Obowiązek państw
Każde państwo będące stroną niniejszego traktatu jest obowiązane, z
zastrzeżeniem artykułów 2 i 3, odmówić rejestracji lub unieważnić rejestrację
jako znaku i zakazać, za pomocą właściwych środków, używania w celach
handlowych, jako znaku lub innego oznaczenia, jakiegokolwiek oznaczenia
składającego się z symbolu olimpijskiego lub zawierającego symbol olimpijski
określony w Karcie Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, z wyjątkiem tych
przypadków, gdy Międzynarodowy Komitet Olimpijski udzielił na to upoważnienia.
Wspomniane określenie oraz graficzne przedstawienie wspomnianego symbolu zawarte
są w załączniku.
Artykuł 2
Wyjątki od obowiązku
1. Obowiązek przewidziany w artykule 1 nie wiąże żadnego państwa będącego stroną
niniejszego traktatu w odniesieniu do:
(i) jakiegokolwiek znaku składającego się z symbolu olimpijskiego lub
zawierającego symbol olimpijski, jeżeli znak ten został zarejestrowany w tym
państwie przed datą, w której niniejszy traktat wchodzi w życie w stosunku do
tego państwa, lub w okresie, w ciągu którego w tym państwie wypełnianie
obowiązku przewidzianego w artykule 1 uznaje się za wstrzymane na podstawie
artykułu 3;
(ii) dalszego używania w tym państwie, w celach handlowych, jakiegokolwiek znaku
lub innego oznaczenia, składającego się z symbolu olimpijskiego lub
zawierającego symbol olimpijski, przez jakąkolwiek osobę lub przedsiębiorstwo,
które legalnie rozpoczęło takie używanie we wspomnianym państwie przed datą, w
której niniejszy traktat wchodzi w życie w stosunku do tego państwa, lub w
okresie, w ciągu którego w tym państwie wypełnianie obowiązku przewidzianego w
artykule 1 uznaje się za wstrzymane na podstawie artykułu 3.
2. Przepisy ustępu 1 pkt (i) stosuje się również do znaków, których rejestracja
jest skuteczna w państwie z mocy rejestracji dokonanej na podstawie traktatu,
którego wspomniane państwo jest stroną.
3. Używanie z upoważnienia osoby lub przedsiębiorstwa, o których mowa w ustępie
1 pkt (ii), uznaje się, dla celów wspomnianego ustępu, za używanie przez
wspomnianą osobę lub przedsiębiorstwo.
4. Żadne państwo będące stroną niniejszego traktatu nie jest obowiązane do
zakazywania używania symbolu olimpijskiego, jeżeli symbol ten jest używany w
środkach masowego przekazu w celach informowania o ruchu olimpijskim lub
działaniach podejmowanych w ramach tego ruchu.
Artykuł 3
Wstrzymanie wypełniania obowiązku
Wykonywanie obowiązku przewidzianego w artykule 1 może być uznane za wstrzymane
przez jakiekolwiek państwo będące stroną niniejszego traktatu w okresie, w ciągu
którego nie istnieje żadne pozostające w mocy porozumienie pomiędzy
Międzynarodowym Komitetem Olimpijskim i narodowym komitetem olimpijskim
wspomnianego państwa, dotyczące warunków, na jakich Międzynarodowy Komitet
Olimpijski udzieli upoważnień na używanie symbolu olimpijskiego w tym państwie i
dotyczące udziału wspomnianego narodowego komitetu olimpijskiego we wszelkich
dochodach, jakie Międzynarodowy Komitet Olimpijski uzyskuje z tytułu udzielania
wspomnianych upoważnień.
Rozdział II
ZWIĄZKI PAŃSTW
Artykuł 4
Wyjątki od rozdziału I
Przepisy rozdziału I nie naruszają zobowiązań państw będących stronami
niniejszego traktatu, które są członkami unii celnych, obszarów wolnego handlu,
jakiegokolwiek innego ugrupowania gospodarczego lub jakiegokolwiek związku
regionalnego czy subregionalnego, wynikających z dokumentów ustanawiających taka
unię, obszar lub inne ugrupowanie czy związek, w szczególności w odniesieniu do
zawartych w takich dokumentach przepisów regulujących swobodny przepływ towarów
lub usług.
Rozdział III
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
Artykuł 5
Uzyskanie statusu strony traktatu
1. Każde państwo będące członkiem Światowej Organizacji Własności Intelektualnej
(zwanej dalej "Organizacją") lub Międzynarodowego (Paryskiego) Związku Ochrony
Własności Przemysłowej (zwanego dalej "Związkiem Paryskim") może zostać stroną
niniejszego traktatu przez:
(i) podpisanie, a następnie złożenie dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub
zatwierdzenia, lub
(ii) złożenie dokumentu przystąpienia.
2. Każde państwo nie wskazane w ustępie 1, które jest członkiem Organizacji
Narodów Zjednoczonych lub jakiejkolwiek wyspecjalizowanej organizacji
pozostającej w związku z Organizacją Narodów Zjednoczonych, może zostać stroną
niniejszego traktatu przez złożenie dokumentu przystąpienia.
3. Dokumenty ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia i przystąpienia składa się u
Dyrektora Generalnego Organizacji (zwanego dalej "Dyrektorem Generalnym").
Artykuł 6
Wejście traktatu w życie
1. W stosunku do trzech państw, które jako pierwsze złożą swoje dokumenty
ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, niniejszy traktat
wchodzi w życie miesiąc po dniu, w którym został złożony trzeci dokument
ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia.
2. W stosunku do każdego innego państwa, które składa dokument ratyfikacji,
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, niniejszy traktat wchodzi w życie
miesiąc po dniu, w którym taki dokument został złożony.
Artykuł 7
Wypowiedzenie traktatu
1. Każde państwo może wypowiedzieć niniejszy traktat w drodze zawiadomienia
skierowanego do Dyrektora Generalnego.
2. Wypowiedzenie staje się skuteczne po upływie roku od dnia, w którym Dyrektor
Generalny otrzymał zawiadomienie.
Artykuł 8
Podpisanie i języki traktatu
1. Niniejszy traktat podpisany jest w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach
angielskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim, przy czym wszystkie teksty są
jednakowo autentyczne.
2. Oficjalne teksty sporządzone będą przez Dyrektora Generalnego, po konsultacji
z zainteresowanymi rządami, w językach arabskim, niemieckim, portugalskim i
włoskim oraz w takich innych językach, jakie wskaże Konferencja Organizacji lub
Zgromadzenie Związku Paryskiego.
3. Niniejszy traktat pozostaje otwarty do podpisu w Nairobi do dnia 31 grudnia
1982 r., a następnie w Genewie do dnia 30 czerwca 1983 r.
Artykuł 9
Złożenie traktatu do depozytu; przesłanie egzemplarzy; rejestracja traktatu
1. Oryginalny tekst niniejszego traktatu, gdy przestanie już być otwarty do
podpisu w Nairobi, zostanie złożony do depozytu u Dyrektora Generalnego.
2. Dyrektor Generalny przesyła po dwa uwierzytelnione przez siebie egzemplarze
niniejszego traktatu do wszystkich państw, o których mowa w artykule 5 ustępy 1
i 2, oraz do każdego innego państwa, na jego życzenie.
3. Dyrektor Generalny zarejestruje niniejszy traktat w Sekretariacie Organizacji
Narodów Zjednoczonych.
Artykuł 10
Zawiadomienia
Dyrektor Generalny zawiadamia państwa, o których mowa w artykule 5 ustępy 1 i 2,
o:
(i) podpisaniach na podstawie artykułu 8;
(ii) złożeniu dokumentów ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia
na podstawie artykułu 5 ustęp 3;
(iii) dacie wejścia traktatu w życie na podstawie artykułu 6 ustęp 1;
(iv) każdym wypowiedzeniu na podstawie artykułu 7.
Załącznik
Symbol olimpijski składa się z pięciu przeplatających się kół: białego, żółtego,
czarnego, zielonego i czerwonego, ułożonych w takim porządku od strony lewej do
prawej. Składa się z kół olimpijskich jako takich, niezależnie od tego, czy
przedstawione są w jednym kolorze, czy w kilku różnych kolorach.
Ilustracja
Po zapoznaniu się z powyższym traktatem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim
zawartych;
- jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony;
- będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 10 sierpnia 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
NAIROBI TREATY
on the Protection of the Olympic Symbol
adopted at Nairobi on September 26, 1981
Chapter I
SUBSTANTIVE PROVISIONS
Article 1
Obligation of States
Any State party to this Treaty shall be obliged, subject to Articles 2 and 3, to
refuse or to invalidate the registration as a mark and to prohibit by
appropriate measures the use, as a mark or other sign, for commercial purposes,
of any sign consisting of or containing the Olympic symbol, as defined in the
Charter of the International Olympic Committee, except with the authorization of
the International Olympic Committee. The said definition and the graphic
representation of the said symbol are reproduced in the Annex.
Article 2
Exceptions to the Obligation
1. The obligation provided for in Article 1 shall not bind any State party to
this Treaty in respect of:
(i) any mark consisting of or containing the Olympic symbol where that mark was
registered in that State prior to the date on which this Treaty enters into
force in respect of that State or during any period during which, in that State,
the obligation provided for in Article 1 is considered as suspended under
Article 3
(ii) the continued use for commercial purposes of any mark or other sing,
consisting of or containing the Olympic symbol, in that State by any person or
enterprise who or which has lawfully started such use in the said State prior to
the date on which this Treaty enters into force in respect of that State or
during any period during which, in that State, the obligation provided for in
Article 1 is considered as suspended under Article 3.
2. The provisions of paragraph (1) (i) shall apply also in respect of marks
whose registration has effect in the State by virtue of a registration under a
treaty which the said State is a party to.
3. Use with the authorization of the person or enterprise referred to in
paragraph (1) (ii) shall be considered, for the purposes of the said paragraph,
as use by the said person or enterprise.
4. No State party to this Treaty shall by obliged to prohibit the use of the
Olympic symbol where that symbol is used in the mass media for the purposes of
information on the Olympic movement or its activities.
Article 3
Suspension of the Obligation
The obligation provided for in Article 1 may be considered as suspended by any
State party to this Treaty during any period during which there is no agreement
in force between the International Olympic Committee and the National Olympic
Committee of the said State concerning the conditions under which the
International Olympic Committee will grant authorizations for the use of the
Olympic symbol in State and concerning the part of the said National Olympic
Committee in any revenue that the International Olympic Committee obtains for
granting the said authorizations.
Chapter II
GROUPINGS OF STATES
Article 4
Exceptions to Chapter I
The provisions of Chapter I shall, as regards States party to this Treaty which
are members of a customs union, a free trade area, any other economic grouping
or any other regional or subregional grouping, be without prejudice to their
commitments under the instrument establishing such union, area or other
grouping, in particular as regards the provisions of such instrument governing
the free movement of goods or services.
Chapter III
FINAL CLAUSES
Article 5
Becoming Party to the Treaty
1. Any State member of the World Intellectual Property Organization (hereinafter
referred to as "the Organization") or of the International (Paris) Union for the
Protection of Industrial Property (hereinafter referred to as "the Paris Union")
may become party to this Treaty by:
(i) signature followed by the deposit of any instrument of ratification,
acceptance or approval, or
(ii) deposit of an instrument of accession.
2. Any State not referred to in paragraph (1) which is a member of the United
Nations or any of the Specjalized Agencies brought into relationship with the
United Nations may become party to this Treaty by deposit of an instrument of
accession.
3. Instruments of ratification, acceptance, approval and accession shall be
deposited with the Director General of the Organization (hereinafter referred to
as "the Director General").
Article 6
Entry into Force of the Treaty
1. With respect to the three States which are the first to deposit their
instruments of ratification, acceptance, approval or accession, this Treaty
shall enter into force one month after the day on which the third instrument of
ratification, acceptance, approval or accession has been deposited.
2. With respect to any other State which deposits its instrument of
ratification, acceptance, approval or accession, this Treaty shall enter into
force one month after the day on which that instrument has been deposited.
Article 7
Denunciation of the Treaty
1. Any State may denounce this Treaty by notification addressed to the Director
General.
2. Denunciation shall take effcet one year after the day on which the Director
General has received the notification.
Article 8
Signature and Languages of the Treaty
1. This Treaty shall be signed in a single original in the English, French,
Russian and Spanish languages, all texts being egually authentic.
2. Official texts shall be established by the Director General, after
consultation with the interested Governments, in the Arabic, German, Italian and
Portuguese languages, and such other languages as the Conference of the
Organization or the Assembly of the Paris Union may designate.
3. This Treaty shall remain open for signature at Nairobi until December 31,
1982, and thereafter at Geneva until June 30, 1983.
Article 9
Deposit of the Treaty; Transmittal of Copies; Registration of the Treaty
1. The original of this Treaty, when no longer open for signature at Nairobi,
shall be deposited with the Director General.
2. The Director General shall transmit two copies, certified by him, of this
Treaty to all the States referred to in Article 5 (1) and (2) and, on request,
to any other State.
3. The Director General shall register this Treaty with the Secretariat of the
United Nations.
Article 10
Notifications
The Director General shall notify the States referred to in Article 5 (1) and
(2) of:
(i) signatures under Article 8;
(ii) deposits of instruments of ratification, acceptance, approval or accession
under Article 5 (3);
(iii) the date of the entry into force of this Treaty under Article 6 (1);
(iv) any denunciation notified under Article 7.
Annex
The Olympic symbol consists of five interlaced rings: blue, yellow, black, green
and red, arranged in that order from left to right. It consists of the Olympic
rings alone, whether delineated in a single color or in different colors.
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 12 grudnia 1996 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Traktatu z Nairobi w sprawie
ochrony symbolu olimpijskiego, przyjętego w Nairobi w dniu 26 września 1981
r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 34, poz. 202)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 5 ustęp 3 Traktatu z
Nairobi w sprawie ochrony symbolu olimpijskiego, przyjętego w Nairobi w dniu 26
września 1981 r., złożony został dnia 22 października 1996 r. Dyrektorowi
Generalnemu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej, jako
depozytariuszowi powyższego traktatu, dokument ratyfikacji tego traktatu przez
Rzeczpospolitą Polską.
Zgodnie z artykułem 6 ustęp 2 traktatu wszedł on w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 22 listopada 1996 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 6 ustęp 1 wymienionego traktatu wszedł on w życie dnia 25
września 1982 r.
2. Następujące państwa stały się jego stronami, składając dokumenty
ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia w niżej podanych datach:
Algieria 16 sierpnia 1984 r.
Argentyna 10 stycznia 1986 r.
Barbados 28 lutego 1986 r.
Białoruś 25 grudnia 1991 r.
Boliwia 11 sierpnia 1985 r.
Brazylia 10 sierpnia 1984 r.
Bułgaria 6 maja 1984 r.
Chile 14 grudnia 1983 r.
Cypr 11 sierpnia 1985 r.
Egipt 1 października 1982 r.
Etiopia 25 września 1982 r.
Federacja Rosyjska 17 kwietnia 1986 r.
Grecja 29 sierpnia 1983 r.
Gwatemala 21 lutego 1983 r.
Gwinea Równikowa 25 września 1982 r.
Indie 19 października 1983 r.
Jamajka 17 marca 1984 r.
Katar 23 lipca 1983 r.
Kenia 25 września 1982 r.
Kongo 8 marca 1983 r.
Kuba 21 października 1984 r.
Maroko 11 listopada 1993 r.
Meksyk 16 maja 1985 r.
Mołdowa 25 grudnia 1991 r.
Oman 26 marca 1986 r.
Republika Salwadoru 14 października 1984 r.
San Marino 18 marca 1986 r.
Senegal 6 sierpnia 1984 r.
Sri Lanka 19 lutego 1984 r.
Syria 13 kwietnia 1984 r.
Tadżykistan 25 grudnia 1991 r.
Togo 8 grudnia 1983 r.
Tunezja 21 maja 1983 r.
Uganda 21 października 1983 r.
Urugwaj 16 kwietnia 1984 r.
Włochy 25 października 1985 r.
3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższego traktatu, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
Piąty protokół dodatkowy
do Konstytucji Światowego Związku Pocztowego,
sporządzony w Seulu dnia 14 września 1994 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 36, poz. 216)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do publicznej wiadomości:
W dniu 14 września 1994 r. w Seulu został sporządzony Piąty protokół dodatkowy
do Konstytucji Światowego Związku Pocztowego (UPU) w następującym brzmieniu:
Przekład
Piąty protokół dodatkowy do Konstytucji Światowego Związku Pocztowego
Pełnomocnicy rządów Krajów członkowskich Światowego Związku Pocztowego, zebrani
na Kongresie w Seulu, zgodnie z artykułem 30 ustęp 2 Konstytucji Światowego
Związku Pocztowego, sporządzonej w Wiedniu dnia 10 lipca 1964 r., przyjęli, z
zastrzeżeniem ratyfikacji, następujące zmiany do wymienionej konstytucji.
Artykuł I
(Artykuł 8 zmieniony)
Związki regionalne. Porozumienia specjalne
1. Kraje członkowskie lub ich zarządy pocztowe, jeżeli nie jest to sprzeczne z
ustawodawstwem tych krajów, mogą tworzyć związki regionalne i zawierać specjalne
porozumienia dotyczące międzynarodowej służby pocztowej, jednak pod warunkiem
niewprowadzania do nich postanowień mniej korzystnych dla ludności niż
przewidziane w aktach, których zainteresowane Kraje członkowskie są stronami.
2. Związki regionalne mogą wysyłać obserwatorów na kongresy, konferencje i
posiedzenia Związku, do Rady Administracyjnej, jak również do Rady Eksploatacji
Pocztowej.
3. Związek może wysyłać obserwatorów na kongresy, konferencje i posiedzenia
związków regionalnych.
Artykuł II
(Artykuł 13 zmieniony)
Organy Związku
1. Organami Związku są: Kongres, Rada Administracyjna, Rada Eksploatacji
Pocztowej i Biuro Międzynarodowe.
2. Stałymi organami Związku są: Rada Administracyjna, Rada Eksploatacji
Pocztowej i Biuro Międzynarodowe.
Artykuł III
(Artykuł 17 zmieniony)
Rada Administracyjna
1. W okresie między dwoma Kongresami, Rada Administracyjna (CA) zapewnia
ciągłość prac Związku zgodnie z postanowieniami aktów Związku.
2. Członkowie Rady Administracyjnej pełnią swe funkcje w imieniu i w interesie
Związku.
Artykuł IV
(Artykuł 18 zmieniony)
Rada Eksploatacji Pocztowej
Rada Eksploatacji Pocztowej (CEP) zajmuje się zagadnieniami eksploatacyjnymi,
handlowymi, technicznymi i ekonomicznymi interesującymi służbę pocztową.
Artykuł V
(Artykuł 20 zmieniony)
Biuro Międzynarodowe
Działający w siedzibie Związku urząd centralny pod nazwą Biuro Międzynarodowego
Światowego Związku Pocztowego, kierowany przez Dyrektora Generalnego znajdujący
się pod kontrolą Rady Administracyjnej, służy jako organ wykonawczy,
wspierający, łącznikowy, informacyjny i konsultacyjny.
Artykuł VI
(Artykuł 22 zmieniony)
Akty Związku
1. Konstytucja jest podstawowym aktem Związku. Zawiera ona zasadnicze przepisy
Związku.
2. Regulamin Generalny zawiera postanowienia zapewniające stosowanie Konstytucji
i funkcjonowanie Związku. Obowiązuje on wszystkie Kraje członkowskie.
3. Światowa konwencja pocztowa i jej Regulamin wykonawczy zawierają wspólne
przepisy dotyczące międzynarodowej służby pocztowej i postanowienia dotyczące
usług przesyłek listowych. Akty te obowiązują wszystkie Kraje członkowskie.
4. Porozumienia Związku i ich Regulaminy wykonawcze regulują między Krajami
członkowskimi, które są ich stronami, usługi inne aniżeli te, które dotyczą
przesyłek listowych. Obowiązują one tylko te kraje.
5. Regulaminy wykonawcze, określające środki, których stosowanie jest konieczne
dla wykonania konwencji i porozumień, są uchwalane przez Radę Eksploatacji
Pocztowej, zgodnie z decyzjami podjętymi przez Kongres.
6. Ewentualne protokoły końcowe załączone do aktów Związku wymienionych w
ustępach 3, 4 i 5 zawierają zastrzeżenia do tych aktów.
Artykuł VII
(Artykuł 25 zmieniony)
Podpisanie, uwierzytelnienie, ratyfikacja i inne sposoby zatwierdzania aktów
Związku
1. Akty Związku przyjęte przez Kongres są podpisywane przez pełnomocników Krajów
członkowskich.
2. Regulaminy wykonawcze są uwierzytelniane przez Przewodniczącego i Sekretarza
Generalnego Rady Eksploatacji Pocztowej.
3. Konstytucja jest ratyfikowana przez Kraje-sygnatariuszy w możliwie
najkrótszym terminie.
4. Zatwierdzanie aktów Związku, innych niż Konstytucja, następuje według
postanowień konstytucyjnych poszczególnych Krajów-sygnatariuszy.
5. Jeżeli jakiś kraj nie ratyfikuje Konstytucji lub nie zatwierdzi innych aktów
podpisanych przez siebie, Konstytucja i inne akty zachowują pomimo to ważność
dla krajów, które je ratyfikowały lub zatwierdziły.
Artykuł VIII
Przystąpienie do Protokołu dodatkowego i do innych aktów Związku
1. Kraje członkowskie, które nie podpisały niniejszego protokołu, mogą do niego
przystąpić w każdym czasie.
2. Kraje członkowskie, które są stronami aktów znowelizowanych przez Kongres,
ale które ich nie podpisały powinny do nich przystąpić w możliwie najkrótszym
czasie.
3. Dokumenty przystąpienia odnoszące się do przypadków ujętych w ustępach 1 i 2
powinny być przekazywane Dyrektorowi Generalnemu Biura Międzynarodowego, który
notyfikuje o tym rządy Krajów członkowskich.
Artykuł IX
Wejście w życie i okres obowiązywania Protokołu dodatkowego do Konstytucji
Światowego Związku Pocztowego
Niniejszy protokół dodatkowy wejdzie w życie dnia 1 stycznia 1996 r. i
pozostanie w mocy przez czas nie określony.
Na dowód czego pełnomocnicy rządów krajów członkowskich sporządzili niniejszy
Protokół dodatkowy, który mieć będzie tę samą moc i to samo znaczenie, jak gdyby
jego postanowienia były zamieszczone w samym tekście Konstytucji, oraz podpisali
go w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony u Dyrektora Generalnego Biura
Międzynarodowego. Jedna jego kopia doręczona zostanie każdej stronie przez rząd
kraju, w którym odbył się Kongres.
Sporządzono w Seulu dnia 14 września 1994 r.
Po zapoznaniu się z powyższym protokołem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim
zawartych;
- jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony;
- będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 10 czerwca 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Cinquième Protocole additionnel à la Constitution de ľUnion postale universelle
Les Plénipotentiaires des Gouvernements des Pays-membres de ľUnion postale
universelle réunis en Congrès à Séoul, vu ľarticle 30, paragraphe 2, de la
Constitution de ľUnion postale universelle conclue à Vienne le 10 juillet 1964,
ont adopté sous réserve de ratification, les modifications suivantes à ladite
Constitution.
Article I
(Article 8 modifié)
Unions restreintes. Arrangements spéciaux
1. Les Pays-membres, ou leurs Administrations postales si la législation de ces
pays ne s'y oppose pas, peuvent établir des Unions restreintes et prendre des
arrangements spéciaux concernant le service postal international, à la condition
toutefois de ne pas y introduire des dispositions moins favorables pour le
public que celles qui sont prévues par les Actes auxquels les Pay-membres
intéressés sont parties.
2. Les Unions restreintes peuvent envoyer des observateurs aux Congrès,
Conférences et réunions de ľUnion, au Conseil ďadministrations ainsi qu'au
Conseil ďexploitation postale.
3. ĽUnion peut envoyer des observateurs aux Congrès, Conférences et réunions des
Unions restreintes.
Article II
(Article 13 modifié)
Organes de ľUnion
1. Les organes de ľUnion sont le Congrès, le Conseil ďadministration, le Conseil
ďexploitation postale et le Bureau international.
2. Les organes permanents de ľUnion sont le Conseil ďadministration, le Conseil
ďexploitation postale et le Bureau international.
Article III
(Article 17 modifié)
Conseil ďadministration
1. Entre deux Congrès, le Conseil ďadministration (CA) assure la continuité des
travaux de ľUnion conformément aux dispositions des Actes de ľUnion.
2. Les membres du Conseil ďadministration exercent leurs fonctions au nom et
dans ľintérêt de ľUnion.
Article IV
(Article 18 modifié)
Conseil ďexploitation postale
Le Conseil ďexploitation postale (CEP) est chargé des questions ďexploitation,
commerciales, techinques et économiques intéressant le service postal.
Article V
(Article 20 modifié)
Bureau international
Un office central, fonctionnant au siège de ľUnion sous la dénomination de
Bureau international de ľUnion postale universelle, dirigé par un Directeur
général et placé sous le contôle du Conseil ďadministration, sert ďorgane
ďexécution, ďappui, de liaison, ďinformation et de consultation.
Article VI
(Article 22 modifié)
Actes de ľUnion
1. La Constitution est ľActe fondamental de ľUnion. Elle contient les règles
organiques de ľUnion.
2. Le Règlement général comporte les dispositions assurant ľapplication de la
Constitution et le fonctionnement de ľUnion. II est obligatoire pour tous les
Pays-membres.
3. La Convention postale universelle et son Règlement ďexécution comportent les
règles communes applicables au service postal international et les dispositions
concernant les services de la poste aux lettres. Ces Actes sont obligatoires
pour tous les Pays-membres.
4. Les Arrangements de l`Union et leurs Règlements ďexecution règlent les
services autres que ceux de la poste aux lettres entre les Pays-membres qui y
sont parties. IIs ne sont obligatoires que pour ces pays.
5. Les Règlements ďexécution, qui contiennent les mesures ďapplication
nécessaires à ľexécution de la Convention et des Arrangements, sont arrêtés par
le Conseil ďexploitation postale, compte tenu des décisions prises par le
Congrès.
6. Les Protocoles finals éventuels annexés aux Actes de ľUnion visés aux
paragraphes, 3, 4 et 5 contiennent les réserves à ces Actes.
Article VII
(Article 25 modifié)
Signature, authentification, ratification et autres modes ďapprobation des Actes
de ľUnion
1. Les Actes de ľUnion issus du Congrès sont signés par les plénipotentiaires
des Pays-membres.
2. Les Règlements ďexécution sont authentifiés par le Président et le Secrétaire
général du Conseil ďexploitation postale.
3. La Constitution est ratifiée aussiôt que possible par les pays signataires.
4. Ľapprobation des Actes de ľUnion autres que la Constitution est régie par les
règles constitutionnelles de chaque pays signataire.
5. Lorsqu'un pays ne ratifie pas la Constitution ou n'approuve pas les autres
Actes signés par lui, la Constitution et les autres Actes n'en sont pas moins
valables pour les pays qui les ont ratifiés ou approuvés.
Article VIII
Adhésion au Protocole additionnel et aux autres Actes de ľUnion
1. Les Pays-membres qui n'ont pas signé le présent Protocole peuvent y adhérer
en tout temps.
2. Les Pays-membres qui sont parties aux Actes renouvelés par le Congrès mais
qui ne les ont pas signés sont tenus ďy adhérer dans le plus bref délai
possible.
3. Les instruments ďadhésion relatifs aux cas visés aux paragraphes 1 et 2
doivent être adressés au Directeur général du Bureau international. Celui-ci
notifie ce dépôt aux Gouvernements des Pays-membres.
Article IX
Mise à exécution et durée du Protocole additionnel à la Constitution de ľUnion
postale universelle
Le présent Protocole additionnel sera mis à exécution le 1er janvier 1996 et
demeurera en vigueur pendant un temps indéterminé.
En foi de quoi, les Plénipotentiaires des Gouvernements des Pays-membres ont
dressé le présent Protocole additionnel, qui aura la měme force et la měme
valeur que si ses dispostions étaient insérées dans le texte měme de la
Constitution, et ils ľont signé en un exemplaire qui est déposé auprès du
Directeur général du Bureau international. Une copie en sera remise à chaque
Partie par le Gouvernement du pays siège du Congrès.
Fait à Séoul, le 14 septembre 1994.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 19 grudnia 1996 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Piątego protokołu dodatkowego
do Konstytucji Światowego Związku Pocztowego (UPU), sporządzonego w Seulu dnia
14 września 1994 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 36, poz. 217)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 11 października 1996 r. został
złożony Dyrektorowi Generalnemu Biura Międzynarodowego Światowego Związku
Pocztowego dokument ratyfikacyjny Rzeczypospolitej Polskiej do Piątego protokołu
dodatkowego do Konstytucji Światowego Związku Pocztowego (UPU), sporządzonego w
Seulu dnia 14 września 1994 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem IX wyżej wymienionego protokołu wszedł on w życie dnia 1
stycznia 1996 r.
2. Następujące państwa stały się stronami protokołu, składając dokumenty
ratyfikacyjne i dokumenty przystąpienia w podanych niżej datach:
Bułgaria 11 kwietnia 1996 r.
Republika Czeska 17 czerwca 1996 r.
Dania 17 marca 1995 r.
Erytrea 22 czerwca 1995 r.
Finlandia 14 grudnia 1995 r.
Holandia dla Królestwa w Europie oraz dla Antyli Holenderskich i Aruby 18 lipca
1996 r.
Indonezja 14 sierpnia 1996 r.
Japonia 28 lipca 1995 r.
Jemen 11 kwietnia 1996 r.
Jordania 5 grudnia 1995 r.
Kambodża 23 maja 1996 r.
Republika Korei 4 grudnia 1995 r.
Kuwejt 12 października 1995 r.
Liban 12 kwietnia 1996 r.
Lichtenstein 25 października 1996 r.
Łotwa 29 września 1995 r.
Monaco 11 lipca 1996 r.
Namibia 3 października 1995 r.
Nowa Zelandia z rozciągnięciem protokołu na Wyspy Cooka, Niue i Tokelau 30
października 1996 r.
Oman 21 sierpnia 1996 r.
Panama 30 października 1996 r.
Federacja Rosyjska 12 listopada 1996 r.
Seszele 24 lipca 1995 r.
Singapur 23 stycznia 1996 r.
Syria 25 czerwca 1996 r.
Szwajcaria 28 listopada 1995 r.
Szwecja 26 marca 1996 r.
Tajlandia 17 stycznia 1996 r.
Tadżykistan 29 sierpnia 1995 r.
Trynidad i Tobago 27 września 1995 r.
Tunezja 29 lipca 1996 r.
Węgry 23 lipca 1996 r.
Wietnam 10 czerwca 1996 r.
3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższego protokołu, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: D Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
PROTOKÓŁ 1990 ORAZ POPRAWKI,
przyjęte w Bernie dnia 20 grudnia 1990 r.,
do Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF), sporządzonej w Bernie
dnia 9 maja 1980 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 37, poz. 225)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 20 grudnia 1990 r. w Bernie zostały przyjęte:
- Protokół Zgromadzenia Ogólnego Międzyrządowej Organizacji Międzynarodowych
Przewozów Kolejami (OTIF) oraz
- poprawki Komisji Rewizyjnej powyższej Organizacji obradującej w dniach 14-21
grudnia 1989 r. i 28-31 maja 1990 r.,
w następującym brzmieniu:
Przekład
PROTOKÓŁ 1990
z dnia 20 grudnia 1990 r.
wprowadzający zmiany do Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF)
z dnia 9 maja 1980 r.
Na podstawie artykułów 6 i 19 § 2 Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami
(COTIF), sporządzonej w Bernie dnia 9 maja 1980 r., odbyło się w Bernie w dniach
od 17 do 20 grudnia 1990 r. drugie Zgromadzenie Ogólne Międzyrządowej
Organizacji Międzynarodowych Przewozów Kolejami (OTIF).
Biorąc pod uwagę konieczność doskonalenia postanowień COTIF w celu dostosowania
ich do nowych potrzeb społeczności międzynarodowej i międzynarodowych przewozów
kolejowych,
Umawiające się Strony uzgodniły, co następuje:
ZMIANY PRZYJĘTE PRZEZ ZGROMADZENIE OGÓLNE
Artykuł I
Zmiany dotyczące właściwej konwencji
1. Artykuł 2 COTIF
§ 2 uzupełnia się nowym ustępem 2 w brzmieniu:
"Za równoważne z przewozami dokonanymi na określonej linii, w rozumieniu
przepisów poprzedniego ustępu, uważa się pozostałe przewozy krajowe dokonywane
na odpowiedzialność kolei, w uzupełnieniu komunikacji kolejowej."
2. Artykuł 3 COTIF
W § 2 początek zdania otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Linie wymienione w artykule 2 § 1 i § 2 ustęp 1, na których ..."
W § 3 początek zdania pierwszego otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Przedsiębiorstwa eksploatujące linie wymienione w artykule 2 § 2 ustęp 1,
wpisane na ..."
3. Artykuł 4 COTIF
Tekst art. 4 otrzymuje brzmienie:
"W treści następującej poniżej wyrażenie "konwencja" obejmuje właściwą
konwencję, protokół, o którym mowa w artykule 1 § 2 ustęp 2, dodatkowe
pełnomocnictwo do kontroli ksiąg oraz załączniki A i B wraz z aneksami, o
których mowa w artykule 3 § 1 i 4".
4. Artykuł 7 COTIF
W § 1 ustęp 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Komitet Administracyjny składa się z przedstawicieli dwunastu Państw
członkowskich".
W § 1 w ustępie 2 w pierwszym zdaniu skreśla się następujące wyrazy:
"... i przewodniczy Komitetowi".
W § 2 tekst lit. a) zostaje uzupełniony, jak następuje:
"a) ustala swój regulamin wewnętrzny i większością dwóch trzecich głosów
wyznacza Państwo członkowskie, które przewodniczy Komitetowi przez każdy okres
pięcioletni;"
W § 2 w lit. d) dodaje się zdania w brzmieniu:
"dyrektor generalny i zastępca dyrektora generalnego są mianowani na okres
pięciu lat; mandat ten może być odnowiony;"
5. Artykuł 11 COTIF
§ 7 otrzymuje brzmienie:
"§ 7. Kontrolę ksiąg przeprowadza Rząd Szwajcarski zgodnie z zasadami ustalonymi
w dodatkowym pełnomocnictwie stanowiącym załącznik do właściwej konwencji i, z
zastrzeżeniem specjalnych zaleceń Komitetu Administracyjnego, zgodnie z
przepisami regulaminu księgowo-finansowego Organizacji."
6. Artykuł 19 COTIF
W § 3 dodaje się nową lit. a) w brzmieniu:
"a) Dodatkowe pełnomocnictwo do kontroli ksiąg."
Litery a) i b) otrzymują odpowiednio oznaczenia b) i c).
Po Protokole o przywilejach i immunitetach OTIF dodaje się następujący
załącznik:
"DODATKOWE PEŁNOMOCNICTWO DO KONTROLI KSIĄG
1. Rewident księgowy kontroluje konta Organizacji, włącznie ze wszystkimi
funduszami powierniczymi i kontami specjalnymi, jeśli uważa to za konieczne w
celu upewnienia się:
a) czy sprawozdania finansowe są zgodne z księgami i zapisami Organizacji;
b) czy operacje finansowe, o których mowa w sprawozdaniach, zostały sporządzone
zgodnie z zasadami i przepisami, również budżetowymi, oraz innymi wytycznymi
Organizacji;
c) czy papiery wartościowe i gotówka zdeponowane w banku lub w kasie zostały
skontrolowane na podstawie dowodów depozytowych wydanych bezpośrednio przez
depozytariuszy Organizacji, czy też zostały faktycznie przeliczone;
d) czy kontrole wewnętrzne, włącznie z wewnętrzną weryfikacją rachunków, były
właściwe;
e) czy wszystkie składniki aktywów i pasywów, jak również nadwyżki i niedobory,
zostały zaksięgowane zgodnie z procedurą, którą rewident księgowy uważa za
zadowalającą.
2. Rewident księgowy jest wyłącznie uprawniony do całkowitego lub częściowego
zaakceptowania pokwitowań i dokumentów przedstawianych przez dyrektora
generalnego. W razie uznania tego za celowe, rewident księgowy może
przeprowadzić badanie i szczegółową weryfikację wszelkich dowodów księgowych
dotyczących operacji finansowych bądź dostaw i materiału.
3. Rewident księgowy ma w każdym momencie swobodny dostęp do wszystkich ksiąg,
zapisów, dokumentów księgowych i innych informacji, które uzna za potrzebne.
4. Rewident księgowy nie jest uprawniony do odrzucenia którejkolwiek z rubryk
konta, powinien jednak natychmiast zwrócić uwagę dyrektora generalnego na
wszelkie operacje, których prawidłowość lub celowość wydaje mu się wątpliwa, po
to, by dyrektor generalny mógł podjąć stosowne kroki.
5. Rewident księgowy przedstawia i podpisuje oświadczenie dotyczące sprawozdań
finansowych, używając następujących sformułowań: "Zbadałem sprawozdania
finansowe Organizacji za rok sprawozdawczy, który zakończył się dnia 31 grudnia.
Moje badanie obejmowało ogólną analizę metod księgowania oraz kontrolę dowodów
księgowych i innych dokumentów, jaka w danych okolicznościach wydała mi się
konieczna." Zależnie od sprawy powyższe oświadczenie informuje, że:
a) sprawozdania finansowe w zadowalający sposób odzwierciedlają sytuację
finansową w dniu zakończenia omawianego okresu, jak również wyniki operacji
przeprowadzonych w okresie, który zakończył się w tym dniu;
b) sprawozdania finansowe zostały sporządzone zgodnie ze wspomnianymi zasadami
księgowości;
c) zasady finansowe zostały zastosowane zgodnie z trybem odpowiadającym trybowi
przyjętemu w poprzednim roku sprawozdawczym;
d) operacje finansowe zostały przeprowadzone zgodnie z zasadami i przepisami,
także budżetowymi, oraz innymi wytycznymi Organizacji.
6. W raporcie dotyczącym operacji finansowych rewident księgowy wymienia:
a) rodzaj i zakres przeprowadzonej przez niego kontroli;
b) elementy związane z wymogiem kompletności lub dokładności rachunków,
uwzględniając w razie potrzeby:
1° informacje niezbędne dla właściwej interpretacji i oceny rachunków;
2° wszelkie kwoty, jakie powinny być pobrane, lecz nie zostały zaksięgowane na
koncie;
3° wszelkie kwoty będące przedmiotem normalnego lub warunkowego zobowiązania
płatniczego, które nie zostały zaksięgowane lub nie zostały uwzględnione w
sprawozdaniach finansowych;
4° wydatki, w odniesieniu do których nie przedłożono wyczerpujących dokumentów
księgowych;
5° informacje, czy księgi rachunkowe są prowadzone we właściwej formie. Należy
zwrócić uwagę na przypadki, w których forma sprawozdań finansowych odbiega od
ogólnie znanych i przyjętych zasad księgowości;
c) inne zagadnienia, na które należy zwrócić uwagę Komitetu Administracyjnego,
na przykład:
1° przypadki oszustwa lub domniemania oszustwa;
2° marnotrawstwo lub niewłaściwe wykorzystanie funduszu albo innych składników
majątku Organizacji (nawet gdy konta dotyczące tych operacji prowadzone były
właściwie);
3° wydatki powodujące w przyszłości ryzyko powstania znacznych kosztów dla
Organizacji;
4° każdy ogólny lub szczególny mankament w systemie kontroli wpływów i wydatków
albo dostaw lub materiału;
5° wydatki nie odpowiadające intencjom Komitetu Administracyjnego, z
uwzględnieniem właściwie przeprowadzonych przeksięgowań wewnątrzbudżetowych;
6° przekroczenia kredytów, z uwzględnieniem zmian wynikających z właściwie
przeprowadzonych przeksięgowań wewnątrzbudżetowych;
7° wydatki niezgodne z celami, na które zostały wydane zezwolenia;
d) poziom dokładności lub niedokładności kont dotyczących dostaw i materiału,
stwierdzony na podstawie inwentaryzacji i zbadania ksiąg rachunkowych.
Poza tym raport musi wykazywać operacje zaksięgowane podczas poprzedniego okresu
sprawozdawczego, na których temat uzyskano nowe informacje, oraz odnotowywać
operacje, które należy przeprowadzić w późniejszym okresie sprawozdawczym i o
których należałoby poinformować wcześniej Komitet Administracyjny.
7. Rewident księgowy nie powinien w żadnym razie zamieszczać w swoim raporcie
krytycznych uwag, jeśli przedtem nie dał dyrektorowi generalnemu odpowiedniej
możliwości udzielenia wyjaśnień.
8. Rewident księgowy przekazuje Komitetowi Administracyjnemu i dyrektorowi
generalnemu wnioski wynikające z kontroli. Ponadto może on przedstawić
jakiekolwiek komentarze w odniesieniu do raportu finansowego dyrektora
generalnego, jakie uzna za właściwe.
9. Jeżeli rewident księgowy przeprowadził tylko kontrolę sumaryczną lub nie mógł
uzyskać wystarczających dokumentów księgowych, powinien odnotować to w
oświadczeniu i w raporcie, a także przedstawić szczegółowe uzasadnienie swoich
uwag, jak również wynikające z tego skutki dla sytuacji finansowej i dla
zaksięgowanych operacji finansowych."
Artykuł II
Zmiany dotyczące Przepisów ujednoliconych CIV
1. Artykuł 1 CIV
§ 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w artykułach 2, 3 i 33, Przepisy
ujednolicone stosuje się do wszystkich przewozów osób i bagażu, włącznie z
przewozem pojazdów samochodowych, wykonywanych na podstawie międzynarodowych
dokumentów przewozowych, wystawionych na trasę przebiegającą przez terytorium co
najmniej dwóch Państw i obejmującą wyłącznie linie wpisane na listę, o której
mowa w artykułach 3 i 10 konwencji, a także w odpowiednim przypadku, do
przewozów równoważnych, zgodnie z artykułem 2 § 2 ustęp 2 konwencji.
Przepisy ujednolicone stosuje się również, w zakresie dotyczącym
odpowiedzialności kolei za śmierć i zranienie podróżnych, do osób konwojujących
przesyłkę, której przewóz odbywa się zgodnie z Przepisami ujednoliconymi o
umowie międzynarodowego przewozu towarów kolejami (CIM)."
2. Artykuł 14 CIV
W § 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"§ 1. ...W przypadku przewozu pojazdów samochodowych, kolej może dopuścić
możliwość pozostania podróżnych w pojazdach samochodowych podczas trwania
przewozu."
3. Artykuł 17 CIV
§ 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Taryfy międzynarodowe mogą, na określonych warunkach, dopuścić do przewozu
w charakterze bagażu zwierzęta i przedmioty nie wymienione w § 1, a także
przekazane do przewozu pojazdy samochodowe z przyczepami lub bez.
Przepisy dotyczące przewozu pojazdów samochodowych określają w szczególności:
warunki przyjęcia do przewozu , warunki nadania, załadunku i przewozu, formę i
treść dokumentu przewozowego, który powinien zawierać skrót CIV, a także warunki
wyładunku i dostawy oraz obowiązki kierowcy w odniesieniu do pojazdu, załadunku
i wyładunku."
4. Artykuł 41 CIV
Tytuł artykułu otrzymuje brzmienie: "Pojazdy samochodowe".
§ 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. W przypadku opóźnienia spowodowanego faktem przypisywanym kolei w
załadunku lub w dostawie pojazdu samochodowego, jeśli osoba upoważniona
udowodni, że w wyniku tego powstała szkoda, kolej jest zobowiązana do zapłacenia
odszkodowania, którego wysokość nie może przekraczać opłaty za przewóz pojazdu."
§ 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. W przypadku całkowitej lub częściowej utraty pojazdu, odszkodowanie, które
ma być wypłacone osobie upoważnionej za udokumentowaną szkodę, jest obliczane
według aktualnej wartości pojazdu i nie może przekroczyć 8000 jednostek
obrachunkowych."
§ 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. W odniesieniu do przedmiotów znajdujących się w pojeździe, kolej ponosi
odpowiedzialność jedynie za szkody wynikłe z jej winy. Całkowita kwota
odszkodowania nie może przekroczyć 1000 jednostek obrachunkowych.
Kolej ponosi odpowiedzialność za przedmioty znajdujące się poza samochodem
jedynie w przypadku działań podstępnych."
Drugie zdanie dotychczasowego § 3 otrzymuje oznaczenie § 5 i brzmienie:
"§ 5. Przyczepa z ładunkiem lub bez ładunku traktowana jest jako jeden pojazd."
Dotychczasowy § 5 otrzymuje oznaczenie § 6 i nowe brzmienie:
"§ 6. Inne przepisy dotyczące odpowiedzialności za bagaż stosuje się do przewozu
pojazdów samochodowych."
5. Artykuł 42 CIV
Tytuł artykułu otrzymuje brzmienie:
"Utrata prawa do powoływania się na granice odpowiedzialności"
Ustęp 1 otrzymuje brzmienie:
"Postanowienia artykułów 30, 31 oraz od 38 do 41 Przepisów ujednoliconych oraz
przepisy prawa krajowego, które ograniczają wysokość odszkodowania do pewnej
kwoty, nie mają zastosowania, jeżeli udowodniono, że szkoda wynika z działania
lub z zaniedbania popełnionego przez kolej albo z zamiarem spowodowania takiej
szkody, albo lekkomyślnie i ze świadomością, że taka szkoda może prawdopodobnie
z tego wyniknąć."
Skreśla się ustęp 2.
6. Artykuł 43 CIV
Tytuł artykułu otrzymuje brzmienie:
"Przeliczenie i oprocentowania odszkodowania"
Dodaje się nowy § 1 w brzmieniu:
"§ 1. Jeżeli obliczenie wysokości odszkodowania wymaga przeliczenia kwot
wyrażonych w walutach obcych, przeliczenia dokonuje się według kursu
obowiązującego w dniu i w miejscu, w którym dokonywana jest wypłata
odszkodowania."
§ 1, 2, 3 i 4 otrzymują odpowiednio oznaczenia § 2, 3, 4 i 5.
7. Artykuł 53 CIV
W § 1 zdanie 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Wszelkie roszczenia uprawnionej osoby z tytułu odpowiedzialności kolei w
razie śmierci lub zranienia podróżnych ustają, jeżeli w ciągu sześciu miesięcy,
licząc od uzyskania wiadomości o szkodzie, osoba ta nie zgłosiła zaistniałego
wypadku kolei, do której mogą być reklamacje, zgodnie z artykułem 49 § 1."
8. Artykuł 55 CIV
W § 2 zdanie 2 otrzymuje brzmienie:
"Jednakże termin przedawnienia wynosi dwa lata, jeżeli w grę wchodzi roszczenie
dotyczące szkody wynikłej z działania lub z zaniechania popełnionego albo z
zamiarem spowodowania takiej szkody, albo lekkomyślnie i ze świadomością, że
taka szkoda może prawdopodobnie z tego wyniknąć."
Skreśla się lit. a) i b).
Artykuł III
Zmiany dotyczące Przepisów ujednoliconych CIM
1. Artykuł 1 CIM
W § 1 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy:
"jak również, w odpowiednim przypadku, do przewozów równoważnych, zgodnie z
artykułem 2 § 2 ustęp 2 konwencji."
2. Artykuł 18 CIM
Tekst artykułu 18 otrzymuje brzmienie:
"nadawca jest odpowiedzialny za ścisłość swoich wskazówek zamieszczonych w
liście przewozowym. Ponosi on wszelkie następstwa wynikające z tego, że te
wskazówki są niewłaściwe, niedokładne, niekompletne lub wpisane w innym miejscu,
niż na to przeznaczone."
Skreśla się ostatnie zdanie.
3. Artykuł 40 CIM
W § 2 skreśla się wyrazy:
" , z zastrzeżeniem ograniczenia przewidzianego w artykule 45"
Skreśla się § 4.
4. Artykuł 43 CIM
§ 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Jeżeli wskutek przekroczenia terminu dostawy powstała szkoda, włącznie z
uszkodzeniem przesyłki, kolej powinna zapłacić odszkodowanie, które nie może
przekroczyć czterokrotnej kwoty przewoźnego."
5. Artykuł 44 CIM
Tytuł artykułu otrzymuje brzmienie:
"Utrata prawa do powoływania się na granice odpowiedzialności."
Ustęp 1 otrzymuje brzmienie:
"Ograniczenia odpowiedzialności, przewidziane w artykułach 25, 26, 30, 32, 33,
40, 42, 43, 45 i 46 nie mają zastosowania, jeżeli udowodniono, że szkoda wynika
z działania lub z zaniechania popełnionego przez kolej albo z zamiarem
spowodowania takiej szkody, albo lekkomyślnie i ze świadomością, że taka szkoda
może prawdopodobnie z tego wyniknąć."
Skreśla się ustęp 2.
6. Artykuł 47 CIM
Tytuł artykułu otrzymuje brzmienie:
"Przeliczenie i oprocentowania odszkodowania"
W artykule 47 dodaje się nowy § 1 w brzmieniu:
"§ 1. Jeżeli obliczenie wysokości odszkodowania wymaga przeliczenia kwot
wyrażonych w walutach obcych, przeliczenia dokonuje się według kursu
obowiązującego w dniu i w miejscu, w którym dokonywana jest wypłata
odszkodowania."
Dotychczasowe § 1, 2 i 3 otrzymują odpowiednio oznaczenia § 2, 3 i 4.
7. Artykuł 58 CIM
W § 1 lit. c) otrzymuje brzmienie:
"c) z tytułu szkody wynikłej z działania lub z zaniechania, popełnionego albo z
zamiarem spowodowania takiej szkody, albo lekkomyślnie i ze świadomością, że
taka szkoda może prawdopodobnie z tego wyniknąć,"
W § 1 skreśla się lit. d).
Dotychczasowa lit. e) otrzymuje oznaczenie lit. d).
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
Artykuł IV
Podpisanie, ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie
§ 1. Niniejszy protokół pozostaje otwarty do dnia 30 czerwca 1991 r. w Bernie, w
siedzibie Rządu Szwajcarskiego - Rządu-depozytariusza, do podpisania dla państw,
które zostały zaproszone na drugie Zgromadzenie Ogólne Międzyrządowej
Organizacji Międzynarodowych Przewozów Kolejami (OTIF).
§ 2. Stosownie do postanowień artykułu 20 § 1 COTIF, niniejszy protokół podlega
ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu; dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub
zatwierdzenia będą składane w jak najkrótszym terminie Rządowi-depozytariuszowi.
Artykuł V
Wejście w życie
Postanowienia zawarte w niniejszym protokole wchodzą w życie pierwszego dnia
dwunastego miesiąca po miesiącu, w którym Rząd-Depozytariusz powiadomił Państwa
członkowskie o złożeniu dokumentu, który spowodował spełnienie warunków
przewidzianych w artykule 20 § 2 COTIF.
Artykuł VI
Przystąpienie
Państwa zaproszone na drugie Zgromadzenie Ogólne OTIF, które nie podpisały
niniejszego protokołu w terminie przewidzianym w artykule IV § 1, mogą do niego
przystąpić składając Rządowi-depozytariuszowi dokument przystąpienia.
Artykuł VII
Stosunek między COTIF a protokołem
Jedynie Państwa członkowskie COTIF mogą stać się stronami niniejszego protokołu.
Artykuł VIII
Teksty protokołu
Niniejszy protokół został zawarty i podpisany w języku francuskim.
Do tekstu francuskiego załączono oficjalne tłumaczenie na języki: angielski,
arabski, holenderski, niemiecki i włoski.
Miarodajny jest wyłącznie tekst francuski.
Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy, należycie upoważnieni przez swoje
rządy, podpisali niniejszy protokół.
Sporządzono w Bernie dnia dwudziestego grudnia tysiąc dziewięćset
dziewięćdziesiątego roku, w jednym oryginalnym egzemplarzu w języku francuskim,
który zostaje złożony w Archiwach Konfederacji Szwajcarskiej. Każde z Państw
członkowskich otrzyma jego uwierzytelnioną kopię.
POPRAWKI DO I I II KONWENCJI O MIĘDZYNARODOWYM PRZEWOZIE KOLEJAMI Z DNIA 9 MAJA
1980 R.
COTIF/CIV - CIM zawierające zmiany przyjęte przez Komisję Rewizyjną na jej
pierwszym posiedzeniu (14-21 grudnia 1990 r.) i na jej drugim posiedzeniu (28-31
maja 1990 r.)
UWAGA - Zmiany przyjęte przez Komisję Rewizyjną na jej pierwszym posiedzeniu
wchodzą w życie dnia 1 stycznia 1991 r., a zmiany przyjęte przez Komisję
Rewizyjną na jej drugim posiedzeniu i oznaczone gwiazdką*) wchodzą w życie dnia
1 czerwca 1991 r.
Załącznik A
do Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF) z dnia 9 maja 1980 r.
PRZEPISY UJEDNOLICONE
O UMOWIE MIĘDZYNARODOWEGO PRZEWOZU OSÓB I BAGAŻU (CIV)
Tytuł II
Umowa przewozu
Rozdział II
Przewóz bagażu
Artykuł 17
Przedmioty dopuszczone do przewozu
Skreśla się § 3.
Artykuł 19
Nadanie i przewóz bagażu
Niniejszy artykuł otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Z zastrzeżeniem wyjątku przewidzianego w taryfach międzynarodowych, bagaż
może być nadany do przewozu wyłącznie za okazaniem biletu ważnego co najmniej do
stacji przeznaczenia bagażu.
Jeżeli taryfy przewidują, że bagaż może być przyjęty do przewozu bez okazania
biletu, to postanowienia Przepisów ujednoliconych, określające prawa i obowiązki
podróżnego odnośnie do jego bagażu, stosuje się odpowiednio do nadawcy bagażu.
§ 2. Kolej zastrzega sobie możliwość przewozu bagażu drogą inną niż ta, z której
korzysta podróżny.
Ze stacji nadania, jak również ze stacji pośrednich, na których bagaż musi być
przeładowany, przewóz odbywa się pierwszym pociągiem przeznaczonym do
regularnego przewozu bagażu.
Przewóz bagażu na wyżej wymienionych warunkach może odbywać się tylko wówczas,
gdy nie stoją temu na przeszkodzie formalności stawiane przez władze celne lub
inne władze administracyjne na stacji nadania lub podczas drogi.
§ 3. Z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w taryfach międzynarodowych, opłata
za przewóz bagażu powinna być uiszczona przy nadaniu.
§ 4. Taryfy lub rozkłady jazdy mogą wyłączyć lub ograniczyć przewóz bagażu w
określonych pociągach lub rodzajach pociągów oraz do niektórych stacji lub z
nich.
§ 5. Formalności związane z nadaniem bagażu, nie określone w niniejszym
artykule, są regulowane przez przepisy obowiązujące na stacji nadania."
Artykuł 20
Kwit bagażowy
W § 4 lit. c) otrzymuje brzmienie:
"c) dzień i godzinę nadania;"
Rozdział III
Wspólne postanowienia dla przewozu osób i bagażu
Artykuł 25
Zwroty i dopłaty
§ 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. W razie niewłaściwego zastosowania taryfy lub omyłki w obliczeniu lub
pobraniu opłaty za przewóz i innych opłat, kolej powinna zwrócić nadpłatę, a
podróżny wyrównać niedobór, jeżeli nadpłata lub niedobór przekracza dwie
jednostki obrachunkowe w stosunku do jednego biletu lub kwitu bagażowego."
Tytuł III
Odpowiedzialność
Rozdział II
Odpowiedzialność kolei za bagaż
Artykuł 38
Odszkodowanie w razie zaginięcia bagażu
W § 1 lit. a) otrzymuje brzmienie:
"a) jeżeli udowodniono wysokość szkody, odszkodowanie równa się wysokości
szkody, najwyżej jednak 40 jednostek obrachunkowych za brakujący kilogram masy
brutto lub 600 jednostek obrachunkowych za sztukę bagażu."
Artykuł 41
Pojazdy samochodowe towarzyszące podróżnym
Teksty § 3 i § 4 zostają zmienione, jak następuje:
§ 3. "... nie może przekraczać 8000 jednostek obrachunkowych."
§ 4. "... Łączna kwota odszkodowania nie może przekraczać 1000 jednostek
obrachunkowych."
Rozdział III
Wspólne postanowienia dotyczące odpowiedzialności
Artykuł 43
Oprocentowanie odszkodowania
§ 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Przy przewozie bagażu można żądać odsetek dopiero wtedy, gdy odszkodowanie
przekracza 8 jednostek obrachunkowych na kwit bagażowy."
Załącznik B
do Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF) z dnia 9 maja 1980 r.
PRZEPISY UJEDNOLICONE
O UMOWIE MIĘDZYNARODOWEGO PRZEWOZU TOWARÓW KOLEJAMI (CIM)
Tytuł I
Postanowienia ogólne
Artykuł 3
Obowiązek przewozu
§ 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. Jeżeli właściwa władza zarządziła, że:
a) ruch będzie zawieszony czasowo lub na stałe, całkowicie lub częściowo,
b) pewne przesyłki będą wyłączone lub dopuszczone tylko na określonych
warunkach,
c) pewne towary będą przyjmowane do przewozu w pierwszej kolejności,
zarządzenia te należy niezwłocznie podać do wiadomości publicznej i kolejom;
koleje te podają je do wiadomości kolejom innych państw w celu ich publikacji."
Tytuł II
Zawarcie i wykonanie umowy przewozu
Artykuł 11
Zawarcie umowy przewozu
§ 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"§ 1. Zmiana dotyczy wyłącznie tekstu w języku niemieckim.
§ 2. Postępowanie zgodne z § 1 powinno się odbyć bezpośrednio po nadaniu do
przewozu całości towaru wymienionego w liście przewozowym, jeśli przepisy
obowiązujące na stacji nadania to przewidują, po opłaceniu należności
przewozowych, które nadawca bierze na swój rachunek, lub po złożeniu
odpowiedniego zabezpieczenia, zgodnie z artykułem 15 § 7."
Artykuł 12
List przewozowy
§ 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. koleje ustalają jednolity wzór listu przewozowego, który powinien zawierać
wtórnik listu przewozowego przeznaczony dla nadawcy.
Dla określonych komunikacji, w szczególności pomiędzy krajami sąsiednimi, koleje
mogą przewidzieć w taryfach stosowanie uproszczonego wzoru listu przewozowego.
Dla określonych komunikacji z krajami, które do niniejszej konwencji nie należą,
taryfy mogą przewidywać stosowanie procedury specjalnej."
Artykuł 14
Droga przewozu i zastosowanie taryfy
Skreśla się § 8.
Artykuł 19
Stan, opakowanie i oznaczenie towaru
§ 5 otrzymuje brzmienie:
"§ 5. Postanowienia dodatkowe lub taryfy regulują oznaczanie przesyłek przez
nadawcę."
Skreśla się § 6.
Artykuł 24
Dopłaty do przewoźnego
§ 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Niezależnie od opłacenia różnicy przewoźnego i odszkodowania za ewentualną
szkodę, kolej może pobrać:
a) dopłatę w wysokości 1 jednostki obrachunkowej od każdego kilograma masy
brutto całej sztuki przesyłki:
1° w razie niezgodnego, nieścisłego lub niedostatecznego oznaczenia materiałów i
przedmiotów wyłączonych od przewozu na podstawie RID;
2° w razie niezgodnego, nieścisłego lub niedostatecznego oznaczenia materiałów i
przedmiotów dopuszczonych do przewozu warunkowo na podstawie RID lub w razie
niezachowania tych warunków;
postanowienia dodatkowe mogą określić inne sposoby naliczania dopłat, a w
szczególności zryczałtowanej dopłaty za puste wagony osób prywatnych,
b) dopłatę w wysokości 5 jednostek obrachunkowych za każde 100 kilogramów masy
powyżej granicy obciążenia, jeżeli wagon został załadowany przez nadawcę."
Skreśla się § 2.
Dotychczasowy § 3 otrzymuje oznaczenie § 2.
Dotychczasowy § 4 otrzymuje oznaczenie § 3.
Dotychczasowy § 5 otrzymuje oznaczenie § 4 i następujące brzmienie:
"§ 4. Postanowienia uzupełniające określają przypadki, w których nie można
pobrać żadnych opłat dodatkowych."
Artykuł 27
Terminy dostawy
§ 2, 3 oraz § 4 lit. a) i b) otrzymują brzmienie:
"§ 2. Jeżeli brak jest wskazówki o terminach dostawy, przewidzianej w § 1, z
zastrzeżeniem postanowień następnych paragrafów, maksymalne terminy dostawy są
następujące:
a) dla przesyłek wagonowych:
termin odprawy ... 12 godzin,
termin przewozu za każde nawet rozpoczęte 400 km ... 24 godziny;
b) dla przesyłek drobnych:
termin odprawy ... 24 godziny,
termin przewozu za każde nawet rozpoczęte 200 km ... 24 godziny.
Wszystkie odległości odnoszą się do odległości taryfowych wyrażonych w
kilometrach."
§ 3. Termin odprawy liczy się tylko 1 raz, niezależnie od ilości kolei biorących
udział w przewozie. Termin przewozu oblicza się za łączną odległość między
stacją nadania a stacją przeznaczenia.
§ 4. Kolej może ustalić terminy dodatkowe o określonym czasie obowiązywania, w
następujących przypadkach:
a) dla przesyłek nadawanych do przewozu lub wydawanych poza stacjami;
b) dla przesyłek przewożonych:
1° liniami o różnej szerokości toru,
2° drogą morską lub śródlądowymi drogami wodnymi,
3° drogą lądową, jeżeli nie istnieje połączenie kolejowe,
c) .....
d) .....
§ 6 otrzymuje brzmienie:
"§ 6. Bieg terminu dostawy rozpoczyna się o północy następującej po przyjęciu
towaru do przewozu."
§ 8 otrzymuje brzmienie:
"§ 8. Termin dostawy zawiesza się w niedziele i w ustawowe dni świąteczne.
Termin zawiesza się również w soboty, jeżeli obowiązujące w danym Państwie
przepisy przewidują w tych dniach zawieszenie biegu terminu dostawy kolejowej
komunikacji wewnętrznej."
W § 9 skreśla się ustęp 2.
Artykuł 29
Wyrównanie pobranych należności przewozowych
§ 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Jeżeli taryfę zastosowano niewłaściwie albo jeżeli popełniono błąd w
obliczeniu lub pobraniu należności przewozowych, niedobór powinien być pobrany,
a nadpłata zwrócona.
Niedobór zostaje pobrany, a nadpłata zwrócona tylko wtedy, gdy ich wysokość
przekracza 8 jednostek obrachunkowych od jednego listu przewozowego. Zwrotu
dokonuje się z urzędu."
Tytuł III
Zmiana umowy przewozu
Artykuł 30
Zmiana dokonana przez nadawcę
§ 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Te zlecenia należy składać w postaci oświadczenia, w formie ustalonej
przez kolej.
Oświadczenie to powinno być zamieszczone i podpisane przez nadawcę we wtórniku
listu przewozowego, który należy przedstawić kolei. Podpis może mieć formę
nadruku lub być zastąpiony przez stempel nadawcy.
Wszelkie zlecenia udzielone w innej formie niż ustalona są nieważne."
Artykuł 31
Zmiana dokonana przez odbiorcę
§ 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Te zlecenia należy składać w postaci oświadczenia, w formie ustalonej
przez kolej.
Wszelkie zlecenia udzielone w innej formie niż ustalona są nieważne."
W § 3 lit. d) otrzymuje brzmienie:
"d) wyznaczona przez niego zgodnie z § 1 lit. c) osoba odebrała list przewozowy,
przyjęła towar lub skorzystała z przysługujących jej praw zgodnie z artykułem 28
§ 4."
Artykuł 33
Przeszkoda w przewozie
§ 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. Jeżeli nadawca zmienia odbiorcę lub stację przeznaczenia albo udziela
wskazówek stacji, na której znajduje się towar, powinien zamieścić swoje
wskazówki we wtórniku listu przewozowego i wtórnik ten przedłożyć kolei."
Artykuł 34
Przeszkoda w wydaniu
§ 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. W przypadku przeszkody w wydaniu towaru kolej powinna niezwłocznie
zawiadomić o tym nadawcę i zażądać od niego wskazówek."
§ 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Jeżeli przeszkoda w wydaniu ustała przed nadejściem wskazówek od nadawcy
do stacji przeznaczenia, towar zostaje wydany odbiorcy. Nadawcę należy o tym
niezwłocznie zawiadomić."
Skreśla się § 5.
Dotychczasowe § 6, 7 i 8 otrzymują oznaczenie § 5, 6, i 7.
Tytuł IV
Odpowiedzialność
Artykuł 38
Domniemanie w razie ponownego nadania
W § 2 dodaje się ustęp 2 w brzmieniu:
"Domniemanie takie stosuje się także wówczas, gdy umowa przewozu, poprzedzająca
ponowne nadanie, została zawarta na podstawie podobnej konwencji międzynarodowej
o bezpośrednim międzynarodowym przewozie kolejami i gdy zawiera ona takie samo
domniemanie prawne dotyczące przesyłek nadanych do przewozu zgodnie z Przepisami
ujednoliconymi."
Artykuł 41
Odpowiedzialność w razie ubytku wagi przy przewozie
W § 1 lit. a) i b) otrzymują brzmienie:
"a) dwa procent wagi dla towarów płynnych lub nadanych do przewozu w stanie
wilgotnym;
b) jeden procent wagi dla towarów suchych."
§ 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. W przypadku całkowitego zaginięcia towaru lub w przypadku zaginięcia
sztuki przesyłki, przy obliczaniu odszkodowania nie stosuje się żadnego
potrącenia ubytku wagi."
Artykuł 45
Ograniczenie odszkodowania w określonych taryfach
Ustęp 1 otrzymuje brzmienie:
Jeżeli kolej ustala szczególne warunki przewozu w taryfach specjalnych lub
wyjątkowych, które przewidują zniżki w porównaniu z przewoźnym obliczonym według
ogólnych taryf, może ona ograniczyć odszkodowanie należne osobie uprawnionej w
przypadku przekroczenia terminu dostawy, w takim zakresie, w jakim ograniczenie
to jest przewidziane w taryfie.
Artykuł 47
Oprocentowanie odszkodowania*)
§ 2 (dawny), który stał się § 3 zgodnie z brzmieniem Protokołu decyzji Komisji
Rewizyjnej z dnia 21 grudnia 1989 r., otrzymuje następujące brzmienie:
"§ 3. Odsetki należą się tylko wówczas, gdy odszkodowanie przewyższa 8 jednostek
obrachunkowych w odniesieniu do jednego listu przewozowego."
Tytuł VI
Wzajemne stosunki między kolejami
Artykuł 59
Rozrachunki między kolejami
§ 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"§ 2. Kolej nadania odpowiada za przewoźne i inne należności, których nie
pobrała, mimo że nadawca wziął je na swój rachunek, zgodnie z artykułem 15.
§ 3. Jeżeli kolej przeznaczenia wyda towar bez pobrania należności przewozowych
i innych wierzytelności, wynikających z umowy przewozu, ponosi ona
odpowiedzialność za te kwoty."
Tytuł VII
Postanowienia wyjątkowe
Artykuł 65
Odchylenia przejściowe
§ 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"§ 1. Jeżeli sytuacja gospodarcza i finansowa jednego Państwa może spowodować
poważne trudności w zastosowaniu postanowień tytułu VI, dwa lub więcej z
pozostałych Państw może w drodze porozumień uchylić postanowienia artykułów 15,
17 i 30 ustalając, że w komunikacji z Państwem będącym w trudnościach:
a) przesyłki nadawane z każdego z tych Państw powinny być obowiązkowo opłacone
przez nadawcę do granic Państwa będącego w trudnościach, ale nie dalej;
b) przesyłki przeznaczone do każdego z tych Państw powinny być obowiązkowo
opłacone przez nadawcę do granic Państwa będącego w trudnościach, ale nie dalej;
c) przesyłki przeznaczone do Państwa będącego w trudnościach lub wysyłane z tego
Państwa nie powinny być obciążone żadnym zaliczeniem ani zaliczką, z wyjątkiem
przypadku, gdy kwoty te są dopuszczone do pewnej wysokości;
d) nadawca nie może zmienić umowy przewozu, jeżeli chodzi o kraj przeznaczenia,
płacenie należności przewozowych i zaliczenia.
§ 2. Na warunkach określonych w § 1 i na podstawie upoważnienia swoich rządów,
koleje utrzymujące stosunki z koleją Państwa będącego w trudnościach mogą
uzgodnić dokonanie odchyleń od artykułów 15, 17, 30 i 31 w ich wzajemnej
komunikacji z koleją Państwa będącego w trudnościach.
Decyzje o odchyleniu podejmuje się większością dwóch trzecich głosów kolei
utrzymujących stosunki z koleją Państwa będącego w trudnościach."
W artykule 65 dodaje się § 5 w następującym brzmieniu:
"§ 5. Niezależnie od postanowień niniejszego artykułu, każde Państwo może podjąć
działania jednostronne, zgodnie z artykułem 3 § 4 lit. b)."
Aneks IV
(Artykuł 8 § 3)
Regulamin Międzynarodowego przewozu kolejami przesyłek ekspresowych (RIEx)
§ 4 otrzymuje brzmienie:*)
"§ 4. Przesyłki ekspresowe powinny być przewożone szybkimi środkami przewozowymi
w terminach przewidzianych w taryfach międzynarodowych. Terminy dostawy powinny
być w każdym razie krótsze od terminów stosowanych na mocy artykułu 27 Przepisów
ujednoliconych."
___________
*) Data wejścia w życie 1 czerwca 1991 r.
PROTOCOLE 1990
du 20 décembre 1990
portant modification de la Convention relative aux Transports internationaux
ferroviaires (COTIF)
du 9 mai 1980
En application des articles 6 et 19, § 2 de la Convention relative aux
transports internationaux ferroviaires (COTIF), signée à Berne, le 9 mai 1980,
la deuxième Assemblée générale de ľOgranisation intergouvernementale pour les
transports internationaux ferroviaires (OTIF) s'est tenue à Berne du 17 au 20
décembre 1990.
Considérant la nécessité d'amender les dispositions de la COTIF pour les adapter
aux besoins nouveaux de la communauté internationale et des transports
internationaux ferroviaires,
les Parties contractantes sont convenues de ce qui suit:
MODIFICATIONS DÉCIDÉES PAR ĽASSEMBLÉE GÉNÉRALE
Article I
Modifications relatives à la Convention proprement dite
1. Article 2 COTIF
Compléter le texte du § 2 par un nouvel alinéa 2 de la teneur suivante:
«Sont assimilés aux transports effectués sur une ligne, au sens de ľalinéa
précédent, les autres transports internes, effectués sous la respomsabilité du
chemin de fer, en complément du transport ferroviaire.»
2. Article 3 COTIF
Modifier le texte du § 2 comme suit:
«§ 2. Les lignes visées à ľarticle 2, § 1, et § 2, alinéa premier, sur
lesquelles ...».
Préciser ľalinéa premier du § 3 de la manière suivante:
«§ 3. Les entreprises dont relèvent les lignes visées à ľarticle 2, § 2, alinéa
premier, inscrites sur ...».
3. Article 4 COTIF
Compléter le texte comme suit:
«Dans les textes ci-aprés, ľexpression ‹Convention› couvre la Convention
proprement dite, le Protocole visé à ľarticle premier, § 2, alinéa 2, le Mandat
additionnel pour la vérification des comptes et les Appendices A et B, y compris
leurs Annexes, visés à ľarticle 3, §§ 1 et 4.»
4. Article 7 COTIF
Modifier le texte du § 1, alinéa premier comme suit:
«§ 1. Le Comité administratif se compose des représentants de douze Etats
membres.»
Supprimer dans la première phrase de ľalinéa 2 du § 1, les mots:
«... et assume la présidence du Comité»
Compléter le texte du § 2, lettre a) comme suit:
«a) établit son règlement intérieur et désigne à la majorité des deux tiers
ľEtat membre qui en assume la présidence pour chaque période quinquennale;»
Compléter le texte du § 2, lettre d) par un nouvel alinéa 2 de la teneur
suivante:
«le directeur général et le vice-directeur général sont nommés pour une période
de cinq ans, renouvelable;»
5. Article 11 COTIF
Remplacer le texte du § 7 par ce qui suit:
«§ 7. La vérification des comptes est effectuée par le Gouvernement suisse,
selon les règles fixées dans le Mandat additionnel annexé à la Convention
proprement dite et, sous réserve de toutes directives spéciales du Comité
administratif, en conformité avec les dispositions du Règlement financier et
comptable de ľOgranisation.»
6. Article 19 COTIF
Compléter le texte du § 3 par une nouvelle lettre a) de la teneur suivante:
«a) Mandat additionnel pour la vérification des comptes;»
Les lettres a) et b) deviennent respectivement les lettre b) et c).
Après le Protocole sur les privilèges et immunités de ľOTIF, est insérée ľAnnexe
suivante:
«MANDAT ADDITIONNEL POUR LA VÉRIFICATION DES COMPTES
1. Le Vérificateur vérifie les comptes de ľOgranisation, y compris tous les
fonds fiduciaires et comptes spéciaux, comme il le juge nécessaire pour
s'assurer:
a) que les états financiers sont conformes aux livres et écritures de
ľOgranisation;
b) que les opérations financières dont les états redent compte ont été menées en
conformité avec les règles et les règlements, les dispositions budgétaires et
les autres directives de ľOgranisation;
c) que les valeurs et le numéraire numéraire déposés en banque ou en caisse ont
été soit vérifiés grâce á des certificats directement reçus des dépositaires de
ľOgranisation, soit effectivement comptés;
d) que les contrôles intérieus, y compris la vérification intérieure des
comptes, sont adéquats;
e) que tous les éléments de ľactif et du passif ainsi que tous les excédents et
déficits ont été comptabilisés selon des procédures qu'il juge satisfaisantes.
2. Le Vérificateur est seul compétent pour accepter en tout ou en partie les
attestations et justifications fournies par le directeur général. S'il le juge
opportun, il peut procéder à ľexamen et à la vérification détaillée de toute
pièce comptable relative soit aux opérations financières, soit aux fournitures
et au matériel.
3. La Vérificateur a librement accès, à tout moment, à tous les livres,
écritures, documents comptables et autres informations dont il estime avoir
besoin.
4. Le Vérificateur n'est pas compétent pour rejeter telle ou telle rubrique des
comptes, mais il attire immédiatement ľattention du directeur général sur toute
opération dont la régularité ou ľopportunité lui paraît discutable, pour que ce
dernier prenne les mesures voulues.
5. Le Vérificateur présente et signe une attestation sue les états financiers
dans les termes suivants: «J'ai examiné les états financiers de ľOgranisation
pour ľexercice financier qui s'est terminé le 31 décembre ... Mon examen a
comporté une analyse générale des méthodes comptables et le contrôle des pièces
comptables et ďautres justificatifs qui m'a paru nécessaire dans la
circonstance.» Cette attestation indique, selon le cas, que
a) les états financiers reflètent de façon satisfaisante la situation financiére
à la date ďexpiration de la période considérée ainsi que les résultats des
opérations menées durant la période qui s'est achevée à cette date;
b) les états financiers ont été établis conformément aux principes comptables
mentionnés;
c) les principes financiers ont été appliqués selon des modalités qui
concordaient avec celles adoptées pedant ľexercice financier précédent;
d) les opérations financiéres ont été menées en conformité avec les règles et
les règlements, les dispositions budgétaires et les autres directives de
ľOgranisation.
6. Dans son rapport sur les opérations financières, le Vérificateur mentionne:
a) la nature et ľétendue de la vérification à laquelle il a procédé;
b) les éléments qui ont un lien avec le caractère complet ou ľexactitude des
compte s, y compris le cas échéant:
1° les informations nécessaires à ľinterprétation et à ľappréciation correctes
des comptes;
2° toute somme qui aurait dû être perçue mais qui n'a pas été passée compte;
3° toute somme qui a fait ľobjet ďun engagement de dépense régulier ou
conditionnel et qui n'a pas été comptabilisée ou dont il n'a pas été tenu compte
dans les états financiers;
4° les dépenses à ľappui desquelles il n'est pas produit de pièces
justificatives suffisantes;
5° le point de savoir s'il est tenu des livres de comptes en bonne et due forme.
Il y a lieu de relever les cas où la présentation matérielle des états
financiers s'écarte des principes comptables généralement reconnus et
constamment appliqués;
c) les autres questions sur lesquelles il y a lieu ďappeler ľattention du Comité
administratif, par exemple:
1° les cas de fraude ou de présomption de fraude;
2° le gaspillage ou ľutilisation irréguliére de fonds ou ďautres avoirs de
ľOgranisation (quand bien même les comptes relatifs à ľopération effectuée
seraient en règle);
3° les dépenses risquant ďentraîner ultérieurement des frais considérables pour
ľOgranisation;
4° tout vice, général ou particulier, du système de contrôle des recettes et des
dépenses ou des fornitures et du matériel;
5° les dépenses non conformes aux intentions du Comité administratif, compte
tenu des virements dûment autorisés à ľintérieur du budget;
6° les dépassements de crédits, compte tenu des modifications résultant de
virements dument autorisés á ľintérieur du budget;
7° les dépenses non conformes aux autorisations qui les régissent;
d) ľexactitude ou ľinexactitude des comptes ralatifs aux fournitures et au
matériel, établie ďaprès ľinventaire et ľexamen des livres.
En outre, le rapport peut faire état ďopérations qui ont été comptabilisées au
cours ďun exercice antérieur et au sujet desquelles de nouvelles informations
ont été obtenues ou opérations qui doivent être faites au cours ďun exercice
ultérieur et au sujet desquelles il semble souhaitable ďinformer le Comité
administratif par avance.
7. Le Vérificateur ne doit en aucun cas faire figurer de critiques dans son
rapport sans donner préalablement au directeur général une possibilité adéquate
de s'expliquer.
8. Le Vérificateur communique au Comité administratif et au directeur général
les constatations faites en raison de la vérification. Il peut, en outre,
présenter tout commentaire qu'il juge approprié au sujet du rapport financier du
directeur général.
9. Dans la mesure où le Vérificateur a procédé à une vérification sommaire ou
n'a pu obtenir de justifications suffisantes, il doit le mentionner dans son
attestation et son rapport, en précisant les raisons de ses observations ainsi
que les conséquences qui en résultent pour la situation financière et les
operations financières comptabilisées.»
Article II
Modifications ralatives aux Règles uniformes CIV
1. Article premier CIV
Modifier le texte du § 1 comme suit:
«§ 1. Sous réserve des exceptions prévues aux articles 2, 3 et 33, les Règles
uniformes s'appliquent à tous les transports de voyagueres et de bagages y
compris de véhicules automobiles, effectués avec des titres de transport
internationaux établis pour un parcours empruntant les territoires ďau moins
deux Etats et comprenant exclusivement des lignes inscrites sur la liste prévue
aux articles 3 et 10 de la Convention, ainsi que le cas échéant, aux transports
assimilés conformément à ľarticle 2, § 2, alinéa 2 de la Convention.
Les Règles uniformes s'appliquent également, en ce qui concerne la
responsabilité du chemin de fer en cas de mort et de blessures de voyageurs, aux
personnes qui accompagnent un envoi dont le transport est effectué conformément
aux Règles uniformes concernant le contract de transport international
ferroviaire des marchandises (CIM).»
2. Article 14 CIV
Compléter le texte du § 1 par la phrase suivante:
«§ 1. ... Pour le transport des véhicules automobiles, le chemin de fer peut
prévoir que les voyageurs demeurent dans le véhicule automobile durant le
transport.»
3. Article 17 CIV
Modifier le texte actuel du § 2 et le compléter par un nouvel alinéa 2 comme
suit:
«§ 2. Les tarifs internationaux peuvent admettre sous certaines conditions,
comme bagages, des animaux et des objets non visés au § 1, ainsi que des
véhicules automobiles remis au transport avec ou sans remorque.
Les conditions de transport des véhicules automobiles précisent en particulier
les conditions ďadmission au transport, ďenregistrement, de chargement et de
transport, la forme et le contenu du document de transport qui doit porter le
sigle CIV, les conditions de déchargement et de livraison, ainsi que les
obligations du conducteur en ce qui concerne son véhicule, le chargement et le
déchargement.»
4. Article 41 CIV
Modifier le titre: «Véhicules automobiles»
Modifier le texte du § 1 comme suit:
«§ 1. En cas de retard dans le chergement pour une cause imputable au chemin de
fer ou de retard à la livraison ďun véhicule automobile le chemin de fer doit
payer, lorsque ľayant droit prouve qu'un dommage en est résulté, une indemnité
dont le montant ne peut excéder le prix de transport du véhicule.»
Modifier le texte du § 3 comme suit:
«§ 3. En cas de perte totale ou partielle du véhicule, ľindemnité à payer à
ľayant droit pour le dommage prouvé est calculée ďaprès la valeur usuelle du
véhicule et ne peut excéder 8000 unités de compte.»
Modifier le texte du § 4 comme suit:
«§ 4. En ce qui concerne les objets placés dans le véhicule, le chemin de fer
n'est responsable que du dommage causé par sa faute. Ľindemnité totale à payer
ne peut excéder 1000 unités de comptes.
Le chemin de fer ne répond des objets placés à ľextérieur du véhicule gu'en cas
de dol.»
Reprendre sous le § 5, la seconde phrase du § 3 actuel:
«§ 5. Une remorque avec ou sans chargement est considérée comme un véhicule.»
Reprendre sous un § 6 nouveau, le texte du § 5 actuel, en le modifiant
légèrement:
«§ 6. Les autres dispositions concernant la responsabilité pour les bagages sont
applicables au transport des véhicules automobiles.»
5. Article 42 CIV
Modifier le titre comme suit:
«Déchéance du droit ďinvoquer les limites de responsabilité»
Modifier le texte de ľalinéa premier comme suit:
«Les dispositions des articles 30, 31 et 38 à 41 des Règles uniformes ou celles
prévues par le droit national, qui limitent les indemnités à un montant
déterminé ne s'appliquent pas, sil est prouvé que le dommage résulte ďun acte ou
ďune omission que le chemin de fer a commis, soit avec ľintention de provoquer
un tel dommage, soit témérairement et avec conscience qu'un tel dommage en
résultera probablement.»
Supprimer le texte de ľalinéa 2.
6. Article 43 CIV
Compléter le titre comme suit:
«Conversion et intérêts de ľindemnité»
Ajouter un nouveau § premier de la teneur suivante:
«§ 1. Lorsque le calcul de ľindemnité implique la conversion des sommes
exprimées en unités monétaires étrangères, celle-ci est faite ďaprès le cours
aux jour et lieu du paiement de ľindemnité.»
Les §§ 1, 2, 3 et 4 deviennent respectivement les §§ 2, 3, 4 et 5.
7. Article 53 CIV
Modifier le texte de ľalinéa premier du § 1 comme suit:
«§ 1. Toute action de ľayant droit fondée sur la responsabilité du chemin de fer
en cas de mort ou de blessures de voyageurs est éteinte s'il ne signale pas
ľaccident survenu au voyageur, dans les six mois à compter de la conaissance du
dommage, à ľun des chemins de fer auxquels une réclamation peut être présentée
selon ľarticle 49, § 1.»
8. Article 55 CIV
Compléter le texte du § 2, alinéa 2 comme suit:
«Toutefois, la prescription est de deux ans s'il s'agit ďune action fondée sur
un dommage résultant ďun acte ou ďune omission commis, soit avec ľintention de
provoquer un tel dommage, soit témérairement et avec conscience qu'un tel
dommage en résultera probablement.»
Supprimer les lettres a) et b).
Article III
Modifications relatives aux Règles uniformes CIM
1. Article premier CIM
Compléter la fin du texte du § 1 comme suit:
«§ 1. Sour réserve ... de la Convention, ainsi que, le cas échéant, aux
transports assimilés conformément à ľarticle 2, § 2, alinéa 2 de la Convention.»
2. Article 18 CIM
Simplifier le texte de la manière suivante:
«Ľexpéditeur est responsable de ľexactitude des inscriptions portées par ses
soins sur la lettre de voiture. Il supporte toutes les conséquences résultant du
fait que ces inscriptions seraient irrégulières, inexactes, incomplètes ou
portées ailleures qu'à la place réservée à chacune ďelles,»
Supprimer la dernière phrase.
3. Article 40 CIM
Au § 2, supprimer les termes suivants:
«, sous réserve de la limitation prévue à ľarticle 45»
Supprimer le § 4.
4. Article 43 CIM
Modifier le texte du § 1 comme suit:
«§ 1. Si un dommage, y compris une avarie, résulte du dépassement du délai de
livraison, le chemin de fer doit payer une indemnité qui ne peut excéder le
quadruple du prix de transport.»
5. Article 44 CIM
Modifier le titre comme suit:
«Déchéance du droit ďinvoquer les limites de responsabilité»
Modifier le texte de ľalinéa premier comme suit:
«Les limites de responsabilité préveus aux articles 25, 26, 30, 32, 33, 40, 42,
43, 45 et 46 ne s'appliquent pas, s'il est prouvé que le dommage résulte ďun
acte ou ďune omission que le chemin de fer a commis, soit avec ľintention de
provoquer un tel dommage, soit témérairement et avec conscience qu'un tel
dommage en résultera probablement.»
Supprimer le texte de ľalinéa 2.
6. Article 47 CIM
Modifier le titre comme suit:
«Conversion et intérêts de ľindemnité»
Compléter ľarticle 47 par un nouveau § premier libellé comme suit:
«§ 1. Lorsque le calcul de ľindemnité implique la conversion des sommes
exprimées en unités monétaires étrangères, celle-ci est faite ďaprès le cours
aux jour et lieu du paiement de ľindemnité.»
Les §§ 1, 2 et 3 deviennent les §§ 2, 3 et 4.
7. Article 58 CIM
Compléter le texte du § 1, lettre c) comme suit:
«c) fondée sur un dommage résultant ďun acte ou ďune omission commis, soit avec
ľintention de provoquer un tel dommage, soit témérairement et avec conscience
qu'un tel dommage en résultera probablement;»
Supprimer le texte du § 1, lettre d).
La lettre e) devient la lettre d).
DISPOSITIONS FINALES
Article IV
Signature, ratification, acceptation, approbation
§ 1. Le présent Protocole demeure ouvert à Berne, auprès du Gouvernement suisse,
Gouvernement dépositaire, juqu'au 30 juin 1991, à la signature des Etats qui ont
été invités à la deuxième Assemblée générale de ľOrganisation
intergouvernementale pour les transports internationaux ferroviaires (OTIF).
§ 2. Conformément aux dispositions de ľarticle 20, § 1 de la COTIF, le présent
Protocole est soumis à ratification, acceptation ou approbation; les instruments
de ratification, ďacceptation ou ďapprobation sont déposés le plus tôt possible
auprès du Gouvernement dépositaire.
Article V
Entrée en vigueur
Les décisions contenues dans le présent Protocole entrent en vigueur le premier
jour du douzième mois suivant celui au cours duquel le Gouvernement dépositaire
aura notifié aux Etats membres le dépôt de ľinstrument par lequel sont remplies
les conditions de ľarticle 20, § 2 de la COTIF.
Article VI
Adhésion
Les Etats qui, invités à la deuxième Assemblée générale de ľOTIF, n'ont pas
signé le présent Protocole dans le délai prévu à ľarticle IV, § 1, peuvent y
adhérer en déposant un instrument ďadhésion auprès du Gouvernement déposiraire.
Article VII
Rapport entre la COTIF et le Protocole
Seuls les Etats parties à la COTIF peuvent devenir Parties au présent Protocole.
Article VIII
Textes du Protocole
Le présent Protocole est conclu et signé en langue française.
Au texte français sont jointes des traductions officielles en langues allemande,
anglaise, arabe, italienne et néerlandaise.
Seul le texte français fait foi.
En foi de quoi, les plénipotentiaires soussignés dûment autorisés par leurs
Gouvernements respectifs ont signeé le présent Protocole.
Fait à Berne, le vingt décembre mil neuf cent quatre-vingt dix, en un seul
exemplaire original en langue française, qui reste déposé dans les Archives de
la Confédération suisse. Une copie certifiée conforme en sera remise à chacun
des Etats parties.
1 ER ET 2E SUPPLÉMENTS DE LA CONVENTION RELATIVE AUX TRANSPORTS INTERNATIONAUX
FERROVIAIRES DU 9 MAI 1980
COTIF/CIV-CIM comprenant les modifications décidées par la Commission de
révision lors de sa première session (14-21 décembre 1989) et de sa deuxième
session (28-31 mai 1990).
NOTE. - Les modifications décidées par la Commission de révision lors de sa
première session entrent en vigueur le 1er janvier 1991 et les modifications
décidées par la Commission de révision lors de sa deuxième session et signalées
par un astérisque *) entrent en vigueur le 1er juin 1991.
Appendice A à la Convention relative aux transports internationaux ferroviaires
(COTIF) du 9 mai 1980
RÈGLES UNIFORMES
CONCERNANT LE CONTRAT DE TRANSPORT INTERNATIONAL FERROVIAIRE DES VOYAGEURS ET
DES BAGAGES (CIV).
Titre II
Contrat de transport
Chapitre II
Transport de bagages
Article 17
Objets admis
Le § 3 est supprimé
Article 19
Enregistrement et transport des bagages
Cet article a la teneur suivante:
«§ 1. Sauf exception prévue par les tarifs internationaux, ľenregistrement des
bagages n'a lieu que sur la présentation de billets valables au moins jusqu'à la
destination des bagages.
Lorsque les tarifs prévoient que des bagages peuvent être admis au transport
sans présentation de billets, les dispositions des Règles uniformes fixant les
droits et obligations du voyageur relatifs à ses bagages s'appliquent par
analogie à ľexpéditeur de bagages.
§ 2. Le chemin de fer se réserve la possibilité ďacheminer les bagages par un
itinéraire différent de celui emprunté par le voyageur.
A la gare de départ, de même que dans les gares de corespondance où le bagage
doit être transbordé, ľacheminement a lieu par le premier train approprié
assurant le transport régulier des bagages.
Ľacheminement des bagages ne peut avoir lieu dans les conditions indiquées
ci-dessus qui si les formalités exigées au départ ou en cours de route par les
douanes ou ďautres autorités administratives ne s'y opposent pas.
§ 3. Sauf exception prévue par les tarifs internationaux, le prix du transport
des bagages doit être payé lors de ľenregistrement.
§ 4. Les tarifs ou les horaires peuvent exclure ou limiter le transport de
bagages dans certains trains ou certaines catégories de trains ou à destination
et en provenance de certaines gares.
§ 5. Les formalités ďenregistrement des bagages non régies par le présent
article sont déterminées par les prescriptions en vigueur à la gare chargée de
ľenregistrement.»
Article 20
Bulletin de bagages
Le texte du § 4, sous lettre c), est modifié comme suit:
«c) le jour st ľheure de la remise;»
Chapitre III
Dispositions communes au transport de voyageurs et de bagages
Article 25
Remboursement, restitution et paiement supplémentaire
Le texte du § 4 est modifié comme suit:
«§ 4. En cas ďapplication irrégulière ďun tarif ou ďerreur dans le calcul ou la
perception du prix de transport et ďautres frais, le trop-perçu n'est restitué
par le chemin de fer ou le moins-perçu versé à celui-ci que si la différence
excède 2 unités de compte par billet ou par bulletin de bagages.»
Titre III
Résponsabilité
Chapitre II
Résponsabilité du chemin de fer pour les bagages
Article 38
Indemnité en cas de perte
Le texte du § 1, lettre a) est modifié comme suit:
«a) si le montant du dommage est prouvé, une indemnité égale à ce montant sans
qu'elle puisse toutefois excéder 40 unités de compte par kilogramme manquant de
masse brute ou 600 unités de compte par colis,»
Article 41
Véhicules automobiles accompagnés
Le texte du § 3 et de ľalinéa premier du § 4 est modifié comme suit:
§ 3 . .. «ne peut excéder 8000 unités de compte ...»
§ 4 «. .. ľindemnité totale à payer ne peut excéder 1000 unités de compte ...»
Chapitre III
Dispositions communes ralatives à la responsabilité
Article 43
Intérêts de ľindemnité
Le texte du § 3 est modifié comme suit:
«§ 3. En ce qui concerne les bagages, les intérêts ne sont dus que si ľindemnité
excède 8 unités de compte par bulletin de bagages.»
Appendice B à la Convention relative aux transports internationaux ferroviaires
(COTIF) du 9 mai 1980
RÈGLES UNIFORMES
CONCERNANT LE CONTRAT DE TRANSPORT INTERNATIONAL FERROVIAIRE DES MARCHANDISES
(CIM).
Titre premier
Généralités
Article 3
Obligations de transporter
Le texte du § 4 est modifié comme suit:
«§ 4. Lorsque ľautorité compétente a décidé que:
a) le service sera supprimé ou suspendu en totalité ou en partie,
b) certains envois seront exclus ou admis seulement sous condition,
c) certaines marchandises seront acceptées, en priorité, au transport,
ces mesures doivent être portées sans délai à la connanissance du public et des
chemins de fer; ceux-ci en informent les chemins de fer des autres Etats en vue
de leur publocation.»
Titre II
Conclusion et exécution du contrat de transport
Article 11
Conclusion du contrat de transport
Le texte du §§ 1 et 2 est modifié comme suit:
§ 1. ne concerne que le texte allemand.
§ 2. Le traitement conforme au § 1 doit avoir lieu immédiatement après la remise
au transport de la totalité de la marchandise faisant ľobjet de la lettre de
voiture et, dans la mesure où les presciptions en vigueur à la gare expéditrice
le prévoient, le paiement des frais que ľexpéditeur prend à sa charge ou le
dépôt ďune garantie conformément à ľarticle 15, § 7.»
Article 12
Lettre de voiture
Le § 2 a la teneur suivante:
«§ 2. Les chemins de fer fixent le modèle uniforme de la lettre de voiture, qui
doit comporter un duplicata pour ľexpéditeur.
Pour certains trafics, notamment entre pays limitrophes, les chemins de fer
peuvent prescrire, dans les tarifs, ľemploi ďune lettre de voiture de modèle
simplifié.
Pour certains trafics avec des pays qui n'ont pas adhéré à la présente
Convention, les tarifs peuvent prévoir le recours á une procédure spéciale.»
Article 14
Itinéraire et tarifs applicables
Le § 8 est supprimé.
Article 19
Etat, emballage et marquage de la marchandise
Le § 5 a la teneur suivante:
«§ 5. Les dispositions complémentaires ou les tarifs règlent le marquage des
colis par ľexpéditeur.»
Le § 6 est supprimé.
Article 24
Surtaxes
Le § 1 a la teneur suivante:
«§ 1. Sans préjudice du paiement de la différence du prix de transport et ďune
indemnité pour dommage éventuel, le chemin de fer peut percevoir:
a) une surtaxe égale à 1 unité de compte par kg de masse brutte du colis entier:
1° en cas de désignation irrégulière, inexacte ou incomplète des matiéres et
objets exclus du transport en vertu du RID;
2° en cas de désignation irrégulière, inexacte ou incompléte des matières et
objets admis au transport sous condition en vertu du RID, ou ďinobservation de
ses conditions;
Les dispositions complémentaires peuvent prévoir ďautres modes de calcul de la
surtaxe, notamment une surtaxe forfaitaire pour les wagons de particuliers
vides.
b) une surtaxe égale à 5 unités de compte pour 100 kg de masse excédant la
limite de charge, lorsque le wagon a été chargé par ľexpéditeur.»
Le § 2 est supprimé.
Le § 3 devient § 2.
Le § 4 devient § 3.
Le § 5 qui devient le § 4 a la teneur suivante:
«§ 4. Les dispositions complémentaires précisent les cas dans lesquels aucune
surtaxe ne peut être perçue.»
Article 27
Délais de livraison
Les §§ 2, 3 et 4 ont la teneur suivante:
«§ 2. A défaut d'indication des délais de livraison prévue au § 1, et sous
réserve des paragraphes ci-après, les délais de livraison maxima sont les
suivants:
a) pour les wagons complets:
délai d'expédition ... 12 heures,
délai de transport, par fraction indivisible de 400 km ... 24 heures;
b) pour les envois de détail:
délai d'expédition ... 24 heures,
délai de transport, par fraction indivisible de 200 km ... 24 heures;
Toutes les distances se rapportent aux distances kilométriques d'application des
tarifs.»
§ 3. Le délai d'expédition n'est compté qu'une fois, quel que soit le nombre de
chemins de fer empruntés. Le délai de transport est calculé sur la distance
totale entre la gare expéditrice et la gare destinataire.
§ 4. Le chemin de fer peut fixer des délais supplémentaires d'une durée
déterminée dans les cas suivants:
a) envois remis au transport ou livrables en dehors des gares;
b) envois empruntant:
1° des lignes dont l'écartement des rails est différent,
2° la mer ou les voies navigables intérieures,
3° une route s'il n'existe pas de liaison ferroviaire;
c) .....
d) .....
Le § 6 a la teneur suivante:
«§ 6. Le délai de livraison commence ŕ courir ŕ minuit aprčs l'acceptation au
transport de la marchandise.»
Le § 8 a la teneur suivante:
«§ 8. Le délai de livraison est suspendu les dimanches et jours fériés légaux.
Il est suspendu les samedis lorsque, dans un Etat, les prescriptions en vigueur
prévoient pour ceux-ci une suspension du délai de livraison en trafic
ferroviaire intérieur.»
Le deuxième alinéa du § 9 est supprimé.
Article 29
Rectification des perceptions
Le § 1 a la teneur suivante:
«§ 1. En cas ďapplication irrégulière du trafic ou ďerreur dans le calcul ou la
perception des frais, le moins-perçu doit être payé ou le trop-perçu restitué.
Le moins-perçu n'est versé et le trop-perçu n'est restitué que s'ils excèdent 8
unités de compte par lettre de voiture. La restitution est effectuée ďoffice.»
Titre III
Modification du contrat de transport
Article 30
Modification par ľexpéditeur
Le texte du § 2 est modifié comme suit:
«§ 2. Ces ordres doivent être donnés au moyen ďune déclaration, dans la forme
prescrite par le chemin de fer.
Cette déclaration doit être reproduite et signée par ľexpéditeur sur le
duplicata de la lettre de voiture, qui doit être présenté au chemin de fer. La
signature peut être imprimée ou remplacée par le timbre de ľexpéditeur.
Tout ordre donné dans une forme autre que celle prescrite est nul.»
Article 31
Modification par le destinataire
Le texte du § 2 est modifié comme suit:
«§ 2. Ces ordres doivent être donnés au moyen ďune déclaration, dans la forme
prescrite par le chemin de fer.
Tout ordre donné dans une forme autre que celle prescrite est nul.»
Le texte du § 3, lettre d) est modifié comme suit:
«d) désigné conformément au § 1 c) une personne et que celle-ci a retiré la
lettre de voiture, accepté la marchandise ou fait valoir ses droits conformément
à ľarticle 28, § 4.»
Article 33
Empêchement au transport
Le texte du § 4 est modifié comme suit:
«§ 4. Si les instructins de ľexpéditeur modifient la désignation du destinataire
ou de la gare destinataire ou sont données à la gare où se trouve la
marchandise, ľexpéditeur doit les inscrire sue le duplicata de la lettre de
voiture et présenter celui-ci au chemin der fer.»
Article 34
Empêchement à la livraison
Le texte du § 1 est modifié comme suit:
«§ 1. En cas ďempêchement á la livraison de la marchandise, le chemin de fer
doit en prévenir sans délai ľexpéditeur pour lui demander des instructions.»
Le texte du § 2 est modifié comme suit:
«§ 2. Lorsque ľempêchement à la livraison cesse avant ľarrivée des instructions
de ľexpéditeur à la gare destinataire, la marchandise est livrée au
destinataire. ľexpéditeur doit être avisé sans délai.»
Le § 5 est supprimé.
Les §§ 6, 7 et 8 deviennent les §§ 5, 6 et 7.
Titre IV
Responsabilité
Article 38
Présomption en cas de réexpédition
Le texte du § 2 complété par un alinéa 2 (nouveau) qui a la teneur suivante:
«Cette présomption est en outre applicable lorsque le contrat de transport
antérieur à la réexpédition était soumis à une convention internationale
comparable sur le transport international ferroviaire direct, et que celle-ci
contient une même présomption de droit en faveur des envois expédiés
conformément aux Règles uniformes.»
Article 41
Responsabilité en cas de déchet de route
Le texte du § 1, lettre a) et b) est ainsi modifié:
«a) deux pour cent de la masse pour les marchandises liquides ou remises au
transport à ľetat humide;
b) un pour cent de la masse pour les marchandises sèches.»
Le texte du § 4 est modifié comme suit:
«§ 4. En cas de perte totale de la marchandise ou en cas de perte de colis, il
n'est fait aucune déduction résultant du déchet de route pour le calcul de
ľindemnité.»
Article 45
Limitation de ľindemnité par certains tarifs
Ľalinéa premier a la teneur suivante:
Lorsque le chemin de fer acorde des conditions particulières de transport par
des tarifs spéciaux ou exceptionnels comportant une réduction sur le prix de
transport calculé ďaprès les tarifs généraux, il peut limiter ľindemnité due à
ľayant droit en cas de dépassement du délai de livraison, dans la mesure où une
telle limitation est indiqué dans le tarif.
Article 47
Intérêts de ľindemnité*)
Le texte du § 2 (ancien), devenant § 3 selon la version du Protocole des
décisions du 21 décembre 1989 de la Commission de révision, est modifié comme
suit:
«§ 3. Les intérêts ne sont dus que si ľindemnité excède 8 unités de compte par
lettre de voiture.»
Titre VI
Rapports des chemins de fer entre eux
Article 59
Règlement des comptes entre chemins de fer
Les §§ 2 et 3 ont la teneur suivante:
«§ 2. Le chemin der expéditeur est responsable du prix de transport et des
autres frais qu'il n'a pas encaissés, alors que ľexpéditeur les avait pris à sa
charge conformément à ľarticle 15.
§ 3. Si le chemin de fer destinataire livre la marchandise sans recouvrer les
frais ou autres créances résultant du contrat de transport, il est responsable
de ces montants.»
Titre VII
Dispositions exceptionnelles
Article 65
Dérogations temporaires
Les §§ 1 et 2 ont la teneur suivante:
«§ 1. Si la situation économique et financière ďun Etat est de nature à
provoquer de graves difficultés pour ľapplication du Titre VI, deux ou plusieurs
autres Etats peuvent, par des accords, déroger aux articles 15, 17 et 30 en
décidant, pour le trafic aves ľEtat en difficulté, que:
a) les envois au départ de chacun ďeux doivent obligatoirement être affranchis
par ľexpéditeur jusqu'aux frontières de ľEtat en difficulté, mais pas au-delà;
b) les envois à destination de chacun ďeux doivent obligatoirement être
affranchis par ľexpéditeur jusqu'aux frontières de ľEtat en difficulté, mais pas
au-delà;
c) les envois à destination ou au départ de ľEtat en difficulté ne doivent être
grevés ďaucun remboursement ni débours, sauf à les admettre dans les limites de
montants déterminés;
d) ľexpéditeur ne peut modifier le contrat de transport en ce qui concerne le
pays de destination, ľaffranchissement et le rembousement.
§ 2. Sous les conditions fixées au § 1 et avec ľautorisation de leurs
Gouvernements, les chemins de fer qui sont en relation avec le chemin de fer de
ľEtat en difficulté peuvent convenir ďune dérogation aux articles 15, 17, 30 et
31 dans leur trafic réciproque avec le chemin de fer ľEtat en difficulté.
Une telle dérogation est décidée à la majorité des deux tiers des chemins de fer
en relation avec le chemin de fer de ľEtat en difficulté.»
Ľarticle 65 est complété par un nouveau § 5 qui a la teneur suivante:
«§ 5. Nonobstant les dispositions du présent article, chaque Etat peut prendre
des mesures unilatérales conformément à ľarticle 3, § 4, b).»
Annexe IV
(Article 8, § 3)
Règlement concernant le transport international ferroviaire des colis express
(RIEx)
Le texte du § 4 est modifié comme suit:*)
«§ 4. Les colis express doivent être transportés par des moyens rapides dans les
délais prévus aux tarifs internationaux. Les délais de livraison doivent, en
tout cas, être plus réduits que délais appliqués en vertu de ľarticle 27 des
Règles uniformes.»
___________
*) Entrée en vigueur: 1er juin 1991.
Po zaznajomieniu się z powyższym protokołem i poprawkami, w imieniu
Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:
- protokół i poprawki zostały uznane za słuszne w całości, jak i każde z
postanowień w nich zawartych;
- protokół i poprawki są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone;
- protokół i poprawki będą niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 20 września 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 20 września 1996 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską protokołu 1990 i poprawek,
przyjętych w Bernie dnia 20 grudnia 1990 r., do Konwencji o międzynarodowym
przewozie kolejami (COTIF), sporządzonej w Bernie dnia 9 maja 1980 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 37, poz. 226)
1. Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 5 października 1995 r. złożony
został Rządowi Konfederacji Szwajcarskiej, jako depozytariuszowi, dokument
ratyfikacyjny Rzeczypospolitej Polskiej do protokołu 1990 i poprawek, przyjętych
w Bernie dnia 20 grudnia 1990 r., do Konwencji o międzynarodowym przewozie
kolejami (COTIF), sporządzonej w Bernie dnia 9 maja 1980 r., a mianowicie:
1) protokołu Zgromadzenia Ogólnego Międzyrządowej Organizacji Międzynarodowych
Przewozów Kolejami (OTIF) z dnia 20 grudnia 1990 r. oraz
2) poprawek Komisji Rewizyjnej powyższej Organizacji, obradującej w dniach 14-21
grudnia 1989 r. i 28-31 maja 1990 r.
2. W sprawie wejścia w życie powyższych zmian podaje się do wiadomości, co
następuje:
1) zgodnie z artykułem 20 § 2 Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami
(COTIF), w połączeniu z artykułem V wspomnianego protokołu z 1990 r. oraz w myśl
decyzji trzeciego Zgromadzenia Ogólnego Organizacji OTIF z listopada 1995 r.,
ww. protokół wchodzi w życie dnia 1 listopada 1996 r. dla Polski i pozostałych
Państw-Stron konwencji,
2) poprawki przyjęte przez Komisję Rewizyjną Organizacji OTIF na jej
posiedzeniach w grudniu 1989 r. i maju 1990 r. weszły w życie odpowiednio dnia 1
stycznia 1991 r. i dnia 1 czerwca 1991 r. dla Polski i pozostałych Państw Stron
konwencji.
3. Ponadto podaje się do wiadomości, że niżej wymienione państwa złożyły swoje
dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do ww.
protokołu w podanych niżej datach:
Albania 23 października 1991 r.
Algieria 26 marca 1993 r.
Austria 7 lutego 1992 r.
Bułgaria 17 maja 1993 r.
Dania 10 grudnia 1991 r.
Finlandia 2 września 1991 r.
Francja 8 października 1991 r.
Hiszpania 23 września 1992 r.
Holandia dla Królestwa w Europie 3 czerwca 1992 r.
Grecja 10 lipca 1996 r.
Iran 13 października 1994 r.
Liechtenstein 10 sierpnia 1995 r.
Luksemburg 2 czerwca 1994 r.
Norwegia 1 lipca 1992 r.
Republika Federalna Niemiec 30 kwietnia 1993 r.
Rumunia 21 kwietnia 1992 r.
Szwajcaria 29 sierpnia 1995 r.
Szwecja 11 kwietnia 1994 r.
Turcja 28 czerwca 1994 r.
Włochy 7 sierpnia 1995 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 6 października 1994
r.
4. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym złożą dokumenty
ratyfikacyjne, przyjęcia , zatwierdzenia lub przystąpienia do wyżej wymienionego
protokołu, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw
Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Królestwem Belgii o uznawaniu orzeczeń w
sprawach o rozwód, sporządzona w Brukseli dnia 17 grudnia 1986 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 39, poz. 234)
W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 17 grudnia 1986 r. została sporządzona w Brukseli Umowa między Polską
Rzecząpospolitą Ludową a Królestwem Belgii o uznawaniu orzeczeń w sprawach o
rozwód w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Królestwem Belgii o uznawaniu orzeczeń w
sprawach o rozwód
Rada Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Jego Królewska Mość Król
Belgów,
dążąc do rozwoju stosunków przyjaźni i współpracy między obydwoma Państwami
zgodnie z Aktem końcowym Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie,
pragnąc umocnić współpracę prawną między obydwoma Państwami,
zmierzając do zapewnienia w stosunkach między obydwoma Państwami uznawania
orzeczeń w sprawach o rozwód,
postanowili zawrzeć niniejszą umowę i w tym celu wyznaczyli jako swoich
pełnomocników:
Rada Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej:
Pana Mariana Orzechowskiego, Ministra Spraw Zagranicznych,
Jego Królewska Mość Król Belgów:
Pana Leo Tindemansa, Ministra Spraw Zagranicznych,
którzy, po wymianie swoich pełnomocnictw, uznanych za dobre i sporządzone w
należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:
Artykuł 1
Rozwód uzyskany na terytorium jednej z Umawiających się Stron w wyniku
prawomocnego orzeczenia sądowego będzie, z zastrzeżeniem postanowień artykułów
2, 3 i 4, uznany z mocy prawa na terytorium drugiej Umawiającej się Strony z tą
samą mocą, jaką ma w Państwie, w którym został uzyskany, jeżeli spełnione są
następujące warunki:
1) orzeczenie nie jest sprzeczne z prawomocnym orzeczeniem wydanym na terytorium
Umawiającej się Strony, na którym ma być uznane,
2) orzeczenie nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym Umawiającej się Strony,
na której terytorium ma być uznane.
Uznanie przewidziane w niniejszej umowie ma zastosowanie wyłącznie do orzeczeń
odnoszących się do rozwiązania związku małżeńskiego.
Artykuł 2
Orzeczenie zaoczne będzie uznane, jeżeli strona nieobecna została prawidłowo
powiadomiona o wszczęciu postępowania i rozporządzała dostatecznym okresem czasu
dla przygotowania swej obrony.
Artykuł 3
Rozwód uzyskany na terytorium jednej z Umawiających się Stron może być uznany na
terytorium drugiej Strony, jeżeli przed sądami tej Umawiającej się Strony toczy
się między tymi samymi stronami postępowanie w sprawie o rozwód, które zostało
wszczęte wcześniej.
Artykuł 4
Uznania orzeczenia, w którym zastosowane zostało prawo inne niż określone przez
międzynarodowe prawo prywatne Umawiającej się Strony, na której terytorium
orzeczenie to ma być uznane, można odmówić z tej przyczyny, jeśli zachodzą
łącznie dwa warunki:
- -oboje małżonkowie byli obywatelami tego Państwa w chwili wszczęcia
postępowania w sprawie o rozwód,
- - orzeczenie doprowadziło do skutku sprzecznego z tym, do jakiego by
doprowadziło zastosowanie prawa określonego przez międzynarodowe prawo prywatne
Umawiającej się Strony, na której terytorium orzeczenie ma być uznane.
Artykuł 5
Orzeczenia wydane przez organy jednej z Umawiających się Stron, które mają być
uznane na terytorium drugiej Strony, podlegają badaniu jedynie w zakresie
warunków przewidzianych w niniejszej umowie.
Artykuł 6
Strona, która występuje o uznanie, powinna przedstawić:
1) uwierzytelniony odpis orzeczenia oraz zaświadczenie, że jest ono prawomocne,
2) w przypadku wyroku zaocznego - dokument stwierdzający, że zawiadomienie o
wszczęciu postępowania zostało należycie doręczone stronie nieobecnej,
3) ponadto do orzeczenia belgijskiego należy dołączyć wyciąg z rejestru stanu
cywilnego stwierdzający dokonanie transkrypcji rozwodu.
Do dokumentów tych należy dołączyć tłumaczenie na język lub jeden z języków
urzędowych państwa, w którym wnosi się o uznanie.
Artykuł 7
Umowa niniejsza ma zastosowanie bez względu na datę uzyskania rozwodu.
Artykuł 8
Postanowienia niniejszej umowy stosuje się również do orzeczeń dotyczących
unieważnienia małżeństwa.
Artykuł 9
Umowa niniejsza nie stanowi przeszkody dla stosowania postanowień umów
międzynarodowych lub prawa wewnętrznego bardziej korzystnych dla uznania
orzeczeń sądowych.
Artykuł 10
1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie trzydziestu
dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w Warszawie.
2. Umowa niniejsza zawarta jest na czas nie określony. Może być ona
wypowiedziana w drodze notyfikacji przez każdą z Umawiających się Stron; w takim
przypadku utraci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia wypowiedzenia.
Sporządzono w Brukseli dnia 17 grudnia 1986 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim, francuskim i niderlandzkim, przy czym wszystkie teksty są
jednakowo autentyczne.
Na dowód czego Pełnomocnicy Umawiających się Stron podpisali niniejszą umowę i
opatrzyli ją pieczęciami.
Z upoważnienia Rady Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej:
M. Orzechowski
Z upoważnienia Jego Królewskiej Mości Króla Belgów:
Leo Tindemans
Po zaznajomieniu się z powyższą umową Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną
zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że
jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie
niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej
Rzeczypospolitej Ludowej.
Dano w Warszawie dnia 24 października 1987 r.
Przewodniczący Rady Państwa: W. Jaruzelski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: M. Orzechowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 24 marca 1997 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Polską Rzecząpospolitą
Ludową a Królestwem Belgii o uznawaniu orzeczeń w sprawach o rozwód,
sporządzonej w Brukseli dnia 17 grudnia 1986 r.
(Dz. U. Nr 39, poz. 235)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 10 ustęp 1 Umowy
między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Królestwem Belgii o uznawaniu orzeczeń w
sprawach o rozwód, sporządzonej w Brukseli dnia 17 grudnia 1986 r., nastąpiła w
Warszawie dnia 18 grudnia 1996 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej
umowy.
Powyższa umowa weszła w życie dnia 18 stycznia 1997 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Federalnym Rządem Federacyjnej
Republiki Jugosławii o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji,
sporządzona w Belgradzie w dniu 3 września 1996 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 39, poz. 236)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 3 września 1996 r. została sporządzona w Belgradzie Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Federalnym Rządem Federacyjnej Republiki Jugosławii
o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Federalnym Rządem Federacyjnej
Republiki Jugosławii o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji
Preambuła
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Federalny Rząd Federacyjnej Republiki
Jugosławii, zwane dalej "Umawiającymi się Stronami",
dążąc do stworzenia korzystnych warunków dla zwiększenia współpracy gospodarczej
między Umawiającymi się Stronami,
dążąc do stworzenia i utrzymania korzystnych warunków dla wzajemnych inwestycji,
przekonane, że popieranie i ochrona inwestycji przyczyni się do ożywienia
przedsiębiorczości gospodarczej, a tym samym przyczyni się znacznie do rozwoju
stosunków gospodarczych między Umawiającymi się Stronami,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Definicje
W rozumieniu niniejszej umowy:
1. Określenie "inwestycja" oznacza wszelkie mienie zainwestowane przez inwestora
jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się Strony,
zgodnie z ustawodawstwem i przepisami tej drugiej Strony, i obejmuje w
szczególności, lecz nie wyłącznie:
a) własność ruchomości i nieruchomości oraz wszelkie inne prawa rzeczowe, takie
jak hipoteka, kupieckie prawo zatrzymania lub zastaw;
b) akcje, udziały, obligacje, jak również inne papiery wartościowe spółki i
wszelkie inne formy udziału w spółce;
c) wierzytelności pieniężne lub wszelkie inne prawa wynikające z umowy, mające
wartość ekonomiczną;
d) prawa własności intelektualnej, takie jak prawa autorskie i inne prawa
pokrewne, oraz prawa własności przemysłowej, takie jak patenty, licencje,
projekty i wzory przemysłowe, znaki handlowe, jak również goodwill, tajemnica
technologii produkcji i know-how;
e) koncesje przyznane zgodnie z ustawodawstwem i przepisami Umawiającej się
Strony, na której terytorium inwestycja została dokonana, w tym koncesje na
poszukiwanie, wydobywanie i eksploatację zasobów naturalnych.
Wszelka zmiana formy, w której mienie zostało zainwestowane, nie zmienia jej
charakteru jako inwestycji.
2. Określenie "przychody" oznacza kwoty uzyskane z inwestycji i obejmuje w
szczególności, lecz nie wyłącznie, zyski, zyski kapitałowe, dywidendy, odsetki,
należności licencyjne, opłaty patentowe i licencyjne oraz inne podobne opłaty.
3. Określenie "inwestor" oznacza:
a) osobę fizyczną posiadającą obywatelstwo jednej Umawiającej się Strony i
dokonującą inwestycji na terytorium drugiej Umawiającej się Strony;
b) osobę prawną zarejestrowaną, utworzoną lub w inny sposób zorganizowaną
zgodnie z ustawodawstwem i przepisami jednej Umawiającej się Strony, posiadającą
siedzibę na terytorium danej Umawiającej się Strony i dokonującą inwestycji na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony.
4. Określenie "terytorium" oznacza obszar zakreślony granicami lądowymi, jak
również obszar morski, dno morskie i jego podglebie poza morzem terytorialnym,
nad którym każda Umawiająca się Strona sprawuje, zgodnie z jej ustawodawstwem i
przepisami oraz prawem międzynarodowym, suwerenne prawa lub jurysdykcję.
Artykuł 2
Popieranie i ochrona inwestycji
1. Każda Umawiająca się Strona będzie popierać i stwarzać korzystne warunki dla
inwestowania na jej terytorium przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony i
będzie dopuszczać takie inwestycje zgodnie z jej ustawodawstwem i przepisami.
2. Inwestycje dokonane przez inwestorów każdej Umawiającej się Strony będą miały
przyznane uczciwe i równe traktowanie i będą korzystać z pełnej ochrony prawnej
i bezpieczeństwa na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 3
Traktowanie narodowe i klauzula najwyższego uprzywilejowania
1. Każda Umawiająca się Strona będzie przyznawać na swoim terytorium inwestycjom
drugiej Umawiającej się Strony traktowanie nie mniej korzystne niż traktowanie,
jakie przyznaje ona inwestycjom dokonywanym przez jej własnych inwestorów lub
inwestycjom dokonywanym przez inwestorów jakiegokolwiek państwa trzeciego,
zależnie od tego, które jest bardziej korzystne.
2. Każda Umawiająca się Strona przyzna na swoim terytorium inwestorom drugiej
Umawiającej się Strony, w zakresie zarządzania, utrzymania, korzystania,
czerpania korzyści lub dysponowania ich inwestycjami, traktowanie nie mniej
korzystne niż traktowanie, jakie przyznaje ona własnym inwestorom lub inwestorom
jakiegokolwiek trzeciego państwa, zależnie od tego, które jest bardziej
korzystne.
3. Postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu nie będą rozumiane jako
zobowiązujące jedną Umawiającą się Stronę do przyznania inwestorom drugiej
Umawiającej się Strony korzyści, preferencji lub przywileju, jakie pierwsza
Umawiająca się Strona może przyznać inwestorom trzeciego państwa, ze względu na:
a) jej członkostwo w unii celnej, strefie wolnego handlu, unii monetarnej lub ze
względu na podobną międzynarodową umowę powołującą takie unie lub inne formy
regionalnej współpracy, której jedna z Umawiających się Stron jest stroną lub do
której może przystąpić;
b) istniejącą lub przyszłą umowę lub porozumienie dotyczące całkowicie lub
częściowo spraw podatkowych.
Artykuł 4
Odszkodowanie za straty
1. Inwestorzy jednej z Umawiających się Stron, których inwestycje poniosą straty
na terytorium drugiej Umawiającej się Strony z powodu wojny lub innego konfliktu
zbrojnego, stanu wyjątkowego, buntu, powstania lub zamieszek na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony, będą mieli przyznane przez tę drugą Umawiającą
się Stronę, w zakresie przywrócenia, odszkodowania, zadośćuczynienia lub innego
uregulowania, traktowanie nie mniej korzystne, niż ta druga Umawiająca się
Strona przyznaje własnym inwestorom lub inwestorom jakiegokolwiek państwa
trzeciego. Należne z tego tytułu płatności będą podlegały, bez zbędnej zwłoki,
swobodnemu transferowi.
2. Nie naruszając postanowień ustępu 1 tego artykułu, inwestorzy jednej z
Umawiających się Stron, którzy w wyniku sytuacji, o których mowa w tym ustępie,
poniosą straty na terytorium drugiej Umawiającej się Strony w wyniku:
a) rekwizycji ich mienia przez władze drugiej Umawiającej się Strony lub
b) zniszczenia ich mienia przez władze drugiej Umawiającej się Strony, które nie
było spowodowane działaniami zbrojnymi lub nie było podyktowane koniecznością
sytuacji,
uzyskają przywrócenie lub odszkodowanie. Należne z tego tytułu płatności będą
dokonane bez zbędnej zwłoki i będą podlegały swobodnemu transferowi.
Artykuł 5
Wywłaszczenie
1. Inwestycje inwestorów Umawiającej się Strony nie mogą być znacjonalizowane,
wywłaszczone lub poddane innym działaniom mającym skutek równoważny działaniom
nacjonalizacyjnym lub wywłaszczeniowym (zwanym dalej "wywłaszczeniem") na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony, z wyjątkiem działań podjętych w
interesie publicznym. Wywłaszczenie będzie dokonane zgodnie z właściwą procedurą
prawną, w sposób niedyskryminacyjny i za stosownym odszkodowaniem, które będzie
dokonane bez zbędnej zwłoki. Takie odszkodowanie będzie odpowiadać wartości
rynkowej wywłaszczonej inwestycji, według stanu bezpośrednio przed
wywłaszczeniem lub zanim decyzja o wywłaszczeniu stała się publicznie znana,
zależnie od tego, co nastąpiło wcześniej, i będzie obejmować odsetki obliczone
według zasady LIBOR do czasu zapłaty, będzie dokonane bez zbędnej zwłoki,
trwającej nie dłużej niż 3 miesiące, i będzie podlegało swobodnemu transferowi.
2. Inwestor, którego inwestycje zostały wywłaszczone, będzie miał prawo zgodnie
z ustawodawstwem Umawiającej się Strony, która dokonała wywłaszczenia, do
niezwłocznego rozpatrzenia sprawy przez sądowy lub inny niezależny organ tej
Umawiającej się Strony oraz do oszacowania jego inwestycji, zgodnie z zasadami
określonymi w tym artykule.
Artykuł 6
Transfery
1. Każda Umawiająca się Strona gwarantuje inwestorom drugiej Umawiającej się
Strony, po zapłaceniu przez nich wszystkich podatkowych i innych finansowych
zobowiązań, swobodny transfer płatności związanych z inwestycjami, obejmujących
w szczególności, ale nie wyłącznie:
a) kapitał i kwoty dodatkowe niezbędne do utrzymania lub rozszerzenia
inwestycji;
b) przychody;
c) kwoty na spłatę pożyczek;
d) wpływy ze sprzedaży lub likwidacji inwestycji;
e) odszkodowania, zgodnie z artykułami 4 i 5 niniejszej umowy.
2. Transfer płatności, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, będzie
dokonywany bez zbędnej zwłoki w walucie wymienialnej według oficjalnego kursu
stosowanego w dniu transferu na terytorium Umawiającej się Strony, na którym
inwestycja została dokonana.
Artykuł 7
Subrogacja
1. Jeżeli Umawiająca się Strona lub upoważniona przez nią agencja dokona
płatności na rzecz własnego inwestora w ramach gwarancji wystawionej dla
inwestycji dokonanej na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, to druga
Umawiająca się Strona uzna:
a) przejście na rzecz pierwszej Umawiającej się Strony lub upoważnionej przez
nią agencji z mocy prawa lub w wyniku transakcji prawnej wszelkich praw i
roszczeń subrogowanego inwestora, i
b) że pierwsza Umawiająca się Strona jest uprawniona do sprawowania takich praw
oraz do dochodzenia takich roszczeń na mocy subrogacji oraz do przejęcia
zobowiązań z tytułu danej inwestycji.
2. Tak przejęte prawa nie mogą przewyższać pierwotnych praw lub roszczeń
inwestora.
3. Przejęcie praw i zobowiązań subrogowanego inwestora ma również zastosowanie
do transferu płatności dokonywanych zgodnie z postanowieniami artykułu 6
niniejszej umowy.
Artykuł 8
Rozstrzyganie sporów między Umawiającymi się Stronami
1. Spory między Umawiającymi się Stronami dotyczą interpretacji i stosowania
niniejszej umowy będą rozstrzygane w miarę możliwości w drodze rokowań
dyplomatycznych.
2. Jeżeli spór między Umawiającymi się Stronami nie może być rozstrzygnięty w
ciągu sześciu miesięcy od daty rozpoczęcia rokowań, to taki spór będzie na
wniosek jednej z Umawiających się Stron przedłożony trybunałowi arbitrażowemu.
3. Trybunał arbitrażowy, o którym mowa w ustępie 2 tego artykułu, będzie
utworzony doraźnie dla każdej indywidualnej sprawy w sposób następujący: w ciągu
trzech miesięcy po otrzymaniu wniosku o wszczęcie postępowania arbitrażowego
każda Umawiająca się Strona mianuje po jednym arbitrze, a ci dwaj arbitrzy
wybiorą w ciągu dwóch miesięcy trzeciego arbitra, obywatela państwa trzeciego,
który po uprzedniej zgodzie Umawiających się Stron, będzie mianowany
przewodniczącym trybunału arbitrażowego.
4. Jeżeli trybunał arbitrażowy nie będzie utworzony w terminach określonych w
ustępie 3 tego artykułu, to każda z Umawiających się Stron może w braku innych
uzgodnień poprosić Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości o
dokonanie koniecznych nominacji. Jeżeli Przewodniczący jest obywatelem jednej z
Umawiających się Stron lub z innych względów nie może spełnić wymienionej
funkcji, to Wiceprzewodniczący będzie poproszony o dokonanie wymaganych
nominacji. Jeżeli Wiceprzewodniczący jest obywatelem jednej z Umawiających się
Stron lub jeżeli również on nie może spełnić wymienionej funkcji, to wymaganych
nominacji dokona najstarszy rangą sędzia Międzynarodowego Trybunału
Sprawiedliwości, który nie będzie obywatelem żadnej z Umawiających się Stron.
5. Trybunał arbitrażowy wyda decyzję w oparciu o postanowienia niniejszej umowy,
jak również na podstawie powszechnie przyjętych zasad i norm prawa
międzynarodowego. Trybunał arbitrażowy będzie podejmował decyzje większością
głosów. Jego orzeczenia będą ostateczne i wiążące dla obu Umawiających się
Stron. Trybunał określi własne zasady postępowania.
6. Każda Umawiająca się Strona ponosi koszty własnego arbitra oraz koszty
swojego udziału w postępowaniu arbitrażowym. Koszty przewodniczącego i pozostałe
koszty pokryją w równych częściach Umawiające się Strony.
Artykuł 9
Rozstrzyganie sporów między Umawiającą się Stroną a inwestorem drugiej
Umawiającej się Strony
1. Spory między inwestorem jednej Umawiającej się Strony a drugą Umawiającą się
Stroną dotyczące zobowiązań tej drugiej Strony, wynikające z niniejszej umowy,
będą rozstrzygane w miarę możliwości w drodze negocjacji.
2. Jeżeli spór, o którym mowa w ustępie 1 tego artykułu, nie może być
rozstrzygnięty w drodze negocjacji w ciągu sześciu miesięcy, to każda ze stron
sporu może przedłożyć spór do rozstrzygnięcia właściwemu sądowi Umawiającej się
Strony, która jest stroną w sporze.
3. Zamiast odwoływania się do postanowień ustępu 2 tego artykułu, każda ze stron
sporu może przedłożyć go do rozstrzygnięcia w drodze arbitrażu:
a) trybunałowi ad hoc utworzonemu zgodnie z Regulaminem arbitrażowym Komisji
Narodów Zjednoczonych do Spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego (UNCITRAL) lub
b) Międzynarodowemu Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych, w przypadku gdy
obie Umawiające się Strony są stronami Konwencji w sprawie rozstrzygania sporów
inwestycyjnych między Państwami a obywatelami drugich państw, wyłożonej do
podpisu w Waszyngtonie dnia 18 marca 1965 r. (Konwencja ICSID).
4. Orzeczenie jest ostateczne i wiążące obie strony sporu i podlega wykonaniu
zgodnie z ustawodawstwem i przepisami Umawiającej się Strony, na której
terytorium inwestycja została dokonana.
Artykuł 10
Stosowanie innych przepisów
Jeżeli ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron lub istniejące obecnie albo
zawarte w przyszłości między Umawiającymi się Stronami albo inne międzynarodowe
umowy, których Umawiające się Strony są sygnatariuszami, zawierają postanowienia
uprawniające inwestycje dokonane przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony
do traktowania bardziej korzystnego od przewidzianego w niniejszej umowie, to
takie ustawodawstwo lub umowy będą miały pierwszeństwo w takiej mierze, w jakiej
będą bardziej korzystne niż niniejsza umowa.
Artykuł 11
Konsultacje
Przedstawiciele Umawiających się Stron będą w razie konieczności odbywali
konsultacje dotyczące stosowania niniejszej umowy. Takie konsultacje będą
odbywały się na wniosek jednej z Umawiających się Stron, w czasie i w miejscu
uzgodnionym w drodze dyplomatycznej.
Artykuł 12
Stosowanie umowy
Postanowienia niniejszej umowy mają zastosowanie do inwestycji dokonanych przez
inwestorów jednej Umawiającej się Strony zarówno przed, jak i po wejściu w życie
niniejszej umowy.
Artykuł 13
Wejście w życie, czas obowiązywania i wypowiedzenie
1. Niniejsza umowa podlega ratyfikacji i wchodzi w życie z dniem noty
późniejszej, w której jedna Umawiająca się Strona poinformuje drugą Umawiającą
się Stronę, że jej wewnętrzna procedura prawna w zakresie wejścia w życie
niniejszej umowy została spełniona.
2. Niniejsza umowa jest zawarta na okres dziesięciu (10) lat i będzie
przedłużana automatycznie na następujące po sobie okresy pięcioletnie, jeżeli
jedna z Umawiających się Stron nie powiadomi drugiej Umawiającej się Strony co
najmniej na dwanaście miesięcy przed datą jej wygaśnięcia o jej decyzji
wypowiedzenia niniejszej umowy.
3. W odniesieniu do inwestycji dokonanych przed datą wygaśnięcia niniejszej
umowy postanowienia jej artykułów od 1 do 12 pozostają w mocy przez okres
następnych dziesięciu lat, licząc od tej daty.
Na dowód czego, niżej podpisani, należycie upoważnieni przez ich właściwe Rządy,
podpisali niniejsza umowę.
Sporządzono w Belgradzie dnia 3 września 1996 r. w dwóch oryginałach, każdy w
językach polskim, serbskim i angielskim, przy czym każdy tekst jest jednakowo
autentyczny. W przypadku rozbieżności przy interpretacji tekst angielski jest
rozstrzygający.
W imieniu Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: D. Rosati
W imieniu Federalnego Rządu Federacyjnej Republiki Jugosławii: M. Milutinowić
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 18 listopada 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: D Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 24 marca 1997 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a
Federalnym Rządem Federacyjnej Republiki Jugosławii o wzajemnym popieraniu i
ochronie inwestycji, sporządzonej w Belgradzie dnia 3 września 1996 r.
(Dz. U. Nr 39, poz. 237)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 13 ustęp 1 Umowy
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Federalnym Rządem Federacyjnej
Republiki Jugosławii o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji, sporządzonej
w Belgradzie dnia 3 września 1996 r., dokonane zostały przewidziane w tym
artykule notyfikacje i w związku z tym powyższa umowa weszła w życie dnia 23
stycznia 1997 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 lutego 1997 r.
o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego Mariawitów w Rzeczypospolitej
Polskiej.
(Dz. U. Nr 41, poz. 252)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa stosunek Państwa do Kościoła Katolickiego Mariawitów w
Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej "Kościołem", oraz jego sytuację prawą i
majątkową.
2. W sprawach odnoszących się do Kościoła, nie uregulowanych w ustawie, stosuje
się powszechnie obowiązujące przepisy prawa.
3. Wszelkie zmiany niniejszej ustawy wymagają uprzedniej opinii Rady
Przełożonych Kościoła.
Art. 2. 1. Kościół rządzi się w swoich sprawach własnym prawem wewnętrznym,
uchwalanym przez Kapitułę Generalną, swobodnie wykonuje władzę duchowną i
jurysdykcyjną oraz samodzielnie zarządza swoimi sprawami.
2. Kościół jest niezależny od jakiejkolwiek zagranicznej władzy duchownej lub
świeckiej.
3. Kościół może należeć do krajowych i międzynarodowych organizacji o
charakterze ekumenicznym i międzywyznaniowym.
Rozdział 2
Osoby prawne Kościoła i ich organy
Art. 3. 1. Strukturę i organizację Kościoła określają przepisy prawa
wewnętrznego.
2. Osobowość prawną posiadają:
1) Kościół jako całość,
2) kustodie,
3) parafie,
4) Zgromadzenie Kapłanów Mariawitów,
5) Zgromadzenie Sióstr Mariawitek,
6) klasztory sióstr mariawitek.
3. Organami osób prawnych wymienionych w ust. 2 są:
1) dla Kościoła jako całości:
a) Kapituła Generalna,
b) Rada Przełożonych,
c) Arcybiskup lub Arcykapłanka,
2) dla kustodii - kustosz lub kustoszka,
3) dla parafii:
a) rada parafialna,
b) proboszcz albo administrator parafii - kapłan lub kapłanka,
4) dla Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów - minister generalny,
5) dla Zgromadzenia Sióstr Mariawitek - przełożona generalna,
6) dla klasztoru sióstr mariawitek - przełożona lub siostra starsza.
4. W sprawach majątkowych Kościół jako całość reprezentuje Arcybiskup lub
Arcykapłanka.
5. Zmiana nazwy grup osób prawnych, o których mowa w ust. 2 pkt 2, 3 i 6, może
być dokonana przepisami wewnątrzkościelnymi. Zmiany te, na wniosek Rady
Przełożonych, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji ogłasza w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Art. 4. Inne jednostki organizacyjne Kościoła mogą, na wniosek Rady
Przełożonych, uzyskać osobowość prawną w drodze rozporządzenia Ministra Spraw
Wewnętrznych i Administracji.
Art. 5. 1. Kościelne jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt
2, 3 i 6, nabywają osobowość prawną z chwilą powiadomienia właściwego organu
przez władzę kościelną.
2. Właściwym organem jest:
1) dla kustodii - Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji,
2) dla parafii i klasztorów sióstr mariawitek - wojewoda.
3. Powiadomienie powinno zawierać nazwę kościelnej osoby prawnej, jej organów,
siedzibę, a w odniesieniu do parafii i kustodii - także jej zasięg terytorialny.
4. Właściwa władza kościelna powiadamia niezwłocznie organ wymieniony w ust. 2
o:
1) zmianach dotyczących nazwy i siedziby kościelnej osoby prawnej oraz o zmianie
jej granic,
2) połączeniu, podziale i zniesieniu kościelnych osób prawnych.
5. Odpis powiadomienia, o którym mowa w ust. 3 i 4, z umieszczonym na nim
potwierdzeniem jego przyjęcia, jest dowodem uzyskania osobowości prawnej.
6. O powołaniu i odwołaniu osoby sprawującej funkcje organu osoby prawnej władza
kościelna powiadamia właściwy organ administracji rządowej. Powiadomienie
obejmuje imię i nazwisko, obywatelstwo oraz miejsce zamieszkania danej osoby.
Art. 6. Jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej działają w
ramach kościelnych osób prawnych, które je powołały.
Art. 7. Kościelna osoba prawna nie odpowiada za zobowiązania innej kościelnej
osoby prawnej.
Rozdział 3
Działalność Kościoła
Art. 8. 1. Kościół swobodnie organizuje i sprawuje kult publiczny.
2. Organizowanie imprez o charakterze religijnym na drogach publicznych wymaga
uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi organami
administracji rządowej bądź organami samorządu terytorialnego.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do konduktów pogrzebowych odbywających się
stosownie do miejscowego zwyczaju.
4. Religijne uroczystości pogrzebowe i nabożeństwa za zmarłych mogą być
sprawowane na cmentarzach komunalnych przy zachowaniu obowiązujących przepisów
porządkowych.
Art. 9. Wierni mają prawo do zwolnień od pracy lub nauki, na zasadach
określonych w odrębnych przepisach, na czas świąt religijnych, w dniach:
1) 2 sierpnia - Objawienie Dzieła Wielkiego Miłosierdzia,
2) 23 sierpnia - Święto Krwi Przenajdroższej Pana Jezusa i Ofiary Mateczki.
Art. 10. 1. Kościół prowadzi konfesyjne nauczanie religii w szkołach publicznych
na zasadach i w trybie przewidzianych w odrębnych przepisach.
2. Oceny z religii wystawiane w punktach katechetycznych są umieszczane na
świadectwach wydawanych przez szkoły publiczne.
Art. 11. 1. Kościelne osoby prawne mają prawo zakładać i prowadzić szkoły oraz
inne placówki oświatowo-wychowawcze i opiekuńczo-wychowawcze na zasadach
określonych w odrębnych przepisach. Mają one charakter mariawicki i podlegają
władzy kościelnej.
2. Do nauczycieli, wychowawców i pracowników zatrudnionych w szkołach i innych
placówkach oświatowo-wychowawczych i opiekuńczo-wychowawczych, a także
seminariach kapłańskich i instytutach misyjnych prowadzonych przez Kościół
stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące uprawnień nauczycieli, wychowawców i
pracowników zatrudnionych w szkołach i placówkach publicznych.
3. Uczącym się w szkołach wymienionych w ust. 1 i 2 przysługują świadczenia
publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz ulgi w opłatach za przejazdy
środkami publicznego transportu zbiorowego na równi z uczniami szkół
publicznych.
Art. 12. 1. Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia seminariów kapłańskich,
w których kształci według własnego programu kandydatów na kapłanów lub kapłanki.
2. Poręcza się Kościołowi prawo kształcenia kadr duchownych w Chrześcijańskiej
Akademii Teologicznej w Warszawie w zakresie teologii starokatolickiej w ramach
istniejącej jednostki naukowo-dydaktycznej.
Art. 13. 1. Przepisy dotyczące odraczania zasadniczej służby wojskowej ze
względu na odbywanie nauki mają zastosowanie również do alumnów seminariów
kapłańskich i nowicjuszy zakonnych.
2. Duchowni po otrzymaniu święceń i zakonnicy po złożeniu ślubów wieczystych
zostają przeniesieni do rezerwy. Nie są oni powoływani do odbywania ćwiczeń
wojskowych w czasie pokoju, z wyjątkiem przeszkolenia, za zgodą Rady
Przełożonych, do pełnienia funkcji kapelana wojskowego.
3. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny osoby, o których mowa w ust.
1 i 2, przeznacza się stosownie do potrzeb sił zbrojnych:
1) duchownych - do pełnienia funkcji kapelanów wojskowych,
2) alumnów seminariów kapłańskich oraz zakonników - do służby sanitarnej lub
służby w obronie cywilnej.
4. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny właściwe organy wojskowe, w
porozumieniu z Arcybiskupem lub Arcykapłanką, zapewniają pozostawienie do
duszpasterskiej obsługi ludności niezbędnej liczby duchownych spośród tych,
którzy podlegają mobilizacji.
Art. 14. 1. Żołnierzom pełniącym czynną służbę wojskową zapewnia się możliwość
uczestniczenia - poza terenem jednostek wojskowych - w nabożeństwach i
czynnościach religijnych w niedziele i w święta, jeżeli w miejscowości
stacjonowania jednostki wojskowej lub w jej pobliżu znajduje się miejsce kultu
mariawickiego i jeżeli nie koliduje to z ważnymi obowiązkami służbowymi.
2. Opiekę duszpasterską na terenie jednostek wojskowych dla żołnierzy, o których
mowa w ust. 1, zapewniają duchowni Kościoła w terminach uzgodnionych z dowódcami
jednostek.
3. Duchownych, o których mowa w ust. 2, wyznacza Rada Przełożonych w
porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej.
Art. 15. 1. Wiernym przebywającym w szpitalach, prewentoriach i sanatoriach, w
zakładach wychowawczo-opiekuńczych, poprawczych i karnych oraz osobom tymczasowo
aresztowanym zapewnia się prawo do wykonywania praktyk religijnych oraz
korzystania z posług religijnych.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również do dzieci i młodzieży korzystających z
zorganizowanych form wypoczynku.
3. W celu realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1 i 2, kierownicy
właściwych zakładów zapewniają duchownym swobodny dostęp do tych osób.
Art. 16. 1. Kościół może tworzyć własne organizacje kościelne w celu realizacji
zadań wynikających z jego misji.
2. Organizacje kościelne mają na celu w szczególności działalność na rzecz
formacji religijnej, kultu mariawickiego oraz przeciwdziałania upadkowi
obyczajów i patologiom społecznym, a także ich skutkom.
3. Władze kościelne czuwają nad zgodnością działania organizacji z ich celami
religijnymi i moralnymi.
4. Do organizacji, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się prawa o
stowarzyszeniach.
5. Organizacje, o których mowa w ust. 1, mogą uzyskiwać osobowość prawną w
trybie określonym w art. 4.
Art. 17. Kościelne osoby prawne mają prawo prowadzenia właściwej dla każdej z
nich działalności charytatywno-opiekuńczej.
Art. 18. 1. Kościelne osoby prawne mogą realizować inwestycje sakralne i
kościelne.
2. Parafie mają prawo posiadania cmentarzy grzebalnych, poszerzania ich,
zakładania i zarządzania nimi.
3. Na wniosek kościelnej osoby prawnej miejscowe plany zagospodarowania
przestrzennego obejmują także inwestycje sakralne i kościelne oraz mariawickie
cmentarze wyznaniowe.
Art. 19. Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność gminy,
przeznaczone w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego na potrzeby
Kościoła, na wniosek kościelnych osób prawnych mogą być im oddawane w wieczyste
użytkowanie lub sprzedawane.
Art. 20. Nie pobiera się opłat za użytkowanie wieczyste gruntów oddanych na
potrzeby zakładów charytatywno-opiekuńczych i punktów katechetycznych.
Art. 21. Osoby prawne Kościoła mają prawo zakładania i prowadzenia własnych
archiwów, muzeów i zbiorów bibliotecznych.
Art. 22. Instytucje państwowe, samorządowe i kościelne współdziałają w ochronie,
konserwacji, udostępnianiu i upowszechnianiu zabytków architektury kościelnej i
sztuki sakralnej oraz ich dokumentacji, muzeów, archiwów i bibliotek będących
własnością kościelną, a także dzieł kultury i sztuki o motywach religijnych,
stanowiących ważną część dziedzictwa kultury polskiej.
Rozdział 4
Sprawy majątkowe Kościoła
Art. 23. Kościołowi i jego osobom prawnym przysługuje prawo nabywania,
posiadania i zbywania mienia ruchomego i nieruchomego, nabywania i zbywania
innych praw oraz swobodnego zarządzania swoim majątkiem.
Art. 24. 1. Majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym
przepisom podatkowym, z wyjątkami określonymi w ust. 2-5.
2. Kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania podatkiem od
nieruchomości - nieruchomości lub ich części przeznaczonych na cele
niemieszkalne, z wyjątkiem części przeznaczonej na wykonywanie działalności
gospodarczej.
3. Zwolnienie od podatku od nieruchomości obejmuje nieruchomości lub ich części
przeznaczone na cele mieszkalne duchownych i członków zakonu, jeżeli:
1) są one wpisane do rejestru zabytków,
2) służą jako domy duchownych emerytów lub znajdują się w budynkach stanowiących
siedziby Arcybiskupa lub Arcykapłanki oraz kustoszy lub kustoszek.
4. Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez kościelne osoby prawne w
drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu i zasiedzenia jest zwolnione
od opłaty skarbowej, jeżeli ich przedmiotem są:
1) rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej,
2) sprowadzane z zagranicy maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz
papier.
5. Darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą pochodzące od osób
fizycznych są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem
dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie
odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie
o przeznaczeniu jej na tę działalność.
6. Nabywanie i zbywanie rzeczy oraz praw majątkowych, o których mowa w ust. 4,
jest zwolnione od opłat sądowych, z wyłączeniem opłat kancelaryjnych.
§ 25. Wolne od opłat celnych są przesyłane z zagranicy dla Kościoła i jego osób
prawnych dary:
1) przeznaczone na cele kultowe, charytatywno-opiekuńcze i
oświatowo-wychowawcze, z wyjątkiem wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych,
2) maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier.
Art. 26. 1. Kościelne osoby prawne mają prawo do zbierania ofiar na cele
religijne, kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą i oświatowo-wychowawczą
oraz na utrzymanie duchownych i członków wspólnot klasztornych.
2. Zbiórki wymienione w ust. 1 nie wymagają zezwolenia, jeżeli odbywają się w
obrębie terenów kościelnych, kaplic oraz w miejscach i okolicznościach
zwyczajowo przyjętych, w sposób tradycyjnie ustalony.
Art. 27. 1. Kościelne osoby prawne mogą zakładać fundacje. Do fundacji tych
stosuje się ogólnie obowiązujące przepisy o fundacjach ze zmianami wynikającymi
z przepisów ust. 2-5.
2. Niezależnie od nadzoru państwowego, nadzór nad działalnością fundacji
sprawuje kościelna osoba prawna będąca fundatorem lub wskazana w statucie
fundacji.
3. W razie stwierdzonych nieprawidłowości w zarządzaniu fundacją, właściwy organ
państwowy zwraca się do kościelnej osoby prawnej sprawującej nadzór na fundacją,
wyznaczając termin nie krótszy niż 3 miesiące na spowodowanie usunięcia
nieprawidłowości. Po bezskutecznym upływie tego terminu można zastosować środki
określone w przepisach o fundacjach.
4. W razie konieczności poddania fundacji zarządowi przymusowemu, w myśl
przepisów o fundacjach, zarząd ten będzie sprawowała kościelna osoba prawna
wyznaczona przez Radę Przełożonych.
5. Jeżeli statut fundacji nie stanowi inaczej, w razie jej likwidacji, o
przeznaczeniu jej majątku zadecyduje Rada Przełożonych.
Art. 28. W razie zniesienia kościelnej osoby prawnej, jej majątek przechodzi na
własność Kościoła jako całości.
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 29. 1. Nieruchomości lub ich części pozostające w dniu wejścia w życie
ustawy we władaniu Kościoła i jego osób prawnych stają się z mocy prawa ich
własnością, o ile nie narusza to praw niepaństwowych i niesamorządowych osób
trzecich, jeżeli
1) były we władaniu Kościoła i jego osób prawnych, o których mowa w art. 3 ust.
2 pkt 2-6, lub
2) znajdują się na nich obiekty sakralne wraz z obiektami towarzyszącymi lub
cmentarze; dotyczy to także obiektów położonych na obszarze miasta stołecznego
Warszawy.
2. Nieruchomości lub ich części, na których znajdują się cmentarze grzebalne
użytkowane wspólnie przez Kościół Katolicki Mariawitów i Kościół Starokatolicki
Mariawitów, stają się z mocy prawa ich współwłasnością niepodzielną.
3. Stwierdzenie przejścia własności nieruchomości lub ich części, o których mowa
w ust. 1 i 2, następuje w drodze decyzji wojewody.
4. Nabycie własności nieruchomości lub ich części na podstawie ust. 1 jest wolne
od podatków i opłat związanych z tym nabyciem, a wynikające z niego wpisy do
ksiąg wieczystych i ich zakładanie są wolne od opłat.
Art. 30. W okresie trzech lat od dnia wejścia w życie ustawy darowizny dokonane
przez właścicieli nieruchomości na rzecz kościelnych osób prawnych, jeżeli ich
przedmiotem jest własność nieruchomości pozostających w dniu wejścia w życie
ustawy we władaniu tych kościelnych osób prawnych, oraz wynikające z nich wpisy
do ksiąg wieczystych i ich zakładanie są wolne od opodatkowania, opłat
skarbowych, sądowych i notarialnych, z wyjątkiem opłat kancelaryjnych.
Art. 31. 1. Kościelne osoby prawne istniejące w dniu wejścia w życie ustawy
pozostają osobami prawnymi w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Wykaz kościelnych osób prawnych istniejących w dniu wejścia w życie ustawy
określa załącznik do ustawy.
Art. 32. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Załącznik do ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. (poz. 252)
WYKAZ OSÓB PRAWNYCH KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO MARIAWITÓW W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
I. Kustodie i parafie:
1) Kustodia płocko-łódzka
Parafia Dąbrówka Mała
Parafia Felicjanów
Parafia Grzmiąca
Parafia Łowicz
Parafia Łódź
Parafia Niesułków
Parafia Płock
Parafia Poćwiardówka
Parafia Stryków
Parafia Radzanowo-Lasocin
Parafia Wola Cyrusowa
Parafia Zgierz
Parafia Zieleniew
2) Kustodia warszawsko-lubelska
Parafia Długa Kościelna
Parafia Gocław
Parafia Gózd
Parafia Michałowo
Parafia Pogorzel
Parafia Stoczek
Parafia Warszawa
II. Zgromadzenia i klasztory:
1) Zgromadzenie Sióstr Mariawitek
2) Zgromadzenie Kapłanów Mariawitów
3) Klasztor Sióstr Mariawitek w Felicjanowie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 lutego 1997 r.
o stosunku Państwa do Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Rzeczypospolitej
Polskiej.
(Dz. U. Nr 41, poz. 253)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa stosunek Państwa do Kościoła Starokatolickiego
Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej "Kościołem", oraz jego
sytuację prawą i majątkową.
2. W sprawach odnoszących się do Kościoła, nie uregulowanych w ustawie, stosuje
się powszechnie obowiązujące przepisy prawa.
3. Wszelkie zmiany niniejszej ustawy wymagają uprzedniej opinii Rady Kościoła.
Art. 2. 1. Kościół rządzi się w swoich sprawach własnym prawem wewnętrznym,
uchwalanym przez Synod, swobodnie wykonuje władzę duchowną i jurysdykcyjną oraz
samodzielnie zarządza swoimi sprawami.
2. Kościół może należeć do krajowych i międzynarodowych organizacji o
charakterze ekumenicznym i międzywyznaniowym.
Rozdział 2
Osoby prawne Kościoła i ich organy
Art. 3. 1. Strukturę i organizację Kościoła określają przepisy prawa
wewnętrznego.
2. Osobowość prawną posiadają:
1) Kościół jako całość,
2) diecezje,
3) parafie,
4) zgromadzenia zakonne,
5) seminaria duchowne.
3. Organami osób prawnych wymienionych w ust. 2 są:
1) dla Kościoła jako całości:
a) Synod,
b) Kapituła Generalna,
c) Rada Kościoła,
d) Biskup Naczelny,
2) dla diecezji - biskup ordynariusz,
3) dla parafii - rada parafialna, reprezentowana przez proboszcza lub
administratora parafii,
4) dla zgromadzeń zakonnych - przełożony lub przełożona,
5) dla seminariów duchownych - rektor.
4. W sprawach majątkowych Kościół jako całość reprezentuje Rada Kościoła. Do
składania oświadczeń woli uprawnieni są dwaj członkowie Rady Kościoła działający
łącznie, w tym jej przewodniczący.
5. Zmiana nazwy grup osób prawnych, o których mowa w ust. 2 pkt 2-5, może być
dokonana przepisami wewnątrzkościelnymi. Zmiany te, na wniosek Rady Kościoła,
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji ogłasza w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Art. 4. Inne jednostki organizacyjne Kościoła mogą, na wniosek Rady Kościoła,
uzyskać osobowość prawną w drodze rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji.
Art. 5. 1. Kościół samodzielnie tworzy, przekształca i znosi jednostki
organizacyjne, w tym także posiadające osobowość prawną.
2. O faktach wymienionych w ust. 1 władza kościelna powiadania niezwłocznie
właściwy organ administracji rządowej:
1) odnośnie do osób wymienionych w art. 3 ust. 2 pkt 2, 4 i 5 oraz jednostek,
które otrzymały osobowość prawną na zasadzie określonej w art. 4 - Ministra
Spraw Wewnętrznych i Administracji,
2) w pozostałych przypadkach - wojewodę.
3. Nowo utworzone jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt
2-5, nabywają osobowość prawną z chwilą pisemnego powiadomienia właściwego
organu administracji rządowej. Odpis powiadomienia, z umieszczonym na nim
potwierdzeniem odbioru, jest dowodem uzyskania osobowości prawnej.
4. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 2 i 3, powinno zawierać nazwę i siedzibę
kościelnej osoby prawnej, a w odniesieniu do diecezji i parafii - także ich
zasięg terytorialny.
5. Odpowiednie powiadomienie następuje również w przypadku powołania lub
odwołania osób sprawujących funkcję organu lub członka organu osoby prawnej,
uprawnionych do składania w imieniu osób prawnych oświadczeń woli. Powiadomienie
obejmuje imię i nazwisko, obywatelstwo oraz miejsce zamieszkania.
Art. 6. Jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej działają w
ramach tych kościelnych osób prawnych, które je powołały.
Art. 7. Kościelna osoba prawna nie odpowiada za zobowiązania innej kościelnej
osoby prawnej.
Rozdział 3
Działalność Kościoła
Art. 8. 1. Kościół swobodnie organizuje i sprawuje kult publiczny.
2. Organizowanie imprez o charakterze religijnym na drogach publicznych wymaga
uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi organami
administracji rządowej bądź organami samorządu terytorialnego.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do konduktów pogrzebowych odbywających się
stosownie do miejscowego zwyczaju.
4. Religijne uroczystości pogrzebowe i nabożeństwa za zmarłych mogą być
sprawowane na cmentarzach komunalnych przy zachowaniu obowiązujących przepisów
porządkowych.
Art. 9. Wierni mają prawo do zwolnień od pracy lub nauki, na zasadach
określonych w odrębnych przepisach, na czas święta religijnego w dniu 2
sierpnia, będącego pamiątką objawienia Dzieła Wielkiego Miłosierdzia.
Art. 10. 1. Kościół prowadzi konfesyjne nauczanie religii w szkołach publicznych
na zasadach i w trybie przewidzianych w odrębnych przepisach.
2. Oceny z religii wystawiane w punktach katechetycznych są umieszczane na
świadectwach wydawanych przez szkoły publiczne.
Art. 11. 1. Kościelne osoby prawne mają prawo zakładać i prowadzić szkoły oraz
inne placówki oświatowo-wychowawcze i opiekuńczo-wychowawcze na zasadach
określonych w odrębnych przepisach. Mają one charakter mariawicki i podlegają
władzy kościelnej.
2. Do nauczycieli, wychowawców i pracowników zatrudnionych w szkołach i innych
placówkach oświatowo-wychowawczych i opiekuńczo-wychowawczych, a także
seminariach duchownych i instytutach misyjnych prowadzonych przez Kościół
stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące uprawnień nauczycieli, wychowawców i
pracowników zatrudnionych w szkołach i placówkach publicznych.
3. Uczącym się w szkołach wymienionych w ust. 1 i 2 przysługują świadczenia
publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz ulgi w opłatach za przejazdy
środkami publicznego transportu zbiorowego na równi z uczniami szkół
publicznych.
Art. 12. 1. Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia seminariów duchownych i
instytutów misyjnych, w których kształci według własnego programu kandydatów na
duchownych oraz osoby świeckie przygotowujące się do realizacji misji Kościoła.
2. Wyższe Seminarium Duchowne Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Płocku
jest wyższą szkołą teologiczną uprawnioną do nadawania absolwentom tytułu
zawodowego licencjata teologii mariawickiej. Tytuł ten jest równoważny z tytułem
zawodowym licencjata nadawanym przez państwowe szkoły wyższe.
Art. 13. Poręcza się Kościołowi prawo kształcenia kadr duchownych w
Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie w zakresie teologii
starokatolickiej w ramach istniejącej jednostki naukowo-dydaktycznej.
Art. 14. 1. Studenci teologii otrzymują na czas studiów odroczenie odbywania
zasadniczej służby wojskowej, w razie zaś ogłoszenia mobilizacji i w czasie
wojny mogą być przeznaczeni, stosownie do potrzeb sił zbrojnych, do służby
sanitarnej lub służby w obronie cywilnej.
2. Nie powołuje się absolwentów studiów, o których mowa w ust. 1, do odbywania
przeszkolenia wojskowego w okresie przygotowań do święceń, w ciągu dwóch lat od
zakończenia studiów.
3. Duchowni po otrzymaniu święceń są przenoszeni do rezerwy i nie odbywają
ćwiczeń wojskowych w czasie pokoju. W razie ogłoszenia mobilizacji oraz w czasie
wojny mogą być oni powołani jedynie do pełnienia funkcji kapelanów wojskowych.
4. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny właściwe organy wojskowe, w
porozumieniu z Biskupem Naczelnym, zapewnią pozostawienie do duszpasterskiej
obsługi ludności niezbędnej liczby duchownych spośród tych, którzy podlegają
mobilizacji.
Art. 15. 1. Żołnierzom pełniącym czynną służbę wojskową zapewnia się możliwość
uczestniczenia - poza terenem jednostek wojskowych - w nabożeństwach i
czynnościach religijnych w niedziele i w święta, jeżeli w miejscowości
stacjonowania jednostki wojskowej lub w jej pobliżu znajduje się kościół
mariawicki i jeżeli nie koliduje to z ważnymi obowiązkami służbowymi.
2. Opiekę duszpasterską na terenie jednostek wojskowych dla żołnierzy, o których
mowa w ust. 1, zapewniają duchowni Kościoła w terminach uzgodnionych z dowódcami
jednostek.
3. Duchownych, o których mowa w ust. 2, wyznacza Rada Kościoła w porozumieniu z
Ministrem Obrony Narodowej.
Art. 16. 1. Wiernym przebywającym w szpitalach, prewentoriach i sanatoriach, w
zakładach wychowawczo-opiekuńczych, poprawczych i karnych oraz osobom tymczasowo
aresztowanym zapewnia się prawo do wykonywania praktyk religijnych oraz
korzystania z posług religijnych.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również do dzieci i młodzieży korzystających z
zorganizowanych form wypoczynku.
3. W celu realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1 i 2, kierownicy
właściwych zakładów zapewniają duchownym swobodny dostęp do tych osób.
Art. 17. 1. Kościół może tworzyć własne organizacje kościelne w celu realizacji
zadań wynikających z jego misji.
2. Organizacje, o których mowa w ust. 1, mają na celu w szczególności
działalność na rzecz formacji religijnej, kultu publicznego, nauki mariawickiej,
działalność charytatywno-opiekuńczą oraz kształtowanie postaw
religijno-etycznych dzieci i młodzieży.
3. Władze kościelne czuwają nad zgodnością działania organizacji z ich celami
religijnymi i etycznymi.
4. Do organizacji, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się prawa o
stowarzyszeniach.
5. Organizacje, o których mowa w ust. 1, mogą uzyskiwać osobowość prawną w
trybie określonym w art. 4.
Art. 18. Kościelne osoby prawne mają prawo prowadzenia właściwej dla każdej z
nich działalności charytatywno-opiekuńczej.
Art. 19. 1. Kościelne osoby prawne mogą realizować inwestycje sakralne i
kościelne.
2. Parafie mają prawo posiadania cmentarzy grzebalnych, poszerzania ich,
zakładania i zarządzania nimi.
3. Na wniosek kościelnej osoby prawnej miejscowe plany zagospodarowania
przestrzennego obejmują także inwestycje sakralne i kościelne oraz mariawickie
cmentarze wyznaniowe.
Art. 20. Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność gminy,
przeznaczone w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego na potrzeby
Kościoła, na wniosek kościelnych osób prawnych mogą być im oddawane w wieczyste
użytkowanie lub sprzedawane.
Art. 21. Nie pobiera się opłat za użytkowanie wieczyste gruntów oddanych na
potrzeby zakładów charytatywno-opiekuńczych i punktów katechetycznych.
Art. 22. 1. Kościół ma prawo emitowania w publicznych środkach masowego przekazu
nabożeństw oraz swoich programów religijno-moralnych, społecznych i
kulturalnych.
2. Sposób realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1, określa porozumienie
między Radą Kościoła a właściwą jednostką publicznej radiofonii i telewizji.
Art. 23. Osoby prawne Kościoła mają prawo zakładania i prowadzenia własnych
archiwów, muzeów i zbiorów bibliotecznych.
Art. 24. Instytucje państwowe, samorządowe i kościelne współdziałają w ochronie,
konserwacji, udostępnianiu i upowszechnianiu zabytków architektury kościelnej i
sztuki sakralnej oraz ich dokumentacji, muzeów, archiwów i bibliotek będących
własnością kościelną, a także dzieł kultury i sztuki o motywach religijnych,
stanowiących ważną część dziedzictwa kultury polskiej.
Rozdział 4
Sprawy majątkowe Kościoła
Art. 25. Kościołowi i jego osobom prawnym przysługuje prawo nabywania,
posiadania i zbywania mienia ruchomego i nieruchomego, nabywania i zbywania
innych praw oraz swobodnego zarządzania swoim majątkiem.
Art. 26. 1. Majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym
przepisom podatkowym, z wyjątkami określonymi w ust. 2-5.
2. Kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania podatkiem od
nieruchomości - nieruchomości lub ich części przeznaczonych na cele
niemieszkalne, z wyjątkiem części przeznaczonej na wykonywanie działalności
gospodarczej.
3. Zwolnienie od opodatkowania podatkiem od nieruchomości obejmuje nieruchomości
lub ich części przeznaczone na cele mieszkalne duchownych i członków zgromadzeń
zakonnych, jeżeli:
1) są one wpisane do rejestru zabytków,
2) służą jako internaty przy szkołach i seminariach duchownych, klasztory oraz
domy duchownych emerytów,
3) znajdują się w budynkach diecezji i Rady Kościoła.
4. Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez kościelne osoby prawne w
drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu i zasiedzenia jest zwolnione
od opłaty skarbowej, jeżeli ich przedmiotem są:
1) rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej,
2) sprowadzane z zagranicy maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz
papier.
5. Darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą pochodzące od osób
fizycznych są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem
dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie
odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie
o przeznaczeniu jej na tę działalność.
6. Nabywanie i zbywanie rzeczy oraz praw majątkowych, o których mowa w ust. 4,
jest zwolnione od opłat sądowych, z wyłączeniem opłat kancelaryjnych.
§ 27. Wolne od opłat celnych są przesyłane z zagranicy dla Kościoła i jego osób
prawnych dary:
1) przeznaczone na cele kultowe, charytatywno-opiekuńcze i
oświatowo-wychowawcze, z wyjątkiem wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych,
2) maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier.
Art. 28. 1. Kościół i jego osoby prawne mają prawo do zbierania ofiar na cele
religijne, kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, naukową, oświatową i
wychowawczą, utrzymanie duchownych i ich rodzin oraz członków zgromadzeń
zakonnych.
2. Zbiórki wymienione w ust. 1 nie wymagają zezwolenia, jeżeli odbywają się w
obrębie terenów kościelnych, kaplic oraz w miejscach i okolicznościach
zwyczajowo przyjętych, w sposób tradycyjnie ustalony.
Art. 29. 1. Kościelne osoby prawne mogą zakładać fundacje. Do fundacji tych
stosuje się ogólnie obowiązujące przepisy o fundacjach ze zmianami wynikającymi
z przepisów ust. 2-5.
2. Niezależnie od nadzoru państwowego, nadzór nad działalnością fundacji
sprawuje kościelna osoba prawna będąca fundatorem lub wskazana w statucie
fundacji.
3. W razie stwierdzenia nieprawidłowości w zarządzaniu fundacją, właściwy organ
państwowy zwraca się do kościelnej osoby prawnej sprawującej nadzór na fundacją,
wyznaczając termin nie krótszy niż 3 miesiące na spowodowanie usunięcia
nieprawidłowości. Po bezskutecznym upływie tego terminu można zastosować środki
określone w przepisach o fundacjach.
4. W razie konieczności poddania fundacji zarządowi przymusowemu, w myśl
przepisów o fundacjach, zarząd ten będzie sprawowała kościelna osoba prawna
wyznaczona przez Radę Kościoła.
5. Jeżeli statut fundacji nie stanowi inaczej, w razie jej likwidacji, o
przeznaczeniu jej majątku zadecyduje Rada Kościoła.
Art. 30. W razie zniesienia kościelnej osoby prawnej, jej majątek przechodzi na
własność Kościoła jako całości.
Art. 31. Niezależnie od ustawowego ubezpieczenia duchownych, kościelne osoby
prawne mogą prowadzić wewnętrzną działalność ubezpieczeniową na rzecz
duchownych, która w rozumieniu ustawy nie jest działalnością gospodarczą.
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 32. 1. Nieruchomości lub ich części pozostające w dniu wejścia w życie
ustawy we władaniu Kościoła i jego osób prawnych stają się z mocy prawa ich
własnością, o ile nie narusza to praw niepaństwowych i niesamorządowych osób
trzecich, jeżeli
1) były we władaniu Kościoła i jego osób prawnych, o których mowa w art. 3 ust.
2 pkt 2-5, lub
2) znajdują się na nich obiekty sakralne wraz z obiektami towarzyszącymi lub
cmentarze; dotyczy to także obiektów położonych na obszarze miasta stołecznego
Warszawy.
2. Nieruchomości lub ich części, na których znajdują się cmentarze grzebalne
użytkowane wspólnie przez Kościół Starokatolicki Mariawitów i Kościół Katolicki
Mariawitów, stają się z mocy prawa ich współwłasnością niepodzielną.
3. Stwierdzenie przejścia własności nieruchomości lub ich części, o których mowa
w ust. 1 i 2, następuje w drodze decyzji wojewody.
4. Nabycie własności nieruchomości lub ich części na podstawie ust. 1 jest wolne
od podatków i opłat związanych z tym nabyciem, a wynikające z niego wpisy do
ksiąg wieczystych i ich zakładanie są wolne od opłat.
Art. 33. 1. Przyznaje się Kościołowi prawo nieodpłatnego użytkowania wieczystego
działki gruntu położonego w Warszawie przy ul. Szarej 8, oznaczonej hip. nr
N-6062.
2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w terminie 6 miesięcy od
dnia wejścia w życie ustawy, sposób wykonania przepisu ust. 1.
Art. 34. 1. Kościelne osoby prawne istniejące w dniu wejścia w życie ustawy
pozostają osobami prawnymi w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Wykaz kościelnych osób prawnych istniejących w dniu wejścia w życie ustawy
określa załącznik do ustawy.
Art. 35. Do czasu zwołania Synodu prawo wewnętrzne Kościoła jest uchwalane przez
Kapitułę Generalną.
Art. 36. Traci moc dekret z dnia 5 września 1947 r. o uregulowaniu położenia
prawnego Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Rzeczypospolitej Polskiej,
Kościoła Mariawickiego i Kościoła Starokatolickiego (Dz. U. Nr 59, poz. 316 i z
1994 r. Nr 73, poz. 324).
Art. 37. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Załącznik do ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. (poz. 253)
WYKAZ OSÓB PRAWNYCH KOŚCIOŁA STAROKATOLICKIEGO MARIAWITÓW W RZECZYPOSPOLITEJ
POLSKIEJ
I. Diecezje i parafie
1. Diecezja warszawsko-płocka
Parafia Błonie
Parafia Filipów
Parafia Leszno
Parafia Lutkówka
Parafia Pepłowo
Parafia Płock
Parafia Radzyminek
Parafia Raszewo
Parafia Warszawa
Parafia Wierzbica
Parafia Żyrardów
2. Diecezja lubelsko-podlaska
Parafia Cegłów
Parafia Dąbrówka-Stany
Parafia Gózd
Parafia Kamionka
Parafia Lublin
Parafia Łany
Parafia Mińsk Mazowiecki
Parafia Piaseczno
Parafia Wiśniew
Parafia Żarnówka
Parafia Żeliszew
3. Diecezja śląsko-łódzka
Parafia Dobra
Parafia Gniazdów
Parafia Grzmiąca
Parafia Kadzidłowa
Parafia Koziegłowy
Parafia Lipka
Parafia Łowicz
Parafia Łódź
Parafia Pabianice
Parafia Piątek
Parafia Sobótka
Parafia Sosnowiec
Parafia Starcza
Parafia Stryków
Parafia Wola Cyrusowa
Parafia Zgierz
II. Zgromadzenia Zakonne
Zgromadzenie Kapłanów Mariawitów
Zgromadzenie Sióstr Mariawitek
III. Seminaria
Wyższe Seminarium Duchowne Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Płocku.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 lutego 1997 r.
o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczypospolitej Polskiej.
(Dz. U. Nr 41, poz. 254)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa stosunek Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w
Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej "Kościołem", oraz jego sytuację prawą i
majątkową.
2. W sprawach odnoszących się do Kościoła, nie uregulowanych w ustawie, stosuje
się powszechnie obowiązujące przepisy prawa.
3. Wszelkie zmiany niniejszej ustawy wymagają uprzedniej opinii Prezydium
Naczelnej Rady Kościoła.
Art. 2. Kościół rządzi się w swoich sprawach własnym Prawem Wewnętrznym,
uchwalanym przez Synod Kościoła, swobodnie wykonuje władzę duchowną i
jurysdykcyjną i samodzielnie zarządza swoimi sprawami.
Art. 3. 1. Kościół jest niezależny od jakiejkolwiek zagranicznej władzy
duchownej lub świeckiej.
2. Kościół, jako część składowa światowego nurtu zielonoświątkowego, jest
członkiem Europejskiego Stowarzyszenia Zielonoświątkowego i Światowego
Stowarzyszenia Zielonoświątkowych Zborów Bożych oraz uczestniczy w Światowej
Konferencji Zielonoświątkowej.
3. Wypełniając swoje funkcje Kościół współdziała z innymi kościołami i
organizacjami religijnymi w kraju i za granicą, może należeć do krajowych
organizacji międzykościelnych, a także międzynarodowych organizacji wyznaniowych
i międzywyznaniowych.
4. Państwo zapewnia Kościołowi, jego osobom prawnym i wyznawcom swobodę
utrzymywania stosunków i komunikowania się z podmiotami, o których mowa w ust. 2
i 3, a także z innymi wspólnotami i instytucjami, organizacjami i osobami w
kraju i za granicą.
Rozdział 2
Osoby prawne Kościoła i ich organy
Art. 4. 1. Strukturę i organizację Kościoła określa Prawo Wewnętrzne.
2. Osobowość prawną posiadają:
1) Kościół jako całość,
2) okręgi,
3) zbory,
4) seminaria i szkoły teologiczne,
5) duszpasterstwa,
6) misje,
7) wydawnictwa,
8) kościelne studia radiowe i telewizyjne,
9) ośrodki kościelne.
3. Organami osób prawnych wymienionych w ust. 2 są:
1) dla Kościoła jako całości:
a) Synod Kościoła,
b) Naczelna Rada Kościoła,
c) Prezydium Naczelnej Rady Kościoła,
d) Prezbiter Naczelny,
2) dla okręgu - prezbiter okręgowy,
3) dla zboru - pastor,
4) dla seminarium i szkoły teologicznej - rektor,
5) dla osób prawnych wymienionych w ust. 2 pkt 5-9 - dyrektor.
4. W sprawach majątkowych Kościół jako całość reprezentuje Prezydium Naczelnej
Rady Kościoła. Do składania oświadczeń woli są uprawnieni: Prezbiter Naczelny,
jego zastępca lub członek Prezydium.
5. Zmiana nazwy grup osób prawnych, o których mowa w ust. 2 pkt 2-9, może być
dokonana przepisami wewnętrznymi Kościoła. Zmiany te, na wniosek Naczelnej Rady
Kościoła, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji ogłasza w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Art. 5. Inne jednostki organizacyjne Kościoła mogą, na wniosek Naczelnej Rady
Kościoła, uzyskać osobowość prawną w drodze rozporządzenia Ministra Spraw
Wewnętrznych i Administracji.
Art. 6. 1. Kościelne jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt
2-9, nabywają osobowość prawną z chwilą powiadomienia właściwego organu przez
władzę kościelną.
2. Właściwym organem jest:
1) dla osób prawnych wymienionych w art. 4 ust. 2 pkt 2 i 4-9 - Minister Spraw
Wewnętrznych i Administracji,
2) dla zborów - wojewoda.
3. Powiadomienie powinno zawierać nazwę kościelnej osoby prawnej, jej organów,
siedzibę, a w odniesieniu do okręgów i zborów - także ich zasięg terytorialny.
4. Właściwa władza kościelna powiadamia niezwłocznie organ wymieniony w ust. 2
o:
1) zmianach dotyczących nazwy i siedziby kościelnej osoby prawnej oraz o zmianie
jej granic,
2) połączeniu, podziale i zniesieniu kościelnych osób prawnych.
5. Odpis powiadomienia, o którym mowa w ust. 3 i 4, z umieszczonym na nim
potwierdzeniem jego przyjęcia, jest dowodem uzyskania osobowości prawnej.
6. O powołaniu i odwołaniu osoby sprawującej funkcje organu osoby prawnej władza
kościelna powiadamia właściwy organ administracji rządowej. Powiadomienie
obejmuje imię i nazwisko, obywatelstwo oraz miejsce zamieszkania danej osoby.
Art. 7. Jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej działają w
ramach tych kościelnych osób prawnych, które je powołały, lub wskazanych uchwałą
Naczelnej Rady Kościoła.
Art. 8. Kościelna osoba prawna nie odpowiada za zobowiązania innej kościelnej
osoby prawnej.
Art. 9. Wydawnictwa kościelne, zakłady wytwórcze, usługowe i handlowe, zakłady
charytatywno-opiekuńcze, szkoły, placówki oświatowo-wychowawcze oraz
opiekuńczo-wychowawcze nie posiadające osobowości prawnej działają w ramach
kościelnych osób prawnych, które je powołały, lub wskazanych uchwałą Naczelnej
Rady Kościoła.
Art. 10. Przed utworzeniem jednostki organizacyjnej Kościoła poza granicami
Rzeczypospolitej Polskiej Naczelna Rada Kościoła zasięga opinii Ministra Spraw
Wewnętrznych i Administracji. Niezgłoszenie zastrzeżeń w terminie 60 dni od daty
powiadomienia uważa się za wyrażenie zgody.
Rozdział 3
Działalność Kościoła
Art. 11. 1. Kościół swobodnie organizuje i sprawuje kult publiczny.
2. Organizowanie imprez o charakterze religijnym na drogach publicznych wymaga
uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi organami
administracji rządowej bądź organami samorządu terytorialnego.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do konduktów pogrzebowych odbywających się
stosownie do miejscowego zwyczaju.
4. Religijne uroczystości pogrzebowe i nabożeństwa za zmarłych mogą być
sprawowane na cmentarzach komunalnych przy zachowaniu obowiązujących przepisów
porządkowych.
Art. 12. 1. Wierni Kościoła mają prawo do zwolnień od pracy i nauki na czas
obejmujący następujące święta religijne nie będące dniami ustawowo wolnymi od
pracy:
1) Wieki Piątek,
2) Wniebowstąpienie Pańskie,
3) drugi dzień Pięćdziesiątnicy.
2. Zwolnienie od pracy lub nauki w odniesieniu do świąt religijnych, o których
mowa w ust. 1, następuje na zasadach określonych w powszechnie obowiązujących
przepisach prawa.
Art. 13. 1. Kościół prowadzi konfesyjne nauczanie religii w szkołach publicznych
na zasadach i w trybie przewidzianych w odrębnych przepisach.
2. Oceny z religii wystawiane w punktach katechetycznych są umieszczane na
świadectwach wydawanych przez szkoły publiczne.
Art. 14. 1. Kościelne osoby prawne mają prawo zakładać i prowadzić szkoły oraz
inne placówki oświatowo-wychowawcze i opiekuńczo-wychowawcze na zasadach
określonych w odrębnych przepisach. Mają one charakter wyznaniowy i podlegają
władzy kościelnej.
2. Do nauczycieli, wychowawców i pracowników zatrudnionych w szkołach i innych
placówkach oświatowo-wychowawczych i opiekuńczo-wychowawczych, a także
seminariach duchownych i instytutach misyjnych prowadzonych przez Kościół
stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące uprawnień nauczycieli, wychowawców i
pracowników zatrudnionych w szkołach i placówkach publicznych.
3. Uczącym się w szkołach wymienionych w ust. 1 i 2 przysługują świadczenia
publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz ulgi w opłatach za przejazdy
środkami publicznego transportu zbiorowego na równi z uczniami szkół
publicznych.
Art. 15. 1. Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia seminariów
teologicznych i instytutów misyjnych, w których kształci według własnego
programu kandydatów na duchownych oraz osoby świeckie przygotowujące się do
realizacji misji Kościoła.
2. Warszawskie Seminarium Teologiczne jest wyższą szkołą teologiczną uprawnioną
do nadawania absolwentom tytułu zawodowego licencjata teologii. Tytuł ten jest
równoważny z tytułem zawodowym licencjata nadawanym przez państwowe szkoły
wyższe.
Art. 16. 1. Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia szkół wyższych. Status
prawny tych szkół, a także tryb i zakres uznawania przez Państwo stopni i
tytułów nadawanych przez te szkoły regulują umowy między Ministrem Edukacji
Narodowej a Naczelną Radą Kościoła.
2. Studentom szkół, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 15 ust. 2, przysługują
świadczenia publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz ulgi w opłatach za
przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi ze studentami
państwowych szkół wyższych.
3. Osobom pozostającym w stosunku pracy w szkołach, o których mowa w ust. 1 oraz
w art. 15 ust. 2, przysługują na równi z odpowiednimi pracownikami państwowych
szkół wyższych świadczenia:
1) publicznych zakładów opieki zdrowotnej,
2) ubezpieczenia społecznego oraz
3) zaopatrzenia emerytalnego pracowników i ich rodzin.
Nauczycielom przysługują ponadto ulgi w opłatach za przejazdy środkami
publicznego transportu zbiorowego na równi z nauczycielami akademickimi.
4. Poręcza się Kościołowi prawo do kształcenia kadr duchownych w
Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie w zakresie teologii
zielonoświątkowej.
Art. 17. 1. Studenci teologii otrzymują na czas studiów odroczenie odbywania
zasadniczej służby wojskowej, w razie zaś ogłoszenia mobilizacji i w czasie
wojny mogą być przeznaczeni, stosownie do potrzeb sił zbrojnych, do służby
sanitarnej lub służby w obronie cywilnej.
2. Nie powołuje się absolwentów studiów, o których mowa w ust. 1, do odbywania
przeszkolenia wojskowego w okresie przygotowań do ordynacji w ciągu dwóch lat od
zakończenia studiów.
3. Ordynowani duchowni są przenoszeni do rezerwy i nie odbywają ćwiczeń
wojskowych w czasie pokoju. W razie ogłoszenia mobilizacji oraz w czasie wojny
mogą być oni powołani jedynie do pełnienia funkcji kapelanów wojskowych.
4. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny właściwe organy wojskowe, w
porozumieniu z Naczelną Radą Kościoła, zapewnią pozostawienie do duszpasterskiej
obsługi ludności niezbędnej liczby duchownych spośród tych, którzy podlegają
mobilizacji.
Art. 18. 1. Żołnierzom pełniącym czynną służbę wojskową zapewnia się możliwość
uczestniczenia - poza terenem jednostek wojskowych - w nabożeństwach i
czynnościach religijnych w niedziele i w dni świąteczne Kościoła, jeżeli w
miejscowości stacjonowania jednostki wojskowej lub w jej pobliżu znajduje się
zbór i jeżeli nie koliduje to z ważnymi obowiązkami służbowymi.
2. Opiekę duszpasterską na terenie jednostek wojskowych dla żołnierzy, o których
mowa w ust. 1, zapewniają duchowni Kościoła w terminach uzgodnionych z dowódcami
jednostek.
3. Duchownych, o których mowa w ust. 2, wyznacza Naczelna Rada Kościoła w
porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej.
Art. 19. 1. Wiernym przebywającym w szpitalach, prewentoriach i sanatoriach, w
zakładach wychowawczo-opiekuńczych, poprawczych i karnych oraz osobom tymczasowo
aresztowanym zapewnia się prawo do wykonywania praktyk religijnych oraz
korzystania z posług religijnych.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również do dzieci i młodzieży korzystających z
zorganizowanych form wypoczynku.
3. W celu realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1 i 2, kierownicy
właściwych zakładów zapewniają duchownym swobodny dostęp do tych osób.
4. Nabożeństwa dla osób, o których mowa w ust. 1, odbywają się w odpowiednio
przystosowanych pomieszczeniach udostępnianych na ten cel przez kierowników
właściwych instytucji prowadzonych przez administrację rządową lub samorządową.
5. Minister Edukacji Narodowej oraz Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w
porozumieniu z Naczelną Radą Kościoła określą, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady organizowania nauczania kościelnego, nabożeństw i wykonywania
innych praktyk religijnych właściwych dla wyznania zielonoświątkowego dzieciom i
młodzieży przebywającym w zakładach opiekuńczych i wychowawczych, w sanatoriach,
prewentoriach i szpitalach oraz korzystającym z zorganizowanego odpoczynku.
Art. 20. 1. Organizacjami zielonoświątkowymi w rozumieniu ustawy są organizacje
założone za aprobatą władzy kościelnej, która zatwierdza im opiekuna
kościelnego. Działają one w łączności z władzami Kościoła.
2. Organizacje zielonoświątkowe mogą mieć na celu w szczególności zgodną z nauką
Kościoła działalność społeczno-kulturalną, oświatowo-wychowawczą i
charytatywno-opiekuńczą.
3. Do organizacji zielonoświątkowych stosuje się przepisy prawa o
stowarzyszeniach, z tym że:
1) władzy kościelnej przysługuje prawo cofnięcia aprobaty, o której mowa w ust.
1,
2) wystąpienie do sądu w wnioskiem o rozwiązanie stowarzyszenia wymaga opinii
władzy kościelnej,
3) w przypadku likwidacji organizacji zielonoświątkowej do jej majątku stosuje
się odpowiednio przepisy Prawa Wewnętrznego Kościoła.
Art. 21. Kościelne osoby prawne mają prawo prowadzenia właściwej dla każdej z
nich działalności charytatywno-opiekuńczej.
Art. 22. 1. Kościelne osoby prawne mogą realizować inwestycje sakralne i
kościelne.
2. Zbory mają prawo posiadania cmentarzy grzebalnych, poszerzania ich,
zakładania i zarządzania nimi.
3. Na wniosek kościelnej osoby prawnej miejscowe plany zagospodarowania
przestrzennego obejmują także inwestycje sakralne i kościelne oraz
zielonoświątkowe cmentarze wyznaniowe.
Art. 23. Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność gminy,
przeznaczone w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego na potrzeby
Kościoła, na wniosek kościelnych osób prawnych mogą być im oddawane w wieczyste
użytkowanie lub sprzedawane.
Art. 24. Nie pobiera się opłat za użytkowanie wieczyste gruntów oddanych na
potrzeby zakładów charytatywno-opiekuńczych i punktów katechetycznych.
Art. 25. 1. Kościół ma prawo emitowania w publicznych środkach masowego przekazu
nabożeństw oraz swoich programów religijno-moralnych, społecznych i
kulturalnych.
2. Sposób realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1, określa porozumienie
między Naczelną Radą Kościoła a właściwą jednostką publicznej radiofonii i
telewizji.
3. Kościół może zakładać własne stacje radiowe i telewizyjne. Rozpowszechnianie
programów radiowych i telewizyjnych wymaga uzyskania koncesji na zasadach
określonych w powszechnie obowiązujących przepisach prawa.
Art. 26. Osoby prawne Kościoła mają prawo zakładania i prowadzenia własnych
archiwów, muzeów i zbiorów bibliotecznych.
Art. 27. Instytucje państwowe, samorządowe i kościelne współdziałają w ochronie,
konserwacji, udostępnianiu i upowszechnianiu zabytków architektury kościelnej i
sztuki sakralnej oraz ich dokumentacji, muzeów, archiwów i bibliotek będących
własnością kościelną, a także dzieł kultury i sztuki o motywach religijnych,
stanowiących ważną część dziedzictwa kultury.
Rozdział 4
Sprawy majątkowe Kościoła
Art. 28. Kościołowi i jego osobom prawnym przysługuje prawo nabywania,
posiadania i zbywania mienia ruchomego i nieruchomego, nabywania i zbywania
innych praw oraz swobodnego zarządzania swoim majątkiem.
Art. 29. 1. Majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym
przepisom podatkowym, z wyjątkami określonymi w ust. 2-5.
2. Kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania podatkiem od
nieruchomości - nieruchomości lub ich części przeznaczonych na cele
niemieszkalne, z wyjątkiem części przeznaczonej na wykonywanie działalności
gospodarczej.
3. Zwolnienie od opodatkowania podatkiem od nieruchomości obejmuje nieruchomości
lub ich części przeznaczone na cele mieszkalne duchownych, jeżeli:
1) są one wpisane do rejestru zabytków,
2) służą jako internaty przy szkołach i seminariach teologicznych, domy
duchownych emerytów i wdów po nich,
3) znajdują się w budynkach administracyjnych okręgów i Naczelnej Rady Kościoła.
4. Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez kościelne osoby prawne w
drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu i zasiedzenia jest zwolnione
od opłaty skarbowej, jeżeli ich przedmiotem są:
1) rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej,
2) sprowadzane z zagranicy maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz
papier.
5. Darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą pochodzące od osób
fizycznych są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem
dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie
odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie
o przeznaczeniu jej na tę działalność.
6. Nabywanie i zbywanie rzeczy oraz praw majątkowych, o których mowa w ust. 4,
jest zwolnione od opłat sądowych, z wyłączeniem opłat kancelaryjnych.
Art. 30. Wolne od opłat celnych są przesyłane z zagranicy dla Kościoła i jego
osób prawnych dary:
1) przeznaczone na cele kultowe, charytatywno-opiekuńcze i
oświatowo-wychowawcze, z wyjątkiem wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych,
2) maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier.
Art. 31. 1. Kościelne osoby prawne mają prawo do zbierania ofiar na cele
religijne, kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, naukową,
oświatowo-wychowawczą oraz na utrzymanie duchownych i ich rodzin, a także
komisji działających przy tych kościelnych osobach prawnych.
2. Zbiórki wymienione w ust. 1 nie wymagają zezwolenia, jeżeli odbywają się w
obrębie terenów kościelnych, kaplic oraz w miejscach i okolicznościach
zwyczajowo przyjętych, w sposób tradycyjnie ustalony.
Art. 32. 1. Kościelne osoby prawne mogą zakładać fundacje. Do fundacji tych
stosuje się ogólnie obowiązujące przepisy o fundacjach ze zmianami wynikającymi
z przepisów ust. 2-5.
2. Niezależnie od nadzoru państwowego, nadzór nad działalnością fundacji
sprawuje kościelna osoba prawna będąca fundatorem lub wskazana w statucie
fundacji.
3. W razie stwierdzenia nieprawidłowości w zarządzaniu fundacją, właściwy organ
zwraca się do kościelnej osoby prawnej sprawującej nadzór na fundacją,
wyznaczając termin nie krótszy niż 3 miesiące na spowodowanie usunięcia
nieprawidłowości. Po bezskutecznym upływie tego terminu można zastosować środki
określone w przepisach o fundacjach.
4. W razie konieczności poddania fundacji zarządowi przymusowemu, w myśl
przepisów o fundacjach, zarząd ten będzie sprawowała kościelna osoba prawna
wyznaczona przez Naczelną Radę Kościoła.
5. Jeżeli statut fundacji nie stanowi inaczej, w razie jej likwidacji, o
przeznaczeniu jej majątku zadecyduje Naczelna Rada Kościoła.
Art. 33. W razie zniesienia kościelnej osoby prawnej, jej majątek przechodzi na
własność Kościoła jako całości.
Art. 34. Niezależnie od ustawowego ubezpieczenia duchownych, kościelne osoby
prawne mogą prowadzić wewnętrzną działalność ubezpieczeniową na rzecz duchownych
i ich rodzin, która w rozumieniu ustawy nie jest działalnością gospodarczą.
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 35. 1. Nieruchomości lub ich części pozostające w dniu wejścia w życie
ustawy we władaniu Kościoła i jego osób prawnych stają się z mocy prawa ich
własnością, o ile nie narusza to praw niepaństwowych i niesamorządowych osób
trzecich i jeżeli stanowiły własność Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego.
2. Stwierdzenie przejścia własności nieruchomości lub ich części, o których mowa
w ust. 1, następuje w drodze decyzji wojewody.
3. Nabycie własności nieruchomości lub ich części na podstawie ust. 1 oraz wpis
prawa własności w księdze wieczystej są wolne od podatków i opłat, z wyjątkiem
opłat kancelaryjnych.
Art. 36. 1. Na wniosek kościelnych osób prawnych wojewoda lub inny organ
wykonujący w imieniu Skarbu Państwa prawa wynikające z własności nieruchomości
albo organy gmin w zakresie swoich właściwości - mogą nieodpłatnie przekazać
Kościołowi lub jego osobom prawnym własność nieruchomości lub ich części:
1) jeżeli są one niezbędne do sprawowania kultu religijnego lub działalności
kościelnych osób prawnych w zakresie charytatywno-opiekuńczym lub
oświatowo-wychowawczym,
2) w celu utworzenia lub powiększenia gospodarstwa rolnego zborów działających
na Ziemiach Zachodnich i Północnych, o powierzchni do 15 ha użytków rolnych
łącznie dla jednego zboru.
2. Przepis art. 35 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
3. Wnioski, o których mowa w ust. 1, mogą być składane w terminie 2 lat od dnia
wejścia w życie ustawy.
Art. 37. 1. Kościelne osoby prawne istniejące w dniu wejścia w życie ustawy
pozostają osobami prawnymi w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Wykaz kościelnych osób prawnych istniejących w dniu wejścia w życie ustawy
określa załącznik do ustawy.
Art. 38. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Załącznik do ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. (poz. 254)
WYKAZ OSÓB PRAWNYCH KOŚCIOŁA ZIELONOŚWIĄTKOWEGO W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
I. Okręgi i zbory
1) Okręg Centralny
Zbór "Betel" Aleksandrów Kujawski
Zbór Konin
Zbór Łódź
Zbór "Immanuel" Łódź
Zbór Pabianice
Zbór Piotrków Trybunalski
Zbór "Dobra Nowina" Pruszków
Zbór "Zbór Romów" Warszawa
Zbór Warszawa-Wola
Zbór "Nowe Życie" Warszawa
Zbór Stołeczny Warszawa
Zbór "Jezus Nadchodzi" Warszawa
Zbór "Maranatha" Włocławek
2) Okręg Południowy
Zbór Będzin
Zbór "Filadelfia" Bielsko-Biała
Zbór Busko-Zdrój
Zbór "Elim" Cieszyn
Zbór "Hosanna" Częstochowa
Zbór "Betel" Dębica
Zbór "Arka" Gliwice
Zbór "Syloe" Gorlice
Zbór Hażlach
Zbór "Oaza Miłości" Jastrzębie-Zdrój
Zbór "Betel" Jaworzno
Zbór "Betania" Katowice
Zbór "Betlejem" Kraków
Zbór "Zbór Boży" Kraków
Zbór Kraków-Nowa-Huta
Zbór "Słowo Życia" Krzeszowice
Zbór Nowy Sącz
Zbór "Elim" Nowy Targ
Zbór "Arka" Olkusz
Zbór "Salem" Oświęcim
Zbór "Betezda" Racibórz
Zbór "Betel" Rybnik
Zbór "Jeruzalem" Skarżysko-Kamienna
Zbór "Syloe" Skawina
Zbór "Betel" Starachowice
Zbór Tarnowskie Góry
Zbór Tarnów
Zbór "Betel" Ustroń
Zbór "Syloe" Wisła-Czarne
Zbór Wisła-Głębce
Zbór "Elim" Żory
Zbór Żywiec
3) Okręg Zachodni
Zbór "Dobra Nowina" Bolesławiec
Zbór "Społeczność Zielonoświątkowa" Brzeg
Zbór Bystrzyca Kłodzka
Zbór Bytom Odrzański
Zbór "Betezda" Dzierżoniów
Zbór "Centrum Ewangelii" Głogów
Zbór "Dobra Nowina" Głogów
Zbór "Betel" Głubczyce
Zbór Gryfów Śląski
Zbór "Betlejem" Gubin
Zbór Janowice Wielkie
Zbór Jarocin
Zbór Jawor
Zbór Jelenia Góra
Zbór Kalisz
Zbór "Jeruzalem" Kamienna Góra
Zbór Kędzierzyn-Koźle
Zbór "Betlejem" Kietrz
Zbór Kluczbork
Zbór Kożuchów
Zbór Krotoszyn
Zbór "Anastasis" Legnica
Zbór Leszno
Zbór "Filadelfia" Lubań Śląski
Zbór Lublin
Zbór "Betania" Lwówek Śląski
Zbór Łęknica
Zbór Milicz
Zbór "Kanaan" Namysłów
Zbór Nowa Sól
Zbór "Nowe Życie" Nowa Sól
Zbór Nysa
Zbór Oleśnica
Zbór "Ostoja" Opole
Zbór Ostrów Wielkopolski
Zbór Poznań
Zbór "Syloe" Prudnik
Zbór Sobótka
Zbór "Salem" Strzegom
Zbór Sulechów
Zbór Świdnica
Zbór Świebodzin
Zbór Wałbrzych
Zbór Wierzbica Dolna
Zbór "Na Miłej" Wrocław
Zbór "Chrześcijańska Społeczność" Ząbkowice Śląskie
Zbór "Nadzieja" Zdzieszowice
Zbór "Emaus" Zielona Góra
Zbór Żary
4) Okręg Pomorski
Zbór "Genezaret" Barlinek
Zbór Białogard
Zbór Broczyna
Zbór "Nowe Życie" Bytów
Zbór Chodzież
Zbór "Samaria" Człuchów
Zbór Goleniów
Zbór "Betezda" Gorzów Wielkopolski
Zbór Gryfino
Zbór "Nowe Życie" Kostrzyn
Zbór "Betel" Koszalin
Zbór Lębork
Zbór Miastko
Zbór "Betlejem" Piła
Zbór Police
Zbór "Syloe" Pyrzyce
Zbór Słupsk
Zbór Stargard Szczeciński
Zbór "Betania" Szczecin
Zbór "Betel" Szczecinek
Zbór Świdwin
Zbór Trzcianka
Zbór Ustka
5) Okręg Północny
Zbór "Słowo Życia" Biskupiec
Zbór "Betel" Bydgoszcz
Zbór "Nowe Życie" Elbląg
Zbór Frombork
Zbór Gdańsk
Zbór "Nowe Życie" Gdańsk
Zbór Gdynia
Zbór "Eklezja" Gdynia
Zbór Giżycko
Zbór "Betel" Gołdap
Zbór "Betezda" Iława
Zbór Inowrocław
Zbór "Betel" Kętrzyn
Zbór Kościerzyna
Zbór Kwidzyn
Zbór "Słowo Życia" Łomża
Zbór Malbork
Zbór "Emaus" Mikołajki
Zbór "Syloe" Morąg
Zbór Mrągowo
Zbór "Słowo Pojednania" Olsztyn
Zbór Suwałki
Zbór "Betel" Szczytno
Zbór Tczew
Zbór Toruń
6) Okręg Wschodni
Zbór Białopole
Zbór Białowieża
Zbór Białystok
Zbór "Dobra Nowina" Białystok
Zbór Bielsk Podlaski
Zbór Brylińce
Zbór Brzeżawa
Zbór Chełm
Zbór Dubicze Cerkiewne
Zbór Hajnówka
Zbór Hniszów
Zbór Jarosław
Zbór "Logos" Krosno
Zbór Lubartów
Zbór "Oaza" Lublin
Zbór Mielec
Zbór Nowosady
Zbór "Nazaret" Przemyśl
Zbór "Emaus" Rzeszów
Zbór "Agape" Siedlce
Zbór Siedliszcze
Zbór Stalowa Wola
Zbór "Zwiastun" Tarnobrzeg
Zbór Terespol
Zbór Zamość
II. Seminaria
Warszawskie Seminarium Teologiczne
Misyjne Seminarium Biblijne
Seminarium Teologiczne w Ustroniu
Chrześcijański Uniwersytet "Vision"
Instytut Korespondencyjny "Uniwersytet ICI"
III. Duszpasterstwa
Służba Katechetyczna
Duszpasterstwo Młodzieży
IV. Misje
Misja Krajowa
Misja Zagraniczna
Misja Wśród Uzależnionych od Narkotyków "Teen Challenge"
Misja "Chrześcijańska Rodzina"
Misja Wśród Uzależnionych od Alkoholu "Nowa Nadzieja"
Misja Więzienna
Chrześcijańska Misja Społeczna
Chrześcijańska Misja Kobiet
Misja Charytatywna
V. Wydawnictwa
Miesięcznik "Chrześcijanin"
Instytut Wydawniczy "Agape"
Instytut im. T. B. Barratta
VI. Kościelne studia radiowe i telewizyjne
Misja Radiowa "Słowo Ewangelii"
Centrum Telewizyjne "Charyzma"
VII. Ośrodki
Chrześcijański Ośrodek dla Osób Uzależnionych "En-Gedi" Broczyna
Chrześcijański Ośrodek dla Osób Uzależnionych "Nowa Nadzieja" Janowice Wielkie
Kościelny Ośrodek Rekolekcyjny "Patmos" Wiele
Kościelny Ośrodek Rekolekcyjny Boguszów-Gorce
Dom Rekolekcyjny "Betezda" Czchów
Dom Rekolekcyjny "Betel" Szczytno.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA BEZPIECZEŃSTWA JĄDROWEGO
sporządzona w Wiedniu dnia 20 września 1994 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 42, poz. 262)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 20 września 1994 r. w Wiedniu została otwarta do podpisu i podpisana
przez Rzeczpospolitą Polską Konwencja bezpieczeństwa jądrowego w następującym
brzmieniu:
Przekład
KONWENCJA BEZPIECZEŃSTWA JĄDROWEGO
WSTĘP
Umawiające się Strony,
(i) świadome, jakie znaczenie dla społeczności międzynarodowej ma pewność, że
wykorzystywanie energii jądrowej odbywa się w sposób bezpieczny, regulowany
przepisami i nie zagrażający środowisku;
(ii) potwierdzając konieczność dalszego popierania wysokiego poziomu
bezpieczeństwa jądrowego na całym świecie;
(iii) potwierdzając, że odpowiedzialność za bezpieczeństwo jądrowe spoczywa na
państwie, którego jurysdykcji podlega obiekt jądrowy;
(iv) pragnąc propagować skuteczną kulturę bezpieczeństwa jądrowego;
(v) świadome, że awarie w obiektach jądrowych mogą mieć potencjalne skutki
międzynarodowe;
(vi) mając na względzie Konwencję o ochronie fizycznej materiałów jądrowych
(1979), Konwencję o wczesnym powiadamianiu o awarii jądrowej (1986) oraz
Konwencję o pomocy w przypadku awarii jądrowej lub zagrożenia radiologicznego
(1986);
(vii) potwierdzając znaczenie współpracy międzynarodowej dla umocnienia
bezpieczeństwa jądrowego poprzez funkcjonowanie istniejących umów dwu- i
wielostronnych oraz przez ustanowienie niniejszej konwencji;
(viii) uznając, że niniejsza konwencja nakłada zobowiązanie do stosowania raczej
podstawowych zasad bezpieczeństwa dla obiektów jądrowych niż szczegółowych norm
bezpieczeństwa oraz że istnieją okresowo aktualizowane międzynarodowe wytyczne,
które mogą wskazywać współczesne sposoby osiągania wysokiego poziomu
bezpieczeństwa;
(ix) potwierdzając potrzebę pilnego rozpoczęcia opracowania międzynarodowej
konwencji dotyczącej bezpiecznej gospodarki odpadami promieniotwórczymi, gdy
tylko toczący się proces opracowania podstawowych zasad bezpieczeństwa
odnoszących się do tego zagadnienia zakończy się osiągnięciem szerokiego,
międzynarodowego porozumienia;
(x) uznając pożyteczność dalszych prac technicznych, dotyczących bezpieczeństwa
na innych stadiach jądrowego cyklu paliwowego, oraz tego, że prace te mogą z
czasem ułatwić rozwój istniejących lub przyszłych dokumentów międzynarodowych;
uzgodniły, co następuje:
Rozdział 1
CELE, DEFINICJE I ZAKRES STOSOWANIA
Artykuł 1
Cele
Niniejsza konwencja ma na celu:
(i) osiągnięcie i utrzymanie wysokiego poziomu bezpieczeństwa jądrowego na
świecie poprzez poprawę wykorzystania środków krajowych oraz współpracy
międzynarodowej, w tym także współpracy technicznej związanej z bezpieczeństwem,
tam gdzie jest to uzasadnione;
(ii) ustanowienie i utrzymanie w obiektach jądrowych skutecznych zabezpieczeń
przed powstaniem potencjalnych zagrożeń radiologicznych, aby chronić
poszczególnych ludzi, społeczeństwo i środowisko naturalne przed szkodliwymi
skutkami promieniowania jonizującego pochodzącego z takich obiektów;
(iii) zapobieganie awariom, pociągającym za sobą skutki radiologiczne, oraz
łagodzenie takich skutków, jeśli już powstały.
Artykuł 2
Definicje
W niniejszej konwencji określenie:
(i) "obiekt jądrowy" oznacza dla każdej z Umawiających się Stron każdą położoną
na lądzie cywilną siłownię jądrową podlegającą jej jurysdykcji, włącznie ze
znajdującymi się na tym samym terenie i bezpośrednio związanymi z eksploatacją
siłowni obiektami i urządzeniami służącymi do magazynowania, przemieszczania i
obróbki materiałów promieniotwórczych. Siłownia taka przestaje być obiektem
jądrowym, gdy wszystkie jądrowe elementy paliwowe są na stałe usunięte z rdzenia
reaktora, bezpiecznie zmagazynowane zgodnie z zatwierdzonymi procedurami i gdy
organ nadzorujący zaakceptował program likwidacji siłowni;
(ii) "organ nadzorujący" oznacza dla każdej z Umawiających się Stron organ lub
organy uprawnione przez nią do wydawania zezwoleń oraz do sprawowania nadzoru
prawnego nad lokalizacją, projektowaniem, budową, rozruchem, eksploatacją lub
likwidowaniem obiektów jądrowych;
(iii) "zezwolenie" oznacza wszelkie upoważnienie wydawane wnioskodawcy przez
organ nadzorujący, a dotyczące ponoszenia odpowiedzialności za lokalizację,
projektowanie, budowę, rozruch, eksploatację lub likwidację obiektów jądrowych.
Artykuł 3
Zakres stosowania
Postanowienia niniejszej konwencji mają zastosowanie do bezpieczeństwa obiektów
jądrowych.
Rozdział 2
ZOBOWIĄZANIA
(a) Postanowienia ogólne
Artykuł 4
Środki wdrażania
Każda z Umawiających się Stron podejmie w ramach jej prawa wewnętrznego
działania prawne, nadzorcze i administracyjne oraz inne kroki konieczne do
wypełnienia zobowiązań przyjętych zgodnie z niniejszą konwencją.
Artykuł 5
Sprawozdanie
Każda z Umawiających się Stron, przed każdym ze spotkań wymienionych w artykule
20, przedstawi do przeglądu sprawozdanie dotyczące kroków podjętych w celu
wdrożenia każdego z wynikających z niniejszej konwencji zobowiązań.
Artykuł 6
Istniejące obiekty jądrowe
Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki dla zapewnienia
dokonania jak najszybszego przeglądu i oceny bezpieczeństwa obiektów jądrowych,
istniejących w momencie, gdy niniejsza konwencja zacznie obowiązywać daną
Umawiającą się Stronę. W przypadkach koniecznych w świetle tej konwencji
Umawiająca się Strona zapewni pilne wykonanie wszelkich praktycznie
uzasadnionych działań prowadzących do poprawienia bezpieczeństwa obiektów
jądrowych. Jeśli takiej poprawy nie można osiągnąć, należy wdrożyć plany
zamknięcia obiektu jądrowego tak szybko, jak jest to praktycznie możliwe. Termin
takiego zamknięcia może uwzględniać zarówno sytuację energetyczną oraz możliwe
alternatywy, jak również skutki społeczne, środowiskowe i ekonomiczne.
(b) Ustawodawstwo i przepisy wykonawcze
Artykuł 7
Zakres ustawodawstwa i przepisów wykonawczych
1. Każda z Umawiających się Stron ustanowi i wprowadzi w życie akty prawne i
przepisy z zakresu bezpieczeństwa obiektów jądrowych.
2. Ustawodawstwo i przepisy wykonawcze uwzględnią:
(i) określenie stosownych krajowych wymagań i przepisów bezpieczeństwa;
(ii) system udzielania zezwoleń odnoszących się do obiektów jądrowych oraz zakaz
eksploatacji obiektu jądrowego bez zezwolenia;
(iii) system dozorowej inspekcji i oceny obiektów jądrowych dla zapewnienia
zgodności odpowiednich przepisów i przestrzegania warunków zezwoleń;
(iv) egzekwowanie stosowania odpowiednich przepisów i przestrzegania warunków
zezwoleń, obejmujące zawieszenie, zmianę lub cofnięcie zezwolenia.
Artykuł 8
Organ nadzorujący
1. Każda z Umawiających się Stron ustanowi lub wyznaczy organ nadzorujący,
któremu powierzy wdrażanie ustawodawstwa i przepisów, o których mowa w artykule
7, i który wyposaży w odpowiednie uprawnienia, kompetencje oraz środki finansowe
i kadrowe potrzebne do wypełniania przypisanych mu obowiązków.
2. Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki w celu zapewnienia
skutecznego rozdzielenia funkcji organu nadzorującego od funkcji dowolnego
innego organu lub organizacji, dotyczących promocji lub wykorzystywania energii
jądrowej.
Artykuł 9
Odpowiedzialność posiadacza zezwolenia
Każda z Umawiających się Stron zapewni, by zasadnicza odpowiedzialność za
bezpieczeństwo obiektu jądrowego spoczywała na posiadaczu stosownego zezwolenia,
a także podejmie właściwe kroki w celu zagwarantowania, aby każdy posiadacz
zezwolenia wywiązał się ze swych zobowiązań.
(c) Ogólne założenia bezpieczeństwa
Artykuł 10
Priorytet bezpieczeństwa
Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki w celu zapewnienia,
żeby wszystkie organizacje zaangażowane w działalność bezpośrednio związaną z
obiektami jądrowymi ustanowiły zasady postępowania nadające należny priorytet
bezpieczeństwu jądrowemu.
Artykuł 11
Środki finansowe i kadrowe
1. Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki dla zapewnienia
właściwych środków finansowych na utrzymanie bezpieczeństwa każdego obiektu
jądrowego przez cały okres jego istnienia.
2. Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki dla zapewnienia,
żeby przez cały okres istnienia każdego z obiektów jądrowych wszelka działalność
mogąca mieć wpływ na bezpieczeństwo jego działania, prowadzona w obiekcie lub na
jego rzecz, prowadzona była przez odpowiednio liczny, wykwalifikowany personel,
posiadający odpowiednie wykształcenie i przygotowanie zawodowe oraz okresowo
doszkalany.
Artykuł 12
Czynniki ludzkie
Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki dla zapewnienia, żeby
możliwości i ograniczenia działań człowieka były uwzględniane przez cały okres
istnienia obiektu jądrowego.
Artykuł 13
Zapewnienie jakości
Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki dla zagwarantowania
opracowania i wdrożenia programów zapewnienia jakości, które zagwarantują
spełnianie określonych wymagań odnoszących się do wszelkich działań ważnych dla
bezpieczeństwa jądrowego przez cały okres istnienia obiektu jądrowego.
Artykuł 14
Ocena i potwierdzenie bezpieczeństwa
Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki dla zapewnienia, aby:
(i) szybkie i systematyczne oceny bezpieczeństwa były przeprowadzane przed
przystąpieniem do budowy i rozruchu obiektu jądrowego oraz w czasie jego
istnienia. Oceny takie muszą być dobrze udokumentowane, aktualizowane w świetle
doświadczeń eksploatacyjnych i pojawiania się nowych informacji, istotnych dla
bezpieczeństwa, a także muszą być poddawane przeglądowi przez organ nadzorujący
lub w jego imieniu;
(ii) weryfikacja polegająca na dokonywaniu analiz, nadzoru, badań i kontroli
była przeprowadzana dla zapewnienia, aby fizyczny stan i eksploatacja obiektu
jądrowego były zgodne z odpowiednimi projektami, krajowymi wymaganiami
bezpieczeństwa oraz ograniczeniami i warunkami eksploatacyjnymi.
Artykuł 15
Ochrona przed promieniowaniem
Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki dla zapewnienia, aby
we wszystkich stanach eksploatacyjnych narażenie na promieniowanie pracowników i
ludności spowodowane przez obiekt jądrowy było tak małe, jak to jest praktycznie
możliwe, oraz by nikt nie był narażony na dawki promieniowania przekraczające
ustalone krajowe dawki graniczne.
Artykuł 16
Przygotowanie na wypadek awarii
1. Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki dla zapewnienia
istnienia, rutynowo testowanych w obiektach jądrowych, planów postępowania w
przypadku awarii, obejmujących zarówno same obiekty, jak i teren poza nimi, oraz
uwzględniających działania, jakie będą wykonywane w sytuacji awaryjnej.
Dla każdego nowego obiektu jądrowego plany takie będą przygotowane i sprawdzone
przed rozpoczęciem eksploatacji powyżej niskiego poziomu mocy, ustalonego przez
organ nadzorujący.
2. Każda z Umawiających się Stron podejmie należyte kroki dla zapewnienia, aby
odpowiednio do prawdopodobieństwa dotknięcia ich skutkami wypadku
radiologicznego ich własna ludność i właściwe organy Państw sąsiadujących z
obiektem jądrowym otrzymały stosowne informacje potrzebne do planowania
postępowania awaryjnego i do realizacji samego postępowania.
3. Umawiające się Strony, które na swoim terytorium nie mają obiektów jądrowych,
jeżeli istnieje prawdopodobieństwo dotknięcia ich skutkami wypadku
radiologicznego w obiekcie jądrowym znajdującym się w ich sąsiedztwie, podejmą
właściwe kroki dla przygotowania i przetestowania planów postępowania awaryjnego
na ich terytoriach, obejmujących działania podejmowane w razie takiej awarii.
(d) Bezpieczeństwo obiektów
Artykuł 17
Lokalizacja
Każda z Umawiających się Stron podejmie właściwe kroki dla zapewnienia
opracowania i wdrożenia odpowiednich procedur służących do:
(i) oceny wszystkich istotnych czynników związanych z lokalizacją, mogących
wpływać na bezpieczeństwo obiektu jądrowego w całym planowanym okresie jego
istnienia;
(ii) oceny prawdopodobnego wpływu proponowanego obiektu jądrowego na
bezpieczeństwo osób, społeczeństwa i środowiska;
(iii) ponownej oceny, w razie konieczności, wszystkich istotnych czynników, o
których mowa w punktach (i) i (ii), w takim stopniu, aby zapewnić ciągłą
wiarygodność obiektu jądrowego pod względem jego bezpieczeństwa;
(iv) konsultowania się z Umawiającymi się Stronami sąsiadującymi z planowanym
obiektem jądrowym, jeśli prawdopodobne jest, że mogą one odczuwać skutki jego
istnienia, oraz do przedkładania na życzenie takich Umawiających się Stron
informacji koniecznych im do dokonania własnej oceny możliwego wpływu obiektu
jądrowego na bezpieczeństwo ich własnego terytorium.
Artykuł 18
Projektowanie i budowa
Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki dla zapewnienia, aby:
(i) projektowanie i budowa obiektu jądrowego uwzględniały kilka poziomów
bezpieczeństwa i metod ochrony (tzw. ochrona wielopoziomowa) przed uwolnieniem
materiałów promieniotwórczych, co ma na celu zapobieganie awariom oraz
ograniczanie ich skutków radiologicznych, które mogłyby mieć miejsce;
(ii) technologie zastosowane w projekcie i budowie obiektów jądrowych były
wypróbowane w praktyce lub sprawdzone za pomocą testowania lub analizy;
(iii) projekt obiektu jądrowego umożliwiał pewną, stabilną i łatwą pod względem
zarządzania eksploatację, ze szczególnym uwzględnieniem czynników ludzkich i
czynników związanych ze współdziałaniem człowieka i urządzeń technicznych.
Artykuł 19
Eksploatacja
Każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki dla zapewnienia, aby:
(i) zgoda na eksploatację obiektu jądrowego była wydana na podstawie
odpowiednich analiz bezpieczeństwa i programu rozruchu, wykazujących, że obiekt
jest zbudowany zgodnie z projektem i wymaganiami bezpieczeństwa;
(ii) eksploatacyjne ograniczenia i warunki, wyznaczone na podstawie analizy
bezpieczeństwa, testów i doświadczenia eksploatacyjnego, były zdefiniowane i w
miarę potrzeb modyfikowane tak, aby mogły określać granice bezpiecznej
eksploatacji;
(iii) eksploatacja, konserwacja, kontrole i testy obiektu jądrowego były
prowadzone zgodnie z zatwierdzonymi procedurami;
(iv) opracowano procedury postępowania w razie przewidywanych zdarzeń
eksploatacyjnych i awarii;
(v) konieczne wsparcie inżynieryjne i techniczne we wszystkich dziedzinach
związanych z bezpieczeństwem było dostępne przez cały okres istnienia obiektu
jądrowego;
(vi) zdarzenia ważne dla bezpieczeństwa były na bieżąco zgłaszane przez
posiadacza odpowiedniego zezwolenia organowi nadzorującemu;
(vii) ustanowione były takie programy zbierania i analizowania doświadczeń
eksploatacyjnych, aby uzyskane wyniki i wyciągane wnioski mogły służyć do
podjęcia odpowiednich działań, a istniejące mechanizmy były wykorzystywane do
wymiany ważnych doświadczeń z organizacjami międzynarodowymi oraz z innymi
instytucjami eksploatującymi i organami nadzorującymi;
(viii) wytwarzanie odpadów promieniotwórczych, powstających w wyniku
eksploatacji obiektu jądrowego, było utrzymywane na najniższym praktycznie
możliwym dla danego procesu poziomie, zarówno pod względem aktywności, jak
objętości, oraz aby wszelka konieczna obróbka i przechowywanie wypalonego paliwa
i odpadów, bezpośrednio związane z eksploatacją i prowadzone na terenie samego
obiektu jądrowego, uwzględniały procesy ostatecznego przerobu i składowania.
Rozdział 3
SPOTKANIA UMAWIAJĄCYCH SIĘ STRON
Artykuł 20
Spotkania przeglądowe
1. Umawiające się Strony będą organizować spotkania (zwane dalej "spotkaniami
przeglądowymi") w celu dokonania przeglądu sprawozdań przedkładanych stosownie
do postanowień artykułu 5, zgodnie z procedurami przyjętymi na podstawie
artykułu 22.
2. Zgodnie z postanowieniami artykułu 24, podgrupy złożone z przedstawicieli
Umawiających się Stron mogą być powoływane i mogą działać w czasie spotkań
przeglądowych, jeśli jest to konieczne dla dokonania przeglądu konkretnych,
zawartych w sprawozdaniach zagadnień.
3. Każda z Umawiających się Stron będzie mieć odpowiednią możliwość omówienia
sprawozdań przedłożonych przez inne Umawiające się Strony i uzyskania wyjaśnień
dotyczących takich sprawozdań.
Artykuł 21
Harmonogram
1. Spotkanie przygotowawcze Umawiających się Stron odbędzie się nie później niż
w ciągu sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej konwencji.
2. Podczas tego spotkania przygotowawczego Umawiające się Strony określą termin
pierwszego spotkania przeglądowego. To spotkanie przeglądowe powinno się odbyć
jak najwcześniej, jednak nie później niż po trzydziestu miesiącach od dnia
wejścia w życie niniejszej konwencji.
3. Podczas każdego spotkania przeglądowego Umawiające się Strony ustalą datę
następnego takiego spotkania. Odstęp czasu między kolejnymi spotkaniami
przeglądowymi nie może przekraczać trzech lat.
Artykuł 22
Ustalenia proceduralne
1. Podczas spotkania przygotowawczego, zorganizowanego stosownie do postanowień
artykułu 21, Umawiające się Strony przygotują i przyjmą na zasadzie konsensusu
zasady proceduralne i zasady finansowe. Umawiające się Strony zgodnie z zasadami
proceduralnymi ustalą w szczególności:
(i) wytyczne dotyczące formy i struktury sprawozdania składanego stosownie do
postanowień artykułu 5;
(ii) termin złożenia takiego sprawozdania;
(iii) proces dokonywania przeglądu takich sprawozdań.
2. Podczas spotkań przeglądowych, w razie potrzeby, Umawiające się Strony mogą
dokonywać przeglądu ustaleń podjętych zgodnie z punktami (i)-(iii), i wprowadzać
do nich korekty na zasadzie konsensusu, jeśli zasady proceduralne nie będą
stanowić inaczej. Mogą one również na zasadzie konsensusu dokonać poprawek zasad
proceduralnych i zasad finansowych.
Artykuł 23
Spotkania nadzwyczajne
Nadzwyczajne spotkanie Umawiających się Stron będzie zwołane w następujących
przypadkach:
(i) jeżeli tak postanowi większość Umawiających się Stron obecnych i głosujących
podczas spotkania, przy czym wstrzymanie się od głosu jest traktowane jak
głosowanie;
(ii) na pisemne żądanie jednej z Umawiających się Stron, w ciągu sześciu
miesięcy od dnia przekazania tego żądania Umawiającym się Stronom i otrzymania
przez sekretariat, o którym mowa w artykule 28, powiadomienia, że żądanie to
zostało poparte przez większość Umawiających się Stron.
Artykuł 24
Uczestnictwo
1. Każda z Umawiających się Stron uczestniczy w spotkaniach Umawiających się
Stron i jest reprezentowana podczas takich spotkań przez jednego delegata oraz
zastępców, ekspertów i doradców, gdy uzna to za konieczne.
2. Umawiające się Strony mogą na zasadzie konsensusu zaprosić dowolną rządową
organizację międzynarodową, której kompetencje dotyczą dziedzin objętych
niniejszą konwencją, do udziału w charakterze obserwatora w dowolnym spotkaniu
lub w konkretnej sesji takiego spotkania. Obserwatorzy będą zobowiązani do
uprzedniego pisemnego potwierdzenia akceptacji postanowień artykułu 27.
Artykuł 25
Sprawozdania podsumowujące
Umawiające się Strony przyjmą na zasadzie konsensusu i udostępnią opinii
publicznej dokument odnoszący się do zagadnień omawianych podczas spotkania oraz
do osiągniętych konkluzji.
Artykuł 26
Języki
1. Spotkania Umawiających się Stron będą prowadzone w językach: angielskim,
arabskim, chińskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim, jeżeli zasady
proceduralne nie stanowią inaczej.
2. Sprawozdania składane stosownie do postanowień artykułu 5 będą sporządzane w
języku narodowym składającej Umawiające się Strony lub w jednym wyznaczonym
języku, który będzie uzgodniony w zasadach proceduralnych. W przypadku gdy
sprawozdanie jest złożone w języku narodowym Strony, innym niż język wyznaczony,
Umawiająca się Strona dostarczy tłumaczenie sprawozdania na wyznaczony język.
3. Pomimo postanowień ustępu 2, sekretariat podejmie się odpłatnego tłumaczenia
na wyznaczony język sprawozdań złożonych w każdym innym języku spotkania.
Artykuł 27
Poufność
1. Postanowienia niniejszej konwencji nie naruszają praw i zobowiązań
Umawiających się Stron wynikających z ich prawa wewnętrznego i dotyczących
ochrony informacji przed ujawnieniem. Dla celów niniejszego artykułu określenie
"informacja" oznacza między innymi: (i) dane osobowe; (ii) informacje chronione
prawem do własności intelektualnej lub objęte tajemnicą przemysłową albo
handlową; (iii) informacje dotyczące bezpieczeństwa państwa albo ochrony
fizycznej materiałów jądrowych lub obiektów jądrowych.
2. Jeżeli w ramach niniejszej konwencji Umawiająca się Strona dostarcza
informacji określanych przez nią jako chronione w znaczeniu, o którym mowa w
ustępie 1, to informacja taka może być wykorzystana tylko w takim celu, w jakim
została udostępniona, a jej poufność będzie zachowana.
3. Treść debat prowadzonych podczas przeglądów sprawozdań przez Umawiające się
Strony w trakcie każdego ze spotkań będzie poufna.
Artykuł 28
Sekretariat
1. Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (nazwana dalej "Agencją") zorganizuje
sekretariat dla spotkań Umawiających się Stron.
2. Sekretariat będzie:
(i) zwoływać, przygotowywać i obsługiwać spotkania Umawiających się Stron;
(ii) przekazywać Umawiającym się Stronom informacje otrzymane lub przygotowane
zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji.
Koszty poniesione przez Agencję podczas wypełniania zadań, o których mowa w
punktach (i) i (ii), obciążą regularny budżet Agencji.
3. Umawiające się Strony mogą, na zasadzie konsensusu, wystąpić do Agencji z
wnioskiem o zapewnienie innych usług związanych ze spotkaniami Umawiających się
Stron. Agencja może zapewnić takie usługi, jeśli mieszczą się one w ramach jej
programu i budżetu regularnego. Jeżeli nie będzie to możliwe, Agencja może takie
usługi zapewnić pod warunkiem znalezienia dobrowolnego finansowania z innego
źródła.
Rozdział 4
KLAUZULE KOŃCOWE I INNE POSTANOWIENIA
Artykuł 29
Rozstrzyganie kwestii spornych
W przypadku powstania niezgodności między dwiema lub większą liczbą Umawiających
się Stron w związku z interpretacją lub stosowaniem niniejszej konwencji,
Umawiające się Strony przeprowadzą konsultacje w ramach spotkania Umawiających
się Stron, dążąc do przezwyciężenia takich niezgodności.
Artykuł 30
Podpisanie, ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie, przystąpienie
1. Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisu dla wszystkich państw w siedzibie
Agencji w Wiedniu od dnia 20 września 1994 r. do dnia jej wejścia w życie.
2. Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu przez
państwa sygnatariuszy.
3. Po jej wejściu w życie, niniejsza konwencja jest otwarta do przystąpienia dla
wszystkich państw.
4.
(i) Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisu lub przystąpienia dla
organizacji regionalnych o integracyjnym lub innym charakterze, jeśli
organizacja taka jest utworzona przez suwerenne państwa, a w jej kompetencjach
mieści się negocjowanie, podejmowanie i wdrażanie międzynarodowych porozumień w
dziedzinach objętych konwencją.
(ii) W ramach swych kompetencji organizacje takie w swoim własnym imieniu
korzystają z uprawnień i wypełniają zobowiązania przypisane przez niniejszą
konwencję państwom będącym jej stronami.
(iii) Stając się stroną niniejszej konwencji organizacja taka przekaże
depozytariuszowi, o którym mowa w artykule 34, deklarację wskazującą, jakie
państwa są jej członkami, które artykuły konwencji mają do niej zastosowanie,
oraz zakres własnych kompetencji w dziedzinach objętych tymi artykułami.
(iv) Taka organizacja nie będzie dysponować dodatkowym głosem, poza głosami
państw członkowskich.
5. Dokumenty ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do
konwencji składane są u depozytariusza.
Artykuł 31
Wejście w życie
1. Niniejsza konwencja wejdzie w życie w dziewięćdziesiątym dniu od dnia
złożenia u depozytariusza dwudziestego drugiego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia
lub zatwierdzenia, pod warunkiem że są wśród nich dokumenty siedemnastu państw,
z których każde posiada co najmniej jeden obiekt jądrowy, w którym rdzeń
reaktora osiągnął stan krytyczny.
2. Dla każdego państwa lub organizacji regionalnej o integracyjnym lub innym
charakterze, które ratyfikują, przyjmą, zatwierdzą lub przystąpią do niniejszej
konwencji po dniu złożenia ostatniego dokumentu, koniecznego do spełnienia
warunków przedłożonych w ustępie 1, niniejsza konwencja wejdzie w życie w
dziewięćdziesiątym dniu od dnia złożenia depozytariuszowi odpowiedniego
dokumentu przez takie państwo lub organizację.
Artykuł 32
Poprawki do konwencji
1. Każda z Umawiających się Stron może zaproponować poprawki do niniejszej
konwencji. Proponowane poprawki będą rozpatrywane podczas spotkania
przeglądowego lub spotkania nadzwyczajnego.
2. Tekst proponowanej poprawki wraz z uzasadnieniem jest przekazywany
depozytariuszowi, który przekaże niezwłocznie propozycję Umawiającym się Stronom
co najmniej dziewięćdziesiąt dni przed spotkaniem, na którym propozycja taka
miałaby być rozpatrywana. Wszelkie otrzymane przez depozytariusza komentarze,
dotyczące takiej propozycji, są przez niego przekazywane Umawiającym się
Stronom.
3. Po rozpatrzeniu proponowanej poprawki Umawiające się Strony zadecydują, czy
będzie ona przyjęta na zasadzie konsensusu, czy też - wobec jego braku -
zostanie przedłożona Konferencji Dyplomatycznej. Podjęcie decyzji o przedłożeniu
proponowanej poprawki Konferencji Dyplomatycznej wymaga uzyskania większości
dwóch trzecich głosów Umawiających się Stron obecnych i głosujących podczas
spotkania, pod warunkiem obecności podczas głosowania co najmniej połowy
Umawiających się Stron. Wstrzymanie się od głosu będzie traktowane jak udział w
głosowaniu.
4. Konferencja Dyplomatyczna jest zwoływana przez depozytariusza w celu
rozpatrzenia i przyjęcia poprawek do niniejszej konwencji nie później niż w rok
po podjęciu odpowiedniej decyzji, zgodnie z ustępem 3 niniejszego artykułu.
Konferencja Dyplomatyczna podejmie wszelkie starania, aby zapewnić przyjęcie
poprawek na zasadzie konsensusu. Gdy nie będzie to możliwe, poprawki zostają
przyjęte większością dwóch trzecich głosów wszystkich Umawiających się Stron.
5. Poprawki do niniejszej konwencji, przyjęte stosownie do postanowień ustępów 3
i 4, podlegają ratyfikacji, przyjęciu, zatwierdzeniu lub potwierdzeniu przez
Umawiające się Strony i wejdą w życie dla tych Umawiających się Stron, które je
ratyfikowały, przyjęły lub zatwierdziły lub potwierdziły, w dziewięćdziesiątym
dniu po otrzymaniu przez depozytariusza odpowiednich dokumentów co najmniej od
trzech czwartych Umawiających się Stron. Dla Umawiającej się Strony, która
ratyfikuje, przyjmie, zatwierdzi lub potwierdzi wspomniane poprawki później,
wejdą one w życie w dziewięćdziesiątym dniu od złożenia przez Umawiającą się
Stronę odpowiedniego dokumentu.
Artykuł 33
Wypowiedzenie
1. Każda z Umawiających się Stron może wypowiedzieć niniejszą konwencję,
przekazując pisemną notyfikację depozytariuszowi.
2. Wypowiedzenie wejdzie w życie po upływie roku od dnia otrzymania notyfikacji
przez depozytariusza lub w terminie późniejszym, określonym w notyfikacji.
Artykuł 34
Depozytariusz
1. Depozytariuszem niniejszej konwencji jest Dyrektor Generalny Agencji.
2. Depozytariusz informuje Umawiające się Strony o:
(i) podpisaniu niniejszej konwencji oraz o przekazaniu dokumentów ratyfikacji,
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do konwencji, zgodnie z
postanowieniami artykułu 30;
(ii) dniu wejścia konwencji w życie, zgodnie z postanowieniami artykułu 31;
(iii) notyfikacji wypowiedzenia konwencji oraz o terminie tego wypowiedzenia,
zgodnie z postanowieniami artykułu 33;
(iv) proponowanych poprawkach do niniejszej konwencji. przedstawionych przez
Umawiające się Strony, poprawkach przyjętych przez odpowiednią Konferencję
Dyplomatyczną lub przez spotkanie Umawiających się Stron oraz o dacie wejścia w
życie takich poprawek, zgodnie z postanowieniami artykułu 32.
Artykuł 35
Teksty oryginalne
Oryginał niniejszej konwencji - którego teksty w językach angielskim, arabskim,
chińskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim mają jednakową moc - będzie
złożony u Depozytariusza, który przekaże jego uwierzytelnione kopie Umawiającym
się Stronom.
Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy, należycie umocowani, podpisali
niniejszą konwencję.
Sporządzono w Wiedniu dnia 20 września 1994 r.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w mieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- konwencja powyższa została uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z
postanowień w niej zawartych,
- została przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 10 maja 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
CONVENTION ON NUCLEAR SAFETY
PREAMBLE
The Contracting Parties
(i) Aware of the importance to the international community of ensuring that the
use of nuclear energy is safe, well regulated and environmentally sound;
(ii) Reaffirming the necessity of continuing to promote a high level of nuclear
safety worldwide;
(iii) Reaffirming that responsibility for nuclear safety rests with the State
having jurisdiction over a nuclear installation;
(iv) Desiring to promote an effective nuclear safety culture;
(v) Aware that accidents at nuclear installations have the potential for
transboundary impacts;
(vi) Keeping in mind the Convention on the Physical Protection of Nuclear
Material (1979), the Convention on Early Notification of a Nuclear Accident
(1986), and the Convention on Assistance in the Case of a Nuclear Accident or
Radiological Emergency (1986);
(vii) Affirming the importance of international cooperation for the enhancement
of nuclear safety - through existing bilateral and multilateral mechanisms and
the establishment of this incentive Convention;
(viii) Recognozing that this Convention entails a commitment to the application
of fundamental safety principles for nuclear installations rather than of
detailed safety standards and that there are internationally formulated safety
guidelines which are updated from time to time and so can provide guidance on
contemporary means of achieving a high level of safety;
(ix) Affirming the need to begin promptly the development of an international
convention on the safety of radioactive waste management as soon as the ongoing
process to develop waste management safety fundamentals has resulted in broad
international agreement;
(x) Recognizing the usefulness of further technical work in connection with the
safety of other parts of the nuclear fuel cycle, and that this work may, in
time, facilitate the development of current or future international instruments;
Have agreed as follows:
Chapter 1
OBJECTIVES, DEFINITIONS AND SCOPE OF APPLICATION
Article 1
Objectives
The objectives of this Convention are:
(i) to achieve and maintain a high level of nuclear safety worldwide through the
enhancement of national measures and international cooperation including, where
appropriate, safetyrelated technical co-operation;
(ii) to establish and maintain effective defences in nuclear installations
against potential radiological hazards in order to protect individuals, society
and the environment from harmful effects of ionizing radiation from such
installations;
(iii) to prevent accidents with radiological consequences and to mitigate such
consequences should they occur.
Article 2
Definitions
For the purpose of this Convention:
(i) "nuclear installation" means for each Contracting Party and land-based civil
nuclear power plant under its jurisdiction including such storage, handling and
treatment facilities for radioactive materials as are on the same site and are
directly related to the operation of the nuclear power plant. Such a plant
ceases to be a nuclear installation when all nuclear fuel elements have been
removed permanently from the reactor core and have been stored safely in
accordance with approved procedures, and a decommissioning programme has been
agreed to by the regulatory body;
(ii) "regulatory body" means for each Contracting Party any body or bodies given
the legal authority by that Contracting Party to grant licences and to regulate
the siting, design, construction, commissioning, operation or decommissioning,
of a nuclear installation;
(iii) "licence" mans any authorization granted by the regulatory body to the
applicant to have the responsibility for the siting, design, construction,
commissioning, operation or decommissioning of a nuclear installation.
Article 3
Scope of application
This Convention shall apply to the safety of nuclear installations.
Chapter 2
OBLIGATIONS
(a) General Provisions
Article 4
Implementing Measures
Each Contracting Party shall take, within the framework of its national law, the
legislative, regulatory and administrative measures and other steps necessary
for implementing its obligations under this Convention.
Article 5
Reporting
Each Contracting Party shall submit for review, prior to each meeting referred
to in Article 20, a report on the measures it has taken to implement each of the
obligations of this Convention.
Article 6
Existing nuclear installations
Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that the
safety of nuclear installations existing at the time the Convention enters into
force for that Contracting Party is reviewed as soon as possible. When necessary
in the context of this Convention, the Contracting Party shall ensure that all
reasonably practicable improvements are made as a matter of urgency to upgrade
the safety of the nuclear installation. If such upgrading cannot be achieved,
plans should be implemented to shut down the nuclear installation as soon as
practically possible. The timing of the shut-down may take into account the
whole energy context and possible alternatives as well as the social,
environmental and economic impact.
(b) Legislation and regulation
Article 7
Legislative and regulatory framework
1. Each Contracting Party shall establish and maintain a legislative and
regulatory framework to govern the safety of nuclear installations.
2. The legislative and regulatory framework shall provide for:
(i) the establishment of applicable national safety requirements and
regulations;
(ii) a system of licensing with regard to nuclear installations and the
prohibition of the operation of a nuclear installation without a licence;
(iii) a system of regulatory inspection and assessment of nuclear installations
to ascertain compliance with applicable regulations and the terms of licences;
(iv) the enforcement of applicable regulations and of the terms of licences,
including suspension, modification or revocation.
Article 8
Regulatory body
1. Each Contracting Party shall establish or designate a regulatory body
entrusted with the implementation of the legislative and regulatory framework
referred to in Article 7, and provided with adequate authority, competence and
financial and human resources to fulfil its assigned responsibilities.
2. Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure an
effective separation between the functions of the regulatory body and those of
any other body or organization concerned with the promotion or utilization of
nuclear energy.
Article 9
Responsibility of the licence holder
Each Contracting Party shall ensure that prime responsibility for the safety of
a nuclear installation rests with the holder of the relevant licence and shall
take the appropriate steps to ensure that each such licence holder meets its
responsibility.
(c) General Safety Considerations
Article 10
Priority to safety
Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that all
organizations engaged in activities directly related to nuclear installations
shall establish policies that give due priority to nuclear safety.
Article 11
Financial and human resources
1. Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that
adequate financial resources are available to support the safety of each nuclear
installation throughout its life.
2. Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that
sufficient numbers of qualified staff with appropriate education, training and
retraining are available for all safety-related activities in or for each
nuclear installation, throughout its life.
Article 12
Human factors
Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that the
capabilities and limitations of human performance are taken into account
throughout the life of a nuclear installation.
Article 13
Quality assurance
Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that quality
assurance programmes are established and implemented with a view to providing
confidence that specified requirements for all activities important to nuclear
safety are satisfied throughout the life of a nuclear installation.
Article 14
Assessment and verification of safety
Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that:
(i) comprehensive and systematic safety assessments are carried out before the
construction and commissioning of a nuclear installation and throughout its
life. Such assessments shall be well documented, subsequently updated in the
light of operating experience and significant new safety information, and
reviewed under the authority of the regulatory body;
(ii) verification by analysis, surveillance, testing and inspection is carried
out to ensure that the physical state and the operation of a nuclear
installation continue to be in accordance with its design, applicable national
safety requirements, and operational limits and conditions.
Article 15
Radiation protection
Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that in all
operational states the radiation exposure to the workers and the public caused
by a nuclear installation shall be kept as low as reasonably achievable and that
no individual shall be exposed to radiation doses which exceed prescribed
national dose limits.
Article 16
Emergency preparedness
1. Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that there
are on-site and off-site emergency plans that are routinely tested for nuclear
installations and cover the activities to be carried out in the event of an
emergency.
For any new nuclear installation, such plans shall be prepared and tested before
it commences operation above a low power agreed by the regulatory body.
2. Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that,
insofar as they are likely to be affected by a radiological emergency, its own
population and the competent authorities of the States in the vicinity of the
nuclear installation are provided with appropriate information for emergency
planning and response.
3. Contracting Parties which do not have a nuclear installation on their
territory, insofar as they are likely to be affected in the event of a
radiological emergency at a nuclear installation in the vicinity, shall take the
appropriate steps for the preparation and testing of emergency plans for their
territory that cover the activities to be carried out in the event of such an
emergency.
(d) Safety of Installations
Article 17
Siting
Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that
appropriate procedures are established and implemented:
(i) for evaluating all relevant site-related factors likely to affect the safety
of a nuclear installation for its projected lifetime;
(ii) for evaluating the likely safety impact of a proposed nuclear installation
on individuals, society and the environment;
(iii) for re-evaluating as necessary all relevant factors referred to in
sub-paragraphs (i) and (ii) so as to ensure the continued safety acceptability
of the nuclear installation;
(iv) for consulting Contracting Parties in the vicinity of a proposed nuclear
installation, insofar as they are likely to be affected by that installation
and, upon request providing the necessary information to such Contracting
Parties, in order to enable them to evaluate and make their own assessment of
the likely safety impact on their own territory of the nuclear installation.
Article 18
Design and construction
Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that:
(i) the design and construction of a nuclear installation provides for several
reliable levels and methods of protection (defense in depth) against the release
of radioactive materials, with a view to preventing the occurrence of accidents
and to mitigating their radiological consequences should they occur;
(ii) the technologies incorporated in the design and construction of a nuclear
installation are proven by experience or qualified by testing or analysis;
(iii) the desing of a nuclear installation allows for reliable, stable and
easily manageable operation, with specific consideration of human factors and
the man-machine interface.
Article 19
Operation
Each Contracting Party shall take the appropriate steps to ensure that:
(i) the initial authorization to operate a nuclear installation is based upon an
appropriate safety analysis and a commissioning programme demonstrating that the
installation, as constructed, is consistent with design and safety requirements;
(ii) operational limits and conditions derived from the safety analysis, tests
and operational experience are defined and revised as necessary for identifying
safe boundaries for operation;
(iii) operation, maintenance, inspection and testing of a nuclear installation
are conducted in accordance with approved procedures;
(iv) procedures are established for responding to anticipated operational
occurrences and to accidents;
(v) necessary engineering and technical support in all safety related fields is
available throughout the lifetime of a nuclear installation;
(vi) incidents significant to safety are reported in a timely manner by the
holder of the relevant licence to the regulatory body;
(vii) programmes to collect and analyse operating experience are established,
the results obtained and the conclusions drawn are acted upon and that existing
mechanisms are used to share important experience with international bodies and
with other operating organizations and regulatory bodies;
(viii) the generation of radioactive waste resulting from the operation of a
nuclear installation is kept to the minimum practicable for the process
concerned, both in activity and in volume, and any necessary treatment and
storage of spent fuel and waste directly related to the operation and on the
same site as that of the nuclear installation take into consideration
conditioning and disposal.
Chapter 3
MEETINGS OF THE CONTRACTING PARTIES
Article 20
Review meetings
1. The Contracting Parties shall hold meetings (hereinafter referred to as
"review meetings") for the purpose of reviewing the reports submitted pursuant
to Article 5 in accordance with the procedures adopted under Article 22.
2. Subject to the provisions of Article 24 sub-groups comprised of
representatives of Contracting Parties may be established and may function
during the review meetings as deemed necessary for the purpose of reviewing
specific subjects contained in the rapports.
3. Each Contracting Party shall have a reasonable opportunity to discuss the
reports submitted by other Contracting Parties and to seek clarification of such
reports.
Article 21
Timetable
1. A preparatory meeting of the Contracting Parties shall be held not later than
six months after the date of entry into force of this Convention.
2. At this preparatory meeting, the Contracting Parties shall determine the date
for the first review meeting. This review meeting shall be held as soon as
possible, but not later than thirty months after the date of entry into force of
this Convention.
3. At each review meeting the Contracting Parties shall determine the date for
the next such meeting. The interval between review meetings shall not exceed
three years.
Article 22
Procedural arrangements
1. At the preparatory meeting held pursuant to Article 21 the Contracting
Parties shall prepare and adopt by consensus Rules of Procedure and Financial
Rules. The Contracting Parties shall establish in particular and in accordance
with the Rules of Procedure:
(i) guidelines regarding the form and structure of the reports to be submitted
pursuant to Article 5;
(ii) a date for the submission of such reports;
(iii) the process for reviewing such reports.
2. At review meetings the Contracting Parties may, if necessary, review the
arrangements established pursuant to sub-paragraphs (i)-(iii) above, and adopt
revisions by consensus unless otherwise provided for in the Rules of Procedure.
They may also amend the Rules of Procedure and the Financial Rules, by
consensus.
Article 23
Extraordinary meetings
An extraordinary meeting of the Contracting Parties shall be held:
(i) if so agreed by a majority of the Contracting Parties present and voting at
a meeting, abstentions being considered as voting; or
(ii) at the written request of a Contracting Party, within six months of this
request having been communicated to the Contracting Parties and notification
having been received by the secretariat referred to in Article 28, that the
request has been supported by a majority of the Contracting Parties.
Article 24
Attendance
1. Each Contracting Party shall attend meetings of the Contracting Parties and
be represented at such meetings by one delegate, and by such alternates, experts
and advisers as it deems necessary.
2. The Contracting Parties nay invite, by consensus, any intergovernmental
organization which is competent in respect of matters governed by this
Convention to attend, as an observers, any meeting, or specific sessions
thereof. Observers shall be required to accept in writing, and in advance, the
provisions of Article 27.
Article 25
Summary reports
The Contracting Parties shall adopt, by consensus, and make available to the
public a document addressing issues discussed and conclusions reached during a
meeting.
Article 26
Languages
1. The languages of meetings of the Contracting Parties shall be Arabic,
Chinese, English, French, Russian and Spanish unless otherwise provided in the
Rules of Procedure.
2. Reports submitted pursuant to Article 5 shall be prepared in the national
language of the submitting Contracting Party or in a single designated language
to be agreed in the Rules of Procedure. Should the report be submitted in a
national language other than the designated language, a translation of the
report into the designated language shall be provided by the Contracting Party.
3. Notwithstanding the provisions of paragraph 2, if compensated, the
secretariat will assume the translation into the designated language of reports
submitted in any other language of the meeting.
Article 27
Confidentiality
1. The provisions of the Convention shall not affect the rights and obligations
of the Contracting Parties under their law to protect information from
disclosure. For the purposes of this Article, "information" includes, inter
alia, (i) personal data; (ii) information protected by intellectual property
rights or by industrial or commercial confidentiality; and (iii) information
relating to national security or to the physical protection of nuclear materials
or nuclear installations.
2. When, in the context of this Convention, a Contracting Party provides
information identified by it as protected as described in paragraph 1, such
information shall be used only for the purposes for which it has been provided
and its confidentiality shall be respected.
3. The content of the debates during the reviewing of the reports by the
Contracting Parties at each meeting shall be confidential.
Article 28
Secretariat
1. The International Atomic Energy Agency, (hereinafter referred to as the
"Agency") shall provide the secretariat for the meetings of the Contracting
Parties.
2. The secretariat shall:
(i) convence, prepare and service the meetings of the Contracting Parties;
(ii) transmit to the Contracting Parties information received or prepared in
accordance with the provisions of this Convention.
The costs incurred by the Agency in carrying out the functions referred to in
sub-paragraphs (i) and (ii) above shall be borne by the Agency as part of its
regular budget.
3. The Contracting Parties may, by consensus, request the Agency to provide
other services in support of meetings of the Contracting Parties. The Agency may
provide such services if they can be undertaken within its programme and regular
budget. Should this not be possible, the Agency may provide such services if
voluntary funding is provided from another source.
Chapter 4
FINAL CLAUSES AND OTHER PROVISIONS
Article 29
Resolution of disagreements
In the event of a disagreement between two or more Contracting Parties
concerning the interpretation or application of this Convention, the Contracting
Parties shall consult within the framework of a meeting of the Contracting
Parties with a view to resolving the disagreement.
Article 30
Signature, ratification, acceptance, approval, accession
1. This Convention shall be open or signature by all States at the Agency in
Vienna from 20 September 1994 until its entry into force.
2. This Convention is subject to ratification, acceptance or approval by the
signatory States.
3. After its entry into force, this Convention shall be open for accession by
all States.
4.
(i) This Convention shall be open for signature or accession by regional
organizations of an integration or other nature, provided that any such
organization is constituted by sovereign States and has competence in respect of
the negotiation, conclusion and application of international agreements in
matters covered by this Convention.
(ii) In matters within their competence, such organizations shall, on their own
behalf, exercise the rights and fulfil the responsibilities which this
Convention attributes to States Parties.
(iii) When becoming party to this Convention, such an organization shall
communicate to the Depositary referred to in Article 34, a declaration
indicating which States are members thereof, which articles of this Convention
apply to it and the extent of its competence in the field covered by those
articles.
(iv) Such an organization shall not hold any vote additional to those of its
Member States.
5. Instruments of ratification, acceptance, approval or accession shall be
deposited with the Depositary.
Article 31
Entry into force
1. This Convention shall into force on the ninetieth day after the date of
deposit with the Depositary of the twentysecond instrument of ratification,
acceptance or approval, including the instruments of seventeen States , each
having at least one nuclear installation which has achieved criticality in a
reactor core.
2. For each State or regional organization of an integration or other nature
which ratifies, accepts, approves or accedes to this Convention after the date
of deposit of the last instrument required to satisfy the conditions set forth
in paragraph 1, this Convention shall enter into force on the ninetieth day
after the date of deposit with the Depositary of the appropriate instrument by
such a State or organization.
Article 32
Amendments to the Convention
1. Any Contracting Party may propose an amendment to this Convention. Proposed
amendments shall be considered at a review meeting or an extraordinary meeting.
2. The text of any proposed amendment and the reasons for it shall be provided
to the Depositary who shall communicate the proposal to the Contracting Parties
promptly and at least ninety days before the meeting for which it is submitted
for consideration. Any comments received on such a proposal shall be circulated
by the Depositary to the Contracting Parties.
3. The Contracting Parties shall decide after consideration of the proposed
amendment whether to adopt it by consensus, or, in the absence of consensus, to
submit it to a Diplomatic Conference. A decision to submit a proposed amendment
to a Diplomatic Conference shall require a two-thirds majority vote of the
Contracting Parties present and voting at the meeting, provided that at least
one half of the Contracting Parties are present at the time of voting.
Abstentions shall be considered as voting.
4. The Diplomatic Conference to consider and adopt amendments to this Convention
shall be convened by the Depositary and held no later than one year after the
appropriate decision taken in accordance with paragraph 3 of this Article. The
Diplomatic Conference shall make every effort to ensure amendments are adopted
by consensus. Should this not be possible, amendments shall be adopted with a
two-thirds majority of all Contracting Parties.
5. Amendments to this Convention adopted pursuant to paragraphs 3 and 4 above
shall be subject to ratification, acceptance, approval, or confirmation by the
Contracting Parties and shall enter into force for those Contracting Parties
which have ratified, accepted, approved or confirmed them on the ninetieth day
after the receipt by the Depositary of the relevant instruments by at least
three fourths of the Contracting Parties. For a Contracting Party which
subsequently ratifies, accepts, approves or confirms the said amendments, the
amendments will enter into force on the ninetieth day after that Contracting
Party has deposited its relevant instrument.
Article 33
Denunciation
1. Any Contracting Party may denounce this Convention by written notification to
the Depositary.
2. Denunciation shall take effect one year following the date of the receipt of
the notification by the Depositary, or on such later date as may be specified in
the notification.
Article 34
Depositary
1. The Director General of the Agency shall be the Depositary of this
Convention.
2. The Depositary shall inform the Contracting Parties of:
(i) the signature of this Convention and of the deposit of instruments of
ratification, acceptance, approval or accession, in accordance with Article 30;
(ii) the date on which the Convention enters into force, in accordance with
Article 31;
(iii) the notifications of denunciation of the Convention and the date thereof,
made in accordance with Article 33;
(iv) the proposed amendments to this Convention submitted by Contracting
Parties, the amendments adopted by the relevant Diplomatic Conference or by the
meeting of the Contracting Parties, and the date of entry into force of the said
amendments, in accordance with Article 32.
Article 35
Authentic texts
The original of this Convention of which the Arabic, Chinese, English, French,
Russian and Spanish texts are equally authentic, shall be deposited with the
Depositary, who shall send certified copies thereof to the Contracting Parties.
In witness whereof the undersigned, being duly authorized to that effect, have
signed this Convention.
Done at Vienna on the 20th day of September 1994.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 25 listopada 1996 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji bezpieczeństwa
jądrowego, sporządzonej w Wiedniu dnia 20 września 1994 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 42, poz. 263)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 30 ust. 5 Konwencji
bezpieczeństwa jądrowego, sporządzonej w Wiedniu dnia 20 września 1994 r.,
złożony został Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowej Agencji Atomowej, jako
depozytariuszowi powyższej konwencji z dnia 14 czerwca 1995 r. dokument
ratyfikacyjny Rzeczypospolitej Polskiej do powyższej konwencji.
Zgodnie z artykułem 31 konwencji weszła ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 24 października 1996 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 31 konwencji weszła ona w życie dnia 24 października 1996
r.
2. Następujące państwa stały się stronami Konwencji w podanych niżej datach, po
złożeniu przez nie dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia lub zatwierdzenia:
Bangladesz 21 września 1995 r.
Bułgaria* 8 listopada 1995 r.
Chiny* 9 kwietnia 1996 r.
Chorwacja 18 kwietnia 1996 r.
Federacja Rosyjska* 12 lipca 1996 r.
Finlandia* 22 stycznia 1996 r.
Francja* 13 września 1995 r.
Hiszpania* 4 lipca 1995 r.
Irlandia 11 lipca 1996 r.
Japonia* 12 maja 1995 r.
Kanada* 12 grudnia 1995 r.
Liban 5 czerwca 1996 r.
Litwa* 12 czerwca 1996 r.
Mali 13 maja 1996 r.
Meksyk* 26 lipca 1996 r.
Norwegia 29 września 1994 r.
Polska 14 czerwca 1995 r.
Republika Czeska* 18 września 1995 r.
Republika Korei* 19 września 1995 r.
Rumunia* 1 czerwca 1995 r.
Słowacja* 7 marca 1995 r.
Szwecja* 11 września 1995 r.
Turcja 8 marca 1995 r.
Węgry* 18 marca 1996 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej łącznie z wyspami
Guernsey, Jersey, Mann* 17 stycznia 1996 r.
______________
* Państwa posiadające przynajmniej jeden obiekt jądrowy, w którym rdzeń reaktora
osiągnął stan krytyczny.
3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 15 kwietnia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie najwyższych dopuszczalnych pozostałości w
środkach spożywczych środków chemicznych stosowanych przy uprawie, ochronie,
przechowywaniu i transporcie roślin.
(Dz. U. Nr 43, poz. 273)
Na podstawie art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach
zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz.
115, z 1985 r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1992 r. Nr 33,
poz. 144 i Nr 91, poz. 456) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 8 października
1993 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych pozostałości w środkach spożywczych
środków chemicznych stosowanych przy uprawie, ochronie, przechowywaniu i
transporcie roślin (Dz. U. Nr 104, poz. 476) załącznik nr 2 otrzymuje brzmienie
ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R.J. Żochowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 15
kwietnia 1997 r. (poz. 273)
NAJWYŻSZE DOPUSZCZALNE POZOSTAŁOŚCI ŚRODKÓW CHEMICZNYCH STOSOWANYCH PRZY
OCHRONIE, PRZECHOWYWANIU I TRANSPORCIE ROŚLIN, KTÓRE MOGĄ ZNAJDOWAĆ SIĘ W
ŚRODKACH SPOŻYWCZYCH LUB NA ICH POWIERZCHNI
Nazwa środka ochrony roślinNajwyższe dopuszczalne pozostałości środka
ochrony roślin (mg/kg)Nazwa środka spożywczego (f)
123
ACEFAT05pomidory
acetyloamid O,S-dimetylotiofosforowy1,0pozostałe warzywa
1,0owoce cytrusowe (e)
0,02pozostałe owoce
0,02ziarno zbóż
0,02ziemniaki (b)
0,02 (T)mięso i przetwory
0,02mleko i przetwory
0,02jaja bez skorup
0,1herbata
ALACHLOR0,1warzywa
2,6-dietylo-N-(metoksymetylo)-chloroacetanilid0,1kukurydza
0,1rzepak
ALDIKARB (a)0,05owoce, warzywa
0-matylokarbamoilooksym-2-metylo-2-(metylotio)propionaldehydu0,05ziarno
zbóż
0,01 (T)mięso i przetwory
0,01mleko i przetwory
0,01jaja bez skorup
ALDRYNA0,2 (T)mięso i przetwory
(łącznie z dieldryną w przeliczeniu na dieldrynę)0,006mleko i przetwory do
4% tłuszczu
95%
rel-(1R,4S,4aS,5S,8R,8aR)-1,2,3,4,10,10-heksachloro-1,4,4a,5,8,8a-heksahydro-1,4:5,8-dimetanonaftalenu0,15
(T)mleko i przetwory powyżej 4% tłuszczu
0,02jaja bez skorup
0,01ziarno zbóż
0,02herbata
ALFAMETRYNA (patrz cypermetryna)
ALDOKSYM0,5buraki ćwikłowe i cukrowe
3-[1-(alliloksyimino)butylo]-4-hydroksy-6,6-dimetylo-2-oksocykloheks-3-enokarboksylan
metylu1,0pozostałe warzywa
0,5ziemniaki (b)
0,2pozostałe środki pochodzenia roślinnego
AMITRAZ0,2owoce
N-metylo-bis(2,4-ksylilometylo)amina0,5warzywa
0,02ziarno zbóż
0,02 (T)drób
0,02jaja bez skorup
AMITROL0,05owoce cytrusowe (e)
3-amino-1,2,4-triazol0,05pozostałe owoce, warzywa
0,05ziemniaki (b)
0,1herbata
ANILAZYNA0,2ziarno zbóż
2,4-dichloro-6-(2-chloroanilino)-1,3,5-triazyna
ASULAM (a)0,5owoce, warzywa
sulfanilokarbaminian metylu
ATRAZYNA0,1owoce cytrusowe (e)
2-chloro-4-etyloamino-6-izopropyloamino-1,3,5-triazyna0,1pozostałe owoce,
warzywa
0,5kukurydza
0,1ziemniaki (b)
0,1herbata
AZOCYKLOTYNA2,0owoce cytrusowe (e)
(suma azocyklotyny i cyheksatyny wyrażona jako cyheksatyna)0,5pozostałe
owoce
tri(cykloheksylo)-1H-1,2,4-triazol-1-ilo-cyna10,0chmiel (c)
AZOPROTRYNA0,2warzywa
2-azydo-4-izopropyloamino-6-metylotio-1,3,5-triazyna
AZYNOFOS ETYLOWY (a)0,05owoce, warzywa
ditiofosforan
0,0-dietylo-S-(3,4-dihydro-4-oksobenzo[d]-1,2,3-triazyn-3-ylo)
metylu0,05ziemniaki (b)
0,1rzepak
AZYNOFOS METYLOWY (a)1,0owoce cytrusowe (e)
ditiofosforan
O,O-dimetylo-S-(3,4-dihydro-4-oksobenzo[d]-1,2,3-triazyn-3-ylo)
metylu0,5pozostałe owoce
0,5warzywa
0,05ziemniaki (b)
BARBAN (a)0,1marchew, seler
(ważony jako 3-chloroanilina)0,05pozostałe środki spożywcze pochodzenia
roślinnego
3-chlorofenylokarbaminian 4-chlorobut-2-ynylu
BENALAKSYL0,05owoce cytrusowe (e)
DL-N-(2,6-dimetylofenylo)-N-fenyloacetylo-alaninian metylu0,05pozostałe
owoce
0,05ziemniaki (b)
0,2warzywa owocowe, cebula
0,05pozostałe warzywa
0,05ziarno zbóż
0,5 (T)mięso i przetwory
0,05mleko i przetwory
0,05jaja bez skorup
0,1herbata
BENAZOLINA0,05rzepak
kwas 4 chloro-2,3-dihydro-2-oksobenzotiazol-3-ylooctowy
BENFURAKARB0,05owoce cytrusowe (e)
N-[2,3-dihydro-2,2-dimetylobenzofurano-7-yloksykarbonylo(metylo)aminotio]-N-izopropylo-ß-alaninian0,05pozostałe
owoce, warzywa
0,05ziemniaki (b)
0,05ziarno zbóż
0,5 (T)mięso i przetwory
0,05mleko i przetwory
0,05jaja bez skorup
0,1herbata
BENOMYL5,0owoce cytrusowe (e)
(suma karbendazymu, benomylu i tiofanatu metylu w przeliczeniu na
karbendazym)1,0pozostałe owoce, warzywa
1-(butylokarbamoilo)benzimidazol-2-ilokarbaminian metylu0,1ziarno zbóż
1,0pieczarki
0,1 (T)mięso i przetwory
0,1mleko i przetwory
0,1jaja bez skorup
0,1ziemniaki (b)
0,1herbata
BENSULTAP0,05ziemniaki (b)
di(benzenotiosulfonian)S,S'-2-dimetyloaminotrimetylenu0,5owoce, warzywa
0,2ziarno zbóż
BENTAZON0,5ziarno zbóż
2,2-ditlenek 3-izopropylo-(1H)benzo-2,1,3-tiadiazon-4-onu0,5ziemniaki (b)
BIFENTRYNA0,1warzywa
(Z)-(1RS,3RS)-3-(2-chloro-3,3,3-trifluoroprop-1-enylo-2,2-dimetylocyklopropanokarboksylan
2-metylobifenyl-3-ylometylu0,2jabłka
0,5czarna porzeczka
0,1pozostałe owoce
0,5ziarno zbóż
0,1rzepak
0,1herbata
BINAPAKRYL0,05owoce cytrusowe (e)
3-metylobut-2-enian 2,4-dinitro-6-sec-butylofenylu0,05warzywa korzeniowe
0,3pozostałe warzywa
0,05pozostałe owoce
0,05ziemniaki (b)
0,1herbata
BITERTANOL0,5banany (e)
1-(bifenyl-4-iloksy-3,3-dimetylo-1-(1,2,4-triazol-1-ilo)butan-2-ol2,0owoce
pestkowe
1,0owoce ziarnkowe
0,2pozostałe owoce
0,1ziarno zbóż
BROMEK METYLU0,1ziarno zbóż
(w przeliczeniu na bromek metylu)0,05owoce cytrusowe (e)
0,05pozostałe owoce, warzywa
0,05ziemniaki (b)
0,05herbata
BROMKI NIEORGANICZNE50,0ziarno zbóż
(w przeliczeniu na jon bromu)50,0zioła, herbata
50,0suszone owoce
BROMFENWINFOS (a)0,1warzywa
fosforan (Z,E)-2-bromo-1-(2,4-dichlorofenylowinylo-dietylu)0,05ziemniaki
(b)
0,05rzepak
BROMOFOS (a)1,0owoce
trifosforan 0,4-bromo-2,5-dichlorofenylo-0,0-dimetylu2,0warzywa
BROMOFOS ETYLOWY (a)0,05owoce cytrusowe (e)
trifosforan O,4-bromo-2,5-dichlorofenylo-O,O-dietylu0,05pozostałe owoce,
warzywa
0,05ziemniaki (b)
0,1herbata
BROMOKSYNIL0,05nasiona lnu
3,5-dibromo-4-hydroksybenzonitryl0,1ziarno zbóż
BROMOPROPYLAT3,0owoce cytrusowe (e)
4,4'-dibromobenzilan izopropylu1,0pozostałe owoce
1,0warzywa
0,1herbata
BUPIRYMAT0,5owoce
dimetylosulfonian 5-butylo-2-etyloamino-6-metylo-4-pirydyminylu
BUPROFEZYNA0,5owoce, warzywa
2-tert-butylimino-3-izo-propylo-5-fenyloperhydro-1,3,5-tiadiazyn-4-on0,1pozostałe
spożywcze środki pochodzenia roślinnego
BUTYLAT0,1kukurydza
N,N-diizobutylotiokarbaminian S-etylu
CHINOMETIONAT0,1owoce, warzywa
6-metylo-1,3-ditiolano[4,5b]chinoksalin-2-on
CHLORMAZON0,05ziemniaki (b)
2-(2-chlorobenzylo)-4,4-dimetylo-1,2-oksazolidyn-3-on0,05warzywa
strączkowe (d)
0,02rzepak
CHLORDAN0,05 (T)mięso i przetwory
1,2,4,5,6,7,8,8-oktachloro-3a,4,7,7a-tetrahydro-4,7-metanoidan0,002mleko i
przetwory do 4% tłuszczu
0,05 (T)mleko i przetwory powyżej 4% tłuszczu
0,005jaja bez skorup
0,02ziarno zbóż
0,02herbata
CHLORFENWINFOS (a)1,0owoce cytrusowe (e)
fosforan(Z,E)-2-chloro-(2,4-dichlorofenylowinylo-dietylu)0,05pozostałe
owoce
0,5warzywa korzeniowe
0,05pozostałe warzywa
0,05pieczarki
0,05ziemniaki (b)
0,2rzepak
0,05ziarno zbóż
CHLORMEKWAT (CCC)3,0ziarno zbóż
chlorek 2-chloroetylotrimetyloamoniowy0,2pomidory
3,0gruszki
0,05pozostałe spożywcze środki pochodzenia roślinnego
CHLORBENZYD2,0owoce, warzywa
sulfid 4-chlorobenzylowo-4-chlorofenylowy
CHLOROBENZYLAT2,0owoce, warzywa
4,4'-dichlorobenzilan etylu0,2orzechy
CHLOROBROMURON0,2warzywa
3-(4-bromo-3-chlorofenylo)-1-metoksy-1-metylomocznik
CHLOROBUFAM0,1marchew, seler
(wyrażone jako 3-chloroanilina)0,05pozostałe spożywcze środki pochodzenia
roślinnego
3-chlorofenylokarbaminian 1-metyloprop-2-ynulu
CHLOROKSURON0,2warzywa
3-[4-(4-chlorofenoksy)fenylo]-1,1-dimetylomocznik
CHLOROPIRYFOS (a)0,3owoce cytrusowe (e)
tiofosforan 0-3,5,6-trichloropirydyn-2-ylo-0,0-dietylu0,2owoce pestkowe
0,5owoce ziarnkowe
0,5warzywa owocowe
0,05buraki cukrowe
0,1pozostałe warzywa
0,05ziemniaki (b)
0,05ziarno zbóż
0,2 (T)mięso i przetwory
0,05 (T)drób
0,01mleko i przetwory
0,01jaja bez skorup
0,1herbata
CHLOROPIRYFOS METYLOWY (a)0,3owoce cytrusowe (e)
tiofosforan O-3,5,6-trichloropirydyn-2-ylo-O,O-dimetylu0,5owoce ziarnkowe
0,2owoce pestkowe
0,5warzywa owocowe
0,1pozostałe warzywa
0,05ziemniaki (b)
0,05ziarno zbóż
0,05 (T)mięso i przetwory
0,01mleko i przetwory
0,01jaja bez skorup
0,1herbata
CHLOROPROFAM0,5ziemniaki (b)
3-chlorofenylokarbaminian izopropylu
CHLOROTALONIL0,01owoce cytrusowe (e)
tetrachloroizoftalonitryl0,01pozostałe owoce
0,5warzywa korzeniowe, liściaste i łodygowe
1,0ogórki
2,0pomidory
0,01pozostałe warzywa
0,01ziemniaki (b)
0,1ziarno zbóż
0,01 (T)mięso i przetwory
0,01mleko i przetwory
0,01jaja bez skorup
0,1herbata
CHLORSULFURON0,1ziarno zbóż
1-(2-chlorofenylosulfonylo)-3-(4-metoksy-6-metylo-1,3,5-triazyn-2-ylo)
mocznik
CHLORTOLURON0,1ziarno zbóż
3-(3-chloro-4-metylofenylo)-1,1-dimetylomocznik0,05warzywa
CHLORYDAZON (patrz pirazon)
CYFLURYNA0,02owoce cytrusowe (e)
mieszanina dwóch par enancjomerów:0,2owoce pestkowe i ziarnkowe
[(1S,3S)-3-(2,2-dichlorowinylo)-2,2- dimetylocyklopropanokarboksylan (R)-a
-cyjano-4-fluoro-3-fenoksybenzylu + (1R,3R)-3-(2,2-dichlorowinylo)-2,2-
dimetylocyklopropanokarboksylan (S)-a -cyjano-4-fluoro-3-fenoksy-benzylu]
i [(1S,3R)-3-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksylan (R)-a-
cyjano-4-fluoro-3-fenoksybenzylu + (1R,3S)-3-(2,2-dichlorowinylo)-2,2-
dimetylocyklopropanokarboksylan (S)-a- cyjano-4-fluoro-3-fenoksybenzylu]
(w stosunku ok. 1:2)0,3winogrona
0,05pozostałe owoce
0,02warzywa korzeniowe
0,05warzywa owocowe
0,5warzywa liściowe i łodygowe
0,1pozostałe warzywa
0,02ziemniak (b)
0,05kukurydza
0,02ziarno zbóż z wyjątkiem kukurydzy
0,05mięso i przetwory
0,02mleko i przetwory
0,02jaja bez skorup
0,01herbata
CYHALOTRYNA0,2morele, brzoskwinie
(Z)-(1RS,3RS)-3-(2-chloro-3,3,3-trifluoropropenylo)-2,2-dimetylocyklopropanokarboksylan-(RS)-α-cyjano-3-fenoksybenzylu0,1pozostałe
owoce pestkowe, ziarnkowe i jagodowe
0,02pozostałe owoce
0,2kapusta
1,0pozostałe warzywa liściowe i łodygowe
0,2warzywa strączkowe (d)
0,02pozostałe warzywa
0,02ziarno zbóż z wyjątkiem jęczmienia
0,05jęczmień
0,5 (T)mięso i przetwory
0,05mleko i przetwory
0,02jaja bez skorup
1,0herbata
CYHEKSATYNA2,0owoce cytrusowe (e)
(suma cyheksatyny i azocyklotyny wyrażona jako cyheksatyna - w
przeliczeniu na wodorotlenek tricykloheksylocyny)0,5pozostałe owoce
wodorotlenek tricykloheksylocyny2,0pomidory
0,5pozostałe warzywa
10,0chmiel (c)
CYJANAZYNA0,1ziemniaki (b)
2-(4-chloro-6-etyloamino-1,3,5-triazyn-2-yloamino)-2-metylopropionitryl0,1ziarno
zbóż
0,1warzywa
CYKLOAT0,05buraki
N-cykloheksylo-N-etylo(tiokarbaminian) S-etylu0,1szpinak
CYKLOKSYDYM0,1warzywa korzeniowe
(RS)-2-[1-(etoksyimino)butylo]-3-hydroksy-5-tian-3-ylocykloheks-2-enon0,2warzywa
liściowe i łodygowe
0,5marchew
2,0rzepak
CYMOKSYNIL2,0chmiel (c)
1-(2-cyjano-2-metoksyiminoacetylo)-3-etylomocznik0,05pozostałe spożywcze
środki pochodzenia roślinnego
CYPERMETRYNA0,05owoce cytrusowe (e)
(suma izomerów cypermetryny)1,0owoce ziarnkowe
(1RS,3RS)-(1RS,3RS)-2,2-dimetylo-3-(2-metylopropen-1-ylo)cyklopropanokarboksylan/RS/-a-cyjano-3-fenoksybenzylu1,0wiśnie
2,0pozostałe pestkowe
0,05owoce jagodowe
0,5warzywa strączkowe (d)
0,5pomidory
0,2ogórki
2,0warzywa liściowe i łodygowe
0,05pozostałe warzywa
0,1szpinak
0,05ziemniaki (b)
0,05ziarno zbóż
0,2 (T)mięso i przetwory
0,05 (T)drób
0,02mleko i przetwory
0,05jaja bez skorup
CYPROKONAZOL0,1herbata
0,1ziarno zbóż
(2RS,3RS,2SR,3SR)-2-(4-chlorofenylo)-3-cyklopropylo-1-(1H-1,2,4-triazol-1-ylo)butan-2-ol
2,4-D0,2ziarno zbóż
kwas 2,4-dichlorofenoksy octowy0,05kukurydza
DALAPON1,0owoce, warzywa
2,2-dichloropropionian sodowy
DAMINOZYD0,02owoce, warzywa
kwas N,N-dimetyloaminobursztynoamowy0,02ziemniaki (b)
0,1herbata
DAZOMET0,05warzywa
3,5-dimetylo-perhydro-1,3,5-triazyno-2-tion
DDT0,05owoce cytrusowe (e)
(suma DDT, DDE i DDD)0,05pozostałe owoce
1,1,1-trichloro-2,2-bis(4-chlorofenylo)etan1,0 (T)mięso i przetwory
0,04mleko i przetwory do 4% tłuszczu
1,0 (T)mleko i przetwory powyżej 4% tłuszczu
0,1jaja bez skorup
0,05warzywa
0,05ziarno zbóż
0,05ziemniaki (b)
0,05chmiel (c)
0,2herbata
DELTAMETRYNA0,05owoce cytrusowe (e)
(1R)-cis-3-(2,2-dibromowinylo)-2,2-dimetylocyklopropanokarboksylan
(S)-a-cyjano-3-fenoksybenzylu0,1owoce ziarnkowe i pestkowe
0,2owoce jagodowe
0,5warzywa liściowe i łodygowe
0,1buraki ćwikłowe i cukrowe
0,05pozostałe warzywa korzeniowe
0,2pozostałe warzywa
0,05ziemniaki (b)
0,05pieczarki
1,0rzepak
1,0ziarno zbóż
0,05 (T)drób
0,05jaja bez skorup
50,0herbata
DEMETON 0-(S)METYLOWY1,0owoce
(suma sulfotlenku i sulfonu metylodemetonu wyrażona jako metylodemeton
S)0,05marchew
tiofosforan S-(2-etylotio)etylo-0,0-dimetylu0,5pozostałe warzywa
0,1ziemniaki (b)
DESMEDIFAM0,1buraki ćwikłowe, cukrowe
3-fenylokarbaniloksykarbanilan etylu
DESMETRYNA0,1warzywa
2-izopropyloamino-4-metyloamino-6-metylotio-1,3,5-triazyna
DIALAT0,1owoce, warzywa
(suma dialatu i trialatu w przeliczeniu na trialat)0,1ziarno zbóż
diizopropylotiokarbaminian S-2,3-dichloroallilu
DIAZYNON (a)0,3owoce, warzywa
tiofosforan 0,0-dietylo-0-(2-izopropylo-6-metylopirymidyn-4-ylu)0,05ziarno
zbóż
0,7 (T)mięso i przetwory
0,02mleko i przetwory
DIBROMOETAN0,01owoce cytrusowe (e)
(dibromoetan)0,01pozostałe owoce, warzywa
0,01ziemniaki (b)
DICHLOBENIL0,1owoce
2,6-dichlorobenzonitryl
DICHLOFLUANID2,0wiśnie
N-dichlorofluorometylotio-N-fenylo-N',N'-dimetylosulfonoamid5,0pozostałe
owoce
0,1cebula
2,0warzywa strączkowe (d)
5,0pozostałe warzywa
DICHLOFOP METYLOWY0,1buraki ćwikłowe, cukrowe
(RS)-2-[4-(2,4-dichlorofenoksy)fenoksy]propionian metylu0,1ziarno zbóż
DICHLORAN0,1buraki cukrowe
2,6-dichloro-4-nitroanilina
DICHLORFOS (DDVP)0,1owoce, warzywa
fosforan 2,2-dichlorowinylo-dimetylu0,05mięso i przetwory
0,02mleko i przetwory
0,05jaja bez skorup
2,0ziarno zbóż
0,1herbata
DICHLORPROP0,05owoce cytrusowe (e)
kwas (+)-2-(2,4-dichlorofenoksy)propionowy0,05pozostałe owoce, warzywa
0,05ziemniaki (b)
0,2ziarno zbóż
0,1herbata
DIELDRYNA0,2 (T)mięso i przetwory
(łącznie z aldryną w przeliczeniu na dieldrynę)0,006mleko i przetwory do
4% tłuszczu
85%
rel-(1R,4S,4aS,5R,6R,7S,8S,8aR)-1,2,3,4,10,10-heksachloro-1,4,4a,5,6,7,8,8a-oktahydro-6,7-epoksy-1,4:5,8-dimetanonaftalen0,15
(T)mleko i przetwory powyżej 4% tłuszczu
0,02jaja bez skorup
0,02herbata
0,01ziarno zbóż
DIFENKONAZOL0,2czarna porzeczka
1-(2-[4-(4-chlorofenoksy)-2-chlorofenylo]-4-metylo-1,3-dioksolan-2-ylometylo)-1H-1,2,4-triazol0,1pozostałe
owoce
DIFENOKSURON0,05wszystkie produkty spożywcze pochodzenia roślinnego
3-[4-(4-metoksyfenoksy)fenylo]-1,1-dimetylomocznik
DIFENZOKWAT0,1ziarno zbóż
kation 3,5-difenylo-1,2-dimetylopirazolowy
DIFLUBENZURON1,0owoce, warzywa
1-(4-chlorofenylo)-3-(2,6-difluorobenzoilo)mocznik0,2pieczarki
0,1ziarno zbóż
DIFLUFENIKAN0,05ziarno zbóż
2',4'-difluoro-2(3-trifluorometylofenoksy)nikotynoiloanilid
DIKAMBA0,05ziarno zbóż
kwas 3,6-dichloro-2-metoksybenzoesowy
DIKWAT0,1owoce, warzywa
dibromek 9,10-dihydro-8a,10a-diazoniafenantrenowy0,1ziemniaki (b)
0,05pozostałe spożywcze środki pochodzenia roślinnego
2,0ziarno zbóż
DIMEFURON0,1rzepak
3-[4-(5-tert-butylo-2,3-dihydro-2-okso-1,3,4-oksadiazol-3-ilo)-3-chlorofenylo]-1,1-dimetylomocznik
DIMETACHLOR0,1rzepak
2-chloro-N-(2-metoksyetylo)2',6'-dimetyloacetanilid
DIMETIPIN0,1rzepak
2,3-dihydro-5,6-dimetylo-1,4-ditinu 1,1,4,4-tetratlenek0,05ziemniaki (b)
DIMETOAT0,5owoce
(łącznie z pochodną tlenową)0,2cebula
ditiofosforan 0,0-dimetylo-S-metylokarbamoilumetylu0,2buraki ćwikłowe,
cukrowe
0,5pozostałe warzywa
0,2ziarno zbóż
0,2herbata
DINOKAP0,1owoce, warzywa
krotonian 2,6-dinitro-4-oktylofenylu i krotonian
2,4-dinitro-6-oktylofenylu (izomeryczna mieszanina poreakcyjna)
DINOSEB0,05owoce, warzywa
4,6-dinitro-2-sec-butylofenol0,05ziemniaki (b)
0,1herbata
DINOTERB0,1ziarno zbóż
4,6-dinitro-2-tert-butylofenol
DIKSATION0,05owoce cytrusowe (e)
bis (ditiofosforan)
S,S'-1,4-dioksan-2,3-diylo-O,O,O',O'-tetraetylu0,05pozostałe owoce,
warzywa
0,05ziemniaki (b)
0,1herbata
DITIANON3,0owoce
2,3-dicyjano-1,4-ditiaantrachinon
DITIOKARBAMINIANY: MANEB, TIURAM, ZINEB, METIRAM, MANKOZEB (wyrażone jako
CS2)2,0owoce cytrusowe (e)
2,0pozostałe owoce
5,0warzywa liściowe i łodygowe
1,0pomidory, ogórki
2,0pozostałe warzywa
0,05ziarno zbóż
0,05ziemniaki (b)
0,05 (T)mięso i przetwory
0,05mleko i przetwory
0,05jaja bez skorup
0,1herbata
DIURON0,1owoce
3-(3,4-dichlorofenylo)-1,1-dimetylomocznik0,5warzywa
DODYNA1,0owoce ziarnkowe i pestkowe
octan 1-dodecyloguanidynowy0,2pozostałe spożywcze środki pochodzenia
roślinnego
ENDOSULFAN0,2warzywa korzeniowe
(suma endosulfanu i siarczanu endosulfanu w przeliczeniu na
endosulfan)0,2kukurydza
S-tlenek
6,7,8,9,10,10-heksachloro-1,5,5a,6,9,9a-heksahydro-6,9-metano-2,4,3-benzodioksatiepinu0,1ziarno
zbóż
0,5pozostałe spożywcze środki pochodzenia roślinnego
30,0herbata
ENDRYNA0,01owoce, warzywa
rel-(1R,4S,4aS,5S,6S,7R,8R,8aR)-1,2,3,4,10,10-heksachloro-1,4,4a,5,6,7,8,8a-oktahydro-6,7-epoksy-1,4,5,8-dimetanonaftalen0,01ziemniaki
(b)
0,01ziarno zbóż
0,05 (T)mięso i przetwory
0,001mleko i przetwory do 4% tłuszczu
0,025 (T)mleko i przetwory powyżej 4% tłuszczu
0,005jaja bez skorup
0,01herbata
EPTC0,1ziemniaki (b)
dipropylotiokarbaminian S-etylu0,1warzywa strączkowe (d)
0,1kukurydza
ETEFON0,05owoce cytrusowe (e)
kwas 2-chloroetylofosfonowy3,0owoce ziarnkowe i pestkowe
5,0porzeczki
0,05pozostałe owoce jagodowe
3,0pomidory
0,05ziemniaki (b)
0,05pozostałe warzywa
0,5jęczmień, żyto
0,2pszenica
0,05ziarno pozostałych zbóż
0,05 (T)mięso i przetwory
0,05mleko i przetwory
0,05jaja bez skorup
0,1herbata
ETIOFENKARB2,0owoce
metylokarbaminian 2-(etylometylo)-fenylu0,5buraki ćwikłowe
0,2warzywa strączkowe (d)
2,0pozostałe warzywa
0,5ziemniaki
ETION (a)2,0owoce cytrusowe (e)
bis (ditiofosforan) O,O,O',O'-tetraetylo-S,S'-metylenu0,5pozostałe owoce
0,1warzywa
2,0herbata
ETOFUMESAT0,1buraki cukrowe
metanosulfonian (-)-2-etoksy-2,3-dihydro-3,3-dimetylobenzofuran-5-ylu
FENARYMOL0,02owoce cytrusowe (e)
alkohol 2,4'-dihloro-a-(5-pirymidynylo)benzhydrylowy1,0porzeczki
0,3pozostałe owoce
0,05warzywa liściowe i łodygowe
0,02pozostałe warzywa
0,02ziemniaki (b)
0,02ziarno zbóż
0,02 (T)mięso i przetwory
0,02mleko i przetwory
0,02jaja bez skorup
0,05herbata
FENBUTATYNY TLENEK2,0owoce
tlenek bis[tris(2-metylo-2-fenylopropylo)cyny]0,5warzywa
FENCHLORFOS0,01owoce cytrusowe (e)
tiofosforan O,O-dimetylo-O-2,4,5-trichlorofenylu0,01pozostałe owoce,
warzywa
0,01ziemniaki (b)
0,1herbata
FENITROTION (a)2,0owoce cytrusowe (e)
tiofosforan 0,0-dimetylo-0-3-metylo-4-nitrofenylu0,5pozostałe owoce
0,1kalafiory
0,2buraki cukrowe
0,5pozostałe warzywa
0,05ziemniaki (b)
0,1herbata
FENMEDIFAM0,1buraki ćwikłowe, cukrowe
3-(3-metylofenylo)-karbamoiloksyfenylokarbaminian metylu
FENOKSAPROP ETYLOWY0,1owoce, warzywa
kwas (RS)-2-[4-(6-chloro-1,3-benzoksazol-2-iloksy)fenoksy]
propionowy0,1ziarno zbóż
FENPROPATRYNA0,3owoce, warzywa
cyjano(3-fenoksyfenylo)metylo 2,2,3,3-tetrametylocyklopropanokarboksylan
FENPROPIMOR0,5ziarno zbóż
(+)-cis-4-[3-(4-tert-butylofenylo)-2-metylopropylo]-2,6-dimetylomorfolina
FENTION (a)1,0owoce cytrusowe (e)
(suma fentionu i jego pochodnej tlenowej, sulfotlenku i sulfonu wyrażone
jako fention)0,5pozostałe owoce
tiofosforan 0,0-dimetylo-0-3-metylo-4-metylotiofenylu0,1marchew
1,0pozostałe warzywa
FENTYNA0,1ziemniaki (b)
(suma trójfenylocyny, octanu, chlorku i wodorotlenku trifenylocyny
wyrażona jako wodorotlenek trifenylocyny)
FENWALERAT0,05owoce cytrusowe (e)
(RS)-2-(4-chlorofenylo)-3-metylomaslan
(RS)-a-cyjano-3-fenoksybenzylu1,0owoce ziarnkowe
0,5pozostałe owoce
0,5warzywa liściowe i łodygowe
0,05warzywa korzeniowe
0,02pozostałe warzywa
0,05ziemniaki (b)
0,05ziarno zbóż
0,5 (T)mięso i przetwory
0,05mleko i przetwory
0,1herbata
FLAMPROP IZOPROPYLOWY0,2ziarno zbóż
D,L-N-benzoilo-N-(3-chloro-4-fluoroalaninian izopropylu)
FLUAZYFOP BUTYLOWY0,1truskawki
(R,S)-2-[4-(5-trifluorometylo-2-pirydyloksy)-fenoksy]propionian
butylu0,5buraki
0,1pozostałe warzywa
0,1ziemniaki (b)
3,0rzepak
FLUCYTRYNAT0,5owoce, warzywa
(RS)-a-cyjano-3-fenoksybenzylo(S)-2-(4-difluorometoksyfenylo)-maślan2,0chmiel
(c)
0,1herbata
FLUOROCHLORIDON0,1warzywa
3-chloro-4-(chlorometylo)-1-[3-trifluorometylo]-2-pyrolidon0,1ziemniaki
(b)
0,1ziarno zbóż
FLURENOL0,05ziarno zbóż
kwas 9-hydroksyfluoreno-9-karboksylowy
FLUROKSYPYR0,1ziarno zbóż
kwas 4-amino-3,5-dichloro-6-fluoro-2-pirydyloksyoctowy
FLUSILAZOL0,1banany (e)
bis (4-fluorofenylo)(metylo)(1H-1,2,4-triazol-1-ilometylo)
silan0,2pozostałe owoce
0,02ziarno zbóż
FLUTRIAFOL0,5ziarno zbóż
(RS)-2,4'-difluoro-a-(1H-1,2,4-triazol-1-ilometylo) benzhydrol
FONOFOS (a)0,2owoce, warzywa
etyloditiofosfonian 0-etylo-S-fenylu0,05ziemniaki (b)
0,2buraki cukrowe
FORMOTION (a)0,2owoce cytrusowe (e)
ditiofosforan
S-(N-formylo-N-metylokarbomoilo)metylo-0,0-dimetylu0,1truskawki, maliny
0,5pozostałe owoce
0,2buraki cukrowe
0,1pozostałe warzywa korzeniowe
1,0chmiel (c)
FOSALON (a)1,0owoce cytrusowe (e)
ditiofosforan
S-(6-chloro-2,3-dihydro-2-oksobenzoksazol-1-ilo)metylo-O,O-dietylu1,0truskawki
2,0pozostałe owoce
1,0warzywa liściowe i łodygowe
0,1warzywa korzeniowe
0,1ziemniaki (b)
FOSETYL3,00owoce
wodorofosfonian etylu3,00ogórki, pomidory
FOSFAMIDON (a)0,15owoce, warzywa
fosforan (2-chloro-2-dietylokarbamoilo-1-metylo) winylo-dimetylu0,05ziarno
zbóż
FOSFOROWODÓR0,1ziarno zbóż
PH (wszystkie fosforki wyrażone jako fosforowodór)0,01produkty zbożowe
FURATIOKARB0,05owoce, warzywa
N,N'-dimetylo-N-N-tiodikarbaminian
butylo-2,3-dihydro-2,2-dimetylobenzofuran-7-ylu0,05ziemniaki (b)
0,05ziarno zbóż
0,5 (T)mięso i przetwory
0,05mleko i przetwory
0,05jaja bez skorup
0,1herbata
GLIFOSAT0,1owoce, warzywa
N-(fosfonometylo)glicyna0,1ziemniaki (b)
20,0jęczmień i owies
5,0pszenica, żyto, pszenżyto
0,1ziarno pozostałych zbóż
0,5 (T)mięso i przetwory
0,1mleko i przetwory
0,1jaja bez skorup
0,1herbata
GLUFOSYNAT0,2owoce
kwas DL-homoalanin-4-ylo(metylo) fosfinowy3,0warzywa strączkowe
0,2pozostałe warzywa
HALOKSYFOP0,2rzepak
kwas (RS)-2-[4-(3-chloro-5-trifluorometylo-2-pirydyloksy) fenoksy]
propionowy0,05pozostałe spożywcze środki pochodzenia roślinnego
a-HCH0,02*ziarno zbóż
a-heksachlorocykloheksan0,2 (T)mięso i przetwory
0,004mleko i przetwory do 4% tłuszczu
0,1 (T)mleko i przetwory powyżej 4% tłuszczu
0,02jaja bez skorup
0,2*herbata
b-HCH0,02*ziarno zbóż
b-heksachlorocykloheksan0,1 (T)mięso i przetwory
0,003mleko i przetwory do 4% tłuszczu
0,075 (T)mleko i przetwory powyżej 4% tłuszczu
0,01jaja bez skorup
0,2*herbata
g-HCH (patrz lindan)
HEKSACHLOROBENZEN (HCB)0,01ziarno zbóż
heksachlorobenzen0,2 (T)mięso i przetwory
0,01mleko i przetwory do 4% tłuszczu
0,25 (T)mleko i przetwory powyżej 4% tłuszczu
0,02jaja bez skorup
0,01herbata
HEKSAFLUMURON0,05ziemniaki (b)
1-[3,5-dichloro-4-(1,1,2,2-tetra-fluoroetoksy)fenylo]-3-(2,6-difluorobenzoilo)mocznik0,1owoce,
warzywa
HEKSYTIAZOKS0,5owoce, warzywa
(4RS,5RS)-5-(4-chlorofenylo)-N-cykloheksylo-4-metylo-2-okso-1,3-tiazolidyn-3-ylokarboksyamid
HEPTACHLOR0,01owoce, warzywa
(suma heptachloru i epoksydu heptachloru wyrażona jako
heptachlor)0,01ziarno zbóż
1,4,5,6,7,8,8-heptachloro-3a,4,7,7a-tetrahydro-4,7-metanoinden0,01ziemniaki
(b)
0,2 (T)mięso i przetwory
0,004mleko i przetwory do 4% tłuszczu
0,1 (T)mleko i przetwory powyżej 4% tłuszczu
0,02jaja bez skorup
0,02herbata
HEPTENOFOS (a)0,5owoce
dimetylofosforan 7-chlorobicyklo-[3,2,0]-hepta-2,6-dien-6-ylu0,1ziemniaki
(b)
HYDRAZYD KWASU MALEINOWEGO10,0cebula
hydrazyd kwasu maleinowego1,0pozostałe spożywcze środki pochodzenia
roślinnego
HYMEKSAZOL0,1buraki
5-metyloizoksazol-3-ol
IMAZABETABENZ0,05ziarno zbóż
Produkt reakcji zaw. kwas
(±)-6-(4-izopropylo-4-metylo-5-okso-2-imidazolin-2-ylo)-m-toluilowy i kwas
(±)-2-(4-izopropylo-4-metylo-5-okso-2-imidazolin-2-ylo)-p-toluilowy
IMAZALIL5,0owoce cytrusowe (e)
1-(b-allioksy-2,4-dichlorofenyloetylo)-imidazol5,0owoce ziarnkowe
0,02pozostałe owoce
0,02warzywa
0,02ziemniaki wczesne (b)
5,0ziemniaki
0,02ziarno zbóż
0,02 (T)mięso i przetwory
0,02mleko i przetwory
0,02jaja bez skorup
0,1herbata
IPRODION5,0owoce cytrusowe (e)
3-(3,5-dichlorofenylo)-N-izopropylo-2,4-dioksoimidazolidyno-1-karboksyamid5,0owoce
pestkowe
10,0pozostałe owoce
5,0pomidory
2,0ogórki
5,0cebula, czosnek
0,1pozostałe warzywa korzeniowe
10,0warzywa liściowe i łodygowe
0,02ziemniaki (b)
0,5pszenica
0,02pozostałe ziarno zbóż
0,05 (T)mięso i przetwory
0,05mleko i przetwory
0,05jaja bez skorup
0,1herbata
IZOFENFOS (a)0,1warzywa
(suma izofenfosu i jego tlenowej pochodnej)0,05rzepak
izopropyloamidotiofosforan etylo-(2-izopropoksykarbonylo)fenylu
IZOKSABEN0,1ziarno zbóż
N-[3-(1-etylo-1-metylo-propylo) izoksazol-5-ilo]-2,6-dimetoksybenzamid
IZOPROTURON0,2ziarno zbóż
3-(4-izopropylofenylo)-1,1-dimetylomocznik
JOKSYNIL0,1warzywa
4-hydroksy-3,5-dijodobenzonitryl
KAPTAFOL0,02owoce cytrusowe (e)
N-(1,1,2,2-tetrachloroetylotio)cykloheks-4-eno-1,2-dikarboksyimid0,02pozostałe
owoce, warzywa
0,02ziemniaki (b)
0,1herbata
KAPTAN3,0owoce ziarnkowe i jagodowe
N-(trichlorometylotio)cykloheks-4-ene-1,2-dikarboksymid2,0owoce pestkowe
3,0pomidory
2,0pary, sałata, warzywa strączkowe (d)
0,1pozostałe spożywcze środki pochodzenia roślinnego
KARBARYL (a)3,0owoce cytrusowe (e)
metylokarbaminian 1-naftylu3,0banany (e)
1,0pozostałe owoce
1,0warzywa
0,5ziarno zbóż
0,2 (T)mięso i przetwory
0,5 (T)drób
0,1mleko i przetwory
0,5jaja bez skorup
KARBENDAZYM5,0owoce cytrusowe (e)
(suma karbendazymu, benomylu i tiofanatu metylu w przeliczeniu na
karbendazym)1,0pozostałe owoce, warzywa
benzimidazol-2-ilokarbaminian metylu1,0pieczarki
0,1ziarno zbóż
0,1ziemniaki (b)
0,1 (T)mięso i przetwory
0,1mleko i przetwory
0,1jaja bez skorup
0,1herbata
KARBETAMID0,1rzepak
karabanilan(R)-1-(etylokarbamoilo) etylu
KARBOKSYNA0,2buraki cukrowe
5,6-dihydro-2-metylo-1,4-oksatiino-3-karboksyanilid0,2ziarno zbóż
0,02pozostałe środki spożywcze pochodzenia roślinnego
KARBOFURAN0,1owoce cytrusowe (e)
(suma karbofuranu, 3-hydroksykarbofuranu i 3-ketokarbofuranu wyrażona jako
karbofuran)0,1pozostałe owoce
metylokarbaminian 2,3-dihydro-2,2-dimetylobenzofuran-7-ylu0,5warzywa
korzeniowe
0,2warzywa liściowe i łodygowe
0,1ziarno zbóż
0,1ziemniaki (b)
0,05rzepak
0,1 (T)mięso i przetwory
0,1mleko i przetwory
0,1jaja bez skorup
0,2herbata
KARBOSULFAN0,05owoce jagodowe
(suma karbosulfanu, karbofuranu, 3-hydroksykarbofuranu i
3-ketokarbofuranu)0,1pozostałe owoce
2,3-dihydro-2,2-dimetylo-7-benzofuranylo
[(dibutyloamino)tio]metylokarbaminian0,1marchew
0,05pozostałe warzywa
0,05ziemniaki (b)
5,0chmiel (c)
0,05ziarno zbóż
0,5 (T)mięso i przetwory
0,05mleko i przetwory
0,05jaja bez skorup
0,1herbata
KLOPYRALID (3,6-DCP)0,05rzepak
kwas 3,6-dichloro-2-pirydynokarboksylowy0,3buraki ćwikłowe, cukrowe
KLOFENTEZYNA0,1owoce
3,6-bis(2-chlorofenylo)-1,2,3,4,5-tetrazyna
KWINALFOS0,2rzepak
dietylotiofosforan 0-2-chinoksalinylu0,2warzywa
0,02ziemniaki (b)
0,1herbata
KWINTOCEN1,0banany (e)
pentachloronitrobenzen0,01pozostałe środki spożywcze pochodzenia
roślinnego
KWIZALOFOP0,1ziemniaki (b)
kwas (RS)-2-[4-(6-chlorochinoksalino-2-yloksy)fenoksy]propionowy0,5owoce
0,1buraki cukrowe, ćwikłowe
0,5pozostałe warzywa
0,1rzepak
LENACYL0,1 ,^owoce, warzywa
3-cykloheksylo-6,7-dihydro-1H-cyklopentapirymidyno-2,4-dion
LINDAN (g-HCH)0,1owoce, warzywa
g-heksachorocykloheksan0,5oleje
1,0 (T)mięso i przetwory
0,008mleko i przetwory do 4% tłuszczu
0,2mleko i przetwory powyżej 4% tłuszczu
0,1jaja bez skorup
0,1ziarno zbóż
0,1herbata
LINURON1,0szparagi
3-(3,4-dichlorofenylo)-1-metoksy-1-metylomocznik0,2pozostałe warzywa
0,1ziemniaki (b)
0,1kukurydza
MALATION (a)2,0owoce cytrusowe (e)
ditiofosforan S-1,2-bis(etoksykarbonylo)etylo-O,O-dimetylu0,5pozostałe
owoce
0,5warzywa
8,0ziarno zbóż
0,1herbata
MANEB (patrz ditiokarbaminiany)
MANKOZEB (patrz ditiokarbaminiany)
MCPA0,1ziarno zbóż
kwas (4-chloro-2-metylofenoksy)octowy
MEFOSFOLAN5,0chmiel (c)
N-(4-metylo-1,3-ditiolan-2-ylideno)amidofosforan dietylu0,1pozostałe
środki spożywcze pochodzenia roślinnego
MEKOPROP0,1ziarno zbóż
kwas (+-)-2-(4-chloro-2-metylofenoksy)propionowy
MERKAPTODIMETUR (a)0,1kukurydza
(suma merkaptodimeturu, sulfonu i sulfotlenku wyrażona jako
merkaptodimetur)1,0sałata
metylokarbaminian 3,5-dimetylo-4-metylotiofenylu0,1buraki ćwikłowe,
cukrowe
METABENZOTIAZURON0,2warzywa
1-(2-benzotiazolilo)-1,3-dimetylomocznik0,1ziarno zbóż
METALAKSYL0,05owoce cytrusowe (e)
(+-)-N-(2-metoksyacetylo)-N-(2,6-ksylilo)-DL-alaninian metylu1,0owoce
ziarnkowe
0,5owoce jagodowe
0,1warzywa
0,05ziemniaki (b)
0,05ziarno zbóż
10,0chmiel (c)
0,5 (T)mięso i przetwory
0,05mleko i przetwory
0,05jaja bez skorup
0,1herbata
METAMIDOFOS0,2owoce cytrusowe (e)
amidotiofosforan 0,S-dimetylu0,01pozostałe owoce
0,2warzywa liściowe i łodygowe
0,1pozostałe warzywa
0,01ziemniaki (b)
0,01ziarno zbóż
5,0chmiel (c)
0,01 (T)mięso i przetwory
0,01mleko i przetwory
0,01jaja bez skorup
0,1herbata
MATAMITRON0,2buraki cukrowe
4-amino-6-fenylo-3-metylo-1,2,3-triazyn-5(4H)-on
METAZACHLOR0,1rzepak
2',6'-dimetylo-N-(pirazol-1-ilometylo)-chloroacetanilid0,2kapusta
METAZOL0,1cebula
2-(3,4-dichlorofenylo)-4-metylo-1,2,4-oksadiazolidyno-3,5-dion
METIRAM (patrz ditiokarbaminiany)
METOBROMURON1,0sałata
3-(4-bromofenylo)-1-metoksy-1-metylomocznik0,1pozostałe warzywa
0,05ziemniaki (b)
METOKSURON0,2warzywa
3-(3-chloro-4-metoksyfenylo)-1-dimetylomocznik0,1ziarno zbóż
METOKSYCHLOR (DMDT)2,0owoce, warzywa
1,1,1-trichloro-2,2-bis(4-metoksyfenylo)etan3,0 (T)mięso i przetwory
0,5jaja bez skorup
0,5oleje
METOLACHLOR0,2owoce, warzywa
2-chloro-6-etylo-N-(2-metoksyacetylo)acet-o-toluid0,1ziemniaki (b)
METOMYL (a)2,0warzywa liściowe i łodygowe
S-metylo-N-(metylokarbamoiloksy)tioacetamid0,5pozostałe warzywa
4,0chmiel (c)
0,05ziarno zbóż
0,02 (T)mięso i przetwory
0,02mleko i przetwory
0,02jaja bez skorup
METRYBUZYNA0,1warzywa
4-amino-3-metylotio-6-tert-butylo-1,2,4-triazyn-5(4H)-on0,1ziemniaki (b)
METYDATION (a)0,1owoce, warzywa
ditiofosforan
S-(2,3-dihydro-5-metoksy-2-okso-1,3,4-tiadiazol-3-ilo)metylo-0,0,-dimetylu1,0chmiel
(c)
0,02ziarno zbóż
0,02 (T)mięso i przetwory
0,02mleko i przetwory
0,02jaja bez skorup
0,1herbata
METYLOPIRYMIFOS (a)0,2warzywa
dimetylotiofosforan 0-2-dietylo amino-6-metylo-4-pirymidynylu5,0ziarno
zbóż
0,05 (T)mięso i przetwory
0,05mleko i przetwory
0,05jaja bez skorup
MEWINFOS0,2owoce ziarnkowe
fosforan (2-metoksykarbonylo-1-metylowinylo-dimetylu)0,5owoce pestkowe
0,2owoce cytrusowe (e)
0,5warzywa liściowe i łodygowe
0,1pozostałe środki spożywcze pochodzenia roślinnego
MONOLINURON0,1ziarno zbóż
3-(4-chlorofenylo)-1-metoksymetylomocznik
MYCHLOBUTANIL0,5owoce
2-(4-chlorofenylo)-2-(1H-1,2,4-triazol-1-ilometylo)heksylokarbonitryl
NAPROPAMID0,05owoce, warzywa
N,N-dietylo-2-(1-naftyloksy)propionamid0,1rzepak
NUARYMOL0,1ziarno zbóż
alkohol (+)-2-chloro-4'-fluoro-a-(pirymidyn-5-ylo) benzyhydrolowy0,2owoce
OKSADIKSYL0,5pomidory, ogórki
N-(2,6-dimetylofenylo-2-metoksy-N-(2-okso-3-oksazalidynylo)acetamid0,1cebula
0,1ziemniaki (b)
OKSAMYL0,05truskawki
N,N-dimetylo-2-metylokarbamoiloksyimino-2-(metylotio)acetamid0,05warzywa
0,05ziemniaki (b)
OKSYFLUOROFEN0,05owoce
eter 2-chloro-a,a,a-trifluoro-p-tolilowo-3-etoksy-4-nitrofenylowy
OMETOAT (a)0,4wiśnie
tiofosforan O,O-dimetylo-S-metylo-karbamoilometylu0,1owoce jagodowe
0,4szpinak
0,1warzywa korzeniowe
0,2pozostałe środki spożywcze pochodzenia roślinnego
0,1herbata
PARAKWAT0,05owoce, warzywa
chlorek 1,1'-dimetylo-4,4'-bipyridyniowy0,05ziemniaki (b)
0,1herbata
PARATION METYLOWY (a)0,1owoce, warzywa
tiofosforan 0,0-dimetylo-0-4-nitrofenylu0,1ziarno zbóż
PENCYKURON0,1ziemniaki (b)
1-(4-chlorobenzylo)-1-cyklopentylo-3-fenylomocznik0,05pozostałe środki
spożywcze pochodzenia roślinnego
PENDIMETALINA0,1ziarno zbóż
N-(1-etylopropylo)-3,4-dimetylo-2,6-dinitrobenzenoamina0,2warzywa
PERMETRYNA0,5owoce cytrusowe (e)
(suma izomerów permetryny):1,0owoce ziarnkowe i pestkowe
(1RS,3RS)-(1RS,3SR)-3-(2,2-dichlorowinylo)-2-dimetylocyklopropanokarboksylan
3-fenoksybenzylu0,05pozostałe owoce
0,1warzywa korzeniowe
0,5pozostałe warzywa
0,1ogórki
2,0warzywa liściowe i łodygowe
0,05ziemniaki (b)
0,2kukurydza
2,0pozostałe ziarno zbóż
0,5 (T)mięso i przetwory
0,05mleko i przetwory
0,05jaja bez skorup
0,1herbata
PIRAZON0,5buraki cukrowe
5-amino-4-chloro-2-fenylopirydazyn-3(2H)-on0,5pozostałe warzywa
PIRYDAT0,2ziarno zbóż
(związek macierzysty + metabolit:
3-fenylo-4-hydroksy-6-chloropirydazyna)0,1rzepak
tiokarbaminian S-oktylo-6-chloro-3-fenylopirydazyn-4-ylu
PIRYMIKARB (a)0,5owoce
(suma pirymikarbu, demetylopirymikarbu i
dimetyloformamido-pirymikarbu)1,0warzywa liściowe i łodygowe
dimetylotiokarbaminian 2-dimetylopirymidyn-4-ylu0,5pozostałe warzywa
0,1ziarno zbóż
PROCHLORAZ5,0owoce cytrusowe (e)
(suma prochlorazu i jego metabolitów zawierających cząsteczkę 2,4,6
trójfenylową przeliczoną na prochloraz)5,0banany (e)
N-propylo-N-[2-(2,4,6-trichlorofenoksy)]etyloimidazolo-1-karboksyamid0,1ziarno
zbóż
0,5pieczarki
0,2rzepak
PROCYMIDON0,02owoce cytrusowe (e)
N-(3,5-dichlorofenylo)-1,2-dimetylo-1,2-cyklopropanodikarboksyimid5,0owoce
jagodowe
1,0pozostałe owoce
0,02warzywa korzeniowe
0,2cebula
1,0ogórki
2,0pomidory
2,0warzywa strączkowe
5,0warzywa liściowe i łodygowe
0,02ziemniaki (b)
0,02ziarno zbóż
0,05 (T)mięso i przetwory
0,05mleko i przetwory
0,05jaja bez skorup
0,1herbata
PROFAM0,5ziemniaki (b)
karbanilan izopropylu
PROMETRYNA0,5warzywa
2,4-bis(izopropyloamino)-6-metylo-1,3,5-triazyna0,1ziemniaki (b)
PROPACHLOR0,1warzywa
N-izopropylochloroacetanilid
PROPAMOKARBU CHLOROWODOREK1,0pomidory, ogórki
chlorowodorek 3-(dimetyloamino)propylokarbaminianu propylu0,2ziemniaki (b)
PROPARGIT3,0owoce
siarczyn 2-(4-tert-butylofenoksy)cykloheksylo-2-propenylu0,5ogórki
0,1herbata
PROPIKONAZOL0,05owoce cytrusowe (e)
(RS)-1-[2-(2,4-dichlorofenylo)-4-propylo-1,3-dioksolan-2-ylometylo]-1H-1,2,4-triazol0,2pozostałe
owoce
0,05ziemniaki (b)
0,05ziarno zbóż
0,05 (T)mięso i przetwory
0,1mleko i przetwory
0,05jaja bez skorup
0,1herbata
PROPOKSUR (a)0,2truskawki
metylokarbaminian 2-izopropoksyfenylu3,0pozostałe owoce
3,0warzywa
0,1ziemniaki (b)
0,5rzepak
PROPYZAMID0,5warzywa
3,5-dichloro-N-(1,1-dimetylopropynylo) benzamid0,1rzepak
PYRAZOFOS (a)0,5owoce, warzywa
dietylotiofosforan
0-6-etoksykarbonylo-5-metylopipirazolo[1,5-a]pirymidyn-2-ylu0,1ziarno zbóż
10,0chmiel (c)
SETOKSYDYM0,5ziemniaki (b)
(±)-2-(1-etoksyiminobutylo)-5-[2-(etylotio)propylo]-3-hydroksycykloheksen-2-on-10,5buraki
cukrowe, ćwikłowe
2,0warzywa liściowe i łodygowe
0,5pozostałe warzywa
1,0rzepak
SIARKA50,0owoce, warzywa
siarka
SYMAZYNA0,05ziarno zbóż
2-chloro-4,6-bis(etyloamino)-1,3,5-triazyna0,02truskawki
TCA2,0buraki ćwikłowe, cukrowe
trichlorooctan sodowy1,0pozostałe warzywa
2,0rzepak
TEBUKONAZOL0,2ziarno zbóż
(RS)-1-(4-chlorofenylo)-4,4-dimetylo-3-(1H-1,2,4-triazol-1-ilometylo)
pentan-3-ol
TEBUTAM0,1rzepak
N-benzylo-N-izopropylopiwaloamid
TEFLUBENZURON0,05ziemniaki (b)
1-(3,5-dichloro-2,4-difluorofenylo)-3-(2,6-difluorobenzoilo)
mocznik0,5owoce, warzywa
TERBACYL0,1owoce
3-tert-butylo-5-chloro-6-metylouracyl
TERBUFOS (a)0,1buraki cukrowe
dietyloditiofosforan S-tertbutylotiometylu0,1ziarno zbóż
TERBUTRYNA0,1ziarno zbóż
2-tert-butyloamino-4-etyloamino-6-metylotio-1,3,5-triazyna
TERBUTYLOAZYNA0,1warzywa strączkowe (d)
2-tert-butyloamino-4-chloro-6-etyloamino-1,3,5-triazyna0,1ziemniaki (b)
TERTRACHLORWINFOS (a)1,0owoce, warzywa
fosforan (Z)-2-chloro-1-(2,4,5-trichlorofenylo)winylodimetylu
TETRADIFON1,0owoce, warzywa
sulfon 4-chlorofenylo-2,4,5-trichlorofenylowy
TETRAKONAZOL0,05ziarno zbóż
eter (±)-2-(2,4-dichlorofenylo)-3-(1H-1,2,4-triazol-1-yl)propylo
1,1,2,2-tetrafluoroetylu
TIABENDAZOL10,0owoce cytrusowe (e)
2-(tiazol-4-ilo)benzimidazol3,0banany (e)
0,05ziemniaki (b)
0,05ziarno zbóż
0,1jaja bez skorup
TIFENSULFURON0,05ziarno zbóż
kwas
3-(4-metoksy-6-metylo-1,3,5-triazyn-2-ylo-karbamoilosulfoamoilo)tiofeno-2-karboksylowy
TIOFANAT METYLOWY5,0owoce cytrusowe (e)
(suma karbendazymu, benomylu i tiofanatu metylu w przeliczeniu na
karbendazym)1,0pozostałe owoce, warzywa
o-fenylenobis [4,4'-(3-tioallofanian)]dimetylu1,0pieczarki
0,1ziarno zbóż
0,1ziemniaki (b)
0,1 (T)mięso i przetwory
0,1mleko i przetwory
1,0jaja bez skorup
0,1herbata
TIOMETON (a)0,05truskawki
(suma tiometonu, sulfotlenku i sulfonu wyrażona jako tiometon)0,5pozostałe
owoce
ditiofosforan S-(2-etylotio)etylo-0,0-dimetylu0,05warzywa
TIURAM (patrz ditiokarbaminiany)
TOLCHLOFOS METYLOWY0,05ziemniaki (b)
tiofosforan O-(2,6-dichloro-4-metylofenylo)-O,O-dimetylu
TRIADIMEFON0,2owoce
(suma triadimefonu i triadimenolu)0,5ziarno zbóż
1-(4-chlorofenoksy)-3,3-dimetylo-1-(1,2,4-triazol-1-ilo)butan-2-on
TRIADIMENOL0,2owoce
(suma triadimenolu i triadimefonu)0,5ziarno zbóż
1-(4-chlorofenoksy)-3,3-dimetylo-1-(1,2,4-triszol-1-ilo-2-butanol
TRILAT0,1owoce, warzywa
(suma dialatu i trialatu w przeliczeniu na trialat)0,1ziarno zbóż
diizopropylotiokarbaminian S-2,3,3-dichloroallilu
TRIAZOFOS (a)0,2owoce
tiofosforan O,O-dietylo-O-1-fenylo-1H-1,2,4-triazol-3-ilu0,1warzywa
0,05ziemniaki (b)
TRIBENURON METYLOWY0,05ziarno zbóż
kwas
2-[4-metoksy-6-metylo-1,3,5-triazino-2-ylo(metylo)karbamoilosulfamoilo]benzoesowy
TRICHLORFON (a)0,5owoce
2,2,2-trichloro-1-hydroksyetylofosfonian-dimetylu0,2warzywa
0,1ziarno zbóż
0,1mięso i przetwory
0,05mleko i przetwory
TRICHLORONAT0,2warzywa
etylotiofosfonian 0-etylo 0-2,4,5-trichlorofenylu
TRIDEMORF0,1ziarno zbóż
4-alkilo-2,6-dimetylomorfolina
TRIFLURALINA0,5warzywa
2,6-dinitro-N,N-dipropylo-4-trifluorometylo anilina0,1rzepak
TRIFLORYNA1,0owoce
1,4-bis(2,2,2-trichloro-1-formamidoetylo)piperazyna1,0ogórki
0,2ziarno zbóż
WAMIDOTION (a)0,5owoce ziarnkowe
(suma wamidotionu, sulfotlenku i sulfonu wyrażona jako
wamidotion)0,05pozostałe środki spożywcze pochodzenia roślinnego
tiofosforan O,O-dimetylo-S-2-(1-metylokarbamoiloetylotio) etylu
WINKLOZOLINA0,05owoce cytrusowe (e)
(suma winklozoliny i wszystkich metabolitów zawierających grupę
3,5-dichloroaniliny wyrażona jako winklozolina)1,0owoce ziarnkowe
3-(3,5-dichlorofenylo)-5-metylo-5-winylooksazolidyno-2,4-dion0,5wiśnie
2,0pozostałe owoce pestkowe
5,0owoce jagodowe
3,0pomidory
5,0warzywa liściowe i łodygowe
2,0warzywa strączkowe (d)
1,0pozostałe warzywa
0,05ziemniaki (b)
0,05ziarno zbóż
0,05 (T)mięso i przetwory
0,05mleko i przetwory
0,05jaja bez skorup
1,0rzepak
0,1herbata
ZINEB (patrz ditiokarbaminiany)
ZWIĄZKI MIEDZI (w przeliczeniu na Cu)5,0owoce, warzywa
NAJWYŻSZE DOPUSZCZALNE POZOSTAŁOŚCI CHEMICZNYCH ŚRODKÓW OCHRONY ROŚLIN W
ŚRODKACH SPOŻYWCZYCH DLA NIEMOWLĄT (DO 12 MIESIĄCA ŻYCIA WŁĄCZNIE) I MAŁYCH
DZIECI (DO 36 MIESIĄCA ŻYCIA)
Nazwa środka ochrony roślinNajwyższe dopuszczalne pozostałości środka
ochrony roślin w produktach zawierających do 10% tłuszczu (mg/kg
produktu)Najwyższe dopuszczalne pozostałości środka ochrony roślin w
produktach zawierających więcej niż 10% tłuszczu (mg/kg tłuszczu)
123
ALDRYNA + DIELDRYNA0,0020,02 (t)
DDT0,010,1 (T)
(suma izomerów i metabolitów)
ENDRYNA0,0010,01 (T)
HEKSACHLOROBENZEN (HCB)0,0040,04 (T)
HEKSACHLOROCYKLOHEKSAN (HCH)0,0050,05 (T)
(suma izomerów)
HEPTACHLOR0,0020,02 (T)
(suma heptachloru i epoksydu heptachloru)
DITIOKARBAMINIANY0,050,05 (T)
(wyrażone jako CS2)
POZOSTAŁE CHEMICZNE ŚRODKI OCHRONY ROŚLIN (dla każdego nie więcej
niż)0,010,01 (T)
* - dotyczy sumy izomerów α i β-HCH
(T) - w przeliczeniu na tłuszcz
(a) - pozostałości środków ochrony roślin, które należy sumować zgodnie z § 2,
ust. 2.
(b) - pozostałość odnosi się do ziemniaków obranych
(c) - pozostałość odnosi się do chmielu suszonego
(d) - pozostałość odnosi się do części jadalnych
(e) - pozostałość odnosi się do całego owocu
(f) - Grupy środków spożywczych pochodzenia roślinnego:
Warzywa korzeniowe (oraz cebulowe): burak ćwikłowy, cebula, chrzan, czosnek,
marchew, pietruszka - korzeń, por, seler - korzeń, skorzonera, rzepa, rzodkiew,
rzodkiewka.
Warzywa liściowe i łodygowe (oraz kwiaty i ogonki liściowe): brokuł, burak
liściowy (boćwina), cykoria liściowa, endywia, jarmuż, kalafior, kalarepa,
kapusta (biała, czerwona, włoska, brukselska, chińska), rabarbar, sałata, seler
naciowy, szczaw, szpinak, pietruszka naciowa, szczypiorek, szparag.
Warzywa owocowe: cukinia, dynia, kabaczek, kawon, melon, oberżyna, ogórek,
papryka, patison, pomidor
Warzywa strączkowe: bób, fasola - suche nasiona, fasola szparagowa, groch -
suche nasiona, groch - zielone nasiona, groch cukrowy (zielony strąk), soja.
Owoce ziarnkowe: gruszka, jabłko, pigwa.
Owoce pestkowe: brzoskwinia, czereśnia, morela, nektarynka, śliwka, wiśnia.
Owoce jagodowe: agrest, aronia, borówka wysoka, borówka czernica, borówka
brusznica, jeżyna, malina, porzeczka (biała, czerwona, czarna), poziomka,
truskawka, winogrono, żurawina.
Owoce cytrusowe: cytryna, grapefruit, mandarynka, pomarańcza.
Owoce inne: ananas, banan, daktyl, figa, kiwi, mango, marakuja, oliwka, papaja,
rodzynka.
Ziarno zbóż: gryka, jęczmień, kukurydza, owies, proso, pszenica, pszenżyto, ryż,
sorgo, żyto.
Orzechy: kasztan jadalny, laskowy, migdał, pekan, pistacja, włoski, ziemny.
Herbata: suszone, fermentowane lub w inny sposób przetwarzane części rośliny
Camellia sinensis lub innych roślin, służące do sporządzania naparów.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 23 kwietnia 1997 r.
w sprawie zakazu przywozu zwierząt, mięsa i produktów pochodzenia zwierzęcego z
Królestwa Holandii.
(Dz. U. Nr 44, poz. 279)
Na podstawie art. 11 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22
sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych (Dz. U. Nr 77, poz.
673 i Nr 114, poz. 975, z 1928 r. Nr 26, poz. 229, z 1932 r. Nr 26, poz. 229, Nr
60, poz. 573 i Nr 67, poz. 622, z 1934 r. Nr 110, poz. 976, z 1938 r. Nr 27,
poz. 245, z 1948 r. Nr 49, poz. 373, z 1951 r. Nr 1, poz. 4 oraz z 1990 r. Nr
34, poz. 198) oraz art. 29 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Prezydenta
Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa
(Dz. U. z 1933 r. Nr 60, poz. 454, z 1934 r. Nr 110, poz. 976, z 1938 r. Nr 18,
poz. 132, z 1969 r. Nr 13, poz. 95, z 1971 r. Nr 12, poz. 115 i z 1990 r. Nr 34,
poz. 198) zarządza się, co następuje:
§ 1. Zakazuje się przywozu z Królestwa Holandii zwierząt, mięsa i produktów
pochodzenia zwierzęcego określonych w załączniku do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: w z. J. J. Pilarczyk
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
23 kwietnia 1997 r. (poz. 279)
WYKAZ ZWIERZĄT, MIĘSA I PRODUKTÓW POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO PODLEGAJĄCYCH ZAKAZOWI
PRZYWOZU Z KRÓLESTWA HOLANDII
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
123
01030103Trzoda chlewna żywa:
0103 10 00 0- Zwierzęta hodowlane czystej krwi
- Pozostałe:
0103 91- - O masie poniżej 50 kg:
0103 91 10 0- - - Gatunki domowe
0103 91 90 0- - - Pozostałe
0103 92- - O masie 50 kg lub większej:
- - - Gatunki domowe:
0103 92 11 0- - - - Maciory mające prosiaki co najmniej raz, o masie 160
kg lub większej
0103 92 19 0- - - - Pozostałe
0103 92 90 0- - - Pozostałe
02030203Mięso wieprzowe świeże, chłodzone lub mrożone:
- Świeże lub chłodzone:
0203 11- - Tusze i półtusze:
0203 11 10 0- - - Ze świń domowych
0203 11 90 0- - - Pozostałe
0203 12- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi:
- - - Ze świń domowych:
0203 12 11 0- - - - Szynki i ich kawałki
0203 12 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki
0203 12 90 0- - - Pozostałe
0203 19- - Pozostałe:
- - - Ze świń domowych:
0203 19 11 0- - - - Przodki i ich kawałki
0203 19 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi
0203 19 15 0- - - - Boczek i jego kawałki
- - - - Pozostałe:
0203 19 55 0- - - - - Bez kości
0203 19 59 0- - - - - Pozostałe
0203 19 90 0- - - Pozostałe
- Mrożone:
0203 21- - Tusze i półtusze:
0203 21 10 0- - - Ze świń domowych
0203 21 90 0- - - Pozostałe
0203 22- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi:
- - - Ze świń domowych:
0203 22 11 0- - - - Szynki i ich kawałki
0203 22 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki
0203 22 90 0- - - Pozostałe
0203 29- - Pozostałe:
- - - Ze świń domowych:
0203 29 11 0- - - - Przodki i ich kawałki
0203 29 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi
0203 29 15 0- - - - Boczek i jego kawałki
- - - - Pozostałe:
0203 29 55 0- - - - - Bez kości
0203 29 59 0- - - - - Pozostałe
0203 29 90 0- - - Pozostałe
02060206Jadalne podroby wołowe, wieprzowe, baranie, kozie, końskie, z
osłów, z mułów i osłomułów - świeże, chłodzone lub mrożone:
0206 30- Wieprzowe, świeże lub chłodzone:
0206 30 10 0- - Przeznaczone do produkcji wyrobów farmaceutycznych
- - Pozostałe:
- - - Ze świń domowych:
0206 30 21 0- - - - Wątroby
0206 30 31 0- - - - Pozostałe
0206 30 90 0- - - Pozostałe
- Wieprzowe mrożone:
0206 41- - Wątroby:
0206 41 10 0- - - Przeznaczone do produkcji wyrobów farmaceutycznych
- - - Pozostałe:
0206 41 91 0- - - - Ze świń domowych
0206 41 99 0- - - - Pozostałe
0206 49- - Pozostałe:
0206 49 10 0- - - Przeznaczone do produkcji wyrobów farmaceutycznych
- - - Pozostałe:
0206 49 91 0- - - - Ze świń domowych
0206 49 99 0- - - - Pozostałe
02090209 00Tłuszcz wieprzowy bez chudego mięsa oraz tłuszcz drobiowy nie
wytapiane lub inaczej wyekstrahowane, świeże, chłodzone, mrożone, solone,
w solance, suszone lub wędzone:
- Podskórny tłuszcz wieprzowy:
0209 00 11 0- - Świeży, chłodzony, mrożony, solony lub w solance
0209 00 19 0- - Suszony lub wędzony
0209 00 30 0- Tłuszcz wieprzowy oprócz objętego pod pozycją 0209 00 11 lub
0209 00 19
02100210Mięso i podroby jadalne, solone, w solance, suszone lub wędzone;
jadalne mączki i grysiki z mięsa i podrobów:
- Mięso wieprzowe:
0210 11- - Szynki, łopatki i ich kawałki, z kośćmi:
- - - Ze świń domowych:
- - - - Solone lub w solance:
0210 11 11 0- - - - - Szynki i ich kawałki
0210 11 19 0- - - - - Łopatki i ich kawałki
- - - - Suszone lub wędzone:
0210 11 31 0- - - - - Szynki i ich kawałki
0210 11 39 0- - - - - Łopatki i ich kawałki
0210 11 90 0- - - Pozostałe
0210 12- - Boczek i jego kawałki:
- - - Ze świń domowych:
0210 12 11 0- - - - Solony lub w solance
0210 12 19 0- - - - Suszony lub wędzony
0210 12 90 0- - - Pozostały
0210 19- - Pozostałe:
- - - Ze świń domowych:
- - - - Solone lub w solance:
0210 19 10 0- - - - - Bok bekonowy lub szpencer
0210 19 20 0- - - - - Bok trzyćwierciowy lub środki
0210 19 30 0- - - - - Przodki lub ich kawałki
0210 19 40 0- - - - - Schaby i ich kawałki
- - - - - Pozostałe:
0210 19 51 0- - - - - - Bez kości
0210 19 59 0- - - - - - Pozostałe
- - - - Suszone lub wędzone:
0210 19 60 0- - - - - Przodki i ich kawałki
0210 19 70 0- - - - - Schaby i ich kawałki
- - - - - Pozostałe:
0210 19 81 0- - - - - - Bez kości
0210 19 89 0- - - - - - Pozostałe
0210 19 90 0- - - Pozostałe
0210 90- Inne, łącznie z jadalnymi mączkami i grysikami z mięsa lub
podrobów:
- - Podroby:
- - - Wieprzowe:
0210 90 31 0- - - - Wątroby
0210 90 39 0- - - - Pozostałe
ex0210 90 90 0- - Jadalne mączki i grysiki z mięsa lub podrobów (1)
05020502Szczecina i sierść świń lub dzików; sierść borsuka i inna sierść
do wyrobu szczotek i pędzli; odpadki takiej szczeciny lub sierści:
0502 10 00 0- Szczecina i sierść świń lub dzików oraz odpadki szczeciny
lub sierści
05040504 00 00Jelita, pęcherze i żołądki zwierząt (z wyjątkiem rybich),
całe lub w kawałkach, świeże, chłodzone, mrożone, solone, w solance,
suszone lub wędzone:
ex0504 00 00 9- Pozostałe (1)
05060506Kości i rdzenie rogów, nie obrobione, odtłuszczone, wstępnie
przygotowane (ale nie przycięte dla nadania kształtu), poddane działaniu
kwasu lub odżelatynowane; proszek i odpadki tych produktów:
0506 10 00 0- Osseina i kości poddane działaniu kwasu
0506 90 00 0- Pozostałe
05100510 00 00 0żółć nawet suszona; gruczoły i inne produkty zwierzęce
używane do przygotowania produktów farmaceutycznych, świeże, chłodzone,
mrożone albo inaczej tymczasowo zakonserwowane:
ex0510 00 00 0żółć nawet suszona; gruczoły i inne produkty zwierzęce
używane do przygotowania produktów farmaceutycznych, świeże, chłodzone,
mrożone albo inaczej tymczasowo zakonserwowane (1)
05110511Produkty pochodzenia zwierzęcego, gdzie indziej nie wymienione ani
nie włączone; martwe zwierzęta objęte działami 1 lub 3, nie nadające się
do spożycia przez ludzi:
- Pozostałe:
0511 99- - Pozostałe:
ex0511 99 10 0- - - Ścięgna; ścinki i podobne odpady surowych skór lub
skórek (1)
ex0511 99 80 0- - - Pozostałe (1)
1601 00 Kiełbasy i podobne produkty z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory
żywnościowe oparte o te produkty:
ex1601 00 10 0- Z wątroby (1), (2)
- Pozostałe:
ex1601 00 91 0- - Kiełbasy, suche lub do smarowania, nie gotowane (1), (2)
ex1601 00 99 0- - Pozostałe (1), (2)
16021602Pozostałe przetworzone lub konserwowane mięso, podroby lub krew:
ex1602 10 00 0- Przetwory homogenizowane (1), (2)
1602 20- Z wątroby dowolnych zwierząt:
ex1602 20 90 0- - Pozostałe (1), (2)
- Z wieprzowiny:
1602 41- - Szynki i ich części:
ex1602 41 10 0- - - Ze świń domowych (2)
ex1602 41 90 0- - - Pozostałe (2)
1602 42- - Łopatki i ich części:
ex1602 42 10 0- - - Ze świń domowych (2)
ex1602 42 90 0- - - Pozostałe (2)
1602 49- - Pozostałe łącznie z mieszankami;
- - - Ze świń domowych:
- - - - Zawierające w masie 80% lub więcej mięsa lub dowolnego rodzaju
podrobów włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia:
ex1602 49 11 0- - - - - Schaby (bez karkowych) i ich części łącznie z
mieszankami schabów i szynek (2)
ex1602 49 13 0- - - - - Karki i ich części łącznie z mieszankami
obojczyków i łopatek (2)
ex1602 49 15 0- - - - - Pozostałe mieszanki zawierające szynki, łopatki,
schaby lub karki oraz ich części (2)
ex1602 49 19 0- - - - - Pozostałe (2)
ex1602 49 30 0- - - - Zawierające w masie 40% lub więcej, ale mniej niż
80% mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów łącznie z tłuszczami dowolnego
rodzaju i pochodzenia (2)
ex1602 49 50 0- - - - Zawierające w masie mniej niż 40% mięsa lub
dowolnego rodzaju podrobów łącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i
pochodzenia (2)
ex1602 49 90 0- - - Pozostałe (2)
1602 90- Pozostałe łącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt:
ex1602 90 10 0- - Przetwory z krwi dowolnych zwierząt (1), (2)
- - Pozostałe:
ex1602 90 31 0- - - Z dziczyzny lub z królików (1), (2)
- - - Pozostałe:
ex1602 90 51 0- - - - Zawierające mięso lub podroby ze świń domowych (2)
- - - - Pozostałe:
- - - - - Zawierające mięso wołowe lub podroby:
ex1602 90 61 0- - - - - - Nie gotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub
podrobów z nie gotowanym mięsem lub podrobami (1), (2)
ex1602 90 69 0- - - - - - Pozostałe (1), (2)
- - - - - Pozostałe:
ex1602 90 98 0- - - - - - Pozostałe (1), (2)
19021902Ciasto makaronowe, również gotowane lub nadziewane (mięsem lub
innymi substancjami) lub przygotowane inaczej, takie jak spaghetti,
makaron, nitki, lasagne, gnocchi, ravioli, canelloni, kuskus, przygotowany
lub nie:
1902 20- Ciasta makaronowe nadziewane, również gotowane lub inaczej
przygotowane:
ex1902 20 30 0- - Zawierające w masie powyżej 20% kiełbasy i tym
podobnych, mięsa i podrobów jakiegokolwiek rodzaju łącznie z tłuszczami
dowolnego rodzaju i pochodzenia (1), (2)
- - Pozostałe:
ex1902 20 99 0- - - Pozostałe (1)
41034103Pozostałe surowe skóry i skórki (świeże lub solone, suszone,
wapnowane, piklowane lub inaczej zakonserwowane, ale nie garbowane,
pergaminowane lub bardziej przetwarzane), również dwojone lub odwłosione,
oprócz wyłączonych zgodnie z uwagami 1 (b) lub 1 (c) do niniejszego
działu:
ex4103 90 00 0- Pozostałe (1)
(1) ex0210 90 90 0, ex0504 00 00 9, ex0510 00 00 0, ex0511 99 10 0, ex0511 99 80
0, ex1601 00 10 0, ex1601 00 91 0, ex1601 00 99 0, ex1602 10 00 0, ex1602 20 90
0, ex1602 90 10 0, ex1602 90 31 0, ex1602 90 61 0, ex1602 90 69 0, ex1602 90 98
0, ex1902 20 30 0, ex1902 20 99 0, ex4103 90 00 0 - dotyczy produktów
otrzymanych ze zwierząt objętych pozycją nr 0103.
(2) ex1601 00 10 0, ex1601 00 91 0, ex1601 00 99 0, ex1602 10 00 0, ex1602 20 90
0, ex1602 41 10 0, ex1602 41 90 0, ex1602 42 10 0, ex1602 42 90 0, ex1602 49 11
0, ex1602 49 13 0, ex1602 49 15 0, ex1602 49 19 0, ex1602 49 30 0, ex1602 49 50
0, ex1602 49 90 0, ex1602 90 10 0, ex1602 90 31 0, ex1602 90 51 0, ex1602 90 61
0, ex1602 90 69 0, ex1602 90 98 0, ex1602 20 30 0 - dotyczy produktów nie
poddanych obróbce termicznej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA
o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzona w Nowym Jorku
dnia 14 czerwca 1974 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 45, poz. 282)
W imieniu Rzeczypospolitej polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 14 czerwca 1974 r. w Nowym Jorku została sporządzona Konwencja o
przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów w następującym brzmieniu:
Przekład
KONWENCJA
o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów
PREAMBUŁA
Państwa-Strony niniejszej konwencji,
uznając, że handel, międzynarodowy jest ważnym czynnikiem w promocji przyjaznych
stosunków między Państwami,
wierząc, że przyjęcie jednolitych zasad regulujących przedawnienie w
międzynarodowej sprzedaży towarów ułatwi rozwój handlu światowego,
uzgodniły, co następuje:
CZĘŚĆ I
PRZEPISY OGÓLNE
Zakres zastosowania
Artykuł 1
1. Niniejsza konwencja określa warunki, w których wzajemne roszczenia kupującego
i sprzedającego, wynikające z umowy międzynarodowej sprzedaży towarów lub
odnoszące się do jej naruszenia, zakończenia lub unieważnienia, nie mogą być
dalej dochodzone z powodu upływu pewnego okresu. Taki okres zwany będzie w
niniejszej konwencji "terminem przedawnienia".
2. Niniejsza konwencja nie dotyczy szczególnych okresów, w ciągu których od
jednej ze stron wymaga się jako warunku dla nabycia lub wykonania jej
roszczenia, aby powiadomiła drugą stronę lub przedsięwzięła jakiekolwiek
działania inne niż wszczęcie postępowania.
3. W rozumieniu niniejszej konwencji:
(a) "kupujący", "sprzedający" i "strona" oznaczają osoby, które kupują lub
sprzedają albo godzą się kupić lub sprzedać towary, a także spadkobiercy lub
osoby, na które przeszły prawa lub obowiązki wynikające z umowy sprzedaży,
(b) "wierzyciel" oznacza stronę występującą z roszczeniem, niezależnie od tego,
czy jest to roszczenie pieniężne, czy też nie,
(c) "dłużnik" oznacza stronę, przeciwko której wierzyciel występuje z
roszczeniem,
(d) "naruszenie umowy" oznacza niewykonanie przez stronę umowy lub jakiekolwiek
wykonanie niezgodne z umową,
(e) "postępowanie" obejmuje postępowanie sądowe, arbitrażowe i administracyjne,
(f) "osoba" obejmuje korporację, spółkę handlową lub cywilną, stowarzyszenie lub
organizację zarówno prywatną, jak i publiczną, która może pozywać lub być
pozwana,
(g) "forma pisemna" obejmuje także telegram i teleks,
(h) "rok" oznacza rok liczony według kalendarza gregoriańskiego.
Artykuł 2
W rozumieniu niniejszej konwencji:
(a) umowa sprzedaży towarów będzie uważana za międzynarodową, jeżeli w czasie
zawarcia umowy kupujący i sprzedający mają swoje siedziby handlowe w różnych
państwach,
(b) fakt posiadania przez strony swoich siedzib handlowych w różnych państwach
nie będzie uwzględniany, jeżeli nie wynika on z umowy lub z jakichkolwiek
stosunków handlowych między stronami lub też z informacji ujawnionej przez
strony w jakimkolwiek czasie przed zawarciem umowy lub w chwili jej zawarcia,
(c) gdy strona umowy sprzedaży towarów ma siedzibę handlową w więcej niż jednym
państwie, za siedzibę handlową uważana będzie ta, która ma najściślejsze
powiązania z umową i jej wykonaniem, przy uwzględnieniu okoliczności znanych lub
rozważanych przez strony w czasie zawarcia umowy,
(d) gdy strona nie ma siedziby handlowej, uwzględniać się będzie miejsce jej
stałego zamieszkania,
(e) ani przynależność państwowa stron, ani ich status cywilnoprawny lub
handlowy, ani też charakter cywilnoprawny lub handlowy umowy nie będą brane pod
uwagę.
Artykuł 3
1. Niniejsza konwencja będzie miała zastosowanie tylko wówczas, gdy w czasie
zawarcia umowy siedziby handlowe stron umowy międzynarodowej sprzedaży towarów
znajdują się w Umawiających się Państwach.
2. Jeżeli niniejsza konwencja nie stanowi inaczej, ma ona zastosowanie bez
względu na prawo, które w innym przypadku byłoby stosowane z mocy norm prawa
prywatnego międzynarodowego.
3. Niniejsza konwencja nie będzie stosowana, jeżeli strony w sposób wyraźny
wyłączyły jej zastosowanie.
Artykuł 4
Niniejsza konwencja nie będzie stosowana do sprzedaży:
(a) towarów zakupionych do osobistego, rodzinnego lub domowego użytku,
(b) na licytacji,
(c) w drodze egzekucji lub w inny sposób przez organy wymiaru sprawiedliwości,
(d) udziałów, akcji, ubezpieczeń inwestycyjnych, papierów wartościowych lub
pieniędzy,
(e) statków, okrętów lub statków powietrznych,
(f) energii elektrycznej.
Artykuł 5
Konwencja nie będzie stosowana do roszczeń spowodowanych:
(a) śmiercią lub obrażeniami fizycznymi jakiejkolwiek osoby,
(b) zniszczeniami radioaktywnymi pochodzącymi ze sprzedawanych towarów,
(c) zastawem, hipoteką lub innym zabezpieczeniem o charakterze rzeczowym,
(d) wyrokiem lub postanowieniem wydanym w postępowaniu,
(e) dokumentem, którego bezpośrednie wykonanie lub egzekucja mogą być osiągnięte
zgodnie z prawem miejsca, gdzie żąda się takiego wykonania lub egzekucji,
(f) wekslem, czekiem lub skryptem dłużnym.
Artykuł 6
1. Niniejsza konwencja nie będzie miała zastosowania do umów, w których
przeważająca część zobowiązań sprzedającego polega na zapewnieniu siły roboczej
lub świadczeniu innych usług.
2. Umowy na dostawę towarów przewidzianych do wykonania lub wyprodukowania będą
uważane za umowy sprzedaży, jeśli strona zamawiająca towary nie przyjmie na
siebie obowiązku dostawy istotnej części, materiałów niezbędnych do takiego
wykonania lub produkcji.
Artykuł 7
Przy interpretacji i stosowaniu postanowień niniejszej konwencji należy
uwzględniać jej międzynarodowy charakter oraz potrzebę dążenia do unifikacji.
Bieg terminu przedawnienia i rozpoczęcie tego biegu
Artykuł 8
Termin przedawnienia wynosi cztery lata.
Artykuł 9
1. Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 10, 11 i 12, termin przedawnienia
zaczyna biec w dniu, w którym powstało roszczenie.
2. Rozpoczęcie biegu terminu przedawnienia nie będzie zawieszone przez:
(a) wymaganie powiadomienia strony zgodnie z ustępem 2 artykułu 1 lub
(b) postanowienie w umowie arbitrażowej, że żadne prawo nie powstanie do czasu
wydania orzeczenia arbitrażowego.
Artykuł 10
1. Roszczenie wynikające z naruszenia umowy powstanie w dniu, w którym takie
naruszenie nastąpi.
2. Roszczenie wynikające z wady lub innej niezgodności towaru z warunkami umowy
powstaje w dniu faktycznego przekazania towaru kupującemu lub odmowy przyjęcia
towaru przez kupującego.
3. Roszczenie spowodowane oszustwem popełnionym przed zawarciem umowy lub w
czasie jej zawarcia albo podczas jej wykonania powstaje w dniu, w którym
oszustwo zostało wykryte lub w sposób uzasadniony mogło zostać wykryte.
Artykuł 11
Jeżeli w odniesieniu do towaru sprzedający w sposób wyraźny udzielił gwarancji,
której czas działania jest ograniczony określonym terminem lub też ograniczony
jest w inny sposób, termin przedawnienia w odniesieniu do jakiegokolwiek
roszczenia wynikającego z gwarancji zaczyna biec od dnia powiadomienia
sprzedającego przez kupującego o fakcie, który stanowi podstawę takiego
roszczenia, jednakże nie później niż w dniu upływu terminu gwarancji.
Artykuł 12
1. Jeżeli w okolicznościach przewidzianych przez prawo właściwe dla umowy jedna
ze stron jest uprawniona do złożenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy przed
terminem jej wykonania i skorzysta z tego prawa, termin przedawnienia roszczenia
opartego na takich okolicznościach zaczyna biec w dniu przekazania oświadczenia
drugiej stronie. Jeżeli oświadczenie o rozwiązaniu umowy nie nastąpi przed
terminem jej wykonania, termin przedawnienia rozpocznie biec w dniu upływu
terminu wykonania umowy.
2. Termin przedawnienia w odniesieniu do roszczenia wynikającego z naruszenia
przez jedną ze stron warunku umowy o dostawie towarów lub o zapłaceniu za towary
w ratach, w odniesieniu do każdej oddzielnej raty, zacznie biec w dniu, w którym
poszczególny przypadek naruszenia miał miejsce. Jeżeli w myśl prawa właściwego
dla umowy jedna ze stron jest uprawniona do złożenia oświadczenia o rozwiązaniu
umowy z powodu takiego naruszenia i skorzysta z tego prawa, przedawnienie w
odniesieniu do wszystkich odpowiednich rat zacznie biec w dniu przekazania
oświadczenia drugiej stronie.
Przerwanie i przedłużenie terminu przedawnienia
Artykuł 13
Bieg terminu przedawnienia przerywa się, gdy wierzyciel podejmie jakiekolwiek
działanie, które w myśl przepisów prawa właściwego dla sądu, przed którym
wszczęto postępowanie, uznane zostanie za rozpoczynające postępowanie sądowe
przeciwko dłużnikowi lub za wysunięcie roszczenia w trakcie postępowania
wszczętego wcześniej przeciwko dłużnikowi w celu uzyskania zaspokojenia lub
uznania jego roszczenia.
Artykuł 14
1. Jeżeli strony postanowią wystąpić o rozstrzygnięcie sporu do sądu
arbitrażowego, bieg przedawnienia zostanie przerwany, gdy którakolwiek ze stron
rozpocznie postępowanie arbitrażowe w sposób przewidziany w umowie arbitrażowej
lub przez prawo właściwe dla takiego postępowania.
2. W braku stosownych postanowień, postępowanie arbitrażowe będzie uważane za
wszczęte w dniu, w którym żądanie poddania sporu pod rozstrzygnięcie arbitrażowe
zostało doręczone do stałego miejsca zamieszkania drugiej strony lub do jej
siedziby handlowej, a jeżeli nie posiada ona takiego miejsca lub siedziby
handlowej - do ostatniego znanego miejsca zamieszkania lub siedziby handlowej
drugiej strony.
Artykuł 15
W jakimkolwiek postępowaniu, z wyjątkiem wymienionych w artykułach 13 i 14, w
szczególności w postępowaniu wszczętym w związku:
(a) ze śmiercią lub ograniczeniem zdolności prawnej lub zdolności do działań
prawnych dłużnika,
(b) z upadłością lub jakimkolwiek stanem niewypłacalności dotyczącym całości
majątku dłużnika albo
(c) z rozwiązaniem lub likwidacją korporacji, spółki handlowej lub spółki
cywilnej, stowarzyszenia lub innej organizacji będącej dłużnikiem,
bieg przedawnienia przerywa się, gdy wierzyciel zgłosi swoje roszczenia w takim
postępowaniu w celu uzyskania zaspokojenia lub uznania roszczenia, z
uwzględnieniem jednak prawa rządzącego takim postępowaniem.
Artykuł 16
W rozumieniu artykułów 13, 14 i 15 jakiekolwiek działanie poprzez wysunięcie
roszczenia wzajemnego będzie uważane za dokonane w tym samym dniu co wysunięcie
roszczenia, przeciwko któremu roszczenie wzajemne zostało wysunięte, pod
warunkiem że zarówno roszczenie, jak i roszczenie wzajemne odnoszą się do tej
samej umowy lub do kilku umów zawartych w wyniku tej samej transakcji.
Artykuł 17
1. Jeżeli roszczenia dochodzono w postępowaniu w ramach terminu przedawnienia
zgodnie z artykułami 13, 14, 15 lub 16, lecz postępowanie takie zakończyło się
bez rozstrzygnięcia co do istoty roszczenia, bieg przedawnienia będzie uznany za
nieprzerwany.
2. Jeżeli w czasie, w którym takie postępowanie zostało zakończone, termin
przedawnienia upłynął lub pozostał mniej niż jeden rok do jego upływu, to
wierzyciel jest uprawniony do dochodzenia swojego roszczenia w okresie jednego
roku od daty zakończenia postępowania.
Artykuł 18
1. Gdy postępowanie zostało wszczęte przeciwko dłużnikowi, termin przedawnienia
określony w niniejszej konwencji przerywa swój bieg przeciwko jakiejkolwiek
innej stronie solidarnie odpowiedzialnej wraz z dłużnikiem, pod warunkiem że
wierzyciel powiadomi tę stronę, w formie pisemnej, w ciągu tego okresu, że
postępowanie zostało wszczęte.
2. Gdy postępowanie zostało wszczęte przez odkupującego przeciwko kupującemu,
termin przedawnienia przewidziany w niniejszej konwencji przerywa swój bieg w
odniesieniu do roszczenia kupującego przeciwko sprzedającemu, jeżeli kupujący
powiadomi sprzedającego, w formie pisemnej, w ciągu tego okresu, że postępowanie
zostało wszczęte.
3. Gdy postępowanie określone w ustępach 1 i 2 niniejszego artykułu został
zakończone, bieg przedawnienia w odniesieniu do roszczenia wierzyciela lub
kupującego przeciwko stronie solidarnie odpowiedzialnej lub przeciwko
sprzedającemu nie będzie uważany za przerwany z mocy ustępów 1 i 2 niniejszego
artykułu, lecz wierzyciel lub kupujący będą uprawnieni do wystąpienia z
roszczeniem, dodatkowo, w ciągu jednego roku od daty, w której postępowanie
zostało zakończone, jeżeli w tym czasie termin przedawnienia upłynął lub
pozostało do jego upływu mniej niż jeden rok.
Artykuł 19
Jeżeli przed upływem terminu przedawnienia wierzyciel podejmie w państwie, w
którym dłużnik ma swoją siedzibę handlową, jakiekolwiek działanie inne niż
działanie opisane w artykułach 13, 14, 15 i 16, które w myśl prawa tego państwa
powoduje rozpoczęcie na nowo biegu terminu przedawnienia, nowy czteroletni
termin przedawnienia rozpocznie się w dniu przewidzianym przez wyżej wymienione
prawo.
Artykuł 20
1. Jeżeli dłużnik przed upływem terminu przedawnienia uzna w formie pisemnej
swoje zobowiązanie w stosunku do wierzyciela, nowy czteroletni termin
przedawnienia rozpocznie swój bieg od dnia takiego uznania.
2. Zapłata odsetek lub częściowe wykonanie zobowiązania przez dłużnika będzie
miało taki sam skutek, jak uznanie według ustępu 1 niniejszego artykułu, jeżeli
w sposób uzasadniony wynika z takiej płatności lub wykonania, że dłużnik uznaje
to zobowiązanie.
Artykuł 21
Jeżeli w wyniku okoliczności, na które wierzyciel nie miał wpływu i których nie
mógł uniknąć ani też przezwyciężyć, wierzyciel nie był w stanie spowodować
przerwania biegu przedawnienia, termin przedawnienia zostanie odpowiednio
przedłużony, tak ażeby nie upłynął przed upływem jednego roku od daty, w której
odpowiednie okoliczności przestały istnieć.
Zmiana terminu przedawnienia przez strony
Artykuł 22
1. Termin przedawnienia nie może być zmieniony lub naruszony przez jakiekolwiek
oświadczenie lub umowę między stronami, z wyjątkiem wypadków przewidzianych w
ustępie 2 niniejszego artykułu.
2. Dłużnik może w każdym dowolnym czasie podczas trwania terminu przedawnienia
przedłużyć ten termin przez oświadczenie złożone wierzycielowi w formie
pisemnej. Takie oświadczenie może być odnowione.
3. Postanowienia niniejszego artykułu nie naruszają ważności klauzuli w umowie
sprzedaży, która przewiduje, że postępowanie arbitrażowe powinno zostać wszczęte
w czasie krótszym niż termin przedawnienia przewidziany w niniejszej konwencji,
pod warunkiem że taka klauzula jest ważna w myśl prawa mającego zastosowanie do
umowy sprzedaży.
Ogólne ograniczenie terminu przedawnienia
Artykuł 23
Niezależnie od postanowień niniejszej konwencji, termin przedawnienia upłynie w
każdym wypadku nie później niż po dziesięciu latach, licząc od daty, w której
rozpoczął swój bieg w myśl artykułów 9, 10, 11 i 12 niniejszej konwencji.
Skutki upływu terminu przedawnienia
Artykuł 24
Upływ terminu przedawnienia będzie brany pod uwagę w każdym postępowaniu
wyłącznie w wypadku powołania się na niego przez stronę takiego postępowania.
Artykuł 25
1. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 2 niniejszego artykułu oraz artykułu 24,
żadne roszczenie nie może zostać uznane ani wykonane w jakimkolwiek postępowaniu
wszczętym po upływie terminu przedawnienia.
2. Pomimo upływu terminu przedawnienia jedna ze stron może przedstawić swoje
roszczenie jako środek obrony lub w celu zaspokojenia przeciwko jakiemukolwiek
roszczeniu przedstawionemu przez drugą stronę, pod warunkiem że w celu
zaspokojenia może to być uczynione tylko wówczas, gdy:
(a) oba roszczenia odnoszą się do tej samej umowy lub kilku umów zawartych w
wyniku tej samej transakcji lub
(b) roszczenia mogły zostać zaspokojone w każdym dowolnym czasie przed upływem
terminu przedawnienia.
Artykuł 26
Jeżeli dłużnik wykona swoje zobowiązanie po upływie terminu przedawnienia, nie
będzie na tej podstawie uprawniony w jakikolwiek sposób do żądania zwrotu
spełnionego świadczenia, nawet wówczas, gdyby w chwili wykonania swojego
zobowiązania nie wiedział, że termin przedawnienia upłynął.
Artykuł 27
Upływ terminu przedawnienia w odniesieniu do głównego długu odnosi się również
do płatności od niego odsetek.
Obliczanie terminu
Artykuł 28
1. Termin przedawnienia obliczany będzie w taki sposób, aby upływał w końcu dnia
odpowiadającego dacie, w której termin przedawnienia rozpoczął swój bieg. Jeżeli
nie ma takiej odpowiadającej daty, termin przedawnienia upłynie z końcem
ostatniego dnia ostatniego miesiąca terminu przedawnienia.
2. Termin przedawnienia będzie obliczany w odniesieniu do daty miejsca, w którym
zostało wszczęte postępowanie.
Artykuł 29
Jeżeli ostatni dzień terminu przedawnienia przypada na oficjalne święto lub inny
dzień wolny od posiedzeń sądu, co uniemożliwi przeprowadzenie stosownych
czynności procesowych na terenie właściwości sądu, w którym wierzyciel wszczyna
postępowanie lub występuje ze swoim roszczeniem zgodnie z artykułami 13, 14 lub
15, termin przedawnienia przedłuża się do końca pierwszego dnia następującego po
dniu oficjalnego święta lub po dniu wolnym od posiedzeń sądu i w którym takie
postępowanie może zostać wszczęte lub w którym można wystąpić z roszczeniem.
Uznanie międzynarodowe
Artykuł 30
Czynności i okoliczności wskazane w artykułach od 13 do 19, które miały miejsce
w jednym z Umawiającym się Państwie, będą w rozumieniu niniejszej konwencji
uznawane w drugim Umawiającym się Państwie pod warunkiem, że wierzyciel
przedsięwziął wszelkie rozsądne środki, aby zapewnić powiadomienie dłużnika w
jak najkrótszym czasie o stosownych czynnościach i okolicznościach.
CZĘŚĆ II
STOSOWANIE
Artykuł 31
1. Jeżeli Umawiające się Państwo posiada dwie lub więcej jednostek
terytorialnych, na których, zgodnie z konstytucją tego Państwa, mają
zastosowanie różne systemy prawa w odniesieniu do spraw regulowanych w
niniejszej konwencji, może ono w czasie podpisania, ratyfikacji lub
przystąpienia oświadczyć, że konwencja rozciąga się na wszystkie jego jednostki
terytorialne lub tylko na jedną albo kilka z nich i może zmienić swoje
oświadczenie przez złożenie innego oświadczenia w każdym dowolnym czasie.
2. Oświadczenia takie należy złożyć Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów
Zjednoczonych i należy w nich określić te terytoria, do których konwencja ma
zastosowanie.
3. Jeżeli Umawiające się Państwo, określone w ustępie 1 niniejszego artykułu,
nie złoży takiego oświadczenia w czasie podpisania, ratyfikacji lub
przystąpienia, konwencja będzie obowiązywać na wszystkich terytoriach tego
państwa.
Artykuł 32
Tam, gdzie w niniejszej konwencji zawarte jest odesłanie do prawa Państwa, w
którym mają zastosowanie różne systemy prawa, należy je rozumieć jako odesłanie
do odpowiedniego systemu prawnego.
Artykuł 33
Każde Umawiające się Państwo zastosuje postanowienia niniejszej konwencji do
umów zawartych w dniu jej wejścia w życie lub po tym dniu.
CZĘŚĆ III
OŚWIADCZENIA I ZASTRZEŻENIA
Artykuł 34
Dwa lub więcej Umawiających się Państw mogą w dowolnym czasie oświadczyć, że
umowy sprzedaży między sprzedającym, mającym siedzibę handlową w jednym z tych
państw, a kupującym, mającym siedzibę handlową w drugim z tych państw, nie
podlegają postanowieniom niniejszej konwencji, ponieważ państwa te stosują w
sprawach regulowanych przez niniejszą konwencję takie same lub podobne przepisy
prawne.
Artykuł 35
Każde Umawiające się Państwo może oświadczyć w chwili składania dokumentu
ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia, że nie będzie stosowało postanowień
niniejszej konwencji do działań mających na celu unieważnienie umowy.
Artykuł 36
Każde państwo może oświadczyć w chwili składania dokumentu ratyfikacyjnego lub
dokumentu przystąpienia, że nie będzie zobowiązane do stosowania postanowień
artykułu 24 niniejszej konwencji.
Artykuł 37
Niniejsza konwencja nie uchyla konwencji, które już weszły w życie lub mogą
wejść w życie i które zawierają postanowienia dotyczące spraw regulowanych przez
niniejszą konwencję, pod warunkiem że sprzedający i kupujący mają swoje siedziby
handlowe w Państwach-Stronach takiej konwencji.
Artykuł 38
1. Jakiekolwiek Umawiające się Państwo, które jest stroną jakiejś istniejącej
konwencji odnoszącej się do międzynarodowej sprzedaży towarów może oświadczyć w
chwili składania dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia, że
będzie stosowało niniejszą konwencję wyłącznie do umów międzynarodowej sprzedaży
towarów, zgodnie z definicją zawartą w takiej istniejącej konwencji.
2. Takie oświadczenie przestanie obowiązywać w pierwszym dniu miesiąca
następującego po upływie dwunastu miesięcy od daty wejścia w życie nowej
konwencji o międzynarodowej sprzedaży towarów, zawartej pod auspicjami
Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Artykuł 39
Żadne inne zastrzeżenia, poza złożonymi zgodnie z artykułami 34, 35, 36 i 38,
nie są dozwolone.
Artykuł 40
1. Oświadczenia złożone zgodnie z niniejszą konwencją będą kierowane do
Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych i nabiorą mocy
równocześnie z wejściem w życie niniejszej konwencji w odniesieniu do
odpowiedniego państwa, z wyjątkiem oświadczeń złożonych w terminie późniejszym.
Późniejsze oświadczenia nabiorą mocy pierwszego dnia miesiąca następującego po
upływie sześciu miesięcy od dnia otrzymania ich przez Sekretarza Generalnego
Organizacji Narodów Zjednoczonych.
2. Każde państwo, które złożyło oświadczenie zgodnie z niniejszą konwencją, może
je wycofać w dowolnym czasie poprzez notyfikację skierowaną do Sekretarza
Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych. Takie wycofanie nabierze mocy
pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie sześciu miesięcy od dnia
otrzymania takiej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów
Zjednoczonych. W przypadku oświadczenia złożonego na podstawie artykułu 34
niniejszej konwencji, takie wycofanie spowoduje, z dniem nabrania mocy,
unieważnienie jakiegokolwiek oświadczenia wzajemnego, złożonego przez inne
państwo zgodnie z tym artykułem.
CZĘŚĆ IV
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
Artykuł 41
Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisania dla wszystkich państw do dnia
31 grudnia 1975 r. w siedzibie głównej Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Artykuł 42
Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji. Dokumenty ratyfikacyjne będą składane
Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Artykuł 43
Niniejsza konwencja pozostaje otwarta do przystąpienia dla wszystkich państw.
Dokumenty przystąpienia należy składać Sekretarzowi Generalnemu Organizacji
Narodów Zjednoczonych.
Artykuł 44
1. Niniejsza konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po
upływie sześciu miesięcy od daty złożenia dziesiątego dokumentu ratyfikacyjnego
lub dokumentu przystąpienia.
2. Dla każdego państwa, ratyfikującego niniejszą konwencję lub do niej
przystępującego po złożeniu dziesiątego dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu
przystąpienia, konwencja ta wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca
następującego po upływie sześciu miesięcy od daty złożenia przez to państwo
dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia.
Artykuł 45
1. Każde Umawiające się Państwo może wypowiedzieć niniejszą konwencję przez
złożenie stosownego oświadczenia Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów
Zjednoczonych.
2. Wypowiedzenie obowiązywać będzie od pierwszego dnia miesiąca następującego po
miesiącu, w którym upływa dwanaście miesięcy od daty otrzymania oświadczenia
przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Artykuł 46
Oryginał niniejszej konwencji, którego teksty angielski, francuski, hiszpański i
rosyjski są jednakowo autentyczne, złożony zostanie Sekretarzowi Generalnemu
Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Sporządzono w Nowym Jorku dnia 14 czerwca 1974 r.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją w imieniu Rzeczypospolitej polskiej
oświadczam, że
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
polskiej.
Dano w Warszawie dnia 13 marca 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
CONVENTION
on the limitation period in the international sale of goods
PREAMBLE
The States Parties to the present Convention,
Considering that promotion of friendly relations amongst States,
Believing that the adoption of uniform rules governing the limitation period in
the international sale of goods would facilitate the development of world trade,
Have agreed as follows:
PART I. SUBSTANTIVE PROVISIONS
Sphere of application
Article 1
1. This Convention shall determine when claims of a buyer and a seller against
each other arising from a contract of international sale of goods or relating to
its breach, termination or invalidity can no longer be exercised by reason of
the expiration of a period of time. Such period of time is hereinafter referred
to as "the limitation period".
2. This Convention shall not affect a particular time-limit within one party is
required, as a condition for the acquisition or exercise of his claim, to give
notice to the other party or perform any act other than the institution of legal
proceedings.
3. In this Convention:
(a) "buyer", "seller" and "party" mean persons who buy or sell, or agree to buy
or sell, goods, and the successors to and assigns of their rights or obligations
under the contract of sale,
(b) "creditor" means a party who asserts a claim, whether or not such a claim is
for a sum of money,
(c) "debtor" means a party against whom a creditor asserts a claim,
(d) "breach of contract" means the failure of a party to perform the contract or
any performance not in conformity with the contract,
(e) "legal proceedings" includes judicial, arbitral and administrative
proceedings,
(f) "person" includes corporation, company, partnership, association or entity,
whether private or public, which can sue or be sued,
(g) "writing" includes telegram and telex,
(h) "year" means a year according to the Gregorian calendar.
Article 2
For the purposes of this Convention:
(a) a contract of sale of goods shall be considered international if, at the
time of the conclusion of the contract, the buyer and the seller have their
places of business in different States,
(b) the fact that the parties have their places of business in different States
shall be disregarded whenever this fact does not appear either from the contract
or from any dealings between, or from information disclosed by, the parties at
any time before or at the conclusion of the contract,
(c) where a party to a contract of sale of goods has places of business in more
than one State, the place of business shall be that which has the closest
relationship to the contract and its performance, having regard to the
circumstances known to or contemplated by the parties at the time of the
conclusion of the contract,
(d) where a party does not have a place of business, reference shall be made to
his habitual residence,
(e) neither the nationality of the parties nor the civil or commercial character
of the parties or of the contract shall be taken into consideration.
Article 3
1. This Convention shall apply only if, at the time of the conclusion of the
contract, the places of business of the parties to a contract of international
sale of goods are in Contracting States.
2. Unless this Convention provides otherwise, it shall apply irrespective of the
law which would otherwise be applicable by virtue of the rules of private
international law.
3. This Convention shall not apply when the parties have expressly excluded its
application.
Article 4
This Convention shall not apply to sales:
(a) of goods bought for personal. family or household use,
(b) by auction,
(c) on execution or otherwise by authority of law,
(d) of stocks, shares, investment securities, negotiable instruments or money,
(e) of ships, vessels or aircraft,
(f) of electricity.
Article 5
This Convention shall not apply to claims based upon:
(a) death of, or personal injury to, any person,
(b) nuclear damage caused by the goods sold,
(c) a lien, mortgage or other security interest in property,
(d) a judgement or award made in legal proceedings,
(e) a document on which direct enforcement or execution can be obtained in
accordance with the law of the place where such enforcement or execution is
sought,
(f) a bill of exchange, cheque or promissory note.
Article 6
1. This Convention shall not apply to contracts in which the preponderant part
of the obligations of the seller consists in the supply of labour or other
services.
2. Contracts for the supply of goods to be manufactured or produced shall be
considered to be sales, unless the party who orders the goods undertakes to
supply a substantial part of the materials necessary for such manufacture or
production.
Article 7
In the interpretation and application of the provisions of this Convention,
regard shall be had to its international character and to the need to promote
uniformity.
The duration and commencement of the limitation period
Article 8
The limitation period shall be four years.
Article 9
1. Subject to the provisions of articles 10, 11 and 12 the limitation period
shall commence on the date on which the claim accrues.
2. The commencement of the limitation period shall not be postponed by:
(a) a requirement that the party be given a notice as described in paragraph 2
of article 1, or
(b) a provision in an arbitration agreement that no right shall arise until an
arbitration award has been made.
Article 10
1. A claim arising from a breach of contract shall accrue on the date on which
such breach occurs.
2. A claim arising from a defect or other lack of conformity shall accrue on the
date on which the goods are actually handed over to, or their tender is refused
by, the buyer.
3. A claim based on fraud committed before or at the time of the conclusion of
the contract or during its performance shall accrue on the date on which the
fraud was or reasonably could have been discovered.
Article 11
If the seller has given an express undertaking relating to the goods which is
states to have effect for a certain period of time, whether expressed in terms
of a specific period of time or otherwise, the limitation period in respect of
any claim arising from the undertaking shall commence on the date on which the
buyer notifies the seller of the fact on which the claim is based, but not later
than on the date of the expiration of the period of the undertaking.
Article 12
1. If, in circumstances provided for by the law applicable to the contract, one
party is entitled to declare the contract terminated before the time for
performance is due, and exercises this right, the limitation period in respect
of a claim based on any such circumstances shall commence on the date on which
the declaration is made to the other party. If the contract is not declared to
be terminated before performance becomes due, the limitation period shall
commence on the date on which performance is due.
2. The limitation period in respect of a claim arising out of a breach by one
party of a contract for the delivery of or payment for goods by instalments
shall, in relation to each separate instalment, commence on the date on which
the particular breach occurs. If, under the law applicable to the contract, one
party is entitled to declare the contract terminated by reason of such breach,
and exercises this right, the limitation period in respect of all relevant
instalments shall commence on the date on which the declaration is made to the
other party.
Cessation and extension of the limitation period
Article 13
The limitation period shall cease to run when the creditor performs any act
which, under the law of the court where the proceedings are instituted, is
recognized as commencig judicial proceedings against the debtor or as asserting
his claim in such proceedings already instituted against the debtor, for the
purpose of obtaining satisfaction or recognition of his claim.
Article 14
1. Where the parties have agreed to submit to arbitration, the limitation period
shall cease to run when either party commences arbitral proceedings in the
manner provided for in the arbitration agreement or by the law applicable to
such proceedings.
2. In the absence of any such provision, arbitral proceedings shall be deemed to
commence on the date on which a request that the claim in dispute be referred to
arbitration is delivered at the habitual residence or place of business of the
other party or, if he has no such residence or place of business, than at his
last known residence or place of business.
Article 15
In any legal proceedings other than those mentioned in articles 13 and 14,
including legal proceedings commenced upon the occurrence of:
(a) the death or incapacity of the debtor,
(b) the bankruptcy or any state of insolvency affecting the whole of the
property of the debtor, or
(c) the dissolution or liquidation of a corporation, company, partnership,
association or entity when it is the debtor,
the limitation period shall in such proceedings for the purpose of obtaining
satisfaction or recognition of the claim, subject to the law governing the
proceedings.
Article 16
For the purposes of articles 13, 14 and 15, any act performed by way of
counterclaim shall be deemed to have been performed on the same date as the act
performed in relation to the claim against which the counterclaim is raised,
provided that both the claim and the counterclaim relate to the same contract or
to several contracts concluded in the course of the same transaction.
Article 17
1. Where a claim has been asserted in legal proceedings within the limitation
period in accordance with article 13, 14, 15 or 16, but such legal proceedings
have ended without a decision binding on the merits of the claim, the limitation
period shall be deemed to have continued to run.
2. If, at the time such legal proceedings ended, the limitation period has
expired or has less than one year to run, the creditor shall be entitled to a
period of one year from the date on which the legal proceedings ended.
Article 18
1. Where legal proceedings have been commenced against one debtor, the
limitation period prescribed in this Convention shall cease to run against any
other party jointly and severally liable with the debtor, provided that the
creditor informs such party in writing within that period that the proceedings
have been commenced.
2. Where legal proceedings have been commenced by a subpurchaser against the
buyer, the limitation period prescribed in this Convention shall cease to run in
relation to the buyer's claim over against the seller,
if the buyer informs the seller in writing within that period that the
proceedings have been commenced.
3. Where the legal proceedings referred to in paragraphs 1 and 2 of this article
have ended, the limitation period in respect of the claim of the creditor or the
buyer against the party jointly and severally liable or against the seller shall
be deemed not to have ceased running by virtue of paragraphs 1 and 2 of this
article, but the creditor or the buyer shall be entitled to an additional year
from the date on which the legal proceedings ended, if at that time the
limitation period had expired or had less than one year to run.
Article 19
Where the creditor performs, in the State in which the debtor has his place of
business and before the expiration of the limitation period, any act, other than
the acts described in articles 13, 14, 15 and 16, which under the law of that
State has the effect of recommencing a limitation period, a new limitation
period of four years shall commence on the date prescribed by that law.
Article 20
1. Where the debtor, before the expiration of the limitation period,
acknowledges in writing his obligation to the creditor. a new limitation period
of four years shall commence to run from the date of such acknowledgement.
2. Payment of interest or partial performance of an obligation by the debtor
shall have the same effect as an acknowledgement under paragraph (1) of this
article if it can reasonably be inferred from such payment or performance that
the debtor acknowledges that obligation.
Article 21
Where, as a result of a circumstance which is beyond the control of the creditor
and which he could nei-ther avoid nor overcome, the creditor has been to run,
the limitation period shall be extended so as not to expire before the
expiration of one year from the date on which the relevant circumstance ceased
to exist.
Modification of the limitation period by the parties
Article 22
1. The limitation period cannot be modified or affected bby any declaration or
agreement between the parties, except in the cases provided for in paragraph (2)
of this article.
2. The debtor may any time during the running of the limitation period extend
the period by a declaration in writing to the creditor. This declaration may be
renewed.
3. The provisions of this article shall not affect the validity of a clause in
the contract of sale which stipulates that arbitral proceedings shall be
commenced within a shorter period of limitation than that prescribed by this
Convention, provided that such clause is valid under the law applicable to the
contract of sale.
General limit of the limitation period
Article 23
Notwithstanding the provision of this Convention, a limitation period shall in
any event expire not later that ten years from the date on which it commenced to
run under articles 9, 10, 11 and 12 of this Convention.
Consequences of the expiration of the limitation period
Article 24
Expiration of the limitation period shall be taken into consideration in any
legal proceedings only if invoked by a party to such proceedings.
Article 25
1. Subject to the provisions of paragraph (2) of this article and of article 24,
no claim shall be recognized or enforced in any legal proceeding commenced after
the expiration of the limitation period.
2. Notwithstanding the expiration of the limitation period, one party may rely
on his claim as a defence or for the purpose of set-off against a claim asserted
by the other party, provided that in the latter case this may only be done:
(a) if both claims relate to the same contract or to several contracts concluded
in the course of the same transaction, or
(b) if the claims could have been set-off at any time before the expiration of
the limitation period.
Article 26
Where the debtor performs his obligation after the expiration of the limitation
period, he shall not on that ground be entitled in any way to claim restitution
even if he did not know at the time when he performed his obligation that the
limitation period had expired.
Article 27
The expiration of the limitation period with respect to a principal debt shall
have same effect with respect to an obligation to pay interest on that debt.
Calculation of the period
Article 28
1. The limitation period shall be calculated in such a way that it shall expire
at the end of the say which corresponds to the date on which the period
commenced to run. If there is no such corresponding date, the period shall
expire at the end of the last day of the last month of the limitation period.
2. The limitation period shall be calculated by reference to the date of the
place where the legal procedings are instituted.
Article 29
Where the last day of the limitation period falls on an official holiday or
other dies non juridicus precluding the appropriate legal action in the
jurisdiction where the creditor institutes legal proceedings or asserts a claim
as envisaged in article 13, 14 or 15, the limitation period shall be extended so
as not to expire until the end of the first day following that official holiday
or dies non juridicus on which such proceedings could be instituted or on which
such a claim could be asserted in that jurisdiction.
International effect
Article 30
The acts and circumstances referred to in articles 13 through 19 which have
taken place in one Contracting State shall have effect for the purposes of this
Convention in another Contracting State, provided that the creditor has taken
all reasonable steps to ensure that the debtor is informed of the relevant act
or circumstances as soon as possible.
PART II. IMPLEMENTATION
Article 31
1. If a Contracting State has two or more territorial units in which, according
to its constitution, different systems of law are applicable in relation to the
matters dealth with in this Convention, it may, at the time of signature,
ratification or accession, declare that this Convention shall extend to all its
territorial units or only to one or more of them, and may amend its declaration
by submitting another declaration at any time.
2. These declarations shall be notified to the Secretary-General of the United
Nations and shall state expressly the territorial units to which the Convention
applies.
3. If a Contracting State described in paragraph (1) of this article makes no
declaration at the of signature, ratification or accession, the Convention shall
have effect within al territorial units of that State.
Article 32
Where in this Convention reference is made to the law of a State in which
different systems of law apply, such reference shall be construed to mean the
law of the particular legal systems concerned.
Article 33
Each Contracting State shall apply the provisions of this Convention to
contracts concluded on or after the date of the entry into force of this
Convention.
PART III. DECLARATIONS AND RESERVATIONS
Article 34
Two or more Contracting States may at any time declare that contracts of sale
between a seller having a place of business in one of these States and a buyer
having a place of business in another of these States shall not be governed by
this Convention, because they apply to the matters governed by this Convention
the same or closely related legal rules.
Article 35
A Contracting State may declare, at the time of the time of the deposit of its
instrument of ratification or accession, that it will not apply the provisions
of this Convention to actions for annulment of the contract.
Article 36
Any State may declare, at the time of the deposit of its instrument of
ratification or accession, that it shall not be compelled to apply the
provisions of article 24 of this Convention.
Article 37
This Convention shall not prevail over conventions already entered into or which
may be entered into, and which contain provisions concerning the matters covered
by this Convention, provided that the seller and buyer have their places of
business in States Parties to such a convention.
Article 38
1. A Contracting State which is a party to an existing convention relating to
the international sale of goods may declare, at the time of the deposit of its
instrument of ratification or accession, that it will apply this Convention
exclusively to contracts of international sale of goods as defined in such
existing convention.
2. Such declaration shall cease to be effective on the first day of the month
following the expiration of twelve months after a new convention on the
international sale of goods, concluded under the auspices of the United Nations,
shall have entered into force.
Article 39
No reservation other than those made in accordance with articles 34, 35, 36 and
38 shall be permitted.
Article 40
1. Declarations made under this Convention shall be addressed to the
Secretary-General of the United Nations and shall take effect simultaneously
with the entry of this Convention into force in respect of the State concerned,
except declarations made thereafter. The latter declarations shall take effect
on the first day of the month following the expiration of six months after the
date of their receipt by the Secretary-General of the United Nations.
2. Any State which has made a declaration under this Convention may withdraw it
at any time by a notification addressed to the Secretary-General of the United
Nations. Such withdrawal shall take effect on the first day of the month
following the expiration of six months after the date of the receipt of the
notification by the Secretary-General of the United Nations. In the case of a
declaration made under article 34 of this Convention such withdrawal shall also
render inoperative, as from the date on which the withdrawal takes effect, any
reciprocal declaration made by another State under that article.
PART IV. FINAL CLAUSES
Article 41
This Convention shall be open until 31 December 1975 for signature by all States
at the Headquarters of the United Nations.
Article 42
This Conventions is subject to ratification. The instruments of ratification
shall be deposited with the Secretary-General of the United Nations.
Article 43
This Convention shall remain open for accession by any State. the instruments of
accession shall be deposited with the Secretary-General of the United Nations.
Article 44
1. This Convention shall enter into force on the first day of the month
following the expiration of six months after the date of the deposit of the
tenth instrument of ratification or accession.
2. For each the deposit of the tenth instrument of ratification or accession,
this Convention shall enter into force on the first day of the month following
the expiration of six months after the date of the deposit of its instrument of
ratification or accession.
Article 45
1. Any Contracting State may denounce this Convention by notifying the
Secretary-General of the United Nations to that effect.
2. The denunciation shall take effect on the first day of the month following
the expiration of twelve months after receipt of the notification by the
Secretary-General of the United Nations.
Article 46
The original of this Convention, of which the Chinese, English, French, Russian
and Spanish texts are equally authentic, shall be deposited with the
Secretary-General of the United Nations.
Done at New York on 14 June 1974.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 22 marca 1996 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą polską Konwencji o przedawnieniu w
międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 14 czerwca
1974 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 45, poz. 283)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 42 Konwencji o
przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w Nowym Jorku
dnia 14 czerwca 1974 r., został złożony dnia 19 maja 1995 r. Sekretarzowi
Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych dokument ratyfikacyjny
Rzeczypospolitej polskiej do powyższej konwencji.
Zgodnie z artykułem 44 ustęp 2 konwencji weszła ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej polskiej dnia 1 grudnia 1995 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. W myśl artykułu 44 ustęp 1 konwencji weszła ona w życie dnia 1 sierpnia 1988
r.
2. Następujące państwa stały się stronami wymienionej konwencji poprzez złożenie
dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia albo oświadczenia o
sukcesji, jak również przez uczestnictwo w Protokole zmieniającym wymienioną
konwencję, sporządzonym w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r., zgodnie z artykułem
XI tego protokołu, w podanych niżej datach:
Argentyna 9 października 1981 r.
Bośnia i Hercegowina na zasadzie sukcesji 12 stycznia 1994 r.
Egipt 6 grudnia 1982 r.
Ghana 7 października 1975 r.
Gwinea 23 stycznia 1991 r.
Jugosławia 27 listopada 1978 r.
Kuba 2 listopada 1994 r.
Meksyk 21 stycznia 1988 r.
Norwegia 20 marca 1980 r.
z następującym oświadczeniem:
"Zgodnie z artykułem 34 Rząd Królestwa Norwegii oświadcza, że Konwencja nie
będzie miała zastosowania do umów sprzedaży, w których zarówno sprzedający, jak
i kupujący mają swoje siedziby handlowe na terytoriach Państw Nordyckich (to
jest Norwegii, Danii, Finlandii, Islandii i Szwecji)."
Republika Czeska na zasadzie sukcesji* 30 września 1993 r.
Republika Dominikańska 23 grudnia 1977 r.
Rumunia 23 kwietnia 1992 r.
Słowacja na zasadzie sukcesji* 28 maja 1993 r.
Stany Zjednoczone Ameryki 5 maja 1994 r.
Uganda 12 lutego 1992 r.
Ukraina 13 września 1993 r.
Węgry 16 czerwca 1983 r.
Zambia 6 czerwca 1986 r.
3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
* Czechosłowacja ratyfikowała konwencję dnia 26 maja 1977 r. Oświadczenia o
sukcesji, złożone przez Republikę Czeską oraz Słowację, zawierają stwierdzenie,
że oba kraje uważają się za związane umowami międzynarodowymi zawartymi przez
Czechosłowacką Republikę Socjalistyczną, jak również zastrzeżeniami i
oświadczeniami złożonymi przez Czechosłowacką Republikę Socjalistyczną.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
PROTOKÓŁ
sporządzony w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r.
o zmianie Konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów,
sporządzonej w Nowym Jorku dnia 14 czerwca 1974 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 45, poz. 284)
W imieniu Rzeczypospolitej polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 11 kwietnia 1980 r. w Wiedniu został sporządzony Protokół o zmianie
Konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów w następującym
brzmieniu:
Przekład
PROTOKÓŁ
o zmianie Konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów
Państwa-Strony niniejszego protokołu,
uznając, że handel międzynarodowy jest ważnym czynnikiem w promocji przyjaznych
stosunków między Państwami,
wierząc, że przyjęcie jednolitych zasad regulujących przedawnienie w
międzynarodowej sprzedaży towarów ułatwi rozwój handlu światowego,
uznając, że wprowadzenie zmian Konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej
sprzedaży towarów, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 14 czerwca 1974 r. (Konwencja
o przedawnieniu z 1974 r.), w celu dostosowania jej do Konwencji Narodów
Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w
Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r. (Konwencja o sprzedaży z 1980 r.), przyczyni
się do przyjęcia jednolitych zasad regulujących przedawnienie, zawartych w
Konwencji o przedawnieniu z 1974 r.,
uzgodniły zmianę Konwencji o przedawnieniu z 1974 r., jak następuje:
Artykuł I
(1) W artykule 3 ustęp 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Niniejsza konwencja będzie miała zastosowanie tylko wówczas, gdy:
(a) w czasie zawarcia umowy siedziby handlowe stron umowy międzynarodowej
sprzedaży towarów znajdują się w Umawiających się Państwach lub
(b) normy międzynarodowego prawa prywatnego powodują, że prawo Umawiającego się
Państwa ma zastosowanie do umowy sprzedaży."
(2) W artykule 3 skreśla się ustęp 2.
(3) W artykule 3 ustęp 3 otrzymuje oznaczenie ustępu 2.
Artykuł II
(1) W artykule 4 podpunkt (a) otrzymuje brzmienie:
"(a) towarów zakupionych do użytku osobistego, rodzinnego lub do użytku w
gospodarstwie domowym, jeżeli sprzedający w jakimkolwiek czasie przed zawarciem
umowy lub w chwili jej zawarcia nie wiedział i nie powinien był wiedzieć, że
towary zostały zakupione do użytku w jakimkolwiek z tych celów;"
(2) W artykule 4 podpunkt (e) otrzymuje brzmienie:
"(e) okrętów, statków, poduszkowców lub statków powietrznych;"
Artykuł III
W artykule 31 dodaje się nowy ustęp 4 w brzmieniu:
"4. Jeżeli na mocy oświadczenia złożonego zgodnie z tym artykułem niniejsza
konwencja rozciąga się na jedną lub na więcej jednostek terytorialnych
Umawiającego się Państwa, lecz nie na wszystkie jego jednostki terytorialne, i
jeżeli siedziba handlowa strony umowy znajduje się w tym państwie, taka siedziba
handlowa będzie w rozumieniu niniejszej konwencji uważana za nie znajdującą się
w Umawiającym się Państwie, jeżeli znajduje się ona w tej jednostce
terytorialnej, na którą niniejsza konwencja nie rozciąga się."
Artykuł IV
Artykuł 34 otrzymuje brzmienie:
"1. Dwa lub więcej Umawiających się Państw, które mają takie same lub podobne
przepisy prawne w sprawach regulowanych przez niniejszą konwencję, mogą w każdym
dowolnym czasie oświadczyć, że konwencja nie będzie miała zastosowania do tych
umów międzynarodowej sprzedaży towarów, w których strony mają swoje siedziby
handlowe w tych państwach. Takie oświadczenia mogą być składane wspólnie lub w
drodze wzajemnych jednostronnych oświadczeń.
2. Jakiekolwiek Umawiające się Państwo, które posiada takie same lub podobne
przepisy prawne w sprawach regulowanych przez niniejszą konwencję jak jedno lub
więcej państw nie będących Umawiającymi się Państwami, może w każdym dowolnym
czasie oświadczyć, że konwencja nie będzie miała zastosowania do tych umów
międzynarodowej sprzedaży towarów, w których strony mają swoje siedziby handlowe
w tych państwach.
3. Jeżeli jakiekolwiek państwo, będące przedmiotem oświadczenia złożonego
zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu, zostanie następnie Umawiającym się
Państwem, to złożone oświadczenie, począwszy od dnia, w którym niniejsza
konwencja zacznie obowiązywać w odniesieniu do nowego Umawiającego się Państwa,
będzie miało moc oświadczenia złożonego zgodnie z ustępem 1, pod warunkiem że
nowe Umawiające się Państwo przyłączy się do takiego oświadczenia lub złoży
wzajemne jednostronne oświadczenie."
Artykuł V
Artykuł 37 otrzymuje brzmienie:
"Niniejsza konwencja nie będzie miała pierwszeństwa przed jakąkolwiek umową
międzynarodową, która już weszła w życie lub może wejść w życie i która zawiera
postanowienia dotyczące spraw regulowanych przez tę konwencję, pod warunkiem że
sprzedający i kupujący mają swoje siedziby handlowe w Państwach-Stronach takiej
umowy."
Artykuł VI
W artykule 40 w ustępie 1 na końcu dodaje się następujące zdanie:
"Wzajemne jednostronne oświadczenia, zgodne z artykułem 34, nabierają mocy
począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie sześciu miesięcy
od otrzymania ostatniego oświadczenia przez Sekretarza Generalnego Organizacji
Narodów Zjednoczonych."
Postanowienia końcowe
Artykuł VII
Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych zostaje niniejszym wyznaczony jako
depozytariusz tego protokołu.
Artykuł VIII
(1) Niniejszy protokoł jest otwarty do przystąpienia dla wszystkich państw.
(2) Przystąpienie do niniejszego protokołu jakiegokolwiek państwa, nie będącego
Umawiającą się Stroną Konwencji o przedawnieniu z 1974 r., będzie miało moc
przystąpienia do wymienionej Konwencji, zmienionej przez niniejszy protokoł, z
zastrzeżeniem postanowień artykułu IX.
(3) Dokumenty przystąpienia będą składane Sekretarzowi Generalnemu Organizacji
Narodów Zjednoczonych.
Artykuł IX
(1) Niniejszy protokół wejdzie w życie pierwszego dnia szóstego miesiąca
następującego po złożeniu drugiego dokumentu przystąpienia, pod warunkiem, że w
dniu tym:
(a) Konwencja o przedawnieniu z 1974 r. będzie obowiązywała i
(b) Konwencja o sprzedaży z 1980 r. będzie również obowiązywała.
Jeżeli obie konwencje nie będą w tym dniu obowiązywały, niniejszy protokół
wejdzie w życie pierwszego dnia, w którym obie konwencje nabiorą mocy
obowiązującej.
(2) Dla każdego państwa przystępującego do niniejszego protokołu po złożeniu
drugiego dokumentu przystąpienia protokół ten obowiązywać będzie od pierwszego
dnia szóstego miesiąca następującego po złożeniu przez to państwo jego dokumentu
przystąpienia, jeżeli w tym czasie niniejszy protokół sam będzie miał moc
obowiązującą. Jeżeli w tym czasie niniejszy protokół nie będzie miał jeszcze
mocy obowiązującej, zacznie on obowiązywać w odniesieniu do tego państwa w dniu
wejścia w życie samego protokołu.
Artykuł X
Jeżeli państwo ratyfikuje Konwencję o przedawnieniu z 1974 r. lub do niej
przystąpi po wejściu w życie niniejszego protokołu, ratyfikacja ta lub
przystąpienie spowoduje również przystąpienie do niniejszego protokołu, gdy
państwo zawiadomi o tym odpowiednio depozytariusza.
Artykuł XI
Każde państwo, które stanie się Umawiającą się Stroną Konwencji o przedawnieniu
z 1974 r. zmienionej przez niniejszy protokół, na mocy artykułów VIII, IX lub X
niniejszego protokołu, jeżeli nie powiadomi depozytariusza o przeciwnym
zamiarze, uważane będzie również za Umawiającą się Stronę konwencji nie
zmienionej w odniesieniu do jakiejkolwiek Umawiającej się Strony konwencji nie
będącej jeszcze Umawiająca się Stroną niniejszego protokołu.
Artykuł XII
Każde państwo może oświadczyć w chwili składania swego dokumentu przystąpienia
lub notyfikowania w myśl artykułu X. że nie będzie związane artykułem I
protokołu. Oświadczenie złożone zgodnie z niniejszym artykułem wymaga formy
pisemnej i powinno być oficjalnie przekazane depozytariuszowi.
Artykuł XIII
(1) Jakiekolwiek Umawiające się Państwo może wypowiedzieć niniejszy protokół,
zawiadamiając o tym depozytariusza.
(2) Wypowiedzenie wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po
upływie dwunastu miesięcy od otrzymania zawiadomienia przez depozytariusza.
(3) Każde Umawiające się Państwo, w odniesieniu do którego niniejszy protokół
traci moc obowiązującą w drodze zastosowania ustępów (1) i (2) niniejszego
artykułu, pozostanie Umawiającą się Stroną Konwencji o przedawnieniu z 1974 r.
nie zmienionej, jeżeli nie wypowie ona nie zmienionej konwencji zgodnie z
artykułem 45 tej konwencji.
Artykuł XIV
(1) Depozytariusz przekaże wszystkim państwom uwierzytelnione wierne kopie
niniejszego protokołu.
(2) Z chwilą wejścia w życie niniejszego protokołu zgodnie z artykułem IX
depozytariusz przygotuje tekst Konwencji o przedawnieniu z 1974 r., zmienionej
przez niniejszy protokoł, i przekaże uwierzytelnione wierne kopie wszystkim
Państwom-Stronom tej konwencji, zmienionej przez niniejszy protokoł.
Sporządzono w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r. w jednym egzemplarzu, którego
teksty angielski, arabski, chiński, francuski, hiszpański i rosyjski są
jednakowo autentyczne.
Po zapoznaniu się z powyższym protokołem, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej
oświadczam, że:
- został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim
zawartych,
- jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,
- będzie niezmiennie zachowany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
polskiej.
Dano w Warszawie dnia 13 marca 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
PROTOCOL
Amending the Convention on the Limitation Period in the International Sale of
Goods
the States Parties to this Protocol,
considering that international trade is an important factor in the promotion of
friendly relations amongst States,
believing that the adoption of uniform rules governing the limitation period in
the international sale of goods would facilitate the development of world trade,
considering that amending the Convention on the Limitation Period in the
International Sale of Goods, concluded at New York on 14 June 1974 (the 1974
Limitation Convention), to conform to the United Nations Convention on Contracts
for the International Sale of Goods, concluded at Vienna on 11 April 1980 (the
1980 Sales Convention), would promote the adoption of the uniform rules
governing the limitation period contained in the 1974 Limitation Convention,
have agreed to amend the 1974 Limitation Convention as follows:
Article I
(1) Paragraph 1 of article 3 is replaced by the following provisions:
"1. This Convention shall apply only
(a) if, at the time of the conclusion of the contract, the places of business of
the parties to a contract of international sale of goods are in Contracting
States; or
(b) if the rules of private international law make the law of a Contracting
State applicable to the contract of sale."
(2) Paragraph 2 of article 3 is deleted.
(3) Paragraph 3 of article 3 is renumbered as paragraph 2.
Article II
(1) Subparagraph (a) of article 4 is deleted and replaced by the following
provision:
"(a) of goods bought for personal, family or household use, unless the seller,
at any time before or at the conclusion of the contract, neither knew nor ought
to have known that the goods were bought for any such use;"
(2) Subparagraph (e) of article a is deleted and is replaced by the following
provision:
"(e) of ships, vessels, hovercraft or aircraft;"
Article III
A new paragraph 4 is added to article 31 reading as follows:
"4. If, by virtue of a declaration under this article, this Convention extends
to one or more but not all of the territorial units of a Contracting State, and
if the place of business of a party to a contract is located in that State, this
place of business shall for the purposes of this Convention, be considered not
to be in a Contracting State, unless it is in a territorial unit to which the
Convention extends."
Article IV
The provisions of article 34 are deleted and are replaced by the following
provisions:
"1. Two or more Contracting States which have the same or closely related legal
rules on matters governed by this Convention may at any time declare that the
Convention shall not apply to contracts of international sale of goods where the
parties have their places of business in those States. Such declarations may be
made jointly or by reciprocal unilateral declarations.
2. A contracting State which has the same or closely related legal rules on
matters governed by this Convention as one or more non-Contracting States may at
any time declare that the Convention shall not apply to contracts or
international sale of goods where the parties have their places of business in
those States.
3. If a State which is the object of a declaration under paragraph 2 of this
article subsequently becomes a Contracting State the declaration made shall, as
from the date on which this Convention enters into force in respect of the new
Contracting State, have the effect of a declaration made under paragraph 1,
provided that the new Contracting State joins in such declaration or makes a
reciprocal unilateral declaration."
Article V
The provisions of article 37 are deleted and are replaced by the following
provisions:
"The Convention shall not prevail over any international agreement which has
already been or may be entered into and which contains provisions concerning the
matters governed by this Convention, provided that the seller and buyer have
their places of business in States Parties to such agreement."
Article VI
At the end of paragraph 1 of article 40, the following provision is added:
"Reciprocal unilateral declarations under article 34 shall take effect on the
first day of the month following the expiration of six months after the receipt
of the latest declaration by the Secretary-General of the United Nations."
Final provisions
Article VII
The Secretary-General of the United Nations is hereby designated as the
depositary for this Protocol.
Article VIII
(1) This Protocol shall be open for accession by all States.
(2) Accession to this Protocol by any State which is not a Contracting Party to
the 1974 Limitation Convention shall have the effect of accession to that
Convention as amended by this Protocol, subject to the provisions of article XI.
(3) Instruments of accession shall be deposited with the Secretary-General of
the United Nations.
Article IX
(1) This Protocol shall enter into force on the first day of the sixth month
following the deposit of the second instrument of accession, provided that on
that date:
(a) the 1974 Limitation Convention is itself in force; and
(b) the 1980 Sales Convention is also in force.
If these Conventions are not both in force on that date, this Protocol shall
enter into force on the first day on which both Conventions are in force.
(2) For each State acceding to this Protocol after the second instrument of
accession has been deposited, this Protocol shall enter into force on the first
day of the sixth month following the deposit of its instrument of accession, if
by that date the Protocol is itself in force. If by that date the Protocol
itself is not yet in force, the Protocol shall enter into force for that State
on the date the Protocol itself enters into force.
Article X
If a State ratifies or accedes to the 1974 Limitation Convention after the entry
into force of this Protocol, the ratification or accession shall also constitute
an accession to this Protocol if the State notifies the depositary accordingly.
Article XI
Any State which becomes a Contracting Party to the 1974 Limitation Convention,
as amended by this Protocol, by virtue of articles VIII, IX or X of this
Protocol shall, unless it notifies the depositary to the contrary, be considered
to be also a Contracting Party to the Convention, not yet a Contracting Party to
this Protocol.
Article XII
Any State may declare at the time of the deposit of its instrument of accession
or its notification under article X that it will not be bound by article I of
the Protocol. A declaration made under this article shall be in writing and be
formally notified to the depositary.
Article XIII
(1) A Contracting State may denounce this Protocol by notifying the depositary
to the effect.
(2) The denunciation shall take effect on the first day of the month following
the expiration of twelve month after receipt of the notification by the
depositary.
(3) Any Contracting State in respect of which this Protocol ceases to have
effect by the application of paragraphs (1) and (2) of this article shall remain
a Contracting Party to the 1974 Limitation Convention, unamended, unless it
denounces the unamended Convention in accordance with article 45 of that
Convention.
Article XIV
(1) The depositary shall transmit certified true copies of this Protocol to all
States.
(2) When this Protocol enters into force in accordance with article IX, the
depositary shall prepare a text of the 1974 Limitation Convention, as amended by
this Protocol, and shall transmit certified true copies to all States Parties to
that Convention, as amended by this Protocol.
Done at Vienna, this day of 11 April 1980, in a single original, of which the
Arabic, Chinese, French, Russian and Spanish texts are equally authentic.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 22 marca 1996 r.
w sprawie przystąpienia przez Rzeczpospolitą polską do Protokołu o zmianie
Konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów z 1974 r.,
sporządzonego w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 45, poz. 285)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem VIII Protokołu,
sporządzonego w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r., o zmianie Konwencji o
przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w Nowym Jorku
dnia 14 czerwca 1974 r., został złożony dnia 5 maja 1995 r. Sekretarzowi
Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych dokument przystąpienia
Rzeczypospolitej polskiej do powyższego protokołu.
Zgodnie z artykułem IX ustęp 2 protokółu wszedł on w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej polskiej dnia 1 grudnia 1995 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. W myśl artykułu IX ustęp 1 powyższego protokołu wszedł on w życie dnia 1
sierpnia 1988 r.
2. Następujące państwa stały się stronami protokołu poprzez złożenie dokumentu
przystąpienia lub oświadczenia o sukcesji w podanych niżej datach:
Argentyna 19 lipca 1983 r.
Egipt 6 grudnia 1982 r.
Gwinea 23 stycznia 1991 r.
Kuba 2 listopada 1994 r.
Meksyk 21 stycznia 1988 r.
Republika Czeska 30 września 1993 r.
na zasadzie sukcesji
Rumunia 23 kwietnia 1992 r.
Słowacja 28 maja 1993 r.
na zasadzie sukcesji*
Słowenia 2 sierpnia 1995 r.
Uganda 12 lutego 1992 r.
Stany Zjednoczone Ameryki 5 maja 1994 r.
z oświadczeniem, że w myśl artykułu XII Stany Zjednoczone nie będą związane
artykułem I Protokołu
Węgry. 16 czerwca 1983 r.
Zambia 6 czerwca 1986 r.
3. Jednocześnie podaje się do wiadomości, że wszystkie wymienione wyżej państwa
stały się stronami Konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów
z dnia 14 czerwca 1974 r., zmienionej przez protokół z dnia 11 kwietnia 1980 r.,
poprzez złożenie dokumentu przystąpienia, oświadczenia o sukcesji oraz
uczestnictwo w protokole.
4. Informacja o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższego protokołu i Konwencji o przedawnieniu z 1974 r., zmienionej przez
protokół z dnia 11 kwietnia 1980 r., można uzyskać w Departamencie
Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
* Czechosłowacja przystąpiła do protokołu dnia 5 marca 1990 r. z następującym
zastrzeżeniem:
,,Zgodnie z artykułem XII Czechosłowacka Republika Socjalistyczna oświadcza, że
nie będzie uważać się za związaną postanowieniami artykułu I protokołu''.
Oświadczenia o sukcesji, złożone przez Republikę Czeską oraz Słowację, zawierają
stwierdzenie, że oba kraje uważają się za związane umowami międzynarodowymi
zawartymi przez Czechosłowacką Republikę Socjalistyczną, jak również
zastrzeżeniami i oświadczeniami złożonymi przez Czechosłowacką Republikę
Socjalistyczną.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA NARODÓW ZJEDNOCZONYCH
o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzona w Wiedniu dnia 11
kwietnia 1980 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 45, poz. 286)
W imieniu Rzeczypospolitej polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 11 kwietnia 1980 r. w Wiedniu została sporządzona Konwencja Narodów
Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów w następującym
brzmieniu:
Przekład
KONWENCJA NARODÓW ZJEDNOCZONYCH
o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów
Państwa-Strony niniejszej konwencji,
świadome ogólnych celów określonych w rezolucjach dotyczących wprowadzenia
Nowego Międzynarodowego Ładu Gospodarczego, przyjętych na szóstej sesji
specjalnej Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych,
uważając, że rozwój handlu międzynarodowego na bazie równości i wzajemnych
korzyści stanowi ważny czynnik sprzyjający promowaniu przyjaznych stosunków
między państwami,
będąc przekonane, że przyjęcie jednolitych zasad regulujących umowy
międzynarodowej sprzedaży towarów, uwzględniających różne systemy społeczne,
gospodarcze i prawne, przyczyni się do usunięcia przeszkód prawnych w obrocie
międzynarodowym oraz sprzyjać będzie rozwojowi handlu międzynarodowego,
uzgodniły, co następuje:
CZĘŚĆ I
Zakres zastosowania i przepisy ogólne
Rozdział I
Zakres zastosowania
Artykuł 1
(1) Niniejsza konwencja ma zastosowanie do umów sprzedaży towarów między
stronami mającymi siedziby handlowe w różnych państwach:
(a) jeżeli państwa te są Umawiającymi się Państwami lub
(b) jeżeli normy międzynarodowego prawa prywatnego wskazują na ustawodawstwo
Umawiającego się Państwa, jako prawo właściwe.
(2) Fakt posiadania przez strony swoich siedzib handlowych w różnych państwach
nie będzie uwzględniany, jeżeli nie wynika on z umowy lub z jakichkolwiek
stosunków handlowych między stronami lub też z informacji ujawnionej przez
strony w jakimkolwiek czasie przed zawarciem lub w chwili zawarcia umowy.
(3) Przy określaniu zakresu stosowania niniejszej konwencji ani przynależność
państwowa stron, ani ich status cywilnoprawny lub handlowy, ani też charakter
cywilnoprawny lub handlowy umowy nie będą brane pod uwagę.
Artykuł 2
Niniejszej konwencji nie stosuje się do sprzedaży:
(a) towarów zakupionych do użytku osobistego, rodzinnego lub do użytku w
gospodarstwie domowym, jeśli sprzedający, w jakimkolwiek czasie przed zawarciem
umowy lub w chwili jej zawarcia, nie wiedział i nie powinien był wiedzieć, że
towary zostały zakupione do użytku w jakimkolwiek z tych celów;
(b) na licytacji;
(c) w drodze egzekucji lub w inny sposób przez organy wymiaru sprawiedliwości;
(d) udziałów, akcji, tytułów inwestycyjnych, papierów wartościowych lub
pieniędzy;
(e) okrętów, statków, poduszkowców i statków powietrznych;
(f) energii elektrycznej.
Artykuł 3
(1) Umowy na dostawę towarów przewidzianych do wytworzenia lub wyprodukowania
będą uważane za umowy sprzedaży, chyba że strona zamawiająca towary nie przyjmie
na siebie obowiązku dostawy zasadniczej części materiałów niezbędnych do ich
wykonania lub wyprodukowania.
(2) Niniejsza konwencja nie będzie miała zastosowania do umów, w których
przeważająca część zobowiązań strony dostarczającej towary polega na zapewnieniu
siły roboczej lub świadczeniu innych usług.
Artykuł 4
Niniejsza konwencja reguluje jedynie zawarcie umowy sprzedaży oraz prawa i
obowiązki sprzedającego i kupującego, wynikające z takiej umowy. W
szczególności, jeśli niniejsza konwencja w sposób wyraźny nie przewiduje
inaczej, nie dotyczy ona:
(a) ważności umowy ani żadnego z jej postanowień lub jakichkolwiek zwyczajów,
(b) skutków, jakie może mieć umowa w odniesieniu do własności sprzedanych
towarów.
Artykuł 5
Niniejsza konwencja nie ma zastosowania do odpowiedzialności sprzedającego za
śmierć lub utratę zdrowia jakiejkolwiek osoby, spowodowaną przez towary.
Artykuł 6
Strony mogą wyłączyć zastosowanie niniejszej konwencji albo, z zastrzeżeniem
artykułu 12, uchylić bądź zmienić skutki któregokolwiek z jej postanowień.
Rozdział II
Przepisy ogólne
Artykuł 7
(1) Przy interpretacji niniejszej konwencji należy uwzględniać jej
międzynarodowy charakter oraz potrzebę dążenia do jej jednolitego stosowania i
poszanowania dobrej wiary w handlu międzynarodowym.
(2) Kwestie dotyczące spraw regulowanych przez niniejszą konwencję, a które nie
są w niej wyraźnie rozstrzygnięte, rozstrzygane będą według ogólnych zasad, na
których opiera się konwencja, lub w braku takich zasad, zgodnie z prawem
właściwym na mocy norm międzynarodowego prawa prywatnego.
Artykuł 8
(1) W rozumieniu niniejszej konwencji oświadczenia oraz inne postępowanie strony
należy interpretować zgodnie z jej zamiarem, jeżeli druga strona wiedziała lub
nie mogła nie wiedzieć, jaki był ten zamiar.
(2) Jeżeli ustęp poprzedni nie może być zastosowany, oświadczenia oraz inne
postępowanie strony należy interpretować w taki sposób, w jaki rozumowałaby
osoba rozsądna, tego samego rodzaju co druga strona w tych samych
okolicznościach.
(3) Ustalając zamiar strony lub rozumowanie osoby rozsądnej, należy uwzględniać
wszelkie istotne okoliczności danego przypadku, w tym również negocjacje,
wszelkie praktyki ustalone między stronami, zwyczaje oraz późniejsze
postępowanie stron.
Artykuł 9
(1) Strony są związane wszelkimi zwyczajami, które uzgodniły, oraz ustaloną
między nimi praktyką.
(2) Przy braku odmiennego porozumienia stron uważa się, że strony przyjmują w
sposób dorozumiany stosowanie do ich umowy lub do sposobu jej zawarcia
zwyczajów, które znały lub powinny były znać i które są w handlu międzynarodowym
ogólnie znane i powszechnie stosowane przez strony do umów tego rodzaju w danej
dziedzinie handlu.
Artykuł 10
W rozumieniu niniejszej konwencji:
(a) jeżeli strona posiada więcej niż jedną siedzibę handlową, za siedzibę
handlową uważa się tę, która ma najściślejszy związek z umową i z jej
wykonaniem, ze względu na okoliczności znane stronom lub rozważane przez nie w
jakimkolwiek czasie przed zawarciem lub w chwili zwarcia umowy;
(b) jeżeli strona nie posiada siedziby handlowej, przyjmuje się miejsce jej
stałego zamieszkania.
Artykuł 11
Umowa sprzedaży nie wymaga do jej zawarcia lub potwierdzenia formy pisemnej i
nie podlega żadnym innym wymogom co do formy. Umowa sprzedaży może być
udowodniona w jakikolwiek sposób, w tym również na podstawie zeznań świadków.
Artykuł 12
Żadne z postanowień artykułu 11, artykułu 29 lub części II niniejszej konwencji,
zezwalające, aby umowa sprzedaży, jej zmiana lub jej uzgodnione rozwiązanie albo
oferta, przyjęcie oferty lub inne wyrażenie zamiaru mogły być dokonane w innej
formie niż pisemna, nie będzie miało zastosowania, jeżeli którakolwiek ze stron
posiada swoją siedzibę handlową w Umawiającym się Państwie, które złożyło
oświadczenie zgodnie z artykułem 96 niniejszej konwencji. Strony nie mogą
uchylić się od postanowienia tego artykułu ani zmienić jego skutków.
Artykuł 13
W rozumieniu niniejszej konwencji przyjmuje się, że forma pisemna obejmuje
również przekaz telegramem lub teleksem.
CZĘŚĆ II
Zawarcie umowy
Artykuł 14
(1) Propozycja zawarcia umowy skierowana do jednej lub wielu określonych osób
stanowi ofertę, jeżeli jest wystarczająco precyzyjna i wskazuje, że oferent
umowy, w razie jej przyjęcia, ma zamiar być nią związany. Propozycja jest
wystarczająco precyzyjna, jeżeli wskazuje towary oraz w sposób wyraźny lub
dorozumiany określa lub pozwala ustalić ich ilość i cenę.
(2) Propozycję skierowaną do osób nie określonych uważa się jedynie za
zaproszenie do składania oferty, chyba że osoba składająca taką propozycję
jednocześnie oświadczyła inaczej.
Artykuł 15
(1) Oferta staje się skuteczna z chwilą dotarcia do adresata.
(2) Oferta, nawet jeżeli jest to oferta nieodwołalna, może być wycofana, jeżeli
oświadczenie o wycofaniu dotarło do adresata wcześniej lub w tym samym czasie co
oferta.
Artykuł 16
(1) Oferta może być odwołana przed zawarciem umowy, jeżeli odwołanie dotarło do
adresata przed wysłaniem przez niego oświadczenia o przyjęciu oferty.
(2) Jednakże oferta nie może zostać odwołana:
(a) jeżeli przez określenie terminu do jej przyjęcia lub w inny sposób wskazuje,
że jest nieodwołalna, albo
(b) jeżeli adresat mógł rozsądnie uważać ofertę za nieodwołalną i działał
zgodnie z tym przekonaniem.
Artykuł 17
Oferta, nawet nieodwołalna, traci ważność, jeżeli jej odrzucenie dotarło do
oferenta.
Artykuł 18
(1) Oświadczenie lub inne postępowanie adresata, wyrażające jego zgodę na
ofertę, stanowi jej przyjęcie. Milczenie lub brak działania same w sobie nie
stanowią przyjęcia oferty.
(2) Przyjęcie oferty staje się skuteczne z chwilą, gdy wyrażenie zgody dotarło
do oferenta. Przyjęcie oferty nie jest skuteczne, jeżeli wyrażenie zgody nie
dotarło do oferenta w określonym przez niego terminie, a jeżeli termin nie był
określony, w ciągu rozsądnego terminu, uwzględniając okoliczności danej
transakcji, w tym również szybkość środków komunikacji, z których korzystał
oferent. Oferta ustna powinna być przyjęta natychmiast, chyba że okoliczności
wskazują inaczej.
(3) Jeżeli jednak, zgodnie z ofertą ustaloną między stronami lub praktyką albo
zwyczajem przyjętym przez strony, adresat oferty może wyrazić zgodę przez
dokonanie czynności, na przykład związanej z wysyłką towarów lub zapłatą ceny,
nie zawiadamiając oferenta, przyjęcie oferty jest skuteczne z chwilą dokonania
tej czynności, jeśli czynność ta dokonana została w terminie przewidzianym w
ustępie poprzednim.
Artykuł 19
(1) Odpowiedź na ofertę, zmierzająca do jej przyjęcia, lecz zawierająca
uzupełnienia, ograniczenia lub inne zmiany, oznacza odrzucenie oferty i stanowi
kontrofertę.
(2) Jednakże odpowiedź na ofertę, zmierzająca do jej przyjęcia, lecz zawierająca
dodatkowe lub odmienne warunki, które nie zmieniają w zasadniczy sposób warunków
oferty, stanowi jej przyjęcie, chyba że oferent niezwłocznie, w formie ustnej,
sprzeciwi się tej niezgodności lub wyśle w tym celu zawiadomienie. Jeżeli
oferent tego nie uczyni, warunkami umowy są warunki oferty, wraz ze zmianami
zawartymi w jej przyjęciu.
(3) Dodatkowe lub odmienne warunki, dotyczące między innymi ceny, płatności,
jakości i ilości towarów, miejsca i czasu dostawy, zakresu odpowiedzialności
jednej ze stron względem drugiej lub sposobu rozstrzygania sporów, uważa się za
zmieniające w sposób zasadniczy warunki oferty.
Artykuł 20
(1) Bieg terminu przyjęcia oferty określonego przez oferenta w telegramie lub
liście rozpoczyna się od chwili oddania telegramu do wysyłki lub od daty
oznaczonej na liście, a jeżeli brak takiej daty - od daty oznaczonej na
kopercie. Bieg terminu przyjęcia oferty określonego przez oferenta
telefonicznie, teleksem lub za pomocą innych środków bezpośredniej łączności
rozpoczyna się od chwili dotarcia oferty do adresata.
(2) Oficjalne święta lub dni wolne od pracy, przypadające w okresie ustanowionym
dla przyjęcia oferty, wlicza się przy obliczaniu tego terminu. Jeżeli jednak
zawiadomienie o przyjęciu oferty nie może być doręczone na adres oferenta w
ostatnim dniu terminu, ponieważ na ten dzień przypada święto państwowe lub dzień
wolny od pracy w siedzibie handlowej oferenta, termin przedłuża się do
pierwszego, następnego dnia roboczego.
Artykuł 21
(1) Spóźnione przyjęcie oferty będzie mimo to skuteczne jako przyjęcie oferty,
jeśli oferent bez zwłoki, w formie ustnej, powiadomi o tym adresata lub wyśle mu
w tym celu zawiadomienie.
(2) Jeżeli list lub inne pismo zawierające spóźnione przyjęcie oferty wskazuje
na to, iż zostało wysłane w takich okolicznościach, że gdyby przekazane zostało
prawidłowo, nadeszłoby do oferenta we właściwym czasie, to spóźnione przyjęcie
oferty będzie skuteczne jako jej przyjęcie, chyba że oferent bez zwłoki, w
formie ustnej, powiadomi adresata, iż uważa swoją ofertę za nieważną lub wyśle
mu w tym celu zawiadomienie.
Artykuł 22
Przyjęcie oferty może być wycofane, jeżeli wycofanie dojdzie do oferenta przed
lub w tym samym czasie, w którym to przyjęcie stałoby się skuteczne.
Artykuł 23
Umowa jest zawarta z chwilą, gdy przyjęcie oferty stanie się skuteczne zgodnie z
postanowieniami niniejszej konwencji.
Artykuł 24
W rozumieniu tej części niniejszej konwencji oferta, oświadczenie o jej
przyjęciu lub jakiekolwiek inne ujawnienie zamiaru "dochodzi" do adresata,
jeżeli złożone zostało w formie ustnej lub dostarczone samemu adresatowi w
jakikolwiek inny sposób do jego siedziby handlowej lub na jego adres pocztowy, a
jeżeli nie posiada on siedziby handlowej lub adresu pocztowego - do miejsca jego
stałego zamieszkania.
CZĘŚĆ III
Sprzedaż towarów
Rozdział I
Przepisy ogólne
Artykuł 25
Naruszenie umowy przez jedną ze stron uważa się za istotne, jeżeli powoduje dla
drugiej strony taki uszczerbek, który w sposób zasadniczy pozbawia tę stronę
tego, czego zgodnie z umową miała prawo oczekiwać, chyba że strona naruszająca
umowę nie przewidywała takiego skutku i osoba rozsądna tego samego rodzaju i w
tych samych okolicznościach nie przewidziałaby takiego skutku.
Artykuł 26
Oświadczenie o odstąpieniu od umowy jest skuteczne tylko wówczas, gdy zostało
dokonane poprzez zawiadomienie drugiej strony.
Artykuł 27
Jeżeli postanowienia tej części konwencji w sposób wyraźny nie przewidują
inaczej i jeżeli zawiadomienie, żądanie lub inne oświadczenie zostało przekazane
lub dokonane prze stronę umowy zgodnie z niniejszą częścią i za pomocą
odpowiednich w danych okolicznościach środków, opóźnione przekazanie lub błąd w
przekazaniu informacji lub niedotracie informacji do adresata nie pozbawia tej
strony prawa powoływania się na tę informację.
Artykuł 28
Jeżeli zgodnie z przepisami niniejszej konwencji jedna strona ma prawo żądać od
drugiej wykonania jakiegoś zobowiązania, sąd nie jest zobowiązany do wydania
orzeczenia dotyczącego określonego działania, chyba że uczyniłby to z mocy
własnego prawa w odniesieniu do podobnych umów sprzedaży, nie podlegających
niniejszej konwencji.
Artykuł 29
(1) Umowa może być zmieniona lub rozwiązana w drodze zwykłego porozumienia
stron.
(2) Umowa pisemna, która zawiera postanowienie przewidujące formę pisemną dla
jej zmiany lub uzgodnionego rozwiązania, nie może być zmieniona lub rozwiązana w
inny sposób. Jednakże postępowanie jednej ze stron może uniemożliwiać jej
powołanie się na to postanowienie, jeżeli druga strona polegała na tym
postępowaniu.
Rozdział II
Obowiązki sprzedającego
Artykuł 30
Sprzedający jest obowiązany dostarczyć towary, przekazać wszelkie dokumenty ich
dotyczące oraz przenieść prawo własności towarów, zgodnie z umową i niniejszą
konwencją.
Oddział I
Dostawa towarów i przekazanie dokumentów
Artykuł 31
Jeżeli sprzedający nie jest obowiązany dostarczyć towarów w określonym miejscu,
jego obowiązek dostawy polega:
(a) jeżeli umowa sprzedaży przewiduje przewóz towarów - na wydaniu towarów
pierwszemu przewoźnikowi w celu przekazania ich kupującemu,
(b) jeżeli w wypadkach nie objętych punktem poprzednim umowa dotyczy określonych
towarów lub towarów nie zidentyfikowanych, które mają być pobrane z określonych
zapasów lub wytworzone albo wyprodukowane, i jeżeli w chwili zawierania umowy
strony wiedziały, że towary te znajdowały się lub miały być wytworzone bądź
wyprodukowane w określonym miejscu - na postawieniu towarów do dyspozycji
kupującego w tym miejscu,
(c) w innych przypadkach - na postawieniu towarów do dyspozycji kupującego w
miejscu, w którym sprzedający miał swoją siedzibę handlową w chwili zawarcia
umowy.
Artykuł 32
(1) Jeżeli zgodnie z umową lub niniejszą konwencją sprzedający wydaje towary
przewoźnikowi, a towary nie są wyraźnie zidentyfikowane dla celów umowy przez
umieszczenie na nich znaku wyróżniającego, za pomocą dokumentów przewozowych lub
w inny sposób, sprzedający powinien zawiadomić kupującego o wysyłce,
wyszczególniając poszczególne pozycje towarowe.
(2) Jeżeli sprzedający zobowiązany jest do zorganizowania przewozu towarów,
powinien on zawrzeć umowy konieczne do dokonania przewozu do znaczonego miejsca
odpowiednimi w danych okolicznościach środkami transportu i zgodnie z ogólnie
przyjętymi warunkami dla takiego przewozu.
(3) Jeżeli sprzedający nie jest zobowiązany do ubezpieczenia towarów w czasie
przewozu, powinien udzielić kupującemu, na jego żądanie, wszelkich dostępnych
informacji, niezbędnych do dokonania przez niego takiego ubezpieczenia.
Artykuł 33
Sprzedający powinien dostarczyć towary:
(a) jeżeli data jest oznaczona w umowie lub możliwa do ustalenia według umowy -
w tym dniu,
(b) jeżeli okres czasu jest oznaczony w umowie lub możliwy do ustalenia według
umowy - w każdej chwili w ciągu tego okresu, chyba że z okoliczności wynika, że
kupujący ma określić datę, lub
(c) we wszystkich innych przypadkach - w rozsądnym terminie po zawarciu umowy.
Artykuł 34
Jeżeli sprzedający jest obowiązany przekazać dokumenty dotyczące towarów,
powinien on wypełnić ten obowiązek w czasie, w miejscu i w formie przewidzianej
w umowie. W razie wcześniejszego przekazania sprzedający zachowuje, aż do chwili
przewidzianej do przekazania, prawo do sprostowania wszelkich niezgodności w
dokumentach, pod warunkiem że skorzystanie z tego prawa nie spowoduje dla
kupującego nierozsądnych niedogodności lub nierozsądnych kosztów. Jednakże
kupujący zachowuje prawo do żądania odszkodowania zgodnie z niniejszą konwencją.
Oddział II
Zgodność towarów i roszczenia osób trzecich
Artykuł 35
(1) Sprzedający powinien dostarczyć towary według ilości, jakości i w
asortymencie przewidzianym w umowie oraz umieszczone lub zapakowane w sposób
przewidziany w umowie.
(2) Jeżeli strony uzgodniły inaczej, towary są zgodne z umową tylko wówczas,
gdy:
(a) nadają się do użytku w takich celach, w jakich zwykle służą towary tego
samego rodzaju,
(b) nadają się do specjalnych celów, podanych wyraźnie lub w sposób dorozumiany
do wiadomości sprzedającego w chwili zawarcia umowy, z wyjątkiem przypadków, gdy
z okoliczności wynika, że kupujący nie polegał lub że byłoby z jego strony
nierozsądne polegać na kompetencji i ocenie sprzedającego,
(c) posiadają cechy towarów, które sprzedający przedstawił kupującemu jako
próbki lub wzory,
(d) są umieszczone lub opakowane w sposób zwyczajowo przyjęty dla tego rodzaju
towarów lub gdy taki zwyczajowo przyjęty sposób nie istnieje, w sposób
pozwalający na odpowiednie ich utrzymanie i zabezpieczenie.
(3) Sprzedający nie odpowiada na podstawie punków (a) do (d) ustępu poprzedniego
za brak zgodności towarów, o którym kupujący wiedział lub nie mógł nie wiedzieć
w chwili zawarcia umowy.
Artykuł 36
(1) Zgodnie z umową i niniejszą konwencją sprzedający jest odpowiedzialny za
wszelki brak zgodności istniejący w chwili przejścia ryzyka na kupującego, nawet
jeżeli brak zgodności ujawni się dopiero w terminie późniejszym.
(2) Sprzedający jest także odpowiedzialny za wszelki brak zgodności, który
wystąpi po terminie wskazanym w ustępie poprzednim i który wynika z naruszenia
któregokolwiek z jego obowiązków, w tym naruszenia gwarancji, że w pewnym
okresie czasu towary będą się nadawały do zwykłego użytkowania lub do celów
specjalnych albo że zachowają szczególne cechy lub właściwości.
Artykuł 37
Jeżeli sprzedający dostarczył towary przed datą dostawy, może on do daty dostawy
dostarczyć brakującą część lub ilość dostarczonych towarów lub też dostarczyć
nowe towary w miejsce towarów dostarczonych niezgodnie z umową bądź usunąć
wszelkie niezgodności dostarczonych towarów, pod warunkiem że skorzystanie z
tego prawa nie spowoduje dla kupującego nierozsądnych niedogodności lub
nierozsądnych kosztów. Jednakże kupujący zachowuje prawo do żądania
odszkodowania zgodnie z niniejszą konwencją.
Artykuł 38
(1) Kupujący powinien dokonać kontroli towarów lub spowodować dokonanie kontroli
w najkrótszym, praktycznie możliwym w danych okolicznościach, terminie.
(2) Jeżeli umowa przewiduje przewóz towarów, kontrola może być dokonana w
terminie późniejszym, po dostarczeniu towarów na miejsce przeznaczenia.
(3) Jeżeli towary są kierowane w tranzycie do innego miejsca lub odesłane dalej
przez kupującego, który nie miał rozsądnej możliwości ich zbadania, a w chwili
zawarcia umowy sprzedający wiedział lub powinien był wiedzieć o możliwości
takiego skierowania lub odesłania, kontrola może być dokonana w terminie
późniejszym, po dostarczeniu towarów na nowe miejsce przeznaczenia.
Artykuł 39
(1) Kupujący traci prawo do powoływania się na brak zgodności towarów, jeżeli
nie zawiadomi sprzedającego o charakterze występujących niezgodności w rozsądnym
terminie od chwili, w której niezgodności te zostały przez niego wykryte lub
powinny były zostać wykryte.
(2) W każdym przypadku kupujący traci prawo do powoływania się na brak zgodności
towarów, jeżeli nie zawiadomi o nim sprzedającego najpóźniej w ciągu dwóch lat
od daty, w której towary zostały rzeczywiście wydane kupującemu, chyba że termin
ten jest niezgodny z umownym okresem gwarancji.
Artykuł 40
Sprzedający nie może powoływać się na przepisy artykułów 38 i 39, jeżeli brak
zgodności dotyczy faktów, o których wiedział lub których nie mógł nie znać i
których nie ujawnił kupującemu.
Artykuł 41
Sprzedający powinien dostarczyć towary wolne od jakiegokolwiek prawa lub
roszczenia osoby trzeciej, chyba że kupujący zgodził się przyjąć towary
obciążone takim prawem lub roszczeniem. Jeżeli jednak takie prawo lub roszczenie
opiera się na własności przemysłowej lub innej własności intelektualnej,
obowiązek sprzedającego regulują przepisy artykułu 42.
Artykuł 42
(1) Sprzedający powinien dostarczyć towary wolne od jakiegokolwiek prawa lub
roszczenia osoby trzeciej, opartego na własności przemysłowej lub innej
własności intelektualnej, o którym sprzedający wiedział lub nie mógł nie
wiedzieć w chwili zawarcia umowy, pod warunkiem, że prawo lub roszczenie to
opiera się na własności przemysłowej lub innej własności intelektualnej:
(a) według ustawodawstwa Państwa, w którym towary mają być odsprzedane lub w
inny sposób wykorzystane, jeżeli w chwili zawarcia umowy strony przewidywały, że
towary będą odsprzedane lub w inny sposób wykorzystane w tym Państwie, lub
(b) we wszystkich innych przypadkach, według ustawodawstwa Państwa, w którym
kupujący posiada swoją siedzibę handlową.
(2) Zobowiązanie sprzedającego przewidziane w ustępie poprzednim nie rozciąga
się na przypadki, gdy:
(a) w chwili zawarcia umowy kupujący wiedział lub nie mógł nie wiedzieć o
istnieniu prawa lub roszczenia, albo
(b) prawo lub roszczenie wynika z zastosowania przez sprzedającego rysunków
technicznych, projektów, receptur lub innych podobnych danych dostarczonych
przez kupującego.
Artykuł 43
(1) Kupujący traci prawo powoływania się na przepisy artykułów 41 i 42, jeżeli
nie zawiadomi sprzedającego o charakterze prawa lub roszczenia osoby trzeciej w
rozsądnym terminie, od chwili gdy dowiedział się lub powinien był dowiedzieć się
o tym prawie lub roszczeniu.
(2) Sprzedający nie może powoływać się na przepisy ustępu poprzedniego, jeżeli
wiedział o prawie lub roszczeniu osoby trzeciej oraz charakterze takiego prawa
lub roszczenia.
Artykuł 44
Niezależnie od przepisów ustępu (1) artykułu 39 i ustępu (1) artykułu 43,
kupujący może obniżyć cenę zgodnie z artykułem 50 lub zażądać odszkodowania, z
wyjątkiem utraconego zysku, jeżeli jest w stanie rozsądnie usprawiedliwić fakt
nieprzekazania wymaganego zawiadomienia.
Oddział III
Środki ochrony prawnej w razie naruszenia umowy przez sprzedającego
Artykuł 45
(1) Jeżeli sprzedający nie spełni któregokolwiek ze swych obowiązków
wynikających z umowy lub z niniejszej konwencji, kupujący może:
(a) skorzystać z praw przewidzianych w artykułach 46 do 52,
(b) żądać odszkodowania przewidzianego w artykułach 74 do 77.
(2) Kupujący nie traci żadnego prawa, jakie może mieć do żądania odszkodowania
przez to, że wykonuje swoje prawo do korzystania z innych środków ochrony
prawnej.
(3) Żaden termin dodatkowy nie może być przyznany sprzedającemu przez sąd lub
arbitraż, jeżeli kupujący korzysta ze środka ochrony prawnej z powodu naruszenia
umowy.
Artykuł 46
(1) Kupujący może żądać od sprzedającego wykonania jego zobowiązań, chyba że
kupujący skorzystał ze środka ochrony prawnej, który jest nie do pogodzenia z
tym żądaniem.
(2) Jeżeli towary nie są zgodne z umową, kupujący może żądać od sprzedającego
dostarczenia zastępczych towarów tylko wówczas, gdy brak zgodności stanowi
istotne naruszenie umowy, a żądanie wydania zastępczych towarów zostało
przedstawione jednocześnie z zawiadomieniem o braku zgodności, dokonanym zgodnie
z artykułem 39 lub w rozsądnym terminie po tym zawiadomieniu.
(3) Jeżeli towary nie są zgodne z umową, kupujący może żądać od sprzedającego
usunięcia braku zgodności przez naprawienie, chyba że byłoby to nierozsądne ze
względu na wszystkie okoliczności. Żądanie naprawy powinno być przedstawione
jednocześnie z zawiadomieniem o braku zgodności, dokonanym zgodnie z artykułem
39, lub w rozsądnym terminie po tym zawiadomieniu.
Artykuł 47
(1) Kupujący może wyznaczyć sprzedającemu dodatkowy, o rozsądnej długości,
termin dla wykonania jego zobowiązań.
(2) Kupujący nie może przed upływem tego terminu korzystać z żadnego środka
ochrony prawnej z powodu naruszenia umowy, chyba że otrzymał od sprzedającego
zawiadomienie, że ten nie wykona swych obowiązków w wyznaczonym w ten sposób
terminie. Jednakże kupujący nie traci z tego powodu żadnego prawa do żądania
odszkodowania z powodu opóźnionego wykonania.
Artykuł 48
(1) Z zastrzeżeniem artykułu 49 sprzedający może nawet po upływie terminu
dostawy naprawić na swój koszt wszelkie nieprawidłowości w wykonaniu swoich
obowiązków, o ile nie pociąga to za sobą nie uzasadnionego opóźnienia i nie
stwarza dla kupującego nierozsądnych niedogodności lub niepewności co do zwrotu
przez sprzedającego kosztów, które poniósł kupujący. Jednakże kupujący zachowuje
wszelkie prawo do żądania odszkodowania zgodnie z niniejszą konwencją.
(2) Jeżeli sprzedający żąda od kupującego powiadomienia, czy przyjmie on
wykonanie, a kupujący nie odpowiada na to żądanie w rozsądnym terminie,
sprzedający może wykonać swoje zobowiązanie w terminie wskazanym w swoim
żądaniu. Kupujący nie może przed upływem tego terminu korzystać ze środka
ochrony prawnej, który jest nie do pogodzenia z wykonaniem przez sprzedającego
jego obowiązków.
(3) Uważa się, że zawiadomienie sprzedającego o zamiarze wykonania swoich
zobowiązań w określonym terminie zawiera żądanie, aby kupujący powiadomił go o
swojej decyzji, zgodnie z ustępem poprzednim.
(4) Żądanie lub zawiadomienie dokonane przez sprzedającego na mocy ustępu (2)
lub (3) niniejszego artykułu jest skuteczne tylko wówczas, gdy kupujący je
otrzymał.
Artykuł 49
(1) Kupujący może oświadczyć o odstąpieniu od umowy:
(a) jeżeli niewykonanie przez sprzedającego któregokolwiek z jego obowiązków
wynikających z umowy lub niniejszej konwencji stanowi istotne naruszenie umowy,
lub
(b) w przypadku braku dostawy, jeżeli sprzedający nie dostarczył towarów w
dodatkowym terminie wyznaczonym przez kupującego zgodnie z ustępem (1) artykułu
47 lub jeżeli sprzedający oświadczył, że nie dostarczy towarów w wyznaczonym w
ten sposób terminie.
(2) Jeżeli jednak sprzedający dostarczył towary, kupujący traci prawo do
oświadczenia o odstąpieniu od umowy, chyba że uczynił to:
(a) w razie opóźnienia dostawy, w rozsądnym terminie od chwili, gdy dowiedział
się o dokonaniu dostawy;
(b) w razie innego naruszenia umowy niż opóźniona dostawa, w rozsądnym terminie:
(i) od chwili, gdy dowiedział się lub powinien był się dowiedzieć o tym
naruszeniu,
(ii) po upływie jakiegokolwiek dodatkowego terminu wyznaczonego przez kupującego
zgodnie z ustępem (1) artykułu 47 lub po oświadczeniu przez sprzedającego, że
nie wykona swoich obowiązków w tym dodatkowym terminie, albo
(iii) po upływie dodatkowego terminu wskazanego przez sprzedającego zgodnie z
ustępem (2) artykułu 48 lub po oświadczeniu przez kupującego, że nie przyjmie on
wykonania.
Artykuł 50
W razie braku zgodności towarów z umową, bez względu na to, czy cena została już
zapłacona, czy nie, kupujący może obniżyć cenę proporcjonalnie do różnicy między
wartością rzeczywiście dostarczonych towarów w chwili dostawy a wartością, jaką
miałyby w tej chwili towary odpowiadające umowie. Jeżeli jednak sprzedający
naprawi wszelkie nieprawidłowości w wykonaniu swoich obowiązków, zgodnie z
artykułem 37 lub artykułem 48, lub jeżeli kupujący odmawia przyjęcia wykonania
przez sprzedającego, zgodnie z tymi artykułami, kupujący nie może obniżyć ceny.
Artykuł 51
(1) Jeżeli sprzedający dostarcza tylko część towarów lub jeżeli tylko część
towarów dostarczonych jest zgodna z umową,, artykuły 46 do 50 mają zastosowanie
w odniesieniu do części brakującej lub niezgodnej z umową.
(2) Kupujący może oświadczyć o odstąpieniu od umowy w całości tylko wtedy, gdy
niewykonanie częściowe lub niezgodność z umową stanowi istotne naruszenie umowy.
Artykuł 52
(1) Jeżeli sprzedający dostarczy towary przed ustalonym terminem, kupujący może
towary przyjąć lub odmówić ich odebrania.
(2) Jeżeli sprzedający dostarczy towary w większej ilości, niż przewiduje to
umowa, kupujący może przyjąć dostawę lub odmówić odebrania nadwyżki towarów.
Jeżeli kupujący przyjmuje całość lub część nadwyżki, musi za nią zapłacić według
ceny z umowy.
Rozdział III
Obowiązki kupującego
Artykuł 53
Kupujący obowiązany jest zapłacić cenę za towary i przyjąć dostawę, zgodnie z
umową i niniejszą konwencją.
Oddział I
Zapłata ceny
Artykuł 54
Obowiązek zapłaty ceny przez kupującego obejmuje podjęcie przez kupującego
takich środków oraz spełnienie takich formalności, które umożliwią dokonanie
zapłaty i które wymagane są w ramach umowy lub jakichkolwiek przepisów ustaw lub
rozporządzeń.
Artykuł 55
Jeżeli umowa jest ważnie zawarta, lecz cena sprzedanych towarów nie jest w
umowie w sposób jednoznaczny lub dorozumiany określona lub też umowa nie zawiera
postanowień pozwalających na ustalenie ceny, uważa się, że strony - w braku
postanowień wskazujących inaczej - w sposób milczący odwołały się do ceny
zwyczajowo przyjmowanej w chwili zawarcia umowy dla takich towarów sprzedawanych
w podobnych okolicznościach, w danej dziedzinie handlu.
Artykuł 56
Jeżeli cena towarów ustalana jest na podstawie ich wagi, w razie wątpliwości
cena ta określana będzie według wagi netto.
Artykuł 57
(1) Jeżeli kupujący nie jest zobowiązany zapłacić ceny w innym szczególnym
miejscu, powinien zapłacić ją sprzedającemu:
(a) w siedzibie handlowej sprzedającego, lub
(b) jeżeli zapłata ma być dokonana w zamian za wydanie towarów lub dokumentów -
w miejscu tego wydania.
(2) Sprzedający powinien ponieść wszelkie zwiększone koszty związane z zapłatą,
wynikające ze zmiany jego siedziby handlowej, po zawarciu umowy.
Artykuł 58
(1) Jeżeli kupujący nie jest obowiązany do zapłaty ceny w innym określonym
terminie, powinien ją zapłacić wtedy, gdy zgodnie z umową i niniejszą konwencją
sprzedający stawia do jego dyspozycji towary bądź dokumenty pozwalające nimi
rozporządzać. Sprzedający może uzależnić wydanie towarów lub dokumentów od
takiej zapłaty.
(2) Jeżeli umowa przewiduje przewóz towarów, sprzedający może je wysłać
zastrzegając, że towary lub dokumenty pozwalające nimi rozporządzać będą wydane
kupującemu tylko po zapłaceniu ceny.
(3) Kupujący nie jest obowiązany do zapłaty ceny, zanim nie miał możliwości
zbadania towarów, chyba że uzgodnione przez strony sposoby dostawy lub zapłaty
nie dają mu takiej możliwości.
Artykuł 59
Kupujący powinien zapłacić cenę w terminie oznaczonym lub dającym się określić
według umowy i niniejszej konwencji, bez potrzeby jakiegokolwiek żądania lub
wypełnienia jakiejkolwiek formalności ze strony sprzedającego.
Oddział II
Odbiór dostawy
Artykuł 60
Obowiązek odbioru dostawy przez kupującego polega na:
(a) dokonaniu wszelkich czynności, których można od niego rozsądnie oczekiwać w
celu umożliwienia dokonania dostawy przez sprzedającego, i
(b) przejęciu towarów.
Oddział III
Środki ochrony prawnej w razie naruszenia umowy przez kupującego
Artykuł 61
(1) Jeżeli kupujący nie spełni któregokolwiek ze swych obowiązków wynikających z
umowy lub z niniejszej konwencji, sprzedający może:
(a) skorzystać z praw przewidzianych w artykułach 62 do 65,
(b) żądać odszkodowania przewidzianego w artykułach 74 do 77.
(2) Sprzedający nie traci żadnego prawa jakie może mieć do żądania odszkodowania
przez to, że wykonuje swoje prawo do korzystania z innych środków ochrony
prawnej.
(3) Żaden termin dodatkowy nie może być przyznany kupującemu przez sąd lub
arbitraż, jeżeli sprzedający korzysta ze środka ochrony prawnej z powodu
naruszenia umowy.
Artykuł 62
Sprzedający może zażądać od kupującego zapłacenia ceny, odbioru dostawy towarów
lub wykonania innych jego obowiązków, chyba że sprzedający skorzystał ze środka
ochrony prawnej, który nie da się pogodzić z tymi żądaniami.
Artykuł 63
(1) Sprzedający może wyznaczyć kupującemu dodatkowy, o rozsądnej długości termin
dla wykonania jego zobowiązań.
(2) Sprzedający nie może przed upływem tego terminu korzystać z żadnego środka
ochrony prawnej z powodu naruszenia umowy, chyba że otrzymał od kupującego
zawiadomienie, że nie wykona on swych obowiązków w wyznaczonym w ten sposób
terminie. Jednakże sprzedający nie traci przez to prawa, jakie może mieć do
żądania odszkodowania za opóźnione wykonanie umowy.
Artykuł 64
(1) Sprzedający może oświadczyć o odstąpieniu od umowy, jeżeli
(a) niewykonanie przez kupującego któregokolwiek z jego obowiązków wynikających
z umowy lub niniejszej konwencji stanowi istotne naruszenie umowy, lub
(b) w dodatkowym terminie wyznaczonym przez sprzedającego, zgodnie z ustępem (1)
artykułu 63, kupujący nie wykonuje swego obowiązku zapłaty ceny lub nie odbiera
towarów albo jeżeli oświadcza, że nie czyni tego w wyznaczonym w ten sposób
terminie.
(2) Jeżeli jednak kupujący zapłacił cenę, sprzedający traci prawo do
oświadczenia o odstąpieniu od umowy, o ile nie uczynił tego:
(a) w razie spóźnionego wykonania przez kupującego, zanim sprzedający dowiedział
się, że nastąpiło wykonanie, lub
(b) w razie innego naruszenia niż spóźnione wykonanie przez kupującego, w
rozsądnym terminie:
(i) od chwili, gdy sprzedający dowiedział się lub powinien był dowiedzieć się o
tym naruszeniu, lub
(ii) po upływie dodatkowego terminu wyznaczonego przez sprzedającego, zgodnie z
ustępem (1) artykułu 63, lub po oświadczeniu przez kupującego, że nie wykona on
swoich zobowiązań w tym dodatkowym terminie.
Artykuł 65
(1) Jeżeli umowa przewiduje, że kupujący ma określić formę, wymiary lub inne
cechy towarów, a kupujący nie sporządził takiej specyfikacji w terminie
uzgodnionym ani w rozsądnym terminie po otrzymaniu wezwania od sprzedającego,
sprzedający może bez naruszenia innych przysługujących mu praw sporządzić
samodzielnie specyfikacje zgodnie z wymaganiami kupującego, które mogą mu być
znane.
(2) Jeżeli sprzedający sporządza samodzielnie specyfikację, powinien on
powiadomić kupującego o szczegółach specyfikacji i wyznaczyć rozsądny termin, w
ciągu którego kupujący może sporządzić inną specyfikację. Jeżeli po otrzymaniu
powiadomienia od sprzedającego kupujący nie uczyni tego w wyznaczonym w ten
sposób terminie, specyfikacja sporządzona przez sprzedającego będzie wiążąca.
Rozdział IV
Przejście ryzyka
Artykuł 66
Utrata lub uszkodzenie towarów po przejściu ryzyka na kupującego nie zwalnia go
od obowiązku zapłaty ceny, chyba że utrata lub uszkodzenie wynikało z działania
lub zaniechania sprzedającego.
Artykuł 67
(1) Jeżeli umowa sprzedaży przewiduje przewóz towarów i sprzedający nie jest
zobowiązany do wydania ich w określonym miejscu, ryzyko przechodzi na kupującego
z chwilą wydania towarów pierwszemu przewoźnikowi w celu przekazania kupującemu
zgodnie z umową sprzedaży. Jeżeli sprzedający obowiązany jest do wydania towaru
przewoźnikowi w określonym miejscu, ryzyko nie przechodzi na kupującego, zanim
towary nie zostaną wydane przewoźnikowi w tym miejscu. Okoliczność, że
sprzedający upoważniony jest do zachowania dokumentów umożliwiających
rozporządzanie towarami, jest bez znaczenia dla przejścia ryzyka.
(2) Jednakże ryzyko nie przechodzi na kupującego zanim towary nie zostaną
wyraźnie zidentyfikowane dla celów umowy przez opatrzenie ich znakiem
wyróżniającym, za pomocą dokumentów przewozowych, przez zawiadomienie kupującego
lub w inny sposób.
Artykuł 68
W odniesieniu do towarów sprzedawanych w trakcie przewozu ryzyko przechodzi na
kupującego z chwilą zawarcia umowy. Jeżeli jednak wynika to z okoliczności,
ryzyko obciąża kupującego od chwili wydania towarów przewoźnikowi, który
wystawił dokumenty stwierdzające zawarcie umowy przewozu. Niemniej jednak, gdy w
chwili zawarcia umowy sprzedaży sprzedający wiedział lub powinien był wiedzieć,
że towary zostały utracone lub uszkodzone i nie ujawnił tego kupującemu, utrata
lub uszkodzenie obciążają sprzedającego.
Artykuł 69
(1) W przypadkach nie objętych artykułami 67 i 68 ryzyko przechodzi na
kupującego z chwilą odebrania przez niego towarów lub, jeżeli nie uczynił tego
we właściwym czasie, z chwilą gdy towary zostały postawione do jego dyspozycji,
a kupujący narusza umowę nie odbierając dostawy.
(2) Jeżeli jednak kupujący obowiązany jest odebrać towary w innym miejscu niż
siedziba handlowa sprzedającego, ryzyko przechodzi wtedy, gdy nastąpić ma
dostawa i kupujący wie, że towary są postawione do jego dyspozycji w tym
miejscu.
(3) Jeżeli umowa dotyczy towarów wówczas jeszcze nie zidentyfikowanych, uważa
się, że towary nie są postawione do dyspozycji kupującego, zanim nie zostaną
wyraźnie zidentyfikowane dla celów umowy.
Artykuł 70
Jeżeli sprzedający dopuścił się istotnego naruszenia umowy, przepisy artykułów
67, 68 i 69 nie wyłączają środków ochrony prawnej przysługujących kupującemu z
powodu takiego naruszenia.
Rozdział V
Przepisy wspólne dla obowiązków sprzedającego i kupującego
Oddział I
Przewidywane naruszenie umowy i umowy o dostawy towarów partiami
Artykuł 71
(1) Strona może wstrzymać się z wykonaniem swych zobowiązań, jeżeli po zawarciu
umowy okaże się, że druga strona nie wykona istotnej części własnych zobowiązań
z powodu:
(a) poważnego braku w zdolności tej strony do wykonania lub w wypłacalności,
albo
(b) jej postępowania w czasie przygotowań do wykonania lub w trakcie wykonania
umowy.
(2) Jeżeli sprzedający wysłał towary, zanim ujawniły się przyczyny opisane w
ustępie poprzednim, może on sprzeciwić się wydaniu towarów kupującemu, nawet
wtedy gdy kupujący posiada dokument upoważniający go do ich otrzymania.
Niniejszy ustęp dotyczy tylko praw do towarów w stosunkach między kupującym i
sprzedającym.
(3) Strona wstrzymująca się z wykonaniem powinna natychmiast, przed lub po
wysłaniu towarów, zawiadomić drugą stronę o wstrzymaniu wykonania oraz powinna
kontynuować wykonanie, jeżeli druga strona odpowiednio zabezpieczy należyte
wykonanie swoich zobowiązań.
Artykuł 72
(1) Jeżeli przed terminem wykonania umowy stanie się oczywiste, że jedna ze
stron popełni istotne naruszenie umowy, druga strona może oświadczyć o
odstąpieniu od umowy.
(2) Jeżeli czas na to pozwala, strona, która zamierza oświadczyć o odstąpieniu
od umowy, powinna zawiadomić o tym drugą stronę w sposób rozsądny, aby umożliwić
jej odpowiednie zabezpieczenie należytego wykonania jej zobowiązań.
(3) Postanowienia ustępu poprzedniego nie mają zastosowania, jeżeli druga strona
oświadczyła, że nie wykona swych zobowiązań.
Artykuł 73
(1) W przypadku umowy o dostawę towarów partiami, jeżeli niewykonanie przez
jedną ze stron któregoś z zobowiązań dotyczących pewnej partii towarów stanowi
istotne naruszenie umowy co do tej partii, druga strona może oświadczyć o
odstąpieniu od umowy w zakresie dostawy tej partii towarów.
(2) Jeżeli niewykonanie przez jedną ze stron któregoś z jej zobowiązań
dotyczących pewnej partii towarów daje drugiej stronie uzasadnione podstawy do
wniosku, że nastąpi istotne naruszenie umowy co do dostawy przyszłych partii,
może ona oświadczyć o odstąpieniu od umowy na przyszłość, o ile to uczyni w
rozsądnym terminie.
(3) Kupujący, który oświadczy o odstąpieniu od umowy co do którejkolwiek
dostawy, może jednocześnie oświadczyć o odstąpieniu od umowy co do dostaw już
dokonanych lub co do przyszłych dostaw, jeżeli z powodu ich wzajemnego związku
dostawy te nie mogą być wykorzystane dla celu przewidzianego przez strony w
chwili zawarcia umowy.
Oddział II
Odszkodowanie
Artykuł 74
Odszkodowanie za naruszenie umowy przez jedną stronę obejmuje sumę równą
stracie, w tym utratę zysku, poniesioną przez drugą stronę w rezultacie
naruszenia. Odszkodowanie takie nie może przewyższać straty, którą strona
naruszająca przewidywała lub powinna była przewidywać w chwili zawarcia umowy, w
świetle okoliczności, które znała lub powinna była znać, jako możliwy rezultat
naruszenia umowy.
Artykuł 75
W razie rozwiązania umowy i jeżeli kupujący w rozsądny sposób i w rozsądnym
terminie po rozwiązaniu nabył zastępczo towary albo sprzedający towary
odsprzedał, strona żądająca odszkodowania może otrzymać różnicę między ceną z
umowy a ceną z transakcji zastępczej oraz jakiekolwiek inne odszkodowanie
należne na podstawie artykułu 74.
Artykuł 76
(1) Jeżeli umowa jest rozwiązana i istnieje bieżąca cena towarów, strona
żądająca odszkodowania może, o ile nie dokonała zakupu zastępczego lub
odsprzedaży, zgodnie z artykułem 75, otrzymać różnicę między ceną ustaloną w
umowie a ceną bieżącą z chwili rozwiązania oraz jakiekolwiek inne odszkodowanie
należne na podstawie artykułu 74. Jeżeli jednak strona żądająca odszkodowania
odstąpiła od umowy po odebraniu towarów, stosuje się cenę bieżącą z chwili
odbioru zamiast ceny bieżącej z chwili rozwiązania umowy.
(2) Dla celów ustępu poprzedniego ceną bieżącą jest cena przyjęta w miejscu,
gdzie dostawa towarów powinna być dokonana, lub jeżeli nie ma tam ceny bieżącej
- cena przyjęta w innym miejscu, które można uznać za rozsądny, zastępczy punkt
odniesienia, biorąc odpowiednio pod uwagę różnice w kosztach przewozu towarów.
Artykuł 77
Strona powołująca się na naruszenie umowy powinna przedsięwziąć takie środki,
które są rozsądne w danych okolicznościach, aby ograniczyć stratę, w tym utratę
zysku, spowodowaną naruszeniem umowy. Jeśli tego nie uczyni, strona naruszająca
może żądać obniżenia odszkodowania o sumę, o jaką szkoda powinna być
zmniejszona.
Oddział III
Odsetki
Artykuł 78
Jeżeli strona nie dokona zapłaty ceny lub innej należności, druga strona ma
prawo do odsetek od zaległej sumy, niezależnie od żądania odszkodowania
należnego na podstawie artykułu 74.
Oddział IV
Zwolnienia
Artykuł 79
(1) Strona nie ponosi odpowiedzialności za niewykonanie któregoś ze swych
obowiązków, jeżeli udowodni, że niewykonanie to nastąpiło z powodu przeszkody od
niej niezależnej i że nie można było od niej rozsądnie oczekiwać wzięcia pod
uwagę tej przeszkody w chwili zawarcia umowy lub uniknięcia bądź przezwyciężenia
przeszkody lub jej następstw.
(2) Jeżeli niewykonanie przez stronę nastąpiło z powodu niewykonania zobowiązań
przez osobę trzecią, którą strona zaangażowała do wykonania całości lub części
umowy, strona ta jest zwolniona od odpowiedzialności tylko wtedy, gdy:
(a) jest ona zwolniona na podstawie ustępu poprzedniego, i
(b) zaangażowana osoba trzecia byłaby również zwolniona od odpowiedzialności,
gdyby przepisy tamtego ustępu miały do niej zastosowanie.
(3) Zwolnienie od odpowiedzialności przewidziane w niniejszym artykule
obowiązuje tylko w okresie trwania przeszkody.
(4) Strona nie wykonująca umowy powinna zawiadomić drugą stronę o przeszkodzie i
oddziaływaniu przeszkody na jej zdolność do wykonania umowy. Jeżeli druga strona
nie otrzymała zawiadomienia w rozsądnym terminie od chwili, gdy strona nie
wykonująca umowy wiedziała lub powinna była wiedzieć o przeszkodzie, strona ta
odpowiada za szkodę wynikłą z nieotrzymania przez drugą stronę takiego
zawiadomienia.
(5) Przepisy niniejszego artykułu nie zabraniają żadnej stronie wykonywania
innych praw niż prawo do żądania odszkodowania na podstawie niniejszej
konwencji.
Artykuł 80
Strona nie może powoływać się na niewykonanie umowy przez drugą stronę w takim
zakresie, w jakim brak wykonania jest następstwem jej własnego działania lub
zaniechania.
Oddział V
Skutki odstąpienia od umowy
Artykuł 81
(1) Odstąpienie od umowy zwalnia obie strony z ich zobowiązań wynikających z
umowy, z zastrzeżeniem ewentualnie należnego odszkodowania. Odstąpienie nie ma
wpływu na postanowienia umowy dotyczące rozstrzygania sporów lub na prawa i
obowiązki stron będące następstwem odstąpienia od umowy.
(2) Strona, która wykonała umowę w całości lub w części, może żądać od drugiej
strony zwrotu tego, co dostarczyła lub zapłaciła na podstawie umowy. Jeżeli obie
strony obowiązane są do zwrotu, powinny to uczynić równocześnie.
Artykuł 82
(1) Kupujący traci prawo do odstąpienia od umowy lub żądania od sprzedającego
dostarczenia towarów zastępczych, jeżeli jest dla niego niemożliwy zwrot towarów
w takim zasadniczo stanie, w jakim je otrzymał.
(2) Poprzedni ustęp nie ma zastosowania:
(a) jeżeli brak możliwości zwrotu towarów lub zwrotu towarów w takim zasadniczo
stanie, w jakim otrzymał je kupujący, nie jest spowodowany działaniem lub
zaniechaniem kupującego,
(b) jeżeli całość lub część towarów uległa zniszczeniu lub uszkodzeniu w wyniku
kontroli przewidzianej w artykule 38, lub
(c) jeżeli towary lub część towarów została sprzedana w normalnym toku
działalności handlowej kupującego lub została przez niego zużyta lub
przetworzona w toku normalnego użytku, zanim stwierdził lub powinien był
stwierdzić brak zgodności z umową.
Artykuł 83
Kupujący, który utracił prawo do oświadczenia o odstąpieniu od umowy lub żądania
od sprzedającego dostarczenia towarów zastępczych, zgodnie z artykułem 82,
zachowuje wszelkie środki ochrony prawnej na podstawie umowy i niniejszej
konwencji.
Artykuł 84
(1) Jeżeli sprzedający obowiązany jest do zwrotu ceny, powinien zapłacić również
odsetki od dnia zapłaty ceny.
(2) Kupujący powinien przekazać sprzedającemu wszelkie korzyści, jakie osiągnął
z towarów lub ich części:
(a) jeżeli powinien zwrócić towary w całości lub w części, lub
(b) jeżeli jest dla niego niemożliwy zwrot całości lub części towarów, lub zwrot
całości lub części towarów w takim zasadniczo stanie, w jakim je otrzymał, i
jeżeli mimo to oświadczył o odstąpieniu od umowy lub zażądał dostarczenia
towarów zastępczych.
Oddział VI
Zabezpieczenie towarów
Artykuł 85
Jeżeli Kupujący opóźnia się z odbiorem dostawy towarów lub nie płaci za nie
ceny, podczas gdy zapłata ceny i dostawa towarów powinny być dokonane
równocześnie, sprzedający, który jest w posiadaniu towarów lub może nimi
rozporządzać, powinien podjąć rozsądne w danych okolicznościach środki dla ich
zabezpieczenia. Może on zatrzymać towary do chwili uzyskania od kupującego
zwrotu swych rozsądnych wydatków.
Artykuł 86
(1) Jeżeli kupujący otrzymał towary i zamierza wykorzystać swoje prawo do
odrzucenia zgodnie z umową lub z niniejszą konwencją, powinien podjąć rozsądne w
danych okolicznościach środki dla ich zabezpieczenia. Może on zatrzymać towary
do chwili uzyskania od sprzedającego zwrotu swych rozsądnych wydatków.
(2) Jeżeli towary wysłane kupującemu zostały oddane do jego dyspozycji w miejscu
ich przeznaczenia i jeżeli kupujący korzysta z prawa do ich odrzucenia, powinien
objąć je w posiadanie na rachunek sprzedającego, o ile może to uczynić bez
zapłaty ceny i bez nierozsądnych utrudnień lub nierozsądnych wydatków. Przepisu
tego nie stosuje się, jeżeli sprzedający lub osoba upoważniona do przejęcia
towarów na jego rachunek jest obecna w miejscu przeznaczenia. Prawa i obowiązki
kupującego, który obejmuje w posiadanie towary na mocy niniejszego ustępu,
reguluje ustęp poprzedni.
Artykuł 87
Strona zobowiązana do podjęcia środków dla zabezpieczenia towarów może złożyć
towary w pomieszczeniach składowych osoby trzeciej na koszt drugiej strony, pod
warunkiem że związane z tym koszty nie będą nierozsądne.
Artykuł 88
(1) Strona zobowiązana do zabezpieczenia towarów zgodnie z artykułami 85 lub 86
może je sprzedać w każdy właściwy sposób, jeżeli druga strona nierozsądnie
opóźnia się z objęciem towarów w posiadanie lub z odebraniem ich z powrotem albo
z zapłatą ceny lub kosztów ich zabezpieczenia, pod warunkiem zawiadomienia
drugiej strony w rozsądny sposób o swym zamiarze sprzedaży.
(2) Jeżeli grozi szybkie pogorszenie się stanu towarów albo gdy ich
zabezpieczenie pociągałoby za sobą nierozsądne koszty, strona zobowiązana do
zabezpieczenia towarów zgodnie z artykułami 85 lub 86 powinna podjąć rozsądne
środki w celu ich sprzedaży. W miarę możliwości powinna powiadomić drugą stronę
a swym zamiarze sprzedaży.
(3) Strona sprzedająca towary ma prawo zatrzymać z przeprowadzonej sprzedaży
sumę równą rozsądnym kosztom zabezpieczenia i sprzedaży towarów. Nadwyżka
powinna być zwrócona drugiej stronie.
CZĘŚĆ IV
Postanowienia końcowe
Artykuł 89
Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zostaje niniejszym
wyznaczony jako depozytariusz tej konwencji.
Artykuł 90
Niniejsza konwencja nie ma pierwszeństwa przed jakimkolwiek porozumieniem
międzynarodowym, które już weszło w życie lub może wejść w życie i które zawiera
postanowienia dotyczące spraw regulowanych przez niniejszą konwencję, pod
warunkiem że strony umowy mają swoje siedziby handlowe w Państwach-Stronach
takiego porozumienia.
Artykuł 91
(1) Niniejsza konwencja jest otwarta do podpisania na posiedzeniu końcowym
Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Umów międzynarodowej sprzedaży
towarów i pozostanie otwarta do podpisania dla wszystkich Państw w siedzibie
głównej Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku do dnia 30 września 1981
r.
(2) Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu przez
Państwa sygnatariuszy.
(3) Do niniejszej konwencji mogą przystąpić wszystkie Państwa, które nie
podpisały konwencji, w czasie gdy była ona wyłożona do podpisu.
(4) Dokumenty ratyfikacyjne przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia będą
składane Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Artykuł 92
(1) Każde Umawiające się Państwo może w chwili podpisania, ratyfikacji,
przyjęcia zatwierdzenia lub przystąpienia oświadczyć, że nie będzie związane
częścią II niniejszej konwencji lub że nie będzie związane częścią III
niniejszej konwencji.
(2) Umawiające się Państwo, które składa zgodnie z ustępem poprzednim
oświadczenie dotyczące części II lub części III niniejszej konwencji, nie będzie
uważane za Umawiające się Państwo, w rozumieniu ustępu (1) artykułu 1 konwencji,
w odniesieniu do spraw regulowanych przez tę część konwencji, do której ma
zastosowanie to oświadczenie.
Artykuł 93
(1) Jeżeli Umawiające się Państwo posiada dwie lub więcej części terytorium, w
których zgodnie z jego konstytucją mają zastosowanie różne systemy prawne w
odniesieniu do spraw regulowanych w niniejszej konwencji, może ono w czasie
podpisania, ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia oświadczyć,
że konwencja rozciąga się na wszystkie jego części terytorium lub tylko na jedną
albo kilka z nich, i może zmienić swoje oświadczenie przez złożenie innego
oświadczenia w każdym dowolnym czasie.
(2) Oświadczenia takie należy złożyć depozytariuszowi i należy w nim określić w
sposób precyzyjny te części terytorium, do których konwencja ma zastosowanie.
(3) Jeżeli na podstawie oświadczenia złożonego zgodnie z tym artykułem niniejsza
konwencja ma zastosowanie do jednej lub wielu, lecz nie do wszystkich części
terytorium Umawiającego się Państwa, i jeżeli siedziba handlowa którejkolwiek
strony znajduje się w tym Państwie, w rozumieniu niniejszej konwencji uważa się,
że siedziba ta nie znajduje się w Umawiającym się Państwie, chyba że znajduje
się na obszarze z tej części terytorium, do której konwencja ma zastosowanie.
(4) Jeżeli Umawiające się Państwo nie złoży oświadczenia przewidzianego w
ustępie (1) niniejszego artykułu, konwencja będzie obowiązywać we wszystkich
częściach terytorium tego Państwa.
Artykuł 94
(1) Dwa lub więcej Umawiających się Państw, które w sprawach regulowanych
niniejsza konwencją mają identyczne lub zbliżone normy prawne, mogą w każdej
chwili oświadczyć, że konwencja nie będzie stosowana do umów sprzedaży lub do
ich zawarcia, jeżeli strony mają swoje siedziby handlowe w tych Państwach.
Oświadczenia takie mogą być złożone łącznie lub w formie wzajemnych
jednostronnych oświadczeń.
(2) Umawiające się Państwo, które w sprawach regulowanych niniejszą konwencją ma
identyczne lub zbliżone normy prawne do norm prawnych jednego lub więcej Państw
nie będących stronami niniejszej konwencji, może w każdej chwili oświadczyć, że
konwencja nie będzie stosowana do umów sprzedaży i do ich zawarcia, jeżeli
strony mają swoje siedziby handlowe w tych Państwach.
(3) Jeżeli Państwo, co do którego zostało złożone oświadczenie zgodnie z ustępem
poprzednim, stanie się następnie Umawiającym się Państwem, wspomniane
oświadczenie będzie miało od chwili wejścia w życie niniejszej konwencji dla
tego nowego Umawiającego się Państwa skutki oświadczenia złożonego zgodnie z
ustępem (1), pod warunkiem że to nowe Umawiające się Państwo przyłączy się do
tego oświadczenia lub złoży wzajemne jednostronne oświadczenie.
Artykuł 95
Każde Państwo może oświadczyć w chwili złożenia dokumentu ratyfikacyjnego
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, że nie będzie związane punktem (b)
ustępu (1) artykułu 1 niniejszej konwencji.
Artykuł 96
Umawiające się Państwo, którego ustawodawstwo wymaga, aby umowy sprzedaży były
zawarte lub potwierdzone na piśmie, może w każdej chwili oświadczyć, zgodnie z
artykułem 12, że żadne z postanowień artykułu 11, artykułu 29 lub części II
niniejszej konwencji, zezwalające, aby umowa sprzedaży, jej zmiana lub jej
uzgodnione rozwiązanie lub jakakolwiek oferta, przyjęcie oferty lub inne
wyrażenie zamiaru mogły być dokonane w innej formie niż pisemnej, nie będzie
miało zastosowania, jeżeli jedna ze stron posiada swoją siedzibę handlową w tym
Państwie.
Artykuł 97
(1) Oświadczenia złożone na mocy niniejszej konwencji w chwili podpisywania
wymagają potwierdzenia przy ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu.
(2) Oświadczenia i potwierdzenia oświadczeń powinny być dokonywane na piśmie i
formalnie przekazywane depozytariuszowi.
(3) Oświadczenie staje się skuteczne jednocześnie z wejściem w życie niniejszej
konwencji dla Państwa, które je złożyło. Jednakże oświadczenie, którego formalną
notyfikację depozytariusz otrzymał po takim wejściu w życie, staje się skuteczne
pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie sześciu miesięcy od daty jego
otrzymania przez depozytariusza. Wzajemne jednostronne oświadczenia złożone
zgodnie z artykułem 94 stają się skuteczne pierwszego dnia miesiąca
następującego po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania ostatniego
oświadczenia przez depozytariusza.
(4) Każde Państwo, które składa oświadczenie na mocy niniejszej konwencji, może
je w każdej chwili wycofać w drodze formalnej notyfikacji skierowanej na piśmie
do depozytariusza. Wycofanie to staje się skuteczne pierwszego dnia miesiąca
następującego po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania notyfikacji przez
depozytariusza.
(5) Wycofanie oświadczenia złożonego na mocy artykułu 94 od chwili, gdy stało
się skuteczne, uczyni bezprzedmiotowym jakiekolwiek oświadczenie wzajemne,
złożone przez inne Państwo na mocy tego artykułu.
Artykuł 98
Żadne zastrzeżenia poza tymi, na które wyraźnie zezwala niniejsza konwencja, nie
są dopuszczalne.
Artykuł 99
(1) Z zastrzeżeniem postanowień ustępu (6) niniejszego artykułu, niniejsza
konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie
dwunastu miesięcy od daty złożenia dziesiątego dokumentu ratyfikacyjnego
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, łącznie z dokumentem zawierającym
oświadczenie złożone na mocy artykułu 92.
(2) Jeżeli Państwo dokona ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej
konwencji lub do niej przystąpi po złożeniu dziesiątego dokumentu
ratyfikacyjnego przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia niniejsza konwencja,
z wyjątkiem części wyłączonej, wejdzie w życie dla tego Państwa, z zastrzeżeniem
postanowień ustępu (6) niniejszego artykułu, pierwszego dnia miesiąca
następującego po upływie dwunastu miesięcy od daty złożenia dokumentu
ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia.
(3) Każde Państwo, które dokona ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia
niniejszej konwencji albo do niej przystąpi i które jest stroną konwencji
dotyczącej ustawy jednolitej o zawieraniu umów międzynarodowej sprzedaży
towarów, sporządzonej w Hadze dnia 1 lipca 1964 roku (Konwencja haska z 1964 r.
o zawieraniu umów) lub Konwencji dotyczącej ustawy jednolitej o międzynarodowej
sprzedaży towarów, sporządzonej w Hadze dnia 1 lipca 1964 roku (Konwencja haska
z 1964 r, o sprzedaży) lub obu tych konwencji, jednocześnie wypowie odpowiednio
Konwencję haską z 1964 r. o sprzedaży lub Konwencję haską z 1964 r o zawieraniu
umów albo obie te konwencje, powiadamiając o powyższym Rząd Holandii.
(4) Każde Państwo będące stroną konwencji haskiej z 1964 r. o sprzedaży, które
dokona ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej konwencji albo do
niej przystąpi i które oświadcza lub oświadczyło na mocy artykułu 92, że nie
jest związane częścią II niniejszej konwencji, wypowie w chwili ratyfikacji,
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia Konwencję haską z 1964 r. o
sprzedaży, powiadamiając o powyższym Rząd Holandii.
(5) Każde Państwo będące stroną konwencji haskiej z 1964 r. o zawieraniu umów,
które dokona ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej konwencji albo
do niej przystąpi i które oświadcza lub oświadczyło na mocy art. 92, że nie jest
związane częścią III niniejszej konwencji, wypowie w chwili ratyfikacji,
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia Konwencję haską z 1964 r. o
zawieraniu umów, powiadamiając o powyższym Rząd Holandii.
(6) W rozumieniu niniejszego artykułu, ratyfikacje, przyjęcia, zatwierdzenia i
przystąpienia dotyczące niniejszej konwencji i dokonane przez Państwa będące
stronami Konwencji haskiej z 1964 r. o zawieraniu umów lub Konwencji haskiej z
1964 r. o sprzedaży staną się obowiązujące dopiero od daty, w której wymagane
ewentualnie ze strony tych Państw wypowiedzenia dotyczące tych dwóch konwencji
stały się skuteczne. Depozytariusz niniejszej konwencji porozumie się z Rządem
Holandii - depozytariuszem Konwencji z 1964 r. w celu zapewnienia niezbędnej w
tym zakresie koordynacji.
Artykuł 100
(1) Niniejsza konwencja ma zastosowanie do zawierania umów, tylko gdy propozycja
zawarcia umowy została złożona w dniu lub po dniu wejścia w życie konwencji dla
Umawiających się Państw określonych w punkcie (a) ustępu (1) artykułu 1 lub dla
Umawiających się Państw wskazanych w punkcie (b) ustępu (1) artykułu 1.
(2) Niniejsza konwencja ma zastosowanie wyłącznie do umów zawartych w dniu lub
po dniu jej wejścia w życie dla Umawiających się Państw określonych w punkcie
(a) ustępu (1) artykułu 1 lub dla Umawiających się Państw wskazanych w punkcie
(b) ustępu (1) artykułu 1.
Artykuł 101
(1) Każde Umawiające się Państwo może wypowiedzieć niniejszą konwencję albo
część II lub część III konwencji w drodze formalnej notyfikacji skierowanej na
piśmie do depozytariusza.
(2) Wypowiedzenie staje się skuteczne pierwszego dnia miesiąca następującego po
upływie dwunastu miesięcy od daty otrzymania notyfikacji przez depozytariusza.
Jeżeli w notyfikacji przewidziany jest dłuższy termin, wypowiedzenie staje się
skuteczne z upływem tego dłuższego terminu, licząc od daty otrzymania
notyfikacji przez depozytariusza.
Sporządzono w Wiedniu dnia jedenastego kwietnia tysiąc dziewięćset
osiemdziesiątego roku w jednym egzemplarzu oryginalnym, którego teksty:
angielski, arabski, chiński, francuski, hiszpański i rosyjski są jednakowo
autentyczne.
Na dowód czego niżej podpisani i należycie w tym celu upoważnieni
przedstawiciele odnośnych rządów podpisali niniejszą konwencję.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
polskiej.
Dano w Warszawie dnia 13 marca 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: A. Olechowski
UNITED NATIONS CONVENTION
on contracts for the international sale of goods
the States Parties to this Convention,
bearing in mind the broad objectives in the resolutions adopted the sixth
special session of the General Assembly of the United Nations on the
establishment of a New International Economic Order,
considering that the development of international trade on the basis of equality
and mutual benefit is an important element in promoting friendly relations among
States,
being of the opinion that the adoption of uniform rules which govern contracts
for the international sale of goods and take into account the different social,
economic and take legal systems would contribute to the removal of legal
barriers in international trade and promote the development of international
trade,
Have agreed as follows:
PART I
Sphere of application and general provisions
CHAPTER I
Sphere of application
Article 1
(1) This Convention applies to contracts of sale of goods between parties whose
places of business are in different States:
(a) when the States are Contracting States; or
(b) when the rules of private international law lead to the application of the
law a Contracting State.
(2) The fact that the parties have their places of business in different States
is to be disregarded whenever this fact does not appear either form the contract
or from any dealings between, or from information disclosed by, the parties at
any time before or at the conclusion of the contract.
(3) Neither the nationality of the parties nor the civil or commercial character
of the parties or the contract is to be taken into consideration in determining
the contract is to be taken into consideration in determining the application of
this Convention.
Article 2
This Convention does not apply to sales:
(a) of goods bought for personal, family or household use, unless the seller, at
any time before or at the conclusion of the contract neither knew nor ought to
have known that the goods were bought for any such use;
(b) by auction;
(c) on execution or otherwise by authority of law;
(d) of stocks, share, investment securities, negotiable instruments or money;
(e) of ships, vessels, hovercraft or aircraft;
(f) of electricity.
Article 3
(1) Contracts for the supply of goods to be manufactured or produced are to be
considered sales unless the party who orders the goods undertakes to supply a
substantial part of the materials necessary for such manufacture or production.
(2) This Convention does not apply to contracts in which the preponderant par of
the obligations of the party who furnishes the goods consists in the supply of
labour or other services.
Article 4
This Convention governs only the formation of the contract of sale and the
rights and obligations of the seller and the buyer arising from such a contract.
In particular, except as otherwise expressly provided in this Convention, it is
not concerned with:
(a) the validity of the contract or of any of its provisions or of any usage;
(b) the effect which the contract may have on the property in the goods sold.
Article 5
This Convention does not apply to the liability of the seller for death or
personal injury caused by the goods to any person.
Article 6
The parties may exclude the application of this Convention or, subject to
article 12, derogate from or vary the effect of any of its provisions.
Chapter II
General provisions
Article 7
(1) In the interpretation of this Convention, regard is to be had to its
international character and to the need to promote uniformity in its application
and the observance of good faith in international trade.
(2) Questions concerning matters governed by this Convention which are not
expressly settled in it are to be settled in conformity with the general
principles on which it is based or, in the absence of such principles on which
it is based or, in the absence of such principles, in conformity with the law
applicable by virtue of the rules of private international law.
Article 8
(1) For the purposes of this Convention statements made by and other conduct of
a party are to be interpreted according to his intent where the other party knew
or could not have been unaware what that intent was.
(2) If the preceding paragraph is not applicable, statements made by and other
conduct of a party are to be interpreted according to the understanding that a
reasonable person of the same kind as the other party would have had in the same
circumstances.
(3) In determining the intent of a party or the understanding a reasonable
person would have had, due consideration is to be given to all relevant
circumstances of the case including the negotiations, any practices which the
parties have established between themselves, usages and any subsequent conduct
of the parties.
Article 9
(1) The parties are bound by any usage to which they have agreed and by any
practices which they have established between themselves.
(2) The parties are considered, unless otherwise agreed, to have impliedly made
applicable to their contract or its formation a usage of which the parties knew
or ought to have known and which in international trade is widely known to, and
regularly observed by, parties to contracts of the type involved in the
particular trade concerned.
Article 10
For the purposes of this Convention:
(a) if a party has more than one place of business, the place of business is
that which has the closest relationship to the contract and its performance,
having regard to the circumstances known to or contemplated by the parties at
any time before or at the conclusion of the contract;
(b) if a party does not have a place of business, reference is to be made to his
habitual residence.
Article 11
A contract of sale need not be concluded in or evidenced by writing and is not
subject to any other requirement as to form. It may be proved by any means,
including witnesses.
Article 12
Any provision of article 11, article 29 or Part II of this Convention that
allows a contract of sale or its modification or termination by agreement or any
offer, acceptance or other indication of intention to be made in any form other
than in writing does not apply where any party has his place of business in a
Contracting State which has made a declaration under article 96 of this
Convention. The parties may not derogate from or vary, the effect of this
article.
Article 13
For the purposes of this Convention "writing" includes telegram and telex.
PART II
Formation of the contract
Article 14
(1) A proposal for concluding a contract addressed to one or more specific
persons constitutes an offer if it is sufficiently definite and indicates the
intention of the offeror to be bound in case of acceptance. A proposal is
sufficiently definite if it indicates the goods and expressly or implicitly
fixes or makes provision for determining the quantity and the price.
(2) A proposal other than one addressed to one or more specific persons ins to
be considered merely as an invitation to make offers, unless the contrary is
clearly indicated by the person making the proposal.
Article 15
(1) An offer becomes effective when it reaches the offeree.
(2) A offer, even if it is irrevocable, may by be withdrawn if the withdrawal
reaches the offeree before or at the same time as the offer.
Article 16
(1) Until a contract is concluded an offer may be revoked if the revocation
reaches the offeree before he has dispatched an acceptance.
(2) However, an offer cannot be revoked:
(a) if it indicates, whether by stating a fixed time for acceptance or
otherwise, that it is irrevocable; or
(b) if it was reasonable for the offeree to rely on the offer as being
irrevocable and the offeree has acted in reliance on the offer.
Article 17
An offer, even if it is irrevocable, is terminated when a rejection reaches the
offeror.
Article 18
(1) A statement made by or other conduct of the offeree indicating assent to an
offer is an acceptance. Silence or inactivity does not in itself amount to
acceptance.
(2) An acceptance of an offer becomes effective at the moment the indication of
assent reaches the offeror. An acceptance is not effective if the indication of
assent does not reach the offeror within the time he has fixed or, if no time is
fixed, within a reasonable time, due account being taken of the circumstances of
the transaction, including the rapidity of the means of communication employed
by the offeror. An oral offer must be accepted immediately unless the
circumstances indicate otherwise.
(3) However, if, by virtue of the offer or as a result of practices which the
parties have established between themselves or of usage, the offeree may
indicate assent by performing an act, such as one relating to the dispatch of
the goods or payment of the price, without notice to the offeror, the acceptance
is effective at the moment the act is performed, provided that the act is
performed within the period of time laid down in the preceding paragraph.
Article 19
(1) A reply to an offer which purports to be an acceptance but contains
additions, limitations or other modifications is a rejection of the offer and
constitutes a counter-offer.
(2) However, a reply to an offer which purports to be an acceptance but contains
additional or different terms which do not materially alter the terms of the
offer constitutes an acceptance, unless the offeror, without undue delay,
objects orally to the discrepancy or dispatches a notice to that effect. If he
does not so object, the terms of the that effect. If he does not so object, the
terms of the contract are the terms of the offer with the modifications
contained in the acceptance.
(3) Additional or different terms relating, among other things, to the price,
payment, quality and quantity of the goods, place and time of delivery, extent
of one party's liability to the other or the settlement of disputes are
considered to alter the terms of the offer materially.
Article 20
(1) A period of time for acceptance fixed by the offeror in a telegram or a
letter begins to run from the moment the telegram is handed in for dispatch or
from the date shown on the letter or, if no such date is shown, from the date
shown on the envelope. A period of time for acceptance fixed by the offeror by
telephone, telex or other means of instantaneous communication, begins to run
from the moment that the offer reaches the offeree.
(2) Official holidays or non-business days occurring during the period for
acceptance are included in calculating the period. However, if a notice of
acceptance cannot be delivered at the address of the offeror on the last day of
the period because that day falls on an official holiday or a non-business day
at the place of business of the offeror, the period is extended until the first
business day which follows.
Article 21
(1) A late acceptance is nevertheless effective as an acceptance if without
delay the offeror orally so in forms the offeree or dispatches a notice to that
effect.
(2) If a letter or other writing containing a late acceptance shows that it has
been sent in such circumstance shows that it has been normal it would have
reached the offeror in due time, the late acceptance is effective as an
acceptance unless, without delay, the offeror orally informs the offeree that he
considers his offer as having lapsed or dispatches a notice to that effect.
Article 22
An acceptance may be withdrawn if the withdrawal reaches the offeror before or
at the same time as the acceptance would have become effective.
Article 23
A contract is concluded at the moment when an acceptance of an offer becomes
effective in accordance with the provisions of this Convention.
Article 24
For the purposes of this Part of the Convention, an offer, declaration of
acceptance or any other indication of intention "reaches"
the addressee when it is made orally to him or delivered by any other means to
him personally, to his place of business or mailing address or, if he does not
have a place of business or mailing address, to his habitual residence.
PART III
Sale of goods
Chapter I
General provisions
Article 25
A breach of contract committed by one of the parties is fundamental if it
results in such detriment to the other party as substantially to deprive him of
what he is entitled to expect under the contract, unless the party in breach did
not foresee and a reasonable person of the same kind in the same circumstances
would not have foreseen such a result.
Article 26
A declaration of avoidance of the contract is effective only if made by notice
to the other party.
Article 27
Unless otherwise expressly provided in this Part of the Convention, if any
notice, request or other communications is given or made by a party in
accordance with this Part and by means appropriate in the circumstances, a delay
or error in the transmission of the communication or its failure to arrive does
not deprive that party of the right to rely on the communication.
Article 28
If, in accordance with the provisions of this Convention, one party is entitled
to require performance of any obligation by the other party, a court is not
bound to enter a judgement for specific performance unless the court would do so
under its own law in respect of similar contracts of sale not governed by this
Convention.
Article 29
(1) A contract may by modified or terminated by the mere agreement of the
parties.
(2) A contract in writing which contains a provision requiring any modification
or termination by agreement to be in writing may not be otherwise modified or
terminated by agreement. However, a party may be precluded by his conduct from
asserting such a provision to the extent that the party has relied on that
conduct.
Chapter II
Obligations of the seller
Article 30
The seller must deliver the goods, hand over any documents relating to them and
transfer the property in the goods, as required by the contract and this
Convention.
Section I
Delivery of the goods and handing over of documents
Article 31
If the seller is not bound to deliver the goods at any other particular place,
his obligation to deliver consists:
(a) if the contract of sale involves carriage of the goods - in handing the
goods over to the first carrier for transmission to the buyer;
(b) if, in cases not within the preceding subparagraph, the contract relates to
specific goods, or unidentified goods to be drawn from a specific stock or to be
manufactured or produced, and at the time of the conclusion of the contract the
parties knew that the goods were at, or were to be manufactured or produced at,
a particular place - in placing the goods at the buyer's disposal at that place;
(c) in other cases - in placing the goods at the buyer's disposal at the place
where the seller had his place of business at the time of the conclusion of the
contract.
Article 32
(1) If the seller, in accordance with the contract or this Convention, hands the
goods over to a carrier and if the goods are not clearly identified to the
contract by markings on the goods, by shipping documents or otherwise, the
seller must give the buyer notice of the consignment specifying the goods.
(2) If the seller is bound to arrange for carriage of the goods, he must make
such contracts as are necessary for carriage to the place fixed by means of
transportation appropriate in the circumstances and according to the usual terms
for such transportation.
(3) If the seller is not bound to effect insurance in respect of the carriage of
the goods, he must, at the buyer's request, provide him with all available
information necessary to enable him to effect such insurance.
Article 33
The seller must deliver the goods:
(a) if a date is fixed by or determinable from the contract, on that date;
(b) if a period of time is fixed by or determinable from the contract, at any
time within that period unless circumstances indicate that the buyer is to
choose a date; or
(c) in any other case, within a reasonable time after the conclusion of the
contract.
Article 34
If the seller is bound to hand over documents relating to the goods, he must
hand them over at the time and place and in the form required by the contract.
If the seller has handed over documents before that time, he may, up to that
time, cure any lack of conformity in the documents, if the exercise of this
right does not cause the buyer unreasonable inconvenience or unreasonable
expense. However, the buyer retains any right to claim damages as provided for
in this Convention.
Section II
Conformity of the goods and third party claims
Article 35
(1) The seller must deliver goods which are of the quantity, quality and
description required by the contract and which are contained or packaged in the
manner required by the contract.
(2) Except where the parties have agreed otherwise, the goods do not conform
with the contract unless they:
(a) are fit for the purposes for which goods of the same description would
ordinarily be used;
(b) are fit for any particular purpose expressly or impliedly made known to the
seller at the time of the conclusion of the contract, except where the
circumstances show that the buyer did not rely, or that it was unreasonable for
him to rely, on the seller's skill and judgement;
(c) possess the qualities of goods which the seller has held out to the buyer as
a sample or model;
(d) are contained or packaged in the manner usual for such goods or, where there
is no such manner, in a manner adequate to preserve and protect the goods.
(3) The seller is not liable under subparagraphs (a) to (d) of the preceding
paragraph for any lack of conformity of the goods if at the time of the
conclusion of the contract the buyer knew or could not have been unaware of such
lack of conformity.
Article 36
(1) The seller is liable in accordance with the contract and this Convention for
any lack of conformity which exists at the time when the risk passes to the
buyer, even though the lack of conformity becomes apparent only after that time.
(2) The seller is also liable for any lack of conformity which occurs after the
time indicated in the preceding paragraph and which is due to a breach of any of
his obligations, including a breach of any guarantee that for a period of time
the goods will remain fit for their ordinary purpose or for some particular
purpose or will retain specified qualities or characteristics.
Article 37
If the seller has delivered goods before the date for delivery, he may, up to
that date, deliver any missing part or make up any deficiency in the guantity of
the goods delivered, or deliver goods in replacement of any of-conformity in the
goods delivered. provided that the exercise of this right does not cause the
buyer unreasonable inconvenience or unreasonable expense. However, the buyer
retains any right to claim damages as provided for in this Convention.
Article 38
(1) The buyer must examine the goods, or cause them to be examined, within as
short a period as is practicable in the circumstances.
(2) If the contract involves carriage of the goods, examination may be deferred
until after the goods have arrived at their destination.
(3) If the goods are redirected in transit or redispatched by the buyer without
a reasonable opportunity for examination by him and at the time of the
conclusion of the contract the seller knew or ought to have known of the
possibility of such redirection or redispatch, examination may be deferred until
after the goods have arrived at the new destination.
Article 39
(1) The buyer loses the right to rely on a lack of conformity of the goods if he
does not give notice to the seller specifying the nature of the lack of
conformity within a reasonable time after he has discovered it or ought to have
discovered it.
(2) In any event, the buyer loses the right to rely on a lack of conformity of
the goods if he does not give the seller notice thereof at the latest within a
period of two years from the date on which the goods were actually handed over
the buyer , unless this time- limit
is inconsistent with a contractual period of guarantee.
Article 40
The seller is not entitled to rely on the provisions of articles 38 and 39 if
the lack of conformity relates to facts of which he knew or could not have been
unaware and which he did not disclose to the buyer.
Article 41
The seller must deliver goods which are free from any right or claim of a third
party, unless the buyer agreed to take the goods subject to that right or claim.
However if such right or claim is based on industrial property or other
intellectual property, the seller's obligation is governed by article 42.
Article 42
(1) The seller must deliver goods which are free from any right or claim of a
third party based on industrial property or other intellectual property, of
which at the time of the conclusion of the contract the seller knew or could not
have been unaware, provided that the right or claim is based on industrial
property or other intellectual property:
(a) under the law of the State where the goods will be resold or otherwise used,
if it was contemplated by the parties at the time of the conclusion of the
contract that the goods would be resold or otherwise used in that State; or
(b) in any other case, under the law of the State where the buyer has his place
of business.
(2) The obligation of the seller under the preceding paragraph does not extend
to cases where:
(a) at the time of the conclusion of the contract the buyer knew or could not
have been unaware of the right or claim; or
(b) the right or claim results from the seller's compliance with technical
drawings, designs, formulae or other such specifications furnished by the buyer.
Article 43
(1) The buyer loses the right to rely on the provisions of article 41 or article
42 if he does not give notice to the seller specifying the nature of the right
or claim of the third party within a reasonable time after he has become aware
or ought to have become aware of the right or claim.
(2) The seller is not entitled to rely on the provisions of the preceding
paragraph if he knew of the right or claim of the third party and the nature of
it.
Article 44
Notwithstanding the provisions of paragraph (1) of article 39 and paragraph (1)
of article 43, the buyer may reduce the price in accordance with article 50 or
claim damages, except for loss of profit, if he has a reasonable excuse for his
failure to give the required notice.
Section III
Remedies for breach of contract by the seller
Article 45
(1) If the seller fails to perform any of his obligations under the contract or
this Convention, the buyer may:
(a) exercise the rights provided in articles 46 to 52;
(b) claim damages as provided in articles 74 to 77.
(2) The buyer is not deprived of any right he may have to claim damages by
exercising his right to other remedies.
(3) No period of grace may be granted to the seller by a court or arbitral
tribunal when the buyer resorts to a remedy for breach of contract.
Article 46
(1) The buyer may require performance by the seller of his obligations unless
the buyer has resorted to a remedy which is inconsistent with this requirement.
(2) If the goods do not conform with the contract, the buyer may require
delivery of substitute goods only if the lack of conformity constitutes a
fundamental breach of contract and a request for substitute goods is made either
in conjunction with notice given under article 39 or within a reasonable time
thereafter.
(3) If the goods do not conform with the contract, the buyer may require the
seller to remedy the lack of conformity by repair, unless this is unreasonable
having regard to all the circumstances. A request for repair must be made either
in conjunction with notice given under article 39 or within a reasonable time
thereafter.
Article 47
(1) The buyer may fix an additional period of time of reasonable length for
performance by the seller of his obligations.
(2) Unless the buyer has received notice from the seller that he will not
perform within the period so fixed, the buyer may not, during that period,
resort to any remedy for breach of contract. However, the buyer is not deprived
thereby of any right he may have to claim damages for delay in performance.
Article 48
(1) Subject to article 49, the seller may, even after the date for delivery,
remedy at his own expense any failure to perform his obligations, if he can do
so without unreasonable delay and without causing the buyer unreasonable
inconvenience or uncertainty of reimbursement by the seller of expenses advanced
by the buyer. However, the buyer retains any right to claim damages as provided
for in this Convention.
(2) If the seller requests the buyer to make known whether he will accept
performance and the buyer does not comply with the request within a reasonable
time, the seller may perform within the time indicated in his request. The buyer
may not, during that period of time, resort to any remedy which is inconsistent
with performance by the seller.
(3) A notice by the seller that he will perform within a specified period of
time is assumed to include a request, under the preceding paragraph, that the
buyer make know his decision.
(4) A request or notice by the seller under paragraph (2) or (3) of this article
is not effective unless received by the buyer.
Article 49
(1) The buyer may declare the contract avoided:
(a) if the failure by the seller to perform any of his obligations under the
contract or this Convention amounts to a fundamental breach of contract; or
(b) in case of non-delivery, if the seller does not deliver the goods within the
additional period of time fixed by the buyer in accordance with paragraph (1) of
article 47 or declares that he will not deliver within the period so fixed.
(2) However, in cases where the seller has delivered the goods, the buyer loses
the right to declare the contract avoided unless he does so:
(a) in respect of late delivery, within a reasonable time after he has become
aware that delivery has been made;
(b) in respect of any breach other than late delivery, within a reasonable time:
(i) after he knew or ought to have know of the breach;
(ii) after the expiration of any additional period of time fixed by the buyer in
accordance with paragraph (1) of article 47, or after the seller has declared
that he will not perform his obligations within such an additional period; or
(iii) after the expiration of any additional period of time indicated by the
seller in accordance with paragraph (2) of article 48, or after the buyer has
declared that he will not accept performance.
Article 50
If the goods do not conform with the contract and whether or not the price has
already been paid, the buyer may reduce the price in the same proportion as the
value that the goods actually delivered had at the time of the delivery bears to
the value that, conforming goods would have had at that time. However, if the
seller remedies any failure to perform his obligations in accordance with
article 37 or article 48 or if the buyer refuses to accept performance by the
seller in accordance with those article, the buyer may not reduce the price.
Article 51
(1) If the seller delivers only a part of the goods or if only a part of the
goods delivered is in conformity with the contract, articles 45 to 50 apply in
respect of the part which is missing or which does not conform.
(2) The buyer may declare the contract avoided in its entirety only if the
failure to make delivery completely or in conformity with the contract amounts
to a fundamental breach of the contract.
Article 52
(1) If the seller delivers the goods before the date fixed, the buyer may take
delivery or refuse to take delivery.
(2) If the seller delivers a quantity of goods greater than that provided for in
the contract, the buyer may take delivery or refuse to take delivery of the
excess quantity. If the buyer takes delivery of all or part of the excess
quantity, he must pay for it at the contract rate.
Chapter III
Obligations of the buyer
Article 53
The buyer must pay the price for the goods and take delivery of them as required
by the contract and this Convention.
Section I
Payment of the price
Article 54
The buyer's obligation to pay the price includes taking such steps and complying
with such formalities as may be required under the contract or any laws and
regulations to enable payment to be made.
Article 55
Where a contract has been validly concluded but does not expressly or implicitly
fix or make provision for determining the price, the parties are considered, in
the absence of any indication to the contrary, to have impliedly made reference
to the price generally charged at the time of the conclusion of the contract for
such goods sold under comparable circumstances in the trade concerned.
Article 56
If the prices is fixed according to the weight of the goods, in case of doubt it
is to be determined by the net weight.
Article 57
(1) If the buyer is not bound to pay the price at any other particular place, he
must pay it to the seller:
(a) at the seller's place of business; or
(b) if the payment is to be made against the handing over of the goods or of
documents, at the place where the handing over takes place.
(2) The seller must bear any increase in the expenses incidental to payment
which is caused by a change in his place of business subsequent to the
conclusion of the contract.
Article 58
(1) If the buyer is not bound to pay the price at any other specific time, he
must pay it when the seller places either the goods or documents controlling
their disposition at the buyer's disposal in accordance with the contract and
this Convention. The seller may make such payment a condition for handing over
the goods or documents.
(2) If the contract involves carriage of the goods, the seller may dispatch the
goods on terms whereby the goods, or documents controlling their disposition,
will not be handed over to the buyer except against payment of the price.
(3) The buyer is not bound to pay the price until he has had an opportunity to
examine the goods, unless the procedures for delivery or payment agreed upon by
the parties are inconsistent with his having such an opportunity.
Article 59
The buyer must pay the price on the price on the date fixed by or determinable
from the contract and this Convention without the need for any request or
compliance with any formality on the part of the seller.
Section II
Taking delivery
Article 60
The buyer's obligation to take delivery consists:
(a) in doing all the acts which could reasonably be expected of him in order to
enable the seller to make delivery; and
(b) in taking over the goods.
Section III
Remedies for breach of contract by the buyer
Article 61
(1) If the buyer fails to perform any of his obligations under the contract or
this Convention, the seller may:
(a) exercise the rights provided in articles 62 to 65;
(b) claim damages as provided in articles 74 to 77.
(2) The seller is not deprived of any right he may have to claim damages by
exercising his right to other remedies.
(3) No period of grace may be granted to the buyer by a court or arbitral
tribunal when the seller resorts to a remedy for breach of contract.
Article 62
The seller may require the buyer to pay the price, take delivery or perform his
other obligations, unless the seller has resorted to a remedy which is
inconsistent with this requirement.
Article 63
(1) The seller may fix an additional period of time of reasonable length for
performance by the buyer of his obligations.
(2) Unless the seller has received notice from the buyer that he will not
perform within the period so fixed, the seller may not, during that period,
resort to any remedy for breach of contract. However, the seller is not deprived
thereby of any right he may have to claim damages for delay in performance.
Article 64
(1) The seller may declare the contract avoided:
(a) if the failure by the buyer to perform any of his obligations under the
contract or this Convention amounts to a fundamental breach of contract; or
(b) if the buyer does not, within the additional period of time fixed by the
seller in accordance with paragraph (1) of article 63, perform his obligation to
pay the price or take delivery of the goods, or if he declares that he will not
do so within the period so fixed.
(2) However, in cases where the buyer has paid the price, the seller loses the
right to declare the contract avoided unless he does so:
(a) in respect'of late performance by the buyer, before the seller has become
aware that performance has been rendered; or
(b) in respect of any breach other than late performance by the buyer, within a
reasonable time:
(i) after the seller knew or ought to have know of the breach; or
(ii) after the expiration of any additional period of time fixed by the seller
in accordance with paragraph (1) of article 63, or after the buyer has declared
that he will not perform his obligations within such an additional period.
Article 65
(1) If under the contract the buyer is to specify the form, measurement or other
features of the goods and he fails to make such specification either on the date
agreed upon or within a reasonable time after receipt of a request from the
seller, the seller may, without prejudice to any other rights he may have, make
the specification himself in accordance with the requirements of the buyer that
may be know to him.
(2) If the seller makes the specification himself, he must inform the buyer of
the details thereof and must fix a reasonable time within which the buyer may
make a different specification. If, after receipt of such a communication, the
buyer fails to do so within the time so fixed, the specification made by the
seller is binding.
Chapter IV
Passing of risk
Article 66
Loss of or damage to the goods after the risk has passed to the buyer does not
discharge him from his obligation to pay the price, unless the loss or damage is
due to an act or omission of the seller.
Article 67
(1) If the contract of sale involves carriage of the goods and the seller is not
bound to hand them over at a particular place, the risk passes to the buyer when
the goods are handed over to the first carrier for transmission to the buyer in
accordance with the contract of sale. If the seller is bound to hand the goods
over to a carrier at a particular place, the risk does not pass to the buyer
until the goods are handed over to the carrier at that place. The fact that the
seller is authorized to retain documents controlling the disposition of the
goods does not affect the passage of the risk.
(2) Nevertheless, the risk does not pass to the buyer until the goods are
clearly identified to the contract, whether by markings on the goods, by
shipping documents, by notice given to the buyer or otherwise.
Article 68
The risk in respect of goods sold in transit passes to the buyer from the time
of the conclusion of the contract. However, if the circumstances so indicate,
the risk is assumed by the buyer from the time the goods were handed over to the
carrier who issued the documents embodying the contract of carriage.
Nevertheless, if at the time of the conclusion of the contract of sale the
seller knew or ought to have known that the goods had been lost or damaged and
did not disclose this to the buyer, the loss or damage is at the risk of the
seller.
Article 69
(1) In cases not within articles 67 and 68, the risk passes to the buyer when he
takes over the goods or, if he does not do so in due time, from the time when
the goods are placed at his disposal and he commits a breach of contract by
failing to take delivery.
(2) However, if the buyer is bound to take over the goods at a place other than
a place of business of the seller, the risk passes when delivery is due and the
buyer is aware of the fact that the goods are placed at his disposal at that
place.
(3) If the contract relates to goods not then identified, the goods are
considered not to be placed at the disposal of the buyer until they are clearly
identified to the contract.
Article 70
If the seller has committed a fundamental breach of contract, articles 67, 68
and 69 do not impair the remedies available to the buyer on account of the
breach.
Chapter V
Provisions common to the obligations of the seller and of the buyer
Section I
Anticipatory breach and instalment contracts
Article 71
(1) A party may suspend the performance of his obligations if, after the
conclusion of the contract, it becomes apparent that the other party will not
perform a substantial pert of his obligations as a result of:
(a) a serious deficiency in his ability to perform or in his creditworthiness;
or
(b) his conduct in preparing to perform or in performing the contract.
(2) If the seller has already dispatched the goods before the grounds described
in the preceding paragraph become evident, he may prevent the handing over of
the goods to the buyer even though the buyer holds a document which entitles him
to obtain them. The present paragraph relates only to the rights in the goods as
between the buyer and the seller.
(3) A party suspending performance, whether before or after dispatch of the
goods, must immediately give notice of the suspension to the other party and
must continue with performance if the other party provides adequate assurance of
his performance.
Article 72
(1) If prior to the date for performance of the contract it is clear that one of
the parties will commit a fundamental breach of contract, the other party may
declare the contract avoided.
(2) If time allows, the party intending to declare the contract avoided must
give reasonable notice to the other party in order to permit him to provide
adequate assurance of his performance.
(3) The requirements of the preceding paragraph do not apply if the other party
has declared that he will not perform his obligations.
Article 73
(1) In the case of a contract for delivery of goods by instalments, if the
failure of one party to perform any of his obligations in respect of any
instalment constitutes a fundamental breach of contract with respect to that
instalment, the other party may declare the contract avoided with respect to
that instalment.
(2) If one party's failure to perform any of his obligations in respect of any
instalment gives the other party good grounds to conclude that a fundamental
breach of contract will occur with respect to future instalments, he may declare
the contract avoided for the future, provided that he does so within a
reasonable time.
(3) A buyer who declares the contract avoided in respect of any delivery may, at
the same time, declare it avoided in respect of deliveries already made or of
future deliveries if, by reason of their interdependence, those deliveries could
not be used for the purpose contemplated by the parties at the time of the
conclusion of the contract.
Section II
Damages
Article 74
Damages for breach of contract by one party consist of a sum equal to the loss,
including loss of profit, suffered by the other party as a consequence of the
breach. Such damages may not exceed the loss which the party in breach foresaw
or ought to have foreseen at the time of the conclusion of the contract, in the
light of the facts and matters of which he then knew or ought to have known, as
a possible consequence of the breach of contract.
Article 75
If the contract is avoided and if, in a reasonable manner and within a
reasonable time after avoidance,
the buyer has bought goods in replacement or the seller has resold the goods,
the party claiming damages may recover the difference between the contract price
and the price in the substitute transaction as well as any further damages
recoverable under article 74.
Article 76
(1) If the contract is avoided and there is a current price for the goods, the
party claiming damages may, if he has not made a purchase or resale under
article 75, recover the difference between the price fixed by the contract and
the current price at the time of avoidance as well as any further damages
recoverable under article 74. If, however, the party claiming damages has
avoided the contract after taking over the goods, the current price at the time
of such taking over shall be applied instead of the current price at the time of
avoidance.
(2) For the purposes of the preceding paragraph, the current price is the price
prevailing at the place where delivery of the goods should have been made or, if
there is no current price at that place, the price at such other place as serves
as a reasonable substitute, making due allowance for differences in the cost of
transporting the goods.
Article 77
A party who relies on a breach of contract must take such measures as are
reasonable in the circumstances to mitigate the loss, including loss of profit,
resulting from the breach. If he fails to take such measures, the party in
breach may claim a reduction in the damages in the amount by which the loss
should have been mitigated.
Section III
Interest
Article 78
If a party fails to pay the price or any other sum that is in arrears, the other
party is entitled to interest on it, without prejudice to any claim for damages
recoverable under article 74.
Section IV
Exemptions
Article 79
(1) A party is not liable for a failure to perform any of his obligations if he
proves that the failure was due to an impediment beyond his control and that he
could not reasonably be expected to have the impediment into account at the time
of the conclusion of the contract or to have avoided or overcome it, or its
consequences.
(2) If the party's failure is die to the failure by a third person whom he has
engaged to perform the whole or a par of the contract, that party is exempt from
liability only if:
(a) he is exempt under the preceding paragraph; and
(b) the person whom he has so engaged would be so exempt if the provisions of
that paragraph were applied to him.
(3) The exemption provided by this article has effect for the period during
which the impediment exists.
(4) The party who fails to perform must give notice to the other party of the
impediment and its effect on his ability to perform. If the notice is not
received by the other party within a reasonable time after the party who fails
to perform knew or ought to have know of the impediment, he is liable for
damages resulting from such non-receipt.
(5) Nothing in this article prevents either party from exercising any right
other than to claim damages under this Convention.
Article 80
A party may not rely on a failure of the other party to perform, to the extent
that such failure was caused by the first party's act or omission.
Section V
Effects of avoidance
Article 81
(1) Avoidance of the contract releases both parties from their obligations under
it, subject to any damages which may be due. Avoidance does not affect any
provision of the contract for the settlement of disputes or any other provision
of the contract governing the rights and obligations of the parties consequent
upon the avoidance of the contract.
(2) A party who has performed the contract either wholly or in part may claim
restitution from the other party of whatever the first party has supplied or
paid under the contract. If both parties are bound to make restitution, they
must do so concurrently.
Article 82
(1) The buyer loses the right to declare the contract avoided or to require the
seller to deliver substitute goods if it is impossible for him to make
restitution of the goods substantially in the condition in which he received
them.
(2) The preceding paragraph does not apply:
(a) if the impossibility of making restitution of the goods or of making
restitution of the goods substantially in the condition in which the buyer
received them is not due to his act or omission;
(b) if the goods or part of the goods have perished or deteriorated as a result
of the examination provided for in article 38; or
(c) if the goods or part of the goods have been sold in the normal course of
business or have been consumed or transformed by the buyer in the course of
normal use before he discovered or ought to have discovered the lack of
conformity.
Article 83
A buyer who has lost the right to declare the contract avoided or to require the
seller to deliver substitute goods in accordance with article 82 retains all
other remedies under the contract and this Convention.
Article 84
(1) If the seller is bound to refund the price, he must also pay interest on it,
form the date on which the price was paid.
(2) The buyer must account to the seller for all benefits which he has derived
from the goods or part of them:
(a) if he must make restitution of the goods or part of them; or
(b) if it is impossible for him to make restitution of all or part of the goods
or to make restitution of all or part of the goods substantially in the
condition in which he received them, but he has nevertheless declared the
contract avoided or required the seller to deliver substitute goods.
Section VI
Preservation of the goods
Article 85
If the buyer is in delay in taking delivery of the goods or, where payment of
the price and delivery of the goods are to be made concurrently, if he fails to
pay the price, and the seller is either in possession of the goods or otherwise
able to control their disposition, the seller must take such steps as are
reasonable in the circumstances to preserve them. He is entitled to retain them
until he has been reimbursed his reasonable expenses by the buyer.
Article 86
(1) If the buyer has received the goods and intends to exercise any right under
the contract or this Convention to reject them, he must take such steps to
preserve them as are reasonable in the circumstances. He is entitled to retain
them until he has been reimbursed his reasonable expenses by the seller.
(2) If goods dispatched to the buyer have been placed at his disposal at their
destination and he exercises the right to reject them, he must take possession
of them on behalf of the seller, provided that this can be done without payment
of the price and without unreasonable inconvenience or unreasonable expense.
This provision does not apply if the seller or a person authorized to take
charge of the goods on his behalf is present at the destination. If the buyer
take possession of the goods under this paragraph, his rights and obligations
are governed by the preceding paragraph.
Article 87
A party who is bound to take steps to preserve the goods may deposit them in a
warehouse of a third person at the expense of the other party provided that the
expense incurred is not unreasonable.
Article 88
(1) A party who is bound to preserve the goods in accordance with article 85 or
86 may sell them by any appropriate means if there has been an unreasonable
delay by the other party in taking possession of the goods or in taking them
back or in paying the price or the cost of preservation, provided that
reasonable notice of the intention to sell has been given to the other party.
(2) If the goods are subject to rapid deterioration or their preservation would
involve unreasonable expense, a party who is bound to preserve the goods in
accordance with article 85 or 86 must take reasonable measures to sell them. To
the extent possible he must give notice to the other party of his intention to
sell.
(3) A party selling the goods has the right to retain out of the proceeds of
sale an amount equal to the reasonable expenses of preserving the goods and of
selling them. He must account to the other party for the balance.
PART IV
Final provisions
Article 89
The Secretary-General of the United Nations is hereby designated as the
depositary for this Convention.
Article 90
This Convention does not prevail over any international agreement which has
already been or may be entered into and which contains provisions concerning the
matters governed by this Convention, provided that the parties have their places
of business in States parties to such agreement.
Article 91
(1) This Convention is open for signature at the concluding meeting of the
United Nations Conference on Contracts for the International Sale of Goods and
will remain open for signature by all States at the Headquarters of the United
Nations, New York until 30 September 1981.
(2) This Convention is subject to ratification, acceptance or approval by the
signatory States.
(3) This Convention is open for accession by all States which are not signatory
States as from the date it is open for signature.
(4) Instruments of ratification, acceptance, approval and accession are to be
deposited with the Secretary-General of the United Nations.
Article 92
(1) A Contracting State may declare at the time of signature, ratification,
acceptance, approval or accession that it will not be bound by Part II of this
Convention or that it will not be bound by Part III of this Convention.
(2) A Contracting State which makes a declaration in accordance with the
preceding paragraph in respect of Part II or Part III of this Convention is not
to be considered a Contracting State within paragraph (1) of article 1 of this
Convention in respect of matters governed by the Part to which the declaration
applies.
Article 93
(1) If a Contracting State has two or more territorial units in which, according
to its constitution, different systems of law are applicable in relation to the
matters dealt with in this Convention, it may, at the time of signature,
ratification, acceptance, approval or accession, declare that this Convention is
to extend to all its territorial units or only to one or more of them, and may
amend its declaration by submitting another declaration at any time.
(2) These declarations are to be notified to the depositary and are to state
expressly the territorial units to which the Convention extends.
(3) If, by virtue of a declaration under this article, this Convention extends
to one or more but not all of the territorial units of a Contracting State, and
if the place of business of a party is located in that State, this place of
business, for the purposes of this Convention, is considered not to be in a
Contracting State, unless it is in territorial unit to which the Convention
extends.
(4) If a Contracting State makes no declaration under paragraph (1) of this
article, the Convention is to extend to all territorial units of that State.
Article 94
(1) Two or more Contracting States which have the same or closely related legal
rules on matters governed by this Convention may at any time declare that the
Convention is not to apply to contracts of sale or to their formation where the
parties have their places of business in those States. Such declarations may be
made jointly or by reciprocal unilateral declarations.
(2) A Contracting State which has the same or closely related legal rules on
matters governed by this Convention as one or more non- Contracting States may
at any time declare that the Convention is not to apply to contracts of sale or
to their formation where the parties have their places of business in those
States.
(3) If a State which is the object of a declaration under the preceding
paragraph subsequently becomes a Contracting State, the declaration made will,
as from the date on which the Convention enters into force in respect of the new
Contracting State, have the effect of a declaration made under paragraph (1),
provided that the new Contracting State joins such declaration or makes a
reciprocal unilateral declaration.
Article 95
Any State may declare at the time of the deposit of its instrument of
ratification, acceptance, approval or accession that it will not be bound by
subparagraph (1) (b) of article 1 of this Convention.
Article 96
A Contracting State whose legislation requires contracts of sale to be concluded
in or evidenced by writing may at any time make a declaration in accordance with
article 12 that any provision of article 11, article 29, or Part II of this
Convention, that allows a contract of sale or its modification or termination by
agreement or any offer, acceptance, or other indication of intention to be made
in any form other than in writing, does not apply where any has his place of
business in that State.
Article 97
(1) Declarations made under this Convention at the time of signature are subject
to confirmation upon ratification, acceptance or approval.
(2) Declarations and confirmations of declarations are to be in writing and be
formally notified to the depositary.
(3) A declaration takes effect simultaneously with the entry into force of this
Convention in respect of the State concerned. However, a declaration of which
the depositary receives formal notification after such entry into force takes
effect on the first day of the month following the expiration of six months
after the date of its receipt by the depositary. Reciprocal unilateral
declarations under article 94 take effect on the first day of the month
following the expiration of six months after the receipt of the latest
declaration by the depositary.
(4) Any State which makes a declaration under this Convention may withdraw it at
any time by a formal notification in writing addressed to the depositary. Such
withdrawal is to take effect on the first day of the month following the
expiration of six months after the date of the receipt of the notification by
the depositary.
(5) A withdrawal of a declaration made under article 94 renders inoperative, as
from the date on which the withdrawal takes effect, any reciprocal declaration
made by another State under that article.
Article 98
No reservations are permitted except those expressly authorized in this
Convention.
Article 99
(1) This Convention enters into force, subject to the provisions of paragraph
(6) of this article, on the first day of the month following the expiration of
twelve months after the date of deposit of the tenth instrument of ratification,
acceptance, approval or accession, including an instrument which contains a
declaration made under article 92.
(2) When a State ratifies, accepts, approves or accedes to this Convention after
the deposit of the tenth instrument of ratification, acceptance, approval or
accession, this Convention, with the exception of the Part excluded, enters into
force in respect of that State, subject to the provisions of paragraph (6) of
this article, on the first day of the month following the expiration of twelve
months after the date of the deposit of its instrument of ratification,
acceptance, approval or accession.
(3) A State which ratifies, accepts, approves or accedes to this Convention and
is a party to either or both the Convention relating to a Uniform Law on the
Formation of Contracts for the International Sale of Goods done at The Hague on
1 July 1964 (1964 Hague Formation Convention) and the Convention relating to a
Uniform Law on the International Sale of Goods done at The Hague on 1 July 1964
(1964 Hague Sales Convention) shall at the same time denounce, as the case may
be, either or both the 1964 Hague Sales Convention and the 1964 Hague Formation
Convention by notifying the Government of the Netherlands to that effect.
(4) A State party to the 1964 Huge Sales Convention which ratifies, accepts,
approves or accedes to the present Convention and declares or has declared under
article 92 that it will not be bound by Part II of this Convention shall at the
time of ratification, acceptance, approval or accession denounce the 1964 Hague
Sales Convention by notifying the Government of the Netherlands to that effect.
(5) A State party to the 1964 Huge Formation Convention which ratifies, accepts,
approves or accedes to the present Convention and declares or has declared under
article 92 that it will not be bound by Part III of this Convention shall at the
time of ratification, acceptance, approval or accession denounce the 1964 Hague
Formation Convention by notifying the Government of the Netherlands to that
effect.
(6) For the purpose of this article, ratifications, acceptances, approvals and
accessions in respect of this Convention by States parties to the 1964 Hague
Formation Convention or to the 1964 Hague Sales Convention shall not be
effective until such denunciations as may be required on the part of those
States in respect of the latter two Conventions have themselves become
affective. The depositary of this Convention shall consult with the Government
of the Netherlands, as the depositary of the 1964 Conventions, so as to ensure
necessary co-ordination in this respect.
Article 100
(1) This Convention applies to the formation of a contract only when the
proposal for concluding the contract is made on or after the date when the
Convention enters into force in respect of the Contracting States referred to in
subparagraph (1) (a) or the Contracting State referred to in subparagraph (1)
(b) of article 1.
(2) This Convention applies only to contracts concluded on or after the date
when the Convention enters into force in respect of the Contracting States
referred to in subparagraph (1) (a) or the Contracting State referred to in
subparagraph (1) (b) of article 1.
Article 101
(1) A Contracting State may denounce this Convention, or Part II or Part III of
the Convention, by a formal notification in writing addressed to the depositary.
(2) The denunciation takes effect on the first day of the month following the
expiration of twelve months after the notification is received by the
depositary. Where a longer period for the denunciation to take effect is
specified in the notification, the denunciation takes effect upon the expiration
of such longer period after the notification is received by the depositary.
Done at Vienna, this day of eleventh day of April, one thousand nine hundred and
eighty, in a single original, of which the Arabic, Chine, English, French,
Russian and Spanish texts are equally authentic.
IN WITNESS WHEREOF the undersigned plenipotentiaries, being duly authorized by
their respective Governments, have signed this Convention.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 25 października 1996 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą polską Konwencji Narodów
Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w
Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 45, poz. 287)
Podaje się niniejszym do wiadomości że zgodnie z artykułem 91 ustęp 4 Konwencji
Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej
w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r. został złożony dnia 19 maja 1995 r.
Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych dokument
ratyfikacyjny Rzeczypospolitej polskiej powyższej konwencji.
Zgodnie z artykułem 99 ustęp 2 konwencji weszła ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej polskiej dnia 1 czerwca 1996 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. W myśl artykułu 99 ustęp 1 konwencji weszła ona w życie dnia 1 stycznia 1988
r.
2. Następujące Państwa stały się Stronami wymienionej konwencji poprzez złożenie
dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, jak
również oświadczenia o sukcesji, w podanych niżej datach:
Argentyna dnia 19 lipca 1983 r.
Australia dnia 17 marca 1988 r.
Austria dnia 29 grudnia 1987 r.
Białoruś dnia 9 października 1989 r.
Bośnia i Hercegowina*)dnia 12 stycznia 1994 r.
Bułgaria dnia 9 lipca 1990 r.
Chile dnia 7 lutego 1990 r.
Chiny dnia 11 grudnia 1986 r.
Dania dnia 14 lutego 1989 r.
Egipt dnia 6 grudnia 1982 r.
Ekwador dnia 27 stycznia 1992 r.
Estonia dnia 20 września 1993 r.
Federacja Rosyjska dnia 16 sierpnia 1990 r.
Finlandia dnia 15 grudnia 1987 r.
Francja dnia 6 sierpnia 1982 r.
Gruzja dnia 16 sierpnia 1994 r.
Gwinea dnia 23 stycznia 1991 r.
Hiszpania dnia 24 lipca 1990 r.
Holandia dnia 13 grudnia 1990 r.
dla Królestwa w Europie i Aruby
Irak dnia 5 marca 1990 r.
Jugosławia dnia 27 marca 1985 r.
Kanada dnia 23 kwietnia 1991 r.
Kuba dnia 2 listopada 1994 r.
Lesotho dnia 18 czerwca 1981 r.
Litwa dnia 18 stycznia 1995 r.
Meksyk dnia 29 grudnia 1987 r.
Mołdowa dnia 13 października 1994 r.
Niemcy dnia 21 grudnia 1989 r.
Norwegia dnia 20 lipca 1988 r.
Nowa Zelandia dnia 22 września 1994 r.
z oświadczeniem, że konwencja nie ma zastosowania do Wysp Cooka, Niue i Tokelau
Republika Czeska*) dnia 30 września 1993 r.
Rumunia dnia 22 maja 1991 r.
Singapur dnia 16 lutego 1995 r.
Słowacja*) dnia 28 maja 1993 r.
Słowenia dnia 7 stycznia 1994 r.
Stany Zjednoczone Ameryki dnia 11 grudnia 1986 r.
Syria dnia 19 października 1982 r.
Szwajcaria dnia 21 lutego 1990 r.
Szwecja dnia 15 grudnia 1987 r.
Uganda dnia 12 lutego 1992 r.
Ukraina dnia 3 stycznia 1990 r.
Węgry dnia 16 czerwca 1983 r.
Włochy dnia 11 grudnia 1986 r.
Zambia dnia 6 czerwca 1986 r.
3. Równocześnie podaje się do wiadomości, że podczas składania dokumentów
ratyfikacyjnych, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, jak również
oświadczeń o sukcesji, oraz w terminach późniejszych zostały złożone przez
następujące Państwa podane niżej oświadczenia i zastrzeżenia:
ARGENTYNA
Oświadczenie:
Zgodnie z artykułami 96 i 12 Konwencji Narodów Zjednoczonych o umowach
międzynarodowej sprzedaży towarów, żadne z postanowień artykułu 11, artykułu 29
lub części II konwencji, zezwalające, aby umowa sprzedaży, jej zmiana lub jej
uzgodnione rozwiązanie lub jakakolwiek oferta, przyjęcie oferty lub inne
wyrażenia zamiaru mogły być dokonane w innej formie niż pisemna, nie będzie
miało zastosowania, jeżeli jedna ze stron posiada swoją siedzibę handlową w
Republice Argentyny.
AUSTRALIA
Oświadczenie:
Niniejsza konwencja ma zastosowanie do wszystkich Stanów Australijskich i do
terytoriów kontynentalnych oraz do wszystkich terytoriów zewnętrznych, z
wyjątkiem Wysp Bożego Narodzenia, Wysp Kokosowych (Keeling) oraz Wysp Ashmore i
Cartier.
BIAŁORUŚ
Oświadczenie:
Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka, zgodnie z artykułem 12 i 96
konwencji, oświadcza, że żadne z postanowień artykułu 11, artykułu 29 lub części
II niniejszej konwencji, zezwalające, aby umowa sprzedaży, jej zmiana lub jej
uzgodnione rozwiązanie lub jakakolwiek oferta, przyjęcie oferty lub inne
wyrażenie zamiaru mogły być dokonane w innej formie niż pisemna, nie będzie
miało zastosowania, jeżeli którakolwiek ze stron posiada swoją siedzibę handlową
w Białoruskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej.
CHILE
Oświadczenie:
Chile oświadcza, zgodnie z artykułami 12 i 96 konwencji, że żadne z postanowień
artykułu 11, artykułu 29 lub części II niniejszej konwencji, zezwalające, aby
umowa sprzedaży, jej zmiana lub jej uzgodnione rozwiązanie albo jakakolwiek
oferta, przyjęcie oferty lub inne wyrażenie zamiaru mogły być dokonane w innej
formie niż pisemna, nie będzie miało zastosowania, jeżeli którakolwiek ze stron
posiada swoją siedzibę handlową w Chile.
CHINY
Oświadczenie:
Chińska Republika Ludowa nie uważa się za związaną postanowieniami punktu b)
ustępu 1 artykułu 1 oraz artykułem 11, jak również postanowieniami konwencji
dotyczącymi treści artykułu 11.
DANIA
Oświadczenie:
Dania nie będzie związana częścią II konwencji.
Zgodnie z ustępem 1 artykułu 93 konwencji nie będzie miała ona zastosowania do
Wysp Owczych i Grenlandii.
Zgodnie z ustępem 1 i ustępem 3 artykułu 94 konwencji nie będzie miała ona
zastosowania do umów sprzedaży, których jedna ze stron posiada swoją siedzibę
handlową w Danii, Finlandii, Norwegii lub Szwecji, a druga strona posiada swoją
siedzibę handlową w innym niż wymienione Państwa.
Zgodnie z ustępem 2 artykułu 94 konwencji nie będzie miała ona zastosowania do
umów sprzedaży, których jedna ze stron posiada swoją siedzibę handlową w Danii,
Finlandii, Norwegii lub Szwecji, a druga strona posiada swoją siedzibę handlową
w Islandii.
ESTONIA
Oświadczenie:
Zgodnie z artykułami 12 i 96 wymienionej konwencji żadne z postanowień artykułu
11, artykułu 29 lub części II, zezwalające, aby umowa sprzedaży, jej zmiana lub
jej uzgodnione rozwiązanie albo jakakolwiek oferta, przyjęcie oferty lub inne
wyrażenie zamiaru mogły być dokonane w innej formie niż pisemna, nie będzie
miało zastosowania, jeżeli którakolwiek ze stron posiada swoją siedzibę handlową
w Republice Estońskiej.
FEDERACJA ROSYJSKA
Oświadczenie:
Oświadczenie tej samej treści mutatis mutandis jak oświadczenie złożone przez
Białoruś.
FINLANDIA
Zastrzeżenie:
Finlandia nie będzie związana częścią II konwencji. W nawiązaniu do artykułu 94
w stosunku do Szwecji, zgodnie z ustępem 1 i ponadto zgodnie z ustępem 2 tego
artykułu, konwencja nie będzie miała zastosowania do umów sprzedaży, których
strony posiadają swoje siedziby handlowe w Finlandii, Szwecji, Danii. Islandii
lub Norwegii.
KANADA
Oświadczenie:
Rząd Kanady oświadcza, zgodnie z artykułem 93 konwencji, że będzie ona miała
zastosowanie do Alberty, Kolumbii Brytyjskiej, Manitoby, Nowego Brunszwiku,
Nowej Fundlandii, Nowej Szkocji, Ontario, Wyspy Księcia Edwarda, Terytoriów
Północno-Zachodnich, Quebec, Saskatchewan i Terytorium Jukonu.
LITWA
Oświadczenie:
Zgodnie z artykułami 96 i 12 wymienionej konwencji Republika Litewska oświadcza,
że żadne z postanowień artykułu 11, artykułu 29 lub części II konwencji,
zezwalające, aby umowa sprzedaży, jej zmiana lub jej uzgodnione rozwiązanie albo
jakakolwiek oferta, przyjęcie oferty lub inne wyrażenie zamiaru mogły być
dokonane w innej formie niż pisemna, nie będzie miało zastosowania, jeżeli
którakolwiek ze stron posiada swoją siedzibę handlową w Republice Litewskiej.
NIEMCY
Rząd Republiki Federalnej Niemiec wyraża pogląd, że te Strony konwencji, które
złożyły oświadczenie zgodnie z artykułem 95 konwencji, nie są uważane za
Umawiające się Strony w rozumieniu punktów a) i b) artykułu 1 konwencji. Zgodnie
z tym nie ma obowiązku stosowania - i Republika Federalna Niemiec nie przyjmuje
na siebie takiego obowiązku - tego postanowienia, kiedy normy prawa prywatnego
międzynarodowego nakazują zastosowanie ustawodawstwa Strony, która złożyła
oświadczenie stwierdzające, że nie będzie związana ustępem 1 b) artykułu 1
konwencji. Zgodnie z powyższym wyjaśnieniem Rząd Republiki Federalnej Niemiec
nie zgłasza żadnego oświadczenia, przewidzianego w artykule 95 konwencji.
NORWEGIA
Zastrzeżenie:
Zastrzeżenie tej samej treści mutatis mutandis jak zastrzeżenie złożone przez
Finlandię.
REPUBLIKA CZESKA*)
SINGAPUR
Oświadczenie:
Zgodnie z artykułem 95 wymienionej konwencji Rząd Republiki Singapuru nie będzie
związany punktem 1 b) artykułu 1 konwencji i będzie ją stosował do umów
sprzedaży jedynie między tymi stronami, których siedziby handlowe znajdują się w
różnych Państwach, o ile Państwa są Umawiającymi się Stronami.
SŁOWACJA*)
SZWECJA
Zastrzeżenie:
Zastrzeżenie tej samej treści mutatis mutandis jak zastrzeżenie złożone przez
Finlandię.
UKRAINA
Oświadczenie:
Oświadczenie tej samej treści mutatis mutandis jak oświadczenie złożone przez
Białoruś.
STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI
Zgodnie z artykułem 95 konwencji Stany Zjednoczone Ameryki nie będą związane
punktem 1b) artykułu 1 konwencji.
WĘGRY
Oświadczenie:
(Węgierska Republika Ludowa) uważa, że Ogólne Warunki Dostaw Towarów między
organizacjami Państw Członkowskich Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej (GCD CMEA
1968/1975 wersja z 1979 r.) powinny być poddane postanowieniom artykułu 90
konwencji.
(Węgierska Republika Ludowa) uważa, zgodnie z artykułami 12 i 96 konwencji, że
żadne z postanowień artykułu 11, artykułu 29 lub części II konwencji,
zezwalające, aby umowa sprzedaży, jej zmiana lub jej uzgodnione rozwiązanie albo
jakakolwiek oferta, przyjęcie oferty lub inne wyrażenie zamiaru mogły być
dokonane w innej formie niż pisemna, nie będzie miało zastosowania, jeżeli
którakolwiek ze stron posiada swoją siedzibę handlową w Węgierskiej Republice
Ludowej.
4. Informacje o Państwach, które w terminie późniejszym staną się Stronami
powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
* Na zasadzie sukcesji
* Na zasadzie sukcesji
* Czechosłowacja ratyfikowała ww. konwencję dnia 5 marca 1990 r. z następującym
zastrzeżeniem:
Zgodnie z artykułem 95 konwencji Czechosłowacka Republika Socjalistyczna
oświadcza, że nie będzie uważała się za zawiązaną postanowieniem artykułu 1
ustępu 1 b) konwencji.
Oświadczenia o sukcesji złożone przez Republikę Czeską oraz Słowację zawierają
stwierdzenie, że oba kraje uważają się za związane umowami międzynarodowymi
zawartymi przez Czechosłowacką Republikę Socjalistyczną, jak również
zastrzeżeniami i oświadczeniami złożonymi przez Czechosłowacką Republikę
Socjalistyczną.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 26 marca 1997 r.
w sprawie wejścia w życie poprawek do załączników I, II i III do Konwencji o
zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji,
sporządzonej w Moskwie, Waszyngtonie, Londynie i Meksyku dnia 29 grudnia 1972
r., oraz ogłoszenia uaktualnionych jednolitych tekstów tych załączników.
(Dz. U. Nr 47, poz. 300)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie art. XV ust. 2 Konwencji o
zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji,
sporządzonej w Moskwie, Waszyngtonie, Londynie i Meksyku dnia 29 grudnia 1972 r.
(Dz. U. z 1984 r. Nr 11, poz. 46 i 47), wprowadzone zostały rezolucjami
LC49(16), LC50(16) i LC51(16) spotkań konsultatywnych Umawiających się Stron
poprawki do załączników I i II oraz rezolucją LCD37(12) poprawki do załącznika
III do powyższej konwencji.
Wspomniane poprawki do załączników I i II weszły w życie w stosunku do Polski
dnia 20 lutego 1992 r., a do załącznika III - dnia 19 maja 1990 r.
Jednocześnie ogłasza się w załączniku do niniejszego oświadczenia uaktualnione
jednolite teksty wyżej wymienionych załączników, w językach polskim i
angielskim, uwzględniające wspomniane wyżej poprawki.
Ponadto podaje się do wiadomości, że dodatkowe dokumenty do powyższych
załączników, zawierające szczegółowe informacje oraz przepisy o charakterze
technicznym, są przechowywane i dostępne do wglądu w Departamencie Administracji
Morskiej i Śródlądowej Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Załącznik do oświadczenia rządowego z dnia 26 marca 1997 r. (poz. 300)
Przekład
Załączniki I, II i III do Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez
zatapianie odpadów i innych substancji
Załącznik I
1. Związki organiczne halogenów*.
2. Rtęć i związki rtęci.
3. Kadm i związki kadmu.
4. Masy plastyczne i inne substancje syntetyczne nie ulegające rozkładowi, na
przykład sieci i liny, które mogą unosić się na powierzchni wody lub zwisać w
morzu w sposób stanowiący istotną niedogodność dla rybołówstwa, nawigacji lub
innych prawnie dopuszczalnych sposobów korzystania z morza.
5. Ropa naftowa surowa i jej odpady, produkty rafinacji ropy, pozostałości
destylacji ropy oraz wszystkie mieszaniny zawierające dowolną ilość tych
substancji, wzięte na statek w celu ich zatopienia.
6. Odpady radioaktywne i inne radioaktywne materiały.
7. Materiały produkowane w jakiejkolwiek postaci (np. ciała stałe, ciecze, ciała
półpłynne, gazy lub żywe organizmy) do prowadzenia wojny biologicznej i
chemicznej.
8. Z wyjątkiem powyższego ustępu 6, ustępy od 1 do 7 niniejszego załącznika nie
odnoszą się do substancji, które bardzo szybko stają się nieszkodliwe wskutek
procesów fizycznych, chemicznych lub biologicznych w morzu, pod warunkiem że:
(i) nie psują smaku jadalnych organizmów morskich ani
(ii) nie zagrażają zdrowiu ludzkiemu lub zdrowiu zwierząt domowych.
W razie wątpliwości co do nieszkodliwości substancji, Strona powinna zastosować
postępowanie konsultacyjne przewidziane w artykule XIV.
9. Z wyjątkiem odpadów przemysłowych, tak jak to określono w poniższym ustępie
11, załącznik niniejszy nie ma zastosowania do odpadów lub innych materiałów
(takich jak szlam ściekowy i materiał pogłębiarski**), które zawierają szkodliwe
substancje określone w ustępach od 1 do 5 w ilościach śladowych.
Ustęp 6 nie ma zastosowania do odpadów lub innych materiałów (np. szlamów
ściekowych i materiałów pogłębiarskich) zawierających minimalne (uwalniane)
poziomy radioaktywności, tak jak to określa IAEA i jak przyjęły Umawiające się
Strony. Jeżeli nie jest to zabronione w inny sposób w załączniku I, odpady takie
powinny podlegać, odpowiednio, postanowieniom załączników II i III.
10.
(a) Zabrania się spopielania na morzu odpadów przemysłowych, określonych w
poniższym ustępie 11, oraz szlamów ściekowych.
(b) Spopielanie na morzu wszelkich innych odpadów lub materiałów wymaga wydania
specjalnego zezwolenia.
(c) Umawiająca się Strona, wydając specjalne zezwolenie na spopielanie na morzu,
zastosuje wymagania opracowane na podstawie niniejszej konwencji.
(d) W rozumieniu niniejszego załącznika:
(i) "morskie urządzenie spopielające" oznacza statek, platformę lub inną
konstrukcję eksploatowaną dla celów spalania na morzu,
(ii) "spopielanie na morzu" oznacza rozmyślne spalanie odpadów lub innych
materiałów na morskim urządzeniu spopielającym w celu ich termicznego
zniszczenia. Określenie powyższe wyklucza czynności spalania przypadkowe w
normalnej eksploatacji statku, platformy lub innej konstrukcji.
11. Odpady przemysłowe od 1 stycznia 1996 r.
W rozumieniu niniejszego załącznika:
Termin "odpady przemysłowe" oznacza materiały odpadowe powstające przy
czynnościach procesu produkcyjnego lub obróbczo-przetwórczego i nie odnosi się
do:
(a) urobku z pogłębiania dna;
(b) szlamu ze ścieków;
(c) odpadów rybnych lub resztek organicznych powstających w przemysłowym
procesie obróbki ryb;
(d) statków i platform oraz innych konstrukcji morskich, pod warunkiem że
materiały zdolne do tworzenia pływających resztek lub innym sposobem
zanieczyszczające morze są usuwane w maksymalnym stopniu;
(e) nieskażonych, ciężkich materiałów geologicznych, których składniki chemiczne
prawdopodobnie nie przedostaną się do środowiska morskiego;
(f) nieskażonych materiałów organicznych pochodzenia naturalnego.
Zatapianie odpadów i innych materiałów wyszczególnionych wyżej w lit. (a)-(f)
powinno podlegać wszystkim pozostałym postanowieniom załącznika I, a także
postanowieniom załączników II i III.
Treści niniejszego ustępu nie stosuje się do odpadów promieniotwórczych lub
jakichkolwiek innych materiałów wymienionych w ustępie 6 niniejszego załącznika.
12. W ciągu 25 lat od daty wejścia w życie poprawki do ustępu 6 i po każdym
25-letnim okresie od tej daty Umawiające się Strony zbiorą wyniki studiów
naukowych odnoszące się do wszelkich odpadów radioaktywnych i innych
radioaktywnych materiałów odmiennych od wysokoradioaktywnych, uwzględniając przy
tym takie inne czynniki, jakie same uznają za właściwe, i dokonają przeglądu
umieszczenia takich substancji w załączniku I, zgodnie z procedurą przedłożoną w
artykule XV.
* Bliższy odpowiednik w języku polskim to: chlorowcopochodne (lub
halogenopochodne) związków organicznych (przyp. tłumacza).
** Polskim określeniem technicznym powszechniej używanym jest "urobek
pogłębiarski" (przyp. tłumacza).
Załącznik II
W celu stosowania przepisów artykułu VI ustęp 1 lit. a) zatapianie niżej
wymienionych substancji i materiałów wymaga szczególnej ostrożności.
A. Odpady zawierające znaczne ilości następujących substancji:
1. arsen
2. beryl
3. chrom
4. miedź i ich związki
5. ołów
6. nikiel
7. wanad
8. cynk
9. organiczne związki silikonowe
10. cyjanki
11. fluorki
12. pestycydy i ich produkty nie objęte załącznikiem I
B. Pojemniki, odpadki metalowe i inne odpady wielkiej objętości, które mogą
opadać na dno morskie i stanowić poważną przeszkodę w rybołówstwie i nawigacji.
C.* Wydając specjalne zezwolenia na spopielanie substancji wymienionych w
niniejszym załączniku, Umawiające się Strony powinny stosować prawidła
"Przepisów dla kontroli spopielania na morzu odpadów i innych substancji",
zawarte w dodatku do załącznika I, i powinny wziąć pod uwagę całą treść
"Technicznych wytycznych dla kontroli spopielania na morzu odpadów i innych
substancji", uchwalonych po konsultacjach przez Umawiające się Strony.
D.* Materiały, które chociaż nietoksyczne, mogą stać się szkodliwe na skutek
ilości, w jakiej są zatapiane, lub które mogą poważnie pogorszyć warunki
środowiska.
* Ustępy B i D z pierwotnej redakcji załącznika II zostały skreślone. Pierwotne
ustępy C, E i F otrzymały oznaczenia B, C i D (przypis wg "Supplement to the
London Dumping Convention") IMO 1995, druk IMO-532E.
Załącznik III
Dane, które należy brać pod uwagę przy ustalaniu kryteriów wydawania zezwoleń na
zatapianie substancji w morzu, zgodnie z postanowieniami artykułu IV ustęp 2,
obejmują w szczególności:
A. Charakterystykę i składniki substancji:
1. Ogólną ilość i średnie wskaźniki składu zatapianej substancji (np. w ciągu
roku).
2. Postać, np. ciała stałe, szlam, ciecz lub gaz.
3. Własności: fizyczne (np. rozpuszczalność, gęstość), chemiczne i biochemiczne
(np. zapotrzebowanie na tlen i substancje odżywcze) i biologiczne (np. obecność
wirusów, bakterii, drożdży, pasożytów).
4. Toksyczność.
5. Trwałość: fizyczną, chemiczną i biologiczną.
6. Akumulację i biologiczne przemiany w substancjach biologicznych i osadach
biologicznych.
7. Skłonność do zmian fizycznych, chemicznych i biochemicznych oraz do
współoddziaływania w środowisku wodnym z innymi rozpuszczonymi substancjami
organicznymi i nieorganicznymi.
8. Prawdopodobieństwo zakażania lub innych niekorzystnych zmian, zmniejszających
wartość rynkową zasobów morskich (ryb, mięczaków, skorupiaków itp.).
9. Przy wydawaniu zezwolenia na zatapianie Umawiające się Strony rozważą, czy
istnieją odpowiednie podstawy naukowe dotyczące właściwości i składu materiałów
przewidzianych do zatapiania, pozwalające ocenić ich oddziaływanie na życie w
morzu i zdrowie ludzkie.
B. Charakterystykę miejsca i metody zatapiania:
1. Lokalizację (np. współrzędne miejsca zatapiania, głębokość i odległość od
brzegów), położenie w odniesieniu do innych obszarów (np. terenów rekreacyjnych,
miejsc tarła, hodowli i połowów oraz położenia zasobów nadających się do
eksploatacji).
2. Ilość usuwanej substancji w określonym czasie (np. w ciągu dnia, tygodnia,
miesiąca).
3. Metody stosowania opakowań i pojemników w razie ich używania.
4. Początkowy stopień rozcieńczenia, otrzymywany przy proponowanej metodzie
zrzutu.
5. Cechy charakterystyczne rozpraszania (np. skutki oddziaływania prądów,
przypływów i odpływów oraz wiatrów na przemieszczanie poziome i pionowe).
6. Cechy charakterystyczne wody, takie jak np. temperatura, pH, zasolenie,
uwarstwienie, wskaźniki tlenowe zanieczyszczenia, rozpuszczony tlen (DO),
chemiczne zapotrzebowanie tlenu (COD), biochemiczne zapotrzebowanie tlenu (BOD),
obecność azotu w formie organicznej lub mineralnej, w szczególności obecność
amoniaku, zawiesiny i innych substancji pokarmowych oraz produktywność.
7. Cechy charakterystyczne dna (np. topografię, charakterystykę geochemiczną i
geologiczną oraz produktywność biologiczną).
8. Inne poprzednio dokonane zatopienia i ich skutki na obszarze zatapiania (np.
dane wskazujące obecność metali ciężkich i zawartość węgla organicznego).
9. Przy wydawaniu zezwolenia na zatapianie Umawiające się Strony rozważą, czy
istnieją odpowiednie podstawy naukowe dla oceny skutków takiego zatopienia, jak
podaje ten załącznik, biorąc pod uwagę okresowe zmiany związane z porami roku.
C. Uwagi i warunki ogólne
1. Możliwość wpływu na warunki rekreacyjne (np. obecność substancji pływających
lub osiadających, mętność, nieprzyjemny zapach, zmiana barwy i występowanie
piany).
2. Możliwość wpływu na faunę i florę morską, hodowlę ryb i mięczaków, zasoby
rybne i rybołówstwo, zbiory i uprawę alg morskich.
3. Możliwość wpływu na inne sposoby korzystania z morza (np. pogorszenie jakości
wody używanej do celów przemysłowych, podwodna korozja urządzeń umieszczonych w
morzu, zakłócenia pracy statków wynikające z obecności substancji pływających,
utrudnienia w połowach lub nawigacji na skutek pozostawania odpadów lub
przedmiotów stałych na dnie morskim i ochrona obszarów o szczególnym znaczeniu
ze względów naukowych lub zachowawczych).
4. Praktyczne możliwości stosowania na lądzie alternatywnych metod przerabiania,
usuwania lub niszczenia bądź przetwarzania w celu zmniejszenia szkodliwości
substancji przed ich zatopieniem w morzu.
Annexes I, II, III
to the "Convention on the Prevention of Marine Pollution by Dumping of Wastes
and other Matter"
Annex I
1. Organohalogen compounds.
2. Mercury and mercury compounds.
3. Cadmium and cadmium compounds.
4. Persistent plastics and other persistent synthetic materials, for example,
netting and ropes, which may float or may remain in suspension in the sea in
such a manner as to interfere materially with fishing, navigation or other
legitimate uses of the sea.
5. Crude oil and its wastes, refined petroleum products, petroleum, distillate
residues, and any mixtures containing any of these, taken on board for the
purpose of dumping.
6. Radioactive wastes or other radioactive matter.
7. Materials in whatever form (e.g. solids, liquids, semi-liquids, gases or in a
living state) produced for biological and chemical warfare.
8. With the exception of paragraph 6 above, the preceding paragraphs of this
Annex do not apply to substances which are rapidly rendered harmless by
physical, chemical or biological processes in the sea provided they do not:
(i) make edible marine organisms unpalatable, or
(ii) endanger human health or that of domestic animals.
The consultative procedure provided for under article XIV should be followed by
a Party if there is doubt about the harmlessness of the substance.
9. Except for industrial waste as defined in paragraph 11 below, this Annex does
not apply to wastes or other materials (e.g. sewage sludge and dredged material)
containing the matters referred to in paragraphs 1-5 above as trace
contaminants. Such wastes shall be subject to the provisions of Annexes II and
III as appropriate.
Paragraph 6 does not apply to wastes or other materials (e.g. sewage sludge and
dredged material) containing de minimis (exempt) levels of radioactivity as
defined by the IAEA and adopted by the Contracting Parties. Unless otherwise
prohibited by Annex I, such wastes shall be subject to the provisions of Annexes
II and III as appropriate.
10.
(a) Incineration at sea of industrial waste, as defined in paragraph 11 below,
and sewage sludge is prohibited.
(b) The incineration at sea of any other wastes or other matter requires the
issue of a special permit.
(c) In the issue of special permits for incineration at sea, Contracting Parties
shall apply regulations as are developed under this Convention.
(d) For the purpose of this Annex:
(i) "Marine incineration facility" means a vessel, platform, or other man-made
structure operating for the purpose of incineration at sea.
(ii) "Incineration at sea" means the deliberate combustion of wastes or other
matter on marine incineration facilities for the purpose of their thermal
destruction. Activities incidental to the normal operation of vessels, platforms
or other man-made structures are excluded from the scope of this definition.
11. Industrial waste as from 1 January 1996
For the purposes of this Annex:
"Industrial waste" means waste materials generated by manufacturing or
processing operations and does not apply to:
(a) dredged material;
(b) sewage sludge;
(c) fish waste, or organic materials resulting from industrial fish-processing
operations;
(d) vessels and platforms or other man-made structures at sea, provided that
material capable of creating floating debris or otherwise contributing to
pollution of the marine environment has been removed to the maximum extent;
(e) uncontaminated inert geological materials the chemical constituents of which
are unlikely to be released into the marine environment;
(f) uncontaminated organic materials of natural origin.
Dumping of wastes and other matter specified in sub-paragraphs (a)-(f) above
shall be subject to all other provisions of Annex I, and to the provisions of
Annexes II and III.
This paragraph shall not apply to the radioactive wastes or any other
radioactive matter referred to in paragraph 6 of this Annex.
12. Within 25 years from the date on which the amendment to paragraph 6 enters
into force and at each 25-uear interval thereafter, the Contracting Parties
shall complete a scientific study relating to all radioactive wastes and other
radioactive matter other than high-level wastes or matter, taking into account
such other factors as the Contracting Parties consider appropriate, and shall
review the position of such substances on Annex I in accordance with the
procedures set forth in article XV.
* Paragraphs B and C of the original annex have been deleted; the original
paragraphs C, E and F have been re-lettered B, C and D.
Annex II
The following substance and materials requiring special care are listed for the
purposes of article VI(1)(a).
A. Wastes containing significant of the matters listed below:
1. arsenic
2. beryllium
3. chromium
4. copper
5. leadand their compounds
6. nickel
7. vanadium
8. zinc
9. organosilicon compounds
10. cyanides
11. fluorides
12. pesticides and their by-products not covered in Annex I
B Containers, scrap metal and other bulky wastes liable to sink to the sea
bottom which may present a serious obstacle to fishing or navigation.
C* In the issue of special permits for the incineration of substances and
materials listed in this Annex, the Contracting Parties shall apply Regulations
for the Control of Incineration of Wastes and Other Matter at Sea set forth in
the Addendum to Annex I and take full account of the Technical Guidelines on the
Control of Incineration of Wastes and Other Matter at Sea adopted by the
Contracting Parties in consultation, to the extent specified in these
Regulations and Guidelines.
D* Materials which, through of a non-toxic nature, may become harmful due to the
quantities in which they are dumped, or which are liable to seriously reduce
amenities.
* Paragraphs B and C of the original annex have been deleted; the original
paragraphs C, E and F have been re-lettered B, C and D.
Annex III
Provisions to be considered in establishing criteria governing the issue of
permit for the dumping of matter at sea, taking into account article IV(2),
include
A. Characteristics and composition of the matter
1. Total amount and average composition of matter dumped (e.g. per year).
2. Form, e.g. solid, sludge, liquid, or gaseous.
3. Properties: physical (e.g. solubility and density), chemical and biochemical
(e.g. oxygen demand, nutrients) and biological (e.g. presence of viruses,
bacteria, yeasts, parasites).
4. Toxicity.
5. Persistence: physical, chemical and biological.
6. Accumulation and biotransformation in biological materials or sediments.
7. Susceptibility to physical, chemical and biochemical changes and interaction
in the aquatic environment with other dissolved organic and inorganic materials.
8. Probability of production of taints or other changes reducing marketability
of resources (fish, shellfish, etc.).
9. In issuing a permit for dumping, Contracting Parties should consider whether
an adequate scientific basis exists concerning characteristics and composition
of the matter to be dumped to assess the impact of the matter on marine life and
on human health.
B. Characteristics of dumping site and method of deposit
1. Location (e.g. co-ordinates of the dumping area, depth and distance from the
coast), location in relation to other areas (e.g. amenity areas, spawning,
nursery and fishing areas and exploitable resources).
2. Rate of disposal per specific period (e.g. quantity per day, per week, per
month).
3. Methods of packaging and containment, if any.
4. Initial dilution achieved by proposed method of release.
5. Dispersal characteristics (e.g. effects of currents, tides and wind on
horizontal transport and vertica mixing).
6. Water characteristics (e.g. temperature, pH, salinity, stratification, oxygen
indices of pollution-dissolved oxygen (DO), chemical oxygen demand (COD),
biochemical oxygen demand (BOD) - nitrogen present in organic and mineral form
including ammonia, suspended matter, other nutrients and productivity).
7. Bottom characteristics (e.g. topography, geochemical and geological
characteristics and biological productivity).
8. Existence and effects of other dumpings which have been made in the dumping
area (e.g. heavy metal background reading and organic carbon content).
9. In issuing a permit for dumping, Contracting Parties should consider whether
an adequate scientific basis exists for assessing the consequences of such
dumping, as outlined in this Annex, taking into account seasonal variations.
C. General consi derations and conditions
1. Possible effects on amenities (e.g. presence of floating or stranded
material, turbidity, objectionable odour, discolouration and foaming).
2. Possible effects on marine life, fish and shellfish culture, fish stocks and
fisheries, seaweed harvesting and culture.
3. Possible effects on other uses of the sea (e.g. impairment of water quality
for industrial suse, underwater corrosion of structures, interference with ship
operations from floating materials, interference with fishing or navigation
through deposit of waste or solid objects on the sea floor and protection of
areas of special importance for scientific or conservation purposes).
4. The practical availability of alternative land-based methods of treatment,
disposal or elimination, or of treatment to render the matter less harmful
dumping at sea.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 29 kwietnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony dla polskiej geologii",
ustalenia jej wzoru oraz zasad i trybu nadawania, a także noszenia.
(Dz. U. Nr 48, poz. 315)
Na podstawie art. 4 ust. 2 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o
odznakach i mundurach (Dz. U. Nr 31, poz. 130) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustanawia się odznakę honorową "Zasłużony dla polskiej geologii", zwaną
dalej "odznaką"
§ 2. 1. Odznaka jest szczególnym wyróżnieniem za zasługi w dziedzinie geologii i
może być nadawana:
1) osobom wyróżniającym się znaczącymi osiągnięciami naukowymi i zawodowymi w
dziedzinie geologii, jak również przyczyniającym się do ich rozpowszechniania,
wdrażania i stosowania,
2) osobom posiadającym szczególne zasługi w rozwoju nauk i technik
geologicznych, geofizycznych i wiertniczych.
2. Odznaka może być nadawana także osobom nie mającym obywatelstwa polskiego,
szczególnie zasłużonym dla rozwoju polskiej geologii.
§ 3. 1. Odznakę nadaje Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa, zwany dalej "Ministrem", z własnej inicjatywy lub na wniosek:
1) ministra lub kierownika urzędu centralnego,
2) Prezesa Polskiej Akademii Nauk,
3) terenowego organu administracji rządowej bądź organu samorządu
terytorialnego,
4) organu statutowego organizacji zawodowej lub społecznej działającej w
zakresie geologii,
5) kierownika jednostki organizacyjnej podległej lub nadzorowanej przez
Ministra,
6) podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność na rzecz geologii.
2. Wniosek o nadanie odznaki powinien zawierać opis zasług dla polskiej
geologii, uzasadniających nadanie odznaki osobom wymienionym w § 2, oraz ich
dane personalne.
3. Wzór wniosku o nadanie odznaki stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
4. Wniosek o nadanie odznaki powinien być przedstawiony Ministrowi najpóźniej na
dwa miesiące przed przewidywanym przez wnioskodawcę terminem wręczenia odznaki.
§ 4. 1. Odznaka ma kształt sześcioboku foremnego o średnicy 30 mm i jest
wykonana z metalu. Na licowej stronie odznaki znajduje się mapa Rzeczypospolitej
Polskiej pokryta białą emalią. Na tle mapy pośrodku w górnej jej części znajduje
się wizerunek skrzyżowanych młotków, będących symbolem górnictwa i geologii, a
na dole wizerunek stylizowanego świdra wiertniczego. Między młotkami a świdrem
umieszczona jest gałązka lauru. Wokół mapy na tle zielonej emalii znajduje się
napis "ZASŁUŻONY DLA POLSKIEJ GEOLOGII". Brzegi sześcioboku, gałązka lauru oraz
napis są koloru złotego. Wizerunki młotków i świdra są koloru czarnego, wykonane
w emalii. Odznaka jest zawieszona na metalowej klamrze w kształcie prostokąta o
wymiarach 30x8 mm. W środku klamry znajdują się dwa dotykające się dłuższymi
bokami prostokąty o wymiarach 28x2,5 mm, wykonane w emalii; prostokąt górny jest
koloru zielonego, a prostokąt dolny - koloru czarnego. Brzegi klamry, linia
rozdzielająca prostokąty i połączenie klamry z odznaką są koloru złotego.
2. Wzór odznaki stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 5. 1. Uroczystego wręczenia odznaki, wraz z legitymacją stwierdzającą nadanie
odznaki, dokonuje Minister lub osoba przez niego upoważniona.
2. Wzór legitymacji stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia.
3. Wręczenie odznaki odbywa się z okazji świąt państwowych oraz Dnia Górnika.
§ 6. Odznakę nosi się na prawej stronie piersi.
§ 7. 1. Ewidencję osób wyróżnionych odznaką prowadzi Ministerstwo Ochrony
Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
2. W razie zgubienia lub zniszczenia odznaki bądź dokumentu stwierdzającego jej
nadanie, wydaje się wtórny egzemplarz za zwrotem kosztów.
§ 8. Koszty związane z nadaniem odznaki są pokrywane z budżetu państwa w części
dotyczącej Ministerstwa Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
§ 9. Osoby, którym nadano odznakę "Zasłużony dla polskiej geologii" na podstawie
przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, zachowują
prawo do jej noszenia.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 kwietnia 1997 r. (poz.
315)
Załącznik nr 1
WZÓR WNIOSKU O NADANIE ODZNAKI HONOROWEJ
"ZASŁUŻONY DLA POLSKIEJ GEOLOGII"
(strona pierwsza)
Ilustracja
(strona druga)
Ilustracja
Załącznik nr 2
WZÓR ODZNAKI HONOROWEJ
"ZASŁUŻONY DLA POLSKIEJ GEOLOGII"
Ilustracja
Załącznik nr 3
WZÓR LEGITYMACJI STWIERDZAJĄCEJ NADANIE ODZNAKI HONOROWEJ
"ZASŁUŻONY DLA POLSKIEJ GEOLOGII"
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 8 maja 1997 r.
w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji olejów roślinnych.
(Dz. U. Nr 48, poz. 316)
Na podstawie art. 23715 § 2 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa warunki bezpieczeństwa i higieny pracy przy
produkcji olejów roślinnych ciekłych, margaryn i ich pochodnych.
§ 2. 1. W pomieszczeniach, w których zachodzi niebezpieczeństwo wybuchu wodoru,
benzyny ekstrakcyjnej oraz pyłów z nasion lub śruty:
1) instalacje i urządzenia elektryczne powinny być dostosowane do kategorii
zagrożenia wybuchowego,
2) niedopuszczalne jest używanie ognia otwartego.
2. Przy wejściach do pomieszczeń, o których mowa w ust. 1, oraz wewnątrz nich
należy zainstalować urządzenia do awaryjnego wyłączania energii elektrycznej.
§ 3. W pomieszczeniach, w których zachodzi niebezpieczeństwo wybuchu pyłów z
nasion oraz ze śruty, należy zainstalować wentylację odciągową.
§ 4. W pomieszczeniach produkcyjnych i magazynowych, w których nawet
krótkotrwałe wyłączenie energii elektrycznej może spowodować zagrożenie dla
zdrowia i życia pracowników, należy zapewnić rezerwowe źródło energii
elektrycznej do oświetlenia dróg ewakuacyjnych, włączające się automatycznie z
chwilą zaniku napięcia w sieci podstawowej.
§ 5. 1. W pomieszczeniach, w których istnieje możliwość wystąpienia poślizgu,
posadzki powinny być łatwo zmywalne i ograniczające poślizg.
2. Ściany pomieszczeń, w których wytwarzane są gotowe produkty spożywcze,
powinny być pokryte materiałem łatwo zmywalnym i nienasiąkliwym do wysokości co
najmniej 2 m od poziomu podłogi.
§ 6. Ruchome części maszyn i urządzeń technicznych, stwarzające zagrożenia
wypadkowe, powinny być osłonięte.
§ 7. 1. W czasie pracy urządzeń technicznych i maszyn, zainstalowanych w
pomieszczeniach ekstrakcji, utwardzalni i elektrolizerni oraz w magazynie śruty,
nie należy dokonywać prac remontowych i regulacyjnych przy użyciu narzędzi
mogących powodować iskrzenie.
2. W pomieszczeniach, o których mowa w ust. 1, oraz w tlenowni niedopuszczalne
jest przechowywanie zużytego czyściwa.
§ 8. 1. Stanowiska pracy usytuowane powyżej 1 m nad poziomem podłogi powinny być
obsługiwane z pomostów zaopatrzonych w barierki ochronne o wysokości co najmniej
1,1 m i krawężniki o wysokości co najmniej 0,15 m.
2. Szerokość pomostu służącego do obsługi maszyn i urządzeń technicznych powinna
wynosić co najmniej 0,75 m.
3. Schody lub drabiny prowadzące na pomost powinny być umocowane na stałe.
§ 9. 1. Prace remontowe wewnątrz silosów i urządzeń technicznych oraz w innych
zamkniętych przestrzeniach, do których wchodzi się przez włazy, mogą być
wykonywane po uprzednim:
1) poleceniu wydanym przez pracodawcę lub osobę przez niego upoważnioną,
2) ich opróżnieniu, oczyszczeniu z resztek: surowcowych, cieczy lub gazów oraz
ochłodzeniu i przewietrzeniu wnętrza,
3) zablokowaniu lub odłączeniu urządzeń zsypowych, odbiorczych i czynników
przesyłanych rurociągami od źródeł zasilania na czas wykonywania prac
remontowych
lub konserwacyjnych, w sposób uniemożliwiający ich przypadkowe włączenie, oraz
wywieszeniu tabliczki z napisem: "Uwaga nie uruchamiać - remont".
2. Przy pracach wewnątrz silosów i urządzeń technicznych, niezależnie od
obowiązków, o których mowa w ust. 1, należy przestrzegać w szczególności
następujących zasad:
1) opuszczanie pracownika do wnętrza silosu lub urządzenia technicznego powinno
odbywać się za pomocą sprzętu chroniącego przed upadkiem z wysokości,
wyposażonego w automatyczny hamulec i blokadę ruchu,
2) pracownik znajdujący się w silosie lub urządzeniu technicznym powinien być
asekurowany przez co najmniej dwie osoby i wyposażony w odpowiednie do stopnia
zagrożenia środki ochrony indywidualnej,
3) w razie konieczności wejścia do silosu wypełnionego nasionami, właz górny
silosu powinien być otwarty, a zasuwa nad dolnym przenośnikiem zamknięta.
3. Niedopuszczalne jest:
1) opuszczanie pracownika do silosu wypełnionego nasionami poniżej ich nawisu,
2) uwalnianie się z linki asekuracyjnej i urządzenia chroniącego przed upadkiem
z wysokości.
4. Do przewietrzania wnętrz silosów i urządzeń technicznych należy używać
powietrza.
§ 10. Otwory zsypowe ramp wyładowczych do nasion powinny być zabezpieczone kratą
ochronną oraz pokrywą, której powierzchnia powinna być zrównana z powierzchnią
rampy.
§ 11. 1. Kraty ochronne do komór silosowych powinny być zabezpieczone przed
możliwością ich otwarcia przez osoby postronne.
2. Włazy usytuowane w podłodze powinny być zabezpieczone pokrywą, a w przypadku
konieczności pozostawienia ich otwartymi, należy zastosować barierki ochronne o
wysokości co najmniej 1,1 m.
§ 12. 1. Pryzmy z nasionami w magazynach podłogowych należy formować z worków o
jednakowej masie, kształcie, rodzaju opakowania i wymiarach.
2. Worki na pryzmie należy układać zawiązkami do środka.
3. W razie formowania pryzm z worków, po każdych pięciu warstwach należy
stosować wzmocnienia w postaci drewnianych przekładek.
4. Do formowania pryzm o wysokości powyżej 1,5 m należy używać sprzętu
mechanicznego.
5. Odległość pryzmy od ściany nie powinna być mniejsza niż 0,75 m, a szerokość
przejść pomiędzy poszczególnymi pryzmami powinna być przystosowana do szerokości
stosowanych środków transportowych i nie mniejsza niż 1,1 m.
6. Wyznaczanie dróg komunikacyjnych lub przejść między pryzmą a ścianą jest
dopuszczalne tylko w sytuacjach wynikających z procesu technologicznego i pod
warunkiem zapewnienia odpowiedniego bezpieczeństwa.
7. Formowanie pryzm opartych o ścianę lub inne elementy konstrukcyjne magazynu
jest dopuszczalne pod warunkiem, że odpowiadają one wymaganiom
wytrzymałościowym.
§ 13. Czyszczenie worków po nasionach powinno odbywać się mechanicznie w
wydzielonym pomieszczeniu.
§ 14. Przenośniki transportu ciągłego powinny być wyposażone w urządzenia do
automatycznego wyłączania napędu w razie zatrzymania się jednego z nich.
§ 15. Nasiona kierowane do urządzeń rozdrabniających powinny być uprzednio
oczyszczone z zanieczyszczeń ferromagnetycznych.
§ 16. Próbki rozdrobnionych nasion należy pobierać przy użyciu przeznaczonych do
tego celu łopatek.
§ 17. 1. Urządzenia do ekstrakcji ciągłej powinny być wyposażone w automatyczne
wyłączniki napędu, powodujące w razie zatrzymania się jednego z nich jednoczesne
zatrzymanie pracy urządzeń współdziałających.
2. Pomieszczenia ekstrakcji powinny być wyposażone w stacjonarne instalacje do
ciągłego pomiaru stężenia par benzyny, a ekstraktory w mierniki temperatury i
ciśnienia oraz płynowskazy z oznaczonymi dopuszczalnymi roboczymi wartościami.
§ 18. 1. Zbiorniki i przewody rurowe obiegu benzyny oraz przewody obiegu wodoru
powinny być podłączone do instalacji ekwipotencjalnej.
2. Otwory wentylacyjne pomieszczeń do ekstrakcji oraz wyloty przewodów wodoru
usytuowane na zewnątrz budynku należy zabezpieczyć bezpiecznikami
przeciwogniowymi lub innymi urządzeniami zapobiegającymi przenoszeniu się ognia.
§ 19. Urządzenia do transportu i dozowania ziemi bielącej powinny być wyposażone
w zabezpieczenia eliminujące wydzielanie się pyłu na zewnątrz.
§ 20. Przygotowywanie roztworów wodorotlenku sodu powinno odbywać się
mechanicznie.
§ 21. Urządzenia do odkwaszania oleju powinny być eksploatowane w sposób nie
powodujący jego rozprysków na zewnątrz.
§ 22. Kadzie wykwaszalnicze powinny być wyposażone w wentylację mechaniczną
wyprowadzającą opary na zewnątrz budynku.
§ 23. Zbiorniki namiarowe kwasu siarkowego lub fosforowego powinny być
hermetyczne, wyposażone we wskaźniki poziomu napełniania oraz przewód przelewowy
kierujący nadmiar kwasu do zbiornika magazynowego.
§ 24. Zbiorniki do magazynowania kwasów, zasad oraz oleju surowego powinny być
wyposażone w obudowę ochronną o kubaturze odpowiadającej pojemności co najmniej
jednego zbiornika.
§ 25. 1. Zbiorniki wodoru albo tlenu z dzwonem pływającym powinny być wyposażone
w skalę pomiarową oraz urządzenia do automatycznej regulacji ich napełniania.
2. Prace przy obsłudze zbiorników, o których mowa w ust. 1, powinny być
wykonywane z pomostów.
§ 26. W razie konieczności wejścia na kopułę zbiornika wodoru albo tlenu należy
stosować środki ochrony indywidualnej, chroniące pracownika przed upadkiem z
wysokości.
§ 27. Pranie i suszenie chust filtracyjnych powinno odbywać się poza oddziałami
produkcyjnymi.
§ 28. W pomieszczeniu elektrolizerów i utwardzalni należy zapewnić wentylację
grawitacyjną oraz urządzenia do awaryjnego wyłączania energii elektrycznej.
§ 29. Podłoga wokół elektrolizerów powinna być wyłożona chodnikami
dielektrycznymi, utrzymywanymi w stanie suchym.
§ 30. Pomieszczenia elektrolizerni i elektrolizery powinny być oznakowane
tablicami ostrzegawczymi oraz zakazującymi dotykania elektrolizera będącego pod
napięciem.
§ 31. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości przy pracy elektrolizera należy
bezzwłocznie wyłączyć zasilanie elektryczne.
§ 32. Elektrolizery powinny być wyposażone w analizatory o działaniu ciągłym do
pomiaru czystości gazów, sygnalizujące ich nadmierne zanieczyszczenie.
§ 33. Pokrywa włazu do urządzeń wyposażonych w mieszadła powinna być wyposażona
w wyłącznik krańcowy, przerywający dopływ energii do napędu mieszadła w momencie
jej otwarcia.
§ 34. W pomieszczeniach tlenowni przeznaczonych do napełniania butli tlenem
powinna być zainstalowana co najmniej jedna umywalka z doprowadzoną ciepłą i
zimną wodą.
§ 35. W pomieszczeniu tlenowni i napełniania butli tlenem niedopuszczalne jest:
1) używanie ognia otwartego,
2) przechowywanie materiałów łatwo palnych, a w szczególności tłuszczów i
smarów,
3) wykonywanie prac przez nieuprawnionych pracowników,
4) wykonywanie prac zatłuszczonymi rękami, narzędziami i w zatłuszczonym
ubraniu,
5) napełniania butli, które są zanieczyszczone z zewnątrz substancjami
zapalającymi się w zetknięciu z tlenem,
6) napełnianie tlenem butli przeznaczonych do innych gazów,
7) stosowanie w instalacji do napełniania butli tlenowych uszczelek pochodzenia
organicznego, z wyjątkiem atestowanej fibry czerwonej.
§ 36. Urządzenia do mycia opakowań szklanych powinny być wyposażone w:
1) termometry alkoholowe i manometry, z oznaczonymi dopuszczalnymi roboczymi
wartościami temperatury i ciśnienia,
2) instalację elektryczną spełniającą wymagania stosowne do stopnia zagrożenia
porażeniowego.
§ 37. 1. Stanowiska pracy do przeglądania opakowań szklanych powinny być
wyposażone w krzesła obrotowe z regulowaną wysokością siedziska i oparcia
lędźwiowego, a czas pracy na tych stanowiskach nie powinien przekraczać 2 godzin
w ciągu jednej zmiany.
2. Oświetlenie stanowiska, o którym mowa w ust. 1, powinno zapewniać właściwe
warunki pracy wzrokowej, a w szczególności nie może powodować olśnienia wzroku
pracownika.
§ 38. 1. Maszyna etykietująca powinna być wyposażona w automatyczną blokadę
uniemożliwiającą otwarcie osłon głowicy w czasie jej pracy.
2. W czasie pracy pompy podającej klej na wałek etykieciarki nie należy wkładać
ręki do pojemnika z klejem.
§ 39. Pomieszczenia produkcyjne i magazynowe powinny być wyposażone w apteczkę
pierwszej pomocy, zaopatrzoną w stosowny do potrzeb zestaw środków medycznych.
§ 40. Traci moc rozporządzenie Ministra Przemysłu Spożywczego i Skupu z dnia 24
lutego 1966 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach przemysłu
olejarskiego (Dz. U. Nr 12, poz. 74).
§ 41. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: w z. J.J. Pilarczyk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 6 maja 1997 r.
w sprawie nadania statutu Urzędowi Kultury Fizycznej i Turystyki.
(Dz. U. Nr 50, poz. 319)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 25 stycznia 1991 r. o utworzeniu Urzędu
Kultury Fizycznej i Turystyki (Dz. U. Nr 16, poz. 74) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Urzędowi Kultury Fizycznej i Turystyki nadaje się statut stanowiący
załącznik do rozporządzenia.
§ 2. 1. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 kwietnia 1994 r. w
sprawie nadania statutu Urzędowi Kultury Fizycznej i Turystyki (Dz. U. Nr 53,
poz. 216).
2. Wydane na podstawie rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, decyzje
powołujące kolegialne organy opiniodawczo-doradcze Prezesa Urzędu Kultury
Fizycznej i Turystyki oraz udzielone pełnomocnictwa zachowują moc do czasu
wydania nowych na podstawie statutu stanowiącego załącznik do rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 maja 1997 r. (poz. 319)
STATUT URZĘDU KULTURY FIZYCZNEJ I TURYSTYKI
§ 1. Urząd Kultury Fizycznej i Turystyki, zwany dalej "Urzędem", jest urzędem
administracji rządowej obsługującym Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i
Turystyki, zwanego dalej "Prezesem Urzędu", działającym pod jego bezpośrednim
kierownictwem.
§ 2. 1. Prezes Urzędu kieruje Urzędem przy pomocy wiceprezesów, dyrektora
generalnego oraz dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 5 ust. 1.
2. Prezes Urzędu ustala zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyjątkiem
dyrektora generalnego.
3. Prezes Urzędu może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, oraz innych
pracowników Urzędu do podejmowania decyzji, w imieniu Prezesa Urzędu, w
określonych przez niego sprawach.
§ 3. Na podstawie obowiązujących przepisów Prezes Urzędu może udzielać
pełnomocnictw osobom prawnym lub fizycznym do dokonywania określonych czynności
cywilnoprawnych i faktycznych, w zakresie jego właściwości.
§ 4. Prezes Urzędu może tworzyć komisje, rady i zespoły, jako organy pomocnicze
lub opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym lub doraźnym, określając nazwę,
cel utworzenia, skład oraz zakres zadań i tryb pracy tych organów.
§ 5. 1. W skład Urzędu wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Gabinet Polityczny Prezesa,
2) Biuro Dyrektora Generalnego,
3) Departament Sportu Wyczynowego,
4) Departament Sportu Dzieci i Młodzieży,
5) Departament Upowszechniania Kultury Fizycznej i Kształcenia Kadr,
6) Departament Promocji Turystyki,
7) Departament Gospodarki Turystycznej,
8) Departament Integracji Europejskiej i Współpracy z Zagranicą,
9) Departament Inwestycji,
10) Biuro Finansowo-Administracyjne,
11) Biuro Prawno-Organizacyjne,
12) Biuro Spraw Obronnych.
2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych
oraz tryb pracy Urzędu określa regulamin organizacyjny nadany przez Prezesa
Urzędu na wniosek Dyrektora Generalnego, z tym że w Biurze Dyrektora Generalnego
tworzy się Wydział Kadr, Szkolenia i Odznaczeń, Wydział Kontroli, Skarg i
Wniosków, Samodzielne Stanowisko do Spraw Informacji i Samodzielne Stanowisko do
Spraw Informatyki, a w Biurze Finansowo-Administracyjnym - Samodzielne
Stanowisko do Spraw Zamówień Publicznych.
3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi Urzędu, o których mowa w
ust. 1, rozstrzyga Prezes Urzędu.
§ 6. 1. Prezes Urzędu tworzy i znosi polskie ośrodki informacji turystycznej za
granicą oraz kieruje ich działalnością z uwzględnieniem funkcji koordynacyjnej i
ogólnego nadzoru Ministra Spraw Zagranicznych.
2. Ośrodki, o których mowa w ust. 1, są państwowymi jednostkami budżetowymi i
działają jako przedstawicielstwa zagraniczne Urzędu.
§ 7. 1. Prezes Urzędu nadzoruje jednostki organizacyjne wymienione w załączniku
do statutu.
2. Prezes Urzędu aktualizuje wykaz, o którym mowa w ust. 1, stosownie do zmian
zachodzących po nadaniu statutu, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów.
Załącznik do statutu
Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki
WYKAZ
jednostek nadzorowanych i podporządkowanych Prezesowi Urzędu Kultury Fizycznej i
Turystyki
A. Jednostki nadzorowane:
1. Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
2. Akademia Wychowania Fizycznego im. Eugeniusza Piaseckiego w Poznaniu
3. Akademia Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie
4. Akademia Wychowania Fizycznego w Katowicach
5. Akademia Wychowania Fizycznego im. Jędrzeja Śniadeckiego w Gdańsku
6. Akademia Wychowania Fizycznego we Wrocławiu.
7. Instytut Sportu w Warszawie
8. Instytut Turystyki w Warszawie
9. Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie.
B. Jednostki podporządkowane:
1. Centralny Ośrodek Sportu w Warszawie
2. Polski Ośrodek Informacji Turystycznej w Amsterdamie (Holandia) z filią w
Brukseli (Belgia)
3. Polski Ośrodek Informacji Turystycznej w Nowym Jorku (USA)
4. Polski Ośrodek Informacji Turystycznej w Kolonii (RFN)
5. Polski Ośrodek Informacji Turystycznej w Sztokholmie (Szwecja)
6. Polski Ośrodek Informacji Turystycznej w Londynie (Wielka Brytania)
7. Polski Ośrodek Informacji Turystycznej w Rzymie (Włochy)
8. Polski Ośrodek Informacji Turystycznej w Paryżu (Francja)
9. Polski Ośrodek Informacji Turystycznej w Wiedniu (Austria).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o uzupełnieniu i ułatwieniu
stosowania Europejskiej konwencji o ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r.,
sporządzona w Jaworzynie Tatrzańskiej dnia 23 sierpnia 1996 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 59, poz. 363)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 23 sierpnia 1996 r. została sporządzona w Jaworzynie Tatrzańskiej umowa
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o uzupełnieniu i ułatwieniu
stosowania Europejskiej konwencji o ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r. w
następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o uzupełnieniu i ułatwieniu
stosowania Europejskiej konwencji o ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r.
Rzeczpospolita Polska i Republika Słowacka, zwane dalej Umawiającymi się
Stronami,
pragnąc uzupełnić we wzajemnych stosunkach postanowienia Europejskiej konwencji
o ekstradycji, sporządzonej w Paryżu dnia 13 grudnia 1957 r., zwanej dalej
Konwencją, oraz pragnąc ułatwić stosowanie zawartych w niej zasad,
postanowiły zawrzeć niniejszą umowę i uzgodniły, co następuje:
Artykuł I
(do artykułu 2 Konwencji)
W razie wyrażenia zgody na wydanie na podstawie artykułu 2 ustęp 1 Konwencji,
wydanie nastąpi także za inne czyny, których karanie należy w obu Umawiających
się Stronach do właściwości sądów.
Artykuł II
(do artykułu 5 Konwencji)
1. Wydanie za przestępstwa skarbowe następuje tylko wtedy, gdy przestępstwo, z
powodu którego żąda się wydania, odpowiada przestępstwu takiego samego rodzaju
według prawa wezwanej Umawiającej się Strony.
2. Przestępstwami skarbowymi są również przestępstwa dotyczące monopolu oraz
przestępstwa polegające na naruszeniu przepisów dotyczących gospodarki towarami
i handlu zagranicznego.
3. Nie można odmówić wydania na tej tylko podstawie, że prawo wezwanej
Umawiającej się Strony nie przewiduje takiego samego rodzaju opłat lub podatków
albo nie reguluje w ten sam sposób opłat, podatków, ceł i obowiązków dewizowych,
jak prawo wzywającej Umawiającej się Strony.
Artykuł III
(do artykułu 7 i 8 Konwencji)
1. Wezwana Umawiająca się Strona zezwoli na wydanie osoby za przestępstwo, które
według jej ustawodawstwa należy do jurysdykcji jej sądów, jeżeli uzna, że
przeprowadzenie postępowania karnego przez wzywającą Umawiającą się Stronę jest
pożądane w celu ustalenia prawdy, wymierzenia sprawiedliwej kary lub daje lepsze
możliwości resocjalizacji sprawcy.
2. Ustęp 1 stosuje się odpowiednio do rozpatrywania wniosku o ponowne wydanie
Państwu trzeciemu (art. 15 Konwencji).
Artykuł IV
(do artykułu 9 Konwencji)
1. Odmawia się wydania - również wówczas, gdy przestępstwo, za które wnosi się o
wydanie, zostało popełnione w Państwie trzecim - Stronie Konwencji, w którym za
to przestępstwo zapadł prawomocny wyrok wobec osoby, o której wydanie się wnosi.
2. Wezwana Umawiająca się Strona nie odmówi wydania osoby, jeżeli jej organy
wymiaru sprawiedliwości nie wszczęły przeciwko niej postępowania karnego tylko z
powodu braku jurysdykcji lub z tego powodu umorzyły już wszczęte postępowanie
karne.
Artykuł V
1. Wydanie nie następuje za przestępstwo objęte amnestią w wezwanej Umawiającej
się Stronie, jeżeli przestępstwo to mogło być ścigane na mocy ustawodawstwa
karnego tej Strony.
2. Nie stanowi przeszkody do wydania brak wniosku pokrzywdzonego, który według
prawa wezwanej Umawiającej się Strony byłby konieczny do wszczęcia i prowadzenia
postępowania karnego.
Artykuł VI
(do artykułu 12 Konwencji)
1. W sprawach objętych niniejszą umową wymiana pism odbywa się pomiędzy
Ministerstwem Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej a Prokuraturą Generalną
Republiki Słowackiej lub Ministerstwem Sprawiedliwości Republiki Słowackiej. Nie
wyłącza to korzystania z drogi dyplomatycznej.
2. W wypadkach odroczenia lub przerwy wykonania kary albo warunkowego
przedterminowego zwolnienia, do wniosku o wydanie lub tranzyt dołącza się także
dokumenty stwierdzające, że kara podlega wykonaniu.
Artykuł VII
(do artykułu 14 Konwencji)
Zwolnienie z aresztu, warunkowe zawieszenie kary i warunkowe przedterminowe
zwolnienie osoby wydanej, bez zarządzenia ograniczającego swobodę jej poruszania
się, oznacza jej ostateczne zwolnienie w rozumieniu artykułu 14 ustęp 1 litera
"b" Konwencji.
Artykuł VIII
(do artykułu 15 Konwencji)
Do wniosku o zgodę na ponowne wydanie innej Umawiającej się Stronie Konwencji
lub państwu trzeciemu należy dołączyć dokumenty wymienione w artykule 12 ustęp 2
Konwencji, które przesłane zostały Umawiającej się Stronie występującej o zgodę.
Zgoda zostanie udzielona, jeżeli za przestępstwo będące podstawą wniosku o
wydanie dopuszczalne byłoby wydanie przez wezwaną Umawiającą się Stronę innej
Umawiającej się Stronie Konwencji lub państwu trzeciemu.
Artykuł IX
(do artykułu 16 Konwencji)
1. Jeżeli właściwe organy jednej Umawiającej się Strony dowiedzą się o
przebywaniu na jej terytorium osoby, której wydania może zażądać druga
Umawiająca się Strona, to wystąpią bezzwłocznie do tej Strony w trybie
określonym w artykule 16 ustęp 3 Konwencji z zapytaniem, czy Strona ta wystąpi o
wydanie tej osoby. Jeżeli osoba ta znajduje się w areszcie tymczasowym,
zawiadamia się o tym drugą Umawiającą się Stronę z podaniem czasu i miejsca jej
aresztowania.
2. Termin określony w artykule 16 ustęp 4 Konwencji jest zachowany, jeżeli przed
jego upływem wezwana Umawiająca się Strona otrzyma telefaksem wniosek o wydanie
wraz z załącznikami, a następnie niezwłocznie zostaną nadesłane oryginalne
dokumenty.
Artykuł X
(do artykułu 17 Konwencji)
Wydając decyzję na podstawie artykułu 17 Konwencji, wezwana Umawiająca się
Strona podejmuje także decyzję o dopuszczalności dalszego wydania; o decyzji tej
zawiadamia wszystkie zainteresowane państwa.
Artykuł XI
(do artykułu 19 Konwencji)
1. Artykuł 19 ustęp 1 Konwencji stosuje się także do środka zabezpieczającego.
2. Wydania tymczasowego na podstawie artykułu 19 ustęp 2 Konwencji można domagać
się w razie potrzeby przeprowadzenia pilnych czynności procesowych. Czynności te
muszą być we wniosku określone. Wydania tymczasowego można odmówić, jeżeli
spowodowałoby to poważne opóźnienie lub utrudnienie postępowania karnego na
terytorium wezwanej Umawiającej się Strony albo mogłoby dla osoby, która ma być
tymczasowo wydana, spowodować nadmiernie niekorzystne skutki. Po przeprowadzeniu
czynności procesowych przez wzywającą Umawiającą się Stronę lub na żądanie
wezwanej Umawiającej się Strony osoba tymczasowo wydana, bez względu na jej
obywatelstwo, zostanie odesłana z powrotem.
3. W razie wydania tymczasowego osoba wydana w czasie pobytu na terytorium
wzywającej Umawiającej się Strony przebywa w areszcie. Okres pobytu w takim
areszcie zalicza się w wezwanej Umawiającej się Stronie.
4. Koszty związane z wydaniem tymczasowym, powstałe na terytorium wezwanej
Umawiającej się Strony, ponosi ta Strona.
Artykuł XII
(do artykułu 20 Konwencji)
1. W razie wyrażenia zgody na wydanie osoby, zostaną przekazane bez odrębnego
wniosku, i to w miarę możliwości razem z osobą wydaną, także przedmioty
wymienione w artykule 20 Konwencji lub przedmioty uzyskane w zamian tych
przedmiotów. Przekazanie tych przedmiotów nastąpi również w wypadku, gdy wydanie
osoby, na które wyrażono zgodę, nie może nastąpić z powodu jej śmierci lub
ucieczki. Przedmioty te mogą być przekazane na odrębny wniosek, jeżeli wydanie
osoby byłoby dopuszczalne na podstawie Konwencji, lecz nie może nastąpić z
powodu jej śmierci, ucieczki lub niemożliwości jej odnalezienia.
2. Wezwana Umawiająca się Strona zawiadamia wzywającą Umawiającą się Stronę o
tym, które z przedmiotów wymienionych w artykule 20 Konwencji zostały
zabezpieczone, i czy osoba, o której wydanie się wnosi, zgadza się na ich
bezpośredni zwrot pokrzywdzonemu. Wzywająca Umawiająca się Strona zawiadamia
możliwie jak najszybciej wezwaną Umawiającą się Stronę o tym, czy zrzeka się
przekazania przedmiotów pod warunkiem, że zostaną one wydane pokrzywdzonemu lub
jego pełnomocnikowi.
3. Jeżeli wezwana Umawiająca się Strona zrzekła się zwrotu przedmiotów, to przy
ich wydawaniu nie będzie stosowała zabezpieczenia na tych przedmiotach w celu
zapłaty ceł, podatków i innych tego rodzaju opłat, chyba że samego
pokrzywdzonego właściciela tych przedmiotów obciążają takie opłaty.
Artykuł XIII
(do artykułu 23 Konwencji)
Wniosek o wydanie oraz inne przekazywane dokumenty sporządza się w języku
wzywającej Umawiającej się Strony. Tłumaczeń na język wezwanej Umawiającej się
Strony nie wymaga się.
Artykuł XIV
(do artykułu 31 Konwencji)
Jeżeli jedna z Umawiających się Stron wypowie Konwencję, to wypowiedzenie
nabiera mocy w stosunkach między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką po
upływie dwóch lat od daty otrzymania takiej notyfikacji przez Sekretarza
Generalnego Rady Europy.
Artykuł XV
1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji. Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych
nastąpi w Warszawie.
2. Umowa niniejsza wejdzie w życie pierwszego dnia trzeciego miesiąca
następującego po miesiącu, w którym nastąpiła wymiana dokumentów
ratyfikacyjnych.
3. Umowa niniejsza zawarta jest na czas nie określony. Może być ona
wypowiedziana w drodze notyfikacji przez każdą z Umawiających się Stron. W takim
wypadku Umowa utraci moc po upływie jednego roku od dnia takiej notyfikacji.
Umowa przestanie obowiązywać także bez wypowiedzenia jej w dniu, w którym
przestanie obowiązywać Europejska konwencja o ekstradycji, sporządzona w dniu 13
grudnia 1957 r.
Sporządzono w Jaworzynie Tatrzańskiej dnia 23 sierpnia 1996 r. w dwóch
egzemplarzach, każdy w językach polskim i słowackim, przy czym oba teksty są
jednakowo autentyczne.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej L. Kubicki
W imieniu Republiki Słowackiej J. Liščak
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej
oświadczam, że
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
polskiej.
Dano w Warszawie dnia 20 stycznia 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 28 kwietnia 1997 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą polską
a Republiką Słowacką o uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania Europejskiej
konwencji o ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r., sporządzonej w Jaworzynie
Tatrzańskiej dnia 23 sierpnia 1996 r.
(Dz. U. Nr 59, poz. 364)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem XV ustęp 2 Umowy
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o uzupełnieniu i ułatwieniu
stosowania Europejskiej konwencji o ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r.,
sporządzonej w Jaworzynie Tatrzańskiej dnia 23 sierpnia 1996 r., nastąpiła w
Warszawie dnia 18 kwietnia 1997 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych powyższej
umowy.
Umowa wejdzie w życie dnia 1 lipca 1997 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach
karnych,
sporządzona w Ottawie dnia 12 września 1994 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 59, poz. 365)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 12 września 1994 r. została sporządzona w Ottawie Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Kanadą o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych w
następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach
karnych
Rzeczpospolita Polska i Kanada,
dążąc do rozwoju współpracy w zakresie wzajemnej pomocy prawnej w sprawach
karnych,
uzgodniły, co następuje:
CZĘŚĆ I
POSTANOWIENIA OGÓLNE
Artykuł 1
Zobowiązanie do udzielania wzajemnej pomocy prawnej
1. Umawiające się Strony zobowiązują się do udzielania na mocy niniejszej umowy
możliwie najszerzej wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych.
2. Pomoc prawną w rozumieniu ustępu 1 stanowi każdy rodzaj pomocy udzielanej
przez Stronę wezwaną w sprawach karnych prowadzonych przez Stronę wzywającą,
niezależnie od tego, jaki organ uprawniony występuje z wnioskiem o udzielenie
pomocy prawnej lub udziela takiej pomocy.
3. Sprawami karnymi w rozumieniu ustępu 1 są postępowania dotyczące czynów
określonych jako przestępstwa przez właściwe władze ustawodawcze.
4. Sprawami karnymi są również sprawy o przestępstwa dotyczące podatków,
należności celnych oraz międzynarodowego transferu kapitału i płatności.
5. Pomoc prawna obejmuje:
a) ustalanie miejsca pobytu i tożsamości osób oraz miejsca położenia rzeczy,
b) doręczanie dokumentów, w tym również dokumentów wzywających do stawiennictwa,
c) przesyłanie informacji, dokumentów i innych akt,
d) przekazywanie przedmiotów, w tym również udostępnianie dowodów rzeczowych,
e) przeprowadzanie dowodów, w tym przesłuchiwanie osób oraz odbieranie
oświadczeń,
f) przeszukiwanie oraz dokonywanie zajęcia dokumentów, akt i przedmiotów,
g) czasowe przekazywanie osób pozbawionych wolności w celu złożenia zeznań lub
udzielania podobnej pomocy,
h) dobrowolne stawiennictwo osób na terytorium Strony wzywającej,
i) podejmowanie czynności w celu ustalenia, zajęcia i przepadku przedmiotów
pochodzących z przestępstwa,
j) przesyłanie odpisów wyroków i innych orzeczeń oraz informacji o skazanych,
k) wymianę informacji o ustawodawstwie i orzecznictwie sądowym,
l) inne czynności zgodne z celami niniejszej umowy.
6. Pomocy prawnej udziela się niezależnie od tego, czy czyn będący przedmiotem
postępowania karnego na terytorium Strony wzywającej jest przestępstwem według
prawa Strony wezwanej.
Artykuł 2
Wykonanie wniosków
1. Wnioski o pomoc prawą wykonuje się zgodnie z prawem Strony wezwanej i, o ile
nie jest to sprzeczne z tym prawem, stosuje się także prawo Strony wzywającej,
wskazane we wniosku.
2. Strona wezwana powinna wykonać wniosek niezwłocznie. Na wniosek Strony
wzywającej Strona wezwana zawiadamia Stronę wzywającą o terminie i miejscu
wykonania wniosku.
Artykuł 3
Odmowa lub odroczenie udzielenia pomocy
1. Można odmówić udzielenia pomocy, jeżeli Strona wezwana uzna, że wykonanie
wniosku naruszyłoby jej suwerenność, bezpieczeństwo, porządek publiczny lub inne
podstawowe interesy państwa albo mogłoby spowodować poważne zagrożenie dla
zdrowia lub życia osoby.
2. Udzielenie pomocy prawnej może być odroczone przez Stronę wezwaną, jeżeli
jest to konieczne z uwagi na postępowanie karne toczące się na terytorium Strony
wezwanej.
3. Strona wezwana powinna niezwłocznie zawiadomić Stronę wzywającą, jeżeli
wniosek nie może być wykonany w całości lub w części albo o odroczeniu jego
wykonania, oraz powinna podać przyczyny takiej decyzji.
CZĘŚĆ II
POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE
Artykuł 4
Ustalanie miejsca pobytu i tożsamości osób oraz miejsca położenia rzeczy
Właściwe organy Strony wezwanej dołożą wszelkich starań, aby ustalić miejsce
pobytu i tożsamość osób oraz miejsce położenia rzeczy - wymienionych we wniosku.
Artykuł 5
Doręczanie dokumentów
1. Strona wzywająca powinna przekazać wniosek o doręczenie dokumentu
wymagającego odpowiedzi lub stawiennictwa na terytorium Strony wzywającej -
odpowiednio wcześniej przed wyznaczonym terminem odpowiedzi lub stawiennictwa.
2. Strona wezwana stwierdza dokonanie doręczenia dokumentów przesyłając
potwierdzenie odbioru zawierające datę oraz podpis odbiorcy i osoby doręczającej
albo zaświadczenie organu właściwego zawierające datę, miejsce, okoliczności
doręczenia oraz dane o osobie, której doręczono dokument.
Artykuł 6
Przekazywanie dokumentów i przedmiotów
1. Jeżeli wniosek o pomoc prawą dotyczy przekazania akt i dokumentów, Strona
wezwana może przekazać ich uwierzytelnione odpisy, chyba że Strona wzywająca
wyraźnie żąda oryginałów.
2. Oryginały akt lub dokumentów oraz przedmioty przekazane Stronie wzywającej
powinny być niezwłocznie zwrócone Stronie wezwanej, chyba że Strona wezwana
zrezygnuje z ich zwrotu.
3. Jeżeli nie jest to sprzeczne z prawem Strony wezwanej, akta, dokumenty lub
przedmioty powinny być przekazane w takiej formie lub tak uwierzytelnione
zgodnie z prawem Strony wzywającej, jak zostało to określone we wniosku.
Artykuł 7
Obecność osób przy wykonywaniu wniosku na terytorium Strony wezwanej
1. Osoba wezwana do złożenia zeznań i przedstawienia dokumentów, akt lub innych
przedmiotów na terytorium Strony wezwanej będzie przymuszona do stawienia się i
złożenia zeznań oraz do przedstawienia dokumentów, akt i innych przedmiotów,
zgodnie z prawem Strony wezwanej.
2. Przedstawiciele właściwych organów Strony wzywającej oraz inni uczestnicy
postępowania są uprawnieni do udziału przy wykonywaniu wniosku na terytorium
Strony wezwanej, jeżeli nie jest to sprzeczne z prawem Strony wezwanej.
3. Udział przy wykonywaniu wniosku, o którym mowa w ustępie 2, obejmuje prawo do
zadawania pytań oraz do sporządzania zapisu przebiegu czynności, w tym także
przy zastosowaniu środków technicznych.
Artykuł 8
Dobrowolne stawiennictwo osób w celu złożenia zeznania lub udzielenia podobnej
pomocy na terytorium Strony wzywającej
1. Strona wzywająca może wystąpić z wnioskiem o dobrowolne stawiennictwo na jej
terytorium określonej osoby w celu złożenia zeznania lub udzielenia podobnej
pomocy.
2. Strona wezwana, doręczając wezwanie do dobrowolnego stawiennictwa, poucza tę
osobę o przysługujących jej należnościach i zwrocie kosztów przez Stronę
wzywającą.
Artykuł 9
Przeszukiwanie oraz dokonywanie zajęcia dokumentów, akt i przedmiotów
1. Właściwe organy Strony wezwanej, które wykonały wniosek o przeszukanie oraz o
dokonanie zajęcia dokumentów, akt i przedmiotów, powinny przekazać Stronie
wzywającej wszystkie informacje przez nią oczekiwane, w tym również informacje o
ich identyfikacji, stanie oraz poprzednim i aktualnym posiadaniu zajętych
dokumentów, akt i przedmiotów oraz okolicznościach ich zajęcia.
2. Strona wzywająca zastosuje się do wszystkich wymagań Strony wezwanej
dotyczących zajętych dokumentów, akt i przedmiotów, które mają być udostępnione
Stronie wzywającej.
Artykuł 10
Czasowe przekazywanie osób pozbawionych wolności w celu złożenia zeznań lub
udzielenia podobnej pomocy
1. Osoba pozbawiona wolności na terytorium Strony wezwanej, która została
wezwana do stawiennictwa na terytorium Strony wzywającej w celu złożenia zeznań
lub udzielenia podobnej pomocy, zostanie czasowo przekazana Stronie wzywającej,
jeżeli osoba ta wyraża zgodę na przekazanie i jeżeli nie sprzeciwiają się temu
szczególne powody.
2. Osoba przekazana pozostaje nadal pozbawiona wolności na terytorium Strony
wzywającej, chyba że Strona wezwana zażąda jej zwolnienia.
3. Strona wzywająca przekaże osobę pozbawioną wolności z powrotem, kiedy
obecność tej osoby na terytorium Strony wzywającej nie jest już konieczna, a w
każdym razie w terminie wyznaczonym przez Stronę wezwaną. Termin ten może zostać
przedłużony przez Stronę wezwaną, jeżeli obecność tej osoby na terytorium Strony
wzywającej jest konieczna.
Artykuł 11
Gwarancje ochrony
1. Osoba, która na skutek wezwania stawia się na terytorium Strony wzywającej, z
zastrzeżeniem artykułu 10 ustęp 2, nie może być ścigana, zatrzymana lub poddana
jakimkolwiek innym ograniczeniom wolności na terytorium tej Strony za czyny
popełnione przez tę osobę przed opuszczeniem przez nią terytorium Strony
wezwanej. Osoba ta nie jest zobowiązana do składania zeznań w postępowaniu innym
niż to, którego dotyczy wniosek.
2. Postanowień ustępu 1 nie stosuje się, jeżeli osoba, która się stawiła, mając
możliwość opuszczenia terytorium Strony wzywającej, nie opuściła go w ciągu
trzydziestu dni od dnia, w którym właściwy organ poinformował, że jej obecność
nie jest już konieczna, lub po opuszczeniu tego terytorium dobrowolnie tam
powróciła.
3. Osoba wezwana, która nie stawiła się na terytorium Strony wzywającej, nie
może być poddana żadnym sankcjom i środkom przymusu na terytorium Strony
wezwanej.
Artykuł 12
Przedmioty pochodzące z przestępstwa
1. Na wniosek Strony wzywającej właściwe organy Strony wezwanej dołożą wszelkich
starań, aby ustalić, czy przedmioty pochodzące z przestępstwa znajdują się na
terytorium Strony wezwanej, oraz poinformują Stronę wzywającą o wynikach swych
działań. Występując z takim wnioskiem Strona wzywająca wskaże Stronie wezwanej
istotne okoliczności, które uzasadniają przekonanie, że przedmioty takie mogą
znajdować się na terytorium Strony wezwanej.
2. W wypadku ustalenia, że przedmioty pochodzące z przestępstwa znajdują się na
terytorium Strony wezwanej, Strona wezwana podejmie właściwe działania zgodnie z
jej prawem w celu ich zabezpieczenia, zajęcia i przepadku.
CZĘŚĆ III
POSTĘPOWANIE I KOSZTY
Artykuł 13
Treść wniosku
1. Każdy wniosek o udzielenie pomocy prawnej powinien zawierać:
a) nazwę właściwego organu prowadzącego postępowanie,
b) opis postępowania z podaniem odpowiednich faktów oraz przepisów prawa,
c) określenie celu wniosku oraz rodzaju udzielanej pomocy,
d) określenie oczekiwanego terminu wykonania wniosku.
2. Wniosek o udzielenie pomocy prawnej powinien zawierać również następujące
informacje:
a) jeżeli jest to możliwe - tożsamość, obywatelstwo oraz miejsca pobytu osoby
lub osób, przeciwko którym toczy się postępowanie,
b) jeżeli jest to konieczne - wskazanie szczególnej formy i trybu, jakie powinny
być zachowane przy wykonywaniu wniosku,
c) w wypadku wniosku o przeprowadzenie dowodów lub o przeszukanie i zajęcie
przedmiotów - wskazanie okoliczności uzasadniających przypuszczenie, że dowody
lub przedmioty mogą znajdować się na terytorium Strony wezwanej,
d) w wypadku wniosku o przesłuchanie - wskazanie, czy wymagane jest złożenie
przyrzeczenia, oraz określenie okoliczności, których mają dotyczyć zeznania lub
oświadczenia,
e) w wypadku udostępniania dowodów rzeczowych - dane osoby lub nazwę organu
sprawujących dozór nad dowodami rzeczowymi, miejsce, do którego mają być
przekazane, badania, jakie mają być przeprowadzone, oraz termin zwrotu dowodów
rzeczowych,
f) w wypadku przekazywania osób pozbawionych wolności - dane osoby lub nazwę
organu konwojującego podczas przekazywania, miejsce, do którego osoba pozbawiona
wolności ma być przekazana, oraz termin jej powrotu,
g) jeżeli konieczne jest zachowanie poufności - wskazanie tego powodów.
3. Jeżeli Strona wezwana uzna, że informacje zawarte we wniosku są
niewystarczające do wykonania wniosku, Strona ta może wnioskować o dostarczenie
dodatkowych informacji.
4. Wniosek powinien być sporządzony na piśmie. W okolicznościach nagłych oraz w
innych wypadkach za zgodą Strony wezwanej wniosek może być przekazany w innej
formie, ale powinien być niezwłocznie potwierdzony w formie pisemnej.
Artykuł 14
Organy centralne
Wnioski o udzielenie pomocy prawnej i odpowiedzi na nie są przekazywane za
pośrednictwem organów centralnych. Organami centralnymi są: ze strony
Rzeczypospolitej Polskiej - Minister Sprawiedliwości i ze strony Kanady -
Minister Sprawiedliwości.
Artykuł 15
Poufność informacji
1. Strona wezwana może po konsultacji ze Stroną wzywającą zażądać, aby
przekazane informacje lub dowody albo źródła tych informacji lub dowodów
pozostały poufne lub zostały ujawnione lub wykorzystane tylko zgodnie z
określonymi przez Stronę wezwaną warunkami.
2. Strona wezwana, w zakresie, w jakim zostało to określone we wniosku, powinna
zachować poufny charakter wniosku, jego treści, towarzyszących mu dokumentów
oraz jakichkolwiek czynności podjętych zgodnie z wnioskiem, z wyjątkiem tych
wiadomości, których ujawnienie jest niezbędne dla wykonania wniosku.
Artykuł 16
Ograniczenie wykorzystywania informacji
Strona wzywająca nie może ujawnić lub wykorzystać przekazanych informacji lub
dowodów dla innych celów niż określone we wniosku bez uprzedniej zgody organu
centralnego Strony wezwanej.
Artykuł 17
Zwolnienie od poświadczania
Dokumenty przekazywane zgodnie z niniejszą umową nie wymagają żadnego
poświadczania, o ile umowa niniejsza nie stanowi inaczej.
Artykuł 18
Język
Do wniosku i załączonych dokumentów należy dołączyć ich tłumaczenie na język
urzędowy Strony wezwanej.
Jednakże dokumenty, które podlegają doręczeniu, nie wymagają tłumaczenia, jeżeli
osoba, której mają być doręczone, zgodzi się na ich przyjęcie w języku, w którym
są sporządzone.
Artykuł 19
Koszty
1. Strona wezwana ponosi koszty udzielenia pomocy.
2. Strona wzywająca ponosi jednakże koszty związane z przekazywaniem osób
pozbawionych wolności na jej terytorium, honoraria i inne wydatki związane z
wydaniem opinii przez biegłego na terytorium każdej ze Stron, jak również koszty
wymienione w artykule 8 ustęp 2.
3. Jeżeli okaże się, że wykonanie wniosku wymaga poniesienia wyjątkowo znacznych
kosztów, Umawiające się Strony przeprowadzą konsultacje w celu określenia
warunków wykonania takiego wniosku.
CZĘŚĆ IV
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
Artykuł 20
Zakres stosowania
Niniejsza umowa ma zastosowanie do wszystkich wniosków przedłożonych po jej
wejściu w życie, nawet jeżeli dotyczą czynów popełnionych przed tym terminem.
Artykuł 21
Konsultacje
Umawiające się Strony, na wniosek jednej ze Stron, podejmą niezwłocznie
konsultacje, dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej umowy.
Artykuł 22
Wejście w życie i wypowiedzenie
1. Niniejsza umowa podlega ratyfikacji i wejdzie w życie pierwszego dnia
drugiego miesiąca następującego po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych, która
nastąpi w Warszawie.
2. Niniejsza umowa zawarta jest na czas nie określony. Każda ze Stron może ją
wypowiedzieć w każdej chwili; wypowiedzenie nabierze skutków prawnych pierwszego
dnia szóstego miesiąca następującego po tym miesiącu, w którym druga Strona
otrzyma odnośną notyfikację.
Sporządzono w Ottawie dnia 12 września 1994 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim, angielskim i francuskim, przy czym wszystkie teksty mają
jednakową moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej A. Olechowski
W imieniu Kanady A. Ouellet
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
polskiej.
Dano w Warszawie dnia 12 marca 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 20 maja 1997 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą polską
a Kanadą o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych, sporządzonej w Ottawie
dnia 12 września 1994 r.
(Dz. U. Nr 59, poz. 366)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 22 ustęp 1 Umowy
między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach
karnych, sporządzonej w Ottawie dnia 12 września 1994 r., nastąpiła w Warszawie
dnia 12 maja 1997 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej umowy.
Powyższa umowa wejdzie w życie dnia 1 lipca 1997 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Macedońskim w sprawie
popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzona w Skopje dnia 28
listopada 1996 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 63, poz. 393)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 28 listopada 1996 r. została sporządzona w Skopje Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Macedońskim w sprawie popierania i wzajemnej
ochrony inwestycji w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Macedońskim w sprawie
popierania i wzajemnej ochrony inwestycji
PREAMBUŁA
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Macedoński (zwane dalej "Umawiającymi się
Stronami"),
dążąc do rozszerzenia współpracy gospodarczej wzajemnie korzystnej dla obu
Państw,
mając na celu stworzenie i utrzymanie korzystnych warunków do inwestowania przez
inwestorów jednej Umawiającej się Strony na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony,
uznając potrzebę popierania i ochrony inwestycji zagranicznych w celu
przyczyniania się do rozkwitu gospodarczego obydwu Umawiających się Stron,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Definicje
W rozumieniu niniejszej umowy:
1. Określenie "inwestycja" oznacza wszelkie mienie zainwestowane przez inwestora
jednej Umawiającej się Strony zgodnie z ustawodawstwem i przepisami drugiej
Umawiającej się Strony, i obejmuje:
a) własność ruchomości i nieruchomości, gwarancje i prawa majątkowe, takie jak
służebność, hipoteka i inne ustawowe prawa;
b) akcje, udziały lub wszelkie inne rodzaje udziału w spółkach;
c) wierzytelności pieniężne lub prawa do innych świadczeń, mających wartość
ekonomiczną;
d) prawa autorskie, znaki handlowe, patenty lub inne prawa własności
intelektualnej lub przemysłowej, konow-how i goodwill;
e) wszelkie prawa o charakterze finansowym, przyznane na mocy prawa lub umowy,
takie jak
koncesje nadane zgodnie z obowiązującymi przepisami w zakresie prowadzenia
takiej działalności, jak poszukiwanie, obróbka, wydobywanie i eksploatacja
zasobów naturalnych.
2. Określenie "inwestor" oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną jednej
Umawiającej się Strony, która zainwestowała lub zamierza inwestować na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony:
a) określenie "osoba fizyczna" oznacza w odniesieniu do każdej z Umawiających
się Stron osobę będącą obywatelem jednej z Umawiających się Stron, która jest
stroną niniejszej umowy;
b) określenie "osoba prawna" oznacza w odniesieniu do każdej z Umawiających się
Stron wszelkie osoby prawne, przedsiębiorstwa, spółki, korporacje,
stowarzyszenia handlowe lub organizacje utworzone lub zorganizowane zgodnie z
ustawodawstwem danej Umawiającej się Strony, mające siedzibę na terytorium tej
Umawiającej się Strony.
3. Określenie "przychody" oznacza kwoty pieniężne uzyskane z inwestycji, a w
szczególności zyski, odsetki, dywidendy, należności licencyjne, honoraria, w tym
zyski reinwestowane oraz zyski ze sprzedaży majątku.
4. Określenie "terytorium" oznacza terytorium Umawiających się Państw-Stron
niniejszej umowy, obejmujące obszar lądowy, wodny i przestrzeń powietrzną, nad
którymi każde z odnośnych Państw-Stron niniejszej umowy sprawuje jurysdykcję lub
suwerenne prawa zgodnie z własnym wewnętrznym ustawodawstwem i prawem
międzynarodowym.
5. Zmiana formy inwestycji dopuszczonej zgodnie z ustawodawstwem i przepisami
Umawiającej się Strony, na której terytorium inwestycja została dokonana, nie
zmienia jej charakteru jako inwestycji.
Artykuł 2
Popieranie i dopuszczanie inwestycji
1. Każda z Umawiających się Stron będzie popierać na swoim terytorium inwestycje
inwestorów drugiej Umawiającej się Strony i będzie dopuszczać takie inwestycje
zgodnie ze swoim ustawodawstwem i przepisami.
2. Jeżeli Umawiająca się Strona dopuściła inwestycję na swoje terytorium, to ta
Strona przyzna zgodnie z jej ustawodawstwem i przepisami niezbędne zezwolenia
związane z taką inwestycją i z wykonaniem umów licencyjnych i umów o pomocy
technicznej, handlowej i menedżerskiej. Każda z Umawiających się Stron będzie, w
razie potrzeby, dokładać wszelkich starań w celu wydania niezbędnych zezwoleń na
działalność doradców i innych wykwalifikowanych osób posiadających obywatelstwo
zagraniczne.
Artykuł 3
Ochrona i traktowanie inwestycji
1. Każda z Umawiających się Stron będzie ochraniać na swoim terytorium
inwestycje dokonane zgodnie z jej ustawodawstwem i przepisami przez inwestorów
drugiej Umawiającej się Strony i nie będzie naruszać w sposób nieuzasadniony lub
dyskryminujący prawa inwestora drugiej Umawiającej się Strony do zarządzania,
utrzymywania, wykorzystywania, osiągania korzyści, rozszerzania działalności,
sprzedaży i, w razie potrzeby, likwidacji takich inwestycji.
2. Każda z Umawiających się Stron zapewni na swoim terytorium sprawiedliwe i
równe traktowanie inwestycji inwestorów drugiej Umawiającej się Strony.
Traktowanie to nie będzie mniej korzystne niż przyznane przez każdą Umawiającą
się Stronę inwestycjom dokonanym przez jej własnych inwestorów lub przez
inwestorów jakiegokolwiek trzeciego państwa.
3. Traktowanie, o którym mowa w ustępach 1 i 2 tego artykułu, nie będzie miało
zastosowania do przywilejów, jakie którakolwiek z Umawiających się Stron przyzna
inwestorom państwa trzeciego ze względu na jej członkostwo lub przynależność do
strefy wolnego handlu, unii celnej, wspólnego rynku lub jakiejkolwiek
istniejącej lub przyszłej konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania
lub innych spraw podatkowych, a w przypadku Rządu Macedońskiego - z uwagi na
jego ustalone stosunki współpracy gospodarczej z byłymi republikami
jugosłowiańskimi.
Artykuł 4
Wywłaszczenie i odszkodowanie
1. Żadna z Umawiających się Stron nie podejmie bezpośrednio lub pośrednio
działań wywłaszczeniowych, nacjonalizacyjnych lub innych działań o takim samym
charakterze lub równoważnym skutku w stosunku do inwestycji należących do
inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, chyba że działania te zostaną podjęte
w interesie publicznym i nie będą miały charakteru dyskryminacyjnego, i będą
podjęte zgodnie z właściwą procedurą prawną oraz za skutecznym i właściwym
odszkodowaniem. Odszkodowanie takie będzie odpowiadać wartości rynkowej
wywłaszczonej inwestycji, ustalonej według stanu przed wywłaszczeniem lub zanim
decyzja o wywłaszczeniu stała się publicznie wiadoma. Odszkodowanie będzie
obejmować odsetki do czasu spłaty, obliczone na bazie LIBOR, obejmujące okres od
daty nacjonalizacji do daty całkowitej spłaty.
2. Kwota odszkodowania zostanie uregulowana w walucie wymienialnej i będzie
wypłacona bez zbędnej zwłoki osobie uprawnionej bez względu na jej miejsce
pobytu lub zamieszkania. Transfer "bez zbędnej zwłoki" uważany będzie wówczas,
gdy będzie dokonany w okresie wymaganym normalnie dla wypełnienia formalności
związanych z transferem. Okres ten zacznie biec w dniu, w którym został złożony
wniosek, i nie może przekroczyć 3 miesięcy.
3. Inwestorzy jednej z Umawiających się Stron, których inwestycje poniosą straty
na terytorium drugiej Umawiającej się Strony z powodu wojny lub jakiegokolwiek
innego konfliktu zbrojnego, stanu wyjątkowego, rewolty, powstania lub zamieszek,
będą traktowane przez tę drugą Umawiającą się Stronę w zakresie przywrócenia,
odszkodowania, kompensacji lub innego wynagrodzenia nie mniej korzystnie niż
właśni inwestorzy lub inwestorzy jakiegokolwiek państwa trzeciego. Należne z
tego tytułu płatności będą w miarę możliwości podlegały transferowi bez zbędnej
zwłoki w walucie wymienialnej.
Artykuł 5
Transfer
1. Każda z Umawiających się Stron, na której terytorium dokonane zostały
inwestycje przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, przyzna tym
inwestorom swobodny transfer płatności związanych z tymi inwestycjami, a w
szczególności:
a) kapitału i kwot dodatkowych, niezbędnych do utrzymania i rozszerzenia
inwestycji;
b) zysków, odsetek, dywidend i innych bieżących dochodów;
c) kwot na spłatę pożyczek z odsetkami, prawidłowo zaciągniętych i
udokumentowanych, i związanych bezpośrednio z konkretną inwestycją;
d) należności licencyjnych i honorariów;
e) wpływów z całkowitej lub częściowej sprzedaży lub likwidacji inwestycji;
f) odszkodowań przewidzianych w artykule 4;
g) zarobków obywateli jednej Umawiającej się Strony, którzy uzyskają zezwolenie
na pracę w związku z inwestycją dokonaną na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony.
2. Transfery będą dokonywane bez zbędnej zwłoki w walucie wymienialnej według
kursu stosowanego w dniu transferu i zgodnie z procedurą ustaloną przez
Umawiającą się Stronę, na której terytorium inwestycja została dokonana, z
zastrzeżeniem wypełnienia wszelkich zobowiązań finansowych wobec danej
Umawiającej się Strony.
3. Umawiające się Strony zobowiązują się przyznać transferom, o których mowa w
ustępach 1 i 2 tego artykułu, traktowanie nie mniej korzystne niż przyznane
transferom pochodzącym z inwestycji dokonanych przez inwestorów któregokolwiek
państwa trzeciego.
Artykuł 6
Subrogacja
1. Jeżeli Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja dokona płatności
któremukolwiek z jej inwestorów w ramach gwarancji lub ubezpieczenia zawartego w
związku z inwestycją, druga Umawiająca się Strona uzna ważność przejęcia przez
pierwszą Umawiającą się Stronę lub jej agencję wszelkich praw lub roszczeń
przysługujących inwestorowi. Umawiająca się Strona lub jakakolwiek jej agencja,
która przejęła prawa inwestora, jest uprawniona do takich samych praw, jakie
posiada inwestor, i do dochodzenia takich praw w takim samym zakresie, z
zastrzeżeniem wypełnienia zobowiązań inwestora związanych z ubezpieczoną w ten
sposób inwestycją.
2. W przypadku subrogacji określonej w ustępie 1 tego artykułu inwestor nie
będzie wysuwał roszczeń, jeżeli nie będzie do tego upoważniony przez Umawiającą
się Stronę lub jej agencję.
Artykuł 7
Rozstrzyganie sporów między Umawiającą się Stroną a inwestorem drugiej
Umawiającej się Strony
1. Spory między jedną z Umawiających się Stron a inwestorem drugiej Umawiającej
się Strony będą notyfikowane pisemnie przez inwestora Umawiającej się Stronie
przyjmującej inwestycje, z podaniem szczegółowej informacji. Wszelki spór
powinien być załatwiony w miarę możliwości w drodze polubownej.
2. Jeżeli spór nie będzie mógł być rozstrzygnięty polubownie w ciągu sześciu
miesięcy od daty pisemnej notyfikacji, którą druga Umawiająca się Strona została
poinformowana o przedmiocie sporu, to zainteresowany inwestor może zaproponować
według własnego wyboru, aby spór został przedłożony:
- właściwemu sądowi Umawiającej się Strony, na której terytorium inwestycja
została dokonana;
- trybunałowi arbitrażowemu ad hoc, utworzonemu zgodnie z Regulaminem Procedury
Arbitrażowej Komisji Narodów Zjednoczonych do Spraw Międzynarodowego Prawa
Handlowego (UNCITRAL);
- Międzynarodowemu Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych (ICSID),
utworzonemu na mocy "Konwencji w sprawie rozstrzygania sporów inwestycyjnych
między Państwami a obywatelami drugich państw", wyłożonej do podpisu dnia 18
marca 1965 r., w przypadku gdy obie Umawiające się Strony staną się
sygnatariuszami tej konwencji.
3. Jeżeli spór zostanie przedłożony właściwemu sądowi Umawiającej się Strony lub
trybunałowi arbitrażowemu, to wybór jednej lub drugiej drogi postępowania będzie
ostateczny.
4. Wyrok arbitrażowy będzie się opierał na:
- postanowieniach niniejszej umowy,
- prawie krajowym Umawiającej się Strony, na której terytorium inwestycja
została dokonana, włącznie z normami kolizyjnymi,
- normach i powszechnie przyjętych zasadach prawa międzynarodowego.
5. Orzeczenia arbitrażowe będą ostateczne i wiążące dla obu stron sporu. Każda
Umawiająca się Strona zobowiązuje się do wykonania orzeczenia zgodnie z jej
prawem krajowym.
Artykuł 8
Spory między Umawiającymi się Stronami
1. Spory między Umawiającymi się Stronami dotyczące interpretacji i stosowania
niniejszej umowy będą rozstrzygane w miarę możliwości w drodze konsultacji i
rokowań dyplomatycznych.
2. Jeżeli Umawiające się Strony nie mogą osiągnąć porozumienia w ciągu sześciu
miesięcy od powstania między nimi sporu, to taki spór będzie przedłożony na
żądanie którejkolwiek Umawiającej się Strony trybunałowi arbitrażowemu
utworzonemu w następujący sposób: każda Umawiająca się Strona wyznaczy jednego
arbitra, a ci dwaj arbitrzy wybiorą przewodniczącego trybunału, który będzie
obywatelem państwa trzeciego utrzymującego stosunki dyplomatyczne z obydwiema
Umawiającymi się Stronami.
3. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron nie wyznaczy swojego arbitra i nie
podejmie na wniosek drugiej Umawiającej się Strony działań w celu dokonania
takiej nominacji w ciągu dwóch miesięcy, to arbiter będzie mianowany na wniosek
drugiej Umawiającej się Strony przez Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału
Sprawiedliwości.
4. Jeżeli obaj arbitrzy nie mogą osiągnąć porozumienia w ciągu dwóch miesięcy po
ich mianowaniu odnośnie do wyboru przewodniczącego trybunału, to będzie on
mianowany na wniosek jednej z Umawiających się Stron przez Przewodniczącego
Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.
5. Jeżeli w przypadkach przewidzianych w ustępach 3 i 4 tego artykułu
Przewodniczący Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości nie może spełnić
wymienionej funkcji lub jeżeli jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron,
to wymaganej nominacji dokona Wiceprzewodniczący, a jeżeli Wiceprzewodniczący
nie może spełnić tej funkcji lub jeżeli jest obywatelem jednej z Umawiających
się Stron, to wymaganej nominacji dokona najstarszy rangą sędzia Trybunału,
który nie jest obywatelem żadnej z Umawiających się Stron.
6. Z uwzględnieniem innych postanowień między Umawiającymi się Stronami,
trybunał ustali własny tryb postępowania. Trybunał podejmie decyzje większością
głosów.
7. Postanowienia trybunału są ostateczne i wiążące dla obydwu Umawiających się
Stron.
8. Każda Umawiająca się Strona ponosi koszty mianowanego przez nią arbitra oraz
koszty swojego udziału w postępowaniu arbitrażowym. Koszty przewodniczącego, jak
również inne koszty pokrywają w równych częściach Umawiające się Strony.
Trybunał może jednak postanowić, że jedna ze stron poniesie wyższe wydatki i
taka decyzja będzie wiążąca dla obydwu stron.
Artykuł 9
Stosowanie korzystniejszych norm
Jeżeli prawo wewnętrzne Umawiającej się Strony lub istniejące albo przyszłe
zobowiązania powstałe między Umawiającymi się Stronami zgodnie z prawem
międzynarodowym zawierają dodatkowe regulacje, które ogólnie lub szczegółowo
przewidują w odniesieniu do inwestycji dokonanych przez inwestorów drugiej
Umawiającej się Strony traktowanie bardziej korzystne od przewidzianego w
niniejszej umowie, to takie regulacje w zakresie, w jakim są korzystniejsze,
będą miały pierwszeństwo przed niniejszą umową.
Artykuł 10
Konsultacje i wymiana informacji
Na wniosek jednej Umawiającej się Strony, druga Umawiająca się Strona zgodzi się
niezwłocznie na konsultacje w sprawie interpretacji lub stosowania niniejszej
umowy. Na wniosek którejkolwiek Umawiającej się Strony dokonywać się będzie
wymiany informacji o wpływie, jaki mogą mieć ustawodawstwo, przepisy, decyzje,
praktyki i procedura administracyjna lub polityka drugiej Umawiającej się Strony
na inwestycje objęte niniejszą umową.
Artykuł 11
Zakres stosowania
Niniejsza umowa ma zastosowanie do inwestycji dokonanych po dniu 1 stycznia 1990
r. na terytorium jednej Umawiającej się Strony zgodnie z jej ustawodawstwem i
przepisami przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 12
Wejście w życie
Niniejsza umowa wejdzie w życie w dniu otrzymania noty późniejszej, w której
jedna Umawiająca się Strona poinformuje drugą Umawiającą się Stronę, że jej
wewnętrzne wymogi prawne dla wejścia w życie niniejszej umowy zostały spełnione.
Artykuł 13
Czas obowiązywania i wypowiedzenie
1. Niniejsza umowa pozostanie w mocy przez dziesięć (10) lat i będzie pozostawać
w mocy przez dalszy taki sam okres lub okresy, chyba że którakolwiek z
Umawiających się Stron powiadomi drugą Umawiającą się Stronę na rok przed
wygaśnięciem pierwotnego lub każdego następnego okresu o zamiarze wypowiedzenia
umowy. Nota o wypowiedzeniu niniejszej umowy uprawomocnia się po roku od daty
otrzymania jej przez drugą Umawiającą się Stronę.
2. W odniesieniu do inwestycji dokonanych przed datą wejścia w życie
wypowiedzenia niniejszej umowy postanowienia niniejszej umowy pozostaną w mocy
przez okres dziesięciu lat od daty wypowiedzenia niniejszej umowy.
Sporządzono w Skopje dnia 28 listopada 1996 r. w dwóch egzemplarzach, w językach
polskim, macedońskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo
autentyczne. W przypadku rozbieżności przy interpretacji tekst angielski będzie
rozstrzygający.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej D. Rosati
Z upoważnienia Rządu Macedońskiego L. Frčkoski
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 12 marca 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: D Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 19 maja 1997 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Macedońskim w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzonej w
Skopje dnia 28 listopada 1996 r.
(Dz. U. Nr 63, poz. 394)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z postanowieniami artykułu 12
Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Macedońskim w sprawie
popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzonej w Skopje dnia 28
listopada 1996 r., dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w
związku z tym powyższa umowa weszła w życie dnia 22 kwietnia 1997 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 5 czerwca 1997 r.
w sprawie wyrobów, które nie mogą być nabywane bez certyfikatu.
(Dz. U. Nr 63, poz. 401)
Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji
(Dz. U. Nr 55, poz. 250 i z 1994 r. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wprowadza się wykaz wyrobów, które nie mogą być nabywane bez certyfikatu
przez jednostki organizacyjne podległe lub nadzorowane przez Ministra Spraw
Wewnętrznych i Administracji, stanowiący załącznik do niniejszego
rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 5
czerwca 1997 r. (poz. 401)
WYKAZ WYROBÓW, KTÓRE NIE MOGĄ BYĆ NABYWANE BEZ CERTYFIKATU
Lp.Symbol Systematycznego wykazu wyrobów (SWW)Nazwa grupy asortymentowej
lub asortymentuJednostka certyfikująca
1 Wyposażenie i uzbrojenie osobiste strażakaCNBOP
^2221-5 i 1375-51/ buty strażackie specjalne^
^1369-62/ hełm strażacki kompletny^
^2185-43/ ubrania specjalne^
^2185-94/ rękawice strażackie specjalne^
^2185-945/ pasy strażackie^
^2185-336/ kominiarka chroniąca przed promieniowaniem cieplnym^
^0657-1627/ zatrzaśniki duże^
2 Środki specjalne ochrony osobistej strażakaCNBOP
^2185-421/ ubrania specjalne chroniące przed czynnikami chemicznymi^
^2185-432/ ubrania specjalne chroniące przed promieniowaniem cieplnym i
płomieniem^
^2185-493/ ubrania specjalne chroniące przed promieniowaniem
radioaktywnym^
^0657-2194/ maski do aparatów powietrznych butlowych^
^0657-2125/ aparaty powietrzne butlowe^
^0657-2136/ tlenowe aparaty izolujące^
^0657-1507/ szelki bezpieczeństwa^
^0657-1598/ linki strażackie ratownicze^
30657-11PompyCNBOP
^^1/ autopompy^
^^2/ motopompy^
4 Węże, armatura i osprzętCNBOP
^1373-551/ pożarnicze węże tłoczne^
^0657-1192/ pożarnicze węże ssawne^
^0657-1193/ dozowniki środków pianotwórczych^
^0657-1164/ działka gaśnicze^
^^- wodne^
^^- wodno-pianowe^
^^- proszkowe^
^0657-1195/ urządzenia do wytwarzania zasłony wodnej^
^0616-1176/ hydranty nadziemne^
^0616-1177/ hydranty podziemne^
^0657-1128/ łączniki^
^0657-1199/ łączniki kątowe^
^0657-11210/ nasady^
^0657-1111/ pokrywy nasad^
^^12/ prądnice^
^0657-115- wodne^
^0657-119- wodno-pianowe^
^0657-121- pianowe^
^0657-139- proszkowe^
^0657-11213/ przełączniki^
^0657-11314/ rozdzielacze^
^0657-11115/ smoki ssawne^
^0657-11416/ stojaki hydrantowe^
^0657-11917/ wytwornice pianowe^
^0657-1218/ generatory piany^
^0657-12319/ zasysacze liniowe^
^0657-11920/ zawory kulowe do układów wodno-pianowych^
^0657-11321/ zbieracze^
51025-3PojazdyCNBOP
^^1/ samochody gaśnicze^
6 Sprzęt ratowniczyCNBOP
^0657-1641/ drabiny^
^0657-1512/ linkowe urządzenia ratownicze^
^0657-1593/ skokochrony^
^0657-1594/ wory i rękawy ratownicze^
^0657-1595/ maski ucieczkowe^
7 Narzędzia ratownicze, pomocnicze i osprzętCNBOP
^06471/ hydrauliczne narzędzia ratownicze wraz z pompami^
^^- rozpieracze^
^0647-31- nożyce^
^^- rozpieracze cylindryczne^
^^- urządzenia "kombi"^
^^2/ poduszki pneumatyczne^
^0851-123/ wciągarki^
^0712-44/ agregaty prądotwórcze^
^^5/ poduszki pneumatyczne do uszczelniania^
8 Podręczny sprzęt gaśniczyCNBOP
^0657-131/ gaśnice przenośne^
^0657-142/ agregaty gaśnicze^
^0657-1313/ hydronetki^
^0657-1394/ koce gaśnicze^
91337-91Środki gaśniczeCNBOP
101337-91Ładunki do wytwarzania pianyCNBOP
111151-81Urządzenia sygnalizacji pożaruCNBOP
^^1/ czujki pożarowe^
^^2/ izolatory zwarć^
^^3/ gniazda czujek^
^^4/ adaptery linii bocznych^
^^5/ liniowe elementy sterujące^
^^6/ liniowe elementy wejściowe^
^^7/ urządzenia do wykrywania zasysane dymu^
^^8/ centrale sygnalizacji pożarowej - systemy^
^^9/ zasilacze do urządzeń sygnalizacji pożarowej^
^^10/ centrale sterujące urządzeniami gaśniczymi^
^^11/ centrale sterujące urządzeniami oddymiającymi^
^^12/ ręczne ostrzegacze pożarowe^
^^13/ sygnalizatory optyczne^
^^14/ sygnalizatory akustyczne^
^^15/ osłony przeciwwietrzne^
^^16/ wskaźniki zadziałania^
^^17/ zwalniaki elektromagnetyczne, sterowniki, siłowniki, przekaźniki
stosowane w systemach zabezpieczeń przeciwpożarowych^
^^18/ pola obsługi dla straży pożarnych^
^^19/ kasety z kluczami dla straży pożarnych^
^^20/ urządzenia zdalnej sygnalizacji i obsługi^
^^21/ kable, osłony, uchwyty stosowane w systemach zabezpieczeń
przeciwpożarowych^
12 Znaki bezpieczeństwaCNBOP
^^1/ pożarnicze tablice informacyjne^
^^2/ znaki bezpieczeństwa^
^^- ochrona przeciwpożarowa^
^^- ewakuacja^
130616-117HydrantyCNBOP
^^1/ hydranty wewnętrzne^
^^2/ prądownice hydrantowe^
^0657-1183/ zawory hydrantowe^
^0657-1194/ przystawki pianowe do hydrantów^
140657-91Urządzenia gaśnicze gazowe, proszkowe i alternatywne do
halonowychCNBOP
^^1/ urządzenia gaśnicze na dwutlenek węgla^
^^2/ urządzenia gaśnicze na gazy obojętne^
^^3/ urządzenia halonowe lub na zamienniki halonów^
^^4/ urządzenia gaśnicze na mgłę wodną^
^^5/ stałe urządzenia gaśnicze proszkowe^
^^6/ inne urządzenia gaśnicze^
150657-12Urządzenia gaśnicze pianoweCNBOP
^^1/ dozowniki środka pianotwórczego^
^^2/ wytwornice pianowe^
^^3/ zraszacze pianowe^
^^4/ rury wylewowe^
^^5/ urządzenia do podawania piany pod powierzchnię cieczy^
^^6/ generatory piany lekkiej^
160657-91Urządzenia gaśnicze wodneCNBOP
^^1/ urządzenia pompowe do urządzeń gaśniczych wodnych^
^^2/ zestawy hydroforowe do urządzeń wodnych gaśniczych^
^^3/ zawory kontrolno-alarmowe wodne kompletne^
^^4/ zawory kontrolno-alarmowe powietrzne kompletne^
^^5/ zawory kontrolno-alarmowe sterowane^
^^6/ zawory wzbudzające^
^^7/ urządzenia przyśpieszające otwarcie zaworów kontrolno-alarmowych
powietrznych^
^^8/ turbinowe urządzenia alarmowe^
^^9/ wskaźniki przepływu^
^^10/ łączniki ciśnienia dla urządzeń tryskaczowych^
^^11/ tryskacze^
^^12/ zraszacze^
^-13/ połączenia i łączniki przewodów rurowych typu elastycznego^
^-14/ uchwyty przewodów rurowych^
^-15/ mocowania tryskaczy^
^136316/ rury z tworzyw sztucznych oraz łączniki^
17 Podzespoły urządzeń gaśniczychCNBOP
^^1/ urządzenia uruchamiające do instalacji gaśniczych gazowych^
^^- zawory^
^^- głowice^
^^2/ dysze urządzeń gazowych^
^^3/ dysze urządzeń proszkowych^
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 17 czerwca 1997 r.
w sprawie określenia trybu wyznaczania zakładów pracy, w których jest wykonywana
praca, o której mowa w art. 85 § 1 Kodeksu karnego, szczegółowych obowiązków
tych zakładów i instytucji użyteczności publicznej w zakresie wykonywania tej
pracy oraz szczegółowych zasad gospodarowania środkami uzyskanymi z jej
wykonywania, jak również szczegółowych zasad wynagradzania wyznaczonych
pracowników odpowiedzialnych za organizację pracy skazanych i jej przebieg, a
także określenia ulg podatkowych dla tych zakładów i instytucji.
(Dz. U. Nr 70, poz. 444)
Na podstawie art. 1241 § 2 Kodeksu karnego wykonawczego, zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Na wniosek prezesa sądu wojewódzkiego wojewoda wyznacza zakłady pracy, w
których jest wykonywana prawa, o której mowa w art. 85 § 1 Kodeksu karnego,
zwane dalej "pracodawcami", spośród mających siedzibę na terenie województwa:
1) pracodawców, dla których organem założycielskim jest terenowy organ
administracji rządowej, po porozumieniu z tymi pracodawcami,
2) pracodawców, dla których organem założycielskim jest organ samorządu
terytorialnego, jeżeli ten organ wyrazi na to zgodę,
3) przedsiębiorstw państwowych utworzonych przez naczelne lub centralne organy
administracji rządowej, jeżeli pracodawca wyrazi na to zgodę.
2. Wykaz wyznaczonych pracodawców, o których mowa w ust. 1, wojewoda przesyła
prezesowi sądu wojewódzkiego.
§ 2. Pracodawca, w tym również instytucja użyteczności publicznej, w której jest
wykonywana praca, o której mowa w art. 85 § 1 Kodeksu karnego, powinien tak
zorganizować pracę skazanych, aby była ona wydajna i kształtowała pożądaną
postawę skazanych.
§ 3. Pracodawcy są obowiązani zgłaszać właściwemu sądowi rejonowemu rodzaj pracy
i liczbę miejsc pracy, którą mogliby wykonywać skazani, oraz przewidywaną liczbę
godzin pracy w przeliczeniu na jednego skazanego. O zmianie tych danych
pracodawca jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić właściwy sąd rejonowy.
§ 4. 1. Pracodawca jest obowiązany zatrudnić skazanego skierowanego przez sąd w
celu wykonywania pracy, o której mowa w art. 85 § 1 Kodeksu karnego.
2. Pracodawca określa rodzaj pracy, jeżeli nie zostało to określone przez sąd
przy skierowaniu do wykonania orzeczenia.
3. Przy przydziale pracy należy uwzględnić wiek, stan zdrowia i, w miarę
możliwości, kwalifikacje lub posiadane umiejętności skazanego.
4. Pracodawca jest obowiązany:
1) zapewnić skazanemu bezpieczne i higieniczne warunki pracy, środki ochrony
indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, przewidziane do stosowania na danym
stanowisku pracy,
2) zapoznać skazanego z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy
oraz
3) objąć skazanego badaniami lekarskimi, na zasadach dotyczących pracowników, w
celu ustalenia zdolności do wykonywania pracy na określonym stanowisku.
5. Kobiet oraz młodocianych do 18 lat nie wolno kierować do wykonywania prac im
wzbronionych.
6. Do prac, które mogą wykonywać tylko osoby odpowiadające określonym wymaganiom
sanitarno-epidemiologicznym, kieruje się jedynie skazanych spełniających te
wymagania, według odrębnych przepisów.
§ 5. Pracodawca jest obowiązany ubezpieczyć skazanego od następstw
nieszczęśliwych wypadków w związku z wykonywaniem pracy.
§ 6. 1. Pracodawca przydziela skazanemu pracę w wymiarze godzin określonym w
orzeczeniu i dokonuje podziału godzin pracy na tygodnie i dnie w sposób
odpowiadający organizacji pracy wykonywanej przez skazanego. Przy rozdziale
godzin pracy należy w miarę możliwości, uwzględnić prośbę skazanego.
2. Czas pracy skazanego nie pozostającego w stosunku pracy nie powinien
przekraczać 8 godzin na dobę; na prośbę skazanego może być przedłużony do 12
godzin.
3. Skazanemu pozostającemu w stosunku pracy należy przydzielić pracę, którą może
wykonywać w czasie, w którym nie wykonuje pracy w miejscu swojego zatrudnienia.
Czas pracy skazanego nie powinien przekraczać łącznie z 8 godzin na dobę; na
prośbę skazanego może być przedłużony do 12 godzin.
4. Czas pracy skazanych:
1) skierowanych do pracy na stanowiskach, na których występują przekroczenia
najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia,
2) kobiet w ciąży,
3) młodocianych do 18 lat
- nie może przekroczyć 8 godzin na dobę.
§ 7. 1. Pracodawca kieruje skazanych do pracy w zorganizowanych grupach.
2. W uzasadnionych wypadkach pracodawca może wyznaczyć skazanemu indywidualną
normę pracy odpowiadającą liczbie godzin, które mają być przepracowane w danym
dniu.
3. Praca skazanych odbywa się w formie pracy dozorowanej.
§ 8. 1. Pracodawca wyznacza i wskazuje sądowi pracownika odpowiedzialnego za
organizowanie i dozorowanie pracy skazanych oraz przebieg tej pracy, zwanego
dalej "wyznaczonym pracownikiem".
2. Wyznaczony pracownik jest obowiązany prowadzić wymaganą przez sąd
dokumentację, uczestniczyć na wezwania sądu w posiedzeniach w postępowaniu
wykonawczym oraz, w razie niezbędnej potrzeby, w organizowanym przez sąd
szkoleniu specjalistycznym.
§ 9. 1. Pracodawca ustala harmonogram pracy skazanych, obejmujący czas, miejsce
i rodzaj pracy, na okres co najmniej jednego miesiąca. Odpis harmonogramu
pracodawca przekazuje sądowi.
2. Pracodawca przekazuje sądowi, w terminach przez sąd określonych, informację o
liczbie godzin przepracowanych przez skazanego, rodzaju wykonywanej pracy oraz
jego stosunku do pracy.
3. Pracodawca jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić sąd o przeszkodzie
uniemożliwiającej wykonywanie pracy.
§ 10. Pracodawca jest obowiązany pouczyć skazanego o obowiązku sumiennej i
wydajnej pracy oraz przestrzegania ustalonego organizacją pracy porządku i
dyscypliny.
§ 11. Pracodawca jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić sąd o dacie rozpoczęcia
i zakończenia wykonywania pracy, a także informować sąd o niezgłoszeniu się
skazanego do zakładu pracy, o niepodjęciu przydzielonej mu pracy, o jej
opuszczeniu bez usprawiedliwienia, o niesumiennym i niewydajnym wykonywaniu
pracy oraz o uporczywym nieprzestrzeganiu ustalonego organizacją pracy porządku
i dyscypliny.
§ 12. 1. Pracodawca jest obowiązany prowadzić ewidencję prac wykonywanych przez
skazanych oraz ustalać wysokość kwot odpowiadających wynagrodzeniu, jakie za
wykonywaną pracę należałoby zapłacić, gdyby została wykonana na podstawie umowy
o pracę lub umowy o świadczenie usług.
2. Z kwot, o których mowa w ust. 1, pracodawca pokrywa koszty związane z
organizowaniem robót wykonywanych przez skazanych, a zwłaszcza wydatki na
niezbędne badania lekarskie, o których mowa w § 4 ust. 4, środki ochrony
indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, jak również na ubezpieczenie
skazanych od następstw nieszczęśliwych wypadków i wynagrodzenie wyznaczonych
pracowników, łącznie ze składkami na ubezpieczenie społeczne tych pracowników,
Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
§ 13. 1. Wysokość wynagrodzenia wyznaczonych pracowników z tytułu organizowania
i dozorowania pracy skazanych jest uzależniona od liczby skazanych pozostających
pod ich dozorem.
2. Wyznaczony pracownik, dozorujący pracę skazanych w liczbie do 10 osób,
otrzymuje dodatkowo zryczałtowane wynagrodzenie miesięczne w wysokości od 2% do
20% jego wynagrodzenia zasadniczego.
3. W razie konieczności dozorowania skazanych w liczbie powyżej 10 osób, można
powierzyć wyznaczonemu pracownikowi dozorowanie skazanych bez dodatkowego
wynagrodzenia, zwalniając go jednocześnie od innych obowiązków pracowniczych.
4. Wysokość wskaźnika procentowego, o którym mowa w ust. 2, powinna być
uzależniona od zakresu wykonywanych zadań i liczby skazanych pozostających pod
dozorem.
5. Z kwot, o których mowa w § 12 ust. 1, za zgodą sądu wykonującego orzeczenie,
mogą być wypłacane wyznaczonym pracownikom nagrody za wyróżniające wykonywanie
swoich obowiązków, jak również z tytułu osiąganych wyników pracy przez
skazanych.
§ 14. Pracodawcom, u których wykonywana jest praca, o której mowa w art. 85 § 1
Kodeksu karnego, przysługuje ulga w podatku dochodowym w wysokości 30% kwot, o
których mowa w § 12 ust. 1.
§ 15. Przepisy § 4-14 stosuje się odpowiednio do instytucji użyteczności
publicznej, z uwzględnieniem ich statusu prawnego i zadań.
§ 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA NR 81
dotycząca inspekcji pracy w przemyśle i handlu,
przyjęta w Genewie dnia 11 lipca 1947 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 72, poz. 450)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 11 lipca 1947 r. w Genewie została przyjęta przez Konferencję Ogólną
Międzynarodowej Organizacji Pracy Konwencja nr 81 dotycząca inspekcji pracy w
przemyśle i handlu w następującym brzmieniu:
Przekład
KONWENCJA NR 81
dotycząca inspekcji pracy w przemyśle i handlu
Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy,
zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i
zebrana tam w dniu 19 czerwca 1947 r. na trzydziestej sesji,
postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski dotyczące inspekcji pracy w przemyśle i
handlu, która to sprawa stanowi czwarty punkt porządku dziennego sesji,
postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formę konwencji międzynarodowej,
przyjmuje dnia jedenastego lipca tysiąc dziewięćset czterdziestego siódmego roku
następującą konwencję, która otrzyma nazwę: Konwencja dotycząca inspekcji pracy
(przemysł i handel), z 1947 r.
Część I. Inspekcja pracy w przemyśle
Artykuł 1
Każdy Członek Międzynarodowej Organizacji Pracy, którego obowiązuje niniejsza
konwencja, będzie utrzymywał system inspekcji pracy w zakładach przemysłowych.
Artykuł 2
1. System inspekcji pracy w zakładach przemysłowych będzie miał zastosowanie do
wszystkich zakładów, dla których inspektorzy pracy powołani są do zapewnienia
stosowania przepisów prawnych, dotyczących warunków pracy i ochrony pracowników
przy wykonywaniu ich zawodu.
2. Przepisy ustawodawstwa krajowego będą mogły wyłączyć ze stosowania niniejszej
konwencji przedsiębiorstwa górnicze i transportowe albo części tych
przedsiębiorstw.
Artykuł 3
1. Do zadań systemu inspekcji pracy będzie należało:
(a) zapewnianie stosowania przepisów prawnych dotyczących warunków pracy i
ochrony pracowników przy wykonywaniu ich zawodu, takich jak postanowienia
dotyczące czasu pracy, płac, bezpieczeństwa, zdrowia i warunków socjalnych,
zatrudnienia dzieci i młodocianych oraz innych spraw z tym związanych, w takim
zakresie, w jakim inspektorzy pracy są zobowiązani do zapewnienia stosowania
tych postanowień;
(b) dostarczanie informacji i porad technicznych pracodawcom i pracownikom co do
najskuteczniejszych sposobów przestrzegania przepisów prawnych;
(c) zwracanie uwagi właściwej władzy na uchybienia lub nadużycia nie unormowane
szczegółowo w istniejących przepisach prawnych.
2. Inspektorom pracy mogą być powierzone jakiekolwiek inne obowiązki tylko pod
warunkiem, że nie będą przeszkadzać w skutecznym wykonywaniu ich zadań głównych
ani w jakikolwiek sposób naruszać autorytetu i bezstronności, potrzebnych
inspektorom w stosunkach z pracodawcami i pracownikami.
Artykuł 4
1. Jeśli jest to zgodne z praktyką administracyjną Członka, inspekcja pracy
będzie podlegała nadzorowi i kontroli władzy centralnej.
2. W przypadku państwa federacyjnego określenie "władza centralna" może oznaczać
bądź władzę federalną, bądź władzę centralną jednostki wchodzącej w skład
federacji.
Artykuł 5
Właściwa władza będzie podejmowała odpowiednie kroki w celu popierania:
(a) skutecznej współpracy między służbami inspekcji a innymi służbami rządowymi
oraz instytucjami publicznymi lub prywatnymi, prowadzącymi podobną działalność;
(b) współpracy między urzędnikami inspektoratu pracy a pracodawcami i
pracownikami lub ich organizacjami.
Artykuł 6
Personel inspekcji pracy będzie się składał z urzędników publicznych, których
status i warunki służby zapewniają stałość zatrudnienia oraz niezależność od
wszelkich zmian rządu i od jakichkolwiek niewłaściwych wpływów z zewnątrz.
Artykuł 7
1. Z zastrzeżeniem jakichkolwiek warunków przewidzianych w ustawodawstwie
krajowym w zakresie naboru do służby publicznej, inspektorzy pracy będą
angażowani wyłącznie na podstawie kwalifikacji potrzebnych do wykonywania ich
obowiązków.
2. Sposoby sprawdzania tych kwalifikacji ustali właściwa władza.
3. Inspektorzy pracy otrzymają odpowiednie wyszkolenie, potrzebne do wykonywania
ich obowiązków.
Artykuł 8
W skład personelu inspekcji pracy mogą wchodzić zarówno mężczyźni, jak i
kobiety; w razie potrzeby specjalne zadania mogą być powierzone odpowiednio
inspektorom i inspektorkom.
Artykuł 9
Każdy Członek będzie podejmował niezbędne środki w celu zapewnienia, że
należycie wykwalifikowani rzeczoznawcy i specjaliści, w tym również specjaliści
z zakresu medycyny, mechaniki, elektryczności i chemii, będą włączani w
działalność inspekcji pracy w taki sposób, jaki może być uznany za
najodpowiedniejszy w warunkach krajowych w celu zapewnienia stosowania przepisów
prawnych dotyczących ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników w czasie
wykonywania ich pracy oraz badania skutków stosowanych w pracy procesów,
wykorzystywania materiałów i metod pracy dla zdrowia i bezpieczeństwa
pracowników.
Artykuł 10
Liczba inspektorów pracy będzie wystarczająca dla zapewnienia skutecznego
wykonywania zadań służby inspektoratu i będzie ustalona z należytym
uwzględnieniem:
(a) ważności zadań, jakie inspektorzy mają do wykonywania, w szczególności:
(i) ilości, charakteru, wielkości i lokalizacji zakładów pracy, podlegających
inspekcji;
(ii) liczby i kategorii pracowników zatrudnionych w tych zakładach; oraz
(iii) ilości i złożoności przepisów prawnych, których stosowanie należy
zapewnić;
(b) środków materialnych oddanych do dyspozycji inspektorów;
(c) warunków praktycznych, w jakich powinny odbywać się wizytacje inspekcyjne,
tak aby były skuteczne.
Artykuł 11
1. Właściwa władza podejmie niezbędne kroki w celu zapewnienia inspektorom
pracy:
(a) lokalnych biur, odpowiednio wyposażonych zgodnie z wymogami służby i
dostępnych dla wszystkich zainteresowanych osób;
(b) udogodnień transportowych niezbędnych do wykonywania ich obowiązków, w
przypadku braku odpowiednich publicznych środków transportu.
2. Właściwa władza podejmie niezbędne kroki w celu zwrotu inspektorom pracy
wszystkich kosztów przejazdów i wydatków dodatkowych, które mogą być konieczne w
związku z wykonywaniem ich zadań.
Artykuł 12
1. Inspektorzy pracy zaopatrzeni w odpowiednie pełnomocnictwa będą upoważnieni
do:
(a) swobodnego wstępu, bez uprzedniego zawiadomienia, o każdej porze dnia i
nocy, do każdego zakładu pracy podlegającego inspekcji;
(b) wstępu w ciągu dnia do wszelkich pomieszczeń, jeżeli mogą oni mieć
uzasadnioną podstawę do przypuszczenia, że pomieszczenia te podlegają inspekcji;
(c) prowadzenia wszelkich badań, kontroli lub dochodzeń, jakie mogą uznać za
niezbędne dla upewnienia się, że przepisy prawne są ściśle przestrzegane, a w
szczególności do:
(i) przesłuchiwania, na osobności lub w obecności świadków, pracodawcy lub
personelu przedsiębiorstwa w sprawach dotyczących stosowania przepisów prawnych;
(ii) żądania okazania wszelkich ksiąg, rejestrów lub innych dokumentów, których
prowadzenie jest nakazane przez ustawodawstwo krajowe dotyczące warunków pracy,
w celu sprawdzenia ich zgodności z przepisami prawnymi oraz ich kopiowania lub
sporządzenia z nich wyciągów;
(iii) zapewnienia wywieszania ogłoszeń wymaganych przez przepisy prawne;
(iv) pobierania lub zabierania do analizy próbek materiałów i substancji
używanych lub obrabianych, pod warunkiem zawiadomienia pracodawcy lub jego
przedstawiciela, że zostały one pobrane lub zabrane w tym celu.
2. W przypadku kontroli inspektorzy będą zawiadamiać o swojej obecności
pracodawcę lub jego przedstawiciela, chyba że uznają, iż takie zawiadomienie
może niekorzystnie wpłynąć na wykonywanie ich obowiązków.
Artykuł 13
1. Inspektorzy pracy będą uprawnieni do podejmowania kroków w celu usunięcia
stwierdzonych wad jakichkolwiek urządzeń lub uchybień w metodach pracy, które
mogą ze słusznych przyczyn uważać za stanowiące zagrożenie dla zdrowia lub
bezpieczeństwa pracowników.
2. Aby umożliwić inspektorom pracy podejmowanie takich kroków, będą ono
upoważnieni, z zastrzeżeniem możliwości odwołania się do władz sądowych lub
administracyjnych, co może przewidywać ustawodawstwo krajowe, do wydawania
zarządzeń lub powodowania wydawania zarządzeń nakazujących:
(a) dokonanie w ściśle określonym terminie zmian w instalacjach i urządzeniach
niezbędnych w celu zapewnienia ścisłego stosowania przepisów prawnych,
dotyczących ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników;
(b) zastosowanie środków o natychmiastowej wykonalności w razie bezpośredniego
zagrożenia zdrowia lub bezpieczeństwa pracowników.
3. Jeżeli procedura ustalona w ustępie 2 nie jest zgodna z praktyką
administracyjną lub sądową Członka inspektorzy będą mieli prawo zwrócić się do
właściwej władzy o wydanie zarządzeń lub podjęcie środków o natychmiastowej
wykonalności.
Artykuł 14
Inspektorat pracy będzie zawiadamiany o wypadkach przy pracy w przemyśle i
przypadkach chorób zawodowych w sytuacjach i w sposób określonych przez
ustawodawstwo krajowe.
Artykuł 15
Z zastrzeżeniem wyjątków, które może przewidzieć ustawodawstwo krajowe,
inspektorzy pracy:
(a) nie mogą być w jakikolwiek sposób, bezpośrednio lub pośrednio,
zainteresowani materialnie w przedsiębiorstwach podlegających ich kontroli;
(b) będą zobowiązani, pod groźbą odpowiednich sankcji karnych lub środków
dyscyplinarnych, do nieujawniania, nawet po opuszczeniu służby, tajemnic
produkcji lub handlu albo metod eksploatacji, które mogli poznać podczas
wykonywania swych obowiązków; oraz
(c) będą traktować jako absolutnie poufne źródło jakiejkolwiek skargi
informującej ich o naruszeniu lub złamaniu przepisów prawnych i nie dadzą żadnej
wskazówki pracodawcy lub jego przedstawicielowi, że inspekcję przeprowadzono w
następstwie otrzymania skargi.
Artykuł 16
Przedsiębiorstwa będą kontrolowane tak często i tak starannie, jak to jest
konieczne dla zapewnienia skutecznego stosowania odpowiednich przepisów
prawnych.
Artykuł 17
1. Osoby naruszające lub zaniedbujące przestrzegania przepisów prawnych, których
stosowanie kontrolują inspektorzy pracy, będą podlegać natychmiastowym
procedurom prawnym bez uprzedniego ostrzeżenia. Jednakże ustawodawstwo krajowe
może przewidzieć wyjątki w przypadkach, gdy należy udzielić uprzedniego
ostrzeżenia w celu poprawienia sytuacji lub zastosowania środków
zapobiegawczych.
2. Inspektorzy pracy będą mieli swobodę decydowania, czy należy udzielić
ostrzeżenia lub porady zamiast rozpoczęcia lub zalecenia rozpoczęcia
odpowiednich procedur.
Artykuł 18
Będą przewidziane przez ustawodawstwo krajowe i skutecznie stosowane odpowiednie
sankcje karne za naruszenia przepisów prawnych, których stosowanie podlega
kontroli inspektorów pracy, oraz za sprawianie trudności inspektorom pracy w
wykonywaniu ich zadań.
Artykuł 19
1. Inspektorzy pracy lub lokalne biura inspekcji, w zależności od potrzeb, będą
obowiązani przedkładać centralnej władzy inspekcyjnej okresowe sprawozdania z
wyników ich działalności inspekcyjnej.
2. Sprawozdania te będą sporządzane w sposób ustalony przez władzę centralną i
będą obejmowały sprawy wskazywane od czasu do czasu przez tę władzę; będą one
przedkładane tak często, jak to ustali władza centralna, w każdym razie nie
rzadziej niż raz w roku.
Artykuł 20
1. Centralna władza inspekcyjna będzie publikowała sprawozdania roczne o
charakterze ogólnym z działalności służb inspekcji podlegających jej kontroli.
2. Takie sprawozdania roczne będą publikowane w rozsądnym terminie, nie
przekraczającym w żadnym razie dwunastu miesięcy od końca roku, którego dotyczą.
3. Kopie sprawozdań rocznych będą przekazywane Dyrektorowi Generalnemu
Międzynarodowego Biura Pracy w rozsądnym terminie po ich opublikowaniu, ale w
każdym razie w ciągu trzech miesięcy.
Artykuł 21
Sprawozdania roczne publikowane przez centralną władzę inspekcyjną będą
dotyczyły następujących zagadnień oraz innych kwestii z nimi związanych, jeżeli
podlegają one kontroli tej władzy:
(a) ustawodawstwa dotyczącego działalności inspekcji pracy,
(b) personelu inspekcji pracy,
(c) danych statystycznych dotyczących zakładów podlegających inspekcji i liczby
pracowników w nich zatrudnionych,
(d) danych statystycznych dotyczących kontroli inspekcyjnych,
(e) danych statystycznych dotyczących popełnionych wykroczeń i zastosowanych
sankcji,
(f) danych statystycznych dotyczących wypadków przy pracy,
(g) danych statystycznych dotyczących chorób zawodowych.
Część II. Inspekcja pracy w handlu
Artykuł 22
Każdy Członek Międzynarodowej Organizacji Pracy, którego obowiązuje część II
niniejszej konwencji, będzie utrzymywał system inspekcji pracy w zakładach
handlowych.
Artykuł 23
System inspekcji pracy w zakładach handlowych będzie miał zastosowanie do
zakładów, dla których inspektorzy pracy powołani są do zapewnienia stosowania
przepisów prawnych dotyczących warunków pracy i ochrony pracowników przy
wykonywaniu zawodu.
Artykuł 24
System inspekcji pracy w zakładach handlowych będzie zgodny z wymogami artykułów
3 do 21 niniejszej konwencji, jeśli są one możliwe do zastosowania.
Część III. Postanowienia różne
Artykuł 25
1. Każdy Członek Międzynarodowej Organizacji Pracy, który ratyfikuje niniejszą
konwencję, może na podstawie deklaracji dołączonej do jego dokumentu
ratyfikacyjnego wyłączyć stosowanie części II konwencji.
2. Każdy Członek, który złożył taką deklarację, może ją anulować w każdym czasie
w drodze deklaracji późniejszej.
3. Każdy Członek, wobec którego pozostaje w mocy deklaracja złożona zgodnie z
ustępem 1 niniejszego artykułu, wskaże co roku w swoim sprawozdaniu rocznym ze
stosowania niniejszej konwencji stan swego ustawodawstwa oraz praktyki,
dotyczących postanowień części II niniejszej konwencji, precyzując, w jakim
stopniu są stosowane te postanowienia albo zamierzenia co do ich stosowania.
Artykuł 26
W każdym przypadku, w którym nie jest pewne, czy postanowienia niniejszej
konwencji mają zastosowanie do jakiegoś zakładu, jego części, działu lub miejsca
pracy, właściwa władza powinna rozstrzygnąć dany problem.
Artykuł 27
W niniejszej konwencji określenie "przepisy prawne" obejmuje, oprócz
ustawodawstwa, orzeczenia arbitrażowe i układy zbiorowe mające moc prawa i nad
których stosowaniem powinni czuwać inspektorzy pracy.
Artykuł 28
Sprawozdania roczne, przedkładane zgodnie z artykułem 22 Konstytucji
Międzynarodowej Organizacji Pracy, będą zawierać szczegółowe informacje
dotyczące całości przepisów ustawodawstwa krajowego, zapewniających stosowanie
postanowień niniejszej konwencji.
Artykuł 29
1. Gdy terytorium Członka obejmuje duże regiony, na których z powodu małego
zaludnienia lub z powodu stanu ich rozwoju właściwa władza uzna, że stosowanie
postanowień niniejszej konwencji jest praktycznie niemożliwe, może ona wyłączyć
dane regiony spod działania postanowień niniejszej konwencji w ogóle bądź z
takimi wyjątkami, jakie uzna za stosowne poczynić w odniesieniu do pewnych
zakładów lub zawodów.
2. Każdy Członek w swoim pierwszym sprawozdaniu rocznym dotyczącym stosowania
niniejszej konwencji, przedłożonym zgodnie z artykułem 22 Konstytucji
Międzynarodowej Organizacji Pracy, wskaże wszystkie regiony, w stosunku do
których zamierza stosować postanowienia niniejszego artykułu, i powody, dla
których zamierza to uczynić. Członek będzie mógł, po przedłożeniu swego
pierwszego sprawozdania rocznego korzystać z postanowień niniejszego artykułu
tylko w odniesieniu do regionów wskazanych w sprawozdaniu.
3. Każdy Członek korzystający z postanowień niniejszego artykułu powinien
wskazać w swych następnych sprawozdaniach rocznych, w odniesieniu do których
regionów nie będzie stosować wymienionych postanowień.
Artykuł 30
1. Jeżeli chodzi o terytoria wymienione w artykule 35 Konstytucji
Międzynarodowej Organizacji Pracy w jej brzmieniu zmienionym przez akt poprawki
Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy w jej brzmieniu zmienionym przez
akt poprawki Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, z 1946 r., z
wyjątkiem terytoriów wymienionych w ustępach 4 i 5 wspomnianego artykułu tak
zmienionego, każdy Członek Organizacji, który ratyfikuje niniejszą konwencję
przekaże Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy, w możliwie
najkrótszym czasie, po swej ratyfikacji deklarację określającą:
(a) terytoria, do których zobowiązuje się stosować postanowienia konwencji bez
zmian;
(b) terytoria, do których zobowiązuje się stosować postanowienia konwencji ze
zmianami, i na czym te zmiany polegają;
(c) terytoria, do których konwencja nie może być stosowana, a w takich wypadkach
- powody uniemożliwiające jej stosowanie;
(d) terytoria, co do których zastrzega sobie decyzję.
2. Zobowiązania wymienione w punktach (a) i (b) ustępu 1 niniejszego artykułu
będą uważane za części składowe ratyfikacji i będą wywierały identyczne skutki
co ratyfikacja.
3. Każdy Członek może w każdym czasie w drodze kolejnej deklaracji unieważnić w
całości lub w części jakiekolwiek zobowiązania zawarte w jego pierwotnej
deklaracji, zgodnie z punktami (b), (c) lub (d) ustępu 1 niniejszego artykułu.
4. Każdy Członek będzie mógł w każdym czasie, w którym niniejsza konwencja może
być wypowiedziana zgodnie z postanowieniami artykułu 34, przekazać Dyrektorowi
Generalnemu nową deklarację, zmieniającą w jakimkolwiek innym zakresie brzmienie
każdej deklaracji poprzedniej i informującą o aktualnej sytuacji na określonych
terytoriach.
Artykuł 31
1. Gdy sprawy, których dotyczy niniejsza konwencja, wchodzą w zakres kompetencji
władz samorządowych jakiegokolwiek terytorium niemetropolitalnego, Członek
odpowiedzialny za stosunki międzynarodowe tego terytorium będzie mógł w
porozumieniu z rządem tego terytorium przekazać Dyrektorowi Generalnemu
Międzynarodowego Biura Pracy deklarację stwierdzającą przyjęcie w imieniu tego
terytorium zobowiązań wynikających z niniejszej konwencji.
2. Deklaracja stwierdzająca przyjęcie zobowiązań wynikających z niniejszej
konwencji może być przekazana Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura
Pracy:
(a) przez dwóch lub kilku Członków Organizacji w odniesieniu do terytorium
będącego pod ich wspólną władzą; lub
(b) przez jakąkolwiek władzę międzynarodową odpowiedzialną za administrację
jakiegokolwiek terytorium na podstawie Karty Narodów Zjednoczonych lub
jakiegokolwiek innego postanowienia obowiązującego wobec jakiegokolwiek takiego
terytorium.
3. Deklaracje przekazane Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy
zgodnie z poprzednimi ustępami niniejszego artykułu będą stwierdzać, czy
postanowienia niniejszej konwencji będą stosowane na danym terytorium ze
zmianami, czy bez zmian. Jeśli w deklaracji jest powiedziane, że postanowienia
niniejszej konwencji będą stosowane ze zmianami, powinna ona również
wyszczególnić, na czym te zmiany polegają.
4. Zainteresowany Członek, Członkowie albo władza międzynarodowa mogą w każdym
czasie zrzec się całkowicie lub częściowo na mocy późniejszej deklaracji prawa
do jakichkolwiek zmian wskazanych w deklaracji poprzedniej.
5. Zainteresowany Członek, Członkowie lub władza międzynarodowa mogą w każdym
czasie, w którym ta konwencja może być wypowiedziana zgodnie z postanowieniami
artykułu 34, przekazać Dyrektorowi Generalnemu nową deklarację zmieniającą
brzmienie jakiejkolwiek poprzedniej deklaracji, informującą o aktualnej sytuacji
w zakresie stosowania niniejszej konwencji.
Część IV. Postanowienia końcowe
Artykuł 32
Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zostanie poinformowany o
formalnych ratyfikacjach niniejszej konwencji w celu ich zarejestrowania.
Artykuł 33
1. Niniejsza konwencja będzie obowiązywała tylko tych Członków Międzynarodowej
Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostaną zarejestrowane przez Dyrektora
Generalnego.
2. Wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania przez
Dyrektora Generalnego ratyfikacji niniejszej Konwencji przez dwóch Członków.
3. Następnie niniejsza konwencja wejdzie w życie dla każdego Członka po upływie
dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania jego ratyfikacji.
Artykuł 34
1. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, może ją wypowiedzieć po
upływie okresu dziesięciu lat od daty początkowego wejścia jej w życie aktem
przekazanym Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy i przez niego
zarejestrowanym. Wypowiedzenie to nabierze mocy dopiero po upływie jednego roku
od daty jego zarejestrowania.
2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, a który w ciągu jednego
roku po upływie okresu dziesięciu lat wymienionego w poprzednim ustępie nie
skorzysta z prawa do wypowiedzenia przewidzianego w niniejszym artykule, będzie
związany postanowieniami niniejszej konwencji na nowy okres dziesięciu lat i
następnie będzie mógł wypowiedzieć niniejszą konwencję po upływie każdego okresu
dziesięciu lat, z zachowaniem warunków przewidzianych w niniejszym artykule.
Artykuł 35
1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich Członków
Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszystkich ratyfikacji,
oświadczeń i aktów wypowiedzenia przekazanych mu przez Członków Organizacji.
2. Zawiadamiając Członków Organizacji o zarejestrowaniu drugiej zgłoszonej mu
ratyfikacji, Dyrektor Generalny zwróci uwagę Członków Organizacji na datę
wejścia w życie niniejszej konwencji.
Artykuł 36
Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy udzieli Sekretarzowi Generalnemu
Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu zarejestrowania zgodnie z artykułem 102
Karty Narodów Zjednoczonych wyczerpujących informacji o wszystkich
ratyfikacjach, oświadczeniach i aktach wypowiedzenia, jakie zarejestrował
zgodnie z postanowieniami poprzednich artykułów.
Artykuł 37
Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy, w każdym przypadku, gdy uzna
to za potrzebne, przedstawi Konferencji Ogólnej sprawozdanie ze stosowania
niniejszej konwencji i rozpatrzy, czy należy wpisać do porządku dziennego
Konferencji sprawę całkowitej lub częściowej rewizji tej konwencji.
Artykuł 38
1. W razie przyjęcia przez Konfederację nowej konwencji wprowadzającej całkowitą
lub częściową rewizję niniejszej konwencji i jeżeli nowa konwencja nie stanowi
inaczej:
(a) ratyfikacja przez Członka nowej konwencji wprowadzającej rewizję spowoduje z
mocy samego prawa, bez względu na postanowienia artykułu 34, natychmiastowe
wypowiedzenie niniejszej konwencji, z zastrzeżeniem, że nowa konwencja
wprowadzająca rewizję wejdzie w życie;
(b) począwszy od daty wejścia w życie nowej konwencji wprowadzającej rewizję
niniejsza konwencja przestanie być otwarta do ratyfikacji dla Członków.
2. Niniejsza konwencja pozostanie w każdym razie w mocy w swej formie i treści
dla tych Członków, którzy ją ratyfikowali, a nie ratyfikowali konwencji
wprowadzającej rewizję.
Artykuł 39
Teksty angielski i francuski niniejszej konwencji są jednakowo wiarygodne.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną w całości, jak i każde z postanowień w niej
zawartych;
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 19 kwietnia 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
CONVENTION NO. 81
Convention concerning Labour Inspection in Industry and Commerce
The General Conference of the International Labour Organisation,
Having been convened at Geneva by the Governing Body of the International Labour
Office, and having met in its Thirtieth Session on 19 June 1947, and
Having decided upon the adoption of certain proposals with regard to the
organisation of labour inspection in industry and commerce, which is the fourth
item on the agenda of the Session, and
Having determined that these proposals shall take the form of an international
Convention,
adopts this eleventh day of July of the year one thousand nine hundred and
forty-seven the following Convention, which may be cited as the Labour
Inspection Convention, 1947:
Part I. Labour Inspection Industry
Article 1
Each Member of the International Labour Organisation for which this Convention
is in force shall maintain a system of labour inspection in industrial
workplaces.
Article 2
1. The system of labour inspection in industrial workplaces shall apply to all
workplaces in respect of which legal provisions relating to conditions of work
and the protection of workers while engaged in their work are enforceable by
labour inspectors.
2. National laws or regulations may exempt mining and transport undertakings or
parts of such undertakings from the application of this Convention.
Article 3
1. The functions of the system of labour inspection shall be:
(a) to secure the enforcement of the legal provisions relating to conditions of
work and the protection of workers while engaged in their work, such as
provisions relating to hours, wages, safety, health and welfare, the employment
of children and young persons, and other connected matters, in so far as such
provisions are enforceable by labour inspectors;
(b) to supply technical information and advice to employers and workers
concerning the most effective means of complying with the legal provisions;
(c) to bring to the notice of the competent authority defects or abuses not
specifically covered by existing legal provisions.
2. Any further duties which may be entrusted to labour inspectors shall not be
such as to interfere with the effective discharge of their primary duties or to
prejudice in any way the authority and impartiality which are necessary to
inspectors in their relations with employers and workers.
Article 4
1. So far as is compatible with the administrative practice of the Member,
labour inspection shall be placed under the supervision and control of a central
authority.
2. In the case of a federal State, the term "central authority" may mean either
a federal authority or a central authority of a federated unit.
Article 5
The competent authority shall make appropriate arrangements to promote:
(a) effective co-operation between the inspection services and other government
services and public or private institutions engaged in similar activities; and
(b) collaboration between 0fficials of the labour inspectorate and employers and
workers or their organisations.
Article 6
The inspection staff shall be composed of public officials whose status and
conditions of service are such that they are assured of stability of employment
and are independent of changes of government and of improper external
influences.
Article 7
1. Subject to any conditions for recruitment to the public service which may be
prescribed by national laws or regulations, labour inspectors shall be recruited
with sole regard to their qualifications for the performance of their duties.
2. The means of ascertaining such qualifications shall be determined by the
competent authority.
3. Labour inspectors shall be adequately trained for the performance of their
duties.
Article 8
Both men and women shall be eligible for appointment to the inspection staff;
where necessary, special duties may be assigned to men and women inspectors.
Article 9
Each Member shall take the necessary measures to ensure that duly qualified
technical experts and specialists, including specialists in medicine,
engineering, electricity and chemistry, are associated in the work of
inspection, in such manner as may be deemed most appropriate under national
conditions, for the purpose of securing the enforcement of the legal provisions
relating to the protection of the health and safety of workers while engaged in
their work and of investigating the effects of processes, materials and methods
of work on the health and safety of workers.
Article 10
The number of labour inspectors shall be sufficient to secure the effective
discharge of the duties of the inspectorate and shall be determined with due
regard for:
(a) the importance of the duties which inspectors have to perform, in particular
-
(i) the number, nature, size and situation of the workplaces liable to
inspection;
(ii) the number and classes of workers employed in such workplaces; and
(iii) the number and complexity of the legal provisions to be enforced;
(b) the material means placed at the disposal of the inspectors; and
(c) the practical conditions under which visits of inspection must be carried
out in order to be effective.
Article 11
1. The competent authority shall make the necessary arrangements to furnish
labour inspectors with -
(a) local offices, suitably equipped in accordance with the requirements of the
service, and accessible to all persons concerned;
(b) the transport facilities necessary for the performance of their duties in
cases where suitable public facilities do not exist.
2. The competent authority shall make the necessary arrangements to reimburse to
labour inspectors any travelling and incidental expenses which may be necessary
for the performance of their duties.
Article 12
1. Labour inspectors provided with proper credentials shall be empowered:
(a) to enter freely and without previous notice at any hour of the day or night
any workplace liable to inspection;
(b) to enter by day any premises which they may have reasonable cause to believe
to be liable to inspection; and
(c) to carry out any examination, test or enquiry which they may consider
necessary in order to satisfy themselves that the legal provisions are being
strictly observed, and in particular -
(i) to interrogate, alone or in the presence of witnesses, the employer or the
staff of the undertaking on any matters concerning the application of the legal
provisions;
(ii) to require the production of any books, registers or other documents the
keeping of which is prescribed by national laws or regulations relating to
conditions of work, in order to see that they are in conformity with the legal
provisions, and to copy such documents or make extracts from them;
(iii) to enforce the posting of notices required by the legal provisions;
(iv) to take or remove for purposes of analysis samples of materials and
substances used or handled, subject to the employer or his representative being
notified of any samples or substances taken or removed for such purpose.
2. On the occasion of an inspection visit, inspectors shall notify the employer
or his representative of their presence, unless they consider that such a
notification may be prejudicial to the performance of their duties.
Article 13
1. Labour inspectors shall be empovered to take steps with a view to remeduing
defects observed in plant, layout or working methods which they may have
reasonable cause to believe constitute a threat to the health or safety of the
workers.
2. In order to enable inspectors to take such staps they shall be empowered,
subject to any right of appeal to a judicial or administrative authority which
may be provided by law, to make or to have made orders requiring -
(a) such alterations to the installation or plant, to be carried out within a
specified time limit, as may be necessary to secure compliance with the legal
provisions relating to the health or safety of the workers; or
(b) measures with immediate executory force in the event of imminent danger to
the health or safety of the workers.
3. Where the procedure prescribed in paragraph 2 is not compatible with the
administrative or judicial practice of the Member, inspectors shall for the
issue of orders or for the initiation of measures with immediate executory
force.
Article 14
The labour inspectorate shall be notified of industrial accidents and cases of
occupational disease in such cases and in such manner as may be prescribed by
national laws or regulations.
Article 15
Subject to such exceptions as may be made by national laws or regulations,
labour inspectors -
(a) shall be prohibited from having any direct or indirect interest in the
undertakings under their supervision;
(b) shall be bound on pain of appropriate penalties or disciplinary measures not
to reveal, even after leaving the service, any manufacturing or commercial
secrets or working processes which may come to their knowledge in the course of
their duties; and
(c) shall treat as absolutely confidential the source of any complaint bringing
to their notice a defect or breach of legal provisions and shall give no
intimation to the employer or his representative that a visit of inspection was
made in consequence of the receipt of such a complaint.
Article 16
Workplaces shall be inspected as often and as thoroughly as is necessary to
ensure the effective application of the relevant legal provisions.
Article 17
1. Persons who violate or neglect to observe legal provisions enforceable by
labour inspectors shall be liable to prompt legal proceedings without previous
warning: Provided that exceptions may be made by national laws or regulations in
respect of cases in which previous notice to carry out remedial or preventive
measures is to be given.
2. It shall be left to the discretion or labour inspectors to give warning and
advice instead of instituting or recommending proceedings.
Article 18
Adequate penalties for violations of the legal provisions enforceable by labour
inspectors and for obstructing labour inspectors in the performance of their
duties shall be provided for by national laws or regulations and effectively
enforced.
Article 19
1. Labour inspectors or local inspection offices, as the case may be, shall be
required to submit to the central inspection authority periodical reports on the
results of their inspection activities.
2. These reports shall be drawn up in such manner and deal with such subjects as
may from time to time be prescribed by the central authority; they shall be
submitted at least as frequently as may be prescribed by that authority and in
any case not less frequently than once a year.
Article 20
1. The central inspection authority shall publish an annual general report on
the work of the inspection services under its control,
2. Such annual reports shall be published within a reasonable time after the end
of the year to which they relate and in any case within twelve months.
3. Copies of the annual reports shall be transmitted to the Director-General of
the International Labour Office within a reasonable period after their
publication and in any case within three months.
Article 21
The annual report published by the central inspection authority shall deal with
the following and other relevant subjects in so far as they are under the
control of the said authority:
(a) laws and regulations relevant to the work of the inspection service;
(b) staff of the labour inspection service;
(c) statistics of workplaces liable to inspection and the number of workers
employed therein;
(d) statistics of inspection visits;
(e) statistics of violations and penalties imposed;
(f) statistics of industrial accidents;
(g) statistics of occupational diseases.
Part II. Labour Inspection in Commerce
Article 22
Each Member of the International Labour Organisation for which this Tart of this
Convention is in force shall maintain a system of labour inspection in
commercial workplaces.
Article 13
The system of labour inspection in commercial workplaces shall apply to
workplaces in respect of which legal provisions relating to conditions of work
and the protection of workers while engaged in their work are enforceable by
labour inspectors.
Article 24
The system of labour inspection in commercial workplaces shall comply with the
requirements of Articles 3 to 21 of this Convention in so far as they are
applicable.
Part III. Miscellaneous Provisions
Article 25
1. Any Member of the International Labour Organisation which ratifies this
Convention may, by a declaration appended to its ratification, exclude Part II
from its acceptance of the Convention.
2. Any Member which has made such a declaration may at any time cancel that
declaration by a subsequent declaration.
3. Every Member for which a declaration made under paragraph 1 of this Article
is in force shall indicate each year in its annual report upon the application
of this Convention the position of its law and practice in regard to the
provisions of Part II of this Convention and the extent to which effect has been
given, or is proposed to be given, to the said provisions.
Article 26
In any case in which it is doubtful whether any undertaking, part or service of
an undertaking or workplace is an undertaking, part, service or workplace to
which this Convention applies, the question shall be settled by the competent
authority.
Article 27
In this Convention the term "legal provisions" includes, in addition to laws an
regulations, arbitration awards and collective agreements upon which the force
of law is conferred and which enforceable by labour inspectors.
Article 28
There shall be included in the annual reports to be submitted under Article 22
of the Constitution of the International Labour Organisation full information
concerning all laws and regulations by which effect is given to the provisions
of the Convention.
Article 29
1. In the case of a Member the territory of which includes large areas where, by
reason of the sparseness of the population or the stage of development of the
area, the competent authority considers it impracticable to enforce the
provisions of this Convention, the authority may exempt such areas from the
application of this Convention either generally or with such exceptions in
respect of particular undertakings or occupations as it thinks fit.
2. Each Member shall indicate in its first annual report upon the application of
this Convention submitted under article 22 of the Constitution of the
International Labour Organisation any areas in respect of which it proposes to
have recourse to the provisions of the present Article and shall give the
reasons for which it proposes to have resource thereto; no Member shall, after
the date of its first annual report, have resource to the provisions of the
present Article except in respect of areas so indicated.
3. Each Member having recourse to the provisions of the present Article shall
indicate in subsequent annual reports any areas in respect of which it renounces
the right to have recourse to the provisions of the present Article.
Article 30
1. In respect of the territories referred to in article 35 of the Constitution
of the International Labour Organisation as amended by the Constitution of the
International Labour Organisation Instrument of Amendment, 1946, other than the
territories referred to in paragraphs 4 and 5 of the said article as so amended,
each Member of the Organisation which ratifies this Conventions hall communicate
to the Director-General of the International Labour Office as soon as possible
after ratification a declaration stating -
(a) the territories in respect of which it undertakes that the provisions of the
Convention shall be applied without modification;
(b) the territories in respect of which it undertakes that the provisions of the
Convention shall be applied subject to modifications, together with details of
the said modifications;
(c) the territories in respect of which the Convention is inapplicable and in
such cases grounds on which it is inapplicable;
(d) the territories in respect of which it reserves its decisions.
2. The undertakings referred to in subparagraphs (a) and (b) of paragraph 1 of
this Article shall deemed to be an integral part of the ratification and shall
have the force of ratification.
3. Any Member may at any time by a subsequent declaration cancel in whole or in
part any reservations made in its original declaration in virtue of
subparagraphs (b), (c) or (d) of paragraph 1 of this Article.
4. Any Member may, at any time at which the Convention is subject to
denunciation in accordance with the provisions of Article 34, communicate to the
Director-General a declaration modifying in any other respect the terms of any
former declaration and stating the present position in respect of such
territories as it may specify.
Article 31
1. Where the subject matter of this Convention is within the self-governing
powers of any non-metropolitan territory, the Member responsible for the
international relations of that territory may, in agreement with the Government
of the territory, communicate to the Director-General of the International
Labour Office a declaration accepting on behalf of the territory the obligations
of this Convention.
2. A declaration accepting the obligations of this Convention may be
communicated to the Director-General of the International Labour Office -
(a) by two or more Members of the Organisation in respect of any territory which
is under their joint authority; or
(b) by any international authority responsible for the administration of any
territory, in virtue of the Charter of the United Nations or otherwise, in
respect of any such territory.
3. Declarations communicated to the Director-General of the International Labour
Office in accordance with the preceding paragraphs of this Article shall
indicate whether the provisions of the Convention will be applied in the
territory concerned without modification or subject to modifications; when the
declaration indicates that the provisions of the Convention will be applied
subject to modifications it shall give details of the said modifications.
4. The Members, Members or international authority concerned may at any time by
a subsequent declaration renounce in whole or in part the right to have recourse
to any modification indicated in any former declaration.
5. The Members, Members or international authority concerned may, at any time at
which this Convention is subject to denunciation in accordance with the
provisions of Article 34, communicate to the Director-General a declaration
modifying and stating the present position in respect of the application of the
Convention.
Part IV. Final Provisions
Article 32
The formal ratifications of this Convention shall be communicated to the
Director-General of the International Labour Office for registration.
Article 33
1. This Convention shall be binding only upon those Members of the International
Labour Organisation whose ratifications have been registered with the
Director-General.
2. It shall be come into force twelve months after the date on which the
ratifications of two Members have been registered with the Director-General.
3. Thereafter, this Convention shall come into force for any Member twelve
months after the date on which its ratification has been registered.
Article 34
1. A Member which has ratified this Convention may denounce it after the
expiration of ten years from the date on which the Convention first comes into
force, by an act communicated to the Director-General of the International
Labour Office for registration. Such denunciation shall not take effect until
one year after the date on which it is registered.
2. Each Member which has ratified this Convention and which does not, within the
year following the expiration of the period of ten years mentioned in the
preceding paragraph, exercise the right of denunciation provided for in this
Article, will be bound for another period of the years and, thereafter, may
denounce this Convention at the expiration of each period of ten years under the
terms provided for in this Article.
Article 35
1. The Director-General of the International Labour Office shall notify all
Members of the International Labour Organisation of the registration of all
ratifications, declarations and denunciations communicated to him by the Members
of the Organisation.
2. When notifying the Members of the Organisation of the registration of the
second ratification communicated to him, the Director-General shall draw the
attention of the Members of the Organisation to the date upon which the
Convention will come into force.
Article 36
The Director-General of the International Labour Office shall communicate to the
Secretary-General of the United Nations for registration in accordance with
Article 102 of the Charter of the United Nations full particulars of all
ratifications, declarations and acts of denunciations registered by him in
accordance with the provisions of the preceding Articles.
Article 37
At such times as it may consider necessary the Governing Body of the
International Labour Office shall present to the General Conference a report on
the working of this Convention and shall examine the desirability of placing on
the agenda of Conference the question of its revision in whole or in part.
Article 38
1. Should the Conference adopt a new Convention revising this Convention in
whole or in part, then, unless the new Convention provides,
(a) the ratification by a Member of the new revising Convention shall ipso jure
involve the immediate denunciation of this Convention, Notwithstanding the
provisions of Article 34 above, if and when the new revising Convention shall
have come into force;
(b) as from the date when the new revising Convention comes into force, this
Convention shall cease to be open to ratification by the Members.
2. This Convention shall in any case remain in force in its actual form and
content for those Members which have ratified it but have not ratified the
revising Convention.
Article 39
The English and French versions of the text of this Convention are equally
authoritative.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 24 lutego 1997 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji nr 81
Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej inspekcji pracy w przemyśle i
handlu, przyjętej w Genewie dnia 11 lipca 1947 r.
(Dz. U. Nr 72, poz. 451)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 32 Konwencji Nr 81
Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej inspekcji pracy w przemyśle i
handlu, przyjętej w Genewie dnia 11 lipca 1947 r., został złożony Dyrektorowi
Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy dnia 2 czerwca 1995 r. dokument
ratyfikacyjny Rzeczypospolitej Polskiej do powyższej konwencji.
Zgodnie z artykułem 33 ustęp 3 wymienionej konwencji weszła ona w życie w
stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 2 czerwca 1996 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 33 ustęp 2 konwencji weszła ona w życie dnia 7 kwietnia
1950 r.
Następujące państwa stały się jej stronami, składając dokumenty ratyfikacyjne w
podanych niżej terminach:
Algieria 19 października 1962 r.
Angola 4 czerwca 1976 r.
Antigua i Barbuda, z wyłączeniem części II 2 lutego 1983 r.
Arabia Saudyjska 15 czerwca 1978 r.
Argentyna17 lutego 1955 r.
Australia, z wyłączeniem części II 24 czerwca 1975 r.
Austria 30 kwietnia 1949 r.
Bahrajn 11 czerwca 1981 r.
Bangladesz 22 czerwca 1972 r.
Barbados, z wyłączeniem części II 8 maja 1967 r.
Belgia 5 kwietnia 1957 r.
Belize 15 grudnia 1983 r.
Białoruś 25 września 1995 r.
Boliwia 15 listopada 1973 r.
Bośnia i Hercegowina 2 czerwca 1993 r.
Brazylia 11 października 1989 r.
Bułgaria 29 grudnia 1949 r.
Burkina Faso 21 maja 1974 r.
Burundi 30 lipca 1971 r.
Chorwacja 8 października 1991 r.
Cypr, z wyłączeniem części II 23 września 1960 r.
Czad 30 listopada 1965 r.
Dania 6 sierpnia 1958 r.
Dominika 28 lutego 1983 r.
Dżibuti 3 sierpnia 1978 r.
Egipt 11 października 1956 r.
Ekwador 26 sierpnia 1975 r.
Finlandia 20 stycznia 1950 r.
Francja 16 grudnia 1950 r.
Gabon 17 lipca 1972 r.
Ghana 2 lipca 1959 r.
Grecja 16 czerwca 1955 r.
Grenada, z wyłączeniem części II 9 lipca 1979 r.
Gujana, z wyłączeniem części II 8 czerwca 1966 r.
Gwatemala 13 lutego 1952 r.
Gwinea 26 marca 1959 r.
Gwinea-Bissau 21 lutego 1977 r.
Haiti 31 marca 1952 r.
Hiszpania 30 maja 1960 r.
Holandia 15 września 1951 r.
Honduras 6 maja 1983 r.
Indie, z wyłączeniem części II 7 kwietnia 1949 r.
Irak 13 stycznia 1951 r.
Irlandia, z wyłączeniem części II 16 czerwca 1951 r.
Izrael 7 czerwca 1955 r.
Jamajka, z wyłączeniem części II 26 grudnia 1962 r.
Japonia 20 października 1953 r.
Jemen 29 lipca 1976 r.
Jordania 27 marca 1969 r.
Jugosławia 18 sierpnia 1955 r.
Kamerun, z wyłączeniem części II 3 września 1962 r.
Katar 18 sierpnia 1976 r.
Kenia 13 stycznia 1964 r.
Kolumbia, z wyłączeniem części II 13 listopada 1967 r.
Komory 23 października 1978 r.
Kostaryka 2 czerwca 1960 r.
Kuba 7 września 1954 r.
Kenia 13 stycznia 1964 r.
Kuwejt 23 listopada 1964 r.
Liban 26 lipca 1962 r.
Libia 27 maja 1971 r.
Litwa 26 września 1994 r.
Luksemburg 3 marca 1958 r.
Łotwa 25 lipca 1994 r.
Madagaskar 21 grudnia 1971 r.
Malawi 22 marca 1965 r.
Malezja 1 lipca 1963 r.
Mali 2 marca 1964 r.
Malta, z wyłączeniem części II 4 stycznia 1965 r.
Maroko 14 marca 1958 r.
Mauretania 8 listopada 1963 r.
Mauritius 2 grudnia 1969 r.
Mozambik 6 czerwca 1977 r.
Niemcy 14 czerwca 1955 r.
Niger 9 stycznia 1979 r.
Nigeria, z wyłączeniem części II 17 października 1960 r.
Norwegia 5 stycznia 1949 r.
Nowa Zelandia, z wyłączeniem części II 30 listopada 1959 r.
Pakistan 10 października 1953 r.
Panama 3 czerwca 1958 r.
Paragwaj 28 sierpnia 1967 r.
Peru 1 lutego 1960 r.
Portugalia 12 lutego 1962 r.
Republika Dominikańska 22 września 1953 r.
Republika Korei 9 grudnia 1992 r.
Republika Środkowoafrykańska 9 czerwca 1964 r.
Republika Wysp Św. Tomasza i Książęcej 1 czerwca 1982 r.
Republika Zielonego Przylądka 16 października 1979 r.
Ruanda 2 grudnia 1980 r.
Rumunia 6 czerwca 1973 r.
Salwador 15 czerwca 1995 r.
Senegal 22 października 1962 r.
Sierra Leone, z wyłączeniem części II 13 czerwca 1961 r.
Singapur 25 października 1965 r.
Słowenia 29 maja 1992 r.
Sri Lanka 3 kwietnia 1956 r.
Suazi 5 czerwca 1981 r.
Sudan 22 października 1970 r.
Surinam 15 czerwca 1976 r.
Syria 26 lipca 1960 r.
Szwajcaria 13 lipca 1949 r.
Szwecja 25 listopada 1949 r.
Tanzania, z wyłączeniem części II 30 stycznia 1962 r.
Tunezja 15 maja 1957 r.
Turcja 5 marca 1951 r.
Uganda, z wyłączeniem części II 4 czerwca 1963 r.
Urugwaj 28 czerwca 1973 r.
Wenezuela 21 lipca 1967 r.
Węgry 4 stycznia 1994 r.
Wietnam 3 października 1994 r.
Włochy 22 października 1952 r.
Wybrzeże Kości Słoniowej 5 czerwca 1987 r.
Wyspy Bahama 25 maja 1976 r.
Wyspy Salomona 6 sierpnia 1985 r.
Zair 19 kwietnia 1968 r.
Zimbabwe 16 września 1993 r.
Zjednoczone Emiraty Arabskie 27 maja 1982 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z wyłączeniem
części II 28 czerwca 1949 r.
2. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA Nr 129
dotycząca inspekcji pracy w rolnictwie, przyjęta w Genewie dnia 25 czerwca 1969
r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 72, poz. 452)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 25 czerwca 1969 r. w Genewie została przyjęta przez Konferencję Ogólną
Międzynarodowej Organizacji Pracy Konwencja nr 129 dotycząca inspekcji pracy w
rolnictwie w następującym brzmieniu:
Przekład
KONWENCJA Nr 129
dotycząca inspekcji pracy w rolnictwie
Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy,
zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i
zebrana tam w dniu 4 czerwca 1969 r. na pięćdziesiątej trzeciej sesji,
mając na uwadze zakres istniejących konwencji międzynarodowych dotyczących
inspekcji pracy, takich jak Konwencja dotycząca inspekcji pracy w przemyśle i
handlu, z 1947 r., oraz Konwencja dotycząca warunków zatrudnienia pracowników
plantacji, z 1958 r., obejmująca określony rodzaj przedsiębiorstw rolnych,
uznając za pożądane przyjęcie obecnie międzynarodowych norm w sprawie inspekcji
pracy w rolnictwie w ogóle,
postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski dotyczące inspekcji pracy w rolnictwie,
która to sprawa stanowi czwarty punkt porządku dziennego sesji,
postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formę konwencji międzynarodowej,
przyjmuje dnia dwudziestego piątego czerwca tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego
dziewiątego roku następującą konwencję, która otrzyma nazwę: Konwencja dotycząca
inspekcji pracy (rolnictwo) z 1969 r.
Artykuł 1
1. W rozumieniu niniejszej konwencji określenie "przedsiębiorstwo rolne" oznacza
przedsiębiorstwa lub części przedsiębiorstw, których celem jest uprawa roślin,
hodowla, leśnictwo, ogrodnictwo, podstawowe przetwarzanie produktów rolnych
przez producenta bądź każdy inny rodzaj działalności rolniczej.
2. W razie potrzeby właściwa władza, po konsultacji z najbardziej
reprezentatywnymi, zainteresowanymi organizacjami pracodawców i pracowników,
jeżeli takie istnieją, ustali linię podziału między rolnictwem, z jednej strony,
a przemysłem i handlem, z drugiej strony, w taki sposób, aby żadne
przedsiębiorstwo rolne nie pozostało poza nadzorem krajowego systemu inspekcji
pracy.
3. W każdym wypadku, gdy powstanie wątpliwość, czy niniejsza konwencja ma
zastosowanie do jakiegoś przedsiębiorstwa lub części przedsiębiorstwa, sprawę
rozstrzyga właściwa władza.
Artykuł 2
W niniejszej konwencji określenie "przepisy prawne" obejmuje, oprócz
ustawodawstwa, orzeczenia arbitrażowe i układy zbiorowe mające moc prawa, nad
których stosowaniem powinni czuwać inspektorzy pracy.
Artykuł 3
Każdy Członek Międzynarodowej Organizacji Pracy, którego obowiązuje niniejsza
konwencja, będzie utrzymywał system inspekcji pracy w rolnictwie.
Artykuł 4
System inspekcji pracy w rolnictwie będzie miał zastosowanie do przedsiębiorstw
rolnych, w których są zatrudnieni pracownicy najemni lub praktykanci,
niezależnie od sposobu ich wynagradzania oraz rodzaju, formy lub czasu trwania
ich umowy o pracę.
Artykuł 5
1. Każdy Członek, który ratyfikuje niniejszą konwencję, może w deklaracji
załączonej do dokumentu ratyfikacyjnego zobowiązać się do rozszerzenia swojego
systemu inspekcji pracy w rolnictwie na jedną lub kilka z następujących
kategorii osób pracujących w przedsiębiorstwach rolnych:
(a) gospodarzy rolnych nie zatrudniających obcej siły roboczej, dzierżawców i
pracowników rolnych analogicznych kategorii;
(b) osób zrzeszonych w kolektywnym przedsiębiorstwie gospodarczym, jak na
przykład członków spółdzielni;
(c) członków rodziny producenta, określonych przez ustawodawstwo krajowe.
2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, może następnie złożyć
Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy deklarację, w której
zobowiązuje się do rozszerzenia swojego systemu inspekcji pracy w rolnictwie na
jedną lub kilka kategorii osób wymienionych w poprzednim ustępie, które nie
zostały wymienione we wcześniejszej deklaracji.
3. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, będzie wskazywał w
sprawozdaniach, które zobowiązany jest przedkładać, zgodnie z artykułem 22
Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, w jakim stopniu zastosował lub
zamierza zastosować postanowienia konwencji w odniesieniu do tych kategorii
osób, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, a które nie były
wymienione w deklaracji.
Artykuł 6
1. Do zadań systemu inspekcji pracy w rolnictwie będzie należało:
(a) zapewnienie stosowania przepisów prawnych dotyczących warunków pracy i
ochrony pracowników przy wykonywaniu ich zawodu, takich jak przepisy dotyczące
czasu pracy, płac, cotygodniowego wypoczynku i urlopów, bezpieczeństwa, zdrowia
i warunków socjalnych, zatrudniania kobiet, dzieci i młodocianych oraz innych
spraw z tym związanych, w takim zakresie, w jakim inspektorzy pracy są
zobowiązani do zapewnienia stosowania tych przepisów:
(b) dostarczanie informacji i porad technicznych pracodawcom i pracownikom co do
najskuteczniejszych sposobów przestrzegania przepisów prawnych;
(c) zwracanie uwagi właściwej władzy na uchybienia lub nadużycia, nie unormowane
szczegółowo w istniejących przepisach prawnych, oraz przedstawianie jej wniosków
w sprawie poprawy ustawodawstwa.
2. Ustawodawstwo krajowe może powierzyć inspektorom pracy w rolnictwie funkcje
polegające na udzielaniu pomocy lub kontroli w zakresie stosowania przepisów
prawnych dotyczących warunków bytowych pracowników i ich rodzin.
3. Inspektorom pracy w rolnictwie mogą być powierzone inne obowiązki tylko pod
warunkiem, że nie będą one przeszkadzać w efektywnym wykonywaniu ich zadań
głównych ani w jakikolwiek sposób naruszać autorytetu i bezstronności
potrzebnych inspektorom w stosunkach z pracodawcami i pracownikami.
Artykuł 7
1. Jeżeli jest to zgodne z praktyką administracyjną Członka, inspekcja pracy w
rolnictwie będzie podlegała nadzorowi i kontroli organu centralnego.
2. W przypadku państwa federacyjnego określenie "organ centralny" może oznaczać
bądź organ centralny na szczeblu federalnym, bądź na szczeblu jednostki
wchodzącej w skład federacji.
3. Wykonywanie inspekcji pracy w rolnictwie może być zapewnione na przykład
przez:
(a) jeden organ inspekcji pracy właściwy dla wszystkich gałęzi działalności
gospodarczej;
(b) jeden organ inspekcji pracy, w którym istnieje specjalizacja funkcjonalna,
zapewniona przez odpowiednie szkolenie inspektorów powołanych do wykonywania
swoich obowiązków w rolnictwie;
(c) jeden organ inspekcji pracy, w którym istnieje specjalizacja
instytucjonalna, zapewniona przez utworzenie technicznie wykwalifikowanego
wydziału, którego urzędnicy wykonują swoje obowiązki w rolnictwie;
(d) inspekcję wyspecjalizowaną, powołaną do wykonywania swoich obowiązków w
rolnictwie, lecz której działalność będzie podlegała nadzorowi organu
centralnego wyposażonego w takie same uprawnienia w zakresie inspekcji pracy w
innych gałęziach działalności gospodarczej, jak przemysł, transport i handel.
Artykuł 8
1. Personel inspekcji pracy w rolnictwie będzie się składał z urzędników
publicznych, których status i warunki służby zapewniają stałość zatrudnienia
oraz niezależność od wszelkich zmian rządu i od jakichkolwiek niewłaściwych
wpływów z zewnątrz.
2. W przypadku gdy jest to zgodne z ustawodawstwem lub praktyką krajową,
Członkowie mogą włączyć do swego systemu inspekcji pracy w rolnictwie działaczy
lub przedstawicieli organizacji zawodowych, których działalność uzupełniałaby
działalność urzędników publicznych; osoby te będą korzystać z gwarancji
stabilności ich funkcji i będą niezależne od wszelkich niewłaściwych wpływów z
zewnątrz.
Artykuł 9
1. Z zastrzeżeniem jakichkolwiek warunków przewidzianych w ustawodawstwie
krajowym w zakresie naboru do służby publicznej, inspektorzy pracy w rolnictwie
będą angażowani wyłącznie na podstawie swych kwalifikacji potrzebnych do
wykonywania ich obowiązków.
2. Sposoby sprawdzania tych kwalifikacji ustali właściwa władza.
3. Inspektorzy pracy w rolnictwie będą otrzymywać odpowiednie wyszkolenie
potrzebne do wykonywania swych obowiązków; należy też zastosować środki w celu
zapewnienia, we właściwy sposób, podnoszenia ich kwalifikacji w czasie trwania
zatrudnienia.
Artykuł 10
W skład personelu inspekcji pracy w rolnictwie mogą wchodzić zarówno mężczyźni,
jak i kobiety; w razie potrzeby specjalne zadania mogą być powierzone
odpowiednio inspektorom i inspektorkom.
Artykuł 11
Każdy Człowiek będzie podejmował niezbędne środki w celu zapewnienia, że
należycie wykwalifikowani rzeczoznawcy i specjaliści, mogący pomóc w
rozwiązywaniu problemów wymagających wiedzy technicznej, są włączani w
działalność inspekcji pracy w rolnictwie w taki sposób, jaki może być uznany za
najodpowiedniejszy w warunkach krajowych.
Artykuł 12
1. Właściwa władza będzie podejmowała odpowiednie kroki w celu popierania
skutecznej współpracy między służbami inspekcji pracy w rolnictwie a służbami
rządowymi i instytucjami publicznymi lub instytucjami uznanymi, które mogą być
zaangażowane w podobnej działalności.
2. Jeżeli okoliczności tego wymagają, właściwa władza może powierzyć posiłkowo
wykonywanie pewnych funkcji inspekcyjnych, na szczeblu rejonowym lub miejscowym,
odpowiednim organom rządowym lub instytucjom publicznym bądź połączyć te funkcje
z funkcjami tych organów lub instytucji, pod warunkiem że nie zostaną naruszone
zasady przewidziane w niniejszej konwencji.
Artykuł 13
Właściwa władza będzie podejmowała odpowiednie kroki w celu popierania
współpracy między urzędnikami inspekcji pracy w rolnictwie a pracodawcami i
pracownikami lub ich organizacjami, jeżeli takie istnieją.
Artykuł 14
Należy zabezpieczyć za pomocą zarządzeń, aby liczba inspektorów pracy w
rolnictwie była wystarczająca do zapewnienia skutecznego wykonywania zadań
służby inspektoratu i aby została ona ustalona z należytym uwzględnieniem:
(a) ważności zadań, jakie inspektorzy mają do wykonania, w szczególności:
(i) ilości, charakteru, wielkości i lokalizacji przedsiębiorstw rolnych
podlegających inspekcji;
(ii) liczby i kategorii pracowników zatrudnionych w tych przedsiębiorstwach;
oraz
(iii) ilości i złożoności przepisów prawnych, których stosowanie należy
zapewnić;
(b) środków materialnych oddanych do dyspozycji inspektorów;
(c) praktycznych warunków, w jakich powinny odbywać się wizytacje inspektorów,
tak aby były skuteczne.
Artykuł 15
1. Właściwa władza będzie podejmowała niezbędne kroki w celu zapewnienia
inspektorom pracy w rolnictwie:
(a) lokalnych biur usytuowanych z uwzględnieniem położenia geograficznego
przedsiębiorstw rolnych i istniejących ułatwień komunikacyjnych, odpowiednio
wyposażonych zgodnie z wymogami służby i - w takim zakresie, jak to możliwe -
dostępnych dla wszystkich zainteresowanych osób;
(b) udogodnień transportowych, niezbędnych do wykonywania ich obowiązków w
przypadku braku odpowiednich publicznych środków transportu.
2. Właściwa władza podejmie niezbędne kroki w celu zwrotu inspektorom pracy w
rolnictwie wszelkich kosztów przejazdów i wydatków dodatkowych, które mogą być
konieczne w związku z wykonywaniem ich zadań.
Artykuł 16
1. Inspektorzy pracy w rolnictwie, zaopatrzeni w odpowiednie pełnomocnictwa,
będą upoważnieni do:
(a) swobodnego wstępu, bez uprzedniego zawiadomienia, o każdej porze dnia i nocy
do każdego zakładu podlegającego inspekcji;
(b) wstępu w ciągu dnia do wszelkich pomieszczeń, jeżeli mogą oni mieć
uzasadnioną podstawę do przypuszczenia, że pomieszczenia podlegają inspekcji;
(c) prowadzenia wszelkich badań, kontroli lub dochodzeń, jakie mogą uznać za
niezbędne dla upewnienia się, że przepisy prawne są ściśle przestrzegane, a w
szczególności do:
(i) przesłuchiwania, na osobności bądź w obecności świadków, pracodawcy,
personelu przedsiębiorstwa lub każdej innej osoby znajdującej się w
przedsiębiorstwie w sprawach dotyczących stosowania przepisów prawnych;
(ii) żądania, w trybie określonym przez ustawodawstwo krajowe, okazania
wszelkich ksiąg, rejestrów lub innych dokumentów, których prowadzenie jest
nakazane przez ustawodawstwo krajowe dotyczące warunków pracy i życia, w celu
sprawdzenia ich zgodności z przepisami prawnymi, oraz ich kopiowania lub
sporządzania z nich wyciągów;
(iii) pobierania lub zabierania do analizy próbek produktów, materiałów i
substancji używanych lub obrabianych, pod warunkiem zawiadomienia pracodawcy lub
jego przedstawiciela, że produkty, materiały lub substancje zostały pobrane lub
zabrane w tym celu.
2. Inspektorzy pracy nie mają wstępu do prywatnego mieszkania użytkownika
przedsiębiorstwa rolnego, stosownie do punktów (a) lub (b) ustępu 1 niniejszego
artykułu, chyba że za jego zgodą lub na mocy specjalnego upoważnienia wydanego
przez właściwą władzę.
3. W przypadku kontroli inspektorzy będą zawiadamiać o swojej obecności
pracodawcę lub jego przedstawiciela, a także informować pracowników lub ich
przedstawicieli, chyba że uznają, iż takie zawiadomienie może niekorzystnie
wpłynąć na wykonywanie ich zadań.
Artykuł 17
W przypadkach i na warunkach przewidzianych przez właściwą władzę służba
inspekcji pracy w rolnictwie będzie włączana do wykonywania kontroli
zapobiegawczej nowych urządzeń, nowych materiałów lub substancji i nowych metod
wytwarzania lub przetwarzania produktów, które mogłyby stanowić groźbę dla
zdrowia lub bezpieczeństwa.
Artykuł 18
1. Inspektorzy pracy w rolnictwie będą uprawnieni do podejmowania kroków w celu
usunięcia stwierdzonych wad jakichkolwiek instancji, urządzeń lub uchybień w
metodach pracy w przedsiębiorstwach rolnych, obejmujących używanie
niebezpiecznych materiałów lub substancji, które mogą ze słusznych przyczyn
uważać za stanowiące zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa.
2. Aby umożliwić inspektorom podejmowanie takich kroków, będą oni upoważnieni, z
zastrzeżeniem możliwości odwołania się do władz sądowych lub administracyjnych,
co może przewidywać ustawodawstwo krajowe, do wydawania zarządzeń lub
powodowania wydawania zarządzeń nakazujących:
(a) dokonanie w ściśle określonym terminie zmian w instalacjach, lokalach,
narzędziach, wyposażeniu lub maszynach, niezbędnych w celu zapewnienia ścisłego
stosowania przepisów prawnych dotyczących zdrowia lub bezpieczeństwa;
(b) zastosowanie środków o natychmiastowej wykonalności, aż do zatrzymania pracy
włącznie, w razie bezpośredniego zagrożenia zdrowia lub bezpieczeństwa.
3. Jeżeli procedura ustalona w ustępie 2 nie jest zgodna z praktyką
administracyjną i sądową Członka, inspektorzy będą mieli prawo zwrócić się do
właściwej władzy o wydanie zarządzeń lub o podjęcie środków o natychmiastowej
wykonalności.
4. Wady stwierdzone przez inspektora podczas inspekcji przedsiębiorstwa, jak też
środki zarządzone lub podjęte zgodnie z ustępem 2 albo proponowane zgodnie z
ustępem 3, będą natychmiast podane do wiadomości pracodawcy i przedstawicieli
pracowników.
Artykuł 19
1. Inspektorat pracy w rolnictwie będzie zawiadamiany o wypadkach przy pracy i
przypadkach chorób zawodowych w rolnictwie, w sytuacjach i w sposób określony
przez ustawodawstwo krajowe.
2. Inspektorzy pracy w rolnictwie będą, w miarę możności, włączani na miejscu do
wszelkich dochodzeń dotyczących przyczyn ciężkich wypadków przy pracy lub chorób
zawodowych, zwłaszcza gdy chodzi o wypadki, które spowodowały śmierć lub w
których były liczne ofiary.
Artykuł 20
Z zastrzeżeniem wyjątków, które może przewidzieć ustawodawstwo krajowe,
inspektorzy pracy w rolnictwie:
(a) nie mogą być w jakikolwiek sposób, bezpośrednio lub pośrednio,
zainteresowani materialnie w przedsiębiorstwach podlegających ich kontroli;
(b) będą zobowiązani, pod groźbą odpowiednich sankcji karnych lub środków
dyscyplinarnych, do nieujawniania, nawet po opuszczeniu służby, tajemnic
produkcji lub handlu albo metod eksploatacji, które mogli poznać podczas
wykonywania swych obowiązków; oraz
(c) będą traktować jako absolutnie poufne źródło jakiejkolwiek skargi, jaka
doszła do ich wiadomości, wskazującej na wady, na niebezpieczeństwo związane z
metodą pracy lub na naruszenie przepisów prawnych i nie dadzą żadnej wskazówki
pracodawcy lub jego przedstawicielowi, że inspekcję przeprowadzono w następstwie
otrzymania skargi.
Artykuł 21
Przedsiębiorstwa rolne będą kontrolowane tak często i tak starannie, jak to jest
konieczne do zapewnienia skutecznego stosowania odpowiednich przepisów prawnych.
Artykuł 22
1. Osoby naruszające lub zaniedbujące przestrzegania przepisów prawnych, których
stosowanie kontrolują inspektorzy pracy w rolnictwie, będą podlegać
natychmiastowym procedurom prawnym lub administracyjnym, bez uprzedniego
ostrzeżenia. Jednakże ustawodawstwo krajowe może przewidzieć wyjątki w
przypadkach, gdy należy udzielić uprzedniego ostrzeżenia w celu poprawienia
sytuacji lub zastosowania środków zapobiegawczych.
2. Inspektorzy pracy będą mieli swobodę decydowania, czy należy udzielać
ostrzeżenia lub porady zamiast rozpoczęcia lub zalecenia rozpoczęcia
odpowiednich procedur.
Artykuł 23
Jeżeli inspektorzy pracy w rolnictwie nie są sami uprawnieni do wszczęcia
postępowania karnego, mają oni prawo do przekazywania protokołów stwierdzających
naruszenie przepisów prawnych bezpośrednio władzy uprawnionej do wszczęcia
takiego postępowania.
Artykuł 24
Będą przewidziane przez ustawodawstwo krajowe i skutecznie stosowane odpowiednie
sankcje za naruszanie przepisów prawnych, których stosowanie podlega kontroli
inspektorów pracy w rolnictwie, oraz za sprawianie trudności inspektorom w
wykonywaniu ich zadań.
Artykuł 25
1. Inspektorzy pracy lub lokalne biura inspekcji, w zależności od potrzeb, będą
obowiązane przedkładać centralnej władzy inspekcyjnej okresowe sprawozdania z
wyników ich działalności w rolnictwie.
2. Sprawozdania te będą sporządzane w sposób ustalony przez centralną władzę
inspekcyjną i będą obejmować sprawy wskazywane od czasu do czasu przez tę
władzę; będą one przedkładane tak często, jak to ustali centralna władza
inspekcyjna, w każdym razie nie rzadziej niż raz w roku.
Artykuł 26
1. Centralna władza inspekcyjna będzie publikować sprawozdania roczne z
działalności służb inspekcji w rolnictwie bądź w formie oddzielnego
sprawozdania, bądź jako część swego ogólnego sprawozdania rocznego.
2. Takie sprawozdania roczne będą publikowane w rozsądnym terminie, nie
przekraczającym w żadnym razie dwunastu miesięcy od końca roku, którego dotyczą.
3. Kopie sprawozdań rocznych będą przekazywane Dyrektorowi Generalnemu
Międzynarodowego Biura Pracy w terminie trzech miesięcy po ich opublikowaniu.
Artykuł 27
Sprawozdania roczne publikowane przez centralną władzę inspekcyjną będą dotyczyć
w szczególności następujących zagadnień, jeżeli podlegają one kontroli tej
władzy:
(a) ustawodawstwa dotyczącego działalności inspekcji pracy w rolnictwie;
(b) personelu inspekcji pracy w rolnictwie;
(c) danych statystycznych dotyczących przedsiębiorstw rolnych podlegających
inspekcji i liczby osób w nich zatrudnionych;
(d) danych statystycznych dotyczących kontroli inspekcyjnych;
(e) danych statystycznych dotyczących popełnionych wykroczeń i zastosowanych
sankcji;
(f) danych statystycznych dotyczących wypadków przy pracy, w tym ich przyczyn;
(g) danych statystycznych dotyczących chorób zawodowych, w tym ich przyczyn.
Artykuł 28
Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zostanie poinformowany o
formalnych ratyfikacjach niniejszej konwencji w celu ich zarejestrowania.
Artykuł 29
1. Niniejsza Konwencja będzie obowiązywała tylko tych Członków Międzynarodowej
Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostaną zarejestrowane przez Dyrektora
Generalnego.
2. Wejdzie ona w życie po upływie dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania
przez Dyrektora Generalnego ratyfikacji niniejszej Konwencji przez dwóch
Członków.
3. Następnie niniejsza Konwencja wejdzie w życie dla każdego Członka po upływie
dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania jego ratyfikacji.
Artykuł 30
1. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, może ją wypowiedzieć po
upływie okresu dziesięciu lat od daty jej początkowego wejścia w życie, aktem
przekazanym Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy i przez niego
zarejestrowanym. Wypowiedzenie to nabierze mocy dopiero po upływie jednego roku
od daty zarejestrowania.
2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, a który w ciągu jednego
roku po upływie okresu dziesięciu lat, wymienionego w poprzednim ustępie, nie
skorzysta z prawa do wypowiedzenia przewidzianego w niniejszym artykule, będzie
związany postanowieniami niniejszej konwencji na nowy okres dziesięciu lat i
następnie będzie mógł wypowiedzieć konwencję po upływie każdego okresu
dziesięciu lat, z zachowaniem warunków przewidzianych w niniejszym artykule.
Artykuł 31
1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich Członków
Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszystkich ratyfikacji i
aktów wypowiedzenia przekazanych mu przez Członków Organizacji.
2. Zawiadamiając Członków Organizacji o zarejestrowaniu drugiej zgłoszonej mu
ratyfikacji, Dyrektor Generalny zwróci uwagę Członków Organizacji na datę
wejścia w życie niniejszej konwencji.
Artykuł 32
Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy udzieli Sekretarzowi Generalnemu
Organizacji Narodów Zjednoczonych, w celu zarejestrowania zgodnie z artykułem
102 Karty Narodów Zjednoczonych, wyczerpujących informacji o wszystkich
ratyfikacjach i aktach wypowiedzenia, jakie zarejestrował zgodnie z
postanowieniami poprzednich artykułów.
Artykuł 33
Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy, w każdym przypadku, gdy uzna
to za potrzebne, przedstawi Konferencji Ogólnej sprawozdanie ze stosowania
niniejszej konwencji i rozpatrzy, czy należy wpisać do porządku dziennego
Konferencji sprawę całkowitej lub częściowej rewizji tej konwencji.
Artykuł 34
1. W razie przyjęcia przez Konferencję nowej konwencji wprowadzającej całkowitą
lub częściową rewizję niniejszej konwencji i jeżeli nowa konwencja nie stanowi
inaczej:
(a) ratyfikacja przez Członka nowej konwencji wprowadzającej rewizję spowoduje z
mocy samego prawa bez względu na postanowienia artykułu 30, natychmiastowe
wypowiedzenie niniejszej konwencji, z zastrzeżeniem, że nowa konwencja
wprowadzająca rewizję wejdzie w życie;
(b) począwszy od daty wejścia w życie nowej konwencji wprowadzającej rewizję,
niniejsza konwencja przestanie być otwarta do ratyfikacji dla Członków.
2. Niniejsza Konwencja pozostanie w każdym razie w mocy w swej formie i treści
dla tych Członków, którzy ją ratyfikowali, a nie ratyfikowali konwencji
wprowadzającej rewizję.
Artykuł 35
Teksty angielski i francuski niniejszej konwencji są jednakowo wiarygodne.
Powyższy tekst jest autentycznym tekstem konwencji przyjętej należycie przez
Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy na jej pięćdziesiątej
trzeciej sesji, która odbyła się w Genewie i została ogłoszona za zamkniętą w
dniu 25 czerwca 1969 r.
Na dowód czego w dniu dwudziestego piątego czerwca 1969 r. złożyli swe podpisy:
Przewodniczący Konferencji: J. Möri
Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy: D.A. Morse
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną w całości, jak i każde z postanowień w niej
zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 19 kwietnia 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
CONVENTION 129
Convention concerning Labour Inspection in Agriculture
The General Conference of the International Labour Organisation,
Having been convened at Geneva by the Governing Body of the International Labour
Office, and having met in its Fifty-third Session on 4 June 1969, and
Noting the terms of existing international labour Conventions concerning labour
inspection, such as the Labour Inspection Convention, 1947, which applies to
industry and commerce, and the Plantations Convention, 1958, which covers a
limited category of agricultural undertakings, and
Considering that international standards providing for labour inspection in
agriculture are desirable, and
Having decided upon the adoption of certain proposals with regard to labour
inspection in agriculture, which is the fourth item on the agenda of the
session, and
Having determined that these proposals shall take the form of an international
Convention,
adopts this twenty-fifth day of June of the year one thousand nine hundred and
sixty-nine the following Convention, which may be cited as the Labour Inspection
(Agriculture) Convention, 1969:
Article 1
1. In this Convention the term "agricultural undertaking" means undertakings and
parts of undertakings engaged in cultivation, animal husbandry including
livestock production and care, forestry, horticulture, the primary processing of
agricultural products by the operator of the holding or any other form of
agricultural activity.
2. Where necessary, the competent authority shall, after consultation with the
most representative organisations of employers and workers concerned, where such
exist, define the line which separates agriculture from industry and commerce in
such a manner as not to exclude any agricultural undertaking from the national
system of labour inspection.
3. In any case in which it is doubtful an undertaking or part of an undertaking
is one to which this Convention applies, the question shall be settled by the
competent authority.
Article 2
In this Convention the term "legal provisions" includes, in addition to laws and
regulations, arbitration awards and collective agreements, upon which the force
of law is conferred and which are enforceable by labour inspectors.
Article 3
Each Member of the International Labour Organisation for which this Convention
is in force shall maintain system of labour inspection in agriculture.
Article 4
The system of labour inspection in agriculture shall apply to agricultural
undertakings in which work employees or apprentices, however they may be
remunerated and whatever the type, form or duration of their contract.
Article 5
1. Any Member ratifying this Convention may, in a declaration accompanying its
ratification, undertake also to cover by labour inspection in agriculture one or
more of the following categories of persons working in agricultural
undertakings:
(a) tenants who do not engage outside help, sharecroppers and similar categories
of agricultural workers;
(b) persons participating in a collective economic enterprise, such as members
of a co-operative;
(c) members of the family of the operator of the undertaking, as defined by
national laws or regulations.
2. Any Member which has ratified this Convention may subsequently communicate to
the Director-General of the International Labour Office a declaration
undertaking to cover one or more of the categories of persons referred to in the
preceding paragraph which are not already covered in virtue of a previous
declaration.
3. Each Member which has ratified this Convention shall indicate in its reports
under article 22 of the Convention of the International Labour Organisation to
what extent effect has been given or is proposed to be given to the provisions
of the Convention in respect of such of the categories of persons referred to in
paragraph 1 of this Article as are not covered in virtue of a declaration.
Article 6
1. The functions of the system of labour inspection in agriculture shall be -
(a) to secure the enforcement of the legal provisions relating to conditions of
work and the protection of workers which engaged in their work, such as
provisions relating to hours, wages, weekly rest and holidays, safety, health
and welfare, the employment of women, children and young persons, and other
connected matters, in so far as such provisions are enforceable by labour
inspectors;
(b) to supply technical information and advice to employers and workers
concerning the most effective means of complying with the legal provisions;
(c) to bring to the notice of the competent authority defects or abuses not
specifically covered by existing legal provisions and to submit to it proposals
on the improvement of laws and regulations.
2. National laws or regulations may give labour inspectors in agriculture
advisory or enforcement functions regarding legal provisions relating to
conditions of life of workers and their families.
3. Any further duties which may be entrusted to labour inspectors in agriculture
shall not be such as to interfere with the effective discharge of their primary
duties or to prejudice in any way the authority and impartiality which are
necessary to inspectors in their relations with employers and workers.
Article 7
1. So far as is compatible with the administrative practice of the Member,
labour inspection in agriculture shall be placed under the supervision and
control of a central body.
2. In the case of a federal State, the term "central body" may mean either one
at federal level or one at the level of a federated unit.
3. Labour inspection in agriculture might be carried out for example -
(a) by a sample labour inspection department responsible for all sectors of
economic activity;
(b) by a single labour inspection department responsible arrange for internal
functional specialisation through the appropriate training of inspectors called
upon to exercise their functions in agriculture;
(c) a single labour inspection department, which would arrange for internal
institutional specialisation by creating a technically qualified service, the
officers of which would perform their functions in agriculture; or
(d) by a specialised agricultural inspection service, the activity of which
would be supervised by a central body vested with the same prerogatives in
respect of labour inspection in other fields, such as industry, transport and
commerce.
Article 8
1. The labour inspection staff in agriculture shall be composed of public
officials whose status and conditions of service are such that they are assured
of stability of employment and are independent of changes of governmental and of
improper external influences.
2. So far as is compatible with national laws or regulations or with national
practice, Members may include in their system of labour inspection in
agriculture officials or representatives of occupational organisations, whose
activities would supplement those of the public inspection staff; the persons
concerned shall be assured of stability of tenure and be independent of improper
external influences.
Article 9
1. Subject to any conditions for recruitment to the public service which may be
prescribed by national laws or regulations, labour inspectors in agriculture
shall be recruited with sole regard to their qualifications for the performance
of their duties.
2. The means of ascertaining such qualifications shall be determined by the
competent authority.
3. Labour inspectors in agriculture shall be adequately trained for the
performance of their duties and measures shall be taken to give them appropriate
further training in the course of their employment.
Article 10
Both men and women shall be eligible for appointment to the labour inspection
staff in agriculture; where necessary, special duties may be assigned to men and
women inspectors.
Article 11
Each Member shall take the necessary measures to ensure that duly qualified
technical experts and specialists, who might help to solve problems demanding
technical knowledge, are associated in the work of labour inspection in
agriculture in such manner as may be deemed most appropriate under national
conditions.
Article 12
1. The competent authority shall make appropriate arrangements to promote
effective co-operation between the inspection services in agriculture and
government services and public or approved institutions which may be engaged in
similar activities.
2. Where necessary, the competent authority may either entrust certain
inspection functions at the regional or local level on an auxiliary basis to
appropriate government services or public institutions or associate these
services or institutions with the exercise of the functions in question, on
condition that this does not prejudice the application of the principles of this
Convention.
Article 13
The competent authority shall make appropriate arrangements to promote
collaboration between officials of the labour inspectorate in agriculture and
employers and workers, or their organisations where such exist.
Article 14
Arrangements shall be made to ensure that the number of labour inspectors in
agriculture is sufficient to secure the effective discharge of the duties of the
inspectorate and is determined with due regard for -
(a) the importance of the duties which inspectors have to perform, in particular
-
(i) the number, nature, size and situation of the agricultural undertakings
liable to inspection;
(ii) the number and classes of persons working in such undertakings; and
(iii) the number and complexity of the legal provisions to be enforced;
(b) the material means placed at the disposal of the inspectors; and
(c) the practical conditions under which visits of inspection must be carried
out in order to be effective.
Article 15
1. The competent authority shall make the necessary arrangements to furnish
labour inspectors in agriculture with -
(a) local offices so located as to take account of the geographical situation of
the agricultural undertakings and of the means of communication, suitably
equipped in accordance with the requirements of the service, and, in so far as
possible, accessible to the persons concerned;
(b) the transport facilities necessary for the performance of their duties in
cases where suitable public facilities do not exist.
2. The competent authority shall make the necessary arrangements to reimburse to
labour inspectors in agriculture any travelling and incidental expenses which
may be necessary for the performance of their duties.
Article 16
1. Labour inspectors in agriculture provided with proper credentials shall be
empowered -
(a) to enter freely and without previous notice at any hour of the day or night
any workplace liable to inspection;
(b) to enter by day any premises which they may have reasonable cause to believe
to be liable to inspection;
(c) to carry out any examination, test or inquiry which they may consider
necessary in order to satisfy themselves that the legal provisions are being
strictly observed, and in particular -
(i) to interview, alone or in the presence of witnesses, the employer, the staff
of the undertaking or any other person in the undertaking on any matters
concerning the application of the legal provisions;
(ii) to require, in such manner as national laws or regulations may prescribe,
the production of any books, registers or other documents the keeping of which
prescribed by national laws or regulations relating to conditions of life and
work, in order to see that they are in conformity with the legal provisions, and
to copy such documents or make extracts from them;
(iii) to take or remove for purposes of analysis samples of products, materials
and substances used or handled, subject to the employer or his representative
being notified of any products, materials or substances taken or removed for
such purposes.
2. Labour inspectors shall not enter the private home of the operator of the
undertaking in pursuance of subparagraph (a) or (b) of paragraph 1 of this
Article except with the consent of the operator or with a special authorisation
issued by the competent authority.
3. On the occasion of an inspection visit, inspectors shall notify the employer
or his representative, and the workers or their representatives, of their
presence, unless they consider that such a notification may be prejudicial to
the performance of their duties.
Article 17
The labour inspection services in agriculture shall be associated, in such cases
and in such manner as may determined by the competent authority, in the
preventive control of new plant, new materials or substances and new methods of
handling or processing products which appear likely to constitute a threat to
health or safety.
Article 18
1. Labour inspectors in agriculture shall be empowered to take steps with a view
to remedying defects observed in plant, layout or working methods in
agricultural undertakings, including the use of dangerous materials or
substances, which they may have reasonable cause to believe constitute a threat
to health or safety.
2. In order to enable inspectors to take such steps they shall be empowered,
subject to any right of appeal to a legal or administrative authority which may
be provided by law, to make or have made orders requiring -
(a) such alterations to the installation, plant, premises, tools, equipment or
machines, to be carried out within a specified time limit, as may be necessary
to secure compliance with the legal provisions relating to health or safety; or
(b) measures with immediate executory force, which can go as far as halting the
work, in the event of imminent danger to health or safety.
3. Where the procedure described in paragraph 2 is not compatible with the
administrative or judicial practice of the Member, inspectors shall have the
right to apply to the competent authority for the issue of orders or for the
initiation of measures with immediate executory force.
4. The defects noted by the inspector when visiting an undertaking and the
orders he is making or having made in pursuance of paragraph 2 or for which he
intends to apply in pursuance of paragraph 3 shall be immediately made known to
the employer and the representatives of the workers.
Article 19
1. The labour inspectorate in agriculture shall be notified of occupational
accidents and cases of occupational disease occurring in the agricultural sector
in such cases and in such manner as may be prescribed by national laws or
regulations.
2. As far as possible, inspectors shall be associated with any inquiry on the
spot into the causes of the most serious occupational accidents or occupational
diseases, particularly of those which affect a number of workers or have fatal
consequences.
Article 20
Subject to such exceptions as may be made by national laws or regulations,
labour inspectors in agriculture -
(a) shall be prohibited from having any direct or indirect interest in the
undertakings under their supervision;
(b) shall be bound on pain of appropriate penalties or disciplinary measures not
to reveal, even after leaving the service, any manufacturing or commercial
secrets or working processes which may come to their knowledge in the course of
their duties; and
(c) shall treat as absolutely confidential the source of any compliant bringing
to their notice a defect, a danger in working processes or a breach of legal
provisions and shall give no intimation to the employer or his representative
that a visit of inspection was made in consequence of the receipt of such a
complaint.
Article 21
Agricultural undertakings shall be inspected as often and as thoroughly as in
necessary to ensure the effective application of the relevant legal provisions.
Article 22
1. Persons who violate or neglect to observe legal provisions enforceable by
labour inspectors in agriculture shall be liable to prompt legal or
administrative proceedings without previous warning: Provided that exceptions
may be made by national laws or regulations in respect of cases in which
previous notice to carry out remedial or preventive measures is to be given.
2. It shall be left to the discretion of labour inspectors to give warning and
advice instead of instituting or recommending proceedings.
Article 23
If labour inspectors in agriculture are not themselves authorised to institute
proceedings, they shall be empowered to refer reports of infringements of the
legal provisions directly to an authority competent to institute such
proceedings.
Article 24
Adequate penalties for violations of the legal provisions enforceable by labour
inspectors in agriculture and for obstructing labour inspectors in the
performance of their duties shall be provided for by national laws or
regulations and effectively enforced.
Article 25
1. Labour inspectors or local inspection offices, as the case may be, shall be
required to submit to the central inspection authority periodical reports on the
results of their activities in agriculture.
2. These reports shall be drawn up in such manner and deal with such subjects as
may from time to time be prescribed by the central inspection authority; they
shall be submitted at least as frequently as may be prescribed by that authority
and in any case not less frequently than once a year.
Article 26
1. The central inspection authority shall publish an annual report on the work
of the inspection services in agriculture, either as a separate report or as
part of is general annual report.
2. Such annual reports shall be published within a reasonable time after the end
of the year to which they relate and in any case within twelve months.
3. Copies of the annual reports shall be transmitted to the Director-General of
the International Labour Office within three months after their publication.
Article 27
The annual report published by the central inspection authority shall deal in
particular with the following subjects, in so far as they are under the control
of the said authority:
(a) laws and regulations relevant to the work of labour inspection in
agriculture;
(b) staff of the labour inspection service in agriculture;
(c) statistics of agricultural undertakings liable to inspection and the number
of persons working therein;
(d) statistics of inspection visits;
(e) statistics of violations and penalties imposed;
(f) statistics of occupational accidents, including their causes;
(g) statistics of occupational diseases, including their causes.
Article 28
The formal ratifications of the Convention shall be communicated to the
Director-General of the International Labour Office for registration.
Article 29
1. This Convention shall be binding only upon those Members of the International
Labour Organisation whose ratifications have been registered with the
Director-General.
2. It shall come into force twelve months after the date on which the
ratifications of two Members have been registered with the Director-General.
3. Thereafter, this Convention sh4 come into force for any Member twelve months
after the date on which its ratification has been registered.
Article 30
1. A Member which has ratified this Convention may denounce it after the
expiration of ten years from the date on which the Convention first comes into
force, by an act communicated to the Director-General of the International
Labour Office for registration. Such denunciation shall not take effect until
one year after the date on which it is registered.
2. Each Member which has ratified this Convention and which does not, within the
year following the expiration of the period of ten years mentioned in the
preceding paragraph, exercise the right of denunciation provided for in this
Article, will be bound for another period of ten years and, thereafter, may
denounce this Convention at the terms provided for in this Article.
Article 31
1. The Director-General of the International Labour Office shall notify all
Members of the International Labour Organisation of the registration of all
ratifications and denunciations communicated to him by the Members of the
Organisation.
2. When notifying the Members of the Organisation of the registration of the
second ratification communicated to him, the Director-General shall draw the
attention of the Members of the Organisation to the date upon which the
Convention will come into force.
Article 32
The Director-General of the International Labour Office shall communicate to the
Secretary-General of the United Nations for registration in accordance with
Article 102 of the Charter of the United Nations full particulars of all
ratifications and acts of denunciation registered by him in accordance with the
provisions of the preceding Articles.
Article 33
At such times as it may consider necessary the Governing Body of the
International Labour Office shall present to the General Conference a report on
the working of this Convention and shall examine the desirability of placing on
the agenda of the Conference the question of its revision in whole or in part.
Article 34
1. Should the conference adopt a new Convention revising this Convention in
whole or in part, then, unless the new Convention otherwise provides -
(a) the ratification by a Member of the new revising Convention shall ipso jure
involve the immediate denunciation of this Convention, notwithstanding the
provisions of Article 30 above, if and when the new revising Convention shall
have come into force;
(b) as from the date when the new revising Convention comes into force this
Convention shall cease to be open to ratification by the Members.
2. This Convention shall in any case remain in force in its actual form and
content for those Members which have ratified it but have not ratified the
revising Convention.
Article 35
The English and French versions of the text of this Convention are equally
authoritative.
The foregoing is the authentic text of the Convention duly adopted by the
General Conference of the International Labour Organisation during its
Fifty-third Session which was held at Geneva and declared closed the
twenty-fifth day of June 1969.
In faith whereof we have appended our signatures this twenty-fifth day of June
1969.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 31 grudnia 1996 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji nr 129
Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej inspekcji pracy w rolnictwie,
przyjętej w Genewie dnia 25 czerwca 1969 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 72, poz. 453)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 28 Konwencji nr 129
Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej inspekcji pracy w rolnictwie,
przyjętej w Genewie dnia 25 czerwca 1969 r., został złożony Dyrektorowi
Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy dnia 2 czerwca 1995 r. dokument
ratyfikacyjny Rzeczypospolitej Polskiej do powyższej konwencji.
Zgodnie z artykułem 29 ustęp 3 konwencji weszła ona w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 2 czerwca 1996 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 29 ustęp 2 konwencji weszła ona w życie dnia 19 stycznia
1972 r.
Następujące państwa stały się jej stronami, składając dokumenty ratyfikacyjne w
niżej podanych datach:
Argentyna 20 czerwca 1985 r.
Boliwia 31 stycznia 1977 r.
Bośnia i Hercegowina 2 czerwca 1993 r.
Burkina Faso 21 maja 1974 r.
Chorwacja 8 października 1991 r.
Dania 30 listopada 1972 r.
Finlandia 3 września 1974 r.
Francja 28 grudnia 1972 r.
Gujana 19 stycznia 1971 r.
Gwatemala 20 maja 1994 r.
Hiszpania 5 maja 1971 r.
Holandia 29 czerwca 1973 r.
Jugosławia 22 lipca 1975 r.
Kenia 9 kwietnia 1979 r.
Kolumbia 16 listopada 1976 r.
Kostaryka 16 marca 1972 r.
Łotwa 25 lipca 1994 r.
z przyjęciem artykułu 5 ustęp 1 (b)
Madagaskar 21 grudnia 1971 r.
Malawi 20 lipca 1971 r.
Malta 9 czerwca 1988 r.
Maroko 11 maja 1979 r.
Niemcy 26 września 1973 r.
Norwegia 14 kwietnia 1971 r.
Portugalia 24 lutego 1983 r.
Rumunia 28 października 1975 r.
Salwador 15 czerwca 1995 r.
Słowenia 29 maja 1992 r.
Syria 18 kwietnia 1972 r.
Szwecja 14 maja 1970 r.
Urugwaj 28 czerwca 1973 r.
Węgry 4 stycznia 1994 r.
Włochy 23 czerwca 1981 r.
Wybrzeże Kości Słoniowej 5 czerwca 1987 r.
Zimbabwe 16 września 1993 r.
2. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym staną się stronami
powyższej konwencji, można uzyskać w Departamencie Prawno-Traktatowym
Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA Nr 147
dotycząca minimalnych norm na statkach handlowych, przyjęta w Genewie dnia 29
października 1976 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 72, poz. 454)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 29 października 1976 r. w Genewie została przyjęta przez Konferencję
Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy Konwencja nr 147 dotycząca minimalnych
norm na statkach handlowych w następującym brzmieniu:
Przekład
KONWENCJA Nr 147
dotycząca minimalnych norm na statkach handlowych
Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy, zwołana do Genewy przez
Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam w dniu 13
października 1976 r. na sześćdziesiątej drugiej sesji;
przypominając postanowienia Zalecenia dotyczącego zatrudnienia marynarzy (statki
obce), z 1958 r., i Zalecenia dotyczącego warunków życia, pracy i bezpieczeństwa
marynarzy, z 1958 r.;
postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski dotyczące statków, na których przeważają
warunki poniżej normy, a zwłaszcza statków zarejestrowanych pod tzw. "tanimi
banderami", która to sprawa stanowi piąty punkt porządku dziennego sesji;
postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formę konwencji międzynarodowej,
przyjmuje dnia dwudziestego dziewiątego października tysiąc dziewięćset
siedemdziesiątego szóstego roku następującą konwencję, która otrzyma nazwę:
Konwencja dotycząca statków handlowych (normy minimalne), z 1976 r.:
Artykuł 1
1. Jeżeli niniejszy artykuł nie stanowi inaczej, konwencja ma zastosowanie do
każdego statku morskiego będącego własnością publiczną lub prywatną, używanego w
celach handlowych do przewozu towarów lub pasażerów albo do innych celów
handlowych.
2. Ustawodawstwo krajowe określi, kiedy statki mają być uważane za statki
morskie w rozumieniu niniejszej konwencji.
3. Niniejsza konwencja ma zastosowanie do holowników morskich.
4. Niniejsza konwencja nie ma zastosowania do:
(a) statków poruszanych głównie za pomocą żagli, bez względu na to, czy statki
są wyposażone w maszyny pomocnicze;
(b) statków używanych do rybołówstwa, połowu wielorybów lub podobnych czynności;
(c) statków o małym tonażu i do statków takich, jak platformy wiertnicze i
eksploatacyjne, gdy nie są używane do żeglugi; decyzję co do tego, które statki
są objęte niniejszym punktem, podejmie właściwa władza każdego kraju, po
konsultacji z najbardziej reprezentatywnymi organizacjami armatorów i marynarzy.
5. Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie będzie uważane za rozszerzające
zakres stosowania konwencji wymienionych w załączniku do tej konwencji lub
postanowień w nich zawartych.
Artykuł 2
Każdy Członek, który ratyfikuje niniejszą konwencję, zobowiązuje się:
(a) do wydania ustawodawstwa ustalającego w odniesieniu do statków
zarejestrowanych na jego terytorium:
(i) normy bezpieczeństwa, w tym normy dotyczące kwalifikacji, czasu pracy i
stanu załogi, mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa życia na statkach;
(ii) właściwe środki zabezpieczenia społecznego;
(iii) warunki pracy i urządzenia bytowe na statkach w zakresie, w jakim według
opinii Członka nie zostały objęte przez układy zbiorowe lub określone przez
właściwe sądy w sposób jednakowo obowiązujący dla zainteresowanych armatorów i
marynarzy przepisy;
oraz do upewnienia się, że postanowienia tego ustawodawstwa są rzeczywiście
równoważne z konwencjami lub artykułami konwencji, które są wymienione w
załączniku do niniejszej konwencji, o ile Członek nie jest w inny sposób
obowiązany do wprowadzenia w życie tych konwencji;
(b) do sprawowania nad statkami zarejestrowanymi na jego terytorium skutecznej
jurysdykcji lub kontroli w zakresie:
(i) norm bezpieczeństwa, w tym norm dotyczących kwalifikacji, czasu pracy i
stanu załogi, ustalonych w ustawodawstwie krajowym;
(ii) środków zabezpieczenia społecznego, ustalonych w ustawodawstwie krajowym;
(iii) warunków pracy i urządzeń bytowych na statku, ustalonych w ustawodawstwie
krajowym lub określonych przez właściwe sądy w sposób jednakowo obowiązujący dla
zainteresowanych armatorów i marynarzy,
(c) do upewnienia się, że środki podjęte w celu zapewnienia skutecznej kontroli
pozostałych warunków pracy i urządzeń bytowych na statku są, jeżeli Członek nie
wykonuje skutecznej jurysdykcji, uzgodnione między armatorami lub ich
organizacjami a organizacjami marynarzy, utworzonymi zgodnie z podstawowymi
postanowieniami Konwencji dotyczącej wolności związkowej i ochrony praw
związkowych, z 1948 r., oraz Konwencji dotyczącej prawa organizowania się i
rokowań zbiorowych, z 1949 r.;
(d) do zapewniania:
(i) stosowanych procedur postępowania podlegających ogólnemu nadzorowi właściwej
władzy i ustalonych, jeżeli zachodzi taka potrzeba, po trójstronnej konsultacji
między tą władzą a reprezentatywnymi organizacjami armatorów i marynarzy,
dotyczących zatrudniania marynarzy na statkach zarejestrowanych na jego
terytorium oraz rozpatrywania składanych w związku z tym skarg;
(ii) stosowanych procedur postępowania podlegających ogólnemu nadzorowi
właściwej władzy i ustalonych, jeżeli zachodzi taka potrzeba, po trójstronnej
konsultacji między tą władzą a reprezentatywnymi organizacjami armatorów i
marynarzy, dotyczących rozpatrywania jakiejkolwiek skargi związanej z
zatrudnieniem i złożonej, jeżeli to jest możliwe, w chwili przyjmowania na jego
terytorium marynarzy będących jego obywatelami do pracy na statkach
zarejestrowanych w obcym kraju oraz zapewnienia, aby takie skargi, jak również
jakakolwiek skarga związana z zatrudnieniem i złożona, jeżeli to jest możliwe, w
chwili przyjmowania na jego terytorium marynarzy obcokrajowców do pracy na
statkach zarejestrowanych w obcym kraju, zostały szybko przekazane przez
właściwą władzę właściwej władzy kraju, w którym statek jest zarejestrowany, a
kopia skargi - Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy;
(e) do zapewniania, aby marynarze przyjmowani do pracy na statkach
zarejestrowanych na jego terytorium byli odpowiednio wykwalifikowani lub
wyszkoleni w zakresie obowiązków, do których pełnienia zostali zatrudnieni,
biorąc pod uwagę postanowienia Zalecenia dotyczącego szkolenia zawodowego
marynarzy, z 1970 r.;
(f) do sprawdzania za pomocą inspekcji lub innych właściwych środków, czy statki
zarejestrowane na jego terytorium odpowiadają obowiązującym międzynarodowym
konwencjom pracy, które ratyfikował, przepisom ustawodawstwa wymaganym zgodnie z
punktem (a) niniejszego artykułu oraz w takim zakresie, w jakim jest to właściwe
w myśl prawa krajowego - odpowiednim układom zbiorowym;
(g) do przeprowadzania urzędowego dochodzenia w sprawie każdego poważnego
wypadku morskiego, obejmującego statki zarejestrowane na jego terytorium,
zwłaszcza gdy wypadek spowodował uszkodzenie ciała lub utratę życia;
sprawozdanie końcowe z takiego dochodzenia powinno być normalnie opublikowane.
Artykuł 3
Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, będzie, w miarę
możliwości, informował swoich obywateli o problemach, jakie mogą wyniknąć z
zaciągnięcia się na statek zarejestrowany w państwie, które nie ratyfikowało tej
konwencji, chyba że dojdzie do przekonania, iż stosowane normy są równoważne z
ustalonymi przez tę konwencję. Środki podjęte w tym zakresie przez państwo,
które ratyfikowało niniejszą konwencję, nie mogą być sprzeczne z zasadą
swobodnego przemieszczania się pracowników, ustanowioną w umowach, których
stronami byłyby oba państwa.
Artykuł 4
1. Jeżeli Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję i do portu którego
zawija statek w normalnym toku swej działalności lub z powodów związanych z
eksploatacją statku, otrzyma skargę lub uzyska dowód, że statek nie wypełnia
norm, przewidzianych w niniejszej konwencji, po jej wejściu w życie, może
skierować do rządu kraju, w którym statek jest zarejestrowany, raport o tym z
kopią do Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy oraz może podjąć
środki niezbędne do poprawienia jakichkolwiek warunków na statku, wyraźnie
zagrażających bezpieczeństwu lub zdrowiu.
2. O podjęciu takich środków Członek powinien bezzwłocznie poinformować
najbliższego przedstawiciela morskiego, konsularnego lub dyplomatycznego państwa
bandery i zapewnić obecność takiego przedstawiciela, jeżeli jest to możliwe. Nie
powinien on powodować bezzasadnego zatrzymania lub opóźnienia statku.
3. Dla celów niniejszego artykułu "skarga" oznacza jakąkolwiek informację
przedstawioną przez członka załogi, organ zawodowy, zrzeszenie, związek zawodowy
lub w ogóle przez każdą osobę zainteresowaną bezpieczeństwem statku, w tym
również ryzykiem w zakresie bezpieczeństwa lub zdrowia załogi.
Artykuł 5
1. Niniejsza konwencja jest otwarta do ratyfikacji dla Członków, którzy:
(a) są stronami Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, z
1960 r., lub Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, z 1974
r., albo jakiejkolwiek konwencji rewidującej następnie te konwencje, i
(b) są stronami Międzynarodowej konwencji o liniach ładunkowych, z 1966 r., lub
jakiejkolwiek konwencji rewidującej następnie tę konwencję; i
(c) są stronami lub realizują postanowienia Przepisów o zapobieganiu zderzeniom
na morzu, z 1960 r., lub Konwencji w sprawie międzynarodowych przepisów o
zapobieganiu zderzeniom na morzu, z 1972 r., albo jakiejkolwiek konwencji
rewidującej następnie te umowy międzynarodowe.
2. Niniejsza konwencja jest ponadto otwarta do ratyfikacji dla każdego Członka,
który w czasie ratyfikacji zobowiązuje się spełnić wymogi określone w ustępie 1
niniejszego artykułu, a które nie zostały jeszcze spełnione.
3. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zostanie poinformowany o
formalnych ratyfikacjach niniejszej konwencji w celu ich zarejestrowania.
Artykuł 6
1. Niniejsza konwencja będzie obowiązywała tylko tych Członków Międzynarodowej
Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostaną zarejestrowane przez Dyrektora
Generalnego.
2. Wejdzie ona w życie po upływie dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania
ratyfikacji co najmniej przez dziesięciu Członków, posiadających łącznie 25%
pojemności brutto światowej floty handlowej.
3. Następnie niniejsza konwencja wejdzie w życie dla każdego Członka po upływie
dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania jego ratyfikacji.
Artykuł 7
1. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, może ją wypowiedzieć po
upływie okresu dziesięciu lat od daty początkowego wejścia jej w życie aktem
przekazanym Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy i przez niego
zarejestrowanym. Wypowiedzenie to nabierze mocy dopiero po upływie jednego roku
od daty jego zarejestrowania.
2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, a który w ciągu jednego
roku po upływie okresu dziesięciu lat, wymienionego w poprzednim ustępie, nie
skorzysta z prawa do wypowiedzenia przewidzianego w niniejszym artykule, będzie
związany postanowieniami niniejszej konwencji na nowy okres dziesięciu lat i
następnie będzie mógł wypowiedzieć konwencję po upływie każdego okresu
dziesięciu lat, z zachowaniem warunków przewidzianych w niniejszym artykule.
Artykuł 8
1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich członków
Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszystkich ratyfikacji i
aktów wypowiedzenia przekazanych mu przez Członków Organizacji.
2. Gdy warunki przewidziane w artykule 6 ustęp 2 zostaną spełnione, Dyrektor
Generalny zwróci uwagę Członków Organizacji na datę wejścia w życie niniejszej
konwencji.
Artykuł 9
Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy udzieli Sekretarzowi Generalnemu
Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu zarejestrowania, zgodnie z artykułem
102 Karty Narodów Zjednoczonych, wyczerpujących informacji o wszystkich
ratyfikacjach i aktach wypowiedzenia, jakie zarejestrował zgodnie z
postanowieniami poprzednich artykułów.
Artykuł 10
Rada Administracji Międzynarodowego Biura Pracy, w każdym przypadku, gdy uzna to
za potrzebne, przedstawi Konferencji Ogólnej sprawozdanie ze stosowania
niniejszej konwencji i rozpatrzy, czy należy wpisać do porządku dziennego
Konferencji sprawę całkowitej lub częściowej rewizji tej konwencji.
Artykuł 11
1. W razie przyjęcia przez Konferencję nowej konwencji wprowadzającej całkowitą
lub częściową rewizję niniejszej konwencji i jeżeli nowa konwencja nie stanowi
inaczej:
(a) ratyfikacja przez Członka nowej konwencji wprowadzającej rewizję spowoduje z
mocy samego prawa, bez względu na postanowienia artykułu 7, natychmiastowe
wypowiedzenie niniejszej konwencji, z zastrzeżeniem, że nowa konwencja
wprowadzająca rewizję wejdzie w życie;
(b) począwszy od daty wejścia w życie nowej konwencji wprowadzającej rewizję,
niniejsza konwencja przestanie być otwarta do ratyfikacji dla członków.
2. Niniejsza konwencja pozostanie w każdym razie w mocy w swej formie i treści
dla tych Członków, którzy ją ratyfikowali, a nie ratyfikowali konwencji
wprowadzającej rewizję.
Artykuł 12
Teksty angielski i francuski niniejszej konwencji są jednakowo wiarygodne.
ZAŁĄCZNIK
Konwencja nr 138 dotycząca najniższego wieku, z 1973 r., lub
Konwencja nr 58 dotycząca najniższego wieku (morze) (zrewidowana) z 1936 r.,
albo
Konwencja nr 7 dotycząca najniższego wieku (praca na morzu), z 1920 r.;
Konwencja nr 55 dotycząca obowiązków armatora (choroba i wypadki marynarzy), z
1936 r., lub
Konwencja nr 56 dotycząca ubezpieczenia marynarzy na wypadek choroby (morze), z
1936 r., albo
Konwencja nr 130 dotycząca opieki lekarskiej i zasiłków chorobowych, z 1969 r.;
Konwencja nr 73 dotycząca badania lekarskiego (marynarze), z 1946 r.;
Konwencja nr 134 dotycząca zapobiegania wypadkom (marynarze), z 1970 r.,
artykuły 4 i 7;
Konwencja nr 92 dotycząca pomieszczenia załogi na statku (zrewidowana), z 1949
r.;
Konwencja nr 68 dotycząca zaopatrzenia w żywność i służby wyżywienia (załogi
statków), z 1946 r., artykuł 5;
Konwencja nr 53 dotycząca świadectw kwalifikacji zawodowych oficerów, z 1936 r.,
artykuły 3 i 4;
Konwencja nr 22 dotycząca umowy najmu marynarzy, z 1926 r.,
Konwencja nr 23 dotycząca repatriacji marynarzy, z 1926 r.,
Konwencja nr 87 dotycząca wolności związkowej i ochrony praw związkowych, z 1948
r.;
Konwencja nr 98 dotycząca prawa organizowania się i rokowań zbiorowych, z 1949
r.
1) W przypadku gdy ściśłe przestrzeganie odpowiednich postanowień Konwencji
dotyczącej świadectw kwalifikacji zawodowych oficerów, z 1936 r., naruszałoby
systemy lub procedury wydawania świadectw kwalifikacyjnych, ustanowione przez
państwo, będzie stosowana zasada rzeczywistej równoważni w celu uniknięcia
konfliktu z układami przez to państwo w tym zakresie.
Powyższy tekst jest autentycznym tekstem Konwencji przyjętej należycie przez
Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy na jej sześćdziesiątej
drugiej sesji, która odbyła się w Genewie i została ogłoszona za zamkniętą dnia
dwudziestego dziewiątego października 1976 r.
Na dowód czego dnia jedenastego listopada 1976 r. złożyli swe podpisy:
Przewodniczący Konferencji: M. Hareide
Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy:
F. Blanchard
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencja, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną w całości, jak i każde z postanowień w niej
zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 29 marca 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
CONVENTION 147
Convention Concerning Minimum Standards in Merchant Ships
The General Conference of the International Labour Organisation,
Having been convened at Geneva by the Governing Body of the International Labour
Office and having met in its Sixty-second Session on 13 October 1976, and
Recalling the provisions of the Seafarers' Engagement (Foreign Vessels)
Recommendation, 1958, and of the Social Conditions and Safety (Seafarers)
Recommendation, 1958, and
Having decided upon the adoption of certain proposals with regard to substandard
vessels, particularly those registered under flags of convenience, which is the
fifth item on the agenda of the session, and
Having determined that these proposals shall take the form of an international
Convention,
adopts this twenty-ninth day of October of the year one thousand nine hundred
and seventy-six the following Convention, which may be cited as the Merchant
Shipping (Minimum Standards) Convention, 1976:
Article 1
1. Except as otherwise provided in this Article, this Convention applies to
every sea-going ship, whether publicly or privately owned, which is engaged in
the transport of cargo or passengers for the purpose of trade or is employed for
nay other commercial purpose.
2. National laws or registrations shall determine when ships are to be regarded
as sea-going ships for the purpose of this Convention.
3. This Convention applies to sea-going tugs.
4. This c0n does not apply to -
(a) ships primarily propelled by sail, whether or not they are fitted with
auxiliary engines;
(b) ships engaged in fishing or in whaling or in similar pursuits;
(c) small vessels and vessels such as oil rigs and drilling platforms when not
engaged in navigation, the decision as to which vessels are covered by this
subparagraph to be taken by the competent authority in each country in
consultation with the most representative organisations of shipowners and
seafarers.
5. Nothing in this Convention shall be deemed to extend the scope of the
Conventions referred to in the Appendix to this Convention or of the provisions
contained therein.
Article 2
Each Member which ratifies this Convention undertakes -
(a) to have laws or registrations laying down, for ships registered in its
territory -
(i) safety standards, including standards of competency, hours of work and
manning, so as to ensure the safety of life on board ship;
(ii) appropriate social security measures; and
(iii) shipboard conditions of employment and shipboard living arrangements, in
so far as these, in the opinion of the Member, are not covered by courts in a
manner equally binding on the shipowners and seafarers concerned;
and to satisfy itself that the provision of such laws and registrations are
substantially equivalent to the Conventions or Articles of Conventions referred
to in the Appendix to this Convention, in so far as the Member is not otherwise
bound to give effect to the Conventions in question;
(b) to exercise effective jurisdiction or control over ships are registered in
its territory in respect of -
(i) safety standards, including standards of competency, hours of work and
manning, prescribed by national laws or regulations;
(ii) social security measures prescribed by national laws or regulations;
(iii) shipboard conditions of employment and shipboard living arrangements
prescribed by national laws or regulations, or laid down by competent courts in
a manner equally binding on the shipowners and seafarers concerned;
(c) to satisfy itself measures for the effective control of other shipboard
conditions of employment and living arrangements, where it has no effective
jurisdiction, are agreed between shipowners or their organisations and
seafarers' organisations constituted in accordance with the substantive
provisions of the Freedom of Association and Protection of the Right to Organise
and Collective Bargaining Convention, 1949;
(d) to ensure that -
(i) adequate procedures-subject to over-all supervision by the competent
authority, after tripartite consultation amongst that authority and the
representative organisations of shipowners and seafarers where appropriate -
exist for the engagement of seafarers on ships registered in its territory and
for the investigation of complaints arising in that connection;
(ii) adequate procedures-subject to over-all supervision by the competent
authority, after tripartite consultation amongst that authority and the
representative organisations of shipowners and seafarers where appropriate -
exist for the investigation of any complaint made in connection with and, if
possible, at the time of the engagement in its territory of seafarers of its own
nationality on ships registered in a foreign country, and that such complaint as
well as any complaint made in connection with and, if possible, at the time of
the engagement in its territory of foreign seafarers on ships registered in a
foreign country, is promptly reported by its competent authority to the
competent authority of the country in which the ship is registered, with a copy
to the Director-General of the International Labour Office;
(e) to ensure that seafarers employed on ships registered in its territory are
properly qualified or trained for the duties for which they are engaged, due
regard being had to the Vocational Training (Seafarers) Recommendation, 1970;
(f) to verify by inspection or other appropriate mean that ships registered in
its territory comply with applicable international labour Conventions in force
which it has ratified, with the laws and regulations required by subparagraph
(a) of this Article and, as may be appropriate under national law, with
applicable collective agreements;
(g) to hold an official inquiry into any serious marine casualty involving ships
registered in its territory, particularly those involving injury and/or loss of
life, the final report of such inquiry normally to be made public.
Article 3
Any Member which has ratified this Convention shall, in so far as practicable,
advise its nationals on the possible problems of signing on a ship registered in
a State which has not ratified the Convention, until it is satisfied that
standards equivalent to those fixed by this Convention are being applied.
Measures taken by the ratifying State to this effect shall not be in
contradiction with the principle of free movement of workers stipulated by the
treaties to which the two States concerned may be parties.
Article 4
1. If a Member which has ratified this Convention and in whose post a ship calls
in the normal course of its business or for operational reasons receives a
complaint or obtains evidence that the ship does not conform to the standards of
this Convention, after it has come into force, it may prepare a report addressed
to the government of the country in which the ship is registered, with a copy to
the Director-General of the International Labour Office, and may take measures
necessary to rectify any conditions on board which are clearly hazardous to
safety or health.
2. In taking such measures, the Member shall forthwith notify the nearest
maritime, consular or diplomatic representative of the flag State and shall, if
possible, have such representative present. It shall not unreasonably detain or
delay the ship.
3. For the purpose of this Article, "complaint" means information submitted by a
member of the crew, a professional body, an association, a trade union or,
generally, any person with an interest in the safety of the ship, including an
interest in safety or health hazards to its crew.
Article 5
1. This Convention is open to the ratification of Members which -
(a) are parties to the International Convention for the Safety of Life at Sea,
1960, or the International Convention for the Safety of Life at Sea, 1974, or
any Convention subsequently revising these Conventions; and
(b) are parties to the International Convention on Load Lines, 1966, or any
Convention subsequently revising that Convention; and
(c) are parties to, or have implemented the provisions of, the Regulations for
Preventing Collisions at Sea of 1960, or the Convention on the International
Regulations for Preventing Collisions at Sea, 1972, or any Convention
subsequently revising these international instruments.
2. This Convention is further open to the ratification of any Member which, on
ratification, undertakings to fulfil the requirements to which ratification is
made subject by paragraph 1 of this Article and which are not yet satisfied.
3. The formal ratifications of this Convention shall be communicated to the
Director-General of the International Labour Office for registration.
Article 6
1. This Convention shall be binding only upon those Members of the International
Labour Organisation whose ratifications have been registered with the
Director-General.
2. It shall come into force twelve months after the date on which there have
been registered ratifications by at least ten Members with a total share in
world shipping gross tonnage of 25 per cent.
3. There after, this Convention shall come into force for any Member twelve
months after the date on which its ratification has been registered.
Article 7
1. A Member which has ratified this Convention may denounce it after the
expiration of ten years from the date on which the Convention first comes into
force, by an act communicated to the Director-General of the International
Labour Office for registration. Such denunciation shall not take effect until
one year after the date on which it is registered.
2. Each Member which has ratified this Convention and which does not, within the
year following the expiration of the period of then years mentioned in the
preceding paragraph, exercise the right of denunciation provided for in this
Article, will be bound for another period of ten years and, thereafter, may
denounce this Convention at the expiration of each period of ten years under the
terms provided for in this Article.
Article 8
1. The Director-General of the International Labour Office shall notify all
Members of the International Labour Organisation of the registration of all
ratifications and denunciations communicated to him by the Members of the
Organisation.
2. When the conditions provided for in Article 6, paragraph 2, above have been
fulfilled, the Director-General shall draw the attention of the Members of the
Organisation to the date upon which the Convention will come into force.
Article 9
The Director-General of the International Labour Office shall communicate to the
Secretary-General of the United Nations for registration in accordance with
Article 102 of the Charter of the United Nations full particulars of all
ratifications and acts of denunciation registered by him in accordance with the
provisions of the preceding Articles.
Article 10
At such times as it may consider necessary the Governing Body of the
International Labour Office shall present to the General Conference a report of
the working of this Convention and shall examine the desirability of placing on
the agenda of the Conference the question of this revision in whole or in part.
Article 11
1. Should the Conference adopt a new Convention revising this Convention in
whole or in part, then, unless the new Convention otherwise provides -
(a) the ratification by a Member of the new revising Convention shall ipso jure
involve the immediate denunciation of this Convention, notwithstanding the
provisions of Article 7 above, if and when the new revising Convention shall
have come into force;
(b) as from the date when the new revising Convention comes into force this
Convention shall cease to be open to ratification by the Members.
2. This Convention shall in any case remain in force in its actual form and
content for those Members which have ratified it but have not ratified the
revising Convention
Article 12
The English and French versions of the text of this Convention are equally
authoritative.
APPENDIX
Minimum Age Convention, 1973 (No. 138), or
Minimum Age (Sea) Convention (Revised), 1936 (No. 58), or
Minimum Age (Sea) Convention, 1920 (No. 7);
Shipowners' Liability (Sick and Injured Seamen) Convention, 1936 (No. 55), or
Sickness Insurance (Sea) Convention, 1936 (No. 56), or
Medical Care and Sickness Benefits Convention, 1969 (No. 130);
Medical Examination (Seafarers) Convention, 1946 (No. 73);
Prevention of Accidents (Seafarers) Convention, 1970 (No. 134) (Articles 4 and
7);
Accommodation of Crews Convention (Revised), 1949 (No, 92);
Food and Catering (Ships' Crews) Convention, 1946 (No. 68) (Article 5);
Officers' Competency Certificates Convention, 1936 (No. 53) (Articles 3 and 4);
Seamen's Articles of Agreement Convention, 1926 (No. 22);
Repatriation of Seamen Convention, 1926 (no. 23);
Freedom of Association and Protection of the Right to Organise Convention, 1948
(No. 87);
Right to Organise and Collective Bargaining Convention, 1949 (No. 98).
1) In cases where the established licensing system or certification structure of
a Stase would be prejudiced by problems arising from strict adherence to the
relevant standards of the Officers' Competency Certificates Convention, 1936,
the principle of substantial equivalence shall be applied so that there will be
no confict with that State's established arrangements for certification.
The foregoing is the authentic text of the Convention duly adopted by the
General Conference of the International Labour Organisation during its
Sixty-second Session which was held at Geneva and declared closed the
twenty-ninth day of October 1976.
In faith whereof we have appended our signatures this eleventh day November
1976.
The President of the Conference: M Hereide
Director-General of the International Labour Office: F. Blanchard
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 25 marca 1997 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji nr 147
Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej minimalnych norm na statkach
handlowych, przyjętej w Genewie dnia 29 października 1976 r.
(Dz. U. Nr 72, poz. 455)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 5 ustęp 3 Konwencji
nr 147 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej minimalnych norm na statkach
handlowych, przyjętej w Genewie dnia 29 października 1976 r., został złożony
Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy dnia 2 czerwca 1995 r.
dokument ratyfikacyjny Rzeczypospolitej Polskiej do powyższej konwencji.
Zgodnie z artykułem 6 ustęp 3 wymienionej konwencji weszła ona w życie w
stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 2 czerwca 1996 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Zgodnie z artykułem 6 ustęp 2 konwencji weszła ona w życie dnia 28 listopada
1981 r.
2. Następujące państwa stały się jej stronami, składając dokumenty ratyfikacyjne
w podanych niżej datach:
Azerbejdżan dnia 19 maja 1992 r.
Barbados 16 maja 1994 r.
Belgia 16 września 1982 r.
Brazylia 17 stycznia 1991 r.
Cypr 19 września 1995 r.
Dania 28 lipca 1980 r.
Egipt 17 marca 1983 r.
Federacja Rosyjska 7 maja 1991 r.
Finlandia 2 października 1978 r.
Francja 2 maja 1978 r.
Grecja 18 września 1979 r.
Hiszpania 28 kwietnia 1978 r.
Holandia 25 stycznia 1979 r.
Irak 15 maja 1985 r.
Irlandia 16 grudnia 1992 r.
Japonia 31 maja 1983 r.
Kanada 25 maja 1993 r.
Kostaryka 24 czerwca 1981 r.
Kirgistan 31 marca 1992 r.
Liban 6 grudnia 1993 r.
Liberia 8 lipca 1981 r.
Luksemburg 15 lutego 1991 r.
Maroko 15 czerwca 1981 r.
Niemcy 14 lipca 1980 r.
Norwegia 24 stycznia 1979 r.
Portugalia 2 maja 1985 r.
Szwecja 20 grudnia 1978 r.
Stany Zjednoczone Ameryki 15 czerwca 1988 r.
Tadżykistan 26 listopada 1993 r.
Ukraina 17 marca 1994 r.
Włochy 23 czerwca 1981 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 28 listopada 1980
r.
3. Informacje o państwach, które w terminie późniejszym złożą dokumenty
ratyfikacyjne do wyżej wymienionej konwencji, można uzyskać w Departamencie
Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH
z dnia 7 lipca 1997 r.
o sprostowaniu błędu w oświadczeniu rządowym z dnia 26 marca 1997 r. w sprawie
wejścia w życie poprawek do załączników I, II i III Konwencji o zapobieganiu
zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji, sporządzonej
w Moskwie, Waszyngtonie, Londynie i Meksyku dnia 29 grudnia 1972 r., oraz
ogłoszenia uaktualnionych jednolitych tekstów tych załączników.
(Dz. U. Nr 76, poz. 481)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 30 grudnia 1950 r. o wydawaniu
Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (Dz. U. Nr 58, poz. 524, z 1991 r. Nr
94, poz. 420 i z 1993 r. Nr 7, poz. 34) w oświadczeniu rządowym z dnia 26 marca
1997 r. w sprawie wejścia w życie poprawek do załączników I, II i III do
Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych
substancji, sporządzonej w Moskwie, Waszyngtonie, Londynie i Meksyku dnia 29
grudnia 1972 r., oraz ogłoszenia uaktualnionych jednolitych tekstów tych
załączników (Dz. U. Nr 47, poz. 300) prostuje się następujący błąd:
W akapicie drugim tego oświadczenia zamiast daty "20 lutego 1992 r." powinna być
data "20 lutego 1994 r.".
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 17 lipca 1997 r.
o zmianie ustawy o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego.
(Dz. U. Nr 80, poz. 501)
Art. 1. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o warunkach wykonywania
międzynarodowego transportu drogowego (Dz. U. Nr 75, poz. 332 i z 1992 r. Nr 75,
poz. 369) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 18 otrzymuje brzmienie:
"Art. 18. Wpływy uzyskane z opłat, o których mowa w art. 15 i 16, są
przekazywane na wyodrębniony rachunek Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych, z
przeznaczeniem na budowę i utrzymanie dróg publicznych, w tym na usuwanie
skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r.";
2) po art. 23 dodaje się art. 23a w brzmieniu:
"Art. 23a. Środki, o których mowa w art. 18, mogą być wykorzystane na budowę i
utrzymanie dróg publicznych w ramach usuwania skutków powodzi, która miała
miejsce w lipcu 1997 r. - do dnia 31 grudnia 1997 r."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 lipca 1997 r.
o zmianie ustawy o stanie wyjątkowym.
(Dz. U. Nr 81, poz. 512)
Art. 1. W ustawie z dnia 5 grudnia 1983 r. o stanie wyjątkowym (Dz. U. Nr 66,
poz. 297 i z 1989 r. Nr 34, poz. 178) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W zarządzeniu, o którym mowa w ust. 1, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
określa względy wprowadzenia stanu wyjątkowego, termin jego wprowadzenia, okres,
na który stan ten został wprowadzony, terytorium, na którym stan wyjątkowy
obowiązuje, oraz zakres, w jakim niniejsza ustawa ma zastosowanie.";
2) użyte w ustawie w różnych przypadkach wyrazy "Polska Rzeczpospolita Ludowa"
zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Rzeczpospolita
Polska".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 6 czerwca 1997 r.
Kodeks karny.
(Dz. U. Nr 88, poz. 553)
CZĘŚĆ OGÓLNA
Rozdział I
Zasady odpowiedzialności karnej
Art. 1. § 1. Odpowiedzialności karnej podlega ten, kto popełnia czyn zabroniony
pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia.
§ 2. Nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość
jest znikoma.
§ 3. Nie popełnia przestępstwa sprawca czynu zabronionego, jeżeli nie można mu
przypisać winy w czasie czynu.
Art. 2. Odpowiedzialności karnej za przestępstwo skutkowe popełnione przez
zaniechanie podlega ten tylko, na kim ciążył prawny, szczególny obowiązek
zapobiegnięcia skutkowi.
Art. 3. Kary oraz inne środki przewidziane w tym kodeksie, stosuje się z
uwzględnieniem zasad humanitaryzmu, w szczególności z poszanowaniem godności
człowieka.
Art. 4. § 1. Jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie
popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować
ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.
§ 2. Jeżeli według nowej ustawy czyn objęty wyrokiem zagrożony jest karą, której
górna granica jest niższa od kary orzeczonej, wymierzoną karę obniża się do
górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za taki czyn w nowej
ustawie.
§ 3. Jeżeli według nowej ustawy czyn objęty wyrokiem nie jest już zagrożony karą
pozbawienia wolności, wymierzoną karę pozbawienia wolności podlegającą wykonaniu
zamienia się na grzywnę albo karę ograniczenia wolności, przyjmując że jeden
miesiąc pozbawienia wolności równa się 60 stawkom dziennym grzywny albo 2
miesiącom ograniczenia wolności.
§ 4. Jeżeli według nowej ustawy czyn objęty wyrokiem nie jest już zabroniony pod
groźbą kary, skazanie ulega zatarciu z mocy prawa.
Art. 5. Ustawę karną polską stosuje się do sprawcy, który popełnił czyn
zabroniony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również na polskim
statku wodnym lub powietrznym, chyba że umowa międzynarodowa, której
Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej.
Art. 6. § 1. Czyn zabroniony uważa się za popełniony w czasie, w którym sprawca
działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany.
§ 2. Czyn zabroniony uważa się za popełniony w miejscu, w którym sprawca działał
lub zaniechał działania, do którego był obowiązany, albo gdzie skutek stanowiący
znamię czynu zabronionego nastąpił lub według zamiaru sprawcy miał nastąpić.
Art. 7. § 1. Przestępstwo jest zbrodnią albo występkiem.
§ 2. Zbrodnią jest czyn zabroniony zagrożony karą pozbawienia wolności na czas
nie krótszy od lat 3 albo karą surowszą.
§ 3. Występkiem jest czyn zabroniony zagrożony grzywną powyżej 30 stawek
dziennych, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności
przekraczającą miesiąc.
Art. 8. Zbrodnię można popełnić tylko umyślnie; występek można popełnić także
nieumyślnie, jeżeli ustawa tak stanowi.
Art. 9. § 1. Czyn zabroniony popełniony jest umyślnie, jeżeli sprawca ma zamiar
jego popełnienia, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość jego
popełnienia, na to się godzi.
§ 2. Czyn zabroniony popełniony jest nieumyślnie, jeżeli sprawca nie mając
zamiaru jego popełnienia, popełnia go jednak na skutek niezachowania ostrożności
wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu
przewidywał albo mógł przewidzieć.
§ 3. Sprawca ponosi surowszą odpowiedzialność, którą ustawa uzależnia od
określonego następstwa czynu zabronionego, jeżeli następstwo to przewidywał albo
mógł przewidzieć.
Art. 10. § 1. Na zasadach określonych w tym kodeksie odpowiada ten, kto popełnia
czyn zabroniony po ukończeniu 17 lat.
§ 2. Nieletni, który po ukończeniu 15 lat dopuszcza się czynu zabronionego
określonego w art. 134, art. 148 § 1, 2 lub 3, art. 156 § 1 lub 3, art. 163 § 1
lub 3, art. 166, art. 173 § 1 lub 3, art. 197 § 3, art. 252 § 1 lub 2 oraz w
art. 280, może odpowiadać na zasadach określonych w tym kodeksie, jeżeli
okoliczności sprawy oraz stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki
osobiste za tym przemawiają, a w szczególności, jeżeli poprzednio stosowane
środki wychowawcze lub poprawcze okazały się bezskuteczne.
§ 3. W wypadku określonym w § 2 orzeczona kara nie może przekroczyć dwóch
trzecich górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za przypisane
sprawcy przestępstwo; sąd może zastosować także nadzwyczajne złagodzenie kary.
§ 4. W stosunku do sprawcy, który popełnił występek po ukończeniu lat 17, lecz
przed ukończeniem lat 18, sąd zamiast kary stosuje środki wychowawcze, lecznicze
albo poprawcze przewidziane dla nieletnich, jeżeli okoliczności sprawy oraz
stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają.
Art. 11. § 1. Ten sam czyn może stanowić tylko jedno przestępstwo.
§ 2. Jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach
ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich
zbiegających się przepisów.
§ 3. W wypadku określonym w § 2 sąd wymierza karę na podstawie przepisu
przewidującego karę najsurowszą, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu innych
środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich zbiegających się
przepisów.
Art. 12. Dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w
wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony; jeżeli
przedmiotem zamachu jest dobro osobiste, warunkiem uznania wielości zachowań za
jeden czyn zabroniony jest tożsamość pokrzywdzonego.
Rozdział II
Formy popełnienia przestępstwa
Art. 13. § 1. Odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu
zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które
jednak nie następuje.
§ 2. Usiłowanie zachodzi także wtedy, gdy sprawca nie uświadamia sobie, że
dokonanie jest niemożliwe ze względu na brak przedmiotu nadającego się do
popełnienia na nim czynu zabronionego lub ze względu na użycie środka nie
nadającego się do popełnienia czynu zabronionego.
Art. 14. § 1. Sąd wymierza karę za usiłowanie w granicach zagrożenia
przewidzianego dla danego przestępstwa.
§ 2. W wypadku określonym w art. 13 § 2 sąd może zastosować nadzwyczajne
złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.
Art. 15. § 1. Nie podlega karze za usiłowanie, kto dobrowolnie odstąpił od
dokonania lub zapobiegł skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego.
§ 2. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w stosunku do sprawcy,
który dobrowolnie starał się zapobiec skutkowi stanowiącemu znamię czynu
zabronionego.
Art. 16. § 1. Przygotowanie zachodzi tylko wtedy, gdy sprawca w celu popełnienia
czynu zabronionego podejmuje czynności mające stworzyć warunki do
przedsięwzięcia czynu zmierzającego bezpośrednio do jego dokonania, w
szczególności w tymże celu wchodzi w porozumienie z inną osobą, uzyskuje lub
przysposabia środki, zbiera informacje lub sporządza plan działania.
§ 2. Przygotowanie jest karalne tylko wtedy, gdy ustawa tak stanowi.
Art. 17. § 1. Nie podlega karze za przygotowanie, kto dobrowolnie od niego
odstąpił, w szczególności zniszczył przygotowane środki lub zapobiegł
skorzystaniu z nich w przyszłości; w razie wejścia w porozumienie z inną osobą w
celu popełnienia czynu zabronionego, nie podlega karze ten, kto nadto podjął
istotne starania zmierzające do zapobieżenia dokonaniu.
§ 2. Nie podlega karze za przygotowanie osoba, do której stosuje się art. 15 §
1.
Art. 18. § 1. Odpowiada za sprawstwo nie tylko ten, kto wykonuje czyn zabroniony
sam albo wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, ale także ten, kto kieruje
wykonaniem czynu zabronionego przez inną osobę lub wykorzystując uzależnienie
innej osoby od siebie, poleca jej wykonanie takiego czynu.
§ 2. Odpowiada za podżeganie, kto chcąc, aby inna osoba dokonała czynu
zabronionego, nakłania ją do tego.
§ 3. Odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu
zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności
dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji;
odpowiada za pomocnictwo także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi
niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia
innej osobie jego popełnienie.
Art. 19. § 1. Sąd wymierza karę za podżeganie lub pomocnictwo w granicach
zagrożenia przewidzianego za sprawstwo.
§ 2. Wymierzając karę za pomocnictwo sąd może zastosować nadzwyczajne
złagodzenie kary.
Art. 20. Każdy ze współdziałających w popełnieniu czynu zabronionego odpowiada w
granicach swojej umyślności lub nieumyślności niezależnie od odpowiedzialności
pozostałych współdziałających.
Art. 21. § 1. Okoliczności osobiste, wyłączające lub łagodzące albo zaostrzające
odpowiedzialność karną, uwzględnia się tylko co do osoby, której dotyczą.
§ 2. Jeżeli okoliczność osobista dotycząca sprawcy, wpływająca chociażby tylko
na wyższą karalność, stanowi znamię czynu zabronionego, współdziałający podlega
odpowiedzialności karnej przewidzianej za ten czyn zabroniony, gdy o tej
okoliczności wiedział, chociażby go nie dotyczyła.
§ 3. Wobec współdziałającego, którego nie dotyczy okoliczność określona w § 2,
sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.
Art. 22. § 1. Jeżeli czynu zabronionego tylko usiłowano dokonać, podmiot
określony w art. 18 § 2 i 3 odpowiada jak za usiłowanie.
§ 2. Jeżeli czynu zabronionego nie usiłowano dokonać, sąd może zastosować
nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.
Art. 23. § 1. Nie podlega karze współdziałający, który dobrowolnie zapobiegł
dokonaniu czynu zabronionego.
§ 2. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w stosunku do
współdziałającego, który dobrowolnie starał się zapobiec dokonaniu czynu
zabronionego.
Art. 24. Odpowiada jak za podżeganie, kto w celu skierowania przeciwko innej
osobie postępowania karnego nakłania ją do popełnienia czynu zabronionego; w tym
wypadku nie stosuje się art. 22 i 23.
Rozdział III
Wyłączenie odpowiedzialności karnej
Art. 25. § 1. Nie popełnia przestępstwa, kto w obronie koniecznej odpiera
bezpośredni, bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem.
§ 2. W razie przekroczenia granic obrony koniecznej, w szczególności gdy sprawca
zastosował sposób obrony niewspółmierny do niebezpieczeństwa zamachu, sąd może
zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.
§ 3. Sąd odstępuje od wymierzenia kary, jeżeli przekroczenie granic obrony
koniecznej było wynikiem strachu lub wzburzenia usprawiedliwionych
okolicznościami zamachu.
Art. 26. § 1. Nie popełnia przestępstwa, kto działa w celu uchylenia
bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego jakiemukolwiek dobru chronionemu
prawem, jeżeli niebezpieczeństwa nie można inaczej uniknąć, a dobro poświęcone
przedstawia wartość niższą od dobra ratowanego.
§ 2. Nie popełnia przestępstwa także ten, kto ratując dobro chronione prawem w
warunkach określonych w § 1, poświęca dobro, które nie przedstawia wartości
oczywiście wyższej od dobra ratowanego.
§ 3. W razie przekroczenia granic stanu wyższej konieczności, sąd może
zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.
§ 4. Przepisu § 2 nie stosuje się, jeżeli sprawca poświęca dobro, które ma
szczególny obowiązek chronić nawet z narażeniem się na niebezpieczeństwo
osobiste.
§ 5. Przepisy § 1-3 stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy z ciążących na
sprawcy obowiązków tylko jeden może być spełniony.
Art. 27. § 1. Nie popełnia przestępstwa, kto działa w celu przeprowadzenia
eksperymentu poznawczego, medycznego, technicznego lub ekonomicznego, jeżeli
spodziewana korzyść ma istotne znaczenie poznawcze, medyczne lub gospodarcze, a
oczekiwanie jej osiągnięcia, celowość oraz sposób przeprowadzenia eksperymentu
są zasadne w świetle aktualnego stanu wiedzy.
§ 2. Eksperyment jest niedopuszczalny bez zgody uczestnika, na którym jest
przeprowadzany, należycie poinformowanego o spodziewanych korzyściach i
grożących mu ujemnych skutkach oraz prawdopodobieństwie ich powstania, jak
również o możliwości odstąpienia od udziału w eksperymencie na każdym jego
etapie.
§ 3. Zasady i warunki dopuszczalności eksperymentu medycznego określa ustawa.
Art. 28. § 1. Nie popełnia umyślnie czynu zabronionego, kto pozostaje w błędzie
co do okoliczności stanowiącej jego znamię.
§ 2. Odpowiada na podstawie przepisu przewidującego łagodniejszą
odpowiedzialność sprawca, który dopuszcza się czynu w usprawiedliwionym błędnym
przekonaniu, że zachodzi okoliczność stanowiąca znamię czynu zabronionego, od
której taka łagodniejsza odpowiedzialność zależy.
Art. 29. Nie popełnia przestępstwa, kto dopuszcza się czynu zabronionego w
usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że zachodzi okoliczność wyłączająca
bezprawność albo winę; jeżeli błąd sprawcy jest nieusprawiedliwiony, sąd może
zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.
Art. 30. Nie popełnia przestępstwa, kto dopuszcza się czynu zabronionego w
usprawiedliwionej nieświadomości jego bezprawności; jeżeli błąd sprawcy jest
nieusprawiedliwiony, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.
Art. 31. § 1. Nie popełnia przestępstwa, kto, z powodu choroby psychicznej,
upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych, nie mógł w
czasie czynu rozpoznać jego znaczenia lub pokierować swoim postępowaniem.
§ 2. Jeżeli w czasie popełnienia przestępstwa zdolność rozpoznania znaczenia
czynu lub kierowania postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona, sąd może
zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.
§ 3. Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się, gdy sprawca wprawił się w stan
nietrzeźwości lub odurzenia powodujący wyłączenie lub ograniczenie
poczytalności, które przewidywał albo mógł przewidzieć.
Rozdział IV
Kary
Art. 32. Karami są:
1) grzywna,
2) ograniczenie wolności,
3) pozbawienie wolności,
4) 25 lat pozbawienia wolności,
5) dożywotnie pozbawienie wolności.
Art. 33. § 1. Grzywnę wymierza się w stawkach dziennych, określając liczbę
stawek oraz wysokość jednej stawki; jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, najniższa
liczba stawek wynosi 10, zaś najwyższa 360.
§ 2. Sąd może wymierzyć grzywnę także obok kary pozbawienia wolności wymienionej
w art. 32 pkt 3, jeżeli sprawca dopuścił się czynu w celu osiągnięcia korzyści
majątkowej lub gdy korzyść majątkową osiągnął.
§ 3. Ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego
warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe; stawka
dzienna nie może być niższa od 10 złotych, ani też przekraczać 2 000 złotych.
Art. 34. § 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, kara ograniczenia wolności trwa
najkrócej miesiąc, najdłużej 12 miesięcy; wymierza się ją w miesiącach.
§ 2. W czasie odbywania kary ograniczenia wolności skazany:
1) nie może bez zgody sądu zmieniać miejsca stałego pobytu,
2) jest obowiązany do wykonywania pracy wskazanej przez sąd,
3) ma obowiązek udzielania wyjaśnień dotyczących przebiegu odbywania kary.
Art. 35. § 1. Obowiązek określony w art. 34 § 2 pkt 2 polega na wykonywaniu
nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazanej przez sąd w
odpowiednim zakładzie pracy, placówce służby zdrowia, opieki społecznej,
organizacji lub instytucji niosącej pomoc charytatywną lub na rzecz społeczności
lokalnej, w wymiarze od 20 do 40 godzin w stosunku miesięcznym.
§ 2. W stosunku do osoby zatrudnionej sąd, zamiast obowiązku określonego w § 1,
może orzec potrącenie od 10 do 25% wynagrodzenia za pracę na rzecz Skarbu
Państwa albo na cel społeczny wskazany przez sąd; w okresie odbywania kary
skazany nie może rozwiązać bez zgody sądu stosunku pracy.
§ 3. Miejsce, czas, rodzaj lub sposób wykonywania obowiązku pracy, o którym mowa
w § 1, sąd określa po wysłuchaniu skazanego.
Art. 36. § 1. Wymierzając karę ograniczenia wolności, sąd może oddać skazanego
pod dozór kuratora lub osoby godnej zaufania, stowarzyszenia, instytucji albo
organizacji społecznej, do której działalności należy troska o wychowanie,
zapobieganie demoralizacji lub pomoc skazanym.
§ 2. Wymierzając karę ograniczenia wolności, sąd może orzec wobec skazanego
obowiązki wymienione w art. 72 § 1 pkt 2, 3 lub 5 oraz § 2.
§ 3. Przepis art. 74 stosuje się odpowiednio.
Art. 37. Kara pozbawienia wolności wymieniona w art. 32 pkt 3 trwa najkrócej
miesiąc, najdłużej 15 lat; wymierza się ją w miesiącach i latach.
Art. 38. § 1. Jeżeli ustawa przewiduje obniżenie albo nadzwyczajne obostrzenie
górnej granicy ustawowego zagrożenia, w wypadku alternatywnego zagrożenia karami
wymienionymi w art. 32 pkt 1-3 obniżenie albo obostrzenie odnosi się do każdej z
tych kar.
§ 2. Kara nadzwyczajnie obostrzona nie może przekroczyć 540 stawek dziennych
grzywny, 18 miesięcy ograniczenia wolności albo 15 lat pozbawienia wolności.
§ 3. Jeżeli ustawa przewiduje obniżenie górnej granicy ustawowego zagrożenia,
kara wymierzona za przestępstwo zagrożone karą dożywotniego pozbawienia wolności
nie może przekroczyć 25 lat pozbawienia wolności, a za przestępstwo zagrożone
karą 25 lat pozbawienia wolności nie może przekroczyć 15 lat pozbawienia
wolności.
Rozdział V
Środki karne
Art. 39. Środkami karnymi są:
1) pozbawienie praw publicznych,
2) zakaz zajmowania określonego stanowiska, wykonywania określonego zawodu lub
prowadzenia określonej działalności gospodarczej,
3) zakaz prowadzenia pojazdów,
4) przepadek przedmiotów,
5) obowiązek naprawienia szkody,
6) nawiązka,
7) świadczenie pieniężne,
8) podanie wyroku do publicznej wiadomości.
Art. 40. § 1. Pozbawienie praw publicznych obejmuje utratę czynnego i biernego
prawa wyborczego do organu władzy publicznej, organu samorządu zawodowego lub
gospodarczego, utratę prawa do udziału w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości
oraz do pełnienia funkcji w organach i instytucjach państwowych i samorządu
terytorialnego lub zawodowego, jak również utratę posiadanego stopnia wojskowego
i powrót do stopnia szeregowego; pozbawienie praw publicznych obejmuje ponadto
utratę orderów, odznaczeń i tytułów honorowych oraz utratę zdolności do ich
uzyskania w okresie trwania pozbawienia praw.
§ 2. Sąd może orzec pozbawienie praw publicznych w razie skazania na karę
pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3 za przestępstwo popełnione w
wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie.
Art. 41. § 1. Sąd może orzec zakaz zajmowania określonego stanowiska albo
wykonywania określonego zawodu, jeżeli sprawca nadużył przy popełnieniu
przestępstwa stanowiska lub wykonywanego zawodu albo okazał, że dalsze
zajmowanie stanowiska lub wykonywanie zawodu zagraża istotnym dobrom chronionym
prawem.
§ 2. Sąd może orzec zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej w
razie skazania za przestępstwo popełnione w związku z prowadzeniem takiej
działalności, jeżeli dalsze jej prowadzenie zagraża istotnym dobrom chronionym
prawem.
Art. 42. § 1. Sąd może orzec zakaz prowadzenia pojazdów określonego rodzaju w
razie skazania osoby uczestniczącej w ruchu za przestępstwo przeciwko
bezpieczeństwu w komunikacji, w szczególności jeżeli z okoliczności popełnionego
przestępstwa wynika, że prowadzenie pojazdu przez tę osobę zagraża
bezpieczeństwu w komunikacji.
§ 2. Sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych albo pojazdów
mechanicznych określonego rodzaju, jeżeli sprawca w czasie popełnienia
przestępstwa wymienionego w § 1 był w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środka
odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia określonego w art. 173, 174 lub 177.
Art. 43. § 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, pozbawienie praw publicznych
oraz zakazy wymienione w art. 39 pkt 2 lub 3 orzeka się w latach, od roku do lat
10.
§ 2. Pozbawienie praw publicznych lub zakaz obowiązuje od uprawomocnienia się
orzeczenia; okres, na który środek orzeczono, nie biegnie w czasie odbywania
kary pozbawienia wolności, chociażby orzeczonej za inne przestępstwo.
§ 3. Orzekając zakaz określony w art. 42, sąd nakłada obowiązek zwrotu dokumentu
uprawniającego do prowadzenia pojazdu; do chwili wykonania obowiązku okres, na
który orzeczono zakaz, nie biegnie.
Art. 44. § 1. Sąd orzeka przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio z
przestępstwa, chyba że podlegają zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu podmiotowi.
§ 2. Sąd może orzec przepadek przedmiotów stanowiących mienie ruchome, które
służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa, chyba że podlegają
zwrotowi innemu podmiotowi.
§ 3. Przepadku określonego w § 2 nie stosuje się, jeżeli jego orzeczenie byłoby
niewspółmierne do wagi popełnionego czynu; sąd może wówczas orzec nawiązkę na
rzecz Skarbu Państwa.
§ 4. W razie świadomie spowodowanej przez sprawcę niemożności orzeczenia
przepadku przedmiotów wymienionych w § 1 lub 2, sąd może orzec obowiązek
uiszczenia kwoty pieniężnej stanowiącej ich równowartość.
§ 5. W razie skazania za przestępstwo polegające na naruszeniu zakazu
wytwarzania, posiadania, obrotu lub przewozu określonych przedmiotów, sąd może
orzec ich przepadek.
§ 6. Jeżeli przedmioty wymienione w § 2 lub 5 nie stanowią własności sprawcy,
przepadek można orzec tylko w wypadkach przewidzianych w ustawie; w razie
współwłasności orzeka się przepadek udziału należącego do sprawcy albo obowiązek
uiszczenia kwoty pieniężnej stanowiącej równowartość udziału sprawcy.
§ 7. Przedmioty objęte przepadkiem przechodzą na własność Skarbu Państwa z
chwilą uprawomocnienia się wyroku.
Art. 45. W razie skazania sprawcy, o którym mowa w art. 65, sąd może orzec
przepadek osiągniętych korzyści majątkowych pochodzących chociażby pośrednio z
popełnienia przestępstwa.
Art. 46. § 1. W razie skazania za przestępstwo spowodowania śmierci, ciężkiego
uszczerbku na zdrowiu, naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia,
przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji lub przestępstwo przeciwko
środowisku, mieniu lub obrotowi gospodarczemu, sąd, na wniosek pokrzywdzonego
lub innej osoby uprawnionej, orzeka obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody w
całości albo w części; przepisów prawa cywilnego o przedawnieniu roszczenia oraz
możliwości zasądzenia renty nie stosuje się.
§ 2. Zamiast obowiązku określonego w § 1 sąd może orzec na rzecz pokrzywdzonego
nawiązkę w celu zadośćuczynienia za ciężki uszczerbek na zdrowiu, naruszenie
czynności narządu ciała, rozstrój zdrowia, a także za doznaną krzywdę.
Art. 47. § 1. W razie skazania za umyślne przestępstwo przeciwko życiu lub
zdrowiu albo za inne przestępstwo umyślne, którego skutkiem jest śmierć
człowieka, ciężki uszczerbek na zdrowiu, naruszenie czynności narządu ciała lub
rozstrój zdrowia, sąd może orzec nawiązkę na wskazany cel społeczny związany z
ochroną zdrowia.
§ 2. W razie skazania za przestępstwo przeciwko środowisku, sąd może orzec
nawiązkę na wskazany cel społeczny związany z ochroną środowiska.
Art. 48. § 1. Wysokość jednej nawiązki nie może przekraczać dziesięciokrotności
najniższego miesięcznego wynagrodzenia w czasie orzekania w pierwszej instancji.
§ 2. Nawiązka określona w art. 47 § 2 może być orzeczona w wysokości od
trzykrotnego do dwudziestokrotnego najniższego wynagrodzenia w czasie orzekania
w pierwszej instancji.
Art. 49. Odstępując od wymierzenia kary, a także w wypadkach przewidzianych w
ustawie, sąd może orzec świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 na
określony cel społeczny; nie może ono przekroczyć trzykrotności najniższego
miesięcznego wynagrodzenia w czasie orzekania w pierwszej instancji.
Art. 50. Sąd może orzec w wypadkach przewidzianych w ustawie podanie wyroku do
publicznej wiadomości w sposób przez siebie określony.
Art. 51. Sąd, uznając za celowe orzeczenie pozbawienia lub ograniczenia praw
rodzicielskich lub opiekuńczych w razie popełnienia przestępstwa na szkodę
małoletniego lub we współdziałaniu z nim, zawiadamia o tym właściwy sąd
rodzinny.
Art. 52. W wypadku skazania za przestępstwo przynoszące korzyść majątkową osobie
fizycznej, prawnej lub jednostce organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej,
a popełnione przez sprawcę działającego w jej imieniu lub interesie, sąd
zobowiązuje podmiot, który uzyskał korzyść majątkową, do jej zwrotu w całości
lub w części na rzecz Skarbu Państwa; nie dotyczy to korzyści majątkowej
podlegającej zwrotowi innemu podmiotowi.
Rozdział VI
Zasady wymiaru kary i środków karnych
Art. 53. § 1. Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach
przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia
winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę
cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a
także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.
§ 2. Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób
zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i
stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych
następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia
przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a
zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie
społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.
§ 3. Wymierzając karę sąd bierze także pod uwagę pozytywne wyniki
przeprowadzonej mediacji pomiędzy pokrzywdzonym a sprawcą albo ugodę pomiędzy
nimi osiągniętą w postępowaniu przed sądem lub prokuratorem.
Art. 54. § 1. Wymierzając karę nieletniemu albo młodocianemu, sąd kieruje się
przede wszystkim tym, aby sprawcę wychować.
§ 2. Wobec sprawcy, który w czasie popełnienia przestępstwa nie ukończył 18 lat,
nie orzeka się kary dożywotniego pozbawienia wolności.
Art. 55. Okoliczności wpływające na wymiar kary uwzględnia się tylko co do
osoby, której dotyczą.
Art. 56. Przepisy art. 53, art. 54 § 1 oraz art. 55 stosuje się odpowiednio do
orzekania innych środków przewidzianych w tym kodeksie.
Art. 57. § 1. Jeżeli zachodzi kilka niezależnych od siebie podstaw do
nadzwyczajnego złagodzenia kary albo obostrzenia kary, sąd może tylko jeden raz
karę nadzwyczajnie złagodzić albo obostrzyć, biorąc pod uwagę łącznie zbiegające
się podstawy łagodzenia albo obostrzenia.
§ 2. Jeżeli zbiegają się podstawy nadzwyczajnego złagodzenia i obostrzenia, sąd
może zastosować nadzwyczajne złagodzenie albo obostrzenie kary.
Art. 58. § 1. Jeżeli ustawa przewiduje możliwość wyboru rodzaju kary, sąd orzeka
karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania tylko wtedy,
gdy inna kara lub środek karny nie może spełnić celów kary.
§ 2. Grzywny nie orzeka się, jeżeli dochody sprawcy, jego stosunki majątkowe lub
możliwości zarobkowe uzasadniają przekonanie, że sprawca grzywny nie uiści i nie
będzie jej można ściągnąć w drodze egzekucji.
§ 3. Jeżeli przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności nie
przekraczającą 5 lat, sąd może orzec zamiast kary pozbawienia wolności grzywnę
albo karę ograniczenia wolności, w szczególności jeżeli orzeka równocześnie
środek karny.
§ 4. Przepisu § 3 nie stosuje się do sprawcy występku umyślnego, który był
uprzednio skazany na karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż 6
miesięcy bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.
Art. 59. Jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności nie
przekraczającą 3 lat albo alternatywnie karami wymienionymi w art. 32 pkt 1-3 i
społeczna szkodliwość czynu nie jest znaczna, sąd może odstąpić od wymierzenia
kary, jeżeli orzeka równocześnie środek karny, a cele kary zostaną przez ten
środek spełnione.
Art. 60. § 1. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w wypadkach
przewidzianych w ustawie oraz w stosunku do młodocianego, jeżeli przemawiają za
tym względy określone w art. 54 § 1.
§ 2. Sąd może również zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w szczególnie
uzasadnionych wypadkach, kiedy nawet najniższa kara przewidziana na przestępstwo
byłaby niewspółmiernie surowa, w szczególności:
1) jeżeli pokrzywdzony pojednał się ze sprawcą, szkoda została naprawiona albo
pokrzywdzony i sprawca uzgodnili sposób naprawienia szkody,
2) ze względu na postawę sprawcy, zwłaszcza gdy czynił on starania o naprawienie
szkody lub o jej zapobieżenie,
3) jeżeli sprawca przestępstwa nieumyślnego lub jego najbliższy poniósł poważny
uszczerbek w związku z popełnionym przestępstwem.
§ 3. Sąd stosuje nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet może warunkowo zawiesić
jej wykonanie w stosunku do sprawcy współdziałającego z innymi osobami w
popełnieniu przestępstwa, jeżeli ujawni on wobec organu powołanego do ścigania
przestępstw informacje dotyczące osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa
oraz inne okoliczności jego popełnienia.
§ 4. Na wniosek prokuratora sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a
nawet warunkowo zawiesić jej wykonanie w stosunku do sprawcy przestępstwa,
który, niezależnie od wyjaśnień złożonych w swojej sprawie, ujawnił przed
organem ścigania i przedstawił istotne okoliczności, nieznane dotychczas temu
organowi, przestępstwa zagrożonego karą powyżej 5 lat pozbawienia wolności.
§ 5. W wypadkach określonych w § 3 i 4 sąd wymierzając karę pozbawienia wolności
do lat 5 może warunkowo zawiesić jej wykonanie na okres próby wynoszący do 10
lat, jeżeli uzna, że pomimo niewykonania kary sprawca nie popełni ponownie
przestępstwa; przepisy art. 71-76 stosuje się odpowiednio.
§ 6. Nadzwyczajne złagodzenie kary polega na wymierzeniu kary poniżej dolnej
granicy ustawowego zagrożenia albo kary łagodniejszego rodzaju według
następujących zasad:
1) jeżeli czyn stanowi zbrodnię, sąd wymierza karę pozbawienia wolności nie
niższą od jednej trzeciej dolnej granicy ustawowego zagrożenia,
2) jeżeli czyn stanowi występek, przy czym dolną granicą ustawowego zagrożenia
jest kara pozbawienia wolności nie niższa od roku, sąd wymierza grzywnę, karę
ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności,
3) jeżeli czyn stanowi występek, przy czym dolną granicą ustawowego zagrożenia
jest kara pozbawienia wolności niższa od roku, sąd wymierza grzywnę albo karę
ograniczenia wolności.
§ 7. Jeżeli czyn zagrożony jest alternatywnie karami wymienionymi w art. 32 pkt
1-3, nadzwyczajne złagodzenie kary polega na odstąpieniu od wymierzenia kary i
orzeczeniu środka karnego wymienionego w art. 39 pkt 2-8; przepisu art. 61 § 2
nie stosuje się.
Art. 61. § 1. Sąd może odstąpić od wymierzenia kary w wypadkach przewidzianych w
ustawie oraz w wypadku określonym w art. 60 § 3, zwłaszcza gdy rola sprawcy w
popełnieniu przestępstwa była podrzędna, a przekazane informacje przyczyniły się
do zapobieżenia popełnieniu innego przestępstwa.
§ 2. Odstępując od wymierzenia kary, sąd może również odstąpić od wymierzenia
środka karnego, chociażby jego orzeczenie było obowiązkowe.
Art. 62. Orzekając karę pozbawienia wolności, sąd może określić rodzaj i typ
zakładu karnego, w którym skazany ma odbywać karę, a także orzec system
terapeutyczny jej wykonania.
Art. 63. § 1. Na poczet orzeczonej kary zalicza się okres rzeczywistego
pozbawienia wolności w sprawie, zaokrąglając do pełnego dnia, przy czym jeden
dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary
pozbawienia wolności, dwóm dniom kary ograniczenia wolności lub dwóm dziennym
stawkom grzywny.
§ 2. Na poczet orzeczonych środków karnych, o których mowa w art. 39 pkt 2 i 3,
zalicza się okres rzeczywistego stosowania odpowiadających im rodzajowo środków
zapobiegawczych, wymienionych w art. 276 Kodeksu postępowania karnego.
Rozdział VII
Powrót do przestępstwa
Art. 64. § 1. Jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia
wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne
przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd może
wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do
górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.
§ 2. Jeżeli sprawca uprzednio skazany w warunkach określonych w § 1, który odbył
łącznie co najmniej rok kary pozbawienia wolności i w ciągu 5 lat po odbyciu w
całości lub części ostatniej kary popełnia ponownie umyślne przestępstwo
przeciwko życiu lub zdrowiu, przestępstwo zgwałcenia, rozboju, kradzieży z
włamaniem lub inne przestępstwo przeciwko mieniu popełnione z użyciem przemocy
lub groźbą jej użycia, sąd wymierza karę pozbawienia wolności przewidzianą za
przypisane przestępstwo w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego
zagrożenia, a może ją wymierzyć do górnej granicy ustawowego zagrożenia
zwiększonego o połowę.
§ 3. Przewidziane w § 1 lub 2 podwyższenie górnego ustawowego zagrożenia nie
dotyczy zbrodni.
Art. 65. Przepisy dotyczące wymiaru kary, środków karnych oraz środków
związanych z poddaniem sprawcy próbie, przewidziane wobec sprawcy określonego w
art. 64 § 2, stosuje się także do sprawcy, który z popełniania przestępstw
uczynił sobie stałe źródło dochodu lub popełnia przestępstwo działając w
zorganizowanej grupie albo związku mającym na celu popełnianie przestępstw.
Rozdział VIII
Środki związane z poddaniem sprawcy próbie
Art. 66. § 1. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i
społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie
budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego
właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają
przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku
prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.
§ 2. Warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego
karą przekraczającą 3 lata pozbawienia wolności.
§ 3. W wypadku gdy pokrzywdzony pojednał się ze sprawcą, sprawca naprawił szkodę
lub pokrzywdzony i sprawca uzgodnili sposób naprawienia szkody, warunkowe
umorzenie może być zastosowane do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą nie
przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.
Art. 67. § 1. Warunkowe umorzenie następuje na okres próby, który wynosi od roku
do 2 lat i biegnie od uprawomocnienia się orzeczenia.
§ 2. Umarzając warunkowo postępowanie karne, sąd może w okresie próby oddać
sprawcę pod dozór kuratora lub osoby godnej zaufania, stowarzyszenia, instytucji
albo organizacji społecznej, do której działalności należy troska o wychowanie,
zapobieganie demoralizacji lub pomoc skazanym.
§ 3. Umarzając warunkowo postępowanie karne, sąd zobowiązuje sprawcę do
naprawienia szkody w całości lub w części, a może na niego nałożyć obowiązki
wymienione w art. 72 § 1 pkt 1-3 lub 5, a ponadto orzec świadczenie pieniężne
wymienione w art. 39 pkt 7 oraz zakaz prowadzenia pojazdów, wymieniony w art. 39
pkt 3, do lat 2.
§ 4. Przepis art. 74 stosuje się odpowiednio.
Art. 68. § 1. Sąd podejmuje postępowanie karne, jeżeli sprawca w okresie próby
popełnił przestępstwo umyślne, za które został prawomocnie skazany.
§ 2. Sąd może podjąć postępowanie karne, jeżeli sprawca w okresie próby rażąco
narusza porządek prawny, w szczególności gdy popełnił inne niż określone w § 1
przestępstwo, jeżeli uchyla się od dozoru, wykonania nałożonego obowiązku lub
orzeczonego środka karnego albo nie wykonuje zawartej z pokrzywdzonym ugody.
§ 3. Sąd może podjąć postępowanie karne, jeżeli sprawca po wydaniu orzeczenia o
warunkowym umorzeniu postępowania, lecz przed jego uprawomocnieniem się, rażąco
narusza porządek prawny, a w szczególności gdy w tym czasie popełnił
przestępstwo.
§ 4. Warunkowo umorzonego postępowania nie można podjąć później niż w ciągu 6
miesięcy od zakończenia okresu próby.
Art. 69. § 1. Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie orzeczonej kary pozbawienia
wolności nie przekraczającej 2 lat, kary ograniczenia wolności lub grzywny
orzeczonej jako kara samoistna, jeżeli jest to wystarczające dla osiągnięcia
wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do
przestępstwa.
§ 2. Zawieszając wykonanie kary, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim postawę
sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz
zachowanie się po popełnieniu przestępstwa.
§ 3. Zawieszenia wykonania kary nie stosuje się do sprawcy określonego w art. 64
§ 2, chyba że zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi
okolicznościami; zawieszenie wykonania kary, o którym mowa w art. 60 § 3-5, nie
stosuje się do sprawcy określonego w art. 64 § 2.
Art. 70. § 1. Zawieszenie wykonania kary następuje na okres próby, który biegnie
od uprawomocnienia się orzeczenia i wynosi:
1) od 2 do 5 lat - w wypadku warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia
wolności,
2) od roku do 3 lat - w wypadku warunkowego zawieszenia wykonania grzywny lub
kary ograniczenia wolności.
§ 2. W wypadku zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności wobec sprawcy
młodocianego lub określonego w art. 64 § 2, okres próby wynosi od 3 do 5 lat.
Art. 71. § 1. Zawieszając wykonanie kary pozbawienia wolności, sąd może orzec
grzywnę w wysokości do 180 stawek dziennych, jeżeli jej wymierzenie na innej
podstawie nie jest możliwe; zawieszając wykonanie kary ograniczenia wolności sąd
może orzec grzywnę w wysokości do 90 stawek dziennych.
§ 2. W razie zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności lub ograniczenia
wolności, grzywna orzeczona na podstawie § 1 nie podlega wykonaniu; kara
pozbawienia wolności lub ograniczenia wolności ulega skróceniu o okres
odpowiadający liczbie uiszczonych stawek dziennych z zaokrągleniem do pełnego
dnia.
Art. 72. § 1. Zawieszając wykonanie kary, sąd może zobowiązać skazanego do:
1) informowania sądu lub kuratora o przebiegu okresu próby,
2) przeproszenia pokrzywdzonego,
3) wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie innej osoby,
4) wykonywania pracy zarobkowej, do nauki lub przygotowania się do zawodu,
5) powstrzymania się od nadużywania alkoholu lub używania innych środków
odurzających,
6) poddania się leczeniu, w szczególności odwykowemu lub rehabilitacyjnemu,
7) powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach,
8) innego stosownego postępowania w okresie próby, jeżeli może to zapobiec
popełnieniu ponownie przestępstwa.
§ 2. Sąd może zobowiązać skazanego do naprawienia szkody w całości lub w części,
chyba że orzekł środek karny wymieniony w art. 39 pkt 5, albo do uiszczenia
świadczenia wymienionego w art. 39 pkt 7.
Art. 73. § 1. Zawieszając wykonanie kary pozbawienia wolności, sąd może w
okresie próby oddać skazanego pod dozór kuratora lub osoby godnej zaufania,
stowarzyszenia, instytucji albo organizacji społecznej, do której działalności
należy troska o wychowanie, zapobieganie demoralizacji lub pomoc skazanym.
§ 2. Dozór jest obowiązkowy wobec młodocianego sprawcy przestępstwa umyślnego, a
także wobec sprawcy określonego w art. 64 § 2.
Art. 74. § 1. Czas i sposób wykonania nałożonych obowiązków wymienionych w art.
72 sąd określa po wysłuchaniu skazanego; nałożenie obowiązku wymienionego w art.
72 § 1 pkt 6 wymaga nadto zgody skazanego.
§ 2. Jeżeli względy wychowawcze za tym przemawiają, sąd, wobec skazanego na karę
pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, może w okresie
próby ustanawiać, rozszerzać lub zmieniać obowiązki wymienione w art. 72 § 1 pkt
3-8 albo od wykonania nałożonych obowiązków zwolnić, z wyjątkiem obowiązku
wymienionego w art. 72 § 2, jak również oddać skazanego pod dozór albo od dozoru
zwolnić.
Art. 75. § 1. Sąd zarządza wykonanie kary, jeżeli skazany w okresie próby
popełnił podobne przestępstwo umyślne, za które orzeczono prawomocnie karę
pozbawienia wolności.
§ 2. Sąd może zarządzić wykonanie kary, jeżeli skazany w okresie próby rażąco
narusza porządek prawny, w szczególności gdy popełnił inne przestępstwo niż
określone w § 1 albo jeżeli uchyla się od uiszczenia grzywny, od dozoru,
wykonania nałożonych obowiązków lub orzeczonych środków karnych.
§ 3. Sąd może zarządzić wykonanie kary, jeżeli skazany po wydaniu wyroku, lecz
przed jego uprawomocnieniem się, rażąco narusza porządek prawny, a w
szczególności gdy w tym czasie popełnił przestępstwo.
§ 4. Zarządzenie wykonania kary nie może nastąpić później niż w ciągu 6 miesięcy
od zakończenia okresu próby.
Art. 76. § 1. Skazanie ulega zatarciu z mocy prawa z upływem 6 miesięcy od
zakończenia okresu próby.
§ 2. Jeżeli wobec skazanego orzeczono grzywnę lub środek karny, zatarcie
skazania nie może nastąpić przed ich wykonaniem, darowaniem albo przedawnieniem
ich wykonania; nie dotyczy to środka karnego wymienionego w art. 39 pkt 5.
Art. 77. § 1. Skazanego na karę pozbawienia wolności sąd może warunkowo zwolnić
z odbycia reszty kary tylko wówczas, gdy jego postawa, właściwości i warunki
osobiste, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, okoliczności jego
popełnienia oraz zachowanie po popełnieniu przestępstwa i w czasie odbywania
kary uzasadniają przekonanie, iż skazany po zwolnieniu będzie przestrzegał
porządku prawnego, w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa.
§ 2. W szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd wymierzając karę pozbawienia
wolności może wyznaczyć surowsze ograniczenia do skorzystania przez skazanego z
warunkowego zwolnienia niż przewidziane w art. 78.
Art. 78. § 1. Skazanego można warunkowo zwolnić po odbyciu przez niego co
najmniej połowy kary, jednak nie wcześniej niż po 6 miesiącach.
§ 2. Skazanego określonego w art. 64 § 1 można warunkowo zwolnić po odbyciu
dwóch trzecich kary natomiast określonego w art. 64 § 2 po odbyciu trzech
czwartych kary; warunkowe zwolnienie nie może nastąpić wcześniej niż po roku.
§ 3. Skazanego na karę 25 lat pozbawienia wolności można warunkowo zwolnić po
odbyciu 15 lat kary, natomiast skazanego na karę dożywotniego pozbawienia
wolności po odbyciu 25 lat kary.
Art. 79. § 1. Przepisy art. 78 § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do sumy dwóch lub
więcej nie podlegających łączeniu kar pozbawienia wolności, które skazany ma
odbyć kolejno; przepis art. 78 § 2 stosuje się, jeżeli chociażby jedno z
przestępstw popełniono w warunkach określonych w art. 64.
§ 2. Skazanego można, niezależnie od warunków określonych w art. 78 § 1 lub 2,
zwolnić warunkowo po odbyciu 15 lat pozbawienia wolności.
Art. 80. § 1. W razie warunkowego zwolnienia czas pozostały do odbycia kary
stanowi okres próby, który jednak nie może być krótszy niż 2 lata ani dłuższy
niż 5 lat.
§ 2. Jeżeli skazanym jest osoba określona w art. 64 § 2, okres próby nie może
być krótszy niż 3 lata.
§ 3. W razie warunkowego zwolnienia z kary dożywotniego pozbawienia wolności
okres próby wynosi 10 lat.
Art. 81. W razie odwołania warunkowego zwolnienia ponowne warunkowe zwolnienie
nie może nastąpić przed upływem roku od osadzenia skazanego w zakładzie karnym,
a w wypadku kary dożywotniego pozbawienia wolności przed upływem 5 lat.
Art. 82. Jeżeli w okresie próby i w ciągu dalszych 6 miesięcy nie odwołano
warunkowego zwolnienia, karę uważa się za odbytą z chwilą warunkowego
zwolnienia.
Art. 83. Skazanego na karę ograniczenia wolności, który odbył przynajmniej
połowę orzeczonej kary, przy czym przestrzegał porządku prawnego i sumiennie
wykonywał pracę wskazaną przez sąd, jak również spełnił nałożone na niego
obowiązki i orzeczone środki karne, sąd może zwolnić od reszty kary, uznając ją
za wykonaną.
Art. 84. § 1. Sąd może po upływie połowy okresu, na który orzeczono środki karne
wymienione w art. 39 pkt 1-3, uznać je za wykonane, jeżeli skazany przestrzegał
porządku prawnego, a środek karny był w stosunku do niego wykonywany
przynajmniej przez rok.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli środek karny wymieniony w art. 39 pkt
3 orzeczono na podstawie art. 42 § 2.
Rozdział IX
Zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych
Art. 85. Jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł
pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw
i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd
orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające
się przestępstwa.
Art. 86. § 1. Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar
wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak
540 stawek dziennych grzywny, 18 miesięcy ograniczenia wolności albo 15 lat
pozbawienia wolności; kara łączna grzywny określonej w art. 71 § 1 nie może
przekraczać 180 stawek dziennych - jeżeli jest ona związana z zawieszeniem
wykonania kary pozbawienia wolności oraz nie może przekraczać 90 stawek
dziennych - jeżeli jest ona związana z zawieszeniem wykonania kary ograniczenia
wolności.
§ 2. Wymierzając karę łączną grzywny, sąd określa na nowo wysokość stawki
dziennej, kierując się wskazaniami określonymi w art. 33 § 3; wysokość stawki
dziennej nie może jednak przekraczać najwyższej ustalonej poprzednio.
§ 3. Wymierzając karę łączną ograniczenia wolności, sąd określa na nowo wymiar
czasu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne albo wysokość
potrąceń, stosując art. 35; obowiązki wymienione w art. 36 § 2 stosuje się,
chociażby zostały orzeczone tylko za jedno ze zbiegających się przestępstw.
Art. 87. W razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia
wolności i ograniczenia wolności sąd wymierza karę łączną pozbawienia wolności,
przyjmując, że miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia
wolności.
Art. 88. Jeżeli najsurowszą karę orzeczoną za jedno ze zbiegających się
przestępstw jest kara 25 lat pozbawienia wolności albo dożywotniego pozbawienia
wolności, orzeka się tę karę jako karę łączną; w wypadku zbiegu dwóch lub więcej
kar 25 lat pozbawienia wolności sąd może orzec jako karę łączną karę
dożywotniego pozbawienia wolności.
Art. 89. § 1. W razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary
pozbawienia wolności, ograniczenia wolności albo grzywny z warunkowym
zawieszeniem i bez warunkowego zawieszenia ich wykonania sąd może warunkowo
zawiesić wykonanie kary łącznej, jeżeli zachodzą przesłanki określone w art. 69.
§ 2. Orzekając karę łączną pozbawienia wolności lub ograniczenia wolności z
warunkowym zawieszeniem ich wykonania, sąd może orzec grzywnę określoną w art.
71 § 1, chociażby jej nie orzeczono za pozostające w zbiegu przestępstwa.
§ 3. W razie zbiegu orzeczeń o okresach próby sąd orzeka ten okres oraz związane
z nim obowiązki na nowo.
Art. 90. § 1. Środki karne i środki zabezpieczające oraz dozór stosuje się,
chociażby je orzeczono tylko co do jednego ze zbiegających się przestępstw.
§ 2. W razie orzeczenia za zbiegające się przestępstwa pozbawienia praw
publicznych lub zakazów tego samego rodzaju, sąd stosuje odpowiednio przepisy o
karze łącznej.
Art. 91. § 1. Jeżeli sprawca popełnia w podobny sposób, w krótkich odstępach
czasu, dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby
nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, sąd orzeka jedną karę na
podstawie przepisu, którego znamiona każde z tych przestępstw wyczerpuje, w
wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.
§ 2. Jeżeli sprawca w warunkach określonych w art. 85 popełnia dwa lub więcej
ciągów przestępstw określonych w § 1 lub ciąg przestępstw oraz inne
przestępstwo, sąd orzeka karę łączną, stosując odpowiednio przepisy tego
rozdziału.
§ 3. Jeżeli sprawca został skazany dwoma lub więcej wyrokami za przestępstwa
należące do ciągu przestępstw określonego w § 1, orzeczona w wyroku łącznym kara
nie może przekroczyć górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę,
przewidzianego w przepisie, którego znamiona każde z tych przestępstw
wyczerpuje.
Art. 92. Wydaniu wyroku łącznego nie stoi na przeszkodzie, że poszczególne kary
wymierzone za należące do ciągu przestępstw lub zbiegające się przestępstwa
zostały już w całości albo w części wykonane; przepis art. 71 § 2 stosuje się
odpowiednio.
Rozdział X
Środki zabezpieczające
Art. 93. Sąd może orzec przewidziany w tym rozdziale środek zabezpieczający
związany z umieszczeniem w zakładzie zamkniętym tylko wtedy, gdy to jest
niezbędne, aby zapobiec ponownemu popełnieniu przez sprawcę czynu zabronionego
związanego z jego chorobą psychiczną, upośledzeniem umysłowym lub uzależnieniem
od alkoholu lub innego środka odurzającego; przed orzeczeniem tego środka sąd
wysłuchuje lekarzy psychiatrów oraz psychologa.
Art. 94. § 1. Jeżeli sprawca, w stanie niepoczytalności określonej w art. 31 §
1, popełnił czyn zabroniony o znacznej społecznej szkodliwości i zachodzi
wysokie prawdopodobieństwo, że popełni taki czym ponownie, sąd orzeka
umieszczenie sprawcy w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym.
§ 2. Czasu pobytu w zakładzie nie określa się z góry; sąd orzeka zwolnienie
sprawcy, jeżeli jego dalsze pozostawanie w zakładzie nie jest konieczne.
§ 3. Sąd może zarządzić ponowne umieszczenie sprawcy określonego w § 1 w
odpowiednim zakładzie psychiatrycznym, jeżeli przemawiają za tym okoliczności
wymienione w § 1 lub w art. 93; zarządzenie nie może być wydane po upływie 5 lat
od zwolnienia z zakładu.
Art. 95. § 1. Skazując sprawcę na karę pozbawienia wolności bez warunkowego
zawieszenia jej wykonania za przestępstwo popełnione w stanie ograniczonej
poczytalności określonej w art. 31 § 2, sąd może orzec umieszczenie sprawcy w
zakładzie karnym, w którym stosuje się szczególne środki lecznicze lub
rehabilitacyjne.
§ 2. Jeżeli wyniki leczenia lub rehabilitacji za tym przemawiają, sąd może
sprawcę określonego w § 1 skazanego na karę nie przekraczającą 3 lat pozbawienia
wolności, warunkowo zwolnić na zasadach określonych w art. 77-82, bez ograniczeń
wynikających z art. 78 § 1 lub 2; dozór jest obowiązkowy.
Art. 96. § 1. Skazując sprawcę na karę pozbawienia wolności bez warunkowego
zawieszenia jej wykonania za przestępstwo popełnione w związku z uzależnieniem
od alkoholu lub innego środka odurzającego, sąd może orzec umieszczenie sprawcy
w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego, jeżeli zachodzi wysokie
prawdopodobieństwo ponownego popełnienia przestępstwa związanego z tym
uzależnieniem.
§ 2. Środka określonego w § 1 nie orzeka się, jeżeli sprawcę skazano na karę
pozbawienia wolności przekraczającą 2 lata.
§ 3. Czasu pobytu w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego nie określa się z
góry; nie może on trwać krócej niż 3 miesiące i dłużej niż 2 lata. O zwolnieniu
z zakładu rozstrzyga sąd na podstawie wyników leczenia, po zapoznaniu się z
opinią prowadzącego leczenie.
§ 4. Na poczet kary sąd zalicza okres pobytu skazanego w zakładzie, o którym
mowa w § 1.
Art. 97. § 1. W zależności od postępów leczenia sprawcy określonego w art. 96 §
1 sąd może go skierować, na okres próby od 6 miesięcy do lat 2, na leczenie
ambulatoryjne lub rehabilitację w placówce leczniczo-rehabilitacyjnej, oddając
go równocześnie pod dozór kuratora lub osoby godnej zaufania, stowarzyszenia,
instytucji albo organizacji społecznej, do której działalności należy troska o
wychowanie, zapobieganie demoralizacji lub pomoc skazanym.
§ 2. Sąd może zarządzić ponowne umieszczenie skazanego w zamkniętym zakładzie
leczenia odwykowego albo w zakładzie karnym, jeżeli skazany w okresie próby
uchyla się od poddania się leczeniu lub rehabilitacji albo popełnia przestępstwo
lub rażąco narusza porządek prawny albo regulamin placówki
leczniczo-rehabilitacyjnej.
§ 3. Jeżeli w okresie próby i w ciągu dalszych 6 miesięcy nie zarządzono
ponownego umieszczenia skazanego w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego albo
w zakładzie karnym, karę uważa się za odbytą w upływem okresu próby.
Art. 98. Jeżeli wyniki leczenia, o których mowa w art. 96 § 3, za tym
przemawiają, sąd warunkowo zwalnia skazanego z pozostałej do odbycia reszty kary
na zasadach określonych w art. 77-82, bez ograniczeń wynikających z art. 78 § 1
lub 2; dozór jest obowiązkowy.
Art. 99. § 1. Jeżeli sprawca dopuścił się czynu zabronionego w stanie
niepoczytalności określonej w art. 31 § 1, sąd może orzec tytułem środka
zabezpieczającego zakazy wymienione w art. 39 pkt 2 lub 3, jeżeli jest to
konieczne ze względu na ochronę porządku prawnego oraz przepadek wymieniony w
art. 39 pkt 4.
§ 2. Wymienione w § 1 zakazy orzeka się bez określenia terminu; sąd uchyla
zakaz, jeżeli ustały przyczyny jego orzeczenia.
Art. 100. Jeżeli społeczna szkodliwość czynu jest znikoma, a także w razie
warunkowego umorzenia postępowania albo stwierdzenia, że zachodzi okoliczność
wyłączająca ukaranie sprawcy czynu zabronionego, sąd może orzec przepadek
wymieniony w art. 39 pkt 4.
Rozdział XI
Przedawnienie
Art. 101. § 1. Karalność przestępstwa ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia
upłynęło lat:
1) 30 - gdy czyn stanowi zbrodnię zabójstwa,
2) 20 - gdy czyn stanowi inną zbrodnię,
3) 10 - gdy czyn stanowi występek zagrożony karą pozbawienia wolności
przekraczającą 3 lata,
4) 5 - gdy czyn jest zagrożony karą pozbawienia wolności nie przekraczającą 3
lat,
5) 3 - gdy czyn jest zagrożony karą ograniczenia wolności lub grzywną.
§ 2. Karalność przestępstwa ściganego z oskarżenia prywatnego ustaje z upływem
roku od czasu, gdy pokrzywdzony dowiedział się o osobie sprawcy przestępstwa,
nie później jednak niż z upływem 3 lat od czasu jego popełnienia.
§ 3. W wypadkach przewidzianych w § 1 lub 2, jeżeli dokonanie przestępstwa
zależy od nastąpienia określonego w ustawie skutku, bieg przedawnienia
rozpoczyna się od czasu, gdy skutek nastąpił.
Art. 102. Jeżeli w okresie przewidzianym w art. 101 wszczęto postępowanie
przeciwko osobie, karalność popełnionego przez nią przestępstwa ustaje z upływem
5 lat od zakończenia tego okresu.
Art. 103. § 1. Nie można wykonać kary, jeżeli od uprawomocnienia się wyroku
skazującego upłynęło lat:
1) 30 - w razie skazania na karę pozbawienia wolności przekraczającą 5 lat albo
karę surowszą,
2) 15 - w razie skazania na karę pozbawienia wolności nie przekraczającą 5 lat,
3) 10 - w razie skazania na inną karę.
§ 2. Przepis § 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio do środków karnych wymienionych w
art. 39 pkt 1-4 oraz 6 i 7; przepis § 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio do środka
karnego wymienionego w art. 39 pkt 5.
Art. 104. § 1. Przedawnienie nie biegnie, jeżeli przepis ustawy nie pozwala na
wszczęcie lub dalsze prowadzenie postępowania karnego; nie dotyczy to jednak
braku wniosku albo oskarżenia prywatnego.
§ 2. Przedawnienie w stosunku do przestępstw określonych w art. 144, art. 145 §
2 lub 3, art. 338 § 1 lub 2 oraz w art. 339 biegnie od chwili uczynienia zadość
obowiązkowi albo od chwili, w której na sprawcy obowiązek przestał ciążyć.
Art. 105. § 1. Przepisów art. 101-103 nie stosuje się do zbrodni przeciwko
pokojowi, ludzkości i przestępstw wojennych.
§ 2. Przepisów art. 101-103 nie stosuje się również do umyślnego przestępstwa:
zabójstwa, ciężkiego uszkodzenia ciała, ciężkiego uszczerbku na zdrowiu lub
pozbawienia wolności łączonego ze szczególnym udręczeniem, popełnionego przez
funkcjonariusza publicznego w związku z pełnieniem obowiązków służbowych.
Rozdział XII
Zatarcie skazania
Art. 106. Z chwilą zatarcia skazania uważa się je za niebyłe; wpis o skazaniu
usuwa się z rejestru skazanych.
Art. 107. § 1. W razie skazania na karę pozbawienia wolności wymienioną w art.
32 pkt 3 lub karę 25 lat pozbawienia wolności, zatarcie skazania następuje z
mocy prawa z upływem 10 lat od wykonania lub darowania kary albo od
przedawnienia jej wykonania.
§ 2. Sąd może na wniosek skazanego zarządzić zatarcie skazania już po upływie 5
lat, jeżeli skazany w tym okresie przestrzegał porządku prawnego, a wymierzona
kara pozbawienia wolności nie przekraczała 3 lat.
§ 3. W razie skazania na karę dożywotniego pozbawienia wolności, zatarcie
skazania następuje z mocy prawa z upływem 10 lat od uznania jej za wykonaną, od
darowania kary albo od przedawnienia jej wykonania.
§ 4. W razie skazania na grzywnę albo karę ograniczenia wolności, zatarcie
skazania następuje z mocy prawa z upływem 5 lat od wykonania lub darowania kary
albo od przedawnienia jej wykonania; na wniosek skazanego sąd może zarządzić
zatarcie skazania już po upływie 3 lat.
§ 5. W razie odstąpienia od wymierzenia kary, zatarcie skazania następuje z mocy
prawa z upływem roku od wydania prawomocnego orzeczenia.
§ 6. Jeżeli orzeczono środek karny, zatarcie skazania nie może nastąpić przed
jego wykonaniem, darowaniem albo przedawnieniem jego wykonania, z zastrzeżeniem
art. 76 § 2.
Art. 108. Jeżeli sprawcę skazano za dwa lub więcej nie pozostających w zbiegu
przestępstw, jak również jeżeli skazany po rozpoczęciu, lecz przed upływem,
okresu wymaganego do zatarcia skazania ponownie popełnił przestępstwo,
dopuszczalne jest tylko jednoczesne zatarcie wszystkich skazań.
Rozdział XIII
Odpowiedzialność za przestępstwa popełnione za granicą
Art. 109. Ustawę karną polską stosuje się do obywatela polskiego, który popełnił
przestępstwo za granicą.
Art. 110. § 1. Ustawę karną polską stosuje się do cudzoziemca, który popełnił za
granicą przestępstwo skierowane przeciwko interesom Rzeczypospolitej Polskiej,
obywatela polskiego, polskiej osoby prawnej lub polskiej jednostki
organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej.
§ 2. Ustawę karną polską stosuje się w razie popełnienia przez cudzoziemca za
granicą przestępstwa innego niż wymienione w § 1, jeżeli przestępstwo jest w
ustawie karnej polskiej zagrożone karą przekraczającą 2 lata pozbawienia
wolności, a sprawca przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie
postanowiono go wydać.
Art. 111. § 1. Warunkiem odpowiedzialności za czyn popełniony za granicą jest
uznanie takiego czynu za przestępstwo również przez ustawę obowiązującą w
miejscu jego popełnienia.
§ 2. Jeżeli zachodzą różnice między ustawą polską a ustawą obowiązującą w
miejscu popełnienia czynu, stosując ustawę polską, sąd może uwzględnić te
różnice na korzyść sprawcy.
§ 3. Warunek przewidziany w § 1 nie ma zastosowania do polskiego funkcjonariusza
publicznego, który pełniąc służbę za granicą popełnił tam przestępstwo w związku
z wykonywaniem swoich funkcji, ani do osoby, która popełniła przestępstwo w
miejscu nie podlegającym żadnej władzy państwowej.
Art. 112. Niezależnie od przepisów obowiązujących w miejscu popełnienia
przestępstwa, ustawę karną polską stosuje się do obywatela polskiego oraz
cudzoziemca w razie popełnienia:
1) przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu wewnętrznemu lub zewnętrznemu
Rzeczypospolitej Polskiej,
2) przestępstwa przeciwko polskim urzędom lub funkcjonariuszom publicznym,
3) przestępstwa przeciwko istotnym polskim interesom gospodarczym,
4) przestępstwa fałszywych zeznań złożonych wobec urzędu polskiego.
Art. 113. Niezależnie od przepisów obowiązujących w miejscu popełnienia
przestępstwa, ustawę karną polską stosuje się do obywatela polskiego oraz
cudzoziemca, którego nie postanowiono wydać, w razie popełnienia przez niego za
granicą przestępstwa, do którego ścigania Rzeczpospolita Polska jest zobowiązana
na mocy umów międzynarodowych.
Art. 114. § 1. Orzeczenie zapadłe za granicą nie stanowi przeszkody do
postępowania karnego o to samo przestępstwo przed sądem polskim.
§ 2. Sąd zalicza na poczet orzeczonej kary okres rzeczywistego pozbawienia
wolności za granicą oraz wykonywaną tam karę, uwzględniając różnice zachodzące
między tymi karami.
§ 3. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli wyrok skazujący zapadły za granicą
został przyjęty do wykonania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak
również wtedy, gdy orzeczenie zapadłe za granicą dotyczy przestępstwa, w związku
z którym nastąpiło przekazanie ścigania lub wydanie sprawcy z terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 4. Jeżeli nastąpiło przejęcie obywatela polskiego, skazanego prawomocnie przez
sąd obcego państwa, do wykonania wyroku na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
sąd określa według polskiego prawa kwalifikację prawną czynu oraz podlegającą
wykonaniu karę lub inny środek przewidziany w tej ustawie; podstawę określenia
kary lub środka podlegającego wykonaniu stanowi wyrok wydany przez sąd państwa
obcego, kara grożąca za taki czyn w polskim prawie, okres rzeczywistego
pozbawienia wolności za granicą oraz wykonana tam kara lub inny środek, z
uwzględnieniem różnic na korzyść skazanego.
Rozdział XIV
Objaśnienie wyrażeń ustawowych
Art. 115. § 1. Czynem zabronionym jest zachowanie o znamionach określonych w
ustawie karnej.
§ 2. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę
rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody,
sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę
obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych
reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.
§ 3. Przestępstwami podobnymi są przestępstwa należące do tego samego rodzaju;
przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia albo przestępstwa
popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uważa się za przestępstwa
podobne.
§ 4. Korzyścią majątkową jest korzyść dla:
1) siebie,
2) innej osoby fizycznej lub prawnej,
3) jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej,
4) grupy osób prowadzącej zorganizowaną działalność przestępczą.
§ 5. Mieniem znacznej wartości jest mienie, którego wartość w chwili popełnienia
czynu zabronionego przekracza dwustukrotną wysokość najniższego miesięcznego
wynagrodzenia.
§ 6. Mieniem wielkiej wartości jest mienie, którego wartość w chwili popełnienia
czynu zabronionego przekracza tysiąckrotną wysokość najniższego miesięcznego
wynagrodzenia.
§ 7. Przepisy § 5 i 6 stosuje się do określenia "znaczna szkoda" oraz "szkoda w
wielkich rozmiarach".
§ 8. Najniższym wynagrodzeniem jest najniższe wynagrodzenie pracowników
określone na podstawie Kodeksu pracy.
§ 9. Rzeczą ruchomą lub przedmiotem jest także polski albo obcy pieniądz lub
inny środek płatniczy oraz dokument uprawniający do otrzymania sumy pieniężnej
albo zawierający obowiązek wypłaty kapitału, odsetek, udziału w zyskach albo
stwierdzenie uczestnictwa w spółce.
§ 10. Młodocianym jest sprawca, który w chwili popełnienia czynu zabronionego
nie ukończył 21 lat i w czasie orzekania w pierwszej instancji 24 lat.
§ 11. Osobą najbliższą jest małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w
tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz
jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu.
§ 12. Groźbą bezprawną jest zarówno groźba, o której mowa w art. 190, jak i
groźba spowodowania postępowania karnego lub rozgłoszenia wiadomości
uwłaczającej czci zagrożonego lub jego osoby najbliższej; nie stanowi groźby
zapowiedź spowodowania postępowania karnego, jeżeli ma ona jedynie na celu
ochronę prawa naruszonego przestępstwem.
§ 13. Funkcjonariuszem publicznym jest:
1) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej,
2) poseł, senator, radny,
3) sędzia, ławnik, prokurator, notariusz, komornik, zawodowy kurator sądowy,
osoba orzekająca w sprawach o wykroczenia lub w organach dyscyplinarnych
działających na podstawie ustawy,
4) osoba będąca pracownikiem administracji rządowej, innego organu państwowego
lub samorządu terytorialnego, chyba że pełni wyłącznie czynności usługowe, a
także inna osoba w zakresie, w którym uprawniona jest do wydawania decyzji
administracyjnych,
5) osoba będąca pracownikiem organu kontroli państwowej lub organu kontroli
samorządu terytorialnego, chyba że pełni wyłącznie czynności usługowe,
6) osoba zajmująca kierownicze stanowisko w innej instytucji państwowej,
7) funkcjonariusz organu powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego albo
funkcjonariusz Służby Więziennej,
8) osoba pełniąca czynną służbę wojskową.
§ 14. Dokumentem jest każdy przedmiot lub zapis na komputerowym nośniku
informacji, z którym jest związane określone prawo albo który ze względu na
zawartą w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności
mającej znaczenie prawne.
§ 15. W rozumieniu tego kodeksu za statek wodny uważa się także stałą platformę
umieszczoną na szelfie kontynentalnym.
§ 16. Stan nietrzeźwości w rozumieniu tego kodeksu zachodzi, gdy:
1) zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia
przekraczającego tę wartość lub
2) zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo
prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.
§ 17. Żołnierzem jest osoba pełniąca czynną służbę wojskową.
§ 18. Rozkazem jest polecenie określonego działania lub zaniechania wydane
służbowo żołnierzowi przez przełożonego lub uprawnionego żołnierza starszego
stopniem.
Rozdział XV
Stosunek do ustaw szczególnych
Art. 116. Przepisy części ogólnej tego kodeksu stosuje się do innych ustaw
przewidujących odpowiedzialność karną, chyba że ustawy te wyraźnie wyłączają ich
zastosowanie.
CZĘŚĆ SZCZEGÓLNA
Rozdział XVI
Przestępstwa przeciwko pokojowi, ludzkości oraz przestępstwa wojenne
Art. 117. § 1. Kto wszczyna lub prowadzi wojnę napastniczą,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 12, karze 25 lat
pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.
§ 2. Kto czyni przygotowania do popełnienia przestępstwa określonego w § 1,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
§ 3. Kto publicznie nawołuje do wszczęcia wojny napastniczej,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 118. § 1. Kto, w celu wyniszczenia w całości albo w części grupy narodowej,
etnicznej, rasowej, politycznej, wyznaniowej lub grupy o określonym
światopoglądzie, dopuszcza się zabójstwa albo powoduje ciężki uszczerbek na
zdrowiu osoby należącej do takiej grupy,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 12, karze 25 lat
pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.
§ 2. Kto, w celu określonym w § 1, stwarza dla osób należących do takiej grupy
warunki życia grożące jej biologicznym wyniszczeniem, stosuje środki mające
służyć do wstrzymania urodzeń w obrębie grupy lub przymusowo odbiera dzieci
osobom do niej należącym,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5 albo karze 25
lat pozbawienia wolności.
§ 3. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w § 1 lub 2,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
Art. 119. § 1. Kto stosuje przemoc lub groźbę bezprawną wobec grupy osób lub
poszczególnej osoby z powodu jej przynależności narodowej, etnicznej, rasowej,
politycznej, wyznaniowej lub z powodu jej bezwyznaniowości,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto publicznie nawołuje do popełnienia
przestępstwa określonego w § 1.
Art. 120. Kto stosuje środek masowej zagłady zakazany przez prawo
międzynarodowe,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 10, karze 25 lat
pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.
Art. 121. § 1. Kto, wbrew zakazom prawa międzynarodowego lub przepisom ustawy,
wytwarza, gromadzi, nabywa, zbywa, przechowuje, przewozi lub przesyła środki
masowej zagłady lub środki walki bądź prowadzi badania mające na celu
wytwarzanie lub stosowanie takich środków,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza do popełnienia czynu określonego w §
1.
Art. 122. § 1. Kto w czasie działań zbrojnych atakuje miejscowość lub obiekt nie
broniony, strefę sanitarną lub zneutralizowaną albo stosuje inny sposób walki
zakazany przez prawo międzynarodowe,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5 albo karze 25
lat pozbawienia wolności.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto w czasie działań zbrojnych stosuje środek
walki zakazany przez prawo międzynarodowe.
Art. 123. § 1. Kto, naruszając prawo międzynarodowe, dopuszcza się zabójstwa
wobec:
1) osób, które składając broń lub nie dysponując środkami obrony poddały się,
2) rannych, chorych, rozbitków, personelu medycznego lub osób duchownych,
3) jeńców wojennych,
4) ludności cywilnej obszaru okupowanego, zajętego lub na którym toczą się
działania zbrojne, albo innych osób korzystających w czasie działań zbrojnych z
ochrony międzynarodowej,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 12, karze 25 lat
pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.
§ 2. Kto, naruszając prawo międzynarodowe, powoduje u osób wymienionych w § 1
ciężki uszczerbek na zdrowiu, poddaje te osoby torturom, okrutnemu lub
nieludzkiemu traktowaniu, dokonuje na nich, nawet za ich zgodą, eksperymentów
poznawczych, używa ich do ochraniania swoją obecnością określonego terenu lub
obiektu przed działaniami zbrojnymi albo własnych oddziałów lub zatrzymuje jako
zakładników,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5 albo karze 25
lat pozbawienia wolności.
Art. 124. Kto, naruszając prawo międzynarodowe, zmusza osoby wymienione w art.
123 § 1 do służby w nieprzyjacielskich siłach zbrojnych, przesiedla je, stosuje
kary cielesne, pozbawia wolności lub prawa do niezawisłego i bezstronnego sądu
albo ogranicza ich prawo do obrony w postępowaniu karnym,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
Art. 125. § 1. Kto, na obszarze okupowanym, zajętym lub na którym toczą się
działania zbrojne, naruszając prawo międzynarodowe, niszczy, uszkadza lub
zabiera dobro kultury,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. Jeżeli czyn dotyczy dobra mającego szczególne znaczenie dla kultury,
sprawca
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
Art. 126. § 1. Kto w czasie działań zbrojnych używa niezgodnie z prawem
międzynarodowym znaku Czerwonego Krzyża lub Czerwonego Półksiężyca,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto w czasie działań zbrojnych używa niezgodnie z
prawem międzynarodowym znaku ochronnego dla dóbr kultury lub innego znaku
chronionego przez prawo międzynarodowe albo posługuje się flagą państwową lub
odznaką wojskową nieprzyjaciela, państwa neutralnego albo organizacji lub
komisji międzynarodowej.
Rozdział XVII
Przestępstwa przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej
Art. 127. § 1. Kto, mając na celu pozbawienie niepodległości, oderwanie części
obszaru lub zmianę przemocą konstytucyjnego ustroju Rzeczypospolitej Polskiej,
podejmuje w porozumieniu z innymi osobami działalność zmierzającą bezpośrednio
do urzeczywistnienia tego celu,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 10, karze 25 lat
pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.
§ 2. Kto czyni przygotowania do popełnienia przestępstwa określonego w § 1,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
Art. 128. § 1. Kto, w celu usunięcia przemocą konstytucyjnego organu
Rzeczypospolitej Polskiej, podejmuje działalność zmierzającą bezpośrednio do
urzeczywistnienia tego celu,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
§ 2. Kto czyni przygotowania do popełnienia przestępstwa określonego w § 1,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 3. Kto przemocą lub groźbą bezprawną wywiera wpływ na czynności urzędowe
konstytucyjnego organu Rzeczypospolitej Polskiej,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 129. Kto, będąc upoważniony do występowania w imieniu Rzeczypospolitej
Polskiej w stosunkach z rządem obcego państwa lub zagraniczną organizacją,
działa na szkodę Rzeczypospolitej Polskiej,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 130. § 1. Kto bierze udział w działalności obcego wywiadu przeciwko
Rzeczypospolitej Polskiej,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. Kto, biorąc udział w obcym wywiadzie albo działając na jego rzecz, udziela
temu wywiadowi wiadomości, których przekazanie może wyrządzić szkodę
Rzeczypospolitej Polskiej,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
§ 3. Kto, w celu udzielenia obcemu wywiadowi wiadomości określonych w § 2,
gromadzi je lub przechowuje, włącza się do sieci komputerowej w celu ich
uzyskania albo zgłasza gotowość działania na rzecz obcego wywiadu przeciwko
Rzeczypospolitej Polskiej,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 4. Kto działalność obcego wywiadu organizuje lub nią kieruje,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5 albo karze 25
lat pozbawienia wolności.
Art. 131. § 1. Nie podlega karze za usiłowanie przestępstwa określonego w art.
127 § 1, art. 128 § 1 lub w art. 130 § 1 lub 2, kto dobrowolnie poniechał
dalszej działalności i ujawnił wobec organu powołanego do ścigania przestępstw
wszystkie istotne okoliczności popełnionego czynu; przepis art. 17 § 2 stosuje
się odpowiednio.
§ 2. Nie podlega karze za przestępstwo określone w art. 128 § 2, art. 129 lub w
art. 130 § 3, kto dobrowolnie poniechał dalszej działalności i podjął istotne
starania zmierzające do zapobieżenia popełnieniu zamierzonego czynu zabronionego
oraz ujawnił wobec organu powołanego do ścigania przestępstw wszystkie istotne
okoliczności popełnionego czynu.
Art. 132. Kto, oddając usługi wywiadowcze Rzeczypospolitej Polskiej, wprowadza w
błąd polski organ państwowy przez dostarczanie podrobionych lub przerobionych
dokumentów lub innych przedmiotów albo przez ukrywanie prawdziwych lub
udzielanie fałszywych wiadomości mających istotne znaczenie dla Rzeczypospolitej
Polskiej,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 133. Kto publicznie znieważa Naród lub Rzeczpospolitą Polską,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 134. Kto dopuszcza się do zamachu na życie Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 12, karze 25 lat
pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.
Art. 135. § 1. Kto dopuszcza się czynnej napaści na Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Kto publicznie znieważa Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 136. § 1. Kto na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dopuszcza się czynnej
napaści na głowę obcego państwa lub akredytowanego szefa przedstawicielstwa
dyplomatycznego takiego państwa albo osobę korzystającą z podobnej ochrony na
mocy ustaw, umów lub powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Kto na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dopuszcza się czynnej napaści
na osobę należącą do personelu dyplomatycznego przedstawicielstwa obcego państwa
albo urzędnika konsularnego obcego państwa, w związku z pełnieniem przez nich
obowiązków służbowych,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 3. Karze określonej w § 2 podlega, kto na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
publicznie znieważa osobę określoną w § 1.
§ 4. Kto na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej publicznie znieważa osobę
określoną w § 2,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Art. 137. § 1. Kto publicznie znieważa, niszczy, uszkadza lub usuwa godło,
sztandar, chorągiew, banderę, flagę lub inny znak państwowy,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
znieważa, niszczy, uszkadza lub usuwa godło, sztandar, chorągiew, banderę, flagę
lub inny znak państwa obcego, wystawione publicznie przez przedstawicielstwo
tego państwa lub na zarządzenie polskiego organu władzy.
Art. 138. § 1. Przepisy art. 136 oraz 137 § 2 stosuje się, jeżeli państwo obce
zapewnia wzajemność.
§ 2. Przepisy art. 127, 128, 130 oraz 131 stosuje się odpowiednio, jeżeli czyn
zabroniony popełniono na szkodę państwa sojuszniczego, a państwo to zapewnia
wzajemność.
Art. 139. W sprawie o przestępstwo określone w art. 127, 128 oraz 130 sąd może
orzec przepadek, o którym mowa w art. 39 pkt 4, również wtedy, gdy przedmioty
nie stanowią własności sprawcy.
Rozdział XVIII
Przestępstwa przeciwko obronności
Art. 140. § 1. Kto, w celu osłabienia mocy obronnej Rzeczypospolitej Polskiej,
dopuszcza się gwałtownego zamachu na jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej, niszczy lub uszkadza obiekt albo urządzenie o znaczeniu obronnym,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. Jeżeli następstwem czynu jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na
zdrowiu wielu osób, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
§ 3. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w § 1,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 4. W sprawie o przestępstwo określone w § 1-3 sąd może orzec przepadek, o
którym mowa w art. 39 pkt 4, również wtedy, gdy przedmioty nie stanowią
własności sprawcy.
Art. 141. § 1. Kto, będąc obywatelem polskim, przyjmuje bez zgody właściwego
organu obowiązki wojskowe w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Kto przyjmuje obowiązki w zakazanej przez prawo międzynarodowe wojskowej
służbie najemnej,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 3. Nie popełnia przestępstwa określonego w § 1 obywatel polski będący
równocześnie obywatelem innego państwa, jeżeli zamieszkuje na jego terytorium i
pełni tam służbę wojskową.
Art. 142. § 1. Kto, wbrew przepisom ustawy, prowadzi zaciąg obywateli polskich
lub przebywających w Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemców do służby wojskowej
w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Kto prowadzi zaciąg obywateli polskich lub przebywających w
Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemców do służby zakazanej przez prawo
międzynarodowe wojskowej służbie najemnej albo taką służbę najemną opłaca,
organizuje, szkoli lub wykorzystuje,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Art. 143. § 1. Kto, w celu uzyskania zwolnienia od obowiązku służby wojskowej
albo odroczenia tej służby, powoduje u siebie lub dopuszcza, by kto inny
spowodował u niego skutek określony w art. 156 § 1 lub art. 157 § 1 albo w tym
celu używa podstępu dla wprowadzenia w błąd właściwego organu,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto, w celu ułatwienia innej osobie zwolnienia od
obowiązku służby wojskowej albo odroczenia tej służby, za jej zgodą powoduje u
niej skutek określony w art. 156 § 1 lub art. 157 § 1 albo w tym celu używa
podstępu dla wprowadzenia w błąd właściwego organu.
§ 3. Kto dopuszcza się czynu zabronionego określonego w § 1 lub 2, jeżeli
obowiązek dotyczy służby zastępującej służbę wojskową,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Art. 144. § 1. Kto, będąc powołanym do pełnienia czynnej służby wojskowej, nie
zgłasza się do odbywania tej służby w określonym terminie i miejscu,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 3. Kto nie zgłasza się do odbywania służby zastępującej służbę wojskową w
warunkach określonych w § 1,
podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
Art. 145. § 1. Kto, odbywając służbę zastępującą służbę wojskową:
1) odmawia pełnienia tej służby, złośliwie lub uporczywie odmawia wykonania
obowiązku wynikającego z tej służby albo polecenia w sprawach służbowych,
2) w celu częściowego lub zupełnego uchylenia się od tej służby albo wykonania
obowiązku wynikającego z tej służby:
a) powoduje u siebie lub dopuszcza, by kto inny spowodował u niego skutek
określony w art. 156 § 1 lub art. 157 § 1,
b) używa podstępu dla wprowadzenia w błąd przełożonego,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto, pełniąc służbę określoną w § 1, samowolnie
opuszcza wyznaczone miejsce wykonywania obowiązków służbowych lub samowolnie
poza nim pozostaje.
3. Jeżeli sprawca czynu zabronionego określonego w § 2 opuszcza, w celu trwałego
uchylenia się od tej służby, wyznaczone miejsce wykonywania obowiązków
służbowych albo w takim celu poza nim pozostaje,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 146. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w art. 145 § 2 i 3 dobrowolnie
powrócił, a jego nieobecność trwała nie dłużej niż 14 dni, sąd może zastosować
nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.
Art. 147. W stosunku do sprawcy przestępstwa określonego w art. 143 § 1 lub w
art. 144 lub 145, który w chwili czynu był niezdolny do pełnienia służby
wojskowej, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić
od jej wymierzenia.
Rozdział XIX
Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu
Art. 148. § 1. Kto zabija człowieka,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 8, karze 25 lat
pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.
§ 2. Kto zabija człowieka:
1) ze szczególnym okrucieństwem,
2) w związku z wzięciem zakładnika, zgwałceniem albo rozbojem,
3) w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie,
4) z użyciem broni palnej lub materiałów wybuchowych,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 12, karze 25 lat
pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.
§ 3. Karze określonej w § 2 podlega, kto jednym czynem zabija więcej niż jedną
osobę lub był wcześniej prawomocnie skazany za zabójstwo.
§ 4. Kto zabija człowieka pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego
okolicznościami,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 149. Matka, która zabija noworodka pod wpływem silnego przeżycia związanego
z przebiegiem porodu, znacznym zniekształceniem dziecka lub ze szczególnie
trudną sytuacją osobistą,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 150. § 1. Kto zabija człowieka na jego żądanie i pod wpływem współczucia
dla niego,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. W wyjątkowych wypadkach sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary,
a nawet odstąpić od jej wymierzenia.
Art. 151. Kto namową lub przez udzielenie pomocy doprowadza człowieka do
targnięcia się na własne życie,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 152. § 1. Kto za zgodą kobiety przerywa jej ciążę z naruszeniem przepisów
ustawy,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto udziela kobiecie ciężarnej pomocy w przerwaniu
ciąży z naruszeniem przepisów ustawy lub ją do tego nakłania.
§ 3. Kto dopuszcza się czynu określonego w § 1 lub 2, gdy płód osiągnął zdolność
do samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Art. 153. § 1. Kto stosując przemoc wobec kobiety ciężarnej lub w inny sposób
bez jej zgody przerywa ciążę albo przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem
doprowadza kobietę ciężarną do przerwania ciąży,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. Kto dopuszcza się czynu określonego w § 1, gdy płód osiągnął zdolność do
samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 154. § 1. Jeżeli następstwem czynu określonego w art. 152 § 1 lub 2 jest
śmierć kobiety ciężarnej, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. Jeżeli następstwem czynu określonego w art. 152 § 3 lub w art. 153 jest
śmierć kobiety ciężarnej, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
Art. 155. Kto nieumyślnie powoduje śmierć człowieka,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 156. § 1. Kto powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci:
1) pozbawienia człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia,
2) innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej
choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej lub
znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego, istotnego
zeszpecenia lub zniekształcenia ciała,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
Art. 157. § 1. Kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój
zdrowia, inny niż określony w art. 156 § 1,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia
trwający nie dłużej niż 7 dni,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 działa nieumyślnie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 2 lub 3, jeżeli naruszenie czynności
narządu ciała lub rozstrój zdrowia nie trwał dłużej niż 7 dni, odbywa się z
oskarżenia prywatnego.
§ 5. Jeżeli naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwał dłużej
niż 7 dni, a pokrzywdzonym jest osoba najbliższa, ściganie przestępstwa
określonego w § 3 następuje na jej wniosek.
Art. 158. § 1. Kto bierze udział w bójce lub pobiciu, w którym naraża się
człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku
określonego w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest ciężki uszczerbek na zdrowiu
człowieka, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 3. Jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest śmierć człowieka, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 159. Kto, biorąc udział w bójce lub pobiciu człowieka, używa broni palnej,
noża lub innego podobnie niebezpiecznego przedmiotu,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Art. 160. § 1. Kto naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty
życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli na sprawcy ciąży obowiązek opieki nad osobą narażoną na
niebezpieczeństwo,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 działa nieumyślnie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 4. Nie podlega karze za przestępstwo określone w § 1-3 sprawca, który
dobrowolnie uchylił grożące niebezpieczeństwo.
§ 5. Ściganie przestępstwa określonego w § 3 następuje na wniosek
pokrzywdzonego.
Art. 161. § 1. Kto, wiedząc, że jest zarażony wirusem HIV, naraża bezpośrednio
inną osobę na takie zarażenie,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Kto, wiedząc, że jest dotknięty chorobą weneryczną lub zakaźną, ciężką
chorobą nieuleczalną lub realnie zagrażającą życiu, naraża bezpośrednio inną
osobę na zarażenie taką chorobą,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 3. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek
pokrzywdzonego.
Art. 162. § 1. Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym
bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na
zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej
osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Nie popełnia przestępstwa, kto nie udziela pomocy, do której jest konieczne
poddanie się zabiegowi lekarskiemu albo w warunkach, w których możliwa jest
niezwłoczna pomoc ze strony instytucji lub osoby do tego powołanej.
Rozdział XX
Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu
Art. 163. § 1. Kto sprowadza zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu
osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, mające postać:
1) pożaru,
2) zawalenia się budowli, zalewu albo obsunięcia się ziemi, skał lub śniegu,
3) eksplozji materiałów wybuchowych lub łatwo palnych albo innego gwałtownego
wyzwolenia energii, rozprzestrzeniania się substancji trujących, duszących lub
parzących,
4) gwałtownego wyzwolenia energii jądrowej lub wyzwolenia promieniowania
jonizującego,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka lub ciężki
uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
§ 4. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 2 jest śmierć człowieka lub ciężki
uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Art. 164. § 1. Kto sprowadza bezpośrednie niebezpieczeństwo zdarzenia
określonego w art. 163 § 1,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 165. § 1. Kto sprowadza niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia wielu osób
albo dla mienia w wielkich rozmiarach:
1) powodując zagrożenie epidemiologiczne lub szerzenie się choroby zakaźnej albo
zarazy zwierzęcej lub roślinnej,
2) wyrabiając lub wprowadzając do obrotu szkodliwe dla zdrowia substancje,
środki spożywcze lub inne artykuły powszechnego użytku lub też środki
farmaceutyczne nie odpowiadające obowiązującym warunkom jakości,
3) powodując uszkodzenie lub unieruchomienie urządzenia użyteczności publicznej,
w szczególności urządzenia dostarczającego wodę, światło, ciepło, gaz, energię
albo urządzenia zabezpieczającego przed nastąpieniem niebezpieczeństwa
powszechnego lub służącego do jego uchylenia,
4) zakłócając, uniemożliwiając lub w inny sposób wpływając na automatyczne
przetwarzanie, gromadzenie lub przesyłanie informacji,
5) działając w inny sposób w okolicznościach szczególnie niebezpiecznych,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka lub ciężki
uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
§ 4. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 2 jest śmierć człowieka lub ciężki
uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Art. 166. § 1. Kto, stosując podstęp albo gwałt na osobie lub groźbę
bezpośredniego użycia takiego gwałtu, przejmuje kontrolę nad statkiem wodnym lub
powietrznym,
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
§ 2. Kto, działając w sposób określony w § 1, sprowadza bezpośrednie
niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia wielu osób,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 2 jest śmierć człowieka lub ciężki
uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5 albo karze 25
lat pozbawienia wolności.
Art. 167. § 1. Kto umieszcza na statku wodnym lub powietrznym urządzenie lub
substancję zagrażającą bezpieczeństwu osób lub mieniu znacznej wartości,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto niszczy, uszkadza lub czyni niezdatnym do
użytku urządzenie nawigacyjne albo uniemożliwia jego obsługę, jeżeli może to
zagrażać bezpieczeństwu osób.
Art. 168. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w art. 163 § 1,
art. 165 § 1, art. 166 § 1 lub w art. 167 § 1,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 169. § 1. Nie podlega karze za przestępstwo określone w art. 164 lub 167
sprawca, który dobrowolnie uchylił grożące niebezpieczeństwo.
§ 2. Wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 163 § 1 lub 2, art. 165 § 1
lub 2 lub w art. 166 § 2 sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary,
jeżeli sprawca dobrowolnie uchylił niebezpieczeństwo grożące życiu lub zdrowiu
wielu osób.
§ 3. Wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 166 § 1 sąd może zastosować
nadzwyczajne złagodzenie kary, jeżeli sprawca przekazał statek lub kontrolę nad
nim osobie uprawnionej.
Art. 170. Kto uzbraja lub przysposabia statek morski przeznaczony do dokonania
na morzu rabunku lub na takim statku przyjmuje służbę,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 171. § 1. Kto, bez wymaganego zezwolenia lub wbrew jego warunkom, wyrabia,
przetwarza, gromadzi, posiada, posługuje się lub handluje substancją lub
przyrządem wybuchowym, materiałem radioaktywnym, urządzeniem emitującym
promienie jonizujące lub innym przedmiotem lub substancją, która może sprowadzić
niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia wielu osób albo mienia w wielkich
rozmiarach,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi dopuszcza do popełnienia
czynu określonego w § 1.
§ 3. Tej samej karze podlega, kto przedmioty określone w § 1 odstępuje osobie
nieuprawnionej.
Art. 172. Kto przeszkadza działaniu mającemu na celu zapobieżenie
niebezpieczeństwu dla życia lub zdrowia wielu osób albo mienia w wielkich
rozmiarach,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Rozdział XXI
Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji
Art. 173. § 1. Kto sprowadza katastrofę w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym
zagrażającą życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka lub ciężki
uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
§ 4. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 2 jest śmierć człowieka lub ciężki
uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Art. 174. § 1. Kto sprowadza bezpośrednie niebezpieczeństwo katastrofy w ruchu
lądowym, wodnym lub powietrznym,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 175. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w art. 173 § 1,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 176. § 1. Nie podlega karze sprawca przestępstwa określonego w art. 174,
który dobrowolnie uchylił grożące niebezpieczeństwo.
§ 2. Wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 173 § 1 lub 2 sąd może
zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, jeżeli sprawca dobrowolnie uchylił
niebezpieczeństwo grożące życiu lub zdrowiu wielu osób.
Art. 177. § 1. Kto, naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w
ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym
inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli następstwem wypadku jest śmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek
na jej zdrowiu, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 3. Jeżeli pokrzywdzonym jest wyłącznie osoba najbliższa, ściganie przestępstwa
określonego w § 1 następuje na jej wniosek.
Art. 178. Skazując sprawcę, który popełnił przestępstwo określone w art. 173,
174 lub 177 znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka
odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia, sąd orzeka karę pozbawienia
wolności przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej
granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.
Art. 179. Kto wbrew szczególnemu obowiązkowi dopuszcza do ruchu pojazd
mechaniczny albo inny pojazd w stanie bezpośrednio zagrażającym bezpieczeństwu w
ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym lub dopuszcza do prowadzenia pojazdu
mechanicznego albo innego pojazdu na drodze publicznej przez osobę znajdującą
się w stanie nietrzeźwości, będącą pod wpływem środka odurzającego lub osobę nie
posiadającą wymaganych uprawnień,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Art. 180. Kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka
odurzającego, pełni czynności związane bezpośrednio z zapewnieniem
bezpieczeństwa ruchu pojazdów mechanicznych,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Rozdział XXII
Przestępstwa przeciwko środowisku
Art. 181. § 1. Kto powoduje zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w
znacznych rozmiarach,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Kto, wbrew przepisom obowiązującym na terenie objętym ochroną, niszczy albo
uszkadza rośliny lub zwierzęta powodując istotną szkodę,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 3. Karze określonej w § 2 podlega także ten, kto niezależnie od miejsca czynu
niszczy lub uszkadza rośliny lub zwierzęta pozostające pod ochroną gatunkową
powodując istotną szkodę.
§ 4. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 działa nieumyślnie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 5. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 2 lub 3 działa nieumyślnie,
podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
Art. 182. § 1. Kto zanieczyszcza wodę, powietrze lub ziemię substancją albo
promieniowaniem jonizującym w takiej ilości lub w takiej postaci, że może to
zagrozić życiu lub zdrowiu wielu osób lub spowodować zniszczenie w świecie
roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Art. 183. § 1. Kto wbrew przepisom składuje, usuwa, przerabia, unieszkodliwia
albo przewozi odpady lub substancje w takich warunkach lub w taki sposób, że
może to zagrozić życiu lub zdrowiu wielu osób lub spowodować zniszczenie w
świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisom sprowadza z zagranicy odpady
lub substancje zagrażające środowisku.
§ 3. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi dopuszcza do popełnienia
czynu określonego w § 1 lub 2.
§ 4. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1-3 działa nieumyślnie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Art. 184. § 1. Kto przewozi, gromadzi, składuje, porzuca lub pozostawia bez
właściwego zabezpieczenia materiał jądrowy albo inne źródło promieniowania
jonizującego, jeżeli może to zagrozić życiu lub zdrowiu człowieka lub spowodować
zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi dopuszcza do popełnienia
czynu określonego w § 1.
§ 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 działa nieumyślnie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Art. 185. § 1. Jeżeli następstwem czynu określonego w art. 182 § 1, art. 183 § 1
lub 3 lub w art. 184 § 1 lub 2 jest zniszczenie w świecie roślinnym lub
zwierzęcym w znacznych rozmiarach, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. Jeżeli następstwem czynu określonego w art. 182 § 1, art. 183 § 1 lub 3 lub
w art. 184 § 1 lub 2 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu
wielu osób, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
Art. 186. § 1. Kto wbrew obowiązkowi nie utrzymuje w należytym stanie lub nie
używa urządzeń zabezpieczających wodę, powietrze lub ziemię przed
zanieczyszczeniem lub urządzeń zabezpieczających przed promieniowaniem
radioaktywnym lub jonizującym,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto oddaje lub wbrew obowiązkowi dopuszcza do
użytkowania obiekt budowlany lub zespół obiektów nie mających wymaganych prawem
urządzeń określonych w § 1.
§ 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 działa nieumyślnie,
podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
Art. 187. § 1. Kto niszczy, poważnie uszkadza lub istotnie zmniejsza wartość
przyrodniczą prawnie chronionego terenu lub obiektu, powodując istotną szkodę,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,
podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
Art. 188. Kto, na terenie objętym ochroną ze względów przyrodniczych lub
krajobrazowych albo w otulinie takiego terenu, wbrew przepisom, wznosi nowy lub
powiększa istniejący obiekt budowlany albo prowadzi działalność gospodarczą
zagrażającą środowisku,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Rozdział XXIII
Przestępstwa przeciwko wolności
Art. 189. § 1. Kto pozbawia człowieka wolności,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Jeżeli pozbawienie wolności trwało dłużej niż 7 dni lub łączyło się ze
szczególnym udręczeniem, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 190. § 1. Kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę
lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną
obawę, że będzie spełniona,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Art. 191. § 1. Kto stosuje przemoc wobec osoby lub groźbę bezprawną w celu
zmuszenia innej osoby do określonego działania, zaniechania lub znoszenia,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli sprawca działa w sposób określony w § 1 w celu wymuszenia zwrotu
wierzytelności,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 192. § 1. Kto wykonuje zabieg leczniczy bez zgody pacjenta,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Art. 193. Kto wdziera się do cudzego domu, mieszkania, lokalu, pomieszczenia
albo ogrodzonego terenu albo wbrew żądaniu osoby uprawnionej miejsca takiego nie
opuszcza,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Rozdział XXIV
Przestępstwa przeciwko wolności sumienia i wyznania
Art. 194. Kto ogranicza człowieka w przysługujących mu prawach ze względu na
jego przynależność wyznaniową albo bezwyznaniowość,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Art. 195. § 1. Kto złośliwie przeszkadza publicznemu wykonywaniu aktu
religijnego kościoła lub innego związku wyznaniowego o uregulowanej sytuacji
prawnej,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto złośliwie przeszkadza pogrzebowi,
uroczystościom lub obrzędom żałobnym.
Art. 196. Kto obraża uczucia religijne innych osób, znieważając publicznie
przedmiot czci religijnej lub miejsce przeznaczone do publicznego wykonywania
obrzędów religijnych,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Rozdział XXV
Przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności
Art. 197. § 1. Kto przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem doprowadza inną
osobę do obcowania płciowego,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. Jeżeli sprawca, w sposób określony w § 1, doprowadza inną osobę do poddania
się innej czynności seksualnej albo wykonania takiej czynności,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 3. Jeżeli sprawca dopuszcza się zgwałcenia określonego w § 1 lub 2, działając
ze szczególnym okrucieństwem lub wspólnie z inną osobą,
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
Art. 198. Kto, wykorzystując bezradność innej osoby lub wynikający z
upośledzenia umysłowego lub choroby psychicznej brak zdolności tej osoby do
rozpoznania znaczenia czynu lub pokierowania swoim postępowaniem, doprowadza ją
do obcowania płciowego lub do poddania się innej czynności seksualnej albo do
wykonania takiej czynności,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Art. 199. Kto, przez nadużycie stosunku zależności lub wykorzystanie krytycznego
położenia, doprowadza inną osobę do obcowania płciowego lub do poddania się
innej czynności seksualnej albo do wykonania takiej czynności,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 200. § 1. Kto doprowadza małoletniego poniżej lat 15 do obcowania płciowego
lub do poddania się innej czynności seksualnej albo do wykonania takiej
czynności,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto utrwala treści pornograficzne w udziałem
takiej osoby.
Art. 201. Kto dopuszcza się obcowania płciowego w stosunku do wstępnego,
zstępnego, przysposobionego, przysposabiającego, brata lub siostry,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 202. § 1. Kto publicznie prezentuje treści pornograficzne w taki sposób, że
może to narzucić ich odbiór osobie, która tego sobie nie życzy,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 2. Kto małoletniemu poniżej lat 15 prezentuje treści pornograficzne lub
udostępnia mu przedmioty mające taki charakter,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 3. Kto produkuje w celu rozpowszechniania lub sprowadza albo rozpowszechnia
treści pornograficzne z udziałem małoletniego poniżej lat 15 albo związane z
użyciem przemocy lub posługiwaniem się zwierzęciem,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 203. Kto, przemocą, groźbą bezprawną, podstępem lub wykorzystując stosunek
zależności lub krytyczne położenie, doprowadza inną osobę do uprawiania
prostytucji,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 204. § 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nakłania inną osobę
do uprawiania prostytucji lub jej to ułatwia,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Karze określonej w § 1 podlega, kto czerpie korzyści majątkowe z uprawiania
prostytucji przez inną osobę.
§ 3. Jeżeli osoba określona w § 1 lub 2 jest małoletnim, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 4. Karze określonej w § 3 podlega, kto zwabia lub uprowadza inną osobę w celu
uprawiania prostytucji za granicą.
Art. 205. Ściganie przestępstw określonych w art. 197 lub 199, jak również w
art. 198, jeżeli określony w tym przepisie stan ofiary nie jest wynikiem
trwałych zaburzeń psychicznych, następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Rozdział XXVI
Przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece
Art. 206. Kto zawiera małżeństwo, pomimo że pozostaje w związku małżeńskim,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Art. 207. § 1. Kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub
nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od
sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan
psychiczny lub fizyczny,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Jeżeli czyn określony w § 1 połączony jest ze stosowaniem szczególnego
okrucieństwa, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się
pokrzywdzonego na własne życie, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
Art. 208. Kto rozpija małoletniego, dostarczając mu napoju alkoholowego,
ułatwiając jego spożycie lub nakłaniając go do spożycia takiego napoju,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Art. 209. § 1. Kto uporczywie uchyla się od wykonania ciążącego na nim z mocy
ustawy lub orzeczenia sądowego obowiązku opieki przez niełożenie na utrzymanie
osoby najbliższej lub innej osoby i przez to naraża ją na niemożność
zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego, organu opieki społecznej lub
właściwej instytucji.
§ 3. Jeżeli pokrzywdzonemu przyznano świadczenie z funduszu alimentacyjnego,
ściganie odbywa się z urzędu.
Art. 210. § 1. Kto wbrew obowiązkowi troszczenia się o małoletniego poniżej lat
15 albo o osobę nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny osobę
tę porzuca,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli następstwem czynu jest śmierć osoby określonej w § 1, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Art. 211. Kto, wbrew woli osoby powołanej do opieki lub nadzoru, uprowadza lub
zatrzymuje małoletniego poniżej lat 15 albo osobę nieporadną ze względu na jej
stan psychiczny lub fizyczny,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Rozdział XXVII
Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej
Art. 212. § 1. Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub
jednostkę organizacyjną nie mającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub
właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę
zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności,
podlega grzywnie, karze ograniczenia albo pozbawienia wolności do roku.
§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 za pomocą środków
masowego komunikowania,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 3. W razie skazania za przestępstwo określone w § 1 lub 2 sąd może orzec
nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża albo na inny cel
społeczny wskazany przez pokrzywdzonego.
§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 odbywa się z oskarżenia
prywatnego.
Art. 213. § 1. Nie ma przestępstwa określonego w art. 212 § 1, jeżeli zarzut
uczyniony niepublicznie jest prawdziwy.
§ 2. Nie popełnia przestępstwa określonego w art. 212 § 1 lub 2, kto publicznie
podnosi lub rozgłasza prawdziwy zarzut służący obronie społecznie uzasadnionego
interesu; jeżeli zarzut dotyczy życia prywatnego lub rodzinnego, dowód prawdy
może być przeprowadzony tylko wtedy, gdy zarzut ma zapobiec niebezpieczeństwu
dla życia lub zdrowia człowieka albo demoralizacji małoletniego.
Art. 214. Brak przestępstwa wynikający z przyczyn określonych w art. 213 nie
wyłącza odpowiedzialności sprawcy za zniewagę ze względu na formę podniesienia
lub rozgłoszenia zarzutu.
Art. 215. Na wniosek pokrzywdzonego sąd orzeka podanie wyroku skazującego do
publicznej wiadomości.
Art. 216. § 1. Kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej
nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła,
podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
§ 2. Kto znieważa inną osobę za pomocą środków masowego komunikowania,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 3. Jeżeli zniewagę wywołało wyzywające zachowanie się pokrzywdzonego albo
jeżeli pokrzywdzony odpowiedział naruszeniem nietykalności cielesnej lub
zniewagą wzajemną, sąd może odstąpić od wymierzenia kary.
§ 4. W razie skazania za przestępstwo określone w § 2 sąd może orzec nawiązkę na
rzecz pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża albo na inny cel społeczny
wskazany przez pokrzywdzonego.
§ 5. Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.
Art. 217. § 1. Kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność
cielesną,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 2. Jeżeli naruszenie nietykalności wywołało wyzywające zachowanie się
pokrzywdzonego albo jeżeli pokrzywdzony odpowiedział naruszeniem nietykalności,
sąd może odstąpić od wymierzenia kary.
§ 3. Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.
Rozdział XXVIII
Przestępstwa przeciwko prawom osób wykonujących pracę zarobkową
Art. 218. § 1. Kto, wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy i
ubezpieczeń społecznych, złośliwie lub uporczywie narusza prawa pracownika
wynikające ze stosunku pracy lub ubezpieczenia społecznego,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 2. Osoba określona w § 1, odmawiająca ponownego przyjęcia do pracy, o której
przywróceniu orzekł właściwy organ,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Art. 219. Kto narusza przepisy prawa o ubezpieczeniach społecznych, nie
zgłaszając, nawet za zgodą zainteresowanego, wymaganych danych albo zgłaszając
nieprawdziwe dane mające wpływ na prawo do świadczeń albo ich wysokość,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Art. 220. § 1. Kto, będąc odpowiedzialny za bezpieczeństwo i higienę pracy, nie
dopełnia wynikającego stąd obowiązku i przez to naraża pracownika na
bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na
zdrowiu,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 3. Nie podlega karze sprawca, który dobrowolnie uchylił grożące
niebezpieczeństwo.
Art. 221. Kto wbrew obowiązkowi nie zawiadamia w terminie właściwego organu o
wypadku przy pracy lub chorobie zawodowej albo nie sporządza lub nie przedstawia
wymaganej dokumentacji,
podlega grzywnie do 180 stawek dziennych albo karze ograniczenia wolności.
Rozdział XXIX
Przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych oraz samorządu
terytorialnego
Art. 222. § 1. Kto narusza nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego lub
osoby do pomocy mu przybranej podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków
służbowych,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
3.
§ 2. Jeżeli czyn określony w § 1 wywołało niewłaściwe zachowanie się
funkcjonariusza lub osoby do pomocy mu przybranej, sąd może zastosować
nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.
Art. 223. Kto, działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami lub używając
broni palnej, noża lub innego podobnie niebezpiecznego przedmiotu albo środka
obezwładniającego, dopuszcza się czynnej napaści na funkcjonariusza publicznego
lub osobę do pomocy mu przybraną podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków
służbowych,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 224. § 1. Kto przemocą lub groźbą bezprawną wywiera wpływ na czynności
urzędowe organu administracji rządowej, innego organu państwowego lub samorządu
terytorialnego,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto stosuje przemoc lub groźbę bezprawną w celu
zmuszenia funkcjonariusza publicznego albo osoby do pomocy mu przybranej do
przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 2 jest skutek określony w art. 156
§ 1 lub w art. 157 § 1, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 225. § 1. Kto osobie uprawnionej do przeprowadzania kontroli w zakresie
ochrony środowiska lub osobie przybranej jej do pomocy udaremnia lub utrudnia
wykonanie czynności służbowej,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto osobie uprawnionej do kontroli w zakresie
inspekcji pracy lub osobie przybranej jej do pomocy udaremnia lub utrudnia
wykonanie czynności służbowej.
Art. 226. § 1. Kto znieważa funkcjonariusza publicznego albo osobę do pomocy mu
przybraną podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 2. Przepis art. 222 § 2 stosuje się odpowiednio.
§ 3. Kto publicznie znieważa lub poniża konstytucyjny organ Rzeczypospolitej
Polskiej,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Art. 227. Kto, podając się za funkcjonariusza publicznego albo wyzyskując błędne
przeświadczenie o tym innej osoby, wykonuje czynność związaną z jego funkcją,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Art. 228. § 1. Kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej, przyjmuje korzyść
majątkową lub osobistą albo jej obietnicę lub takiej korzyści żąda,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 3. Jeżeli czyn określony w § 1 został popełniony w związku z naruszeniem
przepisów prawa, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 4. Karze określonej w § 3 podlega także ten, kto, w związku z pełnieniem
funkcji publicznej, uzależnia wykonanie czynności służbowej od otrzymania
korzyści majątkowej.
§ 5. Kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej, przyjmuje korzyść majątkową
znacznej wartości lub jej obietnicę,
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
Art. 229. § 1. Kto udziela lub obiecuje udzielić korzyści majątkowej lub
osobistej osobie pełniącej funkcję publiczną,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 3. Kto udziela lub obiecuje udzielić korzyści majątkowej lub osobistej osobie
pełniącej funkcję publiczną, aby skłonić ją do naruszenia obowiązku służbowego,
albo udziela korzyści takiej osobie za naruszenie obowiązku służbowego,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 4. Karze określonej w § 3 podlega, kto osobie pełniącej funkcję publiczną
udziela lub obiecuje udzielić korzyści majątkowej znacznej wartości.
Art. 230. Kto, powołując się na swoje wpływy w instytucji państwowej lub
samorządu terytorialnego, podejmuje się pośrednictwa w załatwieniu sprawy w
zamian za korzyść majątkową lub jej obietnicę,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 231. § 1. Funkcjonariusz publiczny, który, przekraczając swoje uprawnienia
lub nie dopełniając obowiązków, działa na szkodę interesu publicznego lub
prywatnego,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 w celu osiągnięcia
korzyści majątkowej lub osobistej,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 działa nieumyślnie i wyrządza
istotną szkodę,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 4. Przepisu § 2 nie stosuje się, jeżeli czyn wyczerpuje znamiona czynu
zabronionego określonego w art. 228.
Rozdział XXX
Przestępstwa przeciwko wymiarowi sprawiedliwości
Art. 232. Kto przemocą lub groźbą bezprawną wywiera wpływ na czynności urzędowe
sądu,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 233. § 1. Kto, składając zeznanie mające służyć za dowód w postępowaniu
sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, zeznaje
nieprawdę lub zataja prawdę,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Warunkiem odpowiedzialności jest, aby przyjmujący zeznanie, działając w
zakresie swoich uprawnień, uprzedził zeznającego o odpowiedzialności karnej za
fałszywe zeznanie lub odebrał od niego przyrzeczenie.
§ 3. Nie podlega karze, kto, nie wiedząc o prawie odmowy zeznania lub odpowiedzi
na pytania, składa fałszywe zeznanie z obawy przed odpowiedzialnością karną
grożącą jemu samemu lub jego najbliższym.
§ 4. Kto, jako biegły, rzeczoznawca lub tłumacz, przedstawia fałszywą opinię lub
tłumaczenie mające służyć za dowód w postępowaniu określonym w § 1,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 5. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej
wymierzenia, jeżeli:
1) fałszywe zeznanie, opinia lub tłumaczenie dotyczy okoliczności nie mogących
mieć wpływu na rozstrzygnięcie sprawy,
2) sprawca dobrowolnie sprostuje fałszywe zeznanie, opinię lub tłumaczenie,
zanim nastąpi, chociażby nieprawomocne, rozstrzygnięcie sprawy.
§ 6. Przepisy § 1-3 oraz 5 stosuje się odpowiednio do osoby, która składa
fałszywe oświadczenie, jeżeli przepis ustawy przewiduje możliwość odebrania
oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej.
Art. 234. Kto, przed organem powołanym do ścigania lub orzekania w sprawach o
przestępstwo, wykroczenie lub przewinienie dyscyplinarne, fałszywie oskarża inną
osobę o popełnienie przestępstwa, wykroczenia lub przewinienia dyscyplinarnego,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Art. 235. Kto, przez tworzenie fałszywych dowodów lub inne podstępne zabiegi,
kieruje przeciwko określonej osobie ściganie o przestępstwo, wykroczenie lub
przewinienie dyscyplinarne albo w toku postępowania zabiegi takie
przedsiębierze,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 236. § 1. Kto zataja dowody niewinności osoby podejrzanej o popełnienie
przestępstwa, wykroczenia lub przewinienia dyscyplinarnego,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 2. Nie podlega karze, kto zataja dowody niewinności z obawy przed
odpowiedzialnością karną grożącą jemu samemu lub jego najbliższym.
Art. 237. Przepis art. 233 § 5 pkt 2 stosuje się odpowiednio do przestępstw
określonych w art. 234, art. 235 oraz w art. 236 § 1.
Art. 238. Kto zawiadamia o przestępstwie organ powołany do ścigania wiedząc, że
przestępstwa nie popełniono,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Art. 239. § 1. Kto utrudnia lub udaremnia postępowanie karne, pomagając sprawcy
przestępstwa uniknąć odpowiedzialności karnej, w szczególności kto sprawcę
ukrywa, zaciera ślady przestępstwa albo odbywa za skazanego karę,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Nie podlega karze sprawca, który ukrywa osobę najbliższą.
§ 3. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej
wymierzenia, jeżeli sprawca udzielił pomocy osobie najbliższej albo działał z
obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jemu samemu lub jego najbliższym.
Art. 240. § 1. Kto, mając wiarygodną wiadomość o karalnym przygotowaniu albo
usiłowaniu lub dokonaniu czynu zabronionego określonego w art. 118, 127, 128,
130, 134, 140, 148, 163, 166 lub 252, nie zawiadamiania niezwłocznie organu
powołanego do ścigania przestępstw,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Nie popełnia przestępstwa określonego w § 1, kto zaniechał zawiadomienia,
mając dostateczną podstawę do przypuszczenia, że wymieniony w § 1 organ wie o
przygotowywanym, usiłowanym lub dokonanym czynie zabronionym; nie popełnia
przestępstwa również ten, kto zapobiegł popełnieniu przygotowywanego lub
usiłowanego czynu zabronionego określonego w § 1.
§ 3. Nie podlega karze, kto zaniechał zawiadomienia z obawy przed
odpowiedzialnością karną grożącą jemu samemu lub jego najbliższym.
Art. 241. § 1. Kto bez zezwolenia rozpowszechnia publicznie wiadomości z
postępowania przygotowawczego, zanim zostały ujawnione w postępowaniu sądowym,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto rozpowszechnia publicznie wiadomości z
rozprawy sądowej prowadzonej z wyłączeniem jawności.
Art. 242. § 1. Kto uwalnia się sam, będąc pozbawionym wolności na podstawie
orzeczenia sądu lub prawnego nakazu wydanego przez inny organ państwowy,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 2. Kto, korzystając z zezwolenia na czasowe opuszczenie zakładu karnego lub
aresztu śledczego bez dozoru, bez usprawiedliwionej przyczyny nie powróci
najpóźniej w ciągu 3 dni po upływie wyznaczonego terminu,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 3. Karze określonej w § 2 podlega, kto, korzystając z przerwy w odbywaniu kary
pozbawienia wolności, bez usprawiedliwionej przyczyny nie powróci do zakładu
karnego najpóźniej w ciągu 3 dni po upływie wyznaczonego terminu.
§ 4. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 działa w porozumieniu z innymi
osobami, używa przemocy lub grozi jej użyciem albo uszkadza miejsce zamknięcia,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 243. Kto osobę pozbawioną wolności na podstawie orzeczenia sądu lub
prawnego nakazu wydanego przez inny organ państwowy uwalnia lub ułatwia jej
ucieczkę,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 244. Kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu zajmowania
stanowiska, wykonywania zawodu, prowadzenia działalności lub prowadzenia
pojazdów albo nie wykonuje zarządzenia sądu o ogłoszeniu orzeczenia w sposób w
nim przewidziany,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Art. 245. Kto używa przemocy lub groźby bezprawnej w celu wywarcia wpływu na
świadka, biegłego, tłumacza, oskarżyciela albo oskarżonego lub w związku z tym
narusza jego nietykalność cielesną,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 246. Funkcjonariusz publiczny lub ten, który działając na jego polecenie w
celu uzyskania określonych zeznań, wyjaśnień, informacji lub oświadczenia
stosuje przemoc, groźbę bezprawną lub w inny sposób znęca się fizycznie lub
psychicznie nad inną osobą,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 247. § 1. Kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą prawnie
pozbawioną wolności,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Jeżeli sprawca działa ze szczególnym okrucieństwem,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 3. Funkcjonariusz publiczny, który wbrew obowiązkowi dopuszcza do popełnienia
czynu określonego w § 1 lub 2,
podlega karze określonej w tych przepisach.
Rozdział XXXI
Przestępstwa przeciwko wyborom i referendum
Art. 248. Kto w związku z wyborami do Sejmu, Senatu, wyborem Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej, wyborami do samorządu terytorialnego lub referendum:
1) sporządza listę kandydujących lub głosujących z pominięciem uprawnionych lub
wpisaniem nieuprawnionych,
2) używa podstępu celem nieprawidłowego sporządzenia listy wyborczej,
3) uszkadza, ukrywa, przerabia lub podrabia protokoły lub inne dokumenty
wyborcze,
4) dopuszcza do nadużycia przy przyjmowaniu lub obliczaniu głosów,
5) dopuszcza się nadużycia w sporządzaniu list z podpisami obywateli
zgłaszających kandydatów w wyborach lub inicjujących referendum,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 249. Kto przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem przeszkadza:
1) odbyciu zgromadzenia poprzedzającego głosowanie,
2) swobodnemu wykonywaniu prawa do kandydowania lub głosowania,
3) głosowaniu lub obliczaniu głosów,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 250. Kto, przemocą, groźbą bezprawną lub przez nadużycie stosunku
zależności, wywiera wpływ na sposób głosowania osoby uprawnionej albo zmusza ją
do głosowania lub powstrzymuje od głosowania,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 251. Kto, naruszając przepisy o tajności głosowania, wbrew woli głosującego
zapoznaje się z treścią jego głosu,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Rozdział XXXII
Przestępstwa przeciwko porządkowi publicznemu
Art. 252. § 1. Kto bierze lub przetrzymuje zakładnika w celu zmuszenia organu
państwowego lub samorządowego, instytucji, organizacji, osoby fizycznej lub
prawnej albo grupy osób do określonego zachowania się,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka lub ciężki
uszczerbek na zdrowiu, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
§ 3. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w § 1,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 4. Nie podlega karze za przestępstwo określone w § 1, kto odstąpił od zamiaru
wymuszenia i zwolnił zakładnika.
Art. 253. § 1. Kto uprawia handel ludźmi nawet za ich zgodą,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
§ 2. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zajmuje się organizowaniem
adopcji dzieci wbrew przepisom ustawy,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 254. § 1. Kto bierze czynny udział z zbiegowisku wiedząc, że jego
uczestnicy wspólnymi siłami dopuszczają się gwałtownego zamachu na osobę lub
mienie,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli następstwem gwałtownego zamachu jest śmierć człowieka lub ciężki
uszczerbek na zdrowiu, uczestnik zbiegowiska określony w § 1,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 255. § 1. Kto publicznie nawołuje do popełnienia występku,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 2. Kto publicznie nawołuje do popełnienia zbrodni,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 3. Kto publicznie pochwala popełnienie przestępstwa,
podlega grzywnie do 180 stawek dziennych, karze ograniczenia wolności albo
pozbawienia wolności do roku.
Art. 256. Kto publicznie propaguje faszystowski lub inny totalitarny ustrój
państwa lub nawołuje do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych,
rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Art. 257. Kto publicznie znieważa grupę ludności albo poszczególną osobę z
powodu jej przynależności narodowościowej, etnicznej, rasowej, wyznaniowej albo
z powodu jej bezwyznaniowości lub z takich powodów narusza nietykalność cielesną
innej osoby,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 258. § 1. Kto bierze udział w zorganizowanej grupie albo związku mającym na
celu popełnianie przestępstw,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli grupa albo związek określony w § 1 ma charakter zbrojny, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 3. Kto grupę albo związek określony w § 1 lub 2 zakłada lub taką grupą albo
takim związkiem kieruje,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Art. 259. Nie podlega karze za przestępstwo określone w art. 258, kto
dobrowolnie odstąpił od udziału w grupie albo związku i ujawnił przed organem
powołanym do ścigania przestępstw wszystkie istotne okoliczności popełnionego
czynu lub zapobiegł popełnieniu zamierzonego przestępstwa.
Art. 260. Kto przemocą lub groźbą bezprawną udaremnia przeprowadzenie odbywanego
zgodnie z prawem zebrania, zgromadzenia lub pochodu albo takie zabranie,
zgromadzenie lub pochód rozprasza,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Art. 261. Kto znieważa pomnik lub inne miejsce publiczne urządzone w celu
upamiętnienia zdarzenia historycznego lub uczczenia osoby,
podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
Art. 262. § 1. Kto znieważa zwłoki, prochy ludzkie lub miejsce spoczynku
zmarłego,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 2. Kto ograbia zwłoki, grób lub inne miejsce spoczynku zmarłego,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Art. 263. § 1. Kto bez wymaganego zezwolenia wyrabia broń palną albo amunicję
lub nią handluje,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. Kto bez wymaganego zezwolenia posiada broń palną lub amunicję,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 3. Kto, mając zezwolenie na posiadanie broni palnej lub amunicji, udostępnia
lub przekazuje ją osobie nieuprawnionej,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 4. Kto nieumyślne powoduje utratę broni palnej lub amunicji, która zgodnie z
prawem pozostaje w jego dyspozycji,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Art. 264. § 1. Kto wbrew przepisom przekracza granicę Rzeczypospolitej Polskiej,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 2. Kto dopuszcza się czynu określonego w § 1, używając przemocy, groźby,
podstępu lub we współdziałaniu z innymi osobami,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 3. Kto organizuje innym osobom przekraczanie wbrew przepisom granicy
Rzeczypospolitej Polskiej,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Rozdział XXXIII
Przestępstwa przeciwko ochronie informacji
Art. 265. § 1. Kto ujawnia lub wbrew przepisom ustawy wykorzystuje informacje
stanowiące tajemnicę państwową,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Jeżeli informację określoną w § 1 ujawniono osobie działającej w imieniu
lub na rzecz podmiotu zagranicznego, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 3. Kto nieumyślnie ujawnia informację określoną w § 1, z którą zapoznał się w
związku z pełnieniem funkcji publicznej lub otrzymanym upoważnieniem,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Art. 266. § 1. Kto, wbrew przepisom ustawy lub przyjętemu na siebie
zobowiązaniu, ujawnia lub wykorzystuje informację, z którą zapoznał się w
związku z pełnioną funkcją, wykonywaną pracą, działalnością publiczną,
społeczną, gospodarczą lub naukową,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 2. Funkcjonariusz publiczny, który ujawnia osobie nieuprawnionej informację
stanowiącą tajemnicę służbową lub informację, którą uzyskał w związku z
wykonywaniem czynności służbowych, a której ujawnienie może narazić na szkodę
prawnie chroniony interes,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 3. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 następuje na wniosek
pokrzywdzonego.
Art. 267. § 1. Kto bez uprawnienia uzyskuje informację dla niego nie
przeznaczoną, otwierając zamknięte pismo, podłączając się do przewodu służącego
do przekazywania informacji lub przełamując elektroniczne, magnetyczne albo inne
szczególne jej zabezpieczenie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto w celu uzyskania informacji, do której nie
jest uprawniony, zakłada lub posługuje się urządzeniem podsłuchowym, wizualnym
albo innym urządzeniem specjalnym.
§ 3. Tej samej karze podlega, kto informację uzyskaną w sposób określony w § 1
lub 2 ujawnia innej osobie.
§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1-3 następuje na wniosek
pokrzywdzonego.
Art. 268. § 1. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, niszczy, uszkadza, usuwa lub
zmienia zapis istotnej informacji albo w inny sposób udaremnia lub znacznie
utrudnia osobie uprawnionej zapoznanie się z nią,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 2. Jeżeli czyn określony w § 1 dotyczy zapisu na komputerowym nośniku
informacji, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 3. Kto, dopuszczając się czynu określonego w § 1 lub 2, wyrządza znaczną
szkodę majątkową,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1-3 następuje na wniosek
pokrzywdzonego.
Art. 269. § 1. Kto, na komputerowym nośniku informacji, niszczy, uszkadza, usuwa
lub zmienia zapis o szczególnym znaczeniu dla obronności kraju, bezpieczeństwa w
komunikacji, funkcjonowania administracji rządowej, innego organu państwowego
lub administracji samorządowej albo zakłóca lub uniemożliwia automatyczne
gromadzenie lub przekazywanie takich informacji,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w § 1,
niszcząc albo wymieniając nośnik informacji lub niszcząc albo uszkadzając
urządzenie służące automatycznemu przetwarzaniu, gromadzeniu lub przesyłaniu
informacji.
Rozdział XXXIV
Przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów
Art. 270. § 1. Kto, w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia
dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3
miesięcy do lat 5.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto wypełnia blankiet, opatrzony cudzym podpisem,
niezgodnie z wolą podpisanego i na jego szkodę albo takiego dokumentu używa.
§ 3. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w § 1,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Art. 271. § 1. Funkcjonariusz publiczny lub inna osoba uprawniona do wystawienia
dokumentu, która poświadcza w nim nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie
prawne,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca
podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
§ 3. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 w celu osiągnięcia
korzyści majątkowej lub osobistej,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Art. 272. Kto wyłudza poświadczenie nieprawdy przez podstępne wprowadzenie w
błąd funkcjonariusza publicznego lub innej osoby upoważnionej do wystawienia
dokumentu,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 273. Kto używa dokumentu określonego w art. 271 lub 272,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Art. 274. Kto zbywa własny lub cudzy dokument stwierdzający tożsamość,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Art. 275. § 1. Kto posługuje się dokumentem stwierdzającym tożsamość innej osoby
albo jej prawa majątkowe lub dokument taki kradnie lub go przywłaszcza,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto bezprawnie przewozi, przenosi lub przesyła za
granicę dokument stwierdzający tożsamość innej osoby albo jej prawa majątkowe.
Art. 276. Kto niszczy, uszkadza, czyni bezużytecznym, ukrywa lub usuwa dokument,
którym nie ma prawa wyłącznie rozporządzać,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Art. 277. Kto znaki graniczne niszczy, uszkadza, usuwa, przesuwa lub czyni
niewidocznymi albo fałszywie wystawia,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Rozdział XXXV
Przestępstwa przeciwko mieniu
Art. 278. § 1. Kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto bez zgody osoby uprawnionej uzyskuje cudzy
program komputerowy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
§ 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 4. Jeżeli kradzież popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje
na wniosek pokrzywdzonego.
§ 5. Przepisy § 1, 3 i 4 stosuje się odpowiednio do kradzieży energii lub karty
uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego.
Art. 279. § 1. Kto kradnie z włamaniem,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. Jeżeli kradzież z włamaniem popełniono na szkodę osoby najbliższej,
ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Art. 280. § 1. Kto kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc
natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu
nieprzytomności lub bezbronności,
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
§ 2. Jeżeli sprawca rozboju posługuje się bronią palną, nożem lub innym podobnie
niebezpiecznym przedmiotem lub środkiem obezwładniającym albo działa w inny
sposób bezpośrednio zagrażający życiu lub wspólnie z inną osobą, która posługuje
się taką bronią, przedmiotem, środkiem lub sposobem,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
Art. 281. Kto, w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy, bezpośrednio
po dokonaniu kradzieży, używa przemocy wobec osoby lub grozi natychmiastowym jej
użyciem albo doprowadza człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 282. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przemocą, groźbą zamachu
na życie lub zdrowie albo gwałtownego zamachu na mienie, doprowadza inną osobę
do rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym albo do zaprzestania działalności
gospodarczej,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 283. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu określonego w art. 279 § 1,
art. 280 § 1 lub w art. 281 lub 282,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 284. § 1. Kto przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą lub prawo majątkowe,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Kto przywłaszcza sobie powierzoną mu rzecz ruchomą,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 3. W wypadku mniejszej wagi lub przywłaszczenia rzeczy znalezionej, sprawca
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 4. Jeżeli przywłaszczenie nastąpiło na szkodę osoby najbliższej, ściganie
następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Art. 285. § 1. Kto, włączając się do urządzenia telekomunikacyjnego, uruchamia
na cudzy rachunek impulsy telefoniczne,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli czyn określony w § 1 popełniono na szkodę osoby najbliższej,
ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Art. 286. § 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną
osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą
wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego
pojmowania przedsiębranego działania,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto żąda korzyści majątkowej w zamian za zwrot
bezprawnie zabranej rzeczy.
§ 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 4. Jeżeli czyn określony w § 1-3 popełniono na szkodę osoby najbliższej,
ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Art. 287. § 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub wyrządzenia innej
osobie szkody, bez upoważnienia, wpływa na automatyczne przetwarzanie,
gromadzenie lub przesyłanie informacji lub zmienia, usuwa albo wprowadza nowy
zapis na komputerowym nośniku informacji,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 3. Jeżeli oszustwo popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje
na wniosek pokrzywdzonego.
Art. 288. § 1. Kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 3. Karze określonej w § 1 podlega także ten, kto przerywa lub uszkadza kabel
podmorski albo narusza przepisy obowiązujące przy zakładaniu lub naprawie
takiego kabla.
§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek
pokrzywdzonego.
Art. 289. § 1. Kto zabiera w celu krótkotrwałego użycia cudzy pojazd
mechaniczny,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 pokonuje zabezpieczenie pojazdu
przed jego użyciem przez osobę nieupoważnioną, pojazd stanowi mienie znacznej
wartości albo sprawca następnie porzuca pojazd w stanie uszkodzonym lub w takich
okolicznościach, że zachodzi niebezpieczeństwo utraty lub uszkodzenia pojazdu
albo jego części lub zawartości,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 3. Jeżeli czyn określony w § 1 popełniono używając przemocy lub grożąc
natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu
nieprzytomności lub bezbronności, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 4. W wypadkach określonych w § 1-3 sąd może wymierzyć grzywnę obok kary
pozbawienia wolności.
§ 5. Jeżeli czyn określony w § 1-3 popełniono na szkodę osoby najbliższej,
ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Art. 290. § 1. Kto w celu przywłaszczenia dopuszcza się wyrębu drzewa w lesie,
podlega odpowiedzialności jak za kradzież.
§ 2. W razie skazania za wyrąb drzewa albo za kradzież drzewa wyrąbanego lub
powalonego, sąd orzeka na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę w wysokości podwójnej
wartości drzewa.
Art. 291. § 1. Kto rzecz uzyskaną za pomocą czynu zabronionego nabywa lub pomaga
do jej zbycia albo tę rzecz przyjmuje lub pomaga do jej ukrycia,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Art. 292. § 1. Kto rzecz, o której na podstawie towarzyszących okoliczności
powinien i może przypuszczać, że została uzyskana za pomocą czynu zabronionego,
nabywa lub pomaga do jej zbycia albo tę rzecz przyjmuje lub pomaga do jej
ukrycia,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 2. W wypadku znacznej wartości rzeczy, o której mowa w § 1, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 293. § 1. Przepisy art. 291 i 292 stosuje się odpowiednio do programu
komputerowego.
§ 2. Sąd może orzec przepadek rzeczy określonej w § 1 oraz w art. 291 i 292,
chociażby nie stanowiła ona własności sprawcy.
Art. 294. § 1. Kto dopuszcza się przestępstwa określonego w art. 278 § 1 lub 2,
art. 284 § 1 lub 2, art. 285 § 1, art. 286 § 1, art. 287 § 1, art. 288 § 1 lub
3, lub w art. 291 § 1, w stosunku do mienia znacznej wartości,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. Tej samej karze podlega sprawca, który dopuszcza się przestępstwa
wymienionego w § 1 w stosunku do dobra o szczególnym znaczeniu dla kultury.
Art. 295. § 1. Wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 278, 284-289, 291,
292 lub 294, który dobrowolnie naprawił szkodę w całości albo zwrócił pojazd lub
rzecz mającą szczególne znaczenie dla kultury w stanie nieuszkodzonym, sąd może
zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.
§ 2. Wobec sprawcy przestępstwa wymienionego w § 1, który dobrowolnie naprawił
szkodę w znacznej części, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.
Rozdział XXXVI
Przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu
Art. 296. § 1. Kto, będąc obowiązany na podstawie przepisu ustawy, decyzji
właściwego organu lub umowy do zajmowania się sprawami majątkowymi lub
działalnością gospodarczą osoby fizycznej, prawnej albo jednostki organizacyjnej
nie mającej osobowości prawnej, przez nadużycie udzielonych mu uprawnień lub
niedopełnienie ciążącego na nim obowiązku, wyrządza jej znaczną szkodę
majątkową,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w § 1 działa w celu osiągnięcia
korzyści majątkowej,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 3. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w § 1 lub 2 wyrządza szkodę
majątkową w wielkich rozmiarach,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 4. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w § 1 lub 3 działa nieumyślne,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 5. Nie podlega karze, kto przed wszczęciem postępowania karnego dobrowolnie
naprawił w całości wyrządzoną szkodę.
Art. 297. § 1. Kto, w celu uzyskania dla siebie lub innej osoby kredytu,
pożyczki bankowej, gwarancji kredytowej, dotacji, subwencji lub zamówienia
publicznego, przedkłada fałszywe lub stwierdzające nieprawdę dokumenty albo
nierzetelne, pisemne oświadczenia dotyczące okoliczności mających istotne
znaczenie dla uzyskania takiego kredytu, pożyczki bankowej, gwarancji
kredytowej, dotacji, subwencji lub zamówienia publicznego,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi nie
powiadamia właściwego organu lub instytucji o powstaniu okoliczności mogących
mieć wpływ na wstrzymanie lub ograniczenie wysokości udzielonego kredytu,
pożyczki bankowej, gwarancji kredytowej, dotacji, subwencji lub zamówienia
publicznego.
§ 3. Nie podlega karze, kto dobrowolnie przed wszczęciem postępowania karnego
zapobiegł wykorzystaniu kredytu, pożyczki bankowej, gwarancji kredytowej lub
subwencji, zrezygnował z zamówienia publicznego lub dotacji uzyskanych w sposób
określony w § 1 lub 2 albo zaspokoił roszczenia pokrzywdzonego.
Art. 298. § 1. Kto, w celu uzyskania odszkodowania z tytułu umowy ubezpieczenia,
powoduje zdarzenie będące podstawą do wypłaty takiego odszkodowania,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Nie podlega karze, kto przed wszczęciem postępowania karnego dobrowolnie
zapobiegł wypłacie odszkodowania.
Art. 299. § 1. Kto środki płatnicze, papiery wartościowe lub inne wartości
dewizowe, prawa majątkowe albo mienie ruchome lub nieruchome, pochodzące z
korzyści związanych z popełnieniem przestępstwa przez inne osoby, w
szczególności polegającego na wytwarzaniu lub obrocie środkami odurzającymi lub
psychotropowymi, przemycie, fałszowaniu pieniędzy lub papierów wartościowych,
rozboju albo popełnieniu innego przestępstwa przeciwko mieniu wielkiej wartości,
wymuszaniu okupu albo handlu bronią, amunicją lub materiałami wybuchowymi albo
rozszczepialnymi, przyjmuje, przekazuje lub wywozi za granicę, pomaga do
przenoszenia ich własności lub posiadania albo podejmuje inne czynności, które
mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie ich przestępnego pochodzenia
lub miejsca umieszczenia, ich wykrycie, zajęcie albo orzeczenie przepadku,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Karze określonej w § 1 podlega, kto będąc pracownikiem banku, instytucji
finansowej lub kredytowej przyjmuje w gotówce, wbrew przepisom, pieniądze lub
inne wartości dewizowe, dokonuje ich transferu lub konwersji albo przyjmuje je w
innych okolicznościach wzbudzających uzasadnione podejrzenie o ich przestępnym
pochodzeniu z czynów określonych w § 1 albo świadczy inne usługi mające ukryć
ich przestępne pochodzenie lub usługi w zabezpieczeniu przed zajęciem.
§ 3. Kto, będąc odpowiedzialny w banku, instytucji finansowej lub kredytowej za
informowanie zarządu lub organu nadzoru finansowego o przeprowadzeniu operacji
finansowej, nie czyni tego niezwłocznie w formie przewidzianej przepisami prawa,
mimo że okoliczności przeprowadzenia operacji finansowej wzbudzają uzasadnione
podejrzenie, że chodzi o źródło ich pochodzenia określone w § 1,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 4. Karze określonej w § 3 podlega, kto w banku, instytucji finansowej lub
kredytowej, będąc odpowiedzialny za wyznaczenie osoby uprawnionej do
przyjmowania informacji, o których mowa w § 3, lub udzielania ich osobie
uprawnionej, nie czyni zadość obowiązującym przepisom.
§ 5. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 lub 2, działając w
porozumieniu z innymi osobami,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 6. Karze określonej w § 5 podlega sprawca, jeżeli dopuszczając się czynu
określonego w § 1 lub 2, osiąga znaczną korzyść majątkową.
§ 7. W razie skazania za przestępstwo określone w § 1 lub 2, sąd orzeka
przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio lub pośrednio z przestępstwa,
chociażby przedmioty nie stanowiły własności sprawcy.
§ 8. Nie podlega karze za przestępstwo określone w § 1-4, kto dobrowolnie
ujawnił wobec organu powołanego do ścigania przestępstw informacje dotyczące
osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa oraz okoliczności jego
popełnienia, jeżeli zapobiegło to popełnieniu innego przestępstwa, jeżeli
sprawca czynił starania zmierzające do ujawnienia tych informacji i
okoliczności, sąd stosuje nadzwyczajne złagodzenie kary.
Art. 300. § 1. Kto, w razie grożącej mu niewypłacalności lub upadłości,
udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela przez to, że usuwa,
ukrywa, zbywa, darowuje, niszczy, rzeczywiście lub pozornie obciąża albo
uszkadza składniki swojego majątku,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Kto, w celu udaremnienia wykonania orzeczenia sądu lub innego organu
państwowego, udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela przez to,
że usuwa, ukrywa, zbywa, darowuje, niszczy, rzeczywiście lub pozornie obciąża
albo uszkadza składniki swojego majątku zajęte lub zagrożone zajęciem,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 3. Jeżeli czyn określony w § 1 wyrządził szkodę wielu wierzycielom, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 4. Jeżeli pokrzywdzonym nie jest Skarb Państwa, ściganie przestępstwa
określonego w § 1 następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Art. 301. § 1. Kto będąc dłużnikiem kilku wierzycieli udaremnia lub ogranicza
zaspokojenie ich należności przez to, że tworzy w oparciu o przepisy prawa nową
jednostkę gospodarczą i przenosi na nią składniki swojego majątku,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto będąc dłużnikiem kilku wierzycieli doprowadza
do swojej upadłości lub niewypłacalności.
§ 3. Kto będąc dłużnikiem kilku wierzycieli w sposób lekkomyślny doprowadza do
swojej upadłości lub niewypłacalności, w szczególności przez trwonienie części
składowych majątku, zaciąganie zobowiązań lub zawieranie transakcji oczywiście
sprzecznych z zasadami gospodarowania,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Art. 302. § 1. Kto, w razie grożącej mu niewypłacalności lub upadłości, nie
mogąc zaspokoić wszystkich wierzycieli, spłaca lub zabezpiecza tylko niektórych,
czym działa na szkodę pozostałych,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 2. Kto wierzycielowi udziela lub obiecuje udzielić korzyści majątkowej za
działanie na szkodę innych wierzycieli w związku z postępowaniem upadłościowym
lub zmierzającym do zapobiegnięcia upadłości,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 3. Tej samej karze podlega wierzyciel, który w związku z określonym w § 2
postępowaniem przyjmuje korzyść za działanie na szkodę innych wierzycieli albo
takiej korzyści żąda.
Art. 303. § 1. Kto wyrządza szkodę majątkową osobie fizycznej, prawnej albo
jednostce organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, przez nieprowadzenie
dokumentacji działalności gospodarczej albo prowadzenie jej w sposób nierzetelny
lub niezgodny z prawdą, w szczególności niszcząc, usuwając, ukrywając,
przerabiając lub podrabiając dokumenty dotyczące tej działalności,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w § 1 wyrządza znaczną szkodę
majątkową,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca przestępstwa określonego w § 1
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 4. Jeżeli pokrzywdzonym nie jest Skarb Państwa, ściganie przestępstwa
określonego w § 1-3 następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Art. 304. Kto, wyzyskując przymusowe położenie innej osoby fizycznej, prawnej
albo jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, zawiera z nią
umowę, nakładając na nią obowiązek świadczenia niewspółmiernego ze świadczeniem
wzajemnym,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 305. § 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udaremnia lub
utrudnia przetarg publiczny albo wchodzi w porozumienie z inną osobą działając
na szkodę właściciela mienia albo osoby lub instytucji, na rzecz której przetarg
jest dokonywany,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto w związku z publicznym przetargiem
rozpowszechnia informacje lub przemilcza istotne okoliczności mające znaczenie
dla zawarcia umowy będącej przedmiotem przetargu albo wchodzi w porozumienie z
inną osobą, działając na szkodę właściciela mienia albo osoby lub instytucji, na
rzecz której przetarg jest dokonywany.
§ 3. Jeżeli pokrzywdzonym nie jest Skarb Państwa, ściganie przestępstwa
określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Art. 306. Kto usuwa, podrabia lub przerabia znaki identyfikacyjne, datę
produkcji lub datę przydatności towaru lub urządzenia,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 307. § 1. Wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 296 lub 299-305,
który dobrowolnie naprawił szkodę w całości, sąd może zastosować nadzwyczajne
złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.
§ 2. Wobec sprawcy przestępstwa określonego w § 1, który dobrowolnie naprawił
szkodę w znacznej części, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.
Art. 308. Za przestępstwa określone w tym rozdziale odpowiada jak dłużnik lub
wierzyciel, kto, na podstawie przepisu prawnego, decyzji właściwego organu,
umowy lub faktycznego wykonywania, zajmuje się sprawami majątkowymi innej osoby
prawnej, fizycznej, grupy osób lub podmiotu nie mającego osobowości prawnej.
Art. 309. W razie skazania za przestępstwo określone w art. 296 § 3, art. 297 §
1 lub art. 299, grzywnę orzeczoną obok kary pozbawienia wolności można wymierzyć
w wysokości do 2 000 stawek dziennych.
Rozdział XXXVII
Przestępstwa przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi
Art. 310. § 1. Kto podrabia albo przerabia polski albo obcy pieniądz, inny
środek płatniczy albo dokument uprawniający do otrzymania sumy pieniężnej albo
zawierający obowiązek wypłaty kapitału, odsetek, udziału w zyskach albo
stwierdzenie uczestnictwa w spółce lub z pieniędzy, innego środka płatniczego
albo z takiego dokumentu usuwa oznakę umorzenia,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5 albo karze 25
lat pozbawienia wolności.
§ 2. Kto pieniądz, inny środek płatniczy lub dokument określony w § 1 puszcza w
obieg albo go w takim celu przyjmuje, przechowuje, przewozi, przenosi, przesyła
albo pomaga do jego zbycia lub ukrycia,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 3. W wypadku mniejszej wagi sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.
§ 4. Kto czyni przygotowania do popełnienia przestępstwa określonego w § 1 lub
2,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 311. Kto, w dokumentacji związanej z obrotem papierami wartościowymi,
rozpowszechnia nieprawdziwe informacje lub przemilcza informacje o stanie
majątkowym oferenta, mające istotne znaczenie dla nabycia, zbycia papierów
wartościowych, podwyższenia albo obniżenia wkładu,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art. 312. Kto puszcza w obieg podrobiony albo przerobiony pieniądz, inny środek
płatniczy albo dokument określony w art. 310 § 1, który sam otrzymał jako
prawdziwy,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Art. 313. § 1. Kto, w celu użycia lub puszczenia w obieg, podrabia albo
przerabia urzędowy znak wartościowy albo ze znaku takiego usuwa oznakę
umorzenia,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto urzędowy znak wartościowy podrobiony,
przerobiony albo z usuniętą oznaką umorzenia puszcza w obieg, nabywa lub go
używa albo przechowuje w celu puszczenia w obieg.
Art. 314. Kto, w celu użycia w obrocie gospodarczym, podrabia albo przerabia
znak urzędowy, mający stwierdzić upoważnienie, uiszczenie opłaty skarbowej lub
wynik badania albo w obrocie publicznym używa przedmiotów opatrzonych takimi
podrobionymi albo przerobionymi znakami,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Art. 315. § 1. Kto, w celu użycia w obrocie gospodarczym, podrabia lub przerabia
zalegalizowane narzędzie pomiarowe lub probiercze,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto podrobionego albo przerobionego narzędzia
pomiarowego lub probierczego w obrocie gospodarczym używa albo takie narzędzie w
celu użycia w obrocie gospodarczym przechowuje.
Art. 316. § 1. Pieniądze, dokumenty i znaki wartościowe podrobione, przerobione
albo z usuniętą oznaką umorzenia oraz podrobione lub przerobione narzędzia
pomiarowe, jak również przedmioty służące do popełnienia przestępstw określonych
w tym rozdziale ulegają przepadkowi, chociażby nie stanowiły własności sprawcy.
§ 2. Podrobione albo przerobione znaki urzędowe określone w art. 314 należy
usunąć, chociażby to miało być połączone ze zniszczeniem przedmiotu.
CZĘŚĆ WOJSKOWA
Rozdział XXXVIII
Przepisy ogólne dotyczące żołnierzy
Art. 317. § 1. Przepisy części ogólnej i szczególnej tego kodeksu stosuje się do
żołnierzy, jeżeli część wojskowa nie zawiera przepisów odmiennych.
§ 2. Przepisy art. 356-363 oraz, w wypadku popełnienia określonego w nich
przestępstwa, przepisy ogólne dotyczące żołnierzy stosuje się odpowiednio także
do pracowników wojska.
§ 3. Przepisy części wojskowej stosuje się odpowiednio także do innych osób,
jeżeli ustawa tak stanowi.
Art. 318. Nie popełnia przestępstwa żołnierz, który dopuszcza się czynu
zabronionego będącego wykonaniem rozkazu, chyba że wykonując rozkaz umyślnie
popełnia przestępstwo.
Art. 319. § 1. Nie popełnia przestępstwa żołnierz, gdy w wypadku
nieposłuszeństwa lub oporu stosuje środki niezbędne w celu wymuszenia posłuchu
dla rozkazu, do którego wydania był uprawniony, jeżeli okoliczności wymagają
natychmiastowego przeciwdziałania, a posłuchu dla rozkazu nie można osiągnąć w
inny sposób.
§ 2. W razie przekroczenia granic ostatecznej potrzeby sąd może zastosować
nadzwyczajne złagodzenie kary.
Art. 320. W stosunku do sprawcy przestępstwa określonego w części wojskowej,
który w chwili czynu był niezdolny do pełnienia służby wojskowej, sąd może
zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.
Art. 321. W wypadku przewidzianym w art. 10 § 4 sąd może zamiast orzekania
środków wychowawczych lub poprawczych, o których mowa w tym przepisie, przekazać
sprawcę właściwemu dowódcy w celu wymierzenia kary przewidzianej w wojskowych
przepisach dyscyplinarnych.
Art. 322. § 1. Karą stosowaną wobec żołnierzy jest także areszt wojskowy; do
kary aresztu wojskowego stosuje się odpowiednio przepisy o karze pozbawienia
wolności.
§ 2. Kara aresztu wojskowego trwa najkrócej miesiąc, najdłużej 2 lata; wymierza
się ją w miesiącach i latach.
§ 3. Karę aresztu wojskowego odbywa się w przeznaczonym do tego zakładzie
karnym; w czasie odbywania kary skazany podlega także szkoleniu wojskowemu.
Art. 323. § 1. Do żołnierzy nie stosuje się przepisu art. 34 § 2 pkt 1 i 2.
§ 2. W czasie odbywania kary ograniczenia wolności skazany:
1) nie może być mianowany na wyższy stopień wojskowy ani wyznaczony na wyższe
stanowisko służbowe,
2) nie może brać udziału w uroczystościach i paradach organizowanych w jednostce
wojskowej lub z udziałem jednostki.
§ 3. Wymierzając karę ograniczenia wolności wobec żołnierza innej służby niż
zasadnicza lub pełniona w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, sąd
orzeka obowiązek pozostawania w określonym miejscu w czasie od zakończenia zajęć
służbowych do capstrzyku przez 2 dni w tygodniu, a może orzec potrącenie od 5 do
15% miesięcznego uposażenia na wskazany przez sąd cel społeczny.
§ 4. Żołnierze zasadniczej służby wojskowej odbywają karę ograniczenia wolności
w wydzielonej jednostce wojskowej według zasad określonych w Kodeksie karnym
wykonawczym.
§ 5. Jeżeli skazany na karę ograniczenia wolności, według zasad określonych w §
1-4, w chwili przystąpienia do jej wykonania w całości lub w części, przestał
być żołnierzem lub, w wypadku przewidzianym w art. 317 § 2, pracownikiem wojska,
sąd zamienia tę karę na karę ograniczenia wolności orzekaną według zasad
ogólnych.
Art. 324. § 1. Środkami karnymi stosowanymi wobec żołnierzy są także:
1) obniżenie stopnia wojskowego,
2) wydalenie z zawodowej służby wojskowej,
3) degradacja.
§ 2. Wobec żołnierzy służby zasadniczej nie orzeka się środka karnego
wymienionego w art. 39 pkt 7.
Art. 325. § 1. Obniżenie stopnia wojskowego obejmuje utratę posiadanego stopnia
i powrót do stopnia bezpośrednio niższego w obrębie korpusu oficerów, chorążych
albo podoficerów.
§ 2. Sąd może orzec obniżenie stopnia wojskowego w razie skazania za występek,
jeżeli przemawiają za tym rodzaj czynu, sposób i okoliczności jego popełnienia.
Art. 326. § 1. Wydalenie z zawodowej służby wojskowej obejmuje bezzwłoczne
usunięcie ze służby oraz utratę oznak i zaszczytnych wyróżnień nadanych przez
właściwego dowódcę.
§ 2. Sąd może orzec wydalenie z zawodowej służby wojskowej, jeżeli sprawca przy
popełnieniu przestępstwa umyślnego rażąco nadużył swoich uprawnień albo okazał,
że dalsze pełnienie tej służby zagraża istotnym dobrom chronionym prawem.
Art. 327. § 1. Degradacja obejmuje utratę posiadanego stopnia wojskowego i
powrót do stopnia szeregowego.
§ 2. Sąd może orzec degradację w razie skazania za przestępstwo umyślne, jeżeli
rodzaj czynu, sposób i okoliczności jego popełnienia pozwalają przyjąć, że
sprawca utracił właściwości wymagane do posiadania stopnia wojskowego, a
zwłaszcza w wypadku działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
Art. 328. Sąd może orzec obniżenie stopnia wojskowego albo degradację tylko
wobec osoby, która w chwili popełnienia czynu zabronionego była żołnierzem,
chociażby przestała nim być w chwili orzekania.
Art. 329. Jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności nie
przekraczającą 5 lat, a wymierzona kara nie byłaby surowsza niż 2 lata
pozbawienia wolności, sąd może w stosunku do żołnierza orzec karę aresztu
wojskowego.
Art. 330. Jeżeli wymierzona za przestępstwo kara aresztu wojskowego nie byłaby
surowsza od roku, sąd może w stosunku do żołnierza orzec karę ograniczenia
wolności.
Art. 331. Odstępując od wymierzenia kary, sąd może zwrócić się do właściwego
dowódcy o wymierzenie kary dyscyplinarnej przewidzianej w wojskowych przepisach
dyscyplinarnych.
Art. 332. § 1. W razie orzeczenia za zbiegające się przestępstwa pozbawienia
praw publicznych i degradacji, wydalenia z zawodowej służby wojskowej lub
obniżenia stopnia wojskowego sąd orzeka tylko pozbawienie praw publicznych.
§ 2. W razie orzeczenia za zbiegające się przestępstwa degradacji oraz wydalenia
z zawodowej służby wojskowej lub obniżenia stopnia wojskowego sąd orzeka tylko
degradację.
Art. 333. § 1. Stosując warunkowe umorzenie postępowania karnego wobec
żołnierza, sąd może także zwrócić się do właściwego dowódcy o wymierzenie kary
przewidzianej w wojskowych przepisach dyscyplinarnych.
§ 2. Sąd może podjąć postępowanie karne także wtedy, gdy sprawca rażąco narusza
zasady dyscypliny wojskowej.
Art. 334. § 1. Nakładając na żołnierza obowiązki lub stosując środki
przewidziane w art. 67 lub 72, uwzględnia się warunki służby wojskowej.
§ 2. Orzekając dozór wobec żołnierza, sąd może powierzyć wykonywanie czynności
dozoru kuratorowi wojskowemu, przełożonemu lub żołnierzowi wskazanemu przez
przełożonego.
Art. 335. Zawieszając wykonanie kary wobec żołnierza, sąd może orzec także
środki przewidziane w art. 323 § 2.
Art. 336. § 1. Sąd może odroczyć żołnierzowi służby zasadniczej wykonanie kary
pozbawienia wolności nie przekraczającej 6 miesięcy do czasu ukończenia służby.
§ 2. Sąd może zarządzić wykonanie odroczonej kary, jeżeli skazany w okresie
odroczenia rażąco narusza porządek prawny lub zasady dyscypliny wojskowej.
§ 3. Sąd po zapoznaniu się z opinią dowódcy jednostki może zwolnić od kary
pozbawienia wolności nie przekraczającej 6 miesięcy, jeżeli okres odroczenia
trwał co najmniej 6 miesięcy, a żołnierz w tym okresie wyróżnił się w
wykonywaniu obowiązków służbowych albo wykazał się odwagą.
§ 4. Sąd może zwolnić od kary określonej w § 3, nawet gdy okres odroczenia trwał
krócej, jeżeli przemawiają za tym szczególnie ważnie powody.
§ 5. Zwolnienie od kary w myśl § 3 lub 4 pociąga za sobą zatarcie skazania z
mocy prawa; jeżeli wobec skazanego orzeczono grzywnę lub środek karny, zatarcie
skazania nie może nastąpić przed wykonaniem tej kary lub środka karnego.
§ 6. Przepisy § 1-5 stosuje się odpowiednio do osoby powołanej do służby
wojskowej.
Art. 337. Wobec żołnierza służby zasadniczej, który został skazany, za
przestępstwo określone w części wojskowej popełnione w czasie tej służby, na
grzywnę, karę ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności nie przekraczającą
roku, sąd może zarządzić zatarcie skazania po przeniesieniu go do rezerwy,
jeżeli kara lub orzeczony środek karny zostały wykonane.
Rozdział XXXIX
Przestępstwa przeciwko obowiązkowi pełnienia służby wojskowej
Art. 338. § 1. Żołnierz, który samowolnie opuszcza swoją jednostkę lub
wyznaczone miejsce przebywania albo samowolnie poza nimi pozostaje,
podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli nieobecność sprawcy czynu określonego w § 1 nie trwała dłużej niż 14
dni, sprawca
podlega karze ograniczenia wolności, aresztu wojskowego do roku albo pozbawienia
wolności do roku.
§ 3. Ściganie przestępstwa określonego w § 2 następuje na wniosek dowódcy
jednostki.
§ 4. Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się do żołnierzy służby zawodowej, okresowej
oraz nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, a także do odbywających
ćwiczenia rezerwy oficerów, chorążych i podoficerów starszych.
Art. 339. § 1. Żołnierz, który w celu trwałego uchylenia się od służby wojskowej
opuszcza swoją jednostkę albo wyznaczone miejsce przebywania lub w takim celu
poza nimi pozostaje,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się dezercji wspólnie z innymi żołnierzami lub
zabierając broń,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 3. Żołnierz, który w czasie dezercji ucieka za granicę albo przebywając za
granicą uchyla się od powrotu do kraju,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 4. Żołnierz, który czyni przygotowania do przestępstwa określonego w § 1-3,
podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 2.
Art. 340. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w art. 339 dobrowolnie
powrócił, a nieobecność jego trwała nie dłużej niż 14 dni, sąd może zastosować
nadzwyczajne złagodzenie kary.
Art. 341. § 1. Żołnierz, który odmawia pełnienia służby wojskowej albo
wykonywania obowiązku wynikającego z tej służby,
podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Tej samej karze podlega żołnierz innej służby niż zasadnicza, który
uporczywie nie wykonuje obowiązku z niej wynikającego.
§ 3. Ściganie przestępstwa określonego w § 2 następuje na wniosek dowódcy
jednostki.
Art. 342. § 1. Żołnierz, który w celu zupełnego albo częściowego uchylenia się
od służby wojskowej albo od wykonania obowiązku wynikającego z tej służby:
1) powoduje u siebie lub dopuszcza, by kto inny spowodował u niego skutek
określony w art. 156 § 1 lub art. 157 § 1,
2) używa podstępu dla wprowadzenia w błąd organu wojskowego,
podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca
podlega karze ograniczenia wolności, aresztu wojskowego do roku albo pozbawienia
wolności do roku.
Rozdział XL
Przestępstwa przeciwko zasadom dyscypliny wojskowej
Art. 343. § 1. Żołnierz, który nie wykonuje lub odmawia wykonania rozkazu albo
wykonuje rozkaz niezgodnie z jego treścią,
podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 działa wspólnie z innymi żołnierzami
lub w obecności zebranych żołnierzy albo następstwem czynu określonego w § 1
jest znaczna szkoda majątkowa lub inna poważna szkoda, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 3. Żołnierz, który wchodzi w porozumienie z innymi żołnierzami w celu
popełnienia czynu zabronionego określonego w § 1 lub 2,
podlega karze ograniczenia wolności, aresztu wojskowego albo pozbawienia
wolności do lat 2.
§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 3 następuje na wniosek dowódcy
jednostki.
Art. 344. § 1. Nie popełnia przestępstwa określonego w art. 343 żołnierz, który
odmawia wykonania rozkazu polecającego popełnienie przestępstwa albo nie
wykonuje go.
§ 2. W razie wykonania rozkazu, o którym mowa w § 1, niezgodnie z jego treścią w
celu istotnego zmniejszenia szkodliwości czynu, sąd może zastosować nadzwyczajne
złagodzenie kary lub odstąpić od jej wymierzenia.
Art. 345. § 1. Żołnierz, który dopuszcza się czynnej napaści na przełożonego,
podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynnej napaści w związku z pełnieniem przez
przełożonego obowiązków służbowych albo wspólnie z innymi żołnierzami lub w
obecności zebranych żołnierzy,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 używa broni, noża lub innego
podobnie niebezpiecznego przedmiotu,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 4. Karze przewidzianej w § 3 podlega sprawca czynu określonego w § 1 lub 2,
jeżeli jego następstwem jest skutek określony w art. 156 lub 157 § 1.
Art. 346. § 1. Żołnierz, który stosuje przemoc lub groźbę bezprawną w celu
przeszkodzenia przełożonemu w czynności służbowej albo w celu zmuszenia
przełożonego do przedsięwzięcia albo zaniechania czynności służbowej,
podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli sprawca działa wspólnie z innymi żołnierzami lub w obecności
zebranych żołnierzy,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 347. § 1. Żołnierz, który znieważa przełożonego,
podlega karze ograniczenia wolności, aresztu wojskowego albo pozbawienia
wolności do lat 2.
§ 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego lub dowódcy jednostki.
Art. 348. Przepisy art. 345-347 stosuje się odpowiednio do żołnierza, który
dopuszcza się czynu określonego w tych przepisach względem żołnierza nie
będącego jego przełożonym w związku z pełnieniem przez niego obowiązków
służbowych.
Art. 349. Przepisy tego rozdziału stosuje się odpowiednio, jeżeli czyn
zabroniony popełniono względem żołnierza państwa sprzymierzonego, a państwo to
zapewnia wzajemność.
Rozdział XLI
Przestępstwa przeciwko zasadom postępowania z podwładnymi
Art. 350. § 1. Żołnierz, który poniża lub znieważa podwładnego,
podlega karze ograniczenia wolności, aresztu wojskowego albo pozbawienia
wolności do lat 2.
§ 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego lub dowódcy jednostki.
Art. 351. Żołnierz, który uderza podwładnego lub w inny sposób narusza jego
nietykalność cielesną,
podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 2.
Art. 352. § 1. Żołnierz, który znęca się fizycznie lub psychicznie nad
podwładnym,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Jeżeli czyn określony w § 1 połączony jest ze stosowaniem szczególnego
okrucieństwa, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się
pokrzywdzonego na własne życie, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
Art. 353. Przepisy art. 350-352 stosuje się odpowiednio do żołnierza, który
dopuszcza się czynu określonego w tych przepisach względem żołnierza młodszego
stopniem albo równego stopniem o krótszym okresie pełnienia służby wojskowej.
Rozdział XLII
Przestępstwa przeciwko zasadom obchodzenia się z uzbrojeniem i uzbrojonym
sprzętem wojskowym
Art. 354. § 1. Żołnierz, który nieostrożnie obchodzi się z bronią wojskową,
amunicją, materiałem wybuchowym lub innym środkiem walki albo ich nieostrożnie
używa i przez to nieumyślnie powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub
rozstrój zdrowia innej osoby,
podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć innej osoby lub
ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Art. 355. § 1. Żołnierz, który prowadząc uzbrojony pojazd mechaniczny, narusza
chociażby nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub
powietrznym i powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła
obrażenia ciała określone w art. 157 § 1 lub wyrządzona została znaczna szkoda w
mieniu,
podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli następstwem wypadku określonego w § 1 jest śmierć innej osoby lub
ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 3. Przepisy art. 42 i 178 stosuje się odpowiednio.
Rozdział XLIII
Przestępstwa przeciwko zasadom pełnienia służby
Art. 356. § 1. Żołnierz, który, po wyznaczeniu go do służby lub będąc w służbie,
narusza obowiązek wynikający z przepisu lub zarządzenia regulującego tok tej
służby, przez co stwarza bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania szkody, której
wyznaczona służba miała zapobiec,
podlega karze ograniczenia wolności, aresztu wojskowego albo pozbawienia
wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli następstwem czynu jest szkoda, o której mowa w § 1, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 3. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 następuje na wniosek dowódcy
jednostki.
Art. 357. § 1. Żołnierz, który, po wyznaczeniu do służby lub będąc w służbie,
wprawia się w stan nietrzeźwości lub odurzenia innym środkiem,
podlega karze ograniczenia wolności, aresztu wojskowego albo pozbawienia
wolności do lat 2.
§ 2. Ściganie następuje na wniosek dowódcy jednostki.
Rozdział XLIV
Przestępstwa przeciwko mieniu wojskowemu
Art. 358. § 1. Żołnierz, który samowolnie dysponuje bronią, amunicją, materiałem
wybuchowym lub innym środkiem walki,
podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Żołnierz, który samowolnie zabiera broń, amunicję, materiał wybuchowy lub
inny środek walki,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 359. Żołnierz, który, nie dopełniając obowiązku lub przekraczając
uprawnienia w zakresie ochrony lub nadzoru nad bronią, amunicją, materiałem
wybuchowym lub innym środkiem walki, powoduje choćby nieumyślnie ich utratę,
podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat
5.
Art. 360. § 1. Żołnierz, który broń, amunicję, materiał wybuchowy lub inny
środek walki niszczy, uszkadza lub czyni niezdatnym do użytku,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności, aresztu wojskowego albo
pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 powoduje przez to znaczną szkodę w
mieniu,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Art. 361. § 1. Żołnierz, który samowolnie używa wojskowego statku powietrznego
lub wodnego dla celu nie mającego związku ze służbą,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności, aresztu wojskowego albo
pozbawienia wolności do roku.
Art. 362. § 1. Żołnierz, który samowolnie używa wojskowego pojazdu mechanicznego
z uszczerbkiem dla interesów służby lub w celu osiągnięcia korzyści majątkowej,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności, aresztu wojskowego albo
pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca
podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
Art. 363. § 1. Żołnierz, który samowolnie rozporządza przedmiotem swojego
wyposażenia, w szczególności przedmiot taki zbywa, zastawia lub go użycza innej
osobie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
§ 2. Ściganie następuje na wniosek dowódcy jednostki.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 6 czerwca 1997 r.
Kodeks postępowania karnego.
(Dz. U. Nr 89, poz. 555)
DZIAŁ I
Przepisy wstępne
Art. 1. Postępowanie karne w sprawach należących do właściwości sądów toczy się
według przepisów niniejszego kodeksu.
Art. 2. § 1. Przepisy niniejszego kodeksu mają na celu takie ukształtowanie
postępowania karnego, aby:
1) sprawca przestępstwa został wykryty i pociągnięty do odpowiedzialności
karnej, a osoba niewinna nie poniosła tej odpowiedzialności,
2) przez trafne zastosowanie środków przewidzianych w prawie karnym oraz
ujawnienie okoliczności sprzyjających popełnieniu przestępstwa osiągnięte
zostały zadania postępowania karnego nie tylko w zwalczaniu przestępstw, lecz
również w zapobieganiu im oraz w umacnianiu poszanowania prawa i zasad
współżycia społecznego,
3) uwzględnione zostały prawnie chronione interesy pokrzywdzonego,
4) rozstrzygnięcie sprawy nastąpiło w rozsądnym terminie.
§ 2. Podstawę wszelkich rozstrzygnięć powinny stanowić prawdziwe ustalenia
faktyczne.
Art. 3. W granicach określonych w ustawie postępowanie karne odbywa się z
udziałem czynnika społecznego.
Art. 4. Organy prowadzące postępowanie karne są obowiązane badać oraz
uwzględniać okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść
oskarżonego.
Art. 5. § 1. Oskarżonego uważa się za niewinnego, dopóki wina jego nie zostanie
udowodniona i stwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu.
§ 2. Nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego.
Art. 6. Oskarżonemu przysługuje prawo do obrony, w tym prawo do korzystania z
pomocy obrońcy, o czym należy go pouczyć.
Art. 7. Organy postępowania kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich
przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad
prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego.
Art. 8. § 1. Sąd karny rozstrzyga samodzielnie zagadnienia faktyczne i prawne
oraz nie jest związany rozstrzygnięciem innego sądu lub organu.
§ 2. Prawomocne rozstrzygnięcia sądu kształtujące prawo lub stosunek prawny są
jednak wiążące.
Art. 9. § 1. Organy procesowe prowadzą postępowanie i dokonują czynności z
urzędu, chyba że ustawa uzależnia je od wniosku określonej osoby, instytucji lub
organu albo od zezwolenia władzy.
§ 2. Strony i inne osoby bezpośrednio zainteresowane mogą składać wnioski o
dokonanie również tych czynności, które organ może lub ma obowiązek podejmować z
urzędu.
Art. 10. § 1. Organ powołany do ścigania przestępstw jest obowiązany do
wszczęcia i przeprowadzenia postępowania przygotowawczego, a oskarżyciel
publiczny także do wniesienia i popierania oskarżenia - o czyn ścigany z urzędu.
§ 2. Z wyjątkiem wypadków określonych w ustawie lub w prawie międzynarodowym
nikt nie może być zwolniony od odpowiedzialności za popełnione przestępstwo.
Art. 11. § 1 Postępowanie w sprawie o występek, zagrożony karą pozbawienia
wolności do lat 5, można umorzyć, jeżeli orzeczenie wobec oskarżonego kary
byłoby oczywiście niecelowe ze względu na rodzaj i wysokość kary prawomocnie
orzeczonej za inne przestępstwo, a interes pokrzywdzonego temu się nie
sprzeciwia.
§ 2. Jeżeli kara za inne przestępstwo nie została prawomocnie orzeczona,
postępowanie można zawiesić. Zawieszone postępowanie należy umorzyć albo podjąć
przed upływem 3 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie o inne
przestępstwo, o którym mowa w § 1.
Art. 12. § 1. W sprawach o przestępstwa ścigane na wniosek postępowanie z chwilą
złożenia wniosku toczy się z urzędu. Organ ścigania poucza osobę uprawnioną do
złożenia wniosku o przysługującym jej uprawnieniu.
§ 2. W razie złożenia wniosku o ściganie niektórych tylko sprawców obowiązek
ścigania obejmuje również inne osoby, których czyny pozostają w ścisłym związku
z czynem osoby wskazanej we wniosku, o czym należy uprzedzić składającego
wniosek. Przepisu tego nie stosuje się do najbliższych osoby składającej
wniosek.
§ 3. Wniosek może być cofnięty w postępowaniu przygotowawczym za zgodą
prokuratora, a w postępowaniu sądowym za zgodą sądu - do rozpoczęcia przewodu
sądowego na pierwszej rozprawie głównej, chyba że chodzi o przestępstwo
określone w art. 197 Kodeksu karnego. Ponowne złożenie wniosku jest
niedopuszczalne.
Art. 13. Uzyskanie zezwolenia władzy, od którego ustawa uzależnia ściganie,
należy do oskarżyciela.
Art. 14. § 1. Wszczęcie postępowania sądowego następuje na żądanie uprawnionego
oskarżyciela lub innego uprawnionego podmiotu.
§ 2. Odstąpienie oskarżyciela publicznego od wniesionego oskarżenia nie wiąże
sądu.
Art. 15. § 1. Policja i inne organy w zakresie postępowania karnego wykonują
polecenia sądu i prokuratora oraz prowadzą pod nadzorem prokuratora, w granicach
określonych w ustawie, dochodzenie, a nadto powierzone im przez prokuratora
śledztwo lub prowadzone przez niego dochodzenie w całości albo w określonym
zakresie, jak również poszczególne czynności śledztwa lub dochodzenia.
§ 2. Wszystkie instytucje państwowe, samorządowe i społeczne są obowiązane w
zakresie swego działania do udzielania pomocy organom prowadzącym postępowanie
karne.
Art. 16. § 1. Jeżeli organ prowadzący postępowanie jest obowiązany pouczyć
uczestników postępowania o ciążących obowiązkach i o przysługujących im
uprawnieniach, brak takiego pouczenia lub mylne pouczenie nie może wywoływać
ujemnych skutków procesowych dla uczestnika postępowania lub innej osoby, której
to dotyczy.
§ 2. Organ prowadzący postępowanie powinien ponadto w miarę potrzeby udzielać
uczestnikom postępowania informacji o ciążących obowiązkach i o przysługujących
im uprawnieniach także w wypadkach, gdy ustawa wyraźnie takiego obowiązku nie
stanowi. W razie braku takiego pouczenia, gdy w świetle okoliczności sprawy było
ono nieodzowne, albo mylnego pouczenia, stosuje się odpowiednio § 1.
Art. 17. § 1. Nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy:
1) czynu nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających
podejrzenie jego popełnienia,
2) czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego albo ustawa stanowi, że sprawca
nie popełnia przestępstwa,
3) społeczna szkodliwość czynu jest znikoma,
4) ustawa stanowi, że sprawca nie podlega karze,
5) oskarżony zmarł,
6) nastąpiło przedawnienie karalności,
7) postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało
prawomocnie zakończone albo wcześniej wszczęte toczy się,
8) sprawca nie podlega orzecznictwu polskich sądów karnych,
9) brak skargi uprawnionego oskarżyciela,
10) brak wymaganego zezwolenia na ściganie lub wniosku o ściganie pochodzącego
od osoby uprawnionej, chyba że ustawa stanowi inaczej,
11) zachodzi inna okoliczność wyłączająca ściganie.
§ 2. Do chwili otrzymania wniosku lub zezwolenia władzy, od których ustawa
uzależnia ściganie, organy procesowe dokonują tylko czynności nie cierpiących
zwłoki w celu zabezpieczenia śladów i dowodów, a także czynności zmierzających
do wyjaśnienia, czy wniosek będzie złożony lub zezwolenie będzie wydane.
§ 3. Niemożność przypisania winy sprawcy czynu nie wyłącza postępowania
dotyczącego zastosowania środków zabezpieczających.
Art. 18. § 1. Jeżeli czyn stanowi tylko wykroczenie, prokurator odmawiając
wszczęcia postępowania lub umarzając je przekazuje sprawę Policji w celu
wystąpienia z wnioskiem o ukaranie przez właściwy organ do spraw wykroczeń;
prokurator może sam wystąpić z takim wnioskiem.
§ 2. Jeżeli sąd lub prokurator dopatruje się w czynie przewinienia
dyscyplinarnego albo naruszenia obowiązków służbowych lub zasad współżycia
społecznego, może odmawiając wszczęcia postępowania albo umarzając je, zwłaszcza
z powodu znikomej szkodliwości społecznej czynu, przekazać sprawę innemu
właściwemu organowi.
Art. 19. § 1. W razie stwierdzenia w postępowaniu karnym poważnego uchybienia w
działaniu instytucji państwowej, samorządowej lub społecznej, zwłaszcza gdy
sprzyja ono popełnieniu przestępstwa, sąd, a w postępowaniu przygotowawczym
prokurator, zawiadamia o tym uchybieniu organ powołany do nadzoru nad daną
jednostką organizacyjną, zaś w razie potrzeby także organ kontroli. Policja
powiadamia prokuratora o ujawnionych przez siebie uchybieniach.
§ 2. Zawiadamiając o uchybieniu, sąd lub prokurator może zażądać nadesłania w
wyznaczonym terminie wyjaśnień i podania środków podjętych w celu zapobieżenia
takim uchybieniom w przyszłości.
§ 3. W razie nieudzielenia wyjaśnień w wyznaczonym terminie można nałożyć na
kierownika organu zobowiązanego do wyjaśnień karę pieniężną w wysokości nie
przekraczającej najniższego miesięcznego wynagrodzenia.
§ 4. Na postanowienie o ukaraniu przysługuje zażalenie.
Art. 20. § 1. W razie rażącego naruszenia przez obrońcę lub pełnomocnika strony
ich obowiązków procesowych sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator,
zawiadamia o tym radę adwokacką lub inny właściwy organ.
§ 2. W razie rażącego naruszenia obowiązków procesowych przez oskarżyciela
publicznego lub prowadzącego dochodzenie sąd zawiadamia bezpośredniego
przełożonego osoby, która dopuściła się uchybienia; w stosunku do Policji oraz
innych organów dochodzenia uprawnienie takie przysługuje również prokuratorowi.
Art. 21. § 1. O ukończeniu postępowania toczącego się z urzędu przeciw osobom
zatrudnionym w instytucjach państwowych, samorządowych i społecznych, uczniom i
słuchaczom szkół oraz żołnierzom należy bezzwłocznie zawiadomić przełożonych
tych osób.
§ 2. Prokurator zawiadamia również o wszczęciu postępowania przeciw
funkcjonariuszom publicznym, a o wszczęciu postępowania przeciw innym osobom, o
których mowa w § 1 - jeżeli wymaga tego ważny interes publiczny.
Art. 22. § 1. Jeżeli zachodzi długotrwała przeszkoda uniemożliwiająca
prowadzenie postępowania, a w szczególności jeżeli nie można ująć oskarżonego
albo nie może on brać udziału w postępowaniu z powodu choroby psychicznej lub
innej ciężkiej choroby, postępowanie zawiesza się na czas trwania przeszkody.
§ 2. Na postanowienie w przedmiocie zawieszenia postępowania przysługuje
zażalenie.
§ 3. W czasie zawieszenia postępowania należy jednak dokonać odpowiednich
czynności w celu zabezpieczenia dowodów przed ich utratą lub zniekształceniem.
Art. 23. W sprawie o przestępstwo popełnione na szkodę małoletniego, we
współdziałaniu z małoletnim lub w okolicznościach, które mogą świadczyć o
demoralizacji małoletniego albo o gorszącym wpływie na niego, sąd, a w
postępowaniu przygotowawczym prokurator, zawiadamia sąd rodzinny w celu
rozważenia środków przewidzianych w przepisach o postępowaniu w sprawach
nieletnich oraz w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym.
DZIAŁ II
Sąd
Rozdział 1
Właściwość i skład sądu
Art. 24. § 1. Sąd Rejonowy orzeka w pierwszej instancji we wszystkich sprawach,
z wyjątkiem spraw przekazanych ustawą do właściwości innego sądu.
§ 2. Sąd Rejonowy rozpoznaje ponadto środki odwoławcze w wypadkach wskazanych w
ustawie.
Art. 25. § 1. Sąd Wojewódzki orzeka w pierwszej instancji w sprawach o
następujące przestępstwa:
1) o zbrodnie określone w Kodeksie karnym oraz w ustawach szczególnych,
2) o występki określone w rozdziałach XVI i XVII oraz w art. 140, 141, 148 § 4,
art. 149, 150 § 1, art. 151-154, 156 § 1 i 3, art. 158 § 2 i 3, art. 163 § 1 i
3, art. 165 § 1 i 3, art. 166 § 1, art. 173 § 3, art. 185 § 2, art. 197 § 3,
art. 223, 252 oraz w art. 253 § 2 Kodeksu karnego,
3) o występki, które z mocy przepisu szczególnego należą do właściwości sądu
wojewódzkiego.
§ 2. Sąd Wojewódzki rozpoznaje ponadto środki odwoławcze od orzeczeń i zarządzeń
wydanych w pierwszej instancji w sądzie rejonowym oraz inne sprawy przekazane mu
przez ustawę.
Art. 26. Sąd apelacyjny rozpoznaje środki odwoławcze od orzeczeń i zarządzeń
wydanych w pierwszej instancji w sądzie wojewódzkim oraz inne sprawy przekazane
mu przez ustawę.
Art. 27. Sąd Najwyższy rozpoznaje kasacje oraz środki odwoławcze i inne sprawy w
wypadkach określonych w ustawie.
Art. 28. § 1. Na rozprawie głównej sąd orzeka w składzie jednego sędziego i
dwóch ławników, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
§ 2. Ze względu na szczególną zawiłość sprawy sąd pierwszej instancji może
postanowić o rozpoznaniu jej w składzie trzech sędziów.
§ 3. W sprawach o przestępstwa, za które ustawa przewiduje karę 25 lat
pozbawienia wolności albo dożywotniego pozbawienia wolności, sąd orzeka w
składzie dwóch sędziów i trzech ławników.
Art. 29. § 1. Na rozprawie apelacyjnej i kasacyjnej sąd orzeka w składzie trzech
sędziów, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
§ 2. Apelację lub kasację od wyroku orzekającego karę 25 lat pozbawienia
wolności albo dożywotniego pozbawienia wolności rozpoznaje sąd w składzie pięciu
sędziów.
Art. 30. § 1. Na posiedzeniu sąd rejonowy orzeka jednoosobowo, a sąd wojewódzki,
sąd apelacyjny i Sąd Najwyższy - w składzie trzech sędziów, jeżeli ustawa nie
stanowi inaczej.
§ 2. Sąd odwoławczy na posiedzeniu orzeka w składzie trzech sędziów, jeżeli
ustawa nie stanowi inaczej.
Art. 31. § 1. Miejscowo właściwy do rozpoznania sprawy jest sąd, w którego
okręgu popełniono przestępstwo.
§ 2. Jeżeli przestępstwo popełniono na polskim statku wodnym lub powietrznym, a
§ 1 nie może mieć zastosowania, właściwy jest sąd macierzystego portu statku.
§ 3. Jeżeli przestępstwo popełniono w okręgu kilku sądów, właściwy jest sąd, w
którego okręgu najpierw wszczęto postępowanie przygotowawcze.
Art. 32. § 1. Jeżeli nie można ustalić miejsca popełnienia przestępstwa,
właściwy jest sąd, w którego okręgu:
1) ujawniono przestępstwo,
2) ujęto oskarżonego,
3) oskarżony przed popełnieniem przestępstwa stale mieszkał lub czasowo
przebywał
- zależnie od tego, gdzie najpierw wszczęto postępowanie przygotowawcze.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli przestępstwo popełniono za
granicą.
§ 3. Jeżeli nie można ustalić właściwości miejscowej sądu według przepisów
poprzedzających, sprawę rozpoznaje sąd właściwy dla dzielnicy Śródmieście gminy
Warszawa-Centrum .
Art. 33. § 1. Jeżeli tę samą osobę oskarżono o kilka przestępstw, a sprawy
należą do właściwości różnych sądów tego samego rzędu, właściwy jest sąd, w
którego okręgu najpierw wszczęto postępowanie przygotowawcze.
§ 2. Jeżeli sprawy należą do właściwości sądów różnego rzędu, sprawę rozpoznaje
sąd wyższego rzędu.
Art. 34. § 1. Sąd właściwy dla sprawców przestępstw jest również właściwy dla
pomocników, podżegaczy oraz innych osób, których przestępstwo pozostaje w
ścisłym związku z przestępstwem sprawcy, jeżeli postępowanie przeciwko nim toczy
się jednocześnie.
§ 2. Sprawy osób wymienionych w § 1 powinny być połączone we wspólnym
postępowaniu; przepis art. 33 stosuje się odpowiednio.
§ 3. Jeżeli zachodzą okoliczności utrudniające łączne rozpoznanie spraw, o
których mowa w § 1 i 2, można wyłączyć i odrębnie rozpoznać sprawę
poszczególnych osób lub o poszczególne czyny; sprawa wyłączona podlega
rozpoznaniu przez sąd właściwy według zasad ogólnych.
Art. 35. § 1. Sąd bada z urzędu swą właściwość, a w razie stwierdzenia swej
niewłaściwości przekazuje sprawę właściwemu sądowi lub innemu organowi.
§ 2. Jeżeli sąd na rozprawie głównej stwierdza, że nie jest właściwy miejscowo
lub że właściwy jest sąd niższego rzędu, może przekazać sprawę innemu sądowi
jedynie wtedy, gdy powstaje konieczność odroczenia rozprawy.
§ 3. Na postanowienie w kwestii właściwości przysługuje zażalenie.
Art. 36. Sąd wyższego rzędu nad sądem właściwym może przekazać sprawę innemu
sądowi równorzędnemu, jeżeli większość osób, które należy wezwać na rozprawę,
zamieszkuje blisko tego sądu, a z dala od sądu właściwego.
Art. 37. Sąd Najwyższy może z inicjatywy właściwego sądu przekazać sprawę do
rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu, jeżeli wymaga tego dobro wymiaru
sprawiedliwości.
Art. 38. § 1. Spór o właściwość między sądami równorzędnymi rozstrzyga
ostateczne sąd wyższego rzędu nad sądem, który pierwszy wszczął spór.
§ 2. W czasie trwania sporu każdy z tych sądów przedsiębierze czynności nie
cierpiące zwłoki.
Art. 39. Jeżeli sąd wojskowy przekaże sprawę sądowi powszechnemu lub nie
przyjmie sprawy przekazanej mu przez sąd powszechny, sprawę rozpoznaje sąd
powszechny.
Rozdział 2
Wyłączenie sędziego
Art. 40. § 1. Sędzia jest z mocy prawa wyłączony od udziału w sprawie, jeżeli:
1) sprawa dotyczy sędziego bezpośrednio,
2) jest małżonkiem strony lub pokrzywdzonego albo ich obrońcy, pełnomocnika lub
przedstawiciela ustawowego albo pozostaje we wspólnym pożyciu z jedną z tych
osób,
3) jest krewnym lub powinowatym w linii prostej, a w linii bocznej aż do stopnia
pomiędzy dziećmi rodzeństwa osób wymienionych w pkt 2 albo jest związany z jedną
z tych osób węzłem przysposobienia, opieki lub kurateli,
4) był świadkiem czynu, o który sprawa się toczy, albo w tej samej sprawie był
przesłuchany w charakterze świadka lub występował jako biegły,
5) brał udział w sprawie jako prokurator, obrońca, pełnomocnik, przedstawiciel
ustawowy strony, albo prowadził postępowanie przygotowawcze,
6) brał udział w niższej instancji w wydaniu zaskarżonego orzeczenia lub wydał
zaskarżone zarządzenie,
7) brał udział w wydaniu orzeczenia, które zostało uchylone lub stwierdzono jego
nieważność,
8) brał udział w wydaniu postanowienia o warunkowym umorzeniu postępowania,
9) brał udział w wydaniu orzeczenia, co do którego wniesiono sprzeciw.
§ 2. Powody wyłączenia trwają mimo ustania uzasadniającego je małżeństwa,
wspólnego pożycia, przysposobienia, opieki lub kurateli.
§ 3. Sędzia, który brał udział w wydaniu orzeczenia objętego wnioskiem o
wznowienie lub zaskarżonego w trybie kasacji, nie może orzekać co do tego
wniosku lub tej kasacji.
Art. 41. § 1. Sędzia ulega wyłączeniu, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju,
że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej
sprawie.
§ 2. Wniosek o wyłączenie sędziego, zgłoszony na podstawie § 1 po rozpoczęciu
przewodu sądowego, pozostawia się bez rozpoznania, chyba że przyczyna wyłączenia
powstała lub stała się stronie wiadoma dopiero po rozpoczęciu przewodu.
Art. 42. § 1. Wyłączenie następuje na żądanie sędziego, z urzędu albo na wniosek
strony.
§ 2. Jeżeli sędzia uznaje, że zachodzi przyczyna wyłączająca go z mocy art. 40,
wyłącza się, składając oświadczenie na piśmie do akt, a na jego miejsce wstępuje
inny sędzia.
§ 3. Sędzia, co do którego zgłoszono wniosek o wyłączenie na podstawie art. 41,
może złożyć do akt stosowne oświadczenie na piśmie i powstrzymuje się od udziału
w sprawie; jest jedna obowiązany przedsięwziąć czynności nie cierpiące zwłoki.
§ 4. Poza wypadkiem określonym w § 2 o wyłączeniu orzeka sąd, przed którym toczy
się postępowanie; w składzie orzekającym w kwestii wyłączenia nie może brać
udziału sędzia, którego dotyczy wyłączenie. W razie niemożności utworzenia
takiego składu sądu, w kwestii wyłączenia orzeka sąd wyższego rzędu.
Art. 43. Jeżeli z powodu wyłączenia sędziów rozpoznanie sprawy w danym sądzie
jest niemożliwe, sąd wyższego rzędu przekazuje sprawę innemu sądowi
równorzędnemu.
Art. 44. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do ławników.
DZIAŁ III
Strony, obrońcy, pełnomocnicy, przedstawiciel społeczny
Rozdział 3
Oskarżyciel publiczny
Art. 45. § 1. Oskarżycielem publicznym przed wszystkimi sądami jest prokurator.
§ 2. Inny organ państwowy może być oskarżycielem publicznym z mocy szczególnych
przepisów ustawy, określających zakres jego działania.
Art. 46. W sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia publicznego udział
prokuratora w rozprawie jest obowiązkowy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
Art. 47. Przepisy art. 40 § 1 pkt 1-6 i § 2 oraz art. 41 i 42 stosuje się
odpowiednio do prokuratora, innych osób prowadzących postępowanie przygotowawcze
oraz do innych oskarżycieli publicznych.
Art. 48. § 1. O wyłączeniu prowadzącego lub nadzorującego postępowanie
przygotowawcze oraz oskarżyciela publicznego orzeka prokurator nadzorujący
postępowanie lub bezpośrednio przełożony.
§ 2. Czynności dokonane przez osobę podlegającą wyłączeniu, zanim ono nastąpiło,
nie są z tej przyczyny bezskuteczne; jednakże czynność dowodową należy na
żądanie strony, w miarę możności, powtórzyć.
Rozdział 4
Pokrzywdzony
Art. 49. § 1. Pokrzywdzonym jest osoba fizyczna lub prawna, której dobro prawne
zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo.
§ 2. Pokrzywdzonym może być także instytucja państwowa, samorządowa lub
społeczna, choćby nie miała osobowości prawnej.
§ 3. Za pokrzywdzonego uważa się zakład ubezpieczeń w zakresie, w jakim pokrył
szkodę wyrządzoną pokrzywdzonemu przez przestępstwo lub jest zobowiązany do jej
pokrycia.
§ 4. W sprawach o przestępstwa, którymi wyrządzono szkodę w mieniu instytucji
państwowej, samorządowej lub społecznej, jeżeli nie działa organ pokrzywdzonej
instytucji, prawa pokrzywdzonego mogą wykonywać organy kontroli państwowej,
które w zakresie swojego działania ujawniły przestępstwo lub wystąpiły o
wszczęcie postępowania.
Art. 50. W postępowaniu sądowym z uprawnień pokrzywdzonego określonych w art. 53
i 62 nie może korzystać osoba występująca w tej samej sprawie w charakterze
oskarżonego, z wyjątkiem przewidzianym w art. 497 i 498 § 3.
Art. 51. § 1. Za pokrzywdzonego, który nie jest osobą fizyczną, czynności
procesowych dokonuje organ uprawniony do działania w jego imieniu.
§ 2. Jeżeli pokrzywdzonym jest małoletni albo ubezwłasnowolniony całkowicie lub
częściowo, prawa jego wykonuje przedstawiciel ustawowy albo osoba, pod której
stałą pieczą pokrzywdzony pozostaje.
Art. 52. W razie śmierci pokrzywdzonego prawa, które by mu przysługiwały, mogą
wykonywać osoby najbliższe, a w wypadku ich braku lub nieujawnienia -
prokurator.
Rozdział 5
Oskarżyciel posiłkowy
Art. 53. W sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia publicznego pokrzywdzony
może działać jako strona w charakterze oskarżyciela posiłkowego obok
oskarżyciela publicznego lub zamiast niego.
Art. 54. § 1. Jeżeli akt oskarżenia wniósł oskarżyciel publiczny, pokrzywdzony
może aż do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej złożyć
oświadczenie, że będzie działał w charakterze oskarżyciela posiłkowego.
§ 2. Odstąpienie oskarżyciela publicznego od oskarżenia nie pozbawia uprawnień
oskarżyciela posiłkowego.
Art. 55. § 1. W razie powtórnego wydania przez prokuratora postanowienia o
odmowie wszczęcia lub o umorzeniu postępowania w wypadku, o którym mowa w art.
330 § 2, pokrzywdzony może w terminie miesiąca od doręczenia mu zawiadomienia o
postanowieniu wnieść akt oskarżenia do sądu, dołączając po jednym odpisie dla
każdego oskarżonego oraz dla prokuratora. Przepis art. 488 § 2 stosuje się
odpowiednio. Przepisów art. 339 § 3 pkt 4 i art. 397 nie stosuje się.
§ 2. Akt oskarżenia wniesiony przez pokrzywdzonego powinien być sporządzony i
podpisany przez adwokata, z zachowaniem warunków określonych w art. 332 i 333 §
1; jeżeli pokrzywdzonym jest instytucja państwowa, samorządowa lub społeczna,
akt oskarżenia może sporządzić także radca prawny.
§ 3. Inny pokrzywdzony tym samym czynem może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego
na rozprawie głównej przyłączyć się do postępowania.
§ 4. W sprawie wszczętej na podstawie aktu oskarżenia wniesionego przez
oskarżyciela posiłkowego może brać udział również prokurator.
Art. 56. § 1. Sąd może ograniczyć liczbę oskarżycieli posiłkowych występujących
w sprawie, jeżeli jest to konieczne dla zabezpieczenia prawidłowego toku
postępowania. Sąd orzeka, że oskarżyciel posiłkowy nie może brać udziału w
postępowaniu, gdy bierze w nim już udział określona przez sąd liczba
oskarżycieli.
§ 2. Sąd orzeka także, iż oskarżyciel posiłkowy nie może brać udziału w
postępowaniu, jeżeli stwierdzi, że nie jest on osobą uprawnioną lub jego akt
oskarżenia albo oświadczenie o przystąpieniu do postępowania zostało złożone po
terminie.
§ 3. Na postanowienie sądu wydane na podstawie § 1, a także na postanowienie
sądu wydane na podstawie § 2, jeżeli dotyczy oskarżyciela posiłkowego
określonego w art. 54 lub art. 55 § 3 - zażalenie nie przysługuje.
Art. 57. § 1. W razie odstąpienia oskarżyciela posiłkowego od oskarżenia nie
może on ponownie przyłączyć się do postępowania.
§ 2. O odstąpieniu oskarżyciela posiłkowego od oskarżenia w sprawie, w której
oskarżyciel publiczny nie bierze udziału, sąd zawiadamia prokuratora.
Nieprzystąpienie przez niego do oskarżenia w terminie 14 dni od doręczenia
zawiadomienia powoduje umorzenie postępowania.
Art. 58. § 1. Śmierć oskarżyciela posiłkowego nie tamuje biegu postępowania;
osoby najbliższe mogą przystąpić do postępowania w charakterze oskarżyciela
posiłkowego w każdym stadium postępowania.
§ 2. W razie śmierci oskarżyciela posiłkowego, który samodzielnie popierał
oskarżenie, stosuje się odpowiednio art. 61.
Rozdział 6
Oskarżyciel prywatny
Art. 59. § 1. Pokrzywdzony może jako oskarżyciel prywatny wnosić i popierać
oskarżenie o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego.
§ 2. Inny pokrzywdzony tym samym czynem może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego
na rozprawie głównej przyłączyć się do toczącego się postępowania.
Art. 60. § 1. W sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego
prokurator wszczyna postępowanie albo wstępuje do postępowania już wszczętego,
jeżeli wymaga tego interes społeczny.
§ 2. Postępowanie toczy się wówczas z urzędu, a pokrzywdzony, który przedtem
wniósł oskarżenie prywatne, korzysta z praw oskarżyciela posiłkowego; do
pokrzywdzonego, który przedtem nie wniósł oskarżenia prywatnego, stosuje się
art. 54, 55 § 3 i art. 58.
§ 3. Jeżeli prokurator, który wstąpił do postępowania, odstąpił potem od
oskarżenia, pokrzywdzony powraca w dalszym postępowaniu do praw oskarżyciela
prywatnego.
§ 4. Pokrzywdzony, który nie wniósł oskarżenia, może w terminie zawitym 14 dni
od daty powiadomienia go o odstąpieniu prokuratora od oskarżenia złożyć akt
oskarżenia lub oświadczenie, że podtrzymuje oskarżenie jako prywatne, a jeżeli
takiego oświadczenia nie złoży, sąd umarza postępowanie.
Art. 61. § 1. W razie śmierci oskarżyciela prywatnego postępowanie zawiesza się,
a osoby najbliższe mogą wstąpić w prawa zmarłego.
§ 2. Jeżeli w terminie zawitym 3 miesięcy od dnia śmierci oskarżyciela
prywatnego osoba uprawniona nie wstąpi w prawa zmarłego, sąd umarza
postępowanie.
Rozdział 7
Powód cywilny
Art. 62. Pokrzywdzony może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie
głównej wytoczyć przeciwko oskarżonemu powództwo cywilne w celu dochodzenia w
postępowaniu karnym roszczeń majątkowych wynikających bezpośrednio z popełnienia
przestępstwa.
Art. 63. § 1. W razie śmierci pokrzywdzonego osoby najbliższe mogą w terminie
określonym w art. 62 wytoczyć powództwo cywilne o przysługujące im roszczenia
majątkowe wynikające z popełnienia przestępstwa.
§ 2. W razie śmierci powoda cywilnego osoby najbliższe mogą wstąpić w prawa
zmarłego i dochodzić przysługujących im roszczeń. Nie wstąpienie tych osób nie
tamuje biegu postępowania; sąd wydając orzeczenie kończące postępowanie
pozostawia wówczas powództwo cywilne bez rozpoznania.
Art. 64. Prokurator, w terminie przewidzianym w art. 62, wytacza powództwo
cywilne na rzecz pokrzywdzonego lub osoby, o której mowa w art. 63 § 1, albo
popiera wytoczone przez pokrzywdzonego lub tę osobę powództwo, jeżeli wymaga
tego interes społeczny.
Art. 65. § 1. Sąd przed rozpoczęciem przewodu sądowego odmawia przyjęcia
powództwa cywilnego, jeżeli:
1) powództwo cywilne jest z mocy przepisu szczególnego niedopuszczalne,
2) roszczenie nie ma bezpośredniego związku z zarzutem oskarżenia,
3) powództwo zostało wniesione przez osobę nieuprawnioną,
4) to samo roszczenie jest przedmiotem innego postępowania lub o roszczeniu tym
prawomocnie orzeczono,
5) po stronie pozwanych zachodzi współuczestnictwo konieczne z instytucją
państwową, samorządową lub społeczną albo z osobą, która nie występuje w
charakterze oskarżonego.
§ 2. Jeżeli pozew odpowiada warunkom formalnym, a nie zachodzą okoliczności
wymienione w § 1, sąd orzeka o przyjęciu powództwa cywilnego.
§ 3. Mimo przyjęcia powództwa cywilnego sąd pozostawia je bez rozpoznania,
jeżeli po rozpoczęciu przewodu sądowego ujawni się okoliczność wymieniona w § 1.
§ 4. Na odmowę przyjęcia powództwa cywilnego lub na pozostawienie go bez
rozpoznania na podstawie § 3 zażalenie nie przysługuje.
Art. 66. Powód cywilny może dowodzić istnienia tylko tych okoliczności, na
których opiera swoje roszczenie.
Art. 67. § 1. Jeżeli sąd odmówił przyjęcia powództwa cywilnego lub pozostawił je
bez rozpoznania, powód cywilny może dochodzić swego roszczenia w postępowaniu
cywilnym.
§ 2. Jeżeli w terminie zawitym 30 dni od daty odmowy przyjęcia lub pozostawienia
powództwa cywilnego bez rozpoznania powód cywilny wniesie o przekazanie pozwu
sądowi właściwemu do rozpoznawania spraw cywilnych, za dzień zgłoszenia
roszczenia uważa się dzień wniesienia pozwu w postępowaniu karnym.
Art. 68. W razie zawieszenia postępowania sąd na żądanie powoda cywilnego
przekazuje wytoczone powództwo sądowi właściwemu do rozpoznawania spraw
cywilnych.
Art. 69. § 1. Jeżeli powództwo cywilne zostało zgłoszone w toku postępowania
przygotowawczego, organ prowadzący postępowanie załącza pozew do akt sprawy, a
postanowienie co do przyjęcia powództwa wydaje sąd po wpłynięciu sprawy z aktem
oskarżenia; za dzień zgłoszenia roszczenia uważa się wówczas dzień zgłoszenia
powództwa.
§ 2. Jeżeli wraz z powództwem cywilnym został zgłoszony wniosek o zabezpieczenie
roszczenia, w przedmiocie tego wniosku orzeka prokurator.
§ 3. Na postanowienie co do zabezpieczenia roszczenia przysługuje zażalenie do
sądu.
§ 4. W razie umorzenia lub zawieszenia postępowania przygotowawczego
pokrzywdzony w terminie zawitym 30 dni od daty doręczenia postanowienia może
żądać przekazania sprawy sądowi właściwemu do rozpoznawania spraw cywilnych.
Jeżeli pokrzywdzony w terminie tym żądania nie zgłosi, zabezpieczenie upada, a
wniesiony poprzednio pozew nie wywołuje skutków prawnych.
Art. 70. W kwestiach dotyczących powództwa cywilnego, a nie unormowanych przez
przepisy niniejszego kodeksu, stosuje się odpowiednio przepisy obowiązujące w
postępowaniu cywilnym.
Rozdział 8
Oskarżony
Art. 71. § 1. Za podejrzanego uważa się osobę, co do której wydano postanowienie
o przedstawieniu zarzutów albo której bez wydania takiego postanowienia
postawiono zarzut w związku z przystąpieniem do przesłuchania w charakterze
podejrzanego.
§ 2. Za oskarżonego uważa się osobę, przeciwko której wniesiono oskarżenie do
sądu, a także osobę, co do której prokurator złożył wniosek o warunkowe
umorzenie postępowania.
§ 3. Jeżeli kodeks niniejszy używa w znaczeniu ogólnym określenia "oskarżony",
odpowiednie przepisy mają zastosowanie także do podejrzanego.
Art. 72. Jeżeli oskarżony nie włada językiem polskim, postanowienie o
przestawieniu, uzupełnieniu lub zmianie zarzutów, akt oskarżenia oraz orzeczenie
podlegające zaskarżeniu lub kończące postępowanie doręcza się oskarżonemu wraz z
tłumaczeniem; za zgodą oskarżonego można poprzestać na ogłoszeniu
przetłumaczonego orzeczenia kończącego postępowanie, jeżeli nie podlega ono
zaskarżeniu.
Art. 73. § 1. Oskarżony tymczasowo aresztowany może porozumiewać się ze swym
obrońcą podczas nieobecności innych osób oraz korespondencyjnie.
§ 2. W postępowaniu przygotowawczym prokurator udzielając zezwolenia na
porozumiewanie się może w szczególnie uzasadnionym wypadku zastrzec, że będzie
przy tym obecny sam lub osoba przez niego upoważniona.
§ 3. Prokurator może również zastrzec kontrolę korespondencji podejrzanego z
obrońcą.
§ 4. Zastrzeżenia, o których mowa w § 2 i 3, nie mogą być utrzymywane ani
dokonane po upływie 14 dni od dnia tymczasowego aresztowania podejrzanego.
Art. 74. § 1. Oskarżony nie ma obowiązku dowodzenia swej niewinności ani
obowiązku dostarczania dowodów na swoją niekorzyść.
§ 2. Oskarżony jest jednak obowiązany poddać się:
1) oględzinom zewnętrznym ciała oraz innym badaniom nie połączonym z naruszeniem
integralności ciała; w szczególności wolno od oskarżonego pobrać odciski,
fotografować go oraz okazać go w celach rozpoznawczych innym osobom,
2) badaniom psychologicznym i psychiatrycznym oraz badaniom połączonym z
dokonaniem zabiegów na jego ciele, z wyjątkiem chirurgicznych, pod warunkiem że
dokonywane są przez uprawnionego do tego pracownika służby zdrowia z zachowaniem
wskazań wiedzy lekarskiej i nie zagrażają zdrowiu oskarżonego, jeżeli
przeprowadzenie tych badań jest nieodzowne; w szczególności oskarżony jest
obowiązany przy zachowaniu tych warunków poddać się pobraniu krwi lub wydzielin
organizmu.
§ 3. W stosunku do osoby podejrzanej można dokonać czynności wymienionych w § 2
pkt 1, a także za jej zgodą, przy zachowaniu wymagań określonych w § 2 pkt 2,
pobrać krew lub wydzieliny organizmu.
§ 4. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki
Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposób
dokonywania badań oskarżonego oraz osoby podejrzanej.
Art. 75. § 1. Oskarżony, który pozostaje na wolności, jest obowiązany stawić się
na każde wezwanie w toku postępowania karnego oraz zawiadamiać organ prowadzący
postępowanie o każdej zmianie miejsca swego zamieszkania lub pobytu trwającego
dłużej niż 7 dni, o czym należy oskarżonego uprzedzić przy pierwszym
przesłuchaniu.
§ 2. W razie nie usprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonego można
sprowadzić go przymusowo.
Art. 76. Jeżeli oskarżony jest nieletni lub ubezwłasnowolniony, jego
przedstawiciel ustawowy lub osoba, pod której pieczą oskarżony pozostaje, może
podejmować na jego korzyść wszelkie czynności procesowe, a przede wszystkim
wnosić środki zaskarżenia, składać wnioski oraz ustanowić obrońcę.
Art. 77. Oskarżony może mieć jednocześnie nie więcej niż trzech obrońców.
Art. 78. § 1. Oskarżony, który nie ma obrońcy z wyboru, może żądać, aby mu
wyznaczono obrońcę z urzędu, jeżeli w sposób należyty wykaże, że nie jest w
stanie ponieść kosztów obrony bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i
rodziny.
§ 2. Sąd może cofnąć wyznaczenie obrońcy, jeżeli okaże się, że nie istniały
okoliczności, na podstawie których go wyznaczono.
Art. 79. § 1. W postępowaniu karnym oskarżony musi mieć obrońcę, jeżeli:
1) jest nieletni,
2) jest głuchy, niemy lub niewidomy,
3) zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności,
4) nie włada językiem polskim.
§ 2. Oskarżony musi mieć obrońcę również wtedy, gdy sąd uzna to za niezbędne ze
względu na okoliczności utrudniające obronę.
§ 3. W wypadkach, o których mowa w § 1 i 2, udział obrońcy jest obowiązkowy w
rozprawie oraz w tych posiedzeniach, w których obowiązkowy jest udział
oskarżonego.
§ 4. Jeżeli w toku postępowania biegli lekarze psychiatrzy stwierdzą, że
poczytalność oskarżonego nie budzi wątpliwości, oskarżony jednak musi mieć
obrońcę do prawomocnego zakończenia postępowania.
Art. 80. Oskarżony musi mieć obrońcę w postępowaniu przed sądem wojewódzkim jako
sądem pierwszej instancji, jeżeli zarzucono mu zbrodnię lub pozbawiono wolności.
W takim wypadku udział obrońcy w rozprawie głównej jest obowiązkowy, a w
rozprawie apelacyjnej i kasacyjnej, jeżeli prezes sądu lub sąd uzna to za
konieczne.
Art. 81. Jeżeli w warunkach określonych w art. 78 § 1, art. 79 § 1 i 2 oraz art.
80 oskarżony nie ma obrońcy z wyboru, prezes sądu właściwego do rozpoznania
sprawy wyznacza mu obrońcę z urzędu.
Rozdział 9
Obrońcy i pełnomocnicy
Art. 82. Obrońcą może być jedynie osoba uprawniona do obrony według przepisów o
ustroju adwokatury.
Art. 83. § 1. Obrońcę ustanawia oskarżony; do czasu ustanowienia obrońcy przez
oskarżonego pozbawionego wolności, obrońcę może ustanowić inna osoba, o czym
niezwłocznie zawiadamia się oskarżonego.
§ 2. Upoważnienie do obrony może być udzielone na piśmie albo przez oświadczenie
do protokołu organu prowadzącego postępowanie karne.
Art. 84. § 1. Ustanowienie obrońcy lub wyznaczenie obrońcy z urzędu uprawnia go
do działania w całym postępowaniu, nie wyłączając czynności po uprawomocnieniu
się orzeczenia, jeżeli nie zawiera ograniczeń.
§ 2. Wyznaczenie obrońcy z urzędu nakłada na obrońcę obowiązek podejmowania
czynności procesowych do prawomocnego zakończenia postępowania. Jeżeli jednak
czynności należy dokonać poza siedzibą lub miejscem zamieszkania obrońcy z
urzędu, prezes sądu, przed którym ma być dokonana czynność, a w postępowaniu
przygotowawczym prezes sądu rejonowego miejsca czynności, wyznacza dla dokonania
tej czynności, na wniosek dotychczasowego obrońcy, innego obrońcę spośród
miejscowych adwokatów.
§ 3. Obrońca wyznaczony z urzędu w postępowaniu kasacyjnym lub w postępowaniu o
wznowienie postępowania powinien sporządzić i podpisać kasację lub wniosek o
wznowienie postępowania albo poinformować na piśmie sąd, że nie stwierdził
podstaw do wniesienia kasacji lub złożenia wniosku o wznowienie postępowania.
Art. 85. § 1. Obrońca może bronić kilku oskarżonych, jeżeli ich interesy nie
pozostają w sprzeczności.
§ 2. Stwierdzając sprzeczność sąd wydaje postanowienie, zakreślając oskarżonym
termin do ustanowienia innych obrońców. W wypadku obrony z urzędu sąd wyznacza
innego obrońcę. Na postanowienie przysługuje zażalenie.
Art. 86. § 1. Obrońca może przedsiębrać czynności procesowe jedynie na korzyść
oskarżonego.
§ 2. Udział obrońcy w postępowaniu nie wyłącza osobistego działania w nim
oskarżonego.
Art. 87. § 1. Strona inna niż oskarżony może ustanowić pełnomocnika.
§ 2. Osoba nie będąca stroną może ustanowić pełnomocnika, jeżeli wymagają tego
jej interesy w toczącym się postępowaniu.
§ 3. Sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, może odmówić dopuszczenia
do udziału w postępowaniu pełnomocnika, o którym mowa w § 2, jeżeli uzna, że nie
wymaga tego obrona interesów osoby nie będącej stroną.
Art. 88. § 1. Do pełnomocnika stosuje się odpowiednio art. 77, 78, 82-84 i 86 §
2.
§ 2. Pełnomocnikiem instytucji państwowej, samorządowej lub społecznej może być
także radca prawny albo inny pracownik tej instytucji lub jej organu
nadrzędnego.
§ 3. W zakresie roszczeń majątkowych pełnomocnikiem osoby prawnej innej niż
przewidziana w § 2, jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, a
także osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą może być również jej
radca prawny.
Art. 89. W kwestiach dotyczących pełnomocnika, a nie unormowanych przez przepisy
niniejszego kodeksu, stosuje się odpowiednio przepisy obowiązujące w
postępowaniu cywilnym.
Rozdział 10
Przedstawiciel społeczny
Art. 90. § 1. W postępowaniu sądowym do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego
udział w postępowaniu może zgłosić przedstawiciel organizacji społecznej, jeżeli
zachodzi potrzeba ochrony interesu społecznego lub ważnego interesu
indywidualnego, objętego zadaniami statutowymi tej organizacji, w szczególności
ochrony wolności i praw człowieka.
§ 2. W zgłoszeniu organizacja społeczna wskazuje przedstawiciela, który ma
reprezentować tę organizację, a przedstawiciel przedkłada sądowi pisemne
upoważnienie.
§ 3. Sąd dopuszcza przedstawiciela organizacji społecznej, jeżeli leży to w
interesie wymiaru sprawiedliwości.
Art. 91. Dopuszczony do udziału w postępowaniu sądowym przedstawiciel
organizacji społecznej może uczestniczyć w rozprawie, wypowiadać się i składać
oświadczenia na piśmie.
DZIAŁ IV
Czynności procesowe
Rozdział 11
Orzeczenia, zarządzenia i polecenia
Art. 92. Podstawę orzeczenia może stanowić tylko całokształt okoliczności
ujawnionych w postępowaniu mających znaczenie dla rozstrzygnięcia.
Art. 93. § 1. Jeżeli ustawa nie wymaga wydania wyroku, sąd wydaje postanowienie.
§ 2. W kwestiach nie wymagających postanowienia prezes sądu, przewodniczący
wydziału, przewodniczący składu orzekającego albo upoważniony sędzia wydają
zarządzenia.
§ 3. W postępowaniu przygotowawczym postanowienia i zarządzenia wydaje
prokurator, w wypadkach przewidzianych w ustawie - sąd, a w dochodzeniu - także
inne uprawnione organy.
§ 4. W wypadkach określonych w ustawie sąd oraz prokurator wydają polecenia
Policji lub innym organom.
Art. 94. § 1. Postanowienie powinno zawierać:
1) oznaczenie organu oraz osoby lub osób, wydających postanowienie,
2) datę wydania postanowienia,
3) wskazanie sprawy oraz kwestii, której postanowienie dotyczy,
4) rozstrzygnięcie z podaniem podstawy prawnej,
5) uzasadnienie, chyba że ustawa zwalnia od tego wymagania.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do zarządzeń.
Art. 95. Sąd orzeka na rozprawie w wypadkach przewidzianych przez ustawę, a w
innych - na posiedzeniu. Orzeczenia podejmowane na posiedzeniu mogą zapadać
również na rozprawie.
Art. 96. § 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, prokurator bierze udział w
posiedzeniu sądu lub zgłasza wniosek na piśmie. W sprawie mniej istotnej
prokurator może także w inny sposób przekazać swoje oświadczenie, które
zamieszcza się w protokole.
§ 2. Inne strony oraz osoby nie będące stronami, jeżeli ma to znaczenie dla
obrony ich interesów, mogą zgłaszać wnioski na piśmie, a w wypadkach wskazanych
w ustawie mają prawo lub obowiązek brać udział w posiedzeniu.
Art. 97. Jeżeli zachodzi potrzeba sprawdzenia okoliczności faktycznych przed
wydaniem orzeczenia na posiedzeniu, sąd dokonuje tego sam albo w tym celu
wyznacza sędziego ze składu orzekającego bądź zwraca się o wykonanie określonych
czynności do sądu miejscowo właściwego.
Art. 98. § 1. Uzasadnienie postanowienia sporządza się na piśmie wraz z samym
postanowieniem.
§ 2. W sprawie zawiłej lub z innych ważnych przyczyn można odroczyć sporządzenie
uzasadnienia postanowienia na czas do 7 dni.
§ 3. Nie wymaga uzasadnienia dopuszczenie dowodu, jak również uwzględnienie
wniosku, któremu inna strona nie sprzeciwiła się, chyba że orzeczenie podlega
zaskarżeniu.
Art. 99. § 1. Tryb i formę uzasadnienia wyroku określają przepisy szczególne.
§ 2. Zarządzenie wymaga pisemnego uzasadnienia, jeżeli podlega zaskarżeniu.
Art. 100. § 1. Orzeczenie lub zarządzenie wydane na rozprawie ogłasza się
ustnie.
§ 2. Orzeczenie lub zarządzenie wydane poza rozprawą należy doręczyć
prokuratorowi, a także stronie i osobie nie będącej stroną, którym przysługuje
środek zaskarżenia, jeżeli nie brali oni udziału w posiedzeniu lub nie byli
obecni przy ogłoszeniu; w innych wypadkach o treści orzeczenia lub zarządzenia
należy powiadomić strony.
§ 3. Wyrok zapadły na posiedzeniu oraz postanowienie z uzasadnieniem w wypadku
wskazanym w art. 98 § 2 doręcza się stronom.
§ 4. Jeżeli ustawa nie zwalnia od równoczesnego sporządzenia uzasadnienia,
orzeczenie doręcza się lub ogłasza wraz z uzasadnieniem; w wypadku określonym w
art. 98 § 2 po ogłoszeniu postanowienia podaje się ustnie najważniejsze powody
rozstrzygnięcia.
§ 5. Jeżeli sprawę rozpoznano z wyłączeniem jawności ze względu na ważny interes
państwa, zamiast uzasadnienia doręcza się zawiadomienie, że uzasadnienie zostało
sporządzone.
§ 6. Po ogłoszeniu lub przy doręczeniu orzeczenia należy pouczyć uczestników
postępowania o przysługującym im prawie, terminie i sposobie wniesienia środka
zaskarżenia lub o tym, że orzeczenie nie podlega zaskarżeniu.
Art. 101. § 1. Orzeczenie jest nieważne z mocy samego prawa, jeżeli:
1) oskarżony nie podlegał orzecznictwu polskich sądów karnych,
2) w wydaniu orzeczenia brała udział osoba nieuprawniona do orzekania bądź
podlegająca wyłączeniu na podstawie art. 40 § 1 pkt 1-3 lub 6 oraz § 2 i 3,
3) zostało wydane pomimo to, że inne postępowanie karne co do tego samego czynu
tej samej osoby zostało już prawomocnie ukończone,
4) orzeczono karę lub środek karny nie znane ustawie,
5) zapadło z naruszeniem zasady większości głosów lub nie zostało podpisane
przez którąkolwiek z osób biorących udział w jego wydaniu,
6) sąd orzekł w składzie nie znanym ustawie,
7) zachodzi sprzeczność w treści orzeczenia, uniemożliwiająca jego wykonanie,
8) zachodzi inna, co najmniej równie poważna obraza prawa.
§ 2. Orzeczenie wydane przez sąd w sprawie o wykroczenie, pomimo braku podstaw
do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym, nie jest z tego powodu nieważne.
Art. 102. § 1. Każdy organ postępowania jest obowiązany przedstawić uchybienie
stanowiące przyczynę nieważności orzeczenia sądowi właściwemu do stwierdzenia
nieważności.
§ 2. Nieważność z mocy samego prawa stwierdza na posiedzeniu z urzędu, z
inicjatywy organu postępowania albo na wniosek strony, sąd apelacyjny w składzie
trzech sędziów. O nieważności jednak orzeczenia sądu apelacyjnego oraz Sądu
Najwyższego orzeka Sąd Najwyższy. Sąd Najwyższy orzeka o nieważności wydanego
przez siebie orzeczenia w składzie siedmiu sędziów.
§ 3. Stwierdzając nieważność orzeczenia sąd, w razie potrzeby, przekazuje sprawę
komu należy lub podejmuje inne odpowiednie rozstrzygnięcie.
§ 4. Na postanowienie w przedmiocie nieważności przysługuje zażalenie, chyba że
wydał je Sąd Najwyższy.
§ 5. W posiedzeniu mają prawo wziąć udział strony, obrońcy i pełnomocnicy.
Art. 103. § 1. W razie rozpoznawania z urzędu kwestii nieważności sąd wstrzymuje
wykonanie orzeczenia. W innych wypadkach sąd może wstrzymać wykonanie.
§ 2. Jeżeli nieważność zostanie stwierdzona wyłącznie na skutek środka
odwoławczego wniesionego na korzyść oskarżonego, w dalszym postępowaniu nie
można orzec na jego niekorzyść w porównaniu z nieważnym orzeczeniem. Nie dotyczy
to wypadku określonego w art. 101 § 1 pkt 4.
Art. 104. Jeżeli nieważne orzeczenie zostało już uchylone, nie stwierdza się
jego nieważności. W razie jednak przekazania sprawy do ponownego rozpoznania
organ, któremu sprawę przekazano, jest obowiązany uwzględnić przyczynę
nieważności i w tym zakresie nie jest związany wskazaniami co do dalszego
postępowania wydanymi przez organ, który uchylił orzeczenie.
Art. 105. § 1. Oczywiste omyłki pisarskie i rachunkowe oraz w obliczeniu
terminów w orzeczeniu lub zarządzeniu albo w ich uzasadnieniu można sprostować w
każdym czasie.
§ 2. Sprostowania dokonuje organ, który popełnił omyłkę. Jeżeli postępowanie
toczy się przed instancją odwoławczą, może ona z urzędu sprostować orzeczenie
pierwszej instancji.
§ 3. Sprostowanie orzeczenia lub jego uzasadnienia następuje w drodze
postanowienia, a sprostowanie zarządzenia w drodze zarządzenia.
§ 4. Na postanowienie lub zarządzenie co do sprostowania wydane w pierwszej
instancji służy zażalenie.
Art. 106. Przepisy art. 100 § 2, 4-6 stosuje się odpowiednio w postępowaniu
przygotowawczym.
Art. 107. § 1. Sąd, który orzekał co do roszczeń majątkowych, nadaje na żądanie
osoby uprawnionej klauzulę wykonalności orzeczeniu podlegającemu wykonaniu w
drodze egzekucji.
§ 2. Za orzeczenie co do roszczeń majątkowych uważa się również orzeczenie
nakładające obowiązek naprawienia szkody, jeżeli nadaje się ono do egzekucji w
myśl przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.
§ 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do obowiązku wynikającego z ugody
zawartej przed sądem.
Rozdział 12
Narada i głosowanie
Art. 108. § 1. Przebieg narady i głosowania nad orzeczeniem jest tajny, a
zwolnienie od zachowania w tym względzie tajemnicy nie jest dopuszczalne.
§ 2. Podczas narady i głosowania oprócz członków składu orzekającego może być
obecny jedynie protokolant, chyba że przewodniczący uzna jego obecność za
zbędną.
Art. 109. § 1. Naradą i głosowaniem kieruje przewodniczący, a jeżeli co do
porządku i sposobu narady oraz głosowania podniesione zostaną wątpliwości,
rozstrzyga je skład orzekający.
§ 2. Po naradzie przewodniczący zbiera głosy poczynając od najmłodszego,
najpierw od ławników według ich wieku, następnie od sędziów według ich
starszeństwa służbowego, a sam głosuje ostatni. Sprawozdawca, jeżeli nie jest
przewodniczącym, głosuje pierwszy.
Art. 110. Narada i głosowanie nad wyrokiem odbywają się osobno co do winy i
kwalifikacji prawnej czynu, co do kary, co do środków karnych oraz co do
pozostałych kwestii.
Art. 111. § 1. Orzeczenia zapadają większością głosów.
§ 2. Jeżeli zdania tak się podzielą, że żadne z nich nie uzyska większości,
zdanie najmniej korzystne dla oskarżonego przyłącza się do zdania najbardziej
doń zbliżonego, aż do uzyskania większości.
Art. 112. Sędzia, który głosował przeciwko uznaniu oskarżonego za winnego, może
wstrzymać się od głosowania nad dalszymi kwestiami; wówczas głos tego sędziego
przyłącza się do zdania najprzychylniejszego dla oskarżonego.
Art. 113. Orzeczenie podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego, nie
wyłączając przegłosowanego, chyba że orzeczenie zamieszczono w protokole.
Art. 114. § 1. Przy składaniu podpisu członek składu orzekającego ma prawo
zaznaczyć na orzeczeniu swoje zdanie odrębne podając, w jakiej części i w jakim
kierunku kwestionuje orzeczenie.
§ 2. Zdanie odrębne może dotyczyć również samego uzasadnienia orzeczenia;
wówczas zdanie to zaznacza się przy podpisywaniu uzasadnienia.
§ 3. Jeżeli ustawa nie wymaga sporządzenia uzasadnienia wraz z wydaniem
orzeczenia, w razie zgłoszenia zdania odrębnego, uzasadnienie należy sporządzić
z urzędu w terminie 7 dni od wydania orzeczenia, a składający zdanie odrębne
dołącza w ciągu następnych 7 dni jego uzasadnienie; obowiązek ten nie dotyczy
ławnika.
Art. 115. § 1. Uzasadnienie orzeczenia podpisują osoby, które orzeczenie wydały,
nie wyłączając osoby przegłosowanej.
§ 2. W sprawach rozpoznawanych w składzie sędziego i dwóch ławników uzasadnienie
podpisuje tylko przewodniczący, chyba że zgłoszono zdanie odrębne.
§ 3. Jeżeli nie można uzyskać podpisu przewodniczącego lub innego członka składu
orzekającego, jeden z podpisujących czyni o tym wzmiankę na uzasadnieniu z
zaznaczeniem przyczyny tego faktu.
Rozdział 13
Porządek czynności procesowych
Art. 116. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, strony mogą składać wnioski i inne
oświadczenia na piśmie albo ustnie do protokołu.
Art. 117. § 1. Uprawnionego do wzięcia udziału w czynności procesowej zawiadamia
się o jej czasie i miejscu, chyba że ustawa stanowi inaczej.
§ 2. Czynności nie przeprowadza się, jeżeli osoba uprawniona nie stawiła się, a
brak dowodu, że została o niej powiadomiona, oraz jeżeli zachodzi uzasadnione
przypuszczenie, że niestawiennictwo wynikło z powodu przeszkód żywiołowych lub
innych wyjątkowych przyczyn, a także wtedy, gdy osoba ta usprawiedliwiła
należycie niestawiennictwo i wnosi o nieprzeprowadzanie czynności bez jej
obecności, chyba że ustawa stanowi inaczej.
§ 3. W razie niestawiennictwa strony, obrońcy lub pełnomocnika, których
stawiennictwo jest obowiązkowe, czynności procesowej nie przeprowadza się, chyba
że ustawa stanowi inaczej.
§ 4. Minister Sprawiedliwości oraz Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określą,
w drodze rozporządzenia, warunki i tryb usprawiedliwienia niestawiennictwa
oskarżonych, świadków i innych uczestników procesu z powodu choroby.
Art. 118. § 1. Znaczenie czynności procesowej ocenia się według treści złożonego
oświadczenia.
§ 2. Niewłaściwe oznaczenie czynności procesowej, a zwłaszcza środka
zaskarżenia, nie pozbawia czynności znaczenia prawnego.
§ 3. Pismo w sprawie należącej do właściwości sądu, prokuratora, Policji lub
innego organu dochodzenia, skierowane do niewłaściwego organu, przekazuje się
właściwemu organowi.
Art. 119. § 1. Pismo procesowe powinno zawierać:
1) oznaczenie organu, do którego jest skierowane, oraz sprawy, której dotyczy,
2) oznaczenie oraz adres wnoszącego pismo,
3) treść wniosku lub oświadczenia, w miarę potrzeby z uzasadnieniem,
4) datę i podpis składającego pismo.
§ 2. Za osobę, która nie może się podpisać, pismo podpisuje osoba przez nią
upoważniona, ze wskazaniem przyczyny złożenia swego podpisu.
Art. 120. § 1. Jeżeli pismo nie odpowiada wymaganiom formalnym, przewidzianym w
art. 119 lub w przepisach szczególnych, a brak jest tego rodzaju, że pismo nie
może otrzymać biegu, albo brak polega na niezłożeniu należytych opłat lub
upoważnienia do podjęcia czynności procesowej, wzywa się osobę, od której pismo
pochodzi, do usunięcia braku w terminie 7 dni.
§ 2. W razie uzupełnienia braku w terminie, pismo wywołuje skutki od dnia jego
wniesienia. W razie nieuzupełnienia braku w terminie, pismo uznaje się za
bezskuteczne, o czym należy pouczyć przy doręczeniu wezwania.
Art. 121. Jeżeli osoba uczestnicząca w czynności procesowej odmawia podpisu lub
nie może go złożyć, organ dokonujący czynności zaznacza przyczynę braku podpisu.
Rozdział 14
Terminy
Art. 122. § 1. Czynność procesowa dokonana po upływie terminu zawitego jest
bezskuteczna.
§ 2. Zawite są terminy do wnoszenia środków zaskarżenia oraz inne, które ustawa
za zawite uznaje.
Art. 123. § 1. Do biegu terminu nie wlicza się dnia, od którego liczy się dany
termin.
§ 2. Jeżeli termin jest oznaczony w tygodniach, miesiącach lub latach, koniec
terminu przypada na ten dzień tygodnia lub miesiąca, który odpowiada początkowi
terminu; jeżeli w danym miesiącu nie ma takiego dnia, koniec terminu przypada na
ostatni dzień tego miesiąca.
§ 3. Jeżeli koniec terminu przypada na dzień uznany przez ustawę za dzień wolny
od pracy, czynność można wykonać następnego dnia.
Art. 124. Termin jest zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało nadane
w polskim urzędzie pocztowym, w polskim urzędzie konsularnym lub złożone przez
żołnierza w dowództwie jednostki wojskowej albo przez osobę pozbawioną wolności
w administracji odpowiedniego zakładu, a przez członka załogi polskiego statku
morskiego kapitanowi statku.
Art. 125. Pismo omyłkowo wniesione przed upływem terminu do niewłaściwego sądu,
prokuratora, organu Policji albo innego organu dochodzenia uważa się za
wniesione z zachowaniem terminu.
Art. 126. § 1. Jeżeli niedotrzymanie terminu zawitego nastąpiło z przyczyn od
strony niezależnych, strona w zawitym terminie 7 dni od daty ustania przeszkody
może zgłosić wniosek o przywrócenie terminu, dopełniając jednocześnie czynności,
która miała być w terminie wykonana; to samo stosuje się do osób nie będących
stronami.
§ 2. W kwestii przywrócenia terminu orzeka postanowieniem organ, przed którym
należało dokonać czynności.
§ 3. Na odmowę przywrócenia terminu przysługuje zażalenie.
Art. 127. Wniosek o przywrócenie terminu nie wstrzymuje wykonania orzeczenia,
jednakże organ, do którego wniosek złożono, lub organ powołany do rozpoznania
środka zaskarżenia może wstrzymać wykonanie orzeczenia; odmowa wstrzymania nie
wymaga uzasadnienia.
Rozdział 15
Doręczenia
Art. 128. § 1. Orzeczenia i zarządzenia doręcza się w uwierzytelnionych
odpisach, jeżeli ustawa nakazuje ich doręczenie.
§ 2. Wszelkie pisma przeznaczone dla uczestników postępowania doręcza się w taki
sposób, by treść ich nie była udostępniona osobom niepowołanym.
Art. 129. § 1. W wezwaniu należy oznaczyć organ wysyłający oraz podać, w jakiej
sprawie, w jakim charakterze, miejscu i czasie ma się stawić adresat i czy jego
stawiennictwo jest obowiązkowe, a także uprzedzić o skutkach niestawiennictwa.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do zawiadomień.
§ 3. Jeżeli od dnia doręczenia pisma biegnie termin wykonania czynności
procesowej, należy pouczyć o tym adresata.
Art. 130. Pisma doręcza się za pokwitowaniem odbioru. Odbierający potwierdza
odbiór swym czytelnym podpisem zawierającym imię i nazwisko na zwrotnym
pokwitowaniu, na którym doręczający potwierdza swym podpisem sposób doręczenia.
Art. 131. § 1. Wezwania, zawiadomienia oraz inne pisma, od których daty
doręczenia biegną terminy, doręcza się przez pocztę lub funkcjonariusza organu
wysyłającego, a w razie konieczności - przez Policję.
§ 2. Jeżeli w sprawie ustalono tylu pokrzywdzonych, że ich indywidualne
zawiadomienie o przysługujących im uprawnieniach spowodowałoby poważne
utrudnienie w prowadzeniu postępowania, zawiadamia się ich poprzez ogłoszenie w
prasie, radiu lub telewizji.
Art. 132. § 1. Pismo doręcza się adresatowi osobiście.
§ 2. W razie chwilowej nieobecności adresata w jego mieszkaniu, pismo doręcza
się dorosłemu domownikowi, a gdyby go nie było - administracji domu, dozorcy
domu lub sołtysowi, jeżeli podejmą się oddać pismo adresatowi.
Art. 133. § 1. Jeżeli doręczenia nie można dokonać w sposób wskazany w art. 132,
pismo przesłane pocztą pozostawia się w najbliższym urzędzie pocztowym, a
przesłane w inny sposób - w najbliższej jednostce Policji albo we właściwym
urzędzie administracji samorządowej szczebla podstawowego.
§ 2. O pozostawieniu pisma w myśl § 1 doręczający umieszcza widoczne
zawiadomienie na drzwiach mieszkania adresata ze wskazaniem, gdzie i kiedy pismo
pozostawiono oraz że należy je odebrać w ciągu 7 dni; tak samo postąpić należy w
razie doręczenia pisma administracji domu, dozorcy domu lub sołtysowi.
§ 3. Pismo można również pozostawić osobie upoważnionej do odbioru
korespondencji w miejscu stałego zatrudnienia adresata.
Art. 134. § 1. Pisma adresowane do żołnierzy oraz funkcjonariuszy Policji,
Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej i Służby Więziennej można doręczyć
adresatom za pośrednictwem ich przełożonych, przy czym wezwania przeznaczone dla
żołnierzy pełniących zasadniczą służbę wojskową przesyła się do dowódcy
jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, w celu doręczenia i
zarządzenia stawienia się stosownie do wezwania.
§ 2. Osobom pozbawionym wolności doręcza się pismo za pośrednictwem
administracji odpowiedniego zakładu.
§ 3. Pismo przeznaczone dla adresata nie będącego osobą fizyczną albo dla
obrońcy lub pełnomocnika doręcza się w biurze adresata osobie tam zatrudnionej.
Art. 135. Prokuratora zawiadamia się o rozprawach i posiedzeniach przez
doręczenie wykazu spraw, które mają być w danym dniu rozpoznane.
Art. 136. § 1. W razie odmowy przyjęcia pisma lub odmowy albo niemożności
pokwitowania odbioru przez adresata, doręczający sporządza na zwrotnym
pokwitowaniu odpowiednią wzmiankę; wówczas doręczenie uważa się za dokonane.
§ 2. Pismo nie przyjęte przez adresata zwraca się organowi wysyłającemu.
Art. 137. W wypadkach nie cierpiących zwłoki można wzywać lub zawiadamiać osoby
telefonicznie albo w inny sposób stosownie do okoliczności, pozostawiając w
aktach odpis nadanego komunikatu z podpisem osoby nadającej.
Art. 138. Strona przebywająca za granicą ma obowiązek wskazać adresata dla
doręczeń w kraju; w razie nieuczynienia tego, pismo wysłane pod ostatnio znanym
adresem w kraju albo, jeżeli adresu tego nie ma, załączone do akt sprawy uważa
się za doręczone.
Art. 139. § 1. Jeżeli strona, nie podając nowego adresu, zmienia miejsce
zamieszkania lub nie przebywa pod wskazanym przez siebie adresem, pismo wysłane
pod tym adresem uważa się za doręczone.
§ 2. W postępowaniu sądowym przepis § 1 stosuje się do pism wysłanych do
oskarżonego dopiero po doręczeniu mu aktu oskarżenia.
§ 3. Przepis § 1 nie dotyczy pism wysyłanych po raz pierwszy po prawomocnym
zakończeniu postępowania oraz do oskarżonego, co do którego umorzono
postępowanie lub zapadł wyrok uniewinniający, chyba że oskarżony został już
zawiadomiony o przyjęciu apelacji oskarżyciela.
Art. 140. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, orzeczenia, zarządzenia,
zawiadomienia i odpisy, które ustawa nakazuje doręczać stronom, doręcza się
również obrońcom, pełnomocnikom i ustawowym przedstawicielom.
Art. 141. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Łączności określi,
w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb doręczania pism sądowych.
Art. 142. Doręczenie bez zachowania przepisów niniejszego rozdziału uważa się za
dokonane, jeżeli osoba, dla której pismo było przeznaczone, oświadczy, że pismo
to otrzymała.
Rozdział 16
Protokoły
Art. 143. § 1. Spisania protokołu wymagają:
1) przyjęcie ustnego zawiadomienia o przestępstwie, wniosku o ściganie i jego
cofnięcie,
2) przesłuchanie oskarżonego, świadka, biegłego i kuratora,
3) dokonanie oględzin,
4) dokonanie otwarcia zwłok oraz wyjęcie zwłok z grobu,
5) przeprowadzenie eksperymentu, konfrontacji oraz okazania,
6) przeszukanie osoby, pomieszczenia i rzeczy oraz zatrzymanie rzeczy,
7) otwarcie korespondencji i przesyłki oraz odtworzenie utrwalonych zapisów,
8) zaznajomienie podejrzanego z materiałami zebranymi w postępowaniu
przygotowawczym,
9) przyjęcie poręczenia,
10) przebieg posiedzenia sądu przeprowadzonego na podstawie art. 339,
11) przebieg rozprawy.
§ 2. Z innych czynności spisuje się protokół, jeżeli przepis szczególny tego
wymaga albo przeprowadzający czynność uzna to za potrzebne. W innych wypadkach
można ograniczyć się do sporządzenia notatki urzędowej.
Art. 144. § 1. Protokół rozprawy spisuje aplikant lub pracownik sekretariatu.
Protokół może też spisać asesor sądowy, jeżeli nie należy do składu
orzekającego.
§ 2. Inny protokół spisać może, poza osobami wymienionymi w § 1, osoba przybrana
w charakterze protokolanta przez prowadzącego czynność lub sam przeprowadzający
czynność.
§ 3. Od osoby przybranej, która nie jest pracownikiem organu prowadzącego
postępowanie, odbiera się przyrzeczenie następującej treści: "Przyrzekam
uroczyście, że powierzone mi obowiązki protokolanta wykonam sumiennie".
Art. 145. § 1. Niezależnie od spisania protokołu może być sporządzony stenogram
czynności, który stenograf przekłada na pismo zwykłe, przy czym czyni wzmiankę,
jakim posługiwał się systemem; pierwopis stenogramu dołącza się do protokołu.
§ 2. Przepis art. 144 § 3 stosuje się odpowiednio.
Art. 146. § 1. Protokolant i stenograf ulegają wyłączeniu z tych samych powodów
co sędzia.
§ 2. O wyłączeniu orzeka w toku rozprawy lub posiedzenia sąd, a w innych
wypadkach osoba, która przeprowadza czynność protokołowaną.
Art. 147. § 1. Przebieg czynności protokołowanych może być utrwalony ponadto za
pomocą urządzenia rejestrującego obraz i dźwięk, o czym należy przed
uruchomieniem urządzenia uprzedzić osoby uczestniczące w czynności.
§ 2. Jeżeli względy techniczne nie stoją na przeszkodzie, przesłuchanie świadka
lub biegłego utrwala się za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk, gdy:
1) zachodzi niebezpieczeństwo, że przesłuchanie tej osoby nie będzie możliwe w
dalszym postępowaniu,
2) przesłuchanie następuje w trybie określonym w art. 396.
§ 3. Zapis dźwiękowy i jego przekład oraz zapis obrazu stają się załącznikami do
protokołu.
§ 4. Strona ma prawo otrzymać na swój koszt jedną kopię zapisu dźwięku lub
obrazu. Nie dotyczy to przesłuchania na rozprawie odbywającej się z wyłączeniem
jawności albo w postępowaniu przygotowawczym.
§ 5. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje urządzeń
i środków technicznych służących do rejestracji obrazu lub dźwięku dla celów
procesowych oraz sposoby ich zabezpieczenia, przechowywania, odtwarzania i
kopiowania.
Art. 148. § 1. Protokół powinien zawierać:
1) oznaczenie czynności, jej czasu i miejsca oraz osób w niej uczestniczących,
2) przebieg czynności oraz oświadczenia i wnioski jej uczestników,
3) wydane w toku czynności postanowienia i zarządzenia, a jeżeli postanowienie
lub zarządzenie sporządzono osobno, wzmiankę o jego wydaniu,
4) w miarę potrzeby stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu
czynności.
§ 2. Wyjaśnienia, zeznania, oświadczenia i wnioski oraz stwierdzenia określonych
okoliczności przez organ prowadzący postępowanie wciąga się do protokołu z
możliwą dokładnością, a osoby biorące udział w czynności mają prawo żądać
wciągnięcia do protokołu z pełną dokładnością wszystkiego, co dotyczy ich praw i
interesów.
§ 3. W protokole nie wolno zastępować zapisu treści zeznań lub wyjaśnień
odwoływaniem się do innych protokołów.
§ 4. Osoby biorące udział w czynności mają prawo żądać odczytania fragmentów ich
wypowiedzi wciągniętych do protokołu.
Art. 149. § 1. Protokół rozprawy oraz posiedzenia podpisują niezwłocznie
przewodniczący i protokolant.
§ 2. Stenogram oraz jego przekład podpisuje stenograf, a ponadto przewodniczący
rozprawy lub przeprowadzający czynność.
§ 3. Jeżeli przewodniczący nie może podpisać protokołu, protokół podpisuje za
niego jeden z członków składu orzekającego, zaznaczając przyczynę braku podpisu
przewodniczącego.
Art. 150. § 1. Z wyjątkiem protokołu rozprawy lub posiedzenia protokół podpisują
osoby biorące udział w czynności. Przed podpisaniem należy go odczytać i uczynić
o tym wzmiankę.
§ 2. Osoba uczestnicząca w czynności może podpisując protokół zgłosić
jednocześnie zarzuty co do jego treści; zarzuty te należy wciągnąć do protokołu
wraz z oświadczeniem osoby wykonującej czynność protokołowaną.
Art. 151. Skreślenia oraz poprawki i uzupełnienia poczynione w protokole
wymagają omówienia podpisanego przez osoby podpisujące protokół.
Art. 152. Strony oraz osoby mające w tym interes prawny mogą złożyć wniosek o
sprostowanie protokołu rozprawy i posiedzenia, wskazując na nieścisłości i
opuszczenia.
Art. 153. § 1. Przewodniczący po wysłuchaniu protokolanta może przychylić się do
wniosku i wydać zarządzenie o sprostowaniu protokołu; w przeciwnym razie w
przedmiocie sprostowania protokołu orzeka, po wysłuchaniu protokolanta, sąd w
składzie, który rozpoznawał sprawę.
§ 2. Jeżeli nie można utworzyć tego samego składu, postanowienie nie zapada, a
poszczególni jego członkowie oraz protokolant składają do akt sprawy
oświadczenie co do zasadności wniosku.
§ 3. W razie uwzględnienia wniosku należy w sprostowanym protokole umieścić
odpowiednią wzmiankę, którą podpisują przewodniczący i protokolant.
§ 4. Wniosek o sprostowanie protokołu rozprawy lub posiedzenia pozostawia się
bez rozpoznania, jeżeli został złożony po wysłaniu akt sprawy do wyższej
instancji.
Art. 154. Sprostowanie oczywistych omyłek pisarskich lub rachunkowych w
protokole może nastąpić na wniosek lub z urzędu w każdym czasie; przepis art.
153 stosuje się odpowiednio.
Art. 155. § 1. O treści sprostowania zawiadamia się strony, a o odmowie
sprostowania osobę, która zgłosiła wniosek o sprostowanie.
§ 2. Wniosek o sprostowanie, niezależnie od sposobu jego załatwienia, dołącza
się do protokołu.
Rozdział 17
Przeglądanie akt i sporządzanie odpisów
Art. 156. § 1. Stronom, obrońcom, pełnomocnikom i przedstawicielom ustawowym
udostępnia się akta sprawy sądowej i daje możność sporządzenia z nich odpisów.
Za zgodą prezesa sądu akta te mogą być udostępnione również innym osobom.
§ 2. Na wniosek obrońcy lub oskarżonego i na ich koszt wydaje się kserokopie
dokumentów z akt sprawy.
§ 3. Prezes sądu może w razie uzasadnionej potrzeby zarządzić wydanie
uwierzytelnionych odpisów z akt sprawy.
§ 4. Jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo ujawnienia tajemnicy państwowej,
przeglądanie akt, sporządzanie odpisów i kserokopii odbywa się z zachowaniem
rygorów określonych przez prezesa sądu lub sąd. Uwierzytelnionych odpisów i
kserokopii nie wydaje się, chyba że ustawa stanowi inaczej.
§ 5. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, w toku postępowania przygotowawczego
stronom, obrońcom, pełnomocnikom i przedstawicielom ustawowym udostępnia się
akta, umożliwia sporządzanie odpisów i kserokopii oraz wydaje odpisy
uwierzytelnione tylko za zgodą prowadzącego postępowanie przygotowawcze. Za
zgodą prokuratora akta w toku postępowania przygotowawczego mogą być w
wyjątkowych wypadkach udostępnione innym osobom.
Art. 157. § 1. Oskarżonemu na jego żądanie należy wydać bezpłatnie jeden
uwierzytelniony odpis każdego orzeczenia. Odpis wydaje się z uzasadnieniem,
jeżeli je sporządzono.
§ 2. W sprawach, w których wyłączono jawność ze względu na ważny interes
państwa, oskarżonemu wolno wydać tylko odpis orzeczenia kończącego postępowanie
w danej instancji, bez uzasadnienia.
§ 3. Nie można odmówić stronie zezwolenia na sporządzenie odpisu protokołu
czynności, w której strona uczestniczyła lub miała prawo uczestniczyć, jak
również dokumentu pochodzącego od niej lub sporządzonego z jej udziałem.
Art. 158. § 1. Prokurator może przeglądać akta sprawy sądowej w każdym jej
stanie oraz żądać przesłania mu ich w tym celu, jeżeli nie tamuje to biegu
postępowania i nie ogranicza dostępu do akt innym uczestnikom postępowania, a
zwłaszcza oskarżonemu i jego obrońcy.
§ 2. W razie przesłania akt prokuratorowi jest on obowiązany udostępnić je
stronie, obrońcy lub pełnomocnikowi.
Art. 159. Na odmowę udostępnienia akt w postępowaniu przygotowawczym przysługuje
stronom zażalenie.
Rozdział 18
Odtworzenie zaginionych lub zniszczonych akt
Art. 160. § 1. Postępowanie w wypadku zaginięcia lub zniszczenia w całości lub w
części akt sprawy będącej w toku przeprowadza sąd, w którym sprawa ostatnio się
toczyła.
§ 2. Sąd Najwyższy przeprowadza takie postępowanie jedynie w zakresie
odtworzenia akt tego sądu.
§ 3. Postępowanie w wypadku zaginięcia lub zniszczenia akt sprawy prawomocnie
zakończonej przeprowadza sąd, w którym sprawa się toczyła w pierwszej instancji,
lub inny sąd wskazany w ustawie.
§ 4. Akta postępowania przygotowawczego odtwarza prokurator, stosując
odpowiednio przepisy niniejszego rozdziału.
Art. 161. Jeżeli zaginęły lub uległy zniszczeniu akta sprawy prawomocnie
zakończonej, odtworzenie nastąpi w częściach niezbędnych do wykonania
orzeczenia, wznowienia postępowania, przeprowadzenia postępowania w trybie
kasacji albo urzeczywistnienia innych uzasadnionych interesów stron.
Art. 162. Prezes sądu wzywa strony do złożenia w oznaczonym terminie wniosków co
do sposobu odtworzenia akt sprawy oraz przedstawienia dokumentów umożliwiających
ich odtworzenie.
Art. 163. § 1. Prezes sądu wzywa osoby posiadające potrzebne dokumenty do ich
przedstawienia sądowi, a w razie potrzeby zarządza ich przymusowe odebranie;
przepisy art. 217-236 stosuje się odpowiednio.
§ 2. Po sporządzeniu uwierzytelnionych odpisów należy dokumenty zwrócić osobie,
która je dostarczyła lub od której je odebrano.
Art. 164. W celu odtworzenia akt sąd przeprowadza postępowanie, w tym również
dowody, jakie uzna za konieczne. W szczególności sąd bierze pod uwagę wpisy do
rejestrów karnych, repertoriów i innych ksiąg biurowych, utrwalenia dźwięku lub
obrazu, notatki protokolantów, sędziów, ławników, prokuratorów i adwokatów,
którzy uczestniczyli w sprawie. Sąd może też przesłuchać w charakterze świadków
wszelkich uczestników sprawy, której akta zaginęły lub uległy zniszczeniu, a
także inne osoby, które mogą mieć wiadomości co do treści akt.
Art. 165. § 1. Postanowienie co do odtworzenia akt sprawy ustala jego zakres lub
stwierdza, że odtworzenie akt jest niemożliwe.
§ 2. Na postanowienie to przysługuje zażalenie.
Art. 166. Jeżeli akta sprawy prawomocnie nie ukończonej nie mogą być odtworzone
albo zostały odtworzone w części, należy czynności procesowe powtórzyć w
zakresie niezbędnym do kontynuowania postępowania.
DZIAŁ V
Dowody
Rozdział 19
Przepisy ogólne
Art. 167. Dowody przeprowadza się na wniosek stron albo z urzędu.
Art. 168. Fakty powszechnie znane nie wymagają dowodu. To samo dotyczy faktów
znanych z urzędu, należy jednak zwrócić na nie uwagę stron. Nie wyłącza to
dowodu przeciwnego.
Art. 169. § 1. We wniosku dowodowym należy podać oznaczenie dowodu oraz
okoliczności, które mają być udowodnione. Można także określić sposób
przeprowadzenia dowodu.
§ 2. Wniosek dowodowy może zmierzać do wykrycia lub oceny właściwego dowodu.
Art. 170. § 1. Oddala się wniosek dowodowy, jeżeli:
1) przeprowadzenie dowodu jest niedopuszczalne,
2) okoliczność, która ma być udowodniona, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia
sprawy albo jest już udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy,
3) dowód jest nieprzydatny do stwierdzenia danej okoliczności,
4) dowodu nie da się przeprowadzić.
§ 2. Nie można oddalić wniosku dowodowego na tej podstawie, że dotychczasowe
dowody wykazały przeciwieństwo tego, co wnioskodawca zamierza udowodnić.
§ 3. Oddalenie wniosku dowodowego następuje w formie postanowienia.
§ 4. Oddalenie wniosku dowodowego nie stoi na przeszkodzie późniejszemu
dopuszczeniu dowodu, chociażby nie ujawniły się nowe okoliczności.
Art. 171. § 1. Osobie przesłuchiwanej należy umożliwić swobodne wypowiedzenie
się w granicach określonych celem danej czynności, a dopiero następnie można
zadawać pytania zmierzające do uzupełnienia, wyjaśnienia lub kontroli
wypowiedzi.
§ 2. Prawo zadawania pytań mają oprócz organu przesłuchującego strony, obrońcy,
pełnomocnicy oraz biegli. Pytania zadaje się osobie przesłuchiwanej
bezpośrednio, chyba że organ przesłuchujący zarządzi inaczej.
§ 3. Nie wolno zadawać pytań sugerujących osobie przesłuchiwanej treści
odpowiedzi.
§ 4. Niedopuszczalne jest:
1) wpływanie na wypowiedzi przesłuchiwanej osoby za pomocą przymusu lub groźby
bezprawnej,
2) stosowanie hipnozy albo środków chemicznych lub technicznych, wpływających na
procesy psychiczne przesłuchiwanej osoby albo mających na celu kontrolę
nieświadomych reakcji jej organizmu w związku z przesłuchaniem.
§ 5. Organ przesłuchujący uchyla pytania określone w § 3, jak również pytania
nieistotne.
§ 6. Wyjaśnienia, zeznania oraz oświadczenia złożone w warunkach wyłączających
swobodę wypowiedzi lub uzyskane wbrew zakazom wymienionym w § 4 nie mogą
stanowić dowodu.
Art. 172. Osoby przesłuchiwane mogą być konfrontowane w celu wyjaśnienia
sprzeczności. Konfrontacja nie jest dopuszczalna w wypadku określonym w art.
184.
Art. 173. § 1. Osobie przesłuchiwanej można okazać inną osobę, jej wizerunek lub
rzecz w celu jej rozpoznania. Okazanie powinno być przeprowadzone tak, aby
wyłączyć sugestię.
§ 2. W razie potrzeby okazanie można przeprowadzić również tak, aby wyłączyć
możliwość rozpoznania osoby przesłuchiwanej przez osobę rozpoznawaną.
§ 3. Podczas okazania osoba okazywana powinna znajdować się w grupie obejmującej
łącznie co najmniej cztery osoby.
§ 4. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i
Administracji określi, w drodze rozporządzenia, warunki techniczne
przeprowadzenia okazania.
Art. 174. Dowodu z wyjaśnień oskarżonego lub z zeznań świadka nie wolno
zastępować treścią pism, zapisków lub notatek urzędowych.
Rozdział 20
Wyjaśnienia oskarżonego
Art. 175. § 1. Oskarżony ma prawo składać wyjaśnienia; może jednak bez podania
powodów odmówić odpowiedzi na poszczególne pytania lub odmówić składania
wyjaśnień. O prawie tym należy go pouczyć.
§ 2. Obecny przy czynnościach dowodowych oskarżony ma prawo składać wyjaśnienia
co do każdego dowodu.
Art. 176. § 1. W postępowaniu przygotowawczym oskarżonemu należy, na jego
żądanie lub jego obrońcy, umożliwić w toku przesłuchania złożenie wyjaśnień na
piśmie. Przesłuchujący podejmie w tym wypadku środki zapobiegające porozumieniu
się oskarżonego z innymi osobami w czasie spisywania wyjaśnień.
§ 2. Przesłuchujący może z ważnych powodów odmówić zgody na złożenie przez
oskarżonego wyjaśnień na piśmie.
§ 3. Na rozprawie sąd może wyjątkowo zezwolić oskarżonemu na złożenie wyjaśnień
na piśmie. Przepis § 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.
§ 4. Pisemne wyjaśnienia oskarżonego, podpisane przez niego, z zaznaczeniem daty
ich złożenia, stanowią załącznik do protokołu. Wyjaśnienia, złożone w tej formie
na rozprawie głównej, odczytuje się.
Rozdział 21
Świadkowie
Art. 177. § 1. Każda osoba wezwana w charakterze świadka ma obowiązek stawić się
i złożyć zeznania.
§ 2. Świadka, który nie może się stawić na wezwanie z powodu choroby, kalectwa
lub innej nie dającej się pokonać przeszkody, można przesłuchać w miejscu jego
pobytu.
Art. 178. Nie wolno przesłuchiwać jako świadków:
1) obrońcy co do faktów, o których dowiedział się udzielając porady prawnej lub
prowadząc sprawę,
2) duchownego co do faktów, o których dowiedział się przy spowiedzi.
Art. 179. § 1. Osoby obowiązane do zachowania tajemnicy państwowej mogą być
przesłuchane co do okoliczności, na które rozciąga się ten obowiązek, tylko po
zwolnieniu tych osób od obowiązku zachowania tajemnicy przez uprawniony organ
przełożony.
§ 2. Zwolnienia wolno odmówić tylko wtedy, gdyby złożenie zeznania wyrządzić
mogło poważną szkodę państwu.
§ 3. Sąd lub prokurator może zwrócić się do właściwego naczelnego organu
administracji rządowej o zwolnienie świadka od obowiązku zachowania tajemnicy.
Art. 180. § 1. Osoby obowiązane do zachowania tajemnicy służbowej lub tajemnicy
związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji mogą odmówić zeznań co do
okoliczności, na które rozciąga się ten obowiązek, chyba że sąd lub prokurator
zwolni te osoby od obowiązku zachowania tajemnicy.
§ 2. Osoby obowiązane do zachowania tajemnicy adwokackiej, lekarskiej lub
dziennikarskiej mogą być przesłuchane co do faktów objętych tą tajemnicą tylko
wtedy, gdy to jest niezbędne dla dobra wymiaru sprawiedliwości, a okoliczność
nie może być ustalona na podstawie innego dowodu. O przesłuchaniu lub zezwoleniu
na przesłuchanie decyduje sąd. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.
§ 3. Zwolnienie dziennikarza od obowiązku zachowania tajemnicy nie może dotyczyć
danych umożliwiających identyfikację autora materiału prasowego, listu do
redakcji lub innego materiału o tym charakterze, jak również identyfikację osób
udzielających informacji opublikowanych lub przekazanych do opublikowania,
jeżeli osoby te zastrzegły nieujawnianie powyższych danych.
§ 4. Przepisu § 3 nie stosuje się, jeżeli informacja dotyczy przestępstwa, o
którym mowa w art. 240 § 1 Kodeksu karnego.
§ 5. Odmowa przez dziennikarza ujawnienia danych, o których mowa w § 3, nie
uchyla jego odpowiedzialności za przestępstwo, którego dopuścił się publikując
informację.
Art. 181. § 1. W wypadkach przewidzianych w art. 179 i 180 sąd przesłuchuje taką
osobę na rozprawie z wyłączeniem jawności.
§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób
przechowywania protokołów zeznań obejmujących okoliczności, na które rozciąga
się obowiązek zachowania tajemnicy państwowej, służbowej albo związanej z
wykonywaniem zawodu lub funkcji.
Art. 182. § 1. Osoba najbliższa dla oskarżonego może odmówić zeznań.
§ 2. Prawo odmowy zeznań trwa mimo ustania małżeństwa lub przysposobienia.
§ 3. Prawo odmowy zeznań przysługuje także świadkowi, który w innej toczącej się
sprawie jest oskarżony o współudział w przestępstwie objętym postępowaniem.
Art. 183. § 1. Świadek może uchylić się od odpowiedzi na pytanie, jeżeli
udzielenie odpowiedzi mogłoby narazić jego lub osobę dla niego najbliższą na
odpowiedzialność za przestępstwo lub wykroczenie.
§ 2. Świadek może żądać, aby przesłuchano go na rozprawie z wyłączeniem
jawności, jeżeli treść zeznań mogłaby narazić na hańbę jego lub osobę dla niego
najbliższą.
Art. 184. § 1. Jeżeli zachodzi uzasadniona obawa niebezpieczeństwa dla życia,
zdrowia, wolności albo mienia w znacznych rozmiarach świadka lub osoby dla niego
najbliższej, sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, może wydać
postanowienie o zachowaniu w tajemnicy danych osobowych świadka.
§ 2. W razie wydania postanowienia, o którym mowa w § 1, dane osobowe świadka
pozostają wyłącznie do wiadomości sądu i prokuratora, a gdy zachodzi konieczność
- również funkcjonariusza Policji prowadzącego postępowanie. Protokoły zeznań
świadka wolno udostępniać oskarżonemu lub obrońcy tylko w sposób
uniemożliwiający ujawnienie tożsamości świadka.
§ 3. Świadka przesłuchuje prokurator, a także sąd, który może zlecić wykonanie
tej czynności sędziemu wyznaczonemu ze swojego składu - w miejscu i w sposób
zapewniający zachowanie w tajemnicy tożsamości świadka.
§ 4. Przesłuchanie świadka z udziałem oskarżonego lub obrońcy może być
przeprowadzone tylko w takich warunkach, które wyłączają możliwość ujawnienia
tożsamości świadka.
§ 5. Na postanowienie w sprawie zachowania w tajemnicy danych osobowych świadka
oskarżonemu przysługuje w terminie 3 dni zażalenie. Zażalenie na postanowienie
prokuratora rozstrzyga sąd właściwy do rozpoznania sprawy. Postępowanie
dotyczące zażalenia jest objęte tajemnicą. W razie uwzględnienia zażalenia
protokół przesłuchania świadka podlega zniszczeniu; o zniszczeniu protokołu
należy uczynić wzmiankę w aktach sprawy.
§ 6. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia:
1) warunki techniczne przesłuchania świadka, którego dane osobowe podlegają
zachowaniu w tajemnicy,
2) sposób sporządzania, przechowywania i udostępniania protokołów zeznań
zawierających wiadomości o świadku, którego dane osobowe podlegają zachowaniu w
tajemnicy, a także dopuszczalny sposób powoływania się na takie zeznania w
orzeczeniach i pismach procesowych.
Art. 185. Można zwolnić od złożenia zeznania lub odpowiedzi na pytania osobę
pozostającą z oskarżonym w szczególnie bliskim stosunku osobistym, jeżeli osoba
taka wnosi o zwolnienie.
Art. 186. § 1. Jeżeli osoba uprawniona do odmowy złożenia zeznania albo
zwolniona od tego na podstawie art. 185 oświadczy nie później niż przed
rozpoczęciem pierwszego zeznania na rozprawie przed sądem pierwszej instancji,
że chce z tego prawa skorzystać, poprzednio złożone zeznanie tej osoby nie może
ani służyć za dowód, ani być odtworzone.
§ 2. Sporządzone w postępowaniu karnym protokoły oględzin ciała podlegają
ujawnieniu na rozprawie, choćby osoba poddana oględzinom odmówiła wyjaśnień lub
zeznań albo została od nich zwolniona na podstawie art. 182 lub art. 185.
Art. 187. § 1. Przyrzeczenie od świadka może odebrać tylko sąd lub sędzia
wyznaczony.
§ 2. Świadek składa przyrzeczenie przed rozpoczęciem zeznań.
§ 3. Można odstąpić od odebrania przyrzeczenia od świadka, jeżeli obecne strony
nie sprzeciwiają się temu.
Art. 188. § 1. Świadek składa przyrzeczenie powtarzając za sędzią słowa:
"Świadomy znaczenia moich słów i odpowiedzialności przed prawem przyrzekam
uroczyście, że będę mówił szczerą prawdę, niczego nie ukrywając z tego, co mi
jest wiadome".
§ 2. W czasie składania przyrzeczenia wszyscy, nie wyłączając sędziów, stoją.
§ 3. Osoby nieme i głuche składają przyrzeczenie przez podpisanie tekstu
przyrzeczenia.
§ 4. Świadkowi, który w danej sprawie składał już przyrzeczenie, sąd przypomina
je przy przesłuchaniu, chyba że uzna za potrzebne ponowne odebranie
przyrzeczenia.
Art. 189. Nie odbiera się przyrzeczenia:
1) od osób, które nie ukończyły 17 lat,
2) gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że świadek z powodu zaburzeń
psychicznych nie zdaje sobie należycie sprawy ze znaczenia przyrzeczenia,
3) gdy świadek jest osobą podejrzaną o popełnienie przestępstwa będącego
przedmiotem postępowania lub pozostającego w ścisłym związku z czynem
stanowiącym przedmiot postępowania albo gdy za to przestępstwo został skazany,
4) gdy świadek był prawomocnie skazany za fałszywe zeznanie lub oskarżenie.
Art. 190. § 1. Przed rozpoczęciem przesłuchania należy uprzedzić świadka o
odpowiedzialności karnej za zeznanie nieprawdy lub zatajenie prawdy.
§ 2. W postępowaniu przygotowawczym świadek podpisuje oświadczenie, że został
uprzedzony o tej odpowiedzialności.
Art. 191. § 1. Przesłuchanie rozpoczyna się od zapytania świadka o imię,
nazwisko, wiek, zajęcie, miejsce zamieszkania, karalność za fałszywe zeznanie
lub oskarżenie oraz stosunek do stron.
§ 2. Świadka należy uprzedzić o treści art. 182, a o treści art. 183 oraz art.
185, jeżeli ujawnią się okoliczności objęte tymi przepisami.
§ 3. Jeżeli zachodzi uzasadniona obawa użycia przemocy lub groźby bezprawnej
wobec świadka lub osoby najbliższej w związku z jego czynnościami, może on
zastrzec dane dotyczące miejsca zamieszkania do wyłącznej wiadomości prokuratora
lub sądu. Pisma procesowe doręcza się wówczas do instytucji, w której świadek
jest zatrudniony, lub na inny wskazany przez niego adres.
Art. 192. § 1. Jeżeli karalność czynu zależy od stanu zdrowia pokrzywdzonego,
nie może on sprzeciwić się oględzinom i badaniom nie połączonym z zabiegiem
chirurgicznym lub obserwacją w zakładzie leczniczym.
§ 2. Jeżeli istnieje wątpliwość co do stanu psychicznego świadka, jego stanu
rozwoju umysłowego, zdolności postrzegania lub odtwarzania przez niego
postrzeżeń, sąd lub prokurator może zarządzić przesłuchanie świadka z udziałem
biegłego lekarza lub biegłego psychologa, a świadek nie może się temu
sprzeciwić.
§ 3. Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się do osób, które odmówiły zeznań lub
zostały z nich zwolnione na podstawie art. 182 § 1 i 2 lub art. 185.
§ 4. Dla celów dowodowych można również świadka, za jego zgodą, poddać
oględzinom ciała i badaniu lekarskiemu lub psychologicznemu.
Rozdział 22
Biegli, tłumacze, specjaliści
Art. 193. § 1. Jeżeli stwierdzenie okoliczności mających istotne znaczenie dla
rozstrzygnięcia sprawy wymaga wiadomości specjalnych, zasięga się opinii
biegłego albo biegłych.
§ 2. W celu wydania opinii można też zwrócić się do instytucji naukowej lub
specjalistycznej.
§ 3. W wypadku powołania biegłych z zakresu różnych specjalności, o tym, czy
mają oni przeprowadzić badania wspólnie i wydać jedną wspólną opinię, czy opinie
odrębne, rozstrzyga organ procesowy powołujący biegłych.
Art. 194. O dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego wydaje się postanowienie, w
którym należy wskazać:
1) imię, nazwisko i specjalność biegłego lub biegłych, a w wypadku opinii
instytucji, w razie potrzeby, specjalność i kwalifikacje osób, które powinny
wziąć udział w przeprowadzeniu ekspertyzy,
2) przedmiot i zakres ekspertyzy ze sformułowaniem, w miarę potrzeby, pytań
szczegółowych,
3) termin dostarczenia opinii.
Art. 195. Do pełnienia czynności biegłego jest obowiązany nie tylko biegły
sądowy, lecz także każda osoba, o której wiadomo, że ma odpowiednią wiedzę w
danej dziedzinie.
Art. 196. § 1. Nie mogą być biegłymi osoby wymienione w art. 178, 182 i 185 oraz
osoby, do których odnoszą się odpowiednie przyczyny wyłączenia wymienione w art.
40 § 1 pkt 1-3 i 5, osoby powołane w sprawie w charakterze świadków, a także
osoby, które były świadkiem czynu.
§ 2. Jeżeli ujawnią się przyczyny wyłączenia biegłego wymienione w § 1, wydana
przez niego opinia nie stanowi dowodu, a na miejsce biegłego wyłączonego
powołuje się innego biegłego.
§ 3. Jeżeli ujawnią się powody osłabiające zaufanie do wiedzy lub bezstronności
biegłego albo inne ważne powody, powołuje się innego biegłego.
Art. 197. § 1. Biegły składa przyrzeczenia następującej treści: "Świadomy
znaczenia moich słów i odpowiedzialności przed prawem, przyrzekam uroczyście, że
powierzone mi obowiązki wykonam z całą sumiennością i bezstronnością".
§ 2. Biegły sądowy powołuje się na przyrzeczenie złożone przy ustanowieniu go w
tym charakterze.
§ 3. Do biegłego stosuje się odpowiednio przepisy art. 177, 179-181, 187, 188 §
2 i 4, art. 190 oraz art. 191 § 1 i 3.
Art. 198. § 1. W miarę potrzeby udostępnia się biegłemu akta sprawy i wzywa się
go do udziału w przeprowadzeniu dowodów.
§ 2. Organ procesowy może zastrzec swoją obecność przy przeprowadzaniu przez
biegłego niektórych lub wszystkich badań, jeżeli nie wpłynie to ujemnie na wynik
badania.
§ 3. W razie potrzeby organ procesowy może wprowadzić zmiany co do zakresu
ekspertyzy lub postawionych pytań oraz stawiać pytania dodatkowe.
Art. 199. Złożone wobec biegłego albo wobec lekarza udzielającego pomocy
medycznej oświadczenia oskarżonego, dotyczące zarzucanego mu czynu, nie mogą
stanowić dowodu.
Art. 200. § 1. W zależności od polecenia organu procesowego biegły składa opinię
ustnie lub na piśmie.
§ 2. Opinia powinna zawierać:
1) imię, nazwisko, stopień i tytuł naukowy, specjalność i stanowisko zawodowe
biegłego,
2) imiona i nazwiska oraz pozostałe dane innych osób, które uczestniczyły w
przeprowadzeniu ekspertyzy, ze wskazaniem czynności dokonanych przez każdą z
nich,
3) w wypadku opinii instytucji - także pełną nazwę i siedzibę instytucji,
4) czas przeprowadzonych badań oraz datę wydania opinii,
5) sprawozdanie z przeprowadzonych czynności i spostrzeżeń oraz oparte na nich
wnioski,
6) podpisy wszystkich biegłych, którzy uczestniczyli w wydaniu opinii.
§ 3. Osoby, które brały udział w wydaniu opinii, mogą być, w razie potrzeby,
przesłuchiwane w charakterze biegłych, a osoby, które uczestniczyły tylko w
badaniach - w charakterze świadków.
Art. 201. Jeżeli opinia jest niepełna lub niejasna albo gdy zachodzi sprzeczność
w samej opinii lub między różnymi opiniami w tej samej sprawie, można wezwać
ponownie tych samych biegłych lub powołać innych.
Art. 202. § 1. W celu wydania opinii o stanie zdrowia psychicznego oskarżonego
sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, powołuje co najmniej dwóch
biegłych lekarzy psychiatrów.
§ 2. Na wniosek psychiatrów do udziału w wydaniu opinii powołuje się ponadto
biegłego lub biegłych innych specjalności.
§ 3. Biegli nie mogą pozostawać ze sobą w związku małżeńskim ani w innym
stosunku, który mógłby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do ich samodzielności.
§ 4. Opinia psychiatrów powinna zawierać stwierdzenia dotyczące zarówno
poczytalności oskarżonego w chwili popełnienia czynu, jak i jego aktualnego
stanu zdrowia psychicznego oraz zdolności do udziału w postępowaniu, a w razie
potrzeby co do okoliczności wymienionych w art. 93 Kodeksu karnego.
Art. 203. § 1. W razie zgłoszenia przez biegłych takiej konieczności, badanie
psychiatryczne oskarżonego może być połączone z obserwacją w zakładzie
leczniczym.
§ 2. Orzeka o tym sąd, określając miejsce obserwacji. W postępowaniu
przygotowawczym sąd orzeka na wniosek prokuratora.
§ 3. Obserwacja w zakładzie leczniczym nie powinna trwać dłużej niż 6 tygodni;
na wniosek zakładu sąd może przedłużyć ten termin na czas określony, niezbędny
do zakończenia obserwacji. O zakończeniu obserwacji biegli niezwłocznie
zawiadamiają sąd.
§ 4. Na postanowienia, o których mowa w § 2 i 3, przysługuje zażalenie.
Art. 204. § 1. Należy wezwać tłumacza, jeżeli zachodzi potrzeba przesłuchania:
1) głuchego lub niemego, a nie wystarcza porozumienie się z nim za pomocą pisma,
2) osoby nie władającej językiem polskim.
§ 2. Należy również wezwać tłumacza, jeżeli zachodzi potrzeba przełożenia na
język polski pisma sporządzonego w języku obcym lub odwrotnie albo zapoznania
oskarżonego z treścią przeprowadzanego dowodu.
§ 3. Do tłumacza stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące biegłych.
Art. 205. § 1. Jeżeli dokonanie oględzin, eksperymentu, ekspertyzy, zatrzymania
rzeczy lub przeszukania wymaga czynności technicznych, w szczególności takich
jak wykonanie pomiarów, obliczeń, zdjęć, utrwalenie śladów, można do udziału w
nich wezwać specjalistów.
§ 2. Specjalistę nie będącego funkcjonariuszem organów procesowych można wezwać,
przed przystąpieniem do czynności, do złożenia następującego przyrzeczenia:
"Świadomy znaczenia powierzonej mi czynności i odpowiedzialności przed prawem
przyrzekam uroczyście, że powierzone mi obowiązki wykonam z całą sumiennością i
bezstronnością".
§ 3. W protokole czynności przeprowadzonej z udziałem specjalistów należy
wskazać ich imiona i nazwiska, specjalność, miejsce zamieszkania, miejsce pracy
i stanowisko oraz podać rodzaj i zakres czynności wykonanych przez każdego z
nich.
Art. 206. § 1. Do specjalistów stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące
biegłych, z wyjątkiem art. 194, 197, 200 i 202.
§ 2. W razie potrzeby można przesłuchiwać specjalistów w charakterze świadków.
Rozdział 23
Oględziny. Otwarcie zwłok. Eksperyment procesowy
Art. 207. § 1. W razie potrzeby dokonuje się oględzin miejsca, osoby lub rzeczy.
§ 2. Jeżeli przedmiot może ulec przy badaniu zniszczeniu lub zniekształceniu,
część tego przedmiotu należy w miarę możności zachować w stanie nie zmienionym,
a gdy to nie jest możliwe - stan ten utrwalić w inny sposób.
Art. 208. Oględzin lub badań ciała, które mogą wywołać uczucie wstydu, powinna
dokonać osoba tej samej płci, chyba że łączą się z tym szczególne trudności;
inne osoby odmiennej płci mogą być obecne tylko w razie konieczności.
Art. 209. § 1. Jeżeli zachodzi podejrzenie przestępnego spowodowania śmierci,
przeprowadza się oględziny i otwarcie zwłok.
§ 2. Oględzin zwłok dokonuje prokurator, a w postępowaniu sądowym sąd, z
udziałem biegłego lekarza, w miarę możności z zakresu medycyny sądowej. W
wypadkach nie cierpiących zwłoki oględzin dokonuje Policja z obowiązkiem
niezwłocznego powiadomienia prokuratora.
§ 3. Oględzin zwłok dokonuje się na miejscu ich znalezienia. Do czasu przybycia
biegłego oraz prokuratora lub sądu przemieszczać lub poruszać zwłoki można tylko
w razie konieczności.
§ 4. Otwarcia zwłok dokonuje biegły w obecności prokuratora albo sądu. W
postępowaniu przed sądem przepisy art. 396 § 1 i 4 stosuje się odpowiednio.
§ 5. Do obecności przy oględzinach i otwarciu zwłok można, w razie potrzeby,
oprócz biegłego, wezwać lekarza, który ostatnio udzielił pomocy zmarłemu. Z
oględzin i otwarcia zwłok biegły sporządza opinię z zachowaniem wymagań art. 200
§ 2.
Art. 210. W celu dokonania oględzin lub otwarcia zwłok prokurator albo sąd może
zarządzić wyjęcie zwłok z grobu.
Art. 211. W celu sprawdzenia okoliczności mających istotne znaczenie dla sprawy
można przeprowadzić w drodze eksperymentu procesowego, doświadczenie lub
odtworzenie przebiegu stanowiących przedmiot rozpoznania zdarzeń lub ich
fragmentów.
Art. 212. W toku oględzin lub eksperymentu procesowego można dokonywać również
przesłuchań lub innych czynności dowodowych.
Rozdział 24
Wywiad środowiskowy i badanie osoby oskarżonego
Art. 213. § 1. W postępowaniu należy ustalić tożsamość oskarżonego, jego wiek,
stosunki rodzinne i majątkowe, wykształcenie, zawód i źródła dochodu.
§ 2. Jeżeli podejrzany był już prawomocnie skazany, dołącza się do akt
postępowania odpis lub wyciąg wyroku z uzasadnieniem, jeżeli było sporządzone, i
dane dotyczące odbycia kary, a gdy to nie wystarczy, w szczególności do
ustalenia, czy przestępstwo zostało popełnione w warunkach art. 64 Kodeksu
karnego, akta poprzednich spraw oraz opinie zakładów poprawczych, wychowawczych
i karnych, w których przebywał.
§ 3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, tryb rejestracji
osób wymienionych w § 2 oraz sposób zbierania danych, o których mowa w tym
przepisie, jak również organy obowiązane do wykonywania tych czynności.
Art. 214. § 1. W razie potrzeby sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator
lub Policja, zarządza w stosunku do oskarżonego przeprowadzenie wywiadu
środowiskowego przez zawodowego kuratora sądowego.
§ 2. Przeprowadzenie wywiadu środowiskowego jest obowiązkowe:
1) w stosunku do oskarżonego o zbrodnię, który w chwili czynu nie ukończył 21.
roku życia,
2) gdy istnieje uzasadniona wątpliwość co do poczytalności oskarżonego,
3) w sprawie o umyślne przestępstwo przeciwko życiu.
§ 3. Wynik wywiadu środowiskowego powinien zawierać:
1) imię i nazwisko kuratora przeprowadzającego wywiad,
2) imię i nazwisko oskarżonego,
3) zwięzły opis dotychczasowego życia oskarżonego oraz dokładne informacje o
środowisku oskarżonego, w szczególności rodzinnym, szkolnym lub zawodowym,
4) własne spostrzeżenia i konkluzje kuratora.
§ 4. Dane o osobach, które dostarczyły informacji w ramach wywiadu, kurator
ujawnia jedynie na żądanie sądu, a w postępowaniu przygotowawczym - prokuratora.
§ 5. Osoby, które dostarczyły informacji w ramach wywiadu, mogą być w razie
potrzeby przesłuchane w charakterze świadków.
§ 6. W razie potrzeby Policja jest zobowiązana udzielić kuratorowi pomocy przy
wykonywaniu zadań związanych z wywiadem środowiskowym.
§ 7. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, regulamin
czynności kuratora sądowego w zakresie przeprowadzania wywiadu środowiskowego
oraz wzór kwestionariusza tego wywiadu.
§ 8. Do kuratora powołanego do przeprowadzenia wywiadu stosuje się odpowiednio
przepisy o wyłączeniu sędziego. Orzeka o tym sąd, a w postępowaniu
przygotowawczym - prokurator.
Art. 215. W razie potrzeby sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator,
może zarządzić badanie oskarżonego przez biegłych psychologów lub lekarzy z
zachowaniem zasad określonych w art. 74.
Art. 216. W razie potrzeby można przesłuchiwać w charakterze świadków osoby,
które przeprowadziły wywiad.
Rozdział 25
Zatrzymanie rzeczy. Przeszukanie
Art. 217. § 1. Rzeczy mogące stanowić dowód w sprawie lub podlegające zajęciu w
celu zabezpieczenia kar majątkowych, środków karnych o charakterze majątkowym
albo roszczeń o naprawienie szkody należy wydać na żądanie sądu lub prokuratora,
a w wypadkach nie cierpiących zwłoki - także na żądanie Policji lub innego
uprawnionego organu.
§ 2. Osobę mającą rzeczy podlegające wydaniu wzywa się do wydania ich
dobrowolnie, a w razie odmowy można przeprowadzić ich odebranie.
§ 3. Jeżeli wydania żąda organ nie będący prokuratorem, przedstawia osobie
mającej u siebie rzeczy podlegające wydaniu postanowienie sądu lub prokuratora,
a gdy uzyskanie postanowienia nie było uprzednio możliwe, okazuje nakaz
kierownika swojej jednostki lub legitymację służbową, a następnie zwraca się
niezwłocznie do sądu lub prokuratora o zatwierdzenie zatrzymania rzeczy. Osobie
tej należy doręczyć, w terminie 7 dni od zatrzymania rzeczy, postanowienie sądu
lub prokuratora w przedmiocie zatwierdzenia tej czynności.
§ 4. Dokumentację psychiatryczną wydaje się tylko sądowi lub prokuratorowi.
Art. 218. § 1. Urzędy, instytucje i podmioty prowadzące działalność w dziedzinie
poczty i telekomunikacji, urzędy celne oraz instytucje i przedsiębiorstwa
transportowe obowiązane są wydać sądowi lub prokuratorowi, na żądanie zawarte w
ich postanowieniu, korespondencję i przesyłki mające znaczenie dla toczącego się
postępowania. Tylko sąd lub prokurator mają prawo je otwierać lub zarządzić ich
otwarcie.
§ 2. Ogłoszenie postanowienia przewidzianego w § 1 może być odroczone na czas
oznaczony, niezbędny ze względu na dobro sprawy.
§ 3. Pozbawioną znaczenia dla postępowania karnego korespondencję i przesyłki
należy niezwłocznie zwrócić właściwym urzędom, instytucjom lub przedsiębiorstwom
wymienionym w § 1.
Art. 219. § 1. W celu wykrycia lub zatrzymania albo przymusowego doprowadzenia
osoby podejrzanej, a także w celu znalezienia rzeczy mogących stanowić dowód w
sprawie lub podlegających zajęciu w postępowaniu karnym, można dokonać
przeszukania pomieszczeń i innych miejsc, jeżeli istnieją uzasadnione podstawy
do przypuszczenia, że osoba podejrzana lub wymienione rzeczy tam się znajdują.
§ 2. W celu znalezienia rzeczy wymienionych w § 1 i pod warunkiem określonym w
tym przepisie można też dokonać przeszukania osoby, jej odzieży i podręcznych
przedmiotów.
Art. 220. § 1. Przeszukania może dokonać prokurator albo na polecenie sądu lub
prokuratora Policja, a w wypadkach wskazanych w ustawie - także inny organ.
§ 2. Postanowienie sądu lub prokuratora należy okazać osobie, u której
przeszukanie ma być przeprowadzone
§ 3. W wypadkach nie cierpiących zwłoki, jeżeli postanowienie sądu lub
prokuratora nie mogło być wydane, stosuje się odpowiednio art. 217 § 3.
Art. 221. § 1. Przeszukania zamieszkałych pomieszczeń można dokonać w porze
nocnej tylko w wypadkach nie cierpiących zwłoki; za porę nocną uważa się czas od
godziny 22 do godziny 6.
§ 2. Przeszukanie rozpoczęte za dnia można prowadzić nadal mimo nastania pory
nocnej.
§ 3. W porze nocnej można przeszukać lokale dostępne w tym czasie dla
nieokreślonej liczby osób albo służące do przechowywania przedmiotów.
Art. 222. § 1. Przy rozpoczęciu przeszukania pomieszczenia lub miejsca
zamkniętego, należącego do instytucji państwowej lub samorządowej, należy o
zamierzonym przeszukaniu zawiadomić kierownika tej instytucji lub jego zastępcę
albo organ nadrzędny i dopuścić ich do udziału w czynności.
§ 2. Przeszukanie pomieszczenia zajętego przez wojsko może nastąpić jedynie w
obecności dowódcy lub osoby przez niego wyznaczonej.
Art. 223. Przeszukania osoby i odzieży na niej należy dokonywać w miarę możności
za pośrednictwem osoby tej samej płci.
Art. 224. § 1. Osobę, u której ma nastąpić przeszukanie, należy przed
rozpoczęciem czynności zawiadomić o jej celu i wezwać do wydania poszukiwanych
przedmiotów.
§ 2. Podczas przeszukania ma prawo być obecna osoba wymieniona w § 1 oraz osoba
przybrana przez prowadzącego czynność. Ponadto może być obecna osoba wskazana
przez tego, u kogo dokonuje się przeszukania, jeżeli nie uniemożliwia to
przeszukania albo nie utrudnia go w istotny sposób.
§ 3. Jeżeli przy przeszukaniu nie ma na miejscu gospodarza lokalu, należy do
przeszukania przywołać przynajmniej jednego dorosłego domownika lub sąsiada.
Art. 225. § 1. Jeżeli kierownik instytucji państwowej lub samorządowej albo też
osoba, u której dokonano zatrzymania rzeczy lub u której przeprowadza się
przeszukanie, oświadczy, że wydane lub znalezione przy przeszukaniu pismo lub
inny dokument zawiera wiadomości objęte tajemnicą państwową, służbową, zawodową
lub inną chronioną ustawą albo ma charakter osobisty, organ przeprowadzający
czynność przekazuje niezwłocznie pismo lub inny dokument bez jego odczytania
prokuratorowi lub sądowi w opieczętowanym opakowaniu.
§ 2. Tryb wskazany w § 1 nie obowiązuje w stosunku do pism lub innych
dokumentów, które dotyczą tajemnicy służbowej, zawodowej lub innej chronionej
ustawą, jeżeli ich posiadaczem jest osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa,
i do pism lub innych dokumentów o charakterze osobistym, których jest ona
posiadaczem, autorem lub adresatem.
§ 3. Jeżeli obrońca lub inna osoba, od której żąda się wydania rzeczy lub u
której dokonuje się przeszukania, oświadczy, że wydane lub znalezione w toku
przeszukania pisma lub inne dokumenty obejmują okoliczności związane z
wykonywaniem funkcji obrońcy, organ dokonujący czynności pozostawia te dokumenty
wymienionej osobie bez zapoznawania się z ich treścią lub wyglądem. Jeżeli
jednak oświadczenie osoby nie będącej obrońcą budzi wątpliwości, organ
dokonujący czynności przekazuje te dokumenty z zachowaniem rygorów określonych w
§ 1 sądowi, który po zapoznaniu się z dokumentami zwraca je w całości lub w
części, z zachowaniem rygorów określonych w § 1, osobie, od której je zabrano,
albo wydaje postanowienie o ich zatrzymaniu dla celów postępowania.
Art. 226. W kwestii wykorzystania dokumentów zawierających tajemnicę państwową,
służbową lub zawodową, jako dowodów w postępowaniu karnym, stosuje się
odpowiednio zakazy i ograniczenia określone w art. 178-181.
Art. 227. Przeszukanie lub zatrzymanie rzeczy powinno być dokonane zgodnie z
celem tej czynności, z zachowaniem umiaru i poszanowania godności osób, których
ta czynność dotyczy, oraz bez wyrządzania niepotrzebnych szkód i dolegliwości.
Art. 228. § 1. Przedmioty wydane lub znalezione w czasie przeszukania należy po
dokonaniu oględzin, sporządzeniu spisu i opisu zabrać albo oddać na przechowanie
osobie godnej zaufania z zaznaczeniem obowiązku przedstawienia na każde żądanie
organu prowadzącego postępowanie.
§ 2. Tak samo należy postąpić ze znalezionymi w czasie przeszukania przedmiotami
mogącymi stanowić dowód innego przestępstwa, podlegającymi przepadkowi lub
których posiadanie jest zabronione.
§ 3. Osobom zainteresowanym należy natychmiast wręczyć pokwitowanie
stwierdzające, jakie przedmioty i przez kogo zostały zatrzymane.
Art. 229. Protokół zatrzymania rzeczy lub przeszukania powinien, oprócz wymagań
wymienionych w art. 148, zawierać oznaczenie sprawy, z którą zatrzymanie rzeczy
lub przeszukanie ma związek, oraz podanie dokładnej godziny rozpoczęcia i
zakończenia czynności, dokładną listę zatrzymanych rzeczy i w miarę potrzeby ich
opis, a nadto wskazanie polecenia sądu lub prokuratora. Jeżeli polecenie nie
zostało uprzednio wydane, zamieszcza się w protokole wzmiankę o poinformowaniu
osoby, u której czynność przeprowadzono, że otrzyma postanowienie w przedmiocie
zatwierdzenia czynności.
Art. 230. § 1. Jeżeli zatrzymanie rzeczy lub przeszukanie nastąpiło bez
uprzedniego polecenia sądu lub prokuratora, a w ciągu 7 dni od dnia czynności
nie nastąpiło jej zatwierdzenie, należy niezwłocznie zwrócić zatrzymane rzeczy
osobie uprawnionej.
§ 2. Należy również zwrócić osobie uprawnionej zatrzymane rzeczy niezwłocznie po
stwierdzeniu ich zbędności dla postępowania karnego. Jeżeli wyniknie spór co do
własności rzeczy, a nie ma dostatecznych danych do niezwłocznego
rozstrzygnięcia, odsyła się osoby zainteresowane na drogę procesu cywilnego.
§ 3. Rzeczy, których posiadanie jest zabronione, przekazuje się właściwemu
urzędowi lub instytucji.
Art. 231. § 1. Jeżeli powstaje wątpliwość, komu należy wydać zatrzymaną rzecz,
sąd lub prokurator składa ją do depozytu sądowego albo oddaje osobie godnej
zaufania aż do wyjaśnienia uprawnienia do odbioru. Przepisy o likwidacji
depozytów i nie odebranych rzeczy stosuje się odpowiednio.
§ 2. Przedmioty o wartości artystycznej lub historycznej oddaje się na
przechowanie właściwej instytucji.
Art. 232. § 1. Przedmioty ulegające szybkiemu zniszczeniu lub takie, których
przechowywanie byłoby połączone z niewspółmiernymi kosztami lub nadmiernymi
trudnościami albo powodowałoby znaczne obniżenie wartości rzeczy, można sprzedać
bez przetargu za pośrednictwem odpowiedniej jednostki handlowej, z zachowaniem
przepisów o sprzedaży w drodze egzekucji z ruchomości.
§ 2. Uzyskaną kwotę pieniężną przekazuje się do depozytu sądowego.
§ 3. O czasie i warunkach sprzedaży należy w miarę możności zawiadomić
oskarżonego oraz inne zainteresowane osoby.
Art. 233. Oddając na przechowanie krajowe środki płatnicze lub wartości
dewizowe, organ, przekazując je, określa charakter depozytu i sposób
rozporządzenia oddanymi na przechowanie wartościami.
Art. 234. Rozporządzenia przedmiotem dokonane po jego odebraniu lub
zabezpieczeniu są bezskuteczne w stosunku do Skarbu Państwa.
Art. 235. Sąd dokonuje czynności przewidzianych w tym rozdziale w postępowaniu
sądowym, a prokurator w postępowaniu przygotowawczym, chyba że ustawa stanowi
inaczej.
Art. 236. Na postanowienie dotyczące przeszukania i zatrzymania rzeczy oraz na
inne czynności przysługuje zażalenie osobom, których prawa zostały naruszone.
Rozdział 26
Kontrola i utrwalanie rozmów
Art. 237. § 1. Po wszczęciu postępowania sąd na wniosek prokuratora może
zarządzić kontrolę i utrwalanie treści rozmów telefonicznych w celu wykrycia i
uzyskania dowodów dla toczącego się postępowania lub zapobieżenia popełnieniu
nowego przestępstwa.
§ 2. W wypadkach nie cierpiących zwłoki kontrolę i utrwalanie rozmów
telefonicznych może zarządzić prokurator, który jednak obowiązany jest uzyskać w
ciągu 5 dni zatwierdzenie postanowienia przez sąd.
§ 3. Kontrola i utrwalanie treści rozmów telefonicznych są dopuszczalne tylko
wtedy, gdy toczące się postępowanie lub uzasadniona obawa popełnienia nowego
przestępstwa dotyczy:
1) zabójstwa,
2) narażenia na niebezpieczeństwo powszechne lub sprowadzenia katastrofy,
3) handlu ludźmi,
4) uprowadzenia osoby,
5) wymuszania okupu,
6) uprowadzenia statku powietrznego lub wodnego,
7) rozboju lub kradzieży rozbójniczej,
8) zamachu na niepodległość lub integralność państwa,
9) zamachu na konstytucyjny ustrój państwa lub jego naczelne organy, albo na
jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
10) szpiegostwa lub ujawnienia tajemnicy państwowej,
11) gromadzenia broni, materiałów wybuchowych lub radioaktywnych,
12) fałszowania pieniędzy,
13) handlu narkotykami,
14) zorganizowanej grupy przestępczej,
15) mienia znacznej wartości,
16) użycia przemocy lub groźby bezprawnej w związku z postępowaniem karnym.
§ 4. Kontrola i utrwalanie treści rozmów telefonicznych są dopuszczalne w
stosunku do osoby podejrzanej, oskarżonego oraz w stosunku do pokrzywdzonego lub
innej osoby, z którą może się kontaktować oskarżony albo która może mieć związek
ze sprawcą lub z grożącym przestępstwem.
§ 5. Urzędy, instytucje oraz podmioty prowadzące działalność w dziedzinie poczty
i telekomunikacji obowiązane są umożliwić wykonanie postanowienia sądu lub
prokuratora w zakresie przeprowadzenia kontroli rozmów telefonicznych oraz
zapewnić rejestrowanie faktu przeprowadzenia takiej kontroli.
§ 6. Prawo odtwarzania zapisów ma sąd lub prokurator, a w wypadkach nie
cierpiących zwłoki, za zgodą sądu lub prokuratora, także Policja.
§ 7. Prawo zapoznawania się z rejestrem przeprowadzonych kontroli rozmów
telefonicznych ma sąd, a w postępowaniu przygotowawczym - prokurator.
Art. 238. § 1. Kontrola i utrwalanie rozmów telefonicznych mogą być wprowadzone
najwyżej na okres 3 miesięcy, z możliwością przedłużenia, w szczególnie
uzasadnionym wypadku, na okres najwyżej dalszych 3 miesięcy.
§ 2. Kontrola powinna być zakończona niezwłocznie po ustaniu przyczyn
wymienionych w art. 237 § 1-3, najpóźniej jednak z upływem okresu, na który
została wprowadzona.
§ 3. Po zakończeniu kontroli sąd zarządza zniszczenie utrwalonych zapisów,
jeżeli nie mają znaczenia dla postępowania karnego; zniszczenie utrwalonych
zapisów następuje także wówczas, gdy sąd nie zatwierdził postanowienia
prokuratora, o którym mowa w art. 237 § 2.
Art. 239. Ogłoszenie postanowienia o kontroli i utrwalaniu rozmów telefonicznych
osobie, której ono dotyczy, może być odroczone na czas niezbędny ze względu na
dobro sprawy, lecz nie później niż do czasu prawomocnego zakończenia
postępowania.
Art. 240. Na postanowienia dotyczące kontroli i utrwalania rozmów telefonicznych
przysługuje zażalenie. Zażalenie na postanowienie prokuratora rozpoznaje sąd.
Art. 241. Przepisy rozdziału niniejszego stosuje się odpowiednio do kontroli
oraz do utrwalania przy użyciu środków technicznych treści przekazów informacji
innych niż rozmowy telefoniczne.
Art. 242. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrami: Łączności,
Obrony Narodowej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze
rozporządzenia, sposób technicznego przygotowania sieci telekomunikacyjnej do
kontroli rozmów telefonicznych oraz sposób dokonywania, rejestracji,
przechowywania, odtwarzania i niszczenia zapisów z kontrolowanych rozmów
telefonicznych.
DZIAŁ VI
Środki przymusu
Rozdział 27
Zatrzymanie
Art. 243. § 1. Każdy ma prawo ująć osobę na gorącym uczynku przestępstwa lub w
pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa, jeżeli zachodzi obawa
ukrycia się tej osoby lub nie można ustalić jej tożsamości.
§ 2. Osobę ujętą należy niezwłocznie oddać w ręce Policji.
Art. 244. § 1. Policja ma prawo zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje
uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo, a zachodzi obawa
ucieczki lub ukrycia się tej osoby albo zatarcia śladów przestępstwa bądź też
nie można ustalić jej tożsamości.
§ 2. Zatrzymanego należy natychmiast poinformować o przyczynach zatrzymania i o
przysługujących mu prawach oraz wysłuchać go.
§ 3. Z zatrzymania sporządza się protokół, w którym należy podać imię, nazwisko
i funkcję dokonującego tej czynności, imię i nazwisko osoby zatrzymanej, a w
razie niemożności ustalenia tożsamości - jej rysopis oraz dzień, godzinę,
miejsce i przyczynę zatrzymania z podaniem, o jakie przestępstwo się ją
podejrzewa. Należy także wciągnąć do protokołu złożone przez zatrzymanego
oświadczenia oraz zaznaczyć udzielenie mu informacji o przysługujących prawach.
Odpis protokołu doręcza się zatrzymanemu.
§ 4. Niezwłocznie po zatrzymaniu osoby podejrzanej należy przystąpić do zebrania
niezbędnych danych, a także o zatrzymaniu zawiadomić prokuratora. W razie
istnienia podstaw, o których mowa w art. 258 § 1-3, należy wystąpić do
prokuratora w sprawie skierowania do sądu wniosku o tymczasowe aresztowanie.
Art. 245. § 1. Zatrzymanemu na jego żądanie należy niezwłocznie umożliwić
nawiązanie w dostępnej formie kontaktu z adwokatem, a także bezpośrednią z nim
rozmowę; zatrzymujący może zastrzec, że będzie przy niej obecny.
§ 2. Przepisy art. 261 § 1 i 3 stosuje się odpowiednio, z tym że zawiadomienie
następuje na żądanie zatrzymanego.
Art. 246. § 1. Zatrzymanemu przysługuje zażalenie do sądu. W zażaleniu
zatrzymany może się domagać zbadania zasadności i legalności zatrzymania oraz
prawidłowości jego wykonania.
§ 2. Zażalenie przekazuje się niezwłocznie sądowi rejonowemu miejsca zatrzymania
lub prowadzenia postępowania, który również niezwłocznie je rozpoznaje.
§ 3. W razie uznania bezzasadności lub nielegalności zatrzymania sąd zarządza
natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego.
§ 4. W wypadku stwierdzenia bezzasadności lub nielegalności zatrzymania albo
poważnych nieprawidłowości w jego wykonaniu, sąd zawiadamia o tym prokuratora i
organ przełożony nad organem, który dokonał zatrzymania.
§ 5. W razie zbiegu zażaleń na zatrzymanie i tymczasowe aresztowanie można
rozpoznać je łącznie.
Art. 247. § 1. Sąd lub prokurator może zarządzić zatrzymanie i przymusowe
doprowadzenie osoby podejrzanej. W tym celu wolno zarządzić przeszukanie.
Przepisy art. 220-222 i 224 stosuje się odpowiednio.
§ 2. Do zatrzymania, o którym mowa w § 1, stosuje się odpowiednio art. 246, z
tym że na zatrzymanie zarządzone przez sąd zażalenie nie przysługuje.
§ 3. Zarządzenia dotyczące zatrzymania i przymusowego doprowadzenia żołnierza w
czynnej służbie wojskowej wykonują właściwe organy wojskowe.
Art. 248. § 1. Zatrzymanego należy natychmiast zwolnić, gdy ustanie przyczyna
zatrzymania, a także jeżeli w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania przez
uprawniony organ nie zostanie on przekazany do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem
o zastosowanie tymczasowego aresztowania; należy go także zwolnić na polecenie
sądu lub prokuratora.
§ 2. Zatrzymanego należy zwolnić, jeżeli w ciągu 24 godzin od przekazania go do
dyspozycji sądu nie doręczono mu postanowienia o zastosowaniu wobec niego
tymczasowego aresztowania.
§ 3. Ponowne zatrzymanie osoby podejrzanej na podstawie tych samych faktów i
dowodów jest niedopuszczalne.
Rozdział 28
Środki zapobiegawcze
Art. 249. § 1. Środki zapobiegawcze można stosować w celu zabezpieczenia
prawidłowego toku postępowania, a wyjątkowo także w celu zapobiegnięcia
popełnieniu przez oskarżonego nowego, ciężkiego przestępstwa; można je stosować
tylko wtedy, gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że
oskarżony popełnił przestępstwo.
§ 2. W postępowaniu przygotowawczym można stosować środki zapobiegawcze tylko
względem osoby, wobec której wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów.
§ 3. Przed zastosowaniem środka zapobiegawczego sąd albo prokurator stosujący
środek przesłuchuje oskarżonego, chyba że jest to niemożliwe z powodu jego
ukrywania się lub jego nieobecności w kraju. Należy dopuścić do udziału w
przesłuchaniu ustanowionego obrońcę, jeżeli się stawi; zawiadomienie obrońcy o
terminie przesłuchania nie jest obowiązkowe, chyba że oskarżony o to wnosi, a
nie utrudni to przeprowadzenia czynności.
§ 4. Środki zapobiegawcze mogą być stosowane aż do chwili rozpoczęcia wykonania
kary. Przepis niniejszy stosuje się do tymczasowego aresztowania tylko w razie
orzeczenia kary pozbawienia wolności.
§ 5. Obrońcę zawiadamia się o terminie posiedzenia sądu dotyczącego przedłużenia
stosowania tymczasowego aresztowania oraz rozpoznania zażalenia na zastosowanie
lub przedłużenie tego środka zapobiegawczego. Niestawiennictwo obrońcy należycie
zawiadomionego o terminie nie tamuje rozpoznania sprawy.
Art. 250. § 1. Tymczasowe aresztowanie może nastąpić tylko na mocy postanowienia
sądu.
§ 2. Tymczasowe aresztowanie stosuje w postępowaniu przygotowawczym na wniosek
prokuratora sąd rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie, a w
wypadkach nie cierpiących zwłoki także inny sąd rejonowy. Po wniesieniu aktu
oskarżenia tymczasowe aresztowanie stosuje sąd, przed którym sprawa się toczy.
§ 3. Prokurator, przesyłając wraz z aktami sprawy wniosek, o którym mowa w § 2,
zarządza jednocześnie doprowadzenie podejrzanego do sądu.
§ 4. Inne środki zapobiegawcze stosuje sąd, a w postępowaniu przygotowawczym
także prokurator.
Art. 251. § 1. W postanowieniu o zastosowaniu środka zapobiegawczego należy
wymienić osobę, zarzucany jej czyn, jego kwalifikację prawną oraz podstawę
prawną zastosowania tego środka.
§ 2. W postanowieniu o zastosowaniu tymczasowego aresztowania należy określić
czas jego trwania, a ponadto oznaczyć termin, do którego aresztowanie ma trwać.
§ 3. Uzasadnienie postanowienia o zastosowaniu środka zapobiegawczego powinno
zawierać przedstawienie dowodów świadczących o popełnieniu przez oskarżonego
przestępstwa oraz przytoczenie okoliczności wskazujących na istnienie podstawy i
konieczność zastosowania środka zapobiegawczego. W wypadku tymczasowego
aresztowania należy ponadto wyjaśnić, dlaczego nie uznano za wystarczające
zastosowanie innego środka zapobiegawczego.
Art. 252. § 1. Na postanowienie w przedmiocie środka zapobiegawczego przysługuje
zażalenie na zasadach ogólnych, z wyjątkiem, o którym mowa w § 2.
§ 2. Na postanowienie prokuratora w przedmiocie środka zapobiegawczego zażalenie
przysługuje do sądu rejonowego, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.
§ 3. Zażalenie na postanowienie w przedmiocie środka zapobiegawczego sąd
rozpoznaje niezwłocznie.
Art. 253. § 1. Środek zapobiegawczy należy niezwłocznie uchylić lub zmienić,
jeżeli ustaną przyczyny, wskutek których został on zastosowany, lub powstaną
przyczyny uzasadniające jego uchylenie albo zmianę.
§ 2. Zastosowany przez sąd środek zapobiegawczy może być w postępowaniu
przygotowawczym uchylony lub zmieniony na łagodniejszy również przez
prokuratora.
Art. 254. Oskarżony może składać w każdym czasie wniosek o uchylenie lub zmianę
środka zapobiegawczego; w przedmiocie wniosku rozstrzyga najpóźniej w ciągu 3
dni prokurator, a po wniesieniu aktu oskarżenia do sądu - sąd, przed którym
sprawa się toczy. Na postanowienie sądu w przedmiocie wniosku zażalenie nie
przysługuje, a w razie wniesienia zażalenia na postanowienie prokuratora,
przepisu art. 252 § 2 nie stosuje się.
Art. 255. Zawieszenie postępowania nie stoi na przeszkodzie orzekaniu co do
środków zapobiegawczych.
Art. 256. Nadzór nad prawidłowością zatrzymania i wykonania środków
zapobiegawczych sprawuje sąd, a w postępowaniu przygotowawczym - także
prokurator.
Art. 257. § 1. Tymczasowego aresztowania nie stosuje się, jeżeli wystarczający
jest inny środek zapobiegawczy.
§ 2. Stosując tymczasowe aresztowanie sąd może zastrzec, że środek ten ulegnie
zmianie z chwilą złożenia, nie później niż w wyznaczonym terminie, określonego
poręczenia majątkowego.
Art. 258. § 1. Tymczasowe aresztowanie może nastąpić, jeżeli:
1) zachodzi uzasadniona obawa ucieczki lub ukrywania się oskarżonego, zwłaszcza
wtedy, gdy nie można ustalić jego tożsamości albo nie ma on w kraju stałego
miejsca pobytu,
2) zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony będzie nakłaniał do składania
fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał
postępowanie karne.
§ 2. Jeżeli oskarżonemu zarzuca się popełnienie zbrodni lub występku zagrożonego
karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 8 lat, albo
gdy sąd pierwszej instancji skazał go na karę pozbawienia wolności nie niższą
niż 3 lata, potrzeba zastosowania tymczasowego aresztowania w celu
zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania może być uzasadniona grożącą
oskarżonemu surową karą.
§ 3. Tymczasowe aresztowanie może wyjątkowo nastąpić także wtedy, gdy zachodzi
uzasadniona obawa, że oskarżony, któremu zarzucono popełnienie zbrodni lub
umyślnego występku, popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub
bezpieczeństwu powszechnemu, a zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa
groził.
§ 4. Przepisy § 1-3 stosuje się odpowiednio do pozostałych środków
zapobiegawczych.
Art. 259. § 1. Jeżeli szczególne względy nie stoją temu na przeszkodzie, należy
odstąpić od tymczasowego aresztowania, zwłaszcza gdy pozbawienie oskarżonego
wolności:
1) spowodowałoby dla jego życia lub zdrowia poważne niebezpieczeństwo,
2) pociągałoby wyjątkowo ciężkie skutki dla oskarżonego lub jego najbliższej
rodziny.
§ 2. Tymczasowego aresztowania nie stosuje się, gdy na podstawie okoliczności
sprawy można przewidywać, że sąd orzeknie w stosunku do oskarżonego karę
pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania lub karę
łagodniejszą albo że okres tymczasowego aresztowania przekroczy przewidywany
wymiar kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia.
§ 3. Tymczasowe aresztowanie nie może być stosowane, jeżeli przestępstwo
zagrożone jest karą pozbawienia wolności nie przekraczającą roku.
§ 4. Ograniczenia przewidziane w § 2 i 3 nie mają zastosowania, gdy oskarżony
ukrywa się, uporczywie nie stawia się na wezwania lub nie można ustalić jego
tożsamości.
Art. 260. Jeżeli stan zdrowia oskarżonego tego wymaga, tymczasowe aresztowanie
może być wykonywane tylko w postaci umieszczenia w odpowiednim zakładzie
leczniczym.
Art. 261. § 1. O zastosowaniu tymczasowego aresztowania sąd jest obowiązany
bezzwłocznie zawiadomić osobę najbliższą dla oskarżonego; może to być osoba
wskazana przez oskarżonego.
§ 2. Na wniosek oskarżonego można również zawiadomić inną osobę zamiast lub obok
osoby wskazanej w § 1.
§ 3. O zastosowaniu tymczasowego aresztowania sąd jest obowiązany niezwłocznie
zawiadomić zakład pracy, szkołę lub uczelnię, a w stosunku do żołnierza - jego
dowódcę.
Art. 262. § 1. Sąd stosujący tymczasowe aresztowanie ma obowiązek:
1) zawiadomienia o tym sądu opiekuńczego, jeżeli zachodzi potrzeba zapewnienia
opieki nad dziećmi aresztowanego,
2) zawiadomienia organu opieki społecznej, jeżeli zachodzi potrzeba roztoczenia
opieki nad osobą niedołężną lub chorą, którą aresztowany się opiekował,
3) przedsięwzięcia czynności niezbędnych do ochrony mienia i mieszkania
aresztowanego.
§ 2. O poczynionych wystąpieniach i wydanych zarządzeniach należy powiadomić
tymczasowo aresztowanego.
Art. 263. § 1. W postępowaniu przygotowawczym sąd, stosując tymczasowe
aresztowanie, oznacza jego termin na okres nie dłuższy niż 3 miesiące.
§ 2. Jeżeli za względu na szczególne okoliczności sprawy nie można było ukończyć
postępowania przygotowawczego w terminie określonym w § 1, na wniosek
prokuratora tymczasowe aresztowanie mogą przedłużyć, gdy zachodzi tego potrzeba:
1) sąd właściwy do rozpoznania sprawy - do 6 miesięcy,
2) sąd wyższego rzędu nad sądem właściwym do rozpoznania sprawy - na dalszy
okres oznaczony, niezbędny do ukończenia postępowania przygotowawczego, który
jednak łącznie nie może przekroczyć 12 miesięcy.
§ 3. Łączny czas stosowania tymczasowego aresztowania do chwili wydania
pierwszego wyroku przez sąd pierwszej instancji nie może przekroczyć 2 lat.
§ 4. Przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania na okres oznaczony,
przekraczający terminy określone w § 2 i 3, może dokonać tylko Sąd Najwyższy na
wniosek sądu, przed którym sprawa się toczy, a w postępowaniu przygotowawczym na
wniosek Prokuratora Generalnego - jeżeli konieczność taka powstaje w związku z
zawieszeniem postępowania karnego, przedłużającą się obserwacją psychiatryczną
oskarżonego, przedłużającym się opracowywaniem opinii biegłego, wykonywaniem
czynności dowodowych w sprawie o szczególnej zawiłości lub poza granicami kraju,
celowym przewlekaniem postępowania przez oskarżonego, a także z powodu innych
istotnych przeszkód, których usunięcie było niemożliwe.
§ 5. Z wnioskiem o przedłużenie okresu tymczasowego aresztowania wystąpić
należy, z jednoczesnym przesłaniem właściwemu sądowi akt sprawy, nie później niż
14 dni przed upływem dotychczas określonego terminu stosowania tego środka.
Art. 264. § 1. W razie uniewinnienia oskarżonego, umorzenia lub warunkowego
umorzenia postępowania, warunkowego zawieszenia wykonania kary, wymierzenia kary
pozbawienia wolności odpowiadającej co najwyżej okresowi tymczasowego
aresztowania, skazania na karę łagodniejszą niż pozbawienie wolności albo w
razie odstąpienia od wymierzenia kary, zarządza się niezwłoczne zwolnienie
tymczasowo aresztowanego, jeżeli nie jest on pozbawiony wolności w innej
sprawie.
§ 2. W razie skazania oskarżonego tymczasowo aresztowanego na karę inną niż
wymieniona w § 1, sąd, po wysłuchaniu obecnych stron, wydaje postanowienie co do
dalszego stosowania aresztu.
§ 3. Jeżeli umorzenie postępowania następuje z powodu niepoczytalności
oskarżonego, można utrzymać tymczasowe aresztowanie do czasu prawomocnego
zakończenia postępowania w przedmiocie środka zabezpieczającego.
Art. 265. Okres tymczasowego aresztowania liczy się od dnia zatrzymania.
Art. 266. § 1. Poręczenie majątkowe w postaci pieniędzy, papierów wartościowych,
zastawu lub hipoteki może złożyć oskarżony albo inna osoba.
§ 2. Wysokość, rodzaj i warunki poręczenia majątkowego, a w szczególności termin
złożenia przedmiotu poręczenia, należy określić w postanowieniu, mając na
względzie sytuację materialną oskarżonego i składającego poręczenie majątkowe,
wysokość wyrządzonej szkody oraz charakter popełnionego czynu.
Art. 267. Osobę składającą poręczenie majątkowe zawiadamia się o każdorazowym
wezwaniu oskarżonego do stawiennictwa; do osoby składającej poręczenie majątkowe
za oskarżonego stosuje się odpowiednio art. 138 i 139 § 1.
Art. 268. § 1. Stanowiące przedmiot poręczenia wartości majątkowe lub
zobowiązania ulegają przepadkowi albo ściągnięciu w razie ucieczki lub ukrycia
się oskarżonego. W wypadku utrudniania w inny sposób postępowania karnego można
orzec przepadek lub ściągnięcie tych wartości.
§ 2. O treści § 1 oraz art. 269 należy uprzedzić osobę składającą poręczenie
majątkowe.
Art. 269. § 1. Ulegające przepadkowi przedmioty poręczenia lub ściągnięte sumy
poręczenia majątkowego przekazuje się lub przelewa na rzecz Skarbu Państwa;
pokrzywdzony ma wówczas pierwszeństwo zaspokojenia na nich swoich roszczeń
wynikających z przestępstwa, jeżeli w inny sposób nie można uzyskać naprawienia
szkody.
§ 2. Z chwilą ustania poręczenia majątkowego przedmiot poręczenia zwraca się, a
sumę poręczenia zwalnia się, pod tym jednak warunkiem, że w razie prawomocnego
skazania oskarżonego na karę pozbawienia wolności następuje to z chwilą
rozpoczęcia odbywania przez niego kary. W razie niezgłoszenia się na wezwanie do
odbycia kary stosuje się art. 268 § 1.
§ 3. Cofnięcie poręczenia majątkowego staje się skuteczne dopiero z chwilą
przyjęcia nowego poręczenia majątkowego, zastosowania innego środka
zapobiegawczego lub odstąpienia od stosowania tego środka.
§ 4. Przepisy § 2 i 3 nie dotyczą cofnięcia poręczenia majątkowego i zwrotu
przedmiotów, jeżeli już zapadło postanowienie o jego przepadku lub o ściągnięciu
sumy poręczenia.
Art. 270. § 1. O przepadku przedmiotu poręczenia lub ściągnięciu sumy poręczenia
orzeka z urzędu sąd, przed którym postępowanie się toczy, a w postępowaniu
przygotowawczym na wniosek prokuratora - sąd właściwy do rozpoznania sprawy.
§ 2. Oskarżony i poręczyciel mają prawo wziąć udział w posiedzeniu sądowym lub
złożyć wyjaśnienia na piśmie. Oskarżonego pozbawionego wolności sprowadza się na
posiedzenie, jeżeli prezes sądu lub sąd uzna to za potrzebne.
§ 3. Na postanowienie określone w § 1 przysługuje zażalenie.
Art. 271. § 1. Od kierownictwa zakładu pracy, szkoły lub uczelni, których
oskarżony jest pracownikiem, uczniem lub studentem, od zespołu, w którym
oskarżony pracuje lub uczy się, albo od organizacji społecznej, której oskarżony
jest członkiem, można na ich wniosek przyjąć poręczenie, że oskarżony stawi się
na każde wezwanie i nie będzie w sposób bezprawny utrudniał postępowania; jeżeli
oskarżony jest żołnierzem, można przyjąć poręczenie od zespołu żołnierskiego,
zgłoszone za pośrednictwem właściwego dowódcy.
§ 2. Do wniosku o przyjęcie poręczenia zespół lub organizacja społeczna dołącza
wyciąg z protokołu zawierającego uchwałę o podjęciu się poręczenia.
§ 3. We wniosku o przyjęcie poręczenia należy wskazać osobę, która ma wykonywać
obowiązki poręczającego; osoba ta składa oświadczenie o przyjęciu tych
obowiązków.
Art. 272. Poręczenie, że oskarżony stawi się na każde wezwanie i nie będzie w
sposób bezprawny utrudniał postępowania, można także przyjąć od osoby godnej
zaufania.
Art. 273. § 1. Przy odbieraniu poręczenia zawiadamia się udzielającego
poręczenia lub wykonującego obowiązki poręczającego o treści zarzutu stawianego
oskarżonemu oraz o obowiązkach wynikających z poręczenia i skutkach ich
niedotrzymania.
§ 2. Poręczający jest obowiązany niezwłocznie powiadomić sąd lub prokuratora o
wiadomych mu poczynaniach oskarżonego, zmierzających do uchylenia się od
obowiązku stawienia się na wezwanie lub do utrudniania w inny bezprawny sposób
postępowania.
Art. 274. Jeżeli mimo poręczenia oskarżony nie stawi się na wezwanie lub w inny
bezprawny sposób będzie utrudniał postępowanie, organ stosujący środek
zapobiegawczy zawiadomi o tym udzielającego poręczenia, a ponadto może
zawiadomić bezpośredniego przełożonego osoby, która złożyła poręczenie, i
organizację społeczną, do której należy, a także organ nadrzędny nad
poręczającym zakładem pracy lub organizacją społeczną, jeżeli zostanie
stwierdzone zaniedbanie obowiązków wynikających z poręczenia. Przed
zawiadomieniem należy osobę, która złożyła poręczenie, wezwać w celu złożenia
wyjaśnień.
Art. 275. § 1. Tytułem środka zapobiegawczego można oddać oskarżonego pod dozór
Policji, a oskarżonego żołnierza - pod dozór przełożonego wojskowego.
§ 2. Oddany pod dozór ma obowiązek stosowania się do wymagań zawartych w
postanowieniu sądu lub prokuratora. Obowiązek ten może polegać na zakazie
wydalania się z określonego miejsca pobytu, zgłaszaniu się do organu
dozorującego w określonych odstępach czasu, zawiadamianiu go o zamierzonym
wyjeździe oraz o terminie powrotu, a także na innych ograniczeniach jego swobody
niezbędnych do wykonywania dozoru.
Art. 276. Tytułem środka zapobiegawczego można zawiesić oskarżonego w
czynnościach służbowych lub w wykonywaniu zawodu albo nakazać powstrzymanie się
od określonej działalności lub od prowadzenia określonego rodzaju pojazdów.
Art. 277. § 1. W razie uzasadnionej obawy ucieczki można zastosować w
charakterze środka zapobiegawczego zakaz opuszczania przez oskarżonego kraju,
który może być połączony z zatrzymaniem mu paszportu lub innego dokumentu
uprawniającego do przekroczenia granicy albo z zakazem wydania takiego
dokumentu.
§ 2. Do czasu wydania postanowienia w przedmiocie, o którym mowa w § 1, organ
prowadzący postępowanie może zatrzymać dokument, jednakże na czas nie dłuższy
niż 7 dni. Do odebrania dokumentów stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału
25.
Rozdział 29
Poszukiwanie oskarżonego i list gończy
Art. 278. Jeżeli miejsce pobytu oskarżonego nie jest znane, zarządza się jego
poszukiwanie. Przepis art. 247 stosuje się odpowiednio.
Art. 279. § 1. Jeżeli oskarżony, w stosunku do którego wydano postanowienie o
tymczasowym aresztowaniu, ukrywa się, sąd lub prokurator może wydać
postanowienie o poszukiwaniu go listem gończym.
§ 2. Jeżeli postanowienie o tymczasowym aresztowaniu nie było wydane, można
postanowienie takie wydać bez względu na to, czy nastąpiło przesłuchanie
podejrzanego.
Art. 280. § 1. W liście gończym podaje się:
1) sąd lub prokuratora, który wydał postanowienie o poszukiwaniu listem gończym,
2) dane o osobie, które mogą ułatwić jej poszukiwanie, a przede wszystkim
personalia, rysopis, znaki szczególne, miejsce zamieszkania i pracy, z
dołączeniem w miarę możliwości fotografii poszukiwanego,
3) informację o treści zarzutu postawionego oskarżonemu oraz o postanowieniu o
jego tymczasowym aresztowaniu albo o zapadłym wyroku,
4) wezwanie każdego, kto zna miejsce pobytu poszukiwanego, do zawiadomienia o
tym najbliższej jednostki Policji, prokuratora lub sądu,
5) ostrzeżenie o odpowiedzialności karnej za ukrywanie poszukiwanego lub
dopomaganie mu w ucieczce.
§ 2. W liście gończym można wyznaczyć nagrodę za ujęcie lub przyczynienie się do
ujęcia poszukiwanego, a także udzielić zapewnienia o utrzymaniu tajemnicy co do
osoby informującej.
§ 3. List gończy rozpowszechnia się, zależnie od potrzeby, przez rozesłanie,
rozplakatowanie lub opublikowanie, w szczególności za pomocą prasy, radia i
telewizji.
Rozdział 30
List żelazny
Art. 281. Jeżeli oskarżony przebywający za granicą złoży oświadczenie, że stawi
się do sądu lub do prokuratora w oznaczonym terminie pod warunkiem odpowiadania
z wolnej stopy, właściwy miejscowo sąd wojewódzki może wydać oskarżonemu list
żelazny.
Art. 282. § 1. List żelazny zapewnia oskarżonemu pozostawanie na wolności aż do
prawomocnego ukończenia postępowania, jeżeli oskarżony:
1) będzie się stawiał w oznaczonym terminie na wezwanie sądu, a w postępowaniu
przygotowawczym - także na wezwanie prokuratora,
2) nie będzie się wydalał bez pozwolenia sądu z obranego miejsca pobytu w kraju,
3) nie będzie nakłaniał do fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny
sposób starał się utrudniać postępowanie karne.
§ 2. W razie nie usprawiedliwionego niestawienia się oskarżonego na wezwanie lub
naruszenia innych warunków wymienionych w § 1, właściwy miejscowo sąd wojewódzki
orzeka o odwołaniu listu żelaznego.
Art. 283. § 1. Wydanie listu żelaznego można uzależnić od złożenia poręczenia
majątkowego.
§ 2. W razie odwołania listu żelaznego z powodu naruszenia warunków wymienionych
w art. 282 § 1, wartości majątkowe udzielone z tytułu poręczenia ulegają
przepadkowi lub ściągnięciu; orzeka o tym sąd wymieniony w art. 282 § 2.
Art. 284. § 1. Postanowienia przewidziane w niniejszym rozdziale sąd wydaje
jednoosobowo.
§ 2. Na postanowienia sądu wydane w trybie art. 282 § 2 i art. 283 § 2
przysługuje zażalenie.
Rozdział 31
Kary porządkowe
Art. 285. § 1. Na świadka, biegłego, tłumacza lub specjalistę, który bez
usprawiedliwienia nie stawił się na wezwanie organu prowadzącego postępowanie
albo bez zezwolenia tego organu wydalił się z miejsca czynności przed jej
zakończeniem, można nałożyć karę pieniężną w wysokości nie przekraczającej
najniższego miesięcznego wynagrodzenia.
§ 2. W wypadkach określonych w § 1 można ponadto zarządzić przymusowe
doprowadzenie świadka. Przymusowe doprowadzenie biegłego, tłumacza i specjalisty
stosuje się tylko wyjątkowo. W stosunku do żołnierza stosuje się art. 247 § 3.
Art. 286. Karę pieniężną należy uchylić, jeżeli ukarany dostatecznie
usprawiedliwi swe niestawiennictwo lub samowolne oddalenie się.
Usprawiedliwienie może nastąpić w ciągu tygodnia od daty doręczenia
postanowienia wymierzającego karę pieniężną.
Art. 287. § 1. Przepis art. 285 § 1 stosuje się odpowiednio do osoby, która
bezpodstawnie uchyla się od złożenia zeznania, wykonania czynności biegłego,
tłumacza lub specjalisty, złożenia przyrzeczenia, wydania przedmiotu,
dopełnienia obowiązków poręczyciela albo spełnienia innego ciążącego na niej
obowiązku w toku postępowania.
§ 2. W razie uporczywego uchylania się od złożenia zeznania, wykonania czynności
biegłego, tłumacza lub specjalisty oraz wydania przedmiotu można zastosować,
niezależnie od kary pieniężnej, aresztowanie na czas nie przekraczający 30 dni.
§ 3. Aresztowanie należy uchylić, jeżeli osoba aresztowana spełni obowiązek albo
postępowanie przygotowawcze lub postępowanie w danej instancji ukończono.
§ 4. Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się do stron, ich obrońców i pełnomocników, a
w zakresie kary za niedopełnienie obowiązku wydania rzeczy - także do osób,
które mogą się uchylić od złożenia zeznań.
Art. 288. § 1. W razie uchybienia przez żołnierza w czynnej służbie obowiązkom
określonym w art. 285 § 1 i art. 287 sąd lub prokurator występuje do dowódcy
jednostki wojskowej, w której żołnierz ten pełni służbę, o pociągnięcie go do
odpowiedzialności dyscyplinarnej.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się, choćby za uchybienie, którego dopuścił się
żołnierz przed wstąpieniem do wojska, była mu poprzednio wymierzona kara
porządkowa, lecz nie została do tego czasu wykonana.
Art. 289. § 1. Osobę, która przez niewykonanie obowiązków wymienionych w art.
285 § 1 i art. 287 § 1 spowodowała dodatkowe koszty postępowania, można obciążyć
tymi kosztami; dopuszczalne jest obciążenie kosztami kilku osób solidarnie.
Żołnierza odbywającego zasadniczą służbę wojskową oraz pełniącego służbę w
charakterze kandydata na żołnierza zawodowego nie obciąża się tymi kosztami.
§ 2. W razie uchylenia kary porządkowej ustaje również obowiązek pokrycia
kosztów postępowania.
Art. 290. § 1. Postanowienia przewidziane w niniejszym rozdziale wydaje sąd, a w
postępowaniu przygotowawczym także prokurator. Aresztowanie, o którym mowa w
art. 287 § 2, w postępowaniu przygotowawczym stosuje na wniosek prokuratora sąd
rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.
§ 2. Na postanowienia i zarządzenia przewidziane w niniejszym rozdziale
przysługuje zażalenie.
§ 3. Złożenie zażalenia wstrzymuje wykonanie postanowienia o aresztowaniu.
Rozdział 32
Zabezpieczenie majątkowe
Art. 291. § 1. W razie popełnienia przestępstwa, za które można orzec grzywnę,
przepadek przedmiotów lub nałożyć obowiązek naprawienia szkody albo orzec
nawiązkę, może z urzędu nastąpić zabezpieczenie wykonania orzeczenia na mieniu
oskarżonego.
§ 2. W razie popełnienia przestępstwa przeciwko mieniu lub wyrządzenia
przestępstwem szkody w mieniu, może z urzędu nastąpić zabezpieczenie roszczeń o
naprawienie szkody.
Art. 292. § 1. Zabezpieczenie następuje w sposób wskazany w Kodeksie
postępowania cywilnego.
§ 2. Zabezpieczenie grożącego przepadku przedmiotów następuje przez zajęcie
nieruchomości, wierzytelności i innych praw majątkowych oraz przez ustanowienie
zakazu zbywania i obciążania nieruchomości. Zakaz ten podlega ujawnieniu w
księdze wieczystej, a w jej braku, w zbiorze złożonych dokumentów. W miarę
potrzeby może być ustanowiony zarząd nieruchomości lub przedsiębiorstwa
oskarżonego.
Art. 293. § 1. Postanowienie o zabezpieczeniu wydaje sąd, a w postępowaniu
przygotowawczym prokurator. W postanowieniu określa się zakres i sposób
zabezpieczenia.
§ 2. Na postanowienie co do zabezpieczenia przysługuje zażalenie. Zażalenie na
postanowienie prokuratora o zabezpieczeniu rozpoznaje sąd rejonowy, w którego
okręgu prowadzi się postępowanie.
Art. 294. § 1. Zabezpieczenie upada, gdy nie zostaną prawomocnie orzeczone
grzywna, przepadek przedmiotów, nawiązka lub nie zostanie nałożony obowiązek
naprawienia szkody ani nie zostaną zasądzone roszczenia o naprawienie szkody, a
powództwo o te roszczenia nie zostanie wytoczone przed upływem 3 miesięcy od
daty uprawomocnienia się orzeczenia.
§ 2. W razie wytoczenia powództwa w terminie wskazanym w § 1 zabezpieczenie
pozostaje w mocy, jeżeli w postępowaniu cywilnym sąd nie orzeknie inaczej.
Art. 295. § 1. W razie popełnienia przestępstwa, o którym mowa w art. 291,
Policja może dokonać tymczasowego zajęcia mienia ruchomego osoby podejrzanej,
jeżeli zachodzi obawa usunięcia tego mienia. Tymczasowe zajęcie wymaga
zatwierdzenia postanowieniem prokuratora, wydanym w ciągu 5 dni od daty jego
dokonania.
§ 2. Przepisy art. 217-235 stosuje się odpowiednio.
§ 3. Tymczasowe zajęcie nie może dotyczyć przedmiotów, które nie podlegają
egzekucji.
§ 4. Tymczasowe zajęcie upada, jeżeli prokurator nie wyda postanowienia o jego
zatwierdzeniu lub jeżeli w ciągu 14 dni od daty jego dokonania nie zostanie
wydane postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym.
Art. 296. Przepis art. 295 stosuje się odpowiednio do organów kontroli
finansowej, jeżeli organy te ujawniły przestępstwo.
DZIAŁ VII
Postępowanie przygotowawcze
Rozdział 33
Przepisy ogólne
Art. 297. § 1. Celem postępowania przygotowawczego jest:
1) ustalenie, czy został popełniony czyn zabroniony i czy stanowi on
przestępstwo,
2) wykrycie i w razie potrzeby ujęcie sprawcy,
3) zebranie danych stosownie do art. 213 i 214,
4) wyjaśnienie okoliczności sprawy, w tym ustalenie rozmiarów szkody,
5) zebranie, zabezpieczenie i w niezbędnym zakresie utrwalenie dowodów.
§ 2. W postępowaniu przygotowawczym należy dążyć także do wyjaśnienia
okoliczności, które sprzyjały popełnieniu czynu.
Art. 298. § 1. Postępowanie przygotowawcze prowadzi prokurator, a w zakresie
przewidzianym w ustawie - Policja. W wypadkach przewidzianych w ustawie
uprawnienia Policji przysługują innym organom.
§ 2. Określone w ustawie czynności w postępowaniu przygotowawczym przeprowadza
sąd.
Art. 299. § 1. W postępowaniu przygotowawczym pokrzywdzony i podejrzany są
stronami.
§ 2. W wypadkach wskazanych w ustawie określone uprawnienia przysługują również
osobom nie będącym stronami.
§ 3. W czynnościach sądowych w postępowaniu przygotowawczym prokuratorowi
przysługują prawa strony.
Art. 300. Przed pierwszym przesłuchaniem należy pouczyć podejrzanego o jego
uprawnieniach: do składania wyjaśnień, do odmowy składania wyjaśnień lub odmowy
odpowiedzi na pytania, do składania wniosków o dokonanie czynności śledztwa lub
dochodzenia, do korzystania z pomocy obrońcy, jak również o uprawnieniu
określonym w art. 301 oraz o obowiązkach i konsekwencjach wskazanych w art. 74,
75, 138 i 139. Pouczenie to należy wręczyć podejrzanemu na piśmie; podejrzany
otrzymanie pouczenia potwierdza podpisem.
Art. 301. Na żądanie podejrzanego należy przesłuchać go z udziałem ustanowionego
obrońcy. Niestawiennictwo obrońcy nie tamuje przesłuchania.
Art. 302. § 1. Osobom nie będącym stronami przysługuje zażalenie na
postanowienia i zarządzenia naruszające ich prawa.
§ 2. Stronom oraz osobom nie będącym stronami służy zażalenie na czynności inne
niż postanowienia i zarządzenia naruszające ich prawa.
Rozdział 34
Wszczęcie śledztwa lub dochodzenia
Art. 303. Jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa,
wydaje się z urzędu lub na skutek zawiadomienia o przestępstwie postanowienie o
wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, w którym określa się czyn będący przedmiotem
postępowania oraz jego kwalifikację prawną.
Art. 304. § 1. Każdy dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z
urzędu ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub Policję. Przepis
art. 191 § 3 stosuje się odpowiednio.
§ 2. Instytucje państwowe i samorządowe, które w związku ze swą działalnością
dowiedziały się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, są obowiązane
niezwłocznie zawiadomić o tym prokuratora lub Policję oraz przedsięwziąć
niezbędne czynności do czasu przybycia organu powołanego do ścigania przestępstw
lub do czasu wydania przez ten organ stosownego zarządzenia, aby nie dopuścić do
zatarcia śladów i dowodów przestępstwa.
§ 3. Zawiadomienie o przestępstwie, co do którego prowadzenie śledztwa jest
obowiązkowe, lub własne dane świadczące o popełnieniu takiego przestępstwa
Policja przekazuje wraz z zebranymi materiałami niezwłocznie prokuratorowi.
Art. 305. § 1. Niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o przestępstwie organ
powołany do prowadzenia postępowania przygotowawczego obowiązany jest wydać
postanowienie o wszczęciu bądź o odmowie wszczęcia śledztwa lub dochodzenia.
§ 2. Postanowienie o wszczęciu, odmowie wszczęcia albo umorzeniu śledztwa wydaje
prokurator.
§ 3. Postanowienie o wszczęciu dochodzenia wydaje Policja, przesyłając
niezwłocznie prokuratorowi odpis postanowienia. Postanowienie o odmowie
wszczęcia lub o umorzeniu wydaje prokurator albo Policja; postanowienie wydane
przez Policję zatwierdza prokurator.
§ 4. O wszczęciu, odmowie wszczęcia albo o umorzeniu śledztwa lub dochodzenia
zawiadamia się osobę lub instytucję państwową, samorządową lub społeczną, która
złożyła zawiadomienie o przestępstwie, oraz ujawnionego pokrzywdzonego, a o
umorzeniu także podejrzanego - z pouczeniem o przysługujących im uprawnieniach.
Art. 306. § 1. Pokrzywdzonemu oraz instytucji wymienionej w art. 305 § 4
przysługuje zażalenie na postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa lub
dochodzenia, a stronom - na postanowienie o jego umorzeniu. Uprawnionym do
złożenia zażalenia przysługuje prawo przejrzenia akt.
§ 2. Zażalenie wnosi się do prokuratora nadrzędnego nad prokuratorem, który
wydał lub zatwierdził postanowienie. Jeżeli prokurator nadrzędny nie przychyli
się do zażalenia, kieruje je do sądu.
§ 3. Jeżeli osoba lub instytucja, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie,
nie zostanie w ciągu 6 tygodni powiadomiona o wszczęciu albo odmowie wszczęcia
śledztwa lub dochodzenia, może wnieść zażalenie do prokuratora nadrzędnego albo
powołanego do nadzoru nad organem, któremu złożono zawiadomienie.
Art. 307. § 1. Jeżeli zachodzi potrzeba, można zażądać uzupełnienia w
wyznaczonym terminie danych zawartych w zawiadomieniu o przestępstwie lub
dokonać sprawdzenia faktów w tym zakresie. W tym wypadku postanowienie o
wszczęciu śledztwa lub dochodzenia albo o odmowie wszczęcia należy wydać
najpóźniej w terminie 30 dni od otrzymania zawiadomienia.
§ 2. W postępowaniu sprawdzającym nie przeprowadza się dowodu z opinii biegłego
ani czynności wymagających spisania protokołu, z wyjątkiem przyjęcia ustnego
zawiadomienia o przestępstwie lub wniosku o ściganie oraz czynności określonej w
§ 3.
§ 3. Uzupełnienie danych zawartych w zawiadomieniu o przestępstwie może nastąpić
również przez przesłuchanie w charakterze świadka osoby zawiadamiającej.
§ 4. W razie potrzeby dokonania czynności, o których mowa w § 1, Policja
powiadamia prokuratora o podjęciu tych czynności.
§ 5. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio w wypadku podejmowania przez organy
ścigania przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia
sprawdzenia własnych informacji, nasuwających przypuszczenie, że popełniono
przestępstwo.
Art. 308. § 1. W granicach koniecznych dla zabezpieczenia śladów i dowodów
przestępstwa przed ich utratą, zniekształceniem lub zniszczeniem, prokurator
albo Policja może w każdej sprawie, w wypadkach nie cierpiących zwłoki, jeszcze
przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, przeprowadzić
w niezbędnym zakresie czynności procesowe, a zwłaszcza dokonać oględzin, w razie
potrzeby z udziałem biegłych, przeszukania lub czynności wymienionych w art. 74
§ 2 pkt 1 w stosunku do osoby podejrzanej, a także przedsięwziąć wobec niej inne
niezbędne czynności, nie wyłączając pobrania próby krwi i wydzielin organizmu.
Po dokonaniu tych czynności, w sprawach, w których prowadzenie śledztwa jest
obowiązkowe, prowadzący dochodzenie przekazuje sprawę niezwłocznie
prokuratorowi. Przepis art. 307 § 4 stosuje się odpowiednio.
§ 2. W wypadkach nie cierpiących zwłoki, w szczególności wtedy, gdy mogłoby to
spowodować zatarcie śladów lub dowodów przestępstwa, można w toku czynności
wymienionych w § 1 przesłuchać osobę podejrzaną o popełnienie przestępstwa w
charakterze podejrzanego przed wydaniem postanowienia o przedstawieniu zarzutów,
jeżeli zachodzą warunki do sporządzenia takiego postanowienia. Przesłuchanie
rozpoczyna się od informacji o treści zarzutu.
§ 3. W wypadku przewidzianym w § 2 prokurator najdalej w ciągu 5 dni od dnia
przesłuchania wydaje postanowienie o przedstawieniu zarzutów albo, odmawiając
jego wydania, umarza postępowanie w stosunku do osoby przesłuchanej.
§ 4. Czynności, o których mowa w § 1 i 2, mogą być dokonywane tylko w ciągu 5
dni od dnia pierwszej czynności.
§ 5. W wypadkach określonych w § 1 i 2 czas trwania śledztwa lub dochodzenia
liczy się od dnia pierwszej czynności.
Rozdział 35
Przebieg śledztwa i dochodzenia
Art. 309. § 1. Śledztwo prowadzi się w sprawach:
1) o zbrodnie,
2) o występki określone w art. 152-154, art. 156 § 1, art. 164 § 1, art. 173 §
1, art. 174 § 1, art. 189 § 2, art. 207 § 3, art. 233 § 1 i 4, art. 246, 247,
249, 250, 254 § 2, art. 258 § 3 oraz w art. 265 § 2 Kodeksu karnego,
3) o inne występki, jeżeli ustawa zastrzega je do właściwości sądu
wojewódzkiego,
4) gdy podejrzanym jest funkcjonariusz Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży
Granicznej lub finansowych organów dochodzenia,
5) o występki nie wymienione w pkt 2-4, jeżeli prokurator tak postanowi ze
względu na wagę lub zawiłość sprawy.
§ 2. Śledztwo powinno być ukończone w ciągu 3 miesięcy.
§ 3. W uzasadnionych wypadkach okres śledztwa może być przedłużony przez
prokuratora nadrzędnego na dalszy czas oznaczony, nie dłuższy jednak niż rok. W
szczególnie uzasadnionych wypadkach Prokurator Generalny może przedłużyć okres
śledztwa na dalszy czas oznaczony.
Art. 310. § 1. W sprawach, w których prowadzenie śledztwa nie jest obowiązkowe,
prowadzi się dochodzenie.
§ 2. Dochodzenie powinno być ukończone w ciągu miesiąca. Prokurator nadzorujący
dochodzenie może przedłużyć ten okres do 3 miesięcy.
§ 3. W razie niezakończenia dochodzenia w ciągu 3 miesięcy akta sprawy
przekazuje się prokuratorowi nadzorującemu dochodzenie, który może je przedłużyć
na czas oznaczony, nie dłuższy jednak niż na dalsze 3 miesiące, lub przejąć je
do śledztwa.
Art. 311. § 1. Śledztwo prowadzi prokurator.
§ 2. Dochodzenie prowadzi Policja, chyba że prowadzi je prokurator.
§ 3. Prokurator może powierzyć Policji:
1) przeprowadzenie śledztwa lub prowadzonego przez siebie dochodzenia w całości
albo w określonym zakresie,
2) dokonanie poszczególnych czynności śledztwa lub dochodzenia.
Przepisu tego nie stosuje się w wypadku określonym w art. 309 § 1 pkt 4.
§ 4. Powierzenie przewidziane w § 3 nie może obejmować czynności wymagających
postanowienia oraz wszelkich czynności związanych z przedstawieniem zarzutów,
zmianą postanowienia o przedstawieniu zarzutów lub zamknięciem śledztwa albo
dochodzenia; może mieć jednak zastosowanie art. 308 § 2 i 3.
§ 5. Organ Policji, który prowadzi powierzone mu czynności śledztwa lub
dochodzenia, może dokonać innych czynności, których potrzeba wyłoni się w
związku z prowadzeniem czynności powierzonych, z wyjątkiem czynności określonych
w § 4.
Art. 312. Uprawnienia Policji przysługują także:
1) organom Straży Granicznej, Urzędu Ochrony Państwa oraz kontroli finansowej, w
zakresie ich właściwości,
2) innym organom przewidzianym w przepisach szczególnych.
Art. 313. § 1. Jeżeli dane istniejące w chwili wszczęcia śledztwa albo
dochodzenia lub zebrane w jego toku uzasadniają dostateczne podejrzenie, że czyn
popełniła określona osoba, sporządza się postanowienie o przedstawieniu
zarzutów, ogłasza je niezwłocznie podejrzanemu i przesłuchuje się go.
§ 2. Postanowienie o przedstawieniu zarzutów zawiera wskazanie podejrzanego,
dokładne określenie zarzucanego mu czynu i jego kwalifikacji prawnej.
§ 3. Podejrzany może do czasu zawiadomienia go o terminie zaznajomienia z
materiałami postępowania przygotowawczego żądać podania mu ustnie podstaw
zarzutów, a także sporządzenia uzasadnienia na piśmie, o czym należy go pouczyć.
Uzasadnienie doręcza się podejrzanemu i ustanowionemu obrońcy w terminie 14 dni.
§ 4. W uzasadnieniu należy w szczególności wskazać, jakie fakty i dowody zostały
przyjęte za podstawę zarzutów.
Art. 314. Jeżeli w toku postępowania przygotowawczego okaże się, że podejrzanemu
należy zarzucić czyn nie objęty wydanym uprzednio postanowieniem o
przedstawieniu zarzutów albo czyn w zmienionej w istotny sposób postaci lub też,
że czyn zarzucany należy zakwalifikować z surowszego przepisu, wydaje się
niezwłocznie nowe postanowienie, ogłasza się je podejrzanemu oraz przesłuchuje
się go. Przepis art. 313 § 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
Art. 315. § 1. Podejrzany i jego obrońca oraz pokrzywdzony i jego pełnomocnik
mogą składać wnioski o dokonanie czynności śledztwa lub dochodzenia.
§ 2. Stronie, które złożyła wniosek, oraz jej obrońcy lub pełnomocnikowi nie
można odmówić wzięcia udziału w czynności, jeżeli tego zażądają. Przepis art.
318 zdanie drugie stosuje się.
Art. 316. § 1. Jeżeli czynności śledztwa lub dochodzenia nie będzie można
powtórzyć na rozprawie, należy podejrzanego, pokrzywdzonego i ich
przedstawicieli ustawowych, a obrońcę i pełnomocnika, jeżeli są już w sprawie
ustanowieni, dopuścić do udziału w czynności, chyba że zachodzi
niebezpieczeństwo utraty lub zniekształcenia dowodu w razie zwłoki.
§ 2. Podejrzanego pozbawionego wolności nie sprowadza się wtedy, gdy zwłoka
grozi utratą lub zniekształceniem dowodu.
§ 3. Jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo, że świadka nie będzie można przesłuchać
na rozprawie, strona lub prokurator albo inny organ prowadzący postępowanie mogą
zwrócić się do sądu z żądaniem przesłuchania go przez sąd.
Art. 317. § 1. Strony, a obrońcę lub pełnomocnika, gdy są już w sprawie
ustanowieni, należy także na żądanie dopuścić do udziału w innych czynnościach
śledztwa lub dochodzenia.
§ 2. W szczególnie uzasadnionym wypadku prokurator może postanowieniem odmówić
dopuszczenia do udziału w czynności ze względu na ważny interes śledztwa lub
dochodzenia albo odmówić sprowadzenia oskarżonego pozbawionego wolności, gdy
spowodowałoby to poważne trudności.
Art. 318. Gdy dopuszczono dowód z opinii biegłych albo instytucji naukowej lub
specjalistycznej, podejrzanemu i jego obrońcy oraz pokrzywdzonemu i jego
pełnomocnikowi doręcza się postanowienie o dopuszczeniu tego dowodu i zezwala na
wzięcie udziału w przesłuchaniu biegłych oraz na zapoznanie się z opinią, jeżeli
złożona została na piśmie. Podejrzanego pozbawionego wolności nie sprowadza się,
gdy spowodowałoby to poważne trudności.
Art. 319. § 1. Dochodzenie można ograniczyć do ustalenia, czy zachodzą
wystarczające podstawy do wniesienia aktu oskarżenia lub innego zakończenia
postępowania. Należy jednak dokonać czynności przewidzianych w art. 313, 314
oraz w art. 321, przesłuchać podejrzanego i pokrzywdzonego oraz przeprowadzić i
utrwalić w protokołach czynności, których nie będzie można powtórzyć. Od
utrwalenia innych czynności dowodowych można odstąpić, sporządzając z nich
notatki urzędowe.
§ 2. Strona może złożyć wniosek o spisanie protokołu z każdej czynności
dowodowej.
Art. 320. § 1. Jeżeli ma to znaczenie dla wystąpienia do sądu z odpowiednim
wnioskiem, prokurator może, z inicjatywy lub za zgodą stron, skierować sprawę do
instytucji lub osoby godnej zaufania w celu przeprowadzenia postępowania
mediacyjnego między podejrzanym i pokrzywdzonym.
§ 2. Instytucja lub osoba godna zaufania sporządza, po przeprowadzeniu
postępowania mediacyjnego, sprawozdanie z jego przebiegu i wyników, które
prokurator bierze pod uwagę decydując o wystąpieniu do sądu z wnioskiem, o
którym mowa w § 1.
§ 3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, warunki, jakim
powinny odpowiadać instytucje i osoby uprawnione do przeprowadzenia mediacji,
zakres i warunki udostępniania im akt sprawy oraz zasady i tryb sporządzania
sprawozdania z przebiegu i wyników postępowania mediacyjnego.
Rozdział 36
Zamknięcie śledztwa lub dochodzenia
Art. 321. § 1. Jeżeli istnieją podstawy do zamknięcia śledztwa lub dochodzenia,
prowadzący postępowanie powiadamia podejrzanego i obrońcę o terminie końcowego
zaznajomienia z materiałami postępowania, z pouczeniem ich o prawie uprzedniego
przejrzenia akt w odpowiednim, określonym przez organ procesowy, terminie.
§ 2. Termin zaznajomienia podejrzanego z materiałami postępowania powinien być
tak wyznaczony, aby od doręczenia zawiadomienia o nim podejrzanemu i jego
obrońcy upłynęło co najmniej 7 dni.
§ 3. W czynnościach zaznajomienia podejrzanego z materiałami postępowania ma
prawo uczestniczyć obrońca. W wypadkach określonych w art. 79 udział obrońcy
jest obowiązkowy.
§ 4. Nie usprawiedliwione niestawiennictwo podejrzanego lub - poza wypadkami
określonymi w art. 79 - jego obrońcy nie tamuje dalszego postępowania.
§ 5. W terminie 3 dni od daty zaznajomienia podejrzanego z materiałami
postępowania strony mogą składać wnioski o uzupełnienie śledztwa lub
dochodzenia. Przepis art. 315 § 2 stosuje się odpowiednio.
§ 6. Jeżeli nie zachodzi potrzeba uzupełnienia śledztwa lub dochodzenia, wydaje
się postanowienie o jego zamknięciu i ogłasza się je lub o jego treści
zawiadamia się strony oraz ich pełnomocników i obrońców.
Art. 322. § 1. Jeżeli postępowanie nie dostarczyło podstaw do wniesienia aktu
oskarżenia, a nie zachodzą warunki określone w art. 324, umarza się postępowanie
przygotowawcze bez konieczności uprzedniego zaznajomienia z materiałami
postępowania i jego zamknięcia.
§ 2. Postanowienie o umorzeniu postępowania powinno zawierać, oprócz danych
wymienionych w art. 94, dokładne określenie czynu i jego kwalifikacji prawnej
oraz wskazanie przyczyn umorzenia.
§ 3. Jeżeli umorzenie następuje po wydaniu postanowienia o przedstawieniu
zarzutów albo przesłuchaniu osoby w charakterze podejrzanego, postanowienie o
umorzeniu powinno zawierać także imię i nazwisko podejrzanego oraz w razie
potrzeby inne dane o jego osobie.
Art. 323. § 1. W razie umorzenia postępowania prokurator wydaje postanowienie co
do dowodów rzeczowych stosownie do przepisów art. 230-233.
§ 2. Na postanowienie, o którym mowa w § 1, przysługuje zażalenie podejrzanemu,
pokrzywdzonemu i osobie, od której przedmioty te odebrano lub która zgłosiła do
nich roszczenie.
§ 3. Po uprawomocnieniu się postanowienia o umorzeniu postępowania
przygotowawczego prokurator, w razie istnienia podstaw określonych w art. 99 § 1
lub art. 100 Kodeksu karnego, występuje do sądu z wnioskiem o orzeczenie,
tytułem środka zabezpieczającego, przepadku wymienionego w art. 39 pkt. 4
Kodeksu karnego.
Art. 324. Jeżeli zostanie ustalone, że podejrzany dopuścił się czynu w stanie
niepoczytalności, a istnieją podstawy do zastosowania środków zabezpieczających,
prokurator po zamknięciu śledztwa lub dochodzenia kieruje sprawę do sądu z
wnioskiem o umorzenie postępowania i zastosowanie środków zabezpieczających.
Przepis art. 321 stosuje się odpowiednio.
Art. 325. Postanowienie o zawieszeniu postępowania, jeżeli nie zostało wydane
przez prokuratora, wymaga jego pisemnego zatwierdzenia.
Rozdział 37
Nadzór prokuratora nad postępowaniem przygotowawczym
Art. 326. § 1. Prokurator sprawuje nadzór nad postępowaniem przygotowawczym w
zakresie, w jakim go sam nie prowadzi, a także nad postępowaniem sprawdzającym
prowadzonym na podstawie art. 307.
§ 2. Prokurator jest obowiązany czuwać nad prawidłowym i sprawnym przebiegiem
całego nadzorowanego przez siebie postępowania.
§ 3. Z tytułu sprawowanego nadzoru prokurator może w szczególności:
1) zaznajamiać się z zamierzeniami prowadzącego postępowanie, wskazywać kierunki
postępowania oraz wydawać co do tego zarządzenia,
2) żądać przedstawienia sobie materiałów zbieranych w toku postępowania,
3) uczestniczyć w czynnościach dokonywanych przez prowadzących postępowanie,
osobiście je przeprowadzać albo przejąć sprawę do swego prowadzenia,
4) wydawać postanowienia, zarządzenia lub polecenia oraz zmieniać i uchylać
postanowienia i zarządzenia wydane przez prowadzącego postępowanie.
§ 4. W razie niewykonania przez organ nie będący prokuratorem postanowienia,
zarządzenia lub polecenia wydanego przez prokuratora sprawującego nadzór, na
jego żądanie przełożony funkcjonariusza wszczyna postępowanie służbowe; o wyniku
postępowania informuje się prokuratora.
Art. 327. § 1. Umorzone postępowanie przygotowawcze może być w każdym czasie
podjęte na nowo na mocy postanowienia prokuratora, jeżeli nie będzie się toczyć
przeciw osobie, która w poprzednim postępowaniu występowała w charakterze
podejrzanego. Przepis ten stosuje się odpowiednio w sprawie, w której odmówiono
wszczęcia śledztwa lub dochodzenia.
§ 2. Prawomocnie umorzone postępowanie przygotowawcze wznawia się przeciwko
osobie, która występowała w charakterze podejrzanego, na mocy postanowienia
prokuratora nadrzędnego nad tym, który wydał lub zatwierdził postanowienie o
umorzeniu, tylko wtedy, gdy ujawnią się nowe istotne fakty lub dowody nie znane
w poprzednim postępowaniu. Przewidziane w ustawie ograniczenia okresu
tymczasowego aresztowania stosuje się wówczas do łącznego czasu trwania tego
środka.
§ 3. Przed wydaniem postanowienia o podjęciu lub wznowieniu, prokurator może
przedsięwziąć osobiście lub zlecić Policji dokonanie niezbędnych czynności
dowodowych w celu sprawdzenia okoliczności uzasadniających wydanie
postanowienia.
§ 4. Po wniesieniu aktu oskarżenia sąd umarza postępowanie, jeżeli stwierdzi, że
postępowanie przygotowawcze wznowiono mimo braku podstaw.
Art. 328. § 1. Prokurator Generalny może uchylić prawomocne postanowienie o
umorzeniu postępowania przygotowawczego w stosunku do osoby, która występowała w
charakterze podejrzanego, jeżeli stwierdzi, że umorzenie postępowania było
niezasadne. Nie dotyczy to wypadku, w którym sąd utrzymał w mocy postanowienie o
umorzeniu.
§ 2. Po upływie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu
Prokurator Generalny może uchylić lub zmienić postanowienie albo jego
uzasadnienie jedynie na korzyść podejrzanego.
Rozdział 38
Czynności sądowe w postępowaniu przygotowawczym
Art. 329. § 1. Przewidzianych w ustawie czynności w postępowaniu przygotowawczym
dokonuje na posiedzeniu sąd powołany do rozpoznania sprawy w pierwszej
instancji, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
§ 2. Sąd dokonuje czynności jednoosobowo także wtedy, gdy rozpoznaje zażalenie
na czynności postępowania przygotowawczego, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Art. 330. § 1. Uchylając postanowienie o umorzeniu postępowania przygotowawczego
lub odmowie jego wszczęcia, sąd wskazuje powody uchylenia, a w miarę potrzeby
także okoliczności, które należy wyjaśnić, lub czynności, które należy
przeprowadzić. Wskazania te są dla prokuratora wiążące.
§ 2. Jeżeli prokurator nadal nie znajduje podstaw do wniesienia aktu oskarżenia,
wydaje ponownie postanowienie o umorzeniu postępowania lub odmowie jego
wszczęcia. Postanowienie to podlega zaskarżeniu tylko do prokuratora
nadrzędnego. W razie utrzymania w mocy zaskarżonego postanowienia, pokrzywdzony,
który wykorzystał uprawnienia przewidziane w art. 306 § 1 i 2, może wnieść akt
oskarżenia określony w art. 55 § 1 - o czym należy go pouczyć.
§ 3. W razie wniesienia przez pokrzywdzonego aktu oskarżenia prezes sądu
przesyła jego odpis prokuratorowi, wzywając go do nadesłania w terminie 14 dni
akt postępowania przygotowawczego.
Rozdział 39
Akt oskarżenia
Art. 331. § 1. W ciągu 14 dni od daty zamknięcia śledztwa lub dochodzenia albo
od otrzymania aktu oskarżenia sporządzonego w postępowaniu uproszczonym
prokurator wnosi do sądu akt oskarżenia albo wydaje postanowienie o umorzeniu, o
zawieszeniu postępowania przygotowawczego albo o uzupełnieniu śledztwa lub
dochodzenia.
§ 2. Jeżeli podejrzany jest tymczasowo aresztowany, termin wymieniony w § 1
wynosi 7 dni.
Art. 332. § 1. Akt oskarżenia powinien zawierać:
1) imię i nazwisko oskarżonego, inne dane o jego osobie oraz dane o zastosowaniu
środka zapobiegawczego,
2) dokładne określenie zarzucanego oskarżonemu czynu ze wskazaniem czasu,
miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz skutków, a zwłaszcza
wysokości powstałej szkody,
3) wskazanie, że czyn został popełniony w warunkach wymienionych w art. 64
Kodeksu karnego,
4) wskazanie przepisów ustawy karnej, pod które zarzucany czyn podpada,
5) wskazanie sądu właściwego do rozpoznania sprawy i trybu postępowania,
6) uzasadnienie oskarżenia.
§ 2. W uzasadnieniu należy przytoczyć fakty i dowody, na których oskarżenie się
opiera, a w miarę potrzeby wyjaśnić podstawę prawną oskarżenia i omówić
okoliczności, na które powołuje się oskarżony w swej obronie.
Art. 333. § 1. Akt oskarżenia powinien także zawierać:
1) listę osób, których wezwania oskarżyciel żąda,
2) wykaz innych dowodów, których przeprowadzenia na rozprawie głównej domaga się
oskarżyciel.
§ 2. Prokurator może wnieść o zaniechanie wezwania i odczytanie na rozprawie
zeznań świadków przebywających za granicą lub mających stwierdzić okoliczności,
którym oskarżony w wyjaśnieniach swych nie zaprzeczył, a okoliczności te nie są
tak doniosłe, aby konieczne było bezpośrednie przesłuchanie świadków na
rozprawie. Nie dotyczy to osób wymienionych w art. 182.
§ 3. Do aktu oskarżenia dołącza się, do wiadomości sądu, listę ujawnionych osób
pokrzywdzonych z podaniem ich adresów, a także adresy osób, o których mowa w § 1
pkt 1.
§ 4. Prokurator może także dołączyć do aktu oskarżenia wniosek o zobowiązanie
przedmiotu określonego w art. 52 Kodeksu karnego do zwrotu na rzecz Skarbu
Państwa uzyskanej korzyści majątkowej oraz zawiadomienie tego podmiotu o
terminie rozprawy; wniosek powinien zawierać uzasadnienie.
Art. 334. § 1. Z aktem oskarżenia przesyła się sądowi akta postępowania
przygotowawczego wraz z załącznikami, a także po jednym odpisie aktu oskarżenia
dla każdego oskarżonego.
§ 2. O przesłaniu aktu oskarżenia do sądu oskarżyciel publiczny zawiadamia
oskarżonego i ujawnionego pokrzywdzonego, a także osobę lub instytucję, która
złożyła zawiadomienie o przestępstwie. Pokrzywdzonego należy pouczyć o
uprawnieniach związanych z dochodzeniem roszczeń majątkowych, a w razie potrzeby
także o prawie do zgłoszenia oświadczenia o działaniu w charakterze oskarżyciela
posiłkowego.
Art. 335. § 1. Prokurator może, za zgodą oskarżonego, dołączyć do aktu
oskarżenia wniosek o skazanie oskarżonego za zarzucany mu występek zagrożony
karą nie przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności, bez przeprowadzenia
rozprawy, i wymierzenie mu kary z zastosowaniem nadzwyczajnego jej złagodzenia,
orzeczenie środka karnego wymienionego w art. 39 pkt. 1-3, 5-8 Kodeksu karnego,
odstąpienie od wymierzenia kary lub warunkowe zawieszenie wykonania kary -
jeżeli okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości, a postawa
oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte mimo
nieprzeprowadzenia rozprawy.
§ 2. Jeżeli zachodzą warunki do wystąpienia z wnioskiem, o którym mowa w § 1, a
w świetle zebranych dowodów wyjaśnienia podejrzanego nie budzą wątpliwości,
dalszych czynności dowodowych w postępowaniu przygotowawczym można nie
przeprowadzać.
Art. 336. § 1. Jeżeli spełnione są przesłanki uzasadniające warunkowe umorzenie
postępowania, prokurator może zamiast aktu oskarżenia sporządzić i skierować do
sądu wniosek o takie umorzenie.
§ 2. Do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy art. 332 § 1 pkt 1, 2, 4 i 5.
Uzasadnienie wniosku można ograniczyć do wskazania dowodów świadczących o tym,
że wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, a nadto okoliczności przemawiających
za warunkowym umorzeniem.
§ 3. Prokurator może wskazać proponowany okres próby, obowiązki, które należy
nałożyć na oskarżonego i, stosownie do okoliczności, wnioski co do dozoru.
§ 4. Przepis art. 334 stosuje się odpowiednio.
§ 5. Do wniosku o warunkowe umorzenie postępowania stosuje się odpowiednio
przepisy dotyczące aktu oskarżenia zawarte w rozdziale 40.
DZIAŁ VIII
Postępowanie przed sądem pierwszej instancji
Rozdział 40
Wstępna kontrola oskarżenia
Art. 337. § 1. Jeżeli akt oskarżenia nie odpowiada warunkom formalnym
wymienionym w art. 119, 332 i 333, a także gdy nie zostały spełnione warunki
wymienione w art. 334, prezes sądu zwraca go oskarżycielowi w celu usunięcia
braków w terminie 7 dni.
§ 2. Na zarządzenie, o którym mowa w § 1, oskarżycielowi przysługuje zażalenie
do sądu właściwego do rozpoznania sprawy.
§ 3. Oskarżyciel publiczny, który nie wnosi zażalenia, jest obowiązany wnieść w
terminie wskazanym w § 1 poprawiony lub uzupełniony akt oskarżenia.
Art. 338. § 1. Jeżeli akt oskarżenia odpowiada warunkom formalnym, prezes sądu
zarządza doręczenie jego odpisu oskarżonemu, wzywając go do składania wniosków
dowodowych w terminie 7 dni od doręczenia mu aktu oskarżenia.
§ 2. Oskarżony ma prawo wniesienia, w terminie 7 dni od doręczenia mu aktu
oskarżenia, pisemnej odpowiedzi na akt oskarżenia, o czym należy go pouczyć.
§ 3. Jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo ujawnienia tajemnicy państwowej,
oskarżonemu doręcza się odpis aktu oskarżenia bez uzasadnienia. Uzasadnienie
aktu oskarżenia udostępnia się jednak z zachowaniem rygorów określonych przez
prezesa sądu lub sąd.
Art. 339. § 1. Prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie, jeżeli:
1) prokurator złożył wniosek o orzeczenie środków zabezpieczających,
2) zachodzi potrzeba rozważenia kwestii warunkowego umorzenia postępowania,
3) prokurator złożył wniosek, o którym mowa w art. 335.
§ 2. Jeżeli akt oskarżenia wniósł oskarżyciel posiłkowy, prezes sądu kieruje
sprawę na posiedzenie w celu zbadania, czy nie zachodzi potrzeba wydania
orzeczenia, o którym mowa w § 3 pkt 2, a także w art. 56 § 1.
§ 3. Prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie także wtedy, gdy zachodzi
potrzeba innego rozstrzygnięcia przekraczającego jego uprawnienia, a zwłaszcza:
1) umorzenia postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt 2-11,
2) umorzenia postępowania z powodu oczywistego braku faktycznych podstaw
oskarżenia,
3) wydania postanowienia o niewłaściwości sądu lub o zmianie wskazanego w akcie
oskarżenia trybu postępowania,
4) zwrotu sprawy prokuratorowi w celu usunięcia istotnych braków postępowania
przygotowawczego,
5) wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania,
6) wydania postanowienia w przedmiocie tymczasowego aresztowania lub innego
środka przymusu,
7) wydania nakazu karnego.
§ 4. Prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie ponadto, gdy zachodzi potrzeba
rozważenia możliwości przekazania jej do postępowania mediacyjnego; przepis art.
320 stosuje się odpowiednio.
§ 5. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, udział prokuratora w posiedzeniach
wymienionych w § 1, 3 i 4 jest obowiązkowy. Inne strony, obrońcy i pełnomocnicy
mogą w nich wziąć udział, jeżeli się stawią; zawiadomienie ich nie jest
obowiązkowe, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Art. 340. § 1. W kwestii umorzenia postępowania stosuje się odpowiednio art. 322
oraz art. 323 § 1 i 2.
§ 2. W razie istnienia podstaw określonych w art. 99 § 1 Kodeksu karnego, sąd,
umarzając postępowanie lub rozpoznając wniosek prokuratora wymieniony w art. 323
§ 3, orzeka przepadek, o którym mowa w art. 39 pkt. 4 Kodeksu karnego.
§ 3. Osoba roszcząca sobie prawo do korzyści lub przedmiotów, których przepadek
orzeczono tytułem środka zabezpieczającego, może dochodzić swych roszczeń tylko
w postępowaniu cywilnym.
Art. 341. § 1. W posiedzeniu dotyczącym warunkowego umorzenia postępowania
udział oskarżonego jest obowiązkowy, jeżeli prezes sądu lub sąd tak zarządzi.
§ 2. Jeżeli oskarżony sprzeciwia się warunkowemu umorzeniu, jak również wtedy,
gdy sąd uznaje, że warunkowe umorzenie byłoby nieuzasadnione, kieruje sprawę na
rozprawę. Wniosek prokuratora o warunkowe umorzenie postępowania zastępuje akt
oskarżenia.
W terminie 7 dni prokurator dokonuje czynności określonych w art. 333 § 1-3.
§ 3. Jeżeli sąd uzna za celowe ze względu na możliwość porozumienia się
oskarżonego z pokrzywdzonym w kwestii naprawienia szkody lub zadośćuczynienia,
może odroczyć posiedzenie, wyznaczając stronom odpowiedni termin. Na wniosek
oskarżonego i pokrzywdzonego, uzasadniony potrzebą dokonania uzgodnień, sąd
zarządza stosowną przerwę lub odracza posiedzenie.
§ 4. Sąd orzekając o warunkowym umorzeniu bierze pod uwagę wyniki porozumienia
się oskarżonego z pokrzywdzonym w kwestii wskazanej w § 3.
Art. 342. § 1. W postanowieniu o warunkowym umorzeniu należy dokładnie określić
czyn oskarżonego, wskazać przepis ustawy karnej, pod który czyn podpada, oraz
oznaczyć okres próby.
§ 2. W postanowieniu sąd określa także nałożone na oskarżonego obowiązki oraz
sposób i termin ich wykonania, a w razie uznania za celowe - również dozór
kuratora, osoby godnej zaufania albo instytucji lub organizacji społecznej.
§ 3. Postanowienie powinno w razie potrzeby zawierać rozstrzygnięcie co do
dowodów rzeczowych. Sąd stosuje odpowiednio art. 230 § 2 i 3 oraz art. 231-233,
uwzględniając potrzebę zabezpieczenia dowodów na wypadek podjęcia postępowania.
§ 4. Na postanowienie o warunkowym umorzeniu prokuratorowi, pokrzywdzonemu i
oskarżonemu służy zażalenie.
§ 5. Na postanowienie wymienione w § 3 służy zażalenie osobom wskazanym w art.
323 § 2.
Art. 343. § 1. W razie uwzględnienia wniosku, o którym mowa w art. 335,
postępowania dowodowego nie prowadzi się. Przepis art. 394 stosuje się jednak
odpowiednio.
§ 2. Oskarżony i pokrzywdzony mogą wziąć udział w posiedzeniu. Udział w
posiedzeniu jest obowiązkowy, jeżeli prezes sądu lub sąd tak zarządzi.
§ 3. Jeżeli nie ma zastosowania art. 46 Kodeksu karnego, sąd może uzależnić
uwzględnienie wniosku od naprawienia szkody w całości lub w części albo od
zobowiązania się oskarżonego do stosownego trybu życia. Przepis art. 341 § 3
stosuje się odpowiednio.
§ 4. Sąd, uwzględniając wniosek, skazuje oskarżonego wyrokiem.
§ 5. Jeżeli sąd uzna, że nie zachodzą podstawy do uwzględnienia wniosku, sprawa
podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych.
Art. 344. Jeżeli oskarżony jest tymczasowo aresztowany, sąd z urzędu rozstrzyga
o utrzymaniu, zmianie lub uchyleniu tego środka. W razie potrzeby orzeka także o
innych środkach zapobiegawczych.
Art. 345. § 1. Sąd przekazuje sprawę prokuratorowi w celu uzupełnienia śledztwa
lub dochodzenia, jeżeli akta sprawy wskazują na istotne braki tego postępowania,
zwłaszcza na potrzebę poszukiwania dowodów, zaś dokonanie niezbędnych czynności
przez sąd powodowałoby znaczne trudności.
§ 2. Przekazując sprawę prokuratorowi sąd wskazuje kierunek uzupełnienia, a w
razie potrzeby także odpowiednie czynności, jakie należy przedsięwziąć.
§ 3. Na postanowienie, o którym mowa w § 1, służy stronom zażalenie.
Art. 346. Po uzupełnieniu śledztwa lub dochodzenia oskarżyciel publiczny składa
nowy akt oskarżenia albo podtrzymuje poprzedni, albo zwraca sądowi akta sprawy z
wnioskiem o warunkowe umorzenie postępowania lub postępowanie umarza.
Art. 347. W dalszym postępowaniu sąd nie jest związany ani oceną faktyczną, ani
prawną przyjętą za podstawę postanowień i zarządzeń wydanych na posiedzeniu.
Rozdział 41
Przygotowanie do rozprawy głównej
Art. 348. Rozprawę należy wyznaczyć i przeprowadzić bez nieuzasadnionej zwłoki.
Art. 349. Prezes sądu może wnieść sprawę na posiedzenie, jeżeli ze względu na
zawiłość sprawy lub z innych ważnych powodów uzna, że może to przyczynić się do
usprawnienia postępowania, a zwłaszcza należytego przygotowania i organizacji
rozprawy głównej.
Art. 350. § 1. Prezes sądu wydaje pisemne zarządzenie o wyznaczeniu rozprawy
głównej, w którym wskazuje:
1) sędziego albo członków składu orzekającego,
2) dzień, godzinę i salę rozprawy,
3) strony i inne osoby, które należy wezwać na rozprawę lub zawiadomić o jej
terminie,
4) inne czynności konieczne do przygotowania rozprawy.
§ 2. Co do oskarżonego pozbawionego wolności należy w każdym wypadku wydać
zarządzenie doprowadzenia go na rozprawę.
Art. 351. § 1. Sędziego albo sędziów powołanych do orzekania w sprawie wyznacza
się w kolejności według wpływu sprawy oraz jawnej dla stron listy sędziów danego
sądu lub wydziału. Odstępstwo od tej kolejności jest dopuszczalne tylko w formie
pominięcia sędziego z powodu jego choroby lub innej ważnej przeszkody, co należy
zaznaczyć w zarządzeniu o wyznaczeniu rozprawy.
§ 2. Gdy w akcie oskarżenia zarzuca się popełnienie zbrodni zagrożonej karą 25
lat pozbawienia wolności albo dożywotniego pozbawienia wolności, wyznaczenia
składu orzekającego dokonuje się na wniosek prokuratora lub obrońcy w drodze
losowania, przy którym mają oni prawo być obecni. Prokurator może złożyć wniosek
nie później niż w ciągu 7 dni po wniesieniu do sądu aktu oskarżenia, a obrońca w
ciągu 7 dni od dnia doręczenia mu odpisu aktu oskarżenia.
§ 3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady wyznaczania i losowania składu orzekającego.
Art. 352. Prezes sądu po rozważeniu wniosków stron lub z urzędu dopuszcza dowody
i zarządza ich sprowadzenie na rozprawę. Przepis art. 368 stosuje się
odpowiednio.
Art. 353. § 1. Pomiędzy doręczeniem zawiadomienia a terminem rozprawy głównej
powinno upłynąć co najmniej 7 dni.
§ 2. W razie niezachowania tego terminu w stosunku do oskarżonego lub jego
obrońcy rozprawa na ich wniosek, zgłoszony przed rozpoczęciem przewodu sądowego,
ulega odroczeniu.
Art. 354. W wypadku wniosku prokuratora o umorzenie postępowania z powodu
niepoczytalności sprawcy i o zastosowanie środków zabezpieczających stosuje się
odpowiednio przepisy niniejszego rozdziału z następującymi zmianami:
1) nie stosuje się przepisów o oskarżycielu posiłkowym, a powództwo cywilne jest
niedopuszczalne,
2) wniosek kieruje się na rozprawę, chyba że w świetle materiałów postępowania
przygotowawczego popełnienie czynu zabronionego przez podejrzanego i jego
niepoczytalność w chwili czynu nie budzą wątpliwości, a prezes sądu na wniosek
obrońcy uzna za celowe rozpoznanie sprawy na posiedzeniu z udziałem obrońcy i
podejrzanego; podejrzany nie bierze udziału w posiedzeniu, jeżeli z opinii
biegłych wynika, że byłoby to niewskazane, chyba że sąd uzna jego udział za
konieczny; pokrzywdzony ma prawo wziąć udział w posiedzeniu,
3) w razie umorzenia postępowania stosuje się art. 322 § 2 i 3.
Rozdział 42
Jawność rozprawy głównej
Art. 355. Rozprawa odbywa się jawnie. Ograniczenia jawności określa ustawa.
Art. 356. § 1. Na rozprawie oprócz osób biorących udział w postępowaniu mogą być
obecne tylko osoby pełnoletnie, nie uzbrojone.
§ 2. Przewodniczący może zezwolić na obecność na rozprawie małoletnim oraz
osobom obowiązanym do noszenia broni.
§ 3. Nie mogą być obecne na rozprawie osoby znajdujące się w stanie nie
licującym z powagą sądu.
Art. 357. § 1. Sąd może zezwolić przedstawicielom radia, telewizji, filmu i
prasy na dokonywanie za pomocą aparatury utrwaleń obrazu i dźwięku z przebiegu
rozprawy, gdy uzasadniony interes społeczny za tym przemawia, dokonywanie tych
czynności nie będzie utrudniać prowadzenia rozprawy, a ważny interes uczestnika
postępowania temu się nie sprzeciwia.
§ 2. Sąd może określić warunki, od których uzależnia wydanie zezwolenia
przewidzianego w § 1.
Art. 358. Jeżeli nie przemawia przeciw temu wzgląd na prawidłowość postępowania,
sąd na wniosek strony wyraża zgodę na utrwalenie przez nią przebiegu rozprawy za
pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk.
Art. 359. Niejawna jest rozprawa, która dotyczy:
1) wniosku prokuratora o umorzenie postępowania z powodu niepoczytalności
sprawcy i zastosowania środka zabezpieczającego,
2) sprawy o pomówienie lub znieważenie; na wniosek pokrzywdzonego rozprawa
odbywa się jednak jawnie.
Art. 360. § 1. Sąd wyłącza jawność rozprawy w całości albo w części, jeżeli
jawność mogłaby:
1) wywołać zakłócenie spokoju publicznego,
2) obrażać dobre obyczaje,
3) ujawnić okoliczności, które ze względu na ważny interes państwa powinny być
zachowane w tajemnicy,
4) naruszyć ważny interes prywatny.
§ 2. Sąd wyłącza jawność całości lub części rozprawy także na żądanie osoby,
która złożyła wniosek o ściganie.
§ 3. Sąd może wyłączyć jawność całości albo części rozprawy, jeżeli choćby jeden
z oskarżonych jest nieletni.
Art. 361. § 1. W razie wyłączenia jawności mogą być obecne na rozprawie, oprócz
osób biorących udział w postępowaniu, po dwie osoby wskazane przez oskarżyciela
publicznego, oskarżyciela posiłkowego, oskarżyciela prywatnego i oskarżonego.
Jeżeli jest kilku oskarżycieli lub oskarżonych, każdy z nich może żądać
pozostawienia na sali rozpraw po jednej osobie.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli zachodzi obawa ujawnienia tajemnicy
państwowej.
§ 3. W razie wyłączenia jawności przewodniczący może zezwolić poszczególnym
osobom na obecność na rozprawie.
Art. 362. Przewodniczący poucza obecnych o obowiązku zachowania w tajemnicy
okoliczności ujawnionych na rozprawie toczącej się z wyłączeniem jawności i
uprzedza o skutkach niedopełnienia tego obowiązku.
Art. 363. Z chwilą zgłoszenia wniosku o wyłączenie jawności rozprawa w zakresie
tego wniosku odbywa się z wyłączeniem jawności, jeżeli o to wnosi strona lub sąd
uzna to za potrzebne.
Art. 364. § 1. Ogłoszenie wyroku odbywa się jawnie.
§ 2. Jeżeli jawność rozprawy wyłączono w całości lub w części, przytoczenie
powodów wyroku może nastąpić również z wyłączeniem jawności w całości lub w
części.
Rozdział 43
Przepisy ogólne o rozprawie głównej
Art. 365. Rozprawa odbywa się ustnie.
Art. 366. § 1. Przewodniczący kieruje rozprawą i czuwa nad jej prawidłowym
przebiegiem, bacząc, aby zostały wyjaśnione wszystkie istotne okoliczności
sprawy, a w miarę możności także okoliczności sprzyjające popełnieniu
przestępstwa.
§ 2. Przewodniczący powinien dążyć do tego, aby rozstrzygnięcie sprawy nastąpiło
na pierwszej rozprawie głównej.
Art. 367. § 1. Przewodniczący umożliwia stronom wypowiedzenie się co do każdej
kwestii podlegającej rozstrzygnięciu.
§ 2. Jeżeli w jakiejkolwiek kwestii jedna ze stron zabiera głos, prawo głosu
przysługuje również wszystkim innym stronom. Obrońcy oskarżonego i oskarżonemu
przysługuje głos ostatni.
Art. 368. O przychylnym załatwieniu wniosku dowodowego strony, któremu inna
strona nie sprzeciwiła się, rozstrzyga ostatecznie przewodniczący; w innych
wypadkach sąd wydaje postanowienie.
Art. 369. Dowody na poparcie oskarżenia powinny być w miarę możności
przeprowadzone przed dowodami służącymi do obrony.
Art. 370. § 1. Po swobodnym wypowiedzeniu się osoby przesłuchiwanej na wezwanie
przewodniczącego, stosownie do art. 171 § 1, mogą zadawać jej pytania w
następującym porządku: oskarżyciel publiczny, oskarżyciel posiłkowy, pełnomocnik
oskarżyciela posiłkowego, oskarżyciel prywatny, pełnomocnik oskarżyciela
prywatnego, powód cywilny, pełnomocnik powoda cywilnego, biegły, obrońca,
oskarżony, członkowie składu orzekającego.
§ 2. Strona, na której wniosek świadek został dopuszczony, zadaje pytania przed
pozostałymi stronami.
§ 3. W razie potrzeby członkowie składu orzekającego mogą w każdym momencie
zadawać dodatkowe pytania.
§ 4. Przewodniczący uchyla pytania, o których mowa w art. 171 § 5 lub gdy z
innych powodów uzna je za niestosowne.
Art. 371. § 1. Przy przesłuchaniu świadka nie powinni być świadkowie, którzy
jeszcze nie zostali przesłuchani.
§ 2. Przewodniczący powinien przedsiębrać środki zapobiegające porozumiewaniu
się osób przesłuchanych z osobami, które jeszcze nie zostały przesłuchane.
Art. 372. Przewodniczący wydaje wszelkie zarządzenia niezbędne do utrzymania na
sali sądowej spokoju i porządku.
Art. 373. Od zarządzeń przewodniczącego wydanych na rozprawie głównej
przysługuje odwołanie do składu orzekającego.
Art. 374. § 1. Obecność oskarżonego na rozprawie głównej jest obowiązkowa,
jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
§ 2. Przewodniczący może wydać zarządzenie w celu uniemożliwienia oskarżonemu
wydalenia się z sądu przed zakończeniem rozprawy.
Art. 375. § 1. Jeżeli oskarżony pomimo upomnienia go przez przewodniczącego
zachowuje się nadal w sposób zakłócający porządek rozprawy lub godzący w powagę
sądu, przewodniczący może wydalić go na pewien czas z sali rozprawy.
§ 2. Zezwalając oskarżonemu na powrót, przewodniczący niezwłocznie informuje go
o przebiegu rozprawy w czasie jego nieobecności oraz umożliwia mu złożenie
wyjaśnień co do przeprowadzonych w czasie jego nieobecności dowodów.
Art. 376. § 1. Jeżeli oskarżony, który złożył już wyjaśnienia, opuścił salę
rozprawy bez zezwolenia przewodniczącego, sąd może dokończyć rozprawę pomimo
nieobecności oskarżonego, a wyroku wydanego w tym wypadku nie uważa się za
zaoczny. Sąd zarządza przymusowe doprowadzenie oskarżonego, jeżeli uznaje jego
obecność za niezbędną.
§ 2. Przepis ten stosuje się odpowiednio, jeżeli oskarżony po złożeniu
wyjaśnień, zawiadomiony o terminie rozprawy odroczonej lub przerwanej, nie
stawił się na tę rozprawę bez usprawiedliwienia.
§ 3. Jeżeli na rozprawę odroczoną lub przerwaną stawił się współoskarżony, który
usprawiedliwił swoje niestawiennictwo, sąd może prowadzić rozprawę w zakresie
nie dotyczącym bezpośrednio nieobecnego oskarżonego, jeżeli nie ograniczy to
jego prawa do obrony.
Art. 377. § 1. Jeżeli oskarżony wprawił się ze swej winy w stan niezdolności do
udziału w rozprawie lub w posiedzeniu, w którym jego udział jest obowiązkowy,
sąd może prowadzić postępowanie pomimo jego nieobecności, nawet jeżeli nie
złożył jeszcze wyjaśnień.
§ 2. Przed wydaniem postanowienia, o którym mowa w § 1, sąd zapoznaje się ze
świadectwem lekarza, który stwierdził stan takiej niezdolności, lub przesłuchuje
go w charakterze biegłego.
§ 3. Jeżeli oskarżony zawiadomiony o terminie rozprawy oświadcza, że nie weźmie
udziału w rozprawie, albo uniemożliwia doprowadzenie go na rozprawę, sąd może
prowadzić postępowanie bez jego udziału, chyba że uzna obecność oskarżonego za
niezbędną; przepis art. 376 § 1 zdanie drugie stosuje się.
§ 4. Jeżeli oskarżony pozbawiony wolności nie złożył jeszcze wyjaśnień przed
sądem, zleca się przesłuchanie go stosując odpowiednio art. 396 § 2. W innych
wypadkach sąd może zastosować art. 396 § 2 lub uznać za wystarczające odczytanie
jego poprzednio złożonych wyjaśnień.
§ 5. Jeżeli rozprawę przerwano lub odroczono wyznaczając nowy jej termin, sąd
powiadamia o tym oskarżonego, a jeżeli oskarżony się stawi - przepis art. 375 §
2 stosuje się odpowiednio.
§ 6. Wyroku nie uważa się w tym wypadku za zaoczny.
Art. 378. § 1. Jeżeli po rozpoczęciu rozprawy w sprawie, w której oskarżony musi
mieć obrońcę, obrońca lub oskarżony wypowiada stosunek obrończy, prezes sądu w
wypadku obrony z urzędu wyznacza nowego obrońcę, natomiast w wypadku obrony z
wyboru sąd zakreśla oskarżonemu odpowiedni termin do powołania nowego obrońcy, a
po bezskutecznym upływie terminu prezes sądu wyznacza obrońcę z urzędu. W razie
potrzeby rozprawę przerywa się lub odracza.
§ 2. Dotychczasowy obrońca powinien pełnić obowiązek do czasu podjęcia obrony
przez nowego obrońcę, chyba że przyczyną wypowiedzenia jest różnica zdań co do
linii obrony.
Art. 379. § 1. Gdy sąd wchodzi na salę lub ją opuszcza, wszyscy obecni wstają.
§ 2. Wstaje również każda osoba, do której sąd się zwraca lub która do sądu
przemawia, chyba że przewodniczący zwolni ją od tego obowiązku.
Art. 380. Przepisy dotyczące oskarżonego stosuje się odpowiednio do osoby,
której prokurator zarzuca popełnienie czynu zabronionego w stanie
niepoczytalności i wnosi o umorzenie postępowania oraz o zastosowanie wobec niej
środków zabezpieczających.
Rozdział 44
Rozpoczęcie rozprawy głównej
Art. 381. Rozprawę główną rozpoczyna wywołanie sprawy. Następnie przewodniczący
sprawdza, czy wszyscy wezwani stawili się oraz czy nie ma przeszkód do
rozpoznania sprawy.
Art. 382. W razie nie usprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonego, którego
obecność jest obowiązkowa, przewodniczący zarządza jego natychmiastowe
doprowadzenie lub przerywa w tym celu rozprawę albo też sąd ją odracza.
Art. 383. W razie niestawiennictwa powoda cywilnego do chwili rozpoczęcia
przewodu sądowego, sąd pozostawia powództwo cywilne bez rozpoznania, chyba że
powód złożył wniosek o rozpoznanie pomimo jego nieobecności.
Art. 384. § 1. Po sprawdzeniu obecności przewodniczący zarządza opuszczenie sali
rozpraw przez świadków. Biegli pozostają na sali, jeżeli przewodniczący nie
zarządzi inaczej.
§ 2. Pokrzywdzony ma prawo wziąć udział w rozprawie i pozostać na sali, choćby
miał składać zeznania jako świadek. W tym wypadku sąd przesłuchuje go w
pierwszej kolejności.
§ 3. Uznając to za celowe sąd może zobowiązać pokrzywdzonego do obecności na
rozprawie lub jej części.
Rozdział 45
Przewód sądowy
Art. 385. § 1. Przewód sądowy rozpoczyna się od odczytania przez oskarżyciela
aktu oskarżenia.
§ 2. W wypadku szczególnie obszernego uzasadnienia aktu oskarżenia można
poprzestać na przedstawieniu podstaw oskarżenia.
§ 3. Jeżeli wniesiono odpowiedź na akt oskarżenia, przewodniczący informuje o
jej treści.
Art. 386. § 1. Po odczytaniu aktu oskarżenia przewodniczący poucza oskarżonego o
prawie składania wyjaśnień, odmowy wyjaśnień lub odpowiedzi na pytania, po czym
pyta go, czy przyznaje się do zarzucanego mu czynu oraz czy chce złożyć
wyjaśnienia i jakie.
§ 2. Po przesłuchaniu oskarżonego przewodniczący poucza go o prawie zadawania
pytań osobom przesłuchiwanym oraz składania wyjaśnień co do każdego dowodu.
Art. 387. § 1. Do chwili zakończenia pierwszego przesłuchania na rozprawie
głównej oskarżony, któremu zarzucono występek zagrożony karą nie przekraczającą
8 lat pozbawienia wolności, może złożyć wniosek o wydanie wyroku skazującego i
wymierzenie mu określonej kary lub środka karnego bez przeprowadzania
postępowania dowodowego; jeżeli oskarżony nie ma obrońcy z wyboru, sąd może, na
jego wniosek, wyznaczyć mu obrońcę z urzędu.
§ 2. Sąd może przychylić się do wniosku oskarżonego o wydanie wyroku skazującego
tylko wtedy, gdy okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości,
prokurator i pokrzywdzony wyrażą na to zgodę, a cele postępowania zostaną
osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości.
§ 3. Sąd może uzależnić uwzględnienie wniosku oskarżonego od dokonania w nim
wskazanej przez siebie zmiany. Przepis art. 341 § 3 stosuje się odpowiednio.
§ 4. Przychylając się do wniosku sąd może uznać za ujawnione dowody wymienione w
akcie oskarżenia lub dokumenty przedłożone przez stronę.
§ 5. Jeżeli wniosek złożono przed rozpoczęciem rozprawy, sąd rozpoznaje go na
rozprawie.
Art. 388. Za zgodą obecnych stron sąd może przeprowadzić postępowanie dowodowe
tylko częściowo, jeżeli wyjaśnienia oskarżonego przyznającego się do winy nie
budzą wątpliwości.
Art. 389. § 1. Jeżeli oskarżony odmawia wyjaśnień lub wyjaśnia wyraźnie
odmiennie niż poprzednio albo oświadcza, że pewnych okoliczności nie pamięta,
wolno na rozprawie odczytywać tylko w odpowiednim zakresie protokoły jego
wyjaśnień złożonych poprzednio w charakterze oskarżonego w tej lub innej sprawie
w postępowaniu przygotowawczym albo przed sądem.
§ 2. Po odczytaniu protokołu przewodniczący zwraca się do oskarżonego o
wypowiedzenie się co do jego treści i o wyjaśnienie zachodzących sprzeczności.
Art. 390. § 1. Oskarżony ma prawo być obecny przy wszystkich czynnościach
postępowania dowodowego.
§ 2. W wyjątkowych wypadkach, gdy należy się obawiać, że obecność oskarżonego
mogłaby oddziaływać krępująco na wyjaśnienia współoskarżonego albo na zeznania
świadka lub biegłego, przewodniczący może zarządzić, aby na czas przesłuchania
danej osoby oskarżony opuścił salę sądową. Przepis art. 375 § 2 stosuje się
odpowiednio.
Art. 391. § 1. Jeżeli świadek bezpodstawnie odmawia zeznań, zeznaje wyraźnie
odmiennie niż poprzednio albo oświadczy, że pewnych okoliczności nie pamięta,
albo przebywa za granicą lub nie można mu było doręczyć wezwania, albo nie
stawił się z powodu nie dających się usunąć przeszkód lub prezes sądu zaniechał
wezwania świadka na podstawie art. 333 § 2, a także wtedy, gdy świadek zmarł,
wolno odczytywać w odpowiednim zakresie protokoły złożonych poprzednio przez
niego zeznań w postępowaniu przygotowawczym albo przed sądem w tej lub innej
sprawie.
§ 2. W warunkach określonych w § 1, a także w wypadku określonym w art. 182 § 3,
wolno również odczytywać na rozprawie protokoły złożonych poprzednio przez
świadka wyjaśnień w charakterze oskarżonego.
§ 3. Przepis art. 389 § 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 392. Sąd może odczytywać na rozprawie głównej wszelkie protokoły
przesłuchania świadków i oskarżonych sporządzone przed sądem, gdy bezpośrednie
przeprowadzenie dowodu jest utrudnione, a wszystkie obecne strony wyrażają na to
zgodę.
Art. 393. § 1. Wolno odczytywać na rozprawie protokoły oględzin, przeszukania i
zatrzymania rzeczy, opinie biegłych, instytutów, zakładów lub instytucji, dane o
karalności, wyniki wywiadu środowiskowego oraz wszelkie dokumenty urzędowe,
złożone w postępowaniu przygotowawczym lub sądowym. Nie wolno jednak odczytywać
notatek dotyczących czynności, z których wymagane jest spisanie protokołu; zakaz
ten dotyczy także wypadków odstąpienia od sporządzenia protokołu na podstawie
art. 319.
§ 2. Wolno również odczytywać zawiadomienia o przestępstwie, które stanowią
dowód tylko tego, kto, kiedy i o jakim czynie złożył zawiadomienie.
§ 3. Mogą być odczytywane na rozprawie wszelkie dokumenty prywatne, powstałe
poza postępowaniem karnym i nie dla jego celów, w szczególności oświadczenia,
publikacje, listy oraz notatki.
§ 4. Wolno odczytywać na rozprawie protokoły zeznań świadka przesłuchanego w
warunkach określonych w art. 184. Rozprawa jest wówczas niejawna; przepisu art.
361 § 1 nie stosuje się.
Art. 394. § 1. Dane dotyczące osoby oskarżonego oraz wyniki wywiadu
środowiskowego uznaje się za ujawnione bez odczytywania. Należy je jednak
odczytać na żądanie oskarżonego lub obrońcy.
§ 2. Inne podlegające odczytaniu dokumenty można uznać bez ich odczytywania za
ujawnione w całości lub w części, jeżeli obecne na rozprawie strony zgodnie o to
wnoszą. Przewodniczący informuje wówczas o treści tych dokumentów.
Art. 395. Jeżeli nie stoją temu na przeszkodzie właściwości dowodów rzeczowych,
sprowadza się je na salę rozpraw i udostępnia stronom, a w razie potrzeby -
świadkom i biegłym.
Art. 396. § 1. Jeżeli zapoznanie się z dowodem rzeczowym lub przeprowadzenie
oględzin przez pełny skład sądu napotyka znaczne trudności albo jeżeli strony
wyrażają na to zgodę, sąd wyznacza do tej czynności sędziego ze swego składu
albo sąd wezwany.
§ 2. Sąd może zlecić przesłuchanie świadka sędziemu wyznaczonemu ze swego składu
lub sądowi wezwanemu, w którego okręgu świadek przebywa, jeżeli świadek nie
stawił się z powodu przeszkód zbyt trudnych do usunięcia.
§ 3. W czynnościach wskazanych w § 1 i 2 mają prawo brać udział strony, obrońcy
i pełnomocnicy. Oskarżonego pozbawionego wolności sprowadza się tylko wtedy, gdy
sąd uzna to za konieczne.
§ 4. Sędzia wyznaczony lub sąd wezwany może przeprowadzić także inny dowód,
którego potrzeba wyłoni się w toku czynności wskazanej w § 1 lub 2.
Art. 397. § 1. Sąd może zwrócić sprawę prokuratorowi do uzupełnienia
postępowania przygotowawczego jedynie wtedy, gdy istotne braki tego postępowania
ujawnią się dopiero w toku rozprawy, a ich usunięcie przez sąd uniemożliwiałoby
wydanie prawidłowego orzeczenia w rozsądnym terminie.
§ 2. Przepisy art. 345 § 2 i 3 oraz art. 346 stosuje się odpowiednio.
Art. 398. § 1. Jeżeli na podstawie okoliczności, które wyszły na jaw w toku
rozprawy, oskarżyciel zarzucił oskarżonemu inny czyn oprócz objętego aktem
oskarżenia, sąd może za zgodą oskarżonego rozpoznać nowe oskarżenie na tej samej
rozprawie, chyba że zachodzi konieczność przeprowadzenia postępowania
przygotowawczego co do nowego czynu.
§ 2. W razie odroczenia rozprawy oskarżyciel wnosi nowy lub dodatkowy akt
oskarżenia.
Art. 399. § 1. Jeżeli w toku rozprawy okaże się, że nie wychodząc poza granice
oskarżenia można czyn zakwalifikować według innego przepisu prawnego, sąd
uprzedza o tym obecne na rozprawie strony.
§ 2. Na wniosek oskarżonego można przerwać rozprawę w celu umożliwienia mu
przygotowania się do obrony.
Art. 400. Jeżeli po rozpoczęciu przewodu sądowego ujawni się, że czyn
oskarżonego stanowi wykroczenie, sąd, nie przekazując sprawy kolegium do spraw
wykroczeń, rozpoznaje je na zasadach ogólnych.
Art. 401. § 1. Przewodniczący może przerwać rozprawę główną dla sprowadzenia
dowodu albo dla wypoczynku lub z innej ważnej przyczyny.
§ 2. Każdorazowa przerwa w rozprawie może trwać nie dłużej niż 35 dni.
Art. 402. § 1. Jeżeli przewodniczący, zarządzając przerwę, oznaczy jednocześnie
czas i miejsce dalszego ciągu rozprawy, osoby obecne na rozprawie przerwanej są
obowiązane stawić się w nowym terminie bez wezwania. Przepis art. 285 stosuje
się odpowiednio.
§ 2. Rozprawę przerwaną prowadzi się po przerwie w dalszym ciągu, a od początku
- jeżeli skład sądu uległ zmianie albo sąd uzna to za konieczne.
§ 3. W razie przekroczenia terminu przerwy rozprawę uważa się za odroczoną.
Art. 403. Orzeczenia zapadające w czasie przerwy w rozprawie wydaje się w
składzie rozpoznającym sprawę, a w wypadku niemożności jego utworzenia - w takim
samym składzie.
Art. 404. § 1. Sąd może odroczyć rozprawę tylko wtedy, gdy zarządzenie przerwy
nie byłoby wystarczające.
§ 2. Rozprawę odroczoną prowadzi się w nowym terminie od początku. Jeżeli strony
nie zgłaszają sprzeciwu, sąd może wyjątkowo prowadzić rozprawę odroczoną w
dalszym ciągu, chyba że skład sądu uległ zmianie.
§ 3. W wypadku podjęcia postępowania zawieszonego rozprawę prowadzi się od
początku, chyba że zawieszenie trwało krócej niż 35 dni, a skład sądu nie uległ
zmianie.
Art. 405. Po przeprowadzeniu dowodów dopuszczonych w sprawie przewodniczący
zapytuje strony, czy wnoszą o uzupełnienie postępowania dowodowego i w razie
odpowiedzi przeczącej - zamyka przewód sądowy.
Rozdział 46
Głosy stron
Art. 406. § 1. Po zamknięciu przewodu sądowego przewodniczący udziela głosu
stronom, ich przedstawicielom oraz w miarę potrzeby przedstawicielowi
społecznemu, który przemawia przed obrońcą i oskarżonym. Głos zabierają w
następującej kolejności: oskarżyciel publiczny, oskarżyciel posiłkowy,
oskarżyciel prywatny, powód cywilny, obrońca oskarżonego i oskarżony.
Przedstawiciele procesowi stron zabierają głos przed stronami.
§ 2. Jeżeli oskarżyciel lub powód cywilny ponownie zabiera głos, należy również
udzielić głosu obrońcy i oskarżonemu.
Art. 407. Oskarżonemu, który nie włada językiem polskim, należy przed
udzieleniem głosu przetłumaczyć przynajmniej skrót przemówień.
Rozdział 47
Wyrokowanie
Art. 408. Po wysłuchaniu głosów stron sąd niezwłocznie przystępuje do narady.
Art. 409. Sąd aż do ogłoszenia wyroku może wznowić przewód sądowy, zwłaszcza w
wypadku przewidzianym w art. 399, albo też udzielić dodatkowego głosu stronom.
Art. 410. Podstawę wyroku może stanowić tylko całokształt okoliczności
ujawnionych w toku rozprawy głównej.
Art. 411. § 1. W sprawie zawiłej albo z innych ważnych powodów sąd może odroczyć
wydanie wyroku na czas nie przekraczający 7 dni.
§ 2. W razie przekroczenia tego terminu rozprawę prowadzi się od początku.
§ 3. W postanowieniu o odroczeniu wydania wyroku należy wskazać czas i miejsce
jego ogłoszenia.
Art. 412. Niezwłocznie po ukończeniu głosowania sąd sporządza wyrok na piśmie.
Art. 413. § 1. Każdy wyrok powinien zawierać:
1) oznaczenie sądu, który go wydał, oraz sędziów, ławników, oskarżycieli i
protokolanta,
2) datę oraz miejsce rozpoznania sprawy i wydania wyroku,
3) imię, nazwisko oraz inne dane określające tożsamość oskarżonego,
4) przytoczenie opisu i kwalifikacji prawnej czynu, którego popełnienie
oskarżyciel zarzuca oskarżonemu,
5) rozstrzygnięcie sądu,
6) wskazanie zastosowanych przepisów ustawy karnej.
§ 2. Wyrok skazujący powinien ponadto zawierać:
1) dokładne określenie przypisanego oskarżonemu czynu oraz jego kwalifikację
prawną,
2) rozstrzygnięcia co do kary i środków karnych, a w razie potrzeby, co do
zaliczenia na ich poczet tymczasowego aresztowania i zatrzymania oraz środków
zapobiegawczych wymienionych w art. 276.
Art. 414. § 1. W razie stwierdzenia po rozpoczęciu przewodu sądowego
okoliczności wyłączającej ściganie lub danych przemawiających za warunkowym
umorzeniem postępowania, sąd wyrokiem umarza postępowanie albo umarza je
warunkowo. Jednakże w razie stwierdzenia okoliczności wymienionych w art. 17 § 1
pkt 1 i 2 sąd wydaje wyrok uniewinniający, chyba że sprawca w chwili czynu był
niepoczytalny.
§ 2. Umarzając postępowanie sąd stosuje odpowiednio art. 322 § 2 i 3, art. 323 §
1 i 2 oraz art. 340 § 2 i 3.
§ 3. Sąd stosuje środek zabezpieczający wskazany w art. 99 § 1 Kodeksu karnego,
jeżeli wyniki przewodu sądowego to uzasadniają, a umorzenie następuje z powodu
niepoczytalności sprawcy w chwili popełnienia czynu.
§ 4. Umarzając postępowanie warunkowo, sąd stosuje odpowiednio art. 341.
§ 5. Przewidując możliwość warunkowego umorzenia postępowania albo możliwość
orzeczenia kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, sąd może wznowić
przewód sądowy celem odpowiedniego zastosowania art. 341 § 3; wówczas sąd może
zarządzić przerwę.
Art. 415. § 1. W razie skazania oskarżonego albo warunkowego umorzenia
postępowania, sąd uwzględnia albo oddala powództwo cywilne w całości lub w
części.
§ 2. W razie innego rozstrzygnięcia sąd pozostawia powództwo cywilne bez
rozpoznania.
§ 3. Sąd orzeka o pozostawieniu powództwa cywilnego bez rozpoznania, również
jeżeli materiał dowodowy ujawniony w toku rozprawy nie wystarcza do
rozstrzygnięcia powództwa cywilnego, a uzupełnienie tego materiału spowodowałoby
znaczną przewlekłość postępowania.
§ 4. Jeżeli zasądzone odszkodowanie nie pokrywa całej szkody lub nie stanowi
pełnego zadośćuczynienia za krzywdę, pokrzywdzony może dochodzić dodatkowych
roszczeń w postępowaniu cywilnym.
§ 5. W razie skazania albo warunkowego umorzenia postępowania sąd może zasądzić
odszkodowanie na rzecz pokrzywdzonego także z urzędu, chyba że ustawa stanowi
inaczej.
§ 6. W razie skazania oskarżonego lub warunkowego umorzenia postępowania, w
wypadkach wskazanych w ustawie sąd orzeka nawiązkę lub obowiązek naprawienia
szkody.
Art. 416. § 1. W razie skazania oskarżonego sąd, uwzględniając wniosek
prokuratora, zobowiązuje w wyroku podmiot, który uzyskał korzyść majątkową w
warunkach określonych w art. 52 Kodeksu karnego, do jej zwrotu w całości lub w
części na rzecz Skarbu Państwa. Uniewinniając oskarżonego albo skazując go za
przestępstwo, które takiej korzyści nie przyniosło, lub umarzając postępowanie -
sąd pozostawia wniosek prokuratora bez rozpoznania.
§ 2. Przed zakończeniem przewodu sądowego sąd przesłuchuje w charakterze świadka
podmiot określony w art. 52 Kodeksu karnego. Jeżeli podmiotem tym nie jest osoba
fizyczna, przesłuchuje się organ uprawniony do działania w jego imieniu.
§ 3. Osoba, o której mowa w § 2, może odmówić zeznań.
§ 4. Przepisy art. 72, 75, 87 i 89 stosuje się odpowiednio.
Art. 417. Zaliczeniu na poczet orzeczonej kary podlega również okres
tymczasowego aresztowania odbytego przez oskarżonego w innej sprawie, w której
postępowanie toczyło się równocześnie, a zapadł w niej prawomocny wyrok
uniewinniający, umorzono postępowanie albo odstąpiono od wymierzenia kary.
Art. 418. § 1. Po podpisaniu wyroku przewodniczący ogłasza go publicznie; w
czasie ogłaszania wyroku wszyscy obecni, z wyjątkiem sądu, stoją.
§ 2. Zgłoszenie zdania odrębnego podaje się do wiadomości, a jeżeli członek
składu orzekającego, który zgłosił zdanie odrębne, wyraził na to zgodę, także
jego nazwisko.
§ 3. Po ogłoszeniu przewodniczący lub jeden z członków składu orzekającego
podaje ustnie najważniejsze powody wyroku.
Art. 419. § 1. Niestawiennictwo stron, ich obrońców i pełnomocników nie stoi na
przeszkodzie ogłoszeniu wyroku.
§ 2. Jeżeli oskarżony pozbawiony wolności nie był obecny przy ogłoszeniu na
rozprawie orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, a nie miał obrońcy,
orzeczenie to doręcza się oskarżonemu. Przepis art. 100 § 6 stosuje się
odpowiednio.
Art. 420. § 1. Jeżeli wyrok nie zawiera rozstrzygnięcia co do zaliczenia
tymczasowego aresztowania, zatrzymania lub środków zapobiegawczych wymienionych
w art. 276 albo dowodów rzeczowych, sąd orzeka o tym postanowieniem na
posiedzeniu. Nie można jednak orzec przepadku przedmiotów.
§ 2. Jeżeli, wskutek braku informacji lub błędnej informacji o odbywaniu przez
oskarżonego kary pozbawienia wolności w innej sprawie, sąd nieprawidłowo
zaliczył okres tymczasowego aresztowania na poczet orzeczonej kary, stosuje się
odpowiednio przepis § 1 zdanie pierwsze.
§ 3. Strony mają prawo wziąć udział w tym posiedzeniu. Oskarżonego aresztowanego
sprowadza się na posiedzenie tylko wtedy, gdy prezes sądu lub sąd uzna to za
konieczne.
§ 4. Na postanowienia, o których mowa w § 1 i § 2, przysługuje zażalenie.
Art. 421. Osobie nie będącej oskarżonym, która zgłasza roszczenie do mienia
objętego przepadkiem przedmiotów, przysługuje prawo dochodzenia swych roszczeń
tylko w drodze postępowania cywilnego.
Art. 422. § 1. W terminie zawitym 7 dni od daty ogłoszenia wyroku strona może
złożyć wniosek o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku.
Sporządzenie uzasadnienia z urzędu nie zwalnia strony od złożenia wniosku o
doręczenie uzasadnienia. Wniosek składa się na piśmie.
§ 2. Dla oskarżonego pozbawionego wolności, który nie ma obrońcy i nie był
obecny podczas ogłoszenia wyroku, termin wymieniony w § 1 biegnie od daty
doręczenia mu wyroku.
§ 3. Prezes sądu odmawia przyjęcia wniosku złożonego przez osobę nieuprawnioną
lub po terminie. Na zarządzenie prezesa przysługuje zażalenie.
Art. 423. § 1. Uzasadnienie wyroku powinno być sporządzone w ciągu 7 dni od daty
złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia, a w wypadku sporządzenia
uzasadnienia z urzędu - od daty ogłoszenia wyroku; w sprawie zawiłej, w razie
niemożności sporządzenia uzasadnienia w terminie, prezes sądu może przedłużyć
ten termin na czas oznaczony.
§ 2. Wyrok z uzasadnieniem doręcza się stronie, która złożyła wniosek na
podstawie art. 422. Przepis art. 100 § 5 stosuje się.
Art. 424. § 1. Uzasadnienie powinno zawierać:
1) wskazanie, jakie fakty sąd uznał za udowodnione lub nie udowodnione, na
jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych,
2) wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku.
§ 2. W uzasadnieniu wyroku należy ponadto przytoczyć okoliczności, które sąd
miał na względzie przy wymiarze kary, a zwłaszcza przy zastosowaniu
nadzwyczajnego złagodzenia kary, środków zabezpieczających, uwzględnieniu
powództwa cywilnego oraz przy innych rozstrzygnięciach zawartych w wyroku.
DZIAŁ IX
Postępowanie odwoławcze
Rozdział 48
Przepisy ogólne
Art. 425. § 1. Od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji przysługuje stronom
i podmiotowi określonemu w art. 416 środek odwoławczy.
§ 2. Orzeczenie można zaskarżyć w całości lub w części. Można także zaskarżyć
samo uzasadnienie orzeczenia.
§ 3. Odwołujący się może skarżyć jedynie rozstrzygnięcia lub ustalenia
naruszające jego prawa lub szkodzące jego interesom. Ograniczenie to nie dotyczy
oskarżyciela publicznego.
§ 4. Oskarżyciel publiczny ma prawo wnieść środek odwoławczy także na korzyść
oskarżonego.
Art. 426. § 1. Od orzeczeń wydanych przez sąd odwoławczy na skutek odwołania nie
przysługuje środek odwoławczy.
§ 2. Od innych orzeczeń sądu odwoławczego oraz od orzeczeń wydanych przez Sąd
Najwyższy nie przysługuje środek odwoławczy, chyba że ustawa stanowi inaczej.
§ 3. Od wydanych w toku postępowania odwoławczego postanowień o przeprowadzeniu
obserwacji w zakładzie leczniczym, o zastosowaniu środka zapobiegawczego oraz
nałożeniu kary porządkowej przysługuje zażalenie do innego równorzędnego składu
sądu odwoławczego.
Art. 427. § 1. Odwołujący się powinien wskazać zaskarżone rozstrzygnięcie lub
ustalenie, a także podać, czego się domaga.
§ 2. Jeżeli środek odwoławczy pochodzi od oskarżyciela publicznego, obrońcy lub
pełnomocnika, powinien ponadto zawierać wskazanie zarzutów stawianych
rozstrzygnięciu oraz uzasadnienie.
§ 3. Odwołujący się może również wskazać nowe fakty lub dowody.
Art. 428. § 1. Środek odwoławczy wnosi się na piśmie do sądu, który wydał
zaskarżone orzeczenie.
§ 2. Strona może złożyć pisemną odpowiedź na środek odwoławczy.
Art. 429. § 1. Prezes sądu pierwszej instancji odmawia przyjęcia środka
odwoławczego, jeżeli wniesiony został po terminie lub przez osobę nieuprawnioną
albo jest niedopuszczalny z mocy ustawy.
§ 2. Na zarządzenie odmawiające przyjęcia środka odwoławczego na podstawie § 1
lub art. 120 § 2 przysługuje zażalenie.
Art. 430. § 1. Sąd odwoławczy pozostawia bez rozpoznania przyjęty środek
odwoławczy, jeżeli zachodzą okoliczności określone w art. 429 § 1 albo jeżeli
przyjęcie tego środka nastąpiło na skutek niezasadnego przywrócenia terminu.
§ 2. Na postanowienie przysługuje zażalenie do innego równorzędnego składu sądu
odwoławczego, chyba że zostało wydane przez Sąd Najwyższy.
Art. 431. § 1. Środek odwoławczy można cofnąć.
§ 2. Oskarżony może cofnąć wniesiony na jego korzyść środek odwoławczy, chyba że
wniósł go oskarżyciel publiczny lub zachodzi wypadek przewidziany w art. 79.
§ 3. Środka odwoławczego wniesionego na korzyść oskarżonego nie można bez jego
zgody cofnąć.
Art. 432. Cofnięty środek odwoławczy sąd odwoławczy pozostawia bez rozpoznania,
chyba że zachodzi jedna z przyczyn wymienionych w art. 101, 439 lub art. 440.
Art. 433. § 1. Sąd odwoławczy rozpoznaje sprawę w granicach środka odwoławczego,
a w zakresie szerszym o tyle, o ile ustawa to przewiduje.
§ 2. Sąd odwoławczy jest obowiązany rozważyć wszystkie wnioski i zarzuty
wskazane w środku odwoławczym, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Art. 434. § 1. Sąd odwoławczy może orzec na niekorzyść oskarżonego tylko wtedy,
gdy wniesiono na jego niekorzyść środek odwoławczy, a także tylko w granicach
zaskarżenia, chyba że ustawa stanowi inaczej. Jeżeli środek odwoławczy pochodzi
od oskarżyciela publicznego lub pełnomocnika, sąd odwoławczy może orzec na
niekorzyść oskarżonego ponadto tylko w razie stwierdzenia uchybień podniesionych
w środku odwoławczym lub podlegających uwzględnieniu z urzędu.
§ 2. Środek odwoławczy wniesiony na niekorzyść oskarżonego może spowodować
orzeczenie także na korzyść oskarżonego.
Art. 435. Sąd odwoławczy uchyla lub zmienia orzeczenie na korzyść
współoskarżonych, choćby nie wnieśli środka odwoławczego, jeżeli je uchylił lub
zmienił na rzecz współoskarżonego, którego środek odwoławczy dotyczył, gdy te
same względy przemawiają za uchyleniem lub zmianą na rzecz tamtych.
Art. 436. Sąd może ograniczyć rozpoznanie środka odwoławczego tylko do
poszczególnych uchybień, podniesionych przez stronę lub podlegających
uwzględnieniu z urzędu, jeżeli rozpoznanie w tym zakresie jest wystarczające do
wydania orzeczenia, a rozpoznanie pozostałych uchybień byłoby przedwczesne lub
bezprzedmiotowe dla dalszego toku postępowania.
Art. 437. § 1. Po rozpoznaniu środka odwoławczego sąd orzeka o utrzymaniu w
mocy, zmianie lub uchyleniu zaskarżonego orzeczenia w całości lub w części.
Dotyczy to odpowiednio rozpoznania środka odwoławczego od uzasadnienia
orzeczenia.
§ 2. Jeżeli pozwalają na to zebrane dowody, sąd odwoławczy zmienia zaskarżone
orzeczenie, orzekając odmiennie co do istoty, lub uchyla je i umarza
postępowanie; w innych wypadkach uchyla orzeczenie i przekazuje sprawę sądowi
pierwszej instancji do ponownego rozpoznania; przepis art. 397 stosuje się
odpowiednio.
Art. 438. Orzeczenie ulega uchyleniu lub zmianie w razie stwierdzenia:
1) obrazy przepisów prawa materialnego,
2) obrazy przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść
orzeczenia,
3) błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli
mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia,
4) rażącej niewspółmierności kary lub niesłusznego zastosowania albo
niezastosowania środka zabezpieczającego lub innego środka.
Art. 439. § 1. Niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów oraz
wpływu uchybienia na treść orzeczenia, sąd odwoławczy na posiedzeniu uchyla
zaskarżone orzeczenie, jeżeli:
1) w wydaniu orzeczenia brał udział sędzia podlegający wyłączeniu z przyczyn
określonych w art. 40 § 1 pkt 4, 5 oraz 7-9,
2) sąd był nienależycie obsadzony lub którykolwiek z jego członków nie był
obecny na całej rozprawie,
3) sąd powszechny orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu szczególnego
albo sąd szczególny orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu powszechnego,
4) sąd niższego rzędu orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu wyższego
rzędu,
5) zachodzi jedna z okoliczności wyłączających postępowanie, określonych w art.
17 § 1 pkt 5, 6, 9, 10 lub 11,
6) oskarżony nie miał obrońcy w wypadkach określonych w art. 79 § 1 i 2 oraz
art. 80 lub obrońca nie brał udziału w czynnościach, w których jego udział był
obowiązkowy,
7) sprawę rozpoznano podczas nieobecności oskarżonego, którego obecność była
obowiązkowa.
§ 2. Uchylenie orzeczenia jedynie z powodów określonych w § 1 pkt 5-7 może
nastąpić tylko na korzyść oskarżonego.
§ 3. W posiedzeniu mają prawo wziąć udział strony, obrońcy i pełnomocnicy.
Przepis art. 451 § 1 stosuje się odpowiednio.
Art. 440. Jeżeli utrzymanie orzeczenia w mocy byłoby rażąco niesprawiedliwe,
podlega ono zmianie na korzyść oskarżonego albo uchyleniu niezależnie od granic
zaskarżenia i podniesionych zarzutów.
Art. 441. § 1. Jeżeli przy rozpoznawaniu środka odwoławczego wyłoni się
zagadnienie prawne wymagające zasadniczej wykładni ustawy, sąd odwoławczy może
odroczyć rozpoznanie sprawy i przekazać zagadnienie do rozstrzygnięcia Sądowi
Najwyższemu.
§ 2. Sąd Najwyższy może przekazać rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego
powiększonemu składowi tego sądu.
§ 3. Uchwała Sądu Najwyższego jest w danej sprawie wiążąca.
§ 4. Obrońcy i pełnomocnicy mają prawo wziąć udział w posiedzeniu.
§ 5. Sąd Najwyższy może przejąć sprawę do swego rozpoznania.
Art. 442. § 1. Sąd któremu przekazano sprawę do ponownego rozpoznania, orzeka w
granicach, w jakich nastąpiło przekazanie. Uchylenie wyroku tylko w zakresie
rozstrzygnięcia o karze albo innym środku nie stoi na przeszkodzie uniewinnieniu
oskarżonego lub umorzeniu postępowania.
§ 2. W wypadku przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sąd orzekający w
pierwszej instancji, przeprowadzając postępowanie w zakresie dowodów, które nie
miały wpływu na uchylenie wyroku, może za zgodą stron poprzestać na ich
ujawnieniu.
§ 3. Zapatrywania prawne i wskazania sądu odwoławczego co do dalszego
postępowania są wiążące dla sądu, któremu sprawę przekazano do ponownego
rozpoznania.
Art. 443. W razie przekazania sprawy do ponownego rozpoznania wolno w dalszym
postępowaniu wydać orzeczenie surowsze niż uchylone tylko wtedy, gdy orzeczenie
to było zaskarżone na niekorzyść oskarżonego. Nie dotyczy to orzekania o
środkach wymienionych w art. 93 i 94 Kodeksu karnego.
Rozdział 49
Apelacja
Art. 444. Od wyroku sądu pierwszej instancji stronom przysługuje apelacja.
Art. 445. § 1. Termin do wniesienia apelacji wynosi 14 dni i biegnie dla każdego
uprawnionego od daty doręczenia mu wyroku z uzasadnieniem.
§ 2. Apelacja wniesiona przed upływem terminu złożenia wniosku o sporządzenie
uzasadnienia wywołuje skutki określone w art. 422 i podlega rozpoznaniu;
apelację taką można uzupełnić w terminie określonym w § 1.
Art. 446. § 1. Apelacja od wyroku sądu wojewódzkiego, która nie pochodzi od
prokuratora lub osoby wymienionej w art. 88 § 2 i 3, powinna być sporządzona i
podpisana przez adwokata.
§ 2. Do apelacji sporządzonej przez prokuratora, obrońcę lub pełnomocnika
dołącza się odpowiednią liczbę odpisów dla stron przeciwnych; do apelacji
wnoszonej do sądu apelacyjnego dołącza się dodatkowo jeden odpis.
Art. 447. § 1. Apelację co do winy uważa się za zwróconą przeciwko całości
wyroku.
§ 2. Apelację co do kary uważa się za zwróconą przeciwko całości rozstrzygnięcia
o karze i środkach karnych.
§ 3. W apelacji można podnosić zarzuty, które nie stanowiły lub nie mogły
stanowić przedmiotu zażalenia.
Art. 448. § 1. O przyjęciu apelacji zawiadamia się prokuratora oraz obrońców i
pełnomocników, a także strony, po czym akta przekazuje się niezwłocznie sądowi
odwoławczemu.
§ 2. W wypadku wniesienia apelacji przez prokuratora, obrońcę lub pełnomocnika
dołącza się do zawiadomienia odpis apelacji strony przeciwnej, chyba że w
sprawie była wyłączona jawność rozprawy ze względu na tajemnicę państwową.
Art. 449. Sąd odwoławczy rozpoznaje sprawę na rozprawie, a w wypadkach
przewidzianych przez ustawę - na posiedzeniu.
Art. 450. § 1. Udział w rozprawie prokuratora, a obrońcy w wypadkach określonych
w art. 79 i 80 jest obowiązkowy.
§ 2. Udział w rozprawie innych stron i ich pełnomocników oraz obrońcy w
wypadkach nie wymienionych w § 1 jest obowiązkowy wtedy, gdy prezes sądu lub sąd
uzna to za konieczne.
§ 3. Niestawiennictwo należycie zawiadomionych o terminie rozprawy stron,
obrońców lub pełnomocników nie tamuje rozpoznania sprawy, chyba że ich udział
jest obowiązkowy.
Art. 451. § 1. Sąd odwoławczy może zarządzić sprowadzenie na rozprawę
oskarżonego pozbawionego wolności.
§ 2. Jeżeli wniesiono apelację na niekorzyść oskarżonego co do winy albo
apelacja wnosi o wymierzenie lub zaostrzenie kary pozbawienia wolności, sąd
odwoławczy zarządza sprowadzenie na rozprawę oskarżonego pozbawionego wolności,
chyba że uzna za wystarczającą obecność obrońcy. Jeżeli sąd nie zarządza
sprowadzenia oskarżonego, który nie ma obrońcy, wyznacza się obrońcę z urzędu.
Art. 452. § 1. Sąd odwoławczy nie może przeprowadzić postępowania dowodowego co
do istoty sprawy.
§ 2. Sąd odwoławczy może jednak w wyjątkowych wypadkach, uznając potrzebę
uzupełnienia przewodu sądowego, przeprowadzić dowód na rozprawie, jeżeli
przyczyni się to do przyspieszenia postępowania, a nie jest konieczne
przeprowadzenie na nowo przewodu w całości lub w znacznej części. Dowód można
dopuścić również przed rozprawą.
Art. 453. § 1. Przewód sądowy w sądzie odwoławczym rozpoczyna ustne
sprawozdanie, w którym sędzia sprawozdawca przedstawia przebieg i wyniki
dotychczasowego postępowania, a w szczególności treść zaskarżonego wyroku oraz
zarzuty i wnioski apelacyjne, jak również kwestie wymagające rozstrzygnięcia z
urzędu. W miarę potrzeby odczytuje się z akt poszczególne ich części.
§ 2. Strony mogą składać wyjaśnienia, oświadczenia i wnioski ustnie lub na
piśmie; złożone na piśmie podlegają odczytaniu, przy czym przepis art. 394
stosuje się.
§ 3. Przewodniczący udziela głosu stronom w kolejności przez siebie ustalonej,
przy czym najpierw udziela głosu skarżącemu. Oskarżonemu i jego obrońcy nie
można odmówić zabrania głosu po przemówieniach innych stron.
Art. 454. § 1. Sąd odwoławczy nie może skazać oskarżonego, który został
uniewinniony w pierwszej instancji lub co do którego umorzono lub warunkowo
umorzono postępowanie.
§ 2. Sąd odwoławczy może orzec surowszą karę pozbawienia wolności tylko wtedy,
gdy nie zmienia ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku.
§ 3. Sąd odwoławczy nie może zaostrzyć kary przez wymierzenie kary 25 lat
pozbawienia wolności albo dożywotniego pozbawienia wolności.
Art. 455. Nie zmieniając ustaleń faktycznych, sąd odwoławczy poprawia błędną
kwalifikację prawną niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów.
Poprawienie kwalifikacji prawnej na niekorzyść oskarżonego może nastąpić tylko
wtedy, gdy wniesiono środek odwoławczy na jego niekorzyść.
Art. 456. O utrzymaniu w mocy, uchyleniu lub zmianie wyroku sądu pierwszej
instancji sąd odwoławczy orzeka wyrokiem.
Art. 457. § 1. Uzasadnienie wyroku sporządza się w każdym wypadku w terminie 14
dni.
§ 2. W uzasadnieniu należy podać, czym kierował się sąd wydając wyrok oraz
dlaczego zarzuty i wnioski apelacji sąd uznał za zasadne albo niezasadne.
Art. 458. Przepisy dotyczące postępowania przed sądem pierwszej instancji
stosuje się odpowiednio w postępowaniu przed sądem odwoławczym, chyba że
przepisy niniejszego rozdziału stanowią inaczej.
Rozdział 50
Zażalenie
Art. 459. § 1. Zażalenie przysługuje na postanowienia sądu zamykające drogę do
wydania wyroku, chyba że ustawa stanowi inaczej.
§ 2. Zażalenie przysługuje także na postanowienia co do środka zabezpieczającego
oraz na inne postanowienia w wypadkach przewidzianych w ustawie.
§ 3. Zażalenie przysługuje stronom, a także osobie, której postanowienie
bezpośrednio dotyczy, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Art. 460. Zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od daty ogłoszenia postanowienia,
a jeżeli ustawa nakazuje doręczenie postanowienia - od daty doręczenia. Dotyczy
to również zażalenia na rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów lub opłat zawarte
w wyroku; jeżeli jednak odwołujący się złoży wniosek o sporządzenie na piśmie
oraz doręczenie uzasadnienia wyroku, zażalenie można wnieść w terminie
przewidzianym do wniesienia apelacji.
Art. 461. § 1. Do zażalenia na postanowienie kończące postępowanie,
sporządzonego przez prokuratora, obrońcę lub pełnomocnika, dołącza się
odpowiednią liczbę odpisów dla osób, których dotyczy zaskarżone postanowienie.
Odpisy te doręcza się tym osobom niezwłocznie.
§ 2. Jeżeli zażalenie pochodzi od osób nie wymienionych w § 1, o jego wniesieniu
zawiadamia się osoby, których dotyczy zaskarżone postanowienie.
Art. 462. § 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, zażalenie nie wstrzymuje
wykonania zaskarżonego postanowienia; sąd jednak, który je wydał, lub sąd
powołany do rozpoznania zażalenia może wstrzymać wykonanie postanowienia.
§ 2. Odmowa wstrzymania nie wymaga uzasadnienia.
Art. 463. § 1. Sąd, na którego postanowienie złożono zażalenie, może je
uwzględnić, jeżeli orzeka w tym samym składzie, w którym wydał zaskarżone
postanowienie; w innych wypadkach prezes sądu przekazuje zażalenie niezwłocznie,
wraz z aktami lub niezbędnymi odpisami z akt sprawy, sądowi powołanemu do
rozpoznania zażalenia.
§ 2. Zażalenie na postanowienie w przedmiocie tymczasowego aresztowania oraz
zabezpieczenia majątkowego powinno być przekazane do rozpoznania w ciągu 48
godzin.
Art. 464. § 1. Strony oraz obrońcy i pełnomocnicy mają prawo wziąć udział w
posiedzeniu sądu odwoławczego rozpoznającego zażalenie na postanowienie kończące
postępowanie. Mają oni prawo udziału w posiedzeniu sądu odwoławczego także
wtedy, gdy przysługuje im prawo udziału w posiedzeniu sądu pierwszej instancji.
§ 2. W innych wypadkach sąd odwoławczy może zezwolić stronom lub obrońcy albo
pełnomocnikowi na wzięcie udziału w posiedzeniu.
§ 3. Przepis art. 451 § 1 stosuje się odpowiednio.
Art. 465. § 1. Przepisy dotyczące zażaleń na postanowienia sądu stosuje się
odpowiednio do zażaleń na postanowienia prokuratora i prowadzącego dochodzenie.
§ 2. Zażalenie na postanowienie prokuratora rozpoznaje prokurator nadrzędny, a w
wypadkach przewidzianych przez ustawę - sąd.
§ 3. Zażalenie na postanowienie prowadzącego postępowanie przygotowawcze, jeżeli
nie jest nim prokurator, rozpoznaje prokurator sprawujący nadzór nad tym
postępowaniem.
Art. 466. § 1. Przepisy dotyczące zażaleń na postanowienia stosuje się
odpowiednio do zażaleń na zarządzenia.
§ 2. Zażalenie na zarządzenie prezesa rozpoznaje sąd odwoławczy.
Art. 467. § 1. Przepisy rozdziału niniejszego stosuje się odpowiednio do
przewidzianych w ustawie zażaleń na czynności lub zaniechanie czynności.
§ 2. Uznając zasadność zażalenia, organ odwoławczy stwierdza niezgodność
czynności z prawem lub brak czynności i zarządza, co należy, zwłaszcza w celu
naprawienia skutków uchybienia oraz zapobieżenia podobnym uchybieniom w
przyszłości, a także podejmuje inne przewidziane w ustawie środki.
DZIAŁ X
Postępowania szczególne
Rozdział 51
Postępowanie uproszczone
Art. 468. W postępowaniu uproszczonym stosuje się przepisy o postępowaniu
zwyczajnym, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.
Art. 469. § 1. W trybie uproszczonym prowadzi się postępowanie w sprawach o
przestępstwa:
1) zagrożone karą nie przekraczającą 3 lat pozbawienia wolności,
2) przewidziane w art. 159, 189 § 1, art. 204 § 3, art. 207 § 1 i art. 262 § 2
Kodeksu karnego,
3) przewidziane w art. 278 § 1, art. 279 § 1, art. 284 § 2, art. 286 § 1 i 2,
art. 288 § 1, art. 289 § 1, art. 290 § 1 oraz w art. 291 § 1 Kodeksu karnego -
jeżeli wartość przedmiotu przestępstwa albo szkoda wyrządzona lub zamierzona nie
przekracza dwudziestokrotnej wysokości najniższego miesięcznego wynagrodzenia.
§ 2. Spośród spraw o przestępstwa wymienione w § 1 pkt 1 nie podlegają
rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym sprawy o przestępstwa określone w
Kodeksie karnym w art. 126 § 1 i 2, art. 140 § 3, art. 156 § 2, art. 161 § 1 i
2, art. 165 § 2, art. 168, 206, 228 § 2, art. 229 § 2, art. 230, 231 § 1 i 3,
art. 233 § 1, art. 240 § 1, art. 252 § 3, art. 265 § 3, art. 271 § 2, art. 302 i
304.
Art. 470. Postępowania uproszczonego nie stosuje się:
1) w stosunku do oskarżonego pozbawionego wolności w tej lub innej sprawie,
chyba że zastosowano zatrzymanie lub tymczasowe aresztowanie wobec ujętego na
gorącym uczynku lub bezpośrednio potem sprawcy przestępstwa z art. 157 § 2 i 3,
art. 191 § 1, art. 216 § 1 i 2, art. 217 § 1, art. 257 i 288 § 2 Kodeksu
karnego; przepisu art. 259 § 3 nie stosuje się,
2) jeżeli zachodzą okoliczności wymienione w art. 79 § 1.
Art. 471. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z właściwymi ministrami
określi, w drodze rozporządzenia, organy uprawnione obok Policji do prowadzenia
dochodzeń oraz organy uprawnione do wnoszenia i popierania oskarżenia przed
sądem pierwszej instancji w sprawach podlegających rozpoznaniu w postępowaniu
uproszczonym, jak również zakres spraw zleconych tym organom.
Art. 472. § 1. Organ prowadzący dochodzenie przesyła niezwłocznie prokuratorowi
odpis postanowienia o wszczęciu dochodzenia.
§ 2. Postanowienia o odmowie wszczęcia dochodzenia oraz o jego umorzeniu lub
zawieszeniu wydaje prowadzący dochodzenie, a zatwierdza je prokurator.
Art. 473. § 1. Nie jest wymagane sporządzenie postanowienia o przedstawieniu
zarzutów oraz wydanie postanowienia o zamknięciu dochodzenia, chyba że
podejrzany jest zatrzymany lub tymczasowo aresztowany.
§ 2. Przesłuchanie osoby podejrzanej zaczyna się od powiadomienia jej o treści
zarzutu wpisanego do protokołu przesłuchania. Osobę tę od chwili rozpoczęcia
przesłuchania uważa się za podejrzanego.
§ 3. Podejrzanemu należy umożliwić przygotowanie się do obrony, a zwłaszcza
ustanowienie lub wyznaczenie obrońcy.
§ 4. Przepisu art. 307 § 4 nie stosuje się.
Art. 474. § 1. Na wniosek podejrzanego lub obrońcy organ prowadzący dochodzenie
zaznajamia podejrzanego z materiałami ukończonego dochodzenia. O prawie tym
należy pouczyć podejrzanego podczas pierwszego przesłuchania. Nie
usprawiedliwione niestawiennictwo podejrzanego, który zgłosił wniosek o
zaznajomienie go z materiałami ukończonego dochodzenia, w terminie wyznaczonym
na dokonanie tej czynności, nie tamuje toku postępowania.
§ 2. Dochodzenie powinno być ukończone w ciągu miesiąca. Prokurator może
przedłużyć ten okres do 2 miesięcy; w razie niezakończenia dochodzenia we
wskazanym terminie dalsze postępowanie prowadzi się na zasadach ogólnych.
§ 3. Prowadzący dochodzenie sporządza akt oskarżenia, chyba że prokurator sam to
uczyni; akt oskarżenia może nie zawierać uzasadnienia.
§ 4. Akt oskarżenia sporządzony przez Policję zatwierdza i wnosi do sądu
prokurator. Nie dotyczy to innych organów ścigania.
Art. 475. Jeżeli akt oskarżenia odpowiada warunkom formalnym, a sprawę
skierowano na rozprawę główną, odpis aktu oskarżenia można doręczyć oskarżonemu
łącznie z wezwaniem na rozprawę.
Art. 476. § 1. Sąd rozpoznaje sprawę jednoosobowo. Prezes sądu rejonowego może
zarządzić rozpoznanie sprawy w składzie jednego sędziego i dwóch ławników,
jeżeli jest to uzasadnione jej okolicznościami. Prezes sądu wojewódzkiego może
zarządzić rozpoznanie sprawy jednoosobowo, jeżeli była rozpoznana w pierwszej
instancji w takim składzie.
§ 2. Jeżeli sąd rozpoznaje sprawę jednoosobowo, sędzia ma prawa i obowiązki
przewodniczącego.
Art. 477. Niestawiennictwo oskarżyciela nie tamuje toku rozprawy ani
posiedzenia.
Art. 478. Jeżeli w sprawie z oskarżenia publicznego nie bierze udziału w
rozprawie oskarżyciel, akt oskarżenia odczytuje protokolant.
Art. 479. § 1. Jeżeli oskarżony, któremu doręczono wezwanie, nie stawi się na
rozprawę główną, sąd może prowadzić postępowanie bez jego udziału, a jeżeli nie
stawił się również obrońca - wydać wyrok zaoczny.
§ 2. Jeżeli oskarżony nie stawił się na rozprawę, odczytuje się uprzednio
złożone jego wyjaśnienia. Przepis art. 396 § 2-4 stosuje się odpowiednio.
Art. 480. Rozprawy głównej nie można przeprowadzić w czasie nieobecności
oskarżonego, jeżeli usprawiedliwiwszy swe niestawiennictwo wnosił o odroczenie
rozprawy.
Art. 481. Wyrokiem zaocznym można orzec tytułem środka zabezpieczającego jedynie
przepadek wymieniony w art. 39 pkt. 4 Kodeksu karnego.
Art. 482. § 1. Wyrok zaoczny doręcza się oskarżonemu. W terminie 7 dni od
doręczenia odpisu wyroku zaocznego oskarżony może wnieść sprzeciw, w którym
powinien usprawiedliwić swoją nieobecność na rozprawie. Może on połączyć ze
sprzeciwem wniosek o uzasadnienie wyroku na wypadek nieprzyjęcia lub
nieuwzględnienia sprzeciwu.
§ 2. Sąd nie uwzględni sprzeciwu, jeżeli uzna nieobecność oskarżonego na
rozprawie za nie usprawiedliwioną. Na postanowienie to służy zażalenie.
§ 3. Uwzględnienie sprzeciwu powoduje ponowne rozpoznanie sprawy. Wyrok zaoczny
traci moc, gdy oskarżony lub jego obrońca stawi się na rozprawę.
Art. 483. Jeżeli po rozpoczęciu przewodu sądowego okaże się, że sprawa nie
podlega rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, sąd za zgodą oskarżonego
rozpoznaje sprawę w dalszym ciągu w postępowaniu zwyczajnym w tym samym
składzie.
Art. 484. § 1. Postępowanie uproszczone toczy się również w razie przerwania
rozprawy na czas nie dłuższy niż 21 dni.
§ 2. Jeżeli sprawy nie można rozpoznać w terminie wskazanym w § 1, sąd
rozpoznaje sprawę w dalszym ciągu w postępowaniu zwyczajnym w tym samym
składzie.
Rozdział 52
Postępowanie w sprawach z oskarżenia prywatnego
Art. 485. W sprawach z oskarżenia prywatnego stosuje się przepisy o postępowaniu
uproszczonym, z zachowaniem przepisów niniejszego rozdziału. Przepisu art. 470
nie stosuje się.
Art. 486. § 1. Sprawy z oskarżenia prywatnego sąd rejonowy rozpoznaje
jednoosobowo. Prezes sądu może zarządzić rozpoznanie sprawy w składzie jednego
sędziego i dwóch ławników, jeżeli ze względu na okoliczności uzna to za
stosowne.
§ 2. Sprawy o przestępstwa określone w art. 212 Kodeksu karnego sąd rozpoznaje w
składzie jednego sędziego i dwóch ławników.
Art. 487. Akt oskarżenia może ograniczyć się do oznaczenia osoby oskarżonego,
zarzucanego mu czynu oraz wskazania dowodów, na których opiera się oskarżenie.
Art. 488. § 1. Policja na żądanie pokrzywdzonego przyjmuje ustną lub pisemną
skargę i w razie potrzeby zabezpiecza dowody, po czym przesyła skargę do
właściwego sądu.
§ 2. Na polecenie sądu Policja dokonuje określonych przez sąd czynności
dowodowych, po czym ich wyniki przekazuje sądowi. Przepis art. 308 stosuje się
odpowiednio.
Art. 489. § 1. Rozprawę główną poprzedza posiedzenie pojednawcze, które prowadzi
sędzia.
§ 2. Na wniosek lub za zgodą stron sąd może zamiast posiedzenia pojednawczego
wyznaczyć odpowiedni termin dla przeprowadzenia postępowania mediacyjnego.
Przepis art. 320 stosuje się odpowiednio.
Art. 490. § 1. Posiedzenie pojednawcze rozpoczyna się wezwaniem stron do
pojednania.
§ 2. W protokole posiedzenia pojednawczego należy w szczególności zaznaczyć
stanowisko stron wobec wezwania do pojednania oraz wyniki przeprowadzonego
posiedzenia pojednawczego; jeżeli doszło do pojednania, protokół podpisują także
strony.
Art. 491. § 1. Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika na
posiedzenie pojednawcze bez usprawiedliwionej przyczyny uważa się za odstąpienie
od oskarżenia; w takim wypadku prowadzący posiedzenie postępowanie umarza.
§ 2. W razie nie usprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonego prowadzący
posiedzenie pojednawcze kieruje sprawę na rozprawę główną, a w miarę możności
wyznacza od razu jej termin.
Art. 492. § 1. W razie pojednania stron postępowanie umarza się.
§ 2. Jeżeli do pojednania doszło w wyniku mediacji, przepis art. 490 § 2 stosuje
się odpowiednio.
Art. 493. W toku posiedzenia pojednawczego lub w wyniku mediacji dopuszczalne
jest pojednanie się obejmujące również inne sprawy z oskarżenia prywatnego,
toczące się pomiędzy tymi samymi stronami.
Art. 494. § 1. Równocześnie z pojednaniem strony mogą zawrzeć ugodę, której
przedmiotem mogą być również roszczenia pozostające w związku z oskarżeniem.
§ 2. Ugoda zawarta na posiedzeniu pojednawczym jest tytułem egzekucji sądowej po
nadaniu przez sąd klauzuli wykonalności.
Art. 495. § 1. W razie niedojścia do pojednania kieruje się sprawę na rozprawę
główną, a w miarę możności wyznacza od razu jej termin, chyba że zachodzi
potrzeba skierowania sprawy na posiedzenie w celu innego rozstrzygnięcia.
§ 2. Strony obecne na posiedzeniu powinny zgłosić wnioski dowodowe.
§ 3. Sąd może postanowić, że ze względu na okoliczności sprawy będzie ona
rozpoznana z udziałem ławników.
Art. 496. § 1. Postępowanie w sprawach z oskarżenia prywatnego umarza się za
zgodą oskarżonego, jeżeli oskarżyciel prywatny odstąpi od oskarżenia przed
prawomocnym zakończeniem postępowania.
§ 2. Zgoda oskarżonego nie jest wymagana, jeżeli oskarżyciel prywatny odstąpi od
oskarżenia przed rozpoczęciem przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej.
§ 3. Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika na rozprawie
głównej bez usprawiedliwionych powodów uważa się za odstąpienie od oskarżenia.
Art. 497. § 1. Oskarżony może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie
głównej wnieść przeciwko oskarżycielowi prywatnemu będącemu pokrzywdzonym
wzajemny akt oskarżenia o ścigany z oskarżenia prywatnego czyn, pozostający w
związku z czynem mu zarzucanym. Sąd rozpoznaje wówczas łącznie obie sprawy.
§ 2. Odstąpienie jednego z oskarżycieli prywatnych od oskarżenia powoduje
umorzenie postępowania tylko w części dotyczącej wniesionego przezeń oskarżenia.
§ 3. Obaj oskarżyciele prywatni korzystają z uprawnień oskarżonego.
Pierwszeństwo zadawania pytań i przemówień przysługuje temu oskarżycielowi
prywatnemu, który pierwszy wniósł akt oskarżenia. Sąd w wyroku zaznacza, że
postępowanie toczyło się z powodu oskarżeń wzajemnych.
Art. 498. § 1. Oskarżenie wzajemne jest niedopuszczalne, jeżeli prokurator
wcześniej wszczął postępowanie albo przyłączył się do postępowania.
§ 2. Jeżeli po wniesieniu oskarżenia wzajemnego prokurator przyłączy się do
jednego z oskarżeń wzajemnych, sąd wyłącza oskarżenie przeciwne do osobnego
postępowania. Przepis art. 60 § 2 stosuje się.
§ 3. W razie objęcia przez prokuratora obu oskarżeń wzajemnych postępowanie
toczy się z urzędu, zaś oskarżeni korzystają w odpowiednim zakresie również z
uprawnień oskarżycieli posiłkowych.
Art. 499. Przepisy art. 492-494 stosuje się odpowiednio również na rozprawie.
Rozdział 53
Postępowanie nakazowe
Art. 500. § 1. W sprawach o przestępstwa podlegające rozpoznaniu w postępowaniu
uproszczonym, uznając na podstawie zebranego w postępowaniu przygotowawczym
materiału, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne, sąd może w wypadkach
pozwalających na orzeczenie kary ograniczenia wolności lub grzywny wydać nakaz
karny.
§ 2. W postępowaniu nakazowym stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu
uproszczonym, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.
§ 3. Sąd może wydać nakaz karny, jeżeli na podstawie zebranych dowodów
okoliczności czynu i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości.
§ 4. Nakaz karny wydaje sąd jednoosobowo na posiedzeniu. Oskarżony, jego
obrońca, pokrzywdzony i jego pełnomocnik mają prawo wziąć udział w tym
posiedzeniu.
Art. 501. Wydanie nakazu karnego jest niedopuszczalne:
1) w stosunku do osoby pozbawionej wolności w tej lub innej sprawie,
2) w sprawie z oskarżenia prywatnego,
3) jeżeli zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 79 § 1.
Art. 502. § 1. Nakazem karnym można orzec karę ograniczenia wolności lub grzywnę
w wysokości do 100 stawek dziennych.
§ 2. Obok kary określonej w § 1 można, w wypadkach przewidzianych w ustawie,
orzec przepadek przedmiotów oraz nawiązkę.
§ 3. Sąd może poprzestać na orzeczeniu środka karnego, o którym mowa w § 2,
jeżeli zachodzą warunki orzeczenia tylko tego środka.
Art. 503. § 1. Wydając nakaz karny sąd zasądza w całości roszczenie zgłoszone w
powództwie cywilnym lub odszkodowanie pieniężne na podstawie art. 415 § 5.
§ 2. Jeżeli materiał dowodowy zebrany w postępowaniu przygotowawczym nie
wystarcza do rozstrzygnięcia powództwa cywilnego, sąd pozostawia powództwo
cywilne bez rozpoznania.
Art. 504. Nakaz karny powinien zawierać:
1) oznaczenie sądu i sędziego, który go wydał,
2) datę wydania nakazu,
3) imię i nazwisko oraz inne dane określające tożsamość oskarżonego,
4) dokładne określenie czynu przypisanego przez sąd oskarżonemu, ze wskazaniem
zastosowanych przepisów ustawy karnej,
5) wymiar kary i inne niezbędne rozstrzygnięcia,
6) uzasadnienie.
Art. 505. § 1. Odpis nakazu karnego doręcza się oskarżycielowi, a oskarżonemu i
jego obrońcy - wraz z odpisem aktu oskarżenia. W każdym wypadku odpis nakazu
karnego doręcza się prokuratorowi. W nakazie należy przytoczyć przepisy o
prawie, terminie i sposobie wniesienia sprzeciwu oraz skutkach jego
niewniesienia.
§ 2. W razie niemożności doręczenia oskarżonemu nakazu karnego w ciągu 3
miesięcy, sąd może uznać nakaz za bezskuteczny; sprawa podlega wówczas
rozpoznaniu na zasadach ogólnych.
Art. 506. § 1. Oskarżonemu i oskarżycielowi przysługuje prawo wniesienia
sprzeciwu do sądu, który wydał nakaz karny, w terminie zawitym 7 dni od
doręczenia nakazu.
§ 2. Prezes sądu odmawia przyjęcia sprzeciwu, jeżeli został wniesiony po
terminie lub przez osobę nieuprawnioną.
§ 3. W razie wniesienia sprzeciwu nakaz karny traci moc; sprawa podlega
rozpoznaniu na zasadach ogólnych.
§ 4. Jeżeli w sprzeciwie podniesiono wyłącznie zarzuty przeciwko rozstrzygnięciu
o roszczeniu cywilnym, nakaz karny traci moc tylko w tej części, a sąd na
posiedzeniu pozostawia powództwo cywilne bez rozpoznania.
§ 5. Sprzeciw może być cofnięty do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego na
pierwszej rozprawie głównej.
Art. 507. Nakaz karny, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub sprzeciw cofnięto,
ulega wykonaniu jak prawomocny wyrok skazujący.
Rozdział 54
Postępowanie w sprawach o wykroczenia
Art. 508. § 1. Sąd rozpoznaje sprawę o wykroczenie, jeżeli kolegium do spraw
wykroczeń albo przed rozprawą przewodniczący kolegium przekaże mu sprawę,
uznając, że należy orzec:
1) karę aresztu,
2) zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres powyżej roku.
§ 2. Jeżeli sąd uzna przed rozprawą, że przekazanie sprawy nie było zasadne,
zwraca sprawę kolegium lub przewodniczącemu kolegium, od którego ją otrzymał.
Orzeczenie sądu jest wiążące.
§ 3. Sąd rozpoznaje również środki zaskarżenia od rozstrzygnięć kolegium.
§ 4. Sąd rozstrzyga także spór o właściwość między kolegiami i orzeka o
przekazaniu sprawy innemu kolegium w wypadkach wskazanych w ustawie.
§ 5. Sądem właściwym do rozpoznania sprawy w myśl § 1-4 jest sąd rejonowy, który
orzeka jednoosobowo.
Art. 509. § 1. W sprawie przekazanej na podstawie art. 508 § 1 stosuje się
przepisy o postępowaniu uproszczonym, z wyjątkiem art. 469-474.
§ 2. Wniosek o ukaranie zastępuje akt oskarżenia.
§ 3. Organ uprawniony do działania w charakterze oskarżyciela w postępowaniu
przed kolegium, jeżeli złożył wniosek o ukaranie, może brać udział w
postępowaniu sądowym w tym samym charakterze, chyba że bierze w nim udział
prokurator.
§ 4. Pokrzywdzony może do rozpoczęcia przewodu sądowego przyłączyć się do
postępowania w charakterze oskarżyciela posiłkowego. Przepisy art. 53-58 stosuje
się odpowiednio.
§ 5. Upoważnienie do obrony i pełnomocnictwo udzielone w postępowaniu przed
kolegium osobom wskazanym w art. 82 i 88 zachowuje swą moc.
§ 6. Powództwo cywilne i zasądzenie odszkodowania z urzędu nie jest
dopuszczalne. Sąd może jednak zobowiązać oskarżonego do naprawienia szkody lub
przywrócenia stanu poprzedniego albo orzec nawiązkę, jeżeli przewidują to
przepisy prawa o wykroczeniach.
Art. 510. W postępowaniu, toczącym się na skutek wniesienia środka zaskarżenia
od rozstrzygnięcia kolegium, stosuje się przepisy o postępowaniu odwoławczym,
jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.
Art. 511. Na odmowę przyjęcia odwołania do sądu przysługuje zażalenie. Jeżeli
przewodniczący kolegium nie przychyli się do zażalenia, przekazuje je do sądu;
sąd rozpoznaje zażalenie na zasadach ogólnych.
Art. 512. § 1. Do odwołania od orzeczenia kolegium stosuje się odpowiednio
przepisy o apelacji.
§ 2. Strony, które brały udział w postępowaniu przed kolegium, zachowują swe
prawa w postępowaniu odwoławczym, z tym że pokrzywdzony korzysta wówczas z praw
oskarżyciela posiłkowego. Jeżeli działa prokurator, inni oskarżyciele publiczni
nie biorą udziału w tym postępowaniu.
§ 3. Niestawiennictwo stron w postępowaniu nie tamuje rozpoznania sprawy.
Przepis art. 79 § 3 stosuje się odpowiednio.
§ 4. W sprawie, w której wniesiono odwołanie od orzeczenia kolegium, prezes sądu
zarządza wezwanie na rozprawę świadków i biegłych, chyba że ich bezpośrednie
przesłuchanie nie jest konieczne, zwłaszcza gdy mają oni stwierdzić
okoliczności, którym oskarżony nie zaprzeczał. Na wniosek stron należy jednak
osoby te wezwać.
§ 5. Odwołanie powoduje kontrolę całości zaskarżonego orzeczenia wobec osoby,
której dotyczy.
§ 6. Jeżeli sąd orzeka karę aresztu lub środek karny wymieniony w art. 508 § 1,
oskarżony może wnieść od takiego wyroku apelację na zasadach ogólnych.
Art. 513. Sprawę rozpoznaną przez kolegium w postępowaniu przyspieszonym,
przekazaną na skutek odwołania do sądu, rozpoznaje się najpóźniej w ciągu
miesiąca od daty jej wpływu do sądu.
Art. 514. O utrzymaniu w mocy, uchyleniu lub zmianie orzeczenia kolegium sąd
orzeka wyrokiem.
Art. 515. § 1. Prawomocne orzeczenie kolegium oraz prawomocne postanowienie o
umorzeniu postępowania, a także prawomocny nakaz karny mogą być uchylone w
wypadku wystąpienia uchybienia określonego w art. 112 Kodeksu postępowania w
sprawach o wykroczenia.
§ 2. Wniosek o zastosowanie § 1 może pochodzić od osób, którym w postępowaniu w
sprawach o wykroczenie przysługiwały prawa stron, a ponadto od prezesa sądu
rejonowego lub wojewódzkiego, w okręgu którego zapadło rozstrzygnięcie, oraz od
prokuratora i Rzecznika Praw Obywatelskich. Wniosek pochodzący od stron powinien
być sporządzony i podpisany przez adwokata. Uznanie orzeczenia, postanowienia
lub nakazu karnego za nieważne może nastąpić także z urzędu.
§ 3. O uchyleniu prawomocnego rozstrzygnięcia orzeka na posiedzeniu sąd
wojewódzki w składzie trzech sędziów; w posiedzeniu może wziąć udział
wnioskodawca i osoba, której wniosek dotyczy.
§ 4. Wniosek, o którym mowa w § 2, powinien być rozpoznany w ciągu 2 miesięcy od
jego wniesienia.
§ 5. W miarę potrzeby sąd zarządza sprawdzenie okoliczności w trybie art. 97.
Osoby, o których mowa w § 2, mogą wziąć udział w tych czynnościach.
§ 6. Uchylenie rozstrzygnięcia na niekorzyść obwinionego jest niedopuszczalne po
upływie 3 miesięcy od daty jego uprawomocnienia się lub upływie terminu, o
którym mowa w art. 45 § 1 Kodeksu wykroczeń.
§ 7. Przepis art. 441 stosuje się odpowiednio.
Art. 516. § 1. Uchylając prawomocne rozstrzygnięcie, sąd uniewinnia obwinionego
lub umarza postępowanie albo przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania sądowi
lub kolegium do spraw wykroczeń według właściwości.
§ 2. Uchylenie orzeczenia następuje wyrokiem. O odmowie uchylenia prawomocnego
rozstrzygnięcia sąd orzeka postanowieniem.
§ 3. Na orzeczenie sądu środek odwoławczy nie przysługuje.
Art. 517. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się także do rozstrzygnięć
innych organów orzekających w sprawach o wykroczenia, chyba że ustawa stanowi
inaczej.
DZIAŁ XI
Nadzwyczajne środki zaskarżenia
Rozdział 55
Kasacja
Art. 518. Jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej, do
postępowania w trybie kasacji stosuje się odpowiednio przepisy działu IX.
Art. 519. Od prawomocnego wyroku sądu odwoławczego kończącego postępowanie może
być wniesiona kasacja. Przepisu art. 425 § 2 zdanie drugie nie stosuje się.
Art. 520. § 1. Do wniesienia kasacji uprawnione są strony.
§ 2. Strona, która nie zaskarżyła orzeczenia sądu pierwszej instancji, nie może
wnieść kasacji od orzeczenia sądu odwoławczego, jeżeli orzeczenie sądu pierwszej
instancji utrzymano w mocy lub zmieniono na jej korzyść.
§ 3. Ograniczenie, o którym mowa w § 2, nie dotyczy uchybień wymienionych w art.
439.
Art. 521. Minister Sprawiedliwości - Prokurator Generalny, a także Rzecznik Praw
Obywatelskich może wnieść kasację od każdego prawomocnego orzeczenia kończącego
postępowanie sądowe.
Art. 522. Kasację w stosunku do tego samego oskarżonego i od tego samego
orzeczenia każdy uprawniony może wnieść tylko raz.
Art. 523. Kasacja może być wniesiona tylko z powodu uchybień wymienionych w art.
439 lub innego rażącego naruszenia prawa, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na
treść orzeczenia; kasacja nie może być wniesiona wyłącznie z powodu
niewspółmierności kary.
Art. 524. § 1. Termin do wniesienia kasacji dla stron wynosi 30 dni od daty
doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem. Wniosek o doręczenie orzeczenia z
uzasadnieniem należy zgłosić w sądzie, który wydał orzeczenie, w terminie
zawitym 7 dni od daty ogłoszenia orzeczenia. Przepis art. 445 § 2 stosuje się
odpowiednio.
§ 2. Terminu do wniesienia kasacji, wskazanego w § 1, nie stosuje się do kasacji
wnoszonej przez Ministra Sprawiedliwości - Prokuratora Generalnego i Rzecznika
Praw Obywatelskich.
§ 3. Niedopuszczalne jest uwzględnienie kasacji na niekorzyść oskarżonego
wniesionej po upływie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia.
Art. 525. § 1. Strona wnosi kasację do Sądu Najwyższego za pośrednictwem sądu
odwoławczego.
§ 2. W wypadku określonym w art. 521 kasację wnosi się bezpośrednio do Sądu
Najwyższego.
Art. 526. § 1. W kasacji należy podać, na czym polega zarzucane uchybienie.
§ 2. Jeżeli kasacja nie pochodzi od prokuratora, Ministra Sprawiedliwości -
Prokuratora Generalnego albo Rzecznika Praw Obywatelskich, powinna być
sporządzona i podpisana przez adwokata.
Art. 527. § 1. Do kasacji strona dołącza dowód uiszczenia opłaty sądowej; nie
dotyczy to prokuratora.
§ 2. Osoba pozbawiona wolności nie uiszcza opłaty przy wnoszeniu kasacji; w
wypadku pozostawienia bez rozpoznania albo oddalenia wniesionej przez nią
kasacji zasądza się od niej opłatę.
§ 3. Żołnierz odbywający zasadniczą służbę wojskową lub pełniący służbę wojskową
w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego nie uiszcza opłaty.
§ 4. Opłata ulega zwrotowi stronie, która ją uiściła, jeżeli kasacja zostanie
uwzględniona, chociażby w części.
§ 5. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty.
Art. 528. § 1. Środek odwoławczy nie przysługuje na odmowę:
1) zwolnienia od uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 527 § 1,
2) wyznaczenia adwokata w celu sporządzenia kasacji,
3) przywrócenia terminu, o którym mowa w art. 524 § 1.
§ 2. Przepis art. 447 § 3 stosuje się odpowiednio.
Art. 529. Wniesieniu i rozpoznaniu kasacji na korzyść oskarżonego nie stoi na
przeszkodzie wykonanie kary, zatarcie skazania, akt łaski ani też okoliczność
wyłączająca ściganie lub uzasadniająca zawieszenie postępowania.
Art. 530. § 1. W wypadku określonym w art. 525 § 1, przyjmując kasację, prezes
sądu doręcza jej odpis pozostałym stronom oraz niezwłocznie przesyła akta sądowi
kasacyjnemu, jeżeli sąd, do którego wniesiono kasację, nie jest uprawniony do
jej rozpoznania.
§ 2. Prezes sądu, do którego wniesiono kasację, odmawia jej przyjęcia, jeżeli
zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 120 § 2 lub w art. 429 § 1.
§ 3. Na zarządzenie, o którym mowa w § 2, zażalenie przysługuje do Sądu
Najwyższego. Przepis art. 526 § 2 stosuje się odpowiednio. Sąd Najwyższy
rozpoznaje zażalenie jednoosobowo.
Art. 531. § 1. Sąd Najwyższy pozostawia bez rozpoznania przyjętą kasację, jeżeli
nie odpowiada ona przepisom wymienionym w art. 530 § 2 lub gdy przyjęcie kasacji
nastąpiło na skutek niezasadnego przywrócenia terminu.
§ 2. Sąd Najwyższy może jednak zwrócić akta sprawy sądowi odwoławczemu, jeżeli
stwierdzi, że nie zostały dopełnione czynności zmierzające do usunięcia braków
formalnych wniesionej kasacji.
Art. 532. § 1. W razie wniesienia kasacji Sąd Najwyższy może wstrzymać wykonanie
zaskarżonego orzeczenia, jak i innego orzeczenia, którego wykonanie zależy od
rozstrzygnięcia kasacji.
§ 2. Wstrzymanie wykonania orzeczenia można połączyć z zastosowaniem środków
określonych w art. 266, 271, 272, 275 i 277.
Art. 533. Jeżeli kasację wniesiono na niekorzyść oskarżonego, Sąd Najwyższy może
zastosować środek zapobiegawczy, chyba że oskarżony był uniewinniony.
Art. 534. § 1. Jeżeli ustawa nie wymaga wydania wyroku, Sąd Najwyższy orzeka
jednoosobowo, chyba że Prezes Sądu Najwyższego zarządzi rozpoznanie sprawy w
składzie trzech sędziów.
§ 2. Jeżeli kasacja dotyczy orzeczenia Sądu Najwyższego, podlega rozpoznaniu w
składzie siedmiu sędziów, chyba że orzeczenie zostało wydane jednoosobowo; w
takim wypadku Sąd Najwyższy orzeka w składzie trzech sędziów.
Art. 535. § 1. Kasację od wyroku Sąd Najwyższy rozpoznaje na rozprawie, a od
postanowienia może rozpoznać na posiedzeniu, w którym strony mogą wziąć udział.
Przepisu art. 451 § 1 nie stosuje się.
§ 2. Sąd Najwyższy oddala na posiedzeniu kasację w razie jej oczywistej
bezzasadności. Strony mogą wziąć udział w posiedzeniu. Oddalenie kasacji jako
oczywiście bezzasadnej nie wymaga pisemnego uzasadnienia.
Art. 536. Sąd Najwyższy rozpoznaje kasację w granicach zaskarżenia i
podniesionych zarzutów, a w zakresie szerszym - tylko w wypadkach określonych w
art. 435, 439 i 455.
Art. 537. § 1. Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy oddala kasację albo
zaskarżone orzeczenie uchyla w całości lub w części.
§ 2. Uchylając zaskarżone orzeczenie Sąd Najwyższy przekazuje sprawę właściwemu
sądowi do ponownego rozpoznania albo umarza postępowanie, a jeżeli skazanie jest
oczywiście niesłuszne - uniewinnia oskarżonego.
Art. 538. § 1. Z chwilą uchylenia wyroku wykonanie kary ustaje; karę już
wykonaną - w wypadku późniejszego ponownego skazania - zalicza się na poczet
nowo orzeczonej kary.
§ 2. Sąd może zastosować środek zapobiegawczy.
Art. 539. Niedopuszczalna jest kasacja od orzeczenia Sądu Najwyższego zapadłego
w następstwie rozpoznania kasacji.
Rozdział 56
Wznowienie postępowania
Art. 540. § 1. Postępowanie sądowe zakończone prawomocnym orzeczeniem wznawia
się, jeżeli:
1) w związku z postępowaniem dopuszczono się przestępstwa, a istnieje
uzasadniona podstawa do przyjęcia, że mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia,
2) po wydaniu orzeczenia ujawnią się nowe fakty lub dowody nie znane przedtem
sądowi, wskazujące na to, że:
a) skazany nie popełnił czynu albo czyn jego nie stanowił przestępstwa lub nie
podlegał karze,
b) skazano go za przestępstwo zagrożone karą surowszą albo nie uwzględniono
okoliczności zobowiązujących do nadzwyczajnego złagodzenia kary albo też błędnie
przyjęto okoliczności wpływające na nadzwyczajne obostrzenie kary,
c) sąd umorzył lub warunkowo umorzył postępowanie karne błędnie przyjmując
popełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu.
§ 2. Postępowanie wznawia się na korzyść oskarżonego, jeżeli w wyniku orzeczenia
Trybunału Konstytucyjnego stracił moc lub uległ zmianie przepis prawny będący
podstawą skazania lub warunkowego umorzenia.
§ 3. Postępowanie wznawia się na korzyść oskarżonego, gdy potrzeba taka wynika z
rozstrzygnięcia organu międzynarodowego działającego na mocy umowy
międzynarodowej ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską.
Art. 541. § 1. Czyn, o którym mowa w art. 540 § 1 pkt 1, musi być ustalony
prawomocnym wyrokiem skazującym, chyba że orzeczenie takie nie może zapaść z
powodu przyczyn wymienionych w art. 17 § 1 pkt 3-11 lub w art. 22.
§ 2. W tym wypadku wniosek o wznowienie postępowania powinien wskazywać wyrok
skazujący lub orzeczenie zapadłe w postępowaniu karnym, stwierdzające niemożność
wydania wyroku skazującego.
Art. 542. § 1. Wznowienie postępowania może nastąpić na wniosek strony.
§ 2. Wniosek o wznowienie na korzyść złożyć może w razie śmierci skazanego osoba
najbliższa.
Art. 543. § 1. Wznowienie postępowania, ograniczone wyłącznie do orzeczenia o
roszczeniach majątkowych wynikających z przestępstwa, może nastąpić tylko przez
sąd właściwy do orzekania w sprawach cywilnych.
§ 2. Do wznowienia oraz dalszego postępowania po wznowieniu sąd właściwy do
orzekania w sprawach cywilnych stosuje odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania
cywilnego.
Art. 544. § 1. W kwestii wznowienia postępowania orzeka sąd wojewódzki, zaś
wznowienia postępowania zakończonego orzeczeniem sądu wojewódzkiego - sąd
apelacyjny. Sąd orzeka w składzie trzech sędziów.
§ 2. W kwestii wznowienia postępowania zakończonego orzeczeniem sądu
apelacyjnego lub Sądu Najwyższego orzeka Sąd Najwyższy w składzie trzech
sędziów.
§ 3. W posiedzeniach sądu mają prawo wziąć udział strony, obrońcy i
pełnomocnicy.
Art. 545. § 1. W postępowaniu o wznowienie stosuje się odpowiednio art. 425 § 2
zdanie pierwsze, § 3 i 4, art. 429, 430 § 1, art. 431, 432, 435, 442, 455, 529,
530, 532 i 538, a w razie wznowienia postępowania na korzyść oskarżonego stosuje
się odpowiednio art. 434 i 443.
§ 2. Wniosek o wznowienie postępowania, jeżeli nie pochodzi od prokuratora,
powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata. Przepis art. 446 § 2
stosuje się odpowiednio.
Art. 546. Jeżeli sąd zarządził sprawdzenie okoliczności w trybie art. 97, strony
mają prawo wziąć udział w czynnościach sprawdzających.
Art. 547. § 1. Na postanowienie oddające wniosek lub pozostawiające go bez
rozpoznania przysługuje zażalenie, chyba że orzekł o tym sąd apelacyjny lub Sąd
Najwyższy.
§ 2. Orzekając o wznowieniu postępowania, sąd uchyla zaskarżone orzeczenie i
przekazuje sprawę właściwemu sądowi do ponownego rozpoznania. Od tego orzeczenia
środek odwoławczy nie przysługuje.
§ 3. Uchylając zaskarżone orzeczenie, sąd może wyrokiem uniewinnić oskarżonego,
jeżeli nowe fakty lub dowody wskazują na to, że orzeczenie to jest oczywiście
niesłuszne, albo też postępowanie umorzyć. Od wyroku uniewinniającego lub
umarzającego postępowanie przysługuje środek odwoławczy.
§ 4. Od orzeczeń, o których mowa w § 3, wydanych przez Sąd Najwyższy, środek
odwoławczy nie przysługuje.
Art. 548. Jeżeli postępowanie wznowiono na skutek wniosku na korzyść oskarżonego
i toczy się ono po jego śmierci lub jeżeli zachodzi przyczyna zawieszenia
postępowania, prezes sądu wyznacza do obrony praw oskarżonego obrońcę z urzędu,
chyba że wnioskodawca ustanowił już obrońcę.
DZIAŁ XII
Postępowanie po uprawomocnieniu się orzeczenia
Rozdział 57
Podjęcie postępowania warunkowo umorzonego
Art. 549. O podjęciu postępowania warunkowo umorzonego sąd orzeka na wniosek
oskarżyciela lub pokrzywdzonego albo z urzędu.
Art. 550. § 1. W kwestii podjęcia postępowania warunkowo umorzonego orzeka sąd
pierwszej instancji właściwy do rozpoznania sprawy.
§ 2. W posiedzeniu ma prawo wziąć udział oskarżony i jego obrońca oraz
pokrzywdzony i jego pełnomocnik.
§ 3. Na postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpoznania oraz w kwestii
podjęcia postępowania przysługuje zażalenie.
§ 4. O podjęciu postępowania warunkowo umorzonego należy powiadomić
poręczającego.
Art. 551. W razie podjęcia postępowania warunkowo umorzonego, sprawa toczy się
od nowa na zasadach ogólnych, przed sądem właściwym do jej rozpoznania.
Rozdział 58
Odszkodowanie za niesłuszne skazanie, tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie
Art. 552. § 1. Oskarżonemu, który w wyniku wznowienia postępowania, kasacji lub
stwierdzenia nieważności orzeczenia został uniewinniony lub skazany na
łagodniejszą karę, służy od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę
oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, wynikłe z wykonania względem niego w
całości lub w części kary, której nie powinien był ponieść.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się także, jeżeli po uchyleniu albo stwierdzeniu
nieważności skazującego orzeczenia postępowanie umorzono wskutek okoliczności,
których nie uwzględniono we wcześniejszym postępowaniu.
§ 3. Prawo do odszkodowania i zadośćuczynienia powstaje również w związku z
zastosowaniem środka zabezpieczającego w warunkach określonych w § 1 i 2.
§ 4. Odszkodowanie i zadośćuczynienie przysługuje również w wypadku niewątpliwie
niesłusznego tymczasowego aresztowania lub zatrzymania.
Art. 553. § 1. Roszczenie o odszkodowanie lub zadośćuczynienie nie przysługuje
temu, kto w zamiarze wprowadzenia w błąd sądu lub organu ścigania złożył
fałszywe zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa lub fałszywe wyjaśnienie i
spowodował tym niekorzystne dla siebie orzeczenie w przedmiocie skazania,
tymczasowego aresztowania, zastosowania środka zabezpieczającego albo
zatrzymanie.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się do osób składających oświadczenie w warunkach
określonych w art. 171 § 3, 4 i 6, jak również gdy szkoda lub krzywda powstała
na skutek przekroczenia uprawnień lub niedopełnienia obowiązku przez
funkcjonariusza państwowego.
§ 3. W wypadku przyczynienia się przez oskarżonego do wydania orzeczenia, o
którym mowa w § 1, art. 362 Kodeksu cywilnego stosuje się odpowiednio.
Art. 554. § 1. Żądanie odszkodowania należy zgłosić w sądzie wojewódzkim, w
którego okręgu wydano orzeczenie w pierwszej instancji, a w wypadku określonym w
art. 552 § 4 - w sądzie wojewódzkim właściwym ze względu na miejsce, w którym
nastąpiło zwolnienie tymczasowo aresztowanego lub zwolnienie zatrzymanego.
§ 2. Sąd wojewódzki orzeka wyrokiem na rozprawie w składzie trzech sędziów;
sprawy o odszkodowanie powinny być rozpoznawane w pierwszej kolejności;
postępowanie wolne jest od kosztów.
Art. 555. Roszczenia przewidziane w niniejszym rozdziale przedawniają się po
upływie roku od daty uprawomocnienia się orzeczenia dającego podstawę do
odszkodowania i zadośćuczynienia, w wypadku tymczasowego aresztowania - od daty
uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, w razie zaś
zatrzymania - od daty zwolnienia.
Art. 556. § 1. W razie śmierci oskarżonego prawo do odszkodowania przysługuje
temu, kto wskutek wykonania kary lub niewątpliwie niesłusznego tymczasowego
aresztowania utracił:
1) należne mu od uprawnionego z mocy ustawy utrzymanie,
2) stale dostarczane mu przez zmarłego utrzymanie, jeżeli względy słuszności
przemawiają za przyznaniem odszkodowania.
§ 2. Żądanie odszkodowania należy zgłosić w terminie przewidzianym w art. 555
lub w ciągu roku od śmierci oskarżonego.
§ 3. Żądający odszkodowania może ustanowić pełnomocnika. Przepisy art. 78-81
stosuje się odpowiednio.
§ 4. Upoważnienie do obrony udzielone obrońcy w sprawie zachowuje moc jako
upoważnienie do działania w charakterze pełnomocnika.
Art. 557. § 1. W razie naprawienia szkody oraz zadośćuczynienia za krzywdę,
Skarb Państwa ma roszczenie zwrotne do osób, które swoim bezprawnym działaniem
spowodowały niesłuszne skazanie, zastosowanie środka zabezpieczającego,
niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie.
§ 2. Powództwo dotyczące roszczeń, o których mowa w § 1, może wytoczyć w
postępowaniu cywilnym prokurator lub organ, który jest powołany do
reprezentowania Skarbu Państwa. Jeżeli prokurator nie dopatrzy się podstaw do
wytoczenia powództwa, wydaje w tej kwestii postanowienie i zawiadamia o tym
uprawniony organ.
Art. 558. W sprawach o odszkodowanie za niesłuszne skazanie, tymczasowe
aresztowanie lub zatrzymanie przepisy Kodeksu postępowania cywilnego stosuje się
tylko w kwestiach nie uregulowanych w niniejszym kodeksie.
Art. 559. Przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie do cudzoziemców na
zasadzie wzajemności.
Rozdział 59
Ułaskawienie
Art. 560. § 1. Prośbę o ułaskawienie skazanego może wnieść on sam, osoba
uprawniona do składania na jego korzyść środków odwoławczych, krewni w linii
prostej, przysposabiający lub przysposobiony, rodzeństwo, małżonek i osoba
pozostająca ze skazanym we wspólnym pożyciu.
§ 2. Prośbę o ułaskawienie wniesioną przez osobę nieuprawnioną lub
niedopuszczalną z mocy ustawy sąd pozostawia bez rozpoznania.
Art. 561. § 1. Prośbę o ułaskawienie przedstawia się sądowi, który wydał wyrok w
pierwszej instancji.
§ 2. Sąd, o którym mowa w § 1, powinien rozpoznać prośbę o ułaskawienie w ciągu
2 miesięcy od daty jej otrzymania.
Art. 562. § 1. Sąd rozpoznaje prośbę o ułaskawienie w takim samym składzie, w
jakim orzekał. W skład sądu powinni w miarę możności wchodzić sędziowie i
ławnicy, którzy brali udział w wydaniu wyroku.
§ 2. Jeżeli sąd orzekał jednoosobowo, prośbę o ułaskawienie rozpoznaje się w
składzie jednego sędziego i dwóch ławników.
Art. 563. Rozpoznając prośbę o ułaskawienie sąd w szczególności ma na względzie
zachowanie się skazanego po wydaniu wyroku, rozmiary wykonanej już kary, stan
zdrowia skazanego i jego warunki rodzinne, naprawienie szkody wyrządzonej
przestępstwem, a przede wszystkim szczególne wydarzenia, jakie nastąpiły po
wydaniu wyroku.
Art. 564. § 1. Jeżeli w sprawie, w której wniesiono prośbę o ułaskawienie,
orzekał tylko sąd pierwszej instancji i wyda on opinię pozytywną - przesyła
Prokuratorowi Generalnemu akta sprawy lub niezbędne ich części wraz ze swoją
opinią, a w razie braku podstaw do wydania opinii pozytywnej - pozostawia prośbę
bez dalszego biegu.
§ 2. Jeżeli w sprawie, w której wniesiono prośbę o ułaskawienie, orzekał sąd
odwoławczy, sąd pierwszej instancji przesyła mu akta lub niezbędne ich części
wraz ze swoją opinią.
§ 3. Sąd odwoławczy pozostawia prośbę bez dalszego biegu tylko wtedy, gdy wydaje
opinię negatywną, a opinię taką wydał już sąd pierwszej instancji; w innych
wypadkach sąd odwoławczy przesyła Prokuratorowi Generalnemu akta wraz z
opiniami.
§ 4. Opinie pozytywne nie są dostępne dla osób wymienionych w art. 560.
Art. 565. § 1. Jeżeli prośbę o ułaskawienie choćby jeden sąd zaopiniował
pozytywnie, Prokurator Generalny przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej
Polskiej prośbę o ułaskawienie wraz z aktami sprawy i swoim wnioskiem.
§ 2. Prośbę o ułaskawienie skierowaną bezpośrednio do Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej przekazuje się Prokuratorowi Generalnemu w celu
nadania jej biegu zgodnie z art. 561 albo art. 567.
Art. 566. Ponowna prośba o ułaskawienie, wniesiona przed upływem roku od
negatywnego załatwienia poprzedniej prośby, może być przez sąd pozostawiona bez
rozpoznania.
Art. 567. § 1. Postępowanie o ułaskawienie może wszcząć z urzędu Prokurator
Generalny, który może żądać przedstawienia sobie akt sprawy z opiniami sądów
albo przedstawić akta Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej bez zwracania się o
opinię.
§ 2. Prokurator Generalny przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej
akta sprawy lub wszczyna z urzędu postępowanie o ułaskawienie w każdym wypadku,
kiedy Prezydent tak zadecyduje.
Art. 568. Uznając, że szczególnie ważne powody przemawiają za ułaskawieniem,
zwłaszcza gdy uzasadnia to krótki okres pozostałej do odbycia kary, sąd wydający
opinię oraz Prokurator Generalny mogą wstrzymać wykonanie kary lub zarządzić
przerwę w jej wykonaniu do czasu ukończenia postępowania o ułaskawienie.
Rozdział 60
Wyrok łączny
Art. 569. § 1. Jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do
osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów, właściwy do wydania wyroku
łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący w pierwszej instancji.
§ 2. Jeżeli w pierwszej instancji orzekały sądy różnego rzędu, wyrok łączny
wydaje sąd wyższego rzędu.
§ 3. W razie zbiegu wyroków sądu powszechnego i szczególnego, o karze łącznej
orzeka ten z sądów, który wymierzył karę surowszą podlegającą łączeniu.
Art. 570. Wyrok łączny sąd wydaje z urzędu lub na wniosek skazanego albo
prokuratora.
Art. 571. § 1. Sąd w razie potrzeby zwraca się do zakładów karnych, w których
skazany przebywał, o nadesłanie opinii o zachowaniu się skazanego w okresie
odbywania kary, jak również informacji o warunkach rodzinnych, majątkowych i co
do stanu zdrowia skazanego oraz danych o odbyciu kary z poszczególnych wyroków.
§ 2. Wniosek o wydanie wyroku łącznego pochodzący od prokuratora powinien
zawierać dane, o których mowa w § 1.
Art. 572. Jeżeli brak warunków do wydania wyroku łącznego, sąd wydaje
postanowienie o umorzeniu postępowania.
Art. 573. § 1. Wyrok łączny wydaje się po przeprowadzeniu rozprawy.
§ 2. Stawiennictwo osobiste skazanego nie jest obowiązkowe, chyba że sąd
postanowi inaczej. Przepisu art. 350 § 2 nie stosuje się.
§ 3. Przepisu art. 84 § 1 nie stosuje się.
Art. 574. W kwestiach nie uregulowanych przepisami niniejszego rozdziału do
postępowania o wydanie wyroku łącznego stosuje się odpowiednio przepisy o
postępowaniu zwyczajnym przed sądem pierwszej instancji. Przepis art. 422 § 2
stosuje się.
Art. 575. § 1. Jeżeli po wydaniu wyroku łącznego zachodzi potrzeba wydania
nowego wyroku łącznego, z chwilą jego wydania poprzedni wyrok łączny traci moc.
§ 2. Jeżeli choćby jeden z wyroków stanowiących podstawę wyroku łącznego ulega
uchyleniu lub zmianie, wyrok łączny traci moc, a sąd w miarę potrzeby wydaje
nowy wyrok łączny.
Art. 576. § 1. Z chwilą uprawomocnienia się wyroku łącznego, wyroki podlegające
połączeniu nie ulegają wykonaniu w zakresie objętym wyrokiem łącznym.
§ 2. W wypadku wymierzenia w wyroku łącznym kary niższej od okresu odbytych i
połączonych już kar pozbawienia wolności lub równej temu okresowi,
przewodniczący niezwłocznie zarządza zwolnienie skazanego, jeżeli nie jest on
pozbawiony wolności w innej sprawie. Przesyłając zarządzenie do wykonania,
załącza się wydany wyrok łączny.
Art. 577. W wyroku łącznym należy oznaczyć w miarę potrzeby datę, od której
należy liczyć początek odbywania kary orzeczonej wyrokiem łącznym, oraz wymienić
okresy zaliczone na poczet kary łącznej.
DZIAŁ XIII
Postępowanie w sprawach karnych ze stosunków międzynarodowych
Rozdział 61
Immunitety osób należących do przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów
konsularnych państw obcych
Art. 578. Nie podlegają orzecznictwu polskich sądów karnych:
1) uwierzytelnieni w Rzeczypospolitej Polskiej szefowie przedstawicielstw
dyplomatycznych państw obcych,
2) osoby należące do personelu dyplomatycznego tych przedstawicielstw,
3) osoby należące do personelu administracyjnego i technicznego tych
przedstawicielstw,
4) członkowie rodzin osób wymienionych w pkt 1-3, jeżeli pozostają z nimi we
wspólnocie domowej,
5) inne osoby korzystające z immunitetów dyplomatycznych na postawie ustaw, umów
lub powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych.
Art. 579. § 1. Nie podlegają orzecznictwu polskich sądów karnych w zakresie
czynności pełnionych podczas i w związku z wykonywaniem ich funkcji urzędowych,
a na zasadzie wzajemności w pozostałym zakresie:
1) kierownicy urzędów konsularnych i inni urzędnicy konsularni państw obcych,
2) osoby zrównane z nimi na podstawie umów lub powszechnie uznanych zwyczajów
międzynarodowych.
§ 2. Kierownik urzędu konsularnego oraz inni urzędnicy konsularni państw obcych
podlegają zatrzymaniu lub tymczasowemu aresztowaniu jedynie w razie zarzutu
popełnienia zbrodni. O ich zatrzymaniu lub tymczasowym aresztowaniu zawiadamia
się niezwłocznie Ministra Spraw Zagranicznych.
§ 3. Poza wypadkiem określonym w § 2 osoby te mogą być pozbawione wolności tylko
w wykonaniu prawomocnego wyroku sądu polskiego.
Art. 580. § 1. Przepisów art. 578 i 579 nie stosuje się, gdy państwo wysyłające
zrzeknie się w sposób wyraźny immunitetu w stosunku do osoby wymienionej w tych
przepisach.
§ 2. W stosunku do funkcjonariuszy organizacji międzynarodowych korzystających z
immunitetu o zrzeczeniu, o którym mowa w § 1, rozstrzyga właściwa organizacja
międzynarodowa.
Art. 581. § 1. Osoby wymienione w art. 578 nie są obowiązane do składania zeznań
w charakterze świadka lub do występowania w charakterze biegłego lub tłumacza;
można jednak zwrócić się o wyrażenie przez te osoby zgody na złożenie zeznań
albo na wystąpienie w charakterze biegłego lub tłumacza.
§ 2. W razie wyrażenia zgody, o której mowa w § 1, wezwania doręczone tym osobom
nie mogą zawierać zagrożenia stosowaniem środków przymusu, a w razie
niestawiennictwa na wezwanie lub odmowy złożenia zeznań nie można wobec nich
stosować tych środków.
Art. 582. § 1. Do osób wymienionych w art. 579 stosuje się odpowiednio art. 581,
jeżeli okoliczności, których zeznania lub opinie mają dotyczyć, związane są z
wykonywaniem przez te osoby funkcji urzędowych lub służbowych, a na zasadzie
wzajemności także w zakresie innych okoliczności.
§ 2. Osoby wymienione w art. 578 i 579 nie są obowiązane do przedstawienia
korespondencji i dokumentów odnoszących się do tych funkcji.
Art. 583. § 1. Przeszukania pomieszczeń przedstawicielstwa dyplomatycznego można
dokonać tylko za zgodą szefa tego przedstawicielstwa lub osoby czasowo pełniącej
jego funkcje.
§ 2. Do przeszukania pomieszczeń konsularnych konieczna jest zgoda kierownika
urzędu konsularnego lub osoby czasowo pełniącej jego funkcje albo szefa
przedstawicielstwa dyplomatycznego.
Art. 584. Przepisów art. 578-583 nie stosuje się do osób w nich wymienionych, w
zakresie czynności nie pełnionych podczas i w związku z wykonywaniem ich funkcji
urzędowych, jeżeli są obywatelami polskimi lub mają w Rzeczypospolitej Polskiej
stałe miejsce zamieszkania.
Rozdział 62
Pomoc prawna i doręczenia w sprawach karnych
Art. 585. W drodze pomocy prawnej mogą być dokonywane niezbędne czynności
postępowania karnego, a w szczególności:
1) doręczanie pism osobom przebywającym za granicą lub instytucjom mającym
siedzibę za granicą,
2) przesłuchiwanie osób w charakterze oskarżonych, świadków lub biegłych,
3) dokonywanie oględzin oraz przeszukiwanie pomieszczeń, innych miejsc i osób,
zajęcie przedmiotów i wydawanie przedmiotów tych za granicę,
4) wzywanie osób przebywających za granicą do osobistego dobrowolnego
stawiennictwa przed sądem lub prokuratorem w celu przesłuchania świadka lub
konfrontacji, jak również doprowadzanie w tym celu osób pozbawionych w tym
czasie wolności,
5) udostępnianie akt i dokumentów oraz informacji o karalności oskarżonych,
6) udzielanie informacji o prawie.
Art. 586. § 1. O doręczenie pisma przebywającej za granicą osobie, która ma
obywatelstwo polskie, lub o przesłuchanie takiej osoby w charakterze
oskarżonego, świadka lub biegłego sąd lub prokurator zwraca się do polskiego
przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego.
§ 2. W razie niemożności dokonania czynności w sposób określony w § 1, można
zwracać się o dokonanie tych czynności do sądu, prokuratury lub innego
właściwego organu państwa obcego. W wypadku przeszukania, zajęcia i wydania
przedmiotu należy do wniosku dołączyć odpis postanowienia sądu lub prokuratora
nakazującego przeprowadzenie tej czynności w danej sprawie.
Art. 587. Sporządzone na wniosek polskiego sądu lub prokuratora protokoły
oględzin, przesłuchań osób w charakterze oskarżonych, świadków, biegłych lub
protokoły innych czynności dowodowych, dokonanych przez sądy lub prokuratorów
państw obcych albo organy działające pod ich nadzorem, mogą być odczytywane na
rozprawie na zasadach określonych w art. 389, 391 i 393, jeżeli sposób
przeprowadzenia czynności nie jest sprzeczny z zasadami porządku prawnego w
Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 588. § 1. Sądy i prokuratorzy udzielają pomocy prawnej na wniosek sądów i
prokuratorów państw obcych.
§ 2. Sąd i prokurator odmawiają udzielenia pomocy prawnej i przekazują odmowę
właściwym organom obcego państwa, jeżeli żądana czynność byłaby sprzeczna z
zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej albo naruszałaby jej
suwerenność.
§ 3. Sąd i prokurator mogą odmówić udzielenia pomocy prawnej, jeżeli:
1) wykonanie żądanej czynności nie należy do zakresu działania sądu lub
prokuratora według prawa polskiego,
2) państwo, od którego wniosek o udzielenie pomocy prawnej pochodzi, nie
zapewnia w tym zakresie wzajemności,
3) wniosek dotyczy czynu, który nie jest przestępstwem według prawa polskiego.
§ 4. Do czynności procesowych, dokonywanych na wniosek sądu lub prokuratora
państwa obcego, stosuje się ustawy polskie. Należy jednak uczynić zadość
życzeniu tych organów, aby przy dokonaniu czynności zastosowano szczególny tryb
postępowania lub szczególną formę, jeżeli nie jest to sprzeczne z zasadami
porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 5. Koszty udzielenia pomocy prawnej ustala się zgodnie z art. 616-619.
Art. 589. § 1. Wezwany z zagranicy świadek lub biegły nie będący obywatelem
polskim, który stawi się dobrowolnie przed sądem, nie może być ani ścigany, ani
zatrzymany, ani też tymczasowo aresztowany z powodu przestępstwa będącego
przedmiotem danego postępowania karnego i jakiegokolwiek innego przestępstwa
popełnionego przed przekroczeniem polskiej granicy państwowej. Nie może być
także w stosunku do niego wykonana kara orzeczona za takie przestępstwo.
§ 2. Świadek lub biegły traci ochronę przewidzianą w § 1, jeżeli nie opuści
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, chociaż mógł to uczynić, w ciągu 7 dni od
czasu, gdy sąd oznajmił mu, że obecność jego stała się zbędna.
§ 3. Wezwanemu świadkowi lub biegłemu przysługuje zwrot kosztów podróży i pobytu
oraz zwrot utraconego zarobku, a biegłemu - wynagrodzenie za sporządzenie
opinii.
§ 4. W wezwaniu doręczonym świadkowi lub biegłemu stale przebywającemu za
granicą należy zamieścić pouczenie o treści przepisów § 1-3. Nie należy
natomiast zamieszczać zagrożenia stosowaniem środków przymusu z powodu
niestawiennictwa.
Rozdział 63
Przejęcie i przekazanie ścigania karnego
Art. 590. § 1. W sprawie o przestępstwo popełnione za granicą przez:
1) obywatela polskiego,
2) osobę mającą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stałe miejsce
zamieszkania,
3) osobę, która odbywa lub będzie odbywać w Rzeczypospolitej Polskiej karę
pozbawienia wolności,
4) osobę, przeciwko której zostało wszczęte w Rzeczypospolitej Polskiej
postępowanie karne
- Minister Sprawiedliwości zwraca się, jeżeli wymaga tego interes wymiaru
sprawiedliwości, do właściwego organu państwa obcego z wnioskiem o przekazanie
ścigania albo może przyjąć taki wniosek od właściwego organu państwa obcego.
§ 2. Przejęcie ścigania karnego uważa się za wszczęcie postępowania karnego
według prawa polskiego.
§ 3. Jeżeli przejęcie ścigania łączy się z przekazaniem przez państwo obce
tymczasowo aresztowanego, art. 598 stosuje się.
§ 4. Do dowodów zebranych za granicą przed przejęciem ścigania stosuje się
odpowiednio art. 587, choćby czynności dowodowe nie były podjęte na wniosek
polskiego sądu lub prokuratora.
§ 5. Minister Sprawiedliwości zawiadamia właściwy organ państwa obcego o
sposobie prawomocnego zakończenia postępowania karnego.
Art. 591. § 1. W sprawie o przestępstwo popełnione na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przez cudzoziemca, Minister Sprawiedliwości zwraca
się, jeżeli wymaga tego interes wymiaru sprawiedliwości, do właściwego organu
państwa:
1) którego osoba ścigana jest obywatelem,
2) w którym osoba ścigana ma stałe miejsce zamieszkania,
3) w którym osoba ścigana odbywa lub będzie odbywała karę pozbawienia wolności,
4) w którym zostało wszczęte przeciwko osobie ściganej postępowanie karne
- z wnioskiem o przejęcie ścigania karnego albo może przyjąć taki wniosek od
właściwego organu państwa obcego.
§ 2. Jeżeli pokrzywdzonym jest obywatel polski, złożenie wniosku o przejęcie
ścigania może nastąpić tylko za jego zgodą.
§ 3. Przed rozstrzygnięciem wniosku osoba ścigana przebywająca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej ma prawo do wysłuchania jej przez właściwy organ, o
czym należy ją pouczyć.
§ 4. W razie pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku o przejęcie ścigania, Minister
Sprawiedliwości zarządza niezwłoczne przekazanie osoby ściganej, jeżeli jest
tymczasowo aresztowana, wraz z aktami sprawy, właściwemu organowi państwa
obcego.
§ 5. Minister Sprawiedliwości zwraca się do właściwego organu państwa obcego o
informację co do sposobu prawomocnego zakończenia postępowania karnego.
§ 6. Przekazanie ścigania karnego uważa się za umorzenie postępowania karnego
według prawa polskiego; nie stoi to na przeszkodzie ponownemu postępowaniu
karnemu w razie bezpodstawnego zaniechania ścigania za granicą.
Art. 592. Jeżeli co do tego samego czynu tej samej osoby wszczęto postępowanie
karne w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie obcym, Minister Sprawiedliwości
przeprowadza konsultacje z właściwym organem państwa obcego i - jeżeli wymaga
tego interes wymiaru sprawiedliwości - występuje z wnioskiem o przejęcie albo
przekazanie ścigania karnego. Przepisy art. 590 § 2-5 oraz art. 591 § 2-6
stosuje się odpowiednio.
Rozdział 64
Wystąpienie o wydanie lub przewóz osób ściganych lub skazanych przebywających za
granicą oraz o wydanie przedmiotów
Art. 593. Sądy i prokuratorzy zgłaszają za pośrednictwem Ministra
Sprawiedliwości wnioski o wydanie przez państwo obce osoby, przeciwko której
wszczęto postępowanie karne, o wydanie osoby w celu przeprowadzenia postępowania
sądowego lub wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, o przewóz osoby
ściganej lub skazanej przez terytorium państwa obcego oraz o wydanie z
terytorium państwa obcego dowodów rzeczowych lub przedmiotów uzyskanych przez
sprawcę w wyniku przestępstwa.
Art. 594. § 1. Do wniosku dołącza się odpis postanowienia o tymczasowym
aresztowaniu wraz z uzasadnieniem, wyjaśniającym okoliczności faktyczne i
podstawę prawną ścigania.
§ 2. W wypadku prawomocnego wyroku skazującego na karę pozbawienia wolności
dołącza się zamiast postanowienia wymienionego w § 1 odpis tego wyroku.
§ 3. Przepis art. 280 § 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 595. W wypadkach nie cierpiących zwłoki sąd lub prokurator może zwrócić się
bezpośrednio do właściwego organu państwa obcego o tymczasowe aresztowanie lub
zatrzymanie osoby, co do której ma być złożony wniosek o wydanie, po czym
niezwłocznie składa wniosek zgodnie z art. 593 i 594.
Art. 596. Jeżeli państwo obce dokona zastrzeżenia, że postępowanie karne może
dotyczyć tylko tych przestępstw, co do których nastąpiło wydanie, postępowanie
przeciwko osobie wydanej nie może toczyć się co do innych przestępstw
popełnionych przed dniem wydania.
Art. 597. W razie zastrzeżenia przy wydaniu, że w stosunku do osoby wydanej
orzeczone już kary będą wykonane tylko za te przestępstwa, co do których
nastąpiło wydanie, sąd, który prawomocnie orzekł w sprawie, wydaje w razie
potrzeby na posiedzeniu wyrok zmieniający orzeczenie w taki sposób, aby kary
były wykonywane tylko za te przestępstwa, co do których nastąpiło wydanie
sprawcy.
Art. 598. § 1. Terminy przewidziane w art. 263 biegną w stosunku do osoby
wydanej od chwili przejęcia tej osoby przez właściwe organy na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 2. Przepis art. 265 stosuje się także, gdy zatrzymanie nastąpiło za granicą.
Art. 599. Jeżeli osoba wydana przez państwo obce nie opuści bez
usprawiedliwionej przyczyny terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ciągu
miesiąca od daty prawomocnego ukończenia postępowania, a w razie skazania - w
ciągu 2 miesięcy po opuszczeniu terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powróci,
ograniczeń wynikających z art. 596 oraz z art. 597 nie stosuje się.
Art. 600. Po wydaniu prawomocnego orzeczenia w sprawie przeciwko osobie wydanej
przez państwo obce sąd przesyła odpis wyroku Ministrowi Sprawiedliwości, który
odpis ten przekazuje właściwemu organowi obcego państwa. Przepis art. 157 § 2
stosuje się odpowiednio.
Art. 601. Przekazane przez państwo obce przedmioty uzyskane w wyniku
przestępstwa zwraca się, jeżeli przy ich wydaniu zastrzeżono zwrot; podobnie
należy postąpić z dowodami rzeczowymi.
Rozdział 65
Wnioski państw obcych o wydanie lub przewóz osób ściganych albo skazanych albo o
wydanie przedmiotów
Art. 602. W razie złożenia przez organ państwa obcego wniosku o wydanie osoby
ściganej w celu przeprowadzenia przeciw niej postępowania karnego lub wykonania
orzeczonej co do niej kary albo środka zabezpieczającego, prokurator
przesłuchuje tę osobę i w miarę potrzeby zabezpiecza dowody znajdujące się w
kraju, po czym wnosi sprawę do właściwego miejscowo sądu wojewódzkiego.
Art. 603. § 1. Sąd wojewódzki wydaje na posiedzeniu postanowienie w przedmiocie
wniosku państwa obcego. Przed wydaniem postanowienia należy umożliwić osobie
ściganej złożenie wyjaśnień ustnie lub na piśmie, a w razie wniosku o wydanie w
celu przeprowadzenia postępowania karnego należy na uzasadniony wniosek tej
osoby przeprowadzić dowody znajdujące się w kraju.
§ 2. W posiedzeniu ma prawo wziąć udział obrońca.
§ 3. Jeżeli sąd wydał postanowienie o niedopuszczalności wydania, wydanie nie
może nastąpić.
§ 4. Na postanowienie sądu w przedmiocie wydania przysługuje zażalenie.
§ 5. Sąd przekazuje prawomocne postanowienie wraz z aktami sprawy Ministrowi
Sprawiedliwości, który po rozstrzygnięciu wniosku zawiadamia o tym właściwy
organ państwa obcego.
Art. 604. § 1. Wydanie jest niedopuszczalne, jeżeli:
1) osoba, której wniosek dotyczy, jest obywatelem polskim albo korzysta w
Rzeczypospolitej Polskiej z prawa azylu,
2) czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego albo gdy ustawa uznaje, że czyn
nie stanowi przestępstwa albo że sprawca nie popełnia przestępstwa lub nie
podlega karze,
3) nastąpiło przedawnienie,
4) postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało
prawomocnie zakończone,
5) byłoby ono sprzeczne z polskim prawem.
§ 2. Wydania można odmówić w szczególności, jeżeli:
1) osoba, której wniosek dotyczy, ma w Rzeczypospolitej Polskiej stałe miejsce
zamieszkania,
2) przestępstwo zostało popełnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo
na polskim statku wodnym lub powietrznym,
3) co do tego samego czynu tej samej osoby toczy się postępowanie karne,
4) przestępstwo podlega ściganiu z oskarżenia prywatnego,
5) według prawa państwa, które złożyło wniosek o wydanie, przestępstwo jest
zagrożone karą pozbawienia wolności do roku lub karą łagodniejszą albo orzeczono
taką karę,
6) przestępstwo, w związku z którym żąda się wydania, jest przestępstwem o
charakterze politycznym, wojskowym lub skarbowym,
7) państwo, które złożyło wniosek o wydanie, nie zapewnia wzajemności.
§ 3. W wypadkach wskazanych w § 1 pkt 4 i § 2 pkt 3 rozpoznanie wniosku o
wydanie można odroczyć do czasu ukończenia w Rzeczypospolitej Polskiej
postępowania karnego przeciwko tej samej osobie lub odbycia przez nią orzeczonej
kary albo jej darowania.
Art. 605. § 1. Jeżeli wniosek o wydanie dotyczy przestępstwa, którego sprawca
podlega wydaniu, sąd z urzędu lub na wniosek prokuratora może wydać
postanowienie o tymczasowym aresztowaniu osoby ściganej; przepis art. 263
stosuje się odpowiednio.
§ 2. Przed złożeniem wniosku o wydanie sąd może wydać postanowienie o
tymczasowym aresztowaniu ściganego na czas nie dłuższy niż miesiąc, jeżeli organ
państwa obcego zwraca się o to, zapewniając, że wobec tej osoby zapadł w tym
państwie prawomocny wyrok skazujący lub wydano decyzję o tymczasowym
aresztowaniu.
§ 3. Na postanowienie sądu w przedmiocie tymczasowego aresztowania przysługuje
zażalenie.
§ 4. O dniu tymczasowego aresztowania należy niezwłocznie powiadomić Ministra
Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej oraz przedstawicielstwo dyplomatyczne
lub urząd konsularny albo organ ścigający państwa obcego.
§ 5. Jeżeli dane zawarte we wniosku o wydanie są niewystarczające i sąd lub
prokurator zażądał ich uzupełnienia, a państwo obce nie nadeśle w terminie
miesiąca od dnia doręczenia żądania uzupełnienia wniosku o wydanie organowi,
który je zgłosił, potrzebnych dokumentów lub informacji, postanowienie o
tymczasowym aresztowaniu uchyla się.
§ 6. W razie odmowy wydania, cofnięcia przez państwo obce wniosku o wydanie lub
tymczasowe aresztowanie albo w razie gdy organ państwa obcego zawiadomiony o
czasie i miejscu wydania żądanej osoby nie przejmuje jej w terminie 7 dni od
ustalonego dnia wydania, zarządza się zwolnienie tymczasowo aresztowanego,
jeżeli nie jest on pozbawiony wolności w innej sprawie.
Art. 606. § 1. Zezwolenia na przewóz osoby ściganej przez terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej udziela Minister Sprawiedliwości. Przepisy art. 594,
604 i 605 stosuje się odpowiednio.
§ 2. Jeżeli podróż odbywa się drogą powietrzną i nie przewiduje się lądowania,
wystarczy powiadomienie Ministra Sprawiedliwości o przewożeniu osoby ściganej
nad terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 607. § 1. Do rozstrzygania wniosków państwa obcego, dotyczących wydania
przedmiotów stanowiących dowody rzeczowe lub uzyskanych w wyniku przestępstwa,
właściwy jest prokurator lub sąd w zależności od tego, do czyjego rozporządzenia
przedmioty te zostały zdeponowane. Przepis art. 588 § 2 i 4 stosuje się
odpowiednio.
§ 2. Postanowienie o wydaniu przedmiotów powinno wymieniać rzeczy, które ulegają
wydaniu państwu obcemu, oraz wskazywać rzeczy podlegające zwrotowi po ukończeniu
postępowania karnego, prowadzonego przez organy państwa obcego.
Rozdział 66
Przejęcie i przekazywanie osób skazanych do wykonania wyroku
Art. 608. § 1. W razie prawomocnego skazania obywatela polskiego przez sąd
państwa obcego na karę pozbawienia wolności podlegającą wykonaniu, Minister
Sprawiedliwości może wystąpić do właściwego organu tego państwa z wnioskiem o
przejęcie skazanego w celu wykonania kary pozbawienia wolności w
Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 2. Przejęcie skazanego w celu wykonania kary może nastąpić, gdy czyn, za który
nastąpiło skazanie, stanowi przestępstwo według prawa polskiego albo stanowiłby
przestępstwo, gdyby został popełniony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 3. Przejęcie nie następuje, gdy skazany nie wyraża na to zgody.
§ 4. Przed wystąpieniem z wnioskiem Minister Sprawiedliwości zwraca się do Sądu
Wojewódzkiego w Warszawie o wydanie postanowienia w przedmiocie dopuszczalności
przejęcia.
§ 5. Sąd wydaje postanowienie na posiedzeniu, w którym ma prawo wziąć udział
obrońca skazanego.
§ 6. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.
§ 7. Prawomocne postanowienie sądu stwierdzające niedopuszczalność przejęcia
jest wiążące.
§ 8. Przepisy § 1-7 stosuje się odpowiednio w razie przejęcia przez Ministra
Sprawiedliwości wniosku od właściwego organu państwa o przejęcie skazanego za
granicą obywatela polskiego.
Art. 609. § 1. Po przejęciu skazanego kwalifikację prawną czynu według prawa
polskiego oraz karę albo środek wychowawczy lub poprawczy podlegające wykonaniu
określa Sąd Wojewódzki w Warszawie.
§ 2. Określając karę podlegającą wykonaniu sąd przyjmuje za podstawę wyrok
wydany przez sąd państwa obcego, zagrożenie karą za ten czyn według prawa
polskiego i okres kary odbytej za granicą, uwzględniając różnice na korzyść
skazanego.
§ 3. Sąd orzeka na posiedzeniu, w którym ma prawo wziąć udział skazany i jego
obrońca. Przepis art. 352 stosuje się odpowiednio.
§ 4. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.
§ 5. Do czasu uprawomocnienia się orzeczenia, o którym mowa w § 3, skazanego
umieszcza się w areszcie śledczym.
Art. 610. § 1. W razie prawomocnego skazania cudzoziemca przez sąd polski na
karę pozbawienia wolności podlegającą wykonaniu, Minister Sprawiedliwości może
wystąpić do właściwego organu państwa, którego skazany jest obywatelem, z
wnioskiem o przejęcie go w celu odbycia kary. Przepis art. 608 § 2 i 3 stosuje
się odpowiednio.
§ 2. Przed wystąpieniem z wnioskiem Minister Sprawiedliwości zwraca się do
właściwego sądu wojewódzkiego o wydanie postanowienia w przedmiocie
dopuszczalności przekazania.
§ 3. W posiedzeniu ma prawo wziąć udział skazany i jego obrońca. Przepis art.
608 § 6 i 7 stosuje się.
§ 4. Przepisy § 1-3 stosuje się odpowiednio w razie przyjęcia przez Ministra
Sprawiedliwości wniosku od właściwego organu państwa, którego skazany jest
obywatelem.
Art. 611. § 1. Jeżeli skazany prawomocnym wyrokiem opuści terytorium państwa
skazania, udając się na terytorium państwa, którego jest obywatelem, zanim
odbędzie orzeczoną karę pozbawienia wolności, przepisy niniejszego rozdziału
stosuje się odpowiednio.
§ 2. Przepisu art. 608 § 3 nie stosuje się.
Rozdział 67
Przepisy końcowe
Art. 612. § 1. O każdorazowym wypadku zastosowania tymczasowego aresztowania
wobec obywatela państwa obcego zawiadamia się niezwłocznie właściwy miejscowo
urząd konsularny tego państwa lub - w braku takiego urzędu - przedstawicielstwo
dyplomatyczne tego państwa.
§ 2. W razie zatrzymania obywatela państwa obcego należy zatrzymanemu umożliwić
na jego prośbę nawiązanie w dostępnej formie kontaktu z właściwym urzędem
konsularnym lub przedstawicielstwem dyplomatycznym.
Art. 613. § 1. Z wyjątkiem wypadku określonego w art. 595, z mającymi swą
siedzibę za granicą organami obcego państwa oraz z osobami wymienionymi w art.
578 oraz w art. 579, sądy i prokuratorzy porozumiewają się we wszystkich
wypadkach, w tym również przy doręczaniu pism procesowych, za pośrednictwem
Ministra Sprawiedliwości, a ten w razie potrzeby przez Ministra Spraw
Zagranicznych.
§ 2. Z urzędami konsularnymi obcego państwa w Rzeczypospolitej Polskiej sądy i
prokuratorzy, w wypadkach określonych przez Ministra Sprawiedliwości, mogą
porozumiewać się bezpośrednio.
Art. 614. Wydatki poniesione w związku z czynnościami przewidzianymi w
niniejszym dziale pokrywa państwo obce, które złożyło wniosek o dokonanie
czynności. Organy państwa polskiego mogą odstąpić od żądania zwrotu poniesionych
wydatków, jeżeli państwo obce zapewnia wzajemność.
Art. 615. § 1. Przepisów niniejszego działu nie stosuje się, jeżeli umowa
międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej.
§ 2. Przepisów niniejszego działu można nie stosować wobec państwa obcego, z
którym nie ma w tym przedmiocie umowy, a państwo to nie zapewnia wzajemności.
§ 3. Przepisy niniejszego działu stosuje się odpowiednio w stosunkach z
trybunałami międzynarodowymi i ich organami, działającymi na podstawie umów
międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną.
DZIAŁ XIV
Koszty procesu
Rozdział 68
Przepisy ogólne
Art. 616. § 1. Do kosztów procesu należą:
1) koszty sądowe,
2) uzasadnione wydatki stron, w tym z tytułu ustanowienia w sprawie jednego
obrońcy lub pełnomocnika.
§ 2. Koszty sądowe obejmują:
1) opłaty,
2) wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania.
Art. 617. Rodzaje i wysokość opłat oraz zasady i tryb ich wymierzania określa
odrębna ustawa.
Art. 618. § 1. Wydatki Skarbu Państwa obejmują w szczególności wypłaty dokonane
z tytułu:
1) doręczenia wezwań i innych pism,
2) przejazdów sędziów, prokuratorów i innych osób z powodu czynności
postępowania,
3) sprowadzenia i przewozu oskarżonego, świadków i biegłych,
4) oględzin, badań przedsięwziętych w toku postępowania oraz przesyłek i
przechowania zajętych przedmiotów, jak również ich sprzedaży,
5) ogłoszeń w prasie, radiu i telewizji,
6) wykonania orzeczenia, w tym również o zabezpieczeniu grożących kar
majątkowych, jeżeli kary te zostały orzeczone, z wyłączeniem kosztów utrzymania
w zakładzie karnym i kosztów pobytu w zakładach leczniczych na obserwacji
psychiatrycznej,
7) należności świadków i tłumaczy,
8) kosztów postępowania mediacyjnego,
9) należności biegłych lub instytucji wyznaczonych do wydania opinii,
10) opłat przewidzianych za udzielenie informacji z rejestru skazanych,
11) nie opłaconej przez strony pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez
adwokatów.
§ 2. Jeżeli wysokości i zasad ustalania należności określonych w § 1 nie
regulują odrębne przepisy, Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem
Finansów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i sposób ich obliczania.
§ 3. W razie braku przepisów wymienionych w § 2, o wysokości danego wydatku
decydują kwoty przyznane przez sąd, prokuratora lub inny organ prowadzący
postępowanie.
Art. 619. § 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, wszelkie wydatki wykłada
tymczasowo Skarb Państwa.
§ 2. Koszty postępowania mediacyjnego ponosi Skarb Państwa.
Art. 620. Wydatki związane z ustanowieniem obrońcy lub pełnomocnika wykłada
strona, która go ustanowiła.
Art. 621. § 1. Oskarżyciel prywatny składa przy akcie oskarżenia lub wraz z
oświadczeniem o przyłączeniu się do toczącego się postępowania lub podtrzymaniu
oskarżenia, od którego prokurator odstąpił, dowód wpłacenia do kasy sądowej
zryczałtowanej równowartości wydatków. Ryczałt ten nie obejmuje kosztów
wskazanych w art. 618 § 1 pkt 5 i 11.
§ 2. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w
drodze rozporządzenia, wysokość zryczałtowanej równowartości wydatków.
Art. 622. W postępowaniu z oskarżenia prywatnego w razie pojednania się stron
przed wszczęciem przewodu sądowego, warunkowego umorzenia postępowania,
umorzenia postępowania z powodu niepoczytalności sprawcy lub znikomej społecznej
szkodliwości czynu albo z powodu stwierdzenia w zarzucanym czynie znamion
przestępstwa ściganego z urzędu, zmiany trybu ścigania z powodu przyłączenia się
prokuratora do postępowania wszczętego przez oskarżyciela prywatnego i
zakończenia tego postępowania w trybie publicznoskargowym - prezes sądu zarządza
zwrot uiszczonych przez oskarżyciela prywatnego zryczałtowanych wydatków w
całości, a w połowie - w razie pojednania się stron po rozpoczęciu przewodu
sądowego.
Rozdział 69
Zwolnienie od kosztów sądowych
Art. 623. Sąd zwalnia osobę w całości lub w części od wyłożenia kosztów
podlegających uiszczeniu przy wnoszeniu pisma procesowego, jeżeli wykazała ona,
że ze względu na jej sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów wyłożenie
ich byłoby zbyt uciążliwe.
Art. 624. § 1. Sąd może zwolnić oskarżonego lub oskarżyciela posiłkowego w
całości lub w części od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, jeżeli
istnieją podstawy do uznania, że uiszczenie ich byłoby dla nich zbyt uciążliwe
ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów, jak również
wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do oskarżyciela prywatnego w razie
rozpoznania sprawy bez zachowania wymagań określonych w art. 621 § 1.
Art. 625. W razie skazania lub warunkowego umorzenia postępowania wobec
żołnierza odbywającego zasadniczą służbę wojskową albo pełniącego służbę w
charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, nie pobiera się od nich należnych
Skarbowi Państwa kosztów sądowych.
Rozdział 70
Zasądzenie kosztów procesu
Art. 626. § 1. W orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie sąd określa, kto, w
jakiej części i zakresie ponosi koszty procesu.
§ 2. Jeżeli w orzeczeniu wymienionym w § 1 nie zamieszczono rozstrzygnięcia o
kosztach, jak również gdy zachodzi konieczność dodatkowego ustalenia ich
wysokości lub rozstrzygnięcia o kosztach postępowania wykonawczego, orzeczenie w
tym przedmiocie wydaje odpowiednio sąd pierwszej instancji lub sąd odwoławczy.
§ 3. Na orzeczenie w przedmiocie kosztów służy zażalenie, jeżeli nie wniesiono
apelacji. W razie wniesienia apelacji i zażalenia - zażalenie rozpoznaje sąd
odwoławczy łącznie z apelacją.
Art. 627. Od skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza koszty
sądowe na rzecz Skarbu Państwa oraz wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego.
Art. 628. Od skazanego w sprawach z oskarżenia prywatnego sąd zasądza na rzecz:
1) oskarżyciela prywatnego poniesione przez niego koszty procesu,
2) Skarbu Państwa wydatki ustalone na podstawie art. 618, od których uiszczenia
oskarżyciel został zwolniony lub w razie rozpoznania sprawy bez ich uiszczenia.
Art. 629. Przepisy art. 627 i 628 stosuje się odpowiednio w razie warunkowego
umorzenia postępowania, a w sprawach z oskarżenia prywatnego - również w razie
umorzenia postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt 3.
Art. 630. W sprawach z oskarżenia publicznego, jeżeli oskarżonego nie skazano za
wszystkie zarzucane mu przestępstwa, wydatki związane z oskarżeniem w części
uniewinniającej lub umarzającej postępowanie ponosi Skarb Państwa.
Art. 631. W sprawach z oskarżenia prywatnego, w razie odstąpienia od wymierzenia
kary z powodu wzajemności krzywd lub wyzywającego zachowania się oskarżyciela
prywatnego, jak również biorąc pod uwagę liczbę i rodzaj zarzutów, od których
oskarżony został uniewinniony, sąd może obciążyć oskarżonego poniesionymi przez
oskarżyciela kosztami procesu tylko częściowo.
Art. 632. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, w razie uniewinnienia oskarżonego
lub umorzenia postępowania koszty procesu ponosi:
1) w sprawach z oskarżenia prywatnego - oskarżyciel prywatny, a w razie
pojednania się stron - oskarżyciel i oskarżony w zakresie przez siebie
poniesionym, jeżeli strony w zawartej ugodzie nie uregulowały tego inaczej,
2) w sprawach z oskarżenia publicznego - Skarb Państwa, z wyjątkiem należności
adwokackich z tytułu występowania w sprawie obrońcy lub pełnomocnika z wyboru; w
uzasadnionych wypadkach sąd jednak może przyznać zwrot całości lub części
wynagrodzenia jednego obrońcy.
Art. 633. Koszty procesu przypadające od kilku oskarżonych lub oskarżycieli
prywatnych albo posiłkowych, jak również od oskarżonych i oskarżycieli, sąd
zasądza od każdego z nich według zasad słuszności, mając w szczególności na
względzie koszty związane ze sprawą każdego z nich.
Art. 634. Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, do kosztów procesu za
postępowanie odwoławcze od orzeczeń kończących postępowanie w sprawie mają
odpowiednie zastosowanie przepisy o kosztach za postępowanie przed sądem
pierwszej instancji.
Art. 635. Niezależnie od tego, kto wniósł środek odwoławczy, jeżeli dojdzie do
zmiany wyroku skazującego lub orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania na
niekorzyść oskarżonego, koszty procesu za postępowanie odwoławcze ustala się na
ogólnych zasadach.
Art. 636. § 1. W sprawach z oskarżenia publicznego, w razie nieuwzględnienia
środka odwoławczego, wniesionego wyłącznie przez oskarżonego lub oskarżyciela
posiłkowego, koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi na ogólnych
zasadach ten, kto wniósł środek odwoławczy, a jeżeli środek ten pochodzi
wyłącznie od oskarżyciela publicznego - koszty procesu za postępowanie
odwoławcze ponosi Skarb Państwa.
§ 2. W razie nieuwzględnienia środków odwoławczych wniesionych przez co najmniej
dwa uprawnione podmioty, stosuje się odpowiednio art. 633.
§ 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio w sprawach z oskarżenia
prywatnego.
Art. 637. § 1. Przepisy art. 635 i 636 stosuje się odpowiednio w razie
pozostawienia środka odwoławczego bez rozpoznania wobec jego cofnięcia lub z
przyczyn wskazanych w art. 430.
§ 2. W wypadku cofnięcia wniosku o ściganie, kosztami postępowania można
obciążyć osobę, która wniosek cofnęła.
Art. 638. Wydatki poniesione przez sąd, związane z rozpoznaniem kasacji
wniesionej przez podmioty wymienione w art. 521, ponosi Skarb Państwa.
Art. 639. Przepisy o kosztach procesu mają odpowiednie zastosowanie w sprawach o
wznowienie postępowania. W razie oddalenia wniosku lub pozostawienia go bez
rozpoznania, obowiązek pokrycia kosztów obciąża osobę, która złożyła wniosek.
Art. 640. Przepisy odnoszące się do kosztów procesu w sprawach z oskarżenia
prywatnego mają odpowiednie zastosowanie w sprawach z oskarżenia publicznego, w
których akt oskarżenia wniósł oskarżyciel posiłkowy.
Art. 641. Prawo do ściągnięcia zasądzonych kosztów procesu przedawnia się z
upływem 3 lat od dnia, kiedy należało je uiścić.
Rozdział 71
Koszty procesu związane z powództwem cywilnym i zasądzeniem odszkodowania z
urzędu
Art. 642. Jeżeli przepisy niniejszego działu nie stanowią inaczej, w kwestii
kosztów procesu wynikłych z powództwa cywilnego stosuje się przepisy
obowiązujące w postępowaniu cywilnym. Powód cywilny jest tymczasowo zwolniony od
obowiązku uiszczenia wpisu od powództwa cywilnego i apelacji. Oskarżony uiszcza
wpis tylko wtedy, gdy jego apelacja dotyczy wyłącznie powództwa cywilnego.
Art. 643. W razie uwzględnienia powództwa w całości lub w części, sąd zasądza od
oskarżonego na rzecz powoda należne mu koszty procesu, a jeżeli powód był
zwolniony od kosztów sądowych, sąd zasądza je od oskarżonego na rzecz Skarbu
Państwa; jeżeli powód korzysta z pełnomocnika wyznaczonego z urzędu, należność z
tego tytułu sąd zasądza bezpośrednio na rzecz pełnomocnika.
Art. 644. § 1. Koszty procesu wynikłe z oddalonego powództwa cywilnego oraz
cofnięcia apelacji ponosi powód cywilny.
§ 2. W razie zawieszenia postępowania lub pozostawienia powództwa cywilnego bez
rozpoznania, koszty procesu poniesione przez powoda cywilnego w postępowaniu
karnym zalicza się do kosztów procesu cywilnego o to samo roszczenie.
Art. 645. W razie zasądzenia odszkodowania pieniężnego z urzędu, sąd zasądza od
oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa stosowane koszty sądowe według przepisów
obowiązujących w postępowaniu cywilnym w wypadku zasądzenia powództwa cywilnego;
przepis art. 623 stosuje się odpowiednio.
DZIAŁ XV
Postępowanie karne w sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych
Rozdział 72
Przepisy ogólne
Art. 646. W sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych nie stosuje się
przepisów o postępowaniu prywatnoskargowym i nakazowym. Przepisy o postępowaniu
uproszczonym stosuje się tylko w sprawach o wykroczenia. Poza tym stosuje się
przepisy działów poprzednich, chyba że przepisy działu niniejszego stanowią
inaczej.
Art. 647. § 1. Orzecznictwu sądów wojskowych podlegają sprawy:
1) żołnierzy w czynnej służbie wojskowej o:
a) przestępstwa określone w rozdziałach XXXIX-XLIV Kodeksu karnego,
b) przestępstwa popełnione przeciwko organowi wojskowemu lub innemu żołnierzowi,
c) przestępstwa popełnione podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków
służbowych, w obrębie obiektu wojskowego lub wyznaczonego miejsca przebywania,
ze szkodą dla wojska lub z naruszeniem obowiązku wynikającego ze służby
wojskowej - z wyjątkiem przestępstw popełnionych na szkodę osoby nie będącej
żołnierzem,
2) pracowników wojska o przestępstwa określone w art. 356-363 Kodeksu karnego w
związku z art. 317 § 2 tego kodeksu,
3) żołnierzy sił zbrojnych państw obcych, przebywających na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, oraz członków ich personelu cywilnego, o przestępstwa
popełnione w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, chyba że umowa
międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej.
§ 2. Sprawy o przestępstwa wymienione w § 1 nie przestają podlegać orzecznictwu
sądów wojskowych mimo zwolnienia żołnierza z czynnej służby wojskowej lub
ustania zatrudnienia pracownika w wojsku.
Art. 648. Orzecznictwu sądów wojskowych podlegają także sprawy o:
1) podżeganie i pomocnictwo do przestępstw określonych w rozdziałach XXXIX-XLIV
Kodeksu karnego,
2) przestępstwa określone w art. 239, 291-293, a także w art. 294 w odniesieniu
do art. 291 § 1, Kodeksu karnego - jeżeli czyn pozostaje w związku z
przestępstwem przewidzianym w rozdziałach XXXIX-XLIV tego kodeksu,
3) inne przestępstwa, o ile przepisy szczególne tak stanowią.
Art. 649. § 1. Jeżeli sprawca przestępstwa podlegającego orzecznictwu sądów
wojskowych popełnił także przestępstwo podlegające orzecznictwu sądów
powszechnych, a przestępstwa pozostają ze sobą w takim związku, że dobro wymiaru
sprawiedliwości wymaga ich łącznego rozpoznania, rozpoznaje je łącznie sąd
wojskowy.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w postępowaniu przygotowawczym.
Art. 650. § 1. Jeżeli w sprawie przeciwko dwóm lub więcej oskarżonym sąd
wojskowy nie byłby właściwy do jej rozpoznania w całości bądź ze względu na
rodzaj jednego z czynów, bądź ze względu na osobę jednego z oskarżonych, a dobro
wymiaru sprawiedliwości tego wymaga, sąd wojskowy może rozpoznać sprawę łącznie
lub przekazać ją w tym celu sądowi powszechnemu.
§ 2. W toku postępowania przygotowawczego odpowiednie uprawnienia przysługują
prokuratorowi wojskowemu.
§ 3. Przekazanie nie może nastąpić, jeżeli sprawa dotyczy przestępstwa
wskazanego w art. 647 § 1 pkt 1 lit. a) lub pkt 2 oraz w art. 648 pkt 1.
§ 4. Na postanowienie w przedmiocie przekazania sprawy w myśl § 1 i 2
przysługuje zażalenie. Zażalenie na postanowienie prokuratora rozpoznaje sąd
wojskowy właściwy do rozpoznania sprawy.
Art. 651. § 1. W sprawach o przestępstwa wymienione w art. 647 § 1 pkt 1 i 2
orzeka sąd wojskowy, obejmujący swoją właściwością jednostkę wojskową, w której
żołnierz pełnił służbę wojskową lub pracownik był zatrudniony.
§ 2. Właściwość sądu wojskowego ze względu na przynależność oskarżonego do
jednostki wojskowej określa się według chwili wszczęcia przeciwko niemu
postępowania karnego.
§ 3. W sprawach o przestępstwa wymienione w art. 647 § 1 pkt 3 do określenia
właściwości sądu art. 31 stosuje się odpowiednio.
Art. 652. W sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych orzekają
stosownie do zakresu właściwości:
1) wojskowy sąd garnizonowy,
2) wojskowy sąd okręgowy,
3) Sąd Najwyższy - Izba Wojskowa.
Art. 653. § 1. Wojskowy sąd garnizonowy orzeka w pierwszej instancji we
wszystkich sprawach, z wyjątkiem spraw przekazanych ustawą do właściwości innego
sądu.
§ 2. W wypadkach wskazanych w ustawie wojskowej sąd garnizonowy rozpoznaje
również w zakresie swej właściwości środki odwoławcze od orzeczeń i zarządzeń
wydanych w postępowaniu przygotowawczym.
§ 3. Wojskowy sąd garnizonowy ma poza tym uprawnienia i obowiązki procesowe,
które w postępowaniu przed sądami powszechnymi przysługują sądowi rejonowemu.
Art. 654. § 1. Wojskowy sąd okręgowy orzeka w pierwszej instancji w sprawach o
przestępstwa:
1) popełnione przez żołnierzy posiadających stopień majora i wyższy,
2) podlegające w postępowaniu przed sądami powszechnymi właściwości sądu
wojewódzkiego oraz określone w art. 339 § 3 i art. 345 § 3 i 4 Kodeksu karnego,
3) popełnione przez żołnierzy i członków personelu cywilnego, o których mowa w
art. 647 § 1 pkt 3,
4) inne na podstawie przepisów szczególnych.
§ 2. W postępowaniu przygotowawczym, w przedmiocie tymczasowego aresztowania w
stosunku do żołnierzy, o których mowa w § 1 pkt 1, a także do żołnierzy sił
zbrojnych państw obcych i członków ich personelu cywilnego, o których mowa w § 1
pkt 3, orzeka jednoosobowo wojskowy sąd okręgowy.
§ 3. Wojskowy sąd okręgowy rozpoznaje także środki odwoławcze od orzeczeń i
zarządzeń wydanych w pierwszej instancji w wojskowym sądzie garnizonowym oraz w
wypadkach wskazanych w ustawie i z zachowaniem granic wskazanych w § 1 - od
orzeczeń i zarządzeń wydanych w postępowaniu przygotowawczym.
§ 4. Wojskowy sąd okręgowy rozpoznaje ponadto sprawy przewidziane dla sądu
wyższego rzędu nad wojskowym sądem garnizonowym oraz inne sprawy przekazane mu
przez ustawę.
§ 5. Wojskowy sąd okręgowy ma poza tym uprawnienia i obowiązki procesowe, które
w postępowaniu przed sądami powszechnymi przysługują sądowi wojewódzkiemu.
Art. 655. § 1. Sąd Najwyższy - Izba Wojskowa rozpoznaje:
1) środki odwoławcze od orzeczeń i zarządzeń wydanych w pierwszej instancji w
wojskowym sądzie okręgowym,
2) kasacje,
3) sprawy przewidziane w niniejszym kodeksie dla sądu wyższego rzędu nad
wojskowym sądem okręgowym,
4) inne sprawy przekazane przez ustawę Sądowi Najwyższemu.
§ 2. Przepisy art. 39 i art. 439 § 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio do orzeczeń
Izby Wojskowej i Izby Karnej Sądu Najwyższego. W wypadku określonym w art. 439 §
1 pkt 3 rozstrzyga Sąd Najwyższy w tej spośród Izb, której orzeczenia środek
zaskarżenia dotyczy.
Art. 656. § 1. W sprawie dwu lub więcej oskarżonych, należącej do właściwości
sądów wojskowych tego samego rzędu, orzeka sąd wojskowy właściwy dla oskarżonego
o przestępstwo zagrożone karą najsurowszą. W razie niemożności ustalenia w ten
sposób właściwości, sprawę rozpoznaje sąd wojskowy, na którego obszarze
działania najpierw wszczęto postępowanie.
§ 2. Jeżeli jednak sprawa należy do właściwości sądów wojskowych różnego rzędu,
rozpoznaje ją sąd wyższego rzędu.
Art. 657. § 1. Uprawnienia procesowe Prokuratora Generalnego przysługują również
Naczelnemu Prokuratorowi Wojskowemu, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, a
uprawnienia prokuratora wojewódzkiego przysługują odpowiednio wojskowemu
prokuratorowi okręgowemu.
§ 2. Jeżeli niniejszy kodeks mówi o oskarżycielu publicznym lub prokuratorze,
należy rozumieć przez to prokuratora wojskowego.
§ 3. Przepisu art. 45 § 2 nie stosuje się.
Art. 658. § 1. Prokurator wojskowy odmawia wszczęcia postępowania o przestępstwo
ścigane na wniosek dowódcy jednostki wojskowej, jeżeli wobec sprawcy zastosowano
już środki przewidziane w wojskowych przepisach dyscyplinarnych.
§ 2. Nie dotyczy to wypadku, w którym wniosek o ściganie składa wyższy dowódca
po uchyleniu kary dyscyplinarnej albo prokurator wojskowy korzysta z uprawnienia
przewidzianego w art. 660.
§ 3. Przepisu art. 12 § 3 nie stosuje się do wniosku dowódcy jednostki wojskowej
lub wniosku wyższego dowódcy.
Art. 659. W sprawach o przestępstwa ścigane na wniosek dowódcy jednostki
wojskowej uprawnienia pokrzywdzonego lub instytucji określone w art. 306, a w
wypadku przewidzianym w art. 330 § 2 - również określone w art. 55 § 1,
przysługują temu dowódcy.
Art. 660. § 1. Prokurator wojskowy może wszcząć postępowanie karne o
przestępstwo ścigane na wniosek dowódcy jednostki wojskowej, także bez wniosku,
jeżeli wymagają tego ważne względy dyscypliny wojskowej.
§ 2. Dowódcy jednostki, a w wypadku określonym w art. 347 § 1 Kodeksu karnego
także pokrzywdzonemu, na postanowienie prokuratora przysługuje zażalenie do sądu
właściwego do rozpoznania sprawy.
§ 3. Przepisu § 2 nie stosuje się, jeżeli dopiero w toku postępowania sądowego
okaże się, iż czyn wyczerpuje znamiona przestępstwa ściganego na wniosek dowódcy
jednostki wojskowej.
Art. 661. § 1. Przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnego staje się z chwilą
złożenia skargi przez pokrzywdzonego przestępstwem ściganym z urzędu.
§ 2. Prokurator wojskowy może także wszcząć z urzędu postępowanie o przestępstwo
ścigane z oskarżenia prywatnego, jeżeli wymaga tego interes społeczny.
§ 3. Na postanowienie prokuratora pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie do sądu
właściwego do rozpoznania sprawy.
§ 4. Na wniosek pokrzywdzonego, złożony przed prawomocnym ukończeniem
postępowania wszczętego na podstawie § 1, postępowanie w sprawie umarza się,
chyba że interes społeczny temu się sprzeciwia; w razie złożenia wniosku po
rozpoczęciu przewodu sądowego pierwszej instancji konieczna jest ponadto zgoda
oskarżonego.
Art. 662. § 1. O oskarżonym żołnierzu, oprócz danych określonych w art. 213 § 1
i 2, zbiera się też dane dotyczące przebiegu służby wojskowej, wyróżnień oraz
ukarań dyscyplinarnych.
§ 2. Uprawnienia i obowiązki zawodowego kuratora sądowego przysługują
odpowiednio wojskowemu kuratorowi społecznemu.
§ 3. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości
określi, w drodze rozporządzenia, sposób powoływania i zakres działalności
wojskowych kuratorów społecznych.
Rozdział 73
Środki przymusu i postępowanie przygotowawcze
Art. 663. W sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych uprawnienia i
obowiązki procesowe Policji dotyczą także Żandarmerii Wojskowej.
Art. 664. Prawo zatrzymania osoby podejrzanej podlegającej właściwości sądów
wojskowych przysługuje, w warunkach określonych w art. 244, także przełożonemu
wojskowemu i wojskowym organom porządkowym.
Art. 665. § 1. O zatrzymaniu żołnierza lub pracownika wojska należy niezwłocznie
zawiadomić dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę a
pracownik jest zatrudniony, również gdy zatrzymany tego nie żąda.
§ 2. Jeżeli zatrzymanie żołnierza w warunkach określonych w art. 244 § 1
nastąpiło w związku z uzasadnionym przypuszczeniem popełnienia przestępstwa
ściganego na wniosek dowódcy jednostki wojskowej, zatrzymanego należy
niezwłocznie zwolnić również na polecenie uprawnionego dowódcy, chyba że wyższy
dowódca lub prokurator wojskowy temu się sprzeciwią.
Art. 666. § 1. Tymczasowe aresztowanie żołnierza oskarżonego o popełnienie
przestępstwa określonego w art. 338 § 1, art. 339, 341 § 1, art. 343 § 2, art.
345, 352 i 358 § 2 Kodeksu karnego może nastąpić wyjątkowo również wtedy, gdy
zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony ponownie popełni jedno z tych
przestępstw.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do pozostałych środków zapobiegawczych.
Art. 667. Postępowanie przygotowawcze ma na celu również zebranie danych, o
jakich mowa w art. 662 § 1.
Art. 668. § 1. Śledztwo prowadzi się w sprawach o zbrodnie, a w innych sprawach,
gdy wymaga tego waga lub zawiłość sprawy.
§ 2. Postępując w myśl art. 334 § 2, prokurator wojskowy poucza oskarżonego
także o prawie do złożenia wniosku, o którym mowa w art. 669 § 2.
Rozdział 74
Postępowanie przed sądem
Art. 669. § 1. Ławnikiem nie może być żołnierz mający niższy stopień wojskowy
niż oskarżony pełniący czynną służbę wojskową. Ograniczenia tego nie stosuje
się, jeżeli ławnik ma stopień generała brygady lub kontradmirała.
§ 2. W sprawie o przestępstwo inne niż określone w rozdziałach XXXIX-XLIV
Kodeksu karnego, na wniosek oskarżonego złożony w terminie 7 dni od doręczenia
mu zawiadomienia prokuratora wojskowego o przesłaniu aktu oskarżenia do sądu
wojskowego z pouczeniem, o którym mowa w art. 668 § 2, prezes tego sadu, jeżeli
nie zachodzi wypadek przewidziany w art. 28 § 2, wyznacza do składu orzekającego
zamiast ławników żołnierzy - ławników odpowiedniego rzędu sądu powszechnego.
§ 3. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej
określi, w drodze rozporządzenia, sposób postępowania w sprawach związanych z
uczestnictwem ławników sądów powszechnych w składach orzekających sądów
wojskowych, o których mowa w § 2.
Art. 670. W rozprawie lub posiedzeniu przed wojskowym sądem garnizonowym może na
podstawie upoważnienia prokuratora wojskowego brać udział asesor prokuratury
wojskowej.
Art. 671. § 1. Udział obrońcy w rozprawie głównej przeciwko żołnierzowi
odbywającemu zasadniczą służbę wojskową albo pełniącemu służbę w charakterze
kandydata na żołnierza zawodowego jest obowiązkowy przed wszystkimi sądami
wojskowymi.
§ 2. Udział obrońcy w rozprawie głównej przeciwko innemu oskarżonemu niż
wymieniony w § 1 jest obowiązkowy przed wojskowym sądem okręgowym, jeżeli
zachodzi wypadek przewidziany w art. 654 § 1 pkt 2.
§ 3. Poza wypadkami określonymi w art. 79 § 1, udział obrońcy w rozprawie
apelacyjnej przed wojskowym sądem okręgowym jest obowiązkowy, jeżeli prezes sądu
lub sąd uzna to za konieczne.
§ 4. W wypadkach określonych w § 1-3 stosuje się odpowiednio art. 81.
Art. 672. Sąd wojskowy pierwszej instancji sporządza uzasadnienie wyroku z
urzędu.
Art. 673. W kwestii wznowienia postępowania oraz stwierdzenia nieważności z mocy
samego prawa orzeka w składzie trzech sędziów wojskowy sąd okręgowy, a w
sprawach zakończonych orzeczeniem tego sądu lub Sądu Najwyższego - Izba Wojskowa
Sądu Najwyższego.
Rozdział 75
Postępowanie w sprawach o wykroczenia
Art. 674. § 1. Orzecznictwu sądów wojskowych podlegają także sprawy o
wykroczenia popełnione przez:
1) żołnierzy w czynnej służbie wojskowej,
2) żołnierzy sił zbrojnych państw obcych i członków ich personelu cywilnego, o
których mowa w art. 647 § 1 pkt 3, jeżeli pozostają w związku z pełnieniem
obowiązków służbowych.
§ 2. Sprawy o wykroczenia, o których mowa w § 1, nie przestają podlegać
orzecznictwu sądów wojskowych mimo zwolnienia żołnierza z czynnej służby
wojskowej.
§ 3. W razie zwolnienia żołnierza z czynnej służby wojskowej sąd wojskowy,
najpóźniej do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej, może przekazać
sprawę o wykroczenie do rozpoznania kolegium do spraw wykroczeń, jeżeli
wykroczenie popełniono w innych okolicznościach niż wskazane w art. 647 § 1 pkt
1 lit. b) lub c).
§ 4. Przed złożeniem wniosku o ukaranie uprawnienie określone w § 3 przysługuje
prokuratorowi wojskowemu.
§ 5. Na postanowienie w przedmiocie przekazania sprawy, o którym mowa w § 3 i 4,
przysługuje zażalenie. Zażalenie na postanowienie prokuratora rozpoznaje sąd
wojskowy.
Art. 675. Przepisy art. 674 § 1 i 2 nie wyłączają w stosunku do żołnierzy w
czynnej służbie wojskowej postępowania mandatowego na zasadach i w trybie
określonych w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia, z tym że w razie
odmowy przyjęcia mandatu lub nieuiszczenia w terminie wymierzonej grzywny -
właściwym do rozpoznania sprawy jest sąd wojskowy. Przepisy art. 674 § 3-5
stosuje się.
Art. 676. § 1. O popełnieniu przez żołnierza w czynnej służbie wojskowej
wykroczenia, o którym mowa w art. 674, zawiadamia się prokuratora wojskowego.
Dotyczy to również wypadku przewidzianego w art. 675, ale tylko w razie odmowy
przyjęcia mandatu lub nieuiszczenia w terminie wymierzonej grzywny.
§ 2. Jeżeli przepisy tego rozdziału nie stanowią inaczej, postępowanie w
sprawach o wykroczenia odbywa się według przepisów niniejszego kodeksu mających
zastosowanie w sprawach karnych podlegających orzecznictwu sądów wojskowych,
które stosuje się odpowiednio.
Art. 677. § 1. Sąd wojskowy może odmówić wszczęcia postępowania lub wszczęte
umorzyć i sprawę przekazać właściwemu dowódcy z wnioskiem o wymierzenie kary
przewidzianej w wojskowych przepisach dyscyplinarnych, jeżeli uzna to za
wystarczającą reakcję na wykroczenie.
§ 2. Przed złożeniem wniosku o ukaranie uprawnienia określone w § 1 przysługują
prokuratorowi wojskowemu. Zażalenie na postanowienie prokuratora rozpoznaje sąd
wojskowy.
Art. 678. W sprawach o wykroczenia stosuje się przepisy o postępowaniu
uproszczonym, z wyjątkiem art. 469-471 oraz art. 483.
Art. 679. Sprawy o wykroczenia rozpoznaje właściwy miejscowo wojskowy sąd
garnizonowy, także gdy chodzi o czyn popełniony przez żołnierza wskazanego w
art. 654 § 1 pkt 1.
Art. 680. § 1. Podstawę do wszczęcia postępowania przed sądem stanowi wniosek o
ukaranie sporządzony lub zatwierdzony przez prokuratora wojskowego.
§ 2. Wniosek o ukaranie zastępuje akt oskarżenia.
Art. 681. § 1. Sąd pierwszej instancji orzeka jednoosobowo bez względu na tryb
postępowania.
§ 2. Sąd może nałożyć obowiązek naprawienia szkody. Powództwo cywilne i
zasądzenie odszkodowania z urzędu nie jest dopuszczalne.
Art. 682. Przepisów art. 678-681 nie stosuje się, jeżeli zachodzi wypadek
przewidziany w art. 400, a także w razie zbiegu przestępstwa i wykroczenia
objętych jednym postępowaniem; rozpoznanie sprawy następuje wówczas na zasadach
ogólnych.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 7 sierpnia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Urzędowi Patentowemu
Rzeczypospolitej Polskiej.
(Dz. U. Nr 95, poz. 580)
Na podstawie art. 5 ustawy z dnia 31 maja 1962 r. o Urzędzie Patentowym
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1993 r. Nr 26, poz. 118) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 stycznia 1994 r. w sprawie
nadania statutu Urzędowi Patentowemu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 9,
poz. 32) wprowadza się następujące zmiany:
1) skreśla się § 2,
2) w załączniku do rozporządzenia:
a) w § 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Prezes kieruje Urzędem przy pomocy wiceprezesów, dyrektora generalnego i
dyrektorów departamentów (komórek równorzędnych).",
b) w § 3:
- w ust. 1 dodaje się nowy pkt 1 w brzmieniu:
"1) Gabinet Prezesa,"
- dotychczasowe pkt 1-10 oznacza się jako pkt 2-11,
c) po § 4 dodaje się § 41 w brzmieniu:
"§ 41. 1. Przy Urzędzie działa, jako jednostka wyodrębniona, Gospodarstwo
Pomocnicze.
2. Nadzór zwierzchni nad Gospodarstwem Pomocniczym sprawuje Dyrektor Generalny.
3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań i tryb pracy Gospodarstwa
Pomocniczego określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny, zatwierdzony
przez Dyrektora Generalnego."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 30 lipca 1997 r.
w sprawie zwolnienia od obowiązku zameldowania się na pobyt czasowy na terenach
dotkniętych powodzią.
(Dz. U. Nr 95, poz. 588)
Na podstawie art. 51 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji
ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 1984 r. Nr 32, poz. 174, z 1989 r. Nr
35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
§ 1. Zwalnia się od obowiązku zameldowania się na pobyt czasowy osoby
przebywające w miejscowościach dotkniętych powodzią, jeżeli pobyt w danej
miejscowości nie przekracza 30 dni.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i obowiązuje do dnia 31
grudnia 1997 r.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 26 czerwca 1997 r.
o zmianie ustawy o likwidacji Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej
"Prasa-Książka-Ruch".
(Dz. U. Nr 101, poz. 630)
Art. 1. W ustawie z dnia 22 marca 1990 r. o likwidacji Robotniczej Spółdzielni
Wydawniczej "Prasa-Książka-Ruch" (Dz. U. Nr 21, poz. 125) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 6 w ust. 3, na końcu, skreśla się kropkę i dodaje wyrazy ", z
zastrzeżeniem art. 6a.";
2) po art. 6 dodaje się art. 6a w brzmieniu:
"Art. 6a. 1. Nie podzielony zysk finansowy Spółdzielni według stanu na dzień 31
grudnia 1996 r. podlega, po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego za 1996 r.,
wpłacie do budżetu państwa.
2. Wpłaty dokonuje Komisja Likwidacyjna sukcesywnie, po upływie terminów lokat
bankowych dokonywanych ze środków finansowych uzyskanych w toku prowadzonej
likwidacji, nie później jednak niż do 30 listopada 1997 r., a w przypadku lokat
terminowych - po upływie terminu ich zapadalności."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 19 czerwca 1997 r.
o utworzeniu Uniwersytetu w Białymstoku.
(Dz. U. Nr 102, poz. 642)
Art. 1. 1. Tworzy się z dniem 1 października 1997 r. Uniwersytet w Białymstoku,
zwany dalej "Uniwersytetem".
2. Siedzibą Uniwersytetu jest miasto Białystok.
3. Uniwersytet jest uczelnią państwową.
Art. 2. Podstawowym kierunkiem działalności Uniwersytetu jest kształcenie oraz
prowadzenie badań naukowych w zakresie nauk prawnych, humanistycznych,
ekonomicznych i matematyczno-przyrodniczych.
Art. 3. Nadzór nad Uniwersytetem sprawuje Minister Edukacji Narodowej.
Art. 4. 1. Uniwersytet tworzy się z Filii Uniwersytetu Warszawskiego w
Białymstoku.
2. Mienie Uniwersytetu Warszawskiego, obejmujące własność i inne prawa majątkowe
będące w zarządzie Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku, staje się
mieniem Uniwersytetu.
3. Uniwersytet, z dniem utworzenia, przejmuje prawa i zobowiązania Uniwersytetu
Warszawskiego dotyczące Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku.
Art. 5. 1. Z dniem 1 października 1997 r.:
1) pracownicy Uniwersytetu Warszawskiego zatrudnieni w Filii w Białymstoku stają
się pracownikami Uniwersytetu,
2) studenci Uniwersytetu Warszawskiego studiujący w Filii w Białymstoku stają
się studentami Uniwersytetu.
2. Podstawowe jednostki organizacyjne Filii Uniwersytetu Warszawskiego w
Białymstoku stają się podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Uniwersytetu.
3. Jednostki organizacyjne Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku, które
przed dniem utworzenia Uniwersytetu posiadały uprawnienia do nadawania stopni
naukowych, zachowują te uprawnienia po utworzeniu Uniwersytetu.
4. Osoby przyjęte na pierwszy rok studiów na rok akademicki 1997/1998 do Filii
Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku z dniem utworzenia Uniwersytetu stają
się jego studentami.
Art. 6. 1. Dotychczasowe organy kolegialne i jednoosobowe Filii Uniwersytetu
Warszawskiego w Białymstoku stają się z dniem 1 października 1997 r. organami
Uniwersytetu.
2. Komisja Senacka Uniwersytetu Warszawskiego do spraw Filii w Białymstoku pełni
funkcję Senatu Uniwersytetu do dnia 31 grudnia 1997 r.
3. Do dnia 31 grudnia 1997 r. zostaną przeprowadzone wybory do Senatu
Uniwersytetu oraz wybory dziekanów i rad wydziałów w trybie i na okres ustalony
w statucie Uniwersytetu.
Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 26 czerwca 1997 r.
o finansowaniu Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie z budżetu państwa.
(Dz. U. Nr 103, poz. 650)
Art. 1. Papieska Akademia Teologiczna w Krakowie otrzymuje dotacje i inne środki
z budżetu państwa na zasadach określonych dla uczelni państwowych, z wyłączeniem
dotacji na inwestycje budowlane.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma
zastosowanie poczynając od roku budżetowego 1998.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 24 czerwca 1997 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Konwencji konsularnej między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji, sporządzonej w Warszawie dnia 21
lutego 1995 r.
(Dz. U. Nr 127, poz. 816)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 53 ust. 1 Konwencji
konsularnej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji, sporządzonej w
Warszawie dnia 21 lutego 1995 r., nastąpiła w Zagrzebiu dnia 6 czerwca 1997 r.
wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej konwencji.
Powyższa konwencja wchodzi w życie dnia 6 lipca 1997 r.
Minister Spraw Zagranicznych: wz. R. Mroziewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Filipin w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu,
sporządzona w Manili dnia 9 września 1992 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 127, poz. 817)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 9 września 1992 r. została sporządzona w Manili Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Filipin w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu w następującym brzmieniu:
Przekład
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Filipin w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Filipin
pragnąc rozwijać ich wzajemne stosunki gospodarcze poprzez eliminowanie
przeszkód podatkowych, postanowiły zawrzeć umowę w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków
od dochodu
i uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Zakres podmiotowy
Niniejsza umowa dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w
jednym lub w obu Umawiających się Państwach.
Artykuł 2
Podatki, których dotyczy umowa
1. Niniejsza umowa dotyczy, bez względu na sposób poboru, podatków od dochodu,
które pobiera się na rzecz każdego Umawiającego się Państwa.
2. Za podatki od dochodu uważa się wszystkie podatki, które pobiera się od
całego dochodu, od części dochodu, włączając podatki od zysku z przeniesienia
tytułu własności majątku ruchomego lub nieruchomego i podatki od ogólnych kwot
wynagrodzeń wypłacanych przez przedsiębiorstwa.
3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą w
szczególności:
a) w Polsce:
1) podatek dochodowy od osób fizycznych;
2) podatek dochodowy od osób prawnych;
3) podatek rolny;
(zwanej dalej "podatkami polskimi");
b) na Filipinach:
podatek dochodowy nałożony na mocy postanowień Tytułu II Narodowego Kodeksu
Dochodów Krajowych Republiki Filipin (zwany dalej "podatkiem filipińskim")
4. Niniejsza umowa będzie miała także zastosowanie do wszystkich podatków
takiego samego lub zasadniczo podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej
umowy będą wprowadzone przez jedno z Umawiających się Państw obok istniejących
podatków, o których mowa w tym artykule, lub w ich miejsce. Właściwe władze
Umawiających się Państw będą informowały się wzajemnie o zasadniczych zmianach,
jakie zaszły w ich ustawodawstwach podatkowych.
Artykuł 3
Ogólne definicje
1. W rozumieniu niniejszej umowy:
a) określenie "Polska" oznacza Rzeczpospolitą Polską i obejmuje obszar przyległy
do wód terytorialnych Polski, który zgodnie z prawem międzynarodowym został
określony lub może być określony na mocy ustawodawstwa Polski jako obszar, na
którym Polska może sprawować suwerenne prawa lub jurysdykcję;
b) Określenie "Filipiny" odnosi się do terytorium Republiki Filipin zgodnie z
jej Konstytucją i ustawodawstwem, w tym obszary przyległe i inne obszary, w
stosunku do których Republika Filipin posiada zgodnie z prawem międzynarodowym
prawa suwerenne i inne prawa;
c) określenia "Umawiające się Państwo" i "drugie Umawiające się Państwo"
oznaczają odpowiednio Polskę lub Filipiny;
d) określenie "obywatel" oznacza każdą osobę fizyczną posiadającą obywatelstwo
Umawiającego się Państwa i każdą osobę prawną, spółki osobowe i stowarzyszenia
utworzone na podstawie ustawodawstwa obowiązującego w Umawiającym się Państwie;
e) określenie "osoba" oznacza osobę fizyczną, mienie spadkowe, spółkę
powierniczą, spółkę lub każde inne zrzeszenie osób;
W rozumieniu postanowień niniejszego ustępu litera e) określenie "mienie
spadkowe" oznacza pozostawiony przez osobę zmarłą majątek nie podzielony lub
będący w trakcie podziału między spadkobiercami prawnymi zmarłego oraz osoby
uprawnione, z którego dochód zgodnie z ustawodawstwem Umawiających się Państw
może być przedmiotem opodatkowania przed jego ostatecznym podziałem między
spadkobiercami lub osobami uprawnionymi.
f) określenia "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i
"przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio
przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę
w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą
miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;
g) określenie "spółka" oznacza każdą osobę prawną lub każdą jednostkę, którą dla
celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną;
h) określenie "komunikacja międzynarodowa" oznacza wszelki transport statkiem
lub statkiem powietrznym eksploatowanym przez przedsiębiorstwo, którego siedziba
lub miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Umawiającym się Państwie, z
wyjątkiem przypadku, gdy statek lub statek powietrzny jest eksploatowany
wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie;
i) określenie "właściwa władza" oznacza:
1) w przypadku Polski - Ministra Finansów lub jego upoważnionego
przedstawiciela;
2) w przypadku Filipin - Ministra Finansów lub jego upoważnionego
przedstawiciela.
2. Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z
kontekstu nie wynika inaczej lub jeżeli właściwe władze nie uzgodnią wspólnej
definicji zgodnie z postanowieniami artykułu 25 (Procedura wzajemnego
porozumiewania się), będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według
prawa danego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza
umowa.
Artykuł 4
Miejsce zamieszkania lub siedziba
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z
ustawodawstwem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce
zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo z uwagi na inne
kryteria o podobnym charakterze.
2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego artykułu osoba fizyczna ma
miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się
według następujących zasad:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma
ona stałe miejsce zamieszkania;
b) jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, to uważa się ją za
mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ona silniejsze
powiązania osobiste lub gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
c) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów
życiowych, lub jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z
Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w Państwie, w którym
zwykle przebywa;
d) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa w żadnym z
nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego
jest obywatelem;
e) jeżeli miejsca zamieszkania nie można ustalić zgodnie z postanowieniami pod
literami od a) do d), to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną tę
sprawę w drodze wzajemnego porozumienia;
f) jeżeli miejsca zamieszkania nie można ustalić zgodnie z powyższymi
postanowieniami, to właściwe władze obu Umawiających się Państw rozstrzygną tę
sprawę zgodnie z postanowieniami artykułu 25 (Procedura wzajemnego
porozumiewania się).
3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego artykułu osoba nie będąca osobą
fizyczną ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą
siedzibę w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu.
W przypadku sporu właściwe władze rozstrzygną to zagadnienie w drodze wzajemnego
porozumienia zgodnie z postanowieniami artykułu 25 (Procedura wzajemnego
porozumiewania się).
Artykuł 5
Zakład
1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę,
przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność
przedsiębiorstwa.
2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu;
b) filię;
c) biuro;
d) zakład fabryczny;
e) warsztat;
f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce
wydobywania zasobów naturalnych;
g) plac budowy lub budowę, montaż lub instalację trwającą dłużej niż 183 dni i
h) świadczenie usług, w tym usług konsultacyjnych świadczonych przez
przedsiębiorstwo za pośrednictwem pracowników lub innego personelu, jeżeli
działalność taka trwa przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni w
ciągu każdego dwunastomiesięcznego okresu.
3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu, określenie "zakład"
nie obejmuje:
a) użytkowania urządzeń wyłącznie w celu składowania, wystawiania dóbr albo
towarów należących do przedsiębiorstwa;
b) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu składowania lub wystawiania;
c) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa
wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w
celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
e) stałej placówki utrzymywanej wyłącznie dla celów reklamy, dostarczania
informacji, prowadzenia badań naukowych lub wykonywania podobnej działalności
mającej dla przedsiębiorstwa charakter przygotowawczy lub pomocniczy;
f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek
połączenia rodzajów działalności wymienionych pod literami od a) do e), pod
warunkiem jednak, że całkowita działalność placówki wynikająca z takiego
połączenia rodzajów działalności posiada charakter przygotowawczy lub
pomocniczy.
4. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu, jeżeli osoba inna
niż niezależny przedstawiciel, do którego mają zastosowanie postanowienia ustępu
5, działa w imieniu przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa, to uważa
się, że przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie, jeżeli ta osoba:
a) posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w tym Państwie i pełnomocnictwo to
wykonuje, chyba że jej działalność jest ograniczona do działalności wymienionej
w ustępie 3 tego artykułu; lub
b) nie posiada ona takiego pełnomocnictwa, lecz zazwyczaj utrzymuje w pierwszym
Państwie zapas dóbr lub towarów, z którego dostarcza je w imieniu
przedsiębiorstwa.
5. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie
tylko z tego powodu, że wykonuje ono działalność w tym Państwie przez maklera,
komisanta albo każdego innego niezależnego przedstawiciela, jeżeli te osoby
działają w ramach swojej zwykłej działalności. Jeżeli jednak działalność takiego
przedstawiciela prowadzona jest całkowicie lub prawie całkowicie w imieniu
przedsiębiorstwa, to nie będzie się go uważać za niezależnego przedstawiciela w
rozumieniu tego ustępu.
6. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub
jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany
tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych spółek
uważać za zakład drugiej spółki.
Artykuł 6
Dochody z nieruchomości
1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (w tym dochód z eksploatacji
gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie,
może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się
według prawa tego Państwa, w którym nieruchomość ta jest położona. Statki, barki
oraz statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.
3. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu stosuje się do dochodu
uzyskiwanego z bezpośredniego użytkowania, najmu, jak również każdego innego
rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.
4. Postanowienia ustępów 1 i 3 niniejszego artykułu mają również zastosowanie do
dochodu z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku
nieruchomego, który służy do wykonywania wolnego zawodu.
Artykuł 7
Zyski przedsiębiorstwa
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko
w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim
Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo
wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane
w drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być
przypisane temu zakładowi.
2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 tego artykułu, jeżeli przedsiębiorstwo
Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie
przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać
temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą
lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako odrębne i
samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z
przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.
3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się potrącenie wydatków ponoszonych
dla tego zakładu przez przedsiębiorstwo, włącznie z kosztami zarządzania i
ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym
Państwie, w którym zakład jest położony, czy gdzie indziej. Jednakże nie zezwala
się na takie potrącenie w odniesieniu do kwot wypłaconych (z innego tytułu niż
bieżące wydatki) przez zakład na rzecz głównego oddziału przedsiębiorstwa lub
innego oddziału z tytułu należności licencyjnych, honorariów lub innych
podobnych płatności za wykorzystanie patentów lub innych praw lub z tytułu
prowizji za szczególne usługi lub z tytułu zarządzania albo z wyjątkiem
przedsiębiorstwa bankowego, z tytułu odsetek od kwoty pieniężnej pożyczonej
zakładowi. Również przy określaniu zysków zakładu nie będzie się uwzględniać
kwot wypłaconych (innych niż z tytułu zwrotu bieżących wydatków) przez zakład na
rzecz głównego oddziału przedsiębiorstwa lub na rzecz innych oddziałów z tytułu
należności licencyjnych, honorariów lub innych podobnych płatności za
wykorzystanie patentów lub innych praw lub z tytułu uzyskanych usług, lub z
tytułu zarządzania albo z wyjątkiem przedsiębiorstwa z tytułu odsetek od
pieniędzy pożyczonych głównemu oddziałowi lub każdemu innemu oddziałowi
przedsiębiorstwa.
4. Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu
przez podział całkowity zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części,
żadne postanowienie ustępu 2 nie wyklucza ustalenia przez to Umawiające się
Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego podziału. Sposób
stosowanego podziału zysku musi jednak być taki, żeby wynik był zgodny z
zasadami zawartymi w tym artykule.
5. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub
towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.
6. W rozumieniu poprzednich ustępów ustalanie zysków zakładu powinno być
dokonywane każdego roku w ten sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody,
aby postąpić inaczej.
7. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w
innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą
naruszane przez postanowienia tego artykułu.
Artykuł 8
Transport morski i lotniczy
1. Zyski pochodzące z eksploatacji w komunikacji międzynarodowej statków lub
statków powietrznych podlegają opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w
którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1, zyski ze źródeł znajdujących się w
Umawiającym się Państwie osiągane przez przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego
się Państwa z eksploatacji statków lub statków powietrznych w komunikacji
międzynarodowej mogą być opodatkowane w pierwszym Państwie, lecz podatek nie
może być mniejszy niż:
a) półtora procent dochodu brutto osiąganego ze źródeł w tym Państwie; i
b) najniższa stawka podatku filipińskiego, jaki może być nałożony na zysk
takiego samego rodzaju osiągany w podobnych warunkach przez osobę mającą miejsce
zamieszkania lub siedzibę w Państwie trzecim.
3. Jeżeli miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa zajmującego się
transportem morskim lub przedsiębiorstwa zajmującego się transportem na wodach
śródlądowych znajduje się na pokładzie statku lub barki, uważa się, że znajduje
się ono w tym Państwie, w którym znajduje się port macierzysty statku lub barki,
a jeżeli statek lub barka nie ma portu macierzystego - w Umawiającym się
Państwie, w którym osoba eksploatująca statek lub barkę ma miejsce zamieszkania
lub siedzibę.
4. Postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu mają również zastosowanie do
zysków osiąganych z uczestnictwa w umowie poolowej, we wspólnym
przedsiębiorstwie lub w międzynarodowym związku eksploatacyjnym.
Artykuł 9
Przedsiębiorstwa powiązane
Jeżeli:
a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa bierze udział bezpośrednio lub
pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w majątku przedsiębiorstwa drugiego
Umawiającego się Państwa; albo
b) te same osoby bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu, kontroli
lub w majątku przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa
drugiego Umawiającego się Państwa,
i jeżeli w jednym i drugim przypadku między dwoma przedsiębiorstwami w zakresie
ich stosunków handlowych lub finansowych zostaną umówione lub narzucone warunki,
które różnią się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne
przedsiębiorstwa, to zyski, które osiągałoby jedno z przedsiębiorstw bez tych
warunków, ale których z powodu tych warunków ich nie osiągnęło, mogą być uznane
za zyski tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.
2. Jeżeli zyski przedsiębiorstw Umawiającego się Państwa opodatkowane w tym
Państwie są włączone do zysków przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się
Państwa i opodatkowane w tym drugim Państwie, a zyski w ten sposób włączone są
zyskami, które narosłyby na rzecz przedsiębiorstwa pierwszego Państwa, jeśliby
warunki uzgodnione między tymi dwoma przedsiębiorstwami były warunkami, które
byłyby uzgodnione między niezależnymi przedsiębiorstwami, to drugie Państwo
dokona odpowiedniej korekty kwoty podatku uzyskanego od tych zysków. Przy
ustalaniu takiej korekty będą odpowiednio uwzględniane inne postanowienia
niniejszej umowy, a właściwe władze Umawiających się Państw będą porozumiewać
się ze sobą, jeżeli będzie to konieczne.
Artykuł 10
Dywidendy
1. Dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Dywidendy te mogą być jednak opodatkowane także w Umawiającym się Państwie, w
którym spółka wypłacająca ma swoją siedzibę, lecz jeżeli odbiorca dywidend jest
ich właścicielem, podatek ten nie może przekroczyć:
a) 10 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli odbiorcą dywidend jest spółka (z
wyłączeniem spółki osobowej), której udział w kapitale spółki wydzielającej
dywidendy wynosi co najmniej 25 procent;
b) 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.
3. Użyte w tym artykule określenie "dywidendy" oznacza dochód z akcji lub z
innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, z udziału w zyskach, jak również
dochody z innych praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym
spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę, są pod względem podatkowym zrównane z
wpływami z akcji.
4. Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli odbiorca dywidend, mający
miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim
Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki płacącej
dywidendy, działalność zarobkową przez zakład położony w tym Państwie bądź
wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę, która
jest w nim położona, i gdy udział, z tytułu którego wypłaca się dywidendy,
faktycznie wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W
takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się postanowienia
artykułu 7 lub artykułu 14.
5. Jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie,
osiąga zyski albo dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, to drugie Państwo
nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z
wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział, z
którego tytułu dywidendy są wypłacane, rzeczywiście wiąże się z działalnością
zakładu lub stałej placówki położonej w tym drugim Państwie, ani też obciążać
nie wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet gdy
wypłacane dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z
zysków albo dochodów osiągniętych w drugim Państwie.
6. Bez względu na postanowienia niniejszej umowy, jeżeli spółka mająca siedzibę
w Umawiającym się Państwie posiada zakład w drugim Umawiającym się Państwie, to
zyski zakładu mogą być poddane dodatkowemu podatkowi w tym drugim Państwie
zgodnie z jego ustawodawstwem, lecz ten dodatkowy podatek nie może przekroczyć
10 procent kwoty tych zysków po potrąceniu z nich podatku dochodowego i innych
podatków nałożonych od dochodu w tym drugim Państwie.
Artykuł 11
Odsetki
1. Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże odsetki takie mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się
Państwie, w którym powstają i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale gdy ich
odbiorca jest ich właścicielem, podatek w ten sposób ustalony nie może
przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek.
3. Niezależnie od postanowień ustępu 2 odsetki powstające w Umawiającym się
Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim
Umawiającym się Państwie będą podlegały opodatkowaniu tylko w tym drugim
Państwie, jeżeli odsetki z tytułu:
1) obligacji, skryptów dłużnych lub innych podobnych zobowiązań rządu tego
Państwa, lub jednostki terytorialnej albo władzy lokalnej; lub
2) pożyczki lub udzielonego kredytu gwarantowanego, ubezpieczonego
refinansowanego są wypłacane:
a) w przypadku Polski - Bankowi Centralnemu Polski;
b) w przypadku Filipin - Centralnemu Bankowi Filipin; i
c) innym instytucjom udzielającym pożyczek, jakie mogą być ustalone i uzgodnione
w drodze wymiany listów między właściwymi władzami Umawiających się Państw.
4. Użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochody z wszelkiego
rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie
zabezpieczonych prawem zastawu hipotecznego lub prawem uczestnictwa w zyskach
dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z
obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi
związek z takimi pożyczkami, skryptami dłużnymi lub obligacjami, jak również
innego rodzaju dochody, które według ustawodawstwa podatkowego Państwa, w którym
powstają, zrównane są z dochodami od pożyczek.
5. Postanowień ustępów 1 i 2 tego artykułu nie stosuje się, jeżeli odbiorca
odsetek mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie
wykonuje w drugim Państwie, w którym powstają odsetki, działalność zarobkową
przy pomocy zakładu położonego w tym Państwie bądź wykonuje wolny zawód w
oparciu o stałą placówkę, która jest w nim położona, i jeżeli wierzytelność, z
tytułu której są płacone odsetki, rzeczywiście należy do takiego zakładu lub
takiej stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji,
stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 (Zyski przedsiębiorstwa) lub
artykułu 14 (Wolne zawody).
6. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem
jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub osoba mająca w
tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca
odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, czy nie, posiada jednak w Umawiającym się Państwie
zakład lub stałą placówkę, w związku z działalnością której powstało zadłużenie,
z tytułu którego są wypłacane odsetki, i zapłata takich odsetek jest ponoszona
przez ten zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w
Państwie, w którym położony jest zakład lub stała placówka.
7. Jeżeli między płatnikiem a właścicielem odsetek lub między nimi obydwoma a
osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego odsetki, mające związek z
roszczeniem wynikającym z długu, z tytułu którego są wypłacane, przekraczają
kwotę, którą dłużnik i właściciel odsetek uzgodniliby bez tych stosunków, to
postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej
kwoty. W tym wypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z
prawem każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień
niniejszej umowy.
Artykuł 12
Należności licencyjne
1. Należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu,
mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają i
zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, lecz podatek ustalony w ten sposób nie
może przekroczyć 15 procent kwoty brutto należności licencyjnych.
3. Określenie "należności licencyjne", użyte w niniejszym artykule, oznacza
wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do
użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub
naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub
radia, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii
lub procesu produkcyjnego, albo za użytkowanie lub prawo do użytkowania
urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane ze
zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej i naukowej.
4. Postanowień ustępów 1 i 2 tego artykułu nie stosuje się, jeżeli odbiorca
należności licencyjnych mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym powstają
należności licencyjne, działalność zarobkową przez zakład w nim położony bądź
wolny zawód za pomocą położonej tam stałej placówki, a prawo lub majątek, z
tytułu których wypłacane są należności licencyjne, jest rzeczywiście związany z
takim zakładem lub stałą placówką. W takim przypadku, w zależności od konkretnej
sytuacji, stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 (Zyski
przedsiębiorstwa) lub artykułu 14 (Wolne zawody).
5. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, gdy
płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna albo
osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak
osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona w
Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w
Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z działalnością
których powstał obowiązek zapłaty tych należności licencyjnych, i zakład lub
stała placówka pokrywają te należności, to uważa się, że należności licencyjne
powstają w Państwie, w którym położony jest ten zakład lub ta stała placówka.
6. Jeżeli między płatnikiem a właścicielem należności licencyjnych lub między
nimi obydwoma a osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego zapłacone
opłaty licencyjne mające związek z użytkowaniem, prawem lub informacją, za które
są płacone, przekraczają kwotę, którą płatnik i właściciel należności
licencyjnych uzgodniliby bez tych stosunków, to postanowienia niniejszego
artykułu stosuje się tylko do tej ostatnio wymienionej kwoty. W tym przypadku
nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego
Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.
Artykuł 13
Zyski ze sprzedaży majątku
1. Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie, z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o
którym mowa w artykule 6 (Dochód z nieruchomości), a położonego w drugim
Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część
majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w
drugim Umawiającym się Państwie, lub z przeniesienia własności majątku ruchomego
należącego do stałej placówki, którą osoba zamieszkała w Umawiającym się
Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania wolnego
zawodu, łącznie z zyskami uzyskanymi z przeniesienia własności takiego zakładu
(odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą
być opodatkowane w tym drugim Państwie.
3. Zyski z przeniesienia akcji w spółce i udziałów w spółce osobowej lub
powierniczej, majątku, który składa się z nieruchomości położonej w Umawiającym
się Państwie, mogą być opodatkowane w tym Państwie.
4. Zyski osiągnięte z przeniesienia tytułu własności statków lub statków
powietrznych eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej lub majątku ruchomego
związanego z eksploatacją takich statków, statków powietrznych lub pojazdów
drogowych, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w
którym znajduje się miejsce rzeczywistego zarządu przedsiębiorstwa.
5. Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku inne niż wymienione w
poprzednich ustępach podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się
Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub
siedzibę.
Artykuł 14
Wolne zawody
1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o podobnym
charakterze podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże taki dochód
może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli:
a) osoba ta dla wykonywania swej działalności dysponuje zwykle stałą placówką w
drugim Umawiającym się Państwie, to dochód może być opodatkowany w tym
Umawiającym się Państwie tylko w takim zakresie, w jakim może on być przypisany
tej stałej placówce; lub
b) osoba przebywa w drugim Umawiającym się Państwie przez okres lub okresy
wynoszące łącznie 120 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie.
2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną
działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak
również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów,
architektów oraz dentystów i księgowych.
Artykuł 15
Praca najemna
1. Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16 (Wynagrodzenia dyrektorów), 18
(Renty i emerytury) i 19 (Pracownicy państwowi) i 20 (Studenci) pensje, płace i
podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się
Państwie osiąga z pracy najemnej, będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym
Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie.
Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być
opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1 tego artykułu, wynagrodzenia, jakie
osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy
najemnej wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu
tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające
łącznie 120 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu; oraz
b) wynagrodzenia są wypłacane przez osobę lub w imieniu osoby, która nie ma
miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie; oraz
c) wynagrodzenia nie są wypłacane przez zakład lub stałą placówkę, którą
pracodawca posiada w drugim Państwie.
3. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu wynagrodzenia z pracy
najemnej, wykonywanej na pokładzie statku lub statku powietrznego
eksploatowanego w komunikacji międzynarodowej, mogą być opodatkowane w tym
Umawiającym się Państwie, w którym odbiorca ma miejsce zamieszkania lub którego
jest obywatelem.
Artykuł 16
Wynagrodzenia dyrektorów
Wynagrodzenia dyrektorów i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce
zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie
nadzorczej spółki lub w innym podobnym organie spółki mającej siedzibę w drugim
Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się
Państwie.
Artykuł 17
Artyści i sportowcy
1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 (Wolne zawody) i 15 (Praca najemna)
niniejszej umowy, dochody osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w
Umawiającym się Państwie, występującą w charakterze artysty, takiego jak artysty
scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, muzyka jak też sportowca, z
osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jeżeli dochód osiągnięty z osobiście wykonywanej działalności artysty lub
sportowca nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej osobie, to
dochód ten bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 niniejszej umowy
może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego
artysty lub sportowca jest wykonywana.
3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu, dochód z
działalności określonej w ustępie 1 tego artykułu i wykonywanej w ramach
programu wymiany kulturalnej i sportowej uzgodnionego między obu Umawiającymi
się Państwami będzie zwolniony od opodatkowania w Umawiającym się Państwie, w
którym działalność ta jest wykonywana, jeżeli działalność jest w istotnym
stopniu finansowana ze środków publicznych lub jest oficjalnie uznana i
zatwierdzona przez Umawiające się Państwo.
Artykuł 18
Renty i emerytury
1. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 2 artykułu 19 (Pracownicy państwowi) renty
i emerytury oraz podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce
zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu jej zatrudnienia w przeszłości
podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich
odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania.
2. Bez względu na postanowienia ustępu 1 renty i emerytury i inne podobne
świadczenia płatne w ramach systemu publicznego, który stanowi część systemu
ubezpieczeń społecznych Umawiającego się Państwa lub jednostki terytorialnej
albo władzy lokalnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
Artykuł 19
Pracownicy państwowi
Wynagrodzenie inne niż renta i emerytura, wypłacane przez Umawiające się Państwo
lub jego jednostkę terytorialną bądź władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu
usług świadczonych na rzecz tego Państwa lub jego jednostki terytorialnej bądź
władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże
wynagrodzenie takie podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się
Państwie, jeżeli usługi są świadczone w tym Państwie, a osoba je otrzymująca ma
miejsce zamieszkania w tym drugim Państwie oraz osoba ta:
a) jest obywatelem tego Państwa; lub
b) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie dla
celów świadczenia tych usług.
2. Każda renta lub emerytura, wypłacana bezpośrednio z funduszy utworzonych
przez Umawiające się Państwo lub jego jednostkę terytorialną bądź władzę lokalną
każdej osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa lub
jednostki albo władzy lokalnej, będzie opodatkowana wyłącznie w tym Państwie.
Jednakże taka renta lub emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim
Umawiającym się Państwie, jeśli osoba fizyczna jest obywatelem tego Państwa i
posiada miejsce zamieszkania w tym Państwie.
3. Postanowienia artykułów 15 (Praca najemna), 16 (Wynagrodzenia dyrektorów) i
18 (Renty i emerytury) mają zastosowanie do wynagrodzeń oraz rent i emerytur
mających związek z funkcjami wykonywanymi w związku z działalnością gospodarczą
prowadzoną przez Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę
lokalną.
Artykuł 20
Studenci
1. Należności otrzymywane przez studenta lub praktykanta, który przebywa w
Umawiającym się Państwie wyłącznie w celu kształcenia się lub odbywania praktyki
i który ma albo bezpośrednio przed przybyciem do tego Państwa miał miejsce
zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, nie będą opodatkowane w
pierwszym Państwie, jeżeli należności te pochodzą ze źródeł spoza tego
pierwszego Państwa.
2. Dochód uzyskiwany przez studenta lub praktykanta w związku z działalnością
wykonywaną w Umawiającym się Państwie, w którym przebywa wyłącznie w celu nauki
lub szkolenia nie podlega opodatkowaniu w tym Państwie, chyba że dochód
przekracza kwotę niezbędną na jego utrzymanie, naukę lub praktykę.
Artykuł 21
Profesorowie i pracownicy naukowo-badawczy
1. Osoba, która przebywa czasowo w jednym Umawiającym się Państwie w celu
nauczania lub prowadzenia badań naukowych w uniwersytecie, szkole wyższej lub
innej uznanej instytucji oświatowej w tym Umawiającym się Państwie i która ma
lub miała bezpośrednio przed przybyciem stałe miejsce zamieszkania w drugim
Umawiającym się Państwie, podlega zwolnieniu od opodatkowania w pierwszym
Umawiającym się Państwie z tytułu wynagrodzenia za nauczanie lub prace badawcze
przez okres nie przekraczający dwóch lat od daty jej pierwszego przybycia w tym
celu do pierwszego Państwa.
2. Postanowień ustępu 1 tego artykułu nie stosuje się do dochodu z tytułu prac
badawczych, jeżeli takie prace są podejmowane nie w interesie publicznym, ale
głównie dla prywatnej korzyści określonej osoby lub osób.
Artykuł 22
Inne dochody
1. Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym
się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały
wymienione w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu
tylko w tym Państwie.
2. Postanowienia ustępu 1 tego artykułu nie mają zastosowania do dochodów nie
będących dochodami z majątku nieruchomego określonego w artykule 6 ustęp 2
(Dochód z nieruchomości), jeżeli osoba uzyskująca takie dochody, posiadająca
miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim
Umawiającym się Państwie działalność zarobkową przez zakład w nim położony lub
wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę w nim
położoną i gdy prawa lub dobra, z tytułu których wypłacany jest dochód, są
faktycznie związane z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim
przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się odpowiednio
postanowienia artykułu 7 (Zyski przedsiębiorstwa) lub artykułu 14 (Wolne
zawody).
3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, części dochodu nie omawiane w
poprzednich artykułach niniejszej umowy, a powstające w drugim Umawiającym się
Państwie, mogą być opodatkowane również w tym drugim Państwie.
Artykuł 23
Unikanie podwójnego opodatkowania
1. W Polsce podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący:
a) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polska osiąga dochód,
który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany na
Filipinach, to Polska, z zastrzeżeniem postanowień pod literą b) i c) tego
ustępu, będzie zwalniać taki dochód od opodatkowania;
b) jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód,
który zgodnie z postanowieniami artykułów 10 (Dywidendy), 11 (Odsetki) i 12
(Należności licencyjne) niniejszej umowy, może być opodatkowany na Filipinach,
to Polska zezwoli na potrącenie od podatku dochodowego tej osoby kwotę równą
podatkowi dochodowemu zapłaconemu na Filipinach. Takie potrącenie nie może
jednak przekroczyć tej części podatku, wyliczonego przed dokonaniem potrącenia i
który odnosi się do dochodu uzyskanego na Filipinach;
c) jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej umowy dochód osiągany
przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony od
podatku w Polsce, to Polska przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu
takiej osoby może stosować stawkę podatku, jaka byłaby zastosowana, gdyby
zwolniony dochód nie był wyłączony spod opodatkowania.
2. Na Filipinach podwójnego opodatkowania będzie się unikać w sposób
następujący:
a) zgodnie z postanowieniami i z uwzględnieniem ograniczeń Narodowego Kodeksu
Dochodów Krajowych Filipin, podatek dochodowy płacony przez osobę mającą miejsce
zamieszkania lub siedzibę na Filipinach albo przez obywatela Filipin na mocy
ustawodawstwa Polski w odniesieniu do dochodu ze źródeł położonych w Polsce
będzie zaliczany na poczet filipińskiego podatku dochodowego płaconego przez
osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na Filipinach lub przez obywatela
Filipin;
b) zgodnie z postanowieniami i z uwzględnieniem ograniczeń Narodowego Kodeksu
Dochodów Krajowych Filipin, filipińska osoba prawna posiadająca ponad 50% głosów
w polskiej spółce, z której otrzymuje dywidendy w każdym roku podatkowym, uzyska
zaliczenie na poczet filipińskiego podatku dochodowego podatek zapłacony przez
spółkę polską od dochodu, z którego są wypłacane dywidendy.
3. Podatki, które zostały zniesione lub obniżone w Umawiającym się Państwie na
mocy specjalnych ustaw promujących rozwój gospodarczy lub na mocy postanowień
niniejszej umowy, będą zaliczane jako podatek w drugim Umawiającym się Państwie
w kwocie równej podatkowi, który byłby wymierzony od takiego dochodu, gdyby nie
zastosowano takiego zwolnienia lub obniżki.
Artykuł 24
Równe traktowanie
1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym
się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne
lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są
lub mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego
Państwa.
2. Opodatkowanie zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa
posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie będzie w drugim Państwie mniej
korzystne niż opodatkowanie przedsiębiorstw tego drugiego Państwa prowadzących
taką samą działalność. Niniejszego postanowienia nie należy rozumieć w ten
sposób, że zobowiązuje ono Umawiające się Państwo do przyznania osobom mającym
miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie osobistych zwolnień
podatkowych, udogodnień i obniżek z uwagi na stan cywilny bądź obowiązki
rodzinne, których udziela osobom mającym miejsce zamieszkania na jego
terytorium.
3. Z wyjątkiem przypadków stosowania postanowień artykułu 9 (Przedsiębiorstwa
powiązane), artykułu 11 ustęp 7 (Odsetki) lub artykułu 12 ustęp 6 (Należności
licencyjne), odsetki, należności licencyjne i inne płatności dokonywane przez
przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa osobie mającej miejsce zamieszkania
lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie są odliczane przy określaniu
zysku takiego przedsiębiorstwa podlegającego opodatkowaniu, na takich samych
warunkach, jakby były wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę
w tym pierwszym Państwie. Podobnie jakiekolwiek zadłużenie przedsiębiorstwa
Umawiającego się Państwa w stosunku do osoby mającej miejsce zamieszkania lub
siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie będzie potrącane przy określeniu,
podlegającego opodatkowaniu majątku tego przedsiębiorstwa na takich samych
warunkach, jak gdyby ono powstało w stosunku do osoby mającej miejsce
zamieszkania lub siedzibę w pierwszym Państwie.
4. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których kapitał należy w całości
lub częściowo lub jest kontrolowany bezpośrednio lub pośrednio przez jedną lub
więcej osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie, nie mogą być w pierwszym Umawiającym się Państwie poddane ani
opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej
uciążliwe aniżeli opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą
być poddane podobne przedsiębiorstwa pierwszego wymienionego Państwa.
Artykuł 25
Procedura wzajemnego porozumiewania się
1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się
Państwie jest zdania, że czynności Państwa lub obu Umawiających się Państw
wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z
postanowieniami niniejszej umowy, to może ona, niezależnie od środków
odwoławczych, przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedłożyć swoją
sprawę właściwej władzy tego Państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania lub
siedzibę. Sprawa powinna być przedłożona w ciągu 3 lat, licząc od daty
otrzymania powiadomienia o działaniu powodującym opodatkowanie sprzeczne z
niniejszą umową.
2. Właściwa władza, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony, ale nie może sama
spowodować zadowalającego rozwiązania podejmie starania, aby przypadek ten
uregulować w porozumieniu z właściwą władzą drugiego Umawiającego się Państwa,
tak aby uniknąć opodatkowania niezgodnego z niniejszą umową. Każde osiągnięte
porozumienie zostanie wprowadzone w życie bez względu na terminy przewidziane
przez ustawodawstwo wewnętrzne Umawiających się Państw.
3. Właściwe władze Umawiających się Państw będą czynić starania, aby w drodze
wzajemnego porozumienia usuwać jakiekolwiek trudności lub wątpliwości, które
mogą powstać przy interpretacji lub stosowaniu umowy. Mogą one również
porozumiewać się w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania w przypadkach, które
nie są uregulowane umową.
4. Właściwe władze Umawiających się Państw mogą porozumiewać się ze sobą
bezpośrednio w celu osiągnięcia porozumienia w rozumieniu ustępów 1, 2 i 3 tego
artykułu. Jeżeli w celu osiągnięcia porozumienia zajdzie potrzeba bezpośredniej
wymiany poglądów, to taka wymiana poglądów może się odbyć w ramach Komisji
złożonej z przedstawicieli właściwych władz Umawiających się Państw.
Artykuł 26
Wymiana informacji
1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje, niezbędne
do stosowania postanowień niniejszej umowy, lub informacje o ustawodawstwie
wewnętrznym Umawiających się Państw dotyczące podatków objętych niniejszą umową
w takim zakresie, w jakim opodatkowanie przewidziane przez to ustawodawstwo nie
jest sprzeczne z niniejszą umową. Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające
się Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak informacje
uzyskane zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym tego Państwa, i będą one mogły być
ujawnione jedynie osobom lub władzom (w tym sądom i organom administracyjnym)
zajmującym się wymiarem lub poborem podatków objętych niniejszą umową. Te osoby
lub władze będą wykorzystywały takie informacje wyłącznie w tych celach. Osoby
te lub władze mogą wyjawić takie informacje w czasie postępowania przed sądem
lub w orzeczeniach sądowych. Uzyskana informacja będzie traktowana jako tajna,
jeżeli zażąda tego Umawiające się Państwo, które ją przekazało.
2. Postanowienia ustępu 1 tego artykułu nie mogą być w żadnym przypadku
interpretowane tak, jak gdyby zobowiązywały właściwe organy Umawiających się
Państw do:
a) stosowania środków administracyjnych, które nie są zgodne z ustawodawstwem
lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Państwa;
b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe zgodnie z
ustawodawstwem albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego lub
drugiego Umawiającego się Państwa; albo
c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową lub urzędową, tryb
działalności przedsiębiorstw, lub informacje, których udzielenie byłoby
sprzeczne z porządkiem publicznym (ordre public).
Artykuł 27
Pracownicy dyplomatyczni i konsularni
Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają przywilejów podatkowych
przysługujących pracownikom dyplomatycznym i konsularnym na podstawie ogólnych
zasad prawa międzynarodowego lub postanowień umów szczególnych.
Artykuł 28
Zasady różne
Postanowienia niniejszej umowy nie będą rozumiane jako uniemożliwiające
Filipinom opodatkowanie osób posiadających ich obywatelstwo, a mieszkających w
Polsce, zgodnie z ich krajowym ustawodawstwem. Jednakże pobrane podatki nie będą
podlegały zaliczeniu.
Artykuł 29
Wejście w życie
1. Niniejsza umowa wejdzie w życie w dniu późniejszej noty, w którym odnośne
Rządy poinformują się wzajemnie, w drodze pisemnej, że spełnione zostały wymogi
konstytucyjne obowiązujące w ich odnośnych Państwach.
2. Niniejsza umowa będzie obowiązywać w obu Umawiających się Państwach:
a) w przypadku Polski:
1) w odniesieniu do podatku pobieranego u źródła, w dniu 1 stycznia lub po tym
dniu w roku następnym po roku, w którym niniejsza umowa wejdzie w życie; i
2) w odniesieniu do innych podatków do lat podatkowych zaczynających się w dniu
1 stycznia lub po tym dniu w następnym roku po wejściu w życie umowy;
b) w przypadku Filipin:
- w odniesieniu do podatków od dochodu, włączając podatki pobierane u źródła od
dochodu wypłacanego osobom nie mającym miejsca zamieszkania lub siedziby na
Filipinach, za lata podatkowe zaczynające się w dniu pierwszego stycznia lub po
tym dniu w następnym roku po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych.
Artykuł 30
Wypowiedzenie
Niniejsza umowa pozostaje w mocy do czasu wypowiedzenia jej przez jedno z
Umawiających się Państw. Każde z Umawiających się Państw może wypowiedzieć
niniejszą umowę w drodze dyplomatycznej, przekazując pisemną notyfikację o
wypowiedzeniu co najmniej na sześć miesięcy przed końcem każdego roku
kalendarzowego. W takim przypadku niniejsza umowa przestanie obowiązywać:
W przypadku Polski:
a) w odniesieniu do podatku pobieranego u źródła - w dniu 1 stycznia w roku
kalendarzowym następnym po przekazaniu notyfikacji o wypowiedzeniu;
b) w odniesieniu do innych podatków za lata podatkowe zaczynające się w dniu 1
stycznia lub po tym dniu w roku następującym po przekazaniu notyfikacji o
wypowiedzeniu.
W przypadku Filipin:
- w odniesieniu do podatków od dochodu, włączając podatki pobierane u źródła od
dochodu wypłacanego osobom nie mającym miejsca zamieszkania lub siedziby na
Filipinach, za lata podatkowe zaczynające się w dniu pierwszego stycznia lub po
tym dniu w roku następnym po przekazaniu notyfikacji o wypowiedzeniu.
Na dowód czego, niżej podpisani, należycie upoważnieni podpisali niniejszą
umowę.
Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Manili dnia 9 września 1992 r. w języku
angielskim.
Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej K. Szumski
Z upoważnienia Rządu Republiki Filipin R R. Del Rosario (jr)
Po zaznajomieniu się z powyższą umową w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych;
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona;
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 7 czerwca 1993 r.
Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: K. Skubiszewski
AGREEMENT
between the Government of the Republic of Poland and the Government of the
Republic of the Philippines for the Avoidance of Double Taxation and the
Prevention of Fiscal Evasion with Respect to Taxes on Income
The Government of the Republic of Poland and the Government of the Republic of
the Philippines.
Desiring to promote their mutual economic relations by removing fiscal
obstacles, have resolved to conclude an Agreement for the Avoidance of Double
Taxation and the Prevention of Fiscal Evasion with Respect to Taxes on Income,
and
have agreed as follows:
Article 1
Personal scope
This Agreement shall apply to persons who are residents of one or both of the
Contracting States.
Article 2
Taxes covered
1. This Agreement shall apply to taxes on income imposed on behalf of a
Contracting State irrespective of the manner in which they are levied.
2. There shall be regarded as taxes on income all taxes imposed on total income
or on elements of income, including taxes on gains from the alienation of
movable or immovable property and taxes on the total amounts of wages or
salaries paid by enterprises.
3. The existing taxes to which the Agreement shall apply are in particular:
a) in Poland:
(1) the individual income tax (podatek dochodowy);
(2) the corporate income tax (podatek dochodowy od osób prawnych);
(3) the agricultural income tax (podatek rolny); (hereinafter referred to as
"Polish tax")
b) in the Philippines:
the income tax imposed under Title II of the National Internal Revenue Code of
the Republic of the Philippines (hereinafter referred to as "Philippine tax").
4. This Agreement shall also apply to any identical or substantially similar
taxes which are imposed by either Contracting State after the date of signature
of this Agreement in addition to, or in place of, the existing taxes referred to
in this Article. The competent authorities of the Contracting States shall
notify each other of changes which have been made in their respective taxation
laws.
Article 3
General Definitions
1. For the purposes of this Agreement:
a) The term "Poland" means the Republic of Poland and includes any area adjacent
to the territorial waters of Poland which in accordance with international law
has been or may be designated under the laws of Poland as an area in which
Poland may exercise sovereign rights or jurisdiction;
b) The term "Philippines" shall refer to the territory with the Republic of the
Philippines in accordance with its Constitution and laws including adjacent
areas and such other areas over which the Republic has sovereign right and other
rights under international law;
c) The terms "one of the Contracting States" and "the other Contracting State"
mean Poland or the Philippines as the context requires;
d) The term "national" means all individuals possessing the nationality of a
Contracting State and all legal persons, partnerships and associations deriving
their status as such from the law in force in a Contracting State;
e) The term "person" comprises an individual, an estate, a trust, company or any
other body of persons.
For purposes of this sub-paragraph the term "estate" means property or
properties left by a decedent pending or in the process of distribution to the
heirs or beneficiaries of the said decedent the income from which, in accordance
with the respective laws of the Contracting States, may be subject to income tax
prior to its final distribution to the heirs or beneficiaries.
f) The terms "enterprise of a Contracting State" and "enterprise of the other
Contracting State" mean respectively an enterprise carried on by a resident of a
Contracting State and an enterprise carried on by a resident of the other
Contracting State;
g) The term "company" means any body corporate or any other entity which is
treated as a body corporate for tax purposes;
h) The term "international traffic" means any transport by ship or aircraft
operated by an enterprise which has its place of effective management in a
Contracting State, except when the ship or aircraft is operated solely between
places in the other Contracting State;
i) The term "competent authority" means:
(1) in the case of Poland, the Minister of Finance or his authorized
representative;
(2) in the case Philippines, the Secretary of Finance or his authorized
representative.
2. As regards the application of this Agreement by a Contracting State, any term
not defined therein, shall, unless the context otherwise requires or the
Competent Authorities agree to a common definition pursuant to the provision of
Art. 25 (Mutual agreement procedure) have the meaning which it has under this
Agreement applies.
Article 4
Resident
1. For the purposes of this Agreement, the term "resident of the Contracting
State" means a person who, under the laws State, is liable to tax therein by
reason of his domicile, residence, place of management or any other criterion of
a similar nature.
2. Where by reason of the provisions of paragraph 1 of this Article an
individual is a resident of both Contracting States, then his status shall be
determined as follows:
a) He shall be deemed to be a resident of the Contracting State in which he has
a permanent home available to him;
b) If he has a permanent home available to him in both States, he shall be
deemed to be a resident of the State with which his personal and economic
relations are closer (center of vital interests);
c) If the State in which he has his centre of vital interests cannot be
determined, or if he has not a permanent home available to him in either State,
he shall be deemed to be a resident of the State in which he has an habitual
abode;
d) If he has an habitual abode in both States or in neither of them, he shall be
deemed to be a resident of the State of which he is a national;
e) If the status of a resident cannot be determined according to subparagraphs
a-d, the competent authorities of the Contracting States shall settle the
question by mutual agreement;
f) If the status of a resident cannot be determined according to the preceding
sub-paragraph, the competent authorities shall settle the question pursuant to
the provisions of Article 25 (Mutual agreement procedure).
3. Where, by reason of the provisions of paragraph 1 of this Article, a person
other than an individual is a resident of both Contracting States, then it shall
be deemed to be a resident of the Contracting State in which its place of
effective management is situated. In case of conflict, the competent authorities
shall settle the question pursuant to the provisions of Article 25 (Mutual
agreement procedure).
Article 5
Permanent establishment
1. For the purposes of this Agreement, the term "permanent establishment" means
a fixed place of business through which the business of an enterprise is wholly
or partly carried on.
2. The term "permanent establishment" includes especially:
a) a place of management;
b) a branch;
c) an office;
d) a factory;
e) a workshop;
f) a mine, an oil or gas well, a quarry or any other place of extraction of
natural resources;
g) a building site, a construction, assembly, or installation project which
lasts more than 183 days; and
h) the furnishing of services, including consultancy services by an enterprise
through employees or other personnel where activities of that nature continue
for a period or periods exceeding in the aggregate 183 days any twelve-month
period.
3. Notwithstanding the provisions of paragraphs 1 and 2 of this Article, the
term "permanent establishment" shall be deemed not to include:
a) the use of facilities solely for the purpose of storage or display of goods
or merchandise belonging to the enterprise;
b) the maintenance of a stock of goods or merchandise belonging to the
enterprise solely for the purpose of storage or display;
c) the maintenance of a stock of goods or merchandise belonging to the
enterprise solely for the purpose of processing by another enterprise;
d) the maintenance of a fixed place of business solely for the purpose of
purchasing goods or merchandise or of collecting information, for the
enterprise;
e) the maintenance of a fixed place of business solely for the purpose of
advertising, or for supply of information, scientific research or similar
activities which have a preparatory or auxiliary character for the enterprise;
f) the maintenance of a fixed place of business solely for any combination of
activities mentioned in the preceding subparagraphs provided that the overall
activities of the fixed place of business resulting from this combination is of
a preparatory or auxiliary character.
4. Notwithstanding the provisions of paragraphs 1 and 2 of this Article, where a
person - other than an agent of an independent status to whom paragraph 5
applies - is acting in a Contracting State on behalf of an enterprise of the
other Contracting State, that enterprise shall be deemed to have a permanent
establishment in the first-mentioned Contracting State, if such a person:
a) has and habitually exercises in that State an authority to conclude contracts
in behalf of the enterprise, unless his activities are limited to those
mentioned in paragraph 3 of this Article; or
b) has no such authority, but habitually maintains in the first-mentioned State
a stock of goods or merchandise from which he regularly delivers goods or
merchandise on behalf of the enterprise.
5. An enterprise shall not be deemed to have a permanent establishment in a
Contracting State merely because it carries on business in that State through a
broker, general commission agent or any other agent of an independent status,
provided that such persons are acting in the ordinary course of their business.
However, when the activities of such an agent are devoted wholly or almost
wholly in behalf of the enterprise, he shall not be considered an agent of an
independent status within the meaning of this paragraph.
6. The fact that a company which is a resident of a Contracting State controls
or is controlled by a company which is a resident of the other Contracting
State, or which carries on business in that other State (whether through a
permanent establishment or otherwise), shall not of itself constitute either
company a permanent establishment of the other.
Article 6
Income from immovable property
1. Income derived by a resident of a Contracting State from immovable property
(including income from agriculture or forestry), situated in the other
Contracting State may be taxed in that other State.
2. The term "immovable property" shall in this Agreement have the meaning which
it has under the law of the Contracting State in which the property in question
is situated. Ships, boats and aircraft shall not be regarded as immovable
property.
3. The provisions of paragraph 1 of this Article shall apply to income derived
from the direct use, letting or use in any other form of immovable property.
4. The provisions of paragraphs 1 and 3 of this Article shall also apply to the
income from immovable property of an enterprise and to income from immovable
property used for the performance of independent personal services.
Article 7
Business profits
1. The profits of an enterprise of a Contracting State shall be taxable only in
that State unless the enterprise carries on business in the other Contracting
State through a permanent establishment situated therein. If the enterprise
carries on business as aforesaid, the profits of the enterprise nay be taxed in
the other State but only so much of them as is attributable to that permanent
establishment.
2. Subject to the provisions of paragraph 3 of this Article where an enterprise
of a Contracting State through a permanent establishment situated therein, there
shall in each Contracting State be attributed to that permanent establishment
the profits which it might be expected to make if it were a distinct and
separate enterprise engaged in the same or similar activities under the same or
similar conditions and dealing wholly independently with the enterprise of which
it is a permanent establishment.
3. In determining the profits of a permanent establishment, there shall be
allowed as deductions expenses which are incurred for the the purposes of the
permanent establishment, including executive and general administrative expenses
so incurred, whether in the State in which the permanent establishment is
situated or elsewhere. However, no such deduction shall be allowed in respect of
amounts, if any, paid (otherwise than towards reimbursement of actual expenses)
by the permanent establishment to the head office of the enterprise or any of
its other offices, by way of royalties, fees or other rights, or by way of
commission, for specific services performed of for management, or except in the
case of a banking enterprise, by way of interest on moneys lent and actually
provided to the permanent establishment. Likewise, no account shall be taken, in
the determination of the profits of a permanent establishment, for amounts
charged (otherwise than towards reimbursement of actual expenses), by the
permanent establishment to the head office of the enterprise or any of its other
offices, by way of royalties, fees or other similar payments in return for the
use of patents or other rights, or by way of commission for specific services
performed or for management, or, except in the case of a banking enterprise, by
way of interest on moneys lent and actually provided to the office of the
enterprise or any of its other offices.
4. Insofar as it has been customary in a Contracting State to determine the
profits to be attributed to a permanent establishment on the basis of an
apportionment of the total profits of the enterprise to its various parts,
nothing in paragraph 2 shall preclude that Contracting State from determining
the profits to be taxed by such an apportionment as may be customary; the method
of apportionment adopted shall, however, be such that the result shall be in
accordance with the principles contained in this Article.
5. No profits shall be attributed to a permanent establishment by reason of the
mere purchase by that permanent establishment of goods or merchandise for the
enterprise.
6. For the purpose of the preceding paragraphs, the profits to be attributed to
the permanent establishment shall be determined by the same method year by year
unless there is good and sufficient reason to the contrary.
7. Where profits include items of income which are dealt which separately in
other Articles of this Agreement, that the provisions of those Articles shall
not be affected by the provisions of this Article.
Article 8
Shipping and air transport
1. Profits derived by an enterprise which has its place of effective management
in a Contracting State from the operation in international traffic of ships or
aircraft shall be taxable in that State.
2. Notwithstanding the provisions of paragraph 1, profits from sources within a
Contracting State derived by an enterprise of the other Contracting State from
the operation of ships or aircraft in international traffic may be taxed in the
first-mentioned State but the tax so charged shall not exceed the lesser of
a) one and one-half per cent of the gross revenues derived from sources in that
State; and
b) the lowest rate of Philippine tax that may be imposed on profits of the same
kind derived under similar circumstances by a resident of a third State.
3. If the place of effective management of a shipping enterprise or of an inland
waterways transport enterprise is aboard a ship or boat, then it shall be deemed
to be situated in the Contracting State in which the home harbour of the ship or
boat is situated, or, if there is no such home harbour, in the Contracting State
of which the operator of the ship or boat is a resident.
4. The provisions of paragraphs 1 and 2 shall also apply to profits derived from
the international operating agency.
Article 9
Associated enterprises
1. Where
a) an enterprise of a Contracting State participates directly or indirectly in
the management, control or capital of an enterprise of the other Contracting
State; or
b) the same persons participate directly or indirectly in the management,
control a capital of an enterprise of a Contracting State and an enterprise of
the other Contracting State,
and in either case conditions are made or imposed between the two enterprises in
their commercial or financial relations which differ from those which would be
made between independent enterprises, then any profits which would, but for
those conditions, have accrued to one of the enterprises, but, by reason of
those conditions, have not so accrued, may be included in the profits of that
enterprise and taxed accordingly.
2. Where a Contracting State includes in the profits of an enterprise of that
State - and taxes accordingly - profits on which an enterprise of the other
Contracting State has been charged to tax in that other State and the profits
which would have accrued to the enterprise of the first-mentioned State if the
conditions made between the two enterprises had been those which would have been
made between independent enterprises, then that other State shall make an
appropriate adjustment to the amount of the tax charged therein on those
profits. In determining such adjustment, due regard shall be had to the other
provisions of this Agreement and the competent authorities of the Contracting
States shall, if necessary, consult each other.
Article 10
Dividends
1. Dividends paid by a company which is a resident of a Contracting State to a
resident of the other Contracting State may be taxed in that other State.
2. However, such dividends may also be taxed in the Contracting State of which
the company paying the dividends is a resident and according to the laws of that
State, but if the recipient is the beneficial owner of the dividends, the tax so
charged shall not exceed:
a) 10 per cent of the gross amount of the dividends if the beneficial owner is a
company (excluding partnerships) which holds directly at least 25 per cent of
the capital of the paying company;
b) 15 per cent of the gross amount of the dividends in all other cases.
3. The term "dividends" as used in this Article means income from shares, or
other rights not being debt-claims, participating in profits, as well as income
from other corporate rights which is subjected to the same taxation treatment as
income from shares by the taxation law of that State of which the company making
the distribution is a resident.
4. The provisions of paragraphs 1 and 2 of this Article shall not apply if the
recipient of the dividends, being a resident of a Contracting State, carries on
business in the other Contracting State of which the company paying the
dividends is a resident, through a permanent establishment situated therein, or
performs in that other State independent personal services from a fixed base
situated therein, and the holding in respect of which the dividends are paid is
effectively connected with such permanent establishment or fixed base. In such
case the provisions of Article 7 or Article 14 of this Agreement, as the case
may be, shall apply.
5. Where a company which is a resident of a Contracting State derives profits or
income from the other Contracting State, that other State may not impose any tax
on the dividends paid by the company, except insofar as such dividends are paid
to a resident of that other State or insofar as the holding in respect of which
the dividends are paid is effectively connected with a permanent establishment
or a fixed base situated in that other State, nor subject the company's
undistributed profits to a tax on the company's undistributed profits, even if
the dividends paid or the undistributed profits consist wholly or partly of
profits or income arising in such other State.
6. Notwithstanding any other provisions of this Agreement where a company which
is a resident of a Contracting State has a permanent establishment in the other
Contracting State, the profits of the permanent establishment may be subjected
to an additional tax in that other State in accordance with its law, but the
additional tax so charged shall not exceed 10 per cent of the amount of such
profits after deducting therefrom income tax and other taxes on income imposed
thereon in that other State.
Article 11
Interest
1. Interest arising in a Contracting State and paid to a resident of the other
Contracting State may be taxed in that other State.
2. However, interest referred to in paragraph 1 of this Article may also be
taxed in the Contracting State in which it arises, and according to the laws of
that State, but the tax so charged shall not exceed 10 per cent of the gross
amount of the interest.
3. Notwithstanding the provisions of paragraph 2, interest arising in a
Contracting State and paid to a resident of the other Contracting State shall be
taxable only in that other State if the interest is paid in respect of
(i) a bond, debenture or other similar obligation of the government of that
State or a political subdivision or local authority thereof; or
(ii) a loan or credit extended, guaranteed, insured or refinanced:
(aa) in the case Philippines, the Central Bank of the Philippines;
(bb) in the case of Poland, the Central Bank of Poland; and
(cc) other lending institutions as may be specified and agreed in letters of
exchange between the competent authorities of the Contracting States.
4. The term "interest" as used in this Article means income from debt claims of
every kind, whether or not secured by mortgage and whether or not carrying a
right to participate in the debtor's profits, in particular, income from
government securities and income from bonds and debentures, including premiums
and prizes attaching to such assimilated to income from money lent by the
taxation law of the State in which the income arises.
5. The provisions of paragraphs 1 and 2 of this Article shall not apply if the
recipient of the interest, being a resident of a Contracting State, carries on
business in the other Contracting State in which the interest arises, through a
permanent establishment situated therein, or performs in that other State
independent personal services from a fixed base situated therein, and the
debt-claim in respect of which the interests is paid is effectively connected
with such permanent establishment or fixed base. In such case the provisions of
Article 7 (Business profits) or Article 14 (Independent personal services) of
this Agreement, as the case may be, shall apply.
6. Interest shall be deemed to arise in a Contracting State when payer is that
State itself, a political subdivision, a local authority or a resident or that
State. Where, however, the person paying the interest, whether he is a resident
of a Contracting State or not, has in a Contracting State a permanent
establishment or a fixed base in connection with which the indebtedness on which
the interest is paid was incurred, and such interest is borne by such permanent
establishment or fixed base, then such interest shall be deemed to arise in the
State in which the permanent establishment or fixed base is situated.
7. Where by reason of a special relationship between the payer and the recipient
or between both of them and some other person, the amount of the interest,
having regard to the debt-claim for which it is paid, exceeds the amount which
would have been agreed upon by the payer and the recipient in the absence of
such relationship, the provisions of this Article shall apply only to the
last-mentioned amount. In such case, the excess part of the payments shall
remain taxable according to the laws of each Contracting State, due regard being
had to the other provisions of this Agreement.
Article 12
Royalties
1. Royalties arising in a Contracting State and paid to a resident of the other
Contracting State may be taxed in that other State.
2. However, the royalties may also be taxed in the Contracting State in which
they arise and according to the laws of that State, but the tax so charged shall
not exceed 15 per cent of the gross amount of the royalties.
3. The term "royalties" as used in this Article means payments of any kind
received as a consideration for the use of, or the right to use, any copyright
of literary, artistic or scientific work including cinematograph films and films
and tapes for television or radio broadcasting, any patent, trade mart, design
or model, plan, secret formula or process, or for the use of or the right to
use, industrial, commercial, or scientific equipment, or for information
concerning industrial, commercial, or scientific experience.
4. The provisions of paragraphs 1 and 2 of this Article shall not apply if the
recipient of the royalties, being a resident of a Contracting State, carries on
business in the other Contracting State in which the royalties arise, through a
permanent establishment situated therein, or performs in that other State
independent personal services from a fixed based situated therein, and the right
or property in respect of which the royalties are paid is effectively connected
with such permanent establishment or fixed base. In such case, the provisions of
Article 7 (Business profits) or Article 14 (Independent personal services) of
this Agreement, as the case may, shall apply.
5. Royalties shall be deemed to arise in a Contracting State when the payer is
that State itself, a political subdivision, a local authority or a resident of
that State. Where, however, the person paying the royalties, whether he is a
resident of a Contracting State or not, has in a Contracting State a permanent
establishment or a fixed base in connection with which the liability to pay the
royalties was incurred, and such royalties are borne by such permanent
establishment or fixed base, then such royalties shall be deemed to arise in the
State in which the permanent establishment or fixed base is situated.
6. Where, by reason of a special relationship between the payer and the
recipient or between both of them and some other person, the amount of the
royalties, having regard to the use, right or information for which they are
paid, exceeds the amount which would be agreed upon between the payer and the
recipient in the absence of such relationship, the provisions of this Article
shall apply only to the last-mentioned amount. In such case, the excess part of
the payments shall remain taxable according to the laws of each Contracting
State, due regard being had to the other provisions of this Agreement.
Article 13
Gains from the alienation of property
1. Gains derived by a resident of a Contracting State from the alienation of
immovable property referred to in Article 6 (Income from immovable property) and
situated in the other Contracting State may be taxed in that other State.
2. Gains from the alienation of movable property forming part of business
property of a permanent establishment which an enterprise of a Contracting State
has in the other Contracting State or of movable property pertaining to a fixed
base available to a resident of a Contracting State in the other Contracting
State for the purpose of performing independent personal services, including
such gains from the alienation of such a permanent establishment (alone or with
the whole enterprise) or of such fixed base, may be taxed in that other State.
3. Gains from the alienation of shares of a company, and interest in a
partnership or trust, the property of which consists principally of immovable
situated in a Contracting State, may be taxed in that State.
4. Gains from the alienation of ships or aircraft operated in international
traffic or movable property pertaining to the operation of such ships, aircraft
or road vehicles shall be taxable only in the Contracting State in which the
place of effective management of the enterprise is situated.
5. Gains from the alienation of any property other than that referred to in the
preceding paragraphs of this Article shall be taxable only in the Contracting
State of which the alienator is a resident.
Article 14
Independent personal services
1. Income derived by a resident of a Contracting State in respect of
professional services or other activities of an independent character shall be
taxable only in that State. However, such income may be taxed in the other
Contracting State if:
a) he has a fixed base regularly available to him in that other Contracting
State for the purpose of performing his activities; but only so much of the
income as is attributable to that fixed base may be taxed in that Contracting
State; or
b) he is present in that other State for a period or periods aggregating 120
days within any 12 month period.
2. The term "professional services" includes specially independent scientific,
literary, artistic, educational or teaching activities as well as the
independent activities of physicians, lawyers, engineers, architects, dentists
and accountants.
Article 15
Dependent personal services
1. Subject to the provisions of Articles 16 (director's Fees), 18 (Pension and
social security payments), 19 (Government service) and 20 (Students) of this
Agreement, salaries, wages and other similar remuneration derived by a resident
of a Contracting State in respect of an employment shall be taxable only in that
State unless the employment is exercised in the other Contracting State. If the
employment is so exercised, such remuneration as is derived therefrom may be
taxed in that other State.
2. Notwithstanding the provisions of paragraph 1 of this Article, remuneration
derived by a resident of a Contracting State in respect of an employment
exercised in the other Contracting State shall be taxable only in the
first-mentioned State if:
a) the recipient is present in the other State for a period or periods not
exceeding in the aggregate 120 days within any twelve month period;
b) the remuneration is paid by, or on behalf of a person who is not a resident
of the other State; and
c) the remuneration is not borne by a permanent establishment or a fixed base
which the employer has in the other State.
3. Notwithstanding the preceding provisions of this Article, remuneration
derived from an employment exercised aboard a ship or aircraft operated in
international traffic by an enterprise of a Contracting State shall be taxable
only in the other Contracting State of which the recipient is a resident or
national.
Article 16
Directors' fees
Directors' fees and other similar payments by a resident of a Contracting State
in his capacity as a member of the board of directors of a company which is a
resident of the other Contracting State may be taxed in that other Contracting
State.
Article 17
Artistes and athletes
1. Notwithstanding the provisions of Articles 14 (Independent personal services)
and 15 (Dependent personal services) of this Agreement, income derived by a
resident of a Contracting State as an entertainer, such as a theatre, motion
picture, radio or television artiste, or a musician, or as an athlete, from his
personal activities as such exercised in the other Contracting State, may be
taxed in that other State.
2. Where income in respect of personal activities exercised by an entertainer or
an athlete in his capacity as such accrues not to the entertainer or athlete
himself but to another person, that income may, notwithstanding the provisions
of Articles 7, 14 and 15 of this Agreement, be taxed in the Contracting State in
which the activities of the entertainer or athlete are exercised.
3. Notwithstanding the provisions of paragraphs 1 and 2 of this Article, income
derived in respect of the activities referred to in paragraph 1 of this Article
within the framework of cultural or sports exchange programme agreed to by both
Contracting States, substantially supported by public funds and/or officially
recognized and endorsed by a Contracting State, shall be exempted from taxation
in the Contracting State in which these activities are exercised.
Article 18
Pensions and social security payments
1. Subject to the provisions of paragraph 2 of Article 19 (government service),
pensions and other similar remuneration paid to a resident of a Contracting
State in consideration of past employment shall be taxable only in the
Contracting State of which the recipient of the pension is a resident.
2. Notwithstanding the provisions of paragraph 1, pensions paid and other
payments made under a public scheme which is part of the social security system
of a Contracting State or a political subdivision or a local authority thereof
shall be taxable only in that State.
Article 19
Government service
1. Remuneration, other than pension, paid by a Contracting State or a political
subdivision or a local authority thereof to any individual in respect of
services rendered to that State or subdivision or local authority thereof shall
be taxable only in that State. However, such remuneration shall be taxable only
in the other Contracting State if the services are rendered in that State and
the recipient is a resident of that other Contracting State who:
a) is a national of that State; or
b) did not become a resident of that State solely for the purpose of performing
the services.
2. Any pensions paid by, or out of funds created by, a Contracting State or
political subdivision or local authority thereof to any individual in respect of
services rendered to that State or subdivision or local authority thereof shall
be taxable only in that State. However, such pension shall be taxable only in
the other Contracting State if the recipient is a national of, and a resident
of, that State.
3. The provisions of Articles 15 (Dependent personal services), 16 (Directors'
fees) and 18 (Pensions and social security payments) shall apply to remuneration
and pensions in respect of services rendered in connection with any business
carried on by a Contracting State or a political subdivision or a local
authority thereof.
Article 20
Students
1. Payments received by a student, business apprentice or trainee who is or was
immediately before visiting a Contracting State a resident of the other
Contracting State and who is present in the first-mentioned State solely for the
purpose of his maintenance, education or training shall not be taxed in that
State, provided that such payments arise from sources outside that State.
2. Income derived by a student, business apprentice or trainee in respect of
activities exercised in a Contracting State in which he is present solely for
the purpose of his education or training, shall not be taxable in that State,
unless it exceeds the amount necessary for his maintenance, education or
training.
Article 21
Professors and researchers
1. An individual who visits a Contracting State for the purpose of teaching or
carrying out research at a university, college or other recognized educational
institution in that Contracting State and who is or was immediately before that
visit a resident of the other Contracting State, shall be exempted from taxation
in the first-mentioned Contracting State on remuneration for such teaching or
research for a period not exceeding two years from the date of his first visit
for that purpose.
2. The provisions of paragraph 1 of this Article shall not apply to income from
research if such research is undertaken not in the public interest but primarily
for the private benefit of a specific person or persons.
Article 22
Other income
1. Items of income of a resident of a Contracting State, wherever arising, not
dealt with in the foregoing Articles of this Agreement shall be taxable only in
that State.
2. The provisions of paragraph 1 of this Article shall not apply to income,
other than income from immovable property as defined in paragraph 2 of Article 6
Income from immovable property), if the recipient of such income, being a
resident of a Contracting State, carries on business in the other Contracting
State through a permanent establishment situated therein, or performs in that
other State independent personal services from a fixed base situated therein,
and the right or property in respect of which the income is paid is effectively
connected with such permanent establishment or fixed base. In such case, the
provisions of Article 7 (Business profits) or Article 14 (Independent personal
services), as the case may be, shall apply.
3. Notwithstanding the provisions of paragraphs 1 and 2, items of income of a
resident of a Contracting State not dealt with in the foregoing Articles of this
Agreement and arising in the other Contracting State may also be taxed in that
other State.
Article 23
Elimination of double taxation
1. In Poland, double taxation shall be avoided as follows:
a) where a resident of Poland derives income which, in accordance with the
provisions of this Agreement may be taxed in the Philippines, Poland shall,
subject to the provisions of sub-paragraphs b) and c) of this paragraph, exempt
such income tax;
b) where a resident of Poland derives income which, in accordance with the
provisions of Articles 10 (Dividends), 11 (Interest), and 12 (Royalties) of this
Agreement may be taxed in the Philippines, Poland shall allow as a deduction
from the tax on the income of that resident an amount equal to the tax paid in
the Philippines. Such deduction shall not, however, exceed that part of the tax,
as computed before the deduction is given, which is appropriate to such income
derived in the Philippines;
c) where, in accordance with any provisions oh this Agreement, income derived by
a resident of Poland is exempted form tax in Poland, Poland may in calculating
the amount of tax on the remaining income of such resident apply the rate of tax
which would have been applicable if the exempted income had not been so
exempted.
2. In the Philippines, double taxation shall be avoided as follows:
a) in accordance with the provisions and subject to limitations of the National
Internal Revenue Code of the Philippines, income tax paid by a resident or
citizen of the Philippines under the laws of Poland with respect to income from
sources within Poland shall be allowed as a credit against Philippine income tax
payable by said resident or citizen of the Philippines;
b) in accordance with the provisions and subject to the limitations of the
National Internal Revenue Code of the Philippines, a Philippine corporation
owning more than 50% of the voting stock of a Polish company from which it
receives dividends in any taxable year, shall be allowed as a credit against
Philippine income tax payable by said Philippine corporation, the income out of
which such dividends are paid.
3. Taxes which have been relieved or reduced in a Contracting State by virtue of
special incentive laws for the promotion of the economic development or by
virtue of the provisions of this Agreement shall be allowed as tax credit in the
other Contracting State in an amount equal to the tax which would have been
appropriate to the income involved if no such relief or reduction had been
allowed.
Article 24
Non discrimination
1. Nationals of a Contracting State shall not be subjected in the other
Contracting State to any taxation or any requirement connected therewith, which
is other or more burdensome than the taxation and connected requirements to
which nationals of that other State in the same circumstances are or may be
subjected.
2. The taxation on a permanent establishment which an enterprise of a
Contracting State has in the other Contracting State shall not be less
favourably levied in that other State than the taxation levied on enterprises of
that other State carrying on the same activities. This provision shall not be
construed as obliging a Contracting State to grant to residents of the other
Contracting State any personal allowances, reliefs and reductions for taxation
purposes on account of civil status or family responsibilities which it grants
to its own residents.
3. Except where the provisions of Article 9 (Associated enterprises), paragraph
7 of Article 11 (Interest), or paragraph 6 of Article 12 (Royalties) of this
Agreement apply, interest, royalties and other disbursements paid by an
enterprise of a Contracting State to a resident of the other Contracting State
shall, for the purpose of determining the taxable profits of such enterprise, be
deductible under the same conditions as if they had been paid to a resident of
the first-mentioned State. Similarly, any debts of an enterprise of a
Contracting State to a resident of the other Contracting State shall, for the
purpose of determining the taxable capital of such enterprise, be deductible
under the same conditions as if they had been contracted to a resident of the
first-mentioned State.
4. Enterprises of a Contracting State, the capital of which is wholly or partly
owned or controlled, directly or indirectly, by one or more residents of the
other Contracting State, shall be not be subjected in the first-mentioned State
to any taxation or any requirement connected therewith which is other or more
burdensome than the taxation and connected requirements to which other similar
enterprises of the first-mentioned State are or may be subjected.
Article 25
Mutual agreement procedure
1. Where a resident of a Contracting State considers that the actions of one or
both of the Contracting States result or will result for him in taxation not in
accordance with the provisions of this Agreement, he may, irrespective of the
remedies provided by the domestic law of those States, present his case to the
competent authority of the Contracting State of which he is a resident. The case
must be presented within there years from the first notification of the action
resulting in taxation not in accordance with the provisions of the Agreement.
2. The competent authority shall endeavour, if the objection appears to it to be
justified and if it is not itself able to arrive at a satisfactory solution, to
resolve the case by mutual agreement with the competent authority of the other
Contracting State, with a view to the avoidance of taxation which is not in
accordance with the Agreement. Any agreement reached shall be implemented
notwithstanding any time limits in the domestic law of the Contracting States.
3. The competent authorities of the Contracting States shall endeavour to
resolve by mutual agreement any difficulties or doubts arising as to the
interpretation or application of the Agreement. They may also consult together
for the elimination of double taxation in cases not provided for in the
Agreement.
4. The competent authorities of the Contracting States may communicate with each
other directly for the purpose of reaching an Agreement in the sense of the
preceding paragraphs 1, 2 and 3 of this Article. When it seems advisable in
order to reach an agreement to have an oral exchange of opinions, such exchange
may take place through a Commission consisting of representatives of the
competent authorities of the Contracting States.
Article 26
Exchange of information
1. The competent authorities of the Contracting States shall exchange such
information as is necessary for carrying out the provisions of this Agreement or
of the domestic laws of the Contracting States concerning taxes covered by the
Agreement insofar as the taxation thereunder is not contrary to the Agreement.
Any information received by a Contracting State shall be treated as secret in
the same manner as information obtained under the domestic laws of that State
and shall be disclosed only to persons or authorities (including courts and
administrative bodies) involed in the Agreement. Such person or authorities
shall use the information only for such purposes. They may disclose the
information in public court proceedings or in judicial decisions.
2. In no case shall the provisions of paragraph 1 of this Article be construed
so as to impose on the competent authority of the Contracting States the
obligation:
a) to carry out administrative measures at variance with the laws and
administrative practice of that or of the other Contracting State;
b) to supply information which is not obtainable under the laws or in the normal
course of the administration of that or of the other Contracting State;
c) to supply information which would disclose any business or official secret or
trade process, or information, the disclosure of which would be contrary to
public policy (ordre public).
Article 27
Diplomatic agents and consular officers
Nothing in this Agreement shall affect the fiscal privileges of diplomatic
agents or consular officers under the general rules of international law or
under the provisions of special agreements.
Article 28
Miscellaneous rules
Nothing in this Agreement shall be construed as preventing the Philippines from
taxing individuals possessing its nationality who may be residing in Poland, in
accordance with its domestic legislation. However, no credit shall be given for
taxes in pursuant thereto.
Article 29
Entry into force
1. This Agreement shall enter into force on the later of the dates on which the
respective Governments may notify each other in writing that the formalities
constitutionally required in their respective states have been complied with.
2. This Agreement shall have effect in both Contracting States:
a) in the case of Poland:
(i) in respect of tax withheld at source, on or after 1 January in the year next
following that in which the Agreement enters into force; and
(ii) in respect of other taxes, for taxable years beginning on or after 1
January in the year next following that in which the Agreement enters into
force;
b) in the case of the Philippines:
- in respect of taxes on income, including taxes withheld at source on income
paid to non-residents, for taxable periods beginning on or after the first day
of January next following that in which the exchange of instruments of
ratification takes place.
Article 30
Termination
This Agreement shall remain in force until terminated by a Contracting State.
Either Contracting State may terminate the Agreement, through diplomatic
channels, by giving written notice of termination at least six months before the
end of any calendar year. In such event, the Agreement shall cease to have
effect:
In the case of Poland:
(a) in respect of tax withheld at source on or after 1 January in the year next
following that in which the notice of termination is given.
(b) in respect of other taxes, for taxable years beginning on or after 1 January
in the year next following that in which the notice of termination is given.
In the case of the Philippines:
in respect of taxes of income, including taxes withheld at source, on income
paid to non-residents, for taxable periods beginning on or after the first of
January following that in which the notice of termination has been given.
In witness whereof, the undersigned, being duly authorized thereto, have signed
this Agreement.
Done in duplicate at Manila this 9th day of September, 1992, in the English
language.
For the Government of the Republic of the Poland K. Szumski
For the Government of the Republic of the Philippines R.R. Del Rosario (jr)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 30 czerwca 1997 r.
w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Republiki Filipin w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania
uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w
Manili dnia 9 września 1992 r.
(Dz. U. Nr 127, poz. 818)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 29 ustęp 1 Umowy
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Filipin w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Manili dnia 9 września 1992 r.,
dokonane zostały przewidziane w tym artykule notyfikacje i w związku z tym
powyższa umowa weszła w życie dnia 7 kwietnia 1997 r.
Minister Spraw Zagranicznych: wz. E. Wyzner
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
POROZUMIENIE
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie umów dwustronnych
zawartych w latach 1922-1938, sporządzone w Warszawie dnia 10 lutego 1997 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 127, poz. 819)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 10 lutego 1997 r. zostało sporządzone w Warszawie Porozumienie między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie umów dwustronnych
zawartych w latach 1922-1938, w następującym brzmieniu:
POROZUMIENIE
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie umów dwustronnych
zawartych w latach 1922-1938
Rzeczypospolita Polska i Republika Łotewska, zwane dalej Umawiającymi się
Stronami,
stwierdzając, że Republika Łotewska jest kontynuatorem w odniesieniu do
zawartych w latach od 1922 do 1938,
potwierdzając, że umowy dwustronne zawarte między Polską a b. ZSRR nie mają
zastosowania w stosunkach polsko-łotewskich,
dążąc do określenia zakresu stosunków traktatowych między obydwoma Państwami i
ich umocnienia,
mając na względzie postanowienia Polsko-Łotewskiej Deklaracji w sprawie
kontynuacji odnośnie do umów międzynarodowych zawartych między Rzecząpospolitą
Polską a Republiką Łotewską w latach 1922-1938, podpisanej w dniu 23 lutego 1994
r. w Rydze,
mając na uwadze, iż umowy dwustronne zawarte między Umawiającymi się Stronami w
latach 1922-1938 nie uwzględniają wszystkich aspektów obecnych stosunków
polsko-łotewskich,
uwzględniając rezultaty konsultacji ekspertów Umawiających się Stron w sprawie
przeglądu bazy traktatowej w stosunkach między obydwoma państwami, które odbyły
się w dniach 22 i 23 listopada 1994 r. w Rydze, 31 sierpnia 1995 r. w Warszawie
i w dniach 19 i 20 marca 1996 r. w Rydze,
postanowiły zawrzeć niniejsze porozumienie i uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Przedmiotem niniejszego porozumienia są umowy dwustronne, zawarte między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w latach od 1922 do 1938.
Artykuł 2
Traktat handlowy i nawigacyjny między Polską a Łotwą, podpisany w Rydze dnia 12
lutego 1929 r., zachowa moc obowiązującą zgodnie z zasadami prawa
międzynarodowego w zakresie dotyczącym żeglugi morskiej i ratownictwa do czasu,
kiedy zostanie zastąpiony przez nową umowę.
Artykuł 3
Porozumienie między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską, dotyczące
ubezpieczeń społecznych, podpisane w Rydze dnia 20 grudnia 1934 r. zachowa moc
obowiązującą zgodnie z zasadami prawa międzynarodowego do czasu, kiedy zostanie
zastąpione przez nowe porozumienie.
Właściwe organy Umawiających się Stron osiągną porozumienie odnośnie do sposobu
wykonywania wyżej wymienionej umowy, uwzględniając zmiany polityczno-ekonomiczne
powstałe od chwili jej zawarcia.
Artykuł 4
Następujące umowy utracą moc obowiązującą z dniem wejścia w życie niniejszego
porozumienia:
1. Konwencja sanitarna między Polską a Łotwą, podpisana w Warszawie dnia 7 lipca
1922 r.
2. Konwencja konsularna między Polską a Łotwą, podpisana w Rydze dnia 3 stycznia
1924 r.
3. Tymczasowy układ handlowy między Polską a Łotwą, podpisany w Rydze dnia 22
grudnia 1927 r.
4. Układ o komunikacji kolejowej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Łotewską, podpisany w Rydze dnia 12 lutego 1929 r.
5. Protokół delimitacyjny, podpisany w Rydze dnia 12 lutego 1929 r.
6. Protokół w sprawie odszkodowań dla obywateli polskich z tytułu łotewskiej
reformy rolnej, podpisany w Rydze dnia 12 lutego 1929 r.
7. Porozumienie o zniesieniu obowiązku posiadania wiz dyplomatycznych, zawarte w
formie wymiany not, Warszawa dnia 21 maja 1930 r.
8. Konwencja weterynaryjna między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską,
podpisana w Rydze dnia 16 listopada 1937 r.
9. Protokół taryfowy między Polską a Łotwą, podpisany w Warszawie dnia 5 marca
1938 r.
10. Polsko-Łotewskie porozumienie handlowe, podpisane w Warszawie dnia 5 marca
1938 r.
11. Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską, dotycząca
eksploatacji linii regularnej komunikacji powietrznej, podpisana w Rydze dnia 16
czerwca 1938 r.
12. Układ między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie polskich
robotników rolnych, sezonowych i innych, podpisany w Rydze dnia 29 października
1938 r.
13. Porozumienie między Ministerstwem Opieki Społecznej Rzeczypospolitej
Polskiej a Ministerstwem Rolnictwa Republiki Łotewskiej w sprawie polskich
robotników rolnych, sezonowych i innych, podpisane w Rydze dnia 29 października
1938 r.
14. Porozumienie między Ministerstwem Skarbu Rzeczypospolitej Polskiej a
Ministerstwem Finansów Republiki Łotewskiej w sprawie polskich robotników
rolnych, sezonowych i innych, podpisane w Rydze dnia 29 października 1938 r.
Artykuł 5
Porozumienie niniejsze podlega przyjęciu zgodnie z prawem każdej z Umawiających
się Stron, co zostanie stwierdzone w drodze wymiany not. Za dzień wejścia w
życie będzie uważać się dzień otrzymania noty późniejszej.
Sporządzono w Warszawie dnia 10 lutego 1997 r., w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i łotewskim, przy czym oba teksty mają jednakową moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej D. Rosati
W imieniu Republiki Łotewskiej V. Birkavs
Po zaznajomieniu się z powyższym porozumieniem w imieniu Rzeczypospolitej
Polskiej oświadczam, że:
- zostało ono uznane za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
nim zawartych,
- jest przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,
- będzie niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 27 czerwca 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 24 lipca 1997 r.
w sprawie wejścia w życie Porozumienia między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Łotewską w sprawie umów dwustronnych zawartych w latach 1922-1938, sporządzonego
w Warszawie dnia 10 lutego 1997 r.
(Dz. U. Nr 127, poz. 820)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 5 Porozumienia
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie umów dwustronnych
zawartych w latach 1922-1938, sporządzonego w Warszawie dnia 10 lutego 1997 r.,
spełnione zostały określone w nim warunki i w związku z tym powyższe
porozumienie weszło w życie dnia 22 lipca 1997 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu
autostrad oraz o budowie i przebudowie mostu granicznego w rejonie Olszyny i
Forstu,
sporządzona w Warszawie dnia 20 marca 1995 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 127, poz. 821)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 20 marca 1995 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu autostrad oraz
o budowie i przebudowie mostu granicznego w rejonie Olszyny i Forstu w
następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu
autostrad oraz o budowie i przebudowie mostu granicznego w rejonie Olszyny i
Forstu
Rzeczpospolita Polska i Republika Federalna Niemiec,
kierując się życzeniem usprawnienia ruchu drogowego między obydwoma Państwami
oraz tranzycie przez terytorium obydwu Państw, zgodnie z traktatem między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o dobrym sąsiedztwie i
przyjaznej współpracy z dnia 17 czerwca 1991 r.,
postanowiły co następuje:
Artykuł 1
Przedmiot umowy
1. Polska autostrada A 12 w kierunku zachodnim i niemiecka autostrada A 15 w
kierunku wschodnim powinny być rozbudowane w rejonie Olszyny i Forstu.
2. W tym celu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i na terytorium Republiki
Federalnej Niemiec wybudowany zostanie nowy most autostradowy dla kierunku jazdy
z Wrocławia do Berlina oraz przebudowany zostanie autostradowy most graniczny
przez rzekę Nysę dla kierunku jazdy z Berlina do Wrocławia.
3. Umawiające się Strony dążą, aby przedsięwzięcia budowlane wymienione w
ustępie 2 zostały zakończone na terytorium polskim i niemieckim w 1998 r.
Artykuł 2
Planowanie i wykonawstwo
1. Rzeczpospolita Polska przejmuje wykonanie:
a) prac pomiarowych,
b) prac planistycznych i projektowych,
c) ogłoszenia przetargu,
d) zlecenia robót budowlanych,
e) sprawdzenia dokumentacji wykonawczej,
f) sprawowania nadzoru budowlanego,
g) sprawdzenia rozliczenia prac zleconych umowami dotyczących mostu granicznego,
każdorazowo w porozumieniu z Republiką Federalną Niemiec.
2. Przy budowie i przebudowie mostu granicznego przedsiębiorstwa realizujące
zlecenie zostaną zobowiązane w umowie o robotach budowlanych do wystawiania
oddzielnych rachunków za wykonanie:
- przyczółków i filarów na terytorium każdej z Umawiających się Stron,
- górnych elementów mostu, łącznie z tymi pracami, które mogą być wykonane tylko
dla całego obiektu budowlanego, odpowiednio do długości części mostu granicznego
mierzonych wzdłuż osi mostu między osiami skrajnych podpór a granicą między
terytoriami Umawiających się Stron.
3. Most graniczny będzie projektowany, wykonany i odebrany według norm i
przepisów budowlanych obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej. Nośność mostu
granicznego zostanie sprawdzona według niemieckiej normy DIN 1072 przez
przeprowadzenie obliczeń porównawczych. Federalne Ministerstwo Komunikacji
Republiki Federalnej Niemiec udostępni stronie polskiej tekst tej normy. Dla
pojedynczych elementów budowlanych Umawiające się Strony mogą uzgodnić
zastosowanie niemieckich norm i przepisów.
Artykuł 3
Pozyskanie gruntów
Każda z Umawiających się Stron zadba, aby na jej terytorium zostały w
odpowiednim czasie przekazane do dyspozycji, na stałe lub na czas określony,
niezbędne tereny dla budowy i przebudowy mostu granicznego.
Artykuł 4
Odbiór
Odbiór robót budowlanych dokonywany będzie przez właściwe administracje obydwu
Umawiających się Stron, w obecności przedsiębiorstw realizujących zlecenia,
według prawa polskiego stosowanego w umowach dotyczących robót budowlanych.
Artykuł 5
Utrzymanie
Zasady utrzymania (utrzymanie bieżące i odnowa) mostu granicznego jak również
oczyszczanie i utrzymanie zimowe na moście granicznym zostaną uregulowane
oddzielnie przez Umawiające się Strony.
Artykuł 6
Koszty
1. Każda z Umawiających się Stron ponosi koszty pozyskania gruntów, budowy i
przebudowy mostu granicznego, jak również koszty czynności wyszczególnionych w
artykule 2 ustęp 1, dla tej części mostu, która znajduje się na jej terytorium.
Przy podziale tych kosztów nie należy uwzględniać polskiego podatku od towarów i
usług. Podatek ten będzie obciążał wyłącznie Rzeczpospolitą Polską. Koszty
czynności wyszczególnionych w artykule 2 ustęp 1 będą wynosiły 10% kosztów
budowy i przebudowy mostu, bez uwzględnienia polskiego podatku od towarów i
usług.
2. Istniejąca dokumentacja niezbędna do planowania i projektowania mostu
granicznego zostanie bezpłatnie przekazana wzajemnie do dyspozycji. W
szczególności chodzi tu o dokumentację geodezyjną oraz badania gruntu.
Artykuł 7
Płatności
1. Republika Federalna Niemiec będzie przekazywała Rzeczypospolitej Polskiej
przypadające na nią części płatności zaliczkowych dotyczących mostu granicznego,
które dokonywane będą na rzecz zleceniobiorców odpowiednio do postępu prac
budowlanych.
2. Rzeczpospolita Polska powiadamiać będzie Republikę Federalną Niemiec z
dwumiesięcznym wyprzedzeniem o szacunkowym zapotrzebowaniu na środki finansowe
dla płatności zaliczkowych oraz informować o stanie wypłat, przedstawiając
zestawienia, w których wykazane będą wysokości i daty wypłat.
3. Republika Federalna Niemiec zapłaci resztę swego udziału w kosztach po
odbiorze końcowym i rozliczeniu.
4. Wszystkie płatności Republiki Federalnej Niemiec dokonywane będą w markach
niemieckich.
5. Powstanie rozbieżności nie wstrzymuje płatności kwot nie będących przedmiotem
sporu.
6. Republika Federalna Niemiec otrzyma kopie umów budowlanych zamówień i
potwierdzonych dokumentów rozliczeniowych.
Artykuł 8
Prawo przekraczania granicy
1. Pracownicy każdej z Umawiających się Stron, zatrudnieni przy budowie i
przebudowie mostu granicznego, oraz wszyscy inni biorący udział w budowie i
przebudowie obywatele Umawiających się Stron i obywatele państw członkowskich
Unii Europejskiej, które z Rzecząpospolitą Polską nie posiadają obowiązku
wizowego, mogą dla realizacji tego zadania przekraczać granicę w rejonie placu
budowy mostu granicznego oraz przebywać na tej części placu budowy, która
znajduje się na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, bez konieczności
posiadania w tym celu zezwolenia na pobyt. Obywatele innych państw, którzy są
zatrudnieni przy budowie i przebudowie mostu granicznego, mogą przekraczać
granicę w rejonie placu budowy, jeśli posiadają przy sobie dokumenty i
pozwolenia wymagane według ustaleń Umawiających się Stron.
2. Osoby zatrudnione, o których mowa w ustępie 1 oraz inne osoby wymienione w
tym ustępie, muszą posiadać ze sobą dokument uprawniający do przekraczania
granicy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec, uznany
przez każdą z Umawiających się Stron.
3. Pracownicy wymienieni w ustępie 1 oraz inne zatrudnione osoby wymienione w
tym ustępie podlegają polskim przepisom prawnym w zakresie uzyskiwania zezwoleń
na pracę dla cudzoziemców, niezależnie od tego, czy prace wykonywane będą na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czy Republiki Federalnej Niemiec.
4. Każda z Umawiających się Stron będzie zawsze i bez formalności przyjmować
osoby, które wskutek naruszenia postanowień niniejszej umowy znalazły się na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony.
5. Szczegółowe zagadnienia dotyczące utrzymania bezpieczeństwa i porządku w
rejonie placu budowy mostu granicznego zostaną uregulowane przez właściwe
miejscowe władze graniczne we wzajemnym porozumieniu.
6. Niniejsze ustalenia będą obowiązywały dopóty, dopóki Umawiające się Strony
nie zawrą odrębnych porozumień dotyczących przekraczania granicy.
Artykuł 9
Postanowienia podatkowe
1. Dla dostaw towarów i usług, które dokonywane będą w związku z budową i
przebudową mostu granicznego, należy stosować polskie prawo o podatku od towarów
i usług. Od obrotów tych nie będzie pobierany niemiecki podatek obrotowy.
2. Za towary wwożone z terytorium jednej Umawiającej się Strony na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony nie będą pobierane żadne opłaty wwozowe, z
wyjątkiem opłat celnych, jeżeli towary te będą użyte do budowy oraz przebudowy
mostu granicznego. Obowiązuje to od czasu rozpoczęcia budowy. Gwarancje nie są
wymagane. Postanowienia zdania pierwszego nie obowiązują przy wwozie towarów
przeznaczonych dla publicznych administracji budowlanych.
3. Towary potrzebne do budowy i przebudowy mostu granicznego nie podlegają przy
wwozie i wywozie żadnym ograniczeniom i zakazom.
4. Właściwe władze podatkowe i celne obu Umawiających się Stron będą się
porozumiewać i przekazywać sobie wszelkie niezbędne informacje oraz udzielać
wzajemnie pomocy przy stosowaniu obowiązujących ich przepisów prawnych i
administracyjnych w ramach postanowień ustępów od 1 do 3. Przedstawiciele tych
władz będą uprawnieni do przebywania na placu budowy mostu granicznego i
podejmowania tam działań w ramach postanowień ustępów od 1 do 3, które określono
w ich przepisach prawnych i administracyjnych. Poza tym prawa suwerenności
Umawiających się Stron pozostają nienaruszone.
5. Nienaruszone pozostają postanowienia Umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. między
Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie
zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku
oraz Protokółu do tej umowy z dnia 18 grudnia 1972 r.
Artykuł 10
Komisja Mieszana
1. Do spraw budowy i przebudowy mostu granicznego zostanie utworzona
polsko-niemiecka Komisja Mieszana. Składać się ona będzie z przewodniczących obu
delegacji oraz z członków delegowanych na posiedzenia przez każdą z Umawiających
się Stron. Umawiające się Strony poinformują się wzajemnie o wyznaczeniu
przewodniczących delegacji do Komisji Mieszanej. Każdy przewodniczący delegacji
może zwołać pod swym przewodnictwem posiedzenie Komisji, w porozumieniu z
przewodniczącym delegacji drugiej Umawiającej się Strony. Posiedzenie takie musi
odbyć się w ciągu jednego miesiąca od wystąpienia z wnioskiem o jego zwołanie.
2. Zadaniem Komisji Mieszanej jest wyjaśnianie podstawowych problemów
dotyczących budowy i przebudowy mostu granicznego, jak również przedstawianie
Umawiającym się Stronom zaleceń, w szczególności w sprawach:
a) konstrukcji i wymiarów mostu granicznego,
b) określenia zakresu wspólnych prac,
c) sprawdzenia projektu budowlanego i propozycji zlecenia prac,
d) osiągnięcia wspólnego stanowiska odnośnie do płatności i warunków płatności,
e) odbioru obiektu budowlanego,
f) podziału kosztów budowy i przebudowy mostu granicznego,
g) przekazania i przyjęcia obiektu budowlanego,
h) interpretacji lub stosowania niniejszej umowy w przypadkach sporów.
3. Każda delegacja w Komisji Mieszanej może zażądać od właściwych władz
administracyjnych drugiej Umawiającej się Strony przedłożenia dokumentów, które
uzna za niezbędne do przygotowania decyzji Komisji.
4. Każda z Umawiających się Stron może zapraszać ekspertów na posiedzenia
Komisji Mieszanej.
5. Komisja Mieszana podejmuje decyzje we wzajemnym porozumieniu.
Artykuł 11
Ochrona danych osobowych
Jeśli na podstawie niniejszej umowy, zgodnie z regulacjami prawa każdej z
Umawiających się Stron, przekazywane będą dane osobowe, obowiązują w odniesieniu
do nich przy przestrzeganiu przepisów prawnych każdej z Umawiających się Stron
ustalenia zawarte w załączniku do tej umowy. Załącznik jest częścią składową
niniejszej umowy.
Artykuł 12
Pozostałe przedsięwzięcia budowlane
1. W celu uzyskania wymaganej wydajności oraz funkcjonalności odpraw granicznych
towarów (wwóz, wywóz i przewozy towarów tranzytem, łącznie ze środkami
transportu) wymagana jest budowa urządzeń odprawy granicznej (budynki, parkingi
i inne urządzenia).
Powinny być one zlokalizowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Budowa urządzeń odprawy granicznej oraz problemy z nią związane będą
uregulowane oddzielnie między Umawiającymi się Stronami na podstawie Umowy
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec z dnia 29 lipca 1992
r. o ułatwieniach w odprawie granicznej.
Artykuł 13
Rozbieżności
Rozbieżności dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej umowy powinny być
rozstrzygane przez właściwe władze Umawiających się Stron. Każda z Umawiających
się Stron może zasięgnąć opinii Komisji Mieszanej w tych sprawach. Wyjątkowo
może być wykorzystana droga dyplomatyczna.
Artykuł 14
Okres obowiązywania i zmiana umowy
1. Niniejsza umowa jest zawarta na czas nieokreślony. Może być ona zmieniona,
uzupełniona albo uchylona tylko za zgodą Umawiających się Stron.
2. Jeżeli podczas realizacji umowy ujawnią się znaczne trudności lub zmienią się
zasadniczo warunki, na jakich była ona zawarta, to na żądanie jednej z
Umawiających się Stron Strony podejmą negocjacje w sprawie ustalenia nowych
uregulowań.
Artykuł 15
Wejście w życie umowy
1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji; wymiana dokumentów ratyfikacyjnych
nastąpi tak szybko, jak będzie to tylko możliwe w Bonn.
2. Niniejsza umowa wejdzie w życie w pierwszym dniu drugiego miesiąca po
wymianie dokumentów ratyfikacyjnych.
Sporządzono w Warszawie dnia 20 marca 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
języku polskim i niemieckim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej B. Liberadzki
W imieniu Republiki Federalnej Niemiec J. Bauch, M. Wismann
Załącznik do umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o
połączeniu autostrad oraz o budowie i przebudowie mostu granicznego w rejonie
Olszyny i Forstu
OCHRONA DANYCH OSOBOWYCH
1) Wykorzystanie danych przez odbiorcę dopuszczalne jest jedynie w podanym celu
oraz przy zachowaniu warunków określonych przez tę z Umawiających się Stron,
która dane te przekazuje.
2) Na prośbę odbiorca informuje Umawiającą się Stronę, która przekazuje dane, o
sposobie ich wykorzystania oraz o osiągniętych dzięki temu rezultatach.
3) Dane osobowe mogą być przekazywane wyłącznie tym jednostkom, które są
upoważnione do ich odbioru. Dalsze przekazywanie danych innym jednostkom może
nastąpić jedynie po uprzednim wyrażeniu zgody przez jednostkę przekazującą dane.
4) Umawiająca się Strona przekazująca dane zobowiązana jest do zwrócenia uwagi
na ich prawidłowość oraz potrzebę ich dostarczenia, z uwzględnieniem celu,
któremu ma służyć przekazanie tych danych. Należy przy tym przestrzegać
obowiązujących zakazów przekazywania danych według prawa każdej z Umawiających
się Stron. Jeśli okaże się, że przekazano dane nieprawidłowe albo dane, których
nie wolno było przekazać, należy powiadomić o tym niezwłocznie odbiorcę.
Zobowiązany on jest do poprawienia albo zniszczenia danych.
5) Na wniosek zainteresowanego należy poinformować go o istniejących danych,
które dotyczą jego osoby oraz o zamierzonym celu ich wykorzystania. Obowiązek
informowania nie istnieje, jeśli okaże się, że w przypadku nieudzielenia
informacji interes publiczny przeważa nad interesem osoby, której udzielono by
informacji. Poza tym prawo zainteresowanego do otrzymania informacji o
istniejących danych dotyczących jego osoby respektowane jest według prawa tej
Umawiającej się Strony, na której terytorium złożono wniosek o udzielenie
informacji.
6) Jeśli ktoś poniesie szkody wskutek sprzecznego z prawem rozpowszechniania
informacji pozyskanych w ramach wymiany danych według niniejszej umowy,
odpowiedzialność wobec niego spoczywa na Stronie odbierającej dane zgodnie z
obowiązującym ją prawem. Dla oczyszczenia się z zarzutów nie może ona w stosunku
do poszkodowanego powoływać się na to, że szkoda spowodowana została przez
Stronę przekazującą dane.
7) Umawiająca się Strona, która przekazuje dane, informuje przy przekazywaniu o
terminach ich likwidacji obowiązujących według jej prawa. Niezależnie od tych
terminów należy zlikwidować przekazane dane osobowe, w przypadku gdy dla tego
celu, dla którego zostały przekazane, nie są już wymagane.
8) Umawiające się Strony są zobowiązane do udokumentowania w aktach faktu
przekazania i odbioru danych osobowych.
9) Umawiające się Strony są zobowiązane do skutecznego chronienia przekazanych
danych osobowych przed nieupoważnionym dostępem, nieupoważnioną zmianą i
nieupoważnionym podaniem do wiadomości.
PROTOKÓŁ
Rzeczpospolita Polska i Republika Federalna Niemiec
przy okazji podpisania Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną
Niemiec o połączeniu autostrad oraz o budowie i przebudowie mostu granicznego w
rejonie Olszyny i Forstu, przyjęły następujące uzgodnienia, które stanowią
integralną część tej umowy:
1. W celu możliwie najszybszego oddania do eksploatacji mostu granicznego i dla
poprawy warunków komunikacyjnych między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Federalną Niemiec prace budowlane zostaną rozpoczęte po podpisaniu umowy, to
znaczy jeszcze przed jej wejściem w życie.
2. Rządy Umawiających się Stron będą porozumiewały się we właściwym czasie co do
działań związanych z realizacją przedsięwzięć; uzgodnienia takie będą
podejmowane w duchu dobrosąsiedztwa i w ramach wspólnych planów komunikacyjnych.
Sporządzono w Warszawie dnia 20 marca 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
języku polskim i niemieckim, przy czym oba teksty mają jednakową moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej B. Liberadzki
W imieniu Republiki Federalnej Niemiec J. Bauch, M. Wismann
Po zapoznaniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 19 czerwca 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 23 lipca 1997 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską
a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu autostrad oraz o budowie i
przebudowie mostu granicznego w rejonie Olszyny i Forstu, sporządzonej w
Warszawie dnia 20 marca 1995 r.
(Dz. U. Nr 127, poz. 822)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 15 ustęp 1 Umowy
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o budowie i
przebudowie mostu granicznego w rejonie Olszyny i Forstu, sporządzonej w
Warszawie dnia 20 marca 1995 r., nastąpiła w Bonn dnia 8 lipca 1997 r. wymiana
dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej umowy.
Powyższa umowa wchodzi w życie dnia 1 września 1997 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu
polskiej drogi krajowej 274 i niemieckiej drogi federalnej B97 oraz o budowie
mostu granicznego w rejonie Gubinka i Guben, sporządzona w Warszawie dnia 20
marca 1995 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 127, poz. 823)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 20 marca 1995 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu polskiej drogi
krajowej 274 i niemieckiej drogi federalnej B97 oraz o budowie mostu granicznego
w rejonie Gubinka i Guben w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu
polskiej drogi krajowej 274 i niemieckiej drogi federalnej B97 oraz o budowie
mostu granicznego w rejonie Gubinka i Guben
Rzeczpospolita Polska i Republika Federalna Niemiec,
kierując się życzeniem usprawnienia ruchu drogowego między obydwoma Państwami
oraz w tranzycie przez terytoria obydwu Państw, zgodnie z Traktatem między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o dobrym sąsiedztwie i
przyjaznej współpracy z dnia 17 czerwca 1991 r.
postanowiły, co następuje:
Artykuł 1
Przedmiot umowy
1. Polska droga krajowa 274 w kierunku zachodnim i niemiecka droga federalna B97
w kierunku wschodnim powinny być połączone w rejonie Gubinka i Guben.
2. W tym celu zrealizowane zostaną następujące przedsięwzięcia budowlane:
a) na terytorium Republiki Federalnej Niemiec budowa objazdu miejscowości Guben
w ciągu niemieckiej drogi federalnej B97 (objazd miejscowości Guben),
b) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budowa objazdu miejscowości Gubin w
ciągu polskiej drogi krajowej 274 (objazd miejscowości Gubin oraz modernizacja
istniejącej drogi dojazdowej),
c) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i na terytorium Republiki Federalnej
Niemiec budowa mostu granicznego przez rzekę Nysę (most graniczny).
3. Umawiające się Strony dążą, aby przedsięwzięcia budowlane wymienione w
ustępie 2 zostały zakończone w 1998 r.
Artykuł 2
Planowanie i wykonawstwo
1. Rzeczpospolita Polska przejmie wykonanie:
a) prac pomiarowych,
b) prac planistycznych i projektowych,
c) ogłoszenia przetargu,
d) zlecenia robót budowlanych,
e) sprawdzenia dokumentacji wykonawczej,
f) sprawowania nadzoru budowlanego,
g) sprawdzenia rozliczenia prac zleconych umowami, dotyczących mostu
granicznego, w porozumieniu z Republiką Federalną Niemiec.
2. Przy budowie mostu granicznego przedsiębiorstwa realizujące zlecenie zostaną
zobowiązane w umowie o robotach budowlanych do wystawiania oddzielnych rachunków
za wykonanie:
- przyczółków i filarów na terytorium każdej z Umawiających się Stron,
- górnych elementów mostu, włącznie z tymi pracami, które mogą być wykonane
tylko dla całego obiektu budowlanego, odpowiednio do długości części mostu
granicznego mierzonych wzdłuż osi mostu między osiami skrajnych podpór a granicą
między terytoriami Umawiających się Stron.
3. Most graniczny będzie projektowany, wykonany i odebrany według norm i
przepisów budowlanych obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej. Nośność mostu
granicznego zostanie sprawdzona według niemieckiej normy DIN 1072 przez
przeprowadzenie obliczeń porównawczych. Federalne Ministerstwo Komunikacji
Republiki Federalnej Niemiec udostępni stronie polskiej tekst tej normy. Dla
pojedynczych elementów budowlanych Umawiające się Strony mogą uzgodnić
zastosowanie niemieckich norm i przepisów.
4. Rzeczpospolita Polska przejmie wykonanie czynności wymienionych w ustępie 1
dla objazdu miejscowości Gubin; Republika Federalna Niemiec przejmie wykonanie
czynności wymienionych w ustępie 1 dla objazdu miejscowości Guben.
Artykuł 3
Pozyskanie gruntów
Każda z Umawiających się Stron zadba, aby na jej terytorium zostały w
odpowiednim czasie przekazane do dyspozycji, na stałe lub na czas określony,
niezbędne tereny dla budowy urządzeń wymienionych w artykule 1 ustęp 2.
Artykuł 4
Odbiór
1. Odbiór robót budowlanych dotyczących mostu granicznego dokonywany będzie
przez właściwe administracje obydwu Umawiających się Stron, w obecności
przedsiębiorstw realizujących zlecenie, według prawa polskiego stosowanego w
umowach dotyczących robót budowlanych.
2. Odbiór robót budowlanych dotyczących objazdu miejscowości Gubin wraz z
istniejącą drogą dojazdową dokonywany będzie przez właściwą administrację
Rzeczypospolitej Polskiej, w obecności przedsiębiorstw realizujących zlecenie,
według prawa polskiego stosowanego przy umowach o robotach budowlanych; odbiór
robót budowlanych dotyczących objazdu miejscowości Guben dokonywany będzie przez
właściwą administrację Republiki Federalnej Niemiec, w obecności przedsiębiorstw
realizujących zlecenie, według prawa niemieckiego stosowanego przy publicznych
umowach budowlanych.
Artykuł 5
Utrzymanie
1. Zasady utrzymania (utrzymanie bieżące i odnowa) mostu granicznego, jak
również oczyszczanie i utrzymanie zimowe na moście granicznym zostaną
uregulowane oddzielnie przez Umawiające się Strony.
2. Utrzymanie (utrzymanie bieżące i odnowę) objazdu miejscowości Gubin, jak
również oczyszczanie i utrzymanie zimowe przejmie Rzeczpospolita Polska;
utrzymanie (utrzymanie bieżące i odnowę) objazdu miejscowości Guben, jak również
oczyszczanie i utrzymanie zimowe przejmie Republika Federalna Niemiec.
Artykuł 6
Koszty
1. Każda z Umawiających się Stron ponosi koszty pozyskania gruntów, budowy mostu
granicznego, jak również koszty czynności wyszczególnionych w artykule 2 ustęp
1, dla tej części mostu, która znajduje się na jej terytorium. Przy podziale
tych kosztów nie należy uwzględniać polskiego podatku od towarów i usług.
Podatek ten będzie obciążał wyłącznie Rzeczpospolitą Polską. Koszty czynności
wyszczególnionych w artykule 2 ustęp 1 będą wynosiły 10 % kosztów budowy mostu
bez uwzględnienia polskiego podatku od towarów i usług.
2. Istniejąca dokumentacja niezbędna do planowania i projektowania mostu
granicznego zostanie bezpłatnie przekazana wzajemnie do dyspozycji. W
szczególności chodzi tu o dokumentację geodezyjną oraz badania gruntu.
3. Rzeczpospolita Polska ponosi koszty pozyskania gruntu i budowy objazdu
miejscowości Gubin; Republika Federalna Niemiec ponosi koszty pozyskania gruntu
i budowy objazdu miejscowości Guben.
Artykuł 7
Płatności
1. Republika Federalna Niemiec będzie przekazywała Rzeczypospolitej Polskiej
przypadające na nią części płatności zaliczkowych dotyczących mostu granicznego,
które dokonywane będą na rzecz zleceniobiorców odpowiednio do postępu prac
budowlanych.
2. Rzeczpospolita Polska powiadamiać będzie Republikę Federalną Niemiec z
dwumiesięcznym wyprzedzeniem o szacunkowym zapotrzebowaniu na środki finansowe
dla płatności zaliczkowych oraz informować o stanie wypłat, przedstawiając
zestawienia, w których wykazane będą wysokości i daty wypłat.
3. Republika Federalna Niemiec zapłaci resztę swego udziału w kosztach po
odbiorze końcowym i rozliczeniu.
4. Wszystkie płatności Republiki Federalnej Niemiec dokonywane będą w markach
niemieckich.
5. Powstanie rozbieżności nie wstrzymuje płatności kwot nie będących przedmiotem
sporu.
6. Republika Federalna Niemiec otrzyma kopie umów budowlanych zamówień i
potwierdzonych dokumentów rozliczeniowych.
Artykuł 8
Prawo przekraczania granicy
1. Pracownicy każdej z Umawiających się Stron, zatrudnieni przy budowie mostu
granicznego, oraz wszyscy inni biorący udział w budowie obywatele Umawiających
się Stron i obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej, które z
Rzecząpospolitą Polską nie posiadają obowiązku wizowego, mogą dla realizacji
tego zadania przekraczać granicę w rejonie placu budowy mostu granicznego oraz
przebywać na tej części placu budowy, która znajduje się na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony, bez konieczności posiadania w tym celu zezwolenia na
pobyt. Obywatele innych państw, którzy są zatrudnieni przy budowie mostu
granicznego, mogą przekraczać granicę w rejonie placu budowy, jeśli posiadają
przy sobie dokumenty i pozwolenia wymagane zgodnie z prawem Umawiających się
Stron.
2. Osoby zatrudnione, o których mowa w ustępie 1, oraz inne osoby wymienione w
tym ustępie, muszą posiadać ze sobą dokument uprawniający do przekraczania
granicy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec, uznany
przez każdą z Umawiających się Stron.
3. Pracownicy wymienieni w ustępie 1 oraz inne zatrudnione osoby wymienione w
tym ustępie podlegają polskim przepisom prawnym w zakresie uzyskiwania zezwoleń
na pracę dla cudzoziemców, niezależnie od tego, czy prace wykonywane będą na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czy Republiki Federalnej Niemiec.
4. Każda z Umawiających się Stron będzie zawsze bez formalności przejmować
osoby, które wskutek naruszenia postanowień niniejszej umowy znalazły się na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony.
5. Szczegółowe zagadnienia dotyczące utrzymania bezpieczeństwa i porządku w
rejonie placu budowy mostu granicznego zostaną uregulowane przez właściwe
miejscowe władze graniczne we wzajemnym porozumieniu.
6. Niniejsze ustalenia będą obowiązywały dopóty, dopóki Umawiające się Strony
nie zawrą odrębnych porozumień dotyczących przekraczania granicy.
Artykuł 9
Postanowienia podatkowe
1. Dla dostaw towarów i usług, które dokonywane będą w związku z budową mostu
granicznego, należy stosować polskie prawo dotyczące podatku od towarów i usług.
Od obrotów tych nie będzie pobierany niemiecki podatek obrotowy.
2. Za towary wwożone z terytorium jednej Umawiającej się Strony na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony nie będą pobierane żadne opłaty wwozowe, z
wyjątkiem opłat celnych, jeżeli towary te będą użyte do budowy mostu
granicznego. Obowiązuje to od czasu rozpoczęcia budowy. Gwarancje nie są
wymagane. Postanowienia zdania pierwszego nie obowiązują przy wwozie towarów
przeznaczonych dla publicznych administracji budowlanych.
3. Towary potrzebne do budowy mostu granicznego nie podlegają przy wwozie i
wywozie żadnym ograniczeniom i zakazom.
4. Właściwe władze podatkowe i celne obu Umawiających się Stron będą się
porozumiewać i przekazywać sobie wszelkie niezbędne informacje oraz udzielać
wzajemnie pomocy przy stosowaniu obowiązujących ich przepisów prawnych i
administracyjnych w ramach postanowień ustępów od 1 do 3. Przedstawiciele tych
władz będą uprawnieni do przebywania na placu budowy mostu granicznego i
podejmowania tam działań w ramach postanowień ustępów od 1 do 3, które określono
w ich przepisach prawnych i administracyjnych. Poza tym prawa suwerenności
Umawiających się Stron pozostają nienaruszone.
5. Nienaruszone pozostają postanowienia umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. między
Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie
zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku
oraz Protokółu do tej umowy z dnia 18 grudnia 1972 r.
Artykuł 10
Komisja Mieszana
1. Do spraw budowy mostu granicznego zostanie utworzona polsko-niemiecka Komisja
Mieszana. Składać się ona będzie z przewodniczących obu delegacji oraz z
członków delegowanych na posiedzenia przez każdą z Umawiających się Stron.
Umawiające się Strony poinformują się wzajemnie o wyznaczeniu przewodniczących
delegacji do Komisji Mieszanej. Każdy przewodniczący delegacji może zwołać pod
swym przewodnictwem posiedzenie Komisji, w porozumieniu z przewodniczącym
delegacji drugiej Umawiającej się Strony. Posiedzenie takie musi odbyć się w
ciągu jednego miesiąca od wystąpienia z wnioskiem o jego zwołanie.
2. Zadaniem Komisji Mieszanej jest wyjaśnianie podstawowych problemów
dotyczących budowy mostu granicznego, jak również przedstawianie Umawiającym się
Stronom zaleceń, w szczególności w sprawach:
a) konstrukcji i wymiarów mostu granicznego,
b) określenia zakresu wspólnych prac,
c) sprawdzenia projektu budowlanego i propozycji zlecenia prac,
d) osiągnięcia wspólnego stanowiska odnośnie do płatności i warunków płatności,
e) odbioru obiektu budowlanego,
f) podziału kosztów budowy mostu granicznego,
g) przekazania i przyjęcia obiektu budowlanego,
h) interpretacji lub stosowania niniejszej umowy w przypadkach sporów.
3. Każda delegacja w Komisji Mieszanej może zażądać od właściwych władz
administracyjnych drugiej Umawiającej się Strony przedłożenia dokumentów, które
uzna za niezbędne do przygotowania decyzji Komisji.
4. Każda z Umawiających się Stron może zapraszać ekspertów na posiedzenia
Komisji Mieszanej.
5. Komisja Mieszana podejmuje decyzje we wzajemnym porozumieniu.
Artykuł 11
Ochrona danych osobowych
Jeśli na podstawie niniejszej umowy, zgodnie z regulacjami prawa każdej z
Umawiających się Stron. przekazywane będą dane osobowe, obowiązują w odniesieniu
do nich przy przestrzeganiu przepisów prawnych każdej z Umawiających się Stron
ustalenia zawarte w załączniku do tej umowy. Załącznik jest częścią składową
niniejszej umowy.
Artykuł 12
Pozostałe przedsięwzięcia budowlane
1. W celu uzyskania wymaganej wydajności oraz funkcjonalności odpraw granicznych
towarów (wwóz, wywóz i przewozy towarów tranzytem, łącznie za środkami
transportu) wymagana jest budowa urządzeń odprawy granicznej (budynki, parkingi
i inne urządzenia). Powinny być one zlokalizowane na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. Budowa urządzeń odprawy granicznej oraz problemy z nią związane będą
uregulowane oddzielnie między Umawiającymi się Stronami na podstawie Umowy
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec z dnia 29 lipca 1992
r. o ułatwieniach w odprawie granicznej.
Artykuł 13
Rozbieżności
Rozbieżności dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej umowy powinny być
rozstrzygane przez właściwe władze Umawiających się Stron. Każda z Umawiających
się Stron może zasięgnąć opinii Komisji Mieszanej w tych sprawach. Wyjątkowo
może być wykorzystana droga dyplomatyczna.
Artykuł 14
Okres obowiązywania i zmiana umowy
1. Niniejsza umowa jest zawarta na czas nie określony. Może być ona zmieniona,
uzupełniona albo uchylona tylko za zgodą Umawiających się Stron.
2. Jeżeli podczas realizacji umowy ujawnią się znaczne trudności lub zmienią się
zasadniczo warunki, na jakich była ona zawarta, to na żądanie jednej z
Umawiających się Stron Strony podejmą negocjacje w sprawie ustalenia nowych
uregulowań.
Artykuł 15
Wejście w życie umowy
1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji; wymiana dokumentów ratyfikacyjnych
nastąpi tak szybko jak będzie to tylko możliwe w Bonn.
2. Niniejsza umowa wejdzie w życie w pierwszym dniu drugiego miesiąca po
wymianie dokumentów ratyfikacyjnych.
Sporządzono w Warszawie dnia 20 marca 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i niemieckim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej B. Liberadzki
W imieniu Republiki Federalnej Niemiec J. Bauch, M. Wismann
Załącznik do umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o
połączeniu polskiej drogi krajowej 274 oraz niemieckiej drogi federalnej B97 i o
budowie mostu granicznego w rejonie Gubinka i Guben
OCHRONA DANYCH OSOBOWYCH
1) Wykorzystanie danych przez odbiorcę dopuszczalne jest jedynie w podanym celu
oraz przy zachowaniu warunków określonych przez tę z Umawiających się Stron,
która dane te przekazuje.
2) Na prośbę odbiorca informuje Umawiającą się Stronę, która przekazuje dane, o
sposobie ich wykorzystania oraz o osiągniętych dzięki temu rezultatach.
3) Dane osobowe mogą być przekazywane wyłącznie tym jednostkom, które są
upoważnione do ich odbioru. Dalsze przekazywanie danych innym jednostkom może
nastąpić jedynie po uprzednim wyrażeniu zgody przez jednostkę przekazującą dane.
4) Umawiająca się Strona przekazująca dane zobowiązana jest do zwrócenia uwagi
na ich prawidłowość oraz potrzebę ich dostarczenia z uwzględnieniem celu,
któremu ma służyć przekazanie tych danych. Należy przy tym przestrzegać
obowiązujących zakazów przekazywania danych według prawa każdej z Umawiających
się Stron. Jeśli okaże się, że przekazano dane nieprawidłowe albo dane, których
nie wolno było przekazać, należy powiadomić o tym niezwłocznie odbiorcę.
Zobowiązany on jest do poprawienia albo zniszczenia danych.
5) Na wniosek zainteresowanego należy poinformować go o istniejących danych,
które dotyczą jego osoby, oraz o zamierzonym celu ich wykorzystania. Obowiązek
informowania nie istnieje, jeśli okaże się, że w przypadku nieudzielenia
informacji interes publiczny przeważa nad interesem osoby, której udzielono by
informacji. Poza tym prawo zainteresowanego do otrzymania informacji o
istniejących danych dotyczących jego osoby respektowane jest według prawa tej
Umawiającej się Strony, na której terytorium złożono wniosek o udzielenie
informacji.
6) Jeśli ktoś poniesie szkody wskutek sprzecznego z prawem rozpowszechniania
informacji pozyskanych w ramach wymiany danych według niniejszej umowy,
odpowiedzialność wobec niego spoczywa na Stronie odbierającej dane zgodnie z
obowiązującym ją prawem. Dla oczyszczenia się z zarzutów nie może ona w stosunku
do poszkodowanego powoływać się na to, że szkoda spowodowana została przez
Stronę przekazującą dane.
7) Umawiająca się Strona, która przekazuje dane, informuje przy przekazywaniu o
terminach ich likwidacji obowiązujących według jej prawa. Niezależnie od tych
terminów, należy zlikwidować przekazane dane osobowe w przypadku, gdy dla tego
celu, dla którego zostały przekazane, nie są już wymagane.
8) Umawiające się Strony są zobowiązane do udokumentowania w aktach faktu
przekazania i odbioru danych osobowych.
9) Umawiające się Strony są zobowiązane do skutecznego chronienia przekazanych
danych osobowych przed nieupoważnionym dostępem, nieupoważnioną zmianą i
nieupoważnionym podaniem do wiadomości.
PROTOKÓŁ
Rzeczpospolita Polska i Republika Federalna Niemiec
przy okazji sporządzenia Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Federalną Niemiec o połączeniu polskiej drogi krajowej 274 oraz niemieckiej
drogi federalnej B97 i o budowie mostu granicznego w rejonie Gubinka i Guben
przyjęły następujące uzgodnienia, które stanowią integralną część tej umowy:
1. W celu możliwie najszybszego oddania do eksploatacji mostu granicznego oraz
przejścia granicznego i dla poprawy warunków komunikacyjnych prace budowlane
zostaną rozpoczęte po podpisaniu umowy, to znaczy jeszcze przed jej wejściem w
życie.
2. Rządy Umawiających się Stron będą porozumiewały się we właściwym czasie co do
działań związanych z realizacją przedsięwzięć; uzgodnienia takie będą
podejmowane w duchu dobrosąsiedztwa i w ramach wspólnych planów komunikacyjnych.
Sporządzono w Warszawie dnia 20 marca 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i niemieckim, przy czym oba teksty mają jednakową moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej B. Liberadzki
W imieniu Republiki Federalnej Niemiec Bauch, M. Wismann
Po zapoznaniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 19 czerwca 1995 r.
Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 23 lipca 1997 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską
a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu polskiej drogi krajowej 274 i
niemieckiej drogi federalnej B97 oraz o budowie mostu granicznego w rejonie
Gubinka i Guben, sporządzonej w Warszawie dnia 20 marca 1995 r.
(Dz. U. Nr 127, poz. 824)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 15 ustęp 1 Umowy
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu
polskiej drogi krajowej 274 i niemieckiej drogi federalnej B 97 oraz o budowie
mostu granicznego w rejonie Gubinka i Guben, sporządzonej w Warszawie dnia 20
marca 1995 r., nastąpiła w Bonn dnia 8 lipca 1997 r. wymiana dokumentów
ratyfikacyjnych wymienionej umowy.
Powyższa umowa wchodzi w życie dnia 1 września 1997 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o utrzymaniu mostów
granicznych na granicy polsko-niemieckiej w ciągu polskich dróg krajowych i
niemieckich dróg federalnych, sporządzona w Warszawie dnia 20 marca 1995 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 127, poz. 825)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 20 marca 1995 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o utrzymaniu mostów
granicznych na granicy polsko-niemieckiej w ciągu polskich dróg krajowych i
niemieckich dróg federalnych w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o utrzymaniu mostów
granicznych na granicy polsko-niemieckiej w ciągu polskich dróg krajowych i
niemieckich dróg federalnych
Rzeczpospolita Polska i Republika Federalna Niemiec,
dążąc do utrzymania mostów granicznych w ciągu polskich dróg krajowych i
niemieckich dróg federalnych i przynależnych urządzeń na granicy
polsko-niemieckiej w stanie stateczności, bezpieczeństwa ruchowego i wolnym od
usterek
- postanowiły, co następuje:
Artykuł 1
1. Przedmiotem niniejszej umowy jest utrzymanie mostów granicznych w ciągu dróg
krajowych Rzeczypospolitej Polskiej i federalnych dróg Republiki Federalnej
Niemiec oraz przynależnych urządzeń w stanie stateczności, bezpieczeństwa
ruchowego i wolnym od usterek.
2) Pojęcie "utrzymanie" obejmuje wszelkie prace, które wymagane są do utrzymania
bieżącego i odnowy mostów granicznych i przynależnych urządzeń. Do tych prac
należą wszystkie przedsięwzięcia, które zapewniają użytkowanie mostów
granicznych zgodnie z przepisami eksploatacyjnymi oraz ich odpowiedni stan
techniczny, przy zachowaniu nośności bez zmiany istotnych wymiarów i schematu
statycznego. Obejmuje ono również czyszczenie obiektów oraz utrzymanie zimowe.
3. Za urządzenia przynależne do mostów granicznych uważa się skarpy przy
nasypach, umocnienia brzegów, dojazdy, jak również urządzenia odwodnienia,
oświetlenia i bezpieczeństwa ruchu w obszarze tych urządzeń.
4. Utrzymanie mostów granicznych wchodzi w zakres obowiązków Umawiających się
Stron, tak jak określa to załącznik do niniejszej umowy; następuje ono we
wzajemnym porozumieniu. Roboty związane z utrzymaniem przeprowadza się na
podstawie przepisów tej Umawiającej się Strony, która jest zobowiązana do
utrzymania. Utrzymanie urządzeń przynależnych do mostów granicznych wchodzi w
zakres obowiązków tej Umawiającej się Strony, na której terytorium znajdują się
te urządzenia; odpowiednio obowiązują postanowienia zdania 2.
5. Utrzymywane są przede wszystkim konstrukcje ustrojów nośnych, jezdnie na
mostach granicznych między przejściami przez jezdnie, drogi na mostach
granicznych dla pieszych i rowerów, przyczółki, filary, poręcze mostowe,
przejścia przez jezdnie, łożyska, urządzenia rewizyjne, urządzenia odwodnienia i
oświetlenia, znaki drogowe, jak również bariery energochłonne na mostach
granicznych i urządzenia ochronne przed spływającym lodem.
Artykuł 2
1. Prace związane z utrzymaniem mostów granicznych i przynależnych urządzeń
wykonywane będą tak, aby w możliwie najmniejszym stopniu utrudniały one ruch
statków na rzekach oraz ruch na mostach granicznych i dojazdach do nich.
2. Umawiające się Strony zapewnią odpowiednie warunki dla spływającego lodu i
odprowadzenia fali powodziowej pod mostami granicznymi.
3. Decyzja o konieczności wykonania nowego oświetlenia i o zmianach w
istniejącym oświetleniu stałym mostu granicznego, o ponoszeniu kosztów oraz o
rodzaju i sposobie wykonania instalacji wymaga oddzielnego porozumienia między
Ministerstwem Transportu i Gospodarki Morskiej Rzeczypospolitej Polskiej i
Federalnym Ministerstwem Komunikacji Republiki Federalnej Niemiec przy udziale
właściwych władz.
4. Każda z Umawiających się Stron, do której obowiązków należy utrzymywanie
mostów granicznych z konstrukcjami drewnianymi, zabezpiecza na nich odpowiedni
sprzęt oraz urządzenia ochrony przeciwpożarowej.
Artykuł 3
Każda z Umawiających się Stron odpowiada za bezpieczeństwo ruchu na
utrzymywanych przez nią mostach granicznych i dojazdach do nich. Umawiająca się
Strona zobowiązana do utrzymania zwalnia drugą Umawiającą się Stronę od roszczeń
osób trzecich.
Artykuł 4
Trzy miesiące po podpisaniu niniejszej umowy Umawiające się Strony wymienią
znajdującą się w ich posiadaniu dokumentację mostów granicznych i przynależnych
urządzeń, które dotychczas były przez nią utrzymywane. Należą do niej przede
wszystkim plany stanu istniejącego, obliczenia statyczne, obliczenia nośności,
porozumienia i umowy z innymi jednostkami, protokóły kontroli, książki mostowe i
temu podobne.
Artykuł 5
1. Umawiające się Strony informują się wzajemnie o zamiarze przeprowadzenia prac
związanych z utrzymaniem mostów granicznych lub przynależnych urządzeń co
najmniej:
- na dwa tygodnie przed rozpoczęciem prac, jeśli prace te nie utrudniają ruchu
drogowego,
- na trzy miesiące przed rozpoczęciem prac, jeśli nie można uniknąć ograniczeń
albo przejściowego zawieszenia ruchu drogowego na moście granicznym.
2. Każda z Umawiających się Stron gwarantuje, że jej władze graniczne i celne
poinformowane zostaną w możliwie najkrótszym czasie o przygotowaniach i
rozpoczęciu prac utrzymania wymienionych w ustępie 1.
Artykuł 6
1. Wszelkie koszty związane z utrzymaniem mostów granicznych na granicy
polsko-niemieckiej ponosi ta Umawiająca się Strona, która zobowiązana jest do
ich utrzymania zgodnie z załącznikiem do niniejszej umowy.
2. Koszty utrzymania urządzeń wymienionych w artykule 1 ustęp 4 zdanie 3 ponosi
ta z Umawiających się Stron, która zobowiązana jest do ich utrzymania.
Artykuł 7
1. Pracownicy każdej z Umawiających się Stron, którym powierzono planowanie,
realizację i nadzór prac wymienionych w artykule 1 oraz wymienionych w artykule
8, kontroli stanu mostów granicznych, oraz wszyscy inni biorący udział w wyżej
wymienionych czynnościach obywatele Umawiających się Stron i obywatele państw
członkowskich Unii Europejskiej, które z Rzecząpospolitą Polską nie posiadają
obowiązku wizowego, mogą dla realizacji tych zadań przekraczać granicę w rejonie
mostów granicznych oraz przebywać na tej części mostów granicznych i należących
do nich urządzeń, które znajdują się na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony bez konieczności posiadania w tym celu zezwolenia na pobyt. Obywatele
innych państw, którzy są zatrudnieni przy wyżej wymienionych czynnościach, mogą
przekraczać mosty graniczne, jeśli posiadają przy sobie dokumenty i pozwolenia
wymagane zgodnie z prawem Umawiających się Stron. Osoby wymienione w zdaniu 1 i
2 uprawnione do przekraczania granicy w związku z wykonywaniem czynności na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony nie potrzebują zezwolenia na pracę.
2. Osoby zatrudnione, o których mowa w ustępie 1, oraz inne osoby wymienione w
tym ustępie muszą posiadać przy sobie dokument uprawniający do przekroczenia
granicy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec uznany przez
każdą z Umawiających się Stron.
3. Każda z Umawiających się Stron będzie zawsze i bez formalności przejmować
osoby, które wskutek naruszenia postanowień niniejszej umowy znalazły się na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony.
4. Szczegółowe zagadnienia dotyczące utrzymania bezpieczeństwa i porządku w
rejonie mostów granicznych zostaną uregulowane przez właściwe miejscowe władze
graniczne we wzajemnym porozumieniu.
5. Postanowienia niniejsze będą obowiązywały dopóty, dopóki Umawiające się
Strony nie zawrą odrębnych porozumień dotyczących przekraczania granicy.
Artykuł 8
1. Co pięć lat przedstawiciele Umawiających się Stron mają obowiązek
przeprowadzić w obecności przedstawicieli kompetentnych władz granicznych
wspólne przeglądy stanu istniejącego każdego mostu granicznego i przynależnych
urządzeń.
2. Poza tymi wspólnymi przeglądami stanu istniejącego Umawiające się Strony
przeprowadzają oddzielnie przeglądy mostów granicznych, do których utrzymania są
zobowiązane, według obowiązujących każdorazowo przepisów krajowych. Umawiające
się Strony wymieniają wzajemnie wyniki oddzielnych przeglądów dwa tygodnie przed
uzgodnionymi wspólnymi przeglądami stanu istniejącego mostów granicznych.
3. Wspólny przegląd stanu istniejącego musi być przeprowadzony z powodów
specjalnych, w szczególności z powodu wyjątkowo wysokiego stanu wody, spływu
lodu, zderzenia statku z mostem granicznym lub innych nieszczęśliwych wypadków.
4. Wspólne przeglądy stanu istniejącego zgodnie z ustępami 1 i 3 organizuje ta z
Umawiających się Stron, która jest zobowiązana do utrzymania mostu granicznego.
Poleca ona sporządzenie protokółu z każdego przeglądu i powoduje przekazanie go
kompetentnemu organowi budownictwa drogowego drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 9
W przypadku gdy powinny być wymienione główne części nośne mostu granicznego
(dźwigary główne, filary, przyczółki, posadowienie) lub jeśli most graniczny
powinien być przebudowany (np. poszerzony, wzmocniony w celu przywrócenia lub
podwyższenia pierwotnej nośności), konieczne jest zawarcie odrębnego
porozumienia między Umawiającymi się Stronami.
Artykuł 10
1. Do dostaw towarów i usług, które dokonywane są w związku z utrzymaniem mostów
granicznych wymienionych pod numerem 1 załącznika do niniejszej umowy należy
stosować niemieckie prawo dotyczące podatku obrotowego. Od tych obrotów nie
będzie pobierany polski podatek od towarów i usług.
2. Do dostaw towarów i usług, które dokonywane są w związku z utrzymywaniem
mostów granicznych wymienionych pod numerem 2 załącznika do niniejszej umowy,
należy stosować polskie prawo dotyczące podatku od towarów i usług. Od tych
obrotów nie będzie pobierany niemiecki podatek obrotowy.
3. Od towarów, które sprowadzane są z terytorium jednej Umawiającej się Strony
na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, z wyjątkiem opłat celnych, nie
będą pobierane żadne opłaty wwozowe, jeśli towary te będą stosowane do
utrzymania mostów granicznych. Gwarancje nie są wymagane. Postanowienia zdania 1
nie obowiązują przy wwozie towarów dla administracji publicznych.
4. Towary potrzebne do utrzymania mostów granicznych nie podlegają przy wwozie i
wywozie żadnym zakazom i ograniczeniom.
5. Właściwe władze podatkowe i celne obu Umawiających się Stron będą
porozumiewać się i przekazywać sobie wszystkie niezbędne informacje oraz
udzielać wzajemnie pomocy przy stosowaniu swych przepisów prawnych i
administracyjnych w zakresie ustaleń ustępów od 1 do 4. Przedstawiciele tych
władz będą uprawnieni do przebywania na mostach granicznych i podejmowania tam
działań w zakresie ustaleń ustępów od 1 do 4, które są przewidziane w ich
przepisach prawnych i administracyjnych. Poza tym, prawa suwerenności
Umawiających się Stron pozostają nienaruszone.
6. Nienaruszone pozostają postanowienia umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. między
Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie
zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku
oraz Protokółu do tej umowy z dnia 18 grudnia 1972 r.
Artykuł 11
1. Załącznik do niniejszej umowy jest jej częścią składową. Jeśli na podstawie
oddzielnego porozumienia między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną
Niemiec wybudowany zostanie nowy most graniczny lub istniejący most graniczny
zostanie przywrócony do eksploatacji, to utrzymanie tych mostów granicznych oraz
związane z tym problemy reguluje również niniejsza umowa. Załącznik należy
wówczas każdorazowo uzupełnić w drodze wymiany not. Załącznik należy również
zmienić, jeśli jakikolwiek most graniczny zostanie wyłączony z eksploatacji;
odpowiednio obowiązują postanowienia zdania 3. W przypadku zmiany klasyfikacji
drogi należy zawrzeć odrębne porozumienie.
2. W przypadkach przewidzianych w ustępie 1 należy zapewnić w możliwie
największym stopniu, aby stosunek powierzchni mostów utrzymywanych przez każdą z
Umawiających się Stron odpowiadał stosunkowi powierzchni mostów znajdujących się
na terytorium każdej z Umawiających się Stron.
Artykuł 12
Jeżeli na podstawie niniejszej umowy, zgodnie z regulacjami prawa każdej z
Umawiających się Stron, przekazywane będą dane osobowe, obowiązują w odniesieniu
do nich przy przestrzeganiu przepisów prawnych każdej z Umawiających się Stron
następujące ustalenia:
a) wykorzystanie danych przez odbiorcę dopuszczalne jest jedynie w podanym celu
oraz przy zachowaniu warunków określonych przez tę z Umawiających się Stron,
która dane te przekazuje,
b) na prośbę odbiorca informuje Umawiającą się Stronę, która przekazuje dane, o
sposobie ich wykorzystania oraz o osiągniętych dzięki temu rezultatach,
c) dane osobowe mogą być przekazywane wyłącznie tym jednostkom, które są
upoważnione do ich odbioru. Dalsze przekazywanie danych innym jednostkom może
nastąpić jedynie po uprzednim wyrażeniu zgody przez jednostkę przekazującą dane,
d) Umawiająca się Strona przekazująca dane zobowiązana jest do zwrócenia
szczególnej uwagi na ich prawidłowość oraz potrzebę ich dostarczenia, z
uwzględnieniem celu, który może być osiągnięty dzięki przekazaniu tych danych.
Należy przy tym przestrzegać obowiązujących zakazów przekazywania danych według
prawa każdej z Umawiających się Stron. Jeśli okaże się, że przekazano dane
nieprawidłowe albo dane, których nie wolno było przekazać, należy powiadomić o
tym niezwłocznie odbiorcę. Zobowiązany on jest do poprawienia albo zniszczenia
danych,
e) na wniosek zainteresowanego należy poinformować go o istniejących danych,
które dotyczą jego osoby, oraz o zamierzonym celu ich wykorzystania. Obowiązek
informowania nie istnieje, jeśli okaże się, że w przypadku nieudzielenia
informacji interes publiczny przeważa nad interesem osoby, której udzielono by
informacji. Poza tym prawo zainteresowanego do otrzymania informacji o
istniejących danych dotyczących jego osoby respektowane jest według prawa tej
Umawiającej się Strony, na której terytorium złożono wniosek o udzielenie
informacji,
f) jeśli ktoś poniesie szkody wskutek sprzecznego z prawem rozpowszechniania
informacji pozyskanych w ramach wymiany danych według niniejszej umowy,
odpowiedzialność wobec niego spoczywa na Stronie odbierającej dane zgodnie z
obowiązującym ją prawem. Dla oczyszczenia się z zarzutów nie może ona w stosunku
do poszkodowanego powoływać się na to, że szkoda spowodowana została przez
Stronę przekazującą dane,
g) Umawiająca się Strona, która przekazuje dane, informuje przy przekazywaniu o
terminach ich likwidacji obowiązujących według jej prawa. Niezależnie od tych
terminów, należy zlikwidować przekazane dane osobowe w przypadku, gdy dla tego
celu, dla którego zostały przekazane, nie są już wymagane,
h) Umawiające się Strony są zobowiązane do udokumentowania w aktach faktu
przekazania i odbioru danych osobowych,
i) Umawiające się Strony są zobowiązane do skutecznego chronienia przekazanych
danych osobowych przed nieupoważnionym dostępem, nieupoważnioną zmianą i
nieupoważnionym podaniem do wiadomości.
Artykuł 13
1. Niniejsza umowa jest zawarta na czas nie określony. Może być ona zmieniona,
uzupełniona lub uchylona tylko za zgodą Umawiających się Stron.
2. Jeżeli podczas realizacji umowy ujawnią się znaczne trudności lub zmienią się
zasadniczo warunki, na jakich była ona zawarta, to na żądanie jednej z
Umawiających się Stron Strony podejmą negocjacje w sprawie uchylenia niniejszej
umowy i ustalenia nowych uregulowań.
Artykuł 14
W momencie wejścia w życie niniejszej umowy odnośnie do mostów granicznych
wymienionych w załączniku do niniejszej umowy nie ma już zastosowania
Porozumienie z dnia 17 stycznia 1958 r. między Ministerstwem Komunikacji
Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Ministerstwem Komunikacji Niemieckiej
Republiki Demokratycznej o utrzymaniu granicznych mostów drogowych na
polsko-niemieckiej granicy państwowej.
Artykuł 15
1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji; wymiana dokumentów ratyfikacyjnych
nastąpi tak szybko, jak będzie to tylko możliwe w Bonn.
2. Niniejsza umowa wejdzie w życie w pierwszym dniu drugiego miesiąca po
wymianie dokumentów ratyfikacyjnych.
Sporządzono w Warszawie dnia 20 marca 1995 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i niemieckim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej B. Liberadzki
W imieniu Republiki Federalnej Niemiec J. Bauch, M. Wismann
Załącznik do umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o
utrzymaniu mostów granicznych na granicy polsko-niemieckiej w ciągu polskich
dróg krajowych i niemieckich dróg federalnych
1. Republika Federalna Niemiec jest zobowiązana do utrzymania:
a) mostu granicznego przez Odrę między miejscowościami Osinów Dolny i
Hohenwutzen w ciągu polskiej drogi 124 i niemieckiej drogi B 158,
b) mostu granicznego przez Odrę między miejscowościami Świecko - Frankfurt n.
Odrą w ciągu polskiej drogi A 2 i niemieckiej drogi A 12,
c) mostu granicznego przez Odrę między miejscowościami Słubice i Frankfurt n.
Odrą w ciągu polskiej drogi 137 i niemieckiej drogi B 5,
d) mostu granicznego przez Nysę między miejscowościami Jędrzychowice i
Ludwigsdorf w ciągu polskiej drogi A 4 i niemieckiej drogi A4; nie naruszona
pozostaje Umowa z dnia 29 lipca 1992 r. między Rzecząpospolitą Polską a
Republiką Federalną Niemiec o połączeniu autostrad i o budowie urządzeń odprawy
granicznej dla nowego przejścia granicznego w rejonie Zgorzelec - Görlitz.
2. Rzeczpospolita Polska jest zobowiązana do utrzymania:
a) mostu granicznego przez Odrę między miejscowościami Gryfino - Mescherin w
ciągu polskiej drogi 120 i niemieckiej drogi B 113,
b) mostu granicznego przez Odrę między miejscowościami Krajnik Dolny i Schwedt w
ciągu polskiej drogi 123 i niemieckiej drogi B 166,
c) mostu granicznego przez Odrę między miejscowościami Kostrzyn i Kietz-Küstrin
w ciągu polskiej drogi 22 i niemieckiej drogi B 1,
d) mostu granicznego przez Nysę między miejscowościami Gubin i Guben w ciągu
polskiej drogi 274 i niemieckiej drogi B 97,
e) mostu granicznego przez Nysę między miejscowościami Gubinek i Guben w ciągu
polskiej drogi 274 (nowy odcinek drogi) i niemieckiej drogi B 97 (nowy odcinek
drogi),
f) mostu granicznego przez Nysę między miejscowościami Olszyna i Forst w ciągu
polskiej drogi A 12 i niemieckiej drogi A 15,
g) mostu granicznego przez Nysę między miejscowościami Łęknica i Bad Muskau w
ciągu polskiej drogi 298 i niemieckiej drogi S 89a,
h) mostu granicznego przez Nysę między miejscowościami Zgorzelec i Görlitz w
ciągu polskiej drogi 4 i niemieckiej drogi B 6,
i) mostu granicznego między miejscowościami Sieniawka i Zittau w ciągu polskiej
drogi 354 i niemieckiej drogi S 20 (Chopinstrasse),
j) mostu granicznego przez Nysę między miejscowościami Porajów i Zittau w ciągu
polskiej drogi 1026 i niemieckiej drogi gminnej (Friedenstrasse).
Mosty graniczne wymienione pod literą g), i) i j) są zlokalizowane w
Rzeczypospolitej Polskiej w ciągu dróg krajowych, natomiast w Republice
Federalnej Niemiec w ciągu sieci dróg drugorzędnych.
Po zapoznaniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 19 czerwca 1995 r.
Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej: L. Wałęsa
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 23 lipca 1997 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską
a Republiką Federalną Niemiec o utrzymaniu mostów granicznych na granicy
polsko-niemieckiej w ciągu polskich dróg krajowych i niemieckich dróg
federalnych, sporządzonej w Warszawie dnia 20 marca 1995 r.
(Dz. U. Nr 127, poz. 826)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 15 ustęp 1 Umowy
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o utrzymaniu mostów
granicznych na granicy polsko-niemieckiej w ciągu polskich dróg krajowych i
niemieckich dróg federalnych, sporządzonej w Warszawie dnia 20 marca 1995 r.,
nastąpiła w Bonn dnia 8 lipca 1997 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych
wymienionej umowy.
Powyższa umowa wchodzi w życie dnia 1 września 1997 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o małym ruchu granicznym,
sporządzona w Zakopanem dnia 6 grudnia 1996 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 127, poz. 827)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 6 grudnia 1996 r. w Zakopanem została sporządzona Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o małym ruchu granicznym w
następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o małym ruchu granicznym
Rzeczpospolita Polska i Republika Słowacka, zwane dalej Umawiającymi się
Stronami:
- kierując się pragnieniem rozwoju wzajemnych kontaktów mieszkańców terenów
przygranicznych,
- dążąc do dalszego pogłębiania przyjaźni,
- mając na względzie rozwój wzajemnej współpracy,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Umawiające się Strony wprowadzają ułatwienia w przekraczaniu granicy państwowej
przez obywateli obu Umawiających się Stron zameldowanych na pobyt stały lub
czasowy w miejscowościach pasów małego ruchu granicznego, na zasadach ustalonych
w niniejszej umowie.
Artykuł 2
1. Za pasy małego ruchu granicznego uważa się obszary położone po obu stronach
granicy państwowej, każdy o szerokości 15 kilometrów. Jeżeli wyznaczony w ten
sposób pas małego ruchu granicznego przedziela obszar gminy, włącza się do niego
pozostałą część gminy.
2. Rządy obu Umawiających się Stron mogą w uzasadnionych przypadkach na
podstawie wzajemnego porozumienia zawartego w drodze wymiany not włączyć do pasa
małego ruchu granicznego gminę położoną w odległości większej niż 15 kilometrów
od granicy państwowej lub wyłączyć ją z tego pasa.
3. Wykaz gmin, wsi i osiedli wchodzących w obszar pasów małego ruchu granicznego
zawiera załącznik nr 1.
Artykuł 3
1. Przekraczanie granicy państwowej w ramach małego ruchu granicznego odbywa się
w przejściach granicznych dostępnych dla ruchu osobowego oraz w przejściach
granicznych przeznaczonych wyłącznie dla małego ruchu granicznego.
2. Osoby, o których mowa w artykule 1, prowadzące gospodarstwa w pasie małego
ruchu granicznego drugiej Umawiającej się Strony przekraczają granicę państwową
w przejściach przeznaczonych wyłącznie dla małego ruchu granicznego, położonych
najbliżej tych gospodarstw.
3. Wykaz przejść granicznych przeznaczonych wyłącznie dla małego ruchu
granicznego zawiera załącznik nr 2.
4. Otwarcie nowych oraz zamknięcie istniejących przejść granicznych
przeznaczonych wyłącznie dla małego ruchu granicznego, a także określenie zasad
ich funkcjonowania odbywa się po uzgodnieniu w drodze wymiany not.
Artykuł 4
1. Do przekraczania granicy państwowej w ramach małego ruchu granicznego oraz
pobytu w pasie małego ruchu granicznego drugiej Umawiającej się Strony
uprawniają:
1) dowody osobiste obywateli obu Umawiających się Stron, zawierające urzędowe
potwierdzenie zameldowania na pobyt stały lub czasowy w pasie małego ruchu
granicznego,
2) paszporty obywateli jednej Umawiającej się Strony zamieszkałych w pasie
małego ruchu granicznego drugiej Umawiającej się Strony.
2. Dzieci mogą przekraczać granicę państwową i przebywać w pasie małego ruchu
granicznego drugiej Umawiającej się Strony w towarzystwie jednego z rodziców lub
prawnego opiekuna, jeśli są wpisane do jego dowodu osobistego lub paszportu.
Jeżeli w dowodzie osobistym lub paszporcie takiego wpisu nie ma, to stopień
pokrewieństwa lub sprawowanie prawnej opieki nad dzieckiem potwierdzane jest
innym urzędowym dokumentem wydanym przez właściwy organ jednej z Umawiających
się Stron.
3. Jeżeli z dokumentu, o którym mowa w ustępie 1, nie wynika, że jego posiadacz
jest zameldowany w pasie małego ruchu granicznego, wymagane jest urzędowe
poświadczenie zameldowania na pobyt stały lub czasowy.
4. Właściwe organy obu Umawiających się Stron wzajemnie wymienią wzory
dokumentów, o których mowa w ustępie 1 punkcie 1.
Artykuł 5
Osoby, o których mowa w artykule 1, mogą przebywać w pasie małego ruchu
granicznego drugiej Umawiającej się Strony nie dłużej niż 7 dni od dnia
przekroczenia granicy państwowej.
Artykuł 6
Umowa niniejsza nie narusza prawa Umawiających się Stron do zakazu wjazdu na
swoje terytorium lub skrócenia pobytu tam obywatela drugiej Umawiającej się
Strony.
Artykuł 7
Osoby przekraczające granicę państwową w ramach ruchu granicznego podlegają
kontroli granicznej i celnej.
Artykuł 8
1. Przywóz i wywóz towarów przez osoby przekraczające granicę państwową w ramach
małego ruchu granicznego regulują postanowienia niniejszej umowy i wewnętrzne
przepisy prawne każdej z Umawiających się Stron.
2. Przywóz i wywóz towarów o charakterze handlowym jest niedozwolony w ramach
małego ruchu granicznego.
3. Osoby przekraczające granicę państwową w ramach małego ruchu granicznego mogą
bez zezwolenia, cła, podatku i innych opłat przywozić i wywozić:
1) rzeczy osobistego użytku,
2) mechaniczne środki transportowe do użytku osobistego zarejestrowane na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony oraz niemechaniczne środki transportu,
pod warunkiem powrotnego ich wywozu.
4. Właściwe organy Umawiających się Stron mogą uzgodnić w odrębnym porozumieniu
rodzaje, ilość i wartość celną towarów, które można przywozić i wywozić w ramach
małego ruchu granicznego bez zezwolenia, cła, podatku i innych opłat.
Artykuł 9
1. Osoby, o których mowa w artykule 1, prowadzące gospodarstwa rolne, leśne lub
inne w pasie małego ruchu granicznego drugiej Umawiającej się Strony mogą bez
zezwolenia, cła, podatku i innych opłat przewozić przez granicę państwową, po
potwierdzeniu wielkości gospodarstwa:
1) produkty rolne, zwierzęce, pszczelarskie, sadownicze i leśne, pochodzące z
tych gospodarstw, przy czym zwolnieniu z cła, podatku i innych opłat podlegają
jedynie nie przerobione produkty lub produkty poddane wstępnej obróbce.
Wywożenie surowego drewna możliwe jest po przedstawieniu potwierdzenia jego
pochodzenia, wydanego przez właściwe organy administracyjne,
2) ziarno siewne, nawozy i produkty przeznaczone do uprawy ziemi oraz
pielęgnacji roślin i hodowli zwierząt,
3) narzędzia przeznaczone do prac gospodarskich, zwierzęta pociągowe z
niezbędnym zapasem paszy, środki transportowe, maszyny rolnicze i leśne, pod
warunkiem ich powrotnego wywozu.
2. W ramach małego ruchu granicznego bez zezwolenia, cła, podatku i innych opłat
można przeprowadzać zwierzęta gospodarskie na pastwiska, do wodopoju lub
kąpieli, pod warunkiem ich powrotnego przyprowadzenia. Zwierzęta te powinny być
zarejestrowane i oznakowane w sposób umożliwiający ich identyfikację.
3. Przeprowadzanie zwierząt oraz przewożenie produktów pochodzenia zwierzęcego
lub roślinnego w ramach małego ruchu granicznego odbywa się zgodnie z
wewnętrznymi przepisami prawnymi Umawiających się Stron.
Artykuł 10
1. Każda z Umawiających się Stron może czasowo zawiesić lub ograniczyć
wykonywanie postanowień niniejszej umowy, na całym lub niektórych odcinkach
granicy państwowej, ze względu na zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku
publicznego oraz z powodu klęski żywiołowej lub zagrożenia epidemiologicznego.
2. Umawiająca się Strona zamierzająca zawiesić, ograniczyć lub wznowić
wykonywanie postanowień niniejszej umowy, zawiadamia o tym drugą Umawiającą się
Stronę drogą dyplomatyczną, nie później niż na 24 godziny przed planowanym
zawieszeniem, ograniczeniem lub wznowieniem.
Artykuł 11
Postanowienia niniejszej umowy nie dotyczą osób, o których mowa w artykule 1,
wykonujących pracę zarobkową na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 12
1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie trzydziestu
dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych.
2. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy w stosunkach między Umawiającymi się
Stronami tracą moc Konwencja między Polską Rzeczpospolitą Ludową a Republiką
Czechosłowacką o małym ruchu granicznym, podpisana w Pradze dnia 4 lipca 1959
r., oraz Protokół w sprawie wykonania Konwencji między Polską Rzecząpospolitą
Ludową a Republiką Czechosłowacką o małym ruchu granicznym z dnia 4 lipca 1959
r., podpisany w Warszawie dnia 24 maja 1985 r.
Artykuł 13
Umowa niniejsza zawarta jest na czas nie określony. Może być ona wypowiedziana w
drodze notyfikacji przez każdą z Umawiających się Stron; w takim przypadku
utraci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia wypowiedzenia.
Umowę niniejszą sporządzono w Zakopanem dnia 6 grudnia 1996 r. w dwóch
egzemplarzach, każdy w językach polskim i słowackim, przy czym obydwa teksty
mają jednakową moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej Z. Siemiątkowski
W imieniu Republiki Słowackiej G. Krajći
Załączniki do Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o małym
ruchu granicznym
Załącznik nr 1
WYKAZ GMIN, WSI I OSIEDLI WCHODZĄCYCH W OBSZAR PASA MAŁEGO RUCHU GRANICZNEGO
I. Rzeczypospolitej Polskiej
Lp.Nazwa gminyWieś lub osiedle
123
1CzarnaCzarna Dolna
Paniszczów
Rosolin
Wola Sokołowa
Czarna Górna
Lipie
Bystre
Chrewt
Michniowiec
Rosochate
Polana
Serednie Małe
Tworylne
Wydrne
Żłobek
Rabe
2SolinaBerezka
Bereżnica Wyżna
Bereżnica Niżna
Bukowiec
Bóbrka
Górzanka
Radziejowa
Tyskowa
Wola Górzańska
Myczkowce
Myczków
Polańczyk
Terka
Polanki
Studenne
Wola Matiaszowa
Rybne
Wołkowyja
Werlas
Zawóz
Horodek
Rajskie
Sakowczyk
Solina
Zabrodzie
3LutowiskaChmiel
Dwernik
Krzywe
Caryńskie
Nasiczne
Skorodne
Smolnik
Lutowiska
Żurawin
Beniowa
Bukowiec
Dydiowa
Stuposiany
Dźwiniacz Górny
Łokieć
Procisne
Sianki
Sokoliki
Tarnawa Niżna
Tarnawa Wyżna
Brzegi Górne
Wołosate
Hulskie
Ustrzyki Górne
Zatwarnica
4CisnaCisna
Buk
Dołżyca
Habkowce
Łopienka
Jaworzec
Kalnica
Ług
Strzebowiska
Zawój
Krzywe
Przysłup
Liszna
Smerek
Wetlina
Żubracze
Solinka
5BaligródBaligród
Bystre
Huczwice
Jabłonki
Kołonice
Łubne
Rabe
Cisowiec
Kiełczawa
Mchawa
Nowosiółki
Roztoki Dolne
Stężnica
Zahoczewie
Żerdenka
Żernica Niżna
Żernica Wyżna
6ZagórzZagórz
Brzozowiec
Czaszyn
Łukowe
Mokre
Morochów
Zawadka
Olchowa
Poraż
Średnie Wielkie
Choceń
Kalnica
Kamionki
Sukowate
Tarnawa Dolna
Tarnawa Górna
Zahutyń
7KomańczaCzystogarb
Dołżyca
Komańcza
Duszatyn
Jawornik
Prełuki
Osławica
Łupków
Mików
Radoszyce
Rzepedź
Smolnik
Zubeńsko
Kulaszne
Szczawne
Turzańsk
Wisłok Wielki
Darów
Jasiel
Moszczaniec
Polany Surowiczne
Surowica
Rudawka Jaśliska
Wola Michowa
Balnica
Maniów
Szczerbanówka
Wysoczany
8BukowskoBukowsko
Kamienne
Dudyńce
Nadolany
Nagórzany
Nowotaniec
Pobiedno
Tokarnia
Wolica
Bełchówka
Karlików
Wola Piotrowa
Płonna
Przybyszów
Wola Sękowa
Zboiska
Ratnawica
9ZarszynBażanówka
Długie
Jaćmierz
Nowosielce
Odrzechowa
Pielnia
Posada Jaćmierska
Posada Zarszyńska
Zarszyn
10RymanówBałucianka
Bzianka
Deszno
Głębokie
Klimkówka
Rymanów
Wólka
Królik Wołoski
Królik Polski
Ladzin
Łazy
Milcza
Posada Górna
Puławy
Wołtuszowa
Tarnawka
Zawoje
Rymanów-Zdrój
Sieniawa
Wisłoczek
Rudawka Rymanowska
Wróblik Królewski
Wróblik Szlachecki
11Iwonicz-ZdrójIwonicz-Zdrój
Iwonicz
Lubatówka
Lubatowa
12DuklaDukla
Barwinek
Cergowa
Chyrowa
Szklary
Daliowa
Głojace
Iwla
Jasionka
Jaśliska
Lipowiec
Czeremcha
Lipowica
Łęki Dukielskie
Mszana
Nadole
Nowa Wieś
Olchowiec
Ropienka
Smereczne
Wilsznia
Posada Jaśliska
Równe
Teodorówka
Trzciana
Tylawa
Wietrzno
Wola Niżna
Zawadka Rymanowska
Wola Wyżna
Kamionka
Zboiska
Zyndranowa
13KrempnaGrab
Ciechania
Ożenna
Wyszowadka
Kotań
Krempna
Żydowskie
Myscowa
Polany
Huta Polańska
Świątkowa Mała
Świątkowa Wielka
Rozstajne
Świerzowa Ruska
14Nowy ŻmigródNowy Żmigród
Brzezowa
Desznica
Gorzyce
Grabanina
Jaworze
Kąty
Łężyny
Łysa Góra
Makowiska
Mytarka
Mytarz
Nienaszów
Sadki
Siedliska Żmigrodzkie
Skalnik
Stary Żmigród
Toki
Hałbów
15DębowiecCieklin
Dębowiec
Dobrynia
Duląbka
Dzielec
Folusz
Łazy Dębowieckie
Majscowa
Pagórek
Radość
Wola Cieklińska
Wola Dębowiecka
Zarzecze
16Osiek JasielskiCzekaj
Mrukowa
Osiek Jasielski
Pielgrzymka
Załęże
Świerchowa
Samoklęski
Zawadka Osiecka
17SękowaSękowa
Wołowiec
Siary
Małastów
Nieznajowa
Męcina Wielka
Męcina Mała
Owczary
Wapienne
Krzywa
Czarne
Radocyna
Ropica Górna
Bartne
18Uście GorlickieUście Gorlickie
Ropki
Regietów
Nowica
Śnietnica
Wysowa
Kwiatoń
Kunkowa
Hańczowa
Gładyszów
Konieczna
Zdynia
Izby
Skwirtne
Klimkówka
Czarna
Smerekowiec
Brunary
Stawisza
Blechnarka
Banica
19KrynicaKrynica
Piorunka
Berest
Czyrna
Muszynka
Tylicz
Mochnaczka Niżna
Mochnaczka Wyżna
Polany
20MuszynaMuszyna
Milik
Jastrzębik
Wojkowa
Leluchów
Złockie
Dubne
Szczawnik
Żegiestów
Andrzejówka
Powrożnik
21ŁabowaŁabowa
Składziste
Krzyżówka
Maciejowa
Roztoka Wielka
Uhryń
Kotów
Barnowiec
Nowa Wieś
Łosie
Roztoka Mała
Kamianna
Łabowiec
Czaczów
22NawojowaNawojowa
Frycowa
Popardowa
Bącza Kunina
Żeleżnikowa Wielka
Złotne
Homrzyska
Żeleżnikowa Mała
23PiwnicznaPiwniczna
Wierchomla Wielka
Wierchomla Mała
Zubrzyk
Kokuszka
Głębokie
Łomnica-Zdrój
Młodów
24RytroRytro
Roztoka Ryterska
Obłazy Ryterskie
Sucha Struga
25Stary SączStary Sącz
Barcice Dolne
Przysietnica
Popowice
Barcice Górne
Skrudzina
Gaboń
Gołkowice Dolne
Gołkowice Górne
Łazy Biegonickie
Wola Krogulecka
Myślec
Moszczenica Wyżna
Mostki
Moszczenica Niżna
26ChełmiecChełmiec
Ubiad
Trzetrzewina
Świniarsko
Wielogłowy
Biczyce Górne
Wielopole
Wola Kurowska
Biczyce Dolne
Januszowa
Klęczany
Piątkowa
Dąbrowa
Krasne Potockie
Marcinkowice
Kurów
Rdziostów
Niskowa
Wola Marcinkowska
Naściszowa
Librantowa
Jamnica Kunów
Chomranice
Klimkówka
Paszyn
27ŁąckoŁącko
Wola Kosnowa
Czarny Potok
Szczereż
Łazy Brzyńskie
Obidza
Zarzecze
Kicznia
Maszkowice
Brzyna
Wola Piskulina
Czerniec
Zagorzyn
Kadcza
Jazowsko
Zabrzeż
28Nowy SączNowy Sącz
29SzczawnicaSzczawnica
30Krościenko nad DunajcemKrościenko nad Dunajcem
Grywałd
Hałuszowa
Tylka
Krośnica
31CzorsztynCzorsztyn
Sromowce Niżne
Sromowce Wyżne
Mizerna
Kluszkowce
Huba
Maniowy
32Ochotnica DolnaOchotnica Dolna
Ochotnica Górna
Tylmanowa
33Łapsze NiżneŁapsze Niżne
Łapsze Wyżne
Niedzica
Trybsz
Łapszanka
Frydman
Falsztyn
Kacwin
34Nowy TargNowy Targ
Pyzówka
Trute
Morawczyna
Rogożnik
Waksmund
Knurów
Krauszów
Klikuszowa
Harklowa
Krempachy
Gronków
Szlembark
Łopuszna
Nowa Biała
Obidowa
Długopole
Dębno
Ostrowsko
Dursztyn
Lasek
Ludźmierz
35SzaflarySzaflary
Zaskale
Maruszyna
Bańska Niżna
Bańska Wyżna
Bór
Skrzypne
36Biały DunajecBiały Dunajec
Gliczarów Dolny
Gliczarów Górny
Leszczyny
Sierockie
37Bukowina TatrzańskaBukowina Tatrzańska
Leśnica
Jurgów
Białka
Rzepiska
Brzegi
Groń
Czarna Górna
38ZakopaneZakopane
39KościeliskoKościelisko
Dzianisz
Witów
40PoroninPoronin
Suche
Nowe Bystre
Małe Ciche
Ząb
Murzasichle
41Czarny DunajecCzarny Dunajec
Ciche
Chochołów
Załuczne
Wróblówka
Odrowąż
Pieniążkowice
Stare Bystre
Czerwienne
Dział
Podczerwone
Piekielnik
Ratułów
Podszkle
Koniówka
42JabłonkaJabłonka
Chyżne
Zubrzyca Dolna
Podwilk
Orawka
Lipnica Mała
Zubrzyca Górna
43Lipnica WielkaLipnica Wielka
Kiczory
44Raba WyżnaRaba Wyżna
Rokiciny Podhalańskie
Bielanka
Bukowina Osiedle
Spytkowice
Skawa
Harkabuz
Sieniawa
Podsarnie
45PodegrodziePodegrodzie
Olszanka
Olszana
Gostwica
Rogi
Juraszowa
Podrzeczne
Długołęka-Świerkla
Stadła
Brzezna
Chochorowice
Naszacowice
46Bystra-SidzinaBystra
Sidzina
47ZawojaZawoja
Skawica
48Maków PodhalańskiMaków Podhalański
Białka
Grzechynia
Juszczyn
Kojszówka
Wieprzec
Żarnówka
49Sucha BeskidzkaSucha Beskidzka
50StryszawaHucisko
Pewelka
Kuród
Lachowice
Stryszawa
Kurów
Targoszów
Krzeszów
51KoszarawaPrzyborów
Koszarawa
52ŚlemieńLas
Kocoń
Ślemień
53ŁękawicaŁękawica
Okrajnik
Łysina
Kocierz Moszczanicki
Kocierz Rychwałdzki
54GilowiceGilowice
Rychwałd
55ŻywiecŻywiec
56ŚwinnaŚwinna
Trzebinia
Przyłęków
Pewel Mała
Pewel Ślemieńska
Rychwałdek
57JeleśniaKorbielów
Krzyżowa
Krzyżówki
Sopotnia Mała
Sopotnia Wielka
Jeleśnia
Mutne
Pewel Wielka
58Radziechowy WieprzWieprz
Radziechowy
Juszczyna
Bystra
Brzuśnik
Przybędza
59Węgierska GórkaWęgierska Górka
Cięcina
Cisiec
Żabnica
60UjsołyUjsoły
Złatna
Soblówka
Glinka
61RajczaRajcza
Rycerka Dolna
Rycerka Górna
Sól
Kiczora
Zwardoń
62MilówkaKamesznica
Milówka
Laliki
Nieledwia
Szare
63LipowaLipowa
Leśna
Sienna
Słotwina
Twardorzeczka
Ostre
64IstebnaIstebna
Koniaków
Jaworzynka
65WisłaWisła
II. Republiki Słowackiej
1. Andrejová
2. Babin
3. Bajerovce
4. Bardejov
5. Batizovce
6. Beňadiková
7. Beňadovo
8. Becherov
9. Belá
10. Belejovce
11. Beloveža
12. Bobrov
13. Bobrovček
14. Bobrovec
15. Bodružal
16. Bogliarka
17. Brestov nad Laborcom
18. Breza
19. Breznička
20. Brezovica
21. Brezovka
22. Bukovce
23. Bystrá
24. Cernina
25. Chmeľnica
26. Chmeľová
27. Chotča
28. Cigeľka
29. Cigla
30. Dlhoň
31. Dobroslava
32. Dolný Vadičov
33. Dubová
34. Dunajov
35. Čertižné
36. Forbasy
37. Frička
38. Gaboltov
39. Gerlachov
40. Gerlachov
41. Gribov
42. Hažlin
43. Habovka
44. Habura
45. Hajtovka
46. Haligovce
47. Hanigovce
48. Havaj
49. Havka
50. Havranec
51. Hervatov
52. Hladovka
53. Hniezdne
54. Horný Vadičov
55. Hostovice
56. Hrabovčik
57. Hrabovec
58. Hrabské
59. Hranicné
60. Hromoš
61. Hruštin
62. Hunkovce
63. Hutka
64. Huty
65. Hybe
66. Jakubany
67. Jakubovany
68. Jalová
69. Jalovec
70. Jamnik
71. Jarabina
72. Jedlinka
73. Jezersko
74. Jurkova Woľá
75. Kalinov
76. Kalná Roztoka
77. Kamenica
78. Kamienka
79. Kapišová
80. Kečkovce
81. Klin
82. Klubina
83. Kožuchowce
84. Kolačkov
85. Kolbasov
86. Komárov
87. Konská
88. Korejovce
89. Krásna Lúka
90. Krásno nad Kysucou
91. Krásny Brod
92. Krajné Čierno
93. Krajná Bystrá
94. Krajná Poľana
95. Krajná Porúbka
96. Kremná
97. Križe
98. Krivé
99. Krivany
100. Kružľová
101. Krušetnica
102. Krušinec
103. Kružlov
104. Kurimka
105. Kurov
106. Kvačany
107. Kyjov
108. Kysucký Lieskovec
109. Kysucké Nové Mesto
110. Lúčka
111. Lacková
112. Ladomirová
113. Lechnica
114. Legnava
115. Lenartov
116. Lendak
117. Lesnica
118. Liesek
119. Lipany
120. Lipowá
121. Liptovské Beharovce
122. Liptovský Hrádok
123. Liptovská Kokava
124. Liptovské Matiašovce
125. Liptovský Ondrej
126. Liptovský Peter
127. Liptovská Sielnica
128. Liptovský Trnovec
129. Litmanová
130. Livov
131. Livovská Huta
132. Lodno
133. Lokca
134. Lomná
135. Lomnička
136. Lučivná
137. Lukov
138. Lutiše
139. Lysica
140. Mútne
141. Majere
142. Makovce
143. Malé Borové
144. Malá Franková
145. Malý Lipnik
146. Malá Poľana
147. Malcov
148. Matiašovce
149. Matysová
150. Medvedie
151. Medzilaborce
152. Mengusovce
153. Miková
154. Mikulášová
155. Milpoš
156. Miroľa
157. Mlynica
158. Mnišek nad Popradom
159. Mokroluh
160. Námestovo
161. Nechválova Polianka
162. Nižná
163. Nižná Jablonka
164. Nižná Jedľová
165. Nižný Komárnik
166. Nižný Mirošov
167. Nižný Orlik
168. Nižná Pisaná
169. Nižná Polianka
170. Nižné Rubžbachy
171. Nižný Twarožec
172. Nová Ľubovňa
173. Nová Bystrica
174. Nová Lesná
175. Nová Polianka
176. Nová Sedlica
177. Novoť
178. Oščadnica
179. Oľšavka
180. Oľšinkov
181. Oľšov
182. Obručné
183. Ochodnica
184. Olejnikov
185. Ondavka
186. Oravský Biely Potok
187. Oravská Jasenica
188. Oravská Lesná
189. Oravská Polhora
190. Oravské Veselé
191. Orlov
192. Ortuťová
193. Osadné
194. Osturňa
195. Pčoliné
196. Palota
197. Papin
198. Parihuzovce
199. Pavlova Ves
200. Petrová
201. Pichne
202. Plaveč
203. Plavnica
204. Podbanské
205. Podhorany
206. Podolinec
207. Poprad
208. Potoky
209. Povina
210. Pribylina
211. Prikra
212. Prislop
213. Pstriná
214. Pusté Pole
215. Rabča
216. Rabčice
217. Radôstka
218. Radvaň nad Laborcom
219. Raková
220. Reľov
221. Regetovka
222. Richvald
223. Roškovce
224. Rokytov
225. Rokytovce
226. Rovné
227. Roztoky
228. Runina
229. Ruský Potok
230. Ruská Voľa nad Popradom
231. Ruská Volová
232. Sihelné
233. Skalité
234. Slovenská Ves
235. Smilno
236. Smrečany
237. Snakov
238. Snina
239. Spišské Hanušovce
240. Spišska Stará Ves
241. Staškov
242. Staškovce
243. Stakčin
244. Stakčinska Roztoka
245. Stará Ľubovňa
246. Stará Bystrica
247. Stará Lesná
248. Starý Smokovec
249. Starina
250. Stebnická Huta
251. Stebnik
252. Stráňany
253. Suchá Hora
254. Sukov
255. Sulin
256. Sveržov
257. Svetlice
258. Svidnička
259. Svidnik
260. Svit
261. Svrčinovec
262. Šašova
263. Šarišské Čierne
264. Šarišské Dravce
265. Šarišské Jastrabie
266. Tarnov
267. Tatranská Javorina
268. Tatranská Kotlina
269. Tatranská Lomnica
270. Tatranské Matliare
271. Terchová
272. Topoľa
273. Topore
274. Trstená
275. Trstené
276. Tvrdošin
277. Ulič
278. Uličské Krivé
279. Výborná
280. Východná
281. Vápenik
282. Výrava
283. Važec
284. Varginec
285. Valentovce
286. Varadka
287. Vasiľov
288. Vavrečka
289. Varvišovo
290. Veľká Franková
291. Veľká Lesná
292. Veľký Lipnik
293. Veľký Slavkov
294. Veľkrop
295. Verechovce
296. Veterná Poruba
297. Vislanka
298. Vislava
299. Vitanová
300. Vladiča
301. Vojňany
302. Volica
303. Vyškovce
304. Vyšná Jablonka
305. Vyšná Jedľová
306. Vyšný Komárnik
307. Vyšný Mirošov
308. Vyšný Orlik
309. Vyšná Pisaná
310. Vyšná Polianka
311. Vyšné Ružbachy
312. Vyšný Tvarožec
313. Zábiedovo
314. Zákamenné
315. Zákopčie
316. Zálesie
317. Zázrivá
318. Zboj
319. Zbojné
320. Zborov
321. Zborov nad Bysticou
322. Zbudská Belá
323. Zlaté
324. Zuberec
325. Zubrohlava
326. Čadca
327. Ňagov
328. Šambron
329. 'Tapešovo
330. Šarbov
331. Źdiar
332. Údol
333. Šemetkovce
334. Červený Klaštor
335. Źiar
336. Čierne
337. Čimhová
338. Čirc
339. Štôla
340. Štrba
341. Ľubotin
342. Čukalovce
343. Ľutina
344. Čabalovce
345. Čabiny
Załącznik nr 2
WYKAZ PRZEJŚĆ GRANICZNYCH PRZEZNACZONYCH WYŁĄCZNIE DLA MAŁEGO RUCHU GRANICZNEGO
1. Radoszyce - Palota
2. Ożenna - Nižna Polianka
3. Muszynka - Kurov
4. Leluchów - Čirč
5. Milik - Legnava
6. Wierchomla Wielka - Kače
7. Piwiwarówka - Piľhov
8. Sromowce Wyżne - Červený Klaštor
9. Kacwin - Veľka Frankova
10. Jurgów - Podspady
11. Winiarczykówka - Bobrov
12. Ujsoły - Novoť
13. Przegibek - Vychylovka
14. Rycerka - Nova Bystrica
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej polskiej
oświadczam, że
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
polskiej.
Dano w Warszawie dnia 7 maja 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 9 września 1997 r.
w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską
a Republiką Słowacką o małym ruchu granicznym, sporządzonej w Zakopanem dnia 6
grudnia 1996 r.
(Dz. U. Nr 127, poz. 828)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 12 ustęp 1 Umowy
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o małym ruchu granicznym,
sporządzonej w Zakopanem dnia 6 grudnia 1996 r., nastąpiła w Bratysławie dnia 21
sierpnia 1997 r. wymiana dokumentów ratyfikacyjnych wymienionej umowy.
Powyższa umowa wchodzi w życie dnia 20 września 1997 r.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 26 września 1997 r.
w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.
(Dz. U. Nr 129, poz. 844)
Na podstawie art. 23715 § 1 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
DZIAŁ I
Przepisy wstępne
§ 1. 1. Rozporządzenie określa ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i
higieny pracy w zakładach pracy, w szczególności dotyczące:
1) obiektów budowlanych, pomieszczeń pracy i terenu zakładu pracy,
2) procesów pracy,
3) pomieszczeń i urządzeń higienicznosanitarnych.
2. Przepisy rozporządzenia nie dotyczą środków transportu kolejowego,
lotniczego, morskiego i wodnego śródlądowego.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) "osłonie" - rozumie się przez to element lub zestaw elementów konstrukcyjnych
służący do ochrony człowieka przed niebezpiecznymi lub uciążliwymi wpływami
pracujących części, mechanizmów i układów roboczych maszyny lub innego
urządzenia technicznego,
2) "pomieszczeniach higienicznosanitarnych" - rozumie się przez to szatnie,
umywalnie, pomieszczenia z natryskami, pomieszczenia higieny osobistej kobiet,
ustępy, palarnie, jadalnie, z wyjątkiem stołówek, pomieszczenia do ogrzewania
się pracowników oraz pomieszczenia do prania, odkażania, suszenia i odpylania
odzieży roboczej lub ochronnej,
3) "pomieszczeniu pracy" - rozumie się przez to pomieszczenie przeznaczone na
pobyt pracowników, w którym wykonywana jest praca. Nie uważa się za przeznaczone
na pobyt pracowników pomieszczeń, w których:
a) łączny czas przebywania tych samych pracowników w ciągu jednej zmiany
roboczej jest krótszy niż 2 godziny, a wykonywane czynności mają charakter
dorywczy bądź praca polega na krótkotrwałym przebywaniu związanym z dozorem lub
konserwacją urządzeń albo utrzymaniem czystości i porządku,
b) mają miejsce procesy technologiczne nie pozwalające na zapewnienie
odpowiednich warunków przebywania pracowników w celu ich obsługi, bez
zastosowania środków ochrony indywidualnej i zachowania specjalnego reżimu
organizacji pracy,
c) jest prowadzona hodowla roślin lub zwierząt, niezależnie od czasu przebywania
w nich pracowników zajmujących się obsługą,
4) "pomieszczeniu stałej pracy" - rozumie się przez to pomieszczenie pracy, w
którym łączny czas przebywania tego samego pracownika w ciągu jednej doby
przekracza 4 godziny,
5) "pomieszczeniu czasowej pracy" - rozumie się przez to pomieszczenie pracy, w
którym łączny czas przebywania tego samego pracownika w ciągu jednej doby trwa
od 2 do 4 godzin,
6) "przepisach techniczno-budowlanych" - rozumie się przez to przepisy ustawy -
Prawo budowlane oraz aktów wykonawczych do tej ustawy,
7) "ryzyku zawodowym" - rozumie się przez to prawdopodobieństwo wystąpienia
niepożądanych zdarzeń związanych z wykonywaną praca, powodujących straty, w
szczególności wystąpienia u pracowników niekorzystnych skutków zdrowotnych w
wyniku zagrożeń zawodowych występujących w środowisku pracy lub sposobu
wykonywania pracy,
8) "stanowisku pracy" - rozumie się przez to przestrzeń pracy, wraz z
wyposażeniem w środki i przedmioty pracy, w której pracownik lub zespół
pracowników wykonuje pracę,
9) "środkach ochrony indywidualnej" - rozumie się przez to środki przeznaczone
do ochrony człowieka przed niebezpiecznymi i szkodliwymi czynnikami
występującymi pojedynczo lub łącznie w środowisku pracy. Do środków ochrony
indywidualnej zalicza się odzież ochronną oraz środki ochrony: kończyn dolnych i
górnych, głowy, twarzy i oczu, układu oddechowego, słuchu, sprzęt chroniący
przed upadkiem pracownika z wysokości oraz środki izolujące cały organizm,
10) "środkach ochrony zbiorowej" - rozumie się przez to środki przeznaczone do
jednoczesnej ochrony grupy ludzi, w tym i pojedynczych osób, przed
niebezpiecznymi i szkodliwymi czynnikami występującymi pojedynczo lub łącznie w
środowisku pracy, będące rozwiązaniami technicznymi stosowanymi w
pomieszczeniach pracy, maszynach i innych urządzeniach,
11) "środowisku pracy" - rozumie się przez to warunki środowiska materialnego
(określonego czynnikami fizycznymi, chemicznymi i biologicznymi), w którym
odbywa się proces pracy,
12) "urządzeniach ochronnych" - rozumie się przez to osłony lub takie
urządzenia, które spełniają jedną lub więcej z niżej wymienionych funkcji:
- zapobiegają dostępowi do stref niebezpiecznych,
- powstrzymują ruchy elementów niebezpiecznych, zanim pracownik znajdzie się w
strefie niebezpiecznej,
- nie pozwalają na włączenie ruchu elementów niebezpiecznych, jeśli pracownik
znajduje się w strefie niebezpiecznej,
- zapobiegają naruszeniu normalnych warunków pracy maszyn i innych urządzeń
technicznych,
- nie pozwalają na uaktywnienie innych czynników niebezpiecznych lub
szkodliwych,
13) "zagrożeniu" - rozumie się przez to stan środowiska pracy mogący spowodować
wypadek lub chorobę.
DZIAŁ II
Obiekty budowlane i teren zakładu pracy
§ 3. Budynki i inne obiekty budowlane, w których znajdują się pomieszczenia
pracy, powinny być zbudowane i utrzymywane zgodnie z wymaganiami określonymi w
przepisach techniczno-budowlanych.
§ 4. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić na terenie zakładu pracy wykonane i
oznakowane, zgodnie z Polskimi Normami i właściwymi przepisami, drogi
komunikacyjne i transportowe, zwane dalej "drogami", drogi dla pieszych, zwane
dalej "przejściami", i dojazdy pożarowe oraz utrzymywać je w stanie nie
stwarzającym zagrożeń dla użytkowników. Drogi i przejścia oraz dojazdy pożarowe
nie mogą prowadzić przez miejsca, w których występują zagrożenia dla ich
użytkowników.
2. Drogi i przejścia powinny posiadać wymiary odpowiednie do liczby
potencjalnych użytkowników oraz rodzajów i wielkości stosowanych urządzeń
transportowych i przemieszczanych ładunków. Minimalne wymiary dróg i przejść
określają Polskie Normy.
3. Nawierzchnia dróg, placów manewrowych, postojowych i składowych, dojazdów
pożarowych i przejść powinna być równa i twarda lub utwardzona oraz posiadać
nośność odpowiednią do obciążenia wynikającego ze stosowanych środków
transportowych oraz przemieszczanych i składowanych materiałów.
4. Drogi, przejścia oraz place manewrowe, postojowe i składowe powinny posiadać
urządzenia lub inne rozwiązania techniczne zapewniające odprowadzanie wód
opadowych.
§ 5. 1. Na drogach transportowych i w magazynach nie powinny występować progi
ani stopnie. W przypadku zróżnicowania poziomów podłogi, różnice te powinny być
wyrównane pochylniami o nachyleniu dostosowanym do rodzaju używanego środka
transportu, ale nie większym niż 8%.
2. Pochylnie powinny umożliwiać bezpieczne poruszanie się pracowników i dogodny
transport ładunków.
§ 6. 1. Miejsca w zakładzie pracy, w których występują zagrożenia dla
pracowników, powinny być oznakowane widocznymi barwami i/lub znakami
bezpieczeństwa, zgodnie z Polskimi Normami. Znaki bezpieczeństwa powinny być
umieszczone odpowiednio do linii wzroku - w miejscu lub w najbliższym otoczeniu
określonego zagrożenia, a w przypadku ogólnego zagrożenia - przy wejściu na
teren, gdzie występuje takie zagrożenie.
2. Jeżeli oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, nie jest wystarczające dla
zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracownika, miejsca niebezpieczne
powinny być wyłączone z użytkowania poprzez ich odpowiednie wygrodzenie lub w
inny sposób.
3. Otwory i zagłębienia powinny być zamknięte odpowiednimi pokrywami, a jeżeli
jest to niemożliwe - właściwie ogrodzone i oznakowane.
4. Miejsca niebezpieczne na przejściach zagrażające potknięciem się, upadkiem
lub uderzeniem (np. stopnie) powinny być pomalowane barwami bezpieczeństwa
zgodnie z Polskimi Normami.
5. Na drogach - w miejscach, w których możliwe jest niespodziewane wtargnięcie
pieszych, należy ustawić barierki lub zastosować inne skuteczne urządzenia
ochronne.
§ 7. 1. Dróg, przejść i dojazdów pożarowych nie wolno zastawiać materiałami,
środkami transportu, sprzętem i innymi przedmiotami.
2. Na skrzyżowaniach dróg powinna być zapewniona dobra widoczność.
§ 8. W tunelach przeznaczonych do stałej komunikacji nie powinny znajdować się
rurociągi służące do transportu substancji chemicznych toksycznych lub żrących
oraz substancji z innych względów niebezpiecznych. Wymóg ten nie dotyczy
przewodów służących do ogrzewania tunelu, jeżeli temperatura czynnika grzewczego
nie przekracza 95°C.
§ 9. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić drogi ewakuacyjne ze wszystkich
pomieszczeń obiektu budowlanego, w których mogą przebywać pracownicy,
umożliwiające szybkie wydostanie się pracowników na otwartą przestrzeń.
2. Wymagania dla dróg ewakuacyjnych i warunki ewakuacji określają przepisy
techniczno-budowlane i dotyczące ochrony przeciwpożarowej.
§ 10. 1. We wszystkich miejscach na terenie zakładu pracy, w których mogą
przebywać pracownicy, pracodawca jest obowiązany zapewnić oświetlenie
elektryczne w porze nocnej lub jeżeli oświetlenie dzienne jest niewystarczające.
Wymagania dotyczące oświetlenia określają Polskie Normy.
2. Instalacje i urządzenia elektryczne powinny być tak wykonane i eksploatowane,
aby nie narażały pracowników na porażenie prądem elektrycznym, przepięcia
atmosferyczne, szkodliwe oddziaływanie pól elektromagnetycznych oraz nie
stanowiły zagrożenia pożarowego, wybuchowego i nie powodowały innych szkodliwych
skutków.
§ 11. Zakład pracy powinien być wyposażony w urządzenia zapobiegające
zanieczyszczeniu lub skażeniu, w stopniu szkodliwym dla zdrowia ludzkiego -
powietrza, gruntu oraz wód - substancjami chemicznymi, środkami
promieniotwórczymi albo biologicznie zakaźnymi, w związku z produkcją bądź inną
działalnością zakładu pracy.
§ 12. Pracodawca jest obowiązany zapewnić ochronę obiektów budowlanych i
urządzeń technicznych przed gromadzeniem się ładunków i wyładowaniami
elektryczności statycznej - stwarzającymi zagrożenia w środowisku pracy.
§ 13. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić dostateczną ilość wody zdatnej do
picia oraz do celów higienicznosanitarnych, gospodarczych i przeciwpożarowych.
2. Ilość wody do celów higienicznych przypadająca dziennie na każdego pracownika
jednocześnie zatrudnionego nie może być mniejsza niż:
1) 120 l - przy pracach w kontakcie z substancjami szkodliwymi, trującymi lub
zakaźnymi albo powodującymi silne zabrudzenie pyłami, w tym 90 l w przypadku
korzystania z natrysków,
2) 90 l - przy pracach brudzących, wykonywanych w wysokiej temperaturze lub
wymagających zapewnienia należytej higieny procesów technologicznych, w tym 60 l
w przypadku korzystania z natrysków,
3) 30 l - przy pracach nie wymienionych w pkt 1 i 2.
3. Niezależnie od ilości wody, określonej w ust. 2, należy zapewnić wodę
niezbędną do utrzymania czystości pomieszczeń i terenu zakładu pracy w ilości co
najmniej 1,5 l na dobę na każdy metr kwadratowy powierzchni podłogi, wymagającej
zmywania, oraz co najmniej 2,5 l na dobę na każdy metr kwadratowy powierzchni
terenu poza budynkami, wymagającej polewania (tereny zielone, utwardzone ulice,
place itp.).
DZIAŁ III
Pomieszczenia pracy
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 14. Pracodawca jest obowiązany utrzymywać pomieszczenia pracy w czystości i
porządku oraz zapewnić ich okresowe remonty i konserwacje w celu zachowania
wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy.
§ 15. 1. Pomieszczenia pracy i ich wyposażenie powinny zapewniać pracownikom
bezpieczne i higieniczne warunki pracy. W szczególności w pomieszczeniach pracy
należy zapewnić oświetlenie naturalne i sztuczne, odpowiednią temperaturę,
wymianę powietrza oraz zabezpieczenie przed wilgocią, niekorzystnymi warunkami
cieplnymi i nasłonecznieniem, drganiami oraz innymi czynnikami szkodliwymi dla
zdrowia i uciążliwościami.
2. W pomieszczeniach pracy, w których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia
(wysoka temperatura, hałas, drgania, promieniowanie, gazy, pyły, pary itp.)
powinny być zastosowane rozwiązania techniczne uniemożliwiające przedostawanie
się tych czynników do innych pomieszczeń pracy oraz do pomieszczeń
higienicznosanitarnych.
3. Ściany i sufity pomieszczeń pracy, w których wydzielają się substancje
szkodliwe dla zdrowia pracowników lub pyły niebezpieczne pod względem
wybuchowym, powinny mieć pokrycie ochronne, zabezpieczające przed adsorpcją i
gromadzeniem się pyłu oraz powinny być przystosowane do łatwego czyszczenia lub
zmywania.
4. Jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanych robót lub rodzaj stosowanych
urządzeń może zachodzić niebezpieczeństwo wybuchu, stropy, dachy i ściany
pomieszczeń pracy powinny być wykonane zgodnie z wymaganiami bezpieczeństwa dla
tego rodzaju robót lub znajdujących się tam urządzeń oraz zgodnie z przepisami
techniczno-budowlanymi.
§ 16. 1. W pomieszczeniach oraz na drogach znajdujących się w obiektach
budowlanych podłogi powinny być równe, nieśliskie, niepylące i odporne na
ścieranie oraz nacisk, a także powinny być przystosowane do łatwego utrzymania w
czystości.
2. W pomieszczeniach, w których mogą wystąpić mieszaniny wybuchowe palnych par,
pyłów lub gazów z powietrzem, powierzchnie podłóg powinny być wykonane z
materiału nie powodującego iskrzenia mechanicznego lub wyładowań
elektrostatycznych.
3. Jeżeli podłoga jest wykonana z materiału będącego dobrym przewodnikiem ciepła
lub jeżeli przy wykonywaniu pracy występuje jej zamoczenie, w przejściach oraz
miejscach do stania i siedzenia powinny znajdować się podesty izolujące od zimna
lub wilgoci albo powinny być stosowane inne środki izolujące. Podesty powinny
być stabilne, wytrzymałe, zabezpieczające przed poślizgiem i potknięciem oraz
łatwe do utrzymania w czystości.
§ 17. W pomieszczeniach magazynowych i na drogach znajdujących się w obiektach
budowlanych powinny być umieszczone informacje o dopuszczalnym obciążeniu
stropów.
§ 18. 1. Pomieszczenia stałej pracy nie powinny być lokalizowane poniżej poziomu
otaczającego terenu, z wyjątkiem pomieszczeń, o których mowa w ust. 2, oraz
jeżeli wymaga tego rodzaj produkcji (w chłodniach, rozlewniach win itp.).
2. Poniżej poziomu otaczającego terenu mogą znajdować się pomieszczenia pracy w
garażu, kotłowni i warsztatach podręcznych, pomieszczenia handlowe, usługowe i
gastronomiczne w ulicznych przejściach podziemnych, w podziemnych stacjach
komunikacyjnych i tunelach, w domach handlowych i hotelach oraz w obiektach
zabytkowych, pod warunkiem zachowania wymagań przepisów techniczno-budowlanych i
po uzyskaniu zgody właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego,
wydanej w porozumieniu z okręgowym inspektorem pracy.
3. Na warunkach określonych w ust. 2 i w przypadku zapewnienia oświetlenia
dziennego, pomieszczenia stałej pracy mogą znajdować się w suterenach lub
piwnicach.
§ 19. 1. Powierzchnia i wysokość pomieszczeń pracy powinny zapewniać spełnienie
wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy, z uwzględnieniem rodzaju wykonywanej
pracy, stosowanych technologii oraz czasu przebywania pracowników w tych
pomieszczeniach.
2. Na każdego z pracowników jednocześnie zatrudnionych w pomieszczeniach stałej
pracy powinno przypadać co najmniej 13 m3 wolnej objętości pomieszczenia oraz co
najmniej 2 m2 wolnej powierzchni podłogi (nie zajętej przez urządzenia
techniczne, sprzęt itp.).
§ 20. 1. Wysokość pomieszczenia stałej pracy nie może być mniejsza niż:
1) 3 m w świetle - jeżeli w pomieszczeniu nie występują czynniki szkodliwe dla
zdrowia,
2) 3,3 m w świetle - jeżeli w pomieszczeniu prowadzone są prace mogące powodować
występowanie substancji szkodliwych dla zdrowia.
2. Wysokość pomieszczeń, o których mowa w ust. 1, może być obniżona w przypadku
zastosowania klimatyzacji - pod warunkiem uzyskania zgody państwowego
wojewódzkiego inspektora sanitarnego.
3. Wysokość określona w ust. 1 pkt 1 może być zmniejszona do:
1) 2,5 m w świetle:
a) jeżeli w pomieszczeniu zatrudnionych jest nie więcej niż 4 pracowników, a na
każdego z nich przypada co najmniej po 15 m3 wolnej objętości pomieszczenia lub
b) w pomieszczeniu usługowym lub produkcyjnym drobnej wytwórczości mieszczącym
się w budynku mieszkalnym, jeżeli przy wykonywanych pracach nie występują pyły
lub substancje szkodliwe dla zdrowia, hałas nie przekracza dopuszczalnych
wartości poziomu dźwięku w budynkach mieszkalnych, określonych w Polskich
Normach, a na jednego pracownika przypada co najmniej 15 m3 wolnej objętości
pomieszczenia,
2) 2,2 m w świetle - w dyżurce, portierni, kantorze, kiosku ulicznym, dworcowym
i innym oraz w pomieszczeniu usytuowanym na antresoli otwartej do większego
pomieszczenia.
4. Wysokość pomieszczenia czasowej pracy nie może być mniejsza niż:
1) 2,2 m w świetle - jeżeli w pomieszczeniu nie występują czynniki szkodliwe dla
zdrowia,
2) 2,5 m w świetle - jeżeli w pomieszczeniu prowadzone są prace mogące powodować
występowanie substancji szkodliwych dla zdrowia.
5. W pomieszczeniu o stropie pochyłym wymagania określone w ust. 1, 3 i 4
stosuje się do średniej wysokości pomieszczenia, przy czym w najniższym miejscu
wysokość pomieszczenia nie może być mniejsza w świetle niż 1,9 m (licząc od
poziomu podłogi do najniżej położonej części konstrukcyjnej sufitu).
§ 21. 1. Do pomieszczeń i stanowisk pracy położonych na różnych poziomach
powinny prowadzić bezpieczne dojścia stałymi schodami lub pochylniami.
2. Nawierzchnie schodów, pomostów i pochylni nie powinny być śliskie, a w
miejscach, w których może występować zaleganie pyłów - powinny być ażurowe.
3. Zamocowane na stałe drabiny lub klamry mogą być stosowane jako dojścia
dodatkowe oprócz schodów, a zamiast schodów - tylko w wyjątkowych przypadkach
uzasadnionych względami użytkowymi lub gdy nie ma technicznych możliwości ich
zastosowania.
4. Wymagania, jakie powinny spełniać schody i pochylnie, określają przepisy
techniczno-budowlane.
§ 22. 1. Wymiary otworów drzwiowych w każdym pomieszczeniu powinny być
odpowiednie do liczby pracowników z nich korzystających oraz do rodzaju i
wielkości używanych urządzeń transportowych i przemieszczanych ładunków. Wymiary
otworów drzwiowych określa Polska Norma.
2. Sposób otwierania drzwi z pomieszczeń pracy i z pomieszczeń
higienicznosanitarnych powinien odpowiadać wymaganiom przepisów
techniczno-budowlanych i dotyczących ochrony przeciwpożarowej.
3. Drzwi rozsuwane muszą być wyposażone w urządzenia zapobiegające ich
wypadnięciu z prowadnic.
4. Drzwi i bramy otwierające się do góry muszą być wyposażone w urządzenia
zapobiegające ich przypadkowemu opadaniu.
5. Wrota bram powinny być wyposażone w urządzenia zapobiegające ich
przypadkowemu zamknięciu.
6. Wahadłowe drzwi i bramy muszą być przezroczyste lub posiadać przezroczyste
panele.
7. Drzwi i bramy przezroczyste powinny być wykonane z materiału odpornego na
rozbicie lub ze szkła hartowanego oraz odpowiednio oznakowane w widocznym
miejscu.
8. Pomiędzy pomieszczeniami nie należy wykonywać progów, chyba że warunki
techniczne wymagają ich zastosowania. W takich przypadkach należy je oznaczyć w
sposób widoczny.
§ 23. Pomieszczenia pracy, w których przebywają pracownicy, nie mogą być
zamykane w sposób uniemożliwiający wyjście z pomieszczenia. Jeżeli istnieją
względy wymagające zamykania pomieszczeń w czasie pracy przed osobami nie
upoważnionymi, należy stosować przy drzwiach zamki uniemożliwiające wejście z
zewnątrz, a jednocześnie umożliwiające wyjście z pomieszczenia bez użycia
klucza. W takiej sytuacji należy przewidzieć możliwość powiadamiania pracowników
znajdujących się w takich pomieszczeniach o niebezpieczeństwie grożącym z
zewnątrz.
§ 24. 1. Szyby w oknach oraz inne przedmioty i powierzchnie szklane, znajdujące
się w pomieszczeniach pracy, narażone na uszkodzenia w związku z rodzajem
prowadzonych prac, powinny być od strony, po której mogą znajdować się ludzie,
osłonięte siatką zabezpieczającą przed odłamkami szkła.
2. Przezroczyste ściany działowe, znajdujące się w pomieszczeniach pracy, w
pobliżu takich pomieszczeń lub wzdłuż przejść - muszą być jednoznacznie
oznakowane oraz wykonane z materiału odpornego na rozbicie lub tak osłonięte,
aby niemożliwe było zetknięcie się pracownika ze ścianą lub jego zranienie w
razie rozbicia tej ściany.
Rozdział 2
Oświetlenie
§ 25. W pomieszczeniach stałej pracy należy zapewnić oświetlenie dzienne, chyba
że jest to niemożliwe lub niewskazane ze względu na technologię produkcji, a na
stosowanie oświetlenia wyłącznie elektrycznego pracodawca uzyskał zgodę
właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego wydaną w
porozumieniu z okręgowym inspektorem pracy.
§ 26. 1. Oświetlenie dzienne na poszczególnych stanowiskach pracy powinno być
dostosowane do rodzaju wykonywanych prac i wymaganej dokładności oraz powinno
spełniać wymagania określone w Polskiej Normie.
2. Niezależnie od oświetlenia dziennego w pomieszczeniach pracy należy zapewnić
oświetlenie elektryczne o parametrach zgodnych z Polskimi Normami.
§ 27. 1. Stosunek wartości średnich natężenia oświetlenia w pomieszczeniach
sąsiadujących ze sobą, przez które odbywa się komunikacja wewnętrzna, nie
powinien być większy niż 5 do 1.
2. Przy wyjściu z pomieszczeń, w których ze względów technologicznych praca jest
wykonywana w ciemności (np. ciemnie optyczne), powinny być zapewnione warunki
umożliwiające stopniową adaptację wzroku.
§ 28. W pomieszczeniach i miejscach pracy, w których w razie awarii oświetlenia
mogą wystąpić zagrożenia dla życia lub zdrowia pracowników, należy zapewnić
oświetlenie awaryjne o odpowiednim natężeniu, zgodnie z Polską Normą.
§ 29. 1. Okna, świetliki i naświetla w pomieszczeniach pracy o dużej wilgotności
powietrza powinny być wykonane w sposób zapobiegający skraplaniu się w nich pary
wodnej. W przypadku szczególnie dużego zaparowania pomieszczenia i możliwości
spadania kropel wody na stanowisko pracy należy zainstalować rynienki lub inne
urządzenia odprowadzające wodę z okien, świetlików i naświetli.
2. Szyby w oknach i świetlikach powinny być czyste oraz przepuszczać dostateczną
ilość światła. Do mycia okien i świetlików powinien być zapewniony dogodny i
bezpieczny dostęp.
3. Okna i świetliki powinny być wyposażone w odpowiednie urządzenia eliminujące
nadmierne operowanie promieni słonecznych padających na stanowiska pracy.
4. Okna i świetliki, przeznaczone do wietrzenia pomieszczeń, należy wyposażyć w
urządzenia pozwalające na otwieranie ich w sposób łatwy i bezpieczny z poziomu
podłogi oraz ustawienie części otwieranych w pożądanym położeniu.
Rozdział 3
Ogrzewanie i wentylacja
§ 30. W pomieszczeniach pracy należy zapewnić temperaturę odpowiednią do rodzaju
wykonywanej pracy (metod pracy i wysiłku fizycznego niezbędnego do jej
wykonania) nie niższą niż 14°C (287 K), chyba że względy technologiczne na to
nie pozwalają. W pomieszczeniach pracy, w których jest wykonywana lekka praca
fizyczna, i w pomieszczeniach biurowych temperatura nie może być niższa niż 18°C
(291 K).
§ 31. Pomieszczenia i stanowiska pracy powinny być zabezpieczone przed nie
kontrolowaną emisją ciepła w drodze promieniowania, przewodzenia i konwekcji
oraz przed napływem chłodnego powietrza z zewnątrz.
§ 32. 1. W pomieszczeniach pracy powinna być zapewniona wymiana powietrza
wynikająca z potrzeb użytkowych i funkcji tych pomieszczeń, bilansu ciepła i
wilgotności oraz zanieczyszczeń stałych i gazowych. Niezbędna wymiana powietrza
w pomieszczeniach pracy, w których wydzielają się substancje szkodliwe dla
zdrowia, powinna zapewnić czystość powietrza co najmniej w granicach nie
przekraczających wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń tych substancji,
przy czym:
1) jeżeli w pomieszczeniu wydzielają się dwie lub więcej substancji szkodliwych,
a działanie każdej z nich na organizm jest inne i niezależne od działania
pozostałych substancji, wymiana powinna zapewnić co najmniej ilość powietrza
niezbędną do rozcieńczenia stężenia tej substancji, która wymaga największej
objętości powietrza do rozcieńczenia do wartości najwyższego dopuszczalnego
stężenia,
2) jeżeli w pomieszczeniu wydzielają się dwie lub więcej substancji szkodliwych,
a ich działanie na organizm jest analogiczne lub gdy jednoczesne ich
występowanie wzmaga działanie poszczególnych substancji, wymiana powinna
zapewnić co najmniej ilość powietrza równą sumie jego objętości potrzebnych do
rozcieńczenia stężenia każdej z tych substancji do wartości najwyższego
dopuszczalnego stężenia.
2. W nie klimatyzowanych pomieszczeniach pracy niezależnie od wymiany powietrza,
o której mowa w ust. 1, powinna być zapewniona stała wymiana powietrza nie
mniejsza niż 0,5-krotna w ciągu godziny. Za stałą wymianę nie uważa się wymiany
uzyskiwanej wyłącznie w drodze wentylacji mechanicznej.
3. Wymagania dotyczące parametrów powietrza w pomieszczeniach pracy określają
odrębne przepisy i Polskie Normy.
§ 33. W pomieszczeniach pracy, w których następuje wydzielanie się ciepła przez
promieniowanie w ilości przekraczającej na stanowiskach pracy
należy stosować nawiewną wentylację miejscową. Parametry nawiewanego powietrza
powinny spełniać wymagania dla mikroklimatu gorącego, określone w przepisach w
sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla
zdrowia w środowisku pracy.
§ 34. Urządzenia lub ich części, z których mogą wydzielać się szkodliwe gazy,
pary lub pyły, powinny być zhermetyzowane. W razie niemożliwości
zhermetyzowania, urządzenia te powinny być wyposażone w miejscowe wyciągi.
§ 35. 1. Powietrze doprowadzane do pomieszczeń pracy z zewnątrz za pomocą
wentylacji nawiewnej powinno być oczyszczone z pyłów i substancji szkodliwych
dla zdrowia.
2. Wentylacja nie powinna powodować przeciągów, wyziębienia lub przegrzewania
pomieszczeń pracy. Nie dotyczy to wentylacji awaryjnej.
3. Strumień powietrza pochodzący z urządzeń wentylacji nawiewnej nie powinien
być skierowany bezpośrednio na stanowisko pracy.
§ 36. 1. Maksymalna temperatura nawiewanego powietrza nie powinna przekraczać
70°C (343 K) przy nawiewie powietrza na wysokości nie mniejszej niż 3,5 m od
poziomu podłogi stanowiska pracy i 45°C (318 K) - w pozostałych przypadkach.
2. W pomieszczeniach pracy, w których występują łatwo palne lub niebezpieczne
pod względem wybuchowym pyły, gazy lub pary, maksymalna temperatura nawiewanego
powietrza powinna być zgodna z przepisami w sprawie ochrony przeciwpożarowej.
§ 37. Przy urządzeniach wentylacyjnych należy stosować środki zmniejszające
natężenie i rozprzestrzenianie się hałasu i drgań powodowanych pracą tych
urządzeń.
§ 38. 1. Przy stosowaniu w pomieszczeniach pracy wentylacji mechanicznej z
recyrkulacją powietrza ilość powietrza świeżego nie powinna być mniejsza niż 10%
ogólnej ilości wymienianego powietrza.
2. W powietrzu wprowadzanym do pomieszczeń pracy przy stosowaniu recyrkulacji
zanieczyszczenie czynnikami szkodliwymi dla zdrowia nie powinno przekraczać
poziomu, przy którym suma stosunków stężeń poszczególnych substancji do
odpowiadających im wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń przekracza 0,3.
3. Recyrkulacja powietrza nie powinna być stosowana w pomieszczeniach pracy, w
których występuje narażenie na mikroorganizmy chorobotwórcze lub znajdują się
substancje trujące, cuchnące albo możliwe jest nagłe zwiększenie stężenia
szkodliwych substancji, a także w przestrzeniach zagrożonych wybuchem.
DZIAŁ IV
Procesy pracy
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 39. 1. Pracodawca jest obowiązany oceniać i dokumentować ryzyko zawodowe,
występujące przy określonych pracach, oraz stosować niezbędne środki
profilaktyczne zmniejszające ryzyko. W szczególności pracodawca jest obowiązany:
1) zapewnić organizację pracy i stanowisk pracy w sposób zabezpieczający
pracowników przed zagrożeniami wypadkowymi oraz oddziaływaniem czynników
szkodliwych dla zdrowia i uciążliwości,
2) zapewnić likwidację zagrożeń dla zdrowia i życia pracowników głównie przez
stosowanie technologii, urządzeń, materiałów i substancji nie powodujących
takich zagrożeń.
2. Jeżeli ze względu na rodzaj procesu pracy likwidacja zagrożeń nie jest
możliwa, należy stosować odpowiednie rozwiązania organizacyjne i techniczne, w
tym odpowiednie środki ochrony zbiorowej, ograniczające wpływ tych zagrożeń na
zdrowie i bezpieczeństwo pracowników.
3. W sytuacji gdy ograniczenie zagrożeń w wyniku zastosowania rozwiązań
organizacyjnych i technicznych nie jest wystarczające, pracodawca jest
obowiązany zapewnić pracownikom środki ochrony indywidualnej, odpowiednie do
rodzaju i poziomu zagrożeń.
§ 40. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić systematyczne kontrole stanu
bezpieczeństwa i higieny pracy ze szczególnym uwzględnieniem organizacji
procesów pracy, stanu technicznego maszyn i innych urządzeń technicznych oraz
ustalić sposoby rejestracji nieprawidłowości i metody ich usuwania.
2. W razie stwierdzenia bezpośredniego zagrożenia dla życia lub zdrowia
pracowników, osoba kierująca pracownikami jest obowiązana do niezwłocznego
wstrzymania prac i podjęcia działań w celu usunięcia tego zagrożenia.
§ 41. 1. Pracodawca jest obowiązany udostępnić pracownikom, do stałego
korzystania, aktualne instrukcje bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące:
1) stosowanych w zakładzie procesów technologicznych oraz wykonywania prac
związanych z zagrożeniami wypadkowymi lub zagrożeniami zdrowia pracowników,
2) obsługi maszyn i innych urządzeń technicznych,
3) postępowania z materiałami szkodliwymi dla zdrowia i niebezpiecznymi,
4) udzielania pierwszej pomocy.
2. Instrukcje, o których mowa w ust. 1, powinny odpowiednio określać czynności
do wykonywania przed rozpoczęciem danej pracy, zasady i sposoby bezpiecznego
wykonywania danej pracy, czynności do wykonania po jej zakończeniu oraz zasady
postępowania w sytuacjach awaryjnych stwarzających zagrożenia dla życia lub
zdrowia pracowników.
§ 42. Zmiany w procesie technologicznym, zmiany konstrukcyjne urządzeń
technicznych oraz zmiany w sposobie użytkowania pomieszczeń powinny być
poprzedzone oceną pod względem bezpieczeństwa i higieny pracy, w trybie
ustalonym przez pracodawcę.
§ 43. 1. Jeżeli w pomieszczeniu pracy, w którym zatrudniona jest tylko jedna
osoba, mogą w sytuacji awaryjnej wystąpić zagrożenia dla zdrowia lub życia
pracowników, a w szczególności zagrożenia: pożarowe, wybuchowe, porażenia prądem
elektrycznym, wydzielania się trujących i szkodliwych gazów lub par - pracodawca
powinien wprowadzić obowiązek meldowania się tej osoby w ustalony sposób w
oznaczonych porach.
2. Pracodawca powinien ustalić rodzaje pomieszczeń, o których mowa w ust. 1, a
także określić sposób meldowania się oraz postępowania w razie braku meldunków.
§ 44. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom sprawnie funkcjonujący
system pierwszej pomocy w razie wypadku oraz środki do udzielania pierwszej
pomocy. W szczególności pracodawca powinien zapewnić:
1) punkty pierwszej pomocy w wydziałach (oddziałach), w których wykonywane są
prace powodujące duże zagrożenia wypadkowe lub wydzielanie się par, gazów albo
pyłów szkodliwych dla zdrowia - wyposażone w niezbędny sprzęt i inne środki do
udzielania pierwszej pomocy;
2) apteczki w poszczególnych wydziałach (oddziałach) zakładu pracy.
2. Ilość, usytuowanie i wyposażenie punktów pierwszej pomocy i apteczek powinny
być ustalone w porozumieniu z lekarzem sprawującym profilaktyczną opiekę
zdrowotną nad pracownikami, z uwzględnieniem rodzajów i nasilenia występujących
zagrożeń.
3. Obsługa punktów i apteczek, o których mowa w ust. 1, na każdej zmianie
powinna być powierzana wyznaczonym pracownikom, przeszkolonym w udzielaniu
pierwszej pomocy.
4. W punktach pierwszej pomocy i przy apteczkach, w widocznych miejscach,
powinny być wywieszone instrukcje o udzielaniu pierwszej pomocy w razie wypadku
oraz wykazy pracowników, o których mowa w ust. 3.
5. Punkty pierwszej pomocy i miejsca usytuowania apteczek powinny być
odpowiednio oznakowane, zgodnie z Polską Normą, i łatwo dostępne.
Rozdział 2
Organizacja stanowisk pracy
§ 45. 1. Stanowiska pracy powinny być urządzone stosownie do rodzaju
wykonywanych na nich czynności oraz psychofizycznych właściwości pracowników,
przy czym wymiary wolnej (nie zajętej przez urządzenia) powierzchni stanowiska
pracy powinny zapewnić pracownikom swobodę ruchu wystarczającą do wykonywania
pracy w sposób bezpieczny, z uwzględnieniem wymagań ergonomii.
2. Stanowiska pracy, na których występuje ryzyko pożaru, wybuchu, upadku lub
wyrzucenia przedmiotów albo wydzielenia się substancji szkodliwych dla zdrowia
lub niebezpiecznych, powinny być zaopatrzone w urządzenia ochronne zapewniające
ochronę pracowników przed skutkami tego ryzyka.
3. Stanowiska pracy, na których wykonywane prace powodują występowanie czynników
szkodliwych dla zdrowia lub niebezpiecznych, powinny być tak usytuowane i
zorganizowane, aby pracownicy zatrudnieni na innych stanowiskach nie byli
narażeni na te czynniki.
§ 46. 1. Na stanowiskach pracy należy zapewnić wynikającą z technologii
powierzchnię oraz odpowiednie urządzenia pomocnicze przeznaczone na składowanie
materiałów, wyrobów, przyrządów, narzędzi i odpadów.
2. Na stanowiskach pracy nie wolno przechowywać surowców gotowych wyrobów,
materiałów pomocniczych i odpadów w ilościach większych od wynikających z
potrzeb technologicznych, umożliwiających utrzymanie ciągłości pracy na danej
zmianie. Odpady produkcyjne powinny być sukcesywnie usuwane.
3. Szmaty, tampony, trociny itp. nasycone lub zanieczyszczone substancjami łatwo
zapalnymi, utleniającymi się lub szkodliwymi dla zdrowia albo wydzielające
uciążliwe zapachy - należy przechowywać w zamkniętych naczyniach z materiału
niepalnego oraz co najmniej raz na dobę usuwać z pomieszczeń pracy i niszczyć w
sposób określony w instrukcji, o której mowa w § 41.
§ 47. 1. Do każdego stanowiska pracy powinno być zapewnione bezpieczne i wygodne
dojście, przy czym jego wysokość na całej długości nie powinna być mniejsza w
świetle niż 2 m.
2. W przypadkach uzasadnionych względami konstrukcyjnymi maszyn i innych
urządzeń technicznych dopuszcza się zmniejszenie wysokości dojścia do 1,8 m przy
jego odpowiednim zabezpieczeniu i oznakowaniu znakami bezpieczeństwa zgodnymi z
Polską Normą.
3. Przejścia między maszynami a innymi urządzeniami lub ścianami przeznaczone
tylko do obsługi tych urządzeń powinny mieć szerokość co najmniej 0,75 m; jeżeli
w przejściach tych odbywa się ruch dwukierunkowy, szerokość ich powinna wynosić
co najmniej 1 m.
§ 48. Pracodawca zatrudniający pracowników niepełnosprawnych powinien zapewnić
dostosowanie stanowisk pracy oraz dojść do nich - do potrzeb i możliwości tych
pracowników, wynikających ze zmniejszonej sprawności.
§ 49. 1. Przy wykonywaniu pracy nie wymagającej stale pozycji stojącej należy
zapewnić pracownikom możliwość siedzenia.
2. Przy wykonywaniu pracy wymagającej stale pozycji stojącej lub chodzenia
należy zapewnić pracownikom możliwość odpoczynku w pobliżu miejsca pracy w
pozycji siedzącej.
3. Siedziska powinny spełniać wymagania Polskich Norm.
§ 50. 1. Stosowane w zakładach pracy drabiny przenośne powinny spełniać
wymagania Polskich Norm.
2. Przy używaniu drabin przenośnych niedopuszczalne jest w szczególności:
1) stosowanie drabin uszkodzonych,
2) stosowanie drabiny jako drogi stałego transportu, a także do przenoszenia
ciężarów o masie powyżej 10 kg,
3) używanie drabiny niezgodnie z przeznaczeniem,
4) używanie drabiny rozstawnej jako przystawnej,
5) ustawianie drabiny na niestabilnym podłożu,
6) opieranie drabiny przystawnej o śliskie płaszczyzny, o obiekty lekkie lub
wywrotne albo o stosy materiałów nie zapewniające stabilności drabiny,
7) stawianie drabiny przed zamkniętymi drzwiami, jeżeli nie są one zamknięte na
klucz od strony ustawianej drabiny,
8) ustawianie drabin w bezpośrednim sąsiedztwie maszyn i innych urządzeń - w
sposób stwarzający zagrożenia dla pracowników używających drabiny,
9) wchodzenie i schodzenie z drabiny plecami do niej,
10) przenoszenie drabiny o długości powyżej 4 m przez jedną osobę.
3. Drabina przystawna powinna wystawać ponad powierzchnię, na którą prowadzi, co
najmniej 0,75 m, a kąt jej nachylenia powinien wynosić od 65° do 75°.
Rozdział 3
Obsługa i stosowanie maszyn, narzędzi i innych urządzeń technicznych
§ 51. 1. Maszyny i inne urządzenia techniczne, zwane dalej "maszynami", powinny
spełniać wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii, określone w
Polskich Normach i właściwych przepisach przez cały okres ich użytkowania.
2. Montaż, eksploatacja i obsługa maszyn powinny być zgodne z dokumentacją
techniczno-ruchową.
§ 52. 1. Maszyny z własnymi napędami powinny mieć urządzenia do włączania i
wyłączania łatwo dostępne dla obsługującego, sprawnie działające i zabezpieczone
przed przypadkowym włączeniem.
2. Maszyny z więcej niż jednym elementem sterowniczym, z wyłączeniem maszyn
przenośnych trzymanych w ręku lub prowadzonych ręką, powinny być wyposażone w
wyłączniki awaryjne wyróżniające się barwą i kształtem. Konstrukcja i
usytuowanie wyłącznika powinny, w razie zagrożenia, zapewniać możliwość
szybkiego wyłączenia napędu maszyny, także przez osobę nie zatrudnioną przy jej
obsłudze.
3. Maszyny powinny być wyposażone w łatwo odróżniające się i odpowiednio
oznakowane urządzenia do odłączania od wszystkich źródeł energii.
4. Ponowne przyłączenie maszyny do źródła energii nie powinno stanowić
zagrożenia dla obsługi.
§ 53. 1. Maszyny wielostanowiskowe ze stanowiskami pracy niewidocznymi z
głównego stanowiska sterowania powinny być na każdym stanowisku obsługi
wyposażone w wyłączniki awaryjne umieszczone w widocznych i dogodnych miejscach,
umożliwiające w razie zagrożenia szybkie wyłączenie napędu maszyny także przez
osoby nie zatrudnione przy ich obsłudze. Ponowne włączenie powinno być możliwe
jedynie w głównym punkcie sterowania po sprawdzeniu i usunięciu przyczyn
wyłączenia.
2. Maszyny wielostanowiskowe powinny być wyposażone w urządzenia sygnalizacji
akustycznej lub optycznej automatycznie uprzedzające o ich uruchomieniu. Sygnały
powinny być odbierane na wszystkich stanowiskach pracy przy danej maszynie oraz
powinny wyprzedzać jej uruchomienie.
§ 54. W przypadku zespołowej obsługi maszyny lub gdy stwarza ona zagrożenie dla
otoczenia, należy zapewnić sygnalizację ostrzegawczą i alarmową - łatwo
dostrzegalną i zrozumiałą.
§ 55. 1. Elementy ruchome i inne części maszyn, które w razie zetknięcia się z
nimi stwarzają zagrożenie, powinny być do wysokości co najmniej 2,5 m od poziomu
podłogi (podestu) stanowiska pracy osłonięte lub zaopatrzone w inne skuteczne
urządzenia ochronne, z wyjątkiem przypadków, gdy spełnienie tych wymagań nie
jest możliwe ze względu na funkcję maszyny.
2. Pasy, łańcuchy, taśmy, koła zębate i inne elementy układów napędowych oraz
części maszyn zagrażające spadnięciem, znajdujące się nad stanowiskami pracy lub
przejściami na wysokości ponad 2,5 m od poziomu podłogi, powinny być osłonięte
co najmniej od dołu trwałymi osłonami.
3. Osłony stosowane na maszynach powinny uniemożliwiać bezpośredni dostęp do
strefy niebezpiecznej. Osłony niepełne (wykonane z siatki, blachy perforowanej,
prętów itp.) powinny znajdować się w takiej odległości od elementów
niebezpiecznych, aby przy danej wielkości i kształcie otworów nie było możliwe
bezpośrednie dotknięcie tych elementów. Odległości bezpieczeństwa określają
Polskie Normy.
4. Maszyny powinny być oznakowane znakami i barwami, zgodnie z wymaganiami
określonymi w Polskich Normach.
§ 56. 1. Urządzenia ochronne stosowane przy maszynach powinny spełniać
następujące ogólne wymagania:
1) zapewniać bezpieczeństwo zarówno pracownikowi zatrudnionemu bezpośrednio przy
obsłudze maszyny, jak i osobom znajdującym się w jej pobliżu,
2) działać niezawodnie, posiadać odpowiednią trwałość i wytrzymałość,
3) funkcjonować samoczynnie, niezależnie od woli i uwagi obsługującego, w
przypadkach gdy jest to celowe i możliwe,
4) nie mogą być łatwo usuwane lub odłączane bez pomocy narzędzi,
5) nie mogą utrudniać wykonywania operacji technologicznej ani ograniczać
możliwości śledzenia jej przebiegu oraz nie mogą powodować zagrożeń i
dodatkowego obciążenia fizycznego lub psychicznego pracowników.
2. Urządzenia ochronne przy maszynach szczególnie niebezpiecznych powinny być
tak skonstruowane, aby:
1) zdjęcie, otwarcie lub wyłączenie urządzenia ochronnego powodowało
natychmiastowe zatrzymanie maszyny bądź jej niebezpiecznych elementów lub
niemożliwe było zdjęcie albo otwarcie osłony podczas ruchu osłanianych
elementów,
2) ponowne założenie, zamknięcie lub włączenie urządzenia ochronnego nie
uruchamiało automatycznie maszyny.
3. Używanie maszyny bez wymaganego urządzenia ochronnego lub przy jego
nieodpowiednim stosowaniu jest niedopuszczalne.
4. Szczegółowe wymagania dla urządzeń ochronnych określają Polskie Normy.
§ 57. Maszyny i narzędzia oraz ich urządzenia ochronne powinny być utrzymywane w
stanie sprawności technicznej i czystości zapewniającej użytkowanie ich bez
szkody dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników oraz stosowane tylko w procesach
i warunkach, do których są przeznaczone.
§ 58. 1. O dostrzeżonych wadach lub uszkodzeniach maszyny pracownik powinien
niezwłocznie zawiadomić przełożonego.
2. Maszyny, których uszkodzenie stwierdzono w czasie pracy, powinny być
niezwłocznie zatrzymane i wyłączone z zasilania energią. Wznowienie pracy
maszyny bez usunięcia uszkodzenia jest niedopuszczalne.
3. Maszyny niesprawne, uszkodzone lub pozostające w naprawie powinny być
wycofane z użytkowania oraz wyraźnie oznakowane tablicami informacyjnymi i
zabezpieczone w sposób uniemożliwiający ich uruchomienie.
§ 59. 1. Maszyn będących w ruchu nie wolno pozostawiać bez obsługi lub nadzoru,
chyba że dokumentacja techniczno-ruchowa stanowi inaczej.
2. Pracodawca jest obowiązany ustalić rodzaje maszyn, które wymagają stałej
obsługi, a pozostawianie ich bez niej może być przyczyną katastrofy, wybuchu lub
pożaru, oraz ustalić szczegółowe warunki obsługi i nadzoru nad pracą tych
maszyn.
§ 60. 1. Maszyn będących w ruchu nie wolno naprawiać, czyścić i smarować, z
wyjątkiem smarowania za pomocą specjalnych urządzeń określonych w dokumentacji
techniczno-ruchowej.
2. Pracownicy zatrudnieni przy obsłudze maszyn z ruchomymi elementami nie mogą
pracować w odzieży z luźnymi (zwisającymi) częściami, jak np. luźno zakończone
rękawy, krawaty, szaliki, poły, oraz bez nakryć głowy okrywających włosy.
§ 61. 1. Do obsługi pędni i jej części oraz do nakładania, smarowania i
oczyszczania pasów, lin i taśm należy wyznaczyć na stałe pracowników
przygotowanych do wykonywania tych prac w sposób bezpieczny.
2. W czasie ruchu maszyny niedopuszczalne jest ręczne zakładanie i zrzucanie
pasów pędnych, lin i taśm. Czynności te mogą być wykonywane wyłącznie przy
użyciu specjalnych urządzeń przeznaczonych do tego celu.
3. Pędnie powinny posiadać urządzenia do zawieszania pasów pędnych zapobiegające
zetknięciu się zrzuconych pasów, lin lub taśm z częściami pędni będącymi w
ruchu.
4. Pasy pędne, liny i taśmy pędne mogą być napinane, naprawiane, łączone,
skracane i smarowane po unieruchomieniu napędu maszyny.
Rozdział 4
Transport wewnętrzny i magazynowanie
§ 62. 1. Pracodawca powinien zapewnić zastosowanie odpowiednich rozwiązań
organizacyjnych i technicznych, zwłaszcza w zakresie wyposażenia technicznego, w
celu wyeliminowania potrzeby ręcznego przemieszczania ciężarów.
2. Jeśli nie ma możliwości uniknięcia ręcznego przemieszczania ciężarów, należy
podjąć odpowiednie przedsięwzięcia, w tym wyposażyć pracowników w niezbędne
środki w celu zmniejszenia uciążliwości i zagrożeń związanych z wykonywaniem
tych czynności.
§ 63. 1. Ręczne przemieszczanie i przewożenie ciężarów o masie przekraczającej
ustalone normy jest niedopuszczalne.
2. Szczegółowe wymagania dotyczące ręcznego transportu określają przepisy w
sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników zatrudnionych przy ręcznym
dźwiganiu i przenoszeniu ciężarów oraz przepisy o pracach wzbronionych kobietom
i młodocianym.
§ 64. 1. Masa ładunków przemieszczanych przy użyciu środków transportowych nie
powinna przekraczać dopuszczalnej nośności lub udźwigu danego środka
transportowego.
2. Masa i rozmieszczenie ładunku na środkach transportowych powinny zapewniać
bezpieczne warunki przewozu i przeładunku.
3. Ładunek powinien być zabezpieczony w szczególności przed upadkiem,
przemieszczeniem i zsypywaniem się ze środka transportu.
§ 65. Przy obsłudze urządzeń transportu zmechanizowanego mogą być zatrudniane
tylko osoby o kwalifikacjach właściwych do obsługi określonego urządzenia.
§ 66. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić opracowanie zasad ruchu na drogach
wewnątrzzakładowych, zgodnych z przepisami prawa o ruchu drogowym.
2. W zasadach ruchu, wymienionych w ust. 1, należy określić w szczególności
maksymalne prędkości środków transportu i komunikacji na drogach
wewnątrzzakładowych oraz w pomieszczeniach zakładu pracy, uzależnione od
szerokości dróg, natężenia ruchu, widoczności itp.
3. Drogi powinny być oznakowane znakami drogowymi zgodnymi z przepisami prawa o
ruchu drogowym.
§ 67. Wymagania dotyczące transportu przy użyciu dźwignic, przenośników, wózków
jezdniowych z napędem silnikowym oraz kolei wewnątrzzakładowych określają
odrębne przepisy.
§ 68. 1. Materiały i inne przedmioty, zwanej dalej "materiałami", powinny być
magazynowane w pomieszczeniach i miejscach do tego przeznaczonych. Pomieszczenia
magazynowe powinny spełniać wymagania bezpieczeństwa, stosownie do rodzaju i
właściwości składowanych w nich materiałów.
2. Przy składowaniu materiałów należy:
1) określić dla każdego rodzaju składowanego materiału miejsce, sposób i
dopuszczalną wysokość składowania,
2) zapewnić, aby masa składowanego ładunku nie przekraczała dopuszczalnego
obciążenia urządzeń przeznaczonych do składowania (regałów, podestów itp.),
3) zapewnić, aby masa składowanego ładunku, łącznie z masą urządzeń
przeznaczonych do jego składowania i transportu, nie przekraczała dopuszczalnego
obciążenia podłóg i stropów, na których odbywa się składowanie,
4) wywiesić czytelne informacje o dopuszczalnym obciążeniu podłóg, stropów i
urządzeń przeznaczonych do składowania.
§ 69. 1. Regały powinny mieć odpowiednio wytrzymałą i stabilną konstrukcję oraz
zabezpieczenia przed ich przewróceniem się.
2. Szerokość odstępów między regałami powinna być odpowiednia do stosowanych
środków transportowych oraz powinna umożliwiać bezpieczne operowanie tymi
środkami i ładunkami.
§ 70. 1. Sposób układania materiałów na regałach i ich zdejmowania nie może
stwarzać zagrożeń dla bezpieczeństwa pracowników.
2. Przedmioty łatwo tłukące się, niebezpieczne substancje i preparaty chemiczne
oraz materiały o największej masie powinny być składowane na najniższych półkach
regałów.
§ 71. Przedmioty, których wymiary, kształt i masa decydują o ich indywidualnym
sposobie składowania, powinny być ustawiane lub układane stabilnie, z
uwzględnieniem położenia ich środka ciężkości, tak aby zapobiec ich wywróceniu
się lub spadnięciu.
§ 72. 1. Przy składowaniu materiałów w stosach należy zapewnić:
1) stateczność stosów poprzez składowanie na wysokość uzależnioną od rodzaju
materiałów (ich wymiarów, masy, kształtu) oraz wytrzymałości opakowań,
2) wiązanie między warstwami,
3) układanie stosów tak, aby środek ciężkości przedmiotów składowanych
pozostawał wewnątrz obrysu stosów,
4) zachowanie odległości między stosami umożliwiającej bezpieczne układanie i
przemieszczanie materiałów.
2. Rozładunek stosów powinien być prowadzony kolejno począwszy od najwyższych
warstw. Niedopuszczalne jest wyjmowanie materiałów ze środka stosów.
§ 73. Przy składowaniu materiałów na paletach lub w kontenerach stosuje się
odpowiednio przepis § 69 ust. 2.
§ 74. 1. Przy składowaniu materiałów sypkich luzem należy zapewnić:
1) powierzchnię składową, która przy zachowaniu kąta zsypu naturalnego umożliwi
zachowanie przejść lub przejazdów wokół hałdy lub zwału,
2) wytrzymałość zapór odpowiednią do parcia składowanego materiału sypkiego,
3) w miarę potrzeby wynikającej z ochrony sąsiednich stref pracy oraz
technicznych możliwości - szczelne obudowanie miejsca przeładunku i urządzeń
przeładunkowych oraz połączenie ich z urządzeniami odciągającymi pył w miejscu
jego powstawania,
4) bezpieczne metody pracy, szczególnie przy ręcznym pobieraniu i przenoszeniu
materiałów.
2. Wchodzenie pracowników na zwały materiałów sypkich grożących zasypaniem
dozwolone jest jedynie w przypadkach wyjątkowej konieczności z zastosowaniem
pomostów lub innych urządzeń zapewniających bezpieczeństwo, a także przy
zapewnieniu asekuracji przez drugiego pracownika oraz odpowiedniego nadzoru.
§ 75. 1. Przy składowaniu materiałów pylących luzem należy zapewnić szczelne
ogrodzenie co najmniej do wysokości 0,5 m ponad wysokość składowanego materiału.
2. Transport materiałów, o których mowa w ust. 1, może odbywać się wyłącznie
specjalnymi środkami transportu lub w zamkniętych pojemnikach (np. kontenerach).
§ 76. Przy składowaniu materiałów skłonnych do samozapalenia się należy je
zabezpieczyć przed samozapłonem, a w szczególności ograniczyć wysokość
składowania, stosować kominy wentylacyjne oraz przesypywać lub często przerzucać
hałdy i zwały.
§ 77. Niedopuszczalne jest składowanie materiałów bezpośrednio pod
elektromagnetycznymi liniami napowietrznymi lub w odległości mniejszej (licząc w
poziomie od skrajnych przewodów) niż:
1) 2 m - od linii niskiego napięcia,
2) 5 m - od linii wysokiego napięcia do 15 kV,
3) 10 m - od linii wysokiego napięcia powyżej 15 kV.
Rozdział 5
Ochrona przed hałasem
§ 78. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić ochronę pracowników przed
zagrożeniami związanymi z narażeniem na hałas, a w szczególności zapewnić
stosowanie:
1) procesów technologicznych nie powodujących nadmiernego hałasu,
2) maszyn i innych urządzeń technicznych powodujących możliwie najmniejszy
hałas, nie przekraczający dopuszczalnych wartości,
3) rozwiązań obniżających poziom hałasu w procesach pracy.
2. Dopuszczalne wartości hałasu w środowisku pracy określają właściwe przepisy i
Polskie Normy.
§ 79. 1. Na stanowiskach pracy, na których mimo zastosowania możliwych rozwiązań
technicznych i organizacyjnych poziom hałasu przekracza dopuszczalne normy,
pracodawca ma obowiązek zapewnić:
1) ustalenie przyczyn przekroczenia dopuszczalnego poziomu hałasu oraz
opracowanie i zastosowanie programu działań technicznych i organizacyjnych,
mających na celu najskuteczniejsze zmniejszenie narażenia pracowników na hałas,
2) zaopatrzenie pracowników w indywidualne ochrony słuchu, dobrane do wielkości
charakteryzujących hałas i do cech indywidualnych pracowników oraz ich
stosowanie,
3) ograniczenie czasu ekspozycji na hałas, w tym stosowanie przerw w pracy,
4) oznakowanie stref zagrożonych hałasem, a także, gdy jest to uzasadnione ze
względu na stopień zagrożenia oraz możliwe, ograniczenie dostępu do tych stref
poprzez ich odgrodzenie.
2. W odniesieniu do stanowisk pracy, o których mowa w ust. 1, należy zapewnić
pracownikom informację na temat:
- wyników pomiarów hałasu i zagrożenia dla zdrowia wynikającego z narażenia na
hałas,
- działań podjętych w związku z przekroczeniem na określonych stanowiskach
dopuszczalnych wartości hałasu,
- właściwego doboru i sposobu używania indywidualnych ochron słuchu.
Rozdział 6
Prace szczególnie niebezpieczne
A. Przepisy ogólne
§ 80. 1. Przez prace szczególnie niebezpieczne rozumie się prace, o których mowa
w niniejszym rozdziale, oraz prace określone jako szczególnie niebezpieczne w
innych przepisach dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy lub w instrukcjach
eksploatacji urządzeń i instalacji, a także inne prace o zwiększonym zagrożeniu
lub wykonywane w utrudnionych warunkach, uznane przez pracodawcę jako
szczególnie niebezpieczne.
2. Pracodawca jest obowiązany do ustalenia i aktualizowania wykazu prac
szczególnie niebezpiecznych występujących w zakładzie pracy.
§ 81. Pracodawca powinien określić szczegółowe wymagania bezpieczeństwa i
higieny pracy przy wykonywaniu prac szczególnie niebezpiecznych, a zwłaszcza
zapewnić:
1) bezpośredni nadzór nad tymi pracami wyznaczonych w tym celu osób,
2) odpowiednie środki zabezpieczające,
3) instruktaż pracowników obejmujący w szczególności:
a) imienny podział pracy,
b) kolejność wykonywania zadań,
c) wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy poszczególnych czynnościach.
B. Roboty budowlane, rozbiórkowe, remontowe i montażowe prowadzone bez
wstrzymania ruchu zakładu pracy lub jego części
§ 82. Roboty budowlane, rozbiórkowe, remontowe i montażowe prowadzone bez
wstrzymania ruchu zakładu pracy lub jego części w miejscach przebywania
pracowników zatrudnionych przy innych pracach lub działania maszyn i innych
urządzeń technicznych powinny być organizowane w sposób nie narażający
pracowników na niebezpieczeństwa i uciążliwości wynikające z prowadzonych robót,
z jednoczesnym zastosowaniem szczególnych środków ostrożności.
§ 83. 1. Przed rozpoczęciem robót, o których mowa w § 82, pracodawca, u którego
mają być prowadzone roboty, i osoba kierująca robotami powinni ustalić w
podpisanym protokole szczegółowe warunki bezpieczeństwa i higieny pracy, z
podziałem obowiązków w tym zakresie.
2. O prowadzonych robotach oraz o niezbędnych środkach bezpieczeństwa, jakie
należy stosować w czasie trwania prac, pracodawca powinien poinformować
pracowników przebywających lub mogących przebywać na terenie prowadzenia robót
albo w jego sąsiedztwie.
3. Teren prowadzenia robót, o których mowa w § 82, powinien być wydzielony i
wyraźnie oznakowany. W miejscach niebezpiecznych należy umieścić znaki
informujące o rodzaju zagrożenia oraz stosować inne środki zabezpieczające przed
skutkami zagrożeń (siatki, bariery itp.).
§ 84. 1. Spawanie wykonywane w ramach robót, o których mowa w § 82, powinno być
prowadzone na podstawie pisemnego pozwolenia wydanego w trybie ustalonym u
danego pracodawcy.
2. Szczegółowe wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy spawaniu i cięciu
metali regulują odrębne przepisy.
C. Prace w zbiornikach, kanałach, wnętrzach urządzeń technicznych i w innych
niebezpiecznych przestrzeniach zamkniętych
§ 85. Przepisy niniejszej części dotyczą pracy w zbiornikach, kanałach,
studniach, studzienkach kanalizacyjnych, wnętrzach urządzeń technicznych i w
innych zamkniętych przestrzeniach, do których wejście odbywa się przez włazy lub
otwory o niewielkich rozmiarach lub jest w inny sposób utrudnione, zwanych dalej
"zbiornikami".
§ 86. 1. Podjęcie i prowadzenie pracy w zbiornikach może nastąpić jedynie na
podstawie pisemnego pozwolenia wydanego w trybie ustalonym przez pracodawcę.
2. Przy pracach w zbiornikach należy zapewnić stały nadzór. Osoba wydająca
polecenie wykonania takiej pracy powinna sprawdzić, czy przygotowania
organizacyjne i techniczne zapewniają bezpieczeństwo pracownikom podczas
wykonywania pracy.
3. W czasie pracy w zbiorniku należy zapewnić możliwość udzielenia pracownikowi
natychmiastowej pierwszej pomocy w razie nagłej potrzeby lub wypadku.
§ 87. 1. Prace w zbiornikach mogą być podjęte i prowadzone, z zastrzeżeniem ust.
2, po spełnieniu następujących wymagań:
1) zbiornik należy opróżnić i wstępnie oczyścić przez przemycie, przedmuchanie
parą lub gazem obojętnym oraz przedmuchanie powietrzem; przedmuchiwanie
zbiornika tlenem jest niedopuszczalne,
2) jeżeli praca w zbiorniku może być związana z zagrożeniem pożarowym, należy
stosować niezbędne środki ochrony przeciwpożarowej,
3) odłączyć dopływ do zbiornika materiałów, substancji i czynników z innych
zbiorników, przewodów, aparatury itp.,
4) znajdujące się we wnętrzu zbiornika grzejniki, urządzenia ruchome i inne
mogące stworzyć zagrożenie należy odłączyć od źródeł zasilania,
5) na czas trwania prac w zbiorniku należy wyłączyć z ruchu lub unieruchomić
tory kolejowe, zwrotnice, przenośniki, miejsca zsypu itp., znajdujące się nad
zbiornikiem,
6) bezpośrednio przed przystąpieniem do pracy wewnątrz zbiornika powietrze w
zbiorniku należy zbadać na zawartość tlenu oraz gazów i par substancji
toksycznych i palnych,
7) temperatura powietrza w zbiorniku powinna być równa temperaturze otoczenia,
8) zapewnienie niezbędnych środków ochrony zbiorowej lub/i indywidualnej.
2. Wymagania określone w ust. 1 pkt 1 nie dotyczą przygotowania kanału do
wykonywania w nim pracy, a pkt 3 - kanału i studzienki kanalizacyjnej. Przed
wykonywaniem prac w kanale lub studzience należy przewietrzyć dany odcinek
kanału, pozostawiając otwarte włazy, oraz wyłączyć ten odcinek kanalizacyjny, a
jeżeli to nie jest możliwe - maksymalnie ograniczyć spływ ścieków
§ 88. Bezpośrednio przed przystąpieniem pracowników do pracy w zbiorniku osoba
kierująca pracownikami jest obowiązana poinformować ich o:
1) zakresie pracy, jaka mają wykonać,
2) rodzaju zagrożeń, jakie mogą wystąpić,
3) niezbędnych środkach ochrony zbiorowej i indywidualnej oraz o sposobie ich
stosowania,
4) sposobie sygnalizacji między pracującymi wewnątrz zbiornika a asekurującymi
ich na zewnątrz zbiornika,
5) postępowaniu w razie wystąpienia zagrożenia.
§ 89. 1. Pracownik lub pracownicy wykonujący pracę wewnątrz zbiornika powinni
być asekurowani co najmniej przez jedną osobę znajdującą się na zewnątrz. Osoba
asekurująca powinna być w stałym kontakcie z pracownikami znajdującymi się
wewnątrz zbiornika oraz mieć możliwość niezwłocznego powiadomienia innych osób
mogących, w razie potrzeby, niezwłocznie udzielić pomocy.
2. Pracownik wchodzący do wnętrza zbiornika powinien być wyposażony w
odpowiednie środki ochrony indywidualnej, a w szczególności:
1) szelki bezpieczeństwa z linką umocowaną do odpowiednio wytrzymałego elementu
konstrukcji zewnętrznej,
2) hełm ochronny i odzież ochronną,
3) sprzęt izolujący ochronny układu oddechowego.
3. Wyposażenie w środki ochrony indywidualnej osoby asekurującej powinno być
takie, jak wyposażenie pracowników wchodzących do wnętrza zbiornika.
4. Niestosowanie ochron układu oddechowego jest dopuszczalne wyłącznie w
warunkach, gdy zawartość tlenu w powietrzu zbiornika wynosi co najmniej 18% oraz
gdy w powietrzu tym nie występują substancje szkodliwe dla zdrowia w stężeniu
przekraczającym najwyższe dopuszczalne stężenie czynników szkodliwych dla
zdrowia w środowisku pracy ani nie istnieje niebezpieczeństwo ich wystąpienia
podczas przebywania pracownika w zbiorniku.
5. Decyzję o niestosowaniu przez pracowników ochron układu oddechowego w związku
ze spełnieniem warunków, o których mowa w ust. 4, może podjąć jedynie osoba
kierująca pracownikami.
§ 90. 1. W czasie przebywania pracowników wewnątrz zbiornika wszystkie włazy
powinny być otwarte, a jeżeli nie jest to wystarczające do utrzymania wymaganych
parametrów powietrza w zbiorniku - należy w tym czasie stosować stały nadmuch
powietrza.
2. Wnętrze zbiornika powinno być oświetlone przy użyciu źródła światła
elektrycznego o bezpiecznym napięciu.
3. Transport narzędzi, innych przedmiotów i materiałów wewnątrz zbiornika
powinien odbywać się w sposób nie stwarzający zagrożeń i uciążliwości dla
zatrudnionych tam pracowników.
4. Jeżeli istnieje możliwość powstania stężeń wybuchowych w zbiorniku, należy
zastosować środki zapobiegające wybuchowi.
5. Jeżeli praca ma być wykonana wewnątrz zbiornika zawierającego materiały
płynne lub sypkie, w którym istnieje możliwość utonięcia lub zasypania
pracownika - niezależnie od zabezpieczenia odpowiednimi środkami ochrony
indywidualnej - pracownik powinien być opuszczany do wnętrza na pomoście lub
innym urządzeniu umożliwiającym bezpieczne wykonanie pracy.
D. Prace przy użyciu materiałów niebezpiecznych
§ 91. Materiałami niebezpiecznymi w rozumieniu rozporządzenia są w szczególności
substancje i preparaty chemiczne zaliczone do niebezpiecznych, zgodnie z
przepisami w sprawie substancji chemicznych stwarzających zagrożenia dla zdrowia
lub życia.
§ 92. 1. Pracodawca jest obowiązany informować pracowników o właściwościach
fizycznych, chemicznych i biologicznych stosowanych w zakładzie pracy
materiałów, półfabrykatów i wyrobów gotowych oraz o stopniu ich szkodliwości dla
zdrowia pracowników, a także o sposobach bezpiecznego ich stosowania oraz
postępowania z nimi w sytuacjach awaryjnych.
2. Materiały o nieznanych właściwościach, do czasu ich zbadania, mogą być
stosowane tylko w warunkach laboratoryjnych, do celów badawczych i
doświadczalnych, przy zastosowaniu wzmożonych środków ostrożności.
§ 93. 1. Materiały niebezpieczne należy przechowywać w miejscach i opakowaniach
przeznaczonych do tego celu i odpowiednio oznakowanych.
2. Pomieszczenia, aparatura, środki transportu, zbiorniki i opakowania, w
których są stosowane, przemieszczane lub przechowywane materiały niebezpieczne
powinny być odpowiednie do właściwości tych materiałów.
3. W czasie transportu, składowania i stosowania materiałów niebezpiecznych
należy stosować odpowiednie środki ochrony zbiorowej i indywidualnej - chroniące
pracowników przed szkodliwym lub niebezpiecznym działaniem tych materiałów.
§ 94. 1. Zbiorniki, naczynia i inne opakowania służące do przechowywania
materiałów niebezpiecznych powinny być:
1) oznakowane w sposób określony w odrębnych przepisach,
2) wykonane z materiału nie powodującego niebezpiecznych reakcji chemicznych z
ich zawartością i nie ulegającego uszkodzeniu w wyniku działania znajdującego
się w nich materiału niebezpiecznego,
3) wytrzymałe i zabezpieczone przed uszkodzeniem z zewnątrz odpowiednio do
warunków ich stosowania,
4) odpowiednio szczelne i zabezpieczone przed wydostawaniem się z nich
niebezpiecznej zawartości lub dostaniem się do ich wnętrza innych substancji,
które w kontakcie z ich zawartością mogą stworzyć stan zagrożenia,
5) wypełnione w sposób zapewniający wolną przestrzeń odpowiednio do możliwości
termicznego rozszerzania się cieczy w warunkach przechowywania, transportu i
stosowania.
2. Opróżnione pojemniki po materiałach niebezpiecznych przeznaczone do
wielokrotnego użycia powinny spełniać wymagania określone w ust. 1 pkt 1-4.
3. Przechowywanie materiałów niebezpiecznych w pojemnikach i opakowaniach
służących do środków spożywczych jest niedopuszczalne.
§ 95. 1. Przy przechowywaniu ciekłego materiału niebezpiecznego w stałych
zbiornikach należy:
1) stosować odpowiednie zabezpieczenia przed rozlewaniem i rozprzestrzenianiem
się zawartości zbiornika w razie jego uszkodzenia, jak np. wanny, rynny, koryta,
zbiorniki rezerwowe,
2) zapewnić urządzenie do bezpiecznego pomiaru ilości cieczy zawartej w
zbiorniku,
3) uniemożliwić dostęp osób niepowołanych do miejsc, w których znajdują się
zbiorniki.
2. Zbiorniki z ciekłymi materiałami niebezpiecznymi oraz cieczami gorącymi mogą
być umieszczane nad stanowiskami pracy lub przejściami wyłącznie w przypadkach
wymuszonych przez proces technologiczny. W takich przypadkach należy stosować
urządzenia chroniące przed oblaniem pracowników znajdujących się pod tymi
zbiornikami.
3. Nad pomieszczeniami, w których znajdują się stałe zbiorniki z gazami
sprężonymi, skroplonymi lub rozpuszczonymi pod ciśnieniem nie mogą być
organizowane stanowiska pracy.
§ 96. 1. Pakowanie, składowanie, załadunek i transport materiałów
niebezpiecznych z innymi materiałami stwarzającymi dodatkowe zagrożenie na
skutek wzajemnego oddziaływania tych materiałów w przypadku uszkodzenia
opakowania jest niedopuszczalne.
2. W magazynach powinny być wywieszone instrukcje określające sposób
składowania, pakowania, załadunku i transportu materiałów niebezpiecznych; z
treścią instrukcji należy zapoznać pracowników zatrudnionych przy tych pracach.
§ 97. 1. Pomieszczenia przeznaczone do składowania lub stosowania materiałów
niebezpiecznych pod względem pożarowym lub wybuchowym oraz w których istnieje
niebezpieczeństwo wydzielania się substancji trujących albo tworzących z
powietrzem mieszaniny wybuchowe, powinny być wyposażone w:
1) urządzenia zapewniające sygnalizację o zagrożeniach,
2) odpowiedni sprzęt i środki gaśnicze, środki neutralizujące, apteczki oraz
odpowiednie środki ochrony zbiorowej i indywidualnej, stosownie do występujących
zagrożeń.
2. Pracownicy zatrudnieni w pomieszczeniach wymienionych w ust. 1 powinni mieć
zapewniony stały dostęp do środków łączności na wypadek awarii, wybuchu lub
pożaru.
3. Pracodawca jest obowiązany ustalić i podać do wiadomości pracowników warunki,
jakie powinny być spełnione przed wejściem pracowników do pomieszczeń, o których
mowa w ust. 1.
§ 98. W pomieszczeniach, w których w wyniku awarii mogą wydzielać się substancje
toksyczne lub palne, w ilościach mogących stworzyć zagrożenie wybuchem,
pracodawca powinien zapewnić awaryjną wentylację wyciągową uruchamianą od
wewnątrz i z zewnątrz pomieszczeń - zapewniającą wymianę powietrza dostosowaną
do przeznaczenia pomieszczeń zgodnie z właściwymi przepisami i Polskimi Normami.
§ 99. 1. Sposób składowania i stosowania materiałów niebezpiecznych powinien
zapewniać:
1) zachowanie temperatur, wilgotności i ochronę przed nasłonecznieniem stosownie
do rodzaju materiałów niebezpiecznych i ich właściwości,
2) przestrzeganie ograniczeń dotyczących wspólnego składowania i stosowania
materiałów,
3) ograniczenie ilości jednocześnie składowanych materiałów do ilości
dopuszczalnej dla danego materiału i danego pomieszczenia,
4) przestrzeganie zasad rotacji z zachowaniem dopuszczalnego czasu składowania
poszczególnych materiałów,
5) zachowanie dodatkowych wymagań specyficznych dla składowania materiałów i ich
stosowania,
6) rozmieszczenie materiałów w sposób umożliwiający prowadzenie kontroli
składowania i składowanych materiałów.
2. Szczegółowe warunki składowania i stosowania materiałów niebezpiecznych
powinny być określone w instrukcjach ustalających co najmniej wymagania
wymienione w ust. 1 oraz zasady postępowania w sytuacjach awaryjnych.
§ 100. 1. Przeładunek materiałów niebezpiecznych powinien odbywać się w miejscu
do tego przystosowanym, przy wykorzystaniu odpowiednich do tego celu urządzeń
oraz środków ochrony zbiorowej i indywidualnej chroniących przed zagrożeniami i
skutkami zagrożeń, szczególnie pochodzących od elektryczności statycznej oraz
występujących przy przelewaniu cieczy.
2. W miejscu przeładunku materiałów niebezpiecznych nie mogą przebywać osoby nie
zatrudnione przy tych pracach.
§ 101. 1. Jeżeli procesy pracy powodują występowanie czynników rakotwórczych,
biologicznych o działaniu zakaźnym i innych stwarzających niebezpieczeństwo dla
zdrowia i życia pracowników - pracodawca powinien podjąć przedsięwzięcia w
kierunku zastąpienia tych procesów innymi, w których czynniki te nie występują.
2. Jeżeli przedsięwzięcia, o których mowa w ust. 1, nie są technicznie możliwe,
pracodawca jest obowiązany w szczególności:
1) ograniczyć do minimum liczbę pracowników narażonych na czynniki, o których
mowa w ust. 1,
2) ograniczyć do minimum występowanie tych czynników w środowisku pracy,
3) zapewnić stosowanie środków ochrony zbiorowej, a gdy narażenie nie może być
zlikwidowane w inny sposób - środków ochrony indywidualnej,
4) zapewnić stosowanie przez pracowników wymagań higieny, a w szczególności
niedopuszczanie do spożywania posiłków, picia i palenia tytoniu w miejscach
pracy,
5) określić w instrukcjach, o których mowa w § 41, odpowiednie zasady
postępowania w razie powstania nieprzewidzianych sytuacji powodujących poważne
zagrożenia dla pracowników,
6) zapewnić oznaczenie miejsc stwarzających ryzyko dla zdrowia pracowników
związane z występowaniem czynników rakotwórczych, poprzez umieszczenie w
miejscach narażenia pracowników na te czynniki odpowiednich napisów i znaków
ostrzegawczych.
3. Wykaz substancji, czynników i procesów technologicznych o działaniu
rakotwórczym i prawdopodobnym działaniu rakotwórczym, sposób ich rejestracji
oraz warunki sprawowania nadzoru nad stanem zdrowia pracowników zawodowo
narażonych na działanie substancji i czynników rakotwórczych określone są w
odrębnych przepisach.
§ 102. 1. Pracodawca jest obowiązany poinformować pracowników o możliwości
powstania nieprzewidzianych sytuacji, podczas których mogłyby wystąpić poważne
zagrożenia dla zdrowia lub życia, związane z występowaniem czynników, o których
mowa w § 101 ust. 1.
2. W razie powstania zagrożeń, o których mowa w ust. 1, do czasu usunięcia tych
zagrożeń należy:
1) dopuścić do pracy w warunkach zagrożeń jedynie pracowników niezbędnych do
usunięcia awarii, zapewniając im odpowiednie do tych prac środki ochrony
indywidualnej oraz ograniczając do minimum czas przebywania w tych warunkach,
2) pracownikom nie zatrudnionym przy pracach, o których mowa w pkt 1, zakazać
wstępu do zagrożonych miejsc.
§ 103. 1. W pomieszczeniach, w których występuje niebezpieczeństwo oblania
pracowników środkami żrącymi lub zapalenia odzieży na pracowniku, powinny być
zainstalowane wodne natryski ratunkowe do obmycia całego ciała oraz oddzielne
urządzenia do płukania oczu.
2. Natryski i urządzenia, o których mowa w ust. 1, powinny, w razie potrzeby,
umożliwiać ich natychmiastowe uruchomienie samoczynne lub w inny sposób - z
uwzględnieniem ograniczonej sprawności osób z nich korzystających. Natryski i
urządzenia powinny być zasilane wodą nie ogrzewaną i działać niezawodnie bez
względu na warunki atmosferyczne.
3. Przy wyjściu z pomieszczenia, w którym odbywa się praca przy użyciu
materiałów zakaźnych lub toksycznych powinna znajdować się co najmniej jedna
umywalka z doprowadzoną do niej ciepłą wodą - na każdych dwudziestu pracowników
jednocześnie zatrudnionych, lecz nie mniej niż jedna umywalka przy mniejszej
liczbie zatrudnionych.
§ 104. Szczegółowe warunki przechowywania, transportu i stosowania materiałów
niebezpiecznych określają odrębne przepisy.
E. Prace na wysokości
§ 105. 1. Pracą na wysokości w rozumieniu rozporządzenia jest praca wykonywana
na powierzchni znajdującej się na wysokości co najmniej 1,0 m nad poziomem
podłogi lub ziemi.
2. Do pracy na wysokości nie zalicza się pracy na powierzchni, niezależnie od
wysokości, na jakiej się znajduje, jeżeli powierzchnia ta:
1) osłonięta jest ze wszystkich stron do wysokości co najmniej 1,5 m pełnymi
ścianami lub ścianami z oknami oszklonymi,
2) wyposażona jest w inne stałe konstrukcje lub urządzenia chroniące pracownika
przed upadkiem z wysokości.
§ 106. 1. Na powierzchniach wzniesionych na wysokość powyżej 1,0 m nad poziomem
podłogi lub ziemi, na których w związku z wykonywaną pracą mogą przebywać
pracownicy, lub służących jako przejścia, powinny być zainstalowane balustrady
składające się z poręczy ochronnych umieszczonych na wysokości co najmniej 1,1 m
i krawężników o wysokości co najmniej 0,15 m. Pomiędzy poręczą i krawężnikiem
powinna być umieszczona w połowie wysokości poprzeczka lub przestrzeń ta powinna
być wypełniona w sposób uniemożliwiający wypadnięcie osób.
2. Jeżeli ze względu na rodzaj i warunki wykonywania prac na wysokości
zastosowanie balustrad, o których mowa w ust. 1, jest niemożliwe, należy
stosować inne skuteczne środki ochrony pracowników przed upadkiem z wysokości,
odpowiednie do rodzaju i warunków wykonywania pracy.
3. Wymagania określone w ust. 1 nie dotyczą ramp przeładunkowych.
§ 107. Prace na wysokości powinny być organizowane i wykonywane w sposób nie
zmuszający pracownika do wychylania się poza poręcz balustrady lub obrys
urządzenia, na którym stoi.
§ 108. Przy pracach na: drabinach, klamrach, rusztowaniach i innych
podwyższeniach nie przeznaczonych na pobyt ludzi, na wysokości do 2 m nad
poziomem podłogi lub ziemi nie wymagających od pracownika wychylania się poza
obrys urządzenia, na którym stoi, albo przyjmowania innej wymuszonej pozycji
ciała grożącej upadkiem z wysokości, należy zapewnić, aby:
1) drabiny, klamry, rusztowania, pomosty i inne urządzenia były stabilne i
zabezpieczone przed nie przewidywaną zmianą położenia oraz posiadały odpowiednią
wytrzymałość na przewidywane obciążenie,
2) pomost roboczy spełniał następujące wymagania:
a) powierzchnia pomostu powinna być wystarczająca dla pracowników, narzędzi i
niezbędnych materiałów,
b) podłoga powinna być pozioma i równa, trwale umocowana do elementów
konstrukcyjnych pomostu,
c) w widocznym miejscu pomostu powinny być umieszczone czytelne informacje o
wielkości dopuszczalnego obciążenia.
§ 109. 1. Przy pracach wykonywanych na rusztowaniach na wysokości powyżej 2 m od
otaczającego poziomu podłogi lub terenu zewnętrznego oraz na podestach ruchomych
wiszących należy w szczególności:
1) zapewnić bezpieczeństwo przy komunikacji pionowej i dojścia do stanowiska
pracy,
2) zapewnić stabilność rusztowań i odpowiednią ich wytrzymałość na przewidywane
obciążenia,
3) przed rozpoczęciem użytkowania rusztowania należy dokonać odbioru
technicznego w trybie określonym w odrębnych przepisach.
2. Rusztowania i podesty ruchome wiszące powinny spełniać wymagania określone
odpowiednio w odrębnych przepisach oraz w Polskich Normach.
§ 110. 1. Przy pracach na: słupach, masztach, konstrukcjach wieżowych, kominach,
konstrukcjach budowlanych bez stropów, a także przy ustawianiu lub rozbiórce
rusztowań oraz przy pracach na drabinach i klamrach na wysokości powyżej 2 m nad
poziomem terenu zewnętrznego lub podłogi należy w szczególności:
1) przed rozpoczęciem prac sprawdzić stan techniczny konstrukcji lub urządzeń,
na których mają być wykonywane prace, w tym ich stabilność, wytrzymałość na
przewidywane obciążenie oraz zabezpieczenie przed nie przewidywaną zmianą
położenia, a także stan techniczny stałych elementów konstrukcji lub urządzeń
mających służyć do mocowania linek bezpieczeństwa,
2) zapewnić stosowanie przez pracowników, odpowiedniego do rodzaju wykonywanych
prac, sprzętu chroniącego przed upadkiem z wysokości jak: szelki bezpieczeństwa
z linką bezpieczeństwa przymocowaną do stałych elementów konstrukcji, szelki
bezpieczeństwa z pasem biodrowym (do prac w podparciu - na słupach, masztach
itp.),
3) zapewnić stosowanie przez pracowników hełmów ochronnych przeznaczonych do
prac na wysokości.
2. Wymagania określone w ust. 1 dotyczą również prac wykonywanych na galeriach,
pomostach, podestach i innych podwyższeniach, o których mowa w § 108, jeżeli
rodzaj pracy wymaga od pracownika wychylenia się poza balustradę lub obrys
urządzenia, na którym stoi, albo przyjmowania innej wymuszonej pozycji ciała
grożącej upadkiem z wysokości.
DZIAŁ V
Pomieszczenia i urządzenia higienicznosanitarne oraz zaopatrzenie pracowników w
napoje i środki higieny osobistej
§ 111. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom pomieszczenia i
urządzenia higienicznosanitarne, których rodzaj, ilość i wielkość powinny być
dostosowane do liczby zatrudnionych pracowników, stosowanych technologii i
rodzajów pracy oraz warunków, w jakich ta praca jest wykonywana.
2. Wymagania dla pomieszczeń i urządzeń higienicznosanitarnych określone zostały
w załączniku do rozporządzenia.
§ 112. Pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do
picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach
szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i
temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i
potrzeb fizjologicznych pracowników. Szczegółowe zasady zaopatrzenia w napoje
pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych określają odrębne
przepisy.
§ 113. 1. Miejsca czerpania wody zdatnej do picia powinny znajdować się nie
dalej niż 75 m od stanowisk pracy.
2. Zbiorniki, przewody i miejsca czerpania wody powinny być zabezpieczone przed
zanieczyszczeniem lub zakażeniem. Czerpanie wody ze zbiorników powinno odbywać
się wyłącznie z zaworów czerpalnych.
3. Miejsca czerpania wody nie nadającej się do picia powinny być oznakowane
zgodnie z Polską Normą.
§ 114. 1. Pracodawca zatrudniający pracowników przy pracach wykonywanych w
pomieszczeniach, w których temperatura spowodowana procesami technologicznymi
jest stale wyższa niż 30°C (303 K), jest obowiązany zapewnić klimatyzowane
pomieszczenie do wypoczynku, wyposażone w wygodne i higieniczne meble do
siedzenia. Liczba miejsc siedzących powinna być nie mniejsza niż jedno miejsce
na pięciu pracowników korzystających z pomieszczenia, zatrudnionych na
najliczniejszej zmianie. Odległość od najdalszego stanowiska pracy do
pomieszczenia klimatyzowanego nie powinna przekraczać 75 m.
2. Pracownikom zatrudnionym w warunkach, o których mowa w ust. 1, należy
stworzyć możliwość obmycia ciała, szczególnie w ciepłej porze roku - poprzez
umieszczenie w pobliżu pomieszczeń pracy natrysków ręcznych na giętkich
przewodach, z doprowadzeniem ciepłej wody.
§ 115. Pracodawca jest obowiązany zapewnić dostarczanie pracownikom środków
higieny osobistej, których ilość i rodzaje powinny być dostosowane do rodzaju i
stopnia zanieczyszczenia ciała przy określonych pracach.
DZIAŁ VI
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 116. Przepisy § 27 ust. 2 rozporządzenia oraz § 14 ust. 2 i 3, § 23 ust. 4, §
28 i § 37 ust. 2 załącznika do rozporządzenia nie dotyczą zakładów pracy
powstałych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, natomiast przepisy § 55
ust. 1 i 2 rozporządzenia nie dotyczą maszyn, w które wyposażone zostały
stanowiska pracy przed wejściem w życie rozporządzenia.
§ 117. Traci moc:
1) rozporządzenie Ministrów: Pracy i Opieki Społecznej, Zdrowia, Przemysłu,
Odbudowy, Administracji Publicznej oraz Ziem Odzyskanych z dnia 6 listopada 1946
r. o ogólnych przepisach dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr
62, poz. 344, z 1947 r. Nr 45, poz. 240 i z 1959 r. Nr 53, poz. 316),
2) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 1959 r. w sprawie ogólnych
warunków higienicznosanitarnych w nowo budowanych lub przebudowywanych zakładach
przemysłowych (Dz. U. Nr 53, poz. 316, z 1963 r. Nr 18, poz. 97 i z 1976 r. Nr
13, poz. 77).
§ 118. 1. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia
ogłoszenia, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przepisy § 103 i § 114 ust. 1 rozporządzenia oraz § 3 ust. 1, § 34 ust. 2 i §
38 załącznika do rozporządzenia wchodzą w życie po upływie 2 lat od dnia
ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński
Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26
września 1997 r. (poz. 844)
POMIESZCZENIA I URZĄDZENIA HIGIENICZNOSANITARNE
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. 1. Pomieszczenia higienicznosanitarne powinny znajdować się w budynku, w
którym odbywa się praca, albo w budynku połączonym z nim obudowanym przejściem,
które w przypadku przechodzenia z ogrzewanych pomieszczeń pracy powinno być
również ogrzewane.
2. Pomieszczenia higienicznosanitarne powinny być usytuowane w sposób
uniemożliwiający pracownikom korzystającym z nich przechodzenie przez
pomieszczenia, w których stosowane są substancje trujące lub materiały zakaźne
albo wykonywane są prace szczególnie brudzące, jeżeli nie pracują oni w
kontrakcie z tymi czynnikami.
3. Pomieszczenia higienicznosanitarne powinny być ogrzewane, oświetlone i
wentylowane zgodnie z przepisami techniczno-budowlanymi i Polskimi Normami.
4. Wysokość pomieszczeń higienicznosanitarnych nie powinna być w świetle
mniejsza niż 2,5 m. Dopuszcza się zmniejszenie wysokości pomieszczeń
higienicznosanitarnych do 2,2 m w świetle - w przypadku usytuowania ich w
suterenie, piwnicy lub na poddaszu.
§ 2. 1. Pracodawca jest obowiązany utrzymywać pomieszczenia higienicznosanitarne
oraz znajdujące się w nich urządzenia w stanie zapewniającym bezpieczne i
higieniczne korzystanie z nich przez pracowników.
2. Podłoga oraz ściany pomieszczeń higienicznosanitarnych powinny być tak
wykonane, aby możliwe było łatwe utrzymanie czystości w tych pomieszczeniach.
Ściany pomieszczeń do wysokości co najmniej 2 m powinny być pokryte materiałami
gładkimi, nienasiąkliwymi i odpornymi na działanie wilgoci.
3. W pomieszczeniach umywalni i natrysków na podłogach wykonanych z materiałów o
dużym przewodnictwie ciepła należy ułożyć w miejscach mycia się podkładki
izolujące (podesty).
§ 3. 1. Szatnie, umywalnie, pomieszczenia z natryskami i ustępy powinny być
urządzone oddzielnie dla kobiet i mężczyzn. Nie dotyczy to zakładu pracy, w
którym jest zatrudnionych mniej niż pięciu pracowników na jednej zmianie - pod
warunkiem zapewnienia możliwości osobnego korzystania przez kobiety i mężczyzn z
tych pomieszczeń.
2. Pracodawca zatrudniający do dziesięciu pracowników powinien zapewnić im co
najmniej ustępy i umywalki, a także warunki do higienicznego przechowywania
odzieży własnej (domowej), roboczej i ochronnej oraz do higienicznego spożywania
posiłków. Jeżeli w zakładzie pracy takiego pracodawcy nie występują czynniki
szkodliwe dla zdrowia i prace brudzące lub nie występują szczególne wymagania
sanitarne, miejsca do spożywania posiłków, przechowywania odzieży oraz umywalki
mogą znajdować się w jednym pomieszczeniu.
§ 4. 1. Odzież powinna być przechowywana w szatniach lub odpowiednio w
pomieszczeniach, o których mowa w § 3 ust. 2.
2. Pracownicy zatrudnieni w pomieszczeniach biurowych mogą przechowywać swoją
odzież w pomieszczeniach pracy.
§ 5. Pracodawca zatrudniający pracowników niepełnosprawnych powinien zapewnić
dostosowanie urządzeń higienicznosanitarnych oraz dojść do nich - do potrzeb i
możliwości tych pracowników wynikających ze zmniejszonej sprawności, zgodnie z
przepisami techniczno-budowlanymi.
Rozdział 2
Szatnie
Przepisy ogólne
§ 6. Szatnie powinny być urządzone w oddzielnych lub wydzielonych
pomieszczeniach.
§ 7. 1. Pomieszczenia przeznaczone na szatnie powinny być suche i, w miarę
możliwości, oświetlone światłem dziennym.
2. Szatnie mogą być urządzone w suterenach lub w piwnicach, pod warunkiem
zastosowania odpowiedniej izolacji ścian zewnętrznych i podłóg zabezpieczającej
pomieszczenia przed wilgocią i nadmiernymi stratami ciepła oraz zapewnienia
warunków ewakuacji ludzi z tych pomieszczeń.
3. W szatniach należy zapewnić przynajmniej czterokrotną wymianę powietrza na
godzinę, a w szatniach wyposażonych w okna otwieralne przeznaczonych dla nie
więcej niż 10 pracowników wymiana powietrza nie może być mniejsza niż dwukrotna
na godzinę.
4. Szatnie, o których mowa w ust. 2, przeznaczone dla ponad 25 pracowników
powinny być dodatkowo wyposażone w wentylację mechaniczną.
§ 8. 1. W szatni powinny być zapewnione miejsca siedzące dla co najmniej 50%
zatrudnionych na najliczniejszej zmianie. Jako miejsca siedzące nie mogą być
stosowane ławki wolno stojące.
2. Szerokość przejść między dwoma rzędami szaf oraz głównych przejść
komunikacyjnych powinna być nie mniejsza niż 1,5 m. Szerokość przejść między
rzędami szaf a ścianą powinna być nie mniejsza niż 1,1 m.
3. Szafy na odzież powinny spełniać wymagania Polskiej Normy.
§ 9. 1. Szatnie powinny być dostosowane do rodzaju prac, stopnia narażenia
pracownika na zabrudzenie ciała i zanieczyszczenia jego odzieży substancjami
szkodliwymi, trującymi lub materiałami zakaźnymi.
2. Szatnie dzieli się na:
1) szatnie odzieży własnej pracowników - przeznaczone do przechowywania odzieży
należącej do pracowników (domowej), jeżeli ze względów higienicznych odzież ta
nie powinna się stykać z odzieżą roboczą i środkami ochrony indywidualnej,
2) szatnie odzieży roboczej i ochronnej - przeznaczone do przechowywania odzieży
i obuwia roboczego oraz środków ochrony indywidualnej,
3) szatnie podstawowe - przeznaczone do przechowywania odzieży własnej
pracowników oraz odzieży roboczej i środków ochrony indywidualnej,
4) szatnie przepustowe - składające się z części przeznaczonej na odzież własną
pracowników, części przeznaczonej na odzież roboczą i środki ochrony
indywidualnej oraz przepustowego zespołu sanitarnego z natryskami, łączącego
obie te części.
§ 10. 1. W zespole szatni przeznaczonym dla pracowników zatrudnionych przy
pracach powodujących znaczne zabrudzenie odzieży (stwarzające możliwość
zanieczyszczenia wnętrza szafy) lub jej zamoczenie, oraz dla pracowników,
których odzież robocza, z uwagi na rodzaj wykonywanej pracy, musi spełniać
szczególne wymagania higienicznosanitarne, powinny znajdować się pomieszczenia
wyposażone w urządzenia do odkażania, odpylania i suszenia odzieży oraz
czyszczenia obuwia - odpowiednio do potrzeb. W przypadku zainstalowania
jednocześnie kilku urządzeń, każde z nich powinno być umieszczone w oddzielnym
pomieszczeniu.
2. Na każdego pracownika korzystającego z suszarni powinno przypadać co najmniej
0,2 m2 powierzchni podłogi.
3. Wydajność i ilość urządzeń, o których mowa w ust. 1, powinny zapewniać
oczyszczenie i wysuszenie odzieży i obuwia w czasie trwania jednej zmiany.
Szatnie odzieży własnej pracowników
§ 11. 1. Szatnia odzieży własnej pracowników powinna być wyposażona w szafy
przeznaczone do indywidualnego użytku każdego pracownika.
2. W pomieszczeniu szatni, o której mowa w ust. 1, powinno przypadać co najmniej
0,3 m2 wolnej powierzchni podłogi na każdego pracownika korzystającego z tej
szatni.
§ 12. 1. Szatnia odzieży własnej pracowników może być urządzona w formie szatni
wieszakowej, jeżeli nie ma do tego przeciwwskazań ze względu na rodzaj pracy,
warunki jej wykonywania, rodzaje występujących zanieczyszczeń itp. oraz jeżeli
jest zapewniona szybka obsługa. Szatnia taka powinna odpowiadać następującym
wymaganiom:
1) powinna być urządzona osobna szatnia dla mężczyzn i osobna dla kobiet; w
przypadku zatrudnienia mniej niż pięciu pracowników na jednej zmianie szatnie
mogą być wspólne dla mężczyzn i kobiet, z tym że powinny być urządzone kabiny do
przebierania się,
2) przyjmowanie odzieży do szatni i wydawanie odzieży powinno być wykonywane
przez specjalnie do tego wyznaczony personel,
3) powinna być wyposażona w stojaki wieszakowe na odzież własną pracowników;
odzież ta powinna być przechowywana, na indywidualnych wieszakach,
4) stojaki wieszakowe powinny być jednopoziomowe i mieć w dolnej części siatkowe
półki na obuwie, w górnej zaś - półki na nakrycia głowy, teczki itp.,
5) szerokość przejścia dla obsługi szatni powinna wynosić co najmniej 1,1 m
między rzędami wieszaków na dwóch sąsiednich stojakach, zaś co najmniej 0,95 m
między ścianą a zewnętrznym rzędem wieszaków,
6) powinna w niej znajdować się przebieralnia wyposażona w miejsca do siedzenia
i wieszaki na odzież; liczba miejsc do siedzenia powinna wynosić co najmniej 30%
liczby zatrudnionych na najliczniejszej zmianie.
2. Szatnie wieszakowe przeznaczone dla pracowników nie mających obowiązku
stosowania odzieży roboczej i ochronnej mogą nie spełniać wymagań określonych w
ust. 1 pkt 1 i 6.
Szatnie odzieży roboczej i ochronnej
§ 13. 1. Szatnia odzieży roboczej i ochronnej powinna być urządzona -
niezależnie od szatni odzieży własnej pracowników - dla pracowników
zatrudnionych przy pracach powodujących znaczne zabrudzenie odzieży (stwarzające
możliwość zanieczyszczenia wnętrz szafy do przechowywania odzieży) lub jej
zamoczenie oraz dla pracowników, których odzież robocza, z uwagi na rodzaj
wykonywanej pracy, musi spełniać szczególne wymagania higienicznosanitarne.
2. Szatnia, o której mowa w ust. 1, powinna być wyposażona w szafy przeznaczone
do indywidualnego użytku każdego pracownika.
3. W pomieszczeniu szatni, o której mowa w ust. 1, powinno przypadać co najmniej
0,3 m2 wolnej powierzchni podłogi na każdego pracownika korzystającego z tej
szatni.
4. Szatnia odzieży roboczej i ochronnej powinna mieć bezpośrednie połączenie z
umywalnią, z natryskami i szatnią odzieży własnej pracowników.
Szatnie podstawowe
§ 14. 1. Szatnia podstawowa może być urządzona zamiast osobnych szatni odzieży
własnej pracowników oraz szatni odzieży roboczej i ochronnej dla zatrudnionych
przy pracach, podczas których zabrudzenie odzieży roboczej i środków ochrony
indywidualnej występuje w tak małym stopniu, że nie stwarza ryzyka
zanieczyszczenia odzieży własnej pracowników. Szatnia ta powinna mieć
bezpośrednie połączenie z umywalnią.
2. W szatni, o której mowa w ust. 1, powinno przypadać co najmniej 0,5 m2 wolnej
powierzchni podłogi na każdego pracownika korzystającego z tej szatni.
3. Szatnia, o której mowa w ust. 1, powinna być wyposażona w dwie szafy
pojedyncze lub jedną szafę podwójną dla każdego pracownika korzystającego z tej
szatni. Jedna szafa pojedyncza lub jedna część szafy podwójnej powinna być
przeznaczona na odzież roboczą i środki ochrony indywidualnej, zaś druga - na
odzież własną pracowników.
§ 15. Do szatni podstawowej można stosować odpowiednie przepisy § 12, z tym że
stojaki wieszakowe powinny być osobne na odzież własną pracowników i osobne na
odzież roboczą i ochronną.
Szatnie przepustowe
§ 16. 1. Szatnia przepustowa powinna być urządzona dla pracowników zatrudnionych
przy pracach związanych ze stosowaniem lub wydzielaniem się substancji
trujących, zakaźnych, promieniotwórczych, drażniących lub uczulających oraz
innych substancji o nieprzyjemnym zapachu, a także przy pracach pylących w
wilgotnym i gorącym mikroklimacie lub powodujących intensywne brudzenie.
2. Szatnia przepustowa powinna spełniać następujące wymagania:
1) część szatni przeznaczona na odzież roboczą i środki ochrony indywidualnej
powinna odpowiadać wymaganiom określonym w § 13 ust. 2 i 3,
2) część szatni przeznaczona na odzież własną pracowników powinna odpowiadać
wymaganiom określonym w § 11 lub § 12,
3) ruch użytkowników szatni przepustowej pomiędzy obu jej częściami powinien
odbywać się wyłącznie przez zespół sanitarny z natryskami.
3. Dla pracowników mających kontakt z substancjami trującymi lub zakaźnymi
powinna być przeznaczona odrębna szatnia przepustowa, spełniająca wymagania
określone w ust. 2.
Rozdział 3
Umywalnie i pomieszczenia z natryskami
§ 17. W skład zespołu szatni powinny wchodzić umywalnie łatwo dostępne dla
pracowników i zapewniające bezkolizyjny ruch pracowników już umytych i
przebranych w odzież własną.
§ 18. 1. Umywalnia powinna być wyposażona w umywalki emaliowane lub wykonane z
materiału odpornego na korozję, zgodnie z Polską Normą.
2. Do umywalek powinna być doprowadzona woda bieżąca. W przypadku zatrudniania
pracowników przy pracach brudzących i w kontakcie z substancjami szkodliwymi lub
zakaźnymi należy zapewnić umywalki z bieżącą ciepłą wodą.
3. Szerokość przejścia między umywalkami a ścianą przeciwległą powinna wynosić
nie mniej niż 1,3 m, a między dwoma rzędami umywalek - nie mniej niż 2 m.
§ 19. 1. Na każdych dziesięciu pracowników najliczniejszej zmiany powinna w
umywalni przypadać co najmniej jedna umywalka indywidualna, a przy pracach
brudzących i w kontakcie z substancjami szkodliwymi lub zakaźnymi - co najmniej
jedna umywalka na każdych pięciu pracowników - lecz nie mniej niż jedna przy
mniejszej liczbie zatrudnionych. W przypadku zastosowania umywalek szeregowych
do mycia zbiorowego (np. na placach budowy) powinno przypadać co najmniej jedno
stanowisko do mycia (zawór czerpalny wody) na każdych pięciu pracowników
jednocześnie zatrudnionych.
2. Na każdych trzydziestu mężczyzn lub na każde dwadzieścia kobiet jednocześnie
zatrudnionych przy pracach biurowych lub w warunkach zbliżonych do tych prac
powinna przypadać co najmniej jedna umywalka, lecz nie mniej niż jedna umywalka
przy mniejszej liczbie zatrudnionych. Umywalki powinny być instalowane w
pomieszczeniach ustępów lub w ich przedsionkach izolacyjnych.
§ 20. Dla pracowników narażonych na zabrudzenie nóg przy pracy powinny być
instalowane w umywalniach brodziki do mycia nóg z doprowadzeniem ciepłej wody, w
ilości co najmniej jeden brodzik na każdych dziesięciu użytkowników. Brodziki
nie są wymagane dla pracowników zatrudnionych przy pracach na otwartej
przestrzeni - poza terenem zakładu pracy.
§ 21. 1. W zespole szatni powinny znajdować się pomieszczenia z natryskami,
jeśli wymagają tego warunki pracy lub ochrona zdrowia pracowników.
2. Pomieszczenia z natryskami powinny być łatwo dostępne dla pracowników i
zapewniać bezkolizyjny ruch pracowników już umytych i ubranych w odzież własną.
§ 22. 1. Na każdych ośmiu pracowników najliczniejszej zmiany wykonujących prace
powodujące zabrudzenie ich ciała powinna przypadać co najmniej jedna kabina
natryskowa, a przy pracach, o których mowa w § 16 ust. 1, co najmniej jedna
kabina natryskowa na każdych pięciu pracowników - lecz nie mniej niż jedna przy
mniejszej liczbie zatrudnionych.
2. Wymiary kabin natryskowych powinny być zgodne z przepisami
techniczno-budowlanymi. Szerokość przejścia między dwoma rzędami kabin, przy
zastosowaniu zasłon zasuwanych lub ścianek osłaniających powinna wynosić co
najmniej 1,30 m, a między kabinami i ścianą - co najmniej 0,90 m.
§ 23. 1. W pomieszczeniu z natryskami poszczególne sitka powinny być
zainstalowane w oddzielnych kabinach i umieszczone w taki sposób, aby strumień
wody spływał na ramiona, a nie na głowę.
2. Pomieszczenie z natryskami, w którym znajduje się więcej niż sześć sitek,
powinno być oddzielone od szatni pomieszczeniem izolującym.
3. Do natrysków powinna być doprowadzona woda bieżąca zimna i ciepła. Woda
zużyta powinna być odprowadzana do kanalizacji.
4. Przy pomieszczeniach z natryskami powinna znajdować się wydzielona kabina z
jedną miską ustępową na każde dziesięć natrysków, lecz nie mniej niż jedną.
§ 24. 1. Temperatura wody ciepłej doprowadzonej do umywalek, natrysków i
brodzików przy stosowaniu centralnej regulacji lub zbiorowego mieszania wody
powinna wynosić od 35°C do 40°C (od 308 K do 313 K), a w przypadku
indywidualnego mieszania wody - od 50°C do 60°C (323 K do 333 K).
2. W pomieszczeniach umywalni należy zapewnić co najmniej dwukrotną wymianę
powietrza w ciągu godziny, natomiast w pomieszczeniach z natryskami wymiana ta
nie powinna być mniejsza niż pięciokrotna w ciągu godziny.
Rozdział 4
Ustępy
§ 25. 1. Ustępy powinny być zlokalizowane w odległości nie większej niż 75 m od
stanowiska pracy. Odległość ta może być większa jedynie dla pracowników
pracujących stale na otwartej przestrzeni, lecz nie powinna przekraczać 125 m od
najdalszego stanowiska pracy.
2. W budynkach ustępy powinny być urządzone na każdej kondygnacji. Jeżeli na
kondygnacji pracuje mniej niż dziesięć osób, ustępy mogą znajdować się nie dalej
niż na sąsiedniej kondygnacji.
§ 26. 1. Wejścia do ustępów powinny prowadzić bezpośrednio z pomieszczeń,
korytarzy lub dróg służących do komunikacji ogólnej.
2. Ustęp powinien mieć wejściowe pomieszczenie izolujące wyposażone w umywalki z
dopływem ciepłej i zimnej wody w ilości jedna umywalka na trzy miski ustępowe
lub pisuary, lecz nie mniej niż jedna umywalka.
3. Drzwi prowadzące do pomieszczenia izolującego oraz drzwi łączące je z dalszą
częścią ustępu powinny zamykać się samoczynnie.
§ 27. 1. Zainstalowane w ustępach miski ustępowe i pisuary powinny być
spłukiwane bieżącą wodą oraz podłączone do kanalizacji.
2. Ustępy powinny być wyposażone w instalację i urządzenia przeznaczone do
utrzymania wymagań higienicznosanitarnych.
3. W pomieszczeniach ustępów należy zapewnić wymianę powietrza w ilości nie
mniejszej niż 50 m3 na godzinę na 1 miskę ustępową i 25 m3 na 1 pisuar.
4. Dla pracowników zatrudnionych na otwartej przestrzeni poza terenem zakładu
pracy przez okres nie dłuższy niż 3 miesiące oraz zatrudnionych w budynkach nie
wyposażonych w instalację wodociągową i kanalizacyjną mogą być urządzane ustępy
wyposażone w szczelne zbiorniki nieczystości. W takim przypadku ustępy mogą nie
spełniać wymagań określonych w ust. 1, 2 i 3 oraz w § 26 ust. 2.
5. Szerokość przejść wzdłuż kabin ustępowych przy jednostronnym ich
rozmieszczeniu powinna wynosić co najmniej 1,3 m. Jeżeli naprzeciwko kabin są
umieszczone pisuary, odległość między ścianą, na której są zainstalowane, a
kabinami nie powinna być mniejsza niż 2 m. Przejście między rzędami kabin
powinno mieć szerokość co najmniej 2 m.
§ 28. 1. Na każdych trzydziestu mężczyzn zatrudnionych na jednej zmianie powinna
przypadać co najmniej jedna miska ustępowa i jeden pisuar, lecz nie mniej niż
jedna miska i jeden pisuar przy mniejszej liczbie zatrudnionych.
2. Na każde dwadzieścia kobiet zatrudnionych na jednej zmianie powinna przypadać
jedna miska ustępowa, lecz nie mniej niż jedna miska przy mniejszej liczbie
zatrudnionych.
Rozdział 5
Jadalnie
§ 29. 1. Pracodawca zatrudniający powyżej dwudziestu pracowników na jednej
zmianie powinien zapewnić pracownikom pomieszczenie do spożywania posiłków,
zwane dalej "jadalnią".
2. Obowiązek określony w ust. 1 dotyczy również pracodawców zatrudniających
dwudziestu i mniej pracowników, jeżeli narażeni są na kontakt ze środkami
chemicznymi lub promieniotwórczymi, materiałami biologicznie zakaźnymi albo przy
pracach szczególnie brudzących.
3. W jadalni należy umieścić w widocznych miejscach napisy lub znaki informujące
o zakazie palenia tytoniu.
4. Przepis ust. 1 nie dotyczy zakładów pracy, w których wykonywane są prace
wyłącznie o charakterze biurowym.
§ 30. Ustala się następujące typy jadalni:
1) jadalnia przeznaczona do spożywania posiłków własnych (typ I),
2) jadalnia przeznaczona do spożywania posiłków własnych i wydawania napojów
(typ II),
3) jadalnia z zapleczem - przeznaczona do spożywania posiłków profilaktycznych
(typ III).
Dopuszcza się łączenie jadalni typu II i III.
§ 31. 1. W pomieszczeniu jadalni typu I powinno przypadać co najmniej 1,1 m2
powierzchni na każdego z pracowników jednocześnie spożywających posiłek.
2. Powierzchnia jadalni nie powinna być mniejsza niż 8 m2.
§ 32. Jadalnia typu II powinna składać się z dwóch części:
1) jadalni właściwej odpowiadającej wymaganiom jadalni typu I oraz
2) pomieszczeń do przygotowywania, wydawania napojów i zmywania naczyń
stołowych.
§ 33. Jadalnia typu III powinna odpowiadać wymaganiom określonym dla jadalni
typu II oraz powinna posiadać węzeł sanitarny dla konsumentów i węzeł sanitarny
z szatnią dla pracowników obsługi.
§ 34. 1. Dla każdego pracownika spożywającego posiłek w jadalni należy zapewnić
indywidualne miejsce siedzące przy stole. Ustawianie ławek w jadalni jest
niedopuszczalne.
2. Jadalnia powinna być wyposażona w umywalki w ilości nie mniejszej niż jedna
umywalka na dwadzieścia miejsc siedzących w jadalni, lecz nie mniej niż jedna
umywalka. Przy każdej umywalce powinny znajdować się ręczniki jednorazowe lub
powinna być zainstalowana suszarka do rąk.
3. W jadalni powinny być zainstalowane urządzenia do podgrzewania przez
pracownika posiłku własnego oraz zlewozmywaki dwukomorowe w ilości jeden
zlewozmywak na dwadzieścia miejsc w jadalni, ale nie mniej niż jeden
zlewozmywak.
4. W jadalniach typu I i II lub przy nich powinny znajdować się indywidualne
zamykane szafki przeznaczone do przechowywania w higienicznych warunkach
własnego posiłku pracownika.
§ 35. W pomieszczeniu jadalni należy zapewnić przynajmniej 2-krotną wymianę
powietrza w ciągu godziny.
§ 36. 1. Dla pracowników zatrudnionych przy wykonywaniu prac w kontakcie ze
szkodliwymi substancjami albo materiałami zakaźnymi lub trującymi powinny być
urządzone oddzielnie jadalnie niedostępne dla innych pracowników.
2. Jadalnia, o której mowa w ust. 1, powinna być oddzielona od pomieszczeń pracy
pomieszczeniem izolującym, w którym należy urządzić miejsca do pozostawiania
odzieży ochronnej oraz zainstalować umywalki z ciepłą bieżącą wodą.
Rozdział 6
Pomieszczenia higieny osobistej kobiet
§ 37. 1. W zakładzie pracy zatrudniającym od dwudziestu do dwustu kobiet w
jednym budynku powinna być urządzona w umywalni dla kobiet kabina higieny
osobistej wyposażona w bidet, umywalkę z ciepłą bieżącą wodą i miską ustępową.
Na każde następne 200 kobiet należy urządzić dodatkową kabinę.
2. Powierzchnia kabiny, o której mowa w ust. 1, nie może być mniejsza niż 2,4
m2.
§ 38. 1. W zakładzie pracy zatrudniającym na jedną zmianę więcej niż dwadzieścia
kobiet w jednym budynku należy urządzić pomieszczenie z miejscami do wypoczynku
w pozycji leżącej dla kobiet w ciąży i karmiących matek, przyjmując co najmniej
jedno miejsce na każdych trzysta kobiet zatrudnionych na jednej zmianie, lecz
nie mniej niż jedno miejsce.
2. Powierzchnia pomieszczenia, o którym mowa w ust. 1, nie może być mniejsza niż
8 m2.
§ 39. W pomieszczeniach higieny osobistej kobiet oraz w pomieszczeniach, o
których mowa w § 38, należy zapewnić przynajmniej dwukrotną wymianę powietrza w
ciągu godziny.
Rozdział 7
Palarnie
§ 40. 1. Palenie tytoniu w zakładach pracy jest dozwolone wyłącznie w
odpowiednio przystosowanych pomieszczeniach (palarniach) lub w innych
wyodrębnionych miejscach wyposażonych w dostateczną ilość popielniczek.
2. Palarnie lub miejsca przeznaczone do palenia tytoniu powinny być usytuowane w
sposób nie narażający osób niepalących na wdychanie dymu tytoniowego.
§ 41. W palarni powinno przypadać co najmniej 0,1 m2 powierzchni podłogi na
każdego pracownika najliczniejszej zmiany, z tym jednak, że powierzchnia
poszczególnych pomieszczeń przeznaczonych na palarnie nie powinna być mniejsza
niż 8 m2.
§ 42. W palarni należy zapewnić przynajmniej dziesięciokrotną wymianę powietrza
w ciągu godziny.
Rozdział 8
Pomieszczenia do prania, odkażania, suszenia i odpylania odzieży roboczej i
ochronnej
§ 43. 1. Jeżeli przeznaczona do prania odzież robocza lub ochronna może stać się
powodem skażenia innej odzieży pranej jednocześnie lub jeżeli jest ona
szczególnie zabrudzona, a także gdy wymagają tego specjalne względy higieny
produkcji, w zakładzie pracy powinna być urządzona specjalna pralnia odzieży
wyposażona w urządzenia mechaniczne do prania.
2. Przy pralni należy zapewnić możliwość odpylania, degazacji, dezynfekcji,
suszenia oraz naprawy odzieży roboczej i ochronnej.
3. W zakładzie pracy, w którym odzież pracowników jest narażona na
zanieczyszczenie substancjami trującymi, należy stosować urządzenia służące do
neutralizacji tych substancji.
Rozdział 9
Pomieszczenia do ogrzewania się pracowników
§ 44. 1. Przy pracach wykonywanych na otwartej przestrzeni lub w nie ogrzewanych
pomieszczeniach należy zapewnić pracownikom w pobliżu miejsc pracy pomieszczenia
umożliwiające im schronienie się przed opadami atmosferycznymi, ogrzanie się
oraz zmianę odzieży. Pomieszczenia te powinny być zaopatrzone w urządzenia do
podgrzewania posiłków.
2. W pomieszczeniach do ogrzewania się pracowników powinna być zapewniona
temperatura co najmniej 16°C (289 K), a na każdego pracownika najliczniejszej
zmiany powinno przypadać co najmniej 0,1 m2 powierzchni, przy czym całkowita
powierzchnia pomieszczenia nie może być mniejsza niż 8 m2.
3. W razie gdy ze względu na rodzaje prac wykonywanych na otwartej przestrzeni w
okresie zimowym nie jest możliwe zapewnienie pomieszczeń, o których mowa w ust.
1, należy zapewnić pracownikom w pobliżu miejsca ich pracy odpowiednio urządzone
źródła ciepła, przy zachowaniu wymagań ochrony przeciwpożarowej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 17 listopada 1997 r.
w sprawie zakresu stosowania przepisów Kodeksu pracy o bezpieczeństwie i
higienie pracy przy wykonywaniu pracy przez osoby przebywające w zakładach
karnych lub w zakładach poprawczych.
(Dz. U. Nr 154, poz. 1012)
Na podstawie art. 304 § 5 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
§ 1. W razie wykonywania określonych zadań lub prac na terenie zakładu pracy lub
w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę przez osoby przebywające w zakładach
karnych lub w zakładach poprawczych przepisy art. 207-208, 210 § 1-4 i § 6, art.
211-219, 220 § 1, art. 221 § 1-3, art. 222-227, 228 § 3, art. 229-237,
2371-2376, 2377 § 1, art. 2378, 2379 § 1 i 2 oraz art. 23710-23715 działu
dziesiątego Kodeksu pracy oraz przepisy wydane na ich podstawie stosuje się
odpowiednio.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 30 lipca 1992 r. w
sprawie zakresu i sposobu stosowania przepisów Kodeksu pracy o bezpieczeństwie i
higienie pracy przy wykonywaniu pracy przez osoby przebywające w zakładach
karnych i zakładach poprawczych (Dz. U. Nr 59, poz. 301).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 2 grudnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony dla Leśnictwa", ustalenia
jej wzoru oraz zasad i trybu nadawania, a także noszenia.
(Dz. U. Nr 156, poz. 1019)
Na podstawie art. 4 ust. 2 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o
odznakach i mundurach (Dz. U. Nr 31, poz. 130) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustanawia się odznakę honorową "Zasłużony dla Leśnictwa", zwaną dalej
"odznaką".
§ 2. 1. Odznaka jest szczególnym wyróżnieniem za zasługi dla polskiego leśnictwa
i może być nadawana:
1) osobom fizycznym wyróżniającym się znaczącymi osiągnięciami zawodowymi i
naukowymi w zakresie leśnictwa,
2) instytucjom, podmiotom gospodarczym i organizacjom wyróżniającym się
osiągnięciami związanymi z upowszechnianiem i popularyzacją leśnictwa lub
pracującym na rzecz leśnictwa.
2. Odznaka może być nadawana także osobom nie mającym obywatelstwa polskiego
oraz instytucjom i organizacjom zagranicznym szczególnie zasłużonym dla
polskiego leśnictwa.
§ 3. 1. Odznakę nadaje Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa z własnej inicjatywy lub na wniosek:
1) ministra lub kierownika urzędu centralnego,
2) terenowego organu administracji rządowej bądź organu samorządu
terytorialnego,
3) Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych,
4) właściwego organu organizacji zawodowej lub społecznej działającej na rzecz
leśnictwa,
5) właściwego organu jednostki organizacyjnej związanej z leśnictwem i
nadzorowanej przez Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
2. Odznaka jest nadawana tej samej osobie jeden raz.
3. Wniosek o nadanie odznaki powinien zawierać dane personalne osoby fizycznej
lub nazwę i siedzibę instytucji, podmiotu gospodarczego albo organizacji
przedstawionych do wyróżnienia oraz informację o osiągnięciach uzasadniających
nadanie odznaki.
4. Wzór wniosku o nadanie odznaki dla osób fizycznych stanowi załącznik nr 1,
natomiast dla instytucji, podmiotów gospodarczych i organizacji - załącznik nr 2
do rozporządzenia.
5. Wniosek o nadanie odznaki powinien być przedstawiony Ministrowi Ochrony
Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa przynajmniej na miesiąc przed
przewidywanym przez wnioskodawcę terminem jej wręczenia.
§ 4. 1. Odznaka ma kształt stylizowanego liścia dębu i gałązki sosnowej z
nałożonym otokiem, o wymiarach zewnętrznych 25 x 40 mm. Jest wykonana z metalu,
srebrzona i patynowana. Na otoku znajduje się napis "Zasłużony dla Leśnictwa".
Odznaka jest połączona kółkiem z zawieszką o kształcie fragmentu gałązki o
długości 25 mm zaciętej skośnie na obu końcach. W środkowej części zawieszki
znajduje się tarcza herbowa z orłem - godłem państwa. Na odwrotnej stronie
zawieszki jest umocowane zapięcie. Odwrotna strona odznaki jest gładka.
2. Wzór odznaki stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 5. 1. Uroczystego wręczenia odznaki wraz z legitymacją stwierdzającą jej
nadanie dokonuje Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
lub osoba przez niego upoważniona z okazji "Dnia Leśnika i Drzewiarza" lub
innych uroczystości państwowych.
2. Wzór legitymacji stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia.
3. Odznakę nosi się na prawej stronie piersi.
§ 6. Ewidencję osób fizycznych, instytucji, podmiotów gospodarczych oraz
organizacji wyróżnionych odznaką prowadzi Ministerstwo Ochrony Środowiska,
Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
§ 7. Koszty związane z nadawaniem odznaki są pokrywane z budżetu państwa w
części dotyczącej Ministerstwa Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: w z. L. Balcerowicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 grudnia 1997 r. (poz. 1019)
Załącznik nr 1
WNIOSEK O NADANIE ODZNAKI HONOROWEJ "ZASŁUŻONY DLA LEŚNICTWA" DLA OSÓB
FIZYCZNYCH
Wzór strony pierwszej
Ilustracja
Wzór strony drugiej
Ilustracja
Załącznik nr 2
WNIOSEK O NADANIE ODZNAKI HONOROWEJ "ZASŁUŻONY DLA LEŚNICTWA" DLA INSTYTUCJI,
PODMIOTÓW GOSPODARCZYCH I ORGANIZACJI
Wzór strony pierwszej
Ilustracja
Wzór strony drugiej
Ilustracja
Załącznik nr 3
WZÓR ODZNAKI HONOROWEJ "ZASŁUŻONY DLA LEŚNICTWA"
Ilustracja
Załącznik nr 4
WZÓR LEGITYMACJI STWIERDZAJĄCEJ NADANIE ODZNAKI HONOROWEJ "ZASŁUŻONY DLA
LEŚNICTWA"
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 11 grudnia 1997 r.
o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów po cenach
dumpingowych.
(Dz. U. Nr 157, poz. 1028)
DZIAŁ I
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa środki ochrony przed wyrządzającym szkodę przemysłowi
krajowemu przywozem na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych, zwane
dalej "środkami antydumpingowymi", oraz zasady i tryb postępowania w sprawie
stosowania tych środków, zwany dalej "postępowaniem antydumpingowym".
2. Środki antydumpingowe i postępowanie antydumpingowe, określone w niniejszej
ustawie, będą stosowane z zachowaniem wymogów określonych w Porozumieniu
Światowej Organizacji Handlu w sprawie stosowania artykułu VI Układu ogólnego w
sprawie taryf celnych i handlu 1994 (Porozumienie WTO).
3. W postępowaniu antydumpingowym stosuje się przepisy Kodeksu postępowania
administracyjnego i przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, jeżeli
przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej.
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) towar podobny - towar, który jest jednakowy pod każdym względem w stosunku do
towaru objętego postępowaniem antydumpingowym, lub w razie braku takiego towaru,
inny towar, który pomimo że nie jest jednakowy pod każdym względem, ma cechy
ściśle odpowiadające cechom towaru objętego postępowaniem antydumpingowym,
2) szkodę - rzeczywistą szkodę wyrządzoną przemysłowi krajowemu lub groźbę
wyrządzenia rzeczywistej szkody bądź istotne opóźnienie powstania określonego
przemysłu krajowego,
3) przemysł krajowy - ogół producentów wytwarzających towar podobny na
terytorium Rzeczypospolitej polskiej lub tych spośród nich, których łączna
produkcja stanowi co najmniej 50% całkowitej produkcji krajowej tych towarów; w
wypadku gdy producenci są powiązani z zagranicznymi eksporterami lub krajowymi
importerami albo sami są importerami towaru będącego przedmiotem postępowania,
wówczas przemysł krajowy oznacza pozostałych producentów krajowych
wytwarzających towar podobny,
4) producentów powiązanych - producentów powiązanych z zagranicznymi
eksporterami lub krajowymi importerami w jakikolwiek z następujących sposobów:
a) jeden z nich bezpośrednio lub pośrednio kontroluje drugiego,
b) obaj są bezpośrednio lub pośrednio kontrolowani przez osobę trzecią,
c) obaj bezpośrednio lub pośrednio kontrolują osobę trzecią, pod warunkiem że
istnieją przypuszczenia, iż na skutek powiązań danych producent postępuje
odmiennie od producentów nie mających powiązań,
5) osobę kontrolującą drugą osobę - osobę, która prawnie lub faktycznie władna
jest kierować postępowaniem drugiej osoby,
6) osoby niezależne (nabywcy niezależni) - osoby (nabywcy), które nie są ze sobą
powiązane w sposób określony w pkt 4,
7) sprzedaż w zwykłym obrocie handlowym - każdą sprzedaż dokonaną przez
producenta towaru objętego postępowaniem antydumpingowym, na warunkach ogólnie
przyjętych w jego kraju, z wyjątkiem sprzedaży po cenach niższych od kosztów
produkcji w rozumieniu art. 5 ust. 2-11, sprzedaży między osobami powiązanymi w
rozumieniu pkt 4 oraz sprzedaży między stronami, które zawarły między sobą
porozumienie kompensacyjne,
8) środki antydumpingowe - tymczasowe i ostateczne cła antydumpingowe oraz
zobowiązania cenowe; tymczasowe cła antydumpingowe i ostateczne cła
antydumpingowe stanowią należności celne przywozowe w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny,
9) strony zainteresowane:
a) zagranicznych eksporterów lub producentów towaru objętego postępowaniem
antydumpingowym, krajowych importerów tego towaru bądź organizacje oraz
zrzeszenia handlowców i przedsiębiorców, jeżeli większość ich członków jest
zagranicznymi eksporterami, producentami lub krajowymi importerami danego
towaru,
b) kraje eksportu,
c) krajowych producentów podobnego towaru lub organizacje oraz zrzeszenia
handlowców i przedsiębiorców, jeżeli większość ich członków wytwarza towar
podobny,
d) inne strony, krajowe lub zagraniczne, nie wymienione w lit. a)-c), które w
czasie postępowania antydumpingowego wykażą swój bezpośredni interes prawny i
materialny w badanej sprawie,
10) okres badany - okres, w którym bada się, czy przywóz na polski obszar celny
został dokonany po cenach dumpingowych, z tym że okres ten wynosi zazwyczaj
jeden rok, ale nie mniej niż 6 miesięcy przed datą wszczęcia postępowania
antydumpingowego, określany szczegółowo w postanowieniu o wszczęciu postępowania
antydumpingowego.
Art. 3. 1. W wypadku gdy w wyniku postępowania antydumpingowego zostanie
stwierdzone, że wprowadzenie towaru do obrotu na polskim obszarze celnym po
cenie dumpingowej wyrządza szkodę przemysłowi krajowemu, wobec tego towaru mogą
być zastosowane środki antydumpingowe.
2. Towar uważa się za wprowadzony do obrotu na polskim obszarze celnym po cenie
dumpingowej, jeżeli jego cena eksportowa jest niższa od wartości normalnej.
3. Cła antydumpingowe ustanawia się w wysokości niezbędnej do usunięcia szkody,
ale nie przekraczającej marginesu dumpingu.
4. W zobowiązaniach cenowych wzrost cen powinien być ustalony w wysokości
wystarczającej do wyeliminowania dumpingu bądź zapobieżenia szkodzie, ale nie
wyższej niż ustalony margines dumpingu.
5. Margines dumpingu stanowi kwotę, o jaką wartość normalna przewyższa cenę
eksportową.
DZIAŁ II
Stwierdzenie dumpingu i szkody
Rozdział 1
Ustalenie dumpingu
Oddział 1
Wartość normalna
Art. 4. 1. Wartość normalną ustala się na podstawie cen faktycznie zapłaconych
lub należnych w zwykłym obrocie handlowym od niezależnych nabywców w kraju
eksportu.
2. Krajem eksportu jest kraj pochodzenia towaru, a w wypadku gdy towar nie jest
przywożony na polski obszar celny bezpośrednio z kraju pochodzenia towaru, jest
nim kraj wysyłki towaru. Jeżeli w kraju wysyłki nie produkuje się podobnego
towaru lub nie można ustalić dla niego porównywalnej ceny bądź gdy towar jest
tylko przewożony przez jego terytorium, to za kraj eksportu uznaje się kraj
pochodzenia towaru.
3. W wypadku gdy zagraniczny eksporter nie produkuje lub nie sprzedaje podobnych
towarów w zwykłym obrocie handlowym w kraju eksportu, wartość normalną można
ustalić na podstawie cen stosowanych w kraju eksportu przez innych sprzedawców
lub producentów.
4. Ceny stosowane pomiędzy stronami, które są ze sobą powiązane lub zawarły
porozumienia kompensacyjne, nie mogą być uznane za płacone w zwykłym obrocie
handlowym i można ich nie wykorzystać do ustalenia wartości normalnej, chyba że
zostanie wykazane, iż powiązanie to nie wywiera wpływu na ceny stosowane między
tymi stronami.
5. Sprzedaż podobnego towaru z przeznaczeniem do konsumpcji krajowej na rynku
wewnętrznym kraju eksportu, wykorzystuje się do ustalenia wartości normalnej,
jeśli stanowi ona co najmniej 5% wielkości sprzedaży danego towaru na polski
obszar celny. Sprzedaż w mniejszych ilościach może być wykorzystana do ustalenia
wartości normalnej, jeżeli stosowane ceny zostaną uznane za reprezentatywne dla
danego rynku.
Art. 5. 1. W wypadku gdy towar podobny nie jest sprzedawany w zwykłym obrocie
handlowym bądź jest sprzedawany w wielkościach niewystarczających lub gdy z
powodu określonej sytuacji rynkowej sprzedaż ta nie pozwala na dokonanie
właściwego porównania, wartość normalną podobnego towaru ustala się na
podstawie:
1) cen w eksporcie, w zwykłym obrocie handlowym, do kraju trzeciego, jeżeli ceny
te są reprezentatywne, lub
2) kosztów wytwarzania w kraju pochodzenia towaru, powiększonych o koszty
bezpośrednio związane ze sprzedażą, koszty ogólnego zarządu i wszystkie inne
koszty oraz kwotę zysku (wartość normalna konstruowana).
2. W wypadku gdy sprzedaż podobnego towaru na rynku wewnętrznym kraju eksportu
lub jego sprzedaż do kraju trzeciego następuje po cenach niższych od
jednostkowych kosztów wytwarzania (stałych i zmiennych), powiększonych o koszty
bezpośrednio związane ze sprzedażą, koszty ogólnego zarządu i wszystkie inne
koszty, może ona być traktowana jako nie dokonana w zwykłym obrocie handlowym z
uwagi na cenę i może być pominięta przy ustalaniu wartości normalnej wyłącznie w
wypadku stwierdzenia, że sprzedaż ta była dokonywana:
1) w dłuższym okresie w znacznych ilościach oraz
2) po cenach nie gwarantujących pełnego pokrycia kosztów w racjonalnym okresie.
3. Jeśli ceny towaru podobnego stosowane na rynku wewnętrznym kraju eksportu lub
w sprzedaży do kraju trzeciego są niższe od kosztów wymienionych w ust. 2, lecz
w momencie sprzedaży przewyższają średnie ważone koszty poniesione w okresie
badanym, to ceny te uważa się za gwarantujące pełne pokrycie kosztów w
racjonalnym okresie.
4. Za dłuższy okres uznaje się zazwyczaj jeden rok, nie mniej jednak niż 6
miesięcy, zaś sprzedaż po cenach niższych od kosztów wymienionych w ust. 2
uznaje się za dokonaną w znacznych ilościach w tym okresie, jeżeli stwierdzi
się, że:
1) średnia ważona cena sprzedaży jest niższa od średniej ważonej kosztów
wymienionych w ust. 2 lub
2) wielkość sprzedaży poniżej kosztów, o których mowa w ust. 2, jest nie
mniejsza niż 20% sprzedaży wykorzystanej do ustalenia wartości normalnej.
5. Koszty, o których mowa w ust. 2, ustala się na podstawie ksiąg rachunkowych
jednostki, prowadzonych według zasad wynikających z posiadanej przez jednostkę
dokumentacji opisującej przyjęte przez nią zasady rachunkowości, pod warunkiem
iż zapisy w księgach właściwie dokumentują koszty związane z produkcją i
sprzedażą towaru objętego postępowaniem. Przedstawione dowody dotyczące
właściwego podziału kosztów uwzględnia się pod warunkiem, iż zostanie wykazane,
że taki podział był rzeczywiście stosowany.
6. W razie niemożności zastosowania metody podziału kosztów stosowanej przez
stronę objętą postępowaniem, stosuje się metodę podziału kosztów w proporcji do
obrotów.
7. Koszty, o których mowa w ust. 5 i 6, koryguje się o dodatkowe pozycje
związane z przyszłą lub obecną produkcją towaru badanego, których nie
uwzględniono w obliczeniach określonych w ust. 5 i 6.
8. W wypadku gdy na koszty występujące w części okresu zwrotu kosztów wpływa
wykorzystywanie nowych urządzeń produkcyjnych, które wymagały znacznych nakładów
inwestycyjnych, oraz niski stopień wykorzystania mocy produkcyjnych,
towarzyszące operacjom rozruchu, które miały miejsce w okresie badanym, średnie
koszty dla fazy rozruchu ustala się na poziomie kosztów występujących pod koniec
tej fazy i zalicza na poczet tego okresu do średnich kosztów ważonych
wymienionych w ust. 3.
9. Okres fazy rozruchu ustala się odpowiednio do warunków danego zagranicznego
eksportera lub producenta, z tym że nie może ona przekroczyć odpowiedniej
początkowej części okresu zwrotu kosztów. Informacje świadczące o wydłużeniu
procesu rozruchu poza tę część okresu uwzględnia się pod warunkiem, że zostały
dostarczone przed przystąpieniem do weryfikacji danych oraz w terminie 3
miesięcy od daty wszczęcia postępowania.
10. Wielkość kosztów związanych ze sprzedażą, kosztów ogólnego zarządu i
wszystkich innych kosztów oraz kwot zysku ustala się na podstawie faktycznych
danych, właściwych dla produkcji i sprzedaży towarów podobnych zagranicznego
eksportera lub producenta objętego postępowaniem antydumpingowym, w zwykłym
obrocie handlowym.
11. W wypadku gdy nie można ustalić wielkości kosztów, o których mowa w ust. 10,
zgodnie z metodą określoną w ust. 10, koszty te ustala się na podstawie:
1) średniej ważonej faktycznych wielkości ustalonych dla innych zagranicznych
eksporterów lub producentów objętych postępowaniem antydumpingowym w zakresie
produkcji i sprzedaży towarów podobnych na rynku wewnętrznym w kraju
pochodzenia,
2) faktycznych wielkości w zakresie produkcji i sprzedaży, w zwykłym obrocie
handlowym, towaru należącego do tej samej kategorii co towar podobny,
poniesionych przez danego zagranicznego eksportera lub producenta objętego
postępowaniem antydumpingowym na rynku wewnętrznym w kraju pochodzenia,
3) innej racjonalnej metody, pod warunkiem że ustalona przy jej stosowaniu marża
zysku nie przekroczy zysku zwykle uzyskiwanego przez innych zagranicznych
eksporterów lub producentów towarów tej samej kategorii na rynku wewnętrznym w
kraju pochodzenia.
Art. 6. 1. W wypadku przywozu z krajów nie posiadających gospodarki rynkowej,
wartość normalną określa się na podstawie ceny stosowanej w kraju trzecim o
gospodarce rynkowej lub na podstawie ceny w eksporcie z takiego kraju do innych
krajów, łącznie z Rzecząpospolitą polską, albo na podstawie wartości
konstruowanej w warunkach gospodarki rynkowej kraju trzeciego, a w wypadku gdy
okaże się to niemożliwe, na podstawie innej uzasadnionej metody, w tym na
podstawie ceny faktycznie płaconej lub należnej na polskim obszarze celnym za
towar podobny, w miarę potrzeby odpowiednio zmodyfikowanej, tak aby uwzględniała
odpowiednią marżę zysku.
2. Wyboru kraju trzeciego, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się na podstawie
informacji o warunkach produkcji w tym kraju towaru podobnego, w tym dotyczących
procesu i skali produkcji towaru podobnego oraz z uwzględnieniem wszelkich
dostępnych informacji o warunkach rynkowych istniejących w tym kraju w okresie
badanym i po porównaniu ich z warunkami w kraju objętym postępowaniem
antydumpingowym. Wyboru kraju trzeciego dokonuje się uwzględniając terminy
określone w niniejszej ustawie. Jeżeli jest to możliwe, wyboru dokonuje się
spośród krajów o gospodarce rynkowej objętych tym samym postępowaniem
antydumpingowym.
3. Minister Gospodarki poinformuje, niezwłocznie po wszczęciu postępowania
antydumpingowego, zagranicznych eksporterów i krajowych importerów oraz ich
organizacje i zrzeszenia, władze kraju eksportu oraz wnioskodawcę lub
wnioskodawców o wyborze kraju trzeciego o gospodarce rynkowej, o którym mowa w
ust. 1, wyznaczając termin 10 dni na zgłoszenie uwag w sprawie tego wyboru.
Oddział 2
Cena eksportowa
Art. 7. Za cenę eksportową towaru przyjmuje się cenę faktycznie zapłaconą lub
należną za towar z kraju eksportu w przywozie na polski obszar celny.
Art. 8. 1. W wypadku braku ceny eksportowej lub gdy stwierdzona zostanie jej
niewiarygodność z powodu powiązania lub istnienia porozumienia kompensacyjnego
między zagranicznym eksporterem i krajowym importerem lub stroną trzecią, cenę
eksportową można ustalić na podstawie ceny, po której towary przywożone
odsprzedaje się po raz pierwszy niezależnemu nabywcy, a w wypadku gdy nie są one
odsprzedawane niezależnemu nabywcy albo nie są odsprzedawane w stanie, w jakim
zostały przywiezione, na innej uzasadnionej podstawie (cena eksportowa
konstruowana).
2. W wypadkach, o których mowa w ust. 1, w celu ustalenia wiarygodnej ceny
eksportowej dokonuje się korekty ceny eksportowej konstruowanej, uwzględniając
wszystkie koszty, łącznie z należnościami celnymi i podatkami, poniesione
pomiędzy przywozem i odsprzedażą, a także zyski.
3. Korekta ceny, o której mowa w ust. 2, powinna obejmować koszty zwykle
ponoszone przez krajowego importera, zapłacone przez jakąkolwiek stronę na
polskim obszarze celnym lub poza nim, która jest związana lub zawarła
porozumienie kompensacyjne z krajowym importerem lub zagranicznym eksporterem, w
tym zwykłe koszty transportu, ubezpieczenia, przeładunku, załadunku i koszty
dodatkowe, należności celne, cła antydumpingowe oraz należne podatki z tytułu
przywozu lub sprzedaży towarów, jak również uzasadnioną marżę ze sprzedaży,
koszty ogólnego zarządu i wszelkie inne koszty oraz zysk.
Oddział 3
Porównanie ceny eksportowej z wartością normalną
Art. 9. 1. Ustalenia marginesu dumpingu, o którym mowa w art. 3 ust. 5, dokonuje
się przez porównanie ceny eksportowej z wartością normalną.
2. Porównania ceny eksportowej z wartością normalną dokonuje się na tym samym
poziomie obrotu, zazwyczaj na poziomie cen producenta, w odniesieniu do
transakcji sprzedaży dokonanych możliwie w jak najbardziej zbliżonych terminach
oraz z uwzględnieniem różnic wpływających na porównywalność cen.
Art. 10. 1. Jeżeli nie istnieje podstawa do porównania ustalonej wartości
normalnej i ceny eksportowej, to dokonuje się odpowiednich dostosowań, w formie
korekty, na podstawie przesłanek merytorycznych, z tytułu różnic czynników,
które były zgłoszone i mogą wpłynąć na ceny oraz ich porównywalność.
2. Korekta, o której mowa w ust. 1, powinna uwzględniać w szczególności
następujące czynniki:
1) właściwości fizyczne towaru objętego postępowaniem antydumpingowym i towaru
podobnego, z tym że rozmiary korekty powinny odpowiadać stosownej ocenie różnicy
wartości rynkowej wynikającej z różnic fizycznych,
2) należności przywozowe i podatki pośrednie; w tym wypadku dokonuje się korekty
wartości normalnej o kwotę odpowiadającą wszelkim należnościom przywozowym i
podatkom pośrednim od towaru podobnego oraz jego fizycznych składników, jakim
towar ten podlega w razie przeznaczenia do konsumpcji w kraju eksportu, a nie
pobranym bądź zwracanym w związku z przywozem na polski obszar celny,
3) rabaty i wielkości sprzedaży; w tym wypadku dokonuje się korekty z tytułu
różnic w wielkości rabatów, włącznie z rabatami przyznawanymi w związku z
wielkością sprzedaży, jeżeli te zależności są należycie określone i bezpośrednio
związane ze sprzedażą objętą postępowaniem antydumpingowym; korekty można
dokonać także z tytułu odroczonych rabatów, pod warunkiem że roszczenie ma
podstawę w praktyce ustalonej w poprzednich okresach, w tym w zależności od
spełnienia wymagań warunkujących przyznanie rabatu,
4) poziom obrotu; korekty z tytułu różnic w poziomach obrotu, w tym z tytułu
wszelkich różnic, jakie mogą występować w sprzedaży towaru badanego na zasadach
OEM (z przejęciem przez nabywcę niektórych obowiązków producenta), dokonuje się,
jeśli zostanie wykazane, że w sieci dystrybucji na obu rynkach cena eksportowa,
w tym konstruowana cena eksportowa, występuje na innym poziomie obrotu niż
wartość normalna, zaś różnica wpływa na porównywalność ceny, co odzwierciedlają
stałe i znaczące różnice funkcji i cen na różnych poziomach obrotu na rynku
wewnętrznym kraju eksportu. Kwota korekty powinna być oparta na wartości
rynkowej odnośnych różnic,
5) transport, ubezpieczenie, przeładunek, załadunek i koszty dodatkowe; korekty
dokonuje się z tytułu różnic w kosztach bezpośrednio związanych z tymi
operacjami i poniesionych z tytułu dostarczenia towaru z obiektu zagranicznego
eksportera do niezależnego nabywcy, jeżeli koszty te są uwzględnione w
pobieranych cenach,
6) opakowanie; korekty dokonuje się z tytułu różnic w kosztach, bezpośrednio
związanych z opakowaniem danego towaru,
7) kredyt; korekty dokonuje się z tytułu różnic w kosztach kredytów udzielonych
na dokonanie danej sprzedaży, o ile czynnik ten jest uwzględniony przy ustalaniu
cen,
8) koszty ponoszone po sprzedaży; korekty dokonuje się z tytułu różnic
bezpośrednich kosztów udzielania rękojmi, gwarancji, pomocy technicznej i
serwisu, zgodnie z przepisami prawa lub postanowieniami umowy sprzedaży,
9) prowizje; korekty dokonuje się z tytułu różnic prowizji naliczanych przy
danej sprzedaży,
10) przeliczanie walut; jeżeli dla porównania cen niezbędne jest przeliczenie
waluty, to dokonuje się go po kursie waluty z dnia sprzedaży; jeżeli z daną
sprzedażą eksportową bezpośrednio związana jest sprzedaż waluty obcej na rynkach
terminowych, to stosuje się wówczas kurs waluty w sprzedaży terminowej. Za datę
sprzedaży uznaje się datę wystawienia faktury bądź tez datę zawarcia umowy,
złożenia zamówienia lub potwierdzenia zamówienia, jeżeli dokumenty te lepiej
określają istotne warunki sprzedaży. Wahań kursów wymiany nie uwzględnia się.
Zagraniczni eksporterzy w terminie 60 dni mogą dostosować swoje ceny eksportowe
do trwałej zmiany kursu wymiany występującej w okresie badanym.
3. Nie dokonuje się powtórnej korekty z tytułu tych samych czynników, zwłaszcza
z tytułu różnic w warunkach i wielkości sprzedaży oraz z tytułu różnic w
poziomach obrotu.
Oddział 4
Margines dumpingu
Art. 11. 1. Margines dumpingu w okresie badanym ustala się według jednej z
następujących metod:
1) na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej ze średnią ważoną
cen wszystkich transakcji eksportowych w przywozie na polski obszar celny lub
2) na podstawie porównania wartości normalnych ustalonych dla poszczególnych
transakcji z cenami każdej transakcji eksportowej w przywozie na polski obszar
celny.
2. Wartość normalną w formie średniej ważonej można porównać z cenami wszystkich
transakcji eksportowych w przywozie na polski obszar celny, pod warunkiem że
poziom cen eksportowych różni się istotnie w zależności od nabywcy, regionu lub
okresu, a zastosowanie wymienionych metod nie pozwalałoby na pełne
odzwierciedlenie zakresu praktyk dumpingowych.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie wykluczają zastosowania metody kontroli wyrywkowej, o
której mowa w art. 26 ust. 2 i 4.
Art. 12. W wypadku wystąpienia różnych marginesów dumpingu można ustalić średni
ważony margines dumpingu.
Rozdział 2
Ustalenie szkody
Art. 13. 1. Szkodę rzeczywistą ustala się na podstawie zebranego materiału
dowodowego po dokonaniu oceny:
1) wielkości przywozu na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych oraz
jego wpływu na poziom cen towarów podobnych na rynku krajowym oraz
2) wpływu wynikającego z tego przywozu na przemysł krajowy.
2. Wielkość przywozu po cenach dumpingowych ocenia się z uwzględnieniem
okoliczności, czy przywóz ten wzrósł w stopniu znaczącym w wielkościach
bezwzględnych bądź w stosunku do wielkości produkcji lub konsumpcji na polskim
obszarze celnym.
3. W celu ustalenia wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na ceny
towarów podobnych na rynku krajowym należy zbadać, czy:
1) ceny tych towarów są znacznie niższe od cen towarów podobnych wytwarzanych
przez przemysł krajowy bądź czy
2) przywóz po cenach dumpingowych w jakikolwiek inny sposób nie powoduje
znacznego spadku cen towarów wytwarzanych przez krajowych producentów, albo
hamuje wzrost tych cen, który w innym wypadku mógłby być znaczący.
Art. 14. W wypadku gdy przedmiotem postępowania antydumpingowego jest przywóz na
polski obszar celny towarów z więcej niż jednego kraju, skutki tego przywozu
ocenia się łącznie, pod warunkiem że:
1) ustalony margines dumpingu w przywozie z każdego kraju przekracza minimalny
poziom określony w art. 35 ust. 1, zaś wielkość przywozu towaru po cenach
dumpingowych z poszczególnych krajów nie jest nieznaczna w rozumieniu art. 21
ust. 1 pkt 1,
2) dokonanie łącznej oceny skutków przywozu jest zasadne po uwzględnieniu
warunków konkurencji pomiędzy towarami przywożonymi na polski obszar celny oraz
warunków konkurencji pomiędzy towarami przywożonymi i podobnymi towarami
krajowymi.
Art. 15. Wpływ przywozu po cenach dumpingowych na przemysł krajowy bada się z
uwzględnieniem wszelkich właściwych wskaźników i czynników ekonomicznych
oddziałujących na stan tego przemysłu, a w szczególności takich, jak:
1) trwanie procesu przezwyciężania przez przemysł krajowy trudności
spowodowanych przywozem na polski obszar celny w przeszłości towarów po cenach
dumpingowych,
2) wielkość marginesu dumpingu,
3) rzeczywisty bądź potencjalny spadek wielkości sprzedaży, zysków, produkcji,
udziału w rynku, wydajności, stopy zwrotu z inwestycji i poziomu wykorzystania
zdolności produkcyjnych,
4) czynniki wpływające na ceny krajowe,
5) niekorzystne rzeczywiste bądź potencjalne skutki w zakresie przepływów
pieniężnych,
6) stan zapasów,
7) stan zatrudnienia,
8) poziom wynagrodzeń,
9) rozwój przemysłu,
10) zdolności do pozyskania kapitału i inwestycji.
Art. 16. 1. W wypadku gdy w tym samym czasie oprócz przywozu po cenach
dumpingowych również inne czynniki wyrządzają szkodę przemysłowi krajowemu,
poddaje się je badaniom w celu wykluczenia możliwości, że szkoda wyrządzona
przez te czynniki została uznana za wyrządzoną przez przywóz towarów po cenach
dumpingowych.
2. Badania, o których mowa w ust. 1, powinny objąć w szczególności:
1) wielkość i ceny przywozu nie realizowanego po cenach dumpingowych,
2) spadek popytu na towary podobne,
3) zmiany modelu konsumpcji,
4) praktyki monopolistyczne,
5) rozwój techniki,
6) zmiany w eksporcie i wydajności przemysłu krajowego.
3. Skutki przywozu towarów po cenach dumpingowych dla produkcji krajowych
towarów podobnych, którą można wyodrębnić, ocenia się na podstawie takich
czynników, jak proces produkcji, obroty i zyski producentów. Jeżeli
wyodrębnienie odnośnej produkcji okaże się niemożliwe, skutki dumpingu ocenia
się na podstawie badania najbardziej zbliżonej grupy bądź kategorii towarów,
obejmującej towar podobny, dla którego można uzyskać niezbędne informacje.
Art. 17. Stwierdzenia, że przywóz po cenach dumpingowych wyrządza szkodę
przemysłowi krajowemu w rozumieniu niniejszej ustawy, dokonuje się na podstawie
wszystkich wskaźników i czynników, o których mowa w art. 15 i 16 ust. 2 w
związku z art. 13-14.
Art. 18. 1. Zagrożenie wyrządzenia rzeczywistej szkody przemysłowi krajowemu
stwierdza się na podstawie ustalonych faktów, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Zmiana okoliczności mogąca doprowadzić do sytuacji, w której przywóz po
cenach dumpingowych wyrządziłyby szkodę, musi jasno wynikać z przewidywań i być
bliska w czasie.
3. Stwierdzenie zagrożenia przemysłu krajowego szkodą rzeczywistą wymaga
zbadania, czy wystąpiły w szczególności następujące okoliczności:
1) wzrost przywozu po cenach dumpingowych na polski obszar celny, wskazujący na
prawdopodobieństwo dalszego znacznego wzrostu przywozu,
2) dysponowanie przez eksportera znacznymi rezerwami mocy produkcyjnych, bądź
istotnego zwiększenia w niedalekiej przyszłości przez niego mocy produkcyjnych,
uprawdopodobniające znaczący wzrost przywozu na polski obszar celny towarów po
cenach dumpingowych, z uwzględnieniem dostępności innych rynków eksportowych,
które mogłyby wchłonąć dodatkowy przywóz,
3) możliwości przywozu na polski obszar celny towarów po cenach, które mogłyby w
znacznym stopniu spowodować obniżenie cen na rynku krajowym bądź zapobiec ich
wzrostowi, który w innym wypadku miałby miejsce, zwiększając tym
prawdopodobieństwo dalszego wzrostu popytu na przywóz odnośnych towarów,
4) stan zapasów.
Art. 19. Jeżeli na podstawie okoliczności, o których mowa w art. 18 ust. 3,
rozpatrywanych łącznie, można ustalić, że dany przywóz towarów po cenach
dumpingowych jest nieunikniony i w razie niezastosowania środków
antydumpingowych wyrządzi on przemysłowi krajowemu rzeczywistą szkodę, to takie
ustalenie stanowi wystarczającą podstawę do sformułowania jednoznacznych
przewidywań o powstaniu takiej szkody, nawet wówczas, gdy okoliczności powyższe
rozpatrywane z osobna okażą się niewystarczające do sformułowania takich
przewidywań.
DZIAŁ III
Postępowanie antydumpingowe
Rozdział 1
Wszczęcie postępowania antydumpingowego
Art. 20. 1. Minister Gospodarki wszczyna postępowanie antydumpingowe:
1) na pisemny wniosek osoby fizycznej lub prawnej albo jednostki organizacyjnej
nie posiadającej osobowości prawnej występującej w imieniu i na rzecz przemysłu
krajowego,
2) z urzędu, w szczególnych okolicznościach, gdy istnieją dowody występowania
dumpingu, szkody i związku przyczynowego.
2. Wniosek uważa się za złożony, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jeżeli popierają go
producenci krajowi, których łączna produkcja stanowi ponad 50% całej produkcji
towaru podobnego wyprodukowanego przez tych producentów krajowych, którzy
wyrazili swoje poparcie lub sprzeciw wobec wniosku, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Postępowania antydumpingowego nie wszczyna się, jeżeli producenci krajowi
podobnego towaru, jednoznacznie popierający wniosek, produkują mniej niż 25%
całej produkcji podobnego towaru.
4. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o
wszczęcie postępowania antydumpingowego.
5. W wypadku gdy wniosek nie spełnia wymogów określonych zgodnie z ust. 4 lub
materiał dowodowy okaże się niewystarczający, Minister Gospodarki, nie później
niż w terminie 15 dni od daty wpłynięcia wniosku, zawiadomi o tym wnioskodawcę i
wezwie go do usunięcia braków w terminie nie krótszym niż 30 dni od daty
otrzymania zawiadomienia. W wypadku nieusunięcia braków w wyznaczonym terminie
Minister Gospodarki pozostawia wniosek bez rozpoznania.
6. Wnioskodawca może wycofać wniosek przed wydaniem postanowienia o wszczęciu
postępowania antydumpingowego. Jeżeli jednak wnioskodawca uczyni to po wszczęciu
postępowania, Minister Gospodarki umorzy postępowanie, chyba że naruszyłoby to
interes państwa.
Art. 21. 1. Minister Gospodarki wydaje decyzję o odmowie wszczęcia postępowania
antydumpingowego:
1) wobec podmiotu z kraju lub z krajów, z których przywóz towaru objętego
postępowaniem antydumpingowym na polski obszar celny jest nieznaczny, to znaczy
jest mniejszy niż 1% konsumpcji krajowej tego towaru, chyba że łączny przywóz z
takich krajów stanowi trzy lub więcej procent tej konsumpcji,
2) w wypadku gdy dowody występowania przywozu po cenach dumpingowych i
wyrządzonej przez niego szkody, mające uzasadnić wszczęcie postępowania, nie są
wystarczające.
2. Przed wydaniem postanowienia o wszczęciu postępowania antydumpingowego żadne
informacje w sprawie nie będą podane do wiadomości publicznej. Jeżeli z umów
międzynarodowych wynika obowiązek zawiadomienia kraju eksportu o zamiarze
wszczęcia postępowania antydumpingowego, Minister Gospodarki powiadomi właściwe
kraje o tym zamiarze.
3. Minister Gospodarki po stwierdzeniu, że materiały dowodowe i inne dostępne
informacje uzasadniają domniemanie przywozu towaru po cenach dumpingowych i
wyrządzenia przez ten przywóz szkody, oraz po uprzednim zasięgnięciu opinii
Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, wydaje nie później niż w
terminie 45 dni od daty wpłynięcia kompletnego wniosku postanowienie o wszczęciu
postępowania antydumpingowego, które ogłosi w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
4. Postanowienie, o którym mowa w ust. 3, powinno zawierać streszczenie
zgromadzonych informacji oraz określać:
1) termin wszczęcia postępowania antydumpingowego,
2) towar, którego postępowanie antydumpingowe dotyczy,
3) kraj lub kraje eksportu,
4) okres badany,
5) termin składania informacji i opinii przez strony zainteresowane w sprawach
mających znaczenie dla postępowania antydumpingowego,
6) termin składania przez strony zainteresowane wniosków o złożenie wyjaśnień
ustnych.
Art. 22. 1. Niezależnie od ogłoszenia, o którym mowa w art. 21 ust. 3, Minister
Gospodarki przekazuje postanowienie o wszczęciu postępowania antydumpingowego
zagranicznym eksporterom, krajowym importerom oraz organizacjom i zrzeszeniom
krajowych importerów lub zagranicznych eksporterów towarów, których zgodnie z
informacjami posiadanymi przez Ministra Gospodarki postępowanie dotyczy, oraz
władzom kraju eksportu bądź pochodzenia towaru, a także wnioskodawcy lub
wnioskodawcom.
2. Minister Gospodarki, z zachowaniem wymogu poufności, przekazuje zagranicznym
eksporterom oraz władzom kraju lub krajów eksportu bądź pochodzenia towaru także
pełny tekst wniosku. W wypadku gdy liczba zagranicznych eksporterów jest
szczególnie duża, pełny tekst wniosku przekazuje się wyłącznie władzom kraju
eksportu bądź właściwej organizacji lub zrzeszeniu eksporterów.
3. Minister Gospodarki, z zachowaniem wymogu poufności, udostępnia pełny tekst
wniosku innym zainteresowanym stronom na ich pisemny wniosek.
Art. 23. 1. Minister Gospodarki przekazuje zainteresowanym stronom
kwestionariusz postępowania antydumpingowego.
2. Udzielenie przez zainteresowane strony odpowiedzi na pytania zawarte w
kwestionariuszu, o którym mowa w ust. 1, powinno nastąpić w terminie nie
krótszym niż 30 dni, z tym że dla zagranicznych eksporterów oraz producentów
termin ten rozpoczyna bieg z upływem 7 dni od daty wysłania kwestionariusza do
eksportera lub przekazania go właściwemu przedstawicielstwu dyplomatycznemu
kraju eksportu towaru.
3. Terminy, o których mowa w ust. 2, mogą być przedłużone o dalszy okres do 30
dni, o ile zainteresowana strona przedstawi poważne powody mające dla niej
istotne znaczenie w toczącym się postępowaniu, dla których termin ten powinien
być przedłużony.
4. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wzór kwestionariusza, o
którym mowa w ust. 1.
Art. 24. 1. W toku postępowania wszystkie zainteresowane strony mają pełną
możliwość obrony swoich interesów.
2. Na pisemny wniosek udostępnia się im wszelkie informacje związane z
postępowaniem antydumpingowym, a nie objęte klauzulą poufności.
3. Stronom przysługuje prawo ustosunkowania się na piśmie do wszelkich
informacji dotyczących sprawy, a za zgodą Ministra Gospodarki - także w formie
ustnej.
4. Na wniosek, o którym mowa w art. 21 ust. 4 pkt 6 i z zachowaniem wymogów
poufności, wszystkim zainteresowanym stronom umożliwia się bezpośrednie,
wzajemne konsultacje.
5. Żadna ze stron nie ma obowiązku uczestniczenia w konsultacjach, o których
mowa w ust. 4. Informacje przekazane ustnie w czasie konsultacji uwzględnia się
pod warunkiem, że zostaną potwierdzone w formie pisemnej.
Art. 25. 1. Minister Gospodarki może zwracać się do zainteresowanych stron o
dostarczenie wszelkich informacji i opinii, jakie uzna za potrzebne dla dobra
prowadzonego postępowania.
2. W wypadku gdy zainteresowana strona odmówi udzielenia informacji, o których
mowa w ust. 1, lub w inny sposób będzie rażąco utrudniać postępowanie
antydumpingowe, wszelkie ustalenia mogą być dokonane na podstawie innych
dostępnych informacji.
3. W wypadku gdy zainteresowana strona przedstawiła nieprawdziwe lub mylące
informacje, to takich informacji nie bierze się pod uwagę, zaś w postępowaniu
wykorzystuje się inne dostępne dane.
4. Stronę, o której mowa w ust. 2 i 3, informuje się o skutkach braku
współpracy.
5. W razie przekazania przez zainteresowaną stronę informacji budzących
zastrzeżenia, będą one uwzględnione w postępowaniu, o ile nie spowodują zbędnych
trudności w ustalaniu faktów, a także będą właściwie i terminowo przekazane,
możliwe do zweryfikowania, zaś zainteresowana strona dołoży wszelkich starań do
ich przygotowania.
6. W wypadku gdy przedstawione przez stronę informacje nie zostaną przez
Ministra Gospodarki w drodze postanowienia uznane jako dowody, postanowienie to
powinno być niezwłocznie przekazane stronie wraz z podaniem przyczyn.
7. W wypadku wydania postanowienia, o którym mowa w ust. 6, należy zapewnić
stronie możliwość udzielenia wyjaśnień w określonym terminie.
8. Jeżeli wyjaśnienia, o których mowa w ust. 7, okażą się niezadowalające,
przyczyny nieuznania odnośnych informacji jako dowodów ujawnia się i powiadamia
się stronę.
9. W wypadku gdy ustalenia, a zwłaszcza dotyczące wartości normalnej towaru,
dokonane zostały na podstawie informacji zawartych w kwestionariuszu
postępowania antydumpingowego, podlegają one łącznemu sprawdzeniu z informacjami
dostarczonymi przez wnioskodawcę, z uwzględnieniem terminów postępowania,
poprzez odniesienie do informacji pochodzących z innych niezależnych źródeł,
takich jak publikowane cenniki, urzędowe statystyki dotyczące przywozu towarów
na polski obszar celny, lub informacji uzyskanych w toku postępowania.
10. W postępowaniu, o którym mowa w ust. 1, dopuszcza się udzielanie odpowiedzi
w formie zapisu i przekazu elektronicznego. Nieudzielenie odpowiedzi w formie
zapisu elektronicznego nie oznacza braku współpracy, o ile zainteresowana strona
wykaże, że przekazanie wymaganej odpowiedzi w takiej formie będzie dla niej
dodatkowym nieuzasadnionym obciążeniem lub spowoduje dodatkowe koszty.
Art. 26. 1. Minister Gospodarki w celu weryfikacji przedłożonych informacji i
materiałów może przeprowadzić niezbędną kontrolę dokumentacji przekazanej przez
krajowych importerów, handlowców i producentów, a także zagranicznych
eksporterów i producentów, o ile zainteresowane zagraniczne podmioty wyrażają
zgodę, a władze danego kraju zostały o tym oficjalnie powiadomione i nie
zgłaszają sprzeciwu.
2. W wypadku dużej liczby wnioskodawców, zagranicznych eksporterów lub krajowych
importerów, typów towaru objętego postępowaniem antydumpingowym lub transakcji,
Minister Gospodarki może wydać postanowienie o ograniczeniu badania do
reprezentantów wybranych w ramach próby statystycznej lub do reprezentanta
mającego największy udział w produkcji, sprzedaży lub eksporcie (kontrola
wyrywkowa).
3. W wypadku gdy po wydaniu postanowienia o kontroli wyrywkowej co najmniej
niektóre wybrane podmioty nie dostarczą niezbędnych informacji, w ich miejsce
wybiera się nowych reprezentantów.
4. W wypadku zastosowania kontroli wyrywkowej, dla każdego zagranicznego
eksportera lub producenta, który spełnił warunki określone w art. 23 ust. 2 i 3,
lecz nie został wybrany na reprezentanta, ustala się indywidualne marginesy
dumpingu, chyba że liczba zagranicznych eksporterów lub producentów byłaby tak
duża, że uniemożliwiłoby to terminowe zakończenie postępowania.
Art. 27. 1. Postępowanie antydumpingowe nie może utrudniać postępowania
związanego z objęciem towaru odpowiednią procedurą celną.
2. Po stwierdzeniu okoliczności wskazujących, że towar jest przywożony po cenach
dumpingowych wyrządzających szkodę przemysłowi krajowemu, Minister Gospodarki
może wystąpić do Prezesa Głównego Urzędu Ceł z wnioskiem o prowadzenie przez
organy celne ewidencji towarów przywożonych na polski obszar celny objętych
postępowaniem antydumpingowym.
3. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki, w drodze
rozporządzenia, określi:
1) sposób prowadzenia przez organy celne ewidencji towarów na potrzeby
postępowania antydumpingowego,
2) dane, które umieszcza się w ewidencji prowadzonej na potrzeby postępowania
antydumpingowego,
3) rodzaje dokumentów, na podstawie których dokonuje się ewidencji na potrzeby
postępowania antydumpingowego.
4. Ewidencję, o której mowa w ust. 3, prowadzi się przez okres nie
przekraczający 9 miesięcy, a wobec towarów rolnych - przez okres nie
przekraczający 12 miesięcy od dnia jej wprowadzenia.
Rozdział 2
Środki tymczasowe
Art. 28. 1. W wypadku gdy w wyniku wstępnych ustaleń postępowania
antydumpingowego stwierdzono, że miał miejsce przywóz po cenach dumpingowych
wyrządzający szkodę, Minister Gospodarki, po uprzednim zasięgnięciu opinii
Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, wydaje decyzję ustanawiającą
tymczasowe cła antydumpingowe, którą publikuje się w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" oraz przekazuje niezwłocznie
zainteresowanym stronom.
2. W decyzji określa się w szczególności towar, zagranicznego eksportera lub
eksporterów, kraj lub kraje eksportu, wysokość tymczasowych ceł antydumpingowych
oraz sposób, warunki i zakres ich stosowania.
3. W wypadku ustanowienia tymczasowych ceł antydumpingowych warunkiem
dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym towaru objętego tymi cłami
jest złożenie zabezpieczenia w wysokości ustalonej na poziomie równym wysokości
kwoty należności z tytułu tymczasowego cła antydumpingowego, określonej z
zastosowaniem stawek ustalonego tymczasowego cła antydumpingowego. W zakresie
postępowania dotyczącego zabezpieczeń stosuje się przepisy Kodeksu celnego.
4. Tymczasowe cła antydumpingowe ustanawia się nie wcześniej niż po upływie 60
dni od daty wszczęcia postępowania antydumpingowego oraz nie później niż 9
miesięcy od tej daty.
5. Tymczasowe cła antydumpingowe ustanawia się na okres 6 miesięcy. Okres ten
można przedłużyć o dalsze 3 miesiące lub można ustanowić cła od razu na okres 9
miesięcy w wypadku, gdy zagraniczni eksporterzy reprezentujący znaczący udział
handlu objętego postępowaniem antydumpingowym wystąpią z takim wnioskiem lub nie
wyrażą sprzeciwu w odpowiedzi na powiadomienie, o którym mowa w ust. 6.
6. Minister Gospodarki, przed wydaniem decyzji w sprawie przedłużenia o dalsze 3
miesiące tymczasowego cła antydumpingowego lub ustanowienia go od razu na okres
9 miesięcy, zawiadomi zagranicznych eksporterów, o których mowa w ust. 5, o tym
zamiarze i umożliwi im przedstawienie swojego stanowiska.
Rozdział 3
Zobowiązanie cenowe
Art. 29. 1. W okresie od daty wydania postanowienia o wszczęciu postępowania
antydumpingowego, najpóźniej do momentu ustalenia ostatecznych ceł
antydumpingowych, zagraniczny eksporter może wystąpić z inicjatywą złożenia
zobowiązania do zmiany cen lub do zaprzestania przywozu po cenach dumpingowych
na polski obszar celny (zobowiązanie cenowe).
2. Minister Gospodarki może zwrócić się do zagranicznego eksportera o złożenie
zobowiązania cenowego, a zagraniczny eksporter może ją zaakceptować lub
odrzucić.
3. Wystąpienie w sprawie złożenia zobowiązania cenowego lub przyjęcia tego
zobowiązania nie może nastąpić przed wstępnym ustaleniem, że towar objęty
postępowaniem antydumpingowym był przywożony na polski obszar celny po cenach
dumpingowych i że przywóz taki wyrządza szkodę.
Art. 30. 1. Strona występująca z inicjatywą złożenia zobowiązania cenowego
sporządza tekst tego zobowiązania nie zawierający informacji o charakterze
poufnym celem udostępnienia go pozostałym zainteresowanym stronom.
2. Minister Gospodarki może wyrazić, w drodze decyzji, zgodę na przyjęcie
zobowiązania cenowego strony, o której mowa w art. 29 ust. 1 i 2, i w tym
wypadku zakończy postępowanie, z zastrzeżeniem art. 31 ust. 1.
3. W decyzji, o której mowa w ust. 2, określa się zagranicznego eksportera lub
eksporterów bądź kraj lub kraje eksportu. Decyzja podlega ogłoszeniu w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" oraz przekazaniu
zainteresowanym stronom, których ona dotyczy.
4. W wypadku gdy w kraju eksportu sektor państwowy posiada dominujący udział w
handlu albo w ustalaniu ceny towaru, którego postępowanie antydumpingowe
dotyczy, władze tego kraju mogą złożyć zobowiązanie cenowe w imieniu wszystkich
zagranicznych eksporterów. W tym wypadku stosuje się przepisy ust. 2 i 3.
5. Minister Gospodarki może odmówić przyjęcia zobowiązania cenowego zgłoszonego
przez zagranicznego eksportera lub rząd państwa, o którym mowa w ust. 4.
6. Zagranicznego eksportera lub władze kraju, których inicjatywa zobowiązania
cenowego nie została przyjęta, powiadamia się o powodach odmowy oraz o
możliwości wyrażenia swoich opinii w tej sprawie. Powody nieprzyjęcia
zobowiązania cenowego podaje się w decyzji ostatecznej, która podlega ogłoszeniu
w Dzienniku Urzędowym Ministra Gospodarki.
7. Na stronie, która zaciągnęła zobowiązanie cenowe, spoczywa obowiązek
przekazywania Ministrowi Gospodarki, w terminach określonych w decyzji, o której
mowa w ust. 2, wszelkich informacji niezbędnych do oceny wywiązywania się przez
tę stronę z przyjętego zobowiązania. Niedopełnienie tego obowiązku stanowi
naruszenie zobowiązania cenowego.
Art. 31. 1. W wypadku przyjęcia zobowiązania cenowego, zakończenie postępowania
antydumpingowego nastąpi po dokonaniu ostatecznych ustaleń w sprawie przywozu na
polski obszar celny po cenach dumpingowych i wyrządzenia szkody.
2. Zobowiązanie cenowe wygasa, jeśli stwierdzono, że towar nie był przywożony po
cenach dumpingowych na polski obszar celny lub że przywóz taki nie wyrządza
szkody, chyba że okoliczności te były w znacznym stopniu następstwem stosowania
zobowiązania cenowego; w takim wypadku Minister Gospodarki zawiadamia
zagranicznego eksportera o potrzebie dalszego stosowania zobowiązania cenowego.
3. W razie niewywiązywania się przez stronę lub strony z przyjętych zobowiązań
cenowych bądź odstąpienia od stosowania zobowiązania cenowego przez te strony
lub Ministra Gospodarki z jakichkolwiek powodów, Minister Gospodarki nakłada
ostateczne cło antydumpingowe, zgodnie z art. 36-38.
4. W wypadku gdy okoliczności określone w ust. 3 wystąpiły przed dokonaniem
ostatecznych ustaleń, o których mowa w ust. 1, Minister Gospodarki może na
podstawie posiadanych informacji ustanowić tymczasowe cła antydumpingowe,
zgodnie z art. 28.
Rozdział 4
Zakończenie postępowania antydumpingowego
Oddział 1
Przepisy ogólne
Art. 32. 1. Postępowanie antydumpingowe powinno być zakończone w terminie 12
miesięcy, a w wyjątkowych sytuacjach nie później niż w terminie 18 miesięcy od
daty jego wszczęcia, w drodze decyzji o ustanowieniu ostatecznego cła
antydumpingowego, przyjęciu zobowiązania cenowego lub umorzeniu postępowania
albo jego zawieszeniu.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Art. 33. 1. W wypadku gdy na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego
stwierdzono, że ma miejsce przywóz na polski obszar celny towarów po cenach
dumpingowych i że ten przywóz wyrządza szkodę, Minister Gospodarki, po uprzednim
zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, ustanawia
w drodze decyzji ostateczne cło antydumpingowe.
2. W uzasadnieniu decyzji, o której mowa w ust. 1, należy wymienić zgromadzone w
postępowaniu materiały dowodowe zgodnie z wymogami Porozumienia WTO.
3. Decyzja, o której mowa w ust. 1, wraz z uzasadnieniem, o którym mowa w ust.
2, podlega notyfikacji w Komitecie Środków Antydumpingowych Światowej
Organizacji Handlu (WTO) i przekazaniu zainteresowanym stronom.
Art. 34. Minister Gospodarki, w drodze decyzji, zakończy postępowanie
antydumpingowe przez umorzenie:
1) w stosunku do kraju, z którego przywóz na polski obszar celny uznano na
podstawie zgromadzonego materiału dowodowego za nieznaczny, w rozumieniu art. 21
ust. 1 pkt 1,
2) w wypadkach określonych w art. 20 ust. 6,
3) w wypadku gdy na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego nie można
stwierdzić, że:
a) ma miejsce przywóz na polski obszar celny towaru objętego postępowaniem
antydumpingowym po cenach dumpingowych lub
b) przywóz po cenach dumpingowych na polski obszar celny towaru objętego
postępowaniem antydumpingowym wyrządza rzeczywistą szkodę przemysłowi krajowemu.
Art. 35. 1. W wypadku stwierdzenia, że margines dumpingu w przywozie na polski
obszar celny przez danego eksportera zagranicznego towaru objętego postępowaniem
antydumpingowym jest minimalny, czyli mniejszy niż 2% w stosunku do ceny
eksportowej, Minister Gospodarki zawiesza w drodze postanowienia postępowanie
antydumpingowe w stosunku do danego zagranicznego eksportera.
2. Postępowanie antydumpingowe wobec eksporterów, o których mowa w ust. 1, może
być wznowione w każdym czasie, jeżeli okaże się to uzasadnione zmianą warunków
przywozu.
Oddział 2
Ostateczne cła antydumpingowe
Art. 36. Minister Gospodarki w decyzji ustanawiającej ostateczne cło
antydumpingowe określa w szczególności:
1) towar,
2) zagranicznych eksporterów i kraje eksportu, których ostateczne cła
antydumpingowe dotyczą,
3) marginesy dumpingu dla poszczególnych zagranicznych eksporterów i krajów
eksportu oraz wysokość ustanowionych ostatecznych ceł antydumpingowych w
stosunku do poszczególnych lub wszystkich eksporterów z danego kraju, zależnie
od okoliczności, z należytym uwzględnieniem interesów krajów rozwijających się,
4) zagranicznych eksporterów bądź kraje eksportu, które złożyły zobowiązania
cenowe.
Art. 37. 1. Decyzję, o której mowa w art. 38, przekazuje się niezwłocznie
zagranicznym eksportem i krajowym importerom oraz rządom kraju lub krajów
eksportu, wnioskodawcy lub wnioskodawcom, a także Komitetowi Środków
Antydumpingowych Światowej Organizacji Handlu (WTO).
2. W wypadku gdy dany towar jest przywożony na polski obszar celny z wielu
źródeł, ostateczne cła antydumpingowe nakłada się w każdym wypadku w
odpowiedniej wysokości, w sposób niedyskryminacyjny, w przywozie ze wszystkich
źródeł, wobec których stwierdzono stosowanie dumpingu i wyrządzanie szkody, z
wyjątkiem przywozu objętego zobowiązaniami cenowymi.
3. W wypadku stosowania kontroli wyrywkowej, ostateczne cło antydumpingowe
nałożone na towary sprzedawane lub produkowane przez zagranicznych eksporterów
lub producentów, o których mowa w art. 26 ust. 4, nie może przekraczać średniego
ważonego marginesu dumpingu ustalonego dla zagranicznych eksporterów lub
producentów objętych kontrolą wyrywkową.
4. W wypadku, o którym mowa w ust. 3, dla ustalenia średniego ważonego marginesu
dumpingu pomija się marginesy mniejsze niż 2% w stosunku do ceny eksportowej.
Art. 38. 1. W wypadku okresowej zmiany warunków rynkowych, które były podstawą
nałożenia ostatecznych ceł antydumpingowych, Minister Gospodarki może, po
uprzednim zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów,
wydać decyzję o zawieszeniu stosowania tych ceł na okres do 9 miesięcy.
Zawieszenie może być przedłużone na okres nie przekraczający 12 miesięcy.
2. Zawieszone cła antydumpingowe mogą zostać wprowadzone w drodze decyzji
ponownie, jeżeli ustała przyczyna zawieszenia.
Oddział 3
Pobór ceł antydumpingowych
Art. 39. Wymiaru i poboru ceł antydumpingowych dokonuje organ celny.
Art. 40. Tymczasowe i ostateczne cła antydumpingowe nakłada się na towary
przywożone na polski obszar celny od daty określonej w decyzji, o której mowa w
art. 28 ust. 1 i art. 33 ust. 1, chyba że przepisy stanowią inaczej.
Art. 41. W wypadku gdy ostateczne cło antydumpingowe jest wyższe od tymczasowego
cła antydumpingowego, kwoty różnicy nie pobiera się. Jeżeli ostateczne cło
antydumpingowe jest niższe od tymczasowego cła antydumpingowego, to
zabezpieczenie należności w wysokości różnicy między tymczasowym cłem
antydumpingowym a ostatecznym cłem antydumpingowym zwraca się zgodnie z zasadami
określonymi w Kodeksie celnym.
Art. 42. Jeżeli ostateczne ustalenia nie stwierdzają istnienia dumpingu lub
wyrządzenia szkody rzeczywistej, to zwraca się zabezpieczenie złożone w związku
z ustanowieniem tymczasowego cła antydumpingowego. Od kwoty zwracanego
zabezpieczenia nie płaci się odsetek.
Art. 43. 1. Ostateczne cło antydumpingowe może być nałożone na towary, które
zostały dopuszczone do obrotu na polskim obszarze celnym nie wcześniej niż 90
dni przed datą ustanowienia tymczasowego cła antydumpingowego, lecz nie
wcześniej niż z datą wszczęcia postępowania, pod warunkiem że stronom
zainteresowanym umożliwiono wypowiedzenie się w tej sprawie oraz że zachodzą
łącznie następujące okoliczności:
1) przywóz odnośnych towarów podlegał ewidencjonowaniu, o którym mowa w art. 27
ust. 2,
2) wobec tych towarów stwierdzono już w przeszłości przywóz po cenach
dumpingowych przez dłuższy czas lub krajowy importer był świadomy bądź powinien
być świadomy rozmiaru stosowanego dumpingu i wyrządzanej przez niego szkody,
3) przywóz towarów po cenach dumpingowych, który wyrządził szkodę w okresie
objętym postępowaniem antydumpingowym, nadal znacznie wzrasta w takich
rozmiarach i w takim czasie, że ostateczne cła antydumpingowe mogą okazać się
niewystarczające czyniąc wyrządzoną szkodę trudną do naprawienia.
2. Nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego, o którym mowa w ust. 1, nie
narusza art. 40.
3. Ostateczne cła antydumpingowe nie mogą być nałożone z mocą wsteczną na towary
przywiezione na polski obszar celny przed datą naruszenia lub odstąpienia od
zobowiązania cenowego.
DZIAŁ IV
Postępowanie w sprawie obejścia ceł antydumpingowych
Art. 44. 1. W wypadku wystąpienia okoliczności wskazujących na przywóz na polski
obszar celny towarów podobnych lub ich części w celu obejścia ustanowionych ceł
antydumpingowych Minister Gospodarki może wszcząć postępowanie antydumpingowe.
2. Do postępowania, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio art. 20-29,
przy czym powinno być ono zakończone w terminie 9 miesięcy od daty jego
rozpoczęcia.
Art. 45. W wypadku stwierdzenia w wyniku postępowania, że objęty nim przywóz ma
na celu obejście ustanowionych ceł antydumpingowych, Minister Gospodarki nakłada
ostateczne cło antydumpingowe na towary podobne lub ich części od daty
wprowadzenia obowiązku ewidencjonowania przywozu tych towarów na polski obszar
celny na zasadach i w trybie określonych w art. 27.
Art. 46. 1. Obejście, o którym mowa w art. 44, oznacza zmianę struktury przywozu
nie mającą uzasadnionych podstaw ekonomicznych poza unikaniem następstw ceł
antydumpingowych, w wyniku której nastąpiło:
1) osłabienie skutków nałożonego cła antydumpingowego, polegające na obniżeniu
cen towarów krajowych,
2) rekompensowanie w jakikolwiek inny sposób przez zagranicznego eksportera
nakładanych ceł antydumpingowych.
2. Działalność montażową prowadzoną w Polsce lub w kraju trzecim uznaje się za
mającą na celu obejście ustanowionych ceł antydumpingowych w wypadku, gdy:
1) rozpoczęła albo zwiększyła się ona po lub bezpośrednio przed wszczęciem
postępowania antydumpingowego, a części używane do montażu są przywożone z
kraju, z którego przywożone towary są objęte cłami antydumpingowymi,
2) wartość części używanych do montażu, pochodzących z kraju, o którym mowa w
pkt 1, stanowi nie mniej niż 60% łącznej wartości części zmontowanego towaru,
przy czym w żadnym wypadku za obchodzenie ceł antydumpingowych nie zostanie
uznana sytuacja, w której wartość dodana do przywiezionych części w trakcie
montażu lub wykończenia przekracza 25% kosztów produkcji,
3) skutki cła antydumpingowego są osłabione i nie eliminują szkody dla przemysłu
krajowego w aspekcie cen albo ilości zmontowanych towarów podobnych oraz
istnieją dowody na istnienie dumpingu w stosunku do wartości normalnej uprzednio
ustalonej dla tego towaru.
Art. 47. Prezes Głównego Urzędu Ceł, na wniosek Ministra Gospodarki, zobowiąże
organy celne do prowadzenia wyodrębnionej ewidencji przywozu towarów objętych
postępowaniem antydumpingowym, o których mowa w art. 44 ust. 1, na zasadach i w
trybie określonych w art. 27 ust. 2 i 3, z uwzględnieniem:
1) celu ewidencjonowania,
2) daty, od której rozpoczyna się ewidencjonowanie dostaw,
3) towarów objętych ewidencjonowaniem dostaw,
4) kwoty cła antydumpingowego lub innych zabezpieczeń.
DZIAŁ V
Postępowanie przeglądowe, weryfikacyjne i rewizyjne
Zasady zwrotu ceł antydumpingowych
Art. 48. 1. Cła antydumpingowe stosuje się tak długo i w takim zakresie, jak to
będzie niezbędne dla przeciwdziałania dumpingowi wyrządzającemu szkodę.
2. Ostateczne cła antydumpingowe przestają być stosowane najpóźniej z upływem 5
lat od daty ich ustanowienia lub od daty zakończenia ostatniego przeglądu
dumpingu i szkody, o ile podczas tego przeglądu nie stwierdzono, że zaprzestanie
stosowania ustanowionych ceł antydumpingowych doprowadzi do utrzymania bądź
powrotu dumpingu lub wyrządzenia szkody.
3. Zawiadomienie o terminie zaprzestania stosowania ustanowionych ostatecznych
ceł antydumpingowych ogłasza się w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
"Monitor Polski" co najmniej na 90 dni przed terminem ich zaprzestania.
4. Po ogłoszeniu zawiadomienia producenci krajowi mają prawo wystąpić, nie
później niż na 3 miesiące przed końcem pięcioletniego okresu, z wnioskiem o
poddanie przeglądowi dotychczasowych rezultatów stosowania ustanowionych ceł
antydumpingowych w celu ustalenia, czy zaprzestanie ich stosowanie jest zasadne.
W tym celu wszczyna się postępowanie antydumpingowe przeglądowe.
Art. 49. 1. Minister Gospodarki wszczyna postępowanie antydumpingowe
przeglądowe:
1) na wniosek złożony w imieniu przemysłu krajowego,
2) z urzędu.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, powinien w szczególności powoływać
dowody utrzymywania się dumpingu i szkody bądź dowody, że usunięcie szkody
częściowo lub w całości stało się możliwe dzięki ustanowionym cłom
antydumpingowym, bądź dowody świadczące o tym, że pozycja zagranicznego
eksportera lub warunki rynkowe wskazują na prawdopodobieństwo dalszego
występowania dumpingu i szkody.
3. W toku postępowania zagranicznym eksporterom, krajowym importerom oraz
przedstawicielstwom kraju eksportu i przedstawicielom przemysłu krajowego
zapewnia się możliwość odparcia zarzutów oraz ustosunkowania się do wniosku, zaś
ustalenia końcowe formułuje się z uwzględnieniem wszystkich istotnych i
odpowiednio stwierdzonych dowodów.
4. Nałożone cła antydumpingowe stosuje się do czasu zakończenia postępowania
przeglądowego.
Art. 50. 1. Minister Gospodarki może z urzędu, w każdym czasie, a z upływem co
najmniej jednego roku od daty ustanowienia ostatecznych ceł antydumpingowych na
uzasadniony i należycie udokumentowany wniosek zainteresowanego zagranicznego
producenta lub na wniosek krajowego importera lub krajowych producentów, dokonać
weryfikacji celowości ich stosowania. Weryfikacji takiej dokonuje się nie
częściej niż raz na 12 miesięcy.
2. Podczas weryfikacji, o której mowa w ust. 1, należy ustalić w szczególności,
czy okoliczności związane z dumpingiem lub szkodą uległy istotnej zmianie oraz
czy stosowane dotychczas cła antydumpingowe przynoszą zamierzone efekty w
usuwaniu szkody poprzednio ustalonej. W tym celu uwzględnia się wszystkie
istotne i udokumentowane informacje oraz dane przedstawione w toku postępowania.
Art. 51. 1. Minister Gospodarki może wydać postanowienie o wszczęciu
postępowania rewizyjnego w celu ustalenia indywidualnych marginesów dumpingu dla
nowych zagranicznych eksporterów z kraju eksportu towaru objętego pierwotnym
postępowaniem antydumpingowym, jeżeli eksporterzy ci nie byli dostawcami
odnośnego towaru w badanym okresie, pod warunkiem wykazania, że:
1) nie są ono powiązani z zagranicznymi eksporterami ani producentami kraju
eksportu, których towar jest objęty ustanowionymi środkami antydumpingowymi,
2) zagraniczny eksporter lub producent dokonał przywozu na polski obszar celny
po zakończeniu pierwotnego postępowania lub wykaże, że zaciągnął wiążące i
wymagalne zobowiązania kontraktowe dotyczące przywozu znacznej ilości towaru na
polski obszar celny.
2. Minister Gospodarki wszczyna postępowanie rewizyjne, o którym mowa w ust. 1,
po umożliwieniu producentom krajowym wyrażenia opinii w sprawie wniosku.
3. W postanowieniu o wszczęciu postępowania rewizyjnego Minister Gospodarki
uchyla wobec zagranicznych eksporterów, o których mowa w ust. 1, cła
antydumpingowe ustanowione w wyniku pierwotnego postępowania antydumpingowego
wszczętego wobec przywozu na polski obszar celny danego towaru z krajów tych
zagranicznych eksporterów.
4. Prezes Głównego Urzędu Ceł na wniosek Ministra Gospodarki zobowiąże organy
celne do prowadzenia wyodrębnionej ewidencji przywozu towarów objętych
postępowaniem antydumpingowym, o którym mowa w ust. 1, na zasadach i w trybie
określonych w art. 27.
5. Cła antydumpingowe ustanowione w wyniku postępowania rewizyjnego mogą być
nałożone z mocą wsteczną, poczynając od daty wydania postanowienia o wszczęciu
postępowania rewizyjnego.
6. Przepisów ust. 1-5 nie stosuje się w wypadku, gdy cła antydumpingowe
ustanowiono w postępowaniu pierwotnym na podstawie wyników przeprowadzonej
kontroli wyrywkowej.
Art. 52. W wypadku gdy w wyniku postępowań, o których mowa w art. 49-51, nie
będą stosowane cła antydumpingowe tylko w stosunku do niektórych zagranicznych
eksporterów z danego kraju, a nadal będą obowiązywać wobec innych zagranicznych
eksporterów z tego kraju, zagraniczni eksporterzy, wobec których uchylono cło
antydumpingowe, pozostają nadal przedmiotem postępowania i mogą automatycznie
być poddani ponownemu badaniu w każdym kolejnym wspomnianym postępowaniu.
Art. 53. Artykuły 48-52 stosuje się odpowiednio do zobowiązań cenowych, z
wyjątkiem przepisów art. 51 ust. 5-6.
Art. 54. 1. Postępowania, o których mowa w art. 49 i 50, będą zakończone w
terminie 12 miesięcy, a w wyjątkowych wypadkach - w terminie 18 miesięcy od daty
ich wszczęcia.
2. Postępowanie rewizyjne, o którym mowa w art. 51, powinno być wszczęte bez
nieuzasadnionej zwłoki i zakończone możliwie szybko, nie później niż w ciągu 12
miesięcy.
3. Do postępowań, o których mowa w art. 49-53, stosuje się odpowiednio przepisy
art. 20-28 i art. 32-38.
Art. 55. 1. Minister Gospodarki może wznowić postępowanie antydumpingowe po
uprzednim przeprowadzeniu konsultacji z zagranicznymi eksporterami i krajowymi
importerami towaru oraz po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów w wypadku, gdy przemysł krajowy przedstawi
wystarczające dowody świadczące o tym, że zastosowane środki antydumpingowe nie
doprowadziły do żadnych ruchów cen krajowych lub doprowadziły do
niewystarczających ruchów tych cen usuwających szkodę.
2. Do postępowania, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 20-28 i
art. 32-36 z zastrzeżeniem, że będzie ono wznowione bez nieuzasadnionej zwłoki i
zakończone w terminie 6 miesięcy od daty jego wznowienia.
Art. 56. 1. Uiszczone cło antydumpingowe jest zwracane krajowemu importerowi na
podstawie decyzji Ministra Gospodarki, stwierdzającej zasadność zwrotu cła
antydumpingowego.
2. Minister Gospodarki wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, na pisemny
wniosek krajowego importera zawierający dokładne informacje na temat żądanej
kwoty zwrotu cła antydumpingowego, złożony wraz z pełną dokumentacją dotyczącą
obliczenia i uiszczenia tej kwoty. Wniosek powinien ponadto wykazać zasadność
zwrotu cła antydumpingowego, a w szczególności to, że margines dumpingu w chwili
poboru cła antydumpingowego nie istniał lub był mniejszy niż margines dumpingu,
na podstawie którego została ustalona stawka cła antydumpingowego stanowiąca
podstawę wymiaru i poboru tego cła.
3. Pisemny wniosek krajowego importera, o którym mowa w ust. 2, powinien zostać
złożony przed upływem 6 miesięcy licząc od dnia powiadomienia osoby zobowiązanej
do zapłacenia ostatecznego cła antydumpingowego.
4. W celu wydania decyzji o zasadności zwrotu cła antydumpingowego Minister
Gospodarki może wszcząć postępowanie antydumpingowe przeglądowe.
5. Decyzja o zasadności zwrotu cła antydumpingowego powinna w szczególności
określać dane dotyczące zgłoszeń celnych towarów, w odniesieniu do których cło
antydumpingowe ma być zwrócone, oraz wysokości kwot podlegających zwrotowi.
Decyzja powinna zostać wydana w terminie 12 miesięcy, licząc od dnia złożenia
wniosku, o którym mowa w ust. 2. W wyjątkowych sytuacjach termin ten można
przedłużyć do 18 miesięcy.
6. Na pisemny wniosek krajowego importera, złożony wraz z decyzją Ministra
Gospodarki o zasadności zwrotu cła antydumpingowego, oryginałem dowodu
uiszczenia cła antydumpingowego i dokumentami, których przedstawienie było
niezbędne do nadania towarowi przeznaczenia celnego, organ celny, który pobrał
cło antydumpingowe, wydaje decyzję o zwrocie cła antydumpingowego w terminie 30
dni od dnia złożenia wniosku przez krajowego importera.
7. Kwota cła antydumpingowego podlegającego zwrotowi zaliczana jest z urzędu na
zaległe lub bieżące zadłużenie z tytułu należności celnych.
8. W razie braku zadłużenia, o którym mowa w ust. 7, cło antydumpingowe podlega
zwrotowi w terminie 30 dni, licząc od dnia wydania decyzji orzekającej ich
zwrot.
9. Od zwracanego cła antydumpingowego nie płaci się odsetek.
10. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb i warunki wydawania decyzji o zasadności zwrotu cła antydumpingowego,
2) wzór wniosku w sprawie wydania decyzji o zasadności zwrotu cła
antydumpingowego i dokumenty, które należy do niego dołączyć.
Art. 57. Organy celne dokonują zwrotu cła antydumpingowego na podstawie
przepisów niniejszej ustawy, niezależnie od zwrotu należności celnych
dokonywanego na podstawie Kodeksu celnego.
Art. 58. We wszystkich badaniach dotyczących przeglądów, weryfikacji, rewizji i
zwrotów stosuje się metodykę wykorzystaną w trakcie postępowania, które
doprowadziło do nałożenia opłat.
DZIAŁ VI
Gwarancja poufności
Art. 59. 1. Wszelkie informacje, które ze swej istoty mają charakter poufny, w
szczególności których ujawnienie stanowiłoby znaczną korzyść dla konkurencji lub
miałoby zdecydowanie negatywne skutki dla osoby przekazującej informacje lub
osoby, od której ta ostatnia je otrzymała, lub przekazywane z klauzulą poufności
przez strony postępowania, traktuje się jako poufne, chyba że do uznania ich za
takie brak uzasadnionych podstaw.
2. Zainteresowane strony, które przekazały informacje poufne, są obowiązane
dostarczyć także ich streszczenie nie opatrzone klauzulą poufności. Streszczenie
powinno umożliwić zrozumienie istoty informacji. W uzasadnionych okolicznościach
zainteresowane strony mogą zawiadomić Ministra Gospodarki, że streszczenie tych
informacji nie jest możliwe. W takim wypadku są one obowiązane umotywować swoje
stanowisko.
3. W wypadku gdy osoba dostarczająca informacji odmawia ujawnienia tych
informacji w formie uogólnionej, informacje te mogą zostać pominięte, chyba że
inne wiarygodne źródła potwierdzają te informacje.
Art. 60. 1. Jeżeli zachodzi potrzeba ujawnienia informacji oraz dowodów
uzyskanych w postępowaniu antydumpingowym prowadzonym na podstawie przepisów
niniejszej ustawy, to Minister Gospodarki może ujawnić je w zakresie niezbędnym
do wyjaśnienia podjętych w postępowaniu rozstrzygnięć. W tych wypadkach nie
stosuje się przepisu art. 59.
2. Przy ujawnianiu informacji i dowodów, o których mowa w ust. 1, należy
uwzględnić uzasadniony interes zainteresowanych stron, w tym prawo stron do
zachowania tajemnic handlowych.
Art. 61. 1. Informacje uzyskane na podstawie niniejszej ustawy z zastrzeżeniem
poufności nie mogą być ujawnione bez wyraźnego zezwolenia osoby, która je
dostarczyła.
2. Informacje dotyczące konsultacji urzędowych prowadzonych na podstawie
niniejszej ustawy, jak i inne dokumenty wewnętrzne opracowane przez władze
państwa w związku z postępowaniem prowadzonym na podstawie niniejszej ustawy
mogą być ujawniane jedynie za zgodą władz.
3. Informacje uzyskane na podstawie niniejszej ustawy mogą być wykorzystywane
wyłącznie do celów, dla których zostały zgromadzone.
DZIAŁ VII
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 62. Postępowania antydumpingowe wszczęte i nie zakończone ostateczną
decyzją przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzi się według
dotychczasowych przepisów.
Art. 63. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 grudnia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie rozszerzenia zakresu działania Państwowej
Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych.
(Dz. U. Nr 157, poz. 1031)
Na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o Państwowej
Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych (Dz. U. Nr 16, poz. 137 i z
1975 r. Nr 16, poz. 91) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 grudnia 1991 r. w sprawie
rozszerzenia zakresu działania Państwowej Inspekcji Skupu i Przetwórstwa
Artykułów Rolnych (Dz. U. Nr 119, poz. 520) w § 1 skreśla się wyrazy "i środki
do ochrony roślin".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: J. Buzek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
UMOWA
56--między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o
współpracy w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych,
sporządzona w Warszawie dnia 19 maja 1992 r.
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
57--z dnia 16 października 1996 r. w sprawie wymiany dokumentów
ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną
Niemiec o współpracy w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych,
sporządzonej w Warszawie dnia 19 maja 1992 r.
UMOWA
58--sporządzona w Warszawie dnia 3 listopada 1993 r. między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Tureckiej w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
59--z dnia 15 października 1996 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Tureckiej w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i
majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 3 listopada 1993 r.
PROTOKÓŁ
60--podpisany w Ankarze dnia 19 lipca 1994 r. o utworzeniu Stałego
Komitetu Konsultacyjnego Wysokiego Szczebla między Rzecząpospolitą Polską
a Republiką Turecką,
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
61--z dnia 15 października 1996 r. w sprawie wejścia w życie Protokołu o
utworzeniu Stałego Komitetu Konsultacyjnego Wysokiego Szczebla między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Turecką, podpisanego w Ankarze dnia 19
lipca 1994 r.
MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA
62--sporządzona w Brukseli dnia 14 czerwca 1983 r. w sprawie
zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów,
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
63--z dnia 30 grudnia 1996 r. w sprawie przystąpienia przez Rzeczpospolitą
Polską do Międzynarodowej konwencji w sprawie zharmonizowanego systemu
oznaczania i kodowania towarów, sporządzonej w Brukseli dnia 14 czerwca
1983 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
771--z dnia 22 września 1997 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej
"Zasłużony Pracownik Morza", ustalenia jej wzoru oraz zasad i trybu
nadawania, a także noszenia.
772--z dnia 22 września 1997 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej
"Zasłużony dla transportu Rzeczypospolitej Polskiej", ustalenia jej wzoru
oraz zasad i trybu nadawania, a także noszenia.
773--z dnia 22 września 1997 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej
"Zasłużony dla drogownictwa", ustalenia jej wzoru oraz zasad i trybu
nadawania, a także noszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
KONWENCJA KONSULARNA
815--sporządzona w Warszawie dnia 21 lutego 1995 r. między Rzecząpospolitą
Polską a Republiką Chorwacji,
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
816--z dnia 24 czerwca 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów
ratyfikacyjnych Konwencji konsularnej między Rzecząpospolitą Polską a
Republiką Chorwacji, sporządzonej w Warszawie dnia 21 lutego 1995 r.
UMOWA
817--sporządzona w Manili dnia 9 września 1992 r. między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Filipin w sprawie unikania
podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w
zakresie podatków od dochodu,
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
818--z dnia 30 czerwca 1997 r. w sprawie wejścia w życie Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Filipin w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Manili dnia 9
września 1992 r.
POROZUMIENIE
819--między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie umów
dwustronnych zawartych w latach 1922-1938, sporządzone w Warszawie dnia 10
lutego 1997 r.
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
820--z dnia 24 lipca 1997 r. w sprawie wejścia w życie Porozumienia między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie umów dwustronnych
zawartych w latach 1922-1938, sporządzonego w Warszawie dnia 10 lutego
1997 r.
UMOWA
821--sporządzona w Warszawie dnia 20 marca 1995 r. między Rzecząpospolitą
Polską a Republiką Federalną Niemiec o połączeniu autostrad oraz o budowie
i przebudowie mostu granicznego w rejonie Olszyny i Forstu,
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
822--z dnia 23 lipca 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych
Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o
połączeniu autostrad oraz o budowie i przebudowie mostu granicznego w
rejonie Olszyny i Forstu, sporządzonej w Warszawie dnia 20 marca 1995 r.
UMOWA
823--między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o
połączeniu polskiej drogi krajowej 274 i niemieckiej drogi federalnej B97
oraz o budowie mostu granicznego w rejonie Gubinka i Guben, sporządzona w
Warszawie dnia 20 marca 1995 r.
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
824--z dnia 23 lipca 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych
Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o
połączeniu polskiej drogi krajowej 274 i niemieckiej drogi federalnej B97
oraz o budowie mostu granicznego w rejonie Gubinka i Guben, sporządzonej w
Warszawie dnia 20 marca 1995 r.
UMOWA
825--między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o
utrzymaniu mostów granicznych na granicy polsko-niemieckiej w ciągu
polskich dróg krajowych i niemieckich dróg federalnych, sporządzona w
Warszawie dnia 20 marca 1995 r.
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
826--z dnia 23 lipca 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych
Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o
utrzymaniu mostów granicznych na granicy polsko-niemieckiej w ciągu
polskich dróg krajowych i niemieckich dróg federalnych, sporządzonej w
Warszawie dnia 20 marca 1995 r.
UMOWA
827--między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o małym ruchu
granicznym, sporządzona w Zakopanem dnia 6 grudnia 1996 r.
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
828--z dnia 9 września 1997 r. w sprawie wymiany dokumentów
ratyfikacyjnych Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o
małym ruchu granicznym, sporządzonej w Zakopanem dnia 6 grudnia 1996 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
KONWENCJA
282--o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzona w
Nowym Jorku dnia 14 czerwca 1974 r.
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
283--z dnia 22 marca 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
polską Konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów,
sporządzonej w Nowym Jorku dnia 14 czerwca 1974 r.
PROTOKÓŁ
284--sporządzony w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r. o zmianie Konwencji o
przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w Nowym
Jorku dnia 14 czerwca 1974 r.
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
285--z dnia 22 marca 1996 r. w sprawie przystąpienia przez Rzeczpospolitą
polską do Protokołu o zmianie Konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej
sprzedaży towarów z 1974 r., sporządzonego w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980
r.
KONWENCJA NARODÓW ZJEDNOCZONYCH
286--o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzona w Wiedniu
dnia 11 kwietnia 1980 r.
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
287--z dnia 25 października 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez
Rzeczpospolitą polską Konwencji Narodów Zjednoczonych o umowach
międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w Wiedniu dnia 11 kwietnia
1980 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
KONWENCJA NR 81
450--przyjęta w Genewie dnia 11 lipca 1947 r. dotycząca inspekcji pracy w
przemyśle i handlu,
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
451--z dnia 24 lutego 1997 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską Konwencji nr 81 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej
inspekcji pracy w przemyśle i handlu, przyjętej w Genewie dnia 11 lipca
1947 r.
KONWENCJA Nr 129
452--dotycząca inspekcji pracy w rolnictwie, przyjęta w Genewie dnia 25
czerwca 1969 r.
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
453--z dnia 31 grudnia 1996 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską Konwencji nr 129 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej
inspekcji pracy w rolnictwie, przyjętej w Genewie dnia 25 czerwca 1969 r.
KONWENCJA Nr 147
454--dotycząca minimalnych norm na statkach handlowych, przyjęta w Genewie
dnia 29 października 1976 r.
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
455--z dnia 25 marca 1997 r. w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą
Polską Konwencji nr 147 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej
minimalnych norm na statkach handlowych, przyjętej w Genewie dnia 29
października 1976 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 grudnia 1996 r.
w sprawie wykonania ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 1, poz. 1)
Na podstawie art. 2 § 2 oraz art. 11 i 21 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z
1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426
oraz z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Poddanie egzekucji administracyjnej niektórych rodzajów należności pieniężnych
§ 1. 1. Egzekucji administracyjnej, oprócz należności określonych w ustawie z
dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z
1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z
1995 r. Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680),
zwanej dalej "ustawą", podlegają także następujące należności pieniężne,
przypadające Skarbowi Państwa lub państwowym jednostkom organizacyjnym będącym
osobami prawnymi, jednostkami budżetowymi albo zakładami budżetowymi:
1) z tytułu świadczeń lub usług w zakresie:
a) oświaty i wychowania,
b) zdrowia i opieki społecznej,
c) pomocy społecznej,
d) energetyki cieplnej,
e) transportu zbiorowego,
f) założenia, naprawy i konserwacji urządzeń piorunochronnych typu lekkiego,
2) z tytułu:
a) korzystania lub nabycia mienia wchodzącego w skład Zasobu Własności Rolnej
Skarbu Państwa oraz wykonania przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa
zobowiązania wobec beneficjenta, wynikającego z udzielonej gwarancji lub
poręczenia,
b) wydatków związanych z przymusowym przekwaterowaniem osób z kwater (lokali
mieszkalnych) pozostających w zasobach Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, które, w
przypadkach określonych w odrębnych przepisach, podlegają opróżnieniu na koszt
osób wykwaterowywanych,
c) kosztów procesowych zasądzonych przez sąd w sprawach o ustalenie istnienia
lub wysokości należności poddanych egzekucji administracyjnej,
d) działalności statutowej spółek wodnych,
e) należności Skarbu Państwa przejętych i dochodzonych przez organ założycielski
zlikwidowanych przedsiębiorstw państwowych,
f) opłat należnych od zatrzymanych przez funkcjonariuszy Policji osób fizycznych
będących w stanie nietrzeźwości za ich przewiezienie i pobyt w jednostce
Policji.
2. Egzekucji administracyjnej podlegają również należności uboczne związane z
należnościami, o których mowa w ust. 1.
Rozdział 2
Wyłączenia spod egzekucji administracyjnej
§ 2. 1. Wyłącza się spod egzekucji administracyjnej niezależnie od wyłączeń
wynikających z odrębnych przepisów, także:
1) kwoty otrzymane na pokrycie wydatków służbowych, w tym kosztów podróży i
wyjazdów,
2) kwoty otrzymane jako stypendia, zapomogi, świadczenia pieniężne z pomocy
społecznej lub inne świadczenia socjalne,
3) kwoty otrzymane jako pomoc pieniężna dla rodzin zastępczych oraz na
zagospodarowanie dla usamodzielniających się wychowanków rodzin zastępczych i
wychowanków placówek opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych,
4) rzeczy niezbędne ze względu na ułomność fizyczną zobowiązanego lub członków
jego rodziny,
5) kwoty otrzymane z tytułu obowiązkowych ubezpieczeń majątkowych.
2. Jeżeli zobowiązanym jest rolnik prowadzący gospodarstwo rolne, spod egzekucji
wyłącza się również:
1) zwierzęta gospodarskie w drugiej połowie okresu ciąży i w okresie odchowu
potomstwa oraz to potomstwo w okresie: źrebaki do 5 miesięcy, cielęta do 4
miesięcy, jagnięta do 3 miesięcy, prosięta do 2 miesięcy i koźlęta do 5
miesięcy,
2) zakontraktowane zwierzęta rzeźne, jeżeli ich waga nie odpowiada warunkom
handlowym albo termin dostawy nie upłynął lub nie upływa w miesiącu
przeprowadzenia egzekucji,
3) jeden ciągnik na 25 ha powierzchni gruntów, nie mniej jednak niż jeden
ciągnik na gospodarstwo rolne, wraz z urządzeniami towarzyszącymi niezbędnymi do
uprawy, pielęgnacji, zbioru i transportu ziemiopłodów,
4) jeden silnik elektryczny,
5) podstawowe maszyny i narzędzia rolnicze w ilości niezbędnej do pracy w
gospodarstwie rolnym zobowiązanego,
6) podstawowy sprzęt techniczny niezbędny do zakończenia cyklu danej technologii
produkcji w gospodarstwie specjalistycznym zobowiązanego,
7) zapasy paliwa i części zamienne niezbędne do normalnej pracy ciągnika i
maszyn rolniczych na okres do zakończenia cyklu produkcyjnego,
8) nawozy oraz środki ochrony roślin w ilości niezbędnej na dany rok gospodarczy
dla gospodarstwa rolnego zobowiązanego,
9) stado użytkowe kur niosek w okresie pierwszych 6 miesięcy nośności,
10) stado podstawowe zwierząt futerkowych oraz zwierzęta futerkowe, co do
których hodowca zawarł umowę kontraktacyjną na dostawę skór z tych zwierząt,
11) zapasy paszy i ściółki dla inwentarza wymienionego w pkt 1 i 2 oraz 9 i 10
aż do najbliższych zbiorów,
12) zapasy opału na okres 6 miesięcy,
13) zaliczki kontraktacyjne.
3. Egzekucji nie podlega ponadto nadwyżka inwentarza żywego ponad ilości
określone w ustawie i w ust. 2, jeżeli naczelnik urzędu skarbowego, po
uzgodnieniu z zarządem gminy, uzna ją za niezbędną do prowadzenia tego
gospodarstwa, a dłużnik zobowiąże się do spłacenia egzekwowanej należności w
terminie lub w ratach określonych przez wierzyciela. W razie niedotrzymania
przez zobowiązanego warunków spłaty należności, podjęte zostaną dalsze czynności
egzekucyjne.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, egzekucji nie podlega także taka ilość
paszy, jaka jest niezbędna do utrzymania inwentarza objętego wyłączeniem.
5. Zajęte zwierzęta gospodarskie, wpisane do ksiąg zwierząt zarodowych albo
uznane za rozpłodniki odpowiednie do dalszej hodowli, wyłącza się spod
egzekucji, jeżeli nie mogły być sprzedane osobie, która wykaże, że posiada
gospodarstwo rolne, w którym istnieją warunki do dalszej hodowli.
6. Wierzytelność pieniężna, przypadająca rolnikowi z tytułu umowy kontraktacji,
może być zajęta egzekucyjnie do wysokości 25% należności za dostarczony towar
bez uwzględnienia ewentualnych potrąconych pożyczek i zaliczek kontraktacyjnych.
§ 3. Wyłącza się spod egzekucji administracyjnej rzeczy służące w kościołach i
innych damach modlitwy do odprawiania nabożeństwa lub do wykonywania innych
praktyk religijnych albo będące obiektami kultu religijnego, choćby byty
kosztownościami lub dziełami sztuki.
Rozdział 3
Upoważnienie niektórych organów administracji rządowej i niektórych wierzycieli
do prowadzenia, w określonym zakresie, egzekucji administracyjnej i postępowania
zabezpieczającego
§ 4. Upoważnia się do prowadzenia egzekucji z wynagrodzenia za pracę:
1) organy sprawujące obsługę komisji orzekających w sprawach o naruszenie
dyscypliny budżetowej - w zakresie kar pieniężnych i kosztów postępowania,
orzeczonych przez te komisje,
2) jednostki świadczące usługi wymienione w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a)-d) - w
zakresie należności za wykonane usługi i świadczenia objęte ich działalnością,
3) dyrekcje okręgowe kolei państwowych i przedsiębiorstwa Państwowej Komunikacji
Samochodowej - w zakresie należności przewozowych oraz opłat dodatkowych,
4) jednostki (instytucje) wojskowe zatrudniające pracowników cywilnych wojska -
wobec tych pracowników i Wojskowe Biuro Realizacji Wierzytelności wobec
pozostałych osób - w zakresie należności z tytułu:
a) szkód wyrządzonych w mieniu wojskowym,
b) stypendiów, kosztów wykształcenia i innych kosztów związanych ze szkoleniem,
które podlegają zwrotowi,
c) świadczeń wojskowej służby zdrowia na rzecz osób nie uprawnionych do
bezpłatnej opieki zdrowotnej w publicznych zakładach opieki zdrowotnej,
d) opłat za korzystanie z przedszkoli i z wypoczynku organizowanego dla dzieci i
młodzieży,
5) kierowników jednostek organizacyjnych więziennictwa - w zakresie należności z
tytułu szkód wyrządzonych w majątku tych jednostek.
§ 5. 1. Upoważnia się oddziały Zakładu Ubezpieczeń Społecznych do egzekwowania
należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne i należności pochodnych
od składek oraz nienależnie pobranych świadczeń z ubezpieczenia społecznego lub
innych świadczeń wypłacanych przez oddziały Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,
które nie mogą być potrącane z bieżących świadczeń.
2. Oddziały Zakładu Ubezpieczeń Społecznych mogą egzekwować należności, a
których mowa w ust. 1:
1) z wynagrodzenia za pracę,
2) ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego,
3) z wierzytelności pieniężnych,
4) z rachunków bankowych.
§ 6. 1. Upoważnia się naczelników zakładów karnych i aresztów śledczych do
egzekwowania należności z tytułu odszkodowań orzeczonych w sprawach o
naprawienie szkód wyrządzonych przez skazanych w mieniu tych zakładów lub
aresztów.
2. Należności, o których mowa w ust. 1, mogą być egzekwowane:
1) z wynagrodzenia za pracę skazanego,
2) z pieniędzy i ruchomości skazanego, znajdujących się w depozycie tych
zakładów lub aresztów.
§ 7. 1. Upoważnia się dyrektorów urzędów celnych do egzekwowania należności
celnych, wraz z odsetkami, oraz należności z tytułu grzywien, kar pieniężnych,
kosztów postępowania i innych należności pieniężnych orzeczonych w postępowaniu
karnym skarbowym w zakresie spraw należących do właściwości organów
administracji celnej.
2. Należności, o których mowa w ust. 1, mogą być egzekwowane:
1) z wynagrodzenia za pracę,
2) z rachunków bankowych i wkładów oszczędnościowych,
3) z zajętych w celu zabezpieczenia: pieniędzy, ruchomości i wierzytelności
pieniężnych oraz innych praw majątkowych.
§ 8. 1. Upoważnia się terenowe oddziały Wojskowej Agencji Mieszkaniowej do
egzekwowania należności z tytułu czynszów, opłat i innych świadczeń, związanych
z zajmowaniem kwater i lokali mieszkalnych, stanowiących zasób mieszkaniowy
Wojskowej Agencji Mieszkaniowej.
2. Należności, o których mowa w ust. 1, mogą być egzekwowane:
1) z wynagrodzenia za pracę lub uposażenia,
2) ze świadczenia z zaopatrzenia emerytalnego albo z ubezpieczenia społecznego
zobowiązanego.
§ 9. 1. Upoważnia się organy podległe Ministrowi Spraw Wewnętrznych i
Administracji da zabezpieczenia, w trybie i na zasadach określonych w dziale IV
ustawy, należności celnych przypadających od środków przewozowych przywiezionych
z zagranicy i dopuszczonych na polski obszar celny z zastrzeżeniem albo w trybie
odprawy celnej czasowej. Podstawą do zajęcia tych środków w celu zabezpieczenia
należności celnych jest stwierdzenie niezastosowania się do zastrzeżenia lub
niezachowania warunków zezwolenia na odprawę celną czasową.
2. Upoważnia się organy administracji celnej do zabezpieczenia, w trybie i na
zasadach określonych w dziale IV ustawy, należności celnych przypadających od
towarów przywiezionych z zagranicy na polski obszar celny i dopuszczonych na
polski obszar celny z zastrzeżeniem powrotnego ich wywozu lub z innym
zastrzeżeniem. Podstawą do zajęcia tych towarów w celu zabezpieczenia należności
celnych jest stwierdzenie niezastosowania się do dokonanego zastrzeżenia.
3. Organy celne mogą również zwracać się do urzędów skarbowych o dokonanie
zabezpieczenia, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2.
Rozdział 4
Przepisy końcowe
§ 10. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się
przepisy dotychczasowe.
§ 11. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1985 r. w
sprawie wykonania ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z
1986 r. Nr 1, poz. 4, z 1989 r. Nr 49, poz. 273, z 1990 r. Nr 47, poz. 281 i z
1991 r. Nr 81, poz. 354).
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 23 grudnia 1996 r.
w sprawie algorytmu rozdziału między gminy subwencji na zadania oświatowe.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 1, poz. 2)
Na podstawie art. 12a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o
finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995
r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794 oraz z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156,
poz. 774) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się algorytm rozdziału między gminy subwencji na zadania oświatowe,
stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 15 maja 1996 r.
w sprawie algorytmu rozdziału między gminy subwencji na zadania oświatowe (Dz.
U. Nr 59, poz. 270).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1997 r.
Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr
Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23 grudnia 1996
r. (poz. 2)
ALGORYTM ROZDZIAŁU MIĘDZY GMINY SUBWENCJI NA ZADANIA OŚWIATOWE
1. Do ustalenia kwot subwencji na zadania oświatowe stosuje się następujący wzór
algorytmu:
gdzie znaczenie poszczególnych symboli jest następujące:
1) S0 - kwota subwencji,
2) W1, W2, W3, W4, W5 - przeciętne struktury kwalifikacji zawodowych
nauczycieli, określające stosunek liczby nauczycieli posiadających wykształcenie
określone w odpowiednich pozycjach tabeli stawek wynagrodzenia zasadniczego
(zarządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 22 czerwca 1995 r. w sprawie
wynagradzania nauczycieli - (Monitor Polski Nr 31, poz. 366 i Nr 54, poz. 588
oraz z 1996 r. Nr 40, poz. 393) do ogólnej liczby nauczycieli zatrudnionych w
szkołach podstawowych prowadzonych przez daną gminę (analogicznie jak przy
wskaźnikach A1, A2, A3, A4, A5) - ustalone na podstawie sprawozdania
statystycznego Ministerstwa Edukacji Narodowej EN-3,
3) A1, A2, A3, A4, A5 - odpowiadające ww. wskaźnikom przeciętne miesięczne kwoty
środków na wynagrodzenia nauczycieli - wraz z pochodnymi i odpisami - na
rozpatrywany rok budżetowy,
4) a=27 - średnia liczba godzin lekcyjnych w tygodniu, wynikająca z ramowego
planu nauczania,
5) p=18 - tygodniowy wymiar godzin zajęć dydaktycznych nauczycieli,
6) 26 - średnia liczba uczniów przypadająca na jeden oddział szkolny,
7) 12 - liczba miesięcy w roku kalendarzowym,
8) Ui, Uj - liczby uczniów szkół "miejskich" i "wiejskich" zarówno publicznych,
jak i niepublicznych odpowiednio z uwzględnieniem uczniów szkół podstawowych dla
dorosłych - ustalone na podstawie sprawozdań statystycznych Głównego Urzędu
Statystycznego S-02 i S-03, przy czym:
a) w odniesieniu do liczby uczniów szkół "miejskich" oraz uczniów szkół
niepublicznych stosuje się mnożnik przeliczeniowy 1,0,
b) w odniesieniu do liczby uczniów szkół "wiejskich" stosuje się określone w pkt
9 mnożniki przeliczeniowe zależne od przeciętnej dla danej gminy liczby uczniów
przypadającej na jeden oddział szkolny,
c) w odniesieniu do liczby uczniów w szkołach prowadzących: klasy (oddziały)
specjalne, integracyjne, klasy (oddziały) dla mniejszości narodowych,
realizujących program szkół mistrzostwa sportowego i szkół sportowych,
niezależnie od mnożników przewidzianych pod lit. b), stosuje się następujące
mnożniki uzupełniające w wysokości:
1,5 - do liczby uczniów niepełnosprawnych, którzy zostali zakwalifikowani przez
publiczną poradnię psychologiczno-pedagogiczną lub inną poradnię specjalistyczną
do kształcenia w klasach (oddziałach) specjalnych,
4,0 - do liczby uczniów niepełnosprawnych, którzy zostali zakwalifikowani w ww.
trybie do kształcenia w klasach (oddziałach) integracyjnych,
1,2 - do liczby uczniów w klasach (oddziałach) dla mniejszości narodowych,
2,0 - do liczby uczniów w szkołach mistrzostwa sportowego,
1,2 - do liczby uczniów w szkołach (klasach) sportowych,
9) Pj - mnożniki przeliczeniowe liczby uczniów szkół "wiejskich", które wynoszą:
1,44 - przy przeciętnej liczebności oddziałów większej od 17,
1,63 - przy przeciętnej liczebności oddziałów mniejszej lub równej 17,
10) f=1 - wprowadzona od roku szkolnego 1996/97 dodatkowa godzina wychowania
fizycznego w klasach I, V, VI, VII i VIII szkoły podstawowej,
11) pwf=22,3 - tygodniowy wymiar godzin zajęć dydaktycznych nauczycieli
wychowania fizycznego (18 godz.), powiększony o średnią liczbę godzin
ponadwymiarowych realizowanych tygodniowo,
12) Uiwf, Ujwf - liczby uczniów, odpowiednio "miejskich" i "wiejskich", w
klasach I, V, VI, VII i VIII szkół podstawowych prowadzonych przez gminę w roku
szkolnym 1996/97, ustalone na podstawie sprawozdania statystycznego S-02,
13) Ld - liczba nauczycieli - doradców metodycznych zatrudnionych w szkołach
podstawowych prowadzonych przez gminę, ustalona na podstawie sprawozdania
statystycznego EN-3,
14) LKD - liczba księży i diakonów Kościoła Katolickiego prowadzących naukę
religii w szkołach podstawowych prowadzonych przez gminę, ustalona na podstawie
sprawozdania statystycznego EN-3,
15) 4 - liczba miesięcy od września do grudnia,
16) B - przeciętna miesięczna kwota środków na wynagrodzenia pracowników szkół
podstawowych nie będących nauczycielami - wraz z pochodnymi i odpisami - na
rozpatrywany rok budżetowy,
17) R0 - kalkulacyjna roczna kwota pozostałych wydatków bieżących - w
przeliczeniu na 1 ucznia.
2. W 1997 r. kwota subwencji na zadania oświatowe nie może być mniejsza niż 115%
środków budżetowych przekazanych gminie w 1996 r. na działalność szkół
podstawowych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 3 stycznia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie prowadzenia dzienników na polskich statkach
morskich.
(Dz. U. Nr 5, poz. 29)
Na podstawie art. 51 ustawy z dnia 1 grudnia 1961 r. - Kodeks morski (Dz. U. z
1986 r. Nr 22, poz. 112, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 16, poz. 73 z
1996 r. Nr 6, poz. 39) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Żeglugi z dnia 18 kwietnia 1963 r. w sprawie
prowadzenia dzienników na polskich statkach morskich (Dz. U. Nr 19, poz. 104, z
1968 r. Nr 39, poz. 280, z 1973 r. Nr 13, poz. 98 i z 1976 r. Nr 35, poz. 210)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Obowiązek prowadzenia dzienników nie dotyczy bezpokładowych łodzi
rybackich";
2) w § 3:
a) w ust. 1 wyrazy "o długości ponad 23 m" zastępuje się wyrazami "poławiających
poza polskimi obszarami morskimi";
b) w ust. 3 wyrazy "o długości 23 m i poniżej" zastępuje się wyrazami
"poławiających w polskich obszarach morskich";
c) w ust. 3 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
"3) dziennik maszynowy określony w ust. 1 pkt 2.";
3) dodaje się § 3a w brzmieniu:
"§ 3a. 1. Na statkach wyposażonych w urządzenie łączności działające w światowym
morskim systemie łączności alarmowej i bezpieczeństwa, zwanym dalej GMDSS,
należy prowadzić dziennik radiowy GMDSS.
2. Wzór dziennika radiowego GMDSS określa załącznik nr 12 do rozporządzenia.";
4) w § 7 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Dziennik okrętowy statku rybackiego poławiającego na polskich obszarach
morskich powinien mieć strony ponumerowane oraz powinien być zarejestrowany i
poświadczony przez Urząd Morski w Słupsku.";
5) dodaje się załącznik nr 12 do rozporządzenia w brzmieniu określonym w
załączniku do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Załącznik do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 3
stycznia 1997 r. (poz. 29)
DZIENNIK RADIOWY
GMDSS
INSTRUKCJA PROWADZENIA DZIENNIKA RADIOWEGO
Zgodnie z warunkami prawidła 17 rozdz. IV Konwencji SOLAS '74 oraz z przepisami
Regulaminu Radiokomunikacyjnego dziennik radiowy musi być przechowywany na
burcie statku .
Dziennik powinien znajdować się na mostku nawigacyjnym przy zainstalowanych
urządzeniach radiowych.
Musi być udostępniony do inspekcji prowadzonej przez uprawnione organy
administracji morskiej.
I. WYPEŁNIANIE DZIENNIKA RADIOWEGO
Dziennik składa się z trzech sekcji i załącznika.
Proszę zapoznać się z uwagami przed wypełnieniem każdej sekcji.
(1) Sekcja A
1. Wpisywać wszystkie wymagane dane statku i dane CBR.
2. Wpisywać sposoby zapewnienia gotowości eksploatacyjnej wyposażenia radiowego,
podając dane firmy serwisowej lub firm, które zajmują się naprawą sprzętu na
lądzie.
(2) Sekcja B
Wpisać dane przeszkolonego personelu na burcie.
Wskazać przeszkolonego członka załogi wyznaczonego przez kapitana zgodnie z
prawidłem 16 Konwencji SOLAS '74 z poprawkami 88-90 - uprawnionego do
prowadzenia korespondencji w wypadku niebezpieczeństwa.
(3) Sekcja C
Sekcja ta zawiera dzienny zapis używania sprzętu radiowego.
Kolumny muszą zawierać jak niżej:
1. Streszczenie korespondencji w niebezpieczeństwie, korespondencji pilności i
korespondencji dla zapewnienia bezpieczeństwa.
Wpisy muszą zawierać datę i czas oraz dane o statkach i ich pozycje.
2. Zapisy ważnych wydarzeń związanych z obsługą sprzętu radiowego, np:
a) uszkodzenie lub wadliwe działanie urządzeń,
b) przerwanie łączności ze stacjami brzegowymi, naziemnymi stacjami brzegowymi
lub satelitarnymi,
c) zakłócenia z powodów propagacyjnych, jonosferycznych, statycznych, zakłócenia
atmosferyczne i ogólne,
d) ważne wydarzenia dotyczące wymiany korespondencji.
3. Pozycję statku co najmniej raz dziennie.
Pozycja może być podana względem punktów geograficznych lub alternatywnie
długością i szerokością geograficzną.
4. Szczegóły testowania i sprawdzania posiadanego sprzętu /patrz załącznik/.
II. UWAGI DO PROWADZENIA DZIENNIKA
Kapitan statku wyznacza jednego lub więcej członków załogi /przeszkolonych do
obsługi GMDSS/ do prowadzenia korespondencji w niebezpieczeństwie.
Korespondencja w niebezpieczeństwie lub odpowiadająca tej korespondencji
odebrana przez Navtex, EGC, NBDP lub telex satelitarny powinna być zapisana w
dzienniku w kolejności dat i czasu. Wydruki zawierające prognozy pogody i
ostrzeżenia nawigacyjne nie muszą być przechowywane, lecz ich odbiór musi być
odnotowywany w dzienniku.
Dzienny, tygodniowy i miesięczny zapis testowania i sprawdzania sprzętu oraz
rezerwowego zasilania, jak wykazano w załączniku do tych instrukcji , musi być
wpisywany do dziennika przed rozpoczęciem zapisów bieżących.
Podaje się krótkie podsumowanie sprawności sprzętu wymieniając nazwy stacji, z
którymi nawiązano łączność podczas testów.
Jeśli stwierdzono wadliwe działanie jakiegoś urządzenia, osoba odpowiedzialna
musi powiadomić o tym kapitana i zapisać w dzienniku szczegóły uszkodzenia.
III. SPRAWDZANIE DZIENNIKA
Kapitan musi sprawdzać i podpisywać zapisy z każdego dnia.
IV. PRZEKAZYWANIE WYPEŁNIONEGO DZIENNIKA
Dziennik powinien być przechowywany przez armatora przez okres 10 lat od daty
ostatniego wpisu.
W przypadku zatrzymania dziennika z powodu awarii lub innych przyczyn przez
organy administracji morskiej lub przez izbę morską, należy zatrzymany dziennik
uważać za wycofany i zakończony z datą ostatniego dokonanego wpisu i z tą samą
datą należy rozpocząć prowadzenie nowego dziennika.
Dziennik i ewidencja dzienników statku powinny być przedstawione do kontroli na
każde żądanie organów administracji morskiej.
Załącznik do instrukcji
TESTOWANIE SPRZĘTU I REZERWOWEGO ŹRÓDŁA ZASILANIA
1. Dzienne
(a) Testowanie naładowania rezerwowej baterii akumulatorów radiowych. W razie
potrzeby baterie ładować.
(b) Sprawdzanie odpowiedniego zaopatrzenia drukarek w papier.
2. Tygodniowe
(a) Właściwe działanie urządzeń cyfrowego selektywnego wywołania (CSW) co
najmniej raz na tydzień, z użyciem wywołań testowych, gdy stacje brzegowe
wyposażone w urządzenia CSW są w zasięgu słyszalności.
Jeżeli statek jest poza zasięgiem słyszalności stacji brzegowych wyposażonych w
sprzęt CSW przez okres dłuższy niż jeden tydzień, test powinien być
przeprowadzony przy najbliższej sposobności, gdy statek znajdzie się w zasięgu
umożliwiającym komunikację.
(b) Gdy rezerwowym źródłem energii nie jest akumulator, a np. prądnica, to
źródło to powinno być testowane co tydzień.
(c) Każdy statek ratowniczy wyposażony w VHF powinien je testować raz na tydzień
na częstotliwości innej niż 156,8 MHz (VHF k.16) oraz na częstotliwości innej
niż 156,525 MHz (VHF k. 70).
3. Miesięczne
(a) Każda EPIRB (radiopława awaryjna) powinna być testowana raz w miesiącu celem
określenia zdolności jej prawidłowego działania z użyciem wbudowanego układu
testującego, bez używania systemu satelitarnego.
(b) Każdy transponder radarowy do jednostek ratunkowych powinien być sprawdzany
raz w miesiącu przy użyciu wbudowanego elementu testowego i sprawdzany, czy nie
ma oznak uszkodzeń.
(c) Raz w miesiącu powinny być sprawdzane pod względem zabezpieczenia i
parametrów wszystkie akumulatory zapewniające źródła zasilania poszczególnych
urządzeń radiowych.
Sprawdzać należy parametry, zaciski akumulatorów oraz stan obudowy.
(d) Raz w miesiącu dokonuje się przeglądu stanu technicznego anten i izolatorów.
Sekcja A
Dane o statku
1. Nazwa statku _________________________________________________
Międzynarodowy sygnał wywoławczy ____________________________ Port
macierzysty ___________________
IMO numer ________________ pojemność brutto _________________ data
położenia stępki ________________
Morskie obszary, w których statek może operować (akweny)
___________________________________________
2. Wskazać metody stosowane dla zapewnienia gotowości operacyjnej urządzeń
radiowych:
a) Dublowanie urządzeńTAKNIEb) Naprawy na lądzieTAKNIE
Dane firmy serwisowej:Nazwa _____________________________________________
Adres ______________________________________________
___________________________________________________
c) Możliwość wykonania napraw w morzuTAKNIE
Sekcja B
Uprawniony personel
1. Nazwisko i imię
(a) ____________________________________________(b)
_____________________________________________
(c) ____________________________________________(d)
____________________________________________
(e) ____________________________________________(f)
____________________________________________
(g) ____________________________________________(h)
_____________________________________________
(i) ____________________________________________(j)
_____________________________________________
2. Data zaokrętowania lub data przyjęcia obowiązków
OdDoOdDo
(a) ____________________________________________(b)
_____________________________________________
(c) ____________________________________________(d)
____________________________________________
(e) ____________________________________________(f)
____________________________________________
(g) ____________________________________________(h)
_____________________________________________
(i) ____________________________________________(j)
_____________________________________________
3. Klasa certyfikatu i data wystawienia
(a) ____________________________________________(b)
_____________________________________________
(c) ____________________________________________(d)
____________________________________________
(e) ____________________________________________(f)
____________________________________________
(g) ____________________________________________(h)
_____________________________________________
(i) ____________________________________________(j)
_____________________________________________
4. Numer certyfikatu
(a) ____________________________________________(b)
_____________________________________________
(c) ____________________________________________(d)
____________________________________________
(e) ____________________________________________(f)
____________________________________________
(g) ____________________________________________(h)
_____________________________________________
(i) ____________________________________________(j)
_____________________________________________
5. Nazwisko i funkcja wyznaczonych osób odpowiedzialnych za korespondencję
w niebezpieczeństwie
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
6. Nazwiska osób wyznaczonych do przeprowadzania testów i prowadzenia
dziennika (jeśli różne od wymienionych w pozycji 5)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Sekcja C
Dziennik radiowy GMDSS Nazwa statku --------------------------------------------
Sygnał wywoławczy ------------------------------ M.M.S.I.
------------------------------
Data, czas UTCDo stacjiOd stacjiCzęstotliwość, kanał lub satelitaDziałania
operatorskie i uwagi
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 21 listopada 1996 r.
o zmianie ustaw: o broni, amunicji i materiałach wybuchowych, o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, Kodeks karny, Kodeks postępowania
karnego, o drogach publicznych, Prawo celne, o ochronie granicy państwowej oraz
o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 6, poz. 31)
W celu dostosowania polskiego prawa do zobowiązań Rzeczypospolitej Polskiej
wynikających z ratyfikacji Umowy między Państwami-Stronami Traktatu
Północnoatlantyckiego a innymi Państwami uczestniczącymi w Partnerstwie dla
Pokoju dotyczącej statusu ich sił zbrojnych oraz jej Protokołu dodatkowego,
stanowi się, co następuje:
Art. 1. W ustawie z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach
wybuchowych (Dz. U. Nr 6, poz. 43, z 1983 r. Nr 6, poz. 35, z 1988 r. Nr 41,
poz. 324 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 w ust. 4 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem oraz dodaje się
pkt 4 w brzmieniu:
"4) do żołnierzy sił zbrojnych państw obcych, w odniesieniu do broni stanowiącej
ich służbowe wyposażenie, przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
na podstawie umowy międzynarodowej, której Rzeczpospolita Polska jest stroną.";
2) w art. 6 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Przepis ust. 1 nie dotyczy żołnierzy sił zbrojnych państw obcych,
przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umowy
międzynarodowej, której Rzeczpospolita Polska jest stroną. Do osób tych stosuje
się odpowiednio przepis art. 20 ust. 2.";
3) w art. 26 w ust. 3 na końcu zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje
się wyrazy "w tym również wojska państwa obcego przebywającego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umowy międzynarodowej, której
Rzeczpospolita Polska jest stroną."
Art. 2. W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr
54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165 oraz z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10,
poz. 56 i Nr 106, poz. 496) art. 69 otrzymuje brzmienie:
"Art. 69. 1. Żołnierzom w czynnej służbie woskowej przysługuje prawo do
bezpłatnego korzystania ze świadczeń publicznych zakładów opieki zdrowotnej - na
zasadach oraz w zakresie i trybie określonym przez Ministrów Obrony Narodowej
oraz Zdrowia i Opieki Społecznej w drodze rozporządzenia.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również do członków sił zbrojnych państw obcych i
członków ich rodzin, przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
podstawie umowy międzynarodowej, której Rzeczpospolita Polska jest stroną."
Art. 3. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 13, poz.
94, z 1974 r. Nr 27, poz. 157, z 1979 r. Nr 15, poz. 97, z 1982 r. Nr 16, poz.
125, Nr 40, poz. 271 i Nr 41, poz. 273, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz.
203, z 1985 r. Nr 4, poz. 15 i Nr 23, poz. 100, z 1987 r. Nr 14, poz. 83, z 1988
r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 i Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr
14, poz. 84 i Nr 72, poz. 422, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1993 r. Nr 17, poz.
78, z 1994 r. Nr 126, poz. 615, z 1995 r. Nr 95, poz. 475 oraz z 1996 r. Nr 139,
poz. 646) w art. 3 na końcu zdania kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się
wyrazy "chyba że umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną,
stanowi inaczej."
Art. 4. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz.
U. Nr 13, poz. 96, z 1982 r. Nr 16, poz. 124 i Nr 41, poz. 273, z 1983 r. Nr 44,
poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100 i Nr 31, poz. 138, z 1987 r. Nr 21, poz.
123, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 i Nr 34, poz. 180, z
1990 r. Nr 34 , poz. 198, Nr 43, poz. 251, Nr 53, poz. 306 i Nr 72, poz. 422, z
1991 r. Nr 83, poz. 371 i Nr 100, poz. 442, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r.
Nr 74, poz. 332 i Nr 126, poz. 615, z 1995 r. Nr 89, poz. 443 i 444 i Nr 95,
poz. 475 oraz z 1996 r. Nr 152, poz. 720 i Nr 155, poz. 756) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 564 w § 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) żołnierzy sił zbrojnych państw obcych, przebywających na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, oraz członków ich personelu cywilnego, jeżeli czyn
pozostaje w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, chyba że umowa
międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej.";
2) w art. 570 po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu:
"§ 3. W sprawach o przestępstwa wymienione w art. 564 § 1 pkt 2a do określenia
właściwości sądu art. 21 stosuje się odpowiednio.";
3) w art. 572a w § 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) popełnione przez żołnierzy i członków personelu cywilnego, o których mowa w
art. 564 § 1 pkt 2a,".
Art. 5. W ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14,
poz. 60, z 1988 r, Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34,
poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 oraz z 1994 r. Nr
127, poz. 627) w art. 13 w ust. 3 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem oraz
dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
"3) sił zbrojnych państw obcych, jeżeli umowa międzynarodowa, której
Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi."
Art. 6. W ustawie z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr
71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434 oraz z 1996 r. Nr 106,
poz. 496) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 14 w ust. 1 w pkt 40 kropkę zastępuje się przecinkiem oraz dodaje się
pkt 41 w brzmieniu:
"41) techniczne materiały wojskowe przywożone przez zagranicznych uczestników
ćwiczeń wojskowych, organizowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
przeznaczone do zużycia w toku ćwiczeń.";
2) w art. 88 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) szczegółowy tryb sprawowania dozoru celnego i kontroli celnej, w tym
dokonywania powtórnych czynności z zakresu kontroli celnej wykonywanych przez
funkcjonariuszy celnych Głównego Urzędu Ceł,";
3) art. 89 otrzymuje brzmienie:
"Art. 89. Ministrowie Finansów oraz Obrony Narodowej określą, w drodze
rozporządzenia, sposób sprawowania dozoru i kontroli celnej okrętów wojennych,
wojskowych statków powietrznych i ich załóg oraz innego wyposażenia sił
zbrojnych."
Art. 7. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej
(Dz. U. Nr 78, poz. 461 ) w art. 14 w ust. 1 na końcu zdania drugiego skreśla
się kropkę i dodaje się wyrazy "lub umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita
Polska jest stroną."
Art. 8. W ustawie z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496)
w art. 1 w ust. 2 pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem oraz dodaje się pkt 4 w
brzmieniu:
"4) szczegółowe zasady zakwaterowania żołnierzy sił zbrojnych państw obcych,
przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z wykonywaniem
czynności służbowych, a także prawa i obowiązki tych żołnierzy związane z ich
zakwaterowaniem."
Art. 9. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A.Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 grudnia 1996 r.
o zmianie ustawy o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych
przez przedsiębiorstwa państwowe.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 6, poz. 32)
Art. 1. W ustawie z dnia 12 października 1994 r. o zasadach przekazywania
zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe (Dz. U. Nr
119, poz. 567 i z 1996 r. Nr 52, poz. 236) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Na zasadach określonych ustawą, gminie lub innej osobie prawnej mogą również
zostać przekazane nieruchomości osób prawnych powstałych w wyniku
przekształcenia przedsiębiorstw państwowych oraz spółek, których akcje, w trybie
ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich
prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202 i z 1994 r. Nr 84, poz. 385), zostały
wniesione do narodowych funduszy inwestycyjnych.";
2) w art. 8 skreśla się oznaczenie ust. 1;
3) w art. 9 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w wypadku nieodpłatnego
przekazania przez przedsiębiorstwo państwowe na rzecz spółdzielni mieszkaniowych
lub towarzystw budownictwa społecznego hoteli pracowniczych przeznaczonych na
cele mieszkaniowe.";
4) w art. 10:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przekazania dokonuje spółka będąca stroną umowy, o której mowa w ust. 1, i
czynność ta stanowi podstawę do zmiany tej umowy.",
b) dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
"3. Zmiana umowy polega na wyłączeniu z przedmiotu umowy przekazanych budynków
mieszkalnych wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu i może stanowić
podstawę do zmniejszenia wartości jej przedmiotu o wielkość uzgodnioną między
stronami tej umowy, z uwzględnieniem metod wyceny przyjętych przy ustalaniu
wartości budynków mieszkalnych i prawa użytkowania wieczystego gruntu w dniu
zawarcia umowy, o której mowa w ust. 1.
4. Zmniejszenie wartości przedmiotu umowy nie może przekraczać wartości budynków
wynikającej z bilansu otwarcia spółki, sporządzonego na dzień przejęcia mienia
Skarbu Państwa, pomniejszonej o wartość umorzenia tych budynków na dzień
przekazania ich gminie.";
5) w art. 11 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 i 5 w
brzmieniu:
"4) stałej stawki wynagrodzenia notariusza za sporządzenie umowy, o której mowa
w art. 10 ust. 3,
5) stałej opłaty sądowej za wpis dotyczący zmiany umowy, o której mowa w art. 10
ust. 3."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 stycznia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów
państwowych.
(Dz. U. Nr 6, poz. 33)
Na podstawie art. 71 ust. 2, art. 21 ust. 3, art. 22 ust. 2, art. 23 ust. 2,
art. 24 ust. 2 oraz w związku z art. 43 ust. 1-3, art. 44 i 46 ustawy z dnia 16
września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z
1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr
34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88,
poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994
r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i
Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 kwietnia 1995 r. w sprawie zasad
wynagradzania pracowników urzędów państwowych (Dz. U. Nr 43, poz. 223) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w § 1:
a) w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "Ministra Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami
"Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji",
b) w ust. 2 w pkt 2 wyrazy "do urzędników Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się
wyrazami "do pracowników Kancelarii Prezesa Rady Ministrów",
2) w § 2:
a) w ust. 2:
- w pkt 1 wyrazy "Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami
"Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji",
- w pkt 3 wyrazy "Minister Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "Minister
Spraw Wewnętrznych i Administracji",
b) w ust. 4 wyrazy "Ministrem-Szefem Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się
wyrazami "Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji",
3) w § 5 w ust. 4 w pkt 2 wyrazy "Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów" zastępuje
się wyrazami "Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji",
4) w § 12 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w
brzmieniu:
"2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie również przy ustalaniu godzinowej stawki
wynagrodzenia zasadniczego pracownika zatrudnionego przy pilnowaniu.",
5) § 13 otrzymuje brzmienie:
"§ 13. 1. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje, z
zastrzeżeniem ust. 2, dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze
nocnej w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.
2. Dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, nie może być niższe od
wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy.";
6) w § 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Kierowcom samochodów osobowych może być przyznane, za ich zgodą,
wynagrodzenie ryczałtowe obejmujące poszczególne składniki wynagrodzenia (w
szczególności wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za pracę w godzinach
nadliczbowych oraz dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej),
uwzględniające liczbę godzin przypadających do przepracowania w okresie miesiąca
- w przypadku gdy faktyczny czas pracy tych kierowców w poszczególnych
miesiącach nie ulega wahaniom i odpowiada liczbie godzin przyjętej do obliczenia
wynagrodzenia.";
7) w załączniku nr 3 do rozporządzenia:
a) w I Tabeli stanowisk, zaszeregowań i kwalifikacji pracowników ministerstw i
urzędów centralnych:
- w lp. 1 kolumna 2 otrzymuje brzmienie: "Dyrektor departamentu (komórki
równorzędnej)";
- lp. 2 otrzymuje brzmienie:
123456
"2Wicedyrektor departamentu (komórki równorzędnej), główny księgowy
budżetu państwa (resortu), główny księgowy obsługi długu krajowego,
rzecznik prasowyXVIII-XX9wyższe7"
główny specjalista do spraw legislacjiwyższe prawnicze
- w lp. 4 przed wyrazami "główny księgowy" dodaje się wyrazy "Naczelnik
wydziału, radca: ministra (innego członka Rady Ministrów), kierownika urzędu
centralnego,"
- w lp. 6 skreśla się wyrazy "Naczelnik wydziału",
- w lp. 11 wyrazy "starszy radca" zastępuje się wyrazem "referendarz",
- lp. 12 otrzymuje brzmienie:
123456
"12Inspektor, statystyk, podreferendarz, starszy księgowy, sekretarz:
ministra (innego członka Rady Ministrów i jego zastępcy), sekretarza
stanu, podsekretarza stanu, kierownika urzędu centralnego i jego
zastępcyIX-XII-wyższe-
średnie2
referent prawnywyższe prawnicze-"
- lp. 13 otrzymuje brzmienie:
123456
"13Księgowy, sekretarz: dyrektora generalnego urzędu, dyrektora
departamentu (komórki równorzędnej)VIII-XI-średnie-"
b) II Tabela stanowisk, zaszeregowań i kwalifikacji pracowników urzędów
terenowych organów administracji rządowej otrzymuje brzmienie określone w
załączniku do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lutego 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 1997 r. (poz. 33)
II. TABELA
stanowisk, zaszeregowań i kwalifikacji pracowników urzędów terenowych organów
administracji rządowej
Lp. Stanowisko Kategoria zaszeregowania Stawka dodatku funkcyjnego do
Wymagane kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Dyrektor wydziału (jednostki równorzędnej), dyrektor międzywojewódzkiego
ośrodka doskonalenia kadr, architekt wojewódzki, lekarz wojewódzki,
dyrektor wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej, kierownik urzędu
rejonowego, wojewódzki inspektor państwowej inspekcji handlowej,
wojewódzki konserwator zabytkówXVII-XIX8wyższe5
Kurator oświatywedług odrębnych przepisów
2Zastępca dyrektora wydziału (jednostki równorzędnej), zastępca dyrektora
międzywojewódzkiego ośrodka doskonalenia kadr, wojewódzki konserwator
przyrody, główny geolog wojewódzki, dyrektor wojewódzkiego ośrodka
doskonalenia kadr, główny księgowy budżetu wojewody, informatyk
wojewódzki, rzecznik prasowy wojewody, zastępca kierownika urzędu
rejonowego, zastępca dyrektora wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej,
zastępca wojewódzkiego inspektora państwowej inspekcji handlowej, zastępca
wojewódzkiego konserwatora zabytków, główny księgowyXV-XVIII6wyższe5
Wicekurator oświaty, dyrektor wydziału w kuratorium oświaty, zastępca
dyrektora wydziału w kuratorium oświatywedług odrębnych przepisów
3Naczelnik wydziału1) 2), starszy inspektor wojewódzki, kierownik oddziału
w urzędzie wojewódzkim, zastępca dyrektora wojewódzkiego ośrodka
doskonalenia kadrXIV-XVI5wyższe4
starszy wizytatorwedług odrębnych przepisów
kierownik działu w wojewódzkim zespole pomocy społecznej, zastępca
głównego księgowegoXIV-XVI 4wyższe3
starszy specjalista pracy socjalnej, konsultant-
radca prawny, pielęgniarka wojewódzka5według odrębnych przepisów+
4Kierownik oddziału (jednostki równorzędnej)2), kierownik
laboratoriumXII-XVI5wyższe4
5Inspektor wojewódzki, zastępca naczelnika wydziału, zastępca kierownika
laboratoriumXIII-XV4wyższe4
wizytatorwedług odrębnych przepisów
komendant państwowej straży rybackiejXIII-XV4średnie6
specjalista pracy socjalnej, starszy pracownik socjalny-wyższe2
6Zastępca kierownika oddziału (jednostki równorzędnej)XI-XIV4wyższe3
starszy inspektor rejonowy3szkoła pomaturalna4
starszy specjalista-wyższe3
pracownik socjalny-pomaturalne studium pracowników socjalnych-
informatykśrednie5
7Zastępca komendanta państwowej straży rybackiejX-XIV3średnie5
8SpecjalistaX-XIII-średnie3
inspektor rejonowy3
9Starszy inspektor, starszy asystent w laboratoriumIX-XIII-średnie3
10Inspektor, asystent w laboratorium VII-XIIVII-XII-średnie2
starszy księgowy
11Referent prawny, referent prawno-administracyjnyVII-XII-wyższe prawnicze
lub administracyjne-
12Starszy referent, księgowy, starszy laborantVII-IX-średnie2
13Referent, laborantV-VIII-średnie-
1) Stanowiska występują w kuratoriach oświaty oraz w wojewódzkich inspektoratach
państwowej inspekcji handlowej.
2) Dla stanowisk występujących w kuratoriach oświaty, których zajmowanie wymaga
kwalifikacji pedagogicznych, kategorie zaszeregowania oraz wymagane kwalifikacje
określone są według odrębnych przepisów.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 20 stycznia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania funkcjonariuszom niektórych organów
uprawnień do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego.
(Dz. U. Nr 6, poz. 34)
Na podstawie art. 66 § 3 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks postępowania w
sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 12, poz. 116, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z
1975 r. Nr 16, poz. 91 i Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 16, poz. 125 i Nr 45,
poz. 291, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1985 r. Nr 23, poz. 100,
z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 34, poz. 180,
z 1990 r. Nr 20, poz. 121, Nr 43, poz. 251 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 32,
poz. 131 i Nr 94, poz. 419, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 27, poz. 96
oraz z 1995 r. Nr 95, poz. 475) zarządza się, co następuje:
§ 1. W § 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1987 r. w
sprawie nadania funkcjonariuszom niektórych organów uprawnień do nakładania
grzywien w drodze mandatu karnego (Dz. U. Nr 6, poz. 34 i z 1991 r. Nr 11, poz.
41) dodaje się pkt 21 w brzmieniu:
"21) Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 17 stycznia 1997 r.
w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
(Dz. U. Nr 6, poz. 35)
Na podstawie art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym
od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994
r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz.
419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz.
25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704 oraz z
1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr
147, poz. 686) oraz art. 22 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz.
646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz.
602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996
r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr
156, poz. 776) zarządza się, co następuje:
§ 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do:
1) podatników podatku dochodowego od osób prawnych, określonych w ustawie z dnia
15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 1993 r. Nr 106,
poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80,
poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i
Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr
133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz.
146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686),
2) podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, bez względu na formę
opodatkowania, prowadzących działalność określoną w art. 10 ust. 1 pkt 3-6
ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z
1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90,
poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5,
poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr
137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776),
- zwanych dalej "podatnikami", jeżeli środki trwałe oraz wartości niematerialne
i prawne zgodnie z § 11 zostały wprowadzone do ewidencji (wykazu) środków
trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
§ 2. 1. Za środki trwałe uznaje się, stanowiące własność lub współwłasność
podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do
użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) nieruchomości (grunty, budowle i budynki, w tym także lokale będące odrębną
własnością),
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty,
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez
podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością
gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub
innej umowy o podobnym charakterze.
2. Do środków trwałych podatnika zalicza się również:
1) przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej
"inwestycjami w obcych środkach trwałych",
2) środki trwałe, wymienione w ust. 1, nie stanowiące własności lub
współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z
prowadzoną działalnością na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o
podobnym charakterze, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych
środków - jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami środki te są zaliczane do
składników majątku podatnika.
3. Jeżeli wartość początkowa, o której mowa w § 6, składników majątku
wymienionych w ust. 1 i 2 nie przekracza 2.500 zł, podatnik może nie zaliczać
tych składników do środków trwałych.
§ 3. 1. Za wartości niematerialne i prawne uznaje się, stanowiące własność lub
współwłasność podatnika, nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w
dniu przyjęcia do używania:
1) prawa majątkowe, a w szczególności prawo użytkowania wieczystego gruntu,
spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, autorskie prawa majątkowe, licencje,
prawa do: projektów, wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów
zdobniczych,
2) programy komputerowe
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez
podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością
gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy dzierżawy,
umowy licencyjnej lub innej umowy o podobnym charakterze.
2. Do wartości niematerialnych i prawnych podatnika zalicza się również:
1) w spółce akcyjnej - koszty organizacji poniesione przy założeniu lub
późniejszym jej rozszerzeniu, przez które rozumie się koszty poniesione na:
a) utworzenie spółki, które nie służą nabyciu rzeczy, a w szczególności na
doradztwo oraz na opłaty notarialne, skarbowe i sądowe,
b) wyposażenie spółki w kapitał akcyjny lub późniejsze jego podwyższenie; w
szczególności do kosztów tych zalicza się opłaty notarialne, skarbowe, sądowe,
giełdowe, opłaty ponoszone w regulowanym pozagiełdowym wtórnym obrocie
publicznym papierami wartościowymi, koszty druku dokumentów akcyjnych, koszty
sporządzania, drukowania oraz dystrybucji prospektu emisyjnego lub jego
skróconej wersji, koszty oferowania papierów wartościowych,
2) wartość firmy,
3) koszty prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym, który może być
wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:
a) produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich
koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone, oraz
b) techniczna przydatność produktu lub technologii została przez podatnika
odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie podatnik podjął decyzję o
wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii, oraz
c) z dokumentacji dotyczącej prac rozwojowych wynika, że koszty prac rozwojowych
zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży tych produktów lub
zastosowania technologii,
4) prawa majątkowe i programy wymienione w ust. 1, nie stanowiące własności lub
współwłasności podatnika, używane przez niego na podstawie umowy dzierżawy,
umowy licencyjnej lub innej umowy o podobnym charakterze, zawartej z
właścicielem lub współwłaścicielami albo uprawnionymi do korzystania z tych praw
i programów - jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami są zaliczane do składników
majątku podatnika.
3. W odniesieniu do składników, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się
odpowiednio przepis § 2 ust. 3.
§ 4. 1. Jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki
majątku wymienione w § 2 i 3 o wartości początkowej przekraczającej 2.500 zł i
ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok
nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a
faktyczny okres ich używania przekroczy rok - podatnicy są obowiązani, w
pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:
1) zaliczyć te składniki do środków trwałych albo wartości niematerialnych i
prawnych, przyjmując je do ewidencji lub wykazu w cenie nabycia albo koszcie
wytworzenia,
2) zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub
kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres ich
dotychczasowego używania, obliczonych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych
określonych w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik do
rozporządzenia, zwanym dalej "wykazem stawek amortyzacyjnych",
3) stosować stawki amortyzacji, o których mowa w pkt 2, w całym okresie
dokonywania odpisów amortyzacyjnych,
4) wpłacić, w terminie do 20 dnia tego miesiąca, do właściwego urzędu skarbowego
kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów
wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku do
dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok; odsetki obliczone od różnicy,
o której mowa w pkt 2, wynoszą 0,1% za każdy dzień.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku zaliczenia wydatków na
nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku o wartości
początkowej przekraczającej 2.500 zł do kosztów uzyskania przychodów, a
następnie zaliczenia tych składników do środków trwałych lub wartości
niematerialnych i prawnych przed upływem roku od dnia ich nabycia lub
wytworzenia; w tym przypadku odsetki nalicza się do dnia zaliczenia ich do
środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
§ 5. 1. Podatnicy, z wyjątkiem tych którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie
prowadzą działalności gospodarczej, dokonują, z zastrzeżeniem ust. 4 i 6,
odpisów amortyzacyjnych od zaktualizowanej, zgodnie z rozporządzeniem wydanym na
podstawie ustaw wymienionych w § 1, wartości początkowej:
1) środków trwałych stanowiących własność lub współwłasność podatnika albo
środków trwałych przyjętych do odpłatnego korzystania, jeżeli środki te są
zaliczane, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku używającego,
2) wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w § 3,
3) środków trwałych otrzymanych od Skarbu Państwa lub gminy w nieodpłatne
używanie,
4) budynków i budowli wybudowanych na cudzym gruncie,
5) inwestycji w obcych środkach trwałych.
2. Podatnicy będący armatorami, z wyjątkiem tych którzy ze względu na ogłoszoną
upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, mogą dokonywać odpisów
amortyzacyjnych także od zamówionego przez nich taboru transportu morskiego w
budowie, sklasyfikowanego w gałęzi 10, branży 1051-1053 Systematycznego wykazu
wyrobów (SWW) Głównego Urzędu Statystycznego.
3. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z § 7-10, gdy wartość początkowa
środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do
używania jest wyższa niż 2.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa
lub niższa niż 2.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem § 2 ust. 3 i § 3 ust. 3,
mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z § 7-10 albo jednorazowo - w
miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i
prawnej albo w miesiącu następnym.
4. Odpisów amortyzacyjnych nie dokonuje się od:
1) gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2) budynków mieszkalnych, wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lub lokali
mieszkalnych; z zastrzeżeniem pkt 3 podatnicy mogą we własnym zakresie podjąć
decyzję o amortyzowaniu tych budynków lub lokali, które wykorzystywane są do
prowadzenia działalności gospodarczej lub są wydzierżawiane albo wynajmowane na
podstawie umowy,
3) budynków, budowli i urządzeń zaliczanych do spółdzielczych zasobów
mieszkaniowych lub służących działalności społeczno-wychowawczej prowadzonej
przez spółdzielnie mieszkaniowe,
4) wartości firmy, jeżeli wartość ta powstała w wyniku nabycia przedsiębiorstwa
lub jego zorganizowanej części w inny sposób niż w drodze:
a) kupna,
b) przyjęcia do odpłatnego korzystania, a przyjęte składniki majątku, zgodnie z
odrębnymi przepisami, są zaliczane do składników majątku używającego,
c) wniesienia do spółki na podstawie przepisów o prywatyzacji przedsiębiorstw
państwowych lub o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych,
5) wartości niematerialnych i prawnych wniesionych do spółki w formie wkładu
niepieniężnego, stanowiących równowartość uzyskanych informacji związanych z
wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej
(know-how),
6) dzieł sztuki i eksponatów muzealnych,
7) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych
nieodpłatnie, jeżeli nabycie to nie stanowi przychodu w naturze albo dochód z
tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego; odpisów amortyzacyjnych mogą
jednak dokonywać osoby fizyczne, jeżeli te środki i wartości nabyły w drodze
spadku lub darowizny,
8) składników majątku zaliczonych do środków trwałych od dnia 1 stycznia 1995
r., jeżeli zostały one nabyte przed tym dniem i nie były uznane za środki trwałe
albo wartości niematerialne i prawne,
9) składników majątku, z wyjątkiem nieruchomości, oddanych przez podatnika do
nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do
nieodpłatnego używania.
5. Jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu
mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź
wynajmowania lub wydzierżawiania - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się wówczas
w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, w tym budynku lub
lokalu, odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej nieruchomości, w tym
budynku lub lokalu, wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej,
wynajmowanej lub wydzierżawionej, do ogólnej powierzchni użytkowej
nieruchomości, w tym budynku lub lokalu.
6. Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku,
których faktycznie nie używają wskutek zaprzestania działalności, na potrzeby
której składniki te byty używane, przez okres co najmniej trzech pełnych
miesięcy kalendarzowych; zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych może
nastąpić po upływie tego okresu.
7. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i
prawnych, które zostały przewłaszczone w celu zabezpieczenia wierzytelności, w
tym kredytu lub pożyczki, dokonuje dotychczasowy właściciel, w tym kredytobiorca
lub pożyczkobiorca.
§ 6. 1. Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i
prawnych, z uwzględnieniem ust. 2, 3 i 6-15, uważa się:
1) w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia,
2) w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia,
3) w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób -
wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o
nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości,
4) w razie nabycia w formie wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego przez
udziałowca osoby prawnej lub wspólnika, w tym także gdy jako wkład wnoszone jest
przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część - ustaloną przez podatnika na
dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z tym że
suma wartości wszystkich składników stanowiących wkład pieniężny i niepieniężny
łącznie nie może być wyższa od nominalnej wartości objętych akcji lub udziałów;
w przypadku gdy wkład niepieniężny pochodzi z zagranicy, suma wartości
początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i
prawnych stanowiących ten wkład nie może być wyższa od nominalnej wartości
udziałów (akcji) objętych za wkład niepieniężny ani od wartości rynkowej tych
składników majątku z dnia objęcia udziałów lub akcji.
2. Wartość początkową firmy stanowi nadwyżka ceny nabycia przedsiębiorstwa lub
jego zorganizowanej części nad wartością rynkową środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych wchodzących w skład nabytego, przyjętego do
odpłatnego korzystania albo wniesionego do spółki przedsiębiorstwa lub jego
zorganizowanej części, odpowiednio z dnia nabycia, przyjęcia do korzystania albo
wniesienia do spółki, powiększoną o łączną wartość składników mienia nie
będących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi,
wynikającą z ksiąg przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części jego mienia -
zbywanego, oddawanego do odpłatnego korzystania albo wnoszonego do spółki.
3. Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu (przebudowie, rozbudowie,
rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji), wartość początkową tych środków,
ustaloną zgodnie z ust. 1, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie w tym
także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których
jednostkowa cena nabycia przekracza 1.000 zł. Środki trwałe uważa się za
ulepszone, jeżeli wydatki poniesione na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję,
adaptację lub modernizację powodują wzrost ich wartości użytkowej w stosunku do
tej wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w
szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów
uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
4. Za cenę nabycia uważa się kwotę należną sprzedającemu, powiększoną o koszty
związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, a
w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w
drodze, montażu, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji i
różnic kursowych, oraz pomniejszoną, zgodnie z odrębnymi przepisami, o podatek
od towarów i usług, z wyjątkiem gdy podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty
należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku od towarów i
usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od
składników majątkowych sprowadzanych lub nadsyłanych z zagranicy.
5. Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do
wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych
usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę, wraz z pochodnymi, i inne koszty
dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu
wytworzenia nie zalicza się: wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i
małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych
kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od
kredytów (pożyczek), prowizji i różnic kursowych, z wyłączeniem odsetek,
prowizji i różnic kursowych naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do
używania.
6. Jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części
nabytych przez podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przed dniem
założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w § 11, wartość
początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej
przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego
rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia
wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.
7. Jeżeli podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych nie może ustalić
kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 5, wartość początkową środków trwałych
ustala się w wysokości określonej przez biegłego, powołanego przez podatnika, z
uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 6.
8. Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych mogą ustalić wartość
początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych,
wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez
niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość
stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub
używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty
988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla
celów podatku od nieruchomości.
9. Wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych ustala się stosując
odpowiednio ust. 3 i 5.
10. W razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość
początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji, w jakiej pozostaje
udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma
zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków,
chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej
prowadzonej odrębnie.
11. W razie przekształcenia formy prawnej, a także łączenia albo podziału
podmiotów gospodarczych, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów, z
których wynika, że podmiot gospodarczy powstały z przekształcenia, podziału albo
łączenia wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki podmiotu: przekształconego,
łączonego albo dzielonego - wartość początkową środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej
określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu: przekształcanego; łączonego albo
dzielonego.
12. Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych w razie:
1) podjęcia działalności przez podmiot gospodarczy po przerwie trwającej nie
dłużej niż 3 lata,
2) zmiany formy prawnej prowadzonej działalności, polegającej na łączeniu lub
podziale dotychczasowych podmiotów gospodarczych albo zmianie wspólników spółki
nie mającej osobowości prawnej,
3) zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego lub odrębnie przez
każdego z małżonków na działalność wykonywaną na imię obojga małżonków,
4) zmiany działalności wykonywanej na imię obojga małżonków na działalność
wykonywaną przez jednego lub odrębnie przez każdego z małżonków,
5) zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na
działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków,
- jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do
ewidencji (wykazu).
13. W razie nabycia, w tym w formie wkładu niepieniężnego, przedsiębiorstwa lub
jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych
oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:
1) różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części a
wynikającą z ksiąg zbywanego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części
łączną wartością nabytych składników mienia nie będących środkami trwałymi ani
wartościami niematerialnymi i prawnymi - jeżeli cena nabycia przedsiębiorstwa
lub jego zorganizowanej części jest niższa niż wartość rynkowa środków trwałych
oraz wartości niematerialnych i prawnych z dnia nabycia, powiększona o
wynikającą z ksiąg zbywanego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części
wartość składników mienia nie będących środkami trwałymi oraz wartościami
niematerialnymi i prawnymi,
2) suma wartości rynkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych - jeżeli suma ta powiększona o wynikającą z ksiąg
zbywanego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części łączną wartość
składników mienia nie będących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi
i prawnymi jest niższa niż cena nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej
części.
14. Przepisy ust. 13 stosuje się odpowiednio, jeżeli przedsiębiorstwo lub jego
zorganizowana część zostały przyjęte do odpłatnego korzystania i zaliczone,
zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku korzystającego.
15. Wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw
majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty)
wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw
majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw
uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę i zostało zaliczone do kosztów
uzyskania przychodów - przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych w
tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.
16. Przy ustalaniu wartości początkowej zgodnie z ust. 1 pkt 3 i 4 oraz ust. 2,
6, 7, 13 i 14 stosuje się odpowiednio art. 14 ust. 3 ustawy wymienionej w § 1
pkt 1 lub art. 19 ust. 3 ustawy wymienionej w § 1 pkt 2.
§ 7. 1. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się:
1) od wartości początkowej poszczególnych środków trwałych lub wartości
niematerialnych i prawnych, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 1-3, w równych
ratach co miesiąc, począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po
miesiącu, w którym ten środek lub wartość przyjęto do używania, do końca tego
miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich
wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub
stwierdzono ich niedobór,
2) od budynków i budowli wybudowanych na cudzym gruncie - według zasad
określonych w pkt 1 oraz w § 9 ust. 1-3 , 11, 13 i 14,
3) od przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych - według
zasad określonych w pkt 1, z uwzględnieniem § 9 ust. 4 i 13,
4) od zamówionego przez armatora taboru transportu morskiego w budowie, o którym
mowa w § 5 ust. 2, począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po
miesiącu, w którym armator poniósł wydatki (w tym dokonał wpłat zaliczek) na
budowę taboru w wysokości co najmniej 10% wartości kontraktowej odrębnie dla
każdego obiektu tego taboru; wartość kontraktową, o której mowa w zdaniu
poprzednim, ustala się na dzień zawarcia umowy na budowę danego obiektu.
2. Odpisów amortyzacyjnych od obiektów, o których mowa w ust. 1 pkt 4, dokonuje
się w ratach co miesiąc przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych dla
taboru pływającego w wykazie stawek amortyzacyjnych, z możliwością ich
podwyższenia przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 4,0.
3. Podstawę obliczania odpisów amortyzacyjnych od obiektów wymienionych w § 5
ust. 2 stanowi część wartości kontraktowej, o której mowa w ust. 1 pkt 4,
powiększona o kolejne wydatki (zaliczki), ponoszone na budowę danego obiektu;
wydatki te zwiększają sukcesywnie podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych w
miesiącu następującym po miesiącu ich poniesienia.
4. Odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 2, dokonuje się do końca
miesiąca, w którym dany obiekt został przyjęty do używania; jeżeli nie dojdzie
do zawarcia umowy przenoszącej na armatora własność zamawianego obiektu, armator
jest obowiązany zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o dokonane odpisy
amortyzacyjne, obliczone zgodnie z ust. 1 pkt 4 oraz ust. 2 i 3, w miesiącu, w
którym odstąpiono od umowy.
5. Odpisów amortyzacyjnych od przyjętego do używania taboru pływającego dokonuje
się według zasad określonych w ust. 1 pkt 1, z tym że suma tych odpisów i
odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 2, nie może przekroczyć wartości
początkowej danego obiektu taboru pływającego.
6. Odpisów amortyzacyjnych od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych dokonuje się tylko w okresie ich wykorzystywania. W
tym przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej
kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie.
7. Odpisów amortyzacyjnych od ujawnionych środków trwałych nie objętych
dotychczas ewidencją lub wykazem dokonuje się począwszy od miesiąca
następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji
lub wykazu.
8. Podatnicy, z wyjątkiem podatników prowadzących księgi rachunkowe, mogą
dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach kwartalnych lub jednorazowo
na koniec roku podatkowego.
§ 8. 1. Od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych otrzymanych
do odpłatnego korzystania, zgodnie z umowami zawartymi na podstawie przepisów o
prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych lub o komercjalizacji i prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych, jeżeli z tych umów wynika prawo zakupu tych środków
albo wartości przez korzystającego za cenę ustaloną w umowach, oraz od środków
trwałych otrzymanych od Skarbu Państwa albo gminy w nieodpłatne używanie,
podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych na zasadach określonych w § 7 ust. 1
pkt 1. Stawki amortyzacyjne, z uwzględnieniem § 9 i 10, ustala się w proporcji
do okresu wynikającego z umowy, z wyjątkiem środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych o krótszym okresie amortyzacji niż okres trwania
umowy.
2. W razie nabycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych
otrzymanych do odpłatnego korzystania na podstawie umów, o których mowa w ust.
1, przed upływem okresu, na jaki została zawarta umowa, podatnicy dokonują
dalszych odpisów amortyzacyjnych od tych środków i wartości, kontynuując
stosowanie zasad i stawek określonych w ust. 1.
3. W razie przedłużenia okresu obowiązywania umowy zawartej na podstawie
przepisów, o których mowa w ust. 1, stawki odpisów amortyzacyjnych ulegają
obniżeniu proporcjonalnie do okresu przedłużenia okresu obowiązywania umowy, z
wyjątkiem środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych o okresie
amortyzacji krótszym niż okres obowiązywania umowy; zasada ta ma zastosowanie
wyłącznie do stawek odpisów amortyzacyjnych, dokonywanych od następnego miesiąca
po miesiącu, w którym zmieniono umowę.
4. Od środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, przekazanych do
używania na podstawie innych umów niż wymienionych w ust. 1, odpisów
amortyzacyjnych dokonują podatnicy, którzy zgodnie z odrębnymi przepisami
zaliczają te środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne do składników
swojego majątku; w tym przypadku odpisów amortyzacyjnych dokonują odpowiednio
wynajmujący (wydzierżawiający) albo najemca (dzierżawca), na zasadach
określonych w § 9 i 10.
5. Jeżeli umowa, o której mowa w ust. 4, dotyczy środków trwałych zaliczonych do
grupy 3-6 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego Urzędu
Statystycznego, zwanej dalej "Klasyfikacją", i została zawarta na okres co
najmniej 60 miesięcy oraz środki te zgodnie z odrębnymi przepisami są zaliczane
do składników majątku najemcy (dzierżawcy), podatnik może stosować zasady
określone w ust. 1-3.
§ 9. 1. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz
§ 8 ust. 1-3 i 5, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych
określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych.
2. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w § 6 ust. 11, podmiot
gospodarczy powstały z przekształcenia, podziału albo łączenia podmiotów
dokonuje odpisów amortyzacyjnych uwzględniając dotychczasową wysokość odpisów
oraz kontynuując stosowanie zasad i stawek przyjętych przez podmioty
przekształcone, dzielone albo łączone. Przepis ten stosuje się odpowiednio w
przypadkach określonych w § 6 ust. 12.
3. Podatnicy mogą podane w wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać:
1) dla budynków i budowli używanych w warunkach:
a) pogorszonych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2,
b) złych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4,
2) dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem taboru pływającego,
używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo
wymagających szczególnej sprawności technicznej (np. pod ziemią, w warunkach
terenowych, w warunkach leśnych, przy pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają
ze swej istoty w ruchu ciągłym) - przy zastosowaniu w tym okresie współczynników
nie wyższych niż 1,4,
3) dla:
a) rurociągów podsadzkowych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż
7,0,
b) odwiertów ropy naftowej i gazu ziemnego - przy zastosowaniu współczynników
nie wyższych niż 5,0,
c) pomp tłoczących ciecze z zawiesinami, wodą morską, materiałami ściernymi,
solanką i innymi substancjami żrącymi, wentylatorów, urządzeń wentylacyjnych i
klimatyzacyjnych oraz dmuchaw i ssaw - przy zastosowaniu współczynników nie
wyższych niż 4,0,
d) silników powietrznych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż
2,5,
e) wykopów górniczych, sztolni, wyrobisk upadowych, szybów i szybików - przy
zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0,
f) rurociągów przemysłowych i rozdzielczych solanki - przy zastosowaniu
współczynników nie wyższych niż 2,0,
g) maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 Klasyfikacji, poddanych szybkiemu
postępowi technicznemu - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0,
h) taboru pływającego - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4,0.
4. Podatnicy, z zastrzeżeniem § 8 ust. 1-3 i 5, mogą indywidualnie ustalić
stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz
pierwszy wprowadzonych do ewidencji lub wykazu, z tym że okres amortyzacji nie
może być krótszy niż:
1) dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji:
a) 24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25 000 zł,
b) 36 miesięcy - gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25 000 zł i nie
przekracza 50 000 zł,
c) 60 miesięcy - w pozostałych przypadkach,
2) dla środków transportu, w tym samochodów osobowych - 30 miesięcy,
3) dla budynków i budowli - 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w poz. 03
wykazu stawek amortyzacyjnych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36
miesięcy.
5. Środki trwałe, o których mowa w ust. 4, uznaje się za:
1) używane - jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane
co najmniej przez okres 6 pełnych miesięcy, lub
2) ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji lub wykazu wydatki
poniesione przez podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 20% wartości
początkowej.
6. Podatnicy mogą obniżać podane w wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla
maszyn, urządzeń i środków transportu używanych w warunkach lepszych od
przeciętnych.
7. Podatnicy mogą podane w wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla maszyn i
urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu (z
wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności
nie przekraczającej 500 kilogramów) przyjętych do używania po dniu 1 stycznia
1991 r. podwyższać przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.
8. W przypadku gdy podatnik ma siedzibę wskazaną we właściwym rejestrze lub w
ewidencji działalności gospodarczej, a w braku wskazania tej siedziby miejsce
zamieszkania - na terenie gminy o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem
strukturalnym albo w województwie lub rejonie administracyjnym (gminie)
zagrożonym recesją i degradacją społeczną, których wykaz ustala Rada Ministrów -
może podwyższać stawki podane w wykazie stawek amortyzacyjnych przy zastosowaniu
współczynników nie wyższych niż 3,0.
9. Stawki amortyzacyjne, o których mowa w ust. 7 i 8, stosuje się do wartości
początkowej środków trwałych w pierwszym podatkowym roku ich używania, a w
następnych latach do ich wartości początkowej, pomniejszonej o dotychczasowe
odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania.
Począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło zrównanie rocznej
kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu zasad przewidzianych w § 7 ust. 1
pkt 1 i w § 9 ust. 1 oraz zasady, o której mowa w ust. 7 i 8, podatnicy dokonują
dalszych odpisów amortyzacyjnych według zasad określonych w § 7 ust. 1 i w § 9
ust. 1.
10. Jeżeli w trakcie roku podatkowego:
1) gmina albo województwo lub rejon administracyjny zostaną wyłączone z wykazu,
o którym mowa w ust. 8, lub
2) podatnik przestanie mieć siedzibę (miejsce zamieszkania) na terenie gminy
albo województwa lub rejonu, o których mowa w ust. 8,
- podatnik może stosować do końca tego roku podwyższone stawki amortyzacyjne
przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 3,0.
11. W przypadku podwyższania stawek amortyzacyjnych, podanych w wykazie stawek
amortyzacyjnych przy zastosowaniu współczynników określonych w ust. 3, 7 lub 8,
należy dla poszczególnych środków trwałych stosować jeden wybrany współczynnik;
zasada ta obowiązuje także w przypadku obniżenia stawek amortyzacyjnych na
podstawie ust. 6.
12. Podatnicy będący armatorami mogą, w okresie dokonywania odpisów
amortyzacyjnych od taboru pływającego sklasyfikowanego w gałęzi 10, branży
1051-1053 Systematycznego wykazu wyrobów (SWW) Głównego Urzędu Statystycznego,
zmienić stawki tych odpisów i począwszy od nowego roku podatkowego stosować nowe
roczne stawki, które, przed ich podwyższeniem o współczynnik podwyższający, nie
mogą być inne niż określone w wykazie stawek amortyzacyjnych.
13. Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 12 oraz § 8 ust. 3 i 5, ustalają stawki
amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych na cały okres amortyzacji
przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych.
14. Warunki uzasadniające stosowanie podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o
których mowa w ust. 3, oraz sposób ich ustalania określają objaśnienia do wykazu
stawek amortyzacyjnych.
§ 10. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz § 8 ust. 1-3, okres dokonywania odpisów
amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być krótszy niż:
1) od wartości oprogramowania komputerów oraz od praw autorskich - 24 miesiące,
2) od licencji na wyświetlanie filmów oraz na emisję programów radiowych i
telewizyjnych - 24 miesiące,
3) od poniesionych kosztów zakończonych prac rozwojowych - 36 miesięcy,
4) od pozostałych wartości niematerialnych i prawnych - 60 miesięcy.
2. Jeżeli wynikający z umowy okres używania praw majątkowych, o których mowa w
ust. 1 pkt 2, jest krótszy od okresu ustalonego w tym przepisie, podatnicy mogą
dokonywać odpisów amortyzacyjnych w okresie wynikającym z umowy.
3. Podatnicy ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych wartości
niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem
dokonywania odpisów amortyzacyjnych.
4. Odpisów amortyzacyjnych od spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, z
uwzględnieniem § 5 ust. 5, dokonuje się przy zastosowaniu rocznej stawki
amortyzacyjnej w wysokości 2,5%. Przy ustalaniu wartości początkowej
własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego podatnicy mogą stosować zasadę
określoną w § 6 ust. 8, z tym że w tym przypadku roczna stawka amortyzacyjna
wynosi 1,5 %.
5. Przepis § 7 ust. 7 i 8 stosuje się odpowiednio do odpisów amortyzacyjnych od
wartości niematerialnych i prawnych.
§ 11. 1. Podatnicy prowadzący, zgodnie z przepisami o rachunkowości, księgi
rachunkowe są obowiązani do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz
wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia
wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
2. Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów są obowiązani do
prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
zawierającej, z zastrzeżeniem ust. 3, co najmniej:
1) liczbę porządkową,
2) datę nabycia,
3) datę przyjęcia do używania,
4) określenie dokumentu stwierdzającego nabycie,
5) określenie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
6) symbol klasyfikacji rodzajowej środków trwałych,
7) wartość początkową,
8) stawkę amortyzacyjną,
9) kwotę odpisu amortyzacyjnego za dany rok podatkowy i narastająco za okres
dokonywania tych odpisów; w tym także, gdy składnik majątku był kiedykolwiek
wprowadzony do ewidencji (wykazu), a następnie z niej wykreślony i znowu
wprowadzony,
10) zaktualizowaną wartość początkową,
11) zaktualizowaną kwotę odpisów amortyzacyjnych,
12) datę likwidacji oraz jej przyczynę albo datę zbycia.
3. Nie podlegają objęciu ewidencją budynki mieszkalne, lokale mieszkalne i
własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, których wartość początkową ustala się
zgodnie z § 6 ust. 8.
4. Podatnicy opodatkowani zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów
ewidencjonowanych obowiązani są prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych, zawierający co najmniej dane określone w ust. 2 pkt
1-8, 10 i 12.
5. Zapisów dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
dokonuje się w ewidencji lub w wykazie najpóźniej w miesiącu przekazania ich do
używania.
6. W razie zmiany formy opodatkowania, podatnicy, o których mowa w ust. 4,
zakładając ewidencję określoną w ust. 2, uwzględniają w niej odpisy
amortyzacyjne przypadające za okres opodatkowania w formie zryczałtowanej.
§ 12. 1. Tracą moc:
1) rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie
amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także
aktualizacji wyceny środków trwałych (Dz. U. Nr 7, poz. 34, Nr 73, poz. 362 i Nr
122, poz. 590), z wyjątkiem przepisów:
a) § 10, który ma zastosowanie do końca 1997 r.,
b) § 4 ust. 1 pkt 4 i ust. 4 w części dotyczącej podatku importowego od
składników majątku nabytych przed dniem 1 stycznia 1997 r. i wprowadzonych do
ewidencji lub wykazu od tego dnia,
2) § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 marca 1995 r. w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
(Dz. U. Nr 35, poz. 173 i Nr 148, poz. 722 oraz z 1997 r. Nr 1, poz. 4),
3) § 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 13 grudnia 1995 r. w sprawie
zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od
niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1995 r. Nr 148,
poz. 719 oraz z 1996 r. Nr 35, poz. 153 i Nr 157, poz. 804).
2. Jeżeli rok podatkowy podatnika nie rozpoczyna się w dniu 1 stycznia 1997 r.,
przepisy rozporządzenia wymienionego w ust. 1 pkt 1, w części dotyczącej
dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych, wprowadzonych do używania przed tym dniem, mają
zastosowanie do końca roku podatkowego kończącego się w 1997 r.
§ 13. 1. Przepisy:
1) § 2 ust. 3 i § 4 w części dotyczącej wartości początkowej i odsetek oraz § 5
ust. 3 i § 9 ust. 4 pkt 1 lit. a) i b) - w części dotyczącej wartości
początkowej, mają zastosowanie do środków trwałych oraz wartości niematerialnych
i prawnych nabytych lub wytworzonych we własnym zakresie od dnia wejścia w życie
rozporządzenia,
2) § 5 ust. 2 i § 7 ust. 1 pkt 4 mają zastosowane także do wydatków poniesionych
przed dniem 1 stycznia 1997 r.,
3) § 6 ust. 1 pkt 4 w części dotyczącej wartości początkowej środków trwałych
oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowiących wkład niepieniężny mają
zastosowanie do udziałów lub akcji objętych od dnia 1 stycznia 1997 r.,
4) § 8 ust. 5 mają zastosowanie do umów zawartych od dnia 1 stycznia 1997 r.,
5) § 9 ust. 7 w części dotyczącej samochodów o dopuszczalnej ładowności nie
przekraczającej 500 kilogramów mają zastosowanie do samochodów nabytych od dnia
1 stycznia 1997 r.
2. Określone w wykazie stawek amortyzacyjnych stawki amortyzacji telefonów
komórkowych oraz kas fiskalnych i rejestrujących (z wyjątkiem zaliczonych do
poz. 13 wykazu stawek amortyzacyjnych) można stosować od dnia 1 stycznia 1997 r.
do tych urządzeń oddanych do używania także przed tym dniem.
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma
zastosowanie od dnia 1 stycznia 1997 r.
Minister Finansów: w z. H. Wasilewska-Trenkner
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. (poz.
35)
WYKAZ ROCZNYCH STAWEK AMORTYZACYJNYCH
PozycjaSymbol*Nazwa środków trwałychStawka %
grupa, podgrupa, rodzajdalsze szczeble podziału
12345
011 Budynki, w tym budynki hoteli miejskich i schronisk turystycznych2,5
z wyjątkiem poz. 02 i 03
0216 Budynki mieszkalne (z wyjątkiem rodzaju 166,168 i 169)1,5
03125, 169, 198 Kioski, budki towarowe, domki kempingowe o konstrukcji
trwałej wzniesione na fundamencie trwałym, budynki zastępcze z pudeł
wagonowych10,0
042 Budowle4,0
z wyjątkiem poz. 05
05250, 251, 253, 254, 255, 256, 259, 28, 291, 293, 297, 01 Budowle
inżynieryjne wodne (z wyjątkiem rodzaju 250-5, 251-3 i 255-5), budowle
sportowe, wieże przeciwpożarowe, budowle oznakowania nawigacyjnego,
pochylnie i slipy, melioracje szczegółowe2,5
063 Kotły i maszyny energetyczne5,0 - 6,0
z wyjątkiem poz. 07
07323, 324, 325, 326, 343, 344, 349 Silniki spalinowe na paliwo lekkie,
ciężkie, gazowe, silniki powietrzne, zespoły elektroenergetyczne polowe o
napędzie spalinowym, reaktory jądrowe10,0 - 12,5
084 Maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania8,5 - 10,0
z wyjątkiem poz. 09-13
0940, 41 Obrabiarki do metali skrawające12,5 - 14,0
10431 0,4 Filtry (prasy) błotniarki, cedzidła mechaniczne, piece do
przerobu surowców (z wyjątkiem rodzaju 45-50), piece do przetwarzania
paliw (z wyjątkiem rodzaju 451-0), piece do wypalania tunelowe, aparaty
bębnowe, suszarki komorowe5,0 - 6,0
450
4512
454, 475
4770 do 4
6 do 8
1144, 46, 47 Maszyny i urządzenia do przetłaczania i sprężania cieczy i
gazów, aparaty do wymiany ciepła (z wyjątkiem rodzaju 465 i 469-0),
maszyny i aparaty do operacji i procesów materiałowych (z wyjątkiem
rodzaju 474, 475, 477-0 do 4 i 6 do 8 i 479-0)10,0 - 12,5
12434 01, 02Zamykarki do słoi i do puszek, wymienniki przeponowe rurowe
pracujące jako chłodnice kwasu siarkowego20,0
465
13491 Zespoły komputerowe30,0
14449 90 Urządzenia dystrybucyjne do benzyny i olejów elektryczne i
przepływomierze składowe do paliw płynnych, wymienniki płynów obiegowych
przy produkcji sody, chłodnice odmulin i prób kotłowych rozkładni gazu,
kolumny nitracyjne i denitracyjne, odbieralnice hydrauliczne rozkładni
gazu, aparaty i urządzenia do powierzchniowej obróbki metali sposobem
chemicznym i elektrochemicznym oraz sposobem cieplnym, urządzenia do
spawania i napawania łukowego w ochronie gazów oraz do spawania i
napawania plazmowego, przenośne wytwornice acetylenu wysokiego ciśnienia i
przenośne maszyny do cięcia termicznego i metodami pokrewnymi, zgrzewarki
oporowe i tarcicowe oraz przetwornice spawalnicze (spawarki wirujące),
urządzenia do metalizacji natryskowej, urządzenia do natryskiwania
tworzywami sztucznymi, komputery (z wyjątkiem ujętych w poz. 13),
samodzielne urządzenia do automatycznej regulacji i sterowania, procesami,
roboty przemysłowe14,0 - 17,0
465
469 0
474
479 0
481, 482
4840, 1, 3, 6
49
1550 Maszyny, urządzenia i aparaty przemysłu chemicznego10,0 - 12,5
z wyjątkiem poz. 16-19
165010, 1Aparaty szklane i porcelanowe oraz porcelanowe młyny kulowe25,0
17 Z rodzaju 502-3 odgazowywacze20,0
185051Piece prażalnicze fluidyzacyjne stosowane przy produkcji kwasu
siarkowego14,9 - 17,0
19506 1, 2 Aparaty do rektyfikacji powietrza, maszyny, urządzenia i
aparaty przemysłu rafineryjnego5,0 - 6,0
5072, 3, 4
2051 Maszyny i urządzenia wiertnicze, górnicze, hutnicze, odlewnicze i
torfiarskie oraz geodezyjno-kartograficzne14,0 - 17,0
z wyjątkiem poz. 21-25
21510 Maszyny i urządzenia wiertnicze17,0 - 20,0
22511 Maszyny górnicze, z wyłączeniem obudów zmechanizowanych25,0
23511 Obudowy zmechanizowane, aparaty i urządzenia do pomiarów
magnetycznych, geoelektrycznych, sejsmicznych i radiometrycznych oraz do
pomiarów i zabiegów geoficznych20,0
51801 do 03
10 do 12
24512, 513 Maszyny i urządzenia do eksploatacji otworów wiertniczych,
maszyny i urządzenia do obróbki mechanicznej rud i węgla, maszyny i
urządzenia hutnicze, aglomerowni, wielkopiecowe, nożyce hutnicze do cięcia
na gorąco, tabor hutniczy, walcowniczy, maszyny i urządzenia hutnicze
stalowni, inne maszyny i urządzenia hutnicze8,5 - 10,0
5140, 1, 2
3 do 6
9
25517 Maszyny i urządzenia torfiarskie10,0 - 12,5
2652 Maszyny do produkcji surowców mineralnych i wyrobów z nich12,5 -
14,0
z wyjątkiem poz. 27 i 28
27520 0 do 5Maszyny i urządzenia. Przemysłu kamieniarskiego, cementowego,
autoklawy, maszyny do produkcji elementów z lastryka i kamienia
sztucznego7,0 - 8,5
523
52531
5298, 81, 82
28 Z rodzaju 524-3 piece do trampowania głowic "Hagera" oraz z rodzaju
524-4 piece do topienia żużla wielkopiecowego i bazaltu25,0
2953 Maszyny do wyrobów z metali i tworzyw sztucznych10,0 - 12,5
z wyjątkiem poz. 30
30 Z rodzaju 535-0 aparaty specjalne do wytwarzania kwasu wolframowego i
maszyny do redukcyjnych, próżniowych i specjalnych wytopów metali, z
rodzaju 535-1 maszyny do produkcji węglanów i past emulsyjnych oraz z
rodzaju 535-7 urządzenia do produkcji półprzewodników17,0 - 20,0
3154 Maszyny do obróbki i przerobu drewna, wyrobów z drewna oraz maszyny
papiernicze i poligraficzne10,0 - 12,5
z wyjątkiem poz. 32
325480Maszyny, urządzenia i aparaty do produkcji materiału zecerskiego5,0
- 6,0
3355 Maszyny włókiennicze i odzieżowe oraz do produkcji skóry i wyrobów ze
skóry10,0 - 12,5
3456 Maszyny, urządzenia i aparaty przemysłów rolnych7,0 - 8,5
z wyjątkiem poz. 35
35561 6Maszyny, urządzenia i aparaty do produkcji wód gazowanych, maszyny
impregnacyjne, maszyny, urządzenia i aparaty przemysłu piekarniczego (z
wyjątkiem rodzaju 568-40 do 48)12,5 - 14,0
568
3657 Maszyny, urządzenia i aparaty przemysłów spożywczych10,0 - 12,5
z wyjątkiem poz. 37 i 38
3757130, 31, 8Autoklawy do hydrolizy, neutralizatory stalowe,
neutralizatory i hydrolizatory betonowe lub murowane25,0
38579000, 003Destruktory, młynki młotkowe, maszyny i urządzenia do
przerobu odpadków zwierzęcych17,0 - 20,0
01, 09
3958 Maszyny do robót ziemnych, budowlanych i drogowych14,0 - 17,0
z wyjątkiem poz. 40-43
40580, 581 Maszyny do robót ziemnych i fundamentowych (z wyjątkiem
wymienionych w poz. 41), maszyny do robót budowlanych (z wyjątkiem rodzaju
581-2, i 4 oraz z rodzaju 581-3 zacieraczki do tynku), szczotki
mechaniczne i osprzęt roboczy do utrzymania dróg20,0
5823
415812, 4Wibratory i wibromłoty oraz z rodzaju 581-3 zacieraczki do
tynku.50,0
42 Z rodzaju 582-1 pojemniki do bitumu stalowe powyżej 20.000 l
pojemności oraz z rodzaju 582-2 odśnieżarki o mocy silników powyżej 120
KM7,0 - 8,5
435830, 1Koparki i zwałowarki w kopalniach odkrywkowych węgla, koparki w
piaskowniach przemysłu węglowego5,0 - 6,0
4459 Maszyny rolnicze i gospodarki leśnej10,0 - 12,5
456 Urządzenia techniczne8,5-10,0
z wyjątkiem poz. 46-52
46600, 601 Zbiorniki naziemne z cegły betonowe i żelbetowe (z wyjątkiem z
wykładziną chemoodporną dla kwasu ponitracyjnego), urządzenia telefoniczne
systemów nośnych na liniach wysokiego napięcia i urządzenia telefonii na
przewodach zawieszonych pod przewodami wysokiego napięcia, wyciągi
kopalniane (bez wyciągów przy głębieniu szybów), towarowe kolejki linowe i
dźwignice linowe, akumulatory hydrauliczne, wagi wozowe, wagonowe i inne
wbudowane4,0 - 5,0
6237
6417
648
657
660
47629 Telefony komórkowe15,0 - 20,0
48669 Kasy fiskalne i rejestrujące (z wyjątkiem zaliczonych do poz.
13)15,0 - 20,0
49610 do 615 Urządzenia rozdzielcze i aparatura energii elektrycznej
przewoźna, dźwigniki, wciągniki i wciągarki przejezdne oraz nieprzejezdne,
kołowroty i wyciągi (z wyjątkiem rodzaju 641-63 oraz z rodzaju 641-7
wyciągi kopalniane, łącznie z wyciągami przy głębieniu szybów, a także
wyciągi kolei i kolejek linowych), projektory przenośne 16 mm i 35 mm,
kontenery14,0 - 17,0
641
6621
681
50633, 634 Baterie akumulatorów elektrycznych stałych (stacyjnych) i
przewoźnych, ekrany kinowe20,0
6625
516440Przenośniki zgrzebłowe ciężkie i lekkie w kopalniach węgla50,0
52644 0-4Przenośniki w kopalniach i zakładach przetwórczych rud i węgla,
urządzenia do przeprowadzania badań technicznych, aparaty
kontrolno-pomiarowe elektryczne i elektroniczne do mierzenia wielkości
elektrycznych i nieelektrycznych17,0 - 20,0
664
5370, 71, 72, 73, 77 Tabor szynowy i tabor pływający6,0 - 7,0
z wyjątkiem poz. 54-56
54700-706 7 Drezyny i przyczepy do drezyn, lokomotywy akumulatorowe, wozy
kopalniane, kontenery pływające, wodoloty oraz łodzie różnego typu, tabor
lotniczy12,5 - 14,0
710 do 71201 do 03
10 do 14
77013
773 1010
780-781
55740, 741 Pojazdy mechaniczne, szybowce17,0 - 20,0
742, 744
782
56743, 745 Samochody specjalne, trolejbusy i samochody ciężarowe o
napędzie elektrycznym, ciągniki, przyczepy i naczepy, tabor konny,
pozostały tabor bezszynowy12,5 - 14,0
746, 747
748, 75, 76
57 Inne nie wymieniane maszyny, urządzenia i środki transportowe12,5 -
17,0
588 Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie17,0 - 20,0
z wyjątkiem poz. 59-62
59801 0 Elektroniczna aparatura kontrolno-pomiarowa do przeprowadzania
badań laboratoryjnych, aparaty i sprzęt hydro- i mechanoterapii,
wyposażenie cyrków20,0 - 25,0
802 0
804
60803 Maszyny biurowe oraz dalekopisy do maszyn matematycznych12,5 - 14,0
61805 Wyposażenie teatrów, kin itp., instrumenty muzyczne8,5 - 10,0
62806 Kioski, budki, domki kempingowe10,0
63 Plantacje wikliny10,0
* Według Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych, wprowadzonej zarządzeniem Nr
51 Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie
stosowania Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych.
Objaśnienia:
1. W razie podwyższania lub obniżania stawek amortyzacyjnych podanych w wykazie
za pomocą odpowiednich współczynników, mnoży się właściwe dla danych środków
trwałych stawki amortyzacyjne, ustalone w wykazie dla warunków normalnych, przez
odpowiedni współczynnik określony w § 9 ust. 3, 7 i 8 rozporządzenia; zasada ta
obowiązuje także w przypadku obniżenia stawek amortyzacyjnych na podstawie § 9
ust. 6.
2. Za pogorszone warunki używania uważa się używanie budynku lub budowli pod
ciągłym działaniem wody, par wodnych, znacznych drgań, nagłych zmian temperatury
oraz innych czynników powodujących przyspieszenie zużycia obiektu.
Za złe warunki używania uważa się używanie budynku lub budowli pod ciągłym
wpływem silnej agresji chemicznej, w razie gdy są to obiekty, w których wytwarza
się, stosuje w produkcji lub przechowuje agresywne środki chemiczne. Dotyczy to
również wypadków silnego działania na środek trwały agresywnych środków
chemicznych rozproszonych w atmosferze, wodzie lub wydzielających się w postaci
oparów, których źródłem są inne obiekty znajdujące się w pobliżu.
3. Przez maszyny i urządzenia grupy 4-6 poddane szybkiemu postępowi
technicznemu, o których mowa w § 9 ust. 3 pkt 3 lit. g) rozporządzenia, rozumie
się maszyny, urządzenia i aparaturę, w których zastosowane są układy
mikroprocesorowe lub systemy komputerowe spełniające założone funkcje dzięki
wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, a także pozostałą aparaturę
naukowo-badawczą i doświadczalno-produkcyjną.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 30 grudnia 1996 r.
w sprawie nadania statutu Agencji Rezerw Artykułów Sanitarnych.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 6, poz. 36)
Na podstawie art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach
państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw (Dz. U. Nr 90, poz. 404 i Nr 156,
poz. 775) zarządza się, co następuje:
§ 1. Agencji Rezerw Artykułów Sanitarnych nadaje się statut stanowiący załącznik
do rozporządzenia.
§ 2. Upoważnia się Agencję Rezerw Artykułów Sanitarnych do zawierania i
realizacji umów z podmiotami gospodarczymi na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy z
dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R.J. Żochowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30
grudnia 1996 r. (poz. 36)
STATUT AGENCJI REZERW ARTYKUŁÓW SANITARNYCH
I. Postanowienia ogólne
§ 1. Agencja Rezerw Artykułów Sanitarnych, zwana dalej "Agencją", działa na
podstawie ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach
obowiązkowych paliw (Dz. U. Nr 90, poz. 404 i Nr 156, poz. 775), zwanej dalej
"ustawą", oraz statutu.
§ 2. 1. Agencja działa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Agencja używa pieczęci urzędowej (okrągłej) z wizerunkiem orła oraz napisem w
otoku: Agencja Rezerw Artykułów Sanitarnych.
§ 3. 1. Agencja realizuje zadania wynikające z ustawy w zakresie tworzenia i
gospodarowania rezerwami leków, materiałów medycznych, w tym artykułów
sanitarnych.
2. Do zadań wymienionych w ust. 1 należy w szczególności:
1) ustalanie projektów rocznych i wieloletnich planów rzeczowych i finansowych
rezerw mobilizacyjnych i gospodarczych,
2) gromadzenie rezerw, lokalizacja ich zgodnie z planami obronnymi opracowanymi
przez upoważnione organy oraz zabezpieczenie odpowiedniej jakości w czasie
przechowywania,
3) przechowywanie rezerw w magazynach własnych i obcych,
4) wymiana (rotacja) rezerw,
5) utrzymywanie rezerw w stałej gotowości do natychmiastowego użycia,
6) sprzedaż i zakupy odtworzeniowe rezerw,
7) prowadzenie zbiorczej ewidencji rezerw i sprawozdawczości zgodnie z
obowiązującymi przepisami,
8) nadzór i kontrola nad działalnością oddziałów terenowych Agencji,
9) kontrola przechowywanych rezerw w magazynach własnych i obcych,
10) wykonywanie innych zadań w zakresie rezerw leków i materiałów medycznych, w
tym artykułów sanitarnych, zleconych przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej.
II. Prezes Agencji
§ 4. Prezes jest organem zarządzającym i wykonawczym Agencji, reprezentuje ją na
zewnątrz i ponosi odpowiedzialność za realizację zadań określonych ustawą.
§ 5. 1. Prezes Agencji działa przy pomocy zastępców prezesa, głównego
księgowego, naczelników wydziałów Biura Prezesa Agencji oraz dyrektorów
oddziałów terenowych Agencji, zwanych dalej "dyrektorami oddziałów", którzy są
przed nim odpowiedzialni za całość spraw objętych ich zakresem działania.
2. Podział zadań pomiędzy prezesa Agencji, zastępców prezesa, głównego
księgowego, naczelników wydziałów Biura Prezesa Agencji, dyrektorów oddziałów
Agencji oraz ich zadania, wynikające z tytułu nadzoru nad działalnością
podporządkowanych im jednostek organizacyjnych, określa prezes Agencji w
regulaminie organizacyjnym Agencji.
3. Do wykonywania czynności prawnych wynikających z zadań Agencji prezes Agencji
może udzielać pełnomocnictw zastępcom prezesa, głównemu księgowemu i dyrektorom
oddziałów Agencji.
§ 6. Do realizacji określonych zadań prezes Agencji może powoływać stałe lub
doraźne zespoły problemowe, w skład których mogą wchodzić pracownicy Agencji
oraz eksperci.
§ 7. Prezes Agencji tworzy, łączy i znosi oddziały terenowe Agencji.
III. Biuro Prezesa Agencji
§ 8. 1. Prezes Agencji swoje obowiązki realizuje przy pomocy Biura Prezesa
Agencji, zwanego dalej "Biurem Agencji".
2. W skład Biura Agencji wchodzą wydziały, sekcje i samodzielne stanowiska
pracy.
3. Szczegółową strukturę organizacyjną Biura Agencji określa regulamin
organizacyjny.
§ 9. Prezes Agencji w regulaminie organizacyjnym Agencji określa:
1) zakresy czynności zastępców prezesa, głównego księgowego oraz naczelników
wydziałów,
2) wykaz i zakresy działania oraz podporządkowania wydziałów, sekcji i
samodzielnych stanowisk pracy.
IV. Oddziały Agencji
§ 10. 1. Pracami oddziału Agencji kieruje dyrektor, który ponosi
odpowiedzialność przed prezesem Agencji za całość spraw objętych zakresem jego
działania.
2. Dyrektor oddziału Agencji reprezentuje oddział na zewnątrz i działa w
granicach określonych przez statut, regulamin organizacyjny oraz pełnomocnictw
udzielonych przez prezesa Agencji.
§ 11. Dyrektor, o którym mowa w § 10, pełni funkcję pracodawcy w rozumieniu
przepisów Kodeksu pracy w stosunku do osób zatrudnionych w oddziale Agencji.
V. Zasady gospodarki finansowej Agencji
§ 12. 1. Agencja prowadzi samodzielną gospodarkę finansową w zakresie rezerw i
gospodaruje posiadanym majątkiem zgodnie z obowiązującymi przepisami, w oparciu
o roczne plany finansowe.
2. Roczny plan finansowy zawiera przewidywane przychody i wydatki na realizację
zadań Agencji, jak również na pokrycie kosztów jej funkcjonowania.
3. Roczny plan finansowy zatwierdza Minister Zdrowia i Opieki Społecznej.
§ 13. 1. Przychodami Agencji są:
1) dotacje budżetowe określone corocznie we właściwej ustawie,
2) wpływy uzyskiwane ze sprzedaży ponadnormatywnych i zbędnych rezerw,
3) wpływy z tytułu lokat środków na rachunkach bankowych,
4) inne wpływy wynikające z obrotu posiadanymi składnikami majątku trwałego i
obrotowego oraz świadczonymi na zewnątrz usługami.
2. Wydatkami Agencji są:
1) koszty związane z magazynowaniem i wymianą (rotacją) przechowywanych rezerw,
2) zakupy uzupełniające rezerwy do wysokości ustalonej przez Ministra Zdrowia i
Opieki Społecznej,
3) inwestycje,
4) koszty własne dotyczące bieżącej działalności,
5) inne wynikające z ustawowej i statutowej działalności Agencji.
§ 14. Agencja może zaciągnąć za zgodą Ministra Finansów kredyty krótkoterminowe
i długoterminowe na uzupełnienie środków wyszczególnionych w § 13 ust. 2 w celu
pełnego pokrycia wydatków.
§ 15. Agencja zatrzymuje całość nadwyżki środków finansowych uzyskanych w danym
roku budżetowym na finansowanie działalności w zakresie rezerw w latach
następnych.
§ 16. 1. Agencja tworzy fundusz statutowy.
2. Fundusz statutowy odzwierciedla równowartość przejętej części majątku Skarbu
Państwa od likwidowanego Zarządu Artykułów Sanitarnych.
3. Fundusz statutowy zwiększa się z nadwyżki finansowej powstałej w danym roku
budżetowym stosownie do przepisu art. 14 ust. 4 pkt 1 ustawy.
4. Fundusz statutowy przeznacza się na:
1) finansowanie przyrostu i odbudowy rezerw,
2) finansowanie inwestycji, w tym również wartości niematerialnych i prawnych,
3) pokrycie ewentualnej straty bilansowej powstałej w roku obrotowym.
5. Agencja tworzy zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.
§ 17. Agencja prowadzi rachunkowość w oparciu o zakładowy plan kont, ustalony
przez prezesa Agencji, opracowany na podstawie ogólnych zasad rachunkowości.
§ 18. 1. Agencja przejmie zadania i obowiązki oraz środki rzeczowe i finansowe
od Zarządu Artykułów Sanitarnych z siedzibą w Warszawie oraz jego oddziałów
terenowych.
2. Przejęcie przez Agencję środków rzeczowych i finansowych, o których mowa w
ust. 1, następuje protokolarnie według stanu wynikającego z bilansu
sporządzonego na dzień 31 grudnia 1996 r.
VI. System kontroli wewnętrznej
§ 19. 1. Za zorganizowanie i prawidłowe funkcjonowanie kontroli wewnętrznej, a
także za należyte wykorzystanie wyników kontroli, odpowiedzialny jest prezes
Agencji.
2. Czynności kontrolne w zakresie swojego działania wykonują z urzędu zastępcy
prezesa, główny księgowy, kierownicy komórek organizacyjnych oraz dyrektorzy
oddziałów Agencji.
§ 20. 1. Kontroli wewnętrznej podlegają wszystkie komórki organizacyjne oraz
oddziały Agencji.
2. Kontrola wewnętrzna prowadzona jest w oparciu o regulamin kontroli
wewnętrznej.
3. W razie ujawnienia w toku kontroli czynu mającego znamiona przestępstwa,
kontrolujący niezwłocznie zawiadamia o tym prezesa Agencji.
§ 21. 1. Czynności kontrolne są przeprowadzane przez pracowników Agencji na
podstawie imiennego upoważnienia wystawionego przez prezesa Agencji.
2. Pracownicy Agencji są obowiązani do udzielania, na żądanie kontrolujących,
niezbędnych wyjaśnień i udostępniania posiadanych dokumentów.
§ 22. Wyniki kontroli stanowią podstawę wszczęcia przez prezesa Agencji działań
zapobiegających powstawaniu nieprawidłowości.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 30 grudnia 1996 r.
w sprawie sposobu i trybu uzyskiwania informacji od prokuratora lub stanowiska
sądu rodzinnego o niewyrażeniu sprzeciwu na pobranie ze zwłok komórek, tkanek i
narządów.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 6, poz. 37)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o pobieraniu i
przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. Nr 138, poz. 682) zarządza
się, co następuje:
§ 1. 1. Jeżeli komórki, tkanki lub narządy mają być pobrane ze zwłok osoby w
przypadku, gdy zachodzi podejrzenie, że zgon jej nastąpił w wyniku czynu
zabronionego pod groźbą kary, kierownik jednostki organizacyjnej służby zdrowia,
w której ma nastąpić ich pobranie, albo lekarz przez niego upoważniony występuje
do właściwego prokuratora lub sądu rodzinnego w celu uzyskania informacji lub
stanowiska, czy zgłasza sprzeciw wobec zamiaru pobrania komórek, tkanek i
narządów.
2. W przypadku gdy nie zostało wszczęte postępowanie przygotowawcze, właściwym
prokuratorem jest prokurator rejonowy, w którego rejonie został popełniony czyn
powodujący śmierć albo w którego rejonie nastąpił zgon, a gdy i to nie jest
wiadome - prokurator, w którego rejonie zostały odnalezione zwłoki.
§ 2. 1. Wystąpienie, o którym mowa w § 1, przedstawia się na piśmie.
2. W przypadkach nie cierpiących zwłoki wystąpienie może być przekazane faksem
lub jego treść podana telefonicznie, telegraficznie lub w inny sposób.
3. Wystąpienie w formie, o której mowa w ust. 2, należy niezwłocznie potwierdzić
wystąpieniem na piśmie.
§ 3. 1. Wystąpienie, o którym mowa w § 2, powinno zawierać:
1) imię i nazwisko zmarłego, datę i miejsce urodzenia, imiona rodziców oraz
numer dokumentu tożsamości, chyba że dane te nie są znane,
2) datę zgonu,
3) wskazanie okoliczności, które doprowadziły do śmierci, ze szczególnym
uwzględnieniem tych, które wskazują, że zgon mógł być wynikiem czynu
zabronionego pod groźbą kary,
4) określenie komórek, tkanek lub narządów, które mają być pobrane,
5) oświadczenie lekarza, że pobranie komórek, tkanek lub narządów nie będzie
stanowiło przeszkody w ustaleniu przyczyny zgonu.
2. Do wystąpienia na piśmie dołącza się dokument o stwierdzeniu zgonu osoby,
której dotyczy wystąpienie.
§ 4. Protokół pobrania komórek, tkanek i narządów dołącza się do protokołu
oględzin zwłok i ich otwarcia, jeżeli pobranie odbywa się przed oględzinami
zwłok.
§ 5. 1. O wyrażonym sprzeciwie lub jego braku prokurator lub sąd rodzinny
niezwłocznie powiadamia występującego na piśmie bądź telefonicznie lub
telegraficznie.
2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać dane wymienione w § 3
ust. 1 pkt 1, 2 i 4.
3. Jeżeli powiadomienie nastąpiło telefonicznie lub telegraficznie, powinno być
ono niezwłocznie potwierdzone na piśmie.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: w z. K. Kuszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 19 grudnia 1996 r.
w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 7, poz. 38)
Na podstawie art. 8 ust. 4, art. 18 i 20 ust. 4, art. 24, 25 ust. 5, art. 29
ust. 5, art. 34 ust. 2, art. 39 i 49 ust. 5, art. 50 ust. 2, art. 56 i 74 ust.
2, art. 80 ust. 2 i art. 87 oraz w związku z art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 30
czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 8,
poz. 31 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 10, poz. 36 oraz z 1996 r. Nr 7, poz.
44) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. 1. Rozporządzenie reguluje, z zastrzeżeniem ust. 2, powoływanie do
zawodowej służby wojskowej, szczegółowe zasady i tryb pełnienia tej służby przez
żołnierzy zawodowych, zwalnianie z niej, a także niektóre ich prawa i obowiązki
związane z pełnieniem zawodowej służby wojskowej.
2. Szczegółowe zasady i tryb pełnienia służby wojskowej przez żołnierzy
zawodowych po ogłoszeniu mobilizacji i wojny, w tym przenoszenia żołnierzy
zawodowych do dyspozycji oraz pełnienia służby wojskowej w okresie przebywania w
dyspozycji, postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych do pełnienia
służby poza resortem obrony narodowej, opiniowania żołnierzy zawodowych,
zapoznawania ich z opinią służbową oraz wnoszenia i rozpatrywania odwołań,
mianowania żołnierzy zawodowych na kolejne stopnie wojskowe do stopnia
pułkownika (komandora) włącznie, wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska
służbowe i zwalniania z tych stanowisk, powoływania w przypadkach szczególnych
do zawodowej służby wojskowej, udzielania urlopów żołnierzom zawodowym oraz
odwoływania z tych urlopów, a także zwalniania z zawodowej służby wojskowej,
regulują odrębne przepisy.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu mówi się:
1) o ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 30 czerwca 1970 r. o
służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 8, poz. 31 i Nr 54,
poz. 254, z 1994 r. Nr 10, poz. 36 oraz z 1996 r. Nr 7, poz. 44);
2) o stanie zmiennym w wyższych szkołach wojskowych - należy przez to rozumieć
żołnierzy zawodowych będących słuchaczami w wyższej szkole wojskowej;
3) o żołnierzu w służbie stałej - należy przez to rozumieć żołnierza pełniącego
zawodową służbę wojskową w dniu 9 grudnia 1991 r. oraz żołnierza powołanego do
zawodowej służby wojskowej jako służby stałej;
4) o żołnierzu w służbie kontraktowej - należy przez to rozumieć żołnierza
powołanego do zawodowej służby wojskowej jako służby kontraktowej;
5) o kontrakcie - należy przez to rozumieć pisemną umowę zawartą między osobą
zgłaszającą chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej a organem właściwym do
zawarcia kontraktu;
6) o wyższych szkołach wojskowych - należy przez to rozumieć wyższe szkoły
oficerskie i akademie wojskowe;
7) o wojskowym komendancie uzupełnień - należy przez to rozumieć wojskowego
komendanta uzupełnień właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego
(zamieszkania) żołnierza lub jego pobytu czasowego trwającego ponad dwa
miesiące, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej;
8) o organie wojskowym - należy przez to rozumieć dowódcę (szefa, dyrektora,
komendanta) jednostki wojskowej (jednostki organizacyjnej w resorcie obrony
narodowej).
§ 3. 1. Wnioski w sprawach personalnych żołnierzy zawodowych przesyła się drogą
służbową, z wyjątkiem przypadków określonych w innych przepisach.
2. Wnioski skierowane do Ministra Obrony Narodowej przesyła się drogą służbową
przez Dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego.
3. Dokumenty w sprawach personalnych żołnierzy zawodowych, a w szczególności
wnioski o zwolnienie, mianowanie i odznaczenie oraz rozkazy personalne,
podpisują właściwi dowódcy (przełożeni).
4. W razie wniesienia pisemnego wniosku, o którym mowa w ust. 1, osobiście przez
żołnierza, otrzymujący wniosek jest obowiązany potwierdzić jego przyjęcie,
umieszczając na oryginale i na kopii datę przyjęcia wniosku oraz swój czytelny
podpis.
Rozdział 2
Powoływanie do zawodowej służby wojskowej
§ 4. Powołanie do służby stałej następuje:
1) w stosunku do absolwentów i słuchaczy szkół kształcących kandydatów na
żołnierzy zawodowych - na wniosek złożony przed przyjęciem do tych szkół;
2) w stosunku do słuchaczy szkół kształcących kandydatów na oficerów lub
chorążych zawodowych, którzy nie ukończyli nauki oraz nie złożyli z wynikiem
pozytywnym egzaminów końcowych - na wniosek o powołanie do tej służby,
odpowiednio w korpusie chorążych zawodowych lub podoficerów zawodowych;
3) w stosunku do żołnierzy skierowanych przez organy wojskowe na studia lub
naukę do szkół niewojskowych - na wniosek złożony przed skierowaniem na te
studia lub naukę;
4) w stosunku do żołnierzy w służbie kontraktowej - na wniosek lub za ich zgodą
na powołanie do służby stałej.
§ 5. Chorążowie zawodowi i podoficerowie zawodowi pełniący służbę stałą,
mianowani na stopień podporucznika, pełnią nadal zawodową służbę wojskową jako
służbę stałą w korpusie oficerów zawodowych na podstawie wniosków złożonych
przed powołaniem do służby zawodowej w poprzednich korpusach.
§ 6. Do służby stałej powołują:
1) Minister Obrony Narodowej:
a) absolwentów i słuchaczy wyższej szkoły wojskowej,
b) absolwentów szkoły wyższej niewojskowej, skierowanych na te studia przez
organ wojskowy,
c) absolwentów szkoły kształcącej kandydatów na chorążych zawodowych,
d) słuchaczy wyższej szkoły wojskowej, którzy nie ukończyli nauki oraz nie
złożyli z wynikiem pozytywnym egzaminów końcowych, a ich wniosek o powołanie do
służby stałej został rozpatrzony pozytywnie, po mianowaniu na stopień wojskowy
młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki),
e) oficerów ze służby kontraktowej;
2) dowódcy rodzajów Sił Zbrojnych lub dowódcy okręgów wojskowych - słuchaczy
podporządkowanych im szkół kształcących kandydatów na chorążych zawodowych,
którzy nie ukończyli nauki oraz nie złożyli z wynikiem pozytywnym egzaminów
końcowych, a ich wniosek o powołanie do służby stałej został rozpatrzony
pozytywnie, oraz absolwentów podporządkowanych im szkół kształcących kandydatów
na podoficerów zawodowych - po mianowaniu na stopień wojskowy plutonowego
(bosmanmata), a także chorążych i podoficerów ze służby kontraktowej, gdy służba
ta ma być pełniona w jednostce wojskowej podległej tym dowódcom;
3) Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego - słuchaczy szkoły
wojskowej w pozostałych przypadkach, w których do powołania ich do służby stałej
nie są właściwi dowódcy rodzajów Sił Zbrojnych lub dowódcy okręgów wojskowych.
§ 7. Rozkaz personalny o powołaniu do służby stałej wykonuje w stosunku do:
1) absolwenta i słuchacza szkoły kształcącej kandydatów na żołnierzy zawodowych
- komendant szkoły;
2) absolwenta szkoły wyższej niewojskowej, skierowanego na studia przez organ
wojskowy - komendant szkoły wojskowej, której ewidencją był objęty;
3) słuchacza szkoły kształcącej kandydatów na oficerów lub chorążych zawodowych,
który nie ukończył nauki oraz nie złożył z wynikiem pozytywnym egzaminów
końcowych - komendant szkoły.
§ 8. O powołaniu do służby stałej absolwenta (słuchacza), o którym mowa w § 7,
komendant szkoły zawiadamia wojskowego komendanta uzupełnień, który powołał go
do służby kandydackiej.
§ 9. Dniem rozpoczęcia pełnienia zawodowej służby wojskowej jest w odniesieniu
do:
1) absolwenta i słuchacza szkoły kształcącej kandydatów na żołnierzy zawodowych
oraz absolwenta szkoły niewojskowej, do której byli skierowani przez organ
wojskowy, a także żołnierza, o którym mowa w art. 11 ustawy - dzień mianowania
go na pierwszy stopień wojskowy w odpowiednim korpusie żołnierzy zawodowych;
2) żołnierza rezerwy (z wyjątkiem odbywającego okresową służbę wojskową) - dzień
stawienia się do służby w jednostce wojskowej;
3) żołnierza rezerwy odbywającego okresową służbę wojskową - dzień określony w
rozkazie personalnym o powołaniu do zawodowej służby wojskowej.
§ 10. 1. Absolwent szkoły wojskowej, absolwent szkoły niewojskowej, do której
był skierowany przez organ wojskowy, a także słuchacz Wojskowej Akademii
Technicznej i Akademii Marynarki Wojennej, który po ukończeniu IV roku studiów
został mianowany na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki) i
powołany do służby stałej, pełni służbę obowiązkową od dnia rozpoczęcia
zawodowej służby wojskowej (§ 9 pkt 1).
2. Słuchacz szkoły kształcącej kandydatów na oficerów zawodowych lub chorążych
zawodowych, który nie ukończył nauki oraz nie złożył z wynikiem pozytywnym
egzaminów końcowych i został na swój wniosek powołany do służby stałej
odpowiednio w korpusie chorążych zawodowych lub podoficerów zawodowych, pełni
służbę obowiązkową w wymiarze przewidzianym odpowiednio dla chorążych zawodowych
lub podoficerów zawodowych.
3. Ukończenie przez żołnierza zawodowego, w czasie pełnienia przez niego służby
stałej, studiów lub nauki w szkole wojskowej lub niewojskowej nie zobowiązuje go
do odbywania z tego tytułu służby obowiązkowej, z wyjątkiem słuchaczy, o których
mowa w ust. 1.
§ 11. 1. Osoba zainteresowana pełnieniem zawodowej służby wojskowej jako służby
kontraktowej zgłasza się do wojskowego komendanta uzupełnień.
2. Wojskowy komendant uzupełnień ustala, czy osoba określona w ust. 1 spełnia
warunki do powołania jej do służby kontraktowej, przewidziane w art. 13 lub 17
ustawy.
3. Jeżeli osoba zainteresowana spełnia warunki do powołania jej do służby
kontraktowej, wojskowy komendant uzupełnień zapoznaje ją z zasadami i trybem
pełnienia tej służby.
§ 12. Dowódca jednostki wojskowej zawiadamia wojskowego komendanta uzupełnień,
właściwego ze względu na miejsce stacjonowania jednostki, o nie obsadzonych
stanowiskach, na których mogą pełnić służbę kontraktową oficerowie, chorążowie i
podoficerowie.
§ 13. 1. Wojskowy komendant uzupełnień, po dokonaniu czynności określonych w §
11 ust. 2 i 3, kieruje osobę zainteresowaną pełnieniem służby kontraktowej do
dowódcy jednostki wojskowej, w której znajdują się nie obsadzone stanowiska
przewidziane dla żołnierzy w służbie kontraktowej, w celu odbycia rozmowy.
2. Skierowanie następuje do jednostki, którą wskaże osoba zainteresowana, jeżeli
w jednostce tej znajduje się nie obsadzone stanowisko, na którym osoba ta
mogłaby pełnić służbę kontraktową.
3. Skierowanie, o którym mowa w ust. 2, w odniesieniu do osoby zainteresowanej
pełnieniem służby na stanowisku służbowym związanym z pełnieniem posług
religijnych, następuje zgodnie ze wskazaniem właściwego ordynariusza
(równorzędnego), jeżeli w jednostce tej znajduje się nie obsadzone stanowisko,
na którym osoba taka mogłaby pełnić służbę kontraktową.
4. Dowódca jednostki wojskowej powiadamia w formie pisemnej o wyniku rozmowy
wojskowego komendanta uzupełnień, a ponadto w odniesieniu do osób, o których
mowa w ust. 3, także właściwego ordynariusza (równorzędnego). W przypadku
pozytywnego wyniku rozmowy komendant przyjmuje od osoby zainteresowanej pisemny
wniosek o powołanie do służby kontraktowej.
5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 4, dołącza się:
1) odpis skrócony aktu urodzenia;
2) dokument stwierdzający uzyskanie wymaganego wykształcenia.
6. Po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w ust. 4, wojskowy komendant uzupełnień
niezwłocznie:
1) kieruje do Centralnego Rejestru Skazanych zapytanie o karalność osoby, która
złożyła wniosek o powołanie do służby;
2) kieruje osobę składającą wniosek do właściwej wojskowej komisji lekarskiej w
celu ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do zawodowej służby wojskowej.
§ 14. 1. Wojskowy komendant uzupełnień dokonuje na wniosku o powołanie do służby
kontraktowej adnotacji o czynnościach określonych w § 11 ust. 2 i 3 oraz § 13, a
następnie przesyła go drogą służbową wraz z posiadanymi dokumentami do:
1) Dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego - gdy osoba
zainteresowana wnosi o powołanie do służby w korpusie oficerów zawodowych, z
zastrzeżeniem, że jeżeli wniosek o powołanie do służby kontraktowej złożyła
osoba, o której mowa w § 13 ust. 3 - za pośrednictwem właściwego ordynariusza
(równorzędnego);
2) dowódcy okręgu wojskowego - jeżeli osoba zainteresowana ma pełnić służbę w
jednostce wojskowej, która podlega temu dowódcy, a do Dyrektora Departamentu
Kadr i Szkolnictwa Wojskowego w przypadkach innej podległości - gdy osoba ta
wnosi o powołanie do służby w korpusie chorążych zawodowych lub podoficerów
zawodowych.
2. Rozkaz personalny o powołaniu do służby kontraktowej wydają:
1) Minister Obrony Narodowej - w przypadku oficera;
2) organ wojskowy wymieniony w ust. 1 pkt 2 - odpowiednio w przypadku chorążego
zawodowego lub podoficera zawodowego.
3. Organem wojskowym właściwym do zawarcia kontraktu z osobą zainteresowaną
pełnieniem służby kontraktowej jest dowódca jednostki wojskowej.
4. Organy wojskowe określone w ust. 1 przesyłają rozkazy lub wyciągi z rozkazów
personalnych o powołaniu do służby kontraktowej do wojskowego komendanta
uzupełnień i do dowódcy jednostki wojskowej, w której osoba zainteresowana ma
pełnić służbę, a także odpowiednio do dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych, dowódcy
okręgu wojskowego lub właściwego ordynariusza (równorzędnego).
5. Po otrzymaniu wyciągu z rozkazu personalnego o powołaniu do służby
kontraktowej wojskowy komendant uzupełnień kieruje osobę zainteresowaną do
organu wojskowego, o którym mowa w ust. 3, w celu zawarcia kontraktu.
§ 15. 1. Żołnierz nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, o którym mowa w
art. 13 ust. 1 pkt 2 lit. c) oraz pkt 3 lit. c) ustawy, zainteresowany
pełnieniem służby kontraktowej, występuje z wnioskiem o powołanie do tej służby
do:
1) dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych lub dowódcy okręgu wojskowego, w przypadku gdy
służba ta ma być pełniona w jednostce wojskowej, podległej temu dowódcy;
2) Dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego - w pozostałych
przypadkach.
2. Przepisy § 13 ust. 5 i 6 stosuje się odpowiednio do żołnierza, o którym mowa
w ust. 1.
3. Rozkaz personalny o powołaniu żołnierza nadterminowej zasadniczej służby
wojskowej wydaje organ, o którym mowa w ust. 1.
§ 16. 1. Osoba zainteresowana oraz dowódca jednostki wojskowej, w której ma ona
pełnić służbę kontraktową, po otrzymaniu wyciągu z rozkazu personalnego
zawierają kontrakt. Dowódca jednostki wojskowej powiadamia właściwego wojskowego
komendanta uzupełnień o zawarciu kontraktu oraz dacie rozpoczęcia służby przez
osobę zainteresowaną.
2. Osoba zainteresowana rozpoczyna pełnienie służby kontraktowej z dniem
określonym w kontrakcie.
§ 17. 1. W razie powołania do służby kontraktowej żołnierza rezerwy lub osoby, o
której mowa w art. 17 ust. 1 ustawy, wojskowy komendant uzupełnień doręcza
zainteresowanemu kartę powołania co najmniej na trzydzieści dni przed datą
stawienia się w jednostce wojskowej.
2. Jednocześnie z doręczeniem karty powołania wojskowy komendant uzupełnień
zawiadamia zakład pracy zatrudniający żołnierza rezerwy o powołaniu go do służby
kontraktowej.
3. Żołnierz rezerwy lub osoba, o której mowa w art. 17 ust. 1 ustawy, powołany
do służby kontraktowej, stawia się do tej służby w terminie i miejscu
określonych w karcie powołania.
4. Dowódca jednostki wojskowej w terminie czterdziestu ośmiu godzin od chwili
stawienia się do służby żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17
ust. 1 ustawy, zwraca kartę powołania wojskowemu komendantowi uzupełnień.
5. Jeżeli wojskowy komendant uzupełnień w terminie siedmiu dni od daty stawienia
się żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17 ust. 1 ustawy, w
jednostce wojskowej określonej w karcie powołania nie otrzyma zwrotu tej karty,
ustala przyczyny niestawiennictwa i zawiadamia o tym bezpośrednio organ
powołujący go do tej służby, a w odniesieniu do oficera - Dyrektora Departamentu
Kadr i Szkolnictwa Wojskowego.
6. Dzień stawienia się żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17 ust.
1 ustawy, do służby w jednostce wojskowej, stwierdza w rozkazie dowódca tej
jednostki.
§ 18. Kontrakt powinien zawierać:
1) oznaczenie stron kontraktu: stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe
dowódcy jednostki wojskowej; stopień, imię i nazwisko, imię ojca, datę
urodzenia, adres oraz numer dowodu tożsamości osoby powoływanej do służby
kontraktowej;
2) datę i miejsce podpisania kontraktu;
3) określenie daty rozpoczęcia i zakończenia pełnienia służby kontraktowej, w
tym daty rozpoczęcia i zakończenia okresu próbnego;
4) określenie stanowisk służbowych, na jakich osoba zainteresowana może pełnić
służbę kontraktową, oraz wskazanie stanowiska, którego kontrakt dotyczy;
5) oświadczenie osoby zainteresowanej, że znane są jej zasady odbywania służby
kontraktowej;
6) ustalenie, że w okresie służby kontraktowej żołnierz pełniący tę służbę może
być skierowany na specjalistyczne przeszkolenie;
7) podpisy stron kontraktu.
§ 19. 1. Żołnierz zawodowy pełniący służbę kontraktową, o którym mowa w art. 16
ustawy, zainteresowany pełnieniem służby jako służby stałej, występuje z
wnioskiem o powołanie do tej służby do:
1) Ministra Obrony Narodowej - w przypadku oficerów zawodowych;
2) dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych lub dowódcy okręgu wojskowego - w przypadku
chorążych zawodowych lub podoficerów zawodowych, gdy służba ta ma być pełniona w
jednostce wojskowej podległej temu dowódcy, a w pozostałych przypadkach - do
Dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego.
2. Organy wojskowe, o których mowa w ust. 1, odpowiednio ustalają, czy żołnierz
zawodowy, określony w ust. 1, spełnia warunki powołania go do służby stałej,
przewidziane w art. 16 ustawy.
3. Organem uprawnionym do wystąpienia z inicjatywą powołania żołnierza
zawodowego ze służby kontraktowej do służby stałej, z zastrzeżeniem § 163 ust.
3, jest organ, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku kapelana wojskowego - także
właściwy ordynariusz (równorzędny).
4. Rozkaz personalny o powołaniu do służby stałej żołnierza w służbie
kontraktowej wydaje organ, o którym mowa w ust. 1.
Rozdział 3
Zasady zaliczania i przenoszenia żołnierzy zawodowych do poszczególnych korpusów
osobowych, grup i specjalności wojskowych
§ 20. 1. Żołnierza zawodowego zalicza się do odpowiedniego korpusu osobowego,
grupy i specjalności wojskowej, określonych w odrębnych przepisach, stosownie do
posiadanych przez niego kwalifikacji do pełnienia służby wojskowej.
2. Według zasad określonych w ust. 1 zalicza się do korpusu osobowego:
1) absolwenta szkoły wojskowej kształcącej kandydatów na żołnierzy zawodowych,
odpowiednio do kwalifikacji uzyskanych w tej szkole w chwili powoływania go do
zawodowej służby wojskowej, a ponadto do grupy i specjalności wojskowej - z
chwilą wyznaczania na stanowisko służbowe;
2) żołnierza nie wymienionego w pkt 1, odpowiednio do posiadanych kwalifikacji,
a także do grupy i specjalności wojskowej - w chwili powoływania do zawodowej
służby wojskowej.
§ 21. Jeżeli żołnierz posiada kwalifikacje uzasadniające zaliczenie go do więcej
niż jednego korpusu osobowego, grupy lub specjalności wojskowej - ze względu na
rodzaj stanowiska, na które jest albo ma być wyznaczony - można zaliczyć go do
korpusu osobowego, grupy i specjalności wojskowej, odpowiadających jego
kwalifikacjom, choćby nie najwyższym.
§ 22. Żołnierz zawodowy przenoszony w czasie pełnienia służby wojskowej do
innego korpusu osobowego z przyczyn, o których mowa w art. 34 ust. 1 ustawy,
może być uprzednio skierowany na odpowiednie przeszkolenie.
§ 23. Organem wojskowym uprawnionym do przeniesienia żołnierza do innego korpusu
osobowego lub grupy albo specjalności wojskowej, stosownie do kwalifikacji
posiadanych przez żołnierza i z przyczyn określonych w art. 34 ust. 1 ustawy,
jest organ wojskowy uprawniony do wyznaczenia tego żołnierza na stanowisko
służbowe.
§ 24. Organ wojskowy, o którym mowa w § 23, rozpatrując wniosek żołnierza o
przeniesienie do innego korpusu osobowego lub grupy albo specjalności wojskowej,
złożony w trybie art. 34 ust. 1 pkt 1 ustawy, ustala, czy żołnierz posiada
kwalifikacje uzasadniające takie przeniesienie.
§ 25. Żołnierza zawodowego można przenieść do innego korpusu osobowego lub grupy
albo specjalności wojskowej, ze względu na potrzeby Sił Zbrojnych, o których
mowa w art. 34 ust. 1 pkt 3 ustawy, w szczególności w razie:
1) zniesienia korpusu osobowego lub grupy albo specjalności wojskowej w tym
korpusie, do których żołnierz był zaliczony, bądź zmniejszenia stanu etatowego w
obrębie korpusu osobowego;
2) utworzenia nowego korpusu osobowego lub grupy albo specjalności wojskowej w
istniejącym korpusie osobowym bądź z uwagi na konieczność dokonania uzupełnienia
w istniejących korpusach osobowych lub grupach albo specjalnościach wojskowych.
§ 26. Przeniesienie żołnierza zawodowego do innego korpusu osobowego, grupy i
specjalności wojskowej następuje przez wyznaczenie go na stanowisko służbowe
decyzją (rozkazem) organu wojskowego, o którym mowa w § 23.
Rozdział 4
Mianowanie na stopnie wojskowe
§ 27. Na pierwszy stopień wojskowy mianuje:
1) w korpusie oficerów zawodowych - na podstawie art. 76 ust. 4 ustawy z dnia 21
listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.
U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43,
poz. 165 oraz z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496) -
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Ministra Obrony Narodowej;
2) w korpusie chorążych zawodowych - Minister Obrony Narodowej;
3) w korpusie podoficerów zawodowych - dowódca (szef) uprawniony do powoływania
podoficerów do zawodowej służby wojskowej.
§ 28. Słuchacza szkoły kształcącej kandydatów na oficerów zawodowych, który nie
ukończył nauki w tej szkole oraz nie złożył z wynikiem pomyślnym egzaminu
końcowego, mianuje się na stopień młodszego chorążego (młodszego chorążego
marynarki), jeżeli jego wniosek o powołanie do służby stałej w korpusie
chorążych został rozpatrzony pozytywnie.
§ 29. Słuchacza szkoły kształcącej kandydatów na chorążych zawodowych, który nie
ukończył nauki w tej szkole oraz nie złożył z wynikiem pomyślnym egzaminu
końcowego, mianuje się na stopień plutonowego (bosmanmata), jeżeli jego wniosek
o powołanie do służby stałej w korpusie podoficerów został rozpatrzony
pozytywnie.
§ 30. 1. Na stopień podporucznika mianuje się, w związku z powołaniem do służby
kontraktowej w trybie art. 17 ust. 1 ustawy, osobę posiadającą wyższe
wykształcenie bądź szczególne kwalifikacje, o których mowa w art. 35 ust. 4
ustawy.
2. Na stopień młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki) lub
plutonowego (bosmanmata) mianuje się, w związku z powołaniem do służby
kontraktowej, żołnierzy spełniających warunki określone odpowiednio w art. 13
ust. 1 pkt 2 lit. b) i c) lub pkt 3 ustawy.
§ 31. 1. W celu skierowania chorążego zawodowego lub podoficera zawodowego na
egzamin na oficera, dowódca jednostki wojskowej przesyła do Departamentu Kadr i
Szkolnictwa Wojskowego wniosek żołnierza i dołącza jego akta personalne.
2. Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego, w zależności od potrzeb
Sił Zbrojnych, kwalifikuje żołnierza do egzaminu na oficera we właściwej wyższej
szkole wojskowej, a w razie nieuwzględnienia wniosku - odmawia zakwalifikowania
żołnierza do takiego egzaminu.
3. Egzamin na oficera organizuje komendant wyższej szkoły wojskowej według
obowiązujących programów szkolenia.
4. O terminie egzaminu na oficera komendant wyższej szkoły wojskowej zawiadamia
dowódcę jednostki wojskowej co najmniej na trzy miesiące przed terminem
egzaminu. Dowódca jednostki wojskowej zawiadamia o tym żołnierza co najmniej na
dwa miesiące przed terminem egzaminu i kieruje na egzamin.
§ 32. 1. Na kolejne stopnie wojskowe do stopnia pułkownika (komandora) włącznie
mianuje się żołnierzy zawodowych, z uwzględnieniem warunków określonych w art.
29 ustawy, w ramach danego korpusu kadry zawodowej, raz w roku, z okazji Święta
Wojska Polskiego.
2. Mianowanie żołnierza zawodowego w drodze wyróżnienia może nastąpić w innym
terminie niż określony w ust. 1.
§ 33. Dowódca jednostki wojskowej przedstawia wniosek o mianowanie żołnierza
zawodowego na kolejny stopień wojskowy, do stopnia kapitana (kapitana marynarki)
włącznie - w formie wykazów zbiorczych, a na kolejne stopnie wojskowe, do
stopnia pułkownika (komandora) włącznie - w formie indywidualnych wniosków.
§ 34. Żołnierz zawodowy będący słuchaczem akademii wojskowej może być mianowany
w czasie studiów na kolejny stopień wojskowy, jeżeli posiada kwalifikacje do
pełnienia służby na stanowisku służbowym o stopniu etatowym, na który ma być
mianowany, i spełnia warunki określone w art. 29 ustawy.
§ 35. Na kolejny stopień wojskowy mianują:
1) Minister Obrony Narodowej - oficera zawodowego od stopnia porucznika
(porucznika marynarki) do stopnia pułkownika (komandora) włącznie;
2) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego - żołnierza zawodowego pełniącego
służbę w podległej jednostce wojskowej w korpusie chorążych zawodowych lub
podoficerów zawodowych, z wyłączeniem pełniącego służbę w Ministerstwie Obrony
Narodowej;
3) dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, dowódca okręgu wojskowego, Szef Wojskowych
Służb Informacyjnych i Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej - żołnierza
zawodowego pełniącego służbę w podległej im jednostce wojskowej, a Dyrektor
Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego - pozostałych żołnierzy w korpusach
chorążych zawodowych i podoficerów zawodowych, z wyjątkiem, o którym mowa w pkt
4;
4) dowódca korpusu, dywizji, flotylli, brygady nie wchodzącej w skład dywizji, i
komendant wyższej szkoły wojskowej oraz dowódca Garnizonu Warszawa - żołnierza
zawodowego w podległej im jednostce wojskowej w korpusie podoficerów zawodowych.
§ 36. 1. Mianowanie, z zastrzeżeniem przypadków określonych w art. 76 ust. 4 i 6
ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, następuje
rozkazem personalnym uprawnionego dowódcy (szefa).
2. Dniem mianowania żołnierza zawodowego na kolejny stopień wojskowy jest data
rozkazu personalnego o mianowaniu, jeżeli w rozkazie nie został określony inny
dzień mianowania.
3. Żołnierza, o którym mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2 lit. c) oraz pkt 3 lit. c)
ustawy, powołanego do służby kontraktowej, mianuje się na pierwszy stopień
wojskowy w odpowiednim korpusie z dniem rozpoczęcia pełnienia służby
kontraktowej.
§ 37. Przełożony, który wystąpił z wnioskiem o mianowanie żołnierza, jest
obowiązany niezwłocznie powiadomić organ, do którego wystąpił z tym wnioskiem, o
ujawnionych faktach powodujących niezasadność mianowania.
§ 38. 1. W razie skazania żołnierza zawodowego prawomocnym wyrokiem sądu na karę
dodatkową obniżenia stopnia wojskowego lub dyscyplinarnego ukarania karą
obniżenia stopnia wojskowego, fakt ten dla celów ewidencyjnych podaje w rozkazie
personalnym w stosunku do:
1) oficera - Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego;
2) chorążego zawodowego - dowódca (szef) wymieniony w § 35 pkt 2 i 3;
3) podoficera zawodowego - dowódca (szef) wymieniony w § 35 pkt 3 i 4.
2. Żołnierzowi zawodowemu, któremu obniżono stopień wojskowy, okres służby w
posiadanym stopniu, wymagany do mianowania na wyższy stopień wojskowy, o którym
mowa w art. 29 ust. 2 pkt 1 ustawy, biegnie od daty uprawomocnienia się:
1) wyroku sądu, którym został mu obniżony stopień wojskowy;
2) rozkazu o ukaraniu przez uprawnionego dowódcę (szefa) karą dyscyplinarną
obniżenia stopnia wojskowego.
3. Fakt odzyskania lub przywrócenia stopnia wojskowego podaje w rozkazie
personalnym odpowiedni organ wojskowy określony w ust. 1.
Rozdział 5
Wyznaczanie na stanowiska służbowe i zwalnianie z tych stanowisk oraz
przenoszenie żołnierzy do rezerwy kadrowej albo do dyspozycji organu wojskowego
§ 39. 1. Żołnierz w służbie stałej pełni zawodową służbę wojskową na stanowisku
służbowym lub pozostając w dyspozycji właściwego organu wojskowego, przez czas
określony w dalszych przepisach, albo w rezerwie kadrowej bądź w stanie
nieczynnym.
2. Zasady i tryb postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych do pełnienia
służby poza resortem obrony narodowej albo poza granicami państwa oraz organy
właściwe w tych sprawach określają odrębne przepisy.
§ 40. 1. Żołnierza zawodowego wyznacza się w miarę wolnych stanowisk na
stanowisko służbowe przewidziane w etacie jednostki wojskowej, przy
uwzględnieniu kwalifikacji wymaganych do objęcia tego stanowiska i kwalifikacji,
jakie żołnierz posiada, stanu zdrowia oraz w zależności od jego opinii
służbowej.
2. Żołnierz zawodowy może zajmować wyłącznie jedno stanowisko służbowe: oficer
zawodowy - stanowisko przewidziane w etacie dla oficera, chorąży zawodowy -
stanowisko przewidziane w etacie dla chorążego zawodowego, podoficer zawodowy -
stanowisko przewidziane dla podoficera zawodowego.
§ 41. 1. Oficerów powołanych do służby stałej w trybie art. 10 ust. 3 ustawy
uznaje się za spełniających wymagania kwalifikacyjne do wyznaczania na
stanowiska służbowe określone w art. 35 ust. 2 pkt 3 lit. a) ustawy.
2. Powołanych do służby stałej żołnierzy zawodowych, którzy odbywali studia lub
naukę w szkole kształcącej kandydatów na oficerów zawodowych lub chorążych
zawodowych, lecz jej nie ukończyli, uznaje się za spełniających wymagania
kwalifikacyjne do wyznaczania ich na stanowiska odpowiednio w korpusie chorążych
lub podoficerów, określone w art. 35 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy.
3. Niezależnie od wymagań kwalifikacyjnych, o których mowa w art. 35 ust. 2 pkt
3 ustawy, wyznaczenie oficera na stanowisko służbowe może nastąpić, jeżeli
oficer uzyskał ocenę ogólną w opinii służbowej co najmniej:
1) dostateczną - w przypadku stanowisk służbowych do stopnia etatowego kapitana
(kapitana marynarki);
2) dobrą - w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym majora (komandora
podporucznika) lub podpułkownika (komandora porucznika);
3) bardzo dobrą - w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym pułkownika
(komandora) lub wyższym.
4. W przypadku stanowisk chorążych zawodowych i podoficerów zawodowych
wyznaczenie na wyższe stanowisko służbowe może nastąpić, jeżeli chorąży zawodowy
lub podoficer zawodowy uzyskał ocenę ogólną w opinii służbowej co najmniej
dostateczną.
5. Stanowiskami służbowymi, na które może nastąpić wyznaczenie oficera służby
stałej na okres 5 lat (art. 35 ust. 7 ustawy),
są stanowiska komendanta wyższej szkoły wojskowej, komendanta wojskowej
jednostki badawczo-rozwojowej, komendanta szpitala wojskowego oraz komendanta
szpitala uzdrowiskowego.
§ 42. 1. Stanowiskami służbowymi, na które kandydatów wyłania się w drodze
konkursu, są stanowiska wymienione w § 41 ust. 5.
2. Przeprowadzenie konkursu zarządza organ wojskowy właściwy do wyznaczenia
oficera na stanowisko służbowe.
3. Organ wojskowy, o którym mowa w ust. 2, w celu przeprowadzania konkursów
poprzedzających wyznaczenie na stanowisko służbowe, może powołać na okres dwu
lat, spośród podwładnych żołnierzy zawodowych, stałą komisję składającą się z 10
do 15 członków, w tym przewodniczącego. W skład komisji powinien wchodzić co
najmniej jeden przedstawiciel organu kadrowego podległego zarządzającemu
konkurs.
4. Organ wojskowy, o którym mowa w ust. 2, w celu przeprowadzania konkursu
poprzedzającego wyznaczenie oficera na stanowisko służbowe wymagające od niego
specjalistycznych kwalifikacji lub umiejętności, może powoływać doraźnie,
spośród podwładnych żołnierzy zawodowych, komisję niestałą. W takich przypadkach
przepis ust. 8 stosuje się odpowiednio.
5. Komisja, o której mowa w ust. 3, odbywa posiedzenia w celu rekomendowania
wyłonionych kandydatów na stanowiska służbowe objęte konkursem nie mniej niż dwa
razy w roku, a komisja, o której mowa w ust. 4, w miarę potrzeby - według
regulaminu nadanego przez organ, który je powołał.
6. Warunkiem przystąpienia do konkursu przez oficera jest pełnienie przez niego
zawodowej służby wojskowej jako służby stałej, zgłoszenie komisji swego
uczestnictwa w konkursie na piśmie lub złożenie pisemnego oświadczenia o
wyrażeniu zgody na wzięcie udziału w konkursie, posiadanie przynajmniej
minimalnych kwalifikacji niezbędnych, w myśl art. 35 ust. 2-4 ustawy, do
wyznaczenia go na objęte konkursem stanowisko służbowe oraz odpowiedniego stażu
służby wojskowej i praktyki wskazujących, że oficer podoła obowiązkom na
stanowisku służbowym objętym konkursem.
7. Komisja, o której mowa w ust. 3 lub ust. 4, ustala listę oficerów
przystępujących do konkursu, sprawdzając, czy zgłoszeni do konkursu oficerowie
spełniają warunki określone w ust. 6. Listę oficerów przystępujących do konkursu
ogłasza się w rozkazie organu wojskowego zarządzającego konkurs i podaje do
wiadomości zainteresowanych.
8. Fakt zarządzenia przeprowadzenia konkursu poprzedzającego wyznaczenie na
określone stanowisko służbowe oraz wymagania preferowane do objęcia tego
stanowiska organ zarządzający konkurs powinien ogłosić w sposób zapewniający
dotarcie tych informacji do wiadomości ogółu oficerów i w czasie nie krótszym
niż na trzy miesiące przed ustaleniem listy, o której mowa w ust. 7.
§ 43. 1. Absolwenta wyższej szkoły wojskowej, kształcącej kandydatów na
żołnierzy zawodowych, wyznacza się w zasadzie na stanowisko służbowe dowódcy
plutonu (równorzędne).
2. Wyznaczenie żołnierza zawodowego na niektóre stanowiska służbowe może być
uzależnione od znajomości przez niego języka obcego.
3. Oficer może być kierowany na praktykę krótkotrwałą, trwającą od trzech do
sześciu miesięcy, lub praktykę podstawową, trwającą od dwunastu do dwudziestu
czterech miesięcy, albo na staż naukowy lub zawodowy, trwający do osiemnastu
miesięcy.
4. Na praktykę podstawową kieruje organ wojskowy uprawniony do wyznaczenia
żołnierza na stanowisko służbowe, wydając rozkaz personalny.
5. Na praktykę krótkotrwałą albo staż naukowy lub zawodowy kieruje organ
wojskowy, o którym mowa w § 48 oraz § 49 ust. 1 i 2. Rozkazu personalnego o
skierowaniu na praktykę krótkotrwałą nie wydaje się.
§ 44. 1. Kontrakt zawierany z osobą powoływaną do służby kontraktowej nie może
dotyczyć stanowiska służbowego przewidzianego dla oficera starszego.
2. Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego, uwzględniając potrzeby
Sił Zbrojnych, może wyrazić zgodę na zawarcie kontraktu również na stanowisko
służbowe, którego dotyczy zastrzeżenie ust. 1.
§ 45. 1. Czas pełnienia służby na stanowisku służbowym liczy się od dnia
faktycznego objęcia tego stanowiska, ogłoszonego w rozkazie dowódcy jednostki po
wydaniu rozkazu personalnego o wyznaczeniu żołnierza zawodowego na to stanowisko
przez właściwy organ wojskowy.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do żołnierzy zawodowych przeniesionych
do dyspozycji, rezerwy kadrowej lub w stan nieczynny.
§ 46. 1. Żołnierza zawodowego, który orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej
został uznany za niezdolnego do pełnienia służby w określonych jednostkach
wojskowych albo na zajmowanym stanowisku służbowym, należy przenieść na inne
stanowisko służbowe odpowiadające stanowi jego zdrowia i kwalifikacjom.
Wyznaczenie żołnierza w służbie stałej na niższe stanowisko służbowe, a
żołnierza w służbie kontraktowej na inne stanowisko służbowe niż określone w
kontrakcie, wymaga jego pisemnej zgody.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dowódca jednostki wojskowej, po
zasięgnięciu opinii lekarza jednostki, wyznacza żołnierza zawodowego na inne
stanowisko służbowe albo występuje z wnioskiem o przeniesienie go na stanowisko
odpowiadające stanowi jego zdrowia i kwalifikacjom w ramach tej samej lub innej
jednostki wojskowej.
3. W przypadkach niewyrażenia przez żołnierza zawodowego, o którym mowa w art.
36 ust. 2 ustawy, zgody na wyznaczenie go na niższe stanowisko służbowe, w razie
pozostawienia żołnierza w służbie, nie można wyznaczyć go na stanowisko służbowe
niższe od dotychczas zajmowanego ani na stanowisko, na którego objęcie żołnierz
nie wyraził zgody.
§ 47. Żołnierza zawodowego nie można wyznaczyć na wyższe stanowisko służbowe,
jeżeli toczy się przeciwko niemu postępowanie karne lub przed sądem honorowym
oraz w okresie próby orzeczonej w związku z warunkowym umorzeniem postępowania
karnego, warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności lub
warunkowym przedterminowym zwolnieniem i w okresie odbywania kary ograniczenia
wolności.
§ 48. Minister Obrony Narodowej wyznacza oficera służby stałej na stanowisko
służbowe od stopnia etatowego majora (komandora podporucznika) do stopnia
etatowego generała (admirała), a także na stanowisko sędziego w Izbie Wojskowej
Sądu Najwyższego i w sądzie wojskowym, prokuratora wojskowej jednostki
organizacyjnej prokuratury i dyrektora podległego przedsiębiorstwa państwowego,
oraz zwalnia z takiego stanowiska, po zasięgnięciu - w miarę potrzeby - opinii
dotychczasowych przełożonych żołnierza.
§ 49. 1. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego wyznacza żołnierza zawodowego
służby stałej na stanowisko służbowe, do stopnia etatowego kapitana (kapitana
marynarki) włącznie, oraz zwalnia z tego stanowiska, w bezpośrednio podległej
jednostce wojskowej, z wyłączeniem Ministerstwa Obrony Narodowej.
2. Dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, dowódca okręgu wojskowego, Szef Wojskowych
Służb Informacyjnych i Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej wyznaczają
żołnierza zawodowego służby stałej na stanowisko służbowe, do stopnia etatowego
kapitana (kapitana marynarki) włącznie, i zwalniają z tego stanowiska w
podległych jednostkach wojskowych, a Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa
Wojskowego odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 1 - w jednostkach organizacyjnych
Ministerstwa Obrony Narodowej i w jednostkach podległych szefom (dyrektorom)
tych instytucji, a także, z zastrzeżeniem § 48 - w jednostkach bezpośrednio
podległych Ministrowi Obrony Narodowej oraz w sądach wojskowych i w wojskowych
jednostkach organizacyjnych prokuratury, z wyjątkiem asesorów i aplikantów
wyznaczanych i zwalnianych ze stanowisk służbowych na podstawie odrębnych
przepisów przez inny organ.
3. Dowódca korpusu, dywizji, flotylli, brygady nie wchodzącej w skład dywizji i
komendant wyższej szkoły wojskowej oraz dowódca Garnizonu Warszawa wyznacza
chorążego zawodowego służby stałej i podoficera zawodowego służby stałej na
stanowisko służbowe i zwalnia z tego stanowiska w podległych jednostkach
wojskowych.
§ 50. Organy wojskowe, o których mowa w § 48 lub 49, mogą przed wyznaczeniem
żołnierza na stanowisko służbowe zasięgnąć o nim opinii dotychczasowego
przełożonego. Innych uzgodnień nie dokonuje się.
§ 51. 1. Przy wyznaczaniu na stanowisko szefa komórki prawnej lub radcy prawnego
oraz zwalnianiu z tego stanowiska stosuje się wymagania określone w przepisach o
obsłudze prawnej w wojsku.
2. Wyznaczanie na stanowisko kierownicze w wojskowej służbie zdrowia wymaga
zasięgania opinii Rady Lekarskiej Wojskowej Izby Lekarskiej.
§ 52. Do przenoszenia żołnierza z jednostki wojskowej, w której zajmuje
stanowisko służbowe, do innej jednostki wojskowej uprawniony jest organ
wojskowy, któremu podlegają obie te jednostki, przy zachowaniu posiadanych
uprawnień do wyznaczania na stanowisko służbowe.
§ 53. Minister Obrony Narodowej wyznacza na stanowisko służbowe albo kieruje do
dyspozycji odpowiednich dowódców (szefów) oficera służby stałej pozostającego w
rezerwie kadrowej lub w stanie nieczynnym.
§ 54. Na stanowiska służbowe oznaczone w etacie dwoma stopniami wojskowymi
wyznacza i zwalnia z tych stanowisk organ wojskowy posiadający uprawnienia do
wyznaczania i zwalniania ze stanowisk służbowych przewidzianych w etacie dla
wyższego stopnia wojskowego.
§ 55. 1. Minister Obrony Narodowej kieruje oficera zawodowego zakwalifikowanego
na podyplomowe studia operacyjno-strategiczne w Akademii Obrony Narodowej, z
pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku. Oficera zakwalifikowanego na
takie studia Minister Obrony Narodowej zalicza do stanu zmiennego Akademii
Obrony Narodowej.
2. Oficera zakwalifikowanego na podyplomowe studia w akademii wojskowej za
granicą Minister Obrony Narodowej zwalnia z zajmowanego stanowiska służbowego i
przenosi do dyspozycji Dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego oraz
kieruje do tej akademii.
3. Oficera zakwalifikowanego na podyplomowe studia w akademii wojskowej lub
wyższej szkole niewojskowej w kraju pozostawia się na zajmowanym stanowisku
służbowym.
4. Minister Obrony Narodowej zwalnia ze stanowiska służbowego żołnierza
zawodowego, który został zakwalifikowany na odbywane w trybie stacjonarnym
studia lub naukę:
1) w wyższej szkole wojskowej w kraju, oraz zalicza go do etatowego stanu
zmiennego słuchaczy tych szkół;
2) w akademii wojskowej za granicą, przenosi do dyspozycji Dyrektora
Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego oraz kieruje go do tej akademii.
5. Minister Obrony Narodowej, po zakończeniu studiów lub nauki przez żołnierza
zawodowego, o którym mowa w ust. 2, wyznacza go na stanowisko służbowe albo
przydziela do dyspozycji właściwego organu wojskowego.
6. Żołnierz zawodowy zakwalifikowany na kurs w kraju lub za granicą przez okres
szkolenia pozostaje w ewidencji macierzystej jednostki wojskowej. Dyrektor
Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego kieruje żołnierza zawodowego na kurs
za granicę oraz do macierzystej jednostki wojskowej po zakończeniu kursu.
7. Słuchacza akademii lub szkoły, o którym mowa w ust. 1-4, zwolnionego,
wydalonego lub odwołanego z tej akademii lub szkoły na podstawie odrębnych
przepisów, Minister Obrony Narodowej wyznacza na stanowisko służbowe albo
przydziela do dyspozycji właściwego organu wojskowego.
§ 56. 1. Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego wyznacza na
stanowisko służbowe absolwenta szkoły wojskowej kształcącej kandydatów na
oficerów i chorążych zawodowych oraz absolwenta Wojskowego Liceum Muzycznego lub
kieruje go do dyspozycji właściwego organu wojskowego.
2. Dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, dowódca okręgu wojskowego i Komendant Główny
Żandarmerii Wojskowej wyznaczają na stanowisko służbowe lub kierują do
dyspozycji właściwego organu wojskowego absolwenta podległej podoficerskiej
szkoły zawodowej.
§ 57. 1. Żołnierza zawodowego wyznacza się na stanowisko służbowe i zwalnia ze
stanowiska odpowiednio rozkazem personalnym organu wojskowego określonego w §
48, 49 i 52-56.
2. W rozkazie personalnym o wyznaczeniu żołnierza zawodowego na stanowisko
służbowe oznaczone w etacie dwoma stopniami wojskowymi określa się stopień
wojskowy, do którego żołnierz został zaszeregowany.
§ 58. 1. Wniosek o wyznaczenie żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe, z
zastrzeżeniem § 163 ust. 3, sporządza, jeśli inne przepisy nie stanowią inaczej,
organ kadrowy dowódcy (szefa, komendanta), uprawnionego do wyznaczenia żołnierza
na to stanowisko. Wniosek sporządza się z uwzględnieniem propozycji zawartych w
opiniach okresowych wszystkich kandydatów do objęcia tego stanowiska.
2. Wniosek żołnierza zawodowego o przeniesienie na inne stanowisko służbowe
przedstawia się organowi wojskowemu uprawnionemu do wyznaczania na wskazane
przez niego stanowisko.
§ 59. 1. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy został
wyznaczony na stanowisko służbowe, stwierdza w rozkazie datę objęcia tego
stanowiska.
2. W razie wyznaczenia żołnierza zawodowego na inne stanowisko służbowe w tej
samej jednostce wojskowej, dowódca jednostki ogłasza to w rozkazie oraz poleca
żołnierzowi zdać dotychczasowe i objąć nowe obowiązki służbowe.
§ 60. 1. W razie wyznaczenia żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe poza
dotychczasową jednostką wojskową, dowódca jednostki rozlicza żołnierza i ogłasza
w rozkazie datę jego odejścia z jednostki.
2. Dowódca jednostki wojskowej kieruje żołnierza do jednostki, w której został
wyznaczony na nowe stanowisko służbowe.
§ 61. W przypadku wprowadzenia nowego etatu jednostki wojskowej, dowódca tej
jednostki wyznacza żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe w ramach
posiadanych kompetencji, a pozostałym powierza czasowe pełnienie obowiązków
służbowych na nowo wprowadzonych stanowiskach do czasu wyznaczenia żołnierzy na
te stanowiska przez uprawnionego dowódcę.
§ 62. W przypadku wprowadzenia zmian do etatu jednostki wojskowej, powodujących
zmianę nazwy stanowisk służbowych, oznaczenia korpusów osobowych, grup,
specjalności wojskowej albo oznaczenia w etacie stopni wojskowych lub grupy
uposażenia, żołnierzy zajmujących te stanowiska wyznacza się na zmienione
stanowiska.
§ 63. W przypadku rozformowania jednostki wojskowej dowódca kieruje żołnierzy
zawodowych zgodnie z rozkazem właściwego przełożonego, posiadającego uprawnienia
w zakresie wyznaczania na stanowiska służbowe.
§ 64. 1. Dowódcy rodzajów sił zbrojnych i dowódcy okręgów wojskowych mogą
pozostawić w swojej dyspozycji żołnierza zawodowego zwolnionego ze stanowiska
służbowego przez okres nie dłuższy niż sześć miesięcy, a Dyrektor Departamentu
Kadr i Szkolnictwa Wojskowego - przez okres nie dłuższy niż dwanaście miesięcy.
2. Pozostawienie w dyspozycji żołnierza zawodowego nie dotyczy oficera
pełniącego zawodową służbę wojskową jako służbę stałą, przeniesionego do rezerwy
kadrowej w trybie art. 20 ust. 2 ustawy.
3. Organem wojskowym właściwym do przeniesienia oficera do rezerwy kadrowej jest
Minister Obrony Narodowej.
4. W decyzji o przeniesieniu oficera do rezerwy kadrowej ustala się datę tego
przeniesienia.
5. Oficerowi pozostającemu w rezerwie kadrowej zachowuje się stopień etatowy,
korpus osobowy i grupę oraz specjalność wojskową, a także grupę uposażenia z
ostatnio zajmowanego stanowiska służbowego, na które był wyznaczony.
6. Dowódca jednostki wojskowej, wykonujący rozkaz o zwolnieniu żołnierza
zawodowego ze służby wojskowej wskutek wypowiedzenia stosunku służbowego przez
żołnierza zawodowego lub organ wojskowy, może utrzymywać tego żołnierza w swojej
dyspozycji przez okres wypowiedzenia.
7. Żołnierz zawodowy pozostający w dyspozycji lub w rezerwie kadrowej może być
kierowany przez organ wojskowy, w którego dyspozycji pozostaje, do wykonywania
określonych przez niego zadań służbowych.
Rozdział 6
Stan nieczynny
§ 65. 1. W stan nieczynny przenoszą, w wypadkach określonych w art. 21 ust. 1
lub art. 21 ust. 2 ustawy:
1) Minister Obrony Narodowej - żołnierza zawodowego w służbie stałej zajmującego
stanowisko, na które wyznacza i z którego zwalnia Minister Obrony Narodowej;
2) Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego - pozostałych żołnierzy w
służbie stałej.
2. Żołnierza zawodowego przeniesionego w stan nieczynny zwalnia się z
zajmowanego stanowiska służbowego. Wykazy żołnierzy przeniesionych w stan
nieczynny prowadzą:
1) Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego - dla żołnierzy
wymienionych w art. 21 ust. 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy;
2) dowódca jednostki wojskowej, w której pełnią służbę - dla żołnierzy
wymienionych w art. 21 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy.
§ 66. 1. Podstawę przeniesienia w stan nieczynny żołnierza w służbie stałej, w
przypadkach określonych w art. 21 ust. 1 ustawy, stanowią dokumenty
potwierdzające wybranie żołnierza zawodowego:
1) na posła lub senatora;
2) na stanowisko pracownika samorządowego.
2. Podstawę przeniesienia w stan nieczynny żołnierza w służbie stałej, w
przypadkach określonych w art. 21 ust. 2 ustawy, stanowi:
1) wniosek żołnierza określający niezbędny czas sprawowania osobistej opieki nad
najbliższym członkiem rodziny, wraz z opinią lekarską lub innym dokumentem
potwierdzającym konieczność sprawowania osobiście przez żołnierza tej opieki;
2) orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej stwierdzające niezdolność żołnierza
do zawodowej służby wojskowej przez określony czas, wraz z opinią tej komisji
uzasadniającą przypuszczenie, że żołnierz zawodowy odzyska zdolność do tej
służby po upływie ustalonego w orzeczeniu okresu niezdolności, oraz pisemna
zgoda żołnierza zawodowego na przeniesienie go w stan nieczynny;
3) wniosek organu administracji państwowej, organu państwowej jednostki
organizacyjnej, organu samorządu terytorialnego, podmiotu gospodarczego lub
organizacji społecznej oraz pisemna zgoda żołnierza na przeniesienie go w stan
nieczynny w celu podjęcia zatrudnienia w tych organach, podmiotach lub
organizacjach.
§ 67. 1. Najbliższymi członkami rodziny, o których mowa w § 66 ust. 2 pkt 1, są:
1) małżonek, dziecko, rodzice lub rodzeństwo - w razie ich choroby, inwalidztwa
wymagającego opieki drugiej osoby lub nieszczęśliwego wypadku;
2) dziecko do lat 8 - w razie pozbawienia go dotychczasowej opieki.
2. Przeniesienie w stan nieczynny żołnierza zawodowego w celu sprawowania
osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny może nastąpić tylko wówczas,
gdy z tym żołnierzem nie zamieszkują członkowie rodziny, którzy mogą taką opiekę
zapewnić, a w razie konieczności zapewnienia opieki dziecku - gdy żołnierz jest
samotny albo gdy małżonek z powodu choroby lub pozbawienia władzy rodzicielskiej
nie może sprawować opieki nad dzieckiem i gdy nie ma innych członków rodziny
wspólnie zamieszkałych, którzy mogliby zapewnić mu opiekę.
§ 68. W rozkazie personalnym o przeniesieniu żołnierza zawodowego w stan
nieczynny określa się okres, na jaki następuje przeniesienie w stan nieczynny.
§ 69. 1. Żołnierz zawodowy niezwłocznie zawiadamia organ wojskowy, który
przeniósł go w stan nieczynny, o ustaniu przyczyny uzasadniającej jego
pozostawanie w tym stanie.
2. W czasie pozostawania w stanie nieczynnym żołnierz zawodowy zawiadamia organ
wojskowy, o którym mowa w § 65 ust. 2, o faktach powodujących zmianę w ewidencji
prowadzonej przez ten organ.
§ 70. 1. Powrót ze stanu nieczynnego następuje przez wyznaczenie żołnierza
zawodowego na stanowisko służbowe lub przeniesienie do dyspozycji właściwego
organu wojskowego.
2. Dzień powrotu żołnierza zawodowego w stan czynny Dyrektor Departamentu Kadr i
Szkolnictwa Wojskowego ogłasza w rozkazie dziennym.
§ 71. 1. Żołnierz zawodowy przeniesiony w stan nieczynny nie występuje w
umundurowaniu, odznakach i oznakach wojskowych.
2. Żołnierz zawodowy przeniesiony w stan nieczynny może używać posiadanego
stopnia wojskowego z określeniem "w stanie nieczynnym".
§ 72. 1. Żołnierz zawodowy przeniesiony w stan nieczynny wykorzystuje urlop
wypoczynkowy w czasie pozostawania w tym stanie.
2. Po powrocie ze stanu nieczynnego żołnierz zawodowy wykorzystuje należny mu w
bieżącym roku kalendarzowym urlop wypoczynkowy. Na poczet tego urlopu zalicza
się urlopy wypoczynkowe wykorzystane za bieżący rok w czasie pozostawania w
stanie nieczynnym.
§ 73. Żołnierzowi zawodowemu przeniesionemu w stan nieczynny przysługują
uprawnienia i świadczenia należne żołnierzom zawodowym, z ograniczeniem
wynikającym z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy oraz ograniczeniem ustanowionym na
podstawie art. 63 ustawy.
Rozdział 7
Praca zarobkowa żołnierzy zawodowych oraz uczestnictwo we władzach podmiotów
gospodarczych
§ 74. 1. Zezwolenie na pracę zarobkową w przypadkach wymienionych w art. 49 ust.
3 ustawy, z zastrzeżeniem art. 49 ust. 4 ustawy, może być udzielone na wniosek
żołnierza zawodowego skierowany do dowódcy jednostki wojskowej, w której
żołnierz pełni zawodową służbę wojskową.
2. W zezwoleniu określa się miejsce pracy, okres oraz wymiar czasu pracy, w
jakim żołnierz może wykonywać pracę zarobkową.
3. Dowódca jednostki wojskowej, który udzielił zezwolenia na pracę zarobkową,
może je cofnąć w każdym czasie, jeżeli ustały przyczyny uzasadniające udzielenie
tego zezwolenia, określone w art. 49 ust. 3 ustawy, zapewniając żołnierzowi
odpowiedni czas potrzebny do rozwiązania stosunku pracy lub innego stosunku
prawnego w dodatkowym miejscu pracy.
§ 75. 1. Praca zarobkowa może być wykonywana przez żołnierza zawodowego,
posiadającego szczególnie przydatne kwalifikacje, w formie pracy dodatkowej w
jednostkach wojskowych na stanowiskach pracowników cywilnych, na których są
wymagane takie kwalifikacje.
2. Zatrudnienie może obejmować nie więcej niż połowę wymiaru czasu pracy na
określonym stanowisku pracownika cywilnego i mieć miejsce poza jednostką
wojskową, w której żołnierz zawodowy pełni służbę, oraz poza jednostką
bezpośrednio podległą.
3. Z wnioskiem o zatrudnienie, o którym mowa w ust. 1, występuje dowódca (szef,
komendant) jednostki (instytucji, szkoły) wojskowej, w której żołnierz ma być
zatrudniony, lub zainteresowany żołnierz.
§ 76. Zezwolenie na wejście żołnierza zawodowego w skład władz spółek, fundacji
i innych podmiotów gospodarczych może być udzielone, jeżeli nie jest to
sprzeczne z interesem Sił Zbrojnych oraz nie koliduje z wykonywaniem przez
żołnierza zadań służbowych.
§ 77. 1. Z wnioskiem o zezwolenie na wejście w skład władz spółek, fundacji i
innych podmiotów gospodarczych żołnierz zawodowy występuje do Ministra Obrony
Narodowej.
2. W zezwoleniu określa się nazwę i siedzibę spółki, fundacji lub innego
podmiotu gospodarczego.
§ 78. 1. Zezwolenia, o którym mowa w § 76, udziela się na wniosek żołnierza
zawodowego albo na wniosek władz spółki, fundacji lub innego podmiotu
gospodarczego za zgodą żołnierza zawodowego na wejście do tych władz.
2. Zezwolenie, o którym mowa w § 76, może być cofnięte w każdym czasie, jeżeli
ustały przyczyny uzasadniające udzielenie tego zezwolenia. Żołnierzowi
zawodowemu zapewnia się wówczas czas niezbędny do wystąpienia z władz spółki,
fundacji lub innego podmiotu gospodarczego.
Rozdział 8
Opiniowanie służbowe żołnierzy zawodowych
§ 79. 1. Przełożeni wydają o żołnierzu zawodowym opinię opartą na rzetelnej i
obiektywnej ocenie wykonywania przez niego zadań służbowych.
2. W przypadku wydania opinii służbowej z naruszeniem zasad, o których mowa w
ust. 1, przełożony ponosi odpowiedzialność przewidzianą w przepisach o
dyscyplinie wojskowej.
§ 80. 1. Treść opinii służbowej jest dostępna dla zainteresowanego żołnierza
zawodowego i innych osób określonych w odrębnych przepisach.
2. Podawanie treści opinii służbowej o żołnierzu zawodowym do wiadomości
publicznej jest niedopuszczalne.
§ 81. Opiniowanie okresowe służy do oceny przydatności żołnierza zawodowego do
pełnienia zawodowej służby wojskowej na zajmowanym stanowisku służbowym oraz
określania dalszego przebiegu jego służby wojskowej.
§ 82. 1. Żołnierz kończący studia (naukę) w szkołach wojskowych, z wyjątkiem
podoficerskich szkół zawodowych, podlega opiniowaniu okresowemu na zakończenie
studiów (nauki).
2. Nie sporządza się opinii okresowej o żołnierzu zawodowym, który:
1) pozostaje w stanie nieczynnym, na urlopie bezpłatnym lub wychowawczym,
pozostaje w rezerwie kadrowej lub dyspozycji;
2) w danym roku jest zwalniany z zawodowej służby wojskowej.
§ 83. 1. W opinii okresowej uwzględnia się:
1) stan i rozwój kwalifikacji zawodowych żołnierza;
2) ocenę cech osobowości żołnierza wpływających na wykonywanie zadań służbowych;
3) sprawność, kondycję fizyczną i stan zdrowia żołnierza;
4) ocenę realizacji zadań służbowych w minionym roku, w tym zwłaszcza wyniki
osiągnięte w służbie;
5) prognozę dalszego przebiegu służby wojskowej żołnierza;
6) przydatność żołnierza na zajmowanym stanowisku służbowym.
2. Przy opiniowaniu dowódców (szefów, komendantów, kierowników), na których
spoczywa obowiązek opiniowania, należy dodatkowo ocenić ich umiejętność
opiniowania (oceniania podwładnych) oraz trafność prognozowania przebiegu służby
wojskowej podwładnych żołnierzy.
§ 84. 1. Komendanci szkół wojskowych ustalają dla celów opiniowania okresowego
przełożonych, którzy będą opiniującymi żołnierzy kończących studia (naukę) w
tych szkołach.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy komendantów podoficerskich szkół zawodowych.
§ 85. 1. Opinię okresową sporządza osobiście pismem odręcznym bezpośredni
przełożony, któremu żołnierz zawodowy podlega co najmniej jeden rok. Opinia może
być sporządzona przed upływem roku, nie wcześniej jednak niż po sześciu
miesiącach, jeżeli przełożony uzna, że jest w stanie sporządzić opinię okresową
spełniającą wymogi wskazane w § 79.
2. Opinię okresową można sporządzić o żołnierzu, jeżeli zajmował stanowisko
służbowe co najmniej jeden rok.
§ 86. 1. Żołnierza zawodowego zapoznaje z opinią okresową bezpośredni
przewożony. Zapoznanie z opinią okresową żołnierza kończącego studia (naukę) w
szkole wojskowej następuje co najmniej na miesiąc przed zakończeniem tych
studiów (nauki).
2. Żołnierz potwierdza zapoznanie się z opinią okresową własnoręcznym podpisem
na tej opinii. W razie odmowy złożenia podpisu, zapoznający z opinią czyni na
niej adnotację o tej odmowie.
§ 87. 1. Odwołanie od opinii okresowej wnosi się do bezpośredniego przełożonego
opiniującego.
2. Odwołanie wniesione po terminie określonym w art. 25 ust. 4 ustawy nie
podlega rozpoznaniu.
3. Przełożony, do którego wniesiono odwołanie, powołuje komisję; komisja
przedstawia swoje wnioski w przedmiocie odwołania.
4. W skład komisji powołuje się żołnierzy zawodowych posiadających stopień
wojskowy co najmniej równy stopniowi wojskowemu posiadanemu przez żołnierza
składającego odwołanie. W skład komisji powołuje się także osobę wskazaną przez
żołnierza, który wniósł odwołanie, bez względu na posiadany stopień wojskowy. W
skład komisji nie powołuje się przełożonych, którzy wydali opinię okresową
będącą przedmiotem odwołania.
5. Przełożony rozpatrujący odwołanie rozstrzyga ostatecznie sprawę przez:
1) utrzymanie w mocy opinii;
2) zmianę lub jej uzupełnienie;
3) uchylenie i wydanie nowej opinii.
6. Odwołanie od opinii okresowej powinno być rozpatrzone w ciągu trzydziestu dni
od daty jego wniesienia, nie później jednak niż w ciągu sześćdziesięciu dni.
7. O sposobie załatwienia odwołania zawiadamia się pisemnie żołnierza, który
wniósł odwołanie, oraz przełożonego, który sporządził kwestionowaną opinię.
8. Uchyloną opinię uważa się za niebyłą.
§ 88. Opinię specjalną o żołnierzu zawodowym sporządza się w razie:
1) ukończenia w trybie stacjonarnym studiów podyplomowych, kursów lub praktyki
(stażu) - trwających co najmniej trzy miesiące;
2) ukończenia podoficerskiej szkoły zawodowej;
3) po zakończeniu krótkotrwałej praktyki;
4) uznania braku przydatności do zawodowej służby wojskowej, nie wcześniej niż
po trzech miesiącach pełnienia służby stałej w okresie próbnym lub służby
kontraktowej w trakcie pierwszego kontraktu;
5) wystąpienia o opinię przez sąd, prokuratora, Żandarmerię Wojskową lub
Wojskowe Służby Informacyjne;
6) zwolnienia z zawodowej służby wojskowej.
§ 89. 1. Opinię specjalną sporządza bezpośredni przełożony opiniowanego, z
wyjątkiem przypadku, o którym mowa w § 90.
2. Opinię specjalną, o której mowa w § 88 pkt 1, sporządza bezpośredni
przełożony i w ciągu trzydziestu dni od daty zakończenia studiów podyplomowych,
praktyki (stażu) lub kursu przesyła do jednostki wojskowej, w której żołnierz
pełni służbę.
3. Opinie specjalne o oficerach-słuchaczach akademii wojskowych, odbywających
praktykę w jednostkach wojskowych, przesyła się w terminie określonym w ust. 2
do właściwych akademii, a o oficerach-słuchaczach akademii wojskowych za
granicą, odbywających praktykę w jednostkach wojskowych w kraju - do
Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego.
§ 90. Opinię specjalną o żołnierzu zawodowym na potrzeby sądu, prokuratora,
Żandarmerii Wojskowej lub Wojskowych Służb Informacyjnych, a także o żołnierzu
zwolnionym z zawodowej służby wojskowej, sporządza dowódca (szef, komendant)
jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę.
§ 91. Opinię specjalną o żołnierzu zwolnionym z zawodowej służby wojskowej
wręcza się temu żołnierzowi.
§ 92. 1. Z opinią specjalną zapoznaje żołnierza jego bezpośredni przełożony;
przepis § 86 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
2. Do odwołania od opinii specjalnej stosuje się odpowiednio przepisy § 87.
Rozdział 9
Urlopy żołnierzy zawodowych
§ 93. 1. Żołnierzowi powołanemu do zawodowej służby wojskowej pierwszego urlopu
wypoczynkowego, o którym mowa w art. 53 ustawy, udziela się w roku
kalendarzowym, w którym został powołany do tej służby. Na poczet tego urlopu
zalicza się wykorzystany przez żołnierza urlop wypoczynkowy, przysługujący mu za
ten rok z tytułu poprzedniej służby lub pracy, z wyjątkiem przypadków
określonych w § 94.
2. Żołnierzowi, o którym mowa w ust. 1, który przed powołaniem do zawodowej
służby wojskowej wykorzystał już za dany rok kalendarzowy urlop wypoczynkowy w
miejscu poprzedniej służby lub pracy albo otrzymał tam ekwiwalent pieniężny za
nie wykorzystany urlop, pierwszego urlopu wypoczynkowego udziela się w następnym
roku kalendarzowym.
§ 94. Do wymiaru urlopu wypoczynkowego nie wlicza się urlopów otrzymanych w
czasie pełnienia służby kandydackiej oraz podczas odbywania nadterminowej
zasadniczej służby wojskowej.
§ 95. Żołnierzowi zawodowemu, który ma być skierowany do wyższej szkoły
wojskowej lub na szkolenie, trwające co najmniej sześć miesięcy przypadających
na drugą połowę roku kalendarzowego, udziela się urlopu należnego w danym roku
kalendarzowym przed skierowaniem go do szkoły lub na szkolenie.
§ 96. 1. Dowódca jednostki wojskowej udziela żołnierzowi zawodowemu urlopu
wypoczynkowego i dodatkowego urlopu wypoczynkowego w tym samym roku
kalendarzowym, w którym urlop przysługuje, w zasadzie na jeden nieprzerwany
okres.
2. Jeżeli przemawia za tym interes służby albo ważny interes żołnierza, można
udzielić żołnierzowi urlopu wypoczynkowego w częściach.
§ 97. Przesunięcie żołnierzowi zawodowemu urlopu na pierwsze trzy miesiące
następnego roku kalendarzowego może nastąpić za zgodą dowódcy rodzaju Sił
Zbrojnych, dowódcy okręgu wojskowego lub szefa instytucji, a na okres kolejnych
trzech miesięcy - za zgodą Dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego.
Dalsze przesuwanie urlopu jest niedopuszczalne.
§ 98. 1. Żołnierzowi zawodowemu nie udziela się urlopu wypoczynkowego lub
dodatkowego urlopu wypoczynkowego w okresie zwolnienia go od zajęć służbowych
wskutek choroby, konieczności sprawowania opieki nad najbliższym członkiem
rodziny lub z innych przyczyn albo w okresie przebywania na innym urlopie. Za
zwolnionego od zajęć służbowych wskutek choroby uważa się również żołnierza
uznanego przez wojskową komisję lekarską za niezdolnego do zawodowej służby
wojskowej.
2. Jeżeli żołnierz zawodowy nie może wykorzystać urlopu wypoczynkowego lub
dodatkowego urlopu wypoczynkowego w całości lub w części w ustalonym terminie z
powodu usprawiedliwionej nieobecności w służbie, a w szczególności z powodu
choroby powodującej czasową niezdolność do zajęć służbowych, dowódca przesuwa
urlop na termin późniejszy, nie przekraczający jednak trzech miesięcy od ustania
przyczyny uzasadniającej przesunięcie.
§ 99. 1. Jeżeli żołnierz zawodowy zachorował w czasie przebywania na urlopie
wypoczynkowym lub dodatkowym urlopie wypoczynkowym, dowódca jednostki wojskowej
przesuwa na wniosek żołnierza urlop o czas trwania choroby, na okres następujący
bezpośrednio po wyzdrowieniu lub na okres późniejszy.
2. Przesunięcie urlopu o czas trwania choroby następuje na podstawie
przedłożonego przez żołnierza świadectwa lekarskiego, stwierdzającego chorobę i
czas jej trwania.
§ 100. Żołnierzowi zawodowemu, który nie wykorzystał przysługującego mu w danym
roku kalendarzowym urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego z
powodu odbywania kary ograniczenia wolności, urlopu udziela się w ciągu trzech
miesięcy od dnia odbycia tej kary.
§ 101. 1. Żołnierzom zawodowym udzielają urlopów dowódcy jednostek wojskowych, w
których żołnierze ci pełnią służbę, jeżeli przepis szczególny nie stanowi
inaczej.
2. Żołnierzom zawodowym - absolwentom szkół kształcących kandydatów na żołnierzy
zawodowych oraz absolwentom szkół niewojskowych, skierowanym przez organ
wojskowy na studia lub naukę w szkole niewojskowej, pierwszego urlopu
wypoczynkowego udziela właściwy komendant szkoły po powołaniu ich do zawodowej
służby wojskowej.
3. Udzielenie żołnierzowi zawodowemu urlopu oraz dokonywanie zmian dotyczących
udzielenia tego urlopu ogłasza się w rozkazie dowódcy jednostki wojskowej, z
podaniem rodzaju urlopu i czasu jego trwania.
§ 102. Dowódca uprawniony do udzielania urlopów zatwierdza w końcu roku plan
urlopów wypoczynkowych i dodatkowych urlopów wypoczynkowych podległych mu
żołnierzy zawodowych na następny rok kalendarzowy.
§ 103. 1. Żołnierz zawodowy, oprócz urlopu wypoczynkowego określonego w art. 53
ustawy, może otrzymać:
1) dodatkowy urlop wypoczynkowy;
2) urlop zdrowotny;
3) urlop okolicznościowy;
4) krótkoterminowy urlop w drodze wyróżnienia.
2. Żołnierzowi w służbie stałej, niezależnie od urlopów określonych w ust.1,
przysługuje urlop:
1) ze względów służbowych: przeniesieniowy i szkoleniowy;
2) bezpłatny;
3) z innych ważnych przyczyn.
§ 104. 1. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko przewidziane dla nauczyciela
akademickiego w wyższej szkole wojskowej lub stanowisko naukowe i
badawczo-techniczne w wojskowej jednostce badawczo-rozwojowej albo w innej
jednostce organizacyjnej, której statutowa działalność obejmuje prowadzenie prac
naukowych i badawczo-rozwojowych, otrzymuje corocznie dodatkowy urlop
wypoczynkowy w wymiarze dwunastu dni.
2. Dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze dwunastu dni przysługuje również
żołnierzom zawodowym zajmującym stanowiska dydaktyczne w centralnych ośrodkach
szkolenia.
§ 105. 1. Dodatkowego urlopu wypoczynkowego w wymiarze piętnastu dni udziela się
corocznie żołnierzom zawodowym:
1) pełniącym służbę w jednostkach desantowo-szturmowych lub innych jednostkach,
jeżeli wykonali określoną w odrębnych przepisach liczbę skoków ze spadochronem;
2) zajmującym stanowiska instruktorów szkolenia spadochronowego;
3) wchodzącym w skład czynnych załóg okrętów podwodnych;
4) zajmującym stanowiska nurków (płetwonurków) oraz stanowiska lekarzy
(instruktorów sanitarnych) zabezpieczających nurkowanie, którzy systematycznie
nurkują lub przebywają w komorze dekompresyjnej, a także żołnierzom nie
zajmującym stanowisk nurków i płetwonurków, którzy z przyczyn służbowych
wykonują czynności nurka lub płetwonurka, jeżeli w ciągu roku przebywali pod
wodą przez czas określony w odrębnych przepisach;
5) wchodzącym w skład czynnych załóg trałowców, kutrów rakietowych i torpedowych
oraz żołnierzom zawodowym specjalistom i dowódcom ze sztabów nadrzędnych do
stanowiska etatowego dowódcy flotylli włącznie, jeżeli brali udział w
trałowaniach bojowych lub pływali na okrętach podwodnych w zanurzeniu albo na
kutrach rakietowych lub torpedowych co najmniej 60 godzin w danym roku
kalendarzowym;
6) pełniącym służbę w jednostce przeznaczonej do zwalczania terroryzmu na
stanowiskach, których zajmowanie uprawnia do podwyższenia podstawy wymiaru
emerytury wojskowej.
2. Dodatkowego urlopu wypoczynkowego udziela się corocznie również żołnierzom
zawodowym:
1) wykonującym zadania w komorach wysokich i niskich ciśnień, w zakładach i
laboratoriach, w których stosuje się izotopy promieniotwórcze, oraz w zasięgu
promieni rentgenowskich - w wymiarze godzin określonym w odrębnych przepisach;
2) wykonującym zadania w laboratoriach i pracowniach stacji
sanitarno-epidemiologicznych oraz w laboratoriach materiałów pędnych i smarów, a
także przy obsłudze sprzętu radiolokacyjnego, jeżeli przepracowali minimum
połowę obowiązującego czasu pracy;
3) pełniącym służbę w wojskowych zakładach opieki zdrowotnej przy udzielaniu
świadczeń zdrowotnych chorym na gruźlicę.
3. Żołnierzom zawodowym wymienionym w ust. 2 dodatkowego urlopu wypoczynkowego
udzielają dowódcy jednostek wojskowych w zależności od ustalonego, w trybie
określonym w odrębnych przepisach, stopnia szkodliwości, w wymiarze:
1) 5 dni - przy pierwszym stopniu szkodliwości;
2) 7 dni - przy drugim stopniu szkodliwości;
3) 10 dni - przy trzecim stopniu szkodliwości;
4) 15 dni - przy czwartym stopniu szkodliwości.
4. Żołnierzom zawodowym udziela się również dodatkowego urlopu wypoczynkowego w
wymiarze równym liczbie dni ustawowo wolnych od służby i dodatkowo wolnych od
służby, podczas których żołnierz zawodowy przebywał na urlopie wypoczynkowym.
§ 106. 1. Dodatkowego urlopu wypoczynkowego w wymiarze do piętnastu dni rocznie
udziela się ponadto żołnierzom zawodowym nie wymienionym w § 105, pełniącym
służbę w warunkach uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia, określonych w
odrębnych przepisach.
2. Uprawnienia do urlopu, o których mowa w ust. 1, stwierdza Dyrektor
Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego na wniosek odpowiednio dowódcy
rodzaju Sił Zbrojnych, dowódcy okręgu wojskowego lub szefa instytucji, zgłoszony
w porozumieniu z Szefem Zarządu Wojskowej Służby Zdrowia, w wymiarze określonym
w § 105 ust. 3.
§ 107. 1. Żołnierzom zawodowym, w zależności od okresu czynnej służby wojskowej,
z zastrzeżeniem § 165, udziela się corocznie dodatkowego urlopu wypoczynkowego w
wymiarze:
1) 5 dni kalendarzowych - po osiągnięciu 15 lat służby wojskowej;
2) 10 dni kalendarzowych - po osiągnięciu 20 lat służby wojskowej;
3) 15 dni kalendarzowych - po osiągnięciu 25 lat służby wojskowej.
2. Żołnierzom zawodowym - kombatantom przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy w
wymiarze 10 dni rocznie.
§ 108. 1. Do wymiaru urlopu wypoczynkowego oraz dodatkowego urlopu
wypoczynkowego nie wlicza się innych urlopów, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. W razie zbiegu uprawnień do urlopów dodatkowych z różnych tytułów,
żołnierzowi zawodowemu przysługuje tylko jeden urlop w wymiarze
najkorzystniejszym.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w razie zbiegu uprawnienia do dodatkowego
urlopu wypoczynkowego z tytułów, o których mowa w § 105 i 106, z uprawnieniem do
urlopu dodatkowego z innego tytułu.
§ 109. Dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze do dwunastu dni nie może
obejmować więcej niż jeden dzień ustawowo wolny od pracy, a w wymiarze do
piętnastu dni - więcej niż dwa dni ustawowo wolne od pracy.
§ 110. 1. Żołnierzowi zawodowemu, który w danym roku kalendarzowym wykorzystał
dodatkowy urlop wypoczynkowy, a następnie nabył w tym samym roku prawo do tego
urlopu w wyższym wymiarze, przysługuje prawo do urlopu w wyższym wymiarze z
zaliczeniem urlopu dotychczas wykorzystanego.
2. Prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego żołnierz zawodowy nabywa z dniem
zaistnienia przyczyn uzasadniających udzielenie tego urlopu.
3. Żołnierzowi zawodowemu, który nabył prawo do dodatkowego urlopu
wypoczynkowego w danym roku kalendarzowym i nie wykorzystał go przed
przeniesieniem na inne stanowisko służbowe, na którym urlop ten nie przysługuje,
udziela się tego urlopu w ciągu trzech miesięcy od dnia przeniesienia.
§ 111. 1. Żołnierzowi zawodowemu udziela się urlopu okolicznościowego w celu
zawarcia związku małżeńskiego, w przypadku urodzenia się dziecka, ślubu dziecka
(własnego, przysposobionego, pasierba, dziecka obcego przyjętego na wychowanie i
utrzymanie, w tym także w ramach rodziny zastępczej), a także z powodu pogrzebu
małżonka, dziecka, rodziców, rodzeństwa, teściów, dziadków i opiekunów. Urlopu
okolicznościowego można także udzielić żołnierzowi zawodowemu dla załatwienia
ważnych spraw osobistych albo w innych przypadkach zasługujących na szczególne
uwzględnienie.
2. W razie pełnienia służby poza miejscem stałego zamieszkania, żołnierzowi
zawodowemu przysługuje raz w miesiącu urlop okolicznościowy w celu odwiedzenia
rodziny. Rodzinę w rozumieniu niniejszego przepisu stanowią: żona, mąż oraz
dzieci wymienione w ust. 1 pozostające z żołnierzem we wspólnym gospodarstwie
domowym, a także pozostający na wyłącznym utrzymaniu żołnierza jego rodzice,
dziadkowie lub opiekunowie.
3. Urlop, o którym mowa w ust. 2, nie przysługuje w miesiącu, w którym żołnierz
wykorzystuje urlop wypoczynkowy w wymiarze co najmniej czternastu dni lub
dodatkowy urlop wypoczynkowy.
4. Czas trwania urlopu okolicznościowego, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w
ust. 5, może wynosić od jednego do pięciu dni kalendarzowych. W urlopie
okolicznościowym, o którym mowa w ust. 2, musi być co najmniej jeden dzień
roboczy. Wymiar urlopu przeznaczonego na odwiedzenie rodziny jest uzależniony od
odległości do miejsca stałego zamieszkania żołnierza.
5. Żołnierz zawodowy ubiegający się o wybór na posła lub senatora otrzymuje
urlop okolicznościowy na czas trwania kampanii wyborczej na podstawie
zaświadczenia właściwej komisji wyborczej o zarejestrowaniu żołnierza jako
kandydata.
§ 112. 1. Urlopu przeniesieniowego udziela się żołnierzowi w służbie stałej
wyznaczonemu na stanowisko służbowe, jeżeli jest związane z tym przeniesienie
się do innej miejscowości.
2. Urlopu przeniesieniowego udziela się w wymiarze od trzech do siedmiu dni
kalendarzowych w zależności od odległości miejscowości, w której żołnierz został
wyznaczony na stanowisko służbowe, oraz warunków służbowych, osobistych i
przewozowych.
3. Urlopu przeniesieniowego udziela dowódca jednostki wojskowej, w której
żołnierz został wyznaczony na stanowisko służbowe, bezpośrednio po stawieniu się
żołnierza w tej jednostce, chyba że względy służbowe lub osobiste żołnierza
wymagają udzielenia tego urlopu w terminie późniejszym.
§ 113. 1. Urlopu szkoleniowego udziela się żołnierzowi w służbie stałej, który
uzyskał zezwolenie na pobieranie poza Siłami Zbrojnymi nauki (odbywanie studiów)
w szkole, jednostce badawczo-rozwojowej lub na kursie i naukę tę pobiera (odbywa
studia), jak również uzyskał zezwolenie na przeprowadzenie przewodu doktorskiego
lub habilitacyjnego.
2. Urlopu szkoleniowego udziela się również żołnierzowi zawodowemu służby
stałej, który przeprowadza przewód doktorski lub habilitacyjny w wyższej szkole
wojskowej lub wojskowej jednostce badawczo-rozwojowej.
3. Urlop szkoleniowy jest przeznaczony na udział w zajęciach obowiązkowych,
przygotowanie się i złożenie egzaminów, przygotowanie pracy dyplomowej,
przygotowanie i złożenie egzaminu dyplomowego oraz na naukę własną.
§ 114. 1. Wymiar urlopu szkoleniowego wynosi:
1) na przygotowanie się do egzaminu wstępnego (rozmowy kwalifikacyjnej) i jego
złożenie oraz załatwienie spraw związanych z przyjęciem na naukę lub studia w
szkole ponadpodstawowej lub wyższej - 14 dni;
2) w szkołach ponadpodstawowych - 14 dni w każdym roku szkolnym;
3) w szkołach wyższych, w każdym roku studiów, odbywanych w systemie zaocznym -
28 dni, a w systemie wieczorowym - 21 dni;
4) w ostatnim roku studiów odbywanych w systemie zaocznym i wieczorowym
(niezależnie od urlopu określonego w pkt 3) oraz eksternistycznym - 28 dni;
5) dla żołnierzy pobierających naukę w szkołach pomaturalnych i na studiach
podyplomowych oraz na innych studiach lub kursach specjalnych prowadzonych przez
szkoły wyższe (jednostki badawczo-rozwojowe) - 21 dni w celu przygotowania się i
złożenia egzaminu końcowego;
6) w celu przygotowania się do złożenia egzaminów doktorskich i obrony rozprawy
doktorskiej lub dla przygotowania się do kolokwium oraz wykładu habilitacyjnego
- 28 dni;
7) w celu przygotowania się i złożenia egzaminu na radcę prawnego lub egzaminu
po zakończeniu aplikacji sądowej, prokuratorskiej, adwokackiej albo notarialnej
- 30 dni.
2. Urlop szkoleniowy określony w ust. 1 pkt 3-6 może być przedłużony na wniosek
żołnierza w służbie stałej przez dowódcę jednostki wojskowej, który udzielił
zezwolenia na pobieranie nauki (odbywanie studiów), jeżeli zachodzi uzasadniona
potrzeba, a zwłaszcza jeżeli wymaga tego realizacja programu studiów.
3. W przypadku powtarzania przez żołnierza w służbie stałej klasy lub roku
(semestru) z powodu choroby albo z przyczyn uznanych przez dowódcę jednostki
wojskowej za usprawiedliwione, żołnierzowi przysługuje ponownie prawo do urlopów
szkoleniowych określonych w ust. 1 pkt 1-5.
4. W przypadku powtarzania przez żołnierza w służbie stałej klasy lub roku
(semestru) z przyczyn nie uznanych przez dowódcę jednostki wojskowej za
usprawiedliwione, żołnierz może być zwolniony z zajęć służbowych tylko na czas
niezbędny do złożenia egzaminu (kolokwium).
§ 115. 1. Urlop szkoleniowy może być udzielony żołnierzowi zawodowemu
jednorazowo albo w częściach w okresie danego roku szkolnego, w wymiarze
proponowanym przez żołnierza lub szkołę.
2. Do wymiaru urlopu szkoleniowego nie wlicza się dni ustawowo wolnych od pracy.
§ 116. Wymiar, zasady i tryb udzielania urlopu szkoleniowego żołnierzom
zawodowym odbywającym studia wyższe, wyższe studia zawodowe, studia podyplomowe
oraz studia doktoranckie lub inne studia i kursy określają odrębne przepisy.
§ 117. 1. Żołnierzowi w służbie stałej może być udzielony urlop w celu wykonania
pracy naukowej, literackiej, artystycznej, publicystycznej albo w celu odbycia
praktyki (stażu) poza Siłami Zbrojnymi w kraju lub za granicą.
2. Urlopu wymienionego w ust. 1 udziela Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa
Wojskowego na wniosek żołnierza w służbie stałej, określając w każdym przypadku
czas trwania i warunki korzystania z urlopu.
3. Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego może w każdym czasie
odwołać żołnierza w służbie stałej z urlopu, o którym mowa w ust. 1.
§ 118. 1. Urlopu bezpłatnego, o którym mowa w art. 54 ust. 4 ustawy, może
udzielić dowódca jednostki wojskowej na pisemny wniosek żołnierza w służbie
stałej, uzasadniony ważnymi względami osobistymi, jeżeli nie zakłóci to toku
służby - w wymiarze do sześciu miesięcy.
2. Dowódca jednostki wojskowej, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem
służby lub na wniosek żołnierza, może w każdym czasie odwołać żołnierza z
urlopu, o którym mowa w ust. 1.
3. W sprawie odwołania żołnierza z urlopu bezpłatnego stosuje się odpowiednio §
74 ust. 3.
4. Urlopu bezpłatnego, o którym mowa w ust. 1, nie udziela się, jeżeli żołnierz
w służbie stałej spełnia warunki do przeniesienia w stan nieczynny.
§ 119. 1. Żołnierzowi zawodowemu-kobiecie, niezależnie od urlopów określonych w
§ 103 ust. 1 i 2, przysługuje:
1) urlop macierzyński;
2) na jej wniosek urlop wychowawczy - w wymiarze i na zasadach określonych w
przepisach prawa pracy.
2. Urlopu zdrowotnego udziela się żołnierzowi zawodowemu na zasadach i w trybie
przewidzianych w odrębnych przepisach.
3. Zasady udzielania i wykorzystania krótkoterminowego urlopu w drodze
wyróżnienia określają odrębne przepisy.
§ 120. 1. Odwołanie żołnierza zawodowego z urlopu wypoczynkowego z ważnych
względów służbowych następuje na podstawie przekazanego telegraficznie lub
telefonicznie polecenia dowódcy jednostki wojskowej. W przypadku braku pewności,
że polecenie do żołnierza dotarto, stosuje się inne środki zawiadamiania.
2. Dowódca jednostki wojskowej, który odwołał żołnierza z urlopu wypoczynkowego
lub wstrzymał mu udzielenie urlopu w całości lub w części, ogłasza ten fakt w
rozkazie, podając w nim przyczynę odwołania lub wstrzymania urlopu.
3. Żołnierzowi, który został odwołany z urlopu wypoczynkowego w myśl art. 55
ustawy, przysługuje:
1) powtórny przejazd na koszt wojska dla wykorzystania pozostałej części
przerwanego urlopu;
2) na jego wniosek zwrot innych udokumentowanych kosztów poniesionych przez
żołnierza, spowodowanych bezpośrednio odwołaniem go z urlopu.
§ 121. 1. Dowódca jednostki wojskowej może udzielić żołnierzowi zawodowemu,
pełniącemu służbę w podległej mu jednostce wojskowej, zwolnienia od zajęć
służbowych w razie konieczności sprawowania przez żołnierza osobistej opieki:
1) nad małżonkiem, dzieckiem lub rodzicami, własnymi lub współmałżonka, w razie
ich choroby bądź nieszczęśliwego wypadku, albo
2) nad dzieckiem w wieku do ośmiu lat w razie pozbawienia go dotychczasowej
opieki
- na czas niezbędny do zapewnienia tej opieki, nie przekraczający jednak
sześćdziesięciu dni w ciągu roku.
2. Zwolnienie od zajęć służbowych, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić tylko
wówczas, gdy z żołnierzem nie zamieszkują członkowie rodziny, którzy mogą taką
opiekę zapewnić, a w razie konieczności zapewnienia opieki dziecku - gdy
żołnierz jest samotny albo gdy małżonek z powodu choroby lub matka z powodu
połogu nie może zaopiekować się dzieckiem i gdy nie ma innych członków rodziny
wspólnie zamieszkałych, którzy mogliby zapewnić opiekę dziecku.
Rozdział 10
Zwalnianie z zawodowej służby wojskowej
§ 122. Z zawodowej służby wojskowej zwalniają, w wypadkach określonych w art.
75, 76 ust. 1 lub ust. 3 i art. 77 ust. 1:
1) Minister Obrony Narodowej - oficerów;
2) dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, dowódca okręgu wojskowego, Szef Wojskowych
Służb Informacyjnych i Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej - chorążych
zawodowych w przypadkach, gdy pełnią służbę w podległych tym dowódcom
jednostkach wojskowych, a także podoficerów zawodowych w jednostkach
bezpośrednio podległych, a Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego -
pozostałych chorążych zawodowych, gdy pełnią służbę w jednostkach
organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej lub jednostkach podległych szefom
(dyrektorom) tych instytucji albo na stanowiskach służbowych w jednostkach
organizacyjnych poza Ministerstwem Obrony Narodowej;
3) dowódca korpusu, dywizji, flotylli, brygady nie wchodzącej w skład dywizji i
komendant wyższej szkoły wojskowej oraz dowódca Garnizonu Warszawa - podoficerów
zawodowych, z zastrzeżeniem pkt 2 w przypadkach gdy pełnią służbę w podległych
tym dowódcom jednostkach wojskowych, a Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa
Wojskowego - gdy pełnią służbę w instytucjach Ministerstwa Obrony Narodowej lub
jednostkach podległych szefom (dyrektorom) tych instytucji.
§ 123. 1. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej następuje rozkazem personalnym
(wydanym w formie zbiorowej lub indywidualnej) Ministra Obrony Narodowej lub
dowódcy (szefa) wymienionego w § 122 pkt 2 i 3, zwanych dalej "organem
zwalniającym".
2. Rozkaz personalny lub wyciąg z tego rozkazu, sporządzonego w formie
zbiorowej, organ zwalniający przysyła do dowódcy jednostki wojskowej, w której
zwalniany żołnierz zawodowy pełni służbę.
§ 124. Dowódca jednostki wojskowej doręcza rozkaz personalny lub wyciąg z tego
rozkazu zwalnianemu żołnierzowi zawodowemu. Żołnierz zawodowy potwierdza
podpisem otrzymanie rozkazu (wyciągu), podając jednocześnie datę jego
otrzymania.
§ 125. 1. Żołnierza zawodowego, który utracił obywatelstwo polskie lub nabył
obywatelstwo innego państwa, zwalnia się na podstawie art. 75 ust. 1 pkt 1
ustawy z zawodowej służby wojskowej z dniem wydania orzeczenia o utracie
obywatelstwa polskiego lub z dniem nabycia obywatelstwa innego państwa.
2. Podstawę wydania rozkazu personalnego o zwolnieniu z zawodowej służby
wojskowej, w przypadkach określonych w ust. 1, stanowi orzeczenie o utracie
obywatelstwa polskiego lub stwierdzenie nabycia obywatelstwa innego państwa
przez organ właściwy do orzekania w sprawach obywatelstwa.
§ 126. 1. W razie ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności
żołnierza do zawodowej służby wojskowej, dowódca jednostki wojskowej, w której
żołnierz pełni służbę, zwalnia go od wykonywania obowiązków służbowych. Fakt
zwolnienia od wykonywania obowiązków służbowych dowódca jednostki wojskowej
stwierdza w rozkazie.
2. Dowódca jednostki wojskowej przedstawia zatwierdzone orzeczenie wojskowej
komisji lekarskiej, stwierdzające trwałą niezdolność żołnierza do zawodowej
służby wojskowej, organowi zwalniającemu, a w przypadku, o którym mowa w art. 21
ust. 2 pkt 2 ustawy, wraz z wnioskiem o przeniesienie żołnierza zawodowego w
stan nieczynny lub o zwolnienie z zawodowej służby wojskowej - organowi
wojskowemu określonemu odpowiednio w § 65 lub § 122.
3. Organ zwalniający żołnierza z przyczyn, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt
2-4, 5a i 8 oraz ust. 2 ustawy, wydaje rozkaz personalny o zwolnieniu żołnierza
z zawodowej służby wojskowej z urzędu, gdy dowódca jednostki wojskowej nie
wystąpi z wnioskiem wymienionym w ust. 2, § 127 ust. 2, § 128, 130, 139 ust. 4 i
§ 147 ust. 1.
§ 127. 1. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza, który osiągnął wiek
określony w art. 75 ust.1 pkt 3 i ust. 2 ustawy, następuje z dniem osiągnięcia
odpowiedniego wieku.
2. Na sześć miesięcy przed osiągnięciem przez żołnierza zawodowego wieku, o
którym mowa w art. 75 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 ustawy, dowódca jednostki
wojskowej, w której żołnierz zawodowy zajmuje stanowisko służbowe, występuje z
wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej.
§ 128. W razie otrzymania dwóch kolejnych niedostatecznych ogólnych ocen w
opiniach służbowych, dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje
stanowisko służbowe, niezwłocznie występuje z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z
zawodowej służby wojskowej. Do wniosku dołącza się akta personalne żołnierza
zawodowego.
§ 129. 1. Zwolnienie żołnierza zawodowego ze służby kontraktowej, jeżeli nie
nastąpi zawarcie kolejnego kontraktu lub powołanie do służby stałej, następuje w
dniu określonym w kontrakcie.
2. Fakt zwolnienia żołnierza zawodowego ze służby kontraktowej stwierdza się w
rozkazie dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni tę służbę. Rozkazu
personalnego o zwolnieniu nie wydaje się.
§ 130. W razie niewyrażenia przez żołnierza w służbie kontraktowej zgody na
wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe (art. 75 ust. 1 pkt 6 ustawy), dowódca
jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe, przesyła do
organu zwalniającego wniosek o zwolnienie, wraz z oświadczeniem żołnierza o
niewyrażeniu zgody na przeniesienie na niższe stanowisko służbowe, oraz akta
personalne żołnierza.
§ 131. 1. Wypowiedzenie stosunku służbowego przez żołnierza zawodowego uważa się
za dokonane, jeżeli zostało doręczone za pokwitowaniem w jednostce wojskowej, w
której żołnierz pełni służbę wojskową.
2. Wypowiedzenie stosunku służbowego przez organ zwalniający uważa się za
dokonane, jeżeli zostało doręczone za pokwitowaniem żołnierzowi zawodowemu.
3. Wycofanie wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, może nastąpić na
pisemny wniosek strony, za zgodą drugiej strony (organu zwalniającego lub
żołnierza), do której było skierowane.
§ 132. 1. Wypowiedzenie stosunku służbowego przez żołnierza zawodowego, w
przypadku określonym w art. 75 ust. 1 pkt 7 ustawy, następuje w formie pisemnej
i powinno zawierać oświadczenie woli żołnierza wskazujące jednoznacznie na
zamiar wypowiedzenia przez niego stosunku służbowego.
2. Żołnierz zawodowy wnosi wypowiedzenie stosunku służbowego do organu
zwalniającego.
3. Do wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, dowódca jednostki wojskowej dołącza
pisemną informację o faktach mających wpływ na realizację wypowiedzenia, a w
szczególności, czy żołnierz pełni służbę obowiązkowa, odbywa okres próbny oraz
czy otrzymał osobną kwaterę stałą.
4. W przypadku wniesienia przez żołnierza zawodowego wypowiedzenia, o którym
mowa w ust. 1, organ zwalniający wydaje dla celów ewidencyjnych rozkaz
personalny o zwolnieniu żołnierza. Rozkaz ten dodatkowo określa datę zwolnienia
żołnierza z zawodowej służby wojskowej, wynikającą z wypowiedzenia, a w
przypadku zwolnienia żołnierza w okresie pełnienia przez niego służby
obowiązkowej - ponadto zastrzeżenie, że wypowiedzenie będzie skuteczne, jeżeli
żołnierz przekaże do dyspozycji organów wojskowych przydzieloną mu osobną
kwaterę stałą oraz zwróci równowartość kosztów zakwaterowania, wyżywienia i
umundurowania otrzymanych w czasie studiów lub nauki.
5. W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w art. 80 ust. 1 ustawy,
dowódca jednostki wojskowej zawiadamia o tym fakcie organ zwalniający, który
wydaje - dla celów ewidencyjnych - rozkaz personalny stwierdzający wygaśnięcie
rozkazu o zwolnieniu tego żołnierza.
§ 133. Równowartość kosztów, o których mowa w art. 80 ust. 1 ustawy, zwanych
dalej "kosztami", ustala się na podstawie wynikających z odrębnych przepisów
norm budżetowych określających jednostkowe wskaźniki kosztów utrzymania
żołnierza - w zakresie zakwaterowania, wyżywienia i umundurowania,
obowiązujących w dniu zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej.
§ 134. Przy ustalaniu równowartości kosztów podlegających zwrotowi stosuje się
następujące zasady:
1) całkowite koszty, o których mowa w art. 80 ust. 1 ustawy, dzieli się przez
liczbę lat służby obowiązkowej, a następnie mnoży się przez liczbę lat, których
żołnierz nie przesłużył;
2) każdy rozpoczęty rok służby obowiązkowej zaokrągla się w górę do pełnego
roku.
§ 135. Decyzję w sprawie ustalenia równowartości kosztów, które żołnierz jest
obowiązany zwrócić, wydaje dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni
lub ostatnio pełnił służbę.
§ 136. 1. Żołnierz w służbie stałej może być zwolniony od obowiązku zwrotu
równowartości kosztów:
1) w szczególnie uzasadnionych, nie zawinionych przez żołnierza przypadkach
losowych;
2) z uwagi na bardzo trudną sytuację rodzinną żołnierza;
3) gdy zwolnienie z wojska następuje w związku z przejściem do administracji
państwowej lub innej służby.
2. Decyzję w sprawie zwolnienia od obowiązku zwrotu kosztów wydaje organ, który
jest uprawniony do zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej, na wniosek
żołnierza zawodowego lub z urzędu.
3. Wniosek żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 2, może być złożony nie
później niż:
1) trzy miesiące przed upływem terminu wypowiedzenia stosunku służbowego
dokonanego przez żołnierza zawodowego;
2) czternaście dni od otrzymania przez żołnierza zawodowego wyciągu z rozkazu o
zwolnieniu.
§ 137. 1. Dokonanie wypowiedzenia stosunku służbowego przez organ wojskowy może
nastąpić w przypadkach określonych w art. 78 ust. 2 ustawy na wniosek dowódcy
jednostki wojskowej skierowany do organu zwalniającego żołnierza z zawodowej
służby wojskowej.
2. Jeżeli organ zwalniający (w odniesieniu do oficerów - Dyrektor Departamentu
Kadr i Szkolnictwa Wojskowego) uznał zasadność wniosku, o którym mowa w ust. 1,
dokonuje wypowiedzenia stosunku służbowego; uznanie zasadności wypowiedzenia z
przyczyn określonych w art. 78 ust. 2 pkt 1 ustawy nie może nastąpić, jeżeli
żołnierzowi zawodowemu właściwy organ wojskowy nie zaproponował dwukrotnie (w
odrębnych terminach) objęcia równorzędnego lub wyższego stanowiska służbowego, a
żołnierz na piśmie odmówił ich przyjęcia; dwa egzemplarze wypowiedzenia przesyła
się dowódcy jednostki wojskowej.
3. Dowódca jednostki wojskowej doręcza żołnierzowi zawodowemu za pokwitowaniem
odbioru wypowiedzenie określające datę, od której biegnie okres wypowiedzenia.
4. Egzemplarz wypowiedzenia z potwierdzeniem, o którym mowa w ust. 3, dowódca
jednostki wojskowej przesyła do organu zwalniającego w celu wydania - dla celów
ewidencyjnych - rozkazu personalnego o zwolnieniu tego żołnierza z zawodowej
służby wojskowej.
5. Rozliczenie, o którym mowa w § 159, następuje na podstawie wyciągu z rozkazu
o zwolnieniu przed dniem upływu okresu wypowiedzenia.
§ 138. 1. Z wnioskiem o skrócenie okresu wypowiedzenia może wystąpić żołnierz
zawodowy lub organ zwalniający. Wniosek taki może być zgłoszony w wypowiedzeniu
stosunku służbowego, o którym mowa w § 132 lub 137, albo w trakcie okresu
wypowiedzenia.
2. W przypadku skrócenia okresu wypowiedzenia ustala się datę zwolnienia
żołnierza. Oświadczenia woli żołnierza i organu zwalniającego w tym przedmiocie
składa się na piśmie.
3. Przed upływem skróconego okresu wypowiedzenia muszą być spełnione ustawowe
warunki zwolnienia oraz dokonane czynności określone w § 155 i 160.
§ 139. 1. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej wskutek upływu okresu
próbnego, określone w art. 75 ust. 1 pkt 8 ustawy, następuje, jeżeli żołnierz
zawodowy najpóźniej na jeden miesiąc przed końcem okresu próbnego złoży pisemne
oświadczenie o zamiarze rozwiązania stosunku służbowego lub dowódca jednostki
wojskowej w tym samym terminie wręczy żołnierzowi wyciąg z rozkazu o jego
zwolnieniu.
2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, dowódca jednostki wojskowej
niezwłocznie przesyła wraz z aktami personalnymi bezpośrednio do:
1) Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego - jeżeli złożył je oficer;
2) właściwego organu zwalniającego - jeżeli złożył je chorąży lub podoficer.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, dowódca jednostki wojskowej zwalnia
żołnierza zawodowego z dniem upływu okresu próbnego także wówczas, gdy nie
otrzymał wyciągu z rozkazu o zwolnieniu żołnierza.
4. W celu zwolnienia żołnierza zawodowego z upływem okresu próbnego dowódca
jednostki wojskowej występuje z wnioskiem o zwolnienie do organów wojskowych
wymienionych w ust. 2, najpóźniej na trzy miesiące przed upływem okresu
próbnego.
§ 140. 1. Żołnierza zawodowego skazanego prawomocnym wyrokiem sądu na karę
pozbawienia praw publicznych lub degradacji zwalnia się z zawodowej służby
wojskowej z dniem uprawomocnienia się wyroku.
2. Podstawę wydania rozkazu personalnego o zwolnieniu z zawodowej służby
wojskowej żołnierza skazanego na karę wymienioną w ust. 1 stanowi prawomocny
wyrok sądu.
§ 141. 1. Żołnierza zawodowego, którego pozbawiono posiadanego stopnia
wojskowego na wniosek sądu honorowego, zwalnia się z zawodowej służby wojskowej
z dniem podjęcia decyzji o pozbawieniu tego stopnia przez:
1) Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej - w stosunku do generałów (admirałów);
2) Ministra Obrony Narodowej - w stosunku do oficerów w stopniu do pułkownika
(komandora) włącznie;
3) dowódcę (szefa) uprawnionego do mianowania na ten stopień - w stosunku do
chorążego zawodowego lub podoficera zawodowego.
2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, w stosunku do młodszego chorążego podejmuje
dowódca (szef) wymieniony w § 35 pkt 2 i 3.
3. Podstawę wydania rozkazu personalnego o zwolnieniu z zawodowej służby
wojskowej żołnierza, którego pozbawiono posiadanego stopnia wojskowego, w
przypadku wymienionym w ust. 1, stanowi decyzja (rozkaz, postanowienie) o
pozbawieniu tego stopnia.
§ 142. 1. Żołnierza zawodowego, który:
1) zmarł lub został uznany za zmarłego albo
2) zaginął
- skreśla z ewidencji rozkazem personalnym w odniesieniu do oficerów Dyrektor
Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego, a w odniesieniu do chorążych
zawodowych i podoficerów zawodowych - organ zwalniający.
2. Podstawę wydania rozkazu personalnego o skreśleniu z ewidencji stanowi:
1) w przypadku określonym w ust. 1 pkt 1 - akt zgonu lub orzeczenie sądu o
uznaniu za zmarłego;
2) w przypadku określonym w ust. 1 pkt 2, gdy nie może być jeszcze wydane
orzeczenie sądu o uznaniu za zmarłego - postanowienie prokuratora wojskowego o
zawieszeniu postępowania karnego, prowadzonego w sprawie zaginięcia żołnierza
zawodowego w okolicznościach, które wskazują, że żołnierz nie żyje.
§ 143. 1. Żołnierza zawodowego, w stosunku do którego sąd orzekł karę zakazu
wykonywania zawodu żołnierza zawodowego, zwalnia się z zawodowej służby
wojskowej z dniem uprawomocnienia się wyroku.
2. Podstawę wydania rozkazu personalnego o zwolnieniu żołnierza zawodowego
stanowi prawomocny wyrok sądu.
§ 144. 1. Żołnierza zawodowego ukaranego karą dyscyplinarną usunięcia z
zawodowej służby wojskowej zwalnia się rozkazem personalnym właściwego dowódcy
(szefa), uprawnionego do zwolnienia żołnierza z tej służby.
2. Podstawę wydania rozkazu personalnego o zwolnieniu stanowi rozkaz o
wymierzeniu kary dyscyplinarnej.
§ 145. Żołnierza zawodowego skazanego prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo
umyślne na karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego), bez warunkowego
zawieszenia jej wykonania, zwalnia się rozkazem personalnym wydanym na podstawie
prawomocnego wyroku sądu.
§ 146. W celu zwolnienia żołnierza w służbie stałej, który osiągnął w posiadanym
stopniu wojskowym wiek określony w art. 76 ust. 1 pkt 1 ustawy, dowódca
jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, występuje do organu
zwalniającego z wnioskiem o zwolnienie.
§ 147. 1. W razie skazania żołnierza zawodowego prawomocnym wyrokiem sądu na
karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) w przypadkach nie wymienionych w
art. 75 ust. 1 pkt 12 ustawy, dowódca jednostki wojskowej, po otrzymaniu
prawomocnego wyroku o skazaniu, występuje do organu zwalniającego, z wyjątkiem
przypadku, o którym mowa w ust. 2, z wnioskiem o zwolnienie z zawodowej służby
wojskowej; do wniosku załącza się wyrok.
2. W przypadku gdy przestępstwo żołnierza nie zostało popełnione z niskich
pobudek albo w razie warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności
(aresztu wojskowego) lub darowania tej kary na podstawie amnestii, dowódca
jednostki wojskowej może wystąpić z wnioskiem o pozostawienie żołnierza
zawodowego w służbie.
§ 148. W razie prawomocnego ukarania żołnierza zawodowego przez organ właściwego
samorządu zawodowego karą zawieszenia albo pozbawienia prawa wykonywania zawodu
lub specjalności zawodowej (art. 76 ust. 1 pkt 4 ustawy), dowódca jednostki
wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe, w razie braku
możliwości wykorzystania go na innym stanowisku służbowym, występuje do organu
zwalniającego z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej.
Do wniosku dołącza się prawomocne orzeczenie stwierdzające ukaranie przez
samorząd zawodowy oraz akta personalne żołnierza.
§ 149. Z wnioskiem o zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza w służbie
stałej w przypadku, o którym mowa w art. 76 ust. 3 ustawy, może wystąpić dowódca
jednostki wojskowej, w której żołnierz ten pełni służbę, jeżeli żołnierz nabył
prawo do zaopatrzenia emerytalnego z tytułu wysługi lat oraz wyraził pisemną
zgodę na zwolnienie.
§ 150. Z wnioskiem o zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza w służbie
stałej odbywającego okres próbny lub żołnierza w służbie kontraktowej w ramach
pierwszego kontraktu może wystąpić dowódca jednostki wojskowej w przypadkach
określonych w art. 77 ust. 1 ustawy, dołączając opinię służbową lub dokumenty
stwierdzające chorobę żołnierza.
§ 151. W razie uchylenia prawomocnego orzeczenia sądu skazującego żołnierza na
karę zakazu wykonywania zawodu żołnierza zawodowego lub uchylenia wymierzonej
przez organ właściwego samorządu zawodowego kary zawieszenia lub pozbawienia
prawa wykonywania zawodu albo specjalności zawodowej, przywrócenie do zawodowej
służby wojskowej może nastąpić na wniosek żołnierza, jeśli spełnia on wymogi w
zakresie wieku oraz zdolności fizycznej i psychicznej.
§ 152. Żołnierzy zawodowych zajmujących stanowisko prokuratora, sędziego sądu
wojskowego lub sędziego Izby Wojskowej Sądu Najwyższego nie można zwolnić z
zawodowej służby wojskowej przed zwolnieniem z zajmowanych przez nich stanowisk
służbowych.
§ 153. Rozkaz personalny o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej
wykonuje:
1) dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy pełni służbę;
2) Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego - w stosunku do żołnierza
zawodowego pełniącego służbę na stanowisku służbowym w jednostce organizacyjnej
poza Ministerstwem Obrony Narodowej.
§ 154. 1. W przypadku zwolnienia z zawodowej służby wojskowej żołnierza, do
którego zastosowano tymczasowe aresztowanie albo odbywającego karę pozbawienia
wolności (aresztu wojskowego), wyciąg z rozkazu personalnego o zwolnieniu
przesyła się do jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko
służbowe, a ponadto:
1) w odniesieniu do żołnierzy zawodowych, do których zastosowano tymczasowe
aresztowanie - do sądu lub prokuratora, w którego dyspozycji pozostaje żołnierz
po zastosowaniu tego środka zapobiegawczego;
2) w odniesieniu do żołnierzy zawodowych odbywających karę pozbawienia wolności
(aresztu wojskowego) - do sądu wojskowego, który wydał wyrok w pierwszej
instancji.
2. Dowódca jednostki wojskowej, wykonujący rozkaz o zwolnieniu, doręcza za
pokwitowaniem tymczasowo aresztowanemu lub skazanemu żołnierzowi zawodowemu
wyciąg z rozkazu personalnego o zwolnieniu go z zawodowej służby wojskowej.
§ 155. 1. Zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej, z wyjątkiem
przypadków określonych w art. 75 ust. 1 pkt 1, 3, 5 i 7-10 ustawy, powinno
nastąpić z dniem określonym w rozkazie o zwolnieniu.
2. W razie gdy z ważnych powodów dowódca jednostki wojskowej nie może wykonać
rozkazu o zwolnieniu w terminie określonym w ust. 1, informuje niezwłocznie o
tym organ zwalniający, podając faktyczne przyczyny.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, decyzję ostateczną określającą termin
zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej podejmuje organ zwalniający.
§ 156. Zasady kierowania do wojskowej komisji lekarskiej żołnierzy, w stosunku
do których jest wykonywany rozkaz o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej,
określają odrębne przepisy, z tym że skierowanie takiego żołnierza przez dowódcę
jednostki wojskowej wykonującego ten rozkaz następuje na wniosek żołnierza.
Skierowanie do wojskowej komisji lekarskiej nie wpływa na rozliczenie żołnierza
z jednostką wojskową oraz zwolnienie go z zawodowej służby wojskowej w terminach
określonych w § 155.
§ 157. Jeżeli żołnierz zwolniony z zawodowej służby wojskowej przebywa w
wojskowym zakładzie opieki zdrowotnej, dowódca jednostki wojskowej, w której
żołnierz ten ostatnio pełnił służbę, przesyła komendantowi tego zakładu wyciąg z
rozkazu personalnego o zwolnieniu oraz zaświadczenie o rozliczeniu żołnierza.
§ 158. Wykonanie rozkazu personalnego o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej
żołnierza przebywającego na leczeniu w wojskowym zakładzie opieki zdrowotnej
następuje niezwłocznie.
§ 159. W ramach rozliczenia związanego ze zwolnieniem żołnierza z zawodowej
służby wojskowej dowódca jednostki wojskowej w szczególności odbiera od niego
broń osobistą i inne uzbrojenie oraz wyekwipowanie, dokumenty służbowe, a także
wyposażenie wojskowe, wydane mu na czas pełnienia służby, na zasadach i w trybie
określonych w odrębnych przepisach.
§ 160. 1. Najpóźniej w dniu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej żołnierz
otrzymuje wszystkie przysługujące mu należności pieniężne, wynikające ze
stosunku służbowego.
2. Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej wydaje się przysługujące
mu dokumenty zgodnie z odrębnymi przepisami.
§ 161. 1. Dniem zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej jest dzień
określony w decyzji (rozkazie) o zwolnieniu, z zastrzeżeniem przepisu § 155 ust.
3. Skierowanie do wojskowej komendy uzupełnień następuje w dniu zwolnienia.
2. Dniem zwolnienia z zawodowej służby wojskowej żołnierza, o którym mowa w ust.
1, odbywającego karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) oraz w stosunku
do którego zastosowano tymczasowe aresztowanie, jest dzień doręczenia mu wyciągu
z rozkazu personalnego o zwolnieniu z tej służby.
§ 162. Dowódca jednostki wojskowej, wykonujący rozkaz o zwolnieniu żołnierza z
zawodowej służby wojskowej, wysyła niezwłocznie do Departamentu Kadr i
Szkolnictwa Wojskowego oraz organów prowadzących ewidencję żołnierza meldunek o
zwolnieniu żołnierza.
Rozdział 11
Służba wojskowa żołnierzy zawodowych w jednostkach podporządkowanych Ministrowi
Spraw Wewnętrznych i Administracji
§ 163. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się również do żołnierzy zawodowych
pełniących służbę w jednostkach wojskowych podporządkowanych Ministrowi Spraw
Wewnętrznych i Administracji.
2. Przewidziane w rozporządzeniu w odniesieniu do żołnierzy wymienionych w ust.
1 uprawnienia:
1) Ministra Obrony Narodowej przysługują Ministrowi Spraw Wewnętrznych i
Administracji;
2) dowódców rodzajów Sił Zbrojnych lub dowódców okręgów wojskowych przysługują
Dowódcy Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i
Administracji oraz Dowódcy Jednostki Wojskowej Nr 1004 - Biuro Ochrony Rządu i
Dowódcy Jednostki Wojskowej Nr 2305;
3) Dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego Ministerstwa Obrony
Narodowej przysługują Dyrektorowi Biura Kadr i Szkolenia Ministerstwa Spraw
Wewnętrznych i Administracji, z tym że uprawnienie określone w § 64 ust. 1,
dotyczące możliwości pozostawiania żołnierza zawodowego w dyspozycji przez 12
miesięcy, przysługuje również Dowódcy Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych
Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Dowódcy Jednostki Wojskowej
Nr 1004 - Biuro Ochrony Rządu i Dowódcy Jednostki Wojskowej Nr 2305;
4) dowódców dywizji przysługują dowódcom brygad Nadwiślańskich Jednostek
Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Komendantowi
Centralnego Ośrodka Szkolenia Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych Ministerstwa
Spraw Wewnętrznych i Administracji.
3. Organem uprawnionym do występowania z inicjatywą powołania do służby stałej
żołnierzy zawodowych pełniących służbę kontraktową w jednostkach wojskowych
podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz do
występowania z wnioskiem o wyznaczenie żołnierzy zawodowych na stanowiska
służbowe w tych jednostkach są organy, o których mowa w ust. 2 pkt 2.
§ 164. 1. Do dokonywania przeniesień żołnierzy zawodowych, zajmujących
stanowiska służbowe oznaczone w etacie do stopnia wojskowego pułkownika
włącznie, między Nadwiślańskimi Jednostkami Wojskowymi Ministerstwa Spraw
Wewnętrznych i Administracji, Jednostkami Wojskowymi Nr 1004 i Nr 2305 oraz
Samodzielnym Oddziałem Żandarmerii Wojskowej przy Dowództwie Nadwiślańskich
Jednostek Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji jest
właściwy Dyrektor Biura Kadr i Szkolenia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i
Administracji.
2. Do dokonywania przeniesień żołnierzy zawodowych między jednostkami wojskowymi
i innymi jednostkami organizacyjnymi podległymi lub nadzorowanymi przez Ministra
Obrony Narodowej a jednostkami wojskowymi podporządkowanymi Ministrowi Spraw
Wewnętrznych i Administracji są uprawnieni:
1) w stosunku do oficerów - Ministrowie Obrony Narodowej oraz Spraw Wewnętrznych
i Administracji, działający w porozumieniu,
2) w stosunku do chorążych i podoficerów zawodowych - Dyrektor Departamentu Kadr
i Szkolnictwa Wojskowego Ministerstwa Obrony Narodowej i Dyrektor Biura Kadr i
Szkolenia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, działający w
porozumieniu.
§ 165. Żołnierzom zawodowym, pełniącym służbę w jednostkach wojskowych
podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, do okresu
czynnej służby wojskowej, od której zależy wymiar corocznego dodatkowego urlopu
wypoczynkowego, o którym mowa w § 107 ust. 1, zalicza się również okresy
pozostawania w stosunku służbowym w Policji, Urzędzie Ochrony Państwa, Straży
Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej.
Rozdział 12
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 166. Oficerów, którzy w dniu wejścia w życie rozporządzenia pełnią obowiązki
na zajmowanych stanowiskach służbowych w rozumieniu przepisów dotychczasowych:
1) wyznacza się na te stanowiska w ciągu 3 miesięcy od dnia wejścia w życie
rozporządzenia, jeżeli posiadają kwalifikacje wymagane do ich zajmowania,
albo
2) można pozostawić na tych stanowiskach jako pełniących obowiązki, jeżeli nie
posiadają kwalifikacji wymaganych do ich zajmowania - do czasu ich uzupełnienia
lub powstania możliwości wyznaczenia na stanowiska odpowiadające ich aktualnym
kwalifikacjom, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 1998 r.
§ 167. Chorążych i podoficerów zawodowych, którzy w dniu wejścia w życie
rozporządzenia w rozumieniu przepisów dotychczasowych pełnią obowiązki służbowe
na stanowiskach określonych w etacie odpowiednio dla oficerów lub chorążych,
pozostawia się jako pełniących obowiązki na tych stanowiskach - do czasu
wyznaczenia ich na stanowiska odpowiadające posiadanym przez nich stopniom
wojskowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 1997 r.
§ 168. Żołnierze urlopowani na podstawie dotychczasowych przepisów pozostają
nadal na urlopie bezpłatnym przez okres, na który został on im udzielony, lub na
ich wniosek mogą być przeniesieni w stan nieczynny, jeżeli zachodzą warunki
uprawniające do przeniesienia ich w stan nieczynny, określone w art. 21 ust. 2
ustawy.
§ 169. Jeżeli w wyniku dokonywanych zmian organizacyjno-etatowych obniżono
stopień etatowy stanowiska służbowego, które żołnierz zawodowy zajmował,
zachowuje się, na czas zajmowania tego stanowiska przez żołnierza, jego
zaszeregowanie do dotychczasowego stopnia etatowego zajmowanego stanowiska.
§ 170. Decyzje w sprawach kadrowych wydawane przez Ministra Obrony Narodowej są
równoznaczne z rozkazami personalnymi Ministra Obrony Narodowej, o których mowa
w rozporządzeniu.
§ 171. Podoficerowie zawodowi, powołani do zawodowej służby wojskowej na czas
określony na podstawie zarządzenia nr 32/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 12
maja 1975 r. w sprawie powoływania podoficerów do zawodowej służby wojskowej na
czas określony (Dziennik Rozkazów Ministerstwa Obrony Narodowej Nr 6, poz. 50),
pełnią zawodową służbę wojskową na warunkach określonych w tym zarządzeniu do
czasu ich zwolnienia.
§ 172. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 lipca 1992
r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 60, poz. 305).
§ 173. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 24 stycznia 1997 r.
w sprawie szczegółowych warunków, zasad i trybu udzielania koncesji na
działalność w zakresie sportu profesjonalnego oraz wysokości opłaty koncesyjnej.
(Dz. U. Nr 8, poz. 39)
Na podstawie art. 30 ust. 4 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze
fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113 i Nr 137, poz. 639) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki, zasady i tryb udzielania
koncesji:
1) polskim związkom sportowym,
2) sportowym spółkom akcyjnym.
2. Przepisy ustawy, powoływane w rozporządzeniu bez bliższego określenia,
oznaczają przepisy ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz.
U. Nr 25, poz. 113 i Nr 137, poz. 639).
§ 2. 1. Polski związek sportowy zamierzający prowadzić działalność w zakresie
sportu profesjonalnego składa do organu koncesyjnego pisemny wniosek o
udzielenie koncesji wraz z programem działalności i projektem budżetu
przeznaczonego na finansowanie działalności objętej koncesją.
2. Wniosek o udzielenie koncesji powinien zawierać:
1) nazwę i adres siedziby polskiego związku sportowego,
2) określenie dyscypliny sportu, w jakiej ma być prowadzone profesjonalne
współzawodnictwo sportowe,
3) proponowaną datę rozpoczęcia działalności,
4) datę sporządzenia wniosku i podpis osoby uprawnionej do składania oświadczeń
woli w imieniu polskiego związku sportowego.
3. Program działalności, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
1) regulamin profesjonalnego współzawodnictwa sportowego w danej dyscyplinie
sportu,
2) warunki współpracy polskiego związku sportowego z klubami sportowymi
uczestniczącymi we współzawodnictwie profesjonalnym,
3) przyjęte przez polski związek sportowy szczegółowe warunki przyznawania
licencji dla zawodników profesjonalnych.
4. Regulamin, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, powinien zawierać:
1) wyszczególnienie rodzajów rozgrywek i zawodów sportowych wraz z ich opisem,
2) zasady oraz warunki rozgrywek i zawodów o mistrzostwo kraju,
3) zasady dysponowania prawami do rozgrywek i zawodów profesjonalnych,
4) zasady i warunki udziału zawodników-amatorów w systemie rozgrywek i zawodów
profesjonalnych,
5) zasady i tryb zmiany przynależności do klubu sportowego zawodników
profesjonalnych,
6) zasady wynagradzania zawodników uczestniczących w rozgrywkach i zawodach
profesjonalnych.
5. Projekt budżetu, o którym mowa w ust. 1, powinien obejmować okres pierwszego
roku prowadzenia profesjonalnego współzawodnictwa sportowego.
§ 3. W wypadku stwierdzenia braków formalnych w zakresie określonym w ¦ 2, organ
koncesyjny wzywa polski związek sportowy do ich usunięcia w terminie 14 dni.
§ 4. 1. Organ koncesyjny udziela koncesji polskiemu związkowi sportowemu, jeżeli
jego wniosek:
1) jest zgodny z przepisem art. 36 ust. 1 i 2 ustawy,
2) dotyczy dyscypliny lub dziedziny sportu objętej zakresem działania polskiego
związku sportowego.
2. Organ koncesyjny odmawia udzielenia polskiemu związkowi sportowemu koncesji,
w razie niespełnienia warunków określonych w ust. 1 oraz w § 2 i 3.
§ 5. 1. Sportowa spółka akcyjna zamierzająca prowadzić działalność w zakresie
sportu profesjonalnego składa do organu koncesyjnego pisemny wniosek o
udzielenie koncesji.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
1) nazwę i adres sportowej spółki akcyjnej,
2) określenie dyscypliny sportu, w jakiej sportowa spółka akcyjna zamierza
prowadzić działalność,
3) proponowaną datę rozpoczęcia działalności,
4) datę sporządzenia wniosku i podpisy osób uprawnionych do składania oświadczeń
woli w imieniu sportowej spółki akcyjnej.
3. Do wniosku o udzielenie koncesji powinny być dołączone:
1) program działalności zawierający:
a) regulamin działalności sportowego klubu profesjonalnego,
b) zasady uczestnictwa zawodników profesjonalnych w kadrze narodowej i
olimpijskiej,
c) zasady wynagradzania zawodników profesjonalnych,
2) projekt budżetu przeznaczonego na finansowanie działalności w zakresie sportu
profesjonalnego na okres pierwszego roku prowadzenia tej działalności wraz z
bilansem, rachunkiem zysków i strat, a także sprawozdaniem z przepływu środków
pieniężnych za ostatni rok obrachunkowy,
3) odpis aktu notarialnego umowy spółki,
4) statut spółki i wypis z rejestru handlowego,
5) regulaminy działalności zarządu i rady nadzorczej sportowej spółki akcyjnej,
6) oświadczenie o członkostwie w polskim związku sportowym,
7) odpis licencji właściwego polskiego związku sportowego, uprawniającej spółkę
do udziału we współzawodnictwie sportowym,
8) inne dokumenty stwierdzające spełnienie wymogów określonych w art. 31-35
ustawy.
4. Wniosek sportowej spółki akcyjnej o udzielenie koncesji może dotyczyć
uczestnictwa w profesjonalnych zawodach w jednej lub kilku dyscyplinach sportu.
§ 6. W wypadku stwierdzenia braków formalnych w zakresie określonym w § 5, organ
koncesyjny wzywa sportową spółką akcyjną do ich usunięcia w terminie 14 dni.
§ 7. 1. Organ koncesyjny udziela koncesji sportowej spółce akcyjnej, jeżeli jej
wniosek:
1) jest zgodny z przepisami art. 31-35 ustawy,
2) dotyczy dyscypliny sportu, w której właściwy polski związek sportowy uzyskał
koncesję,
3) pochodzi od sportowej spółki akcyjnej będącej członkiem właściwego polskiego
związku sportowego.
2. Organ koncesyjny odmawia sportowej spółce akcyjnej udzielenia koncesji w
razie niespełnienia warunków określonych w ust. 1 oraz w § 5 i 6.
§ 8. 1. Organ koncesyjny udziela i odmawia udzielenia koncesji w drodze decyzji
administracyjnej.
2. Koncesji udziela Się na działalność w zakresie sportu profesjonalnego w
jednej dyscyplinie sportu.
3. Koncesji udziela się na okres nie dłuższy niż 3 lata.
§ 9. Udzielając koncesji, organ koncesyjny informuje niezwłocznie polski związek
sportowy lub sportową spółkę akcyjną o udzieleniu koncesji, wzywając do
uiszczenia opłaty za jej udzielenie.
§ 10. 1. Opłata za udzielenie koncesji wynosi:
1) dla polskiego związku sportowego - 10.000 zł,
2) dla sportowej spółki akcyjnej - 10.000 zł.
2. Polski związek sportowy lub sportowa spółka akcyjna, którym została udzielona
koncesja, uiszczają opłatę wymienioną w ust. 1 w terminie 14 dni od daty
doręczenia zawiadomienia o udzieleniu koncesji.
3. Koncesja wygasa, jeżeli opłata za udzielenie koncesji nie została uiszczona w
terminie określonym w ust. 2 lub w wysokości określonej w ust. 1.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 22 stycznia 1997 r.
w sprawie wykazu towarów rolno-spożywczych przywożonych z zagranicy i wywożonych
za granicę oraz ich minimalnych ilości podlegających państwowemu nadzorowi
standaryzacyjnemu.
(Dz. U. Nr 8, poz. 40)
Na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 12 września 1996 r. o państwowym
nadzorze standaryzacyjnym towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą (Dz.
U. Nr 124, poz. 584) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się wykaz towarów rolno-spożywczych przywożonych z zagranicy i
wywożonych za granicę oraz ich minimalne ilości podlegające państwowemu
nadzorowi standaryzacyjnemu, stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
22 stycznia 1997 r. (poz. 40)
WYKAZ TOWARÓW ROLNO-SPOŻYWCZYCH PRZYWOŻONYCH Z ZAGRANICY I WYWOŻONYCH ZA GRANICĘ
ORAZ ICH MINIMALNE ILOŚCI PODLEGAJĄCE PAŃSTWOWEMU NADZOROWI STANDARYZACYJNEMU
Lp.Symbol PCNNazwa towaruMinimalna ilość podlegająca nadzorowi
1234
10201Mięso wołowe świeże lub chłodzone0,3 t
20202Mięso wołowe mrożone0,3 t
30203Mięso wieprzowe świeże, chłodzone lub mrożone0,3 t
40206 10 91 0Wątroby wołowe świeże lub chłodzone0,3 t
50206 10 99 0Pozostałe podroby wołowe świeże lub chłodzone0,3 t
60206 21 00 0Ozory wołowe mrożone0,3 t
70206 22 90 0Wątroby wołowe mrożone0,3 t
80206 29 99 0Pozostałe podroby wołowe mrożone0,3 t
90206 30 21 0Wątroby wieprzowe świeże lub chłodzone0,3 t
100206 30 31 0Pozostałe podroby wieprzowe świeże lub chłodzone0,3 t
110206 41 91 0Wątroby wieprzowe mrożone0,3 t
120206 49 91 0Pozostałe podroby wieprzowe mrożone0,3 t
130207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże,
chłodzone lub mrożone - z wyłączeniem pozycji: 0207 34 otłuszczone wątroby
świeże lub chłodzone; 0207 36 81 0 otłuszczone wątroby gęsie mrożone; 0207
36 85 0 otłuszczone wątroby kacze mrożone0,3 t
140302Ryby świeże lub chłodzone, z wyjątkiem filetów rybnych oraz innego
rybiego mięsa z pozycji nr 0304 - oraz z wyłączeniem pozycji nr 0302 70 00
0 wątróbki, ikry i mlecze0,5 t
150303Ryby mrożone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz innego rybiego
mięsa z pozycji nr 0304 - oraz z wyłączeniem pozycji 0303 80 wątróbki,
ikry i mlecze0,5 t
160304Filety rybne i inne mięso rybie (rozdrobnione lub nie), świeże,
chłodzone lub mrożone0,5 t
170305Ryby suszone, solone lub w solance; ryby wędzone, niezależnie od
tego czy są poddane obróbce termicznej podczas lub przed procesem
wędzenia; mączki, grysiki i granulki z ryb, nadające się do spożycia przez
ludzi - z wyłączeniem pozycji: 0305 10 00 0 mączki, grysiki i granulki z
ryb, nadające się do spożycia przez ludzi; 0305 20 00 0 wątróbki, ikra i
mlecze, suszone, wędzone solone lub w solance0,5 t
180402Mleko i śmietana zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub
innego środka słodzącego0,5 t
190405 10Masło0,2 t
200405 20Masło o obniżonej zawartości tłuszczu0,2 t
210406Sery i twarogi0,5 t
220407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, konserwowane albo gotowane - z
wyłączeniem pozycji: 0407 00 11 0 wylęgowe indycze albo gęsie; 0407 00 19
0 wylęgowe pozostałe10 tys. szt.
230701 90Ziemniaki świeże lub chłodzone5 t
240702 00Pomidory świeże lub chłodzone1 t
250703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz inne warzywa cebulowe świeże
lub chłodzone - z wyłączeniem pozycji 0703 10 11 0 dymka1 t
260704Kapusta, kalafiory, kalarepa, kapusta włoska i podobne warzywa
kapustne, świeże lub chłodnicze1 t
270705Sałata (Lactuca sativa) i cykoria (Cichorium spp.), świeże lub
chłodzone0,5 t
280706Marchew, rzepa, buraki sałatkowe, salsefia, selery, rzodkiewki i
podobne korzenie jadalne, świeże lub chłodzone1 t
290707 00Ogórki i korniszony, świeże lub chłodzone1 t
300708Warzywa strączkowe, nawet łuskane, świeże lub chłodzone1 t
310709Inne warzywa świeże lub chłodzone - z wyłączeniem pozycji: 0709 52
00 0 trufle; 0709 60 91 0 pozostałe owoce z rodzaju Capsicum do produkcji
pieprzu tureckiego lub barwników olejożywicznych Capsicum; 0709 60 95 0
pozostałe owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta do przemysłowej
produkcji olejków eterycznych lub żywicznych; 0709 90 10 0 warzywa
sałatowe inne niż sałata i cykoria; 0709 90 20 0 burak boćwina (albo burak
cukrowy) i karczoch hiszpański; 0709 90 31 0 oliwki; 0709 90 40 0 kapary;
0709 90 50 0 koper; 0709 90 60 0 kukurydza cukrowa1 t
320709 51Grzyby świeże lub chłodzone0,5 t
330710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie), mrożone -
z wyłączeniem pozycji: 0710 10 00 0 ziemniaki; 0710 40 00 0 kukurydza
cukrowa; 0710 80 10 0 oliwki; 0710 80 59 0 pozostałe z rodzaju Capsicum
lub z rodzaju Pimenta; 0710 80 80 0 karczochy; 0710 80 85 0 szparagi (w
tym grzyby mrożone)1 t
340711 90 40 0Grzyby z rodzaju Agaricus w solance1 t
350711 90 60 0Pozostałe grzyby w solance1 t
360712 30 00 0Grzyby i trufle suszone50 kg
370713 50 00 0Bób (Vicia faba var. major) i bobik (Vicia faba var. Equina,
Vicia faba var. Minor)1 t
380802Pozostałe orzechy, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane - z
wyłączeniem pozycji: 0802 11 10 0 migdały w łupinie, gorzkie; 0802 12 10 0
migdały bez łupiny, gorzkie; 0802 90 pozostałe1 t
390803 00Banany łącznie z plantanami, świeże lub suszone1 t
400804Daktyle, figi, ananasy, avokado, guawa, mango i smaczelina, świeże
lub suszone1 t
410805Owoce cytrusowe, świeże lub suszone1 t
420806Winogrona świeże lub suszone1 t
430807Melony (łącznie z arbuzami) i papaje, świeże - z wyłączeniem pozycji
0807 20 00 0 papaje1 t
440808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże - z wyłączeniem pozycji 0808 20 90 0
pigwy1 t
450809Morele, wiśnie, brzoskwinie (łącznie z nektarynami), śliwki i owoce
tarniny, świeże - z wyłączeniem pozycji 0809 40 90 0 owoce tarniny1 t
460810 10Truskawki i poziomki świeże0,5 t
470810 20 10 0Maliny, świeże1 t
480810 30Czarne, białe lub czerwone porzeczki oraz agrest, świeże1 t
490810 40Żurawiny, czarne jagody i inne owoce z rodzaju Vaccinium,
świeże0,5 t
500810 50Owoce kiwi, świeże1 t
510811Owoce i orzechy (niegotowane lub na parze albo w wodzie), mrożone,
nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego1 t
520813 10 00 0Morele, suszone0,5 t
530813 20 00 0Śliwki, suszone0,5 t
540813 30 00 0Jabłka, suszone0,5 t
550901 11 00 0Kawa, nie palona, nie pozbawiona kofeiny0,5 t
560901 21 00 0Kawa, palona, nie pozbawiona kofeiny0,5 t
570902 30 00 0Herbata czarna (fermentowana) i herbata częściowo
fermentowana, w bezpośrednim opakowaniu o zawartości nie przekraczającej 3
kg0,5 t
580902 40 00 0Pozostała herbata czarna (fermentowana) i inna herbata
częściowo fermentowana0,5 t
590904Pieprz z rodzaju Piper; suszone lub rozgniatane lub mielone owoce z
rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta0,1 t
600905 00 00 0Wanilia0,1 t
610906Cynamon i kwiaty cynamonowca0,1 t
620908 10 Gałka muszkatołowa0,1 t
630909 10 10 0Nasiona anyżku0,1 t
640909 20 00 0Nasiona kolendry0,1 t
650909 40Nasiona kminku0,1 t
660909 50Nasiona kopru; jagody jałowca0,1 t
670910 10Imbir0,1 t
680910 20Szafran0,1 t
690910 30 00 0Kurkuma0,1 t
700910 40Tymianek; liście laurowe0,1 t
711001 10 00 0Pszenica durum15 t
721001 90 91 1Ziarno pszenicy zwykłej15 t
731002 00 00 0Żyto15 t
741003 00 90 0Jęczmień15 t
751004 00 00 0Owies15 t
761005 90 00 0Kukurydza15 t
771006 20Ryż łuskany brązowy1 t
781006 30Ryż całkowicie lub częściowo bielony, również polerowany lub
glazurowany1 t
791006 40 00 0Ryż łamany1 t
801008 10 00 0Gryka1 t
811008 20 00 0Proso1 t
821101 00 11 0Mąka pszenna z pszenicy durum1 t
831101 00 15 0Mąka pszenna z pszenicy zwykłej1 t
841102 10 00 0Mąka żytnia1 t
851102 20Mąka kukurydziana1 t
861103 13Kasze i grysiki z kukurydzy1 t
871104 21 90 0Śrutowane ziarno jęczmienia1 t
881104 22 90 0Śrutowane ziarno owsa1 t
891104 23 90 0Śrutowane ziarno kukurydzy1 t
901104 29 51 0Śrutowane ziarno pszenicy1 t
911104 29 55 0Śrutowane ziarno żyta1 t
921107 10 99 0Słód nie palony, nie z pszenicy, nie w postaci mąki5 t
931107 20 00 0Słód palony5 t
941108 13 00 0Skrobia ziemniaczana1 t
951201 00 90 0Ziarno soi, nawet łamane1 t
961202Orzeszki ziemne, nie palone ani nie przygotowane inaczej, nawet
łuskane lub łamane - z wyłączeniem pozycji 1202 10 10 0 orzeszki ziemne
siewne1 t
971205 00 90 0Ziarno rzepaku lub rzepiku nawet łamane5 t
981206 00Ziarno słonecznika, nawet łamane - z wyłączeniem pozycji 1206 00
10 0 ziarno słonecznika siewne1 t
991207 50 90 0Ziarno gorczycy1 t
1001207 91 90 0Ziarno maku0,1 t
1011210Szyszki chmielowe, świeże lub suszone, sproszkowane lub w formie
granulek; lupulina0,5 t
1021211Rośliny i ich części (łącznie z nasionami i owocami) używane
głównie w perfumerii, farmacji lub używane do celów owadobójczych, lub
podobnych, świeże lub suszone, krojone, kruszone nawet proszkowane0,1 t
1031302 13 00 0Soki i ekstrakt z chmielu0,1 t
1041501 00 19 0Smalec i inne tłuszcze wieprzowe0,5 t
1051507 90 90 1Olej sojowy, rafinowany, konfekcjonowany0,5 t
1061508 90 90 0Olej z orzeszków ziemnych, rafinowany, konfekcjonowany0,5 t
1071509Oliwa i jej frakcje rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane
chemicznie0,5 t
1081510 00 90 0Pozostałe oleje i ich frakcje, otrzymywane wyłącznie z
oliwek, rafinowane, łącznie z mieszaninami tych olejów lub ich frakcji z
olejami lub frakcjami objętymi pozycją nr 15090,5 t
1091512 19 91 1Olej słonecznikowy, rafinowany, konfekcjonowany0,5 t
1101514 90 90 1Olej rzepakowy, rzepikowy i gorczycowy, rafinowany,
konfekcjonowany0,5 t
1111515 29 90 0Olej kukurydziany rafinowany, konfekcjonowany0,5 t
1121517 10 Margaryna, z wyjątkiem margaryny płynnej0,5 t
1131517 90 10 0Jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów
zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów, lub olejów z
niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje z
pozycji nr 1516 zawierające więcej niż 10%,ale nie więcej niż 15% masy
tłuszczów z mleka0,5 t
1141601 00Kiełbasy i podobne produkty z mięsa, podrobów lub krwi;
przetwory żywnościowe oparte o te produkty0,5 t
1151602Pozostałe przetworzone lub konserwowane mięso, podroby lub krew - z
wyłączeniem pozycji: 1602 10 00 0 przetwory homogenizowane; 1602 20 z
wątroby dowolnych zwierząt; 1602 31 z indyków; 1602 32 z drobiu z gatunku
Gallus domesticus; 1602 90 pozostałe łącznie z przetworami z krwi
dowolnych zwierząt0,5 t
1161604Przetworzone i konserwowane ryby; kawior i namiastki kawioru
przygotowane z ikry rybiej - z wyłączeniem pozycji 1604 30 kawior i
namiastki kawioru0,5 t
1171701 99 10 0Cukier biały5 t
1181801 00 00 0Ziarno kakaowe całe lub łamane, surowe lub palone1 t
1191805 00 00 0Proszek kakaowy, nie zawierający dodatku cukru lub innego
środka słodzącego, nie zawierający dodatku cukru lub innego środka
słodzącego0,5 t
1202001 10 00 0Ogórki i korniszony, przetworzone lub zakonserwowane za
pomocą octu lub kwasu octowego1 t
1212001 90 50 0Grzyby, przetworzone lub zakonserwowane za pomocą octu lub
kwasu octowego0,5 t
1222001 90 70 0Słodka papryka, przetworzona lub zakonserwowana za pomocą
octu lub kwasu octowego1 t
1232002Pomidory, przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą
octu lub kwasu octowego1 t
1242003Grzyby i trufle, przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
pomocą octu lub kwasu octowcgo - z wyłączeniem pozycji 2003 20 00 0 trufle
(w tym grzyby sterylizowane)1 t
1252005 40 00 0Groszek (Pisum sativum), przetworzony lub zakonserwowany
inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożony1 t
1262005 59 00 0Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.), pozostała,
przetworzona lub zakonserwowana inaczej niż za pomocą octu lub kwasu
octowego, nie mrożona1 t
1272005 60 00 0Szparagi, przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożone0,5 t
1282005 90 75 0Kwaszona kapusta1 t
1292005 90 80 0Kwaszone ogórki1 t
1302007Dżemy, galaretki owocowe i marmolady, przeciery i pasty owocowe lub
orzechowe, będące przetworami gotowanymi, nawet zawierające dodatek cukru
lub innej substancji słodzącej (w tym kompoty i owoce pasteryzowane)1 t
1312009Soki owocowe (łącznie z moszczem winogronowym) i soki warzywne nie
sfermentowane, bez dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru lub innej
substancji słodzącej - z wyłączeniem pozycji 2009 80 36 0, soki z owoców
tropikalnych1 t
1322101Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy, herbaty lub herbaty
paragwajskiej oraz przetwory na bazie tych produktów lub na bazie kawy,
herbaty lub herbaty paragwajskiej; cykoria palona i inne palone namiastki
oraz ich ekstrakty, esencje i koncentraty0,5 t
1332104Zupy i buliony, i przetwory z nich; złożone przetwory spożywcze
homogenizowane0,5 t
1342105 00Lody śmietankowe i inne lody jadalne, nawet zawierające kakao0,5
t
1352106 90 98 0Pozostałe przetwory spożywcze, gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone (dotyczy wyłącznie mieszanin tłuszczowych nie objętych
pozycją 1517 90 10 0)0,5 t
1362202Wody, w tym wody mineralne i wody gazowane, zawierające dodatek
cukru lub innej substancji słodzącej, lub aromatyzującej i pozostałe
napoje bezalkoholowe - z wyjątkiem soków owocowych i warzywnych objętych
pozycją nr 20098 hl
1372203 00Piwo otrzymywane ze słodu10 hl
1382208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej
niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe1 hl
1392302 30Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej
obróbki pszenicy5 t
1402302 40Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej
obróbki pozostałych zbóż5 t
1412402 20 90 0Papierosy z tytoniu10 tys. szt.
1423501 10 90 0Kazeina kwasowa, kazeiniany0,5 t
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 22 stycznia 1997 r.
w sprawie szczegółowych warunków i trybu dokonywania oceny i wydawania orzeczeń
o jakości handlowej towarów, rozpatrywania odwołań od orzeczeń inspektorów i
powoływania Komisji Rzeczoznawców Centralnego Inspektoratu Standaryzacji oraz
wzorów druków wymaganych dokumentów.
(Dz. U. Nr 8, poz. 41)
Na podstawie art. 14 ustawy z dnia 12 września 1996 r. o państwowym nadzorze
standaryzacyjnym towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą (Dz. U. Nr 124,
poz. 584) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Zgłoszenia towaru do oceny jakości handlowej zwanej dalej "oceną",
dokonuje się w ekspozyturze Centralnego Inspektoratu Standaryzacji albo
bezpośrednio w granicznym lub terenowym punkcie kontroli standaryzacyjnej.
§ 2. Zgłoszenie towaru do oceny powinno zawierać:
1) określenie podmiotu zgłaszającego towar do oceny,
2) określenie podmiotu dokonującego obrotu z zagranicą,
3) nazwę, rodzaj, ilość i klasę jakości towaru,
4) rodzaj opakowania,
5) określenie kontraktu (umowy),
6) nazwę i siedzibę dostawcy lub producenta,
7) kraj przeznaczenia towaru,
8) proponowane miejsce i datę oceny towaru,
9) imię i nazwisko osoby upoważnionej przez podmiot dokonujący obrotu z
zagranicą do odbioru orzeczenia i ewentualnego wniesienia odwołania,
10) miejsce, datę i godzinę dokonania zgłoszenia.
3. Wzór druku zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
§ 2. 1. Termin i miejsce dokonania oceny ustala inspektor standaryzacji, zwany
dalej "inspektorem".
2. Przy ustalaniu miejsca i terminu dokonania oceny należy uwzględnić w
szczególności możliwości techniczne i warunki do przeprowadzenia oceny, wymogi
bezpieczeństwa i higieny pracy inspektora oraz specyfikę zgłaszanego towaru.
§ 3. 1. Inspektor przystępuje do oceny towaru po sprawdzeniu jego tożsamości.
2. Jeżeli towar składa się z kilku partii, inspektor sprawdza tożsamość każdej
partii.
§ 4. 1. Próbki towaru powinny być pobierane w sposób i w ilościach określonych w
Polskich Normach, a w razie ich braku - w sposób zwyczajowo przyjęty i w
ilościach niezbędnych do dokonania oceny.
2. Na pobrane próbki wystawia się pokwitowanie; próbki te nie podlegają
zwrotowi.
§ 5. Inspektor dokonuje oceny towaru według wymagań wynikających z norm i
przepisów kraju przeznaczenia towaru, a w przypadku ich braku - według wymagań
wynikających z norm i przepisów międzynarodowych.
§ 6. 1. Inspektor wydaje orzeczenia na drukach.
2. Wzór druku:
1) orzeczenia o odstąpieniu od dokonania oceny określa załącznik nr 2 do
rozporządzenia,
2) świadectwa jakości towarów eksportowanych określa załącznik nr 3 do
rozporządzenia,
3) świadectwa jakości towarów importowanych określa załącznik nr 4 do
rozporządzenia,
4) raportu określa załącznik nr 5 do rozporządzenia,
5) orzeczenia o przeklasyfikowaniu towaru określa załącznik nr 6 do
rozporządzenia.
§ 7. 1. Odwołanie do Komisji Rzeczoznawców Centralnego Inspektoratu
Standaryzacji, zwanej dalej "Komisją", składa się na piśmie niezwłocznie po
otrzymaniu orzeczenia, za pośrednictwem inspektora, który je wydał.
2. Po otrzymaniu odwołania inspektor odnotowuje na odwołaniu datę i godzinę jego
wniesienia, sposób dokonania zabezpieczenia towaru i próbek oraz powiadamia
niezwłocznie Dyrektora Centralnego Inspektoratu Standaryzacji o wniesieniu
odwołania.
3. Dyrektor Centralnego Inspektoratu Standaryzacji po otrzymaniu powiadomienia,
o którym mowa w ust. 2, powołuje niezwłocznie 3-osobową Komisję, wyznaczając jej
przewodniczącego, oraz ustala miejsce i termin rozpatrzenia odwołania i
powiadamia o tym odwołującego się oraz inspektora, który wydał zaskarżone
orzeczenie.
§ 8. Po rozpatrzeniu odwołania Komisja wydaje orzeczenie na druku, którego wzór
określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński
Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
22 stycznia 1997 r. (poz. 41)
Załącznik nr 1
WZÓR DRUKU ZGŁOSZENIA TOWARU DO OCENY JAKOŚCI HANDLOWEJ
Ilustracja
Załącznik nr 2
WZÓR DRUKU ORZECZENIA O ODSTĄPIENIU OD DOKONANIA OCENY JAKOŚCI HANDLOWEJ TOWARU
Ilustracja
Załącznik nr 3
WZÓR DRUKU ŚWIADECTWA JAKOŚCI TOWARÓW EKSPORTOWANYCH
Ilustracja
Załącznik nr 4
WZÓR DRUKU ŚWIADECTWA JAKOŚĆI TOWARÓW IMPORTOWANYCH
Ilustracja
Załącznik nr 5
WZÓR DRUKU RAPORTU
Ilustracja
Załącznik nr 6
WZÓR DRUKU ORZECZENIA O PRZEKLASYFIKOWANIU TOWARU
Ilustracja
Załącznik nr 7
WZÓR DRUKU ORZECZENIA KOMISJI RZECZOZNAWCÓW
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 22 stycznia 1997 r.
w sprawie stawek opłat za dokonanie oceny i wydanie orzeczenia o jakości
handlowej towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą oraz sposobu
obliczania i pobierania opłat.
(Dz. U. Nr 8, poz. 42)
Na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 12 września 1996 r. o państwowym
nadzorze standaryzacyjnym towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą (Dz.
U. Nr 124, poz. 584) zarządza się, co następuje:
§ 1. Stawki opłat za dokonanie oceny i wydanie orzeczenia o jakości handlowej
towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą określa załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Opłata za dokonanie oceny zgłoszonego towaru rolno-spożywczego i wydanie
orzeczenia o jego jakości handlowej obliczana jest jako iloczyn stawki opłaty
określonej w załączniku oraz ilości towaru.
§ 3. 1. Opłatę wnosi się przed otrzymaniem dokumentu zawierającego orzeczenie o
jakości handlowej towaru bezpośrednio na rachunek bankowy Centralnego
Inspektoratu Standaryzacji albo za pośrednictwem inspektora dokonującego oceny i
wydającego orzeczenie o jakości handlowej towaru.
2. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek podmiotu dokonującego obrotu z
zagranicą, Dyrektor Centralnego Inspektoratu Standaryzacji może wyrazić zgodę na
wnoszenie opłat w terminie 14 dni od dnia otrzymania dokumentu zawierającego
orzeczenie o jakości handlowej towaru.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, składa się na piśmie bezpośrednio do
Dyrektora Centralnego Inspektoratu Standaryzacji albo za pośrednictwem
inspektora dokonującego oceny i wydającego orzeczenie o jakości handlowej
towaru.
4. Dyrektor Centralnego Inspektoratu Standaryzacji lub upoważniony przez niego
pracownik rozpatruje wniosek niezwłocznie i powiadamia o rozstrzygnięciu
wnioskodawcę.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
22 stycznia 1997 r. (poz. 42)
STAWKI OPŁAT ZA DOKONANIE OCENY I WYDANIE ORZECZENIA O JAKOŚCI HANDLOWEJ TOWARÓW
ROLNO-SPOŻYWCZYCH W OBROCIE Z ZAGRANICĄ
Lp.Symbol PCNNazwa towaruStawka opłaty
1234
10201Mięso wołowe świeże lub chłodzone4,00 zł/tona
20202Mięso wołowe mrożone4,00 zł/tona
30203Mięso wieprzowe świeże, chłodzone lub mrożone4,00 zł/tona
40206 10 91 0Wątroby wolowe świeże lub chłodzone3,00 zł/tona
50206 10 99 0Pozostałe podroby wołowe świeże lub chłodzone3,00 zł/tona
60206 21 00 0Ozory wołowe mrożone3,00 zł/tona
70206 22 90 0Wątroby wołowe mrożone3,00 zł/tona
80206 29 99 0Pozostałe podroby wołowe mrożone3,00 zł/tona
90206 30 21 0Wątroby wieprzowe świeże lub chłodzone3,00 zł/tona
100206 30 31 0Pozostałe podroby wieprzowe świeże lub chłodzone3,00 zł/tona
110206 41 91 0Wątroby wieprzowe mrożone3,00 zł/tona
120206 49 91 0Pozostałe podroby wieprzowe mrożone3,00 zł/tona
130207Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji nr 0105, świeże,
chłodzone lub mrożone - z wyłączeniem pozycji: 0207 34 otłuszczone wątroby
świeże lub chłodzone; 0207 36 81 0 otłuszczone wątroby gęsie mrożone; 0207
36 85 0 otłuszczone wątroby kacze mrożone5,00 zł/tona
140302Ryby świeże lub chłodzone, z wyjątkiem filetów rybnych oraz innego
rybiego mięsa z pozycji nr 0304 - oraz z wyłączeniem pozycji 0302 70 00 0
wątróbki, ikry i mlecze3,50 zł/tona
150303Ryby mrożone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz innego rybiego
mięsa z pozycji nr 0304 - oraz z wyłączeniem pozycji 0303 80 wątróbki,
ikry i mlecze3,00 zł/tona
160304Filety rybne i inne mięso rybie (rozdrobnione lub nie), świeże,
chłodzone lub mrożone4,00 zł/tona
170305Ryby suszone, solone lub w solance; ryby wędzone, niezależnie od
tego, czy są poddane obróbce termicznej podczas lub przed procesem
wędzenia; mączki, grysiki i granulki z ryb, nadające się do spożycia przez
ludzi - z wyłączeniem pozycji: 0305 10 00 0 mączki, grysiki i granulki z
ryb, nadające się do spożycia przez ludzi; 0305 20 00 0 wątróbki, ikra i
mlecze, suszone, wędzone, solone lub w solance4,00 zł/tona
180402Mleko i śmietana zagęszczone lub zawierające dodatek cukru, lub
innego środka słodzącego6,00 zł/tona
190405 10Masło6,00 zł/tona
200405 20Masło o obniżonej zawartości tłuszczu6,00 zł/tona
210406Sery i twarogi6,00 zł/tona
220407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, konserwowane albo gotowane - z
wyłączeniem pozycji: 0407 00 11 0 wylęgowe indycze albo gęsie; 0407 00 19
0 wylęgowe pozostałe0,20 zł/tys. szt.
230701 90Ziemniaki świeże lub chłodzone1,00 zł/tona
240702 00Pomidory, świeże lub chłodzone2,50 zł/tona
250703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz inne warzywa cebulowe, świeże
lub chłodzone - z wyłączeniem pozycji 0703 10 11 0 dymka2,00 zł/tona
260704Kapusta, kalafiory, kalarepa, kapusta włoska i podobne jadalne
warzywa kapustne, świeże lub chłodzone2,00 zł/tona
270705Sałata (Lactuca sativa) i cykoria (Cichorium spp.), świeże lub
chłodzone2,50 zł/tona
280706Marchew, rzepa, buraki sałatkowe, salsefia, selery, rzodkiewki i
podobne korzenie jadalne, świeże lub chłodzone2,50 zł/tona
290707 00Ogórki i korniszony, świeże lub chłodzone2,50 zł/tona
300708Warzywa strączkowe, nawet łuskane, świeże lub chłodzone2,50 zł/tona
310709Inne warzywa świeże lub chłodzone - z wyłączeniem pozycji: 0709 52
00 0 trufle; 0709 60 91 0 pozostałe owoce z rodzaju Capsicum do produkcji
pieprzu tureckiego lub barwników olejo-żywicznych Capsicum; 0711 96 09 50
pozostałe owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta do przemysłowej
produkcji olejków eterycznych lub żywicznych; 0709 90 10 0 warzywa
sałatowe inne niż sałata i cykoria; 0709 90 20 0 burak boćwina (albo burak
cukrowy) i karczoch hiszpański; 0709 90 31 0 oliwki; 0709 90 40 0 kapary;
0709 90 50 0 koper; 0709 90 60 0 kukurydza cukrowa2,50 zł/tona
320709 51Grzyby, świeże lub chłodzone4,00 zł/tona
330710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie), mrożone -
z wyłączeniem pozycji: 0710 10 00 0 ziemniaki; 0710 40 00 0 kukurydza
cukrowa; 0710 80 10 0 oliwki; 0710 80 59 0 pozostałe z rodzaju Capsicum
lub z rodzaju Pimenta; 0710 80 80 0 karczochy; 0710 80 85 0 szparagi (w
tym grzyby mrożone)4,00 zł/tona
340711 90 40 0Grzyby z rodzaju Agaricus w solance6,00 zł/tona
350711 90 60 0Pozostałe grzyby w solance6,00 zł/tona
360712 30 00 0Grzyby i trufle, suszone6,00 zł/tona
370713 50 00 0Bób (Vicia faba var. major) i bobik (Vicia faba var. Equina,
Vicia faba var. Minor)1,60 zł/tona
380802Pozostałe orzechy, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane - z
wyłączeniem pozycji: 0802 11 10 0 migdały w łupinie, gorzkie; 0802 12 10 0
migdały bez łupiny, gorzkie; 0802 90 pozostałe4,00 zł/tona
390803 00Banany łącznie z plantanami, świeże lub suszone2,50 zł/tona
400804Daktyle, figi, avokado, guawa, mango i smaczelina, świeże lub
suszone2,50 zł/tona
410805Owoce cytrusowe, świeże lub suszone2,50 zł/tona
420806Winogrona, świeże lub suszone3,00 zł/tona
430807Melony (łącznie z arbuzami) i papaje, świeże - z wyłączeniem pozycji
0807 20 00 0 papaje2,00 zł/tona
440808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże - z wyłączeniem pozycji 0808 20 90 0
pigwy2,50 zł/tona
450809Morele, wiśnie, brzoskwinie (łącznie z nektarynami), śliwki i owoce
tarniny, świeże - z wyłączeniem pozycji 0809 40 90 0 owoce tarniny3,00
zł/tona
460810 10Truskawki i poziomki, świeże3,00 zł/tona
470810 20 10 0Maliny, świeże3,00 zł/tona
480810 30Czarne, białe lub czerwone porzeczki oraz agrest, świeże3,00
zł/tona
490810 40Żurawiny, czarne jagody i inne owoce z rodzaju Vaccinium,
świeże4,00 zł/tona
500810 50Owoce kiwi, świeże3,00 zł/tona
510811Owoce i orzechy (niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie),
mrożone, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego4,00
zł/tona
520813 10 00 0Morele, suszone4,00 zł/tona
530813 20 00 0Śliwki, suszone4,00 zł/tona
540813 30 00 0Jabłka, suszone4,00 zł/tona
550901 11 00 0Kawa, nie palona, nie pozbawiona kofeiny6,00 zł/tona
560901 21 00 0Kawa, palona, nie pozbawiona kofeiny5,00 zł/tona
570902 30 00 0Herbata czarna (fermentowana) i herbata częściowo
fermentowana, w bezpośrednim opakowaniu o zawartości nie przekraczającej 3
kg5,00 zł/tona
580902 40 00 0Pozostała herbata czarna (fermentowana) i inna herbata
częściowo fermentowana5,00 zł/tona
590904Pieprz z rodzaju Piper; suszone lub rozgniatane, lub mielone owoce z
rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta5,00 zł/tona
600905 00 00 0Wanilia5,00 zł/tona
610906Cynamon i kwiaty cynamonowca5,00 zł/tona
620908 10 Gałka muszkatołowa5,00 zł/tona
630909 10 10 0Nasiona anyżku4,00 zł/tona
640909 20 00 0Nasiona kolendry4,00 zł/tona
650909 40Nasiona kminku4,00 zł/tona
660909 50Nasiona kopru; jagody jałowca4,00 zł/tona
670910 10Imbir5,00 zł/tona
680910 20Szafran5,00 zł/tona
690910 30 00 0Kurkuma5,00 zł/tona
700910 40Tymianek; liście laurowe5,00 zł/tona
711001 10 00 0Pszenica durum1,00 zł/tona
721001 90 91 1Ziarno pszenicy zwykłej1,00 zł/tona
731002 00 00 0Żyto0,60 zł/tona
741003 00 90 0Jęczmień1,00 zł/tona
751004 00 00 0Owies0,60 zł/tona
761005 90 00 0Kukurydza1,00 zł/tona
771006 20Ryż łuskany brązowy4,00 zł/tona
781006 30Ryż całkowicie lub częściowo bielony, również polerowany lub
glazurowany4,00 zł/tona
791006 40 00 0Ryż łamany4,00 zł/tona
801008 10 00 0Gryka1,00 zł/tona
811008 20 00 0Proso1,00 zł/tona
821101 00 11 0Mąka pszenna z pszenicy durum2,20 zł/tona
831101 00 15 0Mąka pszenna z pszenicy zwykłej2,20 zł/tona
841102 10 00 0Mąka żytnia2,20 zł/tona
851102 20Mąka kukurydziana2,20 zł/tona
861103 13Kasze i grysiki z kukurydzy2,20 zł/tona
871104 21 90 0Śrutowane ziarno jęczmienia1,60 zł/tona
881104 22 90 0Śrutowane ziarno owsa1,60 zł/tona
891104 23 90 0Śrutowane ziarno kukurydzy1,60 zł/tona
901104 29 51 0Śrutowane ziarno pszenicy1,60 zł/tona
911104 29 55 0Śrutowane ziarno żyta1,60 zł/tona
921107 10 99 0Słód nie palony, nie z pszenicy, nie w postaci mąki2,20
zł/tona
931107 20 00 0Słód palony2,20 zł/tona
941108 13 00 0Skrobia ziemniaczana3,50 zł/tona
951201 00 90 0Ziarno soi, nawet łamane2,50 zł/tona
961202Orzeszki ziemne, nie palone ani nie przygotowane inaczej, nawet
łuskane lub łamane - z wyłączeniem pozycji 1202 10 10 0 orzeszki ziemne
siewne4,00 zł/tona
971205 00 90 0Ziarno rzepaku lub rzepiku nawet łamane2,20 zł/tona
981206 00Ziarno słonecznika, nawet łamane - z wyłączeniem pozycji 1206 00
10 0 ziarno słonecznika siewne2,20 zł/tona
991207 50 90 0Ziarno gorczycy2,20 zł/tona
1001207 91 90 0Ziarno maku2,20 zł/tona
1011210Szyszki chmielowe, świeże lub suszone, sproszkowane lub w formie
granulek; lupulina5,00 zł/tona
1021211Rośliny i ich części (łącznie z nasionami i owocami) używane
głównie w perfumerii, farmacji lub używane do celów owadobójczych, lub
podobnych, świeże lub suszone, krojone, kruszone nawet proszkowane5,00
zł/tona
1031302 13 00 0Soki i ekstrakt z chmielu5,00 zł/tona
1041501 00 19 0Smalec i inne tłuszcze wieprzowe3,50 zł/tona
1051507 90 90 1Olej sojowy, rafinowany, konfekcjonowany6,00 zł/tona
1061508 90 90 0Olej z orzeszków ziemnych, rafinowany, konfekcjonowany6,00
zł/tona
1071509Oliwa i jej frakcje rafinowane lub nie, ale nie modyfikowane
chemicznie6,00 zł/tona
1081510 00 90 0Pozostałe oleje i ich frakcje, otrzymywane wyłącznie z
oliwek, rafinowane, łącznie z mieszaninami tych olejów lub ich frakcji z
olejami lub frakcjami objętymi pozycją nr 15096,00 zł/tona
1091512 19 91 1Olej słonecznikowy, rafinowany, konfekcjonowany6,00 zł/tona
1101514 90 90 1Olej rzepakowy, rzepikowy i gorczycowy, rafinowany,
konfekcjonowany6,00 zł/tona
1111515 29 90 0Olej kukurydziany rafinowany, konfekcjonowany6,00 zł/tona
1121517 10 Margaryna, z wyjątkiem margaryny płynnej6,00 zł/tona
1131517 90 10 0Jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów
zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów, lub olejów z
niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje z
pozycji nr 1516 zawierające więcej niż 10%,ale nie więcej niż 15% masy
tłuszczów z mleka6,00 zł/tona
1141601 00Kiełbasy i podobne produkty z mięsa, podrobów lub krwi;
przetwory żywnościowe oparte o te produkty5,00 zł/tona
1151602Pozostałe przetworzone lub konserwowane mięso, podroby lub krew - z
wyłączeniem pozycji: 1602 10 00 0 przetwory homogenizowane; 1602 20 z
wątroby dowolnych zwierząt; 1602 31 z indyków; 1602 32 z drobiu z gatunku
Gallus domesticus; 1602 90 pozostałe łącznie z przetworami z krwi
dowolnych zwierząt6,00 zł/tona
1161604Przetworzone i konserwowane ryby; kawior i namiastki kawioru
przygotowane z ikry rybiej - z wyłączeniem pozycji 1604 30 kawior i
namiastki kawioru4,00 zł/tona
1171701 99 10 0Cukier biały2,00 zł/tona
1181801 00 00 0Ziarno kakaowe całe lub łamane, surowe lub palone5,00
zł/tona
1191805 00 00 0Proszek kakaowy, nie zawierający dodatku cukru lub innego
środka słodzącego5,00 zł/tona
1202001 10 00 0Ogórki i korniszony przetworzone lub zakonserwowane za
pomocą octu lub kwasu octowego4,00 zł/tona
1212001 90 50 0Grzyby przetworzone lub zakonserwowane za pomocą octu lub
kwasu octowego4,00 zł/tona
1222001 90 70 0Słodka papryka przetworzona lub zakonserwowana za pomocą
octu lub kwasu octowego4,00 zł/tona
1232002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu
lub kwasu octowego4,00 zł/tona
1242003Grzyby i trufle, przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
pomocą octu lub kwasu octowcgo - z wyłączeniem pozycji 2003 20 00 0 trufle
(w tym grzyby sterylizowane)6,00 zł/tona
1252005 40 00 0Groszek (Pisum sativum) przetworzony lub zakonserwowany
inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożony4,00 zł/tona
1262005 59 00 0Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.), pozostała,
przetworzona lub zakonserwowana inaczej niż za pomocą octu lub kwasu
octowego, nie mrożona4,00 zł/tona
1272005 60 00 0Szparagi przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
pomocą octu lub kwasu octowego, nie mrożone4,00 zł/tona
1282005 90 75 0Kwaszona kapusta4,00 zł/tona
1292005 90 80 0Kwaszone ogórki4,00 zł/tona
1302007Dżemy, galaretki owocowe i marmolady, przeciery i pasty owocowe lub
orzechowe, będące przetworami gotowanymi, nawet zawierające dodatek cukru
lub innej substancji słodzącej (w tym kompoty i owoce pasteryzowane)4,00
zł/tona
1312009Soki owocowe (łącznie z moszczem winogronowym) i soki warzywne nie
sfermentowane, bez dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru lub innej
substancji słodzącej - z wyłączeniem pozycji 2009 80 36 0, soki z owoców
tropikalnych4,00 zł/tona
1322101Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy, herbaty lub herbaty
paragwajskiej oraz przetwory na bazie tych produktów lub na bazie kawy,
herbaty lub herbaty paragwajskiej; cykoria palona i inne palone namiastki
oraz ich ekstrakty, esencje i koncentraty5,00 zł/tona
1332104Zupy i buliony i przetwory z nich; złożone przetwory spożywcze
homogenizowane5,00 zł/tona
1342105 00Lody śmietankowe i inne lody jadalne, nawet zawierające
kakao6,00 zł/tona
1352106 90 98 0Pozostałe przetwory spożywcze, gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone (dotyczy wyłącznie mieszanin tłuszczowych nie objętych
pozycją 1517 90 10 0)6,00 zł/tona
1362202Wody, w tym wody mineralne i wody gazowane, zawierające dodatek
cukru lub innej substancji słodzącej lub aromatyzującej i pozostałe napoje
bezalkoholowe z wyjątkiem soków owocowych i warzywnych objętych pozycją nr
20090,30 zł/hektolitr
1372203 00Piwo otrzymywane ze słodu5,00 zł/hektolitr
1382208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej
niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe5,00 zł/hektolitr
1392302 30Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej
obróbki pszenicy0,60 zł/tona
1402302 40Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej
obróbki pozostałych zbóż0,60 zł/tona
1412402 20 90 0Papierosy z tytoniu2,00 zł/100 tys. szt.
1423501 10 90 0Kazeina kwasowa, kazeiniany6,00 zł/tona
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 grudnia 1996 r.
o gospodarce komunalnej.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa zasady i formy gospodarki komunalnej, polegającej na
wykonywaniu przez gminę zadań własnych, określonych w art. 7 ust. 1 ustawy z
dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr 13, poz.
74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622), w celu zaspokajania
zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej.
2. Gospodarka komunalna obejmuje w szczególności zadania o charakterze
użyteczności publicznej, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie
zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych.
Art. 2. Gospodarka komunalna może być prowadzona przez gminę w szczególności w
formach: zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.
Art. 3. 1. Gmina może powierzyć wykonywanie zadań z zakresu gospodarki
komunalnej osobom fizycznym, osobom prawnym lub jednostkom organizacyjnym nie
posiadającym osobowości prawnej, w drodze umowy na zasadach ogólnych, z
zastosowaniem przepisów o zamówieniach publicznych.
2. Jeżeli do prowadzenia danego rodzaju działalności na podstawie innych ustaw
wymagane jest uzyskanie zezwolenia, gmina może powierzyć wykonywanie zadań
wyłącznie podmiotowi posiadającemu wymagane zezwolenie.
Art. 4. 1. Jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, rada gminy
postanawia o:
1) wyborze sposobu prowadzenia i form gospodarki komunalnej,
2) wysokości cen i opłat albo o sposobie ustalania cen i opłat za usługi
komunalne o charakterze użyteczności publicznej oraz za korzystanie z gminnych
obiektów i urządzeń użyteczności publicznej.
2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rada gminy może powierzyć
zarządowi gminy.
Art. 5. Przepisy ustawy stosuje się odpowiednio do wykonywania zadań, o których
mowa w art. 1, przez związki międzygminne (związki komunalne), przez miasto
stołeczne Warszawa oraz w ramach porozumień komunalnych.
Rozdział 2
Komunalne zakłady budżetowe
Art. 6. 1. Komunalne zakłady budżetowe może powoływać, likwidować lub
przekształcać rada gminy, zgodnie z przepisami ustawy oraz przepisami ustawy z
dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z
1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78,
poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr
106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647).
2. Komunalne zakłady budżetowe prowadzą gospodarkę finansową na zasadach
określonych w przepisach prawa budżetowego.
Art. 7. Działalność wykraczająca poza zadania o charakterze użyteczności
publicznej nie może być prowadzona w formie zakładu budżetowego.
Art. 8. Do pracowników komunalnych zakładów budżetowych stosuje się przepisy
ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz.
124 i Nr 43, poz. 253 oraz z 1994 r. Nr 98, poz. 471), jeżeli przepisy
szczególne nie stanowią inaczej.
Rozdział 3
Spółki z udziałem gminy
Art. 9. Gmina może tworzyć spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki
akcyjne, a także może przystępować do takich spółek.
Art. 10. 1. Poza sferą użyteczności publicznej gmina może tworzyć spółki prawa
handlowego i przystępować do nich, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące
warunki:
1) istnieją nie zaspokojone potrzeby wspólnoty samorządowej na rynku lokalnym,
2) występujące w gminie bezrobocie w znacznym stopniu wpływa ujemnie na poziom
życia wspólnoty samorządowej, a zastosowanie innych działań i wynikających w
obowiązujących przepisów środków prawnych nie doprowadziło do aktywizacji
gospodarczej, a w szczególności do znacznego ożywienia rynku lokalnego lub
trwałego ograniczenia bezrobocia.
2. Poza sferą użyteczności publicznej gmina może tworzyć spółki prawa handlowego
i przystępować do nich również wówczas, jeżeli zbycie składnika mienia
komunalnego mogącego stanowić wkład niepieniężny gminy do spółki albo też
rozporządzenie nim w inny sposób spowoduje dla gminy poważną stratę majątkową.
3. Ograniczenia, dotyczące tworzenia spółek prawa handlowego i przystępowania
przez gminę do nich, o których mowa w ust. 1 i 2, nie mają zastosowania do
posiadania przez gminę akcji lub udziałów spółek zajmujących się czynnościami
bankowymi, ubezpieczeniowymi oraz działalnością doradczą, promocyjną, edukacyjną
i wydawniczą na rzecz samorządu terytorialnego, a także innych spółek ważnych
dla rozwoju gminy.
Art. 11. 1. Radni rady gminy nie mogą być członkami władz zarządzających lub
kontrolnych i rewizyjnych ani pełnomocnikami handlowymi spółek prawa handlowego
z udziałem komunalnych osób prawnych lub z udziałem podmiotów gospodarczych, w
których uczestniczą takie osoby. Wybór lub powołanie radnego do tych władz jest
z mocy prawa nieważny.
2. Jeżeli wybór lub powołanie, o którym mowa w ust. 1, miało miejsce przed
rozpoczęciem wykonywania mandatu, radny jest obowiązany zrzec się stanowiska lub
funkcji.
3. Radny rady gminy nie może posiadać pakietu większego niż 10% udziałów lub
akcji w spółkach prawa handlowego z udziałem komunalnych osób prawnych lub
podmiotów gospodarczych, w których uczestniczą takie osoby.
Art. 12. 1. Do wnoszenia udziałów i obejmowania akcji oraz do obejmowania,
nabywania i zbywania praw z udziałów i akcji stosuje się przepisy Kodeksu
handlowego, z wyłączeniem art. 310, oraz przepisy Kodeksu cywilnego, z
zastrzeżeniem przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie
terytorialnym.
2. W jednoosobowej spółce gminy funkcję zgromadzenia wspólników (walnego
zgromadzenia) pełni zarząd gminy.
3. Do spółek z udziałem gminy stosuje się odpowiednio przepisy art. 18.
Art. 13. 1. Spółka określa w regulaminie zasady korzystania z usług publicznych
przez spółkę, a także obowiązki spółki wobec odbiorców usług.
2. Regulamin, o którym mowa w ust. 1, oraz jego zmiany obowiązują na terenie
gminy po zatwierdzeniu przez zarząd tej gminy.
Rozdział 4
Przekształcenia przedsiębiorstw komunalnych
Art. 14. 1. Przedsiębiorstwa komunalne, w stosunku do których rada gminy do dnia
30 czerwca 1997 r. nie postanowiła o wyborze organizacyjno-prawnej formy lub o
ich prywatyzacji, ulegają z dniem 1 lipca 1997 r. przekształceniu w jednoosobową
spółkę gminy, z mocy prawa.
2. Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, spółka ta wstępuje we wszystkie
stosunki prawne, których podmiotem było przedsiębiorstwo komunalne, bez względu
na charakter prawny tych stosunków.
Art. 15. 1. Przed upływem terminów, o których mowa w art. 14 ust. 1, zarząd
gminy decyduje o rodzaju spółki, ustala jej statut (akt założycielski) i
niezwłocznie składa wniosek o wpisanie spółki do rejestru handlowego.
2. Wykreślenie przedsiębiorstwa komunalnego z rejestru przedsiębiorstw
państwowych następuje z urzędu, po dokonaniu wpisu spółki do rejestru
handlowego, z dniem 1 lipca 1997 r.
Art. 16. 1. Do spółki powstałej w wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa
komunalnego stosuje się przepisy Kodeksu handlowego, jeżeli ustawa nie stanowi
inaczej.
2. Do spółki powstałej w wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa komunalnego nie
stosuje się art. 312 i 313 Kodeksu handlowego.
Art. 17. 1. Gminę w spółce, o której mowa w art. 14, reprezentuje zarząd gminy.
2. Pierwszy zarząd spółki jest powoływany przez zarząd gminy, z tym że do
pełnienia funkcji prezesa pierwszego zarządu spółki zarząd gminy powołuje z
dniem 1 lipca 1997 r. dyrektora przekształconego przedsiębiorstwa komunalnego,
chyba że nie wyrazi on zgody na pełnienie tej funkcji.
3. W przypadku niewyrażenia zgody przez dyrektora przekształconego
przedsiębiorstwa komunalnego, o której mowa w ust. 2, zarząd gminy powołuje
zarząd spółki w pełnym składzie, wraz z jej prezesem.
Art. 18. 1. W spółce powstałej w wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa
komunalnego działa rada nadzorcza.
2. Liczbę członków rady nadzorczej określa statut.
3. Pracownicy spółki zachowują prawo wyboru:
1) dwóch członków rady nadzorczej w radzie liczącej do sześciu członków,
2) trzech członków rady nadzorczej w radzie liczącej od siedmiu do dziewięciu
członków,
3) czterech członków rady nadzorczej w radzie liczącej jedenastu lub więcej
członków.
4. Pozostałych członków rady nadzorczej powołuje i odwołuje zarząd gminy.
5. Członkowie rad nadzorczych, o których mowa w ust. 3, wybierani są w
głosowaniu bezpośrednim i tajnym, przy zachowaniu zasady powszechności. Wynik
wyborów jest wiążący dla walnego zgromadzenia.
6. Pracownikowi spółki, będącemu członkiem jej rady nadzorczej, spółka nie może,
w okresie trwania kadencji rady ani w okresie roku po zakończeniu kadencji,
wypowiedzieć stosunku pracy. W tym czasie spółka nie może również zmienić na
niekorzyść pracownika warunków pracy lub płacy.
Art. 19. 1. Pracownicy przekształconego w spółkę przedsiębiorstwa komunalnego
stają się z mocy prawa pracownikami spółki.
2. Za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy powstałe przed przekształceniem
przedsiębiorstwa odpowiada spółka.
3. Stosunek pracy dyrektora przedsiębiorstwa oraz pracowników zatrudnionych na
podstawie powołania wygasa, z mocy prawa, z dniem wykreślenia przedsiębiorstwa
komunalnego z rejestru przedsiębiorstw państwowych.
4. Pracownikom, o których mowa w ust. 3, przysługuje odprawa w wysokości
trzymiesięcznego wynagrodzenia, liczonego jak ekwiwalent pieniężny za urlop
wypoczynkowy. Odprawa ta nie przysługuje w przypadku zatrudnienia w spółce na
stanowisku równorzędnym lub wyższym.
Art. 20. 1. Do zbycia udziałów i akcji gminy w spółce powstałej w wyniku
przekształcenia przedsiębiorstwa komunalnego stosuje się odpowiednio przepisy
działu IV ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775).
2. Przewidziane w ustawie, o której mowa w ust. 1, kompetencje Ministra Skarbu
Państwa wykonuje wobec spółki zarząd gminy.
Art. 21. W sprawach przekształcenia przedsiębiorstwa komunalnego w spółkę nie
stosuje się przepisów ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw
państwowych, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Art. 22. 1. Rada gminy może w drodze uchwały przekształcić zakład budżetowy w
spółkę.
2. Do przekształcenia zakładu budżetowego w spółkę stosuje się odpowiednio
przepisy ustawy.
3. Czynności związane z przekształceniem wykonuje zarząd gminy.
Art. 23. 1. Składniki mienia zakładu budżetowego przekształconego w spółkę stają
się majątkiem spółki.
2. Prawo zarządu gruntem zakładu budżetowego przekształconego w spółkę staje się
prawem użytkowania wieczystego spółki.
3. Spółka powstała w wyniku przekształcenia wstępuje we wszystkie prawa i
obowiązki związane z działalnością zakładu budżetowego.
Rozdział 5
Zmiany w przepisach obowiązujących oraz przepisy końcowe
Art. 24. W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z
1996 r. Nr 13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622) w
art. 9:
1) w ust. 1 skreśla się wyrazy ", w tym przedsiębiorstwa,";
2) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Gmina oraz inna komunalna osoba prawna może prowadzić działalność
gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej
wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie.";
3) dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
"3. Formy prowadzenia gospodarki komunalnej, w tym wykonywania przez gminę zadań
o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa.
4. Zadaniami użyteczności publicznej, w rozumieniu ustawy, są zadania własne
gminy, określone w art. 7 ust. 1, których celem jest bieżące i nieprzerwane
zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie
dostępnych."
Art. 25. W ustawie z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U.
Nr 21, poz. 124 i Nr 43, poz. 253 oraz z 1994 r. Nr 98, poz. 471) w art. 1 po
wyrazach "jednostkach administracyjnych gminy" dodaje się wyrazy "oraz
komunalnych zakładach budżetowych".
Art. 26. W ustawie z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o
samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32,
poz. 191, Nr 43, poz. 253 i Nr 92, poz. 541, z 1991 r. Nr 34, poz. 151, z 1992
r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r. Nr 40, poz. 180, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 65,
poz. 285 oraz z 1996 r. Nr 23, poz. 102 i Nr 106, poz. 496) w art. 8 skreśla się
ust. 2.
Art. 27. Zarząd gminy w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy
dostosuje statuty spółek powstałych przed dniem wejścia w życie ustawy do
przepisów ustawy.
Art. 28. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że
przepis art. 11 wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 grudnia 1996 r.
o portach i przystaniach morskich.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 44)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa zasady tworzenia podmiotów zarządzających portami i
przystaniami morskimi, ich organizację i funkcjonowanie.
2. Granice portów i przystani morskich określają odrębne przepisy.
3. Przepisów ustawy nie stosuje się do portów wojennych.
Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) gminie - rozumie się przez to gminę lub gminy, w których granicach jest
położony port lub przystań morska,
2) porcie lub przystani morskiej - rozumie się przez to akweny i grunty oraz
związaną z nimi infrastrukturę portową, znajdujące się w granicach portu lub
przystani morskiej,
3) portach o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej - rozumie się przez
to porty morskie w Gdańsku, Gdyni, Szczecinie i Świnoujściu,
4) infrastrukturze portowej - rozumie się przez to znajdujące się w granicach
portu lub przystani morskiej ogólnodostępne obiekty, urządzenia i instalacje
związane z funkcjonowaniem portu, znajdujące się na gruntach, którymi
gospodaruje podmiot zarządzający,
5) infrastrukturze zapewniającej dostęp do portów lub przystani morskich -
rozumie się przez to prowadzące do portu lub przystani morskiej oraz położone w
granicach portu lub przystani morskiej tory wodne, wraz ze związanymi z ich
funkcjonowaniem obiektami, urządzeniami i instalacjami,
6) podmiocie zarządzającym - rozumie się przez to, utworzony na podstawie
niniejszej ustawy, podmiot powołany do zarządzania portem lub przystaną morską,
7) jednoosobowych spółkach Skarbu Państwa - rozumie się przez to Zarząd Portu
Gdańsk SA w Gdańsku, Morski Port Handlowy Gdynia SA w Gdyni, Zarząd Portu
Szczecin-Świnoujście SA w Szczecinie, utworzone na podstawie art. 5 ustawy z
dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51,
poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz.
591 i Nr 133, poz. 685 oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 405 i Nr 106, poz. 496).
Rozdział 2
Gospodarka gruntami w portach i przystaniach morskich
Art. 3. 1. Przeniesienie własności, użytkowania wieczystego lub oddanie w
użytkowanie wieczyste gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa lub gminy,
położonych w granicach portów o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej,
wymaga zgody Ministra Skarbu Państwa, wyrażonej w porozumieniu z Ministrem
Transportu i Gospodarki Morskiej.
2. Przeniesienie własności, użytkowania wieczystego lub oddanie w użytkowanie
wieczyste gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa lub gminy, położonych w
granicach pozostałych portów lub przystani morskich, wymaga zgody Ministra
Skarbu Państwa po zasięgnięciu opinii dyrektora właściwego urzędu morskiego.
3. Oddanie gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa lub gminy, położonych w
granicach portów morskich, w użytkowanie, dzierżawę lub najem, na okres powyżej
3 lat, wymaga zgody Ministra Skarbu Państwa po zasięgnięciu opinii dyrektora
właściwego urzędu morskiego.
Art. 4. 1. Podmiotowi zarządzającemu portem służy:
1) prawo pierwokupu przy sprzedaży lub przeniesieniu użytkowania wieczystego,
2) prawo pierwszeństwa przy oddaniu w użytkowanie wieczyste gruntów położonych w
granicach portów lub przystani morskich.
2. Sprzedaż, przeniesienie użytkowania wieczystego lub oddanie w użytkowanie
wieczyste gruntów, z naruszeniem ust. 1, jest nieważne.
Art. 5. 1. Własność akwenów portowych i infrastruktury zapewniającej dostęp do
portów lub przystani morskich przysługuje Skarbowi Państwa i jest wyłączona z
obrotu.
2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze zarządzenia,
obiekty, urządzenia i instalacje wchodzące w skład infrastruktury zapewniającej
dostęp do portu dla każdego portu o podstawowym znaczeniu dla gospodarki
narodowej.
3. Właściwy dyrektor urzędu morskiego określi, w drodze zarządzenia, obiekty,
urządzenia i instalacje wchodzące w skład infrastruktury zapewniającej dostęp do
każdego z portów, innego niż wymienione w ust. 2, i przystani morskich.
Rozdział 3
Zarządzanie portami morskimi o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej
Art. 6. 1. Utworzone na podstawie niniejszej ustawy spółki akcyjne zarządzające
portami o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej działają na podstawie
przepisów Kodeksu handlowego, chyba że ustawa stanowi inaczej.
2. Przedsiębiorstwa spółek, o których mowa w ust. 1, mają charakter użyteczności
publicznej.
Art. 7. 1. Przedmiot działalności przedsiębiorstwa podmiotu zarządzającego
obejmuje, w szczególności:
1) zarządzanie gruntami i infrastrukturą portową,
2) prognozowanie, programowanie i planowanie rozwoju portu,
3) budowę, rozbudowę, utrzymywanie i modernizację infrastruktury portowej,
4) pozyskiwanie gruntów na potrzeby rozwoju portu,
5) świadczenie usług związanych z korzystaniem z infrastruktury portowej.
2. Przedmiotem działalności przedsiębiorstwa podmiotu zarządzającego nie może
być prowadzenie innej działalności gospodarczej niż ta, o której mowa w ust. 1
pkt 1 i 5.
Art. 8. Podmiot zarządzający jest uprawniony do stanowienia i pobierania opłat
portowych.
Art. 9. 1. Źródłami przychodów podmiotu zarządzającego są:
1) opłaty z tytułu użytkowania, najmu, dzierżawy lub innej umowy, na mocy której
podmiot zarządzający oddaje w odpłatne korzystanie grunty oraz obiekty,
urządzenia i instalacje portowe,
2) opłaty portowe,
3) przychody z usług świadczonych przez podmiot zarządzający,
4) wpływy z innych tytułów.
2. Przychody z działalności podmiotu zarządzającego przeznacza się na:
1) budowę, rozbudowę, utrzymanie i modernizację infrastruktury portowej,
2) realizację innych zadań wynikających z przedmiotu jego działalności,
3) pokrycie jego bieżących kosztów utrzymania.
Art. 10. 1. Budowa, modernizacja i utrzymanie infrastruktury zapewniającej
dostęp do portów są finansowane ze środków budżetu państwa, w wysokości
określonej w ustawie budżetowej.
2. Budowa, modernizacja i utrzymanie infrastruktury portowej są finansowane ze
środków podmiotu zarządzającego.
3. Zadania, określone w ust. 2, mogą być dofinansowywane ze środków budżetu
państwa.
Art. 11. Podmioty zarządzające opłacają podatek od nieruchomości w wysokości 40%
stawki ustalonej przez właściwe organy.
Art. 12. 1. Podmioty gospodarcze, działające na obszarze portu o podstawowym
znaczeniu dla gospodarki narodowej, mogą utworzyć radę interesantów portu, jako
organ doradczy podmiotu zarządzającego portem.
2. Organizację i przedmiot działalności rady określa uchwalony przez nią statut.
Rozdział 4
Tworzenie i organizacja podmiotów zarządzających w portach o podstawowym
znaczeniu dla gospodarki narodowej
Art. 13. 1. Spółkę akcyjną o firmie "Zarząd Morskiego Portu Gdańsk Spółka
Akcyjna" zawiążą: Skarb Państwa, obejmując co najmniej 51% akcji spółki, oraz
gmina Gdańsk, obejmując co najmniej 34% akcji.
2. Spółkę akcyjną o firmie "Zarząd Morskiego Portu Gdynia Spółka Akcyjna"
zawiążą: Skarb Państwa, obejmując co najmniej 51% akcji spółki, oraz gmina
Gdynia, obejmując co najmniej 34% akcji.
3. Spółkę akcyjną o firmie "Zarząd Morskiego Portu Szczecin-Świnoujście Spółka
Akcyjna" zawiążą: Skarb Państwa, obejmując co najmniej 51% akcji spółki, oraz
gminy Szczecin i Świnoujście, obejmując po 24,5% akcji.
4. Akcje Skarbu Państwa i gmin, o których mowa w ust. 1-3, są imienne i
uprzywilejowane, w zakresie pierwszeństwa przy podziale majątku spółki, w razie
jej likwidacji.
5. Skarb Państwa zachowuje w spółkach, o których mowa w ust. 1-3, co najmniej
51% sumy głosów, służących całemu kapitałowi.
6. Siedzibą spółki, o której mowa w ust. 3, jest miasto Szczecin.
Art. 14. Założyciele spółek, o których mowa w art. 13 ust. 1-3, mogą pokryć ich
kapitał akcyjny wkładami niepieniężnymi (aportami), w tym w postaci prawa
własności nieruchomości, lub wkładami pieniężnymi.
Art. 15. Właściwy wojewoda, na wniosek Ministra Skarbu Państwa, wniesie do
spółek, o których mowa w art. 13 ust. 1-3, grunty Skarbu Państwa nie oddane w
użytkowanie wieczyste i położone w granicach portów o podstawowym znaczeniu dla
gospodarki narodowej, celem pokrycia akcji tych spółek obejmowanych przez Skarb
Państwa. Grunty, które nie zostaną wniesione do spółek, o których mowa w art. 13
ust. 1-3, właściwy wojewoda przekaże, w drodze umowy, nieodpłatnie tym spółkom
do nieodpłatnego użytkowania.
Art. 16. 1. Właściwy wojewoda przekaże, w drodze umowy, nieodpłatnie, na
własność gminom, o których mowa w art. 13 ust. 1-3, na ich wniosek, grunty
Skarbu Państwa nie oddane w użytkowanie wieczyste, położone w granicach portów o
podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej, jeżeli grunty stanowiące mienie
komunalne, położone w granicach tych postów, nie wystarczają na uzupełnienie
pokrycia, przewidzianego w art. 13 ust. 1-3, udziału gminy w kapitale akcyjnym
spółki.
Grunty otrzymane, w trybie ust. 1, gminy są obowiązane wnieść na pokrycie
kapitału akcyjnego spółek, o których mowa w art. 13 ust. 1-3.
3. Za czynności notarialne związane z utworzeniem spółek, o których mowa w art.
13 ust. 1-3, oraz przekazaniem gruntów, o którym mowa w ust. 1 i art. 15,
pobiera się stałą opłatę notarialną.
4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o
której mowa w ust. 3.
Art. 17. Przekazaniu, o którym mowa w art. 15 i art. 16 ust. 1, nie podlegają
grunty będące w zarządzie państwowych jednostek organizacyjnych nie
posiadających osobowości prawnej.
Art. 18. Władzami spółek, o których mowa w art. 13 ust. 1-3, są:
1) walne zgromadzenie,
2) rada nadzorcza,
3) zarząd.
Art. 19. 1. Członków rady nadzorczej spółek, o których mowa w art. 13 ust. 1-3,
wybiera walne zgromadzenie. W skład rady nadzorczej wchodzi również
przewodniczący rady interesantów portu, jeżeli zostanie ona powołana.
Przewodniczącym rady nadzorczej jest przedstawiciel gminy.
2. W skład rady nadzorczej spółki, o której mowa w art. 13 ust. 3, wchodzą:
1) przedstawiciele Skarbu Państwa, wskazani przez Ministra Skarbu Państwa,
działającego w porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej,
powoływani przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej,
2) przedstawiciele gmin, o których mowa w art. 13 ust. 3, w równej liczbie,
powoływani przez rady tych gmin,
3) przewodniczący rad interesantów portów Szczecin i Świnoujście, jeżeli zostaną
one powołane.
3. Liczbę członków rady nadzorczej spółki, o której mowa w art. 13 ust. 3,
określa walne zgromadzenie. Funkcję przewodniczącego rady nadzorczej sprawuje
przemiennie przedstawiciel gminy Świnoujście i Szczecin.
Art. 20. Do kompetencji rady nadzorczej spółek, o których mowa w art. 13 ust.
1-3, należy w szczególności:
1) opiniowanie kierunków rozwoju portów,
2) opiniowanie projektów inwestycyjnych dotyczących budowy i rozbudowy
infrastruktury portowej,
3) opiniowanie rodzajów i wysokości opłat portowych,
4) powoływanie i odwoływanie zarządu spółki.
Art. 21. 1. Członków zarządu spółek, o których mowa w art. 13 ust. 1-3, powołuje
rada nadzorcza.
2. W skład zarządu spółki, o której mowa w art. 13 ust. 3, wchodzą po jednym -
przedstawiciel zarządu gminy Szczecin i Świnoujście.
Art. 22. Statuty spółek, o których mowa w art. 13 ust. 1-3, uchwala zgromadzenie
wspólników po uzgodnieniu ich treści z Ministrem Transportu i Gospodarki
Morskiej.
Rozdział 5
Inne porty i przystanie morskie
Art. 23. 1. O formie prawno-organizacyjnej zarządzania portami nie mającymi
podstawowego znaczenia dla gospodarki narodowej oraz przystaniami morskimi
decyduje gmina, jeżeli grunty, na których jest położony port lub przystań
morska, stanowią mienie komunalne.
2. Do zarządzania portami i przystaniami morskimi, o których mowa w ust. 1,
stosuje się odpowiednio przepisy art. 7-9, art. 11 i art. 12.
3. W portach i przystaniach morskich, o których mowa w ust. 1, budowa,
modernizacja i utrzymanie infrastruktury zapewniającej dostęp do portów i
przystani morskich są finansowane ze środków budżetu państwa, w wysokości
określonej w ustawie budżetowej.
Art. 24. 1. Właściwi wojewodowie przekażą, w drodze umowy, nieodpłatnie na
własność gminom, na ich wniosek, grunty Skarbu Państwa nie oddane w użytkowanie
wieczyste, położone w granicach portów i przystani morskich, o których mowa w
art. 23.
2. Przekazaniu, o którym mowa w ust. 1, nie podlegają grunty będące w zarządzie
państwowych jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej.
3. Za czynności notarialne związane z utworzeniem spółki prawa handlowego do
zarządzania portem lub przystanią morską, o których mowa w art. 23 ust. 1, oraz
przekazaniem gruntów, o którym mowa w ust. 1, pobiera się stałą opłatę
notarialną.
4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o
której mowa w ust. 3.
Art. 25. 1. W przypadku niepowołania podmiotu zarządzającego portem lub
przystanią morską, o których mowa w art. 23 ust. 1, zarządzanie infrastrukturą
portową i infrastrukturą zapewniającą dostęp do portu lub przystani morskiej
należy do dyrektora właściwego urzędu morskiego.
2. Dyrektor urzędu morskiego jest uprawniony do stanowienia i pobierania opłat
portowych w portach lub przystaniach morskich, o których mowa w ust. 1.
Rozdział 6
Zmiany w obowiązujących przepisach
Art. 26. W ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i
wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446
i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr
27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415
i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 33, Nr
90, poz. 405, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775) w art. 8 w pkt 1 skreśla się
wyrazy "portów morskich i".
Art. 27. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U.
Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr
106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i
Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60,
poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713
oraz z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199) w art. 11 w ust. 1 pkt 7
otrzymuje brzmienie:
"7) transportu morskiego, lotniczego oraz wykonywania innych usług lotniczych, a
także zarządzania portami morskimi innymi niż porty o podstawowym znaczeniu dla
gospodarki narodowej i lotniskami,".
Art. 28. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1,
poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr
113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr
86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704 oraz z 1996
r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147,
poz. 686) w art. 17 w ust. 1 na końcu pkt 25 kropkę zastępuje się przecinkiem
oraz dodaje pkt 26 w brzmieniu:
"26) dochody podmiotów zarządzających portami lub przystaniami morskimi w części
przeznaczonej na budowę, rozbudowę i modernizację infrastruktury portowej oraz
na realizację zadań określonych w art. 7 ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy z dnia 20
grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz.
44)."
Art. 29. W ustawie z dnia 29 marca 1996 r. o zmianie ustawy o spółkach z
udziałem zagranicznym oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 45, poz. 199) w
art. 8 skreśla się wyrazy "portami morskimi i".
Rozdział 7
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 30. Minister Skarbu Państwa, działając w porozumieniu z Ministrem
Transportu i Gospodarki Morskiej, po upływie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie
ustawy, dokona zmian statutów w zakresie zmian przedmiotu przedsiębiorstwa
następujących jednoosobowych spółek Skarbu Państwa:
1) Zarząd Portu Gdańsk SA w Gdańsku,
2) Morski Port Handlowy Gdynia SA w Gdyni,
3) Zarząd Portu Szczecin-Świnoujście SA w Szczecinie.
Art. 31. Jeżeli, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, rada
gminy nie podejmie uchwały o przystąpieniu do spółki, o której mowa w art. 13
ust. 1-3, spółkę zawiąże Skarb Państwa.
Art. 32. Podmioty, które w dniu wejścia w życie ustawy wykonują działalność
gospodarczą w zakresie zarządzania portami morskimi innymi niż porty o
podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej, obowiązane są w terminie 12
miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy wystąpić z wnioskiem o koncesję.
Art. 33. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 stycznia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych
towarów.
(Dz. U. Nr 9, poz. 45)
Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434,
z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie
zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów (Dz. U. Nr 153, poz. 742)
załącznik nr 3 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego
rozporządzenia.
§ 2. 1. W przypadku gdy wskaźnik wzrostu cen skupu zbóż przekroczy wskaźnik cen
detalicznych artykułów żywnościowych, to od następnego dnia po dniu ogłoszenia
przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego obwieszczenia o przekroczeniu przez
wskaźnik wzrostu cen skupu zbóż wskaźnika cen detalicznych artykułów
żywnościowych, na zasadach i w trybie określonych w ust. 2, zawiesza się stawki
celne w odniesieniu do towarów określonych kodami PCN 1001 90 91 1, 1001 90 91
9, 1001 90 99 0, 1002 00 00 0, 1003 00 90 0, 1004 00 00 0, wymienionych w
załączniku nr 3 do rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu ustalonym w
załączniku do niniejszego rozporządzenia, i stosuje się stawkę celną zerową.
2. Wskaźniki oraz obwieszczenie, o których mowa w ust. 1, ogłaszane są przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego do dnia 20 każdego miesiąca, poczynając
od marca 1997 r., w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor
Polski" na podstawie odrębnych przepisów.
§ 3. Do dnia 30 czerwca 1997 r. do towarów określonych kodami PCN 1001 90 91 1,
1001 90 91 9, 1001 90 99 0, 1002 00 00 0, 1003 00 90 0, 1004 00 00 0 stosuje się
stawki celne określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia, o którym mowa w § 1,
w dotychczasowym brzmieniu, jeżeli:
1) towary te były objęte kontraktami zawartymi przed wejściem w życie
niniejszego rozporządzenia oraz
2) kontrakty, o których mowa w pkt 1, zostały potwierdzone fakturami handlowymi
i przedstawione wraz z fakturami do zarejestrowania przez Ministra Gospodarki -
do dnia 12 lutego 1997 r.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Minstrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 stycznia 1997 r. (poz. 45)
WYKAZ TOWARÓW, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH ZAWIESZA SIĘ POBIERANIE CEŁ DO DNIA 30
CZERWCA 1997 r.
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa
1001Pszenica i mieszanka żyta z pszenicą:
1001 90- Pozostałe:
- - Pozostały orkisz, pszenica zwykła i mieszanka żyta z pszenicą:
1001 90 91- - - Ziarno pszenicy zwykłej i mieszanki żyta z pszenicą:
1001 90 91 1- - - - Ziarno pszenicy zwykłej10101010101010
1001 90 91 9- - - - Mieszanki żyta z pszenicą10101010101010
1001 90 99 0- - - Pozostałe10101010101010
1002 00 00 0Żyto10101010101010
1003 00Jęczmień:
1003 00 90 0- Pozostały10101010101010
1004 00 00 0Owies10101010101010
1005Kukurydza (ziarna):
1005 90 00 0- Pozostałe0000
1201 00Ziarno soi, nawet łamane:
1201 00 90 0- Pozostałe3333
1205 00Ziarno rzepaku lub rzepiku, nawet łamane:
1205 00 90 0- Pozostałe33333
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 31 grudnia 1996 r.
w sprawie szczegółowych zasad sprawowania nadzoru pedagogicznego, wykazu
stanowisk i kwalifikacji niezbędnych do ich zajmowania.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 46)
Na podstawie art. 35 ust. 6 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 7 września 1991 r. o
systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496),
2) organie sprawującym nadzór pedagogiczny - należy przez to rozumieć kuratora
oświaty oraz organy wymienione w art. 35 ust. 1, ust. 2 pkt 2-4, ust. 2a i art.
25 ust. 4 ustawy,
3) szkole - należy przez to rozumieć publiczne i niepubliczne przedszkola i
szkoły, wymienione w art. 2 pkt 1 i 2 ustawy,
4) placówce - należy przez to rozumieć publiczne i niepubliczne placówki
wymienione w art. 2 pkt 3-5, 7 i 10 ustawy,
5) nauczycielach - należy przez to rozumieć także wychowawców i innych
pracowników pedagogicznych szkół i placówek,
6) pracownikach nadzoru - należy przez to rozumieć nauczycieli zatrudnionych w
kuratoriach oświaty, w urzędach organów sprawujących nadzór pedagogiczny lub w
jednostkach organizacyjnych, o których mowa w art. 25 ust. 3 ustawy, na
stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych wymienionych w § 18 ust.
1.
§ 2. 1. Celem nadzoru pedagogicznego jest podnoszenie jakości kształcenia,
wychowania i opieki w szkołach i placówkach poprzez działalność
diagnostyczno-oceniającą i wspomagającą, prowadzoną przez organy i osoby, które
ten nadzór sprawują.
2. Cele nadzoru realizuje się w toku zaplanowanej i systematycznej współpracy z
nadzorowanymi nauczycielami, szkołami, placówkami oraz organami prowadzącymi
poprzez wykonywanie zadań i czynności określonych w art. 33 ustawy.
3. Organy i osoby sprawujące nadzór pedagogiczny określa art. 35 ust. 1-5 oraz
art. 89 ustawy.
§ 3. 1. Nadzór pedagogiczny sprawowany przez dyrektora szkoły lub placówki
obejmuje:
1) diagnozowanie i ocenianie efektów pracy nauczycieli w zakresie realizacji
zadań statutowych szkoły lub placówki,
2) udzielanie pomocy nauczycielom w sprawach kształcenia, wychowania i opieki
oraz inspirowanie ich do podejmowania działalności innowacyjnej,
3) wnioskowanie w sprawach doskonalenia zawodowego nauczycieli stosownie do
ustalonych w trybie tego nadzoru potrzeb,
4) zapewnienie bieżącej informacji o aktualnych problemach oświatowych i
obowiązujących przepisach prawa,
5) gromadzenie informacji o pracy nauczycieli w celu dokonywania oceny ich
pracy, według zasad określonych w odrębnych przepisach.
2. Dyrektor przekazuje radzie pedagogicznej i radzie szkoły lub placówki oraz
organowi prowadzącemu, nie rzadziej niż dwa razy w roku szkolnym, ogólne wnioski
wynikające ze sprawowanego nadzoru.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do szkół i placówek niepublicznych.
§ 4. 1. Organy sprawujące nadzór pedagogiczny w szczególności:
1) diagnozują i oceniają efekty pracy szkół i placówek, w szczególności w
zakresie wymienionym w art. 33 ust. 2 ustawy,
2) analizują i oceniają nadzór pedagogiczny sprawowany przez dyrektorów szkół i
placówek,
3) organizują doradztwo i szkolenia dla dyrektorów w zakresie kierowania szkołą
lub placówką oraz sprawowania nadzoru pedagogicznego,
4) udzielają szkołom i placówkom pomocy w rozwiązywaniu bieżących problemów
wynikających z ich statutowej działalności,
5) zapewniają dyrektorom szkół i placówek bieżącą informację o aktualnych
problemach oświatowych i obowiązujących przepisach prawa.
6) inspirują i wspomagają współpracę szkół i placówek ze szkołami wyższymi oraz
stowarzyszeniami i organizacjami, których statutowym celem jest organizowanie i
wspieranie działalności dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej,
7) gromadzą informacje o pracy nadzorowanych dyrektorów szkół i placówek w celu
dokonywania oceny ich pracy według zasad określonych w odrębnych przepisach.
2. Przepisy ust. 1 do szkół i placówek niepublicznych stosuje się odpowiednio.
3. Organy sprawujące nadzór pedagogiczny przekazują dyrektorom szkół i placówek
oraz organom prowadzącym, przynajmniej jeden raz w roku szkolnym, uogólnioną
informację o wynikach sprawowanego nadzoru.
§ 5. Kurator oświaty, w związku ze sprawowanym nadzorem pedagogicznym:
1) współdziała z innymi organami sprawującymi nadzór pedagogiczny, a także z
organami prowadzącymi szkoły i placówki, w szczególności z gminami,
2) opracowuje, uwzględniając warunki lokalne, szczegółową organizację
sprawowania nadzoru pedagogicznego nad nadzorowanymi szkołami i placówkami, w
tym nad nauczaniem przedmiotów ogólnokształcących w szkołach nadzorowanych przez
inne organy, i przekazuje informację w tym zakresie dyrektorom szkół i placówek,
organom prowadzącym oraz innym organom sprawującym nadzór pedagogiczny,
3) organizuje prace związane z tworzeniem przez placówki doskonalenia
nauczycieli narzędzi pomiaru dydaktycznego i analizowaniem jego wyników.
§ 6. 1. Organ sprawujący nadzór pedagogiczny powierza wykonywanie nadzoru nad
określoną liczbą szkół lub placówek tego samego lub zbliżonego typu, tworzących
rejon wizytacyjny, jednemu pracownikowi nadzoru, z zastrzeżeniem ust. 2-5.
2. W kuratoriach oświaty pracownikowi nadzoru, o którym mowa w ust. 1, kurator
oświaty może także powierzyć koordynację zadań związanych z wykonywaniem nadzoru
nad określonymi dziedzinami działalności szkół i placówek.
3. Organ sprawujący nadzór pedagogiczny powierza jednemu pracownikowi nadzoru
wykonywanie nadzoru pedagogicznego nad przestrzeganiem praw ucznia oraz praw
dziecka w szkołach i placówkach oraz koordynowanie wykonywania nadzoru
pedagogicznego w tym zakresie przez pracowników nadzoru, o których mowa w ust.
1. Pracownik ten nie wykonuje nadzoru, o którym mowa w ust. 1.
4. Kurator oświaty powierza pracownikowi nadzoru wykonywanie nadzoru
pedagogicznego nad działalnością szkół i placówek w zakresie:
1) wychowania obronnego,
2) praktycznej nauki zawodu,
3) edukacji informatycznej,
4) zgodności zatrudniania nauczycieli z wymaganiami kwalifikacjami
oraz koordynowanie wykonywania nadzoru pedagogicznego w tym zakresie przez
pracowników nadzoru, o których mowa w ust. 1.
5. Pracownicy nadzoru, o których mowa w ust. 4, wykonują nadzór poprzez badania,
o których mowa w § 9. Pracownicy ci mogą nie wykonywać nadzoru, o którym mowa w
ust. 1.
6. Przepisy ust. 2, ust. 4 pkt 2-4 i ust. 5 mogą stosować także inne organy
sprawujące nadzór pedagogiczny.
§ 7. 1. Cele nadzoru pedagogicznego realizuje się:
1) w odniesieniu do działalności diagnostyczno-oceniającej poprzez:
a) hospitacje,
b) bieżące badania wybranych obszarów działalności szkół i placówek oraz
nauczycieli (badanie wyników, lustracje, bieżące przeglądy i inne formy),
c) wizytacje,
2) w zakresie działalności wspomagającej w szczególności poprzez: szkolenia,
narady, instruktaż bezpośredni i opracowania.
2. Sprawowanie nadzoru w formach wymienionych w ust. 1 powinno być poprzedzone
przygotowaniem narzędzi badawczych, w szczególności: arkuszy kontrolnych,
testów, ankiet, a także wymaga podejmowania niezbędnych czynności, w
szczególności: obserwacji, rozmowy, analizy dokumentacji szkoły lub placówki
oraz prac uczniowskich.
§ 8. 1. Hospitacja jest bezpośrednią obserwacją:
1) realizacji przez nauczycieli statutowych zadań szkoły lub placówki, w
szczególności zajęć prowadzonych z uczniami lub wychowankami,
2) czynności hospitacyjnych dyrektora i innych nauczycieli zajmujących
stanowiska kierownicze w szkole lub placówce.
2. Celem hospitacji jest diagnoza efektów pracy nauczyciela w zakresie wybranych
elementów procesu dydaktycznego, wychowawczego i opiekuńczego, a w stosunku do
dyrektorów i innych nauczycieli zajmujących stanowiska kierownicze - również
jakości sprawowanego nadzoru pedagogicznego.
3. Hospitacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1, prowadzą:
1) dyrektor oraz inni nauczyciele zajmujący stanowiska kierownicze - w
odniesieniu do nauczycieli szkoły lub placówki,
2) dyrektor szkoły - w odniesieniu do innych nauczycieli zajmujących stanowiska
kierownicze w szkole lub placówce, z zastrzeżeniem pkt 3,
3) pracownicy nadzoru - w odniesieniu do dyrektorów szkół lub placówek oraz
nauczycieli zajmujących inne stanowiska kierownicze w szkole lub placówce, w
której stanowisko dyrektora powierzono osobie nie posiadającej kwalifikacji
pedagogicznych.
4. Hospitacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2, prowadzą:
1) dyrektor - w odniesieniu do czynności hospitacyjnych podejmowanych przez
innych nauczycieli zajmujących stanowiska kierownicze w szkole lub placówce, z
zastrzeżeniem pkt 2,
2) pracownicy nadzoru - w odniesieniu do dyrektorów szkół lub placówek oraz
nauczycieli zajmujących inne stanowiska kierownicze w szkole lub placówce, w
której stanowisko dyrektora powierzono osobie nie posiadającej kwalifikacji
pedagogicznych.
5. Każdy nauczyciel szkoły lub placówki powinien być hospitowany przynajmniej
jeden raz w roku szkolnym.
6. Wnioski i spostrzeżenia z hospitacji należy omówić w dniu przeprowadzenia
hospitacji, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach - najpóźniej w ciągu
trzech dni po jej przeprowadzeniu.
7. W przypadku hospitacji lekcji lub innych zajęć programowych hospitacją
obejmuje się całą jednostkę lekcyjną (zajęć). Hospitujący nie może ingerować w
przebieg obserwowanych zajęć.
8. Nie hospituje się zajęć, w których obecność osób trzecich może zakłócić
przebieg pracy diagnostycznej lub terapeutycznej.
9. Dyrektor szkoły lub placówki oraz pracownicy nadzoru prowadzący hospitacje
określają ich częstotliwość i zakres w planach nadzoru, o których mowa w § 12.
10. Przepisów ust. 1-9 nie stosuje się do szkół i placówek niepublicznych.
§ 9. 1. Bieżące badania służą diagnozowaniu wybranych obszarów działalności
szkoły lub placówki oraz nauczycieli.
2. Przedmiotem bieżących badań są w szczególności zagadnienia, o których mowa w
art. 33 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2 ustawy.
§ 10. 1. Celem wizytacji jest ustalenie oceny warunków i efektów pracy
dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej szkoły lub placówki, a w szkołach i
placówkach publicznych - także zgromadzenie informacji o jakości pracy jej
dyrektora.
2. Wizytacja jest końcowym etapem sprawowania nadzoru pedagogicznego nad szkołą
lub placówką w okresie od wizytacji poprzednio przeprowadzonej.
3. Wizytację przeprowadza się nie rzadziej niż raz na 5 lat. Wizytacja nie może
trwać dłużej niż 14 dni.
4. Wizytację szkoły lub placówki prowadzonej przez organ nie posiadający
uprawnień do sprawowania nadzoru pedagogicznego przeprowadza się po
zawiadomieniu tego organu.
5. Wizytację prowadzi jednoosobowo, z zastrzeżeniem ust. 6 i 7, pracownik
nadzoru, o którym mowa w § 6 ust. 1.
6. W wizytacji zespołu szkół, w którego skład wchodzi przedszkole, może
uczestniczyć pracownik nadzoru pełniący nadzór nad przedszkolami.
7. W wizytacji szkół, o których mowa w art. 35 ust. 2 ustawy, uczestniczy
pracownik nadzoru wyznaczony przez kuratora oświaty do sprawowania nadzoru nad
nauczaniem przedmiotów ogólnokształcących.
§ 11. 1. Pracownik nadzoru prowadzący wizytację przygotowuje program wizytacji i
przedstawia go radzie pedagogicznej i radzie szkoły lub placówki.
2. Program wizytacji, o którym mowa w ust. 1, opracowuje się na podstawie
informacji o poziomie pracy szkoły lub placówki, zgromadzonych w toku nadzoru.
Program ten powinien zawierać w szczególności:
1) cele i tematykę wizytacji,
2) przewidywane czynności wizytacyjne i czas ich trwania.
3. Po zakończeniu czynności wizytacyjnych pracownik nadzoru prowadzący
wizytację:
1) w terminie 5 dni przedstawia radzie pedagogicznej na zebraniu z udziałem
przedstawicieli rady szkoły lub placówki i organu prowadzącego wstępne wyniki
wizytacji oraz propozycje zaleceń powizytacyjnych,
2) opracowuje pisemną informację dotyczącą wyników wizytacji, która powinna
zawierać w szczególności:
a) cele i tematykę wizytacji oraz opis czynności podejmowanych w toku nadzoru
sprawowanego nad szkołą lub placówką i przeprowadzonych zgodnie z programem, o
którym mowa w ust. 1,
b) ocenę stanu osiągnięć szkoły lub placówki ze wskazaniem na zachodzące zmiany
(pozytywne i negatywne) i uwarunkowania tych zmian,
c) ocenę realizacji przez dyrektora wydawanych w toku nadzoru zaleceń, uwag i
wniosków,
3) przygotowuje projekt wystąpienia powizytacyjnego organu sprawującego nadzór
pedagogiczny, które powinno zawierać:
a) uogólnioną ocenę pracy szkoły lub placówki w poszczególnych dziedzinach jej
działalności,
b) zalecenia powizytacyjne.
4. Do szkół i placówek niepublicznych przepis ust. 3 pkt 1 stosuje się
odpowiednio, uwzględniając kompetencje statutowych organów tych szkół i
placówek.
5. Informację dotyczącą wyników wizytacji, o której mowa w ust. 3 pkt 2, oraz
wystąpienie powizytacyjne organu sprawującego nadzór pedagogiczny przekazuje się
dyrektorowi szkoły lub placówki oraz organowi prowadzącemu w terminie 14 dni po
zebraniu rady pedagogicznej, o którym mowa w ust. 3 pkt 1.
6. Dyrektor szkoły lub placówki w ciągu 7 dni od otrzymania wystąpienia
powizytacyjnego może zgłosić umotywowane zastrzeżenia wobec zaleceń
powizytacyjnych do organu, który je wydał.
7. Organ sprawujący nadzór pedagogiczny jest obowiązany zająć stanowisko na
piśmie wobec zgłoszonych zastrzeżeń w terminie 14 dni od dnia ich otrzymania .
8. W przypadku nieuwzględnienia zastrzeżeń przez organ sprawujący nadzór
pedagogiczny, dyrektor szkoły lub placówki jest obowiązany powiadomić ten organ
oraz organ prowadzący o realizacji zaleceń powizytacyjnych w terminie 30 dni.
Realizacja zaleceń powizytacyjnych podlega sprawdzeniu przez organ, który je
wydał.
§ 12. 1. Dyrektor szkoły lub placówki opracowuje plan nadzoru pedagogicznego na
dany rok szkolny, z tym że dyrektor nie posiadający kwalifikacji pedagogicznych
opracowuje ten plan w porozumieniu z nauczycielem zajmującym inne stanowisko
kierownicze w szkole lub placówce.
2. Plan nadzoru pedagogicznego, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w
szczególności:
1) harmonogram hospitacji, o których mowa w § 8 ust. 3 pkt 1 i 2 oraz ust. 4 pkt
1,
2) zakres i tematykę badań, o których mowa w § 9,
3) tematykę i terminarz szkoleń rady pedagogicznej.
3. Organ sprawujący nadzór pedagogiczny opracowuje:
1) wieloletni plan wizytacji szkół i placówek,
2) plan nadzoru pedagogicznego na dany rok szkolny i przedstawia go dyrektorom
szkół i placówek oraz organom prowadzącym przed rozpoczęciem roku szkolnego.
4. Plan nadzoru pedagogicznego, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, powinien zawierać
w szczególności:
1) wykaz szkół przewidzianych do wizytacji w danym roku szkolnym w planie, o
którym mowa w ust. 3 pkt 1,
2) zakres i tematykę badań, o których mowa w § 9,
3) harmonogram hospitacji, o których mowa w § 8 ust. 3 pkt 3 oraz ust. 4 pkt 2,
4) tematykę i terminarz szkoleń organizowanych dla dyrektorów szkół i placówek.
5. Przepisów ust. 1 i 2 oraz ust. 4 pkt 3 nie stosuje się do szkół i placówek
niepublicznych.
§ 13. 1. Osoby i organy sprawujące nadzór pedagogiczny dokumentują przebieg i
wyniki czynności z tego zakresu.
2. Dokumentacja, o której mowa w ust. 1, służy wyłącznie do użytku służbowego.
3. Nauczyciele szkoły lub placówki mają prawo wglądu do dokumentacji nadzoru
pedagogicznego dotyczącej ich pracy, prowadzonej przez dyrektora.
4. Organy prowadzące i dyrektorzy mają prawo wglądu do dokumentacji nadzoru
pedagogicznego dotyczącej ich szkoły lub placówki, prowadzonej przez organ
sprawujący nadzór pedagogiczny.
§ 14. 1. Dokumentację hospitacji prowadzi się dla każdego nauczyciela szkoły lub
placówki; powinna ona zawierać w szczególności: określenie celu hospitacji,
ocenę stopnia jego realizacji, wydane zalecenia oraz informacje o realizacji
zaleceń wydawanych w toku sprawowanego nadzoru.
2. Otrzymanie zaleceń, o których mowa w ust. 1, nauczyciel potwierdza
własnoręcznym podpisem.
3. Dokumentacja badań, o których mowa w § 9, powinna zawierać w szczególności:
określenie celu i przedmiotu badania, ocenę rozpoznanego stanu oraz uwagi,
wnioski i doraźne zalecenia, wynikające z przeprowadzonych czynności.
4. Dokumentację wizytacji szkoły lub placówki stanowią w szczególności:
1) program wizytacji, informacja dotycząca jej wyników, protokół zebrania rady
pedagogicznej, o którym mowa w § 11 ust. 3 pkt 1,
2) wystąpienie powizytacyjne organu sprawującego nadzór pedagogiczny.
5. Sposób dokumentowania form nadzoru pedagogicznego, o których mowa w § 7 ust.
1 pkt 2, ustalają odpowiednio dyrektorzy szkół lub placówek i organy sprawujące
nadzór pedagogiczny.
§ 15. 1. Uprawnienia pracowników nadzoru określa art. 33 ust. 3 i 4 ustawy.
2. Upoważnienie do podjęcia czynności przez pracownika nadzoru stanowi aktualna
legitymacja służbowa.
§ 16. W przypadku zgłoszenia przez dyrektora szkoły lub placówki zastrzeżeń do
otrzymanych na piśmie doraźnych zaleceń, uwag i wniosków, o których mowa w art.
33 ust. 4 ustawy, oraz w przypadku zgłoszenia przez organ prowadzący zastrzeżeń
do otrzymanych na piśmie zaleceń, o których mowa w art. 33 ust. 8 ustawy, organ
sprawujący nadzór pedagogiczny jest obowiązany zająć wobec nich stanowisko na
piśmie w ciągu 14 dni od daty ich otrzymania.
§ 17. W wykonywaniu nadzoru pedagogicznego nad realizacją programu szkolenia
sportowego w szkołach mistrzostwa sportowego zasięga się opinii polskiego
związku sportowego, działającego w danej dyscyplinie lub dziedzinie sportu, a w
wykonywaniu nadzoru pedagogicznego nad realizacją programu szkolenia sportowego
w klasach i szkołach sportowych można zasięgnąć opinii takiego związku.
§ 18. 1. W kuratoriach oświaty i w urzędach organów sprawujących nadzór
pedagogiczny ustala się następujący wykaz stanowisk, których zajmowanie wymaga
kwalifikacji pedagogicznych:
1) w urzędach naczelnych (centralnych) organów administracji rządowej:
a) wyznaczeni przez ministrów dyrektorzy i wicedyrektorzy departamentów
(równorzędnych komórek organizacyjnych) oraz doradcy ministrów i naczelnicy
wydziałów (równorzędnych komórek organizacyjnych) wykonujący statutowe i
regulaminowe zadania w zakresie nadzoru pedagogicznego,
b) wizytatorzy, starsi wizytatorzy i główni wizytatorzy, wykonujący statutowe i
regulaminowe zadania w zakresie nadzoru pedagogicznego,
2) w kuratoriach oświaty:
a) wyznaczeni przez kuratora oświaty wicekuratorzy oświaty koordynujący pracę
komórek organizacyjnych, których statutowym zadaniem jest wykonywanie zadań
nadzoru pedagogicznego,
b) kierownicy komórek organizacyjnych, o których mowa pod lit. a),
c) wizytatorzy i starsi wizytatorzy,
3) w jednostkach organizacyjnych powołanych przez właściwych ministrów na
podstawie art. 25 ust. 3 ustawy oraz w jednostkach organizacyjnych, o których
mowa w art. 35 ust. 2 pkt 4 ustawy:
a) dyrektorzy jednostek i inni pracownicy zajmujący stanowiska kierownicze i
wykonujący statutowe i regulaminowe zadania w zakresie nadzoru pedagogicznego,
b) wizytatorzy i starsi wizytatorzy,
4) w urzędach wojewódzkich, w przypadku przekazania wojewodom niektórych zadań
związanych ze sprawowaniem nadzoru, pedagogicznego, w trybie przewidzianym w
art. 25 ust. 4 ustawy, wyznaczeni przez wojewodów:
a) dyrektorzy, wicedyrektorzy wydziałów lub kierownicy innych komórek
organizacyjnych, wykonujący statutowe i regulaminowe zadania w zakresie nadzoru
pedagogicznego,
b) wizytatorzy i starsi wizytatorzy.
2. Na stanowiskach wymienionych w ust. 1 można zatrudniać:
1) nauczycieli posiadających dyplom ukończenia studiów magisterskich i
kwalifikacje do pracy w nadzorowanym typie szkół lub placówek, określone w
przepisach o szczegółowych kwalifikacjach wymaganych od nauczycieli, z
zastrzeżeniem ust. 3, oraz co najmniej 6-letni staż pracy pedagogicznej i
wyróżniającą ocenę pracy,
2) nauczycieli akademickich posiadających kwalifikacje do pracy w nadzorowanym
typie szkół lub placówek, określone w przepisach o szczegółowych kwalifikacjach
wymaganych od nauczycieli, z zastrzeżeniem ust. 4, oraz co najmniej 6-letni staż
pracy w szkole wyższej i pozytywną ocenę pracy.
3. Od nauczycieli zajmujących stanowiska, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b),
pkt 2 lit. c), pkt 3 lit. b) i pkt 4 lit. b):
1) wykonujący zadania, o których mowa w § 6 ust. 4 pkt 1-3 - wymaga się
posiadania dyplomu ukończenia studiów magisterskich lub zawodowych i
kwalifikacji zgodnych z nadzorowanym zakresem działalności szkoły lub placówki,
2) wykonujących nadzór nad szkołami, o których mowa w art. 35 ust. 2 pkt 2-4
ustawy - wymaga się posiadania dyplomu ukończenia studiów magisterskich lub
zawodowych o kierunku zgodnym lub zbliżonym do zawodu lub profilu zawodowego, w
którym kształci nadzorowana szkoła.
4. Do nauczycieli akademickich, zajmujących stanowiska, o których mowa w ust. 1
pkt 1 lit. b), pkt 2 lit. c), pkt 3 lit. b) i pkt 4 lit. b), ust. 3 stosuje się
odpowiednio.
§ 19. 1. Do sprawowania nadzoru pedagogicznego nad placówkami doskonalenia
nauczycieli i nad działalnością Ochotniczych Hufców Pracy określoną w odrębnych
przepisach, przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio.
2. Organy sprawujące nadzór pedagogiczny nad placówkami doskonalenia nauczycieli
i nad działalnością Ochotniczych Hufców Pracy, o której mowa w ust. 1, określają
odrębne przepisy.
3. Zasady sprawowania nadzoru pedagogicznego nad zakładami kształcenia
nauczycieli określają odrębne przepisy.
§ 20. Nauczyciele i nauczyciele akademiccy, zatrudnieni w dniu wejścia w życie
rozporządzenia na stanowiskach, których zajmowanie wymaga kwalifikacji
pedagogicznych w kuratoriach oświaty i w urzędach organów sprawujących nadzór
pedagogiczny lub w jednostkach organizacyjnych, o których mowa w art. 25 ust. 3
ustawy, posiadający kwalifikacje do zajmowania tych stanowisk na podstawie
dotychczasowych przepisów, posiadają kwalifikacje w rozumieniu przepisów
niniejszego rozporządzenia.
§ 21. Tracą moc przepisy § 2-6 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia
10 grudnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad sprawowania nadzoru
pedagogicznego, wykazu stanowisk i kwalifikacji niezbędnych do ich zajmowania
oraz zasad i trybu dokonywania oceny pracy nauczyciela (Dz. U. Nr 122, poz. 537
i z 1994 r. Nr 28, poz. 100).
§ 22. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 31 stycznia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku akcyzowego.
(Dz. U. Nr 9, poz. 47)
Na podstawie art. 6 ust. 10 pkt 2, art. 32 ust. 5, art. 35 ust. 4, art. 36 ust.
5, art. 37 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 oraz art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia
1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11,
poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995
r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1995 r. w sprawie
podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 135, poz. 663 i Nr 153, poz. 784 oraz z 1996 r. Nr
41, poz. 178, Nr 58, poz. 265 i Nr 156, poz. 785) w § 5 wprowadza się
następujące zmiany:
1) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. W przypadku sprzedaży paliw silnikowych wytwarzanych z komponentów
uzyskiwanych z przerobu ropy naftowej oraz organicznych związków tlenowych, a
także wytwarzanych w drodze mieszania i przeklasyfikowania produktów naftowych,
należny podatek akcyzowy obniża się o podatek akcyzowy zapłacony przy nabyciu
lub imporcie komponentów przeznaczonych do wytworzenia tych paliw.";
2) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Podatnicy sprzedający oleje napędowe do silników szybkoobrotowych,
wytwarzane z udziałem komponentów uzyskiwanych z regeneracji zużytych olejów
smarowych, w których udział komponentów uzyskanych z regeneracji w produkcie
gotowym wynosi minimum 10%, mogą zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w
art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę podatku akcyzowego zawartego w cenach zakupu
oraz o kwotę podatku akcyzowego pobranego przez urzędy celne od nabytych wyrobów
służących do produkcji tych olejów."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 8 lutego 1997 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 16 stycznia 1997 r.
w sprawie trybu gospodarowania przekazanymi Straży Granicznej środkami
finansowymi, uzyskanymi przez Skarb Państwa tytułem przepadku rzeczy
pochodzących z ujawnionych przez Straż Graniczną przestępstw celnych i
dewizowych, oraz zasad przyznawania nagród funkcjonariuszom z tych środków.
(Dz. U. Nr 9, poz. 48)
Na podstawie art. 11a ust. 2 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży
Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4,
poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr
124, poz. 583) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Środki finansowe w wysokości 20% wpływów uzyskanych przez Skarb Państwa
tytułem przepadku rzeczy pochodzących z ujawnionych przez Straż Graniczną
przestępstw celnych i dewizowych w sposób udokumentowany w aktach procesowych
przekazywane są na rachunek bankowy Komendy Głównej Straży Granicznej przez
urzędy skarbowe oraz inne organy wykonujące czynności egzekucyjne na podstawie
prawomocnych orzeczeń.
2. Podstawą ustalenia kwoty środków finansowych, która podlega przekazaniu na
rzecz Straży Granicznej, jest wykaz rzeczy dołączony do prawomocnego orzeczenia
o ich przepadku na rzecz Skarbu Państwa.
3. Środki, o których mowa w ust. 1, przekazywane są w terminie odprowadzenia na
dochody budżetowe pozostałej części wpływów pochodzących z orzeczonego przepadku
przedmiotów.
§ 2. 1. Gospodarka środkami finansowymi, o których mowa w § 1, prowadzona jest w
Komendzie Głównej Straży Granicznej na zasadach określonych w przepisach
obowiązujących w resorcie spraw wewnętrznych, dotyczących środków specjalnych, z
uwzględnieniem przepisów niniejszego rozporządzenia.
2. Ewidencja ujawnionych przez Straż Graniczną przestępstw celnych i dewizowych,
uzyskiwanych z tego tytułu środków finansowych oraz wydatkowanych kwot
prowadzona jest w Komendzie Głównej Straży Granicznej.
§ 3. 1. Z uzyskanych przez Straż Graniczną środków finansowych przeznacza się
nie mniej niż 70% na usprawnienie funkcjonowania Straży Granicznej, a pozostałą
część na nagrody dla funkcjonariuszy, którzy przyczynili się bezpośrednio do
ujawnienia przestępstw celnych i dewizowych.
2. Komendant Główny Straży Granicznej dokonuje rozdziału środków rzeczowych
zakupionych ze środków finansowych, o których mowa w § 1, usprawniających
funkcjonowanie Straży Granicznej w zakresie realizacji jej zadań ustawowych.
§ 4. 1. Nagrody za ujawnienie lub przyczynienie się do ujawnienia przestępstw
celnych i dewizowych funkcjonariuszom Straży Granicznej przyznaje Komendant
Główny Straży Granicznej z własnej inicjatywy lub na wniosek komendanta oddziału
Straży Granicznej.
2. Suma nagród wypłaconych z jednego tytułu nie może przekroczyć 30% środków
finansowych uzyskanych z tego tytułu przez Straż Graniczną.
§ 5. Nagrody przyznaje się i wypłaca niezwłocznie po otrzymaniu środków
finansowych, o których mowa w § 1.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 22 stycznia 1997 r.
w sprawie kwalifikacji zawodowych lekarzy, uprawniających do dokonania
przerwania ciąży oraz stwierdzania, że ciąża zagraża życiu lub zdrowiu kobiety
lub wskazuje na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia
płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu.
(Dz. U. Nr 9, poz. 49)
Na podstawie art. 4a ust. 9 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu
rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży
(Dz. U. Nr 17, poz. 78, z 1995 r. Nr 66, poz. 334 i z 1996 r. Nr 139, poz. 646)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Przerwania ciąży może dokonać, z zastrzeżeniem ust. 2, lekarz
posiadający:
1) pierwszego stopnia specjalizację w zakresie położnictwa i ginelokologii,
2) tytuł specjalisty w zakresie położnictwa i ginelokologii.
2. Lekarz odbywający szkolenie specjalizacyjne, w celu uzyskania pierwszego
stopnia specjalizacji w zakresie położnictwa i ginelokologii, dokonuje
przerwania ciąży w obecności i pod kierunkiem lekarza uprawnionego do
dokonywania przerwania ciąży, o którym mowa w ust. 1.
§ 2. 1. Wystąpienie okoliczności wskazujących, że ciąża stanowi zagrożenie dla
życia lub zdrowia kobiety ciężarnej, stwierdza lekarz posiadający tytuł
specjalisty w zakresie medycyny właściwej ze względu na rodzaj choroby kobiety
ciężarnej.
2. Wystąpienie okoliczności wskazujących na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i
nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego
życiu stwierdza lekarz posiadający tytuł specjalisty, orzekający o wadzie
genetycznej płodu na podstawie badań genetycznych, lub lekarz posiadający tytuł
specjalisty w zakresie położnictwa i ginekologii, orzekający o wadzie rozwojowej
płodu, na podstawie obrazowych badań ultrasonograficznych wykonanych u kobiety
ciężarnej.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI
z dnia 27 sierpnia 1996 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu postępowania w związku z
przedstawianiem w programach publicznej radiofonii i telewizji stanowisk partii
politycznych, związków zawodowych i związków pracodawców w węzłowych sprawach
publicznych.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 50)
Na podstawie art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i
telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1995 r. Nr 66, poz. 335 i Nr 142,
poz. 701 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 13 maja 1994
r. w sprawie trybu postępowania w związku z przedstawianiem w programach
publicznej radiofonii i telewizji stanowisk partii politycznych, związków
zawodowych i związków pracodawców w węzłowych sprawach publicznych (Dz. U. Nr
74, poz. 335 i z 1996 r. Nr 10, poz. 59) w § 2 wprowadza się następujące zmiany:
1) po ust. 3 dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu:
"3a. Prawo to przysługuje także partiom politycznym, których członek będący
kandydatem w wyborach prezydenckich uzyskał co najmniej 800 tys. głosów.
3b. Prawo do udziału w audycji na podstawie wyników wyborów prezydenckich
przysługuje korzystającym z tego prawa partiom politycznym do czasu najbliższych
wyborów do Sejmu.",
2) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Zarządy Telewizji Polskiej S.A. oraz Polskiego Radia S.A. dokonują podziału
czasu antenowego w ramach audycji pomiędzy uprawnione partie polityczne i
organizacje proporcjonalnie do liczby uzyskanych głosów w wyborach do Sejmu.
Czas należny partiom politycznym i organizacjom, które po wyborach połączyły
się, przyznawany jest partii lub organizacji, która została utworzona w wyniku
połączenia. Czas należny partii lub organizacji, która po wyborach podzieliła
się, przyznawany jest łącznie partiom lub organizacjom powstałym w wyniku
podziału. Partiom politycznym biorącym udział w audycji na podstawie wyników
wyborów prezydenckich przysługuje czas odpowiadający minimalnemu udziałowi
partii stale biorących udział w audycji na podstawie wyników wyborów do Sejmu.",
3) w ust. 7 na końcu zdania dodaje się wyrazy "i 3a".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 4 lutego 1997 r.
w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Zabezpieczenia Społecznego.
(Dz. U. Nr 10, poz. 51)
Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i
trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106,
poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Zabezpieczenia
Społecznego, zwanego dalej "Pełnomocnikiem".
2. Pełnomocnikiem jest podsekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
§ 2. Do zadań Pełnomocnika należy:
1) przygotowanie harmonogramu prac nad reformą zabezpieczenia społecznego,
2) inicjowanie i koordynowanie prac związanych z przygotowaniem projektów aktów
prawnych niezbędnych do wprowadzania reformy,
3) opracowanie zasad funkcjonowania emerytalnego ubezpieczenia kapitałowego i
systemów indywidualnego oszczędzania,
4) symulacja kosztów przejścia do nowego systemu i określenie źródeł ich
finansowania,
5) koordynowanie:
a) współdziałania organów administracji rządowej realizujących zadania w
zakresie objętym reformą zabezpieczenia społecznego,
b) pomocy zagranicznej na rzecz reformy zabezpieczenia społecznego,
6) dokonywanie analiz i ocen rozwiązań prawnych z dziedziny zabezpieczenia
społecznego,
7) upowszechnianie problematyki reformy.
§ 3. 1. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i
udzielania pomocy Pełnomocnikowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez
udostępnianie mu niezbędnych informacji.
2. Pełnomocnik, po zasięgnięciu opinii Ministrów Pracy i Polityki Socjalnej oraz
Zdrowia i Opieki Społecznej, przedstawi Międzyresortowemu Zespołowi do Spraw
Reformy Zabezpieczenia Społecznego, powołanemu w odrębnym trybie, projekty aktów
prawnych wynikających z zakresu jego działania.
3. Projekty, o których mowa w ust. 2, Pełnomocnik przedstawia do rozpatrzenia
Radzie Ministrów w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej. Za zgodą
Prezesa Rady Ministrów projekty te mogą być wnoszone do rozpatrzenia przez Radę
Ministrów bez zajmowania stanowiska przez stałe komitety Rady Ministrów. Przy
podejmowaniu decyzji w tej sprawie Prezes Rady Ministrów zapoznaje się z opinią
Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.
§ 4. Projekty aktów prawnych oraz innych dokumentów rządowych, wpływających na
funkcjonowanie systemu zabezpieczenia społecznego, podlegają zaopiniowaniu przez
Pełnomocnika.
§ 5. 1. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów:
1) analizy, oceny i wnioski, związane z zakresem jego działania,
2) coroczne informacje o swojej pracy.
2. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o wszystkich zagrożeniach
realizacji zadań, o których mowa w § 2.
§ 6. Pełnomocnik może powoływać zespoły o charakterze opiniodawczym lub do
opracowania określonych zagadnień oraz zlecać przeprowadzenie ekspertyz.
§ 7. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i
kancelaryjno-biurową zapewnia Pełnomocnikowi Kancelaria Prezesa Rady Ministrów.
§ 8. 1. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu
państwa, w części dotyczącej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
2. Środki finansowe przewidziane na pokrycie wydatków związanych z działalnością
Pełnomocnika, zaplanowane w ustawie budżetowej na rok 1997 w części dotyczącej
Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej, zostaną przeniesione do budżetu
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów zgodnie z przepisami art. 45 ust. 1 i 2 ustawy
z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z
1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78,
poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr
106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647).
§ 9. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 lipca 1996 r. w sprawie
ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Zabezpieczenia Społecznego (Dz.
U. Nr 88, poz. 398).
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 3 lutego 1997 r.
w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Statystycznemu.
(Dz. U. Nr 10, poz. 52)
Na podstawie art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce
publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439 i z 1996 r. Nr 156, poz. 775) zarządza się,
co następuje:
§ 1. Głównemu Urzędowi Statystycznemu nadaje się statut stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 3 lutego 1997 r. (poz.
52)
STATUT GŁÓWNEGO URZĘDU STATYSTYCZNEGO
§ 1. Główny Urząd Statystyczny, zwany dalej "Urzędem", jest urzędem
administracji rządowej obsługującym Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego,
zwanego dalej "Prezesem", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem.
§ 2. 1. Prezes kieruje Urzędem przy pomocy wiceprezesów, dyrektora generalnego i
dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 4.
2. Prezes ustala zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem
dyrektora generalnego.
3. Prezes może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych
pracowników Urzędu do podejmowania w jego imieniu decyzji w określonych
sprawach.
§ 3. 1. Przy Prezesie działają:
1) Naukowa Rada Statystyczna,
2) Kolegium,
3) Komisja Programowo-Metodologiczna.
2. Prezes może tworzyć inne niż wymienione w ust. 1 komisje i zespoły, jako
organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym lub doraźnym,
określając cel powołania, ich nazwę, skład, zakres zadań i tryb działania tych
organów.
§ 4. W skład Głównego Urzędu Statystycznego wchodzą następujące komórki
organizacyjne:
1) Sekretariat Prezesa,
2) Biuro Dyrektora Generalnego Urzędu,
3) Departament Programowania i Organizacji Badań,
4) Departament Standardów, Rejestrów i Informatyki,
5) Departament Analiz i Opracowań Zbiorczych,
6) Departament Rachunków Narodowych i Finansów,
7) Departament Badań Demograficznych,
8) Departament Warunków Życia,
9) Departament Pracy,
10) Departament Przedsiębiorstw,
11) Departament Produkcji i Usług,
12) Departament Rolnictwa i Ochrony Środowiska,
13) Departament Cen,
14) Departament Udostępniania Danych,
15) Biuro Promocji Kadr i Szkolenia,
16) Biuro Integracji Europejskiej i Współpracy z Zagranicą,
17) Biuro Prawno-Organizacyjne,
18) Biuro Informacji i Wydawnictw,
19) Biuro Administracyjno-Budżetowe,
20) Biuro Inwestycji i Zamówień Publicznych,
21) Biuro Obsługi Informatycznej,
22) Biuro Spraw Obronnych.
§ 5. 1. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych
oraz tryb działania Urzędu określa regulamin organizacyjny nadany przez Prezesa
na wniosek Dyrektora Generalnego.
2. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi Urzędu, o których mowa w
§ 4, rozstrzyga Prezes.
§ 6. 1. Prezesowi podlegają urzędy statystyczne, których zadania i zakres
działania określają statuty nadane przez Prezesa.
2. Prezesowi są podporządkowane następujące jednostki organizacyjne:
1) Zakład Badań Statystyczno-Ekonomicznych Głównego Urzędu Statystycznego i
Polskiej Akademii Nauk,
2) Centralna Biblioteka Statystyczna im. Stefana Szulca,
3) Ośrodek Szkolenia Kadr Statystyki,
4) Centralny Ośrodek Informatyki Statystycznej,
5) Ośrodek Informatyki Statystycznej w Radomiu,
6) Zakład Wydawnictw Statystycznych.
§ 7. 1. W Urzędzie działa, jako jednostka wyodrębniona, Gospodarstwo Pomocnicze
- Zakład Obsługi Głównego Urzędu Statystycznego.
2. Nadzór zwierzchni nad Gospodarstwem Pomocniczym sprawuje Dyrektor Generalny.
3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań oraz tryb pracy Gospodarstwa
Pomocniczego określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny zatwierdzony
przez Dyrektora Generalnego.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 3 lutego 1997 r.
w sprawie nadania statutu Ministerstwu Łączności.
(Dz. U. Nr 10, poz. 53)
Na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i
trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106,
poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ministerstwu Łączności nadaje się statut stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 3 lutego 1997 r. (poz.
53)
STATUT MINISTERSTWA ŁĄCZNOŚCI
§ 1. Ministerstwo Łączności, zwane dalej "Ministerstwem", jest urzędem
administracji rządowej obsługującym Ministra Łączności, zwanego dalej
"Ministrem", działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem.
§ 2. 1. Minister kieruje Ministerstwem przy pomocy podsekretarzy stanu,
dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 4
ust. 1.
2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora
generalnego, ustala Minister, z zastrzeżeniem art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 8
sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie
działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775), zwanej dalej
"ustawą".
3. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych
pracowników Ministerstwa do podejmowania decyzji, w określonych sprawach, w jego
imieniu.
§ 3. Minister może tworzyć komisje, rady i zespoły, jako organy pomocnicze lub
opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym lub doraźnym, określając cel
powołania, zakres zadań, skład i tryb pracy tych organów, z zastrzeżeniem art. 7
ust. 4 pkt 5 ustawy.
§ 4. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Gabinet Polityczny Ministra,
2) Biuro Dyrektora Generalnego,
3) Departament Regulacji i Rozwoju,
4) Departament Ekonomiczny,
5) Biuro Spraw Obronnych,
6) Biuro Integracji Europejskiej i Współpracy z Zagranicą,
7) Biuro Prawne,
8) Biuro Pełnomocnika Rządu do Spraw Telekomunikacji na Wsi,
9) Biuro Administracyjno-Gospodarcze,
10) Biuro Budżetu i Finansów,
11) Biuro Kadr, Szkolenia i Organizacji.
2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych
oraz tryb pracy Ministerstwa określa regulamin organizacyjny nadany przez
Ministra na wniosek Dyrektora Generalnego.
3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi Ministerstwa, o których
mowa w ust. 1, rozstrzyga Minister.
§ 5. 1. Minister jest organem założycielskim państwowego przedsiębiorstwa
użyteczności publicznej "Poczta Polska".
2. Jednostki organizacyjne podległe i nadzorowane przez Ministra określa wykaz
stanowiący załącznik do statutu.
3. Minister aktualizuje wykaz, o którym mowa w ust. 2, stosownie do zmian
zachodzących po nadaniu niniejszego statutu, dokonywanych na podstawie odrębnych
przepisów.
4. Minister wykonuje swoje uprawnienia wynikające z ustawy z dnia 23 listopada
1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564 i z 1996 r. Nr 106, poz.
496) wobec Telekomunikacji Polskiej Spółka Akcyjna oraz innych podmiotów
działających w dziedzinie telekomunikacji.
Załącznik do statutu Ministerstwa Łączności
A. Wykaz jednostek organizacyjnych bezpośrednio podległych Ministrowi Łączności
1. Państwowa Agencja Radiokomunikacyjna,
2. Państwowa Inspekcja Telekomunikacyjna i Pocztowa.
B. Wykaz jednostek organizacyjnych nadzorowanych przez Ministra Łączności
1. Instytut Łączności w Warszawie,
2. Muzeum Poczty i Telekomunikacji we Wrocławiu.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 9 stycznia 1997 r.
w sprawie przeznaczeń częstotliwości i zakresów częstotliwości na obszarze
Rzeczypospolitej Polskiej oraz warunków ich wykorzystania.
(Dz. U. Nr 10, poz. 54)
Na podstawie art. 9 pkt 4 oraz w związku z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 23
listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564 i z 1996 r. Nr
106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się Tabelę przeznaczeń częstotliwości i zakresów częstotliwości na
obszarze Rzeczypospolitej Polskiej w brzmieniu określonym w załączniku nr 1 do
rozporządzenia1).
§ 2. Wykorzystanie częstotliwości i zakresów częstotliwości, o których mowa w §
1, następuje zgodnie z warunkami określonymi w:
1) załączniku nr 2 do rozporządzenia2),
2) regulaminie radiokomunikacyjnym stanowiącym uzupełnienie do Konstytucji i
Konwencji Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego, sporządzonej w Genewie
dnia 22 grudnia 1992 r. oraz zgodnie z warunkami zawartymi w decyzjach o
przydziałach częstotliwości.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
1), 2) Załączniki nr 1 i 2 stanowią odrębne wydawnictwo i są do nabycia w
Zarządzie Krajowym Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej, 01-211 Warszawa, ul.
Kasprzaka 18/20, tel. 658-51-54, fax 658-51-55.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 31 grudnia 1996 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55)
1. Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o zmianie ustawy o
służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z
1996 r. Nr 7, poz. 44) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia
jednolity tekst ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych (Dz. U. Nr 16, poz. 134), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 16 grudnia 1972 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy
zawodowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 341),
2) ustawą z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych
przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą
wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342),
3) ustawą z dnia 26 czerwca 1974 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks pracy (Dz.
U. Nr 24, poz. 142),
4) ustawą z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. Nr 47, poz.
282),
5) ustawą z dnia 28 czerwca 1979 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku
obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 15, poz. 97),
6) ustawą z dnia 23 marca 1983 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym
żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 16, poz. 78),
7) ustawą z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. Nr 20,
poz. 104),
8) ustawą z dnia 29 maja 1989 r. o przekazaniu dotychczasowych kompetencji Rady
Państwa Prezydentowi Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i innym organom
państwowym (Dz. U. Nr 34, poz. 178),
9) ustawą z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do wydawania aktów
wykonawczych (Dz. U. Nr 35, poz. 192),
10) ustawą z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z
pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie
niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19),
11) ustawą z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz.
234),
12) ustawą z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły
sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422),
13) ustawą z dnia 25 października 1991 r. o zmianie ustawy o powszechnym
obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz niektórych innych ustaw
(Dz. U. Nr 113, poz. 491), ujętych w obwieszczeniu Ministra Obrony Narodowej z
dnia 14 grudnia 1991 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy z dnia 30
czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 8,
poz. 31),
14) ustawą z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych
przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 54, poz. 254),
15) ustawą z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy
zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36),
16) ustawą z dnia 9 listopada 1995 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 7, poz.
44) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania
jednolitego tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie
obejmuje:
1) w tytule rozdziału 7 wyrazów "przejściowe", a także art. 78, 79 i 81-84
ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz.
U. Nr 16, poz. 134) w brzmieniu:
"Art. 78. Żołnierze pełniący w dniu wejścia w życie ustawy wojskową służbę
zawodową stają się z mocy prawa żołnierzami zawodowymi w rozumieniu niniejszej
ustawy.
Art. 79. 1. Podoficerowie pełniący w dniu wejścia w życie ustawy wojskową służbę
nadterminową stają się z mocy prawa podoficerami zawodowymi pełniącymi służbę w
okresie próbnym.
2. Okres próbny kończy się z upływem czasu, przez który podoficerowie wymienieni
w ust. 1 mieli pełnić wojskową służbę nadterminową.",
"Art. 81. W ustawie z dnia 31 marca 1965 r. o wyższym szkolnictwie wojskowym
(Dz. U. z 1965 r. Nr 14, poz. 102 i z 1968 r. Nr 46, poz. 334) wprowadza się
następujące zmiany:
1) art. 31 otrzymuje brzmienie:
"Art. 31. Do słuchaczy akademii wojskowych będących w czynnej służbie wojskowej,
którzy nie są żołnierzami zawodowymi, w sprawach nie uregulowanych w niniejszej
ustawie stosuje się przepisy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, w części
dotyczącej kandydatów na żołnierzy zawodowych.";
2) art. 41 otrzymuje brzmienie:
"Art. 41. 1. Do osób ubiegających się o przyjęcie do wyższych szkół oficerskich
oraz do słuchaczy tych szkół, którzy nie są żołnierzami zawodowymi, stosuje się
przepisy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, w części dotyczącej
kandydatów na żołnierzy zawodowych.
2. Słuchacze wyższych szkół oficerskich, którzy nie są żołnierzami zawodowymi,
mogą być zobowiązani, w przypadku zwolnienia ich ze szkoły na własną prośbę albo
wydalenia, do zwrotu kosztów wyżywienia i umundurowania poniesionych przez
wojsko.";
3) w art. 52 ust. 1 i 3 oraz w art. 53 wyrazy "oficerów Sił Zbrojnych" zastępuje
się wyrazami "żołnierzy zawodowych".
Art. 82. 1. Tracą moc:
1) ustawa z dnia 13 grudnia 1957 r. o służbie wojskowej oficerów Sił Zbrojnych
(Dz. U. z 1958 r. Nr 2, poz. 5, z 1963 r. Nr 15, poz. 78 i Nr 50, poz. 277 oraz
z 1967 r. Nr 44, poz. 220);
2) ustawa z dnia 6 czerwca 1958 r. o służbie wojskowej szeregowców i podoficerów
Sił Zbrojnych (Dz. U. z 1958 r. Nr 36, poz. 164, z 1959 r. Nr 14, poz. 75, z
1961 r. Nr 6, poz. 39, z 1963 r. Nr 22, poz. 114 i Nr 50, poz. 277 oraz z 1967
r. Nr 44, poz. 220);
3) ustawa z dnia 29 marca 1963 r. o służbie wojskowej chorążych Sił Zbrojnych
(Dz. U. z 1963 r. Nr 15, poz. 78 i z 1967 r. Nr 44, poz. 220).
2. Pozostają w mocy:
1) przepisy o świadczeniach pieniężnych określonych w:
a) art. 59 ust. 1 pkt 1 i ust. 2-5 oraz art. 60 i 61 ustawy wymienionej w ust. 1
pkt 1,
b) art. 92 ust. 1 pkt 1 i ust. 2-5 oraz art. 93 ustawy wymienionej w ust. 1 pkt
2 przy odpowiednim uwzględnieniu art. 50 i 51 niniejszej ustawy;
2) art. 20 ust. 2 ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 3.
3. Żołnierze zwolnieni z zawodowej służby wojskowej w okresie próbnym otrzymują
odprawę w wysokości jednomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o
charakterze stałym, pobieranego na ostatnio zajmowanym stanowisku, tylko w razie
zwolnienia ze służby z przyczyn określonych w art. 56 ust. 1 pkt 1 lub 2 albo
ust. 3 pkt 2.
Art. 83. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie niniejszej ustawy
zachowują moc przepisy dotychczasowe ze zmianami wynikającymi z niniejszej
ustawy.
Art. 84. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 1970 r.";
2) art. 89 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy
zawodowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 341) w brzmieniu:
"Art. 89. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1973 r.";
3) art. 23 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych
przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą
wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342) w brzmieniu:
"Art. 23. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1973 r.";
4) art. XXV ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks
pracy (Dz. U. Nr 24, poz. 142) w brzmieniu:
"Art. XXV. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1975 r.";
5) art. 48 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. Nr
47, poz. 282) w brzmieniu:
"Art. 48. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1975 r.";
6) art. 14 ustawy z dnia 28 czerwca 1979 r. o zmianie ustawy o powszechnym
obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 15, poz. 97) w
brzmieniu:
"Art. 14. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 1979 r.";
7) art. 8 ustawy z dnia 23 marca 1983 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu
emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 16, poz. 78) w
brzmieniu:
"Art. 8. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1983 r.";
8) art. 57 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U.
Nr 20, poz. 104) w brzmieniu:
"Art. 57. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
9) art. 21 ustawy z dnia 29 maja 1989 r. o przekazaniu dotychczasowych
kompetencji Rady Państwa Prezydentowi Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i innym
organom państwowym (Dz. U. Nr 34, poz. 178) w brzmieniu:
"Art. 21. Ustawa wchodzi w życie z dniem objęcia urzędu przez prezydenta, z tym
że art. 15 pkt 4 wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1990 r.";
10) art. 80 i 81 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do wydawania
aktów wykonawczych (Dz. U. Nr 35, poz. 192) w brzmieniu:
"Art. 80. Przepisy wykonawcze wydane przed dniem wejścia w życie ustawy na
podstawie upoważnień, o których mowa w art. 1-43 pkt 1 i w art. 44-79, zachowują
moc do czasu wydania przepisów na podstawie upoważnień w brzmieniu określonym
ustawą.
Art. 81. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1989 r.";
11) art. 23 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach
rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu
pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19) w
brzmieniu:
"Art. 23. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
12) art. 49 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55,
poz. 234) w brzmieniu:
"Art. 49. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.";
13) art. 25 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i
artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422) w brzmieniu:
"Art. 25. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisu art. 6 ust. 2 pkt 2, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia
1992 r.";
14) art. 14, 17 i 18 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o zmianie ustawy o
powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz niektórych
innych ustaw (Dz. U. Nr 113, poz. 491) w brzmieniu:
"Art. 14. 1. Żołnierze zawodowi pełniący w dniu wejścia w życie niniejszej
ustawy zawodową służbę wojskową stają się z mocy prawa żołnierzami zawodowymi
pełniącymi czynną służbę wojskową jako służbę stałą w rozumieniu art. 3 ust. 1a
ustawy wymienionej w art. 2.
2. Przepisów art. 14-14d ustawy wymienionej w art. 2 nie stosuje się do
żołnierzy zawodowych będących posłami i senatorami oraz zajmujących kierownicze
stanowiska państwowe i zatrudnionych w administracji rządowej w dniu wejścia w
życie niniejszej ustawy.
3. Żołnierzy zawodowych, którzy w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy są
urlopowani do pracy poza wojskiem, przenosi się w stan nieczynny, chyba że w
ciągu trzech miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy wystąpią o odwołanie z
urlopowania."
"Art. 17. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawach
zmienianych niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od
dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowują moc przepisy dotychczasowe.
Art. 18. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
15) art. 11 ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i
ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 54,
poz. 254) w brzmieniu:
"Art. 11. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1993 r., z tym że art. 10
wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
16) art. 60 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36) w
brzmieniu:
"Art. 60. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisów art. 40 i art. 47, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia
1995 r.";
17) art. 6, 7 i 9 ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o zmianie ustawy o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr
7, poz. 44) w brzmieniu:
"Art. 6. Sprawy wszczęte, lecz nie zakończone decyzją ostateczną przed dniem
wejścia niniejszej ustawy w życie, prowadzi się nadal według przepisów
dotychczasowych, aż do prawomocnego ich zakończenia.
Art. 7. Dotychczasowe przepisy wykonawcze zachowują moc do czasu wydania nowych
przepisów wykonawczych, nie dłużej jednak niż przez okres dziewięciu miesięcy od
dnia wejścia niniejszej ustawy w życie, jeżeli nie są z nią sprzeczne."
"Art. 9. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."
Załącznik do obwieszczenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 31 grudnia 1996 r.
(poz. 55)
USTAWA
z dnia 30 czerwca 1970 r.
o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1) Żołnierzem zawodowym może być osoba posiadająca wyłącznie
obywatelstwo polskie, o nieposzlakowanej opinii, której wierność dla
Rzeczypospolitej Polskiej nie ulega wątpliwości, posiadająca odpowiednie
kwalifikacje oraz zdolność fizyczną i psychiczną do zawodowej służby wojskowej.
Art. 2. 1. Żołnierze zawodowi pełnią służbę wojskową w interesie
Rzeczypospolitej Polskiej. Służba ta wymaga w każdych okolicznościach
zdyscyplinowania, lojalności i poświęcenia.
2. Państwo zapewnia żołnierzom zawodowym warunki umożliwiające pełne oddanie się
służbie Narodowi i Ojczyźnie oraz zapewniające godziwe życie, rekompensując
odpowiednio trud i wyrzeczenia związane z pełnieniem zawodowej służby wojskowej.
Art. 3. 1. 2) Żołnierze zawodowi tworzą kadrę zawodową Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "Siłami Zbrojnymi".
2. Kadra zawodowa Sił Zbrojnych składa się z następujących korpusów:
1) korpusu oficerów zawodowych,
2) korpusu chorążych zawodowych,
3) korpusu podoficerów zawodowych.
3. Korpusy oficerów, chorążych i podoficerów zawodowych dzielą się na korpusy
osobowe.
4. 2) Minister Obrony Narodowej, w drodze zarządzenia, tworzy i znosi korpusy
osobowe oraz ustala ich podział na grupy i specjalności wojskowe.
Art. 4. 1. Żołnierze zawodowi są żołnierzami w czynnej służbie wojskowej.
2. Żołnierze zawodowi pełnią czynną służbę wojskową jako służbę stałą lub służbę
kontraktową.
Art. 5. Czynną służbę wojskową na zasadach określonych w ustawie pełnią również
osoby powołane do tej służby w charakterze kandydatów na żołnierzy zawodowych.
Art. 6. 1. Zdolność fizyczną i psychiczną do zawodowej służby wojskowej ustalają
wojskowe komisje lekarskie.
2. Do wojskowej komisji lekarskiej kieruje się osobę, która zgłosiła się do
zawodowej służby wojskowej, i żołnierza zawodowego z urzędu lub na wniosek
zainteresowanego.
3. Minister Obrony Narodowej określa w drodze rozporządzenia zasady oceny
stopnia zdolności fizycznej i psychicznej do zawodowej służby wojskowej i
orzekania o tej zdolności oraz właściwość i tryb postępowania wojskowych komisji
lekarskich w tych sprawach.
Art. 7. 3) 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) "żołnierzach zawodowych" bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć
żołnierzy pełniących stałą lub kontraktową zawodową służbę wojskową,
2) "potrzebach Sił Zbrojnych", należy przez to rozumieć zapotrzebowanie na
żołnierzy zawodowych w poszczególnych korpusach kadry zawodowej i korpusach
osobowych (grupach i specjalnościach wojskowych), o określonych dla
poszczególnych stanowisk służbowych stopniach wojskowych, wymaganiach
kwalifikacyjnych i grupach uposażenia, wynikające z etatów jednostek
organizacyjnych resortu obrony narodowej i posiadanych środków budżetowych,
3) "stanowisku służbowym", należy przez to rozumieć przewidziane w etacie
jednostki organizacyjnej miejsce żołnierza zawodowego w hierarchii służbowej
jednostki, z określoną dla tego stanowiska nazwą, stopniem wojskowym,
wymaganiami kwalifikacyjnymi, korpusem osobowym, grupą i specjalnością wojskową
oraz grupą uposażenia.
2. Przewidziane w ustawie uprawnienia dowódców jednostek wojskowych w stosunku
do żołnierzy zajmujących stanowiska służbowe dowódców jednostek przysługują ich
bezpośrednim przełożonym.
Rozdział 2
Powołanie do zawodowej służby wojskowej
Art. 8. 1. Stosunek służbowy żołnierza zawodowego w służbie stałej powstaje w
drodze powołania, na podstawie dobrowolnego zgłoszenia się do tej służby.
2. Stosunek służbowy żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej powstaje w
drodze powołania, na podstawie umowy, zwanej dalej "kontraktem", zawartej
pomiędzy osobą, która dobrowolnie zgłosiła się do tej służby, a właściwym
organem wojskowym.
2a. 4) Powołanie do służby stałej lub kontraktowej może nastąpić, jeżeli
przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych.
3. Kontrakt zawiera się na okres pięciu lat. Zawarcie kontraktu z tą samą osobą
może nastąpić najwyżej trzykrotnie.
4. Do zawodowej służby wojskowej powołuje Minister Obrony Narodowej lub
określony przez niego organ wojskowy. Minister Obrony Narodowej określa organy
wojskowe właściwe do zawierania kontraktów.
Art. 9. Powołanie do zawodowej służby wojskowej następuje:
1) do służby stałej - na czas nieokreślony,
2) do służby kontraktowej - na czas trwania kontraktu.
Art. 10. 1. 5) Do służby stałej powołuje się żołnierza bezpośrednio po
ukończeniu szkoły wojskowej kształcącej kandydatów na żołnierzy zawodowych i
mianowaniu na pierwszy stopień wojskowy w odpowiednim korpusie.
2. 5) Do służby stałej powołuje się również żołnierza skierowanego przez
właściwy organ wojskowy na studia lub naukę do szkoły niewojskowej, bezpośrednio
po ukończeniu tych studiów lub nauki i mianowaniu na pierwszy stopień wojskowy w
odpowiednim korpusie.
3. W razie mianowania na pierwszy stopień oficerski słuchacza akademii wojskowej
w czasie odbywania studiów, równocześnie z mianowaniem powołuje się go do służby
stałej.
Art. 11. 6) Do służby stałej może być powołany żołnierz, który odbywał studia
lub naukę w szkole kształcącej kandydatów na oficerów lub chorążych zawodowych,
lecz jej nie ukończył, odpowiednio w korpusie chorążych lub podoficerów, po
mianowaniu na pierwszy stopień wojskowy w odpowiednim korpusie.
Art. 12. 1. 7) Absolwent szkoły wojskowej oraz żołnierz, o którym mowa w art. 10
ust. 3, powołany do służby stałej, pełnią tę służbę jako obowiązkową:
1) oficer - przez pierwsze 12 lat,
2) chorąży - przez pierwsze 8 lat,
3) podoficer - przez pierwsze 7 lat.
2. 7) Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do żołnierza skierowanego przez
właściwy organ wojskowy na studia lub naukę do szkoły niewojskowej.
3. 7) Dla podoficera zawodowego początkowe dwanaście miesięcy służby
obowiązkowej jest okresem próbnym.
4. Po upływie okresu służby obowiązkowej żołnierze zawodowi, o których mowa w
ust. 1, pełnią nadal służbę stałą bez odrębnego powołania.
Art. 13. 8) 1. Do służby kontraktowej może być powołany:
1) w korpusie oficerów:
a) oficer rezerwy,
b) absolwent szkoły wyższej niewojskowej, który odbył przeszkolenie wojskowe i
złożył egzamin na oficera, po mianowaniu na stopień wojskowy podporucznika
(podporucznika marynarki)
- jeżeli posiada wykształcenie wyższe o kierunku przydatnym w korpusie osobowym,
w jakim ma pełnić zawodową służbę wojskową,
2) w korpusie chorążych:
a) chorąży rezerwy,
b) podoficer rezerwy, który odbył zasadniczą służbę wojskową oraz posiada
wykształcenie średnie o kierunku przydatnym w korpusie osobowym, w jakim ma
pełnić zawodową służbę wojskową, po mianowaniu na stopień młodszego chorążego
(młodszego chorążego marynarki),
c) podoficer nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, który posiada
wykształcenie średnie o kierunku przydatnym w korpusie osobowym, w jakim ma
pełnić zawodową służbę wojskową, i odbył co najmniej dwanaście miesięcy
nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, po mianowaniu na stopień wojskowy
młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki),
3) w korpusie podoficerów:
a) podoficer rezerwy,
b) żołnierz rezerwy, który odbył zasadniczą służbę wojskową oraz ukończył
specjalistyczne przeszkolenie wojskowe lub posiada zawód przydatny w korpusie
osobowym, w jakim ma pełnić zawodową służbę wojskową,
c) żołnierz nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, po odbyciu co najmniej
dwunastu miesięcy tej służby,
- po mianowaniu na stopień wojskowy plutonowego (bosmanmata), jeżeli posiadał
niższy stopień wojskowy.
2. Dla żołnierza zawodowego, powołanego do służby kontraktowej, początkowe
dwanaście miesięcy służby w ramach pierwszego kontraktu jest okresem próbnym.
Art. 14. 8) 1. Żołnierz zawodowy lub właściwy organ wojskowy mogą oświadczyć na
piśmie, najpóźniej na jeden miesiąc przed upływem okresu próbnego, o zamiarze
rozwiązania stosunku służbowego. W takim przypadku, z dniem upływu okresu
próbnego, żołnierza zwalnia się z zawodowej służby wojskowej.
2. W przypadku niezłożenia oświadczeń, żołnierz zawodowy nadal pełni służbę bez
odrębnego powołania.
Art. 15. 8) Najpóźniej na sześć miesięcy przed upływem okresu, na jaki został
zawarty kontrakt, żołnierz zawodowy albo Minister Obrony Narodowej lub określony
przez niego organ wojskowy mogą wystąpić z wnioskiem o zawarcie kolejnego
kontraktu. W przypadku zawarcia kolejnego kontraktu, żołnierz zawodowy nadal
pełni służbę kontraktową.
Art. 16. 8) 1. Żołnierz zawodowy w służbie kontraktowej może być powołany na
swój wniosek do służby stałej, jeżeli posiada co najmniej dobrą ogólną ocenę w
opinii służbowej oraz przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych.
2. Z inicjatywą powołania żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej do służby
stałej może wystąpić również Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego
organ wojskowy.
3. W razie pozytywnej decyzji organu, o którym mowa w ust. 2, żołnierza
zawodowego w służbie kontraktowej powołuje się do służby stałej z chwilą upływu
terminu kontraktu.
Art. 17. 8) 1. W przypadku uzasadnionym potrzebami Sił Zbrojnych do zawodowej
służby wojskowej, pełnionej jako służba kontraktowa, w korpusie oficerów może
być powołana osoba nie spełniająca warunków określonych w art. 13 ust. 1 pkt 1,
jeżeli posiada szczególne kwalifikacje lub umiejętności.
2. Osobę określoną w ust. 1 powołuje się do służby kontraktowej po mianowaniu na
stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki).
3. Dla żołnierza zawodowego powołanego do służby kontraktowej w trybie, o którym
mowa w ust. 1, początkowe dwanaście miesięcy służby w ramach pierwszego
kontraktu jest okresem próbnym.
Art. 18. 8) Minister Obrony Narodowej określi w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe zasady i tryb powoływania do zawodowej służby wojskowej,
2) szczegółowe warunki mianowania na stopnie wojskowe osób, o których mowa w
art. 11 i art. 17 ust. 1.
Art. 19. 1. Pracownik powołany do zawodowej służby wojskowej zachowuje prawo do
ostatnio pobieranego wynagrodzenia z zakładu pracy do końca miesiąca
kalendarzowego, w którym jest obowiązany stawić się do pełnienia tej służby.
2. Zakład pracy jest obowiązany umożliwić pracownikowi wykorzystanie należnego
mu urlopu wypoczynkowego przed dniem stawienia się do pełnienia służby albo
wypłacić ekwiwalent pieniężny za nie wykorzystany urlop.
3. Stosunek pracy z pracownikiem powołanym do zawodowej służby wojskowej ulega
rozwiązaniu z mocy prawa z dniem stawienia się do tej służby.
Rozdział 3
Przebieg zawodowej służby wojskowej
Art. 20. 9) 1. Żołnierz zawodowy pełni służbę w jednostce organizacyjnej resortu
obrony narodowej po wyznaczeniu na odpowiednie stanowisko służbowe.
2. Oficer pełniący zawodową służbę wojskową jako służbę stałą, który spełnia
łącznie następujące warunki:
1) został zwolniony z zajmowanego stanowiska służbowego w jednostce wojskowej, w
której pełnił służbę, w związku z rozformowaniem tej jednostki lub zmniejszeniem
jej stanu etatowego,
2) nie ukończył 50 lat,
3) posiada co najmniej dobrą ogólną ocenę w opinii służbowej,
4) wyraził na piśmie zgodę na pełnienie dalszej służby w jednostce wojskowej
wskazanej przez właściwy organ wojskowy w dowolnym garnizonie,
może być przeniesiony do rezerwy kadrowej, jeżeli właściwy organ wojskowy
przewiduje wyznaczenie go na odpowiednie stanowisko służbowe w okresie nie
dłuższym niż 3 lata. Łączny czas pozostawania w rezerwie kadrowej w okresie
pełnienia zawodowej służby wojskowej nie może być dłuższy niż 5 lat.
3. Żołnierz zawodowy, z wyjątkiem wymienionego w ust. 2, zwolniony z dotychczas
zajmowanego stanowiska służbowego może być przeniesiony do dyspozycji Ministra
Obrony Narodowej lub określonego przez niego organu wojskowego, jeżeli
przewiduje się wyznaczenie go na nowe stanowisko służbowe lub zwolnienie z
zawodowej służby wojskowej. Okres pozostawania żołnierza zawodowego w dyspozycji
nie może być dłuższy niż 1 rok.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady, warunki i tryb przenoszenia żołnierzy zawodowych do rezerwy kadrowej
albo dyspozycji oraz szczegółowe zasady pełnienia przez nich służby wojskowej w
okresie przebywania w rezerwie kadrowej albo dyspozycji.
Art. 20a. 10) 1. Żołnierz zawodowy może być wyznaczony, za jego pisemną zgodą,
do pełnienia służby na odpowiednim stanowisku służbowym w jednostce
organizacyjnej poza resortem obrony narodowej.
2. Żołnierz zawodowy może być wyznaczony w czasie pokoju, za jego pisemną zgodą,
do pełnienia służby poza granicami Państwa.
3. W przypadku kierowania poza granice Państwa jednostek wojskowych
(pododdziałów) wydzielonych z Sił Zbrojnych do:
1) służby w składzie polskich kontyngentów wojskowych w misjach specjalnych
organizacji międzynarodowych,
2) udziału w ćwiczeniach,
3) udziału w akcjach ratowniczych, poszukiwawczych lub humanitarnych,
zgoda żołnierza zawodowego nie jest wymagana.
4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe zasady i tryb postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych
do pełnienia służby poza resortem obrony narodowej albo poza granicami Państwa
oraz organy wojskowe właściwe w tych sprawach,
2) jednostki organizacyjne (stanowiska) poza resortem obrony narodowej, w
których żołnierze zawodowi mogą pełnić służbę,
3) uprawnienia i obowiązki żołnierzy zawodowych wyznaczonych do pełnienia służby
w jednostkach poza resortem obrony narodowej albo poza granicami Państwa.
Art. 21. 1. 11) Żołnierzy zawodowych w służbie stałej przenosi się w stan
nieczynny:
1) w razie wybrania na posła na Sejm lub senatora,
2) w razie wybrania na stanowisko pracownika samorządowego.
2. Jeżeli nie sprzeciwiają się temu interesy służby, żołnierze zawodowi w
służbie stałej mogą być przenoszeni w stan nieczynny:
1) na swój wniosek - w celu sprawowania osobistej opieki nad najbliższym
członkiem rodziny przez czas dłuższy niż sześćdziesiąt dni,
2) z urzędu - w razie uznania ich przez wojskową komisję lekarską za czasowo
niezdolnych do zawodowej służby wojskowej, jeżeli istnieje uzasadnione
przypuszczenie, że odzyskają oni zdolność do tej służby,
3) 12) w celu podjęcia zatrudnienia w organach administracji państwowej,
organach państwowych jednostek organizacyjnych, organach samorządu
terytorialnego, podmiotach gospodarczych lub organizacjach społecznych - na
wniosek tych organów, podmiotów lub organizacji.
3. Żołnierz zawodowy w służbie stałej może pozostawać w stanie nieczynnym
łącznie nie dłużej niż pięć lat w okresie zawodowej służby wojskowej.
Ograniczenia tego nie stosuje się do posłów na Sejm i senatorów.
Art. 22. 1. W stanie nieczynnym żołnierz zawodowy:
1) nie wykonuje zadań służbowych,
2) 13) nie otrzymuje z wojska uposażenia i innych należności pieniężnych oraz
świadczeń w naturze, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 21 ust. 2 pkt 1 i
2 oraz świadczeń finansowych określonych w przepisach o zakwaterowaniu Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
3) 13) nie może być zwolniony z zawodowej służby wojskowej, z wyjątkiem
przypadków określonych w art. 75 ust. 1,
4) nie może być mianowany na kolejny stopień wojskowy.
2. Okres przebywania w stanie nieczynnym zalicza się żołnierzowi zawodowemu do
wszelkich uprawnień uzależnionych od stażu czynnej służby wojskowej.
Art. 23. 14) 1. Żołnierz zawodowy przeniesiony w stan nieczynny wraca w stan
czynny bez odrębnego powołania z dniem ustania przyczyny, która spowodowała
przeniesienie go w stan nieczynny.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, żołnierza zawodowego wyznacza się w
miarę możliwości na to samo lub równorzędne stanowisko służbowe, jakie zajmował
w dniu przeniesienia w stan nieczynny.
Art. 24. Minister Obrony Narodowej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady i tryb przenoszenia żołnierzy zawodowych w stan nieczynny oraz właściwość
organów w tych sprawach, a także szczególne uprawnienia i obowiązki żołnierzy
zawodowych pozostających w tym stanie.
Art. 25. 15) 1. Żołnierz zawodowy podlega opiniowaniu służbowemu w formie:
1) opiniowania okresowego, przeprowadzanego corocznie,
2) opiniowania specjalnego, przeprowadzanego w zależności od potrzeb.
2. W wydanej opinii okresowej przełożony zamieszcza ogólną ocenę o opiniowanym
żołnierzu zawodowym, wyrażoną w skali od 1 do 6 (niedostateczna, mierna,
dostateczna, dobra, bardzo dobra, wzorowa).
3. Przełożony jest obowiązany zapoznać żołnierza zawodowego z wydaną o nim
opinią służbową w ciągu trzydziestu dni od dnia jej sporządzenia.
4. Żołnierzowi zawodowemu przysługuje prawo wniesienia odwołania od wydanej o
nim opinii służbowej do wyższego przełożonego w terminie czternastu dni od dnia
zapoznania się z opinią.
5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady i tryb opiniowania żołnierzy zawodowych, zapoznawania ich z opinią
służbową oraz tryb wnoszenia i rozpatrywania od nich odwołań.
Art. 26. 1. Stopniami wojskowymi żołnierzy zawodowych są stopnie ustanowione w
ustawie o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Nadanie żołnierzowi zawodowemu pierwszego i kolejnych stopni wojskowych
następuje w drodze mianowania.
3. Pierwszym stopniem wojskowym jest:
1) w korpusie oficerów zawodowych - stopień podporucznika (podporucznika
marynarki),
2) w korpusie chorążych zawodowych - stopień młodszego chorążego (młodszego
chorążego marynarki),
3) w korpusie podoficerów zawodowych - stopień plutonowego (bosmanmata).
4. (skreślony) 16).
Art. 27. 17) 1. Warunkiem mianowania na stopień wojskowy podporucznika
(podporucznika marynarki) jest ukończenie wyższej szkoły wojskowej, z
zastrzeżeniem przypadków wymienionych w ust. 2 pkt 2, albo posiadanie wyższego
wykształcenia i złożenie egzaminu na oficera.
2. Na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki) mianuje się:
1) absolwentów:
a) wyższych szkół oficerskich,
b) Wojskowej Akademii Medycznej - po uzyskaniu dyplomu lekarza,
c) wyższych szkół niewojskowych, którzy zostali skierowani na studia wyższe
przez właściwe organy wojskowe,
2) słuchaczy Wojskowej Akademii Technicznej i Akademii Marynarki Wojennej - po
ukończeniu IV roku studiów i złożeniu egzaminu na oficera.
3. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, na stopień wojskowy
podporucznika (podporucznika marynarki) może być mianowany - po złożeniu
egzaminu na oficera - chorąży lub podoficer zawodowy, który w wyniku ukończenia
studiów wyższych nabył kwalifikacje przydatne do pełnienia służby na stanowisku
przewidzianym dla oficera i posiada co najmniej bardzo dobrą ogólną ocenę w
opinii służbowej oraz nie przekroczył 35 lat życia.
Art. 28. 17) 1. Na stopień wojskowy młodszego chorążego (młodszego chorążego
marynarki) mianuje się absolwentów szkół chorążych, kształcących kandydatów na
chorążych zawodowych.
2. Na stopień wojskowy plutonowego (bosmanmata) mianuje się absolwentów szkół
podoficerskich, kształcących kandydatów na podoficerów zawodowych.
Art. 29. 17) 1. Mianowanie żołnierza zawodowego na kolejny stopień wojskowy w
czasie pokoju może nastąpić stosownie do potrzeb Sił Zbrojnych, w zależności od
okresu służby na stanowisku służbowym i w posiadanym stopniu wojskowym oraz od
opinii służbowej.
2. Żołnierz zawodowy, z zastrzeżeniem ust. 3, może być mianowany na kolejny
stopień wojskowy, jeżeli:
1) ma odpowiedni okres służby w posiadanym stopniu wojskowym, który w czasie
pokoju wynosi co najmniej:
a) w korpusie oficerów zawodowych, w stopniu:
- podporucznika (podporucznika marynarki) - 3 lata,
- porucznika (porucznika marynarki) - 4 lata,
- kapitana (kapitana marynarki) - 5 lat,
- majora (komandora podporucznika) - 5 lat,
- podpułkownika (komandora porucznika) - 4 lata,
- pułkownika (komandora) - 4 lata,
- generała brygady (kontradmirała) - 3 lata,
- generała dywizji (wiceadmirała) - 3 lata,
b) w korpusie chorążych zawodowych, w stopniu:
- młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki) - 4 lata,
- chorążego (chorążego marynarki) - 4 lata,
- starszego chorążego (starszego chorążego marynarki) - 4 lata,
- młodszego chorążego sztabowego (młodszego chorążego sztabowego marynarki) - 4
lata,
- chorążego sztabowego (chorążego sztabowego marynarki) - 5 lat,
c) w korpusie podoficerów zawodowych, w stopniu:
- plutonowego (bosmanmata) - 3 lata,
- starszego plutonowego (starszego bosmanmata) - 4 lata,
- sierżanta (bosmana) - 4 lata,
- starszego sierżanta (starszego bosmana) - 5 lat,
- sierżanta sztabowego (bosmana sztabowego) - 5 lat,
2) posiada co najmniej dobrą ogólną ocenę w opinii służbowej.
3. Oficer może być mianowany na kolejny stopień wojskowy, jeżeli przez co
najmniej 2 lata zajmował stanowisko służbowe o stopniu etatowym równym lub
wyższym od stopnia, na który ma nastąpić mianowanie.
4. O mianowanie żołnierza zawodowego na kolejny stopień wojskowy występuje z
wnioskiem dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko
służbowe.
5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady, warunki i tryb mianowania na kolejne stopnie wojskowe do stopnia
pułkownika (komandora) włącznie.
Art. 30. (skreślony) 18).
Art. 31. 19) Żołnierz zawodowy może być mianowany na kolejny stopień wojskowy, w
drodze wyróżnienia, o rok wcześniej niż wynika to z wymagań określonych w art.
29 ust. 2 pkt 1, jeżeli posiada wzorową ogólną ocenę w opinii służbowej i
odpowiednie kwalifikacje do pełnienia służby na stanowisku służbowym o stopniu
etatowym równym ze stopniem wojskowym, na który ma nastąpić mianowanie.
Mianowanie może nastąpić wyłącznie w ramach korpusu, do którego żołnierz jest
zaliczony.
Art. 32. 19) Żołnierza zawodowego nie można mianować na kolejny stopień
wojskowy, jeżeli toczy się przeciwko niemu postępowanie karne, w okresie próby
orzeczonej w związku z warunkowym umorzeniem postępowania karnego, warunkowym
zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności lub warunkowym przedterminowym
zwolnieniem albo w okresie odbywania kary ograniczenia wolności.
Art. 33. 19) Utrata lub obniżenie stopnia wojskowego oraz jego odzyskanie lub
przywrócenie następuje na zasadach określonych w przepisach innych ustaw.
Art. 34. 19) 1. Żołnierz zawodowy może być przeniesiony przez Ministra Obrony
Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy do innego korpusu osobowego
lub do innej grupy albo specjalności wojskowej, stosownie do posiadanych
kwalifikacji:
1) na swój wniosek,
2) ze względu na stan zdrowia stwierdzony orzeczeniem wojskowej komisji
lekarskiej,
3) ze względu na potrzeby Sił Zbrojnych.
2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady, warunki i tryb zaliczania lub przenoszenia żołnierzy zawodowych do
innego korpusu osobowego lub grupy albo specjalności wojskowej.
Art. 35. 19) 1. Żołnierza zawodowego wyznacza się na stanowisko służbowe
stosownie do potrzeb Sił Zbrojnych, w zależności od kwalifikacji i opinii
służbowej.
2. Minimalne wymagania kwalifikacyjne dla poszczególnych stanowisk służbowych są
następujące:
1) dla podoficera - ukończenie szkoły podoficerskiej,
2) dla chorążego - ukończenie szkoły chorążych,
3) dla oficera, z zastrzeżeniem ust. 4:
a) w przypadku stanowisk służbowych do stopnia etatowego kapitana (kapitana
marynarki) włącznie - ukończenie wyższej szkoły oficerskiej albo wyższych
studiów zawodowych w akademii wojskowej, a także odbycie niezbędnego na
niektórych stanowiskach przeszkolenia kursowego,
b) w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym majora (komandora
podporucznika) - ukończenie wyższych studiów zawodowych w wyższej szkole
wojskowej i wyższego kursu specjalistycznego albo odbycie określonej praktyki
lub stażu,
c) w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym podpułkownika (komandora
porucznika) - ukończenie Akademii Obrony Narodowej albo studiów wyższych w
akademii wojskowej,
d) w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym pułkownika (komandora) -
ukończenie Akademii Obrony Narodowej i kursu taktyczno-operacyjnego
(równorzędnego) albo akademii wojskowej i studiów podyplomowych,
e) w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym generała (admirała) -
ukończenie podyplomowych studiów operacyjno-strategicznych.
3. Na równi ze świadectwem lub dyplomem szkoły lub uczelni wojskowej traktowane
są:
1) świadectwa lub dyplomy równorzędnych szkół lub uczelni niewojskowych,
2) świadectwa lub dyplomy równorzędnych zagranicznych szkół lub uczelni
wojskowych i niewojskowych.
4. Przepisu ust. 2 nie stosuje się przy wyznaczaniu oficerów na stanowiska
służbowe, których zajmowanie jest uzależnione od posiadania kwalifikacji lub
spełnienia wymagań określonych w innych przepisach, które warunkują możliwość
wykonywania niektórych zawodów, a w szczególności do stanowisk służbowych w
sądach wojskowych, wojskowych jednostkach organizacyjnych prokuratury, obsłudze
prawnej, służbie zdrowia, duszpasterstwie i szkołach wojskowych.
5. Żołnierza zawodowego, z zastrzeżeniem ust. 6, wyznacza na stanowisko służbowe
i zwalnia z tego stanowiska Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego
organ wojskowy, jeżeli przepisy innych ustaw nie stanowią inaczej.
6. Na stanowiska służbowe o stopniu etatowym generała (admirała) żołnierzy
zawodowych wyznacza oraz zwalnia z nich Minister Obrony Narodowej.
7. Wyznaczenie na niektóre stanowiska służbowe może nastąpić na okres 5 lat, z
możliwością ponownego wyznaczenia na to stanowisko.
8. Wyznaczenie na niektóre stanowiska służbowe może być uzależnione od
przeprowadzenia konkursu.
Art. 36. 1. 20) Żołnierza zawodowego w służbie stałej można wyznaczyć na niższe
stanowisko służbowe:
1) w razie otrzymania miernej albo niedostatecznej ogólnej oceny w opinii
służbowej,
2) w trybie dyscyplinarnym, określonym w innych ustawach.
2. 20) Żołnierza zawodowego w służbie stałej można wyznaczyć na niższe
stanowisko służbowe za jego pisemną zgodą:
1) ze względu na stan zdrowia stwierdzony orzeczeniem wojskowej komisji
lekarskiej,
2) w przypadku likwidacji zajmowanego przez niego stanowiska służbowego, jeżeli
nie ma możliwości wyznaczenia go na inne równorzędne stanowisko służbowe.
3. 20) Żołnierza zawodowego można wyznaczyć na niższe stanowisko służbowe
również na jego wniosek. W odniesieniu do oficerów wyznaczenie może nastąpić
wyłącznie na stanowisko o stopniu etatowym bezpośrednio niższym od dotychczas
zajmowanego.
4. 20) Żołnierzowi zawodowemu w służbie stałej, który nie wyrazi pisemnej zgody
na wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe w przypadkach określonych w ust. 2,
można wypowiedzieć stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej.
5. Przez niższe stanowisko służbowe rozumie się:
1) w stosunku do oficerów zawodowych - stanowisko, którego stopień etatowy jest
niższy od stopnia etatowego poprzednio zajmowanego stanowiska służbowego,
2) w stosunku do chorążych i podoficerów zawodowych - stanowisko, które jest
zaszeregowane do niższej grupy uposażenia niż poprzednio zajmowane stanowisko
służbowe, z wyjątkiem przypadków, gdy żołnierzowi zachowano dotychczasową grupę
uposażenia.
Art. 37. 1. Żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej wyznacza się na
stanowisko służbowe określone w kontrakcie.
2. Żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej:
1) w przypadkach wymienionych w art. 36 ust. 1 - wyznacza się na niższe
stanowisko służbowe w tej samej lub innej jednostce wojskowej albo w innej
miejscowości; jeżeli żołnierz odmówi pełnienia służby na niższym stanowisku,
zwalnia się go z zawodowej służby wojskowej,
2) 21) w przypadkach wymienionych w art. 36 ust. 2 - przenosi się za jego
pisemną zgodą na inne (wyższe, równorzędne lub niższe) stanowisko służbowe w tej
samej lub innej jednostce wojskowej albo w innej miejscowości; jeżeli żołnierz
odmówi pełnienia służby na innym stanowisku służbowym, zwalnia się go z
zawodowej służby wojskowej.
Art. 38. 22) 1. Żołnierza zawodowego, prawomocnie zawieszonego w wykonywaniu
zawodu (specjalności zawodowej) albo pozbawionego prawa jego wykonywania przez
organ samorządu zawodowego, zwalnia się, z zastrzeżeniem ust. 2, z zawodowej
służby wojskowej.
2. Żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 1, można wyznaczyć na inne
stanowisko służbowe w tej samej lub innej jednostce wojskowej, jeżeli
przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych.
Art. 39. 22) Minister Obrony Narodowej określi w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe zasady i tryb wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska
służbowe i zwalniania z tych stanowisk,
2) wymagania w zakresie ogólnej oceny w opinii służbowej dla żołnierzy
zawodowych wyznaczanych na stanowiska służbowe,
3) stanowiska służbowe, na które wyznacza się żołnierzy zawodowych na okres 5
lat, oraz tryb, w jakim to wyznaczanie następuje,
4) stanowiska służbowe, na które kandydatów wyłania się w drodze konkursu,
warunki przystąpienia do konkursu, organizację i tryb jego przeprowadzania oraz
skład komisji konkursowej.
Art. 40. 1. Dowódca jednostki wojskowej może delegować żołnierza zawodowego do
wykonania zadań służbowych poza jednostką na czas nie dłuższy niż trzy miesiące
w ciągu roku.
2. 23) Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy może
delegować żołnierza zawodowego na czas dłuższy, lecz nie przekraczający sześciu
miesięcy w ciągu roku.
3. Delegowanie żołnierza-kobiety w okresie ciąży lub bezpośredniej opieki nad
członkiem rodziny, który nie ukończył 16 lat życia, nie nastąpić bez jej zgody.
4. Żołnierz delegowany pozostaje na stanowisku służbowym w dotychczasowej
jednostce wojskowej.
Art. 41. 1. Żołnierzom zawodowym wydaje się wojskowy dokument osobisty
stwierdzający pełnienie zawodowej służby wojskowej.
2. Minister Obrony Narodowej określa rodzaje i wzory wojskowych dokumentów
osobistych, organy właściwe do ich wydawania oraz zasady dokonywania wpisów w
tych dokumentach.
Art. 42. (skreślony) 24).
Rozdział 4
Szczególne obowiązki i uprawnienia służbowe żołnierzy zawodowych
Art. 43. 1. Żołnierz zawodowy ma szczególny obowiązek obrony Rzeczypospolitej
Polskiej i poświęcenia się służbie Narodowi i Ojczyźnie. Powinien być wzorem
patriotyzmu i honoru, pełnić służbę lojalnie i sumiennie, być sprawiedliwym i
dbałym dowódcą, opiekunem i wychowawcą, zdyscyplinowanym podwładnym, szczerym i
dobrym kolegą.
2. Żołnierze zawodowi są obowiązani wykonywać rozkazy przełożonych i są
odpowiedzialni za realizację powierzonych im zadań; jednakże nie wolno im
wykonywać rozkazów, jeżeli łączyłoby się to z popełnieniem przestępstwa.
Odpowiedzialność osobista podwładnych nie zwalnia przełożonych od ich własnej
odpowiedzialności.
Art. 44. 1. Żołnierze zawodowi są obowiązani do noszenia w czasie wykonywania
zadań służbowych umundurowania i oznak wojskowych.
2. Minister Obrony Narodowej określa:
1) wzory, zasady i sposób noszenia umundurowania i oznak wojskowych oraz zasady
i sposób noszenia uzbrojenia,
2) przypadki, w których żołnierze zawodowi są zwolnieni od obowiązku noszenia
umundurowania i oznak wojskowych w czasie wykonywania zadań służbowych,
3) zasady i sposób noszenia orderów, odznaczeń i odznak.
Art. 45. 1. Tytułem żołnierza zawodowego jest jego stopień wojskowy.
2. Żołnierz posiadający tytuł lub stopień naukowy albo tytuł oficera
dyplomowanego, magistra, magistra inżyniera, lekarza lub równorzędny bądź inny
tytuł zawodowy może używać go w sprawach służbowych tylko w publikacjach,
korespondencji i przy podpisach.
Art. 46. 1. Żołnierze zawodowi są obowiązani zachować w tajemnicy wszystkie
wiadomości, z którymi zapoznali się bezpośrednio lub w związku z odbywaniem
czynnej służby wojskowej, jeżeli wiadomości te stanowią tajemnicę państwową lub
służbową; za nieprzestrzeganie tajemnicy żołnierz zawodowy ponosi
odpowiedzialność na zasadach określonych w odrębnych ustawach.
2. Obowiązek zachowania tajemnicy trwa zarówno w czasie pełnienia zawodowej
służby wojskowej, jak i po zwolnieniu z niej.
3. Od obowiązku zachowania tajemnicy może zwolnić żołnierza zawodowego
przełożony o uprawnieniach co najmniej dowódcy okręgu wojskowego, a żołnierza
zwolnionego z czynnej służby wojskowej - Minister Obrony Narodowej lub organ
wojskowy przez niego upoważniony, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej.
Art. 47. Żołnierze zawodowi są obowiązani uzyskać zezwolenie Ministra Obrony
Narodowej lub organu wojskowego przez niego upoważnionego na rozpowszechnianie
rezultatów swej działalności naukowej, literackiej, artystycznej lub
publicystycznej, zawierających wiadomości stanowiące tajemnicę państwową lub
służbową, w trybie określonym przez Ministra Obrony Narodowej w drodze
rozporządzenia.
Art. 48. 1. Żołnierz zawodowy może pobierać naukę poza Siłami Zbrojnymi, jeżeli
nie koliduje to z wykonywaniem zadań służbowych.
2. W okresie pobierania nauki żołnierz zawodowy może otrzymywać pomoc od organów
wojskowych. Pomoc ta jest udzielana wyłącznie w przypadkach, gdy żołnierz na
pobieranie nauki uzyskał zezwolenie dowódcy jednostki wojskowej.
3. Minister Obrony Narodowej określa, jaka pomoc może być udzielana żołnierzom
zawodowym pobierającym naukę, oraz warunki jej otrzymywania.
Art. 49. 1. Żołnierzowi zawodowemu nie wolno, z zastrzeżeniem ust. 3, podejmować
prac zarobkowych.
2. Za pracę zarobkową w rozumieniu ust. 1 uważa się pracę osobiście świadczoną w
ramach stosunku pracy lub z innego tytułu, o ile ma ona charakter stały bądź
przynosi stały dochód.
3. 25) Dowódca jednostki wojskowej może zezwolić żołnierzowi zawodowemu na
wykonywanie pracy zarobkowej, jeżeli nie koliduje to z wykonywaniem zadań
służbowych przez żołnierza oraz wpływa dodatnio na podwyższenie jego
kwalifikacji, a także nie narusza prestiżu zawodu żołnierza.
4. 25) Od obowiązku uzyskania zezwolenia na pracę zarobkową jest zwolniony
żołnierz zawodowy będący w stanie nieczynnym, z wyjątkiem przypadków, o których
mowa w art. 21 ust. 2 pkt 1 i 2.
5. Szczegółowe zasady i tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 3,
określa Minister Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia.
Art. 50. 1. 26) Żołnierze zawodowi mogą wchodzić w skład władz spółek, fundacji
i innych podmiotów gospodarczych za zezwoleniem Ministra Obrony Narodowej.
2. Szczegółowe zasady i tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1,
określa Minister Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia.
Art. 51. 1. Żołnierz zawodowy jest obowiązany uzyskać na wyjazd i pobyt za
granicą zezwolenie Ministra Obrony Narodowej lub organu wojskowego przez niego
określonego.
2. Żołnierze zawodowi mają prawo do otrzymywania paszportu na zasadach
określonych w ustawie o paszportach, z tym że Rada Ministrów może określić, w
drodze rozporządzenia, stanowiska służbowe, z powodu zajmowania których
żołnierze zawodowi są obowiązani uzyskać uprzednią zgodę właściwego organu
wojskowego.
3. Szczegółowe zasady i tryb postępowania oraz właściwość organów w sprawach, o
których mowa w ust. 1 i 2, określa Minister Obrony Narodowej w drodze
rozporządzenia.
Art. 52. 1. Wymiar czasu służby żołnierzy zawodowych jest określony ich
zadaniami służbowymi, z zachowaniem prawa do wypoczynku.
2. Rozkład czasu służby w tygodniu oraz zasady udzielania czasu wolnego za
wykonywanie zadań służbowych poza normalnymi godzinami służby określa Minister
Obrony Narodowej.
Art. 53. 1. Żołnierze zawodowi otrzymują w czasie pokoju corocznie urlop
wypoczynkowy w wymiarze 30 dni kalendarzowych, w tym nie więcej niż cztery dni
ustawowo wolne od pracy.
2. Jeżeli ważne względy służbowe nie pozwalają na udzielenie żołnierzowi urlopu
wypoczynkowego w danym roku kalendarzowym, urlopu tego należy udzielić w ciągu
pierwszych trzech miesięcy, a w wyjątkowych przypadkach - w ciągu pierwszych
sześciu miesięcy następnego roku kalendarzowego.
Art. 54. 27) 1. Żołnierz zawodowy, zajmujący określone stanowisko służbowe
pracownika naukowego, naukowo-dydaktycznego, dydaktycznego lub badawczego,
otrzymuje corocznie dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze 12 dni
kalendarzowych.
2. Żołnierz zawodowy, zajmujący stanowisko służbowe sędziego lub prokuratora,
otrzymuje dodatkowy urlop wypoczynkowy na zasadach i w wymiarze określonych w
innych przepisach.
3. Żołnierz zawodowy, pełniący służbę w warunkach uciążliwych lub szkodliwych
dla zdrowia albo który osiągnął określony wiek lub staż służby bądź jeżeli jest
to uzasadnione szczególnymi właściwościami służby wojskowej, otrzymuje dodatkowy
urlop wypoczynkowy w wymiarze do 15 dni kalendarzowych rocznie.
4. Żołnierzowi zawodowemu może być udzielony urlop zdrowotny lub
okolicznościowy, a żołnierzowi w służbie stałej - również urlop ze względów
służbowych, a z innych ważnych przyczyn - urlop bezpłatny.
5. Żołnierz zawodowy może otrzymać zwolnienie od zajęć służbowych w razie
konieczności sprawowania osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny, nie
przekraczające jednak łącznie 60 dni w roku kalendarzowym.
Art. 55. 1. Żołnierza zawodowego można odwołać z urlopu wypoczynkowego z ważnych
względów służbowych, a także wstrzymać udzielenie mu urlopu w całości lub w
części. Termin urlopu może być także przesunięty na wniosek żołnierza
zawodowego, umotywowany ważnymi względami.
2. Żołnierzowi zawodowemu odwołanemu z urlopu wypoczynkowego przysługuje zwrot
kosztów spowodowanych odwołaniem.
3. Odwołanie żołnierza zawodowego z urlopu wypoczynkowego ze względów służbowych
następuje na polecenie dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni
służbę.
Art. 56. Minister Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia określa:
1) szczegółowe zasady i tryb udzielania urlopów żołnierzom zawodowym,
2) szczegółowy wymiar urlopów, o których mowa w art. 54 ust. 3 i 4,
3) szczegółowe zasady i tryb odwoływania z urlopu wypoczynkowego i zwracania
kosztów spowodowanych odwołaniem,
4) 28) szczegółowe zasady, warunki i tryb udzielania żołnierzom zawodowym
zwolnienia od zajęć służbowych w celu sprawowania przez nich osobistej opieki
nad najbliższym członkiem rodziny.
Art. 57. Kobiety będące żołnierzami zawodowymi korzystają ze szczególnych
uprawnień, które przysługują pracownicom według przepisów prawa pracy.
Art. 58. 1. Żołnierze zawodowi otrzymują uposażenie zapewniające im warunki
oddania się wyłącznie powierzonym im zadaniom służbowym oraz zapewniające
warunki godziwego życia.
2. Z tytułu pełnienia czynnej służby wojskowej żołnierz zawodowy otrzymuje jedno
uposażenie i inne należności pieniężne, określone w ustawie o uposażeniu
żołnierzy.
Art. 59. 1. Żołnierze zawodowi otrzymują umundurowanie, wyekwipowanie i
uzbrojenie oraz - w określonych przypadkach - wyżywienie.
2. Minister Obrony Narodowej określa:
1) zasady i normy umundurowania, wyekwipowania i uzbrojenia żołnierzy
zawodowych,
2) przypadki, w których żołnierzom zawodowym przysługuje wyżywienie oraz normy
tego wyżywienia,
3) w porozumieniu z Ministrem Finansów - wysokość równoważników pieniężnych
przysługujących w zamian za umundurowanie i wyżywienie.
Art. 60. 29) Żołnierz zawodowy oraz członkowie jego rodziny mają prawo do
zakwaterowania oraz innych świadczeń z tym związanych, na zasadach określonych w
przepisach o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 61. 1. Żołnierzom zawodowym i członkom ich rodzin przysługują:
1) z zastrzeżeniem pkt 2, bezpłatna wojskowa pomoc lecznicza, a w określonych
przypadkach bezpłatna pomoc lecznicza publicznych zakładów opieki zdrowotnej - w
zakresie i na warunkach określonych w drodze rozporządzenia przez Ministrów
Obrony Narodowej oraz Zdrowia i Opieki Społecznej,
2) zaopatrzenie w leki bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub za częściową
odpłatnością oraz zaopatrzenie w artykuły sanitarne na zasadach i w zakresie
określonych w odrębnej ustawie,
3) (skreślony) 30).
2. 31) Za członków rodziny uprawnionych do bezpłatnej pomocy leczniczej uważa
się małżonka i dzieci żołnierza zawodowego, odpowiadających warunkom określonym
w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 1 pkt 1.
3. Prawo do bezpłatnej pomocy leczniczej może być przyznane również innym osobom
pozostającym na utrzymaniu żołnierza - na warunkach, które zostaną określone w
rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 1 pkt 1.
Art. 62. 32) 1. Żołnierzowi zawodowemu oraz jego małżonkowi i dzieciom
przysługuje prawo do przejazdu na koszt wojska raz w roku do wybranej
miejscowości w kraju i z powrotem.
2. W razie niewykorzystania przysługującego przejazdu na koszt wojska, osoba
uprawniona otrzymuje zryczałtowany ekwiwalent pieniężny w wysokości
odpowiadającej cenie biletu kolejowego na odległość 500 km, z uwzględnieniem
rodzaju i klasy pociągu.
3. Żołnierzowi zawodowemu, korzystającemu z zakwaterowania tymczasowego i
posiadającemu rodzinę, przysługuje raz w miesiącu prawo przejazdu na koszt
wojska do miejsca zamieszkania tej rodziny i z powrotem.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady i warunki korzystania z uprawnień, o których mowa w ust. 1-3.
5. Osobom wymienionym w ust. 1 mogą być przyznane także inne świadczenia
socjalno-bytowe, których rodzaj i zakres określa Minister Obrony Narodowej w
porozumieniu z Ministrem Finansów.
Art. 63. Minister Obrony Narodowej może w drodze rozporządzenia ograniczyć
uprawnienia określone w art. 59 i 62 w stosunku do żołnierzy zawodowych w
służbie stałej, którzy nie wykonują zadań służbowych z powodu udzielenia im
urlopów, o których mowa w art. 54 ust. 4, albo przeniesienia ich w stan
nieczynny.
Art. 64. 1. Żołnierz zawodowy, który posiada wymagane okresy służby wojskowej,
nabywa prawo do zaopatrzenia emerytalnego z tytułu wysługi lat.
2. Żołnierz zawodowy, który stał się inwalidą, otrzymuje zaopatrzenie z tytułu
inwalidztwa.
3. W razie śmierci żołnierza członkowie jego rodziny otrzymują zaopatrzenie z
tytułu utraty żywiciela.
4. 33) Zasady przyznawania świadczeń wymienionych w ust. 1-3 normują odrębne
przepisy.
Art. 65. Żołnierz zawodowy, który, podczas lub w związku z wykonywaniem
obowiązków służbowych w czasie pokoju, doznał wskutek wypadku trwałego
uszczerbku na zdrowiu, a w razie jego śmierci pozostali po nim członkowie
rodziny otrzymują - niezależnie od zaopatrzenia emerytalnego i innych świadczeń
- jednorazowe odszkodowanie pieniężne w przypadkach i na zasadach określonych w
ustawie o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i
chorób pozostających w związku ze służbą wojskową.
Art. 66. (skreślony) 34).
Rozdział 5
Publiczna działalność żołnierzy zawodowych
Art. 67. Żołnierzowi zawodowemu przysługują wszelkie prawa obywatelskie do
udziału w życiu publicznym, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawach.
Art. 68. 1. W czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej żołnierzom nie wolno:
1) być członkiem partii politycznej ani stowarzyszenia lub innej organizacji o
charakterze politycznym,
2) brać udziału w działalności ruchów obywatelskich i innych ugrupowań obywateli
o charakterze politycznym,
3) brać udziału w zgromadzeniach o charakterze politycznym,
4) prowadzić działalności politycznej, w tym rozpowszechniać publikacji
dotyczących zagadnień politycznych.
2. Zastrzeżenie określone w ust. 1 pkt 3 nie dotyczy zgromadzeń związanych z
wyborami władz państwowych i samorządowych.
3. Z chwilą powołania żołnierza do zawodowej służby wojskowej ustaje jego
dotychczasowe członkostwo w partii politycznej albo w stowarzyszeniu lub innej
organizacji o charakterze politycznym.
Art. 69. 1. Żołnierz zawodowy jest obowiązany poinformować dowódcę jednostki
wojskowej o swojej przynależności do stowarzyszeń i innych organizacji krajowych
działających poza wojskiem.
2. Przynależność żołnierza zawodowego do stowarzyszeń i innych organizacji
zagranicznych lub międzynarodowych wymaga zezwolenia Ministra Obrony Narodowej
lub organów wojskowych przez niego określonych.
Art. 70. 1. Żołnierzom zawodowym nie wolno tworzyć i zrzeszać się w związkach
zawodowych. Obowiązkiem Państwa jest zagwarantowanie żołnierzowi zawodowemu
godziwych warunków służby i uposażenia.
2. Przepis art. 68 ust. 3 stosuje się odpowiednio do związków zawodowych.
Art. 71. 1. Żołnierz zawodowy może kandydować do Sejmu i Senatu oraz na inne
kierownicze stanowiska państwowe obsadzane na podstawie wyboru, a także
prowadzić związaną z tym kampanię wyborczą.
2. Na czas trwania kampanii wyborczej, o której mowa w ust. 1, żołnierz zawodowy
otrzymuje urlop okolicznościowy.
3. W czasie kampanii wyborczej, o której mowa w ust. 1, żołnierzom zawodowym nie
wolno nosić umundurowania oraz odznak i oznak wojskowych.
Art. 72. 35) Żołnierz zawodowy może kandydować i wchodzić w skład organów
samorządu terytorialnego albo organów samorządów zawodowych, utworzonych na
podstawie innych ustaw.
Art. 73. Ograniczenia określone w niniejszym rozdziale nie naruszają,
zagwarantowanego odrębnymi ustawami żołnierzom zawodowym, prawa przynależności
do kościołów i innych związków wyznaniowych, a także prawa uczestniczenia w
czynnościach i obrzędach religijnych, wypełniania obowiązków religijnych i
obchodzenia świąt religijnych oraz posiadania i korzystania z przedmiotów
potrzebnych do uprawiania kultu i praktyk religijnych na terenie jednostek
wojskowych, na pokładzie okrętów wojennych i wojskowych statków powietrznych
oraz poza nimi.
Rozdział 6
Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej
Art. 74. 1. Z zawodowej służby wojskowej zwalnia żołnierzy zawodowych Minister
Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy.
2. Właściwość organów wojskowych i tryb zwalniania z zawodowej służby wojskowej
określa Minister Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia.
Art. 75. 1. Żołnierza zawodowego zwalnia się z zawodowej służby wojskowej
wskutek:
1) utraty obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa,
2) 36) ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do zawodowej
służby wojskowej, z wyjątkiem przypadku przeniesienia w stan nieczynny na
podstawie art. 21 ust. 2 pkt 2,
3) 36) osiągnięcia wieku, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) przez podoficera, chorążego i oficera młodszego - 55 lat,
b) przez oficera starszego - 58 lat,
c) przez generała - 60 lat,
d) przez żołnierza-kobietę, bez względu na posiadany stopień wojskowy - 50 lat,
4) 36) otrzymania dwóch kolejnych niedostatecznych ogólnych ocen w opiniach
służbowych,
5) upływu czasu służby określonego w kontrakcie, jeżeli nie nastąpi zawarcie
kolejnego kontraktu lub powołanie do służby stałej,
5a) 37) upływu okresów pozostawania w rezerwie kadrowej, o których mowa w art.
20 ust. 2,
6) niewyrażenia zgody na wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe w przypadku,
o którym mowa w art. 37 ust. 2 pkt 1,
7) upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego dokonanego przez żołnierza
zawodowego lub organ wojskowy,
8) 38) upływu okresu próbnego, jeżeli żołnierz zawodowy lub właściwy organ
wojskowy skorzystał z uprawnienia określonego w art. 14 ust. 1,
9) utraty (pozbawienia) stopnia wojskowego,
10) prawomocnego orzeczenia przez sąd kary zakazu wykonywania zawodu żołnierza
zawodowego,
11) 38) ukarania karą usunięcia z zawodowej służby wojskowej, orzeczoną w
postępowaniu dyscyplinarnym,
12) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne na karę
pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) bez warunkowego zawieszenia jej
wykonania.
2. 39) Żołnierza zawodowego, zajmującego stanowisko służbowe profesora
zwyczajnego lub nadzwyczajnego w wyższej szkole wojskowej albo stanowisko
służbowe profesora lub docenta w wojskowej jednostce badawczo-rozwojowej,
zwalnia się z zawodowej służby wojskowej po osiągnięciu wieku 60 lat.
3. (skreślony) 40).
4. (skreślony) 40).
5. (skreślony) 40).
Art. 76. 41) 1. Żołnierza zawodowego można zwolnić z zawodowej służby wojskowej
wskutek:
1) nabycia prawa do zaopatrzenia emerytalnego z tytułu wysługi lat i osiągnięcia
wieku:
a) przez podoficera i chorążego - 50 lat,
b) przez oficera młodszego - 52 lat,
c) przez oficera starszego - 55 lat,
d) przez generała - 57 lat,
2) otrzymania niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej,
3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności (aresztu
wojskowego) w przypadku nie wymienionym w art. 75 ust. 1 pkt 12,
4) prawomocnego ukarania przez organ właściwego samorządu zawodowego karą
zawieszenia lub pozbawienia prawa wykonywania zawodu (specjalności zawodowej).
2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do żołnierza zawodowego w służbie
kontraktowej.
3. Żołnierza zawodowego w służbie stałej, który nabył prawo do zaopatrzenia
emerytalnego z tytułu wysługi lat, można zwolnić za jego pisemną zgodą z
zawodowej służby wojskowej.
Art. 77. 41) 1. Żołnierz zawodowy pełniący służbę stałą w okresie próbnym lub
służbę kontraktową w ramach pierwszego kontraktu, niezależnie od przyczyn
określonych w art. 75 ust. 1 i art. 76 ust. 1, może być zwolniony z zawodowej
służby wojskowej w razie:
1) stwierdzenia w opinii służbowej, wydanej nie wcześniej niż po trzech
miesiącach służby, braku przydatności do tej służby,
2) niepełnienia obowiązków służbowych z powodu choroby co najmniej przez okres
sześciu miesięcy.
2. Żołnierza zawodowego-kobiety nie można zwolnić z zawodowej służby wojskowej w
okresie ciąży i w czasie urlopu macierzyńskiego, z wyjątkiem przypadków
określonych w art. 75 ust. 1 pkt 5a i 7, gdy wypowiedzenia dokonała
kobieta-żołnierz, oraz pkt 9-12, a także w art. 76 ust. 1 pkt 4.
3. W razie zamiaru zwolnienia żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej
przez właściwy organ wojskowy wskutek osiągnięcia wieku, o którym mowa w art. 76
ust. 1 pkt 1, należy go o tym uprzedzić co najmniej na sześć miesięcy przed
planowanym terminem jego zwolnienia.
Art. 78. 1. Żołnierz zawodowy może w każdym czasie, z zastrzeżeniem art. 79 i
art. 80 ust. 1, wypowiedzieć stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej bez
podawania przyczyny.
2. 42) Dokonanie wypowiedzenia stosunku służbowego przez właściwy organ wojskowy
może nastąpić:
1) jeżeli żołnierz zawodowy w czasie zajmowania tego samego stanowiska
służbowego (przebywania w tym samym okresie w rezerwie kadrowej albo dyspozycji)
dwukrotnie odmówił przyjęcia równorzędnego lub wyższego stanowiska służbowego,
2) jeżeli jednostka wojskowa, w której żołnierz zawodowy pełni zawodową służbę
wojskową, podlega rozformowaniu lub zmniejszył się jej stan etatowy, a brak jest
możliwości wyznaczenia go na inne stanowisko służbowe,
3) w przypadku, o którym mowa w art. 36 ust. 4.
3. 43) Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do żołnierzy zawodowych pełniących
służbę na stanowiskach służbowych w jednostkach organizacyjnych, o których mowa
w art. 20a ust. 1.
Art. 79. 1. 44) Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza zawodowego w
służbie stałej, który odbył służbę obowiązkową, albo żołnierza zawodowego w
służbie kontraktowej, wskutek dokonanego przez nich wypowiedzenia stosunku
służbowego, następuje w ostatnim dniu sześciomiesięcznego okresu wypowiedzenia.
2. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza zawodowego w okresie
pełnienia służby obowiązkowej wskutek dokonanego przez niego wypowiedzenia
stosunku służbowego następuje po upływie dwunastomiesięcznego terminu
wypowiedzenia oraz pod warunkiem przekazania do dyspozycji organów wojskowych
osobnej kwatery stałej przydzielonej przez te organy i zwrócenia równowartości
kosztów, o których mowa w art. 80 ust. 1.
3. 44) Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza zawodowego w okresie
próbnym, wskutek dokonanego przez niego wypowiedzenia stosunku służbowego,
następuje w ostatnim dniu trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia.
4. 44) Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej w przypadku określonym w art. 78
ust. 2 następuje w ostatnim dniu dziewięciomiesięcznego okresu wypowiedzenia.
5. Termin wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1-4, biegnie od pierwszego dnia
miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wypowiedzenia.
6. 45) Okresy wypowiedzenia stosunku służbowego, o których mowa w ust. 1-4, mogą
być skracane za pisemną zgodą zwalnianego żołnierza zawodowego i właściwego
organu wojskowego. Z pisemnym wnioskiem o skrócenie okresu wypowiedzenia może
wystąpić żołnierz zawodowy lub właściwy organ wojskowy.
Art. 80. 1. 46) Żołnierz zawodowy zwolniony z zawodowej służby wojskowej w
okresie pełnienia służby obowiązkowej, o której mowa w art. 12 ust. 1 i 2, z
powodu wypowiedzenia stosunku służbowego dokonanego przez żołnierza albo z
przyczyn określonych w art. 75 ust. 1 pkt 9-12 lub art. 76 ust. 1 pkt 4 jest
obowiązany zwrócić równowartość kosztów zakwaterowania, wyżywienia i
umundurowania, poniesionych w czasie studiów lub nauki.
2. Minister Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia:
1) określa równowartość kosztów, o których mowa w ust. 1, oraz zasady i tryb ich
zwracania,
2) może określać przypadki, w których żołnierz zawodowy jest zwolniony od
obowiązku zwrotu równowartości kosztów, o których mowa w ust. 1.
Art. 81. W razie uchylenia prawomocnego wyroku sądu skazującego żołnierza na
karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego), degradację lub obniżenie stopnia
wojskowego oraz umorzenia lub warunkowego umorzenia postępowania karnego albo
wydania wyroku uniewinniającego, ulegają uchyleniu skutki tych kar, jakie
wynikły dla żołnierza z tego skazania. Przywrócenie do zawodowej służby
wojskowej następuje jednak na wniosek żołnierza, o ile spełnia on wymogi w
zakresie wieku oraz zdolności fizycznej i psychicznej.
Art. 82. W zakresie zwalniania z zawodowej służby wojskowej żołnierzy, których
stosunek służbowy lub wykonywanie zawodu unormowane jest w odrębnych przepisach,
stosuje się również te przepisy.
Art. 83. (skreślony) 47).
Art. 84. Żołnierzom zawodowym zwolnionym z zawodowej służby wojskowej
przysługuje odprawa, uposażenie oraz inne należności związane ze zwolnieniem z
tej służby według zasad określonych w ustawie o uposażeniu żołnierzy.
Art. 85. 48) 1. Żołnierzowi zawodowemu zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej
i członkom rodziny pozostałym po żołnierzu zmarłym w czasie pełnienia zawodowej
służby wojskowej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, przysługują bezpłatne świadczenia
zdrowotne na zasadach przewidzianych dla żołnierzy zawodowych i ich rodzin przez
okres jednego roku od dnia zwolnienia żołnierza ze służby lub od dnia jego
śmierci. W szczególnych przypadkach Minister Obrony Narodowej lub określony
przez niego organ wojskowy może przyznać prawo do tych świadczeń przez dłuższy
okres.
2. Bezpłatne świadczenia zdrowotne, o których mowa w ust. 1, nie przysługują
żołnierzowi zawodowemu zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej z przyczyn
określonych w art. 75 ust. 1 pkt 1, 4 i 9-12, art. 76 ust. 1 pkt 4 oraz art. 77
ust. 1 pkt 1 oraz członkom jego rodziny. Osobom tym przysługuje prawo do
świadczeń zdrowotnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej na zasadach
przewidzianych dla pracowników, z którymi stosunek pracy został rozwiązany,
jeżeli nie mają prawa do świadczeń zdrowotnych z innego tytułu.
3. Uprawnienia do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych:
1) żołnierzy zawodowych zwolnionych z zawodowej służby wojskowej i członków ich
rodzin,
2) członków rodzin pozostałych po żołnierzach zawodowych zmarłych w czasie
pełnienia służby, którzy nabyli prawo do zaopatrzenia emerytalnego
przewidzianego w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz
ich rodzin, określają te przepisy.
Art. 86. 48) Żołnierzowi zawodowemu zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej i
członkom jego rodziny oraz członkom rodziny pozostałym po zmarłym żołnierzu
zawodowym przysługuje prawo do zakwaterowania, na zasadach określonych w
przepisach o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 87. Minister Obrony Narodowej określa w drodze rozporządzenia szczegółowe
zasady i tryb zwalniania żołnierzy z zawodowej służby wojskowej.
Art. 88. 49)1. Żołnierz zawodowy zwolniony z zawodowej służby wojskowej z
powodu:
1) orzeczenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do zawodowej służby
wojskowej,
2) upływu terminu zakończenia służby określonego w kontrakcie, jeżeli żołnierz
pełnił służbę co najmniej przez okres trwania dwóch kontraktów,
3) upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego dokonanego przez żołnierza
zawodowego lub właściwy organ wojskowy, z wyjątkiem przypadku wypowiedzenia
stosunku służbowego przez żołnierza w okresie służby obowiązkowej,
4) nabycia prawa do zaopatrzenia emerytalnego z tytułu wysługi lat i osiągnięcia
wieku, o którym mowa w art. 76 ust. 1 pkt 1,
5) wyrażenia przez żołnierza w służbie stałej zgody na zwolnienie z zawodowej
służby wojskowej, w przypadku określonym w art. 76 ust. 3
- korzysta z pierwszeństwa w zatrudnieniu, w szczególności na stanowisku pracy
związanym z obronnością kraju.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, stanowiska pracy
związane z obronnością kraju.
3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Obrony
Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb kierowania
żołnierzy zawodowych zwolnionych z zawodowej służby wojskowej do pracy na
stanowiska, o których mowa w ust. 2.
4. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrami Pracy i Polityki
Socjalnej oraz Finansów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i
tryb przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania żołnierzy, o których mowa w
ust. 1.
Art. 88a. 50) 1. Żołnierz zawodowy, o którym mowa w art. 88 ust. 1, z wyjątkiem
tego, który nabył uprawnienia do emerytury wojskowej w pełnej wysokości, może
korzystać z pomocy w zakresie przekwalifikowania, doradztwa zawodowego lub
pośrednictwa pracy, realizowanych przez wyspecjalizowane organy wojskowe.
2. W ramach pomocy określonej w ust. 1 mogą być pokrywane koszty:
1) przekwalifikowania zawodowego (przyuczenia do zawodu), doradztwa zawodowego
lub odbywania praktyk zawodowych,
2) przejazdów z miejsca zamieszkania żołnierza zawodowego do ośrodków szkolenia,
w których następuje przekwalifikowanie zawodowe (przyuczenie do zawodu), lub
miejsca odbywania praktyk zawodowych,
3) zakwaterowania w okresie szkolenia (przyuczenia do zawodu) lub odbywania
praktyk zawodowych.
3. Przekwalifikowanie zawodowe (przyuczenie do zawodu) może być realizowane, za
zgodą właściwych organów wojskowych, w niewojskowych ośrodkach szkolenia w
drodze całkowitej lub częściowej refundacji kosztów.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do żołnierzy zawodowych, którym
wypowiedziano stosunek służbowy w trybie określonym w art. 78 ust. 2.
5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady i warunki korzystania z uprawnień, o których mowa w ust. 1-3.
Art. 89. 51) 1. Okres pełnienia zawodowej służby wojskowej wlicza się
pracownikowi do okresu zatrudnienia w zakresie wszystkich uprawnień związanych z
tym zatrudnieniem. Jeżeli żołnierz podjął pracę w ciągu dwunastu miesięcy od
dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, nabywa prawo do urlopu
wypoczynkowego w roku kalendarzowym, w którym podjął pracę.
2. Urlop wypoczynkowy, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje za rok
kalendarzowy, w którym żołnierz zawodowy wykorzystał urlop wypoczynkowy przed
zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej lub gdy otrzymał za ten urlop
ekwiwalent pieniężny.
Art. 90. 1. (skreślony) 52).
2. Żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej w czasie pokoju przenosi
się do rezerwy, jeżeli ze względu na wiek podlegają obowiązkowi służby wojskowej
i zostali uznani za zdolnych do tej służby. Żołnierze ci mogą używać posiadanych
stopni wojskowych z określeniem "w rezerwie".
3. Żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej, którzy ze względu na wiek
albo stan zdrowia nie podlegają obowiązkowi służby wojskowej, przenosi się w
stan spoczynku. Żołnierze ci mogą używać posiadanych stopni wojskowych z
określeniem "w stanie spoczynku".
Rozdział 7
Służba wojskowa kandydatów na żołnierzy zawodowych
Art. 91. 1. Kandydaci na żołnierzy zawodowych pełnią czynną służbę wojskową jako
służbę kandydacką.
2. 53) Do służby kandydackiej może być powołana, na podstawie dobrowolnego
zgłoszenia, osoba posiadająca wyłącznie obywatelstwo polskie, odpowiednią
zdolność psychiczną i fizyczną do zawodowej służby wojskowej, wiek co najmniej
17 lat i odpowiednie wykształcenie, po złożeniu pisemnego zobowiązania do
pełnienia zawodowej służby wojskowej po ukończeniu szkoły.
3. Warunkiem powołania osób, które nie ukończyły 18 lat życia, jest zgoda ich
ustawowego opiekuna.
4. 53) Osobę ubiegającą się o powołanie do służby kandydackiej kieruje się do
wojskowej komisji lekarskiej w celu ustalenia zdolności do zawodowej służby
wojskowej.
5. (skreślony) 54).
6. Minister Obrony Narodowej określa w drodze rozporządzenia szczegółowe zasady,
tryb i warunki powoływania do służby kandydackiej.
Art. 92. 1. Osoby powołane do służby kandydackiej stają się żołnierzami w
czynnej służbie wojskowej z dniem stawienia się do tej służby.
2. Z dniem stawienia się do służby kandydackiej żołnierze otrzymują bez
szczególnego nadania tytuł:
1) podchorążego, jeżeli kształcą się w wyższej szkole wojskowej,
2) kadeta, jeżeli kształcą się w szkole chorążych zawodowych,
3) elewa, jeżeli kształcą się w podoficerskiej szkole zawodowej.
Art. 93. 1. Kandydatów na żołnierzy zawodowych kształci się w szkołach
wojskowych. Kandydaci mogą być kierowani na studia lub naukę również do szkół
niewojskowych.
2. Kandydaci na żołnierzy zawodowych do służby w orkiestrach wojskowych mogą
odbywać naukę w tych orkiestrach.
Art. 94. 1. Szkołami wojskowymi kształcącymi kandydatów na podoficerów i
chorążych zawodowych są podoficerskie szkoły zawodowe i szkoły chorążych
zawodowych.
2. Szkołami wojskowymi kształcącymi kandydatów na oficerów zawodowych, są
działające na podstawie odrębnej ustawy wyższe szkoły wojskowe (wyższe szkoły
oficerskie i akademie wojskowe).
Art. 95. 55) 1. Minister Obrony Narodowej określi w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe zasady i warunki przyjmowania do szkół chorążych zawodowych i
podoficerskich szkół zawodowych oraz wysokość pobieranych opłat z tytułu
przeprowadzania egzaminów wstępnych i sprawdzianów przy ubieganiu się o
przyjęcie do tych szkół,
2) czas trwania nauki w szkołach chorążych zawodowych i podoficerskich szkołach
zawodowych, szczegółowe zasady składania egzaminów dyplomowych i końcowych oraz
odbywania praktyk, tytuły przysługujące absolwentom tych szkół oraz wzory
dyplomów i świadectw stwierdzających ich ukończenie.
2. Minister Obrony Narodowej, w drodze zarządzenia:
1) tworzy i znosi szkoły chorążych zawodowych i podoficerskie szkoły zawodowe,
2) określa organizację i podstawowe założenia procesu kształcenia w szkołach
chorążych zawodowych i podoficerskich szkołach zawodowych.
Art. 96. 55) 1. W szkołach chorążych zawodowych i podoficerskich szkołach
zawodowych może być prowadzone nauczanie odpowiednio w zakresie średniej szkoły
zawodowej lub zasadniczej szkoły zawodowej.
2. W sprawach, o których mowa w art. 95 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, związanych
z nauczaniem w zakresie średniej szkoły zawodowej lub zasadniczej szkoły
zawodowej oraz uzyskiwaniem kwalifikacji wynikających z ukończenia tych szkół,
Minister Obrony Narodowej działa w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej.
Art. 97. 55) 1. Dla słuchacza wyższej szkoły wojskowej początkowe dwanaście
miesięcy służby kandydackiej jest okresem próbnym.
2. Minister Obrony Narodowej, określi w drodze rozporządzenia, okresy próbne dla
słuchaczy szkół chorążych zawodowych i podoficerskich szkół zawodowych.
Art. 98. 1. Stopniami wojskowymi kandydatów na żołnierzy zawodowych są stopnie
ustanowione w ustawie o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Osoba powołana do służby kandydackiej otrzymuje bez szczególnego nadania
stopień wojskowy szeregowego z dniem stawienia się do tej służby. Nadanie
kolejnego stopnia wojskowego następuje w drodze mianowania.
3. Minister Obrony Narodowej określa w drodze rozporządzenia zasady, warunki i
tryb mianowania na kolejne stopnie wojskowe kandydatów na żołnierzy zawodowych
oraz organy wojskowe właściwe w tych sprawach.
4. Kandydat na żołnierza zawodowego traci stopień wojskowy w razie:
1) 56) utraty obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa,
2) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia praw publicznych lub
degradacji.
Art. 99. 1. Kandydaci na żołnierzy zawodowych otrzymują:
1) uposażenie i inne należności pieniężne oraz zakwaterowanie określone
odpowiednio w ustawach o uposażeniu żołnierzy i zakwaterowaniu sił zbrojnych,
2) wyżywienie, umundurowanie, wyekwipowanie i uzbrojenie; przepis art. 59 ust. 2
stosuje się odpowiednio.
2. Kandydatom na żołnierzy zawodowych przysługują:
1) bezpłatna wojskowa pomoc lecznicza, a w określonych przypadkach bezpłatna
pomoc lecznicza publicznych zakładów opieki zdrowotnej - w zakresie i na
warunkach określonych w drodze rozporządzenia przez Ministrów Obrony Narodowej
oraz Zdrowia i Opieki Społecznej;
2) 57) ulgi przy przejazdach środkami publicznego transportu zbiorowego na
zasadach określonych w innych przepisach.
3. 58) Do kandydatów na żołnierzy zawodowych stosuje się odpowiednio przepisy
art. 44, 46-48, 51, 65 i 67-73.
Art. 100. Kandydatom na żołnierzy zawodowych oraz członkom ich rodzin
przysługują szczególne uprawnienia i ulgi przewidziane w ustawie o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej dla żołnierzy zasadniczej służby
wojskowej i członków ich rodzin, z wyjątkiem uprawnień do zasiłków
przewidzianych w art. 128 ust. 1 tej ustawy. Należności i opłaty przewidziane w
art. 131 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy wypłacają organy wojskowe.
Art. 101. 1. Na naukę do szkół wojskowych kształcących kandydatów na żołnierzy
zawodowych oraz do orkiestr wojskowych mogą być przyjęci - za zgodą
przedstawiciela ustawowego - również małoletni, którzy nie ukończyli 17 lat
życia, posiadający odpowiednią zdolność fizyczną i psychiczną do odbywania nauki
w szkołach i orkiestrach wojskowych, jeżeli złożą zobowiązanie do pełnienia
zawodowej służby wojskowej po ukończeniu nauki.
2. Małoletni przyjęci na naukę zgodnie z ust. 1 nie są żołnierzami w czynnej
służbie wojskowej do czasu ukończenia 17 lat życia. Po ukończeniu 17 lat życia
powołuje się ich do służby kandydackiej, jeżeli zostaną uznani za zdolnych do
zawodowej służby wojskowej.
3. Minister Obrony Narodowej określa w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki
Społecznej w drodze rozporządzenia zasady orzekania o zdolności fizycznej i
psychicznej małoletnich do odbywania nauki w szkołach i orkiestrach wojskowych.
4. Minister Obrony Narodowej określa w drodze rozporządzenia warunki
przyjmowania małoletnich na naukę do szkół i orkiestr wojskowych oraz prawa,
obowiązki i przebieg nauki uczniów nie będących żołnierzami w czynnej służbie
wojskowej.
5. Po ukończeniu nauki i mianowaniu kandydata na stopień wojskowy w odpowiednim
korpusie powołuje się go do zawodowej służby wojskowej.
Art. 102. 1. Kandydata na żołnierza zawodowego zwalnia się ze służby
kandydackiej wskutek:
1) utraty obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa,
2) ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do zawodowej służby
wojskowej,
3) stwierdzenia w opinii służbowej braku kwalifikacji na żołnierza zawodowego,
4) niedostatecznych postępów w nauce.
2. Kandydata na żołnierza zawodowego można zwolnić ze służby kandydackiej na
jego wniosek wniesiony w okresie próbnym, a po upływie tego okresu - w przypadku
zasługującym na szczególne uwzględnienie.
3. W razie zwolnienia ze służby kandydackiej okres tej służby zalicza się
żołnierzowi do czasu trwania zasadniczej służby wojskowej określonej w ustawie o
powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 103. 1. Kandydata na żołnierza zawodowego wydala się ze służby kandydackiej
wskutek:
1) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności (aresztu
wojskowego), karę pozbawienia praw publicznych lub karę degradacji;
2) popełnienia czynu nie licującego z honorem i godnością żołnierza;
3) zaniedbywania nauki lub innych obowiązków służbowych.
2. Kandydata na żołnierza zawodowego można zwolnić ze służby kandydackiej
wskutek skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę obniżenia stopnia wojskowego.
3. Minister Obrony Narodowej lub organ wojskowy przez niego określony może
zezwolić na pozostanie żołnierza w służbie kandydackiej w razie skazania go na
karę pozbawienia wolności (w tym również na karę aresztu wojskowego) z
warunkowym zawieszeniem jej wykonania.
4. Przepis art. 102 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
Art. 104. 1. Kandydatów na żołnierzy zawodowych, którzy ukończyli szkołę
wojskową albo studia lub naukę w szkole niewojskowej, mianuje się po ukończeniu
nauki (studiów) na stopień wojskowy w odpowiednim korpusie.
2. Słuchacze akademii wojskowych mogą być mianowani na pierwszy stopień wojskowy
w korpusie oficerów również przed ukończeniem studiów w przypadkach określonych
przez Ministra Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia.
Art. 105. 1. Słuchacze szkół wojskowych będący kandydatami na żołnierzy
zawodowych mogą być zobowiązani do zwrotu równowartości kosztów wyżywienia,
umundurowania i zakwaterowania otrzymanych w czasie studiów lub nauki, w
przypadku wydalenia ich ze służby kandydackiej lub zwolnienia ich z tej służby
na ich wniosek.
2. O obowiązku zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 1, orzeka komendant szkoły
wojskowej.
Art. 106. Minister Obrony Narodowej określa w drodze rozporządzenia:
1) przebieg służby kandydackiej, zasady i tryb opiniowania kandydatów na
żołnierzy zawodowych, ich obowiązki i uprawnienia nie uregulowane w ustawie oraz
tryb postępowania związany ze zwalnianiem i wydalaniem ze szkoły wojskowej,
2) równowartość kosztów, o których mowa w art. 105 ust. 1, oraz zasady ich
zwracania, a także może określać przypadki, w których od słuchacza zwolnionego z
czynnej służby wojskowej nie dochodzi się ich zwrotu.
Rozdział 7a 59)
Służba wojskowa żołnierzy zawodowych po ogłoszeniu mobilizacji i w czasie wojny
Art. 106a. Do żołnierzy zawodowych po ogłoszeniu mobilizacji i w czasie wojny
stosuje się przepisy ustawy, z wyłączeniem art. 4 ust. 2, art. 8 ust. 2 i 3,
art. 9 pkt 2, art. 12-16, art. 17 ust. 3, art. 18, art. 20 ust. 2 i 4, art.
20a-24, art. 25 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, 3 i 5, art. 27-31, art. 34, art. 35, art.
36 ust. 2 i 4, art. 37-39, art. 40 ust. 2-4, art. 46 ust. 3, art. 47-51, art. 52
ust. 2, art. 53-57, art. 62, art. 63, art. 68 ust. 2, art. 71, art. 72, art. 74,
art. 75 ust. 1 pkt 3-8 i ust. 2, art. 76-80, art. 88, art. 88a, art. 90, art. 91
ust. 2-6, art. 92, art. 95-97, art. 98 ust. 2 i 3, art. 99 ust. 3, art. 101 ust.
1-4, art. 102 ust. 2 i 3, art. 103 ust. 2-4, art. 104 ust. 2 i art. 105-108 oraz
z uwzględnieniem przepisów niniejszego rozdziału.
Art. 106b. 1. Żołnierz zawodowy w służbie kontraktowej pełni dalej czynną służbę
wojskową jako służbę stałą.
2. Absolwenta szkoły wojskowej powołanego do służby kandydackiej w czasie
pokoju, powołuje się do zawodowej służby wojskowej pełnionej jako służba stała.
3. Żołnierz zawodowy może być wyznaczony do pełnienia służby na odpowiednim
stanowisku służbowym w jednostce organizacyjnej poza resortem obrony narodowej.
4. Żołnierza zawodowego nie przenosi się w stan nieczynny, a przebywający w
stanie nieczynnym powraca w stan czynny bez odrębnego powołania.
Art. 106c. Żołnierz zawodowy oraz kandydat na żołnierza zawodowego pozostają w
czynnej służbie wojskowej do dnia zwolnienia ich z tej służby.
Art. 106d. Organy wojskowe uprawnione do mianowania żołnierzy zawodowych na
stopnie wojskowe określają odrębne przepisy.
Art. 106e. 1. Żołnierz zawodowy może być mianowany na kolejny stopień wojskowy
po przesłużeniu w stopniu:
1) podoficera - 6 miesięcy,
2) chorążego - 8 miesięcy,
3) oficera młodszego - 10 miesięcy,
4) oficera starszego i generała (admirała) - 12 miesięcy.
2. Za dokonanie czynu świadczącego o szczególnym męstwie lub za wyjątkowe
zasługi można mianować żołnierza zawodowego na wyższy stopień wojskowy
niezależnie od warunków określonych w ust. 1.
Art. 106f. Żołnierz zawodowy może otrzymać urlop:
1) okolicznościowy - w wymiarze do 15 dni w roku kalendarzowym,
2) w drodze wyróżnienia - na podstawie przepisów o dyscyplinie wojskowej,
3) zdrowotny - na podstawie innych przepisów.
Art. 106g. Od obowiązku zachowania tajemnicy może zwolnić żołnierza zawodowego
przełożony o uprawnieniach co najmniej dowódcy korpusu.
Art. 106h. 1. Żołnierz zawodowy zwolniony z zawodowej służby wojskowej pełni
nadal czynną służbę wojskową, z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 2.
2. Żołnierz zawodowy zwolniony z zawodowej służby wojskowej z powodu utraty
obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa podlega
zwolnieniu także z czynnej służby wojskowej.
Art. 106i. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady i tryb:
1) przenoszenia żołnierzy zawodowych do dyspozycji oraz pełnienia służby
wojskowej w okresie przebywania w dyspozycji,
2) postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych do pełnienia służby poza
resortem obrony narodowej,
3) opiniowania żołnierzy zawodowych, zapoznawania ich z opinią służbową oraz
wnoszenia i rozpatrywania odwołań,
4) mianowania żołnierzy zawodowych na kolejne stopnie wojskowe do stopnia
pułkownika (komandora) włącznie,
5) wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania z tych
stanowisk,
6) powoływania w przypadkach szczególnych do zawodowej służby wojskowej,
7) udzielania urlopów żołnierzom zawodowym oraz odwoływania z tych urlopów,
8) zwalniania z zawodowej służby wojskowej.
2. Organem właściwym w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, 6 i 8, jest
Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy.
Rozdział 8
Przepisy końcowe
Art. 107. 1. 60) Od decyzji wydanych przez organy wojskowe w sprawach
określonych w ustawie żołnierz zawodowy (kandydat na żołnierza zawodowego) może
wnieść odwołanie do organu wojskowego wyższego stopnia na zasadach określonych w
Kodeksie postępowania administracyjnego, a także, z zastrzeżeniem ust. 1a,
skargę do sądu administracyjnego.
1a. 61) Skarga, o której mowa w ust. 1, nie może być wniesiona na decyzje w
sprawach:
1) powołania do zawodowej służby wojskowej (służby kandydackiej),
2) wyznaczenia (zwolnienia) lub przeniesienia na stanowisko służbowe,
3) mianowania na stopień wojskowy,
4) przeniesienia do innego korpusu osobowego lub do innej grupy albo
specjalności wojskowej,
5) delegowania do wykonywania zadań służbowych poza jednostką,
6) zwolnienia z zawodowej służby wojskowej (służby kandydackiej) w przypadkach
określonych w art. 75 ust. 1 pkt 1 i 9-12, art. 102 ust. 1 pkt 1 oraz art. 103
ust. 1 pkt 1.
2. Minister Obrony Narodowej określa w drodze rozporządzenia organy wojskowe
wyższego stopnia w rozumieniu art. 17 Kodeksu postępowania administracyjnego,
właściwe w sprawach określonych w ustawie.
Art. 108. 1. Uprawnienia Ministra Obrony Narodowej przewidziane w ustawie
przysługują Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji 62) w stosunku do
żołnierzy zawodowych pełniących służbę w podporządkowanych mu jednostkach
wojskowych oraz do kandydatów na żołnierzy zawodowych kształconych w
nadzorowanych przez niego szkołach.
2. Ministrowie Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych i Administracji 62) ustalą,
które z uprawnień określonych w ust. 1 będą wykonywane we wzajemnym
porozumieniu.
1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o
zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych
ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 7, poz. 44), która weszła w życie z dniem 24 lutego
1996 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1.
3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1.
4) Dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1.
5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1.
6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1.
7) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1.
8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 1.
9) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 1.
10) Dodany przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1.
11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
12) Dodany przez art. 1 pkt 11 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 1.
14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1.
15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1.
16) Przez art. 1 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 1.
17) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 1.
18) Przez art. 1 pkt 17 ustawy wymienionej w przypisie 1.
19) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 1.
20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 1.
21) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 1.
22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 ustawy wymienionej w przypisie 1.
23) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 ustawy wymienionej w przypisie 1.
24) Przez art. 1 pkt 23 ustawy wymienionej w przypisie 1.
25) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 ustawy wymienionej w przypisie 1.
26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 ustawy wymienionej w przypisie 1.
27) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 ustawy wymienionej w przypisie 1.
28) Dodany przez art. 1 pkt 27 ustawy wymienionej w przypisie 1.
29) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 ustawy wymienionej w przypisie 1.
30) Przez art. 9 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach
do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego
(Dz. U. Nr 54, poz. 254), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1993 r.
31) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 ustawy wymienionej w przypisie 1.
32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 ustawy wymienionej w przypisie 1.
33) W brzmieniu ustalonym przez art. 51 pkt 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o
zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r.
Nr 10, poz. 36), która weszła w życie z dniem 26 lutego 1994 r.
34) Przez art. 1 pkt 31 ustawy wymienionej w przypisie 1.
35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 ustawy wymienionej w przypisie 1.
36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 lit. a) tiret pierwsze ustawy
wymienionej w przypisie 1.
37) Dodany przez art. 1 pkt 33 lit. a) tiret drugie ustawy wymienionej w
przypisie 1.
38) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 lit. a) tiret trzecie ustawy
wymienionej w przypisie 1.
39) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
40) Przez art. 1 pkt 33 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
41) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 34 ustawy wymienionej w przypisie 1.
42) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 35 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
43) Dodany przez art. 1 pkt 35 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
44) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
45) Dodany przez art. 1 pkt 36 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
46) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 37 ustawy wymienionej w przypisie 1.
47) Przez art. 1 pkt 38 ustawy wymienionej w przypisie 1.
48) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 ustawy wymienionej w przypisie 1.
49) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 40 ustawy wymienionej w przypisie 1.
50) Dodany przez art. 1 pkt 41 ustawy wymienionej w przypisie 1.
51) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 42 ustawy wymienionej w przypisie 1.
52) Przez art. 1 pkt 43 ustawy wymienionej w przypisie 1.
53) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 44 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
54) Przez art. 1 pkt 44 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
55) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 45 ustawy wymienionej w przypisie 1.
56) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 46 ustawy wymienionej w przypisie 1.
57) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 47 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
58) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 47 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
59) Dodany przez art. 1 pkt 48 ustawy wymienionej w przypisie 1.
60) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 49 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
61) Dodany przez art. 1 pkt 49 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
62) Zgodnie z art. 7 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy
wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji
publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497), która weszła w życie z dniem 1 stycznia
1997 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 4 lutego 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków i trybu zajmowania oraz zwalniania
mieszkań przez osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe.
(Dz. U. Nr 12, poz. 64)
Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali
mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr
86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 56, poz. 257)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 1995 r. w sprawie
warunków i trybu zajmowania oraz zwalniania mieszkań przez osoby zajmujące
kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 150, poz. 732 oraz z 1996 r. Nr 151,
poz. 715) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 w ust. 2 wyrazy "Minister - Szef Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się
wyrazami "Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów",
2) w § 6 w zdaniu drugim skreśla się wyrazy "oraz Urzędu Rady Ministrów".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 4 lutego 1997 r.
w sprawie sposobu finansowania i obsługi organów pomocniczych,
opiniodawczo-doradczych i komisji wspólnych tworzonych lub powoływanych przez
Radę Ministrów lub Prezesa Rady Ministrów oraz Rady Legislacyjnej przy Prezesie
Rady Ministrów.
(Dz. U. Nr 12, poz. 65)
Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie
pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz.
492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie reguluje sposób finansowania i obsługi:
1) organów pomocniczych i opiniodawczo-doradczych Rady Ministrów oraz Prezesa
Rady Ministrów, zwanych dalej "organami", tworzonych przez Radę Ministrów na
podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie
pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz.
492 i Nr 156, poz. 775), zwanej dalej "Ustawą", oraz Prezesa Rady Ministrów na
podstawie art. 11 ust. 3 i art. 12 ustawy, jak również komisji wspólnych
powoływanych przez Radę Ministrów na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy,
2) Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów, o której mowa w art. 14
ustawy.
§ 2. 1. Obsługa organów i komisji wspólnych, o których mowa w § 1, polega w
szczególności na zapewnieniu obsługi merytorycznej, prawnej, organizacyjnej,
technicznej i kancelaryjno-biurowej.
2. Obsługę, o której mowa w ust. 1, zapewniać mogą: Kancelaria Prezesa Rady
Ministrów albo ministerstwo, urząd centralny lub inny urząd administracji
rządowej, którego zakres działania pozostaje w związku z zadaniami organów lub
komisji wspólnych.
§ 3. Wydatki związane z działalnością organów i komisji wspólnych są pokrywane z
budżetu państwa w części dotyczącej urzędu administracji rządowej, który
zapewnia ich obsługę.
§ 4. 1. Obsługę stałych komitetów Rady Ministrów, utworzonych na podstawie art.
11 ust. 1 ustawy, zapewnia Kancelaria Prezesa Rady Ministrów.
2. Wydatki związane z działalnością stałych komitetów Rady Ministrów są
pokrywane z budżetu Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
§ 5. 1. Obsługę komitetów, utworzonych przez Prezesa Rady Ministrów na podstawie
art. 11 ust. 3 ustawy, oraz rad i zespołów, utworzonych na podstawie art. 12
ustawy, zapewnia urząd administracji rządowej wskazany w akcie o ich utworzeniu.
2. Wydatki związane z działalnością komitetów, rad i zespołów, o których mowa w
ust. 1, są pokrywane z budżetu urzędu administracji rządowej wykonującego ich
obsługę.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do powoływanych przez Radę
Ministrów, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, komisji wspólnych.
§ 6. Przepisy § 2 ust. 1 oraz § 4 stosuje się odpowiednio do Rady Legislacyjnej
przy Prezesie Rady Ministrów.
§ 7. W razie zmiany urzędu administracji rządowej, zapewniającego obsługę organu
lub komisji wspólnej w czasie roku budżetowego, środki finansowe, zaplanowane w
ustawie budżetowej na ten rok w części dotyczącej danego urzędu, przenosi się do
budżetu urzędu wskazanego zgodnie z § 5 ust. 1 i 3, który przejął obsługę organu
lub komisji, zgodnie z przepisami art. 45 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 stycznia
1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76,
poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr
124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz.
496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647).
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 5 lutego 1997 r.
w sprawie nadania statutu Urzędowi Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
(Dz. U. Nr 12, poz. 66)
Na podstawie art. 17 ust. 6 ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu
praktykom monopolistycznym (Dz. U. z 1995 r. Nr 80, poz. 405 oraz z 1996 r. Nr
106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje:
§ 1. Urzędowi Ochrony Konkurencji i Konsumentów nadaje się statut stanowiący
załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 5 lutego 1997 r. (poz.
66)
STATUT URZĘDU OCHRONY KONKURENCJI I KONSUMENTÓW
§ 1. Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwany dalej "Urzędem", jest
urzędem administracji rządowej obsługującym Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów, zwanego dalej "Prezesem", działającym zgodnie z jego zarządzeniami,
decyzjami i wytycznymi oraz pod jego bezpośrednim kierownictwem.
§ 2. 1. Prezes kieruje Urzędem przy pomocy wiceprezesów, dyrektora generalnego,
dyrektorów komórek organizacyjnych wymienionych w § 4 ust. 1 oraz dyrektorów
delegatur Urzędu.
2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora
generalnego, ustala Prezes.
3. Prezes może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych
pracowników Urzędu do podejmowania decyzji, w określonych sprawach, w jego
imieniu.
§ 3. Prezes, po zawiadomieniu Prezesa Rady Ministrów, może tworzyć komisje, rady
i zespoły jako organy pomocnicze lub opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym
lub doraźnym, określając cel powołania, zakres zadań i tryb pracy tych organów.
§ 4. 1. W skład Urzędu wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Gabinet Prezesa,
2) Departament Prawny,
3) Departament Przemysłu,
4) Departament Usług i Rolnictwa,
5) Departament Infrastruktury,
6) Departament Polityki Konsumenckiej,
7) Departament Integracji Europejskiej i Współpracy z Zagranicą,
8) Biuro Administracyjno-Budżetowe,
9) Biuro Informatyki.
2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych
wymienionych w ust. 1 oraz tryb pracy Urzędu określa regulamin organizacyjny
nadany przez Prezesa na wniosek Dyrektora Generalnego.
3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi Urzędu rozstrzyga
Prezes.
§ 5. Prezes, na wniosek Dyrektora Generalnego, może tworzyć w Urzędzie, na czas
określony, zespoły do wykonywania zadań wykraczających poza zakres działania
poszczególnych komórek wymienionych w § 4 ust. 1, określając ich nazwę, zakres
zadań, tryb działania i skład osobowy.
§ 6. 1. Prezesowi podlegają terenowe delegatury Urzędu, których siedziby,
właściwość terytorialną i rzeczową określa Prezes na podstawie odrębnych
przepisów.
2. Przepis § 4 ust. 2 stosuje się odpowiednio do delegatur Urzędu.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 21 stycznia 1997 r.
w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i
młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania.
(Dz. U. Nr 12, poz. 67)
Na podstawie art. 92a ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej są obowiązani do
zapewnienia bezpiecznych warunków wypoczynku i właściwej opieki wychowawczej.
Organizatorzy wypoczynku są również obowiązani zatrudniać odpowiednio
przygotowaną kadrę pedagogiczną.
§ 2. Organizatorami wypoczynku mogą być szkoły i placówki, osoby prawne i
fizyczne, a także jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej.
§ 3. 1. Wypoczynek może być organizowany w formach wypoczynku wyjazdowego (np.
kolonie, obozy, zimowiska) i formach wypoczynku w miejscu zamieszkania (np.
półkolonie, wczasy w mieście), zwanych dalej "placówkami wypoczynku".
2. Liczba uczestników wypoczynku pozostających pod opieką jednego wychowawcy nie
może przekraczać 20 osób, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, jeżeli przepisy w sprawie
ogólnych warunków bezpieczeństwa i higieny nie stanowią inaczej.
3. W przypadku dzieci do 10 roku życia liczba uczestników pozostających pod
opieką jednego wychowawcy nie może przekraczać 15 osób.
4. Liczba uczestników wypoczynku pozostających pod opieką jednego wychowawcy
ulega zmniejszeniu, jeżeli uczestnikami są dzieci i młodzież niepełnosprawna
wymagająca stałej opieki lub pomocy. Zmniejszenie liczby uczestników następuje w
zależności od rodzaju i stopnia niepełnosprawności.
§ 4. Wysokość opłat wnoszonych przez uczestników ustala organizator wypoczynku.
§ 5. Pierwszeństwo w korzystaniu z różnych form wypoczynku, finansowanych z
budżetu państwa, mają dzieci:
1) będące sierotami, wychowankowie domów dziecka oraz innych placówek
opiekuńczo-wychowawczych, a także rodzin zastępczych,
2) z rodzin wielodzietnych, żyjących w trudnych warunkach materialnych,
3) z zaburzeniami somatycznymi potwierdzonymi zaświadczeniem lekarskim i
zamieszkujące w środowisku ekologicznie zagrożonym.
§ 6. 1. Placówka wypoczynku może podjąć działalność po przedstawieniu przez
organizatora wypoczynku kuratorowi oświaty właściwemu ze względu na lokalizację
placówki:
1) karty kwalifikacyjnej obiektu (nie dotyczy obozów wędrownych oraz form
wypoczynku organizowanych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej),
2) danych dotyczących kwalifikacji pracowników pedagogicznych i kierownika
placówki wypoczynku, a także informacji o kwalifikacjach pracowników medycznych
przewidzianych do zatrudnienia,
3) informacji na temat formy wypoczynku, liczby turnusów, czasu ich trwania oraz
liczby uczestników,
4) programu pracy z dziećmi i młodzieżą,
5) w przypadku obozów wędrownych - przebiegu trasy.
2. Organizator wypoczynku poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej składa
dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 2-5, kuratorowi oświaty właściwemu ze
względu na miejsce siedziby lub zamieszkania organizatora.
3. Organizator wypoczynku składa dokumenty, o których mowa w ust. 1, nie później
niż na 14 dni przed terminem rozpoczęcia działalności placówki wypoczynku.
4. Kurator oświaty, o którym mowa w ust. 1 i 2, wydaje organizatorowi wypoczynku
spełniającemu wymagania określone w ust. 1 zaświadczenie o zgłoszeniu placówki
wypoczynku.
5. Kurator oświaty, o którym mowa w ust. 1, przesyła kuratorowi oświaty
właściwemu ze względu na miejsce siedziby lub zamieszkania organizatora
wypoczynku informację o zgłoszonych placówkach w terminie 14 dni od dnia
zgłoszenia.
6. Wzór karty kwalifikacyjnej, o której mowa w ust. 1 pkt 1, określa załącznik
nr 1 do rozporządzenia.
§ 7. 1. Organy prowadzące szkoły lub dyrektorzy szkół upoważnieni przez te
organy mogą udostępniać na potrzeby placówek wypoczynku obiekty szkolne oraz
urządzenia i tereny.
2. Zasady i warunki użytkowania obiektów szkolnych oraz urządzeń i terenów
ustalane są w formie umowy pomiędzy ich dysponentem a organizatorem wypoczynku.
§ 8. 1. Obiekt przeznaczony na placówkę wypoczynku musi spełniać wymogi
dotyczące bezpieczeństwa i higieny określone odrębnymi przepisami, a w przypadku
organizacji wypoczynku dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej obiekt musi być
ponadto dostosowany do potrzeb wynikających z rodzaju i stopnia
niepełnosprawności uczestników wypoczynku.
2. Żywienie uczestników wypoczynku powinno odbywać się zgodnie z zasadami
higieny oraz racjonalnego żywienia określonymi w odrębnych przepisach.
§ 9. 1. Organizator wypoczynku zobowiązany jest zapewnić uczestnikom wypoczynku
bezpieczne i higieniczne warunki w czasie ich pobytu w placówce.
2. Uczestnicy wypoczynku korzystają z wyznaczonych kąpielisk pod opieką
wychowawcy i przynajmniej jednego ratownika z odpowiednimi kwalifikacjami.
3. Warunki korzystania z kąpieli, organizacji kąpielisk oraz organizowania
wycieczek górskich i krajoznawczo-turystycznych określają odrębne przepisy.
4. W razie wypadków uczestników wypoczynku stosuje się odpowiednio przepisy
dotyczące postępowania w razie wypadków w szkołach i placówkach publicznych.
5. Zasady organizowania opieki medycznej nad uczestnikami wypoczynku określają
odrębne przepisy.
§ 10. 1. Uczestnicy przyjmowani są do placówek wypoczynku, organizowanych w
formie wyjazdowej, na podstawie karty kwalifikacyjnej.
2. Wzór karty kwalifikacyjnej uczestnika placówki wypoczynku określa załącznik
nr 2 do rozporządzenia.
§ 11. 1. Placówką wypoczynku kieruje nauczyciel, czynny instruktor harcerski od
stopnia podharcmistrza włącznie lub inna osoba, posiadająca co najmniej
trzyletni staż pracy opiekuńczo-wychowawczej lub dydaktyczno-wychowawczej,
spełniająca warunki określone w § 12 ust. 2. Przepis § 12 ust. 3 stosuje się
odpowiednio.
2. Nauczyciel, czynny instruktor harcerski lub inna osoba, o których mowa w ust.
1, muszą posiadać zaświadczenie o ukończeniu kursu dla kierowników placówek
wypoczynku obejmującego program stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia.
3. Obowiązek posiadania zaświadczenia, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy osób
zajmujących stanowiska kierownicze w publicznych szkołach i placówkach.
4. Do obowiązków kierownika placówki wypoczynku należy w szczególności:
1) kierowanie placówką wypoczynku zgodnie z obowiązującymi przepisami,
2) opracowywanie planu pracy oraz rozkładu dnia placówki wypoczynku i kontrola
ich realizacji,
3) ustalenie i przydzielenie szczegółowego zakresu czynności poszczególnym
pracownikom,
4) kontrola wykonywania obowiązków przez pracowników,
5) zapewnienie uczestnikom placówki wypoczynku właściwej opieki i warunków
bezpieczeństwa od momentu przejęcia ich od rodziców (prawnych opiekunów) do
czasu ponownego przekazania rodzicom (prawnym opiekunom),
6) zapewnienie odpowiednich warunków zdrowotnych w placówce wypoczynku zgodnie z
obowiązującymi przepisami w zakresie stanu sanitarnego pomieszczeń i otoczenia,
7) na wniosek rodziców (prawnych opiekunów) informowanie o zachowaniu dzieci i
młodzieży oraz ich stanie zdrowia,
8) nadzór nad przestrzeganiem zasad racjonalnego żywienia.
§ 12. 1. W placówkach wypoczynku wychowawcami mogą być:
1) nauczyciele,
2) studenci szkół wyższych kierunków i specjalności, których program obejmuje
przygotowanie pedagogiczne, po odbyciu odpowiedniego przeszkolenia,
3) słuchacze kolegiów nauczycielskich i nauczycielskich kolegiów językowych, po
odbyciu odpowiedniego przeszkolenia,
4) osoby posiadające zaświadczenia o ukończeniu kursu dla wychowawców
kolonijnych, obejmującego program określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia,
5) instruktorzy harcerscy od stopnia przewodnika włącznie,
6) przodownicy turystyki kwalifikowanej oraz instruktorzy Polskiego Towarzystwa
Turystyczno-Krajoznawczego,
7) trenerzy i instruktorzy sportowi.
2. Osoby wymienione w ust. 1 pkt 4-7, podejmujące pracę wychowawcy w placówkach
wypoczynku, powinny spełniać następujące warunki:
1) mieć ukończone 18 lat życia,
2) posiadać co najmniej średnie wykształcenie, z zastrzeżeniem ust. 3,
3) posiadać odpowiednie warunki zdrowotne, potwierdzone zaświadczeniem
lekarskim,
4) posiadać predyspozycje do pracy wychowawczej z dziećmi i młodzieżą.
3. Warunek określony w ust. 2 pkt 2 nie dotyczy instruktorów harcerskich, o
których mowa w ust. 1 pkt 5, pełniących funkcję wychowawcy w placówkach
wypoczynku prowadzonych przez organizacje harcerskie.
4. Do obowiązków wychowawcy w placówce wypoczynku należy w szczególności:
1) zapoznanie się z kartami kwalifikacyjnymi uczestników wypoczynku,
2) prowadzenie dziennika zajęć, którego wzór stanowi załącznik nr 5 do
rozporządzenia,
3) opracowywanie planów pracy wychowawczej grupy,
4) organizowanie zajęć zgodnie z rozkładem dnia,
5) sprawowanie opieki nad uczestnikami grupy w zakresie higieny, zdrowia,
wyżywienia oraz innych czynności opiekuńczych,
6) zapewnienie bezpieczeństwa uczestnikom grupy,
7) prowadzenie innych zajęć zleconych przez kierownika placówki wypoczynku.
§ 13. Kierownik lub przynajmniej jeden z wychowawców placówki wypoczynku
organizowanej poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej powinien znać język obcy
w stopniu umożliwiającym porozumienie się w kraju docelowym.
§ 14. Kursy, o których mowa w § 11 ust. 2 oraz w § 12 ust. 1 pkt 4, mogą być
organizowane przez kuratoria oświaty i placówki doskonalenia nauczycieli, a
także osoby prawne i fizyczne za zgodą i pod nadzorem kuratora oświaty.
§ 15. Nadzór nad placówkami wypoczynku sprawuje właściwy ze względu na miejsce
lokalizacji placówki kurator oświaty.
§ 16. 1. W razie stwierdzenia prowadzenia placówki wypoczynku niezgodnie z
obowiązującymi przepisami, a w szczególności stwierdzenia warunków zagrażających
zdrowiu lub bezpieczeństwu uczestników placówki, organ sprawujący nadzór nad
placówką może zawiesić funkcjonowanie placówki lub - w przypadku otrzymania
wniosku odpowiedniego organu - zlikwidować placówkę. W tym przypadku organizator
wypoczynku jest obowiązany przenieść uczestników do innego obiektu,
spełniającego warunki wymagane odrębnymi przepisami, lub zapewnić uczestnikom
niezwłoczny powrót do miejsca zamieszkania.
2. Organ sprawujący nadzór nad placówką wypoczynku zawiadamia o zawieszeniu
funkcjonowania lub likwidacji placówki kuratora oświaty właściwego ze względu na
miejsce siedziby lub zamieszkania organizatora wypoczynku.
§ 17. Formę gospodarki finansowej placówki wypoczynku określa jej organizator.
§ 18. Traci moc rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 8 lipca 1993
r. w sprawie rodzajów, organizacji i zasad działania publicznych placówek
wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej (Dz. U. Nr 67, poz. 323 i z 1994 r.
Nr 101, poz. 494).
§ 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 1997 r.
Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr
Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997
r. (poz. 67)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
PROGRAM KURSU INSTRUKTAŻOWEGO DLA KIEROWNIKÓW PLACÓWEK WYPOCZYNKU DZIECI I
MŁODZIEŻY
Lp.TEMATLiczba godzinFormy realizacji
1Planowanie pracy wychowawczej w placówce wypoczynku1wykład
1ćwiczenie
2Organizacja pracy w placówce wypoczynku:1wykład
1ćwiczenie
- podział na grupy
- wybór samorządu
- rada kolonii - obozu
- rozkład dnia
- rada wychowawców
3Bezpieczeństwo życia i zdrowia uczestników:2wykłady
obowiązujące przepisy:1ćwiczenie
- podczas przejazdu na placówkę
- w czasie pobytu dzieci i młodzieży w placówce
- ppoż.
- w czasie kąpieli
- w czasie poruszania się po drogach
- w czasie wycieczek (pieszych, rowerowch, autokarowych, górskich, spływów
kajakowych)
- normy żywienia
- abc ratownictwa przedmedycznego (pierwsza pomoc)
- zasady obsługi urządzeń elektrycznych
4Organizacja pracy kierownika z personelem pedagogicznym i
administracyjno-obsługowym1wykład
5Prowadzenie dokumentcji placówki wypoczynku:1wykład
- obowiązujące przepisy1ćwiczenie
6wykładów
Razem:4ćwiczenia
10godzin
Załącznik nr 4
PROGRAM KURSU PRZYGOTOWAWCZEGO DLA KANDYDATÓW NA WYCHOWAWCÓW PLACÓWEK WYPOCZYNKU
DLA DZIECI I MŁODZIEŻY
Lp.TEMATLiczba godzinFormy realizacji
1Organizacja wypoczynku dzieci i młodzieży:2wykłady
- koordynacyjna rola władz oświatowych
- formy wypoczynku
- organizatorzy wypoczynku
- podstawy prawne i obowiązujące przepisy
2Organizacja zajęć w placówce wypoczynku:2wykłady
- struktura placówki
- rada wychowawców
- grupa jako zespół wychowawczy
- organizacja życia, rozkład dnia
- regulamin uczestnika
3Planowanie pracy wychowawczo-opiekuńczej:2 wykłady
1ćwiczenia
- opracowanie planu wychowawczego grupy
- metody i formy realizacji planów wychowawczych
- dokumentacja wychowawcy
4Obowiązki wychowawcy grupy2wykłady
5Wychowanie fizyczne i sport w placówce wypoczynku:1wykład
5ćwiczeń
- cele i zadania wychowania fizycznego
- masowa nauka pływania
- gry i zabawy ruchowe
- zajęcia z gier zespołowych
- lekkoatletyka
- olimpiady sportowe itp.
6Turystyka i krajoznawstwo:1wykład
4ćwiczenia
- cele i zadania turystyki i krajoznawstwa w pracy wychowawczej placówek
wypoczynku
- organizacja wycieczek
- organizacja biwaków
- gry terenowe itp.
7Zajęcia kulturalno-oświatowe:1wykład
Cele i zadania zajęć kulturalno-oświatowych:4ćwiczenia
- organizacja zajęć kulturalno-oświatowych
- elementy kulturalne zajęć w programie dnia
- gry i zabawy świetlicowe
- konkursy, wystawy, dyskusje
- śpiew, muzyka, zabawy ze śpiewem
- organizacja uroczystości, imprez, wieczornic, ognisk
- prowadzenie kroniki
Załącznik nr 5
okładka
Ilustracja
str. 1
Ilustracja
str. 2 i 3
Ilustracja
str. 4-7
Ilustracja
str. 8-19
Ilustracja
str. 20
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 31 stycznia 1997 r.
w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o grach losowych i zakładach
wzajemnych.
(Dz. U. Nr 12, poz. 68)
Na podstawie art. 13 ust. 6, art. 16 pkt 1, art. 19 ust. 2, art. 20 ust. 3, art.
24 ust. 2 i 3, art. 38 ust. 5, art. 39 ust. 6, art. 48 ust. 2 oraz art. 51 pkt 3
ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U.
Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472 oraz z
1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Wydawanie zezwoleń na urządzanie loterii fantowej, bingo fantowego i loterii
promocyjnej
§ 1. 1. Zezwolenie na urządzanie loterii fantowej, bingo fantowego i loterii
promocyjnej, urządzanych na obszarze najwyżej czterech sąsiadujących ze sobą
województw, wydaje w drodze decyzji izba skarbowa, właściwa ze względu na
terytorialny zasięg urządzania tych gier.
2. W przypadku gdy deklarowany we wniosku obszar urządzania loterii fantowej,
bingo fantowego lub loterii promocyjnej jest większy niż jedno województwo,
zezwolenie wydaje wskazana przez wnioskodawcę izba skarbowa, na której obszarze
ma być urządzana gra. Wydanie zezwolenia następuje po uzyskaniu opinii od
pozostałych izb skarbowych, właściwych ze względu na terytorialny zasięg
urządzanych gier.
3. W przypadku innych niż określone w ust. 1 zezwoleń na urządzanie loterii
fantowej, bingo fantowego i loterii promocyjnej zezwolenie wydaje Minister
Finansów.
4. Miejsce losowania nagród w grach, o których mowa w ust. 1, znajduje się na
obszarze urządzania loterii fantowej, bingo fantowego lub loterii promocyjnej i
jest określone w zezwoleniu.
§ 2. Podmiot występujący z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na urządzanie
loterii fantowej lub bingo fantowego powinien przedstawić:
1) w przypadku gdy on sam lub osoby przez niego zatrudnione brali w przeszłości
udział w urządzaniu gier losowych - dokumenty świadczące o prawidłowości
przeprowadzonej gry, a w szczególności:
a) zaświadczenie o terminowym uiszczaniu należności podatkowych,
b) dokumenty potwierdzające realizację wygranych,
2) jeżeli podmiot prowadzi lub prowadził działalność gospodarczą - zaświadczenie
o terminowym wywiązywaniu się z zobowiązań podatkowych.
§ 3. Podmiot, któremu udzielono zezwolenia na urządzanie loterii fantowej lub
bingo fantowego, powinien przed rozpoczęciem sprzedaży losów lub kartonów, pod
rygorem cofnięcia zezwolenia, spełnić dodatkowo następujące wymogi:
1) powołać wewnętrzną komisję nadzoru nad prawidłowością urządzania gry i wydać
regulamin jej działania,
2) przedstawić organowi wydającemu zezwolenie świadectwo zawodowe osoby
zatrudnionej w celu sprawowania nadzoru nad tymi grami,
3) przedstawić organowi wydającemu zezwolenie kopię umowy na druk losów lub
kartonów,
4) uzyskać ekspertyzę losów lub kartonów, wykonaną przez policyjne laboratorium
kryminalistyczne, potwierdzającą zabezpieczenia przed sfałszowaniem oraz
przedwczesnym odczytaniem wyniku gry, w szczególności przez prześwietlenie,
otwarcie lub zdrapanie farby ochronnej i zamknięcie lub ponowne naniesienie
farby ochronnej bez naruszenia struktury papieru losów.
§ 4. Podmiot, któremu udzielono zezwolenia na urządzanie loterii fantowej, bingo
fantowego lub loterii promocyjnej, może za zgodą organu wydającego zezwolenie
powierzyć innemu podmiotowi wykonywanie niektórych czynności z zakresu
urządzania gry, w szczególności czynności związanych ze sprzedażą dowodów
udziału w grze.
§ 5. Organ wydający zezwolenie zatwierdza w drodze decyzji regulaminy gier,
zmiany w tych regulaminach oraz sprawuje nadzór i kontrolę nad prawidłowością
urządzania gier, o których mowa w § 1.
§ 6. Izby skarbowe zobowiązane są corocznie, w terminie do dnia 10 stycznia,
przedstawić Ministrowi Finansów szczegółową informację o realizacji ustawy w
części dotyczącej przekazanych im uprawnień.
§ 7. 1. Regulamin loterii fantowej i bingo fantowego określa:
1) nazwę gry,
2) nazwę podmiotu urządzającego grę,
3) nazwę organu wydającego zezwolenie,
4) obszar, na którym będzie urządzana loteria lub bingo, oraz miejsce losowania
nagród,
5) liczbę losów lub kartonów przeznaczonych do sprzedaży,
6) cenę jednego losu lub kartonu,
7) sposób prowadzenia gry, w szczególności sposób i termin realizacji wygranych,
8) sposób zapewnienia prawidłowości urządzania gry,
9) termin rozpoczęcia i zakończenia sprzedaży losów lub kartonów,
10) cel społecznie użyteczny, w szczególności dobroczynny, na który zostanie
przeznaczony dochód z gry,
11) sposób ogłaszania wyników,
12) miejsce wydawania wygranych,
13) tryb składania i rozpatrywania reklamacji,
14) termin przedawnienia roszczeń,
15) jeżeli urządzaną grą jest:
a) loteria fantowa - liczbę i rodzaj fantów przeznaczonych na nagrody oraz
procentowe określenie wartości fantów w stosunku do łącznej ceny przewidzianych
do sprzedaży losów,
b) bingo fantowe - liczbę i rodzaj fantów oraz procentowe określenie ich
wartości w stosunku do łącznej ceny przeznaczonych do sprzedaży kartonów.
2. Wartość fantów w loterii fantowej nie może być niższa niż 30% łącznej ceny
losów przeznaczonych do sprzedaży, a fantów w bingo fantowym niższa niż 40%
łącznej ceny kartonów przeznaczonych do sprzedaży.
§ 8. Regulamin loterii promocyjnej określa:
1) nazwę loterii promocyjnej,
2) nazwę podmiotu urządzającego loterię promocyjną,
3) nazwę organu wydającego zezwolenie,
4) zasady prowadzenia loterii promocyjnej,
5) obszar, na którym będzie urządzana loteria promocyjna,
6) czas trwania loterii promocyjnej,
7) planowaną liczbę towarów lub usług, których nabycie uprawnia do udziału w
loterii promocyjnej,
8) sposób prowadzenia loterii promocyjnej, w szczególności sposób i termin
realizacji wygranych,
9) sposób zapewnienia prawidłowości urządzania loterii promocyjnej,
10) termin rozpoczęcia i zakończenia sprzedaży towarów lub innych dowodów
udziału w loterii promocyjnej,
11) sposób ogłaszania wyników,
12) miejsce wydawania wygranych,
13) tryb składania i rozpatrywania reklamacji,
14) termin przedawnienia roszczeń,
15) miejsce losowania nagród,
16) wartość puli nagród.
§ 9. Uprawnienia przewidziane w art. 52 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca
1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993
r. Nr 28, poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i
Nr 132, poz. 621), zwanej dalej "ustawą", przysługują odpowiednio izbom
skarbowym udzielającym zezwoleń na urządzanie gier, o których mowa w § 1 ust. 1.
Rozdział 2
Świadectwa zawodowe
§ 10. 1. Do uzyskania świadectwa zawodowego są obowiązane osoby:
1) nadzorujące, kontrolujące i koordynujące pracę podległych im osób
bezpośrednio prowadzących grę, w szczególności: dyrektorzy ośrodków gier,
oddziałów oraz ich zastępcy, kierownicy i ich zastępcy, nadzorujący loterie
fantowe, gry bingo fantowe i loterie promocyjne, inspektorzy, kasjerzy stołu,
2) bezpośrednio prowadzące grę, w szczególności: krupierzy, osoby obsługujące
urządzenia do gier (z wyłączeniem pracowników obsługi technicznej), przyjmujący
zakłady wzajemne, prowadzący kolektury gier liczbowych.
2. Przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy osób sprzedających losy loterii pieniężnych
i fantowych, kuponów gry bingo pieniężne i fantowe oraz dowodów udziału w
loterii promocyjnej.
§ 11. 1. Z wnioskiem o wydanie świadectwa zawodowego dla swoich pracowników
występuje podmiot prowadzący działalność w zakresie gier losowych i zakładów
wzajemnych.
2. Wniosek o wydanie świadectwa zawodowego powinien zawierać:
1) oznaczenie wnioskodawcy,
2) dane kandydata: imię, nazwisko, datę i miejsce urodzenia oraz miejsce
zamieszkania,
3) oznaczenie stanowiska i zakresu uprawnień zawodowych, o które ubiega się
kandydat,
4) zaświadczenie o niekaralności,
5) cechy (seria i numer) dokumentu tożsamości (dowód osobisty lub paszport)
kandydata.
3. Podmioty składające wniosek o wydanie świadectwa zawodowego dla swoich
pracowników przedstawiają również kopię zezwolenia na prowadzenie działalności i
regulamin prowadzonych gier.
§ 12. 1. Egzamin odbywa się przed komisją egzaminacyjną, złożoną z 3 osób, w tym
przewodniczącego, wyznaczoną przez Ministra Finansów.
2. Egzamin odbywa się w terminie wyznaczonym przez Ministra Finansów.
§ 13. Przystąpienie do egzaminu jest możliwe po przedstawieniu dowodu opłaty za
egzamin i dokumentu tożsamości.
§ 14. 1. Egzamin odbywa się w formie ustnej i polega na sprawdzeniu znajomości
przepisów ustawy o grach liczbowych i zakładach wzajemnych, aktów wykonawczych
do tej ustawy oraz odpowiednich regulaminów gier lub zakładów wzajemnych.
2. Z przebiegu egzaminu sporządza się protokół.
§ 15. 1. Osobie, która złożyła egzamin z wynikiem pozytywnym, Minister Finansów
wydaje świadectwo zawodowe.
2. Wzór świadectwa zawodowego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 16. 1. Świadectwo zawodowe uprawnia do zajmowania określonego w nim stanowiska
i wykonywania uprawnień z niego wynikających.
2. Świadectwo zawodowe wydaje się na czas określony.
§ 17. 1. Na wniosek podmiotu określonego w § 11 ust. 1 Minister Finansów może
wydać zaświadczenie o uznaniu za ważne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
świadectwa wydanego przez właściwą władzę innego państwa bądź przez
wyspecjalizowaną organizację prowadzącą szkolenie w zakresie gier losowych i
zakładów wzajemnych.
2. Do zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy §
15 ust. 1 i § 16.
3. Wzór zaświadczenia określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 18. Minister Finansów prowadzi ewidencję wydawanych świadectw zawodowych i
zaświadczeń.
Rozdział 3
Opłaty
§ 19. 1. Opłata za zezwolenie na urządzanie gier losowych lub zakładów
wzajemnych wynosi:
1) za zezwolenie na urządzanie gier losowych w kasynie gry - 150 000 zł,
2) za zezwolenie na urządzanie gier w automatach losowych - 30 000 zł,
3) za zezwolenie na urządzanie gry bingo pieniężne - 60 000 zł,
4) za zezwolenie na urządzanie loterii fantowej lub gry bingo fantowe - 1 000
zł, a gdy zezwolenie dotyczy obszaru nie więcej niż czterech sąsiadujących ze
sobą województw - 500 zł,
5) za zezwolenie na urządzanie zakładów wzajemnych - 10 000 zł oraz dodatkowo za
każdy punkt przyjmowania zakładów wzajemnych - 100 zł,
6) za zezwolenie na urządzanie loterii promocyjnej - 10% wartości puli nagród,
jednakże nie mniej niż 500 zł.
2. Stawki opłat określone w ust. 1 pkt 2 mają zastosowanie do zezwoleń
wydawanych na okres 3 lat; w razie wydania zezwolenia na okres dłuższy, stawki
ulegają proporcjonalnemu zwiększeniu.
§ 20. 1. Opłata za złożenie egzaminu dla poszczególnych stanowisk wynosi:
1) dyrektor i zastępcy dyrektora - 750 zł,
2) kierownik i zastępca kierownika - 700 zł,
3) inspektor - 600 zł,
4) kasjer stołu - 500 zł,
5) osoba bezpośrednio prowadząca grę, jak krupier, obsługujący urządzenia do
gier (z wyłączeniem pracowników obsługi technicznej), przyjmujący zakłady
wzajemne - 200 zł,
6) osoba nadzorująca urządzanie loterii fantowej, bingo fantowego lub loterii
promocyjnej - 500 zł,
7) inne, nie wymienione w pkt 1-6 - 1 000 zł.
2. Opłata za wydanie świadectwa zawodowego, o którym mowa w § 15, wynosi 100 zł.
3. Opłata za wydanie zaświadczenia, o którym mowa w § 17, wynosi 100 zł.
Rozdział 4
Szczegółowe warunki dokonywania zabezpieczeń finansowych
§ 21. 1. Zabezpieczenia finansowe, o których mowa w art. 38 ust. 1 i 2 ustawy,
mogą polegać na:
1) zawarciu umowy ubezpieczenia z instytucją ubezpieczeniową,
2) uzyskaniu gwarancji bankowej,
3) złożeniu właściwej kwoty i jej zablokowaniu na rachunku w banku
zaakceptowanym przez Ministra Finansów,
4) ustanowieniu hipoteki na nieruchomości.
2. Za zgodą Ministra Finansów mogą być łączone różne formy zabezpieczeń.
3. Termin wygaśnięcia umowy ubezpieczenia lub gwarancji bankowej nie może być
krótszy niż 60 dni po upływie dnia, w którym zezwolenie na urządzanie gier
losowych i zakładów wzajemnych wygasa.
§ 22. W przypadku złożenia zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w § 21 ust.
1 pkt 1, konieczna jest, po wyrażeniu zgody zakładu ubezpieczeń, cesja praw na
rzecz Skarbu Państwa.
§ 23. Gwarancja bankowa udzielana jest na rzecz Skarbu Państwa.
§ 24. W przypadku zawarcia umowy ubezpieczenia, o której mowa w § 21 ust. 1 pkt
1, ubezpieczony obowiązany jest do przeniesienia praw wynikających z polisy
ubezpieczeniowej na rzecz Skarbu Państwa.
§ 25. 1. W celu złożenia zabezpieczenia finansowego, o którym mowa § 21 ust. 1
pkt 4, należy przedłożyć Ministrowi Finansów:
1) aktualny wyciąg z księgi wieczystej nieruchomości,
2) aktualną wycenę nieruchomości, dokonaną przez biegłego posiadającego
uprawnienia w zakresie szacowania nieruchomości,
3) odpis aktu notarialnego o ustanowieniu hipoteki na rzecz Skarbu Państwa.
2. Budowla na nieruchomości, na której została ustanowiona hipoteka, musi być
ubezpieczona. Przepis § 22 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 5
Zasady organizowania konkursu podmiotów ubiegających się o zezwolenie na
urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych i zakładów
wzajemnych
§ 26. 1. Gdy o jedno zezwolenie na urządzanie i prowadzenie działalności w
zakresie gier losowych i zakładów wzajemnych ubiega się więcej niż jeden
podmiot, Minister Finansów przekazuje podmiotom, o których mowa w art. 24 ust. 2
ustawy, decyzję o przeprowadzeniu konkursu ofert, określającą:
1) przedmiot konkursu ofert (w szczególności zakres przyszłego zezwolenia),
2) listę podmiotów ubiegających się o zezwolenie będące przedmiotem konkursu
ofert,
3) wymaganą treść ofert,
4) miejsce i terminy:
a) zgłaszania zainteresowania udziałem w konkursie ofert,
b) składania ofert,
c) otwarcia ofert,
d) rozstrzygnięcia konkursu ofert,
e) ogłoszenia wyników konkursu,
5) kryteria i sposób oceny ofert, określające warunki uznania oferty za
najkorzystniejszą.
2. Oferty powinny być składane w zamkniętych, zalakowanych kopertach.
§ 27. 1. Konkurs ofert przeprowadza komisja konkursowa powołana przez Ministra
Finansów.
2. Komisja uchwala regulamin swojej pracy i wykonuje swoje czynności na
posiedzeniach.
3. Oferenci mogą być obecni przy otwarciu ofert.
4. Ofertę odrzuca się, jeżeli nie spełnia wymagań, o których mowa w § 26 ust. 1
pkt 3.
§ 28. 1. Komisja, o której mowa w § 27 ust. 1, wybiera najkorzystniejszą ofertę,
stosując wyłącznie kryteria oceny, o których mowa w § 26 ust. 1 pkt 5.
2. Przewodniczący komisji, o której mowa w § 27 ust. 1, przekazuje Ministrowi
Finansów podpisany przez siebie protokół postępowania konkursowego.
3. Komisja niezwłocznie zawiadamia oferentów o wyniku konkursu.
§ 29. Zezwolenie, o którym mowa w art. 24 ust. 1 ustawy, otrzymuje podmiot,
którego oferta została uznana za najkorzystniejszą.
Rozdział 6
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 30. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 30 czerwca 1993 r. w
sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o grach losowych i zakładach
wzajemnych (Dz. U. Nr 64, poz. 307 i z 1994 r. Nr 136, poz. 706).
§ 31. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 stycznia 1997 r. (poz.
68)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 31 stycznia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za
wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym
odbywającym służbę zastępczą.
(Dz. U. Nr 12, poz. 69)
Na podstawie art. 193 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr
40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz.
44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza
się, co następuje:
§ 1. 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20 marca
1992 r. w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie
oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą
(Dz. U. Nr 31, poz. 133, Nr 52, poz. 241, Nr 62, poz. 308, Nr 78, poz. 399 i Nr
100, poz. 504, z 1993 r. Nr 59, poz. 277, Nr 83, poz. 391 i Nr 99, poz. 453, z
1994 r. Nr 12, poz. 45, Nr 33, poz. 124, Nr 88, poz. 411, Nr 99, poz. 481, Nr
138, poz. 738 i Nr 140, poz. 795, z 1995 r. Nr 19, poz. 96, Nr 47, poz. 247, Nr
85, poz. 431 i Nr 136, poz. 675 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 111, Nr 56, poz. 255
i Nr 105, poz. 487) w § 1 w ust. 1 wyrazy "6,13 zł" zastępuje się wyrazami "6,42
zł".
2. Świadczenie w wysokości ustalonej w ust. 1 przysługuje od dnia 1 stycznia
1997 r.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 11 lutego 1997 r.
w sprawie utworzenia stałych komitetów Rady Ministrów.
(Dz. U. Nr 13, poz. 70)
Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i
trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106,
poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Tworzy się, jako organy pomocnicze i opiniodawcze Rady Ministrów,
następujące stałe komitety Rady Ministrów:
1) Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów, w skład którego wchodzą:
a) Minister Finansów,
b) Minister Gospodarki,
c) Minister Łączności,
d) Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa,
e) Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej,
2) Komitet Rozwoju Regionalnego Rady Ministrów, w skład którego wchodzą:
a) Minister Łączności,
b) Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa,
c) Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej,
d) Minister Transportu i Gospodarki Morskiej,
e) Prezes Rządowego Centrum Studiów Strategicznych,
3) Komitet Społeczno-Polityczny Rady Ministrów, w skład którego wchodzą:
a) Minister Edukacji Narodowej,
b) Minister Kultury i Sztuki,
c) Minister Pracy i Polityki Socjalnej,
d) Minister Sprawiedliwości,
e) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji,
f) Minister Zdrowia i Opieki Społecznej,
g) Prezes Rządowego Centrum Studiów Strategicznych,
4) Komitet Spraw Obronnych Rady Ministrów, w skład którego wchodzą:
a) Minister Gospodarki,
b) Minister Obrony Narodowej,
c) Minister Skarbu Państwa,
d) Minister Spraw Zagranicznych,
e) Przewodniczący Komitetu Badań Naukowych.
2. W razie powołania ministra do wypełniania zadań wyznaczonych przez Prezesa
Rady Ministrów, Prezes Rady Ministrów może włączyć tego ministra do składu
stałego komitetu odpowiednio do zakresu zadań ministra.
3. Prezes Rady Ministrów:
1) może wskazać inne osoby niż wymienione w ust. 1, które będą stale
uczestniczyły w pracach stałego komitetu,
2) może wyznaczyć sekretarza stanu lub podsekretarza stanu w Kancelarii Prezesa
Rady Ministrów, który będzie reprezentował Prezesa Rady Ministrów w pracach
stałego komitetu.
4. Przewodniczący komitetu może zapraszać do udziału w pracach stałego komitetu
również inne osoby nie wymienione w ust. 1.
§ 2. 1. Przewodniczących stałych komitetów Rady Ministrów powołuje i odwołuje
Prezes Rady Ministrów spośród członków komitetu.
2. Wiceprzewodniczących stałych komitetów Rady Ministrów powołuje i odwołuje
Prezes Rady Ministrów spośród członków komitetu, na wniosek przewodniczącego
komitetu.
3. Funkcje sekretarza stałego komitetu pełni wyznaczony przez przewodniczącego
komitetu urzędnik zatrudniony w komórce organizacyjnej Kancelarii Prezesa Rady
Ministrów, która sprawuje obsługę tego komitetu.
§ 3. Celem działania stałych komitetów Rady Ministrów jest uzgadnianie
stanowiska członków Rady Ministrów, inicjowanie i przygotowywanie rozstrzygnięć
oraz analizowanie sytuacji w poszczególnych dziedzinach polityki Rządu.
§ 4. Dziedziną działania Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów są:
1) sprawy projektów aktów normatywnych i projektów programów oraz analiz i
sprawozdań dotyczących polityki gospodarczej państwa, w tym szczególnie:
a) planowania i realizacji dochodów i wydatków budżetu państwa,
b) zasad rozwoju gospodarczego kraju,
c) zasad rozwoju rynku finansowego, infrastruktury technicznej gospodarki,
d) zmian strukturalnych i przekształceń własnościowych,
e) zasad polityki ochrony środowiska i ekorozwoju,
f) międzynarodowej współpracy gospodarczej oraz zaangażowania kapitału
zagranicznego,
g) zasad kształtowania i realizacji polityki mieszkaniowej państwa,
h) prognoz koniunktury gospodarczej,
2) inne sprawy zlecone przez Radę Ministrów i Prezesa Rady Ministrów.
§ 5. Dziedziną działania Komitetu Rozwoju Regionalnego Rady Ministrów są:
1) sprawy projektów aktów normatywnych i projektów programów oraz analiz i
sprawozdań dotyczących polityki regionalnej i przestrzennej państwa, w tym
szczególnie:
a) instrumentów rozwoju regionalnego Polski,
b) kryteriów alokacji środków budżetu państwa, przeznaczonych na wspieranie
rozwoju regionalnego,
c) kształtowania obszarów wiejskich i strukturalnych przeobrażeń wsi,
d) opiniowania zasad kształtowania finansów komunalnych i ich realizacji z
budżetu państwa,
e) kształtowania oraz rozwijania współpracy regionalnej i transgranicznej,
2) inne sprawy zlecone przez Radę Ministrów i Prezesa Rady Ministrów.
§ 6. Dziedziną działania Komitetu Społeczno-Politycznego Rady Ministrów są:
1) sprawy projektów aktów normatywnych i projektów programów oraz analiz i
sprawozdań dotyczących zagadnień społeczno-politycznych, w tym szczególnie:
a) przestrzegania praw człowieka i obywatela, praworządności i stanu
bezpieczeństwa obywateli,
b) umacniania więzi z Polonią i wychodźstwem, wymiany młodzieży, wymiany
informacji, tworzenia sprzyjających warunków dla mniejszości narodowych i
etnicznych żyjących w Polsce,
c) polityki socjalnej, ograniczania skutków bezrobocia, bezpieczeństwa i ochrony
warunków pracy, oświaty, nauki, szkolnictwa wyższego, kultury, zdrowia i opieki
społecznej, wypoczynku i sportu, ochrony środowiska,
d) warunków i zasad współpracy Rządu i innych organów administracji rządowej ze
związkami zawodowymi, organizacjami samorządu zawodowego i stowarzyszeniami,
e) stosunków państwa z Kościołem Katolickim oraz z innymi kościołami i związkami
wyznaniowymi,
f) społecznych aspektów działalności środków masowej komunikacji i systemu
telekomunikacyjnego państwa,
2) inne sprawy zlecone przez Radę Ministrów i Prezesa Rady Ministrów.
§ 7. Dziedziną działania Komitetu Spraw Obronnych Rady Ministrów są:
1) sprawy projektów aktów normatywnych i projektów programów oraz analiz i
sprawozdań dotyczących zewnętrznego i wewnętrznego bezpieczeństwa państwa, w tym
szczególnie:
a) systemu obronnego państwa oraz ekonomiczno-społecznych podstaw jego
funkcjonowania,
b) przemysłu zbrojeniowego, obrotu uzbrojeniem i sprzętem specjalnym, badań
naukowych i prac badawczo-rozwojowych prowadzonych na potrzeby obronności i
bezpieczeństwa państwa, przygotowań mobilizacyjnych w gospodarce narodowej,
tworzenia i gospodarowania rezerwami państwowymi oraz utrzymywania zdolności
produkcyjnych i remontowych w gospodarce narodowej na potrzeby obrony państwa,
c) uwzględniania wymogów bezpieczeństwa państwa w planowaniu przestrzennym i
rozbudowie infrastruktury gospodarczej, w tym transportu i łączności,
d) nadzwyczajnych zagrożeń środowiska i innych sytuacji kryzysowych, a także
koncepcji działań zmierzających do likwidacji tych zagrożeń i sytuacji oraz
usunięcia ich skutków,
2) inne sprawy zlecone przez Radę Ministrów i Prezesa Rady Ministrów.
§ 8. W toku wykonywania zadań wynikających z § 4-7 stałe komitety Rady Ministrów
współdziałają z ministrami i innymi organami nie reprezentowanymi w składzie
tych komitetów.
§ 9. 1. Tryb działania stałych komitetów Rady Ministrów, przygotowywania
dokumentów przedstawianych tym organom oraz zwoływania i odbywania ich posiedzeń
określa regulamin pracy Rady Ministrów.
2. W razie uznania przez przewodniczącego stałego komitetu, że sprawa wniesiona
pod obrady komitetu nie wymaga zajęcia stanowiska przez komitet w pełnym
składzie, może on spośród członków komitetu utworzyć zespół i powierzyć mu
rozpatrzenie tej sprawy w trybie określonym w regulaminie pracy Rady Ministrów.
§ 10. 1. W celu realizacji swoich zadań stałe komitety Rady Ministrów oraz ich
przewodniczący mogą określać sposoby i terminy wykonania prac mających na celu
przygotowanie projektu stanowiska lub decyzji Rady Ministrów albo Prezesa Rady
Ministrów oraz wskazywać organy odpowiedzialne za ich wykonanie.
2. Stały komitet Rady Ministrów może powoływać zespoły robocze lub ekspertów do
opracowania analiz, prognoz, ekspertyz oraz koncepcji i projektów rozwiązań
programowych.
3. Stałe komitety Rady Ministrów składają Radzie Ministrów roczne sprawozdania
ze swej działalności.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 5 lutego 1997 r.
w sprawie podatku akcyzowego.
(Dz. U. Nr 13, poz. 71)
Na podstawie art. 6 ust. 10 pkt 2, art. 32 ust. 5, art. 35 ust. 4, art. 36 ust.
5, art. 37 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 oraz art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia
1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11,
poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995
r. Nr 44, poz. 231, Nr 142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się tabele stawek podatku akcyzowego, stanowiące załączniki nr 1 i 2
do rozporządzenia, dla wyrobów akcyzowych produkowanych w kraju oraz
importowanych, wymienionych w pozycjach 3-12, 14-16, 18 i 20 załącznika nr 6 do
ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku
akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r.
Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231, Nr 142, poz. 702 i 703 oraz z 1996
r. Nr 137, poz. 640), zwanej dalej "ustawą".
§ 2. 1. Podatek akcyzowy od nadmiernych ubytków i zawinionych niedoborów wpłaca
się w przypadku wystąpienia tych ubytków i niedoborów w czasie produkcji,
magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu spirytusu i wyrobów spirytusowych
(SWW:244), wyrobów winiarskich (SWW:247) oraz piwa (SWW:2483).
2. Przepis ust. 1 stosuje się w przypadku stwierdzenia nadmiernych ubytków i
zawinionych niedoborów:
1) przed powstaniem obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym,
2) w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu spirytusu
nabytego po cenie niższej od określonej w odrębnych przepisach najwyższej
urzędowej ceny zbytu.
3. Do nadmiernych ubytków i zawinionych niedoborów stosuje się najwyższą stawkę
podatku akcyzowego, ustaloną dla wyrobu akcyzowego wytworzonego przez
producenta, u którego powstały te ubytki lub niedobory.
4. Do nadmiernych ubytków lub niedoborów spirytusu nabytego po cenie niższej od
najwyższej ceny urzędowej stosuje się stawkę podatku akcyzowego w wysokości
różnicy między najwyższą ceną urzędową, pomniejszoną o podatek od towarów i
usług, a ceną nabycia pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z zastrzeżeniem
ust. 3.
5. Podatek akcyzowy od nadmiernych ubytków wyrobów winiarskich pomniejsza się o
podatek akcyzowy zawarty w cenach zakupu zużytych do ich wytworzenia wyrobów
winiarskich i podatek akcyzowy pobrany przez urzędy celne od tych surowców.
§ 3. W przypadku gdy producent oddaje wyrób akcyzowy w odpłatne użytkowanie,
obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym powstaje nie później niż w dniu
opuszczenia przez wyrób terenu zakładu, w którym został wyprodukowany.
§ 4. Przy sprzedaży paliw do silników przesyłanych do odbiorcy rurociągiem za
datę opuszczenia terenu zakładu, w którym zostały wyprodukowane, przyjmuje się
datę odbioru paliw potwierdzoną pisemnym protokołem komisyjnego przyjęcia paliwa
przez odbiorcę.
§ 5. 1. Zwalnia się od podatku akcyzowego:
1) opakowania z tworzyw sztucznych dla środków farmaceutycznych i materiałów
medycznych dopuszczonych do obrotu na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia
10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych,
aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z
1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496),
2) opakowania z tworzyw sztucznych produkowane przez zakłady pracy chronionej,
3) odzież futrzaną i inne wyroby futrzarskie wytworzone z wyprawionych skór
zwierząt szlachetnych, zakupionych po cenach zawierających podatek akcyzowy lub
od których podatek ten został pobrany przez urząd celny,
4) rozlew piwa zakupionego po cenach zawierających podatek akcyzowy lub od
którego podatek ten został pobrany przez urząd celny,
5) rozlew importowanych wódek gatunkowych, od których podatek ten został pobrany
przez urząd celny,
6) wyroby akcyzowe sprzedawane do wolnych obszarów celnych umiejscowionych na
terenie lotniczego, morskiego lub rzecznego przejścia granicznego, z
przeznaczeniem do odprzedaży podróżnym.
2. Podatnicy, którzy przed sprzedażą wyrobów winiarskich:
1) dokonują ich rozlewu,
2) poddają je leżakowaniu, kupażowaniu, tzn. mieszaniu win w celu osiągnięcia
właściwych efektów barwy, smaku i aromatu, dosładzaniu, doprawianiu nalewką
ziołową, nasycaniu dwutlenkiem węgla, podbarwianiu karmelem, doalkoholizowaniu
lub maderyzacji, tzn. przyśpieszeniu procesu dojrzewania wina przez zastosowanie
oddziaływania termicznego, mogą obniżyć podatek akcyzowy należny od sprzedaży
tych wyrobów o podatek akcyzowy od wyrobów i surowców winiarskich zużytych do
ich wytworzenia, zawarty w cenach zakupu, a także pobrany przez urzędy celne.
3. W przypadku sprzedaży wyrobów wymienionych w poz. 7 załącznika nr 1 do
rozporządzenia, podatek akcyzowy należny od tych wyrobów obniża się o podatek
akcyzowy zawarty w cenach zakupu zużytych do ich wytwarzania materiałów
zaliczanych według Systematycznego wykazu wyrobów do grupy 1324-4, -5, -9 oraz
podatek akcyzowy pobrany przez urzędy celne od tych materiałów.
4. Podatek akcyzowy należny od sprzedaży soli (SWW:1212) obniża się o podatek
akcyzowy zawarty w cenach zakupu zużytych do jej wytwarzania surowców oraz
podatek akcyzowy pobrany przez urzędy celne od tych surowców.
5. W przypadku sprzedaży paliw silnikowych wytwarzanych z komponentów
uzyskiwanych z przerobu ropy naftowej oraz organicznych związków tlenowych, a
także wytwarzanych w drodze mieszania i przeklasyfikowania produktów naftowych,
należny podatek akcyzowy obniża się o podatek akcyzowy zapłacony przy nabyciu
lub imporcie komponentów przeznaczonych do wytworzenia tych paliw.
6. Podatnicy sprzedający oleje napędowe do silników szybkoobrotowych, wytwarzane
z udziałem komponentów uzyskiwanych z regeneracji zużytych olejów smarowych, w
których udział komponentów uzyskanych z regeneracji w produkcie gotowym wynosi
minimum 10%, mogą zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i
2 ustawy, o kwotę podatku akcyzowego zawartego w cenach zakupu oraz o kwotę
podatku akcyzowego pobranego przez urzędy celne od nabytych wyrobów służących do
produkcji tych olejów.
§ 6. Podatek akcyzowy należny od sprzedaży wódek gatunkowych obniża się o
podatek akcyzowy pobrany przez urzędy celne od napojów alkoholowych otrzymanych
przez destylację wina z winogron lub wytłoków z winogron oraz złożonych
preparatów i koncentratów alkoholowych, zakupionych z przeznaczeniem do
produkcji tych wódek.
§ 7. 1. Zwalnia się od podatku akcyzowego opakowania z tworzyw sztucznych
wytwarzane w całości z następujących surowców:
1) polietylenu (PE) i polipropylenu (PP) - w części odpowiadającej 90%,
2) poliwęglanu (PC), polistyrenu (PS), politereftalanu etylenu (PET) - w części
odpowiadającej 80%
kwoty podatku obliczonego według stawek określonych w załącznikach do
rozporządzenia.
2. Zwolnienia od podatku akcyzowego dla opakowań z tworzyw sztucznych
importowanych stosuje się w przypadku, gdy importer przedstawi w urzędzie celnym
dokument stwierdzający, że opakowania te zostały wytworzone z surowców
wymienionych w ust. 1.
§ 8. Stawki podatku akcyzowego określone w poz. 13 pkt 1 i 2 załącznika nr 1 do
rozporządzenia obniża się o:
1) 0,11 zł/l przy sprzedaży piwa w ilości do 20 000 hl w każdym roku podatkowym,
2) 0,06 zł/l przy sprzedaży piwa w ilości powyżej 20 000 hl do 200 000 hl w
każdym roku podatkowym,
3) 0,10 zł/l przy sprzedaży piwa w pojemnikach cylindrycznych ze stali
nierdzewnej wykonanych według norm "EURO" lub "DIN" z wbudowanym zaworem typu
"Fiting" (lub innym), dostosowanych do sterylnego mycia i napełniania,
przeznaczonych do bezpośredniej dystrybucji piwa kuflowego.
§ 9. W przypadku:
1) zlecenia wykonania wyrobu akcyzowego, podatnikiem podatku akcyzowego jest
zleceniobiorca; jeżeli stawka podatku akcyzowego została wyrażona w formie
procentowej, zleceniobiorca oblicza podatek akcyzowy od wartości wyrobu
akcyzowego, obliczonej na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej
miejscowości lub na danym rynku w dniu wykonania świadczenia, zmniejszonych o
podatek od towarów i usług,
2) ustalenia, na podstawie odrębnych przepisów, stawek podatku akcyzowego od
spirytusu w formie różnicy cen lub jej części, podatnikiem jest podmiot, u
którego różnice te powstały,
3) gdy producent opakowań z tworzyw sztucznych zużywa je do pakowania
(rozlewania) wyrobów gotowych, obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym powstaje
w momentach określonych w art. 6 ust. 1 i 4 ustawy,
4) import towarów w opakowaniach z tworzyw sztucznych, wymienionych w poz. 24
załącznika nr 2 do rozporządzenia, podatek akcyzowy od tych opakowań jest
płacony według zasad i w terminach określonych w art. 11 i 12 ustawy.
§ 10. 1. Podatnikami podatku akcyzowego są również osoby fizyczne, jednostki
organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby prawne:
1) wytwarzające paliwa silnikowe w drodze mieszania i przeklasyfikowania
produktów naftowych,
2) dokonujące uszlachetniania soli (SWW:1212) w procesach dosuszania,
oczyszczania, jodowania i wzbogacania,
3) wykonujące czynności polegające na powiększaniu wartości użytkowej wyrobów
zaliczanych według Systematycznego wykazu wyrobów do grupy 1324-4, -5, -9,
4) dokonujące rozlewu wyrobów winiarskich, a także podmioty, które poddają te
wyroby leżakowaniu, kupażowaniu, tzn. mieszaniu win w celu osiągnięcia
właściwych efektów barwy, smaku i aromatu, dosładzaniu, doprawianiu nalewką
ziołową, nasycaniu dwutlenkiem węgla, podbarwianiu karmelem, doalkoholizowaniu
lub maderyzacji, tzn. przyspieszeniu procesu dojrzewania wina przez zastosowanie
oddziaływania termicznego,
5) posiadające importowane wyroby akcyzowe, od których nie pobrano podatku
akcyzowego.
2. obowiązek podatkowy dla podatników, o których mowa w ust. 1 pkt 5, powstaje z
chwilą nabycia wyrobów podlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.
3. W przypadku gdy stawka podatku została wyrażona w formie procentowej,
podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 5, obliczają podatek od wartości wyrobu
akcyzowego, obliczonej na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej
miejscowości lub na danym rynku w dniu nabycia wyrobu.
4. Przepisów ust. 1 pkt 5 i ust. 2 i 3 nie stosuje się do osób fizycznych
nabywających wyroby akcyzowe na własne cele konsumpcyjne.
§ 11. Podatnikami podatku akcyzowego są również organy likwidacyjne, wymienione
w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 8 marca 1967 r. w sprawie zbywania
niektórych ruchomości stanowiących własność Państwa lub podlegających sprzedaży
przez organy administracji państwowej na podstawie przepisów szczególnych (Dz.
U. Nr 9, poz. 41 i z 1984 r. Nr 14, poz. 61); organy te uiszczają podatek
akcyzowy według stawek właściwych dla sprzedaży poszczególnych wyrobów
akcyzowych, z tym że w przypadku sprzedaży wyrobów spirytusowych i spirytusu
stosuje się stawkę właściwą dla spirytusu butelkowanego.
§ 12. W przypadku gdy podatnik dokonuje sprzedaży oleju napędowego do silników
szybkoobrotowych armatorom rybołówstwa morskiego według zasad określonych
odrębnie przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, podatnik ten może
zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę
475,00 zł/t.
§ 13. 1. W przypadku gdy eksportowany wyrób akcyzowy został nabyty po cenach
zawierających podatek akcyzowy, kwota tego podatku u eksportera zwiększa podatek
naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy; dotyczy to również podatku
akcyzowego zawartego w cenach surowców i materiałów zużytych do wytworzenia
wyeksportowanych towarów.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku eksportu wyrobu
akcyzowego, od którego podatek akcyzowy został pobrany przez urząd celny.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą eksportu wyrobów akcyzowych oznaczonych
znakami skarbowymi akcyzy.
§ 14. Podatnicy nabywający paliwo lotnicze mogą zwiększyć podatek naliczony, o
którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę podatku akcyzowego zawartego w
cenach zakupu oraz o kwotę podatku akcyzowego pobranego przez urzędy celne od
paliw zużytych do napędu silników stosowanych w środkach transportu lotniczego.
§ 15. Podatnicy nabywający wyroby wymienione w poz. 6 załącznika nr 1 do
rozporządzenia z przeznaczeniem do ich chemicznego przerobu mogą zwiększyć
podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę podatku
akcyzowego zawartego w cenach tych wyrobów.
§ 16. Podatnicy importujący wyroby akcyzowe, wymienione w poz. 1 załącznika nr 6
do ustawy, z przeznaczeniem do ich chemicznego przerobu w procesie pirolizy,
mogą zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o
kwotę podatku akcyzowego pobranego przez urzędy celne.
§ 17. 1. W przypadku gdy wyrób akcyzowy jest sprzedawany podróżnym na
pasażerskich statkach pełnomorskich, promach pasażersko-samochodowych i w
samolotach obsługujących linie międzynarodowe, kwota podatku akcyzowego zwiększa
podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wyrobów akcyzowych, podawanych
pasażerom statków pełnomorskich, promów pasażersko-samochodowych i samolotów,
obsługujących linie międzynarodowe.
§ 18. Podatnicy uiszczają podatek akcyzowy od wyrobów wytwarzanych w kraju za
okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w
którym powstał obowiązek zapłaty podatku, na rachunek właściwego urzędu
skarbowego, z zastrzeżeniem § 19, 20 i 21.
§ 19. 1. Podatnicy wytwarzający wyroby akcyzowe określone w poz. 1, 13, 15 i 17
załącznika nr 6 do ustawy uiszczają podatek akcyzowy:
1) wstępnie - za okresy dzienne,
2) za okresy miesięczne.
2. Wpłaty dzienne, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są dokonywane przy
zastosowaniu procentowej stawki obliczonej według następującego wzoru (z
dokładnością do 0,01%):
gdzie:
PA - oznacza kwotę należnego podatku akcyzowego z miesiąca poprzedzającego
ostatni miesiąc rozliczeniowy, obliczoną według obowiązujących stawek podatku
akcyzowego,
Ws - oznacza wartość sprzedaży wyrobów akcyzowych, od których płacony jest
podatek akcyzowy, nie zawierającą podatku od towarów i usług z miesiąca
poprzedzającego ostatni miesiąc rozliczeniowy.
3. Przy ustalaniu stawki procentowej, o której mowa w ust. 2, nie uwzględnia się
wyrobów akcyzowych, dla których stawki podatku akcyzowego zostały wyrażone w
formie różnicy cen.
4. Podatek za okresy dzienne stanowi iloczyn wartości sprzedaży w danym dniu
wyrobów akcyzowych, od których płacony jest podatek akcyzowy, pomniejszonej o
należny podatek od towarów i usług oraz stawki procentowej, wynikającej ze wzoru
określonego w ust. 2.
5. Wpłaty kwot określonych zgodnie z ust. 4 powinny być dokonywane nie później
niż do 25 dnia, licząc od dnia następującego po dniu opuszczenia przez wyrób
terenu zakładu, w którym został wyprodukowany.
6. Podatek akcyzowy jest rozliczany ostatecznie za okresy miesięczne w terminie
do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek
podatkowy w tym podatku, z uwzględnieniem wstępnych wpłat dziennych.
§ 20. W przypadku gdy na podstawie odrębnych przepisów podatnicy obowiązani są
do rozliczania podatku akcyzowego od spirytusu w formie różnicy cen, obowiązek
podatkowy powstaje w momencie przekazania spirytusu do przerobu lub zużycia;
przepis § 18 stosuje się odpowiednio.
§ 21. 1. Podatnicy podejmujący działalność w zakresie wytwarzania wyrobów
akcyzowych, o których mowa w § 19 ust. 1, rozliczają podatek akcyzowy za okres
dwóch miesięcy kalendarzowych od dokonania pierwszej czynności podlegającej
opodatkowaniu wyłącznie za okresy miesięczne. Obowiązek dokonywania wstępnych
wpłat dziennych powstaje w pierwszym dniu trzeciego miesiąca kalendarzowego od
dokonania po raz pierwszy czynności podlegającej opodatkowaniu.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku wznowienia wytwarzania
wyrobów akcyzowych, o których mowa w § 19 ust. 1, zawieszonego na okres dłuższy
niż trzy miesiące.
§ 22. Wpłaty dzienne, o których mowa w § 19 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, zmniejszane
są o kwotę zaliczki na podatek akcyzowy, wpłaconej na nabycie banderol
podatkowych stosowanych na podstawie odrębnych przepisów. Jeżeli kwota zaliczki
została zwrócona podatnikowi przez urząd skarbowy, kwota ta zwiększa podatek
akcyzowy należny za miesiąc, w którym dokonano zwrotu.
§ 23. 1. Podatek akcyzowy należny od sprzedaży wyrobów winiarskich obniża się o
kwotę zaliczki na podatek akcyzowy wpłaconej na nabycie banderol, o których mowa
w § 22, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przypadku gdy różnica między kwotą należnego podatku akcyzowego od
sprzedaży wyrobów winiarskich i kwotą zaliczek na nabycie banderol stanowi kwotę
ujemną, kwota ta zwiększa podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2
ustawy.
3. Przepis ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio przy nabyciu banderol
legalizacyjnych przez podatników, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 4.
4. Przepisy § 22 stosuje się odpowiednio.
§ 24. Na żądanie nabywcy podatnik podatku akcyzowego jest obowiązany określić w
fakturze kwotę podatku akcyzowego zawartą w wartości sprzedaży towarów
wykazanych w tej fakturze.
§ 25. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1995 r. w
sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 135, poz. 663 i Nr 153, poz. 784, z 1996
r. Nr 41, poz. 178, Nr 58, poz. 265 i Nr 156, poz. 785 oraz z 1997 r. Nr 9, poz.
47).
§ 26. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 17 lutego 1997 r.
Minister Finansów: w. z. H. Wasilewska-Trenkner
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 lutego 1997 r. (poz. 71)
Załącznik nr 1
TABELA STAWEK PODATKU AKCYZOWEGO DLA NIEKTÓRYCH WYROBÓW AKCYZOWYCH PRODUKOWANYCH
W KRAJU
Poz.Symbol Systematycznego wykazu wyrobówNazwa grupy towarów
(towaru)Stawka podatku akcyzowego w % obrotu lub w zł na jednostkę wyrobu
1234
10675-931, -991Broń palna myśliwska, pistolety obronne na naboje gazowe20
20844-9Wyposażenie specjalistyczne obiektów działalności rozrywkowej
osobno nie wymienione:
1) rulety wraz ze stołami do rulety15
2) stoły do gry w karty15
3) automaty hazardowe15
4) maszyny i urządzenia losujące15
5) elektroniczne maszyny i urządzenia do gry15
31021, 1022Samochody osobowe ogólnego przeznaczenia oraz osobowe
specjalizowane:
1) których cena jest wyższa od równowartości 7500 ECU10
2) pozostałewolne od podatku
41055-1Jachty pełnomorskie:
1) których cena jest wyższa od równowartości 2400 ECU20
2) pozostałewolne od podatku
51153Sprzęt elektroniczny powszechnego użytku:
1) odbiorniki telewizyjne z ekranem do odbioru kolorowego, których cena
jest wyższa od równowartości 750 ECU10
2) magnetowidy i odtwarzacze, których cena jest wyższa od równowartości
350 ECU10
3) kamery wideo, których cena jest wyższa od równowartości 600 ECU10
4) zestawy sprzętu elektronicznego składające się z:
a) odbiornika telewizyjnego i magnetowidu lub odtwarzacza, których cena
jest wyższa od równowartości 1 100 ECU10
b) odbiornika telewizyjnego i kamery wideo, których cena jest wyższa od
równowartości 1350 ECU10
c) odbiornika telewizyjnego, magnetowidu lub odtwarzacza i kamery wideo,
których cena jest wyższa od równowartości 1700 ECU10
5) pozostaływolny od podatku
61212Sól:
1) sól warzona zwykła (SWW: 1212-111, -121)15
2) sól warzona jodowana (SWW: 1212-112, -122)7
3) sól kamienna z mikroelementami (SWW: 1212-211)15
4) sól kamienna jodowana (SWW: 1212-212)7
5) pozostaławolna od podatku
71324-4, -5, -9Środki upiększające i wyroby perfumeryjne oraz wyroby
kosmetyczne i perfumeryjne (bez ziołowych) pozostałe20
81364-1, -2Opakowania z tworzyw sztucznych:
1) balony z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-11)0,50 zł/szt.
2) beczki z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-12)5,00 zł/szt.
3) bębny z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-13)6,00 zł/szt.
4) skrzynki z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-14)0,75 zł/szt.
5) kanistry z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-16)0,40 zł/szt.
6) transporterki z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-17)0,75 zł/szt.
7) butelki z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-21):
a) o pojemności do 1,5 l włącznie0,03 zł/szt.
b) o pojemności powyżej 1,5 l0,05 zł/szt.
8) fiolki z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-22)1,00 zł/1000 szt.
9) tuby z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-23)1,00 zł/1000 szt.
10) puszki i pudełka z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-24)0,01 zł/szt.
11) słoje i słoiki z tworzyw sztucznych (SWW: 1364-25)0,02 zł/szt.
12) pozostałewolne od podatku
91829-13Karty do gry, z wyłączeniem kart do gry dla dzieci25
102215-2Skóry futrzane zwierząt szlachetnych wyprawione:
1) norek, lisów, piżmaków, kun, tchórzy, tchórzofretek i fretek20
2) pozostałewolne od podatku
112233, 2234, 2239Odzież futrzana i inne wyroby futrzarskie:
1) ze skór wymienionych w poz. 10 pkt 115
pozostaławolna od podatku
12247Wyroby winiarskie:
1) wina owocowe i owocowo-ziołowe (SWW: 2471)0,74 zł/l
z czego:
napoje alkoholowe typu win i napoje winopochodne-niskoprocentowe na bazie
alkoholu winnego (SWW: 2471-6)0,93 zł/l
2) wina gronowe i gronowo-ziołowe (SWW: 2472)0,92 zł/l
3) miody pitne (SWW: 2473)0,55 zł/l
4) osady winiarskie (SWW: 2474-2, -3)wolne od podatku
132483Piwo:
1) do 11,0° Blg0,62 zł/l
2) do 11,1° Blg0,69 zł/l
3) piwo bezalkoholowe5
142519-7Guma do żucia20
15niezależnie od symbolu SWWŁodzie żaglowe, łodzie z silnikiem i łodzie z
dostosowaniem do silników (drewniane, z tworzyw sztucznych i innych
materiałów), z wyłączeniem łodzi rybackich, roboczych i ratowniczych:
1) których cena jest wyższa od równowartości 2400 ECU15
2) pozostałewolne od podatku
16Wyroby nie wymienione w poz. 1-15wolne od podatku
Objaśnienia:
Za cenę wyrobu, o której mowa w poz. 3, 4, 5 i 15 tabeli, uważa się cenę nie
zawierającą podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego. Podstawą
ustalenia równowartości tej ceny w ECU jest kurs średni ogłoszony przez Narodowy
Bank Polski z dnia sprzedaży wyrobu.
Załącznik nr 2
TABELA STAWEK PODATKU AKCYZOWEGO DLA NIEKTÓRYCH IMPORTOWANYCH TOWARÓW
Poz.Kod PCNNazwa grupy towarów (towaru)Stawka podatku akcyzowego w zł na
jednostkę wyrobu lub w % podstawy opodatkowania*)
1234
11704 10Guma do żucia, również pokryta cukrem25
ex 2106 90 92 0
ex 2106 90 98 0
2ex 2202 90Piwo bezalkoholowe7
32203 00Piwo otrzymywane ze słodu0,69 zł/l
42204Wino ze świeżych winogron, łącznie z winami wzmocnionymi, moszcz
winogronowy inny niż z pozycji 20090,92 zł/l
w tym:
a) w pojemnikach zawierających 2 l lub mniej1,32 zł/l
b) o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.14,00 zł/l
52205Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi0,92 zł/l
w tym:
a) w pojemnikach zawierających 2 l lub mniej1,32 zł/l
b) o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.13,50 zł/l
62206 00Pozostałe napoje fermentowane (np. jabłecznik, moszcz gruszkowy i
miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów
bezalkoholowych nie wymienione ani nie włączone gdzie indziej0,74 zł/l
w tym:
a) w pojemnikach zawierających 2 l lub mniej1,32 zł/l
b) o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 22% obj.14,00 zł/l
72501 00 91 0Sól odpowiednia do spożycia przez ludzi20
83303 00Perfumy i wody toaletowe25
9ex 3304Preparaty do upiększania i makijażu oraz preparaty do pielęgnacji
skóry (z wyjątkiem leków), łącznie z preparatami do opalania, do manicure
i pedicure, z wyłączeniem towarów o symbolu 3304 99 00 025
10ex3506Kleje do rzęs i peruk25
11ex4302Garbowane lub wykończone skóry futerkowe (łącznie z łbami,
ogonami, łapami i innymi kawałkami lub ścinkami), nawet połączone (bez
dodatku z innych materiałów), z wyjątkiem króliczych i zajęczych, z owiec
i jagniąt, z jagniąt astrachańskich, szerokoogonowych karakułowych,
perskich i podobnych jagniąt indyjskich, chińskich, mongolskich lub
tybetańskich, z wydr morskich lub nutrii25
12ex4303Artykuły odzieżowe, dodatki do ubiorów i pozostałe wyroby
futrzarskie - z wyjątkiem wytworzonych ze skór króliczych i zajęczych, z
owiec i jagniąt, z jagniąt astrachańskich, szerokoogonowych karakułowych,
perskich i podobnych jagniąt indyjskich, chińskich, mongolskich lub
tybetańskich, z wydr morskich lub nutrii20
138525 40Kamery video ze stop-klatką oraz pozostałe kamery video
rejestrujące, których wartość celna jest wyższa od równowartości 600 ECU15
14ex8521 10 30 0, ex8521 10 80 0Magnetowidy i odtwarzacze, których wartość
celna jest wyższa od równowartości 350 ECU15
15ex 8528Odbiorniki telewizyjne z ekranem do odbioru kolorowego (barwne),
których wartość celna jest wyższa od równowartości 750 ECU15
16ex8528Zestawy sprzętu elektronicznego:
1) odbiornika telewizyjnego i magnetowidu lub odtwarzacza, jeżeli wartość
celna zestawu jest wyższa od równowartości 1 100 ECU15
2) odbiornika telewizyjnego i kamery video, jeżeli wartość celna zestawu
jest wyższa od równowartości 1350 ECU15
3) odbiornika telewizyjnego, magnetowidu lub odtwarzacza i kamery video,
jeżeli wartość celna jest wyższa od równowartości 1700 ECU15
17ex8703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone
zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702), włącznie z
samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi,
których wartość celna jest wyższa od równowartości 7500 ECU15
18ex8903Jachty i inne jednostki pływające wypoczynkowe lub sportowe,
których wartość celna jest wyższa od równowartości 2400 ECU25
19ex9303Broń myśliwska25
20ex9304 00 00 0Broń gazowa25
21ex9504 40 00 0Karty do gry, z wyłączeniem kart do gry dla dzieci30
22ex9504Wyposażenie specjalistyczne obiektów działalności rozrywkowej:
1) rulety wraz ze stołami do rulety20
2) automaty hazardowe20
3) stoły do gry w karty20
4) maszyny i urządzenia losujące20
5) elektroniczne maszyny i urządzenia do gry20
23niezależnie od kodu PCNKasety zawierające preparaty do upiększania i
makijażu oraz preparaty do pielęgnacji skóry, wymienione w poz. 8 i 925
24niezależnie od kodu PCNOpakowania z tworzyw sztucznych:
1) balony z tworzyw sztucznych0,50 zł/szt.
2) beczki z tworzyw sztucznych5,00 zł/szt.
3) bębny z tworzyw sztucznych6,00 zł/szt.
4) skrzynki z tworzyw sztucznych0,75 zł/szt.
5) kanistry z tworzyw sztucznych0,40 zł/szt.
6) transporterki z tworzyw sztucznych0,75 zł/szt.
7) butelki z tworzyw sztucznych:
a) o pojemności do 1,5 l włącznie0,03 zł/szt.
b) o pojemności powyżej 1,5 l0,05 zł/szt.
8) fiolki z tworzyw sztucznych1,00 zł/1000 szt.
9) tuby z tworzyw sztucznych1,00 zł/1000 szt.
10) puszki i pudełka z tworzyw sztucznych0,01 zł/szt.
11) słoje i słoiki z tworzyw sztucznych0,02 zł/szt.
12) pozostałewolne od podatku
25Pozostałe towary nie wymienione w poz. 1-24wolne od podatku
Objaśnienia:
ex - zamieszczony przy kodzie PCN oznacza, że stawka podatku akcyzowego jest
ustalona tylko dla niektórych towarów objętych danym kodem, określonych w
kolumnie 3.
*) - określonej w art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127
i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231, Nr
142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 10 stycznia 1997 r.
o zmianie ustawy - Prawo łowieckie.
(Dz. U. Nr 14, poz. 72)
Art. 1. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr
147, poz. 713) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 9 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Do celów hodowlanych, w tym eksportu, oraz celów naukowych dozwolone jest
łowienie zwierzyny żywej wyłącznie w sieci i nie raniące pułapki, w tym pułapki
nie chwytające za kończynę.";
2) art. 16 otrzymuje brzmienie:
"Art. 16. 1. Zabrania się chowu i hodowli zamkniętej zwierząt łownych, z
wyjątkiem bażanta oraz zwierząt uznanych za zwierzęta gospodarskie na podstawie
odrębnych przepisów.
2. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa może wydać zgodę
na chów i hodowlę zamkniętą zwierząt łownych nie będących zwierzętami
gospodarskimi do celów badań naukowych, dydaktyki, zasiedleń lub eksportu
zwierzyny żywej.";
3) w art. 28 w ust. 2 w zdaniu wstępnym wyraz "może" zastępuje się wyrazami "po
zasięgnięciu opinii Polskiego Związku Łowieckiego może, w drodze decyzji,";
4) w art. 29 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Obwód łowiecki obejmujący obszar gruntów pozostających w zarządzie organów
wojskowych lub przydzielonych tym organom do wykorzystania może być
wydzierżawiony kołom łowieckim za zgodą tych organów.";
5) w art. 32:
a) w ust. 2 wyrazy "nadanego, w drodze rozporządzenia, przez Ministra Ochrony
Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się wyrazami "uchwalonego
przez Krajowy Zjazd Delegatów Polskiego Związku Łowieckiego",
b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Przepisy ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U.
Nr 20, poz. 104, z 1990 r. Nr 14, poz. 86 i z 1996 r. Nr 27, poz. 118)
regulujące zasady nadzoru nad stowarzyszeniami stosuje się odpowiednio do
nadzoru nad działalnością Polskiego Związku Łowieckiego, o którym mowa w ust.
3.";
6) po art. 32 dodaje się art. 32a w brzmieniu:
"Art. 32a. Najwyższą władzą w Polskim Związku Łowieckim jest Krajowy Zjazd
Delegatów Polskiego Związku Łowieckiego.";
7) w art. 33 w ust. 4 po wyrazie "koordynują" dodaje się wyrazy "i nadzorują";
8) w art. 53 w pkt 5 skreśla się wyraz "sieci" i następujący po nim przecinek;
9) w art. 61 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "z
zastosowaniem przepisu art. 29 ust. 2".
Art. 2. W ustawie z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr
114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415, z 1995 r.
Nr 147, poz. 713 i z 1996 r. Nr 91, poz. 409) w art. 52 w ust. 4 wyrazy "z dnia
17 czerwca 1959 r. o hodowli, ochronie zwierząt łownych i prawie łowieckim (Dz.
U. z 1973 r. Nr 33, poz. 197, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i z 1991 r. Nr 101, poz.
444)" zastępuje się wyrazami "z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie
(Dz. U. Nr 147, poz. 713 i z 1997 r. Nr 14, poz. 72)".
Art. 3. Krajowy Zjazd Delegatów Polskiego Związku Łowieckiego powinien uchwalić
statut Polskiego Związku Łowieckiego do dnia 31 grudnia 1997 r.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 4 lutego 1997 r.
w sprawie rządowego programu systemowej pomocy finansowej na zakup leków,
środków antykoncepcyjnych i artykułów sanitarnych oraz szczegółowych zasad,
warunków i trybu przyznawania tej pomocy.
(Dz. U. Nr 14, poz. 73)
Na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach
odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr
111, poz. 535, z 1995 r. Nr 138, poz. 684 i z 1996 r. Nr 139, poz. 646) zarządza
się, co następuje:
§ 1. 1. Tworzy się rządowy program systemowej pomocy finansowej dla osób
uprawnionych, w rozumieniu ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach
odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr
111, poz. 535, z 1995 r. Nr 138, poz. 684 i z 1996 r. Nr 139, poz. 646),
znajdujących się w trudnej sytuacji bytowej i ponoszących znaczne wydatki na
zakup leków, środków antykoncepcyjnych i artykułów sanitarnych.
2. Pomoc finansowa jest udzielana ze środków budżetu państwa w ramach zadań
administracji rządowej, zleconych gminom na podstawie art. 11 pkt 7 ustawy z
dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60,
z 1994 r. Nr 62, poz. 265 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687),
zwanej dalej "ustawą o pomocy społecznej".
§ 2. Pomoc finansową przyznaje kierownik ośrodka pomocy społecznej bądź inna
osoba upoważniona na podstawie art. 46 ust. 5a ustawy o pomocy społecznej.
§ 3. Pomoc finansowa przysługuje, jeżeli:
1) miesięczne wydatki na zakup leków, środków antykoncepcyjnych i artykułów
sanitarnych przekraczają kwotę równą 2% dochodu osoby samotnie gospodarującej
lub rodziny, a dochód osoby samotnie gospodarującej lub rodziny nie przekracza
120% dochodu określonego w art. 4 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej,
2) miesięczne wydatki na zakup leków, środków antykoncepcyjnych i artykułów
sanitarnych przekraczają kwotę równą wysokości 5% dochodu osoby samotnie
gospodarującej lub rodziny, a po odliczeniu tych wydatków dochód osoby samotnie
gospodarującej lub rodziny nie przekracza wielkości określonej w pkt 1.
§ 4. 1. Do wydatków na zakup leków, środków antykoncepcyjnych i artykułów
sanitarnych, o których mowa w § 3, z uwzględnieniem ust. 2 niniejszego
paragrafu, wlicza się opłatę ryczałtową i odpłatność, określone ustawą z dnia 27
września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne, poniesione
przez osobę uprawnioną, za:
1) leki podstawowe, recepturowe i uzupełniające,
2) leki zapisane zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy,
3) artykuły sanitarne zapisane zgodnie z art. 9 ust. 2 tej ustawy,
4) leki i artykuły sanitarne zapisane zgodnie z art. 11 ust. 1 tej ustawy,
5) środki antykoncepcyjne wydawane na podstawie recepty za częściową
odpłatnością.
2. Do wydatków, o których mowa w ust. 1, nie wlicza się dopłat poniesionych
ponad limity cen ustalone, zgodnie z przepisami ustawy powołanej w ust. 1, przez
Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej.
§ 5. Kwota pomocy finansowej stanowi różnicę między wydatkami na zakup leków,
środków antykoncepcyjnych i artykułów sanitarnych, poniesionymi przez osobę
samotnie gospodarującą lub rodzinę, a wydatkami, które powinny być sfinansowane
ze środków własnych osoby samotnie gospodarującej lub rodziny, obliczonymi
według zasad określonych w § 3.
§ 6. 1. Pomoc finansowa jest przyznawana na pisemny wniosek osoby
zainteresowanej, jej przedstawiciela ustawowego bądź innej osoby, za zgodą osoby
zainteresowanej lub jej przedstawiciela ustawowego, złożony w ośrodku pomocy
społecznej na druku według wzoru stanowiącego załącznik do rozporządzenia.
2. Do wniosku należy dołączyć rachunek wystawiony przez aptekę, zawierający:
dane osoby, na rzecz której nastąpiła realizacja recepty, nazwę wydanego leku,
środka antykoncepcyjnego lub artykułu sanitarnego, jego cenę i wysokość opłaty i
odpłatności, o których mowa w § 4 ust. 1.
§ 7. W uzasadnionym wypadku decyzja o przyznaniu pomocy finansowej powinna być
poprzedzona przeprowadzeniem wywiadu rodzinnego (środowiskowego).
§ 8. 1. Rozliczenia z tytułu pomocy finansowej, z uwzględnieniem ust. 2,
dokonuje się raz w miesiącu.
2. Częstsze rozliczenia są możliwe, jeżeli wydatki na zakup leków, środków
antykoncepcyjnych i artykułów sanitarnych przekroczą kwotę, o której mowa w § 3,
w okresie krótszym niż jeden miesiąc.
§ 9. Kierownik ośrodka pomocy społecznej bądź inna osoba upoważniona, o której
mowa w § 2, może uwzględnić wniosek o przyznanie pomocy finansowej za okres
ubiegły, nie dłuższy jednak niż 2 miesiące wstecz od daty złożenia wniosku.
§ 10. 1. Pomoc finansowa, z zastrzeżeniem ust. 2, przysługuje niezależnie od
świadczeń przyznawanych na podstawie przepisów ustawy o pomocy społecznej.
2. Pomoc finansowa nie może być przyznana, jeżeli został przyznany zasiłek
celowy na pokrycie kosztów leków na podstawie art. 32 ustawy o pomocy
społecznej.
§ 11. W sprawach dotyczących przyznawania pomocy finansowej, nie uregulowanych w
rozporządzeniu, stosuje się przepisy ustawy o pomocy społecznej.
§ 12. Wnioski o przyznanie pomocy finansowej złożone przed dniem wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia są rozpatrywane według dotychczasowych przepisów.
§ 13. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 kwietnia 1992 r. w
sprawie rządowego programu pomocy finansowej w związku ze wzrostem wydatków na
leczenie oraz szczegółowych zasad, warunków i trybu przyznawania tej pomocy (Dz.
U Nr 34, poz. 148).
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 lutego 1997 r. (poz. 73)
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 12 lutego 1997 r.
w sprawie zasad ustalania rozkładu i wymiaru czasu pracy pracowników urzędów
państwowych.
(Dz. U. Nr 14, poz. 74)
Na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach
urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988
r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr
20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z
1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r.
Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496) oraz art. 64
ust. 5 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 402)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Kierownicy urzędów państwowych (dyrektorzy generalni urzędów), na podstawie
zasad określonych w rozporządzeniu, ustalą rozkłady czasu pracy w tygodniu oraz
jego wymiar w poszczególnych dniach tygodnia pracowników urzędów administracji
państwowej, zwanych dalej "urzędnikami".
§ 2. 1. W urzędach administracji państwowej obowiązuje 8-godzinny dzień pracy od
poniedziałku do piątku.
2. Urzędy administracji państwowej rozpoczynają pracę o godzinie 815, a kończą o
godzinie 1615.
3. Kierownicy urzędów terenowych organów rządowej administracji ogólnej
(dyrektorzy generalni urzędów) oraz kierownicy urzędów rejonowych i urzędów
terenowych administracji specjalnej mogą, w miarę potrzeby, określić godziny
rozpoczęcia i zakończenia pracy odmiennie niż przewiduje przepis ust. 2.
§ 3. 1. W granicach norm określonych w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 16 września
1982 r. o pracownikach urzędów państwowych oraz art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 5
lipca 1996 r. o służbie cywilnej można ustalić inny niż określony w § 2 rozkład
i wymiar czasu pracy w poszczególnych dniach tygodnia oraz godziny rozpoczęcia i
zakończenia pracy dla wszystkich lub części urzędników, jeżeli jest to
uzasadnione potrzebą zorganizowania sprawnej obsługi obywateli lub wymaga tego
szczególny charakter wykonywanych zadań.
2. Urzędnicy, którzy na polecenie przełożonego pracowali w sobotę lub w innym
dniu nie będącym dniem pracy w urzędzie, otrzymują dzień wolny w innym dniu
tygodnia.
§ 4. 1. W rozkładzie czasu pracy urzędników urzędów terenowych organów
administracji rządowej należy ustalić co najmniej jeden dzień tygodnia, w którym
praca będzie wykonywana w godzinach popołudniowych, nie dłużej jednak niż do
godziny 1800.
2. W rozkładzie czasu pracy urzędników wykonujących czynności kontrolne można
ustalać pracę w niedziele, święta i inne dni tygodnia, nie będące dniami pracy w
urzędzie, w dostosowaniu do czasu pracy jednostek organizacyjnych, w których
wykonywane są czynności kontrolne, zapewniając urzędnikom dni wolne od pracy w
innym dniu tygodnia oraz co najmniej raz na 3 tygodnie niedzielę wolną od pracy.
§ 5. 1. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, w porozumieniu z Szefem
Służby Cywilnej, może, w szczególnie uzasadnionych wypadkach, ustalić określony
dzień tygodnia dniem wolnym od pracy w urzędach administracji państwowej za
odpracowaniem w ustaloną sobotę danego miesiąca.
2. Kierownicy urzędów państwowych (dyrektorzy generalni urzędów) ustalają
harmonogram pracy w soboty w niektórych komórkach organizacyjnych i na
niektórych stanowiskach pracy w kierowanym urzędzie, jeżeli praca w soboty jest
niezbędna ze względu na szczególny charakter wykonywanych zadań lub interes
społeczny.
§ 6. Traci moc rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 1994 r. w
sprawie zasad ustalania rozkładu i wymiaru czasu pracy pracowników urzędów
państwowych (Dz. U. Nr 140, poz. 779 i z 1996 r. Nr 1, poz. 4).
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 13 lutego 1997 r.
w sprawie jednorazowej wypłaty w marcu 1997 r. dla niektórych emerytów i
rencistów.
(Dz. U. Nr 14, poz. 75)
Na podstawie art. 171 ust. 6 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o
rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z
1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995
r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz. 473 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr 87, poz.
395, Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W marcu 1997 r. nastąpi jednorazowa wypłata wyrównująca co najmniej do 2,5%
realny wzrost przeciętnej emerytury i renty brutto w 1996 r. w porównaniu z 1995
r.
§ 2. Jednorazowa wypłata przysługuje osobom uprawnionym do emerytur, rent
inwalidzkich i rent rodzinnych podlegających waloryzacji od dnia 1 września 1996
r., zwanych dalej "świadczeniami".
§ 3. 1. Kwota jednorazowej wypłaty uzupełnia łączną kwotę świadczeń wypłaconych
za okres od dnia 1 września do dnia 31 grudnia 1996 r. do wysokości uzyskanej po
jej podwyższeniu wskaźnikiem weryfikacyjnym, wynoszącym 102,2%.
2. Kwotę jednorazowej wypłaty zwiększa się wskaźnikiem 105,9%.
§ 4. Do ustalenia kwoty jednorazowej wypłaty przyjmuje się kwotę świadczenia bez
uwzględnienia dodatków, zasiłków i świadczenia pieniężnego przysługującego
osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez
III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich.
§ 5. 1. Jednorazowa wypłata następuje z urzędu, a jeżeli wypłata świadczenia
jest wstrzymana - po jej wznowieniu lub na wniosek osoby uprawnionej.
2. W razie ustania prawa do świadczenia, jednorazowa wypłata następuje na
wniosek osoby uprawnionej.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 4 lutego 1997 r.
w sprawie szczegółowych zasad ustalania okresów pracy i innych okresów
uprawniających nauczyciela do nagrody jubileuszowej oraz szczegółowych zasad jej
obliczania i wypłacania.
(Dz. U. Nr 14, poz. 77)
Na podstawie art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta
Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz. 19, Nr 25, poz. 187 i Nr 31, poz. 214, z 1983 r.
Nr 5, poz. 33, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 35, poz.
192, z 1990 r. Nr 34, poz. 197 i 198, Nr 36, poz. 206 i Nr 72, poz. 423, z 1991
r. Nr 95, poz. 425 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 53, poz. 252, Nr 54, poz.
254 i Nr 90, poz. 451, z 1993 r. Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr
105, poz. 509 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr
25, poz. 113, Nr 87, poz. 396 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do okresu pracy uprawniającego nauczyciela do nagrody jubileuszowej wlicza
się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli
z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego
zależą uprawnienia pracownicze. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w
jednym stosunku pracy, do okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się
jeden z tych okresów.
§ 2. 1. Nauczyciel nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu
uprawniającego do nagrody bądź w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających
nagrody jubileuszowe.
2. Nauczyciel jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody, jeżeli w
jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.
3. Wypłata nagrody jubileuszowej następuje po nabyciu przez nauczyciela prawa do
tej nagrody.
§ 3. 1. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie
przysługujące nauczycielowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla
nauczyciela jest to korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej
wypłaty.
2. W wypadku gdy nauczyciel nabył prawo do nagrody jubileuszowej będąc
zatrudniony w innym tygodniowym obowiązkowym wymiarze godzin zajęć niż w dniu
jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie przysługujące
nauczycielowi w dniu nabycia prawa do nagrody.
3. Nagrodę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu
pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
§ 4. W razie rozwiązania stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę lub
rentę inwalidzką, nauczycielowi, któremu do nabycia prawa do nagrody
jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku
pracy, nagrodę te wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.
§ 5. 1. Jeżeli w dniu wejścia w życie rozporządzenia albo w dniu wejścia w życie
przepisów wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń
pracowniczych okresów nie podlegających dotychczas wliczeniu nauczycielowi
upływa okres uprawniający go do dwóch lub więcej nagród, wypłaca się mu tylko
jedną - najwyższą.
2. Nauczycielowi posiadającemu w dniu wejścia w życie rozporządzenia albo w dniu
wejścia w życie przepisów, o których mowa w ust. 1, okres pracy dłuższy niż
wymagany do nagrody danego stopnia, któremu w ciągu 12 miesięcy od tego dnia
upłynie okres uprawniający go do nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą
wypłaca się w pełnej wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej -
różnicę między kwotą nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej.
3. Przepisy ust. 1 i 2 mają odpowiednio zastosowanie w wypadku, gdy w dniu, w
którym nauczyciel udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do
nagrody wyższego stopnia, oraz w wypadku, gdy nauczyciel prawo to nabędzie w
ciągu 12 miesięcy od tego dnia.
§ 6. 1. Nauczycielom, którzy przed dniem wejścia w życie rozporządzenia nabyli
prawo do nagrody jubileuszowej w związku z wliczeniem okresów wymienionych w
zarządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1989 r. w
sprawie ustalania okresów pracy i innych okresów uprawniających do nagrody
jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i wypłacania (Monitor Polski Nr 44, poz.
358), okresy te podlegają wliczeniu na dotychczasowych zasadach przy ustalaniu
prawa do kolejnych nagród.
2. Nauczyciele, którzy podjęli zatrudnienie po dniu wejścia w życie
rozporządzenia, nabywają prawo do nagrody jubileuszowej na zasadach określonych
w § 1-5, niezależnie od wcześniejszego nabycia prawa do nagrody za dany okres.
§ 7. 1. Nauczyciele, którzy na podstawie odrębnych przepisów uprawnieni są do
nagrody jubileuszowej, zachowują nadal te uprawnienia.
2. W razie zbiegu uprawnień do nagrody jubileuszowej, nauczyciel ma prawo do
jednej, korzystniejszej nagrody.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 7 lutego 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych.
(Dz. U. Nr 14, poz. 78)
Na podstawie art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym
od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994
r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz.
419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz.
25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z
1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr
147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44) oraz art. 22 ust. 7 ustawy z dnia 26
lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90,
poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113,
poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133,
poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr
147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie
amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr
6, poz. 35) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 9 w ust. 8 po wyrazach "nie wyższych niż 3,0" dodaje się wyrazy "dla
maszyn i urządzeń, o których mowa w ust. 7";
2) w § 13 w ust. 1 w pkt 5 po wyrazach "samochodów nabytych" dodaje się wyrazy
"albo przyjętych do odpłatnego używania".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie od dnia
1 stycznia 1997 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 14 lutego 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku od gier.
(Dz. U. Nr 14, poz. 79)
Na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 51 pkt 3 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o
grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28,
poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132,
poz. 621) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1992 r. w sprawie
podatku od gier (Dz. U. z 1993 r. Nr 1, poz. 3) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. 1. Podatnicy są obowiązani bez wezwania składać deklarację na podatek od
gier, według odrębnie ustalonego wzoru, za okresy dekadowe, nie później niż w
dniu, w którym upływa termin płatności podatku określony w § 1 ust. 2, z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Podatnicy, o których mowa w § 1 ust. 3, są obowiązani bez wezwania składać
deklarację na podatek od gier, według odrębnie ustalonego wzoru, za okresy
miesięczne w terminie 10 dni od dnia zakończenia miesiąca.
3. Podatnicy prowadzący kasyna gry, gry liczbowe, loterie pieniężne oraz
totalizatory składają wraz z deklaracją rozliczenie wpływów z poszczególnych:
1) rodzajów gier losowych urządzanych w kasynie gry,
2) losowań gier liczbowych,
3) serii loterii pieniężnych,
4) rodzajów totalizatorów.
4. Zobowiązanie podatkowe powstaje w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej,
chyba że urząd skarbowy określi je w innej wysokości."
§ 2. Podatnicy składający deklaracje na podatek od gier za okresy dekadowe
obowiązani są do złożenia w terminie do dnia 23 lutego 1997 r. jednej, łącznej
deklaracji za trzy dekady stycznia 1997 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 6 lutego 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o
nasiennictwie.
(Dz. U. Nr 14, poz. 80)
Na podstawie art. 23 pkt 1-5, art. 41 pkt 1, art. 62 pkt 1 i 2, art. 64 ust. 1
pkt 1 i art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o nasiennictwie (Dz.
U. Nr 149, poz. 724) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 15
kwietnia 1996 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o nasiennictwie
(Dz. U. Nr 50, poz. 216) wprowadza się następujące zmiany:
1) w załączniku nr 1 do rozporządzenia "Wykaz roślin uprawnych, których odmiany
wpisuje się do rejestru", lp. 81 otrzymuje brzmienie:
123
81Chmiel1Humulus Lupulus L.
2) załącznik nr 2 do rozporządzenia "Stawki opłaty hodowlanej" otrzymuje
brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
6 lutego 1997 r. (poz. 80)
STAWKI OPŁATY HODOWLANEJ
Roślina uprawna lub grupa roślinWysokość opłaty wyrażona w procentach
wartości sprzedanego materiału siewnego*Wysokość opłaty wyrażona w zł
123
Rośliny rolnicze
Pszenica ozima i jara 4,80 zł/q
Jęczmień ozimy i jary, pszenżyto ozime i jare, żyto, owies 4,00 zł/q
Proso, gryka 5,00 zł/q
Wyka jara i ozima 10,00 zł/q
Łubin wąskolisty 8,00 zł/q
Łubin żółty 10,00 zł/q
Pozostałe strączkowe (motylkowate grubonasienne) 5,00 zł/q
Motylkowate drobnonasienne:
koniczyna czerwona, koniczyna biała, koniczyna szwedzka, koniczyna perska,
lucerna siewna, lucerna chmielowa, lucerna mieszańcowa, komonica zwyczajna
50,00 zł/q
seradela, esparceta, inkarnatka, nostrzyk 25,00 zł/q
Trawy pastewne:
życica trwała, życica wielokwiatowa, życica mieszańcowa, życica
westerwoldzka, kupkówka pospolita 14,00 zł/q
kostrzewa łąkowa, kostrzewa czerwona, kostrzewa różnolistna, tymotka
łąkowa, wiechlina łąkowa, mozga trzcinowata, rajgras wyniosły, stokłosa
bezostna, stokłosa uniolowata 20,00 zł/q
pozostałe trawy pastewne 26,00 zł/q
Trawy gazonowe:
życica trwała 21,00 zł/q
kostrzewa czerwona, kostrzewa różnolistna, wiechlina łąkowa 30,00 zł/q
pozostałe trawy gazonowe 39,00 zł/q
Burak cukrowy10
Burak pastewny5
Inne korzeniowe pastewne5
Ziemniak4
Len 16,00 zł/q
Konopie 30,00 zł/q
Rzepak ozimy i jary, rzepik ozimy, rzodkiew oleista 20,00 zł/q
Gorczyca biała i sarepska 9,00 zł/q
Facelia 20,00 zł/q
Kukurydza sprzedawana wg wagi 30,00 zł/q
Kukurydza sprzedawana w porcjach 5,00 zł/50 tys. nasion
Tytoń i machorka8
Inne rośliny pastewne5
Lekarskie8
Rośliny ogrodnicze
Cebula, ogórek gruntowy, bób, fasola, ogórek szklarniowy, kapustne,
sałata, szpinak, por, dynia, melon, kawon, cukinia8
Burak ćwikłowy, marchew, groch, rzodkiewka, rzodkiew7
Kukurydza cukrowa i pękająca, pomidor gruntowy, papryka szklarniowa i
gruntowa10
Pomidor szklarniowy5
Czosnek, pietruszka, seler, koper6
Inne warzywa5
Rośliny przyprawowe8
Grzyby jadalne8
Drzewa, krzewy, truskawka i poziomka4
Rośliny ozdobne rozmnażane z nasion:
begonia stale kwitnąca, lewkonia letnia, petunia ogrodowa, szałwia
błyszcząca, werbena ogrodowa, stokrotka pospolita, cyklamen perski,
pantofelnik ogrodowy, starzec popielny8
inne rośliny ozdobne rozmnażane z nasion6
Rośliny ozdobne rozmnażane wegetatywnie, z wyjątkiem drzew i krzewów3
* Za wartość sprzedaży materiału siewnego przyjmuje się wartość wyszczególnioną
na fakturze przed pomniejszeniem jej o ewentualnie udzieloną dotację, określoną
w corocznie wydawanym rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej do ustawy budżetowej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 3 lutego 1997 r.
w sprawie kursowego dokształcania kierowców pojazdów przewożących materiały
niebezpieczne.
(Dz. U. Nr 14, poz. 81)
Na podstawie art. 84 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr
104, poz. 515) zarządza się, co następuje:
§ 1. Przepisy rozporządzenia określają jednostki uprawnione do kursowego
dokształcania kierowców pojazdów przewożących materiały niebezpieczne oraz
innych osób wykonujących czynności związane z tym przewozem, warunków takiego
dokształcania oraz warunków, jakie powinny spełniać osoby ubiegające się o
dokształcanie na tych kursach.
§ 2. 1. Kursy dokształcające dla kierowców pojazdów przewożących materiały
niebezpieczne, zwane dalej "kursami", prowadzą jednostki upoważnione przez
wojewodę.
2. Wojewoda wydaje upoważnienie do prowadzenia kursów jednostce, która:
1) posiada odpowiednie warunki lokalowe:
a) co najmniej jedną salę wykładową o powierzchni nie mniejszej niż 30 m2,
b) pokój wykładowców o powierzchni nie mniejszej niż 10 m2,
c) archiwum o powierzchni nie mniejszej niż 6 m2,
d) zaplecze sanitarne;
2) zatrudnia wykładowców posiadających wyższe wykształcenie i praktykę zawodową,
co najmniej pięcioletnią, w zakresie objętym następującymi dziedzinami:
a) właściwości materiałów niebezpiecznych dla poszczególnych klas
niebezpieczeństwa,
b) konstrukcji i eksploatacji opakowań materiałów niebezpiecznych,
c) konstrukcji i eksploatacji pojazdów przeznaczonych do przewozu materiałów
niebezpiecznych,
d) konstrukcji i eksploatacji cystern,
e) ratownictwa drogowego i chemicznego,
f) bezpieczeństwa ruchu drogowego;
3) posiada podlegający zatwierdzeniu przez wojewodę zbiór przepisów w zakresie
przewozu materiałów niebezpiecznych oraz pomoce nauczania, właściwe do rodzaju
prowadzonego kursu, w szczególności zaś:
a) plansze dotyczące budowy i oznakowania pojazdów i opakowań,
b) filmy instruktażowe, przeźrocza i fotografie,
c) modele pojazdów i sztuk przesyłek,
d) wzory wymaganych dokumentów;
4) posiada możliwość przeprowadzenia ćwiczeń praktycznych objętych tematyką
kursu.
3. Jednostka występująca z wnioskiem o wydanie upoważnienia wojewody do
prowadzenia kursów załącza do wniosku w szczególności następujące dokumenty:
1) dokumenty potwierdzające zdolność jednostki do prowadzenia działalności
gospodarczej w zakresie prowadzenia kursów,
2) wykaz pomocy nauczania,
3) wykaz posiadanych pomieszczeń,
4) wykaz wykładowców, wraz z dokumentacją potwierdzającą posiadanie przez nich
wymaganego wykształcenia i praktyki.
§ 3. Wojewoda odmawia jednostce wydania upoważnienia do prowadzenia kursów,
jeżeli:
1) nie spełnia ona wymogów określonych w § 2 ust. 2 lub
2) nie złożyła wymaganych dokumentów, określonych w § 2 ust. 3.
§ 4. Wojewoda cofa jednostce upoważnienie do prowadzenia kursów, jeżeli:
1) nie spełnia ona wymogów określonych w § 2 ust. 2 lub
2) szkolenie jest prowadzone niezgodnie z obowiązującym programem, lub
3) prowadzona dokumentacja lub wydany dokument są niezgodne ze stanem
faktycznym.
§ 5. 1. Upoważnione jednostki, o których mowa w § 2 ust. 1, mogą organizować
następujące rodzaje kursów:
1) kurs podstawowy w zakresie przewozu materiałów niebezpiecznych różnych klas,
obejmujący co najmniej 24 godziny lekcyjne,
2) kurs specjalistyczny w zakresie przewozu w cysternach, obejmujący co najmniej
16 godzin lekcyjnych,
3) kurs specjalistyczny w zakresie przewozu materiałów wybuchowych klasy 1,
obejmujący co najmniej 8 godzin lekcyjnych,
4) kurs specjalistyczny w zakresie przewozu materiałów promieniotwórczych klasy
7, obejmujący co najmniej 8 godzin lekcyjnych.
2. Tematyka kursów obejmuje w szczególności:
1) dla kursu podstawowego:
a) ogólne wymagania dotyczące przewozu materiałów niebezpiecznych,
b) rodzaje zagrożeń,
c) zagadnienia ochrony środowiska naturalnego przy przewozie odpadów będących
materiałami niebezpiecznymi,
d) sposoby przeciwdziałania różnym rodzajom zagrożeń,
e) czynności, które powinien podjąć kierowca po powstaniu wypadku, a w
szczególności pomoc przedlekarska, zabezpieczenie miejsca wypadku, użycie ochron
osobistych i sprzętu będącego w wyposażeniu pojazdu,
f) zasady używania nalepek ostrzegawczych oraz oznakowania sztuk przesyłek,
kontenerów i pojazdów,
g) zasady postępowania kierowcy w czasie przewozu,
h) przeznaczenie i działanie elementów dodatkowego wyposażenia technicznego
pojazdów,
i) zasady ładowania razem do jednego pojazdu lub kontenera,
j) środki ostrożności w czasie czynności załadunkowych i wyładunkowych,
k) manipulowanie, rozmieszczanie i mocowanie sztuk przesyłek na pojeździe,
l) zasady odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane w związku z przewozem
materiałów niebezpiecznych,
ł) informacje na temat transportu kombinowanego materiałów niebezpiecznych,
2) dla kursu specjalistycznego w zakresie przewozu w cysternach:
a) zachowanie się pojazdu na drodze, ze szczególnym uwzględnieniem
przemieszczania się ładunku wewnątrz cysterny i wpływu tego zjawiska na
bezpieczeństwo przewozu,
b) szczególne wymagania dotyczące konstrukcji i wyposażenia pojazdu z cysterną,
c) zasady załadunku i wyładunku cystern, uregulowane przepisami w dziedzinie
transportu,
d) szczególne wymagania dotyczące używania pojazdów z cysterną, w szczególności
dopuszczenie pojazdu do przewozu, świadectwo dopuszczenia pojazdu do przewozu
niektórych materiałów niebezpiecznych, zasady oznakowania oraz używania nalepek
ostrzegawczych,
e) zasady postępowania kierowcy w razie wypadku pojazdu z cysterną,
3) dla kursu specjalistycznego w zakresie przewozu materiałów wybuchowych klasy
1:
a) zagrożenia charakterystyczne dla materiałów i przedmiotów wybuchowych,
b) zasady używania nalepek ostrzegawczych oraz oznakowania sztuk przesyłek,
kontenerów i pojazdów przewożących materiały wybuchowe,
c) szczególne wymagania dotyczące konstrukcji i wyposażenia pojazdu przewożącego
materiały wybuchowe,
d) szczególne wymagania dotyczące załadunku i wyładunku, manipulowania,
rozmieszczenia i mocowania sztuk przesyłek z materiałami wybuchowymi,
e) zasady ładowania razem do jednego pojazdu lub kontenera,
f) szczególne wymagania dotyczące używania pojazdów do przewozu materiałów
wybuchowych, a w szczególności kategorie pojazdów i świadectwa dopuszczenia do
przewozu niektórych materiałów niebezpiecznych,
4) dla kursu specjalistycznego w zakresie przewozu materiałów promieniotwórczych
klasy 7:
a) zagrożenia charakterystyczne dla materiałów promieniotwórczych,
b) zasady używania nalepek ostrzegawczych oraz oznakowania sztuk przesyłek,
kontenerów i pojazdów przewożących materiały promieniotwórcze,
c) szczególne wymagania dotyczące załadunku i wyładunku, manipulowania,
rozmieszczenia i mocowania sztuk przesyłek z materiałami promieniotwórczymi,
d) zasady ładowania razem do jednego pojazdu lub kontenera,
e) zasady postępowania kierowcy w razie wypadku przy przewozie materiałów
promieniotwórczych.
3. Kurs podstawowy i kursy specjalistyczne mogą być organizowane w formie:
1) kursu początkowego - dla kierowców, którzy nie posiadają ważnego
zaświadczenia o ukończeniu kursu podstawowego lub kursu podstawowego i
odpowiedniego kursu specjalistycznego,
2) kursu doskonalącego - dla kierowców posiadających ważne zaświadczenie o
ukończeniu kursu podstawowego lub kursu podstawowego i odpowiedniego kursu
specjalistycznego; kierowca powinien ukończyć odpowiedni kurs doskonalący w roku
poprzedzającym datę ważności posiadanego zaświadczenia.
4. Kurs doskonalący ma na celu uaktualnienie wiedzy kierowcy i powinien
uwzględniać także zmiany przepisów regulujących przewóz materiałów
niebezpiecznych, wprowadzone w okresie, jaki upłynął od poprzedniego kursu.
Liczba godzin zajęć na kursie doskonalącym wynosi odpowiednio połowę wymaganej
liczby godzin określonych w ust. 1.
5. Liczba godzin zajęć na kursie w ciągu jednego dnia, niezależnie od rodzaju
kursu, nie może przekroczyć 8 godzin lekcyjnych.
§ 6. Warunki, w których przy przewozie materiałów niebezpiecznych wymagane jest
ukończenie przez kierowcę kursu, określają postanowienia załącznika B do umowy
europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów
niebezpiecznych (ADR), sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z
1975 r. Nr 35, poz. 189 i 190), wraz ze zmianami obowiązującymi od daty ich
wejścia w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej, podanymi do publicznej
wiadomości we właściwy sposób.
§ 7. 1. Warunkiem przyjęcia kierowcy na kurs podstawowy jest posiadanie przez
niego, oprócz prawa jazdy, co najmniej trzyletniej praktyki w kierowaniu
pojazdem, w stosunku do którego wymagane jest prawo jazdy kategorii B, C lub D.
2. Warunkiem przyjęcia kierowcy na kurs specjalistyczny jest posiadanie przez
niego ważnego zaświadczenia o ukończeniu kursu podstawowego.
3. Warunkiem przyjęcia kierowcy na kurs doskonalący jest posiadanie przez niego
ważnego zaświadczenia odpowiednio o ukończeniu kursu podstawowego lub
specjalistycznego.
4. W przypadku łącznego organizowania kursu podstawowego i specjalistycznego,
warunek podany w ust. 2 uważa się za spełniony, jeżeli kierowca uzyskał
pozytywną ocenę z zakresu posiadanej wiedzy i umiejętności, objętych programem
kursu podstawowego.
§ 8. 1. Kursy, o których mowa w § 5 ust. 1, prowadzone są przez wykładowców, o
których mowa w § 2 ust. 2 pkt 2, zgodnie ze szczegółowym programem kursu,
obejmującym, odpowiednio do rodzaju kursu, tematykę określoną w § 5 ust. 2.
2. Szczegółowy program kursu zatwierdzany jest przez wojewodę.
3. Szczegółowy program kursu powinien zawierać:
1) wykaz tematów i liczbę godzin przeznaczonych na poszczególne tematy, wraz z
wykazem wykładowców prowadzących poszczególne zajęcia,
2) wskazanie metod nauczania, wraz z wykazem pomocy nauczania, które będą użyte
podczas kursu,
3) szczegółową informację o planowanych ćwiczenia praktycznych.
§ 9. 1. Kurs kończy się sprawdzeniem posiadanych wiadomości i umiejętności,
stanowiących tematykę kursu, przeprowadzonym w formie egzaminu pisemnego.
2. Pytania egzaminacyjne pochodzą z katalogu pytań egzaminacyjnych.
3. Katalog pytań egzaminacyjnych zatwierdzany jest przez wojewodę.
4. Egzamin, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza komisja składająca się z
przedstawiciela wojewody oraz wykładowców prowadzących poszczególne zajęcia.
5. Pozytywną ocenę w zakresie posiadanych wiadomości i umiejętności stanowiących
tematykę kursu uzyskuje kierowca, który:
1) w przypadku kursu podstawowego - udzielił poprawnych odpowiedzi na 25 spośród
30 pytań, w czasie nie dłuższym niż 45 minut;
2) w przypadku kursu specjalistycznego - udzielił poprawnych odpowiedzi na 12
spośród 15 pytań, w czasie nie dłuższym niż 25 minut.
6. W przypadku niezdania egzaminu, zainteresowanemu przysługuje prawo do jednego
egzaminu poprawkowego w terminie 60 dni.
§ 10. 1. Kierowcy, który uzyskał pozytywną ocenę na egzaminie, wydaje się
zaświadczenie o przeszkoleniu go w zakresie przewozu materiałów niebezpiecznych,
którego wzór określa załącznik do rozporządzenia.
2. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, ważne jest przez okres 5 lat od daty
egzaminu.
3. W przypadku szkolenia specjalistycznego, data ważności zaświadczenia nie może
przekraczać 5 lat od daty ważności egzaminu po kursie podstawowym.
§ 11. 1. Jednostki upoważnione do prowadzenia kursów dla kierowców uważa się
także za jednostki upoważnione do prowadzenia, w odpowiednim zakresie, kursów
przeznaczonych dla innych osób wykonujących czynności związane z przewozem
materiałów niebezpiecznych.
2. W odniesieniu do kursów dla osób innych niż kierowcy nie mają zastosowania
przepisy § 5-7.
§ 12. 1. Jednostki prowadzące szkolenie w dniu wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia na podstawie zezwolenia wojewody, wydanego przed dniem wejścia w
życie tego rozporządzenia, uważa się za posiadające upoważnienie wymagane
przepisami rozporządzenia.
2. Jednostki, o których mowa w ust. 1, dostosują prowadzoną działalność do
wymogów określonych w rozporządzeniu w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w
życie rozporządzenia.
§ 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 3
lutego 1997 r. (poz. 81)
WZÓR ZAŚWIADCZENIA O PRZESZKOLENIU KIEROWCÓW POJAZDÓW PRZEWOŻĄCYCH MATERIAŁY
NIEBEZPIECZNE
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 29 stycznia 1997 r.
w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 8 ust. 1 ustawy z
dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu
nieruchomości w związku z art. 2 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o
własności lokali.
(Dz. U. Nr 14, poz. 82)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
Janusz Trzciński - przewodniczący,
Lech Garlicki, Stefan Jaworski, Krzysztof Kolasiński, Wojciech Łączkowski,
Ferdynand Rymarz, Jadwiga Skórzewska-Łosiak, Wojciech Sokolewicz, Błażej
Wierzbowski (sprawozdawca)
po rozpoznaniu w dniach 8, 22, 28 i 29 stycznia 1997 r. na posiedzeniu w trybie
art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym
(Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r, Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122,
poz. 593, z 1995 r. Nr 13, poz. 59 oraz z 1996 r. Nr 77, poz. 367) wniosku
Rzecznika Praw Obywatelskich o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art.
8 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce
gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464 z późniejszymi
zmianami) w związku z art. 2 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o
własności lokali (Dz. U. Nr 85, poz. 388) przez wyjaśnienie: "Czy w świetle art.
8 ust. 1 wymienionej ustawy i powszechnie obowiązującej wykładni Trybunału
Konstytucyjnego z dnia 9 grudnia 1992 r., sygn. W 10/91, w sprawie wykładni art.
2 i art. 8 ustawy o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu
nieruchomości (Dz. U. Nr 97, poz. 487) dopuszczalne jest uzależnienie przez
notariusza zawarcia aktu notarialnego dotyczącego nieodpłatnego przekazania na
własność garażu osobie będącej najemcą tego garażu, która wybudowała go z
własnych środków na gruncie stanowiącym własność Skarbu Państwa lub gminy
(związku międzygminnego) na podstawie pozwolenia na budowę, wydanego przez
właściwą władzę administracyjną, oraz przekazania w użytkowanie wieczyste
gruntu, na którym garaż został wybudowany, od uzyskania stwierdzenia przez
właściwy w sprawach nadzoru organ architektoniczno-budowlany, że garaż jest
lokalem samodzielnym w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r.
o własności lokali (Dz. U. Nr 85, poz. 388)",
ustalił:
Art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce
gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 83,
poz. 373, z 1992 r. Nr 91, poz. 455, z 1994 r. Nr 51, poz. 201, Nr 80, poz. 369,
Nr 84, poz. 384 i Nr 123, poz. 601 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 33) w związku z
art. 2 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr
85, poz. 388) dopuszcza tylko wtedy uzależnienie przez notariusza sporządzenia
aktu notarialnego, dotyczącego nieodpłatnego nabycia garażu przez osobę, o
której mowa w art. 8 ust. 1 powołanej ustawy z dnia 29 września 1990 r., od
stwierdzenia w formie zaświadczenia przez organ właściwy w sprawach nadzoru
architektoniczno-budowlanego spełnienia wymagań, o których mowa w art. 2 ust. 2
ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, gdy w rozumieniu tego
przepisu garaż nie jest budynkiem, lecz samodzielnym lokalem, i nabywca garażu
otrzymuje udział w prawie użytkowania wieczystego gruntu.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 24 stycznia 1997 r.
o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami
represji wojennych i okresu powojennego.
(Dz. U. Nr 15, poz. 83)
Art. 1. W ustawie z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych
osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17,
poz. 75 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 29, poz. 133,
Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645, z 1994 r. Nr 99, poz. 482 oraz z 1995 r. Nr
4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681) wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 20 dodaje się art. 201 w brzmieniu:
"Art. 201. 1. Kombatantom i innym osobom uprawnionym, które łącznie spełniają
następujące warunki:
1) nie posiadają prawa do żadnych świadczeń rentowych lub emerytalnych,
2) nie osiągają dochodów z tytułu pracy, pozarolniczej działalności gospodarczej
podlegającej ubezpieczeniu społecznemu lub z tytułu rolniczej działalności
gospodarczej podlegającej obowiązkowemu ubezpieczeniu rolników,
3) osiągnęły wiek 55 lat kobiety i 60 lat mężczyźni,
przysługuje świadczenie w wysokości dodatku kombatanckiego, o którym mowa w art.
15 ust. 1.
2. Osobom o których mowa w ust. 1, przysługują także uprawnienia określone w
art. 20 ust. 2.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania przy
przyznawaniu, wypłacaniu oraz finansowaniu świadczeń, o których mowa w ust. 1 i
2.";
2) w art. 24 wyrazy "12, 15 i 16" zastępuje się wyrazami "12, 15, 16 i 201".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., z tym że art. 201
ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 1, wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia
ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 7 lutego 1997 r.
o waloryzacji za IV kwartał 1995 r. niektórych emerytur i rent.
(Dz. U. Nr 15, poz. 84)
Art. 1. Waloryzacji za IV kwartał 1995 r. na zasadach określonych w ustawie,
zwanej dalej "waloryzacją", podlegają emerytury i renty, które objęła
waloryzacja od dnia 1 września 1996 r. na podstawie art. 171 ustawy z dnia 17
października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania
emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992
r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr
84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz. 473 i Nr 138, poz. 681 oraz z
1996 r. Nr 87, poz. 395, Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687).
Art. 2. 1. Waloryzacja polega na dodatkowym podwyższeniu, od dnia 1 września
1996 r., wskaźnikiem waloryzacji 102,8% kwoty emerytury i renty, jaka
przysługiwała w dniu 1 września 1996 r.
2. Równocześnie z podwyższeniem emerytury i renty następuje podwyższenie
podstawy jej wymiaru wskaźnikiem waloryzacji, o którym mowa w ust. 1.
3. Realizacja podwyżki emerytur i rent wynikającej z waloryzacji następuje w
lipcu 1997 r. z wyrównaniem od dnia 1 września 1996 r. wraz z odsetkami.
Art. 3. Podwyższenie emerytur i rent oraz wypłata należności nastąpi z urzędu, a
jeżeli wypłata świadczeń była wstrzymana - po jej wznowieniu lub na wniosek
osoby zainteresowanej, z uwzględnieniem wszystkich kolejnych waloryzacji
przypadających w okresie wstrzymania wypłaty.
Art. 4. Z tytułu podwyżki w ramach waloryzacji, o której mowa w art. 2 ust. 3,
oraz waloryzacji przeprowadzonej na podstawie art. 12 ustawy z dnia 25
października 1996 r. o waloryzacji emerytur i rent oraz o zmianie niektórych
ustaw (Dz. U. Nr 136, poz. 636) realny wzrost przeciętnej emerytury i renty
brutto w 1997 r. w porównaniu z 1996 r. wyniesie co najmniej 2,9%.
Art. 5. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ogłosi, w terminie do dnia 15
czerwca 1997 r. w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor
Polski", należne od dnia 1 września 1996 r. i od dnia 1 marca 1997 r. wysokości
kwot:
1) najniższej emerytury i renty,
2) dodatków: pielęgnacyjnego, dla sieroty zupełnej, za tajne nauczanie,
kombatanckiego oraz dla żołnierzy zastępczej służby wojskowej przymusowo
zatrudnionych w kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud
uranu,
3) świadczenia pieniężnego przysługującego osobom deportowanym do pracy
przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek
Socjalistycznych Republik Radzieckich.
Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 lutego 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia organów właściwych do nakładania
niektórych obowiązków i zadań niezbędnych na potrzeby obrony państwa oraz zasad
odpłatności za wykonywanie tych zadań i przeprowadzania kontroli ich realizacji.
(Dz. U. Nr 15, poz. 85)
Na podstawie art. 222 oraz art. 223 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967
r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr
4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996
r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz.
31) oraz w związku z art. 2 pkt. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie
Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 56) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1993 r. w sprawie
określenia organów właściwych do nakładania niektórych obowiązków i zadań
niezbędnych na potrzeby obrony państwa oraz zasad odpłatności za wykonywanie
tych zadań i przeprowadzania kontroli ich realizacji (Dz. U. Nr 69, poz. 331)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1:
a) w ust. 1 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2) Minister Gospodarki - w odniesieniu do podmiotów gospodarczych, w stosunku
do których zadania i kompetencje organu założycielskiego oraz kompetencje w
zakresie wykonywania praw z akcji i udziałów zależą do Ministra Skarbu Państwa,
z zastrzeżeniem pkt 3,
3) właściwi wojewodowie - w odniesieniu do podmiotów gospodarczych, w stosunku
do których wykonują oni zadania i kompetencje organu założycielskiego, oraz w
odniesieniu do spółek, w których Skarb Państwa posiada mniej niż 50% udziałów
lub akcji, a także w odniesieniu do, będących podmiotami gospodarczymi, osób
fizycznych oraz jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości
prawnej.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Nakładanie obowiązków i zadań przez organy, o których mowa w ust. 1,
następuje na mocy decyzji administracyjnej wydanej w porozumieniu z:
1) Ministrem Gospodarki - w wypadkach określonych w ust. 1 pkt 1 i 3,
2) Ministrem Skarbu Państwa - w wypadku określonym w pkt 2.";
2) w § 2 w ust. 2 po wyrazach "właściwych ministerstw" skreśla się przecinek i
następujące po nim wyrazy "urzędów centralnych",
3) w § 4:
a) w ust. 2 po wyrazach "właściwego ministra" skreśla się przecinek i wyrazy
"kierownika urzędu centralnego", a po wyrazach "Spraw Wewnętrznych" dodaje się
wyrazy "i Administracji",
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Minister Obrony Narodowej, w ramach ogólnego nadzoru nad realizacją zadań
obronnych przez organy administracji państwowej, sprawuje kontrolę w zakresie
zgodności zawieranych przez organy wymienione w § 1 ust. 1 pkt 2 i 3 umów, o
których mowa w § 3, z obowiązkami i zadaniami dotyczącymi utrzymywania mocy
produkcyjnych i remontowych, niezbędnych do wykonania zadań na okres zagrożenia
wojennego na potrzeby obrony państwa.";
4) § 5 otrzymuje brzmienie:
"§ 5. Minister Finansów, na wniosek Ministra Gospodarki, uzgodniony z organami,
o których mowa w § 1 ust. 1, dokona zmian w budżecie państwa na 1997 r. do
wysokości środków zaplanowanych na ten cel w rezerwie celowej."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 lutego 1997 r.
w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Centrum Gospodarczego Rządu.
(Dz. U. Nr 15, poz. 86)
Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i
trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106,
poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Centrum Gospodarczego
Rządu, zwanego dalej "Pełnomocnikiem".
2. Pełnomocnik działa w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
3. Nadzór nad działalnością Pełnomocnika sprawuje Prezes Rady Ministrów.
§ 2. Do zadań Pełnomocnika należy koordynowanie prac związanych z reformą
centrum administracyjnego i gospodarczego Rządu oraz przygotowanie projektów
podstaw legislacyjnych dalszej jego przebudowy, a w szczególności:
1) inicjowanie i koordynacja prac niezbędnych do wdrożenia nowej struktury
centrum gospodarczego Rządu,
2) inicjowanie i organizacja prac związanych z przygotowaniem aktów prawnych,
3) upowszechnianie problematyki reformy.
§ 3. 1. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i
udzielania pomocy Pełnomocnikowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez
niezwłoczne udostępnianie mu informacji o organizacji podległych im jednostek
oraz o wewnętrznych aktach regulujących zasady funkcjonowania ich urzędów.
2. Pełnomocnik jest upoważniony do wnoszenia, za zgodą Prezesa Rady Ministrów,
opracowanych przez siebie projektów aktów prawnych dotyczących reformy do
rozpatrzenia przez Radę Ministrów.
§ 4. Projekty aktów prawnych oraz innych dokumentów rządowych wpływających na
organizację centrum gospodarczego Rządu podlegają zaopiniowaniu przez
Pełnomocnika.
§ 5. 1. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów:
1) analizy i wnioski związane z jego działalnością,
2) coroczne informacje o swojej pracy.
2. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o zagrożeniach realizacji zadań,
o których mowa w § 2.
§ 6. 1. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i
kancelaryjno-biurową zapewnia Pełnomocnikowi Kancelaria Prezesa Rady Ministrów.
2. Pełnomocnik może powoływać ekspertów do prac związanych z reformą.
§ 7. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu
państwa, w części dotyczącej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
§ 8. Pełnomocnik przejmuje sprawy prowadzone dotychczas przez Pełnomocnika
ustanowionego rozporządzeniem, o którym mowa w § 9.
§ 9. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 marca 1995 r. w sprawie
ustanowienia Pełnomocnika Rady Ministrów do Spraw Reformy Centrum Gospodarczego
Rządu (Dz. U. Nr 28, poz. 144).
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 12 lutego 1997 r.
w sprawie trybu wydawania licencji połowowych, ich wzoru, okresu ich ważności
oraz wysokości opłat za licencje połowowe.
(Dz. U. Nr 16, poz. 88)
Na podstawie art. 21 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o rybołówstwie morskim
(Dz. U. Nr 34, poz. 145) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Licencje połowowe wydaje:
1) Dyrektor Urzędu Morskiego w Słupsku:
a) na kutry rybackie o polskiej przynależności, wykonujące w polskich obszarach
morskich łowienie organizmów morskich oraz ich skup w morzu,
b) na kutry i łodzie rybackie o polskiej przynależności, wykonujące poza
polskimi obszarami morskimi, na Morzu Bałtyckim i Bełtach, łowienie organizmów
morskich oraz ich skup w morzu,
c) na statki rybackie o obcej przynależności, wykonujące w wyłącznej strefie
ekonomicznej łowienie organizmów morskich oraz ich skup w morzu;
2) Dyrektor Urzędu Morskiego w Szczecinie - na statki rybackie o polskiej
przynależności, wykonujące łowienie organizmów morskich oraz ich skup w morzu,
poza Morzem Bałtyckim i Bełtami;
3) dyrektor właściwego urzędu morskiego - na łodzie rybackie wykonujące w
polskich obszarach morskich łowienie organizmów morskich oraz ich skup w morzu.
2. Dyrektor urzędu morskiego przed wydaniem licencji połowowej może zasięgnąć
opinii organizacji społeczno-zawodowej rybaków, do której należy wnioskodawca.
§ 2. 1. Licencje połowowe wydawane są na okres jednego roku, z zastrzeżeniem
ust. 2 i 3.
2. Licencje połowowe, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 2, mogą być wydawane na
okres do pięciu lat.
3. Licencje połowowe na statki rybackie o obcej przynależności, wykonujące
łowienie w wyłącznej strefie ekonomicznej, wydawane są na okres określony w
zezwoleniu, wydanym na podstawie odrębnych przepisów.
§ 3. 1. Podmiot ubiegający się o wydanie licencji połowowej na dany rok, na
kuter lub łódź rybacką o polskiej przynależności państwowej, z zastrzeżeniem
ust. 2 i 3, powinien w terminie do dnia 31 października poprzedniego roku złożyć
pisemny wniosek do dyrektora właściwego urzędu morskiego.
2. Podmiot nabywający w ciągu danego roku kalendarzowego, na podstawie odrębnych
przepisów, uprawnienia do wykonywania rybołówstwa, zobowiązany jest w terminie
jednego miesiąca od nabycia tych uprawnień złożyć pisemny wniosek o wydanie
licencji połowowej do dyrektora właściwego urzędu morskiego.
3. Jeżeli podmiot nabył uprawnienia do wykonywania rybołówstwa na wodach
będących pod jurysdykcją państw drugich, na podstawie umowy międzynarodowej lub
z innego tytułu, może ubiegać się o wydanie licencji połowowej na łowienie
organizmów morskich oraz ich skup w morzu, poza polskimi obszarami morskimi - w
terminie wynikającym z tej umowy lub w terminie jednego miesiąca od nabycia tych
uprawnień.
§ 4. 1. Podmiot ubiegający się o wydanie licencji połowowej składa do właściwego
dyrektora urzędu morskiego wniosek, który powinien zawierać następujące dane:
1) imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania lub nazwę i siedzibę armatora
statku rybackiego,
2) imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania lub nazwę i siedzibę właściciela
statku rybackiego,
3) imię i nazwisko kapitana statku (szypra),
4) dane dotyczące statku rybackiego:
a) przynależność państwową,
b) oznakę rybacką, nazwę oraz port macierzysty,
c) długość całkowitą,
d) moc silnika,
e) pojemność brutto,
f) rodzaj statku,
g) międzynarodowy sygnał wywoławczy,
5) rodzaj stosowanych narzędzi połowu,
6) przewidywany rejon połowów,
7) wnioskowaną kwotę połowową.
2. Do wniosku należy dodatkowo dołączyć dokumenty potwierdzające posiadanie
uprawnień do wykonywania rybołówstwa, wydane zgodnie z odrębnymi przepisami.
§ 5. Podmiot ubiegający się o wydanie licencji połowowej na statek rybacki o
obcej przynależności państwowej powinien spełniać także wymagania określone
odrębnymi przepisami.
§ 6. 1. Licencje połowowe powinny zawierać następujące dane:
1) imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania lub nazwę i siedzibę armatora,
2) dane dotyczące statku rybackiego:
a) oznakę rybacką, nazwę oraz port macierzysty,
b) długość statku,
c) moc silnika,
d) pojemność brutto,
e) rodzaj statku,
f) międzynarodowy sygnał wywoławczy,
3) rejon połowów,
4) kwoty połowowe przyznane na podstawie odrębnych przepisów,
5) okres ważności licencji.
2. Wzór licencji połowowej określa załącznik do rozporządzenia.
§ 7. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, licencje połowowe na dany rok, na statki
uprawiające rybołówstwo w polskich obszarach morskich, powinny być wydane do
dnia 31 grudnia roku poprzedniego.
2. Wydanie licencji połowowej w ciągu roku kalendarzowego, w którym dana
licencja ma obowiązywać, jest możliwe w przypadku statków rybackich
rozpoczynających działalność połowową.
§ 8. 1. Za wydanie licencji połowowej uprawniającej do połowów w polskich
obszarach morskich dyrektor właściwego urzędu morskiego pobiera rocznie opłaty w
wysokości 25 jednostek obliczeniowych, zwanych Specjalnym Prawem Ciągnienia
(SDR), określonych przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy - według kursu
obowiązującego w dniu 31 października roku złożenia wniosku.
2. Opłata za wydanie licencji połowowych, o których mowa w § 3 ust. 2 i 3,
pobierana jest według kursu obowiązującego w dniu złożenia wniosku.
§ 9. 1. Podmiot ubiegający się o wydanie licencji połowowej na rok 1997, na
statek rybacki o polskiej przynależności państwowej, powinien w terminie do dnia
7 marca złożyć do dyrektora właściwego urzędu morskiego pisemny wniosek o
wydanie licencji.
2. Dyrektor właściwego urzędu morskiego obowiązany jest wydać licencje połowowe,
o których mowa w ust. 1, do końca marca 1997 r.
§ 10. W okresie pierwszego roku po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia
licencje połowowe uprawniające do wykonywania rybołówstwa morskiego w polskich
obszarach morskich przez statki rybackie o polskiej przynależności państwowej
wydawane są bezpłatnie.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 12
lutego 1997 r. (poz. 88)
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 7 lutego 1997 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o podatku od spadków i darowizn.
(Dz. U. Nr 16, poz. 89)
1. Na podstawie art. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o
podatku od spadków i darowizn (Dz. U. Nr 85, poz. 428) ogłasza się w załączniku
do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o
podatku od spadków i darowizn (Dz. U. Nr 45, poz. 207), z uwzględnieniem zmian
wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 28 grudnia 1989 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących
zasady opodatkowania (Dz. U. Nr 74, poz. 443),
2) ustawą z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i
darowizn (Dz. U. Nr 85, poz. 428),
3) ustawą z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania
budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz.
654),
4) ustawą z dnia 7 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i
darowizn (Dz. U. Nr 152, poz. 721) i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych
przez dniem wydania jednolitego tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst nie obejmuje
następujących przepisów:
1) art. 14 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o zmianie niektórych ustaw
regulujących zasady opodatkowania (Dz. U. Nr 74, poz. 443), który stanowi:
"Art. 14. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1990 r. z wyjątkiem art. 10,
który wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.",
2) art. 3 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków
i darowizn (Dz. U. Nr 85, poz. 428), który stanowi:
"Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.",
3) art. 44 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania
budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz.
654), który stanowi:
"Art. 44. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisów art. 35, 38 i 39, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia
1996 r.",
4) art. 2 ustawy z dnia 7 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku od
spadków i darowizn (Dz. U. Nr 152, poz. 721), który stanowi:
"Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."
Minister Finansów: w. z. H. Wasilewska-Trenkner
Załącznik do obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 7 lutego 1997 r. (poz. 89)
USTAWA
z dnia 28 lipca 1983 r.
o podatku od spadków i darowizn
Rozdział 1
Przedmiot opodatkowania
Art. 1. 1. 1) Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem",
podlega nabycie własności rzeczy znajdujących się w kraju i praw majątkowych
wykonywanych w kraju, w drodze spadku lub darowizny, przez osoby fizyczne.
2. 2) Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na
podstawie dyspozycji wkładcy na wypadek jego śmierci oraz nabycie własności
rzeczy i innych praw majątkowych przez zasiedzenie.
Art. 2. 3) Nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw
majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia
spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał
miejsce stałego pobytu w Polsce.
Art. 3. Podatkowi nie podlega:
1) nabycie własności rzeczy ruchomych znajdujących się w kraju lub praw
majątkowych podlegających wykonaniu w kraju, jeżeli w dniu nabycia ani nabywca,
ani też spadkodawca lub darczyńca nie byli obywatelami polskimi i nie mieli
miejsca stałego pobytu lub siedziby w Polsce,
2) 4) nabycie w drodze spadku lub darowizny praw autorskich i praw pokrewnych,
praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz
wierzytelności wynikających z nabycia tych praw,
3) (skreślony 5)).
Art. 4. 1. Zwalnia się od podatku:
1) nabycie własności i prawa użytkowania wieczystego gospodarstwa rolnego lub
jego części oraz innych praw do takiego gospodarstwa lub jego części, jak
również działki przyzagrodowej, z wyjątkiem:
a) budynków mieszkalnych,
b) budynków zajętych na cele specjalistycznego chowu i wylęgu drobiu lub
specjalistycznej hodowli zwierząt wraz z urządzeniami i ze stadem hodowlanym,
c) urządzeń do prowadzenia upraw specjalnych, jak: szklarnie, inspekty,
pieczarkarnie, chłodnie, przechowalnie owoców,
d) (skreślony 6)),
2) nabycie w drodze spadku budynków mieszkalnych nadanych na podstawie przepisów
o osadnictwie rolnym,
3) nabycie praw do wkładów w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub w
spółdzielni kółek rolniczych,
4) 7) nabycie własności budynków gospodarczych służących bezpośrednio produkcji
rolniczej prowadzonej na użytkach rolnych o powierzchni do 1 ha, a nabywcą jest
osoba prowadząca gospodarstwo rolne zaliczona do I grupy podatkowej,
5) 7) nabycie w drodze darowizny pieniędzy lub innych rzeczy przez osobę
zaliczoną do I grupy podatkowej w wysokości nie przekraczającej 6 100 zł od
jednego darczyńcy, a od wielu darczyńców łącznie nie więcej niż 12 200 zł w
okresie 5 lat od daty pierwszej darowizny, jeżeli pieniądze te lub rzeczy
obdarowany przeznaczy na wkład budowlany lub mieszkaniowy do spółdzielni, budowę
lokalu w małym domu mieszkalnym, budowę domu jednorodzinnego albo nabycie lokalu
mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość,
6) 8) nabycie w drodze darowizny praw do rachunku oszczędnościowo-kredytowego
przez małżonka, wstępnych, zstępnych, rodzeństwo oraz osobę pozostającą
faktycznie we wspólnym pożyciu małżeńskim z posiadaczem rachunku
oszczędnościowo-kredytowego w kasie mieszkaniowej, pod warunkiem przeznaczenia
środków zgromadzonych na tym rachunku na cele mieszkaniowe,
7) (skreślony 9)),
8) nabycie własności fizycznie wydzielonych części nieruchomości w drodze
zasiedzenia przez osoby będące współwłaścicielami ułamkowych części
nieruchomości - do wysokości udziału we współwłasności,
9) nabycie w drodze spadku:
a) 10) przez osoby zaliczone do I i II grupy podatkowej przedmiotów wyposażenia
mieszkania, pościeli, odzieży, bielizny oraz narzędzi pracy przeznaczonych do
użytku w gospodarstwie domowym; jeżeli w skład wyposażenia mieszkania wchodzą
meble zabytkowe, przepis lit. c) niniejszego punktu stosuje się odpowiednio,
b) dzieł sztuki i rękopisów będących przedmiotem twórczości spadkodawcy oraz
materiałów bibliotecznych, jeżeli spadkodawca zajmował się twórczością lub
działalnością naukową, oświatową, artystyczną, literacką lub publicystyczną,
c) 11) zabytków ruchomych i kolekcji wpisanych do rejestru zabytków, a także
dóbr kultury złożonych w muzeum, zgodnie z obowiązującymi przepisami,
d) przez osoby zaliczone do I i II grupy podatkowej zabytków nieruchomych
wpisanych do rejestru zabytków, jeżeli nabywca zabezpiecza je i konserwuje
zgodnie z obowiązującymi przepisami,
10) 12) nabycie przez małżonka lub zstępnych w drodze spadku lub darowizny
zakładu wytwórczego, budowlanego, handlowego, usługowego lub jego części, pod
warunkiem, że zakład ten będzie prowadzony przez nabywcę w stanie niepogorszonym
przez okres co najmniej 5 lat od dnia przyjęcia spadku lub darowizny;
niedotrzymanie tych warunków powoduje utratę zwolnienia od podatku, z wyjątkiem
niemożności dalszego prowadzenia tej działalności na skutek zdarzeń losowych; w
wypadkach tych podatek obniża się proporcjonalnie do okresu prowadzenia
działalności przez spadkobiercę lub obdarowanego,
11) 13) nabycie przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą w drodze
darowizny maszyn, urządzeń i narzędzi otrzymanych z zagranicy, pod warunkiem że
otrzymane maszyny, urządzenia i narzędzia zainstaluje w prowadzonym przez siebie
zakładzie i w ciągu 3 lat od dnia przyjęcia darowizny nie sprzeda ich lub nie
przekaże bezpłatnie osobom trzecim; niedotrzymanie tego warunku powoduje utratę
zwolnienia,
12) nabycie przez rolnika pojazdów rolniczych i maszyn rolniczych oraz części do
tych pojazdów i maszyn pod warunkiem, że te pojazdy i maszyny rolnicze w ciągu 3
lat od daty otrzymania nie zostaną przez nabywcę sprzedane lub darowane osobom
trzecim; niedotrzymanie tego warunku powoduje utratę zwolnienia,
13) 14) nabycie w drodze spadku lub darowizny budynku, w części zajętej przez
osoby trzecie na podstawie umów najmu, do których mają zastosowanie przepisy o
czynszu regulowanym, określonym w ustawie o najmie lokali mieszkalnych i
dodatkach mieszkaniowych,
14) 15) nabycie własności i prawa użytkowania wieczystego gospodarstwa rolnego
lub jego części wraz z budynkami mieszkalno-gospodarczymi oraz innych praw do
takiego gospodarstwa lub jego części, jeżeli umowa zostaje zawarta na podstawie
przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników.
2. 16) Jeżeli przedmiotem spadku lub darowizny są składniki majątkowe wymienione
w ust. 1 pkt 1 lit. b) i c), a nabywcami są zstępni lub małżonek, z podstawy
opodatkowania wyłącza się wartość tych składników pod warunkiem, że te budynki i
urządzenia będą wykorzystywane przez nabywcę nadal w stanie niepogorszonym i
zgodnie z ich przeznaczeniem w ramach gospodarstwa rolnego przez okres co
najmniej 5 lat od dnia przyjęcia spadku lub darowizny. Niedotrzymanie tych
warunków powoduje utratę zwolnienia od podatku, z wyjątkiem niemożności dalszego
prowadzenia tej działalności na skutek zdarzeń losowych; w wypadkach tych
podatek obniża się proporcjonalnie do okresu prowadzenia działalności przez
spadkobiercę lub obdarowanego.
3. 17) Okres przedawnienia prawa dokonania wymiaru podatku w wypadkach
określonych w przepisach ust. 1 pkt 10-12 i ust. 2 biegnie od daty, w której
miało miejsce zdarzenie powodujące utratę zwolnienia od podatku.
4. 18) Zwolnienia określone w ust. 1 stosuje się, jeżeli nabywca jest obywatelem
polskim lub ma miejsce stałego pobytu w Polsce.
5. 19) Ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to
gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.
6. (skreślony 20)).
Rozdział 2
Obowiązek podatkowy
Art. 5. Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw
majątkowych, a w wypadku darowizny obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na
obdarowanym i darczyńcy.
Art. 6. 1. Obowiązek podatkowy powstaje:
1) przy nabyciu w drodze dziedziczenia - z chwilą przyjęcia spadku,
2) przy nabyciu w drodze zapisu lub dalszego zapisu - od daty ogłoszenia
testamentu, a przy nabyciu z polecenia testamentowego - z chwilą wykonania tego
polecenia,
3) przy nabyciu praw do wkładów oszczędnościowych określonych w art. 1 ust. 2 -
z chwilą śmierci wkładcy,
4) przy nabyciu w drodze darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę
oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania
przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze
względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla
oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich
oświadczeń,
5) przy nabyciu z polecenia darczyńcy - z chwilą wykonania polecenia,
6) przy nabyciu w drodze zasiedzenia - z chwilą uprawomocnienia się
postanowienia sądu stwierdzającego zasiedzenie.
2. Przy nabyciu pod warunkiem zawieszającym obowiązek podatkowy powstaje z
chwilą ziszczenia się warunku. Urząd skarbowy może jednak ustalić należność
podatkową, jaka przypadałaby w razie ziszczenia się takiego warunku, i należność
tę zabezpieczyć.
3. Nabycie pod warunkiem rozwiązującym uważa się w rozumieniu ustawy za nabycie
bezwarunkowe. W razie spełnienia się warunku rozwiązującego w ciągu 3 lat od
dnia nabycia, decyzja ustalająca zobowiązanie podatkowe podlega uchyleniu.
4. Jeżeli nabycie nie zgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem,
obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim
jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się
orzeczenia. Gdy nabycie w drodze darowizny nie zostało zgłoszone do
opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przed organem
podatkowym na okoliczność dokonania tej darowizny.
Rozdział 3
Podstawa opodatkowania
Art. 7. 1. 21) Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw
majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według
stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania
obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek
rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy
w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu
ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.
2. 21) Jeżeli spadkobierca i zapisobierca lub obdarowany został obciążony
obowiązkiem wykonania polecenia lub zapisu, wartość obciążenia z tego tytułu
stanowi ciężar spadku (zapisu) lub darowizny, o ile polecenie zostało wykonane.
3. Do długów i ciężarów zalicza się również koszty ostatniej choroby
spadkodawcy, jeżeli nie zostały pokryte za jego życia i z jego majątku, koszty
pogrzebu spadkodawcy, łącznie z nagrobkiem, w takim zakresie, w jakim koszty te
odpowiadają zwyczajom przyjętym w danym środowisku, koszty postępowania
spadkowego, wynagrodzenie wykonawcy testamentu, obowiązki wykonania zapisów oraz
poleceń zamieszczonych w testamencie, wypłaty z tytułu zachowku oraz inne
obowiązki wynikające z przepisów Kodeksu cywilnego dotyczących spadków.
4. Przy nabyciu w drodze zasiedzenia wyłącza się z podstawy opodatkowania
wartość nakładów dokonanych na rzecz przez nabywcę podczas biegu zasiedzenia.
5. Jeżeli budynek stanowiący część składową gruntu będącego przedmiotem nabycia
został wzniesiony przez osobę nabywającą nieruchomość przez zasiedzenie, z
podstawy opodatkowania wyłącza się wartość tego budynku.
Art. 8. 1. 22) Wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w
wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych
rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych - w wysokości tych
wkładów.
2. Obowiązek składania zeznań podatkowych przez podatników podatku od spadków i
darowizn określają odrębne przepisy.
3. 22) Wartość rynkową rzeczy i praw majątkowych określa się na podstawie
przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości w obrocie rzeczami tego samego
rodzaju i gatunku z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia oraz w obrocie
prawami majątkowymi tego samego rodzaju z dnia powstania obowiązku podatkowego.
4. Jeżeli nabywca nie podał wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych lub
wartość podana przez nabywcę według oceny urzędu skarbowego nie odpowiada ich
wartości rynkowej, urząd ten wezwie nabywcę do określenia wartości rzeczy i praw
lub podwyższenia tej wartości w terminie nie krótszym niż 14 dni. W razie
nieudzielenia odpowiedzi lub podania wartości nie odpowiadającej wartości
rynkowej, urząd skarbowy ustali wartość z uwzględnieniem opinii biegłych. Jeżeli
wartość ustalona w ten sposób przekroczy o 33% wartość podaną przez nabywcę,
koszty opinii biegłych ponosi nabywca.
5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio, jeżeli kilku nabywców podało różne
wartości tej samej rzeczy lub prawa majątkowego.
6. (skreślony 23)).
7. (skreślony 23)).
8. (skreślony 23)).
9. (skreślony 23)).
Art. 9. 1. 24) Opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby,
własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:
1) 6 100 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej,
2) 4 600 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej,
3) 3 100 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.
2. Jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby
następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio
nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub
po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło
ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i
praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio
nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie
podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy
obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w
podanym wyżej okresie.
3. (skreślony 25)).
Art. 10. (skreślony 26)).
Art. 11. Jeżeli na skutek przyjęcia spadku lub darowizny następuje zwolnienie
nabywcy z zobowiązania albo jego wygaśnięcie, wartość tego zobowiązania wlicza
się do podstawy opodatkowania.
Art. 12. Jeżeli przedmiotem nabycia jest prawo majątkowe polegające na obowiązku
świadczeń powtarzających się na rzecz nabywcy, a wartość tego prawa nie może być
ustalona w chwili powstania obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania ustala
się w miarę wykonywania tych świadczeń. Urząd skarbowy może jednak za zgodą
podatnika przyjąć za podstawę opodatkowania prawdopodobną wartość świadczeń
powtarzających się za cały czas trwania obowiązku tych świadczeń.
Art. 13. 1. Wartość świadczeń powtarzających się przyjmuje się do podstawy
opodatkowania w wysokości rocznego świadczenia pomnożonej:
1) w razie ustanowienia świadczeń na czas ściśle określony przekraczający 40 lat
- przez 25,
2) w razie ustanowienia świadczeń na czas ściśle określony co do liczby lat lub
ich części nie przekraczających 40 lat - przez tę liczbę lat lub ich części,
najwyżej jednak przez 22,
3) w razie ustanowienia świadczeń na czas nie określony, nie ograniczony do
czasu życia jednej lub więcej osób - przez 5.
2. W razie ustanowienia świadczeń na czas nie określony, nie ograniczony do
czasu życia jednej lub więcej osób, jeżeli równocześnie oznaczono termin, do
którego świadczenie trwać będzie niewątpliwie, do podstawy opodatkowania
przyjmuje się wartość rocznego świadczenia pomnożoną przez liczbę lat
oznaczonego okresu trwania świadczeń lub ich części, a za dalszy okres - wartość
rocznego świadczenia pomnożoną przez 5, łącznie jednak najwyżej przez 22.
3. W razie ustanowienia świadczeń na czas życia jednej osoby za podstawę
opodatkowania przyjmuje się wartość prawa obliczoną według wieku osoby, z której
śmiercią gaśnie zobowiązanie. Wartość ta wynosi przy wieku:
1) do lat 15 - 22-krotną wartość świadczenia rocznego,
2) powyżej lat 15 do 25 - 21-krotną wartość świadczenia rocznego,
3) powyżej lat 25 do 35 - 20-krotną wartość świadczenia rocznego,
4) powyżej lat 35 do 45 - 18-krotną wartość świadczenia rocznego,
5) powyżej lat 45 do 55 - 15-krotną wartość świadczenia rocznego,
6) powyżej lat 55 do 65 - 11-krotną wartość świadczenia rocznego,
7) powyżej lat 65 do 75 - 7,5-krotną wartość świadczenia rocznego,
8) powyżej lat 75 do 80 - 5-krotną wartość świadczenia rocznego.
4. W razie ustanowienia świadczenia na czas życia osoby w wieku powyżej lat 80,
wartości tego świadczenia nie wlicza się do podstawy opodatkowania.
5. W razie uzależnienia terminu trwania świadczeń od czasu życia dwu lub więcej
osób, za podstawę opodatkowania przyjmuje się roczną wartość świadczenia
pomnożoną przez jeden z mnożników określonych w ust. 3, a to odpowiednio do
wieku osoby najstarszej lub najmłodszej, stosownie do tego, czy świadczenia mają
trwać do śmierci osoby, która umrze pierwsza, czy do śmierci osoby, która umrze
ostatnia.
6. 27) Przepisy ust. 2-5 stosuje się odpowiednio do obliczenia wartości prawa
użytkowania, służebności i rent.
7. Roczną wartość użytkowania ustala się w wysokości 4% wartości rzeczy oddanej
w użytkowanie.
Rozdział 4
Wysokość podatku
Art. 14. 1. Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do
której zaliczony jest nabywca.
2. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy
do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.
3. 28) Do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:
1) do grupy I - małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową,
rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów,
2) do grupy II - zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i
małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków
rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych,
3) do grupy III - innych nabywców.
4. Za rodziców w rozumieniu ustawy uważa się również przysposabiających, a za
zstępnych także przysposobionych i ich zstępnych.
5. (skreślony 29)).
Art. 15. 30) 1. Podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad
kwotę wolną od podatku, według następujących skal:
Kwoty nadwyżki w zł ponad doPodatek wynosi
1) od nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej
6 5003%
6 500-13 000195 zł i 5% od nadwyżki ponad 6 500 zł
13 000520 zł i 7% od nadwyżki ponad 13 000 zł
2) od nabywców zaliczonych do II grupy podatkowej
6 5007%
6 500-13 000455 zł i 9% od nadwyżki ponad 6 500 zł
13 0001040 zł i 12% od nadwyżki ponad 13 000 zł
3) od nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej
6 50012%
6 500-13 000780 zł i 16% od nadwyżki ponad 6 500 zł
13 0001820 zł i 20% od nadwyżki ponad 13 000 zł
2. Nabycie własności w drodze zasiedzenia podlega opodatkowaniu w wysokości 7%
podstawy opodatkowania; art. 9 ust. 1 nie ma w tym wypadku zastosowania.
3. Przy ustalaniu wysokości podatku przyjmuje się kwoty wartości rzeczy i praw
majątkowych określone w art. 4 ust. 1 pkt 5 i art. 9 ust. 1 oraz przedziały
nadwyżki kwot wartości rzeczy i praw majątkowych podlegających opodatkowaniu,
określone w ust. 1, w wysokości obowiązującej w dniu powstania obowiązku
podatkowego.
Art. 16. 31) 1. W przypadku nabycia budynku mieszkalnego lub jego części, lokalu
mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego
prawa do lokalu mieszkalnego oraz wynikających z przydziału spółdzielni
mieszkaniowych: prawa do domu jednorodzinnego lub prawa do lokalu w małym domu
mieszkalnym:
1) w drodze spadku lub darowizny przez osoby zaliczane do I grupy podatkowej,
2) w drodze spadku przez osoby zaliczane do II grupy podatkowej,
3) w drodze spadku przez osoby zaliczane do III grupy podatkowej, sprawujące
przez co najmniej dwa lata opiekę nad wymagającym takiej opieki spadkodawcą, na
podstawie umowy zawartej z nim przed organem gminy,
- nie wlicza się do podstawy opodatkowania ich wartości do łącznej wysokości nie
przekraczającej 110 m2 powierzchni użytkowej budynku lub lokalu.
2. Ulga, o której mowa w ust. 1, przysługuje osobom, które łącznie spełniają
następujące warunki:
1) spełniają wymogi określone w art. 4 ust. 4,
2) nie są właścicielami innego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego
stanowiącego odrębną nieruchomość bądź będąc nimi przeniosą własność budynku lub
lokalu na rzecz zstępnych, Skarbu Państwa lub gminy,
3) nie dysponują spółdzielczym lokatorskim prawem do lokalu lub nie są
właścicielami spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oraz
wynikających z przydziału spółdzielni mieszkaniowych: prawa do domu
jednorodzinnego lub prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym, a w razie
dysponowania tymi prawami przekażą je zstępnym lub przekażą do dyspozycji
spółdzielni, w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego,
4) nie są najemcami lokalu lub budynku lub będąc nimi rozwiążą umowę najmu,
5) będą zamieszkiwać w nabytym lokalu lub budynku przez 5 lat:
a) od dnia złożenia zeznania podatkowego - jeżeli w chwili złożenia zeznania
nabywca mieszka w nabytym lokalu lub budynku,
b) od dnia zamieszkania w nabytym lokalu lub budynku - jeżeli nabywca zamieszka
w ciągu roku od dnia złożenia zeznania podatkowego.
3. Jeżeli nabyty budynek lub lokal jest zajęty przez osoby trzecie, spełnienie
warunków określonych w ust. 2 pkt 2-5 może nastąpić w okresie 5 lat od dnia
nabycia; w tym wypadku zawiesza się odpowiednio bieg terminu przedawnienia do
dokonania wymiaru podatku.
4. Za powierzchnię użytkową budynku (lokalu) w rozumieniu ustawy uważa się
powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian pomieszczeń na wszystkich
kondygnacjach (podziemnych i naziemnych, z wyjątkiem powierzchni piwnic i klatek
schodowych oraz szybów dźwigów).
5. Powierzchnie pomieszczeń lub ich części oraz część kondygnacji o wysokości w
świetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50%,
a jeżeli wysokość jest mniejsza niż 1,40 m - powierzchnię tę pomija się.
6. W razie zbycia budynku lub lokalu przed upływem terminu określonego w ust. 2
pkt 5 albo niezachowania warunku zamieszkiwania w nim w okresie przewidzianym w
tym przepisie, wznawia się postępowanie podatkowe i dokonuje wymiaru podatku od
całej wartości przedmiotu opodatkowania, ustalonej tak, jakby ulga nie
przysługiwała. Okres przedawnienia prawa do dokonania wymiaru podatku biegnie w
tym wypadku od daty zbycia budynku lub lokalu.
7. Nie stanowi podstawy do wznowienia postępowania z przyczyny określonej w ust.
6 zbycie udziału w budynku lub lokalu na rzecz innego ze spadkobierców lub
obdarowanych oraz zbycie budynku lub lokalu, jeżeli było ono uzasadnione
koniecznością zmiany warunków mieszkaniowych, a nabycie innego budynku lub
uzyskanie pozwolenia na jego budowę albo nabycie innego lokalu nastąpiło nie
później niż w ciągu 6 miesięcy od dnia zbycia.
8. Warunek określony w ust. 2 pkt 5 uważa się za spełniony również wtedy, gdy
budynek lub lokal został zbyty przed rozpoczęciem zamieszkiwania ze względu na
konieczność zmiany warunków lub miejsca zamieszkania, a nabycie innego budynku
lub uzyskanie pozwolenia na jego budowę albo nabycie innego lokalu nastąpiło nie
później niż w ciągu 6 miesięcy od dnia zbycia.
Art. 17. 32) 1. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, podwyższy:
1) kwoty wartości rzeczy i praw majątkowych nie podlegające opodatkowaniu,
określone w art. 3 pkt 3 33) oraz w art. 9 ust. 1,
2) przedziały nadwyżki kwot wartości rzeczy i praw majątkowych podlegających
opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, określone w skalach, o których
mowa w art. 15 ust. 1,
3) (skreślony 34))
w wypadku wzrostu cen towarów nieżywnościowych trwałego użytku o ponad 20%, w
stopniu odpowiadającym wzrostowi tych cen.
2. Wskaźnik wzrostu cen, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie
komunikatów Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego ogłoszonych w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej 35) "Monitor Polski" w terminie 30 dni po
upływie każdego kwartału.
Rozdział 5
Płatnicy
Art. 18. 1. 36) Do obliczenia i pobrania od podatnika podatku obowiązany jest
notariusz, przed którym sporządzono akt darowizny lub któremu przedstawiono
pismo stwierdzające darowiznę w celu dokonania czynności notarialnej. Notariusz
obowiązany jest do wpłacenia pobranego podatku do urzędu skarbowego właściwego
ze względu na miejsce położenia kancelarii notarialnej.
2. Notariusz obowiązany jest uzależnić dokonanie czynności lub wydanie dokumentu
od uiszczenia należnego podatku. Niepobranie podatku lub pobranie tylko części
podatku może nastąpić jedynie za uprzednią zgodą urzędu skarbowego.
3. W wypadku określonym w art. 12 notariusz nie oblicza ani nie pobiera podatku,
obowiązany jest natomiast przesłać właściwemu urzędowi skarbowemu odpis
sporządzonego lub poświadczonego przez siebie dokumentu.
4. Ministrowie Finansów i Sprawiedliwości określają sposób pobierania podatku,
prowadzenia przez notariusza rejestru podatku oraz tryb wykonywania przez
notariusza czynności związanych z poborem podatku.
Art. 19. 1. Zapłata spadkobiercy długu przez dłużnika spadkodawcy i wypłata
należności przypadających z tytułu zapisu lub wkładu oszczędnościowego na
podstawie dyspozycji wkładcy na wypadek jego śmierci może nastąpić tylko za
zgodą urzędu skarbowego.
2. Nie wymaga zgody urzędu skarbowego wypłata należności przypadających z tytułu
wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładcy na wypadek jego śmierci
- do wysokości kwot określonych w art. 9 ust. 1.
3. 37) Państwowe osoby prawne, spółdzielnie, państwowe jednostki organizacyjne
nie posiadające osobowości prawnej, będące dłużnikiem spadkodawcy, obowiązane są
przy zapłacie długu potrącić i przekazać do właściwego urzędu skarbowego podatek
od nabycia spadku, należny od spadkobiercy, w wysokości ustalonej przez ten
urząd. Zapłata długu bez potrącenia podatku od nabycia spadku może nastąpić
tylko za uprzednią zgodą urzędu skarbowego lub po stwierdzeniu, że należny
podatek został uiszczony.
4. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio przy wypłacie przez spadkobierców
należności w gotówce przypadającej z tytułu zapisu, dalszego zapisu lub
polecenia testamentowego.
5. Osoby, które dopuściły do wypłaty z naruszeniem przepisów ust. 1-4,
odpowiadają za zobowiązania podatkowe solidarnie z podatnikiem do wysokości
wypłaconych kwot.
6. Jeżeli przedmiotem aktu notarialnego, który ma być sporządzony, lub
dokumentu, co do którego notariusz ma uwierzytelnić podpis, ma być zbycie lub
obciążenie rzeczy i praw majątkowych uzyskanych przez zbywcę w drodze spadku lub
zasiedzenia, notariusz może sporządzić akt lub uwierzytelnić własnoręczność
podpisu tylko za uprzednią zgodą urzędu skarbowego lub po stwierdzeniu, że
należny podatek od nabycia własności tych rzeczy i praw majątkowych został
uiszczony.
Rozdział 6
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 20. Traci moc ustawa z dnia 19 grudnia 1975 r. o podatku od spadków i
darowizn (Dz. U. Nr 45, poz. 228).
Art. 21. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia 38) i ma również zastosowanie
do spraw wszczętych przed jej wejściem w życie, nie zakończonych decyzją
ostateczną.
1) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o
zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania (Dz. U. Nr 74, poz.
443), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1990 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o
zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. Nr 85, poz. 428), która
weszła w życie z dniem 24 sierpnia 1995 r.
3) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1.
4) Skreślony przez art. 5 pkt 3 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1, a
następnie dodany przez art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2.
5) Przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2.
6) Przez art. 1 pkt 3 lit. a) tiret pierwsze ustawy wymienionej w przypisie 2.
7) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a) tiret drugie ustawy
wymienionej w przypisie 2.
8) Skreślony przez art. 1 pkt 3 lit. a) tiret trzecie ustawy wymienionej w
przypisie 2, a następnie dodany przez art. 35 ustawy z dnia 26 października 1995
r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie
niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654), który wszedł w życie z dniem 1
stycznia 1996 r.
9) Przez art. 5 pkt 4 lit. a) tiret pierwsze ustawy wymienionej w przypisie 1.
10) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 4 lit. a) tiret drugie ustawy
wymienionej w przypisie 1.
11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a) tiret czwarte ustawy
wymienionej w przypisie 2.
12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a) tiret piąte ustawy
wymienionej w przypisie 2.
13) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 4 lit. a) tiret trzecie ustawy
wymienionej w przypisie 1.
14) Skreślony przez art. 5 pkt 4 lit. a) tiret czwarte ustawy wymienionej w
przypisie 1, dodany przez art. 1 pkt 3 lit. a) tiret szóste ustawy wymienionej w
przypisie 2 i w brzmieniu ustalonym przez art. 1 ustawy z dnia 7 listopada 1996
r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. Nr 152, poz. 721),
która weszła w życie z dniem 7 stycznia 1997 r.
15) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. a) tiret szóste ustawy wymienionej w
przypisie 2.
16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
17) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 4 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
18) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 4 lit. d) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
19) Skreślony przez art. 5 pkt 4 lit. e) ustawy wymienionej w przypisie 1, a
następnie dodany przez art. 1 pkt 3 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 2.
20) Przez art. 5 pkt 4 lit. e) ustawy wymienionej w przypisie 1.
21) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 2.
22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
23) Przez art. 1 pkt 5 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2.
24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 2.
25) Przez art. 5 pkt 6 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
26) Przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 2.
27) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1.
28) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 8 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
29) Przez art. 5 pkt 8 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
30) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 2.
31) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 2.
32) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 1.
33) W art. 3 pkt 3 został skreślony przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy
wymienionej w przypisie 2.
34) Przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 2.
35) Nazwa państwa zgodnie z ustawą z dnia 29 grudnia 1989 r. o zmianie
Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 75, poz. 444).
36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 2.
37) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 2.
38) Ustawa została ogłoszona dnia 11 sierpnia 1983 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 lutego 1997 r.
w sprawie szczegółowych zasad i trybu przeprowadzania kontroli przez Kancelarię
Prezesa Rady Ministrów.
(Dz. U. Nr 17, poz. 90)
Na podstawie art. 30 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie
pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz.
492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i tryb przeprowadzania przez
Kancelarię Prezesa Rady Ministrów, z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów,
kontroli realizacji zadań wskazanych w zakresie określonym ustawami przez Radę
Ministrów i Prezesa Rady Ministrów.
§ 2. Przeprowadzenie kontroli ma na celu ustalenie stanu faktycznego w zakresie
działalności jednostek kontrolowanych, rzetelne jego udokumentowanie i dokonanie
oceny kontrolowanej działalności pod względem legalności, gospodarności,
celowości i rzetelności.
§ 3. Do realizacji celu, o którym mowa w § 2:
1) kierownicy jednostek kontrolowanych mają obowiązek przedstawiać, na żądanie
kontrolującego, wszelkie dokumenty i materiały niezbędne do przygotowania i
przeprowadzenia kontroli, z zachowaniem przepisów o tajemnicy ustawowo
chronionej,
2) kontrolujący ma prawo do:
a) swobodnego wstępu do obiektów i pomieszczeń jednostek kontrolowanych,
b) wglądu do wszelkich dokumentów i innych materiałów dowodowych, związanych z
działalnością jednostek kontrolowanych, z zachowaniem przepisów o tajemnicy
ustawowo chronionej,
c) przeprowadzenia oględzin obiektów i składników majątkowych oraz przebiegu
określonych czynności,
d) żądania od pracowników jednostek kontrolowanych ustnych i pisemnych
wyjaśnień,
e) korzystania z pomocy biegłych i specjalistów,
f) zabezpieczania materiałów dowodowych,
g) zasięgania, w związku z prowadzoną kontrolą, informacji w nie kontrolowanych
jednostkach administracji rządowej.
§ 4. 1. Pracownicy Kancelarii Prezesa Rady Ministrów przeprowadzają kontrolę na
podstawie legitymacji służbowej oraz imiennego upoważnienia, wydanego i
podpisanego przez Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów lub osoby upoważnione
do działania w jego imieniu w trybie określonym w § 5 ust. 2 statutu Kancelarii
Prezesa Rady Ministrów, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie nadania statutu Kancelarii Prezesa
Rady Ministrów (Dz. U. Nr 157, poz. 796), określającego przedmiot kontroli oraz
jednostkę kontrolowaną.
2. Do kontroli spraw, przy których zachodzi konieczność zapoznania się z
wiadomościami oznaczonymi jako tajne lub tajne specjalnego znaczenia,
kontrolujący, poza legitymacją służbową, powinien posiadać odrębne upoważnienie
wydane i podpisane przez Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, z zachowaniem
przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ochronie tajemnicy państwowej i
służbowej (Dz. U. Nr 40, poz. 271, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1990 r. Nr 34,
poz. 198 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496).
§ 5. 1. Kontrolujący podlega wyłączeniu od udziału w kontroli, jeżeli wyniki
kontroli mogą dotyczyć jego roszczeń, praw lub obowiązków albo roszczeń, praw
lub obowiązków jego małżonka lub osoby pozostającej z nim faktycznie we wspólnym
pożyciu, krewnych i powinowatych do drugiego stopnia bądź osób związanych z nim
z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli.
2. Kontrolujący może być wyłączony również w razie stwierdzenia innych przyczyn,
które mogą mieć wpływ na bezstronność jego postępowania.
3. O wyłączeniu decyduje dyrektor komórki kontrolnej Kancelarii Prezesa Rady
Ministrów.
§ 6. 1. Kontrola jest przeprowadzana w jednostce kontrolowanej w czasie
wykonywania jej zadań, a jeżeli tego wymaga dobro kontroli - również w dniach
wolnych od pracy i poza godzinami pracy.
2. Kontrola lub poszczególne jej czynności mogą być przeprowadzone, w miarę
potrzeby, również w siedzibie Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
§ 7. 1. Kontrolujący jest upoważniony do swobodnego poruszania się na terenie
jednostki kontrolowanej, bez obowiązku uzyskiwania przepustki.
2. Kontrolujący podlega przepisom o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz
przepisom o postępowaniu z materiałami i dokumentami ustawowo chronionymi,
obowiązującym w jednostce kontrolowanej.
3. Kierownik jednostki kontrolowanej zapewnia kontrolującemu warunki i środki
niezbędne do sprawnego przeprowadzenia kontroli. Dotyczy to w szczególności
niezwłocznego przedstawiania kontrolującemu dokumentów i materiałów, terminowego
udzielania wyjaśnień przez pracowników oraz udostępniania urządzeń technicznych
i środków transportowych.
§ 8. 1. Kontrolujący dokonuje ustaleń stanu faktycznego na podstawie zebranych w
toku kontroli dowodów.
2. Dowodami są w szczególności: dokumenty, zabezpieczone rzeczy, wyniki
oględzin, jak również pisemne wyjaśnienia i oświadczenia.
3. Kontrolujący może żądać od kierownika jednostki kontrolowanej sporządzenia
niezbędnych do kontroli odpisów lub wyciągów z dokumentów, jak również zestawień
i obliczeń opartych na dokumentach.
4. Zgodność odpisów i wyciągów oraz zestawień i obliczeń potwierdza kierownik
komórki organizacyjnej, której one dotyczą.
§ 9. 1. W razie potrzeby ustalenia stanu obiektu lub innych składników
majątkowych, kontrolujący może przeprowadzać oględziny.
2. Oględziny przeprowadza się w obecności kierownika komórki organizacyjnej,
odpowiedzialnego za przedmiot lub czynności poddane oględzinom, a w razie jego
nieobecności - pracownika wyznaczonego przez kierownika jednostki kontrolowanej.
3. Z przebiegu i wyniku oględzin sporządza się niezwłocznie protokół, który
podpisuje kontroler i osoba wymieniona w ust. 2.
§ 10. 1. Pracownicy jednostki kontrolowanej są zobowiązani udzielać, w
wyznaczonym terminie, wyjaśnień ustnych lub pisemnych w sprawach dotyczących
przedmiotu kontroli. Z ustnych wyjaśnień kontrolujący sporządza, w razie
potrzeby, protokół.
2. Kontrolujący może zwracać się również o wyjaśnienia do byłych pracowników
jednostki kontrolowanej.
3. Odmowa udzielenia wyjaśnień przez pracowników jednostki kontrolowanej może
nastąpić jedynie w wypadkach, gdy wyjaśnienia mają dotyczyć faktów i
okoliczności, których ujawnienie mogłoby narazić na odpowiedzialność karną lub
majątkową wezwanego do złożenia wyjaśnień, a także: jego małżonka lub osoby
pozostającej z nim faktycznie we wspólnym pożyciu, krewnych i powinowatych do
drugiego stopnia bądź osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub
kurateli.
4. Każdy może złożyć kontrolującemu ustne lub pisemne oświadczenie dotyczące
przedmiotu kontroli.
5. Kontrolujący nie może odmówić przyjęcia oświadczenia, jeżeli ma ono związek z
przedmiotem kontroli.
§ 11. Kontrolujący informuje kierownika jednostki kontrolowanej o ustaleniach
wskazujących na ujawnione nieprawidłowości i uchybienia w działalności tej
jednostki.
§ 12. W razie ujawnienia w toku kontroli okoliczności wskazujących na
popełnienie przestępstwa, kontrolujący niezwłocznie zawiadamia na piśmie
kierownika komórki kontrolnej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, który
zawiadamia organ powołany do ścigania przestępstw.
§ 13. 1. W szczególnie uzasadnionych okolicznościach kontrolujący może zwołać w
toku kontroli naradę z pracownikami jednostki kontrolowanej w celu omówienia
kwestii związanych z przeprowadzaną kontrolą.
2. O planowanym zwołaniu narady kontrolujący uprzedza kierownika jednostki
kontrolowanej, uzgadniając z nim czas i miejsce narady.
§ 14. 1. Wyniki przeprowadzonej kontroli kontrolujący przedstawia w protokole
kontroli.
2. Protokół kontroli zawiera opis stanu faktycznego stwierdzonego w toku
kontroli działalności jednostki kontrolowanej, w tym ustalonych
nieprawidłowości, z uwzględnieniem przyczyn powstania, zakresu i skutków tych
nieprawidłowości oraz osób za nie odpowiedzialnych.
3. Ponadto protokół kontroli powinien zawierać:
1) zastrzeżenie, że służy wyłącznie do użytku służbowego,
2) nazwę jednostki kontrolowanej w pełnym jej brzmieniu i adres oraz imię i
nazwisko kierownika jednostki kontrolowanej, a w miarę potrzeby także
kierowników kontrolowanych komórek organizacyjnych oraz daty objęcia przez nich
stanowisk,
3) datę rozpoczęcia i zakończenia kontroli, z wymienieniem przerw w kontroli,
4) imiona i nazwiska kontrolujących,
5) określenie przedmiotu kontroli i okresu objętego kontrolą,
6) opis załączników stanowiących część składową protokołu,
7) wzmiankę o poinformowaniu kierownika jednostki kontrolowanej o prawie
zgłaszania zastrzeżeń i składania wyjaśnień do protokołu, o których mowa w § 15
i 17 ust. 2.
§ 15. 1. Protokół kontroli podpisują kontrolujący i kierownik jednostki
kontrolowanej, a w razie jego nieobecności - osoba pełniąca jego obowiązki.
2. Kierownikowi jednostki kontrolowanej lub osobie pełniącej jego obowiązki
przysługuje prawo zgłoszenia, przed podpisaniem protokołu kontroli,
umotywowanych zastrzeżeń co do ustaleń zawartych w protokole.
3. Zastrzeżenia należy zgłosić na piśmie do kierownika komórki kontrolnej
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w terminie 7 dni od dnia otrzymania protokołu
kontroli.
4. W razie zgłoszenia zastrzeżeń, o których mowa w ust. 2, kontrolujący jest
obowiązany dokonać ich analizy i, w miarę potrzeby, podjąć dodatkowe czynności
kontrolne, a w wypadku stwierdzenia zasadności zastrzeżeń - zmienić lub
uzupełnić odpowiednią część protokołu kontroli.
5. W razie nieuwzględnienia zastrzeżeń w całości lub w części, kontrolujący
przekazuje na piśmie swoje stanowisko zgłaszającemu zastrzeżenia.
§ 16. 1. Kierownik jednostki kontrolowanej lub osoba pełniąca jego obowiązki
może odmówić podpisania protokołu kontroli, składając, w terminie 7 dni od dnia
jego otrzymania, wyjaśnienie tej odmowy.
2. O odmowie podpisania protokołu kontroli i złożeniu wyjaśnienia kontrolujący
czyni wzmiankę w protokole.
3. Odmowa podpisania protokołu przez osobę wymienioną w ust. 1 nie stanowi
przeszkody do podpisania protokołu przez kontrolującego i realizacji ustaleń
kontroli.
§ 17. 1. Po zakończeniu postępowania kontrolnego w jednostce kontrolowanej
komórka kontrolna Kancelarii Prezesa Rady Ministrów sporządza informację o
wynikach i ustaleniach kontroli, wraz z wnioskami, przekazując ją Szefowi
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów oraz kierownikowi jednostki kontrolowanej.
2. Kontrolujący może zwrócić się do kierownika jednostki kontrolowanej lub do
osoby pełniącej jego obowiązki o złożenie, w wyznaczonym terminie, dodatkowych
wyjaśnień na piśmie, niezbędnych do sporządzenia informacji o wynikach i
ustaleniach kontroli.
§ 18. 1. Kancelaria Prezesa Rady Ministrów może również przeprowadzać kontrolę
realizacji zadań, o których mowa w § 1, przy zastosowaniu trybu uproszczonego.
2. Do kontroli, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy rozporządzenia, z
wyjątkiem § 14-16.
3. Tryb uproszczony może być stosowany w szczególności w razie potrzeby:
1) przeprowadzenia wielu krótkich kontroli w celu sporządzenia odpowiedniej
informacji dla Rady Ministrów i Prezesa Rady Ministrów,
2) zbadania określonych spraw wynikających ze skarg i wniosków oraz listów
obywateli,
3) przeprowadzenia badań metodą analizy dokumentów i innych materiałów
otrzymanych z jednostek podlegających kontroli.
4. Z kontroli, o której mowa w ust. 1, sporządza się sprawozdanie, które
podpisuje kontrolujący. Do sprawozdania załącza się dowody związane z jego
treścią.
5. Kontrolujący niezwłocznie informuje pisemnie kierownika jednostki
kontrolowanej o wynikach przeprowadzonej kontroli.
§ 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 18 lutego 1997 r.
w sprawie ogólnych warunków obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności
cywilnej podmiotów wykonujących doradztwo podatkowe za szkody wyrządzone przy
wykonywaniu czynności doradztwa podatkowego.
(Dz. U. Nr 17, poz. 91)
Na podstawie art. 46 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz.
U. Nr 102, poz. 475) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa ogólne warunki obowiązkowego ubezpieczenia
odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy wykonywaniu czynności
doradztwa podatkowego, zwanego dalej "ubezpieczeniem OC".
§ 2. Podmiotami, do których stosuje się przepisy rozporządzenia, zwanymi dalej
"ubezpieczonymi", są:
1) doradcy podatkowi wykonujący we własnym imieniu i na własny rachunek
działalność bądź będący wspólnikami w spółce cywilnej lub jawnej,
2) adwokaci, radcowie prawni oraz biegli rewidenci, jeżeli:
a) są wspólnikami w spółce cywilnej bądź jawnej z udziałem doradców podatkowych
albo
b) zatrudniają doradców podatkowych i nie ubezpieczyli się w zakresie
odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy wykonywaniu tych zawodów,
3) osoby prawne uprawnione do wykonywania doradztwa podatkowego,
4) inne niż wymienione w pkt 1-3 podmioty zatrudniające doradców podatkowych, z
wyjątkiem organów samorządu doradców podatkowych.
§ 3. Ubezpieczeniem objęta jest odpowiedzialność cywilna ubezpieczonych
wykonujących następujące czynności doradztwa podatkowego:
1) udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich
rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich zobowiązań podatkowych,
2) prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg
podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w
tym zakresie,
3) sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań
i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie,
4) występowanie w postępowaniu w zakresie sądowej kontroli decyzji
administracyjnej.
§ 4. Umowę ubezpieczenia OC można zawrzeć z wybranym zakładem ubezpieczeń,
prowadzącym działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczenia
odpowiedzialności cywilnej podmiotów wykonujących czynności doradztwa
podatkowego.
Rozdział 2
Zawarcie oraz rozwiązanie umowy ubezpieczenia, powstanie i czas trwania
odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń
§ 5. Umowę ubezpieczenia zawiera się na wniosek ubezpieczającego.
§ 6. 1. Umowę ubezpieczenia zawiera się w dniu rozpoczęcia wykonywania doradztwa
podatkowego, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia:
1) wpisu na listę doradców podatkowych - dla podmiotów wymienionych w § 2 pkt 1,
2) zawarcia umowy spółki - dla podmiotów wymienionych w § 2 pkt 2 lit. a),
3) zatrudnienia doradcy podatkowego - dla podmiotów wymienionych w § 2 pkt 2
lit. b) lub pkt 4,
4) wpisu do rejestru osób prawnych uprawnionych do wykonywania doradztwa
podatkowego - dla podmiotów wymienionych w § 2 pkt 3.
2. Po okresie zawieszenia wykonywania czynności doradztwa podatkowego umowę
ubezpieczenia zawiera się najpóźniej w dniu rozpoczęcia wykonywania doradztwa.
§ 7. 1. Umowę ubezpieczenia zawiera się na okres 12 miesięcy.
2. Umowa ubezpieczenia ulega przedłużeniu na okres kolejnych 12 miesięcy, chyba
że ubezpieczony nie później niż 30 dni przed upływem okresu, na jaki umowa
została zawarta, powiadomi zakład ubezpieczeń o jej wypowiedzeniu.
3. Pomimo braku zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2, przedłużenie umowy
ubezpieczenia nie następuje, jeżeli ubezpieczony do końca okresu ubezpieczenia
nie zapłacił składki, a jeżeli składka ubezpieczeniowa była płacona w ratach -
którejkolwiek raty składki.
§ 8. 1. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń rozpoczyna się od dnia następnego
po dniu, w którym zawarto umowę ubezpieczenia, nie wcześniej jednak niż od dnia
następnego po zapłaceniu składki ubezpieczeniowej lub pierwszej jej raty.
2. Inny niż wskazany w ust. 1 początkowy termin odpowiedzialności zakładu
ubezpieczeń można w umowie ubezpieczenia określić tylko wówczas, gdy umowę
zawiera się przed rozpoczęciem 12-miesięcznego okresu ubezpieczenia.
§ 9. 1. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń trwa przez okres wskazany w umowie
i kończy się z upływem ostatniego dnia tego okresu, z zastrzeżeniem § 7 ust. 2.
2. Jeżeli składka ubezpieczeniowa płatna jest w ratach, niezapłacenie raty
składki w oznaczonym terminie nie powoduje ustania odpowiedzialności zakładu
ubezpieczeń, z zastrzeżeniem § 7 ust. 3.
3. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń, wynikająca z umowy ubezpieczenia,
ustaje w przypadkach określonych w § 10.
§ 10. 1. Umowa ubezpieczenia rozwiązuje się w dniu:
1) skreślenia z listy doradców podatkowych - dla podmiotów, o których mowa w § 2
pkt 1,
2) skreślenia z rejestru osób prawnych uprawnionych do wykonywania doradztwa
podatkowego - dla podmiotów, o których mowa w § 2 pkt 3.
2. W razie zawieszenia wykonywania czynności doradztwa podatkowego powyżej dwóch
miesięcy umowa ubezpieczenia OC rozwiązuje się z dniem następującym po dniu, w
którym zawiadomiono zakład ubezpieczeń o zawieszeniu wykonywania tych czynności,
a jeżeli zawieszenie czynności doradztwa podatkowego nastąpi po dniu, w którym
zawiadomiono zakład ubezpieczeń - z dniem rozpoczęcia zawieszenia.
Rozdział 3
Zakres ochrony ubezpieczeniowej
§ 11. W razie powstania szkody przy wykonywaniu czynności wymienionych w § 3,
osobom korzystającym z usług podmiotów ubezpieczonych przysługuje odszkodowanie
z umowy ubezpieczenia, na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym.
§ 12. 1. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności
podmiotów ubezpieczonych, nie wyżej jednak niż do wysokości ustalonej w umowie
sumy gwarancyjnej.
2. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia w odniesieniu do jednego zdarzenia,
którego skutki objęte są umową ubezpieczenia, zależna jest od wysokości
przychodów uzyskanych z tytułu wykonywania czynności, o których mowa w § 3, w
okresie ostatnich 12 miesięcy przed dniem zawarcia umowy lub przed dniem jej
przedłużenia i wynosi:
1) 5 000 zł - przy przychodach do 50 000 zł,
2) 10 000 zł - przy przychodach wynoszących od 50 001 zł do 100 000 zł,
3) 15 000 zł - przy przychodach wynoszących od 100 001 zł do 150 000 zł,
4) 20 000 zł - przy przychodach wynoszących od 150 001 zł do 200 000 zł,
5) 25 000 zł - przy przychodach wynoszących od 200 001 zł do 250 000 zł,
6) 30 000 zł - przy przychodach wynoszących od 250 001 zł do 300 000 zł,
7) 35 000 zł - przy przychodach wynoszących powyżej 300 000 zł.
3. W przypadku podjęcia działalności w zakresie doradztwa podatkowego:
1) po raz pierwszy - minimalna suma gwarancyjna wynosi 5 000 zł,
2) po okresie zawieszenia - minimalna suma gwarancyjna jest równa minimalnej
sumie gwarancyjnej przed zawieszeniem wykonywania czynności doradztwa
podatkowego.
4. Przez zdarzenie rozumie się działanie albo zaniechanie ubezpieczonego, w
następstwie którego została wyrządzona szkoda uprawniająca poszkodowanego do
dochodzenia roszczenia z tytułu odpowiedzialności cywilnej ubezpieczonego.
§ 13. 1. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany ponadto do:
1) pokrycia kosztów wynagrodzenia rzeczoznawców powołanych przez ubezpieczonego
za zgodą zakładu ubezpieczeń w celu ustalenia okoliczności i rozmiarów szkody,
2) zwrotu niezbędnych kosztów mających na celu zapobieżenie zwiększeniu się
szkody i roszczeń finansowych, jeżeli uzasadnione są okolicznościami danego
zdarzenia,
3) pokrycia kosztów obrony sądowej w sporze toczonym za zgodą zakładu
ubezpieczeń,
4) pokrycia kosztów postępowania ugodowego, poniesionych przez ubezpieczonego,
prowadzonego za zgodą zakład ubezpieczeń.
3. Koszty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3 i 4, nie mogą przekroczyć 10% sumy
gwarancyjnej ubezpieczenia.
§ 14. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń jest wyłączona, jeżeli wysokość
szkody nie przekracza 500 zł.
§ 15. Zakładowi ubezpieczeń przysługuje uprawnienie do dochodzenia od
ubezpieczonego zwrotu odszkodowania wypłaconego z tytułu ubezpieczenia OC,
jeżeli ubezpieczony wyrządził szkodę umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa.
Rozdział 4
Składka ubezpieczeniowa i system taryf
§ 16. System taryf ustalany jest na podstawie oceny i klasyfikacji ryzyka
przejmowanego przez zakład ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia OC, a także
stosowanych w tym ubezpieczeniu obniżek składki z tytułu bezszkodowego okresu
ubezpieczenia i podwyżek składki z uwagi na szkodowy przebieg ubezpieczenia.
§ 17. 1. Przy ustalaniu taryfy stawek składki zakład ubezpieczeń dokonuje oceny
ryzyka na podstawie danych statystycznych przebiegu szkodowości, a w razie braku
tych danych - na podstawie opinii rzeczoznawców.
2. Klasyfikacja ryzyka powinna uwzględniać zakres prowadzonej działalności oraz
doświadczenie w jej prowadzeniu wpływające na zwiększenie lub zmniejszenie
ryzyka ubezpieczeniowego.
§ 18. 1. Zakład ubezpieczeń ustala podstawową wysokość składki na
dwunastomiesięczny okres ubezpieczenia, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Roczna wysokość składki nie może przekroczyć 10% sumy gwarancyjnej
ubezpieczenia.
§ 19. 1. Zakład ubezpieczeń przy ustalaniu wysokości składki uwzględnia
faktyczny dotychczasowy przebieg ubezpieczenia bez względu za zmianę zakładu
ubezpieczeń, udzielając stosownej zniżki w stosunku do podstawowej składki, bądź
też odpowiednio podwyższa jej wysokość, z zastrzeżeniem § 18 ust. 2.
2. Obniżka składki za każde 72 miesiące bezszkodowego przebiegu ubezpieczenia
nie może być niższa niż 10% podstawowej wysokości składki; stopa obniżek z tego
tytułu nie może przekroczyć 60% podstawowej wysokości składki.
3. Utrata uprawnień do obniżki wysokości składki następuje, jeżeli okres
zawieszenia wykonywania czynności doradztwa podatkowego był dłuższy niż
dwanaście miesięcy.
§ 20. 1. Ubezpieczony zawierając umowę opłaca należną składkę z góry według
taryfy stawek składki ustalonych przez zakład ubezpieczeń za okres, na który
zawarto umowę.
2. Składka może być opłacona w ratach ustalonych w umowie; płatność pierwszej
raty następuje z góry.
§ 21. 1. W przypadkach określonych w § 10 zakład ubezpieczeń zwraca składkę za
niewykorzystany okres ubezpieczenia, chyba że w okresie poprzedzającym
rozwiązanie umowy ubezpieczenia nastąpiła szkoda, za którą zakład ubezpieczeń
wypłacił lub zobowiązany jest wypłacić odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia.
2. Wysokość składki podlegającej zwrotowi ustala się w wysokości 1/12 składki za
dwunastomiesięczny okres ubezpieczenia, za każdy nie wykorzystany miesiąc, z tym
że miesiąc rozpoczęty uważa się za pełny.
3. Zwrot składki następuje od dnia następnego po rozwiązaniu umowy
ubezpieczenia.
Rozdział 5
Prawa i obowiązki stron umowy
§ 22. W razie zgłoszenia ubezpieczonemu roszczenia o odszkodowanie, ubezpieczony
obowiązany jest:
1) zawiadomić zakład ubezpieczeń o zgłoszeniu roszczenia o odszkodowanie w
terminie 7 dni,
2) udzielić zakładowi ubezpieczeń pomocy w dokonaniu czynności niezbędnych do
ustalenia okoliczności powstania szkody i wysokości odszkodowania oraz
niezbędnych wyjaśnień, zwłaszcza co do przyczyn powstania szkody,
3) dostarczyć dokumenty i dowody potrzebne do ustalenia okoliczności zdarzenia i
rozmiaru szkody.
§ 23. Zakład ubezpieczeń, niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o szkodzie,
przeprowadza postępowanie mające na celu ustalenie stanu faktycznego oraz
rozmiarów szkody, zasadności roszczeń i wysokości odszkodowania oraz informuje
ubezpieczonego lub osobę zgłaszającą roszczenie, jakie dokumenty są potrzebne do
ustalenia odszkodowania.
Rozdział 6
Dochodzenie roszczeń i wypłata odszkodowania
§ 24. Zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie na podstawie uznania roszczenia
uprawnionego do odszkodowania, zawartej z nim ugody lub prawomocnego orzeczenia
sądu.
§ 25. Zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni od daty
otrzymania zawiadomienia o szkodzie, chyba że:
1) uprawniony do odszkodowania nie złożył zakładowi ubezpieczeń w terminie 14
dni od daty zawiadomienia o szkodzie rachunku strat i innych dokumentów
uzasadniających roszczenie; w razie późniejszego złożenia dokumentów,
odszkodowanie jest wypłacane w terminie 14 dni od dnia ich dostarczenia,
2) wyjaśnienie w terminie 30 dni okoliczności koniecznych do ustalenia
odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się
niemożliwe; wówczas odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od wyjaśnienia
tych okoliczności, z tym że bezsporną część odszkodowania zakład ubezpieczeń
wypłaca w terminie 30 dni od dnia zawiadomienia o szkodzie,
3) w związku z powstałą szkodą zostało wszczęte postępowanie karne, którego
wynik może mieć istotne znaczenie dla ustalenia wysokości odszkodowania lub
odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń; zakład ubezpieczeń wypłaca jednak w
terminie 30 dni od zawiadomienia o szkodzie bezsporną część odszkodowania, a
pozostałą część - po uzyskaniu wyników postępowania przygotowawczego lub
uprawomocnieniu się wyroku sądowego.
Rozdział 7
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 26. Obowiązek ubezpieczenia osób fizycznych, których wpis na listę ma
charakter warunkowy, powstaje w terminie 30 dni od dnia dokonania wpisu na
listę.
§ 27. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA gospodarki
z dnia 14 lutego 1997 r.
w sprawie ustalenia planu rozwoju Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej.
(Dz. U. Nr 17, poz. 92)
Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się plan rozwoju Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej,
stanowiący załącznik do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki: W. Kaczmarek
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 14 lutego 1997 r. (poz.
92)
PLAN ROZWOJU Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej
1. Wstęp
Plan rozwoju strefy określa w szczególności cele ustanowienia strefy oraz
działania, środki techniczne i organizacyjne służące osiągnięciu tych celów,
obowiązki zarządzającego dotyczące działań zmierzających do osiągnięcia celów
ustanowienia strefy i terminy wykonania tych obowiązków.
Suwalska Specjalna Strefa Ekonomiczna ustanowiona została rozporządzeniem Rady
Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy
ekonomicznej w województwie suwalskim (Dz. U. Nr 93, poz. 421) w oparciu o
ustawę z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.
U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496).
Suwalską Specjalną Strefę Ekonomiczną utworzono w województwie, które ma
najniższy poziom produktu krajowego brutto na mieszkańca, a stopa bezrobocia
należy do najwyższych w kraju. Równocześnie region charakteryzuje się małym
uprzemysłowieniem, dominują zakłady nastawione na niski poziom przetwórstwa.
Dystans pomiędzy rozwojem całego kraju i województwa powiększa się. Wymaga to
wprowadzenia nadzwyczajnych czynników pobudzających rozwój, a równocześnie
wykorzystujących lokalne potencjalne możliwości regionu. Do nich należy głównie
korzystne położenie w sąsiedztwie trzech państw, ukształtowane już szlaki
przepływu towarów pomiędzy Zachodem a Wschodem oraz Północą a Południem.
Plan rozwoju strefy prezentuje strategię przyspieszonego rozwoju gospodarczego
pobudzonego bodźcami proinwestycyjnymi. Zasoby dostępne na terenie strefy
stanowią majątek obejmujący grunty, budynki i infrastrukturę. Właścicielem
majątku w przeważającej części jest zarządzający - Suwalska Specjalna Strefa
Ekonomiczna S.A. (SSSE S.A.). Pozostała część jest głównie własnością Agencji
Własności Rolnej Skarbu Państwa.
Nakłady związane z budową zakładów i wyposażeniem technicznym poniosą
inwestorzy, natomiast koszt rozwoju infrastruktury poniesie w głównej mierze
zarządzający.
Działania zarządzającego strefą będą polegały na zbywaniu na rzecz inwestorów
prawa własności do nieruchomości, gospodarowaniu infrastrukturą oraz
przeprowadzaniem przetargów lub rokowań, na podstawie których Minister
Gospodarki udziela inwestorom zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej
na terenie strefy.
Preferowani będą inwestorzy, którzy trwale zwiążą się ze strefą i szybko tworzyć
będą nowe miejsca pracy.
Potencjalnym inwestorom zarządzający strefą oferuje duże zasoby siły roboczej z
możliwością dalszego kształcenia i przekwalifikowania.
2. Cele ustanowienia strefy
Rozwój regionu suwalskiego poprzez wdrażanie rozwiązań stymulujących optymalne
wykorzystanie dostępnych zasobów na terenie strefy i w całym regionie.
1. Cele strategiczne:
- utworzenie docelowo około 15 000 nowych miejsc pracy w strefie;
- uformowanie silnego ośrodka współpracy gospodarczej z rynkami państw
ościennych.
2. Działania:
- promocja strefy w kraju i za granicą;
- rozwój branż wykorzystujących mocne strony regionu;
- preferowanie działalności rozwijającej kooperację z podmiotami działającymi w
regionie poza strefą;
- dywersyfikacja działalności gospodarczej na terenie strefy;
- stałe monitorowanie wpływu strefy na środowisko naturalne.
3. Środki techniczne
Suwalska Specjalna Strefa Ekonomiczna składa się z trzech obszarów położonych na
terenie gminy miasta Suwałki, gminy Suwałki, gminy Gołdap oraz gminy miasta Ełk.
Całkowity obszar strefy wynosi 431,67 ha, z czego własnością zarządzającego jest
272,73 ha. Pozostałe grunty stanowią główne zasób Agencji Własności Rolnej
Skarbu Państwa.
3. 1. Budynki stanowiące własność zarządzającego
Budynki SSSE S.A. obejmują:
- 1 budynek biurowo-usługowy o powierzchni 1500 m2;
- 4 magazyny i wiaty magazynowe o powierzchni 6060 m2;
- 1 stację trafo.
Całkowita powierzchnia użytkowa budynków wynosi 7,5 tys. m2.
Na powierzchnię tę składa się:
- powierzchnia biurowo-usługowa - 1500 m2;
- powierzchnia magazynowa - 6060 m2;
- powierzchnia pomocnicza - 30 m2.
Z budynków o powierzchni użytkowej wynoszącej prawie 6000 m2 inwestorzy będą
mogli wykorzystać około 5000 m2 i utworzyć na tej powierzchni do 200 miejsc
pracy.
3. 2. Infrastruktura
Dostęp do infrastruktury jest zróżnicowany; największy w podstrefie ełckiej, a
najmniejszy w podstrefie gołdapskiej. Generalnie poziom infrastruktury jest
niski i każdy z trzech obszarów wymaga znacznych nakładów finansowych, które w
głównej mierze poniesie zarządzający.
3. 2.1. Podstrefa suwalska
Energia elektryczna
Rezerwa energii elektrycznej w obrębie strefy wynosi 3 MV. Przez teren strefy
przebiega linia elektryczna 110 kV oraz linie napowietrzne 15 kV. Przy
maksymalnym zapełnieniu strefy ocenia się, że zapotrzebowanie na energię
elektryczną wyniesie ok. 60 MV. Oznacza to konieczność budowy rozdzielni 110/15
kV oraz sieci stacji transformatorowych w latach 1997-2000. W I etapie rozwoju
strefy w 1997 r. przewiduje się zapotrzebowanie na energię elektryczną w
wysokości 1,7 MV, na co wyraził zgodę Zakład Energetyczny w Białymstoku.
Ciepło
Docelowo teren strefy będzie ogrzewany przy zastosowaniu pomp ciepła oraz
lokalnych ciepłowni zasilanych olejem opałowym lub gazem propan-butan.
Woda
Planowane jest w 1997 r. podłączenie wody z ujęcia miejskiego przez wybudowanie
przez zarządzającego 1 500 m wodociągu. Rezerwy wody z ujęcia miejskiego są
wystarczające na potrzeby strefy. W razie konieczności zwiększenia zasilania w
wodę możliwe jest korzystanie z ujęć wodnych Suwalskich Zakładów Drobiarskich
lub Fadomu.
Gaz
W tym rejonie brak jest gazu ziemnego. W razie potrzeby inwestorzy we własnym
zakresie budują rozprężalnię gazu płynnego propan-butan oraz instalację do
przesyłania gazu ciekłego propan-butan, docelowo z możliwością wykorzystania
instalacji do przesyłania gazu ziemnego.
Ścieki
Ścieki, poprzez kolektor o średnicy 500 mm oddalony od granic strefy 1,5 km,
odprowadzane są do oczyszczalni miejskiej obecnie modernizowanej. Przepustowość
oczyszczalni zapewnia odbiór ścieków z terenu strefy.
Na terenie Suwalskich Zakładów Drobiarskich znajduje się mechaniczna
podoczyszczalnia ścieków, gdzie zostaną skierowane ścieki, które będą wymagały
wstępnego oczyszczenia.
3. 2.2. Podstrefa ełcka
Energia elektryczna
W odległości 500 m od strefy znajduje się rozdzielnia 110/15 kV, a w odległości
6 km od granicy miasta znajduje się rozdzielnia 220/110/15 kV, z możliwością
przebudowy na zasilanie 400 kV. Rozdzielnia ta jest głównym punktem przesyłu
energii na województwa suwalskie i łomżyńskie. Przez teren strefy przebiega
linia elektryczna 110 kV oraz linia 15 kV.
W obrębie strefy znajdują się 4 stacje transformatorowe.
Ciepło
Bezpośrednio przy granicy strefy znajduje się ciepłownia C III, co daje
możliwość dostarczenia inwestorom niezbędnej energii cieplnej przy niskich
nakładach inwestycyjnych zarządzającego i inwestorów. System ciepłowniczy Ełku
oparty jest o dwie ciepłownie wysokoparametrowe, połączone magistralą Dn 250, co
zapewnia ciągłe dostarczanie energii cieplnej.
Woda
Rezerwy wody w zmodernizowanej i rozbudowanej miejskiej stacji uzdatniania wody
wynoszą około 10 tys. m3/dobę. W bezpośrednim sąsiedztwie strefy przebiega
kolektor wodny o średnicy 600 mm, a przez teren strefy wodociąg o średnicy 250
mm. Jakość wody przewyższa normy EWG.
Gaz
Na terenie Ełku znajduje się gazownia wytwarzająca mieszaninę gazu
propan-butan-powietrze. Urządzenia technologiczne znajdujące się w gazowni
pozwalają na dwukrotne pokrycie aktualnego zapotrzebowania na gaz odbiorców
Ełku. Istnieje możliwość rozbudowy istniejącej sieci oraz poprowadzenia
gazociągu do terenów strefy.
Ścieki
Przez teren strefy przebiegają kolektory ściekowe o średnicy 400 mm i 800 mm.
Ścieki odprowadzane są do miejskiej oczyszczalni ścieków, obecnie rozbudowywanej
i modernizowanej. W ramach obecnej inwestycji zostanie zwiększona przepustowość
oczyszczalni z 24 do 30 tys. m3/dobę.
3. 2.3. Podstrefa gołdapska
Energia elektryczna
Przez teren strefy przebiega linia energetyczna 15 kV doprowadzająca energię do
transformatora znajdującego się na terenie przejścia granicznego.
W podstrefie gołdapskiej istnieje potrzeba doprowadzenia drugiej linii
energetycznej 15 kV oraz rozbudowa sieci energetycznej, która pozwoli docelowo
na doprowadzenie energii elektrycznej 10 MV.
Ciepło
Teren strefy pozbawiony jest możliwości ogrzewania z istniejących kotłowni
miejskich.
Zachodzi potrzeba budowy lokalnych ciepłowni olejowych uzupełnionych przez
energię uzyskaną z zastosowania pomp ciepła.
Woda
W bezpośrednim sąsiedztwie strefy przebiega kolektor wodny o średnicy 150 mm. W
przypadku braku wody z ujęcia miejskiego, niezbędna będzie budowa własnego
ujęcia wody.
Gaz
Podstrefa gołdapska nie posiada instalacji gazowych. W przypadku zapotrzebowania
inwestorów na gaz, możliwa będzie budowa instalacji i rozprężalni gazu ciekłego
propan-butan, z możliwością dostosowania instalacji do gazu ziemnego.
Ścieki
W bezpośrednim sąsiedztwie strefy przebiega kolektor sanitarny o średnicy 160 mm
odprowadzający ścieki do miejskiej oczyszczalni ścieków.
3. 2.4. Odpady stałe
W podstrefie suwalskiej istnieje możliwość przetworzenia odpadów organicznych w
istniejącej kompostowni. W podstrefach gołdapskiej i ełckiej odpady stałe
składowane są na istniejących wysypiskach śmieci.
3. 2.5. Drogi
Istniejące drogi dojazdowe w pełni zaspokajają potrzeby strefy. Istnieje
konieczność budowy dróg wewnętrznych na terenie strefy.
3. 2.6. Bocznice kolejowe
Bocznica kolejowa znajduje się w odległości ok. 2,5 km od podstrefy suwalskiej i
gołdapskiej.
Bocznica kolejowa znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie podstrefy ełckiej.
3. 2.7. Telekomunikacja
Potrzeby inwestorów w zakresie łączy telekomunikacyjnych są na bieżąco
przekazywane Telekomunikacji Polskiej S.A., która uwzględni te potrzeby w
planach rozwoju i rozbudowy sieci telekomunikacyjnej na obszarach objętych
specjalną strefą ekonomiczną w województwie suwalskim.
4. Działania prawno-organizacyjne i ekonomiczne
4. 1. Warunki prawno-organizacyjne
4. 1.1. Zarządzanie strefą
Zarządzającym strefą została ustanowiona Suwalska Specjalna Strefa Ekonomiczna
S.A. z siedzibą w Suwałkach. Zarządzający strefą będzie prowadził działania
zmierzające do osiągnięcia celów ustanowienia strefy, zgodnie z planem rozwoju
oraz regulaminem strefy, w szczególności przez:
1) promocję strefy;
2) organizowanie rokowań lub przetargów;
3) zbywanie na rzecz inwestorów prawa własności nieruchomości i użytkowania
wieczystego gruntów położonych na terenie strefy;
4) gospodarowanie infrastrukturą w sposób ułatwiający podmiotom gospodarczym
prowadzenie działalności gospodarczej.
4. 1.2. Regulamin strefy
Regulamin strefy, zatwierdzony przez Ministra Przemysłu i Handlu, określa sposób
wykonywania zarządu strefą przez zarządzającego.
W szczególności określa stosunek pomiędzy zarządzającym a podmiotami
prowadzącymi działalność gospodarczą na terenie strefy.
4. 1.3. Procedura udzielania zezwoleń
Zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy udziela,
cofa i zmienia Minister Gospodarki po zasięgnięciu opinii zarządzającego.
Ustalenie podmiotów gospodarczych, które uzyskają zezwolenie, następuje w drodze
przetargu lub rokowań zgodnie z procedurą określoną w zarządzeniu Ministra
Przemysłu i Handlu z dnia 14 sierpnia 1996 r. (Monitor Polski Nr 54, poz. 493).
4. 2. Warunki prawno-ekonomiczne
4. 2.1. Udogodnienia dotyczące procesu inwestowania
Zakres udogodnień obejmuje możliwość powierzenia zarządzającemu strefą
wykonywania funkcji administracyjnych z zakresu prawa budowlanego i lokalizacji
inwestycji. Funkcje te ograniczone są wyłącznie do terenu strefy. Przyjęcie
takiego rozwiązania prawnego umożliwia sprawniejsze i szybsze podejmowanie
stosownych decyzji i tym samym skraca cykl inwestycyjny.
Pełnienie ww. funkcji przez zarządzającego strefą wymaga:
- powierzenia zarządzającemu, przez właściwych kierowników urzędów rejonowych,
za zgodą wojewody suwalskiego, wydania decyzji administracyjnych w pierwszej
instancji, dotyczących prawa budowlanego;
- powierzenia zarządzającemu, przez właściwych prezydentów lub burmistrzów
miast, za zgodą rad miasta, wydawania decyzji administracyjnych w sprawach
ustalania warunków zabudowy i zagospodarowania terenu;
- przygotowania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego obszarów
strefy;
- opracowania szczegółowej inwentaryzacji nieruchomości, budynków i budowli (w
tym sieci czynników energetycznych) w postaci geodezyjnej mapy numerycznej.
4. 2.2. Udostępnienie infrastruktury
Dostępna na terenie strefy infrastruktura w istotny sposób umożliwi inwestorom
rozpoczęcie i prowadzenie działalności gospodarczej zarówno o charakterze
produkcyjnym, jak i usługowym.
Przez udostępnienie infrastruktury rozumie się i w szczególności:
- opracowanie i realizację programu rozwoju infrastruktury na nie uzbrojonych
terenach strefy;
- opracowanie przez zarządzającego planu niezbędnej modernizacji infrastruktury;
- umożliwienie inwestorom korzystania z infrastruktury na umownych warunkach.
4. 2.3. Szkolenia
Zaspokojenie oczekiwań inwestorów w zakresie doboru odpowiednio wyszkolonych
kadr możliwe będzie dzięki ofercie instytucji szkolących, działających w
lokalnym środowisku. Zarządzający podejmie następujące działania:
- nawiązanie kontaktów z instytucjami szkolącymi i wspomagającymi finansowanie
szkoleń (Wojewódzki Urząd Pracy);
- koordynowanie działalności szkoleniowej;
- stymulowanie zmiany profilu nauczania zgodnie z potrzebami inwestorów.
4. 2.4. Otoczenie strefy
W związku z istotną rolą strefy dla otoczenia w aspekcie ekonomicznym,
społecznym oraz kulturowym zarządzający podejmuje:
- współpracę z instytucjami biznesowymi miast i gmin w celu rozwijania doradztwa
prawnego, organizacyjnego, finansowego i innych usług konsultingowych;
- współpracę z władzami miasta, gmin, przedsiębiorstwami i instytucjami w celu
tworzenia przyjaznego środowiska dla inwestorów (rozwój mieszkalnictwa,
hotelarstwa, bazy turystyczno-wypoczynkowej, komunikacyjnej itp.);
- współpracę z instytucjami społecznymi i politycznymi, a także mediami całego
regionu, w celu tworzenia przyjaznego klimatu dla strefy.
5. Strategia rozwoju strefy
5. 1. Założenia ogólne
Przy opracowywaniu strategii rozwoju przyjęto następujące założenia:
1) oparcie strategii gospodarczej na małych i średnich przedsiębiorstwach;
2) pozyskanie kilku inwestorów strategicznych stwarzających sieć kooperacyjną z
firmami działającymi w strefie i w regionie;
3) preferowanie inwestycji trwale związanych z obszarem strefy, generujących
dużą ilość miejsc pracy;
4) minimalizacja wpływu strefy na środowisko, bieżąca współpraca z instytucjami
ochrony środowiska.
5. 2. Założenia szczegółowe
W strefie suwalskiej mamy do czynienia z "zielonymi terenami", stąd jedynym
lokalnym uwarunkowaniem strategii rozwoju jest struktura i zasoby gospodarcze
regionu (województwa suwalskiego), w tym walory przyrodnicze.
W strukturze regionu dominuje rolnictwo, wraz z przemysłem spożywczym, i
leśnictwo, wraz z płytkim przetwórstwem drewna. Walory przyrodnicze tworzą
przesłanki dla rozwoju przemysłu turystycznego.
Najbardziej preferowanymi branżami przemysłowymi powinny stać się przemysł
spożywczy, przetwórstwo drewna i produkcja sprzętu turystycznego oraz produkcja
urządzeń wspomagających turystyką (np. minioczyszczalnie ścieków).
Przetwórstwo surowców rolnych powinno opierać się na zaawansowanych
technologiach.
Głębokie przetwarzanie w strefie drewna pozyskiwanego z lasów regionu powinno
sprawić, że surowiec ten zacznie być w większym stopniu wykorzystywany w
regionie.
Poza przemysłem spożywczym, drzewnym i turystycznym wszystkie te branże, które
wyrastają w sposób naturalny z profilu gospodarczego województwa, z wyjątkiem
przemysłów zagrażających walorom przyrodniczym regionu, mogą być reprezentowane
w strefie.
5. 3. Działalność usługowa
Jednym z podstawowych czynników decydujących o rozwoju strefy jest dostępność i
poziom usług oferowanych inwestorom. Na szczególne podkreślenie w tym zakresie
zasługują następujące kierunki:
- usługi związane z dostawą mediów i odprowadzaniem ścieków i odpadów;
- usługi w zakresie transportu;
- usługi finansowe (bankowe, ubezpieczeniowe), doradcze (ekonomiczne, prawne,
architektoniczne itp.).
Zarządzający na potrzeby inwestorów gromadzić będzie informacje, które mogą być
wykorzystywane przez podmioty prowadzące działalność w strefie.
5. 4. Pozyskiwanie inwestorów
5. 4.1. Zasady pozyskiwania inwestorów
Przyjęta strategia rozwoju strefy wyznacza zasadnicze kierunki działań
promocyjnych mających na celu pozyskanie inwestorów krajowych i zagranicznych.
Zakłada się pozyskanie następujących kategorii inwestorów:
- małych i średnich inwestorów, tworzących nowe podmioty w drodze inwestycji
bezpośrednich;
- inwestorów strategicznych, angażujących duży kapitał inwestycyjny,
wykorzystujących w istotnej części majątek strefy i zatrudniających znaczną
liczbę pracowników; działalność tych inwestorów określi dynamikę i charakter
rozwoju strefy;
- firmy usługowe, których działalność nie wymaga zezwolenia, a które prowadzić
będą działalność na rzecz obsługi podmiotów działających w strefie.
Działania promocyjne na rzecz pozyskania inwestorów obejmować będą:
- współpracę z rządowymi i pozarządowymi agendami w promowaniu strefy;
- wykreowane image strefy w rezultacie intensywnej promocji ogólnej (nie
adresowanej) w kraju i za granicą;
- promocję adresowaną w formie ofert kierowanych do wybranych firm z
wyselekcjonowanych branż przemysłowych;
- badania trendów gospodarczych, a zwłaszcza zainteresowań inwestorów
określonymi branżami przemysłowymi;
- analizę rynku potencjalnych inwestorów pod kątem strategii rozwoju strefy;
- współpracę z lokalnymi i regionalnymi organizacjami na rzecz kreowania
przychylnego stosunku do strefy.
5. 4.2. Udostępnianie majątku
Udostępnienie majątku nastąpi w drodze umowy cywilnoprawnej (sprzedaży,
dzierżawy, najmu lub umowy o podobnym charakterze) i poprzedzone będzie:
- określeniem rodzaju i wielkości majątku;
- wybraniem, w drodze rokowań lub przetargu, najkorzystniejszej oferty
inwestycyjnej z punktu widzenia celów strefy;
- udzieleniem przez Ministra Gospodarki zezwolenia na prowadzenie działalności
gospodarczej na terenie strefy.
5. 5. Rozwój środków technicznych
Środki techniczne dostępne na obszarze strefy w postaci budynków i
infrastruktury są nie wystarczające dla osiągnięcia jednego z głównych celów,
sformułowanego jako utworzenie 15 tys. miejsc pracy. Oznacza to konieczność
wznoszenia nowych budynków lub adaptacji istniejących przez inwestorów oraz
budowy infrastruktury.
5. 5.1. Budowa, modernizacja i rozbudowa infrastruktury
Dostępność i poziom infrastruktury to jeden z kluczowych warunków rozwoju
strefy. Rezerwy wody z ujęć miejskich, jak również możliwość oczyszczenia
ścieków i utylizacji odpadów stałych są wystarczające dla planowanego rozwoju
strefy.
Rezerwy czynników energetycznych (ciepło, energia elektryczna), z wyjątkiem
podstrefy ełckiej, są nie wystarczające dla planowanego rozwoju strefy. W
związku z tym niezbędne będą: budowa elektrycznej stacji rozdzielczej, budowa
linii zasilającej wysokiego napięcia, ułożenie linii kablowych i budowa stacji
transformatorowych.
Dostarczanie ciepła w podstrefach suwalskiej i gołdapskiej oparte będzie na
pompach cieplnych lub zasilaniach mieszanych.
W celu udostępnienia istniejącej infrastruktury niezbędna będzie budowa
kolektorów sanitarnego, deszczowego i wodociągu. Przewiduje się budowę głównych
ciągów przesyłowych przez zarządzającego. Przyłącza wykonają na własny koszt
inwestorzy.
Zarządzający w końcowym etapie uzbrojenia terenu strefy wybuduje niezbędne drogi
do transportu wewnętrznego.
5. 5.2. Siedziba Zarządu
Siedziba Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej S.A. będzie się mieścić w
wymagającym adaptacji budynku w stanie surowym. Administracyjne i
reprezentacyjne funkcje budynku wymagać będą prac modernizacyjnych prowadzonych
na koszt zarządzającego, w których wyniku obiekt spełniać będzie wymagane
standardy. Powierzchnia budynku umożliwia przeznaczenie większej jego części na
biura wynajmowane inwestorom oraz na usługi finansowe i gastronomiczne.
6. Zasoby kadrowe
Zasoby siły roboczej są określone przez stopę bezrobocia, która wynosi blisko
30% czynnych zawodowo. Dużym atutem dla inwestorów jest tania siła robocza. Brak
jest jednak dobrze wyszkolonej kadry, szczególnie w branżach stosujących
nowoczesne technologie, oraz menadżerów.
Zarząd strefy podjął rozmowy z Wojewódzkim Urzędem Pracy w celu uruchomienia
programu szkoleń dla bezrobotnych z młodszych grup wieku. Drugim ważnym źródłem
siły roboczej staną się absolwenci średnich szkół technicznych i ekonomicznych
po uprzednim częściowym przeprofilowaniu programów nauczania.
7. Nakłady na uruchomienie i rozwój strefy
Rozwój strefy wymaga poniesienia nakładów przez:
- inwestorów (zakup gruntów, dzierżawa i budowa hal, udział w budowie
infrastruktury);
- zarządzającego (rozbudowa infrastruktury).
7. 1. Nakłady inwestorów
Podmioty gospodarcze podejmujące działalność w strefie będą ponosić nakłady na
kupno gruntów, budowę hal i ich wyposażenie lub koszty adaptacji i modernizacji
istniejących budynków. Udział inwestorów w rozwoju infrastruktury przewiduje się
głównie w budowie przyłączy lokalnych i każdorazowo będzie to przedmiotem
negocjacji z zarządzającym.
Szacuje się, że zapotrzebowanie na kapitał inwestycyjny w strefie wyniesie
docelowo nie mniej niż 1 mld zł.
7. 2. Nakłady zarządzającego
1. Koszty utrzymania majątku będącego własnością SSSE S.A. poniesie sam
zarządzający.
W miarę udostępniania majątku inwestorom koszty te będą się zmniejszać, a
zarządzający uzyska przychody z tytułu sprzedaży, dzierżawy, najmu itp.
2. Koszty budowy infrastruktury wyniosą docelowo ok. 70 mln zł. Nakłady powinny
być poniesione w okresie nie dłuższym niż 5-6 lat, co oznacza średni roczny
wydatek w granicach 12-14 mln zł.
3. Koszty remontu i wyposażenia siedziby zarządzającego do poniesienia w 1997 r.
szacuje się ma 1,5 mln zł.
4. Wydatki ponoszone przez zarządzającego na opracowanie dokumentacji niezbędnej
do sporządzenia szczegółowego planu zagospodarowania przestrzennego strefy
wyniosą 200 tys. zł.
5. Wysokość środków przeznaczonych na marketing i promocję będzie wynikiem
możliwości finansowych zarządzającego. Szacuje się, że w pierwszych 5 latach
funkcjonowania strefy nakłady te powinny być znaczne i wynosić nie mniej niż 500
tys. zł rocznie.
6. Stałym wydatkiem zarządzającego będą koszty funkcjonowania spółki szacowane
na ok. 3 mln zł rocznie.
Szczegółowa projekcja kosztów i przychodów będzie przedmiotem okresowych planów
ekonomiczno-finansowych zarządzającego.
8. Etapy rozwoju strefy
Kształtowanie i rozwój strefy jest przedsięwzięciem długofalowym, zaplanowanym
na 20 lat, tj. na okres, na jaki ustanowiono strefę.
Plan rozwoju strefy ma charakter strategiczny, długookresowy.
Rozwój strefy obejmuje 5 podstawowych etapów:
EtapOkresGłówne cele etapu
I1997- tworzenie warunków formalnoprawnych i organizacyjnych
umożliwiających podejmowanie działalności gospodarczej;
- przyjęcie pierwszych inwestorów;
- przygotowanie programów dla realizacji etapu II
II1998-2000- realizacja podstawowych inwestycji infrastrukturalnych
(budowa, rozbudowa);
- wprowadzanie inwestorów do strefy
III2001-2005- rozwój działalności gospodarczej zarządzającego w strefie i
w regionie;
- gospodarowanie urządzeniami infrastruktury gospodarczej i technicznej;
- monitorowanie procesów rozwoju działalności gospodarczej na terenie
strefy
IV2006-2010- osiągnięcie docelowego poziomu aktywności gospodarczej i
zatrudnienia
V2011-2016- przygotowywanie warunków do funkcjonowania powstałego obszaru
przemysłowego po wygaśnięciu regulacji prawnych obowiązujących w ciągu 20
lat trwania strefy.
Na podstawie Planu rozwoju strefy zarządzający opracowuje roczne plany
operacyjne i przedstawia je do akceptacji Ministrowi Gospodarki.
Zarządzający strefą opracowuje i składa Ministrowi Gospodarki roczne
sprawozdanie z przebiegu realizacji celów ustanowienia strefy oraz przedkłada
wnioski dotyczące dalszych działań.
9. Obowiązki zarządzającego i terminy ich wykonania
Podstawowe obowiązki w okresie uruchamiania działalności SSSE S.A.:
Lp.ObowiązkiTermin wykonania
123
1Określenie zasad zarządzania strefą wraz ze strukturą organizacjiI kw.
1997 r.
2Przejęcie majątkuI kw. 1997 r.
3Wydanie regulaminu strefyI kw. 1997 r.
4Opracowanie procedur wydawania zezwoleń na działalność w strefieI kw.
1997 r.
5Uzyskanie pierwszych zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w
strefieI kw. 1997 r.
6Przygotowanie założeń i opracowań specjalistycznych do sporządzenia
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru strefyII kw.
1997 r.
7Sporządzenie map geodezyjnych zawierających ewidencję gruntów i budynków
oraz inwentaryzację sieci uzbrojenia terenu strefyII kw. 1997 r.
8Opracowanie planu budowy infrastrukturyII kw. 1997 r.
9Rozpoczęcie remontu siedziby zarządzającegoIII kw. 1997 r.
10Rozpoczęcie realizacji planu modernizacji istniejącej i budowy nowej
infrastruktury (I etap)IV kw. 1997 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 19 lutego 1997 r.
w sprawie wydłużenia okresu, za który wypłaca się świadczenia z Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
(Dz. U. Nr 17, poz. 93)
Na podstawie art. 6b ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń
pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz.
1, z 1995 r. Nr 87, poz. 435 i z 1996 r. Nr 5, poz. 34) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Świadczenia wymienione w art. 6 ust. 2 pkt. 2 i 3 lit. a)-e) ustawy z dnia
29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności
pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 87, poz. 435 i z 1996 r.
Nr 5, poz. 34) podlegają zaspokojeniu na podstawie tej ustawy także za okres
następujący bezpośrednio po dniu niewypłacalności pracodawcy, nie dłuższy niż 6
miesięcy.
§ 2. Rozporządzenie dotyczy przypadków niewypłacalności pracodawcy, powstałych w
okresie od dnia 1 października 1996 r. do dnia 31 marca 1997 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
października 1996 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 19 lutego 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu składania wykazów i wniosków o
wypłatę świadczeń z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,
przekazywania środków z tego Funduszu oraz dokonywania wypłat świadczeń.
(Dz. U. Nr 17, poz. 94)
Na podstawie art. 11 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń
pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz.
1, z 1995 r. Nr 87, poz. 435 i z 1996 r. Nr 5, poz. 34) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 lipca 1995
r. w sprawie trybu składania wykazów i wniosków o wypłatę świadczeń z Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, przekazywania środków z tego Funduszu
oraz dokonywania wypłat świadczeń (Dz. U. Nr 91, poz. 452 oraz z 1996 r. Nr 107,
poz. 508 i Nr 117, poz. 560) po § 13a dodaje się § 13b w brzmieniu:
"§ 13b. 1. Przepisy § 7 ust. 1-3, § 8 ust. 1-3, § 9 ust. 1 i 2, § 10 i 11, § 12
ust. 1 i § 13 stosuje się odpowiednio przy realizacji wypłat świadczeń
pracowniczych ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w
przypadkach objętych przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej z dnia 19 lutego 1997 r. w sprawie wydłużenia okresu, za który wypłaca
się świadczenia z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (Dz. U. Nr 17,
poz. 93).
2. Przy realizacji wypłat, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy § 13a
ust. 2 i 4, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. W przypadku gdy niewypłacalność pracodawcy powstała w okresie od dnia 1
października 1996 r. do dnia 28 lutego 1997 r., podmiot określony w art. 7 ust.
1 ustawy składa jednorazowo zbiorcze wykazy obejmujące kolejne okresy miesięczne
określone w rozporządzeniu wymienionym w ust. 1, przypadające przed dniem jego
wejścia w życie - do dnia 8 marca 1997 r.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI
z dnia 14 stycznia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat abonamentowych za używanie
odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych.
(Dz. U. Nr 17, poz. 95)
Na podstawie art. 48 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i
telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1995 r. Nr 66, poz. 335 i Nr 142,
poz. 701 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 27 czerwca
1996 r. w sprawie opłat abonamentowych za używanie odbiorników radiofonicznych i
telewizyjnych (Dz. U. Nr 82, poz. 383) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 7:
a) w ust. 1:
- skreśla się pkt 1 i 3,
- dotychczasowe pkt 2 i 4 oznacza się odpowiednio jako pkt 1 i 2,
b) w ust. 2 wyrazy "w ust. 1 pkt 1, 2 i 3" zastępuje się wyrazami "w ust. 1 pkt
1", a wyrazy "w ust. 1 pkt 4" zastępuje się wyrazami "w ust. 1 pkt 2",
2) w § 8 w ust. 1 po wyrazach "zaległości płatności opłat abonamentowych za
używanie odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych" dodaje się wyrazy "oraz
odsetek ustawowych".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 lutego 1997 r.
w sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w
państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy
Policji, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej.
(Dz. U. Nr 18, poz. 98)
Na podstawie art. 99 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U.
Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54,
poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i
Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496), art. 103
ust. 4 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78,
poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12,
poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i
Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 124, poz. 583) i art. 85
ust. 4 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr
88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz.
214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i
Nr 152, poz. 723) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wielokrotność przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej, stanowiącą przeciętne uposażenie policjantów, ustala się na 1,66.
§ 2. Wielokrotność przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej, stanowiącą przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Straży Granicznej,
ustala się na 1,78.
§ 3. Wielokrotność przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej, stanowiącą przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Państwowej Straży
Pożarnej, ustala się na 1,38.
§ 4. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 października 1995 r. w
sprawie określenia wielokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w
państwowej sferze budżetowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy
Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej
(Dz. U. Nr 123, poz. 599 i z 1997 r. Nr 2, poz. 7).
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1997 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 27 lutego 1997 r.
w sprawie nadania statutu Ministerstwu Transportu i Gospodarki Morskiej.
(Dz. U. Nr 18, poz. 99)
Na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i
trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106,
poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ministerstwu Transportu i Gospodarki Morskiej nadaje się statut, stanowiący
załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 lutego 1997 r.
(poz. 99)
STATUT MINISTERSTWA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
§ 1. Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej, zwane dalej "Ministerstwem",
jest urzędem administracji rządowej obsługującym Ministra Transportu i
Gospodarki Morskiej, zwanego dalej "Ministrem", działającym pod jego
bezpośrednim kierownictwem.
§ 2. 1. Minister kieruje Ministerstwem przy pomocy sekretarza stanu,
podsekretarzy stanu, dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek
organizacyjnych wymienionych w § 5 ust. 1.
2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora
generalnego, ustala Minister, z zastrzeżeniem art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 8
sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie
działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775), zwanej dalej
"ustawą".
3. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych
pracowników Ministerstwa do podejmowania decyzji, w imieniu Ministra, w
określonych przez niego sprawach.
§ 3. Minister może udzielać pełnomocnictw osobom prawnym lub fizycznym do
dokonywania określonych czynności cywilnoprawnych i faktycznych w zakresie jego
właściwości.
§ 4. Minister może tworzyć komisje, rady i zespoły, jako organy pomocnicze lub
opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym lub doraźnym, określając ich nazwę,
cel powołania, zakres zadań i tryb pracy tych organów, z zastrzeżeniem art. 7
ust. 4 pkt 5 ustawy.
§ 5. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Gabinet Polityczny Ministra,
2) Biuro Ministra,
3) Departament Polityki Transportowej,
4) Departament Restrukturyzacji Sektorowej Transportu,
5) Departament Kolejnictwa,
6) Departament Lotnictwa Cywilnego,
7) Departament Ruchu Drogowego,
8) Departament Administracji Transportu Drogowego,
9) Departament Żeglugi i Portów Morskich,
10) Departament Rybołówstwa Morskiego,
11) Departament Administracji Morskiej i Śródlądowej,
12) Departament Prawny,
13) Departament Integracji Europejskiej i Współpracy z Zagranicą,
14) Departament Nadzoru Technicznego Transportu,
15) Departament Budżetu i Finansów,
16) Departament Spraw Obronnych,
17) Biuro Kadr, Szkolenia i Organizacji,
18) Biuro Administracyjne i Budżetu Ministerstwa.
2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych
oraz tryb pracy Ministerstwa określa regulamin organizacyjny nadany przez
Ministra na wniosek Dyrektora Generalnego, z tym że w Biurze Ministra tworzy się
Wydział Kontroli, Skarg i Wniosków oraz Samodzielne Stanowisko do Spraw
Informacji, a w Biurze Administracyjnym i Budżetu Ministerstwa - Samodzielne
Stanowisko do Spraw Informatyki i ponadto, w ramach Wydziału
Administracyjno-Finansowego tego Biura - Stanowisko do Spraw Zamówień
Publicznych.
3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi Ministerstwa, o których
mowa w ust. 1, rozstrzyga Minister.
§ 6. 1. W Ministerstwie działa, jako jednostka wyodrębniona, Gospodarstwo
Pomocnicze.
2. Nadzór zwierzchni nad Gospodarstwem Pomocniczym sprawuje Dyrektor Generalny.
3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań oraz tryb pracy Gospodarstwa
Pomocniczego określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny zatwierdzony
przez Dyrektora Generalnego.
§ 7. 1. Minister nadzoruje jednostki organizacyjne wymienione w załączniku nr 1
do statutu oraz jednostki bezpośrednio podległe wymienione w załączniku nr 2 do
statutu.
2. Minister aktualizuje wykazy, o których mowa w ust. 1, stosownie do zmian
zachodzących po nadaniu statutu, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów.
Załączniki do statutu Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej
Załącznik nr 1
Wykaz jednostek organizacyjnych nadzorowanych przez Ministra Transportu i
Gospodarki Morskiej
1. Przedsiębiorstwo Państwowe "Polskie Koleje Państwowe" w Warszawie.
2. Przedsiębiorstwo Państwowe "Porty Lotnicze" w Warszawie.
3. Agencja Budowy i Eksploatacji Autostrad w Warszawie.
4. Instytut Morski w Gdańsku.
5. Morski Instytut Rybacki w Gdyni.
6. Instytut Badawczy Dróg i Mostów w Warszawie.
7. Instytut Transportu Samochodowego w Warszawie.
8. Odwoławcza Izba Morska przy Sądzie Wojewódzkim w Gdańsku z siedzibą w Gdyni.
9. Izba Morska przy Sądzie Wojewódzkim w Gdańsku z siedzibą w Gdyni.
10. Izba Morska przy Sądzie Wojewódzkim w Szczecinie.
11. Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie.
12. Muzeum Kolejnictwa w Warszawie.
13. Wyższa Szkoła Morska w Gdyni.
14. Wyższa Szkoła Morska w Szczecinie.
15. Zespół Szkół Morskich w Darłowie.
16. Zespół Szkół Morskich w Kołobrzegu.
17. Zespół Szkół Morskich w Świnoujściu.
18. Zespół Szkół Żeglugi Śródlądowej w Kędzierzynie-Koźlu.
19. Zespół Szkół Żeglugi Śródlądowej w Nakle n. Notecią.
20. Zespół Szkół Zawodowych Żeglugi Śródlądowej we Wrocławiu.
21. Zespół Szkół Zawodowych PKP w Białymstoku.
22. Zespół Szkół Zawodowych PKP w Koluszkach.
23. Zespół Szkół Zawodowych PKP w Kutnie.
24. Zespół Szkół Zawodowych PKP w Lesznie.
25. Zespół Szkół Kolejowych w Lublinie.
26. Zespół Szkół Kolejowych w Łodzi.
27. Zespół Szkół Kolejowych i Ogólnokształcących w Łazach.
28. Zespół Szkół Kolejowych w Rzeszowie.
29. Zespół Szkół Zawodowych PKP w Siedlcach.
30. Zespół Szkół Kolejowych w Skarżysku-Kamiennej.
31. Zespół Szkół Zawodowych PKP w Słupsku.
32. Zespół Szkół Zawodowych PKP w Tarnowskich Górach.
33. Zespół Szkół Zawodowych PKP w Zbąszynku.
34. Zespół Szkół Zawodowych DG PKP w Nowym Sączu.
35. Zespół Szkół Kolejowych w Bydgoszczy.
36. Zespół Szkół Kolejowych w Gdyni.
37. Zespół Szkół Kolejowych w Jaworzynie Śląskiej.
38. Zespół Szkół Kolejowych w Gliwicach.
39. Zespół Szkół Kolejowych w Małaszewiczach.
40. Zespół Szkół Kolejowych w Tczewie.
41. Zespół Szkół Kolejowych w Sosnowcu.
42. Zespół Szkół Kolejowych w Szczecinie.
43. Zespół Szkół Kolejowych w Warszawie.
44. Zespół Szkół Kolejowych we Wrocławiu.
45. Zespół Szkół Transportowych w Ostrowie Wielkopolskim.
46. Zespół Szkół Transportowych w Stargardzie Szczecińskim.
47. Zasadnicza Szkoła Zawodowa PKP w Krakowie.
48. Zasadnicza Szkoła Zawodowa PKP w Tarnowie.
49. Zasadnicza Szkoła Zawodowa PKP i Technikum Kolejowe w Zduńskiej Woli.
50. Technikum Kolejowe w Krakowie.
51. Technikum Kolejowe w Olsztynie.
52. Technikum Kolejowe w Ostrowie Wielkopolskim.
53. Technikum Kolejowe w Poznaniu.
Załącznik nr 2
Wykaz jednostek organizacyjnych bezpośrednio podległych Ministrowi Transportu i
Gospodarki Morskiej
1. Generalna Dyrekcja Dróg Publicznych w Warszawie.
2. Główny Inspektorat Lotnictwa Cywilnego w Warszawie.
3. Urząd Morski w Gdyni.
4. Urząd Morski w Słupsku.
5. Urząd Morski w Szczecinie.
6. Inspektorat Żeglugi Śródlądowej w Bydgoszczy.
7. Inspektorat Żeglugi Śródlądowej w Gdańsku.
8. Inspektorat Żeglugi Śródlądowej w Giżycku.
9. Inspektorat Żeglugi Śródlądowej w Kędzierzynie-Koźlu.
10. Inspektorat Żeglugi Śródlądowej w Krakowie.
11. Inspektorat Żeglugi Śródlądowej w Szczecinie.
12. Inspektorat Żeglugi Śródlądowej w Warszawie.
13. Inspektorat Żeglugi Śródlądowej we Wrocławiu.
14. Główny Inspektorat Kolejowego Dozoru Technicznego w Warszawie.
15. Okręgowy Inspektorat Kolejowego Nadzoru Budowlanego w Warszawie.
16. Okręgowy Inspektorat Kolejowego Nadzoru Budowlanego w Krakowie.
17. Okręgowy Inspektorat Kolejowego Nadzoru Budowlanego w Gdańsku.
18. Okręgowy Inspektorat Kolejowego Nadzoru Budowlanego w Poznaniu.
19. Okręgowy Inspektorat Kolejowego Nadzoru Budowlanego w Lublinie.
20. Okręgowy Inspektorat Kolejowego Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu.
21. Okręgowy Inspektorat Kolejowego Nadzoru Budowlanego w Katowicach.
22. Resortowy Ośrodek Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej w
Warszawie.
23. Biuro Obsługi Transportu Międzynarodowego w Warszawie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 12 lutego 1997 r.
w sprawie organizacji kuratorium oświaty.
(Dz. U. Nr 18, poz. 100)
Na podstawie art. 32 ust. 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Kuratorium oświaty, zwane dalej "kuratorium", jest państwową jednostką
budżetową wchodzącą w skład rządowej administracji ogólnej w województwie, jako
wyodrębniona jednostka organizacyjna.
2. Kuratorium jest aparatem pomocniczym kuratora oświaty, zwanego dalej
"kuratorem", realizującym w szczególności zadania:
1) wynikające ze sprawowania przez kuratora nadzoru pedagogicznego, według zasad
określonych w ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z
1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496), zwanej dalej "ustawą", oraz w
przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie,
2) wynikające z pełnienia przez kuratora funkcji organu prowadzącego dla
niektórych szkół i placówek, zakładów kształcenia nauczycieli oraz placówek
doskonalenia nauczycieli,
3) wynikające z nadzoru nad działalnością innych szkół i placówek na terenie
województwa, należącego do kompetencji wojewody, które zostały powierzone
kuratorowi przez wojewodę w trybie określonym odrębnymi przepisami,
4) w zakresie organizowania doskonalenia zawodowego nauczycieli, określone w
art. 31 pkt 4 ustawy,
5) w zakresie obsługi administracyjnej wojewódzkiej rady oświatowej - jeśli
zostanie utworzona.
3. Pracą kuratorium kieruje kurator przy pomocy wicekuratora oraz dyrektorów
podległych komórek organizacyjnych. W wypadkach uzasadnionych szczególnie dużą
liczbą prowadzonych oraz nadzorowanych szkół i placówek, po zasięgnięciu opinii
Ministra Edukacji Narodowej, może być powołany drugi wicekurator.
4. Wicekurator wykonuje zadania w zakresie określonym przez kuratora.
5. W przypadku gdy kurator nie może pełnić obowiązków służbowych, zakres
zastępstwa wicekuratora rozciąga się na wszystkie zadania i kompetencje
kuratora.
§ 2. 1. W kuratorium tworzy się wydziały oraz stanowiska pracy uwzględniając:
1) charakter zadań,
2) wymagania praworządnego, skutecznego i ekonomicznego funkcjonowania
kuratorium,
3) potrzeby i warunki miejscowe.
2. Wieloosobowe stanowiska pracy mogą nosić nazwę zespołów.
3. W przypadkach uzasadnionych wymogami sprawnego działania w wydziałach mogą
być tworzone wewnętrzne komórki organizacyjne - oddziały, w tym oddziały
zamiejscowe.
4. Oddziały zamiejscowe, o których mowa w ust. 3, mogą być tworzone tylko w
wydziale powołanym do sprawowania nadzoru pedagogicznego nad szkołami
podstawowymi i przedszkolami. Oddziały te mogą obejmować jedną lub kilka gmin,
przy czym ich siedzibę i zasięg terytorialny określa kurator.
5. W kuratorium tworzy się stanowiska pracy:
1) głównego księgowego,
2) radcy prawnego,
3) do spraw obronnych,
bezpośrednio podporządkowane kuratorowi.
6. W kuratorium mogą być tworzone stanowiska kierownicze:
1) dyrektorów wydziałów,
2) zastępców dyrektorów wydziałów,
3) kierowników oddziałów.
§ 3. Szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych oraz tryb pracy kuratorium
określa statut nadawany przez wojewodę po zasięgnięciu opinii Ministra Edukacji
Narodowej.
§ 4. 1. Statut kuratorium określa:
1) nazwę i siedzibę kuratorium,
2) wykaz wydziałów łącznie z ich oddziałami oraz stanowisk pracy,
3) zadania komórek organizacyjnych wymienionych w pkt 2,
4) wykaz stanowisk kierowniczych w kuratorium,
5) zasady bieżącego funkcjonowania i tryb pracy kuratorium,
6) wykaz szkół i placówek prowadzonych przez kuratora oraz innych szkół i
placówek, nad którymi kurator sprawuje nadzór pedagogiczny,
7) strukturę organizacyjną kuratorium, ze wskazaniem:
a) podległości poszczególnych komórek organizacyjnych i stanowisk pracy
kuratorowi i wicekuratorowi,
b) liczby nadzorowanych szkół i placówek oraz liczby pracowników zatrudnionych
na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych, przewidzianych do
wykonywania zadań nadzoru pedagogicznego, z uwzględnieniem następujących
średnich norm na 1 etat:
- 30 przedszkoli,
- 20 szkół podstawowych,
- 13 przedszkoli specjalnych, szkół specjalnych, szkół ponadpodstawowych lub
innych placówek.
2. W przypadku gdy średnia liczba szkół lub placówek przypadających na 1 etat
przewyższa normy określone w ust. 1 pkt 7 lit. b), kolejny etat pracownika
nadzoru pedagogicznego można utworzyć, jeżeli liczba szkół lub placówek
przekraczająca wyżej wymienioną średnią normę wynosi co najmniej 1/3 tej normy.
3. Wojewoda przesyła statut kuratorium Ministrowi Edukacji Narodowej.
4. Zmiany statutu następują w trybie i na zasadach określonych dla jego nadania,
z tym że zmiany wykazu szkół i placówek, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, nie
wymagają opinii Ministra Edukacji Narodowej.
5. Wojewoda może upoważnić kuratora oświaty do tworzenia i likwidowania
określonych komórek organizacyjnych i stanowisk pracy, z tym że tworzenie i
likwidowanie wydziałów wymaga zmiany statutu.
6. Kuratorzy przesyłają do Ministra Edukacji Narodowej informacje, dotyczące
każdorazowych zmian struktury organizacyjnej, o której mowa w ust. 1 pkt 7, a
także - raz w roku szkolnym, do dnia 30 września każdego roku - zaktualizowany
wykaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 6.
§ 5. Statut kuratorium podlega ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym.
§ 6. Do czasu nadania kuratoriom statutów według przepisów niniejszego
rozporządzenia, kuratoria działają na podstawie dotychczasowych statutów, nie
dłużej jednak niż do dnia 30 czerwca 1997 r.
§ 7. Traci moc zarządzenie nr 25 Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 listopada
1991 r. w sprawie zasad organizacji kuratorium oświaty (Dz. Urz. MEN Nr 7, poz.
31).
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 19 lutego 1997 r.
w sprawie kryteriów oraz szczegółowych zasad i trybu dokonywania oceny pracy
nauczyciela oraz zadań i obowiązków dyrektora szkoły w zakresie opieki nad
nauczycielami rozpoczynającymi pracę w zawodzie.
(Dz. U. Nr 18, poz. 101)
Na podstawie art. 6a ust. 12 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta
Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz. 19, Nr 25, poz. 187 i Nr 31, poz. 214, z 1983 r.
Nr 5, poz. 33, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 35, poz.
192, z 1990 r. Nr 34, poz. 197 i 198, Nr 36, poz. 206, Nr 72, poz. 423, z 1991
r. Nr 95, poz. 425, Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 53, poz. 252, Nr 54, poz.
254, Nr 90, poz. 451, z 1993 r. Nr 129, poz. 602 i z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr
105, poz. 509 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr
25, poz. 113, Nr 87, poz. 396 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa, bez bliższego określenia, o:
1) nauczycielach - rozumie się przez to nauczycieli, wychowawców i innych
pracowników pedagogicznych zatrudnionych w przedszkolach, szkołach i placówkach
wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta
Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz. 19, Nr 25, poz. 187 i Nr 31, poz. 214, z 1983 r.
Nr 5, poz. 33, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 35, poz.
192, z 1990 r. Nr 34, poz. 197 i 198, Nr 36, poz. 206, Nr 72, poz. 423, z 1991
r. Nr 95, poz. 425, Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 53, poz. 252, Nr 54, poz.
254, Nr 90, poz. 451, z 1993 r. Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr
105, poz. 509 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr
25, poz. 113, Nr 87, poz. 396 i Nr 106, poz. 496), zwanej dalej "Kartą
Nauczyciela", a także nauczycieli oraz pracowników, wymienionych w art. 5 ust. 1
Karty Nauczyciela, na których zostały rozciągnięte przepisy Karty Nauczyciela w
zakresie oceny pracy nauczyciela, na podstawie odrębnych przepisów -
zatrudnionych w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy, na podstawie umowy o
pracę lub mianowania,
2) szkole - rozumie się przez to przedszkola, szkoły i placówki wymienione w
art. 1 ust. 1 Karty Nauczyciela,
3) dyrektorze szkoły - rozumie się przez to dyrektorów przedszkoli, szkół i
placówek, wymienionych w art. 1 ust. 1 Karty Nauczyciela,
4) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 7 września 1991 r. o systemie
oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496).
§ 2. 1. Podstawę oceny pracy nauczyciela stanowi stopień realizacji zadań
określonych w art. 6 Karty Nauczyciela i art. 4 ustawy, zadań statutowych szkoły
oraz obowiązków określonych w art. 42 ust. 2 Karty Nauczyciela, a w stosunku do
nauczycieli zajmujących stanowiska kierownicze - także zadań określonych w art.
7 Karty Nauczyciela i art. 39 ustawy - ustalony w wyniku sprawowanego nadzoru
pedagogicznego.
2. Na ocenę pracy nauczyciela nie mogą mieć wpływu jego przekonania religijne i
poglądy polityczne, a także fakt odmowy wykonania przez nauczyciela polecenia
służbowego, gdy odmowa taka wynikała z uzasadnionego przekonania nauczyciela, iż
wydane polecenie było sprzeczne z dobrem dziecka, dobrem służby albo dobrem
publicznym.
§ 3. 1. Ocena pracy nauczyciela ma charakter opisowy i jest zakończona
stwierdzeniem uogólniającym według skali określonej w art. 6a ust. 4 Karty
Nauczyciela.
2. Oceny pracy nauczyciela dokonuje dyrektor szkoły, w której zatrudniony jest
nauczyciel. Ocena pracy nauczyciela powinna w szczególności uwzględniać:
1) poprawność merytoryczną i metodyczną prowadzonych zajęć dydaktycznych,
wychowawczych i opiekuńczych, prawidłowość realizacji innych zadań zawodowych
zgodnych z profilem szkoły, w której nauczyciel jest zatrudniony, kulturę i
poprawność języka, pobudzanie inicjatywy uczniów, zachowanie odpowiedniej
dyscypliny uczniów na zajęciach,
2) zaangażowanie zawodowe nauczyciela (uczestnictwo w pozalekcyjnej działalności
szkoły, udział w pracach zespołów nauczycielskich, opracowywanie innowacyjnych
[autorskich] treści programowych i dydaktycznych, zainteresowanie uczniem i jego
środowiskiem, współpraca z rodzicami),
3) aktywność nauczyciela w doskonaleniu zawodowym,
4) działania nauczyciela w zakresie wszechstronnego rozwoju ucznia, z
uwzględnieniem jego możliwości i potrzeb,
5) przestrzeganie porządku pracy (punktualność, pełne wykorzystanie czasu
lekcji, właściwe prowadzenie dokumentacji).
3. Przed dokonaniem oceny pracy nauczyciela dyrektor szkoły zasięga opinii
samorządu uczniowskiego, a w zakładach kształcenia nauczycieli - samorządu
słuchaczy, wyrażonej na piśmie przez statutowy organ samorządu.
4. Ocenę pracy nauczyciela doradcy metodycznego ustala dyrektor szkoły, w której
nauczyciel jest zatrudniony, po zasięgnięciu opinii dyrektora właściwej
wojewódzkiej placówki doskonalenia nauczycieli. Opinia powinna być wyrażona na
piśmie.
5. W przypadku uzupełniania przez nauczyciela tygodniowego obowiązkowego wymiaru
godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych na podstawie art. 22
ust. 1 Karty Nauczyciela - oceny pracy nauczyciela dokonuje dyrektor szkoły, w
której zatrudniony jest nauczyciel, z uwzględnieniem wyrażonej na piśmie opinii
dyrektora szkoły, w której nauczyciel uzupełnia obowiązkowy wymiar godzin zajęć.
§ 4. 1. Dyrektor szkoły obowiązany jest przestrzegać okresów dokonywania ocen
pracy nauczycieli, ustalonych w art. 6a ust. 1 Karty Nauczyciela.
2. Złożenie wniosku o dokonanie oceny pracy nauczyciela ma dla dyrektora szkoły
charakter wiążący. Jeżeli wniosek został złożony przed upływem roku od
poprzedniej oceny, dyrektor szkoły przekazuje nauczycielowi (organowi)
zgłaszającemu wniosek informację o ostatniej ocenie, wraz ze stwierdzeniem, iż
podtrzymuje tę ocenę, chyba że wystąpiły szczególne okoliczności uzasadniające
dokonanie ponownej oceny w tym okresie.
3. O ocenie, od której uzależnione jest mianowanie nauczyciela, dyrektor szkoły
ma obowiązek powiadomić pisemnie organ sprawujący nadzór pedagogiczny nad szkołą
i organ prowadzący szkołę.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się również do oceny pracy nauczycieli zajmujących
inne niż dyrektor szkoły stanowiska kierownicze w szkołach.
§ 5. 1. Oceny pracy dyrektora szkoły prowadzonej przez gminę dokonuje organ
sprawujący nadzór pedagogiczny w porozumieniu z zarządem gminy, przy czym oceny
cząstkowej w zakresie:
1) realizacji zadań wymienionych w art. 39 ust. 1 pkt 5 i ust. 3 ustawy oraz w
art. 7 ust. 2 pkt 5 Karty Nauczyciela dokonuje zarząd gminy,
2) realizacji zadań wymienionych w art. 39 ust. 1 pkt 2 i 7 ustawy oraz w art. 7
ust. 2 pkt 1 i 4 Karty Nauczyciela dokonuje organ sprawujący nadzór pedagogiczny
nad szkołą,
3) realizacji zadań wymienionych w art. 39 ust. 1 pkt 1, 3, 4 i 6 ustawy i art.
7 ust. 2 pkt 2 i 3 Karty Nauczyciela, zadań wymienionych w § 4 i 12 oraz
sprawności w organizacji i zarządzaniu, wywiązywania się w obowiązków związanych
ze sprawowaniem nadzoru pedagogicznego dokonuje organ sprawujący nadzór
pedagogiczny w porozumieniu z zarządem gminy.
2. Oceny pracy dyrektora zakładu kształcenia nauczycieli dokonuje organ
sprawujący nadzór pedagogiczny w porozumieniu z organem prowadzącym zakład;
przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
3. Przy dokonywaniu oceny pracy dyrektora szkoły stosuje się odpowiednio
przepisy § 3 ust. 2 oraz § 4 ust. 2 i 3.
4. Podstawą dokonania oceny pracy dyrektora winny być spostrzeżenia poczynione
przez wizytatora nadzorującego szkołę, w okresie od poprzedniej wizytacji
zakończonej oceną pracy dyrektora, oraz uwagi organu prowadzącego szkołę,
wynikające z kontroli i nadzoru - w zakresie spraw należących do kompetencji
tego organu, określonych w ustawie.
5. Organy, o których mowa w ust. 1 i 2, dokonują oceny po zasięgnięciu opinii
rady szkoły (rady programowej) i zakładowych organizacji związkowych
działających w szkole (zakładzie). Opinie powinny być wyrażone na piśmie.
6. W razie braku porozumienia, o którym mowa w ust. 1, w terminie 14 dni, a w
przypadku zakładu kształcenia nauczycieli w terminie 30 dni od dokonania
cząstkowej oceny pracy, oceny pracy dyrektora szkoły (zakładu) dokonuje organ
sprawujący nadzór pedagogiczny.
7. Oceny pracy dyrektora szkoły, o której mowa w art. 35 ust. 2, dokonuje się w
porozumieniu z kuratorem oświaty - w zakresie nauczanych w szkole przedmiotów
ogólnokształcących.
§ 6. 1. Na wniosek nauczyciela (dyrektora szkoły) lub z własnej inicjatywy organ
upoważniony do dokonania oceny może zwrócić się o opinię na temat pracy
nauczyciela (dyrektora szkoły) do właściwego doradcy metodycznego, a w przypadku
nauczyciela (dyrektora) zakładu kształcenia nauczycieli - do opiekuna
naukowo-dydaktycznego. Opinia powinna być wyrażona na piśmie.
2. W przypadku gdy od oceny jest uzależnione mianowanie nauczyciela (dyrektora
szkoły), organ upoważniony do dokonania oceny jest obowiązany zasięgnąć opinii,
o której mowa w ust. 1. Obowiązek ten nie dotyczy sytuacji, gdy na terenie
województwa nie ma właściwego doradcy metodycznego.
§ 7. 1. W przypadku gdy oceny dokonuje się na wniosek zainteresowanego
nauczyciela (dyrektora szkoły) lub organu upoważnionego do wnioskowania o jej
dokonanie, ocenę ustala się w terminie nie krótszym niż 1 miesiąc i nie dłuższym
niż 3 miesiące od dnia zgłoszenia wniosku.
2. Do okresu, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się okresów ferii, wynikających
z przepisów w sprawie organizacji roku szkolnego, i usprawiedliwionej
nieobecności w pracy nauczyciela (dyrektora szkoły) trwającej dłużej niż
miesiąc.
3. W przypadku dokonywania oceny z inicjatywy dyrektora szkoły, organu
sprawującego nadzór pedagogiczny, organu prowadzącego szkołę lub rady szkoły
organ upoważniony do dokonania oceny powiadamia o tym na piśmie nauczyciela
(dyrektora szkoły) co najmniej na 1 miesiąc przed przeprowadzeniem oceny.
§ 8. 1. Organ upoważniony do dokonania oceny obowiązany jest zapoznać
nauczyciela (dyrektora szkoły) z pisemnym projektem oceny i wysłuchać jego uwag
i zastrzeżeń. Nauczyciel (dyrektor szkoły) może zgłosić swoje uwagi na piśmie,
jednak nie później niż w ciągu 3 dni od daty zapoznania się z projektem.
2. Na wniosek nauczyciela (dyrektora szkoły) przy zapoznawaniu go z projektem
oceny i wysłuchaniu jego uwag i zastrzeżeń może być obecny przedstawiciel
zakładowej organizacji związkowej, z której ochrony nauczyciel (dyrektor szkoły)
korzysta.
3. Organ upoważniony do dokonania oceny doręcza nauczycielowi (dyrektorowi
szkoły) oryginał karty oceny pracy, której wzór stanowi załącznik do
rozporządzenia. Odpis karty oceny pracy włącza się do akt osobowych nauczyciela.
W przypadku oceny, od której uzależnione jest mianowanie nauczyciela - odpis
karty oceny pracy przekazuje się organowi sprawującemu nadzór pedagogiczny nad
szkołą i organowi prowadzącemu szkołę.
4. Kartę udostępnia się do wglądu pracownikom zatrudnionym na stanowiskach
wymagających kwalifikacji pedagogicznych w urzędach organów sprawujących nadzór
pedagogiczny nad szkołą, w której zatrudniony jest nauczyciel (dyrektor szkoły).
§ 9. 1. Odwołanie od oceny nauczyciela rozpatruje, z zastrzeżeniem ust. 4, w
terminie 14 dni od dnia wniesienia odwołania - powołany przez organ sprawujący
nadzór pedagogiczny zespół oceniający w składzie:
1) przedstawiciel organu sprawującego nadzór pedagogiczny nad szkołą, jako
przewodniczący zespołu,
2) przedstawiciel rady pedagogicznej szkoły, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,
3) przedstawiciel rodziców wchodzących w skład rady szkoły, a w szkole, w której
rada szkoły nie została powołana - przedstawiciel rady rodziców,
4) właściwy doradca metodyczny,
5) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej, z której ochrony nauczyciel
korzysta.
2. W przypadku odwołania od oceny nauczyciela konsultanta, w skład zespołu
oceniającego zamiast przedstawicieli wymienionych w ust. 1 pkt 2-4 powołuje się
przedstawiciela rady programowej placówki doskonalenia nauczycieli oraz
przedstawiciela nauczycieli konsultantów, a jeżeli w placówce nie została
utworzona rada programowa - przedstawiciela nauczycieli doradców metodycznych.
3. W przypadku odwołania od oceny nauczyciela doradcy metodycznego w skład
zespołu oceniającego powołuje się - poza osobami wymienionymi w ust. 1 pkt 1-3 i
5 - przedstawiciela rady programowej właściwej placówki doskonalenia
nauczycieli, a jeżeli w placówce nie została utworzona rada programowa -
przedstawiciela nauczycieli konsultantów.
4. Odwołanie od oceny nauczyciela zakładu kształcenia nauczycieli rozpatruje, w
terminie 60 dni od dnia wniesienia odwołania, powołany przez organ sprawujący
nadzór pedagogiczny zespół w składzie:
1) przedstawiciel organu sprawującego nadzór pedagogiczny, jako przewodniczący
zespołu,
2) przedstawiciel organu prowadzącego,
3) przedstawiciel rady programowej,
4) właściwy opiekun naukowo-dydaktyczny,
5) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej, z której ochrony nauczyciel
korzysta.
5. Organy, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3 i w ust. 2 i 3 oraz w ust. 4 pkt 3,
określają tryb wyłaniania swoich przedstawicieli, z tym że tryb wyłaniania
przedstawicieli nauczycieli konsultantów oraz nauczycieli doradców metodycznych,
o których mowa w ust. 2 i 3, określa właściwy kurator oświaty.
6. Zespół, o którym mowa w ust. 1 i 4, może ustalić nową ocenę pracy lub
podtrzymać ocenę kwestionowaną przez nauczyciela.
7. W przypadku braku jednomyślności, rozstrzygnięcia zespołu co do utrzymania
lub zmiany oceny zapadają większością głosów, a w przypadku równej liczby
oddanych głosów decyduje przewodniczący zespołu.
§ 10. 1. Wniosek o ponowne ustalenie oceny dyrektora szkoły rozpatruje, z
zastrzeżeniem ust. 2, w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, powołany przez
kuratora oświaty lub inny organ sprawujący nadzór pedagogiczny nad szkołą,
zespół oceniający w składzie:
1) pracownik nadzoru pedagogicznego wyznaczony przez kuratora oświaty lub inny
organ sprawujący nadzór pedagogiczny, jako przewodniczący zespołu, z wyłączeniem
wizytatora, którego spostrzeżenia stanowiły podstawę do wystawienia oceny,
2) przedstawiciel zarządu gminy, jeżeli szkoła jest prowadzona przez gminę,
3) przedstawiciel rady szkoły, a w szkole, w której rada szkoły nie została
powołana - przedstawiciel rady rodziców; w przypadku oceny dyrektora placówki
doskonalenia nauczycieli - przedstawiciel rady programowej oraz przedstawiciel
nauczycieli konsultantów, a jeżeli w placówce nie została utworzona rada
programowa - przedstawiciel nauczycieli doradców metodycznych,
4) nauczyciel doradca metodyczny, na wniosek ocenianego dyrektora,
5) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej, z której ochrony dyrektor
korzysta.
2. Wniosek o ponowne ustalenie oceny dyrektora zakładu kształcenia nauczycieli
rozpatruje w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku, powołany przez organ
sprawujący nadzór pedagogiczny zespół w składzie:
1) przedstawiciel organu sprawującego nadzór pedagogiczny, jako przewodniczący
zespołu,
2) kurator oświaty lub wicekurator oświaty,
3) przedstawiciel uczelni sprawującej opiekę naukowo-dydaktyczną, wskazany przez
rektora,
4) przedstawiciel rady programowej,
5) przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej, z której ochrony dyrektor
korzysta.
3. Przepisy § 9 ust. 5-7 stosuje się odpowiednio.
§ 11. Przepisy § 1-10 stosuje się odpowiednio do nauczycieli religii, z tym że
organ upoważniony do dokonania oceny ma obowiązek uwzględnić ocenę merytoryczną
nauczyciela religii ustaloną przez właściwą władzę kościelną.
§ 12. 1. Dyrektor szkoły jest obowiązany zapewnić należytą opiekę nauczycielowi
rozpoczynającemu pracę w zawodzie, w szczególności poprzez:
1) umożliwienie korzystania z niezbędnych materiałów pomocniczych do realizacji
podstaw programowych i ramowych planów nauczania oraz zbioru przepisów prawnych
określających prawa i obowiązki nauczycieli,
2) tworzenie możliwości korzystania z różnych form doskonalenia zawodowego
organizowanych przez placówki doskonalenia nauczycieli oraz pomocy właściwego
doradcy metodycznego,
3) systematyczne hospitowanie zajęć prowadzonych przez nauczyciela
rozpoczynającego pracę i udzielanie mu fachowego instruktażu pohospitacyjnego.
2. Dyrektor szkoły może zwolnić nauczyciela rozpoczynającego pracę w zawodzie od
innych obowiązków, poza realizacją obowiązkowego wymiaru godzin zajęć
dydaktycznych.
3. W celu realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, dyrektor szkoły przydziela
nauczycielowi rozpoczynającemu pracę - nauczyciela opiekuna spośród nauczycieli
tej samej specjalności; w przypadku gdy w szkole nie ma takiego nauczyciela,
opiekę nad nauczycielem rozpoczynającym pracę sprawuje dyrektor szkoły.
§ 13. Traci moc rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 10 grudnia
1991 r. w sprawie szczegółowych zasad sprawowania nadzoru pedagogicznego, wykazu
stanowisk i kwalifikacji niezbędnych do ich zajmowania oraz zasad i trybu
dokonywania oceny pracy nauczyciela (Dz. U. Nr 122, poz. 537, z 1994 r. Nr 28,
poz. 100 i z 1997 r. Nr 9, poz. 46).
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 19 lutego 1997 r.
(poz. 101)
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 19 lutego 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków, jakie muszą spełniać
organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego
organizowania i nadzorowania.
(Dz. U. Nr 18, poz. 102)
Na podstawie art. 92a ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997 r. w
sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i
młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz. U. Nr
12, poz. 67) załącznik nr 4 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr
Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 19 lutego 1997 r.
(poz. 102)
PROGRAM KURSU PRZYGOTOWAWCZEGO DLA KANDYDATÓW NA WYCHOWAWCÓW PLACÓWEK WYPOCZYNKU
DLA DZIECI I MŁODZIEŻY
Lp.TematLiczba godzinFormy realizacji
1234
1Organizacja wypoczynku dzieci i młodzieży:2wykłady
- koordynacyjna rola władz oświatowych
- formy wypoczynku
- organizatorzy wypoczynku
- podstawy prawne i obowiązujące przepisy
2Organizacja zajęć w placówce wypoczynku:2wykłady
- struktura placówki
- rada wychowawców
- grupa jako zespół wychowawczy
- organizacja życia, rozkład dnia
- regulamin uczestnika
3Planowanie pracy wychowawczo-opiekuńczej:2wykłady
- opracowanie planu wychowawczego grupy1ćwiczenie
- metody i formy realizacji planów wychowawczych
- dokumentacja wychowawcy
4Obowiązki wychowawcy grupy2wykłady
5Wychowanie fizyczne i sport w placówce wypoczynku:1 wykład
- cele i zadania wychowania fizycznego5ćwiczeń
- masowa nauka pływania
- gry i zabawy ruchowe
- zajęcia z gier zespołowych
- lekkoatletyka
- olimpiada sportowa itp.
6Turystyka i krajoznawstwo:1wykład
- cele i zadania turystyki i krajoznawstwa w pracy wychowawczej placówek
wypoczynku4ćwiczenia
- organizacja wycieczek
- organizacja biwaków
- gry terenowe itp.
7Zajęcia kulturalno-oświatowe:1wykład
Cele i zadania zajęć kulturalno-oświatowych4ćwiczenia
- organizacja zajęć kulturalno-oświatowych
- elementy kulturalne zajęć w programie dnia
- gry i zabawy świetlicowe
- konkursy, wystawy, dyskusje
- śpiew, muzyka, zabawy ze śpiewem
- organizacja uroczystości, imprez, wieczornic, ognisk
- prowadzenie kroniki
8Zajęcia praktyczno-techniczne:1wykład
Cele i zadania zajęć praktyczno-technicznych:1ćwiczenie
- formy i rodzaje zajęć praktyczno-technicznych
- prace dekoracyjne i zdobnicze
- indywidualne zainteresowania uczestników
- rozwój zainteresowań uczestników
9Prace społecznie użyteczne:2wykłady
Cele i zadania prac społecznie użytecznych:
- wychowawcze znaczenie prac społecznie użytecznych
- prace w zakresie samoobsługi
- prace na rzecz placówki
- prace na rzecz środowiska
10Bezpieczeństwo życia i zdrowia uczestników placówek wypoczynku:4wykłady
3ćwiczenia
- przepisy dotyczące bezpieczeństwa
- przepisy dotyczące zdrowia i higieny w placówce wypoczynku
18wykładów
18ćwiczeń
Razem:36godzin
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 21 lutego 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu rozliczeń
wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie
mających osobowości prawnej.
(Dz. U. Nr 18, poz. 103)
Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin
(Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz.
601, Nr 154, poz. 794, z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 września 1996 r. w sprawie
szczegółowych zasad i trybu rozliczeń wpływów z podatku dochodowego od osób
prawnych i jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej (Dz. U. Nr
117, poz. 559) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) liczbę osób zatrudnionych na podstawie stosunku pracy, świadczących pracę w
poszczególnych zakładach (oddziałach), ustaloną według stanu:
a) na ostatni dzień miesiąca kończącego okres, za który składana jest deklaracja
o wysokości dochodu (straty) osiągniętego od początku roku - dla rozliczenia
udziałów gmin we wpływach podatku dochodowego od osób prawnych w trakcie roku
podatkowego,
b) na ostatni dzień roku podatkowego, za który składane jest zeznanie o
wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - dla ostatecznego
rozliczenia udziałów, o których mowa w lit. a), za ostatni miesiąc roku
podatkowego,"
2) po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu:
"§ 2a. Liczbę osób zatrudnionych w wyodrębnionym organizacyjnie zakładzie
(oddziale) ustala się na podstawie miejsca świadczenia pracy, określonego w
akcie stanowiącym podstawę nawiązania stosunku pracy, z uwzględnieniem zasad
metodycznych statystyki określonych w przepisach szczególnych."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
rozliczenia udziałów gmin we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych,
zrealizowanych od dnia 1 stycznia 1997 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 13 lutego 1997 r.
w sprawie kwalifikacji osób innych niż lekarz, uprawnionych do przeprowadzania
konsultacji z kobietą ciężarną zamierzającą dokonać przerwania ciąży, tworzenia
list osób konsultujących oraz sposobu i trybu przeprowadzania konsultacji.
(Dz. U. Nr 18, poz. 104)
Na podstawie art. 4a ust. 10 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu
rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciążyo
planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności
przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78, z 1995 r. Nr 66, poz. 334 i z 1996 r.
Nr 139, poz. 646) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do przeprowadzenia konsultacji z kobietą ciężarną zamierzającą przerwać
ciążę są uprawnieni poza lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej:
1) psycholog,
2) pracownik socjalny ze specjalizacją pierwszego stopnia z zakresu pracy
socjalnej,
3) położna środowiskowa,
którzy posiadają dobrą znajomość problematyki zdrowia i praw kobiet oraz
dostępnych form pomocy socjalnej przysługujących kobietom w związku z ciążą i po
urodzeniu dziecka, a także co najmniej pięcioletni staż pracy w zawodzie.
§ 2. 1. Listę osób, o których mowa w § 1, uprawnionych do przeprowadzania
konsultacji tworzy wojewoda, w sposób zapewniający dostępność terytorialną
konsultacji i swobodę wyboru osoby konsultującej.
2. Lista osób uprawnionych do przeprowadzania konsultacji powinna być podana do
wiadomości w ośrodkach zdrowia, przychodniach rejonowych, poradniach dla kobiet
udzielających świadczeń zdrowotnych kobietom w ciąży, ośrodkach pomocy
społecznej i organizacjach społecznych, do których zakresu działania należą
sprawy związane ze zdrowiem i prawami kobiet.
§ 3. Wyboru osoby lub osób przeprowadzających konsultację dokonuje kobieta
ciężarna.
§ 4. 1. Konsultacje odbywają się w miejscu zatrudnienia osób uprawnionych do ich
przeprowadzania w wyznaczonych dniach i godzinach podanych do wiadomości.
2. Konsultacje powinny odbywać się w pomieszczeniach dających gwarancję
intymności konsultacji.
3. Ośrodki zdrowia, poradnie rejonowe dla kobiet udzielające świadczeń
zdrowotnych kobietom w ciąży i ośrodki pomocy społecznej obowiązane są udzielać
informacji o osobach prowadzących konsultacje, miejscu i czasie prowadzenia
konsultacji.
§ 5. 1. Osoba konsultująca wydaje kobiecie ciężarnej zaświadczenie o odbytej
konsultacji na temat zamiaru i motywów przerwania ciąży ze względu na ciężkie
warunki życiowe, na trudną sytuację osobistą, zawierające dane osobowe: imię i
nazwisko oraz adres osoby konsultowanej, datę przeprowadzenia konsultacji i
podpis osoby konsultującej.
2. Osoba konsultująca odnotowuje w prowadzonej przez siebie dokumentacji datę i
fakt przeprowadzenia konsultacji. Dokumentacja nie może być udostępniana osobom
trzecim.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 25 lutego 1997 r.
o sprostowaniu błędów.
(Dz. U. Nr 18, poz. 105)
Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 30 grudnia 1950 r. o wydawaniu
Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (Dz. U. Nr 58, poz. 524, z 1991 r. Nr
94, poz. 420 i z 1993 r. Nr 7, poz. 34) prostuje się następujące błędy:
1) w ustawie z dnia 7 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o kontroli skarbowej i
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 152, poz. 720) w art. 5 w ust. 1 zamiast
wyrazów "pkt 17" powinny być wyrazy "pkt 18",
2) w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie
wprowadzenia okresowego zakazu podwyższania cen umownych energii cieplnej (Dz.
U. Nr 156, poz. 778) w § 3 w ust. 1 zamiast wyrazu "nastąpi" powinien być wyraz
"nastąpił",
3) w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 lutego 1997 r. w sprawie utworzenia
stałych komitetów Rady Ministrów (Dz. U. Nr 13, poz. 70) zamieszczona w § 1 w
ust. 1 w pkt 3 lit. "g) Prezes Rządowego Centrum Studiów Strategicznych" powinna
być zamieszczona w § 1 w ust. 1 w pkt 4 jako lit. "f)".
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA BUDŻETOWA NA ROK 1997
z dnia 21 lutego 1997 r.
(Dz. U. Nr 19, poz. 106)
Art. 1. 1. Ustala się dochody budżetu państwa, zgodnie z załącznikiem nr 1, na
kwotę 115.333.656 tys. zł.
2. Ustala się wydatki budżetu państwa, zgodnie z załącznikiem nr 2, na kwotę
127.553.656 tys. zł.
3. Niedobór budżetu państwa na dzień 31 grudnia 1997 r. ustala się na kwotę nie
większą niż 12.220.000 tys. zł.
Art. 2. 1. W 1997 r. Minister Finansów dokona spłat krajowych zobowiązań
długoterminowych Skarbu Państwa, przy czym:
1) spłata, do łącznej kwoty 8.506.008 tys. zł, nastąpi z tytułu wykupu:
a) kolejnych serii obligacji indeksowanych rocznych pożyczek państwowych, do
kwoty 4.025.743 tys. zł,
b) kolejnych serii obligacji państwowych pożyczek trzyletnich o zmiennej stopie
procentowej, do kwoty 1.143.988 tys. zł,
c) kolejnych serii obligacji pożyczek państwowych o oprocentowaniu stałym, do
kwoty 1.289.421 tys. zł,
b) serii K i L obligacji nominowanej w dolarach USA, do kwoty 1.384.020 tys. zł,
e) kolejnych rat kapitałowych obligacji konwersyjnej, do kwoty 122.000 tys. zł,
f) kolejnych rat kapitałowych obligacji restrukturyzacyjnych serii A, B, C i D,
do kwoty 540.000 tys. zł,
g) drugiej emisji obligacji państwowej, tzw. zamiennej na akcje i udziały, do
kwoty 801 tys. zł,
h) obligacji 60% wewnętrznej pożyczki państwowej, do kwoty 35 tys. zł,
2) spłata, do kwoty 220.000 tys, zł. nastąpi z tytułu kredytów na inwestycje
infrastrukturalne związane z budownictwem mieszkaniowym.
2. W 1997 r. Minister Finansów dokona spłat zagranicznych zobowiązań
długoterminowych Skarbu Państwa z tytułu zaciągniętych w latach ubiegłych
kredytów zagranicznych, do łącznej kwoty 1.727.231 tys. zł.
3. W 1997 r. Minister Finansów dokona innych rozchodów wymienionych w załączniku
nr 3, wynikających z zobowiązań wobec podmiotów krajowych i zagranicznych, w tym
spłaty zadłużenia zagranicznego wobec Klubów Paryskiego i Londyńskiego, w ramach
transakcji polegających na konwersji zobowiązań zagranicznych na inwestycje
kapitałowe w Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 3. Upoważnia się Ministra Finansów do udzielenia ze środków budżetu
państwa:
1) kredytów i pożyczek rządom innych krajów na sfinansowanie importu z
Rzeczypospolitej Polskiej towarów i usług; rozchody z tego tytułu w 1997 r. nie
mogą przekroczyć kwoty 477.000 tys. zł,
2) pożyczek Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych S.A. na wypłatę
gwarantowanych przez Skarb Państwa odszkodowań z tytułu ubezpieczenia kontraktów
eksportowych do kwoty 86.830 tys. zł.
Art. 4. 1. Pożyczkowe potrzeby budżetu państwa, przez które rozumie się środki
niezbędne do sfinansowania:
1) niedoboru budżetu państwa,
2) spłat zobowiązań długoterminowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 i 2,
3) innych rozchodów, o których mowa w art. 2 ust. 3,
4) pożyczek i kredytów, o których mowa w art. 3,
5) wykupu bonów skarbowych,
zostaną pokryte przychodami z tytułu sprzedaży bonów skarbowych i obligacji
pożyczek państwowych, przychodami z tytułu zaciągniętych kredytów i pożyczek
zagranicznych, innymi przychodami wymienionymi w załączniku nr 3 oraz
pozostałością środków z tytułu przychodów i rozchodów związanych z finansowaniem
niedoboru budżetu państwa w 1996 r.
2. Wykaz przychodów i rozchodów związanych z finansowaniem pożyczkowych potrzeb
budżetu państwa, ze szczególnym uwzględnieniem finansowania niedoboru budżetu
państwa, określa załącznik nr 3.
Art. 5. 1. Dopuszczalny przyrost zadłużenia z tytułu skarbowych papierów
wartościowych o terminie wykupu poniżej jednego roku, przeznaczonych do
sprzedaży w kraju (bony skarbowe), w ujęciu kasowym, nie może przekroczyć kwoty
5.500.000 tys. zł.
2. Dopuszczalny przyrost zadłużenia z tytułu zaciągniętych w 1997 r. kredytów i
pożyczek zagranicznych, w ujęciu kasowym, nie może przekroczyć kwoty 3.000.000
tys. zł.
3. Pożyczkowe potrzeby budżetu państwa, które nie zostaną pokryte przychodami ze
sprzedaży bonów skarbowych lub z tytułu kredytów i pożyczek zagranicznych oraz
pozostałością środków z tytułu przychodów i rozchodów związanych z finansowaniem
niedoboru budżetu państwa w 1996 r., zostaną pokryte przychodami z tytułu
sprzedaży obligacji pożyczek państwowych o terminie wykupu nie krótszym niż
jeden rok oraz innymi przychodami wymienionymi w załączniku nr 3.
4. Łączna wartość nominalna wyemitowanych w 1997 r. obligacji pożyczek
państwowych o terminie wykupu nie krótszym niż jeden rok, przeznaczonych do
sprzedaży w kraju, nie może przekroczyć kwoty 40.000.000 tys. zł.
5. Łączna wartość nominalna wyemitowanych w 1997 r. skarbowych papierów
wartościowych o terminie wykupu nie krótszym niż jeden rok, nominowanych w
złotych lub w walutach obcych, przeznaczonych do sprzedaży za granicą, nie może
przekroczyć równowartości kwoty 1.600.000 tys. zł.
6. Skarbowe papiery wartościowe zbywane są na rynku pierwotnym odpłatnie.
Art. 6. 1. Upoważnia się Ministra Finansów do przedterminowego wykupu obligacji
restrukturyzacyjnych, wyemitowanych na podstawie ustawy z dnia 3 lutego 1993 r.
o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych
ustaw (Dz. U. Nr 18, poz. 82 oraz z 1996 r. Nr 52, poz. 235, Nr 106, poz. 496 i
Nr 118, poz. 561), w przypadku uzyskania na ten cel środków z Funduszu
Prywatyzacji Banków Polskich.
2. Minister Finansów określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady, warunki,
terminy i tryb przedterminowego wykupu obligacji, o których mowa w ust. 1.
Art. 7. 1. Upoważnia się Ministra Finansów do:
1) emisji skarbowych papierów wartościowych, nominowanych w złotych lub walutach
obcych, przeznaczonych do sprzedaży w kraju i za granicą,
2) zaciągnięcia kredytów zagranicznych,
na łączną kwotę nie większą niż 32.000.000 tys. zł, z przeznaczeniem na
sfinansowanie przedterminowego wykupu lub zamiany istniejących długoterminowych
zobowiązań Skarbu Państwa; do kwoty kredytów oraz emisji skarbowych papierów
wartościowych nie stosuje się przepisów art. 5 ust. 2, 4 i 5.
2. Ograniczenia wymienionego w art. 10 nie stosuje się w przypadku, gdy nabywcą
skarbowych papierów wartościowych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest Narodowy
Bank Polski.
3. Emisja skarbowych papierów wartościowych lub zaciągnięcie kredytów, o których
mowa w ust. 1, nie może spowodować zwiększenia łącznego zadłużenia Skarbu
Państwa na dzień 31 grudnia 1997 r.
4. Do kwoty zobowiązań objętych przedterminowym wykupem, o którym mowa w ust. 1,
limitów określonych w art. 2 nie stosuje się.
5. W przypadku odzyskania, w wyniku przeprowadzenia operacji finansowych, o
których mowa w ust. 1, prawa do dysponowania aktywami finansowymi
zabezpieczającymi spłatę zobowiązań zagranicznych Skarbu Państwa, upoważnia się
Ministra Finansów do sprzedaży tych aktywów i przeznaczenia równowartości
przychodów uzyskanych z tego tytułu na ograniczenie przyrostu lub zmniejszenie
długu publicznego.
Art. 8. Poręczenia i gwarancje spłaty kredytów bankowych ze środków budżetu
państwa, udzielane na podstawie art. 23 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo
budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121,
poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr
132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621
i Nr 139, poz. 647), mogą być udzielane w 1997 r. do łącznej wysokości 4.500.000
tys. zł.
Art. 9. Ustala się w 1997 r. limit ubezpieczeń kontraktów eksportowych, o którym
mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb
Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. Nr 86, poz. 398 oraz z
1996 r. Nr 106, poz. 496) - w wysokości 3.400.000 tys. zł.
Art. 10. Narodowy Bank Polski zakupi w 1997 r., na wniosek Ministra Finansów, na
rynku pierwotnym, skarbowe papiery wartościowe o terminie wykupu krótszym niż
jeden rok, na kwotę nie większą niż 2% wydatków budżetu państwa, określonych w
art. 1 ust. 2.
Art. 11. 1. W przypadku występowania przejściowych nadwyżek środków na
centralnym rachunku bieżącym budżetu państwa, Minister Finansów może dokonywać
oprocentowanych lokat w Narodowym Banku Polskim.
2. Odsetki z tytułu dokonanych lokat stanowią dochód budżetu państwa.
Art. 12. 1. Dochody, wydatki i rozliczenia z budżetem państwa państwowych
jednostek gospodarki pozabudżetowej wynoszą:
1) dochody własne - 4.495.958 tys. zł,
2) dotacje z budżetu (bez dotacji na inwestycje), w ujęciu kasowym - 37.954 tys.
zł,
3) wydatki, bez wpłat do budżetu - 4.428.157 tys. zł,
4) wpłaty do budżetu, w ujęciu kasowym - 56.348 tys. zł.
2. Podział kwot, o których mowa w ust. 1, na części klasyfikacji budżetowej i
formy gospodarki pozabudżetowej określa załącznik nr 4.
Art. 13. Ustala się plany finansowe państwowych funduszy celowych, zgodnie z
załącznikiem nr 5.
Art. 14. Wykaz inwestycji centralnych realizowanych w 1997 r. określa załącznik
nr 6.
Art. 15. 1. Ustala się dotacje dla jednostek niepaństwowych, na realizowane
przez te jednostki zadania państwowe, w wysokości 546.619 tys. zł, z tym że
kwotę 10.000 tys. zł przeznacza się dla ogólnopolskich stowarzyszeń dzieci i
młodzieży.
2. Podział kwoty, o której mowa w ust. 1, na poszczególne części i działy
klasyfikacji budżetowej określa załącznik nr 7.
3. Kwotę 10.000 tys. zł, o której mowa w ust. 1, przeznacza się na realizację
zadań zleconych ogólnopolskim stowarzyszeniom dzieci i młodzieży, a w
szczególności na realizację:
1) środowiskowych programów profilaktyczno-wychowawczych dla młodzieży
zagrożonej uzależnieniem, niedostosowanej społecznie i z rodzin patologicznych,
2) programów w zakresie promocji zdrowia, profilaktyki oświatowo-zdrowotnej oraz
działań opiekuńczo-wychowawczych w zakresie przeciwdziałania uzależnieniom.
Art. 16. 1. Ustala się, z zastrzeżeniem art. 17 ust. 1, dotacje celowe na
zadania z zakresu administracji rządowej zlecone gminom oraz dotacje celowe na
inne zadania zlecone gminom ustawami, w łącznej wysokości 2.129.329 tys. zł.
2. Podział kwoty, o której mowa w ust. 1, na poszczególne części i działy
klasyfikacji budżetowej określa załącznik nr 8.
Art. 17. 1. Ustala się dotacje celowe dla gmin o statusie miasta, na
finansowanie zadań zleconych z zakresu administracji rządowej, przejętych na
podstawie ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania
niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz. U. Nr 141,
poz. 692 oraz z 1996 r. Nr 156, poz. 773), w wysokości 420.156 tys. zł.
2. Podział kwoty, o której mowa w ust. 1, na poszczególne gminy określa
załącznik nr 9.
Art. 18. 1. Ustala się dotacje celowe na dofinansowanie zadań własnych gmin w
wysokości 1.223.639 tys. zł, z tego na:
1) wypłatę dodatków mieszkaniowych na podstawie ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o
najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509,
z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 56, poz. 257) -
429.300 tys. zł,
2) przygotowanie terenów pod budownictwo mieszkaniowe na podstawie ustawy z dnia
1 marca 1996 r. o udzielaniu dotacji z budżetu państwa na przygotowanie gruntów
przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe (Dz. U. Nr 44, poz. 190 i Nr 106,
poz. 496) - 90.000 tys. zł,
3) budowę szkół i placówek oświatowych (z wyłączeniem przedszkoli) - 312.948
tys. zł,
4) inwestycje:
a) o których mowa w art. 21 pkt 2 lit. a) - 126.392 tys. zł,
b) określone w załączniku nr 6 - 208.677 tys. zł,
c) ujęte w budżetach wojewodów - 56.322 tys. zł.
2. Upoważnia się Ministra Kultury i Sztuki oraz wojewodów do ustalania lub
zwiększania, w ramach kwot przewidzianych w ustawie dla danej części i działu,
dotacji celowych na dofinansowanie inwestycyjnych zadań własnych gmin; o
dokonanych zmianach wymienieni dysponenci informują Ministra Finansów.
Art. 19. Ustala się kwotę dotacji na dofinansowanie inwestycji
infrastrukturalnych, realizowanych jako zadania własne gmin w systemie robót
publicznych w rejonach administracyjnych (gminach) zagrożonych szczególnie
wysokim bezrobociem strukturalnym, w wysokości 70.100 tys. zł.
Art. 20. Ustala się ogólną kwotę dotacji przedmiotowych do wyrobów i usług w
wysokości 1.010.200 tys. zł, z tego na dopłaty do:
1) kolejowych przewozów pasażerskich w komunikacji krajowej - 710.000 tys. zł,
2) autobusowych przewozów pasażerskich w krajowej komunikacji międzymiastowej
zwykłej, w tym dla komunikacji międzymiastowej w aglomeracji katowickiej,
organizowanej (zlecanej) przez samorządy gmin i związki komunalne - 195.400 tys.
zł,
3) produkcji specjalistycznych podręczników szkolnych i akademickich - 11.600
tys. zł,
4) samochodów osobowych sprzedawanych w ramach przedpłat - 79.600 tys. zł,
5) posiłków sprzedawanych w barach mlecznych - 13.600 tys. zł.
Art. 21. Ustala się dotacje na dofinansowanie:
1) kosztów niektórych zadań w zakresie postępu biologicznego w rolnictwie,
upowszechniania doradztwa rolniczego, zwalczania zakaźnych i zaraźliwych chorób
zwierząt oraz badań pozostałości chemicznych i biologicznych w tkankach zwierząt
i produktach pochodzenia zwierzęcego, monitoringu jakości gleb, roślin,
produktów rolniczych i spożywczych, prac geodezyjno-urządzeniowych na potrzeby
rolnictwa, nawozów wapniowych, chemizacji rolnictwa i ochrony roślin uprawnych,
produkcji rolnej metodami ekologicznymi, utrzymania urządzeń melioracji wodnych
na koszt państwa w zakresie określonym ustawą z dnia 24 października 1974 r. -
Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44,
poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198
i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40,
poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243 oraz z 1996 r. Nr
106, poz. 496), realizacji zadań melioracyjnych przez spółki wodne,
monitorowania dostępu polskich artykułów rolno-spożywczych do rynków
zagranicznych, ogrzewania warsztatów szkolnych gospodarstw pomocniczych szkół
rolniczych, wykorzystywanych na cele dydaktyczne, w wysokości 720.611 tys. zł,
2) inwestycji w zakresie:
a) zaopatrzenia w wodę i sanitacji wsi, w wysokości 126.392 tys. zł,
b) melioracji wodnych podstawowych i szczegółowych, ze szczególnym
uwzględnieniem budowy urządzeń zwiększających retencję wody na potrzeby
rolnictwa, w wysokości 154.152 tys. zł.
Art. 22. 1. Ustala się dotacje dla spółdzielni mieszkaniowych na dopłaty do
centralnego ogrzewania i ciepłej wody oraz na usuwanie wad technologicznych i
instalację urządzeń do pomiaru i regulacji zużycia ciepła i wody w
spółdzielczych zasobach mieszkaniowych, w wysokości 448.718 tys. zł.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób podziału środków na
cele wymienione w ust. 1 oraz szczegółowe zasady udzielania i sposób rozliczania
dotacji.
3. Podział i tryb przekazywania dotacji dla spółdzielni mieszkaniowych ustalają
właściwi dysponenci środków budżetowych.
Art. 23. 1. Ustala się dotację na restrukturyzację zadłużenia - powstałego do
dnia 31 grudnia 1995 r. - z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, łącznie z
odsetkami w wysokości 100.000 tys. zł, dla przedsiębiorstw państwowych i spółek
z udziałem Skarbu Państwa, w stosunku do których w 1996 r. uprawomocniły się:
1) postanowienie sądu o zatwierdzeniu układu na podstawie rozporządzenia
Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o
postępowaniu układowym (Dz. U. Nr 93, poz. 836, z 1950 r. Nr 38, poz. 349, z
1990 r. Nr 55, poz. 320 oraz z 1996 r. Nr 6, poz. 43 i Nr 43, poz. 189),
2) ugoda bankowa, zawarta na podstawie ustawy z dnia 3 lutego 1993 r. o
restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych
ustaw (Dz. U. Nr 18, poz. 82 oraz z 1996 r. Nr 52, poz. 235, Nr 106, poz. 496 i
Nr 118, poz. 561).
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, terminy składania wniosków,
zasady podziału i tryb przekazywania dotacji, o której mowa w ust. 1.
Art. 24. 1. Minister Gospodarki, w porozumieniu z Ministrem Finansów, określi, w
drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb udzielania oraz sposób
wykorzystania dotacji dla górnictwa, ujętych w budżecie Ministra Gospodarki.
2. Minister Gospodarki, w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej
oraz Ministrem Finansów, określi, w drodze rozporządzenia, warunki uzyskania
uprawnień, sposób obliczania, szczegółowe zasady i tryb wypłacania osłon
socjalnych z tytułu urlopów górniczych, zasiłków socjalnych i jednorazowych
wypłat dla zatrudnionych pod ziemią pracowników górnictwa w ramach dotacji, o
której mowa w ust. 1.
Art. 25. 1. Upoważnia się Wojewodę Gorzowskiego do przekazania dotacji
podmiotowej w wysokości 3.500 tys. zł na działalność Polsko-Niemieckiego
Towarzystwa Wspierania Gospodarki S.A.
2. Zobowiązuje się Radę Ministrów do przekazania komisji sejmowej właściwej do
spraw budżetu sprawozdania Wojewody Gorzowskiego z wykorzystania środków
dotacji, o której mowa w ust. 1, w terminie określonym dla przedłożenia przez
Radę Ministrów sprawozdania z wykonania budżetu państwa.
Art. 26. Ustala się kwotę dotacji na inwestycje realizowane przez
przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe", dotyczące linii
kolejowych o państwowym znaczeniu, w wysokości 294.000 tys. zł.
Art. 27. 1. W budżecie państwa tworzy się rezerwy:
1) w wysokości 62.460 tys. zł, przeznaczoną na wspieranie realizacji
regionalnych programów restrukturyzacyjnych, w tym 5.000 tys. zł na tworzenie
instytucji lokalnych w województwie katowickim, zgodnie z postanowieniami
Kontraktu Regionalnego dla Województwa Katowickiego,
2) w wysokości 33.540 tys. zł, przeznaczoną na dotację na dofinansowanie zadań
wynikających ze Strategicznego Programu Rządowego "Zagospodarowanie mienia
przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej" oraz "Programu rekultywacji terenów
zdegradowanych przez wojska Federacji Rosyjskiej".
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb składania wniosków i
szczegółowe zasady przyznawania dotacji na tworzenie instytucji lokalnych w
województwie katowickim, o której mowa w ust. 1 pkt 1, oraz dotacji, o której
mowa w ust. 1 pkt 2.
Art. 28. Tworzy się ogólną rezerwę budżetową na wydatki nie przewidziane w
wysokości 85.530 tys. zł.
Art. 29. Ustala się dla służby cywilnej:
1) limit zatrudnienia w liczbie 3.000 osób,
2) środki na uzupełnienie wynagrodzeń w wysokości 15.480 tys. zł,
3) środki na szkolenie w wysokości 1.780 tys. zł.
Art. 30. Prognozowany średnioroczny wzrost cen towarów i usług konsumpcyjnych
wynosi 15%.
Art. 31. 1. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o
kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr
106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647):
1) ustala się w załączniku nr 10:
a) dla poszczególnych części i działów klasyfikacji budżetowej - kalkulacyjne
liczby etatów i kwoty środków na wynagrodzenia w państwowych jednostkach
budżetowych (bez środków na podwyżki wynagrodzeń dla osób zajmujących
kierownicze stanowiska państwowe, a także dla pracowników nie będących sędziami,
prokuratorami, żołnierzami, funkcjonariuszami i osobami zajmującymi kierownicze
stanowiska państwowe, zwanymi dalej "pracownikami cywilnymi"), z wyodrębnieniem
pracowników cywilnych, osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe,
sędziów i prokuratorów, żołnierzy i funkcjonariuszy,
b) w poszczególnych częściach i działach klasyfikacji budżetowej - kalkulacyjne
liczby etatów i limity wynagrodzeń (bez limitów na podwyżki wynagrodzeń dla
pracowników cywilnych i osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe) dla
jednostek gospodarki pozabudżetowej, szkół wyższych i innych jednostek
prowadzących gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie z dnia 12
września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr
54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105,
poz. 509 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 34, Nr 24, poz. 110 i Nr
136, poz. 636) oraz jednostek prowadzących gospodarkę finansową na zasadach
ustalonych dla zakładów budżetowych, z wyodrębnieniem pracowników cywilnych,
osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, żołnierzy i funkcjonariuszy,
2) ustala się w załączniku nr 11 kwoty środków i limitów na podwyżki wynagrodzeń
pracowników cywilnych państwowej sfery budżetowej, w podziale na:
a) działy klasyfikacji budżetowej,
b) jednostki budżetowe i jednostki, o których mowa w pkt 1 lit. b), w podziale
na nie dotowane i dotowane, z uwzględnieniem stopnia dotowania,
3) tworzy się rezerwę na zmiany organizacyjne, obejmującą:
a) środki na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych, w wysokości
3.471 tys. zł, na 300 etatów,
b) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej dotowanej, w
wysokości 1.735 tys. zł, na 150 etatów,
c) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej nie dotowanej, w
wysokości 1.735 tys. zł, na 150 etatów,
4) tworzy się rezerwę środków i limitów wynagrodzeń przeznaczoną na wypłatę
nagród jubileuszowych, odpraw emerytalnych i ekwiwalentów za nie wykorzystany
urlop wypoczynkowy dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe oraz
dla pracowników jednostek organizacyjnych stanowiących wyodrębnioną część
budżetową, w których liczba etatów kalkulacyjnych nie przekracza 50, obejmującą:
a) środki na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych, w wysokości
2.632 tys. zł,
b) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej dotowanej, w
wysokości 27 tys. zł,
c) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej nie dotowanej, w
wysokości 74 tys. zł,
5) ustala się wysokość prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej
sferze budżetowej w 1997 r. w kwocie 897,80 zł.
2. Podwyższenie wynagrodzeń dla pracowników państwowej sfery budżetowej nastąpi
od dnia 1 kwietnia 1997 r., z wyjątkiem sędziów i prokuratorów oraz żołnierzy i
funkcjonariuszy, dla których podwyższenie wynagrodzeń nastąpi od dnia 1 stycznia
1997 r. w ramach środków ujętych w budżetach właściwych dysponentów części
budżetowych.
3. Upoważnia się Ministra Finansów do dokonywania na wniosek Ministrów: Obrony
Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Sprawiedliwości oraz Szefa Urzędu
Ochrony Państwa - przeniesień kwoty środków na uposażenia żołnierzy i
funkcjonariuszy pomiędzy częściami i działami.
Art. 32. 1. Tworzy się rezerwę środków i limitów na wynagrodzenia przeznaczoną
na:
1) uzupełnienie wzrostu wynagrodzeń w tych działach budżetu i formach
finansowania, w których wskaźnik wzrostu wynagrodzeń pracowników cywilnych
państwowej sfery budżetowej w 1996 r. nie był wyższy o co najmniej 5,5 punktu
procentowego od prognozowanego średniorocznego wskaźnika wzrostu cen towarów i
usług konsumpcyjnych na 1996 r., obejmującą:
a) środki na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych, w wysokości
110.515 tys. zł,
b) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej dotowanej, w
wysokości 2.263 tys. zł,
c) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej nie dotowanej, w
wysokości 6.062 tys. zł,
d) limity wynagrodzeń dla szkół wyższych, w wysokości 4.137 tys. zł,
2) jednorazowe wyrównanie wynagrodzeń za 1996 r. z tytułu wyższego niż
prognozowany w ustawie budżetowej na rok 1996 średniorocznego wskaźnika wzrostu
cen towarów i usług konsumpcyjnych, obejmujące:
a) środki na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych, w wysokości
8.674 tys. zł,
b) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej dotowanej, w
wysokości 169 tys. zł,
c) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej nie dotowanej, w
wysokości 809 tys. zł,
d) limity wynagrodzeń dla szkół wyższych, w wysokości 958 tys. zł,
3) dodatkowe zwiększenie podwyżek wynagrodzeń z tytułu, o którym mowa w pkt 2,
obejmujące:
a) środki na wynagrodzenia dla państwowych jednostek budżetowych, w wysokości
10.403 tys. zł,
b) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej dotowanej, w
wysokości 199 tys. zł,
c) limity wynagrodzeń dla jednostek gospodarki pozabudżetowej nie dotowanej, w
wysokości 979 tys. zł,
d) limity wynagrodzeń dla szkół wyższych, w wysokości 1.158 tys. zł.
2. Przepisy ust. 1 pkt 2 i 3 stosuje się do wynagrodzeń pracowników, w stosunku
do których termin podwyżek został ustalony na dzień 1 kwietnia 1997 r.
3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, dokona podziału środków i limitów
wynagrodzeń, o których mowa w ust. 1, na części budżetowe, z podziałem na działy
budżetu.
Art. 33. Wskaźniki waloryzacji emerytur i rent, o których mowa w art. 12 ustawy
z dnia 25 października 1996 r. o waloryzacji emerytur i rent oraz o zmianie
niektórych ustaw (Dz. U. Nr 136, poz. 636), wynoszą w 1997 r.:
1) od 1 marca 1997 r. - 105,2%,
2) od 1 września 1997 r. - 105,2%.
Art. 34. Upoważnia się Ministra Finansów do dokonania dopłaty Funduszowi
Ubezpieczeń Społecznych kwoty odpowiadającej różnicy między składką na
ubezpieczenie społeczne w wysokości powszechnie obowiązującej a składką na
ubezpieczenie społeczne osób zatrudnionych bezpośrednio w produkcji rolnej w
charakterze pracowników lub członków spółdzielni.
Art. 35. W 1997 r. odpis na fundusz administracyjny Kasy Rolniczego
Ubezpieczenia Społecznego od funduszu emerytalno-rentowego wynosi 259.900 tys.
zł.
Art. 36. Kierunki prywatyzacji majątku państwowego określone są w załączniku nr
12.
Art. 37. Ustala się etaty Policji w liczbie 102.755.
Art. 38. 1. Państwowe jednostki budżetowe zaliczone do działów oświata i
wychowanie oraz ochrona zdrowia mogą przeznaczać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,
uzyskiwane dochody na środki specjalne, z których pokrywają:
1) koszty uzyskania dodatkowych przychodów, do wysokości tych przychodów,
2) koszty działalności podstawowej oraz zakupów inwestycyjnych o charakterze
odtworzeniowym, z wyłączeniem wynagrodzeń i pochodnych od wynagrodzeń w tej
działalności, przy czym w pierwszej kolejności zaspokajają wymagalne
zobowiązania tej jednostki.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy stacji sanitarno-epidemiologicznych w zakresie
dochodów uzyskiwanych z tytułu nadzoru bieżącego i zapobiegawczego.
3. Dochody, o których mowa w ust. 1, nie mogą pochodzić:
1) ze sprzedaży składników majątkowych,
2) ze zwrotów wydatków budżetowych poniesionych w poprzednich latach
budżetowych,
3) z podlegających rozliczeniu z budżetem państwa nadwyżek środków obrotowych w
środkach specjalnych,
4) z tytułu świadczenia usług związanych z prowadzeniem na terenie jednostki
budżetowej działalności gospodarczej w zakresie obrotu wyrobami tytoniowymi i
napojami alkoholowymi.
4. Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się również do państwowych jednostek budżetowych
podległych Ministrowi Sprawiedliwości, realizujących zadania z zakresu ochrony
zdrowia oraz oświaty i wychowania.
Art. 39. 1. Rada Ministrów zwiększa, w drodze rozporządzenia, wydatki budżetu
państwa i zwiększa o tę samą kwotę niedobór budżetu państwa w przypadku
otrzymania zagranicznych pożyczek lub kredytów przeznaczonych na:
1) inwestycje w dziale ochrony zdrowia, do wysokości równowartości w złotych
kwoty 105 mln dolarów USA,
2) wsparcie restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego, do wysokości
równowartości w złotych kwoty 150 mln dolarów USA.
2. Realizacja zwiększonych wydatków, o których mowa w ust. 1, może nastąpić po
przekazaniu kwoty zaciągniętej pożyczki lub kredytu na rachunek budżetu państwa.
Art. 40. 1. Upoważnia się Ministra Finansów do dokonywania, na wniosek wojewody
i po zasięgnięciu opinii zainteresowanych ministrów, przeniesień wydatków między
działami w ramach budżetu wojewody.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisu art. 45 ust. 1
ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe.
3. O przeniesieniach, o których mowa w ust. 1, Minister Finansów informuje
Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz zainteresowanych ministrów.
Art. 41. 1. Upoważnia się dysponentów części budżetu państwa, w których zostały
zaplanowane niepodatkowe dochody budżetu państwa, do:
1) odpłatnego zlecania jednostkom organizacyjnym, w tym również bankom, innym
niż organy administracji państwowej, poboru niepodatkowych należności budżetu
państwa z tytułu:
a) przejściowego wykupu odsetek od kredytów mieszkaniowych,
b) spłat pożyczek ze zniesionych funduszy celowych,
2) przeznaczenia do 4% dochodów, zrealizowanych w trybie określonym w pkt 1, na
pokrycie kosztów związanych z poborem tych dochodów.
2. Upoważnia się państwowe jednostki budżetowe, realizujące niepodatkowe dochody
budżetu państwa w drodze egzekucji administracyjnej, do przeznaczania 5%
uzyskanych w ten sposób dochodów na opłacenie należnej organom egzekucyjnym
opłaty określonej w art. 66 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20,
poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr
43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680).
Art. 42. Dochody uzyskane ze sprzedaży lub likwidacji sprzętu stanowiącego
wyposażenie jednostek Służby Więziennej, Urzędu Ochrony Państwa, Policji, Straży
Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i jednostek wojskowych podporządkowanych
Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji przeznacza się w 95% na pokrycie
kosztów sprzedaży, likwidacji sprzętu i jego odtworzenia, a 5% przekazuje się do
budżetu państwa.
Art. 43. Ustala się obowiązkową składkę na Fundusz Pracy w wysokości 3% podstawy
wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne,
określonej w art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1996 r. Nr 47, poz. 211, Nr 100, poz. 459,
Nr 106, poz. 496 i Nr 147, poz. 687).
Art. 44. Ze środków budżetu państwa zostanie przejściowo wykupiona, na zasadach
określonych odrębnymi przepisami, część należności banków z tytułu odsetek od
kredytów udzielonych na cele budownictwa mieszkaniowego w kwocie 1.050.000 tys.
zł.
Art. 45. 1. W 1997 r. będą realizowane zobowiązania budżetu państwa z tytułu
dopłat do należnego bankom oprocentowania kredytów bankowych udzielonych do dnia
31 grudnia 1993 r. na podstawie rozporządzeń Rady Ministrów:
1) z dnia 21 maja 1991 r. w sprawie zakresu, zasad i trybu udzielania
kredytobiorcom pomocy ze środków budżetowych w 1991 r. w spłacie części
należnego bankom oprocentowania od kredytów (Dz. U. Nr 50, poz. 217),
2) z dnia 3 marca 1992 r. w sprawie szczegółowego zakresu, zasad i trybu
finansowania z budżetu państwa dopłat do oprocentowania kredytów bankowych
udzielonych w roku 1992 (Dz. U. Nr 24, poz. 102),
3) z dnia 14 kwietnia 1993 r. w sprawie szczegółowego zakresu, zasad i trybu
finansowania z budżetu państwa dopłat do oprocentowania kredytów bankowych
udzielonych w roku 1993 (Dz. U. Nr 30, poz. 137).
2. Minister Finansów zawrze odpowiednie umowy na dopłaty, o których mowa w ust.
1, do kredytów bankowych udzielonych do dnia 31 grudnia 1993 r.
Art. 46. W 1997 r. nie stosuje się przepisu art. 34 ustawy z dnia 31 stycznia
1989 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r.
Nr 6, poz. 29, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369, Nr 121, poz. 591 i Nr
136, poz. 703 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496).
Art. 47. Narodowy Bank Polski w 1997 r. dokonuje zaliczkowych wpłat z zysku do
budżetu państwa za okresy miesięczne; ostateczne rozliczenie tych wpłat nastąpi
w terminie określonym w art. 77 ustawy, o której mowa w art. 46.
Art. 48. Ustala się łączną kwotę wpłat gmin, o której mowa w art. 15a ust. 1 i 4
ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z
1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794 oraz z
1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774), w wysokości 78.086 tys. zł.
Art. 49. Ogólna kwota wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych, o której
mowa w art. 11 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 17 ust. 1 - wynosi 39.425.000
tys. zł.
Art. 50. Do nie uiszczonych należności na Centralny Fundusz Rozwoju Nauki i
Techniki przez podmioty, które były określone w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27
kwietnia 1989 r. o Centralnym Funduszu Rozwoju Nauki i Techniki (Dz. U. Nr 25,
poz. 134 i Nr 64, poz. 389), stosuje się przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980
r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134,
poz. 646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 75, poz.
357).
Art. 51. W przypadku wystąpienia w toku realizacji budżetu państwa w 1997 r.
oszczędności w wydatkach planowanych w rezerwach celowych oraz na obsługę długu
krajowego i zagranicznego - upoważnia się Ministra Finansów do przeznaczenia
tych oszczędności na dofinansowanie realizacji orzeczenia Trybunału
Konstytucyjnego z dnia 17 lipca 1996 r. (Sygn. akt K.8/96) stwierdzającego
niezgodność z przepisami konstytucyjnymi przepisu art. 172 ustawy z dnia 17
października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania
emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992
r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr
84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz. 473 i Nr 138, poz. 681 oraz z
1996 r. Nr 87, poz. 395, Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687).
Art. 52. 1. Ustanowienie przez Radę Ministrów, na podstawie odrębnych przepisów,
kontyngentów celnych dla towarów importowanych do Polski nie może spowodować
ubytków dochodów budżetu państwa z tytułu cła na kwotę większą niż 400.000 tys.
zł.
2. Limit, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy kontyngentów celnych wynikających
z wieloletnich umów międzynarodowych oraz wiążących się z importem
interwencyjnym podstawowych produktów żywnościowych w przypadku wystąpienia
niekorzystnych warunków agrometeorologicznych oraz tzw. towarów strategicznych.
Art. 53. 1. Upoważnia się Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki do
objęcia w imieniu Skarbu Państwa akcji Polskiej Agencji Rozwoju Turystyki S.A.
2. Objęcie akcji, o których mowa w ust. 1, nastąpi poprzez wniesienie aportu
rzeczowego w postaci wierzytelności zniesionego Centralnego Funduszu Turystyki i
Wypoczynku.
3. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, w drodze zarządzenia, określi
wykaz wierzytelności, o których mowa w ust. 2.
Art. 54. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1997 r., z tym że art. 6, 10, 23, 39, 40, 46, 47, 51, 52 i 53 z mocą od dnia
ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Załączniki do ustawy budżetowej na rok 1997 (poz. 106)
Treść załączników dostępna w wersji papierowej
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 lutego 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości i podstawy wymiaru składek na
ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz
rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia społecznego.
(Dz. U. Nr 20, poz. 107)
Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 27 września 1973 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym twórców i ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 31, poz. 145, z 1986 r. Nr
42, poz. 202, z 1989 r. Nr 35, poz. 190, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr
104, poz. 450, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i z 1996 r. Nr 100, poz. 461), art. 7 i
28 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących
pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. z 1995 r. Nr 65,
poz. 333 i Nr 128, poz. 617 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461), art. 26 ust. 1 pkt
4 dekretu z dnia 4 marca 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych
spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin (Dz. U.
z 1983 r. Nr 27, poz. 135, z 1989 r. Nr 35, poz. 190, z 1990 r. Nr 36, poz. 206,
z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 100, poz.
461), art. 24 ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób
prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (Dz. U. z 1989 r. Nr 46,
poz. 250, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450 i Nr 110, poz.
474, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461 i Nr 124, poz. 585),
art. 24 ust. 4 oraz w związku z art. 37 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o
adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124 i Nr 25, poz. 187, z 1983 r. Nr 5, poz. 33,
z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1990 r. Nr 36, poz. 206 i z 1995 r. Nr 4, poz. 17
oraz z 1996 r. Nr 77, poz. 367), art. 4 ust. 6, art. 42 ust. 2 i art. 33 ust. 2
i 3 ustawy z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń
społecznych (Dz. U. z 1989 r. Nr 25, poz. 137 i Nr 74, poz. 441, z 1990 r. Nr
36, poz. 206, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 104, poz. 450 i Nr 110, poz. 474, z
1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 85, poz. 426) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1990 r. w sprawie
wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do
ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia
społecznego (Dz. U. z 1993 r. Nr 68, poz. 330, z 1994 r. Nr 25, poz. 86 i Nr
140, poz. 769, z 1995 r. Nr 153, poz. 781 oraz z 1996 r. Nr 111, poz. 532)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 7:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie pracowników stanowi dochód
pracowników w gotówce i w naturze, łącznie z kosztami uzyskania i podatkiem
dochodowym od osób fizycznych, z tytułu pracy w ramach stosunku pracy,
obejmujący wszelkiego rodzaju należności pieniężne oraz wartość pieniężną
świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych
należności i świadczeń, z wyjątkiem:
1) nagród jubileuszowych (gratyfikacji), które według zasad określających
warunki ich przyznawania przysługują pracownikom nie częściej niż co 5 lat,
2) odpraw pieniężnych przysługujących w związku z przejściem na emeryturę lub
rentę inwalidzką,
3) ekwiwalentów za nie wykorzystany urlop wypoczynkowy,
4) odpraw, odszkodowań i rekompensat wypłaconych pracownikom z tytułu
wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, w tym z tytułu rozwiązania stosunku
pracy z przyczyn leżących po stronie zakładu pracy, nieuzasadnionego lub
niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę, skrócenia okresu jej
wypowiedzenia, niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy,
5) świadczeń okolicznościowych przyznawanych w formie rzeczowej - do wysokości
nie przekraczającej rocznie kwoty, która z tego tytułu została zwolniona od
podatku dochodowego od osób fizycznych,
6) wartości świadczeń rzeczowych oraz ekwiwalentów za te świadczenia -
wynikających z przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy,
7) ekwiwalentu pieniężnego za użyte przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały
lub sprzęt, stanowiące własność wykonawcy,
8) należności przysługujących z tytułu podróży służbowych, w tym dodatków
dewizowych, czarterowych i innych wypłat w walucie obcej związanych z podróżą
służbową za granicę - do wysokości określonej w odrębnych przepisach, z
zastrzeżeniem ust. 1a,
9) należności przysługujących pracownikom z tytułu przeniesienia do pracy w
innej miejscowości, wykonywania pracy poza stałym miejscem zamieszkania lub poza
stałym miejscem pracy, w tym dodatków i ryczałtów za rozłąkę, strawnego,
dodatków godzinowych wypłacanych w przedsiębiorstwie państwowym "Polskie Koleje
Państwowe",
10) ryczałtów i ekwiwalentów za używanie do celów służbowych prywatnych
samochodów lub innych środków lokomocji - do wysokości nie przekraczającej kwot,
które z tego tytułu zostały zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych,
11) wartości wyżywienia wydawanego bezpłatnie lub częściowo odpłatnie na kursach
i szkoleniach,
12) wartości posiłków regeneracyjno-wzmacniających wydawanych na podstawie
układów zbiorowych pracy oraz wartości innych posiłków wydawanych niektórym
grupom pracowników do spożycia wyłącznie w czasie pracy bez prawa do ekwiwalentu
z tego tytułu w zakładach gastronomicznych, placówkach żywienia przyzakładowego,
placówkach opiekuńczo-wychowawczych, zakładach dla nieletnich, zakładach opieki
zdrowotnej, domach pomocy społecznej, domach wczasowych, marynarzom i rybakom
oraz dodatków kalorycznych wypłacanych na podstawie odrębnych przepisów,
13) wypłat należności obliczanych od wielkości efektów uzyskanych przez
zastosowanie pracowniczego projektu wynalazczego i za dokumentację dostarczoną
bezumownie przez twórcę projektu, przydatną do stosowania projektu, oraz nagród
za wynalazczość, a także nagród za prace badawcze i wdrożeniowe,
14) nagród o charakterze szczególnym: za działalność naukową, za osiągnięcia
naukowo-techniczne, za wyróżnione rozprawy doktorskie i habilitacyjne, nagród
konkursowych, za ratownictwo morskie, za upowszechnianie kultury oraz nagród za
osiągnięcia w eksporcie,
15) zasiłków na zagospodarowanie oraz zasiłków osiedleniowych,
16) wypłat przeznaczonych na pomoc zdrowotną dla nauczycieli korzystających z
opieki zdrowotnej,
17) jednorazowych odszkodowań z tytułu stałego lub długotrwałego uszczerbku na
zdrowiu albo śmierci oraz odszkodowań za przedmioty utracone lub uszkodzone
wskutek wypadku przy pracy, przysługujących od zakładu pracy,
18) świadczeń finansowanych ze środków przeznaczonych na cele socjalne w ramach
zakładowego funduszu świadczeń socjalnych,
19) świadczeń wypłacanych z funduszu utworzonego na cele socjalno-bytowe na
podstawie układu zbiorowego pracy w zakładach pracy, które nie tworzą
zakładowego funduszu świadczeń socjalnych - do wysokości nie przekraczającej
rocznie kwoty odpisu podstawowego na jednego zatrudnionego, określonej w art. 5
ust. 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych
(Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, Nr 118, poz. 561, Nr 139, poz. 647 i Nr 147,
poz. 686),
20) prowizji od zysku przedsiębiorstwa państwowego,
21) wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w
związku z chorobą zakaźną, wypłacanych na podstawie art. 92 § 1 Kodeksu pracy,
oraz składników wynagrodzeń, do których pracownik ma prawo w okresie pobierania
zasiłku chorobowego w myśl postanowień układów zbiorowych pracy lub przepisów o
wynagrodzeniu,
22) uposażeń zasadniczych wraz z dodatkami oraz premii i innych należności
pieniężnych wypłacanych żołnierzom zawodowym pełniącym służbę w
przedsiębiorstwach państwowych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub
wykonujących zadania poza wojskiem,
23) odpraw przysługujących w wypadku odwołania dyrektorów przedsiębiorstw
państwowych,
24) wypłat części nadwyżki bilansowej członkom spółdzielni w formie
oprocentowania udziałów członkowskich,
25) kosztów opłacenia przez zakład pracy składek z tytułu zawartych lub
odnowionych umów ubezpieczenia na życie na rzecz pracowników dotyczących ryzyk
grup 1 oraz 3-5 działu I wymienionego w załączniku do ustawy z dnia 28 lipca
1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62), o ile
uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest zakład pracy i umowa
ubezpieczenia, w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w
którym ją zawarto, wyklucza:
a) wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
b) możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
c) wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie
- jeżeli ubezpieczenie to objęło co najmniej połowę pracowników zakładu pracy -
jednak do wysokości nie przekraczającej miesięcznie na osobę 7% bieżącej,
przeciętnej miesięcznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne
przypadającej na pracownika w danym zakładzie pracy,
26) nagród za wyniki sportowe, wypłacanych przez kluby sportowe i polskie
związki sportowe, oraz nagród za wybitne osiągnięcia sportowe wypłacanych
zawodnikom ze środków budżetowych.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Do podstawy wymiaru składek przyjmuje się również honoraria wypłacane:
1) dziennikarzom za pracę dziennikarską przez macierzystą redakcję,
2) pracownikom własnym za prace związane z przygotowaniem, realizacją i
organizacją programu radiowego i telewizyjnego w ośrodku telewizyjnym bądź w
ośrodku radiowo-telewizyjnym albo w rozgłośni radiowej,
3) pracownikom własnym za realizację i opracowanie filmów w jednostkach do tego
uprawnionych lub upoważnionych
- do wysokości nie przekraczającej miesięcznie trzykrotnego przeciętnego
wynagrodzenia, bez względu na rodzaj umowy, na podstawie której przysługuje
honorarium.";
2) § 9 otrzymuje brzmienie:
"§ 9. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie pracowników zatrudnionych za
granicą w polskich zakładach pracy stanowi kwota zadeklarowana przez zakład
pracy, nie niższa od przeciętnego wynagrodzenia.";
3) w § 12:
a) skreśla się ust. 2,
b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Zakłady pracy zatrudniające nie więcej niż 20 pracowników dokonują imiennego
zgłoszenia do ubezpieczenia każdego pracownika nie później niż w ciągu 10 dni od
jego zatrudnienia. Oddział ZUS może zwolnić zakład pracy z imiennego zgłaszania
do ubezpieczenia.
4. Zakłady pracy zatrudniające powyżej 20 pracowników lub zwolnione z imiennego
zgłaszania do ubezpieczenia zgłaszają pracowników do ubezpieczenia w deklaracji
rozliczeniowej przez podanie łącznej liczby pracowników zatrudnionych w ciągu
okresu, którego deklaracja dotyczy.";
4) w § 14:
a) w ust. 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) liczbę pracowników zatrudnionych w ciągu okresu, którego deklaracja dotyczy,
wobec zakładów pracy zwolnionych z imiennego zgłaszania do ubezpieczenia
zatrudnionych pracowników.",
b) ust. 9-11 otrzymują brzmienie:
"9. Zakład pracy opłaca składki i przesyła deklarację rozliczeniową za dany
miesiąc kalendarzowy najpóźniej do 15 dnia następnego miesiąca, z zastrzeżeniem
ust. 10.
10. Zakłady pracy będące jednostkami budżetowymi lub jednostkami gospodarki
pozabudżetowej w rozumieniu art. 14-17 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo
budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121,
poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr
132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621
i Nr 139, poz. 647) opłacają składki na ubezpieczenie pracowników każdorazowo w
dniu pobrania z rachunku bankowego środków na wynagrodzenia. Deklarację
rozliczeniową za określony miesiąc zakłady te przesyłają do końca miesiąca,
którego deklaracja dotyczy.
11. Oddział ZUS w szczególnie uzasadnionych wypadkach może ustalić dla zakładu
pracy, z wyjątkiem zakładu, o którym mowa w ust. 10, inny niż określony w ust. 9
termin opłacania składek i przesyłania deklaracji rozliczeniowej.";
5) § 18 otrzymuje brzmienie:
"§ 18. Składkę na ubezpieczenie pracowników zaokrągla się do 10 groszy w górę -
jeżeli końcówka jest równa lub wyższa od 5 groszy, lub w dół - jeżeli jest
niższa od 5 groszy.";
6) w § 22 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Jeżeli w umowie określono wysokość dochodu z jej wykonywania kwotowo albo w
kwotowej stawce godzinowej lub akordowej, podstawę wymiaru składek na
ubezpieczenie stanowi dochód z wykonywania umowy łącznie z kosztami uzyskania i
podatkiem dochodowym od osób fizycznych.";
7) po § 23a dodaje się § 23b w brzmieniu:
"§ 23b. 1. Objęcie ubezpieczeniem, uzależnione od wniosku osoby wykonującej
pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo osoby
współpracującej, następuje począwszy od dnia wskazanego we wniosku, nie
wcześniej jednak niż od dnia, w którym wniosek został zgłoszony.
2. Jeżeli osoba objęta ubezpieczeniem, o którym mowa w ust. 1, składa wniosek o
wystąpienie z ubezpieczenia, ubezpieczenie ustaje od dnia wskazanego we wniosku,
nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym wniosek został zgłoszony.";
8) w § 26a w ust. 1 po wyrazach "Przepisy § 20 ust. 1 i" dodaje się wyrazy "2
oraz";
9) w § 28 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Podstawę wymiaru składki stanowi dochód, łącznie z kosztami uzyskania i
podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z tytułu pracy w spółdzielni i z tytułu
wytwarzania na jej rzecz produktów rolnych przez członka spółdzielni, z
wyjątkiem wypłat, o których mowa w § 7 ust. 1.";
10) w § 37 skreśla się zdanie drugie;
11) w § 38 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Objęcie ubezpieczeniem, uzależnione od wniosku osoby prowadzącej działalność
lub osoby współpracującej, następuje począwszy od dnia wskazanego we wniosku,
nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym wniosek został zgłoszony.";
12) w § 42 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Podstawa wymiaru składki, o której mowa w ust. 1, nie może być niższa od
kwoty odpowiadającej 60% przeciętnego wynagrodzenia.";
13) w § 48 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Obowiązek opłacania składek powstaje od dnia rozpoczęcia wykonywania
działalności twórczej.";
14) w § 48a wyrazy "z końcem miesiąca kalendarzowego" zastępuje się wyrazami "z
dniem";
15) § 51 otrzymuje brzmienie:
"§ 51. Składka z tytułu wykonywania przez skazanych pracy w czasie odbywania
przez nich kary pozbawienia wolności wynosi 32% dochodu za tę pracę, łącznie z
kosztami uzyskania i z podatkiem dochodowym od osób fizycznych.";
16) § 52 otrzymuje brzmienie:
"§ 52. 1. Składka, o której mowa w § 4, na ubezpieczenie pracowników
zatrudnionych bezpośrednio w produkcji rolnej, określonej odrębnymi przepisami,
opłacana jest przez zakład pracy w części wynoszącej:
1) 36% podstawy jej wymiaru - w roku 1997,
2) 38% podstawy jej wymiaru - w roku 1998,
3) 40% podstawy jej wymiaru - w roku 1999,
4) 42% podstawy jej wymiaru - w roku 2000
- jeżeli zakład pracy prowadzi gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o
podatku rolnym lub dział specjalny w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
z zastrzeżeniem ust. 3-6. W pozostałej części składka jest refundowana Zakładowi
Ubezpieczeń Społecznych z budżetu państwa.
2. Przepis ust. 1 stosuje się także przy opłacaniu składki, o której mowa w §
27, przez rolnicze spółdzielnie produkcyjne i spółdzielnie kółek rolniczych - za
ich członków.
3. Przy ustalaniu wysokości składki na ubezpieczenie dokonuje się podziału
przychodu na związany i nie związany z produkcją rolną na podstawie dokumentacji
szczegółowej tego przychodu.
4. W wypadku:
1) zatrudnienia tych samych osób zarówno przy działalności rolniczej, jak i
pozarolniczej lub
2) niemożności ustalenia prawidłowej podstawy wymiaru składki w obniżonej
wysokości:
składka w wysokości odpowiednio:
a) 36% i 45% - w roku 1997,
b) 38% i 45% - w roku 1998,
c) 40% i 45% - w roku 1999,
d) 42% i 45% - w roku 2000
- jest naliczana od takich części ogólnej kwoty wynagrodzeń, które pozostają do
siebie w identycznej proporcji, jak przychody z działalności rolniczej do
przychodów z działalności pozarolniczej.
5. Przepis ust. 4 ma zastosowanie do zakładów pracy nie zobowiązanych odrębnymi
przepisami do prowadzenia ewidencji wynagrodzeń.
6. W wypadku nieprowadzenia, mimo obowiązku, lub niewłaściwego prowadzenia
ewidencji wynagrodzeń, składka naliczana jest w wysokości określonej w § 4.";
17) po § 52 dodaje się § 52a w brzmieniu:
"§ 52a. Począwszy od dnia 1 stycznia 2001 r. zakłady pracy opłacają za
pracowników zatrudnionych bezpośredni w produkcji rolnej składkę w wysokości 45%
podstawy wymiaru."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r., z wyłączeniem § 1
pkt 16, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1997
r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 marca 1997 r.
w sprawie podziału rezerwy środków i limitów na wynagrodzenia przeznaczonej na
uzupełnienie wzrostu oraz na wyrównanie wynagrodzeń pracowników cywilnych
państwowej sfery budżetowej za 1996 r.
(Dz. U. Nr 20, poz. 108)
Na podstawie art. 32 ust. 3 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997
r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Dokonuje się podziału rezerwy środków i limitów na wynagrodzenia, o
której mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21
lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106), przyjmując za podstawę:
1) kwotę wyrównania w wysokości 16,3 zł miesięcznie w okresie od dnia 1 lipca
1996 r. do dnia 31 grudnia 1996 r. na jeden etat kalkulacyjny, o którym mowa w
pkt 2,
2) średnioroczną liczbę etatów kalkulacyjnych w 1996 r. w tych działach budżetu
i formach finansowania, w których wskaźnik wzrostu wynagrodzeń pracowników
cywilnych państwowej sfery budżetowej w 1996 r. nie był wyższy o co najmniej 5,5
punktu procentowego od prognozowanego średniorocznego wskaźnika wzrostu cen
towarów i usług konsumpcyjnych na 1996 r.
2. Dokonuje się podziału rezerwy środków i limitów na wynagrodzenia, o której
mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997
r., przyjmując za podstawę kwotę 7,08 zł na jeden etat kalkulacyjny i
średnioroczną liczbę etatów kalkulacyjnych w 1996 r.
3. Podział rezerwy, o której mowa w ust. 1 i 2, na części budżetowe i działy
budżetu określa załącznik do rozporządzenia.
§ 2. 1. Podział na części budżetowe, o których mowa w § 1 ust. 3, uwzględnia, z
zastrzeżeniem ust. 2, stan organizacyjny na dzień 1 stycznia 1997 r.
2. W zakresie określonym w załączniku do rozporządzenia rezerwy środków i
limitów dla:
1) likwidowanego Urzędu Rady Ministrów ujęto w części 05 - Kancelaria Prezesa
Rady Ministrów,
2) likwidowanych: Centralnego Urzędu Planowania, Ministerstwa Przemysłu i Handlu
oraz Ministerstwa Współpracy Gospodarczej z Zagranicą ujęto w części 13 -
Ministerstwo Gospodarki,
3) likwidowanego Ministerstwa Przekształceń Własnościowych ujęto w części 17 -
Ministerstwo Skarbu Państwa,
4) likwidowanych: Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz
Ministerstwa Spraw Wewnętrznych ujęto w części 31 - Ministerstwa Spraw
Wewnętrznych i Administracji.
3. W tych częściach budżetowych, które w 1996 r. obejmowały dział 81 -
szkolnictwo wyższe, limity wynagrodzeń, o których mowa w § 1 ust. 1, dotyczą
etatów kalkulacyjnych pracowników zatrudnionych w administracji oraz na
stanowiskach robotniczych i obsługi.
§ 3. Limity na wynagrodzenia, o których mowa w § 1, w gospodarce pozabudżetowej
dotowanej i w szkołach wyższych zostaną sfinansowane ze środków budżetu państwa,
z uwzględnieniem procentu sfinansowania określonego w ustawie budżetowej na rok
1996 z dnia 1 lutego 1996 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 87).
§ 4. 1. Dysponenci poszczególnych części budżetowych dokonają podziału środków i
limitów na wynagrodzenia, określonych w załączniku do rozporządzenia, na
rozdziały klasyfikacji budżetowej, z uwzględnieniem przepisu § 1 ust. 1 i 2.
2. Minister Finansów dokona odpowiednich zmian planu wydatków budżetowych na
wniosek właściwego dysponenta części budżetowej.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 marca 1997 r. (poz. 108)
ŚRODKI I LIMITY NA UZUPEŁNIENIE WZROSTU ORAZ NA WYRÓWNANIE WYNAGRODZEŃ
PRACOWNIKÓW CYWILNYCH ZA 1996 R. WEDŁUG CZĘŚCI BUDŻETOWYCH I DZIAŁÓW BUDŻETU, Z
UWZGLĘDNIENIEM KALKULACYJNEJ LICZBY ETATÓW
WyszczególnienieJednostki budżetoweGospodarka pozabudżetowa
dotowanaGospodarka pozabudżetowa nie dotowanaSzkoły wyższe
uzupełnienie1)wyrównanie2)kalkulacyjna liczba
etatówuzupełnienie1)wyrównanie2)kalkulacyjna liczba
etatówuzupełnienie1)wyrównanie2)kalkulacyjna liczba
etatówuzupełnienie1)wyrównanie2)kalkulacyjna liczba etatów
w złotychw złotychw złotychw złotych
12345678910111213
CZĘŚĆ 05 - KANCELARIA PREZESA RADY MINISTRÓW
- dla likwidowanego Urzędu Rady Ministrów
dział 83 - Kultura i sztuka 17725
dział 89 - Różna działalność655347467 13427997211373
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu656244751671
- szkoły wyższe 733553175
CZĘŚĆ 08 - MINISTERSTWO FINANSÓW
dział 79 - Oświata i wychowanie 753154577
dział 85 - Ochrona zdrowia685507
dział 89 - Różna działalność 412722988422
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa959426945981
- urzędy podległe463356833543647378
CZĘŚĆ 09 - MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
dział 01 - Przemysł880263790
dział 79 - Oświata i wychowanie336432436344
dział 89 - Różna działalność285283206522917 660154779675
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa418103027427,5
CZĘŚĆ 13 - MINISTERSTWO GOSPODARKI
dział 79 - Oświata i wychowanie 299272166306
- dla likwidowanych:
1) Centralnego Urzędu Planowania
dział 66 - Różne usługi materialne 684649670
dział 89 - Różna działalność 11736850120
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa369682676378
2) Ministerstwa Przemysłu i Handlu
dział 61 - Handel wewnętrzny508636852567244106580
dział 83 - Kultura i sztuka 684649670
dział 89 - Różna działalność420543044430 165281197169
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa376532726385
- urzędy podległe958469498
3) Ministerstwa Współpracy Gospodarczej z Zagranicą
dział 89 - Różna działalność655347467 10758779110
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa380442754389
- urzędy podległe 336432436344
CZĘŚĆ 15 - KOMISJA PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu11932864122
CZĘŚĆ 17 - MINISTERSTWO SKARBU PAŃSTWA
- dla likwidowanego Ministerstwa Przekształceń Własnościowych
dział 89 - Różna działalność 156481133160
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa454773292465
CZĘŚĆ 19 - MINISTERSTWO ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
dział 40 - Rolnictwo386701279943954 10645537706610885
dział 79 - Oświata i wychowanie210035315205021476 10660772109
dział 83 - Kultura i sztuka 194621409199
dział 89 - Różna działalność 13692991140
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa392182839401
CZĘŚĆ 21 - MINISTERSTWO TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
dział 50 - Transport143501910388514673 245481777251
dział 79 - Oświata i wychowanie357557258843656 196142
dział 81 - Szkolnictwo wyższe 92891312
dział 81 - Szkolnictwo wyższe 45281 463
dział 83 - Kultura i sztuka 9780708100
dział 89 - Różna działalność205414921 537938955
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa287532082294
- urzędy podległe244517725
CZĘŚĆ 22 - MINISTERSTWO ŁĄCZNOŚCI
dział 59 - Łączność187781359192 598544333612
dział 83 - Kultura i sztuka 273819828
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa192671395197
CZĘŚĆ 23 - URZĄD ZAMÓWIEŃ PUBLICZNYCH
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu518337553
CZĘŚĆ 27 - KOMITET INTEGRACJI EUROPEJSKIEJ
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu586842560
CZĘŚĆ 28 - MINISTERSTWO OCHRONY ŚRODOWISKA ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
dział 31 - Budownictwo 180931310185
dział 45 - Leśnictwo 79151118 5076717 507
dział 66 - Różne usługi materialne 440316219 367732662376
dział 79 - Oświata i wychowanie926176705947 401029041
dział 89 - Różna działalność 596643261
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa277752011284
CZĘŚĆ 30 - MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ
dział 85 - Ochrona zdrowia142983610351014620
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa703185091719
dział 95 - Ubezpieczenia społeczne 2478350
dział 98 - Obrona narodowa638604746230365297
931252674169522260246188402661
CZĘŚĆ 31 - MINISTERSTWO SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
- dla likwidowanych:
1) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
dział 85 - Ochrona zdrowia 9678413670
dział 86 - Opieka społeczna 38955
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa11525783441178,5
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne 15500321893,1 287336208012938
dział 95 - Ubezpieczenia społeczne 807114
2) Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa
dział 31 - Budownictwo 948768797
dział 66 - Różne usługi materialne 35450
dział 89 - Różna działalność 9780708100
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa241571749247
- Główny Urząd Nadzoru Budowlanego143771041147
- pozostałe urzędy12719213
CZĘŚĆ 32 - MINISTERSTWO SPRAW ZAGRANICZNYCH
dział 79 - Oświata i wychowanie195614220
dział 89 - Różna działalność 224941628230
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa654284737669
CZĘŚĆ 33 - MINISTERSTWO EDUKACJI NARODOWEJ
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 587426
dział 79 - Oświata i wychowanie271881968278
dział 81 - Szkolnictwo wyższe 977138 1947275 730217103138
dział 81 - Szkolnictwo wyższe 3060455 31293
dział 88 - Turystyka i wypoczynek
dział 89 - Różna działalność
- Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych
- centrala Dyrekcji547739656
- jednostki podległe12459790201274
- pozostałe jednostki 938968096
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa310032244317
CZĘŚĆ 34 - MINISTERSTWO KULTURY I SZTUKI
Dział 79 - Oświata i wychowanie10986857953711234
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe 318674501
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe 130563 1335
Dział 83 - Kultura i sztuka 620639449306346
Dział 89 - Różna działalność 782456680
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa199511444204
- Państwowa Służba Ochrony Zabytków899865192
- Komitet Kinematografii469434048
CZĘŚĆ 35 - MINISTERSTWO ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
Dział 66 - Różne usługi materialne 327632372335
Dział 79 - Oświata i wychowanie865041626238845 293213
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe 14021219804
Dział 81 - Szkolnictwo wyższe 484697 4956
Dział 83 - Kultura i sztuka 159411154163
Dział 85 - Ochrona zdrowia700717450726871648 147681069151
Dział 89 - Różna działalność 470423405481
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa272861975279
- urzędy podległe625924531640
CZĘŚĆ 36 - MINISTERSTWO SPRAWIEDLIWOŚCI
Dział 01 - Przemysł 81421150
Dział 31 - Budownictwo 489003540500
Dział 40 - Rolnictwo 185821345190
Dział 61 - Handel wewnętrzny 146710615
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 195614220
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek 850961687
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa368712669377
Dział 92 - Wymiar sprawiedliwości i prokuratura398936028880040791 25536
CZĘŚĆ 37 - URZĄD OCHRONY KONKURENCJI I KONSUMENTÓW
dział 61 - Handel wewnętrzny469434048
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu162351175166
CZĘŚĆ 38 - POLSKA AKADEMIA NAUK
dział 40 - Rolnictwo 635704602650
dział 81 - Szkolnictwo wyższe 19828
dział 86 - Opieka społeczna 32646
dział 89 - Różna działalność389242818398 313942273321
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu208311508213
- urzędy podległe10465758107
CZĘŚĆ 40 - POLSKIE CENTRUM BADAŃ I CERTYFIKACJI
dział 66 - Różne usługi materialne 226901643232
CZĘŚĆ 42 - URZĄD DO SPRAW KOMBATANTÓW I OSÓB REPRESJONOWANYCH
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu150121087153,5
CZĘŚĆ 45 - URZĄD KULTURY FIZYCZNEJ I TURYSTYKI
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 489355
dział 81 - Szkolnictwo wyższe 273083857
dział 81 - Szkolnictwo wyższe 147971 1513
dział 83 - Kultura i sztuka 322723433
dział 85 - Ochrona zdrowia196142
dział 87 - Kultura fizyczna i sport 932036747953
dział 89 - Różna działalność 489355
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu13790998141
CZĘŚĆ 46 - KRAJOWY URZĄD PRACY
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu170171232174
- urzędy podległe12690049186712975,5
CZĘŚĆ 48 - KOMITET BADAŃ NAUKOWYCH
dział 89 - Różna działalność 489035450
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu 231791678237
CZĘŚĆ 50 - GŁÓWNY URZĄD STATYSTYCZNY
Dział 01 - Przemysł331542400339
Dział 66 - Różne usługi materialne 336874758
Dział 79 - Oświata i wychowanie 293421230
Dział 89 - Różna działalność528138254 13203956135
Dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu663084800678
- urzędy podległe260833188822667
CZĘŚĆ 51 - GŁÓWNY URZĘDU CEŁ
dział 79 - Oświata i wychowanie 792257381
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu757955487775
- urzędy podległe11673418450711936
CZĘŚĆ 52 - PAŃSTWOWA AGENCJA ATOMISTYKI
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu10171736104
CZĘŚĆ 53 - WYŻSZY URZĄD GÓRNICZY
dział 89 - Różna działalność 244517725
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu13594984139
- urzędy podległe390222825399
CZĘŚĆ 54 - URZĄD PATENTOWY RP
dział 89 - Różna działalność 391228340
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu349152528357
CZĘŚĆ 55 - KASA ROLNICZEGO UBEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO
dział 95 - Ubezpieczenia społeczne 433086117
CZĘŚĆ 56 - POLSKA AGENCJA PRASOWA
dział 66 - Różne usługi materialne 753065452770
CZĘŚĆ 57 - POLSKI KOMITET NORMALIZACYJNY
dział 89 - Różna działalność288512089295
CZĘŚĆ 58 - ZAKŁAD UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH
dział 95 - Ubezpieczenia społeczne 26913238013
CZĘŚĆ 59 - GŁÓWNY URZĄD MIAR
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu365772648374
- urzędy podległe140832101951440
CZĘŚĆ 80 - REGIONALNE IZBY OBRACHUNKOWE
dział 91 - Administracja państwowa10885178801113
CZĘŚĆ 85/01 - WOJEWÓDZTWO WARSZAWSKIE
dział 01 - Przemysł 1543218
dział 31 - Budownictwo 216141565221
dział 40 - Rolnictwo343282485351 242541756248
dział 45 - Leśnictwo 14220
dział 61 - Handel wewnętrzny811758883
dział 66 - Różne usługi materialne 291442110298
dział 70 - Gospodarka komunalna 79511123 540833915553
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 20529 146710615
dział 79 - Oświata i wychowanie165555811985016928 674848969
dział 83 - Kultura i sztuka 696345041712
dział 85 - Ochrona zdrowia361126526142936925
dział 86 - Opieka społeczna 137211938 10767811
dział 87 - Kultura fizyczna i sport 216141565221
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 14220
dział 89 - Różna działalność 302202188309
dział 91 - Administracja państwowa166553120571703
CZĘŚĆ 85/03 - WOJEWÓDZTWO BIALSKOPODLASKIE
dział 01 - Przemysł 48969
dział 40 - Rolnictwo273841982280 181911317186
dział 45 - Leśnictwo 355
dział 61 - Handel wewnętrzny12719213
dział 66 - Różne usługi materialne 9787110
dział 70 - Gospodarka komunalna 722102 146710615
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 27639
dział 79 - Oświata i wychowanie172813125101767
dział 83 - Kultura i sztuka 145721055149
dział 85 - Ochrona zdrowia555308402005678
dział 86 - Opieka społeczna 1706241
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 213
dział 89 - Różna działalność 11540835118
dział 91 - Administracja państwowa427393094437
CZĘŚĆ 85/05 - WOJEWÓDZTWO BIAŁOSTOCKIE
dział 01 - Przemysł 1154163
dział 31 - Budownictwo 518337553
dział 40 - Rolnictwo387292804396 562354071575
dział 45 - Leśnictwo 13519
dział 61 - Handel wewnętrzny498836151
dział 66 - Różne usługi materialne 958469498
dział 70 - Gospodarka komunalna 12718
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 24835
dział 79 - Oświata i wychowanie275992199802822 185813519
dział 83 - Kultura i sztuka 290472103297
dział 85 - Ochrona zdrowia10280747442510512 782578
dział 86 - Opieka społeczna 5692804 587426
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 8512
dział 89 - Różna działalność 152571104156
dział 91 - Administracja państwowa709055133725
CZĘŚĆ 85/07 - WOJEWÓDZTWO BIELSKIE
dział 01 - Przemysł 64491
dział 40 - Rolnictwo226901643232 13496977138
dział 45 - Leśnictwo 7110
dział 61 - Handel wewnętrzny215215622
dział 66 - Różne usługi materialne 283620529
dział 70 - Gospodarka komunalna 649 293213
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 195614220
dział 79 - Oświata i wychowanie397948288094069
dział 83 - Kultura i sztuka 273841982280
dział 85 - Ochrona zdrowia12538949077312821
dział 86 - Opieka społeczna 5225738 489355
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 33347
dział 89 - Różna działalność 200001448204,5
dział 91 - Administracja państwowa751105437768
CZĘŚĆ 85/09 - WOJEWÓDZTWO BYDGOSKIE
dział 01 - Przemysł 1430202
dział 40 - Rolnictwo388272811397 337412443345
dział 45 - Leśnictwo 28340
dział 61 - Handel wewnętrzny469434048 254318426
dział 66 - Różne usługi materialne 418583030428
dział 70 - Gospodarka komunalna 12017
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 68096
dział 79 - Oświata i wychowanie443914321364539 9871
dział 83 - Kultura i sztuka 399022889408
dział 85 - Ochrona zdrowia140587510177514375 171151239175
dział 86 - Opieka społeczna 100391418 498836151
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 9914
dział 89 - Różna działalność 13203956135
dział 91 - Administracja państwowa777515629795
CZĘŚĆ 85/11 - WOJEWÓDZTWO CHEŁMSKIE
dział 01 - Przemysł 43261
dział 40 - Rolnictwo233741692239 958469498
dział 45 - Leśnictwo 9914
dział 61 - Handel wewnętrzny12719213
dział 70 - Gospodarka komunalna 1933273 929167395
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 46766
dział 79 - Oświata i wychowanie186309134871905
dział 83 - Kultura i sztuka 184841338189
dział 85 - Ochrona zdrowia442838320584528
dział 86 - Opieka społeczna 2705382 293213
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 7110
dział 89 - Różna działalność 13399970137
dział 91 - Administracja państwowa417613023427
CZĘŚĆ 85/13 - WOJEWÓDZTWO CIECHANOWSKIE
dział 01 - Przemysł 765108
dział 40 - Rolnictwo304162202311 372622697381
dział 45 - Leśnictwo 355
dział 61 - Handel wewnętrzny146710615
dział 66 - Różne usługi materialne 20529
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 26938
dział 79 - Oświata i wychowanie237067171622424
dział 83 - Kultura i sztuka 145721055149
dział 85 - Ochrona zdrowia633646458716479 195614220
dział 86 - Opieka społeczna 3894550 146710615
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 284
dział 89 - Różna działalność 190711381195
dział 91 - Administracja państwowa568224113581
CZĘŚĆ 85/15 - WOJEWÓDZTWO CZĘSTOCHOWSKIE
dział 01 - Przemysł 62388
dział 40 - Rolnictwo276772004283 13007942133
dział 45 - Leśnictwo 7110
dział 61 - Handel wewnętrzny205414921
dział 66 - Różne usługi materialne 391228340
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 22732
dział 79 - Oświata i wychowanie218974158522239 685507
dział 83 - Kultura i sztuka 13399970137
dział 85 - Ochrona zdrowia940836681109620 234717024
dział 86 - Opieka społeczna 3179449 196142
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 355
dział 89 - Różna działalność 12323892126
dział 91 - Administracja państwowa735465324752
CZĘŚĆ 85/17 - WOJEWÓDZTWO ELBLĄSKIE
dział 01 - Przemysł 28340
dział 31 - Budownictwo 195614220
dział 40 - Rolnictwo308072230315 375552719384
dział 45 - Leśnictwo 13519
dział 61 - Handel wewnętrzny195614220
dział 70 - Gospodarka komunalna 13519
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 23433
dział 79 - Oświata i wychowanie235502170492408 782578
dział 83 - Kultura i sztuka 244501770250
dział 85 - Ochrona zdrowia720493521587367 782578
dział 86 - Opieka społeczna 4800678 489355
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 578
dział 89 - Różna działalność 802058182
dział 91 - Administracja państwowa572134142585
CZĘŚĆ 85/19 - WOJEWÓDZTWO GDAŃSKIE
dział 01 - Przemysł 843119
dział 31 - Budownictwo 234717024
dział 40 - Rolnictwo519323759531 12714920130
dział 45 - Leśnictwo 26237
dział 61 - Handel wewnętrzny547739656
dział 66 - Różne usługi materialne 10269743105
dział 79 - Oświata i wychowanie423083306284326 587426
dział 83 - Kultura i sztuka 469443398480
dział 85 - Ochrona zdrowia178005812886318201 291442110298
dział 86 - Opieka społeczna 102241444 185813519
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 18426
dział 89 - Różna działalność 395112860404
dział 91 - Administracja państwowa926176705947
CZĘŚĆ 85/21 - WOJEWÓDZTWO GORZOWSKIE
dział 01 - Przemysł 54577
dział 31 - Budownictwo 332524134
dział 40 - Rolnictwo330562393338 338392450346
dział 45 - Leśnictwo 17725
dział 61 - Handel wewnętrzny224916323 196142
dział 66 - Różne usługi materialne 11748512
dział 70 - Gospodarka komunalna 8512
dział 79 - Oświata i wychowanie237361171832427 185813519
dział 83 - Kultura i sztuka 201471458206
dział 85 - Ochrona zdrowia937022678339581 674848969
dział 86 - Opieka społeczna 71301007 12719213
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 9914
dział 89 - Różna działalność 234721699240
dział 91 - Administracja państwowa609294411623
CZĘŚĆ 85/23 - WOJEWÓDZTWO JELENIOGÓRSKIE
dział 01 - Przemysł 64491
dział 31 - Budownictwo 273819828
dział 40 - Rolnictwo244501770250 11834857121
dział 45 - Leśnictwo 507
dział 61 - Handel wewnętrzny13699914
dział 70 - Gospodarka komunalna 24835 342324835
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 21230
dział 79 - Oświata i wychowanie388168281013969 185813519
dział 83 - Kultura i sztuka 198531437203
dział 85 - Ochrona zdrowia968318700999901
dział 86 - Opieka społeczna 5282746
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 20529
dział 89 - Różna działalność 222011607227
dział 91 - Administracja państwowa531053844543
CZĘŚĆ 85/25 - WOJEWÓDZTWO KALISKIE
dział 01 - Przemysł 1041147
dział 40 - Rolnictwo484113505495 13301963136
dział 61 - Handel wewnętrzny146710615
dział 66 - Różne usługi materialne 391284
dział 70 - Gospodarka komunalna 9914
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 31244 10767811
dział 79 - Oświata i wychowanie277459200862837
dział 83 - Kultura i sztuka 247431791253
dział 85 - Ochrona zdrowia891936645709120
dział 86 - Opieka społeczna 6790959 156511316
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 284
dział 89 - Różna działalność 831360285
dział 91 - Administracja państwowa679714921695
CZĘŚĆ 85/27 - WOJEWÓDZTWO KATOWICKIE
dział 01 - Przemysł 1607227
dział 01 - Przemysł 3227 33
dział 31 - Budownictwo12225885125
dział 40 - Rolnictwo573114149586 212231536217
dział 45 - Leśnictwo 24835
dział 61 - Handel wewnętrzny733553175
dział 66 - Różne usługi materialne 312962266320
dział 79 - Oświata i wychowanie930665673739516 332524134
dział 83 - Kultura i sztuka 496823597508
dział 85 - Ochrona zdrowia482819034952549368 704251072
dział 86 - Opieka społeczna 139831975 13699914
dział 87 - Kultura fizyczna i sport 391228340
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 21230
dział 89 - Różna działalność 261131890267
dział 91 - Administracja państwowa180539130701846
CZĘŚĆ 85/29 - WOJEWÓDZTWO KIELECKIE
dział 01 - Przemysł 1097155
dział 40 - Rolnictwo405872938415 141811027145
dział 45 - Leśnictwo 20529
dział 61 - Handel wewnętrzny469434048
dział 66 - Różne usługi materialne 850961687
dział 70 - Gospodarka komunalna 21931
dział 79 - Oświata i wychowanie554330401295668 215215622
dział 83 - Kultura i sztuka 403912924413
dział 85 - Ochrona zdrowia159013011511416259 479234749
dział 86 - Opieka społeczna 112221585 391228340
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 11316
dział 89 - Różna działalność 245481777251
dział 91 - Administracja państwowa902696535923
CZĘŚĆ 85/31 - WOJEWÓDZTWO KONIŃSKIE
dział 01 - Przemysł 38254
dział 31 - Budownictwo 684649670
dział 40 - Rolnictwo316872294324 183861331188
dział 61 - Handel wewnętrzny13699914 391284
dział 70 - Gospodarka komunalna 16323 146710615
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 36852 381427639
dział 79 - Oświata i wychowanie227972165032331 9871
dział 83 - Kultura i sztuka 12714920130
dział 85 - Ochrona zdrowia554233401225667
dział 86 - Opieka społeczna 3469490 196142
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 507
dział 89 - Różna działalność 821559584
dział 91 - Administracja państwowa539863908552
CZĘŚĆ 85/33 - WOJEWÓDZTWO KOSZALIŃSKIE
dział 01 - Przemysł 38955
dział 31 - Budownictwo 195614220
dział 40 - Rolnictwo404892931414 968270199
dział 45 - Leśnictwo 7110
dział 50 - Transport 10767811
dział 61 - Handel wewnętrzny508636852
dział 66 - Różne usługi materialne 420530443
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 31945
dział 79 - Oświata i wychowanie234720169922400 176012718
dział 83 - Kultura i sztuka 176041274180
dział 85 - Ochrona zdrowia661324478756762
dział 86 - Opieka społeczna 6344896 234717024
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 578
dział 89 - Różna działalność 11638843119
dział 91 - Administracja państwowa553554007566
CZĘŚĆ 85/35 - WOJEWÓDZTWO KRAKOWSKIE
dział 01 - Przemysł 1083153
dział 31 - Budownictwo 684649670
dział 40 - Rolnictwo249391805255 204401480209
dział 45 - Leśnictwo 7110
dział 61 - Handel wewnętrzny528138254
dział 66 - Różne usługi materialne 361862620370
dział 70 - Gospodarka komunalna 3165447 311982259319
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 821116
dział 79 - Oświata i wychowanie495944359035071
dział 83 - Kultura i sztuka 412722988422
dział 85 - Ochrona zdrowia142201210294314540 595604312609
dział 86 - Opieka społeczna 150662128 264119127
dział 87 - Kultura fizyczna i sport 694450371
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 13519 156511316
dział 89 - Różna działalność 331542400339
dział 91 - Administracja państwowa862606245882
CZĘŚĆ 85/37 - WOJEWÓDZTWO KROŚNIEŃSKIE
dział 01 - Przemysł 1041147
dział 40 - Rolnictwo300252174307 13692991140
dział 45 - Leśnictwo 7811
dział 61 - Handel wewnętrzny146710615
dział 66 - Różne usługi materialne 489355
dział 70 - Gospodarka komunalna 16323
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 42560 420530443
dział 79 - Oświata i wychowanie363131262883713
dział 83 - Kultura i sztuka 259171876265
dział 85 - Ochrona zdrowia811055587148293 645546766
dział 86 - Opieka społeczna 3044430
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 11316
dział 89 - Różna działalność 11149807114
dział 91 - Administracja państwowa550613986563
CZĘŚĆ 85/39 - WOJEWÓDZTWO LEGNICKIE
dział 01 - Przemysł 998141
dział 31 - Budownictwo401029041
dział 40 - Rolnictwo275801997282 203421473208
dział 45 - Leśnictwo 7110
dział 61 - Handel wewnętrzny12719213
dział 66 - Różne usługi materialne 195614220
dział 70 - Gospodarka komunalna 11316
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 21230
dział 79 - Oświata i wychowanie308461223303154
dział 83 - Kultura i sztuka 169191225173
dział 85 - Ochrona zdrowia818390592458368
dział 86 - Opieka społeczna 5275745
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 7811
dział 89 - Różna działalność 11834857121
dział 91 - Administracja państwowa512473710524
CZĘŚĆ 85/41 - WOJEWÓDZTWO LESZCZYŃSKIE
dział 01 - Przemysł 42560
dział 40 - Rolnictwo267971940274 860662388
dział 45 - Leśnictwo 355
dział 61 - Handel wewnętrzny195614220
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 25536
dział 79 - Oświata i wychowanie186602135091908 244517725
dział 83 - Kultura i sztuka 948768797
dział 85 - Ochrona zdrowia565773409585785
dział 86 - Opieka społeczna 3604509 11748512
dział 86 - Opieka społeczna2934 30
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 426
dział 89 - Różna działalność 733553175
dział 91 - Administracja państwowa532033852544
CZĘŚĆ 85/43 - WOJEWÓDZTWO LUBELSKIE
dział 01 - Przemysł 1480209
dział 31 - Budownictwo 449932646
dział 40 - Rolnictwo438143172448 253301834259
dział 45 - Leśnictwo10615
dział 61 - Handel wewnętrzny469434048 489355
dział 66 - Różne usługi materialne 166261204170
dział 70 - Gospodarka komunalna 21230 259171876265
dział 79 - Oświata i wychowanie605284438186189 195614220
dział 83 - Kultura i sztuka 574094156587
dział 85 - Ochrona zdrowia12588829113412872 723752474
dział 86 - Opieka społeczna 6676943 244517725
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 17725 9787110
dział 89 - Różna działalność 155501126159
dział 91 - Administracja państwowa856736202876
CZĘŚĆ 85/45 - WOJEWÓDZTWO ŁOMŻYŃSKIE
dział 01 - Przemysł 33347
dział 31 - Budownictwo 166312017
dział 40 - Rolnictwo368712669377 293402124300
dział 45 - Leśnictwo 284
dział 61 - Handel wewnętrzny13699914
dział 70 - Gospodarka komunalna 765108 313022732
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 35450 391284
dział 79 - Oświata i wychowanie162348117531660 293213
dział 83 - Kultura i sztuka 171151239175
dział 85 - Ochrona zdrowia500834362575121
dział 86 - Opieka społeczna 1487210
dział 89 - Różna działalność 753154577
dział 91 - Administracja państwowa448903250459
CZĘŚĆ 85/47 - WOJEWÓDZTWO ŁÓDZKIE
dział 01 - Przemysł 1968278
dział 31 - Budownictwo 635746065
dział 40 - Rolnictwo256241855262 557540457
dział 61 - Handel wewnętrzny743353876
dział 66 - Różne usługi materialne 723752474
dział 70 - Gospodarka komunalna 37553
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 19127
dział 79 - Oświata i wychowanie453890328584641 9871
dział 83 - Kultura i sztuka 416633016426
dział 85 - Ochrona zdrowia10594677669810833
dział 86 - Opieka społeczna 137001935 587426
dział 87 - Kultura fizyczna i sport 13594984139
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 14921
dział 89 - Różna działalność 237651720243
dział 91 - Administracja państwowa776535622794
CZĘŚĆ 85/49 - WOJEWÓDZTWO NOWOSĄDECKIE
dział 01 - Przemysł 1643232
dział 31 - Budownictwo 489035450
dział 40 - Rolnictwo342302478350 138881005142
dział 45 - Leśnictwo 507
dział 61 - Handel wewnętrzny156511316
dział 70 - Gospodarka komunalna 9914
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 913129
dział 79 - Oświata i wychowanie443621321154536 9871
dział 83 - Kultura i sztuka 291442110298
dział 85 - Ochrona zdrowia10292477451010524 381427639
dział 86 - Opieka społeczna 5041712 196142
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 8512
dział 89 - Różna działalność 12910935132
dział 91 - Administracja państwowa657224758672
CZĘŚĆ 85/51 - WOJEWÓDZTWO OLSZTYŃSKIE
dział 01 - Przemysł 1501212
dział 40 - Rolnictwo550613986563 502693639514
dział 45 - Leśnictwo 7110
dział 50 - Transport 205414921
dział 61 - Handel wewnętrzny430331244 489355
dział 66 - Różne usługi materialne 596643261
dział 70 - Gospodarka komunalna 10615
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 46065
dział 79 - Oświata i wychowanie431494312374412
dział 83 - Kultura i sztuka 376532726385
dział 85 - Ochrona zdrowia10494927597510731
dział 86 - Opieka społeczna 6613934 166312017
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 10615
dział 89 - Różna działalność 152571104156
dział 91 - Administracja państwowa736435331753
CZĘŚĆ 85/53 - WOJEWÓDZTWO OPOLSKIE
dział 01 - Przemysł 1211171
dział 31 - Budownictwo 870463089
dział 40 - Rolnictwo547683965560 296332145303
dział 45 - Leśnictwo 578
dział 61 - Handel wewnętrzny508636852 685507
dział 66 - Różne usługi materialne 243521763249
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 28340
dział 79 - Oświata i wychowanie444403321724544 489355
dział 83 - Kultura i sztuka 241571749247
dział 85 - Ochrona zdrowia142631510325514584 342324835
dział 86 - Opieka społeczna 73071032 685507
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 8512
dział 89 - Różna działalność 180931310185
dział 91 - Administracja państwowa833266032852
CZĘŚĆ 85/55 - WOJEWÓDZTWO OSTROŁĘCKIE
dział 01 - Przemysł 715101
dział 40 - Rolnictwo297312152304 13203956135
dział 61 - Handel wewnętrzny13699914
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 14220 586842560
dział 79 - Oświata i wychowanie219952159232249 283620529
dział 83 - Kultura i sztuka 139851012143
dział 85 - Ochrona zdrowia550907398825633
dział 86 - Opieka społeczna 3653516 224916323
dział 89 - Różna działalność 11051800113
dział 91 - Administracja państwowa501713632513
CZĘŚĆ 85/57 - WOJEWÓDZTWO PILSKIE
dział 01 - Przemysł 66694
dział 40 - Rolnictwo266021926272 10758779110
dział 50 - Transport 195614220
dział 61 - Handel wewnętrzny146710615 244517725
dział 70 - Gospodarka komunalna 426
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 35450
dział 79 - Oświata i wychowanie261811189532677 185813519
dział 83 - Kultura i sztuka 11051800113
dział 85 - Ochrona zdrowia720004521237362
dział 86 - Opieka społeczna 5522780 185813519
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 426
dział 89 - Różna działalność 11051800113
dział 91 - Administracja państwowa587784255601
CZĘŚĆ 85/59 - WOJEWÓDZTWO PIOTRKOWSKIE
dział 01 - Przemysł 998141
dział 40 - Rolnictwo267971940274 13692991140
dział 45 - Leśnictwo 17725 8512
dział 61 - Handel wewnętrzny166312017
dział 70 - Gospodarka komunalna 15622
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 35450
dział 79 - Oświata i wychowanie331640240083391
dział 83 - Kultura i sztuka 958469498
dział 85 - Ochrona zdrowia936337677849574
dział 86 - Opieka społeczna 4786676 166312017
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 507
dział 89 - Różna działalność 139851012143
dział 91 - Administracja państwowa626904538641
CZĘŚĆ 85/61 - WOJEWÓDZTWO PŁOCKIE
dział 01 - Przemysł 48168
dział 40 - Rolnictwo302202188309 169191225173
dział 61 - Handel wewnętrzny146710615
dział 66 - Różne usługi materialne 254318426
dział 70 - Gospodarka komunalna 17024
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 35450 645546766
dział 79 - Oświata i wychowanie263375190662693
dział 83 - Kultura i sztuka 275801997282
dział 85 - Ochrona zdrowia726947526267433 489035450
dział 86 - Opieka społeczna 72151019 205414921
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 142
dział 89 - Różna działalność 12127878124
dział 91 - Administracja państwowa535943880548
CZĘŚĆ 85/63 - WOJEWÓDZTWO POZNAŃSKIE
dział 01 - Przemysł 927131
dział 31 - Budownictwo 195601416200
dział 40 - Rolnictwo591694283605 308072230315
dział 45 - Leśnictwo 578
dział 61 - Handel wewnętrzny557540457
dział 66 - Różne usługi materialne 537938955
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 56680
dział 79 - Oświata i wychowanie340735246673484 205414921
dział 83 - Kultura i sztuka 256241855262
dział 85 - Ochrona zdrowia13747759952414057 343282485351
dział 86 - Opieka społeczna 4227597
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 17024 303221931
dział 89 - Różna działalność 248411798254
dział 91 - Administracja państwowa873356322893
CZĘŚĆ 85/65 - WOJEWÓDZTWO PRZEMYSKIE
dział 01 - Przemysł 44663
dział 31 - Budownictwo342324835
dział 40 - Rolnictwo307092223314 140831020144
dział 45 - Leśnictwo 578
dział 50 - Transport 11748512
dział 61 - Handel wewnętrzny13699914
dział 66 - Różne usługi materialne 176012718
dział 70 - Gospodarka komunalna 25536 176012718
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 29041 635746065
dział 79 - Oświata i wychowanie242055175232475
dział 83 - Kultura i sztuka 244501770250
dział 85 - Ochrona zdrowia671299485976864
dział 86 - Opieka społeczna 4552643 391284
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 355
dział 89 - Różna działalność 13301963136
dział 91 - Administracja państwowa491933561503
CZĘŚĆ 85/67 - WOJEWÓDZTWO RADOMSKIE
dział 01 - Przemysł 913129
dział 40 - Rolnictwo397072874406 12812927131
dział 45 - Leśnictwo 426
dział 61 - Handel wewnętrzny254318426
dział 66 - Różne usługi materialne 205414921
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 34048
dział 79 - Oświata i wychowanie283424205182898 2010,2
dział 83 - Kultura i sztuka 274821989281
dział 85 - Ochrona zdrowia9915947178410139 685507
dział 86 - Opieka społeczna 76611082 880649
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 142 254318426
dział 89 - Różna działalność 11051800113
dział 91 - Administracja państwowa698295055714
CZĘŚĆ 85/69 - WOJEWÓDZTWO RZESZOWSKIE
dział 01 - Przemysł 38254
dział 31 - Budownictwo410829742
dział 40 - Rolnictwo362842627371 254281841260
dział 61 - Handel wewnętrzny381427639
dział 66 - Różne usługi materialne 138881005142
dział 70 - Gospodarka komunalna 12718
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 38955
dział 79 - Oświata i wychowanie291835211272984 401029041
dział 83 - Kultura i sztuka 393162846402
dział 85 - Ochrona zdrowia10850917855311095
dział 86 - Opieka społeczna 5232739 293213
dział 89 - Różna działalność 13007942133
dział 91 - Administracja państwowa682644942698
CZĘŚĆ 85/71 - WOJEWÓDZTWO SIEDLECKIE
dział 01 - Przemysł 1012143
dział 40 - Rolnictwo513453717525 149631083153
dział 61 - Handel wewnętrzny146710615
dział 66 - Różne usługi materialne 215215622
dział 70 - Gospodarka komunalna 807114
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 36852
dział 79 - Oświata i wychowanie333791241643413 11748512
dział 83 - Kultura i sztuka 167241211171
dział 85 - Ochrona zdrowia738488534617551
dział 86 - Opieka społeczna 3490493 146710615
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 284
dział 89 - Różna działalność 660247867,5
dział 91 - Administracja państwowa764805537782
CZĘŚĆ 85/73 - WOJEWÓDZTWO SIERADZKIE
dział 01 - Przemysł 48168
dział 31 - Budownictwo 586842560
dział 40 - Rolnictwo312962266320 9780708100
dział 45 - Leśnictwo 9213
dział 61 - Handel wewnętrzny146710615
dział 70 - Gospodarka komunalna 19828 11736850120
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 31945
dział 79 - Oświata i wychowanie210955152722157 293213
dział 83 - Kultura i sztuka 13790998141
dział 85 - Ochrona zdrowia732620530367491 9871
dział 86 - Opieka społeczna 3894550 685507
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 507
dział 89 - Różna działalność 9878715101
dział 91 - Administracja państwowa496823597508
CZĘŚĆ 85/75 - WOJEWÓDZTWO SKIERNIEWICKIE
dział 01 - Przemysł 38254
dział 31 - Budownictwo283620529 234717024
dział 40 - Rolnictwo354042563362 241571749247
dział 45 - Leśnictwo 649
dział 45 - Leśnictwo196 2
dział 61 - Handel wewnętrzny146710615
dział 66 - Różne usługi materialne 16323 13699914
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 53175
dział 79 - Oświata i wychowanie213595154632184
dział 83 - Kultura i sztuka 165281197169
dział 85 - Ochrona zdrowia598634433376121
dział 86 - Opieka społeczna 2648374 9787110
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 71
dział 89 - Różna działalność 10954793112
dział 91 - Administracja państwowa509543689521
CZĘŚĆ 85/77 - WOJEWÓDZTWO SŁUPSKIE
dział 01 - Przemysł 59584
dział 31 - Budownictwo 342324835
dział 40 - Rolnictwo249391805255 12714920130
dział 45 - Leśnictwo 11316
dział 50 - Transport 224916323
dział 61 - Handel wewnętrzny176012718
dział 70 - Gospodarka komunalna 284
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 28340 9878715101
dział 79 - Oświata i wychowanie193742140251981 3930,4
dział 83 - Kultura i sztuka 170171232174
dział 85 - Ochrona zdrowia632962458226472 586842560
dział 86 - Opieka społeczna 3158446 10767811
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 578
dział 89 - Różna działalność 11932864122
dział 91 - Administracja państwowa493893575505
CZĘŚĆ 85/79 - WOJEWÓDZTWO SUWALSKIE
dział 01 - Przemysł 991140
dział 40 - Rolnictwo333502414341 233741692239
dział 45 - Leśnictwo 21230
dział 61 - Handel wewnętrzny205414921
dział 66 - Różne usługi materialne 146710615
dział 70 - Gospodarka komunalna 21230
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 36151
dział 79 - Oświata i wychowanie312764226423198 9871
dział 83 - Kultura i sztuka 185821345190
dział 85 - Ochrona zdrowia795701576038136 489355
dział 86 - Opieka społeczna 3951558 293213
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 426
dział 89 - Różna działalność 11540835118
dział 91 - Administracja państwowa667004829682
CZĘŚĆ 85/81 - WOJEWÓDZTWO SZCZECIŃSKIE
dział 01 - Przemysł 942133
dział 31 - Budownictwo 180931310185
dział 40 - Rolnictwo514433724526 484113505495
dział 45 - Leśnictwo 18426 9914
dział 61 - Handel wewnętrzny518337553
dział 66 - Różne usługi materialne 13007942133
dział 70 - Gospodarka komunalna 9914
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 244517725
dział 79 - Oświata i wychowanie536042388055481 176012718
dział 83 - Kultura i sztuka 547683965560
dział 85 - Ochrona zdrowia12999589410713292
dział 86 - Opieka społeczna 77671097 283620529
dział 87 - Kultura fizyczna i sport 13105949134
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 11316
dział 89 - Różna działalność 228851657234
dział 91 - Administracja państwowa807835848826
CZĘŚĆ 85/83 - WOJEWÓDZTWO TARNOBRZESKIE
dział 01 - Przemysł 772109
dział 31 - Budownictwo 704251072
dział 40 - Rolnictwo340342464348 10660772109
dział 45 - Leśnictwo 426
dział 61 - Handel wewnętrzny13699914
dział 66 - Różne usługi materialne 24835
dział 70 - Gospodarka komunalna 18426 537938955
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 43261
dział 79 - Oświata i wychowanie325674235763330 685507
dział 83 - Kultura i sztuka 200491451205
dział 85 - Ochrona zdrowia878342635858981
dział 86 - Opieka społeczna 3745529 880649
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 71
dział 89 - Różna działalność 948768797
dział 91 - Administracja państwowa702205083718
CZĘŚĆ 85/85 - WOJEWÓDZTWO TARNOWSKIE
dział 01 - Przemysł 42560
dział 40 - Rolnictwo358932598367 163331182167
dział 61 - Handel wewnętrzny156511316
dział 66 - Różne usługi materialne 234717024
dział 70 - Gospodarka komunalna 9914
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 32646
dział 79 - Oświata i wychowanie238045172332434 293213
dział 83 - Kultura i sztuka 154521119158
dział 85 - Ochrona zdrowia9786857085010007
dział 86 - Opieka społeczna 4956700 685507
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 507
dział 89 - Różna działalność 13692991140
dział 91 - Administracja państwowa667004829682
CZĘŚĆ 85/87 - WOJEWÓDZTWO TORUŃSKIE
dział 01 - Przemysł 913129
dział 31 - Budownictwo 313022732
dział 40 - Rolnictwo347192513355 229831664235
dział 45 - Leśnictwo 9914 142
dział 61 - Handel wewnętrzny195614220
dział 66 - Różne usługi materialne 293421230
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 56680 196142
dział 79 - Oświata i wychowanie185233134101894 196142
dział 83 - Kultura i sztuka 439123179449
dział 85 - Ochrona zdrowia932523675089535
dział 86 - Opieka społeczna 5643797 12719213
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 7811
dział 89 - Różna działalność 155501126159
dział 91 - Administracja państwowa585824241599
CZĘŚĆ 85/89 - WOJEWÓDZTWO WAŁBRZYSKIE
dział 01 - Przemysł 1126159
dział 31 - Budownictwo 361926237
dział 40 - Rolnictwo289492096296 13594984139
dział 45 - Leśnictwo 7110
dział 61 - Handel wewnętrzny185813519 391284
dział 70 - Gospodarka komunalna 10615
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 18426
dział 79 - Oświata i wychowanie461518334114719 587426
dział 83 - Kultura i sztuka 13496977138
dział 85 - Ochrona zdrowia11734048494611998 322723433
dział 86 - Opieka społeczna 5013708 489355
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 9914
dział 89 - Różna działalność 206361494211
dział 91 - Administracja państwowa729595282746
CZĘŚĆ 85/91 - WOJEWÓDZTWO WŁOCŁAWSKIE
dział 01 - Przemysł 970137
dział 31 - Budownictwo 371626938
dział 40 - Rolnictwo239611735245 150611090154
dział 45 - Leśnictwo 13519
dział 61 - Handel wewnętrzny156511316 11748512
dział 70 - Gospodarka komunalna 10615
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 30443
dział 79 - Oświata i wychowanie147287106621506
dział 83 - Kultura i sztuka 163331182167
dział 85 - Ochrona zdrowia606556439106202
dział 86 - Opieka społeczna 3929555
dział 86 - Opieka społeczna2249 23
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 142
dział 89 - Różna działalność 831360285
dział 91 - Administracja państwowa501713632513
CZĘŚĆ 85/93 - WOJEWÓDZTWO WROCŁAWSKIE
dział 01 - Przemysł 1232174
dział 31 - Budownictwo 159411154163
dział 40 - Rolnictwo454773292465 258191869264
dział 45 - Leśnictwo 649
dział 61 - Handel wewnętrzny586842560
dział 66 - Różne usługi materialne 835118 599514340613
dział 70 - Gospodarka komunalna 21230
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 52474 141811027145
dział 79 - Oświata i wychowanie503768364695151 244517725
dział 83 - Kultura i sztuka 380442754389
dział 85 - Ochrona zdrowia183062013252318718 537938955
dział 86 - Opieka społeczna6790959 11748512
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 10615
dział 89 - Różna działalność 12714920130
dział 91 - Administracja państwowa863576252883
CZĘŚĆ 85/95 - WOJEWÓDZTWO ZAMOJSKIE
dział 01 - Przemysł 52474
dział 31 - Budownictwo 440131945
dział 40 - Rolnictwo366752655375 12518906128
dział 45 - Leśnictwo 8512 12718
dział 61 - Handel wewnętrzny146710615
dział 66 - Różne usługi materialne 215215622
dział 70 - Gospodarka komunalna 18426
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 28340 195614220
dział 79 - Oświata i wychowanie254671184362604 9787110
dział 83 - Kultura i sztuka 209291515214
dział 85 - Ochrona zdrowia736727533347533 215215622
dział 86 - Opieka społeczna 3653516
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 213 293213
dział 89 - Różna działalność 11932864122
dział 91 - Administracja państwowa628854552643
CZĘŚĆ 85/97 - WOJEWÓDZTWO ZIELONOGÓRSKIE
dział 01 - Przemysł 1027145
dział 31 - Budownictwo449932646
dział 40 - Rolnictwo356972584365 218091579223
dział 45 - Leśnictwo 507
dział 61 - Handel wewnętrzny489035450
dział 66 - Różne usługi materialne 635746065
dział 70 - Gospodarka komunalna 14921
dział 79 - Oświata i wychowanie360882261253690 822598,4
dział 83 - Kultura i sztuka 257211862263
dział 85 - Ochrona zdrowia951985689179734 332524134
dział 86 - Opieka społeczna 5310750
dział 87 - Kultura fizyczna i sport 489035450
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 7811
dział 89 - Różna działalność 190711381195
dział 91 - Administracja państwowa641574644656
CZĘŚĆ 86/01 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W WARSZAWIE
dział 91 - Administracja państwowa430331244
CZĘŚĆ 86/03 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W BIAŁEJ PODLASKIEJ
dział 91 - Administracja państwowa685507
CZĘŚĆ 86/05 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W BIAŁYMSTOKU
dział 91 - Administracja państwowa12719213
CZĘŚĆ 86/07 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W BIELSKU-BIAŁEJ
dział 91 - Administracja państwowa185813519
CZĘŚĆ 86/09 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W BYDGOSZCZY
dział 91 - Administracja państwowa166312017
CZĘŚĆ 86/11 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W CHEŁMIE
dział 91 - Administracja państwowa782578
CZĘŚĆ 86/13 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W CIECHANOWIE
dział 91 - Administracja państwowa9787110
CZĘŚĆ 86/15 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W CZĘSTOCHOWIE
dział 91 - Administracja państwowa12719213
CZĘŚĆ 86/17 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W ELBLĄGU
dział 91 - Administracja państwowa10767811
CZĘŚĆ 86/19 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W GDAŃSKU
dział 91 - Administracja państwowa224916323
CZĘŚĆ 86/21 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W GORZOWIE WLKP.
dział 91 - Administracja państwowa10767811
CZĘŚĆ 86/23 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W JELENIEJ GÓRZE
dział 91 - Administracja państwowa880649
CZĘŚĆ 86/25 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KALISZU
dział 91 - Administracja państwowa11748512
CZĘŚĆ 86/27 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KATOWICACH
dział 91 - Administracja państwowa420530443
CZĘŚĆ 86/29 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KIELCACH
dział 91 - Administracja państwowa156511316
CZĘŚĆ 86/31 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KONINIE
dział 91 - Administracja państwowa880649
CZĘŚĆ 86/33 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KOSZALINIE
dział 91 - Administracja państwowa9787110
CZĘŚĆ 86/35 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KRAKOWIE
dział 91 - Administracja państwowa264119127
CZĘŚĆ 86/37 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KROŚNIE
dział 91 - Administracja państwowa9787110
CZĘŚĆ 86/39 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W LEGNICY
dział 91 - Administracja państwowa10767811
CZĘŚĆ 86/41 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W LESZNIE
dział 91 - Administracja państwowa685507
CZĘŚĆ 86/43 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W LUBLINIE
dział 91 - Administracja państwowa156511316
CZĘŚĆ 86/45 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W ŁOMŻY
dział 91 - Administracja państwowa880649
CZĘŚĆ 86/47 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W ŁODZI
dział 91 - Administracja państwowa195614220
CZĘŚĆ 86/49 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W NOWYM SĄCZU
dział 91 - Administracja państwowa9787110
CZĘŚĆ 86/51 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W OLSZTYNIE
dział 91 - Administracja państwowa156511316
CZĘŚĆ 86/53 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W OPOLU
dział 91 - Administracja państwowa146710615
CZĘŚĆ 86/55 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W OSTROŁĘCE
dział 91 - Administracja państwowa782578
CZĘŚĆ 86/57 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W PILE
dział 91 - Administracja państwowa9787110
CZĘŚĆ 86/59 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W PIOTRKOWIE TRYBUNALSKIM
dział 91 - Administracja państwowa11748512
CZĘŚĆ 86/61 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W PŁOCKU
dział 91 - Administracja państwowa880649
CZĘŚĆ 86/63 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W POZNANIU
dział 91 - Administracja państwowa195614220
CZĘŚĆ 86/65 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W PRZEMYŚLU
dział 91 - Administracja państwowa9787110
CZĘŚĆ 86/67 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W RADOMIU
dział 91 - Administracja państwowa13699914
CZĘŚĆ 86/69 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W RZESZOWIE
dział 91 - Administracja państwowa11748512
CZĘŚĆ 86/71 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SIEDLCACH
dział 91 - Administracja państwowa9787110
CZĘŚĆ 86/73 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SIERADZU
dział 91 - Administracja państwowa782578
CZĘŚĆ 86/75 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SKIERNIEWICACH
dział 91 - Administracja państwowa782578
CZĘŚĆ 86/77 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SŁUPSKU
dział 91 - Administracja państwowa880649
CZĘŚĆ 86/79 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SUWAŁKACH
dział 91 - Administracja państwowa9787110
CZĘŚĆ 86/81 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SZCZECINIE
dział 91 - Administracja państwowa156511316
CZĘŚĆ 86/83 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W TARNOBRZEGU
dział 91 - Administracja państwowa880649
CZĘŚĆ 86/85 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W TARNOWIE
dział 91 - Administracja państwowa12719213
CZĘŚĆ 86/87 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W TORUNIU
dział 91 - Administracja państwowa11748512
CZĘŚĆ 86/89 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W WAŁBRZYCHU
dział 91 - Administracja państwowa10767811
CZĘŚĆ 86/91 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE WE WŁOCŁAWKU
dział 91 - Administracja państwowa880649
CZĘŚĆ 86/93 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE WE WROCŁAWIU
dział 91 - Administracja państwowa176012718
CZĘŚĆ 86/95 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W ZAMOŚCIU
dział 91 - Administracja państwowa782578
CZĘŚĆ 86/97 - SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W ZIELONEJ GÓRZE
dział 91 - Administracja państwowa9787110
OGÓŁEM 86679001224279 16887223852 804099113573 958264135348
110380011 11286302262600 231356059395 619574136548 42296
1) Art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r.
(Dz. U. Nr 19, poz. 106).
2) Art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 4 marca 1997 r.
w sprawie trybu postępowania przy przyznawaniu, wypłacaniu oraz finansowaniu
niektórych świadczeń kombatantom i innym osobom uprawnionym.
(Dz. U. Nr 21, poz. 109)
Na podstawie art. 201 ust. 3 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach
oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu
powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85,
z 1993 r. Nr 29, poz. 133, Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645, z 1994 r. Nr 99,
poz. 482, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1997 r. Nr 15, poz.
83) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Osobom, o których mowa w art. 201 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991
r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i
okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21,
poz. 85, z 1993 r. Nr 29, poz. 133, Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645, z 1994
r. Nr 99, poz. 482, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1997 r. Nr
15, poz. 83), zwanej dalej "ustawą", świadczenie, w wysokości odpowiadającej
kwocie dodatku kombatanckiego określonego w art. 15 ust. 1 ustawy, oraz ryczałt
energetyczny określony w art. 20 ust. 2 pkt 3 ustawy, zwane dalej
"świadczeniami", są wypłacane przez właściwy ze względu na miejsce zamieszkania
tych osób oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
2. Organ, o którym mowa w ust. 1, wypłaca świadczenia kwartalnie w trzecim
miesiącu kwartału.
§ 2. 1. Postępowanie w sprawie wypłaty świadczeń wszczyna się na wniosek osoby
uprawnionej, zgłoszony do organu, o którym mowa w § 1 ust. 1.
2. Wniosek powinien zawierać:
1) imię i nazwisko wnioskodawcy,
2) datę urodzenia,
3) adres zamieszkania,
4) numer ewidencyjny PESEL,
5) wskazanie adresu lub konta bankowego, na które ma być doręczana lub
dokonywana wypłata świadczenia,
6) oświadczenie o niepobieraniu z innego organu emerytalno-rentowego lub z
innego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych:
a) emerytury lub renty,
b) ryczałtu energetycznego oraz świadczenia wypłacanego w wysokości dodatku
kombatanckiego,
c) świadczenia pieniężnego przysługującego na podstawie odrębnych przepisów z
tytułu pracy przymusowej lub innych represji,
7) oświadczenie o nieosiąganiu dochodów z tytułu pracy, pozarolniczej
działalności gospodarczej podlegającej ubezpieczeniu społecznemu lub z tytułu
rolniczej działalności gospodarczej podlegającej obowiązkowemu ubezpieczeniu
rolników.
3. Do wniosku należy dołączyć decyzję o przyznaniu przez Kierownika Urzędu do
Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych uprawnień określonych w ustawie.
§ 3. Świadczenia są finansowane w trybie określonym w art. 24 ustawy.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 28 lutego 1997 r.
w sprawie zasad rejestrowania normatywnych aktów prawnych wydawanych przez
organy administracji rządowej.
(Dz. U. Nr 21, poz. 110)
Na podstawie art. 14 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji
i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr
106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Normatywne akty prawne wydawane przez ministrów podlegają rejestracji w
rejestrze przepisów resortowych prowadzonym przez Ministra Sprawiedliwości.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy normatywnych aktów prawnych:
1) podlegających ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej lub w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski",
2) z zakresu obronności państwa i Sił Zbrojnych oraz o charakterze tajnym lub
poufnym.
§ 2. W celu dokonania rejestracji ministrowie przesyłają Ministrowi
Sprawiedliwości, w terminie 14 dni od dnia wydania, normatywny akt prawny, wraz
z jego uzasadnieniem.
§ 3. Jeżeli zarejestrowany normatywny akt prawny utracił moc obowiązującą,
minister, który wydał ten akt, zawiadamia Ministra Sprawiedliwości w ciągu 14
dni, chyba że utrata mocy wynika z aktu podlegającego rejestracji w rejestrze
przepisów resortowych. Zawiadomienie stanowi podstawę do wykreślenia aktu z
rejestru.
§ 4. 1. Minister Sprawiedliwości odmówi zarejestrowania normatywnego aktu
prawnego, jeżeli akt ten jest niezgodny z aktem prawnym wyższego rzędu lub w
inny sposób narusza obowiązujący system prawa.
2. O odmowie zarejestrowania normatywnego aktu prawnego Minister Sprawiedliwości
zawiadamia ministra, który wydał ten akt. Zawiadomienie o odmowie
zarejestrowania powinno zawierać uzasadnienie oraz wnioski dotyczące usunięcia
wskazanych uchybień.
3. Minister, który otrzymał zawiadomienie o odmowie zarejestrowania normatywnego
aktu prawnego, jest obowiązany, w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia,
rozpatrzyć wnioski Ministra Sprawiedliwości. W razie nierozpatrzenia wniosków,
Minister Sprawiedliwości powiadamia Prezesa Rady Ministrów.
4. Jeżeli minister, który otrzymał zawiadomienie o odmowie zarejestrowania
normatywnego aktu prawnego, nie podziela stanowiska Ministra Sprawiedliwości,
może zwrócić się o rozstrzygnięcie do Prezesa Rady Ministrów. Wystąpienie do
Prezesa Rady Ministrów, wraz z uzasadnieniem, wnosi się za pośrednictwem
Ministra Sprawiedliwości.
5. Minister Sprawiedliwości przedstawia Prezesowi Rady Ministrów wystąpienie, o
którym mowa w ust. 4, wraz z aktami sprawy.
§ 5. Minister Sprawiedliwości corocznie przedstawia Prezesowi Rady Ministrów
informację dotyczącą normatywnych aktów prawnych nadesłanych przez ministrów do
zarejestrowania w rejestrze przepisów resortowych.
§ 6. Przepisy rozporządzenia dotyczące ministrów stosuje się do osób, o których
mowa w art. 53 ust. 1 pkt 4 ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r.
o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej
Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426, z 1995 r. Nr
38, poz. 184 i Nr 150, poz. 729 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 488), oraz do
kierowników urzędów centralnych.
§ 7. Rejestr przepisów resortowych, prowadzony na podstawie przepisów
dotychczasowych, staje się z dniem wejścia w życie rozporządzenia rejestrem, o
którym mowa w tym rozporządzeniu.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 20 grudnia 1996 r.
w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane
gospodarki wodnej i ich usytuowanie.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 21, poz. 111)
Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane
(Dz. U. Nr 89, poz. 414 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr
146, poz. 680) zarządza się, co następuje:
DZIAŁ I
PRZEPISY OGÓLNE
Rozdział 1
Przepisy wstępne
§ 1. 1. Rozporządzenie ustala warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać
obiekty budowlane gospodarki wodnej, zwane dalej "budowlami hydrotechnicznymi",
i ich usytuowanie, przy zachowaniu przepisów Prawa budowlanego, odrębnych ustaw
i przepisów szczególnych, a także ustaleń Polskich Norm.
2. Przepisy rozporządzenia stosuje się przy budowie, odbudowie i rozbudowie
obiektów budowlanych gospodarki wodnej.
3. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do obiektów budowlanych
podstawowych melioracji wodnych w rozumieniu przepisów prawa wodnego.
§ 2. Budowle hydrotechniczne na obszarach szkód górniczych, parków narodowych,
krajobrazowych i uzdrowisk oraz w pasie nadbrzeżnym podlegają również przepisom
odnoszącym się do tych obszarów.
§ 3. Przepisy rozporządzenia nie dotyczą budowli morskich i melioracji
szczegółowych.
§ 4. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) budowli hydrotechnicznej - rozumie się przez to budowle, wraz z urządzeniami
i instalacjami technicznymi z nimi związanymi, służące gospodarce wodnej oraz
kształtowaniu zasobów wodnych i korzystaniu z nich, a w szczególności: zapory
ziemne i betonowe, jazy, upusty, przelewy i spusty, śluzy żeglugowe, wały
przeciwpowodziowe, przepusty, śluzy wałowe i mnichy, siłownie i elektrownie
wodne, ujęcia śródlądowe wód powierzchniowych, wyloty ścieków, czasze zbiorników
wodnych, wraz ze zboczami i skarpami, pompownie, kanały, sztolnie, rurociągi
hydrotechniczne, syfony, lewary, akwedukty, stopnie wodne i progi, budowle
regulacyjne na rzekach i potokach, grodzie, nadpoziomowe stawy gromadzące
substancje płynne i półpłynne, porty, baseny, zimowiska, pirsy, mola, nabrzeża,
bulwary, pochylnie i falochrony na wodach śródlądowych, przepławki dla ryb, w
tym łososiowatych,
2) budowli piętrzącej - rozumie się przez to każdą budowlę umożliwiającą stałe
lub okresowe utrzymanie wzniesionego ponad przyległy teren lub akwen zwierciadła
wody bądź substancji płynnej lub półpłynnej,
3) wysokości piętrzenia budowli hydrotechnicznej - rozumie się przez to różnicę
rzędnej maksymalnego poziomu piętrzenia i rzędnej zwierciadła wody dolnej,
odpowiadającej przepływowi średniemu niskiemu; w przypadku prognozowanej erozji
dna rzeki lub kanału należy uwzględnić również tę erozję; gdy budowla nie styka
się z dolną wodą, przyjmuje się odpowiednio najniższą rzędną bezpośrednio
przyległego terenu naturalnego lub uformowanego sztucznie,
4) normalnym poziomie piętrzenia (NPP) - rozumie się przez to najwyższy
eksploatacyjny poziom zwierciadła wody w okresach poza wezbraniami:
a) dla budowli hydrotechnicznych piętrzących wody okresowo (np. wały
przeciwpowodziowe) za normalny poziom piętrzenia przyjmuje się poziom wody przy
przepływie miarodajnym,
b) dla budowli hydrotechnicznych znajdujących się w zasięgu cofki budowli
piętrzącej za normalny poziom piętrzenia przyjmuje się położenie zwierciadła
wody wynikające z krzywej cofkowej ustalonej dla NPP i średniorocznego przepływu
wody,
5) maksymalnym poziomie piętrzenia (Max PP) - rozumie się przez to najwyższe
położenie zwierciadła spiętrzonej wody w okresie użytkowania,
6) minimalnym poziomie piętrzenia (Min PP) - rozumie się przez to najniższe
położenie zwierciadła spiętrzonej wody w okresie użytkowania; przy ustalaniu
tego poziomu nie uwzględnia się okresowo niższych piętrzeń, spowodowanych np.
względami bezpieczeństwa, potrzebą przeprowadzenia przeglądów i remontów lub
trudnościami zaopatrzenia odbiorców w wodę,
7) podstawowym układzie obciążeń budowli piętrzącej - rozumie się przez to
obciążenia występujące przy pełnej sprawności jej urządzeń i maksymalnym
poziomie piętrzenia dla zbiorników retencyjnych lub poziomie piętrzenia przy
miarodajnym przepływie wezbraniowym Qm, określonym w § 56, a jeżeli poziom ten
jest niższy od NPP - przy normalnym poziomie piętrzenia,
8) przepływie średnim niskim - rozumie się przez to wartość średnią arytmetyczną
obliczoną z minimalnych rocznych przepływów,
9) miarodajnym maksymalnym wezbraniu - rozumie się przez to największy przepływ,
jaki może się zdarzyć w określonych warunkach fizyczno-geograficznych,
10) maksymalnym przepływie budowlanym - rozumie się przez to największy
przepływ, który nie powoduje przelania się przez koronę budowli tymczasowych lub
przerwania tych budowli,
11) obciążeniach wyjątkowych - rozumie się przez to obciążenia występujące, gdy
poziom piętrzenia przekracza poziom piętrzenia określony w pkt 5 lub gdy z
powodu niesprawności urządzeń upustowych lub zdarzeń losowych występują mniej
korzystne warunki pracy budowli niż dla podstawowego układu obciążeń,
12) obciążeniu charakterystycznym - rozumie się przez to obciążenia w postaci
sił zewnętrznych lub oddziaływań wywołanych wpływem temperatury, skurczu,
osiadania,
13) konstrukcji z betonu słabo zbrojonego - rozumie się przez to konstrukcję, w
której procent zbrojenia jest mniejszy od minimalnego procentu zbrojenia
konstrukcji żelbetowych,
14) gruntach antropogenicznych - rozumie się przez to grunty sztuczne powstałe w
wyniku działalności człowieka,
15) substancji płynnych lub półpłynnych - rozumie się przez to substancje ciekłe
lub półciekłe, zmieszane z wodą, powstałe przy eksploatacji kopalń, elektrowni i
innych zakładów przemysłowych.
Rozdział 2
Ustalenia podstawowe
§ 5. Budowle hydrotechniczne w czasie występowania podstawowego układu obciążeń
nie mogą powodować zagrożeń bezpieczeństwa ludzi i mienia, a także szkodliwych
zmian w środowisku naturalnym, kulturze oraz infrastrukturze technicznej.
§ 6. Konstrukcje budowli hydrotechnicznych powinny być wykonane z wyrobów
posiadających certyfikaty, aprobaty, zaświadczenia potwierdzające ich jakość
oraz zachować trwałość i cechy użytkowe w ustalonym okresie użytkowania;
elementy budowli hydrotechnicznych ulegające uszkodzeniu lub korozji powinny być
zabezpieczone przed tymi zagrożeniami i tak skonstruowane, aby była możliwa ich
naprawa lub wymiana.
§ 7. Budowle hydrotechniczne służące do magazynowania, piętrzenia i
transportowania wody oraz substancji płynnych lub półpłynnych powinny być
zabezpieczone przed przepełnieniem i wypłynięciem przez wzniesienie koron oraz
brzegów budowli na bezpieczną wysokość i przez wyposażenie w upusty.
§ 8. Budowle, o których mowa w § 7, powinny być wyposażone w spusty denne,
sztolnie lub inne przewody umożliwiające bezpieczne odprowadzenie nagromadzonych
wód lub substancji płynnych lub półpłynnych.
§ 9. Kanały w nasypach należy wyposażyć w bramy awaryjne, umożliwiające
ograniczenie szkód spowodowanych przerwaniem obwałowań; można odstąpić od budowy
bramy awaryjnej w technicznie uzasadnionym przypadku.
§ 10. Ziemne budowle piętrzące, jak zapory ziemne, wały przeciwpowodziowe,
obwałowania kanałów i mokrych składowisk, należy wykonać z gruntów naturalnych
lub antropogenicznych, w których zawartość składników podlegających rozkładowi
lub rozpuszczeniu w wodzie nie zagraża trwałości i bezpieczeństwu zarówno w
czasie budowy, jak i w użytkowaniu; budowle wraz z ich podłożem, powinny być
stateczne w każdych warunkach pracy, w całości i elementach, takich jak: korpus,
skarpy, umocnienia, uszczelnienia, warstwy ochronne, drenaże.
§ 11. Ziemnych budowli piętrzących nie należy przecinać innymi budowlami; jeżeli
przecięcia budowli ziemnej nie da się uniknąć, należy przewidzieć zabezpieczenie
przed filtracją wzdłuż styków tych budowli.
§ 12. Konstrukcje z betonu słabo zbrojonego i żelbetowe powinny spełniać warunki
dotyczące wytrzymałości, szczelności, ustalonego zakresu odporności na powstanie
rys, wodoszczelności i mrozoodporności, zależnych od przyjętych ustaleń
projektu.
§ 13. Podłoże i przyczółki budowli piętrzącej powinny być zabezpieczone przed
ujemnymi skutkami filtracji, przebicia hydraulicznego, sufozji i wypierania
gruntu, w szczególności przez stosowanie przesłon przeciwfiltracyjnych i
drenaży.
§ 14. Budowle hydrotechniczne posadawia się na podłożu naturalnym lub
wzmocnionym, które pod wpływem obciążeń konstrukcją, wodą i innymi czynnikami
nie ulegnie zmianom zagrażającym bezpieczeństwu budowli lub zakłócającym jej
użytkowanie.
§ 15. Budowle hydrotechniczne powinny być zabezpieczone przed działaniem ludzi,
zwierząt, roślin i innych czynników zewnętrznych.
§ 16. 1. Budowle hydrotechniczne piętrzące i ich części nie mogą być przekazane
do użytku przed przeprowadzeniem i uzyskaniem pozytywnych wyników próbnego
obciążenia wodą, gruntem i innymi czynnikami w najniekorzystniejszych z
możliwych warunkach eksploatacyjnych.
2. Próby należy przeprowadzać według określonego w dokumentacji budowy sposobu
obciążenia oraz zakresu niezbędnych obserwacji i pomiarów kontrolnych, z
zastrzeżeniem ust. 3 i 4.
3. Próbne obciążenie wodą zbiorników wodnych, z wyjątkiem składowisk substancji
płynnych i półpłynnych oraz wałów przeciwpowodziowych, należy przeprowadzić przy
napełnieniu do normalnego poziomu piętrzenia.
4. Dla budowli klasy I i II należy opracować plan ewakuacji ludzi i mienia na
wypadek wystąpienia katastrofy.
§ 17. Dopuszcza się do próbnego obciążenia budowli piętrzącej wodą, o którym
mowa w § 16, po stwierdzeniu, że:
1) wszystkie urządzenia z zamknięciami i napędami gwarantują swobodne
manewrowanie, zapewniona jest możliwość dojazdu do budowli oraz niezbędna
łączność telefoniczna i radiowa,
2) zrealizowano przedsięwzięcia wymagane w § 27,
3) zainstalowano i przekazano do użytku urządzenia kontrolno-pomiarowe budowli i
przyległych terenów,
4) przygotowano do zalewu i odebrano czaszę zbiornika,
5) skompletowano pełną dokumentację techniczną i powykonawczą, wraz z instrukcją
eksploatacyjną i instrukcją próbnego obciążenia.
Rozdział 3
Usytuowanie budowli hydrotechnicznych i ich oddziaływanie na środowisko
§ 18. 1. Budowle hydrotechniczne i wchodzące w ich skład inne budowle powinny
być usytuowane w oparciu o studium lokalizacyjne i projektowane tak, aby:
1) zapewniały zgodność z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz
wymogami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,
2) zapewniały optymalizację kryteriów gospodarczych, społecznych, ekologicznych
i innych,
3) ograniczały skutki ewentualnej awarii lub katastrofy,
4) harmonizowały z istniejącym krajobrazem, przy uwzględnieniu regionalnych cech
budownictwa,
5) zapewniały wykonanie niezbędnych badań geologiczno-inżynierskich,
6) zapewniały realizację warunków zawartych w pozwoleniu wodnoprawnym.
2. Jeżeli budowla hydrotechniczna spełnia również funkcję obiektu
komunikacyjnego, przy jej projektowaniu i wykonaniu stosuje się przepisy
dotyczące budownictwa transportowego.
§ 19. Brzegom zbiorników wodnych, zabudowanych rzek i kanałów należy zapewnić
stateczność, zabezpieczając je odpowiednio przed uszkodzeniem przez wodę i inne
czynniki.
§ 20. Brzegi i skarpy zbiornika wodnego powinny być tak ukształtowane, aby
umożliwiały zwierzętom dostęp do wody; jeżeli utrudnienia takie są nie do
uniknięcia, należy zbudować odpowiednie trasy dostępu zwierząt do wody.
§ 21. Budowle hydrotechniczne przegradzające rzekę powinny być wyposażone w
urządzenia zapewniające swobodne przedostawanie się ryb przez przeszkodę, a
zbiorniki wodne powinny być tak ukształtowane, aby były pozostawione ostoje i
tarliska dla ryb.
§ 22. Przygotowanie zbiornika wodnego przed spiętrzeniem powinno odpowiadać
warunkom sanitarnym i użytkowym oraz ochrony środowiska; ukształtowanie
zbiornika wodnego powinno zapewniać zminimalizowanie płycizn i odsłonięć w
czasie eksploatacji.
§ 23. Ukształtowanie zbiornika wodnego powinno ograniczać możliwości powstawania
zatorów lodowych i śryżowych.
§ 24. Zamulanie zbiorników wodnych, powodujące utratę pojemności użytkowej i
inne ujemne skutki, powinno być ograniczone odpowiednią zabudową
przeciwrumowiskową zlewni lub zastosowaniem rozwiązań technicznych
ograniczających dopływ ciał stałych; w dokumentacji budowy należy przewidzieć
możliwość usuwania powstałych odkładów i ich wykorzystywanie.
§ 25. 1. Dolne stanowisko budowli hydrotechnicznej piętrzącej oraz związane z
nim tereny, budowle i urządzenia należy zabezpieczyć przed erozją, zapewniając
stabilizację dolnej wody.
2. Przy gruntach rozmywalnych lub elektrowni wodnej należy przewidzieć
stabilizację dna kanału odpływowego lub rzeki przez budowę progu o stałym
przelewie lub budowlę piętrzącą położoną poniżej.
3. Dolne stanowisko budowli hydrotechnicznej powinno być zasilane przepływem nie
mniejszym od przepływu biologicznego.
§ 26. Przepływ większy od nieszkodliwego dla dolnego stanowiska i odcinka rzeki
poniżej nie powinien przekraczać aktualnego dopływu do zbiornika; w dokumentacji
budowy należy przewidzieć sposoby ostrzegania mieszkańców doliny poniżej
zbiornika przed przewidywanym przekroczeniem wartości nieszkodliwego przepływu.
§ 27. 1. Dla każdej budowli hydrotechnicznej piętrzącej powinno się określić
wielkość przepływu nieszkodliwego poniżej budowli.
2. Dla budowli hydrotechnicznej o wysokości piętrzenia przekraczającej 2,0 m lub
gromadzącej więcej niż 200 000 m3 wody powinno się określić przebieg i zasięg
fali wezbraniowej, wywołanej zniszczeniem lub uszkodzeniem tej budowli.
3. Dla dolin i obszarów, na których fala wezbraniowa, wywołana zniszczeniem lub
uszkodzeniem budowli hydrotechnicznej, może spowodować zagrożenie życia lub
straty w środowisku naturalnym, kulturze oraz infrastrukturze technicznej,
należy:
1) zainstalować systemy ostrzegawcze, sygnalizujące niebezpieczeństwo
wtargnięcia fali wezbraniowej,
2) wykonać zabezpieczenia w postaci obwałowań, nasypów-schronisk chroniących
ludność, przemysł i dobra kultury albo dokonać przemieszczeń zakładów, dróg,
linii energetycznych,
3) wskazać istniejące lub wybudować nowe drogi ewakuacyjne oraz opracować plany
działań w razie katastrofy, w tym ewakuacji, akcji ratowniczych.
DZIAŁ II
KLASYFIKACJA BUDOWLI HYDROTECHNICZNYCH
Rozdział 1
Podział budowli hydrotechnicznych
§ 28. 1. Budowle hydrotechniczne dzielą się na tymczasowe i stałe.
2. Do budowli hydrotechnicznych tymczasowych zalicza się:
1) budowle hydrotechniczne, których zadaniem jest, bez względu na okres ich
użytkowania, umożliwienie budowy, renowacji lub napraw innych budowli
hydrotechnicznych,
2) budowle hydrotechniczne, których przewidywany czas użytkowania nie przekracza
5 lat.
3. Do stałych budowli hydrotechnicznych zalicza się inne niż określone w ust. 2.
§ 29. Stałe budowle hydrotechniczne dzielą się na:
1) budowle główne, utrzymujące piętrzenie, od których stanu zależy osiągnięcie
zamierzonych efektów technicznych i gospodarczych;
2) budowle drugorzędne, nie utrzymujące piętrzenia, których awaria, uszkodzenie,
remont lub okresowe wyłączenie nie powodują ani zagrożenia bezpieczeństwa
budowli głównej lub ograniczenia skuteczności jej działania, ani zagrożenia dla
terenów i środowiska, znajdujących się w zasięgu spiętrzenia budowli głównej,
jak kierownice i wały rozdzielcze, konstrukcje chroniące przed działaniem lodu,
odbojnice, kładki służbowe nie obciążone urządzeniami zamknięć upustów i ich
mechanizmami wyciągowymi.
Rozdział 2
Klasy budowli hydrotechnicznych
§ 30. Stałe budowle hydrotechniczne zalicza się do jednej z czterech klas
ważności; I, II, III, IV. Klasami wyższymi, którym stawia się większe wymagania,
są klasy o niższych liczbach porządkowych; najwyższą klasą ważności jest klasa
I.
§ 31. W zależności od klasy budowli hydrotechnicznej różnicuje się warunki:
1) przepływów obliczeniowych,
2) współczynników przyjmowanych w obliczeniach statycznych,
3) bezpiecznych wzniesień koron budowli, brzegów nad określonym położeniem
zwierciadła wody i poziomami wtaczania się fal,
4) wyposażenia w urządzenia technicznej kontroli budowli,
5) zakresu wymaganych studiów przedprojektowych i projektowych, w tym badań
modelowych,
6) wyposażenia upustów.
§ 32. Klasę budowli hydrotechnicznych głównych określa się na podstawie
wskaźników i informacji zawartych w tabeli 1; budowlę należy zaliczyć do klasy
najwyższej spośród klas ustalonych na podstawie poszczególnych wskaźników.
§ 33. 1. Klasę budowli hydrotechnicznej drugorzędnej przyjmuje się o jeden
stopień niższą od ostatecznie ustalonej klasy budowli głównej.
2. Gdy budowla główna zaliczona jest do klasy IV, również budowlę drugorzędną
zalicza się do tej klasy.
§ 34. 1. Tymczasowych budowli hydrotechnicznych nie zalicza się do
poszczególnych klas, z wyjątkiem przypadków, gdy ich zniszczenie może wywołać
następstwa o charakterze katastrofalnym dla miast i osiedli oraz placu budowy
realizowanych budowli głównych klas I i II.
2. Budowlę hydrotechniczną tymczasową w sytuacji określonej w ust. 1 zalicza się
do klasy nie wyższej niż III.
§ 35. Budowle hydrotechniczne o wysokości piętrzenia nie przekraczającej 2,0 m
lub gromadzące wodę w ilości poniżej 200 000 m3 nie podlegają klasyfikacji
według tabeli 1, pod warunkiem, że ich zniszczenie nie zagraża terenom
zabudowanym.
KLASYFIKACJA GŁÓWNYCH BUDOWLI HYDROTECHNICZNYCH
Tabela 1
LpNazwa, charakter lub funkcja budowliOpis i miano wskaźnikaWartość
wskaźnika dla klasy IWartość wskaźnika dla klasy IIWartość wskaźnika dla
klasy IIIWartość wskaźnika dla klasy IVUwagi
12345678
1Budowle piętrzące na podłożu:Wysokość piętrzenia: H [m]H > 30 m15 < H ≤
30 m5 < H ≤ 15 m2 < H ≤ 5 mWysokość piętrzenia określona w § 4 pkt 3
a) skalnym
b) nieskalnymH > 20 m10 < H ≤ 20 m5 < H ≤ 10 m2 < H ≤ 5 m
2Budowle, których awaria powoduje utratę pojemności zbiornika lub może
spowodować zatopienie terenów falą wypływającą przez zniszczoną lub
uszkodzoną budowlęa) pojemność zbiornika: V [hm3]F > 50 hm320 < V ≤ 50
hm35 < V ≤ 20 hm30,2 < V ≤ 5 hm3Pojemność przy maksymalnym poziomie
piętrzenia (Max PP)
b) obszar zatopiony przez falę powstałą przy normalnym poziomie
piętrzenia: F [km2]F > 50 km210 < F ≤ 50 km21 < F ≤ 10 km2F ≤ 1 km2Obszar
zatopiony jest to obszar, na którym głębokość wody przekracza 0,5 m
c) liczba ludności na obszarze zatopionym w wyniku zniszczenia budowli: L
[osób]L > 300 osób80 < L ≤ 300 osób10 < L ≤ 80 osóbL ≤ 10 osóbPoza stałymi
mieszkańcami do liczby ludności wlicza się również załogi fabryk, biur,
urzędów itp. oraz osoby przebywające w ośrodkach zakwaterowania zbiorowego
(hotele, domy wczasowe itp.)
3Budowle do nawodnień lub odwodnieńObszar nawadniany lub odwadniany: F
[km2]F > 200 km220 < F ≤ 200 km24 < F ≤ 20 km2F ≤ 4 km2
4Budowle przeznaczone do ochrony przeciwpowodziowejObszar chroniony: F
[km2]F > 300 km2150 < F ≤ 300 km210 < F ≤ 150 km2F ≤ 10 km2Obszar, który
przed obwałowaniem ulegał zatopieniu wodami o prawdopodobieństwie p = 1%
5Elektrownie wodne i obiekty wodne wchodzące w skład elektrowni cieplnych
i jądrowychMoc elektrowni: P [MW]P > 150 MW50 < P ≤ 150 MW5 < P ≤ 50 MWP ≤
5 MW
6Budowle umożliwiające żeglugęKlasa drogi wodnej-V-IVIII-III
7Budowle przeznaczone do zaopatrzenia w wodę miast i osiedli oraz zakładów
przemysłowychUżytkowanie wodyBudowle zalicza się do klasy I lub
IIIndywidualnie przeprowadzona analiza ważności użytkownika wody
DZIAŁ III
OCENA STATECZNOŚCI BUDOWLI HYDROTECHNICZNYCH
Rozdział 1
Warunki stateczności budowli hydrotechnicznych
§ 36. Obliczenia stateczności i wytrzymałości budowli hydrotechnicznych należy
wykonywać według metod podanych w Polskich Normach - w tym metody stanów
granicznych.
§ 37. 1. W metodzie stanów granicznych przy wyznaczaniu obciążeń obliczeniowych
należy uwzględniać współczynnik konsekwencji zniszczenia budowli
hydrotechnicznych γγn, zależny od jej klasy, z zastrzeżeniem ust. 4.
Współczynnik γn stanowi mnożnik zwiększający obciążenia budowli i pozwala na
uwzględnienie skutków ewentualnej katastrofy.
2. Wartość współczynnika γn przyjmuje się:
1) dla budowli hydrotechnicznych, których awaria może spowodować przerwanie
obiektu piętrzącego i powstanie fali nagłego opróżnienia - z tabeli 2,
2) dla budowli, których awaria nie powoduje skutków określonych w pkt 1 - z
tabeli 2 przy założeniu, że budowla jest o klasę niższa od ustalonej w
klasyfikacji.
3. W każdym przypadku powinien być spełniony warunek γn ≥≥ 1,10.
4. Dla rzek granicznych współczynnik γn należy ustalać indywidualnie dla każdej
budowli hydrotechnicznej, uwzględniając go z odpowiednimi służbami sąsiadującego
kraju; przepisów ust. 1-3 nie stosuje się.
Tabela 2
Klasa budowliIIIIIIIV
współczynnik konsekwencji zniszczenia budowli hydrotechnicznej
γn1,301,201,151,10
§ 38. Do współczynnika γn należy stosować mnożnik w postaci współczynnika układu
obciążeń γLc, a mianowicie:
γLc = 1,0 - dla podstawowego układu obciążeń (§ 4 pkt 7),
γLc = 0,9 - dla wyjątkowego układu obciążeń (§ 4 pkt 11),
γLc = 0,9 - dla obciążeń występujących w czasie budowy.
§ 39. Do wyznaczania obciążeń budowli hydrotechnicznych dla metody stanów
granicznych częściowe współczynniki bezpieczeństwa, tzn. współczynniki
obciążenia (γf), współczynniki materiałowe (γm) oraz współczynniki korekcyjne
(m), zmniejszające lub zwiększające wytrzymałości materiałów i uwzględniające
inne ich cechy mechaniczne, a także parametry geofizyczne podłoża, należy
przyjmować według Polskich Norm.
§ 40. Do metody naprężeń dopuszczalnych w obliczeniach stateczności i
wytrzymałości budowli hydrotechnicznych współczynniki pewności oraz
współczynniki bezpieczeństwa należy określać według Polskich Norm.
Rozdział 2
Metody obliczeń statycznych
§ 41. Betonowe, żelbetowe i kamienne budowle hydrotechniczne, posadowione na
podłożu nieskalnym, powinny spełniać warunki bezpieczeństwa w zakresie:
1) przekroczenia obliczeniowego oporu granicznego podłoża gruntowego lub
naprężeń dopuszczalnych,
2) poślizgu po podłożu lub w podłożu,
3) przekroczenia dopuszczalnych wartości osiadań i różnicy osiadań oraz
przechylenia,
4) wypłynięcia,
5) przebicia hydraulicznego i sufozji gruntu podłoża i przyczółków,
6) naprężenia w podłożu, wywołanego obciążeniami od budowli, wraz z obciążeniami
powstałymi od spiętrzenia wody.
§ 42. Betonowe budowle hydrotechniczne piętrzące na podłożu skalnym powinny być
sprawdzane w zakresie:
1) przekroczenia obliczeniowego oporu granicznego podłoża gruntowego lub
naprężeń dopuszczalnych,
2) przesunięcia, poślizgu po podłożu i w podłożu,
3) obrotu,
4) wystąpienia naprężeń rozciągających od strony odwodnej,
5) wystąpienia nadmiernych ciśnień filtracyjnych i wyporu w podstawie budowli
oraz w podłożu,
6) przebić hydraulicznych w szczelinach podłoża skalnego i przyczółków.
§ 43. Budowle hydrotechniczne nasypowe powinny być sprawdzone w zakresie:
1) stateczności skarp,
2) gradientów ciśnień filtracyjnych i możliwości przebicia lub sufozji,
3) wartości ciśnienia spływowego,
4) chłonności, wydajności drenaży,
5) wartości osiadań korpusu i podłoża budowli, w tym wartości naprężeń w
korpusie i podłożu,
6) niebezpieczeństwa wystąpienia przesunięcia, poślizgu po podłożu i w podłożu,
7) niebezpieczeństwa wyparcia słabego gruntu spod nasypu.
§ 44. Stateczność zboczy zbiorników należy sprawdzać z uwzględnieniem
przewidywanych wahań poziomu piętrzenia, ich zakresu i prędkości zmian poziomów
wody; jeżeli objętość potencjalnego osuwiska lub obrywu wskazuje na zagrożenie
budowli piętrzącej lub możliwość przelania się wody przez jej koronę, do
obliczeń stateczności zboczy należy wprowadzić współczynnik konsekwencji
zniszczenia γn, taki jak dla zapory tworzącej zbiornik.
§ 45. 1. Do sprawdzenia warunków stateczności budowli stosuje się zależność,
której ogólna postać w metodzie stanów granicznych jest następująca:
Edest ≤ m . Estab
gdzie:
Estab - efekty obliczeniowe oddziaływania stabilizującego, którymi są:
- obliczeniowy opór graniczny podłoża gruntowego,
- suma rzutów na płaszczyznę ścięcia wszystkich sił od obciążeń obliczeniowych,
przeciwdziałających przesunięciu,
- moment wszystkich sił obliczeniowych, przeciwdziałających obrotowi,
Edest - efekty obliczeniowe oddziaływania destabilizującego, którymi są
odpowiednio:
- wartość obciążenia obliczeniowego przekazywanego przez fundament na podłoże
gruntowe,
- obliczeniowa wartość składowej stycznej wszystkich obciążeń powodujących
przesunięcie w płaszczyźnie ścięcia,
- moment wszystkich sił obliczeniowych powodujących obrót,
m - współczynnik zależny od rodzaju sprawdzanego warunku stateczności, rodzaju
konstrukcji i przyjętej metody obliczeń konstrukcji.
2. Jeżeli Polskie Normy nie stanowią inaczej, współczynniki korekcyjne m należy
przyjmować:
1) przy sprawdzeniu przekroczenia obliczeniowego oporu granicznego podłoża
gruntowego i nośności gruntu:
a) gdy stosuje się rozwiązanie teorii granicznych stanów naprężeń, m = 0,9,
b) przy przybliżonych metodach oznaczania parametrów gruntu m = 0,8,
2) przy sprawdzeniu poślizgu po podłożu m = 0,8,
3) przy sprawdzeniu poślizgu w podłożu:
a) gdy przyjmuje się kołowe linie poślizgu w gruncie, m = 0,8,
b) gdy stosuje się inne, bardziej uproszczone metody obliczeń, m = 0,7,
4) przy sprawdzeniu stateczności na obrót m = 0,8.
§ 46. W budowlach hydrotechnicznych betonowych posadowionych na skale, z
zastrzeżeniem § 47, obliczeniowa wypadkowa wszystkich sił poziomych i pionowych
działających na budowlę piętrzącą, odniesiona do dowolnego przekroju poziomego,
w tym do podstawy budowli, powinna dla podstawowego układu obciążeń mieścić się
w rdzeniu przekroju i spełniać warunek |x| ≤ 1/6 b, który eliminuje występowanie
naprężeń rozciągających w korpusie budowli i podłożu,
gdzie:
x - odległość położenia wypadkowej od środka przekroju,
b - szerokość przekroju (podstawy).
§ 47. 1. W budowlach hydrotechnicznych betonowych posadowionych na skale, dla
wyjątkowego układu obciążeń, dopuszcza się, aby wypadkowa wszystkich obciążeń
obliczeniowych wyszła poza rdzeń przekroju, przy spełnieniu warunku |x| ≤ 1/3 b.
2. Dla obciążeń charakterystycznych wypadkowa powinna mieścić się w rdzeniu
przekroju, spełniając warunek |x| ≤ 1/6 b.
3. Obciążeniem charakterystycznym jest obciążenie w postaci sił zewnętrznych lub
oddziaływań wywołanych wpływami temperatury, skurczu, osiadania podpór; wartości
obciążeń charakterystycznych należy przyjmować według Polskich Norm.
4. Obciążenie obliczeniowe równe jest iloczynowi obciążenia charakterystycznego
i współczynników obciążenia γf, współczynnika konsekwencji zniszczenia γn oraz
współczynnika układu obciążeń γLc.
§ 48. Współczynniki pewności dla poślizgu, przesunięcia po podłożu i w podłożu
oraz obrotu budowli hydrotechnicznej dla obciążeń charakterystycznych, w
zależności od warunków pracy i klasy ważności budowli hydrotechnicznej, należy
przyjmować według tabeli 3.
Tabela 3
Układy obciążeńWspółczynnik pewności γn dla klasy budowli
IIIIIIIV
podstawowy1,31,21,151,1
wyjątkowy1,11,11,051,05
§ 49. Przy sprawdzeniu budowli hydrotechnicznej na wypłynięcie współczynniki
pewności nie powinny być mniejsze niż:
1,1 - dla podstawowego układu obciążeń,
1,05 - dla wyjątkowego układu obciążeń.
§ 50. 1. Występujące rzeczywiste gradienty ciśnień filtracyjnych (Irzecz) w
korpusie zapory nasypowej oraz w podłożu wszystkich budowli piętrzących powinny
być mniejsze od krytycznych (Ikr) dla danego gruntu, przy uwzględnieniu
współczynnika konsekwencji zniszczenia γn, zgodnie z następującą zależnością:
γn . Irzecz ≤ Ikr
2. W wartości Irzecz należy uwzględniać procesy filtracji ustalonej i nie
ustalonej, wywołanej wahaniami stanów wody oraz procesami konsolidacji w
gruntach spoistych.
3. Wartości Ikr dla budowli hydrotechnicznych klasy I i II należy przyjmować na
podstawie badań laboratoryjnych gruntu, a dla budowli pozostałych klas wartości
Ikr można przyjmować na podstawie opublikowanych wyników badań i analiz
naukowo-technicznych.
§ 51. Dla określenia nadwyżek nasypu w okresie budowy, w celu utrzymania
projektowanej rzędnej korony, należy opracować prognozę osiadań zapory; prognoza
powinna być sporządzona w oparciu o parametry geotechniczne podłoża i materiału
na zaporę i określona na podstawie wyników badań polowych i laboratoryjnych.
§ 52. 1. Sprawdzenie stateczności skarp budowli nasypowych polega na wykazaniu,
że jest spełniona ogólna zależność określona w § 45 oraz są spełnione warunki
określone w ust. 2 i 3.
2. Ustalając obciążenia obliczeniowe, oprócz współczynników obciążenia γf,
należy uwzględniać współczynnik konsekwencji zniszczenia γn i współczynnik
układu obciążeń γLcj.
3. Współczynnik korekcyjny m zależny od stosowanej metody obliczeniowej
stateczności skarpy, stopnia rozpoznania warunków geotechnicznych, ilości
przeanalizowanych linii poślizgu i warunków pracy budowli należy przyjmować:
1) dla obliczeń stateczności skarpy, uwzględniających obciążenia obliczeniowe
oraz obliczeniowe parametry gruntu: m = 0,9 ÷ 0,75,
2) dla obciążeń charakterystycznych i charakterystycznych parametrów gruntu w
zależności od klas budowli określonych w tabeli 4.
Tabela 4
Klasa budowliIIIIIIIV
współczynnik korekcyjny m*)0,70-0,600,75-0,700,80-0,750,85-0,80
*) Większe wartości współczynników korekcyjnych m należy przyjmować w przypadku
szczegółowego rozpoznania warunków geotechnicznych i przeanalizowania wielu
linii poślizgu; mniejsze wartości współczynników korekcyjnych m należy
przyjmować w przypadku obliczeń uproszczonych, słabego rozpoznania warunków
geotechnicznych i trudnych warunków eksploatacji budowli.
DZIAŁ IV
PRZYJMOWANIE OBLICZENIOWYCH STANÓW I PRZEPŁYWÓW WEZBRANIOWYCH WÓD
§ 53. Zdolność przepustowa i sposób użytkowania stałych budowli
hydrotechnicznych powinny zapewniać bezpieczeństwo tych budowli w czasie
przejścia wezbrań obliczeniowych, to jest:
1) miarodajnego wezbrania obliczeniowego o przepływie maksymalnym, zwanym dalej
"Qm", o określonym prawdopodobieństwie pojawiania się (przewyższenia),
2) kontrolnego, największego możliwego wezbrania obliczeniowego o przepływie
maksymalnym, zwanym dalej "Qk", o określonym prawdopodobieństwie pojawiania się
(przewyższenia), lub określonego na podstawie analizy warunków kształtowania się
fali powodziowej w zlewni, metodami genetycznymi WMW,
3) największego obliczeniowego, miarodajnego stanu wody "Hm" w czasie wezbrania.
§ 54. 1. Wyznaczenie przepływów miarodajnych i kontrolnych następuje przez
przyjęcie prawdopodobieństwa przepływów miarodajnych i kontrolnych dla stałych
budowli hydrotechnicznych według tabeli 5 w zależności od klasy budowli,
określonej w dziale II, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Obliczenie przepływu kontrolnego, o którym mowa w ust. 1, można przeprowadzić
przez dodanie do Qmax p%, określonego w tabeli 5, średniego błędu oszacowania
przy tα = 1 i poziomie ufności równym 0,84; do wymiarowania budowli za przepływ
kontrolny należy przyjąć wartość Qmax p% + σ . (Qmax p%) lub WMW.
3. Na podstawie analizy warunków miejscowych, przy ocenie, że zniszczenie
budowli hydrotechnicznej wywoła katastrofalne skutki na terenach leżących
poniżej, obliczenia przepływu kontrolnego należy dodatkowo dokonać w oparciu o
metody genetyczne WMW.
§ 55. Wyznaczanie miarodajnego stanu wody następuje przez określenie
największego obliczeniowego miarodajnego stanu wody Hm, odpowiadającego
przepływowi miarodajnemu; jeżeli takie wyznaczenie nie jest możliwe, wskazane
jest przyjęcie wartości najwyższych, obserwowanych lub ocenianych na podstawie
analizy przyczyn powstania podwyższonych stanów wody.
§ 56. Jeżeli istnieje gwarancja retencjonowania wielkich wód przez zbiornik lub
zespół zbiorników, dopuszcza się możliwość zmniejszenia przepływów
obliczeniowych Qm i Qk o wartości wynikające z magazynowania szczytu fali;
pojemnością retencyjną jest wielkość stałej rezerwy powodziowej zawartej
pomiędzy maksymalnym poziomem piętrzenia (Max PP) i normalnym poziomem
piętrzenia (NPP).
§ 57. Konstrukcja, wymiary i sposób użytkowania budowli hydrotechnicznych
tymczasowych powinny zapewniać bezpieczne przeprowadzenie wezbrań o kulminacjach
mniejszych lub równych przepływowi budowlanemu określonemu w dokumentacji
budowy.
§ 58. 1. Maksymalny przepływ budowlany określa się na podstawie przeprowadzonej
analizy nakładów na budowę urządzeń do przeprowadzania wód i strat mogących
wyniknąć z ich zbyt małej zdolności przepustowej.
2. W przypadku braku analizy, o której mowa w ust. 1, za maksymalny przepływ
budowlany należy przyjąć przepływ o prawdopodobieństwie pojawiania się
(przewyższenia), podany w tabeli 6, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Prawdopodobieństwo pojawiania się (przewyższenia), podane w tabeli 6,
zmniejsza się, gdy przerwanie lub zniszczenie tymczasowych budowli
hydrotechnicznych może spowodować znaczne szkody na obszarach znajdujących się
poniżej realizowanej budowli hydrotechnicznej.
§ 59. Jeżeli czas użytkowania tymczasowej budowli hydrotechnicznej jest krótszy
niż rok, to prawdopodobieństwo występowania maksymalnego przepływu budowlanego
należy określić dla tego okresu.
§ 60. Jeżeli istnieje możliwość redukcji maksymalnych przepływów budowlanych,
przez samoczynną transformację fali powodziowej, należy zmniejszyć maksymalne
przepływy wód o wartość wynikającą z obniżenia wezbrania.
PRAWDOPODOBIEŃSTWO POJAWIANIA SIĘ (PRZEWYŻSZENIA) PRZEPŁYWÓW MIARODAJNYCH I
KONTROLNYCH DLA STAŁYCH BUDOWLI HYDROTECHNICZNYCH
Tabela 5
Lp.Rodzaj budowliPrzepływPrawdopodobieństwo pojawiania się (przewyższenia)
p% dla klasy:
IIIIIIIV
1budowle ulegające zniszczeniu przy przelaniu się przez nie wodymiarodajny
Qm0,10,30,51,0
kontrolny Qk0,020,050,20,5
2budowle nie ulegające zniszczeniu przy przelaniu się przez nie
wodymiarodajny Qm0,51,02,03,0
kontrolny Qk0,10,30,51,0
UWAGI:
1) Do lp. 1 zalicza się wszystkie budowle hydrotechniczne ziemne na podłożu
łatwo rozmywalnym, zbudowanym z gruntów nieskalistych, rumoszu skalnego lub
miękkich skał.
2) Dla obwałowań chroniących użytki zielone, zaliczanych według tabeli 1 do
klasy IV, dopuszcza się jako wodę miarodajną przepływ Qm o prawdopodobieństwie p
≥ 10%, a jako wodę kontrolną - przepływ Qk o prawdopodobieństwie p = 10%.
PRAWDOPODOBIEŃSTWO POJAWIANIA SIĘ (PRZEWYŻSZENIA) MAKSYMALNYCH PRZEPŁYWÓW
BUDOWLANYCH DLA TYMCZASOWYCH BUDOWLI HYDROTECHNICZNYCH
Tabela 6
Lp.Rodzaj budowliPrawdopodobieństwo pojawiania się (przewyższenia) p%
1budowle ulegające zniszczeniu przy przelaniu się przez nie wody5
2budowle nie ulegające zniszczeniu przy przelaniu się przez nie wody10
Patrz uwagi pod tabelą 5.
DZIAŁ V
BEZPIECZNE WZNIESIENIE BUDOWLI HYDROTECHNICZNYCH PONAD POZIOMY WÓD I
PRZEPUSZCZANIE WÓD
Rozdział 1
Bezpieczne wzniesienie korony budowli hydrotechnicznej
§ 61. 1. Korony budowli hydrotechnicznych, spody konstrukcji mostowych, kładek,
belek poddźwigowych i innych konstrukcji rozpiętych nad wodą oraz powierzchnie
nie zalewane i górne krawędzie elementów uszczelniających powinny być wzniesione
ponad charakterystyczne poziomy wody na wysokość zwaną dalej "bezpiecznym
wzniesieniem budowli".
2. W normalnych warunkach eksploatacji należy przyjmować maksymalny poziom wód
dla budowli hydrotechnicznych zbiorników retencyjnych, a dla pozostałych budowli
hydrotechnicznych - maksymalny poziom wód przy miarodajnym przepływie
wezbraniowym. W obu przypadkach należy uwzględnić spiętrzenie wywołane
falowaniem.
3. W wyjątkowych warunkach eksploatacji należy przyjmować dla budowli
hydrotechnicznych zbiorników retencyjnych poziom wód przy przejściu miarodajnego
przepływu wezbraniowego i nieczynnym jednym przewodzie spustowym, a dla
pozostałych budowli hydrotechnicznych - poziom wód przy przepływie kontrolnym
oraz obliczony najwyższy stan wody.
4. Dla budowli tymczasowych należy przyjmować poziomy wód odpowiadające
przepływowi budowlanemu określonemu w § 58-60.
§ 62. Budowla hydrotechniczna powinna być tak wykonana i eksploatowana, aby
bezpieczne wzniesienie budowli było zachowane po uwzględnieniu osiadania budowli
i jej podłoża oraz obniżenia korony budowli hydrotechnicznej, spowodowanych
ruchem kołowym, rozmyciem przez opady i drganiami, których przyczyną jest praca
maszyn elektrowni wodnej i pompowni.
Rozdział 2
Bezpieczne wzniesienie korony stałych budowli hydrotechnicznych
§ 63. Bezpieczne wzniesienie korony stałych budowli hydrotechnicznych nie może
być mniejsze niż podane w tabeli 7.
BEZPIECZNE WZNIESIENIE KORONY STAŁYCH BUDOWLI HYDROTECHNICZNYCH
Tabela 7
Rodzaj budowliWarunki eksploatacjiBezpieczne wzniesienie korony budowli
hydrotechnicznych w [m] dla klas I÷IV
nad statycznym poziomem wodynad poziomem wywołanym falowaniem
IIIIIIIVIIIIIIIV
Zapory ziemne i obwałowaniamaksymalne lub normalne poziomy
wód2,01,51,00,70,70,50,50,5
miarodajne przepływy wezbraniowe1,31,00,70,50,50,30,30,3
wyjątkowe warunki eksploatacji0,30,30,30,3nie uwzględnia się falowania
Budowle betonowemaksymalne lub normalne poziomy wód1,51,00,70,50,50,40,404
miarodajne przepływy wezbraniowe1,00,70,50,50,30,30,30,3
wyjątkowe warunki eksploatacji0,10,10,10,1nie uwzględnia się falowania
§ 64. Dla ustalenia minimalnego całkowitego wzniesienia korony budowli
hydrotechnicznej ponad statyczny maksymalny lub normalny poziom wód oraz ponad
poziom wód spowodowany miarodajnym przepływem wezbraniowym, ustalonym w § 61
ust. 2, należy do wielkości podanych w tabeli 7 dodać obliczoną wartość
piętrzenia wywołanego falowaniem.
§ 65. 1. Dla ziemnej budowli hydrotechnicznej, której korona zaopatrzona jest w
szczelny parapet, wzniesienie budowli ustalone w § 64 należy liczyć do górnej
krawędzi tego parapetu.
2. Korona ziemnej budowli hydrotechnicznej, zaopatrzona w szczelny parapet,
powinna być wzniesiona nad maksymalny i normalny poziom piętrzenia wód i poziom
wód wywołany miarodajnym wezbraniem co najmniej o 0,4 m i nie może być niższa
niż poziom wód w wyjątkowych warunkach eksploatacji.
3. Parapet na koronie zapory ziemnej powinien być zabezpieczony przed
podmywaniem i utratą stateczności przy poziomie wód nie przekraczającym korony
parapetu.
§ 66. 1. Wysokość piętrzenia wywołanego falowaniem należy dla ziemnych budowli
hydrotechnicznych ustalić jako sumę wysokości piętrzenia spowodowanego przez
wiatr i wysokości wtaczania się fali na skarpę budowli.
2. Wysokość piętrzenia wywołanego falowaniem należy dla budowli betonowych o
ścianie pionowej lub zbliżonej do pionu ustalić jako sumę piętrzenia
spowodowanego przez wiatr i wysokość fali stojącej.
§ 67. 1. Dla zbiorników o długości do 3 km można nie uwzględniać piętrzenia
spowodowanego przez wiatr.
2. Wyznaczenie wysokości fali należy przeprowadzić dla prędkości wiatru:
1) 20 m/s - przy maksymalnym i normalnym poziomie piętrzenia,
2) 15 m/s - przy miarodajnym przepływie wezbraniowym.
3. Wyznaczenie wysokości fali wywołanej ruchem statków należy obliczać, dodając
wysokość fali wywołanej ruchem statków do wyznaczonej wysokości fali wywołanej
przez wiatr o prędkości, przy której może się jeszcze odbywać ruch statków.
Rozdział 3
Bezpieczne wzniesienie górnej krawędzi elementów uszczelniających
§ 68. Bezpieczne wzniesienie górnej krawędzi elementów uszczelniających zapór
ziemnych nad normalnym i maksymalnym poziomem piętrzenia nie może być mniejsze
niż podane w tabeli 8.
WZNIESIENIE GÓRNEJ KRAWĘDZI USZCZELNIEŃ ZAPÓR ZIEMNYCH
Tabela 8
Rodzaj uszczelnieniaMinimalne wzniesienie górnej krawędzi elementów
uszczelniających zapór ziemnych nad:
maksymalnym lub normalnym poziomem wód w [m] dla klas
budowli*)zwierciadłem wody przy przepływie miarodajnym w [m]
I i IIIII i IVwszystkie klasy
Ekrany pochyłe0,7**)0,5**)0,3**)
Rdzenie pionowe0,50,50,3
*) Max PP - dla budowli hydrotechnicznych zbiorników retencyjnych, NPP - dla
innych budowli hydrotechnicznych,
**) z uwzględnieniem falowania
Rozdział 4
Bezpieczne wzniesienie korony tymczasowych budowli hydrotechnicznych
§ 69. 1. Bezpieczne wzniesienie korony tymczasowych budowli hydrotechnicznych
nad poziomem wody przy maksymalnym przepływie budowlanym obliczonym według
tabeli 6 powinno wynosić, z zastrzeżeniem ust. 2, nie mniej niż:
1) 0,8 m - gdy przelanie się wód przez koronę tymczasowej budowli zagraża
zniszczeniu tej budowli,
2) 0,5 m - gdy przelanie się wód przez koronę tymczasowej budowli nie zagraża
zniszczeniu tej budowli.
2. Przy ustalaniu bezpiecznego wzniesienia korony budowli budowanych na rzekach
nie uwzględnia się falowania.
3. Przy ustalaniu bezpiecznego wzniesienia korony tymczasowych budowli
hydrotechnicznych na zbiornikach naturalnych lub sztucznych należy uwzględniać
falowanie, dodając do poziomu wód przy maksymalnym przepływie budowlanym
ustalonym zgodnie z § 61-63 wysokość fali ustalonej przy prędkości wiatru
wynoszącej 15 m/s.
Rozdział 5
Bezpieczne wzniesienie konstrukcji budowli hydrotechnicznych znajdujących się
nad wodą
§ 70. 1. Bezpieczne wzniesienie spodu konstrukcji budowli hydrotechnicznych
znajdujących się nad wodą powinno wynosić co najmniej:
1) 0,5 m - nad poziomem wody przy maksymalnym poziomie wody lub poziomie wody
przy przepływie miarodajnym, jeżeli w wodzie w czasie wezbrań nie ma lodu, kry i
innych ciał pływających,
2) 0,5 m - nad przewidywanym położeniem górnej krawędzi lodu i innych ciał
pływających przy przepływie miarodajnym, jeżeli może wystąpić konieczność
przepuszczania lodu i innych ciał pływających,
3) 0,2 m - nad zwierciadłem wody przy przepływie kontrolnym.
2. Przy konstrukcjach położonych nad zbiornikiem wodnym należy uwzględniać wpływ
piętrzeń cofkowych.
3. Bezpieczne wzniesienie spodu konstrukcji budowli hydrotechnicznych, o których
mowa w ust. 1 i 2, nie może być mniejsze niż ustalone w Polskich Normach
dotyczących mostów na drogach publicznych i szlakach żeglownych.
Rozdział 6
Bezpieczne wzniesienie korony obwałowań kanałów
§ 71. 1. Bezpieczne wzniesienie korony obwałowań kanałów energetycznych i
kanałów melioracyjnych, nie prowadzących wód wezbraniowych, należy ustalić
według tabeli 7.
2. Jako poziom wód odpowiadający miarodajnemu przepływowi wezbraniowemu w tabeli
7 należy przyjmować jeden z wyższych wyznaczonych w pkt 1 i 2 poziomów wód:
1) poziom wody, który wystąpi przy nagłym zatrzymaniu lub unieruchomieniu
elektrowni lub pompowni, z uwzględnieniem pracy z pełną wydajnością wszystkich
zainstalowanych turbin lub pomp, ale bez uwzględnienia maszyn rezerwowych,
2) poziom wody, który wystąpi przy pracy pompowni ze wszystkimi zainstalowanymi
pompami, łącznie z pompami rezerwowymi.
3. Jako poziom wód odpowiadający przepływowi w wyjątkowych warunkach
eksploatacji przyjmuje się poziom wody przy nagłym zatrzymaniu lub uruchomieniu
wszystkich turbin lub pomp, z uwzględnieniem możliwości nałożenia się fal,
wynikłych z szybko po sobie następujących operacji ich uruchomienia i
zatrzymania.
§ 72. Gdy bezpieczne wzniesienie koron obwałowań kanałów prowadzących wody
wezbraniowe, ustalone jak w § 63 dla stałych budowli hydrotechnicznych, jest
wyższe niż wyznaczone zgodnie z § 71, to należy przyjąć te ostatnie wielkości.
Rozdział 7
Przepuszczanie wód podczas budowy budowli hydrotechnicznych
§ 73. 1. Budowla hydrotechniczna podczas budowy powinna być wyposażona co
najmniej w jedno z urządzeń do przepuszczania wód - kanał obiegowy, spusty lub
sztolnie.
2. Urządzenia do przepuszczania wód powinny spełniać następujące warunki:
1) jeżeli podczas przepuszczania wód budowlanych może być zniszczona tymczasowa
budowla hydrotechniczna, należy zapewnić bezpieczne przepuszczanie przepływu
wezbraniowego i bezpieczne wzniesienie korony budowli, ustalone zgodnie z
przepisami działu IV i V, uwzględniając transformację fali powodziowej przez
istniejący zbiornik,
2) jeżeli podczas przepuszczania wód budowlanych może być zniszczona będąca w
budowie stała budowla hydrotechniczna, należy zapewnić bezpieczne przepuszczenie
przepływu wezbraniowego, określonego w dziale IV, a bezpieczne wzniesienie
korony ustalone w dziale V - uwzględniając transformację fali powodziowej przez
istniejący zbiornik.
§ 74. 1. Progi wlotów urządzeń do przepuszczenia wody budowlanej powinny być
umieszczone co najmniej 0,5 m ponad dnem koryta lub specjalnie wykonanego
osadnika rumowiska przed wlotem.
2. Wloty do urządzeń, o których mowa w ust. 1, należy wyposażyć w kraty
chroniące przed napływem ciał pływających i wleczonych po dnie; konstrukcja krat
powinna umożliwiać ich okresowe oczyszczanie.
Rozdział 8
Przepuszczanie wód podczas eksploatacji budowli hydrotechnicznych
§ 75. Budowle hydrotechniczne powinny zapewniać:
1) regulowanie przepływu wody zgodnie z wymaganiami eksploatacyjnymi, ustalonymi
w dokumentacji budowy,
2) bezpieczne przepuszczenie przepływów wezbraniowych z zachowaniem wzniesienia
korony budowli ponad poziomy wód występujące przy tych przepływach,
3) bezpieczne przepuszczenie lodu oraz innych ciał pływających i wleczonych.
§ 76. 1. Przepływy wód przez budowle hydrotechniczne powinny być przepuszczane
przez przelewy i urządzenia działające pod ciśnieniem wód oraz inne budowle
hydrotechniczne przystosowane do przepuszczania wód.
2. Zdolność przepustowa przelewu w normalnych warunkach eksploatacji powinna
wynosić co najmniej 80% przepływu miarodajnego; pozostała część przepływu
powinna być przeprowadzona przez inne urządzenia do przepuszczania wód.
3. Przy przepuszczaniu przepływu miarodajnego w normalnych warunkach
eksploatacji liczba spustów i turbin, których nie należy uwzględniać, podana
jest w tabeli 9.
4. Przy przepuszczeniu przepływu kontrolnego należy przyjmować, że czynne są
wszystkie urządzenia przystosowane do przeprowadzenia wód wezbraniowych.
LICZBA SPUSTÓW I TURBIN NIE UWZGLĘDNIANYCH PRZY PRZEPUSZCZENIU PRZEPŁYWU
MIARODAJNEGO
Tabela 9
Lp.Ogólna liczba zainstalowanych urządzeń:Liczba nie uwzględnionych w
obliczeniach spustów i lewarów oraz turbin
spustów, sztolni, lewarówturbin elektrowni wodnych
11÷31÷51
24÷66÷102
37÷911÷153
§ 77. 1. Przepływy wezbraniowe miarodajne i kontrolne powinny być wprowadzane
bezpiecznie przez upusty do koryta rzeki znajdującego się poniżej budowli
hydrotechnicznej.
2. Dopuszcza się przepuszczanie części przepływu wezbraniowego poza korytem
rzeki i urządzeniami do przepuszczania wód:
1) przez obszar zalewowy, ale pod warunkiem zabezpieczenia go przed powstaniem
nowego koryta rzek,
2) dla zbiorników wodnych nizinnych o pojemności całkowitej do 10 mln m3,
3) dla zbiorników wodnych górskich, gdy część przepływu wezbraniowego, która
jest przeprowadzana przez przelewy stokowe, siodła terenowe na nie umocnione
zbocza bez koryta odpływowego do rzeki, nie przekracza przepływu wezbraniowego o
prawdopodobieństwie pojawienia się p = 5%.
§ 78. Stosowanie spustów i sztolni, jako urządzeń działających pod ciśnieniem,
do przepuszczenia wód wezbraniowych możliwe jest tylko pod warunkiem, że
przepływy te mogą być w całości przeprowadzone awaryjnymi urządzeniami do
przepuszczania wód, takimi jak kanały ulgi i przelewy awaryjne.
§ 79. 1. W razie braku możliwości uzyskania ostrzeżenia o zbliżającym się
wezbraniu wód, dającym czas na przygotowanie rezerwy w zbiorniku, w
szczególności na rzekach górskich i podgórskich o gwałtownych wezbraniach, część
przelewów powinna działać samoczynnie.
2. Samoczynnie uruchamiane przelewy powinny mieć łącznie zdolność przepustową
równą co najmniej 50% zdolności przepustowej wszystkich przelewów.
3. Przekroczenie normalnego poziomu piętrzenia o 0,10-0,15 m powinno uruchamiać
działające samoczynnie kolejne zamknięcia przelewu.
§ 80. W przypadku awarii jednego z zamknięć przelewów, miarodajny przepływ
wezbraniowy powinien być przeprowadzany przez pozostałe przęsła przelewu, a
także przez spusty, sztolnie i turbiny, w liczbie podanej w tabeli 9, oraz przez
śluzę, jeżeli przystosowano ją do przepuszczenia wezbrań, przy zachowaniu
bezpiecznego wzniesienia korony budowli hydrotechnicznej nie mniejszego niż
wymagane w wyjątkowych warunkach eksploatacji.
§ 81. 1. Jazy lub przelewy z zamknięciami powinny mieć co najmniej trzy przęsła,
z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Jeżeli łączna długość przęseł jazów lub przelewów nie przekracza 6,0 m,
liczba przęseł może być zmniejszona do dwóch.
3. Przy długości przęsła nie przekraczającej 2,0 m dopuszcza się jedno przęsło,
jeżeli przelanie się wody przez zamknięcie lub zaporę nie spowoduje znacznych
szkód.
§ 82. 1. Rurociągi i sztolnie odprowadzające wody z przelewów wieżowych powinny
zapewniać odpływ bezciśnieniowy wody występujący przy najwyższym z możliwych
poziomie; przepływ nie powinien jednak przekraczać 1,5-krotnej wielkości
przepływu kontrolnego, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Stosowanie przewodów ciśnieniowych jest dopuszczone pod warunkiem, że nie
zmniejszy ono bezpieczeństwa budowli.
§ 83. 1. Przęsła jazów i przelewów posadowionych na gruntach rozmywalnych
powinny być tak skonstruowane, aby przy przejściu przez budowlę miarodajnego
przepływu wezbraniowego przez wszystkie czynne przęsła nie wystąpiła nadmierna
erozja dna koryta odpływowego i aby nie został przekroczony na progu przepływ
jednostkowy wody 30 m3/(s . m).
2. Poniżej jazów i przelewów o piętrzeniu powyżej 8,0 m należy wykonać stały
próg utrzymujący poziom dolnej wody i zabezpieczający przed rozmyciem dna kanału
lub rzeki; budowa progu nie jest wymagana, jeżeli poniżej jazu lub przelewu
przewiduje się wybudowanie budowli hydrotechnicznej, której cofka będzie
podpierała ten jaz lub przelew.
§ 84. 1. Jazy lub przelewy powinny zapewniać zdolność przepustową w okresie
zimowym.
2. Konstrukcja zamknięć i szerokości przęseł jazów i przelewów powinna
umożliwiać przepuszczenie lodów i ciał pływających bez konieczności całkowitego
otwierania ich przęseł.
§ 85. 1. Zbiornik wodny powinien być wyposażony w spusty umożliwiające całkowite
jego opróżnienie; spusty można wykorzystywać do przeprowadzenia wód
wezbraniowych oraz wód budowlanych.
2. Czas opróżniania zbiornika powinien uwzględniać warunki bezpieczeństwa, a
natężenie przepływu wód do dolnego stanowiska budowli hydrotechnicznych powinno
być dostosowane do warunków eksploatacyjnych.
§ 86. 1. Przewody spustowe w budowlach hydrotechnicznych ziemnych powinny być
monolityczne, żelbetowe lub z betonu słabo zbrojonego, mogą też być wykonywane
jako rurociągi stalowe, ułożone w przełazowych galeriach żelbetowych, z
zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Stosowanie spustów z obetonowanych rur stalowych, ułożonych w gruncie,
dopuszczalne jest tylko dla budowli klas III i IV.
3. Dopuszcza się do układania bezpośrednio w gruncie nie obetonowanych rur
stalowych lub z tworzyw sztucznych przy wysokości piętrzenia wody nie
przekraczającej 2,0 m; stosując takie rozwiązanie, należy przewidzieć
zabezpieczenie przed nadmierną filtracją wzdłuż ścian rurociągów.
§ 87. Wloty do spustów powinny być zabezpieczone kratami o odpowiednio dobranych
prześwitach; należy przewidzieć możliwość oczyszczania krat.
§ 88. 1. Spusty powinny być co najmniej dwuprzewodowe i powinna być możliwość
wyłączenia z pracy jednego przewodu dla przeprowadzenia remontu i przeglądu, z
zachowaniem sprawności pozostałych, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Stosowanie spustów jednoprzewodowych dozwolone jest, gdy pojemność całkowita
zbiornika obsługiwanego przez ten spust nie przekracza 200 000 m3, a wysokość
piętrzenia jest mniejsza od 2,0 m, lub istnieją inne urządzenia mogące przejąć
funkcję spustu.
§ 89. 1. Nie dopuszcza się powiększenia na terenie zalewowym natężenia przepływu
więcej niż o 25% w stosunku do przepływów wezbraniowych na tym terenie, jeżeli
część przepływu wezbraniowego przeprowadzana jest obok jazu lub przelewu przez
teren zalewowy.
2. Wymagania tego można nie spełnić, jeżeli przepuszczenie po tym terenie
przepływu o natężeniu większym niż określone w ust. 1 nie spowoduje nadmiernych
szkód.
§ 90. Usytuowanie, kształty i wymiary wlotów budowli upustowych powinny
umożliwiać łagodne wprowadzenie do nich wody i ograniczać zawirowania prądami
ukośnymi i przepływem wody, w celu uniknięcia zagrożenia podmyciem tych budowli,
budowli sąsiednich i brzegów lub utrudnienia w ruchu statków oraz w
doprowadzeniu wody do położonych w pobliżu ujęć.
§ 91. Wloty budowli upustowych, w których mogą się zatrzymywać ciała pływające
lub lód, powinny być chronione kratami lub fartuchami lodowymi i izbicami;
warunki te nie dotyczą przelewów wieżowych o średnicy wewnętrznej większej od
3,0 m.
§ 92. Budowle upustowe powinny być zaopatrzone w urządzenia do rozpraszania
energii wodnej oraz mieć umocnione skarpy i dno, dla ochrony budowli i brzegów
przed podmyciem zagrażającym ich stateczności i trwałości; urządzenia te powinny
być dostosowane do przepływów, które mogą wystąpić w trakcie użytkowania.
§ 93. Powierzchnie przelewów powinny mieć tak dobrany kształt, aby nie
powstawały na nich podciśnienia mogące spowodować kawitację, lub być wykonane w
taki sposób, aby kawitacja nie powodowała ich niszczenia; w spustach i wlotach
należy stosować zabezpieczenia zmniejszające skutki kawitacji przez opancerzenie
i napowietrzenie.
DZIAŁ VI
BUDOWLE HYDROTECHNICZNE DO POBORU I PRZESYŁANIA WÓD
Rozdział 1
Ujęcia wód
§ 94. 1. Lokalizacja i rozwiązania techniczne ujęć wód powinny uniemożliwiać lub
ograniczać przedostawanie się i gromadzenie lodu, śryżu i innych ciał
pływających po powierzchni lub zanurzonych, a także fauny wodnej i osadów, z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli nie można uniemożliwić gromadzenia się osadów i ciał pływających przed
ujęciem wody, należy wyposażyć je w urządzenia do ich usuwania.
§ 95. 1. Wloty ujęć wód powinny być ukształtowane w sposób ograniczający
występowanie zawirowań, zasysania powietrza i zaburzeń przepływu.
2. Korona progu wlotu powinna być usytuowana na takiej wysokości nad dnem cieku,
aby było maksymalnie ograniczone wnoszenie do ujęcia wody rumowiska wleczonego;
najmniejsze wzniesienie progu wlotu ujęcia wody nad próg upustu lub innego
urządzenia płuczącego powinno wynosić 0,50 m, a w sytuacji gdy ilość rumowiska
wleczonego jest niewielka - 0,30 m.
§ 96. Rurociągi ujęć wód i elektrowni wodnych, przecinające ziemną budowlę
piętrzącą poniżej zwierciadła wody górnej, powinny być skonstruowane zgodnie z
warunkami określonymi w § 86.
§ 97. Górna krawędź wlotów do przewodów ujęć wód działających pod ciśnieniem
powinna być położona na głębokości zabezpieczającej przed zasysaniem powietrza,
ciał pływających, śryżu i lodu.
Rozdział 2
Pompownie wody
§ 98. 1. Pompowniom odwadniającym i przesyłowym powinien być zapewniony dopływ
energii elektrycznej z dwóch niezależnych źródeł; tym drugim źródłem zasilania
może być agregat prądotwórczy.
2. Pompownie należy wyposażyć w pompy rezerwowe. Można nie przewidywać pomp
rezerwowych pod warunkiem zapewnienia możliwości przepompowania wody.
§ 99. 1. Podstawy silników elektrycznych pomp odwadniających tereny depresyjne
powinny być umieszczone powyżej maksymalnego poziomu zwierciadła wody
przyległego cieku lub zbiornika, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Jeżeli spełnienie warunku wymienionego w ust. 1 jest niemożliwe, należy
zastosować inny sposób zabezpieczenia, który wyklucza zatopienie silników.
3. Przy użyciu pomp pogrążalnych nie stosuje się warunków określonych w ust. 1 i
2.
§ 100. Pompownie wód i rurociągi tłoczące wodę do położonego wyżej zbiornika lub
kanału należy zabezpieczyć przed zatopieniem budynku pompowni i podmyciem podpór
rurociągu w przypadku ich awarii.
§ 101. Rurociągi pompowni wody przechodzące przez ziemne budowle trwale
piętrzące wodę powinny spełniać warunki określone w § 86.
Rozdział 3
Budowle hydrotechniczne przesyłowe
§ 102. 1. Trasy kanałów otwartych prowadzi się w sposób ograniczający ilość
skrzyżowań z liniami komunikacyjnymi i z ciekami, przejściami przez osiedla,
zakłady przemysłowe, obszary cennych upraw, tereny chronione oraz obszary
zagrożeń sanitarnych, a także tereny osuwiskowe, bagniste, o znacznej
przepuszczalności oraz wymagające prowadzenia kanału w nasypie.
2. Promienie łuków trasy kanałów nieżeglownych nie powinny być mniejsze od
2,5-krotnej szerokości zwierciadła wody w kanale przy największym przepływie
obliczeniowym.
§ 103. Konstrukcja kanałów otwartych powinna zapewniać zdolność przepustową,
szczelność, stateczność, trwałość i łatwość utrzymania i spełniać wymagania
ochrony środowiska.
§ 104. 1. Brzegi i skarpy kanałów powinny być zabezpieczone przed erozją i
sufozją wywołaną przez wody powierzchniowe i gruntowe.
2. Dla zachowania przepustowości kanałów zabezpiecza się je przed zamulaniem,
zarastaniem i zasypywaniem.
§ 105. 1. Sztolnie, kanały zamknięte i inne przewody bezciśnieniowe prowadzące
wodę powinny być napowietrzane.
2. Przewody ciśnieniowe prowadzące wodę powinny być napowietrzane i
odpowietrzane.
§ 106. 1. Przewody ciśnieniowe prowadzące wodę powinny być przystosowane do
przeniesienia uderzeń hydraulicznych, powstających w warunkach eksploatacji i
awarii tych urządzeń.
2. Zamknięcia przewodów ciśnieniowych prowadzących wodę z napędem elektrycznym
powinny posiadać rezerwowy napęd ręczny.
§ 107. Przewody bezciśnieniowe i ciśnieniowe prowadzące wodę, przecinające
ziemne budowle piętrzące, powinny spełniać warunki określone w § 86.
DZIAŁ VII
WYPOSAŻENIE BUDOWLI HYDROTECHNICZNYCH
Rozdział 1
Zamknięcia główne budowli hydrotechnicznych
§ 108. Konstrukcja zamknięć głównych budowli hydrotechnicznych powinna
umożliwiać manewrowanie nimi w płynącej wodzie i zapewniać bezpieczną ich
eksploatację.
§ 109. Szybkość zamykania i otwierania zamknięć głównych budowli
hydrotechnicznych powinna być dostosowana do wielkości przepływu wód nie
powodujących szkód w dolnym i górnym stanowisku budowli hydrotechnicznych i do
charakteru wezbrań oraz wymagań eksploatacyjnych.
§ 110. 1. Zamknięcia główne budowli hydrotechnicznych powinny być wyposażone w
materiały i urządzenia techniczne zapewniające prawidłową eksploatację w okresie
zimowym, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli nie przewiduje się eksploatacji zamknięć budowli hydrotechnicznej w
okresie zimowym, warunki określone w ust. 1 mają zastosowanie do zamknięć
używanych do regulacji przepływu oraz do 1/3 pozostałych zamknięć.
§ 111. 1. Zamknięcia główne budowli hydrotechnicznych powinny być wyposażone w
napęd elektryczny zasadniczy i rezerwowy.
2. Napędy zamknięć głównych budowli hydrotechnicznych klasy I i II powinny być
zasilane z dwóch niezależnych źródeł, dwoma liniami przeprowadzonymi przez
tereny nie zagrożone podmyciem, osuwiskami, lawinami; elektrownia wodna budowana
przy stopniu lub zaporze oraz spalinowy agregat prądotwórczy mogą stanowić
rezerwowe źródło zasilania.
3. Napędy zamknięć głównych budowli hydrotechnicznych klasy III powinny być
zasilane z dwóch niezależnych źródeł; rezerwowym źródłem zasilania może być
napęd ręczny.
4. Napędy zamknięć budowli hydrotechnicznych klasy IV oraz budowli
hydrotechnicznych klasy III o wysokości piętrzenia niższej niż 2,0 m i
pojemności zbiornika mniejszej niż 200 000 m3 można ograniczyć do napędu
ręcznego.
5. Zamknięcia główne budowli hydrotechnicznych działające na zasadzie
wykorzystania różnicy ciśnień wody górnej i dolnej powinny mieć urządzenia do
ich uruchamiania.
§ 112. Konstrukcja zamknięć głównych budowli hydrotechnicznych nie powinna
dopuszczać do drgań zagrażających ich trwałości; przestrzenie pod strumieniami
przelewającej się wody oraz nad zamknięciami i progami powinny być
napowietrzane.
§ 113. 1. Wzniesienie górnej krawędzi zamknięć głównych przelewów i jazów nad
poziomem normalnego piętrzenia powinno wynosić nie mniej niż:
1) 0,3 m - dla przelewów na zbiornikach i dla jazów na Wiśle, Odrze, Bugu,
Narwi, Warcie, Sanie,
2) 0,1 m - dla jazów na pozostałych rzekach.
2. Dopuszczalne jest umieszczenie górnej krawędzi zamknięć głównych przelewów i
jazów na poziomie normalnego piętrzenia; konstrukcja zamknięć powinna umożliwiać
przelewanie się wody i przepuszczanie lodów nad zamknięciem.
§ 114. 1. Zamknięcia główne budowli hydrotechnicznych powinny być zabezpieczone
przed przypadkowym ich uruchomieniem lub uszkodzeniem.
2. Zamknięcia główne budowli hydrotechnicznych powinny być odporne na wpływy
atmosferyczne.
3. W każdych warunkach atmosferycznych i hydrologicznych powinien być zapewniony
bezpieczny dostęp obsługi do mechanizmów zamknięć głównych budowli
hydrotechnicznych.
§ 115. 1. Mechanizmy zamknięć głównych budowli hydrotechnicznych powinny być
wyposażone w ograniczniki krańcowe, hamulce i wskaźniki ich położenia;
mechanizmy sterowane zdalnie lub automatycznie powinny być wyposażone dodatkowo
w ręczne sterowanie, umożliwiające ich bezpośrednią obsługę.
2. Stosowanie ruchomych mechanizmów zamknięć głównych budowli hydrotechnicznych,
przemieszczanych wzdłuż jazów i ujęć wody obsługujących kolejno różne przęsła,
jest dopuszczalne w razie niewystępowania potrzeby jednoczesnego podnoszenia lub
opuszczania zamknięć.
3. Budowla upustowa powinna mieć co najmniej dwa ruchome mechanizmy zamknięć
głównych budowli hydrotechnicznych, przy czym jeden mechanizm powinien
obsługiwać nie więcej niż pięć przęseł.
4. Ruchome mechanizmy zamknięć głównych budowli hydrotechnicznych nie mogą być
stosowane, w razie zastosowania zamknięć głównych budowli hydrotechnicznych
działających automatycznie lub zdalnie sterowanych.
Rozdział 2
Zamknięcia awaryjne i remontowe budowli hydrotechnicznych
§ 116. Konstrukcja zamknięć awaryjnych budowli hydrotechnicznych powinna
umożliwiać:
1) manewrowanie nimi w płynącej wodzie,
2) szybkie zatrzymanie przepływu wody w przypadku awarii zamknięć głównych,
3) bezpieczną ich eksploatację.
§ 117. 1. Elektrownie i siłownie wodne powinny być wyposażone w zamknięcia
awaryjne, a inne budowle hydrotechniczne - tylko w przypadku, gdy awaria
zamknięcia głównego spowodować może znaczne straty.
2. W elektrowniach wodnych o niskim spadzie rolę zamknięcia awaryjnego może
spełniać jedno z urządzeń regulujących przepływ wody przez turbinę, jeśli
turbina jest zaopatrzona w dwa takie urządzenia.
§ 118. Zamknięcia awaryjne można wykorzystywać jako zamknięcia remontowe, przy
czym jeden komplet zamknięć awaryjnych powinien być zawsze do dyspozycji
użytkownika.
§ 119. 1. Zamknięcia remontowe powinny umożliwiać przeprowadzenie napraw i
przeglądów zamknięć głównych oraz innych elementów budowli hydrotechnicznych
przy normalnym poziomie piętrzenia.
2. Zamknięcia remontowe powinny umożliwiać wypełnienie wodą przestrzeni pomiędzy
zamknięciami remontowymi a głównymi.
§ 120. 1. Upusty, jazy i ujęcia wody powinny być wyposażone w zamknięcia
remontowe, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Każda budowla hydrotechniczna, o której mowa w ust. 1, powinna być wyposażona
co najmniej w jeden komplet zamknięć remontowych od górnej wody na każde pięć
otworów, a także od strony dolnej wody, gdy nieodzowne są one dla umożliwienia
przeglądów, konserwacji i remontów. Liczba kompletów zamknięć remontowych od
wody dolnej powinna być taka jak liczba zamknięć od wody górnej.
3. Budowle hydrotechniczne, o których mowa w ust. 1, nie muszą być wyposażone w
zamknięcia remontowe, gdy remont zamknięć głównych lub samej budowli jest bez
nich możliwy.
§ 121. 1. Spusty budowli hydrotechnicznych powinny być wyposażone w zamknięcia
awaryjne, główne dla regulacji przepływów i remontowe od strony wody górnej, a
jeżeli istnieje taka potrzeba, także od strony wody dolnej.
2. Spusty budowli hydrotechnicznych klasy IV mogą być wyposażone w jedno
zamknięcie umieszczone od strony wody górnej, a od strony wody dolnej, w
przypadku gdy wysokość piętrzenia nie przekracza 2,0 m, a pojemność zbiornika
wodnego jest mniejsza od 200 000 m3 i zapewnione jest bezpieczne odprowadzanie
przesiąków i przecieków wody z przewodu spustowego.
§ 122. 1. Dno spustu powinno być wykonane ze spadkiem podłużnym, co najmniej
0,2‰ w kierunku dolnej wody.
2. Odcinki przewodów spustowych poniżej zamknięć powinny być napowietrzane.
Rozdział 3
Wyposażenie wlotów i ujęć wody
§ 123. Wloty ujęć wody pitnej i przemysłowej oraz wloty wody kierowanej na
pompy, turbiny i inne urządzenia należy wyposażyć w kraty o konstrukcji
umożliwiającej oczyszczanie.
§ 124. Otwory wlotowe ujęć wody powinny być zaopatrzone w zamknięcia remontowe,
a gdy przewiduje się potrzebę regulacji przepływu na wlocie ujęcia wody lub
konieczność szybkiego odcięcia dopływu wody do ujęcia - w zamknięcia główne i
awaryjne.
Rozdział 4
Wyposażenie budowli hydrotechnicznych w sprzęt, materiały i zabezpieczenia
§ 125. Budowle hydrotechniczne powinny być wyposażone w maszyny, sprzęt,
urządzenia, środki transportowe i materiały niezbędne do normalnej eksploatacji
oraz przeznaczone do użycia w przypadku awarii i działań przeciwpowodziowych.
§ 126. Zbiorniki wodne powinny być wyposażone w sprzęt do usuwania ciał
pływających, pochodzących ze zlewni i z czaszy zbiornika, w czasie eksploatacji,
w szczególności w czasie ich pierwszego napełniania.
§ 127. Zbiorniki wodne narażone na powstawanie zatorów lodowych lub śryżowych
należy wyposażyć w sprzęt i środki przeciwdziałające powstawaniu zatorów lub
przyspieszające ich likwidację.
§ 128. Budowla hydrotechniczna oddawana do eksploatacji powinna być wyposażona w
zestaw części zamiennych, wystarczający co najmniej na pierwszy rok
eksploatacji.
§ 129. Budowle hydrotechniczne piętrzące wodę oraz kanały i zbiorniki wodne,
stanowiące przeszkodę dla turystyki wodnej, powinny być wyposażone w urządzenia
umożliwiające przeprowadzenie łodzi i sprzętu turystycznego.
§ 130. Budowle hydrotechniczne powinny:
1) być wyposażone w sprzęt ratowniczy; jeżeli głębokość wody przekracza 1,5 m
lub prędkość przepływu wody 1,5 m/s, budowlę należy wyposażyć w koła lub łodzie
ratunkowe,
2) przed upustami i ujęciami wody mieć wyznaczoną bojami i tablicami
ostrzegawczą linię, której przekroczenie stwarza niebezpieczeństwo porwania
przez prąd wody; dla budowli o piętrzeniu do 2,0 m dopuszcza się stosowanie
tylko tablic ostrzegawczych,
3) na ścianach odwodnych oraz skarpach umocnionych gładkimi elementami o
nachyleniu większym niż 1:3 drabinki lub schodki, sięgające 1,5 m poniżej
najniższego poziomu wody lub do dna należy rozmieszczać w odstępach nie
większych niż 100 m; w kanałach o szerokości zwierciadła wody do 20 m
wyposażenie to można rozmieszczać na przemian po obu brzegach kanału; w
przypadku braku możliwości umieszczenia urządzeń, o których mowa w pkt 1, należy
ścianę lub skarpę zabezpieczyć przed dostępem osób niepowołanych,
4) mieć wloty do przepływów podziemnych - syfonów, rurociągów, ujęć, których
górna krawędź położona jest płycej niż 5 m poniżej normalnego poziomu
piętrzenia, zabezpieczone kratami lub siatkami,
5) na początku odcinków kanałów nieżeglownych przy przepływie wody o prędkości
powyżej 1,5 m/s być wyposażone w kraty, siatki, łańcuchy lub inne urządzenia
zabezpieczające przed porywaniem prądem wody ludzi, zwierząt lub łodzi; należy
przewidzieć sposoby usunięcia powstałych zanieczyszczeń.
Rozdział 5
Techniczna kontrola budowli
§ 131. Budowle hydrotechniczne powinny mieć zapewnioną kontrolę stanu
technicznego i ich otoczenia przez cały okres użytkowania - od momentu
rozpoczęcia budowy do czasu zakończenia jej eksploatacji i ustania związanego z
istnieniem obiektu zagrożenia.
§ 132. Budowle hydrotechniczne powinny być wyposażone w urządzenia
kontrolno-pomiarowe, umożliwiające obserwacje i pomiary, w szczególności:
1) naprężeń, przemieszczeń i odkształceń budowli, jej podłoża oraz przyległego
terenu,
2) poziomów i ciśnień wód podziemnych oraz procesów filtracji zachodzących w
budowli, jej podłożu i przyczółkach,
3) stanów i jakości wód: górnej i dolnej oraz na głównych dopływach,
4) zmian dna i brzegów,
5) zjawisk lodowych,
6) zjawisk towarzyszących.
§ 133. 1. Rodzaj, liczbę i rozmieszczenie urządzeń kontrolno-pomiarowych oraz
dokładności pomiarów ustala się indywidualnie dla każdej budowli
hydrotechnicznej w zależności od jej klasy w taki sposób, aby wyniki obserwacji
pomiarów umożliwiły ocenę stanu technicznego bezpieczeństwa budowli
hydrotechnicznej.
2. Budowle hydrotechniczne o wysokości piętrzenia niższej niż 2,0 m i pojemności
zbiornika mniejszej od 50 000 m3 mogą nie być wyposażone w urządzenia
kontrolno-pomiarowe; techniczna kontrola ogranicza się do systematycznych
oględzin budowli hydrotechnicznych.
Rozdział 6
Urządzenia kontrolno-pomiarowe
§ 134. Urządzenia kontrolno-pomiarowe należy instalować i prowadzić ich
obserwacje od początku budowy, a w miarę możliwości przed rozpoczęciem budowy,
tak aby wyniki obserwacji i pomiarów umożliwiały ocenę stanu budowli w czasie
budowy oraz prognozę jej dalszego zachowania się; wyniki pomiarów i obserwacji
powinny być przechowywane przez okres eksploatacji budowli hydrotechnicznej.
§ 135. Obiekty klasy I i II oraz inne wymagające stałej bieżącej kontroli należy
wyposażyć w urządzenia kontrolno-pomiarowe przystosowane do automatycznego
odczytu; bez względu na klasę budowli hydrotechnicznej, należy zapewnić okresową
kontrolę prawidłowości wskazań automatycznych za pomocą innych urządzeń -
nieautomatycznych, tak aby istniała możliwość porównania wyników obserwacji
urządzeń automatycznych i nieautomatycznych.
§ 136. 1. Urządzenia kontrolno-pomiarowe powinny być rozmieszczane w oparciu o
znajomość pracy elementów budowli hydrotechnicznej i podłoża, przy wykorzystaniu
modelu obliczeniowo-interpretacyjnego; urządzenia kontrolno-pomiarowe należy
rozmieszczać w sposób umożliwiający porównanie wyników pomiarów.
2. Urządzenia kontrolno-pomiarowe należy umieszczać w budowli hydrotechnicznej
oraz jej podłożu, z zagęszczeniem w strefach większego zagrożenia, o których
mowa w ust. 3.
3. Do stref większego zagrożenia, o których mowa w ust. 2, zalicza się:
1) w podłożu budowli hydrotechnicznej - uskoki, wkładki słabych gruntów lub skał
i starorzecza,
2) w konstrukcjach budowli hydrotechnicznej - strefy koncentracji naprężeń,
połączenia nasypów z elementami betonowymi i przyczółki zapór.
4. Położenie urządzeń kontrolno-pomiarowych powinno być określone z
uwzględnieniem geodezyjnej sieci odniesienia.
§ 137. Dla poszczególnych pomiarów dokonywanych z użyciem urządzeń
kontrolno-pomiarowych powinny być ustalone:
1) graniczne i dopuszczalne wartości obserwowanych zjawisk i ich dynamika,
2) częstotliwość dokonywania pomiarów,
3) sposób i miejsce przechowywania ich wyników,
4) metody interpretacji wyników,
5) terminy aktualizacji instrukcji eksploatacji.
DZIAŁ VIII
KOMUNIKACJA, ŁĄCZNOŚĆ I POMIESZCZENIA BUDOWLI HYDROTECHNICZNYCH
§ 138. 1. Do budowli hydrotechnicznej i wszystkich jej elementów powinny być
doprowadzone drogi dojazdowe oraz dojścia piesze lub dojazdy.
2. Drogi dojazdowe do budowli hydrotechnicznej powinny być dostosowane do
rodzaju przewożonego sprzętu i materiałów oraz środków transportowych; drogi
dojazdowe do zapór bocznych i obwałowań przeciwpowodziowych powinny być budowane
wzdłuż tych obiektów lub po ich koronie i posiadać połączenia z drogami
publicznymi - nie rzadziej niż co 4 km.
3. Dla zbiorników wodnych i kanałów należy zapewnić transport wodny; w razie
braku możliwości technicznych zorganizowania transportu wodnego, należy wzdłuż
brzegów zbiorników i kanałów przewidzieć drogę roboczą lub pas gruntu
umożliwiający dojazdy.
§ 139. 1. W budowlach hydrotechnicznych galerie kontrolno-zastrzykowe i
korytarze transportowe powinny mieć wysokość co najmniej 2,2 m, a szerokość nie
mniejszą niż 1,4 m; szerokość galerii kontrolno-zastrzykowych może być
zmniejszona do 1,2 m, jeżeli w galerii nie przewidziano koryta dla odprowadzenia
wód z filtracji przez konstrukcję galerii.
2. Wymiary galerii kontrolno-zastrzykowych powinny zapewniać transport i pracę
sprzętu wiertniczego używanego do wykonywania cementacji podłoża pod budowlami.
3. Galerie i korytarze transportowe powinny mieć szerokość większą o 0,3 m od
największego transportowanego elementu; jeżeli przewidziano przechodzenie obok
przemieszczanych lub umiejscowionych przedmiotów, szerokość tę należy zwiększyć
jednostronnie o 1,0 m.
§ 140. Korytarze transportowe, galerie kontrolno-zastrzykowe, szyby, pochylnie
transportowe i komunikacyjne wewnątrz budowli lub w jej podłożu powinny być
zaopatrzone w:
1) naturalną lub sztuczną wentylację,
2) grawitacyjne lub pompowe odwodnienie z pompami rezerwowymi, które można
uruchomić w przypadku zalania galerii,
3) oświetlenie elektryczne,
4) schody, także w sytuacji, gdy przewidziano transport pionowy wewnątrz budowli
hydrotechnicznej dźwigiem.
§ 141. Włazy, otwory i zagłębienia w podłodze budowli hydrotechnicznej powinny
być zabezpieczone pokrywami lub barierami.
§ 142. Transport pionowy w budowli hydrotechnicznej sprzętu i urządzeń może się
odbywać schodami, szybami lub pochylniami za pomocą wózków i dźwigów z napędem
elektrycznym.
§ 143. Drogi dojazdowe, dojścia piesze i dojazdy powinny zapewniać swobodną
komunikację i transport, w warunkach awaryjnych, a także powinny być oznakowane
tablicami kierunkowymi oraz tablicami, na których określono dopuszczalne
obciążenie i maksymalne gabaryty transportowanych przedmiotów, oraz powinny być
wyposażone w tablice informacyjne, nakazu i zakazu.
§ 144. Budowle hydrotechniczne lub ich zespoły powinny posiadać przystań z
nabrzeżem lub pochylnią do podnoszenia i wodowania łodzi inspekcyjnych i taboru
eksploatacyjnego.
§ 145. Budowle hydrotechniczne powinny być wyposażone w miejsca i urządzenia
przeładunkowe, w przypadku ich wykorzystania do transportu wodnego dla sprzętu i
materiałów.
§ 146. Budowle hydrotechniczne powinny być wyposażone w łączność wewnętrzną i
zewnętrzną; budowle hydrotechniczne klasy I i II powinny posiadać łączność dwóch
niezależnych systemów; jednym z tych systemów może być łączność radiowa.
§ 147. Budowle hydrotechniczne klasy I i II powinny być wyposażone w łączność ze
stacjami pomiarowymi w zlewni i jednostkami sprawującymi osłonę hydrologiczną,
dla uzyskania prognoz dopływów.
§ 148. Pomieszczenia dla mechanizmów i innych urządzeń budowli hydrotechnicznych
powinny być wyposażone w:
1) naturalna lub sztuczną wentylację,
2) oświetlenie,
3) dojścia do urządzeń oraz drogi do szybkiej i bezpiecznej ewakuacji, w tym
również schody ewakuacyjne,
4) odwodnienie grawitacyjne lub pompowe, z pompami rezerwowymi,
5) zabezpieczenie przed mrozem,
6) sprzęt przeciwpożarowy, odzież i obuwie robocze,
7) oznakowanie informujące o dopuszczalnych obciążeniach na stropy i inne
elementy,
8) wyposażenie w urządzenia umożliwiające transport i podnoszenie części maszyn
lub urządzeń.
DZIAŁ IX
PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
§ 149. Rozporządzenia nie stosuje się do obiektów budowlanych, wobec których,
przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, została wydana decyzja o pozwoleniu
na budowę lub został złożony wniosek o wydanie takiej decyzji.
§ 150. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelechowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 25 lutego 1997 r.
w sprawie zarządzenia ponownych wyborów walnych zgromadzeń izb rolniczych w
województwach katowickim i łódzkim.
(Dz. U. Nr 21, poz. 112)
Na podstawie art. 50 ust. 1, w związku z art. 52 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 14
grudnia 1995 r. o izbach rolniczych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 3) stanowi się,
co następuje:
§ 1. 1. Zarządza się ponowne wybory walnych zgromadzeń izb rolniczych w
województwach katowickim i łódzkim.
2. Dzień wyborów wyznacza się na niedzielę dnia 6 kwietnia 1997 r.
§ 2. Dni, w których upływają terminy wykonania poszczególnych czynności
związanych z przeprowadzeniem wyborów, określa terminarz stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
25 lutego 1997 r. (poz. 112)
TERMINARZ WYKONANIA POSZCZEGÓLNYCH CZYNNOŚCI ZWIĄZANYCH Z PRZEPROWADZENIEM
PONOWNYCH WYBORÓW WALNYCH ZGROMADZEŃ IZB ROLNICZYCH W WOJEWÓDZTWACH KATOWICKIM I
ŁÓDZKIM W DNIU 6 KWIETNIA 1997 r.
Data wykonania czynności wyborczychTreść czynności
12
do 6 marca 1997 r.- powołanie komisji wojewódzkiej
do 8 marca 1997 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisji
wojewódzkiej
do 8 marca 1997 r.- powołanie komisji okręgowych
do 10 marca 1997 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisjom
okręgowym i podanie go do wiadomości osób uprawnionych
do 15 marca 1997 r.- podział okręgu wyborczego na obwody głosowania
do 17 marca 1997 r.- powołanie komisji obwodowych,
- przekazanie wykazu obwodów głosowania w okręgu i podanie do wiadomości
osób uprawnionych
do 18 marca 1997 r.- zgłaszanie kandydatów na członków walnego
zgromadzenia do komisji okręgowych w celu zarejestrowania
do 24 marca 1997 r.- wyłożenie spisu osób uprawnionych
do 28 marca 1997 r.- podanie do wiadomości osób uprawnionych listy
kandydatów w poszczególnych okręgach wyborczych
do godz. 2400 5 kwietnia 1997 r.- dostarczenie spisu osób uprawnionych do
głosowania komisji okręgowej lub komisji obwodowej
do godz. 2400 5 kwietnia 1997 r.- przekazanie kart do głosowania komisjom
obwodowym
godz. 800- 2000 6 kwietnia 1997 r.- głosowanie
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 14 lutego 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczególnych warunków produkcji i
wprowadzania do obrotu dietetycznych środków spożywczych, używek przeznaczonych
do celów dietetycznych i odżywek.
(Dz. U. Nr 21, poz. 113)
Na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach
zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz.
115, z 1985 r. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1992 r. Nr 33,
poz. 144 i Nr 91, poz. 456) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 22 sierpnia
1996 r. w sprawie szczególnych warunków produkcji i wprowadzania do obrotu
dietetycznych środków spożywczych, używek przeznaczonych do celów dietetycznych
i odżywek (Dz. U. Nr 108, poz. 520) wprowadza się następującą zmianę:
- po § 14 dodaje się § 14a w brzmieniu:
"§ 14a. Znakowanie dietetycznych środków spożywczych bez umieszczania na nich
napisu, o którym mowa w § 11 ust. 1 pkt 1, jest dopuszczalne, nie dłużej jednak
niż do dnia 1 stycznia 1998 r."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 4 lutego 1997 r.
w sprawie określenia wzoru kwestionariusza przedsiębiorstwa państwowego
przeznaczonego do komercjalizacji oraz wykazu dokumentów niezbędnych do
sporządzenia aktu komercjalizacji.
(Dz. U. Nr 22, poz. 114)
Na podstawie art. 4 ust. 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i
prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz.
775) zarządza się, co następuje:
§ 1. Określa się wzór kwestionariusza przedsiębiorstwa państwowego
przeznaczonego do komercjalizacji, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 2. Ustala się wykaz dokumentów niezbędnych do sporządzenia aktu
komercjalizacji, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 lutego 1997 r. (poz. 114)
Załącznik nr 1
Minister Skarbu Państwa
00-950 Warszawa, ul. Krucza 36
KWESTIONARIUSZ PRZEDSIĘBIORSTWA PAŃSTWOWEGO PRZEZNACZONEGO DO
KOMERCJALIZACJI
I. Proponowane dane do statutu spółki
1. Firma spółki
2. Skrót firmy
3. Przedmiot przedsiębiorstwa spółki (zgodnie z Europejską Klasyfikacją
Działalności)
II. Wybrane informacje o przedsiębiorstwie
1. Nazwa przedsiębiorstwa
2. Siedziba
adres
telefon
teleks
faks
3. Przedsiębiorstwo o szczególnym znaczeniu dla gospodarki (TAK/NIE)
4. Bank przedsiębiorstwa
5. Numer identyfikacyjny REGON
6. Dane o pracownikach
Liczba uprawnionych pracowników zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 30
sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw
państwowych według stanu na dzień
w tym: liczba osób, o których mowa w art. 2 pkt 5 lit. a) tej ustawy
liczba osób, o których mowa w art. 2 pkt 5 lit. b) tej ustawy
liczba osób, o których mowa w art. 2 pkt 5 lit. c) tej ustawy
związki zawodowe działające w przedsiębiorstwie
III. Sytuacja prawno-organizacyjna przedsiębiorstwa
1. Stan prawny nieruchomościbudynki i budowle (%)grunty (%)
własność:
użytkowanie wieczyste:
dzierżawa od innych podmiotów:
nie uregulowany:
zgłoszone roszczenia osób trzecich:
2. Udział w spółkach
firmakapitał akcyjny/zakładowyliczba i wartość nominalna posiadanych
akcji/udziałów
3. Wykorzystanie majątku przedsiębiorstwa przez inne podmioty (%)
4. Ograniczone prawa rzeczowe ustanowione na majątku przedsiębiorstwa1
5. Znane są roszczenia osób fizycznych i prawnych do majątku
przedsiębiorstwa, w tym roszczenia byłych właścicieli lub ich
spadkobierców1
6. Udzielone przez przedsiębiorstwo poręczenia lub gwarancje1
7. Tytuły egzekucyjne do majątku przedsiębiorstwa1
1 Jeśli TAK - niezbędne jest sporządzenie ich opisu i załączenie go do
kwestionariusza.
8. Krótka charakterystyka struktury organizacyjnej przedsiębiorstwa
(jednozakładowe czy wielozakładowe)
Nazwa zakładuLokalizacja
9. Opłaty za gospodarcze korzystanie ze środowiska wraz z ich specyfikacją
10. Kary za zanieczyszczenie środowiska (TAK/NIE)2
2 Jeśli TAK - niezbędne jest sporządzenie informacji zawierającej specyfikację
(wysokość oraz tytuł) płaconych kar w roku bieżącym i poprednim oraz załączenie
jej do kwestionariusza.
IV. Sytuacja ekonomiczno-finansowa
1. Wielkość funduszy własnych przedsiębiorstwa według stanu na ostatni dzień
miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku o komercjalizację (podać, jaki to
miesiąc):
- fundusz
założycielski.............................................................. zł
- fundusz
przedsiębiorstwa....................................................... zł
- fundusz rezerwowy z aktualizacji wyceny.............................. zł
- nie podzielony wynik finansowy (zysk lub strata) .................. zł
- pozostałe fundusze rezerwowe (podać jakie)......................... zł
_________________________________________________________________
Razem:..................................................................................................................
zł
2. Wartość rzeczowego majątku trwałego (środków trwałych) w tys. zł, według
stanu na:
a) ostatni dzień roku poprzedzającego złożenie wniosku
b) ostatni dzień miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku
w następującym układzie:
WyszczególnienieWartość bruttoWartość nettoUmorzenie
Ogółem rzeczowy majątek trwały w tym:
- grunty własne
- budynki i budowle
- maszyny i urządzenia techniczne
- środki transportu
- pozostałe środki trwałe
- inwestycje rozpoczęte .............................................
3. Udział podstawowych asortymentów wyrobów lub/i usług w sprzedaży ogółem za:
a) ostatni pełny rok obrotowy (podać, jaki to rok)
b) ostatni okres bieżącego roku obrotowego (podać, jaki to okres)
w następującym układzie:
Nazwa asortymentuUdział wartościowy (w tys. zł)Udział procentowy
Razem 100%
4. Udział eksportu w sprzedaży ogółem w ostatnich dwóch latach obrotowych (w %):
- za ostatni rok (podać, jaki to rok)..............................%
- za przedostatni rok (podać, jaki to rok).....................%
5. Wartość obiektów socjalnych oraz domów mieszkalnych w tys. zł według stanu na
ostatni dzień miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku:
- wartość brutto............................................
- wartość netto.............................................
- umorzenie..................................................
6. Informacja o planowanym nieodpłatnym przekazaniu mienia.
7. Zobowiązania do planowania i realizacji zadań na rzecz obrony i
bezpieczeństwa państwa (TAK/NIE)
Załącznik nr 2
WYKAZ DOKUMENTÓW NIEZBĘDNYCH DO SPORZĄDZENIA AKTU KOMERCJALIZACJI
1. Komercjalizacja na wniosek organu założycielskiego:
1) wniosek organu założycielskiego skierowany do Ministra Skarbu Państwa,
2) zarządzenie o utworzeniu przedsiębiorstwa państwowego,
3) zaświadczenie o nadaniu numeru identyfikacyjnego rejestru REGON,
4) aktualny wyciąg z rejestru przedsiębiorstw państwowych,
5) kopie decyzji uwłaszczeniowych oraz kopie umów kupna-sprzedaży i dzierżawy
nieruchomości,
6) bilans oraz rachunek zysków i strat za ostatnie dwa lata obrotowe, wraz z
opinią biegłego rewidenta, jeśli sprawozdania finansowe za te lata były badane
przez biegłych rewidentów,
7) sprawozdanie F-01 na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego datę złożenia
wniosku,
8) sprawozdanie z przepływu środków pieniężnych (cash-flow) według załącznika nr
8 do ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591)
za ostatnie dwa lata obrotowe oraz na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego
złożenie wniosku,
9) kwestionariusz osobowy dyrektora przedsiębiorstwa państwowego oraz
oświadczenie dyrektora o nieuczestniczeniu we władzach spółek konkurencyjnych,
10) propozycja składu zarządu spółki, przedstawiona przez dyrektora
przedsiębiorstwa państwowego wraz z oświadczeniem o nieuczestniczeniu we
władzach spółek,
11) lista przedstawicieli pracowników do rady nadzorczej spółki, wraz z uchwałą
ogólnego zebrania pracowników (delegatów) w sprawie wyboru przedstawicieli
pracowników do rady nadzorczej; w przypadku przedsiębiorstw przemysłu
rolno-spożywczego lista ta, oprócz przedstawiciela pracowników, powinna zawierać
także przedstawiciela rolników lub rybaków do rady nadzorczej,
12) zawiadomienie dyrektora i rady pracowniczej o zamiarze komercjalizacji
przedsiębiorstwa państwowego, wystosowane przez organ założycielski,
13) opinia rady pracowniczej zgodnie z art. 25 ust. 2 ustawy o samorządzie
załogi przedsiębiorstwa państwowego,
14) opinia Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w przypadku, gdy wartość
rocznej sprzedaży towarów w roku kalendarzowym poprzedzającym rok zgłoszenia
zamiaru przekształcenia przekracza 5 mln ECU,
15) projekt określający grupy uprawnionych pracowników w rozumieniu art. 2 pkt 5
ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775) oraz
procentowe zasady podziału akcji udostępnionych nieodpłatnie pomiędzy
poszczególne grupy uprawnionych pracowników, przedstawiony przez ogólne zebranie
pracowników (delegatów).
2. Komercjalizacja na wniosek dyrektora przedsiębiorstwa państwowego i rady
pracowniczej:
1) wniosek dyrektora przedsiębiorstwa państwowego,
2) uchwała rady pracowniczej, popierająca wniosek,
3) opinia organu założycielskiego,
4) dokumenty wymienione w ust. 1, z wyjątkiem pkt 1.
3. Komercjalizacja z inicjatywy Ministra Skarbu Państwa:
1) pisemne stanowisko organu założycielskiego wobec zamiaru komercjalizacji,
2) dokumenty wymienione w ust. 1, z wyjątkiem pkt 1.
4. Komercjalizacja z konwersją wierzytelności:
1) dokumenty wymienione w ust. 1, z wyjątkiem pkt 1,
2) przedstawiony w formie zapisu elektronicznego spis wierzycieli, ze wskazaniem
imion, nazwisk lub firm, adresów, oraz wykaz wierzytelności i terminów ich
płatności, wraz z należnymi odsetkami naliczonymi do dnia 31 grudnia 1995 r.,
wymieniający odrębnie wierzytelności konwertowalne, częściowo umarzalne oraz
inne.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 4 marca 1997 r.
w sprawie nadania statutu Ministerstwu Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
(Dz. U. Nr 22, poz. 115)
Na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i
trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106,
poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ministerstwu Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej nadaje się statut
stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 marca 1997 r. (poz.
115)
STATUT MINISTERSTWA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
§ 1. Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, zwane dalej
"Ministerstwem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Ministra
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, zwanego dalej "Ministrem", działającym pod
jego bezpośrednim kierownictwem.
§ 2. 1. Ministerstwem kieruje Minister przy pomocy sekretarza stanu,
podsekretarzy stanu, dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek
organizacyjnych wymienionych w § 4 ust. 1.
2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora
generalnego, ustala Minister, z zastrzeżeniem art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 8
sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie
działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775), zwanej dalej
"ustawą".
3. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych
pracowników Ministerstwa do podejmowania decyzji, w określonych sprawach, w jego
imieniu.
§ 3. Minister może tworzyć komisje, rady i zespoły, jako organy pomocnicze lub
opiniodawczo-doradcze o charakterze stałym lub doraźnym, określając cel
powołania, nazwę, zakres zadań, skład i tryb pracy tych organów, z zastrzeżeniem
art. 7 ust. 4 pkt 5 ustawy.
§ 4. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Gabinet Polityczny Ministra,
2) Biuro Kadr, Szkolenia i Organizacji, a w jego ramach w szczególności:
a) Wydział do Spraw Kadr, Szkolenia i Odznaczeń,
b) Wydział Prezydialny,
c) Wydział Organizacji Ministerstwa i Jednostek Nadzorowanych,
d) Wydział Informatyki,
e) Wydział Kontroli, Skarg i Wniosków,
f) wyodrębnione stanowisko do spraw zamówień publicznych,
3) Departament Budżetu i Finansów,
4) Departament Integracji Europejskiej i Współpracy z Zagranicą,
5) Departament Polityki Rolnej i Regionalizacji,
6) Departament Produkcji Rolniczej,
7) Departament Przetwórstwa Rolno-Spożywczego i Przekształceń Własnościowych,
8) Departament Rynku Rolnego,
9) Departament Gospodarki Ziemią,
10) Departament Infrastruktury Wsi,
11) Departament Spraw Społeczno-Zawodowych i Socjalnych,
12) Departament Nauki, Oświaty i Doradztwa,
13) Departament Weterynarii,
14) Biuro Informacji i Analiz,
15) Biuro Budowy Rynków Hurtowych i Giełd,
16) Biuro Spraw Obronnych,
17) Biuro Prawne,
18) Biuro Administracyjno-Budżetowe.
2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych
oraz tryb pracy Ministerstwa określa regulamin organizacyjny nadany przez
Ministra na wniosek Dyrektora Generalnego.
3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi, o których mowa w ust.
1, rozstrzyga Minister.
§ 5. 1. W Ministerstwie działa, jako jednostka wyodrębniona, Gospodarstwo
Pomocnicze "Zakład Obsługi Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej".
2. Nadzór zwierzchni nad Gospodarstwem Pomocniczym sprawuje Dyrektor Generalny.
3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań oraz tryb pracy Gospodarstwa
Pomocniczego określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny, zatwierdzony
przez Dyrektora Generalnego.
§ 6. 1. Minister nadzoruje jednostki organizacyjne, których wykaz stanowi
załącznik do statutu.
2. Minister aktualizuje wykaz, o którym mowa w ust. 1, stosownie do zmian
zachodzących po nadaniu statutu, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów.
Załącznik do statutu Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej
Wykaz jednostek organizacyjnych nadzorowanych przez Ministra Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej oraz szkół rolniczych i gospodarki żywnościowej
prowadzonych przez Ministra*)
A. Jednostki badawczo-rozwojowe
1. Centralne Laboratorium Chłodnictwa w Łodzi.
2. Centralne Laboratorium Przemysłu Koncentratów Spożywczych w Poznaniu.
3. Centralne Laboratorium Przemysłu Paszowego w Lublinie.
4. Centralne Laboratorium Przemysłu Tytoniowego w Krakowie.
5. Centralne Laboratorium Przemysłu Ziemniaczanego w Poznaniu.
6. Centralne Laboratorium Technologii Przetwórstwa i Przechowalnictwa Zbóż w
Warszawie.
7. Instytut Budownictwa, Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa w Warszawie.
8. Instytut Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w Warszawie.
9. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Radzikowie.
10. Instytut Melioracji i Użytków Zielonych w Falentach.
11. Instytut Ochrony Roślin w Poznaniu.
12. Instytut Przemysłu Cukrowniczego w Warszawie.
13. Instytut Biotechnologii Przemysłu Rolno-Spożywczego w Warszawie.
14. Instytut Przemysłu Mięsnego i Tłuszczowego w Warszawie.
15. Instytut Roślin i Przetworów Zielarskich w Poznaniu.
16. Instytut Rybactwa Śródlądowego im. Stanisława Sakowicza w Olsztynie.
17. Instytut Ogrodnictwa w Skierniewicach.
18. Instytut Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach.
19. Instytut Zootechniki w Krakowie.
20. Państwowy Instytut Weterynaryjny w Puławach.
B. Inne jednostki organizacyjne
1. Centrum Doskonalenia Nauczycieli Szkół Rolniczych w Brwinowie.
2. Centrum Doradztwa i Edukacji w Rolnictwie w Poznaniu.
3. Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych w Słupi Wielkiej.
4. Centralna Stacja Hodowli Zwierząt w Warszawie.
5. Inspekcja Nasienna w Warszawie.
6. Centralny Inspektorat Standaryzacji w Warszawie.
7. Centralna Biblioteka Rolnicza w Warszawie.
8. Muzeum Narodowe Rolnictwa i Przemysłu Rolno-Spożywczego w Szreniawie.
9. Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin - Główny Inspektorat w Warszawie.
10. Państwowa Inspekcja Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych w Warszawie.
11. Okręgowa Stacja Chemiczno-Rolnicza w Wesołej.
12. Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w Warszawie.
13. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Warszawie.
C. Szkoły prowadzone przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
1. Zespół Szkół Ogrodniczych i Spożywczych w Błoniu.
2. Zespół Szkół Rolniczych im. Jadwigi Dziubińskiej w Brwinowie.
3. Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza w Górze Kalwarii.
4. Zespół Szkół Rolniczych im. Cecylii Plater-Zyberkówny w Piasecznie.
5. Zespół Szkół Rolniczych w Pomiechówku.
6. Zespół Szkół Rolniczych im. Wł. Wolskiego w Serocku.
7. Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza i Technikum Ogrodnicze dla Pracujących w
Tarczynie.
8. Zespół Szkół Rolniczych w Jabłoniu.
9. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Leśnej Podlaskiej.
10. Zespół Szkół Rolniczych im. St. Staszica w Łosicach.
11. Zespół Szkół Melioracji Wodnych w Białymstoku.
12. Zespół Szkół Rolniczych w Białymstoku.
13. Zespół Szkół Rolniczych w Bielsku Podlaskim.
14. Zespół Szkół Rolniczych w Czartajewie.
15. Zespół Szkół Rolniczych w Hajnówce.
16. Zespół Szkół Rolniczych w Janowie.
17. Zespół Szkół Rolniczych w Mońkach.
18. Zespół Szkół Rolniczych w Ostróżanach.
19. Zespół Szkół Rolniczych w Różanymstoku.
20. Zespół Szkół Rolniczych im. Krzysztofa Kluka w Rudce.
21. Zespół Szkół Rolniczych im. majora Henryka Dobrzańskiego-Hubala w Sokółce.
22. Zasadnicza Szkoła Rolnicza im. W. Witosa w Suchowoli.
23. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa w Supraślu.
24. Zespół Szkół Ogrodniczych im. Stanisława Szumca w Bielsku-Białej.
25. Zespół Szkół Rolniczo-Technicznych w Cieszynie.
26. Zespół Szkół Rolniczych w Międzyświeciu.
27. Zespół Szkół Rolniczych w Milówce.
28. Zespół Szkół Rolniczych w Radoczy.
29. Zespół Szkół Rolniczych im. prof. dr. T. Marchlewskiego w Żywcu-Moszczanicy.
30. Zespół Szkół - Centrum Kształcenia Rolniczego w Bielicach.
31. Zespół Szkół Ogrodniczych w Bydgoszczy.
32. Zespół Szkół - Centrum Kształcenia Rolniczego w Chojnicach.
33. Zespół Szkół Rolniczych im. Jadwigi Dziubińskiej w Gąsawie.
34. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Inowrocławiu.
35. Zespół Szkół Rolniczych w Janowcu Wielkopolskim.
36. Zespół Szkół Rolniczych w Kamienicy.
37. Zespół Szkół - Centrum Kształcenia Rolniczego w Karolewie.
38. Zespół Szkół Rolniczych w Kobylnikach.
39. Zespół Szkół - Centrum Kształcenia Rolniczego w Kościelcu Kujawskim.
40. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Lubiewie.
41. Zespół Szkół - Centrum Kształcenia Rolniczego w Samostrzelu.
42. Zespół Szkół - Centrum Kształcenia Rolniczego w Sypniewie.
43. Zespół Szkół - Centrum Kształcenia Rolniczego im. prof. E. Chroboczka w
Szubinie.
44. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Świeciu n. Wisłą.
45. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Tucholi.
46. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Żninie.
47. Zespół Szkół Rolniczych Ministerstwa Rolnictwa w Krasnymstawie.
48. Zespół Szkół Rolniczych Ministerstwa Rolnictwa im. Ireny Kosmowskiej w
Korolówce.
49. Zespół Szkół Rolniczych Ministerstwa Rolnictwa im. J. Piłsudskiego w
Okszowie.
50. Zespół Szkół Techniki Rolniczej w Siennicy Różanej.
51. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Bogurzynie.
52. Zespół Szkół Rolniczych im. Jadwigi Dziubińskiej w Golądkowie.
53. Zespół Szkół Rolniczych im. A. Świętochowskiego w Gołotczyźnie.
54. Zespół Szkół Rolniczych w Gródkach.
55. Zespół Szkół Rolniczych im. Emilii Sukiertowej-Biedrawiny w Malinowie.
56. Zespół Szkół Zawodowych nr 1 - Technikum Mechanizacji Rolnictwa w Płońsku.
57. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Raciążu.
58. Zespół Szkół Rolniczych im. Batalionów Chłopskich w Zielonej.
59. Zespół Szkół Rolniczych w Gorzowie Śląskim.
60. Zespół Szkół Rolniczych w Gosławicach.
61. Zespół Szkół Rolniczych w Myszkowie.
62. Zespół Szkół Rolniczych w Oleśnie.
63. Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza, Zasadnicza Szkoła Hodowlana w Walenczowie.
64. Zespół Szkół Rolniczych w Złotym Potoku.
65. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Żytnie.
66. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Barlewiczkach.
67. Zespół Szkół Rolniczych w Braniewie.
68. Zespół Szkół Rolniczych w Dzierzgoniu.
69. Zespół Szkół Rolniczych w Gronowie Górnym.
70. Zespół Szkół Rolniczych im. Heleny i Stanisława Sierakowskich w Kisielicach.
71. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa im. Mikołaja Kopernika w Kwidzynie.
72. Zespół Szkół Rolniczych im. Ziemi Żuławskiej w Nowym Stawie.
73. Zespół Szkół Rolniczych im. St. Mikołajczyka w Pasłęku.
74. Zespół Szkół Rolniczych w Pieniężnie.
75. Zespół Szkół Ogrodniczych w Połoninach.
76. Zespół Szkół Rolniczych im. I. Kosmowskiej w Suszu.
77. Zespół Szkół Rolniczych im. Józefa Wybickiego w Bolesławowie.
78. Zespół Szkół Inżynierii Środowiska w Gdańsku-Oruni.
79. Zespół Szkół Rolniczych im. St. Staszica w Kłaninie.
80. Liceum Zawodowe w Nowym Lubaniu.
81. Zespół Szkół Rolniczych w Owidzu.
82. Zespół Szkół Ogrodniczych im. Stanisława Raciborskiego w Pruszczu Gdańskim.
83. Zespół Szkół Rolniczych w Przodkowie.
84. Zespół Szkół Rolniczych im. Macieja Rataja w Rusocinie.
85. Zespół Szkół Rolniczych w Rzucewie.
86. Zespół Szkół Rolniczych w Sierakowicach.
87. Zespół Szkół Rolniczych w Skórczu.
88. Zespół Szkół Rolniczych w Somoninie.
89. Zespół Szkół Rolniczych w Swarożynie.
90. Zespół Szkół Rolniczych w Bobowicku.
91. Zespół Szkół w Choszcznie.
92. Zespół Szkół im. Stefana Żeromskiego w Drezdenku.
93. Zespół Szkół Ogrodniczych w Gorzowie Wielkopolskim.
94. Zespół Szkół Rolniczych w Kamieniu Małym.
95. Zespół Szkół Rolniczych w im. prof. dr. F. Cieszkowskiego-Dembickiego w
Międzychodzie.
96. Zespół Szkół Rolniczych w Myśliborzu.
97. Zespół Szkół Rolniczych w Słubicach.
98. Zespół Szkół Rolniczych w Smolnicy.
99. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa w Strzelcach Krajeńskich.
100. Zespół Szkół Rolniczych w Trzcielu.
101. Zespół Szkół Rolniczych w Biedrzychowicach.
102. Zespół Szkół Rolniczych im. Wincentego Witosa w Bolkowie.
103. Zespół Szkół Rolniczo-Ekologicznych w Jeleniej Górze.
104. Zespół Szkół Rolniczych w Jeleniej Górze.
105. Zespół Szkół Rolniczych im. Kombatantów Ziemi Lwówieckiej w Rakowicach
Wielkich.
106. Zespół Szkół Rolniczych w Zgorzelcu.
107. Zespół Szkół Rolniczych w Koźminie.
108. Zespół Szkół Rolniczych im. Marii Koszutskiej "Wery" w Liskowie.
109. Zespół Szkół Rolniczych w Marszewie.
110. Zespół Szkół Rolniczych w Międzyborzu.
111. Zespół Szkół Rolniczych w Opatówku.
112. Zespół Szkół Rolniczych w Ostrzeszowie.
113. Zespół Szkół Rolniczych w Przygodzicach.
114. Zespół Szkół Rolniczych w Słupi.
115. Zespół Szkół Rolniczych im. Jadwigi Dziubińskiej w Tarce.
116. Zasadnicza Szkoła Rolnicza i Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa w
Czechowicach-Dziedzicach.
117. Zasadnicza Szkołą Ogrodnicza w Gliwicach-Ostropie.
118. Liceum Zawodowe MRiGŻ i Zasadnicza Szkoła Zawodowa w Jastrzębiu-Zdroju.
119. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa w Jawiszowicach.
120. Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza w Jaworznie.
121. Zespół Szkół Rolniczych im. 1000-lecia Państwa Polskiego w Nakle Śląskim.
122. Zespół Szkół Rolniczych w Ornontowicach.
123. Zespół Szkół Rolniczych im. Karola Miarki w Pszczynie.
124. Zespół Szkół - Zasadnicza Szkoła Rolnicza i Technikum Rolnicze w
Pyskowicach.
125. Zespół Szkół Zawodowych - Zasadnicza Szkoła Rolnicza i Liceum Zawodowe
MRiGŻ w Raciborzu.
126. Zespół Szkół Zawodowych - Liceum Zawodowe MRiGŻ i Zasadnicza Szkoła
Rolnicza w Rybniku.
127. Zasadnicza Szkoła Rolniczo-Ogrodnicza w Tychach.
128. Zespół Szkół- Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Rydułtowach.
129. Zespół Szkół- Liceum i Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Wodzisławiu Śląskim.
130. Zespół Szkół- Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza i Technikum Ogrodnicze w
Wojkowicach.
131. Zespół Szkół-Liceum Zawodowe MRiGŻ w Wolbromiu.
132. Liceum Zawodowe MRiGŻ i Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Żarnowcu.
133. Zasadnicza Szkoła w Żorach-Baranowicach.
134. Zespół Szkół Rolniczych w Bałtowie.
135. Zespół Szkół Rolniczych im. Bolesława Chrobrego w Chroberzy.
136. Zespół Szkół Rolniczych w Cudzynowicach.
137. Zespół Szkół Rolniczych im. Macieja Rataja w Krzelowie.
138. Zespół Szkół Rolniczych im. Wincentego Witosa w Książu Wielkim.
139. Zespół Szkół Rolniczych w Podzamczu Chęcińskim.
140. Zespół Szkół Rolniczych we Włoszczowie.
141. Zespół Szkół Rolniczych im. H. Sawickiej w Kaczkach Średnich.
142. Zespół Szkół Rolniczych im. St. Staszica w Kościelcu.
143. Zespół Szkół Ogrodniczych w Powierciu.
144. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Strzałkowie.
145. Zespół Szkół Rolniczych im. Dezyderego Chłapowskiego w Witkowie.
146. Zespół Szkół Rolniczych MRiGŻ w Zagórowie.
147. Zespół Szkół Rolniczych w Żychlinie.
148. Zespół Szkół Rolniczych im. Oskara Langego w Białym Borze.
149. Zespół Szkół Rolniczych Ministerstwa Rolnictwa im. Wincentego Witosa w
Boninie.
150. Zespół Szkół Rolniczych Ministerstwa Rolnictwa w Gogułczynie.
151. Zespół Szkół Rolniczych im. Macieja Rataja w Gościnie.
152. Zespół Szkół Rolniczych Ministerstwa Rolnictwa w Połczynie-Zdroju.
153. Zespół Szkół Rolniczych Ministerstwa Rolnictwa im. St. Staszica w
Szczecinku-Świątkach.
154. Zespół Szkół Rolniczych Ministerstwa Rolnictwa im. Stefana Żeromskiego w
Świdwinie.
155. Zespół Szkół Rolniczych im. prof. Jana Radomskiego w Tychowie.
156. Zespół Szkół Rolniczych im. dr. Franciszka Stefczyka w Czernichowie.
157. Zespół Szkół Rolniczych w Dobczycach.
158. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Giebułtowie.
159. Zespół Szkół Melioracji Wodnych w Krakowie.
160. Zespół Szkół Rolniczych w Myślenicach.
161. Zespół Szkół Rolniczych im. Emila Godlewskiego w Piotrkowicach Małych.
162. Zasadnicza Szkoła Zawodowa Mechanizacji Rolnictwa w Trzyciążu.
163. Zasadnicza Szkoła Zawodowa Mechanizacji Rolnictwa w Jedliczach.
164. Zespół Szkół Rolniczych w Iwoniczu.
165. Zespół Szkół Rolniczych w Lesku.
166. Technikum Rolnicze im. II Czechosłowackiej Brygady Spadochronowej w
Nowosielcach.
167. Zespół Szkół - Liceum Zawodowe im. M. Kopernika w Nowym Żmigrodzie.
168. Zespół Szkół Rolniczych im. prof. Teodora Marchlewskiego w Trzcinicy.
169. Zespół Szkół Rolniczych im. Wł. Szafera w Chojnowie.
170. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa w Chróstniku.
171. Zespół Szkół Rolniczych im. Macieja Rataja w Głogowie.
172. Zespół Szkół Rolniczych im. Wincentego Witosa w Legnicy.
173. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Rudnej.
174. Zespół Szkół Rolniczych im. Powstańców Wielkopolskich w Bojanowie.
175. Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza w Bronowie.
176. Zespół Szkół Rolniczych im. gen. Józefa Wybickiego w Grabonogu.
177. Zespół Szkół Rolniczych im. Synów Pułku w Lesznie.
178. Zespół Szkół Rolniczych im. J. Kasprowicza w Nietążkowie.
179. Zespół Szkół Rolniczych w Bełżycach.
180. Zespół Szkół Rolniczych w Janowcu.
181. Zespół Szkół Rolniczych w Kijanach.
182. Zespół Szkół Rolniczych im. Macieja Rataja w Klementowicach.
183. Zespół Szkół Rolniczych im. I. Kosmowskiej w Kluczkowicach.
184. Zespół Szkół w Kocku.
185. Zespół Szkół Rolniczych w Ludwinie.
186. Zespół Szkół Ogrodniczych w Łęcznej.
187. Zespół Szkół Ogrodniczych w Niemcach.
188. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa w Piotrowicach.
189. Zespół Szkół Rolniczych w Pszczelej Woli.
190. Zespół Szkół Rolniczych w Sobieszynie.
191. Zespół Szkół Rolniczych w Zakrzówku.
192. Zespół Szkół Ogrodniczych w Żyrzynie.
193. Zasadnicza Szkoła Rolnicza i Wieczorowe Technikum Rolnicze dla Dorosłych w
Urzędowie.
194. Zespół Szkół Rolniczych im. Stefanii Karpowicz w Krzyżewie.
195. Zespół Szkół Weterynaryjnych im. Ludwika Bojanusa w Łomży.
196. Zespół Szkół Rolniczych im. chor. Jana Szymańskiego w Marianowie.
197. Zespół Szkół Rolniczych im. Bolesława Podedwornego w Niećkowie.
198. Zespół Szkół Rolniczych w Wojewodzinie.
199. Zespół Szkół Rolniczych w Zambrowie.
200. Zespół Szkół Rolniczych im. Batalionów Chłopskich w Bratoszewicach.
201. Zespół Szkół Ogrodniczych w Łodzi.
202. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Modlnej.
203. Zasadnicza Szkoła Zawodowa w Rąbieniu k. Łodzi.
204. Zespół Szkół Rolniczych im. mjr. pil. W. Szcześniewskiego w Widzewie.
205. Liceum Zawodowe w Bobowej.
206. Technikum Rolnicze i Zasadnicza Szkoła Rolnicza im. Stanisławy Groblewskiej
w Bystrej.
207. Zespół Szkół Rolniczych w Hańczowej.
208. Liceum Ekonomiczne i Technikum Rolnicze w Jordanowie.
209. Zespół Szkół Rolniczych w Lubieniu.
210. Zespół Szkół Rolniczych w Łącku.
211. Zespół Szkół Rolniczych im. Wł. Orkana w Marcinkowicach.
212. Zespół Szkół Ogrodniczych im. inż. Józefa Marka w Mszanie Dolnej.
213. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Nawojowej.
214. Zespół Szkół Rolniczych im. Augustyna Suskiego w Nowym Targu.
215. Zespół Szkół Rolniczych w Starym Sączu.
216. Zespół Szkół Rolniczych w Tęgoborzu.
217. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Trzycierzu.
218. Zespół Szkół Rolniczych w Dobrocinie.
219. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Dźwierzutach.
220. Zespół Szkół Rolniczych w Jagarzewie.
221. Zespół Szkół Rolniczych MRiGŻ w Jezioranach.
222. Zespół Szkół Rolniczych MRiGŻ w Karolewie.
223. Zespół Szkół Rolniczych im. Mariana Gotowca w Lidzbarku Warmińskim.
224. Zespół Szkół Rolno-Spożywczych w Olsztynie.
225. Zespół Szkół Rolniczych Ministerstwa Rolnictwa im. Wincentego Witosa w
Ostródzie.
226. Zespół Szkół Rolniczych Ministerstwa Rolnictwa im. Macieja Rataja w Reszlu.
227. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Rybnie.
228. Technikum Rolnicze w Smolajnach.
229. Zespół Szkół Zawodowych nr 2 - Technikum Rolnicze w Szczytnie.
230. Zespół Szkół Rolniczych Ministerstwa Rolnictwa w Tuławkach.
231. Technikum Zawodowe w Biechowie.
232. Zespół Szkół Rolniczych im. Jana Dzierżona w Bogdańczowicach.
233. Zespół Szkół Rolniczych w Chróścinie Opolskiej.
234. Zespół Szkół Rolniczych im. Wł. Szafera w Głubczycach.
235. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa w Grodkowie.
236. Zespół Szkół Rolniczych im. Jakuba Kani w Izbicku.
237. Zespół Szkół Rolniczych im. Arki Bożka w Komornie.
238. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Mochowie.
239. Zespół Szkół Rolniczych im. T. Kościuszki w Namysłowie.
240. Zespół Szkół Rolniczych im. E. Godlewskiego w Nysie.
241. Zespół Szkół Rolniczych w Polanowicach.
242. Zespół Szkół Ogrodniczych im. Józefa Warszewicza w Prószkowie.
243. Zespół Szkół Rolniczych w Prudniku.
244. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Pokoju.
245. Zespół Szkół Rolniczych im. Władysława Reymonta w Żłobiźnie.
246. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Baranowie.
247. Zespół Szkół w Chorzelach.
248. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Czerwinie.
249. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Dłuogosiodle.
250. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Goworowie.
251. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Kadzidle.
252. Zespół Szkół Zawodowych - Liceum Rolnicze w Krasnosielcu.
253. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Lelisie.
254. Zespół Szkół Rolniczych w Lubiejewie.
255. Zasadnicza Szkoła w Łysych.
256. Zespół Szkół Zawodowych w Makowie Mazowieckim.
257. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Myszyńcu.
258. Zespół Szkół Rolniczych w Ostrołęce.
259. Zespół Szkół Zawodowych w Przasnyszu.
260. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Rozogach.
261. Szkoły Rolnicze w Różanie.
262. Zasadnicza Szkoła w Rząśniku.
263. Zasadnicza Szkoła w Troszynie.
264. Centrum Kształcenia Ustawicznego w Wyszkowie.
265. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Zabrodziu.
266. Zespół Szkół Rolniczych im. Stanisława Staszica w Białej.
267. Zespół Szkół Rolniczych im. M. Drzymały w Brzostowie.
268. Zespół Szkół Rolniczych im. Karola Libelta w Gołańczy.
269. Zespół Szkół Technicznych w Gospodarce Żywnościowej im. Leona
Kruczkowskiego w Jastrowiu.
270. Zespół Szkół Rolniczych im. B. Krajny w Nieżychowie.
271. Zespół Szkół Rolniczych w Ratajach.
272. Zespół Szkół Rolniczych im. Dezyderego Chłapowskiego w Rogoźnie.
273. Zespół Szkół Ogrodniczych w Starej Łubiance.
274. Zespół Szkół Rolniczych im. Władysława Broniewskiego w Wałczu.
275. Zespół Szkół Rolniczych w Złotowie.
276. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Bełchatowie.
277. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Bujnach.
278. Zespół Szkół Rolniczych im. Juliusza Poniatowskiego w Czarnocinie.
279. Zespół Szkół Rolniczych im. Władysława Stanisława Reymonta w Dobryszycach.
280. Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa im. Bronisława Franciszka
Lewkowicza w Mroczkowie Gościnnym.
281. Zasadnicza Szkoła w Opocznie.
282. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Przedborzu.
283. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Strzałkowie.
284. Zespół Szkół Rolniczych w Szydłowie.
285. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego w
Wolborzu.
286. Zasadnicza Szkoła Rolnicza i Liceum Rolnicze w Ciućkowie.
287. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Czerwińsku.
288. Zasadnicza Szkoła Rolnicza i Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza w Iłowie.
289. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Kiernozi.
290. Zespół Szkół Rolniczych im. Macieja Rataja w Mieczysławowie.
291. Zespół Szkół Rolniczych w Studzieńcu.
292. Zespół Szkół Rolniczych im. Leokadii Bergerowej w Trzepowie.
293. Zespół Szkół Rolniczych w Gnieźnie.
294. Zespół Szkół Rolniczych im. gen. Józefa Wybickiego w Grzybnie.
295. Zespół Szkół Rolniczych w Kotowie.
296. Zespół Szkół Rolniczych im. Jana Wójkiewicza w Łęknie.
297. Zespół Szkół Rolniczych im. Adama Mickiewicza w Objezierzu.
298. Zespół Szkół Rolniczych im. Michała Drzymały w Poznaniu.
299. Zespół Szkół Rolniczych w Rokietnicy.
300. Zespół Szkół Rolniczych im. prof. Maksymiliana Siły-Nowickiego w
Sierakowie.
301. Zespół Szkół Rolniczych w Starym Tomyślu.
302. Zespół Szkół Rolniczych im. Stanisława Staszica w Szamotułach.
303. Zespół Szkół Rolniczych im. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego w Środzie
Wielkopolskiej.
304. Zespół Szkół Rolniczych w Trzciance k. Opalenicy.
305. Zespół Szkół Mleczarskich im. Tomasza Dziamy we Wrześni.
306. Zespół Szkół Rolniczych im. gen. dr. Romana Abrahama we Wrześni.
307. Zespół Szkół Rolniczych w Nienadowie.
308. Zespół Szkół Rolniczych w Oleszycach.
309. Technikum Ogrodnicze w Pawłosiowie.
310. Zespół Szkół Rolniczych im. prof. W. Szafera w Przemyślu.
311. Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa w Radymnie.
312. Technikum Rolnicze w Sośnicy.
313. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Zarzeczu.
314. Zespół Szkół Zawodowych w Białobrzegach.
315. Zespół Szkół Rolniczych im. St. Staszica w Borkowicach.
316. Zespół Szkół Rolniczych im. Ziemi Iłżeckiej w Chwałowicach.
317. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Jasieńcu.
318. Zespół Szkół Zawodowych w Kozienicach.
319. Zespół Szkół Zawodowych w Lipsku.
320. Zespół Szkół Ogrodniczych im. Tomasza Nocznickiego w Nowej Wsi.
321. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa im. Aleksandra Niedbalskiego w
Radomiu-Wacyniu.
322. Zespół Szkół Ogrodniczych im. Józefa Brzezińskiego w Radomiu-Wośnikach.
323. Zasadnicza Szkoła Zawodowa w Siennie.
324. Zespół Szkół Zawodowych im. Wojsk Ochrony Pogranicza w Szydłowcu.
325. Zespół Szkół Rolniczych im. Bohaterów Walki z Faszyzmem w Zwoleniu.
326. Zasadnicza Szkoła Ogrodnicza w Albigowej.
327. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Leżajsku.
328. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa w Łańcucie.
329. Zespół Szkół Rolniczych w Miłocinie.
330. Zespół Szkół Rolniczych im. Wincentego Witosa w Ropczycach.
331. Zespół Szkół Rolniczych w Rzemieniu.
332. Zespół Szkół Budownictwa Wodnego, Melioracji i Weterynarii im. Bohaterów
Westerplatte w Trzcianie.
333. Zespół Szkół Rolniczych im. Komisji Edukacji Narodowej w Weryni.
334. Zespół Szkół Rolniczych w Wysokiej.
335. Zespół Szkół Rolniczych w Janowie.
336. Zespół Szkół Rolniczych w Łukowie.
337. Zespół Szkół Rolniczych im. St. Staszica w Miętnem.
338. Zespół Szkół Rolniczych w Smolanach.
339. Zespół Szkół Rolniczych im. Kazimierza Wielkiego w Siedlcach.
340. Zespół Szkół - Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa w Siennicy.
341. Zespół Szkół Rolniczych im. Przyjaźni Polsko-Czechosłowackiej w Sokołowie
Podlaskim.
342. Zespół Szkół - Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa w Stoczku
Łukowskim.
343. Zespół Szkół Zawodowych - Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Węgrowie.
344. Zespół Szkół Zawodowych - Liceum Zawodowe w Żelechowie.
345. Zespół Szkół Rolniczych im. Wincentego Baranowskiego w Lututowie.
346. Zespół Szkół Ogrodniczych w Ostrowie.
347. Zespół Szkół Rolniczych im. Władysława Grabskiego w Sędziejowicach.
348. Zespół Szkół Rolniczych w Wojsławicach.
349. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Bielawach.
350. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Głuchowie.
351. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Guzowie.
352. Zespół Szkół Rolniczych w Łowiczu.
353. Zespół Szkół Rolniczych w Mszczonowie.
354. Zespół Szkół Rolniczych w Rawie Mazowieckiej.
355. Zespół Szkół Zawodowych Nr 1 im. gen. broni Zygmunta Berlinga w
Skierniewicach.
356. Zespół Szkół Rolniczych im. Bohaterów Walk nad Bzurą w 1939 r. w
Sochaczewie.
357. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Szwejkach Małych.
358. Zespół Szkół Rolniczych w Teresinie.
359. Zespół Szkół Rolniczych w Witkowicach.
360. Zespół Szkół Rolniczych w Zduńskiej Dąbrowie.
361. Zespół Szkół Rolniczych w Człuchowie.
362. Zespół Szkół Rolniczych w Lęborku.
363. Zespół Szkół Rolniczych w Łodzierzy.
364. Zespół Szkół Rolniczych w Sławnie.
365. Zespół Szkół Rolniczych im. Wł. Reymonta w Słupsku.
366. Zespół Szkół Rolniczych w Białej Piskiej.
367. Zespół Szkół Rolniczych im. gen. Ludwika Michała Paca w Dowspudzie.
368. Zespół Szkół Rolniczych w Ełku.
369. Zespół Szkół Rolniczych w Giżycku.
370. Zespół Szkół Rolniczych w Olecku.
371. Zespół Szkół Rolniczych im. St. Staszica w Sejnach.
372. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Suwałkach.
373. Technikum Rolnicze i Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Benicach.
374. Technikum Rolnicze i Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa w Kamiennym
Moście.
375. Zespół Szkół Rolniczych w Maszewie.
376. Zespół Szkół Rolniczych im. Osadników Wojskowych w Mieszkowicach.
377. Zespół Szkół Rolniczych w Nowogardzie.
378. Zespół Szkół Rolniczych im. Wincentego Witosa w Płotach.
379. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa im. Tadeusza Kościuszki w Pyrzycach.
380. Zespół Szkół Rolniczych w Stargardzie Szczecińskim.
381. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa im. Tadeusza Tańskiego w Stargardzie
Szczecińskim.
382. Zespół Szkół Rolniczych im. Wł. Orkana w Szczecinie-Dąbiu.
383. Zespół Szkół Ogrodniczych im. Saperów Wojska Polskiego w
Szczecinie-Zdrojach.
384. Zespół Szkół Agroekonomicznych w Wolinie.
385. Zespół Szkół Rolniczych im. Ziemi Sandomierskiej w Sandomierzu-Mokoszynie.
386. Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa w Opatowie.
387. Zespół Szkół Rolniczych w Potoczku.
388. Zespół Szkół Rolniczych w Sichowie Dużym.
389. Zespół Szkół Rolniczych im. B. Głowackiego w Tarnobrzegu.
390. Zespół Szkół Rolniczych im. Wł. Reymonta w Wólce Gościeradowskiej.
391. Zespół Szkół Rolniczych im. Wł. Reymonta w Brniu.
392. Zespół Szkół Rolniczych w Brzostku.
393. Zespół Szkół Rolniczych im. prof. Jana Zdzisława Włodka w Dąbrowicy.
394. Zespół Szkół Ogrodniczo-Rolniczych im. Tadeusza Kościuszki w Tarnowie.
395. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa im. Wincentego Witosa w Tarnowie.
396. Zespół Szkół Rolniczych im. prof. Emila Godlewskiego w Wojniczu.
397. Zespół Szkół Rolniczych w Brodnicy.
398. Zespół Szkół Rolniczych w Czachówkach.
399. Zespół Szkół Rolniczych w Golubiu-Dobrzyniu.
400. Zespół Szkół Rolniczych w Gronowie.
401. Zespół Szkół Rolniczych im. J. Łyskowskiego w Grubinie.
402. Zespół Szkół Rolniczych im. Wł. Grabskiego w Grudziądzu.
403. Zespół Szkół Rolniczych w Jabłonowie Pomorskim.
404. Zespół Szkół Rolniczych w Nowym Mieście Lubawskim.
405. Zespół Szkół Inżynierii Środowiska w Toruniu.
406. Zespół Szkół Rolniczych we Wroniach.
407. Zespół Szkół Rolniczych im. Batalionów Chłopskich w Bożkowie.
408. Zespół Szkół Rolniczych w Kamieńcu Ząbkowickim.
409. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Mokrzeszowie.
410. Zespół Szkół Rolniczych im. Jana Dzierżonia w Pieszycach.
411. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa im. Macieja Rataja w Roztoczniku.
412. Zespół Szkół Ogrodniczych w Aleksandrowie Kujawskim.
413. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Chodczu.
414. Zespół Szkół Rolniczych im. Związku Młodzieży Wiejskiej w Dobrzyniu n.
Wisłą.
415. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Izbicy Kujawskiej.
416. Zespół Szkół Rolniczych im. Kazimierza Wielkiego w Kowalu.
417. Zespół Szkół Rolniczych w Lubrańcu-Marysinie.
418. Zespół Szkół Ogrodniczych w Nadrożu.
419. Zespół Szkół Rolniczych im. Ziemi Kujawskiej w Przemystce.
420. Zespół Szkół Rolniczych w Rypinie.
421. Zespół Szkół Rolniczych im. Jadwigi Dziubińskiej w Starym Brześciu.
422. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Tłuchowie.
423. Zasadnicza Szkoła Rolnicza we Włocławku.
424. Zespół Szkół Rolniczych im. Waleriana Łukasińskiego w Wymyślinie.
425. Zespół Szkół Rolniczych im. Wł. Reymonta w Bierutowie.
426. Zespół Szkół Rolniczych w Jakubowicach.
427. Zespół Szkół Rolniczych w Krzyżowicach.
428. Zespół Szkół Rolniczych im. prof. Tadeusza Konopińskiego w Ludowie Polskim.
429. Zespół Szkół Rolniczych w Miliczu.
430. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Środzie Śląskiej.
431. Zespół Szkół Rolniczych im. T. Kościuszki w Wołowie.
432. Zespół Szkół Ogrodniczych im. Władysława Szafera we Wrocławiu.
433. Zespół Szkół Rolniczych im. Ziemi Piastów we Wrocławiu.
434. Zespół Szkół Rolniczych w Żmigrodzie.
435. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Dołhobyczowie.
436. Zespół Szkół Rolniczych w Hrubieszowie.
437. Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa im. prof. Cz. J. Kanafajskiego w
Lubyczy Królewskiej.
438. Zespół Szkół Rolniczych im. W. Witosa w Różańcu.
439. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Tarnogórze.
440. Zespół Szkół Techniczno-Rolniczych im. M. Rataja w Tomaszowie Lubelskim.
441. Zespół Szkół Rolniczych im. J. Poniatowskiego w Turkowicach.
442. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Turobinie.
443. Zespół Szkół Rolniczych im. J. Piłsudskiego w Zamościu.
444. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Żółkiewce.
445. Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa w Czerwieńsku.
446. Zespół Szkół Rolniczych w Gubinie.
447. Zespół Szkół Rolniczych w Iłowej.
448. Zespół Szkół Rolniczych im. Wł. Reymonta w Lubsku.
449. Zespół Szkół Rolniczych w Nowym Miasteczku.
450. Zespół Szkół Rolniczych im. Hipolita Cegielskiego w Powodowie.
451. Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa w Siedlisku.
452. Technikum Rolnicze im. Dezyderego Chłapowskiego w Sławie.
453. Zespół Szkół Zawodowych im. gen. Wł. Sikorskiego w Sulechowie.
454. Zespół Szkół Rolniczych im. Komisji Edukacji Narodowej w Szprotawie.
455. Zespół Szkół Mechanicznych i Rolniczych im. Tadeusza Kościuszki w
Świebodzinie.
456. Technikum Rolnicze im. Wincentego Witosa w Żarach.
*) Ponadto w ramach zespołów szkół rolniczych i gospodarki żywnościowej
funkcjonują filie tych szkół.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 28 lutego 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków
budżetowych oraz innych przychodów i rozchodów.
(Dz. U. Nr 22, poz. 116)
Na podstawie art. 9 ust. 5 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe
(Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i
Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640
oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139,
poz. 647) zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 kwietnia
1991 r. w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych oraz innych
przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 39, poz. 169, Nr 60, poz. 257, Nr 69, poz. 297
i Nr 81, poz. 356, z 1992 r. Nr 22, poz. 91 i Nr 103, poz. 523, z 1993 r. Nr 42,
poz. 194, Nr 59, poz. 276 i Nr 109, poz. 489, z 1994 r. Nr 9, poz. 33 i Nr 66,
poz. 286, z 1995 r. Nr 29, poz. 148 i Nr 153, poz. 783 oraz z 1996 r. Nr 37,
poz. 162 i Nr 116, poz. 556) wprowadza się następujące zmiany:
1) w rozdziale I Klasyfikacja resortowa (części) dodaje się część 39 w
brzmieniu:
"39. Komenda Główna Policji";
2) w rozdziale III Klasyfikacja rozdziałów:
a) w akapicie pierwszym wyrazy "Integracja z Europą" zastępuje się wyrazami
"Integracja z Unią Europejską",
b) w dziale "86 Opieka społeczna" po rozdziale "8617 Zasiłki rodzinne i
pielęgnacyjne" dodaje się rozdział 8618 w brzmieniu:
"8618 Jednostki specjalistycznego poradnictwa socjalnego",
c) w dziale "90 Dochody od osób prawnych, od osób fizycznych i od innych
jednostek nie posiadających osobowości prawnej" skreśla się rozdział "9017
Wpływy z podatku importowego od towarów sprowadzanych lub nadsyłanych z
zagranicy",
d) w objaśnieniach występujących po rozdziale "9023 Wpływy z podatku od towarów
i usług", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, wyraz "oraz" zastępuje się
przecinkiem, a po wyrazach "poz. 702 i 703" dodaje się wyrazy "oraz z 1996 r. Nr
137, poz. 640",
e) w dziale "91 Administracja państwowa i samorządowa":
- po rozdziale "9117 Główny Urząd Geodezji i Kartografii" dodaje się rozdział
9118 w brzmieniu:
"9118 Centralny Inspektorat Standaryzacji",
- po rozdziale "9149 Samorządowe kolegia odwoławcze" dodaje się rozdział 9151 w
brzmieniu:
"9151 Państwowa Straż Rybacka",
f) w dziale "93 Bezpieczeństwo publiczne" rozdział 9312 otrzymuje brzmienie:
"9312 Jednostki terenowe Policji",
g) w dziale "97 Różne rozliczenia":
- zmienia się symbol rozdziału Agencji Prywatyzacji z dotychczasowego "9721" na
"9722",
- dodaje się rozdział 9723 w brzmieniu:
"9723 Dotacje dla gmin z tytułu ulg i zwolnień ustawowych w podatkach rolnym i
leśnym",
h) w dziele "99 Urzędy naczelnych organów władzy, kontroli i sądownictwa" po
rozdziale "9915 Odznaczenia państwowe" dodaje się rozdział 9916 w brzmieniu:
"9916 Krajowa Rada Sądownictwa";
3) w rozdziale IV Klasyfikacja paragrafów dochodów (z objaśnieniami):
a) skreśla się paragraf "20 Opłaty wyrównawcze od niektórych towarów rolnych i
spożywczych przywożonych z zagranicy",
b) skreśla się paragraf "28 Podatek importowy",
c) objaśnienia występujące po paragrafie "34 Wpłaty środków pozostałych po
likwidacji przedsiębiorstw" otrzymują brzmienie:
"Paragraf ten obejmuje wpłaty środków pozostałych po likwidacji lub upadłości
przedsiębiorstw państwowych oraz wpłaty środków uzyskanych ze zbycia mienia
pozostałego po likwidowanych lub upadłych przedsiębiorstwach państwowych, o
których mowa w ustawie z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach
państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz. 329, Nr 101, poz. 444
i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz. 280, z 1994 r. Nr 1,
poz. 3, Nr 80, poz. 386 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1, poz. 2, Nr 95, poz.
474 i Nr 154, poz. 791 oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496, Nr 118,
poz. 561 i Nr 156, poz. 775).",
4) w rozdziale V Klasyfikacja paragrafów wydatków (z objaśnieniami):
a) na końcu objaśnień występujących po paragrafie "12 Uposażenia żołnierzy
zawodowych i funkcjonariuszy" kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy
"oraz Komendy Głównej Policji.",
b) w objaśnieniach występujących po paragrafie "20 Fundusz operacyjny":
- w tiret trzecim, w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, występujący po
wyrazach "poz. 269" wyraz "i" zastępuje się przecinkiem, a po wyrazach "poz.
496" dodaje się wyrazy "i Nr 156, poz. 775",
- w tiret czwartym, w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, po wyrazach "poz.
496" dodaje się wyrazy "i Nr 124, poz. 583",
- w tiret piątym, w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, po wyrazach "poz.
496" dodaje się wyrazy "i Nr 152, poz. 720",
c) w objaśnieniach występujących po paragrafie "42 Składki na Fundusz Pracy", w
podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, wyraz "i" zastępuje się przecinkiem, a
po wyrazach "poz. 496" dodaje się wyrazy "i Nr 147, poz. 687",
d) w objaśnieniach występujących po paragrafie "43 Odpisy na zakładowy fundusz
świadczeń socjalnych", w podstawie prawnej wskazanej w nawiasie, po wyrazach
"poz. 335" dodaje się wyrazy "Nr 118, poz. 561, Nr 139, poz. 647 i Nr 147, poz.
686",
e) objaśnienia do paragrafu "70 Zakup sprzętu i uzbrojenia" otrzymują brzmienie:
"Paragraf ten występuje w Ministerstwie Obrony Narodowej - w dziale 98 - Obrona
narodowa, w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, w Urzędzie Ochrony
Państwa i w Komendzie Głównej Policji - w dziale 93 - Bezpieczeństwo
publiczne.",
f) w objaśnieniach występujących po paragrafie "94 Dotacje celowe na
finansowanie zadań bieżących zleconych gminom o statusie miasta", w podstawie
prawnej wskazanej w nawiasie, po wyrazach "poz. 692" dodaje się wyrazy "i z 1996
r. Nr 156, poz. 773".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych od dnia 1 stycznia 1997 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 9 stycznia 1997 r.
Kodeks celny.
(Dz. U. Nr 23, poz. 117)
TYTUŁ I
PRZEPISY OGÓLNE
Art. 1. Ustawa reguluje zasady i tryb przywozu towarów na polski obszar celny
oraz wywozu towarów z polskiego obszaru celnego, związane z tym prawa i
obowiązki osób oraz uprawnienia i obowiązki organów celnych.
Art. 2. § 1. Wprowadzenie towaru na polski obszar celny lub jego wyprowadzenie z
polskiego obszaru celnego następuje w chwili faktycznego przywozu towaru na
polski obszar celny lub jego faktycznego wywozu z tego obszaru.
§ 2. Wprowadzenie towaru na polski obszar celny lub jego wyprowadzenie z
polskiego obszaru celnego powoduje z mocy prawa powstanie obowiązków i uprawnień
przewidzianych w przepisach prawa celnego, jeżeli przepisy prawa, w tym umowy
międzynarodowe, nie stanowią inaczej.
§ 3. Do wprowadzania na polski obszar celny lub wyprowadzania z polskiego
obszaru celnego przedmiotów, objętych z mocy odrębnych przepisów ochroną
własności intelektualnej, handlowej i przemysłowej stosuje się odpowiednio
przepisy dotyczące towaru wprowadzanego lub wyprowadzanego z polskiego obszaru
celnego.
§ 4. Zasady powstawania i wykonywania oraz wygasania zobowiązań podatkowych,
związanych z wprowadzeniem towaru na polski obszar celny lub z jego
wyprowadzeniem z polskiego obszaru celnego, oraz zakres praw i obowiązków
organów celnych w tych sprawach regulują odrębne przepisy.
Art. 3. § 1. Użyte w niniejszej ustawie określenia oznaczają:
1) dozór celny - wszelkie działania podejmowane przez organ celny w celu
zapewnienia przestrzegania przepisów prawa celnego oraz innych przepisów
mających zastosowanie do towarów przywożonych na polski obszar celny lub z niego
wywożonych,
2) dług celny - powstałe z mocy prawa zobowiązanie do uiszczenia należności
celnych przywozowych (dług celny w przywozie) lub należności celnych wywozowych
(dług celny w wywozie) odnoszące się do towarów,
3) dłużnik - każdą osobę zobowiązaną do zapłacenia kwoty wynikającej z długu
celnego,
4) elementy kalkulacyjne - elementy służące do naliczania należności celnych
przywozowych i należności celnych wywozowych odnoszących się do towaru,
5) kontrola celna - wykonywanie czynności w ramach dozoru celnego, w
szczególności takich jak: rewizja celna towarów, nakładanie i sprawdzanie
zamknięć celnych, przeszukiwanie osób i pomieszczeń, konwój celny, strzeżenie
towarów, kontrola wymaganych dokumentów i ich autentyczności, kontrola innych
dokumentów i kontrola księgowości osób, zatrzymywanie i kontrola środków
transportu, kontrola bagaży i innych towarów przewożonych przez osoby oraz
innych podobnych czynności,
6) kontyngent taryfowy - wymagającą uzyskania pozwolenia określoną ilość lub
wartość towarów, dla których Rada Ministrów ustaliła obniżone stawki celne,
7) miejsce wyznaczone lub uznane przez organ celny - inne niż urząd celny
miejsce, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane w przepisach prawa
celnego,
8) należności celne przywozowe - cła i inne opłaty związane z przywozem towarów,
9) należności celne wywozowe - cła i inne opłaty związane z wywozem towarów,
10) osoba:
a) osobę fizyczną,
b) osobę prawną,
c) jednostkę organizacyjną nie mającą osobowości prawnej,
11) osoba krajowa:
a) osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w kraju,
b) osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nie mającą osobowości prawnej,
mającą siedzibę główną w kraju,
c) oddziały i przedstawicielstwa w kraju osób zagranicznych w rozumieniu ustawy
z dnia 2 grudnia 1994 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 136, poz. 703, z 1995 r. Nr
132, poz. 641 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496),
12) plafon taryfowy - określona ilość lub wartość towarów w przywozie na polski
obszar celny lub w ich wywozie poza polski obszar celny, dla których Rada
Ministrów ustaliła obniżone stawki celne; określona ilość lub wartość towarów
może być realizowana, a nawet przekroczona przed terminem zamknięcia (zamknięcie
plafonu),
13) polski obszar celny - terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
14) przedstawienie towarów organowi celnemu - zawiadomienie organu celnego przez
osobę, dokonane w wymaganej formie, o dostarczeniu towarów do urzędu celnego
albo miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ celny,
15) rewizja celna - ustalenie rodzaju, ilości, stanu towaru oraz, w razie
potrzeby, ocena wartości celnej towaru,
16) status celny - określenie towaru jako towaru krajowego lub niekrajowego,
17) środki polityki handlowej - ustanowione w ramach polityki gospodarczej
państwa pozataryfowe środki, takie jak ograniczenia ilościowe i zakazy dotyczące
przywozu i wywozu oraz środki ochrony rynku określone w odrębnych ustawach,
18) towary krajowe:
a) towary całkowicie uzyskane lub wyprodukowane na polskim obszarze celnym,
zgodnie z warunkami określonymi w art. 16, bez udziału towarów przywiezionych
spoza polskiego obszaru celnego,
b) towary przywiezione spoza polskiego obszaru celnego i dopuszczone do obrotu,
c) towary uzyskane lub wyprodukowane na polskim obszarze celnym z towarów
określonych w lit. b) lub z towarów określonych w lit. a) i b);
towary krajowe tracą swój status celny z chwilą opuszczenia polskiego obszaru
celnego, z zastrzeżeniem przepisu art. 88,
19) towary niekrajowe - niż określone w pkt 18,
20) uprawniony do korzystania z procedury celnej - osobę, na rzecz której
zostało dokonane zgłoszenie celne, albo osobę, na którą zostały przeniesione
prawa i obowiązki związane z procedurą celną, o ile jest to zgodne z przepisami
prawa,
21) urząd celny - jednostkę organizacyjną administracji celnej, w której mogą
zostać dokonane czynności przewidziane w przepisach prawa celnego,
22) zamknięcia celne - plomby, pieczęcie lub inne znaki urzędowe nakładane przez
polski organ celny lub inne upoważnione do tego polskie jednostki organizacyjne
na towary, pomieszczenia, składy celne, magazyny celne, środki przewozowe lub
ich części, a także nakładane przez organy celne państw obcych lub przez osoby
upoważnione przez te organy na towary, środki przewozowe lub ich części,
23) zgłaszający - osobę, która dokonuje zgłoszenia celnego we własnym imieniu na
swoją rzecz, we własnym imieniu na cudzą rzecz, albo osobę, w której imieniu
dokonuje się zgłoszenia celnego,
24) zgłoszenie celne - czynność, poprzez którą osoba wyraża, w wymaganej formie
i w określony sposób, zamiar objęcia towaru określoną procedurą celną,
25) zwolnienie towarów - czynność organu celnego umożliwiającą użycie towarów w
celach określonych przez procedurę celną, jaką zostały objęte.
§ 2. Przeznaczenie celne to:
1) objęcie towaru procedurą celną,
2) wprowadzenie towaru do wolnego obszaru celnego lub do składu wolnocłowego,
3) powrotny wywóz towaru poza polski obszar celny,
4) zniszczenie towaru,
5) zrzeczenie się towaru na rzecz Skarbu Państwa.
§ 3. Procedura celna to sposób postępowania obejmujący:
1) dopuszczenie do obrotu,
2) tranzyt,
3) skład celny,
4) uszlachetnianie czynne,
5) przetwarzanie pod kontrolą celną,
6) odprawę czasową,
7) uszlachetnianie bierne,
8) wywóz.
Art. 4. Każda osoba zamierzająca faktycznie dokonać przywozu lub wywozu może
uzyskać od organu celnego informację o stosowaniu przepisów prawa celnego.
Art. 5. § 1. Prezes Głównego Urzędu Ceł wydaje w formie decyzji, na pisemny
wniosek osoby, wiążącą informację taryfową dotyczącą klasyfikacji towaru według
kodu taryfy celnej.
§ 2. Decyzja, o której mowa w § 1, wiąże organy celne oraz osobę, której
udzielono tę informację. Wiążącą informację taryfową stosuje się do towarów,
wobec których formalności celne zostały dokonane po dniu, w którym informacja ta
została udzielona.
§ 3. Przedmiotem wiążącej informacji taryfowej jest klasyfikacja towarów według
nomenklatury towarowej taryfy celnej.
§ 4. Osoba, której udzielono informacji, o której mowa w § 1, powinna udowodnić,
że towar zgłoszony jest takim samym towarem jak opisany w informacji.
§ 5. Wiążąca informacja taryfowa jest ważna przez 6 lat od daty wydania.
§ 6. Wiążąca informacja taryfowa jest nieważna, jeżeli została wydana na
podstawie nieprawdziwych dokumentów lub nieprawidłowych bądź niekompletnych
danych przedstawionych przez wnioskodawcę.
§ 7. Wiążąca informacja taryfowa traci ważność, gdy:
1) w wyniku zmiany przepisów staje się sprzeczna z prawem; datą, z którą wiążąca
informacja taryfowa traci ważność, jest dzień wejścia w życie tych przepisów,
2) staje się niezgodna z interpretacją przepisów taryfy celnej przez zmiany
wyjaśnień do nomenklatury towarowej taryfy celnej bądź przez wydanie opinii
dotyczących klasyfikacji przez Światową Organizację Celną lub przez zmianę Not
wyjaśniających do nomenklatury Zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania
towarów przyjętego przez Światową Organizację Celną, bądź poprzez zmianę Not
wyjaśniających do Nomenklatury Scalonej Unii Europejskiej; datą, z którą wiążąca
informacja taryfowa traci ważność, jest data publikacji wymienionych zmian i
opinii,
3) wydana została wskutek błędu lub jest sprzeczna z prawem; datą z którą
informacja taryfowa traci ważność, jest data powiadomienia osoby, której tej
informacji udzielono.
§ 8. W wypadku gdy wiążąca informacja taryfowa utraciła ważność na podstawie § 7
pkt 2 lub pkt 3, osoba, której udzielono tej informacji, może korzystać z niej
dalej przez okres 6 miesięcy od publikacji lub powiadomienia, jeżeli zawarła na
podstawie wiążącej informacji taryfowej, przed datą publikacji lub
powiadomienia, wiążące umowy kupna lub sprzedaży towarów.
§ 9. Osoba, której udzielono wiążącej informacji taryfowej, może ją wykorzystać
w okolicznościach określonych w § 8 jedynie do celów:
1) określania należności celnych przywozowych lub celnych wywozowych,
2) obliczania zwrotów należności celnych przywozowych przy wywozie,
3) uwzględnienia świadectwa potwierdzającego pochodzenie towaru, o ile
świadectwo to zostało wydane na podstawie wymienionej informacji.
§ 10. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe
warunki wydawania wiążącej informacji taryfowej oraz ustali wzory wniosków i
niezbędne dokumenty, które należy do nich dołączyć, a także wzór formularza
wiążącej informacji taryfowej.
Art. 6. § 1. Organ celny może wykonywać wszelkie czynności kontroli celnej,
które uzna za stosowne według przepisów prawa celnego - w każdym miejscu
znajdującym się na polskim obszarze celnym lub, jeżeli umowy międzynarodowe tak
stanowią - poza polskim obszarem celnym.
§ 2. Organ celny może w każdym czasie podejmować czynności z zakresu kontroli
celnej wobec towaru znajdującego się na polskim obszarze celnym w celu
ustalenia, czy towar został wprowadzony na polski obszar celny zgodnie z
przepisami prawa.
§ 3. Rewizji celnej nie podlegają:
1) na zasadzie wzajemności:
a) towary przeznaczone dla obcych przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów
konsularnych oraz misji specjalnych w Rzeczypospolitej Polskiej, a także
organizacji międzynarodowych mających siedziby lub placówki w Rzeczypospolitej
Polskiej,
b) towary przeznaczone dla osób korzystających z przywilejów i immunitetów
dyplomatycznych,
c) opatrzone pieczęcią przesyłki urzędowe przesyłane do obcych przedstawicielstw
dyplomatycznych, urzędów konsularnych i misji specjalnych w Rzeczypospolitej
Polskiej oraz opatrzone pieczęcią przesyłki przez nie wysyłane,
2) opatrzone pieczęcią przesyłki urzędowe przesyłane między Ministerstwem Spraw
Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej a polskimi przedstawicielstwami
dyplomatycznymi, urzędami konsularnymi i misjami specjalnymi za granicą.
§ 4. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, sposoby i warunki
wykonywania kontroli celnej.
§ 5. Minister Finansów, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej i Ministrem
Spraw Wewnętrznych i Administracji, określi, w drodze rozporządzenia, sposób i
warunki wykonywania kontroli celnej oraz nadawania przeznaczenia celnego okrętom
wojennym i wojskowym statkom powietrznym oraz wyposażeniu i sprzętowi jednostek
wojskowych, a także wyposażeniu i sprzętowi jednostek organizacyjnych resortu
spraw wewnętrznych i administracji.
§ 6. Prezes Głównego Urzędu Ceł może określić, w drodze zarządzenia:
1) wzory pieczęci, zamknięć celnych, stempli i innych znaków stosowanych przy
wykonywaniu kontroli celnej,
2) szczegółowy sposób prowadzenia kontroli celnej bagażu przewożonego drogą
morską lub powietrzną.
Art. 7. § 1. Każda osoba pośrednio lub bezpośrednio uczestnicząca w czynnościach
związanych z wymianą towarową jest zobowiązana do dostarczenia organowi celnemu,
na jego żądanie, w ustalonych terminach, dokumentów i informacji mających
znaczenie dla kontroli celnej, w jakiejkolwiek formie, jak również do udzielenia
niezbędnej pomocy.
§ 2. Na żądanie Prezesa Głównego Urzędu Ceł banki są zobowiązane udzielać
informacji o obrotach i stanach na rachunkach bankowych w związku z toczącą się
sprawą karną skarbową:
1) przeciwko posiadaczowi rachunku będącemu osobą fizyczną lub
2) o przestępstwo popełnione w zakresie działalności osoby prawnej lub jednostki
organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, która to osoba lub jednostka jest
posiadaczem rachunku.
§ 3. Żądanie, o którym mowa w § 2, powinno zawierać oznaczenie posiadacza
rachunku oraz okresu objętego informacją.
Art. 8. Każda informacja o charakterze poufnym jest chroniona tajemnicą służbową
i nie może być rozpowszechniana przez organ celny bez wyraźnego pozwolenia osoby
lub urzędu, który jej udzielił; przekazywanie informacji jest dozwolone w
wypadku, gdy organ celny jest do tego zobowiązany lub upoważniony zgodnie z
obowiązującymi ustawami.
Art. 9. § 1. Nielegalnym wprowadzeniem towaru jest wprowadzenie dokonane z
naruszeniem przepisów art. 35 § 2, art. 36, art. 37, art. 39 i art. 180 § 2.
§ 2. Jeżeli w trakcie kontroli celnej nie można ustalić, że wprowadzonym na
polski obszar celny towarom, których rodzaj i ilość wskazują na przeznaczenie do
działalności gospodarczej, zostało nadane przeznaczenie celne zgodnie z
przepisami prawa celnego, uważa się, że towary te zostały nielegalnie
wprowadzone na polski obszar celny.
Art. 10. Osoby posiadające dokumenty mające znaczenie dla kontroli celnej
powinny je przechowywać przez 5 lat i udostępniać na każde żądanie organu
celnego. Termin ten rozpoczyna swój bieg z upływem ostatniego dnia roku
kalendarzowego, w którym:
1) zostało przyjęte zgłoszenie celne o dopuszczenie do obrotu, jeżeli chodzi o
towary dopuszczone do obrotu w innych wypadkach niż określone w pkt 2, lub
zostało przyjęte zgłoszenie celne do wywozu,
2) przestają być pod dozorem celnym towary dopuszczone do obrotu w związku z
zastosowaniem zerowej lub obniżonej stawki ze względu na przeznaczenie albo
podlegające zwolnieniu od należności celnych przywozowych ze względu na
przeznaczenie,
3) zostaje zakończona odpowiednia procedura celna, jeżeli chodzi o towary objęte
inną procedurą celną niż określone w pkt 1 i 2,
4) towary zostały wyprowadzone z wolnego obszaru celnego.
Art. 11. Terminy określone w przepisach prawa celnego nie podlegają
przedłużeniu, odroczeniu lub przywróceniu poza wypadkami ustanowionymi w
przepisach tego prawa.
Art. 12. § 1. W uzasadnionych wypadkach organy celne prowadzą ewidencję towarów,
którym nadano przeznaczenie celne.
§ 2. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia:
1) wypadki, sposób i tryb prowadzenia przez urzędy celne ewidencji towarów,
którym nadano przeznaczenie celne,
2) wzory rejestrów, ksiąg, innych dokumentów ewidencyjnych oraz wzory formularzy
używanych w toku sprawowania dozoru celnego i kontroli celnej,
3) rodzaje dokumentów mających znaczenie dla kontroli celnej, a także osoby
zobowiązane do ich przechowywania.
TYTUŁ II
ELEMENTY KALKULACYJNE
DZIAŁ I
Taryfa celna, inne środki taryfowe i klasyfikacja towarów
Art. 13. § 1. Cła określane są na podstawie taryfy celnej lub innych środków
taryfowych.
§ 2. Środki polityki handlowej oraz środki, o których mowa w art. 14, stosuje
się zgodnie z klasyfikacją nomenklatury towarowej taryfy celnej.
§ 3. Taryfa celna obejmuje:
1) Polską Scaloną Nomenklaturę Towarową Handlu Zagranicznego PCN (nomenklatura
towarowa),
2) stawki celne, sposób, warunki i zakres ich stosowania,
3) jednostki miar,
4) obniżone stawki celne określone w umowach zawartych przez Rzeczpospolitą
Polską z niektórymi krajami lub grupami krajów,
5) preferencyjne stawki celne przyjęte jednostronnie przez Rzeczpospolitą Polską
w odniesieniu do niektórych krajów, grup krajów lub regionów.
§ 4. Stawki celne, o których mowa w § 3 pkt 4 i pkt 5, są stosowane na wniosek
zgłaszającego, o ile towary, do których się to odnosi, spełniają warunki do ich
zastosowania. Zastosowanie tych stawek może nastąpić retrospektywnie, o ile
zostaną spełnione warunki określone przepisami prawa, w tym umowami
międzynarodowymi.
§ 5. Klasyfikację towarów w taryfie celnej określa kod taryfy celnej.
§ 6. Rada Ministrów ustanawia, w drodze rozporządzenia, taryfę celną.
§ 7. Prezes Głównego Urzędu Ceł ogłasza, w formie zarządzenia, w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wyjaśnienia do taryfy
celnej.
Art. 14. § 1. Towary mogą podlegać innym środkom taryfowym ze względu na ich
właściwości, przeznaczenie lub w związku z zawartymi przez Rzeczpospolitą Polską
preferencyjnymi umowami międzynarodowymi.
§ 2. Środkami taryfowymi, o których mowa w § 1, są: zawieszenie w całości lub w
części poboru ceł, kontyngenty taryfowe i plafony taryfowe.
§ 3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, ze względu na właściwości towarów,
ze względu na ich przeznaczenie lub w związku z zawartymi przez Rzeczpospolitą
Polską preferencyjnymi umowami międzynarodowymi z niektórymi krajami lub grupami
krajów, może:
1) zawiesić w całości lub w części pobór ceł,
2) ustanowić kontyngent taryfowy,
3) ustanowić plafon taryfowy.
§ 4. Rada Ministrów, ustanawiając kontyngent taryfowy, zgodnie z § 3 pkt 2,
określi równocześnie sposób jego rozdysponowania.
§ 5. Środki, o których mowa w § 2 i § 3, są stosowane na wniosek zgłaszającego,
o ile towary, do których się to odnosi, spełniają warunki do ich stosowania.
Zastosowanie tych środków może nastąpić retrospektywnie, o ile zostaną spełnione
warunki określone przepisami prawa.
§ 6. W razie ustanowienia kontyngentu taryfowego, o którym mowa w § 3 pkt 2, do
objęcia towaru procedurą celną z zastosowaniem obniżonych stawek wymagane jest
pozwolenie Ministra Gospodarki.
§ 7. Minister Gospodarki może ustalić, w drodze rozporządzenia, tryb realizacji
ustanowionych plafonów taryfowych.
§ 8. Minister Gospodarki może określić, w drodze rozporządzenia, zamknięcie
plafonu taryfowego.
§ 9. Od dnia wejścia w życie rozporządzenia, o którym mowa w § 8, cła są
pobierane w wysokości określonej w taryfie celnej.
DZIAŁ II
Pochodzenie towarów
Art. 15. § 1. Niepreferencyjne pochodzenie towarów określa się w celu:
1) stosowania taryfy celnej, z wyjątkiem środków wymienionych w art. 13 § 3 pkt
4 i pkt 5,
2) stosowania środków polityki handlowej ustanowionych w odrębnych przepisach,
3) sporządzania i wydawania świadectw potwierdzających pochodzenie towarów.
§ 2. Reguły ustalania niepreferencyjnego pochodzenia towarów określają art.
16-19.
Art. 16. § 1. Towarami pochodzącymi z danego kraju są towary całkowicie tam
uzyskane lub wyprodukowane.
§ 2. Towarami całkowicie uzyskanymi lub wyprodukowanymi w danym kraju są:
1) produkty mineralne tam wydobyte,
2) rośliny lub produkty roślinne tam zebrane,
3) żywe zwierzęta tam urodzone i wyhodowane,
4) produkty uzyskane od żywych zwierząt tam wyhodowanych,
5) produkty uzyskane przez polowanie lub rybołówstwo na jego terytorium,
6) produkty rybołówstwa morskiego i inne produkty wydobyte z mórz znajdujących
się poza morzami terytorialnymi danego kraju, dokonywanego przez statki w nim
zarejestrowane i pływające pod jego banderą,
7) towary wytworzone na pokładach statków przetwórni z produktów, o których mowa
w pkt 6, pochodzących z tego kraju, o ile statki przetwórnie zostały
zarejestrowane w danym kraju i pływają pod jego banderą,
8) produkty wydobyte z dna morskiego i z wnętrza ziemi pod nim, znajdującym się
poza morzami terytorialnymi, o ile dany kraj ma prawa wyłączności do
eksploatacji dna lub wnętrza ziemi pod nim,
9) odpady i pozostałości powstałe w danym kraju w wyniku procesów produkcyjnych
i towary zużyte, jeśli nadają się wyłącznie do odzyskiwania surowców,
10) towary wytworzone w danym kraju wyłącznie z towarów, o których mowa w pkt
1-9, lub z ich pochodnych na dowolnym etapie przetworzenia.
§ 3. Określenie "kraj" w rozumieniu § 2 obejmuje również morza terytorialne
kraju.
Art. 17. Towar, w którego produkcję zaangażowany jest więcej niż jeden kraj,
jest uznawany za pochodzący z kraju, w którym podlegał ostatniej istotnej,
ekonomicznie uzasadnionej obróbce lub przetworzeniu, które spowodowały
wytworzenie nowego produktu lub stanowiły istotny etap wytwarzania w
przedsiębiorstwie przystosowanym do tego celu.
Art. 18. Nie uznaje się towarów za pochodzące z kraju, w którym podlegały
obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu art. 17, jeżeli z ustalonych faktów
wynika, że jedynym celem obróbki lub przetworzenia było obejście przepisów
dotyczących pochodzenia towarów.
Art. 19. § 1. Ustalenie pochodzenia towarów, o których mowa w art. 16 i art. 17,
dokonywane jest przez organ celny na podstawie dowodu pochodzenia towarów.
§ 2. W wypadku wątpliwości co do pochodzenia towarów, organ celny może zażądać
dodatkowych dowodów potwierdzających pochodzenie towarów.
§ 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe zasady i tryb ustalania pochodzenia towarów, o których mowa w
art. 17,
2) sposób dokumentowania pochodzenia towarów, o których mowa w § 1 i § 2,
3) listę towarów, których pochodzenie musi być udokumentowane świadectwem
pochodzenia.
Art. 20. § 1. Warunki uzyskiwania pochodzenia, jakie powinny spełniać towary,
aby korzystać ze środków wymienionych w art. 13 § 3 pkt 4 lub pkt 5, oraz
sposoby jego dokumentowania określane są według reguł preferencyjnego
pochodzenia towarów.
§ 2. W wypadku towarów objętych umowami, o których mowa w art. 13 § 3 pkt 4,
reguły, o których mowa w § 1, określone są w tych umowach.
§ 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, reguły ustalania
pochodzenia towarów, wobec których będą stosowane stawki określane na podstawie
art. 13 § 3 pkt 5, oraz sposób jego dokumentowania.
DZIAŁ III
Wartość celna towarów
Art. 21. Wartość celna towarów określana jest w celu ustalenia kwoty wynikającej
z długu celnego oraz innych należności pobieranych przez organ celny, jak
również stosowania środków polityki handlowej.
Art. 22. § 1. Użyte w niniejszym dziale określenia oznaczają:
1) wytworzenie - wyhodowanie, wyprodukowanie, wydobycie,
2) towary identyczne - towary wytworzone w tym samym kraju, będące takimi samymi
pod każdym względem, włączając cechy fizyczne i renomę, jaką posiadają;
nieznaczne różnice w wyglądzie zewnętrznym nie są przeszkodą do uznania towarów
za identyczne, jeśli odpowiadają one pod innym względem niniejszej definicji,
3) towary podobne - towary wytworzone w tym samym kraju, które, nie będąc
podobnymi pod każdym względem, posiadają podobne cechy i skład materiałowy, co
pozwala im pełnić te same funkcje i być towarami handlowo zamiennymi; jakość
towarów, znak towarowy i renoma, jaką posiadają, są czynnikami, które należy
uwzględniać przy ustalaniu podobieństwa towarów,
4) towary tego samego gatunku i rodzaju - towary zawierające się w grupie lub
zakresie towarów wytwarzanych przez jedną gałąź przemysłu lub branżę przemysłową
i obejmujące towary identyczne lub podobne,
5) prowizja od zakupu - opłatę poniesioną przez kupującego na rzecz jego agenta
za usługę polegającą na reprezentowaniu go przy zakupie towarów, dla których
ustalana jest wartość celna.
§ 2. Za osoby powiązane ze sobą uznaje się osoby, jeżeli:
1) jedna z osób jest urzędnikiem, dyrektorem lub członkiem organu zarządzającego
bądź kontrolnego drugiej lub
2) są prawnie uznanymi wspólnikami w działalności gospodarczej, lub
3) jedna z osób jest pracodawcą drugiej, lub
4) jedna z osób bezpośrednio lub pośrednio dysponuje prawami głosu lub udziałem
w kapitale zakładowym albo akcyjnym wynoszącym co najmniej 5% wszystkich praw
głosu lub co najmniej 5% kapitału zakładowego albo akcyjnego drugiej osoby, lub
5) jedna z osób bezpośrednio lub pośrednio kontroluje drugą, lub
6) znajdują się pod bezpośrednią lub pośrednią kontrolą trzeciej osoby, lub
7) wspólnie kontrolują, bezpośrednio lub pośrednio, trzecią osobę, lub
8) są małżonkami, są spokrewnione lub spowinowacone do drugiego stopnia albo są
związane stosunkiem przysposobienia, lub
9) jedna z nich w działalności gospodarczej jest wyłącznym dystrybutorem lub
wyłącznym koncesjonariuszem drugiej osoby, jeśli odpowiadają kryteriom, o
których mowa w pkt. 1-8.
§ 3. Za towary identyczne lub towary podobne nie uznaje się towarów wytworzonych
w oparciu o wykonane na polskim obszarze celnym prace techniczno-inżynieryjne,
rozwojowe, artystyczne, projektowe oraz plany i szkice, w stosunku do których
nie można dokonać korekty zgodnie z art. 30 § 1 pkt 2 lit. d).
§ 4. Jeżeli brak jest identycznych lub podobnych towarów, wytwarzanych przez tę
samą osobę, która wytworzyła towary, dla których ustalana jest wartość celna,
mogą być brane pod uwagę towary wytwarzane przez inną osobę.
Art. 23. § 1. Wartością celną towarów jest wartość transakcyjna, to znaczy cena
faktycznie zapłacona lub należna za towar sprzedany w celu przywozu na polski
obszar celny, ustalana, o ile jest to konieczne, z uwzględnieniem art. 30 i art.
31.
§ 2. Wartość transakcyjna nie może być przyjęta za wartość celną towaru w
wypadku, gdy:
1) istnieją ograniczenia w dysponowaniu lub użytkowaniu towarów przez kupującego
inne niż ograniczenia, które:
a) są nakładane lub wymagane przez prawo,
b) ograniczają obszar geograficzny, na którym towar może być odsprzedany,
c) nie mają istotnego wpływu na wartość towaru, lub
2) sprzedaż lub cena towaru są uzależnione od warunków lub spełnienia świadczeń,
których wartości nie można ustalić, lub
3) jakakolwiek część dochodu z dalszej odsprzedaży, dyspozycji lub późniejszego
użytkowania towarów przez nabywcę przypada bezpośrednio lub pośrednio
sprzedawcy, chyba że zgodnie z art. 30 może zostać dokonana odpowiednia korekta,
lub
4) kupujący i sprzedawca są ze sobą powiązani, chyba że wartość transakcyjna
może być zaakceptowana w celu ustalenia wartości celnej, zgodnie z § 3.
§ 3. Przy ustalaniu, czy wartość transakcyjna jest do zaakceptowania do celów
stosowania § 1, powiązanie ze sobą kupującego i sprzedawcy nie stanowi samo w
sobie wystarczającej podstawy do niezaakceptowania wartości transakcyjnej. Gdy
okaże się to konieczne, okoliczności dotyczące sprzedaży powinny zostać zbadane,
a wartość transakcyjna powinna być zaakceptowana, pod warunkiem, że powiązanie
nie wpłynęło na cenę. Jeżeli na podstawie informacji uzyskanych od zgłaszającego
lub powziętych w inny sposób organ celny ma powody, aby uznać, że powiązanie
wpłynęło na cenę, powody takie powinny być podane zgłaszającemu i należy
zapewnić mu możliwość ustosunkowania się do nich. Na żądanie zgłaszającego
informacja o takich powodach powinna być przedstawiona w formie pisemnej.
§ 4. W wypadku transakcji między osobami powiązanymi wartość transakcyjna jest
akceptowana, a wartość celna towarów ustalana zgodnie z § 1, o ile zgłaszający
udowodni, że taka wartość jest zbliżona do jednej z występujących w tym samym
lub zbliżonym czasie:
1) wartości transakcyjnej przy sprzedaży kupującemu, w żadnym konkretnym wypadku
nie powiązanemu ze sprzedawcą, identycznych lub podobnych towarów wprowadzonych
na polski obszar celny,
2) wartości celnej identycznych lub podobnych towarów, ustalonej zgodnie z art.
27,
3) wartości celnej identycznych lub podobnych towarów, ustalonej zgodnie z art.
28.
§ 5. Przy zastosowaniu kryteriów, o których mowa w § 4, należy uwzględnić
różnice w poziomach handlu (hurt, detal), różnice ilościowe, koszty wymienione w
art. 30 oraz koszty ponoszone przez sprzedawcę przy transakcjach, w których
kupującym jest osoba z nim nie powiązana, a koszty te nie występują przy
transakcji między sprzedawcą a osobą z nim powiązaną.
§ 6. Kryteria określone w § 4 mogą być stosowane tylko do celów porównawczych.
Wartość celna towaru nie może być ustalona w sposób zastępczy na podstawie § 4.
§ 7. Wartość transakcyjna nie może być przyjęta za wartość celną, o której mowa
w § 1, w wypadku gdy organ celny z uzasadnionych przyczyn zakwestionował
wiarygodność i dokładność informacji lub dokumentów służących do określenia
wartości celnej, które należy dołączyć do zgłoszenia celnego, albo gdy nie
zostaną one przedstawione przez zgłaszającego.
§ 8. Przed ustaleniem wartości celnej na podstawie art. 25-29, organ celny
wyjaśnia zgłaszającemu, na jego pisemny wniosek, przyczyny zastosowania § 7,
wyznaczając termin na złożenie wyjaśnień.
§ 9. Ceną faktycznie zapłaconą lub należną jest całkowita kwota płatności
dokonanej lub mającej zostać dokonaną przez kupującego wobec lub na korzyść
sprzedawcy za przywożone towary i obejmująca wszystkie płatności dokonane lub
mające być dokonane jako warunek sprzedaży towarów kupującemu albo płatności
dokonane lub mające być dokonane przez kupującego osobie trzeciej celem
spełnienia zobowiązań sprzedawcy. Płatność może zostać dokonana w formie
przelewu pieniężnego lub za pomocą innych form zapłaty bezpośrednio lub
pośrednio.
§ 10. Podjęte przez kupującego udokumentowane działania dokonane na jego własny
rachunek, inne niż te, których doliczenie przewidziane jest w art. 30, nie są
uznawane za pośrednią płatność na rzecz sprzedawcy, nawet jeśli mogłyby być
uznane za korzystne dla sprzedawcy lub zostały podjęte na podstawie porozumienia
ze sprzedawcą, a ich koszt nie będzie doliczony do ceny faktycznie zapłaconej
lub należnej przy ustalaniu wartości celnej przywiezionych towarów.
Art. 24. § 1. Jeżeli wartość celna nie może zostać ustalona na podstawie art.
23, ustala się ją stosując w kolejności art. 25-28.
§ 2. Kolejność stosowania art. 27 i art. 28 zostanie zmieniona na wniosek
zgłaszającego.
Art. 25. § 1. Jeżeli wartość celna przywiezionych towarów nie może być ustalona
na podstawie przepisów art. 23, za wartość celną przyjmuje się wartość
transakcyjną identycznych towarów sprzedanych i wprowadzonych na polski obszar
celny w tym samym lub zbliżonym czasie co towary, dla których ustalana jest
wartość celna.
§ 2. Dla ustalenia wartości, o której mowa w § 1, należy stosować wartość
transakcyjną identycznych towarów sprzedawanych na tym samym poziomie handlu i w
zasadzie w tych samych ilościach co towary, dla których ustalana jest wartość
celna. W wypadku gdy nie stwierdzono tego rodzaju sprzedaży, należy przyjmować
wartość transakcyjną identycznych towarów sprzedawanych na innych poziomach
handlu lub w innych ilościach, z niezbędnymi poprawkami mającymi na celu
uwzględnienie różnicy w poziomach handlu lub ilości, pod warunkiem że tego
rodzaju korekta może być dokonana na podstawie przedstawionych dowodów
określających zasadność i prawidłowość korekty, niezależnie od tego, czy taka
korekta prowadzi do zwiększenia, czy też zmniejszenia wartości.
§ 3. Jeżeli koszty, o których mowa w art. 30 § 1 pkt 5, są włączone do wartości
transakcyjnej, należy uwzględnić istotne różnice w takich kosztach między
towarami, dla których ustalana jest wartość celna, a towarami identycznymi,
wynikające z różnic w odległościach i rodzaju transportu.
§ 4. Jeżeli stosując niniejszy artykuł stwierdzono więcej niż jedną wartość
transakcyjną towarów identycznych, do ustalenia wartości celnej towarów
przywożonych należy przyjmować wartość najniższą.
Art. 26. § 1. Jeżeli wartość celna przywożonych towarów nie może być ustalona na
podstawie przepisów art. 23 i art. 25, za wartość celną przyjmuje się wartość
transakcyjną podobnych towarów sprzedanych i wprowadzonych na polski obszar
celny w tym samym lub zbliżonym czasie co towary, dla których ustalana jest
wartość celna.
§ 2. Przepisy art. 25 § 2-4 stosuje się odpowiednio.
Art. 27. § 1. Jeżeli wartość celna przywożonych towarów nie może być ustalona na
podstawie przepisów art. 23, art. 25 i art. 26, za wartość celną przyjmuje się
cenę jednostkową towarów przywożonych bądź identycznych lub podobnych
sprzedanych na polskim obszarze celnym w największych zbiorczych ilościach i
stanie, w jakim są towary, dla których ustalana jest wartość celna, w
transakcjach sprzedaży między nie powiązanymi ze sobą osobami, w tym samym lub
zbliżonym czasie, nie przekraczającym 90 dni od dnia przywozu towaru, dla
którego ustalana jest wartość celna, pomniejszoną o:
1) marżę zazwyczaj płaconą lub uzgodnioną do zapłacenia albo też narzut, jaki
jest zazwyczaj stosowany na polskim obszarze celnym, obejmujący zyski i wydatki
związane ze sprzedażą przywiezionych towarów tego samego gatunku i rodzaju,
2) koszty transportu i ubezpieczenia oraz opłaty załadunkowe i manipulacyjne
związane z transportem, po przywozie towarów na polski obszar celny,
3) należności celne przywozowe lub inne opłaty pobierane na polskim obszarze
celnym z tytułu przywozu lub sprzedaży towarów.
§ 2. Jeżeli towary przywożone bądź identyczne lub podobne nie są przedmiotem
sprzedaży na polskim obszarze celnym w takim samym stanie i w tym samym lub
zbliżonym czasie co towary, dla których ustalana jest wartość celna, to na
wniosek zgłaszającego wartość celną ustala się na podstawie ceny jednostkowej
przywiezionych towarów, po której są one sprzedawane po dokonaniu ich
przetworzenia, w największych zbiorczych ilościach, w transakcjach sprzedaży
między nie powiązanymi osobami, pomniejszonej o koszty przetworzenia i koszty, o
których mowa w § 1 pkt 1-3.
Art. 28. Jeżeli wartość celna przywożonych towarów nie może być ustalona na
podstawie przepisów art. 23 i art. 25-27, za wartość celną przyjmuje się wartość
kalkulowaną, która jest sumą:
1) kosztów lub wartości materiałów i produkcji bądź innych procesów
zastosowanych przy wytworzeniu przywożonych towarów,
2) kwoty zysku i kosztów ogólnych równych kwocie zwyczajowo wliczonej w cenę
sprzedaży towarów tego samego gatunku lub rodzaju, jak te, dla których ustalana
jest wartość celna, wytworzonych przez producentów w kraju wywozu w celu
przywozu takich towarów na polski obszar celny,
3) kosztów lub wartości, o których mowa w art. 30 § 1 pkt 5.
Art. 29. § 1. Jeżeli wartość celna nie może być ustalona na podstawie przepisów
art. 23 i art. 25-28, jest ona ustalana na podstawie danych dostępnych na
polskim obszarze celnym, z zastosowaniem odpowiednich środków zgodnych z
zasadami i ogólnymi przepisami:
1) artykułu VII Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu z 1994 r.,
2) Porozumienia w sprawie stosowania artykułu VII Układu Ogólnego w sprawie
Taryf Celnych i Handlu z 1994 r.,
3) przepisów niniejszego działu.
§ 2. Wartość celna ustalana z zastosowaniem § 1 nie może być określana na
podstawie:
1) ceny sprzedaży na polskim obszarze celnym towarów wytworzonych na tym
obszarze,
2) systemu polegającego na przyjmowaniu do ustalania wartości celnej wyższej z
dwóch alternatywnych wartości,
3) ceny towarów na rynku wewnętrznym kraju wywozu,
4) kosztów produkcji innych niż wartość kalkulowana, która została ustalona dla
identycznych lub podobnych towarów na podstawie art. 28,
5) cen, po których towary są sprzedawane w kraju wywozu z przeznaczeniem poza
polski obszar celny,
6) minimalnych wartości celnych,
7) arbitralnych bądź nieprawdziwych wartości.
Art. 30. § 1. W celu określania wartości celnej z zastosowaniem przepisów art.
23, do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za przywożone towary dodaje się:
1) poniesione przez kupującego, lecz nie ujęte w cenie faktycznie zapłaconej lub
należnej za towary, koszty:
a) prowizji i pośrednictwa, z wyjątkiem prowizji od zakupu,
b) pojemników, o ile na potrzeby celne są traktowane łącznie z towarem, którego
wartość celna jest ustalana,
c) pakowania, zarówno w sensie materiałów, jak i robocizny,
2) określoną w odpowiedniej proporcji wartość wymienionych poniżej towarów i
usług, dostarczonych bezpośrednio lub pośrednio przez kupującego, bezpłatnie lub
po obniżonej cenie, do użytku związanego z produkcją i sprzedażą przywożonych
towarów, w zakresie, w jakim taka wartość nie została ujęta w cenie faktycznie
zapłaconej lub należnej:
a) materiałów, komponentów, części i podobnych elementów, które stanowią część
składową lub przynależność przywiezionych towarów,
b) narzędzi, matryc, form i podobnych elementów użytych przy produkcji
przywiezionych towarów,
c) materiałów zużytych przy produkcji przywiezionych towarów,
d) prac techniczno-inżynieryjnych, rozwojowych, artystycznych i projektowych
oraz planów i szkiców wykonanych poza polskim obszarem celnym i niezbędnych do
produkcji przywiezionych towarów,
3) honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne, dotyczące towarów, dla
których ustalana jest wartość celna, które musi opłacić kupujący, zarówno
bezpośrednio jak i pośrednio, jako warunek sprzedaży tych towarów, o ile koszty
te nie są ujęte w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej,
4) wartość jakiejkolwiek części dochodu z tytułu dalszej odsprzedaży, dyspozycji
lub wykorzystania przywiezionych towarów, która przypada bezpośrednio lub
pośrednio sprzedawcy,
5) koszty transportu i ubezpieczenia przywiezionych towarów oraz opłaty
załadunkowe i manipulacyjne związane z ich transportem, poniesione do granicy
państwa lub portu polskiego.
§ 2. Koszty dodane do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej powinny być
doliczane, z zastosowaniem przepisów niniejszego artykułu, jedynie na podstawie
obiektywnych i wymiernych danych.
§ 3. Nie naruszając przepisów § 1 pkt 3:
1) opłaty za prawo do kopiowania przywiezionych towarów na polskim obszarze
celnym nie są doliczane do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za te towary,
przy ustalaniu ich wartości celnej,
2) płatności za prawo do dystrybucji lub odsprzedaży przywiezionych towarów,
poniesione przez kupującego, nie są doliczane do ceny faktycznie zapłaconej lub
należnej za przywiezione towary, jeżeli takie płatności nie stanowią warunku
sprzedaży towarów.
Art. 31. Nie wlicza się do wartości celnej następujących kosztów, o ile można je
wyodrębnić z ceny faktycznie zapłaconej lub należnej:
1) kosztów transportu przywożonych towarów, które to koszty zostały poniesione
po przekroczeniu granicy państwa lub po przybyciu do portu polskiego,
2) należności za prace budowlane, instalacyjne, montażowe, obsługę lub pomoc
techniczną, wykonane po przywozie towarów, takich jak: zakłady przemysłowe,
maszyny lub wyposażenie,
3) odsetek wynikających z umowy o finansowaniu zakupu przywiezionych towarów,
zawartej przez kupującego, niezależnie od tego, czy finansowanie zapewnione jest
przez sprzedawcę, czy też przez inną osobę, o ile umowa ta została zawarta w
formie pisemnej, a kupujący będzie w stanie udowodnić, że:
a) towary zostały sprzedane po cenie zadeklarowanej jako faktycznie zapłaconej
lub należnej,
b) żądane oprocentowanie nie przekracza normalnie stosowanego oprocentowania dla
tego typu transakcji dokonywanych w tym czasie, w kraju, w którym dokonano
operacji finansowej,
4) opłat za prawo do kopiowania na polskim obszarze celnym towarów
przywiezionych,
5) prowizji od zakupu,
6) należności celnych przywozowych lub innych opłat pobieranych na polskim
obszarze celnym z tytułu przywozu lub sprzedaży towarów.
Art. 32. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb
ustalania wartości celnej przywożonych towarów.
Art. 33. Prezes Głównego Urzędu Ceł może ogłosić, w formie zarządzenia, w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" wyjaśnienia
dotyczące wartości celnej wydawane przez właściwe organy.
Art. 34. W celu ustalania wartości celnej Minister Finansów określi, w drodze
zarządzenia, zasady stosowania kursów walut obcych, ustalanych przez Prezesa
Narodowego Banku Polskiego i ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski.
TYTUŁ III
TOWARY WPROWADZANE NA POLSKI OBSZAR CELNY
DZIAŁ I
Wprowadzenie towarów
Art. 35. § 1. Towary wprowadzone na polski obszar celny podlegają, od chwili ich
wprowadzenia, dozorowi celnemu. Towary te mogą podlegać kontroli celnej zgodnie
z obowiązującymi przepisami.
§ 2. Towary mogą być wprowadzone lub wyprowadzone z polskiego obszaru celnego
przez otwarte przejścia graniczne, a przez inne przejścia - tylko po wydaniu
pozwolenia przez organ celny.
§ 3. Towary, o których mowa w § 1, pozostają pod dozorem celnym tak długo, jak
jest to niezbędne do określenia ich statusu celnego, a w wypadku towarów
niekrajowych - aż do czasu, kiedy ich status celny zostanie zmieniony, bądź gdy
zostaną wprowadzone do wolnego obszaru celnego albo zostaną powrotnie wywiezione
bądź zniszczone zgodnie z art. 186.
Art. 36. § 1. Osoba wprowadzająca towary na polski obszar celny jest zobowiązana
do niezwłocznego ich dostarczenia trasą określoną przez organ celny i zgodnie z
jego instrukcjami (droga celna) do:
1) granicznego urzędu celnego albo miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ
celny lub
2) wolnego obszaru celnego, jeżeli towary mają być wprowadzone bezpośrednio do
niego:
a) drogą morską lub powietrzną,
b) drogą lądową bez przejazdu przez inną część polskiego obszaru celnego, o ile
wolny obszar celny przylega do granicy lądowej państwa.
§ 2. Każda osoba przejmująca odpowiedzialność za przewóz towarów po ich
wprowadzeniu na polski obszar celny, także w wyniku przeładunku, jest
odpowiedzialna za wykonanie obowiązków, o których mowa w § 1.
§ 3. Przepis § 1 pkt 1 nie wyłącza stosowania przepisów dotyczących ruchu
turystycznego, ruchu przygranicznego, obrotu pocztowego lub ruchu o mało
istotnym znaczeniu ekonomicznym, pod warunkiem że możliwości dozoru i kontroli
celnej nie będą ograniczone.
§ 4. Przepisów § 1-3 i art. 37, art. 39-50 oraz art. 52 i art. 53 nie stosuje
się do towarów, które czasowo opuściły polski obszar celny podczas transportu
drogą morską lub powietrzną pomiędzy dwoma miejscami znajdującymi się na tym
obszarze, pod warunkiem że przewóz został dokonany drogą bezpośrednią, rejsowym
samolotem lub statkiem linii lotniczych albo linii żeglugowych, bez postoju poza
polskim obszarem celnym. Niniejszego przepisu nie stosuje się do towarów
wcześniej załadowanych w portach lub na lotniskach znajdujących się poza polskim
obszarem celnym.
§ 5. Przepisów § 1 nie stosuje się do towarów przewożonych przez polskie morza
terytorialne lub przestrzeń powietrzną na pokładzie statków wodnych lub
powietrznych, których miejscem przeznaczenia nie jest port lub lotnisko
usytuowane na polskim obszarze celnym.
§ 6. Prezes Głównego Urzędu Ceł, w porozumieniu z Ministrem Transportu i
Gospodarki Morskiej, w drodze zarządzenia, może wyznaczyć drogi celne oraz
określić zasady poruszania się i przemieszczania towarów po tych drogach.
Art. 37. § 1. Jeżeli na skutek nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły
wyższej obowiązek, o którym mowa w art. 36 § 1, nie może zostać wykonany, osoba
zobowiązana do jego wykonania lub inna osoba działająca w jej imieniu powinna
bezzwłocznie poinformować organ celny o tej sytuacji. Jeżeli nieprzewidziane
okoliczności lub działanie siły wyższej nie spowodowały całkowitej utraty
towarów, organ celny powinien zostać dokładnie poinformowany o miejscu, gdzie
się one znajdują.
§ 2. Jeżeli na skutek nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej
statek, o którym mowa w art. 36 § 5, zmuszony jest do tymczasowego zawinięcia do
portu lub lądowania na polskim obszarze celnym, a obowiązek, o którym mowa w
art. 36 § 1, nie może zostać wykonany, osoba wprowadzająca statek na polski
obszar celny lub osoba działająca w jej imieniu powinna bezzwłocznie
poinformować organ celny o tej sytuacji.
§ 3. Organ celny określa środki, jakie należy podjąć, aby towary, o których mowa
w § 1, jak również towary znajdujące się na pokładzie statku w sytuacjach
określonych w § 2, zostały dostarczone do urzędu celnego albo miejsca
wyznaczonego lub uznanego przez ten organ.
Art. 38. Jeżeli towary zostały nielegalnie wprowadzone na polski obszar celny
lub zostały usunięte spod dozoru celnego, organ celny podejmuje wszelkie
niezbędne działania w celu uregulowania ich sytuacji łącznie ze sprzedażą
towarów.
DZIAŁ II
Przedstawienie towarów i deklaracja skrócona
Art. 39. Towary, które zgodnie z art. 36 § 1 pkt 1 zostały dostarczone do
granicznego urzędu celnego bądź miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ
celny, powinny zostać przedstawione organowi celnemu przez osobę, która
wprowadziła je na polski obszar celny, lub przez osobę, która przejęła
odpowiedzialność za te towary po ich wprowadzeniu, chyba że przepis szczególny
stanowi inaczej.
Art. 40. § 1. Po przedstawieniu towarów, a przed nadaniem tym towarom właściwego
przeznaczenia celnego, mogą one, za zgodą organu celnego, zostać zbadane.
§ 2. Ryzyko i koszty badania, o którym mowa w § 1, nie obciążają organów
celnych.
§ 3. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, sposób, tryb i
warunki badania towarów.
Art. 41. § 1. Z zastrzeżeniem przepisu art. 43, towary przedstawione organowi
celnemu powinny być ujęte w deklaracji skróconej.
§ 2. Deklaracja skrócona powinna zostać złożona wraz z przedstawieniem towarów.
Organ celny może wyrazić zgodę na późniejsze złożenie deklaracji, jednak nie
później niż w pierwszym dniu roboczym następującym po dniu przedstawienia
towarów.
Art. 42. § 1. Deklaracja skrócona powinna być złożona na formularzu
odpowiadającym wzorowi, o którym mowa w § 3. Jednakże organ celny może zezwolić
na wykorzystanie, w charakterze deklaracji skróconej, każdego dokumentu
urzędowego lub handlowego zawierającego dane niezbędne do ustalenia tożsamości
towarów.
§ 2. Deklaracja skrócona powinna zostać złożona przez:
1) osobę, która wprowadziła towary na polski obszar celny, lub przez osobę,
która przejęła odpowiedzialność za towary po ich wprowadzeniu,
2) osobę, w której imieniu działały osoby, o których mowa w pkt 1.
§ 3. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, wzór deklaracji
skróconej oraz dokumenty, które mogą być wykorzystane w charakterze deklaracji
skróconej.
Art. 43. Organ celny może odstąpić od wymogu składania deklaracji skróconej pod
warunkiem, że nie ogranicza to możliwości sprawowania dozoru celnego, jeżeli
przed upływem terminu, o którym mowa w art. 41 § 2, zostały spełnione
formalności niezbędne do nadania towarom przeznaczenia celnego.
DZIAŁ III
Rozładunek towarów i nadanie im przeznaczenia celnego
Art. 44. § 1. Towary mogą być rozładowane lub przeładowane ze środków transportu
wyłącznie za zgodą organu celnego, w miejscach wyznaczonych lub uznanych przez
ten organ. Jednakże w wypadku bezpośredniego zagrożenia wymagającego
natychmiastowego wyładunku wszystkich towarów lub ich części, uzyskanie takiej
zgody nie jest wymagane. O takim zdarzeniu należy niezwłocznie poinformować
organ celny.
§ 2. Organ celny może w każdym czasie zażądać rozładowania i rozpakowania
towarów w celu ich zbadania, przeprowadzenia rewizji celnej, jak również
zbadania środków transportu, którymi są one przewożone.
Art. 45. Każda osoba, która po rozładunku posiada towary i zapewnia ich
transport lub składowanie, staje się odpowiedzialna za wykonanie obowiązku
przedstawienia towarów w całości na każde żądanie organu celnego.
Art. 46. Towary nie mogą zostać podjęte z miejsca ich złożenia bez zgody organu
celnego.
Art. 47. Towary przedstawione organowi celnemu powinny otrzymać przeznaczenie
celne dopuszczalne dla tych towarów.
Art. 48. § 1. Każda osoba jest zobowiązana do dokonania czynności, oraz
dostarczenia organowi celnemu dokumentów niezbędnych do nadania przeznaczenia
celnego towarom objętym deklaracją skróconą w terminie:
1) 90 dni od daty złożenia deklaracji skróconej w wypadku towarów przewożonych
drogą morską,
2) 20 dni od daty złożenia deklaracji skróconej w wypadku towarów przewożonych
drogą inną niż morska.
§ 2. W szczególnie uzasadnionych okolicznościach organ celny może przedłużyć
terminy określone w § 1, jednak nie więcej niż o:
1) 30 dni w wypadku terminu, o którym mowa w § 1 pkt 1,
2) 7 dni w wypadku terminu, o którym mowa w § 1 pkt 2.
Wniosek w tej sprawie musi zostać złożony przed upływem terminów określonych w §
1.
DZIAŁ IV
Czasowe składowanie towarów
Art. 49. Towary przedstawione organowi celnemu nabywają status towarów
składowanych czasowo, aż do chwili nadania im przeznaczenia celnego (towary
składowane czasowo).
Art. 50. § 1. Towary składowane czasowo mogą znajdować się jedynie w miejscach
zatwierdzonych przez organ celny i na warunkach określonych przez ten organ.
§ 2. Przewoźnicy, spedytorzy, zarządzający portami lub osoby prowadzące agencje
celne są obowiązani na żądanie organu celnego do prowadzenia magazynów celnych.
§ 3. Magazyn celny może być prowadzony przez osoby krajowe inne niż określone w
§ 2, po uzyskaniu przez nie pozwolenia organu celnego, z wyłączeniem jednak
osób, o których mowa w art. 3 § 1 pkt 11 lit. c).
§ 4. W wypadku gdy nie można zapewnić prowadzenia magazynu celnego przez osoby
określone w § 2 i § 3, magazyn celny prowadzi organ celny.
§ 5. Z wyłączeniem wypadków, o których mowa w art. 51, organ celny może zażądać
od osoby będącej w posiadaniu towarów złożenia zabezpieczenia w celu zapewnienia
uiszczenia kwoty wynikającej z długu celnego, który może powstać w wypadkach
określonych w art. 211 lub art. 212.
§ 6. Prowadzący magazyn celny jest obowiązany uzgodnić z właściwym organem
celnym regulamin prowadzenia magazynu celnego oraz zapewnić utrzymywanie
magazynu w stanie umożliwiającym prowadzenie kontroli celnej.
Art. 51. Prowadzący magazyn celny jest obowiązany, na żądanie organu celnego,
przyjąć do magazynu towary podlegające kontroli celnej do czasu nadania im
przeznaczenia celnego.
Art. 52. Towary składowane czasowo mogą podlegać jedynie takim czynnościom,
jakie są niezbędne do zapewnienia ich przechowania w nie zmienionym stanie, bez
zmiany ich wyglądu czy parametrów technicznych. Art. 40 stosuje się odpowiednio.
Art. 53. § 1. Organ celny podejmuje niezwłocznie wszelkie niezbędne działania w
celu uregulowania sytuacji towarów składowanych czasowo, nie wyłączając ich
sprzedaży, w wypadku gdy osoba nie dokonała czynności lub nie dostarczyła
organowi celnemu dokumentów niezbędnych do nadania przeznaczenia celnego w
terminie, o którym mowa w art. 48.
§ 2. Organ celny może, na ryzyko i koszt osoby będącej w posiadaniu towarów,
zarządzić ich przeniesienie w miejsce znajdujące się pod jego dozorem, do czasu,
kiedy sytuacja towarów zostanie uregulowana.
Art. 54. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, tryb i
warunki czasowego składowania towarów oraz tworzenia i prowadzenia magazynów
celnych.
DZIAŁ V
Towary niekrajowe przewożone w ramach procedury tranzytu przewidzianej w umowach
międzynarodowych
Art. 55. Do towarów, które w chwili wprowadzania na polski obszar celny są już
objęte procedurą tranzytu, nie stosuje się przepisów art. 36, 37 oraz art.
39-53, z wyjątkiem art. 36 § 1 pkt 1.
Art. 56. Jeżeli towary niekrajowe objęte procedurą tranzytu osiągnęły miejsce
przeznaczenia na polskim obszarze celnym i zostały przedstawione organom celnym
zgodnie z przepisami regulującymi tranzyt, stosuje się przepisy art. 41-53.
TYTUŁ IV
PRZEZNACZENIE CELNE
DZIAŁ I
Przepisy ogólne
Art. 57. § 1. Towary, niezależnie od ich rodzaju, ilości, pochodzenia, miejsca
wysyłki lub miejsca przeznaczenia, mogą w każdym czasie, z zachowaniem
określonych warunków, otrzymać przeznaczenie celne dopuszczalne dla tych
towarów.
§ 2. Przepis § 1 nie wyłącza stosowania umów międzynarodowych oraz zakazów lub
ograniczeń wynikających z odrębnych przepisów, a w szczególności dotyczących
obyczajności, bezpieczeństwa powszechnego, porządku publicznego, ochrony zdrowia
i życia ludzi lub zwierząt, ochrony środowiska i zasobów naturalnych, ochrony
roślin, ochrony dóbr kultury oraz ochrony własności intelektualnej, handlowej i
przemysłowej, a także zakazów i ograniczeń ustanowionych ze względów polityki
handlowej lub interesu gospodarczego albo narodowego kraju.
§ 3. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb
postępowania organów celnych przy zatrzymywaniu towarów w wypadku podejrzenia
naruszenia przepisów dotyczących ochrony własności intelektualnej, handlowej i
przemysłowej.
Art. 58. § 1. Jeżeli umowy międzynarodowe lub przepisy odrębne zakazują
posiadania, rozpowszechniania lub obrotu towarami, organ celny cofa natychmiast
towar za granicę lub na polski obszar celny, chyba że umowy międzynarodowe lub
przepisy odrębne przewidują jego przepadek albo inny sposób postępowania. Jeżeli
cofnięcie towaru jest niemożliwe, organ celny może nakazać zniszczenie lub orzec
przepadek towaru.
§ 2. Koszty cofnięcia towaru, sprzedaży, zniszczenia lub likwidacji w inny
sposób ponoszą solidarnie: osoba, która wprowadziła bądź wyprowadza towary, o
których mowa w § 1, osoba, która przejęła odpowiedzialność za przewóz tych
towarów, bądź każda inna osoba, w której posiadaniu towar się znajduje.
Art. 59. § 1. Jeżeli umowy międzynarodowe lub przepisy odrębne uzależniają
posiadanie, obrót lub rozpowszechnianie towarów od spełnienia określonych
wymogów, to przywóz lub wywóz tych towarów może być dokonany pod warunkiem
spełnienia tych wymogów.
§ 2. W wypadku niespełnienia wymogów, o których mowa w § 1, organ celny cofa
towar za granicę lub na polski obszar celny, chyba że umowy międzynarodowe lub
przepisy odrębne przewidują jego natychmiastowy przepadek albo inny sposób
postępowania. Jeżeli cofnięcie towaru jest niemożliwe, organ celny może orzec
jego przepadek. Przepis art. 58 § 2 stosuje się odpowiednio.
§ 3. Przepisu § 2 nie stosuje się do towarów niebezpiecznych, szkodliwych dla
zdrowia lub środowiska naturalnego oraz łatwo psujących się. W takich wypadkach
przepisy art. 58 § 1 stosuje się odpowiednio.
DZIAŁ II
Procedury celne
Rozdział 1
Objęcie towarów procedurą celną
Oddział 1
Przepisy ogólne
Art. 60. § 1. Każdy towar, który ma być objęty procedurą celną, powinien zostać
zgłoszony do tej procedury.
§ 2. Towary krajowe zgłoszone do procedury wywozu, do procedury uszlachetniania
biernego, procedury tranzytu lub procedury składu celnego, od chwili przyjęcia
zgłoszenia celnego, aż do ich wyprowadzenia z polskiego obszaru celnego, ich
zniszczenia lub do czasu unieważnienia zgłoszenia celnego, podlegają dozorowi
celnemu.
Art. 61. Prezes Głównego Urzędu Ceł może określić, w drodze zarządzenia, urzędy
celne, w których mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa
celnego w zależności od rodzaju towarów lub procedur celnych, którymi mogą być
obejmowane towary w poszczególnych urzędach celnych.
Art. 62. § 1. Zgłoszenie celne dokonywane jest:
1) w formie pisemnej,
2) z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych, jeżeli
przewidują to przepisy szczególne,
3) w formie zgłoszenia ustnego lub innej czynności, jeżeli przewidują to
przepisy szczególne i o ile w sposób dostateczny została wyrażona wola objęcia
towarów procedurą celną.
§ 2. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, wypadki, w
których zgłoszenie celne może być dokonane w innej formie niż pisemna.
Art. 63. § 1. Zgłoszenie celne dotyczące towaru będącego przedmiotem przywozu
lub wywozu nie stanowiącego działalności gospodarczej, dokonywane przez
podróżnych, powinno być złożone najpóźniej w chwili przystąpienia organu celnego
do kontroli celnej.
§ 2. Jeżeli żywe zwierzęta, owoce, rośliny w stanie świeżym lub materiały
niebezpieczne przywożone są z zamiarem objęcia ich procedurą celną, to
zgłoszenie celne do tej procedury powinno być dokonane w dniu dostarczenia
towaru do miejsca, o którym mowa w art. 36 § 1 pkt 1.
Oddział 2
Zgłoszenia w formie pisemnej
Art. 64. § 1. Zgłoszenie celne w formie pisemnej powinno zostać dokonane przez
zgłaszającego na właściwym formularzu zgodnym ze wzorem przewidzianym do objęcia
towaru określoną procedurą celną. Zgłoszenie to powinno być podpisane i zawierać
wszystkie elementy niezbędne do objęcia towaru procedurą celną, do której jest
zgłaszany.
§ 2. Do zgłoszenia celnego zgłaszający powinien dołączyć dokumenty, których
przedstawienie jest wymagane do objęcia towaru procedurą celną, do której jest
zgłaszany.
§ 3. Jeżeli składane zgłoszenie celne nie odpowiada wymogom formalnym określonym
w § 1 i § 2, organ celny odmawia jego przyjęcia, wskazując przyczyny odmowy w
formie pisemnej.
§ 4. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, wymogi, jakie
powinno spełniać zgłoszenie celne, wzory formularzy oraz dokumenty, jakie należy
do niego dołączyć.
Art. 65. § 1. Organ celny przyjmuje zgłoszenie celne, jeżeli:
1) zgłoszenie celne odpowiada wymogom określonym w art. 64,
2) wraz ze zgłoszeniem celnym przedstawiono towar nim objęty, z zastrzeżeniem
art. 80 § 2.
§ 2. Podstawę do zastosowania procedury celnej do towaru objętego zgłoszeniem
celnym stanowią dane zawarte w zgłoszeniu celnym przyjętym przez organ celny,
chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
§ 3. Przyjęcie zgłoszenia celnego powoduje z mocy prawa:
1) objęcie towaru procedurą celną,
2) określenie kwoty wynikającej z długu celnego,
- chyba że w sprawie zostanie wydana decyzja rozstrzygająca inaczej o
przeznaczeniu celnym towaru lub o kwocie wynikającej z długu celnego.
§ 4. Po przyjęciu zgłoszenia celnego organ celny, na wniosek strony wydaje
decyzję lub może z urzędu wydać decyzję, w której:
1) uznaje zgłoszenie celne za prawidłowe,
2) uznaje zgłoszenie za nieprawidłowe i:
a) określa kwotę wynikającą z długu celnego zgodnie z przepisami prawa celnego,
b) uznając, iż objęcie towaru wnioskowaną procedurą celną jest niemożliwe,
rozstrzyga o objęciu towaru właściwą procedurą celną lub nadaje towarowi
właściwe przeznaczenie celne.
§ 5. Decyzja, o której mowa w § 4, nie może zostać wydana, jeżeli upłynęły 3
lata od dnia przyjęcia zgłoszenia celnego.
§ 6. Organ celny wydaje nakaz zapłaty długu celnego, który nie został uiszczony
w całości lub części po przyjęciu zgłoszenia celnego. Nakaz zapłaty stanowi
podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego w rozumieniu przepisów o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Art. 66. § 1. Zgłoszenia celnego może dokonać osoba mogąca przedstawić organom
celnym, bezpośrednio lub przez przedstawiciela, towar, którego dotyczy
zgłoszenie, jak również wszystkie dokumenty, których przedstawienie jest
niezbędne do objęcia towaru procedurą celną, do której jest zgłaszany.
§ 2. Jeżeli przyjęcie zgłoszenia celnego nakłada na osobę szczególne obowiązki,
zgłoszenie to powinno zostać dokonane przez tę osobę lub w jej imieniu.
§ 3. Zgłaszającym może być jedynie osoba krajowa, chyba że zgłoszenie dotyczy
procedury tranzytu lub odprawy czasowej albo dokonywane jest sporadycznie, w
sytuacjach uznanych przez organ celny za uzasadnione.
§ 4. Przepis § 3 nie stanowi przeszkody do stosowania, z zastrzeżeniem
wzajemności, przepisów umów międzynarodowych zawartych z innymi krajami.
Art. 67. § 1. Po przyjęciu zgłoszenia celnego przez organ celny zgłaszający może
dokonać jego sprostowania.
§ 2. Sprostowanie nie może spowodować objęcia zgłoszeniem celnym innej ilości,
rodzaju lub wartości celnej towarów niż pierwotnie zgłoszone.
§ 3. Sprostowanie zgłoszenia celnego nie może być dokonane, jeżeli organ celny:
1) poinformował zgłaszającego o zamiarze przeprowadzenia rewizji celnej towarów,
2) stwierdził nieprawidłowość danych zawartych w zgłoszeniu celnym,
3) zwolnił towary.
Art. 68. § 1. Jeżeli zgłaszający dostarczy dowód, że towar został zgłoszony
omyłkowo do procedury celnej określonej w zgłoszeniu lub że w wyniku zaistnienia
szczególnych okoliczności objęcie towaru procedurą celną nie jest już
uzasadnione, organ celny, na wniosek zgłaszającego, unieważni przyjęte
zgłoszenie celne.
§ 2. W wypadku gdy organ celny poinformował zgłaszającego o zamiarze
przeprowadzenia rewizji celnej, wniosek o unieważnienie zgłoszenia celnego może
zostać uwzględniony jedynie po dokonaniu tej rewizji.
§ 3. Po zwolnieniu towarów zgłoszenie celne nie może zostać unieważnione.
§ 4. Unieważnienie zgłoszenia celnego nie stanowi przeszkody do stosowania
obowiązujących przepisów karnych.
Art. 69. Datą właściwą do stosowania przepisów regulujących procedurę celną, do
której dokonano zgłoszenia towarów, jest data przyjęcia zgłoszenia celnego przez
organ celny, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Art. 70. § 1. Po przyjęciu zgłoszenia celnego organ celny może przystąpić do
jego weryfikacji, polegającej w szczególności na:
1) kontroli zgłoszenia celnego i dołączonych do niego dokumentów; organ celny
może zażądać od zgłaszającego przedstawienia innych dokumentów w celu
sprawdzenia prawidłowości danych zawartych w zgłoszeniu,
2) rewizji celnej towarów z możliwością pobrania próbek w celu przeprowadzenia
ich dalszej analizy lub dokładniejszej kontroli.
§ 2. Jeżeli organ celny po weryfikacji uzna zgłoszenie celne za nieprawidłowe,
stosuje się art. 65 § 4 pkt 2.
Art. 71. § 1. Dostarczenie towarów do miejsc, gdzie mają być poddane rewizji
celnej oraz gdzie mogą zostać pobrane próbki i gdzie dokonane zostaną inne
czynności wymagane do przeprowadzenia rewizji lub pobrania próbek, dokonywane
jest przez zgłaszającego lub na jego odpowiedzialność. Koszty związane z
dostarczeniem towarów ponosi zgłaszający.
§ 2. Zgłaszający ma prawo do obecności przy rewizji celnej towarów, jak również
przy pobieraniu próbek. Organy celne mogą zażądać obecności zgłaszającego albo
jego przedstawiciela przy rewizji celnej lub przy pobieraniu próbek, w
szczególności w celu udzielenia pomocy tym organom przy przeprowadzaniu rewizji,
czy też przy pobieraniu próbek.
§ 3. Pobranie próbek przez organ celny, dokonane zgodnie z obowiązującymi
przepisami, nie pociąga za sobą odszkodowania ze strony organu celnego.
§ 4. Jeżeli w wyniku wykonanych analiz i badań stwierdzono, że towar został
zgłoszony nieprawidłowo, koszty związane z przeprowadzeniem badań i analiz
ponosi zgłaszający.
Art. 72. § 1. Jeżeli rewizji celnej poddano jedynie część towarów objętych
zgłoszeniem celnym, wyniki tej rewizji odnoszą się do całości towarów objętych
zgłoszeniem. Jeżeli zgłaszający uzna, że wyniki częściowej rewizji celnej
towarów nie są reprezentatywne dla pozostałej części zgłaszanych towarów, może
do czasu zwolnienia towarów zwrócić się z wnioskiem o przeprowadzenie dodatkowej
rewizji. Art. 71 § 4 stosuje się odpowiednio.
§ 2. Jeżeli zgłoszenie celne obejmuje kilka pozycji towarowych, zgłoszeniem w
rozumieniu § 1 jest każda odrębna pozycja klasyfikowana według kodu taryfy
celnej tego zgłoszenia.
Art. 73. § 1. Wyniki przeprowadzonej weryfikacji zgłoszenia celnego stanowią
podstawę do zastosowania procedury celnej, którą mają być objęte towary.
§ 2. W wypadku nieprzeprowadzenia weryfikacji zgłoszenia celnego, podstawą do
zastosowania procedury celnej są dane zawarte w zgłoszeniu.
Art. 74. § 1. Organ celny może podejmować czynności pozwalające na ustalenie lub
zapewnienie tożsamości towaru, jeżeli jest to niezbędne do przestrzegania
warunków procedury celnej, do której towar został zgłoszony. W szczególności
może nakładać zamknięcia celne, żądać od zgłaszającego opisów, rysunków, zdjęć
fotograficznych lub dokonania innych niezbędnych czynności.
§ 2. Zamknięcia celne umieszczone na towarach oraz na środkach transportu mogą
zostać usunięte lub zniszczone tylko przez organ celny albo za jego zgodą, chyba
że w następstwie nie dających się przewidzieć okoliczności ich usunięcie lub
zniszczenie okaże się niezbędne do zapewnienia ochrony towarów lub środków
transportu.
Art. 75. § 1. Z zastrzeżeniem art. 76, organ celny zwalnia towary z chwilą
dokonania weryfikacji zgłoszenia celnego lub jego przyjęcia bez weryfikacji,
jeżeli spełnione zostaną warunki objęcia towarów wskazaną procedurą i o ile
towary te nie są przedmiotem ograniczeń lub zakazów. Dotyczy to również
sytuacji, gdy do przeprowadzenia weryfikacji dalsza obecność towarów nie jest
niezbędna.
§ 2. Zwolnienie udzielane jest jednorazowo dla całości towarów objętych tym
samym zgłoszeniem celnym. Art. 72 § 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 76. § 1. Jeżeli przyjęcie zgłoszenia celnego powoduje powstanie długu
celnego, towary, których dotyczy to zgłoszenie, mogą zostać zwolnione jedynie w
wypadku, gdy kwota wynikająca z długu celnego została zapłacona lub
zabezpieczona.
§ 2. Z zastrzeżeniem § 3, przepisu § 1 nie stosuje się do procedury odprawy
czasowej z częściowym zwolnieniem od cła.
§ 3. Jeżeli stosując przepisy właściwe dla procedury celnej, do której zostały
zgłoszone towary, organ celny zażąda złożenia zabezpieczenia, zwolnienie towarów
może zostać udzielone jedynie po złożeniu zabezpieczenia.
Art. 77. Organ celny podejmuje niezbędne działania, włącznie z wydaniem decyzji
o przepadku towarów lub ich sprzedaży, w celu uregulowania sytuacji towarów,
które:
1) nie mogły zostać zwolnione ze względu na to, że:
a) ich kontrola nie mogła zostać podjęta lub prowadzona w terminach ustalonych
przez organ celny z przyczyn zależnych od zgłaszającego,
b) nie przedstawiono dokumentów, od których uzależnione jest objęcie towarów
procedurą celną,
c) należności celne przywozowe lub celne wywozowe nie zostały uiszczone albo
zabezpieczone w wymaganych terminach,
d) są przedmiotem zakazów lub ograniczeń wynikających z zastosowania środków
polityki handlowej,
2) nie zostały podjęte w terminie 30 dni od dnia ich zwolnienia przez organ
celny.
Art. 78. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, szczegółowy
tryb postępowania organu celnego przy przeprowadzaniu rewizji celnej, pobieraniu
próbek towarów, weryfikacji lub przy unieważnianiu zgłoszeń celnych oraz
zwalnianiu towarów.
Art. 79. § 1. Organ celny może udzielić pozwolenia na stosowanie procedury
uproszczonej (upraszczanie czynności niezbędnych do objęcia towarów procedurą
celną) osobom, które spełniają następujące warunki:
1) są osobami krajowymi w rozumieniu art. 3 § 1 pkt 11 lit. a) lub lit. b),
2) dokonują systematycznie przywozu lub wywozu towarów od co najmniej 1 roku,
3) są podatnikami podatku od towarów i usług,
4) są podmiotami, których działalnością kierują osoby, które nie zostały skazane
prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko dokumentom, mieniu, przestępstwo
gospodarcze lub przestępstwo skarbowe,
5) nie zalegają z cłem, podatkami stanowiącymi dochód budżetu państwa oraz
składkami na ubezpieczenie społeczne, a także nie jest wobec nich prowadzone
postępowanie egzekucyjne, upadłościowe, likwidacyjne lub układowe,
6) złożą w formie, o której mowa w art. 199 § 1 pkt 1 lub 2, generalne
zabezpieczenie należności celnych przywozowych lub celnych wywozowych, w związku
ze stosowaniem procedury celnej, w wysokości odpowiadającej zakresowi
przewidywanej działalności,
7) nie zostało im cofnięte pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej, ze
względu na naruszenie przez nich przepisów prawa, w okresie ostatnich 5 lat,
8) przedłożą pozytywną opinię o sytuacji finansowej, wydaną przez bank
prowadzący rachunek rozliczeniowy.
§ 2. Organ celny cofa pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej w wypadku
naruszenia którejkolwiek z przesłanek wymienionych w § 1.
§ 3. Organ celny może cofnąć pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej,
jeżeli osoba, która otrzymała pozwolenie, w sposób istotny naruszyła przepisy
prawa związane z przywozem lub wywozem towarów.
Art. 80. § 1. Upraszczanie czynności niezbędnych do objęcia towarów procedurą
celną następuje poprzez:
1) zgłoszenie celne uproszczone,
2) złożenie dokumentów handlowych lub urzędowych z wnioskiem o objęcie towarów
procedurą celną,
3) wpisanie towarów do rejestrów prowadzonych przez osobę korzystającą z
procedury celnej.
§ 2. W wypadku, o którym mowa w § 1 pkt 3, organ celny może zwolnić
zgłaszającego z obowiązku przedstawienia towarów w urzędzie celnym.
§ 3. Zgłoszenie celne uproszczone, dokument handlowy lub urzędowy bądź wpis do
rejestrów powinny zawierać elementy niezbędne do identyfikacji towarów. Wpis do
rejestrów powinien wskazywać datę jego dokonania.
§ 4. Zgłaszający zobowiązany jest do przedstawienia zgłoszenia celnego
uzupełniającego, mogącego mieć charakter całościowy, okresowy lub podsumowujący.
§ 5. Zgłoszenie celne uzupełniające stanowi jeden niepodzielny akt ze
zgłoszeniami celnymi uproszczonymi, określonymi w § 1 pkt 1, 2 lub pkt 3.
Nabiera ono mocy prawnej z dniem przyjęcia zgłoszeń celnych uproszczonych. W
wypadkach określonych w § 1 pkt 3 wpisanie do rejestrów ma tę samą moc prawną co
przyjęcie zgłoszenia celnego, o którym mowa w art. 64.
§ 6. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki i tryb postępowania przy upraszczaniu czynności
niezbędnych do objęcia towarów procedurą celną,
2) rodzaje procedur celnych, w których stosuje się procedurę uproszczoną,
3) rodzaje towarów, okresy rozliczeniowe oraz tryb składania zabezpieczenia
przystosowaniu procedury uproszczonej,
4) wartość przesyłek podlegających procedurze uproszczonej na podstawie
dokumentów zawierających spis towarów znajdujących się w przesyłce.
Oddział 3
Inne formy zgłoszenia
Art. 81. § 1. Jeżeli zgłoszenia celnego dokonano w sposób określony w art. 62 §
1 pkt 2 lub pkt 3, przepisy art. 64-80 stosuje się odpowiednio.
§ 2. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, wymogi, jakie
powinno spełniać zgłoszenie celne, o którym mowa w § 1, oraz dokumenty, jakie
należy do niego dołączyć.
Art. 82. § 1. Wprowadzenie lub wyprowadzenie towaru z polskiego obszaru celnego,
dokonane przez podróżnego przez przejście odpowiednio oznaczone jako
przeznaczone dla osób posiadających wyłącznie towary nie podlegające
należnościom celnym przywozowym albo celnym wywozowym oraz innym ograniczeniom
przewidzianym w przepisach prawa, traktuje się jako zgłoszenie celne tych
towarów.
§ 2. W wypadkach gdy towary, o których mowa w § 1, nie zostały poddane kontroli
celnej, uważa się, że towary te zostały dopuszczone do obrotu albo do wywozu
poza polski obszar celny.
Oddział 4
Kontrola zgłoszeń celnych po zwolnieniu towaru
Art. 83. § 1. Organ celny po zwolnieniu towarów może z urzędu lub na wniosek
zgłaszającego dokonać kontroli zgłoszenia celnego.
§ 2. Po zwolnieniu towarów organ celny, w celu upewnienia się o prawidłowości
danych zawartych w zgłoszeniu celnym, może w szczególności kontrolować dokumenty
i dane handlowe dotyczące operacji przywozu lub wywozu towarów objętych
zgłoszeniem, jak również późniejszych operacji handlowych dotyczących tych
towarów. Kontrole te mogą zostać przeprowadzone u zgłaszającego bądź u każdej
innej osoby bezpośrednio lub pośrednio związanej z tymi operacjami, jak również
u każdej innej osoby posiadającej takie dokumenty i dane. Organ celny może
również przystąpić do kontroli towarów, jeżeli istnieje jeszcze możliwość ich
okazania.
§ 3. Jeżeli z kontroli zgłoszenia celnego po zwolnieniu towaru wynika, że
przepisy regulujące procedurę celną zostały zastosowane w oparciu o
nieprawdziwe, nieprawidłowe lub niekompletne dane lub dokumenty, organ celny
podejmuje niezbędne działania w celu właściwego zastosowania przepisów prawa
celnego, biorąc pod uwagę nowe dane.
Rozdział 2
Dopuszczenie do obrotu
Art. 84. Dopuszczenie do obrotu nadaje towarowi niekrajowemu status celny towaru
krajowego i następuje po spełnieniu wszystkich wymogów określonych prawem, w
szczególności po zastosowaniu przepisów dotyczących należności celnych
przywozowych.
Art. 85. § 1. Należności celne przywozowe są wymagalne według stanu towaru i
jego wartości celnej w dniu przyjęcia zgłoszenia celnego i według stawek w tym
dniu obowiązujących.
§ 2. Jeżeli po dniu przyjęcia zgłoszenia celnego o dopuszczenie do obrotu, lecz
przed dniem zwolnienia towaru, nastąpiło obniżenie stawki celnej, na wniosek
zgłaszającego, złożony najpóźniej do dnia zwolnienia towaru, stosuje się niższą
stawkę.
§ 3. Przepisu § 2 nie stosuje się, jeżeli towary nie mogły zostać zwolnione z
przyczyn leżących po stronie zgłaszającego.
Art. 86. Jeżeli przesyłka zawiera towary klasyfikowane do różnych kodów taryfy
celnej i klasyfikacja każdego z tych towarów zgodnie z ich kodem do celów
dokonania zgłoszenia celnego pociągałaby za sobą środki i nakłady
niewspółmiernie wysokie w stosunku do wysokości należności celnych przywozowych,
organ celny może, na wniosek zgłaszającego, wyrazić zgodę, aby należności celne
przywozowe zostały pobrane od całej przesyłki, według kodu taryfy celnej
właściwego towarowi, który podlega najwyższym należnościom celnym przywozowym.
Art. 87. § 1. Towary dopuszczone do obrotu z zastosowaniem zerowej lub obniżonej
stawki celnej ze względu na ich przeznaczenie albo podlegające zwolnieniu z
należności celnych przywozowych ze względu na przeznaczenie pozostają pod
dozorem celnym.
§ 2. Dozór celny, o którym mowa w § 1, trwa 5 lat od dnia dopuszczenia do
obrotu, chyba że:
1) towar zostaje wywieziony, zniszczony lub zużyty,
2) upłynął termin wynikający z przepisu szczególnego, w którym miał być
spełniony warunek określonego przeznaczenia towaru,
3) w związku ze zmianą przeznaczenia towaru zostały uiszczone wymagane
należności celne przywozowe.
§ 3. Przepisy art. 93 i art. 96, wobec towarów określonych w § 1, stosuje się
odpowiednio.
Art. 88. Towary dopuszczone do obrotu tracą status celny towarów krajowych, gdy
cło za te towary jest zwracane lub umarzane:
1) w wypadku, o którym mowa w art. 121 § 1 pkt 2,
2) w wypadku, o którym mowa w art. 248,
3) jeżeli zwrot lub umorzenie uwarunkowane jest wywozem towarów, powrotnym
wywozem lub otrzymaniem innego równoważnego przeznaczenia celnego,
4) w wypadku, gdy zgłoszenie o dopuszczeniu do obrotu zostanie unieważnione.
Rozdział 3
Procedury zawieszające i gospodarcze procedury celne
Oddział 1
Przepisy ogólne
Art. 89. § 1. Określenie "procedura zawieszająca" odnosi się, w wypadku towarów
niekrajowych, do następujących procedur:
1) tranzytu,
2) składu celnego,
3) uszlachetniania czynnego podlegającego systemowi zawieszeń,
4) przetwarzania pod kontrolą celną,
5) odprawy czasowej.
§ 2. Określenie "gospodarcza procedura celna" odnosi się do następujących
procedur:
1) składu celnego,
2) uszlachetniania czynnego,
3) przetwarzania pod kontrolą celną,
4) odprawy czasowej,
5) uszlachetniania biernego.
§ 3. Użyte w niniejszym rozdziale określenia oznaczają:
1) towary przywożone - towary objęte procedurą zawieszającą, jak również towary,
dla których, w ramach uszlachetniania czynnego podlegającego systemowi ceł
zwrotnych, zostały spełnione formalności dopuszczenia do obrotu oraz formalności
określone w art. 131,
2) towary w stanie nie zmienionym - towary przywożone, które w ramach procedury
uszlachetniania czynnego lub przetwarzania pod kontrolą celną nie zostały
poddane żadnym formom uszlachetniania bądź przetwarzania.
Art. 90. § 1. Korzystanie z gospodarczej procedury celnej uzależnione jest od
uzyskania pozwolenia organu celnego.
§ 2. Pozwolenie, o którym mowa w § 1, wydaje i cofa organ celny.
§ 3. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w drodze
rozporządzenia, wzory wniosków i formularzy stosowanych przy wydawaniu pozwoleń,
dokumenty, które należy dołączyć do wniosku, terminy składania wniosków oraz
inne szczegółowe warunki udzielania pozwoleń.
Art. 91. § 1. Pozwolenie, o którym mowa w art. 90, wydawane jest z zachowaniem
warunków dotyczących określonej procedury celnej:
1) osobom, które udzielą gwarancji niezbędnych do prawidłowego przebiegu
procedury celnej, oraz
2) gdy organ celny może zapewnić właściwy dozór i kontrolę procedury bez
konieczności stosowania środków i nakładów niewspółmiernych do zakresu
wnioskowanej działalności.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do pozwoleń, o których mowa w art. 105.
Art. 92. § 1. Organ celny określa w pozwoleniu warunki oraz terminy stosowania
danej procedury celnej.
§ 2. Osoba posiadająca pozwolenie ma obowiązek informować organ celny o każdej
zmianie, która nastąpiła po wydaniu pozwolenia i mogła mieć wpływ na korzystanie
z tego pozwolenia.
Art. 93. § 1. Objęcie towarów procedurą zawieszającą wymaga złożenia
zabezpieczenia w celu zapewnienia pokrycia kwoty wynikającej z długu celnego,
mogącego powstać w stosunku do tych towarów, chyba że przepis szczególny stanowi
inaczej.
§ 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wypadki, w których organ
celny może odstąpić od pobrania zabezpieczenia.
Art. 94. Procedura zawieszająca, z wyłączeniem procedury tranzytu, zostaje
zakończona, gdy towary objęte tą procedurą bądź produkty kompensacyjne lub
przetworzone pod kontrolą celną otrzymają inne przeznaczenie celne.
Art. 95. Organy celne podejmują wszelkie działania sprawdzające i wyjaśniające w
celu uregulowania sytuacji towarów, wobec których procedura nie została
zakończona zgodnie z określonymi warunkami i terminami.
Art. 96. Prawa i obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z gospodarczej
procedury celnej mogą, zgodnie z warunkami określonymi przez organ celny i za
zgodą tego organu, zostać przeniesione na inne osoby spełniające warunki
wymagane do korzystania z tej procedury.
Oddział 2
Tranzyt
Art. 97. § 1. Procedura tranzytu pozwala na przemieszczanie z jednego do
drugiego miejsca znajdującego się na polskim obszarze celnym:
1) towarów niekrajowych, nie podlegających w tym czasie należnościom celnym
przywozowym i środkom polityki handlowej, jeśli przemieszczanie towarów ma się
zakończyć poza polskim obszarem celnym, lub
2) towarów niekrajowych, jeśli przemieszczanie towarów ma się zakończyć na
polskim obszarze celnym; art. 57 § 2 stosuje się odpowiednio, lub
3) towarów krajowych w wypadkach określonych w przepisach szczególnych.
§ 2. Towary, o których mowa w § 1, mogą być objęte procedurą tranzytu nie dłużej
niż 14 dni, niezależnie od tego, ile razy towar był objęty tą procedurą, chyba
że umowy międzynarodowe stanowią inaczej.
§ 3. Przemieszczanie, o którym mowa w § 1, odbywa się w szczególności z
zastosowaniem:
1) dokumentów określonych przepisami prawa celnego,
2) karnetu TIR, jeżeli:
a) rozpoczęło się lub ma się zakończyć poza polskim obszarem celnym lub
b) dotyczy przesyłek towarów, które mają zostać wyładowane na polskim obszarze
celnym i które są przewożone wraz z towarami przeznaczonymi do wyładowania poza
polskim obszarem celnym,
3) karnetu ATA używanego jako dokument tranzytowy.
§ 4. W wypadku wprowadzenia na polski obszar celny towarów, o których mowa w § 1
pkt 2, organ celny może z urzędu, w szczególnie uzasadnionych wypadkach,
uwzględniając interes osoby zobowiązanej, objąć towar procedurą tranzytu.
§ 5. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, tryb i warunki
procedury tranzytu oraz wzory wniosków o objęcie towaru procedurą tranzytu.
Art. 98. Procedura tranzytu zostaje zakończona, gdy towary i odpowiednie
dokumenty zostaną przedstawione w urzędzie celnym przeznaczenia, zgodnie z
przepisami tej procedury.
Art. 99. § 1. Główny zobowiązany to osoba, która sama lub za pośrednictwem
upoważnionego przedstawiciela, przez zgłoszenie celne, wyraziła wolę wykonania
obowiązków przewidzianych procedurą tranzytu.
§ 2. Główny zobowiązany powinien złożyć zabezpieczenie w celu zagwarantowania
pokrycia kwoty wynikającej z długu celnego i innych należności mogących powstać
w związku z przywozem lub wywozem towaru, chyba że przepis szczególny stanowi
inaczej.
§ 3. Organ celny może odstąpić od pobrania zabezpieczenia w wypadku:
1) przewozów morskich, rzecznych i powietrznych,
2) przesyłania towarów rurociągami i innymi stałymi liniami przesyłowymi,
3) przewozów dokonywanych przez przedsiębiorstwa kolejowe.
Art. 100. § 1. Organ celny może, z zastrzeżeniem § 3, zwolnić z obowiązku
złożenia zabezpieczenia, przy przewozie towarów w ramach procedury tranzytu,
osoby spełniające warunki określone w § 2.
§ 2. Zwolnienie określone w § 1 wydawane jest w formie pozwolenia jedynie osobom
spełniającym następujące wymogi:
1) mają swoją siedzibę lub miejsce zamieszkania w kraju,
2) stale korzystają z procedury tranzytu,
3) znajdują się w sytuacji finansowej zapewniającej wywiązanie się z zobowiązań
mogących powstać wobec organu celnego,
4) nie popełniły żadnego naruszenia przepisów prawa celnego ani przepisów
podatkowych,
5) podpisały, na odpowiednim formularzu, zobowiązanie do zapłacenia, na pierwsze
pisemne żądanie organu celnego, kwoty należnej z tytułu dokonywania przewozów
towarów objętych procedurą tranzytu.
§ 3. Zwolnienia od złożenia zabezpieczenia nie udziela się, jeżeli procedurą
tranzytu objęte są towary, których:
1) całkowita wartość przekracza określoną kwotę lub
2) przywóz związany jest ze zwiększonym ryzykiem, przy uwzględnieniu wysokości
należności celnych przywozowych i innych obciążeń, którym towary te mogą
podlegać.
§ 4. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w drodze
rozporządzenia, tryb i warunki wydawania i cofania pozwoleń, o których mowa w §
2, szczegółowe wymogi, które powinna spełniać osoba ubiegająca się o wydanie
pozwolenia, wysokość kwoty oraz wykaz towarów, o których mowa w § 3.
Art. 101. § 1. Osobą uprawnioną do korzystania z procedury tranzytu jest główny
zobowiązany.
§ 2. Główny zobowiązany powinien:
1) przedstawić w wyznaczonym terminie i we wskazanym przez organ celny urzędzie
celnym towary w nie naruszonym stanie i z zachowaniem środków zastosowanych
przez organ celny w celu zapewnienia tożsamości towaru,
2) przestrzegać przepisów procedury tranzytu.
§ 3. Niezależnie od obowiązków głównego zobowiązanego, każda osoba przewożąca
towar lub przyjmująca go, jeśli wie o tym, że jest on objęty procedurą tranzytu,
jest również zobowiązana do przedstawienia tego towaru w urzędzie celnym
przeznaczenia, z zachowaniem wymogów, o których mowa w § 2 i § 4.
§ 4. Termin, o którym mowa w § 2, nie może przekraczać 14 dni, licząc od dnia
pierwszego objęcia towaru procedurą tranzytu.
Oddział 3
Skład celny
Art. 102. § 1. Procedura składu celnego pozwala na składowanie w składzie
celnym:
1) towarów niekrajowych, które w czasie tego składowania nie podlegają cłu ani
ograniczeniom i zakazom określonym w przepisach odrębnych, z wyjątkiem
ograniczeń i zakazów stosowanych do ochrony porządku lub bezpieczeństwa
publicznego, obyczajności, higieny lub zdrowia ludzi, zwierząt i roślin oraz
ochrony środowiska,
2) towarów krajowych, dla których dokonano odpowiednich wywozowych formalności
celnych.
§ 2. Składem celnym jest miejsce określone w pozwoleniu wydanym przez organ
celny, podlegające dozorowi celnemu i kontroli celnej, w którym towary mogą być
składowane zgodnie z ustalonymi warunkami.
§ 3. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w drodze
rozporządzenia, wypadki, w których towary mogą być objęte procedurą składu
celnego bez ich złożenia w składzie celnym.
Art. 103. § 1. Skład celny może być składem celnym publicznym lub składem celnym
prywatnym.
§ 2. Składem celnym publicznym jest skład celny, z którego może korzystać każda
osoba krajowa w celu składowania towarów.
§ 3. Składem celnym prywatnym jest skład celny przeznaczony do składowania przez
prowadzącego skład celny towarów przeznaczonych wyłącznie na potrzeby
prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.
Art. 104. § 1. Prowadzącym skład celny może być wyłącznie osoba posiadająca
pozwolenie na prowadzenie składu celnego.
§ 2. Korzystającym ze składu celnego jest osoba, na której rzecz dokonano
zgłoszenia do procedury składu celnego, lub osoba, na którą przeniesiono prawa i
obowiązki korzystającego ze składu celnego.
Art. 105. § 1. Prowadzenie składu celnego uzależnione jest od uzyskania
pozwolenia organu celnego.
§ 2. Pozwolenie, o którym mowa w § 1, wydaje i cofa Prezes Głównego Urzędu Ceł.
§ 3. Osoba, która zamierza prowadzić skład celny, składa pisemny wniosek.
§ 4. Pozwolenie określa warunki prowadzenia składu celnego.
§ 5. Pozwolenie na prowadzenie prywatnego składu celnego udzielane jest tylko
osobom, które spełniają następujące warunki:
1) są osobami krajowymi w rozumieniu art. 3 § 1 pkt 11 lit. a) i lit. b),
2) dokonują systematycznie przywozu lub wywozu towarów co najmniej od 1 roku,
3) są podatnikami podatku od towarów i usług,
4) są podmiotami, których działalnością kierują osoby, które nie zostały skazane
prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko dokumentom, mieniu, przestępstwo
gospodarcze lub przestępstwo skarbowe,
5) nie zalegają z cłem, podatkami stanowiącymi dochód budżetu państwa ani
składkami na ubezpieczenie społeczne, a także nie jest wobec nich prowadzone
postępowanie egzekucyjne, upadłościowe, likwidacyjne lub układowe,
6) złożą w formie, o której mowa w art. 199 § 1 pkt 1 lub 2, generalne
zabezpieczenie należności celnych przywozowych lub celnych wywozowych, w związku
ze stosowaniem procedury, w wysokości odpowiadającej zakresowi przewidywanej
działalności,
7) nie zostało im cofnięte pozwolenie na prowadzenie składu celnego, ze względu
na naruszenie przepisów prawa, w okresie ostatnich 5 lat,
8) przedłożą pozytywną opinię o sytuacji finansowej, wydaną przez bank
prowadzący rachunek rozliczeniowy.
§ 6. Pozwolenie na prowadzenie publicznego składu celnego jest udzielane osobom,
które spełniają warunki określone w § 5 pkt 1 i pkt 3-8.
§ 7. Rozpoczęcie działalności składu celnego wymaga uprzedniego zatwierdzenia
przez właściwy organ celny regulaminu funkcjonowania tego składu, sporządzonego
przez prowadzącego skład celny.
§ 8. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowy tryb i warunki udzielania oraz cofania pozwoleń na prowadzenie
składu celnego,
2) warunki tworzenia i funkcjonowania składów celnych oraz szczegółowe warunki
stosowania procedury składu celnego.
§ 9. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, wzór wniosku o
wydanie pozwolenia oraz dokumenty, które należy dołączyć do tego wniosku.
Art. 106. § 1. Organ celny nie wydaje pozwolenia na prowadzenie składu celnego
lub ogranicza zakres wnioskowanej działalności w wypadku, gdy udzielenie
pozwolenia może powodować zagrożenie interesu gospodarki narodowej, obronności
lub bezpieczeństwa państwa albo zagrożenie bezpieczeństwa bądź dóbr osobistych
obywateli, a także gdy proponowana lokalizacja składu celnego, stan lub wielkość
pomieszczeń, w których ma być prowadzony skład celny, albo stan ich wyposażenia
lub też ilość składów celnych uniemożliwi lub znacznie utrudni organowi celnemu
sprawowanie dozoru celnego lub kontroli celnej.
§ 2. Organ celny cofa pozwolenie na prowadzenie składu celnego, jeżeli:
1) z wnioskiem o cofnięcie występuje prowadzący skład celny,
2) po uzyskaniu pozwolenia w terminie 3 miesięcy nie podjęto działalności lub ją
przerwano na czas dłuższy niż 3 miesiące, bez powiadomienia organu celnego,
3) prowadzący skład celny prowadzi działalność niezgodnie z przepisami prawa
celnego, otrzymanym pozwoleniem lub regulaminem funkcjonowania składu celnego,
4) zostaje naruszony którykolwiek warunek określony w art. 105 § 6, a w wypadku
prowadzącego prywatny skład celny - w art. 105 § 5.
§ 3. Organ celny może cofnąć pozwolenie na prowadzenie składu celnego, gdy
rozmiar prowadzonej działalności nie uzasadnia dalszego jej prowadzenia lub gdy
osoba, która otrzymała pozwolenie, w istotny sposób naruszyła przepisy prawa lub
nie gwarantuje należytego stosowania tego prawa.
Art. 107. Z zastrzeżeniem art. 108, prowadzący skład celny odpowiedzialny jest
za:
1) zapewnienie, aby towary złożone w składzie celnym nie zostały usunięte spod
dozoru celnego,
2) wykonywanie obowiązków wynikających ze składowania towarów objętych procedurą
składu celnego,
3) przestrzeganie warunków określonych w pozwoleniu i regulaminie funkcjonowania
składu celnego.
Art. 108. Pozwolenie na prowadzenie składu celnego publicznego może określać, że
odpowiedzialność, o której mowa w art. 107 pkt 1 i 2, ponosi jedynie
korzystający ze składu.
Art. 109. Korzystający ze składu celnego jest odpowiedzialny za wykonywanie
obowiązków wynikających z objęcia towarów procedurą składu celnego oraz jest
zobowiązany do złożenia zabezpieczenia w celu zagwarantowania pokrycia długu
celnego mogącego powstać w związku z objęciem towaru procedurą składu celnego.
Art. 110. Organ celny może wydać pozwolenie na przeniesienie na inną osobę praw
i obowiązków prowadzącego skład celny.
Art. 111. Organ celny może zażądać od prowadzącego skład celny złożenia
zabezpieczenia dotyczącego odpowiedzialności określonej w art. 107.
Art. 112. Osoba wyznaczona lub zaakceptowana przez organ celny jest zobowiązana
do prowadzenia, w sposób określony przez ten organ, ewidencji towarowej
dotyczącej wszystkich towarów objętych procedurą składu celnego.
Art. 113. Towary objęte procedurą składu celnego, z chwilą ich wprowadzenia do
składu celnego, powinny zostać ujęte w ewidencji towarowej, o której mowa w art.
112.
Art. 114. § 1. W uzasadnionych gospodarczo wypadkach i o ile nie ogranicza to
możliwości sprawowania dozoru celnego, organ celny może wydać pozwolenie, by:
1) towary krajowe inne niż określone w art. 102 § 1 pkt 2 były składowane w
pomieszczeniach składu celnego,
2) towary niekrajowe zostały poddane w pomieszczeniach składu celnego procesom
uszlachetniania, w ramach procedury uszlachetniania czynnego, zgodnie z
warunkami tej procedury,
3) towary niekrajowe zostały poddane w pomieszczeniach składu celnego procesom
przetworzenia pod kontrolą celną, zgodnie z warunkami tej procedury.
§ 2. W wypadkach określonych w § 1 towary nie są objęte procedurą składu
celnego.
§ 3. Organ celny może zażądać, aby towary określone w § 1 zostały ujęte w
ewidencji towarowej, o której mowa w art. 112.
Art. 115. Składowanie towarów objętych procedurą składu celnego nie jest
ograniczone w czasie. W wyjątkowych wypadkach organ celny może wyznaczyć termin,
przed którego upływem korzystający ze składu celnego powinien nadać towarom inne
przeznaczenie celne.
Art. 116. § 1. Towary przywożone mogą być poddane zwyczajowym czynnościom
mającym na celu zapewnienie ich utrzymania w nie zmienionym stanie, poprawienie
ich wyglądu, jakości handlowej lub przygotowanie ich do dystrybucji bądź
odsprzedaży.
§ 2. Dokonanie czynności, o których mowa w § 1, jest uzależnione od uprzedniego
uzyskania pozwolenia organu celnego.
§ 3. Pozwolenie ustala warunki dokonania tych czynności.
§ 4. Prezes Głównego Urzędu Ceł może ustalić, w drodze zarządzenia, czynności, o
których mowa w § 1.
Art. 117. § 1. W uzasadnionych gospodarczo wypadkach towary objęte procedurą
składu celnego mogą zostać czasowo wyprowadzone ze składu celnego.
§ 2. Wyprowadzenie, o którym mowa w § 1, może nastąpić jedynie po uprzednim
uzyskaniu od organu celnego pozwolenia określającego warunki, na jakich to
wyprowadzenie może nastąpić.
§ 3. Towary czasowo wyprowadzone ze składu celnego mogą zostać poddane
czynnościom, o których mowa w art. 116 § 1. Przepis art. 116 § 2 i § 3 stosuje
się odpowiednio.
Art. 118. Organ celny może wydać pozwolenie na przemieszczenie towarów objętych
procedurą składu celnego do innego składu celnego.
Art. 119. § 1. Jeżeli w stosunku do towarów przywożonych, objętych procedurą
składu celnego, powstanie dług celny, a wartość celna tych towarów została
ustalona w oparciu o cenę faktycznie zapłaconą lub należną wraz z zawartymi w
niej kosztami składowania i utrzymania w stanie nie zmienionym towarów, gdy były
objęte procedurą składu celnego, to koszty te odlicza się od wartości celnej, o
ile są oddzielnie wyodrębnione z ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za
towar.
§ 2. Jeżeli towary przywożone objęte procedurą składu celnego zostały poddane
zwyczajowym czynnościom, o których mowa w art. 116 § 1, to na wniosek
zgłaszającego przy ustalaniu kwoty cła uwzględnia się rodzaj, wartość celną oraz
ilość towaru, jak gdyby towary te nie były poddane tym czynnościom.
§ 3. Jeżeli towary przywożone objęte procedurą składu celnego są, na podstawie
art. 80, dopuszczone do obrotu bez przedstawiania ich organom celnym i przed
złożeniem odpowiedniego zgłoszenia, a elementy kalkulacyjne dotyczące tych
towarów zostały określone lub przyjęte w chwili objęcia towarów procedurą składu
celnego, uznaje się, że elementy te należy uwzględnić przy stosowaniu art. 222.
Towary te podlegają kontroli, o której mowa w art. 83.
Art. 120. Wartość celna towaru zgłaszanego do procedury dopuszczenia do obrotu,
który to towar wcześniej był objęty procedurą składu celnego, może zostać
obniżona w stosunku do wartości tego towaru z dnia objęcia procedurą składu
celnego jedynie w szczególnie uzasadnionych wypadkach.
Oddział 4
Uszlachetnianie czynne
Art. 121. § 1. Z zastrzeżeniem art. 122, procedura uszlachetniania czynnego
pozwala na poddanie na polskim obszarze celnym jednemu lub większej liczbie
procesów uszlachetniania:
1) towarów niekrajowych przeznaczonych do powrotnego wywozu poza polski obszar
celny w postaci produktów kompensacyjnych, bez obciążania tych towarów cłem lub
stosowania wobec nich środków polityki handlowej, lub
2) towarów dopuszczonych do obrotu ze zwrotem lub umorzeniem cła należnego do
zapłacenia za takie towary, jeżeli zostaną one wywiezione poza polski obszar
celny w postaci produktów kompensacyjnych.
§ 2. W procedurze uszlachetniania czynnego wymienione określenia oznaczają:
1) system zawieszeń - procedurę uszlachetniania czynnego w formie przewidzianej
w § 1 pkt 1,
2) system ceł zwrotnych - procedurę uszlachetniania czynnego w formie
przewidzianej w § 1 pkt 2,
3) procesy uszlachetniania:
a) obróbkę towarów, w tym składanie, montaż lub instalowanie ich w innych
towarach,
b) przetwarzanie towarów,
c) naprawę towarów, w tym ich odnawianie i porządkowanie,
d) wykorzystywanie niektórych towarów nie wchodzących w skład produktów
kompensacyjnych, ale umożliwiających lub ułatwiających ich produkcję, jeżeli
towary te są całkowicie lub częściowo zużyte w tym procesie, z wyłączeniem
narzędzi, urządzeń i wyposażenia,
4) produkty kompensacyjne - wszelkie produkty powstałe w wyniku procesów
uszlachetniania, w tym resztki i odpady,
5) towary ekwiwalentne - towary krajowe, które są wykorzystywane w miejsce
towarów przywożonych do wytwarzania produktów kompensacyjnych,
6) współczynnik produktywności - ilość lub procent produktów kompensacyjnych
uzyskanych w wyniku uszlachetnienia w stosunku do ogólnej ilości towarów
przywożonych.
Art. 122. § 1. Organ celny może wydać pozwolenie na:
1) wytwarzanie produktów kompensacyjnych z towarów ekwiwalentnych,
2) wywóz poza polski obszar celny produktów kompensacyjnych wytwarzanych z
towarów ekwiwalentnych, przed przywozem towarów przeznaczonych do
uszlachetnienia,
- pod warunkiem, że towary ekwiwalentne są tej samej jakości i mają te same
cechy charakterystyczne co towary przywożone do uszlachetnienia.
§ 2. W szczególnych wypadkach i za zgodą organu celnego mogą zostać dopuszczone
towary ekwiwalentne o wyższym stopniu przetworzenia niż towary przywożone.
§ 3. W wypadkach, o których mowa w § 1 i § 2, towary przywożone są traktowane
jako towary ekwiwalentne, a te ostatnie są traktowane jako towary przywożone.
§ 4. Jeżeli produkty kompensacyjne, w wypadku, o którym mowa w § 1 pkt 2,
podlegają należnościom celnym wywozowym, a nie zostały wywiezione lub powrotnie
wywiezione w ramach procedury uszlachetniania czynnego, osoba posiadająca
pozwolenie powinna złożyć zabezpieczenie w celu zagwarantowania uiszczenia tych
należności w razie nieprzywiezienia w terminie towarów do uszlachetnienia.
Art. 123. Pozwolenie na uszlachetnianie czynne może być wydane na wniosek osoby,
która dokonuje procesu uszlachetniania lub która organizuje ten proces.
Art. 124. Pozwolenie na uszlachetnianie czynne udzielane jest jedynie:
1) osobom krajowym; pozwolenie na dokonanie przywozu nie mającego charakteru
zarobkowego może być udzielone również osobom mającym miejsce zamieszkania za
granicą,
2) gdy można będzie stwierdzić, że towary przywożone wejdą w skład produktów
kompensacyjnych, nie naruszając przepisów dotyczących wykorzystywania towarów
określonych w art. 121 § 2 pkt 3 lit. d) lub art. 122, o ile możliwe będzie
stwierdzenie, że warunki wymagane wobec towarów ekwiwalentnych będą spełnione.
Art. 125. § 1. Organ celny wyznacza termin, w którym produkty kompensacyjne
powinny zostać wywiezione lub powrotnie wywiezione bądź otrzymać inne
przeznaczenie celne. Termin wyznaczany jest przy uwzględnieniu czasu niezbędnego
na przeprowadzenie czynności związanych z uszlachetnieniem i zbytem produktów
kompensacyjnych.
§ 2. Termin, o którym mowa w § 1, biegnie od dnia, w którym towary niekrajowe
zostały objęte procedurą uszlachetniania czynnego. Organ celny może wydać
pozwolenie na przedłużenie terminu, na podstawie odpowiednio umotywowanego
wniosku osoby posiadającej pozwolenie.
§ 3. W wypadku zastosowania art. 122 § 1 pkt 2 organ celny wyznacza termin, w
ciągu którego towary niekrajowe powinny zostać zgłoszone do procedury
uszlachetniania czynnego. Termin ten biegnie od dnia przyjęcia zgłoszenia do
wywozu produktów kompensacyjnych uzyskanych z odpowiednich towarów
ekwiwalentnych. Towary, które zostaną przywiezione po upływie terminu, nie są
traktowane jako towary ekwiwalentne w rozumieniu art. 122 § 3.
§ 4. Organ celny może wydać pozwolenie, aby termin, który rozpoczyna swój bieg w
danym miesiącu kalendarzowym lub kwartale, upływał odpowiednio ostatniego dnia
następującego po nim miesiąca kalendarzowego lub kwartału.
Art. 126. Organ celny zatwierdza współczynnik produktywności; może również
określić sposób jego wyznaczania. Współczynnik produktywności określa się,
uwzględniając okoliczności, w jakich proces uszlachetniania jest lub ma być
prowadzony.
Art. 127. § 1. W razie powstania długu celnego, jego wysokość określa się na
podstawie elementów kalkulacyjnych właściwych dla towarów przywożonych w dniu
przyjęcia zgłoszenia celnego tych towarów do procedury uszlachetniania czynnego,
z zastrzeżeniem art. 128.
§ 2. Jeżeli w chwili, o której mowa w § 1, towary przywożone spełniają warunki
do korzystania z preferencyjnych, obniżonych lub zawieszonych stawek celnych,
bądź stawek obniżonych w ramach kontyngentów taryfowych lub plafonów taryfowych,
będą one mogły korzystać z takich stawek tylko wówczas, gdy stawki te obowiązują
w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do obrotu wobec identycznych towarów.
Art. 128. § 1. Produkty kompensacyjne znajdujące się w wykazie, o którym mowa w
§ 6, podlegają właściwym dla nich należnościom celnym przywozowym, gdy zostaną
dopuszczone do obrotu w ilościach proporcjonalnych do wywiezionej części
produktów kompensacyjnych nie znajdujących się w tym wykazie; osoba posiadająca
pozwolenie może wnioskować o naliczenie należności za te produkty zgodnie z
warunkami określonymi w art. 127.
§ 2. Produkty kompensacyjne, które zostały objęte procedurą zawieszającą lub
wprowadzone do wolnego obszaru celnego, podlegają należnościom celnym
przywozowym, obliczanym zgodnie z przepisami dotyczącymi właściwej procedury
zawieszającej lub wolnego obszaru celnego, przy czym kwota należności celnych
przywozowych nie może być niższa od kwoty naliczonej zgodnie z art. 127, chyba
że produkty kompensacyjne objęte zostały procedurą przetwarzania pod kontrolą
celną; osoba zainteresowana może wnioskować o naliczenie należności zgodnie z
warunkami określonymi w art. 127.
§ 3. Produkty kompensacyjne mogą podlegać przepisom dotyczącym sposobu
obliczania należności celnych przywozowych w ramach procedury przetwarzania pod
kontrolą celną, o ile towary przywożone mogą być objęte tą procedurą.
§ 4. Produkty kompensacyjne będą korzystać z preferencji taryfowych ze względu
na ich przeznaczenie, o ile w chwili przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do
obrotu obowiązują przepisy przewidujące preferencyjne traktowanie identycznych
towarów.
§ 5. Produkty kompensacyjne będą zwolnione od cła, o ile w chwili przyjęcia
zgłoszenia o dopuszczenie do obrotu obowiązują przepisy przewidujące zwolnienie
od cła identycznych towarów.
§ 6. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w drodze
rozporządzenia, wykaz produktów kompensacyjnych oraz wykaz procesów
uszlachetniania, do obliczania należności celnych przywozowych właściwych dla
tych produktów.
Art. 129. § 1. Po uzyskaniu pozwolenia wydanego zgodnie z warunkami określonymi
w przepisach dotyczących uszlachetniania biernego, niektóre lub wszystkie
produkty kompensacyjne lub towary w stanie nie zmienionym mogą zostać wywiezione
poza polski obszar celny w celu poddania ich uzupełniającym procesom
uszlachetniania.
§ 2. W wypadku powstania długu celnego w stosunku do towarów powrotnie
przywożonych, nałożone zostaną:
1) należności celne przywozowe na produkty kompensacyjne lub towary w stanie nie
zmienionym, o których mowa w § 1, obliczone zgodnie z art. 127 lub art. 128,
oraz
2) należności celne przywozowe na produkty powrotnie przywożone po ich
uszlachetnieniu poza polskim obszarem celnym, których kwota zostanie obliczona
na podstawie przepisów dotyczących procedury uszlachetniania biernego, na tych
samych warunkach, jakie miałyby zastosowanie, gdyby towary wywożone w ramach
procedury uszlachetniania biernego zostały dopuszczone do obrotu przed
dokonaniem tego wywozu.
Art. 130. System ceł zwrotnych może być stosowany wobec wszystkich towarów, z
wyjątkiem tych, które w chwili przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do obrotu:
1) podlegają ograniczeniom ilościowym w przywozie, lub
2) korzystają z zawieszonych stawek celnych albo, w ramach plafonów taryfowych
lub kontyngentów taryfowych, z obniżonych stawek celnych.
Art. 131. § 1. W zgłoszeniu o dopuszczenie towaru do obrotu należy wskazać, że
przywóz towaru następuje w systemie ceł zwrotnych, oraz podać dane dotyczące
udzielonego pozwolenia.
§ 2. Na żądanie organu celnego do zgłoszenia o dopuszczenie do obrotu należy
dołączyć pozwolenie na uszlachetnianie czynne.
Art. 132. Do systemu ceł zwrotnych nie mają zastosowania art. 122 § 1 pkt 2, § 3
i § 4, art. 127, art. 128 § 3 i art. 135.
Art. 133. § 1. Osoba posiadająca pozwolenie może zwrócić się o zwrot lub
umorzenie cła, o ile udowodni organowi celnemu, że produkty kompensacyjne
uzyskane z towarów przywiezionych i dopuszczonych do obrotu w systemie ceł
zwrotnych zostały:
1) wywiezione lub
2) objęte, w celu późniejszego powrotnego ich wywozu, procedurą tranzytu,
procedurą składu celnego, procedurą odprawy czasowej, procedurą uszlachetniania
czynnego z zastosowaniem systemu zawieszeń, lub wprowadzone do wolnego obszaru
celnego,
- jeżeli zostały spełnione wszystkie pozostałe warunki procedury uszlachetniania
czynnego.
§ 2. W wypadku otrzymania przeznaczenia celnego, jednego z określonych w § 1 pkt
2, produkty kompensacyjne traktowane są jak towary niekrajowe.
§ 3. Wniosek o zwrot cła powinien być złożony łącznie ze złożeniem dokumentów
wymaganych do uzyskania przeznaczenia celnego, o którym mowa w § 1.
§ 4. W szczególnie uzasadnionych wypadkach organ celny może zezwolić, aby
produkty kompensacyjne, które zgodnie z § 1 zostały objęte procedurą celną bądź
umieszczone w wolnym obszarze celnym, zostały dopuszczone do obrotu. W takim
wypadku, z zastrzeżeniem art. 128 § 2, uznaje się, że kwota zwróconego lub
umorzonego cła staje się kwotą wynikającą z długu celnego.
§ 5. W celu określenia kwoty cła, które ma zostać zwrócone lub umorzone, art.
128 § 1 stosuje się odpowiednio.
Art. 134. Czasowy wywóz produktów kompensacyjnych dokonywany w sposób określony
w art. 129 § 1, nie będzie uważany za wywóz ze zwrotem należności określonym w
art. 133, z wyjątkiem wypadków, gdy takie produkty nie zostały powrotnie
przywiezione do kraju w wyznaczonym terminie.
Art. 135. Nie pobiera się należności celnych wywozowych od produktów
kompensacyjnych powstałych w trakcie procedury uszlachetniania czynnego z
zastosowaniem systemu zawieszeń.
Art. 136. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w
drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki udzielania i cofania pozwoleń oraz
szczegółowe warunki stosowania procedury uszlachetniania czynnego.
Oddział 5
Przetwarzanie pod kontrolą celną
Art. 137. Procedura przetwarzania pod kontrolą celną umożliwia użycie towarów
niekrajowych na polskim obszarze celnym w procesach zmieniających ich rodzaj lub
stan, bez stosowania wobec nich cła i środków polityki handlowej, oraz umożliwia
dopuszczenie produktów powstających w takich procesach (produkty przetworzone)
do obrotu, z zastosowaniem właściwych dla nich należności celnych przywozowych.
Art. 138. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w
drodze rozporządzenia, wykaz towarów oraz rodzaje procesów przetwarzania, wobec
których stosuje się procedurę przetwarzania pod kontrolą celną.
Art. 139. Pozwolenie na przetwarzanie pod kontrolą celną udzielane jest na
wniosek osoby, która ma dokonać przetwarzania lub organizować to przetwarzanie.
Art. 140. Pozwolenie na przetwarzanie pod kontrolą celną może być udzielone
osobom krajowym, gdy zostaną spełnione następujące warunki:
1) będzie możliwe ustalenie, że towary przywożone wejdą w skład produktów
przetworzonych,
2) przywiezione towary po ich przetworzeniu nie mogą być, bez ponoszenia
nadmiernych kosztów, przywrócone do rodzaju lub stanu, w jakim znajdowały się w
chwili, gdy zostały objęte procedurą,
3) zastosowanie procedury przetwarzania pod kontrolą celną nie będzie stanowić
obejścia przepisów dotyczących pochodzenia towarów i ograniczeń ilościowych
mających zastosowanie wobec towarów dopuszczanych do obrotu.
Art. 141. Do procedury przetwarzania pod kontrolą celną stosuje się odpowiednio
art. 125 § 1 i § 2 oraz art. 126.
Art. 142. W wypadku powstania długu celnego odnoszącego się do towarów w stanie
nie zmienionym lub produktów, które znajdują się na pośrednim etapie
przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu,
kwota długu jest obliczana na podstawie elementów kalkulacyjnych z dnia
przyjęcia zgłoszenia towarów do procedury przetwarzania pod kontrolą celną.
Art. 143. § 1. Jeżeli towary przywożone spełniają warunki do zastosowania
preferencyjnych, obniżonych lub zawieszonych stawek celnych w chwili ich objęcia
procedurą przetwarzania pod kontrolą celną, a zastosowanie w tym czasie tego
rodzaju stawek jest możliwe wobec produktów dopuszczanych do obrotu,
identycznych jak produkty przetworzone, to należności, którym podlegają produkty
przetworzone, oblicza się z zastosowaniem takich stawek.
§ 2. Jeżeli obniżone stawki celne wobec towarów przywożonych stosowane są w
ramach kontyngentów taryfowych lub plafonów taryfowych, to zastosowanie takich
stawek wobec produktów przetworzonych uzależnione jest również od ich
obowiązywania wobec towarów przywożonych w dniu dopuszczenia do obrotu produktów
przetworzonych.
§ 3. W wypadku, o którym mowa w § 2, ilość towarów przywożonych, która została
faktycznie zużyta przy wytworzeniu dopuszczonych do obrotu produktów
przetworzonych, jest wliczana do kontyngentów taryfowych lub plafonów taryfowych
obowiązujących dla towarów przywożonych w dniu dopuszczenia do obrotu produktów
przetworzonych. Dopuszczone do obrotu produkty przetworzone nie obciążają
kontyngentów taryfowych ani plafonów taryfowych ustanowionych dla towarów
identycznych jak produkty przetworzone.
Art. 144. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w
drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki udzielania i cofania pozwoleń oraz
szczegółowe warunki stosowania procedury przetwarzania pod kontrolą celną.
Oddział 6
Odprawa czasowa
Art. 145. § 1. Procedura odprawy czasowej pozwala na wykorzystywanie na polskim
obszarze celnym towarów niekrajowych przeznaczonych do powrotnego wywozu bez
dokonywania żadnych zmian, z wyjątkiem zwykłego zużycia wynikającego z używania
tych towarów, z całkowitym lub częściowym zwolnieniem od cła i bez stosowania
wobec nich środków polityki handlowej.
§ 2. Pozwolenie na dokonanie odprawy czasowej udzielane jest na wniosek osoby,
która ma użytkować towary lub organizować ich użytkowanie.
§ 3. Procedurą odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła mogą być objęte
wyłącznie towary, o których mowa w art. 148 pkt 2.
§ 4. Procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od cła mogą być objęte
towary, które spełniają następujące warunki:
1) są własnością osoby mającej siedzibę lub miejsce zamieszkania za granicą,
2) nie są towarami podlegającymi odprawie czasowej z całkowitym zwolnieniem od
cła.
Art. 146. § 1. Z zastrzeżeniem § 2, w wypadku braku możliwości ustalenia
tożsamości towarów przywożonych, organ celny nie wydaje pozwolenia na
zastosowanie procedury odprawy czasowej.
§ 2. Organ celny może wyrazić zgodę na zastosowanie procedury odprawy czasowej w
wypadku, gdy brak możliwości ustalenia tożsamości towaru nie spowoduje nadużycia
tej procedury.
Art. 147. § 1. Organ celny wyznacza termin, w którym towary przywożone powinny
zostać powrotnie wywiezione lub otrzymać nowe przeznaczenie celne.
§ 2. Przy wyznaczaniu terminu, o którym mowa w § 1, należy uwzględnić cel
przywozu, jednakże termin ten nie może przekroczyć 2 lat, licząc od dnia
przyjęcia zgłoszenia celnego.
§ 3. Organ celny może, w uzasadnionych okolicznościach, na wniosek osoby, której
sprawa dotyczy, przedłużyć termin, o którym mowa w § 1, w celu umożliwienia
wykorzystania towaru. Wniosek powinien być złożony przed upływem wyznaczonego
terminu.
Art. 148. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w
drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy tryb i warunki stosowania procedury odprawy czasowej,
2) towary, które mogą być przedmiotem odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem
od cła,
3) towary, które nie mogą być przedmiotem odprawy czasowej z częściowym
zwolnieniem od cła.
Art. 149. § 1. Kwota cła za towary objęte procedurą odprawy czasowej z
częściowym zwolnieniem od cła wynosi za każdy rozpoczęty miesiąc stosowania tej
procedury 3% kwoty cła, które miałoby być uiszczone za te towary, gdyby zostały
dopuszczone do obrotu w dniu, w którym zostały objęte procedurą odprawy
czasowej.
§ 2. Należność obliczana jest za cały okres objęcia towaru procedurą i pobierana
w ratach miesięcznych płatnych z góry za każdy miesiąc.
§ 3. Przeniesienie, zgodnie z art. 96, praw i obowiązków wynikających z
procedury odprawy czasowej nie oznacza, że taki sam system zwolnień musi być
zastosowany wobec osoby, na którą przeniesiono prawa i obowiązki wynikające z
tej procedury.
§ 4. Jeżeli przeniesienie, o którym mowa w § 3, dokonywane jest z częściowym
zwolnieniem dla obu osób uprawnionych do korzystania z tej procedury w tym samym
miesiącu, posiadacz pierwotnego pozwolenia będzie zobowiązany do zapłacenia
kwoty cła za cały ten miesiąc.
Art. 150. § 1. W razie powstania długu celnego w stosunku do towarów
przywożonych, kwota takiego długu będzie obliczana według elementów
kalkulacyjnych z dnia przyjęcia zgłoszenia o objęcie ich procedurą odprawy
czasowej.
§ 2. Jeżeli z powodu innego niż objęcie towarów procedurą odprawy czasowej z
częściowym zwolnieniem od cła powstanie dług celny w stosunku do towarów
objętych procedurą odprawy czasowej, kwota takiego długu będzie równa różnicy
między kwotą należności określoną z zastosowaniem § 1 a kwotą pobraną na
podstawie art. 149.
Oddział 7
Uszlachetnianie bierne
Art. 151. § 1. Procedura uszlachetniania biernego pozwala - z zastrzeżeniem art.
129 oraz przepisów mających zastosowanie do systemu wymiany towarów określonego
w art. 159-164 - dokonać czasowego wywozu towarów krajowych poza polski obszar
celny w celu poddania ich procesom uszlachetniania oraz dopuszczenia produktów
powstałych w wyniku tych procesów do obrotu, z całkowitym lub częściowym
zwolnieniem od cła.
§ 2. Wobec towarów krajowych wywożonych czasowo stosuje się należności celne
wywozowe, środki polityki handlowej oraz inne określone w przepisach wymagania
do wyprowadzenia towaru krajowego poza polski obszar celny.
§ 3. W procedurze uszlachetniania biernego wymienione określenia oznaczają:
1) towary wywożone czasowo - towary objęte procedurą uszlachetniania biernego,
2) procesy uszlachetniania - procesy wymienione w art. 121 § 2 pkt 3 lit. a)-c),
3) produkty kompensacyjne - wszelkie produkty powstałe w wyniku procesów
uszlachetniania,
4) współczynnik produktywności - ilość lub procent produktów kompensacyjnych
uzyskanych w wyniku uszlachetnienia w stosunku do ogólnej ilości towarów
wywożonych czasowo.
Art. 152. Nie mogą zostać objęte procedurą uszlachetniania biernego towary
krajowe:
1) których wywóz wiąże się ze zwrotem lub umorzeniem cła lub
2) które przed ich wywozem zostały dopuszczone do obrotu z całkowitym
zwolnieniem od cła ze względu na ich przeznaczenie, tak długo, jak obowiązują
warunki ustalone do udzielenia takiego zwolnienia.
Art. 153. Pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego wydaje
się na wniosek osoby, która zleca dokonanie procesu uszlachetniania.
Art. 154. Pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego jest
udzielane jedynie:
1) osobom krajowym,
2) jeżeli możliwe będzie ustalenie, że towary wywożone czasowo wejdą w skład
produktów kompensacyjnych.
Art. 155. § 1. Organ celny wyznacza termin, w którym produkty kompensacyjne
powinny zostać powrotnie przywiezione na polski obszar celny. Organ celny może
termin ten przedłużyć na podstawie odpowiednio uzasadnionego wniosku osoby
posiadającej pozwolenie.
§ 2. Wniosek o przedłużenie terminu, o którym mowa w § 1, powinien być złożony
przed upływem uprzednio wyznaczonego terminu.
§ 3. Organ celny zatwierdza współczynnik produktywności; może również określić
sposób jego wyznaczania.
Art. 156. § 1. Całkowite lub częściowe zwolnienie od cła, o którym mowa w art.
157 § 1, może być udzielone jedynie w wypadku, gdy zgłoszenie celne o
dopuszczenie do obrotu produktów kompensacyjnych zostało złożone w imieniu lub
na rzecz:
1) osoby posiadającej pozwolenie określone w art. 154,
2) innej osoby krajowej, pod warunkiem że uzyskała ona zgodę osoby posiadającej
pozwolenie, - jeżeli spełnione są warunki pozwolenia.
§ 2. Całkowitego lub częściowego zwolnienia od cła, o którym mowa w art. 157 §
1, nie udziela się, jeżeli jeden z warunków lub obowiązków wynikających z
procedury uszlachetniania biernego nie został wykonany, chyba że wykazano, iż
uchybienia te nie miały rzeczywistego wpływu na prawidłowy przebieg tej
procedury.
Art. 157. § 1. Całkowite lub częściowe zwolnienie od cła polega na odliczeniu od
kwoty cła za produkty kompensacyjne dopuszczone do obrotu kwoty cła, które
miałoby zastosowanie w tym samym dniu do towarów wywiezionych czasowo, jak gdyby
były one przywożone na polski obszar celny z kraju, gdzie zostały poddane
procesowi uszlachetniania.
§ 2. Kwota, którą należy odliczyć zgodnie z § 1, jest obliczana w oparciu o
ilość, rodzaj i wartość towarów z dnia przyjęcia zgłoszenia o objęcie ich
procedurą uszlachetniania biernego oraz na podstawie innych elementów
kalkulacyjnych z dnia przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do obrotu produktów
kompensacyjnych.
§ 3. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w drodze
rozporządzenia, sposób dokonywania obliczeń, o których mowa w § 1 i § 2.
Art. 158. § 1. Jeżeli proces uszlachetniania ma na celu naprawę towarów
wywożonych czasowo i jeżeli naprawa jest dokonywana odpłatnie, to częściowe
zwolnienie od cła polega na obliczeniu kwoty należności, jaka byłaby zastosowana
na podstawie elementów kalkulacyjnych dotyczących produktów kompensacyjnych w
dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do obrotu tych produktów.
§ 2. Podstawą do obliczenia cła od towarów, o których mowa w § 1, jest wartość
celna równa kwocie kosztów naprawy, pod warunkiem że koszty te stanowią jedyne
świadczenie osoby posiadającej pozwolenie oraz że na wysokość kosztów nie miały
wpływu powiązania tej osoby z osobą dokonującą naprawy.
Art. 159. § 1. Zastosowanie systemu wymiany towarów w ramach uszlachetniania
biernego jest możliwe jedynie wówczas, gdy proces uszlachetniania polega na
naprawie towarów krajowych.
§ 2. System wymiany towarów polega na zastąpieniu towaru, który ma być
naprawiony, innym towarem już naprawionym, zwanym dalej "produktem zamiennym",
który jest przywożony zamiast produktu kompensacyjnego.
§ 3. Przepisy mające zastosowanie do produktów kompensacyjnych, stosuje się
wobec produktów zamiennych.
§ 4. Organ celny może wydać pozwolenie na to, aby produkty zamienne zostały
przywiezione przed wywozem towarów będących przedmiotem czasowego wywozu
(uprzedni przywóz).
§ 5. Uprzedni przywóz produktu zamiennego może być dokonany po złożeniu
zabezpieczenia w wysokości nie niższej niż kwota wynikająca z długu celnego,
jaki powstałby przy dopuszczeniu tego towaru do obrotu.
Art. 160. § 1. Produkty zamienne powinny mieć taką samą klasyfikację towarową w
taryfie celnej, tę samą jakość handlową i te same parametry techniczne, jak
naprawione towary wywożone czasowo.
§ 2. Jeżeli towary wywożone czasowo były używane przed wywozem, to produkty
zamienne, z zastrzeżeniem § 3, powinny również być produktami używanymi.
§ 3. Organ celny uznaje towar nowy za produkt zamienny, jeżeli został on wydany
nieodpłatnie ze względu na zobowiązania gwarancyjne.
Art. 161. Zastosowanie systemu wymiany towarów jest dopuszczalne jedynie
wówczas, gdy istnieje możliwość sprawdzenia, czy warunki określone w art. 160
zostały spełnione.
Art. 162. § 1. W wypadku uprzedniego przywozu towary będące przedmiotem
czasowego wywozu powinny być wywiezione w terminie dwóch miesięcy, licząc od
dnia przyjęcia przez organ celny zgłoszenia o dopuszczenie do obrotu produktów
zamiennych.
§ 2. Na wniosek osoby zainteresowanej organ celny może w szczególnie
uzasadnionych wypadkach przedłużyć termin, o którym mowa w § 1.
§ 3. Wniosek o przedłużenie terminu powinien zostać złożony nie później niż
przed upływem uprzednio wyznaczonego terminu.
Art. 163. W wypadku gdy do towaru uprzednio przywiezionego stosuje się art. 157,
kwota do odliczenia jest ustalana w zależności od elementów kalkulacyjnych
mających zastosowanie do towarów będących przedmiotem czasowego wywozu w dniu
przyjęcia zgłoszenia o objęcie ich tą procedurą.
Art. 164. Przepisu art. 154 pkt 2 nie stosuje się do systemu wymiany towaru.
Art. 165. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki określi, w
drodze rozporządzenia, warunki udzielania i cofania pozwoleń oraz szczegółowe
warunki stosowania procedury uszlachetniania biernego.
Rozdział 4
Wywóz
Art. 166. § 1. Procedura wywozu pozwala na wyprowadzenie towaru krajowego poza
polski obszar celny.
§ 2. Dopuszczenie towaru do wywozu jest możliwe po spełnieniu wymogów
określonych w przepisach prawa, z uwzględnieniem w szczególności środków
polityki handlowej oraz przepisów dotyczących należności celnych wywozowych.
§ 3. Każdy towar krajowy przeznaczony do wywozu, z wyjątkiem towarów objętych
procedurą uszlachetniania biernego, powinien zostać objęty procedurą wywozu,
chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
§ 4. Zgłoszenie do procedury wywozu składane jest w urzędzie celnym właściwym ze
względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania zgłaszającego lub w urzędzie celnym
właściwym ze względu na miejsce, w którym towary zostały zapakowane lub
załadowane do transportu wywozowego.
§ 5. Prezes Głównego Urzędu Ceł może określić, w drodze zarządzenia, tryb
stosowania procedury wywozu oraz wypadki, w których zgłoszenie do procedury
wywozu może zostać dokonane w innym urzędzie celnym niż określony w § 4.
Art. 167. Towar zostaje dopuszczony do wywozu pod warunkiem, że opuści polski
obszar celny w tym samym stanie, w jakim znajdował się w chwili przyjęcia
zgłoszenia wywozowego.
DZIAŁ III
Inne przeznaczenia celne
Rozdział 1
Wolne obszary celne i składy wolnocłowe
Oddział 1
Przepisy ogólne
Art. 168. § 1. Wolne obszary celne i składy wolnocłowe są to wydzielone części
polskiego obszaru celnego, w których:
1) przy stosowaniu należności celnych przywozowych i środków polityki handlowej
dotyczących przywozu towary niekrajowe traktowane są jako znajdujące się poza
polskim obszarem celnym, chyba że zostały objęte dopuszczalną procedurą celną
lub zostały wykorzystane niezgodnie z warunkami określonymi w przepisach prawa
celnego,
2) wprowadzenie towarów krajowych powoduje skutki takie same, jak w wypadku ich
wywozu, o ile przewidują to przepisy szczególne.
§ 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, warunki i kryteria
tworzenia i znoszenia wolnych obszarów celnych i składów wolnocłowych.
§ 3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, ustanawia i znosi wolne obszary
celne oraz składy wolnocłowe, określa ich obszar i wyznacza osobę
zarządzającego.
§ 4. Wszelkie postanowienia niniejszej ustawy odnoszące się do wolnych obszarów
celnych stosuje się odpowiednio do składów wolnocłowych.
Art. 169. Rozpoczęcie działalności wolnego obszaru celnego wymaga uprzedniego
zatwierdzenia przez Prezesa Głównego Urzędu Ceł szczegółowego regulaminu
funkcjonowania tego obszaru, sporządzonego przez zarządzającego. Zarządzającym
może być jedynie osoba krajowa, z wyłączeniem osób, o których mowa w art. 3 § 1
pkt 11 lit. c), posiadająca prawo własności lub wieczystego użytkowania gruntu,
na którym ma być ustanowiony wolny obszar celny.
Art. 170. § 1. Organ celny ustala sposób odgraniczenia wolnego obszaru celnego
oraz miejsca wejścia i wyjścia w wolnym obszarze celnym. Do wykonania
odgraniczenia wolnego obszaru celnego od pozostałego polskiego obszaru celnego
zobowiązany jest zarządzający.
§ 2. Wszelkie prace budowlane na terenie wolnego obszaru celnego mogą być
wykonywane tylko po uprzednim otrzymaniu pozwolenia odpowiedniego organu,
zgodnie z prawem budowlanym, wydanego po uzgodnieniu z organem celnym.
Art. 171. § 1. Granice i miejsca wejścia i wyjścia z wolnego obszaru celnego
podlegają dozorowi celnemu.
§ 2. Wstęp do wolnego obszaru celnego oraz przemieszczanie się w nim odbywa się
według zasad i na warunkach ustalonych z organem celnym.
§ 3. Organ celny może przeprowadzać kontrolę celną towarów wprowadzanych do
wolnego obszaru celnego, znajdujących się w nim lub z niego wyprowadzanych.
Osoby oraz środki transportu przemieszczające się przez granicę wolnego obszaru
celnego mogą również zostać poddane kontroli celnej.
§ 4. W celu umożliwienia kontroli celnej towaru, o której mowa w § 3, kopia
dokumentu przewozowego powinna zostać dostarczona organowi celnemu lub
przechowywana do jego dyspozycji przez osobę wyznaczoną w tym celu przez ten
organ. W wypadku przeprowadzania kontroli towary powinny zostać udostępnione
organowi celnemu.
Art. 172. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe
warunki prowadzenia działalności w wolnych obszarach celnych i składach
wolnocłowych.
Oddział 2
Wprowadzanie towarów do wolnych obszarów celnych
Art. 173. § 1. Do wolnego obszaru celnego mogą zostać wprowadzone towary
niekrajowe i towary krajowe.
§ 2. Organ celny może zażądać złożenia towarów stanowiących zagrożenie lub
mogących uszkodzić inne towary, albo które z innych względów wymagają
specjalnych urządzeń, w pomieszczeniach do tego celu przystosowanych.
Art. 174. § 1. Z zastrzeżeniem art. 171 § 3 i 4, wprowadzenie towaru do wolnego
obszaru celnego nie wymaga przedstawienia go organowi celnemu ani dokonania
zgłoszenia celnego.
§ 2. Organowi celnemu przedstawiane są i podlegają formalnościom celnym jedynie
towary:
1) które są objęte procedurą celną i których wprowadzenie do wolnego obszaru
celnego powoduje zakończenie tej procedury lub
2) w stosunku do których zapadła decyzja o zwrocie lub umorzeniu cła,
zezwalająca na umieszczenie tych towarów w wolnym obszarze celnym, lub
3) których wprowadzenie do wolnego obszaru celnego powoduje skutki, o których
mowa w art. 168 § 1 pkt 2.
§ 3. Organ celny może zażądać informacji o towarach, które podlegają
należnościom celnym wywozowym lub innym przepisom dotyczącym wywozu.
§ 4. Na wniosek osoby zainteresowanej organ celny poświadcza status celny towaru
znajdującego się w wolnym obszarze celnym.
Oddział 3
Zasady prowadzenia działalności w wolnych obszarach celnych
Art. 175. § 1. Okres pozostawania towarów w wolnych obszarach celnych jest
nieograniczony.
§ 2. Organ celny może wyznaczyć dla towarów, o których mowa w art. 168 § 1 pkt
2, termin ich pozostawania w wolnym obszarze celnym.
Art. 176. § 1. Na warunkach przewidzianych w niniejszej ustawie w wolnym
obszarze celnym dozwolona jest każda działalność przemysłowa, usługowa lub
handlowa, z wyłączeniem handlu detalicznego. O zamiarze prowadzenia działalności
należy uprzednio powiadomić właściwy organ celny.
§ 2. Wyłączenie, o którym mowa w § 1, nie dotyczy handlu detalicznego,
dokonywanego w wolnym obszarze celnym ustanowionym na terenie lotniczego,
morskiego lub rzecznego przejścia granicznego.
§ 3. Organ celny może zakazać lub ograniczyć prowadzenie działalności, o której
mowa w § 1, ze względu na rodzaj towarów lub możliwości sprawowania dozoru
celnego.
§ 4. Organ celny może zakazać prowadzenia działalności w wolnym obszarze celnym
w wypadku, gdy osoby:
1) kierujące działalnością podmiotu zostały skazane prawomocnym wyrokiem za
przestępstwo przeciwko dokumentom, mieniu, przestępstwo gospodarcze lub
przestępstwo skarbowe,
2) zalegają z cłem, podatkami stanowiącymi dochód budżetu państwa lub składkami
na ubezpieczenie społeczne albo jest wobec nich prowadzone postępowanie
egzekucyjne, upadłościowe, likwidacyjne lub układowe,
3) prowadzą działalność niezgodnie z przepisami prawa celnego, a w szczególności
prowadzą ewidencję niezgodnie z art. 179.
§ 5. Prezes Głównego Urzędu Ceł może określić, w drodze zarządzenia, wypadki, w
których organ celny może wprowadzić zakazy lub ograniczenia dotyczące
prowadzenia działalności w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym.
Art. 177. § 1. Towary niekrajowe podczas ich pozostawania w wolnym obszarze
celnym mogą być:
1) dopuszczone do obrotu, na warunkach przewidzianych przez tę procedurę i art.
181,
2) przedmiotem zwyczajowych czynności, o których mowa w art. 116, bez
pozwolenia,
3) objęte procedurą uszlachetniania czynnego na warunkach określonych przez tę
procedurę,
4) objęte procedurą przetwarzania pod kontrolą celną na warunkach określonych
przez tę procedurę,
5) objęte procedurą odprawy czasowej na warunkach określonych przez tę
procedurę,
6) przedmiotem zrzeczenia, zgodnie z przepisem art. 187,
7) zniszczone, za zgodą organu celnego, po dostarczeniu temu organowi przez
osobę zainteresowaną niezbędnych informacji, w szczególności o przyczynach,
sposobach i skutkach zniszczenia towaru.
§ 2. Jeżeli towary objęte jedną z procedur, o których mowa w § 1 pkt 3-5 są
zużywane lub używane na terenie wolnego obszaru celnego, nie pobiera się
zabezpieczenia, o którym mowa w art. 93 § 1.
§ 3. Jeżeli towary objęte są jedną z procedur, o których mowa w § 1 pkt 3-5,
organ celny może podejmować odpowiednie czynności kontroli celnej w takim
zakresie, jaki jest niezbędny do zapewnienia dozoru celnego wolnych obszarów
celnych.
Art. 178. Towary niekrajowe, do których nie ma zastosowania art. 177, oraz
towary krajowe, o których mowa w art. 168 § 1 pkt 2, nie mogą być użyte ani
zużyte w wolnych obszarach celnych.
Art. 179. § 1. Osoba wykonująca w wolnym obszarze celnym działalność polegającą
na składowaniu, obróbce, przerobie, sprzedaży lub kupnie towarów jest
zobowiązana do prowadzenia ewidencji towarowej w sposób zatwierdzony przez organ
celny.
§ 2. Towary powinny zostać ujęte w ewidencji towarowej niezwłocznie po ich
złożeniu w magazynach, na placach lub w innych miejscach prowadzenia
działalności, o której mowa w § 1. Ewidencję towarów należy prowadzić w sposób
umożliwiający organom celnym identyfikację towarów oraz w sposób wykazujący ich
przemieszczanie.
§ 3. W wypadku przeładunku towarów w wolnym obszarze celnym dokumenty dotyczące
tego przeładunku należy przechowywać do dyspozycji organów celnych. Krótkotrwałe
składowanie towarów związane z takim przeładunkiem uważane jest za część
przeładunku.
§ 4. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, ogólne warunki i
wzory ewidencji prowadzonej w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym.
Oddział 4
Wyprowadzanie towarów z wolnych obszarów celnych
Art. 180. § 1. Towary wyprowadzane z wolnego obszaru celnego mogą zostać:
1) wywiezione lub powrotnie wywiezione poza polski obszar celny,
2) wprowadzone do pozostałej części polskiego obszaru celnego,
chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
§ 2. Wobec towarów wyprowadzanych z wolnego obszaru celnego na pozostały polski
obszar celny, stosuje się przepisy Tytułu III niniejszej ustawy, jednakże do
towarów krajowych nie stosuje się art. 47-53.
Art. 181. § 1. Jeżeli dług celny powstaje wobec towaru niekrajowego, a wartość
celna tego towaru została ustalona w oparciu o cenę faktycznie zapłaconą lub
należną, wraz z zawartymi w niej kosztami składowania i utrzymania w stanie
niezmienionym towarów w czasie ich złożenia w wolnym obszarze celnym, to koszty
te odlicza się od wartości celnej, o ile są wyodrębnione z ceny faktycznie
zapłaconej lub należnej za towar.
§ 2. Jeżeli towar, o którym mowa w § 1, został poddany w wolnym obszarze celnym
zwyczajowym czynnościom, o których mowa w art. 116, to na wniosek zgłaszającego,
przy ustalaniu kwoty należności celnych przywozowych, uwzględnia się rodzaj,
wartość celną oraz ilość towaru, jak gdyby towary te nie były poddane tym
czynnościom.
Art. 182. W wypadku wywozu lub powrotnego wywozu towarów z wolnego obszaru
celnego organ celny powinien dokonać sprawdzenia, czy nie zostały naruszone
przepisy, które stosuje się do wywozu lub powrotnego wywozu .
Art. 183. § 1. W wypadku wprowadzenia lub powrotnego wprowadzenia towarów do
pozostałej części polskiego obszaru celnego lub ich objęcia procedurą celną,
poświadczenie określone w art. 174 § 4 może zostać wykorzystane w celu
udowodnienia krajowego lub niekrajowego statusu celnego tych towarów.
§ 2. W wypadku, gdy przez poświadczenie, o którym mowa w § 1, lub w inny sposób
osoba zainteresowana nie udowodniła statusu celnego towarów, towary te uważane
są za:
1) towary krajowe - przy stosowaniu przepisów dotyczących należności celnych
wywozowych, pozwoleń wywozowych oraz środków polityki handlowej dotyczących ich
wywozu,
2) towary niekrajowe - w innych wypadkach.
Rozdział 2
Powrotny wywóz, zniszczenie i zrzeczenie się towarów
Art. 184. Towary niekrajowe mogą:
1) zostać powrotnie wywiezione poza polski obszar celny,
2) zostać zniszczone,
3) stać się przedmiotem zrzeczenia na rzecz Skarbu Państwa.
Art. 185. § 1. Powrotny wywóz wymaga odpowiedniego zastosowania przepisów
dotyczących wyprowadzania towarów poza polski obszar celny łącznie ze środkami
polityki handlowej.
§ 2. O zamiarze powrotnego wywozu towaru należy powiadomić organ celny.
§ 3. Organ celny nie wyraża zgody na dokonanie powrotnego wywozu, jeżeli
przepisy, o których mowa w § 1, tak stanowią.
§ 4. Powrotny wywóz towarów objętych gospodarczą procedurą celną wymaga
przedstawienia, wraz ze zgłoszeniem celnym, wszystkich dokumentów dotyczących
objęcia towarów tą procedurą.
Art. 186. § 1. Zniszczenie towaru może nastąpić po uprzednim wydaniu pozwolenia
przez organ celny.
§ 2. Zawiadomienie o zamiarze zniszczenia towarów powinno zostać sporządzone na
piśmie.
§ 3. Zawiadomienie, o którym mowa w § 2, należy przedstawić w urzędzie celnym w
takim terminie, aby organ celny mógł nadzorować zniszczenie towaru.
§ 4. Organ celny może nakazać zniszczenie towaru, jeżeli przepisy to przewidują.
Nakaz zniszczenia towaru może być poprzedzony nakazem dokonania powrotnego
wywozu towaru.
§ 5. Odpady i pozostałości pochodzące ze zniszczenia powinny uzyskać jedno z
przeznaczeń celnych przewidzianych dla towarów niekrajowych. Pozostają one pod
dozorem celnym aż do chwili określonej w art. 35 § 3.
§ 6. Zniszczenie towaru nie powinno pociągać za sobą żadnych kosztów i obciążeń
dla organu celnego.
Art. 187. § 1. Organ celny może wyrazić zgodę na zrzeczenie się towaru na rzecz
Skarbu Państwa bez innych obciążeń niż należności celne przywozowe.
§ 2. Organ celny może odstąpić od warunku, o którym mowa w § 1, jeżeli z
okoliczności sprawy wynika, że przyjęcie zrzeczonego towaru nie narazi Skarbu
Państwa na straty.
Art. 188. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, szczegółowy
tryb postępowania przy zniszczeniu towarów, zrzeczeniu na rzecz Skarbu Państwa
oraz powrotnym wywozie.
TYTUŁ V
DEPOZYTY
Art. 189. § 1. W depozycie urzędu celnego przechowuje się czasowo:
1) towary niekrajowe przed uzyskaniem przez nie przeznaczenia celnego bądź
towary krajowe nie dopuszczone do wywozu, jeżeli cofnięcie towaru odpowiednio za
granicę lub na polski obszar celny albo ich złożenie w magazynie celnym jest
niemożliwe lub utrudnione,
2) towary zatrzymane lub zajęte w celu zabezpieczenia należności celnych
przywozowych lub celnych wywozowych,
3) inne towary, w wypadkach przewidzianych w odrębnych przepisach.
§ 2. Towary przyjęte do przechowania w depozycie urzędu celnego mogą być
przekazane przez organ celny innej osobie do przechowania pod dozorem celnym.
§ 3. Przechowaniu w depozycie nie podlegają towary niebezpieczne, szkodliwe dla
zdrowia lub środowiska naturalnego oraz łatwo psujące się.
§ 4. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia:
1) szczegółowe warunki oraz sposoby przechowywania towarów w depozycie,
2) terminy przechowania towarów w depozycie.
TYTUŁ VI
OPERACJE UPRZYWILEJOWANE
DZIAŁ I
Zwolnienia
Art. 190. § 1. Przywóz towarów z zagranicy w ramach ustanowionych norm zwolniony
jest od cła, jeżeli przedmiotem przywozu są:
1) rzeczy osobistego użytku, potrzebne podróżnemu w czasie podróży i pobytu w
kraju, przywożone ze sobą albo w bagażu przywożonym odrębnie,
2) środki spożywcze, przywożone przez podróżnego ze sobą, potrzebne do spożycia
w czasie podróży do miejsca przeznaczenia,
3) wyroby spirytusowe lub winiarskie, piwo oraz inne napoje alkoholowe i wyroby
tytoniowe przywożone ze sobą przez podróżnego, który ukończył 18 lat,
4) rzeczy zwyczajowo traktowane jako upominki, których ilość i rodzaj nie
wskazują na przeznaczenie handlowe,
5) zwierzęta zwyczajowo hodowane w mieszkaniach, przywożone ze sobą przez
podróżnych,
6) rzeczy stanowiące mienie:
a) osoby fizycznej, będącej w rozumieniu przepisów prawa dewizowego osobą
krajową, przebywającej czasowo za granicą za zgodą władz kraju pobytu przez co
najmniej 1 rok, które służyły tej osobie do użytku osobistego lub domowego,
b) osoby fizycznej, będącej w rozumieniu przepisów prawa dewizowego osobą
zagraniczną przez co najmniej 1 rok, przybywającej do kraju na pobyt stały,
które służyły tej osobie do użytku osobistego lub domowego,
- z zastrzeżeniem ich nieodstępowania przez okres 2 lat, licząc od dnia
dopuszczenia do obrotu,
7) rzeczy pochodzące ze spadku po osobie zmarłej, przypadające na podstawie
prawa spadkowego bezpośrednio spadkobiercy zamieszkałemu w kraju,
8) mienie rewindykowane,
9) towary przyłączone za granicą do rzeczy wywiezionych z kraju, przy naprawie w
ramach umowy gwarancyjnej,
10) rzeczy potrzebne do użytku urzędowego międzynarodowym przedsiębiorstwom
mającym siedzibę lub placówkę w Rzeczypospolitej Polskiej oraz zagranicznym
instytucjom, organizacjom i przedsiębiorstwom mającym placówkę w
Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem ich nieodstępowania przez okres 3 lat
od dnia dopuszczenia do obrotu i pod warunkiem wzajemności,
11) rzeczy przywożone w ramach bezzwrotnej pomocy udzielonej przez rządy państw
obcych oraz międzynarodowe organizacje międzyrządowe,
12) urządzenia, sprzęt medyczny, ratunkowy i rehabilitacyjny, leki, krew, odzież
i środki spożywcze, środki sanitarno-czyszczące i inne rzeczy służące zachowaniu
lub ochronie zdrowia oraz inne artykuły o przeznaczeniu medycznym, stanowiące
pomoc humanitarną, otrzymywane bezpłatnie przez jednostki organizacyjne
statutowo powołane do realizacji takiej pomocy lub nabyte ze zbiórek publicznych
i wykorzystywane do takiej pomocy,
13) środki farmaceutyczne i artykuły sanitarne przeznaczone do badań naukowych i
rejestracyjnych,
14) wzory, modele, próbki i materiały nie mające wartości handlowej, służące do
reklamy lub akwizycji, przywożone w niewielkich ilościach przez podmioty
prowadzące działalność gospodarczą,
15) przywożone przez organizatorów lub uczestników międzynarodowych wystaw,
targów, zawodów, konkursów - w związku z tymi imprezami:
a) materiały reklamowe i nagrody przeznaczone do rozdania,
b) środki spożywcze, wyroby spirytusowe i winiarskie, piwo oraz inne napoje
alkoholowe i wyroby tytoniowe, przeznaczone na przyjęcia i spotkania o
charakterze reprezentacyjnym,
c) towary przeznaczone do budowy, wyposażenia i dekoracji stoisk uczestników
imprez,
16) przywożone przez organizatorów międzynarodowych loterii fantowych towary
określone w pkt 15 lit. a),
17) rzeczy otrzymane przez uczestników imprez międzynarodowych określonych w pkt
15 i pkt 16 tytułem nagrody w związku z uczestnictwem w takiej imprezie, z
wyjątkiem towarów podlegających podatkowi akcyzowemu,
18) wyposażenie oraz zapasy niezbędne do eksploatacji środka przewozowego, w tym
materiały pędne w zbiorniku paliwa wbudowanym fabrycznie na stałe do środka
przewozowego, oraz oleje i smary,
19) rzeczy nabyte za granicą przez polskich przewoźników lub spedytorów,
niezbędne do kontynuowania eksploatacji środka przewozowego za granicą,
20) środki spożywcze przeznaczone do spożycia w środku przewozowym przez
członków obsługi i pasażerów w przewozach międzynarodowych,
21) środek przewozowy uzyskany tytułem odszkodowania w zamian za dopuszczony do
czasowego wywozu taki środek zniszczony w wypadku, a także środek przewozowy
nabyty za pieniądze otrzymane za granicą z tytułu odszkodowania,
22) trumny i urny ze zwłokami i szczątkami zwłok,
23) tablice i emblematy nagrobkowe oraz inne przedmioty służące do utrzymania
lub ozdoby grobów i pomników, jeżeli nie są przeznaczone do działalności
gospodarczej,
24) rzeczy otrzymane bezpłatnie przez jednostki budżetowe, przeznaczone do ich
działalności, z wyłączeniem działalności gospodarczej,
25) rzeczy przywożone w małych przesyłkach pocztowych, jeżeli odprawa celna
przesyłek w kraju nadania odbywa się na podstawie umowy międzynarodowej,
26) towary, które przed dopuszczeniem ich do obrotu zostały przekazane na rzecz
Skarbu Państwa i zostały przyjęte przez organ celny nieodpłatnie bez obciążeń
innych niż należności celne przywozowe,
27) towary, których odbiorcy nie można ustalić lub których odbiorca nie
podejmuje, a ich wartość jest niższa niż łączne koszty sprzedaży, przewozu,
przechowania i składowania,
28) towary objęte procedurą tranzytu, które na skutek działania siły wyższej
uległy zniszczeniu w stopniu uniemożliwiającym używanie,
29) zwracane towary stanowiące resztki powstałe przy uszlachetnieniu, naprawie,
wyładunku, przeładunku, rozbiórce lub innych podobnych czynnościach, nadające
się jedynie na surowce wtórne,
30) katalizatory przeznaczone do uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia
towarów objętych procedurą uszlachetniania czynnego,
31) opakowania przywożone w jednostkowych egzemplarzach, spełniające funkcje
reklamowo-akwizycyjne, etykiety, szablony, wykroje, znaki firmowe, instrukcje
obsługi przeznaczone do wykorzystania w toku produkcji towarów przeznaczonych do
wywozu za granicę,
32) pomoce naukowe, w tym sprzęt sportowy i aparatura badawczo-pomiarowa oraz
elementy i części zamienne do tej aparatury, służące wyłącznie do celów
dydaktycznych lub badawczych, przywożone dla przedszkoli, szkół, instytucji i
placówek naukowych oraz jednostek badawczo-rozwojowych, z wyłączeniem
przywożonych do działalności gospodarczej,
33) towary, które przed ich dopuszczeniem do obrotu uległy zniszczeniu lub
przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa,
34) środki trwałe stanowiące przedmiot wkładu niepieniężnego podmiotu
zagranicznego, z zastrzeżeniem nieodstępowania przez okres 3 lat, licząc od dnia
dopuszczenia do obrotu,
35) sprzęt i urządzenia sportowe oraz aparatura i środki do odnowy biologicznej
oraz rehabilitacji ruchowej przeznaczone dla reprezentacji narodowych i
olimpijskich oraz do celów ratownictwa, przywożone przez organizacje i
stowarzyszenia kultury fizycznej o zasięgu ogólnopolskim, za uprzednią zgodą
Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, przeznaczone do niegospodarczej
działalności statutowej - z zastrzeżeniem nieodstępowania przez okres 2 lat,
licząc od dnia dopuszczenia do obrotu,
36) techniczne materiały wojskowe, przywożone przez zagranicznych uczestników
ćwiczeń wojskowych organizowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
przeznaczone do zużycia w trakcie tych ćwiczeń,
37) pomoce naukowe, aparatura badawcza oraz wzorce przywożone dla jednostek
administracji miar i probierczych,
38) samoloty używane w lotnictwie cywilnym o masie własnej przekraczającej 12
ton oraz części zamienne do nich i wyposażenie pokładowe przywożone przez ich
użytkownika docelowego posiadającego świadectwo kwalifikacyjne wydane przez
polski organ nadzoru lotniczego,
39) urządzenia do kierowania, kontroli, nadzoru i zabezpieczania obsługi ruchu
lotniczego, przywożone przez jednostki zabezpieczające ruch lotniczy w kraju,
40) sprzęt ratowniczo-gaśniczy, z wyłączeniem takiego samego sprzętu
produkowanego w kraju, przeznaczony dla jednostek ochrony przeciwpożarowej do
ich niegospodarczej działalności statutowej, z zastrzeżeniem nieodstępowania
tego sprzętu przez okres 3 lat, licząc od dnia dopuszczenia do obrotu.
§ 2. Na zasadzie wzajemności i z zastrzeżeniem nieodstępowania towarów przez
okres 3 lat od dnia dopuszczenia do obrotu osobom innym niż wymienione w tym
paragrafie, zwolniony od cła jest przywóz i wywóz towarów przeznaczonych do
użytku:
1) urzędowego obcych przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych
oraz misji specjalnych w Rzeczypospolitej Polskiej, a także organizacji
międzynarodowych mających siedzibę lub placówkę w Rzeczypospolitej Polskiej,
2) osobistego uwierzytelnionych w Rzeczypospolitej Polskiej szefów
przedstawicielstw dyplomatycznych państw obcych, osób należących do personelu
dyplomatycznego tych przedstawicielstw i misji specjalnych, osób należących do
personelu organizacji międzynarodowych oraz innych osób korzystających z
przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów lub powszechnie uznanych
zwyczajów międzynarodowych, jak również pozostających z nimi we wspólnocie
domowej członków ich rodzin,
3) osobistego urzędników konsularnych państw obcych oraz pozostających z nimi we
wspólnocie domowej członków ich rodzin,
4) osobistego osób nie korzystających z immunitetów, a należących do
cudzoziemskiego personelu przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów
konsularnych oraz misji specjalnych w Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 3. Zwolniony od cła jest przywóz z zagranicy i wywóz za granicę wartości
dewizowych.
§ 4. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia:
1) ustanowi normy ilościowe lub wartościowe towarów określonych w § 1 pkt 2-5,
2) określi, w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych, tryb, warunki, okres
zwolnienia od cła, normy ilościowe lub wartościowe oraz dokumenty wymagane do
stwierdzenia podstawy stosowania zwolnienia, o którym mowa w § 1 pkt 6.
§ 5. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia:
1) może ustanowić normy ilościowe towarów określonych w § 1 pkt 1, pkt 15, pkt
16 i pkt 20 oraz może określić dokumenty wymagane do stwierdzenia podstawy
stosowania zwolnień,
2) może wyłączać lub ograniczać uprawnienia określone w § 1 pkt 3 i pkt 4 w
odniesieniu do osób przekraczających wielokrotnie w ciągu 1 roku kalendarzowego
granicę państwową.
§ 6. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, na wniosek Prezesa Urzędu
Kultury Fizycznej i Turystyki oraz w porozumieniu z Ministrem Gospodarki ustali
wykaz towarów, o których mowa w § 1 pkt 35.
§ 7. W uzasadnionych wypadkach, w ramach limitu zwolnień od cła określanego
corocznie w ustawie budżetowej, Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może
ustalić szczegółową listę określającą ilość i wartość towarów zwolnionych od
cła, związanych z realizacją określonych programów celowych, a zwłaszcza
dotyczących podniesienia poziomu bezpieczeństwa publicznego, obronności państwa,
zapobiegania i likwidacji skutków klęsk żywiołowych, krajowego systemu
ratowniczego oraz utrzymywania rezerw państwowych.
DZIAŁ II
Towary powracające
Art. 191. § 1. Towary powracające są to towary, które przed wyprowadzeniem poza
polski obszar celny były towarami krajowymi i w terminie 3 lat od dnia ich
wyprowadzenia są powrotnie wprowadzane i dopuszczane do obrotu na polskim
obszarze celnym. Towary powracające zwalnia się od cła na wniosek osoby
zainteresowanej.
§ 2. W szczególnie uzasadnionych okolicznościach organ celny może wyrazić zgodę
na przedłużenie terminu określonego w § 1 na wniosek osoby zainteresowanej,
zgłoszony przed upływem terminu określonego w § 1.
§ 3. Jeżeli towary powracające zostały, przed ich wywozem z polskiego obszaru
celnego, dopuszczone do obrotu z zastosowaniem obniżonej lub zerowej stawki
celnej ze względu na ich przeznaczenie, zwolnienie określone w § 1, może być
zastosowane pod warunkiem, że zostaną one przeznaczone ponownie do tego samego
celu.
§ 4. Jeżeli towary, o których mowa w § 3, nie zostaną przeznaczone do tego
samego celu, kwota cła, któremu podlegają, zostanie pomniejszona o kwotę pobraną
przy pierwotnym dopuszczeniu do obrotu. Jeżeli pierwotna kwota jest wyższa od
kwoty należnej przy dopuszczeniu do obrotu towarów powracających, różnica
należności nie podlega zwrotowi.
§ 5. Nie stosuje się zwolnień od cła przewidzianych w § 1 wobec towarów
wywiezionych poza polski obszar celny w ramach procedury uszlachetniania
biernego, chyba że towary te pozostają nadal w stanie, w którym zostały
wywiezione.
Art. 192. § 1. Zwolnienie od cła, o którym mowa w art. 191, jest udzielane, gdy
towary są powrotnie przywożone w tym samym stanie, w jakim były wywiezione, oraz
gdy osoba zgłaszająca towar przedstawi zgłoszenie wywozowe oraz dokumenty
świadczące, w sposób nie budzący wątpliwości, o tożsamości towaru wywiezionego z
przywożonym.
§ 2. Wymóg przedstawienia dokumentów wywozowych nie odnosi się do wypadków, w
których towar został wyprowadzony poza polski obszar celny bez jego zgłoszenia w
formie pisemnej, o ile przepis szczególny dopuszczał taką możliwość.
§ 3. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe
warunki i tryb powrotnego przywozu towarów.
Art. 193. § 1. Do produktów kompensacyjnych pierwotnie wywiezionych lub
powrotnie wywiezionych w związku z procedurą uszlachetniania czynnego przepisy
art. 191 i art. 192 stosuje się odpowiednio.
§ 2. Kwota cła jest określana zgodnie z przepisami mającymi zastosowanie w
ramach procedury uszlachetniania czynnego. Data powrotnego wywozu produktów
kompensacyjnych uważana jest wtedy za datę dopuszczenia do obrotu.
DZIAŁ III
Przywóz produktów rybołówstwa morskiego oraz innych produktów wydobytych z morza
Art. 194. Z zastrzeżeniem art. 16 § 2 pkt 6, zwolnione są od cła, w razie
dopuszczenia do obrotu:
1) produkty rybołówstwa morskiego oraz inne produkty wydobyte z mórz
terytorialnych kraju obcego przez statki zarejestrowane w Rzeczypospolitej
Polskiej i pływające pod polską banderą,
2) produkty otrzymane z produktów, o których mowa w pkt 1, na pokładzie
statków-przetwórni zarejestrowanych w Rzeczypospolitej Polskiej i pływających
pod polską banderą.
TYTUŁ VII
DŁUG CELNY
DZIAŁ I
Zabezpieczenie kwoty wynikającej z długu celnego
Art. 195. § 1. Jeżeli zgodnie z przepisami prawa celnego organ celny zażąda
złożenia zabezpieczenia w celu zagwarantowania pokrycia kwoty wynikającej z
długu celnego, dłużnik lub osoba mogąca się nim stać jest zobowiązana do
złożenia tego zabezpieczenia.
§ 2. W odniesieniu do tego samego długu celnego organ celny może zażądać
złożenia tylko jednego zabezpieczenia.
§ 3. Organ celny może wyrazić zgodę, aby zabezpieczenie zostało złożone przez
osobę trzecią zamiast osoby, od której wymagane jest złożenie tego
zabezpieczenia.
§ 4. W wypadku gdy dłużnik bądź osoba mogąca się nim stać jest państwową
jednostką budżetową, złożenie zabezpieczenia nie jest wymagane.
§ 5. Organ celny może odstąpić od wymogu złożenia zabezpieczenia, jeżeli jego
wysokość nie przekracza równowartości 500 ECU.
Art. 196. § 1. Organ celny może odstąpić od pobrania zabezpieczenia, o ile
przepis szczególny to przewiduje. Jednakże organ celny może zażądać złożenia
zabezpieczenia w każdym czasie, jeżeli stwierdzi, że istnieje ryzyko, iż kwota
powstałego lub mogącego powstać długu celnego nie zostanie zapłacona w terminie.
§ 2. Minister Finansów może określić, w drodze rozporządzenia, wypadki, w
których organ celny pobiera zabezpieczenie, o którym mowa w § 1.
Art. 197. § 1. Na wniosek osoby określonej w art. 195 § 1 lub § 3 organ celny
może wydać pozwolenie na stosowanie generalnego zabezpieczenia lub
zabezpieczenia ryczałtowego w celu zagwarantowania pokrycia powstałych lub
mogących powstać długów celnych.
§ 2. Pozwolenie, o którym mowa w § 1, mogą otrzymać osoby, które spełniają
następujące wymogi:
1) są osobami krajowymi w rozumieniu art. 3 § 1 pkt 11 lit. a) i lit. b),
2) dokonują systematycznie przywozu lub wywozu towarów co najmniej od 1 roku,
3) są podatnikami podatku od towarów i usług,
4) są podmiotami, których działalnością kierują osoby, które nie zostały skazane
prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko dokumentom, mieniu, przestępstwo
gospodarcze lub przestępstwo skarbowe,
5) nie zalegają z cłem, podatkami stanowiącymi dochód budżetu państwa ani
składkami na ubezpieczenie społeczne, a także nie jest wobec nich prowadzone
postępowanie egzekucyjne, upadłościowe, likwidacyjne lub układowe,
6) nie zostało im cofnięte pozwolenie na stosowanie generalnego zabezpieczenia,
ze względu na naruszenie przez nie przepisów prawa, w okresie ostatnich 5 lat,
7) przedłożą pozytywną opinię o sytuacji finansowej, wydaną przez bank
prowadzący rachunek rozliczeniowy.
§ 3. Pozwolenie, o którym mowa w § 1, mogą również otrzymać agencje celne, które
spełniają wymogi określone w § 2 pkt 1, oraz pkt 3-7.
§ 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i warunki wydawania i
cofania pozwolenia na stosowanie generalnego zabezpieczenia i zabezpieczenia
ryczałtowego oraz wypadki, w których zabezpieczenia te można stosować, a także
sposób określania wysokości zabezpieczenia ryczałtowego.
Art. 198. § 1. Organ celny ustala wysokość zabezpieczenia na poziomie równym:
1) wysokości długu celnego lub długów celnych, gdy kwota ta może zostać
dokładnie obliczona przy przyjmowaniu zabezpieczenia,
2) szacunkowej kwocie maksymalnej wynikającej z powstałego lub mogącego powstać
długu celnego.
§ 2. W wypadku gdy przyjmowane jest generalne zabezpieczenie długów celnych,
których wysokość może ulec zmianie z upływem czasu, osoba, o której mowa w art.
195 § 1 lub § 3, jest zobowiązana do oszacowania wysokości takiego
zabezpieczenia na poziomie pozwalającym na pokrycie w każdym czasie jej długów
celnych.
§ 3. Do zabezpieczenia ryczałtowego nie mają zastosowania przepisy § 1 i § 2.
Art. 199. § 1. Zabezpieczenie może zostać złożone:
1) w formie depozytu w gotówce,
2) w formie gwarancji,
3) w postaci dokumentów gwarancyjnych przewidzianych w umowach międzynarodowych,
o ile przepis szczególny na to zezwala.
§ 2. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, inne formy
zabezpieczenia niż te, o których mowa w § 1.
Art. 200. § 1. Depozyt w gotówce powinien zostać złożony w walucie polskiej,
chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
§ 2. Za równoważne z depozytem w gotówce uważa się:
1) złożenie czeku potwierdzonego przez krajowy bank wystawcy czeku,
2) złożenie innego dokumentu mającego wartość płatniczą.
§ 3. Minister Finansów, w porozumieniu z Prezesem Narodowego Banku Polskiego
określi, w drodze zarządzenia, sposób złożenia zabezpieczenia, o którym mowa w §
1, oraz dokumenty, o których mowa w § 2 pkt 2, które mogą być przyjmowane przez
organ celny.
Art. 201. § 1. Gwarant powinien zobowiązać się na piśmie do zapłacenia
solidarnie z dłużnikiem, bezwarunkowo i nieodwołalnie na każde wezwanie organu
celnego, zabezpieczonej kwoty wynikającej z długu celnego, jeżeli jej zapłacenie
stanie się wymagane.
§ 2. Gwarantem może być tylko osoba trzecia, mająca swoją siedzibę w kraju, lub
działający w kraju oddział banku zagranicznego - ujęte w wykazie gwarantów.
§ 3. Minister Finansów, w porozumieniu z Prezesem Narodowego Banku Polskiego i
Prezesem Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń, ustala i ogłasza w formie
obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski"
wykaz gwarantów, o którym mowa w § 2.
Art. 202. § 1. Osoba zobowiązana do złożenia zabezpieczenia może wybrać formę
zabezpieczenia spośród form przewidzianych w art. 199, chyba że umowy
międzynarodowe lub przepisy szczególne nie pozwalają na stosowanie danego
zabezpieczenia.
§ 2. Organ celny może określić termin w którym proponowana forma zabezpieczenia
ma zostać utrzymana.
Art. 203. Organ celny może wyrazić zgodę na złożenie depozytu w gotówce w
walutach wymienialnych .
Art. 204. § 1. Organ celny odmawia przyjęcia zabezpieczenia, jeżeli stwierdzi,
że nie zapewni ono pokrycia w całości kwoty wynikającej z długu celnego.
§ 2. Organ celny może odmówić przyjęcia gwarancji z określonym terminem
ważności, jeżeli nie zabezpiecza ona w sposób pewny pokrycia w terminie kwoty
wynikającej z długu celnego.
Art. 205. Jeżeli organ celny stwierdzi, że złożone zabezpieczenie nie zapewnia
pokrycia w całości lub w terminie kwoty wynikającej z długu celnego, może
zażądać od osoby określonej w art. 195 § 1 złożenia dodatkowego lub nowego
zabezpieczenia.
Art. 206. § 1. Zabezpieczenie nie może zostać zwrócone, dopóki dług celny nie
wygaśnie lub nie będzie mógł już powstać.
§ 2. Jeżeli dług celny wygaśnie lub nie może już powstać, zabezpieczenie zostaje
niezwłocznie zwrócone.
§ 3. Jeżeli dług celny wygaśnie częściowo lub nie będzie mógł już powstać do
części zabezpieczonej kwoty, złożone zabezpieczenie może zostać częściowo
zwrócone osobie zainteresowanej na jej wniosek.
Art. 207. Od kwoty zwracanego zabezpieczenia nie płaci się odsetek.
DZIAŁ II
Powstanie długu celnego
Art. 208. Dług celny powstaje w wypadkach określonych w niniejszym dziale.
Art. 209. § 1. Dług celny w przywozie powstaje w wypadku:
1) dopuszczenia do obrotu towaru podlegającego należnościom celnym przywozowym,
2) objęcia towaru podlegającego należnościom celnym przywozowym procedurą
odprawy czasowej, z częściowym zwolnieniem od cła.
§ 2. Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego.
§ 3. Dłużnikiem jest zgłaszający. W wypadku przedstawicielstwa pośredniego o
którym mowa w art. 253 § 1 pkt 2 dłużnikiem jest również osoba, na rzecz której
składane jest zgłoszenie celne. Jeżeli zgłoszenie celne o objęcie towaru
procedurą, o której mowa w § 1, zostało sporządzone na podstawie nieprawdziwych
danych, co spowodowało, że należności celne przywozowe nie zostały pobrane lub
zostały pobrane w kwocie niższej niż prawnie należna, osoby, które dostarczyły
danych wymaganych do sporządzenia zgłoszenia i które wiedziały lub przy
zachowaniu należytej staranności mogły się dowiedzieć, że dane te są
nieprawdziwe, zostają uznane za dłużników.
Art. 210. § 1. Dług celny w przywozie powstaje w wypadku:
1) nielegalnego wprowadzenia na polski obszar celny towaru podlegającego
należnościom celnym przywozowym,
2) nielegalnego wprowadzenia towaru podlegającego należnościom celnym
przywozowym z wolnego obszaru celnego na pozostałą część polskiego obszaru
celnego.
§ 2. Dług celny powstaje z chwilą nielegalnego wprowadzenia towaru.
§ 3. Dłużnikami są:
1) osoba, która dokonała nielegalnego wprowadzenia,
2) osoby, które uczestniczyły we wprowadzeniu i które wiedziały lub przy
zachowaniu należytej staranności mogły się dowiedzieć, że wprowadzenie to było
nielegalne,
3) osoby, które nabyły, posiadały lub posiadają towar, o którym mowa w § 1, i
które wiedziały lub przy zachowaniu należytej staranności mogły się dowiedzieć,
że w chwili jego nabycia lub wejścia w jego posiadanie był to towar wprowadzony
nielegalnie.
Art. 211. § 1. Dług celny w przywozie powstaje w wypadku usunięcia spod dozoru
celnego towaru podlegającego należnościom celnym przywozowym.
§ 2. Dług celny powstaje z chwilą usunięcia towaru spod dozoru celnego.
§ 3. Dłużnikami są:
1) osoba, która usunęła towar spod dozoru celnego,
2) osoby, które uczestniczyły w usunięciu towaru i które wiedziały lub przy
zachowaniu należytej staranności mogły się dowiedzieć, że towar został usunięty
spod dozoru celnego,
3) osoby, które nabyły, posiadały lub są w posiadaniu towaru i które wiedziały
lub przy zachowaniu należytej staranności mogły się dowiedzieć, że był to towar
usunięty spod dozoru celnego,
4) osoby zobowiązane do wykonania obowiązków wynikających z czasowego
składowania towarów lub wynikających ze stosowania procedury celnej, którą towar
został objęty.
Art. 212. § 1. Z zastrzeżeniem art. 211, dług celny w przywozie powstaje w
wypadku:
1) niewykonania obowiązku wynikającego z czasowego składowania towaru
podlegającego należnościom celnym przywozowym lub ze stosowania procedury
celnej, którą towar ten został objęty,
2) niedopełnienia warunku wymaganego do objęcia towaru procedurą celną lub do
zastosowania obniżonych lub zerowych stawek należności celnych przywozowych, ze
względu na przeznaczenie towaru, albo do zwolnienia towaru z należności celnych
przywozowych ze względu na przeznaczenie.
§ 2. Dług celny powstaje w chwili niewykonania obowiązku bądź w chwili objęcia
towaru odpowiednią procedurą celną, jeżeli stwierdzono, że nie został spełniony
lub został naruszony jeden z warunków wymaganych do objęcia towaru tą procedurą
lub do udzielenia częściowego lub całkowitego zwolnienia z należności celnych
przywozowych ze względu na jego przeznaczenie.
§ 3. Dłużnikiem jest osoba zobowiązana do wykonania obowiązków wynikających z
czasowego składowania towaru podlegającego należnościom celnym przywozowym lub
wynikających ze stosowania procedury celnej, którą towar został objęty, bądź
osoba zobowiązana do przestrzegania warunków wymaganych do objęcia towaru tą
procedurą lub do udzielenia częściowego lub całkowitego zwolnienia z należności
celnych przywozowych ze względu na jego przeznaczenie.
§ 4. Dług celny nie powstaje, jeżeli uchybienia, o których mowa w § 1, nie miały
istotnego znaczenia dla czasowego składowania towarów lub odpowiedniej procedury
celnej.
Art. 213. § 1. Dług celny w przywozie powstaje, w wypadku zużycia lub użycia w
wolnym obszarze celnym towaru podlegającego należnościom celnym przywozowym, na
warunkach innych niż przewidziane w przepisach prawa celnego.
§ 2. W wypadku stwierdzenia braku towarów, którego nie można wyjaśnić w sposób
wystarczający, organ celny uznaje, że towary zostały zużyte lub użyte w wolnym
obszarze celnym.
§ 3. Dług celny powstaje w chwili, gdy towar zostaje zużyty, lub w chwili, kiedy
zostaje użyty po raz pierwszy na warunkach innych niż te, które zostały
przewidziane w przepisach prawa celnego.
§ 4. Dłużnikiem jest osoba, która zużyła towar lub użyła go, jak również osoby,
które w tym uczestniczyły i które wiedziały lub przy zachowaniu należytej
staranności mogły się dowiedzieć, że zużycia lub użycia dokonano na warunkach
innych niż te, które zostały przewidziane w przepisach prawa celnego.
§ 5. Jeżeli stwierdzono brak towarów w okolicznościach, o których mowa w § 2, i
nie jest możliwe ustalenie dłużnika na podstawie § 4, osobą zobowiązaną do
zapłacenia kwoty wynikającej z długu celnego jest ostatnia znana tym organom
osoba będąca w posiadaniu towarów.
Art. 214. § 1. W wypadkach, o których mowa w art. 210 i art. 212 § 1 pkt 1,
uważa się, że dług celny w przywozie nie powstaje, gdy osoba, której to dotyczy
udowodni, że niewykonanie obowiązków, o których mowa w art. 36, art. 37, art. 39
i art. 180 § 2 lub wynikających z czasowego składowania towarów bądź z
zastosowania procedury celnej, którą został objęty ten towar, spowodowane było
całkowitym zniszczeniem lub ostateczną utratą tego towaru ze względu na jego
charakter, wypadek losowy lub działanie siły wyższej, albo że towar został
zniszczony za zgodą organu celnego.
§ 2. Za ostatecznie utracony uważa się towar, który nie może już zostać przez
nikogo wykorzystany. Utraty towaru w wyniku kradzieży nie traktuje się jako jego
całkowitego zniszczenia lub ostatecznej utraty.
§ 3. Jeżeli towar, dopuszczony do obrotu z zastosowaniem obniżonych lub zerowych
stawek należności celnych przywozowych ze względu na przeznaczenie lub zwolniony
z należności celnych przywozowych ze względu na przeznaczenie, został wywieziony
lub powrotnie wywieziony za zgodą organu celnego, uważa się, że wobec tego
towaru nie powstaje dług celny.
Art. 215. Jeżeli wobec towaru, dopuszczonego do obrotu z zastosowaniem
obniżonych lub zerowych stawek należności celnych przywozowych ze względu na
przeznaczenie lub zwolnionego od należności celnych przywozowych ze względu na
przeznaczenie, nie powstaje dług celny z przyczyn, o których mowa w art. 214 §
1, to odpady i pozostałości powstające w wyniku zniszczenia towaru uważa się za
towary niekrajowe.
Art. 216. § 1. Jeżeli z przyczyn, o których mowa w art. 211 i art. 212, powstaje
dług celny wobec towaru dopuszczonego do obrotu z zastosowaniem obniżonej stawki
należności celnych przywozowych ze względu na przeznaczenie, kwota zapłacona
przy dopuszczeniu do obrotu zostanie odliczona od kwoty wynikającej z powstałego
długu celnego.
§ 2. Jeżeli dług celny powstaje wobec odpadów i pozostałości powstających przy
zniszczeniu towaru, § 1 stosuje się odpowiednio.
Art. 217. § 1. Dług celny w wywozie powstaje przy wyprowadzaniu poza polski
obszar celny towaru objętego zgłoszeniem celnym i podlegającego należnościom
celnym wywozowym.
§ 2. Dług celny powstaje z chwilą przyjęcia zgłoszenia celnego.
§ 3. Dłużnikiem jest zgłaszający. W wypadku przedstawicielstwa pośredniego, o
którym mowa w art. 253 § 1 pkt 2, dłużnikiem jest również osoba, na rzecz której
składane jest zgłoszenie celne.
Art. 218. § 1. Dług celny w wywozie powstaje przy wyprowadzaniu poza polski
obszar celny towaru nie objętego zgłoszeniem celnym i podlegającego należnościom
celnym wywozowym.
§ 2. Dług celny powstaje w chwili, kiedy towar faktycznie opuszcza polski obszar
celny.
§ 3. Dłużnikiem jest:
1) osoba, która dokonała wyprowadzenia towaru,
2) osoby, które uczestniczyły w wyprowadzeniu towaru i wiedziały lub przy
zachowaniu należytej staranności mogły się dowiedzieć, że zgłoszenie celne nie
zostało, a powinno być złożone.
Art. 219. § 1. Dług celny w wywozie powstaje w wyniku niedopełnienia warunków,
od których uzależnione było całkowite lub częściowe zwolnienie z należności
celnych wywozowych.
§ 2. Dług celny powstaje w chwili, kiedy towar otrzyma inne przeznaczenie niż
to, które zostało określone przy jego wywozie z polskiego obszaru celnego z
zastosowaniem całkowitego lub częściowego zwolnienia z należności celnych
wywozowych. Jeżeli nie jest możliwe określenie tej chwili, dług celny powstaje w
dniu, w którym upływa ustalony termin przedstawienia dowodu potwierdzającego
dopełnienie ustalonych warunków uprawniających do tego zwolnienia.
§ 3. Dłużnikiem jest zgłaszający. W wypadku przedstawicielstwa pośredniego, o
którym mowa w art. 253 § 1 pkt 2, dłużnikiem jest również osoba, na rzecz której
składane jest zgłoszenie celne.
Art. 220. § 1. Dług celny, o którym mowa w art. 209-213, i art. 217-219,
powstaje również wówczas, gdy towary są przedmiotem zakazów lub ograniczeń
wywozowych albo przywozowych, niezależnie od ich rodzaju.
§ 2. Dług celny nie powstaje w wypadku nielegalnego przywozu na polski obszar
celny:
1) fałszywych pieniędzy,
2) środków odurzających i substancji psychotropowych, które nie są przedmiotem
obrotu handlowego ściśle nadzorowanego przez właściwe władze w celu ich
przeznaczenia na potrzeby lecznicze i naukowe.
Art. 221. Jeżeli w odniesieniu do tego samego długu celnego występuje kilku
dłużników, o których mowa w art. 209 § 3, art. 210 § 3, art. 211 § 3, art. 212 §
3, art. 213 § 4 i 5, art. 217 § 3, art. 218 § 3, art. 219 § 3, art. 224 § 3, są
oni solidarnie zobowiązani do zapłacenia kwoty wynikającej z tego długu.
Art. 222. § 1. Kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych jest
obliczana na podstawie elementów kalkulacyjnych właściwych dla towaru w chwili
powstania długu celnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
§ 2. Jeżeli nie jest możliwe określenie chwili powstania długu celnego, kwota
należności celnych przywozowych lub wywozowych jest obliczana na podstawie
elementów kalkulacyjnych właściwych dla towaru w chwili ustalenia, że towar
znajduje się w sytuacji powodującej powstanie długu celnego.
§ 3. Jeżeli można ustalić, że dług celny powstał przed stwierdzeniem jego
istnienia przez organ celny, kwota należności celnych przywozowych lub
wywozowych za ten towar ustalana jest na podstawie elementów kalkulacyjnych
właściwych dla towaru w chwili najwcześniejszej, w jakiej istnienie długu
celnego mogło zostać ustalone na podstawie zebranych dowodów.
§ 4. Jeżeli przesunięcie daty powstania długu celnego lub zarejestrowania kwoty
wynikającej z tego długu powoduje uzyskanie korzyści finansowej, organ celny
pobiera odsetki wyrównawcze.
§ 5. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, wypadki i warunki
pobierania odsetek wyrównawczych oraz sposób ich naliczania.
Art. 223. § 1. Dług celny powstaje w miejscu, w którym nastąpiło zdarzenie
powodujące jego powstanie.
§ 2. Jeżeli nie można ustalić miejsca, o którym mowa w § 1, uważa się, że dług
celny powstał w miejscu, w którym znajdował się towar w chwili ustalenia przez
organ celny, że zaistniała sytuacja powodująca powstanie długu celnego.
§ 3. Jeżeli procedura celna nie jest zakończona, dług celny powstaje w miejscu,
w którym towar został:
1) objęty procedurą celną lub
2) wprowadzony na polski obszar celny pod odpowiednią procedurą celną.
§ 4. Jeżeli dane, którymi dysponuje organ celny, pozwalają na ustalenie, że dług
celny powstał już wtedy, gdy towar znajdował się wcześniej w innym miejscu,
uważa się, że dług celny powstał w miejscu, co do którego można stwierdzić, że
towar znajdował się tam najwcześniej i można było stwierdzić istnienie długu
celnego.
Art. 224. § 1. Jeżeli:
1) umowa międzynarodowa przewiduje zastosowanie preferencyjnych środków
taryfowych dla towarów polskiego pochodzenia przywożonych do innego kraju oraz
2) towary, o których mowa w pkt 1, wywożone są z kraju w postaci produktów
kompensacyjnych uzyskanych pod procedurą uszlachetniania czynnego, oraz
3) towary przywiezione do kraju były poddane procesowi uszlachetniania, o którym
mowa w pkt 2, i podlegały wcześniej należnościom celnym przywozowym,
to w wypadku wystawienia dokumentów niezbędnych do zastosowania w innym kraju
preferencyjnych środków powstaje dług celny w przywozie wobec tych towarów
przywiezionych.
§ 2. Dług celny powstaje w chwili przyjęcia przez organ celny zgłoszenia celnego
towarów do wywozu.
§ 3. Dłużnikiem jest zgłaszający. W wypadku przedstawicielstwa pośredniego, o
którym mowa w art. 253 § 1 pkt 2, dłużnikiem jest również osoba, na rzecz której
składane jest zgłoszenie celne.
§ 4. Kwota wynikająca z długu celnego, o którym mowa w § 1, jest obliczana na
takich zasadach, jak gdyby w dniu zgłoszenia towarów do wywozu nastąpiło
przyjęcie zgłoszenia celnego o dopuszczenie do obrotu towarów przywiezionych w
celu zakończenia procedury uszlachetniania czynnego.
Art. 225. Minister Finansów może określić, w drodze rozporządzenia, wypadki, w
których nie powstaje dług celny mimo wystąpienia okoliczności, o których mowa w
art. 211 § 1, art. 212 § 1, art. 213 § 1 i art. 219 §1.
DZIAŁ III
Pokrycie kwoty wynikającej z długu celnego
Rozdział 1
Zarejestrowanie i podanie do wiadomości dłużnika kwoty należności
Art. 226. § 1. Każda kwota należności wynikających z długu celnego, zwana dalej
"kwotą należności", jest obliczana przez organ celny z chwilą uzyskania
niezbędnych danych i zostaje zarejestrowana.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli na podstawie przepisów odrębnych
ustanowione zostało tymczasowe cło antydumpingowe lub wyrównawcze.
§ 3. Jeżeli kwota należności prawnie należnych jest wyższa od tej, która została
ustalona na podstawie wiążącej informacji taryfowej, organ celny rejestruje
kwotę ustaloną na podstawie wiążącej informacji taryfowej.
§ 4. Organ celny anuluje zarejestrowaną kwotę należności, o której dłużnik nie
został powiadomiony przed upływem terminu, o którym mowa w art. 230 § 4.
§ 5. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe
warunki i tryb rejestrowania kwot należności oraz ustali wzory rejestrów i
sposób ich prowadzenia.
Art. 227. § 1. Kwota należności powinna zostać zarejestrowana niezwłocznie po
jej obliczeniu i nie później niż w ciągu 7 dni, licząc od dnia, w którym towar
został zwolniony, jeżeli dług celny powstaje w wyniku:
1) objęcia towaru inną procedurą celną niż odprawa czasowa z częściowym
zwolnieniem od cła,
2) innych czynności mających ten sam skutek prawny, co objęcie towaru
procedurami celnymi określonymi w pkt 1.
§ 2. Jeżeli za zgodą organu celnego stosowana jest procedura uproszczona, ogólna
kwota należności za wszystkie towary, które zostały zwolnione na rzecz tej samej
osoby w terminie wyznaczonym przez organ celny, może zostać całościowo
zarejestrowana za cały okres rozliczeniowy, pod warunkiem że zostało złożone
zabezpieczenie generalne. Zarejestrowania dokonuje się w ciągu 5 dni, licząc od
daty upływu okresu rozliczeniowego.
§ 3. W wypadku powstania długu celnego w warunkach innych niż te, o których mowa
w § 1 i § 2, zarejestrowanie kwoty należności następuje w ciągu 7 dni licząc od
dnia, w którym organ celny miał możliwość obliczyć kwotę tych należności oraz
określić dłużnika.
Art. 228. Terminy zarejestrowania określone w art. 227 mogą zostać przekroczone,
jeżeli szczególne okoliczności uniemożliwiają organowi celnemu dotrzymanie tych
terminów oraz w razie zaistnienia wypadków losowych lub działania siły wyższej.
Art. 229. § 1. Jeżeli kwota należności nie została zarejestrowana w terminie
określonym w art. 227 i art. 228 lub jeżeli została zarejestrowana kwota niższa
od prawnie należnej, to zarejestrowanie kwoty należności lub kwoty
uzupełniającej zostanie dokonane w terminie nie dłuższym niż 5 dni
(zarejestrowanie retrospektywne).
§ 2. Termin, o którym mowa w § 1, liczy się od dnia, w którym organ celny
obliczył należności lub kwotę uzupełniającą i określił dłużnika. Art. 228
stosuje się odpowiednio.
§ 3. Zarejestrowania retrospektywnego nie dokonuje się w wypadkach, o których
mowa w art. 226 § 2-4, albo gdy kwota podlegająca zarejestrowaniu nie przekracza
równowartości 10 ECU.
Art. 230. § 1. Po zarejestrowaniu kwoty należności organ celny powiadamia o tym
dłużnika.
§ 2. Jeżeli kwota należności została zarejestrowana, organ celny może na
zgłoszeniu celnym umieścić adnotację, że dłużnik nie zostanie powiadomiony
zgodnie z przepisem § 1, zanim kwota należności nie osiągnie wysokości
określonej przez ten organ.
§ 3. W wypadku, o którym mowa w § 2, zwolnienie towarów przez organ celny jest
równoznaczne z powiadomieniem dłużnika o kwocie zarejestrowanych należności.
Dotyczy to również towarów zwolnionych w trybie art. 227 § 2.
§ 4. Powiadomienie dłużnika nie może nastąpić po upływie 3 lat, licząc od dnia
powstania długu celnego.
§ 5. Bieg terminu, o którym mowa w § 4, ulega zawieszeniu z dniem:
1) wszczęcia postępowania karnego lub wniesienia skargi do sądu
administracyjnego,
2) zawieszenia postępowania w sprawie celnej.
§ 6. Termin ten biegnie dalej z dniem prawomocnego zakończenia postępowania
karnego albo doręczenia organowi celnemu orzeczenia sądu administracyjnego wraz
z jego uzasadnieniem bądź z dniem podjęcia zawieszonego postępowania w sprawie
celnej.
Rozdział 2
Terminy i sposoby uiszczania należności
Art. 231. § 1. Kwota należności, o której zarejestrowaniu dłużnik został
powiadomiony zgodnie z art. 230, powinna zostać przez niego uiszczona w
następujących terminach:
1) jeżeli dłużnik nie korzysta z żadnego z ułatwień płatniczych przewidzianych w
art. 233-237, płatność powinna zostać dokonana w terminie 7 dni, licząc od dnia
powiadomienia dłużnika o wysokości należności,
2) jeżeli dłużnik korzysta z ułatwień płatniczych przewidzianych w art. 233-237,
płatność powinna zostać dokonana przed upływem terminu lub terminów ustalonych w
ramach tych ułatwień.
§ 2. Organ celny może, na wniosek dłużnika, przedłużyć termin zapłaty w
wypadkach, o których mowa w art. 229. Przedłużenie terminu nie może przekroczyć
czasu potrzebnego dłużnikowi na podjęcie działań niezbędnych do wywiązania się z
obowiązku; art. 237 § 2 pkt 1 stosuje się odpowiednio.
§ 3. Jeżeli wniosek o umorzenie należności zostanie przedstawiony zgodnie z art.
248 lub gdy towar został zajęty z zamiarem późniejszego orzeczenia przepadku
zgodnie z art. 244 pkt 4 lit. b), obowiązek uiszczenia kwoty należności przez
dłużnika zostaje zawieszony.
Art. 232. § 1. Wpłata kwoty należności powinna zostać dokonana w gotówce lub w
każdy inny sposób mający takie same skutki płatnicze, zgodnie z obowiązującymi
przepisami. Może ona zostać również dokonana przez zaliczenie nadpłat powstałych
z tytułu wcześniej dokonanych wpłat należności.
§ 2. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, kwotę, powyżej
której należności uiszcza się w formie bezgotówkowej.
Art. 233. § 1. Jeżeli kwota należności dotyczy towarów zgłoszonych do procedury
celnej nakładającej obowiązek uiszczenia należności, organ celny może odroczyć
na wniosek osoby zobowiązanej termin płatności tej kwoty, o ile osoba ta złożyła
zabezpieczenie i spełnia warunki określone w art. 234.
§ 2. Od odroczonej kwoty należności pobiera się odsetki ustawowe do chwili
spłaty odroczonej kwoty.
§ 3. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzór wniosku o odroczenie płatności oraz dokumenty, które należy do niego
dołączyć,
2) szczegółowe warunki i tryb postępowania przy odraczaniu płatności należności.
Art. 234. Zgodę na odroczenie płatności mogą otrzymać osoby, które spełniają
wymogi określone w art. 197 § 2 pkt 1-5 i pkt 7.
Art. 235. Organ celny może odroczyć płatność należności:
1) oddzielnie dla każdej kwoty należności zarejestrowanej na warunkach
określonych w art. 227 § 1 lub w art. 229,
2) łącznie dla wszystkich zarejestrowanych należności na warunkach określonych w
art. 227 § 1, w okresie wyznaczonym przez organ celny, nie dłuższym niż 31 dni,
3) łącznie dla wszystkich należności, które podlegają jednemu zarejestrowaniu,
zgodnie z art. 227 § 2.
Art. 236. § 1. Termin odroczenia płatności wynosi 30 dni.
§ 2. Termin, o którym mowa w § 1, oblicza się w następujący sposób:
1) jeżeli odroczenie płatności dokonywane jest zgodnie z art. 235 pkt 1, termin
ten liczy się od dnia następującego po dniu, w którym kwota należności została
zarejestrowana przez organ celny; w wypadku zastosowania art. 228 termin 30 dni
zostaje skrócony o liczbę dni odpowiadającą okresowi przekraczającemu 7 dni
przeznaczonych na zarejestrowanie kwoty należności,
2) jeżeli odroczenie płatności dokonywane jest zgodnie z art. 235 pkt 2, termin
ten liczy się od dnia następującego po dniu, w którym upływa okres rozliczeniowy
przyjmowania zgłoszeń celnych; zostaje on skrócony o liczbę dni odpowiadającą
połowie liczby dni, obejmujących okres rozliczeniowy,
3) jeżeli odroczenie płatności dokonywane jest zgodnie z art. 235 pkt 3, termin
ten liczy się od dnia następującego po dniu, w którym upływa okres, podczas
którego towary były zwalniane; zostaje on skrócony o liczbę dni odpowiadającą
połowie liczby dni tego okresu.
§ 3. Jeżeli liczba dni określonych w § 2 pkt 2 i pkt 3 jest nieparzysta, to
liczba dni, którą należy odjąć od 30 dni, jest równa połowie liczby parzystej,
mniejszej o jeden od tej liczby nieparzystej.
Art. 237. § 1. Organ celny może udzielić dłużnikowi ułatwień płatniczych innych
niż odroczenie płatności.
§ 2. Udzielenie ułatwień, o których mowa w § 1:
1) uzależnione jest od złożenia zabezpieczenia; jednakże, gdy złożenie
zabezpieczenia mogłoby spowodować, ze względu na sytuację dłużnika, poważne
trudności natury gospodarczej lub społecznej, można odstąpić od wymogu jego
złożenia,
2) uprawnia do poboru odsetek od kwot należności; jeżeli spłata odsetek może
spowodować, ze względu na sytuację dłużnika, poważne trudności natury
gospodarczej lub społecznej, organ celny może odstąpić od żądania ich spłaty.
§ 3. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i
tryb udzielania ułatwień płatniczych, o których mowa w § 1.
Art. 238. Niezależnie od tego, jakiego rodzaju ułatwienie płatnicze jest
udzielone dłużnikowi, może on spłacić całość lub część kwoty długu przed upływem
wyznaczonego terminu.
Art. 239. Każda kwota należności może zostać w imieniu dłużnika, za jego zgodą,
spłacona przez osobę trzecią.
Art. 240. § 1. Jeżeli nie zostało złożone zabezpieczenie albo gdyby kwota
złożonego zabezpieczenia nie pokryła długu celnego, kwota należności może być
zabezpieczona na majątku dłużnika przed terminem płatności, jeżeli zachodzi
uzasadniona obawa, że nie zostanie ona uiszczona.
§ 2. Zabezpieczenia, o którym mowa w § 1, można dokonać również przed
zarejestrowaniem kwoty należności, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa uchylania
się dłużnika od uiszczenia tych należności.
§ 3. Jeżeli zabezpieczenie, o którym mowa w § 1, następuje przed
zarejestrowaniem kwoty należności, organ celny określa w decyzji o
zabezpieczeniu przybliżoną kwotę w oparciu o dane dotyczące podstawy ustalenia
wysokości tej kwoty.
Art. 241. § 1. Jeżeli nie zostało złożone zabezpieczenie albo gdyby kwota
złożonego zabezpieczenia nie pokryła długu celnego, towar, na którym ciążą
należności, może być przez organ celny zatrzymany lub zajęty w celu
zabezpieczenia kwoty należności, do czasu ich uiszczenia. Zatrzymanie lub
zajęcie takiego towaru może być dokonane bez względu na prawa osób trzecich i z
pierwszeństwem przed wszystkimi obciążeniami i przywilejami.
§ 2. Jeżeli nie zostanie uiszczona kwota należności za towar, o którym mowa w §
1, może on zostać sprzedany przez organ celny w celu pokrycia ciążącej na nim
kwoty należności.
§ 3. Z kwoty uzyskanej ze sprzedaży pokrywa się, w następującej kolejności:
1) koszty sprzedaży,
2) koszty przewozu, przeładunku i składowania - poniesione przez Skarb Państwa,
3) kwotę należności,
4) należności obciążające towar na podstawie przepisów odrębnych.
§ 4. Nadwyżkę pozostałą po pokryciu kosztów i należności, o których mowa w § 3,
zwraca się osobie uprawnionej. Nadwyżka przechodzi na rzecz Skarbu Państwa,
jeżeli osoba uprawniona nie zgłosi się po jej odbiór w ciągu 12 miesięcy od dnia
jej zawiadomienia lub od dnia, kiedy stwierdzono brak możliwości doręczenia
zawiadomienia.
Art. 242. § 1. Jeżeli kwota należności nie została uiszczona w terminie, organ
celny pokrywa ją ze złożonego zabezpieczenia.
§ 2. Od kwot należności nie uiszczonych w terminie pobiera się odsetki według
zasad i w wysokości określonej w odrębnych przepisach dotyczących pobierania
odsetek za zwłokę od należności podatkowych.
§ 3. W wypadkach powstania długu celnego, o których mowa w art. 210-213 oraz
art. 218 i art. 219, pobiera się odsetki liczone od dnia powstania długu, według
zasad i w wysokości określonych w przepisach dotyczących pobierania odsetek za
zwłokę od należności podatkowych.
§ 4. Kwot należności można dochodzić w ciągu 5 lat, licząc od dnia, w którym
zostały zarejestrowane.
§ 5. Bieg przedawnienia terminu, o którym mowa w § 4, przerywa:
1) wszczęcie egzekucji,
2) wszczęcie postępowania karnego lub postępowania przed sądem administracyjnym.
§ 6. Po każdym przerwaniu przedawnienie biegnie na nowo, począwszy od dnia:
1) wniesienia wpłaty,
2) ściągnięcia ostatniej wpłaty w trybie egzekucji administracyjnej lub
stwierdzenia przez organ egzekucyjny, że egzekucja stała się bezskuteczna,
3) uprawomocnienia się wyroku sądu lub innego rozstrzygnięcia wydanego w sprawie
karnej skarbowej, albo wyroku lub postanowienia sądu administracyjnego.
§ 7. Przedawnienie uwzględnia się z urzędu.
Art. 243. W postępowaniu przed organami celnymi stosuje się przepisy o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji, jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie
stanowią inaczej.
DZIAŁ IV
Wygaśnięcie długu celnego
Art. 244. Dług celny wygasa:
1) przez uiszczenie kwoty należności,
2) przez umorzenie kwoty należności,
3) przez przedawnienie,
4) jeżeli wobec towarów zgłoszonych do procedury celnej, która określa obowiązek
uiszczenia kwoty należności:
a) zgłoszenie celne zostało unieważnione zgodnie z art. 68,
b) towary, przed ich zwolnieniem, zostały zajęte i orzeczono ich przepadek,
zniszczono je na polecenie organu celnego, stały się przedmiotem zrzeczenia na
rzecz Skarbu Państwa, zostały zniszczone lub zostały ostatecznie utracone ze
względu na ich charakter, wypadek losowy lub działanie siły wyższej,
5) w wypadkach, o których mowa w art. 210, jeżeli towary, wobec których powstał
dług celny, zostały zajęte przy nielegalnym wprowadzaniu i równocześnie lub w
późniejszym terminie orzeczono ich przepadek.
Art. 245. Dług celny, o którym mowa w art. 224, wygasa również w wypadku
unieważnienia dokumentów wymaganych do uzyskania preferencji taryfowych
określonych w tym przepisie.
DZIAŁ V
Zwrot i umorzenie należności celnych
Art. 246. § 1. Należności celne są umarzane, jeżeli w chwili zarejestrowania
kwota należności nie wynikała z obowiązujących przepisów lub gdy kwota ta
została zarejestrowana niezgodnie z art. 229 § 3.
§ 2. Należności celne są zwracane, jeżeli w chwili uiszczenia kwota tych
należności nie wynikała z obowiązujących przepisów lub gdy kwota ta została
zarejestrowana niezgodnie z art. 229 § 3.
§ 3. Należności celne nie podlegają zwrotowi ani umorzeniu, jeżeli okoliczności,
które doprowadziły do zapłacenia lub zarejestrowania kwoty nie wynikającej z
obowiązujących przepisów, są wynikiem świadomego działania osoby
zainteresowanej.
§ 4. Należności celne są zwracane lub umarzane na wniosek dłużnika złożony przed
upływem 3 lat, licząc od dnia jego powiadomienia o tych należnościach. Wniosek
należy złożyć we właściwym urzędzie celnym.
§ 5. Organ celny dokona zwrotu lub umorzenia z urzędu, gdy stwierdzi przed
upływem 3 lat od powiadomienia dłużnika, że zachodzą okoliczności uzasadniające
zwrot lub umorzenie.
Art. 247. Cło podlega zwrotowi, jeżeli po jego uiszczeniu na wniosek osoby
zainteresowanej unieważniono zgłoszenie celne.
Art. 248. § 1. Zwrot lub umorzenie cła może nastąpić również po ustaleniu, że
zarejestrowana kwota cła dotyczy towarów objętych procedurą celną i nie
przyjętych przez osobę wprowadzającą, ze względu na to, iż w chwili, o której
mowa w art. 69, towary były wadliwe lub niezgodne z warunkami kontraktu, w
wyniku którego dokonano przywozu tych towarów. Nie uznaje się za towary wadliwe
towarów uszkodzonych po ich zwolnieniu.
§ 2. Zwrot lub umorzenie cła, o którym mowa w § 1, jest dopuszczalne, gdy:
1) towary nie zostały użyte, chyba że wstępne ich użycie okazało się konieczne
do stwierdzenia ich wadliwości lub niezgodności z warunkami kontraktu, oraz
2) towary zostały wywiezione poza polski obszar celny.
§ 3. Na wniosek osoby zainteresowanej organ celny może zezwolić na zniszczenie
towarów, objęcie ich w celu powrotnego wywozu procedurą tranzytu, objęcie
procedurą składu celnego lub umieszczenie ich w wolnym obszarze celnym, zamiast
ich wywozu. W celu otrzymania jednego z przewidzianych wyżej przeznaczeń celnych
towary są uważane za towary niekrajowe.
§ 4. Cło nie jest zwracane lub umarzane w odniesieniu do towarów, które przed
ich zgłoszeniem o dopuszczenie ich do obrotu zostały objęte procedurą odprawy
czasowej w celu przeprowadzenia prób, chyba że wykazano, iż fakt ich wadliwości
lub niezgodności z warunkami kontraktu nie mógł zostać ujawniony podczas tych
prób.
§ 5. Cło jest zwracane lub umarzane w wypadkach określonych w § 1, na pisemny
wniosek dłużnika złożony przed upływem 1 roku, licząc od dnia powiadomienia
dłużnika o tym cle.
Art. 249. Nie podlegają zwrotowi odsetki, które zostały pobrane z tytułu
nieterminowego uiszczenia należności celnych, chyba że niewłaściwe ustalenie
kwoty należności było wynikiem błędu organu celnego, a dłużnik w żaden sposób
nie przyczynił się do powstania tego błędu.
Art. 250. § 1. Kwota należności celnych podlegających zwrotowi zaliczana jest z
urzędu na zaległe lub bieżące zadłużenie z tytułu innych należności celnych.
§ 2. W razie braku zadłużenia, o którym mowa w § 1, należności celne podlegają
zwrotowi w terminie 30 dni, licząc od dnia wydania decyzji orzekającej ich
zwrot.
§ 3. Od zwracanych należności celnych przywozowych lub wywozowych nie płaci się
odsetek, chyba że niewłaściwe ustalenie kwoty należności było wynikiem błędu
organu celnego, a dłużnik w żaden sposób nie przyczynił się do powstania tego
błędu. W takim wypadku odsetki oblicza się od dnia uiszczenia należności
podlegających zwrotowi.
§ 4. Od należności nie zwróconych w terminie określonym w § 2 płaci się odsetki
liczone od daty wydania decyzji orzekającej ich zwrot.
§ 5. Odsetki, o których mowa w § 3 i 4, oblicza się według zasad i w wysokości
określonych w przepisach dotyczących pobierania odsetek za zwłokę od zaległości
podatkowych.
Art. 251. Jeżeli umorzone lub zwrócone należności celne stają się ponownie
należne, odsetki wypłacone przez organ celny zgodnie z art. 250 § 3-5 podlegają
zwrotowi.
Art. 252. § 1. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, inne
wypadki, w których należności celne przywozowe lub wywozowe są zwracane lub
umarzane, oraz tryb i warunki dokonywania zwrotu lub umorzenia.
§ 2. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, wzór wniosku o
dokonanie zwrotu lub umorzenia należności celnych oraz dokumenty, które należy
do niego dołączyć.
TYTUŁ VIII
PRZEDSTAWICIELSTWO W SPRAWACH CELNYCH
DZIAŁ I
Przedstawicielstwo
Art. 253. § 1. Przedstawicielstwo może być:
1) bezpośrednie - jeżeli przedstawiciel działa w imieniu i na rzecz innej osoby,
2) pośrednie - jeżeli przedstawiciel działa we własnym imieniu, lecz na rzecz
innej osoby.
§ 2. Jeżeli postępowanie przed dyrektorem urzędu celnego dotyczy towaru, którego
rodzaj lub ilość wskazuje na przeznaczenie do działalności gospodarczej, to:
1) przedstawicielem bezpośrednim osoby może być wyłącznie pracownik tej osoby
lub agencja celna,
2) przedstawicielem pośrednim osoby może być wyłącznie agencja celna.
§ 3. W wypadkach innych niż te, o których mowa w § 2, przedstawicielem osoby
może być:
1) agencja celna jako przedstawiciel bezpośredni lub pośredni,
2) osoba fizyczna posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych jako
przedstawiciel bezpośredni.
Art. 254. § 1. Przedstawiciel jest zobowiązany do przedstawienia organowi
celnemu pisemnego upoważnienia, określającego rodzaj udzielonego
przedstawicielstwa oraz zakres czynności, do których jest upoważniony.
§ 2. Przedstawiciel dołącza do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis
upoważnienia. Adwokat lub radca prawny może sam uwierzytelnić odpis udzielonego
mu upoważnienia. Osoba posiadająca koncesję na prowadzenie agencji celnej może
uwierzytelnić odpis upoważnienia udzielonego agencji celnej.
§ 3. Przedstawicielem osoby fizycznej, w wypadkach gdy rodzaj lub ilość towaru
nie wskazują na przeznaczenie do działalności gospodarczej, może być członek
najbliższej rodziny tej osoby, który złoży wiarygodne oświadczenie o istnieniu
upoważnienia do działania w jej imieniu.
§ 4. Czynności dokonane przez przedstawiciela w granicach upoważnienia pociągają
za sobą skutki bezpośrednio dla osoby, która ustanowiła przedstawiciela.
§ 5. Przedstawicielem może być jedynie osoba krajowa, z wyłączeniem osób, o
których mowa w art. 3 § 1 pkt 11 lit. c).
§ 6. Agencja celna może udzielić dalszego upoważnienia innej agencji celnej do
wykonania określonych czynności za zgodą osoby udzielającej upoważnienia.
Art. 255. Osobę, która dokonuje czynności bez upoważnienia do działania w
imieniu lub na rzecz innej osoby, albo osobę, która dokonuje czynności w imieniu
lub na rzecz innej osoby bez upoważnienia do jej reprezentowania, uważa się za
działającą we własnym imieniu i na swoją rzecz.
DZIAŁ II
Agencja celna
Art. 256. § 1. Agencja celna może dokonywać przed organami celnymi wszelkich
czynności przewidzianych w przepisach prawa celnego, w szczególności:
1) badać towary i pobierać ich próbki przed dokonaniem zgłoszenia celnego,
2) przygotowywać niezbędne dokumenty i dokonywać zgłoszenia celnego,
3) uiszczać należności celne przywozowe lub celne wywozowe oraz inne opłaty,
4) podejmować towary po ich zwolnieniu,
5) składać zabezpieczenie kwoty wynikającej z długu celnego,
6) wnosić odwołania i inne wnioski podlegające rozpatrzeniu przez organy celne.
§ 2. Czynności przed organami celnymi może dokonywać wyłącznie w imieniu agencji
celnej upoważniony jej pracownik, wpisany na listę agentów celnych.
Art. 257. § 1. Na listę agentów celnych wpisuje się osobę fizyczną, jeżeli
spełnia następujące warunki:
1) posiada obywatelstwo polskie,
2) ma pełną zdolność do czynności prawnych,
3) korzysta z pełni praw publicznych,
4) posiada co najmniej średnie wykształcenie,
5) nie jest skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko dokumentom,
mieniu, przestępstwo gospodarcze lub przestępstwo skarbowe,
6) swoim postępowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania czynności agenta
celnego,
7) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin na agenta celnego przed komisją
egzaminacyjną, powoływaną przez Prezesa Głównego Urzędu Ceł,
8) wystąpiła z wnioskiem o wpis na listę agentów celnych, nie później niż w
okresie 2 lat od spełnienia warunku określonego w pkt 7.
§ 2. Listę agentów celnych prowadzi Prezes Głównego Urzędu Ceł.
§ 3. Prezes Głównego Urzędu Ceł skreśla z listy agentów celnych osobę w wypadku:
1) gdy został naruszony jeden z warunków, o których mowa w § 1,
2) niewykonywania czynności agenta celnego przez okres co najmniej dwóch lat,
3) jej śmierci.
§ 4. Prezes Głównego Urzędu Ceł może zawiesić działalność agenta celnego na czas
toczącego się przeciwko osobie agenta postępowania karnego o przestępstwo
wymienione w § 1 pkt 5.
Art. 258. § 1. Osoba posiadająca koncesję na prowadzenie agencji celnej ponosi
pełną odpowiedzialność majątkową wobec organów celnych za pokrycie kwot długów
celnych lub innych opłat, jakie powstały na skutek nieprawidłowego lub
nieterminowego dokonania albo niewykonania czynności, do których została
upoważniona agencja celna.
§ 2. W wypadku udzielenia dalszego upoważnienia, o którym mowa w art. 254 § 6,
odpowiedzialność majątkową, o której mowa w § 1, ponoszą solidarnie agencje
celne upoważnione do działania.
§ 3. Osoba posiadająca koncesję na prowadzenie agencji celnej jest zobowiązana
do złożenia kaucji gwarancyjnej w formie, o której mowa w art. 199 § 1 pkt 1 lub
pkt 2, na zabezpieczenie pokrycia roszczeń organów celnych z tytułu
odpowiedzialności, o której mowa w § 1. Kaucja gwarancyjna może stanowić część
zabezpieczenia generalnego w wypadkach, o których mowa w art. 197 § 3.
Art. 259. § 1. Koncesję na prowadzenie działalności w formie agencji celnej
wydaje i cofa Prezes Głównego Urzędu Ceł.
§ 2. Koncesję, o której mowa w § 1, mogą otrzymać osoby, które spełniają
następujące warunki:
1) są osobami krajowymi w rozumieniu art. 3 § 1 pkt 11 lit. a) i lit. b),
2) są podmiotami, których działalnością kierują osoby, które nie zostały skazane
prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko dokumentom, mieniu, przestępstwo
gospodarcze lub przestępstwo skarbowe,
3) nie zalegają z cłem, podatkami stanowiącymi dochód budżetu państwa ani
składkami na ubezpieczenie społeczne, a także nie jest wobec nich prowadzone
postępowanie egzekucyjne, upadłościowe, likwidacyjne lub układowe,
4) nie została im cofnięta koncesja na prowadzenie agencji celnej, ze względu na
naruszenie przez nie przepisów prawa, w okresie ostatnich 5 lat,
5) złożą kaucję gwarancyjną, o której mowa w art. 258 § 3.
§ 3. Koncesji na prowadzenie agencji celnej nie otrzymają osoby, które prowadzą
lub są uprawnione do prowadzenia działalności gospodarczej innej niż działalność
przewozowa, spedycyjna lub polegająca na prowadzeniu składu celnego, chyba że
przepis szczególny to przewiduje.
Art. 260. Prezes Głównego Urzędu Ceł może cofnąć koncesję, o której mowa w art.
259 § 1, w wypadku:
1) gdy z wnioskiem o cofnięcie występuje osoba, której wydano koncesję na
prowadzenie agencji celnej,
2) naruszenia jednego z warunków, o których mowa w art. 259 § 2 i § 3,
3) gdy w okresie 6 miesięcy od uzyskania koncesji agencja celna nie podjęła
działalności lub ją przerwała na okres dłuższy niż 6 miesięcy bez powiadomienia
organu celnego,
4) gdy agencja celna wykonuje czynności niezgodnie z przepisami prawa celnego.
Art. 261. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzór wniosku o wydanie koncesji, o której mowa w art. 259 § 1, oraz
dokumenty, które należy do niego dołączyć,
2) tryb przeprowadzania egzaminu kwalifikacyjnego osób ubiegających się o
uprawnienie do wykonywania czynności agenta celnego oraz sposób powoływania
komisji egzaminacyjnej, kwalifikacje członków komisji, zakres i sposób
przeprowadzania egzaminu, a także wysokość opłat egzaminacyjnych przeznaczonych
na pokrycie działalności i wynagrodzenia jej członków,
3) sposób prowadzenia i tryb dokonywania wpisu na listę agentów celnych,
4) tryb przyjmowania oraz wysokość kaucji gwarancyjnej, o której mowa w art. 258
§ 3,
5) sposób prowadzenia ewidencji i rejestracji dokumentów podlegających kontroli
celnej,
6) inne rodzaje działalności, które może wykonywać osoba posiadająca koncesję na
prowadzenie agencji celnej.
TYTUŁ IX
POSTĘPOWANIE W SPRAWACH CELNYCH
DZIAŁ I
Przepisy ogólne
Art. 262. Do postępowania w sprawach celnych stosuje się przepisy Kodeksu
postępowania administracyjnego wraz ze stosowanymi odpowiednio przepisami art.
166-174 oraz art. 177 i art. 178 wyżej wymienionego Kodeksu z uwzględnieniem
zmian wynikających z przepisów prawa celnego.
Art. 263. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, właściwość
rzeczową i miejscową organów celnych.
Art. 264. § 1. Jeżeli przepisy odrębne nie stanowią inaczej, osoba prawna, która
powstała w wyniku:
1) przekształcenia innej osoby prawnej,
2) połączenia osób prawnych,
- jest następcą prawnym przewidzianych przepisami prawa celnego praw i
obowiązków przekształconej osoby prawnej albo każdej z łączących się osób
prawnych.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do jednostek organizacyjnych nie
mających osobowości prawnej.
Art. 265. Organ celny wszczyna postępowanie z urzędu w celu rozstrzygnięcia w
drodze decyzji w sprawie sytuacji prawnej towaru przywożonego na polski obszar
celny lub z niego wywożonego przez nieznaną osobę, bez konieczności ustanawiania
dla niej kuratora lub przedstawiciela.
Art. 266. Organ celny może połączyć toczące się przed nim oddzielne sprawy, w
celu ich łącznego rozpoznania lub także rozstrzygnięcia, jeżeli dotyczą tej
samej osoby i są ze sobą w związku.
Art. 267. Pisma skierowane do osób nie znanych z miejsca pobytu lub siedziby
wywiesza się na okres 14 dni w urzędzie celnym, w którym prowadzone jest
postępowanie. Pismo uważa się za doręczone po upływie tego terminu.
Art. 268. § 1. Osoby zamieszkujące lub przebywające za granicą mają obowiązek
podania adresu do doręczeń w kraju przy pierwszej czynności dokonywanej przed
organem celnym.
§ 2. W razie zaniedbania obowiązku, o którym mowa w § 1, stosuje się odpowiednio
art. 267.
Art. 269. Organ celny wszczyna postępowanie z urzędu w sprawach dotyczących
towaru przywożonego na polski obszar celny lub wywożonego z polskiego obszaru
celnego w obrocie pocztowym.
Art. 270. § 1. Organ celny może przyjąć jako dowód w postępowaniu dokumenty
sporządzone przez organy celne państwa obcego lub inne uprawnione podmioty
państwa obcego.
§ 2. Organ celny może żądać od stron postępowania:
1) urzędowego tłumaczenia na język polski dokumentów sporządzonych w języku
obcym,
2) przedłożenia dokumentów zagranicznych zalegalizowanych przez właściwe organy
polskie działające w kraju albo polskie przedstawicielstwa dyplomatyczne lub
urzędy konsularne.
Art. 271. Organ celny może na wniosek strony wstrzymać wykonanie decyzji w
sprawie długu celnego, od której wniesiono odwołanie, po złożeniu przez stronę
zabezpieczenia określonego przez ten organ.
Art. 272. Organ celny nie podejmuje czynności postępowania, jeżeli strona, która
z mocy przepisów prawa ma obowiązek wpłacenia z góry należności tytułem opłat
lub kosztów postępowania, tego obowiązku nie dopełni w terminie 7 dni od dnia
wniesienia podania.
Art. 273. Prowadzenie postępowania na podstawie przepisów karnych nie stanowi
przeszkody do prowadzenia postępowania na podstawie przepisów niniejszej ustawy,
chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Art. 274. Skarga do sądu administracyjnego w sprawie dotyczącej zgłoszenia
celnego może zostać wniesiona dopiero po wyczerpaniu toku instancji w
postępowaniu przed organami celnymi.
DZIAŁ II
Opłaty w sprawach celnych
Art. 275. § 1. Organ celny pobiera opłatę za wydanie pozwolenia i koncesji,
chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
§ 2. Organ celny pobiera opłatę za przechowanie towarów w depozycie lub w
magazynie celnym prowadzonym przez organ celny.
§ 3. Organ celny pobiera opłaty manipulacyjne za:
1) wykonywanie czynności kontroli celnej,
2) udzielenie wiążącej informacji taryfowej,
3) potwierdzenie pochodzenia lub statusu celnego towaru,
4) zatwierdzenie współczynnika produktywności lub określenie sposobu jego
obliczenia,
5) unieważnienie zgłoszenia celnego,
6) objęcie towaru procedurą tranzytu,
7) czynności podejmowane w celu pokrycia z zabezpieczenia kwoty wynikającej z
długu celnego,
8) wpis na listę agentów celnych,
9) rozpatrzenie wniosku dotyczącego ochrony własności intelektualnej, handlowej
lub przemysłowej.
§ 4. Organ celny pobiera opłaty manipulacyjne dodatkowe za czynności podejmowane
w wyniku:
1) naruszenia przez osobę terminu do nadania przeznaczenia celnego towaru,
2) usunięcia towaru spod dozoru celnego,
3) naruszenia przez osobę warunków lub terminów ustalonych przy objęciu towaru
procedurą zawieszającą lub gospodarczą procedurą celną,
4) naruszenia warunków zwolnienia towaru od należności celnych przywozowych lub
wywozowych,
5) wykonywania na wniosek osoby zainteresowanej czynności służbowych poza
siedzibą lub czasem pracy urzędu celnego.
Art. 276. § 1. Z zastrzeżeniem § 2, opłaty manipulacyjne dodatkowe powinny być
określone w kwocie odpowiadającej podejmowanym czynnościom i nie mogą być
wymierzone w kwocie wyższej niż 40% wartości celnej towaru.
§ 2. Jeżeli po przedstawieniu towaru organ celny wykaże różnicę między towarem
przedstawionym a ujawnionym w wyniku rewizji celnej, to od osoby, o której mowa
w art. 39, pobiera się opłatę manipulacyjną dodatkową w wysokości wartości
towaru odpowiadającej różnicy.
§ 3. Środki finansowe z opłat, o których mowa w § 2 oraz w art. 275, a także 40%
kwot uzyskanych ze sprzedaży przedmiotów z przestępstw celnych i dewizowych
ujawnionych przez funkcjonariuszy celnych przeznacza się na usprawnienie
funkcjonowania organów celnych oraz na premie dla pracowników podległych
Prezesowi Głównego Urzędu Ceł, w szczególności dla tych, którzy przyczynili się
bezpośrednio do wykrycia przestępstw lub wykroczeń celnych i dewizowych.
§ 4. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi sposób rozdysponowania środków, o
których mowa w § 3, oraz zasady przyznawania premii.
§ 5. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia:
1) stawki opłat za wydanie pozwolenia i koncesji oraz wypadki, w których opłat
tych się nie pobiera,
2) stawki opłat manipulacyjnych, manipulacyjnych dodatkowych oraz opłat za
przechowywanie towarów,
3) czynności kontroli celnej, za które pobierana jest opłata manipulacyjna.
Art. 277. Opłaty są pobierane na zasadach i w trybie ustalonych dla należności
celnych przywozowych i wywozowych.
TYTUŁ X
ORGANY CELNE
Art. 278. § 1. Centralnym organem administracji państwowej w sprawach celnych
jest Prezes Głównego Urzędu Ceł, nadzorowany przez Ministra Finansów.
§ 2. Organem administracji państwowej w sprawach celnych jest dyrektor urzędu
celnego. W rozumieniu niniejszego tytułu urzędem celnym jest urząd, o którym
mowa w art. 284 § 2.
Art. 279. § 1. Prezesa Głównego Urzędu Ceł, na wniosek Ministra Finansów,
powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów.
§ 2. Wiceprezesów Głównego Urzędu Ceł, na wniosek Prezesa Głównego Urzędu Ceł,
powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów.
Art. 280. Do zadań Prezesa Głównego Urzędu Ceł należy:
1) realizacja polityki celnej państwa,
2) współudział w kształtowaniu polityki celnej państwa,
3) realizacja budżetu państwa w zakresie ustalonym dla organów celnych,
4) sprawowanie nadzoru nad organami celnymi,
5) kształtowanie i realizacja polityki kadrowej w organach celnych,
6) współpraca z organami celnymi innych państw oraz organizacjami
międzynarodowymi,
7) wykonywanie innych zadań określonych w ustawie oraz w przepisach odrębnych.
Art. 281. Zadania określone w art. 280 Prezes Głównego Urzędu Ceł realizuje przy
pomocy podległego urzędu oraz za pośrednictwem dyrektorów urzędów celnych.
Art. 282. Dyrektora urzędu celnego powołuje i odwołuje Prezes Głównego Urzędu
Ceł.
Art. 283. Do zadań dyrektora urzędu celnego należy:
1) dokonywanie wymiaru i poboru należności celnych,
2) nadawanie towarom przeznaczenia celnego oraz wykonywanie innych czynności
przewidzianych przepisami prawa celnego,
3) sprawowanie dozoru celnego i wykonywanie kontroli celnej,
4) zwalczanie i ściganie przestępstw i wykroczeń w zakresie ustalonym ustawą
karną skarbową,
5) wykonywanie innych zadań zleconych w przepisach odrębnych.
Art. 284. § 1. Organizację Głównego Urzędu Ceł określa statut nadany przez
Ministra Finansów.
§ 2. Dyrektorzy urzędów celnych wykonują powierzone im przez Prezesa Głównego
Urzędu Ceł zadania przy pomocy podległych urzędów.
§ 3. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, w porozumieniu z
zainteresowanymi ministrami, tworzy i znosi urzędy, o których mowa w § 2, oraz
określa ich siedziby.
§ 4. Organizację urzędów celnych określa statut nadany przez Prezesa Głównego
Urzędu Ceł.
Art. 285. § 1. Funkcjonariusze celni wykonują obowiązki służbowe w
umundurowaniu, z widocznym numerem identyfikacyjnym.
§ 2. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi w drodze zarządzenia:
1) zasady przydziału i wzory umundurowania,
2) wypadki, w których funkcjonariusze celni wykonują obowiązki służbowe bez
umundurowania.
Art. 286. § 1. Organy administracji państwowej i samorządowej oraz inne
państwowe i gminne jednostki organizacyjne są obowiązane współdziałać i
nieodpłatnie udzielać organom celnym pomocy technicznej przy wykonywaniu zadań
określonych w ustawie.
§ 2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi zasady współdziałania
organów celnych z organami i jednostkami, o których mowa w § 1, oraz zakres ich
świadczeń na rzecz organów celnych.
Art. 287. § 1. Prezes Głównego Urzędu Ceł, w porozumieniu z właściwym ministrem,
może upoważnić inne organy administracji państwowej do wykonywania niektórych
zadań organów celnych.
§ 2. Organom administracji państwowej przy wykonywaniu zadań, o których mowa w §
1, przysługują prawa i obowiązki organów celnych.
Art. 288. Prezes Głównego Urzędu Ceł może określić, w drodze zarządzenia,
warunki, jakie musi spełniać miejsce wyznaczone lub uznane przez organ celny,
oraz wypadki, w których czynności przewidziane przepisami prawa celnego mogą być
dokonywane w tym miejscu.
TYTUŁ XI
PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
Art. 289. Postępowania wszczęte i nie zakończone przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy podlegają rozpatrzeniu według przepisów dotychczasowych, z
wyjątkiem postępowań dotyczących wydawania koncesji na prowadzenie agencji
celnych i pozwoleń na prowadzenie składów celnych.
Art. 290. § 1. Zezwolenia na prowadzenie składów celnych wydane przez Prezesa
Głównego Urzędu Ceł na podstawie przepisów dotychczasowych zachowują ważność na
okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, pod warunkiem
dostosowania prowadzonej działalności do przepisów prawa celnego w terminie 3
miesięcy od tego dnia.
§ 2. Składy celne prowadzone na podstawie zezwoleń, o których mowa w § 1,
traktowane są jako składy celne publiczne w rozumieniu niniejszej ustawy, przy
czym odpowiedzialność określoną w art. 107 ponosi prowadzący skład celny.
§ 3. Do cofania zezwoleń, o których mowa w § 1, stosuje się odpowiednio przepisy
niniejszej ustawy dotyczące cofania pozwoleń na prowadzenie składu celnego.
Art. 291. § 1. Z dniem wejścia w życie ustawy dotychczasowe zezwolenia na
prowadzenie agencji celnych stają się koncesjami w rozumieniu niniejszej ustawy;
jednak prowadzenie dalszej działalności uzależnione jest od złożenia kaucji
gwarancyjnej, przewidzianej w niniejszej ustawie, w terminie 3 miesięcy od dnia
wejścia w życie ustawy.
§ 2. W wypadku niezłożenia kaucji gwarancyjnej, organ celny wyznacza odpowiedni
termin zakończenia działalności agencji celnej.
Art. 292. § 1. Osoby, które na podstawie przepisów dotychczasowych uzyskały
uprawnienia do wykonywania czynności agenta celnego, obowiązane są, pod rygorem
utraty tych uprawnień, w okresie 24 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy,
zdać egzamin uzupełniający w zakresie niezbędnym do prawidłowego stosowania
przepisów prawa celnego.
§ 2. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi, w drodze zarządzenia, zakres egzaminu
uzupełniającego, o którym mowa w § 1, sposób jego przeprowadzenia, skład komisji
egzaminacyjnych, opłaty za przeprowadzenie egzaminu oraz wynagrodzenie dla
członków komisji egzaminacyjnych.
Art. 293. § 1. Zarządzający wolnym obszarem celnym na podstawie dotychczasowych
przepisów, w okresie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, dostosuje
dotychczasową działalność w wolnym obszarze celnym oraz funkcjonowanie wolnego
obszaru celnego do wymogów prawa celnego.
§ 2. W wypadku spełnienia wymogów określonych w § 1 uznaje się, że wolny obszar
celny działa na podstawie niniejszej ustawy. W wypadku niespełnienia tych
wymogów, Rada Ministrów zniesie wolny obszar celny.
§ 3. Podmioty gospodarcze posiadające w dniu ogłoszenia niniejszej ustawy prawo
do dodatkowych zwolnień celnych, które mogą być realizowane w okresie 3 lat od
dnia rozpoczęcia przez nie działalności gospodarczej na terenie wolnego obszaru
celnego w obrocie towarowym pomiędzy wolnym obszarem celnym a pozostałym polskim
obszarem celnym, korzystają z tych zwolnień na dotychczasowych zasadach do dnia
upływu tego terminu.
Art. 294. W ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z
1995 r. Nr 119, poz. 575) po art. 11 dodaje się art. 11a w brzmieniu:
"Art. 11a. 1. Przewoźnik wykonujący regularne przewozy międzynarodowe w
transporcie kolejowym lub drogowym jest obowiązany do uzgadniania z właściwym
miejscowo organem celnym rozkładów jazdy środków przewozowych, a zwłaszcza czasu
i miejsca przekroczenia przez te środki granicy państwowej oraz czasu ich
postoju w przejściach granicznych.
2. W międzynarodowym transporcie lotniczym i międzynarodowej żegludze
śródlądowej obowiązek, o którym mowa w ust. 1, ciąży na podmiotach
zarządzających portami lotniczymi lub granicznymi przejściami rzecznymi.
3. W międzynarodowym transporcie lotniczym, międzynarodowej żegludze śródlądowej
oraz międzynarodowym transporcie kolejowym podmioty wymienione w ust. 1 i 2
obowiązane są do niezwłocznego powiadomienia właściwych miejscowo organów
celnych o wszystkich wypadkach przekraczania granicy przez środki przewozowe
poza rozkładem jazdy."
Art. 295. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz.
U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz.
504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz.
452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, Nr 141, poz. 700, z 1993 r. Nr 28,
poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 127,
poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141,
poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z
1997 r. Nr 9, poz. 44) w art. 11 wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 1 w pkt 15 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 16 w
brzmieniu:
"16) prowadzenia agencji celnej.";
2) po ust. 7 dodaje się ust. 8 w brzmieniu:
"8. Zasady udzielania koncesji, o której mowa w ust. 1 pkt 16, określają
przepisy prawa celnego."
Art. 296. W ustawie z dnia 31 maja 1996 r. o zmianie ustawy o zobowiązaniach
podatkowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 75, poz. 357) w
art. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) po art. 48 dodaje się art. 48 w brzmieniu:
"Art. 481. Zakres oraz zasady udzielania informacji przez banki organom
podatkowym, organom kontroli skarbowej lub organom celnym regulują odrębne
przepisy."".
Art. 297. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy traci moc ustawa z dnia 28
grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr
85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6,
poz. 31).
Art. 298. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r., z wyjątkiem przepisów
art. 5 § 10, art. 6 § 4 i § 5, art. 12 § 2, art. 19 § 3, art. 20 § 3, art. 40 §
3, art. 42 § 3, art. 54, art. 62 § 2, art. 64 § 4, art. 78, art. 80 § 6, art. 81
§ 2, art. 90 § 3, art. 93 § 2, art. 97 § 5, art. 100 § 4, art. 102 § 3, art. 105
§ 8 i § 9, art. 128 § 6, art. 136, art. 148, art. 157 § 3, art. 165, art. 168 §
2, art. 172, art. 179 § 4, art. 188, art. 189 § 4, art. 190 § 4, art. 192 § 3,
art. 197 § 4, art. 200 § 3, art. 222 § 5, art. 226 § 5, art. 232 § 2, art. 233 §
3, art. 237 § 3, art. 252 § 2, art. 261, art. 263, art. 276 § 4 i § 5, art. 285
§ 2, art. i 286 § 2, które wchodzą w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia,
oraz art. 137-144, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 24 stycznia 1997 r.
o zmianie ustawy o utworzeniu Komitetu Badań Naukowych.
(Dz. U. Nr 24, poz. 118)
Art. 1. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o utworzeniu Komitetu Badań
Naukowych (Dz. U. Nr 8, poz. 28, z 1993 r. Nr 52, poz. 240, z 1995 r. Nr 30,
poz. 152 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 8 w ust. 1 w pkt 3 wyrazy "dwadzieścia osiem" zastępuje się wyrazem
"trzydzieści";
2) w art. 14 w ust. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) finansowanie współpracy naukowej i naukowo-technicznej z zagranicą,
określonej w umowach międzynarodowych albo w programach lub protokołach
wykonawczych do tych umów, a także w umowach i porozumieniach zawartych przez
Polską Akademię Nauk - po uprzednim porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu - z
zagranicznymi narodowymi akademiami nauk i organizacjami równorzędnymi,";
3) w art. 15:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Środki, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, 2 i 5, z zastrzeżeniem ust.
2a, są przyznawane przez komisje Komitetu bezpośrednio jednostkom naukowym lub
jednostkom badawczo-rozwojowym, z tym że środki przeznaczone na finansowanie
współpracy naukowej i naukowo-technicznej z zagranicą, określonej w umowach i
porozumieniach zawartych przez Polską Akademię Nauk, są przyznawane przez
Komitet - Polskiej Akademii Nauk.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Środki na opłacanie składek na rzecz instytucji międzynarodowych są
przyznawane przez komisje Komitetu właściwym podmiotom krajowym, prowadzącym
współpracę naukową i naukowo-techniczną z zagranicą, wynikającą z umów, o
których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 5."
Art. 2. Przepis art. 1 pkt 2 stosuje się także do programów i protokołów
wykonawczych do umów międzyrządowych oraz do umów i porozumień zawartych przez
Polską Akademię Nauk z zagranicznymi narodowymi akademiami nauk i organizacjami
równorzędnymi, które zostały sporządzone lub zawarte przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 lutego 1997 r.
o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym i zmianie ustawy - Prawo
bankowe.
(Dz. U. Nr 24, poz. 119)
Art. 1. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym
(Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 1 w pkt 2 skreśla się wyraz "utratą";
2) w art. 2:
a) pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1) deponent - osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nie
mającą osobowości prawnej, będącą stroną umowy imiennego rachunku bankowego, jak
również jednostkę organizacyjną osoby prawnej, dla której bank prowadzi odrębny
imienny rachunek, z wyłączeniem:
a) Skarbu Państwa,
b) banków oraz spółek wykonujących czynności bankowe zgodnie z art. 111 ustawy z
dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z
1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 80, poz.
369 i Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996
r. Nr 10, poz. 61, Nr 75, poz. 357, Nr 90, poz. 406, Nr 106, poz. 496 i Nr 149,
poz. 703),
c) podmiotów działających na podstawie ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o
publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z
1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1996 r. Nr
45, poz. 199, Nr 75, poz. 357, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703),
d) podmiotów działających na podstawie ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o
działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62),
e) akcjonariuszy banku posiadających w dniu złożenia wniosku o ogłoszenie
upadłości pakiet akcji uprawniający do wykonywania ponad 5% głosów podczas
walnego zgromadzenia akcjonariuszy, a także osób, które w stosunku do nich są
podmiotami dominującymi lub zależnymi w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 22
marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach
powierniczych,
f) członków zarządu, rady (rady nadzorczej) banku oraz osób pełniących w tym
banku funkcje dyrektorów i zastępców dyrektorów departamentów, jak również
dyrektorów i zastępców dyrektorów oddziałów tego banku, w przypadku gdy osoby te
pełniły swoje funkcje w dniu zawieszenia działalności banku lub spełnienia
warunku gwarancji bądź w okresie bieżącego roku obrotowego (obrachunkowego) lub
poprzedzającego zawieszenie działalności banku lub dzień spełnienia warunku
gwarancji,
2) środki gwarantowane - środki pieniężne zgromadzone w banku objętym ustawowym
systemem gwarantowania środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych
przez tego samego deponenta na rachunkach imiennych, w walucie polskiej oraz w
walutach obcych, bez względu na liczbę umów zawartych z tym bankiem, do
wysokości określonej ustawą, według stanu na dzień zawieszenia działalności
banku, z uwzględnieniem wypłat dokonanych w trybie art. 109 ustawy z dnia 31
stycznia 1989 r. - Prawo bankowe oraz należnych odsetek naliczonych do dnia
spełnienia warunku gwarancji,"
b) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) suma aktywów ważonych ryzykiem - sumę aktywów bilansowych oraz zobowiązań
pozabilansowych, którym Prezes Narodowego Banku Polskiego nadaje, na podstawie
odrębnych przepisów, wyrażoną procentowo wagę ryzyka,"
c) po pkt 5 dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
"6) przejęcie banku - nabycie przedsiębiorstwa bankowego lub jego części.";
3) po art. 2 dodaje się art. 2a w brzmieniu:
"Art. 2a. 1. W przypadku prowadzenia przez bank jednego rachunku dla kilku osób
(rachunek wspólny), deponentem jest każda z tych osób - w granicach określonych
w umowie rachunku lub wynikających z przepisów prawa.
2. W przypadku prowadzenia przez bank rachunku dla spółki cywilnej, jawnej lub
komandytowej - deponentem jest ta spółka.";
4) w art. 4:
a) w ust. 2 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) nabywanie wierzytelności banków znajdujących się w sytuacji zagrożenia
wypłacalności,"
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Rada Ministrów, na uzgodniony wniosek Prezesa Narodowego Banku Polskiego i
Ministra Finansów, określi, w drodze rozporządzenia, formę organizacyjno-prawną,
szczegółowe zasady, zakres i tryb obrotu przez Fundusz wierzytelnościami, o
których mowa w ust. 2 pkt 1a.";
5) w art. 7 w ust. 2 pkt 9 otrzymuje brzmienie:
"9) reprezentowanie Funduszu w jego stosunkach prawnych z członkami zarządu, w
szczególności powoływanie, zawieszanie w czynnościach i odwoływanie członków
Zarządu,";
6) w art. 9:
a) ust 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Kadencja Zarządu Funduszu trwa 3 lata od dnia powołania Zarządu przez Radę
Funduszu.",
b) po ust. 5 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Mandaty członków Zarządu wygasają z dniem upływu kadencji Zarządu albo z
dniem zaistnienia innych okoliczności powodujących wygaśnięcie mandatu członka
Zarządu, z zastrzeżeniem art. 17 ust. 4.";
7) w art. 13:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Podmioty objęte systemem gwarantowania wnoszą na rzecz Funduszu obowiązkowe
opłaty roczne w wysokości sumy iloczynów:
1) stawki nie przekraczającej 0,4% i sumy aktywów bilansowych oraz gwarancji i
poręczeń ważonych ryzykiem,
2) stawki nie przekraczającej 0,2% i sumy ważonych ryzykiem pozostałych
zobowiązań pozabilansowych, z wyłączeniem linii kredytów przyrzeczonych, dla
których stawka wynosi 0; przez kredyty przyrzeczone rozumie się wynikającą z
umowy kwotę zobowiązania do udzielenia kredytu, pomniejszoną o kwotę jego
wykorzystania.",
b) w ust. 2 wyrazy "opłaty, o której mowa w ust. 1" zastępuje się wyrazami
"stawek, o których mowa w ust. 1",
c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Od dnia 1 stycznia 1998 r. opłaty ustalone zgodnie z ust. 1 ulegają
pomniejszeniu o 30%. Kwotę z tytułu pomniejszenia na rzecz Funduszu wnosić
będzie Narodowy Bank Polski.",
d) w ust 4 w nawiasie wyraz "oraz" zastępuje się przecinkiem i dodaje się na
końcu wyrazy "z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133,
poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90,
poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44).";
8) w art. 14 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Bank Polska Kasa Opieki S.A., Powszechna Kasa Oszczędności - Bank Państwowy
oraz Bank Gospodarki Żywnościowej S.A. wnoszą, do dnia 31 grudnia 1999 r.,
obowiązkowe opłaty roczne naliczone z zastosowaniem połowy stawek, o których
mowa w art. 13.";
9) w art. 16:
a) w ust. 1 w pkt 2 po wyrazach "w art. 15 pkt 1," dodaje się cyfrę "3,",
b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Fundusz może nabywać jedynie papiery wartościowe emitowane lub gwarantowane
w pełni przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski.
4. Środki Funduszu są gromadzone na rachunkach bieżących, wyodrębnionych i
rachunkach lokat terminowych w Narodowym Banku Polskim. Fundusz może także
posiadać rachunki w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych.",
c) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
"4a. Fundusz może uczestniczyć w obrocie skarbowymi papierami wartościowymi
także za pośrednictwem biura maklerskiego i posiadać rachunek bankowy do
przeprowadzania tych rozliczeń.";
10) w art. 17:
a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Prezes Narodowego Banku Polskiego, w porozumieniu z Ministrem Finansów,
określi, w drodze zarządzenia, szczególne zasady rachunkowości Funduszu, w tym
także termin sporządzania rocznego sprawozdania finansowego.
2. Sprawozdanie finansowe Funduszu podlega badaniu przez uprawniony, w trybie
odrębnych przepisów, podmiot wybrany w drodze przetargu przez Prezesa Narodowego
Banku Polskiego, po zasięgnięciu opinii Rady Funduszu. Koszt badania ponosi
Fundusz.",
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Odrzucenie przez Sejm sprawozdania z działalności Funduszu za rok poprzedni
jest równoznaczne z wygaśnięciem mandatu wszystkich członków organów Funduszu, z
zastrzeżeniem, że pełnią oni swoje funkcje do czasu powołania nowych członków
organów Funduszu.";
11) w art. 19 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Środki uzyskane przez podmioty objęte systemem gwarantowania w wyniku
udzielenia przez Fundusz pożyczek, gwarancji lub poręczeń, o których mowa w ust.
1, mogą być przeznaczone tylko na usunięcie stanu zagrożenia wypłacalności lub
zakup udziałów albo akcji banku przez nowych udziałowców albo akcjonariuszy, o
ile spełnione zostały warunki, o których mowa w art. 20.";
12) art. 20 otrzymuje brzmienie:
"Art. 20. Warunkiem udzielenia przez Fundusz pomocy, o której mowa w art. 4 ust.
2 pkt 1 i 1a, jest w szczególności:
1) uznanie przez Zarząd Funduszu przedstawionych przez podmiot objęty systemem
gwarantowania, wnioskujący o udzielenie pomocy, wyników badania sprawozdania
finansowego dotyczącego jego działalności, a w przypadku wniosku o udzielenie
pomocy na przejęcie banku, połączenie się banków lub zakup akcji (udziałów)
innego banku - wyników badania sprawozdań finansowych obu banków,
2) przedstawienie Zarządowi Funduszu przez podmiot objęty systemem gwarantowania
pozytywnej opinii Prezesa Narodowego Banku Polskiego o programie postępowania
uzdrawiającego lub o celowości przejęcia, połączenia się banków lub zakupu akcji
(udziałów) innego banku,
3) wykazanie, że wysokość wnioskowanych przez podmiot objęty systemem
gwarantowania pożyczek, gwarancji, poręczeń oraz środków wydatkowanych przez
Fundusz na wykup wierzytelności byłaby nie wyższa niż łączna maksymalna kwota z
tytułu gwarancji w tym podmiocie, liczona jako suma środków gwarantowanych na
rachunkach deponentów banku, o którym mowa w art. 2 pkt 3 lit. a), lub w bankach
spółdzielczych będących uczestnikami zrzeszenia regionalnego, o którym mowa w
art. 2 pkt 3 lit. b), a w przypadkach wniosku o udzielenie pomocy finansowej w
celu przejęcia lub połączenia z innym bankiem - nie wyższa niż suma środków
gwarantowanych na rachunkach deponentów w banku przejmowanym,
4) wykorzystanie dotychczasowych funduszy własnych banku na pokrycie strat banku
ubiegającego się o pomoc lub przejmowanego.";
13) po art. 20 dodaje się art. 20a w brzmieniu:
"Art. 20a. 1. Prezes Narodowego Banku Polskiego informuje niezwłocznie Zarząd
Funduszu o wystąpieniu konieczności wszczęcia przez zarząd banku postępowania
uzdrawiającego, o którym mowa w art. 104 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. -
Prawo bankowe.
2. Fundusz, na swój wniosek skierowany do Prezesa Narodowego Banku Polskiego,
jest ustanawiany kuratorem, o którym mowa w art. 1051 ustawy z dnia 31 stycznia
1989 r. - Prawo bankowe, w stosunku do podmiotu objętego systemem gwarantowania,
o ile udzielił temu bankowi pomocy, o której mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1. Z
tytułu pełnionej funkcji kuratora Fundusz nie pobiera wynagrodzenia, o którym
mowa w art. 1051 ust. 8 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe.
3. Do wierzytelności Funduszu związanych z udzieleniem pomocy, o której mowa w
art. 4 ust. 2 pkt 1, stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego oraz innych ustaw
regulujących rodzaje i sposoby zabezpieczeń wierzytelności banków.";
14) w art. 22 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Świadczenie pieniężne, o którym mowa w ust. 2, płatne jest według terminarza
wypłat ustalonego w trybie przewidzianym w art. 28 ust. 3 - nie później niż w 30
dni od otrzymania przez syndyka masy upadłości banku kwoty przekazanej przez
Fundusz na wypłatę środków gwarantowanych.";
15) w art. 23:
a) w ust. 2 w pkt 2 kwotę "3.000 ECU" zastępuje się kwotą "4.000 ECU",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Od dnia 1 stycznia 1998 r. górna kwota środków gwarantowanych w 90% ich
wartości, określona w ust. 2 pkt 2, ulega podwyższeniu do równowartości w
złotych 5.000 ECU.",
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Do wyliczenia wartości ECU w złotych przyjmuje się kurs średni Narodowego
Banku Polskiego, zgodnie z tabelą kursową ogłaszaną przez Narodowy Bank Polski,
obowiązującą w dniu spełnienia warunku gwarancji.",
d) w ust. 5 wyrazy "10 lat" zastępuje się wyrazami "5 lat";
16) w art. 25:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Wysokość funduszu ochrony środków gwarantowanych w kolejnym roku jest
ustalana, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, nie później niż do końca poprzedniego roku
kalendarzowego, jako iloczyn stawki w wysokości do 0,4% i sumy środków
pieniężnych zgromadzonych w banku (zrzeszeniu regionalnym) na wszystkich
rachunkach, stanowiącej podstawę obliczania kwoty rezerwy obowiązkowej stosownie
do art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim
(Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, z 1994 r. Nr 1, poz.
2, Nr 80, poz. 369, Nr 121, poz. 591 i Nr 136, poz. 703 oraz z 1996 r. Nr 106,
poz. 496), za październik.",
b) w ust. 3 wyrazy "stawki do 0,2%" zastępuje się wyrazami "połowy stawki",
c) ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie:
"5. Fundusz ochrony środków gwarantowanych jest zwiększany lub zmniejszany w
dniu 1 lipca każdego roku, odpowiednio do wysokości sumy, o której mowa w ust.
2, stanowiącej podstawę obliczania kwoty rezerwy obowiązkowej za kwiecień
każdego roku.
6. Z dniem spełnienia warunków gwarancji podmiot objęty systemem gwarantowania
jest zwolniony z obowiązku tworzenia funduszu ochrony środków gwarantowanych i
zmiany jego wysokości, o której mowa w ust. 5.";
17) w art. 26:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Banki są obowiązane lokować aktywa stanowiące pokrycie funduszu ochrony
środków gwarantowanych w skarbowych papierach wartościowych i bonach pieniężnych
Narodowego Banku Polskiego oraz deponować je na wyodrębnionym dla każdego banku
rachunku depozytowym w Narodowym Banku Polskim lub Krajowym Depozycie Papierów
Wartościowych, a w przypadku braku takiej możliwości - lokować te aktywa na
oprocentowanym rachunku bieżącym w Narodowym Banku Polskim.",
b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Aktywa stanowiące pokrycie funduszu ochrony środków gwarantowanych nie mogą
być przedmiotem zastawu ani być obciążane w jakikolwiek sposób oraz nie
podlegają egzekucji sądowej ani administracyjnej.
4. Banki objęte obowiązkowym systemem gwarantowania środków pieniężnych
przekazują Zarządowi Funduszu informacje o sumie wkładów na rachunkach objętych
obowiązkowym systemem gwarantowania środków pieniężnych i wysokości funduszu
ochrony środków gwarantowanych w terminach:
1) do dnia 15 grudnia każdego roku, według stanu określanego zgodnie z art. 25
ust. 2,
2) do dnia 15 czerwca każdego roku, według stanu stanowiącego podstawę
obliczenia kwoty rezerwy obowiązkowej za kwiecień - według wzoru określonego
przez Zarząd Funduszu.";
18) art. 27 otrzymuje brzmienie:
"Art. 27. 1. Syndyk masy upadłości jest obowiązany, w terminie 30 dni od dnia
ogłoszenia upadłości banku, ustalić na podstawie ksiąg banku i przedstawić w
formie pisemnej Funduszowi:
1) listę deponentów, wraz z wyszczególnieniem kwot środków gwarantowanych,
sporządzoną według wzoru określonego przez Zarząd Funduszu,
2) kwotę płynnych środków banku wchodzących w skład masy upadłości, według stanu
na dzień ogłoszenia upadłości banku,
3) wysokość utworzonego przez ten bank funduszu ochrony środków gwarantowanych
oraz wysokość nie wykorzystanej części tego funduszu, według stanu na dzień
sporządzenia listy deponentów,
4) wysokość wydatków związanych z wypłatą wynagrodzeń pracownikom upadłego banku
i wysokość bieżących wydatków związanych z kosztami postępowania upadłościowego,
poniesionych do dnia sporządzenia listy deponentów - powiększonych o wysokość
niezbędnych wydatków związanych z wypłatą środków gwarantowanych - wraz z
aktualną wysokością środków płynnych banku znajdujących się w dyspozycji
syndyka.
2. W przypadku spełnienia warunku gwarancji w dniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4
lit. b) lub c), a także gdy nastąpi prawomocne umorzenie postępowania
upadłościowego ze względu na to, że majątek banku nie wystarcza na zaspokojenie
kosztów postępowania upadłościowego, a syndyk nie wykonał obowiązków
wynikających z ustawy:
1) czynności, o których mowa w ust. 1, a także w art. 27a, art. 28 i art. 31,
dokonywane przez syndyka masy upadłości, wykonuje zarząd podmiotu objętego
obowiązkowym systemem gwarantowania środków pieniężnych zgromadzonych na
rachunkach bankowych,
2) przepisy ust. 1, art. 27a, art. 28, art. 29 ust. 3, art. 30 oraz art. 31
stosuje się odpowiednio,
3) w razie zaistnienia okoliczności, o których mowa w art. 27a ust. 2, Zarząd
Funduszu występuje do właściwego dla podmiotu objętego obowiązkowym systemem
gwarantowania środków pieniężnych organu rejestrowego,
4) Zarząd Funduszu powiadamia właściwy organ rejestrowy o zaistnieniu
okoliczności, o których mowa w art. 27a ust. 3 i art. 28 ust. 7.";
19) po art. 27 dodaje się art. 27a w brzmieniu:
"Art. 27a. 1. Zarząd Funduszu, w terminie 14 dni, sprawdza przedstawioną przez
syndyka masy upadłości listę deponentów oraz wyliczenie kwot środków
gwarantowanych pod względem zgodności z ustawą i wymaganiami określonymi w art.
27 ust. 1 pkt 1.
2. W przypadku powstania uzasadnionych wątpliwości co do podanej przez syndyka
masy upadłości wysokości wydatków określonych w art. 27 ust. 1 pkt 4, Zarząd
Funduszu zwraca się do sędziego-komisarza o zatwierdzenie wydatków w trybie art.
99 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. -
Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z
1995 r. Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 6, poz. 43, Nr 43, poz. 189, Nr 106,
poz. 496 i Nr 149, poz. 703), co nie wstrzymuje powzięcia przez Zarząd Funduszu
uchwały o przekazaniu kwot na wypłatę środków gwarantowanych.
3. Jeżeli Zarząd Funduszu stwierdzi, że lista deponentów nie odpowiada warunkom
określonym w ust. 1, odmawia jej przyjęcia i zwraca ją syndykowi masy upadłości,
o czym niezwłocznie powiadamia sędziego-komisarza.
4. Syndyk masy upadłości jest obowiązany do usunięcia braków wskazanych przez
Zarząd Funduszu - w terminie nie dłuższym niż 7 dni.";
20) art. 28 otrzymuje brzmienie:
"Art. 28. 1. Zarząd Funduszu po przyjęciu listy, o której mowa w art. 27 ust. 1
pkt 1, nie później niż w ciągu 7 dni, podejmuje i podaje do publicznej
wiadomości, w drodze ogłoszenia w piśmie o zasięgu ogólnokrajowym, oraz
przekazuje podmiotom objętym systemem gwarantowania uchwałę o przekazaniu
syndykowi kwot na wypłatę środków gwarantowanych.
2. Uchwała, o której mowa w ust. 1, określa:
1) kwotę środków przekazywaną syndykowi na wypłatę środków gwarantowanych,
stanowiącą różnicę sumy środków gwarantowanych i środków płynnych banku,
pomniejszonych o wydatki określone w art. 27 ust. 1 pkt 4,
2) udział w kwocie, o której mowa w ust. 1, poszczególnych podmiotów objętych
systemem gwarantowania proporcjonalnie do wysokości utworzonego funduszu ochrony
środków gwarantowanych w danym podmiocie, z zastrzeżeniem, że nie wykorzystaną
część funduszu ochrony środków gwarantowanych banku w stanie upadłości
uwzględnia się w tej kwocie w całości,
3) szczegółowe zasady dokonywania przez syndyka masy upadłości wypłat środków
gwarantowanych,
4) wysokość wpłat dokonywanych przez podmioty objęte systemem gwarantowania na
wyodrębniony rachunek specjalny Funduszu w Narodowym Banku Polskim.
3. Syndyk masy upadłości jest obowiązany do dokonywania wypłat środków
gwarantowanych na warunkach określonych ustawą oraz w uchwale Zarządu Funduszu,
o której mowa w ust. 1, zgodnie z terminarzem wypłat przez niego sporządzonym i
zatwierdzonym przez Zarząd Funduszu.
4. Po zakończeniu wypłat syndyk masy upadłości dokonuje rozliczenia wypłaconych
kwot i sporządza sprawozdanie, które przekazuje Funduszowi w terminie 21 dni od
dnia zakończenia wypłat.
5. W terminie określonym w ust. 4 syndyk zwraca Funduszowi kwoty nie wypłacone
deponentom oraz odsetki naliczone od kwoty przekazanej przez Fundusz na wypłatę
środków gwarantowanych przez bank prowadzący rachunek, na który wpłacono tę
kwotę.
6. Zarząd Funduszu sprawuje bieżącą kontrolę przestrzegania przez syndyka masy
upadłości banku warunków wypłat środków gwarantowanych, określonych w ustawie
oraz w uchwale Zarządu, o której mowa w ust. 1.
7. O nieprawidłowościach ujawnionych w toku kontroli Fundusz zawiadamia
sędziego-komisarza, wzywając syndyka do ich usunięcia.";
21) w art. 29:
a) w ust. 1 po wyrazach "7 dni" dodaje się wyraz "roboczych", a wyrazy
"otrzymania uchwały Zarządu Funduszu." zastępuje się wyrazami "podania do
publicznej wiadomości uchwały Zarządu w drodze ogłoszenia w piśmie o zasięgu
ogólnokrajowym.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Wpłaty, o których mowa w ust. 1, pomniejszają fundusz ochrony środków
gwarantowanych podmiotu objętego systemem gwarancji, do chwili likwidacji tego
funduszu w związku z upadłością banku i przekazania przez Fundusz kwot na
wypłatę środków gwarantowanych.";
22) w art. 30 skreśla się wyrazy "(Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 512 oraz z 1994
r. Nr 1, poz. 1)";
23) w art. 33 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Po ustaleniu listy wierzytelności przez sędziego-komisarza lub po
stwierdzeniu wierzytelności prawomocnym orzeczeniem sądu listę deponentów
uzupełnia się o wierzytelności deponentów nie objęte listą, o której mowa w art.
27 ust. 1 pkt 1.";
24) w art. 35:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Pozostałe kwoty Zarząd Funduszu wykorzystuje jedynie na cele związane z
realizacją zadań w zakresie wypłat środków gwarantowanych, a mianowicie:
1) wykorzystuje w przypadkach konieczności powiększenia środków przekazanych
syndykom na podstawie dotychczas powziętych uchwał w trybie art. 28 ust. 1,
2) uwzględnia przy podejmowaniu kolejnych uchwał o przekazaniu syndykowi kwot na
wypłatę środków gwarantowanych.",
b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Do uchwał Zarządu Funduszu w zakresie określonym w ust. 3 pkt 1 nie stosuje
się przepisu art. 28 ust. 1.";
25) w art. 38:
a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Funduszowi przysługuje prawo uzyskiwania informacji dotyczących podmiotów
objętych systemem gwarantowania, mających wpływ na realizację jego zadań,
posiadanych przez Narodowy Bank Polski, Ministra Finansów i Najwyższą Izbę
Kontroli.",
b) po ust. 4 dodaje się ust. 5-10 w brzmieniu:
"5. Przedmiot, zakres, tryb i terminy przekazywania informacji, o których mowa w
ust. 4, określają odrębne porozumienia zawarte pomiędzy Funduszem a Prezesem
Narodowego Banku Polskiego, Ministrem Finansów i Prezesem Najwyższej Izby
Kontroli.
6. Banki objęte systemem gwarantowania są obowiązane do przekazywania Funduszowi
informacji innych niż przekazywane do Narodowego Banku Polskiego, niezbędnych do
wykonywania zadań Funduszu.
7. Zakres informacji, o których mowa w ust. 6, określa Prezes Narodowego Banku
Polskiego, na wniosek Funduszu.
8. W przypadku banków spółdzielczych zrzeszonych w innych bankach informacje, o
których mowa w ust. 6, dotyczące poszczególnych banków, jak i odpowiednio
zrzeszenia, przekazują Funduszowi banki zrzeszające.
9. Podmioty określone w ust. 4, 6 i 8 są obowiązane do udzielania Funduszowi
informacji bez zbędnej zwłoki.
10. Uzyskiwane informacje dotyczące podmiotów objętych systemem gwarantowania
Fundusz może wykorzystywać tylko w celu realizacji zadań określonych w
niniejszej ustawie.";
26) w art. 42:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Kto będąc członkiem zarządu lub rady banku (organu zrzeszenia regionalnego)
objętego ustawowym systemem gwarantowania środków pieniężnych doprowadza do
powstania straty po stronie Funduszu w wyniku tego, iż bank nie utworzył
funduszu ochrony środków gwarantowanych albo nie utworzył go w odpowiedniej
wysokości lub aktywa przeznaczone na fundusz ochrony środków gwarantowanych nie
były lokowane w skarbowych papierach wartościowych lub bonach pieniężnych
Narodowego Banku Polskiego lub deponowane w sposób, o którym mowa w art. 26 ust.
1 i 2,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo
grzywny.",
b) w ust. 2 wyrazy "gwarancji depozytowej" zastępuje się wyrazami "ochrony
środków gwarantowanych";
27) po art. 43 dodaje się art. 43a w brzmieniu:
"Art. 43a. Do czasu wykonania ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o
restrukturyzacji banków spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej oraz o
zmianie niektórych ustaw, w zakresie utworzenia wszystkich przewidzianych jej
przepisami zrzeszeń i banków regionalnych, przepisy niniejszej ustawy dotyczące
tych zrzeszeń i banków stosuje się odpowiednio do zrzeszeń i banków
zrzeszających banki spółdzielcze na podstawie odrębnych przepisów."
Art. 2. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r.
Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z
1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133,
poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 10, poz. 61, Nr 75, poz. 357, Nr 90, poz. 406, Nr
106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703) wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 481 dodaje się art. 482 w brzmieniu:
"Art. 482. 1. Banki udzielają Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu informacji o
udzielonych kredytach oraz o obrotach i stanach rachunków bankowych - w związku
z udzielaniem przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny gwarancji depozytów, pożyczek,
gwarancji i poręczeń.
2. Bankowy Fundusz Gwarancyjny udziela informacji, o których mowa w ust. 1,
właściwym organom kontroli na ich żądanie, w związku z prowadzoną przez nie
kontrolą działalności Bankowego Funduszu Gwarancyjnego.
3. Do udzielenia informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się
odpowiednio przepisy art. 48.";
2) w art. 78 w ust. 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z
wyjątkiem gdy środki na nabycie akcji pochodzą ze zwrotnej pomocy finansowej
udzielonej przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny na podstawie ustawy, o której mowa
w art. 49 pkt 1.";
3) w art. 1051 w ust. 1 wyrazy "art. 20" zastępuje się wyrazami "art. 20a";
4) w art. 108 w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "o
czym zawiadamia Bankowy Fundusz Gwarancyjny, doręczając odpis wniosku.";
5) art. 109 otrzymuje brzmienie:
"Art. 109. 1. W okresie zawieszenia działalności bank:
1) nie dokonuje żadnych czynności, z wyjątkiem czynności związanych z
ponoszeniem przez bank uzasadnionych kosztów działalności lub zmierzających do
zaspokojenia jego roszczeń,
2) nie wypłaca dywidendy ani oprocentowania udziałów.
2. W okresie zawieszenia działalności w stosunku do banku nie może zostać
wszczęte postępowanie egzekucyjne, a wszczęte wcześniej ulega zawieszeniu; nie
ogranicza to dochodzenia przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny należności
wynikających z ustawy, o której mowa w art. 49 pkt 1.
3. Prezes Narodowego Banku Polskiego może w zarządzeniu, o którym mowa w art.
108 ust. 3, określić szczegółowo zakres i sposób wykonywania czynności banku w
okresie zawieszenia jego działalności.";
6) art. 110 otrzymuje brzmienie:
"Art. 110. 1. Posiedzenie w sprawie wniosku o ogłoszenie upadłości banku sąd
wyznacza nie później niż w terminie 21 dni od daty wpływu wniosku.
2. Rozpatrując wniosek o ogłoszenie upadłości banku, sąd wysłuchuje
przedstawiciela Prezesa Narodowego Banku Polskiego, osobę kierującą bankiem,
którego wniosek dotyczy, oraz w przypadku gdy bank jest objęty pomocą Bankowego
Funduszu Gwarancyjnego - przedstawiciela Bankowego Funduszu Gwarancyjnego.
3. Sąd wyznaczy syndyka masy upadłości spośród osób posiadających znajomość
organizacji i zasad działalności banków. Syndykiem może być również inny bank.";
7) w art. 111 w ust. 1 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) uczestnikiem postępowania upadłościowego staje się Bankowy Fundusz
Gwarancyjny."
Art. 3. Minister Finansów ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej
jednolity tekst ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, z uwzględnieniem zmian
wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem
przepisu art. 1 pkt 15 lit. a), który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 28 lutego 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagrodzeń sędziów Sądu Najwyższego oraz
członków Biura Orzecznictwa.
(Dz. U. Nr 24, poz. 120)
Na podstawie art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie
Najwyższym (Dz. U. z 1994 r. Nr 13, poz. 48, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i z 1996
r. Nr 77, poz. 367) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 grudnia
1995 r. w sprawie wynagrodzeń sędziów Sądu Najwyższego oraz członków Biura
Orzecznictwa (Dz. U. Nr 153, poz. 774) w § 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego Sądu Najwyższego ustala się w wysokości
5,70-krotnego prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze
budżetowej."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1997 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 4 marca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie dodatków mieszkaniowych.
(Dz. U. Nr 24, poz. 121)
Na podstawie art. 40 ust. 3, art. 42 ust. 6, art. 43 ust. 5, art. 44 ust. 4 i
art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i
dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 86, poz. 433 i
Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 56, poz. 257) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1994 r. w sprawie
dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr 119, poz. 570) w § 1 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje
brzmienie:
"3) w gospodarstwach domowych właścicieli lokali mieszkalnych - opłaty za
energię cieplną i wodę dostarczane do lokalu, opłaty za odbiór nieczystości
stałych i płynnych oraz zaliczki na koszty zarządu nieruchomością wspólną, z
wyłączeniem ubezpieczenia, podatku od nieruchomości i opłaty za użytkowanie
wieczyste gruntów,".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 4 marca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu
udzielania dopłat do oprocentowania kredytów bankowych na skup i przechowywanie
zapasów ryb morskich.
(Dz. U. Nr 24, poz. 122)
Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do
oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60 i Nr 83,
poz. 418 oraz z 1996 r. Nr 152, poz. 719) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 marca 1995 r. w sprawie
szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania
kredytów bankowych na skup i przechowywanie zapasów ryb morskich (Dz. U. Nr 34,
poz. 167) § 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. Dopłaty są udzielane do kredytów o oprocentowaniu w stosunku rocznym dla
kredytobiorcy w wysokości 0,6 stopy redyskontowej weksli przyjmowanych od banków
do redyskonta przez Narodowy Bank Polski i nie mniejszej niż 7%."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 6 marca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia rodzajów gruntów, które uważa
się za niezbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa.
(Dz. U. Nr 24, poz. 123)
Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce
gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr
103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629,
z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr
89, poz. 415 i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486, z 1996 r. Nr 5, poz.
33, Nr 90, poz. 405, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 5,
poz. 24 i Nr 9, poz. 44) zarządza się, co następuje:
§ 1. W § 1 w pkt 1 lit. a) i c)-f) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca
1991 r. w sprawie określenia rodzajów gruntów, które uważa się za niezbędne na
cele obronności i bezpieczeństwa państwa (Dz. U. Nr 72, poz. 313, z 1992 r. Nr
49, poz. 224, z 1993 r. Nr 74, poz. 349 i z 1996 r. Nr 107, poz. 502), po
wyrazach "straży granicznej" dodaje się po przecinku wyrazy "Państwowej Straży
Pożarnej".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 6 marca 1997 r.
w sprawie Wigierskiego Parku Narodowego.
(Dz. U. Nr 24, poz. 124)
Na podstawie art. 14 ust. 7 i 10 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o
ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r.
Nr 89, poz. 415, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i z 1997
r. Nr 14, poz. 72) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wigierski Park Narodowy położony w województwie suwalskim, zwany dalej
"Parkiem", obejmuje obszar 15 085,49 ha.
§ 2. W skład Parku wchodzą następujące obszary:
1) obszar określony linią graniczną, która biegnie od punktu granicznego nr 123
w kierunku południowym zachodnią granicą oddziałów od nr 81 do nr 85, południową
granicą oddziału nr 85, zachodnią granicą oddziałów od nr 86 do nr 92 do
północno-zachodniego narożnika działki nr 614/5, następnie zachodnią granicą
działki nr 614/5 do północno-wschodniego narożnika działki nr 614/7, dalej
północną, zachodnią i południową granicą działki nr 614/7 do zetknięcia się z
zachodnią granicą działki nr 614/2, dalej w kierunku południowo-zachodnim,
zachodnią i południową granicą działki nr 614/2 (obręb Nowa Wieś, gmina
Suwałki), załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą
oddziału nr 129 (według mapy Nadleśnictwa Suwałki z dnia 1 stycznia 1980 r. nr
ewidencyjny 138/89) do północno-wschodniego narożnika działki nr 612/2,
następnie północną, zachodnią i południową granicą działki nr 612/2 (obręb Nowa
Wieś, gmina Suwałki), zachodnią granicą oddziałów nr 130 i 131, północną granicą
oddziału nr 115, zachodnią granicą oddziałów nr 115, 116, północną granicą
oddziału nr 113, zachodnią granicą oddziałów nr 113, 114, 119- 124 (według mapy
Nadleśnictwa Suwałki z dnia 1 stycznia 1980 r. nr ewidencyjny 138/89), załamuje
się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działek nr 502, 501, 498,
495, 494, 491, 469, następnie w kierunku południowym wschodnią granicą działki
nr 497, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie północną granicą działki nr
486/1, następnie w kierunku południowym zachodnią granicą działek nr 486/1,
486/2, 485 (obręb Krzywe, gmina Suwałki) dochodzi do drogi krajowej nr 660 w
punkcie granicznym nr 2017, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie północną
granicą drogi krajowej nr 660, w punkcie granicznym nr 87 przecina drogę krajową
nr 660, załamuje się w kierunku południowym i biegnie do punktu granicznego nr
86, następnie biegnie zachodnią granicą oddziałów nr 126- 128 i 147, północną
granicą oddziału nr 158, zachodnią granicą oddziałów nr 158 i 159, w punkcie
granicznym nr 63 przecina rzekę Czarna Hańcza i biegnie w kierunku południowym
zachodnią granicą rzeki Czarna Hańcza do północno-zachodniej granicy oddziału nr
176, następnie północną granicą oddziału nr 176, zachodnią granicą oddziałów nr
177, 174, 175 i 181, południowo-zachodnią granicą oddziałów nr 181, 189,
południową granicą oddziału nr 196 do punktu granicznego nr 1 (według mapy
Nadleśnictwa Suwałki stan na dzień 1 stycznia 1980 r. nr ewidencyjny 138/89),
dalej w kierunku południowym zachodnią granicą jeziora Długie do zachodniej
granicy działki nr 15, zachodnią granicą działki nr 15 do zetknięcia się z drogą
gminną (działka nr 89), następnie w kierunku południowym wschodnią granicą drogi
gminnej (działka nr 89) do południowo-zachodniego narożnika działki nr 125/1,
następnie w kierunku południowo-zachodnim i zachodnim południową granicą drogi
wojewódzkiej nr 40730 do północno-zachodniego narożnika działki nr 97/9,
załamuje się w kierunku południowym i biegnie wschodnią granicą drogi gminnej
(działka nr 137) do drogi wojewódzkiej nr 40826 (obręb Gawrych Ruda, gmina
Suwałki), następnie w kierunku południowo-wschodnim północną granicą drogi
wojewódzkiej nr 40826 do punktu granicznego nr 86, dalej biegnie zachodnią i
południową granicą działki nr 97/10 (obręb Gawrych Ruda, gmina Suwałki) do
kanału łączącego jezioro Czarne z jeziorem Wigry, stąd brzegiem jeziora Czarnego
w kierunku południowym do północnej granicy oddziału nr 71, załamuje się w
kierunku północno-zachodnim i biegnie północną granicą oddziału nr 71, północną
i zachodnią granicą oddziału nr 72 do drogi zakładowej, następnie w kierunku
południowo-wschodnim północną granicą drogi zakładowej przez oddziały nr 72b,
90a, 89b, h, 88i, h, 108b, a, 107f, d, c, b, a, 106d, c, b, 127a, 126, 147,
załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie południową granicą oddziałów od nr
147 do nr 143, wschodnią granicą oddziału nr 142 do punktu granicznego nr 96
(według mapy Nadleśnictwa Suwałki stan na dzień 1 stycznia 1981 r. nr
ewidencyjny 138/1/89), dalej biegnie w kierunku wschodnim południową granicą
nasypu kolejki leśnej do punktu granicznego nr 297 (obręb Bryzgiel, gmina
Nowinka), zachodnią granicą oddziałów nr 14, 27, 28, południową granicą
oddziałów nr 28 i 50, wschodnią granicą oddziałów od nr 50 do nr 47, południową
granicą oddziału nr 72, wschodnią granicą oddziałów nr 72 i 71, południową
granicą oddziału 94, wschodnią granicą oddziałów nr 94 i 93, południową granicą
oddziałów nr 118, 145, 168, 191, 215, wschodnią granicą oddziałów od nr 215 do
nr 211, od nr 186 do nr 184, od nr 210 do nr 208, 180, przecina rzekę Czarna
Hańcza w punktach granicznych nr 144 i 143, następnie biegnie południową granicą
oddziału nr 179, wschodnią granicą oddziałów od nr 179 do nr 175, dochodzi do
jeziora Pogorzelec, następnie biegnie w kierunku północno-zachodnim
północno-wschodnią granicą oddziału nr 175, północną granicą oddziałów nr 175,
151, 128 (według mapy Nadleśnictwa Głęboki Bród z dnia 1 stycznia 1980 r. nr
ewidencyjny 138/2/89) do południowej granicy rzeki Gremzdówka, dalej biegnie w
kierunku północno-wschodnim południową granicą rzeki Gremzdówka do ujścia do
jeziora Płaskie, następnie w kierunku północnym zachodnią granicą jeziora
Płaskie do północno-wschodniego narożnika działki nr 9, załamuje się w kierunku
zachodnim i biegnie północną granicą działek od nr 9 do nr 7 (obręb Wysoki Most,
gmina Giby), północną granicą oddziału nr 104g do rzeki Czarna Hańcza, następnie
wschodnią granicą rzeki Czarna Hańcza do punktu granicznego nr 720, następnie
biegnie w kierunku północno-zachodnim wschodnią, północną i zachodnią granicą
oddziału nr 6A do granicy rzeki Czarna Hańcza, załamuje się w kierunku
południowym i biegnie wschodnią granicą rzeki Czarna Hańcza do
północno-wschodniego narożnika oddziału nr 5, załamuje się w kierunku zachodnim
i biegnie północną granicą oddziałów nr 5 i 5A, dalej w kierunku
południowo-wschodnim południowo-zachodnią granicą oddziału nr 5A, załamuje się w
kierunku południowo-zachodnim i biegnie północno-zachodnią granicą oddziałów nr
6, 1 i 2 do drogi gminnej Mikołajewo-Czerwony Krzyż nr 022 (według mapy
Nadleśnictwa Głęboki Bród z dnia 1 stycznia 1980 r. nr ewidencyjny 138/2/89),
załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie wschodnią granicą działek
od nr 125 do nr 122, od nr 116 do nr 114, następnie w kierunku zachodnim
południową granicą drogi gminnej nr 036 do punktu granicznego nr 254 (obręb
Mikołajewo, gmina Krasnopol), załamuje się w kierunku północnym i biegnie
zachodnią granicą drogi gminnej nr 037 przez grunty wsi Rosochaty Róg do punktu
granicznego nr 56, dalej drogą gminną przez grunty wsi Czerwony Folwark (działki
nr 72 i 59) do drogi wojewódzkiej nr 40754, zachodnią granicą drogi wojewódzkiej
nr 40754 do drogi wojewódzkiej nr 40755 (obręb Czerwony Folwark, gmina Suwałki),
północną granicą drogi wojewódzkiej nr 40755 do skrzyżowania z drogą gminną
(działki nr 26, 27), dalej w kierunku północnym zachodnią granicą drogi gminnej
(działki nr 26, 27) prowadzącej w kierunku jeziora Omółówek (obręb Magdalenowo,
gmina Suwałki), następnie drogą gminną (działka nr 230) przez grunty wsi Tartak
do drogi krajowej nr 660, przecina drogę krajową nr 660, załamuje się w kierunku
północno-zachodnim i biegnie wschodnią granicą działki nr 200/2 do jeziora
Omółówek, wschodnią granicą jeziora Omółówek do ujścia rzeki Piertanka,
wschodnią granicą rzeki Piertanka do drogi gminnej do wsi Piertanie nr 40765
(obręb Tartak, gmina Suwałki), wschodnią granicą drogi gminnej do wsi Piertanie
nr 40765 do punktu granicznego nr 12, załamuje się w kierunku północno-wschodnim
i biegnie południowo-wschodnią granicą oddziałów nr 111A, 110, 109, wschodnią
granicą oddziałów nr 109, 106A, 106, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie
północną i zachodnią granicą oddziału nr 106, północną granicą oddziałów nr 107
i 108, zachodnią granicą oddziału nr 108 do granicy jeziora Pierty, następnie w
kierunku północno-wschodnim wschodnią granicą jeziora Pierty do
południowo-wschodniego narożnika oddziału nr 105, następnie w kierunku północnym
wschodnią granicą oddziałów od nr 105 do nr 101, od nr 98 do nr 94, wschodnią i
północną granicą oddziału nr 93 do południowo-zachodniego narożnika działki nr
27/1, południową, wschodnią i północną granicą działki nr 27/1, wschodnią i
północną granicą oddziału nr 93 do południowo-wschodniego narożnika działki nr
30/3, następnie wschodnią i północną granicą działki nr 30/3, przecina rzekę
Wiatrołuża i biegnie północną i zachodnią granicą działki nr 29/1, północną
granicą oddziału nr 93 do południowo-wschodniego narożnika działki nr 88,
wschodnią, północną i zachodnią granicą działki nr 88, północną granicą oddziału
nr 93 do południowo-wschodniego narożnika oddziału nr 84, następnie w kierunku
północnym wschodnią granicą oddziałów od nr 84 do nr 81, dalej w kierunku
północno-zachodnim północną granicą oddziału nr 81 do punktu granicznego nr 123
- o powierzchni 15 067,09 ha,
2) oddział nr 93a, b, c, d, f, g, h (według mapy Nadleśnictwa Suwałki stan na
dzień 1 stycznia 1980 r. nr ewidencyjny 138/89) - o powierzchni 3,64 ha,
3) działki nr 1, 4, 6, 23, 32, 74, 80, 82 (obręb Burdyniszki, gmina Suwałki) - o
powierzchni 9,48 ha,
4) działka nr 38 (obręb Magdalenowo, gmina Suwałki) - o powierzchni 3,63 ha,
5) oddział nr 5Aj, k, l (według mapy Nadleśnictwa Głęboki Bród stan na dzień 1
stycznia 1980 r. nr ewidencyjny 138/2/89) - o powierzchni 1,45 ha,
6) działka nr 24/1 (obręb Mikołajewo, gmina Krasnopol) - o powierzchni 0,20 ha.
§ 3. W zarząd Parku nie przechodzą nieruchomości Skarbu Państwa będące w dniu
wejścia w życie rozporządzenia w zarządzie:
1) Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w Białymstoku (zajęte pod drogi
publiczne) - o powierzchni 93,07 ha,
2) Wojewódzkiego Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych w Suwałkach - o
powierzchni 8,76 ha.
§ 4. Obszary Parku mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową, z tym że
obszary o zwartej zabudowie, nieruchomości Skarbu Państwa będące przedmiotem
użytkowania wieczystego oraz nieruchomości nie stanowiące własności Skarbu
Państwa mogą być objęte ochroną ścisłą lub częściową wyłącznie za zgodą
właściciela, wieczystego użytkownika lub zarządcy.
§ 5. 1. Na obszarze Parku, z zastrzeżeniem ust. 2, zabrania się:
1) polowania, chwytania, płoszenia i zabijania dziko żyjących zwierząt,
zbierania poroży zwierzyny płowej, niszczenia nor i legowisk zwierzęcych, gniazd
ptasich i wybierania jaj,
2) pozyskiwania, niszczenia lub uszkadzania drzew i innych roślin,
3) wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów lub innych nieczystości, innego
zanieczyszczania wód i gleby oraz powietrza,
4) zmiany stosunków wodnych, regulacji rzek,
5) wydobywania skał, minerałów i torfu,
6) niszczenia gleby lub zmiany sposobu jej użytkowania,
7) palenia ognisk poza miejscami do tego wyznaczonymi,
8) wędkowania poza miejscami do tego wyznaczonymi,
9) stosowania środków chemicznych w gospodarce rolnej, leśnej, zadrzewieniowej i
łowieckiej,
10) prowadzenia działalności przemysłowej i handlowej poza miejscami do tego
wyznaczonymi,
11) zbioru dziko rosnących roślin albo ich części, w szczególności owoców i
grzybów, poza miejscami do tego wyznaczonymi,
12) ruchu pojazdów poza drogami do tego wyznaczonymi,
13) umieszczania bez zgody dyrektora Parku tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych
i innych znaków nie związanych z ochroną przyrody, z wyjątkiem znaków drogowych
i innych znaków związanych z ochroną porządku publicznego i bezpieczeństwa oraz
znaków i urządzeń związanych z ochroną granicy państwowej,
14) zakłócania ciszy,
15) używania łodzi motorowych, lotni, motolotni bez zgody dyrektora Parku,
16) wykonywania lotów cywilnych statkami powietrznymi poniżej 2000 m wysokości
względnej nad obszarem chronionym, z wyjątkiem lotów patrolowych i
interwencyjnych statków powietrznych Lasów Państwowych oraz Państwowej Straży
Pożarnej.
2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:
1) zabiegów ochronnych, hodowlanych i pielęgnacyjnych,
2) prowadzenia badań naukowych za zgodą dyrektora Parku,
3) prowadzenia prac archeologicznych, wykopaliskowych i konserwatorskich na
terenach objętych ochroną konserwatorską za zgodą dyrektora Parku w porozumieniu
z wojewódzkim konserwatorem zabytków,
4) prowadzenia gospodarki rolnej i leśnej na gruntach nie objętych ochroną
ścisłą i częściową,
5) prowadzenia akcji ratowniczych,
6) czynności związanych z dostosowaniem stanów liczebnych zwierząt do potrzeb
ochrony Parku i gospodarki rolnej,
7) wykonywania zadań z zakresu obronności i bezpieczeństwa państwa, porządku
publicznego i ochrony granicy państwowej.
§ 6. 1. Wokół Parku tworzy się strefę ochronną, zwana otuliną, o powierzchni 11
283,81 ha, położoną w województwie suwalskim.
2. W skład otuliny wchodzą obszary określone linią, która biegnie od
skrzyżowania drogi wojewódzkiej nr 40733 z linią kolejową Suwałki - Trakiszki w
kierunku wschodnim i północno-wschodnim południową granicą drogi wojewódzkiej nr
40733 do załamania w kierunku południowo-wschodnim, następnie biegnie w kierunku
północnym wschodnim brzegiem nasypu linii kolejowej Suwałki - Trakiszki do
miejscowości Zadekrznie, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie południową
granicą drogi gminnej nr 50 do wsi Annowo, następnie w kierunku południowym
zachodnią granicą drogi gminnej nr 57 do wsi Linówek, przechodzi drogą gminną nr
57 do drogi gminnej nr 4029034, następnie załamuje się w kierunku
południowo-zachodnim i biegnie południową granicą drogi gminnej nr 4029034 do
skrzyżowania z drogą gminną do wsi Piotrowa Dąbrowa - działka nr 18/4 (obręb
Piotrowa Dąbrowa, gmina Suwałki), dalej biegnie zachodnią granicą drogi gminnej
nr 027, dochodzi do skrzyżowania z drogą gminną nr 4029002, załamuje się w
kierunku wschodnim i biegnie południową granicą drogi gminnej nr 4029002 przez
wieś Żubronajcie do drogi gminnej nr 006 do miejscowości Remieńkiń, załamuje się
w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą drogi gminnej nr 006, po
przebyciu 400 metrów załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie południową
granicą drogi gminnej nr 006 do skrzyżowania z drogą gminną nr 007 do
miejscowości Aleksandrowo, następnie biegnie w kierunku południowym zachodnią
granicą drogi gminnej nr 007 do zetknięcia się z drogą krajową nr 660, następnie
biegnie południową granicą drogi krajowej nr 660, dochodzi do wsi Kopiec,
załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą drogi gminnej nr
016 do wsi Smolany Dąb do północnego brzegu jeziora Gremzdy, załamuje się w
kierunku południowo-wschodnim i biegnie wschodnim brzegiem jeziora Gremzdy do
wsi Głuszyn, dalej biegnie zachodnią granicą drogi gminnej nr 4029012 do drogi
wojewódzkiej nr 40765, załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią
granicą drogi wojewódzkiej nr 40756, następnie w kierunku wschodnim południową
granicą drogi gminnej nr 4024036 do skrzyżowania z drogą wojewódzką nr 40757,
załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią granicą drogi
wojewódzkiej nr 40757, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową
granicą drogi gminnej Pogorzelec- Studziany Las działka nr 57 (obręb Pogorzelec,
gmina Giby) do północno-wschodniego narożnika oddziału nr 202 Nadleśnictwa
Głęboki Bród, wschodnią granicą oddziałów od nr 202 do nr 207, zachodnią granicą
oddziałów nr 230, 251, 252, południową granicą oddziałów nr 252, 274, przecina
rzekę Czarna Hańcza i biegnie do północno-wschodniego narożnika działki nr 465,
północną i wschodnią granicą działki nr 465, przecina drogę gminną (działka nr
375) i biegnie południową granicą drogi gminnej (działka nr 375) do
północno-zachodniego narożnika działki nr 363, wschodnią i południową granicą
działki nr 363 (obręb Sernetki, gmina Giby) do północno-wschodniego narożnika
oddziału nr 275, północną granicą oddziałów nr 275, 253, 231, zachodnią granicą
oddziałów nr 231, 232, zachodnią i południową granicą oddziału nr 233, wschodnią
granicą oddziałów nr 234-238, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie
południową granicą oddziałów nr 238, 216, 192, 169, 146, wschodnią granicą
oddziałów nr 120-123, południową granicą oddziałów nr 123, 97, wschodnią granicą
oddziałów od nr 74 do nr 78, południową granicą oddziału nr 78 do
południowo-wschodniego narożnika działki nr 5/7, następnie w kierunku zachodnim
południową granicą działki nr 5/7, północną granicą drogi gminnej - działka nr
72 (obręb Danowskie, gmina Nowinka) do południowo-wschodniego narożnika oddziału
nr 53, południową granicą oddziałów nr 53, 31, zachodnią granicą oddziału nr 32
(według mapy Nadleśnictwa Głęboki Bród z dnia 6 listopada 1989 r. nr ewidencyjny
154/2/89) do drogi gminnej ze wsi Danowskie (działka nr 439), południową granicą
drogi gminnej (działka nr 439) do skrzyżowania z drogą wojewódzką nr 824,
wschodnią granicą drogi wojewódzkiej nr 824 do skrzyżowania z drogą gminną do
wsi Płociczno (działka nr 461) (obręb Walne, gmina Nowinka), dalej w kierunku
północno-zachodnim południową granicą drogi gminnej (działka nr 461) do
południowej granicy oddziału nr 163, południową granicą oddziałów od nr 163 do
nr 166, zachodnią granicą oddziałów nr 166, 148, południową granicą oddziałów nr
127, 128, zachodnią granicą oddziału nr 128, południową granicą oddziału nr 108,
południową i zachodnią granicą oddziału nr 109, południową i zachodnią granicą
oddziału nr 90, południową i zachodnią granicą oddziału nr 73, wschodnią granicą
oddziałów nr 60, 47, 34 do skrzyżowania z drogą wojewódzką nr 40729, następnie w
kierunku północnym wschodnią granicą drogi zakładowej w oddziale 230 do
skrzyżowania z drogą zakładową w oddziale 224, wschodnią granicą drogi
zakładowej przez oddziały nr 224, 218, 217 (według mapy Nadleśnictwa Suwałki
stan na dzień 3 listopada 1989 r. nr ewidencyjny 159/89) do skrzyżowania z drogą
gminną do wsi Sobolewo (działka nr 65), następnie w kierunku wschodnim
południową granicą drogi gminnej do wsi Sobolewo (działka nr 65) do skrzyżowania
z drogą wojewódzką nr 40730, następnie w kierunku północno-zachodnim wschodnią
granicą drogi wojewódzkiej nr 40730 do zetknięcia się z rzeką Czarna Hańcza,
zachodnią granicą rzeki Czarna Hańcza do granicy miasta Suwałki, załamuje się w
kierunku wschodnim, północnym i północno-zachodnim wzdłuż granicy miasta Suwałki
do skrzyżowania drogi wojewódzkiej nr 40735 z linią kolejową Suwałki - Trakiszki
nr 168.
§ 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 1988 r. w sprawie
utworzenia Wigierskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 25, poz. 173), z wyjątkiem §
1 w części dotyczącej utworzenia Wigierskiego Parku Narodowego.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 5 marca 1997 r.
w sprawie stopni specjalizacji w zawodzie "pracownik socjalny".
(Dz. U. Nr 24, poz. 125)
Na podstawie art. 49 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy
społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265 oraz z
1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustala się następujące stopnie specjalizacji zawodowej dla pracowników
socjalnych:
1) I stopień specjalizacji zawodowej z zakresu pracy socjalnej, mającej na celu
uzupełnienie wiedzy i doskonalenie umiejętności zawodowych pracowników
socjalnych,
2) II stopień specjalizacji zawodowej z zakresu pracy socjalnej, mającej na celu
pogłębienie wiedzy i doskonalenie umiejętności pracy z wybranymi grupami
klientów pomocy społecznej.
2. O stopnie specjalizacji zawodowej, o których mowa w ust. 1, zwane dalej
"specjalizacjami", mogą ubiegać się czynni zawodowo pracownicy socjalni.
§ 2. 1. Dla specjalizacji zawodowej I stopnia z zakresu pracy socjalnej ustala
się minimum programowe, zawierające następujące moduły:
1) umiejętności interpersonalne w pracy socjalnej - 40 godzin,
2) wybrane zagadnienia z zakresu prawa rodzinnego, karnego penitencjarnego,
administracyjnego, pracy, zabezpieczenia społecznego oraz systemu prawnego
pomocy społecznej - 40 godzin,
3) doskonalenie metod i technik pracy socjalnej:
a) z jednostką,
b) z rodziną,
c) z grupą,
d) ze środowiskiem lokalnym
- po 40 godz. na każdy temat wymieniony pod lit. a)-d),
4) etyka pracy socjalnej - 16 godzin,
5) metody oraz techniki tworzenia i oceny programów pomocy społecznej - 24
godziny,
6) metody oraz techniki oceny w pracy socjalnej - 16 godzin,
7) metody oraz techniki pracy w pomocy instytucjonalnej - 24 godziny.
2. Dla specjalizacji zawodowej II stopnia z zakresu pracy socjalnej ustala się
minimum programowe, zawierające następujące moduły:
1) nadzór i zarządzanie w pracy socjalnej - 40 godzin,
2) prawa człowieka a pomoc społeczna - 40 godzin,
3) praca socjalna z osobami:
a) chorymi psychicznie,
b) niepełnosprawnymi,
c) z upośledzeniem umysłowym,
d) uzależnionymi od alkoholu,
e) uzależnionymi od narkotyków,
f) opuszczającymi zakłady karne,
g) bezrobotnymi,
h) bezdomnymi,
i) starymi,
j) kulturowo zaniedbanymi
- oraz z rodzinami osób wymienionych pod lit. a)-j)
- po 40 godz. na każdy temat wymieniony pod lit. a)-j),
4) praca socjalna:
a) z dziećmi zaniedbanymi i z ich rodzinami - 40 godzin,
b) z ofiarami przemocy w rodzinie - 40 godzin,
5) praca socjalna z uchodźcami i imigrantami - 40 godzin,
6) praca socjalna w pomocy instytucjonalnej - 40 godzin.
3. Realizacja zajęć określonych modułami wymienionymi w ust. 1 i 2 powinna
uwzględniać metodę warsztatów i ćwiczeń w proporcji 40-50% w odniesieniu do
zajęć teoretycznych przeznaczonych na prowadzenie każdego modułu.
§ 3. 1. Do uzyskania specjalizacji zawodowej I stopnia wymaga się:
1) co najmniej trzyletniego stażu pracy w jednostkach pomocy społecznej lub w
innych jednostkach działających w obszarach pracy socjalnej,
2) złożenia z wynikiem pozytywnym egzaminu obejmującego całość programu
specjalizacji I stopnia.
2. Do uzyskania specjalizacji zawodowej II stopnia wymaga się:
1) co najmniej pięcioletniego stażu pracy w jednostkach pomocy społecznej lub w
innych jednostkach działających w obszarach pracy socjalnej,
2) posiadania specjalizacji zawodowej I stopnia,
3) złożenia z wynikiem pozytywnym egzaminu obejmującego całość programu
specjalizacji II stopnia.
3. Uzyskanie specjalizacji zawodowej potwierdza się dyplomem według wzorów
stanowiących załączniki do rozporządzenia.
§ 4. 1. Dopuszczenie do egzaminu kwalifikacyjnego z zakresu specjalizacji
zawodowej I stopnia wymaga:
1) zaliczenia szkolenia z wybranych modułów określonych w § 2 ust. 1, w wymiarze
łącznie co najmniej 200 godzin,
2) przedłożenia zaświadczenia o ukończeniu szkolenia z zakresu wymaganego do
ubiegania się o specjalizację I stopnia.
2. Dopuszczenie do egzaminu kwalifikacyjnego z zakresu specjalizacji zawodowej
II stopnia wymaga:
1) zaliczenia szkolenia z wybranych modułów określonych w § 2 ust. 2, w wymiarze
łącznie co najmniej 200 godzin,
2) przedłożenia dyplomu nadania specjalizacji zawodowej I stopnia,
3) przedłożenia zaświadczenia o ukończeniu szkolenia z zakresu wymaganego do
ubiegania się o specjalizację II stopnia.
3. Zaświadczenie ukończenia szkolenia specjalizującego, o którym mowa w ust. 1
pkt 2 oraz ust. 2 pkt 3, powinno zawierać:
1) nazwę oraz siedzibę placówki, która przeprowadziła szkolenie,
2) wykaz zaliczonych przez słuchacza modułów oraz liczbę godzin przypadających
na realizację poszczególnych modułów.
4. Egzamin na specjalizację I stopnia odbywa się przed regionalną komisją
egzaminacyjną, o której mowa w § 6 pkt 1.
5. Egzamin na specjalizację II stopnia odbywa się przed Centralną Komisją
Egzaminacyjną, o której mowa w § 6 pkt 2.
§ 5. 1. Szkolenia w zakresie specjalizacji w zawodzie mogą prowadzić jednostki,
które uzyskają zgodę Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz zostaną wpisane do
prowadzonego w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej rejestru placówek
posiadających uprawnienia do szkolenia w zakresie specjalizacji.
2. Wystąpienie o zgodę, o której mowa w ust. 1, powinno zawierać:
1) nazwę i określenie typu placówki zamierzającej organizować szkolenie, ze
wskazaniem przygotowania tej placówki do szkolenia teoretycznego i praktycznego
pracowników socjalnych,
2) wskazanie siedziby placówki i miejsca lub miejsc prowadzenia szkoleń,
3) szczegółowe programy szkolenia, które placówka może realizować, z
uwzględnieniem tematyki ćwiczeń i warsztatów,
4) wykaz wykładowców, którzy będą realizować szkolenie, z określeniem ich
kwalifikacji oraz doświadczenia zawodowego.
3. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w zakresie wymaganego poziomu
merytorycznego szkoleń Minister Pracy i Polityki Socjalnej dokonuje skreślenia
placówki z rejestru, o którym mowa w ust. 1.
§ 6. Postępowanie w zakresie nadawania stopni specjalizacji zawodowej prowadzą:
1) regionalne komisje egzaminacyjne do spraw stopni specjalizacji zawodowej
pracowników socjalnych,
2) Centralna Komisja Egzaminacyjna do Spraw Stopni Specjalizacji Zawodowej
Pracowników Socjalnych,
o których mowa w § 7.
§ 7. 1. Powołuje się Centralną Komisję Egzaminacyjną do Spraw Stopni
Specjalizacji Zawodowej, zwaną dalej "Komisją Centralną", w liczbie 10 osób,
spośród specjalistów z dziedziny pomocy społecznej i praktyków pracy socjalnej.
Komisja Centralna działa przy Ministrze Pracy i Polityki Socjalnej.
2. Przewodniczący Komisji Centralnej powołuje przewodniczących regionalnych
komisji egzaminacyjnych do spraw stopni specjalizacji zawodowej pracowników
socjalnych, zwanych dalej "komisjami regionalnymi".
3. Przewodniczący komisji regionalnej proponuje i przedstawia do akceptacji
przewodniczącego Komisji Centralnej kandydatury pozostałych członków komisji
regionalnej, wytypowanych spośród specjalistów z dziedziny pomocy społecznej
oraz praktyków pracy socjalnej, działających w danym regionie.
4. Komisje regionalne działają przy wytypowanych wojewódzkich zespołach pomocy
społecznej lub przy szkołach policealnych pracowników służb społecznych
Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej, prowadzących szkolenia z zakresu
specjalizacji I i II stopnia.
§ 8. 1. Do zadań komisji regionalnych należy:
1) przeprowadzanie postępowania w zakresie nadawania stopni specjalizacji oraz
egzaminu pracowników socjalnych ubiegających się o I stopień specjalizacji
zawodowej,
2) nadawanie I stopnia specjalizacji zawodowej,
3) opracowywanie informacji, opinii i wniosków dotyczących I stopnia
specjalizacji zawodowej dla Komisji Centralnej oraz dla Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej.
2. Do zadań Komisji Centralnej należy:
1) przeprowadzanie postępowania w zakresie nadawania stopni specjalizacji oraz
egzaminu pracowników socjalnych ubiegających się o II stopień specjalizacji
zawodowej,
2) nadawanie II stopnia specjalizacji zawodowej,
3) kontrolowanie pracy komisji regionalnych,
4) przedstawianie Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej informacji dotyczących
realizacji rozporządzenia,
5) opiniowanie spraw spornych dotyczących pracy komisji regionalnych.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 5 marca
1997 r. (poz. 125)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 5 marca 1997 r.
w sprawie specjalizacji w zakresie organizacji pomocy społecznej.
(Dz. U. Nr 24, poz. 126)
Na podstawie art. 51a ust. 2 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy
społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265 oraz z
1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Specjalizacja z zakresu organizacji pomocy społecznej, zwana dalej
"specjalizacją", przeznaczona jest dla osób kierujących lub przygotowujących się
do kierowania jednostkami organizacyjnymi pomocy społecznej.
2. Dla specjalizacji, o której mowa w ust. 1, ustala się minimum programowe
zawierające niżej wymienione bloki tematyczne oraz liczbę godzin przeznaczonych
do ich realizacji:
1) współczesne kierunki rozwoju polityki społecznej - 10 godzin,
2) pomoc społeczna jako instytucja, w tym zasady finansowania pomocy społecznej
- 20 godzin,
3) wybrane zagadnienia prawne z zakresu prawa rodzinnego, karnego
penitencjarnego, administracyjnego, prawa pracy, zabezpieczenia społecznego,
systemu prawnego pomocy społecznej - 30 godzin,
4) wybrane elementy socjologii oraz teorii organizacji i zarządzania - 20
godzin,
5) kierowanie i zarządzanie superwizyjne w pomocy społecznej - 20 godzin,
6) metody statystyczne w pomocy społecznej - 10 godzin,
7) etyka pracy socjalnej - 10 godzin,
8) instytucje i organizacje realizujące cele pomocy społecznej z uwzględnieniem
organizacji pozarządowych - 10 godzin,
9) ośrodek pomocy społecznej w strukturze samorządu lokalnego - 10 godzin,
10) pomoc społeczna wobec różnych kategorii podopiecznych - 20 godzin,
11) dom pomocy społecznej jako zinstytucjonalizowane środowisko życia;
standaryzacja domów pomocy społecznej; mieszkaniec domu pomocy społecznej, jego
specyficzne problemy i potrzeby - 20 godzin.
§ 2. Ukończenie studiów podyplomowych, w których programie uwzględniono minimum
programowe określone w § 1 ust. 2, jest równoznaczne z uzyskaniem przez
absolwentów tych studiów specjalizacji z zakresu organizacji pomocy społecznej.
§ 3. Do prowadzenia specjalizacji z zakresu organizacji pomocy społecznej
uprawnione są:
1) Centrum Rozwoju Służb Społecznych Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej,
prowadzące studium z zakresu organizacji pomocy społecznej,
2) szkoły policealne pracowników służb społecznych Ministerstwa Pracy i Polityki
Socjalnej, prowadzące kursy specjalizacyjne z zakresu organizacji pomocy
społecznej dla kadry kierowniczej pomocy społecznej posiadającej wykształcenie
średnie, po uzyskaniu zgody Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.
§ 4. 1. Dyrektor Centrum Rozwoju Służb Społecznych Ministerstwa Pracy i Polityki
Socjalnej oraz dyrektorzy szkół policealnych pracowników służb społecznych
Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej, posiadających uprawnienia, o których
mowa w § 3 pkt 2, powołują przy swoich placówkach komisje egzaminacyjne do spraw
specjalizacji z zakresu organizacji pomocy społecznej, zwane dalej "komisjami".
W skład komisji wchodzą specjaliści w dziedziny pomocy społecznej i praktycy
pracy socjalnej.
2. Do zadań komisji należy podejmowanie decyzji w zakresie dopuszczenia
kandydatów do egzaminu końcowego, przeprowadzenie egzaminów końcowych oraz
podejmowanie decyzji o przyznawaniu specjalizacji z zakresu organizacji pomocy
społecznej.
3. Regulamin pracy komisji zatwierdza Minister Pracy i Polityki Socjalnej.
§ 5. 1. Dla uzyskania dyplomu specjalizacji z zakresu organizacji pomocy
społecznej, wydanego przez Centrum Rozwoju Służb Społecznych Ministerstwa Pracy
i Polityki Socjalnej lub przez szkołę policealną pracowników służb społecznych
Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej, jest wymagane:
1) napisanie pracy dyplomowej na wybrany temat i przyjęcie jej przez kierownika
specjalizacji,
2) zaliczenie minimum programowego określonego dla tej specjalizacji,
3) złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu przed komisją egzaminacyjną, o której
mowa w § 4 ust. 1.
2. Wzór dyplomu ukończenia specjalizacji z zakresu organizacji pomocy
społecznej, prowadzonej przez Centrum Rozwoju Służb Społecznych Ministerstwa
Pracy i Polityki Socjalnej lub przez szkołę policealną pracowników służb
społecznych Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej, określa załącznik do
rozporządzenia.
§ 6. 1. Centrum Rozwoju Służb Społecznych Ministerstwa Pracy i Polityki
Socjalnej oraz szkoły policealne pracowników służb społecznych Ministerstwa
Pracy i Polityki Socjalnej są obowiązane posiadać dokumentację związaną z
prowadzeniem specjalizacji, w tym:
1) programy nauczania,
2) dzienniki zajęć,
3) protokoły przebiegu egzaminów,
4) rejestry wydanych dyplomów.
2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej sprawuje nadzór merytoryczny nad
prowadzeniem specjalizacji z zakresu organizacji pomocy społecznej.
§ 7. Dyplom, o którym mowa w § 5 ust. 2, wydaje się również osobom, które
otrzymały zaświadczenie o ukończeniu specjalizacji z zakresu organizacji pomocy
społecznej, wydane przed wejściem w życie rozporządzenia przez Centrum Rozwoju
Służb Społecznych Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej oraz przez Centrum
Medyczne Kształcenia Podyplomowego.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 5 marca
1997 r. (poz. 126)
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 7 lutego 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych
zakładów opieki zdrowotnej.
(Dz. U. Nr 24, poz. 127)
Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki
zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121,
poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 lipca 1992
r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki
zdrowotnej (Dz. U. Nr 55, poz. 273, z 1993 r. Nr 41, poz. 190, z 1994 r. Nr 21,
poz. 75, Nr 69, poz. 303 i Nr 125, poz. 614, z 1995 r. Nr 8, poz. 42, Nr 84,
poz. 424 i Nr 122, poz. 594 oraz z 1996 r. Nr 80, poz. 377) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w § 6 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Za każdą godzinę pracy wykonywanej w porze nocnej pracownikowi przysługuje,
z zastrzeżeniem ust. 2, dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 20% godzinowej
stawki wynagrodzenia zasadniczego. Dodatkowe wynagrodzenie nie może być niższe
od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy.
2. Pielęgniarce (asystentce pielęgniarskiej, młodszej pielęgniarce, pielęgniarce
przyuczonej), położnej, technikowi (laborantowi), opiekunce dziecięcej, salowej,
sanitariuszowi, zatrudnionym w szpitalach lub innych zakładach zapewniających
całodobową opiekę zdrowotną, przysługuje zamiast dodatkowego wynagrodzenia, o
którym mowa w ust. 1, dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 65% godzinowej stawki
wynagrodzenia zasadniczego z każdą godzinę pracy wykonywanej w porze nocnej.",
2) w § 11 ust. 1a otrzymuje brzmienie:
"1a. Za każdą godzinę pełnienia dyżuru zakładowego w porze nocnej przysługuje
dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 20% godzinowej stawki ustalonej na podstawie
ust. 1. Dodatkowe wynagrodzenie nie może być niższe od wynagrodzenia ustalonego
na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1997 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 28 lutego 1997 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu
bezrobociu.
(Dz. U. Nr 25, poz. 128)
1. Na podstawie art. 9 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o
zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.
U. Nr 147, poz. 687) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia
jednolity tekst ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1) z uwzględnieniem
zmian wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr
5, poz. 34)
- ujętych w obwieszczeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 6 marca
1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. Nr 47, poz. 211),
2) ustawą z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz
ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. Nr 100, poz. 459),
3) ustawą z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących
funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496),
4) ustawą z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 147, poz.
687)
oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie
obejmuje:
1) art. 68-73 ust. 1 i 2 oraz art. 74 i 75 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o
zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 1),
które stanowią:
"Art. 68. W ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania
administracyjnego w art. 210 po wyrazach «ubezpieczeń społecznych» skreśla się
przecinek i dodaje się wyrazy «oraz z zakresu zatrudnienia i bezrobocia».
Art. 69. W ustawie z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji
zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr
110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 oraz z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i Nr 28,
poz. 127) w art. 26 w ust. 1 w pkt 2 wyraz «bezrobotni» zastępuje się wyrazami
«poszukujący pracy».
Art. 70. W ustawie z dnia 10 marca 1994 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i
bezrobociu oraz o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej
Polskiej (Dz. U. Nr 43, poz. 165) skreśla się art. 3.
Art. 71. W ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i
bezrobociu oraz o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich
rodzin (Dz. U. Nr 108, poz. 516) skreśla się art. 3.
Art. 72. 1. Bezrobotnemu, który z mocy art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 16
października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu utracił prawo do zasiłku,
przyznane na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o
zatrudnieniu (Dz. U. Nr 75, poz. 446, z 1990 r. Nr 9, poz. 57 i Nr 56, poz. 323
oraz z 1991 r. Nr 7, poz. 24 i Nr 46, poz. 201), przywraca się, od dnia 1
stycznia 1995 r., prawo do zasiłku uzupełniającego przez okres do 9 miesięcy,
jeżeli od dnia utraty prawa do zasiłku posiada status bezrobotnego.
2. Przywrócenie prawa do zasiłku na okres uzupełniający, o którym mowa w ust. 1,
następuje na wniosek bezrobotnego.
Art. 73. 1. Zasiłki, zasiłki szkoleniowe oraz inne świadczenia przyznane
bezrobotnym przed dniem wejścia w życie ustawy wypłaca się nadal według
dotychczas obowiązujących przepisów, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.
2. Skrócenie okresu pobierania zasiłku, o którym mowa w art. 25 ust. 8, może
nastąpić jedynie, gdy przyczyny wymienione w art. 27 ust. 1 pkt 1- 3 wystąpiły
po dniu wejścia w życie ustawy".
"Art. 74. 1. Po dniu wejścia w życie ustawy rady zatrudnienia działają w
składzie powołanym według dotychczasowych przepisów do końca kadencji, na którą
zostały powołane, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przypadku gdy na obszarze rejonu rządowej administracji ogólnej działa
więcej niż jedna rejonowa rada zatrudnienia, powołuje się nową rejonową radę
zatrudnienia na zasadach określonych w niniejszej ustawie.
3. Do czasu powołania rejonowych rad zatrudnienia, o których mowa w ust. 2,
działają rejonowe rady zatrudnienia powołane na podstawie dotychczasowych
przepisów.
Art. 75. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie
dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, obowiązują
dotychczasowe akty wykonawcze, jeżeli nie są sprzeczne z niniejszą ustawą.";
2) art. 4-6 i 8 ustawy z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu
i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r.
Nr 5, poz. 34), które stanowią:
"Art. 4. 1. Absolwenci zarejestrowani jako bezrobotni przed dniem wejścia w
życie ustawy uprawnieni są do zasiłków, zasiłków szkoleniowych i innych
świadczeń na dotychczasowych zasadach.
2. Bezrobotni, którzy przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy nabyli prawo
do zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 5 ustawy wymienionej w art. 1,
zachowują do niego prawo także w przypadku, gdy zamieszkują w rejonie
administracyjnym (gminie) nie uznanym za zagrożony szczególnie wysokim
bezrobociem strukturalnym.
3. Stypendia, o których mowa w art. 37a, 37b i 37d ustawy wymienionej w art. 1,
mogą być przyznane absolwentom, którzy zarejestrują się jako bezrobotni
począwszy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
4. Przepis art. 1 pkt 11 lit. f) ustawy stosuje się do bezrobotnych skierowanych
do prac interwencyjnych lub robót publicznych począwszy od dnia jej wejścia w
życie.
Art. 5. Przepisy wykonawcze, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy na podstawie upoważnienia zawartego w art. 49 ust. 2 ustawy wymienionej w
art. 1, zachowują moc do czasu wydania przepisów na podstawie upoważnienia w
brzmieniu określonym w niniejszej ustawie, nie dłużej niż 6 miesięcy.
Art. 6. 1. Okres zatrudnienia od 1 lipca do 31 grudnia 1994 r. w wymiarze
niższym od połowy wymiaru czasu pracy obowiązującego w danym zawodzie lub
służbie zalicza się do okresu, od którego zależy nabycie prawa i długość okresu
pobierania zasiłku, jeżeli w okresie tego zatrudnienia nie był pobierany
zasiłek.
2. Zasiłek, uzyskany na podstawie ust. 1, przyznawany jest na wniosek
bezrobotnego od dnia złożenia wniosku; zasiłek przysługuje, jeżeli bezrobotny w
dniu rejestracji spełniał warunki do jego otrzymania po zaliczeniu okresów
zatrudnienia, o których mowa w ust. 1."
"Art. 8. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 1996 r., z wyjątkiem przepisów:
1) art. 1 pkt 13 dotyczącego art. 27 ust. 1 pkt 3, który wchodzi w życie
pierwszego dnia czwartego miesiąca następującego po miesiącu ogłoszenia ustawy,
2) art. 2, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1995 r.";
3) art. 8 ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej
oraz ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. Nr 100, poz.
459), który stanowi:
"Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z tym że
art. 35 ust. 3 i 4 oraz art. 46 ust. 8 ustawy, o której mowa w art. 1, w
brzmieniu ustalonym niniejszą ustawą wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1998
r.";
4) art. 84 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw
normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106,
poz. 496), który stanowi:
"Art. 84. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., z wyjątkiem art. 3,
art. 7, art. 9, art. 10, art. 20, art. 24, art. 32, art. 34, art. 37, art.
45-47, art. 50, art. 66, art. 73 ust. 1, 2 i 4, art. 74, art. 76, art. 79, art.
80 i art. 82, które wchodzą w życie z dniem 1 października 1996 r., oraz art.
41, który wchodzi w życie z dniem wejścia w życie ustawy konstytucyjnej z dnia
21 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1992
r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą
Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 106, poz.
488).";
5) art. 8 oraz art. 10 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o
zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.
U. Nr 147, poz. 687), które stanowią:
"Art. 8. 1. Bezrobotnemu, który nabył prawo do zasiłku lub zasiłku szkoleniowego
przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zasiłki te wypłaca się w
wysokości i przez okres wynikający z dotychczasowych przepisów z zastrzeżeniem
ust. 2-5.
2. Bezrobotny, który nabył prawo do zasiłku przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy, ma prawo do zasiłku w wysokości określonej w niniejszej
ustawie, jeżeli jest to korzystniejsze. Ustalenie tego prawa następuje na
wniosek bezrobotnego.
3. Bezrobotnemu nie posiadającemu prawa do zasiłku w dniu wejścia w życie
niniejszej ustawy, dodatek szkoleniowy przysługuje, jeżeli szkolenie rozpoczął
po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.
4. Bezrobotny, który w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy pobiera zasiłek na
podstawie dotychczasowego przepisu art. 25 ust. 6 ustawy wymienionej w art. 1,
zachowuje prawo do jego pobierania na dotychczasowych zasadach przez okres 6
miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, chyba że zajdą okoliczności powodujące
wcześniejszą utratę prawa do zasiłku.
5. Bezrobotny, który od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy uzyskuje
wynagrodzenie lub dochód z tytułu zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w
wysokości niższej od połowy najniższego wynagrodzenia, zachowuje status osoby
bezrobotnej oraz prawo do zasiłku na dotychczasowych zasadach przez okres 6
miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
6. Prawo do zasiłku przedemerytalnego i świadczenia przedemerytalnego
przysługuje osobom spełniającym warunki do jego przyznania, jeżeli:
1) zarejestrowane zostały w rejonowym urzędzie pracy po dniu wejścia w życie
niniejszej ustawy,
2) w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy uprawnione były do zasiłku do czasu
uzyskania uprawnień emerytalnych.
7. Do okresu, od którego w myśl ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą, zależy nabycie prawa, wysokość i okres pobierania zasiłku,
zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego, zalicza się również
okresy zatrudnienia, innej pracy zarobkowej i prowadzenia pozarolniczej
działalności, przypadające przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, jeżeli
w tym okresie podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub
zaopatrzenie emerytalne i Fundusz Pracy stanowiła kwota wynosząca co najmniej
połowę najniższego wynagrodzenia miesięcznie.
8. Stopę bezrobocia, o której mowa w art. 35 ustawy wymienionej w art. 1
niniejszej ustawy, według stanu na dzień 30 czerwca 1996 r. Prezes Głównego
Urzędu Statystycznego ogłosi w ciągu jednego miesiąca od dnia ogłoszenia
niniejszej ustawy."
"Art. 10. Ustawa wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu
ogłoszenia, z tym że:
1) art. 23 ust. 1 pkt 2, ust. 2 i 4, art. 25 ust. 11 i 12, art. 27 ust. 1 pkt 3
i 4 oraz art. 40 pkt 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą, wchodzą w życie pierwszego dnia siódmego miesiąca
następującego po dniu ogłoszenia,
2) art. 25 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 lit. a) ustawy, o której mowa w art. 1, w
brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, wchodzi w życie pierwszego dnia czwartego
miesiąca następującego po dniu ogłoszenia,
3) art. 2 wchodzi w życie z dniem ogłoszenia,
4) art. 3 wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.,
5) art. 4 z wyłączeniem pkt 8 lit. c), pkt 10 i pkt 14 lit. a) oraz art. 7
wchodzą w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 14 września 1996 r.,
6) art. 6 wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r."
Załącznik do obwieszczenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 lutego
1997 r. (poz. 128)
USTAWA
z dnia 14 grudnia 1994 r.
o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa zadania państwa w zakresie łagodzenia skutków
bezrobocia, zatrudnienia oraz aktywizacji zawodowej bezrobotnych i innych osób
poszukujących pracy.
2. Ustawa ma zastosowanie do:
1) obywateli polskich zamieszkałych w Polsce, poszukujących i podejmujących
zatrudnienie lub inną pracę zarobkową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
oraz zatrudnienie za granicą u pracodawców zagranicznych,
2) cudzoziemców przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i
posiadających kartę stałego pobytu lub którym nadano status uchodźcy w
Rzeczypospolitej Polskiej, poszukujących i podejmujących zatrudnienie lub inną
pracę zarobkową na terytorium Polski,
3) cudzoziemców, którym dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy udzielił zgody na
zatrudnienie lub inną pracę zarobkową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej .
3. Na zasadach określonych w ustawie zasiłki i inne świadczenia z tytułu
pozostawania bez pracy przysługują osobom, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2.
Art. 2. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) 1) absolwencie - oznacza to bezrobotnego w okresie do upływu 12 miesięcy od
dnia określonego w dyplomie, świadectwie ukończenia szkoły lub zaświadczeniu o
ukończeniu kursu, jeżeli jest:
a) absolwentem ponadpodstawowej szkoły publicznej lub niepublicznej o
uprawnieniach szkoły publicznej albo szkoły wyższej państwowej lub niepaństwowej
- dla młodzieży,
b) absolwentem studiów podyplomowych lub doktoranckich, podjętych w okresie 6
miesięcy od dnia ukończenia szkoły wyższej,
c) absolwentem szkoły, o której mowa w lit. a), dla dorosłych, jeżeli w
ostatnich 12 miesiącach trwania nauki nie był zatrudniony,
d) absolwentem co najmniej 12-miesięcznego przygotowania zawodowego, odbytego w
ramach Ochotniczych Hufców Pracy,
e) absolwentem dziennych kursów zawodowych, trwających co najmniej 24 miesiące,
jeżeli w okresie ostatnich 12 miesięcy ich trwania nie był zatrudniony,
f) absolwentem szkoły specjalnej,
g) niepełnosprawnym, który uzyskał uprawnienia do wykonywania zawodu,
2) 2) bezrobotnym - oznacza to osobę, o której mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1 i 2,
nie zatrudnioną i nie wykonującą innej pracy zarobkowej, zdolną i gotową do
podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującego w danym
zawodzie lub służbie, z zastrzeżeniem lit. g), nie uczącą się w szkole w
systemie dziennym, zarejestrowaną we właściwym dla miejsca zameldowania (stałego
lub czasowego) rejonowym urzędzie pracy, jeżeli:
a) ukończyła 18 lat, z wyjątkiem młodocianych absolwentów,
b) kobieta nie ukończyła 60 lat, a mężczyzna 65 lat,
c) 3) nie nabyła prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej albo po ustaniu
zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, zaprzestaniu prowadzenia pozarolniczej
działalności gospodarczej nie pobiera zasiłku przedemerytalnego, świadczenia
przedemerytalnego, świadczenia rehabilitacyjnego, zasiłku chorobowego,
macierzyńskiego lub wychowawczego,
d) nie jest właścicielem lub posiadaczem (samoistnym lub zależnym) nieruchomości
rolnej, w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, o powierzchni użytków rolnych
powyżej 2 ha przeliczeniowych albo gospodarstwa stanowiącego dział specjalny
produkcji rolnej w rozumieniu przepisów podatkowych, chyba że dochód z działów
specjalnych produkcji rolnej obliczony dla celów podatku dochodowego od osób
fizycznych nie przekracza wysokości przeciętnego dochodu z pracy w rolnictwie
nieuspołecznionym z 2 ha przeliczeniowych, ustalonego przez Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej na podstawie przepisów o podatku rolnym,
e) nie podlega ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu z tytułu stałej pracy jako
domownik w gospodarstwie rolnym o powierzchni użytków rolnych przekraczającej 2
ha przeliczeniowe lub stanowiącym dział specjalny produkcji rolnej, z którego
podatek dochodowy od osób fizycznych przekracza dochody z 2 ha przeliczeniowych,
o których mowa w lit. d),
f) 4) nie podjęła pozarolniczej działalności gospodarczej od dnia wskazanego w
zgłoszeniu do ewidencji do dnia wyrejestrowania tej działalności albo nie
podlega - na podstawie odrębnych przepisów - obowiązkowi ubezpieczenia
społecznego, z wyjątkiem ubezpieczenia społecznego rolników, lub zaopatrzenia
emerytalnego,
g) jest osobą niepełnosprawną, której stan zdrowia pozwala na podjęcie
zatrudnienia co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy obowiązującego w danym
zawodzie lub służbie,
h) nie jest osobą tymczasowo aresztowaną lub nie odbywa kary pozbawienia
wolności,
i) 5) nie uzyskuje miesięcznie dochodu w wysokości przekraczającej połowę
najniższego wynagrodzenia, z zastrzeżeniem lit. d),
3) cudzoziemcach - oznacza to osoby nie posiadające obywatelstwa polskiego,
4) 6) dochodach - oznacza to dochody z innego tytułu niż zatrudnienie lub inna
praca zarobkowa podlegające opodatkowaniu na podstawie przepisów o podatku
dochodowym od osób fizycznych,
5) dodatkowym miejscu pracy - oznacza to miejsce pracy utworzone dla
bezrobotnego w wyniku udzielenia pożyczki z Funduszu Pracy,
5a) 7) dodatku szkoleniowym - oznacza to kwotę wypłaconą bezrobotnemu w okresie
szkolenia obejmującego przyuczenie do zawodu, przekwalifikowanie lub
podwyższenie kwalifikacji zawodowych,
6) klubie pracy - oznacza to zajęcia dla bezrobotnych w celu nabycia
umiejętności poszukiwania i uzyskiwania zatrudnienia,
7) koszcie szkolenia - oznacza to:
a) uprzednio uzgodnioną należność przysługującą jednostce szkoleniowej,
b) koszt ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków,
c) koszt przejazdu i zakwaterowania, jeżeli szkolenie odbywa się w innej
miejscowości niż miejsce zamieszkania bezrobotnego,
d) koszt niezbędnych badań lekarskich,
8) najniższym wynagrodzeniu - oznacza to najniższe wynagrodzenie pracowników,
ogłoszone przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" na podstawie odrębnych przepisów,
9) nielegalnym zatrudnieniu lub innej nielegalnej pracy zarobkowej - oznacza to:
a) zatrudnienie przez pracodawcę osoby bez zawarcia z nią w wymaganym terminie
umowy o pracę na piśmie,
b) niezgłoszenie osoby zatrudnionej lub wykonującej inną pracę zarobkową do
ubezpieczenia społecznego,
c) zatrudnienie lub powierzenie innej pracy zarobkowej cudzoziemcowi nie
posiadającemu karty stałego pobytu lub statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej
Polskiej bez zezwolenia lub zgody dyrektora właściwego wojewódzkiego urzędu
pracy lub na innym stanowisku albo na innych warunkach niż określone w
zezwoleniu lub zgodzie,
d) podjęcie przez cudzoziemca nie posiadającego karty stałego pobytu lub statusu
uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej bez
zgody dyrektora właściwego wojewódzkiego urzędu pracy,
10) nielegalnej działalności - oznacza to:
a) prowadzenie pośrednictwa pracy albo kierowanie obywateli polskich do pracy za
granicą bez wymaganego upoważnienia,
b) prowadzenie pośrednictwa pracy albo kierowanie obywateli polskich do pracy za
granicą u pracodawców zagranicznych, w celu osiągnięcia zysku,
11) 8) odpowiednim zatrudnieniu - oznacza to zatrudnienie, do którego bezrobotny
ma wystarczające kwalifikacje lub może je wykonywać po uprzednim szkoleniu, jego
stan zdrowia pozwala mu na wykonywanie tego zatrudnienia, a łączny czas dojazdu
do miejsca zatrudnienia i z powrotem środkami komunikacji publicznej nie
przekracza 3 godzin,
12) organach zatrudnienia - oznacza to Prezesa Krajowego Urzędu Pracy oraz
dyrektorów wojewódzkich urzędów pracy i kierowników rejonowych urzędów pracy,
13) osobie samotnie wychowującej dzieci - oznacza to osobę, o której mowa w
przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych,
14) osobie współpracującej - oznacza to osobę współpracującą w rozumieniu
przepisów o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą
oraz ich rodzin, a także przepisów o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących
pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia,
15) poszukującym pracy - oznacza to osobę nie zatrudnioną, o której mowa w art.
1 ust. 2 pkt 1 i 2, poszukującą zatrudnienia oraz osobę zatrudnioną zgłaszającą
zamiar i gotowość podjęcia zatrudnienia w wyższym wymiarze czasu pracy, albo
dodatkowego lub innego zatrudnienia, zarejestrowaną w rejonowym urzędzie pracy,
16) innej pracy zarobkowej - oznacza to wykonywanie pracy na podstawie umowy
agencyjnej, umowy zlecenia, umowy o dzieło albo w okresie członkostwa w
rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub spółdzielni kółek rolniczych (usług
rolniczych),
17) pracodawcy - oznacza to jednostkę organizacyjną, chociażby nie posiadała
osobowości prawnej, a także osobę fizyczną, jeżeli zatrudniają one pracowników,
18) pracach interwencyjnych - oznacza to zatrudnienie bezrobotnego przez
pracodawcę w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, jeżeli zatrudnienie to
nastąpiło w wyniku umowy zawartej z rejonowym urzędem pracy,
18a) 9) pożyczce szkoleniowej - oznacza to pożyczkę udzieloną bezrobotnemu na
sfinansowanie kosztów szkolenia podejmowanego bez skierowania rejonowego urzędu
pracy na to szkolenie,
19) programach specjalnych - oznacza to działania, w celu promocji zatrudnienia,
inicjowane przez organy zatrudnienia na rzecz osób zakwalifikowanych do grup
ryzyka na lokalnych rynkach pracy,
20) przeciętnym wynagrodzeniu - oznacza to przeciętne miesięczne wynagrodzenie w
gospodarce narodowej w poprzednim kwartale od pierwszego dnia następnego
miesiąca po ogłoszeniu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski",
21) 10) robotach publicznych - oznacza to zatrudnienie bezrobotnego w okresie
nie dłuższym niż 12 miesięcy przy wykonywaniu prac zorganizowanych przez organy
samorządu terytorialnego, administracji rządowej lub instytucje użyteczności
publicznej oraz organizacje statutowo zajmujące się problematyką: ochrony
środowiska, kultury, oświaty, sportu i turystyki, opieki zdrowotnej oraz pomocy
społecznej, a także spółki wodne i ich związki, jeżeli prace te są finansowane
lub dofinansowane ze środków samorządu terytorialnego, budżetu państwa, funduszy
celowych lub środków instytucji, organizacji, spółek wodnych i ich związków,
21a) 11) stażu - oznacza to nabywanie umiejętności praktycznych do wykonywania
pracy poprzez wykonywanie zadań w miejscu pracy przez absolwenta, bez nawiązania
stosunku pracy z pracodawcą,
21b) stypendium - oznacza to kwotę wypłacaną z Funduszu Pracy bezrobotnemu,
zarejestrowanemu w rejonowym urzędzie pracy po raz pierwszy jako absolwent w
okresie odbywania: szkolenia, stażu u pracodawcy oraz przez okres nauki w szkole
ponadpodstawowej dla dorosłych,
22) 12) szkoleniu - oznacza to przyuczenie do zawodu, przekwalifikowanie,
podwyższenie kwalifikacji zawodowych lub naukę umiejętności poszukiwania i
uzyskiwania zatrudnienia,
23) zasiłku - oznacza to zasiłek dla bezrobotnych,
24) (skreślony) 13),
25) zatrudnieniu - oznacza to wykonywanie pracy na podstawie stosunku pracy,
stosunku służbowego oraz umowy o pracę nakładczą.
2. Okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przedłuża się o czas odbywania przez
absolwenta zasadniczej służby wojskowej, nadterminowej zasadniczej służby
wojskowej, przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyższych, służby wojskowej
pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, ćwiczeń wojskowych,
okresowej służby wojskowej oraz zasadniczej służby w obronie cywilnej i służby
zastępczej.
3. 14) Badania lekarskie, mające na celu stwierdzenie zdolności bezrobotnego do
pracy, przeprowadzają, na wniosek kierownika rejonowego urzędu pracy, lekarze
publicznych zakładów opieki zdrowotnej.
Rozdział 2
Organy zatrudnienia i rady zatrudnienia
Art. 3. 1. 15) Prezes Krajowego Urzędu Pracy jest centralnym organem
administracji państwowej i podlega Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej.
2. Prezes Krajowego Urzędu Pracy jest powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady
Ministrów na wniosek Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, zaopiniowany przez
Naczelną Radę Zatrudnienia.
3. 16) Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia,
organizację, szczegółowe zasady i zakres działania Krajowego Urzędu Pracy oraz
wojewódzkich lub międzywojewódzkich i rejonowych urzędów pracy.
4. 17) Ilekroć w przepisach jest mowa o wojewódzkich urzędach pracy, rozumie się
przez to również międzywojewódzkie urzędy pracy.
Art. 4. 1. Zadania określone w ustawie realizuje Minister Pracy i Polityki
Socjalnej przy pomocy Krajowego Urzędu Pracy oraz wojewódzkich i rejonowych
urzędów pracy, które współdziałają z organizacjami, organami i instytucjami
zajmującymi się problematyką zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu, a w
szczególności z organami samorządu terytorialnego, organizacjami związków
zawodowych, pracodawców i bezrobotnych.
2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w zakresie objętym ustawą, koordynuje
działalność innych organów, organizacji i instytucji.
Art. 4a. 18) 1. Dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy powołuje i odwołuje Prezes
Krajowego Urzędu Pracy na wniosek wojewody lub z własnej inicjatywy, po
zasięgnięciu opinii wojewody.
2. Kierownika rejonowego urzędu pracy powołuje i odwołuje dyrektor wojewódzkiego
urzędu pracy na wniosek wojewody lub z własnej inicjatywy po zasięgnięciu opinii
wojewody.
Art. 5. 1. Do zadań dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy należy w szczególności:
1) koordynowanie działalności rejonowych urzędów pracy na terenie województwa,
ustalanie liczby i zasięgu właściwości terytorialnej rejonowych urzędów pracy,
po zasięgnięciu opinii wojewody i wojewódzkiej rady zatrudnienia,
2) opracowywanie analiz i ocen dotyczących problematyki zatrudnienia w
województwie na potrzeby Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz rad
zatrudnienia,
3) współdziałanie z wojewódzką radą zatrudnienia w podejmowaniu przedsięwzięć
zmierzających do zapobiegania negatywnym dla pracowników skutkom zwolnień z
pracy oraz łagodzenia tych skutków, a zwłaszcza pozyskiwania miejsc pracy i
szkolenia bezrobotnych,
4) opracowywanie propozycji do planów Funduszu Pracy oraz sprawozdań z
wykorzystania środków Funduszu,
5) ustalanie zadań dla rejonowych urzędów pracy i limitów środków Funduszu Pracy
oraz kontrolowanie ich wykonania i wykorzystania,
6) przyjmowanie zgłoszeń od osób podejmujących pracę za granicą na podstawie
umów zawieranych z pracodawcami zagranicznymi,
7) wydawanie decyzji w sprawach zatrudnienia cudzoziemców lub wykonywania przez
nich innej pracy zarobkowej,
8) organizowanie pośrednictwa pracy w skali międzywojewódzkiej,
9) wykonywanie zadań określonych w przepisach o zatrudnieniu i rehabilitacji
zawodowej osób niepełnosprawnych,
10) 19) współdziałanie z kuratorem oświaty w planowaniu i podejmowaniu
przedsięwzięć w zakresie szkolenia bezrobotnych oraz w organizowaniu kształcenia
zawodowego, z uwzględnieniem potrzeb lokalnego rynku pracy,
11) realizacja zadań określonych w przepisach o służbie zastępczej,
12) realizacja zadań wynikających z przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych
w razie niewypłacalności pracodawcy,
13) organizowanie i koordynowanie usług poradnictwa zawodowego oraz rozwoju
informacji zawodowej na terenie województwa, a także wspieranie działalności
klubów pracy,
14) realizacja zadań w zakresie kontroli przestrzegania przepisów ustawy,
15) inicjowanie oraz koordynowanie realizacji programów specjalnych.
2. (skreślony). 20)
Art. 6. 1. Do zadań kierownika rejonowego urzędu pracy należy w szczególności:
1) udzielanie pomocy bezrobotnym i innym osobom poszukującym pracy w znalezieniu
pracy, a także pracodawcom w pozyskiwaniu pracowników,
2) podejmowanie działań zmierzających do zapobiegania negatywnym skutkom
zwolnień z pracy oraz do łagodzenia tych skutków, a zwłaszcza pozyskiwania
odpowiednich miejsc pracy, oraz organizowanie szkolenia,
3) 21) rejestrowanie bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy,
przedstawianie im propozycji zatrudnienia lub propozycji szkolenia, propozycji
prac interwencyjnych i robót publicznych, a w razie braku takich możliwości
wypłacanie uprawnionym zasiłków i innych świadczeń pieniężnych,
3a) 22) przyznawanie i wypłacanie osobom uprawnionym zasiłków przedemerytalnych,
świadczeń przedemerytalnych oraz innych świadczeń pieniężnych,
4) inicjowanie i finansowanie szkoleń,
5) inicjowanie tworzenia dodatkowych miejsc pracy oraz udzielanie pomocy
bezrobotnym w podejmowaniu działalności na własny rachunek,
6) inicjowanie i finansowanie:
a) prac interwencyjnych,
b) robót publicznych,
c) zatrudnienia absolwentów,
7) prowadzenie poradnictwa zawodowego oraz informacji zawodowej dla bezrobotnych
i innych osób poszukujących pracy,
8) wykonywanie kontroli w zakresie przestrzegania przepisów ustawy,
9) refundowanie wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne młodocianych
pracowników, zatrudnionych na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania
zawodowego,
10) finansowanie dodatków i premii przysługujących pracownikom za wykonywanie
obowiązków opiekunów praktyk uczniowskich,
11) wydawanie biletów kredytowych osobom skierowanym do pracy poza miejscem
stałego zamieszkania,
12) współdziałanie z rejonowymi radami zatrudnienia w zakresie przeciwdziałania
negatywnym skutkom bezrobocia, a w szczególności przy rozdziale środków
finansowych z Funduszu Pracy,
13) inicjowanie i wspieranie działalności klubów pracy,
14) realizacja programów specjalnych.
2. Kierownik rejonowego urzędu pracy wydaje decyzje o:
1) uznaniu lub odmowie uznania danej osoby za bezrobotną oraz o utracie statusu
osoby bezrobotnej,
2) 23) przyznaniu, odmowie przyznania, wstrzymaniu, wznowieniu wypłaty oraz
utracie lub pozbawieniu prawa do zasiłku, dodatku szkoleniowego, stypendium,
zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego,
3) obowiązku zwrotu nienależnie pobieranego zasiłku, dodatku szkoleniowego,
stypendium, zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego oraz
kosztów szkolenia,
4) (skreślony), 24)
5) umorzeniu części pożyczki udzielonej z Funduszu Pracy.
Art. 7. 1. Naczelna Rada Zatrudnienia jest organem opiniodawczo-doradczym
Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawach zatrudnienia.
2. Do zakresu działania Naczelnej Rady Zatrudnienia należy w szczególności:
1) inspirowanie przedsięwzięć zmierzających do pełnego i racjonalnego
zatrudnienia,
2) opiniowanie planów Funduszu Pracy oraz rocznych sprawozdań z działalności
tego Funduszu,
3) wydawanie opinii w sprawach, o których mowa w art. 57 ust. 1 pkt 21-23,
3a) 25) opiniowanie zasad i kryteriów przyznawania przez Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej, z funduszy będących w jego dyspozycji, środków na
dofinansowanie programów i przedsięwzięć realizowanych w ramach zadań
statutowych przez instytucje i organizacje na rzecz bezrobotnych oraz młodzieży
wchodzącej na rynek pracy,
4) opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących zatrudnienia oraz
wnioskowanie w sprawie wydania lub zmiany obowiązujących przepisów,
5) współdziałanie z wojewódzkimi radami zatrudnienia,
6) przedstawianie Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej okresowych informacji o
swojej działalności oraz o działalności wojewódzkich i rejonowych rad
zatrudnienia.
Art. 8. 1. Wojewódzkie rady zatrudnienia są organami opiniodawczo-doradczymi
wojewodów.
2. Do zakresu działania wojewódzkich rad zatrudnienia należy w szczególności:
1) inspirowanie przedsięwzięć zmierzających do pełnego i racjonalnego
zatrudnienia w województwie,
2) ocena racjonalności gospodarki środkami Funduszu Pracy,
3) opiniowanie projektów planów finansowych, opracowanych przez wojewódzkie
urzędy pracy, oraz sprawozdań z ich wykonania,
4) 26) składanie wniosków i wydawanie opinii w sprawach dotyczących kierunków
kształcenia, szkolenia zawodowego oraz zatrudnienia w województwie,
5) opiniowanie liczby i zasięgu terytorialnego rejonowych urzędów pracy na
terenie województwa,
6) opiniowanie kryteriów wydawania decyzji w sprawach zatrudnienia cudzoziemców
lub wykonywania przez nich innej pracy zarobkowej na terenie województwa,
7) ocenianie okresowych sprawozdań z działalności wojewódzkich urzędów pracy
oraz przedstawianie Naczelnej Radzie Zatrudnienia okresowych sprawozdań i
wniosków w sprawach zatrudnienia,
8) 27) opiniowanie kryteriów przyznawania pożyczek z Funduszu Pracy,
9) opiniowanie kandydatów na stanowisko dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy
oraz wnioskowanie o jego odwołanie,
10) delegowanie przedstawiciela do komisji konkursowej w przypadku powoływania
dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy w drodze konkursu.
Art. 9. 1. Rejonowe rady zatrudnienia są organami opiniodawczo-doradczymi
kierowników rejonowych urzędów rządowej administracji ogólnej.
2. Do zakresu działania rejonowych rad zatrudnienia stosuje się odpowiednio
przepisy art. 8 ust. 2 pkt 1-4 i 7-10.
3. 28) Rejonowe rady zatrudnienia opiniują kryteria refundowania kosztów
szkolenia, o których mowa w art. 15 ust. 5.
Art. 10. 1. Naczelna Rada Zatrudnienia składa się z 24 osób, powoływanych w
równych częściach spośród przedstawicieli reprezentatywnych organizacji
związkowych, organizacji pracodawców, organów administracji rządowej oraz
samorządu terytorialnego.
2. Wojewódzkie rady zatrudnienia składają się z 16 osób, powoływanych w równych
częściach spośród przedstawicieli działających na terenie danego województwa
organizacji związków zawodowych, organizacji pracodawców, organów administracji
rządowej oraz samorządu terytorialnego. Przewodniczącym wojewódzkiej rady
zatrudnienia jest wojewoda.
3. Rejonowe rady zatrudnienia składają się z 12 osób, powoływanych w równych
częściach spośród przedstawicieli działających na terenie rejonu organizacji
związków zawodowych, organizacji pracodawców, organów administracji rządowej
oraz samorządu terytorialnego. Przewodniczącym rejonowej rady zatrudnienia jest
kierownik rejonowego urzędu rządowej administracji ogólnej.
4. Członków Naczelnej Rady Zatrudnienia i wojewódzkich rad zatrudnienia powołuje
Minister Pracy i Polityki Socjalnej, natomiast członków rejonowych rad
zatrudnienia powołuje wojewoda spośród kandydatów zgłoszonych przez organy i
organizacje, o których mowa w ust. 1-3.
5. Członek rady zatrudnienia może zostać odwołany:
1) na wniosek organu lub organizacji, która zgłosiła kandydaturę członka rady,
2) z inicjatywy odpowiednio Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz wojewody,
po zasięgnięciu opinii organu lub organizacji, które zgłosiły kandydaturę
członka rady.
6. Kadencja rad zatrudnienia trwa 4 lata.
7. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia,
organizację oraz tryb działania rad zatrudnienia oraz zasady, na jakich mogą
uczestniczyć w posiedzeniach rad zatrudnienia przedstawiciele nauki oraz innych
organów, organizacji i instytucji nie reprezentowanych w radach zatrudnienia.
8. Pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika od pracy w celu wzięcia udziału
w posiedzeniach rady zatrudnienia. Za czas zwolnienia pracownik zachowuje prawo
do wynagrodzenia ustalonego według zasad obowiązujących przy obliczaniu
wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy. Koszty wynagrodzenia ponoszone przez
pracodawcę mogą być refundowane z Funduszu Pracy.
9. Na wniosek członków rad zatrudnienia zamieszkałych poza miejscem obrad rady
koszty przejazdów publicznymi środkami komunikacji finansowane są ze środków
Funduszu Pracy.
10. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady refundacji kosztów, o których mowa w ust. 8 i 9.
Rozdział 3
Zasady i formy przeciwdziałania bezrobociu oraz łagodzenia jego skutków
Art. 11. Organy zatrudnienia realizują zadania państwa w zakresie zatrudnienia,
przeciwdziałania bezrobociu i łagodzenia jego skutków.
Art. 12. 1. Pośrednictwo pracy polega na udzielaniu pomocy bezrobotnym i innym
osobom poszukującym pracy w uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia oraz
pracodawcom w znalezieniu odpowiednich pracowników.
2. Pośrednictwo pracy prowadzą rejonowe urzędy pracy. Pośrednictwo pracy jest
wykonywane nieodpłatnie i opiera się na następujących zasadach:
1) dostępności usług pośrednictwa dla wszystkich osób poszukujących pracy oraz
dla pracodawców,
2) dobrowolności - oznaczającej wolne od przymusu korzystanie z usług
pośrednictwa pracy przez poszukujących pracy,
3) równości - oznaczającej obowiązek rejonowych urzędów pracy udzielania
wszystkim poszukującym pracy pomocy w znalezieniu zatrudnienia, bez względu na
ich narodowość, przynależność do organizacji politycznych, społecznych, na płeć,
wyznanie i inne okoliczności,
4) jawności - oznaczającej, że każde wolne miejsce pracy zgłoszone do urzędu
podawane jest do wiadomości poszukującym pracy.
3. 29) Pracodawcy mają obowiązek na bieżąco informować rejonowe urzędy pracy,
właściwe dla siedziby pracodawcy, o wolnych miejscach zatrudnienia lub miejscach
przygotowania zawodowego.
4. Pracodawca przed zatrudnieniem pracownika obowiązany jest uzyskać od niego
oświadczenie o pozostawaniu lub niepozostawaniu w rejestrze bezrobotnych.
5. 30) Pracodawca obowiązany jest zawiadomić w formie pisemnej w ciągu 5 dni
właściwy rejonowy urząd pracy o zatrudnieniu osoby zarejestrowanej jako
bezrobotna lub o powierzeniu jej innej pracy zarobkowej.
Art. 13. 1. Rejonowe urzędy pracy rejestrują bezrobotnych i inne osoby
poszukujące pracy oraz prowadzą karty rejestracyjne tych osób.
2. Bezrobotni mają obowiązek zgłaszania się do właściwego rejonowego urzędu
pracy w wyznaczonych terminach w celu potwierdzenia swojej gotowości do podjęcia
pracy i uzyskania informacji o możliwościach zatrudnienia lub szkolenia.
3. Kierownik rejonowego urzędu pracy, z zastrzeżeniem art. 27 ust. 3, pozbawia
statusu bezrobotnego osobę, która:
1) nie spełnia warunków, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2,
2) (skreślony) 31),
3) 32) otrzymała pożyczkę z Funduszu Pracy lub Państwowego Funduszu
Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podjęcie działalności gospodarczej lub
rolniczej,
4) 33) dwukrotnie odmówiła, bez uzasadnionej przyczyny, przyjęcia propozycji
odpowiedniego zatrudnienia albo wykonywania prac interwencyjnych lub robót
publicznych; pozbawienie statusu bezrobotnego następuje na okres 6 miesięcy,
5) 34) nie stawiła się w rejonowym urzędzie pracy w wyznaczonym terminie i nie
powiadomiła w ciągu 5 dni o uzasadnionej przyczynie tego niestawiennictwa;
pozbawienie statusu bezrobotnego następuje na okres 3 miesięcy od dnia
niestawienia się w rejonowym urzędzie pracy,
6) 35) odmówiła poddania się badaniom lekarskim mającym na celu ustalenie
zdolności do pracy; pozbawienie statusu bezrobotnego następuje na okres 3
miesięcy od dnia tej odmowy,
7) na wniosek bezrobotnego.
Art. 14. Rejonowe urzędy pracy w razie braku możliwości zapewnienia bezrobotnym
odpowiedniego zatrudnienia:
1) 36) inicjują i finansują szkolenia bezrobotnych oraz przyznają i wypłacają
dodatki szkoleniowe,
2) inicjują organizowanie dodatkowych miejsc pracy i udzielają pracodawcom
pomocy finansowej w zakresie określonym w ustawie,
3) inicjują oraz finansują, w zakresie ustalonym w ustawie, prace interwencyjne,
a także roboty publiczne,
4) udzielają pożyczek z Funduszu Pracy na podjęcie działalności na własny
rachunek,
5) przyznają i wypłacają zasiłki,
6) aktywizują bezrobotnych w ramach programów specjalnych oraz w ramach zajęć w
klubach pracy,
7) 37) inicjują i realizują inne zadania przewidziane w ustawie oraz w odrębnych
przepisach.
Art. 15. 1. Rejonowy urząd pracy inicjuje szkolenie bezrobotnych w celu
zwiększenia ich szans na uzyskanie zatrudnienia, podwyższenia dotychczasowych
kwalifikacji zawodowych lub zwiększenia aktywności zawodowej, a w szczególności
w razie:
1) braku kwalifikacji zawodowych,
2) konieczności zmiany kwalifikacji w związku z brakiem propozycji odpowiedniego
zatrudnienia,
3) utraty zdolności do wykonywania pracy w dotychczas wykonywanym zawodzie.
2. Rejonowy urząd pracy kieruje bezrobotnego na wskazane przez niego szkolenie,
jeżeli zostanie uprawdopodobnione, że szkolenie to zapewni uzyskanie pracy,
koszt tego szkolenia nie przekroczy dwukrotnego przeciętnego wynagrodzenia, a
także spełniony jest przynajmniej jeden z warunków, o których mowa w ust. 1.
3. Szkolenie powinno trwać nie dłużej niż 6 miesięcy, a w przypadkach
uzasadnionych programem szkolenia w danym zawodzie - nie dłużej niż 12 miesięcy.
4. Skierowanie na szkolenie może być poprzedzone określeniem przez doradcę
zawodowego rejonowego urzędu pracy predyspozycji bezrobotnego do wykonywania
zawodu, który uzyska w wyniku szkolenia, oraz, w uzasadnionych przypadkach,
skierowaniem na specjalistyczne badania lekarskie.
5. 38) Na wniosek pracodawcy, który zatrudnia co najmniej 20 pracowników,
rejonowy urząd pracy może zrefundować z Funduszu Pracy koszty szkolenia
pracowników, do wysokości 50%, nie więcej jednak niż do wysokości przeciętnego
wynagrodzenia na jedną osobę, jeżeli po ukończeniu szkolenia zostaną zatrudnieni
zgodnie z kierunkiem odbytego szkolenia przez tego pracodawcę na innych
stanowiskach pracy przez okres co najmniej 12 miesięcy.
6. Pracodawca, który nie spełnił warunku, o którym mowa w ust. 5, obowiązany
jest do zwrotu kosztów szkolenia finansowanych ze środków Funduszu Pracy.
Art. 16. 1. 39) Dodatek szkoleniowy przysługuje bezrobotnemu w okresie odbywania
szkolenia, na które został skierowany przez rejonowy urząd pracy.
2. Wysokość dodatku szkoleniowego wynosi miesięcznie 20% zasiłku, o którym mowa
w art. 24 ust. 1.
3. W przypadku skierowania bezrobotnego na szkolenie, koszty tego szkolenia są
finansowane z Funduszu Pracy, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. 40) Osoba, która z własnej winy nie ukończyła szkolenia, obowiązana jest do
zwrotu kosztów szkolenia, chyba że powodem nieukończenia szkolenia było podjęcie
zatrudnienia.
5. 40) Osobom pobierającym zasiłki w okresie odbywania szkolenia przysługują, na
zasadach przewidzianych dla pracowników, świadczenia z tytułu wypadków przy
pracy i chorób zawodowych powstałych w związku ze szkoleniem oraz w drodze do i
z miejsca szkolenia.
6. 40) Świadczenia, o których mowa w ust. 5, z wyjątkiem renty inwalidzkiej lub
rodzinnej, wypłacane są przez rejonowy urząd pracy na podstawie orzeczenia
komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, po sporządzeniu
protokołu okoliczności i przyczyn wypadku przez zespół powypadkowy jednostki
szkoleniowej lub po stwierdzeniu przez państwowego inspektora sanitarnego
choroby zawodowej.
7. 40) Osobom nie pobierającym zasiłku w okresie odbywania szkolenia przysługuje
odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków
powstałych w związku ze szkoleniem oraz w drodze do i z miejsca szkolenia.
8. 40) Jednostka szkoleniowa obowiązana jest ubezpieczyć osobę, o której mowa w
ust. 7, od następstw nieszczęśliwych wypadków.
9. (skreślony). 41)
10. 42) Rejonowy urząd pracy może sfinansować ze środków Funduszu Pracy w części
lub w całości koszty szkolenia pracowników będących w okresie wypowiedzenia,
zwalnianych z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Rejonowy urząd pracy może
skierować i sfinansować szkolenie osób zarejestrowanych jako poszukujące pracy
otrzymujące świadczenie socjalne lub zasiłek socjalny przewidziane w Układzie
zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych.
Art. 16a. 43) 1. W celu umożliwienia podjęcia zatrudnienia wymagającego
szczególnych kwalifikacji, rejonowy urząd pracy może na wniosek bezrobotnego
udzielić mu pożyczki na sfinansowanie kosztów szkolenia do wysokości
czterokrotnego przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu podpisania z nim
umowy.
2. Pożyczka, o której mowa w ust. 1, jest nie oprocentowana, a okres jej spłaty
może wynosić do 18 miesięcy od ustalonego w umowie dnia zakończenia szkolenia.
3. W przypadku wykorzystania pożyczki na inne cele niż określone w umowie,
niepodjęcia lub nieukończenia szkolenia, pożyczka podlega bezzwłocznemu zwrotowi
w całości, wraz z odsetkami ustawowymi. Odsetki ustawowe ustala się także od
kwoty pożyczki nie spłaconej w terminie.
4. Przepis art. 15 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
Art. 17. 1. Poradnictwo zawodowe polega na udzieleniu bezrobotnym i innym osobom
poszukującym pracy pomocy w wyborze odpowiedniego zawodu i miejsca zatrudnienia
oraz pracodawcom w doborze kandydatów do pracy na stanowiska wymagające
szczególnych predyspozycji psychofizycznych.
2. Poradnictwo zawodowe kieruje się następującymi zasadami:
1) dostępności usług dla wszystkich osób bezrobotnych i innych osób
poszukujących pracy oraz dla pracodawców,
2) dobrowolności korzystania z usług poradnictwa zawodowego,
3) równości w korzystaniu z usług poradnictwa zawodowego bez względu na
narodowość, płeć, wyznanie, przynależność do organizacji politycznych i
społecznych oraz inne okoliczności,
4) swobody wyboru zawodu i miejsca zatrudnienia,
5) bezpłatności korzystania z usług poradnictwa zawodowego,
6) poufności i ochrony danych osobistych bezrobotnych i innych osób
poszukujących pracy, korzystających z usług poradnictwa zawodowego.
3. Poradnictwo zawodowe prowadzą rejonowe urzędy pracy.
4. Poradnictwo zawodowe świadczone jest w formie porad indywidualnych i
grupowych.
5. Porady indywidualne mogą być poprzedzone specjalistycznymi badaniami
lekarskimi i psychologicznymi. Koszty badań nie obciążają bezrobotnego i innych
osób poszukujących pracy.
6. Przeprowadzenie badań, o których mowa w ust. 5, może nastąpić wyłącznie za
zgodą bezrobotnego lub innej osoby poszukującej pracy.
Art. 18. 1. Rejonowy urząd pracy może udzielać z Funduszu Pracy pożyczek:
1) pracodawcom na zorganizowanie dodatkowych miejsc pracy dla bezrobotnych
skierowanych na te miejsca,
2) 44) jednorazowo bezrobotnym, pracownikom w okresie wypowiedzenia zwalnianym z
pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz poszukującym pracy otrzymującym
świadczenie socjalne lub zasiłek socjalny przewidziane w Układzie zbiorowym
pracy dla pracowników zakładów górniczych - na podjęcie działalności
gospodarczej lub rolniczej, z wyjątkiem zakupu ziemi.
2. Wysokość pożyczki nie może przekraczać dwudziestokrotnego przeciętnego
wynagrodzenia; w razie pożyczki na zorganizowanie dodatkowych miejsc pracy
wysokość ta dotyczy utworzenia jednego miejsca pracy.
3. Pracodawca, któremu udzielono pożyczki, jest zobowiązany do zorganizowania
dodatkowych miejsc pracy w terminach określonych w umowie pożyczki i
zatrudniania skierowanych bezrobotnych przez okres co najmniej 24 miesięcy.
4. Pożyczka dla osób, o których mowa w ust. 1 pkt 2, może być umorzona na
wniosek pożyczkobiorcy przez kierownika rejonowego urzędu pracy do wysokości
50%, pod warunkiem prowadzenia działalności przez okres co najmniej 24 miesięcy
oraz po spełnieniu innych warunków określonych w umowie.
5. Warunki udzielania pożyczek, wysokość stopy procentowej oraz warunki spłaty
określa się w umowie zawieranej przez rejonowy urząd pracy z pożyczkobiorcą.
5a. 45) Umowa zawarta z osobą, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może przewidywać
dokonanie przez rejonowy urząd pracy zwrotu do 80% udokumentowanych kosztów
szkolenia, konsultacji lub doradztwa dotyczących podejmowanej działalności,
poniesionych w okresie do 6 miesięcy od dnia udzielenia pożyczki, w kwocie nie
przekraczającej jednak przeciętnego wynagrodzenia.
6. Wykazy pracodawców i osób, którym udzielono pożyczki, podawane są do
wiadomości publicznej w rejonowym urzędzie pracy.
7. Przepisy ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2, 3, 5 i 6 stosuje się odpowiednio do
jednoosobowego podmiotu gospodarczego w rozumieniu przepisów o działalności
gospodarczej, zwanego dalej "jednoosobowym podmiotem gospodarczym", jeżeli
zamierza zatrudnić pracownika.
8. (skreślony) 46).
9. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady udzielania pożyczek, wysokość stopy procentowej oraz warunki
spłat, o których mowa w ust. 5.
Art. 19. 1. 47) Rejonowy urząd pracy zwraca pracodawcy, który zatrudnił w ramach
prac interwencyjnych na okres do 6 miesięcy skierowanych bezrobotnych, część
kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie
społeczne skierowanych bezrobotnych w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie
przekraczającej jednak kwoty ustalonej jako iloczyn liczby zatrudnionych w
miesiącu w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz kwoty zasiłku
określonej w art. 24 ust. 1 obowiązującej w ostatnim dniu zatrudnienia każdego
rozliczanego miesiąca i składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanego
wynagrodzenia.
2. Rejonowy urząd pracy może dokonywać, w zakresie i na zasadach określonych w
ust. 1, zwrotu poniesionych przez pracodawcę kosztów, z tytułu zatrudnienia do
12 miesięcy skierowanych bezrobotnych w ramach prac interwencyjnych, w wysokości
uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak najniższego wynagrodzenia i
składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia za każdego
bezrobotnego, jeżeli refundacja obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc
ich zatrudnienia.
3. Jeżeli pracodawca bezpośrednio po zakończeniu prac interwencyjnych trwających
co najmniej 6 miesięcy zatrudniał skierowanego bezrobotnego przez okres dalszych
6 miesięcy, zawierając po upływie tego okresu umowę o pracę na czas nie
określony w pełnym wymiarze czasu pracy, rejonowy urząd pracy może przyznać
pracodawcy jednorazową refundację wynagrodzenia w wysokości uprzednio
uzgodnionej, nie wyższej jednak niż 150% przeciętnego wynagrodzenia
obowiązującego w dniu spełnienia tego warunku.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do jednoosobowego podmiotu
gospodarczego, jeżeli zamierza zatrudnić bezrobotnego w ramach prac
interwencyjnych.
5. Rejonowy urząd pracy, kierując bezrobotnego do prac interwencyjnych, ma
obowiązek wziąć pod uwagę jego wiek, stan zdrowia oraz rodzaje uprzednio
wykonywanej pracy.
Art. 20. 1. 48) Rejonowy urząd pracy zwraca organizatorowi robót publicznych,
który zatrudniał skierowanych bezrobotnych przez okres do 6 miesięcy, część
kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie
społeczne bezrobotnych w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej
jednak kwoty ustalonej jako iloczyn liczby zatrudnionych w miesiącu w
przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz 75% przeciętnego wynagrodzenia
obowiązującego w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca i
składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia.
2. Rejonowy urząd pracy może dokonywać, w zakresie i na zasadach określonych w
ust. 1, zwrotu poniesionych przez organizatora robót publicznych kosztów, z
tytułu zatrudnienia do 12 miesięcy skierowanych bezrobotnych, w wysokości
uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak przeciętnego wynagrodzenia i
składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia za każdego
bezrobotnego, jeżeli refundacja obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc
ich zatrudnienia.
3. Na wniosek organizatora robót publicznych kierownik rejonowego urzędu pracy
może przyznawać zaliczki ze środków Funduszu Pracy na poczet wypłat wynagrodzeń
oraz składki na ubezpieczenie społeczne.
4. Na wniosek organizatora robót publicznych, w rejonach administracyjnych
(gminach) zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, dyrektor
wojewódzkiego urzędu pracy, po uzyskaniu opinii rejonowej rady zatrudnienia,
może wyrazić zgodę na refundowanie do 50% rzeczowych kosztów organizacji robót
publicznych, jednakże w wysokości nie wyższej niż 25% kwoty wynagrodzeń i
składek na ubezpieczenie społeczne bezrobotnych, finansowanych z Funduszu Pracy.
5. Przepis art. 19 ust. 5 stosuje się odpowiednio.
6. 49) Minister Pracy i Polityki Socjalnej może, w drodze rozporządzenia,
określić rejony administracyjne (gminy) nie uznane za zagrożone szczególnie
wysokim bezrobociem strukturalnym, w których, na zasadach określonych w ust. 4,
mogą być refundowane rzeczowe koszty organizacji robót publicznych.
Art. 21. 1. Rejonowy urząd pracy zwraca organowi samorządu terytorialnego, który
zatrudnił skierowanego bezrobotnego w ramach robót publicznych trwających nie
dłużej niż 7 dni w miesiącu, wynagrodzenie w wysokości jednej dwudziestej piątej
najniższego wynagrodzenia wraz ze składką na ubezpieczenie społeczne za każdy
dzień zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy.
2. Przepis art. 19 ust. 5 stosuje się odpowiednio.
Art. 22. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych oraz
przyznawania zaliczek i finansowania rzeczowych kosztów organizacji robót
publicznych.
Art. 22a. 50) 1. Rejonowy urząd pracy może zawrzeć z pracodawcą umowę
przewidującą zrefundowanie poniesionych kosztów z tytułu opłaconych składek na
ubezpieczenie społeczne w związku z zatrudnieniem skierowanego bezrobotnego.
2. Kwota zrefundowanych składek, o których mowa w ust. 1, nie może przekroczyć
trzykrotnej wysokości najniższego wynagrodzenia obowiązującego w dniu spełnienia
warunków wymienionych w ust. 3.
3. Refundacja następuje w przypadku, gdy:
1) pracodawca zatrudniał skierowanego bezrobotnego w pełnym wymiarze czasu pracy
przez okres co najmniej 12 miesięcy oraz
2) po upływie 12 miesięcy zatrudnienia umowa o pracę będzie nadal umową o pracę
na czas nie określony.
Art. 23. 1. 51) Prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnemu za każdy dzień
kalendarzowy po upływie 7 dni od dnia zarejestrowania się we właściwym rejonowym
urzędzie pracy, z zastrzeżeniem art. 27, jeżeli:
1) nie ma dla niego propozycji odpowiedniego zatrudnienia, skierowania do prac
interwencyjnych, robót publicznych lub na utworzone dodatkowe miejsce pracy oraz
2) w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez
okres co najmniej 365 dni:
a) był zatrudniony i osiągał wynagrodzenie w kwocie co najmniej najniższego
wynagrodzenia; w okresie tym nie uwzględnia się okresów urlopów bezpłatnych
trwających łącznie dłużej niż 30 dni, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 2,
b) wykonywał pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą, jeżeli osiągał z tego
tytułu dochód w wysokości co najmniej najniższego wynagrodzenia,
c) wykonywał pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo
współpracował przy wykonywaniu tych umów, jeżeli podstawę wymiaru składki na
ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota co najmniej najniższego
wynagrodzenia,
d) podlegał ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu z tytułu
prowadzenia pozarolniczej działalności lub współpracy, jeżeli podstawę wymiaru
składki na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne i Fundusz Pracy
stanowiła kwota wynosząca co najmniej najniższe wynagrodzenie,
e) wykonywał pracę w okresie tymczasowego aresztowania lub odbywania kary
pozbawienia wolności, jeżeli podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne
i Fundusz Pracy stanowiła kwota co najmniej najniższego wynagrodzenia,
f) wykonywał pracę w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub w spółdzielni kółek
rolniczych (usług rolniczych), będąc członkiem tej spółdzielni, jeżeli podstawę
wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota co
najmniej najniższego wynagrodzenia,
g) opłacał składkę na Fundusz Pracy w związku z zatrudnieniem za granicą u
pracodawcy zagranicznego.
2. 52) Do 365 dni, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się również okresy:
1) zasadniczej służby wojskowej, nadterminowej zasadniczej służby wojskowej,
przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyższych, służby wojskowej pełnionej
w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, ćwiczeń wojskowych, okresowej
służby wojskowej oraz zasadniczej służby w obronie cywilnej i służby zastępczej,
2) 53) urlopu wychowawczego, udzielonego na podstawie odrębnych przepisów,
3) 52) pobierania renty inwalidzkiej, świadczenia rehabilitacyjnego oraz
przypadające bezpośrednio po ustaniu zatrudnienia, wykonywania innej pracy
zarobkowej albo zaprzestania prowadzenia pozarolniczej działalności - okresy
pobierania zasiłku chorobowego, macierzyńskiego lub opiekuńczego, jeżeli
podstawę wymiaru tych zasiłków stanowiła kwota w wysokości co najmniej
najniższego wynagrodzenia,
4) 52) nie wymienione w ust. 1 pkt 2, za które opłacana była składka na
ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy lub zaopatrzenie emerytalne i Fundusz
Pracy, jeżeli podstawę wymiaru składki stanowiła kwota wynosząca co najmniej
najniższe wynagrodzenie.
3. (skreślony). 54)
4. 55) Prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnym zwolnionym z zakładów karnych i
aresztów śledczych, zarejestrowanym w okresie 30 dni od dnia zwolnienia, jeżeli
suma okresów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i w ust. 2, przypadających w okresie
18 miesięcy przed ostatnim pozbawieniem wolności, oraz wykonywania pracy w
okresie pozbawienia wolności wynosiła co najmniej 365 dni. W przypadku
pozbawienia wolności w okresie pobierania zasiłku, po zwolnieniu z zakładu
karnego lub aresztu śledczego przysługuje prawo do zasiłku na okres skrócony o
okres pobierania zasiłku przed pozbawieniem wolności i w trakcie przerw w
odbywaniu kary.
5. W razie równoczesnego spełnienia kilku warunków uprawniających do zasiłku,
bezrobotnemu przysługuje wybór podstawy jego przyznania.
Art. 24. 1. 56) Wysokość zasiłku wynosi 260 złotych miesięcznie, z zastrzeżeniem
ust. 2 i 3 oraz 6a.
2. 57) Bezrobotnemu, którego łączne okresy zatrudnienia, innej pracy zarobkowej,
pozarolniczej działalności, wymienione w art. 23 ust. 1 pkt 2, oraz okresy, o
których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 1, 2 i 4, zwane dalej "okresem uprawniającym
do zasiłku", wynoszą do 5 lat, przysługuje zasiłek w wysokości 80% kwoty zasiłku
określonego w ust. 1.
3. 58) Bezrobotnemu, którego okres uprawniający do zasiłku wynosi co najmniej 20
lat, przysługuje zasiłek w wysokości 120% kwoty zasiłku określonego w ust. 1.
4. 58) Do okresu uprawniającego do zasiłku, od którego zależy wysokość i okres
pobierania zasiłku, zalicza się również okresy urlopu bezpłatnego, udzielonego
na podstawie przepisów w sprawie bezpłatnych urlopów dla matek pracujących,
opiekujących się małymi dziećmi, innych udzielonych w tym celu urlopów
bezpłatnych, a także okresy niewykonywania pracy przed dniem 8 czerwca 1968 r.
stanowiące przerwę w zatrudnieniu spowodowaną opieką nad dzieckiem:
1) w wieku do 4 lat - w granicach do 3 lat na każde dziecko oraz łącznie z
okresami, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 2 - bez względu na liczbę dzieci -
do 6 lat,
2) na które ze względu na jego stan fizyczny, psychiczny lub psychofizyczny
przysługuje pielęgnacyjny zasiłek rodzinny - dodatkowo do 3 lat na każde
dziecko.
5. (skreślony). 59)
6. (skreślony). 60)
6a. 61) Zasiłki podlegają waloryzacji o wskaźnik wzrostu cen towarów i usług
konsumpcyjnych w poprzednim kwartale, od pierwszego dnia trzeciego miesiąca po
upływie tego kwartału. Pierwsza waloryzacja następuje z dniem 1 czerwca 1996 r.
6b. 62) Minister Pracy i Polityki Socjalnej, na podstawie obwieszczenia Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego, w terminie do 20 dnia drugiego miesiąca po
zakończeniu każdego kwartału, ogłasza w drodze obwieszczenia w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" kwoty zasiłków po
waloryzacji.
7. 63) Zasiłki wypłaca się w okresach miesięcznych z dołu. Zasiłek za niepełny
miesiąc ustala się dzieląc kwotę przysługującego zasiłku przez 30 dni i mnożąc
przez liczbę dni kalendarzowych przypadających w okresie, za który przysługuje
zasiłek.
7a. 64) Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio do dodatków szkoleniowych,
zasiłków przedemerytalnych, świadczeń przedemerytalnych i stypendiów, o których
mowa w art. 37d ust. 1.
8. 65) Uprawnionym do zasiłku, dodatku szkoleniowego, stypendium, zasiłku
przedemerytalnego oraz świadczenia przedemerytalnego przysługują odsetki
ustawowe, jeżeli rejonowy urząd pracy z przyczyn niezależnych od uprawnionych
osób nie dokonał ich wypłaty w terminie.
Art. 25. 1. 66) Okres pobierania zasiłku, z zastrzeżeniem ust. 5, 8, 11 i 12,
wynosi:
1) 6 miesięcy - dla bezrobotnych zamieszkałych w okresie pobierania zasiłku na
obszarze działania rejonowego urzędu pracy, jeżeli stopa bezrobocia na tym
obszarze w dniu 30 czerwca roku poprzedzającego dzień nabycia prawa do zasiłku
nie przekraczała przeciętnej stopy bezrobocia w kraju,
2) 12 miesięcy - dla bezrobotnych zamieszkałych w okresie pobierania zasiłku na
obszarze działania rejonowego urzędu pracy, jeżeli stopa bezrobocia na tym
obszarze w dniu 30 czerwca roku poprzedzającego dzień nabycia prawa do zasiłku
przekraczała przeciętną stopę bezrobocia w kraju,
3) 18 miesięcy dla bezrobotnych:
a) zamieszkałych w dniu nabycia prawa do zasiłku oraz w okresie jego pobierania
na obszarze działania rejonowego urzędu pracy, jeżeli stopa bezrobocia na tym
obszarze w dniu 30 czerwca roku poprzedzającego dzień nabycia prawa do zasiłku
przekraczała 2-krotnie przeciętną stopę bezrobocia w kraju, oraz posiadających
jednocześnie co najmniej 20-letni okres uprawniający do zasiłku lub
b) którzy mają na utrzymaniu co najmniej jedno dziecko w wieku do 15 lat, a
małżonek, bezrobotnego jest także bezrobotny i utracił prawo do zasiłku z powodu
upływu okresu jego pobierania.
2. (skreślony). 67)
3. (skreślony). 68)
4. (skreślony). 68)
4a. (skreślony). 69)
5. 70) W razie urodzenia dziecka przez kobietę pobierającą zasiłek w okresie, o
którym mowa w ust. 1, lub w ciągu miesiąca po jego zakończeniu, okres ten ulega
przedłużeniu o czas, przez który przysługiwałby jej, zgodnie z odrębnymi
przepisami, zasiłek macierzyński.
6. (skreślony). 71)
7. (skreślony). 71)
8. 72) Okres pobierania zasiłku, o którym mowa w ust. 1 i 5, ulega skróceniu o
czas nieprzysługiwania zasiłku z przyczyn wymienionych w art. 27 ust. 1 pkt 1
73)-4 i ust. 3.
9. (skreślony). 74)
10. (skreślony). 74)
11. 75) Bezrobotny, który w okresie posiadania prawa do zasiłku utracił status
bezrobotnego na okres krótszy niż 365 dni z powodu podjęcia zatrudnienia, innej
pracy zarobkowej, pozarolniczej działalności lub uzyskiwania dochodu w wysokości
przekraczającej połowę najniższego wynagrodzenia miesięcznie i zarejestrował się
w rejonowym urzędzie pracy jako bezrobotny w ciągu 7 dni od dnia ustania
zatrudnienia, zaprzestania wykonywania innej pracy zarobkowej, prowadzenia
pozarolniczej działalności lub osiągania dochodu przekraczającego połowę
najniższego wynagrodzenia miesięcznie, posiada prawo do zasiłku na czas skrócony
o okres pobierania zasiłku przed utratą statusu bezrobotnego.
12. Osoba, która utraciła na okres nie dłuższy niż 365 dni 76) status
bezrobotnego, a w dniu kolejnej rejestracji spełnia warunki określone w art. 23,
uzyskuje prawo do zasiłku na okres pomniejszony o poprzedni okres pobierania
zasiłku.
13. (skreślony). 77)
Art. 26. 78) Bezrobotny jest obowiązany zawiadomić w ciągu 5 dni rejonowy urząd
pracy o podjęciu zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub pozarolniczej
działalności oraz o zaistnieniu innych okoliczności powodujących utratę statusu
bezrobotnego albo utratę prawa do zasiłku.
Art. 27. 1. 79) Prawo do zasiłku nie przysługuje bezrobotnemu, który:
1) (skreślony) 80).
2) odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego
zatrudnienia, szkolenia, wykonywania prac interwencyjnych lub robót publicznych,
3) 81) w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem w rejonowym urzędzie pracy
rozwiązał stosunek pracy (stosunek służbowy) za wypowiedzeniem albo na mocy
porozumienia stron, chyba że porozumienie stron nastąpiło z powodu upadłości,
likwidacji pracodawcy lub zmniejszenia zatrudnienia z przyczyn dotyczących
pracodawcy,
4) 82) w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem się w rejonowym urzędzie
pracy spowodował rozwiązanie ze swej winy stosunku pracy (stosunku służbowego)
bez wypowiedzenia,
5) otrzymał jednorazowy ekwiwalent pieniężny za urlop górniczy, będący
świadczeniem socjalnym lub jednorazową odprawę zamiast zasiłku socjalnego,
przewidziane w Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych,
albo odszkodowanie za skrócenie okresu wypowiedzenia umowy o pracę.
2. 83) Bezrobotnemu, o którym mowa w ust. 1, spełniającemu warunki określone w
art. 23 zasiłek przysługuje:
1) 84) po okresie 90 dni - w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 2 i 3,
2) po okresie 180 dni - w przypadku wymienionym w ust. 1 pkt 4,
3) po upływie okresu, za który otrzymał ekwiwalent, odprawę lub odszkodowanie, o
których mowa w ust. 1 pkt 5.
3. Bezrobotny pobierający zasiłek, który w okresie krótszym niż 30 dni przebywa
za granicą lub pozostaje w innej sytuacji powodującej brak gotowości do podjęcia
zatrudnienia, nie zostaje pozbawiony statusu bezrobotnego, jeżeli o zamierzonym
pobycie lub pozostawaniu w sytuacji powodującej brak gotowości do podjęcia
zatrudnienia zawiadomił rejonowy urząd pracy. Zasiłek za ten okres nie
przysługuje.
4. Bezrobotny obowiązany jest do składania rejonowemu urzędowi pracy co miesiąc
pisemnego oświadczenia o dochodach oraz innych dokumentów niezbędnych dla
ustalenia jego uprawnień do świadczeń przewidzianych w ustawie. W razie
niedokonania tych czynności zasiłek lub inne świadczenia przysługują od dnia
złożenia oświadczenia i innych wymaganych dokumentów.
Art. 28. 1. 85) Osoba, która pobrała nienależnie świadczenie pieniężne,
obowiązana jest do jego zwrotu w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.
2. 85) Za nienależnie pobrane świadczenie w rozumieniu ust. 1 uważa się:
1) świadczenie wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie
prawa do jego pobierania, jeżeli pobierający to świadczenie był pouczony o tych
okolicznościach,
2) świadczenie wypłacone na podstawie nieprawdziwych oświadczeń lub
sfałszowanych dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w
błąd rejonowego urzędu pracy przez osobę pobierającą to świadczenie,
3) zasiłek, dodatek szkoleniowy, stypendium, zasiłek przedemerytalny,
świadczenie przedemerytalne lub inne świadczenie pieniężne finansowane z
Funduszu Pracy, wypłacone osobie za okres, za który nabyła prawo do emerytury,
renty inwalidzkiej lub renty rodzinnej, jeżeli organ rentowy, który przyznał
świadczenie, nie dokonał jego pomniejszenia na zasadach określonych w art. 29.
3. 85) Roszczenia bezrobotnego i innej uprawnionej osoby oraz rejonowego urzędu
pracy z tytułu zasiłków, dodatków szkoleniowych, stypendiów, zasiłków
przedemerytalnych, świadczeń przedemerytalnych i innych świadczeń pieniężnych
finansowanych z Funduszu Pracy ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w
którym roszczenie stało się wymagalne.
4. (skreślony). 86)
5. Roszczenia pracodawców i jednoosobowych podmiotów gospodarczych z tytułu
refundacji z Funduszu Pracy należnych świadczeń ulegają przedawnieniu z upływem
12 miesięcy od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.
6. (skreślony). 86)
7. Kwoty nienależnie pobranych świadczeń, o których mowa w ust. 2, podlegają
ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Art. 29. 87) 1. Bezrobotnemu lub innej uprawnionej osobie, którym przyznano
prawo do emerytury, renty inwalidzkiej lub renty rodzinnej w wysokości co
najmniej połowy najniższego wynagrodzenia za okres, za który wypłacono zasiłek,
dodatek szkoleniowy, stypendium, zasiłek przedemerytalny, świadczenie
przedemerytalne lub inne świadczenie pieniężne finansowane z Funduszu Pracy,
Zakład Ubezpieczeń Społecznych oraz inne organy rentowe, które przyznały
świadczenie, wypłacają to świadczenie pomniejszone o kwotę odpowiadającą
wysokości wypłaconych za ten okres zasiłków, dodatków szkoleniowych, stypendiów,
zasiłków przedemerytalnych, świadczeń przedemerytalnych lub innych świadczeń
pieniężnych i przekazują te kwoty na konto Funduszu Pracy właściwego rejonowego
urzędu pracy.
2. Kwota pomniejszenia, o której mowa w ust. 1, nie może być wyższa niż
przyznana za ten okres kwota emerytury, renty inwalidzkiej lub renty rodzinnej.
Art. 30. 1. 88) Okresy pobierania zasiłku oraz stypendiów, przyznanych na
podstawie art. 37a i 37b, wlicza się do okresu pracy wymaganego do nabycia lub
zachowania uprawnień pracowniczych oraz okresów składkowych w rozumieniu
przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, z wyjątkiem
okresów ich pobierania za czas udokumentowanej niezdolności do pracy, które
wlicza się jako okresy nieskładkowe.
2. 89) Okresów pobierania zasiłków oraz stypendiów, o których mowa w ust. 1, nie
wlicza się jednak do:
1) okresów wymaganych do nabycia prawa i długości okresu pobierania zasiłku,
2) okresu zatrudnienia, od którego zależy nabycie prawa do urlopu
wypoczynkowego,
3) stażu pracy określonego w odrębnych przepisach, wymaganego do wykonywania
niektórych zawodów.
3. 90) Przepisy ust. 1 i ust. 2 pkt 2 i 3 stosuje się odpowiednio do okresu
pobierania świadczeń socjalnych i zasiłków socjalnych wypłacanych na podstawie
Układu zbiorowego pracy dla pracowników zakładów górniczych.
Art. 31. 1. 91) Bezrobotnym pobierającym zasiłki przysługują, na zasadach
przewidzianych dla pracowników:
1) zasiłki porodowe i pogrzebowe,
2) świadczenia publicznych zakładów opieki zdrowotnej, które są udzielane na
podstawie wpisu do legitymacji ubezpieczeniowej, dokonywanego przez rejonowy
urząd pracy.
2. 92) Świadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przysługują również członkowi
rodziny osoby pobierającej zasiłek.
3. 93) Świadczenia wymienione w ust. 1 pkt 2 przysługują bezrobotnemu nie
uprawnionemu do zasiłku, dla którego nie ma propozycji odpowiedniego
zatrudnienia lub szkolenia albo skierowania do prac interwencyjnych, robót
publicznych lub na utworzone dodatkowe miejsce pracy, oraz członkom jego
rodziny.
3a. 94) Bezrobotnym uprawnionym do zasiłku zasiłek przysługuje również za okres
udokumentowanej niezdolności do pracy, za który na podstawie odrębnych przepisów
pracownicy zachowują prawo do wynagrodzenia lub przysługują im zasiłki z
ubezpieczenia społecznego w razie choroby lub macierzyństwa.
4. Rejonowy urząd pracy wydaje osobie skierowanej w celu podjęcia zatrudnienia
poza miejscem stałego zamieszkania bilet kredytowy na przejazd do miejsca
przyszłego zatrudnienia najtańszym środkiem komunikacji publicznej. W przypadku
niepodjęcia zatrudnienia z przyczyn nie zawinionych przez osobę skierowaną,
bilet powrotny wydaje rejonowy urząd pracy właściwy dla pracodawcy, do którego
wydano skierowanie.
5. 95) Świadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ust. 3a oraz art. 16 ust. 6,
podlegają rozliczeniu przez rejonowe urzędy pracy w ciężar składek na
ubezpieczenie społeczne, w trybie przewidzianym dla tych składek.
6. 96) Rejonowy urząd pracy może dokonać zwrotu części lub całości kosztów
dojazdów do pracy i zakwaterowania osobie zamieszkałej w rejonie
administracyjnym (gminie) uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem
strukturalnym, która została skierowana i podjęła zatrudnienie, staż lub
szkolenie poza miejscem stałego zamieszkania.
7. 96) Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość i okres, przez który mogą być finansowane koszty, o których mowa w ust.
6, oraz szczegółowe warunki i tryb dokonywania zwrotu tych kosztów.
8. 97) Minister Pracy i Polityki Socjalnej może określić, w drodze
rozporządzenia, rejony administracyjne (gminy) nie uznane za zagrożone
szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w których rejonowy urząd pracy
może dokonywać zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 6.
Art. 32. (skreślony). 98)
Art. 33. (skreślony). 98)
Art. 34. 99) Kwoty zasiłków, dodatków szkoleniowych, stypendiów, zasiłków
przedemerytalnych i świadczeń przedemerytalnych za należny okres zaokrągla się w
górę do 10 groszy.
Art. 35. 100) Prezes Głównego Urzędu Statystycznego w terminie do dnia 30
września każdego roku ogłasza w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" przeciętną stopę bezrobocia w kraju
oraz na obszarze działania rejonowych urzędów pracy według stanu na dzień 30
czerwca danego roku.
Art. 36. 1. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe zasady:
1) prowadzenia pośrednictwa pracy, poradnictwa zawodowego, organizowania szkoleń
bezrobotnych oraz tworzenia zaplecza metodycznego dla potrzeb informacji
zawodowej i poradnictwa zawodowego,
2) prowadzenia rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz innych osób
poszukujących pracy,
3) przyznawania świadczeń określonych w ustawie,
4) ustalania trybu opłacania składek na Fundusz Pracy przez osoby, o których
mowa w art. 53 ust. 1 pkt 3,
5) organizowania i finansowania klubów pracy.
2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Finansów
określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady organizacji i realizacji
programów specjalnych, zakres ich stosowania, sposób klasyfikacji grup ryzyka
oraz wysokość i sposób finansowania tych programów z Funduszu Pracy.
3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
klasyfikację zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy oraz zakres jej
stosowania.
Art. 37. 1. Prezes Krajowego Urzędu Pracy może upoważnić do prowadzenia
pośrednictwa pracy lub kierowania do pracy za granicą u pracodawców
zagranicznych inne niż urzędy pracy organy, organizacje lub instytucje.
2. Jeżeli warunki i obowiązki określone w upoważnieniu, o którym mowa w ust. 1,
nie są przestrzegane, Prezes Krajowego Urzędu Pracy może cofnąć upoważnienie.
3. 101) Przy udzielaniu, odmowie udzielenia lub cofnięciu upoważnień, o których
mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z
wyłączeniem rozdziału 7 w dziale II.
4. Prowadzenie pośrednictwa pracy lub kierowanie do pracy za granicą u
pracodawców zagranicznych w celu osiągnięcia zysku jest zakazane.
Rozdział 3a 102)
Aktywizacja zawodowa absolwentów
Art. 37a. 103) Absolwentowi skierowanemu przez rejonowy urząd pracy na szkolenie
przysługuje w okresie jego odbywania, nie dłużej jednak niż do końca okresu
posiadania statusu absolwenta, stypendium w wysokości 1/40 kwoty zasiłku, o
którym mowa w art. 24 ust. 1, za każdy dzień odbywania tego szkolenia; przepisy
art. 16 ust. 4-8 stosuje się odpowiednio.
Art. 37b. 1. Rejonowy urząd pracy może, na wniosek lub za zgodą absolwenta,
skierować go do odbycia u pracodawcy stażu przez okres nie przekraczający 12
miesięcy.
2. Staż, o którym mowa w ust. 1, odbywa się na podstawie umowy zawartej przez
rejonowy urząd pracy z pracodawcą, który wyraził zgodę na jego odbycie przez
absolwenta, według programu określonego w umowie.
3. Nadzór nad odbywaniem stażu przez absolwenta sprawuje rejonowy urząd pracy.
4. Rejonowy urząd pracy może, za zgodą pracodawcy, powierzyć na podstawie umowy
zlecenia sprawowanie nadzoru nad odbywaniem stażu, przez skierowanego
absolwenta, wyznaczonemu przez tego pracodawcę pracownikowi i przyznać mu z
Funduszu Pracy wynagrodzenie miesięczne w wysokości do 10% łącznej kwoty
stypendium przysługującego nadzorowanym absolwentom.
5. 104) Absolwentowi w okresie odbywania stażu, nie dłużej jednak niż do końca
okresu posiadania statusu absolwenta, przysługuje stypendium wypłacane przez
rejonowy urząd pracy w wysokości 1/40 kwoty zasiłku, o którym mowa w art. 24
ust. 1, za każdy dzień odbywania tego stażu; przepisy art. 16 ust. 4-8 stosuje
się odpowiednio.
6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki odbywania stażu, o którym mowa w ust. 1.
Art. 37c. 105) Rejonowy urząd pracy ustala, opłaca i rozlicza, w wysokości i na
zasadach przewidzianych dla zasiłków, składkę na ubezpieczenie społeczne od
stypendiów wypłaconych na podstawie art. 37a i 37b.
Art. 37d. 1. Bezrobotnemu zamieszkałemu w rejonie administracyjnym (gminie)
uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, który w
okresie do 6 miesięcy od dnia utraty statusu absolwenta podjął dalszą naukę w
szkole ponadpodstawowej dla dorosłych, rejonowy urząd pracy na wniosek
bezrobotnego przyznaje stypendium w wysokości 60% kwoty zasiłku, o którym mowa w
art. 24 ust. 1, wypłacane przez okres 12 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Podstawą wypłaty stypendium jest zaświadczenie wystawione przez szkołę,
potwierdzające kontynuowanie nauki.
3. Stypendium nie przysługuje w przypadku przerwania nauki, podjęcia
zatrudnienia lub utraty statusu bezrobotnego.
Art. 37e. 1. Rejonowy urząd pracy może dokonywać z Funduszu Pracy, przez okres
do 12 miesięcy, zwrotu poniesionych przez pracodawcę, z tytułu zatrudnienia w
pełnym wymiarze czasu pracy skierowanego absolwenta, kosztów wypłaconego mu
wynagrodzenia, nagród oraz składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości
uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak kwoty zasiłku określonej w
art. 24 ust. 1, i składki na ubezpieczenie społeczne od tej kwoty, obowiązującej
w ostatnim dniu każdego rozliczanego miesiąca.
2. Rejonowy urząd pracy może dokonywać z Funduszu Pracy, przez okres do 18
miesięcy, zwrotu poniesionych przez pracodawcę, z tytułu zatrudnienia w pełnym
wymiarze czasu pracy skierowanego absolwenta, kosztów wypłaconego mu
wynagrodzenia, nagród oraz składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości
uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak najniższego wynagrodzenia, i
składki na ubezpieczenie społeczne od tego wynagrodzenia, jeżeli zwrot obejmuje
koszty poniesione za co drugi miesiąc.
Art. 37f. 1. Absolwenci, na swój wniosek lub za ich zgodą, mogą zostać
skierowani przez rejonowy urząd pracy, na zasadach robót publicznych, do
wykonywania przez okres do 6 miesięcy pracy nie związanej z wyuczonym zawodem, w
wymiarze nie przekraczającym połowy wymiaru czasu pracy w instytucjach
użyteczności publicznej oraz organizacjach zajmujących się problematyką:
kultury, oświaty, sportu i turystyki, opieki zdrowotnej oraz opieki społecznej.
2. Rejonowy urząd pracy zwraca pracodawcy, który zatrudnił absolwentów
skierowanych do prac, o których mowa w ust. 1, część poniesionych kosztów na
wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości
uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak kwoty ustalonej jako iloczyn
liczby zatrudnionych absolwentów i połowy najniższego wynagrodzenia
obowiązującego w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca,
łącznie ze składką na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia.
Art. 37g. Pracodawca, który zatrudnił skierowanego absolwenta, zwolniony jest
przez okres 12 miesięcy lub przez okres, o którym mowa w art. 37e ust. 2, od
dnia zatrudnienia absolwenta od opłacania składki na Fundusz Pracy należnej od
wynagrodzenia tego absolwenta.
Rozdział 3b
Wspieranie regionalnych i lokalnych rynków pracy
Art. 37h. 1. Rada Ministrów, przyjmując jako podstawowe kryteria stopę
bezrobocia i przewidywany jego wzrost, określa, w drodze rozporządzenia, rejony
administracyjne (gminy) zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym,
w których na podstawie odrębnych przepisów mogą być stosowane szczególne
instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne preferencje w celu ograniczenia
bezrobocia i jego skutków.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i warunki przyznawania
dotacji, której wysokość ustala ustawa budżetowa, na dofinansowanie inwestycji
infrastrukturalnych realizowanych jako zadania własne gmin w systemie robót
publicznych w rejonach administracyjnych (gminach), o których mowa w ust. 1.
3. Rada Ministrów może wprowadzić, w drodze rozporządzenia, we wszystkich lub
niektórych rejonach, o których mowa w ust. 1, wydłużony okres pobierania
zasiłków, określając równocześnie okres i dodatkowe warunki wymagane do
wydłużonej wypłaty zasiłków.
Art. 37i. 1. Rada Ministrów, przyjmując jako podstawowe kryterium zagrożenie
województwa lub jego części strukturalną recesją i degradacją społeczną,
spowodowaną w szczególności:
1) koncentracją przestarzałego przemysłu,
2) likwidacją państwowych przedsiębiorstw rolnych,
3) ograniczaniem produkcji lub likwidacją wielkich zakładów przemysłowych
mających decydujący wpływ na rozwój województwa lub rejonu
może określić, w drodze rozporządzenia, województwa lub rejony administracyjne
(gminy) objęte zakresem działania rejonowego urzędu pracy, w których regionalne
programy mające na celu restrukturyzację gospodarki, a także ograniczanie
negatywnych skutków bezrobocia mogą być wspierane środkami budżetu państwa
określonymi na ten cel w ustawie budżetowej.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i warunki wspierania z
budżetu państwa programów restrukturyzacyjnych w województwach lub rejonach
administracyjnych (gminach), o których mowa w ust. 1.
3. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, województwa lub rejony
administracyjne (gminy), o których mowa w ust. 1, w których mogą być stosowane,
określone na podstawie odrębnych przepisów, wszystkie lub niektóre instrumenty
ekonomiczno-finansowe i inne preferencje, o których mowa w art. 37h ust. 1.
4. 106) Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, przyznać bezrobotnym
zamieszkałym we wszystkich bądź niektórych województwach lub rejonach
administracyjnych (gminach), o których mowa w ust. 1, prawo do zasiłku lub
stypendium, o których mowa w art. 37j ust. 3 i w art. 37d.
Rozdział 3c 107)
Zasiłki przedemerytalne i świadczenia przedemerytalne
Art. 37j. 1. Zasiłek przedemerytalny przysługuje osobie spełniającej określone w
ustawie warunki do uzyskania statusu bezrobotnego i prawa do zasiłku oraz
posiadającej okres uprawniający do emerytury, jeżeli:
1) posiada okres uprawniający do zasiłku wynoszący 30 lat dla kobiet i 35 lat
dla mężczyzn, lub
2) posiada okres uprawniający do zasiłku wynoszący 25 lat dla kobiet i 30 lat
dla mężczyzn, w tym co najmniej 15 lat wykonywania prac uznanych w przepisach
emerytalnych za zatrudnienie w szczególnych warunkach lub w szczególnym
charakterze.
2. Wysokość zasiłku przedemerytalnego wynosi 120% kwoty zasiłku, o którym mowa w
art. 24 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 3-6.
3. Wysokość zasiłku przedemerytalnego wynosi 160% kwoty zasiłku, o którym mowa w
art. 24 ust. 1, dla osoby zamieszkałej w dniu nabycia prawa do zasiłku
przedemerytalnego oraz w okresie jego pobierania w rejonach administracyjnych
(gminach) uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym,
jeżeli stosunek pracy lub stosunek służbowy został rozwiązany z przyczyn
dotyczących zakładu pracy. Zasiłek ten przysługuje również w przypadku, gdy w
okresie pobierania zasiłku przedemerytalnego rejon został wykreślony z wykazu
rejonów administracyjnych (gmin) uznanych za zagrożone szczególnie wysokim
bezrobociem strukturalnym.
4. W rejonach administracyjnych (gminach), które utraciły status rejonu
zagrożonego szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, przepis ust. 3
stosuje się do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym
nastąpiła utrata tego statusu.
5. Zasiłek przedemerytalny, w wysokości określonej w ust. 3, przysługuje również
osobie nie zamieszkałej w rejonie administracyjnym (gminie) uznanym za zagrożony
szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, jeżeli stosunek pracy lub
stosunek służbowy rozwiązany został po dniu 1 lipca 1996 r. z przyczyn
dotyczących zakładu pracy w wyniku jednorazowego lub w okresie nie dłuższym niż
3 miesiące zmniejszenia zatrudnienia o co najmniej 100 pracowników.
6. Wysokość zasiłku przedemerytalnego nie może przekroczyć 90% przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składki na
ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy, w okresie 12 miesięcy kalendarzowych
poprzedzających miesiąc zgłoszenia wniosku o zasiłek przedemerytalny, i być
niższa od 120% kwoty zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 1.
Art. 37k. 1. Świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie, spełniającej
określone w ustawie warunki do uzyskania statusu bezrobotnego i prawa do
zasiłku, jeżeli:
1) osiągnęła wiek co najmniej 58 lat kobieta i 63 lata mężczyzna i posiada okres
uprawniający do emerytury lub
2) w roku kalendarzowym, w którym został rozwiązany stosunek pracy lub stosunek
służbowy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, ukończyła 55 lat kobieta i 60 lat
mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, lub
3) do dnia rozwiązania stosunku pracy, z przyczyn dotyczących zakładu pracy,
osiągnęła okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 35 lat dla
kobiet i 40 lat dla mężczyzn.
2. Wysokość świadczenia przedemerytalnego wynosi 80% kwoty emerytury określonej
w decyzji organu rentowego ustalającej wysokość emerytury w celu ustalenia
świadczenia przedemerytalnego, nie mniej jednak niż odpowiednio wysokość zasiłku
określona w art. 37j ust. 2 i 3.
3. Decyzję ustalającą wysokość emerytury w celu ustalenia wysokości świadczenia
przedemerytalnego organ rentowy wydaje na wniosek rejonowego urzędu pracy.
4. Do postępowania w sprawie ustalenia wysokości emerytury w celu ustalenia
wysokości świadczenia przedemerytalnego stosuje się odpowiednio przepisy
dotyczące postępowania w sprawie świadczeń emerytalnych.
5. Od decyzji organu rentowego, o której mowa w ust. 3, przysługują środki
odwoławcze, określone w odrębnych przepisach.
6. W przypadku braku możliwości ustalenia wysokości świadczenia
przedemerytalnego z powodu trwającego postępowania dotyczącego ustalenia
wysokości emerytury, świadczenie przedemerytalne wypłaca się w kwocie
zaliczkowej, w wysokości odpowiednio określonej w art. 37j ust. 2 i 3.
7. Pracodawca obowiązany jest do przekazywania rejonowym urzędom pracy
dokumentacji umożliwiającej wydanie decyzji ustalającej wysokość emerytury w
celu ustalenia wysokości świadczenia przedemerytalnego oraz zasiłku
przedemerytalnego. Przepisy dotyczące przygotowania wniosku o emeryturę stosuje
się odpowiednio.
8. W przypadku równoczesnego spełnienia kilku warunków uprawniających do zasiłku
przedemerytalnego i świadczenia przedemerytalnego, uprawnionej osobie
przysługuje wybór podstawy ich przyznania.
Art. 37l. Zasiłki przedemerytalne i świadczenia przedemerytalne podlegają
waloryzacji na zasadach przewidzianych dla zasiłków dla bezrobotnych.
Art. 37ł. Osoby pobierające zasiłek przedemerytalny lub świadczenie
przedemerytalne nie mają obowiązku zgłaszania się do rejonowego urzędu pracy w
celu potwierdzenia gotowości do podjęcia pracy. Osoby te mogą być za ich zgodą
skierowane przez rejonowy urząd pracy na szkolenie, do prac interwencyjnych lub
robót publicznych.
Art. 37m. 1. Do osób uprawnionych i pobierających zasiłek przedemerytalny lub
świadczenie przedemerytalne przepisy art. 23 ust. 4, art. 26, art. 27 ust. 1 pkt
3-5 i ust. 2, art. 31 ust. 1 i 2 oraz art. 34 stosuje się odpowiednio.
2. Zasiłki, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1, finansowane są ze środków
Funduszu Pracy.
Art. 37n. 1. Prawo do zasiłku przedemerytalnego i świadczenia przedemerytalnego
ustaje z dniem nie spełnienia warunków, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2, z
zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 37ł.
2. W przypadku podjęcia zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, pozarolniczej
działalności albo osiągania miesięcznie dochodu w wysokości przekraczającej
połowę najniższego wynagrodzenia przez osobę uprawnioną do zasiłku
przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego, prawo do zasiłku lub
świadczenia ulega zawieszeniu.
Art. 37o. 1. Prawo do zasiłków przedemerytalnych i świadczeń przedemerytalnych
ustalają oraz zasiłki i świadczenia przyznają i wypłacają rejonowe urzędy pracy.
2. Zasiłki przedemerytalne i świadczenia przedemerytalne finansowane są z
budżetu państwa, w ramach dotacji dla Funduszu Pracy.
Rozdział 4
Świadczenia przysługujące rolnikom zwalnianym z pracy
Art. 38. Osobom podlegającym ubezpieczeniu społecznemu rolników, które zostały
zwolnione z pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy i nie są uprawnione do
zasiłku dla bezrobotnych, przysługują świadczenia na warunkach i w zakresie
określonych w niniejszym rozdziale.
Art. 39. Świadczenia obejmują:
1) 108) pokrycie składek na ubezpieczenie społeczne rolników za osobę, o której
mowa w art. 38, w okresie pierwszych czterech kwartałów po rozwiązaniu stosunku
pracy,
2) finansowanie kosztów szkolenia w celu podjęcia zatrudnienia lub działalności
gospodarczej poza gospodarstwem rolnym; przepis art. 16 ust. 4 stosuje się
odpowiednio,
3) 109) prawo do dodatku szkoleniowego określonego w art. 16 ust. 2,
4) świadczenie z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, powstałych w
związku z odbywaniem szkolenia, na zasadach przewidzianych dla pracowników,
5) jednorazową pożyczkę, o której mowa w art. 18, na podjęcie działalności
gospodarczej lub na zakup ziemi, nie wyłączając działalności wytwórczej lub
usługowej związanej z rolnictwem.
Art. 40. Świadczenia określone w art. 39 przysługują osobie, o której mowa w
art. 38, jeżeli:
1) 110) w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zgłoszenia wniosku o
przyznanie świadczenia pozostawała w stosunku pracy i osiągała wynagrodzenie
stanowiące podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy,
wynoszące co najmniej najniższe wynagrodzenie przez okres 365 dni i stosunek ten
został rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy,
2) podatek z gospodarstwa rolnego lub działu specjalnego nie przekracza kwoty
podatku rolnego z 5 ha przeliczeniowych albo w przeliczeniu na 1 członka
gospodarstwa domowego nie mającego stałych pozarolniczych źródeł dochodu nie
przekracza kwoty podatku rolnego z 1 ha przeliczeniowego.
Art. 41. Pokrycie składek, przewidziane w art. 39 pkt 1, polega na przekazaniu z
Funduszu Pracy na odpowiednie fundusze ubezpieczenia społecznego rolników, na
podstawie decyzji kierownika właściwego rejonowego urzędu pracy, wydanej na
wniosek rolnika zobowiązanego do zapłacenia składki, kwot należności z tytułu
poszczególnych rat kwartalnych. Świadczenie to przysługuje począwszy od
najbliższej raty kwartalnej, której wymagalność przypada po dniu rozwiązania
stosunku pracy.
Rozdział 5
Zatrudnienie w ramach Ochotniczych Hufców Pracy
Art. 42. 1. Zadania w zakresie zatrudnienia wykonują także Ochotnicze Hufce
Pracy.
2. Ochotnicze Hufce Pracy są państwową jednostką organizacyjną, nadzorowaną
przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.
Art. 43. Do zadań Ochotniczych Hufców Pracy należy w szczególności:
1) organizowanie zatrudnienia młodzieży,
2) tworzenie warunków uzyskiwania i podwyższania kwalifikacji zawodowych i
ogólnych oraz przekwalifikowania zawodowego młodzieży,
3) udzielanie pomocy młodzieży zaniedbanej wychowawczo i wymagającej specjalnej
troski.
Art. 44. Zatrudnianie uczestników Ochotniczych Hufców Pracy odbywa się na
zasadach określonych w Kodeksie pracy.
Art. 45. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zadania,
organizację, sposób finansowania i sprawowania nadzoru nad Ochotniczymi Hufcami
Pracy, a także zadania rządowej administracji ogólnej oraz państwowych jednostek
organizacyjnych w tworzeniu warunków działalności Ochotniczych Hufców Pracy.
Rozdział 6
Zatrudnianie obywateli polskich za granicą u pracodawców zagranicznych oraz
zatrudnianie cudzoziemców w Polsce
Art. 46. Obywatele polscy mogą podejmować pracę za granicą u pracodawców
zagranicznych w trybie i na zasadach obowiązujących w kraju zatrudnienia oraz
określonych w umowach międzynarodowych.
Art. 47. 1. Zatrudnienie za granicą następuje w drodze bezpośrednich uzgodnień i
umów zawieranych przez obywateli polskich z pracodawcami zagranicznymi lub za
pośrednictwem upoważnionych w trybie art. 37 ust. 1 organów, organizacji i
instytucji, zwanych dalej "jednostkami kierującymi".
2. Kierowanie do zatrudnienia za granicą przez upoważnione jednostki kierujące
odbywa się na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych przez te jednostki z
obywatelami polskimi. Umowy te powinny określać:
1) pracodawcę zagranicznego,
2) okres zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej,
3) rodzaj oraz warunki pracy i wynagradzania, a także przysługujące kierowanej
osobie świadczenia socjalne,
4) zasady i warunki ubezpieczenia społecznego oraz od następstw nieszczęśliwych
wypadków i chorób tropikalnych,
5) obowiązki i uprawnienia osoby kierowanej oraz jednostki kierującej,
6) inne zobowiązania stron,
7) zakres odpowiedzialności cywilnej stron w przypadku niewykonania lub
nienależytego wykonania umowy zawartej między jednostką kierującą a obywatelem
polskim oraz tryb dochodzenia związanych z tym roszczeń,
8) kwotę należną jednostce kierującej z tytułu faktycznie poniesionych kosztów
związanych ze skierowaniem do pracy za granicą.
3. Jednostka kierująca ma obowiązek poinformować osobę kierowaną do pracy za
granicą o przysługujących jej uprawnieniach, o których mowa w art. 48.
4. Umów, o których mowa w ust. 2, nie zawiera się w razie wakacyjnego
zatrudnienia młodzieży uczącej się i studiującej.
5. (skreślony). 111)
Art. 48. 1. Jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, udokumentowane
okresy zatrudnienia obywateli polskich za granicą u pracodawców zagranicznych
zaliczane są do okresów pracy w Polsce w zakresie uprawnień pracowniczych, pod
warunkiem opłacania składek na Fundusz Pracy, natomiast do okresów składkowych w
rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, o
ubezpieczeniu społecznym i rodzinnym oraz o świadczeniach pieniężnych z tytułu
wypadków przy pracy i chorób zawodowych, pod warunkiem opłacania składek na
ubezpieczenie społeczne.
2. Okres zatrudnienia obywateli polskich za granicą jest traktowany jak okres
zatrudnienia w Polsce w zakresie uprawnień, o których mowa w ust. 1, od dnia:
1) 112) zawiadomienia właściwego terytorialnie wojewódzkiego urzędu pracy o
podjęciu pracy za granicą i przystąpienia do płatności składki na Fundusz Pracy
w wysokości 12% przeciętnego wynagrodzenia za każdy miesiąc tego zatrudnienia;
jeżeli zawiadomienie i przystąpienie do opłacania składek następuje w ciągu
miesiąca, podstawę wymiaru składki dzieli się przez 30 i mnoży przez liczbę dni,
za które składka ma być opłacona,
2) 113) zawiadomienia właściwego terytorialnie oddziału Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych o podjęciu pracy za granicą i przystąpienia do opłacania składki na
ubezpieczenie społeczne w wysokości ustalonej jak dla pracowników w kraju od
zadeklarowanej kwoty, nie niższej jednak od przeciętnego wynagrodzenia; jeżeli
zawiadomienie i przystąpienie do opłacania składek następuje w ciągu miesiąca,
najniższą podstawę wymiaru składki dzieli się przez 30 i mnoży przez liczbę dni,
za które składka ma być opłacona.
3. 114) Postanowienia ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do obywateli polskich
zatrudnionych przez pracodawców zagranicznych na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, jeżeli pracodawca zagraniczny nie posiada w Polsce siedziby ani
przedstawicielstwa.
Art. 49. 1. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze
rozporządzenia:
1) tryb dokonywania wpłat na Fundusz Pracy, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt
1,
2) tryb opłacania składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 48
ust. 2 pkt 2,
3) szczegółowe zasady nabywania uprawnień i tryb wypłat zasiłków z ubezpieczenia
społecznego obywatelom polskim zatrudnionym za granicą u pracodawców
zagranicznych.
2. 115) Minister Gospodarki w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i kryteria
rozdziału limitu zatrudnienia pracowników polskich za granicą w celu realizacji
umów o dzieło przez polskie podmioty gospodarcze, jeżeli został on ustanowiony w
umowie międzynarodowej.
Art. 50. 1. Pracodawca może zatrudnić lub powierzyć inną pracę zarobkową na
terenie Polski cudzoziemcowi nie posiadającemu karty stałego pobytu lub statusu
uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli uzyska na to zezwolenie dyrektora
właściwego terytorialnie dla swej siedziby wojewódzkiego urzędu pracy, a
cudzoziemiec uzyskał prawo pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz
zgodę na zatrudnienie lub wykonywanie innej pracy zarobkowej u tego pracodawcy.
2. Zezwolenie i zgoda na zatrudnianie lub powierzenie innej pracy zarobkowej
cudzoziemcom w jednostkach podległych Ministrowi Kultury i Sztuki, Ministrowi
Zdrowia i Opieki Społecznej, Ministrowi Edukacji Narodowej oraz Sekretarzowi
Naukowemu Polskiej Akademii Nauk wydawane są przez dyrektorów wojewódzkich
urzędów pracy, jeżeli spełnione są warunki określone w przepisach tej ustawy
oraz przepisach innych ustaw.
3. Zezwolenie i zgodę, o których mowa w ust. 1, dyrektor wojewódzkiego urzędu
pracy wydaje uwzględniając sytuację na rynku pracy. Zezwolenie i zgoda są
wydawane na czas oznaczony dla określonego cudzoziemca, na określone stanowisko
lub rodzaj wykonywanej pracy.
4. Pracodawca zawiera z cudzoziemcem umowę dotyczącą zatrudnienia lub
wykonywania innej pracy zarobkowej na czas udzielonego zezwolenia.
5. Jeżeli odrębne przepisy uzależniają możliwość zajmowania określonego
stanowiska, wykonywania zawodu lub innej pracy zarobkowej od uzyskania zgody
właściwego organu na ich wykonywanie, pracodawca przed wystąpieniem do
wojewódzkiego urzędu pracy obowiązany jest uzyskać taką zgodę.
6. Zezwolenie i zgoda, o których mowa w ust. 1, podlegają cofnięciu przez
dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy, jeżeli cudzoziemiec jest zatrudniony lub
wykonuje inną pracę zarobkową niezgodnie z uzyskanym zezwoleniem i zgodą albo
nastąpiła utrata uprawnień do wykonywania zatrudnienia lub powierzonej pracy.
7. Cofnięcie zezwolenia i zgody, o których mowa w ust. 1, przed upływem okresu,
na który zostały wydane, zobowiązuje pracodawcę do rozwiązania umowy, na
podstawie której nastąpiło zatrudnienie lub powierzenie innej pracy zarobkowej,
nie później niż w ciągu 3 dni od daty powiadomienia go o cofnięciu zezwolenia
lub zgody.
8. Przepisy ust. 1 oraz ust. 3-7 stosuje się odpowiednio do jednoosobowego
podmiotu gospodarczego oraz do osoby fizycznej, zamierzających zatrudnić
cudzoziemca.
9. Przepisy ust. 1 i 5 nie naruszają przepisów regulujących odrębne warunki
zatrudniania lub powierzania innej pracy zarobkowej cudzoziemcom lub
zawierających zakaz ich wykonywania przez cudzoziemca.
10. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy polski pracodawca zatrudnia
cudzoziemca lub powierza mu wykonywanie innej pracy zarobkowej poza granicami
Polski.
11. Pracodawca, który uzyskał zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, dokonuje na
konto Funduszu Pracy wojewódzkiego urzędu pracy wydającego zezwolenie
jednorazowej wpłaty w wysokości najniższego wynagrodzenia, za każdą osobę objętą
zezwoleniem. W przypadku przedłużenia ważności zezwolenia wpłata wynosi połowę
najniższego wynagrodzenia.
12. Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do pracodawców zagranicznych
świadczących usługi eksportowe w Polsce.
13. (skreślony). 116)
14. 117) Minister Pracy i Polityki Socjalnej może określać, w drodze
rozporządzenia, przypadki, w których zatrudnienie lub powierzenie innej pracy
zarobkowej cudzoziemcowi jest dopuszczalne bez konieczności uzyskania zezwolenia
i zgody dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy, jeżeli potrzeba zatrudnienia lub
powierzenia innej pracy zarobkowej wynika w szczególności z umów i porozumień
międzynarodowych albo dotyczy usług artystycznych.
Art. 51. 1. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Spraw
Wewnętrznych i Administracji 118)i Ministrem Spraw Zagranicznych określa, w
drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb wydawania zezwoleń i zgód, o
których mowa w art. 50 ust. 1.
2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, tryb
zatrudniania cudzoziemców przy realizacji usług eksportowych świadczonych przez
pracodawców zagranicznych w Polsce.
3. Minister Kultury i Sztuki w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, warunki zatrudniania i powierzania
innej pracy zarobkowej cudzoziemcom w ramach usług artystycznych.
4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i
Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, warunki zatrudniania i
powierzania innej pracy zarobkowej cudzoziemcom w służbie zdrowia.
5. Sekretarz Naukowy Polskiej Akademii Nauk określa, w drodze zarządzenia,
warunki zatrudniania lub powierzenia cudzoziemcom wykonywania innej pracy
zarobkowej w placówkach Polskiej Akademii Nauk.
Rozdział 7
Fundusz Pracy
Art. 52. 1. Fundusz Pracy jest państwowym funduszem celowym, zwanym dalej
"Funduszem Pracy".
2. Dysponentem Funduszu Pracy jest Prezes Krajowego Urzędu Pracy.
Art. 53. 1. 119) Obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, ustalone od kwot
stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne lub
zaopatrzenie emerytalne, wynoszących co najmniej najniższe wynagrodzenie,
opłacają:
1) pracodawcy oraz inne jednostki organizacyjne za osoby:
a) pozostające w stosunku pracy lub stosunku służbowym,
b) wykonujące pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą, umowy agencyjnej lub
umowy zlecenia oraz za osoby z nimi współpracujące,
c) wykonujące pracę w okresie odbywania kary pozbawienia wolności,
d) pobierające stypendia sportowe,
e) będące członkami zespołów adwokackich,
f) 120) otrzymujące świadczenie socjalne lub zasiłek socjalny, przewidziane w
Układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych,
2) rolnicze spółdzielnie produkcyjne i spółdzielnie kółek rolniczych (usług
rolniczych) za swoich członków, z wyjątkiem członków, którzy wnieśli wkład
gruntowy o powierzchni użytków rolnych powyżej 2 ha przeliczeniowych,
3) inne niż wymienione w pkt 1 i 2 osoby podlegające ubezpieczeniu społecznemu
lub zaopatrzeniu emerytalnemu, z wyjątkiem osób duchownych i osób podlegających
ubezpieczeniu społecznemu rolników.
2. Wysokość składki, o której mowa w ust. 1, określa ustawa budżetowa.
3. 121) W przypadku gdy kwoty, o których mowa w ust. 1, pochodzą z różnych
źródeł, obowiązek opłacania składek na Fundusz Pracy powstaje wtedy, gdy łączna
kwota stanowiąca podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wynosi co
najmniej najniższe wynagrodzenie.
4. Osoba, do której ma zastosowanie przepis ust. 3, składa stosowne oświadczenie
każdemu pracodawcy bądź w oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli sama
opłaca składki na ubezpieczenie społeczne.
Art. 54. Zakłady pracy chronionej oraz podmioty gospodarcze Polskiego Związku
Głuchych i Polskiego Związku Niewidomych oraz Związku Ociemniałych Żołnierzy
Rzeczypospolitej Polskiej, Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi oraz Zakład dla
Niewidomych w Laskach nie opłacają składek na Fundusz Pracy za zatrudnionych
pracowników.
Art. 55. 1. Dochodami Funduszu Pracy są:
1) obowiązkowe składki na Fundusz Pracy,
2) dotacje budżetu państwa na uzupełnienie środków Funduszu Pracy przeznaczonych
na wypłatę obowiązkowych świadczeń, po wykorzystaniu środków ze składek, o
których mowa w pkt 1,
3) dochody z tytułów określonych w art. 57 ust. 1 pkt 22-24,
4) wpłaty dokonywane przez partnerów zagranicznych z tytułu rekrutacji
pracowników polskich zatrudnionych w ramach umów międzynarodowych,
5) inne wpływy.
2. Dochodami Funduszu Pracy są również wpłaty dokonywane przez obywateli
polskich podejmujących zatrudnienie za granicą u pracodawców zagranicznych, o
których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 1, oraz wpłaty pracodawców z tytułu uzyskania
zezwolenia na zatrudnienie cudzoziemca, o których mowa w art. 50 ust. 11 i 12.
Art. 56. 1. Składki na Fundusz Pracy opłaca się za okres trwania obowiązkowego
ubezpieczenia społecznego, w trybie i na zasadach przewidzianych dla składek na
ubezpieczenie społeczne i zaopatrzenie emerytalne.
2. 122) Poboru składek na Fundusz Pracy dokonuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych
w okresach miesięcznych, łącznie ze składkami na ubezpieczenie społeczne i
zaopatrzenie emerytalne, oraz przekazuje zebrane tytułem składek kwoty na
Fundusz Pracy, po potrąceniu bieżących składek na ubezpieczenie społeczne, od
zasiłków w terminie do 20 dnia następnego miesiąca.
2a. 123) Koszty poboru składek na Fundusz Pracy obciążają ten fundusz i są
zwracane Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych w wysokości 0,5% przypisu składek na
Fundusz Pracy.
3. Od składek na Fundusz Pracy nie opłaconych w terminie Zakład Ubezpieczeń
Społecznych pobiera odsetki za zwłokę, na zasadach i w wysokości określonych
przepisami o zobowiązaniach podatkowych. Składki te oraz należności z tytułu
odsetek za zwłokę i dodatkowych opłat, o których mowa w ust. 4, nie opłacone w
terminie, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji.
4. W razie nieopłacania składek na Fundusz Pracy lub opłacenia ich w niższej od
należnej wysokości, Zakład Ubezpieczeń Społecznych może obciążyć pracodawcę lub
osobę podlegającą ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu
dodatkową opłatą do wysokości 100% należnej kwoty składek.
Art. 57. 1. Środki Funduszu Pracy przeznacza się na finansowanie:
1) kosztów przejazdu i wynagrodzenia członków rad zatrudnienia, o których mowa w
art. 10 ust. 8 i 9,
2) kosztów szkolenia pracowników, o których mowa w art. 15 ust. 5 i w art. 16
ust. 10, bezrobotnych i innych uprawnionych osób,
3) 124) dodatków szkoleniowych, o których mowa w art. 16, pożyczek
szkoleniowych, o których mowa w art. 16a, oraz badań, o których mowa w art. 17
ust. 5,
4) 125) pożyczek i kosztów szkolenia, o których mowa w art. 18, kosztów obsługi,
a także kosztów postępowania sądowego i egzekucyjnego oraz, w przypadku zawarcia
porozumienia w sprawie udzielania kredytów przez instytucje finansowe
bezrobotnym i uprawnionym do pożyczek z Funduszu Pracy osobom, różnicy między
stopą procentową kredytu refinansowego a preferencyjną stopą procentową
stosowaną wobec pożyczkobiorców Funduszu Pracy,
5) 126) kosztów, o których mowa w art. 19-21 i 37f, refundowanych z tytułu
zatrudnienia bezrobotnych w ramach prac interwencyjnych i robót publicznych,
oraz składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 22a,
6) 127) zasiłków wypłacanych bezrobotnym oraz składek na ubezpieczenie społeczne
od tych zasiłków, a także zasiłków przedemerytalnych i świadczeń
przedemerytalnych,
7) 128) kosztów, o których mowa w art. 37e, z tytułu zatrudnienia skierowanego
absolwenta,
8) biletów kredytowych wydawanych osobom skierowanym w celu zatrudnienia w innej
miejscowości, o których mowa w art. 31 ust. 4, oraz poborowym skierowanym do
odbycia służby zastępczej,
9) opracowywania i rozpowszechniania informacji zawodowych oraz wyposażenia dla
prowadzenia poradnictwa zawodowego we współpracy z instytucjami wykonującymi
statutowe zadania w zakresie informacji i poradnictwa zawodowego,
10) wynagrodzeń wypłacanych młodocianym pracownikom, zatrudnionym na podstawie
umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego, oraz składki na ubezpieczenie
społeczne od refundowanych wynagrodzeń,
11) opracowywania, wydawania i rozpowszechniania informacji o usługach organów
zatrudnienia oraz innych partnerów na rynku pracy, dla bezrobotnych i innych
osób poszukujących pracy oraz pracodawców,
12) 129) dodatków i premii wypłacanych pracownikom za wykonywanie obowiązków
opiekunów praktyk uczniowskich oraz opłaconych od nich składek na ubezpieczenie
społeczne,
13) przedsięwzięć związanych z realizacją programów specjalnych,
14) składek na ubezpieczenie społeczne rolników, o których mowa w art. 39,
15) kosztów wysyłki wezwań, zawiadomień i przekazywania bezrobotnym należnych
świadczeń pieniężnych oraz kosztów korespondencji z pracodawcami,
16) badań, opracowania programów, ekspertyz, analiz, wydawnictw i konkursów
dotyczących rynku pracy,
17) 130) kosztów wprowadzania, rozwijania i eksploatacji systemu informatycznego
w urzędach pracy,
18) wydatków związanych z promocją oraz pomocą prawną zatrudnionym za granicą w
ramach umów międzynarodowych,
19) kosztów opracowywania i rozpowszechniania materiałów
informacyjno-szkoleniowych dla klubów pracy, ich wyposażenia oraz kosztów
prowadzenia zajęć przez instytucje oraz osoby nie będące pracownikami urzędów
pracy,
20) kosztów postępowania sądowego i egzekucyjnego nienależnie pobranych
świadczeń i innych wypłat z Funduszu Pracy,
21) części kosztów realizacji zadań na rzecz bezrobotnych, wykonywanych w ramach
działań statutowych przez organizacje i instytucje,
22) udziałów i wkładów finansowych wnoszonych do spółek, fundacji i innych osób
prawnych,
23) nabywania bonów skarbowych i obligacji emitowanych lub gwarantowanych przez
Skarb Państwa lub przez Narodowy Bank Polski,
24) depozytów celowych w bankach i innych instytucjach państwowych lub
gwarantowanych przez Skarb Państwa,
25) odsetek za nieterminowe regulowanie zobowiązań finansowych z Funduszu Pracy,
26) 131) stypendiów, o których mowa w art. 37a i 37b, oraz składek na
ubezpieczenie społeczne od tych stypendiów, a także stypendiów, o których mowa w
art. 37d,
27) wynagrodzeń, o których mowa w art. 37b ust. 4,
28) kosztów poboru składek, o których mowa w art. 56 ust. 2a,
29) kosztów zakwaterowania i dojazdów do pracy, o których mowa w art. 31 ust. 6,
30) 132) zasiłków porodowych i pogrzebowych, o których mowa w art. 37m ust. 2.
2. Środki Funduszu Pracy mogą być przeznaczone na finansowanie zadań zleconych
Ochotniczym Hufcom Pracy przez dysponentów Funduszu Pracy, określonych w ust. 1
pkt 2, 9-13 i 19, które wynikają z realizowanych przez nie zadań.
3. Wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 10 i 12, zwracane są z Funduszu Pracy do
wysokości najniższych stawek, określonych w odrębnych przepisach obowiązujących
w okresie, za który dokonywana jest refundacja.
4. 133) Prezes Krajowego Urzędu Pracy za zgodą Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej może dokonywać przesunięć środków przewidzianych w planie Funduszu
Pracy, stanowiącym załącznik do ustawy budżetowej, na finansowanie
poszczególnych zadań, z tym jednak że łączna kwota środków przewidzianych na
finansowanie zadań wymienionych w ust. 1 pkt 2-5, 7, 13, 26, 27 i 29 nie może
być zmniejszona w celu przeznaczenia na inne cele.
5. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Finansów oraz
po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Zatrudnienia może określić, w drodze
rozporządzenia, inne niż wymienione w ust. 1 cele, na które mogą być
przeznaczone środki Funduszu Pracy.
6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady finansowania wydatków z Funduszu Pracy, o których mowa w ust.
1, oraz sposób współpracy organów zatrudnienia z bankami i instytucjami
finansującymi.
7. Od wypłat finansowanych z Funduszu Pracy nie ustala się składki na Fundusz
Pracy.
Art. 58. Dochody Funduszu Pracy zwolnione są od podatku dochodowego.
Art. 59. W sprawach nie uregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się
odpowiednio przepisy prawa budżetowego w zakresie gospodarki funduszami
celowymi.
Rozdział 8
Kontrola przestrzegania przepisów ustawy
Art. 60. 1. Urzędy pracy sprawują kontrolę przestrzegania przepisów ustawy.
2. Kontrola obejmuje badanie przestrzegania:
1) legalności zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności,
2) obowiązku informowania rejonowych urzędów pracy o zatrudnianiu osoby
zarejestrowanej jako bezrobotna lub powierzeniu jej wykonywania innej pracy
zarobkowej,
3) obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy,
4) warunków zawartych w upoważnieniach do prowadzenia pośrednictwa pracy lub
kierowania obywateli polskich do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych.
3. Kontrolą mogą być objęte jednostki, wobec których zachodzi podejrzenie, że
prowadzą pośrednictwo pracy lub kierują obywateli polskich do pracy za granicą u
pracodawców zagranicznych bez wymaganych upoważnień.
4. Kontrolą mogą być objęci pracodawcy, jednoosobowe podmioty gospodarcze i inne
instytucje oraz osoby fizyczne.
5. Przeprowadzający kontrolę mogą badać dokumenty objęte jej zakresem,
sporządzać niezbędne ich kopie, przesłuchiwać świadków, sprawdzać tożsamość osób
zatrudnionych i wykonujących inne prace zarobkowe, a także innych osób w celu
ustalenia charakteru pobytu na terenie kontrolowanej jednostki w czasie
przeprowadzania kontroli.
6. Kontrolowani obowiązani są udostępniać wszelkie dokumenty i udzielać
wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli.
7. Pracownicy urzędów pracy są uprawnieni do przeprowadzenia kontroli bez
uprzedzenia. Kontrolujący obowiązani są do okazania legitymacji służbowej i
upoważnienia.
Art. 61. 1. Urzędy pracy w zakresie kontroli współdziałają w szczególności ze
związkami zawodowymi, Państwową Inspekcją Pracy, Policją, Zakładem Ubezpieczeń
Społecznych oraz urzędami kontroli skarbowej.
2. Organy Policji, w razie uzasadnionej potrzeby oraz w celu zapewnienia
bezpieczeństwa kontrolującym, zobowiązane są, na wniosek właściwego urzędu
pracy, do udzielenia stosownej pomocy.
3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, organizację i tryb
przeprowadzania przez urzędy pracy kontroli oraz zasady współdziałania z innymi
organami.
Art. 62. Prezes Krajowego Urzędu Pracy przedstawia Ministrowi Pracy i Polityki
Socjalnej do końca pierwszego kwartału roku zbiorcze wyniki przeprowadzonych w
roku poprzednim kontroli oraz ocenę przestrzegania przepisów ustawy.
Rozdział 9
Odpowiedzialność za wykroczenia przeciwko przepisom ustawy
Art. 63. 1. Kto zatrudnia lub powierza wykonywanie innej pracy zarobkowej
bezrobotnemu nie zawiadamiając o tym właściwego rejonowego urzędu pracy,
podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega bezrobotny, który podjął zatrudnienie, inną pracę
zarobkową lub działalność przynoszącą dochód bez powiadomienia o tym właściwego
urzędu pracy.
Art. 64. 1. Kto zatrudnia lub powierza wykonywanie innej pracy zarobkowej
cudzoziemcowi nie posiadającemu karty stałego pobytu lub statusu uchodźcy w
Rzeczypospolitej Polskiej bez zezwolenia lub zgody dyrektora właściwego
wojewódzkiego urzędu pracy lub na innym stanowisku albo na innych warunkach niż
określone w zezwoleniu lub zgodzie,
podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega cudzoziemiec nie posiadający karty stałego pobytu lub
statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, który podjął zatrudnienie lub inną
pracę zarobkową bez zgody dyrektora właściwego wojewódzkiego urzędu pracy.
Art. 65. 1. Kto bez wymaganego upoważnienia prowadzi pośrednictwo pracy albo
kieruje obywateli polskich do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych,
podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto prowadząc pośrednictwo pracy lub kierując
obywateli polskich do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych:
1) pobiera od bezrobotnego lub innych osób poszukujących pracy dodatkowe opłaty
nie wymienione w art. 47 ust. 2 pkt 8, lub
2) osiąga zysk.
Art. 66. Kto:
1) nie dopełnia obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy lub nie opłaca ich
w przewidzianym przepisami terminie,
2) nie zgłasza wymaganych przepisami danych lub zgłasza nieprawdziwe dane mające
wpływ na wymiar składek na Fundusz Pracy bądź udziela w powyższym zakresie
nieprawdziwych wyjaśnień lub odmawia ich udzielenia,
podlega karze grzywny.
Art. 67. Kto udaremnia lub utrudnia przeprowadzenie kontroli przestrzegania
przepisów ustawy,
podlega karze grzywny.
Rozdział 10
Zmiany w obowiązujących przepisach
Art. 68. (pominięty). 134)
Art. 69. (pominięty). 134)
Art. 70. (pominięty). 134)
Art. 71. (pominięty). 134)
Rozdział 11
Przepisy przejściowe
Art. 72. (pominięty). 134)
Art. 73. 1(pominięty).
3. (skreślony). 135)
4. Prawo do zasiłku i innych świadczeń przewidzianych dla bezrobotnych ustaje z
dniem utraty statusu bezrobotnego.
Art. 73a. 136) Okresy zatrudnienia obywateli polskich w byłej Niemieckiej
Republice Demokratycznej i w byłej Czechosłowackiej Republice Socjalistycznej na
podstawie umów i porozumień międzynarodowych, przypadające przed dniem 1 grudnia
1991 r., traktowane są jak okresy zatrudnienia w Państwie Polskim w zakresie
uprawnień pracowniczych oraz w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym
pracowników i ich rodzin, o ubezpieczeniu społecznym oraz o świadczeniach
pieniężnych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.
Art. 74. (pominięty). 134)
Art. 75. (pominięty). 134)
Art. 76. Ilekroć w dotychczasowych przepisach jest mowa o:
1) Urzędzie Pracy - należy przez to rozumieć Krajowy Urząd Pracy,
2) Kierowniku Urzędu Pracy - należy przez to rozumieć Prezesa Krajowego Urzędu
Pracy,
3) kierowniku wojewódzkiego urzędu pracy - należy przez to rozumieć dyrektora
wojewódzkiego urzędu pracy.
Rozdział 12
Przepisy końcowe
Art. 77. Traci moc ustawa z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i
bezrobociu (Dz. U. Nr 106, poz. 457, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 i Nr 78, poz. 394
oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 165 i Nr 108, poz. 516).
Art. 78. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.
1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 22 grudnia
1995 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 34), która weszła w życie
z dniem 1 marca 1996 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a) tiret pierwsze ustawy z dnia
6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu
oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 147, poz. 687), która weszła w życie
z dniem 1 stycznia 1997 r.
3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a) tiret drugie ustawy
wymienionej w przypisie 2.
4) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a) tiret trzecie ustawy
wymienionej w przypisie 2.
5) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. a) tiret czwarte ustawy wymienionej w
przypisie 2.
6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1 oraz przez art. 1 pkt 1 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2.
7) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 2.
8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
9) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 2.
10) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. e) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
11) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1.
12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. f) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
13) Przez art. 1 pkt 1 lit. g) ustawy wymienionej w przypisie 2.
14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 2.
15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
17) Dodany przez art. 1 pkt 2 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
18) Dodany przez art. 66 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie
niektórych ustaw normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji
publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496), który wszedł w życie z dniem 1
października 1996 r.
19) W brzmieniu ustalonym przez art. 66 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 18
oraz przez art. 1 pkt 3 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2.
20) Przez art. 1 pkt 3 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2.
21) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. a) tiret pierwsze ustawy
wymienionej w przypisie 2.
22) Dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a) tiret drugie ustawy wymienionej w
przypisie 2.
23) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. b) tiret pierwsze ustawy
wymienionej w przypisie 2.
24) Przez art. 1 pkt 4 lit. b) tiret drugie ustawy wymienionej w przypisie 2.
25) Dodany przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 2.
26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
27) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
28) Dodany przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 2.
29) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1.
30) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 2.
31) Przez art. 1 pkt 9 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2.
32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
33) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1.
34) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. d) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
37) Dodany przez art. 1 pkt 10 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2.
38) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 2.
39) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
40) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
41) Przez art. 1 pkt 12 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 2.
42) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
43) Dodany przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 2.
44) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1.
45) Dodany przez art. 1 pkt 14 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2.
46) Przez art. 1 pkt 14 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2.
47) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1.
48) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 1.
49) Dodany przez art. 1 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 2.
50) Dodany przez art. 1 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 2.
51) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 2, z tym że ust. 1 pkt 2 wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. (art.
10 pkt 1 tej ustawy). Do tego czasu obowiązuje ust. 1 pkt 2 w następującym
brzmieniu:
"2) w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez
okres co najmniej 180 dni:
a) był zatrudniony co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy obowiązującego w
danym zawodzie lub służbie albo osiągał wynagrodzenie co najmniej w wysokości
połowy najniższego wynagrodzenia, z wyłączeniem okresu urlopu bezpłatnego
trwającego dłużej niż 1 miesiąc, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 2,
b) wykonywał pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą, jeżeli osiągał z tego
tytułu dochód w wysokości co najmniej połowy najniższego wynagrodzenia,
c) był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego,
d) wykonywał pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo też
współpracował przy wykonywaniu tych umów, jeżeli podstawa wymiaru składki na
ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy wynosiła co najmniej połowę najniższego
wynagrodzenia,
e) podlegał ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu z tytułu
prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej lub współpracy, jeżeli
podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne
i Fundusz Pracy wynosiła co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia,
f) wykonywał pracę w okresie tymczasowego aresztowania lub odbywania kary
pozbawienia wolności, jeżeli podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne
i Fundusz Pracy wynosiła co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia,
g) wykonywał pracę w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub spółdzielni kółek
rolniczych (usług rolniczych), będąc członkiem tej spółdzielni, jeżeli podstawa
wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy wynosiła co najmniej
połowę najniższego wynagrodzenia,
h) opłacał składkę na Fundusz Pracy w związku z zatrudnieniem za granicą u
pracodawcy zagranicznego."
52) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 2, z tym że przepisy te wchodzą w życie z dniem 1 lipca 1997 r. (art.
10 pkt 1 tej ustawy). Do tego czasu obowiązuje ust. 2 w następującym brzmieniu:
"2. Do 180 dni, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się również okresy:
1) zasadniczej służby wojskowej, nadterminowej zasadniczej służby wojskowej,
przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyższych, służby wojskowej pełnionej
w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, ćwiczeń wojskowych, okresowej
służby wojskowej oraz zasadniczej służby w obronie cywilnej i służby zastępczej,
2) urlopu wychowawczego, udzielonego na podstawie odrębnych przepisów,
3) pobierania renty inwalidzkiej, świadczenia rehabilitacyjnego lub - po ustaniu
zatrudnienia - zasiłku chorobowego, macierzyńskiego albo zasiłku opiekuńczego,
4) nie wymienione w ust. 1 pkt 2, za które opłacana była składka na
ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne i Fundusz Pracy, której
podstawa wymiaru wynosiła co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia."
53) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o
zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu
bezrobociu (Dz. U. Nr 100, poz. 459), która weszła w życie z dniem 14 września
1996 r.
54) Przez art. 1 pkt 9 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
55) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 2, z tym że przepis ten wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. (art.
10 pkt 1 tej ustawy). Do tego czasu obowiązuje ust. 4 w następującym brzmieniu:
"4. Prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnym zwolnionym z zakładów karnych i
aresztów śledczych, zarejestrowanym w okresie 3 miesięcy od dnia zwolnienia,
jeżeli suma okresów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i w ust. 2, przypadających w
okresie 12 miesięcy przed pozbawieniem wolności, oraz wykonywania pracy w
okresie pozbawienia wolności wynosiła co najmniej 180 dni. W przypadku
pozbawienia wolności w okresie pobierania zasiłku lub zasiłku szkoleniowego, po
zwolnieniu z zakładu karnego lub aresztu śledczego przysługuje prawo do zasiłku
na okres pomniejszony o okres pobierania zasiłku przed pozbawieniem wolności i w
trakcie przerw w odbywaniu kary."
56) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1 oraz przez art. 1 pkt 18 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2.
57) Skreślony przez art. 1 pkt 10 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1, a
następnie dodany przez art. 1 pkt 18 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2.
58) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
59) Przez art. 1 pkt 18 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 2.
60) Przez art. 1 pkt 18 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 2.
61) Dodany przez art. 1 pkt 10 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1 oraz w
brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit. e) ustawy wymienionej w przypisie
2.
62) Dodany przez art. 1 pkt 10 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1.
63) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit. f) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
64) Dodany przez art. 1 pkt 18 lit. g) ustawy wymienionej w przypisie 2.
65) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit. h) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
66) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 2, z tym że przepisy te, z wyjątkiem pkt 3 lit. b), wchodzą w życie z
dniem 1 kwietnia 1997 r. (art. 10 pkt 2 tej ustawy). Do tego czasu obowiązuje
ust. 1 w następującym brzmieniu:
"1. Okres pobierania zasiłku nie może przekraczać 12 miesięcy, z zastrzeżeniem
ust. 3-12."
67) Przez art. 1 pkt 11 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
68) Przez art. 1 pkt 19 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2.
69) Dodany przez art. 2 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 53, a następnie
skreślony przez art. 1 pkt 19 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2.
70) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1 oraz przez art. 1 pkt 19 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 2.
71) Przez art. 1 pkt 19 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 2.
72) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. d) ustawy wymienionej w
przypisie 1 oraz przez art. 1 pkt 19 lit. e) ustawy wymienionej w przypisie 2.
73) Art. 27 ust. 1 pkt 1 został skreślony przez art. 1 pkt 21 lit. a) tiret
pierwsze ustawy wymienionej w przypisie 2.
74) Przez art. 1 pkt 19 lit. f) ustawy wymienionej w przypisie 2.
75) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 lit. g) ustawy wymienionej w
przypisie 2, z tym że przepis ten wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. (art.
10 pkt 1 tej ustawy). Do tego czasu obowiązuje ust. 11 w następującym brzmieniu:
"11. Bezrobotny, który w okresie pobierania zasiłku lub zasiłku szkoleniowego
podjął zatrudnienie lub inną pracę zarobkową, uzyskując dochód w wysokości co
najmniej połowy najniższego wynagrodzenia w okresie miesiąca, lecz nie
przepracował 180 dni z przyczyn leżących po stronie pracodawcy i zarejestrował
się w ciągu 7 dni od dnia ustania zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej,
ponownie nabywa prawo do zasiłku:
1) na okres, o którym mowa w ust. 1 i 3, 5 i 7, pomniejszony o okres pobierania
zasiłku przed utratą statusu bezrobotnego,
2) o którym mowa w ust. 4 i 6."
76) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 lit. h) ustawy wymienionej w
przypisie 2, który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. (art. 10 pkt 1 tej
ustawy). Do tego czasu zamiast "365 dni" obowiązuje "180 dni".
77) Dodany przez art. 1 pkt 11 lit. f) ustawy wymienionej w przypisie 1, a
następnie skreślony przez art. 1 pkt 19 lit. i) ustawy wymienionej w przypisie
2.
78) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 2.
79) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1
oraz przez art. 1 pkt 21 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2.
80). Przez art. 1 pkt 21 lit. a) tiret pierwsze ustawy wymienionej w przypisie
2.
81) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. a) tiret drugie ustawy
wymienionej w przypisie 2, który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. (art.
10 pkt 1 tej ustawy). Do tego czasu obowiązuje pkt 3 w następującym brzmieniu:
"3) u ostatniego pracodawcy rozwiązał umowę o pracę za wypowiedzeniem,".
82) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. a) tiret trzecie ustawy
wymienionej w przypisie 2, który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. (art.
10 pkt 1 tej ustawy). Do tego czasu obowiązuje pkt 4 w następującym brzmieniu:
"4) u ostatniego pracodawcy spowodował rozwiązanie ze swej winy stosunku pracy
(stosunku służbowego) bez wypowiedzenia,".
83) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1.
84) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
85) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
86) Przez art. 1 pkt 22 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2.
87) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 ustawy wymienionej w przypisie 2.
88) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1 oraz przez art. 1 pkt 24 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 2.
89) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1 oraz przez art. 1 pkt 24 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2.
90) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
91) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
92) Skreślony przez art. 1 pkt 17 lit. a) ustawy wymienionej w przypisie 1, a
następnie dodany przez art. 1 pkt 25 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 2.
93) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
94) Dodany przez art. 1 pkt 25 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 2.
95) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 lit. e) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
96) Dodany przez art. 1 pkt 17 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
97) Dodany przez art. 1 pkt 25 lit. f) ustawy wymienionej w przypisie 2.
98) Przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 1.
99) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 ustawy wymienionej w przypisie 2.
100) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 ustawy wymienionej w przypisie 2.
101) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 ustawy wymienionej w przypisie 1.
102) Dodany przez art. 1 pkt 22 ustawy wymienionej w przypisie 1.
103) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 ustawy wymienionej w przypisie 2.
104) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 ustawy wymienionej w przypisie 2.
105) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 ustawy wymienionej w przypisie 2.
106) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 ustawy wymienionej w przypisie 2.
107) Dodany przez art. 1 pkt 32 ustawy wymienionej w przypisie 2.
108) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
109) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
110) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 34 ustawy wymienionej w przypisie 2,
z tym że przepis ten wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r. (art. 10 pkt 1 tej
ustawy). Do tego czasu obowiązuje pkt 1 w następującym brzmieniu:
"1) w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień zgłoszenia wniosku o przyznanie
świadczenia pozostawała w stosunku pracy i osiągała wynagrodzenie stanowiące
podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy, wynoszące
co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia przez okres 180 dni i stosunek ten
został rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy,".
111) Przez art. 1 pkt 23 ustawy wymienionej w przypisie 1.
112) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 35 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
113) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 35 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
114) Dodany przez art. 1 pkt 24 ustawy wymienionej w przypisie 1.
115) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 ustawy wymienionej w przypisie 1
oraz zgodnie z art. 8 pkt 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy
wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji
publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497), która weszła w życie z dniem 1 stycznia
1997 r.
116) Przez art. 1 pkt 26 ustawy wymienionej w przypisie 1.
117) Dodany przez art. 1 pkt 36 ustawy wymienionej w przypisie 2.
118) Zgodnie z art. 7 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy
wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji
publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497), która weszła w życie z dniem 1 stycznia
1997 r.
119) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 37 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
120) Dodany przez art. 1 pkt 27 ustawy wymienionej w przypisie 1.
121) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 37 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
122) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 38 ustawy wymienione w przypisie 2.
123) Dodany przez art. 1 pkt 28 ustawy wymienionej w przypisie 1.
124) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
125) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
126) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1 oraz przez art. 1 pkt 39 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 2.
127) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 lit. d) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
128) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
129) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 lit. e) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
130) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 lit. c) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
131) Dodany przez art. 1 pkt 29 lit. d) ustawy wymienionej w przypisie 1.
132) Dodany przez art. 1 pkt 39 lit. f) ustawy wymienionej w przypisie 2.
133) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 ustawy wymienionej w przypisie 1.
134) Zamieszczony w obwieszczeniu.
135) Przez art. 1 pkt 31 ustawy wymienionej w przypisie 1.
136) Dodany przez art. 1 pkt 32 ustawy wymienionej w przypisie 1.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 28 lutego 1997 r.
w sprawie określenia wykazu rejonów administracyjnych (gmin) nie uznanych za
zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w których rejonowy
urząd pracy może dokonać zwrotu części lub całości kosztów dojazdu do pracy i
zakwaterowania osobom, które zostały skierowane i podjęły zatrudnienie, staż lub
szkolenie poza miejscem stałego zamieszkania.
(Dz. U. Nr 25, poz. 129)
Na podstawie art. 31 ust. 8 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Określa się wykaz rejonów administracyjnych (gmin) nie uznanych za
zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w których rejonowy
urząd pracy może dokonać zwrotu części lub całości kosztów dojazdu do pracy i
zakwaterowania osobom, które zostały skierowane i podjęły zatrudnienie, staż lub
szkolenie poza miejscem stałego zamieszkania, stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 lutego
1997 r. (poz. 129)
WYKAZ REJONÓW ADMINISTRACYJNYCH (GMIN) NIE UZNANYCH ZA ZAGROŻONE SZCZEGÓLNIE
WYSOKIM BEZROBOCIEM STRUKTURALNYM, W KTÓRYCH REJONOWY URZĄD PRACY MOŻE DOKONAĆ
ZWROTU CZĘŚCI LUB CAŁOŚCI KOSZTÓW DOJAZDU DO PRACY I ZAKWATEROWANIA OSOBOM,
KTÓRE ZOSTAŁY SKIEROWANE I PODJĘŁY ZATRUDNIENIE, STAŻ LUB SZKOLENIE POZA
MIEJSCEM STAŁEGO ZAMIESZKANIA
1. W województwie warszawskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Legionowie, Nowym Dworze Mazowieckim, Otwocku,
Pruszkowie, Wołominie.
2. W województwie bialskopodlaskim - wszystkie gminy.
3. W województwie białostockim - wszystkie gminy.
4. W województwie bielskim - wszystkie gminy.
5. W województwie bydgoskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych
urzędów pracy w: Bydgoszczy, Chojnicach, Inowrocławiu, Mogilnie, Świeciu,
Tucholi, Żninie.
6. W województwie chełmskim - wszystkie gminy.
7. W województwie ciechanowskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Ciechanowie, Mławie, Płońsku, Pułtusku.
8. W województwie częstochowskim - wszystkie gminy.
9. W województwie gdańskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych
urzędów pracy w: Gdańsku, Gdyni, Kartuzach, Kościerzynie, Starogardzie Gdańskim,
Wejherowie.
10. W województwie gorzowskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Gorzowie Wielkopolskim, Międzychodzie, Międzyrzeczu,
Słubicach.
11. W województwie jeleniogórskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Jeleniej Górze, Bolesławcu, Lubaniu, Zgorzelcu.
12. W województwie kaliskim - wszystkie gminy.
13. W województwie katowickim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Będzinie Bytomiu, Chorzowie, Chrzanowie,
Czechowicach-Dziedzicach, Dąbrowie Górniczej, Jastrzębiu-Zdroju, Jaworznie,
Mysłowicach, Olkuszu, Rudzie Śląskiej, Rybniku, Sosnowcu, Tarnowskich Górach,
Tychach, Wodzisławiu Śląskim, Zabrzu, Zawierciu, Żorach.
14. W województwie kieleckim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Kielcach, Busku-Zdroju, Chmielniku, Jędrzejowie,
Kazimierzy Wielkiej, Ostrowcu Świętokrzyskim, Pińczowie, Skarżysku-Kamiennej,
Włoszczowie.
15. W województwie konińskim - wszystkie gminy.
16. W województwie koszalińskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
Rejonowego Urzędu Pracy w Kołobrzegu.
17. W województwie krakowskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Krzeszowicach, Myślenicach, Wieliczce.
18. W województwie krośnieńskim - wszystkie gminy.
19. W województwie legnickim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Legnicy, Głogowie, Jaworze, Lubinie.
20. W województwie leszczyńskim - wszystkie gminy.
21. W województwie lubelskim - wszystkie gminy.
22. W województwie łomżyńskim - wszystkie gminy.
23. W województwie łódzkim - wszystkie gminy.
24. W województwie nowosądeckim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Nowym Sączu, Gorlicach, Limanowej, Nowym Targu.
25. W województwie olsztyńskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
Rejonowego Urzędu Pracy w Olsztynie.
26. W województwie opolskim - wszystkie gminy.
27. W województwie ostrołęckim - wszystkie gminy.
28. W województwie pilskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych
urzędów pracy w: Pile, Czarnkowie.
29. W województwie piotrkowskim - wszystkie gminy.
30. W województwie płockim - wszystkie gminy.
31. W województwie poznańskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Gnieźnie, Grodzisku, Nowym Tomyślu, Szamotułach,
Śremie, Środzie Wielkopolskiej, Wrześni.
32. W województwie przemyskim wszystkie gminy.
33. W województwie radomskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Radomiu, Białobrzegach, Grójcu, Kozienicach, Lipsku,
Przysusze, Zwoleniu.
34. W województwie rzeszowskim - wszystkie gminy.
35. W województwie siedleckim - wszystkie gminy.
36. W województwie sieradzkim - wszystkie gminy.
37. W województwie skierniewickim - wszystkie gminy.
38. W województwie suwalskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Augustowie, Sejnach.
39. W województwie szczecińskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Chojnie, Goleniowie, Gryfinie, Stargardzie
Szczecińskim.
40. W województwie tarnobrzeskim - wszystkie gminy.
41. W województwie tarnowskim - wszystkie gminy.
42. W województwie toruńskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Toruniu, Brodnicy, Chełmnie.
43. W województwie wałbrzyskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Bystrzycy Kłodzkiej, Świdnicy.
44. W województwie włocławskim - wszystkie gminy.
45. W województwie wrocławskim - wszystkie gminy.
46. W województwie zamojskim - wszystkie gminy.
47. W województwie zielonogórskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Zielonej Górze, Gubinie, Krośnie Odrzańskim,
Sulechowie, Świebodzinie, Wolsztynie, Żaganiu, Żarach.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 28 lutego 1997 r.
w sprawie określenia wykazu rejonów administracyjnych (gmin) nie uznanych za
zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w których mogą być
refundowane rzeczowe koszty organizacji robót publicznych.
(Dz. U. Nr 25, poz. 130)
Na podstawie art. 20 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Określa się wykaz rejonów administracyjnych (gmin) nie uznanych za
zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, w których mogą być
refundowane rzeczowe koszty organizacji robót publicznych, stanowiący załącznik
do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 lutego
1997 r. (poz. 130)
WYKAZ REJONÓW ADMINISTRACYJNYCH (GMIN) NIE UZNANYCH ZA ZAGROŻONE SZCZEGÓLNIE
WYSOKIM BEZROBOCIEM STRUKTURALNYM, W KTÓRYCH MOGĄ BYĆ REFUNDOWANE RZECZOWE
KOSZTY ORGANIZACJI ROBÓT PUBLICZNYCH
1. W województwie warszawskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Legionowie, Nowym Dworze Mazowieckim, Otwocku,
Pruszkowie, Wołominie.
2. W województwie bialskopodlaskim - wszystkie gminy.
3. W województwie białostockim - wszystkie gminy.
4. W województwie bielskim - wszystkie gminy.
5. W województwie bydgoskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych
urzędów pracy w: Bydgoszczy, Chojnicach, Inowrocławiu, Mogilnie, Świeciu,
Tucholi, Żninie.
6. W województwie chełmskim - wszystkie gminy.
7. W województwie ciechanowskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Ciechanowie, Mławie, Płońsku, Pułtusku.
8. W województwie częstochowskim - wszystkie gminy.
9. W województwie gdańskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych
urzędów pracy w: Gdyni, Kartuzach, Kościerzynie, Starogardzie Gdańskim,
Wejherowie.
10. W województwie gorzowskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Gorzowie Wielkopolskim, Międzychodzie, Międzyrzeczu,
Słubicach.
11. W województwie jeleniogórskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Jeleniej Górze, Bolesławcu, Lubaniu, Zgorzelcu.
12. W województwie kaliskim - wszystkie gminy.
13. W województwie katowickim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Będzinie, Bytomiu, Chorzowie, Chrzanowie,
Czechowicach-Dziedzicach, Dąbrowie Górniczej, Jastrzębiu-Zdroju, Jaworznie,
Mysłowicach, Olkuszu, Rudzie Śląskiej, Rybniku, Sosnowcu, Tarnowskich Górach,
Tychach, Wodzisławiu Śląskim, Zabrzu, Zawierciu, Żorach.
14. W województwie kieleckim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Kielcach, Busku-Zdroju, Chmielniku, Jędrzejowie,
Kazimierzy Wielkiej, Ostrowcu Świętokrzyskim, Pińczowie, Skarżysku-Kamiennej,
Włoszczowie.
15. W województwie konińskim - wszystkie gminy.
16. W województwie koszalińskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
Rejonowego Urzędu Pracy w Kołobrzegu.
17. W województwie krakowskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Krzeszowicach, Myślenicach, Wieliczce.
18. W województwie krośnieńskim - wszystkie gminy.
19. W województwie legnickim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Legnicy, Głogowie, Jaworze, Lubinie.
20. W województwie leszczyńskim - wszystkie gminy.
21. W województwie lubelskim - wszystkie gminy.
22. W województwie łomżyńskim - wszystkie gminy.
23. W województwie łódzkim - wszystkie gminy.
24. W województwie nowosądeckim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Nowym Sączu, Gorlicach, Limanowej, Nowym Targu.
25. W województwie olsztyńskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
Rejonowego Urzędu Pracy w Olsztynie.
26. W województwie opolskim - wszystkie gminy.
27. W województwie ostrołęckim - wszystkie gminy.
28. W województwie pilskim wszystkie gminy objęte zakresem działania rejonowych
urzędów pracy w: Pile, Czarnkowie.
29. W województwie piotrkowskim - wszystkie gminy.
30. W województwie płockim - wszystkie gminy.
31. W województwie poznańskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Gnieźnie, Grodzisku, Nowym Tomyślu, Szamotułach,
Śremie, Środzie Wielkopolskiej, Wrześni.
32. W województwie przemyskim wszystkie gminy.
33. W województwie radomskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Radomiu, Białobrzegach, Grójcu, Kozienicach, Lipsku,
Przysusze, Zwoleniu.
34. W województwie rzeszowskim - wszystkie gminy.
35. W województwie siedleckim - wszystkie gminy.
36. W województwie sieradzkim - wszystkie gminy.
37. W województwie skierniewickim - wszystkie gminy.
38. W województwie suwalskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Augustowie, Sejnach.
39. W województwie szczecińskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Chojnie, Goleniowie, Gryfinie, Stargardzie
Szczecińskim.
40. W województwie tarnobrzeskim - wszystkie gminy.
41. W województwie tarnowskim - wszystkie gminy.
42. W województwie toruńskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Toruniu, Brodnicy, Chełmnie.
43. W województwie wałbrzyskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Bystrzycy Kłodzkiej, Świdnicy.
44. W województwie włocławskim - wszystkie gminy.
45. W województwie wrocławskim - wszystkie gminy.
46. W województwie zamojskim - wszystkie gminy.
47. W województwie zielonogórskim wszystkie gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy w: Zielonej Górze, Gubinie, Krośnie Odrzańskim,
Sulechowie, Świebodzinie, Wolsztynie, Żaganiu, Żarach.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 28 lutego 1997 r.
w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia rejestracji i ewidencji bezrobotnych
oraz innych osób poszukujących pracy.
(Dz. U. Nr 25, poz. 131)
Na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o
zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. z 1997 r. Nr 25, poz. 128)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Bezrobotny, osoba uprawniona do zasiłku przedemerytalnego, świadczenia
przedemerytalnego lub inna osoba poszukująca pracy zgłasza się, w celu dokonania
rejestracji, do rejonowego urzędu pracy, właściwego ze względu na stałe lub
czasowe zameldowanie, a jeżeli nie jest zameldowana - do rejonowego urzędu
pracy, na którego obszarze działania przebywa.
2. Osoba, która nie jest zameldowana lub posiada stałe zameldowanie w innej
miejscowości niż miejsce czasowego zameldowania, przy dokonywaniu rejestracji
składa oświadczenie, że nie jest zarejestrowana w innym rejonowym urzędzie
pracy.
3. Rejonowy urząd pracy zawiadamia Krajowy Urząd Pracy o zarejestrowaniu lub
wyłączeniu z ewidencji osoby uprawnionej do zasiłku, zasiłku przedemerytalnego
lub świadczenia przedemerytalnego, nie posiadającej zameldowania, podając
następujące dane:
1) nazwisko i imiona,
2) datę i miejsce urodzenia,
3) miejsce zameldowania lub pobytu,
4) numer ewidencyjny PESEL,
5) numer identyfikacji podatkowej (NIP),
6) datę zarejestrowania lub wyłączenia z ewidencji.
4. Krajowy Urząd Pracy prowadzi ewidencję zarejestrowanych osób, o których mowa
w ust. 3, a w przypadku gdy osoba nie zameldowana zarejestrowała się w dwóch lub
więcej rejonowych urzędach pracy, powiadamia o tym te urzędy.
§ 2. 1. Rejestracja bezrobotnego, osoby uprawnionej do zasiłku przedemerytalnego
lub świadczenia przedemerytalnego oraz innej osoby poszukującej pracy następuje
w dniu przedłożenia kompletu dokumentów, o których mowa w § 3 ust. 1 i 2, po
wypełnieniu przez tę osobę karty rejestracyjnej oraz po poświadczeniu
własnoręcznym podpisem w obecności pracownika rejonowego urzędu pracy
prawdziwości danych i oświadczeń zamieszczonych przez niego w karcie
rejestracyjnej.
2. Zarejestrowana osoba jest zobowiązana do niezwłocznego informowania
rejonowego urzędu pracy o wszelkich zmianach danych podanych w karcie
rejestracyjnej.
§ 3. 1. Osoba rejestrująca się przedkłada do wglądu pracownikowi rejonowego
urzędu pracy dokonującemu rejestracji:
1) dowód osobisty, a w przypadku osób niepełnoletnich - tymczasowy dowód
osobisty lub legitymację szkolną,
2) dyplom, świadectwo ukończenia szkoły lub świadectwo szkolne albo
zaświadczenie o ukończeniu kursu lub szkolenia,
3) świadectwa pracy oraz inne dokumenty niezbędne do ustalenia jej uprawnień,
4) dokument o przeciwwskazaniach do wykonywania określonych prac, jeżeli taki
dokument posiada.
2. Osoba niepełnosprawna, oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 1, przedkłada
orzeczenie uprawnionego organu.
3. Rejonowy urząd pracy może sporządzać odpisy lub kserokopie z dokumentów, o
których mowa w ust. 1 i 2.
4. Osoba uprawniona do świadczenia przedemerytalnego jest obowiązana przekazać
rejonowemu urzędowi pracy oryginały dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i
4, w celu sporządzenia wniosku do organu rentowego o ustalenie wysokości
emerytury stanowiącej podstawę obliczenia wysokości świadczenia
przedemerytalnego.
5. W przypadku nieprzedłożenia dokumentów, o których mowa w ust. 4, rejonowy
urząd pracy przyznaje świadczenie przedemerytalne w wysokości minimalnej,
określonej w przepisach o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu.
6. Rejestracji nie dokonuje się w przypadku nieprzedłożenia dokumentów, o
których mowa w ust. 1 pkt 1-3 i ust. 2, lub odmowy złożenia podpisu na karcie
rejestracyjnej przez osobę rejestrującą się.
7. W szczególnie uzasadnionych przypadkach kierownik rejonowego urzędu pracy
może wyrazić zgodę na rejestrację osoby nie posiadającej kompletu dokumentów.
§ 4. 1. Rejonowy urząd pracy wyłącza z ewidencji zarejestrowanych osobę, która
zmieniła zameldowanie albo miejsce pobytu.
2. Na wniosek osoby, o której mowa w ust. 1, rejonowy urząd pracy przesyła
odpisy karty rejestracyjnej oraz innych dokumentów do rejonowego urzędu pracy
właściwego ze względu na aktualne miejsce zameldowania lub pobytu tej osoby.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, osoba, która zmieniła zameldowanie lub
miejsce pobytu, jest obowiązana zgłosić się w rejonowym urzędzie pracy,
właściwym dla aktualnego miejsca zameldowania lub pobytu, w terminie 7 dni od
dnia zmiany miejsca zameldowania lub pobytu.
§ 5. 1. Ewidencję zarejestrowanych osób stanowi zbiór kart rejestracyjnych z
załączoną dokumentacją. Wzory kart rejestracyjnych bezrobotnych, osób
uprawnionych do zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego oraz
innych osób poszukujących pracy stanowią załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia.
2. W zbiorze kart rejestracyjnych zarejestrowanych osób wyodrębnia się podzbiory
kart rejestracyjnych osób:
1) bezrobotnych,
2) uprawnionych do zasiłku przedemerytalnego,
3) uprawnionych do świadczenia przedemerytalnego,
4) innych poszukujących pracy.
3. Rejonowy urząd pracy może dokonywać w zbiorze, o którym mowa w ust. 2,
dodatkowych podziałów.
§ 6. Kartę rejestracyjną bezrobotnego wyłącza się z ewidencji w przypadku utraty
statusu bezrobotnego.
§ 7. Kartę rejestracyjną osoby posiadającej prawo do zasiłku przedemerytalnego
lub świadczenia przedemerytalnego wyłącza się z ewidencji w przypadku utraty
uprawnień do pobierania zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia
przedemerytalnego.
§ 8. 1. Kartę rejestracyjną osoby poszukującej pracy wyłącza się z ewidencji w
szczególności:
1) na wniosek osoby poszukującej pracy,
2) w przypadku niestawienia się w rejonowym urzędzie pracy w okresie 2 miesięcy
od dnia ostatniego stawienia się.
2. O wyłączeniu z ewidencji karty rejestracyjnej osoby poszukującej pracy
rejonowy urząd pracy zawiadamia na piśmie tę osobę.
§ 9. Rejonowy urząd pracy wydaje osobie zarejestrowanej jako bezrobotna
zaświadczenie o okresach zarejestrowania oraz pobierania zasiłku i stypendium.
Wzór zaświadczenia stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 10. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 16
czerwca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia rejestracji i
ewidencji bezrobotnych oraz innych osób poszukujących pracy (Dz. U. Nr 73, poz.
363).
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28
lutego 1997 r. (poz. 131)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 28 lutego 1997 r.
w sprawie szczegółowych zasad przyznawania świadczeń określonych w ustawie o
zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu.
(Dz. U. Nr 25, poz. 132)
Na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o
zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Prawo do zasiłku dla bezrobotnych, dodatku szkoleniowego, stypendium,
zasiłku przedemerytalnego i świadczenia przedemerytalnego, zwanych dalej
"świadczeniami", ustala kierownik rejonowego urzędu pracy na podstawie karty
rejestracyjnej oraz innych wymaganych do przyznania świadczenia dokumentów,
przedstawionych przez osobę zarejestrowaną w rejonowym urzędzie pracy, zwaną
dalej "zarejestrowaną osobą".
§ 2. 1. Rejonowy urząd pracy występuje z wnioskiem do właściwego organu
rentowego o ustalenie wysokości emerytury stanowiącej podstawę ustalenia
wysokości świadczenia przedemerytalnego. We wniosku określa się datę, od której
ma przysługiwać to świadczenie.
2. Ponowne ustalenie przez organ rentowy wysokości emerytury, w przypadku
udokumentowania przez uprawnioną do świadczenia przedemerytalnego osobę
dodatkowych okresów uprawniających do emerytury lub dochodów mających wpływ na
wysokość emerytury, następuje na wniosek rejonowego urzędu pracy.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, świadczenie przedemerytalne przyznaje
się od dnia złożenia w rejonowym urzędzie pracy dokumentów stanowiących podstawę
ponownego ustalenia wysokości emerytury i świadczenia przedemerytalnego:
1) w nowej wysokości - gdy dochód, o którym mowa w ust. 2, został osiągnięty po
przyznaniu świadczenia przedemerytalnego,
2) w nowej, zwaloryzowanej wysokości, na zasadach przewidzianych dla zasiłku dla
bezrobotnych - w pozostałych przypadkach.
4. Wzór wniosku o ustalenie wysokości emerytury w celu ustalenia wysokości
świadczenia przedemerytalnego stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 3. Prawo do dodatku szkoleniowego za okres objęty programem szkolenia
przysługuje od dnia rozpoczęcia szkolenia, a ustaje z dniem jego zakończenia lub
zaprzestania uczestnictwa bezrobotnego w szkoleniu. Dodatek szkoleniowy nie
przysługuje za dni nieobecności na szkoleniu.
§ 4. Absolwentowi skierowanemu na szkolenie, nie dłużej jednak niż do końca
okresu posiadania statusu absolwenta, przysługuje stypendium za każdy dzień
odbywania szkolenia. Stypendium nie przysługuje za dni nieobecności na
szkoleniu.
§ 5. 1. Przed rozpoczęciem szkolenia rejonowy urząd pracy informuje na piśmie
osobę kierowaną na szkolenie o obowiązku zwrotu kosztów szkolenia, w razie
nieukończenia szkolenia z winy tej osoby; nie dotyczy to sytuacji, gdy powodem
nieukończenia szkolenia było podjęcie zatrudnienia.
2. Osoba skierowana na szkolenie jest obowiązana niezwłocznie przedstawić we
właściwym rejonowym urzędzie pracy świadectwo lub zaświadczenie o ukończeniu
szkolenia.
§ 6. 1. Świadczenia wpłaca się z dołu, za okresy miesięczne, w terminach
ustalonych przez rejonowy urząd pracy, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W razie gdy do dnia poprzedzającego termin wypłaty świadczenia bezrobotny nie
przedłoży oświadczenia o dochodach, rejonowy urząd pracy wstrzymuje wypłatę
świadczenia. Po przedłożeniu oświadczenia o dochodach wypłata świadczenia
następuje w terminie ustalonym przez rejonowy urząd pracy, nie później jednak
niż w terminie 7 dni od dnia złożenia tego oświadczenia.
3. Wypłata pierwszego świadczenia następuje nie później jednak niż w następnym
miesiącu po dniu zarejestrowania uprawnionej osoby.
§ 7. 1. Bezrobotnemu uprawnionemu do zasiłku dla bezrobotnych, w przypadku
czasowej niezdolności do pracy, rejonowy urząd pracy wypłaca zasiłek po
przedstawieniu zaświadczenia o niezdolności do pracy przewidzianego w przepisach
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa.
2. O niezdolności do pracy bezrobotny jest obowiązany zawiadomić rejonowy urząd
pracy w terminie 2 dni od daty wystawienia zaświadczenia, o którym mowa w ust.
1, oraz dostarczyć to zaświadczenie bezzwłocznie po ustaniu przyczyny
niezdolności do pracy.
§ 8. Zasiłki porodowe, rodzinne, pielęgnacyjne oraz pogrzebowe rejonowe urzędy
pracy wypłacają bezrobotnym oraz osobom uprawnionym do zasiłku przedemerytalnego
lub świadczenia przedemerytalnego na zasadach określonych w przepisach o
świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa oraz przepisach o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych.
§ 9. 1. Rejonowy urząd pracy, który kieruje zarejestrowaną osobę do pracy poza
miejsce stałego zamieszkania, wydaje jej bilet kredytowy. Wzór biletu
kredytowego na przejazd koleją stanowi załącznik nr 2, a wzór biletu kredytowego
na przejazd autobusem stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia.
2. Bilet kredytowy uprawnia do przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca
przyszłego zatrudnienia najtańszym środkiem komunikacji publicznej.
3. W przypadku rezygnacji, po wydaniu skierowania, z wyjazdu do pracy poza
miejscem zamieszkania, bilet kredytowy powinien być w terminie 3 dni od dnia
upływu jego ważności zwrócony rejonowemu urzędowi pracy.
4. W razie niepodjęcia zatrudnienia z przyczyn nie zawinionych przez osobę
skierowaną, bilet kredytowy powrotny wydaje rejonowy urząd pracy właściwy dla
siedziby pracodawcy, do którego dana osoba została skierowana. Przepisy ust. 2 i
3 stosuje się odpowiednio.
5. Rejonowy urząd pracy może wydać osobie skierowanej do pracy poza miejsce
stałego zamieszkania bilet kredytowy, a także bilet kredytowy powrotny, gdy
uzyskanie biletu powrotnego byłoby utrudnione.
§ 10. 1. Rejonowy urząd pracy wydaje bezpłatnie bezrobotnemu oraz osobie
uprawnionej do zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego, na
ich wniosek, legitymację ubezpieczeniową oraz dokonuje w niej wpisów na zasadach
określonych w przepisach o legitymacjach ubezpieczeniowych.
2. Wpis w legitymacji ubezpieczeniowej uprawnia bezrobotnego, osobę uprawnioną
do zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego i członków ich
rodziny do korzystania, na zasadach przewidzianych dla pracowników, ze świadczeń
publicznych zakładów opieki zdrowotnej.
§ 11. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31
marca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania świadczeń określonych w
ustawie o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. Nr 38, poz. 191).
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28
lutego 1997 r. (poz. 132)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
POUCZENIE
1. W części I pkt 4 - należy podać ustalony przez urząd skarbowy numer
identyfikacji podatkowej (NIP).
2. W części I pkt 5 - należy podać dziewięciocyfrowy statystyczny numer
identyfikacyjny pracodawcy nadany w systemie REGON i symbol cyfrowy rodzaju
działalności podstawowej według Europejskiej klasyfikacji działalności (EKD),
wprowadzonej przez Główny Urząd Statystyczny.
3. W części I pkt 6 - należy podać kod zawodu na podstawie "Klasyfikacji zawodów
i specjalności" wprowadzonej rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej
z dnia 20 kwietnia 1995 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności dla
potrzeb rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr 48, poz. 253) (tom I
i II).
4. Do wniosku powinny być dołączone w oryginale:
- dowody potwierdzające okresy składkowe i nieskładkowe, określone w ustawie z
dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach
ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz.
450 z późn. zm.) i w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w
sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych
świadczeń (Dz. U. Nr 10, poz. 49 z późn. zm.),
- zaświadczenie pracodawcy wystawione na formularzu ZUS Rp-7 lub legitymacja
ubezpieczeniowa zawierająca wpisy dotyczące wysokości osiąganego wynagrodzenia
(dochodu), które stanowiło podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.
5. Do ustalania podstawy wymiaru emerytury ustalanej na potrzeby świadczenia
przedemerytalnego - w przypadku powstania prawa do świadczenia przedemerytalnego
od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 31 grudnia 1997 r. - przyjmuje się
wynagrodzenie (dochód), które stanowiło podstawę wymiaru składek na
ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie
kolejnych 8 lat kalendarzowych wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 17
lat kalendarzowych, licząc wstecz od roku, w którym powstało prawo do
świadczenia przedemerytalnego.
Okres kolejnych lat kalendarzowych, z którego będzie przyjmowane wynagrodzenie
(dochód) do ustalenia podstawy wymiaru emerytury ustalanej na potrzeby
świadczenia przedemerytalnego, podlega co roku wydłużeniu o kolejny rok aż do 10
lat w 2000 r. Wydłużeniu o kolejny rok, aż do 19 lat, podlega także okres
ostatnich lat kalendarzowych, z których zainteresowany może wybierać
wynagrodzenie (dochód), jeżeli prawo do świadczenia powstanie do dnia 31 grudnia
2000 r.
W razie zgłoszenia wniosku o emeryturę przez osobę, która pobierała świadczenie
przedemerytalne, do obliczenia emerytury będzie mogła być wskazana - na wniosek
tej osoby - podstawa wymiaru przyjęta do ustalenia emerytury na potrzeby
świadczenia przedemerytalnego.
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 28 lutego 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad udzielania pożyczek z
Funduszu Pracy, wysokości stopy procentowej oraz warunków spłaty.
(Dz. U. Nr 25, poz. 133)
Na podstawie art. 18 ust. 9 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 24 marca 1995
r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania pożyczek z Funduszu Pracy, wysokości
stopy procentowej oraz warunków spłaty (Dz. U. Nr 35, poz. 174) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w § 2 w ust. 2 wyrazy "rejonowym biurze pracy" zastępuje się wyrazami
"rejonowym urzędzie pracy";
2) w § 5:
a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. Oprocentowanie pożyczek w stosunku rocznym wynosi:
1) 50%, a w rejonach administracyjnych (gminach) uznanych za zagrożone
szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym 30% zmiennej stopy oprocentowania
kredytu lombardowego, dla pożyczek udzielanych na podjęcie działalności,
2) 70%, a w rejonach administracyjnych (gminach) uznanych za zagrożone
szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym 50% zmiennej stopy oprocentowania
kredytu lombardowego, dla pożyczek udzielanych na utworzenie dodatkowych miejsc
pracy.
3. Zmienną stopę oprocentowania kredytu lombardowego przyjmuje się w wysokości
ogłoszonej przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego w Dzienniku Urzędowym
Narodowego Banku Polskiego, na podstawie odrębnych przepisów.",
b) w ust. 5 wyrazy "kredytu refinansowego" zastępuje się wyrazami "kredytu
lombardowego";
3) po § 6 dodaje się § 6a w brzmieniu:
"§ 6a. 1. Umowy o udzielenie pożyczki na działalność mogą przewidywać dokonanie
przez rejonowy urząd pracy zwrotu pożyczkobiorcy do 80% kosztów szkolenia,
konsultacji lub doradztwa dotyczących podejmowanej działalności, w kwocie nie
przekraczającej jednak przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu zawarcia
umowy pożyczki.
2. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, następuje z Funduszu Pracy po
udokumentowaniu przez pożyczkobiorcę ich poniesienia, w okresie nie
przekraczającym 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy pożyczki."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 28 lutego 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad organizowania prac
interwencyjnych i robót publicznych oraz przyznawania zaliczek i finansowania
rzeczowych kosztów organizacji robót publicznych.
(Dz. U. Nr 25, poz. 134)
Na podstawie art. 22 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 21 marca 1995
r. w sprawie szczegółowych zasad organizowania prac interwencyjnych i robót
publicznych oraz przyznawania zaliczek i finansowania rzeczowych kosztów
organizacji robót publicznych (Dz. U. Nr 38, poz. 189) wprowadza się następujące
zmiany:
1) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Roboty publiczne mogą być organizowane na wniosek organu samorządu
terytorialnego, administracji rządowej lub instytucji użyteczności publicznej
oraz organizacji statutowo zajmującej się problematyką: ochrony środowiska,
kultury, oświaty, sportu i turystyki, opieki zdrowotnej oraz pomocy społecznej,
a także spółek wodnych i ich związków, zwanych dalej «organizatorami».",
2) w § 7 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Umowa, o której mowa w ust. 1, może zawierać zobowiązanie do przyznania
jednorazowej refundacji, określonej w art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia
1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25,
poz. 128), po spełnieniu warunków określonych w tym przepisie, w wysokości
ustalonej w umowie."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 28 lutego 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad finansowania wydatków z
Funduszu Pracy oraz sposobu współpracy organów zatrudnienia z bankami i
instytucjami finansującymi.
(Dz. U. Nr 25, poz. 135)
Na podstawie art. 57 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 marca 1995
r. w sprawie szczegółowych zasad finansowania wydatków z Funduszu Pracy oraz
sposobu współpracy organów zatrudnienia z bankami i instytucjami finansującymi
(Dz. U. Nr 41, poz. 215) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1:
a) w ust. 1 w pkt 1 wyrazy "dysponentem pierwszego stopnia" zastępuje się
wyrazami "dysponentem głównym",
b) w ust. 3 wyrazy "Dysponent pierwszego stopnia" zastępuje się wyrazami
"Dysponent główny",
c) dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
"4. Dysponent wyższego stopnia może dokonywać zmiany limitu wydatków ustalonych
dla dysponentów niższego stopnia oraz ustalić limity wydatków na zadania
dotychczas nie limitowane.
5. Dysponent główny dokonuje zmian limitów wydatków ustalonych dla dysponentów
drugiego stopnia po akceptacji Ministra Pracy i Polityki Socjalnej lub na
polecenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.";
2) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. 1. Przeznaczenie środków Funduszu Pracy na finansowanie:
1) części kosztów realizacji zadań na rzecz bezrobotnych, wykonywanych w ramach
działań statutowych przez organizacje i instytucje,
2) udziałów i wkładów finansowych wnoszonych do spółek, fundacji i innych osób
prawnych,
3) nabywanie bonów skarbowych i obligacji emitowanych lub gwarantowanych przez
Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski
może nastąpić za zgodą dysponenta głównego, po zasięgnięciu opinii Naczelnej
Rady Zatrudnienia i pod warunkiem niezgłoszenia sprzeciwu przez Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej.
2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Zatrudnienia, może zobowiązać dysponenta głównego do przeznaczenia środków
Funduszu Pracy na cele, o których mowa w ust. 1.";
3) § 5 otrzymuje brzmienie:
"§ 5. 1. Dysponenci drugiego i trzeciego stopnia, po uzyskaniu pozytywnej opinii
właściwej rady zatrudnienia oraz zgody dysponenta Funduszu Pracy wyższego
stopnia, mogą zlecić bankom i innym instytucjom finansującym dokonywanie:
1) wypłat świadczeń pieniężnych dla bezrobotnych i innych uprawnionych osób,
jeżeli koszty ich wypłaty nie przekroczą 0,8% wypłacanych kwot,
2) rozliczeń, spłaty i egzekucji pożyczek udzielonych z Funduszu Pracy, jeżeli
koszty ich obsługi nie przekroczą 0,8% spłacanych kwot.
2. W uzasadnionych przypadkach dysponent główny może wyrazić zgodę na zlecenie
zadań, o których mowa w ust. 1, bankom i innym instytucjom finansującym, w
przypadku gdy koszty obsługi tych zadań przekraczają 0,8% i nie są wyższe od 1%
wypłacanych lub spłacanych kwot, oraz zgodę na zlecenie tych zadań instytucjom
innym niż określone w ust. 1.";
4) w § 6 w ust. 2 wyrazy "Dysponent pierwszego stopnia" zastępuje się wyrazami
"Dysponent główny".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 28 lutego 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie organizacji, szczegółowych zasad i zakresu
działania Krajowego Urzędu Pracy oraz wojewódzkich i rejonowych urzędów pracy.
(Dz. U. Nr 25, poz. 136)
Na podstawie art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 21 marca 1995
r. w sprawie organizacji, szczegółowych zasad i zakresu działania Krajowego
Urzędu Pracy oraz wojewódzkich i rejonowych urzędów pracy (Dz. U. Nr 38, poz.
187) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 skreśla się ust. 2;
2) w § 3 skreśla się ust. 2;
3) w § 5 w pkt 2 skreśla się lit. g) i h);
4) w § 7 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) ustalania prawa do zasiłków, dodatków szkoleniowych, stypendiów, zasiłków
przedemerytalnych, świadczeń przedemerytalnych oraz innych świadczeń
przysługujących bezrobotnym i innym uprawnionym osobom, a także ich
wypłacanie,".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 marca 1997 r.
w sprawie podziału środków i limitów na podwyżki wynagrodzeń pracowników
cywilnych państwowej sfery budżetowej w 1997 r.
(Dz. U. Nr 26, poz. 137)
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu
środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie
niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i
Nr 139, poz. 647) oraz art. 32 ust. 3 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21
lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Podział kwoty środków i limitów na podwyżki wynagrodzeń pracowników
cywilnych państwowej sfery budżetowej w 1997 r., o których mowa w art. 31 ust. 1
pkt 2 i art. 32 ust. 1 pkt 3 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997
r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106), na poszczególne części budżetu, z uwzględnieniem
działów klasyfikacji budżetowej i form finansowania, określa załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Środki i limity, o których mowa w § 1, ujmują wypłaty wszystkich składników
wynagrodzeń osobowych i honorariów przysługujących za pracę świadczoną na
podstawie stosunku pracy.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (poz. 137)
ŚRODKI I LIMITY NA PODWYŻKI WYNAGRODZEŃ PRACOWNIKÓW CYWILNYCH OD DNIA 1 KWIETNIA
1997 R. WEDŁUG POSZCZEGÓLNYCH CZĘŚCI BUDŻETU, W PODZIALE NA DZIAŁY I FORMY
FINANSOWANIA ( W ZŁOTYCH)
WyszczególnienieJednostki budżetoweGospodarka pozabudżetowa
dotowanaGospodarka pozabudżetowa nie dotowanaSzkoły wyższe
podsta-wowe1)dodat-kowe2)podsta-wowe1)dodat-kowe2)podsta-wowe1)dodat-kowe2)podsta-wowe1)dodat-kowe2)
123456789
CZĘŚĆ 05 KANCELARIA PREZESA RADY MINISTRÓW
dział 89 - Różna działalność111625573
dział 91 - Administracja państwowa 135000641
CZĘŚĆ 06 RZĄDOWE CENTRUM STUDIÓW STRATEGICZNYCH
dział 91 - Administracja państwowa3144121539
CZĘŚĆ 08 MINISTERSTWO FINANSÓW
dział 79 - Oświata i wychowanie 174072744
dział 85 - Ochrona zdrowia1151360
dział 89 - Różna działalność 6075063865
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa17531938097
- urzędy podległe55057940430732
CZĘŚĆ 09 MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
dział 01 - Przemysł110797770
dział 79 - Oświata i wychowanie5342853069
dział 89 - Różna działalność349738525582 8642865771
dział 91 - Administracja państwowa8106333779
CZĘŚĆ 13 MINISTERSTWO GOSPODARKI
dział 66 - Różne usługi materialne 87927599
dział 79 - Oświata i wychowanie 5090122565
dział 83 - Kultura i sztuka 114577599
dział 89 - Różna działalność6591114249 3612152394
dział 91 - Administracja państwowa11847455643
CZĘŚĆ 15 KOMISJA PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH
dział 91 - Administracja państwowa2509881043
CZĘŚĆ 17 MINISTERSTWO SKARBU PAŃSTWA
dział 89 - Różna działalność 2545891710
dział 91 - Administracja państwowa11889215558
CZĘŚĆ 18 URZĄD MIESZKALNICTWA I ROZWOJU MIAST
dział 66 - Różne usługi materialne59921428
dział 89 - Różna działalność 1687861112
dział 91 - Administracja państwowa2617091248
CZĘŚĆ 19 MINISTERSTWO ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
dział 40 - Rolnictwo482727133807 1402421592904
dział 79 - Oświata i wychowanie34445407185569 149709932
dział 83 - Kultura i sztuka 3320221701
dział 89 - Różna działalność 1748931197
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa7024063352
- urzędy podległe 3820002941
CZĘŚĆ 21 MINISTERSTWO TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
dział 50 - Transport17958000125719 3428632257
dział 79 - Oświata i wychowanie534904531259 13029
dział 81 - Szkolnictwo wyższe 153837111218
dział 83 - Kultura i sztuka 162666855
dział 89 - Różna działalność24773180 67013470
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa4994942377
- urzędy podległe24828214
CZĘŚĆ 22 MINISTERSTWO ŁĄCZNOŚCI
dział 59 - Łączność2390001642 9210005233
dział 83 - Kultura i sztuka 45789239
dział 91 - Administracja państwowa3270521556
CZĘŚĆ 23 URZĄD ZAMÓWIEŃ PUBLICZNYCH
dział 91 - Administracja państwowa88478453
CZĘŚĆ 26 URZĄD SŁUŻBY CYWILNEJ
dział 91 - Administracja państwowa185533770
CZĘŚĆ 27 KOMITET INTEGRACJI EUROPEJSKIEJ
dział 91 - Administracja państwowa2680291112
CZĘŚĆ 28 MINISTERSTWO OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
dział 31 - Budownictwo 2231601582
dział 45 - Leśnictwo77790098418060006293265734
dział 66 - Różne usługi materialne727353153172 4002983215
dział 79 - Oświata i wychowanie14127728123 68625351
dział 89 - Różna działalność 75468522
dział 91 - Administracja państwowa5088612411
CZĘŚĆ 29 URZĄD OCHRONY PAŃSTWA
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne6236105600 710851
CZĘŚĆ 30 MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ
dział 85 - Ochrona zdrowia20278510125001
dział 91 - Administracja państwowa11085696156
dział 95 - Ubezpieczenia społeczne5028083420
dział 98 - Obrona narodowa72326000556956 1286800091707444900022982
CZĘŚĆ 31 MINISTERSTWO SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
dział 31 - Budownictwo 121389829
dział 83 - Kultura i sztuka42000257
dział 85 - Ochrona zdrowia19361243116879
dział 86 - Opieka społeczna78203470
dział 89 - Różna działalność133629675
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa178682410260
- Główny Urząd NadzoruBudowlanego3219741625
- Główny Urząd Geodezji i Kartografii89606428
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne648956646826 9145587011
dział 95 - Ubezpieczenia społeczne3781922069
CZĘŚĆ 32 MINISTERSTWO SPRAW ZAGRANICZNYCH
dział 79 - Oświata i wychowanie31887171
dział 89 - Różna działalność 3480631967
dział 91 - Administracja państwowa12502015729
CZĘŚĆ 33 MINISTERSTWO EDUKACJI NARODOWEJ
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 655251
dział 79 - Oświata i wychowanie4047661932
dział 79 - Oświata i wychowanie - waloryzacja specjalnego funduszu nagród
dla nauczycieli450869
dział 81 - Szkolnictwo wyższe1912711180 4060002351107844671881830
dział 89 - Różna działalność165236811372 124946821
dział 91 - Administracja państwowa5552442651
CZĘŚĆ 34 MINISTERSTWO KULTURY I SZTUKI
dział 79 - Oświata i wychowanie1697345497077
dział 81 - Szkolnictwo wyższe 492289539168
dział 83 - Kultura i sztuka 1039888854258
dział 89 - Różna działalność 99424684
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa3585381710
- Państwowa Służba Ochrony Zabytków102923787
- Komitet Kinematografii80691410
CZĘŚĆ 35 MINISTERSTWO ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
dział 66 - Różne usługi materialne 4203992864
dział 79 - Oświata i wychowanie1345702675625
dział 81 - Szkolnictwo wyższe 21109560169324
dział 83 - Kultura i sztuka 2755701394
dział 85 - Ochrona zdrowia100787512592951 2061231291
dział 89 - Różna działalność 5149704113
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Ministerstwa4964472368
- urzędy podległe6850265472
CZĘŚĆ 36 MINISTERSTWO SPRAWIEDLIWOŚCI
dział 01 - Przemysł 12719029833
dział 31 - Budownictwo 5612724275
dział 40 - Rolnictwo 2577491625
dział 61 - Handel wewnętrzny 10084128
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 23491171
dział 88 - Turystyka i wypoczynek 103500744
dział 91 - Administracja państwowa5726233403
dział 92 - Wymiar sprawiedliwości i prokuratura42236000284168 35000359
CZĘŚĆ 37 URZĄD OCHRONY KONKURENCJI I KONSUMENTÓW
dział 61 - Handel wewnętrzny102011410
dział 91 - Administracja państwowa3006441539
CZĘŚĆ 38 POLSKA AKADEMIA NAUK
dział 40 - Rolnictwo 5531873848
dział 81 - Szkolnictwo wyższe44729239
dział 86 - Opieka społeczna63678393
dział 89 - Różna działalność4430023403 3782822745
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu3133971830
- urzędy podległe101005915
CZĘŚĆ 39 KOMENDA GŁÓWNA POLICJI
dział 93 - Bezpieczeństwo publiczne17883824140639 249533417699
CZĘŚĆ 40 POLSKIE CENTRUM BADAŃ I CERTYFIKACJI
dział 66 - Różne usługi materialne 3916202001
CZĘŚĆ 42 URZĄD DO SPRAW KOMBATANTÓW I OSÓB REPRESJONOWANYCH
dział 91 - Administracja państwowa3339361761
CZĘŚĆ 45 URZĄD KULTURY FIZYCZNEJ I TURYSTYKI
dział 81 - Szkolnictwo wyższe 407250332977
dział 83 - Kultura i sztuka 53734282
dział 85 - Ochrona zdrowia292117
dział 87 - Kultura fizyczna i sport 13310008148
dział 89 - Różna działalność 673343
dział 91 - Administracja państwowa2724311411
CZĘŚĆ 46 KRAJOWY URZĄD PRACY
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu2986131607
- urzędy podległe15590272128113
CZĘŚĆ 48 KOMITET BADAŃ NAUKOWYCH
dział 89 - Różna działalność 62160428
dział 91 - Administracja państwowa4348282069
CZĘŚĆ 50 GŁÓWNY URZĄD STATYSTYCZNY
dział 01 - Przemysł3942032898
dział 66 - Różne usługi materialne539010139740
dział 79 - Oświata i wychowanie 50585257
dział 89 - Różna działalność59164462 1770851154
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu12059626310
- urzędy podległe240199322803
CZĘŚĆ 51 GŁÓWNY URZĄD CEŁ
dział 79 - Oświata i wychowanie 142085693
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu12077686643
- urzędy podległe13880415119153
CZĘŚĆ 52 PAŃSTWOWA AGENCJA ATOMISTYKI
dział 91 - Administracja państwowa155062889
CZĘŚĆ 53 WYŻSZY URZĄD GÓRNICZY
dział 89 - Różna działalność 31158214
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu3661001197
- urzędy podległe10119653411
CZĘŚĆ 54 URZĄD PATENTOWY RP
dział 89 - Różna działalność 49634342
dział 91 - Administracja państwowa5389933052
CZĘŚĆ 55 KASA ROLNICZEGO UBEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO
dział 95 - Ubezpieczenia społeczne 784809952728
CZĘŚĆ 56 POLSKA AGENCJA PRASOWA
dział 66 - Różne usługi materialne 14400006421
CZĘŚĆ 57 POLSKI KOMITET NORMALIZACYJNY
dział 89 - Różna działalność5779432522
CZĘŚĆ 58 ZAKŁAD UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH
dział 95 - Ubezpieczenia społeczne 51174901343821
CZĘŚĆ 59 GŁÓWNY URZĄD MIAR
dział 91 - Administracja państwowa
- centrala Urzędu4053903206
- urzędy podległe155669612312
CZĘŚĆ 80 REGIONALNE IZBY OBRACHUNKOWE
dział 91 - Administracja państwowa16834499516
CZĘŚĆ 85/01 WOJEWÓDZTWO WARSZAWSKIE
dział 01 - Przemysł 2196141864
dział 31 - Budownictwo 2720532061
dział 40 - Rolnictwo4053402881 1920961522
dział 45 - Leśnictwo13517171
dział 61 - Handel wewnętrzny95909710
dział 66 - Różne usługi materialne 4355842548
dział 70 - Gospodarka komunalna12861619602 6539854728
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa34196248 39792274
dział 79 - Oświata i wychowanie24691350140126 147292590
dział 83 - Kultura i sztuka 11520406088
dział 85 - Ochrona zdrowia52447467315675
dział 86 - Opieka społeczna266330716578 1468694
dział 87 - Kultura fizyczna i sport 2649011890
dział 88 - Turystyka i wypoczynek19416171
dział 89 - Różna działalność 3607452642
dział 91 - Administracja państwowa189076314697
CZĘŚĆ 85/03 WOJEWÓDZTWO BIALSKOPODLASKIE
dział 01 - Przemysł 69511590
dział 40 - Rolnictwo3390252411 2308491590
dział 45 - Leśnictwo337943
dział 61 - Handel wewnętrzny14990111
dział 66 - Różne usługi materialne 14317103
dział 70 - Gospodarka komunalna116990872 17663128
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa46472333
dział 79 - Oświata i wychowanie273661415116
dział 83 - Kultura i sztuka 2377261274
dział 85 - Ochrona zdrowia794540948513
dział 86 - Opieka społeczna3324072069
dział 88 - Turystyka i wypoczynek275326
dział 89 - Różna działalność 1747361308
dział 91 - Administracja państwowa4633803668
CZĘŚĆ 85/05 WOJEWÓDZTWO BIAŁOSTOCKIE
dział 01 - Przemysł 1642071394
dział 31 - Budownictwo 58242453
dział 40 - Rolnictwo5045213582 4987813394
dział 45 - Leśnictwo10138128
dział 61 - Handel wewnętrzny58899436
dział 66 - Różne usługi materialne 121767838
dział 70 - Gospodarka komunalna20637154
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa42234299
dział 79 - Oświata i wychowanie432547323931 35893162
dział 83 - Kultura i sztuka 4873692539
dział 85 - Ochrona zdrowia1512356589852
dział 86 - Opieka społeczna11081926883 806051
dział 88 - Turystyka i wypoczynek12316103
dział 89 - Różna działalność 1784941334
dział 91 - Administracja państwowa7583826062
CZĘŚĆ 85/07 WOJEWÓDZTWO BIELSKIE
dział 01 - Przemysł 91674778
dział 40 - Rolnictwo2968112103 1717311180
dział 45 - Leśnictwo675886
dział 61 - Handel wewnętrzny25470188
dział 66 - Różne usługi materialne 36877257
dział 70 - Gospodarka komunalna1046477 362326
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 25729171
dział 79 - Oświata i wychowanie623107534781
dział 83 - Kultura i sztuka 4419992394
dział 85 - Ochrona zdrowia18143948109602
dział 86 - Opieka społeczna10154626318 662743
dział 88 - Turystyka i wypoczynek46946402
dział 89 - Różna działalność 2337641761
dział 91 - Administracja państwowa8178566584
CZĘŚĆ 85/09 WOJEWÓDZTWO BYDGOSKIE
dział 01 - Przemysł 2034951727
dział 40 - Rolnictwo5441053848 4030372770
dział 45 - Leśnictwo28386359
dział 61 - Handel wewnętrzny55449410 17648222
dział 66 - Różne usługi materialne 3745563659
dział 70 - Gospodarka komunalna19619145
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa114278821
dział 79 - Oświata i wychowanie704685138783 33489
dział 83 - Kultura i sztuka 6107283471
dział 85 - Ochrona zdrowia20304113122906 2042691496
dział 86 - Opieka społeczna194985012132 52477342
dział 88 - Turystyka i wypoczynek14344120
dział 89 - Różna działalność 1559471154
dział 91 - Administracja państwowa9014817071
CZĘŚĆ 85/11 WOJEWÓDZTWO CHEŁMSKIE
dział 01 - Przemysł 61452522
dział 40 - Rolnictwo2735861949 121580838
dział 45 - Leśnictwo9462120
dział 61 - Handel wewnętrzny14990111
dział 66 - Różne usługi materialne 24585171
dział 70 - Gospodarka komunalna3127482334 111866812
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa80667564
dział 79 - Oświata i wychowanie300233916296
dział 83 - Kultura i sztuka 3152951659
dział 85 - Ochrona zdrowia650008638706
dział 86 - Opieka społeczna5256353275 268717
dział 88 - Turystyka i wypoczynek1072286
dział 89 - Różna działalność 1661241257
dział 91 - Administracja państwowa4409223523
CZĘŚĆ 85/13 WOJEWÓDZTWO CIECHANOWSKIE
dział 01 - Przemysł 108799923
dział 40 - Rolnictwo3881042770 4729453258
dział 45 - Leśnictwo337943
dział 61 - Handel wewnętrzny17245128
dział 66 - Różne usługi materialne34324248
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa45302325
dział 79 - Oświata i wychowanie374282620623
dział 83 - Kultura i sztuka 2339621274
dział 85 - Ochrona zdrowia916184555395
dział 86 - Opieka społeczna7582194711 19701128
dział 88 - Turystyka i wypoczynek420234
dział 89 - Różna działalność 2340771667
dział 91 - Administracja państwowa6043354874
CZĘŚĆ 85/15 WOJEWÓDZTWO CZĘSTOCHOWSKIE
dział 01 - Przemysł 88651752
dział 31 - Budownictwo 32033231
dział 40 - Rolnictwo3623962574 1641331137
dział 45 - Leśnictwo675886
dział 61 - Handel wewnętrzny24276180
dział 66 - Różne usługi materialne 50616342
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa36827274
dział 79 - Oświata i wychowanie346859819049 1655260
dział 83 - Kultura i sztuka 2306171197
dział 85 - Ochrona zdrowia1362394282251
dział 86 - Opieka społeczna6175203848 268717
dział 88 - Turystyka i wypoczynek478143
dział 89 - Różna działalność 2018231402
dział 91 - Administracja państwowa7993486293
CZĘŚĆ 85/17 WOJEWÓDZTWO ELBLĄSKIE
dział 01 - Przemysł 40296342
dział 31 - Budownictwo 24217171
dział 40 - Rolnictwo4079692907 4775043283
dział 45 - Leśnictwo12841162
dział 61 - Handel wewnętrzny23082171
dział 70 - Gospodarka komunalna21073162
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa39165282
dział 79 - Oświata i wychowanie347532917699 1804068
dział 83 - Kultura i sztuka 4112642138
dział 85 - Ochrona zdrowia1046591762988
dział 86 - Opieka społeczna9323615805 394026
dział 88 - Turystyka i wypoczynek767968
dział 89 - Różna działalność 96449701
dział 91 - Administracja państwowa6087374933
CZĘŚĆ 85/19 WOJEWÓDZTWO GDAŃSKIE
dział 01 - Przemysł 1198811017
dział 31 - Budownictwo 32187205
dział 40 - Rolnictwo6130494335 1617011112
dział 45 - Leśnictwo25006316
dział 61 - Handel wewnętrzny64735479
dział 66 - Różne usługi materialne 129865898
dział 79 - Oświata i wychowanie684791236893 1246051
dział 83 - Kultura i sztuka 7639854104
dział 85 - Ochrona zdrowia25199584155601 96018581
dział 86 - Opieka społeczna198261712355 25612162
dział 88 - Turystyka i wypoczynek26081222
dział 89 - Różna działalność 4809943454
dział 91 - Administracja państwowa10569948234
CZĘŚĆ 85/21 WOJEWÓDZTWO GORZOWSKIE
dział 01 - Przemysł 77570658
dział 31 - Budownictwo 40923291
dział 40 - Rolnictwo3965762813 4290242958
dział 45 - Leśnictwo16896214 700560
dział 61 - Handel wewnętrzny26531197 430717
dział 66 - Różne usługi materialne 20969145
dział 70 - Gospodarka komunalna13952103
dział 79 - Oświata i wychowanie368100120426 32732162
dział 83 - Kultura i sztuka 3322311761
dział 85 - Ochrona zdrowia1363545581909
dział 86 - Opieka społeczna13845228618 1003068
dział 88 - Turystyka i wypoczynek14200120
dział 89 - Różna działalność 2996822052
dział 91 - Administracja państwowa6432705190
CZĘŚĆ 85/23 WOJEWÓDZTWO JELENIOGÓRSKIE
dział 01 - Przemysł 91674778
dział 31 - Budownictwo 42149299
dział 40 - Rolnictwo2903842061 1509111035
dział 45 - Leśnictwo473160
dział 61 - Handel wewnętrzny16184120
dział 70 - Gospodarka komunalna39965299 41214299
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa35657257
dział 79 - Oświata i wychowanie616251833961 36637162
dział 83 - Kultura i sztuka 3048411736
dział 85 - Ochrona zdrowia1410508684654
dział 86 - Opieka społeczna10259346387
dział 88 - Turystyka i wypoczynek29269248
dział 89 - Różna działalność 2583461941
dział 91 - Administracja państwowa5893264737
CZĘŚĆ 85/25 WOJEWÓDZTWO KALISKIE
dział 01 - Przemysł 1480881257
dział 40 - Rolnictwo5784314104 1691481163
dział 61 - Handel wewnętrzny17378128
dział 66 - Różne usługi materialne 22560154
dział 70 - Gospodarka komunalna16713120
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa52609376 1454294
dział 79 - Oświata i wychowanie437348024248
dział 83 - Kultura i sztuka 4127272163
dział 85 - Ochrona zdrowia1283813077950
dział 86 - Opieka społeczna13178048208 20060128
dział 88 - Turystyka i wypoczynek376734
dział 89 - Różna działalność 98172727
dział 91 - Administracja państwowa7386325968
CZĘŚĆ 85/27 WOJEWÓDZTWO KATOWICKIE
dział 01 - Przemysł 2286801941
dział 31 - Budownictwo1394711069
dział 40 - Rolnictwo6596454668 3519732505
dział 45 - Leśnictwo23655299
dział 61 - Handel wewnętrzny86623641
dział 66 - Różne usługi materialne 3694942736
dział 79 - Oświata i wychowanie1467528680823 54119291
dział 83 - Kultura i sztuka 8072644343
dział 85 - Ochrona zdrowia69704392416992
dział 86 - Opieka społeczna271398016895 537334
dział 87 - Kultura fizyczna i sport 47740342
dział 88 - Turystyka i wypoczynek30138257
dział 89 - Różna działalność 3035962283
dział 91 - Administracja państwowa203318515732
CZĘŚĆ 85/29 WOJEWÓDZTWO KIELECKIE
dział 01 - Przemysł 1561471325
dział 40 - Rolnictwo5308133762 1803941240
dział 45 - Leśnictwo19600248
dział 61 - Handel wewnętrzny55582410
dział 66 - Różne usługi materialne 116127744
dział 70 - Gospodarka komunalna35606265
dział 79 - Oświata i wychowanie869204448384 47238188
dział 83 - Kultura i sztuka 6801433531
dział 85 - Ochrona zdrowia22811734139014 73960419
dział 86 - Opieka społeczna217669013560 20239128
dział 88 - Turystyka i wypoczynek16518137
dział 89 - Różna działalność 3018742146
dział 91 - Administracja państwowa10023738046
CZĘŚĆ 85/31 WOJEWÓDZTWO KONIŃSKIE
dział 01 - Przemysł 54400462
dział 31 - Budownictwo 84298599
dział 40 - Rolnictwo3919022787 2338891607
dział 61 - Handel wewnętrzny16184120 598834
dział 70 - Gospodarka komunalna26450197 17663128
dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa61816445 49699333
dział 79 - Oświata i wychowanie359880319947 16749
dział 83 - Kultura i sztuka 2067821112
dział 85 - Ochrona zdrowia798012048453
dział 86 - Opieka społeczna6746104198
dział 88 - Turystyka i wypoczynek724560
dział 89 - Różna działalność 95666718
dział 91 - Administracja państwowa5851504805
CZĘŚĆ 85/33 WOJEWÓDZTWO KOSZALIŃSKIE
dział 01 - Przemysł 55407470
dział 31 - Budownictwo 29887214
dział 40 - Rolnictwo4859703454 119452846
dział 45 - Leśnictwo675886
Dział 50 - Transport 1379994
Dział 61 - Handel wewnętrzny60092445
Dział 66 - Różne usługi materialne 50760368
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa55678385
Dział 79 - Oświata i wychowanie371536820349 32732154
Dział 83 - Kultura i sztuka 2791241539
Dział 85 - Ochrona zdrowia964161457815
Dział 86 - Opieka społeczna12323377669 32418205
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek811468
Dział 89 - Różna działalność 1360621017
Dział 91 - Administracja państwowa6030944865
CZĘŚĆ 85/35 WOJEWÓDZTWO KRAKOWSKIE
Dział 01 - Przemysł 1541331308
Dział 31 - Budownictwo 84298599
Dział 40 - Rolnictwo3279242309 2589651787
Dział 45 - Leśnictwo675886
Dział 61 - Handel wewnętrzny62347462
Dział 66 - Różne usługi materialne 4853323249
Dział 70 - Gospodarka komunalna5079253822 3748482727
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa139269992
Dział 79 - Oświata i wychowanie762949843024
Dział 83 - Kultura i sztuka 6933153608
Dział 85 - Ochrona zdrowia21287194124317 10061485481
Dział 86 - Opieka społeczna292409918203 37254231
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 85088607
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek19271162 18441137
Dział 89 - Różna działalność 4274463155
Dział 91 - Administracja państwowa9689687627
CZĘŚĆ 85/37 WOJEWÓDZTWO KROŚNIEŃSKIE
Dział 01 - Przemysł 1480881257
Dział 40 - Rolnictwo3657552608 1656521129
Dział 45 - Leśnictwo743494
Dział 61 - Handel wewnętrzny17378128
Dział 66 - Różne usługi materialne 15040103
Dział 70 - Gospodarka komunalna26305197
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa71461513 54654368
Dział 79 - Oświata i wychowanie575117631746
Dział 83 - Kultura i sztuka 4286172266
Dział 85 - Ochrona zdrowia1158543770905
Dział 86 - Opieka społeczna5916773685
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek16808137
Dział 89 - Różna działalność 1398201035
Dział 91 - Administracja państwowa5920344797
CZĘŚĆ 85/39 WOJEWÓDZTWO LEGNICKIE
Dział 01 - Przemysł 1420441206
Dział 31 - Budownictwo45370351
Dział 40 - Rolnictwo3292382351 2585091778
Dział 45 - Leśnictwo675886
Dział 61 - Handel wewnętrzny14990111
Dział 66 - Różne usługi materialne 24874171
Dział 70 - Gospodarka komunalna18021137
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa38142257
Dział 79 - Oświata i wychowanie489447826479
Dział 83 - Kultura i sztuka 2782881479
Dział 85 - Ochrona zdrowia1202207571546
Dział 86 - Opieka społeczna10252596378
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1086794
Dział 89 - Różna działalność 1448301035
Dział 91 - Administracja państwowa5686734514
CZĘŚĆ 85/41 WOJEWÓDZTWO LESZCZYŃSKIE
Dział 01 - Przemysł 60444513
Dział 40 - Rolnictwo3767112685 109270752
Dział 45 - Leśnictwo337943
Dział 61 - Handel wewnętrzny23214171
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa42964308
Dział 79 - Oświata i wychowanie268718915193 42588214
Dział 83 - Kultura i sztuka 159529829
Dział 85 - Ochrona zdrowia810590549453
Dział 86 - Opieka społeczna7092364361 16298103
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek637551
Dział 89 - Różna działalność 84237641
Dział 91 - Administracja państwowa5698024523
CZĘŚĆ 85/43 WOJEWÓDZTWO LUBELSKIE
Dział 01 - Przemysł 2105471787
Dział 31 - Budownictwo 32033393
Dział 40 - Rolnictwo5251163728 3246182214
Dział 45 - Leśnictwo10138128
Dział 61 - Handel wewnętrzny55582410 987443
Dział 66 - Różne usługi materialne 2386171454
Dział 70 - Gospodarka komunalna38948257 3115942266
Dział 79 - Oświata i wychowanie923359150436 32546171
Dział 83 - Kultura i sztuka 9598945019
Dział 85 - Ochrona zdrowia18362525110056
Dział 86 - Opieka społeczna12978738071 27582171
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek25067214 1458186
Dział 89 - Różna działalność 2198291659
Dział 91 - Administracja państwowa9407547421
CZĘŚĆ 85/45 WOJEWÓDZTWO ŁOMŻYŃSKIE
Dział 01 - Przemysł 47348402
Dział 31 - Budownictwo 24676180
Dział 40 - Rolnictwo4447793155 2658041736
Dział 45 - Leśnictwo270334
Dział 61 - Handel wewnętrzny16184120
Dział 70 - Gospodarka komunalna123820923 37741274
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa59332428 527434
Dział 79 - Oświata i wychowanie258426514202502126
Dział 83 - Kultura i sztuka 2814241496
Dział 85 - Ochrona zdrowia722060043785
Dział 86 - Opieka społeczna2905181804
Dział 89 - Różna działalność 89560658
Dział 91 - Administracja państwowa4974623993
CZĘŚĆ 85/47 WOJEWÓDZTWO ŁÓDZKIE
Dział 01 - Przemysł 2800582377
Dział 31 - Budownictwo 78627556
Dział 40 - Rolnictwo3149242232 69300487
Dział 61 - Handel wewnętrzny87817650
Dział 66 - Różne usługi materialne 90240633
Dział 70 - Gospodarka komunalna60602453
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa32150231
Dział 79 - Oświata i wychowanie709485939604 20469
Dział 83 - Kultura i sztuka 7259323642
Dział 85 - Ochrona zdrowia1520518892605
Dział 86 - Opieka społeczna265638316553788151
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 1665611188
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek22169180
Dział 89 - Różna działalność 2749432078
Dział 91 - Administracja państwowa9395137105
CZĘŚĆ 85/49 WOJEWÓDZTWO NOWOSĄDECKIE
Dział 01 - Przemysł 1853621573
Dział 31 - Budownictwo 60388428
Dział 40 - Rolnictwo4076772898 1617011112
Dział 45 - Leśnictwo473160
Dział 61 - Handel wewnętrzny18439137
Dział 70 - Gospodarka komunalna16132120
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa1537361103
Dział 79 - Oświata i wychowanie502592428147 22329
Dział 83 - Kultura i sztuka 4905062548
Dział 85 - Ochrona zdrowia1313901779088
Dział 86 - Opieka społeczna7909864899 268717
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek11881103
Dział 89 - Różna działalność 1499971129
Dział 91 - Administracja państwowa6849135515
CZĘŚĆ 85/51 WOJEWÓDZTWO OLSZTYŃSKIE
Dział 01 - Przemysł 2135691813
Dział 40 - Rolnictwo6540954668 6382934395
Dział 45 - Leśnictwo675886
Dział 50 - Transport 33896222
Dział 61 - Handel wewnętrzny50807376 598843
Dział 66 - Różne usługi materialne 75345539
Dział 70 - Gospodarka komunalna16858128
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa77453556
Dział 79 - Oświata i wychowanie691664637731
Dział 83 - Kultura i sztuka 6333083292
Dział 85 - Ochrona zdrowia1497028691742
Dział 86 - Opieka społeczna12830097994 23104145
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek14924128
Dział 89 - Różna działalność 1858531402
Dział 91 - Administracja państwowa8165026489
CZĘŚĆ 85/53 WOJEWÓDZTWO OPOLSKIE
Dział 01 - Przemysł 1722661462
Dział 31 - Budownictwo 112346761
Dział 40 - Rolnictwo6549714643 3399672591
Dział 45 - Leśnictwo540768
Dział 61 - Handel wewnętrzny60092445 462260
Dział 66 - Różne usługi materialne 3200352129
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa46910342
Dział 79 - Oświata i wychowanie695774538595 1190243
Dział 83 - Kultura i sztuka 4001822112
Dział 85 - Ochrona zdrowia20936474124693
Dział 86 - Opieka społeczna14198238832 931360
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek12316103
Dział 89 - Różna działalność 2129401582
Dział 91 - Administracja państwowa9163787404
CZĘŚĆ 85/55 WOJEWÓDZTWO OSTROŁĘCKIE
Dział 01 - Przemysł 101748864
Dział 40 - Rolnictwo3737892659 115501855
Dział 61 - Handel wewnętrzny16184120
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa23966171 78784513
Dział 79 - Oświata i wychowanie353715519246 49655248
Dział 83 - Kultura i sztuka 2347991223
Dział 85 - Ochrona zdrowia789574848162
Dział 86 - Opieka społeczna7095744420 30806197
Dział 89 - Różna działalność 129017966
Dział 91 - Administracja państwowa5455384403
CZĘŚĆ 85/57 WOJEWÓDZTWO PILSKIE
Dział 01 - Przemysł 94696804
Dział 40 - Rolnictwo3580142556 136169941
Dział 50 - Transport 25497171
Dział 61 - Handel wewnętrzny17378128 27522214
Dział 70 - Gospodarka komunalna712151
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa59624428
Dział 79 - Oświata i wychowanie415416822905 28640162
Dział 83 - Kultura i sztuka 186292966
Dział 85 - Ochrona zdrowia1040457262945
Dział 86 - Opieka społeczna10717086678 21493154
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek637551
Dział 89 - Różna działalność 129486966
Dział 91 - Administracja państwowa6393205139
CZĘŚĆ 85/59 WOJEWÓDZTWO PIOTRKOWSKIE
Dział 01 - Przemysł 1420441206
Dział 40 - Rolnictwo3602052548 1740111197
Dział 45 - Leśnictwo16896214 12560103
Dział 61 - Handel wewnętrzny19633145
Dział 70 - Gospodarka komunalna25287188
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa59332428
Dział 79 - Oświata i wychowanie532619329019
Dział 83 - Kultura i sztuka 161411838
Dział 85 - Ochrona zdrowia1347770881858
Dział 86 - Opieka społeczna9306715788 16119103
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek681060
Dział 89 - Różna działalność 1634631223
Dział 91 - Administracja państwowa6857035498
CZĘŚĆ 85/61 WOJEWÓDZTWO PŁOCKIE
Dział 01 - Przemysł 68503581
Dział 40 - Rolnictwo3994972847 2150441479
Dział 61 - Handel wewnętrzny17378128
Dział 66 - Różne usługi materialne 31237222
Dział 70 - Gospodarka komunalna28049205
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa59624428 86934564
Dział 79 - Oświata i wychowanie411289223008
Dział 83 - Kultura i sztuka 4589342411
Dział 85 - Ochrona zdrowia1051368863552
Dział 86 - Opieka społeczna14031018721 29015180
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek188417
Dział 89 - Różna działalność 1395071060
Dział 91 - Administracja państwowa5809744703
CZĘŚĆ 85/63 WOJEWÓDZTWO POZNAŃSKIE
Dział 01 - Przemysł 1319701120
Dział 31 - Budownictwo 2407861710
Dział 40 - Rolnictwo7227475139 2471111778
Dział 45 - Leśnictwo540768
Dział 61 - Handel wewnętrzny65796487
Dział 66 - Różne usługi materialne 73176470
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa95135684
Dział 79 - Oświata i wychowanie530564428531 41472205
Dział 83 - Kultura i sztuka 4225542326
Dział 85 - Ochrona zdrowia20025565120187 4476502907
Dział 86 - Opieka społeczna8100735113
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek24052205 36882265
Dział 89 - Różna działalność 2913832172
Dział 91 - Administracja państwowa10202047977
CZĘŚĆ 85/65 WOJEWÓDZTWO PRZEMYSKIE
Dział 01 - Przemysł 63466539
Dział 31 - Budownictwo39069299
Dział 40 - Rolnictwo3612272574 1785701231
Dział 45 - Leśnictwo540768
Dział 50 - Transport 14998103
Dział 61 - Handel wewnętrzny16184120
Dział 66 - Różne usługi materialne 22415154
Dział 70 - Gospodarka komunalna41273308 21286154
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa48810351 69515462
Dział 79 - Oświata i wychowanie384557321178
Dział 83 - Kultura i sztuka 3761382138
Dział 85 - Ochrona zdrowia964006858687
Dział 86 - Opieka społeczna8837165506 591034
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek608643
Dział 89 - Różna działalność 1938381462
Dział 91 - Administracja państwowa5415884352
CZĘŚĆ 85/67 WOJEWÓDZTWO RADOMSKIE
Dział 01 - Przemysł 1299551103
Dział 40 - Rolnictwo4766213394 1630691120
Dział 45 - Leśnictwo473160
Dział 61 - Handel wewnętrzny29980222
Dział 66 - Różne usługi materialne 25886180
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa56993410
Dział 79 - Oświata i wychowanie462025024376 5582
Dział 83 - Kultura i sztuka 4547532420
Dział 85 - Ochrona zdrowia1431661886688
Dział 86 - Opieka społeczna14865419260 483634
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek173917 32165222
Dział 89 - Różna działalność 128390966
Dział 91 - Administracja państwowa7562376130
CZĘŚĆ 85/69 WOJEWÓDZTWO RZESZOWSKIE
Dział 01 - Przemysł 54400462
Dział 31 - Budownictwo46771359
Dział 40 - Rolnictwo4295873044 3232502223
Dział 61 - Handel wewnętrzny44970333
Dział 66 - Różne usługi materialne 2014501300
Dział 70 - Gospodarka komunalna20782154
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa65469470
Dział 79 - Oświata i wychowanie453787525530 67695351
Dział 83 - Kultura i sztuka 7046053463
Dział 85 - Ochrona zdrowia1571451394845
Dział 86 - Opieka społeczna10171516327 662743
Dział 89 - Różna działalność 1496841137
Dział 91 - Administracja państwowa7372785891
CZĘŚĆ 85/71 WOJEWÓDZTWO SIEDLECKIE
Dział 01 - Przemysł 1440591223
Dział 40 - Rolnictwo6378814549 1901201308
Dział 61 - Handel wewnętrzny17378128
Dział 66 - Różne usługi materialne 24729214
Dział 70 - Gospodarka komunalna130796975
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa61816445
Dział 79 - Oświata i wychowanie538111029207 19527103
Dział 83 - Kultura i sztuka 2741061462
Dział 85 - Ochrona zdrowia1068741664553
Dział 86 - Opieka społeczna6781574224 806068
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek434734
Dział 89 - Różna działalność 82827599
Dział 91 - Administracja państwowa7940446438
CZĘŚĆ 85/73 WOJEWÓDZTWO SIERADZKIE
Dział 01 - Przemysł 68503581
Dział 31 - Budownictwo 72190513
Dział 40 - Rolnictwo3837222745 124315855
Dział 45 - Leśnictwo8786111
Dział 61 - Handel wewnętrzny17378128
Dział 70 - Gospodarka komunalna31972239 117753855
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa53486385
Dział 79 - Oświata i wychowanie325619518408 595126
Dział 83 - Kultura i sztuka 2318721206
Dział 85 - Ochrona zdrowia1053396564048
Dział 86 - Opieka społeczna7566984711 537334
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek796960
Dział 89 - Różna działalność 115082864
Dział 91 - Administracja państwowa5520844403
CZĘŚĆ 85/75 WOJEWÓDZTWO SKIERNIEWICKIE
Dział 01 - Przemysł 54400462
Dział 31 - Budownictwo33188248 28355205
Dział 40 - Rolnictwo4028572856 3042532095
Dział 45 - Leśnictwo743494
Dział 61 - Handel wewnętrzny17378128
Dział 66 - Różne usługi materialne27197197 15763120
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa89436641
Dział 79 - Oświata i wychowanie335894218605
Dział 83 - Kultura i sztuka 2759881445
Dział 85 - Ochrona zdrowia876266752335
Dział 86 - Opieka społeczna5153323206 716468
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek13049
Dział 89 - Różna działalność 127138958
Dział 91 - Administracja państwowa5559214446
CZĘŚĆ 85/77 WOJEWÓDZTWO SŁUPSKIE
Dział 01 - Przemysł 84622718
Dział 31 - Budownictwo 48127342
Dział 40 - Rolnictwo3146312232 1486311026
Dział 45 - Leśnictwo10814137
Dział 50 - Transport 31947214
Dział 61 - Handel wewnętrzny20827154
Dział 70 - Gospodarka komunalna436034
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa47787342 81980539
Dział 79 - Oświata i wychowanie313945316955 11163
Dział 83 - Kultura i sztuka 2820511488
Dział 85 - Ochrona zdrowia920806955336 95832513
Dział 86 - Opieka społeczna6134663822 841851
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1043286
Dział 89 - Różna działalność 1391941043
Dział 91 - Administracja państwowa5358334318
CZĘŚĆ 85/79 WOJEWÓDZTWO SUWALSKIE
Dział 01 - Przemysł 1410361197
Dział 40 - Rolnictwo4332393078 2960462043
Dział 45 - Leśnictwo20275257
Dział 61 - Handel wewnętrzny24276180
Dział 66 - Różne usługi materialne 18222128
Dział 70 - Gospodarka komunalna34298257
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa60647436
Dział 79 - Oświata i wychowanie489447827240 16749
Dział 83 - Kultura i sztuka 3035871625
Dział 85 - Ochrona zdrowia1153285569546
Dział 86 - Opieka społeczna7670024779 394026
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek565151
Dział 89 - Różna działalność 1373151009
Dział 91 - Administracja państwowa7094035711
CZĘŚĆ 85/81 WOJEWÓDZTWO SZCZECIŃSKIE
Dział 01 - Przemysł 1339851137
Dział 31 - Budownictwo 2227001582
Dział 40 - Rolnictwo6111514352 6060754172
Dział 45 - Leśnictwo17572222 14493120
Dział 61 - Handel wewnętrzny61286453
Dział 66 - Różne usługi materialne 1511241137
Dział 70 - Gospodarka komunalna15986120
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa 63762428
Dział 79 - Oświata i wychowanie826015246110 29942154
Dział 83 - Kultura i sztuka 9659574788
Dział 85 - Ochrona zdrowia18967907113647
Dział 86 - Opieka społeczna15084999388 30806197
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 1600851146
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek16228137
Dział 89 - Różna działalność 2719682052
Dział 91 - Administracja państwowa9082527114
CZĘŚĆ 85/83 WOJEWÓDZTWO TARNOBRZESKIE
Dział 01 - Przemysł 109807932
Dział 31 - Budownictwo 76328616
Dział 40 - Rolnictwo4066552881 134953932
Dział 45 - Leśnictwo405551
Dział 61 - Handel wewnętrzny16184120
Dział 66 - Różne usługi materialne41450299
Dział 70 - Gospodarka komunalna29792222 64764470
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa72630522
Dział 79 - Oświata i wychowanie506578328121 1153060
Dział 83 - Kultura i sztuka 3228221753
Dział 85 - Ochrona zdrowia1263811276788
Dział 86 - Opieka społeczna7322074532 770177
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek14499
Dział 89 - Różna działalność 109288829
Dział 91 - Administracja państwowa7347955968
CZĘŚĆ 85/85 WOJEWÓDZTWO TARNOWSKIE
Dział 01 - Przemysł 60444513
Dział 40 - Rolnictwo4311943095 2031901402
Dział 45 - Leśnictwo405551
Dział 61 - Handel wewnętrzny18439137
Dział 66 - Różne usługi materialne 27766205
Dział 70 - Gospodarka komunalna20637120
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa54655393
Dział 79 - Oświata i wychowanie373591720828 762526
Dział 83 - Kultura i sztuka 2249721206
Dział 85 - Ochrona zdrowia1411195985551
Dział 86 - Opieka społeczna9632705994 967260
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek753460
Dział 89 - Różna działalność 1604881197
Dział 91 - Administracja państwowa7072595643
CZĘŚĆ 85/87 WOJEWÓDZTWO TORUŃSKIE
Dział 01 - Przemysł 1299551103
Dział 31 - Budownictwo 37704274
Dział 40 - Rolnictwo4368913069 2922472009
Dział 45 - Leśnictwo9462120 14372128
Dział 61 - Handel wewnętrzny23082171
Dział 66 - Różne usługi materialne 37166257
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa95135684 255717
Dział 79 - Oświata i wychowanie294760015758 557917
Dział 83 - Kultura i sztuka 6970783839
Dział 85 - Ochrona zdrowia1354609981516
Dział 86 - Opieka społeczna10960306823 18090111
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1202694
Dział 89 - Różna działalność 1861661359
Dział 91 - Administracja państwowa6428195147
CZĘŚĆ 85/89 WOJEWÓDZTWO WAŁBRZYSKIE
Dział 01 - Przemysł 1601771359
Dział 31 - Budownictwo 53031376
Dział 40 - Rolnictwo3397552394 1708191188
Dział 45 - Leśnictwo675886
Dział 61 - Handel wewnętrzny22021162 462234
Dział 70 - Gospodarka komunalna17149128
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa29081222
Dział 79 - Oświata i wychowanie737599640382 576551
Dział 83 - Kultura i sztuka 2439981180
Dział 85 - Ochrona zdrowia17084743102583
Dział 86 - Opieka społeczna9710406062 662743
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek14489120
Dział 89 - Różna działalność 2539621872
Dział 91 - Administracja państwowa8062326395
CZĘŚĆ 85/91 WOJEWÓDZTWO WŁOCŁAWSKIE
Dział 01 - Przemysł 1380141171
Dział 31 - Budownictwo 60235428
Dział 40 - Rolnictwo3169692249 1665641146
Dział 45 - Leśnictwo14193180
Dział 61 - Handel wewnętrzny18439137 11345103
Dział 70 - Gospodarka komunalna17149128
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa51148368
Dział 79 - Oświata i wychowanie239790312859
Dział 83 - Kultura i sztuka 2609341428
Dział 85 - Ochrona zdrowia876524453027
Dział 86 - Opieka społeczna7629484754
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek188417
Dział 89 - Różna działalność 99581727
Dział 91 - Administracja państwowa5586294480
CZĘŚĆ 85/93 WOJEWÓDZTWO WROCŁAWSKIE
Dział 01 - Przemysł 1752881488
Dział 31 - Budownictwo 2200941565
Dział 40 - Rolnictwo5254083719 3259852240
Dział 45 - Leśnictwo608377 3036232052
Dział 61 - Handel wewnętrzny69246513
Dział 66 - Różne usługi materialne1394761009 7155605241
Dział 70 - Gospodarka komunalna34298257
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa88121633 1847351240
Dział 79 - Oświata i wychowanie816413743973 45936214
Dział 83 - Kultura i sztuka 6293363326
Dział 85 - Ochrona zdrowia26569642160039
Dział 86 - Opieka społeczna13698278516 18627120
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek15504128
Dział 89 - Różna działalność 1528161112
Dział 91 - Administracja państwowa9747247644
CZĘŚĆ 85/95 WOJEWÓDZTWO ZAMOJSKIE
Dział 01 - Przemysł 74548633
Dział 31 - Budownictwo 50272385
Dział 40 - Rolnictwo4434643138 125987881
Dział 45 - Leśnictwo8110103 45290410
Dział 61 - Handel wewnętrzny17378128
Dział 66 - Różne usługi materialne 25452188
Dział 70 - Gospodarka komunalna29792222
Dział 74 - Gospodarka mieszkaniowa47787342
Dział 79 - Oświata i wychowanie396904722281 2306186
Dział 83 - Kultura i sztuka 3518851830
Dział 85 - Ochrona zdrowia1060751164407
Dział 86 - Opieka społeczna7129524420
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek347726 343126
Dział 89 - Różna działalność 1432651060
Dział 91 - Administracja państwowa6692275395
CZĘŚĆ 85/97 WOJEWÓDZTWO ZIELONOGÓRSKIE
Dział 01 - Przemysł 1460731240
Dział 31 - Budownictwo50131393
Dział 40 - Rolnictwo4344083087 2857121992
Dział 45 - Leśnictwo473160
Dział 61 - Handel wewnętrzny57705428
Dział 66 - Różne usługi materialne 79250556
Dział 70 - Gospodarka komunalna24270180
Dział 79 - Oświata i wychowanie563478831156 1283272
Dział 83 - Kultura i sztuka 4325902249
Dział 85 - Ochrona zdrowia1382052483217
Dział 86 - Opieka społeczna10318466421
Dział 87 - Kultura fizyczna i sport 56625428
Dział 88 - Turystyka i wypoczynek1159194
Dział 89 - Różna działalność 2209251667
Dział 91 - Administracja państwowa7148205686
CZĘŚĆ 86/01 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W WARSZAWIE
Dział 91 - Administracja państwowa82835376
CZĘŚĆ 86/03 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W BIAŁEJ PODLASKIEJ
Dział 91 - Administracja państwowa1376860
CZĘŚĆ 86/05 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W BIAŁYMSTOKU
Dział 91 - Administracja państwowa24602111
CZĘŚĆ 86/07 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W BIELSKU-BIAŁEJ
Dział 91 - Administracja państwowa35098162
CZĘŚĆ 86/09 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W BYDGOSZCZY
Dział 91 - Administracja państwowa33292145
CZĘŚĆ 86/11 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W CHEŁMIE
Dział 91 - Administracja państwowa1568768
CZĘŚĆ 86/13 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W CIECHANOWIE
Dział 91 - Administracja państwowa1850886
CZĘŚĆ 86/15 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W CZĘSTOCHOWIE
Dział 91 - Administracja państwowa24377111
CZĘŚĆ 86/17 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W ELBLĄGU
Dział 91 - Administracja państwowa2110494
CZĘŚĆ 86/19 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W GDAŃSKU
Dział 91 - Administracja państwowa43675197
CZĘŚĆ 86/21 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W GORZOWIE WIELKOPOLSKIM
Dział 91 - Administracja państwowa2076594
CZĘŚĆ 86/23 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W JELENIEJ GÓRZE
Dział 91 - Administracja państwowa1760577
CZĘŚĆ 86/25 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KALISZU
Dział 91 - Administracja państwowa22909103
CZĘŚĆ 86/27 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KATOWICACH
Dział 91 - Administracja państwowa85318368
CZĘŚĆ 86/29 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KIELCACH
Dział 91 - Administracja państwowa31261137
CZĘŚĆ 86/31 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KONINIE
Dział 91 - Administracja państwowa1726777
CZĘŚĆ 86/33 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KOSZALINIE
Dział 91 - Administracja państwowa1952486
CZĘŚĆ 86/35 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KRAKOWIE
Dział 91 - Administracja państwowa50897231
CZĘŚĆ 86/37 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W KROŚNIE
Dział 91 - Administracja państwowa1850886
CZĘŚĆ 86/39 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W LEGNICY
Dział 91 - Administracja państwowa2110494
CZĘŚĆ 86/41 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W LESZNIE
Dział 91 - Administracja państwowa1376860
CZĘŚĆ 86/43 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W LUBLINIE
Dział 91 - Administracja państwowa31374137
CZĘŚĆ 86/45 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W ŁOMŻY
Dział 91 - Administracja państwowa1726777
CZĘŚĆ 86/47 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W ŁODZI
Dział 91 - Administracja państwowa38145171
CZĘŚĆ 86/49 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W NOWYM SĄCZU
Dział 91 - Administracja państwowa1918586
CZĘŚĆ 86/51 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W OLSZTYNIE
Dział 91 - Administracja państwowa30132137
CZĘŚĆ 86/53 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W OPOLU
Dział 91 - Administracja państwowa28891128
CZĘŚĆ 86/55 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W OSTROŁĘCE
Dział 91 - Administracja państwowa1501068
CZĘŚĆ 86/57 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W PILE
Dział 91 - Administracja państwowa1918586
CZĘŚĆ 86/59 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W PIOTRKOWIE TRYBUNALSKIM
Dział 91 - Administracja państwowa22345103
CZĘŚĆ 86/61 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W PŁOCKU
Dział 91 - Administracja państwowa1726777
CZĘŚĆ 86/63 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W POZNANIU
Dział 91 - Administracja państwowa38145171
CZĘŚĆ 86/65 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W PRZEMYŚLU
Dział 91 - Administracja państwowa1884786
CZĘŚĆ 86/67 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W RADOMIU
Dział 91 - Administracja państwowa26746120
CZĘŚĆ 86/69 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W RZESZOWIE
Dział 91 - Administracja państwowa22909103
CZĘŚĆ 86/71 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SIEDLCACH
Dział 91 - Administracja państwowa1918586
CZĘŚĆ 86/73 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SIERADZU
Dział 91 - Administracja państwowa1501068
CZĘŚĆ 86/75 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SKIERNIEWICACH
Dział 91 - Administracja państwowa1501068
CZĘŚĆ 86/77 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SŁUPSKU
Dział 91 - Administracja państwowa1692877
CZĘŚĆ 86/79 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SUWAŁKACH
Dział 91 - Administracja państwowa1918586
CZĘŚĆ 86/81 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SZCZECINIE
Dział 91 - Administracja państwowa30245137
CZĘŚĆ 86/83 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W TARNOBRZEGU
Dział 91 - Administracja państwowa1760577
CZĘŚĆ 86/85 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W TARNOWIE
Dział 91 - Administracja państwowa23587111
CZĘŚĆ 86/87 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W TORUNIU
Dział 91 - Administracja państwowa22909103
CZĘŚĆ 86/89 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W WAŁBRZYCHU
Dział 91 - Administracja państwowa2121794
CZĘŚĆ 86/91 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE WE WŁOCŁAWKU
Dział 91 - Administracja państwowa1692877
CZĘŚĆ 86/93 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE WE WROCŁAWIU
Dział 91 - Administracja państwowa33743154
CZĘŚĆ 86/95 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W ZAMOŚCIU
Dział 91 - Administracja państwowa1501068
CZĘŚĆ 86/97 SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W ZIELONEJ GÓRZE
Dział 91 - Administracja państwowa2020186
OGÓŁEM167046600010402875371970001990151420400009794811440720001158140
1) Art. 31 ust. 1 pkt 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r.
(Dz. U. Nr 19, poz. 106).
2) Art. 32 ust. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 marca 1997 r.
w sprawie wytycznych realizacji budżetu państwa w 1997 r. w zakresie dotacji dla
gmin na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych.
(Dz. U. Nr 26, poz. 138)
Na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe
(Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i
Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640
oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139,
poz. 647) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o dotacji, należy przez to rozumieć
dotację celową dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych,
dokonywanych przez gminy na podstawie ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie
lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509, z 1995
r. Nr 86, poz. 433 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 56, poz. 257).
2. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast dokona podziału na poszczególne
województwa kwoty dotacji ustalonej w ustawie budżetowej na rok 1997 z dnia 21
lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106).
§ 2. 1. Wojewoda przyznaje gminom dotacje w granicach kwot określonych na ten
cel w budżecie wojewody, proporcjonalnie do kwot wynikających z wniosków gmin, o
których mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 4.
2. Dotacja na dany kwartał jest przyznawana gminie na podstawie wniosku
sporządzonego według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia,
składanego przez gminę do wojewody w terminie do 20 dnia miesiąca
poprzedzającego dany kwartał.
3. Gmina określa we wniosku, o którym mowa w ust. 2, zapotrzebowanie na dotację
na dany kwartał według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 lub nr 3 do
rozporządzenia. O wyborze sposobu obliczania zapotrzebowania na dotację na 1997
r., według załącznika nr 2 lub nr 3 do rozporządzenia, decyduje gmina.
4. Dotacja może być przyznana gminie do wysokości nie przekraczającej kwoty
obliczonej według właściwego dla danej gminy wzoru, o którym mowa w ust. 3.
5. Dotację przyznaną na dany kwartał wojewoda przekazuje gminie w miesięcznych
ratach.
§ 3. 1. Gmina przedstawia wojewodzie, w terminie do 15 dnia miesiąca
następującego po kwartale, informację sporządzoną według wzoru stanowiącego
załącznik nr 4 do rozporządzenia, narastająco za okres od dnia 1 stycznia do
dnia kończącego dany kwartał, z tym że gminy określające zapotrzebowanie na
dotację według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia kwotę tego
zapotrzebowania ustalają jako sumę dotacji obliczonej odrębnie dla każdego
kwartału.
2. Wojewodowie przedstawiają Prezesowi Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast
zbiorczą informację o udzielonych dotacjach w terminie do końca miesiąca
następującego po kwartale.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma
zastosowanie do wypłat dotacji od dnia 1 kwietnia 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (poz. 138)
Załącznik nr 1
Wniosek o przyznanie dotacji celowej na dofinansowanie wypłaty dodatków
mieszkaniowych
Ilustracja
Załącznik nr 2
WZORY OBLICZANIA ZAPOTRZEBOWANIA NA DOTACJĘ CELOWĄ NA DOFINANSOWANIE WYPŁAT
DODATKÓW MIESZKANIOWYCH
1) b = 0 dk + 0,7 dp
dla gmin, w których procentowy udział dodatków mieszkaniowych przyznanych
najemcom lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy w ogólnej kwocie
przyznanych dodatków mieszkaniowych nie przekracza 25%,
2) b = 0,2 dk + 0,5 dp
dla gmin, w których procentowy udział dodatków mieszkaniowych przyznanych
najemcom lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy w ogólnej kwocie
przyznanych dodatków mieszkaniowych jest wyższy od 25%, lecz nie przekracza 40%,
3) b = 0,4 dk + 0,3 dp
dla gmin, w których procentowy udział dodatków mieszkaniowych przyznanych
najemcom lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy w ogólnej kwocie
przyznanych dodatków mieszkaniowych jest wyższy od 40%.
Objaśnienia:
1. Symbole użyte we wzorach oznaczają:
b - kwotę zapotrzebowania na dotację,
dk - sumę dodatków mieszkaniowych dla najemców lokali mieszkalnych stanowiących
własność gminy,
dp - sumę dodatków mieszkaniowych dla pozostałych użytkowników lokali
mieszkalnych.
2. Dane wymienione we wzorach dotyczą okresu objętego wnioskiem.
3. O wyborze wzoru właściwego dla danej gminy decyduje procentowy udział, o
którym mowa we wzorach, dodatków mieszkaniowych przyznanych na podstawie decyzji
wydanych przed datą złożenia przez gminę wniosku.
4. Do obliczenia zapotrzebowania na dotację przyjmuje się sumę dodatków
mieszkaniowych (dk i dp) przyznanych przed datą złożenia przez gminę wniosku
oraz dodatków, których wypłacenie w okresie objętym wnioskiem gmina przewiduje
(zgodnie z ust. 1 i 2 objaśnień do załącznika nr 1).
Załącznik nr 3
WZORY OBLICZANIA ZAPOTRZEBOWANIA NA DOTACJĘ CELOWĄ NA DOFINANSOWANIE WYPŁAT
DODATKÓW MIESZKANIOWYCH
1 b = d - 5% dp dla gmin: Xij < Xj
2 b = d - 8% dp dla gmin: Xj < Xij <1,5 Xj
3 b = d - 10% dp dla gmin: 1,5 Xj < Xij < 2,5 Xj
Objaśnienia:
1. Symbole użyte we wzorach, z zastrzeżeniem ust. 2, oznaczają:
1) b - kwotę zapotrzebowania na dotację,
2) d - sumę dodatków mieszkaniowych ustaloną zgodnie z ust. 4 objaśnień,
3) dp - należne podstawowe dochody podatkowe gminy, o których mowa w art. 3 pkt
5 i 6 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz.
600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794
oraz z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774), ustalone w sposób określony
(dla celów obliczenia wskaźników G i P) w art. 14 ust. 3 tej ustawy, przeliczone
na warunki całego roku odpowiednim dla roku bazowego wskaźnikiem relacji
planowanych dochodów budżetu państwa do tych dochodów zrealizowanych w I
półroczu,
4) Xij - należne podstawowe dochody podatkowe gminy "i", o których mowa w pkt 3,
w kategorii "j" za rok bazowy w przeliczeniu na 1 mieszkańca,
5) Xj - średnia należnych podstawowych dochodów podatkowych, o których mowa w
pkt 3, gmin kategorii "j" za rok bazowy w przeliczeniu na 1 mieszkańca w
wysokości określonej przez Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast,
6) j - kategoria gmin, o której mowa w ust. 5 objaśnień.
2. Dane wymienione w ust.1 pkt 1 i 2 dotyczą okresu objętego wnioskiem o
przyznanie dotacji. Kwoty należnych podstawowych dochodów podatkowych gminy, o
których mowa w ust. 1 pkt 3 objaśnień, dzieli się przez 4.
3. Przez liczbę mieszkańców stanowiącą podstawę do wyliczeń rozumie się liczbę
mieszkańców, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 3
objaśnień.
4. Do obliczenia zapotrzebowania na dotację w celu sporządzenia:
1) wniosku o przyznanie dotacji - przyjmuje się sumę dodatków mieszkaniowych
przyznanych przed datą złożenia przez gminę wniosku oraz dodatków, których
wypłacenie w okresie objętym wnioskiem gmina przewiduje,
2) informacji o dotacji - przyjmuje się sumę dodatków mieszkaniowych wypłaconych
w okresie objętym informacją.
5. Na potrzeby rozporządzenia ustala się następujące kategorie gmin:
1) I kategoria - gminy do 5 tys. mieszkańców,
2) II kategoria - gminy powyżej 5 tys. do 10 tys. mieszkańców,
3) III kategoria - gminy powyżej 10 tys. do 50 tys. mieszkańców,
4) IV kategoria - gminy powyżej 50 tys. do 300 tys. mieszkańców,
5) V kategoria - gminy powyżej 300 tys. mieszkańców.
Załącznik nr 4
Informacja o dotacji celowej na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 10 marca 1997 r.
w sprawie szczegółowych zasad i trybu obniżania tygodniowego obowiązkowego
wymiaru godzin zajęć nauczycieli.
(Dz. U. Nr 26, poz. 139)
Na podstawie art. 42a ust. 4 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta
Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz. 19, Nr 25, poz. 187 i Nr 31, poz. 214, z 1983 r.
Nr 5, poz. 33, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 35, poz.
192, z 1990 r. Nr 34, poz. 197 i 198, Nr 36, poz. 206, Nr 72, poz. 423, z 1991
r. Nr 95, poz. 425, Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 53, poz. 252, Nr 54, poz.
254, Nr 90, poz. 451, z 1993 r. Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr
105, poz. 509 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr
25, poz. 113, Nr 87, poz. 396 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
§ 1. Nauczycielowi zatrudnionemu w pełnym wymiarze zajęć można obniżyć
tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych i
opiekuńczych z tytułu:
1) doskonalenia zawodowego lub wykonywania pracy naukowej,
2) wykonywania prac zleconych przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny lub
organ prowadzący szkołę za zgodą organu sprawującego nadzór pedagogiczny,
3) szczególnych warunków pracy w szkole.
§ 2. Obniżenia obowiązkowego wymiaru godzin zajęć nauczyciela, zwanego dalej
"zniżką godzin zajęć", dokonuje dyrektor szkoły po porozumieniu z organem
prowadzącym szkołę, określając jednocześnie wysokość zniżki i czas, na który jej
udzielono.
§ 3. Zniżka godzin zajęć z przyczyn określonych w § 1 nie może przekraczać:
1) 2/3 wymiaru - z tytułu wykonywania prac, o których mowa w § 1 pkt 2,
2) 1/6 wymiaru - z tytułu doskonalenia zawodowego lub szczególnych warunków
pracy w szkole,
3) 1/2 wymiaru - z tytułu wykonywania pracy naukowej, o której mowa w § 1 pkt 1.
§ 4. Zniżki godzin zajęć z tytułu wykonywania pracy naukowej udziela dyrektor
szkoły na wniosek organu sprawującego nadzór pedagogiczny za zgodą organu
prowadzącego szkołę lub na wniosek organu prowadzącego szkołę za zgodą organu
sprawującego nadzór pedagogiczny.
§ 5. 1. Przepisy § 1-4 stosuje się również do nauczycieli zajmujących stanowiska
kierownicze w szkole, z tym że udzielona zniżka godzin zajęć nie może być wyższa
niż minimalny wymiar obowiązującego dyrektora szkoły pensum zajęć.
2. Zniżki godzin zajęć dla dyrektora szkoły udziela organ prowadzący szkołę w
porozumieniu z organem sprawującym nadzór pedagogiczny, a w stosunku do
nauczycieli zajmujących inne stanowiska kierownicze - dyrektor szkoły na wniosek
jednego z tych organów.
§ 6. Nauczycielowi można obniżyć wymiar godzin zajęć tylko z jednego tytułu. W
przypadku gdy nauczyciel jest uprawniony do korzystania z obniżonego wymiaru
zajęć z dwóch lub więcej tytułów, przysługuje mu zniżka godzin z
korzystniejszego dla niego tytułu.
§ 7. Zniżka godzin zajęć może być cofnięta w każdym czasie, jeśli ustaną
przyczyny uzasadniające udzielenie zniżki - bez potrzeby uprzedniego
wypowiedzenia.
§ 8. Traci moc zarządzenie Ministra Oświaty i Wychowania z dnia 26 października
1982 r. w sprawie upoważnienia organów bezpośrednio nadzorujących szkoły do
obniżania obowiązkowego wymiaru godzin zajęć dydaktycznych (wychowawczych,
opiekuńczych) nauczycieli oraz w sprawie zasad podejmowania przez niektórych
nauczycieli pracy w godzinach ponadwymiarowych (Dz. Urz. MOiW Nr 12, poz. 117).
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej: J.J. Wiatr
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 10 marca 1997 r.
w sprawie szczegółowych zasad przyznawania zasiłku okresowego.
(Dz. U. Nr 26, poz. 140)
Na podstawie art. 31 ust. 5 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy
społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265 oraz z
1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Zasiłek okresowy jest świadczeniem wypłacanym miesięcznie, przyznawanym
na okres nie dłuższy niż do końca miesiąca, w którym ustały okoliczności
uzasadniające jego przyznanie.
2. Zasiłek okresowy świadczeniobiorca otrzymuje w określonym w decyzji terminie
płatności.
§ 2. 1. Zasiłek okresowy może być przyznany ze względu na długotrwałą chorobę
osoby ubiegającej się o zasiłek lub członka rodziny wspólnie zamieszkującego i
gospodarującego, powodującą wzrost kosztów utrzymania, w szczególności w związku
z koniecznością stosowania:
1) specjalnej diety,
2) leków, których koszt stanowi znaczny wydatek,
3) dojazdów do placówek służby zdrowia,
4) zabiegów medyczno-rehabilitacyjnych,
5) środków higieniczno-opatrunkowych i artykułów sanitarnych.
2. Osoba ubiegająca się o zasiłek okresowy powinna przedstawić zaświadczenie
lekarskie, potwierdzające występowanie przesłanek określonych w ust. 1 pkt 1-5,
oraz dowody potwierdzające wydatki związane z długotrwałą chorobą.
§ 3. 1. Zasiłek okresowy może być przyznany ze względu na niepełnosprawność
osoby ubiegającej się o zasiłek lub członka rodziny wspólnie gospodarującego i
zamieszkującego, powodującą wzrost kosztów utrzymania, w szczególności w związku
z:
1) potrzebą uczestnictwa w zajęciach rehabilitacyjnych,
2) zaopatrzeniem w przedmioty ortopedyczne lub środki pomocnicze,
3) zaopatrzeniem w dodatkowe oprzyrządowanie, ułatwiające niepełnosprawnym
funkcjonowanie w środowisku,
4) utrzymaniem i eksploatacją pojazdu inwalidzkiego,
5) koniecznością likwidacji barier architektonicznych.
2. Osoba ubiegająca się o zasiłek okresowy z powodu niepełnosprawności
przedkłada dokumenty stwierdzające istnienie niepełnosprawności, a także dowody
potwierdzające poniesienie związanych z tym wydatków.
3. W przypadku braku możliwości uzyskania dokumentów, o których mowa w ust. 2,
od osób, do których mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r.
o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535), pracownik socjalny
sporządza notatkę służbową, która może stanowić podstawę przyznania zasiłku.
§ 4. 1. Zasiłek okresowy może być przyznany z powodu braku możliwości
zatrudnienia, a w szczególności:
1) braku miejsc pracy,
2) braku możliwości przekwalifikowania,
3) konieczności sprawowania bezpośredniej opieki nad dzieckiem w wieku do lat 7
lub niepełnosprawnym członkiem rodziny.
2. Osoba ubiegająca się o zasiłek okresowy w przypadkach, o których mowa w ust.
1 pkt 1 i 2, powinna udokumentować:
1) fakt zarejestrowania w urzędzie pracy, brak propozycji zatrudnienia oraz
przekwalifikowania - zaświadczeniem wydanym przez ten urząd,
2) własną aktywność w poszukiwaniu pracy oraz wypełnienie ustaleń poczynionych z
kierownikiem ośrodka pomocy społecznej w zakresie współdziałania, o którym mowa
w art. 6 ust. 1a ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U.
z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265 oraz z 1996 r. Nr 100, poz.
459 i Nr 147, poz. 687).
3. Osoba ubiegająca się o zasiłek okresowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1
pkt 3, powinna udokumentować zaświadczeniem lekarskim fakt konieczności
sprawowania bezpośredniej opieki nad dzieckiem lub niepełnosprawnym członkiem
rodziny w sytuacji braku możliwości zorganizowania tej opieki w inny sposób.
§ 5. Zasiłek okresowy z powodu braku uprawnień do renty rodzinnej po osobie, na
której ciążył obowiązek alimentacyjny, może być przyznany na dziecko po
ukończeniu 16 roku życia pod warunkiem kontynuowania przez nie nauki w szkole do
czasu jej ukończenia, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25 lat życia, a jeżeli
ukończenie 25 lat przypada na ostatni rok studiów w szkole wyższej - do końca
tego roku studiów. Fakt kontynuowania nauki w szkole powinien być udokumentowany
zaświadczeniem wydanym przez szkołę, na początku każdego roku szkolnego.
§ 6. 1. Zasiłek okresowy może być przyznany osobom i rodzinom również z innych
uzasadnionych powodów, a w szczególności w razie:
1) konieczności ponoszenia opłat za pobyt członka rodziny w placówce
opiekuńczo-wychowawczej lub rehabilitacyjnej, nie podlegającej Ministrowi Pracy
i Polityki Socjalnej,
2) braku możliwości zatrudnienia, w szczególności z przyczyn, o których mowa w §
4 ust. 1, w okresie oczekiwania na przyznanie alimentów albo świadczeń
emerytalnych lub rentowych.
2. Zasiłek okresowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może być wypłacany
bezpośrednio na konto placówki.
3. Zasiłek okresowy przyznany z powodu oczekiwania na przyznanie świadczeń
emerytalnych lub rentowych podlega zwrotowi z kwoty wyrównania zaległych
świadczeń emerytalno-rentowych na konto wypłacającego zasiłek okresowy.
§ 7. W razie wystąpienia okoliczności, odnotowanych w kwestionariuszu wywiadu
środowiskowego (rodzinnego), wskazujących na możliwość wykorzystania zasiłku
okresowego niezgodnie z przeznaczeniem, zasiłek ten może być wypłacony
opiekunowi prawnemu lub osobie faktycznie sprawującej opiekę nad osobą
uprawnioną.
§ 8. Pobieranie gwarantowanego zasiłku okresowego nie wyklucza możliwości
przyznania zasiłku okresowego.
§ 9. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 9
kwietnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania zasiłku okresowego z
pomocy społecznej (Dz. U. Nr 33, poz. 141 i z 1993 r. Nr 13, poz. 62).
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 17 marca 1997 r.
w sprawie zarządzenia ponownych wyborów walnego zgromadzenia izby rolniczej w
województwie radomskim.
(Dz. U. Nr 26, poz. 141)
Na podstawie art. 50 ust. 1, w związku z art. 52 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 14
grudnia 1995 r. o izbach rolniczych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 3) stanowi się,
co następuje:
§ 1. 1. Zarządza się ponowne wybory walnego zgromadzenia izby rolniczej w
województwie radomskim.
2. Dzień wyborów wyznacza się na niedzielę dnia 20 kwietnia 1997 r.
§ 2. Dni, w których upływają terminy wykonania poszczególnych czynności
związanych z przeprowadzeniem wyborów, określa terminarz stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
17 marca 1997 r. (poz. 141)
TERMINARZ WYKONANIA POSZCZEGÓLNYCH CZYNNOŚCI ZWIĄZANYCH Z PRZEPROWADZENIEM
PONOWNYCH WYBORÓW WALNEGO ZGROMADZENIA IZBY ROLNICZEJ W WOJEWÓDZTWIE RADOMSKIM W
DNIU 20 KWIETNIA 1997 R.
Data wykonania czynności wyborczychTreść czynności
12
do 20 marca 1997 r.- powołanie komisji wojewódzkiej
do 22 marca 1997 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisji
wojewódzkiej
do 22 marca 1997 r.- powołanie komisji okręgowych
do 24 marca 1997 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisjom
okręgowym i podanie go do wiadomości osób uprawnionych
do 29 marca 1997 r.- podział okręgu wyborczego na obwody głosowania
do 31 marca 1997 r.- powołanie komisji obwodowych
- przekazanie wykazu obwodów głosowania w okręgu i podanie do wiadomości
osób uprawnionych
do 1 kwietnia 1997 r.- zgłaszanie kandydatów na członków walnego
zgromadzenia do komisji okręgowych w celu zarejestrowania
do 7 kwietnia 1997 r.- wyłożenie spisu osób uprawnionych
do 11 kwietnia 1997 r.- podanie do wiadomości osób uprawnionych listy
kandydatów w poszczególnych okręgach wyborczych
do godz. 2400 19 kwietnia 1997 r.- dostarczenie spisu osób uprawnionych do
głosowania komisji okręgowej lub komisji obwodowej
do godz. 2400 19 kwietnia 1997 r.- przekazanie kart do głosowania komisjom
obwodowym
godz. 800-2000 20 kwietnia 1997 r.- głosowanie
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 25 lutego 1997 r.
w sprawie przewozu przesyłek towarowych.
(Dz. U. Nr 26, poz. 142)
Na podstawie art. 56 ust. 1 i 2, art. 57 ust. 3 i art. 79 ustawy z dnia 15
listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 1995 r. Nr 119, poz. 575 i z 1997
r. Nr 23, poz. 117) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o prawie przewozowym, rozumie się
przez to ustawę z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 1995 r.
Nr 119, poz. 575 i z 1997 r. Nr 23, poz. 117).
2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o przewoźniku, rozumie się przez to
przewoźnika uprawnionego do przewozu przesyłek towarowych, a także operatora
przewoźników posługującego się podwykonawcami.
Rozdział 2
Tryb składania i przyjmowania zamówień na przewozy przesyłek towarowych oraz
wyjątki od obowiązku składania zamówień
§ 2. 1. Zamówienie na przewóz przesyłek towarowych, zwanych dalej "przesyłkami",
złożone w innej formie niż pisemna wymaga pisemnego potwierdzenia, z wyjątkiem
przewozów objętych wcześniejszymi umowami.
2. Jeżeli w zamówieniu, o którym mowa w ust. 1, brak określenia środka
transportowego, przewoźnik ustala liczbę, rodzaj i wielkość środków niezbędnych
do wykonania przewozu stosownie do masy i właściwości przesyłki.
§ 3. W transporcie kolejowym zamówienie na przewóz przesyłki ładowanej przez
nadawcę składa się tylko w trybie określonym w regulaminie przewoźnika.
§ 4. W transporcie samochodowym zamówienie na przewóz rzeczy o masie powyżej 100
ton należy składać na 10 dni, a w pozostałych wypadkach najpóźniej na 48 godzin
przed zamierzonym nadaniem przesyłki do przewozu.
§ 5. W żegludze śródlądowej zamówienia na przewóz należy składać najpóźniej na
72 godziny przed zamierzonym nadaniem przesyłki.
§ 6. Przy przewozie wykonywanym przez przewoźnika posługującego się
podwykonawcami (lub operatora przewoźników) zamówienie na przewóz składa się co
najmniej na 10 dni przed zamierzonym nadaniem przesyłki.
§ 7. Nie jest wymagane złożenie zamówienia na przewóz, jeżeli przesyłka jest
przyjmowana do przewozu w magazynie przewoźnika i ładowana przez niego do środka
transportowego.
Rozdział 3
Zasady i sposób opłacania należności przewozowych
§ 8. 1. Należności powstałe w miejscu nadania oraz przewoźne opłaca nadawca przy
nadaniu przesyłki do przewozu, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5.
2. Należności powstałe w drodze przewozu przesyłki i w miejscu jej przeznaczenia
opłaca odbiorca przed odbiorem przesyłki.
3. Nadawca może, za pisemną zgodą przewoźnika, przekazać opłacenie przewoźnego
na odbiorcę lub inną osobę.
4. Nadawca przesyłki przewożonej w komunikacji międzynarodowej może, za zgodą
przewoźnika, przekazać obowiązek opłacenia należności przewozowych na podmiot,
za którego pośrednictwem realizuje eksport lub import, albo na operatora
przewoźników.
5. Nadawca przekazujący opłacenie przewoźnego na odbiorcę lub inną osobę
odpowiada wobec przewoźnika za to, że uzna on i zapłaci przekazaną należność. W
wypadku odmowy zapłacenia, nadawca opłaca należności wraz z odsetkami.
§ 9. Strony umowy przewozu mogą zawierać umowy określające inne sposoby
opłacania należności przewozowych, w tym również na podstawie okresowo
wystawianych faktur na należności obliczone za ustalone okresy rozliczeniowe, z
zastosowaniem planowych wpłat.
§ 10. Jeżeli należności przewozowe zostały ustalone i pobrane w wysokości
niezgodnej z obowiązującą taryfą lub umową międzynarodową, różnice podlegają
zwrotowi lub dopłacie.
Rozdział 4
Tryb sprawdzania przesyłki
§ 11. 1. Przesyłka może być sprawdzona przez przewoźnika w każdym czasie od
przyjęcia jej do przewozu, aż do jej wydania.
2. Każdy fakt sprawdzenia przesyłki oraz jego wynik przewoźnik odnotowuje w
liście przewozowym, a jeżeli sprawdzenie przesyłki lub jego wynik wymagają
szczegółowego udokumentowania - przewoźnik sporządza ponadto protokół co
najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden zostaje u przewoźnika, a drugi
dołącza się do listu przewozowego.
3. Wynik sprawdzenia zawarty w liście przewozowym oraz protokół powinien być
poświadczony przez osoby uczestniczące w sprawdzeniu. Jeżeli nadawca zgłasza
sprzeciw lub odmawia podpisania protokołu, zamieszcza się w nim zastrzeżenie lub
podaje przyczynę odmowy.
4. W razie trudności w określeniu zawartości przesyłki, zawartość tę określa
rzeczoznawca na miejscu lub na podstawie próbek pobranych z przesyłki.
Rozdział 5
Warunki rozporządzania przesyłką przez uprawnionego i postępowanie w razie
przeszkód w przewozie lub wydaniu
§ 12. 1. Po zawarciu umowy przewozu nadawca lub odbiorca może rozporządzać
przesyłką, składając przewoźnikowi oświadczenie:
1) o odstąpieniu od umowy przewozu, żądając wydania mu przesyłki w miejscu
nadania, przed jej wysłaniem z tego miejsca,
2) o zmianie umowy przewozu dotyczącej miejsca przeznaczenia lub odbiorcy
przesyłki.
2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, składa się na druku według wzoru
ustalonego przez przewoźnika.
3. Treść oświadczenia dotyczącego zmiany umowy przewozu osoba uprawniona wpisuje
do otrzymanego egzemplarza listu przewozowego.
4. Nadawca może złożyć oświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w miejscu
nadania, a odbiorca - w miejscu przeznaczenia przesyłki. Za zgodą przewoźnika
oświadczenie dotyczące zmiany umowy przewozu może być złożone również w punkcie
odprawy właściwym dla siedziby nadawcy lub odbiorcy.
§ 13. 1. Jeżeli w liście przewozowym brak wskazówek dotyczących sposobu
postępowania z przesyłką na wypadek przeszkód w jej przewozie lub wydaniu i
jeżeli zajdzie potrzeba ich udzielenia, przewoźnik zwraca się w możliwie pilnym
trybie do nadawcy lub osoby przez niego wskazanej w liście przewozowym, a w
razie zmiany umowy przewozu przez odbiorcę - do odbiorcy o udzielenie tych
wskazówek.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, udzielają przewoźnikowi wskazówek w miejscu
nadania, przeznaczenia lub zatrzymania przesyłki - przed upływem 24 godzin po
otrzymaniu zawiadomienia o przeszkodzie.
3. W razie nieudzielenia wskazówek, przewoźnik może przesyłkę oddać na
przechowanie lub, jeżeli zachodzą okoliczności określone w art. 58 ust. 1 pkt 1,
ust. 3 lub 4 prawa przewozowego, może przesyłkę zlikwidować.
Rozdział 6
Szczególne zabezpieczenie roszczeń przewoźnika oraz sposób takiego
zabezpieczenia
§ 14. 1. Przewoźnik może żądać zabezpieczenia pieniężnego lub pisemnego swoich
roszczeń wynikających z umowy przewozu, gdy:
1) prawo zastawu nie może być wykonywane ze względów społeczno-gospodarczych lub
ze względu na zasady współżycia społecznego,
2) roszczenie wynika z umowy zawartej tylko przez oświadczenie zgodnej woli
stron,
3) zaginął dokument uprawniający do rozporządzania przesyłką,
4) zachodzi wątpliwość, czy wartość przesyłki może zabezpieczyć roszczenie
wynikające z umowy przewozu.
2. Zabezpieczenie pieniężne polega na złożeniu przewoźnikowi kwoty równej kwocie
roszczenia, a jeżeli kwoty roszczenia nie można dokładnie ustalić - kwoty
określonej szacunkowo przez przewoźnika.
3. Zabezpieczenie pisemne polega na złożeniu przewoźnikowi zobowiązania
zapłacenia należności lub pokrycia wszelkich strat, jakie by przewoźnik poniósł,
gdyby osoba odbierająca okazała się do tego nie uprawniona.
Rozdział 7
Szczegółowy tryb i sposób ustalania stanu przesyłki
§ 15. 1. Jeżeli przewoźnik w czasie przewozu spostrzeże ślady naruszenia
przesyłki, plomb, zamknięcia środka transportowego lub pojemnika transportowego
albo przypuszcza, że przesyłka doznała ubytku lub uszkodzenia, powinien
niezwłocznie przystąpić do sprawdzenia przesyłki i ustalenia jej stanu.
2. W razie potwierdzenia spostrzeżenia lub przypuszczenia, o którym mowa w ust.
1, przewoźnik obowiązany jest zawiadomić o podjętych czynnościach nadawcę i
wezwać go do udziału w ustalaniu stanu przesyłki, określając termin tych
ustaleń. Jeżeli odbiorca zmienił umowę przewozu lub stan przesyłki ma być
ustalony w miejscu przeznaczenia, przewoźnik zawiadamia odbiorcę.
3. Nadawca lub odbiorca mogą upoważnić do udziału w ustaleniu stanu przesyłki
inną osobę. Oświadczenia osoby upoważnionej są wiążące dla nadawcy lub odbiorcy.
4. Jeżeli nie jest możliwe zawiadomienie nadawcy lub odbiorcy albo zawiadomiony
nie zgłosi się lub odmówi zgłoszenia w oznaczonym terminie, przewoźnik powinien
ustalić stan przesyłki w obecności bezstronnych świadków.
§ 16. 1. Przewoźnik obowiązany jest możliwie dokładnie, z zachowaniem należytej
staranności, ustalić rodzaj i rozmiary szkody, czas i miejsce jej stwierdzenia,
ustalone lub przypuszczalne przyczyny i czas powstania szkody, jak również
okoliczności towarzyszące czynnościom sprawdzenia przesyłki.
2. Podjęte i przeprowadzone czynności oraz rezultaty ustaleń powinny być
szczegółowo przedstawione w protokole sporządzonym przez przewoźnika.
3. Na jedną przesyłkę sporządza się jeden protokół, który uzupełnia się w miarę
potrzeby.
4. Jeżeli stan przesyłki ustala się po jej wydaniu, w protokole należy również
ustalić datę i godzinę zgłoszenia żądania ustalenia tego stanu przez osobę
uprawnioną, miejsce i warunki, w jakich znajdowała się przesyłka po odbiorze,
okoliczności ujawnienia szkody, w razie potrzeby - stan pogody w czasie
wyładowania i dowozu przesyłki do odbiorcy.
§ 17. Protokołu nie sporządza się w razie utraty przesyłki albo ubytku nie
przewyższającego norm ubytków ustalonych w obowiązujących przepisach lub
zwyczajowo przyjętych. Utratę przesyłki lub dopuszczalny ubytek odnotowuje się w
liście przewozowym.
Rozdział 8
Reklamacja i wezwania do zapłaty oraz tryb załatwiania reklamacji
§ 18. 1. Reklamacje wnosi się w formie pisemnej. Osoba fizyczna może wnieść
reklamację ustnie do protokołu.
2. Do załatwienia reklamacji z tytułu umowy przewozu przesyłek właściwa jest
jednostka organizacyjna, na której obszarze działania przyjęto przesyłkę do
przewozu bądź wydano ją odbiorcy albo na której obszarze działania znajduje się
miejsce przeznaczenia przesyłki.
3. Jeżeli reklamację doręczono jednostce organizacyjnej przewoźnika,
niewłaściwej do jej załatwienia, jednostka ta niezwłocznie przekazuje reklamację
jednostce właściwej. Pod względem terminu wniesienia reklamację traktuje się,
jak gdyby była wniesiona do jednostki właściwej.
§ 19. 1. Reklamacja powinna zawierać:
1) imię i nazwisko (nazwę) oraz miejsce zamieszkania (siedzibę) i adres
przewoźnika,
2) imię i nazwisko (nazwę i numer identyfikacyjny w systemie Regon) oraz miejsce
zamieszkania (siedzibę) i adres reklamującego,
3) tytuł reklamacji z odpowiednim uzasadnieniem,
4) kwotę roszczenia oddzielnie dla każdego dokumentu przewozowego i
pokwitowania,
5) określenie załączonych dokumentów,
6) nazwę banku i numer konta bankowego albo adres, na który przewoźnik powinien
przekazać kwotę roszczenia,
7) podpis reklamującego.
2. Do reklamacji powinny być dołączone oryginały następujących dokumentów:
1) do reklamacji z tytułu umowy przewozu przesyłek towarowych - nadawca lub
odbiorca dołącza list przewozowy, na którego podstawie odbywał się przewóz,
2) do reklamacji o zwrot kwot, na które przewoźnik wydał oddzielne pokwitowanie
- dołącza się to pokwitowanie,
3) do reklamacji z tytułu ubytków lub uszkodzenia przesyłki - dołącza się
ponadto kopię protokołu o stanie przesyłki, jeżeli został sporządzony i wydany,
4) do reklamacji z tytułu wyrządzenia szkody - dołącza się oprócz dokumentów, o
których mowa w pkt 1, dokument uzasadniający wysokość roszczenia
odszkodowawczego,
5) do reklamacji o zwrot kwot opłat z tytułu pozostawania wagonów w dyspozycji
klienta, zajęcia torów stacyjnych oraz przechowania rzeczy w wagonie (tj. z
tytułów określonych w taryfie) oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 2 lub 3 -
kopię dokumentów dotyczących podstawienia i zabrania wagonów z punktów
ładunkowych.
3. Jeżeli zaginął list przewozowy lub inny dokument uzasadniający roszczenie,
reklamujący powinien o tym fakcie powiadomić w piśmie reklamacyjnym lub zgłosić
ustnie do protokołu. Jednocześnie należy dołączyć dowody stwierdzające
zaginięcie dokumentu.
4. Jeżeli z reklamacją występuje inna osoba zamiast uprawnionej do reklamacji,
dołącza się dokument przelewu praw albo pełnomocnictwo, w którym określono
przedmiot reklamacji. Nie dotyczy to zakładu ubezpieczeń występującego z
roszczeniem zwrotnym.
§ 20. 1. Gdy reklamację wniosła osoba nie uprawniona albo reklamacja nie
odpowiada warunkom określonym w § 18 i 19, przewoźnik jest obowiązany w terminie
14 dni od dnia wniesienia reklamacji zażądać odpowiedniego jej poprawienia lub
uzupełnienia w terminie 1 miesiąca od daty wysłania takiego żądania, pod rygorem
uznania reklamacji za nie wniesioną, o czym należy uprzedzić reklamującego.
2. W razie wniesienia reklamacji do jednostki niewłaściwej do jej załatwienia,
14-dniowy termin żądania poprawienia reklamacji liczy się od dnia otrzymania
reklamacji przez jednostkę właściwą.
3. Jeżeli reklamacja zostanie poprawiona w terminie określonym w ust. 1,
trzymiesięczny termin przewidziany dla załatwienia reklamacji przez przewoźnika
liczy się od dnia jej otrzymania przez przewoźnika.
§ 21. 1. O wyniku załatwienia reklamacji przewoźnik zawiadamia reklamującego,
podając:
1) w razie uznania roszczenia - uznaną kwotę, termin i sposób przekazania
należności,
2) w razie całkowitego lub częściowego nieuznania roszczenia - podstawę prawną
decyzji, wraz z uzasadnieniem.
2. Przewoźnik zwraca reklamującemu dokumenty przewozowe, zatrzymując kopie
dokumentów, na których podstawie uznał roszczenie.
§ 22. 1. Wezwanie do zapłaty, z jakim przewoźnik występuje do zobowiązanego,
sporządza się na piśmie.
2. W wezwaniu do zapłaty przewoźnik podaje kwotę i tytuł roszczenia, wraz z
uzasadnieniem, terminem i sposobem zapłaty, dołączając odpowiednie dokumenty.
§ 23. Przepisy rozdziału 8 stosuje się odpowiednio do reklamacji z tytułu
przewozu przesyłek bagażowych, z tym że do reklamacji dołącza się kwit bagażowy
lub - w razie jego braku - odpowiedni dokument zastępczy wydany przez
przewoźnika.
Rozdział 9
Przesyłki wymagające dozorowania przez klienta w czasie przewozu koleją oraz
szczególne warunki takiego przewozu
§ 24. 1. Nadawca (klient) obowiązany jest zapewnić w czasie przewozu dozór
następujących przesyłek:
1) żywych zwierząt,
2) roślin,
3) rzeczy wymagających szczególnych warunków termicznych,
4) używanych przedmiotów gospodarstwa domowego,
5) taboru kolejowego toczącego się na własnych kołach,
6) wagonów z agregatem chłodniczym lub wagonów basenów,
7) materiałów wybuchowych i przedmiotów wypełnionych materiałami wybuchowymi,
8) ciągników i samochodów, chyba że strony umowy przewozu postanowiły inaczej.
2. W umowie przewozu nadawca może wyznaczyć dozorcę innych przesyłek niż
określone w ust. 1.
3. Do dozorowania przesyłki wyznacza się nie więcej niż jednego dozorcę na jeden
wagon i nie mniej niż jednego dozorcę na trzy wagony. Dla przesyłki wymagającej
określonych warunków termicznych nadawca może w uzgodnieniu z koleją wyznaczyć
dwóch dozorców na jeden wagon.
§ 25. 1. O wyznaczeniu dozorcy nadawca zamieszcza w liście przewozowym
odpowiednie oświadczenie, w którym określa w szczególności nazwisko i imię
dozorcy oraz numer i serię jego dowodu osobistego.
2. Dozorca w czasie wykonywania dozoru może przebywać w wagonie wraz z przesyłką
bądź w oddzielnym wagonie towarowym lub osobowym przydzielonym przez kolej,
stosownie do żądania nadawcy.
§ 26. 1. Kolej wydaje dozorcy poświadczenie uprawniające do wstępu na teren
kolejowy oraz do dozorowanego wagonu. Wykaz stałych i ruchomych urządzeń
wagonowych, poświadczony przez dozorcę, dołącza się do listu przewozowego.
2. Dozorca przesyłki jest obowiązany stosować się do szczególnych wskazówek
kolei.
§ 27. Kolej przejmuje dozór nad przesyłką, jeżeli z grupy wagonów dozorowanych
przez jednego dozorcę wyłączono wagon lub jeżeli dozorca z innych przyczyn nie
może sprawować dozoru. Przed przejęciem dozoru przez kolej ustala się
protokolarnie stan przesyłki lub jej części i wagonu, do którego jest
załadowana.
Rozdział 10
Warunki przewozu koleją rzeczy, które ze względu na kształt, rozmiary lub masę
mogą powodować trudności transportowe
§ 28. 1. Rzeczy, które ze względu na kształt, rozmiary lub masę mogą powodować
trudności w przewozie koleją, przewozi się na warunkach określonych w niniejszym
rozdziale jako przesyłki nadzwyczajne.
2. Przesyłkę nadzwyczajną stanowią w szczególności:
1) rzeczy:
a) przekraczające określoną skrajnię ładunkową lub załadowane z przekroczeniem
tej skrajni,
b) wymagające specjalistycznego taboru, urządzeń zabezpieczenia bądź organizacji
przewozu ze względu na położenie środka ciężkości lub inne przyczyny związane z
bezpieczeństwem przewozu,
c) wymagające przewozu w wagonach z zagłębioną podłogą,
d) o masie jednej sztuki ponad 60 ton,
e) powodujące obciążenie na oś wagonu lub metr bieżący toru większe od
dopuszczalnego choćby w części drogi przewozu,
f) wymagające załadowania co najmniej na dwa wagony z ławami pokrętnymi, nie
połączone ze sobą sprzęgami wagonowymi lub wagonem pośrednim,
2) szyny, pręty stalowe do zbrojenia betonu oraz żelazo giętkie o długości ponad
36 m, ładowane co najmniej na dwa wagony bez ław pokrętnych,
3) tabor kolejowy toczący się na własnych kołach, nie oznaczony znakami RIV, RIC
lub MC,
4) specjalistyczny tabor kolejowy toczący się na własnych kołach, np. dźwigi,
maszyny torowe i drogowe,
5) wagony z kołami o średnicy mniejszej niż 840 mm, w tym również oznaczone
znakami RIV, RIC, MC,
6) tabor kolei o prześwicie toru 1524 mm o skrajni 0-WM i 1-WM.
3. Przewóz przesyłek nadzwyczajnych jest realizowany z uwzględnieniem wymagań
bezpieczeństwa ruchu, właściwości rzeczy i możliwości eksploatacyjnych.
§ 29. 1. Kolej przyjmuje do przewozu przesyłki nadzwyczajne w miarę możliwości
technicznych i eksploatacyjnych.
2. Kolej może uzależnić przyjęcie do przewozu przesyłki nadzwyczajnej od
opłacenia przewoźnego przez nadawcę przy nadaniu przesyłki.
§ 30. 1. Nadawca zawiadamia kolej o zamiarze przewozu przesyłki nadzwyczajnej co
najmniej na 30 dni, a w komunikacji międzynarodowej - co najmniej na 60 dni
przed zamierzonym terminem nadania.
2. W zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, nadawca określa dane niezbędne do
zorganizowania przewozu przesyłki nadzwyczajnej. Na żądanie kolei nadawca
dostarcza odpowiednią dokumentację techniczną.
3. Kolej, wyrażając zgodę na przewóz przesyłki nadzwyczajnej, określa możliwości
i warunki przewozu. Zgoda na przewóz przesyłki nadzwyczajnej ważna jest w
okresie trzech miesięcy.
4. Termin ważności decyzji o wyrażeniu zgody, o której mowa w ust. 3, biegnie:
1) w komunikacji krajowej - od dnia przekazania decyzji nadawcy,
2) w komunikacji międzynarodowej - od dnia wyrażenia zgody przez zarząd kolei
uczestniczący w przewozie jako pierwszy.
§ 31. 1. Nadawca składa zamówienie na wagony do przewozu przesyłki nadzwyczajnej
na stacji nadania w ogólnie obowiązujących terminach.
2. Nadawca ładuje przesyłkę zgodnie z warunkami ustalonymi przez kolej.
§ 32. 1. Przed przyjęciem do przewozu przesyłki nadzwyczajnej kolej sprawdza w
obecności nadawcy spełnienie przez niego warunków określonych w zgodzie na
przewóz, a w szczególności:
1) prawidłowość załadowania, umocowania i zabezpieczenia przesyłki i jej części
ruchomych przed zmianą położenia w czasie przewozu,
2) wysokość przesyłki mierzoną od główki szyny i szerokość przesyłki mierzoną od
osi toru,
3) zgodność przesyłki z dostarczoną dokumentacją techniczną.
2. Ze sprawdzenia przesyłki, o którym mowa w ust. 1, sporządza się protokół. W
razie stwierdzenia nieprawidłowości, kolej wyznacza termin usunięcia ich przez
nadawcę.
3. W terminie, o którym mowa w ust. 2, kolej w obecności nadawcy sprawdza, czy
nieprawidłowości zostały usunięte. Z czynności tych sporządza się protokół.
4. Kolej może odmówić przyjęcia do przewozu przesyłki nadzwyczajnej w razie
stwierdzenia, że nie usunięto nieprawidłowości, o których mowa w ust. 2.
§ 33. Przeładowanie i poprawienie załadowania albo umocnienie przesyłki
nadzwyczajnej należy do nadawcy.
Rozdział 11
Przepisy końcowe
§ 34. Tracą moc:
1) rozporządzenie Ministra Komunikacji z dnia 21 czerwca 1985 r. w sprawie
wykonania przepisów ustawy - Prawo przewozowe (Dz. U. Nr 29, poz. 128, z 1988 r.
Nr 9, poz. 72, z 1989 r. Nr 59, poz. 352, z 1990 r. Nr 12, poz. 81, Nr 62, poz.
365, z 1991 r. Nr 81, poz. 362, z 1992 r. Nr 6, poz. 25, z 1995 r. Nr 5, poz. 28
i z 1996 r. Nr 64, poz. 312),
2) rozporządzenie Ministra Komunikacji z dnia 13 listopada 1985 r. w sprawie
warunków przewozu przesyłek towarowych koleją (Dz. U. Nr 56, poz. 292).
§ 35. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA
z dnia 16 grudnia 1996 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o spółkach z udziałem
zagranicznym.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143)
1. Na podstawie art. 9 ustawy z dnia 29 marca 1996 r. o zmianie ustawy o
spółkach z udziałem zagranicznym oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 45,
poz. 199) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst
ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. Nr
60, poz. 253), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.
U. Nr 80, poz. 350),
2) ustawą z dnia 19 października 1991 r. o badaniu i ogłaszaniu sprawozdań
finansowych oraz biegłych rewidentach i ich samorządzie (Dz. U. Nr 111, poz.
480),
3) ustawą z dnia 16 grudnia 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących
zasady opodatkowania i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 134, poz. 646),
4) ustawą z dnia 29 marca 1996 r. o zmianie ustawy o spółkach z udziałem
zagranicznym oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 45, poz. 199)
oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie
obejmuje przepisów:
1) art. 29-33 oraz art. 37 ust. 4 i 5, art. 38-42 ust. 1, art. 43 ust. 2 i 3
ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. Nr
60, poz. 253), które stanowią:
"Art. 29. W ustawie z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym (Dz. U. z
1989 r. Nr 27, poz. 147 i Nr 74, poz. 443 oraz z 1991 r. Nr 9, poz. 30 i Nr 35,
poz. 155) w art. 9 w ust. 1 pkt 21 otrzymuje brzmienie:
"21) część dochodów z tytułu udziału w spółce będącej osobą prawną, mającej
siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wydatkowana na nabycie
udziałów lub akcji od Skarbu Państwa albo zakup obligacji emitowanych przez
uprawnione polskie podmioty."
Art. 30. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium
Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej
wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne (Dz. U. z 1989 r. Nr 27,
poz. 148 i Nr 74, poz. 442) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 26a skreśla się ust. 2 i 3,
2) w art. 27 w ust. 1 w pkt 2 wyrazy "przez organ lub podmiot dokonujący
weryfikacji" zastępuje się wyrazami "podmiot uprawniony przez Ministra Finansów
do badania".
Art. 31. W ustawie z dnia 15 lutego 1989 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 6, poz.
33 i Nr 74, poz. 441 oraz z 1991 r. Nr 35, poz. 155) art. 13 otrzymuje
brzmienie:
"Art. 13. 1. W obrocie dewizowym, rozliczeniach i rozrachunkach między Narodowym
Bankiem Polskim i bankami stosuje się ustalone w złotych kursy walut obcych,
wartości dewizowych wyrażanych w walutach obcych oraz jednostek rozrachunkowych
ogłaszane przez Narodowy Bank Polski.
2. Prezes Narodowego Banku Polskiego może ustalić maksymalne granice odchyleń od
kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w pozostałym obrocie,
rozliczeniach i rozrachunkach, z wyjątkiem:
1) obrotu dotyczącego transakcji terminowych,
2) obrotu i rozrachunków między osobami fizycznymi,
3) obrotu dokonywanego w ramach działalności, o której mowa w art. 10.
3. Sposób stosowania kursów walut obcych, wartości dewizowych wyrażanych w
walutach obcych oraz jednostek rozrachunkowych określa Prezes Narodowego Banku
Polskiego."
Art. 32. W ustawie z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 75, poz.
445) w art. 14 w ust. 1 dodaje się pkt 39 w brzmieniu:
"39) środki trwałe stanowiące przedmiot wkładu niepieniężnego podmiotu
zagranicznego z zastrzeżeniem nieodstępowania przez okres 3 lat, licząc od dnia
odprawy celnej."
Art. 33. 1. W ustawie z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw
państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 skreśla się pkt 1,
2) w art. 19:
a) skreśla się ust. 2 i 3,
b) dotychczasowy ust. 4 otrzymuje oznaczenie ust. 2; w ustępie tym skreśla się
zdanie drugie,
3) art. 31-36 skreśla się,
4) art. 46 skreśla się.
2. Spółki, które korzystają dotychczas z przysługujących im zwolnień podatkowych
w myśl przepisu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, zachowują to uprawnienie do czasu
wyczerpania. W razie zgłoszenia likwidacji spółki w okresie zwolnienia od
podatku dochodowego oraz w okresie trzech lat od upływu okresu zwolnienia,
spółka jest obowiązana do zapłaty tego podatku za okres objęty zwolnieniem. W
tym przypadku obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zgłoszenia likwidacji
spółki."
Art. 37. "4. Transfer dochodów podmiotów zagranicznych z tytułu udziału w zysku
należnym za rok obrotowy 1991 lub wcześniejszy odbywa się na zasadach
określonych w ustawach, o których mowa w art. 34 i 35.
5. Spółki, na których utworzenie zezwolenia zostały wydane na podstawie ustawy,
o której mowa w art. 35, korzystają ze zwolnień od cła przywozowego w okresie 3
lat od utworzenia spółki w zakresie przedmiotu działalności gospodarczej
określonej w zezwoleniach.
Art. 38. Do spółek, o których mowa w art. 34-36 nie stosuje się przepisów art.
23. Ograniczenie to nie dotyczy spółek, które złożyły oświadczenie, o którym
mowa w art. 37 ust. 2.
Art. 39. Do spółek nie stosuje się przepisów dotyczących jednostek gospodarki
uspołecznionej oraz przepisu art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o
zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania (Dz. U. Nr 9, poz.
30).
Art. 40. 1. Działająca dotychczas na podstawie ustawy, o której mowa w art. 35,
Izba Przemysłowo-Handlowa Inwestorów Zagranicznych przekształci się, w okresie
12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, w izbę działającą na podstawie
ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych (Dz. U. Nr 35, poz. 195).
2. Do czasu dokonania wpisu do rejestru izb gospodarczych Izba
Przemysłowo-Handlowa Inwestorów Zagranicznych prowadzi działalność na
dotychczasowych zasadach.
3. Jeżeli w terminie określonym w ust. 1 nie nastąpi przekształcenie, Izba
Przemysłowo-Handlowa Inwestorów Zagranicznych ulega likwidacji.
Art. 41. 1. Znosi się urząd Prezesa Agencji do Spraw Inwestycji Zagranicznych i
Agencję do Spraw Inwestycji Zagranicznych, utworzone na podstawie ustawy, o
której mowa w art. 35.
2. Określone w odrębnych przepisach kompetencje Prezesa Agencji do Spraw
Inwestycji Zagranicznych przejmuje Minister Przekształceń Własnościowych.
3. Likwidacja Agencji do Spraw Inwestycji Zagranicznych i przekazanie
dotychczasowych kompetencji Prezesa Agencji Ministrowi Przekształceń
Własnościowych nastąpi po upływie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie
ustawy. Tryb przekazania określi Prezes Rady Ministrów.
4. Do czasu likwidacji Agencji do Spraw Inwestycji Zagranicznych określone w
ustawie kompetencje Ministra Przekształceń Własnościowych w sprawach zezwoleń
wykonuje Prezes Agencji.
Art. 42. 1. Minister Przekształceń Własnościowych w porozumieniu z Ministrem
Finansów oraz Ministrem Współpracy Gospodarczej z Zagranicą, nie później niż w
ciągu 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, utworzy w imieniu Skarbu
Państwa Państwową Agencję Inwestycji Zagranicznych w Polsce jako jednoosobową
spółkę akcyjną z siedzibą w Warszawie."
Art. 43. "2. Wnioski w sprawie wydania zezwolenia na utworzenie spółki, złożone,
lecz nie rozpatrzone do dnia wejścia w życie ustawy, podlegają rozpatrzeniu w
trybie i na zasadach określonych w ustawie, o której mowa w ust. 1.
3. Zezwolenia wydane na podstawie ustawy, o której mowa w ust. 1, zachowują moc,
z tym że Minister Przekształceń Własnościowych, w okresie sześciu miesięcy od
dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, dostosuje do jej przepisów - bez
możliwości pogorszenia - określone w tych zezwoleniach warunki, które spółka
jest obowiązana spełnić w toku swej działalności.";
2) art. 58 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350), który stanowi:
"Art. 58. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1992 r., z wyjątkiem art.
46, 47, 50 i 51, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca
1991 r.";
3) art. 45 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o badaniu i ogłaszaniu
sprawozdań finansowych oraz biegłych rewidentach i ich samorządzie (Dz. U. Nr
111, poz. 480), który stanowi:
"Art. 45. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia jej ogłoszenia.";
4) art. 11 ustawy z dnia 16 grudnia 1993 r. o zmianie niektórych ustaw
regulujących zasady opodatkowania i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 134, poz.
646), który stanowi:
"Art. 11. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1994 r., z tym że przepisy
art. 1 i 2 stosuje się do opodatkowania dochodów uzyskanych od tego dnia, z
wyjątkiem przepisów art. 1 pkt 15 lit. c) oraz pkt 21 lit. d), które stosuje się
również do rozliczenia podatku dochodowego za 1993 r.";
5) art. 2-8 oraz art. 10 ustawy z dnia 29 marca 1996 r. o zmianie ustawy o
spółkach z udziałem zagranicznym oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 45,
poz. 199), które stanowią:
"Art. 2. W ustawie z dnia 31 maja 1962 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 32, poz.
153, z 1984 r. Nr 53, poz. 272, z 1987 r. Nr 33, poz. 180 , z 1988 r. Nr 41,
poz. 324 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192) dodaje się art. 65a w brzmieniu:
"Art. 65a. Nabycie lub objęcie udziałów lub akcji bądź nabycie praw z udziałów
lub akcji przez podmiot zagraniczny, w rozumieniu przepisów o spółkach z
udziałem zagranicznym, w spółce prowadzącej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej działalność w zakresie transportu lotniczego oraz wykonywania innych
usług lotniczych, a także zarządzania lotniskami, wymaga zgody Ministra
Transportu i Gospodarki Morskiej."
Art. 3. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U.
Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198, Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr
106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i
Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60,
poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713
oraz z 1996 r. Nr 41, poz. 177) w art. 11 w ust. 1 w pkt 7 na końcu po przecinku
dodaje się wyrazy "a także zarządzania portami morskimi i lotniskami".
Art. 4. W ustawie z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami
wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr
71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591) wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 18 dodaje się art. 18a i 18b w brzmieniu:
"Art. 18a. § 1. Kto zamierza nabyć lub objąć akcje lub udziały w podmiocie
prowadzącym przedsiębiorstwo maklerskie w ilości zapewniającej mu osiągnięcie
lub przekroczenie odpowiednio 20%, 33% lub 50% ogólnej liczby głosów - jest
zobowiązany zawiadamiać Komisję.
§ 2. Zamiar nabycia przez podmiot zależny uważa się za zamiar nabycia przez
podmiot dominujący.
§ 3. Komisja, w terminie jednego miesiąca od złożenia zawiadomienia, może
zakazać nabycia lub objęcia akcji lub udziałów, jeżeli w jego wyniku podmiot nie
dawałby rękojmi należytego wykonywania działalności.
§ 4. Nabycie lub objęcie akcji lub udziałów, mimo zakazu Komisji, jest nieważne.
Art. 18b. Przepisów art. 18a nie stosuje się do banków prowadzących działalność
maklerską.",
2) po art. 92 dodaje się art. 92a w brzmieniu:
"Art. 92a. Przepis art. 18a stosuje się do towarzystwa funduszy powierniczych."
Art. 5. Złożone przed dniem wejścia w życie ustawy wnioski w sprawie wydania
zezwoleń podlegają rozpatrzeniu według przepisów tej ustawy.
Art. 6. 1. Spółki spełniające, przed dniem wejścia w życie ustawy, warunki do
uzyskania zwolnienia od podatku dochodowego określone w art. 23 ustawy, o której
mowa w art. 1, mogą złożyć wnioski w sprawie zwolnienia spółki od podatku
dochodowego w nieprzekraczalnym terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie
ustawy.
2. Minister Finansów rozstrzyga wnioski, o których mowa w ust. 1, na podstawie
przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie ustawy.
3. Do wniosków złożonych i nie rozpatrzonych przed dniem wejścia w życie ustawy
stosuje się przepis ust. 2.
Art. 7. 1. Jeżeli w okresie korzystania przez spółkę ze zwolnienia od podatku
dochodowego udzielonego na podstawie przepisu, o którym mowa w art. 6, oraz w
okresie 2 lat od upływu okresu zwolnienia podatkowego następuje otwarcie
likwidacji, ogłoszenie upadłości spółki lub obniżenie jej kapitału zakładowego
(akcyjnego) - spółka jest obowiązana do zapłaty tego podatku.
2. Obowiązek podatkowy, o którym mowa w ust. 1, powstaje z chwilą otwarcia
likwidacji, ogłoszenia upadłości spółki lub obniżenia jej kapitału zakładowego
(akcyjnego).
Art. 8. Przepisu, o którym mowa w art. 3, nie stosuje się do podmiotów
gospodarczych, które w dniu wejścia w życie ustawy prowadzą działalność
gospodarczą w zakresie zarządzania portami morskimi i lotniskami."
"Art. 10. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."
Załącznik do obwieszczenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 16 grudnia 1996 r.
(poz. 143)
USTAWA
z dnia 14 czerwca 1991 r.
o spółkach z udziałem zagranicznym
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. 1) Ustawa określa warunki uczestniczenia przez podmioty zagraniczne w
dochodach z prowadzenia przedsiębiorstw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Dla prowadzenia przedsiębiorstw, o których mowa w ust. 1, podmioty
zagraniczne mogą wyłącznie tworzyć spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub
spółki akcyjne z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo obejmować
bądź nabywać udziały lub akcje w spółkach prowadzących takie przedsiębiorstwa.
2a. 2) Ustawa określa również warunki objęcia udziałów lub akcji przez państwową
osobę prawną w spółce z udziałem podmiotów zagranicznych w przypadku pokrycia
przez tę osobę kapitału zakładowego (akcyjnego) wkładem niepieniężnym
stanowiącym przedsiębiorstwo, nieruchomość lub część przedsiębiorstwa zdolną do
realizacji określonych zadań gospodarczych.
3. Do spółki z udziałem zagranicznym, zwanej dalej spółką, stosuje się przepisy
Kodeksu handlowego, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Art. 2. 3) Przepisy ustawy nie naruszają innych ustaw dotyczących warunków
uczestniczenia przez podmioty zagraniczne w dochodach z prowadzenia
przedsiębiorstw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 3. Podmiotami zagranicznymi w rozumieniu ustawy, z zastrzeżeniem art. 7,
są:
1) osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą,
2) osoby prawne z siedzibą za granicą,
3) nie posiadające osobowości prawnej spółki osób wymienionych w pkt 1 i 2,
utworzone zgodnie z ustawodawstwem państw obcych.
Rozdział 2
Inwestowanie
Art. 4. (skreślony 4) ).
Art. 5. (skreślony 5) ).
Art. 6. 6) 1. Zezwolenia wymagają następujące czynności:
1) zawarcie przez państwową osobę prawną ze spółką lub na jej rzecz umowy lub
umów, których przedmiotem jest używanie mienia tej państwowej osoby prawnej,
określonego w art. 1 ust. 2a, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez
okres ponad 6 miesięcy lub których przedmiotem jest przeniesienie własności
takiego mienia,
2) objęcie przez państwową osobę prawną udziałów lub akcji w spółce w przypadku
pokrycia przez tę osobę kapitału zakładowego (akcyjnego) wkładem niepieniężnym
stanowiącym mienie, o którym mowa w art. 1 ust. 2a.
2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się w przypadku wniesienia przez Skarb
Państwa do spółki mienia przedsiębiorstwa państwowego likwidowanego w trybie
art. 37 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298 i Nr 85, poz. 498, z 1991 r.
Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz.
685 oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 405 i Nr 106, poz. 496) 7)
Art. 7. 1. 8) W zakresie art. 6 za podmiot zagraniczny uważa się także osobę
prawną z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zależną od podmiotów
zagranicznych.
2. Za zależną uważa się osobę prawną, gdy podmiot zagraniczny:
1) posiada bezpośrednio lub pośrednio większość głosów w zgromadzeniu wspólników
(akcjonariuszy), także na podstawie porozumień z innymi wspólnikami i
akcjonariuszami, lub
2) jest uprawniony do powoływania albo odwoływania większości członków organów
zarządzających tej osoby prawnej.
3. Za zależną uważa się także osobę prawną, gdy więcej niż połowa członków
zarządu tej osoby jest jednocześnie członkami zarządu albo osobami pełniącymi
funkcje kierownicze podmiotu zagranicznego lub innego podmiotu, pozostającego z
podmiotem zagranicznym w stosunku zależności.
Art. 8. 9)Zezwolenia, o których mowa w art. 6, wydaje Minister Skarbu Państwa
10) na wniosek państwowej osoby prawnej.
Art. 9. 11)Czynności prawne dokonane z naruszeniem art. 6 są nieważne.
Art. 10. 1. 12)Wkłady podmiotów zagranicznych do kapitału spółki mogą być
wnoszone:
1) w postaci pieniężnej:
a) w walucie zgromadzonej na rachunku zagranicznym wolnym,
b) w walucie wymienialnej przekazanej z zagranicy za pośrednictwem banku
zagranicznego lub w walucie polskiej pochodzącej ze sprzedaży walut
wymienialnych w banku upoważnionym do skupu tych walut,
2) w postaci niepieniężnej, pod warunkiem:
a) przekazania przedmiotu wkładu niepieniężnego z zagranicy,
b) nabycia przedmiotu wkładu niepieniężnego od krajowej osoby fizycznej lub
prawnej za waluty określone w pkt 1 lub z tytułu dziedziczenia.
2. Warunki określone w ust. 1 uważa się za spełnione również w przypadku
wydatkowania przez podmiot zagraniczny na wkład do kapitału spółki całości lub
części:
1) dochodu z udziałów lub akcji,
2) kwot uzyskanych ze sprzedaży lub umorzenia udziałów lub akcji,
3) kwot należnych podmiotowi zagranicznemu jako wspólnikowi, z podziału majątku
w wyniku likwidacji spółki po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli.
3. 13) Minister Finansów może, na wniosek podmiotu zagranicznego, wyrazić zgodę
na wniesienie do kapitału spółki wkładu pieniężnego w walucie polskiej lub
wkładu niepieniężnego z innych tytułów niż określone w ust. 1 i 2. Minister
Finansów wydając zgodę może określić warunki, które powinien spełnić podmiot
zagraniczny przy wniesieniu wkładu.
4. 14) Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do zapłaty za akcje i udziały w
już istniejących spółkach, w przypadku, o którym mowa w art. 26 pkt 2.
5. Czynności określone w ust. 1-3 nie wymagają zezwolenia dewizowego.
Art. 11. Niezależnie od wymogów określonych w Kodeksie handlowym, zarząd spółki
jest obowiązany, przy zgłaszaniu do rejestru handlowego, złożyć oświadczenie, że
wkład podmiotu zagranicznego do kapitału spółki jest zgodny z przepisami art.
10.
Art. 12. 15) 1. Wniosek o zezwolenie na dokonanie czynności, o których mowa w
art. 6 ust. 1 pkt 1, powinien określać strony umowy, jej przedmiot oraz wartość
przedmiotu umowy.
2. Wniosek o zezwolenie, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2, powinien określać:
1) osoby wspólników,
2) firmę i siedzibę spółki,
3) przedmiot przedsiębiorstwa spółki,
4) rodzaj i wartość wkładów na pokrycie kapitału zakładowego (akcyjnego) spółki,
5) liczbę, rodzaj i wartość udziałów lub akcji obejmowanych za wkład, o którym
mowa w art. 1 ust. 2a.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, należy dołączyć odpowiednio projekt aktu
założycielskiego i statutu lub umowy spółki albo statut lub umowę spółki.
Art. 13. (skreślony 16) )
Art. 14. 1. Minister Skarbu Państwa 10) w terminie 30 dni od daty złożenia
wniosku może żądać od wnioskodawców przedłożenia na ich koszt:
1) dokumentów przedstawiających sytuację finansową stron,
2) opinii dotyczącej wnioskodawców, spółki lub przedmiotu umowy sporządzonej
przez biegłych wyznaczonych przez wnioskodawców za zgodą Ministra Skarbu Państwa
10).
2. Do dnia dostarczenia dokumentów, o których mowa w ust. 1, postępowanie o
wydanie zezwolenia ulega zawieszeniu.
Art. 15. 17) Wniosek oraz dokumenty, o których mowa w art. 12 i 14, należy
przedstawić w języku polskim. Jeżeli dokumenty te zostały sporządzone w języku
obcym, należy przedstawić je wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język
polski.
Art. 16. 1. Zezwolenie określa odpowiednio dane wymienione w art. 12 i termin
ważności zezwolenia.
2. 18) Ze względu na ochronę interesów państwa, w przypadku czynności
określonych w art. 6 ust. 1 pkt 2, Minister Skarbu Państwa 10) może określić w
zezwoleniu warunki, w szczególności dotyczące proporcji udziałów podmiotów
polskich i zagranicznych w kapitale zakładowym (akcyjnym) spółki lub proporcji
głosów na zgromadzeniu wspólników (walnym zgromadzeniu), które spółka jest
obowiązana zachowywać.
Art. 17. 19) Minister Skarbu Państwa 10) odmawia wydania zezwolenia, jeżeli
dokonanie czynności, o których mowa w art. 6, zagrażałoby:
1) interesom gospodarczym państwa,
2) bezpieczeństwu i obronności państwa lub ochronie tajemnicy państwowej.
Odmowa zezwolenia z przyczyny, o której mowa w pkt 2, nie wymaga uzasadnienia
faktycznego.
Art. 18. Decyzję w sprawie zezwolenia wydaje się w terminie nie przekraczającym
2 miesięcy od dnia złożenia wniosku.
Art. 19. 20) 1. W przypadkach, o których mowa w art. 16 ust. 2, spółka, na
żądanie Ministra Skarbu Państwa 10), jest obowiązana udostępnić dokumenty w celu
ustalenia spełniania warunków określonych w zezwoleniu.
2. Jeżeli spółka nie spełnia warunków określonych w zezwoleniu, Minister Skarbu
Państwa 10) wzywa do usunięcia nieprawidłowości w określonym terminie, a w razie
ich nieusunięcia, może cofnąć zezwolenie.
3. Cofnięcie zezwolenia stanowi przyczynę rozwiązania spółki. W razie cofnięcia
zezwolenia, Minister Skarbu Państwa 10) występuje do właściwego sądu o
rozwiązanie spółki. O rozwiązaniu spółki sąd orzeka wyrokiem.
Art. 20. (skreślony 21) ).
Art. 21. (skreślony 22) )
Rozdział 3
Przepisy szczególne
Art. 22. 1. Podmiotowi zagranicznemu zapewnia się, na zasadzie wzajemności,
wypłatę odszkodowania do wysokości przypadającej mu części majątku spółki w celu
naprawienia szkody poniesionej w wyniku aktów o wywłaszczeniu lub zastosowaniu
innych środków wywołujących skutki równoznaczne z wywłaszczeniem.
2. Zasady i tryb naprawienia szkody określają odrębne ustawy.
3. Minister Finansów w imieniu Skarbu Państwa, na wniosek podmiotu
zagranicznego, udziela temu podmiotowi gwarancji wypłaty odszkodowania.
4. Jeżeli Skarb Państwa wypłacił odszkodowanie, służy mu roszczenie zwrotne,
obejmujące pełną wysokość wypłaconego odszkodowania w stosunku do podmiotu, za
którego zobowiązanie udzielił gwarancji.
Art. 23. (skreślony 23)).
Art. 24. (skreślony 24)).
Art. 25. (skreślony 25)).
Art. 26. 26) Podmiot zagraniczny ma prawo, po opłaceniu należnego podatku, do
zakupu waluty obcej w banku upoważnionym do jej skupu i przekazania jej za
granicę bez odrębnego zezwolenia dewizowego, za:
1) kwoty uzyskane z tytułu uczestnictwa w zysku spółki na podstawie
zaświadczenia wydanego przez spółkę po zatwierdzeniu, zgodnie z odrębnymi
przepisami, sprawozdania finansowego spółki,
2) kwoty uzyskane ze sprzedaży albo umorzenia udziałów lub akcji w spółce,
objętych lub nabytych zgodnie z art. 10,
3) należne mu kwoty w razie likwidacji spółki,
4) kwoty uzyskane jako odszkodowanie, o którym mowa w art. 22, z tytułu
wywłaszczenia lub zastosowania innych środków wywołujących skutki równoznaczne z
wywłaszczeniem.
Art. 27. (uchylony 27)).
Art. 28. (skreślony 28)).
Rozdział 4
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 29. (pominięty 29)).
Art. 30. (pominięty 29)).
Art. 31. (pominięty 29)).
Art. 32. (pominięty 29)).
Art. 33. (pominięty 29)).
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 34. 1. Podmioty zagraniczne działające na podstawie ustawy z dnia 6 lipca
1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne
osoby prawne i fizyczne (Dz. U. z 1989 r. Nr 27, poz. 148 i Nr 74, poz. 442, z
1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1994 r. Nr 121, poz. 591) mogą
wnieść dotychczas prowadzone przedsiębiorstwo jako wkład do spółki.
2. Zarząd spółki jest obowiązany przy zgłaszaniu do rejestru handlowego złożyć
oświadczenie, że wkład podmiotu zagranicznego do kapitału spółki jest zgodny z
przepisem ust. 1.
3. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółki akcyjne prowadzące
działalność na podstawie ustawy, o której mowa w ust. 1, uznaje za spółki w
rozumieniu niniejszej ustawy, jeżeli złożą odpowiednie oświadczenie Ministrowi
Skarbu Państwa 10).
Art. 35. Spółki utworzone na podstawie ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o
działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych (Dz. U. Nr 41, poz.
325, z 1989 r. Nr 74, poz. 442, z 1990 r. Nr 51, poz. 299 i z 1991 r. Nr 31,
poz. 128) stają się spółkami w rozumieniu niniejszej ustawy.
Art. 36. Spółki, w których udziały lub akcje zostały udostępnione podmiotom
zagranicznym na podstawie ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298 i Nr 85, poz. 498, z 1991 r.
Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz.
685 oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 405 i Nr 106, poz. 496) 7), stają się spółkami w
rozumieniu niniejszej ustawy.
Art. 37. 1. Spółki, na których utworzenie zezwolenia zostały wydane na podstawie
ustaw, o których mowa w art. 34 i 35, korzystają z przysługujących im na
podstawie tych ustaw ulg i zwolnień podatkowych do czasu ich wyczerpania, w
zakresie dochodów z przedmiotu działalności gospodarczej, określonego w tym
zezwoleniu.
2. Jeżeli spółki, o których mowa w art. 35, nie wystawiły do dnia wejścia w
życie ustawy pierwszej faktury, korzystają z ulg i zwolnień określonych w ust.
1, poczynając od dnia jej wystawienia, chyba że w tym samym czasie złożą
oświadczenie, iż rezygnują z tych ulg i zwolnień podatkowych na rzecz prawa do
transferu, realizowanego na zasadach określonych w art. 25 30).
2a. 31) Przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli spółki nie podejmą działalności
gospodarczej i nie wystawią pierwszej faktury do dnia 31 marca 1994 r.
3. 32) W razie zgłoszenia likwidacji lub ogłoszenia upadłości spółek, o których
mowa w ust. 1, w okresie zwolnienia od podatku oraz w okresie trzech lat od
upływu okresu zwolnienia, spółki te są obowiązane do zapłaty tego podatku za
okres objęty zwolnieniem. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wpisania do
rejestru handlowego otwarcia likwidacji spółki lub z chwilą ogłoszenia jej
upadłości.
4. (pominięty 33)).
5. (pominięty 33)).
Art. 38. (pominięty 33)).
Art. 39. (pominięty 33)).
Art. 40. (pominięty 33)).
Art. 41. (pominięty 33)).
Art. 42. 1. (pominięty 33)).
2. Celem działalności Państwowej Agencji Inwestycji Zagranicznych w Polsce
będzie organizowanie oraz inspirowanie przedsięwzięć zwiększających
zainteresowanie podmiotów zagranicznych inwestowaniem kapitału w Polsce.
Art. 43. 1. Traci moc ustawa z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności
gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych (Dz. U. Nr 41, poz. 325, z 1989
r. Nr 74, poz. 442, z 1990 r. Nr 51, poz. 299 i z 1991 r. Nr 31, poz. 128), z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. (pominięty 33)).
3. (pominięty 33)).
Art. 44. 34) Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 29 marca 1996
r. o zmianie ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym oraz o zmianie niektórych
ustaw (Dz. U. Nr 45, poz. 199), która weszła w życie z dniem 4 maja 1996 r.
2) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 1.
4) Przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1.
5) Przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1.
6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 1.
7) Ustawa została objęta klauzulą derogacyjną zawartą w art. 74 ustawy z dnia 30
sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych
(Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775), która wejdzie w życie z dniem 8
kwietnia 1997 r. Zgodnie z art. 75 tej ustawy, jeżeli obowiązujące przepisy
powołują się na uchyloną ustawę lub odsyłają ogólnie do przepisów o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych, to stosuje się w tym zakresie odpowiednio przepisy
ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych.
8) Zmieniony przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 1.
9) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1.
10) Zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające
ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U.
Nr 106, poz. 497), który wszedł w życie z dniem 1 października 1996 r.
11) Zmieniony przez art. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 1.
12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 1.
14) Zmieniony przez art. 1 pkt 9 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 1.
15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1.
16) Przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 1.
17) Zmieniony przez art. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w przypisie 1.
18) Zmieniony przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 1.
19) Zmieniony przez art. 1 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 1.
20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy wymienionej w przypisie 1.
21) Przez art. 1 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 1.
22) Przez art. 1 pkt 17 ustawy wymienionej w przypisie 1.
23) Przez art. 1 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie 1.
24) Przez art. 1 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 1.
25) Przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 1.
26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 ustawy wymienionej w przypisie 1.
27) Przez art. 54 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350), która weszła w życie z
dniem 1 stycznia 1992 r.
28) Przez art. 1 pkt 22 ustawy wymienionej w przypisie 1.
29) Zamieszczony w obwieszczeniu.
30) Artykuł 25 został skreślony przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w
przypisie 1.
31) Dodany przez art. 3 lit. a) ustawy z dnia 16 grudnia 1993 r. o zmianie
niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania i niektórych innych ustaw
(Dz. U. Nr 134, poz. 646), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1994 r.
32) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie
31.
33) Zamieszczony w obwieszczeniu.
34) Ustawa weszła w życie w dniu 4 lipca 1991 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 11 marca 1997 r.
w sprawie sposobu podziału oraz szczegółowych zasad udzielania i sposobu
rozliczania dotacji dla spółdzielni mieszkaniowych w 1997 r.
(Dz. U. Nr 27, poz. 144)
Na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1997 r. z dnia 21 lutego
1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o spółdzielni, rozumie się przez to:
1) spółdzielnię mieszkaniową prowadzącą gospodarkę zasobami mieszkaniowymi,
stanowiącymi własność spółdzielni,
2) spółdzielnię, o której mowa w art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 19 października
1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995
r. Nr 57, poz. 299, Nr 101, poz. 504 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106,
poz. 496 i Nr 156, poz. 775),
3) spółdzielnię, o której mowa w art. 60 ust. 2 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r.
o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz.
433, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 6, poz. 31).
§ 2. 1. W 1997 r. spółdzielni przysługuje dotacja z budżetu państwa na częściowe
pokrycie kosztów energii cieplnej zawartej w wodzie lub parze wodnej,
dostarczanej, na potrzeby centralnego ogrzewania i podgrzania wody użytkowej, do
mieszkań spółdzielczych i mieszkań stanowiących własność członków spółdzielni
oraz do podłączonych do spółdzielczej sieci cieplnej domków jednorodzinnych i
mieszkań w domach stanowiących własność osób fizycznych.
2. Dotacja na cele, o których mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli należne
spółdzielni opłaty od użytkowników lokali mieszkalnych za energię cieplną,
ustalone, na podstawie odrębnych przepisów, według cen urzędowych, w pełni
pokrywają koszty dostarczania energii cieplnej na potrzeby określone w ust. 1.
3. Dotacje na cele, o których mowa w ust. 1, są udzielane z budżetów wojewodów.
§ 3. 1. W 1997 r. spółdzielni, o której mowa w § 1 pkt 1, może być udzielona, z
budżetu wojewody, dotacja na dofinansowanie kosztów remontów polegających na:
1) usuwaniu wad:
a) o których mowa w uchwale nr 260 Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1981 r. w
sprawie usuwania wad w spółdzielczych budynkach mieszkalnych oraz likwidacji
zaległości w wykonywaniu elewacji (Monitor Polski Nr 32, poz. 290 i z 1982 r. Nr
17, poz. 137), w budynkach, których montaż został zakończony do dnia 31 grudnia
1981 r., z wyjątkiem wymiany wykładzin podłogowych typu "lenteks",
b) związanych z wydzielaniem się związków toksycznych o nadmiernym stężeniu w
pomieszczeniach przeznaczonych na stały pobyt ludzi w wielorodzinnym
budownictwie mieszkaniowym, pękaniem i kruszeniem się ścian działowych i
konstrukcyjnych w budynkach mieszkalnych wykonanych w technologii ślizgowej, z
zastosowaniem betonów lekkich na terenach szkód górniczych, oraz pękaniem,
odspajaniem i zapadaniem się posadzek wskutek zniszczenia podłoży
podposadzkowych w wielorodzinnym budownictwie mieszkaniowym,
c) występujących w budynkach typu "Leningrad", zmontowanych z prefabrykatów i
według technologii z b. ZSRR, w zakresie wymiany ścianek działowych wykonanych z
płyt azbestocementowych oraz instalacji centralnego ogrzewania i instalacji
zimnej i ciepłej wody, z wyłączeniem elementów sanitarnego wyposażenia mieszkań,
d) wielorodzinnych budynkach mieszkalnych ze zbiorczymi przewodami spalinowymi w
wypadkach, w których ma miejsce cofanie spalin, stanowiące zagrożenie dla życia
ludzi,
2) instalacji grzejnikowych zaworów termostatycznych w mieszkaniach budynków
oddanych do użytku przed dniem 1 lipca 1991 r.,
3) instalacji wodomierzy ciepłej wody w mieszkaniach budynków oddanych do użytku
przed dniem 1 stycznia 1992 r.,
4) instalacji liczników ciepła, wraz z urządzeniami automatycznej regulacji, w
węzłach cieplnych budynków stanowiących własność spółdzielni, oddanych do użytku
przed dniem 1 stycznia 1991 r.,
5) przemieszczaniu zaworów gazowych głównych na zewnątrz budynków oraz remoncie
instalacji gazowej w wypadkach zagrożenia wybuchem gazu.
2. Dotacja na cele określone w ust. 1 pkt 2-4 może być udzielona, jeżeli
spółdzielnia realizuje kompleksowy program poszanowania energii, obejmujący
poprawę izolacyjności cieplnej budynków w celu spełnienia wymagań, o których
mowa w dziale X rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z
dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny
odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 1995 r. Nr 10, poz. 46 i Nr 118,
poz. 574 oraz z 1996 r. Nr 45, poz. 200), oraz wyposażenie instalacji cieplnych
i wodnych w budynkach w urządzenia, o których mowa w dziale IV tego
rozporządzenia.
3. Dotacja na usuwanie wad polegających na przeciekach i przemarzaniu ścian
zewnętrznych budynków, o których mowa w ust. 1 pkt 1, może być udzielona, jeżeli
ich usuwanie będzie realizowane przez docieplanie ścian zewnętrznych, a grubość
warstwy materiału izolacji termicznej będzie nie mniejsza niż wynikająca z
wymagań Polskiej Normy dotyczącej ochrony cieplnej budynków. Dotacja ta jest
udzielana w pierwszej kolejności spółdzielniom realizującym kompleksowy program
poszanowania energii, o którym mowa w ust. 2.
4. Udział dotacji, z wyjątkiem tych, o których mowa w § 5, w finansowaniu
nakładów poniesionych przez spółdzielnie nie może przekroczyć, z zastrzeżeniem
ust. 6 pkt 2:
1) 80% na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a), b) i c),
2) 70% na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. d) i pkt 5,
3) 50% na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 2,
4) 30% na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 3,
5) 50% na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 4.
5. Kwotę dotacji na cele, o których mowa w ust. 1, ustalają wojewodowie w
wysokości nie niższej, w skali województwa, niż 25% kwoty wydatków zaplanowanych
w budżecie wojewody na dotacje dla spółdzielni mieszkaniowych, z zastrzeżeniem
ust. 6 pkt 1.
6. Wojewoda, za zgodą Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, może:
1) zmniejszyć określoną zgodnie z ust. 5 kwotę dotacji na cele, o których mowa w
ust. 1, jeżeli wynika to z zapotrzebowania spółdzielni mieszkaniowych na dotację
na cele, o których mowa w § 2 ust. 1,
2) w szczególnie uzasadnionych wypadkach zwiększyć wysokość dotacji na cele, o
których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 lit. a), jeżeli nie spowoduje to niedoboru
dotacji na cele, o których mowa w § 2 ust. 1.
§ 4. 1. Dotacja na cele, o których mowa w § 2 ust. 1, jest ustalana w wysokości
różnicy między ponoszonymi przez spółdzielnię kosztami zakupu energii cieplnej,
dostarczanej do mieszkań ze źródeł zewnętrznych, z uwzględnieniem podatku od
towarów i usług, lub kosztami jej wytworzenia w urządzeniach własnych, z
uwzględnieniem podatku od towarów i usług, a opłatami wymierzonymi użytkownikom
mieszkań według cen urzędowych, z zastrzeżeniem ust. 2-4.
2. W spółdzielniach będących podatnikami podatku od towarów i usług różnica, o
której mowa w ust. 1, może być ustalana po odliczeniu uwzględnionych w kosztach
i opłatach kwot tego podatku, podlegających rozliczeniu z właściwym organem
podatkowym, zgodnie z odrębnymi przepisami.
3. Kwotę dotacji należnej spółdzielni za 1997 r. stanowi suma dotacji obliczonej
odrębnie dla:
1) budynków objętych centralnym ogrzewaniem, w tym odrębnie dla budynków:
a) w których jest dokonywany pomiar poboru energii cieplnej według wskazań
urządzeń pomiarowych zainstalowanych w węzłach cieplnych,
b) nie wymienionych pod lit. a),
2) budynków objętych centralnym ogrzewaniem i dostawą ciepłej wody, w tym
odrębnie dla budynków:
a) w których jest dokonywany pomiar poboru energii cieplnej według wskazań
urządzeń pomiarowych zainstalowanych w węzłach cieplnych,
b) nie wymienionych pod lit. a).
4. Do obliczenia, według zasad określonych w ust. 1, kwoty dotacji dotyczącej
budynków, o których mowa w ust. 3 pkt 2, mogą być przyjęte opłaty za zużycie
energii cieplnej na podgrzanie wody użytkowej według wskazań urządzeń
pomiarowych zainstalowanych w mieszkaniach.
§ 5. 1. W 1997 r. spółdzielni, o której mowa w § 1 pkt 1, może być udzielona, z
budżetu Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, dotacja na dofinansowanie
kosztów remontów, o których mowa w § 3 ust. 1.
2. Spółdzielnie mieszkaniowe realizujące zadania, o których mowa w ust. 1,
składają do Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast wnioski o przyznanie
dotacji według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia, w terminie 6
tygodni od dnia ogłoszenia rozporządzenia.
3. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane bezpośrednio do spółdzielni
mieszkaniowych.
§ 6. 1. Wojewodowie przekazują dotacje, o których mowa w § 2 i 3, spółdzielniom
i ustalają terminy oraz tryb rozliczeń dotacji przez spółdzielnie.
2. O wysokości dotacji przyznanej na cele, o których mowa w § 3 ust. 1,
wojewodowie powiadomią spółdzielnie nie później niż w ciągu miesiąca od dnia
ogłoszenia rozporządzenia.
3. Rozliczenia dotacji są dokonywane w okresach kwartalnych.
4. Nadpłaty dotacji w części, o której mowa w § 2 ust. 1, mogą być zaliczane na
poczet dotacji należnej na następny kwartał, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. W rozliczeniu rocznym oraz w rozliczeniu za kwartał, w którym nastąpiło
zrównanie poziomu opłat wymierzonych użytkownikom lokali mieszkalnych według cen
urzędowych z kosztami zakupu energii cieplnej ze źródeł zewnętrznych lub
kosztami jej wytworzenia w urządzeniach własnych, nadpłatę dotacji na cele, o
których mowa w § 2 ust. 1, spółdzielnia przekazuje, w ciągu 7 dni po terminie, o
którym mowa w ust. 1, na rachunek bieżący - subkonto wydatków właściwego urzędu
wojewódzkiego, z zastrzeżeniem ust. 8.
6. Wojewoda może przekazać spółdzielniom, w których w rozliczeniu rocznym
wystąpił niedobór dotacji na cele określone w § 2 ust. 1, środki na pokrycie
tego niedoboru w wysokości nie przekraczającej sumy nadpłat z tytułu rozliczenia
rocznego, zgromadzonych na rachunku, o którym mowa w ust. 5.
7. Jeżeli suma nadpłat dotacji w rozliczeniu rocznym w skali województwa
przekroczy sumę niedoborów dotacji, różnica podlega przekazaniu na rachunek
bieżący - subkonto dochodów urzędu wojewódzkiego w terminie określonym w § 7
ust. 2.
8. Jeżeli zwrot dotacji następuje w wyniku kontroli skarbowej po terminie, w
którym spółdzielnia jest zobowiązana do rocznego rozliczenia dotacji, kwota
nadpłaty podlega zwrotowi na rachunek bieżący dochodów budżetu państwa
właściwego urzędu skarbowego.
§ 7. 1. Kwartalne rozliczenia z wykorzystania dotacji, według wzoru stanowiącego
załącznik nr 2 do rozporządzenia, wojewodowie przedstawiają Prezesowi Urzędu
Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w terminie 20 dni po zakończeniu kwartału.
2. Rozliczenie dotacji za 1997 r. wojewodowie przedstawiają Prezesowi Urzędu
Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w terminie do dnia 15 lutego 1998 r.
3. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast przedstawia Ministrowi Finansów
zbiorcze rozliczenie dotacji w ciągu 15 dni po upływie terminów wyznaczonych dla
wojewodów.
4. Rozliczenia dotacji, o której mowa w § 5, sporządzone według wzoru
stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia, spółdzielnie przedstawiają
Prezesowi Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w terminie określonym w ust. 2.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 marca 1997 r. (poz. 144)
Załącznik nr 1
WNIOSEK O DOTACJĘ DO KOSZTÓW REMONTÓW SPÓŁDZIELCZYCH ZASOBÓW MIESZKANIOWYCH
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
A. Dotacja do centralnego ogrzewania i ciepłej wody
Ilustracja
Ilustracja
B. Dotacja do kosztów remontów
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 11 marca 1997 r.
w sprawie Pełnomocnika Rządu do Zagospodarowania Mienia Przejętego od Wojsk
Federacji Rosyjskiej.
(Dz. U. Nr 27, poz. 145)
Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i
trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106,
poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Zagospodarowania Mienia Przejętego
od Wojsk Federacji Rosyjskiej, zwanego dalej "Pełnomocnikiem".
2. Pełnomocnik działa w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji.
§ 2. Do zadań Pełnomocnika należy:
1) realizacja Strategicznego Programu Rządowego "Zagospodarowanie mienia
przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej", zwanego dalej "SPR",
2) koordynacja działania organów administracji rządowej realizujących zadania w
zakresie objętym SPR,
3) sporządzanie rocznych planów finansowo-rzeczowych,
4) dokonywanie podziału rezerwy budżetu państwa przeznaczonej na SPR,
5) przewodniczenie i kierowanie pracami Rady Programowej do Zagospodarowania
Mienia Przejętego od Wojsk Federacji Rosyjskiej.
§ 3. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i udzielania
pomocy Pełnomocnikowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez
udostępnianie mu niezbędnych informacji.
§ 4. 1. Pełnomocnik jest upoważniony do wnoszenia, za zgodą Prezesa Rady
Ministrów, opracowanych przez siebie projektów aktów prawnych, wynikających z
zakresu jego działania, do rozpatrzenia przez Radę Ministrów.
2. Projekty aktów prawnych oraz innych dokumentów rządowych, wpływających na
realizację SPR, podlegają zaopiniowaniu przez Pełnomocnika.
§ 5. 1. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów:
1) analizy, oceny i wnioski, związane z zakresem jego działania,
2) coroczne informacje o swojej pracy.
2. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o wszystkich zagrożeniach
realizacji zadań, o których mowa w § 2.
§ 6. Pełnomocnik może zlecać przeprowadzanie ekspertyz w określonym przedmiocie,
związanym z jego zadaniami.
§ 7. Nadzór nad działalnością Pełnomocnika sprawuje Minister Spraw Wewnętrznych
i Administracji, działający z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów.
§ 8. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i
kancelaryjno-biurową zapewnia Pełnomocnikowi Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i
Administracji.
§ 9. 1. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu
państwa w części dotyczącej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.
2. Środki finansowe przewidziane na pokrycie wydatków związanych z działalnością
Pełnomocnika, zaplanowane w ustawie budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997
r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106) w części dotyczącej Kancelarii Prezesa Rady
Ministrów, zostaną przeniesione do budżetu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i
Administracji zgodnie z przepisami art. 45 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 stycznia
1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76,
poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr
124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz.
496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647).
§ 10. Pełnomocnik przejmuje sprawy prowadzone dotychczas przez Pełnomocnika
ustanowionego rozporządzeniem, o którym mowa w § 11.
§ 11. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1995 r. w
sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do zagospodarowania mienia przejętego od
wojsk Federacji Rosyjskiej (Dz. U. Nr 100, poz. 494).
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 11 marca 1997 r.
w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Współpracy Północno-Wschodnich Województw
Rzeczypospolitej Polskiej z Obwodem Kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej oraz
Regionów Rzeczypospolitej Polskiej z Regionem Sankt Petersburga.
(Dz. U. Nr 27, poz. 146)
Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i
trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106,
poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Współpracy Północno-Wschodnich
Województw Rzeczypospolitej Polskiej z Obwodem Kaliningradzkim Federacji
Rosyjskiej oraz Regionów Rzeczypospolitej Polskiej z Regionem Sankt Petersburga,
zwanego dalej "Pełnomocnikiem".
2. Pełnomocnik działa w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji.
3. Pełnomocnik pełni funkcję wiceprzewodniczącego Polsko-Rosyjskiej Komisji do
Spraw Współpracy Międzyregionalnej, ustanowionej na podstawie Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej o współpracy
transgranicznej, sporządzonej w Warszawie dnia 2 października 1992 r.
§ 2. Do zadań Pełnomocnika należy:
1) koordynowanie i inspirowanie prac w zakresie tworzenia programów oraz działań
mających na celu rozwój współpracy północno-wschodnich województw
Rzeczypospolitej Polskiej z Obwodem Kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej oraz
współpracy Regionów Rzeczypospolitej Polskiej z Regionem Sankt Petersburga,
2) sprawowanie nadzoru nad zgodnością realizacji programów i działań, o których
mowa w pkt 1, z postanowieniami Porozumienia między Rządem Rzeczypospolitej
Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej o współpracy północno-wschodnich
województw Rzeczypospolitej Polskiej i Obwodu Kaliningradzkiego Federacji
Rosyjskiej, sporządzonego w Moskwie dnia 22 maja 1992 r., oraz Porozumienia
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej o
współpracy Regionów Rzeczypospolitej Polskiej z Regionem Sankt Petersburga,
sporządzonego w Warszawie dnia 2 października 1992 r.,
3) współpraca z terenowymi organami administracji rządowej oraz organami
samorządu terytorialnego w zakresie prowadzonej przez nie współpracy
transgranicznej i międzyregionalnej.
§ 3. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i udzielania
pomocy Pełnomocnikowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez
udostępnianie mu niezbędnych informacji.
§ 4. 1. Pełnomocnik jest upoważniony do wnoszenia, za zgodą Prezesa Rady
Ministrów, opracowanych przez siebie projektów aktów prawnych, wynikających z
zakresu jego działania, do rozpatrzenia przez Radę Ministrów.
2. Projekty aktów prawnych oraz innych dokumentów rządowych, wpływających na
funkcjonowanie programów i działań mających na celu rozwój współpracy województw
Rzeczypospolitej Polskiej z Obwodem Kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej oraz
Regionów Rzeczypospolitej Polskiej z Regionem Sankt Petersburga, podlegają
zaopiniowaniu przez Pełnomocnika.
§ 5. 1. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów:
1) analizy, oceny i wnioski, związane z zakresem jego działania,
2) coroczne informacje o swojej pracy.
2. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o wszystkich zagrożeniach
realizacji zadań, o których mowa w § 2.
§ 6. Pełnomocnik może zlecać przeprowadzanie ekspertyz w określonym przedmiocie,
związanym z jego zadaniami.
§ 7. Nadzór nad działalnością Pełnomocnika sprawuje Minister Spraw Wewnętrznych
i Administracji, działający z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów.
§ 8. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i
kancelaryjno-biurową zapewnia Pełnomocnikowi Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i
Administracji.
§ 9. 1. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu
państwa w części dotyczącej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.
2. Środki finansowe przewidziane na pokrycie wydatków związanych z działalnością
Pełnomocnika, zaplanowane w ustawie budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997
r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106) w części dotyczącej Kancelarii Prezesa Rady
Ministrów, zostaną przeniesione do budżetu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i
Administracji zgodnie z przepisami art. 45 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 stycznia
1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76,
poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr
124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz.
496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647).
§ 10. Pełnomocnik przejmuje sprawy prowadzone dotychczas przez Pełnomocnika
ustanowionego rozporządzeniem, o którym mowa w § 11.
§ 11. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 maja 1994 r. w sprawie
ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Współpracy Północno-Wschodnich
Województw Rzeczypospolitej Polskiej z Obwodem Kaliningradzkim Federacji
Rosyjskiej oraz Regionów Rzeczypospolitej Polskiej z Regionem Sankt Petersburga
(Dz. U. Nr 61, poz. 254 i z 1996 r. Nr 108, poz. 514).
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 marca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy.
(Dz. U. Nr 27, poz. 147)
Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434,
z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z
zagranicy (Dz. U. Nr 145, poz. 670) wprowadza się następujące zmiany:
1) pozycje towarowe określone kodami PCN 2309 90 95 1, 2309 90 97 1 w brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla
autono-micznekonwen-cyjne (podsta-wowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
Słowa-cjaWęgrySło-we-niaLitwa
12345678910111213
2309 90 95 1Pasze granulowane dla pstrągów-2086 00 0
2309 90 95 9Pozostałe-2086 00 0
2309 90 97Pozostałe:
2309 90 97 1Pasze granulowane dla pstrągów-2086 00 0
2309 90 97 9Pozostałe-2086 00 0
otrzymują brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla
autono-micznekonwen-cyjne (podsta-wowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
Sło-wacjaWęgrySło-we-niaLitwa
12345678910111213
2309 90 95 1Pasze granulowane dla pstrągów-086 00 0
2309 90 95 9Pozostałe-2086 00 0
2309 90 97Pozostałe:
2309 90 97 1Pasze granulowane dla pstrągów-086 00 0
2309 90 97 9Pozostałe-2086 00 0
2) w uwadze nr 1 do działu 40 wyraz "faktycznie" zastępuje się wyrazem
"faktysę",
3) pozycje towarowe określone następującymi kodami PCN: 7210 70 31 0, 7210 70 39
0, 7210 70 90 0, 7210 90 10 0, 7210 90 31 0, 7210 90 33 0, 7210 90 38 0, 7210 90
90 0 w brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla
autono-micznekonwen-cyjne (podsta-wowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
Słowa-
cjaWęgrySło-we-niaLitwa
12345678910111213
7210 70- Malowane, lakierowane lub powlekane tworzywami sztucznymi:
- - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo, lub jedynie pocięte w
kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem):
7210 70 31 0- - - Blacha biała i wyroby, powlekane tlenkiem chromu lub
chromem, lakierowane (ECSC)................................ -4016,699999
7210 70 39 0- - - Pozostałe (ECSC)........ -4016,699999
7210 70 90 0- - Pozostałe........................ -4016,699999
7210 90- Pozostałe:
7210 90 10 0- - Srebrzone, złocone, platynowane lub
emaliowane......................... -4016,699999
- - Pozostałe:
- - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo, łącznie z platerowaniem lub
jedynie pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem):
7210 90 31 0- - - - Platerowane (ECSC)..-4016,699999
7210 90 33 0- - - - Ocynowane i drukowane (ECSC).............-4016,699999
7210 90 38 0- - - - Pozostałe (ECSC)....... -4016,699999
7210 90 90 0- - - Pozostałe...................... -4016,699999
otrzymują brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla
autono-micznekonwen-cyjne (podsta-wowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
Słowa-
cjaWęgrySło-we-niaLitwa
12345678910111213
7210 70- Malowane, lakierowane lub powlekane tworzywami sztucznymi:
- - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo, lub jedynie pocięte w
kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem) :
7210 70 31 0- - - Blacha biała i wyroby, powlekane tlenkiem chromu lub
chromem, lakierowane (ECSC)................................. -4016,699099
7210 70 39 0- - - Pozostałe (ECSC)......... -4016,699099
7210 70 90 0- - Pozostałe......................... -4016,699099
7210 90- Pozostałe:
7210 90 10 0- - Srebrzone, złocone, platynowane lub
emaliowane.......................... -4016,699099
- - Pozostałe:
- - - Nie obrobione więcej niż powierzchniowo, łącznie z platerowaniem lub
jedynie pocięte w kształty inne niż prostokątne (łącznie z kwadratem):
7210 90 31 0- - - - Platerowane (ECSC).. -4016,699099
7210 90 33 0- - - - Ocynowane i drukowane (ECSC)............. -4016,699099
7210 90 38 0- - - - Pozostałe (ECSC)...... -4016,699099
7210 90 90 0- - - Pozostałe...................... -4016,699999
4) pozycja towarowa określona kodem PCN 8540 12 00 0 w brzmieniu:
kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla
autono-micznekonwen-cyjne (podsta-wowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
Słowa-
cjaWęgrySło-we-niaLitwa
12345678910111213
8540 12 00 0- - Czarno-białe lub inne monochromatyczne ....szt.15Ä00000000
otrzymuje brzmienie:
kod PCNWyszczególnienieJedn. miaryStawki celneStawki celne preferencyjne
dlaStawki celne obniżone w związku z umowami o strefach wolnego handlu dla
autono-micznekonwen-cyjne (podsta-wowe)krajów DEVkrajów LDCUEEFTACzechy i
Słowa-cjaWęgrySło-we-niaLitwa
12345678910111213
8540 12 00 0- - Czarno-białe lub inne monochromatyczne ....szt.15-00000000
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1997 r., z wyjątkiem § 1 pkt 1, który wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia
ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 marca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre surowce i półprodukty przywożone z zagranicy dla przemysłu
farmaceutycznego.
(Dz. U. Nr 27, poz. 148)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i
Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1996
r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre surowce i półprodukty
przywożone z zagranicy dla przemysłu farmaceutycznego (Dz. U. Nr 150, poz. 711)
wprowadza się następujące zmiany:
1) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 2820 90 90 0 oznaczenie pozycji
towarowej kodem PCN "ex 2820 90 00 0" zastępuje się oznaczeniem "ex 2820 90 90
0",
2) pozycje towarowe określone kodami PCN 2905 44 19 0, ex 2905 44 19 0 w
brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnienieIlość
2905 44 19 0- - - - Pozostały998 050 kg
ex 2905 44 19 0Likazyna120 000 kg
otrzymują brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieIlość
2905 44 19 0- - - - Pozostały1 118 050 kg
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 marca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na towary
przywożone z zagranicy dla potrzeb przemysłu hutniczego.
(Dz. U. Nr 27, poz. 149)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i
Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1996 r. w
sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na towary przywożone z zagranicy dla
potrzeb przemysłu hutniczego (Dz. U. Nr 150, poz. 712) pozycja towarowa
określona kodem PCN ex 7208 37 90 0 w brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnienieIlość w tonach
ex 7208 37 90 0Taśma do zwijania rur spiralnie spawanych, walcowana na
gorąco ze stali niestopowej o grubości: 3,6 mm, 7,1 mm, 8,0 mm, 8,8 mm,
9,5 mm, 10,0 mm, i szerokości od 900 do 1500 mm10 000
otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieIlość w tonach
ex 7208 37 90 0Taśma do zwijania rur spiralnie spawanych, walcowana na
gorąco ze stali niestopowej o grubości: 6,3 mm, 7,1 mm, 8,0 mm, 8,8 mm,
9,5 mm, 10,0 mm i szerokości od 900 do 1500 mm10 000
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 marca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki
Słowackiej, Republiki Węgier i Republiki Słowenii.
(Dz. U. Nr 27, poz. 150)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i
Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku nr 3 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1996
r. w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na przywóz niektórych towarów
pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej, Republiki Węgier i
Republiki Słowenii (Dz. U. Nr 153, poz. 729) wprowadza się następujące zmiany:
1) pozycje towarowe określone kodami PCN 1704 10 11 0, 1704 10 19 0, 1704 10 91
0, 1704 10 99 0 w brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent
1704Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą), nie zawierające kakao:
30 ton
1704 10- Guma do żucia, również pokryta cukrem:
- - Zawierająca w masie mniej niż 60% sacharozy (łącznie z cukrem
inwertowanym wyrażonym jako sacharoza):
1704 10 11 0- - - Guma w paskach15 + DCC
1704 10 19 0- - - Pozostała15 - DCC
- - Zawierająca w masie 60% lub więcej sacharozy (łącznie z cukrem
inwertowanym wyrażonym jako sacharoza):
1704 10 91 0- - - Guma w paskach15 - DCC
1704 10 99 0- - - Pozostała15 - DCC
otrzymują brzmienie:
Kod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent
1704Wyroby cukiernicze (łącznie z białą czekoladą), nie zawierające kakao:
30 ton
1704 10- Guma do żucia, również pokryta cukrem:
- - Zawierająca w masie mniej niż 60% sacharozy (łącznie z cukrem
inwertowanym wyrażonym jako sacharoza):
1704 10 11 0- - - Guma w paskach15 + DCC
1704 10 19 0- - - Pozostała15 + DCC
- - Zawierająca w masie 60% lub więcej sacharozy (łącznie z cukrem
inwertowanym wyrażonym jako sacharoza):
1704 10 91 0- - - Guma w paskach15 + DCC
1704 10 99 0- - - Pozostała15 + DCC
2) pozycja towarowa określona kodem PCN 1806 90 60 0 w brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent
1806Czekolada i inne przetwory spożywcze zawierające kakao: 200 ton
1806 90- Pozostałe:
1806 90 60 0- - Pasty do smarowania zawierające kakao22,5 - DCC
otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnieniePreferencyjna stawka celnaKontyngent
1806Czekolada i inne przetwory spożywcze zawierające kakao: 200 ton
1806 90- Pozostałe:
1806 90 60 0- - Pasty do smarowania zawierające kakao22,5 - DCC
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 marca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych
towarów.
(Dz. U. Nr 27, poz. 151)
Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434,
z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W załączniku nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 1996
r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów (Dz. U. Nr 153,
poz. 742 i z 1997 r. Nr 9, poz. 45) wprowadza się następujące zmiany:
1) po pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 2106 90 92 0 skreśla się pozycję
towarową określoną kodem PCN ex 2106 90 98 0 w brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa
2106 90 98 0- - - Pozostałe
ex 2106 90 98 0"Soya Drink"3333333
2) po pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 2106 90 92 0 dodaje się pozycję
towarową określoną kodem PCN ex 2202 90 10 0 w brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa
2202Wody, w tym wody mineralne i wody gazowane, zawierające dodatek cukru
lub innej substancji słodzącej lub aromatyzującej i pozostałe napoje
bezalkoholowe z wyjątkiem soków owocowych i warzywnych objętych pozycją nr
2009:
2202 90- Pozostałe:
2202 90 10 0- - Nie zawierające produktów objętych pozycjami nr 0401 do
0404 lub tłuszczu uzyskanego z produktów objętych pozycjami nr 0401 do
0404
ex 2202 90 10 0"Soya Drink"3333333
3) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 8471 60 90 0 dodaje się pozycję
towarową określoną kodem PCN ex 8471 60 90 0 w brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa
ex 8471 60 90 0Plotery, digitaizery stanowiące urządzenia wejścia -
wyjścia komputerów31,21,2 3
4) po pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 8517 50 10 0 skreśla się pozycję
towarową określoną kodem PCN ex 8521 10 30 0 w brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa
8521Urządzenia wideo do zapisu i odtwarzania obrazu i dźwięku, nawet
wyposażone w urządzenie do odbioru sygnałów wizyjnych i dźwiękowych
(tunery wideo):
8521 10- Na taśmach magnetycznych:
- - Pozostałe:
8521 10 30 0- - - O szerokości taśmy nie większej niż 1,3 cm i pozwalające
na odtwarzanie lub zapis przy prędkości taśmy nie większej niż 50 mm/s
ex 8521 10 30 0Z kamerą w tej samej obudowie145,65,6 11,2
5) po pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 8522 90 91 1 dodaje się pozycję
towarową określoną kodem PCN 8525 40 10 0 w brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa
8525Urządzenia nadawcze dla radiotelefonii, radiotelegrafii, radiofonii
lub telewizji, zawierające lub nie aparaturę odbiorczą lub zapisującą bądź
odtwarzającą dźwięk; kamery telewizyjne; kamery wideo ze stop-klatką i
inne rejestrujące kamery wideo:
8525 40- Kamery wideo ze stop-klatką oraz pozostałe kamery wideo
rejestrujące:
8525 40 10 0- - Kamery wideo ze stop-klatką145,65,611,2
6) po pozycji towarowej określonej kodem PCN ex 9009 22 90 0 skreśla się pozycję
towarową określoną kodem PCN ex 9017 10 00 0 w brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych:
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa
9017Przyrządy kreślarskie lub obliczeniowe (np. urządzenia kreślące,
pantografy, kątomierze, zestawy kreślarskie, suwaki logarytmiczne, tarcze
rachunkowe); ręczne przyrządy do pomiaru długości (np. pręty i taśmy
miernicze, mikrometry, suwaki) nie wymienione ani nie uwzględnione w
innych miejscach niniejszego działu:
9017 10 00 0- Stoły i przyrządy kreślarskie, automatyczne lub nie
ex 9017 10 00 0Plotery, digitaizery stanowiące urządzenia wejścia -
wyjścia komputerów31,21,23
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 5 grudnia 1996 r.
o zawodzie lekarza.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 28, poz. 152)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa zasady i warunki wykonywania zawodu lekarza i lekarza
stomatologa.
Art. 2. 1. Wykonywanie zawodu lekarza polega na udzielaniu przez osobę
posiadającą wymagane kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi dokumentami,
świadczeń zdrowotnych, w szczególności: badaniu stanu zdrowia, rozpoznawaniu
chorób i zapobieganiu im, leczeniu i rehabilitacji chorych, udzielaniu porad
lekarskich, a także wydawaniu opinii i orzeczeń lekarskich.
2. Wykonywanie zawodu lekarza stomatologa polega na udzielaniu przez osobę
posiadającą wymagane kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi dokumentami,
świadczeń określonych w ust. 1, w zakresie chorób jamy ustnej, części twarzowej
czaszki oraz okolic przyległych.
3. Za wykonywanie zawodu lekarza uważa się także prowadzenie przez lekarza prac
badawczych w dziedzinie nauk medycznych lub promocji zdrowia oraz nauczanie
zawodu lekarza.
Art. 3. Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o lekarzu bez bliższego
określenia, rozumie się przez to również lekarza stomatologa.
Art. 4. Lekarz ma obowiązek wykonywać zawód, zgodnie ze wskazaniami aktualnej
wiedzy medycznej, dostępnymi mu metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawania
i leczenia chorób, zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz z należytą
starannością.
Rozdział 2
Prawo wykonywania zawodu lekarza
Art. 5. 1. Okręgowa rada lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza,
lekarza stomatologa osobie, która:
1) jest obywatelem polskim,
2) posiada dyplom lekarza, lekarza stomatologa wydany przez polską uczelnię bądź
uzyskany w innym państwie dyplom uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za
równorzędny zgodnie z odrębnymi przepisami,
3) posiada pełną zdolność do czynności prawnych,
4) odbyła staż podyplomowy,
5) złożyła państwowy egzamin kończący staż podyplomowy,
6) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu lekarza,
7) wykazuje nienaganną postawę etyczną.
2. Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza, lekarza stomatologa przyznaje
się osobie odbywającej staż, która spełnia warunki określone w ust. 1 pkt 1-3, 6
i 7.
Art. 6. 1. W celu uzyskania prawa wykonywania zawodu lekarz, lekarz stomatolog
przedstawia okręgowej radzie lekarskiej, na obszarze której zamierza wykonywać
zawód, dokumenty stwierdzające spełnienie wymogów, o których mowa w art. 5 ust.
1 pkt 1, 2, 4-6, oraz składa pisemne oświadczenie odnoszące się do okoliczności,
o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3.
2. W celu uzyskania ograniczonego prawa wykonywania zawodu lekarz, lekarz
stomatolog przedstawia okręgowej radzie lekarskiej, na obszarze której zamierza
odbyć straż podyplomowy, dokumenty stwierdzające spełnienie wymogów, o których
mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, 2 i 6, oraz składa pisemne oświadczenie odnoszące
się do okoliczności, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3.
3. Na podstawie złożonych dokumentów i oświadczeń, o których mowa w ust. 1 i 2,
okręgowa rada lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza lub lekarza
stomatologa albo ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza lub lekarza
stomatologa i wydaje lekarzowi dokument "Prawo wykonywania zawodu lekarza" lub
"Prawo wykonywania zawodu lekarza stomatologa" albo "Ograniczone prawo
wykonywania zawodu lekarza" lub "Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza
stomatologa".
4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Lekarskiej, określa, w drodze rozporządzenia, wzory dokumentów, o których mowa w
ust. 3.
Art. 7. 1. Cudzoziemcowi można przyznać prawo wykonywania zawodu lekarza,
lekarza stomatologa na stałe lub na czas określony, jeżeli spełnia warunki
określone w art. 5 ust. 1 pkt 2-7.
2. Cudzoziemcowi można przyznać ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza,
lekarza stomatologa, jeżeli spełnia warunki określone w art. 5 ust. 1 pkt 2, 3,
6 i 7.
3. Cudzoziemcowi można przyznać prawo wykonywania zawodu, o którym mowa w ust. 1
i 2, jeżeli wykazuje znajomość języka polskiego niezbędną do wykonywania zawodu
lekarza, potwierdzoną egzaminem.
4. Prawo wykonywania zawodu, o którym mowa w ust. 1 i 2, przyznaje okręgowa rada
lekarska, właściwa ze względu na zamierzone miejsce wykonywania zawodu, na
wniosek Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej.
5. Przepisy art. 6 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.
6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Edukacji
Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb przeprowadzania
egzaminu z języka polskiego, o którym mowa w ust. 3.
Art. 8. 1. Lekarz, który uzyskał prawo wykonywania zawodu albo ograniczone prawo
wykonywania zawodu, podlega wpisowi do rejestru prowadzonego przez właściwą
okręgową radę lekarską.
2. Naczelna Rada Lekarska określi szczegółowy tryb postępowania w sprawach
przyznawania prawa wykonywania zawodu lekarza, lekarza stomatologa i prowadzenia
rejestru lekarzy.
Art. 9. Lekarz o odpowiednio wysokich kwalifikacjach, nie posiadający prawa
wykonywania zawodu lekarza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale
posiadający to prawo w innym państwie, może brać udział w konsylium lekarskim i
wykonywać zabiegi, których potrzeba wynika z tego konsylium, jeżeli został
zaproszony przez:
1) lekarza posiadającego prawo wykonywania zawodu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, każdorazowo po uzyskaniu zgody właściwej okręgowej rady lekarskiej,
2) lekarza wykonującego zawód w publicznym zakładzie opieki zdrowotnej,
każdorazowo po uzyskaniu zgody kierownika tego zakładu i właściwej okręgowej
rady lekarskiej,
3) szpital kliniczny lub medyczny instytut naukowo-badawczy, który informuje o
tym właściwą okręgową radę lekarską.
Art. 10. 1. Lekarz, który zamierza podjąć wykonywanie zawodu po upływie 5 lat od
uzyskania dyplomu lekarza, lekarza stomatologa przed przyznaniem ograniczonego
prawa wykonywania zawodu lekarza, lekarza stomatologa, obowiązany jest do
odbycia przeszkolenia.
2. Lekarz posiadający ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza, lekarza
stomatologa, który zamierza podjąć wykonywanie zawodu po upływie 5 lat od
ukończenia stażu podyplomowego, ma obowiązek odbycia przeszkolenia.
3. Lekarz posiadający prawo wykonywania zawodu, który nie wykonuje go przez
okres dłuższy niż 5 lat, a zamierza podjąć jego wykonywanie, ma obowiązek
zawiadomienia o tym właściwej okręgowej rady lekarskiej i odbycia przeszkolenia.
Art. 11. 1. Jeżeli okręgowa rada lekarska stwierdzi, że istnieje uzasadnione
podejrzenie niedostatecznego przygotowania zawodowego lekarza, powołuje komisję
złożoną z lekarzy o odpowiednich kwalifikacjach zawodowych, która wydaje opinię
o przygotowaniu zawodowym tego lekarza.
2. Okręgowa rada lekarska na podstawie opinii komisji, o której mowa w ust. 1,
może zobowiązać lekarza do odbycia uzupełniającego przeszkolenia. Zainteresowany
lekarz jest uprawniony do uczestnictwa w posiedzeniu okręgowej rady lekarskiej w
czasie rozpatrywania jego sprawy.
3. Lekarz ma obowiązek stawienia się przed komisją, o której mowa w ust. 1.
4. W razie nie usprawiedliwionego niestawienia się lekarza przed komisją, o
której mowa w ust. 1, lub uchylania się od uczestnictwa w uzupełniającym
przeszkoleniu, o którym mowa w ust. 2 i w art. 10 ust. 2 i 3, okręgowa rada
lekarska podejmuje uchwałę o zawieszeniu lekarza w prawie wykonywania zawodu lub
o ograniczeniu w wykonywaniu określonych czynności medycznych do czasu
zakończenia przeszkolenia.
5. Okręgowa rada lekarska ustala tryb, miejsce i program przeszkolenia, o którym
mowa w ust. 2 oraz w art. 10. Koszty tego przeszkolenia ponosi lekarz.
Art. 12. 1. Jeżeli okręgowa rada lekarska stwierdzi, że istnieje uzasadnione
podejrzenie niezdolności lekarza do wykonywania zawodu lub ograniczenia w
wykonywaniu ściśle określonych czynności medycznych ze względu na stan zdrowia
uniemożliwiający wykonywanie zawodu lekarza, powołuje komisję złożoną z lekarzy
specjalistów z odpowiednich dziedzin medycyny. Komisja ta wydaje orzeczenie w
przedmiocie niezdolności lekarza do wykonywania zawodu albo ograniczenia w
wykonywaniu ściśle określonych czynności medycznych.
2. Lekarz ma obowiązek stawienia się przed komisją, o której mowa w ust. 1, i
poddania się niezbędnym badaniom.
3. Okręgowa rada lekarska na podstawie orzeczenia komisji może podjąć uchwałę o
zawieszeniu prawa wykonywania zawodu na okres trwania niezdolności albo o
ograniczeniu wykonywania określonych czynności medycznych na okres trwania
niezdolności. Zainteresowany lekarz jest uprawniony do uczestnictwa w
posiedzeniu okręgowej rady lekarskiej w czasie rozpatrywania jego sprawy.
4. Jeżeli lekarz odmawia poddania się badaniu przez komisję lub gdy okręgowa
rada lekarska na podstawie wyników postępowania wyjaśniającego uzna, że dalsze
wykonywanie zawodu lub ściśle określonych czynności medycznych przez lekarza
grozi niebezpieczeństwem dla osób przez niego leczonych, okręgowa rada lekarska
podejmuje uchwałę o zawieszeniu lekarza w prawie wykonywania zawodu albo o
ograniczeniu w wykonywaniu określonych czynności medycznych do czasu zakończenia
postępowania.
5. Lekarz, w stosunku do którego podjęto uchwałę o zawieszeniu prawa wykonywania
zawodu lub ograniczeniu wykonywania określonych czynności medycznych, może
wystąpić do okręgowej rady lekarskiej o uchylenie uchwały, jeżeli ustaną
przyczyny zawieszenia lub ograniczenia, nie wcześniej jednak niż po upływie 6
miesięcy od podjęcia uchwały okręgowej rady lekarskiej.
6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Lekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, tryb powoływania i organizację
komisji, o której mowa w ust. 1, oraz tryb orzekania o niezdolności do
wykonywania zawodu lekarza.
Art. 13. Postępowanie w sprawach, o których mowa w art. 11 i 12, jest poufne.
Art. 14. Prawo wykonywania zawodu lekarz traci z mocy prawa w razie:
1) utraty obywatelstwa polskiego,
2) ubezwłasnowolnienia całkowitego lub częściowego,
3) upływu czasu, na jaki zostało przyznane.
Rozdział 3
Kwalifikacje lekarza
Art. 15. 1. Czas trwania stażu podyplomowego lekarza nie może być krótszy niż 12
miesięcy.
2. Staż podyplomowy lekarza stomatologa trwa 12 miesięcy.
3. Staż podyplomowy jest zakończony egzaminem państwowym.
4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej oraz wojewodowie zapewniają środki
finansowe niezbędne do odbycia stażu podyplomowego dla będących obywatelami
polskimi absolwentów studiów lekarskich i studiów lekarsko-stomatologicznych,
zamierzających wykonywać zawód lekarza.
5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Lekarskiej określa, w drodze rozporządzenia:
1) ramowe programy i czas trwania stażu podyplomowego lekarza, lekarza
stomatologa,
2) sposób odbywania i dokumentowania stażu podyplomowego,
3) tryb uznawania równoważności stażu podyplomowego odbytego za granicą w
całości lub w części,
4) sposób i tryb składania egzaminu państwowego, o którym mowa w art. 5 ust. 1
pkt 5,
5) zakres uprawnień zawodowych lekarza stażysty, lekarza stomatologa stażysty,
6) warunki, jakim powinny odpowiadać zakłady opieki zdrowotnej i indywidualne
praktyki lekarskie, w których odbywane są staże podyplomowe.
6. Wojewoda w porozumieniu z właściwą okręgową radą lekarską ustala listę
zakładów opieki zdrowotnej oraz indywidualnych praktyk lekarskich i
indywidualnych specjalistycznych praktyk lekarskich, uprawnionych do prowadzenia
staży podyplomowych.
7. Absolwenci studiów lekarskich pełniący czynną służbę wojskową odbywają staż
podyplomowy w zakładach opieki zdrowotnej podległych i określanych przez
Ministra Obrony Narodowej po zasięgnięciu opinii Wojskowej Rady Lekarskiej.
8. W uzasadnionych przypadkach Minister Zdrowia i Opieki Społecznej może uznać
staż odbyty za granicą za równoważny ze stażem odbytym w kraju.
Art. 16. 1. Lekarz, lekarz stomatolog może uzyskać tytuł specjalisty w
określonej dziedzinie medycyny po odbyciu przeszkolenia określonego programem
specjalizacji i złożeniu egzaminu państwowego albo po uznaniu równoważnego
tytułu specjalisty uzyskanego za granicą.
2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Lekarskiej i Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego określa, w drodze rozporządzenia,
wykaz specjalności lekarskich i lekarsko-stomatologicznych, ramowe programy
specjalizacji, sposób odbywania specjalizacji, sposób i tryb składania egzaminu
państwowego, warunki, jakim powinny odpowiadać jednostki organizacyjne
prowadzące specjalizację, oraz warunki i tryb uznawania równoważności tytułu
specjalisty uzyskanego za granicą.
3. Minister Obrony Narodowej oraz Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w
porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii
Naczelnej Rady Lekarskiej i Wojskowej Rady Lekarskiej określą, w drodze
rozporządzenia, tryb uzyskiwania tytułu specjalisty przez lekarza będącego
żołnierzem w czynnej służbie wojskowej, pełniącego służbę lub zatrudnionego w
zakładzie opieki zdrowotnej, tworzonym i utrzymywanym przez Ministra Obrony
Narodowej albo Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji.
Art. 17. 1. Lekarz może uzyskać świadectwo potwierdzające posiadanie
umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonych
świadczeń zdrowotnych.
2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Lekarskiej oraz właściwych lekarskich towarzystw naukowych określa, w drodze
rozporządzenia, rodzaje umiejętności oraz warunki i tryb uzyskiwania świadectw,
o których mowa w ust. 1.
Art. 18. 1. Lekarz ma prawo i obowiązek doskonalenia zawodowego, w szczególności
w różnych formach kształcenia podyplomowego.
2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Lekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, sposób dopełnienia obowiązku, o
którym mowa w ust. 1.
Art. 19. 1. Kształcenie podyplomowe lekarzy mogą prowadzić jednostki
organizacyjne uprawnione do tego na mocy odrębnych przepisów oraz inne jednostki
organizacyjne i osoby fizyczne po uzyskaniu zezwolenia właściwej okręgowej rady
lekarskiej.
2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Lekarskiej określa, w drodze rozporządzenia, sposób, warunki oraz tryb wydawania
zezwoleń na prowadzenie szkolenia podyplomowego lekarzy, o którym mowa w ust. 1,
oraz zasady prowadzenia rejestru udzielonych zezwoleń.
Art. 20. Lekarzowi przysługuje prawo używania tytułu i stopnia naukowego oraz
tytułu specjalisty w brzmieniu określonym przez odrębne przepisy.
Rozdział 4
Eksperyment medyczny
Art. 21. 1. Eksperyment medyczny przeprowadzany na ludziach może być
eksperymentem leczniczym lub badawczym.
2. Eksperymentem leczniczym jest wprowadzenie przez lekarza nowych lub tylko
częściowo wypróbowanych metod diagnostycznych, leczniczych lub profilaktycznych
w celu osiągnięcia bezpośredniej korzyści dla zdrowia osoby leczonej. Może on
być przeprowadzony, jeżeli dotychczas stosowane metody medyczne nie są skuteczne
lub jeżeli ich skuteczność nie jest wystarczająca.
3. Eksperyment badawczy ma na celu przede wszystkim rozszerzenie wiedzy
medycznej. Może być on przeprowadzany zarówno na osobach chorych, jak i
zdrowych. Przeprowadzenie eksperymentu badawczego jest dopuszczalne wówczas, gdy
uczestnictwo w nim nie jest związane z ryzykiem albo też ryzyko jest niewielkie
i nie pozostaje w dysproporcji do możliwych pozytywnych rezultatów takiego
eksperymentu.
Art. 22. Eksperyment medyczny może być przeprowadzany, jeżeli spodziewana
korzyść lecznicza lub poznawcza ma istotne znaczenie, a przewidywane osiągnięcie
tej korzyści oraz celowość i sposób przeprowadzania eksperymentu są zasadne w
świetle aktualnego stanu wiedzy i zgodnie z zasadami etyki lekarskiej.
Art. 23. Eksperymentem medycznym kieruje lekarz posiadający odpowiednio wysokie
kwalifikacje.
Art. 24. 1. Osoba, która ma być poddana eksperymentowi medycznemu, jest
uprzednio informowana o celach, sposobach i warunkach przeprowadzenia
eksperymentu, spodziewanych korzyściach leczniczych lub poznawczych, ryzyku oraz
o możliwości odstąpienia od udziału w eksperymencie w każdym jego stadium.
2. W przypadku gdyby natychmiastowe przerwanie eksperymentu mogło spowodować
niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia jego uczestnika lekarz obowiązany jest
go o tym poinformować.
Art. 25. 1. Przeprowadzenie eksperymentu medycznego wymaga pisemnej zgody osoby
badanej mającej w nim uczestniczyć. W przypadku niemożności wyrażenia pisemnej
zgody, za równoważne uważa się wyrażenie zgody ustnie złożone w obecności dwóch
świadków. Zgoda tak złożona powinna być odnotowana w dokumentacji lekarskiej.
2. Udział małoletniego w eksperymencie medycznym jest dopuszczalny tylko za
pisemną zgodą jego przedstawiciela ustawowego. Jeżeli małoletni ukończył 16 lat
lub nie ukończył 16 lat i jest w stanie z rozeznaniem wypowiedzieć opinię w
sprawie swego uczestnictwa w eksperymencie, konieczna jest także jego pisemna
zgoda.
3. Udział małoletniego w eksperymencie badawczym jest dopuszczalny, jeżeli
spodziewane korzyści mają bezpośrednie znaczenie dla zdrowia małoletniego, a
ryzyko jest niewielkie i nie pozostaje w dysproporcji do możliwych pozytywnych
rezultatów. Eksperyment badawczy z udziałem małoletniego nie jest dopuszczalny,
gdy istnieje możliwość przeprowadzenia takiego eksperymentu o porównywalnej
efektywności z udziałem osoby posiadającej pełną zdolność do czynności prawnych.
4. W przypadku osoby całkowicie ubezwłasnowolnionej zgodę na udział tej osoby w
eksperymencie leczniczym wyraża przedstawiciel ustawowy tej osoby. Jeżeli osoba
taka jest w stanie z rozeznaniem wypowiedzieć opinię w sprawie swojego
uczestnictwa w eksperymencie leczniczym, konieczne jest ponadto uzyskanie
pisemnej zgody tej osoby.
5. W przypadku osoby, która ma pełną zdolność do czynności prawnych, lecz nie
jest w stanie z rozeznaniem wypowiedzieć opinii w sprawie swego uczestnictwa w
eksperymencie, zgodę na udział tej osoby w eksperymencie leczniczym wyraża sąd
opiekuńczy właściwy ze względu na siedzibę podmiotu przeprowadzającego
eksperyment.
6. W przypadku gdy przedstawiciel ustawowy odmawia zgody na udział chorego w
eksperymencie leczniczym, można zwrócić się do sądu opiekuńczego, właściwego ze
względu na siedzibę podmiotu przeprowadzającego eksperyment, o wyrażenie zgody.
7. Z wnioskiem o udzielenie zgody na uczestnictwo w eksperymencie medycznym
osoby, o której mowa w ust. 2-5, może wystąpić podmiot przeprowadzający
eksperyment do sądu opiekuńczego właściwego ze względu na siedzibę tego
podmiotu.
8. W przypadkach nie cierpiących zwłoki i ze względu na bezpośrednie zagrożenie
życia, uzyskanie zgody, o której mowa w ust. 1-6, nie jest konieczne.
Art. 26. 1. Udział w eksperymencie leczniczym kobiet ciężarnych wymaga
szczególnie wnikliwej oceny związanego z tym ryzyka dla matki i płodu.
2. Kobiety ciężarne i karmiące mogą uczestniczyć wyłącznie w eksperymentach
badawczych pozbawionych ryzyka lub związanych z niewielkim ryzykiem.
3. Osoby ubezwłasnowolnione, żołnierze służby zasadniczej oraz osoby pozbawione
wolności nie mogą uczestniczyć w eksperymentach badawczych.
Art. 27. 1. Osoba lub inny podmiot uprawniony do udzielenia zgody na eksperyment
medyczny może ją cofnąć w każdym stadium eksperymentu. Lekarz powinien wówczas
eksperyment przerwać.
2. Lekarz prowadzący eksperyment leczniczy ma obowiązek przerwać go, jeżeli w
czasie jego trwania wystąpi zagrożenie zdrowia chorego przewyższające
spodziewane korzyści dla chorego.
3. Lekarz prowadzący eksperyment badawczy ma obowiązek przerwać go, jeżeli w
czasie jego trwania nastąpi nieprzewidziane zagrożenie zdrowia lub życia osoby w
nim uczestniczącej.
Art. 28. Informacja uzyskana w związku z eksperymentem medycznym może być
wykorzystana do celów naukowych, bez zgody osoby poddanej temu eksperymentowi, w
sposób uniemożliwiający identyfikację tej osoby.
Art. 29. 1. Eksperyment medyczny może być przeprowadzony wyłącznie po wyrażeniu
pozytywnej opinii o projekcie przez niezależną komisję bioetyczną. Do składu
komisji powołuje się osoby posiadające wysoki autorytet moralny i wysokie
kwalifikacje specjalistyczne.
2. Komisja bioetyczna wyraża opinię o projekcie eksperymentu medycznego, w
drodze uchwały, przy uwzględnieniu kryteriów etycznych oraz celowości i
wykonalności projektu.
3. Komisje bioetyczne powołują:
1) okręgowa rada lekarska na obszarze swojego działania, z wyłączeniem
podmiotów, o których mowa w pkt 2 i 3,
2) rektor wyższej uczelni medycznej lub wyższej uczelni z wydziałem medycznym,
3) dyrektor medycznej jednostki badawczo-rozwojowej.
4. W skład komisji bioetycznych, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, wchodzi
również przedstawiciel właściwej okręgowej rady lekarskiej.
5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Lekarskiej powołuje Odwoławczą Komisję Bioetyczną, rozpatrującą odwołania od
komisji bioetycznych, o których mowa w ust. 2.
6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Lekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady powoływania i
finansowania oraz tryb działania komisji bioetycznych.
Rozdział 5
Zasady wykonywania zawodu lekarza
Art. 30. Lekarz ma obowiązek udzielać pomocy lekarskiej w każdym przypadku, gdy
zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia,
ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia, oraz w innych
przypadkach nie cierpiących zwłoki.
Art. 31. 1. Lekarz ma obowiązek udzielać pacjentowi lub jego ustawowemu
przedstawicielowi przystępnej informacji o jego stanie zdrowia, rozpoznaniu,
proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych, leczniczych, dających się
przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia
oraz rokowaniu.
2. Lekarz może udzielać informacji, o której mowa w ust. 1, innym osobom tylko
za zgodą pacjenta.
3. Na żądanie pacjenta lekarz nie ma obowiązku udzielać pacjentowi informacji, o
której mowa w ust. 1.
4. W sytuacjach wyjątkowych, jeżeli rokowanie jest niepomyślne dla pacjenta,
lekarz może ograniczyć informację o stanie zdrowia i o rokowaniu, jeżeli według
oceny lekarza przemawia za tym dobro pacjenta. W takich przypadkach lekarz
informuje przedstawiciela ustawowego pacjenta lub osobę upoważnioną przez
pacjenta. Na żądanie pacjenta lekarz ma jednak obowiązek udzielić mu żądanej
informacji.
5. Obowiązek lekarza, określony w ust. 1, dotyczy także pacjentów, którzy
ukończyli 16 lat.
6. Jeżeli pacjent nie ukończył 16 lat lub jest nieprzytomny bądź niezdolny do
zrozumienia znaczenia informacji, lekarz udziela informacji przedstawicielowi
ustawowemu, a w razie jego braku lub gdy porozumienie się z nim jest niemożliwe
- opiekunowi faktycznemu pacjenta.
7. Pacjentowi, który nie ukończył 16 lat, lekarz udziela informacji w zakresie i
formie potrzebnej do prawidłowego przebiegu procesu diagnostycznego lub
terapeutycznego i wysłuchuje jego zdania.
8. Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o opiekunie faktycznym, należy przez to
rozumieć osobę wykonującą, bez obowiązku ustawowego, stałą pieczę nad pacjentem,
który ze względu na wiek, stan zdrowia albo swój stan psychiczny pieczy takiej
wymaga.
Art. 32. 1. Lekarz może przeprowadzić badanie lub udzielić innych świadczeń
zdrowotnych, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, po wyrażeniu
zgody przez pacjenta.
2. Jeżeli pacjent jest małoletni lub niezdolny do świadomego wyrażenia zgody,
wymagana jest zgoda jego przedstawiciela ustawowego, a gdy pacjent nie ma
przedstawiciela ustawowego lub porozumienie się z nim jest niemożliwe - zgoda
sądu opiekuńczego.
3. Jeżeli zachodzi potrzeba przeprowadzenia badania osoby, o której mowa w ust.
2, zgodę na przeprowadzenie badania może wyrazić także opiekun faktyczny.
4. W przypadku osoby całkowicie ubezwłasnowolnionej zgodę wyraża przedstawiciel
ustawowy tej osoby. Jeżeli osoba taka jest w stanie z rozeznaniem wypowiedzieć
opinię w sprawie badania, konieczne jest ponadto uzyskanie zgody tej osoby.
5. Jeżeli pacjent ukończył 16 lat, wymagana jest także jego zgoda.
6. Jeżeli jednak małoletni, który ukończył 16 lat, osoba ubezwłasnowolniona albo
pacjent chory psychicznie lub upośledzony umysłowo, lecz dysponujący
dostatecznym rozeznaniem, sprzeciwia się czynnościom medycznym, poza zgodą jego
przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego albo w przypadku
niewyrażenia przez nich zgody wymagana jest zgoda sądu opiekuńczego.
7. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, zgoda osób wymienionych w ust. 1, 2 i 4
może być wyrażona ustnie albo nawet poprzez takie ich zachowanie, które w sposób
nie budzący wątpliwości wskazuje na wolę poddania się proponowanym przez lekarza
czynnościom medycznym.
8. Jeżeli pacjent, o którym mowa w ust. 2, nie ma przedstawiciela ustawowego ani
opiekuna faktycznego albo porozumienie się z tymi osobami jest niemożliwe,
lekarz po przeprowadzeniu badania może przystąpić do udzielania dalszych
świadczeń zdrowotnych dopiero po uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego, chyba że co
innego wynika z przepisów ustawy.
9. Do czynności, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepis art.
34 ust. 7.
10. Sądem opiekuńczym właściwym miejscowo dla udzielania zgody na wykonywanie
czynności medycznych jest sąd, w którego okręgu czynności te mają być wykonane.
Art. 33. 1. Badanie lub udzielenie pacjentowi innego świadczenia zdrowotnego bez
jego zgody jest dopuszczalne, jeżeli wymaga on niezwłocznej pomocy lekarskiej, a
ze względu na stan zdrowia lub wiek nie może wyrazić zgody i nie ma możliwości
porozumienia się z jego przedstawicielem ustawowym lub opiekunem faktycznym.
2. Decyzję o podjęciu czynności medycznych w okolicznościach, o których mowa w
ust. 1, lekarz powinien w miarę możliwości skonsultować z innym lekarzem.
3. Okoliczności, o których mowa w ust. 1 i 2, lekarz odnotowuje w dokumentacji
medycznej pacjenta.
Art. 34. 1. Lekarz może wykonać zabieg operacyjny albo zastosować metodę
leczenia lub diagnostyki stwarzającą podwyższone ryzyko dla pacjenta, po
uzyskaniu jego pisemnej zgody.
2. Przed wyrażeniem zgody przez pacjenta w sytuacji, o której mowa w ust. 1,
lekarz ma obowiązek udzielenia mu informacji zgodnie z art. 31.
3. Lekarz może wykonać zabieg lub zastosować metodę, o której mowa w ust. 1,
wobec pacjenta małoletniego, ubezwłasnowolnionego bądź niezdolnego do świadomego
wyrażenia pisemnej zgody, po uzyskaniu zgody jego przedstawiciela ustawowego, a
gdy pacjent nie ma przedstawiciela lub gdy porozumienie się z nim jest
niemożliwe - po uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego.
4. Jeżeli pacjent ukończył 16 lat, wymagana jest także jego pisemna zgoda.
5. W sytuacji, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepis art. 32
ust. 6.
6. Jeżeli przedstawiciel ustawowy pacjenta małoletniego, ubezwłasnowolnionego
bądź niezdolnego do świadomego wyrażenia zgody nie zgadza się na wykonanie przez
lekarza czynności wymienionych w ust. 1, a niezbędnych dla usunięcia
niebezpieczeństwa utraty przez pacjenta życia lub ciężkiego uszkodzenia ciała
bądź ciężkiego rozstroju zdrowia, lekarz może wykonać takie czynności po
uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego.
7. Lekarz może wykonać czynności, o których mowa w ust. 1, bez zgody
przedstawiciela ustawowego pacjenta bądź zgody właściwego sądu opiekuńczego, gdy
zwłoka spowodowana postępowaniem w sprawie uzyskania zgody groziłaby pacjentowi
niebezpieczeństwem utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego
rozstroju zdrowia. W takim przypadku lekarz ma obowiązek, o ile jest to możliwe,
zasięgnąć opinii drugiego lekarza, w miarę możliwości tej samej specjalności. O
wykonywanych czynnościach lekarz niezwłocznie zawiadamia przedstawiciela
ustawowego, opiekuna faktycznego lub sąd opiekuńczy.
8. O okolicznościach, o których mowa w ust. 3-7, lekarz dokonuje odpowiedniej
adnotacji w dokumentacji medycznej pacjenta.
Art. 35. 1. Jeżeli w trakcie wykonywania zabiegu operacyjnego albo stosowania
metody leczniczej lub diagnostycznej wystąpią okoliczności, których
nieuwzględnienie groziłoby pacjentowi niebezpieczeństwem utraty życia, ciężkim
uszkodzeniem ciała lub ciężkim rozstrojem zdrowia, a nie ma możliwości
niezwłocznie uzyskać zgody pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego, lekarz
ma prawo, bez uzyskania tej zgody, zmienić zakres zabiegu bądź metody leczenia
lub diagnostyki w sposób umożliwiający uwzględnienie tych okoliczności. W takim
przypadku lekarz ma obowiązek, o ile jest to możliwe, zasięgnąć opinii drugiego
lekarza, w miarę możliwości tej samej specjalności.
2. O okolicznościach, o których mowa w ust. 1, lekarz dokonuje odpowiedniej
adnotacji w dokumentacji medycznej oraz informuje pacjenta, przedstawiciela
ustawowego lub opiekuna faktycznego albo sąd opiekuńczy.
Art. 36. 1. Lekarz podczas udzielania świadczeń zdrowotnych ma obowiązek
poszanowania intymności i godności osobistej pacjenta.
2. Przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych może uczestniczyć tylko niezbędny, ze
względu na rodzaj świadczenia, personel medyczny. Uczestnictwo innych osób
wymaga zgody pacjenta i lekarza.
3. Lekarz ma obowiązek dbać, aby inny personel medyczny przestrzegał w
postępowaniu z pacjentem zasady określonej w ust. 1.
4. Przepis ust. 2 nie dotyczy klinik i szpitali akademii medycznych, medycznych
jednostek badawczo-rozwojowych i innych jednostek uprawnionych do kształcenia
studentów nauk medycznych, lekarzy oraz innego personelu medycznego w zakresie
niezbędnym do celów dydaktycznych. W przypadku demonstracji o charakterze
wyłącznie dydaktycznym konieczne jest uzyskanie zgody pacjenta.
Art. 37. W razie wątpliwości diagnostycznych lub terapeutycznych lekarz z
własnej inicjatywy bądź na wniosek pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego,
jeżeli uzna to za uzasadnione w świetle wymagań wiedzy medycznej, powinien
zasięgnąć opinii właściwego lekarza specjalisty lub zorganizować konsylium
lekarskie.
Art. 38. 1. Lekarz może nie podjąć lub odstąpić od leczenia pacjenta, o ile nie
zachodzi przypadek, o którym mowa w art. 30, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. W przypadku odstąpienia od leczenia, lekarz ma obowiązek dostatecznie
wcześnie uprzedzić o tym pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego bądź
opiekuna faktycznego i wskazać realne możliwości uzyskania tego świadczenia u
innego lekarza lub w zakładzie opieki zdrowotnej.
3. Jeżeli lekarz wykonuje swój zawód na podstawie stosunku pracy lub w ramach
służby, może nie podjąć lub odstąpić od leczenia, jeżeli istnieją poważne ku
temu powody, po uzyskaniu zgody swojego przełożonego.
4. W przypadku odstąpienia od leczenia lekarz ma obowiązek uzasadnić i odnotować
ten fakt w dokumentacji medycznej.
Art. 39. Lekarz może powstrzymać się od wykonania świadczeń zdrowotnych
niezgodnych z jego sumieniem, z zastrzeżeniem art. 30, z tym że ma obowiązek
wskazać realne możliwości uzyskania tego świadczenia u innego lekarza lub w
innym zakładzie opieki zdrowotnej oraz uzasadnić i odnotować ten fakt w
dokumentacji medycznej. Lekarz wykonujący swój zawód na podstawie stosunku pracy
lub w ramach służby ma ponadto obowiązek uprzedniego powiadomienia na piśmie
przełożonego.
Art. 40. 1. Lekarz ma obowiązek zachowania w tajemnicy informacji związanych z
pacjentem, a uzyskanych w związku z wykonywaniem zawodu.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy:
1) tak stanowią ustawy,
2) badanie lekarskie zostało przeprowadzone na żądanie uprawnionych, na
podstawie odrębnych ustaw, organów i instytucji; wówczas lekarz jest obowiązany
poinformować o stanie zdrowia pacjenta wyłącznie te organy i instytucje,
3) zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia
pacjenta lub innych osób,
4) pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy wyraża zgodę na ujawnienie
tajemnicy, po uprzednim poinformowaniu o niekorzystnych dla pacjenta skutkach
jej ujawnienia,
5) zachodzi potrzeba przekazania niezbędnych informacji o pacjencie związanych z
udzielaniem świadczeń zdrowotnych innemu lekarzowi lub uprawnionym osobom
uczestniczącym w udzielaniu tych świadczeń,
6) jest to niezbędne do praktycznej nauki zawodów medycznych,
7) jest to niezbędne dla celów naukowych;
ujawnienie tajemnicy może nastąpić wyłącznie w niezbędnym zakresie.
3. Lekarz, z zastrzeżeniem sytuacji, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, 6 i 7,
jest związany tajemnicą również po śmierci pacjenta.
4. Lekarz nie może podać do publicznej wiadomości danych umożliwiających
identyfikację pacjenta bez jego zgody.
Art. 41. 1. Lekarz ma obowiązek prowadzenia indywidualnej dokumentacji medycznej
pacjenta.
2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Lekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje dokumentacji medycznej,
sposób jej prowadzenia oraz szczegółowe warunki jej udostępniania.
Art. 42. Lekarz orzeka o stanie zdrowia określonej osoby po uprzednim, osobistym
jej zbadaniu, z zastrzeżeniem sytuacji określonych w odrębnych przepisach.
Art. 43. 1. Lekarz może stwierdzić zgon na podstawie osobiście wykonanych badań
i ustaleń, z zastrzeżeniem sytuacji określonych w odrębnych przepisach.
2. W uzasadnionych przypadkach lekarz może uzależnić wystawienie karty zgonu od
przeprowadzenia sekcji zwłok.
3. Lekarz może wystawić kartę zgonu na podstawie dokumentacji badania
pośmiertnego, przeprowadzonego osobiście przez innego lekarza lub inną
uprawnioną osobę.
Art. 44. Lekarzowi, który wykonuje czynności w ramach świadczeń pomocy doraźnej
lub w przypadku, o którym mowa w art. 30, przysługuje ochrona prawna należna
funkcjonariuszowi publicznemu.
Art. 45. 1. Lekarz może ordynować te środki farmaceutyczne i materiały medyczne,
które są dopuszczone do obrotu w Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach
określonych w odrębnych przepisach.
2. W uzasadnionych przypadkach lekarz może ordynować środki farmaceutyczne i
materiały medyczne dopuszczone do obrotu w innych krajach, z jednoczesnym
szczegółowym uzasadnieniem w dokumentacji medycznej.
3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Lekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb wystawiania recept
lekarskich.
Art. 46. 1. Lekarz nie może sprzedawać środków farmaceutycznych, materiałów
medycznych, przedmiotów ortopedycznych lub środków pomocniczych.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadkach, gdy lekarz doraźnie dostarczy
pacjentowi środek farmaceutyczny lub materiał medyczny, w związku z udzieleniem
pomocy w nagłym przypadku.
Art. 47. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej
Rady Lekarskiej, może ustalić zasady postępowania lekarzy w sytuacjach
związanych ze szczególnym zagrożeniem zdrowia publicznego.
Art. 48. 1. Lekarz wykonujący zawód może być powołany przez uprawniony organ do
udzielania pomocy lekarskiej w celu zwalczania skutków katastrof, epidemii i
klęsk żywiołowych na czas ich trwania.
2. Zasady i tryb powołania lekarza w sytuacji, o której mowa w ust. 1, określają
odrębne przepisy.
Art. 49. 1. Lekarz wykonujący zawód ma obowiązek uczestniczenia w pracach
komisji lekarskich, określających zdolność poborowych do czynnej służby
wojskowej, na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
2. Wojewoda jest zobowiązany do zrekompensowania lekarzowi zarobków utraconych w
związku z pracą w komisji, o której mowa w ust. 1.
Art. 50. 1. Lekarz może wykonywać indywidualną praktykę lekarską, jeżeli:
1) posiada prawo wykonywania zawodu,
2) wykonywał zawód co najmniej przez okres 2 lat od ukończenia stażu
podyplomowego,
3) uzyskał zezwolenie oraz wpis do rejestru indywidualnych praktyk lekarskich we
właściwej okręgowej izbie lekarskiej.
2. Lekarz może wykonywać indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską, jeżeli:
1) spełnia warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2,
2) posiada specjalizację w dziedzinie medycyny odpowiadającej wykonywanej
praktyce,
3) uzyskał zezwolenie oraz wpis do rejestru indywidualnych specjalistycznych
praktyk lekarskich.
3. Za równoznaczne z indywidualną praktyką lekarską lub indywidualną
specjalistyczną praktyką lekarską w rozumieniu ustawy uważa się wykonywanie
zawodu lekarza poza zakładem opieki zdrowotnej na podstawie umowy o pracę lub
umowy cywilnoprawnej, z zastrzeżeniem art. 53 ust. 1.
4. Lekarz uzyskuje zezwolenie oraz wpis do rejestru, o którym mowa w ust. 1 pkt
3 oraz w ust. 2 pkt 3, jeżeli przedstawi właściwej okręgowej radzie lekarskiej
dane o:
1) spełnieniu warunków określonych w ust. 1 pkt 1 i 2 lub ust. 2 pkt 1 i 2,
2) pomieszczeniu, w którym zamierza wykonywać praktykę lekarską, oraz jego
wyposażeniu w aparaturę i sprzęt medyczny, a także opinię organu sanitarnego o
spełnieniu warunków umożliwiających udzielanie określonych świadczeń
zdrowotnych.
5. W przypadku gdy indywidualna praktyka lekarska, o której mowa w ust. 1 i 2,
wykonywana jest na warunkach określonych w ust. 3, obowiązek przedstawienia
danych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, spoczywa na podmiocie, który ma zamiar
zawrzeć z lekarzem umowę o pracę lub umowę cywilnoprawną, z wyłączeniem
sytuacji, w której pomieszczenia, sprzęt i aparatura medyczna nie stanowią
własności tego podmiotu.
6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Lekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinny odpowiadać
pod względem fachowym i sanitarnym urządzenia i pomieszczenia, w których można
wykonywać indywidualną praktykę lekarską i indywidualną specjalistyczną praktykę
lekarską.
7. Okręgowa rada lekarska po sprawdzeniu danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i
2 lub w ust. 2 pkt 1 i 2 oraz w ust. 4 pkt 2, wydaje zezwolenie i dokonuje wpisu
do rejestru indywidualnych praktyk lekarskich lub indywidualnych
specjalistycznych praktyk lekarskich oraz wydaje lekarzowi dokument
stwierdzający wpis.
8. W uzasadnionych przypadkach okręgowa rada lekarska może podjąć uchwałę o
zarejestrowaniu indywidualnej praktyki lekarskiej lub indywidualnej
specjalistycznej praktyki lekarskiej, którą zamierza wykonywać członek innej
okręgowej izby lekarskiej.
9. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Lekarskiej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb
postępowania w sprawach wydawania zezwoleń i wpisu do rejestru indywidualnych
praktyk lekarskich i indywidualnych specjalistycznych praktyk lekarskich oraz
ustali wzory rejestrów.
10. Lekarz prowadzący indywidualną praktykę lekarską lub indywidualną
specjalistyczną praktykę lekarską ma obowiązek powiadomić okręgową radę
lekarską, która wydała zezwolenie, o zmianie warunków, o których mowa w ust. 4
pkt 2.
Art. 51. 1. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Naczelną Radą
Lekarską ustali, w drodze rozporządzenia, opłatę za wydanie zezwolenia oraz
dokumentów stwierdzających wpis, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 3 oraz w
ust. 2 pkt 3.
2. Opłatę, o której mowa w ust. 1, pobiera właściwa okręgowa rada lekarska.
Art. 52. Okręgowa rada lekarska cofa zezwolenie oraz skreśla z rejestru, o
którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 3 oraz w ust. 2 pkt 3, indywidualną praktykę
lekarską lub indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską w razie:
1) pozbawienia lekarza prawa wykonywania zawodu,
2) zawieszenia lekarzowi prawa wykonywania zawodu,
3) zrzeczenia się przez lekarza prawa wykonywania zawodu,
4) niespełnienia wymogów, o których mowa w art. 50 ust. 1 pkt 1 i 2 albo w ust.
2 pkt 1 i 2 oraz w ust. 4 pkt 2,
5) skreślenia z rejestru członków okręgowej izby lekarskiej,
6) złożenia przez lekarza oświadczenia o zaprzestaniu jej wykonywania.
Art. 53. 1. Lekarz wykonujący indywidualną praktykę lekarską lub indywidualną
specjalistyczną praktykę lekarską może zatrudniać lekarza w okresie niezbędnym
do uzyskania przez niego uprawnień do wykonywania indywidualnej praktyki
lekarskiej oraz osoby nie będące lekarzami do wykonywania czynności pomocniczych
(współpracy).
2. Wykonywanie praktyki lekarskiej, o której mowa w ust. 1, nie jest
prowadzeniem zakładu opieki zdrowotnej.
Art. 54. 1. Nadzór nad indywidualną praktyką lekarską i indywidualną
specjalistyczną praktyką lekarską wykonywaną przez lekarza, lekarza stomatologa
sprawuje właściwa okręgowa rada lekarska.
2. Okręgowa rada lekarska jest uprawniona w ramach nadzoru do:
1) przeprowadzania czynności kontrolnych, a w szczególności:
a) wizytacji pomieszczeń, w których udzielane są świadczenia, o których mowa w
art. 2 ust. 1 lub ust. 2,
b) obserwowania czynności związanych z udzielaniem świadczeń w ramach
indywidualnej praktyki,
c) żądania informacji i udostępniania dokumentacji medycznej,
2) wydawania zaleceń pokontrolnych, mających na celu usunięcie stwierdzonych
braków i wadliwości.
3. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, na obszarze całego kraju wykonuje
Naczelna Rada Lekarska.
4. Okręgowa rada lekarska lub Naczelna Rada Lekarska na wniosek wojewody,
organów samorządu terytorialnego przekaże informacje z wykonanych czynności, o
których mowa w ust. 2.
Art. 55. Okręgowa rada lekarska przekazuje wojewodzie corocznie wyciąg z
rejestru, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 3 oraz w ust. 2 pkt 3, a także
udziela w razie potrzeby informacji o danych wpisanych do rejestru właściwemu
wojewodzie lub organowi samorządu terytorialnego.
Art. 56. 1. Lekarz może podać do publicznej wiadomości informacje o udzielaniu
świadczeń zdrowotnych, w ramach indywidualnej praktyki lekarskiej, o których
mowa w art. 2.
2. Naczelna Rada Lekarska określi szczegółowe zasady podawania do publicznej
wiadomości informacji o udzielaniu przez lekarzy świadczeń zdrowotnych, w ramach
indywidualnej praktyki lekarskiej, o których mowa w art. 2.
Art. 57. 1. Od uchwał okręgowych rad lekarskich, w sprawach, o których mowa w
art. 5, art. 7 ust. 1-5, art. 8 ust. 1, art. 9 pkt 1 i 2, art. 11 ust. 1, 2 i 4,
art. 12 ust. 1 i 3-5, art. 14, art. 50 ust. 7 i 8 i art. 52, lekarzowi
przysługuje odwołanie do Naczelnej Rady Lekarskiej, która podejmuje w tej
sprawie uchwałę.
2. Do uchwał samorządu lekarzy w sprawach, o których mowa w ust. 1, stosuje się
przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego odnoszące się do decyzji
administracyjnych.
3. Na uchwałę Naczelnej Rady Lekarskiej, o której mowa w ust. 1, służy
zainteresowanemu skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Rozdział 6
Przepisy karne
Art. 58. 1. Kto bez uprawnień udziela świadczeń zdrowotnych polegających na
rozpoznawaniu chorób oraz ich leczeniu,
podlega karze grzywny.
2. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa w celu osiągnięcia korzyści
majątkowej albo wprowadza w błąd co do posiadania takiego uprawnienia,
podlega karze pozbawienia wolności do 1 roku, ograniczenia wolności lub grzywny.
3. Postępowanie w sprawach, o których mowa w ust. 1, toczy się według przepisów
Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
Rozdział 7
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 59. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 13, poz.
94, z 1974 r. Nr 27, poz. 157, z 1979 r. Nr 15, poz. 97, z 1982 r. Nr 16, poz.
125, Nr 40, poz. 271 i Nr 41, poz. 273, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz.
203, z 1985 r. Nr 4, poz. 15 i Nr 23, poz. 100, z 1987 r. Nr 14, poz. 83, z 1988
r. Nr 20, poz. 135, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 i Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr
14, poz. 84 i Nr 72, poz. 422, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1993 r. Nr 17, poz.
78, z 1994 r. Nr 126, poz. 615, z 1995 r. Nr 95, poz. 475, z 1996 r. Nr 139,
poz. 646 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) w art. 23a:
a) w § 1 skreśla się wyrazy "leczniczych" oraz "lecznicze",
b) dodaje się § 3 w brzmieniu:
"§ 3. Przepisy § 1 i 2 nie mają zastosowania do eksperymentów medycznych -
badawczych i leczniczych."
Art. 60. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 30,
poz. 158, z 1990 r. Nr 20, poz. 120 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 3 wyraz "dentystę" zastępuje się wyrazem "stomatologa";
2) skreśla się art. 6.
Art. 61. W ustawie z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych,
materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U.
Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211 oraz z 1996 r. Nr
106, poz. 496) w art. 16:
a) w ust. 1:
- pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) badania kliniczne środka farmaceutycznego lub materiału medycznego bądź
potencjalnego leku mogą być przeprowadzone na zasadach określonych w odrębnych
przepisach, dotyczących eksperymentu medycznego,"
- skreśla się pkt 3,
b) skreśla się ust. 2.
Art. 62. Osoby, które nabyły uprawnienia do tytułu zawodowego lekarza dentysty
na podstawie dotychczasowych przepisów, są uprawnione do używania tytułu
zawodowego lekarza stomatologa.
Art. 63. 1. Zaświadczenia o prawie wykonywania zawodu lekarza i zaświadczenia o
prawie wykonywania zawodu lekarza dentysty, wydane na podstawie dotychczasowych
przepisów, tracą ważność z dniem 31 grudnia 1999 r.
2. Lekarz, który na podstawie dotychczasowych przepisów uzyskał prawo
wykonywania zawodu lekarza lub prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty,
zachowuje to prawo, z tym że do dnia 31 grudnia 1999 r. powinien uzyskać w
okręgowej izbie lekarskiej, właściwej ze względu na miejsce wykonywania zawodu,
dokument, o którym mowa w art. 6 ust. 3.
Art. 64. 1. Lekarz, który na podstawie dotychczasowych przepisów uzyskał
specjalizację pierwszego lub drugiego stopnia w określonych dziedzinach medycyny
i specjalnościach medycznych, zachowuje tytuł i uprawnienia wynikające z
uzyskania tych specjalizacji.
2. Lekarz, który rozpoczął specjalizację na podstawie przepisów dotychczasowych,
odbywa ją zgodnie z tymi przepisami.
Art. 65. Lekarz wykonujący indywidualną praktykę lekarską ma obowiązek uzyskać
zezwolenie oraz wpis do rejestru, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 3 oraz w
ust. 2 pkt 3, w terminie do dnia 31 grudnia 1998 r.
Art. 66. Do postępowań dotyczących uzyskania, pozbawienia, zawieszenia prawa
wykonywania zawodu lekarza, lekarza stomatologa, wszczętych i nie zakończonych
przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 67. Do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych przewidzianych w
ustawie zachowują moc przepisy dotychczas obowiązujące, nie dłużej jednak niż
przez okres 1 roku od dnia wejścia w życie ustawy, o ile nie są sprzeczne z
ustawą.
Art. 68. Tracą moc:
1) rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 10 czerwca 1927 r. o
wykonywaniu praktyki dentystycznej (Dz. U. z 1934 r. Nr 4, poz. 32, Nr 110, poz.
976, z 1938 r. Nr 91, poz. 628, z 1947 r. Nr 27, poz. 104 i z 1989 r. Nr 30,
poz. 158),
2) ustawa z dnia 28 października 1950 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. Nr 50, poz.
458, Nr 53, poz. 489, z 1956 r. Nr 12, poz. 61, z 1989 r. Nr 30, poz. 158 i z
1993 r. Nr 17, poz. 78).
Art. 69. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z tym
że przepis art. 15:
1) ust. 3 wchodzi w życie z dniem 1 października 1999 r.,
2) ust. 4 wchodzi w życie z dniem 1 października 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 6 lutego 1997 r.
o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym.
(Dz. U. Nr 28, poz. 153)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Wprowadza się powszechne obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne, zwane
dalej "ubezpieczeniem zdrowotnym".
Art. 2. 1. Świadczenia określone w przepisach ustawy udzielane są w razie
choroby lub urazu, ciąży, porodu i połogu, powszechnej akcji zapobiegania
chorobom oraz konieczności dokonania oceny stanu zdrowia wymaganej na podstawie
odrębnych przepisów i przysługują:
1) osobom podlegającym obowiązkowi ubezpieczenia,
2) członkom rodziny osób, o których mowa w pkt 1.
2. Ubezpieczonymi są:
1) osoby posiadające obywatelstwo polskie i zamieszkujące na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
2) cudzoziemcy zamieszkujący lub przebywający na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, z zastrzeżeniem art. 10,
którzy spełnili warunki określone w art. 3.
3. Za członka rodziny uważa się małżonka, dziecko własne, dziecko drugiego
małżonka, dziecko przysposobione oraz wnuka i dziecko obce przyjęte na
wychowanie, również w ramach rodziny zastępczej - do ukończenia 18 lat, a jeżeli
kształci się dalej - do ukończenia 26 lat, a także innych członków rodziny
zamieszkałych wspólnie z ubezpieczonym, pozostających na jego wyłącznym
utrzymaniu.
Art. 3. 1. Obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego uważa się za wykonany po
zgłoszeniu osoby podlegającej ubezpieczeniu oraz opłaceniu składki w terminie
określonym na podstawie ustawy do kasy powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Wymóg zgłoszenia nie dotyczy osób objętych ubezpieczeniem społecznym
rolników. Obowiązek ubezpieczenia tych osób uważa się za wykonany z dniem
objęcia ubezpieczeniem społecznym rolników.
Art. 4. Państwo gwarantuje ubezpieczonym udzielanie świadczeń określonych w
ustawie.
Art. 5. Składka na ubezpieczenie zdrowotne podlega kompensacie na zasadach
określonych w ustawie.
Art. 6. 1. Zadania z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego realizują kasy
powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego.
2. W realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, uczestniczą inne podmioty
określone ustawą.
Art. 7. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) artykułach sanitarnych - rozumie się przez to materiały i preparaty
opatrunkowe przeznaczone dla celów medycznych oraz środki ich mocowania,
2) bezrobotnym - rozumie się przez to bezrobotnego w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z
1997 r. Nr 25, poz. 128),
3) kombatancie - rozumie się przez to osobę, o której mowa w art. 1-4 ustawy z
dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących
ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 i Nr
104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 29, poz. 133, Nr 129, poz.
602 i Nr 134, poz. 645, z 1994 r. Nr 99, poz. 482, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr
138, poz. 681 oraz z 1997 r. Nr 15, poz. 83),
4) lecznictwie uzdrowiskowym - rozumie się przez to zakłady i urządzenia
lecznictwa uzdrowiskowego określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o
uzdrowiskach i lecznictwie uzdrowiskowym (Dz. U. Nr 23, poz. 150, z 1987 r. Nr
33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198),
5) leku recepturowym - rozumie się przez to leki sporządzone w aptece na
podstawie recepty,
6) leku uzupełniającym - rozumie się przez to leki wspomagające lub
uzupełniające działanie leków podstawowych, a także leki najnowszej generacji o
zbliżonych właściwościach terapeutycznych a wysokiej cenie,
7) leku podstawowym - rozumie się przez to leki ratujące życie lub niezbędne w
terapii i dla podtrzymania zdrowia, najbardziej uzasadnione w danej grupie
leków,
8) lekarzu - rozumie się przez to również lekarza stomatologa,
9) lekarzu ubezpieczenia zdrowotnego - rozumie się przez to lekarza zakładu
opieki zdrowotnej lub lekarza wykonującego zawód poza zakładem opieki
zdrowotnej, z którym to zakładem bądź lekarzem zawarto umowę o udzielanie
ubezpieczonym świadczeń z zakresu podstawowej lub specjalistycznej opieki
zdrowotnej,
10) materiałach medycznych - rozumie się przez to artykuły sanitarne oraz inne
materiały medyczne w rozumieniu ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach
farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze
farmaceutycznym (Dz. U. Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz.
211, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 152),
11) nazwie handlowej leku - rozumie się przez to nazwę zastrzeżoną przez
producenta,
12) nazwie międzynarodowej leku - rozumie się przez to nazwę leku ustaloną przez
Światową Organizację Zdrowia,
13) najniższym wynagrodzeniu - rozumie się przez to najniższe wynagrodzenie
pracowników, ogłoszone przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" na podstawie Kodeksu pracy,
14) osobie pobierającej emeryturę lub rentę - rozumie się przez to osobę objętą
zaopatrzeniem emerytalno-rentowym, określonym w odrębnych przepisach, lub osobę
pobierającą emeryturę lub rentę zagraniczną,
15) przeciętnym wynagrodzeniu - rozumie się przez to przeciętne miesięczne
wynagrodzenie w gospodarce narodowej z poprzedniego kwartału, ogłaszane przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej "Monitor Polski",
16) świadczeniu zdrowotnym - rozumie się przez to świadczenie określone w
ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91,
poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr
138, poz. 682 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110),
17) ubezpieczeniu społecznym rolników - rozumie się przez to ubezpieczenie
określone w ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym
rolników (Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1995 r. Nr
4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 124, poz. 585, Nr 136, poz. 636 i Nr 155, poz.
771),
18) ubezpieczeniu społecznym pracowników - rozumie się przez to ubezpieczenie
określone w ustawie z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1989 r. Nr 25, poz. 137 i Nr 74, poz. 441, z
1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 104, poz. 450 i Nr 110,
poz. 474, z 1994 r. Nr 84, poz. 385 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 85, poz.
426),
19) ubezpieczeniu społecznym - rozumie się przez to ubezpieczenie określone w
ustawach wymienionych w art. 170,
20) zawodzie medycznym - rozumie się przez to zawód, który na podstawie
odrębnych przepisów uprawnia do udzielania świadczeń zdrowotnych.
Rozdział 2
Obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego
Art. 8. Obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego podlegają:
1) osoby objęte ubezpieczeniem społecznym:
a) pracowników,
b) rolników,
c) osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin,
d) osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia,
e) członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych
i ich rodzin,
f) osób duchownych,
g) twórców i ich rodzin,
h) adwokatów,
2) żołnierze zawodowi oraz żołnierze odbywający służbę okresową lub nadterminową
zasadniczą służbę wojskową,
3) policjanci,
4) funkcjonariusze Urzędu Ochrony Państwa,
5) funkcjonariusze Straży Granicznej,
6) funkcjonariusze Służby Więziennej,
7) funkcjonariusze Państwowej Straży Pożarnej,
8) posłowie i senatorowie,
9) osoby pobierające emerytury lub renty,
10) dzieci oraz uczniowie i słuchacze zakładów kształcenia nauczycieli w
rozumieniu przepisów o systemie oświaty - nie pozostający na wyłącznym
utrzymaniu osoby podlegającej ubezpieczeniu,
11) studenci i uczestnicy studiów doktoranckich - nie pozostający na wyłącznym
utrzymaniu osoby podlegającej ubezpieczeniu,
12) słuchacze Krajowej Szkoły Administracji Publicznej,
13) bezrobotni,
14) osoby pobierające zasiłek przedemerytalny lub świadczenie przedemerytalne z
urzędu pracy,
15) osoby pobierające rentę socjalną, zasiłek stały, zasiłek stały wyrównawczy
lub gwarantowany zasiłek okresowy z pomocy społecznej,
16) kombatanci nie podlegający ubezpieczeniu społecznemu w Rzeczypospolitej
Polskiej lub nie pobierający emerytury lub renty,
17) osoby korzystające z urlopu wychowawczego - nie pozostające na wyłącznym
utrzymaniu osoby podlegającej ubezpieczeniu.
Art. 9. 1. Osoby nie wymienione w art. 8 mogą zostać ubezpieczone na podstawie
pisemnego wniosku złożonego w kasie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego.
2. Podstawę wymiaru składki dla osób, o których mowa w ust. 1, stanowi kwota
deklarowanego miesięcznego dochodu, nie niższa jednak od kwoty odpowiadającej
najniższemu wynagrodzeniu.
3. Osoby, o których mowa w ust. 1, są objęte ubezpieczeniem zdrowotnym z dniem
zgłoszenia się do ubezpieczenia zdrowotnego i opłacenia składki, a przestają być
nim objęte z dniem złożenia wniosku o rezygnację z ubezpieczenia zdrowotnego.
Art. 10. Nie podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego obywatele państw
obcych, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie ma charakteru
stałego i którzy są zatrudnieni w obcych przedstawicielstwach dyplomatycznych,
urzędach konsularnych, misjach, misjach specjalnych lub międzynarodowych
instytucjach, chyba że umowy międzynarodowe stanowią inaczej.
Art. 11. Obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych ubezpieczeniem
społecznym, o których mowa w art. 8 pkt 1, powstaje i wygasa w terminach
określonych w przepisach o ubezpieczeniu społecznym pracowników, a w stosunku do
rolników - w przepisach o ubezpieczeniu społecznym rolników.
Art. 12. Obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego osób wymienionych w art. 8 pkt 2-7
powstaje z dniem nawiązania stosunku służbowego, a wygasa z dniem jego ustania.
Art. 13. Obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego posłów i senatorów powstaje z dniem
otrzymania uposażenia, a wygasa z dniem zaprzestania pobierania uposażenia.
Art. 14. Obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego emerytów i rencistów powstaje z
dniem pobrania emerytury lub renty, a wygasa z dniem zaprzestania pobierania
świadczenia.
Art. 15. Obowiązek ubezpieczenia:
1) uczniów i słuchaczy, wymienionych w art. 8 pkt 10 - powstaje z dniem
przyjęcia do szkoły lub zakładu kształcenia nauczycieli, a wygasa z dniem
ukończenia szkoły lub zakładu kształcenia nauczycieli albo skreślenia z listy
uczniów lub słuchaczy,
2) dzieci, uczniów i słuchaczy, wymienionych w art. 8 pkt 10, przebywających w
placówce opiekuńczo-wychowawczej, resocjalizacyjnej lub w domu pomocy społecznej
- powstaje z dniem przyjęcia do placówki albo domu, a wygasa z końcem pobytu w
placówce bądź domu,
3) osób wymienionych w art. 8 pkt 11 i 12 - powstaje z dniem immatrykulacji i
złożenia ślubowania lub przyjęcia na studia doktoranckie, a wygasa z dniem
uzyskania statusu absolwenta lub ukończenia studiów doktoranckich albo
skreślenia z listy studentów lub skreślenia z listy uczestników studiów
doktoranckich,
4) bezrobotnych - powstaje z dniem uzyskania statusu bezrobotnego, a wygasa z
dniem utraty tego statusu,
5) osób pobierających zasiłek przedemerytalny lub świadczenie przedemerytalne z
urzędu pracy - obejmuje okres pobierania zasiłku przedemerytalnego lub
świadczenia przedemerytalnego,
6) osób pobierających rentę socjalną, zasiłek stały, zasiłek stały wyrównawczy
lub gwarantowany zasiłek okresowy z pomocy społecznej - obejmuje okres
pobierania renty lub zasiłku,
7) osób korzystających z urlopu wychowawczego - powstaje z dniem rozpoczęcia
urlopu, a wygasa z dniem zakończenia urlopu.
Art. 16. 1. Do ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych ubezpieczeniem społecznym
stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zasad, trybu i terminu zgłaszania do
ubezpieczenia społecznego.
2. Do ubezpieczenia zdrowotnego osób wymienionych w art. 8 pkt 2-8 stosuje się
odpowiednio przepisy dotyczące zasad, trybu i terminu zgłaszania do
ubezpieczenia społecznego pracowników.
Art. 17. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób, tryb i terminy
zgłaszania do ubezpieczenia zdrowotnego:
1) osób pobierających emeryturę lub rentę, dzieci i uczniów, studentów i
uczestników studiów doktoranckich, słuchaczy Krajowej Szkoły Administracji
Publicznej, bezrobotnych, osób pobierających zasiłek przedemerytalny,
świadczenie przedemerytalne, rentę socjalną, zasiłek stały, zasiłek stały
wyrównawczy lub gwarantowany zasiłek okresowy z pomocy społecznej,
2) osób, o których mowa w art. 2 ust. 3, art. 8 pkt 16 i 17 i art. 9.
Art. 18. 1. Dowodem objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym jest karta identyfikacyjna
ubezpieczenia zdrowotnego, zwana dalej "kartą identyfikacyjną".
2. Karta identyfikacyjna powinna zawierać w szczególności:
1) nazwisko,
2) imiona,
3) datę urodzenia,
4) adres miejsca zamieszkania,
5) numer ewidencyjny PESEL,
6) poświadczenie opłacenia składek.
3. Kartę identyfikacyjną otrzymują osoby uprawnione, o których mowa w art. 2, w
dniu zgłoszenia do ubezpieczenia zdrowotnego.
4. Przepis ust. 1 nie dotyczy dzieci od dnia urodzenia do ukończenia 3 miesiąca
życia.
5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wzór karty identyfikacyjnej,
tryb jej wydawania i anulowania oraz sposób poświadczenia opłacenia składek.
Rozdział 3
Składki na ubezpieczenie zdrowotne
Art. 19. Składka na ubezpieczenie zdrowotne wynosi 10 procent podstawy wymiaru
składki, z zastrzeżeniem art. 20 ust. 1.
Art. 20. 1. Składka dla rolnika i pracujących z nim domowników w rozumieniu
przepisów ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników wynosi łącznie jedną
dwunastą kwoty odpowiadającej cenie połowy kwintala żyta z jednego hektara
przeliczeniowego użytków rolnych w prowadzonym gospodarstwie rolnym, ustalonej
dla celów wymiaru podatku rolnego, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Podstawą wymiaru składki dla rolnika prowadzącego działy specjalne produkcji
rolnej jest ponadto deklarowana kwota odpowiadająca dochodowi ustalonemu dla
opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
3. Składka rolnika na ubezpieczenie zdrowotne obejmuje wszystkie osoby, za które
rolnik opłaca składkę na ubezpieczenie społeczne rolników.
Art. 21. 1. Do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne
osób, o których mowa w art. 8 pkt 1 lit. a), c)-h), stosuje się przepisy
określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne tych osób.
2. Do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne osób
wymienionych w art. 8 pkt 2-7 stosuje się odpowiednio przepisy określające
podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne pracowników.
3. Podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne:
1) osób wymienionych w art. 8 pkt 8 - jest kwota odpowiadająca wysokości
uposażenia posła lub senatora,
2) osób wymienionych w art. 8 pkt 9 - jest kwota odpowiadająca wysokości
emerytury lub renty,
3) osób wymienionych w art. 8 pkt 10 i 11 - jest kwota odpowiadająca wysokości
zasiłku stałego z pomocy społecznej,
4) osób wymienionych w art. 8 pkt 12 - jest kwota odpowiadająca wysokości
pobieranego stypendium,
5) osób wymienionych w art. 8 pkt 13 - jest kwota odpowiadająca wysokości
pobieranego zasiłku dla bezrobotnych lub stypendium z Funduszu Pracy; w
przypadku niepobierania przez bezrobotnego zasiłku lub stypendium - jest kwota
odpowiadająca wysokości zasiłku stałego z pomocy społecznej,
6) osób wymienionych w art. 8 pkt 14 - jest kwota odpowiadająca wysokości
zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego,
7) osób wymienionych w art. 8 pkt 15 - jest kwota odpowiadająca wysokości renty
socjalnej, zasiłku stałego, zasiłku stałego wyrównawczego lub gwarantowanego
zasiłku okresowego z pomocy społecznej,
8) osób wymienionych w art. 8 pkt 16 - jest kwota odpowiadająca wysokości
zasiłku stałego z pomocy społecznej,
9) osób wymienionych w art. 8 pkt 17 - jest kwota odpowiadająca wysokości
pobieranego zasiłku wychowawczego.
4. Rada Ministrów po zasięgnięciu opinii Rady Krajowego Związku Kas określa, w
drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób ustalania podstawy wymiaru składki na
ubezpieczenie zdrowotne oraz terminy, tryb i kontrolę jej opłacania.
Art. 22. Jeżeli ubezpieczony uzyskuje przychody z więcej niż jednego źródła,
składka na ubezpieczenie zdrowotne jest opłacana od wszystkich tych przychodów,
dla których podstawa wymiaru składki jest określona w art. 21.
Art. 23. Składkę na ubezpieczenie zdrowotne opłaca osoba podlegająca
ubezpieczeniu zdrowotnemu, z zastrzeżeniem art. 24 i 25.
Art. 24. 1. Za osobę pozostającą w stosunku pracy lub w stosunku służbowym
składkę jako płatnik oblicza, pobiera i odprowadza pracodawca, a w razie wypłaty
świadczeń pracowniczych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o
którym mowa w ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń
pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz.
1, z 1995 r. Nr 87, poz. 435 i z 1996 r. Nr 5, poz. 34) - podmiot zobowiązany do
wypłaty tych świadczeń.
2. Za osobę wykonującą pracę na podstawie umowy zlecenia składkę jako płatnik
oblicza, pobiera i odprowadza zleceniodawca.
3. Za bezrobotnego pobierającego zasiłek lub stypendium, osoby pobierające
zasiłek przedemerytalny lub świadczenie przedemerytalne składkę jako płatnik
oblicza, pobiera i odprowadza właściwy urząd pracy.
4. Za osobę objętą ubezpieczeniem społecznym członków rolniczych spółdzielni
produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin składkę jako
płatnik oblicza, pobiera i odprowadza spółdzielnia.
5. Za osobę pobierającą uposażenie posła lub senatora składkę jako płatnik
oblicza, pobiera i odprowadza Kancelaria Sejmu lub Kancelaria Senatu.
6. Za osobę pobierającą emeryturę lub rentę składkę jako płatnik oblicza,
pobiera i odprowadza Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Kasa Rolniczego
Ubezpieczenia Społecznego albo inna instytucja wypłacająca emeryturę lub rentę.
7. Za osobę, o której mowa w art. 8 pkt 12, składkę jako płatnik oblicza,
pobiera i odprowadza Krajowa Szkoła Administracji Publicznej.
Art. 25. 1. Składki na ubezpieczenie zdrowotne:
1) rolników, z wyjątkiem rolników prowadzących działy specjalne - opłaca Kasa
Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego,
2) bezrobotnych nie pobierających zasiłku lub stypendium - opłaca właściwy urząd
pracy,
3) osób pobierających zasiłek przedemerytalny lub świadczenie przedemerytalne -
opłaca właściwy urząd pracy,
4) osób pobierających rentę socjalną, zasiłek stały, zasiłek stały wyrównawczy
lub gwarantowany zasiłek okresowy z pomocy społecznej - opłaca jednostka pomocy
społecznej przyznająca rentę lub zasiłek,
5) dzieci, uczniów i słuchaczy, o których mowa w art. 8 pkt 10, przebywających w
placówce opiekuńczo-wychowawczej, resocjalizacyjnej lub w domu pomocy społecznej
- opłaca placówka lub dom, a uczniów i słuchaczy nie przebywających w takiej
placówce - szkoła lub zakład kształcenia nauczycieli, do którego uczeń lub
słuchacz uczęszcza,
6) studentów i uczestników studiów doktoranckich, o których mowa w art. 8 pkt 11
- opłaca szkoła wyższa lub inna placówka naukowa, w której osoby te odbywają
studia,
7) kombatantów, o których mowa w art. 8 pkt 16 - opłaca Urząd do Spraw
Kombatantów i Osób Represjonowanych,
8) osób, o których mowa w art. 8 pkt 17, pobierających zasiłek wychowawczy -
opłaca pracodawca lub Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
2. Składki na ubezpieczenie zdrowotne osób wymienionych w ust. 1, a także osób,
którym przyznano renty na podstawie przepisów o zaopatrzeniu inwalidów wojennych
i wojskowych oraz członków ich rodzin, są finansowane z budżetu państwa.
Art. 26. 1. Osoby i jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 23-25, są
obowiązane, bez uprzedniego wezwania, opłacić składki na ubezpieczenie zdrowotne
za każdy miesiąc kalendarzowy do 15 dnia następnego miesiąca, w oparciu o
sporządzoną deklarację rozliczeniową.
2. Składki są opłacane, ewidencjonowane i rozliczane w kasie powszechnego
ubezpieczenia zdrowotnego.
3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Finansów i po
zasięgnięciu opinii Rady Krajowego Związku Kas określi, w drodze rozporządzenia,
wzór deklaracji rozliczeniowej oraz szczegółowy sposób i tryb dokonywania
rozliczeń związanych z opłatą składki na ubezpieczenie zdrowotne.
Art. 27. Od nie opłaconych w terminie składek na ubezpieczenie zdrowotne kasa
powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego pobiera odsetki za zwłokę na zasadach i w
wysokości określonych przepisami o zobowiązaniach podatkowych.
Art. 28. 1. Składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz należności z tytułu odsetek
za zwłokę, nie opłacone z terminie, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
2. Należności z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne ulegają przedawnieniu
z upływem 5 lat, licząc od dnia, w którym składka stała się wymagalna.
3. Bieg przedawnienia przerywa odroczenie terminu płatności, rozłożenie spłaty
należności na raty i każda inna czynność zmierzająca do ściągnięcia należności,
jeżeli o czynności tej został zawiadomiony dłużnik. Należności z tytułu składek
nie można jednak dochodzić, jeżeli od terminu ich wymagalności upłynęło 10 lat.
Art. 29. 1. Nadpłaconą składkę zalicza się na poczet następnych należnych
składek, a jeżeli obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego wygasł - nadpłacona
składka podlega zwrotowi.
2. Zwrotu nienależnie opłaconych składek na ubezpieczenie zdrowotne nie można
dochodzić, jeżeli od daty ich opłacenia upłynęło 5 lat.
Art. 30. 1. Składka na powszechne ubezpieczenie zdrowotne podlega odliczeniu od
podatku dochodowego na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr
134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr
123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654
oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz.
686 i Nr 156, poz. 776).
2. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb odliczania
składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne od:
1) podatku dochodowego pobieranego w formie karty podatkowej,
2) zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od
niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne,
3) podatku dochodowego od przychodów osób duchownych pobieranego w formie
ryczałtu.
3. Odliczenia, o których mowa w ust. 1 i 2, nie mogą spowodować zmniejszenia
dochodów gmin.
Rozdział 4
Świadczenia z ubezpieczenia zdrowotnego
Art. 31. 1. Ubezpieczonym przysługują następujące świadczenia:
1) zdrowotne, służące zachowaniu, przywracaniu, poprawie i promocji zdrowia, a
także ratowaniu życia, a w szczególności badania, porady i zabiegi lekarskie,
badania diagnostyczne, leczenie i rehabilitacja lecznicza, opieka pielęgnacyjna
oraz szczepienia ochronne i planowe działania zapobiegawcze, z zastrzeżeniem
ust. 2 pkt 1, 3 i 4,
2) orzekanie o stanie zdrowia, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 3 i 5,
3) opieka nad kobietą w okresie ciąży, porodu i połogu, opieka prenatalna nad
płodem i opieka nad noworodkiem,
4) z zakresu stomatologii, z zastrzeżeniem art. 34 ust. 1 pkt 1,
5) zaopatrzenie w leki i materiały medyczne, z zastrzeżeniem art. 35 ust. 1,
6) zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze oraz lecznicze
środki techniczne, z zastrzeżeniem art. 47 ust. 1,
7) lecznictwa uzdrowiskowego, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 2,
8) opiekuńczo-lecznicze,
9) przewozy środkiem transportu sanitarnego, z zastrzeżeniem art. 50.
2. Ubezpieczonym nie przysługują:
1) zabiegi chirurgii plastycznej i zabiegi kosmetyczne w przypadkach nie
będących następstwem wady wrodzonej, urazu, choroby lub następstw jej leczenia,
2) zabiegi przyrodolecznicze w szpitalach i sanatoriach uzdrowiskowych nie
związane z chorobą podstawową lub zespołem chorób, stanowiących bezpośrednią
przyczynę skierowania na leczenie uzdrowiskowe,
3) orzeczenia i zaświadczenia lekarskie wydawane na życzenie ubezpieczonego, z
wyjątkiem orzeczeń i zaświadczeń wydawanych w związku z koniecznością
prowadzenia dalszego leczenia i rehabilitacji lub niezdolnością do pracy,
kontynuowaniem nauki i uczestnictwem dzieci, uczniów, słuchaczy zakładów
kształcenia nauczycieli i studentów w zajęciach sportowych i w zorganizowanym
wypoczynku oraz z wyjątkiem orzeczeń i zaświadczeń wydawanych dla celów wymiaru
sprawiedliwości i pomocy społecznej,
4) szczepienia ochronne, inne niż wprowadzone na mocy odrębnych przepisów jako
powszechnie obowiązujące,
5) orzeczenia o zdolności do prowadzenia pojazdów mechanicznych.
Art. 32. Ubezpieczony ma prawo, w zakresie określonym w art. 31 ust. 1, do
świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom wiedzy medycznej.
Art. 33. 1. Osoby, których okres ubezpieczenia zdrowotnego wynosi co najmniej 12
miesięcy, zachowują po wygaśnięciu obowiązku ubezpieczeniowego prawo do
świadczeń określonych w przepisach ustawy przez okres 3 miesięcy.
2. Przepis ust. 1 dotyczy także osób, o których mowa w art. 2 ust. 3.
Art. 34. 1. Ubezpieczeni wnoszą dopłaty za:
1) świadczenia z zakresu stomatologii związane z zastosowaniem materiałów
medycznych i wykonywaniem czynności technicznych,
2) zryczałtowane koszty zakwaterowania i wyżywienia za pobyt w szpitalu, nie
więcej jednak niż za 10 dni w roku kalendarzowym, z zastrzeżeniem ust. 5.
2. Wysokość dopłat, o których mowa w ust. 1 pkt 1, za świadczenia związane z
zastosowaniem materiałów nie może przekraczać 25% kosztów tych materiałów, a za
świadczenia związane z wykonaniem czynności technicznych - 50% kosztów tych
świadczeń.
3. Koszty zakwaterowania i wyżywienia, o których mowa w ust. 1 pkt 2, za jeden
dzień pobytu nie mogą przekroczyć 1/40 najniższego wynagrodzenia.
4. Nie wnoszą dopłat za świadczenia z zakresu stomatologii dzieci do ukończenia
18 roku życia, kobiety w ciąży, inwalidzi wojenni i członkowie ich rodzin oraz
inwalidzi wojskowi.
5. Nie wnoszą dopłaty za pobyt w szpitalu:
1) dzieci, uczniowie, słuchacze zakładów kształcenia nauczycieli i studenci,
jeżeli nie pozostają w stosunku pracy,
2) osoby, których jedynym źródłem dochodu jest emerytura lub renta nie
przekraczająca najniższego wynagrodzenia,
3) inwalidzi wojenni, członkowie ich rodzin oraz inwalidzi wojskowi,
4) osoby pobierające rentę socjalną lub zasiłek stały z pomocy społecznej,
5) zasłużeni honorowi dawcy krwi,
6) dawcy narządów lub tkanek,
7) osoby chore na chorobę zakaźną, gruźlicę, cukrzycę, chorobę nowotworową,
chorobę weneryczną oraz na choroby psychiczne - jeżeli pobyt w szpitalu wiąże
się z leczeniem tych chorób,
8) osoby uzależnione od środków odurzających w związku z leczeniem uzależnienia,
9) żołnierze w czynnej służbie wojskowej, z wyjątkiem żołnierzy, o których mowa
w art. 8 pkt 2,
10) osoby odbywające zasadniczą służbę w obronie cywilnej oraz służbę zastępczą,
11) osoby uzyskujące dochód w wysokości uprawniającej do świadczeń z pomocy
społecznej,
12) osoby uczestniczące w akcjach ratowniczych, jeżeli pobyt w szpitalu jest
skutkiem udziału w akcji ratowniczej.
6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po porozumieniu z Radą Krajowego Związku
Kas określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe zasady ustalania dopłat, rodzajów świadczeń i czynności
technicznych, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
2) wysokość zryczałtowanych dopłat, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
Art. 35. 1. Zaopatrzenie w leki i materiały medyczne przysługuje ubezpieczonemu
na podstawie recepty wystawionej przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do felczera (starszego felczera)
ubezpieczenia zdrowotnego.
Art. 36. Leki i materiały medyczne wydaje się bezpłatnie ubezpieczonym przyjętym
do szpitali i innych zakładów opieki zdrowotnej w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1
ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, przeznaczonych dla osób potrzebujących
całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych, oraz przy wykonywaniu
zabiegów leczniczych, diagnostycznych i rehabilitacyjnych przez podmioty
uprawnione do udzielania świadczeń z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego, a także
przy udzielaniu przez te podmioty pomocy doraźnej.
Art. 37. 1. Leki podstawowe, leki uzupełniające i leki recepturowe są wydawane
ubezpieczonym na podstawie recepty w aptekach ogólnodostępnych lub aptekach
zakładowych podległych Ministrom Obrony Narodowej oraz Spraw Wewnętrznych i
Administracji, a także aptekach zakładowych przedsiębiorstwa państwowego
"Polskie Koleje Państwowe":
1) po wniesieniu opłaty ryczałtowej - za leki podstawowe i recepturowe,
2) za odpłatnością w wysokości 30% albo 50% ceny leku - za leki uzupełniające.
2. Jeżeli cena leku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest niższa od opłaty
ryczałtowej, opłata ta równa jest cenie leku.
3. Opłata ryczałtowa oraz częściowa odpłatność dotyczą jednostkowego opakowania
leku określonego w wykazach, o których mowa w ust. 5 pkt 1.
4. Opłata ryczałtowa nie może przekraczać 0,5% najniższego wynagrodzenia w
przypadku leku podstawowego oraz 1,5% najniższego wynagrodzenia w przypadku leku
recepturowego.
5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po porozumieniu z Radą Krajowego Związku
Kas oraz po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady
Aptekarskiej określa, w drodze rozporządzenia:
1) wykazy leków podstawowych i uzupełniających,
2) wysokość opłaty ryczałtowej za leki podstawowe i recepturowe,
3) wysokość odpłatności za leki uzupełniające,
4) ilość leku recepturowego, którego dotyczy opłata ryczałtowa, oraz sposób
obliczania kosztu sporządzania leku recepturowego.
6. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 5, Minister Zdrowia i Opieki Społecznej
wydaje w własnej inicjatywy lub na wniosek Rady Krajowego Związku Kas.
7. Wykazy leków podstawowych i uzupełniających, o których mowa w ust. 5 pkt 1,
aktualizowane są co najmniej raz w roku.
Art. 38. 1. Wprowadza się limity cen dla leków zawartych w wykazach, o których
mowa w art. 37 ust. 5 pkt 1, posiadających tę samą nazwę międzynarodową albo
różne nazwy międzynarodowe, ale o podobnym działaniu terapeutycznym.
2. Limity cen, o których mowa w ust. 1, ustalane są w wysokości nie niższej niż
cena najtańszego dostępnego na rynku leku z grupy leków objętych tą samą nazwą
międzynarodową albo leków posiadających różne nazwy międzynarodowe, ale o
podobnym działaniu terapeutycznym.
3. Apteka może wydać lek umieszczony w wykazach leków podstawowych i
uzupełniających, którego cena przekracza limit ceny, pobierając dodatkową
dopłatę w wysokości różnicy między ceną wydawanego leku a wysokością limitu
ceny.
4. Jeżeli w wykazach, o których mowa w art. 37 ust. 5 pkt 1, zamieszczono nazwę
międzynarodową leku, apteka może wydać, na zasadach określonych w art. 37 ust.
1, również inny lek dopuszczony do obrotu, nie zamieszczony w tych wykazach, a
objęty tą samą nazwą międzynarodową, pod warunkiem że jego cena nie jest wyższa
od limitu ceny, a jeżeli limit nie został ustalony - od ceny leku zamieszczonego
w wykazach.
5. Apteka ma obowiązek poinformować pacjenta o możliwości nabycia leku o tej
samej nazwie międzynarodowej, którego cena nie przekracza limitu ceny. Nie
dotyczy to sytuacji, kiedy wystawiający receptę dokonał odpowiedniej adnotacji
na druku recepty, wskazującej na niemożność dokonywania zamiany przepisanego
leku.
6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej na wniosek i po porozumieniu z Radą
Krajowego Związku Kas oraz po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej i
Naczelnej Rady Aptekarskiej ustala limity cen leków posiadających tę samą nazwę
międzynarodową oraz leków o różnych nazwach międzynarodowych, ale o podobnym
działaniu terapeutycznym, a wymienionych w wykazach leków podstawowych i
uzupełniających, o których mowa w art. 37 ust. 5 pkt 1.
7. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Lekarskiej, Naczelnej Rady Aptekarskiej oraz Rady Krajowego Związku Kas określa,
w drodze zarządzenia, kryteria kwalifikacji leków o różnych nazwach
międzynarodowych, ale o podobnym działaniu terapeutycznym, do grupy objętej
wspólnym limitem ceny.
8. Rada Krajowego Związku Kas może ustalić limit ceny artykułu sanitarnego
wydawanego na zasadach określonych w art. 41.
Art. 39. 1. Osobom chorującym na choroby zakaźne i psychiczne oraz upośledzonym
umysłowo, a także chorującym na niektóre choroby przewlekłe, wrodzone lub
nabyte, leki, preparaty diagnostyczne oraz sprzęt jednorazowego użytku mogą być
przepisywane bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością.
2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej na wniosek i po porozumieniu z Radą
Krajowego Związku Kas oraz po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej i
Naczelnej Rady Aptekarskiej określa, w drodze rozporządzenia, wykaz chorób
wymienionych w ust. 1 oraz wykaz leków, preparatów diagnostycznych i sprzętu
jednorazowego użytku, które ze względu na te choroby mogą być przepisywane
bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością.
3. Przepisy art. 38 ust. 4, 6 i 7 stosuje się odpowiednio.
Art. 40. Jeżeli ubezpieczony chorujący na wrodzoną lub nabytą chorobę przewlekłą
powinien z bezwzględnych wskazań lekarskich przyjmować lek nie objęty wykazem
leków podstawowych, uzupełniających lub wykazem, o którym mowa w art. 39 ust. 2,
lekarz ubezpieczenia zdrowotnego wystawia receptę uprawniającą do nabycia
niezbędnego leku na zasadach dotyczących leków podstawowych.
Art. 41. W przypadku chorób przewlekłych wymagających stałego stosowania
określonych artykułów sanitarnych, lekarz ubezpieczenia zdrowotnego wystawia
receptę uprawniającą do nabycia niezbędnego artykułu sanitarnego na zasadach
dotyczących leków podstawowych.
Art. 42. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po porozumieniu z Radą Krajowego
Związku Kas oraz po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej
Rady Aptekarskiej określa, w drodze rozporządzenia, leki i artykuły medyczne,
które mogą nie być przepisywane na recepcie uprawniającej do nabycia leku lub
artykułu sanitarnego na zasadach określonych art. 40 i 41.
Art. 43. Ubezpieczonym będącym zasłużonymi honorowymi dawcami krwi przysługuje
na podstawie recepty wystawionej przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego
bezpłatne zaopatrzenie w leki objęte wykazami leków podstawowych i
uzupełniających oraz w określone, w drodze zarządzenia, przez Ministra Zdrowia i
Opieki Społecznej leki, które zasłużony honorowy dawca krwi może stosować w
związku z oddaniem krwi dla celów leczniczo-zapobiegawczych.
Art. 44. 1. Bezpłatne zaopatrzenie w leki objęte wykazami leków podstawowych,
uzupełniających oraz w leki i artykuły sanitarne, o których mowa w art. 40 i 41,
przysługuje:
1) inwalidom wojskowym,
2) osobom, które doznały uszczerbku na zdrowiu w okolicznościach określonych w
art. 7 i 8 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i
wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 13, poz. 68, z 1990 r. Nr 34,
poz. 198 i Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz.
84, z 1993 r. Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 10, poz. 37, z 1995 r. Nr 4, poz.
17 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr 136, poz. 636) i nie zostały zaliczone
do żadnej z grup inwalidów,
3) osobom wymienionym w art. 42 i 59 ustawy, o której mowa w pkt 2.
2. Bezpłatne zaopatrzenie w leki przysługuje inwalidom wojennym i członkom ich
rodzin.
Art. 45. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej
Rady Lekarskiej, Naczelnej Rady Aptekarskiej oraz Rady Krajowego Związku Kas
określa wzór recept uprawniających do nabycia leku za opłatą ryczałtową,
częściową odpłatnością lub bezpłatnie, sposób zaopatrywania w druki recept, ich
przechowywania oraz kontroli wystawiania i realizacji recept, a także
szczegółowe zasady i tryb postępowania przy wystawianiu i realizacji recept w
przypadkach określonych w art. 40 i 41.
Art. 46. Osobie, która znajduje się w trudnej sytuacji bytowej i ponosi znaczne
wydatki na zakup leków i materiałów medycznych oraz przedmiotów ortopedycznych,
środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych, może być przyznana
pomoc finansowa na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej.
Art. 47. 1. Zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze i
lecznicze środki techniczne przysługuje ubezpieczonym na zlecenie lekarza
ubezpieczenia zdrowotnego bezpłatnie, za częściową odpłatnością lub odpłatnie.
2. Inwalidom wojennym i wojskowym przysługuje prawo do bezpłatnych przedmiotów
ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych.
3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej na wniosek i po porozumieniu z Radą
Krajowego Związku Kas oraz po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej
określa, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb zaopatrywania w przedmioty
ortopedyczne i środki pomocnicze oraz wykaz przedmiotów ortopedycznych i środków
pomocniczych przysługujących ubezpieczonym bezpłatnie, za częściową odpłatnością
lub odpłatnie.
Art. 48. 1. Leczenie uzdrowiskowe przysługuje ubezpieczonemu na zasadach
określonych w przepisach o uzdrowiskach i lecznictwie uzdrowiskowym oraz o
odpłatności za koszty wyżywienia i zakwaterowania w sanatoriach uzdrowiskowych,
chyba że ustawa stanowi inaczej.
2. Ubezpieczony ponosi koszty zakwaterowania i wyżywienia w sanatorium
uzdrowiskowym oraz, z zastrzeżeniem art. 50 pkt 4, koszty przejazdu do i z
sanatorium, na zasadach określonych w przepisach, o których mowa w ust. 1.
Art. 49. Do ustalania i pobierania opłat na pokrycie kosztów utrzymania
ubezpieczonego w zakładzie opiekuńczo-leczniczym i zakładzie
pielęgnacyjno-opiekuńczym stosuje się przepisy o odpłatności za pobyt w domach
pomocy społecznej.
Art. 50. Ubezpieczonemu, na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia
zdrowotnego, przysługują bezpłatne przejazdy środkiem transportu sanitarnego w
przypadkach:
1) przewozu między zakładami opieki zdrowotnej,
2) przewozu osób wymagających natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki
zdrowotnej,
3) przewozów wynikających z potrzeby zachowania ciągłości leczenia w przypadkach
schorzeń zagrażających zdrowiu lub życiu,
4) przewozów osób z dysfunkcją narządu ruchu uniemożliwiającą korzystanie ze
środków transportu publicznego w celu odbycia leczenia, do najbliższego zakładu
udzielającego świadczeń w tym zakresie i z powrotem,
5) uzasadnionych stanem zdrowia.
Art. 51. 1. Ubezpieczony ubiegający się o świadczenie z ubezpieczenia
zdrowotnego jest obowiązany przedstawić kartę identyfikacyjną z wpisem
poświadczającym opłacenie składek, dokonanym przez kasę powszechnego
ubezpieczenia zdrowotnego lub upoważnioną przez nią instytucję.
2. W razie nieprzedstawienia karty identyfikacyjnej lub w przypadku braku wpisu
poświadczającego opłacenie składek, świadczenie zostaje udzielone na koszt
ubiegającego się, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 58 ust. 2.
3. W razie późniejszego przedstawienia karty identyfikacyjnej z wpisem
poświadczającym opłacanie składek, ubezpieczony może ubiegać się o zwrot
kosztów, o których mowa w ust. 2, w trybie określonym w statucie kasy
powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego.
4. Roszczenia, o których mowa w ust. 3, ulegają przedawnieniu z upływem 12
miesięcy od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.
5. Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się do dzieci od dnia urodzenia do ukończenia
3 miesiąca życia.
Art. 52. 1. Poza granicami kraju, jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią
inaczej, prawo do świadczeń przysługuje w przypadkach, gdy:
1) ubezpieczony ma za granicą stałe miejsce zamieszkania w pasie przygranicznym,
2) pobyt ubezpieczonego za granicą został spowodowany koniecznością
przeprowadzenia badań diagnostycznych lub leczenia, których nie przeprowadza się
w kraju.
2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po porozumieniu z Radą Krajowego Związku
Kas określi, w drodze rozporządzenia, warunki, tryb i sposób finansowania
świadczeń udzielonych poza granicami kraju.
Rozdział 5
Organizacja udzielania świadczeń z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego
Art. 53. 1. Kasy powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego zawierają umowy o
udzielanie świadczeń, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1-4.
2. Umowy, o których mowa w ust. 1, zawierane są z zakładami opieki zdrowotnej
lub lekarzami, w tym lekarzami podstawowej opieki zdrowotnej (lekarzami
rodzinnymi) albo innymi osobami wykonującymi zawody medyczne poza zakładami
opieki zdrowotnej, zwanymi dalej "świadczeniodawcami".
Art. 54. 1. Zawieranie przez kasy powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego umów o
udzielanie świadczeń odbywa się po uprzednim przeprowadzeniu konkursu ofert.
2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, po zasięgnięciu opinii Rady Krajowego
Związku Kas, Naczelnej Rady Lekarskiej oraz Naczelnej Rady Pielęgniarek i
Położnych, określi, w drodze rozporządzenia, tryb składania ofert, sposób
przeprowadzania konkursu oraz zgłaszania i rozpatrywania skarg i protestów
związanych z tymi czynnościami.
Art. 55. Uczestnikiem postępowania w przedmiocie zawarcia umowy o udzielanie
świadczeń z osobą wykonującą zawód medyczny poza zakładem opieki zdrowotnej,
jeżeli osoba ta nie zgłosi sprzeciwu, jest przedstawiciel właściwej okręgowej
izby lekarskiej lub okręgowej izby pielęgniarek i położnych, a w przypadku
lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (lekarza rodzinnego) - także
przedstawiciel Kolegium Lekarzy Rodzinnych w Polsce oraz w przypadku
pielęgniarki i położnej środowiskowej (rodzinnej) - także przedstawiciel
Kolegium Pielęgniarek i Położnych Środowiskowych (rodzinnych).
Art. 56. 1. Umowa o udzielanie świadczeń powinna określać w szczególności
warunki i zasady ich udzielania.
2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po porozumieniu z Radą Krajowego Związku
Kas oraz po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady
Pielęgniarek i Położnych określi, w drodze rozporządzenia, wzór umowy o
udzielanie świadczeń oraz dokumentację służącą jej rozliczeniu.
Art. 57. 1. Umowa, o której mowa w art. 56, powinna określać zasady dostępności
do świadczeń.
2. Kolejność udzielania świadczeń powinna być oparta wyłącznie o kryteria
medyczne oraz kolejność zgłoszenia.
3. Przepis ust. 2 nie dotyczy świadczeń związanych z ciążą, porodem i połogiem
oraz świadczeń mających na celu zapobieżenie bezpośredniemu zagrożeniu życia lub
zagrożeniu kalectwem.
Art. 58. 1. Świadczenia ambulatoryjne z zakresu specjalistycznej opieki
zdrowotnej są udzielane ubezpieczonym na podstawie skierowania lekarza
ubezpieczenia zdrowotnego, z wyjątkiem świadczeń udzielanych przez poradnie:
1) dla kobiet,
2) stomatologiczne,
3) zdrowia psychicznego,
4) onkologiczne,
5) lecznictwa odwykowego dla osób uzależnionych od alkoholu, środków
odurzających i psychotropowych oraz od tytoniu,
6) dla osób zakażonych wirusem HIV,
7) gruźlicy i chorób płuc, w stosunku do chorych na gruźlicę i nowotwory płuc,
8) skórno-weneryczne,
9) dla kombatantów w zakresie chorób wojennych i obozowych.
2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, związane z wypadkiem, zatruciem,
urazem, porodem lub stanem zagrożenia życia udzielane są bez skierowania lekarza
ubezpieczenia zdrowotnego.
3. Świadczenia zdrowotne szpitali są udzielane bez skierowania lekarza
ubezpieczenia zdrowotnego w razie wypadków, zatruć, urazów, porodu, stanów
zagrożenia życia oraz w razie wydania na podstawie odrębnych przepisów decyzji o
przymusowej hospitalizacji.
4. Świadczenia z zakresu diagnostyki, rehabilitacji leczniczej oraz zabiegi
ambulatoryjne są udzielane ubezpieczonemu na podstawie skierowania lekarza
ubezpieczenia zdrowotnego.
5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po porozumieniu z Radą Krajowego Związku
Kas oraz po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej określa, w drodze
rozporządzenia, sposób i tryb wydawania skierowań, o których mowa w ust. 1 i 4.
Art. 59. 1. Lekarz ubezpieczenia zdrowotnego prowadzi i udostępnia osobom
uprawnionym dokumentację medyczną sporządzoną zgodnie z przepisami dotyczącymi
dokumentacji medycznej w zakładach opieki zdrowotnej.
2. Dokumentację, o której mowa w ust. 1, lekarz udostępnia również - na żądanie
- kasie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, a także osobom upoważnionym na
podstawie odrębnych przepisów.
Art. 60. 1. Ubezpieczony ma prawo:
1) do wyboru świadczeniodawcy, w tym lekarza podstawowej opieki zdrowotnej
(lekarza rodzinnego),
2) do wyboru kasy na zasadach określonych w art. 70,
3) do pokrycia przez kasę powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, której
ubezpieczony jest członkiem, wydatków poniesionych w związku z uzyskaniem
świadczeń w razie nagłego zachorowania, wypadku, urazu lub potrzeby
natychmiastowego leczenia szpitalnego, udzielanych przez świadczeniodawców nie
związanych umową z kasą,
4) do żądania przeprowadzenia przez lekarza kasy powszechnego ubezpieczenia
zdrowotnego kontroli jakości udzielanych świadczeń zdrowotnych.
2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po porozumieniu z Radą Krajowego Związku
Kas określa, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb pokrywania wydatków, o
których mowa w ust. 1 pkt 3.
Art. 61. 1. Kasa powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego przeprowadza lub zleca
kontrolę bieżącej realizacji umowy o udzielanie świadczeń, a w szczególności
kontrolę:
1) sposobu korzystania ze świadczeń przez ubezpieczonych, dostępności świadczeń
i zasad organizacji ich udzielania,
2) stosowania procedur diagnostycznych i terapeutycznych pod względem jakości i
zgodności z przyjętymi standardami,
3) sposobu korzystania ze świadczeń specjalistycznych i stosowanych technologii
medycznych,
4) zasadności wyboru leków i materiałów medycznych oraz przedmiotów
ortopedycznych i środków pomocniczych stosowanych w diagnostyce, leczeniu i
rehabilitacji,
5) sposobu wystawiania recept.
2. Kontrole dokumentacji medycznej udzielanych świadczeń zdrowotnych mogą być
przeprowadzane tylko przez lekarzy upoważnionych przez naczelnego lekarza kasy
ubezpieczenia zdrowotnego.
Art. 62. 1. W razie pobytu ubezpieczonego poza obszarem działania właściwej kasy
powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, świadczeń udziela zakład opieki
zdrowotnej lub lekarz ubezpieczenia zdrowotnego, z którym kasa, właściwa ze
względu na miejsce pobytu ubezpieczonego, zawarła umowę o udzielanie świadczeń.
2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, są udzielane na zasadzie rozliczeń
pomiędzy kasami kosztów udzielanych świadczeń.
Art. 63. 1. Leki i materiały medyczne są wydawane ubezpieczonym przez aptekę na
zasadach określonych w ustawie.
2. Apteka na obowiązek w szczególności:
1) zapewniać dostępność leków i materiałów medycznych objętych wykazami leków
podstawowych i uzupełniających, o których mowa w art. 37 ust. 5 pkt 1, oraz
leków, preparatów diagnostycznych, a także sprzętu jednorazowego użytku, o
których mowa w art. 39,
2) udostępniać do kontroli przez kasę powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego lub
na jej zlecenie przez organy nadzoru farmaceutycznego dokumentację, którą apteka
jest obowiązana prowadzić na podstawie odrębnych przepisów,
3) przekazywać dane o obrocie refundowanymi lekami i materiałami medycznymi.
3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Aptekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, tryb i sposób przekazywania oraz
zakres danych o obrocie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3.
Art. 64. 1. Apteka otrzymuje refundację ceny leku lub materiału medycznego
wydawanego ubezpieczonemu bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub za częściową
odpłatnością.
2. Refundacja, o której mowa w ust. 1, nie może przekraczać ustalonego limitu
cen, z zastrzeżeniem art. 44 ust. 2, i dokonywana jest przez kasę na zasadach, o
których mowa w ust. 3-5.
3. Apteka przedstawia kasie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego zbiorcze
zestawienie zrealizowanych recept podlegających refundacji za okres 15 dni.
4. Kasa powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego dokonuje zwrotu należności z
tytułu refundacji nie później niż w terminie 14 dni od otrzymania zbiorczego
zestawienia, o którym mowa w ust. 3.
5. W przypadku przekroczenia przez kasę powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego
terminu, o którym mowa w ust. 4, aptece przysługują odsetki ustawowe.
6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po porozumieniu z Radą Krajowego Związku
Kas i po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Aptekarskiej określa, w drodze
rozporządzenia, wzór zbiorczego zestawienia recept podlegających refundacji.
Rozdział 6
Organizacja i zakres działania kas powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego
Art. 65. 1. Zadania z zakresu ubezpieczeń zdrowotnych realizują:
1) regionalne kasy powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, zwane dalej
"regionalnymi kasami", i ich rejonowe oddziały,
2) branżowe kasy powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, zwane dalej "branżowymi
kasami",
3) Krajowy Związek Kas Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego, zwany w
niniejszej ustawie "Krajowym Związkiem Kas".
2. Regionalne kasy i branżowe kasy są członkami Krajowego Związku Kas.
3. Ilekroć w dalszych przepisach ustawy jest mowa o "kasie" bez bliższego
określenia, należy przez to rozumieć kasę regionalną lub branżową.
Art. 66. Krajowy Związek Kas oraz regionalne i branżowe kasy mają osobowość
prawną.
Art. 67. 1. Krajowy Związek Kas oraz regionalne i branżowe kasy uzyskują
osobowość prawną z chwilą wpisu do rejestru kas powszechnego ubezpieczenia
zdrowotnego prowadzonego przez sąd rejestrowy - Sąd Rejonowy dla Miasta
Stołecznego Warszawy w Warszawie.
2. W postępowaniu przed sądem rejestrowym stosuje się przepisy Kodeksu
postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym.
3. Rejestr jest jawny i dostępny do wglądu dla osób trzecich.
4. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze rozporządzenia, dokumenty wymagane
do rejestracji oraz wzór i sposób prowadzenia rejestru.
Art. 68. Krajowy Związek Kas oraz regionalne i branżowe kasy wykonują swoje
zadania samorządnie.
Art. 69. 1. W realizacji zadań ubezpieczenia zdrowotnego uczestniczą w zakresie
określonym w ustawie i odrębnych przepisach Zakład Ubezpieczeń Społecznych i
Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego oraz inne podmioty.
2. Określone w ustawie czynności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i Kasy
Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w zakresie poboru i przekazywania składek
na rzecz ubezpieczenia zdrowotnego są dokonywane odpłatnie za zwrotem kosztów ze
środków finansowych tego ubezpieczenia.
Art. 70. 1. Osoby podlegające obowiązkowemu ubezpieczeniu są członkami wybranej
kasy.
2. Osoby podlegające obowiązkowemu ubezpieczeniu, zatrudnione przez pracodawcę
objętego działaniem kasy branżowej, oraz emeryci i renciści, zatrudnieni przez
tego pracodawcę przed przejściem na emeryturę lub rentę, są na swój wniosek
członkami tej kasy.
Oddział 1
Regionalne kasy
Art. 71. 1. Regionalne kasy tworzy i znosi oraz ustala obszar ich działania
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, w drodze rozporządzenia, na wniosek Rady
Krajowego Związku Kas.
2. Obszar działania regionalnej kasy może obejmować obszar jednego lub kilku
województw.
3. Rozporządzenie o utworzeniu regionalnej kasy powinno określać także jej nazwę
i siedzibę oraz rodzaj i wielkość środków przydzielonych ze Skarbu Państwa.
4. Rozporządzenie o zniesieniu regionalnej kasy powinno określać także sposób
przeprowadzenia likwidacji kasy, przeznaczenie jej mienia i tryb wykreślenia
kasy z rejestru, o którym mowa w art. 67.
Art. 72. 1. Do zakresu działania regionalnej kasy należy wykonywanie wszelkich
czynności z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego, nie zastrzeżonych w ustawie dla
Krajowego Związku Kas.
2. Do zakresu działania regionalnej kasy należy w szczególności:
1) uchwalenie statutu,
2) tworzenie rejonowych oddziałów i ustalanie obszaru ich działania,
3) analizowanie wykonania obowiązku powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego,
4) gromadzenie składek na ubezpieczenie zdrowotne,
5) ustalanie planu finansowego,
6) zawieranie i finansowanie umów o udzielanie świadczeń na rzecz
ubezpieczonych,
7) koordynowanie i kontrolowanie działalności rejonowych oddziałów kas,
8) współdziałanie z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych, z Kasą Rolniczego
Ubezpieczenia Społecznego, z innymi instytucjami ubezpieczeniowymi, Państwową
Inspekcją Pracy, Państwową Inspekcją Sanitarną oraz organizacjami pracodawców i
związkami zawodowymi w zakresie zapobiegania trwałej niezdolności do pracy,
rehabilitacji leczniczej, orzecznictwa o niezdolności do pracy, a także nadzoru
nad orzecznictwem o czasowej niezdolności do pracy,
9) współdziałanie ze wszystkimi osobami i podmiotami działającymi na rzecz
rozpoznawania i zaspokajania potrzeb zdrowotnych, a także ograniczania
występowania chorób i urazów oraz promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej.
3. Statut regionalnej kasy podlega ogłoszeniu w wojewódzkich dziennikach
urzędowych województw, na obszarze których działa ta kasa.
4. Uchwała o utworzeniu rejonowego oddziału regionalnej kasy podlega ogłoszeniu
w wojewódzkim dzienniku urzędowym województwa, na obszarze którego utworzono ten
oddział.
Art. 73. Statut regionalnej kasy określa w szczególności:
1) szczegółową organizację i sposób udzielania świadczeń przysługujących
ubezpieczonym,
2) szczegółowy zakres działania regionalnej kasy i jej rejonowych oddziałów oraz
zakres czynności ich organów,
3) liczbę członków rady nadzorczej,
4) liczbę członków, organizację i tryb działania komisji rewizyjnej,
5) sposób i tryb rozkładania na raty należności z tytułu składek,
6) zasady funkcjonowania biura kasy.
Art. 74. Organami regionalnej kasy są:
1) rada nadzorcza,
2) naczelny dyrektor,
3) naczelny lekarz regionalnej kasy ubezpieczenia zdrowotnego, zwany dalej
"naczelnym lekarzem kasy",
4) komisja rewizyjna.
Art. 75. 1. W skład rady nadzorczej wchodzą reprezentanci zgromadzenia
przedstawicieli ubezpieczonych oraz przedstawiciele sejmików samorządowych i
wojewodów z obszaru działania regionalnej kasy; w skład rady nadzorczej nie mogą
wchodzić świadczeniodawcy i pracownicy kas.
2. Liczba reprezentantów zgromadzenia przedstawicieli ubezpieczonych powinna być
równa liczbie przedstawicieli sejmików samorządowych i wojewodów.
3. Każdy z sejmików samorządowych i wojewodów ma w radzie po jednym
przedstawicielu.
4. Kadencja rady nadzorczej trwa 4 lata.
Art. 76. Do zakresu działania rady nadzorczej należy:
1) uchwalanie statutu regionalnej kasy,
2) tworzenie i znoszenie oraz ustalanie obszarów działania rejonowych oddziałów
regionalnej kasy,
3) powoływanie i odwoływanie naczelnego dyrektora i naczelnego lekarza kasy,
4) powoływanie i odwoływanie członków komisji rewizyjnej,
5) uchwalanie planu pracy, planu finansowego oraz rozpatrywanie sprawozdań z ich
wykonania,
6) rozpatrywanie okresowych sprawozdań z działalności naczelnego dyrektora,
naczelnego lekarza kasy i komisji rewizyjnej,
7) przedstawianie rocznych sprawozdań z działalności regionalnej kasy Radzie
Krajowego Związku Kas,
8) inne sprawy zastrzeżone w statucie regionalnej kasy do właściwości rady
nadzorczej.
Art. 77. 1. Rada nadzorcza wybiera spośród swoich członków, będących
reprezentantami zgromadzenia przedstawicieli ubezpieczonych, prezesa,
wiceprezesów i sekretarza rady, a także przewodniczącego komisji rewizyjnej.
2. Prezes, wiceprezesi i sekretarz stanowią prezydium rady nadzorczej.
3. Zadania i tryb pracy prezydium określa statut.
Art. 78. 1. Rada nadzorcza odbywa posiedzenia nie rzadziej niż raz na dwa
miesiące.
2. Posiedzenia zwołuje i przewodniczy im prezes rady nadzorczej lub pełniący
jego obowiązki wiceprezes.
3. Nadzwyczajne posiedzenie rady nadzorczej jest zwoływane na wniosek Ministra
Zdrowia i Opieki Społecznej, Prezesa Krajowego Związku Kas, przewodniczącego
komisji rewizyjnej albo co najmniej 1/3 członków rady nadzorczej w terminie nie
dłuższym niż 14 dni od dnia doręczenia żądania prezesowi rady nadzorczej lub
pełniącemu jego obowiązki wiceprezesowi.
Art. 79. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, rada nadzorcza podejmuje uchwały w obecności
co najmniej połowy liczby członków.
2. Na posiedzeniach nadzwyczajnych rada nadzorcza podejmuje uchwały w obecności
co najmniej 2/3 liczby członków.
3. Uchwały rady nadzorczej zapadają bezwzględną większością głosów członków
obecnych na posiedzeniu.
4. Bezwzględna większość głosów ma miejsce wówczas, gdy za kandydatem lub
wnioskiem oddana została liczba głosów co najmniej o jeden większa od sumy
pozostałych ważnie oddanych głosów.
Art. 80. 1. Jeżeli uchwała rady nadzorczej jest w sposób oczywisty sprzeczna z
prawem, statutem Krajowego Związku Kas i statutem regionalnej kasy, Prezes
Zarządu Krajowego Związku Kas lub Przewodniczący Rady Krajowego Związku Kas, w
ciągu 7 dni od dnia powzięcia wiadomości o podjęciu uchwały, składa do rady
kasy, która ją uchwaliła, wniosek o zmianę tej uchwały.
2. W razie odmowy zmiany uchwały albo w razie nierozpoznania wniosku w terminie
30 dni, Prezes Zarządu lub Przewodniczący Rady Krajowego Związku Kas w terminie
do trzech miesięcy od dnia otrzymania odmowy lub od dnia, w którym upłynął
termin rozpoznania wniosku, wnosi do Rady Krajowego Związku Kas o uchylenie tej
uchwały w całości lub w części.
3. Jeżeli Rada Krajowego Związku Kas po rozpoznaniu uzna wniosek o uchylenie w
całości lub w części uchwały rady kasy regionalnej za zasadny, zaskarża uchwałę
do właściwego sądu.
4. Wniosek o zmianę uchwały w całości lub w części wstrzymuje wykonanie uchwały
rady kasy regionalnej, aż do wydania orzeczenia przez właściwy sąd.
Art. 81. 1. Członkowie rady nadzorczej za udział w posiedzeniu otrzymują diety,
a zamiejscowi - ponadto zwrot kosztów przejazdów i noclegów.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do członków prezydium rady nadzorczej
uczestniczących w posiedzeniach prezydium.
3. Wysokość diet, o których mowa w ust. 1 i 2, uchwala Rada Krajowego Związku
Kas, przy czym nie może ona przekraczać w okresie miesiąca kalendarzowego 2/3
najniższego wynagrodzenia.
4. Zwrot kosztów przejazdów i noclegów następuje na zasadach określonych w
przepisach w sprawie diet i innych należności z tytułu podróży służbowych na
obszarze kraju.
Art. 82. 1. Naczelny dyrektor regionalnej kasy reprezentuje kasę na zewnątrz i
kieruje działalnością kasy.
2. Do zadań naczelnego dyrektora należy w szczególności:
1) wykonywanie uchwał rady nadzorczej,
2) opracowywanie projektu planu pracy regionalnej kasy,
3) opracowywanie projektu planu finansowego regionalnej kasy,
4) wykonywanie planu finansowego,
5) zarządzanie funduszami i mieniem regionalnej kasy,
6) opracowywanie sprawozdania rocznego z działalności kasy, w tym z wykonania
planów finansowych,
7) negocjowanie umów, o których mowa w art. 72 ust. 2 pkt 6, ich zawieranie i
rozliczanie oraz ogólna kontrola ich wykonywania,
8) występowanie z wnioskami do komisji rewizyjnej o przeprowadzenie kontroli
rejonowego oddziału kasy,
9) rozpatrywanie odwołań od decyzji dyrektora rejonowego oddziału kasy, z
zastrzeżeniem art. 147,
10) zapewnienie obsługi organizacyjno-technicznej organów regionalnej kasy.
3. Czynności związane z wykonywaniem zadań wymienionych w ust. 1 i 2, jeżeli
dotyczą realizacji uprawnień ubezpieczonych do świadczeń, naczelny dyrektor
wykonuje po porozumieniu z naczelnym lekarzem kasy.
4. Naczelny dyrektor wykonuje za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa
pracy w stosunku do pracowników biura regionalnej kasy.
Art. 83. 1. Naczelny lekarz kasy jest odpowiedzialny za zapewnienie świadczeń
przysługujących ubezpieczonym i organizację kontroli dostępności świadczeń i ich
jakości.
2. Do zakresu działania naczelnego lekarza kasy należy w szczególności:
1) przygotowywanie założeń planu pracy, o którym mowa w art. 82 ust. 2 pkt 2,
oraz sprawozdań z jego wykonania w części odnoszącej się do udzielania
świadczeń,
2) przygotowywanie projektów umów o udzielanie świadczeń, o których mowa w art.
72 ust. 2 pkt 6,
3) dokonywanie ocen umów o udzielanie świadczeń zawieranych przez rejonowe
oddziały pod kątem dostępności i jakości świadczeń,
4) dokonywanie ocen zachorowalności i chorobowości na obszarze regionu i
opracowywanie na ich podstawie wytycznych i wskazówek do zawierania umów o
udzielanie świadczeń,
5) opracowywanie harmonogramów kontroli dostępności i jakości świadczeń oraz
zlecanie ich przeprowadzania,
6) sprawowanie nadzoru nad działalnością lekarzy rejonowych oddziałów kasy
ubezpieczenia zdrowotnego.
Art. 84. 1. Naczelny lekarz kasy w realizacji zadań współdziała z wojewódzkimi
sejmikami samorządowymi, wojewodami, państwowymi wojewódzkimi inspektorami
sanitarnymi, organami samorządu terytorialnego, rektorem wyższej uczelni
medycznej, organami samorządów zawodowych zrzeszających zawody medyczne i z
konsultantami medycznymi - w zakresie promocji zdrowia, zapobiegania chorobom i
urazom oraz organizacji świadczeń dla ubezpieczonych.
2. Wojewodowie zasięgają opinii naczelnego lekarza kasy w sprawach projektów
zamierzeń w zakresie reorganizacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej
mogących mieć istotne znaczenie dla dostępności świadczeń zdrowotnych.
Art. 85. 1. Organem doradczym naczelnego lekarza kasy jest rada medyczna.
2. W skład rady medycznej wchodzą:
1) lekarze zgłoszeni przez wojewodów, po jednym z województwa objętego obszarem
działania regionalnej kasy,
2) przedstawiciel rektora wyższej uczelni medycznej mającej siedzibę na obszarze
działania regionalnej kasy,
3) przedstawiciel Państwowej Inspekcji Sanitarnej,
4) po jednym przedstawicielu każdej okręgowej izby samorządu zawodów medycznych
z obszaru działania regionalnej kasy.
3. Rodzaje spraw, co do których naczelny lekarz kasy jest obowiązany zasięgać
opinii rady, określa statut regionalnej kasy.
Art. 86. 1. Członków komisji rewizyjnej spośród ubezpieczonych powołuje rada
nadzorcza kasy w trybie określonym w statucie kasy.
2. Członek komisji rewizyjnej może być odwołany przez radę nadzorczą przed
upływem kadencji komisji rewizyjnej.
Art. 87. 1. Komisja rewizyjna kontroluje działalność naczelnego dyrektora,
naczelnego lekarza kasy i organów rejonowego oddziału kasy oraz dokonuje rewizji
dokumentacji finansowo-księgowej przed posiedzeniem rady nadzorczej, na którym
ma być rozpatrywane sprawozdanie z realizacji rocznego planu pracy i planu
finansowego regionalnej kasy.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, komisja rewizyjna wykonuje z własnej
inicjatywy lub na wniosek prezesa rady nadzorczej, Prezesa Zarządu Krajowego
Związku Kas, przewodniczącego zgromadzenia przedstawicieli.
3. Komisja rewizyjna na wniosek naczelnego dyrektora lub naczelnego lekarza kasy
kontroluje działalność jednostek organizacyjnych podległych naczelnemu
dyrektorowi lub naczelnemu lekarzowi kasy.
4. Do członków komisji rewizyjnej stosuje się odpowiednio przepisy art. 81.
Art. 88. 1. Jeżeli komisja rewizyjna uzna w wyniku kontroli, że działalność
organów wymienionych w art. 87 narusza prawo, statut Krajowego Związku Kas albo
statuty lub regulaminy kas, występuje w terminie ustalonym w statucie z
wnioskami pokontrolnymi do:
1) rady nadzorczej kasy, jeżeli uzna za celowe ich przekazanie,
2) naczelnego dyrektora, jeżeli wnioski dotyczą czynności organów rejonowego
oddziału kasy,
3) zarządu Krajowego Związku Kas, jeżeli wnioski dotyczą czynności organów
regionalnej kasy.
2. Wnioski pokontrolne wnosi się za pośrednictwem organu, którego działalności
dotyczą.
3. Wnioski pokontrolne mogą zawierać zalecenia o wstrzymaniu dalszych czynności
do czasu rozpatrzenia wniosków przez organ, do którego wniesiono wnioski.
4. Organ, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany w terminie 7 dni rozpatrzyć
wnioski pokontrolne, a w razie ich nieuwzględnienia - przesłać niezwłocznie do
organu wymienionego w ust. 1 pkt 1 lub 2 albo 3.
5. Organ, do którego przesłano wnioski pokontrolne, jest obowiązany rozpatrzyć
wnioski w ciągu 21 dni od daty ich otrzymania.
Oddział 2
Rejonowy oddział regionalnej kasy
Art. 89. 1. Do zakresu działania rejonowego oddziału regionalnej kasy, zwanego
dalej "rejonowym oddziałem", należy w szczególności:
1) stwierdzanie posiadania prawa do świadczeń,
2) naliczanie, pobieranie i przekazywanie regionalnej kasie składek na
ubezpieczenia zdrowotne,
3) prowadzenie ewidencji osób objętych ubezpieczeniem zdrowotnym,
4) poświadczanie opłacania składek,
5) prowadzenie rejestru usług medycznych udzielanych ubezpieczonym,
6) negocjowanie, zawieranie i rozliczanie umów o udzielanie świadczeń w zakresie
ustalonym w statucie kasy,
7) kontrolowanie wykonywania przez opłacających i płatników obowiązków w
zakresie ubezpieczenia zdrowotnego,
8) kontrolowanie wykonywania umów o udzielanie świadczeń przysługujących
ubezpieczonym.
2. Oddział rejonowy prowadzi działalność na podstawie przepisów prawa, statutu i
uchwał Krajowego Związku Kas, statutu i uchwał kasy regionalnej oraz regulaminu
rejonowego oddziału.
Art. 90. 1. Organami rejonowego oddziału są:
1) zgromadzenie przedstawicieli ubezpieczonych, zwane dalej "zgromadzeniem
przedstawicieli",
2) dyrektor oddziału,
3) lekarz rejonowego oddziału.
2. Dyrektor oddziału i lekarz rejonowego oddziału wykonują swoje zadania przy
pomocy biura rejonowego oddziału.
Art. 91. 1. Zgromadzenie przedstawicieli składa się z członków pochodzących z
wyboru.
2. Członków zgromadzenia przedstawicieli wybierają pełnoletni ubezpieczeni
wpisani do ewidencji, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 3. Wybory są
bezpośrednie i tajne.
3. Kadencja zgromadzenia przedstawicieli trwa 4 lata.
Art. 92. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb
zgłaszania kandydatów oraz zasady przeprowadzania wyborów do zgromadzenia
przedstawicieli, a także sposób sfinansowania wydatków związanych z
przeprowadzeniem wyborów.
Art. 93. Do zakresu działania zgromadzenia przedstawicieli należy w
szczególności:
1) uchwalanie regulaminu rejonowego oddziału,
2) uchwalanie planu pracy rejonowego oddziału,
3) uchwalanie sprawozdania rocznego z działalności oddziału, w tym z wykonania
planu finansowego,
4) rozpatrywanie sprawozdań z działalności dyrektora oddziału i lekarza
rejonowego oddziału, dokonywanie ocen ich działalności oraz przedstawianie
wniosków wynikających z tych ocen,
5) ocenianie realizacji umów o udzielanie świadczeń przysługujących
ubezpieczonym, ze szczególnym uwzględnieniem umów zawieranych przez rejonowy
oddział,
6) wybieranie przedstawiciela do rady nadzorczej regionalnej kasy.
Art. 94. Zgromadzenie przedstawicieli wybiera przewodniczącego i zastępców
przewodniczącego.
Art. 95. 1. Zgromadzenie przedstawicieli odbywa posiedzenia w miarę potrzeby,
nie rzadziej jednak niż raz na kwartał.
2. Posiedzenia zwołuje przewodniczący zgromadzenia przedstawicieli lub pełniący
jego obowiązki zastępca przewodniczącego.
3. Nadzwyczajne posiedzenie zgromadzenia przedstawicieli może być zwołane na
żądanie prezesa rady nadzorczej regionalnej kasy, dyrektora naczelnego
regionalnej kasy, przewodniczącego komisji rewizyjnej regionalnej kasy lub 1/3
członków zgromadzenia przedstawicieli w terminie nie krótszym niż 14 dni i nie
dłuższym niż 30 dni od dnia doręczenia żądania przewodniczącemu zgromadzenia
przedstawicieli lub pełniącemu jego obowiązki zastępcy przewodniczącego.
Art. 96. 1. Zgromadzenie przedstawicieli podejmuje uchwały w obecności co
najmniej połowy liczby członków.
2. Uchwały zgromadzenia przedstawicieli zapadają bezwzględną większością głosów
w rozumieniu art. 79 ust. 4.
Art. 97. 1. Jeżeli uchwała zgromadzenia przedstawicieli jest sprzeczna z prawem,
statutem lub uchwałami Krajowego Związku Kas albo regionalnej kasy lub
postanowieniami regulaminu rejonowego oddziału, przewodniczący bądź pełniący
jego obowiązki zastępca albo dyrektor rejonowego oddziału są obowiązani wnieść
sprzeciw do rady nadzorczej regionalnej kasy w terminie 7 dni od jej podjęcia.
2. Sprzeciw wstrzymuje wykonanie uchwały do czasu rozstrzygnięcia przez radę
nadzorczą regionalnej kasy, nie dłużej jednak niż przez 30 dni.
Art. 98. 1. Członkowie zgromadzenia przedstawicieli za udział w posiedzeniach
otrzymują diety, a zamiejscowi ponadto zwrot kosztów przejazdów i noclegów.
2. Przewodniczący zgromadzenia przedstawicieli, a w razie niepełnienia
obowiązków przez przewodniczącego - jego zastępca pełniący te obowiązki może
otrzymać zwiększoną dietę.
3. Wysokość diet, o których mowa w ust. 1 i 2, uchwala rada nadzorcza
regionalnej kasy do wysokości 2/3 najniższego wynagrodzenia za dany miesiąc
kalendarzowy.
4. Zwrot kosztów przejazdów i noclegów następuje na zasadach określonych w art.
81 ust. 4.
Art. 99. 1. Dyrektor rejonowego oddziału reprezentuje oddział na zewnątrz i
kieruje działalnością oddziału.
2. Do zadań dyrektora należy w szczególności:
1) wykonywanie uchwał zgromadzenia przedstawicieli,
2) opracowywanie projektów planu pracy i planu finansowego,
3) wykonywanie planu finansowego,
4) opracowywanie sprawozdania rocznego, w tym z wykonania planu pracy i planu
finansowego,
5) zawieranie umów o udzielanie świadczeń diagnostycznych, leczniczych,
rehabilitacyjnych i pielęgnacyjnych, o których mowa w art. 31 ust. 1,
wchodzących w zakres podstawowej opieki zdrowotnej,
6) podejmowanie decyzji w sprawach określonych w ustawie i w statucie kasy
regionalnej,
7) zapewnianie obsługi organizacyjno-technicznej organów rejonowego oddziału.
3. Czynności związane z wykonywaniem zadań wymienionych w ust. 1 i 2, jeżeli
dotyczą realizacji uprawnień ubezpieczonych do świadczeń, dyrektor wykonuje po
zasięgnięciu opinii lekarza rejonowego oddziału.
4. Dyrektor wykonuje za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy w
stosunku do pracowników biura rejonowego oddziału.
Art. 100. 1. Dyrektora rejonowego oddziału powołuje i odwołuje naczelny dyrektor
regionalnej kasy po zasięgnięciu opinii zgromadzenia przedstawicieli.
2. Lekarza rejonowego oddziału powołuje i odwołuje naczelny dyrektor regionalnej
kasy po zasięgnięciu opinii naczelnego lekarza kasy i samorządu lekarskiego.
Art. 101. 1. Lekarz rejonowego oddziału podejmuje czynności dla zapewnienia
dostępności i jakości świadczeń objętych umowami o udzielanie świadczeń,
zawartymi z rejonowym oddziałem i regionalną kasą.
2. Do zakresu działania lekarza rejonowego oddziału należy w szczególności:
1) przygotowywanie projektów umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych zawieranych
przez oddział w części odnoszącej się do zakresu i rodzaju świadczeń,
2) występowanie do naczelnego lekarza kasy z wnioskami dotyczącymi umów o
udzielanie świadczeń i innych umów, zawieranych przez regionalną kasę,
3) przygotowywanie projektu planu pracy i planu finansowego w części odnoszącej
się do świadczeń oraz sprawozdań z ich wykonania,
4) przeprowadzania kontroli udzielania świadczeń lub występowanie w razie
potrzeby do naczelnego lekarza kasy o jej przeprowadzenie,
5) przyjmowanie i rozpatrywanie skarg i wniosków ubezpieczonych, związanych z
udzielaniem świadczeń i przestrzeganiem praw pacjenta, oraz podejmowanie
czynności dla ich załatwienia,
6) współdziałanie z wójtami (burmistrzami, prezydentami), państwowymi terenowymi
(portowymi) inspektorami sanitarnymi, okręgowymi inspektorami pracy,
kierownikami zakładów opieki zdrowotnej i pracodawcami w zakresie promocji
zdrowia oraz w zapobieganiu chorobom i urazom.
Art. 102. Regulamin rejonowego oddziału określa w szczególności:
1) tryb zwoływania i odbywania posiedzeń zgromadzenia przedstawicieli,
2) szczegółowy zakres czynności dyrektora i lekarza rejonowego oddziału,
3) zakres czynności biura.
Oddział 3
Branżowe kasy
Art. 103. 1. Kasa branżowa może być utworzona dla:
1) osób wymienionych w art. 8 pkt 1 lit. b) i pkt 2-7,
2) innych osób objętych obowiązkiem powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego,
członków ich rodzin oraz byłych pracowników - emerytów i rencistów.
2. Kasę branżową tworzy i znosi, w drodze rozporządzenia, Rada Ministrów po
zasięgnięciu opinii Rady Krajowego Związku Kas.
3. Przepis art. 71 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
Art. 104. 1. Kasa branżowa realizuje odpowiednio zadania regionalnej kasy
określone w art. 72 ust. 2 pkt 4-6, 8 i 9, a w przypadku utworzenia oddziałów
kasy branżowej - również określone w pkt 7.
2. Oddział kasy branżowej realizuje odpowiednio zadania rejonowych oddziałów
regionalnej kasy określone w art. 89 ust. 1.
3. Rada Ministrów, w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 103 ust. 2, określi
szczegółowy zakres działania, uprawnienia i organizację kas branżowych, a także
sposób współdziałania z regionalnymi kasami i ich rejonowymi oddziałami.
Art. 105. Statut kasy branżowej powinien określać w szczególności:
1) wymagania, jakim powinien odpowiadać członek kasy, oraz sposób uzyskiwania i
pozbawiania członkostwa,
2) zadania kasy i sposób ich wykonywania,
3) szczegółowy zakres działania organów,
4) sposób poboru składki,
5) sposób zarządzania funduszami kasy.
Art. 106. Do kasy branżowej stosuje się odpowiednio przepisy art. 74-88.
Oddział 4
Krajowy Związek Kas
Art. 107. 1. Krajowy Związek Kas zrzesza regionalne i branżowe kasy.
2. Siedzibą Krajowego Związku Kas jest Warszawa.
3. Krajowy Związek Kas prowadzi działalność na podstawie ustawy i statutu
Krajowego Związku Kas.
Art. 108. 1. Do zakresu działania Krajowego Związku Kas należy w szczególności:
1) reprezentowanie instytucji ubezpieczenia zdrowotnego oraz ubezpieczonych,
2) ocenianie działalności regionalnych i branżowych kas,
3) koordynowanie i kontrolowanie działalności kas,
4) wytyczanie działalności kas w zakresie zlecanych ogólnokrajowych programów w
dziedzinie ochrony zdrowia,
5) zarządzanie funduszami Krajowego Związku Kas,
6) ustalanie ramowych wzorów umów o udzielanie świadczeń, umów o zaopatrzenie w
przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze,
7) realizowanie zadań z zakresu ochrony zdrowia zleconych przez administrację
rządową.
2. Krajowy Związek Kas i kasy sporządzają coroczną prognozę przychodów i
wydatków dla kolejnych 3 lat oraz prognozę długoterminową.
Art. 109. Organami Krajowego Związku Kas są:
1) Rada Krajowego Związku Kas,
2) Zarząd Krajowego Związku Kas,
3) Prezes Zarządu Krajowego Związku Kas,
4) Komisja Rewizyjna Krajowego Związku Kas.
Art. 110. W skład Rady Krajowego Związku Kas wchodzi po dwóch przedstawicieli
każdej regionalnej kasy i dwóch przedstawicieli każdej branżowej kasy,
wyłonionych przez rady nadzorcze tych kas.
Art. 111. Kadencja Rady Krajowego Związku Kas trwa 4 lata.
Art. 112. Rada Krajowego Związku Kas wybiera spośród swoich członków
przewodniczącego i zastępców przewodniczącego - z tym że jednym z zastępców
przewodniczącego jest przedstawiciel branżowych kas - oraz przewodniczącego
komisji rewizyjnej.
Art. 113. Do zakresu działania Rady Krajowego Związku Kas należy:
1) uchwalanie statutu,
2) powoływanie i odwoływanie Prezesa Zarządu i członków Zarządu,
3) powoływanie i odwoływanie członków komisji rewizyjnej,
4) ocena aktów prawnych regulujących ubezpieczenie zdrowotne oraz aktów prawnych
mających bezpośredni wpływ na funkcjonowanie ubezpieczenia zdrowotnego i
występowanie z ewentualnym wnioskiem do właściwego organu o ich zmianę,
5) uchwalanie programów działania i planu finansowego oraz rozpatrywanie
sprawozdań z ich wykonania,
6) uchwalanie wysokości dotacji wyrównawczych dla regionalnych i branżowych kas
z funduszu wyrównawczego,
7) rozpatrywanie sprawozdań z działalności regionalnych i branżowych kas oraz
organów Krajowego Związku Kas i uchwalanie opinii, wniosków i wytycznych,
8) występowanie do organów administracji państwowej i instytucji państwowych,
instytucji samorządu terytorialnego i samorządów zawodowych zrzeszających zawody
medyczne oraz organizacji związkowych o podjęcie określonych inicjatyw lub
działań w sprawach związanych z ubezpieczeniem zdrowotnym; adresat wystąpienia
jest obowiązany udzielić Radzie odpowiedzi w terminie jednego miesiąca, chyba że
Rada ustaliła dłuższy termin,
9) określanie zasad upoważnienia osób uprawnionych do przeprowadzania kontroli
płatników i opłacających składki na powszechne ubezpieczenia zdrowotne,
10) ustalanie trybu i sposobu powoływania i odwoływania naczelnego dyrektora i
naczelnego lekarza kasy,
11) wykonywanie innych zadań określonych w ustawie i w statucie.
Art. 114. 1. Rada Krajowego Związku Kas odbywa posiedzenia nie rzadziej niż raz
na kwartał.
2. Posiedzenia zwołuje przewodniczący Rady lub pełniący jego obowiązki zastępca
przewodniczącego.
3. Posiedzenie Rady jest także zwoływane na wniosek Ministra Zdrowia i Opieki
Społecznej oraz komisji rewizyjnej w terminie jednego miesiąca od dnia
doręczenia żądania przewodniczącemu Rady lub pełniącemu jego obowiązki zastępcy
przewodniczącego.
Art. 115. 1. Rada Krajowego Związku Kas podejmuje uchwały w obecności co
najmniej połowy liczby członków.
2. Uchwały Rady zapadają większością głosów członków obecnych na posiedzeniu, w
głosowaniu jawnym, chyba że Rada podjęła uchwałę o głosowaniu tajnym.
Art. 116. 1. Jeżeli uchwała Rady Krajowego Związku Kas jest sprzeczna z prawem
lub statutem, Minister Zdrowia i Opieki Społecznej może zażądać jej zmiany w
terminie 2 miesięcy.
2. W razie odmowy zmiany uchwały lub nierozpoznania żądania w terminie trzech
miesięcy, Minister Zdrowia i Opieki Społecznej może wystąpić do Sądu
Najwyższego, w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania odmowy lub w razie
nierozpoznania żądania po upływie 3 miesięcy od jego złożenia, z wnioskiem o
uchylenie uchwały.
3. Terminu 6 miesięcy, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się, jeżeli uchwała
rażąco narusza prawo.
4. Żądanie zmiany uchwały i wniosek do Sądu Najwyższego wstrzymują wykonanie
uchwały.
5. Sąd Najwyższy oddala wniosek lub uchyla zaskarżoną uchwałę i przekazuje
sprawę Radzie Krajowego Związku Kas do ponownego rozpoznania.
Art. 117. 1. Członkowie Rady Krajowego Związku Kas za udział w posiedzeniach
otrzymują diety, a zamiejscowi - ponadto zwrot kosztów przejazdów i noclegów na
zasadach określonych w art. 81 ust. 4.
2. Wysokość diet, o których mowa w ust. 1, uchwala Rada Krajowego Związku Kas,
przy czym nie może ona przekraczać w okresie miesiąca kalendarzowego 150%
najniższego wynagrodzenia.
Art. 118. 1. Zarząd kieruje działalnością Krajowego Związku Kas, z zastrzeżeniem
art. 113.
2. Do zakresu działania Zarządu należy w szczególności:
1) wykonywanie uchwał Rady Krajowego Związku Kas,
2) przygotowywanie projektów statutu, programów działania i planu finansowego
oraz sprawozdań z ich wykonania i innych dokumentów przedkładanych na
posiedzenia Rady,
3) bieżące zarządzanie funduszami i mieniem Krajowego Związku Kas,
4) występowanie do kas z wnioskami o usunięcie nieprawidłowości stwierdzonych
przez regionalną izbę obrachunkową.
Art. 119. 1. Zarząd Krajowego Związku Kas tworzą prezes, dwaj zastępcy prezesa,
skarbnik i pięciu członków.
2. Zarząd jest organem stale urzędującym.
3. Do osób wchodzących w skład Zarządu stosuje się przepisy Kodeksu pracy
dotyczące stosunku pracy na podstawie powołania.
Art. 120. 1. Do zakresu działania Prezesa Zarządu Krajowego Związku Kas należy w
szczególności:
1) reprezentowanie Zarządu na zewnątrz,
2) zwoływanie posiedzeń Zarządu i przewodniczenie tym posiedzeniom,
3) wykonywanie uchwał Rady Krajowego Związku Kas i Zarządu,
4) zapewnienie obsługi technicznej i organizacyjno-finansowej organów Krajowego
Związku Kas.
2. Prezes Krajowego Związku Kas wykonuje za pracodawcę czynności w sprawach z
zakresu prawa pracy w stosunku do pracowników biura Krajowego Związku Kas.
Art. 121. Komisja rewizyjna kontroluje czynności wszystkich organów Krajowego
Związku Kas i kas na wniosek przewodniczącego Rady lub Zarządu albo Prezesa
Zarządu Krajowego Związku Kas, a także z własnej inicjatywy, oraz dokonuje
rewizji dokumentacji finansowo-księgowej.
Art. 122. 1. Zarząd i Prezes Zarządu Krajowego Związku Kas wykonują swoje
zadania przy pomocy biura.
2. Zadania i organizację biura określa statut Krajowego Związku Kas.
Art. 123. Statut Krajowego Związku Kas określa szczegółowo zadania i organizację
jego organów oraz ogólne zadania regionalnych i branżowych kas.
Rozdział 7
Gospodarka finansowa Krajowego Związku Kas oraz regionalnych i branżowych kas
Art. 124. 1. Krajowy Związek Kas oraz regionalne i branżowe kasy prowadzą
gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie.
2. Oddział kasy prowadzi gospodarkę finansową na zasadach wewnętrznego
rozrachunku z kasą.
Art. 125. Kasa sporządza na każdy rok kalendarzowy plan finansowy kasy,
obejmujący przychody i wydatki funduszów kasy.
Art. 126. Kasa tworzy:
1) fundusz składkowy ubezpieczenia zdrowotnego,
2) fundusz administracyjny,
3) fundusz rezerwowy.
Art. 127. 1. Fundusz składkowy ubezpieczenia zdrowotnego jest przeznaczony na
finansowanie świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego oraz na odpisy, o których
mowa w art. 128.
2. Przychodami funduszu składkowego ubezpieczenia zdrowotnego są:
1) składki na ubezpieczenie zdrowotne,
2) odsetki za nieterminowe i niezgodne z przepisami opłacanie składek na
ubezpieczenie zdrowotne,
3) dotacje wyrównawcze ze środków funduszu wyrównawczego, o którym mowa w art.
135,
4) darowizny i zapisy,
5) inne przychody.
3. Przychodami funduszu składkowego ubezpieczenia zdrowotnego mogą być:
1) dotacje z budżetu państwa na sfinansowanie kosztów świadczeń zdrowotnych, o
których mowa w przepisach wymienionych w art. 165,
2) dotacje na zadania zlecone,
3) dotacje ze środków funduszu celowego lub rezerwowego Krajowego Związku Kas.
4. Wydatki funduszu powinny być pokrywane przez przychody.
Art. 128. Środki funduszu składkowego ubezpieczenia zdrowotnego przeznaczone są
na finansowanie:
1) świadczeń wymienionych w rozdziale 4,
2) odszkodowań należnych ubezpieczonym,
3) odpisów na fundusz wyrównawczy, o którym mowa w art. 135,
4) odpisów na fundusz administracyjny i rezerwowy, o których mowa w art. 126,
5) zadań zleconych oraz kosztów świadczeń, o których mowa w art. 165.
Art. 129. 1. Fundusz administracyjny tworzy się z odpisów funduszu składkowego
ubezpieczenia zdrowotnego z części pochodzącej ze składek na ubezpieczenie
zdrowotne.
2. Wysokość odpisu określoną procentowo ustala corocznie rada nadzorcza.
3. Wysokość odpisu zatwierdza Zarząd Krajowego Związku Kas.
4. Fundusz administracyjny jest przeznaczony na finansowanie działalności kas i
ich oddziałów.
Art. 130. Fundusz rezerwowy jest przeznaczony na uzupełnienie funduszu
składkowego. Każdorazowe uzupełnienie funduszu składkowego środkami funduszu
rezerwowego wymaga uchwały rady nadzorczej.
Art. 131. 1. Wysokość odpisu na fundusz rezerwowy ustala rada nadzorcza w
wysokości co najmniej trzech procent przychodów ze składek na ubezpieczenie
zdrowotne.
2. Fundusz rezerwowy zwiększają nie wykorzystane w poprzednim roku kalendarzowym
środki funduszu administracyjnego.
3. Środki funduszu rezerwowego mogą być lokowane:
1) w papierach wartościowych emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa,
2) na rachunkach bankowych z terminowym oprocentowaniem, z tym że w jednym banku
nie może być lokowane więcej niż 10% środków funduszu rezerwowego.
4. Dochody z lokat, o których mowa w ust. 3, zasilają fundusz rezerwowy.
Art. 132. Środkami funduszów, o których mowa w art. 126, zarządza naczelny
dyrektor.
Art. 133. Krajowy Związek Kas sporządza na każdy rok kalendarzowy plan finansowy
obejmujący przychody i wydatki funduszów tworzonych przez Krajowy Związek Kas.
Art. 134. Krajowy Związek Kas tworzy:
1) fundusz wyrównawczy,
2) fundusz administracyjny,
3) fundusz rezerwowy,
4) fundusz celowy.
Art. 135. 1. Fundusz wyrównawczy jest przeznaczony na wyrównywanie różnic w
przychodach pochodzących ze składek poszczególnych kas.
2. Przychodami funduszu wyrównawczego są:
1) odpisy z funduszu składkowego kasy w wysokości 10% przychodów, o których mowa
w art. 127 ust. 2 pkt 1,
2) inne przychody.
3. Wydatkami funduszu wyrównawczego są:
1) dotacje wyrównawcze dla kas,
2) odpisy na fundusze administracyjny i rezerwowy Krajowego Związku Kas.
Art. 136. 1. Fundusz administracyjny tworzy się w wysokości 0,5% przychodów, o
których mowa w art. 135 ust. 2 pkt 1.
2. Fundusz administracyjny jest przeznaczony na finansowanie działalności
Krajowego Związku Kas.
Art. 137. 1. Fundusz rezerwowy tworzy się z odpisu funduszu wyrównawczego
ustalonego przez Radę Krajowego Związku Kas w wysokości co najmniej 3% tego
funduszu i z niewykorzystanych w poprzednim roku kalendarzowym środków funduszu
administracyjnego.
2. Fundusz rezerwowy jest przeznaczony na dodatkowe dotacje dla kas.
3. Środki funduszu rezerwowego mogą być lokowane:
1) w papierach wartościowych emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa,
2) na rachunkach bankowych z terminowym oprocentowaniem, z tym że w jednym banku
nie może być lokowane więcej niż 10% środków funduszu rezerwowego.
Art. 138. Fundusz celowy tworzony jest z dotacji budżetu państwa na
sfinansowanie kosztów świadczeń zdrowotnych, o których mowa w art. 165, oraz na
realizację zadań zleconych.
Art. 139. 1. Środkami funduszu wyrównawczego dysponuje Zarząd Krajowego Związku
Kas na podstawie planu finansowego.
2. Środkami funduszów administracyjnego i celowego dysponuje Prezes Zarządu
Krajowego Związku Kas na podstawie planu finansowego.
3. Rada Krajowego Związku Kas postanawia o wykorzystaniu funduszu rezerwowego na
wniosek kasy.
Art. 140. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady prowadzenia gospodarki finansowej Krajowego Związku Kas oraz regionalnych
i branżowych kas, a także szczególne zasady sporządzania sprawozdań finansowych
i ich wzory.
Art. 141. Krajowy Związek Kas oraz regionalne i branżowe kasy prowadzą
rachunkowość na zasadach określonych w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o
rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591).
Rozdział 8
Uprawnienia kontrolne regionalnych i branżowych kas
Art. 142. 1. Kasa przeprowadza kontrolę wykonywania obowiązków w zakresie
ubezpieczenia zdrowotnego przez osoby wymienione w art. 23 oraz podmioty
wymienione w art. 24 i 25.
2. Do zakresu kontroli, o której mowa w ust. 1, należy:
1) kontrola rzetelności zgłaszania do ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych
tym ubezpieczeniem,
2) kontrola rzetelności deklarowanych podstaw obliczania składki na
ubezpieczenie zdrowotne, prawidłowości obliczania i wpłacania składki.
Art. 143. 1. Kontrola prowadzona jest zgodnie z planem kontroli ustalonym przez
kasę.
2. Kontrola może być także przeprowadzona poza planem kontroli, jeżeli jest to
uzasadnione okolicznościami faktycznymi.
3. Kontrolę przeprowadza osoba upoważniona przez dyrektora rejonowego oddziału
regionalnej kasy lub oddziału branżowej kasy, a w przypadku gdy oddział nie
został utworzony - przez naczelnego dyrektora branżowej kasy.
4. W trakcie kontroli osoba upoważniona do jej przeprowadzenia jest uprawniona
do badania niezbędnych dokumentów oraz uzyskiwania niezbędnych wyjaśnień i
informacji odnoszących się do przedmiotu kontroli.
5. O podjęciu postępowania kontrolnego zawiadamia się kontrolowanego na piśmie,
określając:
1) przedmiot i zakres kontroli,
2) przewidywany termin i czas trwania kontroli,
3) miejsce przeprowadzenia kontroli,
4) imię i nazwisko osoby przeprowadzającej kontrolę.
Art. 144. 1. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują
przeprowadzający kontrolę i kontrolowany.
2. Kontrolowany w razie zastrzeżenia co do treści protokołu może odmówić jego
podpisania; w tym przypadku przeprowadzający kontrolę zamieszcza stosowną
wzmiankę w protokole.
3. Protokół kontroli powinien zawierać:
1) nazwę (nazwisko) oraz siedzibę lub adres kontrolowanego,
2) imię i nazwisko osoby przeprowadzającej kontrolę,
3) zakres i czas trwania kontroli,
4) ustalenia kontroli, w tym wskazanie stwierdzonych nieprawidłowości, a w
szczególności kwoty należności z tytułu nie opłaconej lub nienależycie opłaconej
składki,
5) wnioski dotyczące usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości.
4. Kontrolowany może w terminie 3 dni od dnia zapoznania się z protokołem
kontroli złożyć na piśmie wyjaśnienia bądź złożyć zastrzeżenia do treści
protokołu, a osoba prowadząca kontrolę obowiązana jest ustosunkować się do nich
bez zbędnej zwłoki w formie odpowiedniej adnotacji.
Art. 145. 1. Protokół kontroli stanowi podstawę do wydania decyzji określonej w
art. 99 ust. 2 pkt 6 w związku z art. 89 ust. 1 pkt 7 oraz art. 106.
2. Od decyzji służy odwołanie do naczelnego dyrektora regionalnej lub branżowej
kasy w terminie 14 dni od daty jej doręczenia.
3. Jeżeli nie został utworzony oddział branżowej kasy, decyzję, o której mowa w
ust. 1, wydaje dyrektor branżowej kasy; od decyzji tej nie służy odwołanie,
jednakże jednostka kontrolowana niezadowolona z decyzji może zwrócić się do
dyrektora branżowej kasy z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.
4. Wniesienie odwołania wstrzymuje wykonanie decyzji.
5. Rozstrzygnięcie odwołania następuje w drodze decyzji, w terminie jednego
miesiąca od daty jej otrzymania.
6. W przypadku nieuwzględnienia odwołania w całości lub w części od decyzji, o
której mowa w ust. 3 i 5, przysługuje odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń
społecznych w terminach i na zasadach określonych w przepisach Kodeksu
postępowania cywilnego.
7. Wniesienie odwołania do sądu nie wstrzymuje wykonania decyzji.
Art. 146. Organy kontroli państwowej są obowiązane przekazywać kasie informacje
o stwierdzonych przypadkach naruszenia przepisów o ubezpieczeniu zdrowotnym, a w
szczególności dotyczących zgłaszania do ubezpieczenia zdrowotnego oraz
obliczania, rozliczania i opłacania składek.
Rozdział 9
Postępowanie w indywidualnych sprawach z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego
Art. 147. Od decyzji kasy w sprawach dotyczących objęcia ubezpieczeniem
zdrowotnym oraz ustalenia prawa do świadczeń przysługuje odwołanie do sądu pracy
i ubezpieczeń społecznych w terminach i na zasadach określonych w przepisach
Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu odrębnym w sprawach z zakresu
ubezpieczeń społecznych.
Art. 148. 1. Odwołanie od decyzji wydanej w sprawach, o których mowa w art. 147,
wnosi się do organu kasy, który wydał decyzję.
2. Organ może zmienić lub uchylić decyzję w terminie 14 dni od dnia wniesienia
odwołania.
3. Jeżeli odwołanie nie zostało uwzględnione w całości, organ przekazuje
niezwłocznie sprawę do sądu ze szczegółowym uzasadnieniem wydanej decyzji.
Art. 149. Do postępowania w sprawach z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego
rolników i osób podlegających ubezpieczeniu społecznemu rolników i pobierających
emerytury lub renty rolnicze stosuje się przepisy o ubezpieczeniu społecznym
rolników.
Art. 150. W razie zawinionego ujawnienia przez kasę danych dotyczących stanu
zdrowia i sposobu leczenia ubezpieczonego oraz innych informacji o
ubezpieczonym, sąd może przyznać pokrzywdzonemu odpowiednią sumę pieniężną
tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.
Rozdział 10
Nadzór nad działalnością Krajowego Związku Kas oraz regionalnych i branżowych
kas
Art. 151. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej sprawuje nadzór nad działalnością
kas i Krajowego Związku Kas co do zgodności z prawem i statutem oraz nad
realizacją przez kasy zleconych zadań państwowych w dziedzinie ochrony zdrowia.
Art. 152. W ramach sprawowanego nadzoru Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej
przysługuje prawo:
1) uzyskiwania informacji o działalności Krajowego Związku Kas i kas,
2) żądania zmiany uchwały Rady Krajowego Związku Kas w razie stwierdzenia
sprzeczności z prawem lub statutem na zasadach, o których mowa w art. 116,
3) oceniania realizacji przez kasy uprawnień przysługujących ubezpieczonym,
4) występowania do organów Krajowego Związku Kas z wnioskami o podjęcie
określonych inicjatyw lub działań w sprawach związanych z ubezpieczeniem
zdrowotnym.
Art. 153. Kontrola gospodarki finansowej Krajowego Związku Kas i kas prowadzona
jest przez regionalne izby obrachunkowe.
Art. 154. Prezes Zarządu Krajowego Związku Kas przedstawia corocznie Sejmowi i
Senatowi, nie później niż do końca czerwca roku następnego, sprawozdanie z
działalności kas.
Rozdział 11
Przepisy karne
Art. 155. Kto nie zgłasza wymaganych przepisami danych lub zgłasza nieprawdziwe
dane mające wpływ na wymiar składek na ubezpieczenia zdrowotne albo udziela w
tych sprawach nieprawdziwych wyjaśnień lub odmawia ich udzielenia, podlega karze
grzywny.
Art. 156. Orzekanie w sprawach, o których mowa w art. 155, następuje w trybie
przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia.
Rozdział 12
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 157. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października
1934 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z 1994 r. Nr 1,
poz. 1, z 1995 r. Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 6, poz. 43, Nr 43, poz. 189,
Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703) w art. 3 w § 1 po wyrazie "zobowiązania,"
dodaje się wyrazy "kas powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego".
Art. 158. W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr
54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56
i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) art. 69 otrzymuje brzmienie:
"Art. 69. 1. Żołnierzom odbywającym zasadniczą służbę wojskową, przeszkolenie
wojskowe i ćwiczenia wojskowe oraz pełniącym służbę wojskową w razie ogłoszenia
mobilizacji i w czasie wojny przysługuje prawo do bezpłatnego korzystania ze
świadczeń publicznych zakładów opieki zdrowotnej.
2. Ministrowie Obrony Narodowej oraz Zdrowia i Opieki Społecznej określają, w
drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, zakres i tryb korzystania ze
świadczeń, o których mowa w ust. 1."
Art. 159. W ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym
rolników (Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1995 r. Nr
4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 124, poz. 585, Nr 136, poz. 636 i Nr 155, poz. 771)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6 dodaje się pkt 16 w brzmieniu:
"16) ubezpieczeniu zdrowotnym - rozumie się ubezpieczenie określone w odrębnych
przepisach.";
2) w art. 78:
a) w ust. 1 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) ubezpieczeń zdrowotnych:
a) rolników i pracujących z nimi domowników podlegających ubezpieczeniu
społecznemu,
b) osób pobierających świadczenia emerytalno-rentowe w części składkowej.",
b) w ust. 2 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy
"obejmującej również wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 5.";
3) w art. 79 w ust. 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Ponadto ze środków funduszu administracyjnego finansowane są koszty obsługi
zadań w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego."
Art. 160. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr
43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz.
626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113,
Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 23 w ust. 1 w pkt 57 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt
58 w brzmieniu:
"58) składek na ubezpieczenie zdrowotne, opłaconych w roku podatkowym przez
podatnika zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym.";
2) po art. 27a dodaje się art. 27b w brzmieniu:
"Art. 27b. 1. Podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27, w pierwszej
kolejności ulega obniżeniu o kwotę składek na powszechne ubezpieczenie
zdrowotne:
1) opłaconych w roku podatkowym bezpośrednio przez podatnika zgodnie z
przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym,
2) pobranych w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o powszechnym
ubezpieczeniu zdrowotnym.
2. Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 ustala się na podstawie
dokumentów stwierdzających ich poniesienie.";
3) w art. 30 w ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) odliczyć od przychodów wydatki określone w art. 26 ust. 1 oraz od
zryczałtowanego podatku dochodowego w pierwszej kolejności wydatki określone w
art. 27b ust. 1 pkt 1, a następnie wydatki określone w art. 27a ust. 1; w
przypadku dokonywania odliczeń stosuje się odpowiednio przepisy art. 26 ust.
2-12, art. 27a ust. 2-17 i art. 27b ust. 2.";
4) w art. 32 po ust. 3a dodaje się ust. 3b w brzmieniu:
"3b. Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się o kwotę
składki na ubezpieczenie zdrowotne, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy
zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym.";
5) w art. 33 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony
w ust. 2 i 3, zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, pobranej
w tym miesiącu przez spółdzielnię zgodnie z przepisami o powszechnym
ubezpieczeniu zdrowotnym. Kwotę składki zmniejszającej zaliczkę oblicza się w
sposób określony w ust. 3.";
6) w art. 34:
a) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
"4a. Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 2 zmniejsza się o kwotę
składki na ubezpieczenie zdrowotne, pobranej w tym miesiącu przez organ rentowy
zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym.",
b) w ust. 9 po wyrazach "podatek wynikający z rozliczenia rocznego" dodaje się
wyrazy "obniżony o kwotę składek na ubezpieczenie zdrowotne pobranych w roku
podatkowym przez organ rentowy zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu
zdrowotnym";
7) w art. 35 po ust. 8 dodaje się ust. 9 w brzmieniu:
"9. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony
w ust. 3-8, zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, pobranej w
tym miesiącu przez płatnika zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu
zdrowotnym.";
8) w art. 37 w ust. 1 w ostatnim zdaniu po wyrazach "Podatek wynikający z
obliczenia rocznego" dodaje się wyrazy "obniżony przez płatnika o kwotę składek
na ubezpieczenie zdrowotne pobranych w roku podatkowym zgodnie z przepisami o
powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym";
9) w art. 38 w ust. 1 po wyrazach "kwotę potrąconego podatku dochodowego oraz"
dodaje się wyrazy "kwotę składek na ubezpieczenie zdrowotne pobranych zgodnie z
przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, a także";
10) w art. 39 w ust. 1 w zdaniu pierwszym po wyrazach "uzyskanych przez nich
dochodów oraz" dodaje się wyrazy "składek na ubezpieczenie zdrowotne pobranych w
roku podatkowym przez płatnika, a także";
11) w art. 41 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony
w tym przepisie, zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne,
pobranej przez płatnika, o którym mowa w ust. 1, zgodnie z przepisami o
powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym.";
12) w art. 42 w ust. 3 w zdaniu pierwszym po wyrazach "o wysokości dochodu i"
dodaje się wyrazy "składek na ubezpieczenie zdrowotne pobranych w roku
podatkowym przez płatnika, a także o";
13) w art. 43 w ust. 4 po wyrazach "tego urzędu skarbowego" dodaje się wyrazy
"obniżone o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne opłaconej w tym miesiącu
zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym";
14) w art. 44 po ust. 3a dodaje się ust. 3b w brzmieniu:
"3b. Zaliczki, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3 oraz w ust. 3a, zmniejsza się o
kwotę składek na ubezpieczenie zdrowotne opłaconych bezpośrednio w tych
miesiącach przez podatnika zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu
zdrowotnym."
Art. 161. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1,
poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr
113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr
86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr
25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz.
686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 16 w ust. 1 w pkt 9 po lit. b) dodaje się lit. c) w brzmieniu:
"c) odpisy dokonywane na fundusze tworzone na podstawie przepisów o powszechnym
ubezpieczeniu zdrowotnym.";
2) w art. 17 w ust. 1:
a) po pkt 4o dodaje się pkt 4p w brzmieniu:
"4p) dochody Krajowego Związku Kas Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego oraz
regionalnych i branżowych kas powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego - w części
przeznaczonej na cele statutowe,",
b) po pkt 26 dodaje się pkt 27 w brzmieniu:
"27) dochody z lokat zwiększające fundusz rezerwowy Krajowego Związku Kas oraz
kas regionalnych i branżowych, o którym mowa w przepisach o powszechnym
ubezpieczeniu zdrowotnym,".
Art. 162. W ustawie z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach
obrachunkowych (Dz. U. Nr 85, poz. 428, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, z 1995 r. Nr
124, poz. 601 oraz z 1996 r. Nr 58, poz. 262 i Nr 106, poz. 496) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 1 w ust. 1 kropkę na końcu zdania zastępuje się przecinkiem i dodaje
się wyrazy "oraz Krajowego Związku Kas Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego,
zwanego dalej «Krajowym Związkiem Kas», a także kas regionalnych oraz kas
branżowych powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, zwanych dalej «kasami
regionalnymi» i «kasami branżowymi».";
2) w art. 2 po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Prezes Rady Ministrów określi w drodze rozporządzenia izby właściwe do
wykonywania kontroli Krajowego Związku Kas oraz kas regionalnych lub kas
branżowych.";
3) w art. 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Kontrola gospodarki finansowej w zakresie zadań:
1) administracji rządowej zleconych gminom,
2) Krajowego Związku Kas oraz kas regionalnych lub kas branżowych
dokonywana jest ponadto na podstawie kryteriów celowości, rzetelności i
gospodarności.";
4) w art. 7:
a) w ust. 1 kropkę na końcu zdania zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy
"a w przypadku Krajowego Związku Kas, kas regionalnych oraz kas branżowych - co
najmniej raz w roku.",
b) w ust. 2 po wyrazach "w art. 5 i 6" dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem ust.
3",
c) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Kontrolę Krajowego Związku Kas, kas regionalnych i kas branżowych izby mogą
prowadzić na wniosek Ministrów Finansów, Zdrowia i Opieki Społecznej, Spraw
Wewnętrznych i Administracji, Obrony Narodowej oraz Transportu i Gospodarki
Morskiej.";
5) w art. 10 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2-4 w
brzmieniu:
"2. Informację o stwierdzonych nieprawidłowościach izba przekazuje:
1) jeżeli dotyczą działalności kasy regionalnej lub kasy branżowej - Zarządowi
Krajowego Związku Kas,
2) jeżeli dotyczą działalności Krajowego Związku Kas - Prezesowi Rady Ministrów,
Ministrowi Finansów oraz Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej.
3. Informacje o stwierdzonych nieprawidłowościach w zakresie rozliczeń zadań
zleconych Krajowemu Związkowi Kas, kasom regionalnym lub kasom branżowym izba
przekazuje organom zlecającym te zadania.
4. Zarząd Krajowego Związku Kas jest obowiązany przedstawić kolegium izby w
terminie jednego miesiąca informację o podjętych działaniach mających na celu
usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości.";
6) po art. 12 dodaje się art. 121 w brzmieniu:
"Art. 121. 1. Izba bada uchwały rad nadzorczych Krajowego Związku Kas, kas
regionalnych i kas branżowych, dotyczące gospodarki finansowej w zakresie
zgodności z prawem.
2. W przypadku stwierdzenia naruszenia prawa izba wskazuje organom wymienionym w
ust. 1 nieprawidłowości oraz sposób i termin ich usunięcia.
3. Jeżeli organy wymienione w ust. 1 nie usuną nieprawidłowości, o których mowa
w ust. 2, izba orzeka o nieważności uchwały w całości lub w części."
Art. 163. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych
w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr
87, poz. 435 i z 1996 r. Nr 5, poz. 34) w art. 9 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Ze świadczeń pracowniczych mogą być potrącane jedynie zaliczki na podatek
dochodowy od osób fizycznych, składki na ubezpieczenie zdrowotne i należności
alimentacyjne na zasadach przewidzianych w Kodeksie pracy do potrącenia tych
należności z wynagrodzenia za pracę."
Art. 164. W ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz.
U. z 1995 r. Nr 13, poz. 59 oraz z 1996 r. Nr 64, poz. 315 i Nr 89, poz. 402) w
art. 2 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Najwyższa Izba Kontroli może kontrolować pod względem legalności,
gospodarności i rzetelności działalność jednostek organizacyjnych i podmiotów
innych niż wymienione w ust. 1 i 2, wykonujących zadania z zakresu powszechnego
ubezpieczenia zdrowotnego."
Art. 165. 1. Ustawa nie narusza przepisów o świadczeniach zdrowotnych
udzielanych bezpłatnie przez publiczne zakłady opieki zdrowotnej bez względu na
uprawnienia z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego:
1) art. 69, 129, 134, 135 ust. 1, art. 161, 170 ust. 1 i 2, art. 193 ust. 3 i
art. 206 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku
obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz.
174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr
10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31);
2) art. 1 ustawy z dnia 22 kwietnia 1959 r. o zwalczaniu gruźlicy (Dz. U. Nr 27,
poz. 170, z 1974 r. Nr 47, poz. 280, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1990 r. Nr
34, poz. 198);
3) art. 8 ustawy z dnia 13 listopada 1963 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych (Dz.
U. Nr 50, poz. 279, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1974 r. Nr 47, poz. 280, z 1989
r. Nr 35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198);
4) art. 48 pkt 1 ustawy z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks karny wykonawczy
(Dz. U. Nr 13, poz. 98, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 16, poz. 125 i
Nr 45, poz. 289, z 1985 r. Nr 23, poz. 100 i Nr 31, poz. 138, z 1988 r. Nr 20,
poz. 135, z 1990 r. Nr 14, poz. 85, Nr 34, poz. 198 i Nr 36, poz. 206, z 1995 r.
Nr 95, poz. 475 oraz z 1996 r. Nr 61, poz. 283);
5) art. 99 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55);
6) art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w
trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 35, poz. 230, z 1984 r.
Nr 34, poz. 184, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r.
Nr 34, poz. 198 i Nr 73, poz. 431, z 1991 r. Nr 73, poz. 321 i Nr 94, poz. 419,
z 1993 r. Nr 40, poz. 184 oraz z 1996 r. Nr 127, poz. 593);
7) art. 23 ust. 4 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o zapobieganiu narkomanii
(Dz. U. Nr 4, poz. 15 i Nr 15, poz. 66, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr
35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 89, poz. 517 oraz z 1991 r. Nr 105,
poz. 452);
8) art. 10 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego
(Dz. U. Nr 111, poz. 535).
2. Zachowują moc przepisy o świadczeniach zdrowotnych związanych z ciążą,
porodem i połogiem oraz zapobieganiem i zwalczaniem chorób wenerycznych.
3. Świadczenia zdrowotne, o których mowa w ust. 1 i 2, na rzecz osób nie
posiadających uprawnień z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego są udzielane na koszt
Skarbu Państwa.
Rozdział 13
Przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe
Art. 166. 1. Organy, które tworzą i utrzymują publiczne zakłady opieki
zdrowotnej, przekształcą je, do dnia wejścia w życie ustawy, w samodzielne
publiczne zakłady opieki zdrowotnej na zasadach, o których mowa w ustawie o
zakładach opieki zdrowotnej.
2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej na wniosek Ministrów Obrony Narodowej
lub Spraw Wewnętrznych i Administracji albo Sprawiedliwości bądź Transportu i
Gospodarki Morskiej może zwolnić publiczne zakłady opieki zdrowotnej, tworzone i
utrzymywane przez tych ministrów, z obowiązku, o którym mowa w ust. 1.
Art. 167. 1. Rada Ministrów ustanowi Pełnomocnika Rządu do Spraw Wprowadzenia
Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego w terminie 30 dni od dnia ogłoszenia
ustawy, zwanego dalej "Pełnomocnikiem".
2. Do Pełnomocnika stosuje się przepisy art. 10 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 8
sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie
działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775), z
zastrzeżeniem ust. 3-6.
3. Pełnomocnik podejmuje działania konieczne dla realizacji przepisów ustawy.
4. Pełnomocnik do czasu utworzenia organów, o których mowa w art. 74, 90 i 109,
realizuje odpowiednio ich zadania.
5. Działalność Pełnomocnika ustaje w terminie 6 miesięcy od dnia powołania
organów, o których mowa w ust. 4.
6. Pełnomocnik przekazuje sprawozdanie ze swej działalności Prezesowi Rady
Ministrów i Prezesowi Zarządu Krajowego Związku Kas.
Art. 168. 1. Organem doradczym Pełnomocnika jest Tymczasowa Rada Krajowego
Związku Kas.
2. Prezes Rady Ministrów na wniosek Pełnomocnika powołuje i odwołuje członków
Tymczasowej Rady Krajowego Związku Kas, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. W skład Tymczasowej Rady Krajowego Związku Kas wchodzą:
1) Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,
2) Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego,
3) Prezes Naczelnej Rady Lekarskiej,
4) Prezes Naczelnej Rady Aptekarskiej,
5) Prezes Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych,
6) Marszałek Krajowego Sejmiku Samorządu Terytorialnego,
7) przedstawiciel strony samorządowej Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu
Terytorialnego,
8) Prezes Federacji Konsumentów,
9) Przewodniczący Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych,
10) Przewodniczący Komisji Krajowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego
"Solidarność",
11) Prezes Głównego Urzędu Statystycznego,
12) Prezes Zarządu Głównego Kolegium Lekarzy Rodzinnych.
4. Do członków Tymczasowej Rady Krajowego Związku Kas stosuje się przepisy art.
117.
Art. 169. 1. Na okres 1 roku od dnia wejścia w życie ustawy kasy zawierają umowy
o udzielanie świadczeń zdrowotnych z lekarzami wykonującymi zawód medyczny poza
zakładami opieki zdrowotnej, którzy spełniają warunki określone ustawą oraz
zgłoszą chęć zawarcia umowy.
2. Przepis art. 56 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 170. Tracą moc w zakresie uregulowanym ustawą przepisy:
1) art. 133 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr
54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56
i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31),
2) art. 61 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55),
3) art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27 września 1973 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
twórców i ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 31, poz. 145, z 1986 r. Nr 42, poz.
202, z 1989 r. Nr 35, poz. 190, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1995 r. Nr 4, poz.
17 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461),
4) art. 13 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i
wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 13, poz. 68, z 1990 r. Nr 34,
poz. 198, Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84,
z 1993 r. Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 10, poz. 37, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i
Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr 136, poz. 636),
5) art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu
społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy
zlecenia (Dz. U. z 1995 r. Nr 65, poz. 333 i Nr 128, poz. 617 oraz z 1996 r. Nr
100, poz. 461),
6) art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 5 dekretu z dnia 4 marca 1976 r. o
ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i
spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 27, poz. 135,
z 1989 r. Nr 35, poz. 190, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz.
450, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461),
7) art. 5 pkt 1 oraz art. 6 ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu
społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (Dz. U. z
1989 r. Nr 46, poz. 250, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450 i
Nr 110, poz. 474, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461 i Nr
124, poz. 585),
8) art. 24 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16,
poz. 124 i Nr 25, poz. 187, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1986 r. Nr 42, poz. 202,
z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 77, poz.
367),
9) art. 8 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i
270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990 r. Nr 10,
poz. 58 i 61, Nr 36, poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr
7, poz. 24, Nr 80, poz. 350 i Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 i Nr 64,
poz. 321, z 1994 r. Nr 74, poz. 339 i Nr 108, poz. 516, z 1995 r. Nr 4, poz. 17
oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687),
10) art. 1 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym górników i ich rodzin (Dz. U. z 1995 r. Nr 30, poz. 154),
11) art. 36 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora
(Dz. U. Nr 73, poz. 350 i Nr 137, poz. 638),
12) art. 22 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła
Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr
51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr
107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3),
13) art. 7 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o ubezpieczeniu
społecznym duchownych (Dz. U. Nr 29, poz. 156, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991
r. Nr 104, poz. 450, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461);
14) art. 23 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U.
Nr 21, poz. 124 i Nr 43, poz. 253, z 1994 r. Nr 98, poz. 471 oraz z 1997 r. Nr
9, poz. 43),
15) art. 75 i 76 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz.
179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z
1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz.
515 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496),
16) art. 62 i 63 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa
(Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r.
Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz.
163 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i Nr
156, poz. 775),
17) art. 112 ust. 1 i art. 154 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie
wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z
1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591 oraz
z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110),
18) art. 79 i 80 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz.
U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993
r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34,
poz. 163 i Nr 104, poz. 515 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 124, poz. 583),
19) art. 22 i art. 30 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej
(Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265 oraz z 1996 r. Nr
100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687),
20) art. 53 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników
(Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1995 r. Nr 4, poz.
17 oraz z 1996 r. Nr 124, poz. 585, Nr 136, poz. 636 i Nr 155, poz. 771),
21) art. 12 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych
osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17,
poz. 75, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 29,
poz. 133, Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645, z 1994 r. Nr 99, poz. 482, z 1995
r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1997 r. Nr 15, poz. 83),
22) art. 24 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (Dz. U. Nr 22,
poz. 91),
23) art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o Krajowej Szkole
Administracji Publicznej (Dz. U. Nr 63, poz. 266 i Nr 104, poz. 450 oraz z 1996
r. Nr 106, poz. 496),
24) art. 65 i 66 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej
(Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r.
Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163 oraz z 1996 r. Nr
106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723),
25) art. 92 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.
U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496),
26) art. 2 pkt 2 lit. a) i art. 28 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o
zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr
10, poz. 36, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i z 1996 r. Nr 1, poz. 1),
27) art. 2 pkt 2 lit. a) i art. 28 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o
zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży
Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.
U. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17),
28) art. 31 ust. 1 pkt 2, ust. 2 i 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o
zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128),
29) art. 46 ustawy z dnia 6 lipca 1995 r. o przedsiębiorstwie państwowym
"Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. Nr 95, poz. 474 i z 1996 r. Nr 147, poz.
687),
30) art. 73 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr
61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496).
Art. 171. Tracą moc:
1) ustawa z dnia 28 marca 1933 r. o ubezpieczeniu społecznym (Dz. U. Nr 51, poz.
396, z 1934 r. Nr 95, poz. 855, z 1936 r. Nr 3, poz. 24, z 1938 r. Nr 3, poz.
15, Nr 26, poz. 227 i Nr 29, poz. 258, z 1939 r. Nr 71, poz. 476, z 1944 r. Nr
4, poz. 19, Nr 5, poz. 24 i Nr 9, poz. 44, z 1945 r. Nr 43, poz. 240, z 1946 r.
Nr 4, poz. 28 i Nr 6, poz. 57, z 1947 r. Nr 2, poz. 4 i Nr 66, poz. 413, z 1948
r. Nr 27, poz. 183, z 1949 r. Nr 18, poz. 109, z 1950 r. Nr 36, poz. 333 i 334 i
Nr 44, poz. 407, z 1951 r. Nr 17, poz. 138, Nr 41, poz. 313 i Nr 67, poz. 466, z
1954 r. Nr 22, poz. 78 i Nr 30, poz. 116, z 1958 r. Nr 35, poz. 154, z 1968 r.
Nr 3, poz. 6 i 12, z 1972 r. Nr 27, poz. 190 i 191, z 1974 r. Nr 47, poz. 280 i
z 1991 r. Nr 94, poz. 422),
2) ustawa z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły
sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr 111, poz. 535, z 1995 r. Nr 138,
poz. 684 i z 1996 r. Nr 139, poz. 646).
Art. 172. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z wyjątkiem art.
167 i 168, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 21 lutego 1997 r.
o zmianie ustawy o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów
eksportowych.
(Dz. U. Nr 28, poz. 154)
Art. 1. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa
ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. Nr 86, poz. 398 i z 1996 r. Nr
106, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Celem ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 1, zwanego dalej ubezpieczeniem
kontraktów eksportowych, jest udzielanie krajowym podmiotom gospodarczym ochrony
na wypadek strat poniesionych w związku z realizacją kontraktu eksportowego.";
2) w art. 2:
a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) ryzyko przewlekłej zwłoki w wypełnianiu zobowiązań płatniczych przez państwo
lub dłużnika publicznego, innego dłużnika, za którego poręczyło państwo lub
dłużnik publiczny.",
b) w ust. 2:
- po wyrazach "Ryzyko polityczne obejmuje" dodaje się wyrazy "w szczególności:",
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) niemożność lub opóźnienie w dokonaniu przez dłużnika transferu należności w
walucie płatności spowodowane wydarzeniami politycznymi, trudnościami
gospodarczymi albo aktami prawnymi lub decyzjami administracyjnymi władz w kraju
dłużnika,"
- w pkt 4 na końcu dodaje się wyrazy "lub dłużnik publiczny,"
- w pkt 5 wyrazy "przepisy prawne lub decyzje Rządu" zastępuje się wyrazami
"wydanie przepisów prawnych lub decyzji przez Rząd",
c) w ust. 3 wyrazy "następujące klęski żywiołowe:" zastępuje się wyrazami "w
szczególności:",
d) dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu:
"5. Dłużnikiem publicznym jest podmiot, do którego nie mają zastosowania
przepisy prawa upadłościowego, obowiązujące w kraju dłużnika.
6. Ubezpieczenie kontraktów, o którym mowa w ust. 1, może być realizowane w
formie ubezpieczenia bezpośredniego lub reasekuracji.";
3) art. 7 otrzymuje brzmienie:
"Art. 7. 1. Tworzy się Komitet Polityki Ubezpieczeń Kredytów i Gwarancji
Ubezpieczeniowych, zwanych dalej "Komitetem".
2. Do zadań Komitetu należy:
1) określanie szczegółowych zasad działalności Korporacji w zakresie
gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeń kontraktów eksportowych oraz
gwarancji ubezpieczeniowych,
2) opiniowanie wniosków o ubezpieczenie kontraktów eksportowych w ramach limitu,
o którym mowa w art. 5 ust. 2,
3) ustalanie uprawnień dla Korporacji w zakresie samodzielnego podejmowania
decyzji dotyczących zawierania umów ubezpieczenia kontraktów eksportowych,
4) klasyfikowanie krajów w zależności od stopnia ryzyka,
5) rozpatrywanie rocznych sprawozdań Korporacji z jej działalności,
obejmujących:
a) stan zobowiązań z tytułu ubezpieczenia kontraktów eksportowych, umów
kredytowych oraz stopień wykorzystania limitu określonego w ustawie budżetowej,
b) przychody ze składek, wypłacone odszkodowania oraz uzyskane kwoty regresów,
c) przewidywane zobowiązania z tytułu zawartych umów ubezpieczenia na
poszczególne lata,
6) rozpatrywanie propozycji zmian w działalności Korporacji i przedstawianie ich
Ministrowi Finansów.
3. Komitet przedkłada Radzie Ministrów roczne sprawozdanie ze swojej
działalności w terminie do dnia 31 maja następnego roku.";
4) po art. 7 dodaje się art. 7a-7c w brzmieniu:
"Art. 7a. W skład Komitetu wchodzą powołani przez Prezesa Rady Ministrów, po
jednym przedstawicielu:
1) Ministra Finansów,
2) Ministra Gospodarki,
3) Ministra Skarbu Państwa,
4) Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej,
5) Ministra Spraw Zagranicznych w randze sekretarza lub podsekretarza stanu oraz
przedstawiciel Prezesa Narodowego Banku Polskiego w randze wiceprezesa.
Art. 7b. 1. Przewodniczącym Komitetu jest przedstawiciel Ministra Finansów.
2. Sekretariat Komitetu prowadzony jest przez Ministerstwo Finansów.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb działania i
organizację Komitetu.
Art. 7c. Komitet podejmuje decyzje w formie uchwał wiążących Korporację.";
5) w art. 8:
a) skreśla się ust. 1,
b) w ust. 2 po wyrazach "w eksportowanym" dodaje się wyrazy "w ramach kontraktu
eksportowego";
6) w art. 9:
a) w ust. 1 po wyrazie "warunki" dodaje się wyraz "umów",
b) w ust. 2:
- skreśla się wyrazy "na podstawie wytycznych Rady Ministrów",
- wyrazy "Współpracy Gospodarczej z Zagranicą" zastępuje się wyrazem
"Gospodarki";
7) po art. 15 dodaje się art. 15a w brzmieniu:
"Art. 15a. 1. Minister Finansów wykonuje prawa z akcji należących do Skarbu
Państwa w Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych Spółka Akcyjna.
2. W zakresie uregulowanym w ust. 1 nie stosuje się przepisu art. 10 ust. 2
ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące
funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497 i
Nr 156, poz. 775).";
8) w art. 16 w ust. 1 w pkt 1 i 2 oraz w ust. 2 wyrazy "Współpracy Gospodarczej
z Zagranicą" zastępuje się wyrazem "Gospodarki";
9) art. 20 otrzymuje brzmienie:
"Art. 20. 1. Komitet Integracji Europejskiej może przekazać Korporacji, na
wydzielone rachunki, środki uzyskane z Unii Europejskiej lub z innych źródeł na
wspieranie eksportu do krajów nie należących do OECD, z przeznaczeniem na
finansowanie przedsięwzięć eksportowych.
2. Rada Ministrów może zlecić właściwym ministrom przekazanie Korporacji na
rachunki, o których mowa w ust. 1, środków będących w ich dyspozycji w wyniku
prywatyzacji przedsiębiorstw.
3. Środki, wykazane na wydzielonych rachunkach z tytułów wymienionych w ust. 1 i
2, nie stanowią przychodu Korporacji w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym
od osób prawnych."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 lutego 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej
w województwie katowickim.
(Dz. U. Nr 28, poz. 155)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie
ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w województwie katowickim (Dz. U. Nr
88, poz. 397) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) wyrób wytworzony lub usługa wykonana na terenie strefy - wyrób uzyskany w
wyniku wytworzenia, przetworzenia lub obróbki albo usługa wykonana na terenie
strefy, jeżeli wartość pomniejszona o podatek od towarów i usług wszystkich
użytych do jego wytworzenia materiałów (składników, surowców, komponentów,
części) nie wytworzonych na terenie strefy oraz usług nie wykonanych na jej
terenie nie przekracza 70% zapłaconej za wyrób lub usługę ceny pomniejszonej o
podatek od towarów i usług, z tym że w zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust.
1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych
(Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), wartość ta może zostać
określona, ze względu na przedmiot lub zakres działalności gospodarczej
określonej w zezwoleniu, powyżej 70%, w tym w wysokości zróżnicowanej w
poszczególnych latach prowadzenia przez podmiot działalności gospodarczej na
terenie strefy następujących po wydaniu zezwolenia,"
2) w § 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W okresie, o którym mowa w ust. 1, dochód podmiotu uzyskany z działalności
gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w
całości, w wypadku gdy wydatki inwestycyjne przekroczą kwotę stanowiącą
równowartość 2 mln ECU, obliczoną przy zastosowaniu średniego kursu ogłoszonego
przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego poniesienia
wydatków. Zwolnienie przysługuje począwszy od miesiąca następującego po
miesiącu, w którym podmiot poniósł wydatki inwestycyjne w wysokości
przekraczającej tę kwotę, nie dłużej jednak niż do upływu okresu, na który
została ustanowiona strefa, z zastrzeżeniem § 6.",
3) w § 5 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Za dzień rozpoczęcia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie
strefy uważa się datę wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów
wytworzonych na terenie strefy lub usług wykonanych na jej terenie.",
4) w § 13 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków
stanowiących dochody budżetu państwa, składek na ubezpieczenie społeczne,
składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,
przekraczające odrębnie z każdego tytułu 3% kwoty wpłat należnych za te lata; w
odniesieniu do podatku od towarów i usług zaległości we wpłacie nie mogą
przekroczyć 3% ogólnej kwoty zobowiązania z tytułu tego podatku, lub".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 lutego 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej
w województwie suwalskim.
(Dz. U. Nr 28, poz. 156)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie
ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w województwie suwalskim (Dz. U. Nr
93, poz. 421) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) wyrób wytworzony lub usługa wykonana na terenie strefy - wyrób uzyskany w
wyniku wytworzenia, przetworzenia lub obróbki albo usługa wykonana na terenie
strefy, jeżeli wartość pomniejszona o podatek od towarów i usług wszystkich
użytych do jego wytworzenia materiałów (składników, surowców, komponentów,
części) nie wytworzonych na terenie strefy oraz usług nie wykonanych na jej
terenie nie przekracza 70% zapłaconej za wyrób lub usługę ceny pomniejszonej o
podatek od towarów i usług, z tym że w zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust.
1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych
(Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), wartość ta może zostać
określona, ze względu na przedmiot lub zakres działalności gospodarczej
określonej w zezwoleniu, powyżej 70%, w tym w wysokości zróżnicowanej w
poszczególnych latach prowadzenia przez podmiot działalności gospodarczej na
terenie strefy następujących po wydaniu zezwolenia,"
2) w § 5 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Za dzień rozpoczęcia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie
strefy uważa się datę wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów
wytworzonych na terenie strefy lub usług wykonanych na jej terenie.",
3) w § 13 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków
stanowiących dochody budżetu państwa, składek na ubezpieczenie społeczne,
składek ma Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,
przekraczające odrębnie z każdego tytułu 3% kwoty wpłat należnych za te lata; w
odniesieniu do podatku od towarów i usług zaległości we wpłacie nie mogą
przekroczyć 3% ogólnej kwoty zobowiązania z tytułu tego podatku, lub".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 18 marca 1997 r.
w sprawie zarządzenia ponownych wyborów walnych zgromadzeń izb rolniczych w
województwach: siedleckim, skierniewickim i warszawskim.
(Dz. U. Nr 28, poz. 157)
Na podstawie art. 50 ust. 1 w związku z art. 52 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 14
grudnia 1995 r. o izbach rolniczych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 3) stanowi się,
co następuje:
§ 1. 1. Zarządza się ponowne wybory walnych zgromadzeń izb rolniczych w
województwach: siedleckim, skierniewickim i warszawskim.
2. Dzień wyborów wyznacza się na niedzielę dnia 27 kwietnia 1997 r.
§ 2. Dni, w których upływają terminy wykonania poszczególnych czynności
związanych z przeprowadzeniem wyborów, określa terminarz stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: R. Jagieliński
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
18 marca 1997 r. (poz. 157)
TERMINARZ WYKONANIA POSZCZEGÓLNYCH CZYNNOŚCI ZWIĄZANYCH Z PRZEPROWADZENIEM
PONOWNYCH WYBORÓW WALNYCH ZGROMADZEŃ IZB ROLNICZYCH W WOJEWÓDZTWACH: SIEDLECKIM,
SKIERNIEWICKIM I WARSZAWSKIM W DNIU 27 KWIETNIA 1997 R.
Data wykonania czynności wyborczychTreść czynności
12
do 27 marca 1997 r.- powołanie komisji wojewódzkiej
do 29 marca 1997 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisji
wojewódzkiej
do 29 marca 1997 r.- powołanie komisji okręgowych
do 31 marca 1997 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisjom
okręgowym i podanie go do wiadomości osób uprawnionych
do 5 kwietnia 1997 r.- podział okręgu wyborczego na obwody głosowania
do 7 kwietnia 1997 r.- powołanie komisji obwodowych,
- przekazanie wykazu obwodów głosowania w okręgu i podanie do wiadomości
osób uprawnionych
do 8 kwietnia 1997 r.- zgłaszanie kandydatów na członków walnego
zgromadzenia do komisji okręgowych w celu zarejestrowania
do 14 kwietnia 1997 r.- wyłożenie spisu osób uprawnionych
do 18 kwietnia 1997 r.- podanie do wiadomości osób uprawnionych listy
kandydatów w poszczególnych okręgach wyborczych
do godz. 2400 26 kwietnia 1997 r.- dostarczenie spisu osób uprawnionych do
głosowania komisji okręgowej lub komisji obwodowej
do godz. 2400 26 kwietnia 1997 r.- przekazanie kart do głosowania komisjom
obwodowym
godz. 800-2000 27 kwietnia 1997 r.- głosowanie
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 11 lutego 1997 r.
w sprawie ulg we wpłatach z zysku przedsiębiorstw państwowych oraz
jednoosobowych spółek Skarbu Państwa wykonujących zadania na potrzeby obronności
i bezpieczeństwa państwa.
(Dz. U. Nr 29, poz. 158)
Na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o gospodarce
finansowej przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 6, poz. 27, z 1993
r. Nr 18, poz. 82, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i z 1995 r. Nr 154, poz. 791) oraz
art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez
jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 154, poz. 792) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Udziela się ulgi we wpłatach z zysku na rzecz budżetu państwa
następującym przedsiębiorstwom państwowym oraz jednoosobowym spółkom Skarbu
Państwa, a także spółkom, w których wszystkie akcje (udziały) są własnością
Skarbu Państwa, z wyjątkiem akcji (udziałów) nieodpłatnie udostępnionych
pracownikom, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, wykonującym zadania
na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa:
1) przedsiębiorstwom i spółkom przemysłu obronnego i lotniczego wymienionym w
załącznikach nr 1 i 2 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r.
w sprawie określenia przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek
Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa (Dz. U. Nr 157,
poz. 792),
2) przedsiębiorstwom państwowym oraz jednoosobowym spółkom Skarbu Państwa, na
które na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1993 r. w
sprawie określenia organów właściwych do nakładania niektórych obowiązków i
zadań niezbędnych na potrzeby obronności państwa oraz zasad odpłatności za
wykonywanie tych zadań i przeprowadzania kontroli ich realizacji (Dz. U. Nr 69,
poz. 331 i z 1997 r. Nr 15, poz. 85) zostały nałożone zadania ujęte w "Programie
mobilizacji gospodarki".
2. Wykaz przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa,
którym udziela się ulgi, stanowi załącznik do rozporządzenia.
§ 2. 1. Ulga, o której mowa w § 1, polega na pomniejszeniu należnej kwoty wpłaty
z zysku, po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, w sposób określony w ust. 2.
2. Wysokość należnej ulgi ustala się jako iloczyn należnej kwoty wpłaty z zysku
i wskaźnika ustalonego w wysokości odpowiadającej udziałowi wartości przychodu
ze sprzedaży produkcji i usług na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa w
przychodach ze sprzedaży i zrównanych z nimi.
3. Ulgę ustala się w rachunku narastającym.
4. Wysokość ulgi podlega ostatecznemu rozliczeniu na podstawie zatwierdzonego
rocznego sprawozdania finansowego.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 lutego 1997 r. (poz. 158)
WYKAZ PRZEDSIĘBIORSTW PAŃSTWOWYCH ORAZ JEDNOOSOBOWYCH SPÓŁEK SKARBU PAŃSTWA
KORZYSTAJĄCYCH Z ULG WE WPŁATACH Z ZYSKU
1. Zakłady Metalowe MESKO SA w Skarżysku-Kamiennej
2. Zakłady Metalowe ŁUCZNIK SA w Radomiu
3. Zakłady Mechaniczne TARNÓW SA w Tarnowie
4. Zakłady Sprzętu Precyzyjnego NIEWIADÓW SA w Niewiadowie
5. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-WARSZAWA II SA w Warszawie
6. Fabryka Łożysk Tocznych KRAŚNIK SA w Kraśniku
7. Tłocznia Metali PRESSTA SA w Bolechowie
8. Zakłady Tworzyw Sztucznych NITRON SA w Krupskim Młynie
9. Zakłady Tworzyw Sztucznych GAMRAT SA w Jaśle
10. Zakłady Tworzyw Sztucznych ERG SA w Bieruniu
11. Zakłady Chemiczne NITRO-CHEM SA w Bydgoszczy
12. Bydgoskie Zakłady Elektromechaniczne BELMA SA w Bydgoszczy
13. Grudziądzkie Zakłady Przemysłu Gumowego STOMIL SA w Grudziądzu
14. Przedsiębiorstwo Sprzętu Ochronnego MASKPOL SA w Konieczkach
15. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-MIELEC SA w Mielcu
16. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-RZESZÓW SA w Rzeszowie
17. Państwowe Zakłady Lotnicze PZL-OKĘCIE SA w Warszawie
18. Kombinat PZL-HYDRAL SA we Wrocławiu
19. Centrum Naukowo-Produkcyjne Elektroniki Profesjonalnej RADWAR SA w Warszawie
20. Przemysłowe Centrum Optyki SA w Warszawie
21. Gdańskie Zakłady Elektroniczne UNIMOR SA w Gdańsku
22. Zakłady Radiowe RADMOR SA w Gdyni
23. Zakłady Elektroniczne WAREL SA w Warszawie
24. Zakłady Mechaniczne BUMAR-ŁABĘDY SA w Gliwicach
25. Zakłady Mechaniczne PZL-WOLA SA w Warszawie
26. Poznańskie Zakłady Opon Samochodowych STOMIL-POZNAŃ SA w Poznaniu
27. Zakłady Sprzętu Przeciwpożarowego PROGAZ SA w Łodzi
28. Wojskowe Zakłady Motoryzacyjne Nr 5 w Poznaniu
29. Wojskowe Zakłady Mechaniczne w Siemianowicach Śląskich
30. Wojskowe Zakłady Inżynieryjne w Dęblinie
31. Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 1 w Łodzi
32. Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 2 w Bydgoszczy
33. Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 4 w Warszawie
34. Wojskowe Zakłady Uzbrojenia Nr 2 w Grudziądzu
35. Wojskowe Zakłady Elektroniczne w Zielonce
36. Wojskowe Zakłady Łączności Nr 1 w Zegrzu
37. Wojskowe Zakłady Łączności Nr 2 w Czernicy Wrocławskiej
38. Stocznia Marynarki Wojennej w Gdyni
39. Wojskowe Centralne Biuro Konstrukcyjno-Technologiczne w Warszawie
40. Wojskowe Zakłady Kartograficzne w Warszawie,
41. Wojskowe Biuro Studiów i Projektów Budowlanych w Warszawie,
42. Wojskowe Biuro Projektów Budowlanych w Gdyni
43. Wojskowe Biuro Projektów Budowlanych w Poznaniu
44. Wojskowe Biuro Projektów Budowlanych we Wrocławiu
45. Rybnickie Zakłady Wyrobów Metalowych HUTA SILESIA w Rybniku
46. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-KROSNO w Krośnie
47. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-KALISZ w Kaliszu
48. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-POZNAŃ w Poznaniu
49. Centrum Techniki Morskiej w Gdańsku
50. Fabryka Maszyn Budowlanych FAMABA w Głogowie
51. Huta im. T. Sendzimira w Krakowie
52. Warszawskie Zakłady Mechaniczne PZL-WZM w Warszawie
53. Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe UNIMETAL w Złotowie
54. Przedsiębiorstwo Budowy Maszyn Drogowych MADRO w Pabianicach
55. Fabryka Obrabiarek do Drewna w Bydgoszczy
56. Zakłady Sprzętu Mechanicznego PZL-ZSM w Piotrkowie Trybunalskim
57. Wytwórnia Filtrów PZL-SĘDZISZÓW w Sędziszowie
58. Przedsiębiorstwo Produkcji Maszyn i Urządzeń Pralniczych DEMET-WUTECH w
Debrznie
59. Centrum Naukowo-Produkcyjne Podzespołów i Urządzeń Elektronicznych
UNITRA-DOLAM we Wrocławiu
60. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego PZL-GORZYCE w Gorzycach
61. Fabryka Sprzętu Ratunkowego i Lamp Górniczych FASER w Tarnowskich Górach
62. Gdańska Stocznia Remontowa im. Piłsudskiego w Gdańsku
63. Fabryka Maszyn Budowlanych BUMAR-MRĄGOWO w Mrągowie
64. Zakłady Elektromaszynowe CELMA SA w Cieszynie
65. Gliwickie Przedsiębiorstwo Urządzeń Transportowych ZREMB SA w Gliwicach
66. Fabryka Samochodów Specjalizowanych SHL SA w Kielcach
67. Fabryka Łożysk Tocznych ISKRA SA w Kielcach
68. Fabryka Okładzin Ciernych FOMAR SA w Markach k. Warszawy
69. Fabryka Kabli OŻARÓW SA w Ożarowie Mazowieckim
70. TECHMA-OSTRZESZÓW SA w Ostrzeszowie
71. Morska Stocznia Remontowa SA w Świnoujściu
72. H. CEGIELSKI-POZNAŃ SA w Poznaniu
73. Reszelski Zakład Przemysłu Maszynowego REMA SA w Reszlu
74. Zakłady Wytwórcze Maszyn Elektrycznych i Transportowych EMIT SA w Żychlinie
75. Zakłady Chemiczne ORGANIKA-SARZYNA w Nowej Sarzynie
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 marca 1997 r.
w sprawie zasad wcześniejszego przechodzenia na emeryturę pracowników
zwalnianych z pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy.
(Dz. U. Nr 29, poz. 159)
Na podstawie art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52,
poz. 268 i 270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990
r. Nr 10, poz. 58 i 61, Nr 36, poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 87, poz. 506, z
1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 80, poz. 350 i Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 21, poz.
84 i Nr 64, poz. 321, z 1994 r. Nr 74, poz. 339 i Nr 108, poz. 516, z 1995 r. Nr
4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687 oraz
z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Pracownicy, z którymi rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło w
okolicznościach określonych w art. 1 ust. 1 i 2 i art. 10 ust. 1 ustawy z dnia
28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami
stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych
ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 10, poz. 59 i Nr 51, poz. 298, z 1991
r. Nr 83, poz. 372, Nr 106, poz. 457 i Nr 113, poz. 491, z 1992 r. Nr 21, poz.
84, z 1994 r. Nr 1, poz. 1 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110), nabywają prawo do
wcześniejszej emerytury bez względu na wiek, jeżeli osiągnęli do dnia
rozwiązania stosunku pracy okres zatrudnienia wynoszący, łącznie z okresami
równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia, co najmniej 35 lat dla
kobiet i 40 lat dla mężczyzn.
2. Pracownicy, o których mowa w ust. 1, z którymi rozwiązanie stosunku pracy
nastąpiło w 1997 r. w związku z niewypłacalnością pracodawcy w rozumieniu ustawy
z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie
niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 87,
poz. 435, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153), nabywają
prawo do wcześniejszej emerytury bez względu na wiek, jeżeli osiągnęli
najpóźniej w dniu 31 grudnia 1996 r. okres zatrudnienia wynoszący, łącznie z
okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia, co najmniej 34
lata dla kobiet i 39 lat dla mężczyzn.
3. Przepis ust. 1 stosuje się również do pracowników mianowanych.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26
stycznia 1990 r. w sprawie wcześniejszych emerytur dla pracowników zwalnianych z
pracy z przyczyn dotyczących zakładów pracy (Dz. U. Nr 4, poz. 27).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 19 marca 1997 r.
w sprawie wynagradzania nauczycieli.
(Dz. U. Nr 29, poz. 160)
Na podstawie art. 31 i 33 ust. 3 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta
Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz. 19, Nr 25, poz. 187 i Nr 31, poz. 214, z 1983 r.
Nr 5, poz. 33, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 35, poz.
192, z 1990 r. Nr 34, poz. 197 i 198, Nr 36, poz. 206 i Nr 72, poz. 423, z 1991
r. Nr 95, poz. 425 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 53, poz. 252, Nr 54, poz.
254 i Nr 90, poz. 451, z 1993 r. Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr
105, poz. 509 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr
25, poz. 113, Nr 87, poz. 396 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Wynagrodzenie zasadnicze
§ 1. Wysokość stawek wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli określa tabela
stanowiąca załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 2. 1. Przez poziom wykształcenia dla celów ustalenia stawki wynagrodzenia
zasadniczego określonej w tabeli należy rozumieć:
1) stopień naukowy doktora - posiadanie stopnia naukowego doktora lub w zakresie
sztuki i dyscyplin artystycznych kwalifikacji I stopnia, a stopień naukowy
doktora habilitowanego - posiadanie stopnia naukowego doktora habilitowanego lub
w zakresie sztuk i dyscyplin artystycznych uzyskanie kwalifikacji II stopnia,
2) wyższe wykształcenie magisterskie z przygotowaniem pedagogicznym - ukończenie
wyższych studiów magisterskich na kierunku i specjalności kształcącej
nauczycieli lub ukończenie wyższych studiów magisterskich na innych kierunkach
oraz uzyskanie przygotowania pedagogicznego w formach określonych w § 1 pkt 2 i
w § 5 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 10 października 1991 r.
w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli oraz określenia
szkół i wypadków, w których można zatrudnić nauczycieli nie mających wyższego
wykształcenia (Dz. U. Nr 98, poz. 433 oraz z 1994 r. Nr 5, poz. 19 i Nr 109,
poz. 521) lub formach określonych w § 14 rozporządzenia Ministra Kultury i
Sztuki z dnia 10 stycznia 1983 r. w sprawie określenia szczegółowych
kwalifikacji wymaganych od nauczycieli szkół artystycznych (Dz. U. Nr 2, poz.
17), ukończenie wyższych studiów magisterskich na wyższych uczelniach
kościelnych, których programy obejmowały przedmioty z zakresu pedagogiki lub
katechezy, ukończenie wyższego seminarium duchownego albo ukończenie innych
wyższych studiów magisterskich, o ile nauczyciel ukończył dodatkowo instytut
katechetyczny lub studium katechetyczne albo kurs katechetyczny,
3) wyższe wykształcenie magisterskie bez przygotowania pedagogicznego -
ukończenie wyższych studiów magisterskich na kierunkach i specjalnościach nie
kształcących nauczycieli,
4) wyższe wykształcenie zawodowe z przygotowaniem pedagogicznym - ukończenie
wyższych studiów zawodowych na kierunkach kształcących nauczycieli, ukończenie
wyższych studiów zawodowych na innych kierunkach oraz uzyskanie przygotowania
pedagogicznego w formach wymienionych w pkt 2 lub poprzez ukończenie instytutu
katechetycznego, studium katechetycznego albo kursu katechetycznego,
5) wyższe wykształcenie zawodowe bez przygotowania pedagogicznego - ukończenie
wyższych studiów zawodowych,
6) kolegium nauczycielskie - ukończenie nauczycielskiego kolegium języków
obcych, kolegium nauczycielskiego, kolegium teologicznego,
7) studium nauczycielskie - ukończenie studium nauczycielskiego, pedagogicznej
szkoły technicznej, policealnego studium kulturalno-oświatowego,
bibliotekarskiego lub policealnego studium zawodowego o kierunku
bibliotekarskim, instytutu katechetycznego albo studium katechetycznego, o ile
warunkiem przyjęcia na to studium było posiadanie świadectwa dojrzałości lub
innego zakładu kształcącego nauczycieli na poziomie studium nauczycielskiego,
8) średnie pedagogiczne - ukończenie liceum dla wychowawczyń przedszkoli, liceum
pedagogicznego, kierunku pedagogicznego szkoły artystycznej II stopnia,
posiadanie świadectwa dojrzałości i zawodu opiekunki dziecięcej oraz
przygotowania pedagogicznego lub posiadanie świadectwa dojrzałości i
przygotowania pedagogicznego uzyskanego w formach wymienionych w pkt 2 lub na
kursie katechetycznym,
9) średnie - ukończenie średniej szkoły ogólnokształcącej, zawodowej lub szkoły
artystycznej II stopnia albo posiadanie wykształcenia uznanego za równorzędne na
podstawie odrębnych przepisów.
2. Stawki wynagrodzenia zasadniczego przewidziane dla nauczycieli posiadających
wykształcenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, przysługują również nauczycielom,
którzy uzyskali zaliczenie wszystkich przedmiotów i praktyk przewidzianych w
programie wyższych studiów magisterskich lub równorzędnych na kierunkach
nauczycielskich lub na kierunkach niepedagogicznych, jeśli uzyskali kwalifikacje
pedagogiczne w innym trybie, albo ukończyli piąty rok studiów w wyższym
seminarium duchownym.
3. Stawki wynagrodzenia zasadniczego przewidziane dla nauczycieli posiadających
wykształcenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, przysługują również nauczycielom,
którzy uzyskali zaliczenie wszystkich przedmiotów i praktyk przewidzianych w
programie wyższych studiów magisterskich lub równorzędnych na kierunkach
niepedagogicznych.
4. Stawki wynagrodzenia zasadniczego przewidziane dla nauczycieli posiadających
wykształcenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 7, przysługują również nauczycielom
posiadającym dyplom (świadectwo) ukończenia innego niż wymienione w ust. 1 pkt 7
policealnego studium zawodowego na poziomie średnim, którzy ponadto legitymują
się świadectwem dojrzałości oraz świadectwem ukończenia studium pedagogicznego i
pozostają w zatrudnieniu w dniu wejścia w życie rozporządzenia.
5. Stawki wynagrodzenia zasadniczego przewidziane dla nauczycieli i wychowawców
posiadających wykształcenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 8, przysługują również
nauczycielom praktycznej nauki zawodu posiadającym świadectwo ukończenia
średniej szkoły zawodowej lub tytuł mistrza w zawodzie, którego nauczają, oraz
świadectwo studium pedagogicznego lub kursu pedagogicznego prowadzonego zgodnie
z przepisami o kwalifikacjach wymaganych od nauczycieli.
§ 3. 1. Przy ustalaniu szczebla wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli i ich
awansowaniu do wyższego szczebla zalicza się okresy:
1) wykonywanej w ramach pracowniczego stosunku pracy:
a) pracy pedagogicznej i naukowej,
b) pracy w kuratoriach oświaty, w urzędach organów i w innych jednostkach
organizacyjnych sprawujących nadzór pedagogiczny oraz w wydzielonych komórkach
do spraw oświaty w organach prowadzących szkoły,
c) pracy w organizacjach młodzieżowych oraz w związkach zawodowych zrzeszających
nauczycieli,
d) pracy o charakterze programowo-szkoleniowym lub wychowawczym w Ochotniczych
Hufcach Pracy oraz w oddziałach obrony cywilnej Ochotniczych Hufców Pracy,
e) pracy w szkołach, zespołach ekonomiczno-administracyjnych szkół (jednostkach
równorzędnych), zakładach usług socjalnych i instytutach zaplecza
naukowo-pedagogicznego na stanowiskach niepedagogicznych,
f) prowadzenia zajęć katechetycznych w szkołach i innych placówkach
oświatowo-wychowawczych lub w ramach katechezy parafialnej,
g) pracy zawodowej niepedagogicznej, dającej doświadczenie przydatne do pracy
nauczycielskiej,
2) służby wojskowej, na zasadach określonych w odrębnych przepisach,
3) tajnego nauczania i przymusowej bezczynności w czasie okupacji,
4) prowadzenia przez księży i diakonów, nieodpłatnie, nauki religii w szkołach
po dniu 1 września 1990 r.,
5) prowadzenia niepublicznych szkół i placówek opiekuńczo-wychowawczych i
oświatowo-wychowawczych,
6) pracy pedagogicznej w szkołach niepublicznych, wykonywanej na podstawie
innego niż pracowniczy stosunku prawnego,
7) urlopów:
a) płatnych w szkołach,
b) bezpłatnych na kształcenie i dokształcanie się,
c) wychowawczych,
d) udzielonych w innych celach niż wymienione w lit. a)-c), jeżeli nauczyciel w
tym czasie prowadził zajęcia dydaktyczne lub wychowawcze w szkole w wymiarze co
najmniej 4 godzin tygodniowo, gdy przepis szczególny nie stanowi inaczej,
8) tymczasowego aresztowania i zawieszenia w pełnieniu obowiązków nauczyciela,
jeżeli zapadł wyrok uniewinniający lub postępowanie dyscyplinarne zakończyło się
orzeczeniem uniewinniającym albo postępowanie karne lub dyscyplinarne zostało
umorzone,
9) zaliczane na mocy odrębnych przepisów.
2. Okresy pracy wymienione w ust. 1 pkt 1 lit. a)-f) zalicza się w całości,
jeżeli nauczyciel był zatrudniony w wymiarze nie niższym niż 50% obowiązkowego
wymiaru godzin (czasu pracy w zakładzie nie będącym szkołą). Okresy pracy
pełnionej w wymiarze niższym niż 50% obowiązkowego wymiaru godzin (czasu pracy w
zakładzie nie będącym szkołą) zalicza się w części proporcjonalnej do pełnego
wymiaru czasu pracy.
3. Okresy pracy zawodowej niepedagogicznej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit.
g), w zależności od oceny ich przydatności do pracy nauczycielskiej, czasu pracy
i innych okoliczności - zalicza nauczycielowi dyrektor szkoły w pełnym wymiarze
lub w wymiarze odpowiednio niższym, a dyrektorowi - organ prowadzący szkołę.
4. Dyrektor szkoły za zgodą organu prowadzącego szkołę może zaliczyć do okresu
pracy, od którego zależy stawka wynagrodzenia zasadniczego nauczyciela, okres
prowadzenia prywatnego zakładu rzemieślniczego, o ile rodzaj prowadzonej przez
zakład działalności dawał doświadczenie zawodowe z przedmiotu, którego
nauczyciel naucza, a ponadto, jeżeli zakład ten zatrudniał młodocianych w celu
przyuczenia do zawodu.
5. W sprawach nie unormowanych w niniejszym rozporządzeniu, dotyczących
zaliczania nauczycielom lat pracy przy ustalaniu szczebla wynagrodzenia
zasadniczego, rozstrzyga Minister Edukacji Narodowej.
§ 4. 1. Zmiana wynagrodzenia zasadniczego wynikająca ze zmiany poziomu
wykształcenia następuje z pierwszym dniem miesiąca kalendarzowego następującego
po powstaniu warunków uzasadniających tę zmianę, a jeżeli warunki te powstały
pierwszego dnia miesiąca - od tego dnia.
2. Zmiana wynagrodzenia ze względu na staż pracy następuje z pierwszym dniem
miesiąca kalendarzowego następującego po udokumentowaniu warunków
uzasadniających zmianę, a jeżeli warunki te powstały pierwszego dnia miesiąca -
od tego dnia.
3. Podstawę do ustalenia stażu pracy i poziomu wykształcenia stanowią oryginalne
dokumenty albo uwierzytelnione odpisy (kopie) tych dokumentów.
4. Ustalenia stażu pracy i poziomu wykształcenia dokonuje dyrektor szkoły
zatrudniający nauczyciela, a dla dyrektora szkoły - organ prowadzący szkołę.
§ 5. 1. Określona w tabeli stawka wynagrodzenia zasadniczego nauczyciela może
być w zależności od osiąganych wyników pracy podwyższona, nie więcej jednak niż
o 20%, w granicach przyznanych szkole środków na wynagrodzenia, a nauczyciela
zatrudnionego w szkole publicznej prowadzonej przez gminę, inną osobę prawną lub
fizyczną albo w kuratoriach oświaty, urzędach organów administracji rządowej i
innych jednostkach organizacyjnych na stanowiskach wymagających kwalifikacji
pedagogicznych - nie więcej niż o 50% w granicach środków własnych organu
prowadzącego szkołę lub kuratorium oświaty, organu administracji rządowej albo
innej jednostki organizacyjnej zatrudniającej nauczyciela.
2. Zwiększoną stawkę wynagrodzenia przyznaje się na czas określony, nie krótszy
niż 6 miesięcy i nie dłuższy niż jeden rok szkolny.
3. Stawkę wynagrodzenia zasadniczego nauczyciela zwiększyć może dyrektor szkoły,
a w stosunku do dyrektora - organ prowadzący szkołę.
4. Zasady i kryteria zwiększenia stawki wynagrodzenia zasadniczego w granicach
określonych w ust. 1 ustala dyrektor szkoły w porozumieniu z zakładową
organizacją związkową, a dla dyrektora szkoły - organ prowadzący szkołę w
porozumieniu z odpowiednimi strukturami związków zawodowych.
Rozdział 2
Wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe
§ 6. 1. Wynagrodzenie za jedną godzinę ponadwymiarową ustala się dzieląc stawkę
wynagrodzenia zasadniczego (łącznie z dodatkami za trudne i uciążliwe warunki
pracy oraz za warunki szkodliwe dla zdrowia, jeżeli praca w godzinach
ponadwymiarowych odbywa się w takich warunkach) przez miesięczną liczbę godzin
obowiązkowego wymiaru zajęć, ustalonego dla rodzaju zajęć dydaktycznych,
wychowawczych lub opiekuńczych realizowanych w ramach godzin ponadwymiarowych
nauczyciela.
2. Miesięczną liczbę godzin obowiązkowego wymiaru zajęć nauczyciela, o której
mowa w ust. 1, uzyskuje się mnożąc tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin przez
4,16 z zaokrągleniem do pełnych godzin w ten sposób, że czas zajęć do 0,5
godziny pomija się, a co najmniej 0,5 godziny liczy się za pełną godzinę.
3. Wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe przydzielone w planie organizacyjnym
nie przysługuje za dni, w których nauczyciel nie realizuje zajęć z powodu przerw
przewidzianych przepisami o organizacji roku szkolnego, rozpoczynania lub
kończenia zajęć w środku tygodnia oraz za dni usprawiedliwionej nieobecności w
pracy. Godziny ponadwymiarowe przypadające w dniach, w których nauczyciel nie
mógł ich zrealizować z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, w szczególności
w związku z:
1) zawieszeniem zajęć z powodu epidemii lub mrozów,
2) wyjazdem dzieci na wycieczki lub imprezy,
3) chorobą dziecka nauczanego indywidualnie, trwającą nie dłużej niż tydzień
- traktuje się jak godziny faktycznie odbyte.
4. Dla ustalenia wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe w tygodniach, w których
przypadają dni usprawiedliwionej nieobecności w pracy nauczyciela lub dni
ustawowo wolne od pracy, oraz w tygodniach, w których zajęcia rozpoczynają się
lub kończą w środku tygodnia - za podstawę ustalenia liczby godzin
ponadwymiarowych przyjmuje się obowiązkowy tygodniowy wymiar zajęć określony w
art. 42 ust. 3 ustawy - Karta Nauczyciela, pomniejszony o 1/5 tego wymiaru (lub
1/4, gdy dla nauczyciela ustalono czterodniowy tydzień pracy) za każdy dzień
usprawiedliwionej nieobecności w pracy lub dzień ustawowo wolny od pracy. Liczba
godzin ponadwymiarowych, za które przysługuje wynagrodzenie w takim tygodniu,
nie może być jednakże większa niż liczba godzin przydzielonych w planie
organizacyjnym.
5. Wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe wypłaca się z dołu.
Rozdział 3
Dodatki do wynagrodzenia
Dodatki funkcyjne
§ 7. 1. Nauczycielom, którym powierzono stanowiska kierownicze w szkole
(placówce), przysługuje dodatek funkcyjny w wysokości określonej w tabeli
stanowiącej załącznik nr 2 do rozporządzenia.
2. Dyrektorom ośrodków dokształcania zawodowego przysługują dodatki funkcyjne
przewidziane dla dyrektorów szkół zawodowych.
3. Przy ustalaniu wysokości dodatku funkcyjnego dla nauczycieli, którym
powierzono stanowiska kierownicze w szkołach zaocznych, ośrodkach dokształcania
zawodowego, w ogniskach artystycznych prowadzących dział ognisk baletowych lub
dział ognisk plastycznych oraz w ogniskach baletowych i ogniskach plastycznych,
grupę 30 uczniów liczy się za jeden oddział. Grupę uczniów liczącą mniej niż 30
uczniów, powstałą po podzieleniu ogólnej liczby uczniów przez 30, liczy się jako
jeden oddział. W ośrodkach dokształcania zawodowego dodatek funkcyjny wypłaca
się miesięcznie, biorąc pod uwagę liczbę uczniów z wszystkich turnusów
zorganizowanych w danym miesiącu.
4. Przy ustalaniu wysokości dodatku funkcyjnego dyrektorów zespołów szkół,
zespołów placówek lub zespołów zakładów kształcenia nauczycieli bierze się pod
uwagę łączną liczbę oddziałów (grup).
5. Z zastrzeżeniem ust. 3, w szkołach artystycznych I i II stopnia oraz w innych
placówkach kształcenia artystycznego równoważnikiem jednego oddziału jest 40
jednostek lekcyjnych realizowanych w ciągu tygodnia.
6. Wysokość dodatku funkcyjnego, w granicach stawek określonych tabelą, ustala
organ prowadzący szkołę, uwzględniając między innymi wielkość szkoły, jej
warunki organizacyjne, złożoność zadań wynikających z funkcji kierowniczej,
liczbę stanowisk kierowniczych w szkole, wyniki pracy szkoły.
§ 8. 1. Nauczycielowi przysługuje tylko jeden dodatek funkcyjny, a w razie
zbiegu tytułów do dwóch lub więcej dodatków funkcyjnych przysługuje dodatek
wyższy.
2. Prawo do dodatku funkcyjnego powstaje od pierwszego dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym nastąpiło powierzenie stanowiska
kierowniczego, a jeżeli powierzenie stanowiska nastąpiło pierwszego dnia
miesiąca - od tego dnia.
3. Nauczyciel, któremu powierzono stanowisko kierownicze na czas określony,
traci prawo do dodatku funkcyjnego z upływem tego okresu, a w razie
wcześniejszego odwołania - z końcem miesiąca, w którym nastąpiło odwołanie, a
jeżeli odwołanie nastąpiło pierwszego dnia miesiąca - od tego dnia.
4. Dodatek funkcyjny nie przysługuje w okresie nie usprawiedliwionej
nieobecności w pracy, w okresie urlopu dla poratowania zdrowia, w okresach, za
które nie przysługuje wynagrodzenie zasadnicze, oraz od pierwszego dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym nauczyciel zaprzestał pełnienia z innych
powodów obowiązków, do których jest przypisany ten dodatek, a jeżeli
zaprzestanie pełnienia obowiązków nastąpiło od pierwszego dnia miesiąca - od
tego dnia.
5. Dodatek funkcyjny w stawce ustalonej dla dyrektora szkoły przysługuje
wicedyrektorowi szkoły od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego
po 3 miesiącach zastępstwa.
Dodatki służbowe
§ 9. Nauczycielom zatrudnionym w kuratoriach oświaty, w urzędach organów
administracji rządowej i innych jednostkach organizacyjnych na stanowiskach
wymagających kwalifikacji pedagogicznych przysługuje dodatek służbowy w
wysokości określonej w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
Dodatki specjalistyczne
§ 10. Nauczycielom przysługują następujące dodatki specjalistyczne:
1) z tytułu posiadania stopnia naukowego,
2) z tytułu uzyskania stopnia specjalizacji zawodowej, określonego w art. 46
ust. 1 ustawy - Karta Nauczyciela,
3) z tytułu posiadania kwalifikacji trenerskich,
4) z tytułu wykonywania zadań doradcy metodycznego lub nauczyciela-konsultanta.
§ 11. 1. Wysokość dodatków specjalistycznych z tytułu posiadania stopnia
naukowego lub uzyskania stopnia specjalizacji zawodowej wynosi:
1) 53 zł miesięcznie z tytułu posiadania stopnia naukowego doktora,
2) 77 zł miesięcznie z tytułu posiadania stopnia naukowego doktora
habilitowanego,
3) 19 zł miesięcznie za I stopień specjalizacji lub kwalifikacje trenerskie II
klasy,
4) 30 zł miesięcznie za II stopień specjalizacji lub kwalifikacje trenerskie I
klasy,
5) 42 zł miesięcznie za III stopień specjalizacji lub kwalifikacje trenerskie
klasy mistrzowskiej.
2. Dodatek z tytułu uzyskania stopnia specjalizacji zawodowej lub kwalifikacji
trenerskich wypłacany jest w wysokości proporcjonalnej do łącznej liczby godzin
zajęć z przedmiotu nauczania lub rodzaju zajęć realizowanych przez nauczyciela
zgodnie z posiadanym stopniem specjalizacji lub kwalifikacji trenerskich, nie
wyższej jednak niż 100% kwoty określonej w ust. 1 pkt 3-5. Nauczycielom
prowadzącym zajęcia z wychowania fizycznego przysługuje dodatek za posiadanie
kwalifikacji trenerskich w dyscyplinach objętych programem nauczania.
3. Do łącznego wymiaru godzin, o których mowa w ust. 2, wlicza się również
godziny zajęć z przedmiotu o charakterze zbliżonym, do którego nauczyciel
posiada kwalifikacje określone w odrębnych przepisach.
4. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje od pierwszego dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym nauczyciel uzyskał stopień naukowy doktora
lub doktora habilitowanego albo stopień specjalizacji zawodowej (kwalifikacje
trenerskie), a jeżeli uzyskanie stopnia naukowego doktora lub doktora
habilitowanego albo stopnia specjalizacji zawodowej (kwalifikacji trenerskich)
nastąpiło pierwszego dnia miesiąca - od tego dnia.
5. Nauczycielom zatrudnionym w niepełnym wymiarze godzin dodatek, o którym mowa
w ust. 1, przysługuje w wysokości proporcjonalnej do wymiaru zajęć określonych w
umowie o pracę, z uwzględnieniem ust. 2 i 3.
6. Nauczycielom, którym powierzono stanowiska kierownicze, dodatek za stopień
specjalizacji zawodowej przysługuje w pełnej wysokości, jeśli realizują
obowiązujące ich pensum zgodnie z uzyskaną specjalizacją przedmiotową lub
posiadają specjalizację z zakresu kierowania szkołą.
7. Nauczycielom, o których mowa w § 9, dodatek za stopień specjalizacji
zawodowej przysługuje pod warunkiem, że zakres sprawowanego nadzoru wiąże się z
uzyskaną specjalizacją zawodową.
8. Nauczycielowi przysługuje jeden dodatek z tytułu uzyskania stopnia
specjalizacji zawodowej lub posiadania kwalifikacji trenerskich, niezależnie od
liczby uzyskanych stopni specjalizacji.
9. W razie zbiegu prawa do dodatku z tytułu posiadania stopnia naukowego i z
tytułu uzyskania stopnia specjalizacji zawodowej lub kwalifikacji trenerskich,
nauczycielowi przysługują obydwa dodatki.
10. Przepis § 8 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
§ 12. 1. Nauczycielom wykonującym zadania doradcy metodycznego przysługują
dodatki w wysokości od 15 do 30% wynagrodzenia zasadniczego wynikającego ze
stawki osobistego zaszeregowania, a nauczycielom wykonującym zadania
nauczyciela-konsultanta - w wysokości od 20 do 40% wynagrodzenia zasadniczego
wynikającego ze stawki osobistego zaszeregowania.
2. Dodatek specjalistyczny ustalony dla nauczyciela-konsultanta przysługuje
również nauczycielom, którym powierzono stanowiska kierownicze w Centralnym
Ośrodku Doskonalenia Nauczycieli, Centrum Metodycznym Pomocy
Psychologiczno-Pedagogicznej, Polonijnym Centrum Nauczycielskim, Centrum
Edukacji Artystycznej, Centrum Edukacji Medycznej, Centrum Doskonalenia
Nauczycieli Szkół Rolniczych oraz w innych placówkach doskonalenia nauczycieli.
3. Dodatki, o których mowa w ust. 1 i 2, wypłaca się odpowiednio według zasad
dotyczących dodatków funkcyjnych (§ 8 ust. 2-4).
§ 13. W razie zbiegu tytułów do dodatku określonego w § 11 i dodatku określonego
w § 12, nauczycielowi przysługuje prawo do obu tych dodatków.
Dodatki za trudne warunki pracy
§ 14. 1. Nauczycielom i wychowawcom przysługują dodatki za trudne warunki pracy:
1) nauczycielom:
a) praktycznej nauki zawodu w szkołach górniczych za zajęcia pod ziemią,
b) praktycznej nauki zawodu szkół rolniczych i leśnych za zajęcia praktyczne w
terenie z zakresu produkcji roślinnej, zwierzęcej i mechanizacji rolnictwa,
c) praktycznej nauki zawodu szkół medycznych za zajęcia w pomieszczeniach
publicznych zakładów opieki zdrowotnej, domów pomocy społecznej i ośrodków
opiekuńczych przeznaczonych dla noworodków, dzieci do lat trzech i dzieci
niepełnosprawnych ruchowo oraz dla osób (dzieci i dorosłych) upośledzonych
umysłowo, psychicznie i przewlekle chorych z uszkodzeniami centralnego i
obwodowego układu nerwowego, w oddziałach intensywnej opieki medycznej oraz w
żłobkach,
d) szkół (klas) przysposabiających do pracy zawodowej
- przysługuje dodatek w wysokości 5% wynagrodzenia zasadniczego,
2) nauczycielom szkół podstawowych prowadzącym zajęcia w klasach łączonych
przysługuje dodatek w wysokości 25% stawki godzinowej za każdą przepracowaną w
tych klasach godzinę nauczania,
3) nauczycielom:
a) szkół z obcym językiem wykładowym za zajęcia w języku obcym, z wyjątkiem
nauczycieli języka obcego,
b) szkół, w których zajęcia są prowadzone dwujęzycznie, oraz nauczycielom danego
języka obcego w klasach dwujęzycznych, za każdą efektywnie przepracowaną godzinę
zajęć
- dodatek w wysokości 50% stawki godzinowej,
4) nauczycielom szkół za zajęcia w oddziałach klas realizujących program
"Międzynarodowej matury" - z przedmiotów objętych postępowaniem egzaminacyjnym,
za każdą efektywnie przepracowaną godzinę zajęć - dodatek w wysokości 100%
stawki godzinowej za każdą efektywnie przepracowaną godzinę zajęć,
5) nauczycielom i wychowawcom niewidomym oraz nauczycielom i wychowawcom
niesłyszącym, zatrudnionym w pełnym wymiarze zajęć w szkołach i placówkach
specjalnych dla niewidomych i słabowidzących i dla niesłyszących i
słabosłyszących - dodatek w wysokości 25% wynagrodzenia zasadniczego,
6) nauczycielom będącym obywatelami państw obcych, którzy w wyniku zawartych
porozumień międzynarodowych podejmą pracę w szkołach (klasach) i w zakładach
kształcenia nauczycieli - dodatek w wysokości do 200% stawki wynagrodzenia
zasadniczego za zajęcia prowadzone w tych szkołach (klasach) i zakładach,
7) nauczycielom specjalnych przedszkoli i szkół specjalnych, nauczycielom
poradni psychologiczno-pedagogicznych oraz innych poradni specjalistycznych,
nauczycielom prowadzącym zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze z dziećmi i młodzieżą
upośledzoną umysłowo w stopniu głębokim, wychowawcom placówek
opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych, wychowawcom pozalekcyjnych zajęć
wychowawczych zorganizowanych w publicznych zakładach opieki zdrowotnej i
publicznych zakładach lecznictwa uzdrowiskowego, w domach pomocy społecznej oraz
w zakładach rehabilitacji zawodowej inwalidów - dodatki w następujących
wysokościach:
a) I kategoria - 7,5% wynagrodzenia zasadniczego,
b) II kategoria - 15% wynagrodzenia zasadniczego,
c) III kategoria - 20% wynagrodzenia zasadniczego,
d) IV kategoria - 30% wynagrodzenia zasadniczego,
e) V kategoria - 40% wynagrodzenia zasadniczego,
f) VI kategoria - 45% wynagrodzenia zasadniczego,
g) VII kategoria - 50% wynagrodzenia zasadniczego,
h) VIII kategoria - 55% wynagrodzenia zasadniczego,
i) IX kategoria - 60% wynagrodzenia zasadniczego,
j) X kategoria - 65% wynagrodzenia zasadniczego.
2. Uprawnionymi do dodatków w wysokości określonej w poszczególnych kategoriach,
o których mowa w ust. 1 pkt 7, są:
1) kategoria I: nauczyciele poradni psychologiczno-pedagogicznych i poradni
specjalistycznych,
2) kategoria II:
a) wychowawcy świetlic profilaktyczno-wychowawczych i terapeutycznych,
b) nauczyciele-wychowawcy domów wczasów dziecięcych,
3) kategoria III:
a) nauczyciele specjalnych szkół i przedszkoli, w tym również organizowanych w
publicznych zakładach opieki zdrowotnej, w publicznych zakładach lecznictwa
uzdrowiskowego i w domach pomocy społecznej, oraz wychowawcy świetlic w szkołach
specjalnych,
b) nauczyciele szkół i wychowawcy w zakładach rehabilitacji zawodowej inwalidów,
c) wychowawcy ognisk wychowawczych i młodzieżowych ośrodków socjoterapii nie
prowadzących hoteliku,
d) nauczyciele prowadzący zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze,
4) kategoria IV:
a) wychowawcy specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych i placówek
opiekuńczo-wychowawczych zapewniających dzieciom i młodzieży całodobową opiekę w
ciągu całego roku kalendarzowego,
b) nauczyciele szkół specjalnych w pogotowiach opiekuńczych,
c) wychowawcy zespołów pozalekcyjnych zajęć wychowawczych w publicznych
zakładach opieki zdrowotnej, w publicznych zakładach lecznictwa uzdrowiskowego i
wychowawcy w domach pomocy społecznej,
5) kategoria V:
a) nauczyciele, nauczyciele praktycznej nauki zawodu, psycholodzy i pedagodzy
placówek resocjalizacyjno-wychowawczych,
b) wychowawcy pogotowi opiekuńczych,
c) wychowawcy placówek opiekuńczo-wychowawczych i specjalnych, w których co
najmniej 15% wychowanków jest skierowanych przez sądy powszechne w związku z
popełnieniem czynu karalnego,
d) pracownicy pedagogiczni rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych,
6) kategoria VI:
a) nauczyciele, nauczyciele praktycznej nauki zawodu, psycholodzy, pedagodzy
zakładów poprawczych dla nieletnich o bezpośrednim nadzorze wychowawczym,
b) nauczyciele, nauczyciele praktycznej nauki zawodu, psycholodzy, pedagodzy
placówek resocjalizacyjnych diagnostyczno-kierujących oraz
resocjalizacyjno-rewalidacyjnych,
7) kategoria VII: nauczyciele, nauczyciele praktycznej nauki zawodu, psycholodzy
i pedagodzy schronisk dla nieletnich, zakładów poprawczych prowadzonych łącznie
ze schroniskami oraz zakładów poprawczych dla nieletnich upośledzonych umysłowo
i z zaburzeniami zachowania oraz innymi zaburzeniami osobowości, nauczyciele
szkół przy zakładach karnych,
8) kategoria VIII: wychowawcy placówek resocjalizacyjno-wychowawczych,
9) kategoria IX: wychowawcy zakładów poprawczych dla nieletnich wymagających
bezpośredniego nadzoru wychowawczego oraz wychowawcy placówek resocjalizacyjnych
diagnostyczno-kierujących i resocjalizacyjno-rewalidacyjnych,
10) kategoria X: wychowawcy zakładów poprawczych dla nieletnich upośledzonych
umysłowo, stosujących oddziaływanie resocjalizacyjno-rewalidacyjne, dla
nieletnich z zaburzeniami zachowania i innymi zaburzeniami osobowości,
zapewniających wzmożoną opiekę psychoterapeutyczną, zakładów poprawczych o
wzmożonym nadzorze wychowawczym dla nieletnich zdemoralizowanych w wysokim
stopniu, wychowawcy schronisk dla nieletnich i zakładów poprawczych prowadzonych
łącznie ze schroniskami.
3. Dodatki za trudne warunki pracy, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują
również odpowiednio:
1) nauczycielom szkół, wychowawcom internatów i świetlic nie będących
specjalnymi, którzy prowadzą zajęcia w klasach lub grupach specjalnych,
zorganizowanych w tych szkołach, internatach lub świetlicach,
2) nauczycielom szkół nie będących specjalnymi, którzy prowadzą nauczanie
indywidualne dzieci zakwalifikowanych do kształcenia specjalnego,
3) innym pracownikom pedagogicznym zatrudnionym w szkołach (placówkach), w
których przysługuje dodatek za trudne warunki pracy.
Dodatek, o którym mowa w pkt 1-3, przysługuje w takiej części, w jakiej godziny
pracy w trudnych warunkach pozostają do obowiązującego wymiaru godzin.
Dodatki za uciążliwe warunki pracy
§ 15. 1. Nauczycielom i wychowawcom:
1) zatrudnionym w szkołach i placówkach dla dzieci i młodzieży z
niepełnosprawnością sprzężoną oraz w zakładach poprawczych o wzmożonym nadzorze
wychowawczym,
2) pracującym z dziećmi chorymi psychicznie lub upośledzonymi umysłowo w stopniu
umiarkowanym, znacznym i głębokim, z przewlekle chorymi, z dziećmi z
uszkodzeniami centralnego lub obwodowego układu nerwowego, z uzależnionymi od
środków odurzających lub z niepełnosprawnymi ruchowo,
z tytułu pracy w warunkach uciążliwych przysługuje dodatek w wysokości ustalonej
dla odpowiedniej kategorii dodatku za trudne warunki pracy, określonego w § 14
ust. 1 pkt 7 i ust. 2, zwiększony o 10% wynagrodzenia zasadniczego.
2. Dodatek z tytułu pracy w warunkach uciążliwych nie przysługuje pracownikom
pedagogicznym zakładów poprawczych, z wyjątkiem wymienionych w ust. 1 pkt 1,
schronisk dla nieletnich, rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych,
szkół przy zakładach karnych, placówek resocjalizacyjnych
diagnostyczno-kierujących i resocjalizacyjno-rewalidacyjnych.
3. Nauczycielom za pracę wykonywaną przy użyciu elektronicznych monitorów
ekranowych z tytułu pracy w warunkach uciążliwych przysługuje dodatek w
wysokości od 5,5 zł do 22 zł miesięcznie. Przy ustalaniu wysokości dodatków w
granicach określonych widełkami należy uwzględniać liczbę godzin przepracowanych
przez nauczyciela przy obsłudze monitorów ekranowych ponad minimalną miesięczną
liczbę godzin warunkującą nabycie prawa do dodatku.
Dodatki za warunki szkodliwe dla zdrowia
§ 16. 1. Nauczycielom pracującym w warunkach szkodliwych dla zdrowia przysługują
z tego tytułu dodatki w wysokości:
1) od 5,5 zł do 22 zł miesięcznie - przy pierwszym stopniu szkodliwości,
2) od 10 zł do 31 zł miesięcznie - przy drugim stopniu szkodliwości,
3) od 14 zł do 43 zł miesięcznie - przy trzecim stopniu szkodliwości.
2. W razie zbiegu tytułów do dodatku określonego w ust. 1 i dodatku, o którym
mowa w § 14 albo § 15, nauczycielowi przysługuje prawo do obu tych dodatków.
Dodatek za pracę w nocy
§ 17. 1. Za każdą godzinę pracy w porze nocnej nauczycielowi przysługuje dodatek
w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego, jednakże w
wysokości nie niższej niż 20% najniższego wynagrodzenia ustalonego na podstawie
art. 137 § 2 Kodeksu pracy.
2. Pora nocna obejmuje 8 godzin pomiędzy godzinami 2100 a 700. W tych granicach
porę nocną określa dyrektor szkoły w porozumieniu z zakładową organizacją
związkową.
3. Szkoły, stanowiska oraz warunki, przy których powstaniu nauczyciel może być
zobowiązany do pracy także w porze nocnej, określają odrębne przepisy.
4. W razie zbiegu prawa do dodatku za trudne warunki pracy albo za uciążliwe
warunki pracy i za pracę w nocy, nauczycielowi przysługują obydwa dodatki, z tym
że dodatek za pracę w nocy ustala się w wysokości 10% godzinowej stawki
wynagrodzenia zasadniczego. Dodatek za pracę w nocy nie może być jednak niższy
niż 20% najniższego wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu
pracy.
Dodatek za staż pracy
§ 18. 1. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za staż pracy wlicza się
okresy poprzedniego zatrudnienia we wszystkich zakładach pracy, w których
stosunek pracy został rozwiązany lub wygasł, bez względu na sposób ustania
stosunku pracy (zakończone okresy zatrudnienia).
2. Nauczycielowi pozostającemu jednocześnie w więcej niż w jednym stosunku pracy
okresy uprawniające do dodatku za staż pracy ustala się odrębnie dla każdego
stosunku pracy. Do okresu zatrudnienia uprawniającego do dodatku za staż pracy
nie wlicza się okresu pracy w innym zakładzie pracy, w którym pracownik jest lub
był jednocześnie zatrudniony. Do okresu dodatkowego zatrudnienia nie podlegają
zaliczeniu okresy podstawowego zatrudnienia.
3. Do okresów pracy wymaganych do nabycia prawa do dodatku za staż pracy zalicza
się okresy pracy wykonywanej w wymiarze nie niższym niż połowa obowiązującego
wymiaru zajęć (czasu pracy).
4. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za staż pracy wlicza się także
inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu
pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
5. Dodatek za staż pracy przysługuje:
1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po
miesiącu, w którym nauczyciel nabył prawo do dodatku lub do wyższej stawki
dodatku, jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,
2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub wyższej jego stawki
nastąpiło od pierwszego dnia miesiąca.
6. Dodatek za staż pracy przysługuje nauczycielowi za okres urlopu dla
poratowania zdrowia oraz za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie, chyba że
przepis szczególny stanowi inaczej. Dodatek ten przysługuje również za dni
nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby bądź
konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem
rodziny, za które nauczyciel otrzymuje wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia
społecznego.
7. Dodatek za staż pracy wypłaca się z góry, w terminie wypłaty wynagrodzenia.
Rozdział 4
Wynagrodzenie odrębne i za zajęcia dodatkowe
§ 19. 1. Nauczycielom zatrudnionym w szkołach, w których praca odbywa się we
wszystkie dni tygodnia, którzy realizują zajęcia w dniu wolnym od pracy i nie
otrzymają za ten dzień innego dnia wolnego od pracy, przysługuje odrębne
wynagrodzenie za wszystkie godziny efektywnie przepracowane w tym dniu, płatne
jak za godziny ponadwymiarowe.
2. Nauczycielom zatrudnionym w szkołach nie wymienionych w ust. 1, którzy w dniu
wolnym od pracy realizują planowane i odpowiednio udokumentowane zorganizowane
zajęcia dydaktyczne i opiekuńczo-wychowawcze, a nie otrzymują za ten dzień
innego dnia wolnego, przysługuje odrębne wynagrodzenie za efektywnie
przepracowane godziny ponadwymiarowe, nie więcej jednak niż za 4 godziny.
3. Nauczycielom zajmującym stanowiska kierownicze, sprawującym w dniu wolnym od
pracy nadzór nad przebiegiem zajęć dydaktyczno-wychowawczych i opiekuńczych, nie
przysługuje z tego tytułu dodatkowe wynagrodzenie.
4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do nauczycieli placówek wychowania
pozaszkolnego i szkół zaocznych, którzy za pracę w dniu wolnym od pracy powinni
otrzymać inny dzień wolny od pracy.
§ 20. 1. Nauczycielowi przysługuje wynagrodzenie dodatkowe:
1) za wychowawstwo klasy:
a) od 16,5 zł do 22 zł miesięcznie w przedszkolach,
b) od 11 zł do 16,5 zł miesięcznie w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych,
2) za analizę i ocenę pisemnych prac i zajęć uczniowskich z języka polskiego,
począwszy od czwartej klasy szkoły podstawowej, w wysokości:
a) od 9 zł do 13 zł miesięcznie w szkołach podstawowych,
b) od 11 zł do 17 zł miesięcznie w szkołach ponadpodstawowych,
3) za prowadzenie przez wychowawców rodzinnych domów dziecka zajęć
wychowawczo-opiekuńczych (ponadwymiarowych), wynikających z konieczności
zapewnienia osobistej opieki nad wychowankami - jak za 10 godzin
ponadwymiarowych tygodniowo,
4) za organizowanie i przygotowanie przez nauczycieli praktycznej nauki zawodu
stanowisk pracy niezbędnych dla prawidłowej realizacji zadań produkcyjnych i
zajęć praktycznych - od 7 zł do 25 zł miesięcznie.
2. Nauczycielom przedszkoli przysługuje wynagrodzenie za wychowawstwo określone
w ust. 1 pkt 1 tylko za jeden oddział (grupę) niezależnie od liczby oddziałów
(grup), w których prowadzą zajęcia. Nauczycielom, o których mowa wyżej,
zatrudnionym w niepełnym wymiarze zajęć, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za
wychowawstwo w wysokości proporcjonalnej do wymiaru zatrudnienia.
3. Wynagrodzenie za zajęcia dodatkowe, o którym mowa w ust. 1, wypłaca się
miesięcznie z góry. Wynagrodzenie to wypłaca się za okresy wykonywania zajęć
oraz za inne okresy, o ile wynika to z przepisów szczególnych.
4. W razie zaprzestania wykonywania zajęć dodatkowych w ciągu miesiąca lub ich
podjęcia w takim czasie, nauczyciel otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu
proporcjonalnie do przepracowanego okresu. W takim wypadku wysokość
wynagrodzenia ustala się dzieląc stawkę miesięcznego wynagrodzenia przez 30 i
mnożąc przez liczbę dni kalendarzowych przypadających w okresie przepracowanym.
5. Wynagrodzenie przewidziane w ust. 1 pkt 2 przysługuje nauczycielowi, jeżeli
realizuje zajęcia w obowiązkowym wymiarze. W razie realizowania tych zajęć w
niepełnym wymiarze lub ponad obowiązkowy wymiar w ramach godzin ponadwymiarowych
przydzielonych w planie organizacyjnym szkoły, wynagrodzenie przysługuje w
stosunku proporcjonalnym do realizowanego przez nauczyciela wymiaru godzin z
języka polskiego. Do wymiaru godzin z języka polskiego wlicza się również
godziny zajęć fakultatywnych z tego przedmiotu.
6. Nauczycielom, którym powierzono stanowiska kierownicze, oraz nauczycielom
korzystającym ze zniżek godzin, doradcom metodycznym wynagrodzenie przewidziane
w ust. 1 pkt 2 przysługuje wyłącznie w takim stosunku, w jakim realizowany przez
nich wymiar godzin języka polskiego pozostaje do pełnego wymiaru godzin
nauczyciela danej szkoły.
7. Wynagrodzenie przewidziane w ust. 1 pkt 2 wypłaca się zarówno nauczycielom
języka polskiego, jak i nauczycielom języków ojczystych w szkołach z niepolskim
językiem nauczania.
8. Wynagrodzenie za zajęcia dodatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 4,
przysługuje w pełnej wysokości w przypadkach, gdy nauczyciel jest zatrudniony na
stanowisku lub realizuje zajęcia, z którymi związane jest to wynagrodzenie, w
pełnym wymiarze zajęć. Nauczycielom zatrudnionym w niepełnym wymiarze zajęć lub
realizującym zajęcia, z którymi związane jest dodatkowe wynagrodzenie, w części
obowiązkowego wymiaru zajęć - wynagrodzenie przysługuje w wysokości
proporcjonalnej. Wynagrodzenie powyższe nie może przekraczać 100% stawki
określonej w ust. 1 pkt 4, bez względu na realizowany przez nauczyciela wymiar
zajęć.
§ 21. 1. Wychowawcom rodzinnych domów dziecka, w których nie zatrudnia się
pracowników obsługi, za wykonywanie zadań administracyjno-gospodarczych
niezbędnych do zapewnienia wychowankom odpowiednich warunków bytowych
przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości:
1) do 30% wynagrodzenia zasadniczego miesięcznie - przy 10 i więcej
wychowankach,
2) do 25% wynagrodzenia zasadniczego miesięcznie - przy 8-9 wychowankach,
3) do 20% wynagrodzenia zasadniczego miesięcznie - przy liczbie wychowanków
poniżej 8.
2. Wynagrodzenie określone w ust. 1 wypłaca się miesięcznie z góry. Przepis § 20
ust. 4 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 22. Nauczycielom zatrudnionym w niepełnym wymiarze godzin przysługuje
wynagrodzenie w wysokości proporcjonalnej do wymiaru zajęć określonego w umowie
o pracę.
§ 23. 1. Nauczycielowi nie przysługuje wynagrodzenie za czas nie
usprawiedliwionej nieobecności w pracy, a także za inne okresy, za które na
podstawie odrębnych przepisów nie przysługuje wynagrodzenie.
2. Stawkę wynagrodzenia za jeden dzień niewykonywania pracy z przyczyn
wymienionych w ust. 1 ustala się dzieląc wszystkie składniki wynagrodzenia
wypłacane z góry przez 30.
3. Wysokość wynagrodzenia za okresy, o których mowa w ust. 1, oblicza się mnożąc
liczbę dni niewykonywania pracy przez stawkę określoną w ust. 2.
§ 24. Nauczyciele zatrudnieni w dniu wejścia w życie rozporządzenia, których
poziom wykształcenia i staż pracy dla celów określonych w § 2 ust. 1 został
ustalony zgodnie z obowiązującymi do tego dnia przepisami, zachowują prawo do
wynagrodzenia zasadniczego ustalonego według dotychczasowego poziomu
wykształcenia i stażu pracy.
§ 25. Wykaz trudnych i uciążliwych warunków pracy oraz wykaz prac w warunkach
szkodliwych dla zdrowia, stanowiących podstawę do przyznania dodatków z tych
tytułów, oraz zasady wypłaty tych dodatków określają odrębne przepisy.
§ 26. Tracą moc:
1) zarządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 22 czerwca 1995 r. w sprawie
wynagradzania nauczycieli (Monitor Polski Nr 31, poz. 366 i Nr 54, poz. 588 oraz
z 1996 r. Nr 40, poz. 393),
2) zarządzenie Ministra Oświaty i Wychowania z dnia 16 lipca 1982 r. w sprawie
wynagradzania nauczycieli za zajęcia dydaktyczno-wychowawcze lub opiekuńcze
wykonywane w dniach wolnych od pracy (Dz. Urz. MOiW Nr 9, poz. 80).
§ 27. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1997 r.
Minister Edukacji Narodowej: J.J. Wiatr
Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 19 marca 1997 r.
(poz. 160)
Załącznik nr 1
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO W ZŁOTYCH
Szczeble wynagrodzenia zasadniczego wynikające ze stażu pracy lat
Lp.Wykształceniedo 22 i więcej4 i więcej6 i więcej8 i więcej10 i więcej12
i więcej14 i więcej16 i więcej18 i więcej20 i więcej22 i więcej24 i
więcej26 i więcej28 i więcej30 i więcej
abcdefghijklmnop
1stopień naukowy dr, wyższe wykształcenie magisterskie z przygotowaniem
pedagogicznym596607617628639649660671682692703714724735746757
2wyższe wykształcenie magisterskie bez przygotowania pedagogicznego,
wyższe wykształcenie zawodowe z przygotowaniem pedagogicznym, kolegia
nauczycielskie516528539550561572583595606617628639650659673684
3wyższe wykształcenie zawodowe bez przygotowania pedagogicznego, studium
nauczycielskie, pedagogiczna szkoła
techniczna441453465477488500512524535547559570582594606617
4wykształcenie średnie
pedagogiczne375385396406416427437447457468478488499509519529
5wykształcenie średnie i
inne335338346353360368375382390397404412419426434441
Załącznik nr 2
TABELA DODATKÓW FUNKCYJNYCH
Lp.StanowiskoMiesięcznie w złotych
123
1Przedszkola:
a) dyrektor przedszkola czynnego ponad 5 godzin dziennie103-208
b) dyrektor przedszkola czynnego do 5 godzin dziennie59-133
c) wicedyrektor59-133
2Szkoły wszystkich typów, z wyjątkiem wymienionych pod lp. 3-5:
a) - dyrektor szkoły liczącej do 8 oddziałów103-238
- dyrektor szkoły liczącej od 9 do 16 oddziałów119-267
- dyrektor szkoły liczącej 17 oddziałów i więcej178-416
b) wicedyrektor103-238
c) kierownik warsztatu szkolnego149-267
d) kierownik laboratorium, kierownik szkolenia praktycznego, zastępca
kierownika warsztatu szkolnego oraz w szkołach górniczych: kierownik
szkolenia na powierzchni i kierownik szkolenia pod ziemią74-208
e) kierownik filii, kierownik wydziału, działu, sekcji w szkole zawodowej
(artystycznej), zastępca kierownika laboratorium, zastępca kierownika
szkolenia praktycznego59-119
3Zakłady kształcenia nauczycieli:
a) dyrektor zakładu kształcenia nauczycieli liczącego:
- do 11 oddziałów133-287
- 12 oddziałów i więcej163-400
b) wicedyrektor103-238
c) kierownik praktyki pedagogicznej74-133
d) kierownik specjalności w nauczycielskich kolegiach języków obcych i
kolegiach nauczycielskich30-89
4Specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze, domy dziecka, rodzinne domy
dziecka, pogotowia opiekuńcze, młodzieżowe ośrodki wychowawcze,
młodzieżowe ośrodki socjoterapii, w tym turnusowe, ogniska wychowawcze,
domy wczasów dziecięcych, placówki w publicznych zakładach opieki
zdrowotnej i w publicznych zakładach lecznictwa uzdrowiskowego, świetlice
i kluby środowiskowe, w tym profilaktyczno-wychowawcze i terapeutyczne,
hoteliki:
a) dyrektor, wychowawca kierujący rodzinnym domem dziecka119-287
b) wicedyrektor, kierownik internatu, kierownik warsztatu szkolnego*89-208
c) kierownik filii młodzieżowego ośrodka szkolno-wychowawczego, kierownik
ogniska wychowawczego, dyrektor świetlicy i klubu środowiskowego, w tym:
profilaktyczo-wychowawczego i terapeutycznego, kierownik wychowania w
publicznych zakładach opieki zdrowotnej i w publicznych zakładach
lecznictwa uzdrowiskowego, zastępca kierownika internatu**, zastępca
kierownika warsztatu**45-119
d) wicedyrektor świetlicy i klubu środowiskowego, w tym:
profilaktyczno-wychowawczego i terapeutycznego, kierownik hoteliku
młodzieżowego ośrodka socjoterapii, w tym turnusowego, kierownik hoteliku
ogniska wychowawczego25-77
5Zakłady poprawcze, schroniska dla nieletnich, rodzinne ośrodki
diagnostyczno-konsultacyjne:
a) dyrektor133-342
b) wicedyrektor, kierownik internatu, dyrektor szkoły, kierownik warsztatu
szkolnego89-222
c) kierownik rodzinnego ośrodka diagnostyczno-konsultacyjnego89-178
d) zastępca kierownika internatu, zastępca kierownika warsztatu szkolnego,
kierownik grupy półwolnościowej74-178
6Bursy, internaty, szkolne schroniska młodzieżowe, półinternaty, ogrody
jordanowskie, świetlice szkolne (w tym szkół specjalnych):
a) dyrektor bursy103-267
b) wicedyrektor bursy89-208
c) kierownik internatu, dyrektor (kierownik) szkolnego schroniska
młodzieżowego59-149
d) dyrektor ogrodu jordanowskiego, kierownik półinternatu, kierownik
świetlicy szkolnej, dyrektor świetlicy dworcowej, zastępca kierownika
internatu30-119
7Pałace młodzieży, młodzieżowe domy kultury, międzyszkolne ośrodki
sportowe, ogniska pracy pozaszkolnej, planetaria:
a) dyrektor pałacu młodzieży, planetarium i obserwatorium
astronomicznego119-286
b) wicedyrektor pałacu młodzieży, dyrektor młodzieżowego domu kultury,
międzyszkolnego ośrodka sportowego74-194
c) dyrektor ogniska pracy pozaszkolnej (pozaszkolnej placówki
specjalistycznej), kierownik zespołu artystycznego liczącego co najmniej
100 uczestników, wicedyrektor młodzieżowego domu kultury (międzyszkolnego
ośrodka sportowego)59-149
d) kierownik działu, kierownik pracowni45-103
8Poradnie psychologiczno-pedagogiczne i inne poradnie specjalistyczne,
ośrodki adopcyjno-opiekuńcze:
a) dyrektor poradni, ośrodka adopcyjno-opiekuńczego59-133
b) wicedyrektor poradni45-119
c) kierownik filii30-103
9Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej, Centrum Edukacji
Artystycznej, Centrum Edukacji Medycznej, Centralny Ośrodek Doskonalenia
Nauczycieli, Centrum Doskonalenia Nauczycieli Szkół Rolniczych:
a) dyrektor149-372
b) wicedyrektor, dyrektor Ogólnopolskiego Centrum Edukacji
Niestacjonarnej, Polonijnego Centrum Nauczycielskiego119-267
c) kierownik pracowni lub innej równorzędnej jednostki
organizacyjnej89-164
10Placówki doskonalenia nauczycieli:
a) dyrektor wojewódzkiej i międzywojewódzkiej placówki doskonalenia
nauczycieli103-327
b) wicedyrektor wojewódzkiej i międzywojewódzkiej placówki doskonalenia
nauczycieli89-222
c) kierownik międzyszkolnej placówki doskonalenia nauczycieli, kierownik
pracowni lub równorzędnej jednostki organizacyjnej wojewódzkich i
międzywojewódzkich placówek doskonalenia nauczycieli30-119
11Pedagogiczne biblioteki wojewódzkie:
a) dyrektor119-252
b) wicedyrektor89-178
c) kierownik filii, kierownik wydziału (innej równorzędnej jednostki
organizacyjnej)59-133
d) nauczyciel - bibliotekarz - instruktor45-89
12Ośrodki dokształcania zawodowego, ośrodki szkolenia zawodowego, ośrodki
politechniczne:
a) dyrektor wojewódzkiego ośrodka dokształcania zawodowego, wojewódzkiego
ośrodka politechnicznego103-222
b) wicedyrektor wojewódzkiego ośrodka dokształcania zawodowego i ośrodka
politechnicznego oraz dyrektor ośrodka szkolenia zawodowego74-149
c) kierownik filii ośrodka politechnicznego i wicedyrektor ośrodka
szkolenia zawodowego59-133
d) dyrektor centrum kształcenia praktycznego149-330
* Dotyczy kierowników warsztatów funkcjonujących w ramach organizacyjnych
specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych.
** Dotyczy zastępcy kierownika internatu i zastępcy kierownika warsztatu, w
którym liczba wychowanków (uczniów) przekracza 200.
Załącznik nr 3
TABELA DODATKÓW SŁUŻBOWYCH
Lp.StanowiskoWysokość dodatku miesięcznie w złotych
I. Ministerstwa i urzędy centralne
1Dyrektor departamentu*710-1 980
2Wicedyrektor departamentu, radca ministra*580-1 476
3Naczelnik wydziału*480-1 308
4Główny wizytator430-1 248
5Starszy wizytator240-948
6Wizytator140-744
II. Kuratoria oświaty, urzędy wojewódzkie oraz jednostki równorzędne**
7Kurator oświaty580-1 932
8Wicekurator oświaty480-1 476
9Dyrektor wydziału300-1 092
10Zastępca dyrektora wydziału240-948
11Naczelnik wydziału, kierownik oddziału (jednostki równorzędnej)240-888
12Starszy wizytator140-732
13Wizytator140-660
* Dotyczy dyrektorów i wicedyrektorów departamentów i jednostek równorzędnych
oraz naczelników (kierowników), do których zadań należy sprawowanie nadzoru
pedagogicznego.
** Dotyczy także pracowników jednostek powołanych na podstawie art. 25 ust. 3
ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, do których zadań należy
sprawowanie nadzoru pedagogicznego.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 6 marca 1997 r.
w sprawie wykazu bibliotek uprawnionych do otrzymywania egzemplarzy
obowiązkowych poszczególnych rodzajów publikacji oraz zasad i trybu ich
przekazywania.
(Dz. U. Nr 29, poz. 161)
Na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 7 listopada 1996 r. o obowiązkowych
egzemplarzach bibliotecznych (Dz. U. Nr 152, poz. 722) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Wykaz bibliotek uprawnionych do otrzymywania egzemplarzy obowiązkowych oraz
liczbę tych egzemplarzy określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 2. 1. Wydawca zobowiązany jest przekazać egzemplarze obowiązkowe w
następujących terminach: Bibliotece Narodowej w ciągu 5 dni, a pozostałym
bibliotekom w ciągu 14 dni od momentu zakończenia procesu produkcji publikacji.
2. Producent filmu kinowego i telewizyjnego zobowiązany jest przekazać Filmotece
Narodowej egzemplarz kopii filmu w ciągu 14 dni od momentu zakończenia procesu
produkcji filmu.
§ 3. 1. Egzemplarze publikacji wyprodukowanych w całości lub częściowo za
granicą dostarcza wydawca.
2. Egzemplarze obowiązkowe publikacji wyprodukowanych za granicą dla wydawcy
polskiego w kooperacji z wydawcą zagranicznym dostarcza wydawca polski bez
względu na miejsce produkcji publikacji.
3. Egzemplarze obowiązkowe publikacji wyprodukowanych w kraju wyłącznie dla
wydawcy zagranicznego dostarcza bezpośredni producent.
§ 4. 1. Obowiązani do dostarczania egzemplarzy obowiązkowych dołączają do każdej
przesyłki ich wykaz w dwóch egzemplarzach. Biblioteka zachowuje w aktach jeden
egzemplarz wykazu, drugi zaopatruje w pieczęć oraz podpis i zwraca jako
potwierdzenie odbioru.
2. Jeżeli na publikacji nie jest podana wysokość nakładu, wydawca zobowiązany
jest podać tę informację przy odpowiedniej pozycji wykazu dołączonego do
przesyłki dla Biblioteki Narodowej. Biblioteka Narodowa korzysta z tych danych
wyłącznie dla celów urzędowej statystyki wydawnictw i traktuje je jako poufne.
§ 5. 1. Jeden z dwóch egzemplarzy obowiązkowych przekazywanych Bibliotece
Narodowej i Bibliotece Jagiellońskiej podlega wieczystemu archiwizowaniu.
2. Pozostałe egzemplarze obowiązkowe przekazywane bibliotekom muszą być
przechowywane w ich zbiorach w komplecie przez okres nie krótszy niż 50 lat od
daty dostarczenia.
§ 6. 1. Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Białymstoku zobowiązana jest
przekazywać publikacje o tematyce regionalnej właściwym bibliotekom
opracowującym bibliografię regionalną.
2. Wykaz bibliotek uprawnionych do otrzymywania publikacji o tematyce
regionalnej określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Kultury i Sztuki: Z. Podkański
Załączniki do rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 6 marca 1997 r.
(poz. 161)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
WYKAZ BIBLIOTEK UPRAWNIONYCH DO OTRZYMYWANIA PUBLIKACJI O TEMATYCE REGIONALNEJ
Lp.Nazwa bibliotekiZakres treściowy publikacji
1Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w BydgoszczyRegion Kujaw:
województwa bydgoskie, toruńskie i włocławskie
2Wojewódzka Biblioteka Publiczna w GdańskuRegion Pomorza Gdańskiego:
województwo gdańskie
3Wojewódzka Biblioteka Publiczna w KielcachRegion Ziemi Kieleckiej:
województwa kieleckie i radomskie
4Wojewódzka Biblioteka Publiczna w LublinieRegion Lubelszczyzny:
województwa lubelskie, chełmskie, bialskopodlaskie i zamojskie
5Wojewódzka Biblioteka Publiczna w OlsztynieRegion Warmii i Mazur:
województwo olsztyńskie
6Wojewódzka Biblioteka Publiczna w PoznaniuRegion Wielkopolski:
województwa poznańskie, pilskie, kaliskie, gorzowskie i konińskie
7Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Zielonej GórzeRegion Ziemi
Lubuskiej: województwo zielonogórskie
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 12 marca 1997 r.
w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 2 pkt 7 i art. 4
ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych.
(Dz. U. Nr 29, poz. 162)
Sygn. akt W 8/96
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
Janusz Trzciński - przewodniczący,
Zdzisław Czeszejko-Sochacki (sprawozdawca), Stefan Jaworski, Krzysztof
Kolasiński, Wojciech Łączkowski, Ferdynand Rymarz, Wojciech Sokolewicz, Błażej
Wierzbowski,
po rozpoznaniu na posiedzeniach w dniach 5 i 12 marca 1997 r. w trybie art. 13
ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U.
z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz.
593, z 1995 r. Nr 13, poz. 59 i z 1996 r. Nr 77, poz. 367) wniosku Prezesa
Najwyższej Izby Kontroli o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 2
pkt 7 i art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach
publicznych (Dz. U. Nr 76, poz. 344 i Nr 130, poz. 645 oraz z 1995 r. Nr 99,
poz. 488), w szczególności poprzez wyjaśnienie następujących kwestii:
1) czy pojęcie "środki publiczne" w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy o
zamówieniach publicznych obejmuje również środki pochodzące z opłat
abonamentowych i opłat za używanie nie zarejestrowanych odbiorników
radiofonicznych i telewizyjnych, o których mowa w ustawie z dnia 29 grudnia 1992
r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1995 r. Nr 66,
poz. 335 i Nr 142, poz. 701 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), przeznaczone na
działalność jednostek publicznej radiofonii i telewizji,
2) czy pojęcie "jednostki wykonujące zadania o charakterze użyteczności
publicznej" w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o zamówieniach publicznych
obejmuje również dysponujące środkami publicznymi państwowe jednostki
organizacyjne takie, jak jednostki publicznej radiofonii i telewizji, Polska
Akademia Nauk, szkoły wyższe, jednostki badawczo-rozwojowe oraz agencje będące
państwowymi osobami prawnymi,
3) czy pojęcie "jednostki organizacyjne" w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy
o zamówieniach publicznych obejmuje również dysponujące środkami publicznymi
wspólnoty mieszkaniowe, określone w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o
własności lokali (Dz. U. Nr 85, poz. 388), w przypadku udzielania przez nie
zamówień na roboty budowlane, dostawy oraz wykonywanie usług,
ustalił:
Przez państwowe i komunalne jednostki organizacyjne, wykonujące zadania o
charakterze użyteczności publicznej, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy
z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. Nr 76, poz. 344 i
Nr 130, poz. 645 oraz z 1995 r. Nr 99, poz. 488), należy rozumieć takie
jednostki państwowe i komunalne, utworzone w celu wykonywania zadań z zakresu
administracji publicznej polegających na zaspokajaniu potrzeb społecznych o
charakterze ogólnym, których działalność nie jest nastawiona na maksymalizację
zysku.
Ponadto Trybunał Konstytucyjny
postanowił:
odmówić ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 2 pkt 7 powołanej
wyżej ustawy o zamówieniach publicznych w zakresie dotyczącym pojęcia "środki
publiczne" oraz art. 4 ust. 1 pkt 4 tej ustawy co do kwestii, czy występujące w
nim pojęcie "jednostki organizacyjne" obejmuje również dysponujące środkami
publicznymi wspólnoty mieszkaniowe, określone w ustawie z dnia 24 czerwca 1994
r. o własności lokali (Dz. U. Nr 85, poz. 388).
Janusz Trzciński
Zdzisław Czeszejko-Sochacki, Stefan Jaworski, Krzysztof Kolasiński, Wojciech
Łączkowski, Ferdynand Rymarz, Wojciech Sokolewicz, Błażej Wierzbowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 lutego 1997 r.
o fundacji - Centrum Badania Opinii Społecznej.
(Dz. U. Nr 30, poz. 163)
Art. 1. Ustanawia się fundację pod nazwą "Centrum Badania Opinii Społecznej",
zwaną dalej "CBOS".
Art. 2. CBOS nabywa osobowość prawną z chwilą wpisania do rejestru fundacji.
Art. 3. Siedzibą CBOS jest miasto stołeczne Warszawa.
Art. 4. 1. Celem CBOS jest prowadzenie badań opinii społecznej na użytek
publiczny.
2. Zadaniami CBOS w szczególności są:
1) inspirowanie, organizowanie i prowadzenie prac dotyczących badania opinii
społecznej,
2) gromadzenie, opracowywanie i udostępnianie danych z badań opinii społecznej,
3) upowszechnianie w społeczeństwie wiedzy o stanie i tendencjach zmian opinii
społecznej,
4) przekazywanie wyników badań organom państwowym, instytucjom publicznym i - za
pośrednictwem środków masowego przekazu informacji - społeczeństwu,
5) prowadzenie działalności wydawniczej i szkoleniowej związanej z realizacją
zadań, o których mowa w pkt 1-4.
Art. 5. CBOS wyposaża się nieodpłatnie w mienie należące do jednostki budżetowej
o nazwie "Centrum Badania Opinii Społecznej".
Art. 6. Organami CBOS są:
1) Rada CBOS, zwana dalej "Radą",
2) Dyrektor CBOS, zwany dalej "Dyrektorem".
Art. 7. Do obowiązków Rady należy:
1) zatwierdzanie rocznego planu działalności CBOS w zakresie zadań finansowanych
w sposób określony w art. 10 ust. 1,
2) opiniowanie rocznego planu działalności, w zakresie określonym w art. 4 ust.
2,
3) zatwierdzanie rocznego sprawozdania z działalności, w tym finansowego,
4) przedstawianie Prezesowi Rady Ministrów opinii w sprawach, o których mowa w
art. 15 ust. 2,
5) inne kompetencje określone w ustawie i statucie.
Art. 8. 1. W skład Rady wchodzą:
1) po jednym przedstawicielu Sejmu i Senatu, powoływanych odpowiednio przez
Prezydium Sejmu i Prezydium Senatu,
2) przedstawiciel Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
3) przedstawiciel Prezesa Rady Ministrów,
4) 7 przedstawicieli powołanych przez Prezesa Rady Ministrów spośród osób
przedstawionych przez rady naukowe placówek prowadzących działalność w zakresie
socjologii, stosowanych nauk społecznych, studiów społecznych i studiów
politycznych oraz ogólnopolskie stowarzyszenia naukowe zrzeszające socjologów.
2. Kadencja Rady trwa dwa lata.
Art. 9. 1. Dyrektor jest zarządem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6
kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. z 1991 r. Nr 46, poz. 203).
2. Dyrektora powołuje, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 3, Rada na okres pięciu lat.
Art. 10. 1. CBOS otrzymuje z budżetu państwa dotacje na utrzymanie oraz
realizację zadań w zakresie określonym w art. 4 ust. 2 pkt 1-4 oraz na
finansowanie wydawnictw niekomercyjnych.
2. Źródłami finansowania CBOS są także:
1) dochody z majątku CBOS,
2) dochody z działalności gospodarczej CBOS,
3) subwencje, darowizny, spadki i zapisy.
Art. 11. CBOS może prowadzić działalność gospodarczą, służącą realizacji jego
celów, w zakresie i w sposób przewidziany w statucie, o którym mowa w art. 12
ust. 1, przy czym działalność ta może być prowadzona także w zakresie określonym
w art. 4 ust. 2.
Art. 12. 1. Szczegółowy zakres działania i kompetencje organów CBOS określa
statut. Statut określa również tryb działania Rady oraz zasady organizacji
wewnętrznej CBOS.
2. Statut CBOS nadaje Prezes Rady Ministrów.
3. Zmiany statutu dokonuje Prezes Rady Ministrów na wniosek lub za zgodą Rady.
Art. 13. Nadzór nad CBOS sprawuje Prezes Rady Ministrów.
Art. 14. 1. Prezes Rady Ministrów może uchylić decyzję Dyrektora, pozostającą w
rażącej sprzeczności z przepisami prawa lub postanowieniami statutu.
2. Od decyzji Prezesa Rady Ministrów, o której mowa w ust. 1, służy CBOS skarga
do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Art. 15. 1. Jeżeli działanie Dyrektora w istotny sposób narusza przepisy prawa
lub postanowienia statutu, Prezes Rady Ministrów może wyznaczyć odpowiedni
termin do usunięcia tych uchybień.
2. Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, Prezes Rady
Ministrów może zawiesić Dyrektora, wyznaczyć zarządcę tymczasowego i zażądać od
Rady odwołania w wyznaczonym terminie zawieszonego Dyrektora i powołania nowego
Dyrektora.
3. W razie niedokonania przez Radę czynności, o których mowa w ust. 2, w
wyznaczonym terminie, czynności tych dokonuje Prezes Rady Ministrów, przy czym
powołanie nowego Dyrektora następuje na okres jednego roku.
4. Zarządca tymczasowy reprezentuje CBOS w sprawach wynikających z zarządu, w
tym również w postępowaniu sądowym; jest on obowiązany wykonywać czynności
niezbędne do prawidłowego działania CBOS.
Art. 16. Do udzielania CBOS zamówień i do wydatkowania środków przez CBOS - w
zakresie działalności wynikającej z art. 4 - nie stosuje się ustawy z dnia 10
czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. Nr 76, poz. 344 i Nr 130,
poz. 645 oraz z 1995 r. Nr 99, poz. 488).
Art. 17. Do CBOS nie stosuje się przepisów o uprawnieniach właściwego wojewody w
stosunku do fundacji.
Art. 18. Do czasu powołania Dyrektora CBOS obowiązki pełni dotychczasowy
Dyrektor jednostki budżetowej "Centrum Badania Opinii Społecznej".
Art. 19. Wniosek o wpis CBOS do rejestru fundacji zgłosi Dyrektor.
Art. 20. 1. Z dniem wpisu CBOS do rejestru fundacji:
1) mienie, o którym mowa w art. 5, staje się mieniem CBOS,
2) pracownicy jednostki, o której mowa w art. 5, stają się pracownikami CBOS.
2. Prezes Rady Ministrów powoła komisję inwentaryzacyjną w celu ustalenia
mienia, o którym mowa w art. 5.
Art. 21. W sprawach nie uregulowanych ustawą do CBOS ma zastosowanie ustawa z
dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. z 1991 r. Nr 46, poz. 203).
Art. 22. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 6 marca 1997 r.
o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz
utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent.
(Dz. U. Nr 30, poz. 164)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa sposób zrekompensowania:
1) niepodwyższania wynagrodzeń i uposażeń w sferze budżetowej z powodu
niestosowania, w okresie od dnia 1 lipca 1991 r. do dnia 28 czerwca 1992 r.,
przepisów w zakresie kształtowania środków na wynagrodzenia i uposażenia w tej
sferze,
2) utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent z tytułu pracy w
szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.
Art. 2. Zrekompensowanie, o którym mowa w art. 1, następuje wyłącznie przez
nieodpłatne nabycie przez osoby uprawnione świadectw rekompensacyjnych na
zasadach i w trybie określonych w ustawie.
Art. 3. Osobami uprawnionymi do nieodpłatnego nabycia świadectw
rekompensacyjnych, zwanymi dalej "uprawnionymi", są:
1) osoby, których dotyczy art. 24 ustawy budżetowej na rok 1992 z dnia 5 czerwca
1992 r. (Dz. U. Nr 50, poz. 229 i Nr 88, poz. 443):
a) pracownicy zatrudnieni w państwowych jednostkach sfery budżetowej w okresie
od dnia 1 lipca 1991 r. do dnia 31 grudnia 1991 r. i w okresie od dnia 1
stycznia 1992 r. do dnia 28 czerwca 1992 r.,
b) żołnierze, funkcjonariusze Policji, Służby Więziennej, Urzędu Ochrony
Państwa, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej, którzy pełnili służbę w
okresie od dnia 1 lipca 1991 r. do dnia 31 grudnia 1991 r. i w okresie od dnia 1
stycznia 1992 r. do dnia 28 czerwca 1992 r.,
c) osoby, które w okresie od dnia 1 lipca 1991 r. do dnia 31 grudnia 1991 r. i w
okresie od dnia 1 stycznia 1992 r. do dnia 28 czerwca 1992 r. zajmowały
stanowiska sędziów, prokuratorów oraz kierownicze stanowiska państwowe,
2) osoby, będące przed dniem 15 listopada 1991 r. emerytami i rencistami
uprawnionymi do wzrostów lub dodatków z tytułu pracy w szczególnych warunkach
lub w szczególnym charakterze na podstawie przepisów wymienionych w art. 1
ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o
zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr
104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129,
poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz. 473 i
Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr 87, poz. 395, Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz.
636 i Nr 147, poz. 687), które utraciły prawo do wzrostów lub dodatków lub
którym nie ustalono emerytury lub renty na podstawie:
a) art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur
i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw,
b) art. 10a ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i
ich rodzin (Dz. U. z 1995 r. Nr 30, poz. 154) lub
c) art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1994 r. o zmianie ustawy o
zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin oraz o zmianie niektórych innych
ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 385).
Art. 4. Uprawnionemu przysługują świadectwa rekompensacyjne o łącznej wartości
nominalnej równej należności ustalonej zgodnie z załącznikiem do ustawy.
Art. 5. 1. Przy ustalaniu podstawy wymiaru emerytury lub renty osobom, o których
mowa w art. 3 pkt 1 lit. a) i c), do wynagrodzenia, uposażenia lub dochodu,
stanowiącego podstawę wymiaru emerytury lub renty, uzyskanego w okresie od dnia
1 lipca 1991 r. do dnia 28 czerwca 1992 r., dolicza się wartość należnych
świadectw rekompensacyjnych, ustaloną zgodnie z załącznikiem do ustawy.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również do osób, o których mowa w art. 3 pkt 1
lit. b), jeżeli osoby te złożą wniosek o emeryturę lub rentę na podstawie
przepisów ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.
3. Wliczenia do podstawy wymiaru emerytury lub renty wartości świadectw
rekompensacyjnych dokonują organy rentowe na wniosek osób uprawnionych. Jeżeli
wniosek zostanie zgłoszony do dnia 31 grudnia 1997 r., emerytury i renty,
podwyższone w wyniku doliczenia wartości świadectw rekompensacyjnych do podstawy
wymiaru, wypłaca się od dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 6. Prawo nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych jest
niezbywalne.
Art. 7. Prawo nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych nie przysługuje
osobom, których roszczenia z tytułów określonych w art. 1 zostały zaspokojone
lub rozpoczęto je zaspokajać przed dniem wejścia w życie ustawy.
Art. 8. Prawo nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych stanowi
zaspokojenie wszelkich roszczeń z tytułów określonych w art. 1.
Rozdział 2
Świadectwo rekompensacyjne
Art. 9. 1. Świadectwo rekompensacyjne jest skarbowym papierem wartościowym na
okaziciela.
2. Wartość nominalna świadectwa rekompensacyjnego wynosi 1 złoty.
3. Świadectwa rekompensacyjne emituje Skarb Państwa, za który działa Minister
Skarbu Państwa.
4. Minister Skarbu Państwa, w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej, na podstawie otrzymanych spisów uprawnionych, określa, w drodze
rozporządzenia, wielkość emisji świadectw rekompensacyjnych.
Art. 10. 1. Świadectwa rekompensacyjne dopuszczone są, z mocy prawa, do
publicznego obrotu papierami wartościowymi.
2. Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie SA, na wniosek emitenta, dopuści
świadectwa rekompensacyjne do obrotu giełdowego.
Art. 11. Przeniesienie własności świadectwa rekompensacyjnego jest wolne od
opłaty skarbowej.
Art. 12. 1. Za świadectwa rekompensacyjne mogą być nabywane:
1) należące do Skarbu Państwa akcje spółek, przeznaczone do zbywania za
świadectwa,
2) przedsiębiorstwa zbywane przez Skarb Państwa,
3) nieruchomości wchodzące w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa,
przejęte do tego Zasobu z Państwowego Funduszu Ziemi, zbywane przez Agencję
Własności Rolnej Skarbu Państwa.
2. Świadectwo rekompensacyjne może zostać użyte do zwolnienia się osoby będącej
właścicielem takiego świadectwa z zobowiązań wobec Skarbu Państwa, wynikających
z przejściowego wykupienia należności banków z tytułu odsetek od kredytów
mieszkaniowych.
3. Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa może użyć świadectw rekompensacyjnych
do zwolnienia się z przejętych przez Agencję i nie zaspokojonych, do dnia
wejścia w życie ustawy, zobowiązań zlikwidowanych państwowych przedsiębiorstw
gospodarki rolnej wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu składek na
ubezpieczenie społeczne wraz z odsetkami.
Art. 13. 1. Nie można odmówić przyjęcia zapłaty świadectwem rekompensacyjnym za
mienie, o którym mowa w art. 12 ust. 1. Jeżeli wartość nabywanego mienia jest
wyższa niż wartość świadectw, którymi dokonuje się zapłaty, nabywca uiszcza
równowartość różnicy w formie określonej w przepisach o komercjalizacji i
prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych albo o gospodarowaniu nieruchomościami
rolnymi Skarbu Państwa.
2. Nie można odmówić przyjęcia świadectwa rekompensacyjnego jako świadczenia z
tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 2 i 3. Jeżeli wysokość zobowiązania
przekracza wartość świadectw rekompensacyjnych, którymi dokonuje się
świadczenia, zwolnienie nabywcy z zobowiązania następuje w części odpowiadającej
wartości świadectw.
Art. 14. 1. Skarb Państwa, Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa oraz Zakład
Ubezpieczeń Społecznych, przyjmując świadectwa rekompensacyjne jako zapłatę lub
świadczenie, uwzględniają wartość zwaloryzowaną świadectwa.
2. Wartość zwaloryzowaną świadectwa rekompensacyjnego na kolejny kwartał ustala
się, mnożąc jego wartość nominalną przez wskaźnik cen towarów i usług
konsumpcyjnych za miniony kwartał w stosunku do IV kwartału 1995 r.,
zaokrąglając w górę do pełnych groszy.
3. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego, w terminie 15 dni po zakończeniu
kwartału, ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor
Polski" wysokość wskaźnika, o którym mowa w ust. 2.
4. Minister Finansów, w terminie 30 dni od zakończenia kwartału, poczynając od
kwartału, w którym dokonano emisji świadectw rekompensacyjnych, ustala wartość
zwaloryzowaną świadectwa rekompensacyjnego na następny kwartał i obwieszcza ją w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Art. 15. 1. W okresie 4 lat od dnia wejścia w życie ustawy łączna wartość akcji
przeznaczonych do zbywania za świadectwa rekompensacyjne powinna być co najmniej
równa wartości nominalnej wyemitowanych świadectw, zwaloryzowanej zgodnie z art.
14.
2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, listę spółek oraz
przedsiębiorstw państwowych, które zostaną przekształcone w spółki, których
akcje będą przeznaczone do zbywania za świadectwa rekompensacyjne, a także
określa, jaka część akcji tych spółek będzie przeznaczona do zbywania za
świadectwa.
Art. 16. 1. Świadectwa rekompensacyjne ulegają umorzeniu z dniem zapisania ich
na rachunku papierów wartościowych Skarbu Państwa lub Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych w związku z wykonaniem umów oraz czynności, o których mowa w art.
12.
2. Świadectwa nie umorzone w sposób określony w ust. 1 podlegają umorzeniu, z
mocy prawa, z upływem 10 lat od dnia emisji.
Rozdział 3
Dystrybucja świadectw rekompensacyjnych
Art. 17. 1. Sporządzenie spisów uprawnionych należy do:
1) kierowników państwowych jednostek sfery budżetowej,
2) kierowników samorządowych jednostek sfery budżetowej, które w okresie od dnia
1 lipca 1991 r. do dnia 31 grudnia 1991 r. oraz od dnia 1 stycznia 1992 r. do
dnia 28 czerwca 1992 r. były państwowymi jednostkami sfery budżetowej,
3) kierowników właściwych jednostek organizacyjnych Ministerstw: Obrony
Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Sprawiedliwości - w
odniesieniu do żołnierzy i funkcjonariuszy,
4) kierowników organów właściwych w sprawach emerytur i rent,
5) właściwych ministrów lub wojewodów - w odniesieniu do osób, które w okresie,
o którym mowa w art. 1, były pracownikami państwowych jednostek sfery budżetowej
zlikwidowanych lub przekształconych w jednostki organizacyjne inne niż określone
w pkt 1 i 2,
zwanych dalej "organami sporządzającymi spisy".
2. W spisie uprawnionych określa się liczbę przysługujących uprawnionemu
świadectw rekompensacyjnych, ustaloną jako iloraz należności przysługującej
uprawnionemu i wartości nominalnej świadectwa.
3. Organy sporządzające spisy sporządzają je w terminie 3 miesięcy od dnia
wejścia w życie ustawy.
4. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Skarbu Państwa
określi, w drodze rozporządzenia, zakres danych zawartych w spisach
uprawnionych, wzory spisów wykonanych na piśmie i w formie elektronicznej oraz
szczegółowy tryb sporządzania i wprowadzania zmian do spisów.
Art. 18. 1. Uprawnionym, którzy są zatrudnieni lub pełnią służbę w jednostkach
wymienionych w art. 17 ust. 1 pkt 1-3, jednostki te udostępniają zawarte w
spisie informacje dotyczące uprawnionego, w sposób przyjęty w danej jednostce,
przez okres 21 dni od dnia sporządzenia spisu.
2. Uprawnionym, innym niż wymienieni w ust. 1, organ sporządzający spis doręcza
zawiadomienie o umieszczeniu w spisie wraz z informacją o przysługującej liczbie
świadectw rekompensacyjnych.
3. Uprawniony może odpowiednio w terminie 14 dni od zakończenia okresu, o którym
mowa w ust. 1, lub od doręczenia zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2, wnieść
do właściwego organu sporządzającego spis pisemne lub ustne żądanie sprostowania
danych dotyczących uprawnionego lub ustalenia właściwej liczby przysługujących
mu świadectw rekompensacyjnych, albo zamieszczenia uprawnionego w spisie.
4. W przypadku niedoręczenia zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2, uprawniony
może, w terminie 5 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, wnieść do organu
sporządzającego spis żądanie zamieszczenia uprawnionego w spisie.
5. Organ sporządzający spis jest obowiązany rozpatrzyć żądanie, o którym mowa w
ust. 3 i 4, w terminie 30 dni od dnia jego zgłoszenia. Zawiadomienie o
uwzględnieniu lub odmowie uwzględnienia żądania doręcza się niezwłocznie
uprawnionemu wnoszącemu żądanie. W razie nieuwzględnienia żądania, zawiadomienie
powinno zawierać również uzasadnienie oraz pouczenie o przysługującym
uprawnionemu prawie odwołania.
6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Skarbu Państwa
określi, w drodze rozporządzenia, wzory zawiadomień o umieszczeniu w spisie
uprawnionych, a także wzory zawiadomień o uwzględnieniu lub odmowie
uwzględnienia żądania, o którym mowa w ust. 3 i 4.
Art. 19. 1. W razie nieuwzględnienia żądania, o którym mowa w art. 18 ust. 3 i
4, uprawnionemu przysługuje prawo odwołania w terminie 30 dni od dnia doręczenia
zawiadomienia o odmowie uwzględnienia żądania. Uprawnionemu przysługuje również
prawo odwołania w razie nierozpatrzenia żądania w terminie, o którym mowa w art.
18 ust. 5.
2. Odwołanie podlega rozstrzygnięciu na zasadach i w trybie przewidzianych w
odrębnych przepisach dotyczących rozstrzygania sporów, odpowiednio w zakresie:
wynagrodzeń, uposażeń, emerytur i rent.
Art. 20. 1. Organy sporządzające spisy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1-3
i 5, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, przekażą spisy oraz
informację o toczących się postępowaniach w sprawach dotyczących żądań, o
których mowa w art. 18 ust. 3 i 4, oraz odwołań od odmowy ich uwzględnienia, w
tym o łącznej liczbie świadectw rekompensacyjnych będących przedmiotem
postępowań:
1) właściwemu ministrowi - w przypadku państwowych jednostek sfery budżetowej
finansowanych z budżetu resortu,
2) właściwemu wojewodzie - w przypadku państwowych jednostek sfery budżetowej
finansowanych z budżetu wojewody.
2. Właściwi ministrowie i wojewodowie sprawują nadzór nad terminowością
sporządzenia spisów, a po otrzymaniu spisów dokonują ich przeglądu oraz
wyrywkowej kontroli prawidłowości ich sporządzenia.
3. Organy sporządzające spisy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, w terminie
6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, oraz właściwi ministrowie i
wojewodowie, niezwłocznie, po dokonaniu przeglądu i kontroli, o której mowa w
ust. 2, przekażą emitentowi świadectw spisy wraz z informacją o toczących się
postępowaniach w sprawach dotyczących żądań, o których mowa w art. 18 ust. 3 i
4, oraz odwołań od odmowy ich uwzględnienia, w tym o łącznej liczbie świadectw
rekompensacyjnych będących przedmiotem postępowań.
4. Po przekazaniu spisów emitentowi organy sporządzające spisy niezwłocznie
przekazują emitentowi lub osobie przez niego wskazanej informacje o zmianach w
spisach, wynikających w szczególności z uwzględnienia żądań, o których mowa w
art. 18 ust. 3 i 4, oraz odwołań od odmowy ich uwzględnienia.
Art. 21. 1. Emitent świadectw rekompensacyjnych składa je do Krajowego Depozytu
Papierów Wartościowych w formie odcinka zbiorczego, reprezentującego ogół praw
ze świadectw, załączając spisy uprawnionych.
2. Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych niezwłocznie po otrzymaniu spisów
prześle każdemu uprawnionemu informację o możliwości odebrania świadectwa
depozytowego oraz możliwych sposobach wykorzystania świadectw.
3. Zadania określone w ust. 2 Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych wykonuje na
podstawie umowy zawartej z emitentem świadectw.
Art. 22. Emitent udzieli spółkom prowadzącym działalność maklerską, będącym
uczestnikami Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych, zamówienia publicznego w
trybie przetargu na wykonanie czynności w zakresie:
1) wydania uprawnionym imiennych świadectw depozytowych w porozumieniu z
Krajowym Depozytem Papierów Wartościowych,
2) przekazania uprawnionym szczegółowych informacji o możliwych sposobach
realizacji praw ze świadectw rekompensacyjnych, w tym w szczególności możliwości
nabycia za świadectwa mienia, o którym mowa w art. 12 ust. 1,
3) prowadzenia rejestrów uprawnionych, którzy złożyli zlecenia zapisu ich
uprawnień,
4) przenoszenia świadectw rekompensacyjnych z prowadzonych rejestrów na rachunki
papierów wartościowych w związku z wprowadzeniem świadectw do obrotu,
5) przenoszenia świadectw rekompensacyjnych z prowadzonych rejestrów na rachunki
Skarbu Państwa i Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa w związku z nabyciem
mienia, o którym mowa w art. 12 ust. 1, lub zwolnieniem się z zobowiązań, o
których mowa w art. 12 ust. 2.
Art. 23. Przeniesienia praw ze świadectwa rekompensacyjnego bezpośrednio z
rejestru prowadzonego zgodnie z art. 22 pkt 3 może dokonać wyłącznie osoba
wskazana w rejestrze jako właściciel świadectwa. Przeniesienie może nastąpić
wyłącznie na rzecz podmiotu posiadającego rachunek papierów wartościowych.
Art. 24. W zakresie nie uregulowanym w ustawie stosuje się przepisy o publicznym
obrocie papierami wartościowymi.
Art. 25. Minister Skarbu Państwa, w okresie przewidzianym w ustawie do
sporządzania spisów uprawnionych, poda do publicznej wiadomości informację o
sposobie zrekompensowania okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej
oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent, terminach
sporządzenia spisów uprawnionych, organach sporządzających spisy oraz o
terminach i sposobie wnoszenia żądań i odwołań w sprawach spisów uprawnionych.
Rozdział 4
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 26. W ustawie z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie
papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz.
239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1996 r. Nr 45, poz. 199, Nr 75,
poz. 357, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 105 dodaje się § 1a w brzmieniu:
"§ 1a. Jednostki uczestnictwa mogą być nabywane za świadectwa rekompensacyjne,
jeżeli regulamin funduszu tak stanowi.";
2) w art. 112 w § 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z
wyjątkiem świadectw rekompensacyjnych, które nie mogą stanowić więcej niż 50%
wartości środków funduszu."
Art. 27. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr
43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz.
626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113,
Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 21 w ust. 1 dodaje się pkt 53 w brzmieniu:
"53) wartość świadectw rekompensacyjnych otrzymanych na podstawie przepisów o
zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty
niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent.";
2) w art. 52 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) dochody ze sprzedaży świadectw rekompensacyjnych."
Art. 28. W ustawie z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i
rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.
U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr
129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz.
473 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr 87, poz. 395, Nr 100, poz. 461, Nr 136,
poz. 636 i Nr 147, poz. 687) w art. 7 w ust. 8 kropkę zastępuje się przecinkiem
i dodaje się wyrazy "a także wartość świadectw rekompensacyjnych."
Art. 29. W ustawie z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach
inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202 i z 1994 r. Nr 84,
poz. 385) wprowadza się następujące zmiany:
1) skreśla się art. 8 i 30 oraz art. 33 ust. 3;
2) w art. 39 w ust. 4 wyrazy "od zakończenia wydawania powszechnych świadectw
udziałowych" zastępuje się wyrazami "od zakończenia prywatyzacji narodowych
funduszy inwestycyjnych".
Art. 30. W ustawie z dnia 30 czerwca 1994 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu
emerytalnym górników i ich rodzin oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U.
Nr 84, poz. 385) skreśla się art. 5.
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 31. Poczynając od dnia wejścia w życie ustawy, z zastrzeżeniem art. 19, nie
wszczyna się postępowań sądowych i egzekucyjnych w sprawach roszczeń osób
uprawnionych z tytułów określonych w art. 1, a wszczęte postępowania sądowe
umarza się.
Art. 32. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Załącznik do ustawy z dnia 6 marca 1997 r. (poz. 164)
1. Wysokość należności dla osób, o których mowa w art. 3 pkt 1.
WyszczególnienieNależności w zł za przepracowanie w pełnym wymiarze czasu
pracy1)
jednego pełnego miesiącadwóch pełnych miesięcytrzech pełnych
miesięcyczterech pełnych miesięcypięciu pełnych miesięcysześciu pełnych
miesięcy
1) okres od 1 lipca do 31 grudnia 1991 r.150300450600750900
2) okres od 1 stycznia do 28 czerwca 1992 r.2)133266399532665798
1) W przypadku zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy, kwota należności
ulega proporcjonalnemu zmniejszeniu. Wysokość należności podlega zaokrągleniu w
górę do pełnego złotego.
2) Okres pracy od 1 czerwca do 28 czerwca 1992 r. równoznaczny jest z
przepracowaniem jednego pełnego miesiąca.
2. Wysokość należności dla osób, o których mowa w art. 3 pkt 2:
a) dla osób, którym przysługiwał wzrost albo dodatek do emerytury lub renty w
wysokości 15% podstawy wymiaru3)
Wiek uprawnionego w dniu 14 listopada 1991 r. (w latach)Wysokość podstawy
wymiaru przed rewaloryzacją w zł
do 100100-150150-200200-250250-300300 i więcej
Należność w zł
do 542624383050347115805410019
55-64256235454509627972699275
65 i więcej231127763762564160647935
b) dla osób, którym przysługiwał wzrost albo dodatek do emerytury lub renty w
wysokości 10% podstawy3)
Wiek uprawnionego w dniu 14 listopada 1991 r. (w latach)Wysokość podstawy
wymiaru przed rewaloryzacją w zł
do 100100-150150-200200-250250-300300 i więcej
Należność w zł
do 54167021523022417148936157
55-64161020002868403847495965
65 i więcej148717392547352742865237
c) dla osób, którym przysługiwał wzrost albo dodatek do emerytury lub renty
inwalidzkiej w wysokości 5% podstawy wymiaru
Wiek uprawnionego w dniu 14 listopada 1991 r. (w latach)Wysokość podstawy
wymiaru przed rewaloryzacją w zł
do 100100-150150-200200-250250-300300 i więcej
Należność w zł
do 5481110711663202424963198
55-647259611346177221742624
65 i więcej6597741240170919082340
d) dla osób, którym przysługiwał wzrost do renty rodzinnej w wysokości 15%
podstawy wymiaru3)
Wiek uprawnionego w dniu 14 listopada 1991 r. (w latach)Wysokość podstawy
wymiaru przed rewaloryzacją w zł
do 100100-150150-200200-250250-300300 i więcej
Należność w zł
do 8142518532636342042754988
9-1692610641463186223942793
17-2796413091860241128933444
e) dla osób, którym przysługiwał wzrost do renty rodzinnej w wysokości 10%
podstawy wymiaru3)
Wiek uprawnionego w dniu 14 listopada 1991 r. (w latach)Wysokość podstawy
wymiaru przed rewaloryzacją w zł
do 100100-150150-200200-250250-300300 i więcej
Należność w zł
do 892612111781228028503349
9-165437481029129116301902
17-276208271240158519292273
f) dla osób, które wskutek upływu okresu, na jaki przyznano rentę inwalidzką lub
rentę rodzinną, utraciły prawo do jej pobierania3)
Wysokość wzrostu (dodatek)Należność w zł
Rok utraty prawa do pobierania renty
1992 r.1993 r.1994 r.1995 r.1996 r.
15%281721106713231414
10%146374554686734
5%66168249309330
3) W przypadku gdy do renty rodzinnej uprawnionych jest więcej niż jedna osoba,
liczbę rekompensacyjnych świadectw udziałowych przypadających na to świadczenie
ustala się według zasad korzystniejszych, a w przypadku, gdy do otrzymania
świadectw uprawnionych jest kilka osób, wysokość należności dla każdej z osób
podlega zaokrągleniu w górę do pełnego złotego.
3. Wysokość należności do celów, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy
WyszczególnienieNależność4)
okres od 1 lipca 1991 r. do 31 grudnia 1991 r.46
okres od 1 stycznia 1992 r. do 28 czerwca 1992 r.58
4) Za każdy przepracowany w pełnym wymiarze czasu pracy miesiąc. W przypadku
zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy, należność ulega proporcjonalnemu
zmniejszeniu. Wysokość należności podlega zaokrągleniu w górę do pełnego
złotego.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 6 marca 1997 r.
o przekazaniu środków na jednorazowe wyrównanie poziomu wynagrodzeń pracownikom
szkół podstawowych.
(Dz. U. Nr 30, poz. 165)
Art. 1. Minister Finansów, w terminie do dnia 1 kwietnia 1997 r., przekaże
gminom kwotę 66.646 tys. zł, przeznaczoną na sfinansowanie wypłat jednorazowego
wyrównania poziomu wynagrodzeń pracownikom szkół podstawowych za drugie półrocze
1996 r., stanowiącą część subwencji na zadania oświatowe, o której mowa w art.
12a ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129,
poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz.
794 oraz z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774).
Art. 2. Podziału kwoty wymienionej w art. 1 dokona Minister Edukacji Narodowej
według algorytmu, o którym mowa w art. 12a ust. 2 pkt 2 ustawy o finansowaniu
gmin, uwzględniającego sposób podziału środków przeznaczanych na wyrównanie
poziomu wynagrodzeń pracowników szkół podstawowych.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 marca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia przedsiębiorstw państwowych oraz
jednoosobowych spółek Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki
państwa.
(Dz. Nr 30, poz. 166)
Na podstawie art. 2a ust. 1 i 4 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 60, poz. 253,
Nr 85, poz. 498 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz.
685 oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 405 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie
określenia przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa
o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa (Dz. U. Nr 157, poz. 792)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2:
a) w pkt 1 wyraz "107" zastępuje się wyrazami "107u",
b) w pkt 3 wyrazy "dla spółek wykazanych w poz. 115-117" zastępuje się wyrazami
"dla spółki wykazanej w poz. 116";
2) w załączniku nr 1 do rozporządzenia dodaje się pozycje 91-95 w brzmieniu:
"91. Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego "PZL-Gorzyce" w Gorzycach
92. Zakłady Chemiczne "Organika-Zachem" w Bydgoszczy
93. Zakłady Chemiczne "Organika-Sarzyna" w Nowej Sarzynie
94. Huta "Baildon" w Katowicach
95. Huta "Częstochowa" w Częstochowie.";
3) w załączniku nr 2 do rozporządzenia:
a) dodaje się pozycje 107a-107u w brzmieniu:
"107a. Zespół Elektrowni Pątnów, Adamów, Konin SA w Koninie
107b. Elektrociepłownie Warszawskie SA w Warszawie
107c. Zespół Elektrociepłowni w Łodzi SA w Łodzi
107d. Zespół Elektrociepłowni Poznańskich SA w Poznaniu
107e. Zespół Elektrociepłowni Gdańsk SA w Gdańsku
107f. Zespół Elektrociepłowni Bydgoszcz SA w Bydgoszczy
107g. Zespół Elektrociepłowni Bielsko-Biała SA w Bielsku-Białej
107h. Zespół Elektrociepłowni Białystok SA w Białymstoku
107i. Elektrociepłownia Zabrze SA w Zabrzu
107j. Elektrociepłownia Zielona Góra SA w Zielonej Górze
107k. Elektrociepłownia Radom SA w Radomiu
107l. Elektrociepłownia Katowice SA w Katowicach
107ł. Elektrociepłownia Toruń SA w Toruniu
107m. Elektrociepłownia Gorzów SA w Gorzowie Wielkopolskim
107n. Elektrociepłownia Tychy SA w Tychach
107o. Elektrociepłownia Kraków SA w Krakowie
107p. Elektrociepłownia Będzin SA w Będzinie
107r. Zespół Elektrociepłowni Wrocław SA we Wrocławiu
107s. H. Cegielski - Poznań SA w Poznaniu
107t. Huta "Batory" SA w Chorzowie
107u. Walcownia Metali "Łabędy" SA w Gliwicach.",
b) skreśla się pozycje 115 i 117.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 marca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wytycznych realizacji budżetu państwa w
zakresie wydatków przeznaczonych na wsparcie restrukturyzacji i osłony
likwidacji przedsiębiorstw.
(Dz. U. Nr 30, poz. 167)
Na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe
(Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i
Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640
oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139,
poz. 647) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 listopada 1993 r. w sprawie
wytycznych realizacji budżetu państwa w zakresie wydatków przeznaczonych na
wsparcie restrukturyzacji i osłony likwidacji przedsiębiorstw (Dz. U. Nr 119,
poz. 531 i z 1995 r. Nr 128, poz. 621) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Pomoc ze środków budżetowych pochodzących z pożyczki z Międzynarodowego
Banku Odbudowy i Rozwoju mogą otrzymać:
1) przedsiębiorstwa państwowe,
2) jednoosobowe spółki Skarbu Państwa,
3) spółki z wyłącznym udziałem Skarbu Państwa i pracowników (rolników, rybaków),
którym udostępniono akcje (udziały) na zasadach określonych w odrębnych
przepisach,
4) spółki, których akcje zostały wniesione do narodowych funduszy
inwestycyjnych, do czasu, kiedy akcjonariuszami tych spółek pozostają wyłącznie
narodowe fundusze inwestycyjne, Skarb Państwa oraz pracownicy (rolnicy, rybacy),
5) spółki z udziałem Skarbu Państwa oraz innych jednostek organizacyjnych i osób
fizycznych, wobec których dokonano zamiany wierzytelności na akcje (udziały):
a) na mocy postanowień ugód bankowych, zawartych na skutek przeprowadzenia
bankowego postępowania ugodowego w trybie przepisów rozdziału 2 ustawy z dnia 3
lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 18, poz. 82 oraz z 1996 r. Nr 52, poz. 235,
Nr 106, poz. 496 i Nr 118, poz. 561),
b) w trybie przepisów rozdziału 4 ustawy wymienionej pod lit. a),
6) spółki, których akcje zostały wniesione do Spółek Cukrowych, do czasu, gdy
akcjonariuszami tych spółek pozostają Skarb Państwa, Spółki Cukrowe oraz
pracownicy i plantatorzy oraz gdy Skarb Państwa pozostaje wyłącznym
akcjonariuszem Spółek Cukrowych.";
2) w § 3 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Spółki, o których mowa w § 1 pkt 5, mogą otrzymać pomoc wyłącznie na cele
osłonowe.";
3) w § 4 w ust. 3 wyrazy "Ministerstwa Przemysłu i Handlu" zastępuje się
wyrazami "Ministerstwa Skarbu Państwa";
4) w § 5:
a) w ust. 1 w pkt 4 występujące dwukrotnie wyrazy "Ministerstwa Przekształceń
Własnościowych" zastępuje się wyrazami "Ministerstwa Skarbu Państwa",
b) dodaje się ust. 4-8 w brzmieniu:
"4. Wnioski spółek, o których mowa w § 1 pkt 5 lit. a), nie zawierają informacji
wymienionych w ust. 1 pkt 3-5 i 7.
5. Do wniosków spółek, o których mowa w § 1 pkt 5 lit. a), należy dołączyć:
1) informację o wysokości udziału Skarbu Państwa w spółce wraz z listą
akcjonariuszy (udziałowców) oraz wysokością ich udziału w spółce, według stanu
na ostatni dzień miesiąca kalendarzowego poprzedzającego dzień złożenia wniosku,
2) kopię ugody bankowej wraz z kompletem załączników, a w szczególności z
objętym postanowieniami ugody bankowej programem restrukturyzacji,
3) opinię banku prowadzącego bankowe postępowanie ugodowe,
4) opinie rady nadzorczej i rady wierzycieli o stanie realizacji programu
restrukturyzacji, którego realizacja przewidziana była postanowieniami ugody
bankowej.
6. Wnioski spółek, o których mowa w § 1 pkt 5 lit. b), nie zawierają informacji
wymienionych w ust. 1 pkt 3, 4 i 7.
7. Wnioski spółek, o których mowa w § 1 pkt 6, nie zawierają informacji
wymienionych w ust. 1 pkt 3 i 4.
8. Do wniosków spółek, o których mowa w § 1 pkt 6, należy dołączyć informację
Ministerstwa Skarbu Państwa oraz odpowiedniej Spółki Cukrowej o przewidywanym
terminie udostępnienia akcji tych spółek.";
5) w § 6 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) wyznaczeni imiennie przedstawiciele Ministrów: Gospodarki, Skarbu Państwa,
Pracy i Polityki Socjalnej, Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Zarządu
Agencji Rozwoju Przemysłu SA."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 17 marca 1997 r.
w sprawie ustalenia wykazu wyrobów, które nie mogą być nabywane przez szkoły i
placówki, jeżeli dostawca nie przedstawi odpowiedniego certyfikatu.
(Dz. U. Nr 30, poz. 168)
Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji
(Dz. U. Nr 55, poz. 250 oraz z 1994 r. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Ustala się wykaz wyrobów, które nie mogą być nabywane przez szkoły i
placówki, jeżeli dostawca nie przedstawi certyfikatu zgodności z Polskimi
Normami, wymienionymi w rozporządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 30
grudnia 1993 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych Polskich
Norm i norm branżowych (Dz. U. z 1994 r. Nr 20, poz. 71), stanowiący załącznik
nr 1 do rozporządzenia.
§ 2. Ustala się wykaz wyrobów, które nie mogą być nabywane przez szkoły i
placówki, jeżeli dostawca nie przedstawi certyfikatu na znak bezpieczeństwa i
nie oznaczy wyrobu tym znakiem, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o szkołach i placówkach, należy przez to
rozumieć szkoły i placówki w rozumieniu art. 2 pkt 1-5, 7, 9 i 10 ustawy z dnia
7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr
106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) podległe lub nadzorowane przez
Ministra Edukacji Narodowej.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 1997 r.
Minister Edukacji Narodowej: J.J. Wiatr
Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 marca 1997 r.
(poz. 168)
Załącznik nr 1
Symbol Systematycznego wykazu wyrobówNazwa grupy asortymentowej lub
asortymentuNr normyJednostka certyfikująca
1741Meble szkolne i przedszkolnePN-90/F-06009Polskie Centrum Badań i
Certyfikacji oraz akredytowane jednostki certyfikujące
1742Wymagania i badania
1743Meble szkolne. Stoły uczniowskie: laboratoryjne do kreślenia i
rysowania, do nauki języków obcych. Podstawowe wymiary
funkcjonalnePN-88/F-06010/02
- Stoły demonstracyjne i podstawki do technicznych audiowizualnych środków
nauczania. Podstawowe wymiary funkcjonalnePN-88/F-06010/03
MeblePN-ISO 5970*
Krzesła i stoły szkolne
Wymiary funkcjonalne
- Meble do przechowywaniaPN-90/F-06010/05
Podstawowe wymiary funkcjonalne
* Ustanowiona przez Polski Komitet Normalizacyjny dnia 30 grudnia 1994 r.
(uchwała nr 31/94-0).
Załącznik nr 2
Symbol Systematycznego wykazu wyrobówNazwa grupy asortymentowej lub
asortymentuJednostka certyfikująca
2884Pomoce naukowe zasilane napięciem wyższym niż bezpieczne, emitujące
promieniowanie laserowe lub promieniowanie α, β, γPolskie Centrum Badań i
Certyfikacji oraz akredytowane jednostki certyfikujące
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 27 marca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie algorytmu rozdziału między gminy subwencji
na zadania oświatowe.
(Dz. U. Nr 30, poz. 169)
Na podstawie art. 12a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o
finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995
r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794 oraz z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156,
poz. 774) w związku z art. 2 ustawy z dnia 6 marca 1997 r. o przekazaniu środków
na jednorazowe wyrównanie poziomu wynagrodzeń pracownikom szkół podstawowych
(Dz. U. Nr 30, poz. 165) zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23
grudnia 1996 r. w sprawie algorytmu rozdziału między gminy subwencji na zadania
oświatowe (Dz. U. z 1997 r. Nr 1, poz. 2) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. W 1997 r. kwoty środków dla poszczególnych gmin, przeznaczonych na
sfinansowanie wypłat jednorazowego wyrównania poziomu wynagrodzeń pracowników
szkół podstawowych za drugie półrocze 1996 r., wydziela się z subwencji
oświatowej, obliczonej dla gminy zgodnie z ust. 1 i 2, w oparciu o wzór:
gdzie: Jw oznacza kwotę środków dla gminy na jednorazowe wyrównania,
C oznacza przeciętną jednostkową kwotę środków na wyrównanie poziomu wynagrodzeń
pracowników za drugie półrocze 1996 r."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej: J.J. Wiatr
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 17 marca 1997 r.
w sprawie wysokości ekwiwalentu za zwierzynę bezprawnie pozyskaną.
(Dz. U. Nr 30, poz. 170)
Na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo
łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 i z 1997 r. Nr 14, poz. 72) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Za zwierzynę bezprawnie pozyskaną ustala się ekwiwalent w następującej
wysokości:
Lp.Gatunek zwierzynyWysokość ekwiwalentu za jedną sztukę bezprawnie
pozyskanej zwierzyny, niezależnie od wieku i płci, w zł
1łoś, jeleń, daniel4.000
2muflon, wilk*3.000
3dzik, sarna2.000
4inna zwierzyna1.000
* Tylko na terenach województw: krośnieńskiego, przemyskiego i suwalskiego.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 20 marca 1997 r.
w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia pośrednictwa pracy w stosunku do
żołnierzy rezerwy zwolnionych z czynnej służby wojskowej.
(Dz. U. Nr 30, poz. 171)
Na podstawie art. 121 ust. 2, w związku z art. 164 ust. 1 i art. 198 ust. 2
ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr 40, poz. 174 i Nr
54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz. 44, Nr 10, poz. 56
i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 28, poz. 153) zarządza się,
co następuje:
§ 1. 1. O terminie zwolnienia z czynnej służby wojskowej żołnierza, o którym
mowa w art. 121 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr
40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz.
44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 28, poz.
153), dowódca jednostki wojskowej, na wniosek żołnierza, zawiadamia na piśmie,
nie później niż na 30 dni przed tym terminem, właściwy rejonowy urząd pracy.
2. W zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, podaje się:
1) dane osobowe żołnierza:
a) imię i nazwisko,
b) datę urodzenia,
c) adres zamieszkania,
2) informacje o wykształceniu oraz o kwalifikacjach zawodowych uzyskanych w
czasie pełnienia czynnej służby wojskowej,
3) informacje o oczekiwaniach żołnierza co do rodzaju pracy, przyuczenia do
zawodu lub przekwalifikowania się.
§ 2. 1. Na podstawie informacji zawartych w zawiadomieniu, o którym mowa w § 1
ust. 1, oraz w karcie rejestracyjnej rejonowy urząd pracy przedstawia
żołnierzowi rezerwy zwolnionemu z czynnej służby wojskowej propozycje
odpowiedniego zatrudnienia, wykonywania prac interwencyjnych, robót publicznych
lub szkolenia - na zasadzie pierwszeństwa.
2. Rejonowy urząd pracy wyodrębnia w ewidencji osób bezrobotnych oraz
poszukujących pracy karty rejestracyjne żołnierzy rezerwy zwolnionych z czynnej
służby wojskowej.
§ 3. 1. Przepisy rozporządzenia, z wyjątkiem § 1, mają odpowiednie zastosowanie
do osób zwolnionych po odbyciu zasadniczej służby w obronie cywilnej lub służby
zastępczej.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, mogą zawiadomić właściwy rejonowy urząd pracy
o zwolnieniu z odbywania służby na 30 dni przed terminem jej zakończenia.
§ 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19
listopada 1993 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad prowadzenia
pośrednictwa pracy w stosunku do żołnierzy zwolnionych z czynnej służby
wojskowej (Dz. U. Nr 114, poz. 508).
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 25 lutego 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków przyjmowania uczniów do
publicznych szkół medycznych oraz przechodzenia z nich do innych typów szkół.
(Dz. U. Nr 30, poz. 172)
Na podstawie art. 26 ust. 2 w związku z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7
września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106,
poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 20 kwietnia
1993 r. w sprawie warunków przyjmowania uczniów do publicznych szkół medycznych
oraz przechodzenia z nich do innych typów szkół (Dz. U. Nr 41, poz. 189)
wprowadza się następujące zmiany:
1) tytuł rozporządzenia otrzymuje brzmienie:
"w sprawie warunków i trybu przyjmowania uczniów do publicznych szkół medycznych
oraz przechodzenia z nich do innych typów szkół",
2) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Warunkiem przyjęcia do klasy pierwszej lub na semestr pierwszy w szkole
medycznej jest:
1) w przypadku liceum (technikum) - ukończenie szkoły podstawowej publicznej lub
niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej,
2) w przypadku medycznego studium zawodowego kształcącego w zawodach
pielęgniarki i położnej - posiadanie świadectwa dojrzałości,
3) w przypadku medycznego studium zawodowego kształcącego w innych zawodach -
ukończenie średniej szkoły ogólnokształcącej publicznej lub niepublicznej o
uprawnieniach szkoły publicznej albo ukończenie średniej szkoły zawodowej
publicznej lub niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej o kierunku
zbliżonym do kierunku kształcenia w studium,
4) przedłożenie zaświadczenia o stanie zdrowia, wydanego przez lekarza
publicznego zakładu opieki zdrowotnej, z określeniem braku przeciwwskazań do
wykonywania zawodu, do którego przygotowuje szkoła medyczna, z uwzględnieniem
wyników badań na nosicielstwo zarazków schorzeń jelitowych.";
3) w § 3 w ust. 1:
a) wyrazy "do medycznego studium zawodowego" zastępuje się wyrazami "na semestr
pierwszy w medycznym studium zawodowym",
b) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) pozytywny wynik egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej,";
4) § 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. W celu przeprowadzenia rekrutacji do klasy pierwszej lub na semestr
pierwszy w szkole wymienionej w § 3 dyrektor szkoły powołuje szkolną komisję
rekrutacyjno-kwalifikacyjną, wyznacza jej przewodniczącego i określa zadania
członków.";
5) w § 5 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 w
brzmieniu:
"4) sporządza protokół postępowania kwalifikacyjnego.";
6) w § 7:
a) w pkt 1 skreśla się lit. d),
b) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) z egzaminu pisemnego z chemii i egzaminu ustnego z chemii lub biologii w
studiach kształcących techników farmaceutycznych,";
c) w pkt 3 skreśla się wyrazy "i techników fizjoterapii",
d) po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
"3a) z egzaminu pisemnego z biologii i fizyki oraz dodatkowo z testu sprawności
fizycznej i sprawdzianu umiejętności pływania w studiach kształcących techników
fizjoterapii,";
7) § 12 otrzymuje brzmienie:
"§ 12. Uczniowie liceów (techników) medycznych i medycznych studiów zawodowych
mogą zmienić szkołę medyczną w ciągu całego roku szkolnego na warunkach
określonych w § 6 pkt 2 oraz w § 7 i 8 w przypadku przejścia do innej szkoły
medycznej albo na warunkach określonych w rozporządzeniu Ministra Edukacji
Narodowej z dnia 9 maja 1992 r. w sprawie warunków przyjmowania uczniów do szkół
publicznych oraz przechodzenia z jednych typów szkół do innych (Dz. U. Nr 42,
poz. 186 i Nr 75, poz. 371 oraz z 1993 r. Nr 76, poz. 360) w przypadku przejścia
do innej szkoły niż medyczna.";
8) w § 13:
a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) klasy pierwszej lub na semestr pierwszy w takiej szkole, gdy uczeń powraca z
zagranicy,",
b) w ust. 2 wyrazy "przyjęć uczniów do klas pierwszych" zastępuje się wyrazami
"rekrutacji uczniów do klasy pierwszej lub na semestr pierwszy".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: w z. K. Kuszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 11 marca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad i trybu udzielania świadczeń w
naturze emerytom, rencistom i członkom ich rodzin.
(Dz. U. Nr 30, poz. 173)
Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52,
poz. 268 i 270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990
r. Nr 10, poz. 58 i 61, Nr 36, poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 87, poz. 506, z
1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 80, poz. 350 i Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 21, poz.
84 i Nr 64, poz. 321, z 1994 r. Nr 74, poz. 339 i Nr 108, poz. 516, z 1995 r. Nr
4, poz. 17 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 19 stycznia
1994 r. w sprawie zasad i trybu udzielania świadczeń w naturze emerytom,
rencistom i członkom ich rodzin (Dz. U. Nr 14, poz. 50) w § 1 wprowadza się
następujące zmiany:
1) w ust. 3:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) małżonka emeryta lub rencisty bądź osobę pozostającą faktycznie we wspólnym
pożyciu z emerytem lub rencistą oraz, z zastrzeżeniem ust. 4, dzieci emeryta lub
rencisty, a także inne osoby, na które przysługuje na podstawie odrębnych
przepisów zasiłek pielęgnacyjny,"
b) dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
"4) rozwiedzionego współmałżonka emeryta lub rencisty, który ma prawo do
alimentów z jego strony, ustalone wyrokiem lub ugodą sądową, spełniającego
warunki wymienione w pkt 2.";
2) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Za dzieci emeryta lub rencisty uważa się dzieci spełniające warunki
określone w art. 8 ust. 1, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 1
grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4,
poz. 17 i Nr 138, poz. 681), którym nie przysługują bezpłatne świadczenia
zdrowotne w zakresie określonym w § 1 ust. 1 rozporządzenia na podstawie
odrębnych przepisów."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: w z. K. Kuszewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ZARZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 2 kwietnia 1997 r.
w sprawie przeprowadzenia referendum konstytucyjnego.
(Dz. U. Nr 31, poz. 174)
Na podstawie art. 9 ustawy konstytucyjnej z dnia 23 kwietnia 1992 r. o trybie
przygotowania i uchwalenia Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67,
poz. 336 i z 1994 r. Nr 61, poz. 251) i art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca
1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487) stanowi się, co następuje:
§ 1. Zarządzam poddanie pod referendum Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
uchwalonej przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r.
§ 2. Termin referendum konstytucyjnego wyznaczam na niedzielę dnia 25 maja 1997
r.
§ 3. Treść karty do głosowania stanowi załącznik nr 1 do zarządzenia.
§ 4. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności związanych z
przeprowadzeniem referendum konstytucyjnego, określa kalendarz stanowiący
załącznik nr 2 do zarządzenia.
§ 5. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załączniki do zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia
1997 r. (poz. 174)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
KALENDARZ CZYNNOŚCI ZWIĄZANYCH Z PRZEPROWADZENIEM REFERENDUM KONSTYTUCYJNEGO W
DNIU 25 MAJA 1997 r.
Termin wykonania czynnościTreść czynności
12
do 7 kwietnia 1997 r.- powołanie wojewódzkich komisji do spraw referendum
do 20 kwietnia 1997 r.- podanie do publicznej wiadomości informacji o
granicach i numerach obwodów głosowania oraz siedzibach obwodowych komisji
do spraw referendum
do 4 maja 1997 r.- powołanie przez zarządy gmin obwodowych komisji do
spraw referendum
- podanie informacji o obwodach głosowania utworzonych przez Ministra
Spraw Zagranicznych za granicą
od 4 maja do 11 maja 1997 r.- składanie przez żołnierzy i policjantów
odbywających służbę poza miejscem stałego zamieszkania wniosków o wpisanie
do spisu osób uprawnionych do udziału w referendum w miejscowości, w
której odbywają służbę
5 maja 1997 r.- rozpoczęcia rozpowszechniania w ogólnopolskich programach
publicznej radiofonii i telewizji wyjaśnień Państwowej Komisji Wyborczej
dotyczących kwestii prawnych referendum
do 11 maja 1997 r.- sporządzenie w urzędach gmin spisu osób uprawnionych
do udziału w referendum
do 15 maja 1997 r.- składanie wniosków przez osoby uprawnione przebywające
czasowo na obszarze gminy lub nigdzie nie zamieszkujące o dopisanie do
spisu osób uprawnionych do udziału w referendum
do 22 maja 1997 r.- zgłaszanie przez osoby uprawnione przebywające za
granicą wniosków o wpisanie do spisu osób uprawnionych do udziału w
referendum
23 maja 1997 r. godz. 2400- zakończenie kampanii referendalnej
25 maja 1997 r. godz. 600-2200- przeprowadzenie referendum (głosowanie)
Zgodnie z art. 161 ust. 2 ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do
Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205 i z 1995 r. Nr 132, poz.
640) odpowiednio stosowanym przy przeprowadzaniu referendum na podstawie art. 44
ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum (Dz. U. Nr 99, poz. 487), jeśli
koniec terminu do wykonania czynności określonej w ustawie przypada na dzień
ustawowo wolny od pracy, termin upływa pierwszego roboczego dnia po tym dniu.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 marca 1997 r.
w sprawie zakresu, trybu i warunków wspierania środkami z budżetu państwa na rok
1997 realizacji regionalnych programów restrukturyzacyjnych oraz tworzenia
instytucji lokalnych.
(Dz. U. Nr 31, poz. 175)
Na podstawie art. 37i ust. 1 i 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu
i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128 i Nr 28, poz.
153) oraz art. 27 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r.
(Dz. U. Nr 19, poz. 106) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) województwa, w których realizacja regionalnego programu, mającego na celu
restrukturyzację gospodarki i ograniczenie negatywnych skutków bezrobocia, jest
wspierana ze środków budżetu państwa na rok 1997,
2) tryb i warunki wspierania ze środków budżetu państwa na rok 1997 realizacji
regionalnych programów restrukturyzacyjnych w województwach, o których mowa w
pkt 1,
3) tryb składania wniosków i szczegółowe zasady przyznawania dotacji ze środków
budżetu państwa na rok 1997 na tworzenie instytucji lokalnych w województwie
katowickim, o których mowa w art. 19 ust. 2, art. 20 ust. 4, 5 i 7 oraz art.
21-23 "Kontraktu regionalnego dla województwa katowickiego".
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu - rozumie się przez to
ustawę z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu
(Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128 i Nr 28, poz. 153),
2) ustawie budżetowej - rozumie się przez to ustawę budżetową na rok 1997 z dnia
21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106),
3) ustawie o finansowaniu gmin - rozumie się przez to ustawę z dnia 10 grudnia
1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz.
509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794 oraz z 1996 r. Nr 149, poz.
704 i Nr 156, poz. 774),
4) Kontrakcie - rozumie się przez to "Kontrakt regionalny dla województwa
katowickiego" z dnia 5 października 1995 r., o którym mowa w art. 27 ust. 1 pkt
1 ustawy budżetowej.
Rozdział 2
Województwa otrzymujące środki z rezerw celowych budżetu państwa na rok 1997
oraz przeznaczenie tych środków
§ 3. 1. Ze środków rezerwy celowej, określonej w art. 27 ust. 1 pkt 1 ustawy
budżetowej, jest wspierana realizacja:
1) programu restrukturyzacji województwa koszalińskiego,
2) programu restrukturyzacji województwa łódzkiego,
3) programu restrukturyzacji województwa wałbrzyskiego,
4) programu obejmującego inwestycje określone w Programie Ochrony Środowiska -
MASTERPLAN dla Regionu Wielkich Jezior Mazurskich i finansowane z udziałem
środków Fundacji Ochrony Wielkich Jezior Mazurskich w Giżycku, które są
wykonywane przez gminy w województwach olsztyńskim i suwalskim,
zwanych dalej "regionalnymi programami restrukturyzacyjnymi".
2. Ze środków rezerwy celowej, określonej w ust. 1, przeznacza się dla:
1) województwa koszalińskiego - kwotę 14 400 tys. zł,
2) województwa łódzkiego - kwotę 19 500 tys. zł,
3) województwa wałbrzyskiego - kwotę 16 100 tys. zł,
4) województw olsztyńskiego i suwalskiego - kwotę 7 460 tys. zł.
3. Środki z rezerwy celowej, o których mowa w ust. 2, są przeznaczone na:
1) dotacje dla gmin i podmiotów gospodarczych na dofinansowanie inwestycji
określonych w regionalnych programach restrukturyzacyjnych, przyznawane w trybie
i na warunkach określonych w rozdziale 3, z zastrzeżeniem ust. 4,
2) na dotacje dla agencji rozwoju regionalnego i fundacji, zwanych dalej
"instytucjami regionalnymi", przyznawane w trybie i na warunkach określonych w
rozdziale 4, z zastrzeżeniem ust. 5.
4. Środki z rezerwy celowej, o których mowa w ust. 2 pkt 4, są przeznaczone
wyłącznie na dofinansowanie inwestycji rozpoczętych przed dniem 1 stycznia 1997
r.
5. Przepisu ust. 3 pkt 2 nie stosuje się do środków z rezerwy celowej, o których
mowa w ust. 2 pkt 4.
§ 4. Środki z rezerwy celowej, w kwocie 5 000 tys. zł, określonej w art. 27 ust.
1 pkt 1 ustawy budżetowej, są przeznaczone na tworzenie w województwie
katowickim instytucji lokalnych, o których mowa w § 1 pkt 3, w trybie i według
zasad określonych w rozdziale 5.
Rozdział 3
Dotacje na dofinansowanie inwestycji określonych w regionalnych programach
restrukturyzacyjnych
§ 5. 1. Właściwy wojewoda, w granicach kwoty środków budżetowych określonej dla
danego województwa w § 3 ust. 2, ustali kwoty dotacji na dofinansowanie
poszczególnych inwestycji realizowanych przez gminy i podmioty gospodarcze,
objętych regionalnym programem restrukturyzacyjnym, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Kwoty dotacji na dofinansowanie inwestycji realizowanych w województwach
olsztyńskim i suwalskim, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 4 i w ust. 4, są
wstępnie ustalane przez Wojewodę Olsztyńskiego i Wojewodę Suwalskiego, w drodze
porozumienia, po rozpatrzeniu wniosków, o których mowa w § 6, i zasięgnięciu
opinii Fundacji Ochrony Wielkich Jezior Mazurskich w Giżycku; wymienieni
wojewodowie, po wstępnym ustaleniu kwot dotacji, podejmują działania określone w
§ 7 w odniesieniu do poszczególnych inwestycji realizowanych w danym
województwie.
3. Łączna kwota dotacji z budżetu państwa na dofinansowanie w 1997 r.:
1) inwestycji będącej zadaniem własnym gminy nie może przekroczyć kwoty, którą
ustala się według zasad określonych w art. 21 ust. 4-6 ustawy o finansowaniu
gmin,
2) inwestycji nie będącej zadaniem własnym gminy, która jest rozpoczynana i
kończona w 1997 r. lub realizowana w okresie dłuższym niż rok, nie może
przekroczyć 100% kwoty środków innych niż środki z budżetu państwa, planowanych
na finansowanie tej inwestycji w 1997 r., z tym że łączna kwota dotacji z
budżetu państwa na dofinansowanie takiej inwestycji nie może przekroczyć 50% jej
wartości kosztorysowej.
§ 6. 1. Wnioski o przyznanie dotacji na dofinansowanie inwestycji są składane
wojewodzie przez zarządy gmin i podmioty gospodarcze, zwane dalej
"wnioskodawcami", w terminie określonym przez wojewodów, nie później jednak niż
w ciągu 40 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia.
2. Wojewoda zawiadamia inwestorów, których inwestycje są określone w regionalnym
programie restrukturyzacyjnym, o ustalonym terminie składania wniosków.
3. Wniosek o przyznanie dotacji na dofinansowanie inwestycji jest sporządzany
według wzoru stanowiącego załącznik do rozporządzenia.
4. Część opisowa wniosku powinna zawierać w szczególności uzasadnienie potrzeby
realizacji inwestycji objętej wnioskiem oraz informacje o:
1) zakresie rzeczowym inwestycji, wykonanym do końca miesiąca poprzedzającego
miesiąc, w którym jest składany wniosek, jeżeli inwestycja jest w toku
realizacji,
2) zakresie rzeczowym inwestycji, planowanym do wykonania do terminu jej
zakończenia określonego w części A poz. 4 wniosku (w tym w 1997 r., jeżeli
inwestycja jest planowana do zakończenia po 1997 r.),
3) stanie przygotowania inwestycji do realizacji,
4) uwzględnieniu wymogów ochrony środowiska związanych z realizacją inwestycji,
5) planowanych efektach realizacji zadań, innych niż określone w części A poz. 5
wniosku,
6) przewidywanych kwotach i źródłach środków zagranicznych, które w 1997 r. mają
być przeznaczone na finansowanie inwestycji,
7) wnioskach o przyznanie dotacji z państwowych funduszów celowych albo z
budżetu wojewody lub z innego źródła, złożonych przez wnioskodawcę, lecz nie
rozpatrzonych do dnia, w którym jest składany wniosek.
5. Wnioskodawca do wniosku załącza:
1) pisemne potwierdzenie banku o udzieleniu lub zapewnieniu udzielenia
wnioskodawcy kredytu na finansowanie inwestycji oraz o kwocie tego kredytu,
jeżeli w części B tabeli 1 wniosku jest wykazany kredyt jako źródło finansowania
tej inwestycji; w razie wykazania pożyczki w części B tabeli 1 wniosku, do
takiego wniosku wnioskodawca załącza pisemne potwierdzenie pożyczkodawcy
zawierające odpowiednie informacje,
2) zobowiązanie wnioskodawcy do zwrotu dotacji wraz z odsetkami, w wysokości
ustalanej od zaległości podatkowych, naliczonymi od dnia otrzymania dotacji do
dnia jej zwrotu - w wypadkach, o których mowa w § 8 ust. 4 pkt 1 i w ust. 5,
oraz od dnia następującego po terminie określonym w § 11 ust. 1 do dnia zwrotu
kwoty dotacji, o której mowa w tym przepisie.
6. Przy sporządzaniu i rozpatrywaniu wniosków w pierwszej kolejności powinny być
uwzględnione inwestycje planowane do zakończenia w 1997 r. i 1998 r.
§ 7. 1. Wojewoda, po rozpatrzeniu wniosków o przyznanie dotacji na
dofinansowanie inwestycji, w terminie 65 dni od dnia wejścia w życie
rozporządzenia:
1) ustala kwotę dotacji na dofinansowanie poszczególnych inwestycji oraz
planowane terminy ich przekazania wnioskodawcom; jeżeli dotacje mają być
przekazane w ratach - wojewoda określa też wysokość rat i planowane terminy ich
przekazania wnioskodawcom,
2) przekazuje Ministrowi Gospodarki wykaz inwestycji, które będą dofinansowane
dotacją, zawierający w szczególności pełne nazwy inwestycji, ich wartość
kosztorysową i termin realizacji, kwoty środków planowanych w budżetach gmin na
finansowanie inwestycji realizowanych jako zadania własne gmin i kwoty środków
innych niż środki z budżetu państwa, planowanych na finansowanie inwestycji nie
będących zadaniami własnymi gmin, ustalone kwoty dotacji i planowane terminy ich
przekazania wnioskodawcom oraz klasyfikację budżetową (dział, rozdział,
paragraf) wydatków budżetowych, które mają być poniesione z budżetu państwa na
poszczególne inwestycje,
3) występuje do Ministra Finansów z wnioskiem o dokonanie odpowiednich zmian w
budżecie państwa, załączając do wniosku kopię wykazu, o którym mowa w pkt 2,
4) informuje wnioskodawców o ustalonych kwotach dotacji i planowanych terminach
ich przekazania.
2. Kopię wykazu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, wojewoda przekazuje również
Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej.
3. Wojewoda przekazuje wnioskodawcy dotację w kwocie i terminie, które ustalił
po rozpatrzeniu wniosków, chyba że:
1) w wypadku, o którym mowa w § 8 ust. 3 - zmieni ustalony termin przekazania
dotacji,
2) w wypadku, o którym mowa w § 8 ust. 4 pkt 2 - dane raty dotacji nie podlegają
przekazaniu wnioskodawcy.
§ 8. 1. Wojewoda kontroluje:
1) prawidłowość wykorzystania dotacji przekazanych wnioskodawcom,
2) przestrzeganie przez wnioskodawców obowiązku zwrotu dotacji, w wypadkach
określonych w ust. 4 pkt 1 ust. 5 i 7 oraz w § 11 ust. 1.
2. Jeżeli wojewoda, w wyniku kontroli albo na podstawie informacji otrzymanych
od innego organu kontrolnego lub od wnioskodawcy, stwierdzi nieprawidłowości
polegające w szczególności na:
1) wstrzymaniu lub zaniechaniu realizacji kontynuowanej inwestycji,
nierozpoczęciu inwestycji w planowanym terminie albo zaawansowaniu realizacji
inwestycji w stopniu zagrażającym jej zakończeniu w planowanym terminie,
2) wykorzystaniu dotacji niezgodnie z jej przeznaczeniem,
podejmuje działania mające na celu wyjaśnienie przyczyn wystąpienia
nieprawidłowości oraz ustala dla wnioskodawcy termin, do którego wnioskodawca
jest zobowiązany usunąć nieprawidłowości i zawiadomić o tym wojewodę.
3. Wojewoda, w czasie podejmowania działań wobec wnioskodawcy, może zmienić
ustalone terminy przekazania pozostałych rat dotacji.
4. Jeżeli wnioskodawca nie usunie nieprawidłowości w ustalonym przez wojewodę
terminie, o którym mowa w ust. 2:
1) dotacja przekazana na dofinansowanie inwestycji podlega zwrotowi w całości
przez wnioskodawcę, w ciągu 14 dni po upływie tego terminu, do budżetu wojewody,
2) wojewoda nie przekazuje wnioskodawcy pozostałych rat dotacji.
5. Dotacja przekazana na dofinansowanie inwestycji podlega zwrotowi w całości do
budżetu wojewody, również gdy:
1) inwestycja przewidziana do zakończenia w 1997 r. nie zostanie zakończona do
dnia 31 grudnia 1997 r.,
2) inwestycja przewidziana do zakończenia po 1997 r. nie zostanie zrealizowana w
zakresie rzeczowym planowanym, w części C wniosku, do wykonania w 1997 r.
6. W wypadkach, o których mowa w ust. 5, dotacja podlega zwrotowi przez
wnioskodawcę w terminie uzgodnionym z wojewodą, nie później jednak niż do dnia
31 grudnia 1998 r.
7. Wnioskodawca realizujący:
1) inwestycję będącą zadaniem własnym gminy zwraca część dotacji, w wypadku
określonym w art. 21 ust. 8 ustawy o finansowaniu gmin, w kwocie ustalonej
zgodnie z tym przepisem,
2) inwestycję nie będącą zadaniem własnym gminy zwraca część dotacji, jeżeli w
1997 r. nie przeznaczy na finansowanie inwestycji środków innych niż środki z
budżetu państwa w kwocie planowanej w części B wniosku, z zastrzeżeniem ust. 8.
8. W wypadku, o którym mowa w ust. 7 pkt 2, wnioskodawca zwraca dotację, w
kwocie stanowiącej różnicę między kwotą dotacji otrzymanej w roku budżetowym a
kwotą tej dotacji, obniżoną o taki sam procent, o jaki w roku budżetowym była
niższa kwota rzeczywistych wydatków na finansowanie inwestycji ze środków innych
niż środki z budżetu państwa od łącznej kwoty takich środków planowanej na rok
budżetowy w części B w tabeli 1 rubryce 6 wniosku.
9. Przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio także do części dotacji podlegającej
zwrotowi, w wypadkach określonych w ust. 7.
§ 9. 1. Dotacje, które w 1997 r. będą zwrócone przez wnioskodawców do budżetu
wojewody w wypadku określonym w § 8 ust. 4 pkt 1 lub z powodu rezygnacji z ich
wykorzystania w całości lub części, oraz dotacje, które nie będą przekazane
wnioskodawcom w wypadku określonym w § 8 ust. 4 pkt 2, wojewoda w 1997 r. może
przeznaczyć na:
1) zwiększenie kwot dotacji ustalonych na dofinansowanie inwestycji, o których
mowa w § 7 ust. 1 pkt 1,
2) dofinansowanie innych inwestycji objętych wnioskami złożonymi w terminie
określonym w § 6 ust. 1,
3) cel określony w § 13 ust. 1.
2. W wypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, stosuje się odpowiednio
również pozostałe przepisy rozdziału 3 oraz odrębne przepisy określające zasady
przenoszenia planowanych wydatków budżetowych.
§ 10. 1. Wnioskodawca, który otrzymał dotację na dofinansowanie inwestycji, jest
zobowiązany do sporządzenia i przekazania właściwemu wojewodzie, w terminie 15
dni po upływie II i III kwartału 1997 r. oraz w terminie 30 dni po upływie IV
kwartału 1997 r., zwanych dalej "okresami sprawozdawczymi", informacji o
przebiegu realizacji i finansowania tej inwestycji, zawierającej w
szczególności:
1) nazwę i adres wnioskodawcy,
2) nazwę i lokalizację inwestycji,
3) wartość kosztorysową inwestycji,
4) planowaną i rzeczywistą wartość nakładów poniesionych na inwestycję od
początku 1997 r. do końca okresu sprawozdawczego,
5) kwotę środków z budżetu gminy, planowaną i rzeczywiście przeznaczoną od
początku 1997 r. do końca okresu sprawozdawczego na dofinansowanie inwestycji
realizowanej jako zadanie własne gminy,
6) kwotę przyznanej i otrzymanej dotacji,
7) planowane i rzeczywiste efekty inwestycji lub jej części (etapu), zakończonej
w okresie sprawozdawczym.
2. Wnioskodawca do informacji, o której mowa w ust. 1, załącza:
1) kopię protokołu końcowego odbioru inwestycji zakończonej w okresie
sprawozdawczym, a po upływie IV kwartału 1997 r. - również kopię protokołu
częściowego odbioru inwestycji przewidzianej do zakończenia po 1997 r., w
zakresie rzeczowym planowanym, w części C wniosku, do wykonania w 1997 r.,
2) część opisową, zawierającą w szczególności analizę przebiegu realizacji i
finansowania inwestycji, dane dotyczące wykonanego zakresu rzeczowego
inwestycji, który w części C wniosku był planowany do wykonania w 1997 r., a po
upływie IV kwartału - także ocenę przewidywanego wpływu inwestycji zakończonej w
1997 r., w szczególności na tworzenie nowych miejsc pracy w gminie.
3. Wojewoda, do dnia 31 marca 1998 r., przekaże Ministrowi Gospodarki informację
o przebiegu realizacji i finansowania inwestycji w 1997 r., sporządzoną na
podstawie informacji otrzymanych od wnioskodawców, która będzie zawierała w
szczególności wykaz inwestycji dofinansowanych w 1997 r. dotacją i dane
określone w ust. 1, dotyczące poszczególnych inwestycji, i łączne, obejmujące
wszystkie inwestycje wymienione w wykazie, oraz ocenę przewidywanego wpływu
realizacji inwestycji zakończonych w 1997 r. na zmiany strukturalne i tworzenie
nowych miejsc pracy w województwie.
4. Przed sporządzeniem informacji, o której mowa w ust. 3, dane zawarte w
informacjach otrzymanych od wnioskodawców są weryfikowane przez wojewodę.
5. Informacja jest przekazywana przez wojewodę łącznie z:
1) analizą nieprawidłowości występujących w 1997 r. podczas realizacji i
finansowania inwestycji,
2) informacją o działaniach podjętych przez wojewodę w celu usunięcia
nieprawidłowości, o których mowa w pkt 1, i wynikach tych działań,
3) informacją o łącznych kwotach dotacji podlegających zwrotowi przez
wnioskodawców do budżetu wojewody w 1997 r. i w 1998 r. oraz dotacji zwróconych
do dnia 31 grudnia 1997 r.
6. Kopie informacji i analizy, o których mowa w ust. 3 i 5, wojewoda przekazuje
Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrowi Finansów.
7. Minister Gospodarki, do dnia 15 maja 1998 r., przedstawi Radzie Ministrów
oraz Przewodniczącemu Komitetu Rozwoju Regionalnego Rady Ministrów informację
zbiorczą, sporządzoną na podstawie informacji i analiz otrzymanych od wojewodów,
która będzie zawierała w szczególności dane o wykorzystaniu w 1997 r. środków z
rezerwy celowej, określonej w art. 27 ust. 1 pkt 1 ustawy budżetowej, na dotacje
na dofinansowanie inwestycji określonych w regionalnych programach
restrukturyzacyjnych, o inwestycjach dofinansowanych dotacją, ważniejszych
efektach inwestycji zakończonych w 1997 r. oraz przewidywanym wpływie tych
inwestycji na zmiany strukturalne i tworzenie nowych miejsc pracy w
województwach realizujących regionalne programy restrukturyzacyjne.
§ 11. 1. Część dotacji otrzymanej przez wnioskodawcę w 1997 r. na dofinansowanie
inwestycji, która pozostanie w dniu 31 grudnia tego roku, może być przeznaczona
przez wnioskodawcę w 1998 r. wyłącznie na finansowanie zobowiązań związanych z
zakresem rzeczowym inwestycji planowanym i wykonanym w 1997 r., a po
sfinansowaniu zobowiązań - pozostała kwota dotacji podlega zwrotowi do budżetu
wojewody w terminie 14 dni od dnia zakończenia finansowania zobowiązań.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli wnioskodawca jest zobowiązany do
zwrotu całej dotacji do budżetu wojewody, w wypadkach określonych w § 8 ust. 4
pkt 1 i w ust. 5.
§ 12. 1. Dotacje zwrócone do budżetu wojewody w 1997 r., lecz nie przeznaczone
przez wojewodę, do dnia 31 grudnia 1997 r., na cele określone w § 9 ust. 1,
zmniejszają wydatki budżetowe na 1997 r.
2. Dotacje zwrócone do budżetu wojewody w 1998 r. podlegają przekazaniu na
dochody budżetu państwa.
3. Dotacje, o których mowa w ust. 1, wpływają na rachunek bieżący, subkonto
wydatków, właściwego urzędu wojewódzkiego, a dotacje, o których mowa w ust. 2,
na rachunek bieżący, subkonto dochodów, właściwego urzędu wojewódzkiego.
Rozdział 4
Dotacje dla instytucji regionalnych
§ 13. 1. Wojewoda, w granicach kwoty środków budżetowych, ustalonej dla danego
województwa w § 3 ust. 2 pkt 1-3, może przyznać dotacje dla instytucji
regionalnych na udzielanie pożyczek inwestorom realizującym inwestycje
przyczyniające się do powstawania nowych miejsc pracy w dziedzinach zgodnych z
kierunkami rozwoju określonymi w regionalnym programie restrukturyzacyjnym,
jeżeli statuty tych instytucji:
1) przewidują wspomaganie realizacji regionalnego programu restrukturyzacyjnego,
2) upoważniają dane instytucje do udzielania pożyczek na finansowanie inwestycji
określonych w regionalnym programie restrukturyzacyjnym.
2. Kwota dotacji dla instytucji regionalnej nie może przekroczyć 75% łącznej
kwoty, obejmującej dotację oraz środki instytucji planowane przez nią na
udzielanie w 1997 r. pożyczek na finansowanie inwestycji, o których mowa w ust.
1.
§ 14. 1. Wniosek o przyznanie dotacji jest składany przez instytucją regionalną
właściwemu wojewodzie w terminie 40 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia.
2. Instytucja regionalna do wniosku załącza:
1) szczegółowe uzasadnienie wnioskowanej kwoty dotacji,
2) oświadczenie o kwocie środków instytucji regionalnej przeznaczonych w 1997 r.
na udzielanie pożyczek, o których mowa w § 13 ust. 2,
3) dokument ustalający zasady udzielania pożyczek na finansowanie inwestycji, o
których mowa w § 13 ust. 1,
4) statut instytucji regionalnej,
5) bilans instytucji regionalnej za 1996 r.,
6) plan finansowy instytucji regionalnej na 1997 r.,
7) zaświadczenie urzędu skarbowego o stanie uregulowania przez instytucję
regionalną zobowiązań wobec budżetu państwa,
8) zobowiązanie instytucji regionalnej do zwrotu dotacji wraz z odsetkami, w
wysokości ustalanej od zaległości podatkowych, naliczanymi od dnia otrzymania
dotacji do dnia jej zwrotu - w wypadku, o którym mowa w § 17 ust. 3.
§ 15. 1. Wojewoda, po rozpatrzeniu wniosków instytucji regionalnych, w terminie
65 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia:
1) ustala kwoty dotacji przyznanych dla poszczególnych instytucji regionalnych
oraz planowany termin ich przekazania,
2) przekazuje Ministrowi Gospodarki informację o dotacjach przyznanych
poszczególnym instytucjom regionalnym,
3) występuje do Ministra Finansów z wnioskiem o dokonanie odpowiednich zmian w
budżecie państwa na rok 1997, załączając kopię informacji, o której mowa w pkt
2,
4) informuje instytucje regionalne o ustalonej kwocie dotacji i planowanym
terminie jej przekazania.
2. Kopię informacji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, wojewoda przekazuje również
Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej.
§ 16. 1. Instytucja regionalna może przeznaczyć dotację, o której mowa w § 13
ust. 1, wyłącznie na udzielanie pożyczek na finansowanie inwestycji określonych
w tym przepisie.
2. Pożyczka jest oprocentowana według zmiennej stopy procentowej; oprocentowanie
pożyczki nie może przekroczyć połowy oprocentowania kredytu lombardowego,
ustalonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego.
3. Oprocentowanie pożyczki, o którym mowa w ust. 2, nie obejmuje prowizji
pobieranej przez instytucję regionalną od pożyczkobiorcy za obsługę pożyczki.
4. Środki finansowe otrzymane od pożyczkobiorców w wyniku zwrotu pożyczek i
zapłacenia odsetek, określonych w ust. 2, instytucja regionalna przeznacza na
udzielanie nowych pożyczek na finansowanie inwestycji, o których mowa w § 13
ust. 1.
§ 17. 1. Wojewoda kontroluje prawidłowość wykorzystania dotacji przez instytucję
regionalną.
2. Jeżeli wojewoda, w wyniku kontroli albo na podstawie informacji otrzymanych
od innego organu kontrolnego lub od instytucji regionalnej, stwierdzi
nieprawidłowości w wykorzystywaniu dotacji, w szczególności polegające na jej
wykorzystywaniu w całości lub w części niezgodnie z przeznaczeniem, podejmuje
działania mające na celu wyjaśnienie przyczyn wystąpienia nieprawidłowości oraz
ustala dla instytucji regionalnej termin, do którego jest zobowiązana usunąć
nieprawidłowości i zawiadomić o tym wojewodę.
3. Jeżeli instytucja regionalna nie usunie nieprawidłowości w terminie ustalonym
przez wojewodę, dotacja przekazana instytucji regionalnej podlega zwrotowi, w
całości lub w części określonej przez wojewodę, w ciągu 14 dni po upływie tego
terminu, do budżetu wojewody.
§ 18. 1. Instytucja regionalna, która otrzymała dotację, jest zobowiązana do
sporządzenia i przekazania wojewodzie, do dnia 31 stycznia 1998 r.:
1) wykazu pożyczkobiorców, zawierającego w szczególności następujące dane:
a) nazwę i adres pożyczkobiorcy,
b) nazwę i lokalizację inwestycji finansowanej z udziałem pożyczki,
c) kwotę pożyczki udzielonej pożyczkobiorcy w 1997 r. ze środków dotacji,
d) termin spłaty pożyczki określony w umowie o jej udzieleniu (lub terminy
spłaty, jeżeli spłata ma następować w ratach),
e) wysokość odsetek od pożyczki określoną w umowie, o której mowa pod lit. d),
oraz terminy ich zapłaty,
2) informacji o łącznej kwocie pożyczek udzielonych w 1997 r. przez instytucję
regionalną ze środków instytucji i dotacji.
2. Wojewoda, do dnia 31 marca 1998 r., przekaże Ministrowi Gospodarki informację
o pożyczkach udzielonych w 1997 r. przez poszczególne instytucje regionalne ze
środków tych instytucji i dotacji, zawierającą w szczególności liczbę
pożyczkobiorców, łączną kwotę udzielonych pożyczek, zbiorczy harmonogram spłaty
pożyczek i odsetek oraz wykaz ważniejszych inwestycji finansowanych z udziałem
pożyczek udzielonych w 1997 r.
3. Informacja, o której mowa w ust. 2, jest przekazywana przez wojewodę łącznie
z:
1) informacją o nieprawidłowościach określonych w § 17 ust. 2 oraz o działaniach
podjętych przez wojewodę w celu usunięcia tych nieprawidłowości i wynikach
działań wojewody,
2) informacją o łącznych kwotach dotacji podlegających zwrotowi przez instytucje
regionalne do budżetu wojewody oraz dotacji zwróconych do dnia 31 grudnia 1997
r.
4. Kopię informacji, o których mowa w ust. 2 i 3, wojewoda przekazuje również
Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrowi Finansów.
5. Minister Gospodarki sporządzi informację zbiorczą na podstawie danych
zawartych w informacjach wojewodów, o których mowa w ust. 2 i 3, oraz przedstawi
ją Radzie Ministrów i Przewodniczącemu Komitetu, o którym mowa w § 10 ust. 7,
łącznie z informacją określoną w tym przepisie.
§ 19. 1. Dotacje zwracane przez instytucję regionalną do budżetu wojewody w 1997
r. wojewoda może przeznaczyć na cele określone w § 9 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w §
13 ust. 1.
2. Dotacje zwracane przez instytucję regionalną do budżetu wojewody po 1997 r.
podlegają przekazaniu na dochody budżetu państwa.
Rozdział 5
Dotacje na tworzenie instytucji lokalnych w województwie katowickim
§ 20. Wojewoda Katowicki, w granicach kwoty rezerwy celowej, w kwocie 5 000 tys.
zł, określonej w art. 27 ust. 1 pkt 1 ustawy budżetowej, ustala kwoty środków z
budżetu państwa, po pozytywnym zaopiniowaniu ich przez Radę Kontraktu, utworzoną
zgodnie z art. 27 ust. 1, 3 i 4 Kontraktu, przeznaczone na:
1) objęcie przez Skarb Państwa akcji lub udziałów w instytucjach lokalnych,
będących spółkami prawa handlowego tworzonymi przez podmioty określone w art. 20
ust. 5 Kontraktu, w sposób ustalony w art. 20 ust. 7 Kontraktu,
2) finansowanie kosztów pomocy technicznej, udzielanej przez Górnośląską Agencję
Rozwoju i Promocji SA w Katowicach, zwaną dalej "Agencją", przy tworzeniu
instytucji lokalnych.
§ 21. 1. Wnioski o przyznanie środków z budżetu państwa na rok 1997 na objęcie
akcji lub udziałów są składane Wojewodzie Katowickiemu, w terminie 50 dni od
dnia wejścia w życie rozporządzenia, przez zarządy gmin lub innych założycieli
instytucji lokalnych, określonych w art. 21 ust. 2 Kontraktu, którzy na ten cel
nie otrzymali środków z budżetu państwa na rok 1996, z zastrzeżeniem ust. 4.
2. Zarząd gminy lub inny założyciel instytucji lokalnej do wniosku załącza w
szczególności:
1) umowę o utworzeniu instytucji lokalnej, a jeżeli instytucja lokalna nie jest
utworzona - uchwały właściwych organów podmiotów, o których mowa w art. 20 ust.
5 Kontraktu, o przystąpieniu do instytucji lokalnej, określające wartość
obejmowanych udziałów lub akcji w 1997 r. oraz w latach następnych,
2) statut lub projekt statutu instytucji lokalnej,
3) charakterystykę obszaru działania instytucji lokalnej,
4) analizę problemów społecznych i gospodarczych wymagających rozwiązania na
obszarze, o którym mowa w pkt 3,
5) informację o planowanych elementach strategii przekształceń społecznych i
gospodarczych.
3. Wojewoda Katowicki może przeznaczyć środki z budżetu państwa na objęcie akcji
lub udziałów w kwocie nie przekraczającej:
1) przy tworzeniu przemysłowych instytucji lokalnych - 50%,
2) przy tworzeniu rolniczych instytucji lokalnych - 75%
łącznej kwoty środków przeznaczonych na ten cel w 1997 r. według umowy lub
uchwał, o których mowa w ust. 2 pkt 1, oraz z budżetu państwa na rok 1997.
4. Wojewoda Katowicki przeznacza środki z budżetu państwa na rok 1997 w
pierwszej kolejności na objęcie akcji lub udziałów w instytucjach lokalnych w
tych segmentach lokalnych określonych w art. 20 ust. 4 i 5 Kontraktu, w których
żadna instytucja lokalna nie otrzymała na ten cel środków z budżetu państwa na
rok 1996.
§ 22. Wniosek o przyznanie dotacji na finansowanie kosztów, o których mowa w §
20 pkt 2, Agencja składa Wojewodzie Katowickiemu, w terminie określonym w § 21
ust. 1, po pozytywnym zaopiniowaniu kosztorysu przez Prezydium Rady Kontraktu,
powołane zgodnie z art. 27 ust. 5 Kontraktu.
§ 23. Wojewoda Katowicki:
1) sprawuje nadzór nad wydatkowaniem dotacji przyznanej na wniosek, o którym
mowa w § 22,
2) do dnia 31 marca 1998 r. przekaże Przewodniczącemu Komitetu, o którym mowa w
§ 10 ust. 7, Ministrowi Gospodarki, Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej,
Ministrowi Skarbu Państwa oraz Ministrowi Finansów informację zbiorczą o kwotach
środków z budżetu państwa na rok 1997, przeznaczonych na objęcie akcji lub
udziałów w poszczególnych instytucjach lokalnych oraz na finansowanie kosztów
określonych w § 20 pkt 2.
§ 24. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 marca 1997 r. (poz. 175)
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 marca 1997 r.
w sprawie określenia województw i gmin objętych zakresem działania rejonowych
urzędów pracy, w których są stosowane szczególne instrumenty
ekonomiczno-finansowe i inne preferencje w celu restrukturyzacji gospodarki i
ograniczania negatywnych skutków bezrobocia.
(Dz. U. Nr 31, poz. 176)
Na podstawie art. 37i ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128 i Nr 28, poz. 153)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa województwa i gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy, określone jako zagrożone strukturalną recesją i
degradacją społeczną w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 marca 1997 r. w
sprawie zakresu, trybu i warunków wspierania środkami z budżetu państwa na rok
1997 realizacji regionalnych programów restrukturyzacyjnych oraz tworzenia
instytucji lokalnych (Dz. U. Nr 31, poz. 175) - w których są stosowane wszystkie
lub niektóre instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne preferencje stosowane w
gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.
§ 2. W województwach: łódzkim i katowickim oraz w gminach województwa
wałbrzyskiego, nie wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie określenia
wykazu gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr
71, poz. 338), są stosowane instrumenty ekonomiczno-finansowe i preferencje
przewidziane w:
1) rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie
amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr
6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78) - dla gmin o szczególnym zagrożeniu wysokim
bezrobociem strukturalnym albo województw lub rejonów administracyjnych (gmin)
zagrożonych recesją i degradacją społeczną,
2) rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1995 r. w sprawie odliczeń
od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego w gminach
zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 14, poz. 63
i z 1996 r. Nr 63, poz. 293),
3) rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 listopada 1993 r. w sprawie
wytycznych realizacji budżetu państwa w zakresie wydatków przeznaczonych na
wsparcie restrukturyzacji i osłony likwidacji przedsiębiorstw (Dz. U. Nr 119,
poz. 531, z 1995 r. Nr 128, poz. 621 i z 1997 r. Nr 30, poz. 167) - dla regionów
zagrożonych bezrobociem,
4) rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 19 września 1995 r. w sprawie warunków i
trybu udzielania poręczeń i gwarantowania spłaty ze środków budżetu państwa
kredytu bankowego oraz opłat z tytułu udzielonego poręczenia i gwarantowania
(Dz. U. Nr 114, poz. 549) - dla rejonów o szczególnym zagrożeniu wysokim
bezrobociem strukturalnym.
§ 3. W województwie łódzkim oraz w gminach województwa wałbrzyskiego, nie
wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie określenia wykazu gmin zagrożonych
szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 71, poz. 338), są
stosowane preferencje przewidziane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17
grudnia 1996 r. w sprawie karty podatkowej (Dz. U. Nr 151, poz. 717) dla gmin
zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.
§ 4. W województwie łódzkim oraz w gminach województwa wałbrzyskiego, nie
wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie określenia wykazu gmin zagrożonych
szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 71, poz. 338), są
stosowane preferencje przewidziane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24
marca 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 35, poz. 173, Nr 148, poz. 722 oraz z
1997 r. Nr 1, poz. 4 i Nr 6, poz. 35) dla gmin o szczególnym zagrożeniu wysokim
bezrobociem strukturalnym.
§ 5. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie
określenia województw i gmin objętych zakresem działania rejonowych urzędów
pracy, w których są stosowane szczególne instrumenty ekonomiczno-finansowe i
inne preferencje w celu restrukturyzacji gospodarki i ograniczania negatywnych
skutków bezrobocia (Dz. U. Nr 71, poz. 339).
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 marca 1997 r.
w sprawie przyznania bezrobotnym, zamieszkałym w niektórych województwach i
gminach objętych zakresem działania rejonowych urzędów pracy, prawa do zasiłku i
stypendium, przysługującego bezrobotnym zamieszkałym w gminach zagrożonych
szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.
(Dz. U. Nr 31, poz. 177)
Na podstawie art. 37i ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128 i Nr 28, poz. 153)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa województwa i gminy objęte zakresem działania
rejonowych urzędów pracy, określone jako zagrożone strukturalną recesją i
degradacją społeczną w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 marca 1997 r. w
sprawie zakresu, trybu i warunków wspierania środkami z budżetu państwa na rok
1997 realizacji regionalnych programów restrukturyzacyjnych oraz tworzenia
instytucji lokalnych (Dz. U. Nr 31, poz. 175) - w których zamieszkałym
bezrobotnym przysługuje prawo do zasiłku i stypendium, przysługujące bezrobotnym
zamieszkałym w gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem
strukturalnym.
§ 2. W województwach łódzkim i katowickim oraz w gminach województwa
wałbrzyskiego, nie wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie określenia
wykazu gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr
71, poz. 338), przysługują uprawnienia określone w art. 37d i art. 37j ust. 3
ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu
(Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128 i Nr 28, poz. 153) - dla bezrobotnych
zamieszkałych w rejonach administracyjnych (gminach) uznanych za zagrożone
szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.
§ 3. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie
przyznania bezrobotnym, zamieszkałym w niektórych województwach i gminach
objętych zakresem działania rejonowych urzędów pracy, prawa do zasiłku i
stypendium, przysługującego bezrobotnym zamieszkałym w gminach zagrożonych
szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 71, poz. 340).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 marca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia kwot produkcji cukru.
(Dz. U. Nr 31, poz. 178)
Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku
cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98,
poz. 473 i z 1996 r. Nr 152, poz. 724) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 listopada 1996 r. w sprawie
ustalenia kwot produkcji cukru (Dz. U. Nr 135, poz. 627) § 2 otrzymuje
brzmienie:
"§ 2. 1. Maksymalna ilość cukru, jaka może być wyprodukowana w czasie kampanii
cukrowniczej 1997 r. i przeznaczona na eksport z zastosowaniem dopłat w okresie
od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 31 grudnia 1998 r., wynosi 113,7 tys. ton
(kwota B).
2. Maksymalna ilość cukru, o której mowa w ust. 1, ulega zwiększeniu o nie
wykorzystaną kwotę B obowiązującą w 1997 r.
3. Maksymalna ilość cukru, jaka została wyprodukowana w kampanii cukrowniczej
1996 r. i może być przeznaczona na eksport z zastosowaniem dopłat od dnia 1
stycznia 1997 r. do dnia 31 grudnia 1997 r., wynosi 200 tys. ton (kwota B)."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 marca 1997 r.
w sprawie określenia wysokości opłat przeznaczonych na dopłaty do eksportu cukru
oraz zasad stosowania dopłat do cukru wyeksportowanego, w ramach kwoty B, w 1997
r.
(Dz. U. Nr 31, poz. 179)
Na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku
cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98,
poz. 473 i z 1996 r. Nr 152, poz. 724) zarządza się, co następuje:
§ 1. Opłaty wnoszone przez podmioty nabywające cukier od producentów cukru na
zaopatrzenie rynku krajowego, przeznaczone na dopłaty do eksportu producentom
cukru, w ramach kwoty B, wynoszą 1% wartości zakupionego cukru.
§ 2. Dopłata do eksportu 1 tony cukru stanowi iloraz łącznej kwoty zgromadzonych
do dnia 31 grudnia 1997 r. środków, o których mowa w § 1, powiększonej o nie
wykorzystane środki na dopłaty do eksportu cukru producentom cukru, w okresie
przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, podzielonej przez ilość
wyeksportowanego do dnia 31 grudnia 1997 r. cukru, w ramach kwoty B, z
zastrzeżeniem § 3 i 5.
§ 3. Dopłata do eksportu 1 tony cukru dla określonego producenta cukru nie może
być wyższa niż różnica między aktualnie obowiązującą producenta cukru minimalną
ceną zbytu cukru na rynku krajowym a średnią ceną cukru na giełdzie londyńskiej
w tygodniu poprzedzającym zawarcie transakcji.
§ 4. 1. Dopłaty dotyczą eksportu cukru z buraka cukrowego, z zastrzeżeniem ust.
2.
2. Do eksportu każdego asortymentu cukru z buraka cukrowego, soku gęstego oraz
cukru surowego, dokonanego przed okresem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia, stosuje się dopłaty na podstawie dotychczasowych przepisów.
Przepisy te stosuje się również do cukru, na którego eksport zawarto kontrakty
przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
§ 5. 1. Dopłaty do eksportu cukru nie przysługują w razie jego eksportu do
krajów, z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowy o niestosowaniu dopłat do
eksportu cukru.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do eksportu cukru dokonanego przed dniem
wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, a także do cukru, na którego eksport
zawarto kontrakty przed tym dniem.
§ 6. 1. Producenci cukru otrzymują zaliczkowe dopłaty, w wysokości 140 zł, do
każdej wyeksportowanej tony cukru w okresie jednego miesiąca od dnia złożenia
Jednolitego Dokumentu Administracyjnego (SAD) w Agencji Restrukturyzacji i
Modernizacji Rolnictwa.
2. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa dokona końcowego
rozliczenia i przekazania dopłat do eksportu do dnia 31 marca 1998 r.
3. Rozliczenie przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa dopłat do
eksportu cukru, realizowanego w okresie od dnia 1 października 1996 r. do dnia
31 grudnia 1996 r., powinno nastąpić, w terminie trzech miesięcy od dnia wejścia
w życie rozporządzenia, na podstawie dotychczasowych przepisów.
§ 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 września 1996 r. w
sprawie określenia wysokości opłat przeznaczonych na dopłaty do eksportu cukru
oraz zasad stosowania dopłat do cukru wyeksportowanego od dnia 1 października
1996 r. do dnia 30 września 1997 r. (Dz. U. Nr 116, poz. 552).
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 21 marca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagradzania nauczycieli akademickich.
(Dz. U. Nr 31, poz. 180)
Na podstawie art. 105 ust. 7, art. 106 ust. 3, art. 108 ust. 6, art. 116 ust. 1
oraz w związku z art. 77 ust. 1, art. 188 ust. 5 i art. 190 ustawy z dnia 12
września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr
54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105,
poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110 oraz z
1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 maja 1994 r. w
sprawie wynagradzania nauczycieli akademickich (Dz. U. Nr 68, poz. 297 i Nr 125,
poz. 610, z 1995 r. Nr 12, poz. 57, Nr 74, poz. 371 i Nr 122, poz. 588 oraz z
1996 r. Nr 79, poz. 372) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 7 w ust. 1 tabela otrzymuje brzmienie:
Lp.StanowiskoStawka za godzinę w złotych
1Profesor zwyczajny, profesor nadzwyczajny16,00-45,00
2Docent, adiunkt posiadający stopień naukowy doktora
habilitowanego14,00-36,00
3Adiunkt posiadający stopień naukowy doktora, starszy
wykładowca13,00-29,00
4Asystent, wykładowca, lektor, instruktor8,00-26,00
2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
1 do niniejszego rozporządzenia,
3) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
2 do niniejszego rozporządzenia,
4) załącznik nr 4 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
3 do niniejszego rozporządzenia,
5) w załączniku nr 6 do rozporządzenia § 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Dodatek wypłaca się miesięcznie z dołu w wysokości:
1) od 12,00 zł do 50,00 zł przy pierwszym stopniu szkodliwości lub uciążliwości,
2) od 23,00 zł do 70,00 zł przy drugim stopniu szkodliwości lub uciążliwości,
3) od 30,00 zł do 100,00 zł przy trzecim stopniu szkodliwości lub uciążliwości."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia
1997 r.
Minister Edukacji Narodowej: J.J. Wiatr
Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 marca 1997 r.
(poz. 180)
Załącznik nr 1
TABELA A
STAWEK MIESIĘCZNEGO WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO NAUCZYCIELI AKADEMICKICH
Lp.StanowiskoStawka miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego w złotych
123
1Profesor zwyczajny1 310-2 820
2Profesor nadzwyczajny posiadający tytuł naukowy1 210-2 460
3Profesor nadzwyczajny posiadający stopień doktora lub doktora
habilitowanego1 075-2 240
4Docent, adiunkt posiadający stopień naukowy doktora habilitowanego975-1
760
5Adiunkt posiadający stopień naukowy doktora, starszy wykładowca
posiadający stopień naukowy doktora820-1 520
6Starszy wykładowca nie posiadający stopnia naukowego710-1 330
7Asystent695-1 210
8Wykładowca, lektor, instruktor650-1 270
TABELA B
STAWEK MIESIĘCZNEGO WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO BIBLIOTEKARZY DYPLOMOWANYCH I
DYPLOMOWANYCH PRACOWNIKÓW DOKUMENTACJI I INFORMACJI NAUKOWEJ
Lp.StanowiskoStawka miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego w złotych
123
1Starszy kustosz dyplomowany, starszy dokumentalista dyplomowany900-1 760
2Kustosz dyplomowany, dokumentalista dyplomowany750-1 590
3Adiunkt biblioteczny, adiunkt dokumentacji i informacji naukowej695-1 230
4Asystent biblioteczny, asystent dokumentacji i informacji naukowej615-1
060
Załącznik nr 2
ZASADY WYNAGRADZANIA ZA DODATKOWE ZAJĘCIA NALEŻĄCE DO OBOWIĄZKÓW NAUCZYCIELI
AKADEMICKICH
§ 1. Do zajęć należących do obowiązków nauczycieli akademickich, za które
przysługuje dodatkowe wynagrodzenie, zalicza się:
1) udział w pracach komisji rekrutacyjnej,
2) recenzowanie rozpraw doktorskich, recenzowanie rozpraw habilitacyjnych i
opracowywanie ocen dorobku naukowego związanych z przewodami habilitacyjnymi
oraz opracowywanie ocen całokształtu dorobku naukowo-badawczego, artystycznego
lub dydaktyczno-wychowawczego kandydatów do tytułu naukowego,
3) działalność leczniczą, profilaktyczną i diagnostyczną, prowadzoną przez
wydziały weterynaryjne uczelni rolniczych.
§ 2. 1. Nauczycielom akademickim biorącym udział w pracach uczelnianej komisji
rekrutacyjnej przysługuje następujące wynagrodzenie w zależności od liczby
kandydatów:
1) do 2 000 osób - do 155,00 zł,
2) do 4 000 osób - do 190,00 zł,
3) ponad 4 000 osób - do 240,00 zł.
2. Rektor może ustalić wynagrodzenie ryczałtowe dla sekretarza uczelnianej
komisji wyższe od stawek określonych w ust. 1, nie wyższe jednak niż o 50%.
3. Nauczycielom akademickim biorącym udział w pracach komisji rekrutacyjnych
powołanych w wydziałach przysługuje wynagrodzenie w wysokości:
1) przewodniczącym - 35,00 zł za każdych 50 kandydatów,
2) sekretarzom komisji - przy liczbie kandydatów:
a) do 200 osób - do 280,00 zł,
b) od 201 do 400 osób - do 340,00 zł,
c) ponad 400 osób - do 450,00 zł,
3) pozostałym członkom komisji - do 15,00 zł za każdych 50 kandydatów.
4. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1 i 3, oblicza się na podstawie
liczby kandydatów, którzy przystąpili do postępowania kwalifikacyjnego,
zaokrąglając ją do najbliższej wartości dzielącej się przez 50.
5. Za przeprowadzenie jednego egzaminu ustnego lub rozmowy kwalifikacyjnej
każdego kandydata egzaminator otrzymuje wynagrodzenie w wysokości do 3,50 zł.
Wynagrodzenie to może być wypłacone tylko jednej osobie - egzaminatorowi
prowadzącemu egzamin lub rozmowę z danego przedmiotu, niezależnie od liczby
członków komisji egzaminacyjnej.
6. Za sprawdzenie pracy pisemnej jednego kandydata egzaminator otrzymuje
wynagrodzenie w wysokości do 3,50 zł. W razie potrzeby sprawdzenia jednej pracy
pisemnej przez kilku egzaminatorów, ich łączne wynagrodzenie nie może być
większe od 7,10 zł.
7. Egzaminator biorący równocześnie udział w pracach uczelnianej i wydziałowej
komisji rekrutacyjnej otrzymuje tylko jedno (wyższe) z wynagrodzeń wymienionych
w ust. 1-6.
8. Za przeprowadzenie wchodzącej w skład postępowania kwalifikacyjnego z
wychowania fizycznego jednej próby sprawnościowej każdego kandydata komisja
egzaminacyjna otrzymuje wynagrodzenie w wysokości do 3,50 zł, niezależnie od
liczby jej członków.
9. Rektor może przyznać członkom komisji egzaminacyjnej, przeprowadzającym
egzamin z umiejętności praktycznych, wynagrodzenie w wysokości do 3,50 zł za
przeprowadzenie jednego egzaminu praktycznego każdego kandydata.
10. Wysokość wynagrodzenia członków komisji ustala rektor.
§ 3. Zasady wynagradzania za recenzowanie rozpraw doktorskich, recenzowanie
rozpraw habilitacyjnych i opracowywanie ocen dorobku naukowego związanych z
przewodami habilitacyjnymi oraz opracowywanie ocen całokształtu dorobku
naukowo-badawczego, artystycznego lub dydaktyczno-wychowawczego kandydatów do
tytułu naukowego - regulują odrębne przepisy.
§ 4. 1. Nauczycielom akademickim zatrudnionym w wydziałach weterynaryjnych
uczelni rolniczych za każdą godzinę dyżuru pełnionego w ambulatoriach klinik
weterynaryjnych poza rozkładem zajęć dydaktycznych, organizacyjnych i
naukowo-badawczych przysługuje odrębne wynagrodzenie w wysokości godzinowej
stawki wynagrodzenia zasadniczego pracownika, a za każdą godzinę dyżuru w
niedziele, święta i dodatkowe dni wolne od pracy - 200% tej stawki.
2. Za usługową działalność leczniczą, profilaktyczną i diagnostyczną, prowadzoną
przez wydziały weterynaryjne uczelni rolniczych na rzecz ludności lub innych
podmiotów gospodarczych, nauczyciele akademiccy mogą otrzymywać dodatkowe
wynagrodzenie w ramach kwoty odpisu nie przekraczającej 50% wartości wpływów
uzyskanych z tytułu wykonanych usług, pomniejszonej o wartość zużytych pasz,
leków i kosztów transportu, liczoną według bieżących cen. Wynagrodzenie, o
którym mowa wyżej, wypłaca się niezależnie od innych składników wynagrodzenia, w
tym również od dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1.
3. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, oraz wysokość
kwoty odpisu, o której mowa w ust. 2, i zasady podziału tej kwoty ustala rektor.
§ 5. 1. Kierownik studenckich praktyk zawodowych otrzymuje, z tytułu wykonywania
prac administracyjnych związanych z praktykami, wynagrodzenie w wysokości
ustalonej przez rektora, nie wyższe jednak niż 470,00 zł miesięcznie.
2. Opiekun studenckiej praktyki zawodowej otrzymuje, z tytułu pełnienia tej
funkcji, dodatkowe wynagrodzenie w wysokości ustalonej przez rektora, nie wyższe
jednak niż 330,00 zł miesięcznie.
3. Wynagrodzenia, o których mowa w ust. 1 i 2, nie przysługują, jeżeli senat
uczelni obniżył nauczycielom akademickim obowiązkowy wymiar zajęć dydaktycznych
z tytułu pełnienia określonych wyżej funkcji.
Załącznik nr 3
TABELA
DODATKÓW FUNKCYJNYCH NAUCZYCIELI AKADEMICKICH ORAZ BIBLIOTEKARZY DYPLOMOWANYCH I
DYPLOMOWANYCH PRACOWNIKÓW DOKUMENTACJI I INFORMACJI NAUKOWEJ
Lp.FunkcjaMiesięczne stawki dodatku w złotych
123
1Rektordodatek według kategorii I 1420-2500
dodatek według kategorii II 970-1550
2Prorektordodatek według kategorii I 790-1320
dodatek według kategorii II 630-1060
31) Dziekan220-930
2) Dyrektor międzyuczelnianego instytutu (zakładu, ośrodka), dyrektor
instytutu na prawach wydziału, dyrektor centrum uczelniano-przemysłowego
3) Dyrektor biblioteki głównej
4) Dziekan (kierownik) wydziału zamiejscowego (filii)
41) Prodziekan200-410
2) Dyrektor instytutu wchodzącego w skład wydziału lub międzywydziałowego
(pozawydziałowego)
3) Zastępca dyrektora instytutu na prawach wydziału
4) Dyrektor nauczycielskiego kolegium języków obcych
5) Kierownik międzyuczelnianego ośrodka metodycznego
6) Dyrektor zespołu studiów podyplomowych
7) Kierownik ogrodu botanicznego zatrudniającego ponad 30 pracowników
8) Kierownik uniwersytetu otwartego
51) Zastępca dyrektora instytutu wchodzącego w skład wydziału lub
międzywydziałowego (pozawydziałowego)90-330
2) Zastępca dyrektora międzyuczelnianego instytutu (zakładu, ośrodka),
zastępca kierownika wydziału zamiejscowego (filii), zastępca dyrektora
centrum uczelniano-przemysłowego
3) Zastępca dyrektora biblioteki głównej
4) Kierownik zakładu (ośrodka) poza wymienionym w lp. 3
5) Kierownik katedry (zespołu przedmiotowego)
6) Kierownik studium doktoranckiego, podyplomowego lub innego studium
specjalnego
7) Kierownik terenowego oddziału podlegającego wydziałowi
8) Kierownik ośrodka metodycznego
9) Kierownik klinik
10) Zastępca dyrektora nauczycielskiego kolegium języków obcych (liczącego
co najmniej 12 piętnastoosobowych grup studenckich)
11) Kierownik studium praktycznej nauki języków obcych, kierownik studium
nauk społecznych, kierownik studium pedagogicznego
12) Opiekun nauczycielskiego kolegium prowadzonego poza uczelnią
13) Zastępca kierownika międzyresortowego lub międzyuczelnianego ośrodka
metodycznego
14) Kierownik ogrodu botanicznego zatrudniającego do 30 pracowników
15) Kierownik studium wychowania fizycznego
61) Kierownik pracowni, laboratorium, muzeum - nie wchodzących w skład
instytutu, katedry, zespołu przedmiotowego lub zakładu (ośrodka)60-220
2) Kierownik biblioteki, wydziału lub instytutu
3) Kierownik oddziału (sekcji) w bibliotece lub ośrodku informacji naukowe
4) Kierownik naukowo-dydaktyczny terenowego punktu konsultacyjnego dla
uczestników studiów dla pracujących
5) Zastępca kierownika studium wychowania fizycznego, kierownik zespołu
lektorów
6) Kierownik studium wiejskiego gospodarstwa domowego w uczelni rolniczej,
zastępca kierownika studium praktycznej nauki języków obcych
7) Kierownik studenckiego domu marynarza
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 21 marca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie stanowisk pracy oraz zasad wynagradzania
pracowników szkół wyższych nie będących nauczycielami akademickimi.
(Dz. U. Nr 31, poz. 181)
Na podstawie art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie
wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z
1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z
1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 czerwca 1996 r. w
sprawie stanowisk pracy oraz zasad wynagradzania pracowników szkół wyższych nie
będących nauczycielami akademickimi (Dz. U. Nr 79, poz. 373) wprowadza się
następujące zmiany:
1) § 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. Godzinową stawkę:
1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania
pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz
2) dodatków obliczanych od minimalnej stawki miesięcznego wynagrodzenia w I
kategorii zaszeregowania
ustala się, z zastrzeżeniem § 18, dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia
(dodatku) przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym
miesiącu.",
2) § 18 otrzymuje brzmienie:
"§ 18. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu:
1) wynagrodzenie za 1 godzinę pracy ustala się przez podzielenie wynagrodzenia
zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania, określonego stawką
miesięczną, przez 178,
2) przysługuje dodatek w wysokości 10% stawki godzinowej wynagrodzenia
zasadniczego za każdą godzinę przepracowaną ponad 8 do 12 godzin na dobę, w
ramach miesięcznej normy czasu pracy wynikającej z pomnożenia 8 godzin przez
liczbę roboczych dni kalendarzowych.",
3) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
1 do niniejszego rozporządzenia,
4) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
2 do niniejszego rozporządzenia,
5) w załączniku nr 6 do rozporządzenia:
a) pod lp. 10 w kol. 2 po wyrazie "retuszer" i po przecinku dodaje się wyrazy
"starszy korektor",
b) pod lp. 12 w kol. 2 po wyrazie "kreślarz" i po przecinku dodaje się wyraz
"korektor",
6) załącznik nr 11 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku
nr 3 do niniejszego rozporządzenia,
7) w załączniku nr 15 do rozporządzenia wprowadza się następujące zmiany:
a) w tytule skreśla się wyrazy "i innych samodzielnych",
b) w pkt 5 po wyrazach "Szef produkcji" i po przecinku dodaje się wyrazy "o ile
kieruje podporządkowaną bezpośrednio komórką organizacyjną",
c) w pkt 7 po wyrazach "stanowiska równorzędne" i po przecinku dodaje się wyrazy
"o ile kierują podporządkowaną bezpośrednio komórką organizacyjną".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia
1997 r.
Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr
Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 marca 1997 r.
(poz. 181)
Załącznik nr 1
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
KategoriaMiesięczna stawka w złotych
12
I325-425
II330-435
III335-455
IV340-475
V345-505
VI350-550
VII360-600
VIII370-650
IX380-700
X395-760
XI410-820
XII430-875
XIII460-935
XIV490-995
XV520-1 055
XVI550-1 130
XVII580-1 225
XVIII615-1 330
XIX655-1 555
XX780-1 780
XXI1 020-2 005
Załącznik nr 2
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO
KategoriaMiesięczna stawka dodatku w złotych
130-80
233-90
345-135
457-185
577-225
6103-320
7180-680
8388-930
Załącznik nr 3
TABELA GODZINOWYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH
NA STANOWISKACH ROBOTNICZYCH
KategoriaStawka wynagrodzenia w złotych
obowiązująca przy wymiarze czasu pracy 42 godzin na tydzieńobowiązująca
przy wymiarze czasu pracy 36,25 godzin średnio na tydzień
I1,80-2,402,10-2,80
II1,83-2,452,13-2,85
III1,87-2,552,16-2,95
IV1,91-2,652,20-3,15
V1,95-2,902,24-3,35
VI1,99-3,152,29-3,65
VII2,02-3,352,34-3,95
VIII2,07-3,652,40-4,25
IX2,14-3,952,48-4,60
X2,22-4,302,57-5,00
XI2,30-4,652,67-5,40
Do kategorii X i XI mogą być zaszeregowani robotnicy posiadający kwalifikacje
zawodowe wymagane od robotników zaszeregowanych do kategorii IX - wykonujący
prace o wysokim stopniu trudności.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 19 marca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania
innych świadczeń dla pracowników nie będących nauczycielami, zatrudnionych w
szkołach i placówkach oświatowych prowadzonych przez organy administracji
rządowej.
(Dz. U. Nr 31, poz. 182)
Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 3 lipca 1996 r.
w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń dla
pracowników nie będących nauczycielami, zatrudnionych w szkołach i placówkach
oświatowych prowadzonych przez organy administracji rządowej (Dz. U. Nr 80, poz.
375), wprowadza się następujące zmiany:
1) § 14 otrzymuje brzmienie:
"§ 14. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu:
1) wynagrodzenie za 1 godzinę pracy ustala się przez podzielenie wynagrodzenia
zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania, określonego stawką
miesięczną, przez 178,
2) przysługuje dodatek w wysokości 10% godzinowej stawki wynagrodzenia
zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania za każdą godzinę
przepracowaną ponad 8 godzin do 12 godzin na dobę w ramach miesięcznej normy
czasu pracy, wynikającej z pomnożenia 8 godzin przez liczbę wszystkich roboczych
dni kalendarzowych.";
2) § 25 otrzymuje brzmienie:
"§ 25. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego
zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, ustala się, z
zastrzeżeniem § 14 pkt 1, dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę
godzin przypadających do przepracowania w danym miesiącu.";
3) załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia otrzymują brzmienie ustalone w
załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia;
4) w załączniku nr 4 do rozporządzenia część II otrzymuje brzmienie ustalone w
załączniku nr 3 do niniejszego rozporządzenia;
5) w załączniku nr 5 do rozporządzenia ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Dodatek za pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych wypłaca
się:
1) przy pierwszym stopniu szkodliwości lub uciążliwości - w wysokości od 5,50 zł
do 22,00 zł,
2) przy drugim stopniu szkodliwości lub uciążliwości - w wysokości od 10,00 zł
do 31,00 zł,
3) przy trzecim stopniu szkodliwości lub uciążliwości - w wysokości od 14,00 zł
do 43,00 zł."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia
1997 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 marca
1997 r. (poz. 182)
Załącznik nr 1
TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
I335-425
II340-435
III345-450
IV350-475
V355-500
VI360-525
VII365-560
VIII370-600
IX375-640
X380-680
XI390-725
XII400-770
XIII410-815
XIV420-865
XV430-915
XVI440-970
XVII450-1 025
XVIII460-1 080
XIX480-1 140
XX500-1 200
Załącznik nr 2
TABELA GODZINOWYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO KIEROWCÓW, POMOCNIKÓW
KIEROWCÓW ORAZ ROBOTNIKÓW ZATRUDNIONYCH W WARSZTATACH SZKOLNYCH SZKÓŁ
ZAWODOWYCH*)
Kategoria zaszeregowaniaStawka godzinowa w złotych
11,88-2,40
21,91-2,44
31,94-2,53
41,97-2,67
52,00-2,81
62,03-2,95
72,06-3,16
82,09-3,37
92,12-3,59
102,15-3,82
112,19-4,07
122,25-4,33
*) Ustalona dla 42-godzinnego tygodniowego wymiaru czasu pracy.
Załącznik nr 3
II. Tabela miesięcznych stawek dodatku funkcyjnego
GrupaStawka w złotych
130-72
235-90
341-109
449-129
557-150
665-171
774-192
883-213
9100-235
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 6 lutego 1997 r.
o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze i ustawy o rachunkowości.
(Dz. U. Nr 32, poz. 183)
Art. 1. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 1995
r. Nr 54, poz. 288 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 5, poz. 32, Nr 24, poz.
110 i Nr 43, poz. 189) w art. 89 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i
dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Ogłaszanie przez organizacje spółdzielcze dokumentów, o których mowa w art.
70 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz.
591), następuje w «Monitorze Spółdzielczym»."
Art. 2. W ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121,
poz. 591) w art. 70 w ust. 2 na końcu zdania skreśla się kropkę i dodaje wyrazy
", z zastrzeżeniem art. 89 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo
spółdzielcze (Dz. U. z 1995 r. Nr 54, poz. 288 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r.
Nr 5, poz. 32, Nr 24, poz. 110 i Nr 43, poz. 189)."
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma
zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych sporządzonych za rok
obrotowy rozpoczynający się w 1996 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 21 lutego 1997 r.
o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych.
(Dz. U. Nr 32, poz. 184)
Art. 1. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2:
a) w pkt 5 lit. a)-c) otrzymują brzmienie:
"a) osoby będące w dniu wykreślenia z rejestru komercjalizowanego
przedsiębiorstwa państwowego pracownikami tego przedsiębiorstwa lub osoby będące
pracownikami przedsiębiorstwa państwowego w dniu zawarcia umowy rozporządzającej
przedsiębiorstwem poprzez jego wniesienie do spółki,
b) osoby fizyczne, które w dniu wykreślenia komercjalizowanego przedsiębiorstwa
państwowego z rejestru przedsiębiorstw państwowych, lub osoby fizyczne, które w
dniu zawarcia umowy rozporządzającej przedsiębiorstwem poprzez jego wniesienie
do spółki były stroną umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem państwowym, zawartej
na podstawie przepisów rozdziału 8a ustawy z dnia 25 września 1981 r. o
przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75, poz.
329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60, poz.
280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 1,
poz. 2, Nr 95, poz. 474 i Nr 154, poz. 791 oraz z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr
106, poz. 496, Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775),
c) osoby, które przepracowały co najmniej dziesięć lat w komercjalizowanym
przedsiębiorstwie państwowym lub w przedsiębiorstwie, które zostało
sprywatyzowane poprzez wniesienie do spółki, a rozwiązanie stosunku pracy
nastąpiło wskutek przejścia na emeryturę lub rentę albo z przyczyn określonych w
art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach
rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu
pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 10,
poz. 59 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 83, poz. 372, Nr 106, poz. 457 i Nr 113,
poz. 491, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1994 r. Nr 1, poz. 1 oraz z 1996 r. Nr 24,
poz. 110),"
b) w pkt 5 dodaje się lit. d) w brzmieniu:
"d) osoby, które po przepracowaniu dziesięciu lat w przedsiębiorstwie państwowym
podlegającym prywatyzacji zostały przejęte przez inne zakłady pracy w trybie
art. 231 Kodeksu pracy.",
c) w pkt 6 wyrazy "rolników lub rybaków prowadzących" zastępuje się wyrazami
"osoby fizyczne prowadzące",
d) skreśla się pkt 7;
2) w art. 16:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W spółkach powstałych w drodze komercjalizacji, a także po zbyciu przez
Skarb Państwa ponad połowy akcji spółki, pracownicy wybierają jednego członka
zarządu, jeżeli średnioroczne zatrudnienie w spółce wynosi powyżej 500
pracowników. Zasady oraz tryb wyboru i odwołania przez pracowników członka
zarządu określa statut.",
b) w ust. 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Wynik wyborów jest wiążący dla walnego zgromadzenia.";
3) w art. 36:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Uprawnionym pracownikom przysługuje prawo do nieodpłatnego nabycia, z
zastrzeżeniem ust. 2 i 3, do 15% akcji spółki należących do Skarbu Państwa
według stanu sprzed zbycia pierwszych akcji na zasadach ogólnych określonych w
rozdziale 1 działu IV.",
b) w ust. 2 wyrazy "w którym następuje nabycie tych akcji przez pracowników"
zastępuje się wyrazami "w którym Skarb Państwa zbył pierwsze akcje na zasadach
ogólnych",
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Akcje zbywa się nieodpłatnie w grupach wyodrębnionych ze względu na okresy
zatrudnienia uprawnionych pracowników w komercjalizowanym przedsiębiorstwie
państwowym i w spółce powstałej w wyniku komercjalizacji tego przedsiębiorstwa
państwowego.",
d) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Minister Skarbu Państwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
podziału uprawnionych pracowników na grupy i ustalenia liczby akcji
przypadających na każdą z tych grup oraz tryb nabywania akcji przez uprawnionych
pracowników.";
4) w art. 37:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Rolnikom lub rybakom przysługuje prawo do nieodpłatnego nabycia do 15% akcji
spółki należących do Skarbu Państwa, według stanu sprzed zbycia pierwszych akcji
na zasadach ogólnych. Przepisy art. 36 ust. 2 lub ust. 3 stosuje się
odpowiednio.",
b) skreśla się ust. 2,
c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze
rozporządzenia, sposób wykazania przez uprawnionych rolników i rybaków
okoliczności, o których mowa w art. 2 pkt 6, oraz szczegółowy tryb nabywania
przez nich akcji.",
d) skreśla się ust. 6;
5) art. 38 otrzymuje brzmienie:
"Art. 38. 1. Uprawnieni pracownicy oraz rolnicy lub rybacy mogą skorzystać z
prawa do nabycia akcji nieodpłatnie, o ile w ciągu trzech miesięcy od dnia
wpisania spółki do rejestru złożą pisemne oświadczenie o zamiarze nabycia akcji.
Niezłożenie oświadczenia w powyższym terminie powoduje utratę prawa do
nieodpłatnego nabycia akcji.
2. Prawo do nieodpłatnego nabycia akcji powstaje po upływie trzech miesięcy od
dnia zbycia przez Skarb Państwa pierwszych akcji na zasadach ogólnych i wygasa z
upływem sześciu miesięcy od dnia powstania tego prawa. Jeżeli zbycie akcji
Skarbu Państwa na zasadach ogólnych nastąpiło w okresie, o którym mowa w ust. 1,
prawo do nieodpłatnego nabycia akcji powstaje po trzech miesiącach od upływu
terminu na złożenie oświadczenia o zamiarze nabycia akcji.
3. Akcje nabyte nieodpłatnie przez uprawnionych pracowników oraz przez rolników
lub rybaków nie mogą być przedmiotem obrotu przed upływem dwóch lat od dnia
zbycia przez Skarb Państwa pierwszych akcji na zasadach ogólnych, z tym że akcje
nabyte przez pracowników pełniących funkcję członków zarządu spółki - przed
upływem trzech lat od dnia zbycia przez Skarb Państwa pierwszych akcji na
zasadach ogólnych.
4. Umowa mająca za przedmiot zbycie akcji nabytych nieodpłatnie, zawarta przed
upływem terminów określonych w ust. 3, jest nieważna.
5. Prawo do nieodpłatnego nabycia akcji może być wykorzystane przez uprawnionych
pracowników tylko w jednej spółce; uprawniony przed nabyciem akcji składa
oświadczenie, że nie skorzystał z prawa do nieodpłatnego nabycia akcji w innej
spółce.
6. Jeżeli umowa zbycia akcji na zasadach ogólnych przewiduje, że nabywca akcji
będący stroną tej umowy po wykonaniu określonych w niej zobowiązań będzie mógł
nabyć kolejne akcje, a termin ich wykonania przypada po upływie okresów, o
których mowa w ust. 3, akcje nabyte nieodpłatnie mogą być przedmiotem obrotu po
trzech i odpowiednio po sześciu miesiącach od dnia wykonania tych zobowiązań.";
6) w art. 49:
a) w ust. 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "o ile nie narusza
to przyznanego akcjonariuszom prawa pierwszeństwa nabycia.",
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Uprawnionym pracownikom oraz rolnikom lub rybakom przysługuje prawo do
nieodpłatnego nabycia do 15% akcji należących do Skarbu Państwa w spółce, o
której mowa w ust. 1, według stanu z dnia objęcia przez Skarb Państwa akcji w
spółce. Przepisy art. 36-38 stosuje się odpowiednio, z tym że prawo do
nieodpłatnego nabycia akcji spółek, których Skarb Państwa nie jest jedynym
akcjonariuszem, powstaje po upływie trzech miesięcy od wniesienia
przedsiębiorstwa do spółki i wygasa z upływem sześciu miesięcy od dnia powstania
tego prawa.";
7) w art. 63:
a) w ust. 1 wyrazy "pracowników oraz rolników lub rybaków" zastępuje się
wyrazami "pracowników przedsiębiorstwa przekształconego w spółkę oraz przez
producentów rolnych na trwałe związanych z przedsiębiorstwem poprzez
kontraktację lub kooperację",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Jeżeli przed dniem wejścia w życie ustawy Skarb Państwa nie rozpoczął
udostępniania akcji na zasadach preferencyjnych, ich nabywanie przez
uprawnionych pracowników oraz rolników lub rybaków odbywa się na zasadach
określonych w ustawie.",
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Uprawnionym pracownikom zatrudnionym w przedsiębiorstwie w dniu zawarcia
umowy rozporządzającej, na podstawie której Skarb Państwa wniósł to
przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część jego mienia do spółki według
dotychczasowych zasad, przysługuje prawo do nieodpłatnego nabycia do 15% akcji
stanowiących własność Skarbu Państwa według stanu na dzień wejścia w życie.
Przepisy art. 36 i 38 stosuje się odpowiednio.",
d) dodaje się ust. 4-6 w brzmieniu:
"4. Rolnikom lub rybakom przysługuje prawo do nieodpłatnego nabycia do 15% akcji
stanowiących własność Skarbu Państwa, według stanu na dzień wejścia w życie
ustawy, w spółkach, do których Skarb Państwa wniósł, na podstawie przepisów
dotychczasowych, przedsiębiorstwo lub zorganizowane części mienia
przedsiębiorstwa państwowego. Przepis art. 36-38 stosuje się odpowiednio.
5. Bieg terminu, o którym mowa w art. 38 ust. 1 i art. 49 ust. 4, rozpoczyna się
z dniem wejścia w życie ustawy. Pozostałe terminy określone w przepisach
rozdziału 2 działu IV oblicza się odpowiednio.
6. Jeżeli Skarb Państwa przed dniem wejścia w życie ustawy zbył akcje na
zasadach ogólnych, a nie rozpoczął udostępniania akcji na zasadach
preferencyjnych, prawo do nieodpłatnego nabycia akcji powstaje w dniu upływu
terminu, o którym mowa w ust. 5, natomiast z okresu sześciu miesięcy
poprzedzających ten dzień oblicza się średnią wynagrodzeń miesięcznych
stanowiących podstawę określenia łącznej wartości nominalnej akcji
przeznaczonych do nieodpłatnego nabycia, o której mowa w art. 36 ust. 2 i 3.";
8) w art. 64 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W sprawach wszczętych na podstawie przepisów rozdziału 4 ustawy, o której
mowa w art. 74, stosuje się przepisy dotychczasowe."
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 8 kwietnia 1997 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 26 marca 1997 r.
w sprawie szczegółowych zasad i warunków udzielania i cofania zezwolenia na
założenie szkoły publicznej przez osobę prawną lub fizyczną.
(Dz. U. Nr 32, poz. 187)
Na podstawie art. 58 ust. 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz.
153) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa bez bliższego określenia o:
1) szkole - należy przez to rozumieć przedszkole publiczne i szkołę publiczną, w
tym szkolę filialną, z wyjątkiem szkoły artystycznej,
2) założycielu - należy przez to rozumieć osobę prawną, z wyjątkiem gminy i
związku komunalnego, oraz osobę fizyczną ubiegającą się o udzielenie zezwolenia
na założenie szkoły,
3) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 7 września 1991 r. o
systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z
1997 r. Nr 28, poz. 153).
2. Szczegółowe zasady i warunki udzielania i cofania zezwolenia na założenie
publicznej szkoły artystycznej przez osobę prawną lub fizyczną określają odrębne
przepisy.
§ 2. Założyciel składa wniosek o udzielenie zezwolenia:
1) w przypadku przedszkola, szkoły podstawowej i szkoły ponadpodstawowej, z
wyjątkiem szkół, o których mowa w pkt 2-4 - do właściwego miejscowo kuratora
oświaty,
2) w przypadku szkoły medycznej - do Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej,
3) w przypadku szkoły rolniczej i gospodarki żywnościowej - do Ministra
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej,
4) w przypadku szkoły wymienionej w przepisach wydanych na podstawie art. 29
ustawy - do właściwego ministra.
§ 3. 1. Wniosek o udzielenie zezwolenia powinien zawierać:
1) oznaczenie założyciela szkoły i jego siedziby lub miejsca zamieszkania,
2) w przypadku osoby prawnej - wskazanie organu uprawnionego do prowadzenia w
imieniu założyciela spraw szkoły,
3) określenie typu szkoły, daty rozpoczęcia jej funkcjonowania oraz rozmiarów
kształcenia, a w przypadku szkoły zawodowej - także zawodów lub profili
kształcenia zawodowego, w jakich szkoła będzie kształcić,
4) wskazanie miejsca prowadzenia szkoły, wraz z informacją o jej warunkach
lokalowych i wyposażeniu w pomoce dydaktyczne oraz sprzęt niezbędny do pełnej
realizacji zadań statutowych.
2. Do wniosku załącza się:
1) kopię statutu lub innego dokumentu stanowiącego podstawę funkcjonowania osoby
prawnej, a w przypadku osoby fizycznej - udokumentowane dane personalno-adresowe
(wypis z dowodu osobistego) oraz zaświadczenie o niekaralności,
2) projekt aktu założycielskiego szkoły,
3) projekt statutu szkoły,
4) opinie straży pożarnej i stacji sanitarno-epidemiologicznej o warunkach
bezpieczeństwa i higieny w budynku, w którym mieścić się będzie szkoła, i
najbliższym jego otoczeniu,
5) wykaz nauczycieli przewidzianych do zatrudnienia w szkole, wraz z informacją
o ich kwalifikacjach,
6) zobowiązanie do zapewnienia warunków działania szkoły, w tym bezpiecznych i
higienicznych warunków nauki, wychowania i opieki, oraz zobowiązanie do
przestrzegania przepisów dotyczących szkół publicznych.
3. Dokument stanowiący podstawę funkcjonowania osoby prawnej mającej siedzibę za
granicą, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, wymaga poświadczenia przez właściwą ze
względu na siedzibę założyciela polską placówkę dyplomatyczną. Jeżeli dokument
taki został sporządzony w języku obcym, należy go przedstawić wraz z
uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski.
§ 4. Zezwolenie na założenie szkoły jest udzielane, jeżeli:
1) statut lub inny dokument stanowiący podstawę funkcjonowania osoby prawnej
będącej założycielem przewiduje prowadzenie przez nią działalności oświatowej,
2) projekt aktu założycielskiego i projekt statutu szkoły są zgodne z przepisami
ustawy i aktów prawnych wydanych na jej podstawie, w szczególności z przepisami
ramowego statutu szkoły publicznej,
3) warunki lokalowe oraz wyposażenie szkoły w pomoce dydaktyczne i sprzęt
zapewniają realizację statutowych zadań szkoły, w tym bezpieczne i higieniczne
warunki nauki, wychowania i opieki,
4) nauczyciele posiadają kwalifikacje wymagane do zatrudnienia w szkole
publicznej,
5) utworzenie szkoły w miejscowości proponowanej przez założyciela stanowi
korzystne uzupełnienie sieci szkół w tej miejscowości lub regionie, a planowany
obwód szkoły podstawowej uzyska pozytywną opinię gminy,
6) w przypadku szkoły zawodowej - proponowane zawody lub profile kształcenia
zawodowego są zgodne z klasyfikacją zawodów szkolnictwa zawodowego lub profilami
kształcenia zawodowego, określonymi w odrębnych przepisach, oraz wniosek
zostanie pozytywnie zaopiniowany przez wojewódzki urząd pracy co do zgodności
proponowanych zawodów lub profili kształcenia zawodowego z potrzebami gospodarki
w danym regionie,
7) wniosek o udzielenie zezwolenia na założenie szkoły, której prowadzenie
należy do zadań własnych gminy, jest zaopiniowany przez właściwą gminę.
§ 5. 1. Zezwolenie określa założyciela i jego siedzibę lub adres, typ szkoły,
jej nazwę, adres i termin rozpoczęcia działalności oraz:
1) w przypadku szkoły podstawowej - jej obwód szkolny,
2) w przypadku szkoły zawodowej - zawód lub profil kształcenia zawodowego, w
którym kształci szkoła,
3) w przypadku szkoły specjalnej - rodzaj niepełnosprawności uczniów, dla
których tworzy się szkołę.
2. Zezwolenie wydaje się na czas nie oznaczony.
§ 6. 1. Udzielenie i odmowa udzielenia zezwolenia na założenie szkoły następuje
w drodze decyzji administracyjnej.
2. Kurator oświaty oraz ministrowie, o których mowa w § 2 pkt 2-4, prowadzą
rejestry wydanych zezwoleń.
§ 7. 1. Zezwolenie na założenie szkoły może być cofnięte w przypadku:
1) nierozpoczęcia działalności przez szkołę w terminie określonym w zezwoleniu,
2) przerwania działalności dydaktyczno-wychowawczej szkoły na okres dłuższy niż
dwa miesiące, nie wynikający z przepisów w sprawie organizacji roku szkolnego,
3) prawomocnego orzeczenia sądu zakazującego działalności oświatowej osobie
fizycznej będącej założycielem,
4) określonym w art. 34 ust. 3 ustawy,
5) zmiany lub wprowadzenia nowego zawodu lub profilu kształcenia zawodowego w
szkole zawodowej z naruszeniem art. 39 ust. 5 ustawy.
2. Cofnięcie zezwolenia na założenie szkoły następuje w drodze decyzji
administracyjnej.
§ 8. 1. Do wniosków o udzielenie zezwolenia na założenie szkoły, złożonych i nie
rozpatrzonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, stosuje się przepisy
niniejszego rozporządzenia.
2. Zezwolenia na założenie szkoły, wydane na podstawie dotychczasowych
przepisów, zachowują swoją ważność.
§ 9. Traci moc rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 3 czerwca 1992
r. w sprawie warunków udzielenia zezwolenia na założenie szkoły publicznej przez
osobę prawną lub fizyczną (Dz. U. Nr 48, poz. 219).
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 17 marca 1997 r.
w sprawie szczegółowych zasad i warunków udzielania i cofania zezwolenia na
założenie publicznej szkoły artystycznej przez osobę prawną lub fizyczną.
(Dz. U. Nr 32, poz. 188)
Na podstawie art. 58 ust. 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz.
153) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) szkole - należy przez to rozumieć publiczną szkołę artystyczną,
2) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 7 września 1991 r. o
systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z
1997 r. Nr 28, poz. 153),
3) założycielu - należy przez to rozumieć osobę prawną (z wyjątkiem gminy i
związku komunalnego) lub osobę fizyczną.
§ 2. 1. Założyciel składa wniosek o zezwolenie na założenie szkoły do Ministra
Kultury i Sztuki. Wniosek powinien zawierać:
1) oznaczenie założyciela szkoły, jego miejsca zamieszkania lub siedziby,
2) określenie typu szkoły, zawodów lub profili zawodowych, w jakich szkoła
będzie kształcić, rozmiarów kształcenia oraz daty rozpoczęcia funkcjonowania
szkoły,
3) wskazanie siedziby szkoły.
2. Do wniosku załącza się:
1) projekt aktu założycielskiego szkoły,
2) projekt statutu szkoły,
3) wykaz nauczycieli przewidzianych do zatrudnienia, wraz z informacją o ich
kwalifikacjach,
4) informację o warunkach lokalowych szkoły i jej wyposażeniu w pomoce
dydaktyczne oraz sprzęt niezbędny do pełnej realizacji zadań statutowych,
5) opinię straży pożarnej i stacji sanitarno-epidemiologicznej o warunkach
bezpieczeństwa i higieny w budynku szkoły i najbliższym otoczeniu,
6) zobowiązanie do zapewnienia warunków działania szkoły, w tym kadrowych i
organizacyjnych dla realizacji programu nauczania i innych zadań statutowych, a
także zobowiązanie do przestrzegania przepisów dotyczących szkół publicznych.
3. Osoba prawna dołącza do wniosku kopię statutu lub innego dokumentu
stanowiącego podstawę jej funkcjonowania oraz wskazuje organ uprawniony do
prowadzenia w imieniu założyciela spraw szkoły, a osoba fizyczna -
udokumentowane dane personalno-adresowe (wypis z dowodu osobistego) oraz
zaświadczenie o niekaralności.
§ 3. Zezwolenie na założenie szkoły jest udzielane, jeżeli:
1) projekt aktu założycielskiego i projekt statutu szkoły są zgodne z przepisami
ustawy i aktami wykonawczymi wydanymi na jej podstawie,
2) szkoła ma powstać w województwie, w którym nie istnieje jeszcze ten typ
szkoły, a jej utworzenie będzie stanowiło korzystne uzupełnienie sieci szkół
artystycznych w regionie lub w kraju,
3) proponowany zawód lub profil kształcenia w szkole jest zgodny z obowiązującą
klasyfikacją zawodów szkolnictwa zawodowego,
4) wniosek zostanie pozytywnie zaopiniowany przez wojewódzki urząd pracy co do
zgodności proponowanego zawodu lub profilu kształcenia zawodowego z potrzebami
województwa lub regionu,
5) nauczyciele posiadają odpowiednie kwalifikacje,
6) założyciel zapewnił odpowiednie warunki lokalowe, organizacyjne oraz warunki
bezpieczeństwa i higieny,
7) założyciel zapewnił wyposażenie w odpowiednie dla danego typu szkoły sprzęt i
pomoce naukowe.
§ 4. 1. Zezwolenie na założenie szkoły lub jego odmowa następuje w drodze
decyzji administracyjnej.
2. Zezwolenie wydaje się na czas nie określony.
3. Minister Kultury i Sztuki prowadzi rejestr wydanych zezwoleń.
§ 5. Zezwolenie określa:
1) założyciela i jego siedzibę lub adres,
2) nazwę szkoły i jej adres,
3) typ szkoły, zawód lub profil kształcenia zawodowego,
4) termin rozpoczęcia działalności szkoły,
5) ogólną liczbę uczniów w pełnym cyklu kształcenia.
§ 6. 1. Zezwolenie cofa się w razie:
1) naruszenia warunków zezwolenia,
2) prawomocnego orzeczenia sądu zakazującego działalności oświatowej osobie
fizycznej będącej założycielem,
3) przerwania działalności szkoły na okres dłuższy niż miesiąc, nie wynikający z
organizacji roku szkolnego.
2. Zezwolenie może być cofnięte w przypadkach określonych w art. 34 ustawy.
3. Cofnięcie zezwolenia następuje w drodze decyzji administracyjnej.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Kultury i Sztuki: Z. Podkański
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 27 marca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania
innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w Ośrodku
Studiów Wschodnich.
(Dz. U. Nr 32, poz. 189)
Na podstawie art. 773 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 lipca 1996
r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń
związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w Ośrodku Studiów Wschodnich
(Dz. U. Nr 86, poz. 391) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 14 otrzymuje brzmienie:
"§ 14. 1. Godzinową stawkę:
1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania
pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz
2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w § 2,
ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy
przypadających do przepracowania w danym miesiącu.
2. Do dnia 31 grudnia 1997 r. pracownikowi zatrudnionemu przy pilnowaniu
godzinową stawkę, o której mowa w ust. 1, ustala się dzieląc miesięczną stawkę
wynagrodzenia przez 178.";
2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia
1997 r.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński
Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 marca
1997 r. (poz. 189)
TABELA
MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO
Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych
12
I410-460
II415-480
III420-505
IV425-530
V430-570
VI435-610
VII440-650
VIII450-690
IX460-730
X470-775
XI480-820
XII500-880
XIII520-960
XIV540-1 030
XV560-1 100
XVI580-1 200
XVII600-1 300
XVIII630-1 400
XIX660-1 500
XX700-1 600
XXI750-1 750
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 29 kwietnia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wynagrodzenia i świadczeń przysługujących
pracownikom polskich placówek dyplomatycznych i urzędów konsularnych.
(Dz. U. Nr 44, poz. 275)
Na podstawie art. 47 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów
państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19,
poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz.
121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr
54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132,
poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie
wynagrodzenia i świadczeń przysługujących pracownikom polskich placówek
dyplomatycznych i urzędów konsularnych (Dz. U. Nr 71, poz. 307 i Nr 119, poz.
519, z 1992 r. Nr 64, poz. 323 i Nr 101, poz. 505, z 1994 r. Nr 18, poz. 64, z
1995 r. Nr 31, poz. 158 i Nr 123, poz. 600 oraz z 1996 r. Nr 56, poz. 252)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 3 dodaje się ust. 7 w brzmieniu:
"7. Pracownikowi skierowanemu do pracy w placówce na stanowisko ambasadora
przysługuje dodatek w wysokości 25% wynagrodzenia walutowego ustalonego zgodnie
z ust. 6.",
2) w § 24b dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu:
"6. Wynagrodzenie walutowe, o którym mowa w § 4 ust. 1 ustala się do dnia 31
marca 1997 r. w wysokości ustalonej w 1996 r.
7. W przypadku gdy w państwach:
1) o których mowa w ust. 3,
2) w których dla pracowników od dnia 1 maja 1996 r. ustalono wynagrodzenie
walutowe na podstawie § 3 ust. 2
- wskaźniki kosztów utrzymania publikowane w Biuletynie Statystycznym ONZ z
września 1996 r. są niższe od wskaźników kosztów utrzymania publikowanych w
Biuletynie Statystycznym ONZ z września 1995 r. - wynagrodzenie walutowe w 1997
r. pozostaje w wysokości obowiązującej od dnia 1 maja 1996 r."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 12 maja 1997 r.
w sprawie wyborów przedterminowych do Rady Miejskiej w Rucianem-Nidzie.
(Dz. U. Nr 44, poz. 276)
Na podstawie art. 113 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 2 i 3 oraz art. 109 ust. 3
ustawy z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. z 1996 r.
Nr 84, poz. 387) zarządza się, co następuje:
§ 1. Zarządza się przeprowadzenie wyborów przedterminowych do Rady Miejskiej w
Rucianem-Nidzie.
§ 2. Datę wyborów wyznacza się na niedzielę 6 lipca 1997 r.
§ 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w
Ordynacji wyborczej, określa kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 maja 1997 r. (poz.
276)
KALENDARZ WYBORCZY
Dzień, w którym upływa termin wykonania czynności wyborczychTreść
czynności
12
do 13 maja 1997 r.- ustalenie przez Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego, na
wniosek Wojewody, liczby wybieranych radnych
do 21 maja 1997 r.- podanie do wiadomości wyborców rozporządzenia w
sprawie wyborów przedterminowych do Rady Miejskiej
do 21 maja 1997 r.- ogłoszenie w wojewódzkim dzienniku urzędowym oraz
podanie do wiadomości wyborców przez rozplakatowanie obwieszczeń
Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego ustalających:
a) granice i numery okręgów wyborczych
b) siedzibę Miejskiej Komisji Wyborczej
- powołanie przez Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego Miejskiej Komisji
Wyborczej
do 31maja 1997 r.- powołanie przez Miejską Komisję Wyborczą obwodowych
komisji wyborczych
do 5 czerwca 1997 r.- zgłaszanie Miejskiej Komisji Wyborczej do
zarejestrowania kandydatów na radnych
do 10 czerwca 1997 r.- podanie do wiadomości wyborców, przez
rozplakatowanie obwieszczeń, uchwał Miejskiej Komisji Wyborczej o
utworzeniu obwodów głosowania, ustaleniu ich granic i numerów oraz siedzib
obwodowych komisji wyborczych
do 16 czerwca 1997 r.- wyłożenie spisów wyborców do publicznego wglądu
do 21 czerwca 1997 r.- podanie do publicznej wiadomości przez obwodowe
komisje wyborcze w drodze rozplakatowania obwieszczeń Miejskiej Komisji
Wyborczej, zawierających informacje o zarejestrowanych kandydatach na
radnych
29 czerwca 1997 r.- składanie wniosków przez wyborców nigdzie nie
zameldowanych o wpisanie do spisu wyborców właściwego dla miejsca
aktualnego pobytu
3 lipca 1997 r.- przesłanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych
spisów wyborców
6 lipca 1997 r.- przeprowadzenie głosowania.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 23 kwietnia 1997 r.
w sprawie domów pomocy społecznej.
(Dz. U. Nr 44, poz. 277)
Na podstawie art. 20 ust. 7 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy
społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265, z 1996
r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza
się, co następuje:
Rozdział 1
Typy domów pomocy społecznej oraz sposób ich funkcjonowania
§ 1. Domy pomocy społecznej, zwane dalej "domami", ze względu na czas pobytu
dzielą się na domy:
1) stałego pobytu,
2) okresowego pobytu.
§ 2. Domy, w zależności od tego, dla kogo są przeznaczone, dzielą się na domy
dla:
1) osób starych,
2) osób przewlekle somatycznie chorych,
3) osób umysłowo upośledzonych,
4) osób przewlekle psychicznie chorych,
5) osób niepełnosprawnych fizycznie,
6) samotnych kobiet w ciąży oraz samotnych matek z małoletnimi dziećmi.
§ 3. 1. Dom działa na podstawie statutu określającego jego nazwę, siedzibę, typ
domu, organizację i zasady działania, zakres i poziom świadczonych usług oraz
prawa i obowiązki mieszkańca.
2. Statut nadaje wojewoda, rada gminy lub inny podmiot prowadzący dom.
§ 4. 1. Dom organizuje się w sposób, który zapewnia mieszkańcom warunki
bezpiecznego i godnego życia, intymność, niezależność, umożliwia rozwój
osobowości, a w miarę możliwości ich samodzielność.
2. Organizacja i zasady działania domu powinny uwzględniać stopień fizycznej i
psychicznej sprawności mieszkańców.
3. W domu działają zespoły opiekuńczo-terapeutyczne składające się z pracowników
domu, do których należy opracowanie indywidualnego planu opieki dla mieszkańca
oraz jego realizacja. Plan ten powinien być uzgodniony, jeżeli jest to możliwe,
z mieszkańcem.
4. Działania wynikające z indywidualnego planu opieki koordynuje pracownik domu,
zwany pracownikiem pierwszego kontaktu, wskazany przez mieszkańca domu, jeżeli
wybór ten jest możliwy ze względu na stan zdrowia mieszkańca.
5. Szczegółową organizację i działanie domu określa regulamin, ustalony przez
dyrektora domu po zasięgnięciu opinii jego mieszkańców.
6. Obowiązki mieszkańców domu określone regulaminem nie mogą być nadmierne w
stosunku do ich możliwości.
§ 5. Mieszkańcom domu nie posiadającym własnych dochodów dyrektor domu może
przyznać, po uzgodnieniu z dyrektorem wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej,
wsparcie finansowe w wysokości do 30% zasiłku stałego, o którym mowa w art. 27
ust. 5 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r.
Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265, z 1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147,
poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153), zwanej dalej "ustawą".
§ 6. Dom zapewnia mieszkańcom bezpieczne przechowywanie środków pieniężnych i
przedmiotów wartościowych.
§ 7. 1. Osobę skierowaną do domu stałego pobytu, posiadającą miejsce stałego
zameldowania, melduje się w tym domu na pobyt czasowy na okres 6 miesięcy, chyba
że osoba ta wystąpi z wnioskiem o skrócenie tego okresu.
2. Osoby przebywające w domu po okresie, o którym mowa w ust. 1, melduje się na
pobyt stały.
3. Osobę skierowaną do domu okresowego pobytu melduje się na pobyt czasowy.
Rozdział 2
Standard obowiązujących podstawowych usług świadczonych przez domy pomocy
społecznej, podmioty kontrolujące i środki kontroli
§ 8. 1. Dom świadczy podstawowe usługi zgodnie z obowiązującym standardem
określonym w załączniku nr 1 do rozporządzenia, zwanym dalej "standardem usług":
1) w zakresie potrzeb bytowych, zapewniając:
a) miejsce zamieszkania,
b) wyżywienie,
c) odzież i obuwie,
d) utrzymanie czystości;
2) opiekuńcze, polegające na:
a) udzielaniu pomocy w podstawowych czynnościach życiowych,
b) podnoszeniu sprawności i aktywizowaniu mieszkańców,
c) niezbędnej pomocy w załatwianiu spraw osobistych;
3) wspomagające, polegające na:
a) umożliwieniu udziału w terapii zajęciowej,
b) umożliwieniu realizacji potrzeb religijnych i kulturalnych,
c) zapewnieniu warunków do rozwoju samorządności mieszkańców,
d) stymulowaniu nawiązywania, utrzymywania i rozwijania kontaktu z rodziną i
środowiskiem,
e) wspieraniu działania na rzecz lokalnego środowiska,
f) pomocy w umożliwieniu podjęcia pracy, szczególnie mającej charakter
terapeutyczny,
g) działaniu zmierzającym do usamodzielnienia mieszkańca, w miarę jego
możliwości.
2. Zakres usług, o których mowa w ust. 1, ustala się, uwzględniając indywidualne
potrzeby i możliwości psychofizyczne mieszkańca.
3. Dom świadczy również usługi:
1) w zakresie potrzeb zdrowotnych, polegające na:
a) umożliwieniu korzystania z przysługujących uprawnień do świadczeń zdrowotnych
i zaopatrzenia w leki, artykuły sanitarne i środki pomocnicze oraz przedmioty
ortopedyczne,
b) zapewnieniu opieki lekarskiej i pielęgnacyjnej oraz rehabilitacji leczniczej
na poziomie określonym w przepisach w sprawie poziomu obowiązujących świadczeń
zdrowotnych w domach pomocy społecznej oraz w odrębnych przepisach;
2) zapewniające dzieciom i młodzieży:
a) pobieranie nauki,
b) uczestnictwo w zajęciach rewalidacyjnych,
c) uczenie i wychowywanie przez doświadczenia życiowe.
4. Zakres i poziom usług, o których mowa w ust. 3 pkt 2, regulują odrębne
przepisy.
§ 9. 1. Dyrektor wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej powołuje zespół
kontrolujący, zwany dalej "zespołem do spraw inspekcji", który w celu:
1) kontroli wdrażania obowiązującego standardu usług, o którym mowa w § 8 ust.
1, oraz jego egzekwowania,
2) oceny stopnia realizacji programu naprawczego, o którym mowa w art. 20
ustawy,
dokonuje w czasie kontroli oceny poziomu usług świadczonych przez dom i
występuje z wnioskiem o wpisanie domu prowadzonego przez wojewodę lub na jego
zlecenie do rejestru domów.
2. Kontrola, o której mowa w ust. 1, jest dokonywana, według planu kontroli
zatwierdzonego przez dyrektora wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej, co
najmniej dwa razy w roku i obejmuje ocenę podstawowych usług świadczonych przez
dom. W uzasadnionych przypadkach przeprowadza się doraźnie kontrolę, zarządzoną
przez dyrektora wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej.
3. Termin kontroli oraz jej zakres określa się w zawiadomieniu o kontroli.
4. O terminie kontroli dyrektor wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej
zawiadamia dyrektora domu lub podmiot prowadzący dom na 15 dni przed terminem
kontroli. Obowiązek zawiadomienia o kontroli nie dotyczy kontroli
przeprowadzanych doraźnie.
§ 10. 1. Kontrola usług świadczonych przez dom, o której mowa w § 9, obejmuje w
szczególności:
1) zakres i jakość usług,
2) przestrzeganie praw mieszkańca oraz dostępności do informacji o tych prawach,
3) współdziałanie pracowników domu z rodziną lub przedstawicielem ustawowym,
4) załatwianie skarg i wniosków.
2. Kontrola zakresu i jakości usług, o której mowa w ust. 1 pkt 1, polega na:
1) ocenie warunków życia mieszkańców oraz realizacji przez dom indywidualnych
planów opieki,
2) badaniu struktury zatrudnienia, kwalifikacji zatrudnionych pracowników oraz
podnoszenia przez nich kwalifikacji zawodowych,
3) ocenie organizacji działania domu przy uwzględnieniu typu domu i
uzasadnionych potrzeb mieszkańców.
3. Kontrola usług świadczonych przez dom jest dokonywana przez zespół do spraw
inspekcji poprzez:
1) przeprowadzanie wizji lokalnych w celu ustalenia warunków życia mieszkańców,
2) zasięganie informacji u mieszkańców, ich rodzin oraz pracowników domu, w celu
ustalenia warunków życia w domu,
3) sprawdzanie kwalifikacji zawodowych pracowników.
§ 11. 1. Zespół do spraw inspekcji sporządza protokół kontroli, zawierający
ocenę wykonania zaleceń pokontrolnych, określenie zakresu kontroli, wyniki
kontroli oraz zalecenia pokontrolne i termin ich realizacji.
2. Protokół kontroli otrzymuje dyrektor domu, podmiot prowadzący dom oraz
wojewoda.
3. W wypadku gdy dyrektor domu lub podmiot prowadzący dom nie zgadza się z
ustaleniami i zaleceniami pokontrolnymi zawartymi w protokole, może złożyć w
terminie 14 dni od daty jego otrzymania pisemne wyjaśnienia.
4. Jeżeli złożone wyjaśnienia nie zostały uwzględnione w całości lub w części,
protokół wraz z wyjaśnieniami jest przesyłany dyrektorowi wojewódzkiego zespołu
pomocy społecznej w celu zatwierdzenia.
Rozdział 3
Wydawanie i cofanie zezwolenia na prowadzenie domu pomocy społecznej
§ 12. 1. Wniosek o zezwolenie na prowadzenie domu, zwany dalej "zezwoleniem",
składa się do wojewody właściwego ze względu na siedzibę domu. Wzór wniosku o
zezwolenie stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:
1) statut domu,
2) w wypadku gdy z wnioskiem występuje osoba prawna - poświadczony odpis (kopię)
statutu lub innego dokumentu stanowiącego podstawę działania oraz informacje
zawierające dane personalne osoby kierującej domem,
3) w wypadku gdy z wnioskiem występuje osoba fizyczna - aktualny dokument
potwierdzający dane personalne i dane o miejscu zamieszkania,
4) zobowiązanie do utrzymania domu i zapewnienia zatrudnienia odpowiedniej
liczby wykwalifikowanych pracowników oraz warunków organizacyjnych niezbędnych
do realizacji zadań statutowych,
5) opinię dyrektora wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej wydaną na podstawie
kontroli przeprowadzonej przez zespół do spraw inspekcji, stwierdzającej, że dom
spełnia standard usług,
6) dokumenty stwierdzające stan prawny nieruchomości, wyciąg z planu
zagospodarowania przestrzennego (informację o terenie), dokumenty dopuszczające
obiekt do użytkowania lub pozwolenie na budowę.
§ 13. Zezwolenie wydaje się po stwierdzeniu, że statut domu jest zgodny z
przepisami prawa, a zakres i poziom świadczonych usług będzie zgodny z
obowiązującym standardem usług.
§ 14. 1. W zezwoleniu określa się:
1) prowadzącego dom,
2) nazwę domu i jego siedzibę,
3) typ domu,
4) ilość miejsc przeznaczonych dla mieszkańców.
2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na czas nie określony.
§ 15. Wydanie zezwolenia na prowadzenie domu, odmowa jego wydania oraz cofnięcie
zezwolenia następuje w drodze decyzji administracyjnej.
§ 16. 1. Wojewoda może cofnąć zezwolenie na prowadzenie domu pomocy społecznej
na podstawie wyników kontroli przeprowadzonej przez zespół do spraw inspekcji;
cofnięcie zezwolenia może również nastąpić na wniosek tego zespołu.
2. Złożenie wniosku o cofnięcie zezwolenia następuje po dwukrotnie
przeprowadzonej kontroli domu, jeżeli zespół do spraw inspekcji stwierdzi, że
nie zostały wykonane zalecenia pokontrolne, których niewykonania nie można
uzasadnić przyczynami obiektywnymi.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać:
1) wskazania występujących w domu odstępstw od standardu usług, które
uniemożliwiają właściwą realizację zadań statutowych domu,
2) wniosek o wykreślenie domu z rejestru prowadzonego przez wojewodę.
§ 17. 1. Wojewoda prowadzi rejestr domów mających siedzibę na obszarze
województwa, prowadzonych przez:
1) wojewodę lub na jego zlecenie,
2) gminy,
3) inne podmioty, o których mowa w art. 12 pkt 10 ustawy.
2. Do rejestru wpisuje się domy spełniające standard usług, o których mowa w §
8, oraz domy prowadzone przez gminę lub inne podmioty legitymujące się
zezwoleniem na prowadzenie domu.
3. Rejestr domów ogłaszany jest w wojewódzkim dzienniku urzędowym.
4. Dyrektor wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej oraz kierownicy ośrodków
pomocy społecznej udostępniają na tablicy ogłoszeń w siedzibie jednostki listę
domów znajdujących się w rejestrze domów.
Rozdział 4
Tryb kierowania osób ubiegających się o miejsce w domu pomocy społecznej
prowadzonym przez wojewodę, na jego zlecenie lub przez gminę
§ 18. 1. Decyzję o skierowaniu do domu wydaje właściwy organ na podstawie:
1) pisemnego wniosku osoby ubiegającej się o skierowanie do domu lub - za jej
zgodą albo jej przedstawiciela ustawowego - wniosku innej osoby, wojewódzkiego
zespołu pomocy społecznej lub ośrodka pomocy społecznej,
2) wywiadu środowiskowego (rodzinnego) przeprowadzonego przez pracownika
socjalnego ośrodka pomocy społecznej właściwego ze względu na miejsce
zamieszkania osoby ubiegającej się o skierowanie do domu,
3) opinii ośrodka pomocy społecznej, właściwego ze względu na miejsce
zamieszkania osoby ubiegającej się o skierowanie do domu, dotyczącej stopnia
sprawności psychofizycznej tej osoby, której wzór stanowi załącznik nr 3 do
rozporządzenia,
4) zaświadczenia lekarskiego wydanego przez lekarza publicznego zakładu opieki
zdrowotnej, stwierdzającego, że osoba ubiegająca się o skierowanie do domu ze
względu na stan zdrowia wymaga całodobowej opieki i nie wymaga leczenia
szpitalnego, którego wzór stanowią załączniki nr 4 i 5 do rozporządzenia,
5) zaświadczenia psychologa w wypadku wystąpienia upośledzenia umysłowego u
osoby ubiegającej się o skierowanie do domu, którego wzór stanowi załącznik nr 6
do rozporządzenia,
6) decyzji o przyznaniu zasiłku stałego wyrównawczego lub renty socjalnej; do
decyzji załącza się zgodę osoby ubiegającej się o skierowanie do domu lub
przedstawiciela ustawowego na ponoszenie opłaty oraz na ewentualne potrącanie
jej z zasiłku stałego wyrównawczego lub renty socjalnej przez ośrodek pomocy
społecznej,
7) decyzji organu emerytalno-rentowego ustalającego wysokość renty lub
emerytury; do decyzji załącza się zgodę osoby ubiegającej się o skierowanie do
domu na ponoszenie opłaty oraz na jej potrącanie przez właściwy organ
emerytalno-rentowy ze świadczenia emerytalno-rentowego, zgodnie z odrębnymi
przepisami,
8) zaświadczenia o wysokości dochodu osoby ubiegającej się o skierowanie do
domu, rodziny zobowiązanej do ponoszenia opłaty lub przedstawiciela ustawowego,
9) w uzasadnionych wypadkach - opinii zespołu konsultantów, działającego przy
wojewódzkim zespole pomocy społecznej, jeżeli osoba ubiega się o skierowanie do
domu prowadzonego przez wojewodę lub na jego zlecenie, zwłaszcza w wypadku gdy w
świetle zebranej w sprawie dokumentacji niezbędne jest uzyskanie opinii
specjalistów.
2. W wypadku wydania przez sąd opiekuńczy orzeczenia o umieszczeniu w domu
pomocy społecznej, stanowi ono podstawę do wydania decyzji, o której mowa w ust.
1.
3. Informacje uzyskane w toku postępowania administracyjnego, dotyczące osoby
ubiegającej się o skierowanie do domu, objęte są tajemnicą; mogą być one
udostępnione jedynie osobom uczestniczącym w tym postępowaniu.
4. Brak oświadczenia o wyrażeniu zgody na potrącanie opłaty z emerytury lub
renty, renty socjalnej lub zasiłku stałego wyrównawczego przez właściwy organ
emerytalno-rentowy lub ośrodek pomocy społecznej nie stanowi przeszkody w
otrzymaniu decyzji o skierowaniu do domu.
5. Ośrodek pomocy społecznej, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby
ubiegającej się o skierowanie do domu pomocy społecznej, kompletuje wymagane
dokumenty i przekazuje je do wojewódzkiego zespołu pomocy społecznej lub gminy,
właściwych ze względu na siedzibę domu.
§ 19. 1. Decyzje o skierowaniu do określonego typu domu, właściwego ze względu
na rodzaj schorzenia lub niepełnosprawności, wydaje się osobie ubiegającej się o
skierowanie do domu - jeżeli spełnia kryteria określone w art. 19 ust. 1 ustawy
- pomimo braku miejsca, jeżeli czas oczekiwania na miejsce w tym domu nie
przekracza 3 miesięcy od dnia wydania decyzji.
2. Dyrektor domu zawiadamia pisemnie osobę, o której mowa w ust. 1, o terminie
przyjęcia do domu.
3. O przyjęciu do domu osoby, o której mowa w ust. 1, dyrektor domu zawiadamia
właściwy organ prowadzący dom.
§ 20. W decyzji ustala się kwotowo wysokość opłaty za pobyt w domu, stosownie do
art. 35 ustawy.
§ 21. Decyzję o skierowaniu do domu dla samotnych kobiet w ciąży oraz samotnych
matek z małoletnimi dziećmi wydaje się po pisemnym uzgodnieniu przez dyrektora
domu z osobą ubiegającą się o skierowanie warunków pobytu w domu, w
szczególności zakresu usług świadczonych przez dom, uzależnionych od zgłoszonych
potrzeb, oraz obowiązków osoby ubiegającej się o skierowanie. Uzgodnienie to
stanowi podstawę do ustalenia wysokości opłaty za pobyt w domu.
§ 22. 1. Osobę, która otrzymała odmowną decyzję w sprawie skierowania do domu z
powodu braku miejsca w okresie dłuższym niż trzy miesiące, wpisuje się na listę
osób oczekujących, prowadzoną przez wojewódzki zespół pomocy społecznej lub
ośrodek pomocy społecznej. Osobę tę informuje się o kolejności na liście i
przewidywanym terminie wydania decyzji o skierowaniu do domu.
2. Osobie zainteresowanej udostępnia się do wglądu listę, o której mowa w ust.
1.
3. Przewidywany termin wydania decyzji o skierowaniu do domu nie może ulec
przesunięciu o więcej niż 6 miesięcy.
4. Osobie oczekującej na skierowanie do domu ośrodek pomocy społecznej właściwy
ze względu na miejsce jej zamieszkania zapewnia usługi opiekuńcze lub
specjalistyczne usługi opiekuńcze w niezbędnym zakresie zależnie od potrzeb.
§ 23. W nagłych wypadkach wynikających ze zdarzeń losowych skierowanie do domu
może nastąpić poza kolejnością.
§ 24. W sytuacji szczególnej, wynikającej z przejściowych trudności w
zapewnieniu osobie niepełnosprawnej opieki w miejscu zamieszkania, może być ona
skierowana do domu stałego pobytu na czas określony, nie dłuższy jednak niż 6
miesięcy.
§ 25. Czas przebywania w domu okresowego pobytu ustala się w zależności od
potrzeb, nie może on jednak być dłuższy niż jeden rok. W uzasadnionych
wypadkach, w szczególności w razie kontynuowania nauki, zdobywania kwalifikacji
zawodowych lub z powodu zdarzeń losowych - okres pobytu może być przedłużony.
Rozdział 5
Przepisy końcowe
§ 26. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 2
lutego 1993 r. w sprawie domów pomocy społecznej (Dz. U. Nr 13, poz. 63 i Nr 88,
poz. 410).
§ 27. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23
kwietnia 1997 r. (poz. 277)
Załącznik nr 1
STANDARD OBOWIĄZUJĄCYCH PODSTAWOWYCH USŁUG ŚWIADCZONYCH PRZEZ DOMY POMOCY
SPOŁECZNEJ
I. Usługi zaspokajające potrzeby bytowe
1. Dom pomocy społecznej powinien spełniać następujące warunki:
1) budynek i jego otoczenie powinny być bez barier architektonicznych,
2) w budynkach wielokondygnacyjnych powinna być winda,
3) budynek powinien być wyposażony w system przyzywowo-alarmowy i system
alarmowo-przeciwpożarowy,
4) liczba miejsc w nowo projektowanych domach nie powinna być większa niż 100.
2. Dom pomocy społecznej zapewnia:
1) pokoje mieszkalne jednoosobowe i wieloosobowe,
2) jadalnię,
3) gabinet zabiegowo-pielęgniarski,
4) czytelnię - pokój ciszy,
5) salę dziennego pobytu,
6) pokój telewizyjny - kawiarnię,
7) pomieszczenie do terapii i rehabilitacji,
8) kuchenkę na każdej kondygnacji,
9) podręczne pomieszczenie do prania i suszenia,
10) palarnię,
11) pokój gościnny,
12) kaplicę,
13) pokój pro morte.
3. Pokój mieszkalny powinien spełniać następujące warunki:
1) jednoosobowy powinien mieć powierzchnię nie mniejszą niż 9 m2,
2) wieloosobowy powinien mieć powierzchnię nie mniejszą niż 6 m2 na osobę,
3) wieloosobowy:
a) w wypadku osób nie leżących - powinien być przeznaczony dla nie więcej niż
trzech osób,
b) w wypadku osób leżących - powinien być przeznaczony dla nie więcej niż
czterech osób,
4) powinien być wyposażony w łóżko lub tapczan, szafę, stół, krzesła, szafkę
nocną oraz odpowiednią liczbę wyprowadzeń elektrycznych.
4. Dom pomocy społecznej powinien zapewniać następujące warunki sanitarne:
1) liczba łazienek powinna zapewnić możliwość korzystania z nich przez nie
więcej niż pięć osób, a w przypadku toalet - przez nie więcej niż cztery osoby,
2) pomieszczenia, o których mowa w pkt 1, powinny być przystosowane do potrzeb
osób niepełnosprawnych,
3) w nowo projektowanych domach na pokój powinna przypadać jedna toaleta oraz
łazienka zapewniająca możliwość korzystania z wanny lub prysznica.
5. Wyżywienie i organizacja posiłków powinny spełniać następujące warunki:
1) osobom dorosłym zapewnia się 3 posiłki dziennie, a dzieciom 4 posiłki,
2) możliwość wyboru zestawu posiłków lub otrzymania posiłku dodatkowego oraz
dietetycznego, zgodnie ze wskazaniem lekarza,
3) posiłki spożywane są w ustalonym dla domu, dwugodzinnym przedziale czasowym,
z tym że ostatni posiłek nie powinien być podany wcześniej niż o godz. 1700,
4) podstawowe produkty żywnościowe, w szczególności chleb, masło, ser, dżem oraz
napoje (kawa, herbata), powinny być dostępne przez całą dobę,
5) mieszkaniec może spożywać posiłki w pokoju mieszkalnym.
6. Mieszkaniec powinien mieć stale zapewnione odzież i obuwie odpowiedniego
rozmiaru, dopasowane do pory roku, wymieniane w razie potrzeby:
1) odzież całodzienną - co najmniej dwa zestawy,
2) odzież zewnętrzną (płaszcze, kurtki) - co najmniej jeden zestaw,
3) bieliznę dzienną - co najmniej 4 komplety,
4) bieliznę nocną - co najmniej 2 komplety,
5) co najmniej jedną parę obuwia oraz pantofle domowe.
7. Mieszkaniec powinien mieć zapewnione osobiste środki czystości, przybory
toaletowe i inne przedmioty niezbędne do higieny osobistej:
1) otrzymywane w miarę potrzeby: mydło, pastę do zębów, szczotkę, dla mężczyzny
przybory do golenia, oraz środki piorące wydawane na życzenie mieszkańca,
2) ręczniki (dwie sztuki), zmieniane w miarę potrzeby, nie rzadziej niż raz na
dwa tygodnie,
3) pościel, zmieniana w miarę potrzeby, nie rzadziej niż raz na dwa tygodnie.
8. Pomieszczenia mieszkalne domu powinny być sprzątane w miarę potrzeby, nie
rzadziej niż raz dziennie.
II. Usługi opiekuńcze i wspomagające
1. Dom pomocy społecznej zapewnia:
1) organizację terapii zajęciowej w warsztatach terapii zajęciowej lub w
pracowniach terapii,
2) możliwość korzystania przez mieszkańców z biblioteki oraz prasy codziennej,
3) organizację świąt, uroczystości okazjonalnych oraz umożliwia udział w
imprezach kulturalnych i turystycznych,
4) możliwość kontaktu z kapłanem i udział w praktykach religijnych zgodnie z
wyznaniem mieszkańca.
2. Warunki realizacji usług opiekuńczych i wspomagających są następujące:
1) w zależności od typu domu wskaźnik zatrudnienia personelu
opiekuńczo-terapeutycznego i medyczno-rehabilitacyjnego w przeliczeniu na pełne
etaty, przypadający na jedno miejsce, powinien wynosić od 0,4 do 0,7; w domach
dla samotnych kobiet w ciąży oraz samotnych matek z małoletnimi dziećmi wielkość
zatrudnienia ustala podmiot prowadzący dom w zależności od zakresu świadczonych
usług,
2) na stu mieszkańców domu powinno być zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu
pracy (pełny etat) nie mniej niż dwóch pracowników socjalnych, jeden psycholog i
jeden pracownik kulturalno-oświatowy,
3) personel opiekuńczo-terapeutyczny powinien uczestniczyć co najmniej raz na
dwa lata w szkoleniach dotyczących problematyki oraz kierunków prowadzonej
terapii, a także metod pracy z mieszkańcami.
Załącznik nr 2
WNIOSEK O ZEZWOLENIE NA PROWADZENIE DOMU POMOCY SPOŁECZNEJ
Ilustracja
Załącznik nr 3
OPINIA DOTYCZĄCA SPRAWNOŚCI PSYCHOFIZYCZNEJ
OSOBY UBIEGAJĄCEJ SIĘ O SKIEROWANIE DO DOMU POMOCY
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
ZAŚWIADCZENIE LEKARSKIE
Ilustracja
Załącznik nr 5
ZAŚWIADCZENIE LEKARZA PSYCHIATRY
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 6
ZAŚWIADCZENIE PSYCHOLOGA
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 23 kwietnia 1997 r.
w sprawie szczegółowych zasad ustalania opłat za pobyt w domu pomocy społecznej,
zwalniania z tych opłat, trybu i sposobu ich pobierania oraz ustalania kosztów
utrzymania w domach pomocy społecznej.
(Dz. U. Nr 44, poz. 278)
Na podstawie art. 35 ust. 5 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy
społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265, z 1996
r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej prowadzonym przez wojewodę lub na
jego zlecenie, zwaną dalej "opłatą za pobyt w domu", ustala się w drodze decyzji
na podstawie przedłożonych zaświadczeń stwierdzających wysokość dochodu osoby
kierowanej, a także osoby przebywającej w domu pomocy społecznej, zwanej dalej
"mieszkańcem domu", rodziny lub przedstawicieli ustawowych zobowiązanych do
opłaty za pobyt w domu.
§ 2. 1. Osoba kierowana do domu pomocy społecznej, zwanego dalej "domem",
mieszkaniec domu, rodzina lub przedstawiciele ustawowi zobowiązani do opłaty za
pobyt w domu mogą na swój wniosek być częściowo lub całkowicie zwolnieni z tej
opłaty, jeżeli:
1) ponoszą opłatę za pobyt innych członków rodziny w domu, ośrodku wsparcia lub
w zakładzie opiekuńczym,
2) występują uzasadnione okoliczności, a zwłaszcza długotrwała choroba,
bezrobocie, niepełnosprawność, śmierć w rodzinie, straty materialne powstałe w
wyniku klęski żywiołowej lub innych zdarzeń losowych,
3) małżonkowie utrzymują się z jednego świadczenia, a jedno z nich kierowane
jest lub przebywa w domu,
4) osoby spokrewnione utrzymują się z jednego świadczenia, a jedna z nich
kierowana jest lub przebywa w domu.
2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić również w przypadku, gdy
osoba zobowiązana do ponoszenia opłaty za pobyt w domu jest w ciąży lub samotnie
wychowuje dzieci.
3. Mieszkańca domu podejmującego pracę ze wskazań
terapeutyczno-rehabilitacyjnych lub uczestniczącego w warsztatach terapii
zajęciowej zwalnia się częściowo z opłaty za pobyt w domu poprzez pomniejszenie
dochodu stanowiącego podstawę ustalenia opłaty o kwotę otrzymywaną w warsztacie
terapii zajęciowej lub o wynagrodzenie uzyskiwane za tę pracę.
4. Decyzję o częściowym lub całkowitym zwolnieniu z opłaty za pobyt w domu
wydaje się na okres nie dłuższy niż 1 rok.
§ 3. 1. Osoby zobowiązane do ponoszenia opłaty za pobyt w domu wpłacają tę
opłatę na konto lub do kasy domu do 15 dnia każdego miesiąca, z zastrzeżeniem
ust. 2.
2. Opłatę za pobyt w domu potrąca:
1) z emerytury lub renty - właściwy organ emerytalno-rentowy, zgodnie z
odrębnymi przepisami,
2) z zasiłku stałego wyrównawczego lub renty socjalnej - ośrodek pomocy
społecznej, który dokonuje wypłaty tego zasiłku lub renty socjalnej.
3. Osobom nowo przyjętym do domu do końca roku kalendarzowego świadczenia, o
których mowa w ust. 2 pkt 2, wypłaca ośrodek pomocy społecznej, właściwy ze
względu na miejsce zamieszkania tej osoby, po dokonaniu potrąceń.
§ 4. 1. Opłatę za pobyt w domu, ponoszoną przez rodzinę lub przedstawicieli
ustawowych, ustala się ponownie po upływie roku.
2. Przed ustaleniem opłaty, o której mowa w ust. 1, ośrodek pomocy społecznej
właściwy ze względu na miejsce zamieszkania rodziny lub przedstawicieli
ustawowych mieszkańca domu przeprowadza wywiad środowiskowy (rodzinny), chyba że
przed przeprowadzeniem wywiadu rodzina lub przedstawiciele ustawowi
poinformowali o zmianie swojej sytuacji osobistej lub materialnej.
§ 5. 1. Nie pobiera się opłaty za pobyt w domu:
1) w całości za dni nieobecności mieszkańca w domu w wymiarze nie
przekraczającym:
a) 30 dni w roku kalendarzowym,
b) 90 dni w roku kalendarzowym, jeśli jest on osobą niepełnoletnią z
zaburzeniami psychicznymi i przebywał w domu rodzinnym,
2) w części poniesionej na środki żywności, za dni nieobecności mieszkańca w
domu w wymiarze przekraczającym 30 dni, a nie przekraczającym 60 dni w roku
kalendarzowym.
2. W przypadku gdy opłatę za pobyt w domu pobrano, jej zwrot za dni
nieobecności, o których mowa w ust. 1, następuje pod warunkiem pisemnego
poinformowania dyrektora domu przez mieszkańca domu lub jego przedstawiciela
ustawowego o nieobecności co najmniej na 3 dni wcześniej, chyba że powiadomienie
to było niemożliwe z powodów losowych, a fakt ten został udowodniony.
§ 6. Zwrot opłaty za pobyt w domu przysługujący z powodu nieobecności, o której
mowa w § 5, następuje z rachunku dochodów jednostki budżetowej lub rachunku
bieżącego zakładu budżetowego jako kwota nienależnie pobrana, w wysokości
stanowiącej:
1) iloczyn liczby dni nieobecności mieszkańca i 1/30 wniesionej za ten okres
opłaty za pobyt w domu - w przypadkach, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 1,
2) iloczyn liczby dni, w których mieszkaniec był nieobecny, i kwoty
odpowiadającej dziennym wydatkom poniesionym na środki żywności na jedną osobę w
okresie nieobecności mieszkańca - w przypadku, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 2.
§ 7. 1. Do kosztu utrzymania mieszkańca w domu wlicza się wydatki na:
1) wynagrodzenia pracowników wraz z pochodnymi, z wyjątkiem wynagrodzeń
nauczycieli i pedagogów oraz lekarzy i pielęgniarek,
2) środki żywności,
3) leki, według odpłatności zgodnej z uprawnieniami mieszkańca,
4) energię elektryczną, gazową i cieplną,
5) materiały i wyposażenie, z wyłączeniem materiałów użytych do remontów lub w
celu uruchomienia nowych miejsc,
6) usługi materialne, z wyłączeniem remontów,
7) usługi niematerialne,
8) inne wydatki bieżące.
2. Miesięczny koszt utrzymania mieszkańca w domu w danym roku kalendarzowym
ustala wojewoda na wniosek dyrektora domu, na podstawie średniego miesięcznego
kosztu utrzymania mieszkańca w ubiegłym roku kalendarzowym, pomnożonego przez
planowany w ustawie budżetowej na dany rok wskaźnik wzrostu cen towarów i usług
konsumpcyjnych.
3. Miesięczny koszt utrzymania, o którym mowa w ust. 2, ogłasza się w
wojewódzkim dzienniku urzędowym nie później niż do dnia 31 marca danego roku.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 24 kwietnia 1997 r.
w sprawie sposobu wykazania przez uprawnionych rolników i rybaków okoliczności
umożliwiających im nabycie akcji spółek Skarbu Państwa oraz szczegółowego trybu
nabywania przez nich akcji.
(Dz. U. Nr 44, poz. 280)
Na podstawie art. 37 ust. 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji
i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156,
poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Pisemne oświadczenie o zamiarze nieodpłatnego nabycia akcji spółki
Skarbu Państwa, zwanej dalej "spółką", uprawnieni rolnicy lub rybacy składają w
siedzibie spółki lub przesyłają listem poleconym.
2. Do pisemnego oświadczenia o zamiarze nieodpłatnego nabycia akcji należy
dołączyć:
1) zaświadczenie z urzędu gminy o prowadzeniu gospodarstwa rolnego lub
rybackiego,
2) dokumenty lub oświadczenie o dostarczaniu bezpośrednio lub pośrednio do
przedsiębiorstwa państwowego przekształconego w spółkę surowców pochodzących z
gospodarstwa rolnego lub rybackiego, o którym mowa w pkt 1, w okresie 5 lat
przed wykreśleniem tego przedsiębiorstwa z rejestru przedsiębiorstw państwowych,
3) dokumenty lub oświadczenie, że wartość surowców, o których mowa w pkt 2,
stanowiła co najmniej 100 q żyta według cen przyjmowanych do obliczania podatku
rolnego w ostatnim roku przed wykreśleniem przedsiębiorstwa państwowego z
rejestru przedsiębiorstw państwowych.
§ 2. Na podstawie oświadczeń i dokumentów, o których mowa w § 1, oraz dokumentów
będących w posiadaniu spółki spółka w terminie trzech miesięcy od dnia upływu
terminu do składania pisemnych oświadczeń o zamiarze nabycia akcji sporządza się
listę uprawnionych rolników lub rybaków, zwaną dalej "listą".
§ 3. 1. Listę wywiesza się w siedzibie spółki oraz we wszystkich jej zakładach
lub oddziałach na okres dwóch miesięcy.
2. Spółka ogłasza w dzienniku o zasięgu ogólnokrajowym i lokalnym oraz w sposób
zwyczajowo przyjęty na terenie działania spółki informację o terminie i miejscu
wywieszenia listy oraz o uprawnieniu do składania reklamacji, o której mowa w §
4.
§ 4. 1. W przypadku nieumieszczenia na liście, rolnikowi lub rybakowi
przysługuje prawo do złożenia w siedzibie spółki lub przesłania listem poleconym
pisemnej reklamacji w terminie 14 dni od dnia upływu terminu, o którym mowa w §
3 ust. 1.
2. Reklamacje rozpatruje powołana przez spółkę komisja, w skład której wchodzą:
przedstawiciel spółki, członek rady nadzorczej spółki wybrany przez rolników lub
rybaków oraz przedstawiciel terenowo właściwej izby rolniczej.
3. Termin rozpatrzenia reklamacji wynosi 14 dni od dnia jej złożenia.
4. O sposobie rozpatrzenia reklamacji spółka niezwłocznie powiadamia pisemnie
zainteresowanego rolnika lub rybaka.
5. Rozpatrzenie reklamacji przez komisję, o której mowa w ust. 2, wyczerpuje tok
postępowania reklamacyjnego.
§ 5. Po rozpatrzeniu reklamacji spółka przekazuje listę Ministrowi Skarbu
Państwa.
§ 6. Przed zawarciem umowy o nieodpłatnym nabyciu akcji uprawniony rolnik lub
rybak składa pisemne oświadczenie o skorzystaniu z uprawnień do nieodpłatnego
nabycia akcji nie więcej niż w dwóch spółkach oraz po zapoznaniu się z
ograniczeniem wynikającym z art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o
komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz.
561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184).
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: w z. J.J. Pilarczyk
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 12 maja 1997 r.
o sprostowaniu błędów.
(Dz. U. Nr 44, poz. 281)
Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 30 grudnia 1950 r. o wydawaniu
Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (Dz. U. Nr 58, poz. 524, z 1991 r. Nr
94, poz. 420 i z 1993 r. Nr 7, poz. 34) prostuje się następujące błędy:
1) w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie
określenia przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa
o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa (Dz. U. Nr 157, poz. 792) w
załączniku nr 1 w pkt 7 zamiast wyrazów "Huta Cynku i Ołowiu Bolesław w
Miasteczku Śląskim" powinny być wyrazy "Huta Cynku «Miasteczko Śląskie» w
Miasteczku Śląskim",
2) w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie kas
rejestrujących (Dz. U. Nr 157, poz. 806) w § 4 w ust. 4 zamiast wyrazu "miejscu"
powinien być wyraz "miesiącu",
3) w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 10 kwietnia 1997
r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i
przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w
państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie budownictwa i
gospodarki przestrzennej (Dz. U. Nr 39, poz. 242) w załączniku nr 2 w tabelach
stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników, oznaczonych
cyframi rzymskimi I, II, III, IV i V, w główce kolumny 4 zamiast wyrazów "Stawka
dodatku funkcyjnego" powinny być wyrazy "Stawka dodatku funkcyjnego do".
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 8 kwietnia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie czasowego zakazu obrotu towarowego z
Irakiem.
(Dz. U. Nr 46, poz. 288)
Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U.
z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996
r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 sierpnia 1990 r. w sprawie
czasowego zakazu obrotu towarowego z Irakiem (Dz. U. Nr 57, poz. 339, z 1991 r.
Nr 33, poz. 137, Nr 71, poz. 309 i Nr 121, poz. 533 oraz z 1993 r. Nr 56, poz.
255) wprowadza się następujące zmiany:
1) w preambule po wyrazach "3 kwietnia 1991 r." wyraz "oraz" zastępuje się
przecinkiem, a po wyrazach "15 sierpnia 1991 r." dopisuje wyrazy "rezolucją Rady
Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych nr 712 z dnia 19 września 1991 r. oraz
rezolucją Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych nr 986 z dnia 14 kwietnia
1995 r.",
2) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 kwietnia 1997 r. (poz. 288)
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH CZASOWYMI OGRANICZENIAMI PRZYWOZU
PozycjaKod PCNWyszczególnienie
123
27092709 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów
bitumicznych, surowe:
2709 00 90 0- Pozostałe
2710 2710 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów
bitumicznych, inne niż surowe; przetwory gdzie indziej nie wymienione ani
nie włączone, zawierające w masie nie mniej niż 70% olejów ropy naftowej
lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje
stanowią składniki zasadnicze:
- Oleje lekkie:
- - Do innych celów:
- - - Pozostałe:
- - - - Benzyna silnikowa:
2710 00 26 0- - - - - Benzyna lotnicza
- - - - - Pozostałe z zawartością ołowiu:
- - - - - - Nie przekraczającą 0,013 g/l:
2710 00 27 0- - - - - - - O liczbie oktanowej poniżej 95
2710 00 29 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 95 lub większej, ale
mniejszej niż 98
2710 00 32 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 98 lub większej
- - - - - - Przekraczającą 0,013 g/l:
2710 00 34 0- - - - - - - O liczbie oktanowej poniżej 98
2710 00 36 0- - - - - - - O liczbie oktanowej 98 lub większej
2710 00 37 0- - - - Paliwo typu benzyny do silników odrzutowych
2710 00 39 0- - - - Pozostałe oleje lekkie
- Oleje średnie:
- - Do innych celów:
- - - Nafta:
2710 00 51 0- - - - Paliwo do silników odrzutowych
2710 00 55 0- - - - Pozostała
2710 00 59 0- - - Pozostałe
- Oleje ciężkie:
- - Oleje napędowe:
- - - Do innych celów:
2710 00 66- - - - O zawartości siarki w masie nie przekraczającej 0,05%:
2710 00 66 1- - - - - Oleje napędowe do silników
2710 00 66 9- - - - - Pozostałe
2710 00 67- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 0,05%, ale nie
przekraczającej 0,2%:
2710 00 67 1- - - - - Oleje napędowe do silników
2710 00 67 9- - - - - Pozostałe
2710 00 68- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 0,2%:
2710 00 68 1- - - - - Oleje napędowe do silników
2710 00 68 9- - - - - Pozostałe
- - Oleje opałowe:
2710 00 71 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2710 00 72 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2710 00 71 0
- - - Do innych celów:
2710 00 74 0- - - - O zawartości siarki w masie nie przekraczającej 1%
2710 00 76 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 1%, ale nie
przekraczającej 2%
2710 00 77 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 2%, ale nie
przekraczającej 2,8%
2710 00 78 0- - - - O zawartości siarki w masie powyżej 2,8%
- - Oleje smarowe; pozostałe oleje:
2710 00 81 0- - - Do przeprowadzania procesu specyficznego
2710 00 83 0- - - Do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2710 00 81 0
2710 00 85 0- - - Do zmieszania zgodnie z warunkami w uwadze dodatkowej 5
(CN) do niniejszego działu
- - - Do innych celów:
2710 00 87 0- - - - Oleje silnikowe, smarowe oleje sprężarkowe, smarowe
oleje turbinowe
2710 00 88 0- - - - Płyny hydrauliczne
2710 00 89 0- - - - Oleje białe, parafina ciekła
2710 00 92 0- - - - Oleje przekładniowe i oleje reduktorowe
2710 00 94 0- - - - Mieszanki do obróbki metali, oleje do smarowania form,
oleje antykorozyjne
2710 00 96 0- - - - Oleje izolacyjne
2710 00 98 0- - - - Pozostałe oleje smarowe oraz pozostałe oleje
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 15 kwietnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej.
(Dz. U. Nr 46, poz. 289)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustanawia się specjalną strefę ekonomiczną pod nazwą "Łódzka Specjalna
Strefa Ekonomiczna" zwana dalej "strefą".
2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 204,67 ha, położonych na
terenach miasta Ozorkowa, miasta Zgierza, miasta Łodzi i gminy Pabianice.
3. Teren i granice strefy określa załącznik do rozporządzenia.
4. Strefę ustanawia się na okres 20 lat.
5. Zarządzającym strefą jest "Łódzka Specjalna Strefa Ekonomiczna" SA z siedzibą
w Łodzi.
§ 2. 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) wydatki inwestycyjne - wydatki faktycznie poniesione po dniu uzyskania
zezwolenia, nie zwrócone podmiotowi gospodarczemu (zwanemu dalej "podmiotem") w
jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o
podatek akcyzowy, jeżeli podatki te w całości lub w części podlegają odliczeniu
od należnego podatku od towarów i usług, dokonane:
a) na zakup i montaż fabrycznie nowych maszyn i urządzeń przyjętych przez
podmiot do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, zaliczonych,
zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu
Statystycznego, do grup 3-6 i 8, oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7
tej Klasyfikacji, z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o
dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, oraz na modernizację lub
wytwarzanie we własnym zakresie tych urządzeń,
b) na zakup, budowę, rozbudowę lub modernizację budynków i budowli położonych na
terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych
Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrup 10 i 11, podgrupy 12 rodzaju
123, podgrupy 13 oraz do grupy 2 podgrup 20 i 22-24, podgrupy 25 rodzaju 258,
podgrup 26 i 27, podgrupy 29 rodzajów 293 i 296,
c) na spłatę wartości składników, o których mowa pod lit. a) i b), określonej w
umowie najmu, dzierżawy lub w innej umowie o podobnym charakterze, zaliczonych
do składników majątku najemcy, dzierżawcy lub używającego, stosownie do
przepisów wydanych na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o
podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134,
poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz.
406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z
1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr
142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr
137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44 i Nr 28, poz. 153)
oraz art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr
43, poz. 163, Nr 113, poz. 547, Nr 90, poz. 419, Nr 123, poz. 602, Nr 126, poz.
626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr
87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997
r. Nr 28, poz. 153 i Nr 30, poz. 164), przyjętych do prowadzenia działalności
gospodarczej na terenie strefy,
2) wyrób wytworzony na terenie strefy - wyrób uzyskany w wyniku wytworzenia,
przetworzenia lub obróbki na terenie strefy, jeżeli wartość użytych do jego
wytworzenia materiałów wytworzonych poza strefą oraz usług wykonanych poza jej
terenem, pomniejszona o podatek od towarów i usług, nie przekracza 70% ceny
uzyskanej ze sprzedaży wyrobu, pomniejszonej o podatek od towarów i usług, z
zastrzeżeniem ust. 2 i 3,
3) dochód - podstawę opodatkowania ustaloną, odpowiednio, zgodnie z art. 26 ust.
1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo
art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych.
2. W zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października
1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996
r. Nr 106, poz. 496), zwanym dalej "zezwoleniem", wartość, o której mowa w ust.
1 pkt 2, może być ustalona w wysokości przekraczającej 70%, jeżeli jest to
uzasadnione przedmiotem lub zakresem działalności gospodarczej; wartość ta może
zostać zróżnicowana w poszczególnych latach.
3. Do usług wykonywanych na terenie strefy stosuje się odpowiednio przepis ust.
1 pkt 2.
§ 3. Na terenie strefy wyłącza się prowadzenie działalności gospodarczej w
zakresie:
1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu
oraz napojów alkoholowych, paliw silnikowych, a także wyrobów tytoniowych,
2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o
grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28,
poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132,
poz. 621),
3) powodującym wprowadzanie do powietrza ładunku zanieczyszczeń, które mogą
doprowadzić do przekroczenia dopuszczalnych wartości stężeń w powietrzu,
określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska,
Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 12 lutego 1990 r. w sprawie ochrony
powietrza przed zanieczyszczeniem (Dz. U. Nr 15, poz. 92),
4) składowania, produkcji i transportu odpadów określonych w załączniku do
rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z
dnia 3 sierpnia 1993 r. w sprawie ustalenia listy odpadów niebezpiecznych (Dz.
U. Nr 76, poz. 362).
§ 4. Nie wymaga zezwolenia prowadzenie na terenie strefy następujących rodzajów
działalności gospodarczej:
1) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń,
wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy,
oraz przedmiotów osobistego użytku,
2) robót budowlanych określonych w sekcji F Klasyfikacji wyrobów i usług
Głównego Urzędu Statystycznego, zwanej dalej "KWiU",
3) usług w zakresie handlu, naprawy pojazdów mechanicznych, motocykli oraz
artykułów użytku osobistego i domowego, usług hoteli i restauracji, określonych
w sekcjach G i H KWiU,
4) usług transportowych, magazynowych oraz łączności, określonych w sekcji I
KWiU,
5) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami,
wynajmem i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K
KWiU,
6) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, gwarantowanej
prawnie opieki socjalnej, edukacji, ochrony zdrowia i opieki społecznej, usług
komunalnych, pozostałych socjalnych i osobistych usług świadczonych w
gospodarstwach domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły
eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q KWiU.
§ 5. 1. Dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od
podatku dochodowego w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez podmiot
gospodarczy działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust.
2-5.
2. Wysokość zwolnienia od podatku dochodowego ustala się na podstawie przepisu
ust. 3 lub 4. Podmiot dokonuje wyboru jednej z podstaw zwolnienia i o wybranej
podstawie zawiadamia niezwłocznie wydającego zezwolenie oraz urząd skarbowy
właściwy w sprawach podatku dochodowego. Wybrana podstawa zwolnienia nie może
być zmieniona w ciągu roku podatkowego.
3. Dochód stanowiący równowartość wydatków inwestycyjnych jest wolny od podatku
dochodowego. Zwolnienie przysługuje począwszy od miesiąca następującego po
miesiącu, w którym podmiot poniósł wydatki inwestycyjne, aż do wyczerpania, nie
dłużej jednak niż do upływu okresu, na który została ustanowiona strefa, z
zastrzeżeniem § 8. W wypadku gdy wydatki inwestycyjne przekroczą kwotę
stanowiącą równowartość 2 mln ECU, obliczoną przy zastosowaniu średniego kursu
ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego
poniesienia wydatków, dochód jest wolny od podatku dochodowego w całości.
4. Zwolnienie od podatku dochodowego wynosi 10% dochodu na każdych dziesięciu
pracowników zatrudnionych przez podmiot, jednakże zwolnienie to nie może wynieść
mniej niż 10% i więcej niż 100% miesięcznego dochodu.
5. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, odnosi się wyłącznie do pracowników
zatrudnionych po utworzeniu strefy, pracujących w danym miesiącu roku
podatkowego. Liczbę pracowników ustala się w przeliczeniu na pełne etaty jako
średnią miesięczną.
§ 6. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego może uzyskać podmiot mający siedzibę i
prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terenie strefy.
2. Za dzień rozpoczęcia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie
strefy uważa się datę wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów
wytworzonych na terenie strefy lub usług wykonanych na jej terenie.
§ 7. 1. Przedpłaty (zadatki) na poczet wydatków, określonych w § 2 ust. 1 pkt 1
lit. a) i b), uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku podatkowym, w którym
następuje przeniesienie własności składników majątkowych wymienionych w tych
przepisach.
2. Wydatki uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku ich poniesienia w razie
zawarcia w roku podatkowym umowy, w której termin zapłaty ceny przypada w roku
następującym po roku podatkowym wydania rzeczy lub prawa.
3. W wypadku zawarcia umowy, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), wydatki
związane ze spłatą wartości składników majątkowych, poniesione w tym samym roku
podatkowym, uznaje się za wydatki inwestycyjne.
§ 8. Przepisy § 5 i 7 stosuje się odpowiednio po upływie okresu, o którym mowa w
§ 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku
podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez podmiot z działalności gospodarczej
określonej w zezwoleniu.
§ 9. Podmiot może korzystać ze zwolnień przy rozliczaniu zaliczek na podatek
dochodowy.
§ 10. 1. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, nie
mający prawa do zwolnień, może podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych
służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy przy
zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4,0, stosownie do przepisów
rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie
amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr
6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78).
2. Podwyższenie stawek amortyzacji może mieć zastosowanie do maszyn i urządzeń
zaliczonych do grup 3-6 i 8 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego
Urzędu Statystycznego oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7, z
wyłączeniem samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej
ładowności nie przekraczającej 500 kg, przyjętych do prowadzenia działalności
gospodarczej na terenie strefy po dniu uzyskania zezwolenia.
§ 11. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, który
nie ma prawa do zwolnień od podatku dochodowego, może wydatki na zakup wartości
niematerialnych i prawnych, związanych bezpośrednio z działalnością gospodarczą
prowadzoną na terenie strefy, zaliczyć w pełnej wysokości do kosztów uzyskania
przychodów w roku podatkowym, w którym wydatki te faktycznie zostały poniesione.
W tym wypadku nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od tych wartości
niematerialnych i prawnych.
§ 12. 1. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje, o których mowa w § 10
i 11, nie przysługują podmiotowi w okresie korzystania z ulg, odliczeń i
zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach.
2. Podmiot, któremu przysługują ulgi, odliczenia i zwolnienia w podatku
dochodowym, określone w odrębnych przepisach, może zrezygnować z tego prawa, i
począwszy od miesiąca, w którym zaprzestał stosować te ulgi, odliczenia i
zwolnienia, może korzystać ze zwolnień określonych w niniejszym rozporządzeniu,
jeżeli we wniosku o wydanie zezwolenia zrezygnuje z innych ulg, odliczeń i
zwolnień do końca okresu ich obowiązywania.
3. Po wykorzystaniu prawa do ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym,
określonych w odrębnych przepisach, podmiotowi nie przysługuje z tego samego
tytułu prawo do zwolnień od podatku dochodowego ani do preferencji, o których
mowa w § 10 i 11.
§ 13. 1. Podmiot traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, jeżeli w roku
podatkowym, w którym z nich skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od
końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień:
1) wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków
stanowiących dochody budżetu państwa i składek na ubezpieczenie społeczne,
przekraczające odrębnie z każdego tytułu 3,0% kwot należnych za te lata; w
odniesieniu do podatku od towarów i usług zaległości we wpłacie nie mogą
przekroczyć 3,0% podatku należnego, lub
2) przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których
mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, z którymi były związane zwolnienia od podatków; nie
dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia, łączenia lub
podziału podmiotów, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych,
w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich
wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 10 ust. 1, lub
3) ustaną okoliczności upoważniające do zaliczania składników majątku podmiotu,
przyjętych do odpłatnego korzystania, na podstawie umów najmu, dzierżawy lub
umów o podobnym charakterze, do składników jego majątku w rozumieniu przepisów,
o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), lub
4) maszyny lub urządzenia, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a), zostaną
przekazane do prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem strefy, lub
5) otrzyma zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie, lub
6) zostanie postawiony w stan likwidacji lub zostanie ogłoszona jego upadłość.
2. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, podmiot jest
zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od
podatku, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w
miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracił prawo do zwolnień.
§ 14. Zwalnia się od podatku dochodowego od osób prawnych dochody Łódzkiej
Specjalnej Strefy Ekonomicznej SA z siedzibą w Łodzi w części wydatkowanej, w
roku podatkowym lub roku po nim następującym, na cele rozwoju strefy, w tym na
nabycie nieruchomości lub innych rzeczy służących do prowadzenia działalności
gospodarczej na terenie strefy, oraz modernizację i rozbudowę infrastruktury
gospodarczej i technicznej na jej terenie.
§ 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. (poz. 289)
SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC I TERENU ŁÓDZKIEJ SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ
Podstrefa Łódź
Kompleks NOWY JÓZEFÓW-SREBRNA
Obręb: P-38 (arkusze map nr 3, 4), P-39 (arkusze map nr 5, 6, 7, 11); Łódź
Obręb: K-18 (arkusz mapy nr 1), K-19 (arkusz mapy nr 1); Konstantynów
Opis granicy rozpoczynamy od punktu osnowy nr 1742 położonego na
południowo-wschodnim rogu działki 100 u zbiegu dwóch dróg (dz. nr 318 i dz.
317), przesuwając się w kierunku zachodnim po drodze (dz. nr 317) wzdłuż działki
100 i działki 102 do pkt 1 (do torowiska kolejowego) ok. 350 m. W punkcie 1
granica SSE załamuje się pod kątem prostym w kierunku północnym i na odcinku ok.
180 m biegnie (wzdłuż torowiska kolejowego) pomiędzy działką nr 103/2 i działką
nr 102 do pkt 2. Do pkt 3 skręca o trzydzieści stopni na północny zachód i
biegnie wzdłuż kompleksu leśnego ok. 180 m. Następnie kieruje się na południe
(wzdłuż kompleksu leśnego) do pkt 4 i ul. Nowy Józefów (dz. nr 316); jest to
odcinek ok. 280 m. Ok. 12 m przesuwa się na zachód po ul. Nowy Józefów (dz. nr
316), dochodząc do pkt 5. Z pkt 5 pod kątem prostym biegnie na południe wzdłuż
dz. nr 38/3 i 37/3 do pkt 6. Pkt 6 stanowi południowo-wschodni punkt graniczny
działki 38/3. Granica SSE pomiędzy pkt 5 a pkt 6 ma ok. 350 m. Dalej biegnie
wzdłuż południowej granicy dz. 38/3, 39/3, 40/3 i 41/3 oraz po granicy ul.
Maratońskiej w kierunku zachodnim, gdzie w odległości ok. 88 m zlokalizowany
jest pkt 7. Od pkt 7 biegnie na północ pod kątem prostym po zachodniej granicy
działki 41/3 i po granicy dz. 42/3, gdzie w odległości ok. 348 m jest pkt 8.
Punkt ten jest również północno-zachodnim punktem granicznym działki 41/3. Pkt 9
leży na zachód od pkt 8, a odległość między nimi to ok. 242 m. Pkt 9 jest
południowo-wschodnim punktem granicznym działki 133. Północno-wschodnim
granicznikiem działki 136 jest pkt 10. Granica SSE na odcinku pomiędzy pkt 9 a
10 stanowi wschodnie granice działek: 133, 134, 135 i 136 i biegnie wzdłuż drogi
(dz. nr 331/2) na odległości 478 m. Na zachód od pkt 10 wzdłuż południowych
granic działek 139, 138 i 137 w odległości ok. 229 m znajduje się pkt 11. Punkt
ten jest również południowo-zachodnim granicznikiem działki 137. Aby dotrzeć do
pkt 434, z pkt 11 należy iść na północ ok. 434 m (270 m wzdłuż zachodniej
granicy działki nr 137 w granicach gminy Łódź i 164 m wzdłuż zachodniej granicy
działki nr 59 w granicach gminy Konstantynów). Z pkt 434 granica skręca na
północny wschód i biegnąc ok. 260 m wzdłuż północnych granic działek nr 59, 60,
61 (poprzez pkt 434-433 110 m, 433-431 60 m, 431-426 90 m) dociera do pkt 426.
Skręca na południe pod kątem prostym i w odległości ok. 278 m dochodzi do pkt
12. Pkt 13 położony jest na wschód od pkt 12 w odległości ok. 70 m. Skręcając
pod kątem prostym na południe w odległości ok. 162 m granica dochodzi do pkt
412. W tym miejscu granica SSE załamuje się na wschód i biegnie na odcinku ok.
304 m do pkt 443. Z pkt 443 kierując się na północ dochodzi do pkt 440 (odl.
443-440 to ok. 166 m). Skręcając na północny wschód w odległości ok. 38 m
spotyka punkt a zarazem granicznik nr 670. Pkt 14 znajduje się na wschód i w
odległości ok. 264 m od pkt 670, a granica SSE przecina działkę nr 90/30. Z pkt
14 w kierunku południowym w odległości ok. 96 m dochodzi do pkt 466, który jest
również południowo-wschodnim granicznikiem działki nr 90/31. Pkt 15 leży w
odległości ok. 86 m za zachód od granicznika nr 466. Z pkt 15 granica skręca na
południe wzdłuż działek: 93/4 (należącej do SSE) i 93/5 (nie należącej do SSE).
W odległości ok. 123 m zlokalizowany jest pkt 16. Położony jest on na granicy
pomiędzy Łodzią a Konstantynowem. Z pkt 16 wzdłuż granicy miast po drodze bez
nazwy (dz. nr 101) i wzdłuż północnej granicy działki nr 100 w odległości ok.
150 m granica dochodzi do pkt 17 SSE. Pkt 17 jest północno-wschodnim
granicznikiem działki nr 100. Najbardziej wysuniętą na wschód granicą SSE jest
wschodnia granica działki 100 biegnąca z pkt 17 na południe pod kątem prostym do
punktu osnowy nr 1742. Odcinek ten ma długość ok. 530 m.
Kompleks CENTRUM - obręb W-25, arkusz mapy nr 3.
Kompleks Centrum stanowi jedna działka nr 80/5 znajdująca się pomiędzy ulicami:
od północy Fabryczną (dz. nr 57), od wschodu Magazynową (dz. nr 25/1), od
południa Tymienieckiego (dz. nr 155/4) i od zachodu Targową (dz. nr 74/1). Opis
tego kompleksu zaczniemy od zbiegu ulic Fabryczna (dz. nr 57) róg Magazynowej
(dz. nr 25/1). Pkt 1 znajduje się na północno-wschodnim rogu działki 80/5. Do
pkt 2 należy skierować się z pkt 1 wzdłuż wschodniej granicy działki nr 80/5 i
ul Magazynowej (dz. nr 25/1) w kierunku południowym ok. 386 m. Następnie granica
skręca o dziewięćdziesiąt stopni na zachód i przesuwa się o ok. 15 m. W tym
miejscu zlokalizowany jest pkt 3. Z pkt 3 kieruje się na południe znów o
dziewięćdziesiąt stopni i o ok. 41 m. Pkt 4 znajduje się na granicy działki nr
80/5 i ul. Tymienieckiego (dz. nr 155/4). Biegnąc wzdłuż ul. Tymienieckiego (dz.
nr 155/4) i działki Kompleksu Centrum SSE na południowy zachód ok. 84 m dochodzi
do pkt 5. Pkt 6 znajduje się na północ od pkt 5 w odległości ok. 61 m. W
odległości ok. 64 m na zachód od pkt 6 znajduje się pkt 7. Następnie granica
przesuwa się na południowy zachód ok. 25 m i dochodzi do pkt 8 SSE. Pkt 9
znajduje się znowu na granicy działki 80/5 i ul. Tymienieckiego (dz. nr 155/4),
czyli na południowy wschód od pkt 8 w odległości ok. 60 m. Biegnąc wzdłuż ul.
Tymienieckiego (dz. nr 155/4) i działki należącej do Kompleksu Centrum na
południowy zachód w odległości ok. 84 m granica dochodzi do pkt 10. Stanowi on
również południowo-zachodni róg działki 80/5. Pkt 11 znajduje się na północny
zachód w odległości ok. 67 m od pkt 10. Z pkt 11 granica kieruje się na północny
zachód wzdłuż granicy działki 80/5 i działki 82/1 (nie należącej do strefy).
Odcinek granicy pomiędzy pkt 11 i 12 ma ok. 101 m. Pkt 13 w stosunku do pkt 12
znajduje się na północ w odległości ok. 13 m. Ok. 8 m od pkt 13 w kierunku na
północny zachód jest usytuowany pkt 14. Z pkt 14 biegnąc na północ wzdłuż
zachodniej granicy działki 80/5 i wzdłuż ul. Targowej (dz. nr 74/1) w odległości
ok. 291 m granica dochodzi do pkt 15, będącego jednocześnie północno-zachodnim
granicznikiem działki 80/5. Pkt 15 znajduje się również przy zbiegu ul. Targowej
(dz. nr 74/1) i ul. Fabrycznej (dz. nr 57). Aby zamknąć Kompleks Centrum SSE w
całość, należy z pkt 15 skierować się na wschód wzdłuż północnej granicy działki
80/5 i wzdłuż ul. Fabrycznej (dz. nr 57). Odcinek granicy pomiędzy pkt 15 a pkt
1 ma długość ok. 340 m.
Kompleks DĄBROWA - obręb W-31, arkusz mapy nr 8.
Kompleks Dąbrowa stanowi część jednej działki ewidencyjnej o nr 170/24 (jest to
16 działek hipotecznych), znajdującej się pomiędzy ulicami: od północy Dostawczą
(dz. nr 137/22), od wschodu Puszkina (dz. nr 142/11), od południa dz. nr 212/6 i
od zachodu pozostała część dz. nr 170/24. Opis tego kompleksu zaczniemy od
zbiegu ulic Dostawczej (dz. nr 137/22) róg Puszkina (dz. nr 142/11). Pkt 1
znajduje się na północno-wschodnim rogu działki 170/24. Do pkt 2 należy
skierować się z pkt 1 na południe wzdłuż granicy działki należącej do SSE i ul.
Puszkina (dz. nr 142/11); w odległości ok. 227 m znajduje się pkt 2. Skręcając
na zachód o dziewięćdziesiąt stopni wzdłuż granic działek 170/24 i 212/6 w
odległości ok. 160 m granica dochodzi do pkt 3. Z pkt 3 pod kątem prostym skręca
na północ przecinając dz. nr 170/24 na dwie. Odległość pomiędzy pkt 3 a pkt 4
wynosi ok. 222 m. Z pkt 4 biegnie na wschód wzdłuż ul. Dostawczej i dochodzi do
pkt nr 1, położonego w odległości ok. 149 m.
Podstrefa Ozorków
Kompleks POŁUDNIOWY - obręb 12, arkusze map nr 1, 2, 3, 4.
Granica strefy biegnie (wg ruchu wskazówek zegara) od pkt 1, wzdłuż ul.
Sikorskiego, po granicy działki 2/7 do pkt 2 i 3. Następnie od pkt 3 po granicy
działki 3/3, 4/3 do pkt 4, dalej po granicy działki 4/3 w kierunku
południowo-zachodnim do pkt 5, od pkt 5 północną granicą działki 97/2, 83, 82/2,
81/1, 81/2 do pkt 6, dalej w kierunku południowym po granicy działki 81/2 do pkt
7 i ponownie północnymi granicami działek: 81/2, 81/3, 80/1, 79, 78 do pkt 8,
dalej zachodnią granicą działki 69 w kierunku wschodnim do pkt 10. Od pkt 10
granica biegnie na południe działką 69 do pkt 11, by ponownie skręcić na zachód
do pkt 12. Od pkt 12 granica biegnie po działce nr 78, najpierw na południe, a
później na zachód do pkt 14 przez pkt 13, następnie wzdłuż granicy działki 80/1
do pkt 15, by następnie skręcić w kierunku południowo-zachodnim do pkt 16.
Następnie granicą działki 81/3 biegnie do pkt 17 przy ul. Adamówek, a następnie
tą ulicą po granicach działek 81/3, 82/2 do pkt 18, dalej granicą działki 82/2 w
kierunku północno-zachodnim do pkt 19 i dalej z pominięciem siedlisk
zlokalizowanych na działkach 83, 84, 86 w kierunku południowo-zachodnim do pkt
20.
Dalej granica Strefy biegnie w kierunku północno-zachodnim po działce 85 do pkt
22 przez pkt 21, następnie granicą działki 87 biegnie w kierunku południowym do
ul. Adamówek, tj. do pkt 23. Następnie granicą ul. Adamówek przez działki 88,
89, 90 do pkt 24. Dalej granica Strefy biegnie w stronę północną do wysokości
siedlisk na działkach 91, 92/2 do pkt 26 przez pkt 25. Następnie granicą działki
93 biegnie na południe do pkt 27, a dalej wzdłuż ul. Adamówek granicą działek
93, 94 do pkt 28. Granica zachodnia Strefy biegnie od pkt 28 wzdłuż granicy
działki 94 do pkt 29, następnie skręca na północny wschód granicą działek 94,
93, 92/2 do pkt 30, a dalej na północ granicą działki 97/2, 4/3, 3/3, 2/7 do pkt
31 i po granicy działki 2/7 dochodzi do pkt 1, zamykając granicę Strefy.
Podstrefa Zgierz
Kompleks RUDUNKI - obręb nr 114 miasta Zgierza, arkusze 112 432 1812 i 112 432
1814
Szczegółowy przebieg granicy kompleksu jest następujący:
Od północy na odcinku pkt 1-2 kompleks graniczy z działką 132/6. W pkt 2
załamuje się w kierunku południowym i przebiega granicą działek 235 i 237 do pkt
3. W pkt 3 załamuje się w kierunku wschodnim i granicą działek 237 i 238,
przecinając ul. Stępowizna, dochodzi do pkt 4. W pkt 4 granica kompleksu zmienia
kierunek na południowy i granicą działki 181 dochodzi do pkt 5, gdzie załamuje
się do pkt 6 i w kierunku zachodnim przebiega po granicy działek 256 i 255,
przecinając działkę 180, tj. ul. Stępowizna.
W pkt 6 granica załamuje się ku północy do pkt 7 i biegnie po granicy działek
250 i 133/1. W pkt 7 granica zmienia kierunek i do pkt 8 przebiega w kierunku
zachodnim. W pkt 8 załamuje się i biegnie w kierunku północnym do pkt 9, gdzie
znów załamuje się i na odcinku od pkt 9 do pkt 10 biegnie w kierunku zachodnim.
Na odcinku między pkt 7, 8, 9, 10 granica przebiega wewnątrz Zakładów Urządzeń i
Elementów Technicznych "ZUT" w Zgierzu. W pkt 10 granica zmienia kierunek na
północny i dochodzi do pkt 1. Pkt 1 i 10 leżą w linii regulacyjnej ul.
Szczawińskiej.
Kompleks BORUTA - obręb nr 121 miasta Zgierza, arkusze 112 434 0612, 112 434
0614, 112 434 0621, 112 434 0623, 112 434 0631, 112 434 0632, 112 434 0641, 112
434 0643.
Od północy od pkt 1 leżącego na granicy działek 90/147 i 90/89 do pkt 2 leżącego
na granicy działek 90/37 i 90/39 granica przebiega skrajem bocznicy kolejowej
ZPB "Boruta".
W pkt 2 granica skręca w kierunku południowym i przez punkt 3 biegnie do pkt 4
wschodnią granicą drogi zakładowej (ul. Energetyków). W pkt 4 granica skręca w
kierunku wschodnim i do pkt 5 znajdującego się na granicy działek 198-199
biegnie w odległości ok. 10-15 m od budynku EC-IV. W pkt 5 skręca w kierunku
południowym do pkt 6, leżącego u zbiegu działek 198, 199 i 207, i biegnie
granicą działek 198 i 199. W pkt 6 granica zmienia kierunek na zachodni i
poprzez pkt 7, 8 dochodzi do pkt 9 leżącego na granicy działek 212, 223 i 224.
Od pkt 9 poprzez pkt 10 i 11 granica przebiega w kierunku południowym, wschodnim
brzegiem zakładowej ul. Energetyków i granicy działki nr 224 do pkt 12. W pkt 12
skręca w kierunku wschodnim i linią łamaną przez pkt 13, 14, 15, 16, 17, 18
dochodzi do pkt 19, leżącego na granicy działek 226 i 227. Na ww. odcinku
przebiega po granicy działek nr 224, 242, 236, 225, 237, 226, 227.
W pkt 19 granica skręca w kierunku południowym i przez pkt 20, 21 dochodzi do
pkt 22. W pkt 22 znajdującym się na granicy działek 205 i 211 w górze toru
bocznicy kolejowej granica zmienia kierunek na północno-wschodni i przez pkt 23,
24 dochodzi do pkt 25 znajdującego się u zbiegu góry skarpy bocznicy kolejowej z
drogą zakładową (ul. Ciepłownicza) w działce 90/87. W pkt 25 granica skręca na
wschód i południową górą skarpy ul. Ciepłowniczej dochodzi do pkt 26 leżącego u
zbiegu ww. skarpy z górą skarpy odnogi bocznicy w działce 90/88. W pkt 26
granica zmienia kierunek na południowy i do pkt 27 biegnie ww. górą skarpy
odnogi bocznicy kolejowej. W pkt 27 granica zmienia kierunek na wschodni i
granicą działek 233, 248, 234, 249, 235 i 250 dochodzi do pkt 28, leżącego na
granicy ul. Konstantynowskiej z działkami 235 i 250.
Od pkt 28 granica biegnie w kierunku południowym zachodnią granicą ul.
Konstantynowskiej do pkt 29 leżącego na granicy ul. Konstantynowskiej i działki
nr 264. W pkt 29 skręca w kierunku zachodnim i do pkt 30 biegnie południową
granicą działek nr 264, 263, 262, 261 i 260. Od pkt 30 do pkt 31 granica biegnie
w kierunku północnym po granicy działek 260 i 183/2. W pkt 31 granica zmienia
kierunek na zachodni i do pkt 32 biegnie południową granicą działek 260, 259,
258, 257, 256, 255 i 254. W pkt 32 granica zmienia kierunek na SSW
(południowo-południowo-zachodni) i wschodnią granicą działki 253 dochodzi do pkt
33, gdzie zmienia kierunek na północno-zachodni i południową granicą działek nr
253, 252, 251 dochodzi do pkt 34. W pkt 34 skręca w kierunku NNE
(północno-północno-wschodnim) i poprzez pkt 35, 36, 37 zachodnią granicą działek
251, 238, 215, 212 i 90/32 dochodzi do punktu początkowego 1.
Od pkt 38 leżącego w południowo-zachodnim narożniku kompleksu w działce 90/88 na
wschodniej granicy odnogi bocznicy kolejowej w odległości ok. 10 m od granicy
działki nr 214 granica biegnie w kierunku północnym, a następnie
północno-wschodnim brzegiem ww. odnogi bocznicy poprzez pkt 39, 40, 41, 42 do
pkt 43 leżącego u zbiegu ul. Konstantynowskiej i bocznicy kolejowej. Od pkt 43
do pkt 48 biegnie zachodnią granicą ul. Konstantynowskiej w kierunku południowym
poprzez pkt 44, 45, 46, 47 wyznaczające granicę krańcówki autobusowej od strony
ZPB "Boruta" SA w Zgierzu.
Od pkt 48 granica przebiega w kierunku południowo-zachodnim wewnątrz działki 235
do pkt 49, gdzie zmienia kierunek na zachodni i przecinając działki nr 235, 214,
90/93, 90/90 i 90/98 dochodzi do punktu początkowego.
Podstrefa Pabianice
Kompleks PORSZEWICE - obręb Porszewice i Okołowice - arkusze map nr 172, 173,
174, 221 i 223
W skład kompleksu Porszewice wchodzi działka nr 108/1 o powierzchni 13,58 ha,
położona we wsi Porszewice, i działka nr 395 o powierzchni 4,14 ha, a także
część działki nr 397/1 o powierzchni ok. 10,17 ha, położone we wsi Okołowice.
Działki te stanowią własność Skarbu Państwa i są we władaniu Agencji Własności
Rolnej Skarbu Państwa.
Opis granic rozpoczynamy od pkt 1 położonego przy drodze krajowej nr 711
Pabianice-Konstantynów. Z tego punktu granica kompleksu biegnie wzdłuż drogi
polnej oznaczonej w ewidencji nr 398 do pkt 5 poprzez pkt 2, 3 i 4, w których
się załamuje. Po załamaniu się w pkt 5 biegnie w kierunku południowo-zachodnim
tą samą drogą do pkt 6. Z pkt 6 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim
drogą wiejską nr ewid. 396 do pkt 7. Po załamaniu się w pkt 7 biegnie poprzez
pkt 8 i 9 do pkt 10, położonego przy drodze polnej nr ewid. 551. Droga ta
oddziela grunty obrębu Porszewice od obrębu Okołowice. Z pkt 10 granica biegnie
wzdłuż drogi do pkt 11, a następnie po załamaniu się poprzez pkt 12, 13, 14 i 15
linią łamaną do pkt 16. Z pkt 16 do pkt 19 granica biegnie wzdłuż drogi lokalnej
nr 108/3 do drogi państwowej nr 711 Pabianice-Konstantynów. W pkt 19 granica
załamuje się i wzdłuż drogi biegnie do pkt 1 poprzez pkt 20 i 21.
Kompleks WIDZEW - obręb Ksawerów - arkusze map nr 154, 202, 203, 204 i 251
Działki oznaczone w ewidencji gruntów nr 2161/4 o powierzchni 32,73 ha i 2169/2
o powierzchni 5,53 ha położone są w miejscowości Widzew obręb Ksawerów i
stanowią własność Skarbu Państwa oraz są we władaniu Agencji Własności Rolnej
Skarbu Państwa.
Opis granic tego kompleksu rozpoczynamy od pkt 1 położonego przy drodze
oznaczonej w ewidencji nr 2163/2. Z tego punktu granica biegnie w kierunku
wschodnim do pkt 6 brzegiem rowu o szerokości 5 m, który załamuje się w pkt 2,
3, 4, i 5. W pkt 6 granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie do pkt 7, a
następnie po załamaniu się biegnie w kierunku zachodnim do pkt 8. W pkt 8
granica biegnie w kierunku południowym do pkt 9, z którego biegnie poprzez pkt
10, 11, 12 i 13 do pkt 14. Następnie wzdłuż drogi o nr ewid. 2163/2 biegnie w
kierunku północnym do pkt 1, skąd rozpoczęto opis działki wchodzącej w skład
tego kompleksu. Działka ta jest położona w odległości ok. 300 m od ul. Szkolnej
oznaczonej w ewidencji gruntów nr 1853, która stanowi drogę wojewódzką nr 24175.
W skład tego kompleksu wchodzi również działka nr 2169/2, która jest położona
przy ul. Szkolnej w odległości ok. 600 m od działki nr 2161/4. Granica biegnie z
pkt 15 położonego przy ul. Szkolnej w kierunku południowym do pkt 16. W punkcie
tym załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku zachodnim do pkt 17
położonego na granicy z gruntami miasta Pabianice. Po załamaniu się w pkt 17
biegnie do pkt 18 położonego przy ul. Szkolnej, a dalej wzdłuż tej ulicy do pkt
15.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 15 kwietnia 1997 r.
w sprawie ustanowienia wałbrzyskiej specjalnej strefy ekonomicznej.
(Dz. U. Nr 46, poz. 290)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustanawia się specjalną strefę ekonomiczną pod nazwą "Wałbrzyska
Specjalna Strefa Ekonomiczna INVEST-PARK", zwaną dalej "strefą".
2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 256,43 ha, położonych na
terenach miasta Wałbrzych, miasta gminy Nowa Ruda, miasta gminy Kłodzko i miasta
Dzierżoniów.
3. Teren i granice strefy określa załącznik do rozporządzenia.
4. Strefę ustanawia się na okres 20 lat.
5. Zarządzającym strefą jest "Wałbrzyska Specjalna Strefa Ekonomiczna
INVEST-PARK" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Wałbrzychu.
§ 2. 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) wydatki inwestycyjne - wydatki faktycznie poniesione po dniu uzyskania
zezwolenia, nie zwrócone podmiotowi gospodarczemu (zwanemu dalej "podmiotem") w
jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o
podatek akcyzowy, jeżeli podatki te w całości lub w części podlegają odliczeniu
od należnego podatku od towarów i usług, dokonane:
a) na zakup i montaż fabrycznie nowych maszyn i urządzeń przyjętych przez
podmiot do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, zaliczonych,
zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych Głównego Urzędu
Statystycznego, do grup 3-6 i 8, oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7
tej Klasyfikacji, z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o
dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, oraz na modernizację lub
wytwarzanie we własnym zakresie tych urządzeń,
b) na zakup, budowę, rozbudowę lub modernizację budynków i budowli położonych na
terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z Klasyfikacją rodzajową środków trwałych
Głównego Urzędu Statystycznego, do grupy 1 podgrup 10 i 11, podgrupy 12 rodzaju
123, podgrupy 13 oraz do grupy 2 podgrup 20 i 22-24, podgrupy 25 rodzaju 258,
podgrup 26 i 27, podgrupy 29 rodzajów 293 i 296,
c) na spłatę wartości składników, o których mowa pod lit. a) i b), określonej w
umowie najmu, dzierżawy lub w innej umowie o podobnym charakterze, zaliczonych
do składników majątku najemcy, dzierżawcy lub używającego, stosownie do
przepisów wydanych na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o
podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134,
poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz.
406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z
1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr
142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr
137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44 i Nr 28, poz. 153)
oraz art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr
43, poz. 163, Nr 113, poz. 547, Nr 90, poz. 419, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz.
626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr
87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997
r. Nr 28, poz. 153 i Nr 30, poz. 164), przyjętych do prowadzenia działalności
gospodarczej na terenie strefy,
2) wyrób wytworzony na terenie strefy - wyrób uzyskany w wyniku wytworzenia,
przetworzenia lub obróbki na terenie strefy, jeżeli wartość użytych do jego
wytworzenia materiałów wytworzonych poza strefą oraz usług wykonanych poza jej
terenem, pomniejszona o podatek od towarów i usług, nie przekracza 70% ceny
uzyskanej ze sprzedaży wyrobu, pomniejszonej o podatek od towarów i usług, z
zastrzeżeniem ust. 2 i 3,
3) dochód - podstawę opodatkowania ustaloną, odpowiednio, zgodnie z art. 26 ust.
1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo
art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych.
2. W zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października
1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 i z 1996
r. Nr 106, poz. 496), zwanym dalej "zezwoleniem", wartość, o której mowa w ust.
1 pkt 2, może być ustalona w wysokości przekraczającej 70%, jeżeli jest to
uzasadnione przedmiotem lub zakresem działalności gospodarczej; wartość ta może
zostać zróżnicowana w poszczególnych latach.
3. Do usług wykonywanych na terenie strefy stosuje się odpowiednio przepis ust.
1 pkt 2.
§ 3. Na terenie strefy wyłącza się prowadzenie działalności gospodarczej w
zakresie:
1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu
oraz napojów alkoholowych, paliw silnikowych, a także wyrobów tytoniowych,
2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o
grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28,
poz. 127, z 1994 r. Nr 98, poz. 472 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132,
poz. 621),
3) powodującym wprowadzanie do powietrza ładunku zanieczyszczeń, które mogą
doprowadzić do przekroczenia dopuszczalnych wartości stężeń w powietrzu,
określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska,
Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 12 lutego 1990 r. w sprawie ochrony
powietrza przed zanieczyszczeniem (Dz. U. Nr 15, poz. 92), jeżeli jednocześnie
nie są podejmowane przez podmiot działający na terenie strefy przed dniem jej
utworzenia rzeczywiste działania mające na celu ograniczenie emisji tych
zanieczyszczeń,
4) składowania, produkcji i transportu odpadów określonych w załączniku do
rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z
dnia 3 sierpnia 1993 r. w sprawie ustalenia listy odpadów niebezpiecznych (Dz.
U. Nr 76, poz. 362).
§ 4. Nie wymaga zezwolenia prowadzenie na terenie strefy następujących rodzajów
działalności gospodarczej:
1) usług instalowania, naprawy, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń,
wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy,
oraz przedmiotów osobistego użytku,
2) robót budowlanych określonych w sekcji F Klasyfikacji wyrobów i usług
Głównego Urzędu Statystycznego, zwanej dalej "KWiU",
3) usług w zakresie handlu, naprawy pojazdów mechanicznych, motocykli oraz
artykułów użytku osobistego i domowego, usług hoteli i restauracji, określonych
w sekcjach G i H KWiU,
4) usług transportowych, magazynowych oraz łączności, określonych w sekcji I
KWiU,
5) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami,
wynajmem i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K
KWiU,
6) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, gwarantowanej
prawnie opieki socjalnej, edukacji, ochrony zdrowia i opieki społecznej, usług
komunalnych, pozostałych socjalnych i osobistych usług świadczonych w
gospodarstwach domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły
eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q KWiU,
7) zaopatrywania w energię elektryczną, gaz i wodę, określonych w sekcji E KWiU,
8) produkcji drewna i wyrobów z drewna, określonych w podsekcji D sekcji D KWiU,
9) produkcji wyrobów pozostałych surowców niemetalicznych, określonych w
podsekcji I sekcji D KWiU.
§ 5. 1. Dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od
podatku dochodowego w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez podmiot
gospodarczy działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust.
2-5.
2. Wysokość zwolnienia od podatku dochodowego ustala się na podstawie przepisu
ust. 3 lub 4. Podmiot dokonuje wyboru jednej z podstaw zwolnienia i o wybranej
podstawie zawiadamia niezwłocznie wydającego zezwolenie oraz urząd skarbowy
właściwy w sprawach podatku dochodowego. Wybrana podstawa zwolnienia nie może
być zmieniona w ciągu roku podatkowego.
3. Dochód stanowiący równowartość wydatków inwestycyjnych jest wolny od podatku
dochodowego. Zwolnienie przysługuje począwszy od miesiąca następującego po
miesiącu, w którym podmiot poniósł wydatki inwestycyjne, aż do wyczerpania, nie
dłużej jednak niż do upływu okresu, na który została ustanowiona strefa, z
zastrzeżeniem § 8. W wypadku gdy wydatki inwestycyjne przekroczą kwotę
stanowiącą równowartość 500 tys. ECU, obliczoną przy zastosowaniu średniego
kursu ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego
poniesienia wydatków, dochód jest wolny od podatku dochodowego w całości.
4. Zwolnienie od podatku dochodowego wynosi 20% dochodu na każdych dziesięciu
pracowników zatrudnionych przez podmiot, jednakże zwolnienie to nie może wynieść
mniej niż 20% i więcej niż 100% miesięcznego dochodu.
5. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, odnosi się wyłącznie do pracowników
zatrudnionych po utworzeniu strefy, pracujących w danym miesiącu roku
podatkowego. Liczbę pracowników ustala się w przeliczeniu na pełne etaty jako
średnią miesięczną.
§ 6. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego może uzyskać podmiot mający siedzibę i
prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terenie strefy.
2. Za dzień rozpoczęcia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie
strefy uważa się datę wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów
wytworzonych na terenie strefy lub usług wykonanych na jej terenie.
§ 7. 1. Przedpłaty (zadatki) na poczet wydatków, określonych w § 2 ust. 1 pkt 1
lit. a) i b), uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku podatkowym, w którym
następuje przeniesienie własności składników majątkowych wymienionych w tych
przepisach.
2. Wydatki uznaje się za wydatki inwestycyjne w roku ich poniesienia w razie
zawarcia w roku podatkowym umowy, w której termin zapłaty ceny przypada w roku
następującym po roku podatkowym wydania rzeczy lub prawa.
3. W wypadku zawarcia umowy, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), wydatki
związane ze spłatą wartości składników majątkowych, poniesione w tym samym roku
podatkowym, uznaje się za wydatki inwestycyjne.
§ 8. Przepisy § 5 i 7 stosuje się odpowiednio po upływie okresu, o którym mowa w
§ 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku
podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez podmiot z działalności gospodarczej
określonej w zezwoleniu.
§ 9. Podmiot może korzystać ze zwolnień przy rozliczaniu zaliczek na podatek
dochodowy.
§ 10. 1. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, nie
mający prawa do zwolnień, może podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych
służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy przy
zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4,0, stosownie do przepisów
rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie
amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr
6, poz. 35 i Nr 14, poz. 78).
2. Podwyższenie stawek amortyzacji może mieć zastosowanie do maszyn i urządzeń
zaliczonych do grup 3-6 i 8 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego
Urzędu Statystycznego oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7, z
wyłączeniem samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej
ładowności nie przekraczającej 500 kg, przyjętych do prowadzenia działalności
gospodarczej na terenie strefy po dniu uzyskania zezwolenia.
§ 11. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w zezwoleniu, który
nie ma prawa do zwolnień od podatku dochodowego, może wydatki na zakup wartości
niematerialnych i prawnych, związanych bezpośrednio z działalnością gospodarczą
prowadzoną na terenie strefy, zaliczyć w pełnej wysokości do kosztów uzyskania
przychodów w roku podatkowym, w którym wydatki te faktycznie zostały poniesione.
W tym wypadku nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od tych wartości
niematerialnych i prawnych.
§ 12. 1. Zwolnienia od podatku dochodowego i preferencje, o których mowa w § 10
i 11, nie przysługują podmiotowi w okresie korzystania z ulg, odliczeń i
zwolnień w podatku dochodowym, określonych w odrębnych przepisach.
2. Podmiot, któremu przysługują ulgi, odliczenia i zwolnienia w podatku
dochodowym, określone w odrębnych przepisach, może zrezygnować z tego prawa, i
począwszy od miesiąca, w którym zaprzestał stosować te ulgi, odliczenia i
zwolnienia, może korzystać ze zwolnień określonych w niniejszym rozporządzeniu,
jeżeli we wniosku o wydanie zezwolenia zrezygnuje z innych ulg, odliczeń i
zwolnień do końca okresu ich obowiązywania.
3. Po wykorzystaniu prawa do ulg, odliczeń i zwolnień w podatku dochodowym,
określonych w odrębnych przepisach, podmiotowi nie przysługuje z tego samego
tytułu prawo do zwolnień od podatku dochodowego ani do preferencji, o których
mowa w § 10 i 11.
§ 13. 1. Podmiot traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, jeżeli w roku
podatkowym, w którym z nich skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od
końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień:
1) wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków
stanowiących dochody budżetu państwa i składek na ubezpieczenie społeczne,
przekraczające odrębnie z każdego tytułu 3,0% kwot należnych za te lata; w
odniesieniu do podatku od towarów i usług zaległości we wpłacie nie mogą
przekroczyć 3,0% podatku należnego, lub
2) przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których
mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, z którymi były związane zwolnienia od podatków; nie
dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia, łączenia lub
podziału podmiotów, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych
w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich
wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 10 ust. 1, lub
3) ustaną okoliczności upoważniające do zaliczania składników majątku podmiotu,
przyjętych do odpłatnego korzystania, na podstawie umów najmu, dzierżawy lub
umów o podobnym charakterze, do składników jego majątku w rozumieniu przepisów,
o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c), lub
4) maszyny lub urządzenia, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a), zostaną
przekazane do prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem strefy, lub
5) otrzyma zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie, lub
6) zostanie postawiony w stan likwidacji lub zostanie ogłoszona jego upadłość.
2. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, podmiot jest
zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od
podatku, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w
miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracił prawo do zwolnień.
§ 14. Zwalnia się od podatku dochodowego od osób prawnych dochody Wałbrzyskiej
Specjalnej Strefy Ekonomicznej INVEST-PARK Spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością z siedzibą w Wałbrzychu w części wydatkowanej, w roku
podatkowym lub roku po nim następującym, na cele rozwoju strefy, w tym na
nabycie nieruchomości lub innych rzeczy służących do prowadzenia działalności
gospodarczej na terenie strefy, oraz modernizację i rozbudowę infrastruktury
gospodarczej i technicznej na jej terenie.
§ 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. (poz. 290)
SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC I TERENU WAŁBRZYSKIEJ SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ
Podstrefa Wałbrzych
Opisywany obszar specjalnej strefy ekonomicznej (SSE), zlokalizowany w północnej
części Wałbrzycha, obejmuje swym zasięgiem nieruchomości gruntowe nie
zabudowane, położone między ulicą Uczniowską i Orkana, uwidocznione w ewidencji
gruntów w obrębach nr 3 Szczawienko i nr 8 Poniatów o łącznej powierzchni 133 ha
0,3 a i 00 m2.
Opis granicy rozpoczęto od pkt nr 1 zlokalizowanego w północnym narożniku
działki o numerze ewidencyjnym 55/5, położonej w obrębie nr 3 Szczawienko, skąd
granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim prawą stroną drogi nr 54/13, ul.
Uczniowskiej o nawierzchni asfaltowej do pkt nr 2, który jest punktem granicznym
między działkami nr 55/5, 54/15 i 54/13, a następnie do pkt nr 3. Odcinek od pkt
nr 3 do pkt nr 4 stanowi zamknięcie drogi gruntowej dochodzącej do ul
Uczniowskiej o numerze 57/4. Od pkt nr 4 granica biegnie dalej w kierunku
południowo-wschodnim prawą stroną ul. Uczniowskiej, drogi nr 88/9 wzdłuż granicy
z działką rolną nr 88/11 do pkt nr 5, zlokalizowanego we wschodnim narożniku tej
działki, i dalej od pkt nr 5 przez pkt nr 6, 7, 8 do pkt nr 9 prawą stroną drogi
88/10, ul. Uczniowskiej, stanowiąc część granicy działki nr 88/20. Od pkt nr 9
granica biegnie przez pkt nr 10, 11, 12, 13 do pkt nr 14, który jest punktem
granicznym między działkami nr 88/10, 88/19 i 88/20. Od pkt nr 14 granica
biegnie dalej nie zmieniając kierunku prawą stroną ul. Uczniowskiej wzdłuż
granicy między działkami nr 88/10 i 88/20 przez pkt nr 15, 16, 17, 18, 19, 20,
21, 22, 23, 24 do pkt nr 25, zlokalizowanego w południowo-wschodnim narożniku
działki nr 88/20. Od pkt nr 25, który jest punktem granicznym pomiędzy działkami
nr 88/20 i 63/6, granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim prawą stroną
drogi o numerze ewidencyjnym 88/10 do pkt nr 26, następnie załamuje się pod
kątem prostym w kierunku północno-wschodnim do pkt nr 27. W punkcie nr 27
granica ponownie załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowo-wschodnim
i biegnie przez pkt nr 28, 29, 30, 31, 32, 33 po granicy działki nr 63/4 do pkt
nr 34, leżącego na granicy obrębów nr 3 Szczawienko i nr 8 Poniatów. W pkt nr 34
granica skręca w kierunku południowo-zachodnim do pkt nr 35, stanowiącego punkt
graniczny między obrębami nr 3 Szczawienko i nr 8 Poniatów i jednocześnie
pomiędzy działkami nr 63/4 i 63/5 położonymi w obrębie nr 3 Szczawienko i
działką rolną nr 4/4 położoną w obrębie nr 8 Poniatów. W pkt nr 35 granica SSE
załamuje się pod kątem ostrym i lekkim łukiem skręca w kierunku
południowo-wschodnim przez pkt nr 36, 37, 38, 39, 40 do pkt nr 41 wzdłuż granicy
działki nr 4/4. Od pkt nr 41 nie zmieniając kierunku granica biegnie do pkt nr
42, przecinając drogę jako granica działek nr 5/2 i 5/3, i dalej do pkt nr 43
wzdłuż granicy działki rolnej nr 11/4, a następnie przecinając rów jako granica
działek nr 12/1 i 12/2 do pkt nr 44. Od pkt nr 44 granica biegnie w kierunku
południowo-wschodnim przez pkt nr 45, 46, 47, 48, 49 do pkt nr 50, w którym
załamuje się pod kątem prostym w kierunku północno-wschodnim i biegnie do pkt nr
51. Odcinek od pkt nr 51 do pkt nr 52 jest granicą między działkami nr 11/4 a
drogą o nr 13/1. Od pkt nr 52 do pkt nr 53 granica przecina drogę nr 22. W
punkcie granicznym nr 53 granica załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie
linią łamaną po części krawędzi drogi przez pkt nr 54, 55, 56, 57, 58, 59, 60,
61, 62, 63 do pkt nr 64, który stanowi granicę drogi nr 22 i 25. Z pkt nr 64
granica biegnie dalej w kierunku południowo-zachodnim w linii łamanej przez pkt
nr 65, 66, 67, 68, 69, 70, 71, 72, 73, 74, 75, 76, 77, 78, 78a, 78b, 78c, 78d,
78e, 79 do pkt nr 80, gdzie załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie
przez pkt nr 81, 82, 83 do punktu granicznego nr 84, który leży na granicy
działek nr 21 i 22. W punkcie granicznym nr 84 granica załamuje się w kierunku
północno-zachodnim i biegnie do pkt nr 85, gdzie załamuje się pod kątem prostym
w kierunku północno-wschodnim i biegnie do pkt nr 86, a następnie załamuje się
pod kątem prostym w kierunku północno-zachodnim i biegnie do punktu granicznego
nr 87. Odcinek granic od pkt nr 84 do pkt nr 87 stanowi granicę ewidencyjną
działek nr 21 i 24. Z punktu granicznego nr 87 przez pkt nr 88 granica biegnie w
kierunku północno-zachodnim do pkt nr 89, gdzie załamuje się w kierunku
południowo-zachodnim i w linii łamanej biegnie przez pkt nr 90, 91 do pkt nr 92,
który leży na granicy działek nr 20 i 21 i ulicy Orkana. Odcinek granicy
określony pkt nr 88, 89 stanowi granicę ewidencyjną działek nr 18 i 21, a
odcinek określony pkt nr 89-92 granicę działek nr 20 i 21. Z punktu granicznego
nr 92 granica biegnie w kierunku północnym wzdłuż ul. Orkana i działki nr 20 do
punktu granicznego nr 93, gdzie załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie po
granicy działek nr 7 i 20 do punktu granicznego nr 94. Tu załamuje się ponownie
w kierunku północnym i linią łamaną biegnie przez punkt graniczny nr 95 po
granicy działek nr 7 i 19 do punktu granicznego nr 96, który leży na granicy
rowu o numerze ewidencyjnym 8. Tu granica załamuje się w kierunku zachodnim i
biegnie po granicy działki budowlanej nr 7 i rowu nr 8 przez punkty graniczne nr
97, 97a, 97b, 97c, które stanowią narożniki zabudowy, i pkt nr 98 do pkt nr 99
położonego przy ul. Orkana. Od punktu nr 99, który jest punktem granicznym
pomiędzy działką nr 7, rowem nr 8 i ul. Orkana, biegnie dalej, nie zmieniając
kierunku, prawą stroną ul. Orkana, stanowiąc na odcinku od pkt nr 99 do pkt nr
100 granicę zamykającą rów o nr 8, na odcinku od pkt nr 100 do pkt nr 101
granicę działki rolnej nr 9 i na odcinku od pkt nr 101 do pkt nr 102 granicę
zamykającą drogę nr 12. Od pkt nr 102 granica biegnie w kierunku północnym przez
pkt nr 103 i 104 do pkt nr 105, leżącego na granicy obrębów nr 3 Szczawienko i
nr 8 Poniatów. Odcinek od pkt nr 102 do pkt nr 105 jest granicą działki rolnej o
numerze ewidencyjnym 6 z ul. Orkana. Z pkt nr 105, który jest jednocześnie
punktem granicznym działki nr 6 z ul. Orkana, położonych w obrębie nr 8
Poniatów, oraz działek nr 50 i 47 położonych w obrębie nr 3 Szczawienko, granica
SSE biegnie do pkt nr106, zamykając drogę gruntową nr 47 od jej strony
południowej, i dalej w kierunku północnym po jej granicy do pkt nr 107.
Następnie biegnie w linii prostej przez pkt nr 108 do pkt nr 109 w kierunku
północno-zachodnim, wzdłuż granicy między działkami nr 40 i 41. Od pkt nr 109,
który jest punktem granicznym działek nr 36/1, 40 i 41, granica biegnie w
kierunku północnym prawą stroną lasu przez pkt nr 110 i 111, stanowiąc na tym
odcinku granicę działek nr 36/1 i 41, przez pkt nr 112, 113, 114 i 115,
stanowiąc granicę działek nr 36/1 i 42, oraz przez pkt nr 116 i 117 do pkt nr
118, stanowiąc granicę działek nr 36/1 i 43. Od pkt nr 118 granica biegnie w
kierunku północnym prawą stroną torów kolejowych przez pkt nr 119 do pkt nr 120
i dalej linią łamaną przez pkt nr 121, 122, 123, 124, 125, 126 do pkt nr 127,
stanowiąc granicę między działką rolną o numerze ewidencyjnym 43 i działką
zabudowaną nr 44, będącą w zarządzie Dolnośląskiej Dyrekcji Okręgowej Kolei
Państwowych we Wrocławiu (DDOKP). Od punktu granicznego nr 127 pomiędzy
działkami nr 43 i 44 i drogi nr 47 linia granicy skręca w kierunku
północno-zachodnim, a następnie północno-wschodnim lewą stroną drogi gruntowej
przez pkt nr 128, 129, 130, 131 do pkt nr 132 po granicy działek nr 44 i 47 i
dalej przez pkt nr 133, 134, 135, 136, 137, 138, 139 do pkt nr 140, stanowiąc na
tym odcinku granicę między drogą nr 47 a działką o numerze ewidencyjnym 45,
będącą również w zarządzie DDOKP, i działką nr 46. W pkt nr 140 granica załamuje
się w kierunku północno-wschodnim i biegnie do pkt nr 141. Odcinek od pkt nr 140
od pkt nr 141 jest zamknięciem drogi o numerze 47, dochodzącej do ul. Stacyjnej.
Od pkt nr 141 granica biegnie w kierunku południowym lewą stroną drogi nr 47 do
pkt nr 142, a następnie załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i linią
łamaną wzdłuż granicy działki nr 84, będącej w zarządzie DDOKP, przez pkt nr 143
i 144 dochodzi do pkt nr 145 leżącego na granicy działki rolnej nr 64/22,
działki nr 84 i drogi nie urządzonej nr 78. Od pkt nr 145 granica SSE biegnie w
kierunku południowo-wschodnim prawą stroną drogi nr 78 przez pkt nr 146, 147,
148 do pkt nr 149, następnie załamuje się w kierunku północno-wschodnim,
stanowiąc od pkt nr 149 do pkt nr 150 zamknięcie drogi nr 78, i dalej przez pkt
nr 151 do pkt nr 152, gdzie załamuje się w kierunku południowo-wschodnim,
dochodząc do pkt nr 156. Linia łamana zawarta między punktami nr 150 i 153 jest
granicą między działką rolną nr 64/3 i działką zabudowaną nr 76, będącą w
użytkowaniu Miejskiego Zakładu Oczyszczania. Od pkt nr 153 granica SSE biegnie w
kierunku północnym po granicy działek nr 76 i 75 przez pkt nr 154 do pkt nr 155,
gdzie załamuje się w kierunku północno-zachodnim zmierzając przez pkt nr 156 i
157 do pkt nr 158. Odcinek od pkt nr 153 do pkt nr 158 stanowi granicę działek o
numerach ewidencyjnych 74/1 i 76. W pkt nr 158 granica załamuje się w kierunku
północno-wschodnim i biegnie do punktu granicznego nr 183, który jest punktem
granicznym działek nr 74/1, 77/1, 72/1, 64/16, 73/1. Od pkt nr 183 granica
biegnie w kierunku południowo-wschodnim do pkt nr 160b przez pkt nr 159, 160,
160a, gdzie załamuje się w kierunku południowym i biegnie do pkt nr 160c. Wyżej
opisany odcinek stanowi granicę drogi nr 74/1 z działką nr 73/1. Z punktu
granicznego nr 160c granica biegnie w kierunku wschodnim do pkt nr 161. Od pkt
nr 161, który jest punktem granicznym działek nr 73/1, 75, 64/31 i 64/30,
granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim do pkt nr 162 po granicy działki
nr 64/22 i działki nr 64/30, na której znajduje się wysypisko nieczystości, i
dalej w kierunku wschodnim po granicy wysypiska i działki rolnej nr 64/31 przez
pkt nr 163, 164, 165, 166 do pkt nr 167. Od pkt nr 167 granica biegnie lewą
stroną drogi polnej o numerze 61/1 po granicy wysypiska w kierunku północnym
przez pkt nr 168, 169, 170 do pkt nr 171. Odcinek od pkt nr 170 do pkt nr 171
stanowi granicę między działką nr 73/1, na której również znajduje się wysypisko
nieczystości, i działką nr 61/1. W pkt nr 171 granica skręca w kierunku
północno-zachodnim i biegnie przez pkt nr 172, 173 do pkt nr 174 po granicy
działki o numerze ewidencyjnym 73/1 i działki nr 64/28, która jest drogą
gruntową utwardzoną. W punkcie granicznym nr 174 granica załamuje się w kierunku
południowym i biegnie do pkt nr 175, gdzie załamuje się w kierunku zachodnim i
biegnie linią łamaną przez punkty graniczne nr 176, 177, 178, 179, 180, 181, 182
do pkt nr 183 lewą stroną drogi nr 64/16 po granicy działki nr 73/1. Tu załamuje
się w kierunku północno-wschodnim biegnąc w linii prostej przez pkt nr 183a,
183b do punktu granicznego nr 184. W punkcie granicznym nr 184 granica załamuje
się w kierunku północno-zachodnim i biegnie przez pkt nr 184a do pkt nr 185.
Odcinek granicy od pkt nr 183b do pkt nr 185 stanowi granicę ewidencyjną działek
nr 72/4 i 64/27. W pkt nr 185 granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim
i przez pkt nr 186, który leży na trójmiedzy działek nr 64/27, 64/29 i 67/1,
biegnie do pkt nr 187, w którym załamuje się ponownie pod kątem ostrym w
kierunku północno-zachodnim biegnąc przez pkt nr 188, 189, 190, 191 do pkt nr
192 po granicy działki nr 64/29 i działki zabudowanej nr 67/1, na której
usytuowany jest dworzec kolejowy, stacja Wałbrzych-Szczawienko. Od pkt nr 192
granica SSE skręca w kierunku północnym prawą stroną działki nr 64/18, na której
usytuowana jest linia kolejowa, stanowiąc na odcinku od pkt nr 192 do pkt nr 193
granicę między działkami nr 64/18 i 64/29, i dalej przez pkt nr 194 do pkt nr
195, gdzie stanowi granicę między działkami nr 64/18 i 60/7. Odcinek od pkt nr
195 do pkt nr 196 jest granicą działek nr 64/18 i 64/19. Od pkt nr 196 granica
biegnie linią łamaną w kierunku północnym prawą stroną działki nr 64/18 przez
pkt nr 197 do pkt nr 198 stanowiąc granicę z działką o numerze ewidencyjnym
64/20. Odcinek od pkt nr 198 do pkt nr 199 jest granicą działki nr 64/18 i drogi
o numerze 61/8. Od pkt nr 199 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim do
pkt nr 200 i na tym odcinku działka nr 64/18, będąca w zarządzie DDOKP, graniczy
z działką o nr 60/6, będącą w użytkowaniu wieczystym Zakładu Urządzeń Górniczych
"WAMAG" w Wałbrzychu - Spółka Akcyjna. Od pkt nr 200 przez pkt nr 201 do pkt nr
202 granicę wyznacza zamknięcie rowu o numerze ewidencyjnym 59/6 i dalej granica
biegnie prawą stroną torów kolejowych przez pkt nr 203 do pkt nr 204, stanowiąc
granicę działki nr 64/18 i działki nr 58/6 będącej w użytkowaniu wieczystym
"WAMAGu" Od pkt nr 204 granica SSE biegnie nie zmieniając kierunku prawą stroną
działki nr 64/18 wyznaczającej tory kolejowe przez pkt nr 205 do pkt nr 206,
stanowiąc granicę z działką nr 56/3, a od pkt nr 206 po granicy działek nr 64/18
i 55/5 do pkt nr 1, od którego rozpoczęto opis granicy specjalnej strefy
ekonomicznej.
Podstrefa noworudzka
1. Obszar Drogosław
Kompleks nr 1
Granica kompleksu przebiega od punktu granicznego wspólnego dla działek
oznaczonych geodezyjnymi numerami 98/2, 98/15, 98/23 i 103/3 w kierunku
północno-zachodnim wzdłuż granicy działki nr 103/3 i dalej wzdłuż
północno-zachodniej oraz północno-wschodniej granicy działki nr 103/3, dalej
wzdłuż północno-wschodniej granicy działki nr 98/16 (droga), a następnie po
przejściu przez drogę publiczną - ul. Górniczą obejmuje w całości (przedzielone
potokiem Piekielnica) działki o numerach 695 i 700, aż do najdalej wysuniętego
na południe punktu granicznego działki nr 700, z którego przechodzi przez ul.
Górniczą na najdalej wysunięty na wschód punkt graniczny działki nr 105/5.
Dalej granica biegnie wzdłuż południowo-wschodniej granicy działek nr 105/5 i
105/6 (droga), dalej w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż granicy działki nr
105/6 do wspólnego punktu granicznego z działką nr 105/10, dalej wzdłuż granicy
działki nr 105/10 do jej najdalej za zachód wysuniętego punktu granicznego.
Następnie biegnie wzdłuż wspólnej granicy działek nr 105/6 i 105/13 do najdalej
na północ wysuniętego punktu granicznego działki nr 105/9, dalej wzdłuż
północno-zachodniej granicy działek nr 105/9 i 105/11, dalej wzdłuż południowej
granicy działek nr 105/11, 105/6 i 105/3, dalej wzdłuż południowo-zachodniej
granicy działki nr 105/3, aż do potoku Piekielnica. Następnie po przejściu przez
potok Piekielnica wzdłuż południowo-zachodniej i północno-zachodniej granicy
działki nr 98/11 (droga) biegnie do najdalej wysuniętego na wschód punktu
granicznego działki nr 98/2, a następnie wzdłuż południowo-wschodniej granicy
działki nr 98/15, aż do punktu granicznego opisanego jako pierwszy.
Kompleks nr 2
Granica kompleksu przebiega wzdłuż południowo-zachodniej granicy działki nr
165/5 od punktu granicznego, który jest narożem budynku płuczki, dalej biegnie
wzdłuż zachodniej granicy działek nr 165/5 i 165/1.
Następnie biegnie w kierunku południowym wzdłuż wschodniej granicy działki nr
165/5 do miejsca, gdzie na wysokości najdalej na północ wysuniętego punktu
granicznego działki nr 140/1 przechodzi przez drogę i biegnie dalej wzdłuż
północnej granicy działki nr 140/1 do najdalej wysuniętego na wschód punktu
granicznego działki nr 140/1, z którego przechodzi przez projektowaną obwodnicę,
a następnie biegnie wzdłuż północnej granicy działek nr 140/4 i 141.
Dalej granica biegnie wzdłuż północno-wschodniej i wschodniej granicy działek nr
141, 480 i 137/2, dalej wzdłuż południowej i południowo-zachodniej granicy
działki nr 137/2, dalej wzdłuż południowo-zachodniej granicy działki nr 137/2 do
przejścia przez projektowaną obwodnicę na wysokości najdalej wysuniętego na
wschód punktu granicznego działki nr 165/5, dalej do naroża budynku płuczki, a
następnie po jego obrysie od strony północno-zachodniej, aż do naroża budynku
płuczki, który jest opisany jako pierwszy punkt graniczny.
Kompleks nr 3
Granica kompleksu przebiega po granicach działki nr 670.
II. Obszar Nowa Ruda
Kompleks nr 4
Granica pierwszej części kompleksu biegnie od punktu granicznego wspólnego dla
działek nr 448/2, 448/1 i 471 (ul. Młyńska) w kierunku północno-wschodnim,
wzdłuż północno-zachodniej granicy działki nr 448/1, dalej wzdłuż wspólnej
granicy działek nr 448/1, 449 i 460/1 z działką nr 470 (ul. Stara Droga), a
następnie wzdłuż wspólnej granicy działki nr 460/1 z działką nr 460/2.
Dalej granica przechodzi przez drogę-działkę nr 460/3 i biegnie dalej wzdłuż
granicy pomiędzy działkami nr 460/4 i 460/2, następnie biegnie wzdłuż granicy
pomiędzy działkami nr 460/4 i 470 (Stara Kolonia) do skrzyżowania z działką nr
472 (ul. Młyńska), gdzie na wysokości najdalej wysuniętego na wschód punktu
granicznego działki nr 456 przechodzi przez działkę nr 471 (ul. Stara Osada) i
biegnie dalej wzdłuż północno-wschodniej i południowo-zachodniej granicy działki
nr 456 do jej najdalej wysuniętego na północ punktu granicznego, z którego
przechodzi przez działkę nr 471 (ul. Stara Osada) i biegnie dalej wzdłuż
zachodniej granicy działek nr 462/6 i 462/8 do najdalej na północ wysuniętego
punktu granicznego działki nr 462/8, a następnie biegnie w kierunku
południowo-wschodnim wzdłuż granicy pomiędzy działką nr 462/8 a działką nr 473
(ul. Młyńska) do przejścia przez wspomnianą działkę nr 473 na wysokości
opisanego pierwszego punktu granicznego.
Granica drugiej części kompleksu biegnie wzdłuż południowej, zachodniej i
północnej granicy działki nr 322/1, dalej przechodzi przez projektowaną
obwodnicę i biegnie wzdłuż północnej granicy działki nr 463, dalej biegnie
wzdłuż wspólnej granicy działek nr 463 i 461 z działką nr 474 (ul. Młyńska), a
następnie biegnie wzdłuż granicy pomiędzy działkami nr 461 i 460/2, dalej wzdłuż
granicy pomiędzy działką nr 462/3 a działkami nr 459/3 i 462/9, aż do
projektowanej obwodnicy.
Kompleks nr 5
Granica kompleksu biegnie wzdłuż południowej granicy działki nr 166, od jej
punktu granicznego, wspólnego z działką nr 423, dalej biegnie wzdłuż zachodniej,
północnej oraz południowej granicy działki nr 423, aż do punktu granicznego
wspólnego z działką nr 166.
Następnie granica biegnie wzdłuż północnej, północno-wschodniej,
południowo-wschodniej, południowo-zachodniej i zachodniej granicy działki nr
423, aż do pierwszego opisanego punktu granicznego.
III. Obręb Słupiec
Kompleks nr 6
Granica kompleksu biegnie od najdalej na północ wysuniętego punktu granicznego
działki nr 45.
Następnie biegnie wzdłuż północno-wschodniej granicy działek nr: 45, 44, 43, 42,
41, 40, 38, 58/1, 1/37, 61 i ponownie 1/37, dalej biegnie wzdłuż
południowo-wschodniej granicy działki nr 1/37, dalej biegnie wzdłuż
północno-wschodniej granicy działek nr: 1/37, 1/35 i 1/36, dalej biegnie wzdłuż
południowo-zachodniej granicy działek nr: 1/36, 1/35, 1/37, 58/1 i 55/1.
Następnie biegnie wzdłuż północno-zachodniej granicy działek nr: 55/1, 41 i 45,
aż do pierwszego opisanego punktu granicznego.
Kompleks nr 7
Granica kompleksu biegnie po granicach działki nr 1/3.
Kompleks nr 8
Granica kompleksu biegnie od najdalej na północ wysuniętego punktu granicznego
działki nr 1/40, następnie wzdłuż północno-wschodniej granicy działek nr 1/40 i
1/12, dalej wzdłuż południowo-wschodniej granicy działki nr 1/12, dalej wzdłuż
południowo-zachodniej i południowo-wschodniej granicy działek nr 1/12 i 1/40,
dalej wzdłuż zachodniej granicy działek nr 1/39 i 1/40, aż do pierwszego
opisanego punktu granicznego.
Kompleks nr 9
Granica kompleksu przebiega od najdalej wysuniętego na wschód punktu granicznego
działki nr 2, dalej biegnie wzdłuż południowej granicy działki nr 2, do jej
najdalej na południe wysuniętego punktu granicznego, na wysokości którego
przechodzi przez drogę, i biegnie dalej wzdłuż północno-wschodniej granicy
działki nr 5, a następnie granica biegnie wzdłuż południowo-wschodniej granicy
działki, południowo-zachodniej i zachodniej granicy działki nr 5, aż do jej
punktu granicznego najdalej wysuniętego na północ, z którego przechodzi przez
drogę do najdalej wysuniętego na zachód punktu granicznego działki nr 2.
Następnie granica biegnie wzdłuż północno-zachodniej granicy działki nr 2 dalej
biegnie wzdłuż jej północno-wschodniej granicy, aż do przejścia przez ul.
Spacerową na wysokości najdalej na wschód wysuniętego punktu granicznego działki
nr 2/12, dalej biegnie wzdłuż północno-zachodniej oraz północno-wschodniej
granicy działki nr 2/12 i z punktu granicznego najdalej wysuniętego na wschód
działki nr 2/12 przechodzi przez ulicę Kopalnianą do północno-zachodniej granicy
działki nr 1/11, następnie biegnie wzdłuż północno-zachodniej granicy działek nr
1/11 i 1/10 do najbardziej na północ wysuniętego punktu granicznego działki nr
1/10, dalej biegnie wzdłuż północno-wschodniej granicy działki nr 1/11 do
wspólnego punktu granicznego z działką nr 1/8, dalej biegnie wzdłuż
północno-zachodniej granicy działki nr 1/8 do najdalej na południe wysuniętego
punktu granicznego działki nr 1/5, dalej granica kompleksu biegnie wzdłuż
południowo-zachodniej, północno-zachodniej i północno-wschodniej granicy działki
nr 1/5, następnie wzdłuż północno-wschodniej, południowo-wschodniej,
południowo-zachodniej granicy działki nr 1/8 do wspólnego punktu granicznego z
działką nr 1/11, dalej biegnie wzdłuż południowo-zachodniej granicy działki nr
1/11 do jej najdalej na zachód wysuniętego punktu granicznego, z którego po
przejściu przez drogę do Bożkowa biegnie dalej wzdłuż północno-wschodniej
granicy działki nr 2, aż do pierwszego opisanego punktu granicznego.
Podstrefa Kłodzko
Wszystkie wymienione w niniejszym opisie działki ewidencyjne położone są w
mieście Kłodzko obręb Leszczyna.
Granica obszaru projektowanej specjalnej strefy ekonomicznej biegnie od punktu 1
poprzez punkty 2, 3, 4, 5, 6 do punktu 7 wzdłuż granicy z trasą międzynarodową
nr 8 z Wrocławia do przejścia granicznego Kudowa-Słone (ul. Piłsudskiego numer
ewidencyjny działki 9 AM-29).
Następnie w punkcie 7 granica skręca w kierunku południowo-wschodnim i biegnie
dalej poprzez punkty 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15 wzdłuż ulicy Zajęczej do
punktu 16.
W punkcie 16 granica skręca w kierunku północno-wschodnim i biegnie od punktu 16
wzdłuż ogrodzenia będącego granicą działek 27/11, 27/8, 27/2 i 27/1, poprzez
punkty 17, 18, 19 do punktu 20. Od punktu 20 granica biegnie w kierunku
północnym wzdłuż ogrodzenia będącego granicą z działkami 26/4, 26/3, poprzez
punkt 21 do punktu 22.
Następnie z punktu 22 granica obszaru PSSE przechodzi na drugą stronę drogi
polnej o numerze ewidencyjnym 25 i dalej północną stroną tej drogi biegnie do
punktu 24 zlokalizowanego w południowo-wschodnim narożniku działki 5/1.
Od punktu 24 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim poprzez punkty 25,
26, 27 do punktu 28 wzdłuż granicy z działką 4 przylegającą do ulicy Objazdowej.
Od punktu 28 granica biegnie w kierunku zachodnim, południowymi granicami
działek 3, 2/1, 2/2 poprzez punkty 29, 30, 31, 32, 33, 34 do punktu 35.
W punkcie 35 granica obszaru PSSE przechodzi na drugą stronę drogi polnej o
numerze ewidencyjnym 7 do punktu 36 i dalej zachodnią stroną tej drogi biegnie
do punktu 1, od którego rozpoczęto opis.
Ogólny obszar terenu projektowanej specjalnej strefy ekonomicznej wynosi 23,3374
ha.
Podstrefa Dzierżoniów
Opisywany obszar specjalnej strefy ekonomicznej zlokalizowany jest w zachodniej
części Dzierżoniowa i obejmuje swym zasięgiem nieruchomości gruntowe nie
zabudowane będące własnością Gminy Miejskiej Dzierżoniów, położone w obrębie
Zachód, o łącznej powierzchni 15,6673 ha.
Opis granicy terenu specjalnej strefy ekonomicznej rozpoczęto od pkt 1
zlokalizowanego w północno-zachodnim narożniku działki o numerze ewidencyjnym
106 na granicy miasta, wzdłuż prawej strony działki Tk-105 w kierunku wschodnim
do pkt 2, który jest punktem granicznym działki 129/1.
Od pkt 2 do pkt 3 granica biegnie wzdłuż wschodniej granicy działki o numerze
ewidencyjnym 129/1. Odcinek między pkt 3 a pkt 4 stanowi południowo-wschodnią
granicę działki 129/1. Następnie granica biegnie w kierunku zachodnim wzdłuż
granic działek 129/1 oraz 126/2 do pkt 5. Od pkt 5 biegnie w kierunku
północno-zachodnim wzdłuż granicy działki o numerze 120 do pkt 6.
Z pkt 6 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż działki o numerze
121 do pkt 7, następnie załamuje się w kierunku północno-zachodnim wzdłuż prawej
strony działki dr-110 do pkt 1, od którego rozpoczęto opis granicy SSE.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 7 maja 1997 r.
w sprawie powołania i trybu działania Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej.
(Dz. U. Nr 46, poz. 291)
Na podstawie art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy
wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach
samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, Nr 43, poz. 253 i Nr 92, poz. 541, z 1991
r. Nr 34, poz. 151, z 1992 r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r. Nr 40, poz. 180, z 1994
r. Nr 1, poz. 3 i Nr 65, poz. 285, z 1996 r. Nr 23, poz. 102 i Nr 106, poz. 496
oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43) zarządza się, co następuje:
§ 1. Powołuje się Krajową Komisję Uwłaszczeniową, zwaną dalej "Komisją", w
składzie:
1) przewodniczący Komisji - Anna Łukaszewska,
2) członkowie:
- - - Antoni Cyran,
- - - Łucja Lapierre,
- - - Stanisław Piątek,
- - - Bogumił Piechura,
- - - Jan Szachułowicz,
- - - Anna Wielgus.
§ 2. 1. Siedzibą Komisji jest miasto stołeczne Warszawa.
2. Komisja może orzekać na posiedzeniach wyjazdowych.
§ 3. 1. Komisja wydaje decyzje w składach trzyosobowych.
2. Przewodniczący Komisji powołuje odrębnie do każdej sprawy skład orzekający
oraz wyznacza jego przewodniczącego.
3. Przewodniczący Komisji może zarządzać rozpatrywanie spraw szczególnie
skomplikowanych w pełnym składzie Komisji.
§ 4. 1. Decyzje składu orzekającego zapadają większością głosów. Członek składu
może złożyć zdanie odrębne, które, wraz z uzasadnieniem, dołącza się do akt
sprawy.
2. Decyzje podpisują przewodniczący i członkowie składu orzekającego.
3. Uzasadnienie decyzji sporządza przewodniczący składu orzekającego.
§ 5. 1. Przewodniczący Komisji, co najmniej raz w miesiącu, zwołuje posiedzenie
Komisji w pełnym składzie w celu dokonania okresowej oceny pracy Komisji oraz
omówienia problemów wynikających z jej orzecznictwa.
2. Przewodniczący Komisji zaprasza do udziału w posiedzeniu, o którym mowa w
ust. 1, Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji; może również zapraszać inne
osoby zainteresowane tematyką posiedzenia.
§ 6. 1. Obsługę organizacyjną pracy Komisji zapewnia Minister Spraw Wewnętrznych
i Administracji.
2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji ustala wysokość wynagrodzenia
przewodniczącego i członków Komisji za udział w jej pracach.
§ 7. Tracą moc:
1) zarządzenie nr 2 Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 lutego 1991 r. w sprawie
powołania i trybu działania Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej (Monitor Polski Nr
7, poz. 49 i Nr 35, poz. 255, z 1992 r. Nr 29, poz. 201, z 1993 r. Nr 53, poz.
492 oraz z 1994 r. Nr 18, poz. 136),
2) rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 lipca 1994 r. w sprawie trybu
działania Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej (Dz. U. Nr 85, poz. 391 i z 1997 r.
Nr 2, poz. 9).
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 13 maja 1997 r.
w sprawie trybu wydawania oraz rozpowszechniania Biuletynu Służby Cywilnej.
(Dz. U. Nr 46, poz. 292)
Na podstawie art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej
(Dz. U. Nr 89, poz. 402) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Szef Służby Cywilnej wydaje Biuletyn Służby Cywilnej, zwany dalej
"Biuletynem".
2. Biuletyn redaguje zespół redakcyjny w Urzędzie Służby Cywilnej.
§ 2. 1. Biuletyn wydaje się z zachowaniem kolejności numerów w każdym roku
kalendarzowym.
2. Na każdym numerze Biuletynu zamieszcza się datę jego wydania.
3. Dzień wydania Biuletynu ustala się z uwzględnieniem przewidywanego terminu
zakończenia druku i skierowania do rozpowszechniania.
4. Na ostatniej stronie Biuletynu zamieszcza się nazwę jego wydawcy oraz
informacje związane z jego wydawaniem i rozpowszechnianiem.
§ 3. Szef Służby Cywilnej:
1) zatwierdza przygotowany do druku tekst Biuletynu i poleca jego wydanie,
2) ustala nakład Biuletynu, kierując się potrzebą zapewnienia jego powszechnej
dostępności,
3) ustala cenę Biuletynu, uwzględniając koszty jego wydania i rozpowszechniania.
§ 4. Rozpowszechnianie Biuletynu odbywa się w detalicznych punktach sprzedaży
prasy, znajdujących się w siedzibach urzędów administracji publicznej, oraz w
systemie prenumeraty.
§ 5. Biuletyn otrzymują nieodpłatnie:
1) Prezes Rady Ministrów,
2) Sekretarz Rady Ministrów,
3) członkowie Rady Służby Cywilnej,
4) przewodniczący komisji służby cywilnej,
5) dyrektorzy generalni urzędów.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 25 kwietnia 1997 r.
w sprawie szczegółowych zasad dofinansowywania inwestycji sportowych ze środków
pochodzących z dopłat do stawek w grach liczbowych, trybu składania wniosków
oraz przekazywania środków i ich rozliczania.
(Dz. U. Nr 46, poz. 293)
Na podstawie art. 47b ust. 2b ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i
zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1994
r. Nr 98, poz. 472 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 621) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe zasady dofinansowywania inwestycji sportowych, zwanych dalej
"inwestycjami", ze środków, które pochodzą z dopłat do stawek w grach
liczbowych, zwanych dalej "środkami z dopłat",
2) tryb składania wniosków o przyznanie środków z dopłat na dofinansowywanie
inwestycji,
3) tryb przekazywania środków z dopłat na dofinansowywanie inwestycji oraz ich
rozliczenia.
§ 2. 1. Środkami z dopłat mogą być dofinansowywane inwestycje, które polegają na
budowie, rozbudowie, przebudowie lub modernizacji oraz wyposażaniu w sprzęt
sportowy, w szczególności następujących obiektów sportowych:
1) hal sportowych, w tym przyszkolnych sal sportowych,
2) pawilonów sportowych,
3) pływalni krytych,
4) lodowisk krytych, sztucznie zamrażanych,
5) boisk i stadionów sportowych,
6) skoczni narciarskich,
7) innych specjalistycznych obiektów sportowych polskich związków sportowych,
akademii wychowania fizycznego i Centralnego Ośrodka Sportu,
8) budynków zaplecza dla obiektów sportowych określonych w pkt 1-7.
2. W przypadku rozbudowy, przebudowy lub modernizacji obiektów sportowych,
środkami z dopłat mogą być dofinansowywane inwestycje, które polegają na
wykonaniu albo wymianie urządzeń i instalacji gazowych, elektroenergetycznych,
wodnych, kanalizacyjnych, wentylacyjnych, klimatyzacyjnych i monitorujących oraz
infrastruktury zewnętrznej.
3. Środkami z dopłat mogą być dofinansowywane:
1) inwestycje określone w planie inwestycji o szczególnym znaczeniu dla sportu,
2) inwestycje określone w wojewódzkich ramowych programach rozwoju bazy
sportowej, zatwierdzonych przez wojewodów,
3) inwestycje odtworzeniowe, podejmowane po zniszczeniach obiektów sportowych
wskutek wypadków losowych.
4. Objęcie planem inwestycji sportowych, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, następuje
na wniosek akademii wychowania fizycznego, Centralnego Ośrodka Sportu, klubu
sportowego, związku sportowego lub stowarzyszenia kultury fizycznej o zasięgu
ogólnopolskim, złożony Prezesowi Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, który
zatwierdza ten plan.
5. Kwota środków z dopłat na dofinansowywanie:
1) inwestycji, o których mowa w ust. 3 pkt 1 - nie może przekroczyć 95% kosztu
inwestycji określonego w zbiorczym zastawieniu kosztów, zwanego dalej "wartością
kosztorysową inwestycji",
2) inwestycji, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3 - nie może przekroczyć 33%
wartości kosztorysowej inwestycji, z zastrzeżeniem ust. 6.
6. Jeżeli inwestycje, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, są realizowane przez
gminę, do której stosuje się art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o
finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995
r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794 oraz z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156,
poz. 774), kwota środków z dopłat na dofinansowanie inwestycji nie może
przekroczyć 50% wartości kosztorysowej inwestycji.
7. Środki z dopłat nie mogą być przyznawane i wykorzystywane na refundowanie
środków z innych źródeł, wydatkowanych na finansowanie realizowanych inwestycji.
§ 3. 1. Wnioski o dofinansowanie inwestycji środkami z dopłat są składane
Prezesowi Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki przez inwestorów, którzy
realizują lub planują rozpocząć inwestycje określone w § 2 ust. 3, zwanych dalej
"wnioskodawcami".
2. Wniosek jest składany do dnia 30 kwietnia roku, w którym wnioskodawca
zamierza rozpocząć finansowanie inwestycji środkami z dopłat, z zastrzeżeniem
ust. 3.
3. Gmina składa wniosek do dnia 30 czerwca roku, o którym mowa w ust. 2.
4. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki może wyrazić zgodę na złożenie
wniosku w terminie innym niż określony w ust. 2 i 3, nie późniejszym jednak niż
do dnia 30 września roku, w którym wnioskodawca zamierza rozpocząć finansowanie
inwestycji ze środków z dopłat.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 1-4, powinien określać:
1) nazwę i adres wnioskodawcy,
2) nazwę i lokalizację inwestycji,
3) planowany zakres rzeczowy inwestycji,
4) planowany termin rozpoczęcia i zakończenia inwestycji, a jeżeli inwestycja
jest w toku realizacji - rzeczywisty termin rozpoczęcia inwestycji i planowany
termin jej zakończenia,
5) wartość kosztorysową inwestycji,
6) kwotę nakładów poniesionych na inwestycję od początku jej realizacji do końca
roku poprzedzającego rok, w którym jest składany wniosek,
7) łączną kwotę nakładów planowanych do poniesienia na inwestycję, począwszy od
roku, w którym jest składany wniosek, do terminu jej zakończenia określonego we
wniosku,
8) wnioskowaną kwotę środków z dopłat oraz inne środki, z których wnioskodawca
planuje finansować nakłady określone w pkt 7.
6. Część opisowa wniosku powinna zawierać uzasadnienie potrzeby wykonania
inwestycji w planowanym zakresie rzeczowym i terminie, a także informacje o:
1) zakresie rzeczowym inwestycji, wykonanym do końca roku poprzedzającego rok, w
którym jest składany wniosek, jeżeli inwestycja jest w toku realizacji,
2) zakresie rzeczowym inwestycji, planowanym do wykonania do terminu jej
zakończenia określonego we wniosku, z tego w roku, w którym jest składany
wniosek, i w poszczególnych następnych latach jej realizacji,
3) stanie przygotowania inwestycji do realizacji,
4) sytuacji finansowej wnioskodawcy.
7. Wnioskodawca do wniosku załącza:
1) dokumenty potwierdzające przygotowanie inwestycji do realizacji, w tym w
szczególności pozwolenie na budowę i zbiorcze zestawienie kosztów,
2) dokumenty potwierdzające posiadanie lub zapewnienie otrzymania przez
wnioskodawcę środków finansowych innych niż środki z dopłat, w wysokości
umożliwiającej wykonanie inwestycji w terminie określonym we wniosku,
3) zobowiązanie wnioskodawcy do zwrotu otrzymanej kwoty środków z dopłat, wraz z
odsetkami ustawowymi, naliczonymi od dnia otrzymania tych środków do dnia ich
zwrotu, jeżeli wnioskodawca:
a) wykorzysta środki z dopłat niezgodnie z przeznaczeniem,
b) nie zakończy inwestycji w terminie określonym w decyzji, o której mowa w § 4,
4) zobowiązanie do ustanowienia zabezpieczenia wykonania przez wnioskodawcę
zobowiązania określonego w pkt 3,
5) opinię wojewody - w odniesieniu do inwestycji, o których mowa w § 2 ust. 3
pkt 2 i 3.
§ 4. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki podejmuje decyzję w sprawie
przyznania środków z dopłat na dofinansowanie inwestycji określonej we wniosku
oraz ustala ich kwotę i warunki wykorzystania.
§ 5. 1. Środki z dopłat, przeznaczone na dofinansowanie inwestycji, są
przekazywane na rachunek bankowy wskazany przez wnioskodawcę, z zastrzeżeniem
ust. 2, w terminach zapewniających prawidłowe finansowanie zobowiązań związanych
z realizacją inwestycji, po przedstawieniu, zaakceptowanych przez niego, faktur
lub rachunków.
2. Jeżeli wnioskodawcą jest gmina, środki z dopłat są przekazywane na rachunek
bieżący budżetu gminy.
3. Nie wykorzystane środki z dopłat, przeznaczone na dofinansowanie inwestycji,
są zwracane na rachunek środków z dopłat, utworzony przez Prezesa Urzędu Kultury
Fizycznej i Turystyki, w terminie 14 dni od dnia zakończenia finansowania
zobowiązań związanych z realizacją inwestycji, nie później jednak niż w ciągu 60
dni od daty odbioru końcowego zakończonej inwestycji.
§ 6. 1. Wnioskodawca, którego inwestycja jest dofinansowywana ze środków z
dopłat, jest zobowiązany do sporządzania i przekazywania Prezesowi Urzędu
Kultury Fizycznej i Turystyki, do dnia 28 lutego każdego roku, informacji o
przebiegu realizacji i finansowania tej inwestycji w roku poprzednim, zwanym
dalej "okresem sprawozdawczym", zawierającej:
1) nazwę i adres wnioskodawcy,
2) nazwę i lokalizację inwestycji,
3) aktualną wartość kosztorysową inwestycji,
4) kwoty nakładów poniesionych na inwestycję:
a) od początku roku, w którym zaczęto dofinansowywać inwestycję środkami z
dopłat, do końca okresu sprawozdawczego,
b) w okresie sprawozdawczym,
5) kwoty środków z dopłat otrzymanych przez wnioskodawcę na dofinansowanie
inwestycji w okresach, o których mowa w pkt 4 lit. a) i b),
6) planowany i rzeczywisty zakres rzeczowy inwestycji lub jej części (etapu)
zakończonej w okresie sprawozdawczym.
2. Wnioskodawca do informacji, o której mowa w ust. 1, załącza:
1) kopię protokołu końcowego odbioru inwestycji zakończonej w okresie
sprawozdawczym oraz kopię protokołu częściowego odbioru inwestycji przewidzianej
do zakończenia w roku następnym lub później, w zakresie rzeczowym planowanym, w
części opisowej wniosku, do wykonania w okresie sprawozdawczym,
2) kopię pozwolenia na użytkowanie obiektu sportowego, powstałego w wyniku
realizacji inwestycji.
3. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, do dnia 30 kwietnia każdego
roku, sporządza i przekazuje Ministrowi Finansów informację zbiorczą o
inwestycjach, które w roku poprzednim były dofinansowywane środkami z dopłat.
§ 7. W roku 1997:
1) wnioski o dofinansowanie inwestycji środkami specjalnymi są składane
Prezesowi Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki w terminie 40 dni od dnia wejścia
w życie rozporządzenia,
2) przepis § 3 ust. 4 stosuje się odpowiednio również do wniosków określonych w
pkt 1.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: M. Belka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 8 maja 1997 r.
w sprawie zarządzenia ponownych wyborów walnego zgromadzenia izby rolniczej w
województwie płockim.
(Dz. U. Nr 46, poz. 294)
Na podstawie art. 50 ust. 1, w związku z art. 52 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 14
grudnia 1995 r. o izbach rolniczych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 3) stanowi się,
co następuje:
§ 1. 1. Zarządza się ponowne wybory walnego zgromadzenia izby rolniczej w
województwie płockim.
2. Dzień wyborów wyznacza się na niedzielę dnia 15 czerwca 1997 r.
§ 2. Dni, w których upływają terminy wykonania poszczególnych czynności
związanych z przeprowadzeniem wyborów, określa terminarz stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej:
J. Kalinowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
8 maja 1997 r. (poz. 294)
TERMINARZ WYKONANIA POSZCZEGÓLNYCH CZYNNOŚCI ZWIĄZANYCH Z PRZEPROWADZENIEM
PONOWNYCH WYBORÓW WALNEGO ZGROMADZENIA IZBY ROLNICZEJ W WOJEWÓDZTWIE PŁOCKIM W
DNIU 15 CZERWCA 1997 R.
Data wykonania czynności wyborczychTreść czynności
12
do 15 maja 1997 r.- powołanie komisji wojewódzkiej
do 17 maja 1997 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisji
wojewódzkiej
do 17 maja 1997 r.- powołanie komisji okręgowych
do 19 maja 1997 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisjom
okręgowym i podanie go do wiadomości osób uprawnionych
do 24 maja 1997 r.- podział okręgu wyborczego na obwody głosowania
do 26 maja 1997 r.- powołanie komisji obwodowych,
- przekazanie wykazu obwodów głosowania w okręgu i podanie do wiadomości
osób uprawnionych
do 27 maja 1997 r.- zgłaszanie kandydatów na członków walnego zgromadzenia
do komisji okręgowych w celu zarejestrowania
do 2 czerwca 1997 r.- wyłożenie spisu osób uprawnionych
do 6 czerwca 1997 r.- podanie do wiadomości osób uprawnionych listy
kandydatów w poszczególnych okręgach wyborczych
do godz. 2400 14 czerwca 1997 r.- dostarczenie spisu osób uprawnionych do
głosowania komisji okręgowej lub komisji obwodowej
do godz. 2400 14 czerwca 1997 r.- przekazanie kart do głosowania komisjom
obwodowym
Godz. 800-2000 15 czerwca 1997 r.- głosowanie
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 15 kwietnia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży
Pożarnej.
(Dz. U. Nr 46, poz. 295)
Na podstawie art. 88 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży
Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400, z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254, z
1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr
106, poz. 496 i Nr 152, poz. 723 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 23 czerwca 1992 r. w
sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 51, poz. 236,
z 1993 r. Nr 74, poz. 352 i Nr 93, poz. 430, z 1994 r. Nr 39, poz. 147, Nr 62,
poz. 262 i Nr 119, poz. 583, z 1995 r. Nr 19, poz. 100, Nr 68, poz. 348, Nr 81,
poz. 414 i Nr 131, poz. 638 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 114) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w § 1:
a) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) dodatki za stopnie strażaków, zawarte w tabelach stanowiących załącznik nr 3
do rozporządzenia,"
b) w pkt 4 skreśla się lit. e);
2) w § 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Wysokość dodatku służbowego powinna być uzależniona w szczególności od:
1) dyspozycyjności związanej z zajmowanym stanowiskiem i stopnia
odpowiedzialności za podejmowane decyzje służbowe,
2) stopnia zdyscyplinowania przy realizacji zadań służbowych, gospodarności oraz
dbałości o powierzony sprzęt i urządzenia,
3) posiadanych kwalifikacji ogólnych i zawodowych, ze szczególnym uwzględnieniem
kwalifikacji specjalistycznych (uprawnień, znajomości języków obcych),
przydatnych na zajmowanym stanowisku,
4) stopnia sprawności fizycznej, potwierdzonej wynikami sprawdzianów.";
3) skreśla się § 7;
4) w § 8:
a) w ust. 5:
- - -w pkt 2 wyrazy "3 i 4" zastępuje się wyrazami "3, 4 i 5",
- - -dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) komendant ośrodka szkolenia Państwowej Straży Pożarnej - w ośrodku szkolenia
Państwowej Straży Pożarnej.",
b) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. W skład komisji, o której mowa w ust. 5, powinien wchodzić zastępca
komendanta, lekarz, osoba zajmująca się sprawami bezpieczeństwa i higieny służby
oraz przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej, a w jednostce
organizacyjnej, w której nie działa związek zawodowy - przedstawiciel
pracowników.";
5) w § 8a w ust. 1:
a) skreśla się wyrazy "lub inspekcji",
b) wyrazy "250 zł" zastępuje się wyrazami "300 zł";
6) w § 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Strażak przeniesiony na stanowisko, na którym pobierane dotychczas dodatki
do uposażenia nie przysługują lub przysługują w niższej stawce, zachowuje przez
okres 12 miesięcy prawo do tych dodatków według stawek obowiązujących przed
przeniesieniem w pełnej wysokości, jeżeli przeniesienie nastąpiło wskutek:
1) utraty zdolności do służby na danym stanowisku, spowodowanej wypadkiem
pozostającym w związku z pełnieniem służby lub chorobą powstałą w związku ze
szczególnymi warunkami tej służby,
2) orzeczenia całkowitej niezdolności do pełnienia służby na zajmowanym
stanowisku przez komisję lekarską, jeżeli nie ma możliwości przeniesienia na
stanowisko równorzędne,
3) likwidacji zajmowanego stanowiska, jeżeli nie ma możliwości przeniesienia na
stanowisko równorzędne.";
7) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
1 do niniejszego rozporządzenia;
8) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr
2 do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 23
stycznia 1997 r., z wyjątkiem tabeli 1 w załączniku nr 2, która obowiązuje od
dnia 1 stycznia 1997 r.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: wz. J. Kalisz
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
15 kwietnia 1997 r. (poz. 295)
Załącznik nr 1
TABELE ZASZEREGOWANIA STANOWISK SŁUŻBOWYCH DO GRUP UPOSAŻENIA STRAŻAKÓW
Tabela 1
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Komendzie
Głównej Państwowej Straży Pożarnej (PSP)
Lp.StanowiskoGrupa uposażenia
123
1Komendant Główny PSP0
2Zastępca Komendanta Głównego PSP00
3Dyrektor biura02
4Dowódca centralnego odwodu operacyjnego02
5Dowódca pułku centralnego odwodu operacyjnego04
6Szef sztabu centralnego odwodu operacyjnego04
7Doradca komendanta04
8Zastępca dyrektora biura04
9Główny księgowy04
10Główny specjalista05
11Radca prawny05
12Zastępca dowódcy pułku centralnego odwodu operacyjnego06
13Naczelnik wydziału06
14Zastępca naczelnika wydziału07
15Kierownik samodzielnej sekcji07
16Dyżurny operacyjny kraju07
17Starszy oficer08
18Zastępca dyżurnego operacyjnego kraju08
19Oficer10
20Pomocnik dyżurnego operacyjnego kraju13
21Starszy inspektor14
22Inspektor15
23Starszy technik17
24Starszy ratownik-kierowca17
25Technik18
26Ratownik-kierowca18
27Młodszy technik19
28Starszy referent20
29Referent21
30Młodszy referent22
31Stażysta23
Tabela 2
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w komendach
wojewódzkich Państwowej Straży Pożarnej
Lp.StanowiskoGrupa uposażenia
kat. I*kat. II*kat. III*
1Komendant wojewódzki010203
2Zastępca komendanta wojewódzkiego030405
3Główny księgowy070808
4Radca prawny070808
5Naczelnik wydziału070808
6Zastępca naczelnika wydziału080909
7Kierownik samodzielnej sekcji080909
8Dyżurny operacyjny101112
9Starszy oficer101010
10Oficer121212
11Starszy inspektor141414
12Inspektor151515
13Pomocnik dyżurnego operacyjnego161616
14Starszy technik171717
15Starszy ratownik-kierowca171717
16Technik181818
17Ratownik-kierowca181818
18Młodszy technik191919
19Starszy referent202020
20Referent212121
21Młodszy referent222222
22Stażysta232323
* Kategorie komend wojewódzkich określają odrębne przepisy.
Tabela 3
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w komendach
rejonowych Państwowej Straży Pożarnej
Lp.StanowiskoGrupa uposażenia
kat. I*kat. II*kat. III*
12345
1Komendant rejonowy050607
2Zastępca komendanta rejonowego070809
3Naczelnik wydziału09--
4Starszy oficer10--
5Zastępca naczelnika wydziału10--
6Kierownik samodzielnej sekcji101010
7Dyżurny operacyjny121314
8Oficer121212
9Młodszy oficer131313
10Starszy inspektor141414
11Inspektor151515
12Pomocnik dyżurnego operacyjnego161616
13Młodszy inspektor161616
14Starszy ratownik-kierowca171717
15Starszy technik171717
16Ratownik-kierowca181818
17Technik181818
18Młodszy technik191919
19Starszy referent202020
20Referent212121
21Młodszy referent222222
22Stażysta232323
* Kategorie komend rejonowych określają odrębne przepisy.
Tabela 4
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w jednostkach
ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej i w jednostkach
ratowniczo-gaśniczych Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej
Lp.StanowiskoGrupa uposażenia
A*B*C*D*E*
1234567
1Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej0707080808
2Zastępca dowódcy jednostki ratowniczo-gaśniczej0808090909
3Lekarz0808090909
4Dowódca zmiany1212121313
5Starszy specjalista1313141414
6Specjalista1414141414
7Dowódca sekcji141414--
8Dowódca zastępu1515151515
9Starszy operator sprzętu specjalnego1515151515
10Specjalista ratownik1616161616
11Operator sprzętu specjalnego1616161616
12Starszy dyspozytor1616161616
13Dyspozytor1717171717
14Starszy ratownik, Starszy ratownik-kierowca1717171717
15Starszy technik1717171717
16Technik1818181818
17Ratownik-kierowca1818181818
18Ratownik1919191919
19Szef sprzętowni1919191919
20Młodszy ratownik2121212121
21Stażysta2323232323
* Użyte w tabeli oznaczenia A, B, C, D i E oznaczają kategorie jednostek
ratowniczo-gaśniczych, określone odrębnymi przepisami.
Tabela 5
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Centrum
Naukowo-Badawczym Ochrony Przeciwpożarowej Państwowej Straży Pożarnej
Lp.StanowiskoGrupa uposażenia
123
1Dyrektor02
2Zastępca dyrektora04
3Profesor (zwyczajny, nadzwyczajny)05
4Kierownik zakładu06
5Główny księgowy07
6Adiunkt08
7Kierownik pracowni09
8Starszy oficer10
9Kierownik działu10
10Oficer12
11Asystent12
12Młodszy oficer13
13Starszy inspektor14
14Inspektor15
15Operator sprzętu specjalnego16
16Starszy technik17
17Starszy ratownik-kierowca17
18Technik18
19Ratownik-kierowca18
20Młodszy technik19
21Starszy referent20
22Referent21
23Młodszy referent22
24Stażysta23
Tabela 6
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Szkole
Głównej Służby Pożarniczej (SGSP)
Lp.StanowiskoGrupa uposażenia
123
1Komendant SGSP01
2Zastępca komendanta SGSP03
3Szef katedry04
4Profesor (zwyczajny, nadzwyczajny)05
5Kierownik zakładu06
6Główny księgowy07
7Naczelnik wydziału07
8Radca prawny07
9Dowódca pododdziałów szkolnych07
10Kierownik studium07
11Zastępca naczelnika wydziału08
12Adiunkt08
13Kierownik pracowni09
14Starszy wykładowca09
15Kierownik działu10
16Starszy oficer10
17Dowódca kompanii szkolnej10
18Wykładowca11
19Lektor12
20Oficer12
21Asystent12
22Starszy specjalista12
23Dowódca zmiany12
24Młodszy oficer13
25Starszy instruktor13
26Specjalista14
27Dowódca sekcji14
28Instruktor14
29Starszy inspektor14
30Inspektor15
31Dowódca zastępu15
32Starszy operator sprzętu specjalnego15
33Specjalista ratownik16
34Operator sprzętu specjalnego16
35Starszy dyspozytor16
36Dyspozytor17
37Starszy technik17
38Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowca17
39Technik18
40Ratownik-kierowca18
41Młodszy technik19
42Ratownik19
43Szef sprzętowni19
44Młodszy ratownik20
45Starszy referent20
46Referent21
47Młodszy referent22
48Stażysta23
Tabela 7
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w Centralnej
Szkole i szkołach aspirantów Państwowej Straży Pożarnej
Lp.StanowiskoGrupa uposażenia
123
1Komendant02
2Zastępca komendanta04
3Główny księgowy07
4Naczelnik wydziału07
5Zastępca naczelnika wydziału08
6Dowódca pododdziałów szkolnych08
7Starszy wykładowca09
8Dowódca kompanii szkolnej10
9Starszy oficer10
10Kierownik działu10
11Wykładowca11
12Oficer12
13Starszy specjalista12
14Dowódca zmiany12
15Młodszy oficer13
16Lektor13
17Starszy instruktor13
18Instruktor14
19Specjalista14
20Dowódca sekcji14
21Starszy inspektor14
22Inspektor15
23Dowódca zastępu15
24Starszy operator sprzętu specjalnego15
25Specjalista ratownik16
26Operator sprzętu specjalnego16
27Starszy dyspozytor16
28Dyspozytor17
29Starszy technik17
30Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowca17
31Technik18
32Ratownik-kierowca18
33Szef sprzętowni19
34Młodszy technik19
35Ratownik19
36Starszy referent20
37Młodszy ratownik21
38Referent21
39Młodszy referent22
40Stażysta23
Tabela 8
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków w szkołach
podoficerskich i ośrodkach szkolenia Państwowej Straży Pożarnej
Lp.StanowiskoGrupa uposażenia
123
1Komendant szkoły podoficerskiej04
2Zastępca komendanta szkoły podoficerskiej06
3Komendant ośrodka szkolenia06
4Zastępca komendanta ośrodka szkolenia08
5Główny księgowy szkoły podoficerskiej08
6Naczelnik wydziału08
7Zastępca naczelnika wydziału09
8Starszy wykładowca09
9Dowódca kompanii szkolnej10
10Kierownik działu10
11Starszy oficer10
12Wykładowca11
13Starszy specjalista12
14Oficer12
15Dowódca zmiany12
16Młodszy oficer13
17Starszy instruktor13
18Instruktor14
19Specjalista14
20Dowódca sekcji14
21Starszy inspektor14
22Inspektor15
23Dowódca zastępu15
24Starszy operator sprzętu specjalnego15
25Operator sprzętu specjalnego16
26Specjalista ratownik16
27Starszy dyspozytor16
28Starszy technik17
29Starszy ratownik, starszy ratownik-kierowca17
30Dyspozytor17
31Ratownik-kierowca18
32Technik18
33Młodszy technik19
34Ratownik19
35Starszy referent20
36Młodszy ratownik21
37Referent21
38Młodszy referent22
39Stażysta23
Tabela 9
zaszeregowania stanowisk służbowych do grup uposażenia strażaków Państwowej
Straży Pożarnej pełniących służbę w jednostkach ratowniczo-gaśniczych Wojskowej
Ochrony Przeciwpożarowej
Lp.Stanowisko i szczebel organizacyjnyGrupa uposażenia
123
I. Inspektorat Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej
1Starszy oficer07
2Oficer09
II. Okręgowy inspektorat Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej
3Starszy oficer09
4Oficer11
III. Delegatura okręgowego inspektoratu Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej
5Starszy oficer09
6Oficer11
IV. Jednostki wojskowe
7Dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej (inne niż A-E)12
8Inspektor15
Załącznik nr 2
TABELA 1
stawek dodatku za posiadany przez strażaka stopień służbowy, obowiązująca od
dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 22 stycznia 1997 r.
Lp.StopieńKwota dodatku miesięcznego w złotych
123
1Nadbrygadier620
2Starszy brygadier570
3Brygadier550
4Młodszy brygadier530
5Starszy kapitan510
6Kapitan490
7Młodszy kapitan470
8Starszy aspirant420
9Aspirant400
10Młodszy aspirant380
11Starszy ogniomistrz350
127Ogniomistrz330
13Młodszy ogniomistrz310
14Starszy sekcyjny290
15Sekcyjny270
16Starszy strażak250
17Strażak240
TABELA 2
stawek dodatku za posiadany przez strażaka stopień służbowy, obowiązująca od
dnia 23 stycznia 1997 r.
Lp.StopieńKwota dodatku miesięcznego w złotych
123
1Generał brygadier650
2Nadbrygadier620
3Starszy brygadier570
4Brygadier550
5Młodszy brygadier530
6Starszy kapitan510
7Kapitan490
8Młodszy kapitan470
9Aspirant sztabowy440
10Starszy aspirant420
11Aspirant400
12Młodszy aspirant380
13Starszy ogniomistrz350
14Ogniomistrz330
15Młodszy ogniomistrz310
16Starszy sekcyjny290
17Sekcyjny270
18Starszy strażak250
19Strażak240
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 5 maja 1997 r.
o utracie mocy obowiązującej obwieszczenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów
Naturalnych i Leśnictwa w zakresie odnoszącym się do ustalenia treści art. 56
ustawy o ochronie i kształtowaniu środowiska.
(Dz. U. Nr 46, poz. 296)
Na podstawie art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale
Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z
1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 13, poz. 59 i z 1996 r. Nr 77, poz. 367)
w związku z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 stycznia 1997 r.
sygn. akt. K 18/96 ogłaszam utratę mocy obowiązującej z dniem 1 maja 1997 r.
obwieszczenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z
dnia 21 marca 1994 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o ochronie
i kształtowaniu środowiska (Dz. U. Nr 49, poz. 196) w zakresie, w jakim
ustalając aktualne brzmienie art. 56 tej ustawy wykluczyło odniesienie zadań
określonych w tym artykule do jakichkolwiek innych podmiotów poza "organami
gmin".
Obwieszczenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego: A. Zoll
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 6 marca 1997 r.
o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej.
(Dz. U. Nr 47, poz. 297)
Art. 1. W załączniku do ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do
Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205 i z 1995 r. Nr 132, poz.
640) wprowadza się następujące zmiany:
1) w okręgu wyborczym nr 15 - część województwa katowickiego wyrazy po dwukropku
do końca zdania zastępuje się wyrazami:
"Babice, Bobrowniki, Bolesław, Chrzanów, Klucze, Libiąż, Łazy, Mierzęcice,
Ogrodzieniec, Olkusz, Ożarowice, Pilica, Psary, Siewierz, Trzebinia, Wolbrom,
Żarnowiec
oraz miast:
Będzin, Bukowno, Czeladź, Dąbrowa Górnicza, Jaworzno, Poręba, Sławków,
Sosnowiec, Wojkowice, Zawiercie.";
2) w okręgu wyborczym nr 16 - część województwa katowickiego:
a) wyrazy po dwukropku do końca zdania zastępuje się wyrazami:
"Bojszowy, Chełm Śląski, Kobiór, Wyry
oraz miast:
Bieruń, Bytom, Chorzów, Imielin, Katowice, Lędziny, Łaziska Górne, Mikołów,
Mysłowice, Piekary Śląskie, Ruda Śląska, Siemianowice Śląskie, Świętochłowice,
Tychy, Zabrze.",
b) liczbę "17" zastępuje się liczbą "16";
3) w okręgu wyborczym nr 17 - część województwa katowickiego wyrazy po dwukropku
do końca zdania zastępuje się wyrazami:
"Bestwina, Brzeszcze, Czechowice-Dziedzice, Czerwionka-Leszczyny, Gaszowice,
Gierałtowice, Goczałkowice-Zdrój, Godów, Gorzyce, Jejkowice, Kornowac, Krupski
Młyn, Krzanowice, Krzyżanowice, Kuźnia Raciborska, Lubomia, Lyski, Marklowice,
Miedźna, Mszana, Nędza, Ornontowice, Pawłowice, Pietrowice Wielkie, Pilchowice,
Pszczyna, Rudnik, Rudziniec, Sośnicowice, Suszec, Świerklaniec, Świerklany,
Toszek, Tworóg, Wielowieś, Zbrosławice, Zebrzydowice
oraz miast:
Gliwice, Jastrzębie-Zdrój, Knurów, Miasteczko Śląskie, Orzesze, Pszów,
Pyskowice, Racibórz, Radlin, Rybnik, Rydułtowy, Tarnowskie Góry, Wodzisław
Śląski, Żory.";
4) w okręgu wyborczym nr 18 - województwo kieleckie liczbę "11" zastępuje się
liczbą "12";
5) w okręgu wyborczym nr 27 - województwo łódzkie liczbę "12" zastępuje się
liczbą "11";
6) w okręgu wyborczym nr 38 - województwo rzeszowskie liczbę "7" zastępuje się
liczbą "8".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że ma zastosowanie w
wyborach do Sejmu kadencji następującej po kadencji Sejmu wybranego w dniu 19
września 1993 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 11 kwietnia 1997 r.
o zmianie ustawy o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji.
(Dz. U. Nr 47, poz. 298)
Art. 1. W ustawie z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach
inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202, z 1994 r. Nr 84, poz.
385 i z 1997 r. Nr 30, poz. 164) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 31:
a) ust. 1-4 otrzymują brzmienie:
"1. Obywatele Rzeczypospolitej Polskiej, którzy stale przebywają na terytorium
kraju i w dniu 31 grudnia roku poprzedzającego rok emisji świadectw udziałowych
mają ukończone 18 lat, są uprawnieni do otrzymania jednakowej liczby świadectw
udziałowych, zwanych dalej "powszechnymi świadectwami udziałowymi",
podlegających wymianie na akcje funduszy innych niż te, o których mowa w art. 8.
2. Sporządzanie spisów osób uprawnionych do otrzymania powszechnych świadectw
udziałowych, poza spisami osób uprawnionych, które nie są zameldowane na pobyt
stały, należy do zadań zleconych gmin. Sporządzenie spisów osób uprawnionych do
otrzymania powszechnych świadectw udziałowych, które nie są zameldowane na pobyt
stały w kraju, należy do zadań Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji.
3. W terminach przeznaczonych na wydawanie powszechnych świadectw udziałowych
każdy obywatel może wnieść reklamację na nieprawidłowość sporządzenia spisu.
Reklamację na nieprawidłowość sporządzenia spisu osób uprawnionych, które są
zameldowane na pobyt stały, wnosi się do sporządzającego spis, zaś na
nieprawidłowość sporządzenia spisu osób uprawnionych, które nie są zameldowane
na pobyt stały, do wojewody właściwego według ostatniego miejsca zameldowania na
pobyt stały osoby uprawnionej, a w jego braku - do wojewody właściwego według
miejsca wydania dowodu osobistego osobie uprawnionej.
4. Wójt (burmistrz, prezydent), wojewoda obowiązany jest do rozpatrzenia
reklamacji w ciągu 30 dni od jej wniesienia i do wydania decyzji w sprawie
dokonania zmian w spisie osób uprawnionych.",
b) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Na decyzję nie uwzględniającą reklamacji lub powodującą skreślenie ze spisu
osób uprawnionych osoba mająca w tym interes prawny może wnieść w ciągu 14 dni
od daty doręczenia decyzji skargę, za pośrednictwem organu rozpatrującego
reklamację, do właściwego sądu rejonowego. Do skargi należy załączyć zaskarżoną
decyzję wraz z aktami sprawy.";
2) po art. 31 dodaje się art. 31a w brzmieniu:
"Art. 31a. Powszechne świadectwa udziałowe wydawane są osobom uprawnionym na
podstawie dowodów osobistych.";
3) w art. 32 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi wzory powszechnych
świadectw udziałowych, sposób sporządzania spisów osób uprawnionych, sposób
wnoszenia i rozpatrywania reklamacji oraz tryb i terminy rozpoczęcia i
zakończenia wydawania tych świadectw."
Art. 2. Minister Skarbu Państwa przekaże z Funduszu Prywatyzacji, działającego
na podstawie art. 39 ustawy, o której mowa w art. 1, odpowiednie środki
finansowe Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji na sporządzanie spisów
osób uprawnionych, które nie są zameldowane na pobyt stały w kraju, oraz
wojewodom na czynności związane z rozpatrywaniem reklamacji na nieprawidłowość
sporządzenia spisów osób uprawnionych. Wysokość kwot ustali Minister Skarbu
Państwa w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji.
Art. 3. Osoby, które kiedykolwiek w okresie od 22 listopada 1995 r. do 22
listopada 1996 r. były zameldowane na pobyt stały, a nie odebrały w tym terminie
przysługujących im powszechnych świadectw udziałowych, są pozbawione prawa do
odbioru tych świadectw, z wyjątkiem osób, o których mowa w art. 31 ust. 3 i 6
ustawy.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 25 kwietnia 1997 r.
o zmianie ustawy - Prawo wodne.
(Dz. U. Nr 47, poz. 299)
Art. 1. W ustawie z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38,
poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26,
poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991
r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr
27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496)
wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 5 otrzymuje brzmienie:
"Art. 5. Państwo prowadzi racjonalną gospodarkę zasobami wód powierzchniowych i
podziemnych, realizowaną na obszarach zlewni hydrograficznych, zwanych dalej
«dorzeczami».";
2) po rozdziale 1 dodaje się rozdział 1a w brzmieniu:
"Rozdział 1a
Zarządzanie wodami
Art. 19a. 1. Zarządzanie wodami polega na kształtowaniu, ochronie i
wykorzystywaniu zasobów wód podziemnych i powierzchniowych zgodnie z zasadą
zrównoważonego rozwoju, a w szczególności na:
1) ochronie zasobów wód powierzchniowych i podziemnych przed zanieczyszczeniem i
nadmierną eksploatacją,
2) ochronie przed powodzią i suszą,
3) żeglugowym i energetycznym wykorzystaniu wód,
4) zapewnianiu ludności i gospodarce wody o odpowiedniej jakości,
5) zaspokajaniu potrzeb ludności w zakresie zdrowia, higieny i wypoczynku.
2. Instrumentami zarządzania wodami są w szczególności:
1) warunki korzystania z wód dorzeczy,
2) pozwolenia wodnoprawne,
3) opłaty za korzystanie z wód i urządzeń wodnych,
4) kataster gospodarki wodnej.
Art. 19b. 1. Warunki korzystania z wód dorzecza, zwane dalej "warunkami",
określają w szczególności:
1) ograniczenia w korzystaniu z wód i urządzeń wodnych na obszarze dorzecza lub
jego części,
2) kierunki działań w zakresie inwestycji gospodarki wodnej.
2. Warunki uwzględniają w szczególności:
1) bilans wodno-gospodarczy dorzecza,
2) wymagania ochrony środowiska, w tym także zawarte w wojewódzkich i
regionalnych programach ochrony środowiska,
3) ustalenia aktualnych planów zagospodarowania przestrzennego,
4) ustalenia zawarte w zatwierdzonej dokumentacji hydrogeologicznej,
5) obowiązujące pozwolenia wodnoprawne,
6) charakterystykę fizjograficzno-przestrzenną i gospodarczą dorzecza.
3. Warunki są sporządzane przez jednostki organizacyjne, o których mowa w art.
19 ust. 4; projekt warunków wymaga zaopiniowania przez zainteresowane organy
administracji rządowej oraz samorządu terytorialnego.
4. Projekt warunków, o których mowa w ust. 3, wymaga uzgodnienia z właściwymi
sejmikami samorządowymi.
5. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa zatwierdza, w
drodze zarządzenia, warunki korzystania z wód dorzecza.
6. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa może określić, w
drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres i sposób sporządzania warunków
korzystania z wód dorzecza.
Art. 19c. 1. Ustalenia zatwierdzonych warunków korzystania z wód dorzecza stają
się wiążące dla miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.
2. Przepis ust. 1 stosuje się do decyzji, o której mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z
dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415 i
z 1996 r. Nr 106, poz. 496).";
3) w art. 25 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Pozwolenia wodnoprawnego należy odmówić, jeżeli projektowany sposób
korzystania z wody jest sprzeczny z warunkami korzystania z wód dorzecza albo z
ochroną środowiska.";
4) w art. 33 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Pozwolenie wodnoprawne można cofnąć lub ograniczyć za odszkodowaniem, jeżeli
jest to uzasadnione interesem ludności, ochroną środowiska albo ważnymi
względami gospodarczymi.";
5) po art. 37 dodaje się art. 37a w brzmieniu:
"Art. 37a. Jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 19 ust. 4, są stronami
postępowania wodnoprawnego.";
6) w art. 49:
a) w ust. 1 skreśla się wyraz "indywidualnego",
b) w ust. 3 po wyrazach "za pomocą deszczowni" kropkę zastępuje się przecinkiem
i dodaje się wyrazy "a także do korzystania z wody podziemnej, jeżeli pobór
przekracza 5 m3 na dobę lub wydajność eksploatacyjna ujęcia przekracza 0,5 m3 na
godzinę.";
7) art. 54 otrzymuje brzmienie:
"Art. 54. Szczególne korzystanie z wód nie może naruszać, zatwierdzonych przez
Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, warunków
korzystania z wód dorzecza.";
8) w art. 56:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Za szczególne korzystanie z wód, a także za korzystanie ze stanowiących
własność państwa urządzeń wodnych pobiera się opłaty.",
b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Opłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód Narodowego Funduszu
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, wojewódzkich funduszy ochrony środowiska
i gospodarki wodnej oraz gminnych funduszy ochrony środowiska i gospodarki
wodnej.",
c) skreśla się ust. 3;
9) art. 59 otrzymuje brzmienie:
"Art. 59. 1. Źródła oraz ujęcia wody są chronione przez ustanawianie stref
ochronnych.
2. Zbiorniki wód podziemnych są chronione przez ustanawianie, na koszt Skarbu
Państwa, obszarów ochronnych.
3. Strefy ochronne źródeł ustanawia wojewoda, a strefy ochronne ujęć wody -
organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego na pobór wody.
4. Ustanawia się z urzędu strefy ochronne źródeł na koszt wojewody oraz ujęć
wody na koszt zakładu.";
10) po art. 60 dodaje się art. 60a w brzmieniu:
"Art. 60a. 1. W akcie o ustanowieniu obszaru ochronnego zbiorników wód
podziemnych można w szczególności zakazać:
1) lokalizowania zakładów przemysłowych lub obiektów budowlanych uciążliwych dla
środowiska,
2) lokalizowania punktów przeładunkowych i dystrybucyjnych produktów
ropopochodnych,
3) gromadzenia ścieków i składowania odpadów, które mogą zanieczyszczać wody
podziemne.
2. Obszary ochronne zbiorników wód podziemnych ustanawia Rada Ministrów w drodze
rozporządzenia.
3. Ustalenia aktu o ustanowieniu obszaru ochronnego zbiorników wód podziemnych
stają się wiążące dla miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.
4. Przepis ust. 3 stosuje się do decyzji, o której mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z
dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415 i
z 1996 r. Nr 106, poz. 496).";
11) w art. 61:
a) w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "a także
ustanowieniem obszaru ochronnego.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Jeżeli zmiana zagospodarowania gruntów lub ustanowienie strefy ochronnej
związane jest z ochroną ujęcia wody, odszkodowanie wypłaca zakład, w pozostałych
wypadkach - Skarb Państwa.";
12) art. 102 otrzymuje brzmienie:
"Art. 102. 1. Wprowadzanie ścieków do urządzeń kanalizacyjnych wymaga zawarcia
umowy z właścicielem lub wskazanym przez niego użytkownikiem tych urządzeń.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, warunki wprowadzania ścieków
do urządzeń kanalizacyjnych stanowiących mienie komunalne.";
13) art. 121 otrzymuje brzmienie:
"Art. 121. Zakłady posiadające dane potrzebne do prowadzenia ksiąg wodnych i
katastru gospodarki wodnej obowiązane są udostępnić je właściwym organom
administracji państwowej oraz jednostkom organizacyjnym, o których mowa w art.
19 ust. 4.";
14) po art. 132 dodaje się art. 132a w brzmieniu:
"Art. 132a. 1. Pozwolenia wodnoprawne, wydane przed dniem 1 stycznia 1975 r.,
wygasają z dniem 31 grudnia 2000 r.
2. Zakłady posiadające pozwolenia wodnoprawne, o których mowa w ust. 1, oraz
zakłady, które pobierają wodę lub wprowadzają ścieki do wód albo do ziemi bez
wymaganego pozwolenia wodnoprawnego, są zobowiązane złożyć wniosek o jego
wydanie na zasadach określonych w ustawie w terminie od dnia 1 lipca 1997 r. do
dnia 30 czerwca 2000 r.
3. W wypadku niezłożenia wniosku w terminie, zakłady, o których mowa w ust. 2,
będą uiszczać, do czasu uzyskania pozwolenia wodnoprawnego, podwyższone
10-krotnie opłaty, za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych.
4. Organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego może, w drodze decyzji,
nakazać zakładom, o których mowa w ust. 2, rozebranie urządzeń wodnych
wykonanych bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego."
Art. 2. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa ogłosi w
Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 24
października 1974 r. - Prawo wodne, z uwzględnieniem zmian wynikających z
przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 29 kwietnia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy.
(Dz. U. Nr 47, poz. 301)
Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434,
z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W taryfie celnej stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z
zagranicy (Dz. U. Nr 145, poz. 670 i z 1997 r. Nr 27, poz. 147), w działach 11,
17, 19 i 21 w kolumnach 8 (UE), 10 (Czechy i Słowacja) oraz 11 (Węgry) skreśla
się stawki celne dla pozycji towarowych określonych kodami PCN 1105 10 00 0,
1105 20 00 0, 1108 11 00 0, 1108 12 00 0, 1108 13 00 0, 1108 14 00 0, 1108 19 10
0, 1108 19 90 0, 1108 20 00 0, 1702 30 10 0, 1702 30 51 0, 1702 30 59 0, 1702 30
91 0, 1702 30 99 0, 1702 40 10 0, 1702 40 90 0, 1702 90 50 0, 1702 90 71 0, 1702
90 75 0, 1702 90 79 0, 1901 90 99 9, 2106 90 30 0, 2106 90 55 0.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 29 kwietnia 1997 r.
w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Dzieci.
(Dz. U. Nr 47, poz. 302)
Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i
trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106,
poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Dzieci, zwanego dalej
"Pełnomocnikiem".
2. Pełnomocnik działa w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów jako podsekretarz
stanu.
3. Nadzór nad działalnością Pełnomocnika sprawuje Prezes Rady Ministrów.
§ 2. 1. Pełnomocnik koordynuje wypełnianie zadań zapewniających realizację pełni
praw dzieci oraz poprawę warunków ich życia, wynikających z:
1) ustaw i uchwał Sejmu oraz aktów wykonawczych, a także innych dokumentów Rady
Ministrów i jej organów,
2) rządowych programów przyjętych do realizacji,
3) umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, a w
szczególności Konwencji o prawach dziecka z dnia 20 listopada 1989 r., oraz
zaleceń organizacji międzynarodowych działających na rzecz dzieci.
2. Pełnomocnik realizuje zadania, o których mowa w ust. 1, w szczególności
przez:
1) dokonywanie analiz i ocen sytuacji społecznej dzieci oraz warunków ich
rozwoju, ze szczególnym uwzględnieniem zjawiska sieroctwa, niepełnosprawności
oraz zagrożenia patologiami społecznymi, a także ich wpływu na poziom życia i
rozwój dzieci,
2) inicjowanie lub przygotowanie rozwiązań i regulacji prawnych oraz działań w
zakresie kształtowania właściwych warunków życia dzieci, gwarancji respektowania
ich praw i ochrony interesów, w tym:
a) rozwiązywania problemów sieroctwa naturalnego i społecznego oraz opieki
zastępczej,
b) przeciwdziałania społecznym patologiom dotykającym dzieci oraz
minimalizowania ich skutków,
c) zaspokajania potrzeb zdrowotnych, a także pozamedycznych (w tym potrzeb
edukacyjnych, socjalnych, kulturowych, integracyjnych) dzieci niepełnosprawnych,
d) rozwijania pozaszkolnych, instytucjonalnych form pobudzania aktywności
intelektualnej i fizycznej dzieci, w celu tworzenia optymalnych warunków ich
rozwoju i samorealizacji,
3) obowiązkowe opiniowanie, udział w opracowywaniu regulacji prawnych oraz
programów działań służących poprawie materialnych, społecznych oraz kulturowych
warunków życia i rozwoju dzieci,
4) upowszechnianie idei podmiotowości dziecka, respektowania jego praw i ochrony
interesów oraz kształtowanie właściwych relacji dorośli - dzieci,
5) inspirowanie i wspieranie działalności samopomocowej grup, organizacji i
środowisk działających na rzecz dzieci oraz tworzenie płaszczyzny ich współpracy
z Rządem.
3. Do zadań Pełnomocnika należy również:
1) współpraca z międzynarodowymi organizacjami oraz instytucjami, a także
międzyrządowa współpraca dwustronna w sprawach dzieci,
2) czuwanie nad stosowaniem obowiązujących Rzeczpospolitą Polską umów
międzynarodowych, przygotowywanie sprawozdań i raportów z ich realizacji, a
także badanie możliwości oraz przedstawianie wniosków w sprawie podpisywania
kolejnych umów
- przy zachowaniu kompetencji Ministra Spraw Zagranicznych.
§ 3. 1. Pełnomocnik wykonuje swoje zadania we współdziałaniu z właściwymi
organami administracji rządowej, w szczególności z Pełnomocnikiem Rządu do Spraw
Rodziny i Kobiet, z Ministrami: Edukacji Narodowej, Sprawiedliwości, Zdrowia i
Opieki Społecznej, Pracy i Polityki Socjalnej oraz Spraw Zagranicznych, do
których może zwracać się o udzielanie informacji i pomocy.
2. Pełnomocnik podejmuje współpracę z organami samorządu terytorialnego oraz
organizacjami pozarządowymi w celu właściwej realizacji powierzonych mu zadań.
3. Pełnomocnik może występować do właściwych organów i instytucji administracji
rządowej, wskazując problemy należące do obszaru jego zainteresowań, których
rozwiązanie należy do kompetencji tych organów i instytucji, z wnioskiem o
rozpatrzenie sprawy i zajęcie stanowiska.
4. Organy opracowujące projekty aktów prawnych są obowiązane do uzyskiwania
opinii i stanowiska Pełnomocnika w zakresie spraw należących do jego
właściwości.
§ 4. Pełnomocnik jest upoważniony do wnoszenia, za zgodą Prezesa Rady Ministrów,
opracowanych przez siebie projektów aktów prawnych, wynikających z zakresu jego
działania, do rozpatrzenia przez Radę Ministrów.
§ 5. 1. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów:
1) analizy, oceny i wnioski, wiążące się z zakresem jego działania,
2) coroczne informacje o swojej pracy.
2. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o wszystkich zagrożeniach
realizacji zadań, o których mowa w § 2.
§ 6. Pełnomocnik może zlecać przeprowadzenie ekspertyz w określonym przedmiocie,
związanym z jego zadaniami.
§ 7. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i
kancelaryjno-biurową zapewnia Pełnomocnikowi Kancelaria Prezesa Rady Ministrów.
§ 8. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu
państwa w części dotyczącej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 6 maja 1997 r.
w sprawie szczegółowego zakresu obowiązków i uprawnień specjalistycznych
organizacji ratowniczych oraz wysokości świadczeń przysługujących ratownikom
górskim i wodnym.
(Dz. U. Nr 47, poz. 303)
Na podstawie art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze
fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113 i Nr 137, poz. 639) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres obowiązków i uprawnień:
1) Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego jako specjalistycznego
stowarzyszenia kultury fizycznej o zasięgu ogólnokrajowym, zwanego dalej "GOPR",
2) Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, zwanego dalej "TOPR", w
zakresie ratownictwa górskiego na obszarze Tatr i pasma Gubałowsko-Spiskiego,
3) Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego jako specjalistycznego
stowarzyszenia kultury fizycznej o zasięgu ogólnokrajowym, zwanego dalej "WOPR".
§ 2. 1. GOPR oraz TOPR są obowiązane i uprawnione do:
1) organizowania pomocy oraz ratowania osób, które uległy wypadkowi lub są
narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach,
2) organizowania oraz szkolenia górskiej służby ratowniczej,
3) ustalania szczegółowych programów kursów i szkoleń specjalistycznych z
zakresu ratownictwa górskiego,
4) nadawania stopni ratowniczych i instruktorskich oraz określenia uprawnień do
prowadzenia działań ratowniczych w górach, w zależności od posiadanych
kwalifikacji,
5) programowania i prowadzenia profilaktycznej działalności w zakresie
bezpieczeństwa osób przebywających w górach,
6) stwierdzania zagrożeń bezpieczeństwa osób przebywających w górach, na swoim
terenie działania,
7) wydawania ekspertyz w zakresie bezpieczeństwa w górach, na swoim terenie
działania.
2. GOPR i TOPR oraz ich upoważnieni przedstawiciele są uprawnieni do:
1) występowania do kierowników obiektów i urządzeń wypoczynkowych, sportowych,
rekreacyjnych i turystycznych, położonych w górach, o usunięcie stwierdzonych
zagrożeń, o których mowa w ust. 1 pkt 6, lub o wstrzymanie eksploatacji,
2) występowania do organów administracji samorządowej oraz, stosownie do
właściwości, do dyrektora parku narodowego o nakazanie usunięcia zagrożeń, jak
również o wstrzymanie eksploatacji albo zamknięcie obiektów lub urządzeń,
3) występowania do organów administracji samorządowej o zamknięcie obszaru
powietrznego do uprawiania sportów lotniczych w wypadkach stanowiących
zagrożenie dla osób, funkcjonowania urządzeń i prowadzonych tam akcji
ratunkowych i szkoleń.
3. W wyjątkowych wypadkach, stanowiących zagrożenie dla zdrowia i życia osób,
GOPR lub TOPR może zażądać od organizatorów i kierowników, o których mowa w ust.
2 pkt 1, zaniechania imprezy, zaniechania wyjścia w góry bądź zamknięcia obiektu
lub urządzenia.
4. Kierownik jednostki GOPR lub TOPR, na której terenie działania dokonano
czynności określonej w ust. 3, z czynności tej sporządza protokół.
5. Protokół, o którym mowa w ust. 4, wraz z uzasadnieniem jest przedstawiany
bezzwłocznie właściwemu organowi administracji samorządowej oraz organizatorom
imprez i kierownikom, o których mowa w ust. 2 pkt 1.
6. Właściwy w sprawie wydawania decyzji o zaniechaniu przeprowadzenia imprezy,
wyjścia w góry bądź zamknięciu obiektu lub urządzenia jest organ administracji
samorządowej.
§ 3. 1. WOPR jest obowiązane i uprawnione do:
1) organizowania pomocy oraz ratowania osób, które uległy wypadkowi lub są
narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia na wodach śródlądowych i
w kąpieliskach morskich,
2) organizowania oraz szkolenia wodnej służby ratowniczej,
3) ustalania szczegółowych programów kursów i szkoleń specjalistycznych z
zakresu ratownictwa wodnego,
4) nadawania stopni ratowniczych oraz określania uprawnień do prowadzenia
działań ratowniczych, w zależności od posiadanych kwalifikacji,
5) programowania i prowadzenia profilaktycznej działalności w zakresie
bezpieczeństwa osób pływających, kąpiących się w miejscach wyznaczonych oraz
uprawiających sporty wodne,
6) stwierdzania zagrożeń bezpieczeństwa osób, o których mowa w pkt 5, na swoim
terenie działania,
7) wydawania ekspertyz w zakresie bezpieczeństwa na wodach, na swoim terenie
działania.
2. WOPR i jego upoważnieni przedstawiciele są uprawnieni do:
1) występowania do kierowników obiektów i urządzeń wypoczynkowych, sportowych,
rekreacyjnych i turystycznych, położonych nad wodą, o usunięcie stwierdzonych
zagrożeń, o których mowa w ust. 1 pkt 6, lub o wstrzymanie eksploatacji,
2) występowania do organów administracji samorządowej oraz, stosownie do
właściwości, do dyrektora parku narodowego o nakazanie usunięcia zagrożeń, jak
również o wstrzymanie eksploatacji albo zamknięcie obiektów lub urządzeń.
§ 4. 1. Ratownikom górskim biorącym udział w wyprawie ratunkowej przysługuje
dieta w wysokości diety z tytułu podróży służbowych na terenie kraju za każdą
rozpoczętą godzinę trwania wyprawy ratunkowej.
2. W wypadku wyprawy, o której mowa w ust. 1, trwającej ponad 16 godzin
ratownikom górskim przysługuje ponadto wyżywienie.
3. Ratownikom wodnym biorącym udział w akcji ratunkowej przysługuje dieta w
wysokości połowy diety z tytułu podróży służbowych na terenie kraju.
§ 5. 1. Inne niż GOPR, TOPR lub WOPR organizacje ratownicze mogą wykonywać
obowiązki i uprawnienia tych organizacji za zgodą Prezesa Urzędu Kultury
Fizycznej i Turystyki, jeżeli:
1) obszar, na którym ma być prowadzona działalność ratownicza, nie jest
wystarczająco zabezpieczony przez stowarzyszenia wymienione w § 1 albo
stowarzyszenia te nie są w stanie go zabezpieczyć,
2) posiadają kadrę ratowników z uprawnieniami,
3) posiadają siedzibę, własny sprzęt specjalistyczny, środki transportu i
łączności,
4) wskażą źródła finansowania planowanej działalności,
5) przedstawią opinię co do celowości wykonywania obowiązków i uprawnień, o
których mowa w § 1, właściwego wojewody i organu administracji samorządowej,
6) przedstawią opinię, o której mowa w pkt 5, dyrektora parku narodowego, w
wypadku prowadzenia działalności na obszarze parku.
2. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki wyraża zgodę na wykonywanie
obowiązków i uprawnień GOPR, TOPR lub WOPR przez inną organizację ratowniczą na
jej wniosek zawierający informacje i opinie, o których mowa w ust. 1.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 6 maja 1997 r.
w sprawie określenia przedsiębiorstwa państwowego oraz państwowych osób prawnych
nie będących spółkami, które mogą przekazywać gminom lub innym osobom prawnym
zakładowe budynki mieszkalne.
(Dz. U. Nr 47, poz. 304)
Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o zasadach
przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe
(Dz. U. Nr 119, poz. 567, z 1996 r. Nr 52, poz. 236 i z 1997 r. Nr 6, poz. 32)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe", Narodowy Bank Polski
oraz jednostki badawczo-rozwojowe mogą, na zasadach określonych ustawą z dnia 12
października 1994 r. o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych
przez przedsiębiorstwa państwowe (Dz. U. Nr 119, poz. 567, z 1996 r. Nr 52, poz.
236 i z 1997 r. Nr 6, poz. 32), przekazywać gminom lub innym osobom prawnym
grunty zabudowane budynkami mieszkalnymi, wraz z towarzyszącymi obiektami
infrastruktury technicznej i społecznej.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 maja 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre towary przywożone z zagranicy na potrzeby straży pożarnej.
(Dz. U. Nr 47, poz. 305)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i
Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1996 r. w
sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z
zagranicy na potrzeby straży pożarnej (Dz. U. Nr 153, poz. 740) po pozycji
towarowej określonej kodem PCN ex 8705 90 90 0 w brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU
ex 8705 90 90 0Samochód specjalny ratownictwa wysokościowego500 000
dodaje się pozycje towarowe określone kodem PCN ex 8705 90 90 0 w brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU
ex 8705 90 90 0Samochód wyposażony w sprzęt ratownictwa
chemiczno-ekologicznego450 000
ex 8705 90 90 0Samochód wyposażony w sprzęt ratownictwa technicznego600
000
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 12 maja 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia gmin wchodzących w skład
województw.
(Dz. U. Nr 47, poz. 306)
Na podstawie art. 49 ust. 3 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach
rządowej administracji ogólnej (Dz. U. Nr 21, poz. 123, z 1991 r. Nr 75, poz.
328, z 1995 r. Nr 74, poz. 368 i z 1996 r. Nr 106, poz. 498) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 października 1996 r. w sprawie
określenia gmin wchodzących w skład województw (Dz. U. Nr 130, poz. 612)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 13 w pkt 2 wyraz "Koźmin" zastępuje się wyrazami "Koźmin Wielkopolski";
2) w § 14:
a) w pkt 1 po wyrazie "Racibórz" dodaje się wyraz "Radlin",
b) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) gminy: Babice, Bestwina, Bobrowniki, Bojszowy, Bolesław, Brzeszcze, Chełm
Śląski, Chrzanów, Czechowice-Dziedzice, Czerwionka-Leszczyny, Gaszowice,
Gierałtowice, Goczałkowice-Zdrój, Godów, Gorzyce, Jejkowice, Klucze, Kobiór,
Kornowac, Krupski Młyn, Krzanowice, Krzyżanowice, Kuźnia Raciborska, Libiąż,
Lubomia, Lyski, Łazy, Marklowice, Miedźna, Mierzęcice, Mszana, Nędza,
Ogrodzieniec, Olkusz, Ornontowice, Ożarowice, Pawłowice, Pietrowice Wielkie,
Pilchowice, Pilica, Psary, Pszczyna, Rudnik, Rudziniec, Siewierz, Sośnicowice,
Suszec, Świerklaniec, Świerklany, Toszek, Trzebinia, Tworóg, Wielowieś, Wolbrom,
Wyry, Zbrosławice, Zebrzydowice i Żarnowiec.";
3) w § 24 w pkt 2 po wyrazie "Głowno" dodaje się wyraz "Ksawerów";
4) w § 25 w pkt 2 po wyrazie "Sękowa" dodaje się wyraz "Słopnice".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 15 maja 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie aplikacji legislacyjnej.
(Dz. U. Nr 47, poz. 307)
Na podstawie art. 71 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach
urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988
r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr
20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z
1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r.
Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 czerwca 1995 r. w sprawie
aplikacji legislacyjnej (Dz. U. Nr 74, poz. 370) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w § 1 w ust. 1 wyrazy "Urzędzie Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami
"Kancelarii Prezesa Rady Ministrów";
2) w § 2 w ust. 1 wyrazy "Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się
wyrazami "Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów";
3) w § 6 w ust. 1 wyraz "siedmioletni" zastępuje się wyrazem "pięcioletni";
4) w § 7 wyrazy "Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami
"Sekretarz Rady Ministrów działający z upoważnienia Szefa Kancelarii Prezesa
Rady Ministrów";
5) w § 8:
a) w ust. 2 wyrazy "Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami
"Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów na wniosek Sekretarza Rady Ministrów",
b) w ust. 3 wyrazy "Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami
"Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów",
c) w ust. 4 wyrazy "dyrektor Departamentu Prawnego Urzędu Rady Ministrów"
zastępuje się wyrazami "dyrektor Departamentu Legislacyjnego Rządu w Kancelarii
Prezesa Rady Ministrów";
6) w § 13 w ust. 4 wyraz "roku" zastępuje się wyrazami "sześciu miesięcy";
7) w § 14 w ust. 1 i 2 wyrazy "Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów" zastępuje
się wyrazami "Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów";
8) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 maja 1997 r. (poz.
307)
KANCELARIA PREZESA RADY MINISTRÓW
ZAŚWIADCZENIE
O UKOŃCZENIU APLIKACJI LEGISLACYJNEJ
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 15 maja 1997 r.
w sprawie nadania statutu Ministerstwu Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa.
(Dz. U. Nr 47, poz. 308)
Na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i
trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106,
poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ministerstwu Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa nadaje się
statut stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Wydane przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia zarządzenia i
decyzje powołujące kolegialne organy opiniodawczo-doradcze Ministra Ochrony
Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz udzielone pełnomocnictwa
zachowują moc do czasu wydania nowych, na podstawie statutu stanowiącego
załącznik do rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 maja 1997 r. (poz.
308)
STATUT MINISTERSTWA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
§ 1. Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, zwane
dalej "Ministerstwem", jest urzędem administracji rządowej obsługującym Ministra
Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, zwanego dalej "Ministrem",
działającym pod jego bezpośrednim kierownictwem.
§ 2. 1. Minister kieruje Ministerstwem przy pomocy sekretarza stanu,
podsekretarzy stanu, dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek
organizacyjnych wymienionych w § 6 ust. 1.
2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora
generalnego, ustala Minister, z zastrzeżeniem art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 8
sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie
działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775), zwanej dalej
"ustawą".
3. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych
pracowników Ministerstwa do podejmowania decyzji w określonych sprawach, w jego
imieniu.
§ 3. 1. Stałymi organami doradczymi i opiniodawczymi Ministra są:
1) Państwowa Rada Ochrony Przyrody,
2) Państwowa Rada Ochrony Środowiska,
3) Rada Geologiczna,
4) Rada Leśnictwa.
2. Przy Ministrze działa Główny Komitet Przeciwpowodziowy.
3. Skład osobowy, zakres i tryb działania organów wymienionych w ust. 1 pkt 1 i
2 oraz w ust. 2 określają odrębne przepisy.
4. Skład osobowy, organizację, zakres i tryb działania organów wymienionych w
ust. 1 pkt 3 i 4 ustala zarządzeniem Minister.
5. Minister może powoływać komisje, rady i zespoły jako organy pomocnicze lub
opiniodawczo-doradcze o charakterze doraźnym, określając nazwę, skład osobowy,
zakres zadań i tryb pracy oraz cel powołania tych organów, z zastrzeżeniem art.
7 ust. 4 pkt 5 ustawy.
§ 4. 1. Minister wykonuje zadania naczelnego organu administracji rządowej w
zakresie geologii przy pomocy Głównego Geologa Kraju.
2. Minister wykonuje zadania naczelnego organu administracji rządowej w zakresie
ochrony przyrody przy pomocy Głównego Konserwatora Przyrody.
§ 5. Minister nadzoruje wykonywanie zadań w zakresie kontroli przestrzegania
wymagań ochrony środowiska, wykonywanych przez Państwową Inspekcję Ochrony
Środowiska, której działalnością kieruje Główny Inspektor Ochrony Środowiska.
2. Główny Inspektor Ochrony Środowiska jest zastępcą Ministra do spraw kontroli
przestrzegania przepisów o ochronie środowiska i badania stanu środowiska.
§ 6. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Gabinet Polityczny Ministra,
2) Departament Prawny,
3) Departament Polityki Ekologicznej,
4) Departament Systemów Ochrony Środowiska,
5) Departament Leśnictwa,
6) Departament Gospodarki Wodnej,
7) Departament Ochrony Przyrody,
8) Departament Geologii i Koncesji Geologicznych,
9) Departament Orzecznictwa Administracyjnego,
10) Departament Budżetu i Finansów,
11) Departament Spraw Obronnych,
12) Biuro Dyrektora Generalnego,
13) Biuro Kadr, Szkolenia i Organizacji,
14) Biuro Informacji i Komunikacji Społecznej,
15) Biuro Integracji Europejskiej i Współpracy z Zagranicą,
16) Biuro Kontroli, Skarg i Wniosków,
17) Biuro Administracyjno-Gospodarcze.
2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych, o
których mowa w ust. 1, oraz tryb pracy Ministerstwa określa Minister w
regulaminie organizacyjnym nadanym na wniosek Dyrektora Generalnego.
3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi, o których mowa w ust.
1, rozstrzyga Minister.
§ 7. 1. W Ministerstwie działa jako jednostka wyodrębniona Gospodarstwo
Pomocnicze - "Zakład Obsługi przy Ministerstwie Ochrony Środowiska, Zasobów
Naturalnych i Leśnictwa".
2. Nadzór zwierzchni nad Gospodarstwem Pomocniczym sprawuje Dyrektor Generalny.
3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań oraz tryb pracy Gospodarstwa
Pomocniczego określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny zatwierdzony
przez Dyrektora Generalnego.
§ 8. 1. Minister nadzoruje jednostki organizacyjne określone w wykazie
stanowiącym załącznik do statutu.
2. Minister aktualizuje wykaz, o którym mowa w ust. 1, stosownie do zmian
zachodzących po nadaniu niniejszego statutu, dokonywanych na podstawie odrębnych
przepisów.
Załącznik do statutu
Ministerstwa Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
WYKAZ
jednostek organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez Ministra Ochrony
Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
1. Jednostki podległe:
1) Państwowa Inspekcja Ochrony Środowiska,
2) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Gdańsku,
3) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Gliwicach,
4) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Krakowie,
5) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Poznaniu,
6) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Szczecinie,
7) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Warszawie,
8) Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej we Wrocławiu,
9) Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Gdańsku,
10) Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Katowicach,
11) Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Krakowie,
12) Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Szczecinie,
13) Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Poznaniu,
14) Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Warszawie,
15) Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej we Wrocławiu,
16) Zakład Budżetowy Budownictwa Wodnego w Puławach,
17) Biuro Programu Oceny Skutków Działań w Środowisku w Warszawie,
18) Centralny Ośrodek Doskonalenia Kadr Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w
Dębem,
19) Technikum Leśne im. Stanisława Morawskiego w Brynku,
20) Zespół Szkół Leśnych im. inż. Jana Kloski w Goraju,
21) Technikum Leśne w Rogozińcu,
22) Technikum Leśne im. prof. Jana Miklaszewskiego w Rzepinie,
23) Technikum Leśne w Starym Sączu,
24) Technikum Leśne w Tułowicach,
25) Zespół Szkół Leśnych w Białowieży,
26) Zespół Szkół Leśnych w Biłgoraju,
27) Zespół Szkół Leśnych w Lesku,
28) Zespół Szkół Leśnych im. prof. Władysława Jedlińskiego w Miliczu,
29) Zespół Szkół Leśnych im. 1000-lecia Państwa Polskiego w Tucholi,
30) Zespół Szkół Leśnych im. prof. Stanisława Sokołowskiego w Warcinie,
31) Zespół Szkół Leśnych w Zagnańsku,
32) Babiogórski Park Narodowy,
33) Białowieski Park Narodowy,
34) Biebrzański Park Narodowy,
35) Bieszczadzki Park Narodowy,
36) Park Narodowy "Bory Tucholskie",
37) Drawieński Park Narodowy,
38) Gorczański Park Narodowy,
39) Park Narodowy Gór Stołowych,
40) Kampinoski Park Narodowy,
41) Karkonoski Park Narodowy,
42) Magurski Park Narodowy,
43) Narwiański Park Narodowy,
44) Ojcowski Park Narodowy,
45) Pieniński Park Narodowy,
46) Poleski Park Narodowy,
47) Roztoczański Park Narodowy,
48) Słowiński Park Narodowy,
49) Świętokrzyski Park Narodowy,
50) Tatrzański Park Narodowy,
51) Wielkopolski Park Narodowy,
52) Wigierski Park Narodowy,
53) Woliński Park Narodowy,
54) Krajowy Zarząd Parków Narodowych w Warszawie.
2. Nadzorowane jednostki badawczo-rozwojowe:
1) Instytut Ochrony Środowiska w Warszawie,
2) Instytut Ekologii Terenów Uprzemysłowionych w Katowicach,
3) Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej w Warszawie,
4) Instytut Badawczy Leśnictwa w Warszawie,
5) Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Techniki Geologicznej w Warszawie,
6) Państwowy Instytut Geologiczny w Warszawie.
3. Inne jednostki nadzorowane:
1) Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Warszawie,
2) Państwowe Gospodarstwo Leśne "Lasy Państwowe" w Warszawie.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŁĄCZNOŚCI
z dnia 29 kwietnia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia systemów telekomunikacyjnych,
zakładanych i używanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
(Dz. U. Nr 47, poz. 309)
Na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U.
z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 43, poz.
272) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Łączności z dnia 31 maja 1993 r. w sprawie
określenia systemów telekomunikacyjnych, zakładanych i używanych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 63, poz. 302), w § 1 ust. 4 otrzymuje
brzmienie:
"4. W sieci telefonicznej stacjonarnej użytku publicznego dopuszcza się, poza
systemami określonymi w ust. 3, zakładanie systemów opracowanych i produkowanych
w kraju, nie spełniających warunków określonych w ust. 2 pkt 3."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Łączności: A. Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 5 maja 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad zawieszania lub
zmniejszania emerytury i renty.
(Dz. U. Nr 47, poz. 310)
Na podstawie art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o
rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z
1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995
r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz. 473 i Nr 138, poz. 681, z 1996 r. Nr 87, poz. 395,
Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 30, poz.
164) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 22 lipca 1992
r. w sprawie szczegółowych zasad zawieszania lub zmniejszania emerytury i renty
(Dz. U. Nr 58, poz. 290, z 1994 r. Nr 122, poz. 599 i z 1995 r. Nr 25, poz. 134)
w § 1:
1) w ust. 1:
a) w pkt 1 skreśla się wyrazy "bez uwzględnienia składników wynagrodzenia,
których nie przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty,"
b) na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "w kwotach
przyjmowanych w myśl art. 7 ustawy do podstawy wymiaru emerytur i rent.",
2) w ust. 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z
zastrzeżeniem ust. 5.",
3) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Dochód wypłacony z tytułu pracy, służby lub działalności, o której mowa w
ust. 1, wykonywanej w okresie, w którym wypłata świadczenia była zawieszona,
uważa się za dochód uzyskany w tym okresie, jeżeli jest to dla emeryta lub
rencisty korzystniejsze."
§ 2. Rozporządzenie ma zastosowanie do wynagrodzeń, uposażeń lub dochodów
osiągniętych poczynając od roku 1996.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 5 maja 1997 r.
w sprawie szczegółowego trybu nabywania akcji przez uprawnionych plantatorów
buraka cukrowego.
(Dz. U. Nr 47, poz. 311)
Na podstawie art. 8 ust. 9 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku
cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98,
poz. 473 i z 1996 r. Nr 152, poz. 724) zarządza się, co następuje:
§ 1. Listę uprawnionych plantatorów buraka cukrowego, zwanych dalej
"plantatorami", sporządza spółka powstała z przekształcenia przedsiębiorstwa
państwowego, zwana dalej "spółką", w terminie do 3 miesięcy od dnia wejścia w
życie rozporządzenia.
§ 2. 1. Listę plantatorów, o której mowa w § 1, wywiesza się na okres 30 dni w
siedzibie spółki oraz urzędach tych gmin, na których obszarze plantatorzy
uprawiali buraki cukrowe.
2. Przed wywieszeniem listy plantatorów spółka ogłasza w dzienniku o zasięgu
ogólnokrajowym i lokalnym oraz w sposób zwyczajowo przyjęty na terenie działania
spółki informację o terminie i miejscach wywieszenia listy plantatorów oraz
uprawnieniu do składania reklamacji, o której mowa w § 3.
§ 3. 1. W razie nieumieszczenia na liście, plantatorowi przysługuje prawo do
złożenia w siedzibie spółki lub przesłania listem poleconym pisemnej reklamacji
w terminie 14 dni od dnia upływu terminu, o którym mowa w § 2 ust. 1.
2. Reklamację rozpatruje się w terminie 30 dni od dnia jej złożenia lub
doręczenia, po uprzednim powiadomieniu reklamującego plantatora listem poleconym
o terminie i miejscu rozpatrzenia reklamacji.
3. Reklamację rozpatruje powołana przez spółkę komisja, w skład której wchodzi
przedstawiciel spółki, członek rady nadzorczej spółki wybrany przez plantatorów
oraz przedstawiciel terenowo właściwej izby rolniczej.
4. O sposobie rozpatrzenia reklamacji spółka niezwłocznie powiadamia pisemnie
reklamującego plantatora.
5. Rozpatrzenie reklamacji przez komisję, o której mowa w ust. 3, wyczerpuje tok
postępowania reklamacyjnego.
§ 4. Po zakończeniu postępowania reklamacyjnego spółka listem poleconym
powiadamia plantatorów o nabyciu uprawnień do nieodpłatnego nabycia akcji,
informując jednocześnie o wynikającym z art. 8 ust. 5 ustawy z dnia 26 sierpnia
1994 r. o regulacji rynku cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle
cukrowniczym (Dz. U. Nr 98, poz. 473 i z 1996 r. Nr 152, poz. 724), zwanej dalej
"ustawą", terminie składania pisemnych oświadczeń o zamiarze nabycia akcji oraz
skutkach niedotrzymania tego terminu.
§ 5. Pisemne oświadczenia o zamiarze nabycia akcji plantatorzy składają w
siedzibie spółki lub przesyłają listem poleconym.
§ 6. Wykaz plantatorów, którzy złożyli pisemne oświadczenie o zamiarze nabycia
akcji, spółka przekazuje Ministrowi Skarbu Państwa.
§ 7. Przed zawarciem umowy o nieodpłatnym nabyciu akcji plantator składa pisemne
oświadczenie o zapoznaniu się z ograniczeniem wynikającym z art. 8 ust. 7
ustawy.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 7 maja 1997 r.
w sprawie sposobu przeprowadzania egzaminu kwalifikacyjnego na inspektorów
standaryzacji Centralnego Inspektoratu Standaryzacji, powoływania i składu
komisji kwalifikacyjnej oraz wysokości wynagrodzenia jej członków.
(Dz. U. Nr 47, poz. 312)
Na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 12 września 1996 r. o państwowym
nadzorze standaryzacyjnym towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą (Dz.
U. Nr 124, poz. 584) zarządza się, co następuje:
§ 1. Termin i miejsce przeprowadzenia egzaminu kwalifikacyjnego na inspektorów
standaryzacji, zwanego dalej "egzaminem", oraz listę osób przystępujących do
egzaminu ustala Dyrektor Centralnego Inspektoratu Standaryzacji.
§ 2. Dyrektor Centralnego Inspektoratu Standaryzacji dla przeprowadzenia
egzaminu powołuje każdorazowo komisję kwalifikacyjną, zwaną dalej "komisją", w
składzie: przewodniczący, sekretarz oraz trzech członków spośród osób z wyższym
wykształceniem oraz o wysokim poziomie wiedzy teoretycznej i doświadczeniu
zawodowym z zakresu państwowego nadzoru standaryzacyjnego towarów
rolno-spożywczych.
§ 3. 1. Egzamin obejmuje sprawdzenie, w formie odpowiedzi ustnych na pytania:
1) znajomości przepisów o państwowym nadzorze standaryzacyjnym towarów
rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą,
2) znajomości wymagań w zakresie jakości handlowej towarów rolno-spożywczych
objętych państwowym nadzorem standaryzacyjnym w obrocie z zagranicą,
3) umiejętności dokonywania oceny i orzekania o jakości handlowej towarów
rolno-spożywczych.
2. O zdaniu egzaminu komisja rozstrzyga większością głosów.
§ 4. 1. Z przebiegu egzaminu sporządza się protokół, który powinien zawierać
datę i miejsce egzaminu, skład komisji oraz imienną listę osób przystępujących
do egzaminu, wyniki egzaminu i głosowania komisji.
2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, podpisuje komisja i przekazuje Dyrektorowi
Centralnego Inspektoratu Standaryzacji.
§ 5. Za udział w posiedzeniu komisji jej przewodniczący otrzymuje wynagrodzenie
w wysokości 100%, a pozostali członkowie w wysokości 80% najniższego
wynagrodzenia za pracę pracowników, określonego przez Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej na podstawie odrębnych przepisów.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 7 maja 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie taksy notarialnej.
(Dz. U. Nr 47, poz. 313)
Na podstawie art. 5 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (Dz. U.
Nr 22, poz. 91 i z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 kwietnia 1991 r. w
sprawie taksy notarialnej (Dz. U. Nr 33, poz. 146, z 1992 r. Nr 21, poz. 89 i Nr
54, poz. 265 oraz z 1994 r. Nr 130, poz. 654) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 9 otrzymuje brzmienie:
"§ 9. Maksymalne wynagrodzenie wynosi za sporządzenie:
1) aktu umowy zbycia nieruchomości, jeżeli w związku z tą umową następuje
wypłata świadczeń z tytułu ubezpieczenia społecznego rolników - do 400 zł,
2) aktu związanego z przekształceniem banku państwowego, banku
państwowo-spółdzielczego oraz utworzeniem banku regionalnego zrzeszającego banki
spółdzielcze w trybie ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o restrukturyzacji banków
spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej oraz o zmianie niektórych ustaw
(Dz. U. Nr 80, poz. 369, z 1995 r. Nr 142, poz. 704 i z 1996 r. Nr 106, poz.
496) - do 1 250 zł,
3) testamentu - do 25 zł,
4) testamentu zawierającego zapis, polecenie lub pozbawienie uprawnionego prawa
do zachowku - do 35 zł,
5) aktu odwołania testamentu - do 25 zł,
6) aktu zwolnienia nieruchomości od obciążeń lub zrzeczenia się prawa, jeżeli
wartości przedmiotu nie da się określić - do 25 zł,
7) aktu zrzeczenia się własności nieruchomości - do 25 zł,
8) pełnomocnictwa - do 25 zł, a pełnomocnictwa do przeniesienia własności
nieruchomości - do 35 zł,
9) oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku - do 25 zł.";
2) w § 10:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Maksymalne wynagrodzenie, z zastrzeżeniem ust. 2, ustala się:
1) za sporządzenie protokołu zgromadzenia wspólników spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością lub walnego zgromadzenia spółdzielni - do 500 zł,
2) za sporządzenie protokołu walnego zgromadzenia akcjonariuszy - do 800 zł.",
b) ust. 4-6 otrzymują brzmienie:
"4. Za sporządzenie protokołu niedojścia do skutku licytacji lub przetargu
maksymalne wynagrodzenie ustala się w wysokości do 25 zł.
5. Za sporządzenie protokołu przyjęcia dokumentu na przechowanie maksymalne
wynagrodzenie ustala się w wysokości do 25 zł, a za przechowanie dokumentu, za
każdy rozpoczęty kwartał - od każdego dokumentu do 20 zł.
6. Za sporządzenie innych protokołów, nie wymienionych w ust. 1 i 3-5,
maksymalne wynagrodzenie ustala się w wysokości do 150 zł.";
3) w § 12 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Za sporządzenie wypisu lub wyciągu z akt notarialnych lub innego dokumentu
maksymalne wynagrodzenie za każdą rozpoczętą stronę ustala się w wysokości do 5
zł.";
4) § 13 otrzymuje brzmienie:
"§ 13. Maksymalne wynagrodzenie notariusza ustala się:
1) za poświadczenie własnoręczności podpisu albo odcisku palca osoby
niepiśmiennej lub nie mogącej pisać:
a) na pełnomocnictwach, na dokumentach o charakterze niemajątkowym lub
dokumentach dla celów ubezpieczeń społecznych - do 10 zł,
b) na innych dokumentach - do 20 zł,
c) za podpis lub odcisk palca złożony przez dalszą osobę na dokumentach, o
których mowa pod lit. a) i b) - do 10 zł,
2) za poświadczenie zgodności odpisu z okazanym dokumentem - za każdą stronę do
5 zł,
3) za poświadczenie czasu okazania dokumentu za każdą stronę - do 5 zł,
4) za poświadczenie pozostawania przy życiu:
a) w celu otrzymania emerytury, renty lub innych świadczeń z ubezpieczenia
społecznego - do 5 zł,
b) w innym celu - do 20 zł,
5) za poświadczenie pozostawania osoby w określonym miejscu - do 20 zł.";
5) § 14 otrzymuje brzmienie:
"§ 14. Za doręczenie stronie przeciwnej oświadczenia wniesionego ustnie do
protokołu albo wręczonego lub przesłanego notariuszowi maksymalne wynagrodzenie
ustala się w wysokości do 20 zł.";
6) § 16 otrzymuje brzmienie:
"§ 16. Za dokonanie czynności nie wymienionych w niniejszym rozporządzeniu
maksymalne wynagrodzenie ustala się w wysokości do 100 zł, w zależności od
nakładu pracy notariusza i czasu przeznaczonego na tę czynność."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 29 kwietnia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości opłat za sprawdzenie kwalifikacji
osób ubiegających się o uprawnienie do kierowania pojazdami oraz wysokości
wynagrodzenia egzaminatorów.
(Dz. U. Nr 47, poz. 314)
Na podstawie art. 84 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 i Nr 26, poz. 114 oraz z 1995 r. Nr
104, poz. 515) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 15
października 1992 r. w sprawie wysokości opłat za sprawdzenie kwalifikacji osób
ubiegających się o uprawnienie do kierowania pojazdami oraz wysokości
wynagrodzenia egzaminatorów (Dz. U. Nr 85, poz. 433, z 1994 r. Nr 17, poz. 61 i
Nr 140, poz. 804, z 1995 r. Nr 45, poz. 237 oraz z 1996 r. Nr 44, poz. 196)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1:
a) w ust. 1:
- w pkt 1 liczbę "32,00" zastępuje się liczbą "38,00",
- w pkt 2 liczbę "35,00" zastępuje się liczbą "42,00",
- w pkt 3 liczbę "43,00" zastępuje się liczbą "52,00",
- w pkt 4 liczbę "49,00" zastępuje się liczbą "59,00",
- w pkt 5 liczbę "52,00" zastępuje się liczbą "63,00",
- w pkt 6 liczbę "42,00" zastępuje się liczbą "51,00",
- w pkt 7 liczbę "9,00" zastępuje się liczbą "11,00",
- w pkt 8 liczbę "7,00" zastępuje się liczbą "8,50",
b) w ust. 4 liczbę "6,00" zastępuje się liczbą "7,00";
2) w § 2:
a) w ust. 1:
- w pkt 1 liczbę "6,00" zastępuje się liczbą "7,00",
- w pkt 2 liczbę "7,50" zastępuje się liczbą "9,00",
- w pkt 3 liczbę "9,00" zastępuje się liczbą "11,00",
- w pkt 4 liczbę "9,50" zastępuje się liczbą "11,50",
- w pkt 5 liczbę "7,50" zastępuje się liczbą "9,00",
- w pkt 6 liczbę "4,50" zastępuje się liczbą "5,50",
- w pkt 7 liczbę "3,00" zastępuje się liczbą "3,50",
b) w ust. 1a:
- w pkt 1 liczbę "1,50" zastępuje się liczbą "1,80",
- w pkt 2 liczbę "1,80" zastępuje się liczbą "2,20".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: wz. S. Rybak
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 30 kwietnia 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad i trybu postępowania dyscyplinarnego
w stosunku do radców prawnych i aplikantów radcowskich.
(Dz. U. Nr 48, poz. 317)
Na podstawie art. 74 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. Nr
19, poz. 145, z 1989 r. Nr 33, poz. 175 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 kwietnia 1984 r. w
sprawie zasad i trybu postępowania dyscyplinarnego w stosunku do radców prawnych
i aplikantów radcowskich (Dz. U. Nr 27, poz. 138 i z 1991 r. Nr 98, poz. 436)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 48 w ust. 2 wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje się
wyrazami "Rzeczypospolitej Polskiej" oraz skreśla się wyrazy "prezesowi
Państwowego Arbitrażu Gospodarczego";
2) w § 49:
a) w ust. 2 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
"O okresie kary i terminie jej zakończenia rada zawiadamia właściwych prezesów
sądu apelacyjnego i wojewódzkiego oraz pracodawców ukaranego.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Karę pozbawienia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego, a w stosunku do
aplikantów radcowskich - wydalenia z aplikacji wykonuje rada okręgowej izby
radców prawnych po otrzymaniu od przewodniczącego właściwego sądu
dyscyplinarnego odpisu prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego. O treści
orzeczenia dyscyplinarnego dziekan okręgowej izby radców prawnych zawiadamia
właściwych prezesów sądu apelacyjnego i wojewódzkiego oraz pracodawców
ukaranego.";
3) w § 54 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Zryczałtowane koszty postępowania wynoszą w razie ukarania:
1) karą upomnienia - od 300 do 500 zł,
2) innymi karami - od 1000 do 3000 zł."
§ 2. W sprawach wszczętych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje
się koszty w wysokości dotychczas obowiązującej - do czasu prawomocnego
zakończenia postępowania.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 22 kwietnia 1997 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o przeciwdziałaniu praktykom
monopolistycznym.
(Dz. U. Nr 49, poz. 318)
1. Na podstawie ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw
normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106,
poz. 496) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst
ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym
(Dz. U. Nr 14, poz. 88), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w
ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz
o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 198),
2) ustawą z dnia 28 czerwca 1991 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu
praktykom monopolistycznym (Dz. U. Nr 65, poz. 279),
ujętych w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 września 1991 r. w
sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o
przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. z 1991 r. Nr 89, poz. 403),
3) ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze oraz o
zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 419),
4) ustawą z dnia 3 lutego 1995 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu praktykom
monopolistycznym (Dz. U. Nr 41, poz. 208) ujętych w obwieszczeniu Prezesa Rady
Ministrów z dnia 4 lipca 1995 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy
o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. Nr 80, poz. 405),
5) ustawą z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących
funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496),
6) ustawą z dnia 20 grudnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z
reformą funkcjonowania gospodarki i administracji publicznej oraz o zmianie
ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr
156, poz. 775)
i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie
obejmuje następujących przepisów:
1) art. 25-30 oraz art. 32 i 33 ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o
przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. Nr 14, poz. 88), które
stanowią:
"Art. 25. W Kodeksie postępowania cywilnego wprowadza się następujące zmiany:
1) w dziale IVa tytułu VII księgi pierwszej części pierwszej po wyrazach
«Postępowanie w sprawach gospodarczych» dodaje się wyrazy «Rozdział 1. Przepisy
ogólne»,
2) w art. 4791 w § 2 w pkt 3 wyrazy «w gospodarce narodowej» skreśla się,
3) w art. 4793 w § 1 po wyrazie «rejonowych» dodaje się wyrazy «lub sądu
antymonopolowego»,
4) po art. 47927 dodaje się rozdział 2 w brzmieniu:
«Rozdział 2. Postępowanie w sprawach z zakresu przeciwdziałania praktykom
monopolistycznym
Art. 47928. § 1. Od decyzji Urzędu Antymonopolowego lub jego delegatury można
wnieść do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie - sądu antymonopolowego odwołanie w
terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia decyzji.
§ 2. Sąd odrzuci odwołanie wniesione po upływie terminu.
Art. 47929. § 1. Urząd Antymonopolowy przekazuje niezwłocznie odwołanie wraz z
aktami sprawy do sądu.
§ 2. Jeżeli Urząd Antymonopolowy uzna odwołanie za słuszne, może - nie
przekazując akt sądowi - uchylić albo zmienić swoją decyzję w całości lub w
części, o czym bezzwłocznie powiadamia stronę, przesyłając jej nową decyzję, od
której stronie służy odwołanie.
Art. 47930. Odwołanie od decyzji Urzędu Antymonopolowego powinno czynić zadość
wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego oraz zawierać oznaczenie
zaskarżonej decyzji, przytoczenie zarzutów, zwięzłe ich uzasadnienie, wskazanie
dowodów, a także zawierać wniosek o uchylenie albo zmianę decyzji w całości lub
w części.
Art. 47931. § 1. W sprawach z zakresu przeciwdziałania praktykom
monopolistycznym stronami są także Urząd Antymonopolowy i zainteresowany.
§ 2. Zainteresowanym jest ten, czyje prawa lub obowiązki zależą od
rozstrzygnięcia procesu. Jeżeli zainteresowany nie został wezwany do udziału w
sprawie, sąd wezwie go na wniosek strony albo z urzędu.
Art. 47932. Pełnomocnikiem Urzędu Antymonopolowego może być pracownik tego
Urzędu.
Art. 47933. W razie wniesienia odwołania od decyzji Urzędu Antymonopolowego, sąd
może, na wniosek powoda, wstrzymać wykonanie decyzji do czasu rozstrzygnięcia
sprawy. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Art. 47934. § 1. Sąd oddala odwołanie od decyzji Urzędu Antymonopolowego, jeżeli
nie ma podstaw do jego uwzględnienia.
§ 2. W razie uwzględnienia odwołania, sąd zaskarżoną decyzję albo uchyla, albo
zmienia w całości lub w części i orzeka co do istoty sprawy.
Art. 47935. Orzeczenia Sądu Antymonopolowego są prawomocne.»
Art. 26. W ustawie z dnia 29 grudnia 1982 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz o
urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 45, poz. 289, z 1985 r. Nr 12, poz. 50,
z 1987 r. Nr 3, poz. 18 i Nr 33, poz. 180 oraz z 1988 r. Nr 16, poz. 112 i Nr
19, poz. 132) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 pkt 11 skreśla się,
2) art. 5a skreśla się.
Art. 27. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów
powszechnych (Dz. U. Nr 31, poz. 137 oraz z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 33, poz.
175 i Nr 73, poz. 436) po art. 191 dodaje się art. 192 w brzmieniu:
«Art. 192. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, utworzy w Sądzie
Wojewódzkim w Warszawie odrębną jednostkę organizacyjną do spraw
antymonopolowych (sąd antymonopolowy)».
Art. 28. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o Funduszu Rozwoju Rynku i
Demonopolizacji Handlu (Dz. U. Nr 30, poz. 159) w art. 3 w ust. 1 pkt 4 skreśla
się.
Art. 29. W ustawie z dnia 24 maja 1989 r. o rozpoznawaniu przez sądy spraw
gospodarczych (Dz. U. Nr 33, poz. 175 i Nr 41, poz. 229) w art. 2 w ust. 2 pkt 5
skreśla się.
Art. 30. 1. Nie zakończone prawomocnie do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
sprawy, rozpatrywane przez Ministra Finansów, przekazuje się do dalszego
rozpoznania Urzędowi Antymonopolowemu.
2. Skargi na decyzje Ministra Finansów, wydane przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy, rozpatruje Naczelny Sąd Administracyjny według przepisów
dotychczasowych. W razie uchylenia decyzji, Naczelny Sąd Administracyjny
przekazuje do rozpoznania sprawę Urzędowi Antymonopolowemu.
3. Wznowienie postępowania, uchylenie, zmiana lub stwierdzenie nieważności
decyzji, wydanej przez Ministra Finansów przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy, następuje według przepisów dotychczasowych, z tym że właściwym do
rozpoznania sprawy jest Urząd Antymonopolowy."
"Art. 32. Traci moc ustawa z dnia 28 stycznia 1987 r. o przeciwdziałaniu
praktykom monopolistycznym w gospodarce narodowej (Dz. U. Nr 3, poz. 18 oraz z
1989 r. Nr 10, poz. 57, Nr 30, poz. 159 i Nr 35, poz. 192).
Art. 33. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.";
2) art. 47 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji
określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji
rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 198), który
stanowi:
"Art. 47. Ustawa wchodzi w życie z dniem 27 maja 1990 r.";
3) art. 2 i 4 ustawy z dnia 28 czerwca 1991 r. o zmianie ustawy o
przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. Nr 65, poz. 279), które
stanowią:
"Art. 2. W ustawie z dnia 25 lutego 1958 r. o Państwowej Inspekcji Handlowej
(Dz. U. z 1969 r. Nr 26, poz. 206, z 1975 r. Nr 16, poz. 91 i z 1990 r. Nr 14,
poz. 88) w art. 1 skreśla się pkt 4."
"Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.";
4) art. 15 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze
oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 419), który stanowi:
"Art. 15. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z tym że
art. 3 i 6 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.";
5) art. 2 i 4 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu
praktykom monopolistycznym (Dz. U. Nr 41, poz. 208), które stanowią:
"Art. 2. 1. Do stosunków prawnych dotyczących przeciwdziałania praktykom
monopolistycznym, powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy,
stosuje się przepisy dotychczasowe, z wyjątkiem art. 11-11c.
2. Postępowanie przed Urzędem Antymonopolowym wszczęte i nie zakończone
ostateczną decyzją przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy toczy się
według przepisów tej ustawy."
"Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."
6) art. 84 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw
normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106,
poz. 496), który stanowi:
"Art. 84. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., z wyjątkiem art. 3,
art. 7, art. 9, art. 10, art. 20, art. 24, art. 32, art. 34, art. 37, art.
45-47, art. 50, art. 66, art. 73 ust. 1, 2 i 4, art. 74, art. 76, art. 79, art.
80 i art. 82, które wchodzą w życie z dniem 1 października 1996 r. oraz art. 41,
który wchodzi w życie z dniem wejścia w życie ustawy konstytucyjnej z dnia 21
czerwca 1996 r. o zmianie Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o
wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej
Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 106, poz. 488).";
7) art. 22 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw
związanych z reformą funkcjonowania gospodarki i administracji publicznej oraz o
zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz.
U. Nr 156, poz. 775), który stanowi:
"Art. 22. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1997 r., z wyjątkiem art. 14 pkt 2 i art. 17 pkt 2-13, które wchodzą w życie z
dniem 8 kwietnia 1997 r."
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 kwietnia 1997 r.
(poz. 318)
USTAWA
z dnia 24 lutego 1990 r.
o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym.
W celu zapewnienia rozwoju konkurencji, ochrony podmiotów gospodarczych
narażonych na stosowanie praktyk monopolistycznych oraz ochrony interesów
konsumentów stanowi się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1) Ustawa określa warunki rozwoju konkurencji, reguluje zasady i tryb
przeciwdziałania praktykom monopolistycznym oraz naruszeniom interesów
konsumenta przez podmioty gospodarcze oraz ich związki, jeżeli wywołują lub mogą
wywołać skutki na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także określa organy
właściwe w tych sprawach.
Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) 2) podmiotach gospodarczych - rozumie się przez to osoby fizyczne i prawne, a
także jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, prowadzące
działalność gospodarczą albo organizujące lub świadczące usługi o charakterze
użyteczności publicznej, które nie są działalnością gospodarczą w rozumieniu
ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej
(Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r.
Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106,
poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr
134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60,
poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713,
z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23,
poz. 117 i Nr 43, poz. 272),
2) związkach - rozumie się przez to izby, zrzeszenia i inne organizacje
zrzeszające podmioty gospodarcze,
3) porozumieniach - rozumie się przez to sprzeczne z niniejszą ustawą:
a) 3) umowy zawierane między podmiotami gospodarczymi, między związkami tych
podmiotów oraz między podmiotami gospodarczymi i związkami, albo niektóre
postanowienia tych umów,
b) podjęte w jakiejkolwiek formie uzgodnienia dwóch lub więcej podmiotów
gospodarczych lub ich związków,
c) uchwały lub inne akty związków podmiotów gospodarczych,
4) cenach - rozumie się przez to również opłaty o charakterze cen, marże
handlowe, prowizje i narzuty do cen,
5) towarach - rozumie się przez to rzeczy, wszelkie formy energii, usługi,
obiekty i roboty budowlane, papiery wartościowe oraz inne prawa majątkowe,
6) pozycji monopolistycznej - rozumie się przez to pozycję podmiotu
gospodarczego, polegającą na tym, że podmiot ten nie spotyka się z konkurencją
na rynku krajowym lub lokalnym,
7) pozycji dominującej - rozumie się przez to pozycję podmiotu gospodarczego,
polegającą na tym, że podmiot ten nie spotyka się z istotną konkurencją na rynku
krajowym lub lokalnym; domniemywa się, że podmiot gospodarczy ma pozycję
dominującą, jeżeli jego udział na rynku przekracza 40%,
8) 4) konkurentach - rozumie się przez to podmioty gospodarcze, które
wprowadzają lub mogą wprowadzić albo nabywają lub mogą nabyć, w tym samym czasie
i na tym samym rynku, towary takie same lub inne, jeżeli przez ich odbiorców
uznane są za substytuty,
9)4) przeciętnym wynagrodzeniu - rozumie się przez to przeciętne miesięczne
wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw, za ostatni miesiąc kwartału
poprzedzającego dzień wydania decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów 5), ogłaszane przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na
podstawie odrębnych przepisów,
10)4) przychodzie - rozumie się przez to 1/12 przychodu uzyskanego w roku
podatkowym poprzedzającym dzień wydania decyzji Prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów
5)
, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych lub od osób
fizycznych,
11)5) konsumencie - rozumie się przez to każdego, kto nabywa towary i usługi do
celów nie związanych z działalnością gospodarczą.
Art. 3. 7) 1. Ustawa nie narusza praw wyłącznych wynikających z przepisów
dotyczących ochrony własności intelektualnej i przemysłowej, w szczególności
przepisów o wynalazczości, znakach towarowych, wzorach zdobniczych, ochronie
topografii układów scalonych, prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz
porozumień zawieranych przez pracowników i związki zawodowe z pracodawcami,
mających na celu ochronę praw pracowniczych.
2. Ustawę stosuje się do:
1) umów licencyjnych i innych aktów wykonywania praw wyłącznych wymienionych w
ust. 1,
2) umów dotyczących informacji technicznych lub technologicznych nie ujawnionych
do wiadomości publicznej, do których podjęto niezbędne działania w celu
zachowania ich poufności,
jeżeli skutkiem tych umów jest nieuzasadnione ograniczenie swobody działalności
gospodarczej stron oraz istotne ograniczenie konkurencji na rynku.
Rozdział 2
Praktyki monopolistyczne
Art. 4. 8) Praktykami monopolistycznymi są porozumienia polegające w
szczególności na:
1) ustalaniu, bezpośrednio lub pośrednio, cen oraz zasad ich kształtowania
między konkurentami w stosunkach z osobami trzecimi,
2) podziale rynku według kryteriów terytorialnych, asortymentowych lub
przedmiotowych,
3) ustaleniu lub ograniczeniu wielkości produkcji, sprzedaży lub skupu towarów,
4) ograniczeniu dostępu do rynku lub eliminowaniu z rynku podmiotów
gospodarczych nie objętych porozumieniem,
5) ustaleniu przez konkurentów lub ich związki warunków umów zawieranych z
osobami trzecimi.
Art. 5. 1. 9) Za praktyki monopolistyczne uznaje się także nadużywanie pozycji
dominującej na rynku, a w szczególności:
1) przeciwdziałanie ukształtowaniu się stosunków niezbędnych do powstania bądź
rozwoju konkurencji,
2) podział rynku według kryteriów terytorialnych, asortymentowych lub
podmiotowych,
3) sprzedaż towarów w sposób powodujący uprzywilejowanie niektórych podmiotów
gospodarczych lub innych podmiotów,
4) odmowę sprzedaży lub skupu towarów, dyskryminującą niektóre podmioty
gospodarcze przy braku alternatywnych źródeł zaopatrzenia lub zbytu,
5) nieuczciwe oddziaływanie na kształtowanie cen, w tym cen odsprzedaży, oraz
sprzedaż poniżej kosztów w celu eliminacji konkurentów,
6) 10) narzucanie uciążliwych warunków umów, przynoszących podmiotowi
gospodarczemu narzucającemu te warunki nieuzasadnione korzyści,
7)
10)
uzależnianie zawarcia umowy od przyjęcia lub spełnienia przez drugą stronę
innego świadczenia nie związanego z przedmiotem umowy, którego nie przyjęłaby
lub nie spełniłaby mając zapewnioną możliwość wyboru,
8) 11) stwarzanie konsumentom uciążliwych warunków dochodzenia swoich praw.
2. 12) Nie uznaje się za praktyki monopolistyczne udzielanie przez spółdzielnię
swoim członkom w obrotach z nimi bonifikat, ulg i innych korzyści ekonomicznych.
Art. 6. 13) Zakazuje się stosowania praktyk określonych w art. 4 i 5, chyba że
są one niezbędne ze względów techniczno-organizacyjnych lub ekonomicznych do
prowadzenia działalności gospodarczej i nie powodują istotnego ograniczenia
konkurencji; ciężar udokumentowania tych okoliczności spoczywa na podmiocie,
który się na nie powołuje.
Art. 7. 1. Podmiotom gospodarczym zajmującym pozycję monopolistyczną zakazuje
się również:
1) ograniczania, mimo posiadanych możliwości, produkcji, sprzedaży lub skupu
towarów, w szczególności prowadzącego do podwyższania cen sprzedaży lub
obniżania cen skupu,
2) wstrzymywania sprzedaży towarów prowadzącego do podwyższania cen,
3) pobierania nadmiernie wygórowanych cen.
2. Zakazy określone w ust. 1 dotyczą również podmiotów gospodarczych zajmujących
pozycję dominującą, o ile ich udział w rynku i stosowane przez nie praktyki
wywołują skutki podobne do skutków zachowań podmiotów gospodarczych o pozycji
monopolistycznej.
Art. 8. 1. 14) W razie stwierdzenia praktyk monopolistycznych wymienionych w
art. 4, art. 5 i art. 7, Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5)
wydaje decyzję nakazującą zaniechanie tych praktyk oraz może określić warunki
tego zaniechania.
2. Umowy zawarte z naruszeniem art. 4, art. 5 oraz art. 7 są w całości lub w
odpowiedniej części nieważne.
3. 15) Jeżeli wskutek stosowania praktyk monopolistycznych, o których mowa w
ust. 1, nastąpiło podwyższenie cen, Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów5) może wydać decyzję o obniżeniu cen oraz określić w niej czas
obowiązywania ceny i warunki jej zmiany przez podmiot gospodarczy w tym czasie.
W decyzji za dotychczasowy okres stosowania ceny podwyższonej Prezes Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może określić również kwotę nienależną albo
kwotę nienależną i kwotę dodatkową; przepisy art. 20 ustawy z dnia 26 lutego
1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z
1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536 i
z 1996 r. Nr 106, poz. 496) stosuje się odpowiednio.
Art. 9. 1. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może wydać decyzję
zakazującą wykonywania porozumienia, które:
1) wprowadza specjalizację asortymentową produkcji lub sprzedaży towarów albo
2) przewiduje wspólną sprzedaż lub wspólne zakupy towarów,
jeżeli porozumienie takie godzi w interes innych podmiotów gospodarczych lub
konsumentów.
2. 16) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) wyda decyzję zakazującą
wykonywania porozumienia określonego w ust. 1, jeżeli prowadzi ono do istotnego
ograniczenia konkurencji lub warunków do jej powstania na danym rynku lub
narusza interes konsumenta, a nie przynosi korzyści gospodarczych polegających w
szczególności na:
1) znacznym obniżeniu kosztów produkcji lub sprzedaży albo
2) poprawie jakości towarów.
Art. 10. 1. 17) Od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5)
służy odwołanie do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie - sądu antymonopolowego w
terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia decyzji.
2. Postępowanie w sprawach odwołań od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów5) toczy się według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o
postępowaniu w sprawach gospodarczych.
3. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może nadać decyzji rygor
natychmiastowej wykonalności.
4. 18) Do postanowień Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5), od
których służy zażalenie, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 i 2, z tym że
zażalenie wnosi się w terminie 7 dni.
Rozdział 3
Oddziaływanie na kształtowanie struktur podmiotów gospodarczych 19)
Art. 11. 20) 1. Zamiar łączenia podmiotów gospodarczych, w wypadkach określonych
w ust. 2 i 3, podlega zgłoszeniu Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów5) w terminie 14 dni od dokonania czynności, z którą ustawa wiąże ten
obowiązek.
2. Wynikający z ust. 1 obowiązek zgłoszenia zamiaru łączenia dotyczy:
1) połączenia podmiotów gospodarczych, których łączna wartość rocznej sprzedaży
towarów - w roku kalendarzowym poprzedzającym rok zgłoszenia zamiaru łączenia -
przekracza 5 milionów ECU,
2) nabycia lub przejęcia w posiadanie przez podmiot gospodarczy, jednorazowo lub
wielokrotnie w ciągu 12 kolejnych miesięcy, zorganizowanej części mienia innego
podmiotu gospodarczego, jeżeli łączna wartość tego mienia przekracza 2 miliony
ECU,
3) objęcia lub nabycia akcji albo udziałów innego podmiotu gospodarczego,
powodującego osiągnięcie lub przekroczenie 10%, 25%, 33% lub 50% głosów na
walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników, jeżeli łączna wartość rocznej
sprzedaży towarów obu podmiotów - w roku kalendarzowym poprzedzającym rok
zgłoszenia zamiaru - przekracza 5 milionów ECU,
4) objęcia lub nabycia przez instytucje finansowe, dla których obrót papierami
wartościowymi jest przedmiotem działalności gospodarczej, akcji lub udziałów
innego podmiotu gospodarczego, powodującego osiągnięcie lub przekroczenie 10%,
25%, 33% lub 50% głosów na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników,
jeżeli łączna wartość rocznej sprzedaży towarów podmiotu nabywanego - w roku
kalendarzowym poprzedzającym rok zgłoszenia zamiaru - przekracza 5 milionów ECU,
chyba że objęcie albo nabycie akcji lub udziałów dokonane zostało z zamiarem
zbycia ich przed upływem 1 roku i z równoczesnym niewykonywaniem do tego czasu
praw wynikających z posiadania akcji lub udziałów, poza prawem do dywidendy oraz
prawem zbycia akcji lub udziałów,
5) objęcia przez tę samą osobę funkcji dyrektora, wicedyrektora, członka
zarządu, członka rady nadzorczej, członka komisji rewizyjnej albo głównego
księgowego w konkurujących ze sobą podmiotach gospodarczych, jeżeli łączna
wartość rocznej sprzedaży towarów - w roku kalendarzowym poprzedzającym rok
zgłoszenia zamiaru - przekracza 5 milionów ECU,
6) przejęcia w inny sposób, bezpośrednio lub pośrednio, kontroli nad innym
podmiotem gospodarczym, jeżeli łączna wartość rocznej sprzedaży towarów - w roku
kalendarzowym poprzedzającym rok zgłoszenia zamiaru - przekracza 5 milionów ECU.
3. Obowiązek zgłoszenia zamiaru łączenia banków, w zakresie określonym w ust. 2,
dotyczy banków, jeżeli łączna wartość ich funduszy własnych przekracza 50
milionów ECU na koniec roku kalendarzowego poprzedzającego rok zgłoszenia
zamiaru łączenia.
4. Łączna wartość rocznej sprzedaży towarów, o której mowa w ust. 2, obejmuje
zarówno sprzedaż dokonywaną przez podmiot dominujący, jak i zależny w rozumieniu
art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie
papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz.
239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 45, poz. 199, Nr 75, poz.
357, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164).
5. Wartość ECU, wymieniona w ust. 2 i 3, podlega przeliczeniu na złote według
kursu kupna walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski:
1) z ostatniego dnia roku kalendarzowego poprzedzającego rok zgłoszenia zamiaru,
o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i 3-6 oraz ust. 3,
2) z dnia poprzedzającego zgłoszenie zamiaru nabycia mienia, o którym mowa w
ust. 2 pkt 2.
6. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do nabywania akcji dopuszczonych do
publicznego obrotu.
7. Zgłoszenia zamiaru łączenia podmiotów gospodarczych dokonują organy podmiotów
gospodarczych, o których mowa w art. 11e.
8. Zgłoszenie zamiaru łączenia powinno zawierać informacje dotyczące wpływu
łączenia na zmianę pozycji podmiotów gospodarczych i jego skutków dla
konkurencji, a zwłaszcza:
1) rodzaj, przyczynę i zakres łączenia podmiotów gospodarczych,
2) dane charakteryzujące podmioty gospodarcze uczestniczące w łączeniu, ich
związki z innymi podmiotami gospodarczymi oraz zakres i obszar ich działania,
3) udział podmiotów gospodarczych w poszczególnych rynkach.
Art. 11a. 21) 1. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może:
1) zwrócić w terminie 14 dni zgłoszenie zamiaru łączenia, jeżeli nie spełnia ono
warunków określonych w art. 11 ust. 8 oraz warunków, jakim powinno odpowiadać
zgłoszenie zamiaru łączenia i przekształcenia podmiotów gospodarczych,
2) wezwać zgłaszającego zamiar łączenia do usunięcia wskazanych braków w
zgłoszeniu lub uzupełnienia niezbędnych informacji, z pouczeniem, że
bezskuteczny upływ wyznaczonego terminu może spowodować nałożenie kary
pieniężnej w myśl art. 16 ust. 2 pkt 1.
2. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może również przedstawić
podmiotom gospodarczym - przed wydaniem decyzji zakazującej łączenia - warunki,
na jakich łączenie może nastąpić, wyznaczając termin na ustosunkowanie się do
zgłoszonej propozycji; brak odpowiedzi w terminie lub negatywne ustosunkowanie
się do przedstawionych warunków skutkuje wydaniem zawiadomienia lub decyzji, o
których mowa w ust. 3 i 4.
3. W wypadku braku zastrzeżeń co do zamiaru łączenia, Prezes Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów5), w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące, zawiadamia
o tym zgłaszającego zamiar.
4. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5), w terminie nie dłuższym
niż 2 miesiące, może wydać decyzję:
1) zakazującą łączenia podmiotów gospodarczych, jeżeli w jego wyniku podmioty te
uzyskałyby lub umocniły pozycję dominującą na rynku,
2) zakazującą objęcia przez tę samą osobę funkcji wymienionych w art. 11 ust. 2
pkt 5, jeżeli w wyniku tego nastąpiłoby istotne osłabienie konkurencji;
domniemywa się, że istotne osłabienie konkurencji ma miejsce, jeżeli łączny
udział tych podmiotów w rynku przekracza 10%.
5. W wypadku zamiaru łączenia banków Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów5), w terminie nie dłuższym niż 2 tygodnie, zawiadamia zgłaszającego
zamiar o braku zastrzeżeń bądź w tym terminie może wydać decyzję zakazującą
łączenia banków.
6. Do terminów określonych w ust. 3-5 nie wlicza się okresów oczekiwania na
usunięcie braków, uzupełnienie informacji lub ustosunkowanie się do zgłoszonych
przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) warunków, o których
mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2.
Art. 11b.21) Sąd rejestrowy, działając na podstawie odrębnych przepisów, dokona
wpisu w rejestrze, jeżeli:
1) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) zawiadomi wnioskodawcę o
braku zastrzeżeń co do zamiaru łączenia, o którym mowa w art. 11a ust. 3 i 5,
2) podmiot gospodarczy wykaże, że zamiar łączenia podmiotów gospodarczych nie
podlega obowiązkowi zgłoszenia.
Art. 11c.21) 1. Zamiar przekształcenia spółek prawa handlowego, przedsiębiorstwa
państwowego w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa oraz przedsiębiorstwa
komunalnego w spółkę gminy podlega zgłoszeniu Prezesowi Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów5) w terminie 14 dni od dokonania czynności, z którą
ustawa wiąże ten obowiązek.
2. Wynikający z ust. 1 obowiązek zgłoszenia zamiaru przekształcenia dotyczy
podmiotów, których wartość rocznej sprzedaży towarów w roku kalendarzowym
poprzedzającym rok zgłoszenia tego zamiaru przekracza 5 milionów ECU.
3. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może, w terminie nie
dłuższym niż 2 miesiące, wydać decyzję zakazującą przekształcenia, jeżeli spółka
powstała w wyniku tego przekształcenia zachowałaby pozycję dominującą na rynku.
4. Przepisy art. 11 ust. 4, ust. 5 i 7, art. 11a ust. 1-3, ust. 5 i 6 oraz art.
11b stosuje się odpowiednio.
Art. 11d.21) Podmioty gospodarcze, których zamiar łączenia lub przekształcenia
podlega zgłoszeniu, do czasu otrzymania zawiadomienia Prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów5) o braku zastrzeżeń co do zamiaru łączenia bądź
przekształcenia, lub upływu terminu na wydanie decyzji zakazującej łączenia bądź
przekształcenia, są obowiązane wstrzymać się z podejmowaniem czynności, które
powodują lub mogą spowodować uzyskanie bądź umocnienie pozycji dominującej na
rynku przez łączące się lub przekształcane podmioty albo przez jednego z nich,
chociażby czynności te nie stanowiły praktyk monopolistycznych w rozumieniu
przepisów ustawy.
Art. 11e.21) Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
warunki, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie zamiaru łączenia i przekształcenia
podmiotów gospodarczych, oraz organy podmiotów zobowiązanych do dokonania
zgłoszenia zamiaru.
Art. 12. 1. Przedsiębiorstwa państwowe i spółdzielnie oraz spółki prawa
handlowego posiadające pozycję dominującą na rynku mogą ulec podziałowi lub
rozwiązaniu, jeżeli trwale ograniczają konkurencję lub warunki jej powstawania.
2. 22) W razie stwierdzenia, że podmioty gospodarcze spełniają warunki, o
których mowa w ust. 1, Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może
wydać decyzję nakazującą podział przedsiębiorstwa lub spółdzielni albo
rozwiązanie spółki, określając warunki i termin tego podziału lub rozwiązania.
Przed wydaniem decyzji nakazującej podział przedsiębiorstwa państwowego lub
rozwiązanie jednoosobowej spółki Skarbu Państwa Prezes Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów5) zasięga opinii organu założycielskiego lub organu
reprezentującego Skarb Państwa.
3. 23) Wykonanie decyzji należy do organów przedsiębiorstwa państwowego lub do
organów spółdzielni albo władz spółki i następuje z zastosowaniem odpowiednio
przepisów określających tryb podziału lub rozwiązania danego podmiotu; dokonanie
podziału nie wymaga zgody lub opinii przewidzianych w tych przepisach.
Przedsiębiorstwo państwowe, powstające w wyniku podziału, tworzy organ
założycielski.
4. W razie stwierdzenia, że podmiot gospodarczy posiada pozycję dominującą na
rynku, Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może wydać decyzję
nakazującą ograniczenie jego działalności gospodarczej, określając warunki i
termin tego ograniczenia.
5. Przepis ust. 1 nie wyłącza możliwości podziału i rozwiązania podmiotów
gospodarczych, uregulowanych w odrębnych przepisach.
Art. 13. 24) Przepisy art. 10 stosuje się odpowiednio do decyzji i postanowień
wydanych w sprawach łączenia, przekształcenia, podziału i rozwiązania podmiotów
gospodarczych oraz ograniczenia ich działalności gospodarczej.
Rozdział 4
Odpowiedzialność za naruszenie przepisów ustawy 25)
Art. 14. 1. 26) W decyzjach wydanych na podstawie art. 8 ust. 1 i 3 oraz art. 9
Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może ustalić karę pieniężną,
płatną do budżetu państwa. Kary tej nie stosuje się w wypadku, gdy Prezes Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) wydał decyzję ustalającą wysokość kwoty
nienależnej i kwoty dodatkowej, o której mowa w art. 8 ust. 3.
2. 27) Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, można ustalić w wysokości do 100%
przychodu, w rozumieniu art. 2 pkt 10, ukaranego podmiotu gospodarczego.
3. Kara pieniężna, o której mowa w ust. 1, jest płatna z dochodu po
opodatkowaniu lub z innej formy nadwyżki przychodów nad wydatkami, zmniejszonej
o podatki.
4. 28) Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do związków. W wypadku gdy
związek nie osiąga przychodu, karę pieniężną Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów5) może ustalić do wysokości pięćdziesięciokrotnego przeciętnego
wynagrodzenia.
Art. 15. 1. 29) W wypadku gdy podmiot gospodarczy nie wykonuje decyzji, o
których mowa w art. 8 ust. 1 i 3, art. 9, art. 11a ust. 4 i 5 oraz w art. 11c,
lub wyroków sądów zmieniających taką decyzję, jest obowiązany wpłacić za każdy
rozpoczęty miesiąc niewykonania w terminie decyzji lub wyroku sądu karę
pieniężną w wysokości 1% przychodu. Decyzję w tej sprawie wydaje Prezes Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów5), z tym że nie może być ona wydana, jeżeli od
daty wydania decyzji, o których mowa w zdaniu poprzednim, upłynęły trzy lata.
2. W przypadku niewykonania decyzji, o których mowa w art. 12 ust. 2 i 4, lub
wyroku sądu zmieniającego te decyzje, kara wynosi od 1 do 10%; przepis ust. 1
stosuje się odpowiednio.
3. Kary, o których mowa w ust. 1 i 2, podlegają wpłacie do budżetu państwa.
4. Przepis art. 10 i art. 14 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
5. 30) Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do związków. W wypadku gdy
związek nie osiąga przychodu, karę pieniężną za każdy rozpoczęty miesiąc
niewykonania w terminie decyzji lub wyroku sądu Prezes Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów5) ustala do wysokości pięćdziesięciokrotnego
przeciętnego wynagrodzenia.
Art. 15a. 31) 1. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może w drodze
decyzji nałożyć na podmiot gospodarczy karę pieniężną do wysokości:
1) 1% przychodu za każdy rozpoczęty miesiąc niewykonania obowiązku zgłoszenia, o
którym mowa w art. 11 i art. 11c, z zastrzeżeniem pkt 3 i 4,
2) 15% przychodu z tytułu wykonania czynności, o których mowa w art. 11d,
3) 15% przychodu, jeżeli po objęciu lub nabyciu akcji bądź udziałów wykonuje
prawa wynikające z tych akcji lub udziałów z naruszeniem art. 11 ust. 2 pkt 4,
4) 1% przychodu za każdy rozpoczęty miesiąc posiadania akcji lub udziałów po
upływie roku, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 4, chyba że wykaże, iż przy
zachowaniu należytej staranności nie mógł wcześniej ich zbyć z powodu
okoliczności, za które odpowiedzialności nie ponosi.
2. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może w drodze decyzji
nałożyć na osobę nie wykonującą obowiązku zgłoszenia, o którym mowa w art. 11
ust. 2 pkt 5, karę pieniężną w wysokości do pięciokrotnego przeciętnego
wynagrodzenia za każdy rozpoczęty miesiąc niewykonania tego obowiązku.
3. Przepisy art. 10, art. 14 ust. 3 i art. 15 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
Art. 16. 1. 32) W razie gdy osoba kierująca podmiotem gospodarczym lub związkiem
nie wykonuje decyzji wydanych na podstawie niniejszej ustawy i wyroków sądów,
Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
5)
może wydać decyzję nakładającą na nią karę pieniężną, do wysokości
dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia.
2. Karze pieniężnej, o której mowa w ust. 1, może podlegać:
1) 33) osoba kierująca podmiotem gospodarczym lub związkiem za nieudzielenie
danych i informacji na żądanie Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów5) bądź jeżeli dane te i informacje są nierzetelne,
2) 34) osoba działająca w imieniu osób prawnych lub spółek i innych jednostek
organizacyjnych nie mających osobowości prawnej podejmujących działania
zmierzające do łączenia i przekształcenia podmiotów gospodarczych, jeżeli nie
zgłosi zamiaru, o którym mowa w art. 11 i art. 11c, bądź zgłoszenie zamiaru
zawiera dane i informacje nierzetelne.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli funkcję kierownika podmiotu
gospodarczego pełni osoba prowadząca działalność gospodarczą we własnym imieniu.
4. Przepisy art. 10 i art. 15 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 5
Organ antymonopolowy i ochrony konsumenta 35)
Art. 17. 36) 1. Zadania z zakresu przeciwdziałania praktykom monopolistycznym,
rozwoju konkurencji i ochrony interesów konsumentów realizuje Prezes Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwany dalej "Prezesem".
2. Prezes jest centralnym organem administracji rządowej podległym Radzie
Ministrów.
2a. 37) Prezesa powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów.
3. Wiceprezesów Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów powołuje i odwołuje, na
wniosek Prezesa, Prezes Rady Ministrów.
4. Prezes wykonuje zadania, o których mowa w ust. 1, przy pomocy Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów.
5. Prezesowi podlega Państwowa Inspekcja Handlowa.
6. 38) Organizację Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów określa statut
nadany, w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów.
Art. 18. 1. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może utworzyć
delegatury Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów 39) oraz określić ich
siedziby, właściwość terytorialną i rzeczową.
2. Delegaturami Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów39) kierują dyrektorzy,
powoływani i odwoływani przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów5).
3. Wicedyrektorów delegatur Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów39) powołuje
i odwołuje, na wniosek dyrektorów tych delegatur, Prezes Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów5).
Art. 19. 1. Do zakresu działania Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów5) należy:
1) sprawowanie kontroli przestrzegania przez podmioty gospodarcze przepisów o
przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym,
2) badanie kształtowania się cen w warunkach ograniczenia konkurencji,
3) wydawanie, w wypadkach przewidzianych ustawą, decyzji w sprawach
przeciwdziałania praktykom monopolistycznym, kształtowania struktur
organizacyjnych podmiotów gospodarczych oraz decyzji określających
odpowiedzialność podmiotów za stosowanie tych praktyk,
4) prowadzenie rejestru podmiotów gospodarczych, których udział w rynku krajowym
przekracza 80%,
5) prowadzenie badań stanu koncentracji gospodarki oraz przedstawienie
zainteresowanym podmiotom wniosków w sprawie działań zmierzających do
zrównoważenia rynku,
6) 40) opracowywanie lub opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących
praktyk monopolistycznych, rozwoju konkurencji lub warunków jej powstawania, a
także ochrony interesów konsumentów,
7) przygotowywanie rządowych projektów polityki rozwoju konkurencji,
7a) 41) przygotowywanie rządowych projektów polityki konsumenckiej,
7b)
41)
składanie wniosków w sprawie zmian przepisów w zakresie ochrony praw
konsumentów,
7c)41) zlecanie wyspecjalizowanym jednostkom i odpowiednim organom kontroli
państwowej dokonywania badań przestrzegania praw konsumentów,
7d)41) współpraca z krajowymi i zagranicznymi organizacjami społecznymi i innymi
instytucjami, do których zadań statutowych należy ochrona interesów konsumentów,
8) wykonywanie innych zadań przewidzianych w niniejszej ustawie lub ustawach
odrębnych.
2. Decyzje, o których mowa w ust. 1 pkt 3, podpisuje Prezes Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów5) lub osoba przez niego upoważniona.
Art. 19a. 42) 1. Każdy podmiot gospodarczy i związek podmiotów gospodarczych,
posiadający dokumenty, dane i informacje niezbędne do rozstrzygnięcia sprawy
toczącej się przed Urzędem Ochrony Konkurencji i Konsumentów39), jest obowiązany
do ich udostępnienia lub przekazania Urzędowi Ochrony Konkurencji i
Konsumentów39) na jego żądanie.
2. Wynikający z ust. 1 obowiązek odnosi się również do spraw wymienionych w art.
19 ust. 1 pkt 2, 4 i 5.
3. Do wiadomości uzyskanych na podstawie ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio art.
20 ust. 4.
Art. 20. 1. 43) Podmioty gospodarcze oraz ich związki są obowiązane na żądanie
Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów39) przeprowadzającego kontrolę zapewnić
mu warunki do jej wykonania.
2. Przedmiotem kontroli, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1, jest ustalenie,
czy kontrolowany podmiot gospodarczy przestrzega przepisów o przeciwdziałaniu
praktykom monopolistycznym, a w razie naruszenia tych przepisów i wydania
decyzji lub wyroków - czy decyzje te i wyroki zostały wykonane.
3. Upoważnieni do przeprowadzania kontroli pracownicy Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów39) mają prawo:
1) wstępu do wszystkich pomieszczeń kontrolowanego podmiotu gospodarczego,
2) wglądu do dokumentów kontrolowanego podmiotu oraz żądania odpisów i wyciągów
z tych dokumentów,
3) żądania wyjaśnień, także pisemnych, od pracowników kontrolowanego podmiotu,
4) zbierania danych i informacji dotyczących działalności podmiotu
kontrolowanego również w innych jednostkach organizacyjnych bez potrzeby
uzyskiwania dodatkowego upoważnienia,
5) udziału w posiedzeniach organów kolegialnych podmiotu kontrolowanego,
6) zabezpieczenia dokumentów i innych dowodów,
7) korzystania z opinii biegłych i rzeczoznawców.
4. Wiadomości uzyskane w toku czynności kontrolnych przez pracowników Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów39) i osoby upoważnione przez ten organ objęte
są tajemnicą służbową.
Art. 20a. 44) 1. Wiadomości uzyskane w toku czynności służbowej przez
pracowników Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów39) i osoby upoważnione
przez ten organ objęte są tajemnicą przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o
zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, jeżeli podmiot gospodarczy lub związek
podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności.
2. Wiadomości, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wykorzystane na potrzeby
innych postępowań, prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów, z
zastrzeżeniem ust. 3.
3. Przepis ust. 2 nie dotyczy postępowań karnych prowadzonych przez organy
prokuratury lub sądy, z wyłączeniem postępowań z oskarżenia prywatnego.
Art. 21. 1. 45) Postępowanie administracyjne w wypadkach przewidzianych w
niniejszej ustawie wszczyna się z urzędu lub na wniosek uprawnionego. Nie
wszczyna się postępowania, jeżeli od końca roku, w którym zaprzestano stosowania
praktyki monopolistycznej, upłynął rok. Odmowa wszczęcia postępowania następuje
w drodze decyzji.
2. Uprawnionymi do żądania wszczęcia postępowania są:
1) podmioty gospodarcze, których interes został lub może być naruszony przez
praktykę monopolistyczną, oraz związki takich podmiotów gospodarczych,
2) organy kontroli państwowej i społecznej,
3) organizacje społeczne, do których zadań statutowych należy ochrona interesów
konsumentów,
4) organy gmin.
3. Żądanie wszczęcia postępowania wnosi się na piśmie wraz z uzasadnieniem.
4. 46) Nie wszczyna się postępowania administracyjnego, jeżeli z zawartych w
żądaniu (wniosku) oraz posiadanych przez Urząd Ochrony Konkurencji i
Konsumentów39) informacji wynika, iż nie zostały naruszone przepisy art. 4, art.
5, art. 7, art. 9, art. 11a ust. 4 i 5, art. 11c oraz art. 12 ust. 2 i 4. W tym
wypadku Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) informuje na piśmie
występującego z żądaniem (wnioskiem) o niewszczynaniu postępowania
administracyjnego, podając uzasadnienie. Postępowanie jednak wszczyna się,
jeżeli w terminie dwutygodniowym uprawniony lub zobowiązany żądanie (wniosek)
podtrzyma.
Art. 21a. 47) 1. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
5)
na wniosek strony lub z urzędu może w niezbędnym zakresie ograniczyć pozostałym
stronom prawo wglądu w materiał dowodowy załączony przez strony do akt sprawy,
jeżeli udostępnienie tego materiału groziłoby ujawnieniem istotnych tajemnic
przedsiębiorstwa.
2. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) może w drodze postanowienia
zobowiązać wnioskodawcę lub stronę, która wniosła o podjęcie czynności
połączonej z kosztami, o złożenie zaliczki na poczet kosztów postępowania, pod
rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia lub niewykonania tej czynności
dowodowej.
3. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) postanowieniem rozstrzyga o
kosztach postępowania.
4. W postępowaniu przed Urzędem Ochrony Konkurencji i Konsumentów39) stosuje się
odpowiednio art. 98-110 i art. 235-315 Kodeksu postępowania cywilnego.
Art. 21b.47) Od postanowień wydanych na podstawie art. 21a ust. 1 i 3 służy
zażalenie. Przepis art. 10 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 6
Przepisy szczególne, przejściowe i końcowe
Art. 22. 1. Udostępnienie przez podmiot gospodarczy danych lub złożenie
wyjaśnień w zagranicznym postępowaniu, opartym na zarzucie dokonania działań
ograniczających konkurencję, może być objęte zakazem wydanym przez Ministra
Gospodarki 48).
2. Podmiot gospodarczy zawiadamia Ministra Gospodarki48) o wszczętym za granicą
postępowaniu, o którym mowa w ust. 1, jeżeli w toku postępowania został
zobowiązany do udostępnienia danych lub składania wyjaśnień.
3. Minister Gospodarki48) wydaje zakaz, o którym mowa w ust. 1, jeżeli w toku
postępowania zagranicznego mogłoby zapaść orzeczenie lub decyzja, powodujące
negatywne następstwa dla gospodarki polskiej lub polskich podmiotów
gospodarczych w dziedzinie handlu zagranicznego lub działalności gospodarczej
prowadzonej w całości albo w części na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, może:
1) być skierowany do poszczególnych podmiotów gospodarczych, grupy podmiotów
gospodarczych lub ich związków,
2) odnosić się do określonego postępowania zagranicznego lub różnych postępowań
danego rodzaju,
3) obejmować poszczególne dane i wyjaśnienia lub ich rodzaje.
5. Przepisy ust. 1-4 mają także zastosowanie do danych udostępnionych i
wyjaśnień składanych przez podmioty gospodarcze polskim organom wymiaru
sprawiedliwości, w ramach pomocy prawnej wykonywanej na wniosek organów państw
obcych na podstawie umów międzynarodowych.
Art. 23. W razie złożenia, w wypadkach przewidzianych w niniejszej ustawie,
odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów5) do sądu
antymonopolowego, stronie nie przysługują środki prawne wzruszenia decyzji,
przewidziane w Kodeksie postępowania administracyjnego, w szczególności
dotyczące wznowienia postępowania, uchylenia, zmiany oraz stwierdzenia
nieważności decyzji.
Art. 24. 49) Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o organie antymonopolowym
lub Urzędzie Antymonopolowym, rozumie się przez to Prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów.
1) W brzmieniu ustalonym przez art. 32 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o
zmianie niektórych ustaw normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji
publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496), która w tej części weszła w życie z dniem
1 października 1996 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit a) ustawy z dnia 3 lutego 1995
r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. Nr 41,
poz. 208), która weszła w życie z dniem 19 maja 1995 r.
3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit b) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
4) Dodany przez art. 1 pkt 2 lit c) ustawy wymienionej w przypisie 2.
5) Zgodnie z art. 32 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 1.
7) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 2.
8) Z uwzględnieniem zmiany numeracji dokonanej przez art. 1 pkt 4 ustawy
wymienionej przypisie 2 i w brzmieniu ustalonym przez tenże przepis.
9) Oznaczenie ustalone przez art. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie
ustawy - Prawo spółdzielcze oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr
90, poz. 419), która weszła w życie z dniem 26 września 1994 r.
10) Dodany przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 2.
11) Dodany przez art. 32 pkt 3 ustawy wymienionej w przypisie 1.
12) Dodany przez art. 2 ustawy wymienionej w przypisie 9.
13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 2.
14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit a) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit b) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
16) W brzmieniu ustalonym przez art. 32 pkt 4 ustawy wymienionej w przypisie 1.
17) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit a) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
18) Dodany przez art. 1 pkt 8 lit b) ustawy wymienionej w przypisie 2.
19) Tytuł rozdziału 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy
wymienionej w przypisie 2.
20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 2.
21) Dodany przez art. 1 pkt 11 ustawy wymienionej w przypisie 2.
22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 lit a) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
23) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 lit b) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy wymienionej w przypisie 2.
25) Tytuł rozdziału 4 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 ustawy
wymienionej w przypisie 2.
26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 lit a) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
27) W brzmieniu ustalonym przez art. 32 pkt 5 lit ustawy wymienionej w przypisie
1.
28) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 lit c) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
29) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit a) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
30) Dodany przez art. 1 pkt 16 lit b) ustawy wymienionej w przypisie 2.
31) Dodany przez art. 1 pkt 17 ustawy wymienionej w przypisie 2.
32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit a) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
33) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit b) tiret pierwsze ustawy
wymienionej w przypisie 2.
34) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit b) tiret drugie ustawy
wymienionej w przypisie 2.
35) Tytuł rozdziału 5 w brzmieniu ustalonym przez art. 32 pkt 6 ustawy
wymienionej w przypisie 1.
36) W brzmieniu ustalonym przez art. 32 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie 1.
37) Dodany przez art. 5 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o zmianie
niektórych ustaw związanych z reformą funkcjonowania gospodarki i administracji
publicznej oraz o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 156, poz. 775), która weszła w życie z
mocą od dnia 1 stycznia 1997 r.
38) Dodany przez art. 5 pkt 1 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 37.
39) Zgodnie z art. 32 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie 1.
40) W brzmieniu ustalonym przez art. 32 pkt 8 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 1
41) Dodany przez art. 32 pkt 8 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie 1.
42) Dodany przez art. 1 pkt 19 ustawy wymienionej w przypisie 2.
43) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy wymienionej w przypisie 2.
44) Dodany przez art. 1 pkt 21 ustawy wymienionej w przypisie 2.
45) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 lit. a) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
46) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 2.
47) Dodany przez art. 1 pkt 23 ustawy wymienionej w przypisie 2.
48) Zgodnie z art. 8 pkt 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy
wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji
publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497), która weszła w życie z dniem 1 stycznia
1997 r.
49) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie 37.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 maja 1997 r.
w sprawie trybu składania wniosków i szczegółowych zasad przyznawania dotacji z
rezerwy celowej budżetu państwa na 1997 r. na dofinansowanie zadań wynikających
ze Strategicznego Programu Rządowego "Zagospodarowanie mienia przejętego od
wojsk Federacji Rosyjskiej".
(Dz. U. z 1997 r. Nr 50, poz. 320)
Na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997
r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106) zarządza się, co następuje:
§ 1. Z kwoty 33 540 tys. zł, określonej w art. 27 ust. 1 pkt 2 ustawy budżetowej
na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106), na dofinansowanie
zadań wynikających ze Strategicznego Programu Rządowego "Zagospodarowanie mienia
przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej" przeznacza się kwotę 24 540 tys. zł.
§ 2. 1. Rozporządzenie określa tryb składania wniosków i szczegółowe zasady
przyznawania dotacji z rezerwy celowej budżetu państwa na 1997 r. na
dofinansowanie zadań wynikających ze Strategicznego Programu Rządowego
"Zagospodarowanie mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej", określonej w
ustawie budżetowej na rok 1997.
2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) mieniu - rozumie się przez to dotychczas nie zagospodarowane nieruchomości
przejęte od wojsk Federacji Rosyjskiej w latach 1990-1993, stanowiące własność
Skarbu Państwa lub gminy, zgodnie z ustawą z dnia 10 czerwca 1994 r. o
zagospodarowaniu nieruchomości Skarbu Państwa przejętych od wojsk Federacji
Rosyjskiej (Dz. U. Nr 79, poz. 363),
2) Pełnomocniku - rozumie się przez to Pełnomocnika Rządu do Zagospodarowania
Mienia Przejętego od Wojsk Federacji Rosyjskiej, powołanego na podstawie
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 marca 1997 r. w sprawie ustanowienia
Pełnomocnika Rządu do Zagospodarowania Mienia Przejętego od Wojsk Federacji
Rosyjskiej (Dz. U. Nr 27, poz. 145),
3) Radzie - rozumie się przez to Radę Programową do zagospodarowania mienia
przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej, działającą na podstawie zarządzenia nr
25 Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 sierpnia 1995 r. w sprawie powołania Rady
Programowej do zagospodarowania mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej,
4) SPR - rozumie się przez to Strategiczny Program Rządowy "Zagospodarowanie
mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej", ustanowiony przez Radę
Ministrów w dniu 23 maja 1995 r.
5) dotacji - rozumie się przez to środki z rezerwy celowej budżetu państwa, o
której mowa w § 1, na dofinansowanie zadań własnych gminy oraz dla wojewodów,
ministrów i kierowników centralnych urzędów administracji państwowej na
finansowanie zadań wynikających z SPR,
6) ustawie o finansowaniu gmin - rozumie się przez to ustawę z dnia 10 grudnia
1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz.
509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794 oraz z 1996 r. Nr 149, poz.
704 i Nr 156, poz. 774),
7) zadaniu - rozumie się przez to zadanie wynikające z SPR, na którego
dofinansowanie przeznacza się dotację na finansowanie zadań inwestycyjnych lub
bieżących.
§ 3. 1. Kwoty dotacji na dofinansowanie zadań wynikających z realizacji SPR są
ustalane przez Pełnomocnika, po zasięgnięciu opinii Rady, w granicach kwoty
rezerwy celowej, o której mowa w § 1.
2. Kwoty dotacji na dofinansowanie zadań własnych gmin nie mogą przekraczać kwot
ustalonych według zasad określonych w art. 21 ust. 5 i 6 ustawy o finansowaniu
gmin.
3. Dotacje otrzymane przez wnioskodawców są ewidencjonowane na odrębnym rachunku
finansowania poszczególnych zadań i są rozliczane po zakończeniu zadania.
4. Gmina, która nie przeznaczy z budżetu gminy w 1997 r. zadeklarowanej we
wniosku kwoty na dofinansowanie dotowanego zadania, jest zobowiązana do zwrotu
otrzymanej dotacji do budżetu wojewody w terminie ustalonym przez wojewodę.
§ 4. 1. Wnioski o przyznanie dotacji są składane:
1) w terminie 20 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia przez zarządy gmin
na dofinansowanie zadań własnych gmin - wojewodom w celu zaopiniowania,
2) w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia przez ministrów i
kierowników centralnych organów administracji państwowej oraz wojewodów na
dofinansowanie realizowanych przez nich zadań i zadań własnych gmin -
Pełnomocnikowi.
2. Wniosek o przyznanie dotacji na dofinansowanie zadania jest sporządzany
według wzoru określonego w załączniku do rozporządzenia.
3. Część opisowa wniosku powinna zawierać w szczególności uzasadnienie potrzeby
realizacji zadania objętego wnioskiem oraz informację dotyczącą:
1) stanu przygotowania zadania do realizacji,
2) zakresu rzeczowego zadania wykonanego do końca miesiąca poprzedzającego
miesiąc, w którym jest składany wniosek, jeżeli zadanie jest w toku realizacji,
3) uwzględnienia wymagań ochrony środowiska i ochrony dóbr kultury związanych z
realizacją zadania,
4) planowanych efektów zadania,
5) kwot dotacji lub środków dotychczas uzyskanych z budżetu państwa na zadania
wynikające z SPR,
6) wniosków o przyznanie dotacji z państwowych funduszów celowych lub z budżetu
wojewody albo innego źródła, złożonych przez zarządy gmin, lecz nie
rozpatrzonych do dnia złożenia wniosku.
§ 5. Przy rozpatrywaniu wniosków w pierwszej kolejności powinny być uwzględnione
zadania wymagające najniższego procentowego udziału dotacji, krótkiego okresu
ich realizacji, a dające po ukończeniu największe efekty społeczno-gospodarcze.
§ 6. Pełnomocnik:
1) po otrzymaniu wniosków od wojewodów oraz ministrów i kierowników centralnych
urzędów administracji państwowej:
a) przeprowadza weryfikację zasadności realizacji poszczególnych zadań oraz
dokonuje oceny zgodności wniosków z celami SPR i postanowieniami rozporządzenia,
b) sporządza projekt podziału rezerwy celowej, o której mowa w § 1, na
poszczególne zadania i przedstawia go do zaopiniowania Radzie,
2) może wydzielić i wykorzystać część dotacji na bezpośrednie finansowanie
promocji nie zagospodarowanego mienia,
3) po uzyskaniu opinii Rady, dotyczącej projektu podziału rezerwy celowej:
a) ustala kwoty dotacji na dofinansowanie poszczególnych zadań, w granicach
kwoty, o której mowa w § 1,
b) informuje właściwych wojewodów, ministrów i kierowników centralnych urzędów
administracji państwowej o ustalonych kwotach dotacji na dofinansowanie
poszczególnych zadań,
4) przekazuje Ministrowi Finansów wykaz zadań i ustalonych kwot dotacji na ich
dofinansowanie.
§ 7. 1. Wojewoda, po otrzymaniu wykazu ustalonych kwot dotacji na dofinansowanie
poszczególnych zadań:
1) w terminie 14 dni występuje do Ministra Finansów z wnioskiem o dokonanie
odpowiednich zmian w budżecie państwa,
2) w terminie 7 dni zawiadamia zarządy gmin o kwotach ustalonych dotacji.
2. Po otrzymaniu dotacji wojewoda, w terminie 14 dni, przekazuje zarządom gmin
dotacje w kwotach ustalonych przez Pełnomocnika.
3. Ministrowie i kierownicy centralnych urzędów administracji państwowej
występują, w terminie 14 dni, do Ministra Finansów z wnioskami o dokonanie
odpowiednich zmian w budżecie państwa.
§ 8. 1. Gmina, która otrzymała dotację, przekazuje wojewodzie, w terminie 15 dni
po upływie trzeciego i czwartego kwartału, informację o przebiegu realizacji i
finansowania zadania.
2. Wojewodowie, w zakresie swoich zadań oraz na podstawie informacji otrzymanych
od gmin, po ich weryfikacji, opracowują informacje zbiorcze o realizacji oraz
finansowaniu zadań i przekazują je Pełnomocnikowi w terminie 30 dni po upływie
trzeciego i czwartego kwartału.
3. Ministrowie i kierownicy centralnych urzędów administracji państwowej
opracowują informacje o realizacji oraz finansowaniu zadań i przekazują je
Pełnomocnikowi w terminie 30 dni po upływie trzeciego i czwartego kwartału.
§ 9. Pełnomocnik, w terminie do dnia 31 maja 1998 r., przedstawi Radzie
Ministrów informację o realizacji SPR za rok 1997.
§ 10. Kontrolę prawidłowego wykorzystania dotacji sprawują:
1) wojewodowie - w odniesieniu do dotacji otrzymanych na dofinansowanie
realizacji swoich zadań i zadań własnych gmin,
2) ministrowie i kierownicy centralnych urzędów administracji państwowej - w
odniesieniu do otrzymanych dotacji.
§ 11. 1. Jeżeli wojewoda, na podstawie informacji otrzymanych od gmin albo w
wyniku dokonanych kontroli, stwierdzi nieprawidłowości, polegające w
szczególności na:
1) wstrzymaniu lub na zaniechaniu kontynuowanego zadania, nierozpoczęciu zadania
w planowanym terminie albo zaawansowaniu realizacji zadania w stopniu
zagrażającym zakończeniu zadania w planowanym terminie,
2) wykorzystywaniu dotacji przekazanej na dofinansowanie zadania niezgodnie z
jej przeznaczeniem
- podejmuje działania mające na celu wyjaśnienie przyczyn wystąpienia
nieprawidłowości oraz ustala termin ich usunięcia.
2. Jeżeli gmina nie usunie nieprawidłowości w ustalonym przez wojewodę terminie,
dotacja przekazana na dofinansowanie zadania podlega zwrotowi w całości do
budżetu wojewody w terminie 14 dni.
3. Od kwoty dotacji nie zwróconej w całości lub w części w terminie wyznaczonym
przez wojewodę gmina jest obowiązana do zapłaty odsetek w wysokości ustalonej
dla zaległości podatkowych.
§ 12. 1. Wojewodowie, po dniu 31 grudnia 1997 r. oraz po zakończeniu każdego
zadania, dokonują kontroli prawidłowości wykorzystania przekazanych dotacji.
2. Jeżeli wojewoda, w wyniku własnej kontroli lub kontroli dokonanej przez
uprawniony organ kontrolny, stwierdzi, że zadanie przewidziane do zakończenia
nie zostało zrealizowane w planowanym we wniosku zakresie rzeczowym lub nie
zostało zakończone w planowanym terminie, dotacja przekazana zarządowi gminy na
dofinansowanie zadania podlega zwrotowi do budżetu wojewody.
§ 13. Wojewodowie bezzwłocznie informują Pełnomocnika o kwotach i terminach
zwrotu dotacji do budżetu wojewody, w przypadkach określonych w § 11 i § 12 ust.
2.
§ 14. 1. Na wniosek wojewody, Pełnomocnik może przeznaczyć zwrócone dotacje na
zwiększenie kwot dotychczas przyznanych dotacji lub na dofinansowanie innych
zadań.
2. Na wniosek wojewody, ministra lub kierownika centralnego urzędu administracji
państwowej, Pełnomocnik, po pozytywnym zaopiniowaniu przez Radę, może zmienić
przeznaczenie całości lub części dotacji przyznanej w 1997 r. na dofinansowanie
innych zadań związanych z realizacją SPR.
§ 15. Przepisy § 11, 12 i 14 stosuje się odpowiednio do zadań realizowanych
przez wojewodów oraz ministrów i kierowników centralnych urzędów administracji
państwowej.
§ 16. Dotacje zwracane przez wojewodów oraz ministrów i kierowników centralnych
urzędów administracji państwowej w całości są przekazywane na dochody budżetu
państwa.
§ 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 maja 1997 r. (poz. 320)
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 maja 1997 r.
w sprawie trybu składania wniosków i szczegółowych zasad przyznawania dotacji z
rezerwy celowej budżetu państwa na rok 1997 na dofinansowanie zadań wynikających
z "Programu rekultywacji terenów zdegradowanych przez wojska Federacji
Rosyjskiej".
(Dz. U. Nr 50, poz. 321)
Na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997
r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106) zarządza się, co następuje:
§ 1. Z kwoty 33 540 tys. zł, określonej w art. 27 ust. 1 pkt 2 ustawy budżetowej
na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106), przeznacza się
kwotę 9 000 tys. zł na dotacje na dofinansowanie zadań wynikających z "Programu
rekultywacji terenów zdegradowanych przez wojska Federacji Rosyjskiej".
§ 2. 1. Dotacje na dofinansowanie zadań określonych w § 1 są przyznawane przez
Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
2. Otrzymane przez wnioskodawców dotacje są przez nich ewidencjonowane na
odrębnym rachunku finansowania poszczególnych zadań i są rozliczane po
zakończeniu zadania.
§ 3. 1. Wnioski o przyznanie dotacji budżetowej są składane:
1) w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia przez ministrów i
kierowników urzędów administracji państwowej oraz wojewodów na dofinansowanie
realizowanych przez nich zadań - do Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów
Naturalnych i Leśnictwa,
2) w terminie 20 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia przez pozostałych
inwestorów na dofinansowanie realizowanych przez nich zadań - do wojewodów w
celu zaopiniowania.
2. Wnioski, o których mowa w ust. 1 pkt 2, wojewodowie przekazują do Ministra
Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w terminie określonym w ust.
1 pkt 1.
3. Wniosek o przyznanie dotacji na dofinansowanie zadania powinien zawierać:
1) pełną nazwę zadania oraz miejscowość jego realizacji,
2) opis zakresu rzeczowego zadania,
3) określenie własności terenu, na którym ma być realizowane zadanie,
4) stan przygotowań do realizacji zadania,
5) przewidywane koszty całkowite zadania,
6) planowaną wielkość dofinansowania zadania środkami z budżetu państwa oraz z
innych źródeł w roku 1997,
7) informację dotyczącą klasyfikacji budżetowej, według której miałyby być
przyznane środki dotacji budżetowej na dofinansowanie zadania,
8) wielkość dotychczas poniesionych nakładów finansowych, wraz ze źródłami ich
pochodzenia,
9) planowane terminy rozpoczęcia i zakończenia zadania,
10) opis stanu zaawansowania prac w wypadku zadań już rozpoczętych,
11) wielkość przewidywanych do poniesienia nakładów finansowych, wraz ze źródłem
ich pochodzenia, na pozostałą do zrealizowania część zadania w latach
następnych.
4. Przy rozpatrywaniu wniosków w pierwszej kolejności powinny być uwzględnione
zadania już rozpoczęte oraz te, których niezrealizowanie może spowodować
zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi oraz szkody w środowisku.
§ 4. 1. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa po
otrzymaniu wniosków:
1) przeprowadza weryfikację celowości i zasadności realizacji poszczególnych
zadań oraz ich zgodności z Programem rekultywacji terenów zdegradowanych przez
wojska Federacji Rosyjskiej,
2) dokonuje podziału kwoty, o której mowa w § 1, oraz przyznaje dotacje na
poszczególne zadania,
3) informuje Ministra Finansów i właściwych wojewodów, ministrów oraz
kierowników urzędów administracji państwowej o przyznanych dotacjach na
poszczególne zadania.
2. Minister Finansów, na wniosek właściwych wojewodów, ministrów i kierowników
urzędów administracji państwowej, dokonuje zmian w planie wydatków.
§ 5. 1. Wojewoda:
1) w terminie 7 dni od dnia otrzymania informacji o przyznanych dotacjach na
poszczególne zadania powiadamia wnioskodawców o ich wysokościach,
2) w terminie 14 dni od dnia otrzymania dotacji przekazuje je wnioskodawcom.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do ministrów i kierowników urzędów
administracji państwowej.
§ 6. Kontrolę prawidłowego wykorzystania dotacji sprawują:
1) ministrowie i kierownicy urzędów administracji państwowej - w odniesieniu do
otrzymanych dotacji,
2) wojewodowie - w odniesieniu do dotacji otrzymanych na realizację swoich zadań
i zadań pozostałych inwestorów.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 22 maja 1997 r.
w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Nadzoru Budowlanego.
(Dz. U. Nr 50, poz. 322)
Na podstawie art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.
U. Nr 89, poz. 414 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146,
poz. 680) zarządza się, co następuje:
§ 1. Głównemu Urzędowi Nadzoru Budowlanego nadaje się statut, stanowiący
załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1994 r. w
sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Nadzoru Budowlanego (Dz. U. Nr 140,
poz. 784, z 1995 r. Nr 48, poz. 252 i z 1996 r. Nr 123, poz. 581).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 maja 1997 r. (poz.
322)
STATUT GŁÓWNEGO URZĘDU NADZORU BUDOWLANEGO
§ 1. Główny Urząd Nadzoru Budowlanego, zwany dalej "Głównym Urzędem", jest
urzędem administracji rządowej obsługującym Głównego Inspektora Nadzoru
Budowlanego, zwanego dalej "Głównym Inspektorem", i działającym pod jego
bezpośrednim kierownictwem.
§ 2. 1. Główny Inspektor kieruje Głównym Urzędem przy pomocy zastępców Głównego
Inspektora, Dyrektora Generalnego, dyrektorów departamentów oraz kierowników
terenowych biur inspekcyjno-kontrolnych.
2. Zakresy czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem Dyrektora
Generalnego, ustala Główny Inspektor.
3. Główny Inspektor może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, oraz innych
pracowników Głównego Urzędu zatrudnionych na stanowiskach kierowniczych i
samodzielnych do podejmowania decyzji, w jego imieniu, w określonych przez niego
sprawach.
§ 3. W zależności od potrzeb Główny Inspektor może powoływać stałe lub doraźne
zespoły opiniodawcze i doradcze, określając cel powołania, nazwę, skład osobowy
oraz zakres i tryb działania tych organów.
§ 4. 1. W skład Głównego Urzędu wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Departament Organizacji, Kadr i Szkolenia,
2) Departament Prawny,
3) Departament Orzecznictwa Administracyjnego,
4) Departament Postępowań Nadzwyczajnych i Spraw Sądowych,
5) Departament Koordynacji Inspekcji Terenowej i Kontroli Kompleksowej,
6) Departament Specjalistycznego Nadzoru Budownictwa Transportowego,
7) Departament Specjalistycznego Nadzoru Budownictwa Morskiego i Wodnego,
8) Biuro Administracyjno-Budżetowe.
2. Ponadto w skład Głównego Urzędu wchodzą terenowe biura inspekcyjno-kontrolne:
1) I Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: białostockiego i
łomżyńskiego,
2) II Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: bydgoskiego i
pilskiego,
3) III Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: gdańskiego,
elbląskiego i słupskiego,
4) IV Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: katowickiego,
bielskiego i częstochowskiego,
5) V Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: krakowskiego,
kieleckiego, nowosądeckiego i tarnowskiego,
6) VI Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: wrocławskiego,
wałbrzyskiego i opolskiego,
7) VII Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: lubelskiego,
bialskopodlaskiego, chełmskiego i zamojskiego,
8) VIII Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: łódzkiego,
kaliskiego, piotrkowskiego i sieradzkiego,
9) IX Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: poznańskiego,
konińskiego i leszczyńskiego,
10) X Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: rzeszowskiego,
krośnieńskiego, przemyskiego i tarnobrzeskiego,
11) XI Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: szczecińskiego,
gorzowskiego i koszalińskiego,
12) XII Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: warszawskiego,
ciechanowskiego, ostrołęckiego, płockiego, radomskiego, siedleckiego i
skierniewickiego,
13) XIII Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: olsztyńskiego i
suwalskiego,
14) XIV Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: toruńskiego i
włocławskiego,
15) XV Terenowe Biuro Inspekcyjno-Kontrolne dla województw: legnickiego,
jeleniogórskiego i zielonogórskiego.
3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi oraz terenowymi biurami
inspekcyjno-kontrolnymi, o których mowa w ust. 1 i 2, rozstrzyga Główny
Inspektor.
§ 5. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań Głównego Urzędu oraz tryb
jego pracy określa regulamin organizacyjny nadany przez Głównego Inspektora na
wniosek Dyrektora Generalnego Urzędu.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 21 maja 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób
prawnych.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 50, poz. 323)
Na podstawie art. 26a ust. 28 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz.
646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz.
602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr
25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz.
776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 30, poz. 164) oraz art. 18a ust. 28
ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z
1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz.
163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr
123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr
96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr
34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997
r. Nr 9, poz. 44 i Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1997 r. Nr 1, poz.
3) w § 1 skreśla się pkt 9.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do
wydatków inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 stycznia 1997 r.
Minister Finansów: wz. J. Kubik
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
Sygn. akt W 1/97
z dnia 30 kwietnia 1997 r.
w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 5, art. 91 ust. 3,
art. 79 ust. 3 i art. 87 ust. 4 ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja
wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 77 ust. 2 Ordynacji
wyborczej do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w związku z art. 1 ust. 1 ustawy z
dnia 10 maja 1991 r. - Ordynacja wyborcza do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 50, poz. 324)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
Andrzej Zoll - przewodniczący,
Zdzisław Czeszejko-Sochacki (sprawozdawca), Tomasz Dybowski, Lech Garlicki,
Stefan Jaworski, Ferdynand Rymarz, Jadwiga Skórzewska-Łosiak, Wojciech
Sokolewicz, Janusz Trzciński, Błażej Wierzbowski,
po rozpoznaniu na posiedzeniach w dniach 23, 29 i 30 kwietnia 1997 r. w trybie
art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym
(Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122,
poz. 593, z 1995 r. Nr 13, poz. 59 i z 1996 r. Nr 77, poz. 367) wniosku Prezesa
Naczelnego Sądu Administracyjnego o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni
art. 5, art. 91 ust. 3, art. 79 ust. 3 i art. 87 ust. 4 ustawy z dnia 28 maja
1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45,
poz. 205 i z 1995 r. Nr 132, poz. 640) oraz art. 77 ust. 2 Ordynacji wyborczej
do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w związku z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 10
maja 1991 r. - Ordynacja wyborcza do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z
1994 r. Nr 54, poz. 224) przez wyjaśnienie:
1) Czy sformułowanie "potwierdza niezwłocznie otrzymane oświadczenia", użyte w
art. 5 ust. 2 ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu, oznacza, że w celu takiego
potwierdzenia Państwowa Komisja Wyborcza bada, czy komitet wyborczy, który
złożył oświadczenie, o jakim mowa w ust. 1 tego artykułu, jest rzeczywiście
komitetem wyborczym zarejestrowanej organizacji mniejszości narodowej, i w
związku z tym może żądać przedłożenia przez ten komitet dokumentów innych niż
wymienione w art. 81 ust. 5 pkt 1 ustawy, na przykład statutu organizacji.
2) Czy przez użyte w art. 91 ust. 3 Ordynacji wyborczej do Sejmu sformułowanie
"komitet wyborczy organizacji mniejszości narodowych" należy rozumieć tylko
komitet wyborczy zarejestrowanej organizacji mniejszości narodowej, czy również
komitet wyborczy koalicji wyborczej utworzonej przez takie organizacje.
3) Czy przez pojęcie "komitetu wyborczego partii, organizacji lub koalicji
wyborczej", użyte w art. 79 ust. 3 Ordynacji wyborczej do Sejmu, należy rozumieć
wyłącznie komitet wyborczy partii, organizacji lub koalicji, która w następnych
wyborach występuje pod tą samą nazwą, co w poprzednich, a w przypadku koalicji
również w tym samym składzie.
4) Czy uprawnienie, o którym mowa w art. 79 ust. 3 Ordynacji wyborczej do Sejmu,
które na zasadzie tego przepisu przysługiwałoby komitetowi wyborczemu partii lub
organizacji, będzie przysługiwało również komitetowi wyborczemu koalicji
wyborczej utworzonej z udziałem tej partii lub organizacji.
5) Czy sformułowanie "w razie rozwiązania komitetu wyborczego", użyte w art. 87
ust. 4 Ordynacji wyborczej do Sejmu, obejmuje także zmianę w składzie koalicji
wyborczej, dokonaną po zarejestrowaniu listy okręgowej i powodującą zmianę
komitetu wyborczego, utworzonego przez koalicję w pierwotnym składzie.
6) Czy prawo tworzenia koalicji wyborczych, przewidziane w art. 77 ust. 2
Ordynacji wyborczej do Sejmu, ma odpowiednie zastosowanie w wyborach do Senatu
na zasadzie art. 1 ust. 1 Ordynacji wyborczej do Senatu.
7) W razie odpowiedzi pozytywnej na pytanie poprzedzające: czy przesłanka
"zgłoszenia wspólnych list kandydatów" wyrażona w art. 77 ust. 2 Ordynacji
wyborczej do Sejmu:
a) dopuszcza w wyborach do Senatu udział tej samej partii (organizacji) w
różnych koalicjach wyborczych w różnych okręgach wyborczych,
b) dopuszcza zachowanie przez partię (organizację) wchodzącą w skład koalicji
prawa do samodzielnego zgłoszenia kandydatów na senatorów w tych okręgach
wyborczych, w których koalicja nie zgłosiła wspólnych kandydatów lub zgłosiła
ich w liczbie mniejszej od liczby wybieranych senatorów,
ustalił:
1) Państwowa Komisja Wyborcza, dokonując czynności określonej w art. 5 ust. 2
ustawy z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej
Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205 i z 1995 r. Nr 132, poz. 640), bada, czy
oświadczenie, o którym mowa w ust. 1 powołanego przepisu, złożone zostało przez
uprawniony komitet wyborczy zarejestrowanej lub zarejestrowanych organizacji
mniejszości narodowej, a w razie wątpliwości w tym zakresie może żądać
udokumentowania tego uprawnienia.
2) Przez użyte w art. 91 ust. 3 Ordynacji wyborczej do Sejmu sformułowanie
"komitet wyborczy organizacji mniejszości narodowych" należy rozumieć wyłącznie
komitet wyborczy zarejestrowanej lub zarejestrowanych organizacji mniejszości
narodowej.
3) Przewidziane w art. 79 ust. 3 Ordynacji wyborczej do Sejmu uprawnienie do
zwolnienia od obowiązku poparcia zgłoszenia listy okręgowej podpisami wyborców
przysługuje:
a) komitetom wyborczym tych partii lub organizacji, które bezpośrednio po
poprzednich wyborach zgłosiły Prezydium Sejmu istnienie klubu liczącego co
najmniej 15 posłów i które zachowały tożsamość podmiotową;
b) komitetowi koalicji wyborczej, której komitet wyborczy bezpośrednio po
poprzednich wyborach zgłosił Prezydium Sejmu istnienie klubu liczącego co
najmniej 15 posłów, jeżeli skład tej koalicji nie uległ zmianie.
4) Przewidziane w art. 79 ust. 3 Ordynacji wyborczej do Sejmu uprawnienie do
zwolnienia od obowiązku poparcia zgłoszenia listy okręgowej podpisami wyborców,
które to uprawnienie na zasadzie tego przepisu przysługiwałoby komitetowi
wyborczemu partii lub organizacji, nie przysługuje komitetowi wyborczemu nowej
koalicji wyborczej utworzonej z udziałem tej partii lub organizacji.
5) Użyty w art. 87 ust. 4 Ordynacji wyborczej do Sejmu zwrot "w razie
rozwiązania komitetu wyborczego" nie odnosi się do zmiany w składzie koalicji
wyborczej, dokonanej po zarejestrowaniu listy okręgowej, jeżeli w wyniku takiej
zmiany nie nastąpiło rozwiązanie komitetu wyborczego, w trybie, o którym mowa w
art. 77 ust. 5 Ordynacji wyborczej do Sejmu.
6) Art. 77 ust. 2 Ordynacji wyborczej do Sejmu ma zastosowanie w wyborach do
Senatu zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1991 r. - Ordynacja
wyborcza do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1994 r. Nr 54, poz. 224).
7) Art. 77 ust. 2 Ordynacji wyborczej do Sejmu, mający odpowiednie zastosowanie
w wyborach do Senatu:
a) nie wyklucza udziału tej samej partii (organizacji) w różnych koalicjach
wyborczych w różnych okręgach wyborczych,
b) nie wyklucza samodzielnego zgłoszenia kandydatów na senatorów przez partię
(organizację) wchodzącą w skład koalicji w tych okręgach wyborczych, w których
koalicja nie zgłosiła wspólnych kandydatów.
Andrzej Zoll
Zdzisław Czeszejko-Sochacki, Tomasz Dybowski, Lech Garlicki, Stefan Jaworski,
Ferdynand Rymarz, Jadwiga Skórzewska-Łosiak, Wojciech Sokolewicz, Janusz
Trzciński, Błażej Wierzbowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 14 maja 1997 r.
o utracie mocy obowiązującej art. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o zmianie ustawy o
przejęciu majątku byłej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 50, poz. 325)
W wykonaniu orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 5 listopada 1996 r.,
sygn. K 6/96, i z mocy art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o
Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47,
poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 13, poz. 59 i z 1996 r. Nr
77, poz. 367) oraz uchwały Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 października 1993
r. (Dz. U. Nr 105, poz. 481) ogłaszam utratę mocy obowiązującej art. 1 pkt 1
lit. b) ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy o przejęciu majątku byłej
Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (Dz. U. z 1996 r. Nr 32, poz. 139).
Obwieszczenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego: A. Zoll
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 maja 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków, form, trybu przyznawania i
wypłacania oraz wysokości pomocy materialnej dla uczniów.
(Dz. U. Nr 51, poz. 326)
Na podstawie art. 91 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz.
153) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 4 sierpnia 1993 r. w sprawie
warunków, form, trybu przyznawania i wypłacania oraz wysokości pomocy
materialnej dla uczniów (Dz. U. Nr 74, poz. 350) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w § 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Formami pomocy materialnej świadczonej ze środków budżetu państwa lub
budżetu gminy uczniom szkół publicznych dla dzieci i młodzieży oraz słuchaczom
publicznych zakładów kształcenia nauczycieli, zwanymi dalej «świadczeniami», są:
1) stypendium socjalne,
2) stypendium szkolne za wyniki w nauce,
3) stypendium Prezesa Rady Ministrów,
4) stypendium Ministra Edukacji Narodowej dla wybitnie uzdolnionych uczniów,
5) stypendium Ministra Kultury i Sztuki za osiągnięcia artystyczne,
6) zakwaterowanie w internacie lub bursie,
7) korzystanie z posiłków w stołówce szkoły, internatu lub bursy albo
refundowanie opłat ponoszonych w stołówce prowadzonej przez inny podmiot,
8) zasiłek losowy.";
2) w § 3 w ust. 1 i 2 po wyrazie "Stypendium" dodaje się odpowiednio wyraz
"szkolne";
3) po § 3 dodaje się § 3a w brzmieniu:
"§ 3a. 1. Stypendium Prezesa Rady Ministrów przyznaje się uczniowi szkoły
średniej, dającej możliwość uzyskania świadectwa dojrzałości, który spełnił
warunki do otrzymania świadectwa promocyjnego z wyróżnieniem, uzyskując przy tym
najwyższą w danej szkole średnią stopni, albo wykazuje szczególne uzdolnienia w
co najmniej jednej dziedzinie wiedzy, uzyskując w niej celujące stopnie, a z
pozostałych przedmiotów stopnie co najmniej dobre.
2. Stypendium Prezesa Rady Ministrów przyznaje się jednemu uczniowi danej szkoły
na okres od września do czerwca danego roku szkolnego. Stypendium wypłaca się co
miesiąc z góry.
3. Stypendium Prezesa Rady Ministrów jest wypłacane ze środków budżetu państwa i
wynosi miesięcznie 1/3 najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników,
określanego na podstawie Kodeksu pracy, obowiązującego w III kwartale albo w II
półroczu roku budżetowego poprzedzającego rok budżetowy, w którym jest
przyznawane stypendium. Kwotę stypendium zaokrągla się w górę do pełnego
złotego.
4. Kandydatów do stypendium typuje samorząd uczniowski, a w przypadku braku
samorządu w szkole - komisja wybrana przez uczniów szkoły na zasadach i w trybie
określonych w statucie szkoły.
5. Wnioski o przyznanie stypendium, wraz z uzasadnieniem, przedstawia się radzie
szkoły w terminie do dnia 24 czerwca. Rada szkoły zatwierdza jednego kandydata.
6. Wniosek o przyznanie stypendium, zatwierdzony przez radę szkoły, dyrektor
szkoły przedstawia kuratorowi oświaty w terminie do dnia 10 lipca, a kurator
oświaty - za pośrednictwem Ministra Edukacji Narodowej - Prezesowi Rady
Ministrów w terminie do dnia 31 lipca.";
4) w § 9:
a) w ust. 1 powołanie "§ 1 ust. 1 pkt 1, 5 i 6" zastępuje się powołaniem "§ 1
ust. 1 pkt 1, 6 i 7",
b) w ust. 3 po wyrazie "Stypendium" dodaje się wyraz "szkolne";
5) w § 10 w ust. 1 po wyrazach "z zastrzeżeniem" dodaje się powołanie "§ 3a ust.
4 i 5";
6) w § 11 powołanie "§ 1 ust. 1 pkt 2, 5 i 7" zastępuje się powołaniem "§ 1 ust.
1 pkt 2, 6 i 8";
7) w § 12 na końcu dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem § 3a ust. 3."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 23 maja 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku akcyzowego.
(Dz. U. Nr 51, poz. 327)
Na podstawie art. 6 ust. 10 pkt 2, art. 32 ust. 5, art. 35 ust. 4, art. 36 ust.
5, art. 37 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 oraz art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia
1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11,
poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995
r. Nr 44, poz. 231, Nr 142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr 137, poz. 640)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W § 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 lutego 1997 r. w sprawie
podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 13, poz. 71) wyrazy "475,00 zł/t" zastępuje się
wyrazami "517,00 zł/t".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 28 maja 1997 r.
Minister Finansów: w z. J. Kubik
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 22 maja 1997 r.
w sprawie spisów osób uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw
rekompensacyjnych.
(Dz. U. Nr 51, poz. 328)
Na podstawie art. 17 ust. 4 i art. 18 ust. 6 ustawy z dnia 6 marca 1997 r. o
zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty
niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent (Dz. U. Nr 30, poz. 164)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Spisy osób uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw
rekompensacyjnych, zwane dalej "spisami", wykonane w formie pisemnej, zawierają
następujące dane tych osób, zwanych dalej "uprawnionymi":
1) z tytułu zrekompensowania okresowego niepodwyższania płac w sferze
budżetowej:
a) nazwisko i imiona,
b) numer ewidencyjny PESEL,
c) imiona rodziców,
d) datę urodzenia,
e) adres do korespondencji (wraz z kodem pocztowym),
f) wymiar czasu pracy (pełny wymiar oznacza się jako 1,000); w przypadku zmiany
wymiaru czasu pracy w okresach, o których mowa w lit. g) - średni wymiar czasu
pracy,
g) liczbę pełnych miesięcy, za które uprawniony, w okresie od dnia 1 lipca 1991
r. do dnia 31 grudnia 1991 r. i w okresie od dnia 1 stycznia 1992 r. do dnia 28
czerwca 1992 r., otrzymał wynagrodzenie (uposażenie) lub zasiłek; chorobowy,
macierzyński, opiekuńczy albo świadczenie rehabilitacyjne; okres od dnia 1
czerwca do dnia 28 czerwca 1992 r. jest równoznaczny z jednym pełnym miesiącem,
h) wysokość należności (w pełnych złotych), ustaloną zgodnie z tabelą
zamieszczoną w pkt 1 załącznika do ustawy z dnia 6 marca 1997 r. o
zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty
niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent (Dz. U. Nr 30, poz. 164),
zwanej dalej "ustawą",
i) liczbę przysługujących świadectw rekompensacyjnych;
2) z tytułu zrekompensowania utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur
i rent:
a) nazwisko i imiona,
b) numer ewidencyjny PESEL,
c) imiona rodziców,
d) datę urodzenia,
e) adres do korespondencji (wraz z kodem pocztowym),
f) symbol i numer emerytury lub renty,
g) liczbę przysługujących świadectw rekompensacyjnych.
§ 2. 1. Spisy w formie pisemnej z tytułu zrekompensowania okresowego
niepodwyższania płac w sferze budżetowej wykonuje się odrębnie dla każdej grupy
uprawnionych wymienionych w art. 3 pkt 1 ustawy.
2. Wzór spisu, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
3. Wzór spisu z tytułu zrekompensowania utraty niektórych wzrostów lub dodatków
do emerytur i rent, wykonanego w formie pisemnej, stanowi załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 3. 1. Spisy w formie pisemnej sporządza się:
1) w sposób trwały i czytelny,
2) wpisując każdego uprawnionego pod kolejną liczbą porządkową,
3) w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach z ponumerowanymi stronami (numeracja
ciągła), z wyraźnym oznaczeniem pierwszej i ostatniej strony.
2. Zmiany w spisach wprowadza się przez skreślenie dotychczasowej treści i
wpisanie nowej, z zachowaniem czytelności błędnego zapisu, oraz podpisanie
zmiany przez osobę opracowującą spis i umieszczenie daty.
3. Każdą stronę spisu podpisuje osoba opracowująca spis, a cały spis - organ
sporządzający spis, o którym mowa w art. 17 ust. 1 ustawy.
4. Organy sporządzające spisy w formie pisemnej przechowują jeden egzemplarz
spisu w celach dokumentacyjnych, natomiast drugi przekazują odpowiednio:
właściwemu ministrowi, wojewodzie lub centrali organu właściwego w sprawach
emerytur i rent, zwanej dalej "centralą".
5. Ministrowie, wojewodowie i centrale przechowują otrzymane egzemplarze spisów
w formie pisemnej w celach dokumentacyjnych.
§ 4. 1. Spisy uprawnionych wykonane w formie elektronicznej zawierają:
1) nagłówek identyfikacyjny obejmujący następujące dane:
a) nazwę, adres i identyfikator Regon jednostki organizacyjnej, w której
sporządza się spis,
b) identyfikator Regon urzędu organu sprawującego nadzór nad sporządzeniem
spisu,
c) datę sporządzenia spisu,
d) kod tytułu uprawnień:
"0" - dla osób, o których mowa w art. 3 pkt 2 ustawy, oraz
"1", "2", "3" - odpowiednio dla osób, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy;
2) następujące dane uprawnionych:
a) liczbę porządkową, pod którą uprawniony został wpisany w spisie,
b) nazwisko i imiona,
c) numer ewidencyjny PESEL,
d) imiona rodziców,
e) datę urodzenia,
f) adres do korespondencji (wraz z kodem pocztowym),
g) liczbę przysługujących świadectw rekompensacyjnych,
h) wymiar czasu pracy oraz liczbę pełnych miesięcy, o których mowa w § 1 pkt 1
lit. f) i g) - w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3 pkt 1
ustawy,
i) symbol i numer emerytury lub renty - w odniesieniu do uprawnionych, o których
mowa w art. 3 pkt 2 ustawy.
2. Spisy elektroniczne sporządza się z uwzględnieniem liter alfabetu polskiego.
3. Wzór spisu wykonanego w formie elektronicznej stanowi załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
§ 5. 1. Organy sporządzające spisy wykonują spisy uprawnionych w formie pisemnej
i w formie elektronicznej, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5. Dane zawarte w spisach
wykonanych w formie elektronicznej i w formie pisemnej są odpowiednio zgodne.
2. Organy sporządzające spisy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1-3 i 5
ustawy, mogą wykonać spisy uprawnionych w formie pisemnej jako wydruk spisów w
formie elektronicznej, z uwzględnieniem wymagań określonych w § 2 ust. 1 i 2.
3. Organy sporządzające spisy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1-3 i 5
ustawy, w razie braku możliwości technicznych samodzielnego wykonania spisów w
formie elektronicznej, mogą - za zgodą właściwego ministra lub wojewody -
wykonać spisy uprawnionych w formie pisemnej, z pominięciem formy
elektronicznej.
4. Właściwi ministrowie i wojewodowie zapewniają organom, o których mowa w ust.
3, przepisanie spisów wykonanych w formie pisemnej - na formę elektroniczną.
Wydruki zawartości spisów wykonanych w formie elektronicznej są następnie
przekazywane właściwym organom w celu sprawdzenia odpowiedniej zgodności danych,
zawartych w obu formach spisów.
5. Organy sporządzające spisy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy,
mogą wykonać spisy uprawnionych w formie elektronicznej, z pominięciem formy
pisemnej.
§ 6. 1. Organy sporządzające spisy przekazują spisy wykonane w formie
elektronicznej odpowiednio: właściwemu ministrowi, wojewodzie lub centrali. Nie
dotyczy to sytuacji, o której mowa w § 5 ust. 3.
2. Ministrowie, wojewodowie oraz centrale dokonują połączenia otrzymanych spisów
w formie elektronicznej lub przepisywanych na formę elektroniczną, o których
mowa w § 5 ust. 4.
3. Wzór spisu połączonego stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia.
4. Spisy połączone, o których mowa w ust. 2, przekazywane są emitentowi lub
osobie przez niego wskazanej wraz z raportem o danych zawartych w spisach
wykonanych w formie elektronicznej oraz informacją o liczbie toczących się
postępowań w sprawach dotyczących żądań, o których mowa w art. 18 ust. 3 i 4
ustawy, i odwołań od odmowy ich uwzględnienia, a także o łącznej liczbie
świadectw rekompensacyjnych będących przedmiotem postępowań.
5. Wzór raportu, o którym mowa w ust. 4, stanowi załącznik nr 5 do
rozporządzenia.
§ 7. 1. Informacje o zmianach w spisach, o których mowa w art. 20 ust. 4 ustawy,
organy sporządzające spisy przekazują niezwłocznie w formie pisemnej i
elektronicznej odpowiednio: właściwemu ministrowi, wojewodzie lub centrali.
Przepisy § 5 ust. 3-5 stosuje się odpowiednio.
2. Wzór informacji o zmianach w spisach wykonanej w formie pisemnej stanowi:
1) załącznik nr 6 do rozporządzenia - w odniesieniu do uprawnionych z tytułu
zrekompensowania okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej,
2) załącznik nr 7 do rozporządzenia - w odniesieniu do uprawnionych z tytułu
zrekompensowania utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent.
3. Wzór informacji o zmianach w spisach wykonanej w formie elektronicznej
stanowi załącznik nr 8 do rozporządzenia.
4. Ministrowie, wojewodowie oraz centrale przekazują co tydzień emitentowi lub
osobie przez niego wskazanej połączoną informację o zmianach w spisach wykonaną
w formie elektronicznej wraz z raportem o zmianach w tych spisach.
5. Wzór połączonej informacji, o której mowa w ust. 4, stanowi załącznik nr 9 do
rozporządzenia.
6. Wzór raportu, o którym mowa w ust. 4, stanowi załącznik nr 10 do
rozporządzenia.
§ 8. 1. W razie stwierdzenia niezgodności spisów lub informacji o zmianach w
spisach z wzorami stanowiącymi załączniki do rozporządzenia, przez:
1) emitenta lub osobę przez niego wskazaną - przekazywane są one odpowiednio:
ministrom, wojewodom lub centralom w celu powtórnej kontroli prawidłowości ich
sporządzenia,
2) ministra, wojewodę lub centralę - przekazywane są one organom sporządzającym
spisy w celu prawidłowego ich sporządzenia.
2. W razie niezgodności raportów, o których mowa w § 6 ust. 4 i w § 7 ust. 4, z
danymi zawartymi w spisach, stosuje się odpowiednio przepis ust. 1 pkt 1.
§ 9. 1. Organy sporządzające spisy poinformują uprawnionych, o których mowa w
art. 18 ust. 1 ustawy, o przysługującym im prawie i terminie wniesienia
pisemnego lub ustnego żądania sprostowania danych, ustalenia właściwej liczby
przysługujących świadectw rekompensacyjnych lub zamieszczenia w spisie.
2. Uprawnionym, o których mowa w art. 18 ust. 2 ustawy, organ sporządzający spis
doręcza zawiadomienie o umieszczeniu w spisie według wzoru stanowiącego:
1) załącznik nr 11 do rozporządzenia - w odniesieniu do uprawnionych, o których
mowa w § 1 pkt 1,
2) załącznik nr 12 do rozporządzenia - w odniesieniu do uprawnionych, o których
mowa w § 1 pkt 2.
3. Po rozpatrzeniu żądania zamieszczenia w spisie, sprostowania danych lub
ustalenia właściwej liczby świadectw rekompensacyjnych, organ sporządzający spis
doręcza uprawnionemu zawiadomienie o uwzględnieniu lub odmowie uwzględnienia
żądania według wzoru stanowiącego:
1) załącznik nr 13 do rozporządzenia - w odniesieniu do uprawnionych, o których
mowa w § 1 pkt 1,
2) załącznik nr 14 do rozporządzenia - w odniesieniu do uprawnionych, o których
mowa w § 1 pkt 2.
4. Zawiadomienia, o których mowa w ust. 2 i 3, doręcza się listem poleconym za
zwrotnym poświadczeniem odbioru.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński
Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 22 maja
1997 r. (poz. 328)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Wzór
Spis uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych z tytułu
zrekompensowania okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty
niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent - wykonany w formie
elektronicznej
Organy sporządzające spisy uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw
rekompensacyjnych wykonują spisy w formie elektronicznej - według następującego
wzoru.
Plik jest plikiem tekstowym (ASCII) posiadającym nazwę (w systemie operacyjnym
DOS) o budowie nnnnnxxx.SPU, gdzie:
• nnnnn jest to nazwa nadawana przez jednostkę organizacyjną, w której sporządza
się spis (zaleca się, aby był to akronim jednostki organizacyjnej) długości do 5
znaków,
• następne 3 znaki xxx odpowiadają numerowi pliku,
• rozszerzenie jest ustalone jako .SPU dla spisu osób uprawnionych.
Plik zawiera następujące typy rekordów:
• rekord nagłówkowy pliku (pierwszy rekord w każdym pliku spisu),
• rekord nagłówkowy spisu (tylko w pierwszym pliku spisu, po rekordzie
nagłówkowym pliku),
• rekordy szczegółowe uprawnionych,
• rekord końca spisu (poprzedza rekord końca pliku spisu; występuje tylko w
ostatnim pliku spisu),
• rekord końca pliku (jest ostatnim rekordem każdego pliku spisu).
Jeżeli spis utworzony jest na kilku plikach fizycznych, w każdym pliku należy
umieścić rekord nagłówkowy pliku i rekord końca pliku. Jeżeli spis utworzony
jest tylko na jednym pliku, to również wymagany jest rekord nagłówkowy pliku i
rekord końca pliku. Tylko pierwszy plik zawiera rekord nagłówkowy spisu - a
tylko ostatni plik zawiera rekord końca spisu. Jeden nośnik (np. dyskietka)
zawiera jeden plik.
W przypadku, gdy organ spisowy jest upoważniony do bezpośredniego przekazania
spisu emitentowi lub osobie przez niego wskazanej, spis w formie elektronicznej
wykonuje się wg wzoru spisu połączonego - wykonanego w formie elektronicznej
(załącznik nr 4 do rozporządzenia).
Objaśnienia:
Wypełnienie pola:
M - obowiązkowe
O - opcjonalne
Typ pola:
AN - pole alfanumeryczne; może zawierać litery alfabetu polskiego*, cyfry,
spacje oraz następujące znaki:., :;-/'
AB - pole alfabetyczne; może zawierać litery alfabetu polskiego*, spacje i znak
- (myślnik)
N - pole numeryczne; może zawierać cyfry i znak - (minus)
* Litery inne niż litery alfabetu polskiego należy zastąpić literami alfabetu
łacińskiego
Wszystkie pola są stałej długości.
Jeśli informacja w polu numerycznym jest krótsza od podanej długości pola, to
pole takie należy uzupełnić od lewej strony zerami wiodącymi. Jeśli podawana
liczba jest ujemna, to znak - (minus) należy umieścić jako pierwszy znak w polu.
Jeśli brak odnośnej informacji w polu numerycznym, to pole takie należy wypełnić
zerami.
Jeśli informacja w polu alfanumerycznym lub alfabetycznym jest krótsza od
podanej długości pola, to pole takie należy uzupełnić spacjami do prawej strony.
Gdy pole alfanumeryczne lub alfabetyczne nie zawiera informacji, to należy
również wypełnić je spacjami.
Jeśli dana dotycząca uprawnionego jest dłuższa niż pole przewidziane do jej
wpisania, to należy ją skrócić od prawej strony.
Rekord nagłówkowy pliku:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: 'A'
23NMNr plikuWpisać kolejny numer pliku
33NMŁączna liczba plikówWpisać liczbę plików ze spisem
410ANpole rezerwowe
5MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
Rekord nagłówkowy spisu:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: '1'
214ANMIdentyfikator Regon jednostki organizacyjnej, w której sporządza się
spisWpisać identyfikator Regon
38NMData sporządzenia spisu w formie elektronicznejData w formacie:
rrrrmmdd
435ANMNazwa lub skrócona nazwa jednostki organizacyjnej, w której
sporządza się spisW przypadku nazwy dłuższej niż 35 znaków podać skróconą
nazwę
514ANMIdentyfikator Regon urzędu organu sprawującego nadzór nad
sporządzeniem spisuWpisać identyfikator Regon
Adres jednostki organizacyjnej, w której sporządza się
spis
65NMKod pocztowy
735ANMMiejscowość
845ANMUlica
99ANMNr domu
1010ANPole rezerwowe
11MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
Rekord szczegółowy uprawnionego ****:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: '2'
27NMNr pozycji w spisie uprawnionychWpisać liczbę porządkową, pod którą
uprawniony został wpisany w spisie
311NMNr ewidencyjny PESEL
440ABMNazwiskoNazwisko dwuczłonowe oddzielane myślnikiem (bez spacji przed
i po myślniku)
512ABMPierwsze imię
612ABODrugie imię
712ABMImię ojca
812ABMImię matki
98NMData urodzeniaData w formacie: rrrrmmdd
Adres do korespondencji
109ANMKod pocztowyKod pocztowy krajowy lub zagraniczny
1135ANMMiejscowość
1245ANOUlica
139ANMNr domu
145ANONr lokalu
1535ANOPoczta lub krajNazwę kraju podać tylko w przypadku stałego pobytu
świadczeniobiorcy za granicą
165NMLiczba przysługujących świadectw
174NM*Wymiar czasu pracyPierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy
pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową
182NM*Liczba pełnych miesięcy
194ANM**Symbol emerytury lub renty
2015ANM**Numer emerytury lub renty
212NMNumer kolejnej zmiany pozycji spisu***Wpisać liczbę: '00'
(zapisywanie pozycji do spisu jest traktowane jako zerowa zmiana)
2210ANPole rezerwowe
23MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
* Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3
pkt 1 ustawy.
** Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3
pkt 2 ustawy.
*** W numeracji uwzględniane są tylko zmiany przekazane do wprowadzenia w spisie
połączonym, natomiast kolejne poprawki w trakcie przygotowywania spisów są
sprawą wewnętrzną jednostki organizacyjnej sporządzającej spis.
**** Rekord szczegółowy uprawnionego występuje tylko raz w spisie.
Rekord końca spisu:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: '3'
21NMKod tytułu uprawnieńWpisać cyfrę: 0, 1, 2 lub 3
37NMLiczba pozycji w spisie
411NMLiczba świadectw w spisie
510ANPole rezerwowe
6MZnak końca rekorduZnak(i) ENTER
Rekord końca pliku:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: 'Z'
2MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
Załącznik nr 4
Wzór
Spis połączony uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych
z tytułu zrekompensowania okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej
oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent - wykonany w
formie elektronicznej
Ministrowie, wojewodowie oraz centrale dokonują połączenia otrzymanych spisów
uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensacyjnych wykonanych w
formie elektronicznej - według następującego wzoru.
Plik spis połączony jest plikiem tekstowym (ASCII) posiadającym nazwę (w
systemie operacyjnym DOS) o budowie NNNNNXXX.SPP, gdzie:
• NNNNN jest to nazwa nadawana przez jednostkę organizacyjną sporządzającą spis
połączony (zaleca się, aby był to akronim jednostki organizacyjnej) długości do
5 znaków,
• następne 3 znaki XXX jest to numer pliku nadawany przez jednostkę
organizacyjną sporządzającą spis połączony,
• rozszerzenie jest ustalone jako .SPP dla spisu połączonego.
Plik zawiera następujące typy rekordów:
• rekord nagłówkowy pliku (pierwszy rekord pliku),
• rekord nagłówkowy spisu połączonego (drugi rekord występuje tylko w pierwszym
pliku spisu połączonego),
• rekord nagłówkowy spisu,
• rekordy szczegółowe uprawnionych,
• rekord końca spisu,
• rekord końca spisu połączonego (poprzedza rekord końca pliku spisu
połączonego; występuje tylko w ostatnim pliku spisu połączonego),
• rekord końca pliku.
(Podczas łączenia spisów rekordy nagłówkowe plików składowych i odpowiednio
rekordy końca plików składowych należy pominąć.)
Każdy spis połączony zawiera jeden rekord nagłówkowy spisu połączonego i jeden
rekord końca spisu połączonego.
Liczba rekordów nagłówkowych spisu i końca spisu zależy od ilości włączonych
spisów.
Liczba rekordów nagłówkowych pliku i rekordów końca pliku zależy od ilości
nośników (na jednym nośniku np. dyskietce zapisany jest jeden plik).
Wymagane są polskie znaki w standardzie LATIN-2.
Objaśnienia:
Wypełnienie pola:
M - obowiązkowe
O - opcjonalne
Typ pola:
AN - pole alfanumeryczne; może zawierać litery alfabetu polskiego*, cyfry,
spacje oraz następujące znaki:., :;-/'
AB - pole alfabetyczne; może zawierać litery alfabetu polskiego *, spacje i znak
- (myślnik)
N - pole numeryczne; może zawierać cyfry i znak - (minus)
* Litery inne niż litery alfabetu polskiego należy zastąpić literami alfabetu
łacińskiego
Wszystkie pola są stałej długości.
Jeśli informacja w polu numerycznym jest krótsza od podanej długości pola, to
pole takie należy uzupełnić od lewej strony zerami wiodącymi. Jeśli podawana
liczba jest ujemna, to znak - (minus) należy umieścić jako pierwszy znak w polu.
Jeśli brak odnośnej informacji w polu numerycznym, to pole takie należy wypełnić
zerami.
Jeśli informacja w polu alfanumerycznym lub alfabetycznym jest krótsza od
podanej długości pola, to pole takie należy uzupełnić spacjami do prawej strony.
Gdy pole alfanumeryczne lub alfabetyczne nie zawiera informacji, to należy
wypełnić je spacjami.
Jeśli dana dotycząca uprawnionego jest dłuższa niż pole przewidziane do jej
wpisania, to należy ją skrócić od prawej strony.
Rekord nagłówkowy pliku:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: 'A'
23NMNr plikuWpisać kolejny numer pliku
33NMŁączna liczba plikówWpisać liczbę plików ze spisem połączonym
410ANPole rezerwowe
5MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
Rekord nagłówkowy spisu połączonego:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: '0'
214ANMIdentyfikator Regon urzędu właściwego ministra, wojewody lub
centrali sporządzającego spis połączonyWpisać identyfikator Regon
38NMData sporządzenia spisu połączonego w formie elektronicznejData w
formacie: rrrrmmdd
435ANMNazwa lub skrócona nazwa urzędu właściwego ministra, wojewody lub
centrali sporządzającego spis połączonyW przypadku nazwy dłuższej niż 35
znaków podać skróconą nazwę
Adres urzędu właściwego ministra, wojewody lub centrali sporządzającego
spis połączony
55NMKod pocztowy
635ANMMiejscowość
745ANMUlica
89ANMNr domu
910ANPole rezerwowe
10MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
Rekord nagłówkowy spisu:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: '1'
214ANMIdentyfikator Regon jednostki organizacyjnej, w której sporządza się
spisWpisać identyfikator Regon
38N. MData utworzenia spisuData w formacie: rrrrmmdd
435ANMNazwa lub skrócona nazwa jednostki organizacyjnej, w której
sporządza się spisW przypadku nazwy dłuższej niż 35 znaków podać skróconą
nazwę
514ANMIdentyfikator Regon urzędu organu sprawującego nadzór nad
sporządzeniem spisuWpisać identyfikator Regon
Adres jednostki organizacyjnej sporządzającej spis
65NMKod pocztowy
735ANMMiejscowość
845ANMUlica
99ANMNr domu
1010ANPole rezerwowe
11MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
Rekord szczegółowy uprawnionego:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: '2'
27NMNr pozycji w spisie uprawnionychWpisać liczbę porządkową, pod którą
uprawnionych został wpisany w spisie
311NMNr ewidencyjny PESEL
440ABMNazwiskoNazwisko dwuczłonowe oddzielane myślnikiem (bez spacji przed
i po myślniku)
512ABMPierwsze imię
612ABODrugie imię
712ABMImię ojca
812ABMImię matki
98NMData urodzeniaData w formacie: rrrrmmdd
Adres do korespondencji
109ANMKod pocztowyKod pocztowy krajowy lub zagraniczny
1135ANMMiejscowość
1245ANOUlica
139ANMNr domu
145ANONr lokalu
1535ANOPoczta lub krajNazwę kraju podać tylko w przypadku stałego pobytu
świadczeniobiorcy za granicą
165NMLiczba przysługujących świadectw
174NM*Wymiar czasu pracyPierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy
pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową
182NM*Liczba pełnych miesięcy
194ANM**Symbol emerytury lub renty
2015ANM**Numer emerytury lub renty
212NMNumer kolejnej zmiany pozycji***Wpisać liczbę: '00' (zapisywanie
pozycji do spisu jest traktowane jako zerowa zmiana)
2210ANPole rezerwowe
23MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
* Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3
pkt 1 ustawy.
** Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3
pkt 2 ustawy.
*** W numeracji należy uwzględnić tylko zmiany przekazane do wprowadzenia w
spisie połączonym, natomiast kolejne poprawki w trakcie przygotowywania spisów
są sprawą wewnętrzną jednostki organizacyjnej sporządzającej spis.
Rekord końca spisu:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: '3'
21NMKod tytułu uprawnieńWpisać cyfrę: 0, 1, 2 lub 3
37NMLiczba pozycji w spisie
411NMLiczba świadectw w spisie
510ANPole rezerwowe
6MZnak końca rekorduZnak(i) ENTER
Rekord końca spisu połączonego:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: '4'
27NMLiczba pozycji w spisie z tytułu 0
37NMLiczba pozycji w spisie z tytułu 1
47NMLiczba pozycji w spisie z tytułu 2
57NMLiczba pozycji w spisie z tytułu 3
611NMLiczba świadectw z tytułu 0
711NMLiczba świadectw z tytułu 1
811NMLiczba świadectw z tytułu 2
911NMLiczba świadectw z tytułu 3
106NMLiczba spisów objętych spisem łączonym
1110ANPole rezerwowe
12MZnak końca rekorduZnak(i) ENTER
Rekord końca pliku:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: 'Z'
2MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
Załącznik nr 5
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Załącznik nr 7
Ilustracja
Załącznik nr 8
Wzór
Informacja o zmianach w spisach uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw
rekompensacyjnych z tytułu zrekompensowania okresowego niepodwyższania płac w
sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i
rent - wykonana w formie elektronicznej
Organy sporządzające spisy uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw
rekompensacyjnych sporządzają w formie elektronicznej informacje o zmianach w
spisie - według następującego wzoru.
Plik jest plikiem tekstowym (ASCII) posiadającym nazwę (w systemie operacyjnym
DOS) o budowie nnnnnxxx.ZMU, gdzie:
• nnnnn jest to nazwa nadawana przez jednostkę organizacyjną sporządzającą
informację o zmianach w spisie (zaleca się, aby był to akronim jednostki
organizacyjnej) długości do 5 znaków,
• następne 3 znaki xxx zarezerwowane na numer własny pliku,
• rozszerzenie jest ustalone jako .ZMU dla pliku z informacjami o zmianach w
spisach uprawnionych.
Plik zawiera następujące typy rekordów:
• rekord nagłówkowy pliku (pierwszy rekord w każdym pliku),
• rekord nagłówkowy informacji o zmianach w spisie (tylko w pierwszym pliku
informacji o zmianach, występuje po rekordzie nagłówkowym pliku),
• rekord ze zmianami typu "usunięcie pozycji ze spisu",
• rekord ze zmianami typu "dopisanie pozycji do spisu",
• rekordy ze zmianami typu "uaktualnienie pozycji w spisie",:
pierwszy rekord z danymi 'starymi'
drugi rekord z uaktualnioną zawartością pól,
• rekord końca informacji o zmianach w spisie (poprzedza rekord końca pliku
informacji o zmianach w spisie; występuje tylko w ostatnim pliku informacji o
zmianach w spisie),
• rekord końca pliku.
Jeżeli informacja o zmianach w spisie utworzona jest na kilku plikach
fizycznych, w każdym pliku należy umieścić rekord nagłówkowy pliku i rekord
końca pliku. Jeżeli informacja o zmianach w spisie utworzona jest tylko na
jednym pliku, to również wymagany jest rekord nagłówkowy pliku i rekord końca
pliku. Tylko pierwszy plik zawiera rekord nagłówkowy informacji o zmianach w
spisie - a tylko ostatni plik zawiera rekord końca informacji o zmianach w
spisie.
W przypadku, gdy organ spisowy jest upoważniony do bezpośredniego przekazania
informacji o zmianach w spisach emitentowi lub osobie wskazanej, informacje o
zmianach w spisach sporządza wg wzoru połączonej informacji o zmianach w spisach
w formie elektronicznej (załącznik nr 9 do rozporządzenia).
Objaśnienia:
Wypełnienie pola:
M - obowiązkowe
O - opcjonalne
Typ pola:
AN - pole alfanumeryczne; może zawierać litery alfabetu polskiego*, cyfry,
spacje oraz następujące znaki:., :;-/'
AB - pole alfabetyczne; może zawierać litery alfabetu polskiego*, spacje i znak
- (myślnik)
N - pole numeryczne; może zawierać cyfry i znak - (minus)
* Litery inne niż litery alfabetu polskiego należy zastąpić literami alfabetu
łacińskiego
Wszystkie pola są stałej długości.
Jeśli informacja w polu numerycznym jest krótsza od podanej długości pola, to
pole takie należy uzupełnić od lewej strony zerami wiodącymi. Jeśli podawana
liczba jest ujemna, to znak - (minus) należy umieścić jako pierwszy znak w polu.
Jeśli brak odnośnej informacji w polu numerycznym, to pole takie należy wypełnić
zerami.
Jeśli informacja w polu alfanumerycznym lub alfabetycznym jest krótsza od
podanej długości pola, to pole takie należy uzupełnić spacjami do prawej strony.
Gdy pole alfanumeryczne lub alfabetyczne nie zawiera informacji, to należy
wypełnić je spacjami.
Jeśli dana dotycząca uprawnionego jest dłuższa niż pole przewidziane do jej
wpisania, to należy ją skrócić od prawej strony.
Rekord nagłówkowy pliku:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: 'A'
23NMNr plikuWpisać kolejny numer pliku
33NMŁączna liczba plikówWpisać liczbę plików z informacjami o zmianach w
spisie
410ANPole rezerwowe
5MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
Rekord nagłówkowy informacji o zmianach w spisie:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: '6'
214ANMIdentyfikator Regon jednostki organizacyjnej, w której sporządza się
informację o zmianach w spisieWpisać identyfikator Regon
38NMData sporządzenia informacji o zmianach w spisie w formie
elektronicznejData w formacie: rrrrmmdd
435ANMNazwa lub skrócona nazwa jednostki organizacyjnej, w której
sporządza się informację o zmianach w spisieW przypadku nazwy dłuższej niż
35 znaków podać skróconą nazwę
514ANMIdentyfikator Regon urzędu organu sprawującego nadzór nad
sporządzeniem spisuWpisać identyfikator Regon
Adres jednostki organizacyjnej sporządzającej informacje o zmianach w
spisie
65NMKod pocztowy
735ANMMiejscowość
845ANMUlica
99ANMNr domu
1010ANPole rezerwowe
11MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
Rekord ze zmianami typu "usunięcie pozycji ze spisu":
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: '7'
27NMNr pozycji w spisie uprawnionychWpisać liczbę porządkową, którą
usunięto ze spisu
311NMNr ewidencyjny PESEL
440ABMNazwiskoNazwisko dwuczłonowe oddzielane myślnikiem (bez spacji przed
i po myślniku)
512ABMPierwsze imię
612ABODrugie imię
712ABMImię ojca
812ABMImię matki
98NMData urodzeniaData w formacie: rrrrmmdd
102NMNumer kolejnej zmiany pozycji spisu*Wpisać dwucyfrowy, kolejny numer
zmiany
1110ANPole rezerwowe
12MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
* W numeracji należy uwzględnić tylko zmiany przekazane do wprowadzenia w
połączonej informacji o zmianach w spisach, natomiast kolejne poprawki w trakcie
przygotowywania informacji o zmianach są sprawą wewnętrzną jednostki
organizacyjnej sporządzającej spis.
Rekord ze zmianami typu "dopisanie pozycji do spisu":
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: '8'
27NMNr pozycji w spisie uprawnionychWpisać liczbę porządkową, którą
dopisano do spisu
311NMNr ewidencyjny PESEL
440ABMNazwiskoNazwisko dwuczłonowe oddzielane myślnikiem (bez spacji przed
i po myślniku)
512ABMPierwsze imię
612ABODrugie imię
712ABMImię ojca
812ABMImię matki
98NMData urodzeniaData w formacie: rrrrmmdd
Adres do korespondencji
109ANMKod pocztowyKod pocztowy krajowy lub zagraniczny
1135ANMMiejscowość
1245ANOUlica
139ANMNr domu
145ANONr lokalu
1535ANOPoczta lub krajNazwę kraju podać tylko w przypadku stałego pobytu
świadczeniobiorcy za granicą
165NMLiczba przysługujących świadectw
174NM*Wymiar czasu pracyPierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy
pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową
182NM*Liczba pełnych miesięcy
194ANM**Symbol emerytury lub renty
2015ANM**Numer emerytury lub renty
212NMNumer kolejnej zmiany pozycji spisu***Wpisać liczbę: '00'
(zapisywanie pozycji do spisu jest traktowane jako zerowa zmiana)
2210ANPole rezerwowe
23MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
* Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3
pkt 1 ustawy.
** Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3
pkt 2 ustawy.
*** W numeracji należy uwzględnić tylko zmiany przekazane do wprowadzenia w
połączonej informacji o zmianach w spisach, natomiast kolejne poprawki w trakcie
przygotowywania informacji o zmianach są sprawą wewnętrzną jednostki
organizacyjnej sporządzającej spis.
Rekordy ze zmianami typu "uaktualnienie pozycji w spisie":
Uaktualnianie jest realizowane za pomocą dwóch rekordów. W pierwszym rekordzie
należy podać starą zawartość uaktualnionej pozycji, a w drugim aktualną
zawartość całego rekordu.
Pierwszy rekord ze starą zawartością wszystkich pól:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: '9'
27NMNr pozycji w spisie uprawnionychWpisać liczbę porządkową, pod którą
uprawniony został wpisany w spisie
311NMNr ewidencyjny PESEL
440ABMNazwiskoNazwisko dwuczłonowe oddzielane myślnikiem (bez spacji przed
i po myślniku)
512ABMPierwsze imię
612ABODrugie imię
712ABMImię ojca
812ABMImię matki
98NMData urodzeniaData w formacie: rrrrmmdd
Adres do korespondencji
109ANMKod pocztowyKod pocztowy krajowy lub zagraniczny
1135ANMMiejscowość
1245ANOUlica
139ANMNr domu
145ANONr lokalu
1535ANOPoczta lub krajNazwę kraju podać tylko w przypadku stałego pobytu
świadczeniobiorcy za granicą
165NMLiczba przysługujących świadectw
174NM*Wymiar czasu pracy
182NM*Liczba pełnych miesięcy
194ANM**Symbol emerytury lub renty
2015ANM**Numer emerytury lub renty
212NMNumer kolejnej zmiany pozycji spisu***Liczba wprowadzona w tym polu
musi być zgodna z ostatnią wartością pola tej pozycji w spisie
2210ANPole rezerwowe
23MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
* Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3
pkt 1 ustawy.
** Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3
pkt 2 ustawy.
*** W numeracji należy uwzględnić tylko zmiany przekazane do wprowadzenia w
połączonej informacji o zmianach w spisach, natomiast kolejne poprawki w trakcie
przygotowywania informacji o zmianach są sprawą wewnętrzną jednostki
organizacyjnej sporządzającej spis.
Drugi rekord z aktualną zawartością wszystkich pól:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: '9'
27NMNr pozycji w spisie uprawnionychWpisać liczbę porządkową, pod którą
uprawniony został wpisany w spisie
311NMNr ewidencyjny PESEL
440ABMNazwiskoNazwisko dwuczłonowe oddzielane myślnikiem (bez spacji przed
i po myślniku)
512ABMPierwsze imię
612ABODrugie imię
712ABMImię ojca
812ABMImię matki
98NMData urodzeniaData w formacie: rrrrmmdd
Adres do korespondencji
109ANMKod pocztowyKod pocztowy krajowy lub zagraniczny
1135ANMMiejscowość
1245ANOUlica
139ANMNr domu
145ANONr lokalu
1535ANOPoczta lub krajNazwę kraju podać tylko w przypadku stałego pobytu
świadczeniobiorcy za granicą
165NMLiczba przysługujących świadectw
174NM*Wymiar czasu pracy
182NM*Liczba pełnych miesięcy
194ANM**Symbol emerytury lub renty
2015ANM**Numer emerytury lub renty
212NMNumer kolejnej zmiany pozycji spisu***Wpisać zawartość pola 21 z
poprzedniego rekordu typu '9' powiększoną o 1
2210ANPole rezerwowe
22MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
* Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3
pkt 1 ustawy.
** Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3
pkt 2 ustawy.
*** W numeracji należy uwzględnić tylko zmiany przekazane do wprowadzenia w
połączonej informacji o zmianach w spisach, natomiast kolejne poprawki w trakcie
przygotowywania informacji o zmianach są sprawą wewnętrzną jednostki
organizacyjnej sporządzającej spis.
Rekord końca informacji o zmianach w spisach:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: 'X'
27NMLiczba pozycji ze zmianamiSuma zawartości pól: 3, 4, 5
37NMLiczba pozycji usuniętych ze spisu
47NMLiczba pozycji dopisanych do spisu
57NMLiczba pozycji uaktualnionychPara rekordów z aktualizacją danych jest
rozumiana jako jedna pozycja
611NMLiczba świadectw wynikająca z uaktualnienia liczby świadectw na +
711NMLiczba świadectw wynikająca z uaktualnienia na -
811NMSaldo liczby świadectw wynikające ze wszystkich zmianLiczba podana w
tym polu stanowi różnicę liczb z pola 6 i pola 7. Jeśli różnica jest
ujemna, to w pierwszym znaku pola należy umieścić znak '-' np. -0000000586
910ANPole rezerwowe
10MZnak końca rekorduZnak(i) ENTER
Rekord końca pliku:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: 'Z'
2MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
Załącznik nr 9
Wzór
Połączona informacja o zmianach w spisach uprawnionych do nieodpłatnego nabycia
świadectw rekompensacyjnych z tytułu zrekompensowania okresowego niepodwyższania
płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do
emerytur i rent - wykonana w formie elektronicznej
Ministrowie, wojewodowie oraz centrale dokonują połączenia otrzymanych
informacji o zmianach w spisie uprawnionych do nieodpłatnego nabycia świadectw
rekompensacyjnych wykonanych w formie elektronicznej - według następującego
wzoru:
Plik połączona informacja o zmianach w spisie jest plikiem tekstowym (ASCII)
posiadającym nazwę (w systemie operacyjnym DOS) o budowie NNNNNXXX.PZS, gdzie:
• NNNNN jest to nazwa nadawana przez jednostkę organizacyjną urzędu właściwego
ministra, wojewody, centrali sporządzającą połączoną informację o zmianach w
spisach (zaleca się, aby był to akronim jednostki organizacyjnej) długości do 5
znaków,
• następne 3 znaki XXX jest to numer pliku nadawany przez jednostkę
organizacyjną urzędu właściwego ministra, wojewody, centrali sporządzającą
połączoną informację o zmianach w spisach,
• rozszerzenie jest ustalone jako .PZS dla połączonej informacji o zmianach w
spisach.
Plik zawiera następujące typy rekordów:
• rekord nagłówkowy pliku,
• rekord nagłówkowy połączonej informacji o zmianach w spisach,
• rekord nagłówkowy informacji o zmianach w spisach,
• rekord ze zmianami typu "usunięcie pozycji ze spisu",
• rekord ze zmianami typu "dopisanie pozycji do spisu",
• rekordy ze zmianami typu "uaktualnienie pozycji w spisie",:
pierwszy rekord z danymi 'starymi'
drugi rekord z uaktualnioną zawartością pól,
• rekord końca informacji o zmianach w spisach,
• rekord końca połączonej informacji o zmianach w spisach,
• rekord końca pliku.
(Podczas sporządzania połączonej informacji o zmianach w spisie rekordy
nagłówkowe plików składowych i odpowiednio rekordy końca plików składowych
należy pominąć.)
Każda połączona informacja o zmianach w spisie zawiera jeden rekord nagłówkowy
połączonej informacji o zmianach w spisie i jeden rekord końca połączonej
informacji.
Liczba rekordów nagłówkowych i końca informacji o zmianach w spisie zależy od
ilości włączonych plików składowych "Informacja o zmianach w spisie".
Liczba rekordów nagłówkowych pliku i rekordów końca pliku zależy od ilości
nośników (np. liczba dyskietek).
Wymagane są polskie znaki w standardzie LATIN-2.
Objaśnienia:
Wypełnienie pola:
M - obowiązkowe
O - opcjonalne
Typ pola:
AN - pole alfanumeryczne; może zawierać litery alfabetu polskiego*, cyfry,
spacje oraz następujące znaki:., :;-/'
AB - pole alfabetyczne; może zawierać litery alfabetu polskiego*, spacje i znak
- (myślnik)
N - pole numeryczne; może zawierać cyfry i znak - (minus)
* Litery inne niż litery alfabetu polskiego należy zastąpić literami alfabetu
łacińskiego
Wszystkie pola są stałej długości.
Jeśli informacja w polu numerycznym jest krótsza od podanej długości pola, to
pole takie należy uzupełnić od lewej strony zerami wiodącymi. Jeśli podawana
liczba jest ujemna, to znak - (minus) należy umieścić jako pierwszy znak w polu.
Jeśli brak odnośnej informacji w polu numerycznym, to pole takie należy wypełnić
zerami.
Jeśli informacja w polu alfanumerycznym lub alfabetycznym jest krótsza od
podanej długości pola, to pole takie należy uzupełnić spacjami do prawej strony.
Gdy pole alfanumeryczne lub alfabetyczne nie zawiera informacji, to należy
wypełnić je spacjami.
Jeśli dana dotycząca uprawnionego jest dłuższa niż pole przewidziane do jej
wpisania, to należy ją skrócić od prawej strony.
Rekord nagłówkowy pliku:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: 'A'
23NMNr plikuWpisać kolejny numer pliku
33NMŁączna liczba plikówWpisać liczbę plików z połączoną informacją o
zmianach w spisie
410ANPole rezerwowe
5MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
Rekord nagłówkowy połączonej informacji o zmianach w spisie:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: '5'
214ANMIdentyfikator Regon urzędu właściwego ministra, wojewody lub
centrali sporządzającego połączoną informację o zmianach w spisachWpisać
identyfikator Regon
38NMData sporządzenia połączonej informacji o zmianach w spisachData w
formacie: rrrrmmdd
435ANMNazwa lub skrócona nazwa urzędu właściwego ministra, wojewody lub
centrali sporządzającego połączoną informację o zmianach w spisachW
przypadku nazwy dłuższej niż 35 znaków podać skróconą nazwę
Adres urzędu właściwego ministra, wojewody, centrali sporządzającego
połączoną informację o zmianach w spisach
55NMKod pocztowy
635ANMMiejscowość
745ANMUlica
89ANMNr domu
910ANMPole rezerwowe
10MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
Rekord nagłówkowy informacji o zmianach w spisie:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: '6'
214ANMIdentyfikator Regon jednostki organizacyjnej, w której sporządza się
informacje o zmianach w spisieWpisać identyfikator Regon
38NMData utworzenia informacji o zmianach w spisieData w formacie:
rrrrmmdd
435ANMNazwa lub skrócona nazwa jednostki organizacyjnej, w której
sporządza się informacje o zmianach w spisieW przypadku nazwy dłuższej niż
35 znaków podać skróconą nazwę
514ANMIdentyfikator Regon urzędu organu sprawującego nadzór nad
sporządzeniem spisuWpisać identyfikator Regon
Adres jednostki organizacyjnej sporządzającej informacje o zmianach w
spisie
65NMKod pocztowy
735ANMMiejscowość
845ANMUlica
99ANMNr domu
1010ANPole rezerwowe
11MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
Rekord ze zmianami typu "usunięcie pozycji ze spisu":
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: '7'
27NMNr pozycji w spisie uprawnionychWpisać liczbę porządkową pozycji,
którą usunięto ze spisu
311NMNr ewidencyjny PESEL
440ABMNazwiskoNazwisko dwuczłonowe oddzielane myślnikiem (bez spacji przed
i po myślniku)
512ABMPierwsze imię
612ABODrugie imię
712ABMImię ojca
812ABMImię matki
98NMData urodzeniaData w formacie: rrrrmmdd
102NMNumer kolejnej zmiany pozycji spisu*Wpisać dwucyfrowy, kolejny numer
zmiany
1110ANPole rezerwowe
12MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
* W numeracji należy uwzględnić tylko zmiany przekazane do wprowadzenia w
połączonej informacji o zmianach w spisach, natomiast kolejne poprawki w trakcie
przygotowywania informacji o zmianach są sprawą wewnętrzną jednostki
organizacyjnej sporządzającej spis.
Rekord ze zmianami typu "dopisanie pozycji do spisu":
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: '8'
27NMNr pozycji w spisie uprawnionychWpisać liczbę porządkową, którą
dopisano do spisu
311NMNr ewidencyjny PESEL
440ABMNazwiskoNazwisko dwuczłonowe oddzielane myślnikiem (bez spacji przed
i po myślniku)
512ABMPierwsze imię
612ABODrugie imię
712ABMImię ojca
812ABMImię matki
98NMData urodzeniaData w formacie: rrrrmmdd
Adres do korespondencji
109ANMKod pocztowyKod pocztowy krajowy lub zagraniczny
1135ANMMiejscowość
1245ANOUlica
139ANMNr domu
145ANONr lokalu
1535ANOPoczta lub krajNazwę kraju podać tylko w przypadku stałego pobytu
świadczeniobiorcy za granicą
165NMLiczba przysługujących świadectw
174NM*Wymiar czasu pracyPierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy
pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową
182NM*Liczba pełnych miesięcy
194ANM**Symbol emerytury lub renty
2015ANM**Numer emerytury lub renty
212NMNumer kolejnej zmiany pozycji***Wpisać liczbę: '00' (zapisywanie
pozycji do spisu jest traktowane jako zerowa zmiana)
2210ANPole rezerwowe
23MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
* Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3
pkt 1 ustawy.
** Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3
pkt 2 ustawy.
*** W numeracji należy uwzględnić tylko zmiany przekazane do wprowadzenia w
połączonej informacji o zmianach w spisach, natomiast kolejne poprawki w trakcie
przygotowywania informacji o zmianach są sprawą wewnętrzną jednostki
organizacyjnej sporządzającej spis.
Rekordy ze zmianami typu "uaktualnienie pozycji w spisie":
Uaktualnianie jest realizowane za pomocą dwóch rekordów. W pierwszym rekordzie
należy podać starą zawartość uaktualnionej pozycji, a w drugim aktualną
zawartość całego rekordu.
Pierwszy rekord ze starą zawartością wszystkich pól:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: '9'
27NMNr pozycji w spisie uprawnionychWpisać liczbę porządkową, pod którą
uprawniony został wpisany w spisie
311NMNr ewidencyjny PESEL
440ABMNazwiskoNazwisko dwuczłonowe oddzielane myślnikiem (bez spacji przed
i po myślniku)
512ABMPierwsze imię
612ABODrugie imię
712ABMImię ojca
812ABMImię matki
98NMData urodzeniaData w formacie: rrrrmmdd
Adres do korespondencji
109ANMKod pocztowyKod pocztowy krajowy lub zagraniczny
1135ANMMiejscowość
1245ANOUlica
139ANMNr domu
145ANONr lokalu
1535ANOPoczta lub krajNazwę kraju podać tylko w przypadku stałego pobytu
świadczeniobiorcy za granicą
165NMLiczba przysługujących świadectw
174NM*Wymiar czasu pracyPierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy
pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową,
182NM*Liczba pełnych miesięcy
194ANM**Symbol emerytury lub renty
2015ANM**Numer emerytury lub renty
212NMNumer kolejnej zmiany pozycji***Liczba wprowadzona w tym polu musi
być zgodna z ostatnią wartością pola tej pozycji w spisie
2210ANPole rezerwowe
23MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
* Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3
pkt 1 ustawy.
** Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3
pkt 2 ustawy.
*** W numeracji należy uwzględnić tylko zmiany przekazane do wprowadzenia w
połączonej informacji o zmianach w spisach, natomiast kolejne poprawki w trakcie
przygotowywania informacji o zmianach są sprawą wewnętrzną jednostki
organizacyjnej sporządzającej spis.
Drugi rekord z aktualną zawartością wszystkich pól:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: '9'
27NMNr pozycji w spisie uprawnionychWpisać liczbę porządkową, pod którą
uprawniony został wpisany w spisie
311NMNr ewidencyjny PESEL
440ABMNazwiskoNazwisko dwuczłonowe oddzielane myślnikiem (bez spacji przed
i po myślniku)
512ABMPierwsze imię
612ABODrugie imię
712ABMImię ojca
812ABMImię matki
98NMData urodzeniaData w formacie: rrrrmmdd
Adres do korespondencji
109ANMKod pocztowyKod pocztowy krajowy lub zagraniczny
1135ANMMiejscowość
1245ANOUlica
139ANMNr domu
145ANONr lokalu
1535ANOPoczta lub krajNazwę kraju podać tylko w przypadku stałego pobytu
świadczeniobiorcy za granicą
165NMLiczba przysługujących świadectw
174NM*Wymiar czasu pracyPierwsza cyfra wyraża część całkowitą, trzy
pozostałe cyfry wyrażają część ułamkową
182NM*Liczba pełnych miesięcy
194ANM**Symbol emerytury lub renty
2015ANM**Numer emerytury lub renty
212NMNumer kolejnej zmiany pozycji***Wpisać zawartość pola 21 z
poprzedniego rekordu typu '9' powiększoną o 1
2210ANPole rezerwowe
23MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
* Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3
pkt 1 ustawy.
** Pole należy wypełnić w odniesieniu do uprawnionych, o których mowa w art. 3
pkt 2 ustawy.
*** W numeracji należy uwzględnić tylko zmiany przekazane do wprowadzenia w
połączonej informacji o zmianach w spisach, natomiast kolejne poprawki w trakcie
przygotowywania informacji o zmianach są sprawą wewnętrzną jednostki
organizacyjnej sporządzającej spis.
Rekord końca informacji o zmianach w spisach:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: 'X'
27NMLiczba pozycji ze zmianamiWpisać sumę wartości pól: 3, 4, 5
37NMLiczba pozycji usuniętych ze spisu
47NMLiczba pozycji dopisanych do spisu
57NMLiczba pozycji uaktualnionychPara rekordów z aktualizacją danych jest
rozumiana jako jedna pozycja
611NMLiczba świadectw wynikająca z aktualizacji liczby świadectw na +
711NMLiczba świadectw wynikająca z aktualizacji na -
811NMSaldo liczby świadectw wynikające ze wszystkich zmianLiczba podana w
tym polu stanowi różnicę liczb z pola 6 i pola 7. Jeśli różnica jest
ujemna, to w pierwszym znaku pola należy umieścić znak '-' np. -0000000586
910ANPole rezerwowe
10MZnak końca rekorduZnak(i) ENTER
Rekord końca połączonej informacji o zmianach w spisie:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: 'Y'
27NMLiczba pozycji ze zmianamiWpisać sumę wartości pól: 3, 4, 5
37NMLiczba pozycji usuniętych ze spisów
47NMLiczba pozycji dopisanych do spisów
57NMLiczba pozycji uaktualnionychPara rekordów z aktualizacją danych jest
rozumiana jako jedna pozycja
611NMLiczba świadectw wynikająca z uaktualnienia liczby świadectw na +
711NMLiczba świadectw wynikająca z uaktualnienia na -
811NMSaldo liczby świadectw wynikające ze wszystkich zmianLiczba podana w
tym polu stanowi różnicę liczb z pola 6 i pola 7. Jeśli różnica jest
ujemna, to w pierwszym znaku pola należy umieścić znak '-' np. -0000000586
910ANPole rezerwowe
10MZnak końca rekorduZnak(i) ENTER
Rekord końca pliku:
Nr polaDługość polaTyp polaWyp. polaNazwa polaObjaśnienia / wskazówki
11ANMTyp rekorduWpisać znak: 'Z'
2MKoniec rekorduZnak(i) ENTER
Załącznik nr 10
Ilustracja
Załącznik nr 11
Ilustracja
Załącznik nr 12
Ilustracja
Załącznik nr 13
Ilustracja
Załącznik nr 14
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 21 maja 1997 r.
w sprawie zarządzenia ponownych wyborów walnych zgromadzeń izb rolniczych w
województwach częstochowskim i krakowskim.
(Dz. U. Nr 51, poz. 329)
Na podstawie art. 50 ust. 1 w związku z art. 52 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 14
grudnia 1995 r. o izbach rolniczych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 3) stanowi się,
co następuje:
§ 1. 1. Zarządza się ponowne wybory walnych zgromadzeń izb rolniczych w
województwach częstochowskim i krakowskim.
2. Dzień wyborów wyznacza się na niedzielę dnia 29 czerwca 1997 r.
§ 2. Dni, w których upływają terminy wykonania poszczególnych czynności
związanych z przeprowadzeniem wyborów, określa terminarz stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
21 maja 1997 r. (poz. 329)
TERMINARZ WYKONANIA POSZCZEGÓLNYCH CZYNNOŚCI ZWIĄZANYCH Z PRZEPROWADZENIEM
PONOWNYCH WYBORÓW WALNYCH ZGROMADZEŃ IZB ROLNICZYCH W WOJEWÓDZTWACH
CZĘSTOCHOWSKIM I KRAKOWSKIM W DNIU 29 CZERWCA 1997 R.
Data wykonania czynności wyborczychTreść czynności
12
do 29 maja 1997 r.- powołanie komisji wojewódzkiej
do 31 maja 1997 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisji
wojewódzkiej
do 31 maja 1997 r.- powołanie komisji okręgowych
do 2 czerwca 1997 r.- przekazanie wykazu okręgów wyborczych komisjom
okręgowym i podanie go do wiadomości osób uprawnionych
do 7 czerwca 1997 r.- podział okręgu wyborczego na obwody głosowania
do 9 czerwca 1997 r.- powołanie komisji obwodowych,
- przekazanie wykazu obwodów głosowania w okręgu i podanie do wiadomości
osób uprawnionych
do 10 czerwca 1997 r.- zgłaszanie kandydatów na członków walnego
zgromadzenia do komisji okręgowych w celu zarejestrowania
do 16 czerwca 1997 r.- wyłożenie spisu osób uprawnionych
do 20 czerwca 1997 r.- podanie do wiadomości osób uprawnionych listy
kandydatów w poszczególnych okręgach wyborczych
do godz. 2400 28 czerwca 1997 r.- dostarczenie spisu osób uprawnionych do
głosowania komisji okręgowej lub komisji obwodowej
do godz. 2400 28 czerwca 1997 r.- przekazanie kart do głosowania komisjom
obwodowym
godz. 800-2000 29 czerwca 1997 r.- głosowanie
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 22 maja 1997 r.
w sprawie nadania statutu Ministerstwu Zdrowia i Opieki Społecznej.
(Dz. U. Nr 52, poz. 330)
Na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i
trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106,
poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ministerstwu Zdrowia i Opieki Społecznej nadaje się statut stanowiący
załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 maja 1997 r. (poz.
330)
STATUT MINISTERSTWA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
§ 1. Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej, zwane dalej "Ministerstwem", jest
urzędem administracji rządowej obsługującym Ministra Zdrowia i Opieki
Społecznej, zwanego dalej "Ministrem", działającym pod jego bezpośrednim
kierownictwem.
§ 2. 1. Minister kieruje Ministerstwem przy pomocy sekretarza stanu,
podsekretarzy stanu, dyrektora generalnego oraz dyrektorów komórek
organizacyjnych wymienionych w § 4 ust. 1.
2. Zakres czynności osób wymienionych w ust. 1, z wyłączeniem dyrektora
generalnego, ustala Minister, z zastrzeżeniem art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 8
sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie
działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775), zwanej dalej
"ustawą".
3. Minister może upoważnić osoby, o których mowa w ust. 1, a także innych
pracowników Ministerstwa do podejmowania, w jego imieniu, decyzji w określonych
sprawach.
§ 3. Minister może powoływać komisje, rady i zespoły jako organy pomocnicze lub
opiniodawcze, określając ich nazwę, cel powołania, skład osobowy, organizację,
zakres zadań i tryb pracy, z zastrzeżeniem art. 7 ust. 4 pkt 5 ustawy.
§ 4. 1. W skład Ministerstwa wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Gabinet Polityczny Ministra,
2) Biuro Dyrektora Generalnego,
3) Departament Polityki Zdrowotnej i Przekształceń Systemowych,
4) Departament Opieki Zdrowotnej,
5) Departament Zdrowia Publicznego,
6) Departament Farmacji,
7) Departament Pielęgniarstwa,
8) Departament Nauki i Kształcenia,
9) Departament Budżetu i Finansów,
10) Departament Techniki Medycznej i Inwestycji,
11) Departament Spraw Obronnych,
12) Biuro Integracji Europejskiej i Współpracy z Zagranicą,
13) Biuro Kadr, Szkolenia i Organizacji,
14) Biuro Prawne,
15) Biuro Prasowe,
16) Biuro do Spraw Uzdrowisk,
17) Biuro Administracyjno-Gospodarcze.
2. Organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań komórek organizacyjnych
oraz tryb pracy Ministerstwa określa regulamin organizacyjny nadany przez
Ministra na wniosek Dyrektora Generalnego.
3. Spory kompetencyjne między komórkami organizacyjnymi Ministerstwa, o których
mowa w ust. 1, rozstrzyga Minister.
§ 5. 1. Minister jest organem założycielskim państwowych przedsiębiorstw
uzdrowiskowych.
2. Jednostki organizacyjne podległe i nadzorowane przez Ministra określa wykaz
stanowiący załącznik do statutu.
3. Minister aktualizuje wykaz, o którym mowa w ust. 2, stosownie do zmian
zachodzących po nadaniu niniejszego statutu, dokonywanych na podstawie odrębnych
przepisów.
§ 6. 1. Przy Ministerstwie działa, jako jednostka wyodrębniona, Gospodarstwo
Pomocnicze - Zakład Obsługi, zwany dalej "Zakładem".
2. Nadzór nad Zakładem sprawuje Dyrektor Generalny.
3. Organizację wewnętrzną, szczegółowy zakres zadań oraz tryb pracy Zakładu
określają odrębne przepisy oraz regulamin wewnętrzny nadany przez Dyrektora
Generalnego.
Załącznik do statutu Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej
WYKAZ
JEDNOSTEK PODLEGŁYCH I NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
I. Jednostki podległe
1. Agencja Rezerw Artykułów Sanitarnych w Warszawie
2. Bank Tkanek Oka w Warszawie
3. Biuro do Spraw Narkomanii w Warszawie
4. Biuro do Spraw Zagranicznych Programów Pomocy w Ochronie Zdrowia w Warszawie
5. Biuro Programów PHARE w Warszawie
6. Biuro Zagranicznych Programów Socjalnych w Warszawie
7. Centralna Baza Rezerw Sanitarno-Przeciwepidemicznych w Zduńskiej Woli
8. Centralny Ośrodek Medycyny Sportowej w Warszawie
9. Centralny Zespół Lotnictwa Sanitarnego w Warszawie
10. Centrum Diagnostyczno-Terapeutyczne "Jesteśmy" w Warszawie
11. Centrum Diagnostyki i Terapii AIDS w Warszawie
12. Centrum Edukacji Medycznej w Warszawie
13. Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia w Krakowie
14. Centrum Organizacji i Ekonomiki Ochrony Zdrowia w Warszawie
15. Centrum Organizacyjno-Koordynacyjne ds. Transplantacji "Poltransplant" w
Warszawie
16. Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi
17. Dom Pracownika Służby Zdrowia w Warszawie
18. Dom Lekarza Seniora w Warszawie
19. Krajowe Biuro Koordynacyjne ds. Zapobiegania AIDS
20. Krajowy Ośrodek Analizy Skażeń Obrony Cywilnej w Warszawie (w likwidacji)
21. Lecznica Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej w Warszawie
22. Międzyzakładowa Przychodnia Pracownicza w Warszawie
23. Ośrodek Diagnostyczno-Badawczy Chorób Przenoszonych Drogą Płciową w
Białymstoku
24. Ośrodek Readaptacyjny dla osób wymagających okresowej pomocy ze względów
społecznych i medycznych w Konstancinie-Jeziornie (oddział w Piastowie)
25. Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Warszawie
26. Pracownicza Przychodnia Zdrowia Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w
Warszawie
27. Profilaktyczny Dom Zdrowia MZiOS w Juracie
28. Profilaktyczny Dom Zdrowia MZiOS w Łebie
29. Szpital Chirurgii Plastycznej w Polanicy-Zdroju
30. Śląskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu
31. Zespół Profilaktycznych Domów Zdrowia w Zakopanem
32. Zakład Zamówień Publicznych w Warszawie
33. Zarząd Inwestycji Centralnych MZiOS w Warszawie
34. Wojewódzkie, terenowe (portowe) stacje sanitarno-epidemiologiczne
35. Wojewódzkie inspektoraty farmaceutyczne
36. Państwowe szpitale kliniczne:
1) Szpital Kliniczny im. dr Jerzego Sztachelskiego w Białymstoku,
2) Dziecięcy Szpital Kliniczny im. Ludwika Zamenhofa w Białymstoku,
3) Państwowy Szpital Kliniczny im. dr A. Jurasza w Bydgoszczy,
4) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 w Gdańsku,
5) Państwowy Szpital Kliniczny nr 2 w Gdańsku-Wrzeszczu,
6) Państwowy Szpital Kliniczny nr 3 im. Najświętszej Maryi Panny w Gdańsku,
7) Centralny Szpital Kliniczny w Katowicach-Ligocie,
8) Państwowy Szpital Kliniczny nr 6 - Górnośląskie Centrum Zdrowia Dziecka i
Matki w Katowicach-Ligocie,
9) Szpital Kliniczny nr 1 w Zabrzu,
10) Państwowy Szpital Kliniczny im. A. Mielęckiego w Katowicach,
11) Państwowy Szpital Kliniczny nr 3 w Zabrzu-Biskupicach,
12) Państwowy Szpital Kliniczny nr 5 w Katowicach,
13) Państwowy Szpital Kliniczny w Krakowie,
14) Instytut Pediatrii Collegium Medicum w Krakowie,
15) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 w Lublinie,
16) Państwowy Szpital Kliniczny nr 4 w Lublinie,
17) Dziecięcy Szpital Kliniczny w Lublinie,
18) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 w Łodzi,
19) Państwowy Szpital Kliniczny nr 2 w Łodzi,
20) Państwowy Szpital Kliniczny nr 3 w Łodzi,
21) Państwowy Szpital Kliniczny nr 4 w Łodzi,
22) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 w Poznaniu,
23) Państwowy Szpital Kliniczny nr 2 w Poznaniu,
24) Państwowy Szpital Kliniczny nr 3 w Poznaniu,
25) Państwowy Szpital Kliniczny nr 4 w Poznaniu,
26) Państwowy Szpital Kliniczny nr 5 w Poznaniu-Jeżycach,
27) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 w Szczecinie,
28) Państwowy Szpital Kliniczny nr 2 w Szczecinie,
29) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 Centrum Medycznego Kształcenia
Podyplomowego im. prof. Witolda Orłowskiego w Warszawie,
30) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 "Dzieciątka Jezus" w Warszawie,
31) Państwowy Szpital Kliniczny nr 2 im. Księżnej Anny Mazowieckiej w Warszawie,
32) Państwowy Szpital Kliniczny nr 3 im. prof. Wł. Szenajcha w Warszawie,
33) Państwowy Szpital Kliniczny nr 4 im. prof. M. Michałowicza w Warszawie,
34) Centralny Szpital Kliniczny w Warszawie,
35) Państwowy Szpital Kliniczny nr 2 Centrum Medycznego Kształcenia
Podyplomowego im. prof. dr med. Adama Grucy w Otwocku,
36) Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 we Wrocławiu,
37) Państwowy Szpital Kliniczny nr 3 we Wrocławiu,
38) Państwowy Szpital Kliniczny nr 4 we Wrocławiu,
39) Państwowy Szpital Kliniczny nr 5 we Wrocławiu
37. Ponadpodstawowe publiczne szkoły medyczne:
1) w województwie warszawskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 im. Pielęgniarek Warszawy w Warszawie,
b) Medyczne Studium Zawodowe nr 2 im. prof. I. Roszkowskiego w Warszawie,
c) Medyczne Studium Zawodowe nr 3 w Warszawie,
d) Medyczne Studium Zawodowe nr 4 im. prof. E. Biernackiego w Warszawie,
e) Medyczne Studium Zawodowe nr 6 w Warszawie,
f) Policealne Studium Zawodowe nr 11 w Warszawie,
d) Medyczne Studium Zawodowe nr 12 im. prof. M. Michałowicza w Warszawie,
h) Medyczne Studium Zawodowe nr 14 w Warszawie,
i) Medyczne Studium Zawodowe nr 15 w Zespole Szkół Średnich w Warszawie,
j) Liceum Medyczne nr 5 w Warszawie,
k) Medyczne Studium Zawodowe nr 16 w Otwocku,
l) Medyczne Studium Zawodowe nr 8 w Pruszkowie,
2) w województwie bialskopodlaskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe im. M. Minczewskiej w Białej Podlaskiej,
b) Medyczne Studium Zawodowe im. Z. Bagińskiej w Parczewie,
c) Medyczne Studium Zawodowe w Radzyniu Podlaskim,
3) w województwie białostockim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Białymstoku,
b) Medyczne Studium Zawodowe w Białymstoku,
c) Medyczne Studium Zawodowe w Bielsku Podlaskim,
4) w województwie bielskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych w Wadowicach,
b) Medyczne Studium Zawodowe w Zaborze k. Oświęcimia,
c) Medyczne Studium Zawodowe w Żywcu,
5) w województwie bydgoskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Chojnicach,
b) Zespół Szkół Medycznych w Inowrocławiu,
c) Medyczne Studium Zawodowe w Świeciu n. Wisłą,
6) w województwie chełmskim:
a) Zespół Szkół Medycznych im. Władysławy Szoc w Chełmie,
b) Medyczne Studium Zawodowe im. Aureliusza Marchwica w Krasnymstawie,
7) w województwie ciechanowskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Ciechanowie,
b) Medyczne Studium Zawodowe w Działdowie,
8) w województwie częstochowskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe im. dr Wł. Biegańskiego w Częstochowie,
b) Zespół Szkół Medycznych w Lublińcu,
9) w województwie elbląskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Elblągu,
b) Medyczne Studium Zawodowe w Sztumie,
10) w województwie gdańskim:
a) Zespół Szkół Medycznych nr 1 im. M. Słabego w Gdańsku,
b) Zespół Szkół Medycznych nr 3 im. M. Skłodowskiej-Curie w Gdańsku,
c) Medyczne Studium Zawodowe nr 2 w Gdańsku,
d) Medyczne Studium Zawodowe nr 4 im. PCK w Gdańsku,
e) Zespół Szkół Medycznych w Gdyni,
f) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych w Kościerzynie,
g) Medyczne Studium Zawodowe im. Matki Teresy z Kalkuty w Starogardzie Gdańskim,
h) Liceum Medyczne im. Hanny Hass w Tczewie,
i) Medyczne Studium Zawodowe im. prof. Z. Kieturakisa w Wejherowie,
11) w województwie gorzowskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Drezdenku,
b) Medyczne Studium Zawodowe w Gorzowie Wielkopolskim,
c) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół im. H. Święcickiego w Międzyrzeczu,
12) w województwie jeleniogórskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe im. L. Hirszfelda w Bolesławcu,
b) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych w
Jeleniej Górze,
c) Zespół Szkół Medycznych im. A. Rydlówny w Jeleniej Górze,
d) Liceum Medyczne, Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Licealnych w
Zgorzelcu,
13) w województwie kaliskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych w Kępnie,
b) Medyczne Studium Zawodowe im. H. Chrzanowskiej w Ostrowie Wielkopolskim,
14) w województwie katowickim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Czeladzi,
b) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 im. J. Koraszewskiego w Gliwicach,
c) Medyczne Studium Zawodowe w Gliwicach,
d) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 w Katowicach,
e) I Medyczne Studium Zawodowe im. Z. Szlenkierówny w Katowicach,
f) Medyczne Studium Zawodowe im. A. Fiederkiewicza w Mikołowie,
g) Medyczne Studium Zawodowe w Raciborzu,
h) Zespół Szkół Medycznych w Rudzie Śląskiej,
i) Zespół Szkół Medycznych w Rybniku,
j) Liceum Medyczne, Medyczne Studium Zawodowe w Sosnowcu,
k) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Medyczno-Chemicznych im. M.
Skłodowskiej-Curie w Tarnowskich Górach,
l) Medyczne Studium Zawodowe w Wodzisławiu Śląskim,
m) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 im. prof. A. Cieszyńskiego w Zabrzu,
n) Medyczne Studium Zawodowe w Zawierciu,
15) w województwie kieleckim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Busku-Zdroju,
b) Medyczne Studium Zawodowe im. J. Iżyckiej w Kielcach,
c) Medyczne Studium Zawodowe w Miechowie,
d) Medyczne Studium Zawodowe im. H. Chrzanowskiej w Morawicy,
e) Medyczne Studium Zawodowe w Ostrowcu Świętokrzyskim,
f) Medyczne Studium Zawodowe im. M. Michałowicza w Skarżysku-Kamiennej,
g) Medyczne Studium Zawodowe im. J. Korczaka w Starachowicach,
16) w województwie konińskim
- Zespół Szkół Medycznych w Koninie,
17) w województwie koszalińskim:
a) Zespół Szkół Medycznych w Kołobrzegu,
b) Zespół Szkół Medycznych im. Tytusa Chałubińskiego w Koszalinie,
c) Zespół Szkół Medycznych w Szczecinku,
18) w województwie krakowskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 w Krakowie,
b) Medyczne Studium Zawodowe nr 2 w Krakowie,
c) Medyczne Studium Zawodowe nr 3 im. St. Leszczyńskiej w Krakowie,
d) Medyczne Studium Zawodowe nr 4 w Krakowie,
e) Medyczne Studium Zawodowe nr 5 w Krakowie,
f) Medyczne Studium Zawodowe nr 6 w Krakowie,
g) Medyczne Studium Masażu Leczniczego w Krakowie,
h) Zespół Szkół Medycznych im. T. Chałubińskiego w Myślenicach,
19) w województwie krośnieńskim:
a) Zespół Szkół Medycznych im. prof. R. Weigla w Jaśle,
b) Liceum Medyczne i Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół w Sanoku,
c) Medyczne Studium Zawodowe w Korczynie,
20) w województwie legnickim:
a) Zespół Szkół Medycznych w Jaworze,
b) Zespół Szkół Medycznych w Lubinie,
21) w województwie leszczyńskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Kościanie,
b) Medyczne Studium Zawodowe w Rawiczu,
22) w województwie lubelskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 2 w Kraśniku,
b) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 2 w Lubartowie,
c) Medyczne Studium Zawodowe im. St. Liebharta w Lublinie,
d) Liceum Medyczne w Zespole Szkół Chemicznych w Lublinie,
e) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 3 w Lublinie,
f) Medyczne Studium Zawodowe nr 3 w Zespole Szkół Gastronomicznych w Lublinie,
g) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 2 w Puławach,
23) w województwie łomżyńskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe im. Z. Szlenkierówny w Kolnie,
b) Medyczne Studium Zawodowe w Łomży,
c) Medyczne Studium Zawodowe im. St. Leszczyńskiej w Wysokiem Mazowieckiem,
24) w województwie łódzkim:
a) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 w Łodzi,
b) Medyczne Studium Zawodowe nr 2 im. M. Skłodowskiej-Curie w Łodzi,
c) Medyczne Studium Zawodowe nr 3 w Łodzi,
d) Zespół Szkół Medycznych nr 1 w Łodzi,
e) Zespół Szkół Medycznych w Zgierzu,
25) w województwie nowosądeckim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Gorlicach,
b) Medyczne Studium Zawodowe im. H. Chrzanowskiej w Limanowej,
c) Zespół Szkół Medycznych im. J. Wolskiej w Nowym Sączu,
d) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Rolniczych w Nowym Targu,
e) Medyczne Studium Zawodowe im. Zofii Macerowej w Rabce,
26) w województwie olsztyńskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Iławie,
b) Medyczne Studium Zawodowe w Olsztynie,
27) w województwie opolskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Branicach,
b) Medyczne Studium Zawodowe im. H. Chrzanowskiej w Brzegu,
c) Medyczne Studium Zawodowe im. M. Minczewskiej w Kędzierzynie-Koźlu,
d) Medyczne Studium Zawodowe w Nysie,
e) Medyczne Studium Zawodowe im. dr M. Kujawskiej w Opolu,
f) Zespół Szkół Medycznych im. J. Korczaka w Prudniku,
28) w województwie ostrołęckim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych w Makowie Mazowieckim,
b) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych nr 3 w Ostrołęce,
c) Medyczne Studium Zawodowe w Wyszkowie,
29) w województwie pilskim:
a) Liceum Medyczne i Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych nr 2
im. gen. Z. Berlinga w Pile,
b) Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych i Ogólnokształcących w Trzciance,
c) Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych nr 2 w Wągrowcu,
d) Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych nr 2 w Złotowie,
30) w województwie piotrkowskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Ponadpodstawowych im. J.
Kochanowskiego w Bełchatowie,
b) Medyczne Studium Zawodowe im. M. Kopernika w Piotrkowie Trybunalskim,
c) Medyczne Studium Zawodowe w Tomaszowie Mazowieckim,
31) w województwie płockim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Liceum Ogólnokształcącym w Gostyninie,
b) Medyczne Studium Zawodowe w Liceum Ogólnokształcącym w Kutnie,
c) Medyczne Studium Zawodowe w Płocku,
32) w województwie poznańskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe im. dr K. Marcinkowskiego w Gnieźnie,
b) Medyczne Studium Zawodowe w Poznaniu,
c) Medyczne Studium Zawodowe nr 2 w Poznaniu,
d) Medyczne Studium Zawodowe im. PCK w Poznaniu,
33) w województwie przemyskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Jarosławiu,
b) Medyczne Studium Zawodowe w Przemyślu,
c) Zespół Szkół Medycznych im. J. Iżyckiej w Przemyślu,
34) w województwie radomskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Ogólnokształcących w Grójcu,
b) Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych w Kozienicach,
c) Zespół Szkół Medycznych w Radomiu,
35) w województwie rzeszowskim:
a) Liceum Medyczne, Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół im. J. Korczaka w
Łańcucie,
b) Zespół Szkół Medycznych w Mielcu,
c) Medyczne Studium Zawodowe w Rzeszowie,
36) w województwie siedleckim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych nr 1 w Garwolinie,
b) Medyczne Studium Zawodowe im. J. Korczaka w Łukowie,
c) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Średnich w Mińsku Mazowieckim,
d) Zespół Szkół Medycznych w Siedlcach,
e) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych w Sokołowie Podlaskim,
37) w województwie sieradzkim
- Liceum Medyczne, Medyczne Studium Zawodowe w Sieradzu,
38) w województwie skierniewickim:
a) Zespół Szkół Medycznych w Łowiczu,
b) Zespół Szkół Medycznych im. M. Skłodowskiej-Curie w Żyrardowie,
39) w województwie słupskim
- Zespół Szkół Medycznych im. M. Skłodowskiej-Curie w Słupsku,
40) w województwie suwalskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Ełku,
b) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 1 w Giżycku,
c) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół nr 1 w Piszu,
d) Medyczne Studium Zawodowe w Suwałkach,
41) w województwie szczecińskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Zawodowych nr 1 im. Mieszka I w
Stargardzie Szczecińskim,
b) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 w Szczecinie,
c) Medyczne Studium Zawodowe nr 2 im. Bohaterów Powstania Warszawskiego w
Szczecinie,
d) Zespół Szkół Medycznych w Świnoujściu,
42) w województwie tarnobrzeskim:
a) Zespół Szkół Medycznych im. St. Wołynki w Janowie Lubelskim,
b) Zespół Szkół Medycznych im. H. Chrzanowskiej w Stalowej Woli,
43) w województwie tarnowskim
- Medyczne Studium Zawodowe w Bochni,
44) w województwie toruńskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Brodnicy,
b) Zespół Szkół Medycznych w Grudziądzu,
c) Medyczne Studium Zawodowe im. M. Kopernika w Toruniu,
d) Zespół Szkół Medycznych im. Z. Szlenkierówny w Liceum Ogólnokształcącym w
Toruniu,
45) w województwie wałbrzyskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Kłodzku,
b) Medyczne Studium Zawodowe w Świdnicy,
c) Medyczne Studium Zawodowe w Wałbrzychu,
46) w województwie włocławskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Ciechocinku,
b) Medyczne Studium Zawodowe w Zespole Szkół Ogólnokształcących w Lipnie,
c) Medyczne Studium Zawodowe we Włocławku,
47) w województwie wrocławskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Oleśnicy,
b) Liceum Medyczne im. E. Plater, Medyczne Studium Zawodowe w Strzelinie,
c) Medyczne Studium Zawodowe nr 1 im. L. Hirszfelda we Wrocławiu,
d) Medyczne Studium Zawodowe nr 2 im. W. Jordana we Wrocławiu,
e) Medyczne Studium Zawodowe nr 4 im. M. Skłodowskiej-Curie we Wrocławiu,
f) Medyczne Studium Zawodowe nr 5 we Wrocławiu,
g) Zespół Szkół Medycznych im. H. Hirszfeldowej we Wrocławiu,
48) w województwie zamojskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Biłgoraju,
b) Medyczne Studium Zawodowe w Tomaszowie Lubelskim,
c) Medyczne Studium Zawodowe w Zamościu,
49) w województwie zielonogórskim:
a) Medyczne Studium Zawodowe w Wolsztynie,
b) Medyczne Studium Zawodowe im. M. Skłodowskiej-Curie w Zielonej Górze,
c) Liceum Medyczne w Zespole Szkół Zawodowych w Żarach.
II. Jednostki nadzorowane
1. Akademia Medyczna w Białymstoku
2. Akademia Medyczna im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy
3. Akademia Medyczna w Gdańsku
4. Śląska Akademia Medyczna im. Ludwika Waryńskiego w Katowicach
5. Akademia Medyczna w Lublinie
6. Akademia Medyczna w Łodzi
7. Akademia Medyczna im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
8. Pomorska Akademia Medyczna w Szczecinie
9. Akademia Medyczna w Warszawie
10. Akademia Medyczna im. Piastów Śląskich we Wrocławiu
11. Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie
12. Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie
13. Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu w Warszawie
14. Instytut Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie
15. Instytut Hematologii i Tranfuzjologii w Warszawie
16. Instytut Kardiologii w Warszawie
17. Instytut Leków w Warszawie
18. Instytut Matki i Dziecka w Warszawie
19. Instytut Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni
20. Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr med. Jerzego Nofera w Łodzi
21. Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu
22. Instytut Medycyny Wsi im. Witolda Chodźki w Lublinie
23. Instytut "Pomnik-Centrum Zdrowia Dziecka" w Warszawie
24. Instytut Psychiatrii i Neurologii w Warszawie
25. Instytut Reumatologiczny w Warszawie
26. Instytut Żywności i Żywienia im. Aleksandra Szczygła w Warszawie
27. Centrum Onkologii - Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie
28. Centralne Laboratorium Surowic i Szczepionek w Warszawie
29. Centralny Ośrodek Techniki Medycznej w Warszawie
30. Główna Biblioteka Lekarska im. Stanisława Konopki w Warszawie
31. Państwowy Zakład Higieny w Warszawie
III. Przedsiębiorstwa państwowe, dla których Minister jest organem
założycielskim
1. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Busko-Solec" w Busku-Zdroju
2. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Ciechocinek" w Ciechocinku
3. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Cieplice" w Jeleniej Górze
4. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Horyniec" w Horyńcu-Zdroju
5. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Inowrocław" w Inowrocławiu
6. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Iwonicz" w Iwoniczu-Zdroju
7. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Kamień Pomorski" w Kamieniu Pomorskim
8. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Kołobrzeg" w Kołobrzegu
9. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Konstancin" w Konstancinie-Jeziornie
10. Przedsiębiorstwo Państwowe "Zespół Uzdrowisk Krakowskich" w Krakowie
11. Przedsiębiorstwo Państwowe "Zespół Uzdrowisk Krynicko-Popradzkich" w Krynicy
12. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Lądek-Długopole" w Lądku-Zdroju
13. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Nałęczów" w Nałęczowie
14. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Połczyn" w Połczynie-Zdroju
15. Przedsiębiorstwo Państwowe "Zespół Uzdrowisk Kłodzkich" w Polanicy
16. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Przerzeczyn" w Przerzeczynie-Zdroju
17. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Rabka" w Rabce
18. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Rymanów" w Rymanowie-Zdroju
19. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Szczawnica" w Szczawnicy
20. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Szczawno-Jedlina" w Szczawnie
21. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Świeradów-Czerniawa" w
Świeradowie-Zdroju
22. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Świnoujście" w Świnoujściu
23. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Ustka" w Ustce
24. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Ustroń" w Ustroniu
25. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Wieniec" w Wieńcu-Zdroju
26. Przedsiębiorstwo Państwowe "Uzdrowisko Wysowa" w Wysowej
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 13 maja 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ekwiwalentu konserwacyjnego oraz
równoważnika mieszkaniowego, przysługujących osobom uprawnionym do osobnych
kwater stałych i najemcom lokali mieszkalnych.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 52, poz. 331)
Na podstawie art. 35 ust. 3 i art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o
zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 433,
z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 marca 1996 r. w
sprawie ekwiwalentu konserwacyjnego oraz równoważnika mieszkaniowego,
przysługujących osobom uprawnionym do osobnych kwater stałych i najemcom lokali
mieszkalnych (Dz. U. Nr 37, poz. 165) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 5 wyrazy "w 1996 r. wynosi 37,50 zł" zastępuje się wyrazami "w 1997 r.
wynosi 43,12 zł";
2) § 9 otrzymuje brzmienie:
"§ 9. Stawka równoważnika mieszkaniowego za 1 m2 powierzchni mieszkalnej w 1997
r. wynosi dla kwater i lokali mieszkalnych:
1) wyposażonych w centralne ogrzewanie:
a) bez pieca kąpielowego - 9,10 zł,
b) z piecem kąpielowym - 9,70 zł,
2) ogrzewanych piecami akumulacyjnymi - 11,40 zł."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1997 r.
Minister Obrony Narodowej: S. Dobrzański
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 19 maja 1997 r.
w sprawie warunków i trybu przyjmowania uczniów do szkół publicznych
kształcących pracowników służb socjalnych.
(Dz. U. Nr 52, poz. 332)
Na podstawie art. 29 ust. 2 w związku z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7
września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106,
poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje:
§ 1. O przyjęcie do publicznej szkoły policealnej kształcącej pracowników służb
socjalnych może ubiegać się kandydat, który ukończył średnią szkołę publiczną
lub niepubliczną o uprawnieniach szkoły publicznej, a do publicznej szkoły
pomaturalnej kształcącej pracowników służb socjalnych - kandydat, który uzyskał
świadectwo dojrzałości.
§ 2. 1. O przyjęciu kandydata na pierwszy semestr w szkole policealnej lub
pomaturalnej decydują:
1) pozytywny wynik egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej,
2) suma punktów pochodzących z przeliczenia ocen uzyskanych na egzaminie
wstępnym lub w wyniku rozmowy kwalifikacyjnej oraz na świadectwie ukończenia
średniej szkoły lub na świadectwie dojrzałości z przedmiotów: wiedza o
społeczeństwie, język polski, język obcy ( w przypadku dwóch języków wybiera się
ten, z którego kandydat uzyskał wyższą ocenę), matematyka, historia, geografia,
biologia, technika lub elementy informatyki (wybiera się przedmiot, z którego
kandydat uzyskał wyższą ocenę), plastyka lub muzyka (wybiera się przedmiot, z
którego kandydat uzyskał wyższą ocenę) i wychowanie fizyczne,
3) punkty za ocenę przydatności do zawodu, dokonaną przez komisję, o której mowa
w § 7 ust. 1; w ocenie przydatności do zawodu komisja bierze pod uwagę:
a) zainteresowanie niesieniem pomocy ludziom jej potrzebującym,
b) ogólną wiedzę w zakresie problematyki pomocy społecznej,
c) udział w akcjach na rzecz ludzi potrzebujących pomocy i działalność w
organizacjach charytatywnych,
d) postawę prospołeczną.
2. Warunki, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą osób, które szkołę średnią
ukończyły za granicą. Do tych kandydatów stosuje się przepisy § 6 ust. 1 pkt 3 i
§ 10 ust. 1 pkt 3.
§ 3. Pierwszeństwo w przyjęciu do szkoły, w przypadku równorzędnych wyników
uzyskanych w postępowaniu kwalifikacyjnym, mają:
1) sieroty i wychowankowie domów dziecka, rodzinnych domów dziecka i rodzin
zastępczych,
2) kandydaci o wyjątkowych zdolnościach, którzy mieli ustalony indywidualny
program lub tok nauki.
§ 4. Pierwszeństwo w przyjęciu do szkoły dla dorosłych, w przypadku
równorzędnych wyników uzyskanych w postępowaniu kwalifikacyjnym, mają kandydaci
zatrudnieni w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej.
§ 5. Przepisy § 3 i 4 nie naruszają uprawnień dzieci innych osób, którym na
podstawie odrębnych przepisów przysługuje pierwszeństwo w przyjęciu do szkół.
§ 6. 1. Na wyższy semestr w szkole przyjmuje się kandydata na podstawie:
1) wpisu w indeksie potwierdzającego ukończenie semestru niższego w szkole
publicznej lub niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej kształcącej
pracowników służb socjalnych oraz odpisu arkusza ocen wydanego przez szkołę, z
której kandydat odszedł,
2) pozytywnych wyników egzaminu kwalifikacyjnego przeprowadzonego na zasadach
określonych w przepisach dotyczących oceniania, klasyfikowania i promowania
uczniów w przypadku przyjmowania do szkoły kandydata ze szkoły niepublicznej nie
posiadającej uprawnień szkoły publicznej,
3) świadectwa (zaświadczenia) wydanego przez szkołę podobnego typu za granicą i
ostatniego wpisu w indeksie dokonanego w Polsce, po ustaleniu odpowiedniego
semestru na podstawie sumy lat nauki szkolnej kandydata.
2. Egzamin kwalifikacyjny, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, przeprowadza się ze
wszystkich przedmiotów obowiązkowych ujętych w planach nauczania semestrów
niższych od semestru, na który kandydat ma być przyjęty, z wyjątkiem wychowania
fizycznego.
§ 7. 1. W celu przeprowadzenia rekrutacji na pierwszy semestr, z wyjątkiem
przypadku, o którym mowa w § 10 ust. 4, dyrektor szkoły powołuje szkolną komisję
rekrutacyjno-kwalifikacyjną, zwaną dalej "komisją", wyznacza jej
przewodniczącego i określa jego zadania.
2. Komisja przeprowadza postępowanie kwalifikacyjne zgodnie z zasadami
określonymi w zarządzeniu oraz sporządza protokół tego postępowania.
§ 8. 1. Egzamin wstępny do szkoły składa się:
1) z części pisemnej obejmującej wiedzę o społeczeństwie,
2) z części ustnej jako:
a) egzamin poprawkowy z wiedzy o społeczeństwie, jeżeli kandydat w części
pisemnej otrzymał ocenę niedostateczną,
b) egzamin z przedmiotu wybranego przez kandydata spośród trzech przedmiotów
nauczanych w liceum ogólnokształcącym ustalonych przez dyrektora szkoły w
porozumieniu z radą pedagogiczną i podanych do wiadomości publicznej co najmniej
na dwa miesiące przed terminem egzaminu wstępnego.
2. Na egzamin pisemny przeznacza się 90 minut efektywnego czasu pracy kandydata.
3. Komisja może zwolnić kandydata z egzaminu wstępnego na podstawie
zaświadczenia o uzyskaniu pozytywnego wyniku egzaminu wstępnego do szkoły
wyższej na kierunek, na którym jest prowadzone kształcenie w zakresie pedagogiki
pracy socjalnej lub pracy socjalnej.
§ 9. 1. Przy ustalaniu liczby punktów za wyniki egzaminu wstępnego przyjmuje się
następującą wartość ocen: celujący - 9 punktów, bardzo dobry - 7 punktów, dobry
- 5 punktów, dostateczny - 3 punkty, mierny - 1 punkt, niedostateczny - 0
punktów.
2. Przy ustalaniu liczby punktów za oceny na świadectwie ukończenia szkoły
średniej lub na świadectwie dojrzałości przyjmuje się następującą wartość ocen:
celujący - 3 punkty, bardzo dobry - 2 punkty, dobry - 1 punkt.
3. Za ocenę przydatności do zawodu, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 3, przyznaje
się do 9 punktów.
§ 10. 1. Dyrektor szkoły:
1) za zgodą Ministra Pracy i Polityki Socjalnej:
a) określa liczbę uczniów, którzy mogą być przyjęci na pierwszy semestr w
szkole,
b) ustala termin przyjęć do szkoły i tematy pisemnego egzaminu wstępnego,
2) decyduje o przyjęciu kandydatów na semestr programowo wyższy,
3) decyduje o przyjęciu na semestr pierwszy kandydata powracającego z zagranicy
oraz w przypadku, gdy w szkole nie powołano komisji.
2. W przypadkach nie wymienionych w ust. 1 dyrektor szkoły przyjmuje kandydatów
na pierwszy semestr na podstawie wniosku komisji.
3. W przypadku gdy w wyniku postępowania kwalifikacyjnego przyjęto mniejszą
liczbę uczniów niż liczba miejsc, przeprowadza się dodatkowe postępowanie
kwalifikacyjne.
4. Dyrektor szkoły może - za zgodą Ministra Pracy i Polityki Socjalnej -
odstąpić od powołania komisji, jeżeli liczba kandydatów jest mniejsza od liczby
miejsc.
5. Ponadto dyrektor szkoły:
1) może wydłużyć termin składania podań o przyjęcie do szkoły, jeżeli liczba
kandydatów jest mniejsza od liczby miejsc,
2) w szczególnie uzasadnionych przypadkach - na wniosek kandydata lub jego
rodziców (prawnych opiekunów) - może wyznaczyć dodatkowy termin egzaminu
wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej,
3) wyznacza i organizuje egzamin kwalifikacyjny, o którym mowa w § 6 ust. 1 pkt
2, jeżeli pozytywny wynik egzaminu jest warunkiem przyjęcia do szkoły,
4) zapewnia stałe i aktualne informacje dotyczące terminów składania podań,
terminów egzaminów lub rozmów kwalifikacyjnych, warunków i decyzji w sprawie
przyjęć, a także upowszechnia informacje dla kandydatów do szkoły,
5) przekazuje Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej informacje o wynikach
rekrutacji na pierwszy semestr.
§ 11. Warunki i tryb przyjmowania do szkoły osób nie będących obywatelami
polskimi określają odrębne przepisy.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 23 maja 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za
wyżywienie i ubranie oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym
odbywającym służbę zastępczą.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 52, poz. 333)
Na podstawie art. 193 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1992 r. Nr 4, poz. 16, Nr
40, poz. 174 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 165, z 1996 r. Nr 7, poz.
44, Nr 10, poz. 56 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 28, poz.
153) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20 marca
1992 r. w sprawie wysokości równoważników pieniężnych za wyżywienie i ubranie
oraz świadczenia pieniężnego wypłacanego poborowym odbywającym służbę zastępczą
(Dz. U. Nr 31, poz. 133, Nr 52, poz. 241, Nr 62, poz. 308, Nr 78, poz. 399 i Nr
100, poz. 504, z 1993 r. Nr 59, poz. 277, Nr 83, poz. 391 i Nr 99, poz. 453, z
1994 r. Nr 12, poz. 45, Nr 33, poz. 124, Nr 88, poz. 411, Nr 99, poz. 481, Nr
138, poz. 738 i Nr 140, poz. 795, z 1995 r. Nr 19, poz. 96, Nr 47, poz. 247, Nr
85, poz. 431 i Nr 136, poz. 675, z 1996 r. Nr 24, poz. 111, Nr 56, poz. 255 i Nr
105, poz. 487 oraz z 1997 r. Nr 12, poz. 69 i Nr 34, poz. 211) w § 1 w ust. 1
wyrazy "6,42 zł" zastępuje się wyrazami "7,00 zł".
2. Świadczenie w wysokości ustalonej w ust. 1 przysługuje od dnia 1 maja 1997 r.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 10 maja 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg
wojewódzkich w województwach bydgoskim, elbląskim, gdańskim, gorzowskim,
legnickim, krakowskim, łódzkim, skierniewickim, toruńskim, wałbrzyskim,
włocławskim i wrocławskim.
(Dz. U. Nr 52, poz. 334)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych
(Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z
1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z
1994 r. Nr 127, poz. 627 i z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Komunikacji z dnia 11 września 1986 r. w sprawie
zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach bydgoskim,
elbląskim, gdańskim, gorzowskim, legnickim, krakowskim, łódzkim, skierniewickim,
toruńskim, wałbrzyskim, włocławskim i wrocławskim (Dz. U. Nr 35, poz. 179, z
1995 r. Nr 129, poz. 627, z 1996 r. Nr 20, poz. 95 i Nr 95, poz. 440) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w załączniku nr 5 Wykaz dróg wojewódzkich - Województwo legnickie w części
"B. Ulice miejskie zaliczone do kategorii dróg wojewódzkich" w rubryce miasta
Polkowice skreśla się wyraz "Górna";
2) w załączniku nr 7 Wykaz dróg wojewódzkich - Województwo łódzkie w części "B.
Ulice miejskie zaliczone do kategorii dróg wojewódzkich" w rubryce miasta Łódź
skreśla się wyrazy "Lodowa, Puszkina";
3) w załączniku nr 12 Wykaz dróg wojewódzkich - Województwo wrocławskie w części
"B. Ulice miejskie zaliczone do kategorii dróg wojewódzkich" wprowadza się
następujące zmiany:
a) po rubryce miasta Brzeg Dolny dodaje się rubrykę w następującym brzmieniu:
12
Jelcz-LaskowiceChwałowicka, Dziuplińska, Oleśnicka, Oławska, Stawowa,
Wincentego Witosa
b) po rubryce miasta Milicz dodaje się rubrykę w następującym brzmieniu:
12
Oborniki ŚląskieDworcowa, Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Prusicka,
Siemianicka, Trzebnicka
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 12 maja 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg
wojewódzkich w województwach stołecznym warszawskim, jeleniogórskim, płockim,
radomskim i szczecińskim.
(Dz. U. Nr 52, poz. 335)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych
(Dz. U. Nr 14, poz. 60, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z
1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 75, poz. 332, z 1993 r. Nr 47, poz. 212, z
1994 r. Nr 127, poz. 627 i z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Komunikacji z dnia 17 listopada 1986 r. w sprawie
zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach stołecznym
warszawskim, jeleniogórskim, płockim, radomskim i szczecińskim (Dz. U. Nr 42,
poz. 205, z 1994 r. Nr 117, poz. 564 i z 1996 r. Nr 95, poz. 441) w załączniku
nr 5 Wykaz dróg wojewódzkich - Województwo szczecińskie w części "B. Ulice
miejskie zaliczone do kategorii dróg wojewódzkich" w rubryce miasta Szczecin
skreśla się wyrazy "pl. Dzierżyńskiego" oraz w rubryce miasta Nowogard skreśla
się wyraz "Kowalska"
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 30 kwietnia 1997 r.
w sprawie medycznych centrów kształcenia ustawicznego dorosłych.
(Dz. U. Nr 52, poz. 336)
Na podstawie art. 68 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz.
153) zarządza się, co następuje:
§ 1. W celu kształcenia, dokształcania i doskonalenia pracowników działalności
podstawowej służby zdrowia mogą być zakładane publiczne placówki kształcenia
ustawicznego - medyczne centra kształcenia ustawicznego, zwane dalej "centrami".
§ 2. Do zadań centrów należy w szczególności:
1) diagnozowanie i określanie potrzeb w zakresie kształcenia, dokształcania i
doskonalenia,
2) prowadzenie kształcenia, dokształcania i doskonalenia w formach
pozaszkolnych,
3) prowadzenie specjalizacji zawodowych na warunkach i w trybie określonych w
odrębnych przepisach,
4) realizowanie zadań związanych z przyznawaniem tytułów kwalifikacyjnych,
zgodnie z odrębnymi przepisami,
5) organizowanie egzaminów z zakresu prowadzonych kursów i specjalizacji,
6) wydawanie skryptów i innych materiałów dydaktycznych na potrzeby słuchaczy,
7) udzielanie organizatorom szkoleń pomocy organizacyjnej, metodycznej i
dydaktycznej,
8) doskonalenie metod pracy dydaktyczno-wychowawczej w zakresie kształcenia
dorosłych,
9) współpraca z urzędami pracy i zakładami opieki zdrowotnej w zakresie
rekwalifikacji kadr medycznych,
10) współpraca z zagranicą w zakresie kształcenia, dokształcania i doskonalenia.
§ 3. Centrum zobowiązane jest do zapewnienia dla prowadzonej przez siebie
działalności:
1) kadry dydaktycznej posiadającej kwalifikacje zawodowe odpowiadające rodzajowi
prowadzonych zajęć,
2) warunków przewidzianych do uruchomienia danego rodzaju działalności, jeśli
wynikają one z odrębnych przepisów.
§ 4. W celu zapewnienia odpowiednich warunków pracy centrum powinno posiadać w
szczególności:
1) odpowiednie pomieszczenia do prowadzenia zajęć dydaktycznych (sale wykładowe,
pracownie, sale projekcyjne),
2) pomieszczenia i urządzenia służące do wydawania skryptów i innych materiałów
dydaktycznych,
3) bibliotekę z księgozbiorem i opracowaniami medycznymi oraz specjalistycznymi
z zakresu medycyny.
§ 5. 1. Centrum zakłada się na podstawie aktu założycielskiego, który określa
jego cel, rodzaj, szczegółowy zakres zadań, nazwę, organ prowadzący, siedzibę i
zakres działania.
2. Organ prowadzący informuje o założeniu centrum jednostkę organizacyjną
wyznaczoną przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej i przesyła tej jednostce
akt założycielski i statut centrum.
§ 6. 1. Statut centrum powinien określać w szczególności:
1) nazwę i rodzaj centrum oraz jego cele i zadania,
2) organ prowadzący,
3) organy centrum oraz ich kompetencje,
4) organizację centrum,
5) zakres zadań nauczycieli konsultantów, doradców zawodowych oraz innych
pracowników,
6) zasady rekrutacji słuchaczy,
7) prawa i obowiązki słuchaczy.
2. Organ założycielski nadaje centrum pierwszy statut.
§ 7. Organami centrum są dyrektor oraz rada programowa.
§ 8. 1. Dyrektor kieruje działalnością centrum.
2. Na zasadach określonych w statucie centrum mogą być tworzone stanowiska
wicedyrektorów i kierowników komórek organizacyjnych centrum.
§ 9. 1. W skład rady programowej wchodzą dyrektor i wicedyrektor centrum,
kierownicy komórek organizacyjnych oraz przedstawiciel organu prowadzącego.
2. Organ prowadzący może powołać w skład rady programowej, na wniosek dyrektora
centrum:
1) przedstawicieli samorządów zawodowych medycznych, medycznych towarzystw
naukowych i stowarzyszeń zawodowych, w liczbie określonej w statucie centrum,
2) inne osoby określone w statucie.
3. Kadencję rady programowej, sposób zwoływania jej posiedzeń i tryb pracy
określa statut centrum.
§ 10. Do zadań rady programowej należy w szczególności:
1) ustalanie głównych kierunków działania centrum,
2) uchwalanie statutu i zmian w statucie,
3) opiniowanie planów pracy centrum,
4) opiniowanie szczegółowych programów kształcenia, dokształcania i
doskonalenia,
5) opiniowanie organizacji nauczania,
6) opiniowanie umów zlecających realizację zadań centrum,
7) opiniowanie innych spraw wnoszonych przez dyrektora centrum.
§ 11. 1. W skład centrum wchodzą:
1) zespół kształcenia ustawicznego średnich kadr medycznych,
2) zespół kształcenia podyplomowego wyższych kadr medycznych,
3) zespół informacji i wydawnictw,
4) dział administracyjny,
5) samodzielne stanowiska pracy:
a) do spraw metodyki kształcenia i nadzoru merytorycznego,
b) do spraw współpracy z urzędami pracy i zakładami opieki zdrowotnej.
2. W centrum zatrudnia się nauczycieli konsultantów oraz pracowników
ekonomicznych, inżynieryjno-technicznych, administracyjnych i obsługi.
3. Nauczyciele konsultanci realizują zadania wymienione w § 2 w zakresie
określonym w statucie.
4. W centrum może być również zatrudniany doradca zawodowy specjalizujący się w
prowadzeniu poradnictwa w zakresie kształcenia dorosłych oraz inni pracownicy,
jeżeli wynika to z potrzeb centrum.
§ 12. 1. Centrum prowadzi kształcenie, dokształcanie i doskonalenie na podstawie
programów zatwierdzonych przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej bądź
upoważnioną przez niego placówkę.
2. Program określonej formy kształcenia, dokształcania lub doskonalenia powinien
zawierać:
1) założenia organizacyjno-programowe, określające:
a) nazwę formy nauczania,
b) cel edukacji,
c) zakres tematyczny,
d) zasady kwalifikacji uczestników,
e) czas trwania i sposób organizacji,
f) sposób sprawdzania efektów nauczania,
2) plan nauczania określający w szczególności:
a) przedmioty nauczania i ich wymiar,
b) rozkład zajęć,
3) program nauczania poszczególnych przedmiotów, określający:
a) treść nauczania,
b) wskazówki metodyczne,
c) wykaz literatury,
d) wykaz niezbędnych środków dydaktycznych.
§ 13. Nadzór pedagogiczny nad centrum sprawuje Minister Zdrowia i Opieki
Społecznej, zgodnie z zasadami określonymi w przepisach o sprawowaniu nadzoru
pedagogicznego.
§ 14. Wysokość kosztów kształcenia, dokształcania lub doskonalenia w centrum
ustala dyrektor centrum na podstawie rzeczywiście poniesionych kosztów.
§ 15. Realizację zadań wymienionych w § 2 pkt 2, 3 i 5 centrum może zlecić:
1) akademiom medycznym i medycznym jednostkom badawczo-rozwojowym,
2) publicznym zakładom opieki zdrowotnej,
3) organom samorządów zawodów medycznych,
4) medycznym towarzystwom naukowym i stowarzyszeniom zawodowym,
5) publicznym szkołom medycznym,
6) osobom fizycznym
- na warunkach ustalonych w zawartych umowach.
§ 16. 1. Ukończenie określonej formy kształcenia, dokształcania i doskonalenia
potwierdzają zaświadczenia wydane według wzorów określonych w załącznikach nr
1-3 do rozporządzenia.
2. Duplikaty zaświadczeń, o których mowa w ust. 1, wystawia centrum na podstawie
posiadanej dokumentacji. Duplikat wystawia się na blankiecie właściwym dla
danego zaświadczenia.
§ 17. Podstawową dokumentacją, którą centrum obowiązane jest prowadzić i
przechowywać, są:
1) programy nauczania,
2) dzienniki zajęć,
3) protokoły przebiegu egzaminów,
4) rejestry wydanych dokumentów.
§ 18. Centrum prowadzi gospodarkę finansową zgodnie z przepisami obowiązującymi
zakłady budżetowe.
§ 19. Centrum posiada pieczęć urzędową z umieszczoną tam nazwą centrum.
§ 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R.J. Żochowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30
kwietnia 1997 r. (poz. 336)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 maja 1997 r.
w sprawie organizacji i sposobu zwalczania zanieczyszczeń na morzu.
(Dz. U. Nr 53, poz. 337)
Na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu
zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz. U. Nr 47, poz. 243) zarządza się, co
następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. 1. Rozporządzenie określa dla polskich obszarów morskich organizację i
sposób zwalczania zanieczyszczeń na morzu przez organy i jednostki organizacyjne
biorące udział w zwalczaniu tych zanieczyszczeń, w tym:
1) zadania organów administracji morskiej w zakresie zwalczania zanieczyszczeń
na morzu,
2) zadania oraz organizację morskiej służby zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń
środowiska morskiego, a także zasady jej współdziałania z innymi jednostkami
organizacyjnymi,
3) obowiązki sprawcy zanieczyszczenia morza.
2. Postępowanie z bojowymi środkami chemicznymi zatopionymi w polskich obszarach
morskich oraz sposób zwalczania zanieczyszczeń z tym związanych regulują odrębne
przepisy.
§ 2. W każdym wypadku wystąpienia zagrożenia lub zanieczyszczenia morza jego
sprawca lub jednostka, której powierzono zwalczanie zanieczyszczenia na morzu,
są obowiązane podjąć natychmiastowe działania mające na celu:
1) zatrzymanie wypływu szkodliwej substancji lub ograniczenie jego wielkości
oraz przeciwdziałanie rozprzestrzenianiu się zanieczyszczenia,
2) usunięcie zanieczyszczenia ze środowiska morskiego lub jego neutralizację,
wydobycie paliwa lub innej substancji szkodliwej dla środowiska morskiego z
wraku oraz odszukanie i wydobycie z morza niebezpiecznych substancji
przewożonych w opakowaniach,
3) udokumentowanie przyczyn zanieczyszczenia, rozmiarów szkód oraz kosztów
przeprowadzenia akcji usuwania zanieczyszczeń.
§ 3. 1. Działania mające na celu zwalczanie zagrożenia lub zanieczyszczenia
morza prowadzone przez jego sprawcę są wykonywane w uzgodnieniu z dyrektorem
urzędu morskiego i pod jego nadzorem.
2. Dyrektor urzędu morskiego, biorąc pod uwagę rodzaj i stopień zagrożenia lub
zanieczyszczenia, może powierzyć prowadzenie działań, w celu ich zwalczania,
morskiej służbie zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń środowiska morskiego, o
której mowa w § 7 pkt 1, lub w miarę potrzeby innej jednostce organizacyjnej, o
której mowa w § 13 ust. 1.
§ 4. W wypadku gdy z rodzaju i stopnia zagrożenia środowiska morskiego albo
przebiegu zwalczania zanieczyszczenia na morzu wynika możliwość zanieczyszczenia
brzegu morskiego lub zagrożenia życia albo zdrowia ludności w rejonie
nadmorskim, dyrektor urzędu morskiego jest obowiązany powiadomić o tym
niezwłocznie właściwego wojewodę oraz wojewódzkiego inspektora ochrony
środowiska w celu podjęcia odpowiednich działań zapobiegawczych na lądzie.
§ 5. 1. W akwenie portu i redy organizatorem i koordynatorem akcji zwalczania
zanieczyszczeń jest kapitan portu, a w porcie wojennym - komendant portu.
2. Dyrektor urzędu morskiego określi sposób postępowania kapitana portu w razie
zagrożenia lub zanieczyszczenia wód portowych i redy.
3. Uprawnienia dyrektora urzędu morskiego określone w ust. 2, w stosunku do
komendanta portu wojennego, przysługują Dowódcy Marynarki Wojennej.
§ 6. Stosowanie do zwalczania zanieczyszczeń ma polskich obszarach morskich
innych metod niż mechaniczne może mieć miejsce wyłącznie za zgodą dyrektora
urzędu morskiego.
Rozdział 2
Organizacja zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń na morzu
§ 7. Działania mające na celu zwalczanie zagrożeń i zanieczyszczeń na morzu, z
zastrzeżeniem § 3 ust. 1, wykonują:
1) morska służba zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń środowiska morskiego,
zwana dalej "morską służbą",
2) jednostki organizacyjne współdziałające, o których mowa w § 13 ust. 1.
§ 8. 1. Morską służbę tworzą:
1) Centrum Operacyjne Zwalczania Zanieczyszczeń Środowiska Morskiego, zwane
dalej "Centrum Operacyjnym",
2) specjalne statki morskie do zwalczania zanieczyszczeń,
3) lądowe bazy sprzętowo-magazynowe.
2. Specjalne statki morskie do zwalczania zanieczyszczeń pełnią całodobową
służbę pogotowia. Statki te podnoszą flagę przewidzianą odrębnymi przepisami dla
statków specjalnej służby państwowej.
3. Szczegółowe zadania i organizację Centrum Operacyjnego, a także zasady
pełnienia służby pogotowia oraz zasady udostępnienia sprzętu z lądowych baz
sprzętowo-magazynowych określa regulamin, o którym mowa w § 11 ust. 2 pkt 2 lit.
b).
§ 9. 1. Centrum Operacyjne jest odpowiedzialne za zorganizowanie i koordynację
akcji zwalczania zagrożeń lub zanieczyszczeń, w sposób zgodny z krajowym planem,
o którym mowa w § 11 ust. 2 pkt 2 lit. a), z zastrzeżeniem § 5 ust. 1.
2. Przy zwalczaniu zanieczyszczeń przekraczających możliwości samodzielnego
działania Centrum Operacyjne działa w porozumieniu z:
1) Morskim Ratowniczym Centrum Koordynacyjnym,
2) Krajowym Centrum Koordynacji Ratownictwa Komendy Głównej Państwowej Straży
Pożarnej,
3) ośrodkami informacyjnymi urzędów morskich,
4) innymi jednostkami organizacyjnymi ujętymi w krajowym planie, o którym mowa w
§ 11 ust. 2 pkt 2 lit. a).
§ 10. W wypadku konieczności wynikającej z potrzeb akcji zwalczania
zanieczyszczeń Centrum Operacyjne jest upoważnione do:
1) żądania od jednostek organizacyjnych wymienionych w § 13 ust. 1 dostarczenia
na miejsce akcji niezbędnego sprzętu, personelu bądź zespołów operacyjnych,
stosownie do podpisanych porozumień, o których mowa w § 13 ust. 2 i 3,
2) występowania do dyrektora urzędu morskiego z wnioskiem o wezwanie do pomocy
właściwych organów państw - stron Konwencji o ochronie środowiska morskiego
obszaru Morza Bałtyckiego, sporządzonej w Helsinkach dnia 22 marca 1974 r. (Dz.
U. z 1980 r. Nr 18, poz. 64 i 65).
§ 11. 1. Zadania morskiej służby wykonuje przedsiębiorstwo państwowe Polskie
Ratownictwo Okrętowe, zwane dalej "PRO".
2. PRO, w zakresie, o którym mowa w ust. 1, jest zobowiązane w szczególności do:
1) prowadzenia działań operacyjnych mających na celu zwalczanie zagrożeń i
zanieczyszczeń na morzu,
2) opracowania:
a) krajowego planu zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń środowiska morskiego,
zwanego dalej "krajowym planem",
b) regulaminu morskiej służby,
c) planów rozwoju oraz programów inwestycyjnych morskiej służby.
3. Plany, programy i regulamin, o których mowa w ust. 2 pkt 2, wymagają
uzgodnienia z dyrektorami urzędów morskich i zatwierdzenia przez Ministra
Transportu i Gospodarki Morskiej. Krajowy plan powinien być ponadto uzgodniony z
właściwymi wojewodami w zakresie zwalczania zanieczyszczeń na morskich wodach
wewnętrznych i w strefie brzegowej.
§ 12. 1. Krajowy plan zawiera w szczególności:
1) usytuowanie Centrum Operacyjnego,
2) określenie liczby i miejsca bazowania specjalnych statków morskich do
zwalczania zanieczyszczeń oraz jednostek współdziałających,
3) wykaz i rozmieszczenie sił i środków, które mogą być użyte do przeprowadzania
akcji w poszczególnych rejonach polskich obszarów morskich oraz na
poszczególnych etapach rozwoju sytuacji,
4) sposób przeprowadzenia akcji na poszczególnych jej etapach,
5) zadania dla jednostek współdziałających z morską służbą.
2. Plan, o którym mowa w ust. 1, powinien być opracowany zgodnie z ustaleniami
Komisji Ochrony Środowiska Morskiego Morza Bałtyckiego, z uwzględnieniem analizy
istniejących zagrożeń oraz aktualnych prognoz wynikających z:
1) rozwoju transportu morskiego, w tym ilości i charakteru transportowanych
poszczególnymi trasami ładunków szkodliwych lub niebezpiecznych,
2) natężenia ruchu statków i ich rodzaju oraz charakteru transportowanych
niebezpiecznych substancji w opakowaniach oraz utrudnień w żegludze na
określonych trasach,
3) ilości i rodzaju ładunków przeładowywanych w portach morskich i w bazach, w
tym szczególności ładunków paliw i gazów,
4) charakteru prac geologicznych oraz natężenia eksploatacji zasobów mineralnych
znajdujących się pod dnem morskim,
5) zagrożeń spowodowanych przez awarie instalacji przemysłowych albo urządzeń
technicznych zlokalizowanych na morzu lub w strefie nadmorskiej,
6) zobowiązań międzynarodowych.
§ 13. 1. Z morską służbą współdziałają:
1) jednostki krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego,
2) statki pełniące specjalną służbę państwową,
3) jednostki pływające Marynarki Wojennej,
4) jednostki organizacyjne Straży Granicznej,
5) brzegowe stacje radiowe,
6) biura prognoz Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej,
7) inne jednostki organizacyjne ujęte w krajowym planie.
2. Szczegółowe zasady współpracy jednostek organizacyjnych wymienionych w ust. 1
z morską służbą oraz ustalania i pokrywania związanych z tym kosztów określają
porozumienia zawarte przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z
właściwymi ministrami lub innymi organami administracji publicznej.
3. PRO zawiera porozumienia operacyjne z jednostkami organizacyjnymi
współpracującymi z morską służbą, z tym że w wypadku jednostek organizacyjnych,
o których mowa w ust. 1 pkt 1-6, zakres tych porozumień określają porozumienia
wskazane w ust. 2.
§ 14. Dyrektorzy urzędów morskich opracują plany zwalczania zanieczyszczeń dla
morskich wód wewnętrznych. Plany te wymagają uzgodnienia z właściwymi wojewodami
i morską służbą.
§ 15. 1. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej zawiera umowę z PRO
określającą zadania w zakresie organizacji i sposobu zwalczania zanieczyszczeń
na morzu oraz sposób przekazywania środków finansowych na wykonanie zadań, o
których mowa w § 11.
2. W wypadku, o którym mowa w § 3 ust. 2, zwrot kosztów usunięcia
zanieczyszczenia i użycia środków zapobiegawczych, stosowanych po zdarzeniu
powodującym zanieczyszczenie, w celu przywrócenia środowiska do stanu sprzed
zanieczyszczenia, jest dokonywany na rzecz wykonawcy.
Rozdział 3
Nadzór
§ 16. 1. Nadzór nad funkcjonowaniem organizacji zwalczania zanieczyszczeń na
morzu sprawują dyrektorzy urzędów morskich.
2. W ramach sprawowanego nadzoru dyrektorzy urzędów morskich są zobowiązani w
szczególności do:
1) opracowania rocznych planów kontroli organizacji zwalczania zanieczyszczeń na
morzu oraz ich realizacji,
2) przepracowanie kontroli i alarmów próbnych,
3) ewidencjonowania wyjść w morze specjalnych statków morskich do zwalczania
zanieczyszczeń.
Rozdział 4
Przepisy końcowe
§ 17. 1. PRO opracuje w terminie:
1) 3 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia - regulamin morskiej
służby, o której mowa w § 11 ust. 2 pkt 2 lit. b),
2) 9 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia - krajowy plan, o którym
mowa w § 11 ust. 2 pkt 2 lit. a).
2. Dyrektorzy urzędów morskich opracują, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w
życie rozporządzenia, plany zwalczania zanieczyszczeń dla morskich wód
wewnętrznych, o których mowa w § 14.
§ 18. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 27 maja 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych
towarów.
(Dz. U. Nr 53, poz. 338)
Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434,
z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W załączniku nr 3 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 1996
r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów (Dz. U. Nr 153,
poz. 742 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 45 i Nr 27, poz. 151) skreśla się pozycję
towarową określaną kodem PCN 1003 00 90 0.
§ 2. Do dnia 30 czerwca 1997 r. do towarów określonych kodem PCN 1003 00 90 0
stosuje się stawki celne określone w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 28 stycznia 1997 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zawieszenia
pobierania ceł od niektórych towarów (Dz. U. Nr 9, poz. 45), jeżeli:
1) towary te były objęte kontraktami zawartymi przed wejściem w życie
niniejszego rozporządzenia oraz
2) kontrakty, o których mowa w pkt 1, zostały potwierdzone fakturami handlowymi
i przedstawione wraz z fakturami do zarejestrowania przez Ministra Gospodarki -
do dnia 10 czerwca 1997 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 czerwca 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 27 maja 1997 r.
w sprawie zniesienia urzędu Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Centrum
Gospodarczego Rządu.
(Dz. U. Nr 53, poz. 339)
Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i
trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106,
poz. 492 i Nr 156, poz. 775) zarządza się, co następuje:
§ 1. Znosi się urząd Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Centrum Gospodarczego
Rządu.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 lutego 1997 r. w sprawie
Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Centrum Gospodarczego Rządu (Dz. U. Nr 15,
poz. 86).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 maja 1997 r.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 20 maja 1997 r.
w sprawie rozciągnięcia niektórych przepisów Karty Nauczyciela na pracowników
Ochotniczych Hufców Pracy, dla których praca dydaktyczna i wychowawcza stanowi
podstawowe zajęcie.
(Dz. U. Nr 53, poz. 340)
Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta
Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz. 19, Nr 25, poz. 187 i Nr 31, poz. 214, z 1983 r.
Nr 5, poz. 33, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 35, poz.
192, z 1990 r. Nr 34, poz. 197 i 198, Nr 36, poz. 206, Nr 72, poz. 423, z 1991
r. Nr 95, poz. 425 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 53, poz. 252, Nr 54, poz.
254 i Nr 90, poz. 451, z 1993 r. Nr 129, poz. 602 i z 1994 r. Nr 43, poz. 163,
Nr 105, poz. 509 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r. Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r.
Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 396 i Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
§ 1. Przepisy niniejszego rozporządzenia stosuje się do pracowników Ochotniczych
Hufców Pracy, zwanych dalej "OHP", dla których praca dydaktyczna i wychowawcza
stanowi podstawowe zajęcie:
1) zatrudnionych na stanowiskach wychowawców, pedagogów i instruktorów
praktycznej nauki zawodu,
2) zatrudnionych na stanowiskach: komendanta i zastępcy komendanta hufca,
kierownika i zastępcy kierownika centrum kształcenia i wychowania oraz
kierownika i zastępcy kierownika ośrodka szkolenia i wychowania, kierownika
internatu, kierownika warsztatu szkoleniowego oraz pedagoga zatrudnionego w
Komendzie Głównej, w komendach regionalnych i wojewódzkich, realizujących, obok
zajęć prowadzonych bezpośrednio z młodocianymi, zadania wynikające z zakresu
sprawowania nadzoru pedagogicznego.
§ 2. Pracownicy, o których mowa w § 1, zostają objęci przepisami ustawy z dnia
26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela w następujących zakresach:
1) art. 6 ustawy - obowiązki nauczyciela,
2) art. 9 ustawy - wymagane kwalifikacje,
3) art. 12 ust. 3 ustawy - obowiązek podnoszenia wiedzy ogólnej i zawodowej,
4) art. 42 ust. 1-3 i 9 ustawy - tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć
dydaktycznych (wychowawczych, opiekuńczych) prowadzonych bezpośrednio z
uczestnikami OHP, z tym że wymiar tych zajęć:
a) dla instruktorów praktycznej nauki zawodu - ustala się na 22 godziny
tygodniowo,
b) dla wychowawców - ustala się na 30 godzin tygodniowo,
c) dla pedagogów - ustala się na 20 godzin tygodniowo,
5) art. 42 ust. 5 i 7 ustawy - zasady rozliczania tygodniowego obowiązkowego
wymiaru godzin zajęć, gdy plan zajęć jest różny w poszczególnych okresach roku
szkolnego, określone w zarządzeniu Ministra Edukacji Narodowej w sprawie
szczegółowych zasad rozliczania tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć
nauczycieli, dla których ustalony plan zajęć jest różny w poszczególnych
okresach roku szkolnego,
6) art. 42 ust. 6 i 8 ustawy - zasady obniżania tygodniowego obowiązkowego
wymiaru godzin zajęć pracowników zajmujących stanowiska kierownicze,
7) art. 51 ustawy - nadawanie "Medalu Komisji Edukacji Narodowej",
8) art. 64 ust. 3 i 4 ustawy - wymiar urlopu wypoczynkowego,
9) art. 86-88 i 90 ustawy - uprawnienia emerytalne.
§ 3. Dla pracowników, o których mowa w § 1 pkt 2, którym z racji zajmowanego
stanowiska kierowniczego i sprawowanego nadzoru pedagogicznego przysługuje
zniżka godzin zajęć, ustala się następujący obowiązkowy tygodniowy wymiar godzin
zajęć prowadzonych bezpośrednio z uczestnikami hufców pracy, centrów kształcenia
i wychowania, ośrodków szkolenia i wychowania;
1) 6 godzin tygodniowo dla kierownika centrum kształcenia i wychowania oraz
kierownika ośrodka szkolenia i wychowania,
2) 8 godzin tygodniowo dla zastępcy kierownika centrum kształcenia i wychowania
ds. wychowawczych (pedagogicznych) oraz zastępcy kierownika ośrodka szkolenia i
wychowania.
3) 12 godzin tygodniowo dla kierownika internatu liczącego do 60 uczestników, a
8 godzin tygodniowo dla kierownika internatu liczącego powyżej 60 uczestników,
4) 4 godziny tygodniowo dla kierownika warsztatu szkolenia zawodowego,
5) 8 godzin tygodniowo dla komendanta hufca,
6) 10 godzin tygodniowo dla zastępcy komendanta hufca,
7) 4 godziny tygodniowo dla pedagoga w Komendzie Głównej OHP,
8) 8 godzin tygodniowo dla pedagoga w komendach regionalnych i wojewódzkich.
§ 4. Do pracowników wymienionych w § 1, zatrudnionych w wymiarze niższym niż
połowa obowiązującego wymiaru zajęć, nie mają zastosowania przepisy art. 86-88 i
90 ustawy - Karta Nauczyciela.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 23 maja 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wykazu wyrobów, które nie mogą
być nabywane przez szkoły i placówki, jeżeli dostawca nie przedstawi
odpowiedniego certyfikatu.
(Dz. U. Nr 53, poz. 341)
Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji
(Dz. U. Nr 55, poz. 250 i z 1994 r. Nr 27, poz. 96) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 marca 1997 r. w
sprawie ustalenia wykazu wyrobów, które nie mogą być nabywane przez szkoły i
placówki, jeżeli dostawca nie przedstawi odpowiedniego certyfikatu (Dz. U. Nr
30, poz. 168), po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu:
"§ 2a. Do dnia 31 grudnia 1997 r. szkoły i placówki mogą nabywać wyroby, o
których mowa w § 1, także wówczas, gdy dostawca przedstawi potwierdzenie
przyjęcia ich do certyfikacji."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej: J. J. Wiatr
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 6 maja 1997 r.
w sprawie określenia wzorów upoważnień do przeprowadzania kontroli
przestrzegania warunków obrotu towarami i technologiami objętymi szczególną
kontrolą obrotu z zagranicą w związku z porozumieniami i zobowiązaniami
międzynarodowymi.
(Dz. U. Nr 53, poz. 342)
Na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o zasadach
szczególnej kontroli obrotu z zagranicą towarami i technologiami w związku z
porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi (Dz. U. Nr 129, poz. 598 i z
1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
§ 1. Określa się wzory upoważnień do przeprowadzania kontroli dla członków
zespołów kontrolnych, określonych w art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 2 grudnia
1993 r. o zasadach szczególnej kontroli obrotu z zagranicą towarami i
technologiami w związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi (Dz.
U. Nr 129, poz. 598 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496), zwanej dalej "ustawą":
1) wzór upoważnienia jednorazowego, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia,
2) wzór upoważnienia stałego, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 2. Upoważnienia wymienione w § 1 upoważniają do przeprowadzania kontroli
określonych w art. 14 ust. 1 i 2 ustawy.
§ 3. W upoważnieniu jednorazowym określa się datę rozpoczęcia i zakończenia
kontroli oraz wymienia podmioty podlegające kontroli.
§ 4. Upoważnienie stałe wydaje się na czas określony i upoważnia ono do
przeprowadzania kontroli na obszarze całego kraju.
§ 5. Traci moc rozporządzenie Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z
dnia 5 sierpnia 1994 r. w sprawie określenia wzorów upoważnień do
przeprowadzania kontroli przestrzegania warunków obrotu towarami i technologiami
objętymi szczególną kontrolą obrotu z zagranicą w związku z porozumieniami i
zobowiązaniami międzynarodowymi (Dz. U. Nr 95, poz. 460).
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki: W. Kaczmarek
Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 6 maja 1997 r. (poz.
342)
Załącznik nr 1
(Godło RP)
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 20 maja 1997 r.
w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania oraz sposobu wykorzystania
dotacji przeznaczonych dla górnictwa.
(Dz. U. Nr 53, poz. 343)
Na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997
r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Dotacje przewidziane w 1997 r. dla górnictwa przeznacza się na pokrycie
kosztów:
1) likwidacji kopalń węgla kamiennego, przez którą rozumie się także likwidację
części kopalń, wyszczególnionych w załączniku do rozporządzenia,
2) likwidacji kopalń siarki: "Machów" w skojarzeniu z wyrobiskiem po kopalni
siarki "Piaseczno", "Grzybów" oraz likwidacji wyodrębnionej części kopalni
siarki "Jeziórko",
3) likwidacji zakładów górniczych "Bochnia", "Łężkowice" i "Siedlec-Moszczenica"
w ramach likwidacji Kopalni Soli "Bochnia",
4) likwidacji Kopalni Rud Cynku i Ołowiu "Bolesław",
5) utrzymania, zabezpieczenia i ratowania zabytkowej części Kopalni Soli
"Wieliczka",
6) usuwania szkód powstałych w wyniku reaktywacji starych zrobów górniczych,
7) ekspertyz, analiz oraz opiniowania i weryfikacji przebiegu procesów
określonych w pkt 1-6, 8 i 9, jak również kosztów nadzorowania procesów
restrukturyzacyjnych w górnictwie węgla kamiennego przez Państwową Agencję
Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego S.A.,
8) utworzenia nowych miejsc pracy w podmiotach gospodarczych powstałych na bazie
majątku kopalń przejmujących pracowników z kopalń węgla kamiennego całkowicie
likwidowanych,
9) przemieszczeń pracowników z kopalń całkowicie likwidowanych do kopalń
czynnych, tj.:
a) pracowników zatrudnionych pod ziemią,
b) pracowników zatrudnionych w zakładach przeróbki mechanicznej węgla.
2. Przez koszty likwidacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4, rozumie się w
szczególności koszty:
1) likwidacji wyrobisk górniczych i otworów eksploatacyjnych,
2) likwidacji zbędnych obiektów oraz demontażu maszyn i urządzeń,
3) usuwania szkód górniczych wywołanych eksploatacją górniczą, z wyjątkiem
szkód, o których mowa w ust. 1 pkt 6,
4) rekultywacji terenów pogórniczych,
5) utrzymania obiektów przeznaczonych do likwidacji w kolejności zapewniającej
bezpieczeństwo ruchu górniczego, wykonywania prac zabezpieczających oraz
przedsięwzięć zapobiegających zagrożeniom związanym z likwidowanym zakładem
górniczym.
3. Przez koszty utrzymania, zabezpieczenia i ratowania zabytkowej części Kopalni
Soli "Wieliczka" rozumie się koszty ponoszone na:
1) ujmowanie i odprowadzanie wycieków z kopalni oraz ich utylizację,
2) likwidację wyrobisk w rejonie obszaru górniczego kopalni w celu ograniczenia
zagrożenia wodnego, zawałowego oraz zapadliskowego na powierzchni,
3) utrzymanie ruchu zabytkowej części kopalni,
4) renowację zabytkowych wyrobisk, maszyn i urządzeń,
5) odtworzenie majątku trwałego zapewniającego funkcjonowanie zabytkowej części
kopalni.
4. Dotacja, o której mowa w ust. 1 pkt 8 i 9, nie przysługuje, w przypadku gdy
utworzenia nowych miejsc pracy lub przemieszczenia pracowników dokonano wskutek
reorganizacji polegającej na przekształceniu, połączeniu lub podziale kopalń
całkowicie likwidowanych.
5. Dotacje, o których mowa w ust. 1 pkt 8 i 9, nie mogą przekroczyć
zryczałtowanej kwoty ustalonej jako iloczyn: liczby przejętych pracowników i
kwoty wynikającej z sumy: 6-krotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
brutto (bez nagród rocznych oraz jednorazowych odpraw pieniężnych
przysługujących pracownikowi, z którym został rozwiązany stosunek pracy z
przyczyn dotyczących zakładu pracy) zaliczanego w ciężar kosztów wypłaconych w
likwidowanej kopalni w ostatnim miesiącu przed datą przejęcia pracownika oraz
kwoty ustalonej z przemnożenia tego wynagrodzenia przez wskaźnik. Wskaźnik ten
obliczany jest jako stosunek narzutów z tytułu składek; na ubezpieczenie
społeczne, fundusz gwarantowanych świadczeń pracowniczych do funduszu
wynagrodzeń ogółem za 1996 r., obliczonych łącznie dla wszystkich kopalń i
spółek węglowych.
6. Dotacje, o których mowa w ust. 1, mogą być przeznaczone również na
sfinansowanie:
1) zobowiązań Kopalni Węgla Kamiennego "Nowa Ruda" wobec wierzycieli,
wynikających z prawomocnych postanowień sądu, zatwierdzających układ,
przypadających do spłaty w 1997 r.,
2) nakładów niezbędnych do poniesienia po likwidacji kopalń węgla kamiennego
"Barbara-Chorzów", "Żory", "Saturn", "Paryż", "Pstrowski", "Wałbrzyskich Kopalń
Węgla Kamiennego" oraz na zabezpieczenie wyrobisk górniczych Kopalni Węgla
Kamiennego "Nowa Ruda".
§ 2. Dotacje dla górnictwa przewidziane w 1997 r. przeznacza się również na:
1) osłony socjalne dla pracowników na zasadach określonych w przepisach
szczególnych,
2) zaspokojenie roszczeń byłych pracowników likwidowanych kopalń, których
wydobycie zostało wstrzymane, dotyczących:
a) ekwiwalentu pieniężnego za deputat węglowy przysługujący emerytom i rencistom
na podstawie Układu zbiorowego pracy dla pracowników zakładów górniczych z dnia
21 grudnia 1991 r. oraz układów zbiorowych pracy obowiązujących dla jednostek
wymienionych w § 1 ust. 1 pkt 2-4,
b) rent wyrównawczych oraz jednorazowych odszkodowań pieniężnych z tytułu
wypadków przy pracy i chorób zawodowych,
3) odprawy pieniężne przysługujące na podstawie ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r.
o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn
dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr
4, poz. 19, Nr 10, poz. 59 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 83, poz. 372, Nr 106,
poz. 457 i Nr 113, poz. 491, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1994 r. Nr 1, poz. 1
oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110) dla pracowników dotychczas zatrudnionych w
likwidowanych kopalniach węgla kamiennego, a przemieszczanych do pracy w innym
podmiocie poza macierzystą spółką węglową, oraz dla pracowników innych kopalń
podziemnych całkowicie likwidowanych,
4) szkolenia związane z jednorazowym przekwalifikowaniem pracowników
przewidzianych do zwolnień z kopalń likwidowanych w zawodach umożliwiających
zatrudnienie poza górnictwem, do wysokości 1 500,00 zł na jednego
przekwalifikowanego; pracownik, z którym nie została rozwiązana umowa o pracę,
zobowiązany jest do zwrotu kosztów szkolenia,
5) pokrycie wkładu strony polskiej w wysokości niezbędnej do uruchomienia
Pilotażowego Funduszu Alternatywnego Zatrudnienia dla górników
restrukturyzowanych kopalń węgla kamiennego, w części wnoszonej przez Ministra
Gospodarki.
§ 3. 1. Podstawą przyznania dotacji na pokrycie kosztów likwidacji kopalń, o
których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1-4, jest:
1) decyzja właściwego organu o postawieniu kopalni w stan likwidacji,
2) zaakceptowany przez Ministra Gospodarki:
a) program likwidacji kopalni,
b) roczny plan likwidacji w podziale na miesiące, obejmujący:
- zakres rzeczowy robót likwidacyjnych i ich harmonogram,
- preliminarz kosztów i przychodów z likwidacji majątku,
- przychody ze sprzedaży węgla i majątku kopalni,
3) sprawozdanie z dotychczasowej realizacji planu likwidacji w przypadku
kontynuowania likwidacji,
4) umowa na prowadzenie likwidacji zawarta między Ministrem Gospodarki a
podmiotem ubiegającym się o dotację (likwidatorem).
2. Podstawą przyznania dotacji na utrzymanie, zabezpieczenie i ratowanie
zabytkowej części Kopalni Soli "Wieliczka" jest:
1) zaakceptowany przez Ministra Gospodarki:
a) program utrzymania i zabezpieczenia kopalni,
b) roczny plan utrzymania i zabezpieczenia kopalni w podziale na miesiące,
obejmujący:
- zakres rzeczowy robót i harmonogram prac,
- preliminarz kosztów,
2) sprawozdanie z dotychczasowej realizacji planu utrzymania i zabezpieczenia
kopalni,
3) umowa zawarta z Ministrem Gospodarki na realizację oraz w zakresie
utrzymania, zabezpieczenia i ratowania zabytkowej części Kopalni Soli
"Wieliczka".
3. Podstawą przyznania dotacji na koszty usuwania szkód górniczych, o których
mowa w § 1 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 pkt 3, jest ugoda zawarta pomiędzy kopalnią a
poszkodowanym lub prawomocne orzeczenie komisji ds. szkód górniczych bądź sądów
powszechnych, wraz z planem likwidacji szkody i preliminarzem kosztów jej
naprawienia, sporządzonym przez podmiot ubiegający się o dotację.
4. Podstawą przyznania dotacji na cele, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 8 i 9
oraz § 2, są zaakceptowane przez Państwową Agencję Restrukturyzacji Górnictwa
Węgla Kamiennego S.A. wnioski sporządzone przez podmiot ubiegający się o
dotację.
5. Podstawą przyznania środków dotacji budżetowej na realizację przez Państwową
Agencję Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego S.A. zadań określonych w § 1
ust. 1 pkt 7 jest umowa zawarta pomiędzy Ministrem Gospodarki a Zarządem
Państwowej Agencji Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego S.A.
§ 4. Dotacje przyznawane są na wniosek podmiotów lub likwidatorów prowadzących
działalność, o której mowa w § 1, oraz innych podmiotów ubiegających się o
dotację, o których mowa w § 2.
§ 5. Dotacje wypłaca się zaliczkowo w ratach miesięcznych na konto likwidatora
lub podmiotu, któremu dotacja jest przyznana, w ramach uruchamianych środków
budżetowych, po przedstawieniu rozliczenia, o którym mowa w § 7 ust. 1.
§ 6. 1. W przypadku wykorzystania dotacji niezgodnie z przeznaczeniem Minister
Gospodarki wstrzymuje przekazywanie dalszych rat dotacji do czasu rozliczenia
się z otrzymanych już kwot.
2. Dotacje nie wykorzystane lub wydatkowane niezgodnie z przeznaczeniem
podlegają zwrotowi do budżetu państwa w trybie określonym w odrębnych
przepisach.
§ 7. 1. Podmioty korzystające z dotacji składają Ministrowi Gospodarki w
terminie do dnia 25 poprzedzającego miesiąc, na który ma być uruchomiona
dotacja, sprawozdanie miesięczne obejmujące rozliczenie z wykonanych dotychczas
prac, faktycznie poniesionych w tym zakresie nakładów oraz wypłaconych kwot na
osłony socjalne i inne świadczenia oraz uzyskanych przychodów.
2. Sprawozdanie z realizacji rocznego planu likwidacji, wraz z rocznym
rozliczeniem rzeczowo-finansowym wykorzystania dotacji, właściwe podmioty
korzystające z dotacji zobowiązane są przedłożyć Ministrowi Gospodarki do dnia
20 lutego 1998 r.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1997 r.
Minister Gospodarki: W. Kaczmarek
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 20 maja 1997 r. (poz.
343)
WYKAZ KOPALŃ WĘGLA KAMIENNEGO PRZEWIDZIANYCH DO LIKWIDACJI W 1997 R., KTÓRYCH
LIKWIDACJA MOŻE BYĆ FINANSOWANA ZE ŚRODKÓW POCHODZĄCYCH Z BUDŻETU PAŃSTWA, ORAZ
TERMINY LIKWIDACJI ZAKŁADÓW GÓRNICZYCH LUB ICH CZĘŚCI
Lp.KopalniaStatus prawnyData
rozpoczęcia likwidacjizakończenia wydobyciazakończenia likwidacji
123456
Kopalnie likwidowane całkowicie
1Wałbrzyskie KWK* ZG Juliaprzedsiębiorstwo
państwowe01.01.199131.10.199631.10.1997
2Nowa Rudaprzedsiębiorstwo państwowe01.04.1992-do 2001
3Saturn*spółka akcyjna01.01.199231.12.199531.12.1996
4Sosnowiecspółka akcyjna01.01.199231.12.199731.12.1998
5Siemianowice*spółka z o.o.15.07.199331.12.199631.12.1998
6Paryż*spółka z o.o.01.09.199330.06.199531.12.1996
7Pstrowski*spółka z o.o.01.02.199431.12.199530.06.1997
8Jowiszspółka z o.o.01.12.199431.12.199731.12.1999
9Żory*spółka akcyjna15.08.199631.10.199630.09.1997
Kopalnie likwidowane częściowo
10Powstańców Śląskich
(Rejon Radzionków)Bytomska SW SA01.01.199631.12.199531.12.1998
11Jaworzno
(Ruch Kościuszko) II etapNadwiślańska SW SA01.01.199731.03.199530.06.1999
12Porąbka-Klimontów
(Ruch Mortimer)spółka akcyjna01.01.199631.07.199531.12.1997
13Jan Kanty
(Rejon płytkiej eksploatacji)spółka akcyjna01.04.1994I kw. 199431.12.1995
(II etap likwidacji)01.01.199631.12.1997
14Centrum-Szombierki
(Ruch Szombierki)Bytomska SW SA01.01.199601.03.199631.12.1998
15Polska-Wirek
(Rejon Prezydent)Rudzka SW SA01.01.199601.07.199531.12.1998
16M-300CMG KOMAG01.01.199630.06.199531.12.1997
17Sośnica (Pole Wschód)Gliwicka SW SA01.07.199601.07.199630.06.1998
18Pokój (Ruch Wawel)Rudzka SW SA01.01.199730.09.199631.12.1998
19Rozbark
(dawna KWK Łagiewniki)Bytomska SW SA01.01.1997-31.12.1998
20Brzeszcze
(Ruch Jawiszowice)Nadwiślańska SW SA01.01.199715.11.199531.12.1998
21Siersza (Partia A i B)Nadwiślańska SW SA01.01.1997III kw. 199631.12.1998
22Wieczorek
(Rejon Wilson)Katowicki HW01.01.1997II kw. 199631.12.1998
(Rejon Ligoń)01.01.1997IV kw. 199631.12.1998
23Katowice-Kleofas
(Ruch Kleofas-Śródmieście)Katowicki HW01.01.1997-31.12.1999
(Ruch Katowice-część)
24Murcki (Ruch II)Katowicki HW01.01.1997II kw. 199531.12.1998
25Niwka-Modrzejów
(Ruch II Niwka)spółka z o.o.01.01.1997-31.12.1998
26Kazimierz-Juliusz
(Ruch II Juliusz)spółka z o.o.01.01.1997I kw. 199531.12.1998
27Ziemowit
(Ruch dawna KWK "Piast")Nadwiślańska SW SA01.01.1997III kw. 199731.03.1999
28Bobrek-Miechowice
Etap I połączenie kop.Bytomska SW SA01.01.199731.12.1998
Etap II likw. Miechowic01.01.199931.12.199831.12.2000
29Bielszowice (Ruch I Poręba)Rudzka SW SA01.01.199601.01.199831.12.2000
30Janina (szyby Janina I i II)Nadwiślańska SW SA1997-1999
31Rydułtowy (Ruch Ignacy)Rybnicka SW SA1997-2001
32Andaluzja (Rejon Bobrowniki)Bytomska SW SA199719971998
33Anna
(Rejon szybów Jedłownickich)Rybnicka SW SA1997-1999
34Chwałowice (Ruch Rymer)Rybnicka SW SA1997-2000
35Marcel (Ruch 1 Maja)Rybnicka SW SA199708.19951999
36Krupiński (Rejon szybu IV)Jastrzębska SW SA1997-1998
37Wesoła
(Rejon dawnej KWK Wesoła I)Katowicki HW1997-1998
* W tym również finansowanie nakładów niezbędnych do poniesienia po likwidacji
zakładów górniczych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 9 maja 1997 r.
w sprawie szczegółowych zasad sporządzania i zatwierdzania wieloletnich
łowieckich planów hodowlanych i rocznych planów łowieckich.
(Dz. U. Nr 53, poz. 344)
Na podstawie art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo
łowieckie (Dz. U. Nr 147, poz. 713 i z 1997 r. Nr 14, poz. 72) zarządza się, co
następuje:
Rozdział 1
Wieloletni łowiecki plan hodowlany
§ 1. 1. Wieloletni łowiecki plan hodowlany, zwany dalej "planem wieloletnim",
sporządza się na dziesięć lat, uwzględniając cele i zadania łowiectwa, z
zastrzeżeniem ust. 3.
2. Sporządzenie planu wieloletniego powinno być poprzedzone analizą wykonania
zadań poprzedniego dziesięciolecia i uwzględniać wnioski wynikające z tej
analizy.
3. Pierwsze plany wieloletnie sporządza się na okres od dnia 1 kwietnia 1998 r.
do dnia 31 marca 2007 r.
§ 2. 1. Plan wieloletni sporządza się dla sąsiadujących ze sobą obwodów
łowieckich o zbliżonych warunkach przyrodniczych, zwanych dalej "rejonem
hodowlanym".
2. Rejon hodowlany powinien zamykać się w granicach obwodów, o których mowa w
ust. 1.
3. Rejon hodowlany nie powinien być większy niż terytorialny zasięg działania
regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe.
§ 3. Plan wieloletni składa się z części:
1) ogólnej,
2) szczegółowej,
3) końcowej.
§ 4. W części ogólnej planu wieloletniego ujmuje się:
1) sporządzającego plan wieloletni,
2) województwo i numer obwodu łowieckiego,
3) nazwę nadleśnictwa,
4) powierzchnię rejonu hodowlanego w ha, w tym powierzchnię lasów i powierzchnię
gruntów rolnych, z podaniem ich charakterystyki,
5) gatunki zwierząt łownych występujące w rejonie hodowlanym, w tym
najliczniejsze,
6) ocenę zwierzyny płowej ze wskazaniem wieku i płci,
7) występowanie zwierząt drapieżnych,
8) ocenę ruchu osób,
9) rozmiar kłusownictwa, w tym możliwości przeciwdziałania kłusownictwu,
10) występowanie i rozmiar szkód wyrządzanych przez zwierzęta łowne.
§ 5. W części szczegółowej planu wieloletniego ujmuje się:
1) liczebność gatunków zwierząt łownych, z podaniem wieku i płci zwierzyny
grubej,
2) stan zagospodarowania rejonu hodowlanego pod względem lokalizacji, ilości lub
powierzchni: urządzeń związanych z prowadzeniem gospodarki łowieckiej, nasadzeń
wzbogacających naturalną bazę żerową, osłon stałych i okresowych, wód
powierzchniowych istotnych z punktu widzenia gospodarki łowieckiej i ich
charakterystykę, ciągów ekologicznych, użytków ekologicznych.
§ 6. W części końcowej planu wieloletniego ujmuje się:
1) program zadań i prac zagospodarowania rejonu hodowlanego mających na celu
uzyskanie optymalnych warunków prowadzenia gospodarki łowieckiej, ze szczególnym
uwzględnieniem poprawy warunków bytowania zwierząt łownych, w tym zwiększania
naturalnej bazy żerowej,
2) gatunki zwierząt łownych, które ze względu na warunki przyrodnicze rejonu
hodowlanego powinny występować licznie, zwane dalej "gatunkami pożądanymi", oraz
tych, których populacja powinna być ograniczona, zwane dalej "gatunkami
niepożądanymi", wraz z podaniem przyczyn ograniczenia ich populacji,
3) ilościowy i jakościowy plan pozyskania zwierząt łownych, ze szczególnym
uwzględnieniem gatunków pożądanych i gatunków niepożądanych w okresie
planowania, z podziałem na poszczególne obwody łowieckie, uwzględniając ustalony
jako optymalny poziom liczebności i jakości danego gatunku na koniec okresu
planowania oraz w poszczególnych latach,
4) dane inwentaryzacyjne i planowane przyrosty oraz przyjęte metody osiągnięcia
stanu docelowego zwierząt łownych i zasady ich stosowania w poszczególnych
latach.
§ 7. Przy sporządzaniu planów wieloletnich dokonuje się charakterystyki
tworzących rejon hodowlany obwodów łowieckich jako:
1) bardzo dobre,
2) dobre,
3) średnie,
4) słabe,
5) bardzo słabe.
Rozdział 2
Roczny plan łowiecki
§ 8. 1. Roczny plan łowiecki, zwany dalej "planem rocznym", sporządza się na
dwanaście kolejnych miesięcy od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca, uwzględniając
ustalenia planu wieloletniego.
2. W planie rocznym uwzględnia się:
1) zadania w zakresie: poprawy warunków bytowania zwierząt łownych, dokarmiania,
budowy urządzeń związanych z prowadzeniem gospodarki łowieckiej, zasilania
populacji, pozyskania - ze wskazaniem sposobu - zwierząt łownych, ochrony
przyrody,
2) liczebność i jakość zwierząt łownych, strukturę płciową i wiekową populacji,
przyrost naturalny, szkody w lasach oraz uprawach i płodach rolnych wyrządzone
przez zwierzęta łowne.
§ 9. 1. Plan roczny zawiera:
1) dane ogólne: okres, nazwę i adres dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego,
nazwę i adres regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy
Państwowe, nazwę i adres nadleśnictwa Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy
Państwowe, województwo, numer obwodu łowieckiego, powierzchnię obwodu
łowieckiego w ha, procentowy udział gruntów leśnych,
2) dane o wykonaniu poprzedniego planu rocznego,
3) zadania do realizacji,
4) datę i podpis dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego,
5) datę i podpis zatwierdzającego.
2. Dane i zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, wykazuje się w odrębnych
pozycjach uwzględniających:
1) zagospodarowanie obwodu łowieckiego, w tym:
liczbę i rodzaj urządzeń związanych z prowadzeniem gospodarki łowieckiej,
powierzchnię wzbogacającą naturalną bazę żerową dla zwierzyny łownej, ilość i
rodzaj karmy,
2) rozmiary szkód łowieckich,
3) dane ekonomiczne z podziałem na: przychody z gospodarki łowieckiej i koszty
gospodarki łowieckiej,
4) ilość zwierząt łownych pozyskanych w drodze odstrzałów - według gatunków i w
sztukach, a w odniesieniu do pozyskanej zwierzyny grubej - również w
kilogramach,
5) ilość zwierząt łownych pozyskanych w drodze odłowów - według gatunków i w
sztukach,
6) ilość stwierdzonych ubytków zwierząt łownych z innych przyczyn niż wymienione
w pkt 4 i 5 - według gatunków i w sztukach,
7) dokonane zasiedlenia,
8) liczebność zwierząt łownych na koniec okresu sprawozdawczego, z
wyszczególnieniem gatunków pożądanych i niepożądanych i ze wskazaniem
zastosowanej metody inwentaryzacji,
9) uwagi.
§ 10. 1. Dzierżawca obwodu łowieckiego składa plan roczny do zatwierdzenia
właściwemu nadleśniczemu, a zarządca obwodu łowieckiego - właściwemu
regionalnemu dyrektorowi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe.
2. Jeżeli w skład obwodu chodzą tereny dwu lub więcej nadleśnictw, plan roczny
zatwierdza nadleśniczy nadleśnictwa, którego terytorialny zasięg działania
obejmuje największą część obwodu łowieckiego.
§ 11. 1. Plan roczny ustalony na dany rok, opiniowany przez zarząd gminy,
dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego przedstawia do zatwierdzenia w
terminie do dnia 15 kwietnia.
2. Zatwierdzenie planu rocznego następuje po przedłożeniu informacji z
realizacji planu rocznego z roku poprzedniego i po rozliczeniu znaków do
znakowania tusz łosi, jeleni, danieli, muflonów, saren, dzików i spreparowanych
poroży zwierzyny.
3. Zatwierdzenie planu rocznego następuje do dnia 30 kwietnia.
Rozdział 3
Przepis końcowy
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 22 maja 1997 r.
w sprawie postępowania kwalifikacyjnego do Służby Więziennej.
(Dz. U. Nr 53, poz. 345)
Na podstawie art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie
Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz.
153) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. W postępowaniu kwalifikacyjnym, zwanym dalej "postępowaniem", ustala się
przydatność i predyspozycje kandydata na funkcjonariusza Służby Więziennej,
zwanego dalej "kandydatem".
2. Postępowaniem obejmuje się kandydatów posiadających wyższe i średnie
wykształcenie.
3. Postępowaniem można objąć kandydatów nie posiadających średniego
wykształcenia w przypadku braku kandydatów, o których mowa w ust. 2.
4. W razie objęcia postępowaniem kandydatów nie posiadających średniego
wykształcenia bierze się pod uwagę w szczególności:
1) stwierdzone w opinii psychologicznej takie cechy osobowości, jak: odporność
na stres, dobrze rozwinięte zdolności adaptacyjne, zdolność kontroli emocji,
umiejętność nawiązywania kontaktów interpersonalnych, zdolność do prawidłowego
reagowania w sytuacjach trudnych,
2) kontynuowanie nauki w szkole średniej lub zobowiązanie do jej podjęcia,
3) służbę w formacjach uzbrojonych,
4) bardzo dobre wyniki testów sprawności fizycznej,
5) osiągnięcia sportowe.
§ 2. Postępowanie rozpoczyna się w dniu przyjęcia dobrowolnego zgłoszenia
kandydata do Służby Więziennej i przeprowadzenia z nim rozmowy wstępnej
pozwalającej na poznanie cech osobowych, predyspozycji do służby oraz motywacji
jej podjęcia.
§ 3. Postępowanie obejmuje:
1) przyjęcie pisemnego zgłoszenia do Służby Więziennej, ankiety personalnej oraz
dokumentów stwierdzających posiadane wykształcenie, uprzednie zatrudnienie i
kwalifikacje zawodowe, w tym specjalistyczne,
2) sprawdzenie kandydata w rejestrach skazanych i ukaranych,
3) uzyskanie opinii psychologicznej, wyników testów sprawności fizycznej oraz
orzeczenia komisji lekarskiej o zdolności do służby,
4) uzyskanie informacji w miejscu zamieszkania kandydata, w przypadku powzięcia
uzasadnionych wątpliwości co do jego nieposzlakowanej opinii,
5) uzyskanie innych niezbędnych informacji o kandydacie.
§ 4. Skierowanie do właściwej komisji lekarskiej podległej Ministrowi Spraw
Wewnętrznych i Administracji wydaje się po uzyskaniu opinii psychologicznej
stwierdzającej przydatność kandydata do Służby Więziennej.
§ 5. 1. Postępowanie ulega zakończeniu w przypadku:
1) uzyskaniu informacji o karalności kandydata,
2) uzyskania opinii psychologicznej o nieprzydatności kandydata do Służby
Więziennej,
3) negatywnych wyników testów sprawności fizycznej,
4) orzeczenia przez właściwą komisję lekarską niezdolności do Służby Więziennej.
2. Postępowanie można zakończyć w przypadku uzyskania negatywnych informacji o
kandydacie, w trybie § 3 pkt 4.
3. Kandydata zawiadamia się pisemnie o zakończeniu postępowania.
§ 6. Pozytywne zakończenie postępowania następuje najpóźniej w dniu powstania
stosunku służbowego.
§ 7. Służba kadrowa, na podstawie zebranych dokumentów, ocenia przydatność
kandydata i występuje z odpowiednimi wnioskami do kierownika jednostki
organizacyjnej.
§ 8. 1. Jeżeli w postępowaniu ustalono, że kandydat, o którym mowa w § 1 ust. 4,
wykazuje szczególne predyspozycje do Służby Więziennej, można wystąpić do
Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z wnioskiem o wyrażenie zgody na
przyjęcie.
2. Z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, występuje kierownik jednostki
organizacyjnej, o przyjęcie do której ubiega się kandydat.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UCHWAŁA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
Sygn. akt W. 7/96
z dnia 14 maja 1997 r.
w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 1 dekretu z dnia 30
listopada 1945 r. o języku państwowym i języku urzędowania rządowych i
samorządowych władz administracyjnych.
(Dz. U. Nr 53, poz. 346)
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
Andrzej Zoll - przewodniczący,
Zdzisław Czeszejko-Sochacki, Tomasz Dybowski, Lech Garlicki, Stefan Jaworski,
Krzysztof Kolasiński, Wojciech Łączkowski, Ferdynand Rymarz, Jadwiga
Skórzewska-Łosiak, Wojciech Sokolewicz, Janusz Trzciński (sprawozdawca), Błażej
Wierzbowski,
po rozpoznaniu na posiedzeniach w dniach 7 i 14 maja 1997 r. w trybie art. 13
ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U.
z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz.
593, z 1995 r. Nr 13, poz. 59 oraz z 1996 r. Nr 77, poz. 367) wniosku Prezesa
Najwyższej Izby Kontroli o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 1
dekretu z dnia 30 listopada 1945 r. o języku państwowym i języku urzędowania
rządowych i samorządowych władz administracyjnych (Dz. U. Nr 57, poz. 324),
zwanego dalej "dekretem", przez wyjaśnienie:
1) podmiotowego zakresu stosowania art. 1 dekretu, w szczególności wyjaśnienie,
czy w zakresie pojęcia "wszystkie rządowe i samorządowe władze i urzędy
administracyjne" mieszczą się także:
- konstytucyjne organy Państwa wymienione w art. 1 Ustawy Konstytucyjnej i
rozdziale 4 utrzymanych w mocy przepisów konstytucyjnych,
- organy powołane ustawami do realizacji określonych zadań publicznych Państwa
(np. Narodowy Bank Polski, Państwowa Komisja Wyborcza),
- państwowe osoby prawne (Agencja Prywatyzacji, Agencja Własności Rolnej Skarbu
Państwa) podległe organom rządowym, utworzone w celu realizacji określonych w
ustawach kompetencji tych organów,
- inne organy i instytucje podległe Radzie Ministrów, członkom Rady Ministrów i
terenowym organom administracji rządowej, utworzone w celu realizacji ustawowych
kompetencji tych organów,
- utworzone ustawami samorządy, także inne niż terytorialny;
2) przedmiotowego zakresu stosowania art. 1 dekretu, w szczególności
wyjaśnienie, czy do zakresu pojęcia "urzędują" przynależą wszystkie czynności
podmiotów podlegających obowiązkowi określonemu w dekrecie, związane z
realizacją ustawowych kompetencji tych podmiotów, tj. organizacyjne i
przygotowawcze, realizacyjne, koordynacyjne i nadzorcze oraz decyzyjne,
rozumiane w kategorii rozstrzygania z mocy władztwa państwowego, jak i w
kategorii oświadczania woli za Państwo (wspólnotę samorządową), w zakresie
dysponowania mieniem państwowym lub komunalnym,
ustalił:
1. W pojęciu "wszystkie rządowe i samorządowe władze i urzędy administracyjne",
użytym w art. 1 ust. 2 dekretu z dnia 30 listopada 1945 r. o języku państwowym i
języku urzędowania rządowych i samorządowych władz administracyjnych (Dz. U. Nr
57, poz. 324), mieszczą się:
a) konstytucyjne organy Państwa wymienione w art. 1, w rozdziałach 3 i 4 Ustawy
Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między
władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie
terytorialnym (Dz. U. Nr 84, poz. 426, z 1995 r. Nr 38, poz. 184 i Nr 150, poz.
729 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 488) oraz w rozdziałach 1, 4 i 7 przepisów
konstytucyjnych pozostawionych w mocy na podstawie art. 77 powołanej Ustawy
Konstytucyjnej,
b) organy samorządu terytorialnego, o których mowa w rozdziale 5 Ustawy
Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. (Dz. U. Nr 84, poz. 426, z 1995 r.
Nr 38, poz. 184, Nr 150, poz. 729 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 488), i instytucje
im podległe w zakresie, w jakim wykonują zadania publiczne,
c) terenowe organy rządowej administracji ogólnej, o których mowa w ustawie z
dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz.
U. Nr 21, poz. 123, z 1991 r. Nr 75, poz. 328, z 1995 r. Nr 74, poz. 368 oraz z
1996 r. Nr 106, poz. 498),
d) instytucje powołane ustawami do realizacji określonych zadań publicznych,
e) organy, instytucje i urzędy podległe organom wymienionym pod lit. a) i c)
powołane w celu realizacji zadań tych organów, a także organy państwowych osób
prawnych w zakresie, w jakim wykonują zadania publiczne,
f) organy samorządu innego niż samorząd terytorialny oraz organy organizacji
społecznych, zawodowych i spółdzielczych i innych podmiotów wykonujących zlecone
im ustawami lub na podstawie ustaw zadania administracji publicznej.
2. Do zakresu pojęcia "urzędują" w języku polskim, użytego w art. 1 ust. 2
powołanego wyżej dekretu, należą wszystkie czynności podmiotów wymienionych w
pkt 1 związane z realizacją ich konstytucyjnych i ustawowych kompetencji, chyba
że z istoty tych czynności wynika konieczność posłużenia się językiem obcym.
Andrzej Zoll,
Zdzisław Czeszejko-Sochacki, Tomasz Dybowski, Lech Garlicki, Stefan Jaworski,
Krzysztof Kolasiński, Wojciech Łączkowski, Ferdynand Rymarz, Jadwiga
Skórzewska-Łosiak, Wojciech Sokolewicz, Janusz Trzciński, Błażej Wierzbowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 22 maja 1997 r.
o utracie mocy obowiązującej art. 1 pkt 13 w związku z art. 5 ustawy z dnia 22
grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o finansowaniu gmin.
(Dz. U. Nr 53, poz. 347)
W wykonaniu orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 października 1996 r.
sygn. K 1/96 i z mocy art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o
Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47,
poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593, z 1995 r. Nr 13, poz. 59 i z 1996 r. Nr
77, poz. 367) oraz uchwały Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 października 1993
r. (Dz. U. Nr 105, poz. 481) ogłaszam utratę mocy obowiązującej art. 1 pkt 13 w
związku z art. 5 ustawy z dnia 22 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o
finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 154, poz. 794) w zakresie, w jakim nałożył na gminy
obowiązek wpłat z przeznaczeniem na zwiększenie subwencji ogólnej dotyczącej
roku 1996.
Obwieszczenie podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego: A. Zoll
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 10 kwietnia 1997 r.
Prawo energetyczne.
(Dz. U. Nr 54, poz. 348)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa zasady kształtowania polityki energetycznej państwa,
zasady i warunki zaopatrzenia i użytkowania paliw i energii, w tym ciepła, oraz
działalności przedsiębiorstw energetycznych, a także określa organy właściwe w
sprawach gospodarki paliwami i energią.
2. Celem ustawy jest tworzenie warunków do zrównoważonego rozwoju kraju,
zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego, oszczędnego i racjonalnego
użytkowania paliw i energii, rozwoju konkurencji, przeciwdziałania negatywnym
skutkom naturalnych monopoli, uwzględniania wymogów ochrony środowiska,
zobowiązań wynikających z umów międzynarodowych oraz ochrony interesów odbiorców
i minimalizacji kosztów.
3. Przepisów ustawy nie stosuje się do:
1) wydobywania paliw ze złóż oraz ich magazynowania w zakresie uregulowanym
ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27,
poz. 96 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496),
2) wykorzystywania energii atomowej w zakresie uregulowanym ustawą z dnia 10
kwietnia 1986 r. - Prawo atomowe (Dz. U. Nr 12, poz. 70, z 1987 r. Nr 33, poz.
180, z 1991 r. Nr 8, poz. 28, z 1994 r. Nr 90, poz. 418, z 1995 r. Nr 104, poz.
515 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i Nr 106, poz. 496).
Art. 2. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, które przepisy
ustawy nie mają zastosowania do jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi
Obrony Narodowej, Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej,
jednostek wojskowych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji,
jednostek organizacyjnych Urzędu Ochrony Państwa oraz jednostek organizacyjnych
więziennictwa podległych Ministrowi Sprawiedliwości, a także organy właściwe w
sprawach regulacji gospodarki paliwami i energią w tych jednostkach.
2. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczególne warunki
przyłączania i dostarczania paliw i energii oraz wymagania dotyczące urządzeń i
instalacji dla jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej,
Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej, jednostek wojskowych
podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, jednostek
organizacyjnych Urzędu Ochrony Państwa oraz jednostek organizacyjnych
więziennictwa podległych Ministrowi Sprawiedliwości.
Art. 3. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) energia - energię przetworzoną w dowolnej postaci,
2) ciepło - energię cieplną w wodzie gorącej, parze lub w innych nośnikach,
3) paliwa - paliwa stałe, ciekłe i gazowe będące nośnikami energii chemicznej,
4) przesyłanie - transport paliw lub energii za pomocą sieci,
5) dystrybucja - rozdział i dostarczanie do odbiorców paliw lub energii za
pomocą sieci,
6) obrót - działalność gospodarczą polegającą na handlu hurtowym albo
detalicznym paliwami lub energią,
7) procesy energetyczne - techniczne procesy w zakresie wytwarzania,
przetwarzania, przesyłania, magazynowania, dystrybucji oraz użytkowania paliw
lub energii,
8) zaopatrzenie w ciepło - procesy energetyczne związane z dostarczaniem ciepła
do odbiorców,
9) urządzenia - urządzenia techniczne stosowane w procesach energetycznych,
10) instalacje - urządzenia z układami połączeń między nimi,
11) sieci - instalacje połączone i współpracujące ze sobą, służące do
przesyłania i dystrybucji paliw lub energii, należące do przedsiębiorstw
energetycznych,
12) przedsiębiorstwo energetyczne - podmiot gospodarczy prowadzący działalność
gospodarczą w zakresie wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania
oraz dystrybucji paliw lub energii lub obrotu nimi,
13) odbiorca - każdego, kto otrzymuje lub pobiera paliwa lub energię na
podstawie umowy z przedsiębiorstwem energetycznym,
14) gmina - gminy oraz związki i porozumienia komunalne w zakresie uregulowanym
ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1996 r. Nr
13, poz. 74, Nr 58, poz. 261, Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622 oraz z 1997 r.
Nr 9, poz. 43),
15) regulacja - stosowanie określonych ustawą środków prawnych, włącznie z
koncesjonowaniem, służących do zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego,
prawidłowej gospodarki paliwami i energią oraz ochrony interesów odbiorców,
16) bezpieczeństwo energetyczne - stan gospodarki umożliwiający pokrycie
bieżącego i perspektywicznego zapotrzebowania odbiorców na paliwa i energię w
sposób technicznie i ekonomicznie uzasadniony, przy zachowaniu wymagań ochrony
środowiska,
17) taryfa - zbiór cen i opłat oraz warunków ich stosowania, opracowany przez
przedsiębiorstwo energetyczne i wprowadzany jako obowiązujący dla określonych w
nim odbiorców w trybie określonym ustawą,
18) nielegalne pobieranie paliw lub energii - pobieranie paliw lub energii bez
zawarcia umowy z przedsiębiorstwem lub niezgodnie z umową,
19) ruch sieciowy - sterowanie pracą sieci,
20) niekonwencjonalne źródło energii - źródło, które nie wykorzystuje w procesie
przetwarzania spalania organicznych paliw kopalnych,
21) odnawialne źródło energii - źródło wykorzystujące w procesie przetwarzania
nie zakumulowaną energię słoneczną w rozmaitych postaciach, w szczególności
energię rzek, wiatru, biomasy, energię promieniowania słonecznego w bateriach
słonecznych.
Art. 4. 1. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem i
dystrybucją paliw lub energii do odbiorców mają obowiązek utrzymywać zdolność
urządzeń, instalacji i sieci do realizacji dostaw paliw lub energii w sposób
ciągły i niezawodny, przy zachowaniu obowiązujących wymagań jakościowych.
2. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem i dystrybucją paliw
lub energii mają obowiązek zapewniać wszystkim podmiotom świadczenie usług
polegających na przesyłaniu paliw lub energii wydobywanych lub wytwarzanych w
kraju, z uwzględnieniem warunków technicznych i ekonomicznych, na warunkach
uzgodnionych przez strony w drodze umowy.
3. Świadczenie usług, o których mowa w ust. 2, nie może obniżać niezawodności
dostarczania oraz jakości paliw lub energii poniżej poziomu określonego
odrębnymi przepisami, a także nie może powodować niekorzystnej zmiany cen oraz
zakresu dostarczania paliw lub energii do innych podmiotów przyłączonych do
sieci.
Rozdział 2
Dostarczanie paliw i energii
Art. 5. 1. Dostarczanie paliw lub energii odbywa się na podstawie umowy.
2. Umowa, o której mowa w ust. 1, powinna uwzględniać zasady określone w ustawie
i w koncesjach oraz zawierać co najmniej postanowienia dotyczące ilości,
jakości, niezawodności i ciągłości dostarczania i odbioru, ceny, sposobu
rozliczeń, odpowiedzialności stron za niedotrzymanie warunków umowy, okresu jej
obowiązywania i warunków rozwiązania.
Art. 6. 1. Upoważnieni przedstawiciele przedsiębiorstw energetycznych
zajmujących się przesyłaniem i dystrybucją paliw gazowych, energii elektrycznej
lub ciepła wykonują kontrole układów pomiarowych, dotrzymania zawartych umów i
prawidłowości rozliczeń.
2. Pracownikom przedsiębiorstw energetycznych po okazaniu legitymacji służbowej
i pisemnego upoważnienia wydanego przez przedsiębiorstwo przysługuje prawo:
1) wstępu na teren nieruchomości lub do pomieszczeń, gdzie przeprowadzana jest
kontrola,
2) przeprowadzania w ramach kontroli niezbędnych przeglądów urządzeń będących
własnością przedsiębiorstwa energetycznego, a także prac związanych z ich
eksploatacją lub naprawą oraz dokonywania badań i pomiarów.
3. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
przeprowadzania kontroli oraz wzory protokołu kontroli i upoważnień do kontroli.
Art. 7. 1. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem i
dystrybucją paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła mają obowiązek
zawarcia umowy sprzedaży paliw lub energii lub umowy o świadczenie usług
przesyłowych z odbiorcami albo podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie do
sieci, jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki dostarczania, a żądający
zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy przypadku, gdy ubiegający się
o zawarcie umowy nie ma tytułu prawnego do korzystania z obiektu, do którego
paliwa gazowe, energia elektryczna lub ciepło mają być dostarczane.
3. Przedsiębiorstwa, o których mowa w ust. 1, mają obowiązek spełniania
technicznych warunków dostarczania paliw gazowych, energii elektrycznej lub
ciepła określonych w odrębnych przepisach i w koncesji.
4. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem i dystrybucją
energii elektrycznej, paliw gazowych lub ciepła mają obowiązek zapewniać
realizację i finansowanie budowy i rozbudowy sieci, w tym przyłączeń odbiorców,
pod warunkiem że sieci te przewidywane są w miejscowych planach zagospodarowania
przestrzennego, na warunkach określonych przepisami, o których mowa w art. 9 i
46, oraz w planie, o którym mowa w art. 20.
5. Realizacja i finansowanie rozbudowy sieci, których nie przewiduje się w
miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, jest przedmiotem umowy
zainteresowanych stron.
Art. 8. 1. W sprawach spornych dotyczących ustalania warunków świadczenia usług,
o których mowa w art. 4 ust. 2, odmowy przyłączenia do sieci, odmowy zawarcia
umowy sprzedaży energii elektrycznej, paliw gazowych lub ciepła albo
nieuzasadnionego wstrzymania ich dostaw rozstrzyga Prezes Urzędu Regulacji
Energetyki, na wniosek strony.
2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki może
wydać na wniosek jednej ze stron postanowienie, w którym określa warunki
podjęcia bądź kontynuowania dostaw do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sporu.
Art. 9. 1. Minister Gospodarki w odniesieniu do paliw gazowych, energii
elektrycznej i ciepła określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
przyłączenia podmiotów do sieci, pokrywania kosztów przyłączenia, obrotu
paliwami gazowymi, energią elektryczną i ciepłem, świadczenia usług
przesyłowych, ruchu sieciowego i eksploatacji sieci oraz standardy jakościowe
obsługi odbiorców.
2. Minister Gospodarki w odniesieniu do paliw gazowych i energii elektrycznej
określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki planowania rozwoju i
finansowania inwestycji.
3. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
obrotu hurtowego paliwami stałymi i ciekłymi.
4. Minister Gospodarki może, w drodze rozporządzenia, nałożyć na
przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się obrotem energią elektryczną i
ciepłem obowiązek zakupu energii elektrycznej i ciepła ze źródeł
niekonwencjonalnych, w tym odnawialnych, oraz określić szczegółowy zakres tego
obowiązku.
5. Minister Gospodarki w porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki
Morskiej może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki:
1) planowania rozwoju i eksploatacji rurociągów wykorzystywanych do przesyłania
paliw ciekłych oraz finansowania inwestycji,
2) świadczenia usług przesyłania paliw ciekłych rurociągami.
Art. 10. 1. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii
elektrycznej lub ciepła oraz wydobywaniem i dystrybucją paliw gazowych mają
obowiązek utrzymywania zapasów paliw w ilości zapewniającej utrzymanie ciągłości
dostaw energii elektrycznej, paliw gazowych i ciepła do odbiorców.
2. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia:
1) wielkości zapasów paliw, o których mowa w ust. 1,
2) sposób gromadzenia i kontroli stanu zapasów.
3. Wydatki na zakup i utrzymanie zapasów, o których mowa w ust. 1 i 2, zaliczane
są do kosztów działalności przedsiębiorstw energetycznych.
Art. 11. 1. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, na wniosek Ministra
Gospodarki może wprowadzić, na czas oznaczony, na terenie kraju lub jego części
ograniczenia w sprzedaży paliw stałych lub ciekłych oraz w dostarczaniu i
poborze paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła w przypadku możliwości
wystąpienia:
1) zagrożenia bezpieczeństwa energetycznego państwa polegającego na
długookresowym braku równowagi na rynku paliwowo-energetycznym,
2) zagrożenia bezpieczeństwa osób,
3) znacznych strat materialnych.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb
wprowadzania ograniczeń wymienionych w ust. 1 oraz organy uprawnione do kontroli
przestrzegania wprowadzonych ograniczeń.
3. Przedsiębiorstwa energetyczne nie ponoszą odpowiedzialności za skutki
ograniczeń wprowadzonych rozporządzeniem, o którym mowa w ust. 1.
Rozdział 3
Polityka energetyczna
Art. 12. 1. Naczelnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach
polityki energetycznej jest Minister Gospodarki.
2. Zadania Ministra Gospodarki w zakresie polityki energetycznej obejmują:
1) przygotowywanie, w porozumieniu z właściwymi ministrami, założeń polityki
energetycznej oraz koordynowanie jej realizacji,
2) określanie szczegółowych warunków planowania i funkcjonowania systemów
zaopatrzenia w paliwa i energię, w trybie i zakresie ustalonych w ustawie,
3) nadzór nad funkcjonowaniem krajowych systemów energetycznych w zakresie
określonym ustawą,
4) współdziałanie z wojewodami i samorządami terytorialnymi w sprawach
planowania i realizacji systemów zaopatrzenia w paliwa i energię,
5) koordynowanie współpracy z międzynarodowymi organizacjami rządowymi w
zakresie określonym ustawą.
3. Minister Gospodarki w celu współpracy z organizacjami międzynarodowymi, o
których mowa w ust. 2 pkt 5, może tworzyć, w drodze zarządzenia, krajowe
komitety tych organizacji, właściwe do tej współpracy.
Art. 13. 1. Rada Ministrów, na wniosek Ministra Gospodarki, określa założenia
polityki energetycznej państwa.
2. Minister Gospodarki, w porozumieniu z Ministrem Finansów, co dwa lata
przedstawia Radzie Ministrów ocenę realizacji założeń polityki państwa, o
których mowa w ust. 1, wraz z ewentualnymi propozycjami ich korekty, oraz
prognozę krótkoterminową na okres nie dłuższy niż 5 lat.
3. Rada Ministrów co dwa lata przedstawia Sejmowi ocenę realizacji założeń
polityki energetycznej państwa, wraz z ewentualnymi propozycjami ich korekty,
oraz prognozę krótkoterminową rozwoju sektora energetycznego.
Art. 14. Założenia polityki energetycznej państwa, o których mowa w art. 13,
mają na celu:
1) sformułowanie długoterminowej, na okres nie krótszy niż 15 lat, prognozy
rozwoju gospodarki paliwami i energią w kraju na podstawie oceny bezpieczeństwa
energetycznego państwa,
2) określenie długofalowego programu działania państwa w celu realizacji
wniosków wynikających z prognozy, o której mowa w pkt 1.
Art. 15. Założenia polityki energetycznej państwa, o których mowa w art. 13,
powinny być opracowane zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju kraju i określać
w szczególności:
1) ocenę bezpieczeństwa energetycznego państwa,
2) prognozę krajowego zapotrzebowania na paliwa i energię, przy uwzględnieniu
zakładanego wzrostu produktu krajowego brutto,
3) prognozę importu oraz eksportu paliw i energii,
4) prognozę zdolności wytwórczych źródeł paliw i energii,
5) politykę inwestycyjną,
6) działania w zakresie ochrony środowiska,
7) rozwój wykorzystania niekonwencjonalnych, w tym odnawialnych, źródeł energii,
8) politykę racjonalizacji użytkowania paliw i energii, szczególnie przy
uwzględnieniu promocji energooszczędnego budownictwa,
9) politykę koncesjonowania działalności przedsiębiorstw energetycznych,
10) politykę cenową,
11) politykę w zakresie obowiązkowych zapasów paliw,
12) politykę przekształceń własnościowych w sektorze energetycznym,
13) propozycje dotyczące współpracy międzynarodowej,
14) propozycje kierunków prac naukowo-badawczych,
15) propozycje zmian uregulowań prawnych.
Art. 16. 1. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem i
dystrybucją paliw gazowych lub energii elektrycznej sporządzają dla obszaru
swojego działania plany rozwoju w zakresie zaspokojenia obecnego i przyszłego
zapotrzebowania na paliwa gazowe lub energię elektryczną, uwzględniając
miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego gminy.
2. Plany, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności:
1) przewidywany zakres dostarczania paliw gazowych lub energii elektrycznej,
2) przedsięwzięcia w zakresie modernizacji, rozbudowy albo budowy sieci oraz
ewentualnych nowych źródeł paliw gazowych lub energii elektrycznej, w tym
również źródeł niekonwencjonalnych,
3) przedsięwzięcia racjonalizujące zużycie paliw i energii u odbiorców,
4) przewidywany sposób finansowania inwestycji,
5) przewidywane przychody niezbędne do realizacji planów.
3. Projekty planów, o których mowa w ust. 1, podlegają uzgodnieniu z Prezesem
Urzędu Regulacji Energetyki.
Art. 17. Wojewoda koordynuje planowanie zaopatrzenia w ciepło na obszarze
województwa i nadzoruje zgodność planów zaopatrzenia w ciepło z polityką
energetyczną państwa oraz z obowiązującymi przepisami.
Art. 18. 1. Do zadań własnych gminy w zakresie zaopatrzenia w energię
elektryczną i ciepło należy:
1) planowanie i organizacja zaopatrzenia w ciepło na obszarze gminy,
2) planowanie i organizacja oświetlenia miejsc publicznych oraz finansowanie
oświetlenia ulic, placów i dróg znajdujących się na terenie gminy, z wyłączeniem
autostrad.
2. Gmina realizuje zadania, o których mowa w ust. 1, zgodnie z założeniami
polityki energetycznej państwa oraz ustaleniami miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego.
3. Wydatki na realizację zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 2, w zakresie
oświetlenia ulic, placów i dróg nie stanowiących mienia komunalnego pokrywane są
z budżetu państwa.
4. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, zasady i terminy
przekazywania środków finansowych na cele, o których mowa w ust. 3.
Art. 19. 1. Zarząd gminy opracowuje projekt założeń do planu zaopatrzenia w
ciepło, zwany dalej "projektem założeń".
2. Projekt założeń sporządza się dla obszaru gminy lub jej części.
3. Projekt założeń powinien określać:
1) ocenę stanu aktualnego i przewidywanych zmian zapotrzebowania na ciepło,
2) przedsięwzięcia racjonalizujące użytkowanie ciepła przez odbiorców i
użytkowników,
3) możliwości wykorzystania istniejących nadwyżek i lokalnych zasobów energii, z
uwzględnieniem skojarzonego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej oraz
zagospodarowania ciepła odpadowego z instalacji przemysłowych,
4) zakres współpracy z innymi gminami.
4. Przedsiębiorstwa energetyczne udostępniają nieodpłatnie zarządowi gminy
informacje oraz propozycje niezbędne do opracowania projektu założeń.
5. Projekt założeń podlega uzgodnieniu z właściwym wojewodą w zakresie zgodności
z założeniami polityki energetycznej państwa.
6. Projekt założeń wykłada się do publicznego wglądu na okres 21 dni,
powiadamiając o tym w sposób przyjęty zwyczajowo w danej miejscowości.
7. Osoby i jednostki organizacyjne zainteresowane zaopatrzeniem w ciepło na
obszarze gminy mają prawo składać wnioski, zastrzeżenia i uwagi do projektu
założeń.
8. Rada gminy uchwala założenia do planu zaopatrzenia w ciepło, rozpatrując
jednocześnie wnioski, zastrzeżenia i uwagi zgłoszone w czasie wyłożenia projektu
założeń do publicznego wglądu.
Art. 20. 1. Zarząd gminy opracowuje projekt planu zaopatrzenia w ciepło na
podstawie założeń, o których mowa w art. 19.
2. Projekt planu zaopatrzenia w ciepło powinien zawierać:
1) propozycje w zakresie rozwoju i modernizacji poszczególnych systemów
zaopatrzenia w ciepło, wraz z uzasadnieniem ekonomicznym,
2) harmonogram realizacji zadań,
3) przewidywane koszty realizacji proponowanych przedsięwzięć oraz źródła ich
finansowania.
3. Zarząd gminy przedstawia wojewodzie projekt planu zaopatrzenia w ciepło celem
stwierdzenia zgodności z założeniami, o których mowa w art. 19.
4. Rada gminy uchwala plan zaopatrzenia w ciepło.
5. Prowadzone na obszarze gminy działania w zakresie zaopatrzenia w ciepło muszą
być zgodne z planem, o którym mowa w ust. 4.
Rozdział 4
Organ do spraw regulacji gospodarki paliwami i energią
Art. 21. 1. Zadania z zakresu spraw regulacji gospodarki paliwami i energią oraz
promowania konkurencji realizuje Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, zwany dalej
"Prezesem URE".
2. Prezes URE jest centralnym organem administracji rządowej powoływanym na
okres 5 lat przez Prezesa Rady Ministrów.
3. Prezes URE może być odwołany przed upływem okresu, na który został powołany,
w przypadku choroby trwale uniemożliwiającej wykonywanie zadań, rażącego
naruszania swoich obowiązków, popełnienia przestępstwa stwierdzonego prawomocnym
wyrokiem sądu lub rezygnacji.
4. Prezes URE wykonuje zadania, o których mowa w ust. 1, przy pomocy Urzędu
Regulacji Energetyki, zwanego dalej "URE".
5. Wiceprezesa URE powołuje i odwołuje, na wniosek Prezesa URE, Prezes Rady
Ministrów.
6. Organizację i tryb pracy URE określa statut nadany przez Prezesa Rady
Ministrów w drodze rozporządzenia.
Art. 22. 1. Prezes URE może tworzyć oddziały terenowe URE oraz określać ich
siedziby, właściwość terytorialną i rzeczową.
2. Dyrektorzy oddziałów URE są powoływani i odwoływani przez Prezesa URE.
3. Wicedyrektorów oddziałów URE powołuje i odwołuje, na wniosek dyrektorów tych
oddziałów, Prezes URE.
Art. 23. 1. Prezes URE reguluje działalność przedsiębiorstw energetycznych
zgodnie z ustawą i założeniami polityki energetycznej państwa, zmierzając do
równoważenia interesów przedsiębiorstw energetycznych i odbiorców paliw i
energii.
2. Do zakresu kompetencji i obowiązków Prezesa URE należy w szczególności:
1) udzielanie, odmowa udzielenia, zmiana i cofanie koncesji,
2) zatwierdzanie i kontrolowanie taryf paliw gazowych, energii elektrycznej i
ciepła pod względem zgodności z zasadami określonymi w art. 45 i 46 oraz
zatwierdzanie i kontrolowanie cen węgla brunatnego na zasadach określonych w
art. 48,
3) uzgadnianie projektów planów, o których mowa w art. 16,
4) kontrolowanie parametrów jakościowych dostaw i obsługi odbiorców w zakresie
obrotu paliwami gazowymi i energią elektryczną,
5) rozstrzyganie sporów w zakresie określonym w art. 8 ust. 1,
6) nakładanie kar pieniężnych na zasadach określonych w ustawie,
7) współdziałanie z właściwymi organami w przeciwdziałaniu praktykom
monopolistycznym przedsiębiorstw energetycznych,
8) publikowanie informacji służących zwiększeniu efektywności użytkowania paliw
i energii,
9) zbieranie i przetwarzanie informacji dotyczących gospodarki energetycznej,
10) kontrola kwalifikacji osób, o których mowa w art. 54.
3. Do załatwiania spraw, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 3, dotyczących ciepła
niezbędna jest opinia właściwego miejscowo wojewody.
4. Nieprzedstawienie przez wojewodę opinii, o której mowa w ust. 3, w terminie
14 dni od przedłożenia sprawy do zaopiniowania jest równoznaczne z wydaniem
pozytywnej opinii.
Art. 24. 1. Prezes URE składa Prezesowi Rady Ministrów corocznie, w terminie do
końca pierwszego kwartału, sprawozdanie ze swojej działalności.
2. Prezes URE przedstawia Ministrowi Gospodarki, na jego wniosek, informacje z
zakresu swojej działalności.
Art. 25. 1. Przy Prezesie URE działa Rada Konsultacyjna, zwana dalej "Radą".
2. W skład Rady wchodzi 7 członków powoływanych i odwoływanych przez Prezesa
Rady Ministrów spośród kandydatów zgłoszonych przez ogólnokrajowe organizacje
środowisk energetycznych oraz ogólnokrajowe organizacje, dla których ochrona
konsumentów stanowi zadanie statutowe.
3. Przewodniczącego Rady powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów.
4. Kadencja Rady trwa 5 lat.
Art. 26. 1. Organizację i tryb pracy Rady określa regulamin pracy uchwalony
przez Radę.
2. Obsługę pracy Rady zapewnia Prezes URE.
3. Prezes URE określa wysokość i zasady wypłacania diet oraz zwrotu kosztów
podróży członkom Rady biorącym udział w jej pracach.
4. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb
powoływania i odwoływania członków Rady.
Art. 27. 1. Rada może z własnej inicjatywy wyrażać opinie i zajmować stanowiska
we wszystkich sprawach należących do zadań Prezesa URE.
2. Do zadań Rady należy w szczególności wyrażanie opinii w sprawach
przedstawionych jej przez Prezesa URE.
Art. 28. W sprawach objętych koncesją Prezes URE może żądać od przedsiębiorstw
energetycznych informacji dotyczących ich działalności, z zachowaniem przepisów
o ochronie tajemnicy państwowej i handlowej.
Art. 29. 1. Do pracowników URE nie stosuje się przepisów o kształtowaniu środków
na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej.
2. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, zasady wynagradzania
pracowników URE, z uwzględnieniem wynagrodzeń w sektorze paliwowo-energetycznym.
Art. 30. 1. Do postępowania przed Prezesem URE stosuje się, z zastrzeżeniem ust.
2-4, przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.
2. Od decyzji Prezesa URE służy odwołanie do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie -
sądu antymonopolowego w terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia decyzji.
3. Postępowanie w sprawie odwołania od decyzji Prezesa URE toczy się według
przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu w sprawach
gospodarczych.
4. Do postanowień Prezesa URE, od których służy zażalenie, przepisy ust. 2 i 3
stosuje się odpowiednio, z tym że zażalenie wnosi się w terminie 7 dni.
Art. 31. 1. URE wydaje Biuletyn Urzędu Regulacji Energetyki, zwany dalej
"Biuletynem URE".
2. URE ogłasza w Biuletynie URE sprawozdania, o których mowa w art. 24 ust. 1.
3. URE ogłasza w Biuletynie URE informacje o:
1) podmiotach ubiegających się o koncesję,
2) decyzjach w sprawach koncesji oraz taryf wraz z uzasadnieniem,
3) rozstrzygnięciach w sprawach spornych podjętych przez Prezesa URE.
4. W odniesieniu do ciepła informacje, o których mowa w ust. 3, ogłasza się we
właściwym miejscowo wojewódzkim dzienniku urzędowym.
5. Prezes URE może ustanowić, w drodze zarządzenia, regionalne lub branżowe
wydania Biuletynu URE oraz określić ich zakres, zasięg i warunki publikacji
ogłoszeń.
Rozdział 5
Koncesje i taryfy
Art. 32. 1. Uzyskania koncesji wymaga prowadzenie działalności gospodarczej w
zakresie:
1) wytwarzania paliw i energii z wyłączeniem: wytwarzania paliw stałych,
wytwarzania energii elektrycznej w źródłach o mocy poniżej 1 MW, wytwarzania
paliw gazowych z gazu płynnego, wytwarzania ciepła w źródłach o mocy poniżej 1
MW,
2) magazynowania paliw gazowych i ciekłych z wyłączeniem: lokalnego
magazynowania gazu płynnego w instalacjach o przepustowości poniżej 1 MJ/s oraz
magazynowania paliw ciekłych w obrocie detalicznym,
3) przesyłania i dystrybucji paliw i energii z wyłączeniem: przesyłania i
dystrybucji paliw gazowych w sieci o przepustowości poniżej 1 MJ/s oraz
dystrybucji ciepła z węzłów grupowych za pomocą instalacji odbiorczych,
4) obrotu paliwami i energią z wyłączeniem: obrotu paliwami stałymi, obrotu
energią elektryczną za pomocą instalacji o napięciu poniżej 1 kV, będącą
własnością odbiorcy, obrotu paliwami gazowymi, jeżeli roczna wartość obrotu nie
przekracza równowartości 25 000 ECU, obrotu detalicznego paliwami ciekłymi.
2. Minister Gospodarki może określić, w drodze rozporządzenia, szczególne
rodzaje i zakres działalności gospodarczej, o których mowa w ust. 1, nie
wymagające uzyskania koncesji.
Art. 33. 1. Prezes URE udziela koncesji wnioskodawcy, który:
1) ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej,
2) dysponuje środkami finansowymi w wielkości gwarantującej prawidłowe
wykonywanie działalności bądź jest w stanie udokumentować możliwości ich
pozyskania,
3) ma możliwości techniczne gwarantujące prawidłowe wykonywanie działalności,
4) zapewni zatrudnienie osób o właściwych kwalifikacjach zawodowych, o których
mowa w art. 54,
5) uzyskał decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
2. Uzyskanie koncesji, o której mowa w ust. 1, nie zwalnia z obowiązku uzyskania
innych koncesji lub zezwoleń wymaganych na podstawie odrębnych przepisów.
3. Nie może być wydana koncesja wnioskodawcy:
1) który znajduje się w postępowaniu upadłościowym lub likwidacji,
2) któremu w ciągu ostatnich 10 lat cofnięto koncesję na działalność określoną
ustawą,
3) skazanemu prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo mające związek z
przedmiotem działalności gospodarczej określonej ustawą.
4. Przy podejmowaniu decyzji o wydaniu koncesji bierze się pod uwagę interes
społeczny i założenia polityki energetycznej państwa.
Art. 34. 1. Przedsiębiorstwa energetyczne, którym została udzielona koncesja,
wnoszą coroczne opłaty do budżetu państwa, obciążające koszty ich działalności.
2. Wysokość opłat rocznych ustala się w taki sposób, aby ich łączna wysokość nie
przekraczała kosztów regulacji.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i sposób pobierania
przez Prezesa URE opłat, o których mowa w ust. 1.
Art. 35. 1. Wniosek o udzielenie koncesji powinien zawierać w szczególności:
1) oznaczenie wnioskodawcy i jego siedziby lub miejsca zamieszkania, a w razie
ustanowienia pełnomocników do dokonywania czynności prawnych w imieniu podmiotu
gospodarczego - również ich imiona i nazwiska,
2) określenie przedmiotu oraz zakresu prowadzonej działalności, na którą ma być
wydana koncesja, oraz projekt planu, o którym mowa w art. 16,
3) informacje o dotychczasowej działalności wnioskodawcy, w tym sprawozdania
finansowe z ostatnich 3 lat, jeżeli podmiot prowadzi działalność gospodarczą,
4) określenie czasu, na jaki koncesja ma być udzielona, wraz ze wskazaniem daty
rozpoczęcia działalności,
5) określenie środków, jakimi dysponuje podmiot ubiegający się o koncesję, w
celu zapewnienia prawidłowego wykonywania działalności objętej wnioskiem,
6) statystyczny numer identyfikacyjny w krajowym rejestrze podmiotów
prowadzących działalność gospodarczą.
2. Prezes URE może żądać dodatkowych informacji i dokumentów w celu
uprawdopodobnienia, że wnioskodawca spełni wymagane przepisami warunki.
3. Prezes URE odmawia udzielenia koncesji, gdy wnioskodawca nie spełnia
wymaganych przepisami warunków.
Art. 36. Koncesję udziela się na czas określony, nie krótszy niż 10 lat i nie
dłuższy niż 50 lat.
Art. 37. 1. Koncesja powinna określać:
1) podmiot i jego siedzibę lub miejsce zamieszkania,
2) przedmiot oraz zakres działalności objętej koncesją,
3) datę rozpoczęcia działalności objętej koncesją oraz warunki wykonywania
działalności,
4) okres ważności koncesji,
5) szczególne warunki wykonywania działalności objętej koncesją, mające na celu
właściwą obsługę odbiorców,
6) zabezpieczenie ochrony środowiska w trakcie oraz po zaprzestaniu
koncesjonowanej działalności,
7) statystyczny numer identyfikacyjny w krajowym rejestrze podmiotów
prowadzących działalność gospodarczą.
2. Koncesja powinna ponadto określać warunki zaprzestania działalności
przedsiębiorstwa energetycznego po wygaśnięciu koncesji lub po jej cofnięciu.
3. Prezes URE przekazuje kopie wydanych koncesji właściwemu terenowo
wojewódzkiemu urzędowi statystycznemu.
Art. 38. Udzielenie koncesji może być uzależnione od złożenia przez wnioskodawcę
zabezpieczenia majątkowego w celu zaspokojenia roszczeń osób trzecich, mogących
powstać wskutek niewłaściwego prowadzenia działalności objętej koncesją, w tym
szkód w środowisku.
Art. 39. Przedsiębiorstwo energetyczne może złożyć wniosek o przedłużenie
ważności koncesji, nie później niż na 18 miesięcy przed jej wygaśnięciem.
Art. 40. 1. Prezes URE może nakazać przedsiębiorstwu energetycznemu, pomimo
wygaśnięcia koncesji, dalsze prowadzenie działalności objętej koncesją przez
okres nie dłuższy niż 2 lata, jeżeli wymaga tego interes społeczny.
2. Jeżeli działalność prowadzona w warunkach określonych w ust. 1 przynosi
stratę, przedsiębiorstwu energetycznemu należy się pokrycie strat od Skarbu
Państwa w wysokości ograniczonej do uzasadnionych kosztów działalności
określonej w koncesji, przy zachowaniu należytej staranności.
3. Koszty, o których mowa w ust. 2, są zatwierdzane przez Prezesa URE.
Art. 41. 1. Prezes URE może zmienić warunki wydanej koncesji z urzędu lub na
wniosek przedsiębiorstwa energetycznego.
2. Prezes URE może zmienić z urzędu warunki lub cofnąć koncesję:
1) ze względu na wymogi obronności i bezpieczeństwa państwa określone w
odrębnych przepisach,
2) w przypadku podziału przedsiębiorstwa energetycznego lub jego łączenia z
innymi podmiotami.
3. Prezes URE cofa koncesję:
1) w przypadku zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej objętej
koncesją,
2) w przypadku prawomocnego wyroku sądu zakazującego prowadzenia działalności
gospodarczej objętej koncesją,
3) jeżeli prowadzona działalność rażąco uchybia warunkom ustalonym w koncesji, a
przedsiębiorstwo energetyczne nie usunęło w wyznaczonym terminie uchybień
stwierdzonych przez organ regulacyjny.
4. Prezes URE powiadamia o cofnięciu koncesji właściwy terenowo wojewódzki urząd
statystyczny.
Art. 42. Koncesja udzielona przedsiębiorstwu energetycznemu na podstawie ustawy
wygasa przed upływem czasu, na jaki została wydana, z dniem wykreślenia tego
przedsiębiorstwa z właściwego rejestru lub ewidencji.
Art. 43. 1. Kto zamierza prowadzić działalność polegającą na: wytwarzaniu,
przetwarzaniu, magazynowaniu, przesyłaniu, dystrybucji oraz obrocie paliwami i
energią, podlegającą koncesjonowaniu, może ubiegać się o wydanie promesy
koncesji.
2. Promesę wydaje Prezes URE w drodze decyzji administracyjnej.
3. W promesie ustala się okres jej ważności, z tym że nie może on być krótszy
niż 6 miesięcy.
4. W okresie ważności promesy nie można odmówić udzielenia koncesji na
działalność określoną w promesie, chyba że uległ zmianie stan faktyczny lub
prawny podany we wniosku o wydanie promesy.
5. Do wniosku o wydanie promesy stosuje się odpowiednio art. 35.
Art. 44. Przedsiębiorstwa energetyczne zobowiązane są do prowadzenia, w ramach
zakładowych planów kont, ewidencji księgowej w sposób umożliwiający obliczenie
ich kosztów stałych, kosztów zmiennych i przychodów, odrębnie dla wytwarzania,
przesyłania i dystrybucji, dla każdego rodzaju paliwa lub energii, a także w
odniesieniu do poszczególnych taryf.
Art. 45. 1. Taryfy dla paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła, o których
mowa w art. 47 ust. 1, powinny zapewniać:
1) pokrycie uzasadnionych kosztów działalności przedsiębiorstw energetycznych w
zakresie: wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji
lub obrotu paliwami i energią, kosztów modernizacji, rozwoju i ochrony
środowiska,
2) ochronę interesów odbiorców przed nieuzasadnionym poziomem cen.
2. Taryfy dla paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła mogą uwzględniać
koszty współfinansowania przez przedsiębiorstwa energetyczne przedsięwzięć i
usług zmierzających do zmniejszenia zużycia paliw i energii u odbiorców,
stanowiących ekonomiczne uzasadnienie uniknięcia budowy nowych źródeł energii i
sieci.
3. Taryfy dla paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła mogą uwzględniać
koszty współfinansowania przez przedsiębiorstwa energetyczne przedsięwzięć
związanych z rozwojem energetyki niekonwencjonalnej.
4. Przedsiębiorstwa energetyczne różnicują taryfy dla paliw gazowych, energii
elektrycznej i ciepła dla różnych grup odbiorców wyłącznie ze względu na
uzasadnione koszty spowodowane realizacją świadczenia, o ile przepisy nie
stanowią inaczej.
Art. 46. Minister Gospodarki w odniesieniu do paliw gazowych, energii
elektrycznej i ciepła, w porozumieniu z Ministrem Finansów i po zasięgnięciu
opinii Prezesa URE, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
kształtowania i kalkulacji taryf oraz zasady rozliczeń w obrocie paliwami
gazowymi, energią elektryczną i ciepłem, w tym zasady rozliczeń z indywidualnymi
odbiorcami w lokalach.
Art. 47. 1. Przedsiębiorstwa energetyczne posiadające koncesje ustalają taryfy
dla paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła, które podlegają zatwierdzeniu
przez Prezesa URE.
2. Prezes URE, w terminie 30 dni, zatwierdza taryfę bądź odmawia jej
zatwierdzenia w przypadku stwierdzenia niezgodności taryfy z zasadami i
przepisami, o których mowa w art. 45 i 46.
3. Prezes URE ogłasza zatwierdzone taryfy dla paliw gazowych, energii
elektrycznej i ciepła na koszt przedsiębiorstwa energetycznego w terminie 14 dni
od dnia zatwierdzenia.
4. Taryfa może obowiązywać nie wcześniej niż po upływie 14 dni od dnia jej
publikacji.
Art. 48. 1. Ceny węgla brunatnego stosowane przez kopalnie w stosunku do
elektrowni podlegają zatwierdzeniu przez Prezesa URE.
2. Do zatwierdzania cen, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio
przepisy art. 45 i art. 47 ust. 2-4.
3. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
kształtowania cen węgla brunatnego.
Art. 49. Prezes URE może zwolnić przedsiębiorstwo energetyczne z obowiązku
przedkładania taryf do zatwierdzenia, jeżeli stwierdzi, że działa ono na rynku
konkurencyjnym, albo cofnąć udzielone zwolnienie w przypadku ustania warunków
uzasadniających zwolnienie.
Art. 50. W sprawach nie uregulowanych przepisami niniejszego rozdziału stosuje
się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności
gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198
i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321,
Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz.
127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz.
627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz.
700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997
r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117 i Nr 43, poz. 272).
Rozdział 6
Urządzenia, instalacje, sieci i ich eksploatacja
Art. 51. Projektowanie, produkcja, import, budowa oraz eksploatacja urządzeń,
instalacji i sieci powinny zapewniać racjonalne i oszczędne zużycie paliw lub
energii przy zachowaniu:
1) niezawodności współdziałania z siecią,
2) bezpieczeństwa obsługi i otoczenia po spełnieniu wymagań ochrony środowiska,
3) zgodności z wymaganiami odrębnych przepisów, a w szczególności przepisów:
prawa budowlanego, o ochronie przeciwporażeniowej, o ochronie przeciwpożarowej,
o dozorze technicznym, o ochronie dóbr kultury, o muzeach, Polskich Norm
wprowadzonych do obowiązkowego stosowania lub innych przepisów wynikających z
technologii wytwarzania energii i rodzaju stosowanego paliwa.
Art. 52. 1. Producenci i importerzy urządzeń określają w dokumentacji
technicznej wielkość zużycia paliw i energii, odniesioną do uzyskiwanej
wielkości efektu użytkowego urządzenia w typowych warunkach użytkowania, zwaną
dalej "efektywnością energetyczną".
2. Producenci i importerzy urządzeń wprowadzanych do obrotu informują o
efektywności energetycznej urządzeń na etykiecie i w charakterystyce
technicznej.
3. Dokumentem potwierdzającym spełnienie wymagań w zakresie efektywności
energetycznej jest certyfikat zgodności z tymi wymaganiami, uzyskany w trybie
przepisów ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz. U. Nr
55, poz. 250 i z 1994 r. Nr 27, poz. 96).
4. Minister Gospodarki określa, w drodze rozporządzenia:
1) wymagania w zakresie efektywności energetycznej, jakie powinny spełniać
urządzenia, o których mowa w ust. 1,
2) wymagania w zakresie stosowania etykiet i charakterystyk technicznych, o
których mowa w ust. 2.
Art. 53. Zakazuje się wprowadzania do obrotu na obszarze kraju urządzeń nie
spełniających wymagań określonych w art. 52.
Art. 54. 1. Osoby zajmujące się eksploatacją sieci oraz urządzeń i instalacji
określonych w przepisach, o których mowa w ust. 6, obowiązane są posiadać
kwalifikacje potwierdzone świadectwem wydanym przez komisje kwalifikacyjne.
2. Zabrania się zatrudniania przy samodzielnej eksploatacji sieci oraz urządzeń
i instalacji określonych w przepisach, o których mowa w ust. 6, osób bez
kwalifikacji, o których mowa w ust. 1.
3. Komisje kwalifikacyjne są powoływane przez:
1) Prezesa URE - z zastrzeżeniem pkt 2 i 3,
2) właściwych ministrów, o których mowa w art. 2 - w zakresie eksploatacji
urządzeń i instalacji elektrycznych, gazowych i cieplnych w jednostkach
organizacyjnych podległych tym ministrom,
3) Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej - w zakresie eksploatacji urządzeń
i instalacji energetycznych stosowanych w jednostkach organizacyjnych transportu
kolejowego.
4. Za sprawdzenie kwalifikacji, o których mowa w ust. 1, pobierane są opłaty od
osób kierujących wnioski o stwierdzenie kwalifikacji.
5. Opłaty, o których mowa w ust. 4, stanowią przychód jednostek organizacyjnych,
przy których powołano komisje kwalifikacyjne.
6. Minister Gospodarki, w porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki
Morskiej oraz Ministrem Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia:
wymagania kwalifikacyjne, o których mowa w ust. 1, tryb stwierdzania tych
kwalifikacji, rodzaje instalacji i urządzeń, przy których eksploatacji wymagane
jest posiadanie kwalifikacji, jednostki organizacyjne, przy których powołuje się
komisje kwalifikacyjne, oraz wysokość opłat pobieranych za sprawdzenie
kwalifikacji.
Art. 55. Minister Gospodarki może określić, w drodze rozporządzenia,
obligatoryjne wymagania dotyczące jakości paliw oraz sposób kontroli spełniania
tych wymagań.
Rozdział 7
Kary pieniężne
Art. 56. 1. Karze pieniężnej podlega ten, kto:
1) nie przestrzega obowiązków wynikających ze współpracy z jednostkami
upoważnionymi do dysponowania energią elektryczną i paliwami gazowymi,
wynikających z przepisów wydanych na podstawie art. 9 ust. 1 i 2,
2) nie przestrzega obowiązku utrzymywania zapasów paliw, wprowadzonego na
podstawie art. 10,
3) nie stosuje się do ograniczeń w dostarczaniu paliw i energii, wprowadzonych
na podstawie art. 11,
4) z nieuzasadnionych powodów odmawia zawarcia umowy, o której mowa w art. 7
ust. 1,
5) stosuje ceny i taryfy, nie przestrzegając obowiązku ich przedstawienia
Prezesowi URE do zatwierdzenia oraz obowiązku ich publikacji, o których mowa w
art. 47,
6) stosuje ceny i taryfy wyższe od zatwierdzonych,
7) odmawia udzielenia informacji, o których mowa w art. 28,
8) prowadzi ewidencję księgową niezgodnie z zasadami określonymi w art. 44,
9) zatrudnia osoby bez wymaganych ustawą kwalifikacji,
10) nie utrzymuje w należytym stanie technicznym obiektów, instalacji i
urządzeń,
11) wprowadza do obrotu na obszarze kraju urządzenia nie spełniające wymagań
określonych w art. 52,
12) nie przestrzega obowiązków wynikających z koncesji,
13) realizuje działania w zakresie zaopatrzenia w ciepło niezgodnie z planem
zaopatrzenia w ciepło, o którym mowa w art. 20 ust. 4.
2. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, wymierza Prezes URE.
3. Wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 15%
przychodu ukaranego podmiotu gospodarczego, osiągniętego w poprzednim roku
podatkowym, a jeżeli kara pieniężna związana jest z działalnością prowadzoną na
podstawie koncesji, wysokość kary nie może przekroczyć 15% przychodu ukaranego
podmiotu gospodarczego, wynikającego z działalności koncesjonowanej,
osiągniętego w poprzednim roku podatkowym.
4. Kara pieniężna jest płatna z dochodu po opodatkowaniu lub z innej formy
nadwyżki przychodu nad wydatkami zmniejszonej o podatki i jest dokonywana na
konto właściwego urzędu skarbowego.
5. Niezależnie od kary pieniężnej określonej w ust. 1-4 Prezes URE może nałożyć
karę pieniężną na kierownika podmiotu gospodarczego, z tym że kara ta może być
wymierzona w kwocie nie większej niż 300% jego miesięcznego wynagrodzenia.
6. Ustalając wysokość kary pieniężnej, Prezes URE uwzględnia stopień
szkodliwości czynu, stopień zawinienia oraz dotychczasowe zachowanie podmiotu i
jego możliwości finansowe.
7. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 1, podlegają ściągnięciu w trybie
przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Art. 57. 1. W razie nielegalnego pobierania paliw lub energii z sieci
przedsiębiorstwo energetyczne pobiera opłaty za nielegalnie pobrane paliwo lub
energię w wysokości określonej w taryfach lub dochodzi odszkodowania na zasadach
ogólnych.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Rozdział 8
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 58. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego
(Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i
Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30,
poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr
20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr
4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53,
poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22,
poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz.
509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr
73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 270) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 4791 w § 2 w pkt 3 po wyrazie "monopolistycznym" dodaje się wyrazy
"oraz prawa energetycznego";
2) tytuł rozdziału 2 w dziale IVa tytułu VII księgi pierwszej części pierwszej
otrzymuje brzmienie:
"Rozdział 2.
Postępowanie w sprawach z zakresu przeciwdziałania praktykom monopolistycznym
oraz w sprawach z zakresu regulacji energetyki";
3) w art. 47928 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów lub delegatur
tego Urzędu oraz decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki lub oddziałów
terenowych tego Urzędu, zwanych w przepisach niniejszego rozdziału "Prezesem",
można wnieść do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie - sądu antymonopolowego odwołanie
w terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia decyzji.";
4) w art. 47929 w § 1 i § 2, w art. 47930, w art. 47933 oraz w art. 47934 użyte
w różnych przypadkach wyrazy "Urząd Antymonopolowy" zastępuje się użytym w tym
samych przypadkach wyrazem "Prezes".
5) w art. 47931 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. W sprawach z zakresu przeciwdziałania praktykom monopolistycznym oraz w
sprawach z zakresu regulacji energetyki stronami są także Prezes i
zainteresowany.";
6) art. 47932 otrzymuje brzmienie:
"Art. 47932.Pełnomocnikiem Prezesa może być pracownik jego Urzędu."
Art. 59. W ustawie z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27,
poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr
11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496) w art. 25
w ust. 1 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 w
brzmieniu:
"4) cen i taryf ustalanych na podstawie ustawy - Prawo energetyczne."
Art. 60. W ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i
wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446
i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629, z 1994 r. Nr
27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415
i Nr 123, poz. 601, z 1995 r. Nr 99, poz. 486, z 1996 r. Nr 5, poz. 33, Nr 90,
poz. 405, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24 i Nr
9, poz. 44) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 46 w ust. 2 dodaje się pkt 4a w brzmieniu:
"4a) budowy i utrzymania urządzeń i instalacji energetycznych służących do
wytwarzania paliw i energii oraz ich przesyłania i dystrybucji za pomocą
sieci,";
2) w art. 70 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Jeżeli negocjacje, o których mowa w ust. 1, trwają dłużej niż trzy miesiące,
przepisy art. 67 stosuje się odpowiednio."
Art. 61. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U.
Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr
106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i
Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60,
poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713,
z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23,
poz. 117 i Nr 43, poz. 272) w art. 11 wprowadza się następujące zmiany:
a) w ust. 1 w pkt 16 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 17 w
brzmieniu:
"17) wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji oraz
obrotu paliwami i energią.",
b) dodaje się ust. 9 w brzmieniu:
"9. Zasady udzielania koncesji oraz szczególne rodzaje działalności nie
wymagające uzyskania koncesji, o których mowa w ust. 1 pkt 17, określają
przepisy prawa energetycznego."
Art. 62. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r.
Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685,
z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr
89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647) w art. 31 w
ust. 3 w pkt 2 po wyrazach "Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji," dodaje się
wyrazy "Urzędu Regulacji Energetyki,".
Art. 63. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób finansowania
Urzędu Regulacji Energetyki w okresie jego organizacji.
Art. 64. Pierwsza kadencja Rady Konsultacyjnej trwa 4 lata.
Art. 65. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, harmonogram,
obejmujący okres nie dłuższy niż 8 lat od dnia wejścia ustawy w życie,
uzyskiwania przez poszczególne grupy odbiorców prawa do korzystania z usług
przesyłowych, o których mowa w art. 4 ust. 2, zależnie od wielkości dokonywanych
przez nie rocznych zakupów paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła.
Art. 66. 1. Osoby fizyczne, prawne bądź inne jednostki organizacyjne nie
posiadające osobowości prawnej, które do dnia wejścia w życie ustawy wybudowały
z własnych środków instalacje lub urządzenia mogące stanowić element sieci i są
ich właścicielami bądź użytkownikami, mogą, w terminie dwóch lat od dnia wejścia
w życie ustawy, przekazać odpłatnie, na warunkach uzgodnionych przez strony, te
instalacje lub urządzenia przedsiębiorstwu energetycznemu, które uzyska koncesję
na dystrybucję paliw i energii.
2. Przekazywane instalacje i urządzenia, o których mowa w ust. 1, powinny
odpowiadać warunkom technicznym określonym w przepisach. Koszty doprowadzenia
tych instalacji i urządzeń do stanu spełniającego wymagane warunki pokrywa osoba
lub jednostka przekazująca.
Art. 67. 1. W terminie 18 miesięcy od dnia ogłoszenia ustawy Prezes URE udzieli
z urzędu koncesji przedsiębiorstwom energetycznym działającym lub będącym w
budowie w dniu ogłoszenia ustawy, o ile spełnią one warunki określone ustawą.
2. Przedsiębiorstwa, o których mowa w ust. 1, do czasu udzielenia koncesji
prowadzą działalność na dotychczasowych zasadach.
Art. 68. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy znosi się Okręgowe Inspektoraty
Gospodarki Energetycznej, utworzone ustawą z dnia 6 kwietnia 1984 r. o
gospodarce energetycznej (Dz. U. Nr 21, poz. 96, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z
1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1990 r. Nr 14, poz. 89
i Nr 34, poz. 198).
2. Obowiązki i zadania likwidatora Okręgowych Inspektoratów Gospodarki
Energetycznej powierza się Ministrowi Gospodarki.
3. Likwidator sporządza bilans zamknięcia.
Art. 69. 1. Minister Finansów oraz właściwi ministrowie zachowują prawo do
ustalania taryf w odniesieniu do paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła
na zasadach i w trybie określonych w ustawie, o której mowa w art. 59, przez
okres do 24 miesięcy od dnia wejścia ustawy w życie, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, daty nie wykraczające
poza okres, o którym mowa w ust. 1, od których Minister Finansów zaprzestanie
ustalania taryf, o których mowa w ust. 1.
Art. 70. 1. Przepisy wykonawcze wydane i utrzymane w mocy na podstawie ustawy z
dnia 6 kwietnia 1984 r. o gospodarce energetycznej (Dz. U. Nr 21, poz. 96, z
1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192
oraz z 1990 r. Nr 14, poz. 89 i Nr 34, poz. 198) pozostają w mocy do czasu
zastąpienia ich przepisami wydanymi na podstawie niniejszej ustawy, o ile nie są
sprzeczne z jej przepisami, nie dłużej jednak niż przez okres sześciu miesięcy
od dnia jej wejścia w życie.
2. Świadectwa kwalifikacyjne wydane na podstawie przepisów dotychczasowych
zachowują moc przez okres ich ważności, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia
1999 r.
Art. 71. Tracą moc:
1) ustawa z dnia 28 czerwca 1950 r. o powszechnej elektryfikacji wsi i osiedli
(Dz. U. z 1954 r. Nr 32, poz. 135),
2) ustawa z dnia 6 kwietnia 1984 r. o gospodarce energetycznej (Dz. U. Nr 21,
poz. 96, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35,
poz. 192 oraz z 1990 r. Nr 14, poz. 89 i Nr 34, poz. 198).
Art. 72. Ustawa wchodzi w życie po upływie sześciu miesięcy od dnia ogłoszenia,
z wyjątkiem art. 21, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia ustawy.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 24 kwietnia 1997 r.
o zmianie ustawy o lasach oraz o zmianie niektórych ustaw.
(Dz. U. Nr 54, poz. 349)
Art. 1. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 444,
z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127,
poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713 oraz z 1996 r. Nr 91, poz. 409) wprowadza
się następujące zmiany:
1) art. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
"Art. 4. 1. Lasami stanowiącymi własność Skarbu Państwa zarządza Państwowe
Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe, zwane dalej "Lasami Państwowymi".
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do lasów:
1) będących w zarządzie parków narodowych,
2) wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa,
3) będących w użytkowaniu wieczystym na mocy odrębnych przepisów.
3. W ramach sprawowanego zarządu Lasy Państwowe prowadzą gospodarkę leśną,
gospodarują gruntami i innymi nieruchomościami oraz ruchomościami związanymi z
gospodarka leśną, a także prowadzą ewidencję majątku Skarbu Państwa oraz
ustalają jego wartość.
4. Nadzór nad Lasami Państwowymi sprawuje Minister Ochrony Środowiska, Zasobów
Naturalnych i Leśnictwa.
Art. 5. 1. Nadzór nad gospodarką leśną w lasach stanowiących własność Skarbu
Państwa sprawuje Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, a
w lasach nie stanowiących takiej własności - wojewoda albo kierownik rejonowego
urzędu rządowej administracji ogólnej, zwany dalej "kierownikiem urzędu
rejonowego".
2. Wojewoda może powierzyć, w drodze porozumienia, prowadzenie w jego imieniu
spraw z zakresu nadzoru, o którym mowa w ust. 1, w tym wydawanie decyzji
administracyjnych w pierwszej instancji, dyrektorowi regionalnej dyrekcji Lasów
Państwowych.
3. Kierownik urzędu rejonowego może powierzyć, w drodze porozumienia,
prowadzenie w jego imieniu spraw z zakresu nadzoru, o którym mowa w ust. 1, w
tym wydawanie decyzji administracyjnych w pierwszej instancji, nadleśniczemu
Lasów Państwowych, zwanemu dalej "nadleśniczym".
4. Dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych i nadleśniczy prowadzą
powierzone przez wojewodę lub kierownika urzędu rejonowego sprawy, o których
mowa w ust. 2 i 3, po zapewnieniu przez powierzającego środków finansowych na te
cele.";
2) w art. 6 w ust. 1:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) gospodarka leśna - działalność leśną w zakresie urządzania, ochrony i
zagospodarowania lasu, utrzymania i powiększania zasobów i upraw leśnych,
gospodarowania zwierzyną, pozyskiwania - z wyjątkiem skupu - drewna, żywicy,
choinek, karpiny, kory, igliwia, zwierzyny oraz płodów runa leśnego, a także
sprzedaży tych produktów oraz realizację pozaprodukcyjnych funkcji lasu,"
b) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) trwale zrównoważona gospodarka leśna - działalność zmierzającą do
ukształtowania struktury lasów i ich wykorzystania w sposób i tempie
zapewniającym trwałe zachowanie ich bogactwa biologicznego, wysokiej
produkcyjności oraz potencjału regeneracyjnego, żywotności i zdolności do
wypełniania, teraz i w przyszłości, wszystkich ważnych ochronnych, gospodarczych
i socjalnych funkcji na poziomie lokalnym, narodowym i globalnym, bez szkody dla
innych ekosystemów,"
c) w pkt 2 skreśla się wyraz "wykorzystania",
d) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) właściciel lasu - osobę fizyczną lub prawną będącą właścicielem albo
użytkownikiem wieczystym lasu oraz osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę
organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej będącą posiadaczem samoistnym,
użytkownikiem, zarządcą lub dzierżawcą lasu,"
e) skreśla się pkt 5,
f) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) plan urządzenia lasu - podstawowy dokument gospodarki leśnej opracowywany
dla określonego obiektu, zawierający opis i ocenę stanu lasu oraz cele, zadania
i sposoby prowadzenia gospodarki leśnej,"
g) po pkt 6 dodaje się pkt 7-11 w brzmieniu:
"7) uproszczony plan urządzenia lasu - plan opracowywany dla lasu o obszarze co
najmniej 10 ha, stanowiącego zwarty kompleks leśny, zawierający skrócony opis
lasu i gruntów przeznaczonych do zalesienia oraz podstawowe zadania dotyczące
gospodarki leśnej,
8) drogi leśne - drogi położone w lasach nie będące drogami publicznymi w
rozumieniu przepisów o drogach publicznych,
9) etat cięć - ilość drewna do pozyskania określoną w planie urządzenia lasu lub
uproszczonym planie urządzenia lasu, wynikającą z potrzeb odnowienia,
pielęgnowania i ochrony lasu oraz zasady trwałości i ciągłości użytkowania,
10) rozmiar pozyskania drewna - wielkość (miąższość) drewna do pozyskania
wynikającą z planów gospodarczo-finansowych,
11) program ochrony przyrody - część planu urządzenia lasu zawierającą
kompleksowy opis stanu przyrody, zadania z zakresu jej ochrony i metody ich
realizacji, obejmującą zasięg terytorialny nadleśnictwa.";
3) w art. 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Trwale zrównoważoną gospodarkę leśną prowadzi się według planu urządzenia
lasu lub uproszczonego planu urządzenia lasu, z uwzględnieniem w szczególności
następujących celów:
1) zachowania lasów i korzystnego ich wpływu na klimat, powietrze, wodę, glebę,
warunki życia i zdrowia człowieka oraz na równowagę przyrodniczą,
2) ochrony lasów, zwłaszcza lasów i ekosystemów leśnych stanowiących naturalne
fragmenty rodzimej przyrody lub lasów szczególnie cennych ze względu na:
a) zachowanie różnorodności przyrodniczej,
b) zachowanie leśnych zasobów genetycznych,
c) walory krajobrazowe,
d) potrzeby nauki,
3) ochrony gleb i terenów szczególnie narażonych na zanieczyszczenie lub
uszkodzenie oraz o specjalnym znaczeniu społecznym,
4) ochrony wód powierzchniowych i głębinowych, retencji zlewni, w szczególności
na obszarach wododziałów i na obszarach zasilania zbiorników wód podziemnych,
5) produkcji, na zasadzie racjonalnej gospodarki, drewna oraz surowców i
produktów ubocznego użytkowania lasu.";
4) art. 8 i 9 otrzymują brzmienie:
"Art. 8. Gospodarkę leśną prowadzi się według następujących zasad:
1) powszechnej ochrony lasów,
2) trwałości utrzymania lasów,
3) ciągłości i zrównoważonego wykorzystania wszystkich funkcji lasów,
4) powiększania zasobów leśnych.
Art. 9. 1. W celu zapewnienia powszechnej ochrony lasów właściciele lasów są
obowiązani do kształtowania równowagi w ekosystemach leśnych, podnoszenia
naturalnej odporności drzewostanów, a w szczególności do:
1) wykonywania zabiegów profilaktycznych i ochronnych zapobiegających
powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożarów,
2) zapobiegania, wykrywania i zwalczania nadmiernie pojawiających i
rozprzestrzeniających się organizmów szkodliwych,
3) ochrony gleby i wód leśnych.
2. W przypadku niewykonania obowiązków, o których mowa w ust. 1, w lasach nie
stanowiących własności Skarbu Państwa zadania właścicieli lasów określa, w
drodze decyzji, kierownik urzędu rejonowego.
3. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w porozumieniu z
Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady zabezpieczenia przeciwpożarowego lasów.";
5) art. 12 otrzymuje brzmienie:
"Art. 12. 1. W przypadku braku możliwości ustalenia sprawcy szkody w lasach,
powstałej w wyniku oddziaływania gazów i pyłów przemysłowych, oraz w przypadku
pożarów lub innych klęsk żywiołowych spowodowanych czynnikami biotycznymi albo
abiotycznymi, zagrażających trwałości lasów, koszty zagospodarowania i ochrony
związane z odnowieniem lub przebudową drzewostanu finansowane są z budżetu
państwa.
2. Decyzje w sprawie przyznania środków na pokrycie kosztów, o których mowa w
ust. 1, wydają:
1) Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa na wniosek
Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych, zwanego dalej "Dyrektorem Generalnym" -
w odniesieniu do lasów pozostających w zarządzie Lasów Państwowych, będących w
użytkowaniu wieczystym oraz lasów przekazanych w użytkowanie na mocy art. 40,
2) kierownik urzędu rejonowego, na wniosek właściciela lasu, po zaopiniowaniu
przez nadleśniczego - w odniesieniu do pozostałych lasów.";
6) w art. 13:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Właściciele lasów są obowiązani do trwałego utrzymywania lasów i zapewnienia
ciągłości ich użytkowania, a w szczególności do:
1) zachowania w lasach roślinności leśnej (upraw leśnych) oraz naturalnych
bagien i torfowisk,
2) ponownego wprowadzania roślinności leśnej (upraw leśnych) w lasach w okresie
do 2 lat od usunięcia drzewostanu, a w razie szkód wywołanych przez pożary i
inne klęski żywiołowe - w okresie do 5 lat,
3) pielęgnowania i ochrony lasu, w tym również ochrony przeciwpożarowej,
4) przebudowy drzewostanu, który nie zapewnia osiągnięcia celów gospodarki
leśnej, zawartych w planie urządzenia lasu, uproszczonym w planie urządzenia
lasu lub decyzji, o której mowa w art. 19 ust. 3,
5) racjonalnego użytkowania lasu w sposób trwale zapewniający optymalną
realizację wszystkich jego funkcji przez:
a) pozyskiwanie drewna w granicach nie przekraczających możliwości produkcyjnych
lasu,
b) pozyskiwanie surowców i produktów ubocznego użytkowania lasu w sposób
zapewniający możliwość ich biologicznego odtwarzania, a także ochronę runa
leśnego.",
b) w ust. 2 wyrazy "uprawę rolną" zastępuje się wyrazami, "użytek rolny" oraz
skreśla się wyrazy "Lasów Państwowych lub",
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W sprawach, o których mowa w ust. 2:
1) w stosunku do lasów stanowiących własność Skarbu Państwa decyzję wydaje
dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych, na wniosek nadleśniczego,
2) w stosunku do lasów nie stanowiących własności Skarbu Państwa:
a) o powierzchni do 10 ha decyzję wydaje kierownik urzędu rejonowego, na wniosek
właściciela lasu,
b) o powierzchni powyżej 10 ha decyzję wydaje wojewoda, na wniosek właściciela
lasu.";
7) po art. 13 dodaje się art. 13a i 13b w brzmieniu:
"Art. 13a. 1. W celu realizacji trwale zrównoważonej gospodarki leśnej Lasy
Państwowe obowiązane są w szczególności do:
1) inicjowania, koordynowania i prowadzenia okresowej oceny stanu lasów i
zasobów leśnych oraz prognozowania zmian w ekosystemach leśnych,
2) sporządzania okresowych wielkoobszarowych inwentaryzacji stanu lasów oraz
aktualizacji stanu zasobów leśnych,
3) prowadzenia banku danych o zasobach leśnych i stanie lasów.
2. Zadania określone w ust. 1 pkt 2 i 3 realizowane są bez względu na formę
własności lasów.
Art. 13b. 1. W celu promocji trwale zrównoważonej gospodarki leśnej oraz ochrony
zasobów przyrody w lasach Dyrektor Generalny może, w drodze zarządzenia,
ustanawiać leśne kompleksy promocyjne.
2. W skład leśnych kompleksów promocyjnych wchodzą lasy będące w zarządzie Lasów
Państwowych. Do leśnych kompleksów promocyjnych mogą być włączane lasy innych
właścicieli, na ich wniosek.
3. Leśne kompleksy promocyjne są obszarami funkcjonalnymi o znaczeniu
ekologicznym, edukacyjnym i społecznym, dla których działalność określa
jednolity program gospodarczo-ochronny, opracowywany przez właściwego dyrektora
regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych.
4. Dla każdego leśnego kompleksu promocyjnego Dyrektor Generalny powołuje radę
naukowo-społeczną, do której należy inicjowanie oraz ocena realizacji działań
podejmowanych w leśnym kompleksie promocyjnym.";
8) w art. 14:
a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Wielkość zalesień, ich rozmieszczenie oraz sposób realizacji określa
krajowy program zwiększania lesistości opracowany przez Ministra Ochrony
Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, zatwierdzony przez Radę
Ministrów.",
b) w ust. 3 po wyrazie "przestrzennego" skreśla się kropkę i dodaje się wyrazy
"lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.",
c) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
4. Obowiązek zalesiania gruntów ciąży na nadleśniczych w odniesieniu do gruntów
w zarządzie Lasów Państwowych oraz na właścicielach lub użytkownikach
wieczystych pozostałych gruntów.
5. Właściciele lub użytkownicy wieczyści gruntów mogą otrzymywać dotacje z
budżetu państwa przeznaczone na całkowite lub częściowe pokrycie kosztów
zalesienia gruntów, o których mowa w ust. 3. Decyzję w sprawie przyznania
środków na pokrycie tych kosztów wydaje kierownik urzędu rejonowego na wniosek
właściciela lub użytkownika wieczystego, po zaopiniowaniu przez zarząd gminy.,
d) skreśla się ust. 6:
9) po art. 14 dodaje się art. 14a w brzmieniu:
"Art. 14a. 1. Drewno pozyskane w lasach podlega ocechowaniu.
2. Obowiązek cechowania drewna spoczywa na właścicielach lasów, z zastrzeżeniem
ust. 3.
3. Drewno pozyskane w lasach nie stanowiących własności Skarbu Państwa cechuje
kierownik urzędu rejonowego, który wystawia właścicielowi lasu dokument
stwierdzający legalność pozyskania drewna.
4. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w
drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady cechowania drewna, wzory urządzeń do
cechowania i zasady ich stosowania oraz wzór dokumentu stwierdzającego legalność
pozyskania drewna.";
10) w art. 15:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) chronią zasoby wód powierzchniowych i podziemnych, regulują stosunki
hydrologiczne w zlewni oraz na obszarach wododziałów,"
b) pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie:
"4) są trwale uszkodzone na skutek działalności przemysłu,
5) stanowią drzewostany nasienne lub ostoje zwierząt i stanowiska roślin
podlegających ochronie gatunkowej,";
11) art. 16 otrzymuje brzmienie:
"Art. 16. 1. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, w
drodze zarządzenia, uznaje las za ochronny lub pozbawia go tego charakteru na
wniosek:
1) Dyrektora Generalnego, zaopiniowany przez radę gminy - w odniesieniu do lasów
stanowiących własność Skarbu Państwa,
2) wojewody, uzgodniony z właścicielem lasu i zaopiniowany przez radę gminy - w
odniesieniu do pozostałych lasów.
2. Rada gminy powinna wyrazić opinię w ciągu dwóch miesięcy od dnia otrzymania
wystąpienia o jej wyrażenie. W razie upływu tego terminu uważa się, że rada
gminy nie zgłasza zastrzeżeń.";
12) w art. 18 w ust. 4:
a) w pkt 1 lit. b) otrzymuje brzmienie:
"b) zestawienie powierzchni lasów z roślinnością leśną (uprawami leśnymi) według
gatunków drzew w drzewostanie, klas wieku, klas bonitacji drzewostanów oraz
funkcji lasów,"
b) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) program ochrony przyrody,"
c) w pkt 3 lit. a) otrzymuje brzmienie:
"a) ilości przewidzianego do pozyskania drewna, określonego etatem
miąższościowym użytków głównych (rębnych i przedrębnych),";
13) art. 19-25 otrzymują brzmienie:
"Art. 19. 1. Plany urządzenia lasu sporządza się dla lasów stanowiących własność
Skarbu Państwa, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Uproszczone plany urządzenia lasu, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, sporządza się
dla lasów nie stanowiących własności Skarbu Państwa oraz dla lasów wchodzących w
skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa.
3. Dla lasów rozdrobnionych o powierzchni do 10 ha, nie stanowiących własności
Skarbu Państwa, zadania z zakresu gospodarki leśnej określa decyzja kierownika
urzędu rejonowego, wydana na podstawie inwentaryzacji stanu lasów.
4. Dla lasów rozdrobnionych o powierzchni do 10 ha, wchodzących w skład Zasobu
Własności Rolnej Skarbu Państwa, zadania z zakresu gospodarki leśnej na
podstawie inwentaryzacji stanu lasów określa nadleśniczy.
5. Plany urządzenia lasu oraz uproszczone plany urządzenia lasu sporządzają
specjalistyczne jednostki lub inne podmioty wykonawstwa urządzeniowego.
Art. 20. 1. W miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego uwzględnia się
ustalenia planów urządzenia lasu dotyczące granic i powierzchni lasów, w tym
lasów ochronnych.
2. W ewidencji gruntów i budynków uwzględnia się ustalenia planów urządzenia
lasu i uproszczonych planów urządzenia lasu dotyczące granic i powierzchni lasu.
Art. 21. 1. Plan urządzenia lasu lub uproszczony plan urządzenia lasu
sporządzany jest:
1) dla lasów będących w zarządzie Lasów Państwowych - na zlecenie i koszt Lasów
Państwowych,
2) dla lasów nie stanowiących własności Skarbu Państwa, należących do osób
fizycznych i wspólnot gruntowych - na zlecenie wojewody i koszt budżetu państwa,
3) dla pozostałych lasów - na zlecenie i koszt właścicieli.
2. Inwentaryzację stanu lasu, o której mowa w art. 19 ust. 3, przeprowadza się
na zlecenie wojewody i koszt budżetu państwa.
3. Inwentaryzację stanu lasu, o której mowa w art. 19 ust. 4, przeprowadza się
na koszt Agencji Własności Rolnej Skarbu państwa.
4. Projekt uproszczonego planu urządzenia lasu wykłada się do publicznego wglądu
na okres 60 dni w siedzibie urzędu gminy. O wyłożeniu projektu uproszczonego
planu urządzenia lasu zarząd gminy informuje pisemnie właścicieli lasów, z
zaznaczeniem, że uproszczony plan urządzenia lasu będzie podstawą naliczenia
podatku leśnego.
5. W terminie 30 dni od daty wyłożenia projektu uproszczonego planu urządzenia
lasu zainteresowani właściciele lasów mogą składać zastrzeżenia i wnioski w
sprawie planu. Wojewoda wydaje decyzje w sprawie uznania lub nieuznania
zastrzeżeń lub wniosków.
Art. 22. 1. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
zatwierdza, w drodze zarządzenia, plan urządzenia lasu dla lasów stanowiących
własność Skarbu Państwa oraz uproszczone plany urządzenia lasu dla lasów
wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa.
2. Wojewoda, po uzyskaniu opinii właściwego terytorialnie nadleśniczego,
zatwierdza, w drodze zarządzenia, uproszczony plan urządzenia lasu.
3. W terminie 30 dni od dnia otrzymania projektu uproszczonego planu urządzenia
lasu nadleśniczy może zgłosić zastrzeżenia. W razie upływu tego terminu uważa
się, że nadleśniczy nie zgłasza zastrzeżeń.
4. Organy zatwierdzające plany urządzenia lasu lub uproszczone plany urządzenia
lasu nadzorują ich wykonanie.
Art. 23. 1. Zmiana planu urządzenia lasu lub uproszczonego planu urządzenia lasu
może być dokonana aneksem, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4 oraz zachowaniem przepisów
art. 22.
2. Zwiększenie rozmiaru pozyskania drewna w nadleśnictwie ponad wielkość
określoną w planie urządzenia lasu może nastąpić tylko w związku ze szkodą lub
klęską żywiołową.
3. W razie braku możliwości utrzymania przewidzianego w planie urządzenia lasu
etatu cięć użytków głównych z przyczyn wymienionych w ust. 2, dokonuje się
zmiany planu urządzenia lasu w trybie określonym w ust. 1.
4. Pozyskanie drewna w lasach nie stanowiących własności Skarbu Państwa,
niezgodnie z uproszczonym planem urządzenia lasu lub decyzją, o której mowa w
art. 19 ust. 3, jest możliwe wyłącznie w przypadkach losowych; decyzję w tej
sprawie, na wniosek właściciela lasu, wydaje:
1) wojewoda - w odniesieniu do lasu objętego uproszczonym planem urządzenia
lasu,
2) kierownik urzędu rejonowego - w odniesieniu do lasu objętego decyzją, o
której mowa w art. 19 ust. 3.
Art. 24. Jeżeli właściciel lasu nie stanowiącego własności Skarbu Państwa nie
wykonuje obowiązków określonych w art. 13 albo nie wykonuje zadań zawartych w
uproszczonym planie urządzenia lasu lub decyzji, o której mowa w art. 19 ust. 3,
w szczególności w zakresie:
1) ponownego wprowadzenia roślinności leśnej (upraw leśnych),
2) przebudowy drzewostanu,
3) pielęgnowania i ochrony lasu, w tym:
a) usuwania drzew opanowanych przez organizmy szkodliwe, a także złomów i
wywrotów,
b) zabiegów pielęgnacyjnych roślinności leśnej (upraw leśnych) w wieku do 10
lat,
c) zabiegów w zakresie ochrony przeciwpożarowej
- kierownik urzędu rejonowego nakazuje wykonanie tych obowiązków i zadań w
drodze decyzji.
Art. 25. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w
drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe zasady sporządzania planu urządzenia lasu oraz inwentaryzacji
lasu, o której mowa w art. 19 ust. 3,
2) warunki, jakie powinny spełniać specjalistyczne jednostki i inne podmioty
wykonawstwa urządzeniowego.";
14) w art. 26:
a) w ust. 4 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
"Obowiązek ustawiania i utrzymania znaków ciąży na nadleśniczym w stosunku do
lasów będących w zarządzie Lasów Państwowych oraz na właścicielach pozostałych
lasów.",
b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w
drodze rozporządzenia, wzór znaku zakazu wstępu do lasu oraz zasady jego
umieszczania.";
15) w art. 27:
a) w ust. 1 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1) na potrzeby własne,
2) dla celów przemysłowych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.",
b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "handlowych lub",
c) po ust. 3 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
"4. Lokalizowanie pasiek w lasach stanowiących własność Skarbu Państwa jest
nieodpłatne.
5. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w
drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ochrony i zbioru płodów runa leśnego
oraz zasady lokalizowania pasiek na obszarach leśnych.";
16) art. 28 otrzymuje brzmienie:
"Art. 28. Właściciel lasu nie stanowiącego własności Skarbu Państwa może zakazać
wstępu do lasu, oznaczając ten las tablicą z odpowiednim napisem.";
17) w art. 29:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Ruch pojazdem silnikowym, zaprzęgowym i motorowerem w lesie dozwolony jest
jedynie drogami publicznymi, natomiast drogami leśnymi jest dozwolony tylko
wtedy, gdy są one oznakowane drogowskazami dopuszczającymi ruch po tych drogach.
Nie dotyczy to inwalidów poruszających się pojazdami przystosowanymi do ich
potrzeb.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Jazda konna w lesie dopuszczalna jest tylko drogami leśnymi wyznaczonymi
przez nadleśniczego.",
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Przepisy ust. 1 oraz art. 26 ust. 2 i 3, a także art. 28, nie dotyczą
wykonujących czynności służbowe lub gospodarcze:
1) pracowników nadleśnictw,
2) osób nadzorujących gospodarkę leśną oraz kontrolujących jednostki
organizacyjne Lasów Państwowych,
3) osób zwalczających pożary oraz ratujących życie lub zdrowie ludzkie,
4) funkcjonariuszy Straży Granicznej chroniących granicę państwową oraz
funkcjonariuszy innych organów odpowiedzialnych za bezpieczeństwo i porządek
publiczny,
5) osób wykonujących czynności z zakresu gospodarki łowieckiej oraz właścicieli
pasiek zlokalizowanych na obszarach leśnych,
6) właścicieli lasów we własnych lasach,
7) osób użytkujących grunty rolne położone wśród lasów,
8) pracowników leśnych jednostek naukowych, badawczo-rozwojowych i
doświadczalnych, w związku z wykonywaniem badań naukowych i doświadczeń z
zakresu leśnictwa i ochrony przyrody,
9) wojewódzkich konserwatorów przyrody oraz pracowników Służb Parków
Krajobrazowych,
10) osób sporządzających plany urządzenia lasu, uproszczone plany urządzenia
lasu lub inwentaryzację stanu lasu, o której mowa w art. 19 ust. 3.",
d) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Imprezy sportowe oraz inne imprezy o charakterze masowym organizowane w
lesie wymagają zgody właściciela lasu.";
18) w art. 30:
a) w ust. 1:
- pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) niszczenia grzybów oraz grzybni,"
- pkt 8 otrzymuje brzmienie:
"8) rozgarniania i zbierania ściółki,"
- pkt 12 otrzymuje brzmienie:
"12) płoszenia, ścigania, chwytania i zabijania dziko żyjących zwierząt,"
b) w ust. 3 skreśla się wyrazy "łąk, torfowisk i wrzosowisk";
19) art. 31 otrzymuje brzmienie:
"Art. 31. W przypadku lasu będącego w użytkowaniu wieczystym na podstawie
odrębnych przepisów lub wchodzącego w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu
Państwa zadania i kompetencje określone w art. 10 ust. 1 pkt 1, art. 13 ust. 3
pkt 1, art. 26 ust. 3 i 4 oraz art. 30 ust. 1 pkt 10 i ust. 3 pkt 1 wykonują
odpowiednio użytkownik wieczysty albo Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa.
Ilekroć w tych przepisach jest mowa o:
1) nadleśnictwie - należy przez to rozumieć jednostkę organizacyjną użytkownika
wieczystego albo Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa powołaną do prowadzenia
gospodarki leśnej,
2) nadleśniczym - należy przez to rozumieć kierownika jednostki organizacyjnej,
o której mowa w pkt 1.";
20) w art. 32:
a) w ust. 2 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 w
brzmieniu:
"4) inne jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Jednostki organizacyjne:
1) o których mowa w ust. 2 pkt 2, tworzy, łączy, dzieli, likwiduje oraz określa
ich zasięg terytorialny Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa, na wniosek Dyrektora Generalnego,
2) o których mowa w ust. 2 pkt 3, tworzy, łączy, dzieli, likwiduje oraz określa
ich zasięg terytorialny Dyrektor Generalny, na wniosek dyrektora regionalnej
dyrekcji Lasów Państwowych.",
c) skreśla się ust. 4;
21) w art. 33 w ust. 3:
a) po wyrazach "Dyrektor Generalny" dodaje się wyrazy "w szczególności",
b) po pkt 1 dodaje się pkt 1a i 1b w brzmieniu:
"1a) inicjuje, koordynuje oraz nadzoruje działalność dyrektorów regionalnych
dyrekcji Lasów Państwowych oraz kierowników innych jednostek organizacyjnych
Lasów Państwowych o zasięgu krajowym,
1b) zarządza gruntami i innymi nieruchomościami nabytymi lub wydzielonymi z
bezpośredniego zarządu nadleśnictwa na potrzeby Dyrekcji Generalnej Lasów
Państwowych lub wspólnych przedsięwzięć jednostek organizacyjnych Lasów
Państwowych,"
c) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) tworzy, łączy, dzieli i likwiduje jednostki organizacyjne o zasięgu
krajowym, o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 4,"
d) pkt 9 otrzymuje brzmienie:
"9) powołuje i odwołuje:
a) zastępców Dyrektora Generalnego, w uzgodnieniu z Ministrem Ochrony
Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa,
b) Głównego Inspektora Straży Leśnej,
c) dyrektorów regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych,
d) kierowników jednostek organizacyjnych, o których mowa w pkt 2.";
22) w art. 34:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) tworzy, za zgodą Dyrektora Generalnego, a także łączy, dzieli i likwiduje
jednostki organizacyjne o zasięgu regionalnym, o których mowa w art. 32 ust. 2
pkt 4,"
b) po pkt 2 dodaje się pkt 2a, 2b i 2c w brzmieniu:
"2a) zarządza gruntami i innymi nieruchomościami nabytymi lub wydzielonymi z
bezpośredniego zarządu nadleśnictwa, na potrzeby regionalnej dyrekcji Lasów
Państwowych,
2b) powołuje i odwołuje:
a) zastępców dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych, w uzgodnieniu z
Dyrektorem Generalnym,
b) nadleśniczych,
c) kierowników jednostek organizacyjnych, o których mowa w pkt 2,
2c) inicjuje, koordynuje oraz nadzoruje działalność nadleśniczych i kierowników
jednostek organizacyjnych o zasięgu regionalnym."
c) skreśla się pkt 6;
23) w art. 35:
a) w ust. 1:
- po pkt 2 dodaje się pkt 2a, 2b i 2c w brzmieniu:
"2a) bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami,
pozostającymi w zarządzie Lasów Państwowych,
2b) powołuje i odwołuje:
a) zastępców nadleśniczego w uzgodnieniu z dyrektorem regionalnej dyrekcji Lasów
Państwowych,
b) głównego księgowego nadleśnictwa,
c) inżyniera nadzoru,
d) leśniczego,
2c) inicjuje, koordynuje oraz nadzoruje działalność pracowników nadleśnictwa,"
- pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) organizuje ochronę mienia i zwalczanie szkodnictwa leśnego.",
b) w ust. 2:
- po wyrazach "właścicielowi lasu" dodaje się wyrazy "nie stanowiącego własności
Skarbu Państwa",
- skreśla się pkt 2,
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, na wniosek właściciela lasu nie
stanowiącego własności Skarbu Państwa, poparty opinią zarządu gminy, nadleśniczy
może udostępnić nieodpłatnie sadzonki drzew i krzewów leśnych na ponowne
wprowadzenie roślinności leśnej (upraw leśnych) - zgodnie z uproszczonym planem
urządzenia lasu lub decyzją, o której mowa w art. 19 ust. 3.",
d) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Nadleśniczy może, na podstawie umowy z właścicielem lasu, organizować
wykonywanie zadań gospodarczych w lesie, łącznie ze sprzedażą drewna.";
24) po art. 35 dodaje się art. 35a w brzmieniu:
"Art. 35a. 1. Pracownicy Lasów Państwowych uprawnieni są do noszenia munduru
leśnika.
2. Uprawnienie do noszenia munduru leśnika przysługuje również:
1) pracownikom Ministerstwa Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
zajmującym się nadzorem nad gospodarką leśną,
2) pracownikom urzędów wojewódzkich i rejonowych, bezpośrednio zajmującym się
nadzorem nad gospodarką leśną w lasach nie stanowiących własności Skarbu
Państwa,
3) dyrektorom, nauczycielom i uczniom średnich leśnych szkół zawodowych,
4) pracownikom leśnych zakładów doświadczalnych szkół wyższych oraz pracownikom
jednostek badawczo-rozwojowych statutowo działających na rzecz leśnictwa.
3. Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, ponoszą koszty umundurowania, z
zastrzeżeniem art. 46 ust. 1 pkt 1.
4. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w
drodze rozporządzenia, wzory mundurów leśnika i oznak dla osób uprawnionych do
ich noszenia.";
25) w art. 36:
a) w ust. 1 po wyrazie "przestrzennego" skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "lub
w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.",
b) w ust. 2 wyraz "podejmuje" zastępuje się wyrazem "wydaje";
26) po art. 36 dodaje się tytuł w brzmieniu: "Rozdział 6a. Gospodarowanie
mieniem Skarbu Państwa będącym w zarządzie Lasów Państwowych";
27) art. 37 i 38 otrzymują brzmienie:
"Art. 37. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej Lasów Państwowych, z wyjątkiem
kierownika jednostki organizacyjnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 4, za
zgodą Dyrektora Generalnego, może nabywać stanowiące własność osób fizycznych
lub prawnych lasy oraz grunty przeznaczone do zalesienia, jak również inne
grunty i nieruchomości, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami gospodarki leśnej
i nie narusza interesu Skarbu Państwa.
2. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w
drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady nabywania przez kierowników jednostek
organizacyjnych Lasów Państwowych lasów, gruntów przeznaczonych do zalesienia
oraz innych nieruchomości stanowiących własność osób fizycznych i prawnych.
Art. 38. 1. Sprzedaż lasów, gruntów i innych nieruchomości Skarbu Państwa
znajdujących się w zarządzie Lasów Państwowych, z zastrzeżeniem art. 40a, może
następować w przypadkach:
1) zbywania udziałów lasów stanowiących własność Skarbu Państwa we
współwłasnościach,
2) regulacji granicy polno-leśnej,
3) stwierdzenia przez nadleśniczego nieprzydatności gruntów, budynków i budowli
na potrzeby gospodarki leśnej,
4) zmiany przeznaczenia na cele nieleśne i nierolnicze,
5) podyktowanych ważnymi względami gospodarczymi lub społecznymi, o ile nie
narusza to interesu Skarbu Państwa.
2. Sprzedaż, o której mowa w ust. 1 pkt 1-4, wymaga zgody Dyrektora Generalnego,
z zastrzeżeniem ust. 3, a sprzedaż, o której mowa w ust. 1 pkt 5, może nastąpić
na wniosek Dyrektora Generalnego za zgodą Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów
Naturalnych i Leśnictwa.
3. Nadleśniczy może samodzielnie sprzedać grunty leśne i nieleśne o powierzchni
do 1 ha, jeśli stanowią enklawę wśród gruntów innej własności.
4. Sprzedaż lasów, gruntów i innych nieruchomości znajdujących się zarządzie
Lasów Państwowych następuje w drodze przetargu.
5. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w
drodze rozporządzenia, zasady i tryb przeprowadzania przetargu na sprzedaż
lasów, gruntów i innych nieruchomości znajdujących się zarządzie Lasów
Państwowych.";
28) w art. 38a wyrazy "zarządzanych przez Lasy Państwowe" zastępuje się wyrazami
"znajdujących się zarządzie Lasów Państwowych";
29) po art. 38a dodaje się art. 38b, 38c, 38d i 38e w brzmieniu:
"Art. 38b. Lasy Państwowe mogą, w drodze umowy zawartej pomiędzy Dyrektorem
Generalnym a Prezesem Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, przekazywać
nieodpłatnie Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa lasy i grunty, na których
nie jest możliwe prowadzenie racjonalnej gospodarki, stanowiące w szczególności
enklawy i półenklawy wśród gruntów wchodzących do Zasobu Własności Rolnej Skarbu
Państwa.
Art. 38c. 1. W razie zmiany przeznaczenia gruntów leśnych lub rolnych
znajdujących się w zarządzie Lasów Państwowych na cele nieleśne lub nierolnicze,
dokonanej w trybie przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych, w związku z
potrzebami innej jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej,
przekazanie tych gruntów następuje nieodpłatnie, w drodze umowy o przeniesienie
zarządu pomiędzy kierownikiem jednostki organizacyjnej a:
1) nadleśniczym - w przypadku gruntów pochodzących z obszaru jednego
nadleśnictwa,
2) dyrektorem regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych - w przypadku gruntów
pochodzących z obszaru więcej niż jednego nadleśnictwa.
2. Do przejmowania w zarząd Lasów Państwowych lasów, gruntów i innych
nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, będących w zarządzie innych
jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, bądź
przekazywania przez Lasy Państwowe w zarząd innych jednostek organizacyjnych nie
posiadających osobowości prawnej zarządzających mieniem Skarbu Państwa takich
nieruchomości, bez zmiany ich przeznaczenia, ust. 1 stosuje się odpowiednio.
Art. 38d. Na wniosek kierownika urzędu rejonowego grunty, o których mowa w art.
38c ust. 1, oraz nieprzydatne dla potrzeb gospodarki leśnej budynki i budowle,
wraz z gruntem niezbędnym do korzystania z nich, mogą być przekazane przez Lasy
Państwowe w użytkowanie wieczyste osobie prawnej lub użytkowanie innej jednostce
organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej.
Art. 38e. 1. Lasy, grunty i inne nieruchomości Skarbu Państwa pozostające w
zarządzie Lasów Państwowych mogą być przedmiotem zamiany na lasy, grunty i inne
nieruchomości w przypadkach uzasadnionych potrzebami i celami gospodarki leśnej,
po ich wycenie przez osoby posiadające uprawnienia z zakresu szacowania
nieruchomości.
2. Zamiana dokonywana przez:
1) nadleśniczego - wymaga zgody dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów
Państwowych,
2) dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych - wymaga zgody Dyrektora
Generalnego.";
30) art. 39 i 40 otrzymują brzmienie:
"Art. 39. Lasy, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a), pozostające w zarządzie
Lasów Państwowych, mogą być, za zgodą dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów
Państwowych, wydzierżawiane przez nadleśniczego, z zachowaniem celów i zadań
gospodarki leśnej określonych w planie urządzenia lasu.
Art. 40. 1. Dyrektor Generalny, na wniosek zainteresowanego ministra, wojewody,
gminy lub związku komunalnego, może przekazać w użytkowanie wskazanej przez
wnioskodawcę jednostce organizacyjnej lasy, grunty oraz inne nieruchomości, bez
zmiany ich dotychczasowego przeznaczenia, jeżeli za tym przemawiają względy:
1) obronności i bezpieczeństwa państwa albo ochrony granicy państwowej,
2) nauki lub dydaktyki,
3) ochrony przyrody,
4) ochrony ujęć wodnych,
5) przeciwdziałania niebezpieczeństwu powodzi,
6) ochrony wybrzeża morskiego,
7) lecznictwa,
8) ochrony dóbr kultury,
9) wypoczynku ludności,
10) gospodarki rolnej.
2. Przekazania w użytkowanie wskazanej jednostce organizacyjnej dokonuje
Dyrektor Generalny, w drodze umowy, w której określa się termin i warunki
użytkowania oraz jednostkę sprawującą nadzór nad gospodarką leśną.
3. W przypadku ustania potrzeb, dla których lasy, grunty oraz inne nieruchomości
określone w ust. 1 zostały oddane w użytkowanie, a także w przypadku
wykorzystywania ich niezgodnie z celami, dla których zostały oddane w
użytkowanie, lub prowadzenia gospodarki leśnej w sposób niezgodny z planem
urządzenia lasu Dyrektor Generalny, na wniosek dyrektora regionalnej dyrekcji
Lasów Państwowych, pozbawia jednostkę prawa użytkowania.
4. W przypadkach uzasadnionych potrzebami obronności państwa lasy, na wniosek
Ministra Obrony Narodowej, za zgodą Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów
Naturalnych i Leśnictwa, mogą być przez Dyrektora Generalnego wyłączone z
zarządu Lasów Państwowych i przekazane w zarząd jednostce organizacyjnej
podległej Ministrowi Obrony Narodowej.";
31) po art. 40 dodaje się art. 40a w brzmieniu:
"Art. 40a. 1. Lasy Państwowe mogą sprzedawać nieruchomości zabudowane budynkami
mieszkalnymi i samodzielne lokale mieszkalne, zwane dalej "lokalami", oraz
grunty z budynkami mieszkalnymi w budowie, nieprzydatne Lasom Państwowym.
2. Sprzedaż, o której mowa w ust. 1, następuje po cenie rynkowej, jaka
kształtuje się w danej miejscowości. Wysokość ceny ustalają osoby posiadające
uprawnienia z zakresu szacowania nieruchomości.
3. Łącznie z lokalami sprzedaje się grunty wraz z przynależnościami, niezbędne
do korzystania z lokali. Grunty pod budynkami oraz grunty z budynkami związane,
będące przedmiotem sprzedaży, uważa się za grunty wyłączone z produkcji rolnej i
leśnej w rozumieniu przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Grunty te
podlegają z urzędu ujawnieniu w miejscowym planie zagospodarowania
przestrzennego oraz ewidencji gruntów i budynków jako grunty zabudowane.
4. Pracownicy i byli pracownicy Lasów Państwowych mający co najmniej trzyletni
okres zatrudnienia w Lasach Państwowych, z wyjątkiem osób, z którymi stosunek
pracy został rozwiązany bez wypowiedzenia z winy pracownika, posiadają
pierwszeństwo nabycia lokali, których są najemcami i w których mieszkają. Cena
sprzedaży lokalu podlega obniżeniu o 4% za każdy rok zatrudnienia w jednostkach
organizacyjnych Lasów Państwowych, nie więcej jednak niż o 90%, a spłata
należności może zostać rozłożona najwyżej na 60 rat miesięcznych, przy
oprocentowaniu nie przekraczającym 15% rocznie.
5. Przepisy ust. 4 stosuje się również do osób bliskich, pozostałych po
pracownikach i byłych pracownikach, które w dniu ich śmierci zamieszkiwały razem
z nimi i nadal w tych lokalach zamieszkują. Przez osoby bliskie rozumie się
małżonków oraz wstępnych i zstępnych, a także osoby przysposobione. W razie
zbiegu uprawnień do obniżenia należności osób prowadzących wspólne gospodarstwo
domowe, okresy zatrudnienia tych osób mogą być sumowane, przy czym łączna
obniżka nie może przekraczać 90% ceny sprzedaży lokalu. Uprawnienie to
przysługuje tylko przy nabyciu jednego lokalu.
6. Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio do osób, które są lub były
zatrudnione w szkołach leśnych, zakładowych przychodniach i poradniach
lekarskich oraz innych jednostkach organizacyjnych leśnictwa.
7. Najemcy lokali nie posiadający uprawnień, o których mowa w ust. 4-6, mogą
nabywać przeznaczone do sprzedaży lokale, które zajmują na podstawie umowy najmu
co najmniej od trzech lat, za cenę obniżoną za każdy rok najmu o 1%, nie więcej
jednak niż o 45%.
8. Wykazy lokali oraz gruntów z budynkami mieszkalnymi w budowie przeznaczonych
do sprzedaży sporządzają dyrektorzy regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych.
Wykazy są przedmiotem opinii związków zawodowych. Sprzedaż może być dokonana po
zatwierdzeniu wykazu przez Dyrektora Generalnego i ogłoszeniu wykazu w
Biuletynie Informacyjnym Lasów Państwowych oraz w prasie. O przeznaczeniu do
sprzedaży lokali oraz o terminie do skorzystania z pierwszeństwa nabycia
zawiadamia się najemców, o których mowa w ust. 4-7.
9. Pracownicy i byli pracownicy Lasów Państwowych nie będący najemcami lokali
przeznaczonych do sprzedaży, pozostających w zarządzie Lasów Państwowych,
korzystają z pierwszeństwa nabycia lokali wolnych (pustostanów) lub gruntów z
budynkami mieszkalnymi w budowie na warunkach określonych w ust. 4-6.
10. Jeżeli osoby wymienione w ust. 4-7 nie skorzystają z prawa do nabycia
lokalu, w którym mieszkają, w terminie sześciu miesięcy od daty ogłoszenia
oferty sprzedaży lokalu w sposób określony w ust. 8, lokal można przekazać
nieodpłatnie gminie, łącznie z gruntami i przynależnościami niezbędnymi do
korzystania z lokalu, na zasadach określonych w przepisach o przekazywaniu
zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe.
11. Jeżeli ofertę kupna lokalu wolnego (pustostanu) lub gruntu z budynkiem
mieszkalnym w budowie zgłosi więcej niż jedna osoba, sprzedaż następuje w drodze
przetargu ograniczonego, w którym uczestniczyć mogą jedynie osoby uprawnione na
podstawie ust. 9. Przy zapłacie ceny ustalonej w przetargu ograniczonym ust. 4
stosuje się odpowiednio.
12. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w
drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb sprzedaży lokali i gruntów z
budynkami mieszkalnymi w budowie oraz kryteria kwalifikowania ich jako
nieprzydatne Lasom Państwowym, a także tryb przeprowadzania przetargu
ograniczonego.";
32) art. 41 i 42 otrzymują brzmienie:
"Art. 41. 1. Dyrektor Generalny, dyrektor regionalny dyrekcji Lasów Państwowych
oraz nadleśniczy mogą, w imieniu Skarbu Państwa, zaciągać kredyty bankowe lub
pożyczki z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz z
wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej.
2. Suma zaciągniętych przez Dyrektora Generalnego, dyrektorów regionalnych
dyrekcji Lasów Państwowych i nadleśniczych kredytów na dany rok nie może
przekraczać 30% wartości sprzedaży Lasów Państwowych roku poprzedniego.
Art. 42. 1. Dyrektor Generalny może, w imieniu Skarbu Państwa, tworzyć
jednoosobowe spółki Skarbu Państwa bądź przystępować do spółek z ograniczoną
odpowiedzialnością lub spółek akcyjnych.
2. Lasy stanowiące własność Skarbu Państwa znajdujące się w zarządzie Lasów
Państwowych nie mogą stanowić przedmiotu wkładu niepieniężnego do spółek, o
których mowa w ust. 1.";
33) w art. 45 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W Lasach Państwowych tworzy się Służbę Leśną. Do Służby Leśnej zalicza się
pracowników zajmujących się:
1) sprawami zarządu lasami będącymi w zarządzie Lasów Państwowych,
2) prowadzeniem gospodarki leśnej i ochroną lasów,
3) zwalczaniem przestępstw i wykroczeń w zakresie szkodnictwa leśnego oraz
wykonywaniem innych zadań w zakresie ochrony mienia,
4) sprawami nadzoru, o którym mowa w art. 5, w razie powierzenia takiego
nadzoru.";
34) w art. 47:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W Lasach Państwowych tworzy się Straż Leśną. Zadania, o których mowa w art.
45 ust. 1 pkt 3, wykonywane są przez strażników leśnych zaliczanych do Służby
Leśnej.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a, 1b i 1c w brzmieniu:
"1a. Strażą Leśną kieruje Główny Inspektor Straży Leśnej podporządkowany
Dyrektorowi Generalnemu.
1b. Jednostki Straży Leśnej w Lasach Państwowych stanowią:
1) posterunki w nadleśnictwach podporządkowane nadleśniczemu,
2) grupy interwencyjne w regionalnych dyrekcjach Lasów Państwowych
podporządkowane dyrektorowi regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych.
1c. Dyrektor Generalny określa:
1) organizację i zakres działania posterunków i grup interwencyjnych, o których
mowa w ust. 1b,
2) szczegółowe zasady szkolenia strażników leśnych.",
c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Strażnicy leśni przy wykonywaniu zadań określonych w ust. 1 mają prawo do:
1) legitymowania osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia,
jak również świadków przestępstwa lub wykroczenia, w celu ustalenia ich
tożsamości,
2) nakładania oraz pobierania grzywien, w drodze mandatu karnego, w sprawach i w
zakresie określonych odrębnymi przepisami,
3) zatrzymywania i dokonywania kontroli środków transportu na obszarach leśnych
oraz w ich bezpośrednim sąsiedztwie, w celu sprawdzenia ładunku oraz
przeglądania zawartości bagaży, w razie zaistnienia uzasadnionego podejrzenia
popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary,
4) przeszukiwania pomieszczeń i innych miejsc, w przypadkach uzasadnionego
podejrzenia o popełnienie przestępstwa, na zasadach określonych w Kodeksie
postępowania karnego,
5) ujęcia na gorącym uczynku sprawcy przestępstwa lub wykroczenia albo w pościgu
podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa oraz jego doprowadzenia do
Policji,
6) odbierania za pokwitowaniem przedmiotów pochodzących z przestępstwa lub
wykroczenia oraz narzędzi i środków służących do ich popełnienia,
7) prowadzenia oraz wnoszenia i popierania aktów oskarżenia w postępowaniu
uproszczonym, jeżeli przedmiotem przestępstwa jest drewno pochodzące z lasów
stanowiących własność Skarbu Państwa, w trybie i na zasadach określonych w
Kodeksie postępowania karnego,
8) prowadzenia postępowania w sprawach o wykroczenia oraz udziału w rozprawach
przed kolegium do spraw wykroczeń w charakterze oskarżyciela publicznego i
wnoszenia środków zaskarżania do sądów rejonowych od rozstrzygnięć kolegium w
sprawach zwalczania wykroczeń w zakresie szkodnictwa leśnego,
9) noszenia broni palnej długiej i krótkiej lub gazowej oraz ręcznego miotacza
gazowego,
10) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, zwracania się o taką
pomoc do jednostek gospodarczych, organizacji społecznych, jak również w nagłych
przypadkach do każdego obywatela o udzielenie doraźnej pomocy, na zasadach
określonych w ustawie o Policji.",
d) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:
"2a. Odebrane przedmioty, narzędzia i środki, o których mowa w ust. 2 pkt 6,
należy przechowywać pod zamknięciem w sposób zabezpieczający je przed utratą lub
uszkodzeniem.
2b. Strażnicy leśni są uprawnieni do dokonywania kontroli podmiotów
gospodarczych zajmujących się obrotem i przetwarzaniem drewna i innych produktów
leśnych, w celu sprawdzania legalności pochodzenia surowców drzewnych i innych
produktów leśnych.",
e) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Strażnik leśny może, wobec osób uniemożliwiających wykonywanie przez niego
czynności określonych w ustawie, stosować środki przymusu bezpośredniego w
postaci:
1) siły fizycznej, przez zastosowanie chwytów obezwładniających oraz podobnych
technik obrony lub ataku,
2) pałki gumowej służbowej,
3) chemicznych środków obezwładniających w postaci ręcznego miotacza gazu i
broni gazowej,
4) kajdanek,
5) psa służbowego.",
f) po ust. 3 dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu:
"3a. Czynności, o których mowa w ust. 3, powinny być wykonywane w sposób
możliwie najmniej naruszający nietykalność osoby, wobec której zostały podjęte
3b. Na sposób przeprowadzenia czynności, o których mowa w ust. 3, przysługuje
zażalenie do prokuratora.",
g) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
"7. Do wykonywania przez strażnika leśnego czynności, o których mowa w ust. 2
pkt 1 i 3, a także do użycia przez niego środków przymusu, o których mowa w ust.
4-6, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o Policji.";
35) art. 48 otrzymuje brzmienie:
"Art. 48. Uprawnienia strażnika leśnego w zakresie zwalczania szkodnictwa
leśnego, o których mowa w art. 47 ust. 2 pkt 1-8 i 10 oraz w ust. 8, przysługują
nadleśniczemu, zastępcy nadleśniczego oraz inżynierowi nadzoru, leśniczemu i
podleśniczemu.";
36) w art. 49:
a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) stanowiska i wymagania kwalifikacyjne, zasady wynagradzania i stopnie
służbowe Służby Leśnej oraz szczegółowy tryb nadawania, obniżania i pozbawiania
stopni służbowych,"
b) skreśla się ust. 2,
c) w ust. 3:
- po wyrazach "Ministrem Spraw Wewnętrznych" dodaje się wyrazy "i
Administracji",
- pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) przydziału, ewidencjonowania i przechowywania w regionalnej dyrekcji Lasów
Państwowych i nadleśnictwie broni i amunicji oraz broni gazowej, ręcznych
miotaczy gazu i środków przymusu bezpośredniego w postaci kajdanek i pałki
gumowej.";
37) art. 50 otrzymuje brzmienie:
"Art. 50. Lasy Państwowe prowadzą działalność na zasadzie samodzielności
finansowej i pokrywają koszty działalności z własnych przychodów.";
38) w art. 52 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Rada Ministrów przedkłada Sejmowi informację o stanie lasów oraz o
realizacji krajowego programu zwiększania lesistości.";
39) art. 54 otrzymuje brzmienie:
"Art. 54. Lasy Państwowe otrzymują dotacje celowe z budżetu państwa na zadania
zlecone przez administrację rządową, a w szczególności na:
1) wykup lasów i gruntów do zalesień oraz ich rekultywację, a także wykup innych
gruntów w celu zachowania ich przyrodniczego charakteru,
2) wykonywanie krajowego programu zwiększania lesistości, o którym mowa w art.
14 ust. 2a, oraz pielęgnację i ochronę upraw i młodników powstałych w ramach
realizacji tego programu,
3) zagospodarowanie i ochronę lasów w przypadku zagrożenia ich trwałości, o
którym mowa w art. 12 ust. 1,
4) sporządzanie okresowych, wielkoobszarowych inwentaryzacji stanu lasów,
aktualizacji stanu zasobów leśnych oraz prowadzenie banku danych o zasobach
leśnych i stanie lasów, o których mowa w art. 13a ust. 1 pkt 2 i 3,
5) opracowywanie planów ochrony dla rezerwatów przyrody znajdujących się w
zarządzie Lasów Państwowych, ich realizację oraz ochronę gatunkową roślin i
zwierząt,
6) finansowanie edukacji leśnej społeczeństwa, w szczególności poprzez tworzenie
i prowadzenie leśnych kompleksów promocyjnych, zakładanie ścieżek
przyrodniczo-leśnych.";
40) art. 56 otrzymuje brzmienie:
"Art. 56. 1. W Lasach Państwowych tworzy się fundusz leśny stanowiący formę
gospodarowania środkami na cele wskazane w ustawie.
2. Środkami funduszu leśnego dysponuje Dyrektor Generalny.";
41) w art. 57:
a) w ust. 1:
- wyrazy "Dochodami Funduszu Leśnego są" zastępuje się wyrazami "Środki funduszu
leśnego stanowią",
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) odpis podstawowy liczony od wartości sprzedaży drewna obciążający koszty
działalności nadleśnictw,"
- pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie:
"4) dochody z udziału w spółkach, o których mowa w art. 42,
5) dotacje budżetowe, z wyłączeniem dotacji celowych, o których mowa w art.
54.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Środki, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i pkt 3 lit. b), związane z
wyłączeniem z produkcji lasów nie stanowiących własności Skarbu Państwa oraz
lasów znajdujących się w zarządzie parków narodowych, gromadzi się na odrębnym
rachunku w Dyrekcji Generalnej.",
c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Wielkość odpisu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ustala Lasom Państwowym
corocznie Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa na
wniosek Dyrektora Generalnego. Dyrektor Generalny może ustalać wielkość odpisu
dla poszczególnych dyrekcji regionalnych, a dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów
Państwowych - dla poszczególnych nadleśnictw.";
42) art. 58 otrzymuje brzmienie:
"Art. 58. 1. Fundusz leśny przeznacza się dla nadleśnictw na wyrównywanie
niedoborów powstających przy realizacji zadań gospodarki leśnej.
2. Środki funduszu leśnego mogą także być przeznaczone na:
1) wspólne przedsięwzięcia jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych, w
szczególności w zakresie gospodarki leśnej,
2) badania naukowe,
3) tworzenie infrastruktury niezbędnej do prowadzenia gospodarki leśnej,
4) sporządzanie planów urządzenia lasu,
5) prace związane z oceną i prognozowaniem stanu lasów i zasobów leśnych,
6) inne zadania z zakresu gospodarki leśnej w lasach.
3. Środki funduszu leśnego, o których mowa w art. 57 ust.1a, przeznacza się na
zalesienie gruntów oraz cele określone w ust. 2 pkt 2, 5 i 6 w lasach nie
stanowiących własności Skarbu Państwa, a także na cele określone w ust. 2 pkt 2
i 6 w lasach znajdujących się w zarządzie parków narodowych.";
43) w art. 65 w ust. 1 i 2 skreśla się wyrazy "tartacznego iglastego".
Art. 2. 1. Związane z przejściem zarządu przekazanie władania:
1) lasami, o których mowa w art. 74 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1,
dokonywane jest przez dotychczasowych zarządców,
2) lasami i gruntami przeznaczonymi do zalesienia, o których mowa w art. 74 ust.
3 ustawy, o której mowa w art. 1, dokonywane jest przez wojewodów.
2. Przekazanie władania może nastąpić po uprzednim wydzieleniu geodezyjnym
nieruchomości stanowiącej przedmiot przekazania.
3. Z przekazania władania strony sporządzają protokół zdawczo-odbiorczy.
Art. 3. 1. Dyrektor Generalny może przekazywać gminie lub innej osobie prawnej
grunty zabudowane wraz z budynkami mieszkalnymi oraz towarzyszącymi obiektami
infrastruktury technicznej i społecznej.
2. O zamiarze przekazania nieruchomości, o których mowa w ust. 1, Dyrektor
Generalny składa gminie oświadczenie w okresie trzech lat od daty wejścia w
życie ustawy.
3. Grunty Skarbu Państwa, o których mowa w ust. 1, z chwilą zawarcia umowy o
przekazanie, stają się z mocy prawa własnością gminy.
4. Do przekazywania nieruchomości, o których mowa w ust. 1, stosuje się
odpowiednio przepisy o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych
przez przedsiębiorstwa państwowe.
Art. 4. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934
r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z 1994 r. Nr 1, poz.
1, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 6, poz. 43, Nr 43, poz. 189, Nr 106,
poz. 496 i Nr 149, poz. 703 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) w art. 3 w § 2
skreśla się wyrazy "przedsiębiorstwa lasów państwowych,".
Art. 5. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz.
114, z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz.
35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr
23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz.
324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr
86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz.
101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600 oraz z 1995 r. Nr 6, poz. 29 i Nr 60, poz. 310)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 82 w § 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
"7) w lesie lub na terenie śródleśnym albo w odległości mniejszej niż 100 m od
granicy lasu:
a) używa ciągnika lub innej maszyny bez należytego zabezpieczenia przed
iskrzeniem,
b) roznieca ogień poza miejscami wyznaczonymi do tego celu,
c) pozostawia rozniecony ogień,
d) korzysta z otwartego płomienia,
e) wypala wierzchnią warstwę gleby lub pozostałości roślinne,
f) porzuca nie ugaszone zapałki lub niedopałki papierosów,
g) dopuszcza się innych czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo pożaru,";
2) w art. 158 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Właściciel lub posiadacz lasu, który dokonuje wyrębu drzewa w należącym do
niego lesie albo w inny sposób pozyskuje z tego lasu drewno niezgodnie z planem
urządzenia lasu, uproszczonym planem urządzenia lasu lub decyzją określającą
zadania z zakresu gospodarki leśnej albo bez wymaganego pozwolenia,
podlega karze grzywny.";
3) art. 161 otrzymuje brzmienie:
"Art. 161. Kto, nie będąc do tego uprawniony albo bez zgody właściciela lub
posiadacza lasu, wjeżdża pojazdem silnikowym, zaprzęgowym lub motorowerem do nie
należącego do niego lasu w miejscu, w którym jest to niedozwolone, albo
pozostawia taki pojazd w lesie w miejscu do tego nie przeznaczonym,
podlega karze grzywny.";
4) w art. 165 po wyrazie "zabija" dodaje się wyrazy "dziko żyjące".
Art. 6. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne
(Dz. U. Nr 30, poz. 163 i Nr 43, poz. 241, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r.
Nr 103, poz. 446 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775) w art. 20
po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Ewidencję gruntów i budynków, w części dotyczącej lasów, prowadzi się z
uwzględnieniem przepisów o lasach."
Art. 7. W ustawie z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr
114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415, z 1995 r.
Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 oraz z 1997 r. Nr 14, poz. 72 i Nr
43, poz. 272) w art. 16 po ust. 7 dodaje się ust. 8 w brzmieniu:
"8. Do dyrektora parku narodowego należą odpowiednio zadania i kompetencje
określone w art. 5 ust. 2-4, art. 9 ust. 1 i 2, art. 10, art. 13 ust. 1 pkt 1-3,
art. 13a, art. 14a ust. 1 i 2, art. 26 ust. 3 i 4, art. 30 ust. 1 pkt 10 i ust.
3 pkt 1 oraz art. 35 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz.
U. Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1,
poz. 3 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409
i z 1997 r. Nr 54, poz. 349)."
Art. 8. W ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu
nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr
101, poz. 504 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz.
775) w art. 24:
1) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Na wniosek Agencji, właściwy ze względu na miejsce położenia nieruchomości
rejonowy organ rządowej administracji ogólnej przekazuje nieodpłatnie, w drodze
decyzji, Lasom Państwowym wydzielone geodezyjnie grunty wchodzące w skład
Zasobu, przeznaczone do zalesienia w miejscowym planie zagospodarowania
przestrzennego albo w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Art. 19 stosuje się odpowiednio.";
2) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
"4a. Agencja może nieodpłatnie przekazywać Lasom Państwowym wydzielone
geodezyjnie lasy, a także grunty nadające się do zalesienia inne niż określone w
ust. 4. Przekazanie następuje w drodze umowy zawartej między Prezesem Agencji a
Dyrektorem Generalnym Lasów Państwowych."
Art. 9. Do spraw wszczętych, a nie zakończonych przed dniem wejścia w życie
ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 10. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa ogłosi w
Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 28
września 1991 r. o lasach, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów
ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Art. 11. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem art. 1 pkt 43, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20 maja 1997 r.
w sprawie upoważnienia organów administracji państwowej do określania zasad
opracowywania kosztorysowych norm nakładów rzeczowych, ich opracowywania i
wydawania oraz ustalania niektórych cen urzędowych.
(Dz. U. Nr 54, poz. 350)
Na podstawie art. 12 ust. 3 oraz art. 18 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lutego
1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z
1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1994 r. Nr 111, poz. 536 i
z 1996 r. Nr 106, poz. 496) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Upoważnia się Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji do:
1) określania zasad opracowywania kosztorysowych norm nakładów rzeczowych
obiektów i robót budowlanych,
2) opracowywania i wydawania kosztorysowych norm nakładów rzeczowych, z
zastrzeżeniem przepisów ust. 2.
2. Upoważnia się do opracowywania i wydawania kosztorysowych norm nakładów
rzeczowych:
1) Ministra Kultury i Sztuki - dla robót związanych z konserwacją obiektów
zabytkowych,
2) Ministra Gospodarki - dla robót:
a) montażowych maszyn i urządzeń górniczych oraz mechanicznej przeróbki węgla,
b) górniczych podziemnych, wraz z robotami elektrycznymi, teletechnicznymi oraz
rurociągami technologicznymi i robotami transportowymi,
c) wiertniczych, wiertniczych mrożeniowych i cementacyjnych oraz geofizycznych,
d) montażowych górnictwa ropy naftowej i gazu wraz z urządzeniami,
3) Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej - dla robót obejmujących
melioracje wodne oraz budowę urządzeń zaopatrzenia w wodę i sanitacji wsi.
3. Upoważnia się do opracowywania i wydawania kosztorysowych norm nakładów
rzeczowych innych ministrów niż wymienieni w ust. 1 i 2, właściwych ze względu
na przedmiot ich działania, dla robót remontowych nie wchodzących w zakres
budownictwa ogólnego.
§ 2. Upoważnia się:
1) Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej do ustalania cen za:
a) świadczenia publicznych zakładów opieki zdrowotnej, z wyjątkiem świadczeń
profilaktycznych domów zdrowia i stacji sanitarno-epidemiologicznych,
wykonywanych na podstawie umowy zawartej z osobami fizycznymi lub osobami
prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nie będącymi osobami prawnymi,
b) osobiste świadczenia osób fizycznych na rzecz publicznych zakładów opieki
zdrowotnej (oddawanie krwi itp.),
2) Ministra Gospodarki do ustalania cen urzędowych energii elektrycznej w
obrocie między przedsiębiorstwami wytwórczymi energetyki, jednostką zajmującą
się przesyłem i obrotem energią elektryczną oraz przedsiębiorstwami rozdziału i
dostawy energii elektrycznej.
§ 3. Organy administracji państwowej wymienione w § 2 ustalają ceny, wymagające
dotacji z budżetu państwa w uzgodnieniu z Ministrem Finansów.
§ 4. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 marca 1989 r. w sprawie
upoważnienia organów administracji państwowej do określania zasad opracowywania
norm kosztorysowych i ich wydawania oraz ustalania niektórych cen urzędowych
(Dz. U. Nr 16, poz. 86 i z 1990 r. Nr 46, poz. 272).
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 2 czerwca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Rządowemu Centrum Studiów
Strategicznych.
(Dz. U. Nr 54, poz. 351)
Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Rządowym Centrum Studiów
Strategicznych (Dz. U. Nr 106, poz. 495) zarządza się, co następuje:
§ 1. W załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 grudnia
1996 r. w sprawie nadania statutu Rządowemu Centrum Studiów Strategicznych (Dz.
U. Nr 157, poz. 802) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W skład Centrum wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Gabinet Polityczny Prezesa Centrum,
2) Sekretariat Centrum,
3) Departament Rozwoju Gospodarczego,
4) Departament Rozwoju Społecznego,
5) Departament Polityki Regionalnej i Przestrzennej,
6) Departament Strategii i Integracji Międzynarodowej,
7) Departament Struktur Państwa,
8) Departament Monitorowania i Analiz,
9) Departament Spraw Obronnych,
10) Biuro Komunikacji Społecznej i Informacji,
11) Biuro Finansów, Kadr i Administracji,
12) Biura Rozwoju Regionalnego z siedzibami w Białymstoku, Gdańsku, Katowicach,
Krakowie, Lublinie, Łodzi, Poznaniu, Szczecinie, Warszawie i Wrocławiu."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 15 maja 1997 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Stowarzyszeniu Dzieci Maryi z siedzibą w
Krakowie.
(Dz. U. Nr 54, poz. 352)
Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do
Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z
1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95,
poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3
oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) i w związku z art. 3 pkt 15 ustawy z dnia 21
czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U.
Nr 106, poz. 491) zarządza się, co następuje:
§ 1. Nadaje się osobowość prawną jednostce organizacyjnej Kościoła Katolickiego
w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Stowarzyszenie Dzieci Maryi" z siedzibą w
Krakowie.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PAŃSTWOWEJ KOMISJI WYBORCZEJ
z dnia 26 maja 1997 r.
o wynikach głosowania i wyniku referendum konstytucyjnego przeprowadzonego w
dniu 25 maja 1997 r.
(Dz. U. Nr 54, poz. 353)
Na podstawie art. 34 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o referendum
(Dz. U. Nr 99, poz. 487) Państwowa Komisja Wyborcza podaje do wiadomości
publicznej wyniki głosowania i wynik referendum konstytucyjnego przeprowadzonego
w dniu 25 maja 1997 r.
I. Państwowa Komisja Wyborcza na podstawie protokołów zbiorczych wyników
głosowania w województwach, otrzymanych od wszystkich wojewódzkich komisji do
spraw referendum, ustaliła, co następuje:
a) głosowanie przeprowadzono w 22 795 obwodach głosowania,
b) uprawnionych do głosowania było 28 324 965 osób,
c) kart nieważnych oddano 1 068,
d) kart ważnych oddało 12 139 794 osób, tj. 42,86% uprawnionych (oznacza to
liczbę osób, które wzięły udział w głosowaniu).
II. Państwowa Komisja Wyborcza ustaliła, że na postawione w referendum
konstytucyjnym pytanie
"Czy jesteś za przyjęciem Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej uchwalonej przez
Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r."
1) głosy nieważne oddało 170 035 głosujących,
w tym:
a) postawiło znak w obu kratkach odpowiadających odpowiedziom na postawione
pytanie 68 422 głosujących,
b) nie postawiło znaku w żadnej z kratek odpowiadających odpowiedziom na pytanie
101 613 głosujących,
2) głosy ważne oddało 11 969 755 głosujących,
w tym:
a) odpowiedzi "TAK" udzieliło 6 398 316 głosujących,
b) odpowiedzi "NIE" udzieliło 5 571 439 głosujących.
III. Państwowa Komisja Wyborcza stwierdza, że większość biorących udział w
głosowaniu wynosi 6 069 896 osób. Na postawione pytanie "Czy jesteś za
przyjęciem Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej uchwalonej przez Zgromadzenie
Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r." większość głosujących udzieliła pozytywnej
odpowiedzi ("TAK").
IV. Zestawienie zbiorcze wyników głosowania w województwach stanowi załącznik do
niniejszego obwieszczenia.
Przewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej:
Wojciech Łączkowski
Zastępcy Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej:
Stanisław Kosmal,
Andrzej Wróblewski
Członkowie Państwowej Komisji Wyborczej:
Stefan Jaworski
Jan Kacprzak
Ferdynand Rymarz
Zbigniew Szonert
Stanisław Zabłocki
Tadeusz Żyznowski.
Załącznik do obwieszczenia Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 26 maja 1997 r.
(poz. 353)
Zestawienie zbiorczych wyników głosowania w referendum konstytucyjnym
przeprowadzonym w dniu 25 maja 1997 r.
(wg województw)
L.p.WojewództwoLiczba obwodów głosowaniaLiczba uprawnionych do
głosowaniaOddano kart ważnychGłosy nieważneGłosy ważne
liczba% (5:4)ogółemznak w obu kratkachbrak znaku w obu
kratkachogółemodpowiedzi
TAKNIE
(frekwencja)liczba% (7:5)liczba% (9:7)liczba% (11:7)liczba% (13:5)liczba%
(15:5)liczba% (17:5)
123456789101112131415161718
Ogółem22 79528 324 96512 139 79042,86170 0351,4068 42240,24101 61359,7611
969 75598,606 398 31652,715 571 43945,89
1warszawskie1 2181 910 040977 48151,1810 1891,044 26341,845 92658,16967
29298,96484 01949,52483 27349,44
2bialskopodlaskie234223 56887 84639,291 5851,8065541,3293058,6886
26198,2041 09346,7845 16851,42
3białostockie446514 905248 86148,332 9501,191 26642,921 68457,08245
91198,81110 09544,24135 81654,58
4bielskie519669 223336 28050,254 7441,411 91840,432 82659,57331
53698,59157 55246,85173 98451,74
5bydgoskie677819 786361 79344,134 8281,332 07442,962 75457,04356
96598,67219 64860,71137 31737,95
6chełmskie215182 44266 69536,561 2281,8448839,7474060,2665 46798,1639
05158,5526 41639,61
7ciechanowskie288315 862102 52932,461 9591,9178039,821 17960,18100
57098,0961 09259,5939 47838,50
8częstochowskie471580 063231 12439,843 4001,4791626,942 48473,06227
72498,53138 99060,1488 73438,39
9elbląskie284349 092126 38836,201 7611,3972441,111 03758,89124 62798,6179
01862,5245 60936,09
10gdańskie7291 063 559509 53547,916 1421,212 50540,783 63759,22503
39398,79215 07242,21288 32156,59
11gorzowskie316368 980141 46638,341 9801,4084542,681 13557,32139
48698,6094 47266,7845 01431,82
12jeleniogórskie333384 662155 89940,532 1241,3682038,611 30461,39153
77598,6498 53663,2155 23935,43
13kaliskie433523 426226 14543,204 2061,861 64739,162 55960,84221
93998,14135 20559,7986 73438,35
14katowickie1 8122 914 6291 190 34140,8413 4401,135 69542,377 74557,631
176 90198,87714 11959,99462 78238,88
15kieleckie718845 401316 33137,425 2161,652 13540,933 08159,07311
11598,35196 59362,15114 52236,20
16konińskie287347 308124 56135,862 2391,801 00744,981 23255,02122
32298,2075 86760,9146 45537,29
17koszalińskie300377 721148 40139,291 7951,2175141,841 04458,16146
60698,79100 74767,8945 85930,90
18krakowskie713915 147435 88347,635 1601,181 94037,603 22062,40430
72398,82185 60242,58245 12156,24
19krośnieńskie358363 672186 52251,292 7411,471 23344,981 50855,02183
78198,5359 01331,64124 76866,89
20legnickie290377 790155 91141,272 0091,2982140,871 18859,13153 90298,7195
04960,9658 85337,75
21leszczyńskie234282 783122 41543,292 3641,9396540,821 39959,18120
05198,0776 17362,2343 87835,84
22lubelskie672755 068331 87643,954 4121,331 82741,412 58558,59327
46498,67155 85546,96171 60951,71
23łomżyńskie241253 357109 90543,382 0381,8584841,611 19058,39107
86798,1534 84931,7173 01866,44
24łódzkie506870 001400 97146,094 7351,181 85839,242 87760,76396
23698,82251 53362,73144 70336,09
25nowosądeckie486515 648257 96850,034 4431,721 85041,642 59358,36253
52598,2866 66225,84186 86372,44
26olsztyńskie483550 661205 03437,232 8291,381 11039,241 71960,76202
20598,62128 51662,6873 68935,94
27opolskie663745 762263 07835,283 8641,471 52939,572 33560,43259
21498,53137 95752,44121 25746,09
28ostrołęckie353291 448114 63139,332 4372,131 01641,691 42158,31112
19497,8744 56738,8867 62759,00
29pilskie274350 526148 54242,382 5981,751 13843,801 46056,20145 94498,2593
45362,9152 49135,34
30piotrkowskie406477 455178 02637,292 9441,651 12338,151 82161,85175
08298,3596 08853,9778 99444,37
31płockie319383 194132 74934,642 2471,6994442,011 30357,99130 50298,3184
79763,8845 70534,43
32poznańskie701988 373471 34947,696 1211,302 46140,213 66059,79465
22898,70279 01559,19186 21339,51
33przemyskie328297 854145 17548,742 3041,5995641,491 34858,51142
87198,4147 65232,8295 21965,59
34radomskie497551 752200 59336,363 5951,791 34937,522 24662,48196
99898,21100 01549,869698348,35
35rzeszowskie476525 118302 70857,654 2641,411 78541,862 47958,14298
44498,5980 99826,76217 44671,83
36siedleckie472475 488176 05437,033 8712,201 50538,882 36661,12172
18397,8078 79844,7693 38553,04
37sieradzkie300304 707114 05037,432 1381,8778136,531 35763,47111
91298,1368 72060,2543 19237,87
38skierniewickie260311 579108 75734,912 0061,8478238,981 22461,02106
75198,1661 74056,7745 01141,39
39słupskie237300 571115 56038,451 5781,3763740,3794159,63113 98298,6370
82361,2943 15937,35
40suwalskie283344 950123 22735,721 7591,4370339,971 05660,03121 46898,5765
58953,2355 87945,35
41szczecińskie592726 942294 71140,543 1821,081 26539,751 91760,25291
52998,92189 20664,20102 32334,72
42tarnobrzeskie431439 828187 74042,682 9781,591 16239,021 81660,98184
76298,4182 68244,04102 08054,37
43tarnowskie455489 423227 89146,564 1301,811 55137,552 57962,45223
76198,1970 80331,07152 95867,12
44toruńskie382484 898192 34839,672 5821,341 01639,351 56660,65189
76698,66113 15658,8376 61039,83
45wałbrzyskie462550 798228 21441,433 0971,361 23539,881 86260,12225
11798,64143 34362,8181 77435,83
46włocławskie281319 045114 30835,831 7921,5772640,511 06659,49112
51698,4374 40565,0938 11133,34
47wrocławskie562841 589389 19146,244 3951,131 65037,542 74562,46384
79698,87204 35752,51180 43946,36
48zamojskie412362 870151 78541,832 7671,821 14541,381 62258,62149
01898,1866 55943,8582 45954,33
49zielonogórskie386486 001200 94241,352 8691,431 02235,621 84764,38198
07398,57129 17264,2868 90134,29
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 9 maja 1997 r.
w sprawie praw i obowiązków pracowniczych, zasad wynagradzania, wzorów oznak,
legitymacji służbowej, odznaki służbowej i umundurowania strażników Państwowej
Straży Rybackiej oraz wzoru oznaki i legitymacji strażnika Społecznej Straży
Rybackiej.
(Dz. U. Nr 55, poz. 354)
Na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie
śródlądowym (Dz. U. Nr 21, poz. 91, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35,
poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 128,
poz. 602) zarządza się, co następuje:
§ 1. Strażnikami Państwowej Straży Rybackiej, zwanymi dalej "strażnikami", są:
1) komendant wojewódzki,
2) zastępca komendanta wojewódzkiego,
3) komendant posterunku,
4) starszy strażnik,
5) strażnik,
6) młodszy strażnik.
§ 2. Strażnik powinien pełnić swoje obowiązki w sposób zapewniający sprawne i
prawidłowe wykonywanie zadań Państwowej Straży Rybackiej, przejawiać szczególną
troskę o ochronę przyrody i środowiska naturalnego, a w szczególności
powiadamiać właściwe organy o zauważonych zanieczyszczeniach wód.
§ 3. 1. Miesięczne wynagrodzenie zasadnicze strażników ustala się według
miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego dla takich samych kategorii
zaszeregowania pracowników urzędów terenowych organów administracji rządowej.
2. Komendantowi wojewódzkiemu, zastępcy komendanta wojewódzkiego i komendantowi
posterunku przysługuje dodatek funkcyjny.
3. Ustala się:
1) tabelę stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych strażników,
stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia,
2) tabelę stawek dodatku funkcyjnego, określonych w relacji procentowej do
najniższego miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego w I kategorii zaszeregowania
pracowników urzędów terenowych organów administracji rządowej, stanowiącą
załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 4. 1. Strażnikowi może być przyznany dodatek za używanie własnego samochodu
osobowego, motocykla lub motoroweru do celów służbowych według zasad określonych
przepisami szczególnymi.
2. Strażnikowi pełniącemu w czasie wykonywania czynności służbowych dodatkowo
funkcję motorzysty łodzi motorowej przysługuje dodatek w wysokości do 10%
miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego.
3. Strażnikowi pełniącemu w czasie wykonywania czynności służbowych dodatkowo
funkcję kierowcy samochodu służbowego przysługuje dodatek w wysokości do 10%
miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego.
4. Strażnikowi, któremu powierzono przewodnictwo psa służbowego, przysługuje
dodatek w wysokości do 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego.
§ 5. W ramach posiadanych środków na wynagrodzenia tworzy się fundusz premiowy;
wysokość funduszu premiowego oraz zasady przyznawania premii określa zakładowy
regulamin premiowania.
§ 6. 1. Tworzy się fundusz nagród, z przeznaczeniem na nagrody za szczególne
osiągnięcia w pracy zawodowej, w wysokości 3% planowanych wynagrodzeń osobowych.
2. Fundusz nagród, o którym mowa w ust. 1, może być podwyższany w ramach
posiadanych środków na wynagrodzenia.
§ 7. 1. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wieloletnią pracę,
określonego w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach
urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988
r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr
20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z
1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r.
Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496), zwanej
dalej "ustawą", wlicza się wszystkie poprzednie okresy zatrudnienia, z
zastrzeżeniem ust. 3.
2. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wieloletnią pracę wlicza się
także inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do
okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
3. W wypadku gdy praca w Państwowej Straży Rybackiej stanowi dodatkowe
zatrudnienie, prawo do dodatku za wieloletnią pracę ustala się odrębnie dla
każdego stosunku pracy; do okresu dodatkowego zatrudnienia nie podlegają
zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego.
4. Dodatek za wieloletnią pracę przysługuje strażnikowi za dni, za które
otrzymuje wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności
do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad
dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które strażnik otrzymuje z tego
tytułu wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.
5. Dodatek za wieloletnią pracę jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia:
1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym
strażnik nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie prawa
nastąpiło w ciągu miesiąca,
2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub wyższej stawki dodatku
nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.
§ 8. 1. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej, określonej w
art. 23 ust. 1 ustawy, wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy
zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one
wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
2. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do
okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się jeden z tych
okresów.
3. Strażnik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu
uprawniającego do tej nagrody.
4. Strażnik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody jubileuszowej,
jeżeli w jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.
5. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez
strażnika prawa do tej nagrody.
6. Podstawę obliczania nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące
strażnikowi w dniu nabycia prawa do tej nagrody, a jeżeli dla strażnika jest to
korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli
Strażnik nabył prawo do nagrody jubileuszowej będąc zatrudniony w innym wymiarze
czasu pracy niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczania tej nagrody stanowi
wynagrodzenie przysługujące strażnikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę
jubileuszową oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu
pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
7. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na rentę inwalidzką lub
emeryturę strażnikowi, któremu w dniu nabycia prawa do nagrody jubileuszowej
brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy,
nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.
8. Jeżeli w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających zaliczalność do
okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej okresów nie podlegających
dotychczas wliczeniu strażnikowi upływa okres uprawniający go do dwóch lub
więcej nagród, wypłaca się tylko jedną nagrodę jubileuszową - najwyższą.
9. Strażnikowi, który w dniu wejścia w życie przepisów, o których mowa w ust. 8,
ma okres dłuższy niż wymagany do nagrody jubileuszowej danego stopnia, a w ciągu
12 miesięcy od tego dnia upływie okres uprawniający go do nabycia nagrody
jubileuszowej wyższego stopnia, nagrodę jubileuszową niższą wypłaca się w pełnej
wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody jubileuszowej wyższej - różnicę
między kwotą nagrody jubileuszowej wyższej a kwotą nagrody jubileuszowej
niższej.
10. Przepisy ust. 8 i 9 mają odpowiednie zastosowanie, w razie gdy w dniu, w
którym strażnik udokumentował swoje prawo do nagrody jubileuszowej, był
uprawniony do nagrody jubileuszowej wyższego stopnia oraz w razie gdy strażnik
prawo to nabędzie w ciągu 12 miesięcy od tego dnia.
§ 9. 1. Przy ustalaniu okresów pracy i innych okresów uprawniających do
jednorazowej odprawy pieniężnej, określonej w art. 28 ust. 1 ustawy, stosuje się
zasady obowiązujące przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku za
wieloletnią pracę.
2. Jednorazową odprawę pieniężną oblicza się według zasad obowiązujących przy
ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
3. Strażnik, który otrzymał jednorazową odprawę pieniężną, nie może ponownie
nabyć do niej prawa.
§ 10. 1. Za czas pracy w porze nocnej strażnikowi przysługuje dodatek do
wynagrodzenia w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.
2. Dodatek do wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, nie może być niższy od
wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy.
§ 11. Strażnikom zatrudnionym w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługują
wszystkie składniki wynagrodzenia w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu
pracy określonego w umowie o pracę.
§ 12. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego
zaszeregowania strażnika ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia
przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu.
§ 13. 1. Umundurowanie strażnika jest koloru ciemnozielonego, oznaki stanowisk
koloru srebrnego na zielonym tle, obuwie, pas i rękawiczki koloru brązowego,
koszula koloru brązowego, otok na czapce koloru ciemnozielonego i krawat koloru
zielonego.
2. Oznaka służbowa strażnika Państwowej Straży Rybackiej jest wykonana z
zielonej tkaniny haftowanej srebrną nicią i naszyta na lewym przedramieniu
rękawa munduru i kurtki.
3. Odznaka służbowa strażnika Państwowej Straży Rybackiej używana w czasie
wykonywania obowiązków służbowych w ubiorze cywilnym jest wykonana z płytki
metalowej z zapinką i powinna być przypinana do zewnętrznej, lewej górnej części
ubioru.
4. Oznaka strażnika Społecznej Straży Rybackiej jest wykonana z płytki metalowej
koloru srebrnego z zapinką i powinna być przypinana do zewnętrznej, lewej górnej
części ubioru.
5. Wzory umundurowania, oznaki służbowej i oznak stanowisk służbowych strażników
Państwowej Straży Rybackiej określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
6. Wzór odznaki służbowej i legitymacji strażników Państwowej Straży Rybackiej
określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
7. Wzór oznaki i legitymacji strażnika Społecznej Straży Rybackiej określa
załącznik nr 5 do rozporządzenia.
§ 14. Strażnicy, którzy w dniu wejścia w życie rozporządzenia nie posiadają
wymaganych kwalifikacji w zakresie wykształcenia, mogą być przeszeregowani tylko
w ramach zajmowanego stanowiska.
§ 15. W związku z art. 80 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do
wydawania aktów normatywnych (Dz. U. Nr 35, poz. 192) traci moc, w terminach
określonych odpowiednio w § 16, rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 lipca
1985 r. w sprawie praw i obowiązków pracowniczych, zasad wynagradzania, wzorów
oznak i umundurowania strażników Państwowej Straży Rybackiej oraz wzoru oznaki i
legitymacji strażnika Społecznej Straży Rybackiej (Dz. U. Nr 44, poz. 212).
§ 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1
kwietnia 1997 r., z wyjątkiem § 1, 2, 13 i 14, które wchodzą w życie po upływie
7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
9 maja 1997 r. (poz. 354)
Załącznik nr 1
TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH STRAŻNIKÓW PAŃSTWOWEJ
STRAŻY RYBACKIEJ
Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane
kwalifikacje
wykształcenieliczba lat pracy
123456
1Komendant wojewódzkiXV-XVII5wyższe4
średnie6
2Zastępca komendanta wojewódzkiegoXIV-XVI4średnie5
3Komendant posterunkuXII-XV3średnie5
4Starszy strażnikV-XIII-średnie4
5StrażnikIII-X-zasadnicze zawodowe2
6Młodszy strażnikI-VII-zasadnicze zawodowe-
Załącznik nr 2
TABELA STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO
Stawka dodatku funkcyjnegoProcent najniższego wynagrodzenia*)
12
1do 35
2do 50
3do 65
4do 80
5do 95
*) Przez najniższe wynagrodzenie rozumie się najniższe miesięczne wynagrodzenie
zasadnicze w I kategorii zaszeregowania pracowników urzędów terenowych organów
administracji rządowej.
Załącznik nr 3
WZORY UMUNDUROWANIA I OZNAK SŁUŻBOWYCH STRAŻNIKÓW PAŃSTWOWEJ STRAŻY RYBACKIEJ
Czapka letnia
Ilustracja
Czapka zimowa
Ilustracja
Czapka polowa
Ilustracja
Mundur gabardynowy
Ilustracja
Mundur polowy
Ilustracja
Kurtka i spodnie zimowe
Ilustracja
Kurtka letnia
Ilustracja
WZÓR OZNAKI SŁUŻBOWEJ STRAŻNIKA PAŃSTWOWEJ STRAŻY RYBACKIEJ
Ilustracja
WZORY OZNAK STANOWISK SŁUŻBOWYCH STRAŻNIKÓW PAŃSTWOWEJ STRAŻY RYBACKIEJ
Ilustracja
Załącznik nr 4
WZÓR ODZNAKI I LEGITYMACJI SŁUŻBOWEJ STRAŻNIKA PAŃSTWOWEJ STRAŻY RYBACKIEJ
Ilustracja
strona 1 strona 2
Ilustracja
Załącznik nr 5
WZÓR OZNAKI STRAŻNIKA SPOŁECZNEJ STRAŻY RYBACKIEJ
Ilustracja
WZÓR LEGITYMACJI STRAŻNIKA SPOŁECZNEJ STRAŻY RYBACKIEJ
strona 1 strona 2
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 12 maja 1997 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Akcjom Katolickim Diecezji
Bielsko-Żywieckiej, Elbląskiej, Gliwickiej, Rzeszowskiej, Sandomierskiej,
Siedleckiej, Włocławskiej i Akcji Katolickiej Archidiecezji Wrocławskiej.
(Dz. U. Nr 55, poz. 355)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r.
Nr 1, poz. 3 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) i w związku z art. 3 pkt 15 ustawy
z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
(Dz. U. Nr 106, poz. 491) zarządza się, co następuje:
§ 1. Nadaje się osobowość prawną organizacjom kościelnym Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą:
1) "Akcja Katolicka Diecezji Bielsko-Żywieckiej" z siedzibą w Bielsku-Białej,
erygowana przez Biskupa Bielsko-Żywieckiego,
2) "Akcja Katolicka Diecezji Elbląskiej" z siedzibą w Elblągu, erygowana przez
Biskupa Elbląskiego,
3) "Akcja Katolicka Diecezji Gliwickiej" z siedzibą w Gliwicach, erygowana przez
Biskupa Gliwickiego,
4) "Akcja Katolicka Diecezji Rzeszowskiej" z siedzibą w Rzeszowie, erygowana
przez Biskupa Rzeszowskiego,
5) "Akcja Katolicka Diecezji Sandomierskiej" z siedzibą w Sandomierzu, erygowana
przez Biskupa Sandomierskiego,
6) "Akcja Katolicka Diecezji Siedleckiej" z siedzibą w Siedlcach, erygowana
przez Biskupa Siedleckiego,
7) "Akcja Katolicka Diecezji Włocławskiej" z siedzibą we Włocławku, erygowana
przez Biskupa Włocławskiego,
8) "Akcja Katolicka Archidiecezji Wrocławskiej" z siedzibą we Wrocławiu,
erygowana przez Arcybiskupa Metropolitę Wrocławskiego.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 26 maja 1997 r.
w sprawie porządku przy połowach i sposobu oznakowania sprzętu rybackiego.
(Dz. U. Nr 55, poz. 356)
Na podstawie art. 30 pkt 2 i art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o
rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 34, poz. 145) zarządza się, co następuje:
§ 1. Przepisy rozporządzenia regulują zachowanie porządku przy połowach oraz
sposób oznakowania sprzętu rybackiego w związku z ochroną żywych zasobów morza w
granicach polskich obszarów morskich z wyłączeniem wód wewnętrznych i morza
terytorialnego.
§ 2. 1. Zestawy biernych narzędzi połowu powinny być oznakowane, zgodnie z
zaleceniami Międzynarodowej Komisji Rybołówstwa Morza Bałtyckiego, w następujący
sposób:
1) na końcu zestawu w sektorze zachodnim (licząc od południa poprzez zachód i
obejmując północ) powinna znajdować się bojka z tyczką zaopatrzoną w dwie
chorągiewki oraz dwa pasy taśmy odblaskowej,
2) na końcu zestawu w sektorze wschodnim (licząc od północy poprzez wschód i
obejmując południe) powinna znajdować się bojka z tyczką zaopatrzoną w jedną
chorągiewkę oraz jeden pas taśmy odblaskowej,
3) zestaw wystawiony przypowierzchniowo powinien posiadać chorągiewki koloru
czerwonego, a zestaw wystawiony przy dnie - chorągiewki koloru czarnego,
4) zestaw wystawiony przypowierzchniowo powinien posiadać dodatkowo na tyczce
bojki kulisty znak topowy z jednym pasem taśmy odblaskowej albo kulisty
reflektor radarowy, a w porze nocnej:
a) końcowa tyczka w sektorze zachodnim powinna być zaopatrzona w dwa światła,
b) końcowa tyczka w sektorze wschodnim powinna być zaopatrzona w jedno światło,
5) zestaw, którego długość przekracza 1 milę morską (Mm), powinien dodatkowo
posiadać bojki pośrednie, umieszczone w równych odstępach, nie większych niż 1
Mm, a tyczki tych bojek powinny być zaopatrzone w jedną chorągiewkę koloru
białego oraz jeden pas taśmy odblaskowej, a w przypadku zestawu wystawionego
przypowierzchniowo w porze nocnej - w jedno światło,
6) zestaw dryfujących narzędzi powinien posiadać na obu końcach bojkę z tyczką
zaopatrzoną w jedną chorągiewkę koloru czerwonego oraz jeden pas taśmy
odblaskowej, a w porze nocnej - w jedno światło. Jeżeli zestaw umocowany jest
jednym końcem do statku dryfującego z zestawem, oznakowanie tego końca jest
zbędne.
2. Zgodnie z zaleceniami Międzynarodowej Komisji Rybołówstwa Morza Bałtyckiego
elementy oznakowania narzędzi połowu powinny spełniać następujące warunki:
1) chorągiewki użyte do oznakowania powinny mieć kształt prostokąta z bokiem o
wymiarze nie mniejszym niż 40 cm; należy je mocować do tyczki bojki dłuższym
bokiem, zachowując odstęp co najmniej 20 cm pomiędzy dwiema chorągiewkami;
odstęp pomiędzy powierzchnią wody a chorągiewką nie może być mniejszy niż 80 cm;
chorągiewki użyte do oznakowania tego samego zestawu powinny mieć jednakowe
wymiary,
2) znak topowy oraz reflektor radarowy powinien mieć kształt kuli o średnicy co
najmniej 25 cm,
3) tyczki bojek powinny wystawać co najmniej 1,5 m ponad powierzchnię wody,
4) bojki oraz znaki topowe nie mogą być koloru czerwonego i zielonego,
5) linki łączące narzędzie połowu z bojkami powinny być obciążone lub wykonane z
materiału samotonącego,
6) pas taśmy odblaskowej powinien mieć szerokość co najmniej 6 cm,
7) światło powinno być koloru żółtego i dawać błyski co 5 sekund (F1 Y 5s) oraz
powinno być widoczne z odległości nie mniejszej niż 2 Mm,
8) echo (odbicie) reflektora radarowego powinno być odbierane z odległości nie
mniejszej niż 2 Mm.
§ 3. Sprzęt rybacki powinien być oznakowany oznaką rybacką, nadaną przez
dyrektora urzędu morskiego statkowi rybackiemu, w następujących miejscach:
1) sprzęt ciągniony (włoki, tuki, niewody, cezy itp.) - na orczykach i deskach
trałowych,
2) bierne narzędzia połowu (pławnice, mance, nety, wontony, drygawice itp.) - na
skrajnych pływakach każdej sieci i wszystkich bojkach,
3) takle i inne sznury haczykowe - na pływakach i wszystkich bojkach.
§ 4. 1. Po zakończeniu połowów, przy usuwaniu z wody biernych narzędzi połowu,
należy również usunąć: kotwice, drzewce, tyczki oraz przedmioty służące do
oznakowania danego narzędzia połowu.
2. Ustala się następujące minimalne odstępy dla znajdujących się w wodzie
narzędzi połowu należących do różnych rybaków:
1) narzędzia dryfujące - odległości pomiędzy zestawami tych narzędzi połowu nie
mogą być mniejsze niż 3 kable,
2) narzędzia stawne - z zastrzeżeniem pkt 3, odległości boczne i frontalne
pomiędzy zestawami tych narzędzi połowu nie mogą być mniejsze niż 1 kabel,
3) zestawy net dorszowych - nie mogą być wystawiane w odległościach bocznych
mniejszych niż 2 kable i odległościach frontalnych mniejszych niż 3 kable.
3. W netach dorszowych długość linek łączących bojki z siecią nie może
przekraczać 1,5 głębokości w miejscu ich wystawienia, a linki powinny być
wykonane ze sznurka samotonącego.
§ 5. Kapitan statku, na kursie którego znajdują się takle, powinien dołożyć
wszelkich starań w celu ich ominięcia, a gdyby okazało się to niemożliwe, należy
podnieść je na dziobie statku, przeciąć i starannie za rufą zawiązać.
§ 6. Rozcięcie poplątanych, na skutek sztormu lub z innych przyczyn, narzędzi
połowu znajdujących się w wodzie, a należących do różnych rybaków, może nastąpić
za zgodą właścicieli albo w sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa żeglugi.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 26 marca 1997 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Karta Nauczyciela.
(Dz. U. Nr 56, poz. 357)
1. Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy -
Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 87, poz. 396) ogłasza się w załączniku do
niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. -
Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz. 19), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) obwieszczeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 sierpnia 1982 r. o
sprostowaniu błędów (Dz. U. Nr 25, poz. 187);
2) ustawą z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U.
Nr 31, poz. 214);
3) ustawą z dnia 1 lutego 1983 r. o zmianie niektórych przepisów o świadczeniach
z ubezpieczenia społecznego i o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 5, poz. 33);
4) ustawą z dnia 16 czerwca 1988 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących
zasady funkcjonowania terenowych organów władzy i administracji państwowej (Dz.
U. Nr 19, poz. 132);
5) ustawą z dnia 31 stycznia 1989 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w
sferze budżetowej (Dz. U. Nr 4, poz. 24);
6) ustawą z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do wydawania aktów
wykonawczych (Dz. U. Nr 35, poz. 192);
7) ustawą z dnia 17 maja 1990 r. o zmianie ustawy o rozwoju systemu oświaty i
wychowania oraz ustawy - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 34, poz. 197);
8) ustawą z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w
ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz
o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 198);
9) ustawą z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu
emerytalnym (Dz. U. Nr 36, poz. 206);
10) ustawą z dnia 28 września 1990 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz.
U. Nr 72, poz. 423);
11) ustawą z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 95, poz.
425);
12) ustawą z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o
zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr
104, poz. 450);
13) ustawą z dnia 5 czerwca 1992 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz. U.
Nr 53, poz. 252 i z 1996 r. Nr 87, poz. 396);
14) ustawą z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych
przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 54, poz. 254);
15) ustawą z dnia 16 października 1992 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o
orderach i odznaczeniach, uchylające przepisy o tytułach honorowych oraz
zmieniające niektóre ustawy (Dz. U. Nr 90, poz. 451);
16) ustawą z dnia 10 grudnia 1993 r. o zmianie niektórych ustaw dotyczących
zaopatrzenia emerytalnego (Dz. U. Nr 129, poz. 602);
17) ustawą z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych
(Dz. U. Nr 43, poz. 163);
18) ustawą z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach
mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509);
19) ustawą z dnia 29 września 1994 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 113, poz. 547);
20) ustawą z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o rewaloryzacji emerytur
i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw
(Dz. U. Nr 138, poz. 681);
21) ustawą z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz.
113);
22) ustawą z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz.
U. Nr 87, poz. 396);
23) ustawą z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących
funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496)
i zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego
tekstu.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z
dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela nie obejmuje następujących
przepisów:
1) art. 53 i 55 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów
państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214), które stanowią:
"Art. 53. 1. a) Urzędnikom państwowym zatrudnionym na stanowisku kuratora
oświaty lub zatrudnionym w urzędach organów administracji państwowej na
stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych przysługują uprawnienia
określone w art. 30, 31, 32 ust. 3, art. 33, 36, 46, 50-52, 57-60, 86 i 88-90
ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela, a okres zatrudnienia na
tych stanowiskach wlicza się do okresu zatrudnienia, od którego zależą
uprawnienia nauczyciela określone w tej ustawie.
2. (skreślony) b).
3. Rada Ministrów może określać kategorię urzędników państwowych, którzy
korzystać będą z uprawnień szczególnych w zakresie płac i innych świadczeń
przewidzianych w przepisach obowiązujących w dniu wejścia w życie ustawy."
"Art. 55. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1983 r.";
2) art. 15 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zmianie niektórych przepisów o
świadczeniach z ubezpieczenia społecznego i o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U.
Nr 5, poz. 33), który stanowi:
"Art. 15. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1983 r., z tym że przepisy tej ustawy dotyczące zasiłku chorobowego oraz art. 8
pkt 1 i art. 9 pkt 1 wchodzą w życie z dniem 1 marca 1983 r.";
3) art. 19 ustawy z dnia 16 czerwca 1988 r. o zmianie niektórych ustaw
regulujących zasady funkcjonowania terenowych organów władzy i administracji
państwowej (Dz. U. Nr 19, poz. 132), który stanowi:
"Art. 19. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1989 r., z wyjątkiem art.
18, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
4) art. 12 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o kształtowaniu środków na
wynagrodzenia w sferze budżetowej (Dz. U. Nr 4, poz. 24), który stanowi:
"Art. 12. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1989 r.";
5) art. 81 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do wydawania aktów
wykonawczych (Dz. U. Nr 35, poz. 192), który stanowi:
"Art. 81. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1989 r.";
6) art. 4 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o zmianie ustawy o rozwoju systemu
oświaty i wychowania oraz ustawy - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 34, poz. 197),
który stanowi:
"Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem 26 maja 1990 r.";
7) art. 1 pkt 18 i art. 47 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i
kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy
administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 198),
które stanowią:
"Art. 1. Do właściwości organów gminy przechodzą - jeżeli przepisy szczególne
nie stanowią inaczej - jako zadania własne, określone w ustawach zadania i
odpowiadające im kompetencje należące dotychczas do rad narodowych i terenowych
organów administracji państwowej stopnia podstawowego, a w szczególności:"
"18) z ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz.
19, Nr 25, poz. 187, Nr 31, poz. 214, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1988 r. Nr 19,
poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 35, poz. 192 oraz z 1990 r. Nr 34, poz.
197): wykonywanie zadań organu nadzorującego w zakresie stosunku pracy
nauczycieli przedszkoli oraz nauczycieli szkół prowadzonych przez gminę;";
"Art. 47. Ustawa wchodzi w życie z dniem 27 maja 1990 r.";
8) art. 31 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o
zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 36, poz. 206), który stanowi:
"Art. 31. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1990 r., z tym że art. 17 uzyskuje moc od dnia 27 marca 1990 r.";
9) art. 2 ustawy z dnia 28 września 1990 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela
(Dz. U. Nr 72, poz. 423), który stanowi:
"Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 września
1990 r.";
10) art. 115 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 95,
poz. 425), który stanowi:
"Art. 115. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że przepisy
rozdziału 7 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1992 r.";
11) art. 46 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i
rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.
U. Nr 104, poz. 450), który stanowi:
"Art. 46. 1. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że przepisy art.
22, 24, 34 i 40 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1992 r., z uwzględnieniem
ust. 2 i 3.
2. Przepisy art. 24 w stosunku do osób wykonujących pracę nauczyciela wchodzą w
życie z dniem 1 września 1992 r.
3. Przepisy art. 39 mają zastosowanie do nagród wypłacanych z zakładowego
funduszu nagród, poczynając od nagród wypłaconych za 1991 r.";
12) art. 3 ustawy z dnia 5 czerwca 1992 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela
(Dz. U. Nr 53, poz. 252 i z 1996 r. Nr 87, poz. 396), który stanowi:
"Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem art. 1 pkt 10, który wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca
następującego po miesiącu, w którym ustawa została ogłoszona.";
13) art. 11 ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i
ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 54,
poz. 254), który stanowi:
"Art. 11. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1993 r., z tym że art. 10
wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
14) art. 14 ustawy z dnia 16 października 1992 r. - Przepisy wprowadzające
ustawę o orderach i odznaczeniach, uchylające przepisy o tytułach honorowych
oraz zmieniające niektóre ustawy (Dz. U. Nr 90, poz. 451), który stanowi:
"Art. 14. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
15) art. 6 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zmianie niektórych ustaw
dotyczących zaopatrzenia emerytalnego (Dz. U. Nr 129, poz. 602), który stanowi:
"Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1994 r.";
16) art. 23 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń
socjalnych (Dz. U. Nr 43, poz. 163), który stanowi:
"Art. 23. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
1994 r.";
17) art. 68 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i
dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509), który stanowi:
"Art. 68. 1. Ustawa wchodzi w życie po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia, z
zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Do czasu wydania przepisów, o których mowa w art. 26, lecz nie dłużej niż
przez sześć miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, zachowują moc przepisy
wykonawcze, wydane na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy wymienionej w art. 67 pkt
2, w zakresie dotyczącym ustalania wysokości czynszu najmu. W tym samym okresie
osoby, o których mowa w art. 46 ustawy wymienionej w art. 53, opłacają czynsz
najmu w wysokości pokrywającej koszty eksploatacji tych domów i lokali
mieszkalnych.
3. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 54 ust. 4 ustawy wymienionej w
art. 67 pkt 2 zachowują moc nie dłużej niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w
życie ustawy.";
18) art. 20 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy
oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 113, poz. 547), który stanowi:
"Art. 20. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem art. 13, 17 i 19, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, oraz art.
18 ust. 4, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.";
19) art. 7 ustawy z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o rewaloryzacji
emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych
ustaw (Dz. U. Nr 138, poz. 681), który stanowi:
"Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.";
20) art. 67 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr
25, poz. 113), który stanowi:
"Art. 67. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisów art. 59 i 60, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1996
r. i mają zastosowanie do dochodów uzyskiwanych od tego dnia.";
21) art. 2-9 i 11 ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy - Karta
Nauczyciela (Dz. U. Nr 87, poz. 396), które stanowią:
"Art. 2. W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. Nr 24, poz.
141, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1981 r. Nr 6, poz. 23, z 1982 r. Nr 31, poz.
214, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 35, poz. 162, z 1986 r. Nr 42, poz. 201, z
1987 r. Nr 21, poz. 124, z 1988 r. Nr 20, poz. 134, z 1989 r. Nr 20, poz. 107 i
Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 43, poz. 251 i Nr 55, poz. 319, z
1991 r. Nr 53, poz. 226, Nr 55, poz. 236 i 237, z 1994 r. Nr 113, poz. 547, z
1995 r. Nr 16, poz. 77 oraz z 1996 r. Nr 24, poz. 110) w art. 24114 dodaje się §
3 w brzmieniu:
«§ 3. Ponadzakładowy układ zbiorowy pracy dla nauczycieli zawierają podmioty
wskazane w art. 36 Karty Nauczyciela».
Art. 3. W ustawie z dnia 5 czerwca 1992 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela
(Dz. U. Nr 53, poz. 252) skreśla się art. 2.
Art. 4. W ustawie z dnia 29 września 1994 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy
oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 113, poz. 547 i z 1995 r. Nr 1, poz.
2) skreśla się art. 19.
Art. 5. 1. Nauczyciele zatrudnieni w dniu wejścia w życie ustawy na podstawie
mianowania stają się nauczycielami mianowanymi w rozumieniu ustawy.
2. Do nauczycieli, którzy do dnia wejścia w życie ustawy nie zostali mianowani,
a mają okres zatrudnienia co najmniej 2 lata, stosuje się przepisy dotychczasowe
dotyczące oceniania pracy nauczyciela przed mianowaniem, z wyłączeniem zasady
uzyskiwania mianowania z mocy prawa.
Art. 6. Do spłaty lub umorzenia kredytów udzielonych nauczycielom na podstawie
art. 61 ust. 3 ustawy wymienionej w art. 1 stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 7. Do nauczycieli, którzy w dniu wejścia w życie ustawy przebywają na
urlopach dla poratowania zdrowia, stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 8. W sprawach wszczętych, a nie zakończonych do dnia wejścia w życie
ustawy, stosuje się przepisy niniejszej ustawy.
Art. 9. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w niniejszej
ustawie stosuje się dotychczasowe przepisy wykonawcze ze zmianami wynikającymi z
tej ustawy, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy."
"Art. 11. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisów ustawy wymienionej w art. 1 w zakresie dotyczącym art. 47
ust. 1 pkt 5, art. 64 ust. 3, art. 66 ust. 2 oraz art. 70a, które wchodzą w
życie z dniem 1 stycznia 1997 r.";
22) art. 84 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw
normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106,
poz. 496), który stanowi:
"Art. 84. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., z wyjątkiem art. 3,
art. 7, art. 9, art. 10, art. 20, art. 24, art. 32, art. 34, art. 37, art.
45-47, art. 50, art. 66, art. 73 ust. 1, 2 i 4, art. 74, art. 76, art. 79, art.
80 i art. 82, które wchodzą w życie z dniem 1 października 1996 r. oraz art. 41,
który wchodzi w życie z dniem wejścia w życie ustawy konstytucyjnej z dnia 21
czerwca 1996 r. o zmianie Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o
wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej
Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 106, poz. 488)."
3. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z
dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela nie obejmuje przepisów art. 50, 89
i 91 w brzmieniu:
"Art. 50. c) 1. Tytuł honorowy "Zasłużony Nauczyciel Rzeczypospolitej Polskiej"
nadawany będzie zasłużonym nauczycielom za szczególnie wybitne osiągnięcia w
wieloletniej pracy pedagogicznej.
2. Tytuł honorowy "Zasłużony Nauczyciel Rzeczypospolitej Polskiej" nadaje
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej określa:
1) wzór odznaki tytułu honorowego,
2) tryb przedstawiania wniosków o nadanie tytułu honorowego,
3) tryb wręczania odznaki i dyplomu o nadaniu tytułu honorowego,
4) sposób noszenia odznaki tytułu honorowego."
"Art. 89. d) 1. Nauczycielom uprawnionym do emerytury lub renty inwalidzkiej
przysługuje dodatek do emerytury lub renty w wysokości 15% podstawy wymiaru tych
świadczeń, jeśli uprawniony do emerytury wykonywał pracę nauczycielską w szkole
co najmniej przez 15 lat, a uprawniony do renty - co najmniej przez 5 lat.
2. Przepis ust. 1 dotyczy zarówno nauczycieli, którzy przejdą na emeryturę lub
rentę po dniu wejścia w życie ustawy, jak i tych, którzy przeszli na emeryturę
lub rentę przed tą datą.
3. Przyznanie dodatku wymienionego w ust. 1 dla nauczycieli, którzy przeszli na
emeryturę lub rentę przed dniem wejścia w życie ustawy, następuje na ich
wniosek."
"Art. 91. e) Podstawa wymiaru emerytury, renty inwalidzkiej i renty rodzinnej
ulega corocznym podwyżkom stosownie do wzrostu przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia w gospodarce uspołecznionej w roku poprzedzającym rok podwyżki -
na zasadach i w terminach określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym
pracowników i ich rodzin".
- jako wygasłych.
Minister Edukacji Narodowej: J.J. Wiatr
Załącznik do obwieszczenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 26 marca 1997 r.
(poz. 357)
USTAWA
z dnia 26 stycznia 1982 r.
Karta Nauczyciela.
Mając na względzie doniosłą rolę oświaty i wychowania w Rzeczypospolitej
Polskiej 1), pragnąc dać wyraz szczególnej randze społecznej zawodu nauczyciela
zgodnie z potrzebami i oczekiwaniami, otwierając niniejszą ustawą drogę do
dalszych uregulowań prawnych systemu edukacji narodowej, stanowi się, co
następuje:
Rozdział 1
Postanowienia wstępne
Art. 1. 2) 1. Ustawie podlegają nauczyciele, wychowawcy i inni pracownicy
pedagogiczni zatrudnieni w:
1) publicznych przedszkolach, szkołach, zakładach kształcenia nauczycieli,
placówkach doskonalenia nauczycieli oraz placówkach kształcenia ustawicznego,
2) placówkach oświatowo-wychowawczych, opiekuńczo-wychowawczych, ośrodkach
adopcyjno-opiekuńczych prowadzonych przez ministrów i inne organy administracji
państwowej oraz gminy,
3) przedszkolach, szkołach i zespołach pozalekcyjnych zajęć wychowawczych,
zorganizowanych w publicznych zakładach opieki zdrowotnej oraz w domach pomocy
społecznej,
4) zakładach poprawczych, schroniskach dla nieletnich, rodzinnych ośrodkach
diagnostyczno-konsultacyjnych oraz w szkołach przy zakładach karnych,
5) bibliotekach szkolnych i pedagogicznych, ośrodkach metodycznych, poradniach
psychologiczno-pedagogicznych i w innych poradniach specjalistycznych,
6) placówkach kształcenia artystycznego dzieci i młodzieży, placówkach
opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych, prowadzonych przez spółdzielnie,
instytucje i organizacje społeczne, które działalność oświatowo-wychowawczą i
kształcenia artystyczne prowadzą na podstawie statutu.
2. Ustawie podlegają również nauczyciele zatrudnieni w:
1) urzędach organów administracji państwowej oraz jednostkach organizacyjnych
powołanych przez te organy na podstawie art. 25 ust. 3 ustawy o systemie oświaty
na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych w zakresie ustalonym
ustawą,
2) organizacjach społecznych oraz związkach zawodowych na stanowiskach
wymagających kwalifikacji pedagogicznych w zakresie ustalonym ustawą,
3) szkołach niepublicznych o uprawnieniach szkół publicznych w zakresie
ustalonym ustawą.
Art. 2. 3) Przepisów ustawy, z wyjątkiem art. 50 i 59, nie stosuje się do
żołnierzy w czynnej służbie wojskowej oraz funkcjonariuszy Policji i
pożarnictwa:
1) zajmujących stanowiska nauczycieli w szkołach i placówkach
oświatowo-wychowawczych wojskowych i resortu spraw wewnętrznych i administracji
4),
2) wyznaczonych do wykonywania zadań poza wojskiem i resortem spraw wewnętrznych
i administracji 4) na stanowiskach wymienionych w art. 1.
Art. 3. 5) Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) nauczycielach bez bliższego określenia - rozumie się przez to nauczycieli,
wychowawców i innych pracowników pedagogicznych zatrudnionych w przedszkolach,
szkołach i placówkach wymienionych w art. 1 ust. 1,
2) szkołach bez bliższego określenia - rozumie się przez to przedszkola, szkoły
i inne placówki wymienione w art. 1 ust. 1,
3) zainteresowanych ministrach bez bliższego określenia - rozumie się przez to
również centralne organy instytucji i organizacji społecznych prowadzących
statutową działalność oświatowo-wychowawczą i kształcenie artystyczne,
4) związkach zawodowych - rozumie się przez to związek zawodowy, którego
członkiem jest nauczyciel, a jeżeli nauczyciel nie jest członkiem żadnego
związku, to związek zawodowy zrzeszający nauczycieli wskazany przez nauczyciela,
5) ustawie o systemie oświaty - rozumie się ustawę z dnia 7 września 1991 r. o
systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z
1997 r. Nr 28, poz. 153).
Art. 4. 1. Zasady współdziałania w dziedzinie oświaty i wychowania organów
administracji państwowej ze związkami zawodowymi zrzeszającymi nauczycieli nie
ustalone w ustawie o związkach zawodowych określa porozumienie zawarte przez
Ministra Edukacji Narodowej 6) lub przez właściwego ministra z naczelnymi
organami tych związków.
2. 7) Rozporządzenia i zarządzenia przewidziane ustawą podlegają uzgodnieniu ze
związkami zawodowymi zrzeszającymi nauczycieli.
Art. 5. 1. Minister Edukacji Narodowej 6), w drodze rozporządzenia, może
rozciągnąć przepisy ustawy lub niektóre jej postanowienia na:
1) nauczycieli szkół i placówek szkolących oraz oświatowo-wychowawczych innych
niż wymienione w art. 1,
2) 8) pracowników pełniących funkcję instruktorów oraz kierowników praktycznej
nauki zawodu lub prowadzących pracę wychowawczą z młodocianymi pracownikami w
placówkach zbiorowego zakwaterowania oraz w Ochotniczych Hufcach Pracy, dla
których praca dydaktyczna i wychowawcza stanowi podstawowe zajęcie,
3) pracowników pedagogicznych zatrudnionych na stanowiskach nauczycieli w
ośrodkach szkolenia i doskonalenia kadr i ośrodkach szkolenia zawodowego oraz
zawodowych kuratorów sądowych,
4) 9) trenerów zatrudnionych w szkołach i klasach z rozszerzonym programem
wychowania fizycznego, szkołach i klasach sportowych, szkołach i klasach
mistrzostwa sportowego, placówkach wychowania pozaszkolnego oraz w uczniowskich
klubach sportowych, a także trenerów zatrudnionych w innych klubach sportowych,
dla których praca z dziećmi i młodzieżą stanowi podstawowe zajęcie - w
porozumieniu z Prezesem Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki.
2. (skreślony) 10).
Rozdział 2
Obowiązki nauczycieli
Art. 6. 11) Nauczyciel obowiązany jest rzetelnie realizować podstawowe funkcje
szkoły: dydaktyczną, wychowawczą i opiekuńczą; dążyć do pełni rozwoju osobowości
ucznia i własnej. Nauczyciel obowiązany jest kształcić i wychowywać młodzież w
umiłowaniu Ojczyzny; w poszanowaniu Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej; w
duchu humanizmu, tolerancji, wolności sumienia, sprawiedliwości społecznej i
szacunku dla pracy; dbać o kształtowanie u uczniów postaw moralnych i
obywatelskich zgodnie z ideą demokracji, pokoju i przyjaźni między ludźmi
różnych narodów, ras i światopoglądów.
Art. 6a. 12) 1. Praca nauczyciela podlega ocenie. Pierwszej oceny pracy
nauczyciela zatrudnionego po raz pierwszy w szkole na podstawie umowy o pracę
dokonuje się do końca pierwszego półrocza w drugim roku pracy. Drugiej oceny
pracy nauczyciela, który uzyskał pierwszą ocenę co najmniej wyróżniającą,
dokonuje się pod koniec trzeciego roku pracy, a nauczyciela, który uzyskał ocenę
dobrą lub zadawalającą - w czwartym roku pracy, w takim terminie, aby w razie
wniesienia odwołania od ustalonej oceny postępowanie odwoławcze mogło być
zakończone na miesiąc przed zakończeniem zajęć szkolnych.
2. Nauczyciel, który nie został oceniony w okresach wymienionych w ust. 1, ma
prawo wystąpić do dyrektora szkoły o dokonanie oceny, a dyrektor szkoły -
obowiązek dokonania oceny w okresie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty
zgłoszenia wniosku.
3. Po okresach wymienionych w ust. 1 ocena pracy nauczyciela może być dokonana w
każdym czasie, na wniosek nauczyciela, dyrektora szkoły, organu sprawującego
nadzór pedagogiczny, organu prowadzącego szkołę i rady szkoły.
4. Ocena pracy nauczyciela ma charakter opisowy i jest zakończona stwierdzeniem
uogólniającym:
1) szczególnie wyróżniająca,
2) wyróżniająca,
3) dobra,
4) zadowalająca,
5) negatywna.
5. Oceny pracy nauczyciela dokonuje dyrektor szkoły po zasięgnięciu opinii
samorządu uczniowskiego.
6. Oceny pracy nauczyciela, któremu powierzono stanowisko dyrektora szkoły,
dokonuje:
1) organ prowadzący szkołę, jeżeli jest równocześnie organem sprawującym nadzór
pedagogiczny nad szkołą, albo
2) organ sprawujący nadzór pedagogiczny w porozumieniu z organem prowadzącym
szkołę, jeżeli organ prowadzący szkołę nie sprawuje nadzoru pedagogicznego.
7. Organy, o których mowa w ust. 6, dokonują oceny pracy dyrektora szkoły po
zasięgnięciu opinii rady szkoły i zakładowych organizacji związkowych
działających w tej szkole.
8. Ocenę pracy ustala się po zapoznaniu nauczyciela z jej projektem oraz
wysłuchaniu jego uwag i zastrzeżeń.
9. Od ustalonej oceny pracy, w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia,
przysługuje:
1) nauczycielowi - prawo wniesienia odwołania, za pośrednictwem dyrektora
szkoły, do organu sprawującego nadzór pedagogiczny nad szkołą,
2) nauczycielowi, któremu powierzono stanowisko dyrektora szkoły - prawo
złożenia wniosku o ponowne ustalenie oceny jego pracy do organu, który tę ocenę
ustalił.
10. Organ, o którym mowa w ust. 9, powołuje w celu rozpatrzenia odwołania lub
wniosku zespół oceniający. Od oceny dokonanej przez zespół oceniający nie
przysługuje odwołanie.
11. Od ocen określonych w art. 10 ust. 2 pkt 7, od których uzależnione jest
mianowanie, odwołanie lub wniosek, przysługuje odpowiednio nauczycielowi zgodnie
z ust. 9, organowi prowadzącemu szkołę oraz organowi sprawującemu nadzór
pedagogiczny, w terminie 14 dni od dnia otrzymania oceny. Organ sprawujący
nadzór pedagogiczny rozpatruje sprawy w trybie określonym w ust. 10.
12. Minister Edukacji Narodowej, a w stosunku do nauczycieli szkół
artystycznych, nauczycieli przedmiotów zawodowych w średnich szkołach
medycznych, nauczycieli przedmiotów zawodowych w szkołach rolniczych i
gospodarki żywnościowej, nauczycieli zakładów poprawczych, schronisk dla
nieletnich i rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych odpowiednio -
Minister Kultury i Sztuki, Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, Minister
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z
Ministrem Edukacji Narodowej, określą, w drodze rozporządzenia:
1) kryteria oraz szczegółowe zasady i tryb dokonywania oceny pracy nauczyciela,
tryb postępowania odwoławczego oraz szczegółowe zasady powoływania przez organ
sprawujący nadzór pedagogiczny składu zespołu oceniającego,
2) zadania i obowiązki dyrektora szkoły w zakresie opieki nad nauczycielami
rozpoczynającymi pracę w zawodzie.
Art. 7. 1. Szkołą kieruje dyrektor, który jest jej przedstawicielem na zewnątrz,
przełożonym służbowym wszystkich pracowników szkoły, przewodniczącym rady
pedagogicznej. Dyrektor sprawuje opiekę nad dziećmi i młodzieżą uczącą się w
szkole.
2. Dyrektor szkoły odpowiedzialny jest w szczególności za:
1) dydaktyczny i wychowawczy poziom szkoły,
2) 13) realizację zadań zgodnie z uchwałami rady pedagogicznej i rady szkoły,
podjętymi w ramach ich kompetencji stanowiących, oraz zarządzeniami organów
nadzorujących szkołę,
3) tworzenie warunków do rozwijania samorządnej i samodzielnej pracy uczniów i
wychowanków,
4) zapewnienie pomocy nauczycielom w realizacji ich zadań i ich doskonaleniu
zawodowym,
5) zapewnienie w miarę możliwości odpowiednich warunków organizacyjnych do
realizacji zadań dydaktycznych i opiekuńczo-wychowawczych.
3. 14) Nauczyciele, którym powierzone zostały stanowiska kierownicze w szkole,
poza obowiązkami wymienionymi w ust. 2 i w art. 6 wykonują ponadto inne zadania
związane z powierzonym stanowiskiem, określone w porozumieniu z zainteresowanymi
ministrami przez Ministra Edukacji Narodowej, a w stosunku do nauczycieli szkół
artystycznych - przez Ministra Kultury i Sztuki.
Art. 8. 15) Organy uprawnione do sprawowania nadzoru pedagogicznego oraz zasady
sprawowania tego nadzoru określają odrębne przepisy.
Rozdział 3
Wymagania kwalifikacyjne
Art. 9. 1. Stanowisko nauczyciela może zajmować osoba, która:
1) 16) posiada wyższe wykształcenie z odpowiednim przygotowaniem pedagogicznym
lub ukończyła zakład kształcenia nauczycieli i podejmuje pracę na stanowisku, do
którego są to wystarczające kwalifikacje,
2) przestrzega podstawowych zasad moralnych,
3) spełnia warunki zdrowotne niezbędne do wykonywania zawodu.
2. Minister Edukacji Narodowej 6), a w stosunku do nauczycieli szkół
artystycznych - Minister Kultury i Sztuki, w porozumieniu z zainteresowanymi
ministrami, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowe kwalifikacje wymagane
od nauczycieli oraz szkoły i wypadki, w których można zatrudnić nauczycieli nie
mających wyższego wykształcenia.
3. Minister Kultury i Sztuki może określać szkoły i inne placówki kształcenia
artystycznego, w których stanowiska nauczycieli mogą zajmować osoby mające
ukończoną szkołę artystyczną II stopnia w zakresie kierunku odpowiadającego
nauczanym przedmiotom.
Rozdział 4
Nawiązanie, zmiana i rozwiązanie stosunku pracy
Art. 10. 1. Stosunek pracy z nauczycielem nawiązuje się na podstawie mianowania
lub umowy o pracę.
2. Stosunek pracy z nauczycielem nawiązuje się przez mianowanie, jeżeli:
1) posiada obywatelstwo polskie,
2) posiada pełną zdolność do czynności prawnych,
3) korzysta z praw publicznych,
4) nie toczy się przeciwko niemu postępowanie karne lub o ubezwłasnowolnienie,
5) posiada wymagane kwalifikacje do zajmowania danego stanowiska,
6) może być zatrudniony w pełnym wymiarze zajęć na czas nie określony,
7) 17) bezpośrednio przed mianowaniem wykonywał nieprzerwanie, zgodnie z
wymaganymi kwalifikacjami, pracę pedagogiczną w szkole w pełnym wymiarze zajęć
co najmniej przez 3 lata i w tym okresie uzyskał dwie oceny co najmniej
wyróżniające, na zasadach i w trybie określonym w art. 6a, lub bezpośrednio
przed mianowaniem wykonywał nieprzerwanie, zgodnie z wymaganymi kwalifikacjami,
pracę pedagogiczną w szkole w pełnym wymiarze zajęć przez 4 lata pracy i na
koniec czwartego roku pracy uzyskał co najmniej ocenę dobrą albo bezpośrednio
przed mianowaniem wykonywał nieprzerwanie jako nauczyciel akademicki pracę
dydaktyczną w szkole wyższej co najmniej przez 3 lata i uzyskał ocenę pozytywną
w tym zakresie,
8) (skreślony) 18).
2a. 19) Stosunek pracy z nauczycielem nawiązuje się przez mianowanie również w
wypadku ponownego zatrudnienia nauczyciela mianowanego, jeżeli spełnia
wymagania, o których mowa w ust. 2 pkt 1-6, a przerwa w pracy w szkole nie
przekraczała 5 lat.
2b. 19) Przez wykonywanie pracy pedagogicznej zgodnie z wymaganymi
kwalifikacjami należy rozumieć realizowanie zajęć dydaktycznych, wychowawczych
lub opiekuńczych w wymiarze co najmniej 1/2 tygodniowego obowiązkowego wymiaru
zajęć.
2c. 19) Do okresu nieprzerwanej pracy, o której mowa w ust. 2 pkt 7, wlicza się
okresy przerw z powodu czasowej niezdolności do pracy wskutek choroby oraz
urlopu innego niż wypoczynkowy - trwających łącznie nie dłużej niż 6 miesięcy. W
wypadku przerwy dłuższej niż 6 miesięcy okres wymagany do mianowania przedłuża
się o czas przerwy przekraczającej 6 miesięcy.
3. Z nauczycielem, który nie spełnia wszystkich warunków określonych w ust. 2,
stosunek pracy nawiązuje się na podstawie umowy o pracę, z tym że nie można
nawiązać stosunku pracy z osobą nie spełniającą warunków określonych w ust. 2
pkt 2-4.
4. 20) Z nauczycielem posiadającym wymagane kwalifikacje i rozpoczynającym pracę
w szkole stosunek pracy nawiązywany jest na podstawie umowy o pracę na czas nie
określony. Nawiązanie stosunku pracy z nauczycielem na czas określony może
nastąpić wyłącznie w wypadku zaistnienia potrzeby wynikającej z organizacji
nauczania lub zastępstwa nieobecnego nauczyciela.
5. Z osobami, dla których praca w szkole jest dodatkowym zatrudnieniem, zawiera
się umowę o pracę.
Art. 11. 21) Nauczyciela mianuje dyrektor szkoły w uzgodnieniu z organem
sprawującym nadzór pedagogiczny nad szkołą.
Art. 12. 1. Nauczyciele mianowani nie podlegają podporządkowaniu służbowemu
określonemu w innych przepisach prawnych dla mianowanych funkcjonariuszy
państwowych.
2. Nauczyciel w realizacji programu nauczania ma prawo do swobody stosowania
takich metod nauczania i wychowania, jakie uważa za najwłaściwsze spośród
uznanych przez współczesne nauki pedagogiczne, oraz do wyboru spośród
zatwierdzonych do użytku szkolnego podręczników i innych pomocy naukowych.
3. 22) Nauczyciel powinien podnosić swą wiedzę ogólną i zawodową, korzystając z
prawa pierwszeństwa do uczestnictwa we wszelkich formach doskonalenia zawodowego
na najwyższym poziomie. Organ sprawujący nadzór pedagogiczny może zobowiązać
nauczyciela do podjęcia doskonalenia zawodowego w określonej formie.
Art. 13. 23) Stosunek pracy na podstawie mianowania nawiązuje się z dniem
określonym w akcie mianowania, a jeżeli tego dnia nie określono - z dniem
doręczenia tego aktu.
Art. 14. Akt mianowania i umowa o pracę powinny w szczególności określić:
1) stanowisko i miejsce pracy,
2) termin rozpoczęcia pracy,
3) wynagrodzenie lub zasady jego ustalania.
Art. 15. 24) Przy mianowaniu na stanowisko nauczyciela osoba mianowana składa
ślubowanie przed dyrektorem szkoły według następującej roty:
"Ślubuję rzetelnie pełnić mą powinność nauczyciela wychowawcy i opiekuna
młodzieży, dążyć do pełni rozwoju osobowości ucznia i własnej, kształcić i
wychowywać młode pokolenie w duchu umiłowania Ojczyzny, poszanowania Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z zasadami humanizmu, sprawiedliwości
społecznej i wolności sumienia."
Art. 16. Mianowanie lub umowa o pracę wygasa, jeżeli nowo zatrudniony nauczyciel
nie usprawiedliwi w ciągu 7 dni swojego nieprzystąpienia do pracy, chyba że
przepisy szczególne stanowią inaczej.
Art. 17. 25) 1. Zasady powierzania stanowisk kierowniczych w szkole określają
odrębne przepisy.
2. Nauczyciele powołani na stanowisko kuratora oświaty oraz nauczyciele
przechodzący do pracy w urzędach administracji państwowej na stanowiska
wymagające kwalifikacji pedagogicznych otrzymują urlop bezpłatny na czas
zajmowania tych stanowisk.
Art. 18. 1. Nauczyciel mianowany może być przeniesiony na własną prośbę lub z
urzędu za jego zgodą na inne stanowisko w tej samej lub innej szkole, w tej
samej lub innej miejscowości, na takie samo lub inne stanowisko.
2. Przeniesienie nauczyciela z urzędu, w trybie określonym w ust. 1, do innej
miejscowości może nastąpić pod warunkiem:
1) zapewnienia nauczycielowi w nowym miejscu pracy odpowiedniego do jego stanu
rodzinnego mieszkania oraz miejsca pracy dla współmałżonka, jeśli jest on
nauczycielem,
2) przyznania nauczycielowi, oprócz zwrotu kosztów przeniesienia na zasadach
określonych w art. 21 ust. 1, zasiłku osiedleniowego w wysokości dwumiesięcznego
ostatnio pobieranego wynagrodzenia zasadniczego z dodatkami.
3. 26) Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio przy przeniesieniu
nauczyciela do szkoły prowadzonej przez inny organ, a przepis ust. 2 również w
razie przejścia nauczyciela za jego zgodą do pracy w terenowych organach
administracji państwowej.
4. 28) Przeniesienia nauczyciela mianowanego do innej szkoły dokonuje dyrektor
szkoły, do której nauczyciel ma być przeniesiony, po zasięgnięciu opinii organu
prowadzącego tę szkołę i za zgodą dyrektora szkoły, w której nauczyciel jest
zatrudniony, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. 28) Przeniesienia mianowanego nauczyciela religii, który otrzymał na
podstawie odrębnych przepisów skierowanie do innej szkoły, dokonuje dyrektor
szkoły, do której nauczyciel otrzymał skierowanie, w porozumieniu z dyrektorem
szkoły, w której nauczyciel jest zatrudniony, i po zawiadomieniu organów
prowadzących te szkoły.
Art. 19. 1. 29) W razie konieczności zapewnienia szkole obsady na stanowisku
nauczyciela z wymaganymi kwalifikacjami odpowiadającymi potrzebom programowym
szkoły, organ prowadzący szkołę może przenieść nauczyciela mianowanego do tej
szkoły - bez zgody nauczyciela, jednak na okres nie dłuższy niż 3 lata, z prawem
powrotu na uprzednio zajmowane stanowisko.
2. W wypadku określonym w ust. 1, a dotyczącym pracy w innej szkole w innej
miejscowości, nauczycielowi przysługuje:
1) czterodniowy tydzień pracy,
2) dodatek za uciążliwość pracy w wysokości 20% wynagrodzenia zasadniczego,
3) 30) zakwaterowanie w miejscu czasowego zatrudnienia.
Art. 20. 31) 1. W razie całkowitej lub częściowej likwidacji szkoły albo w razie
zmian organizacyjnych powodujących zmniejszenie liczby oddziałów w szkole lub
zmian planu nauczania uniemożliwiających dalsze zatrudnianie nauczyciela w
pełnym wymiarze zajęć, dyrektor szkoły przenosi nauczyciela w stan nieczynny
lub, na wniosek nauczyciela, rozwiązuje z nim stosunek pracy. Nauczyciel
mianowany może wyrazić zgodę na ograniczenie zatrudnienia w trybie określonym w
art. 22 ust. 2.
2. Nauczycielowi mianowanemu, z którym rozwiązano stosunek pracy z przyczyn
określonych w ust. 1, przysługuje odprawa w wysokości sześciomiesięcznego
wynagrodzenia zasadniczego. Nauczycielowi zatrudnionemu na podstawie umowy o
pracę, z którym rozwiązano stosunek pracy z przyczyn określonych w ust. 1,
przysługują świadczenia określone w przepisach o szczególnych zasadach
rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu
pracy.
3. Rozwiązanie stosunku pracy z przyczyn określonych w ust. 1 następuje z końcem
roku szkolnego po uprzednim trzymiesięcznym wypowiedzeniu, z zastrzeżeniem ust.
4.
4. Warunek rozwiązania stosunku pracy z końcem roku szkolnego nie dotyczy
nauczycieli szkół, w których w organizacji pracy nie przewidziano ferii
szkolnych, nauczycieli placówek kształcenia ustawicznego oraz nauczycieli szkół,
w których przewidziane są ferie szkolne, jeżeli likwidacja szkoły następuje w
trakcie roku szkolnego.
5. Okres wypowiedzenia może być skrócony do 1 miesiąca, z tym że w takim wypadku
nauczycielowi przysługuje odszkodowanie za pozostałą część okresu wypowiedzenia
w wysokości wynagrodzenia liczonego jak za okres urlopu wypoczynkowego. Okres,
za który przysługuje odszkodowanie, wlicza się nauczycielowi pozostającemu w tym
okresie bez pracy do okresu zatrudnienia.
6. Nauczyciel przeniesiony w stan nieczynny zachowuje prawo do wynagrodzenia
zasadniczego oraz innych świadczeń pracowniczych do czasu rozwiązania stosunku
pracy. Stosunek pracy nauczyciela wygasa z mocy prawa z upływem
sześciomiesięcznego okresu pozostawania w stanie nieczynnym.
7. Dyrektor szkoły ma obowiązek przywrócenia do pracy w pierwszej kolejności
nauczyciela pozostającego w stanie nieczynnym w razie powstania możliwości
ponownego podjęcia przez nauczyciela pracy w pełnym wymiarze zajęć na czas nie
określony lub na okres, na który została zawarta umowa, w tej samej szkole, na
tym samym lub innym stanowisku, pod warunkiem posiadania przez nauczyciela
wymaganych kwalifikacji. Odmowa podjęcia pracy przez nauczyciela powoduje
wygaśnięcie stosunku pracy z dniem odmowy.
8. W wypadkach podyktowanych koniecznością realizacji programu nauczania w tej
samej lub w innej szkole lub zapewnienia opieki w placówce
opiekuńczo-wychowawczej nauczyciel pozostający w stanie nieczynnym może, na swój
wniosek lub na wniosek dyrektora szkoły, podjąć pracę zgodnie z wymaganymi
kwalifikacjami w niepełnym lub w pełnym wymiarze zajęć, jednak na okres nie
dłuższy niż okres stanu nieczynnego. Z tytułu wykonywania pracy nauczycielowi
przysługuje odpowiednie do wymiaru zajęć wynagrodzenie, niezależnie od
pobieranego wynagrodzenia z tytułu pozostawania w stanie nieczynnym.
Art. 21. 1. W razie przeniesienia nauczyciela przysługuje mu zwrot kosztów
przeniesienia według zasad określonych w odrębnych przepisach dla pracowników
urzędów państwowych.
2. Nauczyciela zmieniającego miejsce zamieszkania w związku z przeniesieniem
zwalnia się od pełnienia obowiązków służbowych na odpowiedni okres czasu, nie
dłuższy niż 7 dni.
Art. 22. 32) 1. Organ prowadzący szkołę może nałożyć na nauczyciela obowiązek
podjęcia pracy w innej szkole w tej samej miejscowości i na tym samym lub - za
jego zgodą - na innym stanowisku, w celu uzupełnienia tygodniowego obowiązkowego
wymiaru zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych w wymiarze nie
większym niż 1/2 obowiązkowego wymiaru zajęć. W wypadku niewyrażenia zgody
nauczyciel otrzymuje wynagrodzenie za część obowiązkowego wymiaru zajęć.
2. Zasada ograniczenia zatrudnienia nauczyciela mianowanego do wymiaru nie
niższego niż 1/2 obowiązkowego wymiaru zajęć i proporcjonalnego zmniejszenia
wynagrodzenia może być - za zgodą nauczyciela - stosowana również w wypadku, gdy
z przyczyn, o których mowa w art. 20 ust. 1, nie ma możliwości zatrudnienia
nauczyciela w pełnym wymiarze zajęć oraz nie istnieją warunki do uzupełnienia
tygodniowego obowiązkowego wymiaru zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub
opiekuńczych w innej szkole. W razie braku zgody nauczyciela mianowanego na
ograniczenie wymiaru zatrudnienia i proporcjonalne zmniejszenie wynagrodzenia,
stosuje się przepisy art. 20.
Art. 23. 33) 1. Stosunek pracy z nauczycielem mianowanym ulega rozwiązaniu:
1) na wniosek nauczyciela,
2) w razie czasowej niezdolności nauczyciela do pracy spowodowanej chorobą,
jeżeli okres tej niezdolności przekracza rok; w szczególnie uzasadnionych
wypadkach - po stwierdzeniu przez lekarza leczącego poprawy stanu zdrowia
nauczyciela i możliwości powrotu do pracy - okres nieobecności w pracy
spowodowanej chorobą może być przedłużony ponad rok, nie dłużej jednak niż do
dwóch lat, licząc łącznie okres niezdolności do pracy i urlopu dla poratowania
zdrowia,
3) w razie orzeczenia przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia
trwałej niezdolności nauczyciela do pracy w pełnym wymiarze zajęć na zajmowanym
stanowisku,
4) po osiągnięciu przez nauczyciela wieku emerytalnego określonego w przepisach
o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin; jeżeli z osiągnięciem wieku
emerytalnego nauczyciel nie nabył prawa do emerytury - dyrektor szkoły przedłuża
okres zatrudnienia, nie dłużej jednak niż o 2 lata od osiągnięcia wieku
emerytalnego,
5) w razie uzyskania negatywnej oceny pracy dokonanej w trybie i na zasadach
określonych w art. 6a,
6) w razie cofnięcia skierowania do nauczania religii w szkole na zasadach
określonych w odrębnych przepisach.
2. Rozwiązanie stosunku pracy z nauczycielem mianowanym z przyczyn określonych w
ust. 1 następuje odpowiednio:
1) z końcem roku szkolnego, po uprzednim złożeniu przez nauczyciela
trzymiesięcznego wypowiedzenia,
2) z końcem tego miesiąca, w którym upływa okres czasowej niezdolności
nauczyciela do pracy,
3) z końcem tego miesiąca, w którym dyrektor szkoły otrzymał prawomocne
orzeczenie o trwałej niezdolności nauczyciela do pracy w pełnym wymiarze zajęć
na zajmowanym stanowisku,
4) z końcem roku szkolnego, w którym nauczyciel osiągnął wiek emerytalny, po
uprzednim trzymiesięcznym wypowiedzeniu,
5) z końcem tego miesiąca, w którym upływa trzymiesięczne wypowiedzenie, licząc
od otrzymania przez nauczyciela negatywnej oceny pracy,
6) z końcem tego miesiąca, w którym nastąpiło cofnięcie skierowania do nauczania
religii.
3. Rozwiązanie stosunku pracy z końcem roku szkolnego w wypadkach określonych w
ust. 2 pkt 1 i 4 nie dotyczy nauczyciela szkoły, w której w organizacji pracy
nie przewidziano ferii szkolnych.
4. Rozwiązanie stosunku pracy z nauczycielem mianowanym może nastąpić również:
1) na mocy porozumienia stron,
2) w razie dwukrotnego nie usprawiedliwionego niezgłoszenia się nauczyciela,
skierowanego z urzędu, na badania lekarskie.
5. Dyrektor szkoły może skierować nauczyciela mianowanego na badania przez
komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia na wniosek nauczyciela lub
z własnej inicjatywy. W wypadku określonym w ust. 4 pkt 2 rozwiązanie stosunku
pracy następuje z końcem miesiąca, w którym dyrektor szkoły otrzymał informację
o niezgłoszeniu się nauczyciela na badanie lekarskie.
Art. 24. (skreślony). 34)
Art. 25. (skreślony). 34)
Art. 26. 1. Stosunek pracy mianowanego nauczyciela wygasa z mocy prawa w razie:
1) 35) prawomocnego ukarania w trybie dyscyplinarnym karą dyscyplinarną
zwolnienia z pracy z zakazem przyjmowania ukaranego do pracy w zawodzie
nauczycielskim, w okresie trzech lat od ukarania lub wydalenia z zawodu
nauczycielskiego,
2) prawomocnego skazania na karę pozbawienia praw publicznych albo prawa
wykonywania zawodu,
3) upływu trzymiesięcznego okresu odbywania kary pozbawienia wolności,
4) stwierdzenia, że mianowanie nastąpiło na podstawie fałszywych lub nieważnych
dokumentów,
5) upływu sześciomiesięcznego terminu pozostawania w stanie nieczynnym.
2. 36) Wygaśnięcie stosunku pracy w wypadkach określonych w ust. 1 stwierdza
dyrektor szkoły.
Art. 27. 37) 1. Rozwiązanie umowy o pracę zawartej z nauczycielem na czas
nieokreślony następuje z końcem roku szkolnego, za trzymiesięcznym
wypowiedzeniem.
2. Rozwiązanie umowy o pracę zawartej z nauczycielem na czas nie określony może
nastąpić w każdym czasie i bez wypowiedzenia w razie niezdolności nauczyciela do
pracy z powodu choroby trwającej dłużej niż jeden rok, chyba że w szczególnie
uzasadnionych wypadkach lekarz leczący stwierdzi możliwość powrotu do pracy w
zawodzie nauczyciela. W tym wypadku okres nieobecności w pracy spowodowanej
chorobą może być przedłużony do dwóch lat, licząc łącznie okres niezdolności do
pracy i urlopu dla poratowania zdrowia.
3. Do rozwiązania stosunku pracy z nauczycielem zatrudnionym na podstawie umowy
o pracę na czas nie określony stosuje się również przepisy art. 23 ust. 1 pkt
3-6, ust. 2 pkt 3-6 oraz ust. 3-5.
Art. 28. 1. 38) Nauczycielowi mianowanemu, z którym rozwiązano stosunek pracy z
przyczyny określonej w art. 23 ust. 1 pkt 3, przyznaje się odprawę pieniężną w
wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego ostatnio pobieranego w
czasie trwania stosunku pracy - za każdy pełny rok pracy nauczycielskiej,
zaliczanej do okresów pracy pedagogicznej w myśl przepisów wydanych na podstawie
art. 31 pkt 1, nie przekraczającą jednak sześciomiesięcznego wynagrodzenia
zasadniczego.
2. 39) Nauczycielowi mianowanemu, z którym rozwiązuje się stosunek pracy z
przyczyn określonych w art. 70 ust. 2, przyznaje się odprawę pieniężną na
zasadach określonych w ust. 1, nie przekraczającą jednak:
1) trzymiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, jeżeli okres pracy
nauczycielskiej nie przekroczył 10 lat,
2) sześciomiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, jeżeli okres pracy
nauczycielskiej przekroczył 10 lat.
2a. 40) W wypadku określonym w art. 23 ust. 1 pkt 6 nauczycielowi przysługuje
jednorazowa odprawa w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia za każdy rok
pracy na stanowisku nauczyciela religii, nie więcej jednak niż w wysokości
trzymiesięcznego wynagrodzenia.
3. 41) Odprawy określone w ust. 1-2a wypłaca dyrektor szkoły, który rozwiązał z
nauczycielem mianowanym stosunek pracy.
Rozdział 5
Warunki pracy i wynagrodzenie
Art. 29. 1. 42) Organ prowadzący szkołę obowiązany jest zapewnić szkole
podstawowe warunki do realizacji przez nauczyciela zadań dydaktycznych,
wychowawczych i opiekuńczych.
2. Nauczycielowi przysługuje wyposażenie jego stanowiska pracy, umożliwiające
realizację dydaktyczno-wychowawczego programu nauczania.
3. Minister Edukacji Narodowej 6) w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami,
zaś w odniesieniu do szkół artystycznych - Minister Kultury i Sztuki, określa
podstawowe warunki niezbędne do realizacji przez szkoły i nauczycieli zadań i
programów, o których mowa w ust. 1 i 2.
Art. 30. 1. Wynagrodzenie nauczycieli składa się z wynagrodzenia zasadniczego i
dodatków.
2. 43) Wysokość wynagrodzenia zasadniczego uzależniona jest od posiadanego przez
nauczyciela poziomu wykształcenia i stażu pracy oraz osiąganych wyników pracy, a
dodatków - od wykonywanej funkcji, zajmowanego stanowiska, warunków pracy i
osiąganych wyników pracy oraz kwalifikacji specjalistycznych.
Art. 31. 44) Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i
Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia:
1) wysokość stawek wynagrodzenia zasadniczego, dodatków, wynagrodzenia za
zajęcia dodatkowe oraz zasady zaszeregowania i przyznawania dodatków do
wynagrodzenia nauczycieli,
2) szczegółowe zasady awansowania nauczycieli do wyższego szczebla wynagrodzenia
zasadniczego.
Art. 32. 1. 45) Dodatek funkcyjny przysługuje nauczycielom, którym powierzono
stanowiska kierownicze w szkole.
2. Dodatek funkcyjny przysługuje również nauczycielom, którym powierzono
obowiązki kierownicze w zastępstwie. W tych wypadkach prawo do dodatku powstaje
od pierwszego dnia miesiąca po upływie jednomiesięcznego okresu pełnienia tych
obowiązków i gaśnie z pierwszym dniem miesiąca następującego po zaprzestaniu
pełnienia tych obowiązków.
3. 46) Dodatek służbowy przysługuje nauczycielom, o których mowa w art. 1 ust. 2
pkt 1.
Art. 33. 1. 47) Nauczycielom przysługuje dodatek za staż pracy w wysokości 1%
wynagrodzenia zasadniczego za każdy rok pracy, wypłacany w okresach miesięcznych
poczynając od czwartego roku pracy, z tym że dodatek ten nie może przekroczyć
20% wynagrodzenia zasadniczego.
2. (skreślony). 48)
3. 49) Szczególne wypadki zaliczenia okresów zatrudnienia, uprawniające do
dodatków za staż pracy, określa Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z
Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej.
Art. 34. 1. Nauczycielom pracującym w trudnych i uciążliwych warunkach pracy
oraz w warunkach szkodliwych dla zdrowia przysługują z tego tytułu dodatki
wymienione w ust. 2 i 3.
2. 50) Wykaz trudnych i uciążliwych warunków pracy stanowiących podstawę do
przyznania z tego tytułu dodatku oraz szczegółowe zasady wypłaty tego dodatku
określa Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej i zainteresowanymi ministrami.
3. 50) Wykaz prac w warunkach szkodliwych dla zdrowia, z oznaczeniem stopnia ich
szkodliwości, stanowiących podstawę do przyznania z tego tytułu dodatku oraz
szczegółowe zasady wypłaty tego dodatku określa Minister Zdrowia i Opieki
Społecznej w porozumieniu z Ministrami Pracy i Polityki Socjalnej oraz Edukacji
Narodowej.
Art. 35. 51) 1. W szczególnych wypadkach, podyktowanych wyłącznie koniecznością
realizacji programu nauczania lub zapewnienia opieki w placówkach
opiekuńczo-wychowawczych, nauczyciel może być obowiązany do odpłatnej pracy w
godzinach ponadwymiarowych zgodnie z posiadaną specjalnością, których liczba nie
może przekroczyć 1/4 tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć.
Przydzielenie nauczycielowi większej liczby godzin ponadwymiarowych może
nastąpić wyłącznie za jego zgodą, jednak w wymiarze nie przekraczającym 1/2
tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć.
2. Przez godzinę ponadwymiarową rozumie się przydzieloną nauczycielowi godzinę
zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych powyżej tygodniowego
obowiązkowego wymiaru godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub
opiekuńczych.
3. Wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe wypłaca się według stawki osobistego
zaszeregowania nauczyciela, z uwzględnieniem dodatków, o których mowa w art. 34.
4. Kobiety w ciąży oraz osoby wychowującej dziecko do lat 4 nie wolno zatrudniać
w godzinach ponadwymiarowych bez jej zgody.
Art. 36. 52) 1. Ponadzakładowy układ zbiorowy pracy dla nauczycieli może być
zawarty przez Ministra Edukacji Narodowej, w porozumieniu z ministrami
prowadzącymi szkoły, z ponadzakładowymi organizacjami związkowymi zrzeszającymi
nauczycieli.
2. Ponadzakładowy układ zbiorowy pracy dla nauczycieli określa w szczególności:
1) wysokość stawek wynagrodzenia zasadniczego i dodatków oraz zasady
zaszeregowania, awansowania i przyznawania dodatków do wynagrodzenia,
2) zasady zatrudniania oraz wynagradzania w godzinach ponadwymiarowych oraz w
porze nocnej i w dniach wolnych od pracy,
3) tygodniowy obowiązkowy wymiar zajęć dydaktycznych, wychowawczych i
opiekuńczych nauczycieli poszczególnych typów szkół, placówek i innych jednostek
organizacyjnych systemu oświaty,
4) zasady zmniejszania wymiaru zajęć ze względu na:
a) stan zdrowia,
b) wykonywanie prac zleconych przez organy szkoły,
c) szczególne warunki pracy,
d) inne szczególne przypadki,
5) wymiar innych zajęć podyktowanych koniecznością zrealizowania przez
nauczycieli procesu dydaktycznego, wychowawczego i opiekuńczego, w trakcie
których nauczyciel pozostaje w dyspozycji szkoły,
6) normy zatrudnienia bibliotekarzy i pedagogów szkolnych.
3. Ponadzakładowy układ zbiorowy pracy dla nauczycieli, o którym mowa w ust. 1 i
2, rozszerzający zakres treści i świadczeń wskazanych w ust. 2, może być zawarty
przez przewodniczącego zarządu gminy (przewodniczącego zarządu związku
komunalnego) z ponadzakładowymi organizacjami związkowymi zrzeszającymi
nauczycieli.
4. W sprawach nie uregulowanych w ust. 1-3, dotyczących ponadzakładowego układu
zbiorowego pracy, stosuje się przepisy działu jedenastego Kodeksu pracy.
Art. 37. (skreślony). 53)
Art. 38. Nauczyciel nabywa prawo do wynagrodzenia od dnia nawiązania stosunku
pracy.
Art. 39. 1. Zmiana wysokości wynagrodzenia w czasie trwania stosunku pracy z
powodu awansu lub innych przyczyn następuje z dniem pierwszym najbliższego
miesiąca kalendarzowego, jeżeli awans lub inne przyczyny nie nastąpiły od dnia
pierwszego danego miesiąca kalendarzowego.
2. W razie zmiany miejsca pracy, pociągającej za sobą zmianę wysokości
wynagrodzenia, prawo do wynagrodzenia odpowiadającego nowemu miejscu pracy
przysługuje od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego, następującego po objęciu
obowiązków pracowniczych w nowym miejscu pracy, jeżeli objęcie tych obowiązków
nie nastąpiło od dnia pierwszego danego miesiąca kalendarzowego.
3. 54) Wynagrodzenie wypłacane jest nauczycielowi miesięcznie z góry w pierwszym
dniu miesiąca. Jeżeli pierwszy dzień miesiąca jest dniem ustawowo wolnym od
pracy, wynagrodzenie wypłacane jest w dniu następnym.
4. 55) Składniki wynagrodzenia, których wysokość może być ustalona jedynie na
podstawie już wykonanych prac, wypłaca się miesięcznie lub jednorazowo z dołu w
ostatnim dniu miesiąca. Jeżeli ostatni dzień miesiąca jest dniem ustawowo wolnym
od pracy, wynagrodzenie wypłacane jest w dniu poprzedzającym ten dzień, a w
wypadkach szczególnie uzasadnionych wynagrodzenie może być wypłacone w jednym z
ostatnich pięciu dni miesiąca lub w dniu wypłaty wynagrodzenia, o którym mowa w
ust. 3.
Art. 40. Prawo do wynagrodzenia gaśnie z ostatnim dniem miesiąca kalendarzowego,
w którym nastąpiło wygaśnięcie lub rozwiązanie stosunku pracy.
Art. 41. (skreślony). 53)
Art. 42. 56) 1. Czas pracy nauczyciela zatrudnionego w pełnym wymiarze zajęć nie
może przekraczać 40 godzin na tydzień.
2. W ramach czasu pracy nauczyciel obowiązany jest realizować:
1) zajęcia dydaktyczne, wychowawcze i opiekuńcze prowadzone bezpośrednio z
uczniami lub wychowankami, w wymiarze określonym w ust. 3,
2) inne czynności wynikające z zadań statutowych szkoły,
3) zajęcia i czynności związane z przygotowaniem się do zajęć, samokształceniem
i doskonaleniem zawodowym.
3. Tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych i
opiekuńczych, prowadzonych bezpośrednio z uczniami lub wychowankami, nauczycieli
zatrudnionych w pełnym wymiarze zajęć ustala się według następujących norm:
Lp.Stanowisko - typ (rodzaj szkoły)Tygodniowa liczba godzin obowiązkowego
wymiaru zajęć dydaktycznych, wychowawczych, opiekuńczych
123
1Nauczyciele przedszkoli, z wyjątkiem nauczycieli pracujących z grupami
dzieci 6-letnich25
2Nauczyciele przedszkoli i innych placówek przedszkolnych pracujących z
grupami dzieci 6-letnich22
3Nauczyciele: przedszkoli specjalnych, szkół podstawowych, szkół
specjalnych, liceów ogólnokształcących, przedmiotów teoretycznych w
szkołach zawodowych, szkołach zawodowych specjalnych i szkolenia
rzemieślniczego w zakładach dla nieletnich, przedmiotów artystycznych i
ogólnokształcących w szkołach artystycznych i innych placówkach
kształcenia artystycznego18
4Nauczyciele kolegium nauczycielskiego, z wyjątkiem nauczycieli kolegium
języków obcych, kulturalno-oświatowego i bibliotekarskiego oraz
nauczyciele przedmiotów teoretycznych w pedagogicznych studiach
technicznych15
5Nauczyciele praktycznej nauki zawodu we wszystkich typach szkół22
6Wychowawcy świetlic szkolnych i półinternatów (z wyjątkiem wychowawców
świetlic szkół specjalnych), świetlic i klubów środowiskowych, w tym:
profilaktyczno-wychowawczych i terapeutycznych, wychowawcy młodzieżowych
ośrodków socjoterapii, w tym turnusowych26
7Wychowawcy internatów, burs, ogrodów jordanowskich, świetlic dworcowych,
stałych szkolnych schronisk młodzieżowych30
8Wychowawcy ośrodków szkolno-wychowawczych28
9Wychowawcy placówek opiekuńczo-wychowawczych w:
a) rodzinnych domach dziecka, domach dziecka, zakładach
opiekuńczo-leczniczych dla dzieci26
b) domach wczasów dziecięcych26
- w tym na zajęcia dydaktyczne10
c) specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych, zakładach rehabilitacji
zawodowej inwalidów, zakładach poprawczych, schroniskach dla nieletnich,
świetlicach szkół specjalnych, pogotowiach opiekuńczych, rodzinnych
ośrodkach diagnostyczno-konsultacyjnych, placówkach resocjalizacyjnych -
młodzieżowych ośrodkach wychowawczych, w tym: diagnostyczno-kierujących,
resocjalizacyjno-wychowawczych, resocjalizacyjno-rewalidacyjnych,
zespołach pozalekcyjnych zajęć wychowawczych zorganizowanych w zakładach
opieki zdrowotnej, wychowawcy w domach pomocy społecznej24
10Nauczyciele pałaców młodzieży, młodzieżowych domów kultury, ognisk pracy
pozaszkolnej, pozaszkolnych placówek specjalistycznych, międzyszkolnych
ośrodków sportowych prowadzących bezpośrednią pracę z dziećmi i młodzieżą
systemem pracownianym18
11Nauczyciele-bibliotekarze bibliotek szkolnych30
12Nauczyciele poradni psychologiczno-pedagogicznej20
4. Minister Edukacji Narodowej określa, w drodze zarządzenia, liczbę uczniów, na
których przysługuje etat nauczyciela-bibliotekarza.
5. Nauczyciel, dla którego ustalony plan zajęć w pewnych okresach roku szkolnego
nauki nie wyczerpuje obowiązującego tego nauczyciela tygodniowego wymiaru godzin
zajęć dydaktycznych, powinien nauczać w odpowiednio większej liczbie godzin w
innych okresach danego roku szkolnego. Prawa wykonywana zgodnie z tak ustalonym
planem zajęć nie jest pracą w godzinach ponadwymiarowych.
6. Dyrektorowi i wicedyrektorowi szkoły oraz nauczycielowi pełniącemu inne
stanowisko kierownicze w szkole obniża się tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin
zajęć określonych w ust. 3 w zależności od wielkości i typu szkoły oraz warunków
pracy lub zwalnia się ich od obowiązku realizacji tych zajęć. Dotyczy to również
nauczyciela, który obowiązki kierownika pełni w zastępstwie nauczyciela, któremu
powierzono stanowisko kierownika.
7. Minister Edukacji Narodowej, a w stosunku do nauczycieli szkół artystycznych,
zakładów poprawczych, schronisk dla nieletnich i rodzinnych ośrodków
diagnostyczno-konsultacyjnych, szkół medycznych oraz rolniczych i gospodarki
żywnościowej odpowiednio - Minister Kultury i Sztuki, Minister Sprawiedliwości,
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Minister Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej określą, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady rozliczania
tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć nauczycieli, dla których
ustalony plan zajęć jest różny w poszczególnych okresach roku szkolnego.
8. Minister Edukacji Narodowej, a w stosunku do nauczycieli, którym powierzono
stanowiska kierownicze w szkołach artystycznych, w zakładach poprawczych,
schroniskach dla nieletnich i rodzinnych ośrodkach
diagnostyczno-konsultacyjnych, w szkołach medycznych oraz rolniczych i
gospodarki żywnościowej odpowiednio - Minister Kultury i Sztuki, Minister
Sprawiedliwości, Minister Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Minister Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej określą, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady
udzielania i rozmiar zniżek, o których mowa w ust. 6, oraz szczegółowe zasady
zwalniania od obowiązku realizacji zajęć, o których mowa w ust. 3.
9. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej, a w stosunku nauczycieli do szkół artystycznych, zakładów
poprawczych, schronisk dla nieletnich i rodzinnych ośrodków
diagnostyczno-konsultacyjnych, szkół medycznych oraz rolniczych i gospodarki
żywnościowej odpowiednio - Minister Kultury i Sztuki, Minister Sprawiedliwości,
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Minister Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej określą, w
drodze rozporządzenia, tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć nauczycieli
szkół nie wymienionych w ust. 3, w tym również nauczycieli szkół zaocznych,
nauczycieli w systemie kształcenia na odległość, nauczycieli przedmiotów w
różnym wymiarze godzin, pedagogów, psychologów, bibliotekarzy bibliotek
pedagogicznych i innych pracowników zatrudnionych na innych stanowiskach
pedagogicznych oraz zasady zaliczania do wymiaru godzin poszczególnych zajęć w
kształceniu zaocznym i w systemie kształcenia na odległość.
Art. 42a. 57) 1. Nauczycielowi zatrudnionemu w pełnym wymiarze zajęć można
obniżyć tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć, na czas określony lub do
odwołania, ze względu na doskonalenie się, wykonywanie pracy naukowej albo prac
zleconych przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny lub organ prowadzący szkołę
za zgodą organu sprawującego nadzór pedagogiczny albo ze względu na szczególne
warunki pracy nauczyciela w szkole.
2. Obniżenie tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć nie może spowodować
zmniejszenia wynagrodzenia oraz ograniczenia innych uprawnień nauczyciela.
3. Nauczyciel korzystający z obniżonego tygodniowego obowiązkowego wymiaru
godzin zajęć nie może mieć godzin ponadwymiarowych, z wyjątkiem nauczycieli, o
których mowa w art. 42 ust. 6.
4. Minister Edukacji Narodowej, a w stosunku do nauczycieli szkół artystycznych,
zakładów poprawczych, schronisk dla nieletnich i rodzinnych ośrodków
diagnostyczno-konsultacyjnych, szkół medycznych oraz rolniczych i gospodarki
żywnościowej odpowiednio - Minister Kultury i Sztuki, Minister Sprawiedliwości,
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Minister Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej określą, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb
obniżania tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć.
Art. 42b. 57) 1. Nauczyciel może być obowiązany do realizowania tygodniowego
obowiązkowego wymiaru godzin zajęć wychowawczych także w porze nocnej.
2. Za pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia w wysokości
określonej w przepisach o wynagradzaniu nauczycieli.
3. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami
określa, w drodze zarządzenia, szkoły, stanowiska oraz warunki, na jakich
nauczyciel może być obowiązany do realizowania tygodniowego obowiązkowego
wymiaru godzin zajęć wychowawczych, także w porze nocnej.
Art. 42c. 57) 1. Nauczyciela zatrudnionego w pełnym wymiarze zajęć obowiązuje
pięciodniowy tydzień pracy. Nauczycielom dokształcającym się, wykonującym inne
ważne społecznie zadania lub - jeżeli to wynika z organizacji pracy w szkole -
dyrektor szkoły może ustalić czterodniowy tydzień pracy.
2. W szkołach, w których praca odbywa się we wszystkie dni tygodnia, nauczyciel
korzysta co najmniej raz na dwa tygodnie z dwu kolejnych dni wolnych od pracy, z
których jeden musi przypadać w niedzielę. Nie dotyczy to nauczyciela pracującego
w systemie kształcenia zaocznego.
3. Za zajęcia dydaktyczne, wychowawcze lub opiekuńcze, wykonywane w dniu wolnym
od pracy, nauczyciel otrzymuje inny dzień wolny od pracy, a w szczególnie
uzasadnionych wypadkach zamiast dnia wolnego - odrębne wynagrodzenie w wysokości
określonej w przepisach o wynagrodzeniu nauczycieli.
4. Za pracę w święto, przypadające poza dwoma dniami w tygodniu wolnymi od
pracy, nauczyciel otrzymuje inny dzień wolny od pracy, a w szczególnie
uzasadnionych wypadkach zamiast dnia wolnego - wynagrodzenie ze 100% dodatkiem.
Art. 43. (skreślony). 58)
Art. 44. (skreślony). 58)
Art. 45. (skreślony). 58)
Art. 46. 1. Nauczyciele mogą uzyskać stopnie specjalizacji zawodowej.
2. Szczegółowe zasady i warunki oraz tryb uzyskiwania stopni, o których mowa w
ust. 1, określa Minister Edukacji Narodowej 6) w porozumieniu z zainteresowanymi
ministrami.
Rozdział 6
Nagrody i odznaczenia
Art. 47. 59) 1. Za wieloletnią pracę nauczyciel otrzymuje nagrodę jubileuszową w
wysokości:
1) za 20 lat pracy - 75% wynagrodzenia miesięcznego,
2) za 25 lat pracy - 100% wynagrodzenia miesięcznego,
3) za 30 lat pracy - 150% wynagrodzenia miesięcznego,
4) za 35 lat pracy - 200% wynagrodzenia miesięcznego,
5) za 40 lat pracy - 250% wynagrodzenia miesięcznego.
2. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ustalania okresów
pracy i innych okresów uprawniających nauczyciela do nagrody jubileuszowej oraz
szczegółowe zasady jej obliczania i wypłacania.
Art. 48. 60) Dla nauczycieli tworzy się zakładowy fundusz nagród w wysokości
8,5% wynagrodzeń osobowych. Wysokość i zasady przyznawania indywidualnych nagród
z tego funduszu określają odrębne przepisy.
Art. 49. 1. Zachowuje się specjalny fundusz nagród dla nauczycieli za ich
osiągnięcia dydaktyczno-wychowawcze w wysokości 1% planowanego rocznego
osobowego funduszu płac.
2. Minister Edukacji Narodowej 6) określa zasady podziału tego funduszu.
Art. 50. (wygasł). 61)
Art. 51. 1. "Medal Komisji Edukacji Narodowej" nadawany będzie nauczycielom i
innym osobom za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania.
2. "Medal Komisji Edukacji Narodowej" nadaje Minister Edukacji Narodowej 6).
3. 62) Minister Edukacji Narodowej określa szczegółowe zasady nadawania "Medalu
Komisji Edukacji Narodowej", tryb przedstawiania wniosków, wzór Medalu, tryb
jego wręczania i sposób noszenia.
Art. 52. (skreślony). 63)
Rozdział 7
Uprawnienia socjalne i urlopy
Art. 53. 64) 1. Dla nauczycieli dokonuje się odpisu na zakładowy fundusz
świadczeń socjalnych w wysokości 8% planowanych rocznych środków przeznaczonych
na wynagrodzenia osobowe.
2. Dla nauczycieli będących emerytami i rencistami dokonuje się odpisu na
zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w wysokości 5% pobieranych przez nich
emerytur i rent.
3. Odpisy, o których mowa w ust. 1 i 2, łącznie z naliczonymi odpisami
podstawowymi na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych na pozostałych
pracowników oraz emerytów i rencistów - byłych pracowników, stanowią jeden
fundusz w szkole.
4. Organ prowadzący szkołę może tworzyć służbę socjalną powołaną do
gospodarowania funduszem, o którym mowa w ust. 3.
5. W sprawach nie uregulowanych w ust. 1-4 stosuje się przepisy o zakładowym
funduszu świadczeń socjalnych.
Art. 54. 65) 1. Nauczyciel zatrudniony na terenie wiejskim oraz w mieście
liczącym do 5000 mieszkańców ma prawo do mieszkania w miejscu pracy.
2. Obowiązek realizacji uprawnień nauczyciela, o którym mowa w ust. 1, należy do
dyrektora szkoły i organu prowadzącego szkołę.
3. Nauczycielowi, o którym mowa w ust. 1, posiadającemu kwalifikacje do
zajmowania stanowiska nauczyciela, przysługuje nauczycielski dodatek
mieszkaniowy, którego wysokość uzależniona jest od stanu rodzinnego nauczyciela.
Wysokość dodatku może być także zróżnicowana w zależności od miejscowości, w
której nauczyciel jest zatrudniony.
4. Nauczyciel po przejściu na emeryturę lub rentę zachowuje prawo do zajmowania
mieszkania. Prawo to służy także małżonkowi nauczyciela emeryta (rencisty) oraz
dzieciom pozostającym na jego utrzymaniu i prowadzącym z nim wspólne
gospodarstwo domowe.
5. Nauczycielowi posiadającemu wymagane kwalifikacje, zatrudnionemu na terenie
wsi lub w mieście liczącym do 5000 mieszkańców, przysługuje odrębny dodatek w
wysokości 10% wynagrodzenia zasadniczego. Organ prowadzący szkołę może
podwyższyć dodatek nauczycielowi zatrudnionemu na terenie wiejskim, na którym
występuje deficyt kadr.
6. W razie zbiegu prawa do dodatku, o którym mowa w ust. 3, z prawem do dodatku
przysługującym na podstawie przepisów o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach
mieszkaniowych, nauczycielowi spełniającemu wymagane warunki przysługują obydwa
dodatki.
7. Minister Edukacji Narodowej określa, w drodze zarządzenia, wysokość dodatku,
o którym mowa w ust. 3, oraz szczegółowe zasady jego przyznawania i wypłacania.
Art. 55. 66) Nauczycielowi zatrudnionemu oraz zamieszkałemu na terenie wsi organ
prowadzący szkołę zapewnia zakup opału oraz bezpłatną jego dostawę.
Art. 56. 1. Nauczyciel zatrudniony na terenie wsi ma prawo otrzymać do
osobistego użytkowania i jego rodziny działkę gruntu szkolnego.
2. 67) Organ prowadzący szkołę przydziela w miarę możliwości potrzebny obszar
gruntu, o ile grunty szkolne nie wystarczają na realizację uprawnienia
określonego w ust. 1, jednak o powierzchni nie większej niż 0,25 ha.
Art. 57. (skreślony). 68)
Art. 58. Mieszkania w budynkach szkolnych i użytkowanych przez szkoły mogą być
zajmowane tylko przez nauczycieli i pracowników zatrudnionych w szkołach.
Art. 59. Dzieciom nauczycieli, przy równych z innymi dziećmi warunkach,
przysługuje prawo pierwszeństwa w przyjęciach do przedszkoli, internatów, burs i
szkół ponadpodstawowych.
Art. 60. Uprawnienia określone w art. 55-58 zachowują nauczyciele również po
przejściu na emeryturę lub rentę, a uprawnienia określone w art. 59 - ich
dzieci.
Art. 61. 1. 69) Nauczyciel, który swoją pierwszą pracę zawodową w życiu
podejmuje w szkole i posiada do pracy w tej szkole kwalifikacje obowiązujące w
dniu podjęcia pracy, otrzymuje jednorazowy zasiłek na zagospodarowanie w
wysokości dwumiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Prawo do zasiłku
przysługuje nauczycielowi zatrudnionemu na czas nie określony. Prawo to
przysługuje również nauczycielowi, który podjął swoją pierwszą pracę zawodową w
życiu na czas określony z przyczyn, o których mowa w art. 10 ust. 4, a
bezpośrednio po rozwiązaniu umowy na czas określony został zatrudniony na czas
nie określony. W takim wypadku dodatek wypłaca szkoła, w której nauczyciel
został zatrudniony na czas nie określony.
2. 70) Zasiłek, o którym mowa w ust. 1, podlega zwrotowi, jeżeli nauczyciel
rozwiąże stosunek pracy albo zostanie zwolniony z pracy z jego winy przed
upływem trzech lat pracy. W uzasadnionych wypadkach organ nadzorujący szkołę w
porozumieniu ze związkami zawodowymi może zwolnić nauczyciela w całości lub w
części od obowiązku zwrotu zasiłku.
3. (skreślony). 71)
Art. 62. (uchylony). 72)
Art. 63. 73) Nauczyciel korzysta w związku z pełnieniem obowiązków służbowych z
prawa do ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy państwowych. Organ prowadzący
szkołę obowiązany jest z urzędu występować w obronie nauczyciela, gdy ustalone
dla nauczyciela uprawnienia zostaną naruszone.
Art. 64. 1. 74) Nauczycielowi zatrudnionemu w szkole, w której w organizacji
pracy przewidziano ferie letnie i zimowe, przysługuje urlop wypoczynkowy w
wymiarze odpowiadającym okresowi ferii i w czasie ich trwania.
2. Nauczyciel, o którym mowa w ust. 1, może być zobowiązany przez dyrektora do
wykonywania w czasie tych ferii następujących czynności:
1) przeprowadzania egzaminów,
2) prac związanych z zakończeniem roku szkolnego i przygotowaniem nowego roku
szkolnego.
Czynności te nie mogą zająć nauczycielowi więcej niż 7 dni.
3. 75) Nauczycielom zatrudnionym w szkołach, w których nie są przewidziane ferie
szkolne, przysługuje prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze 7 tygodni w
czasie ustalonym w planie urlopów.
4. W ramach ustalonego w ust. 1 i 3 wymiaru urlopu wypoczynkowego nauczyciel ma
prawo do nieprzerwanego co najmniej czterotygodniowego urlopu wypoczynkowego.
5. 76) Nauczyciel zatrudniony przez cały okres trwania zajęć w danym roku
szkolnym w szkole, w której w organizacji pracy przewidziano ferie szkolne, ma
prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze i na zasadach określonych w ust. 1.
Nauczyciel zatrudniony przez okres krótszy niż 10 miesięcy w szkole, w której w
organizacji pracy przewidziano ferie szkolne, ma prawo do urlopu wypoczynkowego
w wymiarze proporcjonalnym do określonego w umowie okresu prowadzenia zajęć.
Art. 65. 77) Nauczyciel zatrudniony w szkole, w której w organizacji pracy
przewidziano ferie szkolne, uzyskuje prawo do pierwszego urlopu w ostatnim dniu
poprzedzającym ferie szkolne, a prawo do drugiego i dalszych urlopów - w każdym
następnym roku kalendarzowym.
Art. 66. 1. 78) W razie niewykorzystania urlopu wypoczynkowego w całości lub
części w okresie ferii szkolnych z powodu niezdolności do pracy wywołanej
chorobą lub odosobnieniem w związku z chorobą zakaźną, urlopu macierzyńskiego,
odbywania ćwiczeń wojskowych albo krótkotrwałego przeszkolenia wojskowego -
nauczycielowi przysługuje urlop w ciągu roku szkolnego, w wymiarze
uzupełniającym do 8 tygodni. Urlop uzupełniający w ciągu roku szkolnego
przysługuje również dyrektorowi i wicedyrektorowi szkoły, którzy na polecenie
lub za zgodą organu prowadzącego szkołę nie wykorzystali urlopu w czasie ferii
szkolnych z powodu wykonywania zadań zleconych przez ten organ lub prowadzenia w
szkole inwestycji albo kapitalnych remontów.
2. 79) W razie niewykorzystania przysługującego urlopu wypoczynkowego z powodu
rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy, powołania do zasadniczej służby
wojskowej albo do odbywania zastępczo obowiązku tej służby, do okresowej służby
wojskowej lub do odbywania długotrwałego przeszkolenia wojskowego -
nauczycielowi przysługuje ekwiwalent pieniężny za okres nie wykorzystanego
urlopu, nie więcej jednak niż za 8 tygodni w odniesieniu do nauczycieli, o
których mowa w art. 64 ust. 1, a nie więcej niż za 7 tygodni w odniesieniu do
nauczycieli, o których mowa w art. 64 ust. 3 - o ile rozwiązanie stosunku pracy
nie nastąpiło z przyczyn powodujących utratę prawa do urlopu wypoczynkowego.
3. (skreślony). 80)
Art. 67. 81) 1. Za czas urlopu wypoczynkowego nauczycielowi przysługuje
wynagrodzenie, jakie by otrzymał, gdyby w tym czasie pracował. Wynagrodzenie za
godziny ponadwymiarowe i zajęcia dodatkowe oblicza się na podstawie przeciętnego
wynagrodzenia z okresu wszystkich miesięcy danego roku szkolnego,
poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu, a jeżeli okres zatrudnienia jest
krótszy od roku szkolnego - z tego okresu.
2. Jeżeli wysokość wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczenia wynagrodzenia
za godziny ponadwymiarowe i zajęcia dodatkowe uległa zmianie w okresie, z
którego oblicza się wynagrodzenie za urlop, lub w miesiącu wykorzystywania
urlopu, wynagrodzenie to ulega przeliczeniu.
3. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ustalania
wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy.
Art. 68. 1. Nauczycielowi zatrudnionemu w pełnym wymiarze zajęć przysługuje
urlop płatny dla dalszego kształcenia się oraz inne ulgi i świadczenia związane
z tym kształceniem. Nauczyciel może otrzymać urlop płatny lub bezpłatny dla
celów naukowych, artystycznych, oświatowych, a bezpłatny z innych ważnych
przyczyn.
2. 82) Minister Edukacji Narodowej określa zasady udzielania urlopów, ulg i
świadczeń, o których mowa w ust. 1, oraz organy uprawnione do wydawania decyzji
w tych sprawach.
Art. 69. 1. (skreślony). 83)
2. W razie gdy czas pracy kobiety karmiącej dziecko wynosi ponad 4 godziny
ciągłej pracy dziennie, przysługuje jej prawo korzystania z jednej godziny
przerwy wliczanej do czasu pracy.
Art. 70. 1. 84) Nauczycielowi mianowanemu, który wniósł podanie o przeniesienie
do miejscowości będącej miejscem stałego zamieszkania współmałżonka, jeżeli
podanie o przeniesienie nie może być uwzględnione z powodu niemożności
zatrudnienia go w zawodzie nauczycielskim w miejscu stałego zamieszkania
współmałżonka, dyrektor szkoły udziela urlopu bezpłatnego.
2. 85) Okres urlopu bezpłatnego, o którym mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 2
lat. Jeżeli w tym okresie nauczyciel nie podjął ponownie pracy, stosunek pracy
ulega rozwiązaniu.
Rozdział 7a 86)
Finansowanie dokształcania i doskonalenia zawodowego nauczycieli
Art. 70a. 1. W budżecie państwa wyodrębnia się środki przeznaczone na
dokształcanie i doskonalenie zawodowe nauczycieli, w tym również na stypendia
dla studiujących nauczycieli.
2. Wysokość wyodrębnionych środków stanowi nie mniej niż 2,5% planowanych
wydatków na wynagrodzenie osobowe nauczycieli. Tryb i zasady wykorzystywania
tych środków określi Minister Edukacji Narodowej.
Rozdział 8
Ochrona zdrowia
Art. 71. Nauczycielom zatrudnionym na terenie wszystkich wsi oraz miast
liczących do 5000 mieszkańców zwraca się koszty przejazdu publicznymi środkami
lokomocji do lekarza lub szpitala w celu uzyskania pomocy lekarskiej dla siebie
i najbliższych członków rodziny.
Art. 72. 1. 87) Niezależnie od przysługującego nauczycielowi i członkom jego
rodziny prawa do korzystania z opieki lekarskiej i środków leczniczych na
zasadach określonych w przepisach o ubezpieczeniu społecznym, organy prowadzące
szkoły przeznaczą corocznie w budżetach odpowiednie środki finansowe z
przeznaczeniem na pomoc zdrowotną dla nauczycieli korzystających z opieki
zdrowotnej.
2. 88) Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, w drodze rozporządzenia, określa
wykaz chorób zawodowych nauczycieli.
3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, w porozumieniu z zainteresowanymi
ministrami, określa formy profilaktyki i leczniczej pomocy specjalistycznej dla
nauczycieli.
4. 89) Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 i w art. 71, zachowują nauczyciele
po przejściu na emeryturę lub rentę bez względu na datę przejścia na emeryturę
lub rentę.
Art. 73. 90) 1. Nauczycielowi zatrudnionemu w pełnym wymiarze zajęć na czas nie
określony, po przepracowaniu co najmniej 5 lat w szkole, dyrektor szkoły udziela
płatnego urlopu dla poratowania zdrowia na okres do jednego roku, jeżeli komisja
lekarska przewidziana w ust. 4 stwierdzi, że stan zdrowia nauczyciela wymaga
powstrzymania się od pracy w celu przeprowadzenia zaleconego leczenia. Jeżeli
nauczycielowi do nabycia praw emerytalnych brakuje mniej niż jeden rok, płatny
urlop dla poratowania zdrowia nie może być udzielony na okres dłuższy niż do
końca miesiąca kalendarzowego poprzedzającego miesiąc, w którym nauczyciel
przechodzi na emeryturę.
2. Okres pięcioletniej pracy w szkole, uzasadniający prawo do urlopu, powinien
przypadać bezpośrednio przed datą rozpoczęcia urlopu dla poratowania zdrowia.
3. Łączny wymiar urlopu dla poratowania zdrowia nauczyciela w okresie całego
zatrudnienia nie może przekraczać 3 lat.
4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Edukacji
Narodowej określa, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady powoływania komisji
lekarskich w publicznych zakładach opieki zdrowotnej do orzekania w sprawach, o
których mowa w ust. 1, oraz tryb postępowania przed komisjami.
Rozdział 9
Dzień Edukacji Narodowej
Art. 74. W dniu rocznicy utworzenia Komisji Edukacji Narodowej, 14 października
każdego roku, obchodzony będzie Dzień Edukacji Narodowej. Dzień ten uznaje się
za święto wszystkich pracowników oświaty i jest wolny od zajęć lekcyjnych.
Rozdział 10
Odpowiedzialność dyscyplinarna
Art. 75. 1. 91) Nauczyciele mianowani podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej
za uchybienia godności zawodu nauczyciela lub obowiązkom, o których mowa w art.
6.
2. Za uchybienia przeciwko porządkowi pracy, w rozumieniu art. 108 Kodeksu
pracy, wymierza się nauczycielom kary porządkowe zgodnie z Kodeksem pracy.
Art. 76. 1. Karami dyscyplinarnymi dla nauczycieli są:
1) nagana z ostrzeżeniem,
2) (skreślony) 92),
3) zwolnienie z pracy,
3a) 93) zwolnienie z pracy z zakazem przyjmowania ukaranego do pracy w zawodzie
nauczycielskim w okresie 3 lat od ukarania,
4) wydalenie z zawodu nauczycielskiego.
2. Kary dyscyplinarne wymierza komisja dyscyplinarna.
3. Wymierzenie kary dyscyplinarnej określonej w ust. 1 pkt 4 jest równoznaczne z
zakazem przyjmowania ukaranego do pracy w zawodzie nauczycielskim.
4. (skreślony). 94)
5. Odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem włącza się do akt osobowych
nauczyciela.
Art. 77. 1. 95) W sprawach dyscyplinarnych nauczycieli orzekają w pierwszej
instancji komisje dyscyplinarne przy wojewodach dla nauczycieli wszystkich szkół
na terenie województwa.
2. 96) Drugą instancją w sprawach dyscyplinarnych nauczycieli jest odwoławcza
komisja dyscyplinarna przy Ministrze Edukacji Narodowej, a w sprawach
dyscyplinarnych nauczycieli szkół artystycznych - odwoławcza komisja
dyscyplinarna przy Ministrze Kultury i Sztuki, powołane do rozpatrywania odwołań
od orzeczeń komisji dyscyplinarnych wymienionych w ust. 1.
3. Od prawomocnego orzeczenia może być wniesiona rewizja nadzwyczajna do
odwoławczej komisji dyscyplinarnej, o której mowa w ust. 2, jeżeli orzeczenie to
narusza przepisy prawa. Skład odwoławczej komisji dyscyplinarnej ustala się z
wyłączeniem osób, które wydały zaskarżone orzeczenie. Rewizję nadzwyczajną w
stosunku do tego samego nauczyciela można w danej sprawie wnieść tylko raz na
podstawie tych samych zarzutów.
4. Rewizję nadzwyczajną wnosi właściwy minister lub naczelny organ związku
zawodowego zrzeszającego nauczycieli. Rewizja nadzwyczajna na niekorzyść
nauczyciela nie może być wniesiona po upływie 6 miesięcy od daty wydania
orzeczenia.
5. 97) Od prawomocnych orzeczeń w sprawach dyscyplinarnych odwoławczych komisji
dyscyplinarnych przy Ministrze Edukacji Narodowej oraz przy Ministrze Kultury i
Sztuki, orzekających karę, o której mowa w art. 76 ust. 1 pkt 4, ukaranemu służy
prawo wniesienia odwołania do Sądu Najwyższego, w terminie 14 dni od daty
doręczenia orzeczenia.
Art. 78. Komisje dyscyplinarne są niezawisłe w zakresie orzecznictwa
dyscyplinarnego.
Art. 79. 1. Organ administracji państwowej, przy którym została powołana komisja
dyscyplinarna, wyznaczy dla każdej komisji dyscyplinarnej rzecznika
dyscyplinarnego i odpowiednią liczbę jego zastępców z grona podległych sobie
pracowników.
2. Rzecznik dyscyplinarny jest związany zaleceniami organu, który go powołał do
tej funkcji.
Art. 80. 1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna komisja dyscyplinarna na wniosek
rzecznika dyscyplinarnego.
2. Komisje dyscyplinarne wydają orzeczenia po przeprowadzeniu rozprawy oraz po
wysłuchaniu głosów rzecznika dyscyplinarnego i obwinionego lub jego obrońcy.
Art. 81. 1. Postępowanie dyscyplinarne nie może być wszczęte po upływie 3
miesięcy od dnia uzyskania przez właściwy organ administracji państwowej, przy
którym powołana została komisja dyscyplinarna - wiadomości o popełnieniu czynu
uzasadniającego nałożenie kary i po upływie 3 lat od popełnienia tego czynu.
Jeżeli jednak czyn stanowi przestępstwo, okres ten nie może być krótszy od
okresu przedawnienia ścigania tego przestępstwa.
2. Rozwiązanie stosunku pracy po popełnieniu czynu nie stanowi przeszkody do
wszczęcia i prowadzenia postępowania dyscyplinarnego oraz wymierzenia kary
dyscyplinarnej.
Art. 82. 1. Kary przewidziane w art. 76 ust. 1 pkt 1-3 podlegają zatarciu, a
odpis orzeczenia o ukaraniu dołączony do akt osobowych nauczyciela ulega
zniszczeniu po upływie 3 lat od dnia doręczenia mu prawomocnego orzeczenia o
ukaraniu, jeżeli w tym okresie nie był on karany dyscyplinarnie lub sądownie.
2. 98) Obowiązek wykonania postanowień ust. 1 spoczywa na dyrektorze szkoły i
organie prowadzącym szkoły.
Art. 83. 1. 99) Dyrektor szkoły może zawiesić w pełnieniu obowiązków
nauczyciela, a organ prowadzący szkołę - dyrektora szkoły, przeciwko któremu
wszczęto postępowanie karne lub złożono wniosek o wszczęcie postępowania
dyscyplinarnego, jeżeli ze względu na powagę i wiarygodność wysuniętych zarzutów
celowe jest odsunięcie nauczyciela od wykonywania obowiązków w szkole. W
sprawach nie cierpiących zwłoki nauczyciel i dyrektor szkoły może być zawieszony
przed złożeniem wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego.
2. 100) Nauczyciel i dyrektor szkoły zostaje z mocy prawa zawieszony w pełnieniu
obowiązków w razie jego tymczasowego aresztowania lub w razie pozbawienia go
wolności w związku z postępowaniem karnym.
3. 101) Zawieszenie w pełnieniu obowiązków nie może trwać dłużej niż 6 miesięcy,
chyba że przeciwko nauczycielowi lub przeciwko dyrektorowi szkoły toczy się
jeszcze postępowanie wyjaśniające, w związku z którym nastąpiło zawieszenie.
Art. 84. 1. Wynagrodzenie zasadnicze nauczyciela w okresie zawieszenia w
pełnieniu obowiązków może ulec ograniczeniu, a tymczasowo aresztowanego ulega
ograniczeniu najwyżej do połowy, w zależności od stanu rodzinnego nauczyciela,
począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu,
w którym nastąpiło zawieszenie.
2. W okresie zawieszenia w pełnieniu obowiązków nie przysługują dodatki oraz
wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe.
3. W okresie odbywania kary pozbawienia wolności nauczycielowi nie przysługuje
wynagrodzenie.
4. Przepisy ust. 1-3 oraz art. 83 ust. 2 stosuje się także do nauczycieli
zatrudnionych na podstawie umowy o pracę.
5. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne lub karne zakończy się umorzeniem z braku
dowodów winy albo wydaniem orzeczenia lub wyroku uniewinniającego, nauczycielowi
należy zwrócić zatrzymane kwoty wynagrodzenia.
Art. 85. 102) Minister Edukacji Narodowej, w drodze rozporządzenia, określa
skład i właściwość komisji dyscyplinarnych dla nauczycieli, zasady i tryb ich
powoływania, wyznaczania składów orzekających, powoływania rzeczników
dyscyplinarnych i obrońców oraz tryb postępowania dyscyplinarnego i wykonywania
kar dyscyplinarnych i ich zatarcia.
Rozdział 11
Uprawnienia emerytalne
Art. 86. 103) Nauczyciel oraz członek jego rodziny mają prawo do zaopatrzenia
emerytalnego określonego w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i
ich rodzin, z uwzględnieniem przepisów ustawy, z tym że nauczyciel zaliczany
jest do pracowników wykonujących pracę w szczególnym charakterze.
Art. 87. 104) 1. Nauczycielowi przechodzącemu na emeryturę lub rentę inwalidzką,
jeżeli nie uzyskał z tego tytułu odprawy przewidzianej w art. 28, przyznaje się
odprawę w wysokości dwumiesięcznego ostatnio pobieranego wynagrodzenia w szkole
będącej podstawowym miejscem jego pracy.
2. Nauczycielowi przechodzącemu na emeryturę lub rentę inwalidzką, który
przepracował w szkole co najmniej 20 lat, przyznaje się odprawę w wysokości
trzymiesięcznego wynagrodzenia ostatnio pobieranego w szkole będącej podstawowym
miejscem jego pracy.
3. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, oblicza się według zasad
obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
4. W razie zbiegu prawa do odprawy wymienionej w ust. 1 i 2, przysługuje jedna
odprawa - korzystniejsza.
Art. 88. 1. 105) Nauczyciele mający trzydziestoletni okres zatrudnienia, w tym
20 lat wykonywania pracy w szczególnym charakterze, zaś nauczyciele klas, szkół,
placówek i zakładów specjalnych - dwudziestopięcioletni okres zatrudnienia, w
tym 20 lat wykonywania pracy w szczególnym charakterze w szkolnictwie
specjalnym, mogą - po rozwiązaniu na swój wniosek stosunku pracy - przejść na
emeryturę.
1a. 106) Nauczyciele spełniający warunki określone w ust. 1 mogą przejść na
emeryturę również w wypadku rozwiązania stosunku pracy lub wygaśnięcia stosunku
pracy w okolicznościach określonych w art. 20 ust. 1, 6 i 7.
2. 107) Podstawę wymiaru emerytury lub renty dla nauczyciela zatrudnionego w
systemie oświaty i wychowania, przechodzącego na emeryturę lub rentę inwalidzką,
ustala się na zasadach ogólnych, określonych w przepisach o zaopatrzeniu
emerytalnym pracowników i ich rodzin, z tym że do podstawy tej wlicza się
również wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe, dodatki, świadczenia w naturze,
jeśli ze świadczeń tych nauczyciel nie korzysta po przejściu na emeryturę lub
rentę, oraz wszystkie nagrody uzyskane przez nauczyciela za osiągnięcia zawodowe
w okresie, z którego wynagrodzenie stanowi podstawę wymiaru emerytury lub renty.
3. (skreślony). 108)
Art. 89. (wygasł). 109)
Art. 90. 1. 110) Nauczycielom, którzy w czasie okupacji prowadzili tajne
nauczanie, przysługuje dodatek do emerytury lub renty w wysokości 10%
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale kalendarzowym poprzedzającym
termin ostatniej waloryzacji emerytur i rent w 1995 r., jeżeli nie pobierają
takiego dodatku z innego tytułu, z uwzględnieniem ust. 4.
2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również nauczycielom, którzy
przed dniem 1 września 1939 r. nauczali w języku polskim w szkołach polskich na
terenie III Rzeszy Niemieckiej oraz byłego Wolnego Miasta Gdańska, jeżeli nie
pobierają dotychczas takiego dodatku z innego tytułu.
3. 111) Przyznanie dodatku, o którym mowa w ust. 1 i 2, następuje na wniosek
zainteresowanego.
4. 112) Kwota dodatku za tajne nauczanie, o której mowa w ust. 1, ulega
podwyższeniu przy zastosowaniu wskaźnika waloryzacji emerytur i rent - od
miesiąca, w którym jest przeprowadzana waloryzacja.
Art. 91. (wygasł). 113)
Rozdział 11a 114)
Przepisy szczególne
Art. 91a. 1. Nauczycielowi mianowanemu, przechodzącemu do pracy do urzędu organu
administracji państwowej lub do jednostki organizacyjnej powołanej przez ten
organ na podstawie art. 25 ust. 3 ustawy o systemie oświaty na stanowisko
wymagające kwalifikacji pedagogicznych, przysługują uprawnienia wynikające z
art. 30, 31, 32 ust. 3, art. 33, 46, 5061, 51, 58-60, 86 i 88-90.
2. Nauczycielowi mianowanemu, przechodzącemu do pracy do organizacji społecznej
lub do związku zawodowego na stanowisko wymagające kwalifikacji pedagogicznych,
przysługują uprawnienia wynikające z art. 30, 31, 32 ust. 3, art. 33, 46, 47,
49, 5061, 51, 58-60, 72, 73 i 86-91 115).
Art. 91b. 1. Do nauczyciela zatrudnionego w wymiarze niższym niż połowa
obowiązującego wymiaru zajęć nie stosuje się przepisów art. 54-61, 71, 72 i
86-91 115).
2. Do nauczyciela zatrudnionego w wymiarze nie niższym niż połowa obowiązującego
wymiaru zajęć w szkole niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej mają
zastosowanie przepisy art. 6, 46, 5061, 51, 59, 83 ust. 2 i 3, art. 86 i 88-91
115).
3. Zakres stosowania ustawy do nauczycieli zatrudnionych w szkołach oraz w
placówkach oświatowo-wychowawczych i opiekuńczo-wychowawczych prowadzonych przez
kościoły i inne związki wyznaniowe określają odrębne przepisy.
Art. 91c. 1. W zakresie spraw wynikających ze stosunku pracy, nie uregulowanych
przepisami ustawy, mają zastosowanie przepisy Kodeksu pracy.
2. Spory o roszczenia ze stosunku pracy nauczycieli, niezależnie od formy
nawiązania stosunku pracy, rozpatrywane są przez sądy pracy.
Rozdział 12
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 92. (skreślony). 116)
Art. 93. (skreślony). 116)
Art. 94. 1. Nauczycieli zatrudnionych w szkołach lub organach administracji
państwowej na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych w dniu
wejścia w życie ustawy, którzy uzyskali na podstawie dotychczas obowiązujących
przepisów kwalifikacje naukowe i pedagogiczne do nauczania lub prowadzenia zajęć
wychowawczych w szkołach określonego rodzaju i stopnia, uważa się za
posiadających kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela lub wychowawcy w
tych szkołach, choćby nie posiadali wykształcenia określonego w art. 9 ust. 1
pkt 1.
2. Dla absolwentów studiów nauczycielskich, którzy ukończą naukę w tych studiach
po dniu wejścia w życie ustawy, w zakresie kwalifikacji naukowych i
pedagogicznych stosuje się odpowiednio przepis ust. 1.
Art. 95. (skreślony). 116)
Art. 96. 1. Nauczyciele mianowani na stałe na podstawie dotychczasowych
przepisów stają się nauczycielami mianowanymi w rozumieniu ustawy.
2. Nauczyciele zatrudnieni w dniu wejścia w życie ustawy na podstawie mianowania
do odwołania stają się nauczycielami mianowanymi w rozumieniu ustawy, jeżeli
spełniają warunki określone w art. 10 ust. 2.
3. Nauczyciele zatrudnieni w dniu wejścia w życie ustawy na podstawie:
1) mianowania do odwołania i nie spełniający warunków określonych w art. 10 ust.
2,
2) mianowania na czas określony
stają się nauczycielami zatrudnionymi na podstawie umowy o pracę w rozumieniu
ustawy.
Art. 97. (skreślony). 116)
Art. 98. (skreślony). 116)
Art. 99. Nauczyciele, którym z uwagi na warunki pracy lub kwalifikacje
przysługują na podstawie przepisów szczególnych określone uprawnienia lub
świadczenia branżowe, zachowują te uprawnienia lub świadczenia nadal w zakresie
obowiązującym w dniu wejścia w życie ustawy.
Art. 100. Świadczenia przysługujące nauczycielom w myśl postanowień ustawy mają
zastosowanie od dnia 1 września 1981 r., chyba że ustawa stanowi inaczej.
Art. 101. 1. Traci moc ustawa z dnia 27 kwietnia 1972 r. - Karta praw i
obowiązków nauczyciela (Dz. U. Nr 16, poz. 114, z 1973 r. Nr 12, poz. 89 oraz z
1977 r. Nr 11, poz. 43) w zakresie dotyczącym nauczycieli. 117)
2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych, przewidzianych w niniejszej ustawie,
nie dłużej jednak niż do dnia 31 lipca 1982 r., obowiązują przepisy
dotychczasowe ze zmianami wynikającymi z ustawy.
Art. 102. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 118)
a) Ustęp 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 98 ustawy z dnia 7 września 1991 r.
o systemie oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425), która weszła w życie z dniem 25
października 1991 r.
b) Przez art. 1 lit. b) ustawy z dnia 29 maja 1989 r. zmieniającej ustawę o
pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 34, poz. 182), która weszła w życie
z dniem 1 września 1989 r.
c) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 21 ustawy powołanej w przypisie a).
d) Ustępy 1 i 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 2 ustawy z dnia 1 lutego
1983 r. o zmianie niektórych przepisów o świadczeniach z ubezpieczenia
społecznego i o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 5, poz. 33), która weszła w
życie z mocą od dnia 1 stycznia 1983 r.
e) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 4 ustawy powołanej w przypisie d).
1) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o
systemie oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425), która weszła w życie z dniem 25
października 1991 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o
zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 87, poz. 396), która weszła w
życie z dniem 7 sierpnia 1996 r.
3) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 3 ustawy powołanej w przypisie 1.
Art. 50 utracił moc w związku z art. 12 ustawy z dnia 16 października 1992 r. -
powołanej w przypisie 61.
4) Zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające
ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U.
Nr 106, poz. 497), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy powołanej w przypisie 2.
6) Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 23 października 1987 r. o utworzeniu
urzędu Ministra Edukacji Narodowej (Dz. U. Nr 33, poz. 178), która weszła w
życie z dniem 24 października 1987 r.
7) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy powołanej w przypisie 2.
8) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 5 lit. a) ustawy powołanej w
przypisie 1 i art. 1 pkt 4 ustawy powołanej w przypisie 2.
9) Dodany przez art. 58 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej
(Dz. U. Nr 25, poz. 113), która weszła w życie z dniem 6 kwietnia 1996 r.
10) Przez art. 97 pkt 5 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 1.
11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy powołanej w przypisie 2.
12) Dodany przez art. 1 pkt 6 ustawy powołanej w przypisie 2.
13) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 7 ustawy powołanej w przypisie 1.
14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy powołanej w przypisie 2.
15) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 8 ustawy powołanej w przypisie 1.
16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy powołanej w przypisie 2.
17) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. a) tiret pierwsze ustawy
powołanej w przypisie 2.
18) Przez art. 1 pkt 9 lit. a) tiret drugie ustawy powołanej w przypisie 2.
19) Dodany przez art. 1 pkt 9 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 2.
20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. c) ustawy powołanej w
przypisie 2.
21) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 ustawy powołanej w przypisie 2.
22) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 11 ustawy powołanej w przypisie 1.
23) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy powołanej w przypisie 2.
24) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 12 ustawy powołanej w przypisie 1 i
art. 1 pkt 12 ustawy powołanej w przypisie 2.
25) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 13 ustawy powołanej w przypisie 1.
26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. a) ustawy powołanej w
przypisie 2.
28) Dodany przez art. 1 pkt 13 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 2.
29) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 lit. a) ustawy powołanej w
przypisie 2.
30) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 lit. b) ustawy powołanej w
przypisie 2.
31) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy powołanej w przypisie 2.
32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy powołanej w przypisie 2.
33) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 ustawy powołanej w przypisie 2.
34) Przez art. 1 pkt 18 ustawy powołanej w przypisie 2.
35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 ustawy powołanej w przypisie 2.
36) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 17 ustawy powołanej w przypisie 1.
37) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy powołanej w przypisie 2.
38) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. a) ustawy powołanej w
przypisie 2.
39) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 18 ustawy powołanej w przypisie 1 i
art. 1 pkt 21 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 2.
40) Dodany przez art. 1 pkt 21 lit. c) ustawy powołanej w przypisie 2.
41) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. d) ustawy powołanej w
przypisie 2.
42) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 ustawy powołanej w przypisie 2.
43) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o
kształtowaniu środków na wynagrodzenia w sferze budżetowej (Dz. U. Nr 4, poz.
24), która weszła w życie z mocą od dnia 1 stycznia 1989 r.
44) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 ustawy powołanej w przypisie 2.
45) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 lit. a) ustawy powołanej w
przypisie 2.
46) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 lit. b) ustawy powołanej w
przypisie 2.
47) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 5 czerwca
1992 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 53, poz. 252), która
weszła w życie z dniem 25 lipca 1992 r.
48) Przez art. 1 pkt 25 ustawy powołanej w przypisie 2.
49) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. c) ustawy powołanej w
przypisie 47, przez art. 1 pkt 55 ustawy powołanej w przypisie 2 i art. 7 ust. 2
ustawy powołanej w przypisie 6.
50) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 55 ustawy powołanej w przypisie 2 i
art. 7 ust. 2 ustawy powołanej w przypisie 6.
51) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 ustawy powołanej w przypisie 2.
52) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 ustawy powołanej w przypisie 2.
53) Przez art. 1 pkt 6 ustawy powołanej w przypisie 47.
54) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 lit. a) ustawy powołanej w
przypisie 2.
55) Dodany przez art. 1 pkt 28 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 2.
56) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 ustawy powołanej w przypisie 2.
57) Dodany przez art. 1 pkt 30 ustawy powołanej w przypisie 2.
58) Przez art. 1 pkt 8 ustawy powołanej w przypisie 47.
59) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 ustawy powołanej w przypisie 2;
przepis art. 47 ust. 1 pkt 5 wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
60) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 ustawy powołanej w przypisie 2.
61) W związku z art. 12 ustawy z dnia 16 października 1992 r. - Przepisy
wprowadzające ustawę o orderach i odznaczeniach, uchylające przepisy o tytułach
honorowych oraz zmieniające niektóre ustawy (Dz. U. Nr 90, poz. 451), która
weszła w życie z dniem 23 grudnia 1992 r.
62) W brzmieniu ustalonym przez art. 49 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o
zmianie upoważnień do wydawania aktów wykonawczych (Dz. U. Nr 35, poz. 192),
która weszła w życie z dniem 1 lipca 1989 r.
63) Przez art. 9 ustawy powołanej w przypisie 61.
64) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 ustawy powołanej w przypisie 2.
65) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 34 ustawy powołanej w przypisie 2.
66) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 35 ustawy powołanej w przypisie 2.
67) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 24 ustawy powołanej w przypisie 1 i
przez art. 1 pkt 36 ustawy powołanej w przypisie 2.
68) Przez art. 49 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i
dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509), która weszła w życie z dniem
12 listopada 1994 r.
69) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 37 lit. a) ustawy powołanej w
przypisie 2.
70) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 25 ustawy powołanej w przypisie 1.
71) Przez art. 1 pkt 37 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 2.
72) Przez art. 9 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach
do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego
(Dz. U. Nr 54, poz. 254), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1993 r.
73) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 38 ustawy powołanej w przypisie 2.
74) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 lit. a) ustawy powołanej w
przypisie 2.
75) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 lit. b) ustawy powołanej w
przypisie 2; przepis wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
76) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 lit. c) ustawy powołanej w
przypisie 2.
77) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 40 ustawy powołanej w przypisie 2.
78) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 41 lit. a) ustawy powołanej w
przypisie 2.
79) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 41 lit. b) ustawy powołanej w
przypisie 2; przepis wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
80) Przez art. 1 pkt 41 lit. c) ustawy powołanej w przypisie 2.
81) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 ustawy z dnia 28 września 1990 r. o
zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 72, poz. 423), która weszła w
życie z mocą od dnia 1 września 1990 r.
82) W brzmieniu ustalonym przez art. 49 pkt 5 ustawy powołanej w przypisie 62.
83) Przez art. 1 pkt 10 ustawy powołanej w przypisie 47; przepis wszedł w życie
z dniem 1 stycznia 1992 r.
84) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 26 ustawy powołanej w przypisie 1 i
art. 1 pkt 42 lit. a) ustawy powołanej w przypisie 2.
85) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 42 lit. b) ustawy powołanej w
przypisie 2.
86) Dodany przez art. 1 pkt 43 ustawy powołanej w przypisie 2; przepis art. 70a
wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
87) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 44 ustawy powołanej w przypisie 2.
88) W brzmieniu ustalonym przez art. 49 pkt 6 ustawy powołanej w przypisie 62.
89) W brzmieniu ustalonym przez pkt 1 obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 12 sierpnia 1982 r. o sprostowaniu błędów (Dz. U. Nr 25, poz. 187).
90) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 45 ustawy powołanej w przypisie 2.
91) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 46 ustawy powołanej w przypisie 2.
92) Przez art. 1 pkt 47 lit. a) tiret pierwsze ustawy powołanej w przypisie 2.
93) Dodany przez art. 1 pkt 47 lit. a) tiret drugie ustawy powołanej w przypisie
2.
94) Przez art. 1 pkt 47 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 2.
95) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 28 lit. a) ustawy powołanej w
przypisie 1 i art. 14 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych
ustaw normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U.
Nr 106, poz. 496), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
96) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 28 lit. a) ustawy powołanej w
przypisie 1.
97) Dodany przez art. 97 pkt 28 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 1.
98) W brzmieniu ustalonym przez art. 97 pkt 29 ustawy powołanej w przypisie 1 i
art. 1 pkt 48 ustawy powołanej w przypisie 2.
99) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 49 lit. a) ustawy powołanej w
przypisie 2.
100) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 49 lit. b) ustawy powołanej w
przypisie 2.
101) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 49 lit. c) ustawy powołanej w
przypisie 2.
102) W brzmieniu ustalonym przez art. 49 pkt 7 ustawy powołanej w przypisie 62.
103) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 50 ustawy powołanej w przypisie 2.
104) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 51 ustawy powołanej w przypisie 2.
105) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 52 lit. a) ustawy powołanej w
przypisie 2.
106) Dodany przez art. 1 pkt 52 lit. b) ustawy powołanej w przypisie 2.
107) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 52 lit. c) ustawy powołanej w
przypisie 2.
108) Przez art. 1 pkt 52 lit. d) ustawy powołanej w przypisie 2.
109) W związku z art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o
rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450), która weszła w życie z dniem
15 listopada 1991 r.
110) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1995 r.
o zmianie ustawy o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur
i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 138, poz. 681), która weszła w
życie z dniem 1 stycznia 1996 r.
111) Dodany przez art. 8 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zmianie
niektórych przepisów o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego i o
zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 5, poz. 33), która weszła w życie z mocą od
dnia 1 stycznia 1983 r.
112) Dodany przez art. 3 pkt 2 ustawy powołanej w przypisie 110.
113) W związku z art. 17 ustawy powołanej w przypisie 109.
114) Dodany przez art. 1 pkt 53 ustawy powołanej w przypisie 2.
115) Art. 89 i 91 utraciły moc - patrz przypisy 109 i 113.
116) Przez art. 1 pkt 54 ustawy powołanej w przypisie 2.
117) W zakresie dotyczącym nauczycieli akademickich zatrudnionych w szkołach
wyższych ustawa została uchylona przez art. 232 pkt 3 ustawy z dnia 4 maja 1982
r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 14, poz. 113).
118) Ustawa została ogłoszona dnia 1 lutego 1982 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 6 maja 1997 r.
w sprawie określenia warunków bezpieczeństwa osób przebywających w górach,
pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne.
(Dz. U. Nr 57, poz. 358)
Na podstawie art. 54 ust. 3 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze
fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113 i Nr 137, poz. 639) zarządza się, co
następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki bezpieczeństwa osób przebywających w górach oraz obowiązki osób
prawnych i fizycznych prowadzących w górach działalność w zakresie kultury
fizycznej,
2) warunki bezpieczeństwa osób pływających, kąpiących się i uprawiających sporty
wodne oraz obowiązki osób prawnych i fizycznych prowadzących nad wodą
działalność w tym zakresie.
Rozdział 2
Warunki bezpieczeństwa osób przebywających w górach
§ 2. 1. Rozporządzenie dotyczy terenów położonych na wysokości powyżej 600 m nad
poziomem morza (n.p.m.), których rzeźba terenu stwarza zagrożenie dla zdrowia i
życia osób na nich przebywających lub których zagospodarowanie
rekreacyjno-sportowe kwalifikuje do uprawiania turystyki, rekreacji ruchowej i
sportu w górach.
2. Rozporządzenie dotyczy również terenów leżących poniżej 600 m n.p.m., których
rzeźba stwarza zagrożenie dla zdrowia i życia osób na nich przebywających lub
których zagospodarowanie rekreacyjno-sportowe kwalifikuje do uprawiania
turystyki, rekreacji ruchowej i sportu w górach.
3. Do wykonywania zadań z zakresu ratownictwa górskiego upoważnione są Górskie
Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (GOPR) i Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie
Ratunkowe (TOPR), każde w swoim zakresie, oraz inne organizacje ratownicze,
które wykonują obowiązki i uprawnienia GOPR za zgodą Prezesa Urzędu Kultury
Fizycznej i Turystyki.
§ 3. Zapewnienie bezpieczeństwa osób przebywających w górach przez osoby
fizyczne i prawne, prowadzące w górach działalność w zakresie kultury fizycznej,
polega na:
1) zagospodarowaniu i użytkowaniu terenów oraz eksploatacji urządzeń i obiektów
- zgodnie z warunkami bezpieczeństwa,
2) zapewnieniu w obiektach i na terenach, o których mowa w pkt 1, warunków do
udzielania pomocy przedlekarskiej w nagłych wypadkach osobom potrzebującym,
3) zapewnieniu w obiektach i na terenach, o których mowa w pkt 1, pomieszczeń
dla GOPR lub TOPR, a także zapewnieniu ratownikom GOPR lub TOPR, w czasie
pełnienia służby, korzystania poza kolejnością z kolei linowych lub wyciągów
narciarskich.
§ 4. Za stan i warunki bezpieczeństwa terenów i tras służących uprawianiu
sportów zimowych, znajdujących się przy kolejach linowych lub wyciągach
narciarskich, odpowiadają właściciele tych kolei i wyciągów.
§ 5. W czasie prowadzenia działalności ratowniczej i związanego z nią transportu
lub działalności profilaktycznej GOPR współpracuje, a w miarę potrzeby może
korzystać z pomocy, w szczególności:
1) publicznych zakładów opieki zdrowotnej,
2) jednostek podległych Ministrowi Obrony Narodowej oraz Ministrowi Spraw
Wewnętrznych i Administracji,
3) administracji lasów państwowych oraz parków narodowych i krajobrazowych.
§ 6. 1. Szczegółowe warunki bezpieczeństwa tras i urządzeń przy uprawianiu w
okresie zimowym sportów oraz rekreacji ruchowej w górach określa załącznik nr 1
do rozporządzenia.
2. Zasady ostrzegania o niebezpieczeństwach i oznakowanie szlaków i tras
górskich określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
3. Szczegółowe zasady organizowania wycieczek oraz zbiorowych imprez
turystycznych i sportowych w górach określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
Rozdział 3
Warunki bezpieczeństwa osób pływających, kąpiących się i uprawiających sporty
wodne
§ 7. 1. Do wykonywania zadań w zakresie bezpieczeństwa osób pływających,
kąpiących się i uprawiających sporty wodne upoważnione są Wodne Ochotnicze
Pogotowie Ratunkowe (WOPR) oraz inne organizacje ratownicze, które wykonują
obowiązki i uprawnienia WOPR za zgodą Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i
Turystyki.
2. W czasie prowadzenia działalności ratowniczej i związanego z nią transportu
lub działalności profilaktycznej WOPR współpracuje, a w miarę potrzeby może
korzystać z pomocy, w szczególności:
1) publicznych zakładów opieki zdrowotnej,
2) jednostek podległych Ministrowi Obrony Narodowej oraz Ministrowi Spraw
Wewnętrznych i Administracji,
3) administracji lasów państwowych oraz parków narodowych i krajobrazowych,
4) dyrektorów urzędów morskich,
5) przedsiębiorstwa państwowego Polskie Ratownictwo Okrętowe.
§ 8. 1. Kąpieliska mogą być zorganizowane lub prowizoryczne.
2. Kąpieliskiem zorganizowanym jest teren położony nad obszarem wodnym, z plażą,
na stałe przystosowany do kąpieli, z wyznaczonymi i trwale oznakowanymi strefami
kąpieli, wyposażony w urządzenia sanitarne oraz inne urządzenia, jak: pomosty,
natryski i szatnie.
3. Kąpieliskiem prowizorycznym jest teren położony nad obszarem wodnym, z plażą,
przystosowany do sezonowego wykorzystania, z miejscem do kąpieli prowizorycznie
oznakowanym oraz wyposażony w urządzenia sanitarne.
4. Pływalnią jest obiekt wyposażony w sztuczny zbiornik wodny (basen)
przeznaczony do kąpieli, mający trwałe brzegi i dno, zaopatrywany w wodę
przepływową oraz mający urządzenia sanitarne, szatnie i natryski. Pływalnie mogą
być kryte i odkryte.
5. Szczegółowe warunki korzystania z kąpieliska lub pływalni określa regulamin.
§ 9. 1. Kąpielisko należy zlokalizować tak, aby miało dogodnie ukształtowany
brzeg i dno oraz dobre nasłonecznienie. Szybkość prądu wody w obrębie kąpieliska
zlokalizowanego nad wodami bieżącymi nie powinna przekraczać 1 m/sek.
2. Kąpieliska mogą być urządzane nad obszarami wodnymi, których zanieczyszczenie
nie przekracza dopuszczalnych norm ustalonych w odrębnych przepisach.
3. Zlokalizowanie kąpieliska wymaga pozytywnej opinii Wodnego Ochotniczego
Pogotowia Ratunkowego oraz uzgodnienia z właściwym organem administracji
samorządowej, inspektoratem żeglugi śródlądowej i organem Państwowej Inspekcji
Sanitarnej, a lokalizacja kąpieliska nad wodami morskimi - ponadto z dyrektorem
właściwego urzędu morskiego.
§ 10. 1. Zakazami kąpieli powinny być objęte obszary wodne, na których kąpiel
jest niebezpieczna, a w szczególności położone przy śluzach, mostach, budowlach
wodnych, portach, jak również szlaki żeglowne oraz wody o silnym
zanieczyszczeniu i wirach.
2. Obszary wodne objęte zakazem kąpieli należy oznaczyć, w szczególności przy
dojściach i dojazdach do obszaru wodnego, odpowiednimi znakami określającymi
przyczynę zakazu.
3. Miejsce niebezpieczne położone na obszarze wodnym, na którym kąpiel jest
dozwolona, oznacza się tablicą ostrzegawczą, określającą przyczynę
niebezpieczeństwa.
4. Dzieci do lat 7 mogą korzystać z kąpieli wyłącznie pod opieką i nadzorem osób
pełnoletnich.
§ 11. 1. Do kierowników ośrodków wypoczynkowych, sportowych, rekreacyjnych i
turystycznych, położonych nad obszarami wodnymi, należy:
1) zagospodarowanie obszarów wodnych w celu umożliwienia kąpieli oraz określenie
miejsc przeznaczonych do kąpieli dla osób nie umiejących pływać,
2) zapewnienie oznakowania wszystkich obszarów wodnych i miejsc, na których
kąpiel jest niebezpieczna lub objętych zakazem kąpieli.
2. Dla ośrodków, o których mowa w ust. 1, położonych na terenach ze sobą
sąsiadujących lub znajdujących się w pobliżu, może być urządzone kąpielisko
wspólne.
§ 12. Do obowiązków kierowników kolonii, obozów i innych placówek wypoczynku
dzieci i młodzieży, których uczestnicy korzystają z ogólnodostępnych kąpielisk i
pływalni, należy:
1) zapoznanie uczestników z regulaminem danego kąpieliska lub pływalni oraz
czuwanie nad jego ścisłym przestrzeganiem,
2) uzgodnienie z kierownikiem kąpieliska lub pływalni warunków i sposobu
korzystania z kąpieliska lub pływalni zapewniających bezpieczeństwo uczestnikom.
§ 13. 1. Do obowiązków organizatorów imprez pływackich na wodach otwartych, z
wyjątkiem maratonów pływackich, należy zapewnienie dyżuru:
1) lekarza oraz co najmniej dwóch ratowników,
2) co najmniej dwóch płetwonurków, jeżeli głębokość wody przekracza 4 m lub woda
jest nieprzezroczysta.
2. Do obowiązków organizatorów maratonów pływackich na wodach otwartych należy:
1) zapewnienie podczas trwania imprezy obecności zespołu ratowniczego w
składzie: lekarz, starszy ratownik i dwóch płetwonurków, przy czym zespół ten
powinien przebywać w łodzi motorowej na trasie maratonu,
2) zapewnienie każdemu uczestnikowi maratonu asekuracji przez ratownika
przebywającego w łodzi wiosłowej oznaczonej numerem odpowiadającym numerowi
startowemu zawodnika.
3. Maratonem pływackim jest impreza pływacka polegająca na przepłynięciu odcinka
przekraczającego 3 km.
§ 14. Do obowiązków kierownika szkolenia pływackiego na wodach otwartych należy
zapewnienie:
1) obecności ratownika,
2) asekurujących łodzi wiosłowych lub motorowych - co najmniej jedna łódź na
każde pięć osób.
§ 15. Ustala się następujące minimalne normy zatrudnienia ratowników:
1) w kąpieliskach śródlądowych na każde 100 m linii brzegowej - jeden ratownik
od strony lądu i jeden ratownik od strony lustra wody,
2) na pływalniach dysponujących nieckami o długości do 25 m - jeden ratownik,
3) na pływalniach dysponujących nieckami o długości 25-50 m - dwóch ratowników,
4) na pływalniach dysponujących nieckami o długości powyżej 50 m - trzech
ratowników,
5) w kąpieliskach nadmorskich - trzyosobowe zespoły ratowników na każde 100 m
linii brzegowej.
§ 16. 1. Szczegółowe warunki bezpieczeństwa osób korzystających z kąpielisk i
pływalni określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
2. Wzory znaków zakazu, ostrzegawczych i informacyjnych określa załącznik nr 5
do rozporządzenia.
3. Wykaz sprzętu medycznego, leków i artykułów sanitarnych, w które powinny być
wyposażone pływalnie i kąpieliska, określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.
§ 17. Zapewnienie bezpieczeństwa przez osoby fizyczne i prawne, prowadzące nad
wodą działalność w dziedzinie kultury fizycznej, uprawiającym sporty wodne, a w
szczególności: żeglarstwo, żeglarstwo lodowe, żeglarstwo motorowodne i
narciarstwo wodne, wioślarstwo, kajakarstwo oraz lotniarstwo i paralotniarstwo
holowane za statkami motorowymi, polega na:
1) zagospodarowaniu i eksploatacji przystani i sprzętu pływającego oraz
użytkowaniu przyległych akwenów - zgodnie z wymogami bezpieczeństwa, ustalonymi
w odrębnych przepisach,
2) zapewnieniu na przystani i akwenie, o którym mowa w pkt 1, warunków do
udzielania pomocy osobom potrzebującym, w tym pomocy przedlekarskiej w nagłych
wypadkach.
§ 18. 1. Skład załogi sprzętu pływającego ustala się, uwzględniając zasady
dobrej praktyki i wymagania przepisów.
2. Jeżeli w składzie załogi sprzętu pływającego są dzieci do lat 14, powinna nim
kierować osoba pełnoletnia.
3. Podczas zorganizowanych imprez dla dzieci przepisu ust. 2 nie stosuje się.
4. Szczegółowe zasady bezpieczeństwa osób biorących udział w imprezach
żeglarskich określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.
Rozdział 4
Przepis końcowy
§ 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 maja 1997 r. (poz. 358)
Załącznik nr 1
SZCZEGÓŁOWE WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA TRAS I URZĄDZEŃ SŁUŻĄCYCH UPRAWIANIU W
OKRESIE ZIMOWYM SPORTÓW ORAZ REKREACJI RUCHOWEJ W GÓRACH
I. Urządzenia sportowe wyczynowe
§ 1. Przez urządzenia sportowe wyczynowe należy rozumieć:
1) trasy narciarskie zjazdowe wyczynowe,
2) trasy slalomowe,
3) trasy narciarskie biegowe wyczynowe,
4) skocznie narciarskie,
5) urządzenia biathlonowe,
6) urządzenia do snowboardingu,
7) trasy dla skibobów,
8) tory saneczkowe.
§ 2. W razie udostępnienia tras narciarskich zjazdowych wyczynowych do użytku
publicznego, muszą być one oznakowane, tak jak narciarskie trasy zjazdowe
popularne.
II. Urządzenia służące rekreacji ruchowej
§ 3. 1. Przez urządzenia służące rekreacji ruchowej należy rozumieć:
1) narciarskie trasy zjazdowe popularne,
2) nartostrady,
3) narciarskie pólka ćwiczebne,
4) narciarskie trasy biegowe i śladowe popularne,
5) tory saneczkowe popularne.
2. Narciarskie trasy zjazdowe, biegowe i śladowe są w okresie zimowym szlakami
udostępnionymi do użytku publicznego.
§ 4. 1. Narciarskie trasy zjazdowe popularne muszą być oznakowane w zależności
od stopnia trudności.
2. Z uwagi na nachylenie trasy w profilu podłużnym wprowadza się następujące
stopnie trudności:
Stopień trudnościTrasyOznakowanie koloremNachylenie w profilu podłużnym
średniemaksymalne
Abardzo łatweZielonydo 15% (9°)21% (12°)
BłatweNiebieski17-21% (10-12°)30% (17°)
CtrudneCzerwony21-29% (12-16°)40% (22°)
Dbardzo trudneCzarnyponad 29% (16°)53% (28°)
3. Przy ocenie stopnia trudności trasy bierze się pod uwagę ponadto
ukształtowanie terenu, zalesienie, zabudowania oraz inne obiekty znajdujące się
w bezpośredniej bliskości trasy. Ostateczny stopień trudności trasy ustala GOPR
lub TOPR.
4. Urządzenie transportu górskiego, z którego korzystają narciarze, może być
eksploatowane w okresie zimowym, jeżeli jest z nim związana co najmniej jedna
narciarska trasa zjazdowa o stopniu trudności A lub B o minimalnej szerokości 30
m, zapewniająca równocześnie istnienie wolnej przestrzeni do zjazdu w wymiarze
100 m2 na osobę przy szczytowej zdolności przewozowej urządzenia w ciągu 1 godz.
(bezpieczne obciążenie trasy).
5. Narciarska trasa zjazdowa nie może przecinać osi wyciągu podporowego lub
zaczepowego, a w miarę możliwości nie powinna przechodzić pod koleją linową.
Trasa nie może prowadzić ani też krzyżować się z drogami publicznymi oraz
drogami i szlakami turystycznymi dla turystyki pieszej i narciarskiej.
6. Właściciele kolei linowych lub wyciągów narciarskich są obowiązani zapewnić
bezpieczne i bezkolizyjne dojście pieszych do dolnej stacji oraz zjazd z tras i
dolnego peronu do drogi, parkingu lub przystanku autobusowego.
7. W razie prowadzenia trasy przez miejsca potencjalnie zagrożone lawinami,
stoki ponad trasą muszą być skutecznie zabezpieczone przed ich zejściem. W ten
sam sposób muszą być zabezpieczone drogi przeznaczone do ruchu pieszego w
okresie zimowym..
§ 5. Nartostrady stanowią specjalny rodzaj turystycznych szlaków narciarskich,
zbudowanych w celu rozładowania dużej koncentracji ruchu; są one jednokierunkowe
i przeznaczone wyłącznie do zjazdu. Do przebiegu nartostrad, ich oznakowania
oraz warunków bezpieczeństwa na nartostradach stosuje się zasady określone w § 4
dla popularnych tras narciarskich, z wyjątkiem wymagań dotyczących szerokości.
§ 6. 1. Narciarskie pólka ćwiczebne, jako tereny przeznaczone do szkolenia
narciarskiego i rekreacji ruchowej, powinny odpowiadać następującym wymaganiom:
1) usytuowanie ich nie może kolidować z trasami zjazdowymi, nartostradami oraz
innymi drogami i szlakami,
2) pólko ćwiczebne powinno być oznaczone tablicą informacyjną.
2. Za oznaczenie, przygotowanie i utrzymanie pólka w stanie nie zagrażającym
bezpieczeństwu osób ćwiczących jest odpowiedzialna osoba prowadząca szkolenie
narciarskie lub rekreację ruchową.
§ 7. Do tras narciarskich biegowych i śladowych popularnych oraz torów
saneczkowych popularnych stosuje się zasady użytkowania oraz zachowania warunków
bezpieczeństwa, określone w § 6.
§ 8. 1. Tereny służące rekreacji zimowej w formie narciarstwa dzielą się na:
1) zorganizowany teren narciarski (zamknięty) oraz
2) nie zorganizowany teren narciarski (otwarty).
2. Przez zorganizowany teren narciarski należy rozumieć narciarskie trasy
zjazdowe, których punkt wyjścia może być osiągnięty za pomocą kolei linowej lub
wyciągu narciarskiego.
3. Właściciel kompleksu urządzeń wymienionych w ust. 2 musi:
1) ustanowić regulamin porządkowy obowiązujący na wyznaczonym terenie,
obejmujący co najmniej zasady korzystania z kolei linowych lub wyciągów
narciarskich oraz czas ich pracy (ruchu), jak również ścisłe określenie granic
narciarskich tras zjazdowych,
2) ustanowić zasady korzystania z narciarskich tras zjazdowych, które powinny
być codziennie przed rozpoczęciem przewozu narciarzy skontrolowane, po
zakończeniu ruchu patrolowane, a ich pokrywa śniegowa wyrównana,
3) zapewnić udzielenie narciarzom pierwszej pomocy w nieszczęśliwych wypadkach i
zachorowaniach.
4. Trasy, na których nie stwierdzono naruszenia wymogów bezpieczeństwa
określonych w § 6, mogą być uznane za "otwarte", trasy zaś, które nie spełniają
tych wymogów, powinny być uznane za "zamknięte", a fakt ten podany do wiadomości
publicznej.
§ 9. 1. Użytkowników narciarskich tras zjazdowych popularnych i wyczynowych
obowiązują zasady regulacji ruchu narciarskiego, zgodne z regułami
Międzynarodowej Federacji Narciarstwa (FIS) i przyjęte przez Polski Związek
Narciarski, GOPR i TOPR oraz Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze, w
formie kodeksu narciarskiego.
2. Zasady regulacji ruchu narciarskiego, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą
imprez, treningów i zawodów sportowych, nie odnoszą się też do indywidualnych
narciarzy, uprawiających rekreację ruchową w terenach otwartych.
Załącznik nr 2
ZASADY OSTRZEGANIA O NIEBEZPIECZEŃSTWACH I OZNAKOWANIE SZLAKÓW I TRAS GÓRSKICH
I. Szlaki turystyczne letnie
§ 1. 1. Oznakowanie szlaku turystycznego dokonywane jest przez umieszczenie w
widocznych punktach terenowych znaków prostokątnych trójkolorowych: kolor biały,
dowolny kolor z wyjątkiem białego, kolor biały, malowane farbą olejną, o
wymiarach 15x10 cm (rys. 1.).
Rys. 1
Ilustracja
Ilustracja
2. Znaki w terenie powinny być umieszczone w taki sposób, aby była zachowana
widoczność kolejnego znaku do przodu i do tyłu, nie rzadziej jednak niż co 50 m.
3. Na początku i na końcu szlaku turystycznego umieszcza się widoczny
drogowskaz, na którym powinien być zaznaczony kolor szlaku i czas przejścia.
II. Tereny uprawiania turystyki i sportów zimowych
§ 2. 1. Na szlakach turystycznych, na których uprawiana jest turystyka piesza
zimą, obowiązują znaki letnie oraz umieszczone okresowo znaki zimowe.
2. Obowiązek umieszczenia i konserwowania znaków spoczywa na właścicielach
terenów lub osobach fizycznych i prawnych prowadzących na nich działalność z
zakresu kultury fizycznej i turystyki.
3. Na szlakach i trasach, na których uprawiane są turystyka i sporty zimowe,
obowiązują znaki: zakazu, ostrzegawcze oraz informacyjne.
A. Znaki zakazu
A-2
Ilustracja
A-1
Ilustracja
A-3
Ilustracja
A-4
Ilustracja
A-5
Ilustracja
A-1. Zakaz skręcania (jazda wyłącznie na wprost)
A-2. Zakaz jazdy na sankach i chodzenia pieszo
A-3. Zakaz chodzenia pieszo
A-4. Zakaz jazdy na sankach
A-5. Zakaz jazdy na skibobach
Tablice znaków zakazu są trójkolorowe (czerwony, czarny, biały) o wymiarach 500
mm (średnica zewnętrzna) i 350 mm (średnica wewnętrzna).
B. Znaki ostrzegawcze
B-1
Ilustracja
B-2
Ilustracja
B-3
Ilustracja
B-4
Ilustracja
B-5
Ilustracja
B-6
Ilustracja
B-7
Ilustracja
B-8
Ilustracja
B-9
Ilustracja
B-1. Zwężenie na trasie
B-2. Skrzyżowanie
B-3. Zakręty
B-4. Przygotowanie trasy maszynami do ubijania śniegu
B-5. Niebezpieczeństwo wypadnięcia z trasy lub spadnięcia
B-6. Inne niebezpieczeństwo
B-7. Teren zagrożony lawinami
B-8 i B-9. Bezpośrednie zagrożenie lawinami, dalsze przejście lub przejazd
zagraża życiu i zdrowiu.
Znaki ostrzegawcze trójkątne są trójkolorowe (czarny, żółty, czerwony) o
wymiarach 350 x 500 mm. Pozostałe znaki ostrzegawcze niewymiarowe są dużych
rozmiarów, dla zachowania widoczności z większej odległości.
C. Znaki informacyjne
C-1
Ilustracja
C-2
Ilustracja
C-3
Ilustracja
C-4
Ilustracja
C-1 i C-2. Oznaczenie miejsca, gdzie umieszczony jest telefon zwyczajny lub
bezpośrednie połączenie z pogotowiem ratunkowym
C-3. Punkt sanitarny (pierwsza pomoc)
C-4. Punkt transportu poszkodowanych
III. Niebezpieczeństwo lawin
§ 3. 1. Stopień zagrożenia lawinowego ustala GOPR, współdziałający w tym
zakresie z Instytutem Meteorologii i Gospodarki Wodnej.
2. Ustalenia, o których mowa w ust. 1, GOPR przekazuje niezwłocznie do
właściwych organów administracji samorządowej, które ogłaszają komunikaty o
stopniu zagrożenia lawinowego w środkach masowego przekazu o zasięgu
ogólnopolskim i lokalnym.
W komunikacie o stopniu zagrożenia lawinowego podaje się, jakie zostały
wprowadzone ograniczenia lub zakazy w poruszaniu się ludzi i funkcjonowaniu
urządzeń na danym obszarze. Ogłaszany stopień zagrożenia lawinowego może być
zmieniony tylko kolejnym komunikatem wydanym przez ten sam organ.
§ 4. Dla stworzenia właściwego systemu ostrzegawczego wprowadza się następujące
stopnie zagrożeń lawinowych:
Stopnie zagrożenia lawinowego
Stopień zagrożeniaStabilność pokrywy śniegowejPrawdopodobieństwo
wyzwolenia (zejścia) lawinyZalecenia dla ruchu osób
1pokrywa śniegowa jest na ogół utrwalona i stabilna (związana)wyzwolenie
lawiny jest możliwe na bardzo niewielu skrajnie stromych stokach, tylko
przy dodatkowym dużym obciążeniu***na ogół bezpieczne warunki dla wędrówek
mały (nieznaczny)
2pokrywa śniegowa jest tylko na niektórych* bardziej stromych stokach
umiarkowanie stabilna, na ogół jednak wystarczająco utrwalonawyzwolenie
lawiny możliwe przede wszystkim na określonych** bardziej stromych
stokach; tylko przy dodatkowym dużym obciążeniu***; nie należy się
spodziewać samorzutnego schodzenia większych lawinkorzystne warunki dla
wędrówek pod warunkiem uwzględnienia lokalnych rejonów** zagrożeń
umiarkowany
3 na wielu* stromych stokach pokrywa śniegowa jest utrwalona tylko
umiarkowanie lub słabowyzwolenie lawiny jest prawdopodobne już przy małym
obciążeniu dodatkowym*** przede wszystkim na określonych** stromych
stokach; od przypadku do przypadku możliwe jest samorzutne schodzenie
średnich bądź także pojedynczych dużych lawinporuszanie się wymaga
doświadczenia oraz posiadania zdolności do lawinoznawczej oceny sytuacji;
obszar możliwości poruszania się zostaje ograniczony rejonami** zagrożeń
znaczny
4 pokrywa śniegowa jest słabo utrwalona na większości* stromych
stokówwyzwolenie lawin jest prawdopodobne już przy małym obciążeniu
dodatkowym*** na większości** stromych stoków; od przypadku do przypadku
możliwe jest samorzutne schodzenie wielu średnich rozmiarów lawin,
niejednokrotnie również dużych lawinporuszanie się wymaga dużej zdolności
do lawinoznawczej oceny sytuacji; obszar możliwości poruszania się ulega
bardzo znacznemu ograniczeniu
duży
5 pokrywa śniegowa jest na rozległym obszarze słabo utrwalona i w znacznym
stopniu chwiejnanależy spodziewać się samorzutnego schodzenia wielu dużych
lawin, także na terenach o umiarkowanej stromiźmie.poruszanie się jest na
ogół niemożliwe
bardzo duży
Znaczenie odnośników:
* Bliższe dane zawiera raport (komunikat) lawinowy (np. wysokości bezwzględne,
wystawa stoków, formy terenu).
** Wskazania w aktualnym raporcie (komunikacie) lawinowym.
*** Obciążenie dodatkowe:
- duże, np. grupa narciarzy poruszająca się bez zachowania między nimi odstępów,
- małe, np. samotny narciarz lub piechur.
Załącznik nr 3
SZCZEGÓŁOWE ZASADY ORGANIZOWANIA WYCIECZEK ORAZ ZBIOROWYCH IMPREZ TURYSTYCZNYCH
I SPORTOWYCH W GÓRACH
§ 1. Organizatorzy imprez turystycznych mają obowiązek opracowania regulaminu
imprezy, w którym określą m.in. warunki zapewniające bezpieczeństwo jej
uczestników. Organizator powinien zapoznać uczestników z regulaminem przed
imprezą.
§ 2. 1. Imprezy sportowe o charakterze masowym lub wyczynowym są organizowane na
podstawie regulaminów właściwych polskich związków sportowych.
2. Regulamin powinien uwzględniać specyfikę obszaru, w którym odbywa się
impreza, oraz ustalić zasady udzielania pomocy w razie wypadku.
3. Miejsce imprez, o których mowa w ust. 1, oraz treningów należy wybrać tak,
aby nie było niebezpieczeństwa kolizji zawodników z osobami nie biorącymi
udziału w imprezie.
4. Wybrany odcinek trasy, szlaku albo stok, na którym odbywają się zawody lub
zorganizowany trening, powinien być wyraźnie oznakowany.
5. Bezpośrednio po zakończeniu zawodów lub treningów zorganizowanych na
uczęszczanych trasach, szlakach i stokach organizator tych imprez ma obowiązek
doprowadzenia terenu do stanu bezpiecznej używalności przez turystów i
sportowców nie zorganizowanych.
§ 3. 1. Wycieczki piesze lub narciarskie na terenach górskich, leżących na
obszarach parków narodowych i rezerwatów przyrody oraz leżących powyżej 1 000 m
n.p.m., mogą prowadzić tylko górscy przewodnicy turystyczni.
2. Treningi w terenach górskich, poza trasami narciarskimi i turystycznymi,
powinny odbywać się z udziałem górskiego przewodnika turystycznego.
§ 4. Organizatorów imprez turystycznych i sportowych dla młodzieży szkolnej
obowiązują także przepisy wydane przez Ministra Edukacji Narodowej.
§ 5. 1. Na terenach objętych bezpośrednią działalnością GOPR lub TOPR wszystkie
imprezy turystyczne i sportowe powinny być zgłoszone do GOPR lub TOPR co
najmniej na 14 dni przed terminem rozpoczęcia imprezy.
2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać następujące dane:
1) określenie organizatora imprezy,
2) termin i czas trwania,
3) miejsce imprezy,
4) przewidywaną liczbę uczestników.
§ 6. 1. Imprezy, o których mowa w § 5, są zabezpieczane przez GOPR lub TOPR.
2. Zakres i sposób zabezpieczenia zgłoszonych imprez ustala GOPR lub TOPR w
uzgodnieniu z organizatorem imprezy.
Załącznik nr 4
SZCZEGÓŁOWE WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA OSÓB KORZYSTAJĄCYCH Z KĄPIELISK I PŁYWALNI
§ 1. 1. Warunki bezpieczeństwa osób korzystających z kąpielisk i pływalni
zapewnia się w szczególności przez:
1) wyraźne oznaczenie granic kąpielisk i pływalni, w ramach których oznacza się
granice miejsc do kąpieli, w tym strefy dla osób nie umiejących pływać,
2) dyżury wodnej służby ratowniczej oraz wyposażenie w sprzęt ratowniczy,
3) przygotowanie miejsc ratownikom w celu stałej obserwacji i kontroli osób
kąpiących się, a w kąpieliskach - także korzystających ze sprzętu pływającego.
2. Na terenach kąpielisk poza warunkami, o których mowa w ust. 1, należy
zapewnić informację o dopuszczalności lub zakazie kąpieli.
§ 2. 1. Informację, o której mowa w § 1 ust. 2, przekazuje się przez wywieszanie
odpowiednich flag.
2. Ustala się następujące oznaczenia kolorów flag:
1) flaga biała - kąpiel dozwolona,
2) flaga czerwona - zakaz kąpieli.
3. Flagę czerwoną wywiesza się w czasie, w którym kąpielisko jest nieczynne,
oraz w każdym wypadku, gdy:
1) temperatura wody wynosi poniżej 14°C,
2) widoczność jest ograniczona do 50 m,
3) szybkość wiatru przekracza 5 stopni w skali Beauforta,
4) występuje fala powyżej 70 cm, z pojawiającymi się pienistymi białymi
grzywami,
5) występują silne prądy wsteczne.
§ 3. 1. Przy każdym kąpielisku i pływalni powinien być umieszczony na widocznym
miejscu regulamin ustalony przez kierownika.
2. Regulamin powinien być umieszczony na tablicy o minimalnych wymiarach 120 cm
x 70 cm, sporządzony literami wielkości nie mniejszej niż 1 cm.
§ 4. 1. Korzystanie z kąpieliska i pływalni może odbywać się w grupach
zorganizowanych lub indywidualnie.
2. Przez grupę zorganizowaną rozumie się zespół osób uprawiających ćwiczenia
ruchowe w wodzie pod nadzorem i kierunkiem instruktora, trenera, nauczyciela lub
innej uprawnionej osoby.
§ 5. W celu stworzenia warunków bezpieczeństwa w kąpielisku zorganizowanym
należy:
1) zapewnić stałą kontrolę przez ratowników lustra wody z brzegu i od strony
wody (z łodzi ratunkowych lub stacjonarnych punktów ratowniczych na wodzie),
2) trwale oznaczyć strefy dla umiejących i nie umiejących pływać, a w
szczególności:
a) strefy dla nie umiejących pływać o głębokości wody nie większej niż 120 cm -
bojami (pławami) w kolorze żółtym, przy czym za bojami powinien znajdować się
pas bezpieczeństwa o szerokości 5 m i głębokości nie przekraczającej 130 cm,
b) strefy dla umiejących pływać o głębokości wody do 4 m - bojami (pławami) w
kolorze czerwonym, przy czym odległość ich od strefy dla nie umiejących pływać
lub od linii brzegowej może w kierunku prostopadłym wynosić maksymalnie 50 m,
3) wydzielić brodzik dla dzieci w miejscu, w którym znajduje się piaszczyste i
płaskie dno oraz woda o głębokości do 40 cm, przez oznaczenie bojami (pławami)
oraz otoczenie siatką sięgającą do dna,
4) zapewnić bieżącą informację dotyczącą temperatury wody i powietrza oraz
wysokości fali i siły wiatru,
5) wyposażyć kąpielisko w apteczkę i sprzęt medyczny pierwszej pomocy,
6) wyposażyć kąpielisko w sprzęt ratunkowy i pomocniczy oraz urządzenia
sygnalizacyjne i ostrzegawcze (wzrokowe i słuchowe),
7) ustawić maszty wyposażone w komplet flag informacyjnych.
§ 6. Kąpielisko zorganizowane powinno być wyposażone w wieże obserwacyjne lub
podwyższone pomosty dla ratowników oraz sieć łączności przewodowej lub radiowej
(wewnętrznej i z możliwością bezpośredniego łączenia się z pogotowiem ratunkowym
i najbliższą jednostką Policji).
§ 7. W celu stworzenia warunków bezpieczeństwa w kąpielisku prowizorycznym
należy:
1) zapewnić stałą kontrolę przez ratowników lustra wody,
2) oznaczyć strefy dla umiejących i nie umiejących pływać,
3) wyposażyć kąpielisko w apteczkę i sprzęt medyczny pierwszej pomocy,
4) wyposażyć kąpielisko w sprzęt ratunkowy i pomocniczy,
5) ustawić maszty wyposażone w komplet flag informacyjnych.
§ 8. 1. W celu stworzenia warunków bezpieczeństwa na pływalni należy zapewnić:
1) stałą obserwację przez ratownika (ratowników) lustra wody oraz osób
znajdujących się na terenie obiektu,
2) oznaczenie głębokości wody w sposób trwały i widoczny,
3) wyposażenie pływalni w apteczkę i sprzęt medyczny pierwszej pomocy,
4) wyposażenie pływalni w sprzęt ratunkowy,
5) trwałe ogrodzenie pływalni odkrytej,
6) bezpośrednią łączność telefoniczną z pogotowiem ratunkowym i najbliższą
jednostką Policji,
7) zamykanie pływalni w określonych godzinach, w których nie pracuje służba
ratownicza.
2. W zajęciach prowadzonych w zorganizowanych grupach na jedną osobę prowadzącą
zajęcia nie może przypadać więcej niż 15 uczestników.
§ 9. Do podstawowych obowiązków ratowników należy:
1) stałe obserwowanie obszaru kąpieliska i niezwłoczne reagowanie na każdy
sygnał wzywania pomocy oraz podejmowanie akcji ratowniczej,
2) kontrola stanu urządzeń oraz sprzętu, które zapewniają bezpieczeństwo osób
kąpiących się,
3) kontrola stref dla umiejących i nie umiejących pływać,
4) wywieszanie na maszcie odpowiedniego koloru flag informacyjnych,
5) sygnalizowanie, za pomocą urządzeń alarmowych, przekroczeń obowiązującego
regulaminu (np. granicy strefy dla umiejących pływać), a w kąpieliskach także
nadchodzącej burzy,
6) reagowanie na wszelkie wypadki naruszania regulaminu obowiązującego na
terenie kąpieliska lub pływalni,
7) wpisywanie na tablicy informacyjnej temperatury wody, powietrza oraz innych
aktualnych informacji (np. dotyczących nagłych zmian warunków atmosferycznych),
8) codzienne kontrolowanie głębokości wody przed otwarciem kąpieliska, a w razie
potrzeby - przesunięcie miejsca kąpieli lub czasowe wyłączenie określonych
obszarów kąpieliska z używalności,
9) oczyszczenie powierzchni i dna obszaru przeznaczonego do kąpieli z wszelkich
przedmiotów mogących spowodować skaleczenie lub inny nieszczęśliwy wypadek,
10) bieżące prowadzenie dziennika pracy.
§ 10. 1. Kąpielisko zorganizowane powinno być wyposażone w następujący sprzęt
ratunkowy i pomocniczy oraz urządzenia sygnalizacyjne i ostrzegawcze:
1) łodzie ratunkowe:
a) motorowe - jedna na każde 400 m linii brzegowej,
b) wiosłowe - jedna na każde 100 m linii brzegowej,
2) koła ratunkowe z linką lub pasy ratownicze - jedno na 50 m linii brzegowej,
zawieszone na słupkach w pobliżu lustra wody,
3) bosaki ratunkowe,
4) liny asekuracyjne z kołowrotkiem o długości minimum 80 m na każdym stanowisku
ratowniczym (na kąpieliskach morskich - jedna na każde 100 m linii brzegowej),
5) tuby słuchowe lub elektroakustyczne na wszystkich stanowiskach ratunkowych od
strony lądu i wody,
6) tablice zawierające aktualne informacje o temperaturze wody i powietrza, sile
wiatru oraz wysokości fali,
7) sygnalizację alarmową,
8) środki łączności między stanowiskami ratunkowymi - przewodowe lub radiowe,
9) rzutki ratunkowe,
10) sprzęt do nurkowania,
11) lornetki,
12) nosze ratunkowe.
2. W kąpielisku zorganizowanym powinno znajdować się także pomieszczenie na
sprzęt ratunkowy, pomocniczy i osobisty ratowników, jedno na 200 m linii
brzegowej.
§ 11. Kąpielisko prowizoryczne powinno być wyposażone w następujący sprzęt
ratunkowy i pomocniczy:
1) łodzie wiosłowe - jedna na 100 m linii brzegowej,
2) koła ratunkowe z linką lub pasy ratownicze - jedno na 50 m linii brzegowej,
3) linę asekuracyjną o długości minimum 80 m,
4) słuchowy sygnał alarmowy,
5) rzutki ratunkowe,
6) lornetkę,
7) bosaki ratunkowe.
§ 12. Pływalnia powinna być wyposażona w następujący sprzęt ratunkowy i
pomocniczy:
1) koła ratunkowe z linką lub pasy ratownicze - dwa na pływalniach o długości do
50 m i cztery na pływalniach o długości powyżej 50 m,
2) żerdzie o długości co najmniej 4 m - dwie na pływalniach o długości powyżej
do 50 m oraz cztery na pływalniach o długości powyżej 50 m.
§ 13. Łodzie ratunkowe powinny być trwale oznakowane na burtach oraz mieć
następujące wyposażenie:
1) koło ratunkowe z linką, a także pasy ratunkowe,
2) rzutkę ratunkową,
3) zaburtową linkę ratunkową,
4) tubę głosową lub elektroakustyczną,
5) kotwicę na łańcuchu lub linę kotwiczną,
6) sprzęt medyczny pierwszej pomocy.
§ 14. Stanowisko ratownicze powinno być wyposażone w:
1) sprzęt do nurkowania (płetwy, maska, fajka),
2) lornetkę,
3) radiotelefon,
4) rzutkę ratunkową,
5) sprzęt medyczny pierwszej pomocy.
§ 15. Regulamin kąpieliska i pływalni powinien w szczególności:
1) określać nazwę i adres jednostki organizacyjnej prowadzącej kąpielisko lub
pływalnię,
2) przewidywać zakaz wstępu osobom, których stan wskazuje na spożycie alkoholu,
zakaz sprzedaży, podawania, wnoszenia i spożywania napojów alkoholowych,
3) postanawiać, że:
a) dzieci do lat 7 mogą przebywać na terenie kąpieliska lub pływalni oraz kąpać
się wyłącznie pod opieką osób pełnoletnich,
b) zajęcia na pływalni krytej odbywają się grupowo według ustalonego rozkładu
zajęć,
c) grupa pływająca na pływalni krytej nie może liczyć więcej niż 15 uczestników
na jedną osobę prowadzącą zajęcia,
d) zajęcia na pływalni krytej mogą odbywać się tylko w obecności instruktorów
pływania i ratowników,
e) osoby naruszające porządek publiczny lub przepisy regulaminu będą usuwane z
terenu kąpieliska lub pływalni,
f) wszystkie osoby znajdujące się na terenie kąpieliska lub pływalni są
obowiązane podporządkować się nakazom ratowników pełniących dyżur.
Załącznik nr 5
WZORY ZNAKÓW ZAKAZU, OSTRZEGAWCZYCH I INFORMACYJNYCH
§ 1. Znaki zakazu oraz ostrzegawcze obowiązują na odległość podaną na obrzeżu
znaku, licząc w metrach w jedną i drugą stronę od znaku. Jeżeli na znaku nie ma
podanej odległości, obowiązuje on na obszarze wodnym w zasięgu wzroku.
I. Znaki zakazu
§ 2. 1. Znaki zakazu wskazują rodzaj zakazu i określają jego przyczynę.
2. Znakami zakazu są:
1) znak "kąpiel zabroniona",
2) znak "kąpiel zabroniona - szlak żeglowny",
3) znak "kąpiel zabroniona - most",
4) znak "kąpiel zabroniona - spiętrzenie wody",
5) znak "kąpiel zabroniona - woda skażona",
6) znak "kąpiel zabroniona - woda pitna",
7) znak "kąpiel zabroniona - hodowla ryb",
8) znak "skakanie do wody zabronione",
9) znak "strefa ciszy".
§ 3. Znaki zakazu, o których mowa w § 2, mają kształt okrągły o średnicy 60 cm.
II. Znaki ostrzegawcze
§ 4. 1. Znaki ostrzegawcze uprzedzają kąpiących się o niebezpiecznych miejscach
na obszarze wodnym i wskazują przyczynę niebezpieczeństwa.
2. Znakami ostrzegawczymi są:
1) znak "wiry"
2) znak "niebezpieczna głębokość wody",
3) znak "zimna woda",
4) znak "nagły uskok",
5) znak "pale",
6) znak "skały podwodne",
7) znak "kamieniste dno",
8) znak "sieci rybackie",
9) znak "wodorosty".
§ 5. Znaki ostrzegawcze, o których mowa w § 4, mają kształt trójkątów
równobocznych, których wierzchołek skierowany jest ku górze. Długość jednego
boku trójkąta wynosi 75 cm.
III. Znaki informacyjne
§ 6. 1. Znaki informacyjne wskazują, że w pobliżu znaku znajdują się podane na
znaku obiekty i urządzenia.
2. Znakami informacyjnymi są:
1) znak "plaża strzeżona",
2) znak "punkt medyczny",
3) znak "telefon".
§ 7. Znaki informacyjne, o których mowa w § 6, mają kształt prostokąta o
wymiarach 80 x 60 cm.
I. Znaki zakazu
Kąpiel zabroniona
Ilustracja
Kąpiel zabroniona -szlak żeglowny
Ilustracja
Kąpiel zabroniona - most
Ilustracja
Kąpiel zabroniona - spiętrzenie wody
Ilustracja
Kąpiel zabroniona - woda skażona
Ilustracja
Kąpiel zabroniona - woda pitna
Ilustracja
Kąpiel zabroniona - hodowla ryb
Ilustracja
Skakanie do wody zabronione
Ilustracja
Strefa ciszy
Ilustracja
Strefa ciszy
II. Znaki ostrzegawcze
Wiry
Ilustracja
Niebezpieczna głębokość wody
Ilustracja
Zimna woda
Ilustracja
Nagły uskok
Ilustracja
Pale
Ilustracja
Skały podwodne
Ilustracja
Kamieniste dno
Ilustracja
Sieci rybackie
Ilustracja
Wodorosty
Ilustracja
III. Znaki informacyjne
Plaża strzeżona
Ilustracja
Punkt medyczny
Ilustracja
Telefon
Ilustracja
Załącznik nr 6
WYKAZ SPRZĘTU MEDYCZNEGO, LEKÓW I ARTYKUŁÓW SANITARNYCH, W KTÓRE POWINNY BYĆ
WYPOSAŻONE PŁYWALNIE I KĄPIELISKA
1.Sprzęt medyczny:
1) aparat do sztucznego oddychania- 1 szt.,
2) inhalator tlenowy przenośny- 1 szt.,
3) nożyczki proste i zakrzywione- 2 szt.,
4) opaska uciskowa (szeroka taśma gumowa)- 1 szt.,
5) szyna usztywniająca- 3 szt.,
6) kieliszek do leków- 1 szt.,
7) termometr- 1 szt.,
8) maseczki do sztucznego oddychania,
9) rękawiczki gumowe.
2.Leki:
1) amoniak w ampułkach- 3 amp.,
2) Panthenol spray- min. 1 op.,
3) krople walerianowe- 30 g,
4) krople żołądkowe- 1 op.,
5) pyralgin (w tabletkach)- 10 szt.,
6) solutio Jodi spirituosa (jodyna)- 100 g,
7) spirytus skażony- 100 g,
8) woda utleniona- 200 g.
3.Artykuły sanitarne:
1) agrafki- 6 szt.,
2) chustki trójkątne- 3 szt.,
3) gaza wyjałowiona 1/8 m x 1 m.- 15 szt.,
4) lignina a 100 g- 10 op.,
5) opaska gazowa 4 m x 10 cm- 10 szt.,
6) opaska elastyczna szerokości 10 cm- 4 szt.,
7) opatrunek indywidualny wyjałowiony- 10 szt.,
8) prestoplat i poloplast- 10 szt.
Załącznik nr 7
SZCZEGÓŁOWE ZASADY BEZPIECZEŃSTWA OSÓB BIORĄCYCH UDZIAŁ W IMPREZACH ŻEGLARSKICH
§ 1. 1. Udział lub kontynuowanie udziału w imprezach żeglarskich zależy od
decyzji każdego kierownika jachtu i odbywa się tylko na jego odpowiedzialność. W
wypadku kiedy kierownikiem jachtu jest osoba niepełnoletnia, decyzja należy do
kierownika ekipy lub rodziców (opiekunów).
2. Każdy kierownik jachtu ma obowiązek udzielenia wszelkiej pomocy każdemu
statkowi czy osobie znajdującej się w niebezpieczeństwie, dbając o
bezpieczeństwo własnego jachtu.
§ 2. Organizator imprezy jest obowiązany do przygotowania i przeprowadzenia
imprezy, a w szczególności do:
1) spełnienia wszystkich warunków określonych w ogłoszonym zawiadomieniu o
imprezie,
2) przestrzegania obowiązujących przepisów w zakresie organizacji imprez, jeśli
jest to wymagane, do uzyskania odpowiedniej zgody na przeprowadzenie imprezy,
3) powołania kierownika imprezy,
4) stosownie do warunków i programu imprezy zapewnienia opieki medycznej -
minimum pielęgniarka z apteczką pierwszej pomocy,
5) sprawdzania przy przyjmowaniu zgłoszeń, czy jachty, ich kierownicy i
członkowie załóg odpowiadają warunkom ustalonym dla danej imprezy,
6) przekazania do dyspozycji kierownika imprezy w czasie przez niego wymaganym:
a) niezbędnych środków technicznych,
b) statku kierownika imprezy oraz statków ratowniczych,
c) informacji z aktualnymi prognozami pogody,
d) informacji o sposobie zabezpieczania,
7) udzielenia wszelkiej pomocy kierownikowi imprezy, a w szczególności w
zakresie bezpieczeństwa.
§ 3. 1. Kierownik imprezy jest odpowiedzialny za sprawne i bezpieczne
przeprowadzenie imprezy, zgodnie z jej rodzajem.
2. Kierownik imprezy może ją odroczyć, przerwać lub odwołać, szczególnie jeżeli
jej przeprowadzenie lub kontynuowanie zagraża bezpieczeństwu uczestników.
3. Ze względu na bezpieczeństwo imprezy, kierownik jest obowiązany do:
1) opracowania i przekazania zainteresowanym ustnej lub pisemnej instrukcji
zabezpieczenia trasy imprezy,
2) sprawdzenia, czy zabezpieczenie imprezy jest skuteczne i zgodne z
obowiązującymi przepisami,
3) ustalenia sposobu rejestracji jachtów wychodzących i powracających z imprezy,
4) omówienia z kierownikami jachtów, kierownikami ekip lub trenerami instrukcji
żeglugi, ze szczególnym zwróceniem uwagi na problemy bezpieczeństwa.
4. Kierownikowi w czasie trwania imprezy przysługują, w stosunku do uczestników,
uprawnienia dyscyplinarne, a w stosunku do członków kierownictwa imprezy i jej
obsługi oraz w stosunku do kierowników statków ratowniczych - uprawnienia
wynikające z zasad zwierzchnictwa służbowego.
5. Kierownik imprezy jest upoważniony do wezwania lub przyjęcia pomocy dla
zabezpieczenia życia wszystkich osób biorących udział w imprezie, jeżeli uzna to
za niezbędne ze względu na warunki, w których impreza się odbywa. Zaciągając
zobowiązania z tego tytułu kierownik imprezy działa jako pełnomocnik
organizatora imprezy.
§ 4. Kierownik jachtu jest obowiązany:
1) przestrzegać obowiązujących w danej imprezie przepisów, a w szczególności
zasad, o których mowa w § 1,
2) stosować się do zarządzeń, poleceń i sygnałów kierownika imprezy oraz nakazać
ich wykonanie załodze, jeśli nie zagrożą one bezpieczeństwu prowadzonego jachtu
lub załogi,
3) dbać o sprawność techniczną jachtu oraz jego wyposażenie, zgodnie z
odpowiednimi przepisami i zasadami dobrej praktyki,
4) niezwłocznie zawiadomić kierownika imprezy lub wskazaną przez niego osobę o
wszelkich wypadkach, chorobach i innych wydarzeniach mogących mieć wpływ na
bezpieczeństwo żeglugi jachtu, który prowadzi, lub innych jachtów oraz o
nieprzystąpieniu do imprezy - przed jej rozpoczęciem lub wycofaniu się z imprezy
- w trakcie jej trwania.
§ 5. Kierownik lub trener ekipy jest obowiązany do:
1) zgłoszenia swojego udziału w imprezie,
2) podejmowania wszelkich decyzji wynikających z przepisu § 1 ust. 1 w stosunku
do niepełnoletnich kierowników jachtów,
3) przestrzegania przez powierzonych jego opiece członków ekipy obowiązujących
ogólnie oraz w danej imprezie szczególnych przepisów bezpieczeństwa,
4) podporządkowania się decyzjom kierownika imprezy oraz udostępnienia
posiadanych środków technicznych, jeśli tego wymagają względy bezpieczeństwa.
§ 6. Kierownik statku ratowniczego jest obowiązany:
1) przygotować statek ratowniczy i jego załogę, zgodnie z wymaganiami danej
imprezy i zasadami dobrej praktyki,
2) stosować się do instrukcji żeglugi oraz do pisemnej lub ustnej instrukcji
bezpieczeństwa obowiązującej na akwenach, na których odbywa się impreza,
3) dołożyć wszelkich starań, aby akcja ratownicza przeprowadzona była zgodnie z
należytą dbałością o zapewnienie życia i bezpieczeństwa wszystkich osób i
sprzętu biorącego udział w imprezie.
§ 7. 1. Jako minimalne zabezpieczenie ratownicze imprezy, z wyjątkiem regat i
wypadków, o których mowa w ust. 2, 4 i 6, ustala się jeden statek ratowniczy na
każde 20 jachtów. Statek kierownika imprezy, z wyjątkiem regat żeglarskich, może
być uważany za statek ratowniczy.
2. W wypadku dopuszczenia do imprezy (z wyjątkiem regat) ponad 50% kierowników
jachtów bez uprawnień żeglarskich - ustala się jeden statek ratowniczy na 10
jachtów biorących udział w imprezie.
3. Zarząd okręgowego związku żeglarskiego może zezwolić, aby na terenie jego
działalności impreza (z wyjątkiem treningów i regat) była zabezpieczona przez
szalupy wiosłowe lub jachty żaglowe z co najmniej 2-osobową załogą złożoną
przynajmniej z żeglarzy jachtowych. W takim wypadku jest wymagane, aby jednostka
zabezpieczająca przypadała na 10 jachtów.
4. Minimalne zabezpieczenie regat żeglarskich jachtów mieczowych i desek z
żaglem stanowi jeden statek ratowniczy oraz dodatkowo jeden statek ratowniczy na
każdą rozpoczynającą się liczbę jednostek żaglowych określonych w tabeli:
Miejsce regatLiczba jednostek na dodatkowy jeden statek ratowniczy
jachtydeski
wody śródlądowe2540
Zatoka Pucka, Zalew Szczeciński, Zalew Wiślany2030
Zatoka Gdańska, Morze Bałtyckie1530
5. Nie jest wymagane zabezpieczenie regat morskich jachtów balastowych.
6. Szczegółowe przepisy dotyczące zabezpieczenia imprez ślizgów lodowych zawarte
są w Przepisach regat żeglarstwa lodowego, wydanych przez Polski Związek
Żeglarski.
7. Kierownik imprezy może zażądać zabezpieczenia większego, jeżeli uzna, że
wymagają tego warunki atmosferyczne lub stopień wyszkolenia uczestników.
§ 8. Jeżeli warunki bezpieczeństwa tego wymagają, organizatorzy mogą dodatkowo
określić szczegółowe zasady organizacji imprez i specjalne wymagania stawiane
uczestnikom.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA
z dnia 22 maja 1997 r.
w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu szacowania szkód oraz wypłaty
odszkodowań za szkody w uprawach i płodach rolnych.
(Dz. U. Nr 57, poz. 359)
Na podstawie art. 49 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie
(Dz. U. Nr 147, poz. 713 i z 1997 r. Nr 14, poz. 72) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i tryb szacowania szkód
wyrządzonych w uprawach i płodach rolnych przez dziki, łosie, jelenie, daniele i
sarny.
§ 2. 1. Szacowanie szkód w uprawach i płodach rolnych poprzedza się dokonaniem
oględzin.
2. Oględzin uszkodzonych upraw rolnych dokonuje się w terminie do siedmiu dni od
daty zgłoszenia.
3. Podczas dokonywania oględzin ustala się:
1) gatunek zwierzyny, która wyrządziła szkodę,
2) rodzaj uprawy,
3) powierzchnię całej uprawy,
4) powierzchnię uprawy, która uległa uszkodzeniu,
5) procent zniszczenia uprawy na powierzchni uszkodzonej.
4. Szacowaniu podlegają straty ilościowe i jakościowe powstałe w wyniku
uszkodzenia lub zniszczenia upraw lub płodów rolnych.
5. Szacowania oraz określenia wysokości odszkodowania dokonuje się bezpośrednio
przed sprzętem uszkodzonej lub zniszczonej uprawy lub płodu rolnego.
6. Podczas szacowania ustala się:
1) rodzaj uprawy,
2) powierzchnię całej uprawy,
3) powierzchnię uprawy, która uległa uszkodzeniu,
4) procent zniszczenia uprawy na powierzchni uszkodzonej.
§ 3. 1. Przy szacowaniu szkód wyrządzonych w uprawach i płodach rolnych rozmiar
szkody oblicza się uwzględniając: wielkość uszkodzonej powierzchni uprawy,
oszacowany procent zniszczenia na powierzchni uszkodzonej oraz średni w danej
gminie plon dla poszczególnych rodzajów upraw.
2. Obliczenia rozmiaru szkody dokonuje się poprzez pomnożenie wielkości
uszkodzonej powierzchni uprawy, procentu zniszczenia na powierzchni uszkodzonej
oraz średniego w danej gminie plonu dla poszczególnych rodzajów upraw.
3. Wysokość odszkodowania oblicza się mnożąc rozmiar szkody przez przeciętną
cenę danego ziemiopłodu w gminie, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Wysokość odszkodowania za szkody wyrządzone na łąkach i pastwiskach oblicza
się zgodnie z ust. 3, powiększając o koszty związane z doprowadzeniem
uszkodzonej powierzchni łąk i pastwisk do stanu pierwotnego.
5. Wysokość odszkodowania wpisuje się do protokołu.
6. Przy szacowaniu szkód wyrządzonych w uprawach rolnych wymagających zaorania
wysokość odszkodowania ustala się, jeżeli szkoda powstała:
1) w okresie do dnia 15 kwietnia - na 25%,
2) w okresie od dnia 16 kwietnia do dnia 20 maja - na 40%,
3) w okresie od dnia 21 maja do dnia 10 czerwca - na 60%,
4) w okresie od dnia 11 czerwca - na 85%, a w razie konieczności sprzętu uprawy
przed zaoraniem - na 100%
kwoty obliczonej według zasad określonych w ust. 3.
§ 4. 1. Właściciel lub posiadacz gruntu, na którym wystąpiła szkoda, zwany dalej
"poszkodowanym", zgłasza szkodę, nie później niż w ciągu siedmiu dni od dnia jej
powstania, do zarządcy lub dzierżawcy obwodu łowieckiego.
2. Zarządca lub dzierżawca obwodu łowieckiego informuje zarząd gminy o osobach
uprawnionych do przyjmowania zgłoszeń, o których mowa w ust. 1, oraz prowadzi
ewidencję zgłoszeń.
3. Zgłoszenie szkody może być dokonane przez poszkodowanych indywidualnie lub
zbiorowo w formie pisemnej bądź ustnej.
§ 5. 1. Oględzin oraz szacowania szkód dokonują upoważnieni przedstawiciele
zarządcy lub dzierżawcy obwodów łowieckich, zwani dalej "szacującymi".
2. O terminie zamierzonego sprzętu uszkodzonych upraw lub płodów rolnych
poszkodowany zawiadamia szacującego szkodę nie później niż na siedem dni przed
datą sprzętu.
3. Czynności, o których mowa w ust. 1, dokonuje się niezwłocznie, nie później
jednak niż w terminie do siedmiu dni od daty zgłoszenia szkody lub powiadomienia
o terminie zbioru uszkodzonych upraw lub płodów.
4. Dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego zawiadamia poszkodowanego o
terminie oględzin lub szacowania szkody.
5. Nieobecność zawiadomionego poszkodowanego nie wstrzymuje dokonania oględzin
lub szacowania szkody.
6. Z oględzin oraz szacowania szkody szacujący sporządza protokół, który
podpisują szacujący szkodę i poszkodowany.
§ 6. Wypłaty odszkodowania dokonują zarządcy lub dzierżawcy obwodów łowieckich w
terminie do trzydziestu dni od dnia sporządzenia protokołu szacowania szkody.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: S. Żelichowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 27 maja 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wysokości opłat za uprawnienia
przewozowe w międzynarodowym transporcie drogowym oraz trybu ich wnoszenia.
(Dz. U. Nr 57, poz. 360)
Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o warunkach
wykonywania międzynarodowego transportu drogowego (Dz. U. Nr 75, poz. 332 i z
1992 r. Nr 75, poz. 369) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 lutego
1995 r. w sprawie określenia wysokości opłat za uprawnienia przewozowe w
międzynarodowym transporcie drogowym oraz trybu ich wnoszenia (Dz. U. Nr 11,
poz. 54) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Za udzielenie koncesji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego
pobiera się od każdego pojazdu określonego koncesją następujące opłaty:
1) od autobusu - 10 500 zł,
2) od ciężarowego pojazdu samochodowego lub zespołu pojazdów o dopuszczalnej
masie całkowitej:
a) do 6 ton włącznie - 4 000 zł,
b) od 6 ton do 20 ton włącznie - 11 500 zł,
c) powyżej 20 ton - 8 200 zł,
3) od ciągnika siodłowego lub balastowego - 8 200 zł.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W przypadku:
1) wymiany pojazdu samochodowego objętego koncesją,
2) zmiany nazwy lub siedziby właściciela koncesji,
3) zmiany numerów rejestracyjnych pojazdu
- opłatę za wystawienie dokumentu koncesyjnego pobiera się w wysokości 400 zł.",
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. W przypadku zmiany zakresu przyznanego uprawnienia określonego koncesją,
poza dopłatą wynikającą z ust. 1 i 2 pobiera się opłatę w wysokości 400 zł.",
d) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. W przypadku udzielenia koncesji podmiotowi gospodarczemu:
1) powstałemu w wyniku podziału lub łączenia przedsiębiorstwa państwowego w
trybie przepisów o przedsiębiorstwach państwowych, posiadającego dotychczas
koncesję na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego,
2) który kupił lub przejął, w trybie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych, przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu
cywilnego, prowadzone wcześniej przez przedsiębiorstwo państwowe, posiadające
koncesję na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego,
3) utworzonemu przez spółkę prawa handlowego, posiadającą dotychczas koncesję na
wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego
- jeżeli dotychczasowa działalność transportowa została przejęta w całości,
opłatę za udzieloną koncesję pobiera się w wysokości 2 000 zł od każdego pojazdu
określonego koncesją.",
2) w § 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Opłaty określone w § 1 wnoszone są w następującym trybie:
1) przy składaniu wniosku o koncesję - 400 zł,
2) pozostała należność - przy odbiorze koncesji.",
3) w § 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Za udzielenie zezwolenia zagranicznego na przewóz jednorazowy pobiera się
następujące opłaty:
1) od autobusu - 100 zł,
2) od pozostałych pojazdów samochodowych lub zespołu pojazdów - 135 zł.",
4) w § 4 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Za udzielenie zagranicznego zezwolenia okresowego na przewozy wielokrotne
bez limitowanej ilości jazd pobiera się opłatę w wysokości 5 000 zł za okres
jednego roku.
2. Za udzielenie zagranicznego zezwolenia okresowego na przewozy, wydanego przez
Europejską Konferencję Ministrów Transportu, obowiązującego na obszarze tych
państw, pobiera się opłatę w wysokości 10 000 zł za okres jednego roku."
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 19 maja 1997 r.
w sprawie rodzajów i organizacji zakładów poprawczych oraz zasad pobytu w nich
nieletnich.
(Dz. U. Nr 58, poz. 361)
Na podstawie art. 95 § 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w
sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz. 228, z 1992 r. Nr 24, poz. 101 i z 1995
r. Nr 89, poz. 443) w związku z art. 35 ust. 2a ustawy z dnia 7 września 1991 r.
o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z
1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Zakład poprawczy, zwany dalej "zakładem", czynny przez cały rok,
przygotowuje wychowanków do życia zgodnego z normami społecznymi oraz naucza
samodzielności życiowej poprzez:
1) zintegrowaną działalność wychowawczą, korekcyjną, dydaktyczną i opiekuńczą,
2) przygotowanie wychowanków do pracy zawodowej,
3) organizowanie udziału wychowanków w życiu społecznym, gospodarczym i
kulturalnym środowiska,
4) współdziałanie z wychowankami i ich rodzinami, organizacjami społecznymi,
ośrodkami pomocy społecznej, właściwymi organami administracji rządowej i
samorządu terytorialnego oraz innymi osobami.
§ 2. 1. Szczegółową organizację i zasady pobytu wychowanków w zakładzie określa
statut.
2. Statut opracowany przez dyrektora zakładu zatwierdza Minister
Sprawiedliwości, zwany dalej "Ministrem".
3. Statut zakładu zawiera w szczególności:
1) nazwę zakładu oraz oznaczenie jego siedziby,
2) ramowe zakresy czynności pracowników zakładu,
3) zadania i szczegółowe zasady działania rady pedagogicznej zakładu i szkoły,
4) szczegółowe zasady organizacji roku szkolnego w szkole,
5) szczegółowe zasady działania warsztatu szkolnego (gospodarstwa pomocniczego),
internatu, zespołu diagnostyczno-korekcyjnego, hostelu, ogniska adaptacji
społecznej lub innych działów organizacyjnych zakładu tworzonych ze względów
resocjalizacyjnych lub społecznych,
6) szczegółowe zasady tworzenia grup wychowawczych i innych działów zakładu ze
względów resocjalizacyjnych i społecznych,
7) tryb egzekwowania obowiązków nałożonych na wychowanka oraz tryb przyznawania
nagród i wymierzania kar,
8) warunki, jakim powinny odpowiadać izby przejściowe i izby izolacyjne,
9) szczegółowe zasady umieszczania wychowanka w izbie przejściowej ze względów
wychowawczych,
10) szczegółowe zasady posiadania i dysponowania przez wychowanków pieniędzmi,
przedmiotami wartościowymi oraz ubraniem, obuwiem, bielizną i innymi
przedmiotami,
11) szczegółowe zasady udzielania pomocy wychowankom zwalnianym z zakładu,
których sytuacja osobista i rodzinna nie pozwala na pełne usamodzielnienie,
12) szczegółowe zasady bezpieczeństwa zakładu,
13) formy współpracy z fundacjami, stowarzyszeniami, organizacjami, kościołami i
innymi osobami, które mogą przyczynić się do rozszerzania i wzbogacania form
działalności wychowawczej, kształcącej i opiekuńczej.
4. Postanowienia statutu nie mogą być sprzeczne z rozporządzeniem.
Rozdział 2
Rodzaje zakładów
§ 3. Zakładami poprawczymi są:
1) zakłady resocjalizacyjne:
a) o charakterze otwartym - młodzieżowe ośrodki adaptacji społecznej,
b) o charakterze półotwartym,
c) o charakterze zamkniętym dla wielokrotnych uciekinierów z zakładów o
charakterze otwartym i półotwartym,
d) o wzmożonym nadzorze wychowawczym dla nieletnich o wysokim stopniu
demoralizacji,
2) zakłady resocjalizacyjno-rewalidacyjne dla nieletnich upośledzonych umysłowo,
3) zakłady resocjalizacyjno-terapeutyczne dla nieletnich:
a) z zaburzeniami psychicznymi lub innymi zaburzeniami osobowości,
b) uzależnionych od środków odurzających lub psychotropowych,
c) nosicieli wirusa HIV.
§ 4. 1. Do zakładów resocjalizacyjnych o charakterze otwartym kieruje się
nieletnich, którzy przebywali w schronisku dla nieletnich i spełniają
następujące warunki:
1) nie identyfikują się z podkulturą przestępczą,
2) nie przebywali w aresztach śledczych lub zakładach karnych,
3) wyrażają wolę uczestniczenia w procesie resocjalizacji, a ich zachowanie w
schronisku dla nieletnich przemawia za umieszczeniem w zakładzie tego typu,
4) szczegółowe rozpoznanie diagnostyczne przemawia za umieszczeniem w zakładzie
tego typu.
2. Do zakładów, o których mowa w ust. 1, mogą być również przeniesieni
wychowankowie z zakładów resocjalizacyjnych o charakterze półotwartym, jeżeli
ich zachowanie i wskazania zespołu psychologiczno-pedagogicznego za tym
przemawiają. Przeniesienie może nastąpić na prośbę wychowanka lub na wniosek
dyrektora zakładu po wysłuchaniu wychowanka.
3. W zakładach, o których mowa w ust. 1, liczba wychowanków w grupie
wychowawczej powinna wynosić 12.
§ 5. 1. Do zakładów resocjalizacyjnych o charakterze półotwartym kieruje się
nieletnich, którzy nie przebywali w schronisku dla nieletnich, oraz nieletnich,
którzy w czasie pobytu w schronisku dla nieletnich nie zostali zakwalifikowani
do zakładów resocjalizacyjnych o charakterze otwartym, do zakładów
resocjalizacyjno-rewalidacyjnych lub resocjalizacyjno-terapeutycznych.
2. Do zakładów, o których mowa w ust. 1, mogą być również przeniesieni
wychowankowie:
1) których zachowanie nie uzasadnia dalszego pobytu w zakładzie
resocjalizacyjnym o charakterze otwartym,
2) z zakładów resocjalizacyjnych o charakterze zamkniętym dla wielokrotnych
uciekinierów i o wzmożonym nadzorze wychowawczym, co do których istnieje
przekonanie, że dalszy proces resocjalizacji może przebiegać w warunkach
zakładów resocjalizacyjnych o charakterze półotwartym.
3. W zakładach, o których mowa w ust. 1, liczba wychowanków w grupie
wychowawczej powinna wynosić 10.
§ 6. 1. Do zakładów resocjalizacyjnych o charakterze zamkniętym dla
wielokrotnych uciekinierów mogą być przeniesieni wychowankowie z zakładów
resocjalizacyjnych o charakterze otwartym i półotwartym, dokonujący
wielokrotnych ucieczek, których przyczyną nie były sprawy losowe lub złe
traktowanie przez innych wychowanków, jeżeli podejmowane w stosunku do nich
działania resocjalizacyjne nie przyniosły pozytywnych skutków.
2. W zakładach, o których mowa w ust. 1, liczba wychowanków w grupie
wychowawczej powinna wynosić 8.
§ 7. 1. Do zakładów resocjalizacyjnych o wzmożonym nadzorze wychowawczym dla
nieletnich o wysokim stopniu demoralizacji kieruje się nieletnich, wobec których
sąd orzekł umieszczenie w tego rodzaju zakładzie, oraz wychowanków
dezorganizujących pracę w innych zakładach, którzy ukończyli 16 lat, a w
wyjątkowych wypadkach - lat 15.
2. Wzmożony nadzór wychowawczy polega na stosowaniu w pracy resocjalizacyjnej z
wychowankiem indywidualnych oddziaływań korekcyjnych, w tym oddziaływań w
warunkach czasowego ograniczenia kontaktów z grupą wychowawczą.
3. W przypadku poważnej dezorganizacji przez wychowanka przebiegu zajęć
szkolnych lub warsztatowych, nawoływania innych do nieposłuszeństwa, zbiorowej
ucieczki lub niszczenia mienia powodującego groźne zakłócenie porządku
obowiązującego w zakładzie dyrektor zakładu może czasowo zawiesić udział
wychowanka w zajęciach szkolnych lub warsztatowych oraz czasowo ograniczyć jego
kontakty z grupą wychowawczą, zapewniając indywidualny tok nauczania i proces
jego resocjalizacji.
4. Wychowanek, wobec którego zastosowano czasowe ograniczenie kontaktów z grupą
wychowawczą, powinien przebywać w jednoosobowym pomieszczeniu spełniającym
warunki pomieszczenia mieszkalnego.
5. W zakładzie, o którym mowa w ust. 1, nauczanie, szkolenie zawodowe,
zatrudnienie, a także zajęcia w czasie wolnym od nauki i pracy prowadzi się na
terenie tego zakładu.
6. W przypadkach uzasadnionych względami wychowawczymi dla wychowanka
wykazującego poprawę w zachowaniu mogą być organizowane zajęcia poza zakładem
pod bezpośrednim nadzorem pracownika zakładu.
7. W zakładach, o których mowa w ust. 1, liczba wychowanków w grupie
wychowawczej powinna wynosić 4.
§ 8. 1. Do zakładów resocjalizacyjno-rewalidacyjnych kieruje się nieletnich
upośledzonych umysłowo.
2. W zakładach, o których mowa w ust. 1, zadania dydaktyczno-resocjalizacyjne
realizuje się z zastosowaniem form i metod pracy z młodzieżą upośledzoną
umysłowo i niedostosowaną społecznie. Kształcenie ogólne i zawodowe prowadzi się
zgodnie z programami nauczania młodzieży upośledzonej umysłowo.
3. W zakładach, o których mowa w ust. 1, liczba wychowanków w grupie
wychowawczej powinna wynosić 8.
§ 9. 1. Do zakładów resocjalizacyjno-terapeutycznych kieruje się nieletnich z
zaburzeniami neuropsychicznymi i innymi zaburzeniami osobowości.
2. W zakładach, o których mowa w ust. 1, resocjalizacja wychowanków łączy się z
ich terapią, a liczba wychowanków w grupie wychowawczej powinna wynosić 6.
§ 10. W przypadkach uzasadnionych względami wychowawczymi lub organizacyjnymi
dyrektor zakładu może zwiększyć lub zmniejszyć liczbę wychowanków w grupie
wychowawczej, z zachowaniem ustalonego limitu miejsc w zakładzie oraz liczby
grup zatwierdzonej przez Ministra.
§ 11. Jeżeli wymagają tego względy resocjalizacyjne lub społeczne, dyrektor
zakładu może tworzyć grupy specjalistyczne wychowanków.
Rozdział 3
Kierowanie, przyjmowanie i przenoszenie nieletnich do zakładów
§ 12. 1. Nieletniego kieruje się i przenosi do odpowiedniego zakładu poprawczego
po zasięgnięciu opinii zespołu specjalistów, zwanego dalej "Zespołem",
wyznaczonego przez Ministra. Zespół ten jest komórką w Departamencie Spraw
Rodzinnych i Nieletnich, zwanym dalej "Departamentem".
2. Zespołem, w którego skład wchodzą w szczególności pedagog, psycholog, kieruje
dyrektor Departamentu.
§ 13. Niezwłocznie po uprawomocnieniu się orzeczenia o umieszczeniu w zakładzie
poprawczym sąd wykonujący orzeczenie występuje z wnioskiem o wystawienie
skierowania do zakładu, w którym nieletni ma być umieszczony. W tym celu sąd
przesyła:
1) prawomocne orzeczenie o umieszczeniu w zakładzie poprawczym,
2) opinię o nieletnim opracowaną w rodzinnym ośrodku
diagnostyczno-konsultacyjnym, schronisku dla nieletnich lub innej odpowiedniej
placówce specjalistycznej i aktualne informacje umożliwiające skierowanie
nieletniego do odpowiedniego zakładu poprawczego.
§ 14. Jeżeli orzeczenie o umieszczeniu w zakładzie nie zawiera wskazania rodzaju
zakładu, w którym nieletni ma być umieszczony, rodzaj zakładu ustala Zespół.
§ 15. 1. Podstawą przyjęcia nieletniego do zakładu jest nakaz przyjęcia
wystawiony przez sąd albo sędziego rodzinnego.
2. Do nakazu przyjęcia dołącza się prawomocne orzeczenie sądu i skierowanie do
zakładu.
§ 16. Nieletniego przyjmuje do zakładu dyrektor zakładu lub upoważniony przez
niego pracownik pedagogiczny i przeprowadza z nim rozmowę, podczas której
zapoznaje nieletniego z jego prawami i obowiązkami oraz warunkami pobytu.
§ 17. 1. Po przyjęciu do zakładu nieletniego kieruje się niezwłocznie na badania
lekarskie i zabiegi higienicznosanitarne.
2. Wstępną rozmowę adaptacyjną z wychowankiem przeprowadza psycholog oraz osoby
odpowiedzialne za proces jego resocjalizacji.
§ 18. 1. W razie potrzeby przeprowadzenia obserwacji lub zabiegów
higienicznosanitarnych wychowanka można umieścić w izbie przejściowej.
2. W przypadkach uzasadnionych względami wychowawczymi wychowanka można umieścić
w izbie przejściowej.
3. Pobyt wychowanka w izbie przejściowej powinien być możliwie krótki i nie może
trwać dłużej niż 14 dni.
§ 19. 1. Przeniesienie wychowanka do innego zakładu tego samego rodzaju może
nastąpić ze względu na brak w danym zakładzie odpowiedniej szkoły, odpowiedniego
kierunku szkolenia zawodowego lub ze względów wychowawczych.
2. Przeniesienie może nastąpić na wniosek sądu wykonującego orzeczenie,
dyrektora zakładu, wychowanka lub jego rodziców (opiekunów).
§ 20. Zmiana rodzaju zakładu oraz przeniesienie nieletniego do zakładu o
wzmożonym nadzorze wychowawczym następuje na zasadach określonych w art. 85 § 2
i 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich
(Dz. U. Nr 35, poz. 228, z 1992 r. Nr 24, poz. 101 i z 1995 r. Nr 89, poz. 443),
zwanej dalej "ustawą".
§ 21. 1. Do wniosku o przeniesienie wychowanka do innego zakładu dyrektor
zakładu dołącza aktualną opinię psychologiczno-pedagogiczną.
2. Zakładowi, do którego wychowanek zostaje przeniesiony, przekazuje się akta
osobowe wychowanka, aktualną opinię psychologiczno-pedagogiczną i depozyty.
3. Do akt osobowych wychowanka załącza się informację o zachowaniu wychowanka w
okresie od wydania opinii psychologiczno-pedagogicznej do chwili opuszczenia
zakładu.
§ 22. Przed przewiezieniem do innego zakładu wychowanek poddawany jest badaniom
lekarskim w celu ustalenia, czy jego stan zdrowia pozwala na przeniesienie.
§ 23. W przypadku niedoprowadzenia nieletniego do zakładu w ciągu 3 miesięcy od
daty skierowania, dyrektor zakładu odsyła dokumentację sądowi wykonującemu
orzeczenie, a skierowanie - Departamentowi.
Rozdział 4
Prawa i obowiązki wychowanków
§ 24. 1. Wychowanek ma prawo do:
1) zapoznania się z przysługującymi mu prawami,
2) zapoznania się z obowiązkami,
3) właściwej opieki i warunków pobytu, zapewniających higienę, bezpieczeństwo,
ochronę przed wszelkimi formami przemocy fizycznej bądź psychicznej, oraz
ochrony i poszanowania jego godności osobistej,
4) świadczeń zdrowotnych, opieki psychologicznej i socjalnej,
5) życzliwego traktowania,
6) wykonywania praktyk i korzystania z posług religijnych,
7) ochrony więzi rodzinnych,
8) wysyłania i otrzymywania korespondencji,
9) poszanowania prywatności, z ograniczeniami wynikającymi z rodzaju zakładu,
10) uczestniczenia w życiu zakładu,
11) składania próśb, skarg, wniosków i odwołań do organu właściwego do ich
rozpatrywania.
2. Korzystanie przez wychowanka z przysługujących mu praw nie może naruszać praw
innych osób oraz zakłócać ustalonego w zakładzie porządku.
§ 25. Wychowanek jest obowiązany do:
1) uczestniczenia w procesie kształcenia i wychowania,
2) przestrzegania ustalonego w zakładzie regulaminu,
3) przestrzegania zasad współżycia społecznego,
4) przestrzegania zasad bezpieczeństwa na terenie zakładu,
5) posłuszeństwa wobec przełożonych, poprawnego traktowania innych wychowanków
oraz innych osób,
6) dbałości o stan zdrowia i higienę osobistą,
7) dbałości o kulturę osobistą i kulturę słowa,
8) sprzątania pomieszczeń, w których przebywa, i utrzymywania w nich należytego
porządku,
9) wykonywania prac pomocniczych o charakterze porządkowym związanych z
funkcjonowaniem zakładu,
10) uzyskania zgody dyrektora na opuszczenie zakładu,
11) terminowych powrotów z urlopów i przepustek.
Rozdział 5
Nagrody i kary
§ 26. Przyznawanie nagród ma charakter wychowawczy. Przyznając nagrody
uwzględnia się zasady indywidualizacji.
§ 27. 1. Nagrodami są:
1) pochwała,
2) pochwała wobec wychowanków,
3) list pochwalny do rodziców (opiekunów),
4) zezwolenie na rozmowę telefoniczną na koszt zakładu,
5) zezwolenie na dodatkowe odwiedziny,
6) przyznanie nagrody rzeczowej lub pieniężnej,
7) podwyższenie kieszonkowego,
8) zgoda na wykonanie przedmiotu lub usługi w warsztatach szkolnych na potrzeby
wychowanka,
9) zgoda na udział w imprezach, zajęciach i szkoleniach poza zakładem,
10) zgoda na uczęszczanie do szkoły poza zakładem,
11) zgoda na posiadanie wartościowych przedmiotów,
12) skrócenie, zawieszenie lub darowanie uprzednio wymierzonej kary,
13) list pochwalny do sądu,
14) udzielenie przepustki do 3 dni,
15) udzielenie urlopu,
16) umieszczenie poza zakładem na mocy art. 90 ustawy ze względów wychowawczych
lub szkoleniowych,
17) przedstawienie do warunkowego zwolnienia na mocy art. 86 ustawy.
2. Nagrody wymienione w ust. 1 pkt 16 i 17 przyznaje dyrektor zakładu po
zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej zakładu.
§ 28. O przyznaniu nagrody dokonuje się adnotacji w aktach osobowych wychowanka.
§ 29. 1. Przepustka i urlop są szczególnymi środkami oddziaływań wychowawczych i
mogą być przyznawane co najmniej po 3 miesiącach pobytu w zakładzie.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach przepustka lub urlop mogą być
przyznane wcześniej.
3. Urlop przyznany wychowankowi nie może przekroczyć 60 dni w ciągu roku; urlop
przyznany wychowankowi przebywającemu w zakładzie resocjalizacyjnym o wzmożonym
nadzorze wychowawczym lub w zakładzie resocjalizacyjnym o charakterze zamkniętym
dla wielokrotnych uciekinierów nie może przekroczyć 30 dni w ciągu roku.
§ 30. 1. Dyrektor zakładu udziela urlopu wychowankowi po uprzednim opracowaniu
programu jego pobytu poza zakładem i zabezpieczeniu opieki podczas urlopu.
2. W zabezpieczeniu opieki nad wychowankiem podczas urlopu dyrektor współdziała
z sędzią rodzinnym sprawującym nadzór nad wykonywaniem środka.
§ 31. Wychowanek podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej na zasadach
określonych w art. 91 ustawy.
§ 32. 1. Wymierzanie kar ma charakter wychowawczy.
2. Wychowanek podlega odpowiedzialności regulaminowej za naruszenie przepisów
regulaminu lub statutu zakładu albo ustalonego w zakładzie porządku.
3. Karami są:
1) upomnienie,
2) upomnienie wobec wychowanków,
3) nagana,
4) zawiadomienie rodziców (opiekunów) o niewłaściwym zachowaniu wychowanka,
5) zakaz rozmów telefonicznych na okres do 1 miesiąca, z wyłączeniem rozmów z
rodzicami (opiekunami),
6) pozbawienie możliwości uczestniczenia w imprezach na okres do 3 miesięcy,
7) obniżenie lub utrata prawa do kieszonkowego na okres do 3 miesięcy,
8) cofnięcie zgody na posiadanie wartościowych przedmiotów,
9) ograniczenie lub wstrzymanie prawa spotykania się z osobami z zewnątrz, z
wyłączeniem rodziców (opiekunów), na okres do 3 miesięcy,
10) zakaz wyjść poza teren zakładu na okres do 1 miesiąca,
11) zakaz korzystania z przepustek i urlopów na okres do 3 miesięcy,
12) zawiadomienie sądu o niewłaściwym zachowaniu wychowanka,
13) wstrzymanie wniosku o umieszczenie poza zakładem na mocy art. 90 ustawy,
14) wstrzymanie wniosku o przedstawienie do warunkowego zwolnienia na mocy art.
86 ustawy,
15) przeniesienie do innego zakładu tego samego rodzaju.
4. Kary wymienione w ust. 3 pkt 13 i 14 wymierza się po zasięgnięciu opinii rady
pedagogicznej zakładu.
5. Stosując karę uwzględnia się zasady indywidualizacji, mając w szczególności
na względzie rodzaj i okoliczności czynu, stosunek wychowanka do popełnionego
czynu, dotychczasową postawę, cechy osobowości, stan zdrowia oraz cele
wychowawcze.
§ 33. Nagrody przyznaje i kary wymierza dyrektor zakładu lub upoważniony przez
niego pracownik pedagogiczny.
§ 34. 1. Przed wymierzeniem kary dyrektor zakładu lub upoważniony przez niego
pracownik pedagogiczny przeprowadza postępowanie wyjaśniające, podczas którego
wysłuchuje wychowanka oraz inne osoby.
2. Z przebiegu postępowania wyjaśniającego sporządza się protokół, który dołącza
się do akt osobowych wychowanka.
3. Przed wymierzeniem kary dyrektor zakładu zasięga opinii psychologa.
4. Decyzja o wymierzeniu kary powinna być wydana na piśmie i zawierać określenie
przyczyny ukarania, rodzaj kary i jej uzasadnienie oraz czas, na jaki została
wymierzona. Decyzję o ukaraniu podaje się do wiadomości wychowanka i dołącza się
do jego akt osobowych.
§ 35. 1. Za jeden czyn wymierza się jedną karę. W przypadku gdy wychowanek
popełnił więcej czynów, wymierza się jedną odpowiednio surowszą karę z
uwzględnieniem warunków wymienionych w § 32 ust. 5.
2. Karę wykonuje się niezwłocznie.
3. W przypadku uzasadnionym względami wychowawczymi można odstąpić od ukarania
wychowanka, wykonanie wymierzonej kary zawiesić na okres do 3 miesięcy, zamienić
ją na inną, skrócić lub darować, jeżeli wychowanek przeprosił osobę pokrzywdzoną
oraz naprawił szkodę.
§ 36. Jeżeli zostały ujawnione nowe fakty lub dowody wskazujące na to, że
wychowanek został niesłusznie ukarany, dyrektor uchyla karę. W tym przypadku z
akt osobowych wychowanka usuwa się informacje dotyczące ukarania.
Rozdział 6
Organizacja pobytu wychowanków w zakładzie
§ 37. 1. Podstawą pracy resocjalizacyjnej z wychowankami jest indywidualny plan
resocjalizacji, opracowany przez wychowawcę prowadzącego wspólnie z
wychowankiem.
2. W przypadku gdy wychowanek odmawia współpracy w opracowaniu indywidualnego
planu resocjalizacji, plan ten opracowuje wychowawca prowadzący.
§ 38. Zakład jest obowiązany organizować działalność resocjalizacyjną w sposób
umożliwiający wychowankowi włączenie się w zajęcia organizowane w zakładzie i
poza zakładem.
§ 39. 1. Wychowankom przebywającym w zakładzie umożliwia się wykonywanie praktyk
religijnych i posiadanie przedmiotów niezbędnych do ich wykonywania oraz
korzystanie z posług religijnych udzielanych przez kapelana lub innego
kanonicznie uprawnionego przedstawiciela kościoła lub wyznania.
2. Warunki wykonywania praktyk religijnych oraz korzystania z posług religijnych
regulują odrębne przepisy.
§ 40. Zakład udziela wychowankowi pomocy w nawiązaniu kontaktów z rodzicami
(opiekunami) w celu współdziałania w tworzeniu warunków do prawidłowego
przebiegu procesu resocjalizacji.
§ 41. Dyrektor zakładu może ograniczyć lub zakazać kontaktów osobistych z
wychowankiem osobom wywierającym negatywny wpływ na przebieg procesu
resocjalizacji wychowanka.
§ 42. 1. Wychowankom zapewnia się całodzienne wyżywienie według ustalonych norm
i zasad żywieniowych.
2. Jeśli stan zdrowia wychowanka tego wymaga, otrzymuje on wyżywienie według
zaleceń lekarza.
3. Sposób i zasady przyrządzania oraz kontroli jakości posiłków określają
odrębne przepisy.
§ 43. Wychowanek może korzystać z własnej odzieży.
§ 44. 1. Wychowanek może otrzymywać paczki z żywnością, książkami, ubraniem,
obuwiem lub innymi przedmiotami osobistego użytku.
2. Paczki doręczane są wychowankowi za pokwitowaniem. W uzasadnionych
przypadkach ich zawartość może być poddana kontroli.
3. Przedmioty wartościowe przekazywane są do depozytu wychowanka, a artykuły
żywnościowe nie nadające się do spożycia i przedmioty niebezpieczne podlegają
zniszczeniu.
4. Dyrektor zakładu lub upoważniony przez niego pracownik pedagogiczny podejmuje
decyzję o przekazaniu do depozytu lub zniszczeniu przedmiotów wymienionych w
ust. 3.
5. Z przekazania i zniszczenia sporządza się protokół, który dołącza się do akt
osobowych wychowanka, informując o tym wychowanka.
§ 45. Wychowanek może otrzymywać pieniądze od osób, instytucji lub organizacji i
dysponować nimi za zgodą wychowawcy.
§ 46. 1. Wychowanek otrzymuje na własne wydatki kwoty pieniężne, zwane dalej
"kieszonkowym", wypłacane ze środków przeznaczonych na utrzymanie zakładu.
2. Kwoty przeznaczone na wypłatę kieszonkowego nalicza się miesięcznie na
wychowanka w wysokości 6% najniższego wynagrodzenia pracowników, określonego
przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie art. 774 Kodeksu pracy.
3. Wysokość kieszonkowego wynosi miesięcznie 2,5% najniższego wynagrodzenia
pracowników, określonego w ust. 2.
4. W przypadkach uzasadnionych trudną sytuacją materialną wychowanka, względami
osobistymi lub wychowawczymi kieszonkowe może być wyższe niż określone w ust. 3,
nie większe jednak niż 10% najniższego wynagrodzenia pracowników określonego w
ust. 2.
5. Wysokość kieszonkowego ustala indywidualnie dla wychowanka dyrektor zakładu.
6. W przypadku rażącego naruszenia porządku i regulaminów zakładu określonych w
statucie oraz w przypadku ucieczki wychowanka lub innej nie usprawiedliwionej
nieobecności, wobec wychowanka stosuje się karę przewidzianą w § 32 ust. 3 pkt
7.
§ 47. 1. Zakład zapewnia wychowankom świadczenia zdrowotne.
2. O wypadkach poważniejszych zachorowań zawiadamia się rodziców (opiekunów) i
właściwy sąd rodzinny.
§ 48. 1. Wychowance w ciąży, w czasie porodu i po porodzie zapewnia się
świadczenia zdrowotne i przygotowuje się ją do prawidłowego pełnienia roli
matki.
2. O stanie ciąży wychowanki i urodzeniu przez nią dziecka dyrektor zakładu
zawiadamia jej rodziców (opiekunów), właściwy sąd rodzinny i właściwy sąd
opiekuńczy.
3. Do czasu podjęcia decyzji przez sąd rodzinny i sąd opiekuńczy zakład udziela
wychowance pomocy w zorganizowaniu opieki nad dzieckiem.
§ 49. Zakład prowadzi działalność wychowawczą i profilaktyczną w zakresie
przeciwdziałania alkoholizmowi, narkomanii i paleniu tytoniu.
§ 50. Korespondencja wychowanka, z wyjątkiem korespondencji z urzędami, może być
kontrolowana przez dyrektora lub upoważnionego przez niego pracownika
pedagogicznego. W razie ujawnienia treści, które mogą wpłynąć ujemnie na
przebieg resocjalizacji wychowanka, korespondencji nie doręcza się. O
zatrzymaniu korespondencji powiadamia się wychowanka, podając powody tej
decyzji. Zatrzymaną korespondencję włącza się do akt osobowych wychowanka.
§ 51. 1. W przypadkach uzasadnionych względami wychowawczymi lub bezpieczeństwa
zakładu dokonuje się przeszukania wychowanka oraz pomieszczeń, w których
przebywa. Przeszukanie wychowanka przeprowadza osoba tej samej płci.
2. Przedmioty wartościowe, pisma, druki, fotografie i inne przedmioty mające
charakter pornograficzny przekazuje się do depozytu wychowanka, a alkohol,
środki odurzające i psychotropowe oraz niebezpieczne narzędzia podlegają
zniszczeniu.
3. Dyrektor zakładu lub upoważniony przez niego pracownik pedagogiczny podejmuje
decyzję o przeszukaniu, przekazaniu do depozytu lub zniszczeniu przedmiotów
wymienionych w ust. 2.
4. Z przeszukania, przekazania i zniszczenia sporządza się protokół, który
dołącza się do akt osobowych wychowanka.
§ 52. W sprawach związanych z postępowaniem sądowym zapewnia się wychowankowi
możliwość kontaktów z obrońcą (pełnomocnikiem) na terenie zakładu, bez udziału
innych osób.
§ 53. 1. O ucieczce wychowanka z zakładu, jego powrocie lub doprowadzeniu
dyrektor zakładu lub osoba przez niego upoważniona zawiadamia niezwłocznie
miejscową jednostkę policji, rodziców (opiekunów) wychowanka i właściwy sąd
rodzinny.
2. O zbiorowej ucieczce wychowanków zakładu lub innym nadzwyczajnym zdarzeniu w
zakładzie zawiadamia się niezwłocznie również prezesa właściwego sądu
wojewódzkiego.
Rozdział 7
Umieszczenie wychowanka poza zakładem
§ 54. 1. Dyrektor zakładu może umieścić wychowanka na czas określony poza
zakładem w trybie art. 90 ustawy.
2. Wychowanek może być umieszczony na mocy art. 90 ustawy w instytucji
państwowej, prywatnej lub u osób, które dają rękojmię właściwego oddziaływania
wychowawczego.
3. Dyrektor zakładu umieszcza we współdziałaniu z sądem rodzinnym wychowanka
poza zakładem, po uprzednim opracowaniu programu jego pobytu i zabezpieczeniu
opieki nad wychowankiem.
4. Do decyzji w sprawie umieszczenia wychowanka poza zakładem załącza się
uzasadnienie i aktualną opinię psychologiczno-pedagogiczną.
5. Dyrektor zakładu może wystąpić do sądu rodzinnego, który wykonuje orzeczenie,
o przeprowadzenie kontrolnego wywiadu środowiskowego.
6. W uzasadnionych przypadkach wychowankowi umieszczonemu poza zakładem dyrektor
zakładu udziela pomocy materialnej.
7. Z tytułu nadzoru sprawowanego nad wychowankiem przez podmioty, o których mowa
w ust. 2, z wyłączeniem rodziców (opiekunów), podmiotom tym przysługuje, w
związku z poniesionymi kosztami, ryczałt miesięczny w wysokości do 150%
przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w kwartale poprzedzającym, ogłoszonego
przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Monitorze Polskim w celach
waloryzacji emerytur i rent.
§ 55. W uzasadnionych przypadkach wychowanek umieszczony poza zakładem może
przebywać w hotelu.
§ 56. 1. Jeżeli wychowanek umieszczony poza zakładem uchyla się od nałożonych na
niego obowiązków, dyrektor zakładu może podjąć decyzję o odwołaniu umieszczenia
nieletniego poza zakładem.
2. O odwołaniu umieszczenia nieletniego poza zakładem dyrektor zakładu
zawiadamia właściwy sąd rodzinny.
Rozdział 8
Zwalnianie wychowanka z zakładu
§ 57. Zwolnienie wychowanka z zakładu następuje w przypadkach przewidzianych w
ustawie.
§ 58. W razie warunkowego zwolnienia wychowanka z zakładu, gdy powrót jego do
środowiska rodzinnego nie byłby pożądany, dyrektor współdziała z właściwym sądem
rodzinnym w przygotowaniu wychowankowi odpowiedniego środowiska zastępczego.
§ 59. 1. W okresie poprzedzającym zwolnienie zakład ułatwia wychowankowi zakup
ubrania, bielizny, obuwia i innych niezbędnych przedmiotów z jego własnych
funduszów.
2. Jeżeli zwalniany wychowanek nie posiada własnych pieniędzy i nie może uzyskać
potrzebnej pomocy od rodziców (opiekunów) lub z innych źródeł, dyrektor udziela
mu pomocy finansowej.
3. Dyrektor współdziała z właściwym sądem rodzinnym w ustaleniu rodzaju i
zakresu pomocy, jakiej wychowanek będzie potrzebował po zwolnieniu z zakładu; §
54 stosuje się odpowiednio.
§ 60. O dacie zwolnienia wychowanka zakład zawiadamia jego rodziców (opiekunów)
w odpowiednim terminie i w uzasadnionych przypadkach prosi o ich przybycie w
dniu zwolnienia w celu przekazania im wychowanka.
§ 61. 1. Zwolnionemu wychowankowi należy wydać wszystkie rzeczy i pieniądze
stanowiące jego własność oraz, w razie potrzeby, świadectwo lekarskie.
2. Jeżeli wychowankowi nie mogą być wydane pieniądze i przedmioty będące jego
własnością, przesyła się je pod adresem rodziców (opiekunów), a w uzasadnionych
przypadkach - pod adresem wskazanym przez wychowanka.
Rozdział 9
Organizacja zakładów
§ 62. 1. W skład zakładu wchodzą:
1) internat,
2) szkoła (szkoły),
3) warsztaty szkolne (gospodarstwo pomocnicze),
4) zespół diagnostyczno-korekcyjny,
5) inne działy zapewniające realizację zadań zakładu.
2. Dla zapewnienia prawidłowej realizacji zadań zakład powinien posiadać:
1) pomieszczenia mieszkalne oraz higienicznosanitarne,
2) sale lekcyjne (pracownie przedmiotowe), z zapleczem na środki dydaktyczne,
3) salę gimnastyczną,
4) bibliotekę z czytelnią,
5) pomieszczenia warsztatowe odpowiednie do kierunków prowadzonego szkolenia
zawodowego oraz szkolenia kursowego,
6) gabinet lekarski i dentystyczny oraz izbę chorych,
7) izby przejściowe,
8) izby izolacyjne,
9) pomieszczenia przeznaczone na hostele,
10) tereny i urządzenia do zajęć rekreacyjnych i sportowych.
3. Izbą przejściową jest wyodrębnione pomieszczenie zapewniające warunki
realizacji zadań określonych w § 18 ust. 1 i 2. Izbę przejściową urządza się w
sposób odpowiadający warunkom pomieszczeń mieszkalnych.
4. Organizację izby izolacyjnej określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11
grudnia 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków stosowania środków przymusu
bezpośredniego wobec nieletnich umieszczonych w zakładach poprawczych i
schroniskach dla nieletnich (Dz. U. Nr 154, poz. 746), zwane dalej
rozporządzeniem.
Art. 63. Nadzór zwierzchni nad zakładami poprawczymi sprawuje Minister
Sprawiedliwości.
§ 64. Nadzór nad legalnością i prawidłowością wykonywania orzeczeń o
umieszczeniu nieletnich w zakładach poprawczych sprawuje sędzia rodzinny
wyznaczony przez prezesa właściwego sądu wojewódzkiego.
§ 65. Prezes właściwego sądu wojewódzkiego sprawuje bezpośredni nadzór w
zakresie administracji nad zakładem, nadzór pedagogiczny zaś - za pośrednictwem
wizytatorów pedagogicznych, których kompetencje i formy działania określają
odrębne przepisy.
§ 66. 1. Nadzór pedagogiczny jest sprawowany przez zespoły nadzoru
pedagogicznego przy właściwych sądach wojewódzkich.
2. W skład zespołów, o których mowa w ust. 1, wchodzą wizytatorzy zatrudnieni we
właściwych sądach wojewódzkich.
3. Zespół nadzoru pedagogicznego pracuje w oparciu o roczny plan pracy,
uzgodniony przez prezesa sądu wojewódzkiego miejsca siedziby zespołu z prezesem
właściwego sądu wojewódzkiego i zatwierdzony przez Ministra.
Rozdział 10
Organizacja wychowania i kształcenia w zakładzie
§ 67. 1. Praca wychowawcza zakładu powinna zmierzać do ukształtowania u
wychowanka właściwych postaw moralnych, prawidłowej hierarchii wartości,
poczucia odpowiedzialności za własne czyny, a także rozwijać i kształtować jego
wartościowe zainteresowania.
2. Szczegółową organizację działalności wychowawczej określa statut zakładu.
§ 68. 1. Podstawą organizacji pracy zakładu w roku szkolnym jest arkusz
organizacji pracy opracowany przez dyrektora zakładu w terminie do 31 maja
każdego roku i zatwierdzony przez Ministra do 15 sierpnia każdego roku.
2. W arkuszu organizacji pracy uwzględnia się wszystkie formy działalności
zakładu.
3. Organizację nauczania określa statut szkoły funkcjonującej w zakładzie.
§ 69. Zakład może współpracować z fundacjami i organizacjami oraz innymi
podmiotami, których celem statutowym jest działalność wychowawcza.
§ 70. Zakład zapewnia wychowankowi poza zakładem praktyczne przygotowanie
zawodowe w ramach działalności szkoły lub w innej formie, według odrębnych
przepisów.
§ 71. Organizację roku szkolnego i ramowe plany nauczania, według których
prowadzone są zajęcia dydaktyczno-wychowawcze, określają odrębne przepisy.
§ 72. W szkole funkcjonującej w zakładzie nie przewiduje się ferii zimowych dla
wychowanków.
§ 73. Wychowankowi, który ukończył w zakładzie szkołę, klasę lub szkolenie
zawodowe, wydaje się świadectwo szkolne lub zaświadczenie - bez zaznaczenia, że
uzyskał je w zakładzie poprawczym.
§ 74. 1. Wychowanek, który ukończył 15 lat i spełnia wymogi określone w art. 191
Kodeksu pracy, może zostać zatrudniony w gospodarstwie pomocniczym zakładu.
2. Uprawnienia związane z zatrudnieniem, o którym mowa w ust. 1, oraz zasady
wynagradzania regulują odrębne przepisy.
§ 75. 1. Przed dopuszczeniem wychowanka do pracy należy upewnić się, czy
podjęcie pracy na określonym stanowisku nie zagraża bezpieczeństwu i zdrowiu
wychowanka, oraz zapoznać go z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny
pracy obowiązującymi przy wykonywaniu określonej pracy.
2. Wychowankowi należy zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy.
§ 76. Wychowankowi, który uległ wypadkowi lub zachorował na chorobę zawodową
przy wykonywaniu pracy, przysługują, zgodnie z odrębnymi przepisami, świadczenia
z tytułu tego wypadku lub choroby.
§ 77. 1. Za wykonaną pracę, a także za uzyskane efekty pracy podczas zajęć
szkolenia praktycznego, z zastrzeżeniem art. 95f § 2 ustawy, wychowankowie
otrzymują wynagrodzenie.
2. Zasady wynagradzania wychowanków określają odrębne przepisy.
Rozdział 11
Pracownicy zakładu
§ 78. 1. W zakładzie zatrudnia się w szczególności:
1) pracowników pedagogicznych (nauczycieli, wychowawców, psychologa, pedagoga),
2) pracowników ekonomicznych, administracyjnych i obsługi,
3) pracowników medycznych,
4) pracowników gospodarstwa pomocniczego.
2. Kwalifikacje pracowników i zasady ich wynagradzania określają odrębne
przepisy.
§ 79. Każdy pracownik zakładu powinien przestrzegać praw wychowanków, okazywać
im życzliwość, służyć pomocą, wdrażać zasady dyscypliny, oddziaływać wychowawczo
przykładem osobistym.
§ 80. 1. Dyrektor zakładu kieruje pracą zakładu, zapewnia warunki niezbędne do
realizacji zadań zakładu i ponosi odpowiedzialność za działalność zakładu.
2. Dyrektor zakładu może powołać zespół doradczy.
3. Dyrektor zakładu w szczególności:
1) realizuje uchwały rady pedagogicznej zakładu podjęte w ramach jej kompetencji
stanowiących,
2) dysponuje środkami określonymi w planie finansowym zakładu i ponosi
odpowiedzialność za ich prawidłowe wykorzystanie,
3) organizuje obsługę administracyjną i finansową zakładu,
4) sprawuje nadzór pedagogiczny,
5) wykonuje czynności ze stosunku pracy wobec pracowników pedagogicznych oraz
innych pracowników zakładu i z tego tytułu:
a) zatrudnia w drodze mianowania lub umowy o pracę pracowników pedagogicznych,
zawiera umowy o pracę z innymi pracownikami zakładu oraz powierza funkcje
kierownicze i odwołuje z nich po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej,
b) przyznaje nagrody oraz wymierza kary porządkowe pracownikom pedagogicznym i
innym pracownikom zakładu,
c) jest uprawniony do zawieszenia w pełnieniu obowiązków pracownika
pedagogicznego, przeciwko któremu wszczęto postępowanie karne lub złożono
wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, jeżeli ze względu na powagę i
wiarygodność wysuniętych zarzutów celowe jest odsunięcie go od pracy z
wychowankami,
d) występuje, po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej, z wnioskami w sprawach
odznaczeń, nagród oraz innych wyróżnień dla pracowników pedagogicznych i innych
pracowników zakładu,
e) rozwiązuje stosunek pracy z pracownikami pedagogicznymi i innymi pracownikami
zakładu, w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach,
6) reprezentuje zakład na zewnątrz,
7) pełni inne obowiązki i realizuje uprawnienia wynikające z odrębnych
przepisów.
§ 81. 1. Umowę o pracę z dyrektorem zakładu zawiera prezes właściwego sądu
wojewódzkiego.
2. Zawarcie umowy o pracę może być poprzedzone konkursem ogłoszonym przez
prezesa sądu wojewódzkiego, którego wynik nie jest dla niego wiążący.
3. Regulamin konkursu stanowi załącznik nr 1 do niniejszego rozporządzenia.
§ 82. Do powierzenia stanowiska dyrektora szkoły i odwołania z tego stanowiska
stosuje się przepisy ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U.
z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153).
§ 83. 1. Rada pedagogiczna zakładu jest kolegialnym organem realizującym
statutowe zadania zakładu w zakresie wychowania i kształcenia.
2. W skład rady pedagogicznej wchodzą wszyscy pracownicy pedagogiczni
zatrudnieni w zakładzie.
3. W posiedzeniach rady pedagogicznej mogą także brać udział osoby zaproszone
przez jej przewodniczącego lub na wniosek rady pedagogicznej.
4. Przewodniczącym rady pedagogicznej jest dyrektor zakładu.
5. Posiedzenia rady pedagogicznej odbywają się z inicjatywy dyrektora lub co
najmniej 1/3 członków albo na żądanie Ministra.
6. Posiedzenia rady pedagogicznej przygotowuje i prowadzi jej przewodniczący.
§ 84. Dyrektor przedstawia radzie pedagogicznej, nie rzadziej niż 2 razy w roku
szkolnym, informacje o działalności zakładu oraz wnioski wynikające ze
sprawowanego nadzoru pedagogicznego.
Rozdział 12
Dokumentacja pobytu wychowanka w zakładzie
§ 85. 1. Dokumentację pobytu wychowanków w zakładzie stanowią:
1) księga ewidencji wychowanków,
2) akta osobowe wychowanka wraz z dokumentacją procesu resocjalizacji,
3) wykaz osób podlegających zameldowaniu,
4) karta wyposażenia wychowanka,
5) księga ewidencji nagród i kar regulaminowych wychowanków,
6) księga ewidencji wychowanków umieszczonych w izbie przejściowej,
7) księga ewidencji wychowanków umieszczonych w izbie izolacyjnej,
8) księga ewidencji przepustek i urlopów,
9) dzienniki zajęć wychowawczych,
10) księga przebiegu służby nocnej,
11) rejestr prac porządkowych wykonywanych przez wychowanka na rzecz zakładu,
12) księga ewidencji ucieczek,
13) dokumentacja stosowania środków przymusu bezpośredniego,
14) protokoły rady pedagogicznej.
2. Sposób prowadzenia dokumentacji określa załącznik nr 2 do niniejszego
rozporządzenia.
3. Dokumentację przebiegu nauczania wychowanka oraz dzienniki zajęć lekcyjnych i
inną dokumentację pedagogiczną prowadzi według odrębnych przepisów szkoła
funkcjonująca w zakładzie.
Rozdział 13
Bezpieczeństwo zakładu
§ 86. Zabezpieczenie techniczne stosowne do rodzaju zakładu oraz organizacja
pobytu wychowanka powinny uniemożliwić samowolne oddalenie się wychowanków z
zakładu oraz uwolnienie ich przez osoby z zewnątrz.
§ 87. Prawo wstępu na teren zakładu, poza pracownikami w nim zatrudnionymi, mają
osoby sprawujące nadzór nad zakładem, inne osoby uprawnione oraz osoby, którym
została udzielona zgoda przez dyrektora zakładu.
§ 88. 1. Wobec wychowanka, który swym zachowaniem zagraża bezpieczeństwu
zakładu, w szczególności usiłuje dokonać zamachu na zdrowie lub życie własne
albo innej osoby, nawołuje do zbiorowej ucieczki, buntu, niszczy mienie zakładu,
mogą być stosowane środki przymusu bezpośredniego.
2. Środki przymusu bezpośredniego wobec wychowanka mogą być stosowane w
granicach określonych w ustawie i rozporządzeniu.
§ 89. W przypadkach uzasadnionych względami bezpieczeństwa zakładu dyrektor
zakładu może na czas określony:
1) wstrzymać odwiedziny lub ograniczyć czas ich trwania,
2) zarządzić zamykanie pomieszczeń, w których wychowankowie przebywają, uczą się
lub pracują,
3) wstrzymać lub ograniczyć zajęcia o charakterze zbiorowym,
4) wstrzymać lub ograniczyć zajęcia na terenie szkoły i warsztatów.
§ 90. 1. W sytuacji, gdy przywrócenie bezpieczeństwa zakładu nie jest możliwe
przy zastosowaniu dostępnych środków, dyrektor zakładu może zwrócić się o pomoc
do Policji.
2. Zakres i tryb współdziałania zakładów poprawczych z Policją określają odrębne
przepisy.
Rozdział 14
Przepisy końcowe
§ 91. Tracą moc:
1) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 maja 1983 r. w sprawie
organizacji i zasad pobytu nieletnich w zakładach poprawczych (Dz. U. Nr 26,
poz. 126, z 1992 r. Nr 97, poz. 483 i z 1995 r. Nr 19, poz. 98),
2) zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 września 1983 r. w sprawie
trybu kierowania nieletnich do zakładów poprawczych (Dz. Urz. Ministra
Sprawiedliwości Nr 6, poz. 34).
§ 92. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 maja 1997 r.
(poz. 361)
Załącznik nr 1
REGULAMIN KONKURSU NA STANOWISKO DYREKTORA ZAKŁADU POPRAWCZEGO
§ 1. Konkurs na stanowisko dyrektora zakładu poprawczego zarządza prezes
właściwego sądu wojewódzkiego, zwany dalej "organizatorem konkursu".
§ 2. Konkurs na stanowisko dyrektora zakładu poprawczego organizuje się przez:
1) ogłoszenie konkursu w danym zakładzie, innych placówkach
wychowawczo-resocjalizacyjnych, w kuratorium oświaty, wyższych uczelniach,
środkach masowego przekazu,
2) ustalenie terminu zgłoszenia kandydatów,
3) określenie terminu i miejsca posiedzenia komisji konkursowej,
4) podanie wymagań, jakim powinni odpowiadać kandydaci.
§ 3. 1. Organizator konkursu powołuje komisję konkursową w składzie:
1) przedstawiciel prezesa sądu wojewódzkiego jako przewodniczący,
2) przedstawiciel Ministra,
3) przedstawiciel kuratora oświaty,
4) 7
przedstawiciel rady pedagogicznej zakładu,
5) przedstawiciel zespołu nadzoru pedagogicznego,
6) po jednym przedstawicielu organizacji związkowych działających w zakładzie.
2. Pracami komisji kieruje jej przewodniczący.
§ 4. 1. Ustala się następujące wymagania kandydatowi na stanowisko dyrektora:
1) minimum 5-letni staż pracy pedagogicznej w pełnym wymiarze zajęć,
2) posiadanie kwalifikacji pedagogicznych.
2. Do udziału w konkursie nie mogą być dopuszczone osoby, wobec których zostało
wszczęte postępowanie dyscyplinarne lub które w okresie ostatnich trzech lat
przed ogłoszeniem konkursu zostały ukarane karami dyscyplinarnymi, a także
odwołane z funkcji kierowniczych w związku z nieprawidłową realizacją
powierzonych im zadań.
§ 5. Kandydat na dyrektora składa organizatorowi konkursu następujące dokumenty:
1) pisemnie opracowany model zakładu poprawczego,
2) kwestionariusz osobowy ze zdjęciem,
3) życiorys uwzględniający przebieg pracy pedagogicznej i osiągnięcia zawodowe,
4) odpisy dyplomów potwierdzających kwalifikacje pedagogiczne i osiągnięcia
zawodowe,
5) opinie zakładów pracy z ostatnich 3 lat,
6) zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia.
§ 6. Organizator konkursu, na prośbę kandydata, umożliwia mu zapoznanie się z
działalnością zakładu.
§ 7. Konkurs przeprowadza się również w przypadku zgłoszenia się jednego
kandydata.
§ 8. Pierwsze posiedzenie komisji konkursowej powinno nastąpić nie później niż
14 dnia od daty zamknięcia listy przyjmowania zgłoszeń kandydatów na stanowisko
dyrektora zakładu.
§ 9. Konkurs przebiega w dwóch etapach:
1) pierwszy etap - sprawdzenie warunków formalnych oraz wstępna ocena
merytoryczna złożonej oferty; o dopuszczeniu kandydata do drugiego etapu
decyduje komisja w głosowaniu jawnym; w przypadku równej liczby głosów o
przejściu kandydata do drugiego etapu decyduje przewodniczący komisji,
2) drugi etap - rozmowa z kandydatem na temat funkcjonowania i rozwoju zakładu,
zainteresowań zawodowych i dotychczasowych osiągnięć.
§ 10. Na posiedzeniu końcowym komisja konkursowa wyłania w głosowaniu tajnym,
zwykłą większością głosów, kandydata na stanowisko dyrektora.
§ 11. Jeżeli w pierwszej turze głosowania żaden z kandydatów nie uzyskał
bezwzględnej większości głosów, do drugiej tury głosowania przechodzą dwaj
kandydaci, którzy uzyskali największą liczbę głosów. W przypadku uzyskania
ponownie równej liczby głosów, przewodniczący komisji przedstawia obu kandydatów
organizatorowi konkursu, który dokonuje wyboru.
§ 12. Komisja bezpośrednio po zakończeniu konkursu informuje zainteresowanych o
jego wyniku.
§ 13. Z przebiegu konkursu sporządza się protokół, który po zakończeniu pracy
komisji podpisują jej członkowie.
§ 14. 1. Kandydat może w ciągu 3 dni od dnia ogłoszenia wyników konkursu wnieść
sprzeciw od decyzji komisji do organizatora konkursu.
2. O uwzględnieniu lub odrzuceniu sprzeciwu decyduje organizator konkursu.
Nieodrzucenie sprzeciwu w ciągu 21 dni od daty wniesienia jest równoznaczne z
jego uwzględnieniem.
3. Decyzja organu rozpatrującego sprzeciw jest ostateczna.
§ 15. Przewodniczący komisji konkursowej przekazuje organizatorowi konkursu
wyniki konkursu i dokumentację z jego przebiegu, wraz z wnioskiem o zawarcie
umowy o pracę z kandydatem na dyrektora zakładu.
Załącznik nr 2
PROWADZENIE DOKUMENTACJI POBYTU WYCHOWANKÓW W ZAKŁADZIE POPRAWCZYM
§ 1. 1. Księgę ewidencji wychowanków prowadzi się chronologicznie według daty
przyjęcia wychowanka do zakładu.
2. Do księgi ewidencji wpisuje się: imię i nazwisko wychowanka przyjętego do
zakładu, datę i miejsce urodzenia, imiona i nazwiska rodziców oraz ich adres
zamieszkania, jeżeli nie żyją - datę śmierci, imiona i nazwiska oraz adresy
opiekunów prawnych, nazwę organu, do którego dyspozycji wychowanek pozostaje,
adres dotychczasowego miejsca pobytu stałego (zameldowania wychowanka), a jeżeli
nie ma on stałego zameldowania, odnotowuje się, skąd przybył, datę przyjęcia do
zakładu oraz datę i przyczynę skreślenia z ewidencji, nazwę i adres zakładu, do
którego wychowanek został przeniesiony, adres rodziców (opiekunów), którym
został przekazany, adres i miejsce pracy - jeżeli wychowanek został
usamodzielniony.
§ 2. 1. Dla każdej grupy wychowawczej zakład prowadzi dziennik zajęć
wychowawczych, w którym odnotowuje się przebieg zajęć wychowawczych w danym
roku.
2. Dziennik zajęć wychowawczych zakłada wychowawca grupy, opatrując kartę
tytułową dziennika stemplem podłużnym zakładu, wpisując nazwę zakładu i
oznaczenie grupy; kartę tytułową dziennika podpisuje dyrektor zakładu.
3. Do dziennika zajęć wychowawczych wychowawcy grupy wpisują: listę wychowanków,
datę i miejsce urodzenia, klasę, nazwisko i adres rodziców (opiekunów), uwagi o
wychowankach.
4. W dzienniku zajęć wychowawczych odnotowuje się zajęcia powtarzające się
okresowo, plan pracy resocjalizacyjnej, tygodniowe założenia wychowawcze i
realizację planu, kontakty z rodziną wychowanka, zajęcia specjalistyczne oraz w
kołach zainteresowań, a także przeprowadzone hospitacje i wizytacje, z podaniem
nazwy zajęć i osoby prowadzącej.
§ 3. 1. Zakład prowadzi karty wyposażenia dla wychowanków korzystających z
zaopatrzenia w odzież i inne wyposażenie.
2. Kartę wyposażenia prowadzi osoba wyznaczona przez dyrektora. Do karty wpisuje
się imię i nazwisko wychowanka, datę urodzenia, datę przybycia i zwolnienia z
zakładu, bieliznę, odzież, obuwie i inne wyposażenie będące własnością
wychowanka w chwili przybycia do zakładu i otrzymane w czasie pobytu.
§ 4. Zakład jest zobowiązany przechowywać w depozycie dokumenty, przedmioty
osobiste i wartościowe wychowanków objętych opieką.
§ 5. Akta osobowe wychowanka, stosownie do zakresu opieki i funkcji zakładu,
obejmują: skierowanie, nakaz przyjęcia, orzeczenia sądu, korespondencję w
sprawach wychowania, dokumenty szkolne, opinie psychologiczno-pedagogiczne,
wnioski i wskazania dotyczące opieki, programu indywidualnej resocjalizacji i
terapii, osobistą dokumentację zdrowotną (wyniki badań, karty informacyjne z
pobytu w zakładzie opieki zdrowotnej, książeczkę zdrowia wychowanka) oraz inną
dokumentację dotyczącą wychowanka.
§ 6. 1. Księgę przebiegu służby nocnej zakłada kierownik internatu, opatrując
kartę tytułową stemplem podłużnym i wpisując nazwę zakładu. Kartę tytułową
podpisuje dyrektor zakładu.
2. Wychowawca pełniący służbę nocną wpisuje czas pełnienia służby, imię i
nazwisko pełniących służbę nocną, przebieg służby nocnej, częstotliwość
przeprowadzonej kontroli grup wychowawczych i terenu obiektu, odnotowując uwagi
i zaistniałe wydarzenia oraz wydane polecenia, jeżeli zachodzi taka potrzeba.
§ 7. Księga ewidencji wychowanków umieszczonych w izbie przejściowej i księga
ewidencji wychowanków umieszczonych w izbie izolacyjnej zawierają: imię i
nazwisko wychowanka, datę i godzinę umieszczenia, przyczynę umieszczenia, imię i
nazwisko osoby podejmującej decyzję o umieszczeniu, uwagi i spostrzeżenia osób
sprawujących opiekę nad wychowankiem w czasie jego pobytu w izbie oraz datę i
godzinę zwolnienia z izby.
§ 8. Księga ewidencji przepustek i urlopów zawiera imię i nazwisko wychowanka,
datę i godzinę opuszczenia zakładu, datę i godzinę przybycia do zakładu, a
jeżeli się spóźnił - przyczynę spóźnienia i uwagi.
§ 9. Księga ewidencji ucieczek zawiera imię i nazwisko wychowanka, datę i
godzinę ucieczki, miejsce, skąd zbiegł, spod czyjej opieki, datę i godzinę
doprowadzenia (lub przybycia), informację, przez kogo został doprowadzony, imię
i nazwisko osoby przyjmującej, uwagi.
§ 10. Księga nagród i kar regulaminowych zawiera: imię i nazwisko wychowanka,
datę, rodzaj nagrody lub kary, czas jej trwania.
§ 11. Zasady prowadzenia dokumentacji stosowania środków przymusu bezpośredniego
określają odrębne przepisy.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 19 maja 1997 r.
w sprawie rodzajów i organizacji schronisk dla nieletnich oraz zasad pobytu w
nich nieletnich.
(Dz. U. Nr 58, poz. 362)
Na podstawie art. 95 § 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w
sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz. 228, z 1992 r. Nr 24, poz. 101 i z 1995
r. Nr 89, poz. 443) w związku z art. 35 ust. 2a ustawy z dnia 7 września 1991 r.
o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z
1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Schronisko dla nieletnich, zwane dalej "schroniskiem", czynne przez cały
rok:
1) zapewnia pozostawanie nieletniego do dyspozycji organu, który wydał
postanowienie o umieszczeniu,
2) zapobiega działaniom, które mogłyby utrudniać postępowanie prowadzone w
sprawie nieletniego przez sąd lub inny organ do tego upoważniony,
3) opracowuje diagnozę nieletniego i jego sytuacji oraz inicjuje proces jego
resocjalizacji, współdziałając w tym zakresie z rodziną nieletniego,
organizacjami społecznymi, ośrodkami pomocy społecznej, właściwymi organami
administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz innymi osobami.
§ 2. 1. Szczegółową organizację i zasady pobytu nieletnich w schronisku określa
statut.
2. Statut opracowany przez dyrektora schroniska zatwierdza Minister
Sprawiedliwości, zwany dalej "Ministrem".
§ 3. Statut schroniska zawiera w szczególności:
1) nazwę schroniska oraz oznaczenie siedziby,
2) ramowe zakresy czynności pracowników schroniska,
3) zadania i szczegółowe zasady działania rady pedagogicznej schroniska i
szkoły,
4) szczegółowe zasady działania internatu, szkoły, warsztatów, zespołu
diagnostycznego lub innych działów organizacyjnych schroniska tworzonych ze
względów resocjalizacyjnych lub społecznych,
5) szczegółowe zasady tworzenia grup wychowawczych i innych działów schroniska
ze względów resocjalizacyjnych i społecznych,
6) tryb egzekwowania obowiązków nałożonych na nieletnich oraz tryb przyznawania
nagród i wymierzania kar,
7) warunki, jakim powinny odpowiadać izby przejściowe i izby izolacyjne,
8) szczegółowe zasady umieszczania nieletniego w izbie przejściowej ze względów
wychowawczych,
9) szczegółowe zasady posiadania i dysponowania przez nieletnich pieniędzmi,
przedmiotami wartościowymi oraz ubraniem, obuwiem, bielizną i innymi
przedmiotami,
10) szczegółowe zasady bezpieczeństwa schroniska,
11) formy współpracy z fundacjami, stowarzyszeniami, organizacjami, kościołami i
innymi osobami, które mogą przyczynić się do rozszerzania i wzbogacania form
działalności wychowawczej, kształcącej i opiekuńczej.
2. Postanowienia statutu nie mogą być sprzeczne z rozporządzeniem.
Rozdział 2
Rodzaje schronisk
§ 4. 1. Tworzy się następujące rodzaje schronisk dla nieletnich:
1) zwykłe - zapewniające nieletniemu możliwości kształcenia w zakresie szkoły
podstawowej i ponadpodstawowej,
2) interwencyjne - dla nieletnich dezorganizujących pracę schroniska w sposób
zagrażający jego bezpieczeństwu.
2. Do schronisk wymienionych w ust. 1 pkt 2 mogą być również kierowani nieletni
odpowiadający przed sądem na zasadach przewidzianych w kodeksie karnym.
§ 5. 1. W schroniskach wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 1 liczba nieletnich w
grupie wychowawczej (w oddziale szkolnym) powinna wynosić 10.
2. W schroniskach wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 2 i w ust. 2 liczba nieletnich w
grupie wychowawczej (w oddziale szkolnym) powinna wynosić 6.
§ 6. W przypadkach uzasadnionych ważnymi względami wychowawczymi lub
organizacyjnymi dyrektor schroniska może zwiększyć lub zmniejszyć liczbę
nieletnich w grupie wychowawczej, z zachowaniem ustalonego limitu miejsc w
schronisku dla nieletnich oraz liczby grup zatwierdzonej przez Ministra.
§ 7. Jeżeli wymagają tego względy resocjalizacyjne lub społeczne, dyrektor
schroniska może tworzyć grupy specjalistyczne nieletnich.
Rozdział 3
Przyjmowanie, przenoszenie, zwalnianie nieletniego
§ 8. 1. Nieletniego przyjmuje się do schroniska na podstawie:
1) postanowienia o umieszczeniu nieletniego w schronisku, wydanego przez sąd,
sędziego rodzinnego lub prokuratora,
2) nakazu przyjęcia.
2. O przyjęciu nieletniego do schroniska powiadamia się niezwłocznie organ
kierujący oraz rodziców (opiekunów) nieletniego.
3. Dyrektor schroniska zgłasza czasowy pobyt nieletniego w schronisku właściwemu
organowi prowadzącemu ewidencję ludności.
§ 9. 1. Nieletni przebywa w schronisku w okresie ustalonym w postanowieniu
wymienionym w § 8 ust. 1 pkt 1.
2. Przedłużenie pobytu następuje:
1) jeżeli sąd rodzinny wydał postanowienie o przedłużeniu pobytu albo
2) jeżeli sąd rodzinny wydał postanowienie o rozpoznaniu sprawy nieletniego w
postępowaniu poprawczym, albo
3) gdy wniesiony został przeciwko nieletniemu akt oskarżenia do sądu.
3. Dyrektor schroniska otrzymuje odpis dokumentu, o którym mowa w ust. 2,
najpóźniej w przeddzień upływu terminu umieszczenia nieletniego w schronisku.
4. Dyrektor schroniska jest obowiązany do niezwłocznego zawiadomienia prezesa
właściwego sądu wojewódzkiego o braku dokumentu o przedłużeniu pobytu lub
postanowienia o zwolnieniu nieletniego ze schroniska.
§ 10. Nieletniego przyjmuje do schroniska dyrektor schroniska lub upoważniony
przez niego pracownik pedagogiczny i przeprowadza z nim rozmowę, podczas której
zapoznaje nieletniego z jego prawami i obowiązkami oraz warunkami pobytu.
§ 11. 1. Po przyjęciu do schroniska nieletniego kieruje się na badania lekarskie
i zabiegi higienicznosanitarne.
2. Wstępną rozmowę z nieletnim przeprowadzają pracownicy odpowiedzialni za
opracowanie diagnozy nieletniego oraz za jego resocjalizację.
§ 12. 1. W razie potrzeby przeprowadzenia obserwacji, zabiegów
higienicznosanitarnych lub ze względów adaptacyjnych nieletniego można umieścić
w izbie przejściowej.
2. Pobyt nieletniego w izbie przejściowej powinien być możliwie krótki i nie
może trwać dłużej niż 14 dni.
§ 13. 1. W przypadkach uzasadnionych względami wychowawczymi dyrektor schroniska
może wystąpić do organu, do którego dyspozycji nieletni pozostaje, o
przeniesienie nieletniego do innego schroniska.
2. Wniosek dyrektora schroniska powinien zawierać szczegółowe uzasadnienie.
3. Przeniesienie nieletniego do innego schroniska następuje po wystawieniu przez
organ, do którego dyspozycji nieletni pozostaje, nakazu zwolnienia ze
schroniska, w którym nieletni przebywa, i nakazu przyjęcia do innego schroniska.
§ 14. 1. Zwolnienie nieletniego ze schroniska następuje na podstawie
postanowienia i nakazu zwolnienia wydanego przez sąd, sędziego rodzinnego lub
prokuratora.
2. W przypadku zwolnienia nieletniego ze schroniska w celu umieszczenia go w
zakładzie poprawczym, dyrektor schroniska obowiązany jest do równoczesnego
przekazania aktualnej opinii psychologiczno-pedagogicznej i całej dokumentacji o
nieletnim zgromadzonej przez schronisko.
3. Do dokumentacji załącza się informację o zachowaniu nieletniego w okresie od
wydania opinii psychologiczno-pedagogicznej do chwili opuszczenia schroniska.
§ 15. 1. O terminie zwolnienia nieletniego ze schroniska zawiadamia się jego
rodziców (opiekunów).
2. Jeżeli rodzice (opiekunowie) nie zgłaszają się po nieletniego w ustalonym
terminie, pracownik pedagogiczny schroniska przekazuje nieletniego rodzicom
(opiekunom).
3. Nieletniemu zwalnianemu ze schroniska wydaje się pieniądze i przedmioty
stanowiące jego własność. Nieletni wymagający dalszego leczenia powinien także
otrzymać świadectwo lekarskie.
Rozdział 4
Prawa i obowiązki nieletnich
§ 16. 1. Nieletni ma prawo do:
1) zapoznania się z przysługującymi mu prawami,
2) zapoznania się z obowiązkami,
3) właściwej opieki i warunków pobytu, zapewniających higienę, bezpieczeństwo,
ochronę przed wszelkimi formami przemocy fizycznej bądź psychicznej oraz ochrony
i poszanowania jego godności osobistej,
4) świadczeń zdrowotnych, opieki psychologicznej i socjalnej,
5) życzliwego traktowania,
6) wykonywania praktyk i korzystania z posług religijnych,
7) ochrony więzi rodzinnych, a w szczególności do przyjmowania odwiedzin
rodziców (opiekunów), jeżeli organ, do którego dyspozycji nieletni pozostaje,
nie zarządził inaczej,
8) wysyłania i otrzymywania korespondencji,
9) poszanowania prywatności, z ograniczeniami wynikającymi z rodzaju schroniska,
10) uczestniczenia w życiu schroniska,
11) składania próśb, skarg, wniosków i odwołań do organu właściwego do ich
rozpatrzenia,
12) kontaktowania się z obrońcą na terenie schroniska bez udziału innych osób.
2. Korzystanie przez nieletniego z przysługujących mu praw nie może naruszać
praw innych osób oraz zakłócać ustalonego w schronisku porządku.
§ 17. Nieletni jest obowiązany do:
1) uczestniczenia w procesie kształcenia i wychowania,
2) przestrzegania ustalonego w schronisku regulaminu,
3) przestrzegania zasad współżycia społecznego,
4) przestrzegania zasad bezpieczeństwa na terenie schroniska,
5) posłuszeństwa wobec przełożonych, poprawnego traktowania innych nieletnich
oraz innych osób,
6) dbałości o stan zdrowia i higienę osobistą,
7) dbałości o kulturę osobistą i kulturę słowa,
8) sprzątania pomieszczeń, w których przebywa, i utrzymania w nich należytego
porządku,
9) wykonywania prac porządkowych związanych z funkcjonowaniem schroniska,
10) uzyskania zgody dyrektora schroniska na opuszczenie schroniska,
11) terminowego powrotu z przepustek.
Rozdział 5
Nagrody i kary
§ 18. Przyznawanie nagród ma charakter wychowawczy. Przyznając nagrody
uwzględnia się zasady indywidualizacji.
§ 19. 1. Nagrodami są:
1) pochwała,
2) pochwała wobec nieletnich,
3) list pochwalny do rodziców (opiekunów),
4) zezwolenie na rozmowę telefoniczną na koszt schroniska w obecności
wychowawcy,
5) zezwolenie na dodatkowe odwiedziny,
6) przyznanie nagrody rzeczowej lub pieniężnej,
7) podwyższenie kieszonkowego,
8) zezwolenie na noszenie odzieży prywatnej,
9) zgoda na wykonanie przedmiotu lub usługi w warsztatach szkolnych na potrzeby
nieletniego,
10) zezwolenie na posiadanie wartościowych przedmiotów,
11) zgoda na udział w imprezach i szkoleniach,
12) zgoda na udział w imprezach sportowych i kulturalnych poza schroniskiem,
13) skrócenie, zawieszenie lub darowanie uprzednio wymierzonej kary,
14) list pochwalny do organu, do którego dyspozycji nieletni pozostaje,
15) udzielenie przepustki.
2. Nagrody wymienione w ust. 1 pkt 12 i 15 wymagają zgody organu, do którego
dyspozycji nieletni pozostaje.
3. O przyznaniu nagrody dokonuje się adnotacji w aktach osobowych nieletniego.
§ 20. 1. Wymierzanie kar ma charakter wychowawczy.
2. Nieletni podlega odpowiedzialności regulaminowej za naruszenie przepisów
regulaminu lub statutu schroniska albo ustalonego w schronisku porządku.
3. Karami są:
1) upomnienie,
2) nagana,
3) zawiadomienie rodziców (opiekunów) o niewłaściwym zachowaniu nieletniego,
4) cofnięcie przyznanych nagród,
5) obniżenie kieszonkowego,
6) ograniczenie lub wstrzymanie prawa do spotykania się z osobami z zewnątrz, z
wyłączeniem rodziców (opiekunów),
7) przeniesienie do innego schroniska, za zgodą organu, do którego dyspozycji
nieletni pozostaje.
§ 21. Nagrody przyznaje i kary wymierza dyrektor schroniska lub upoważniony
przez niego pracownik pedagogiczny.
§ 22. 1. Przed wymierzeniem kary dyrektor schroniska lub upoważniony przez niego
pracownik pedagogiczny przeprowadza postępowanie wyjaśniające, podczas którego
wysłuchuje nieletniego oraz inne osoby.
2. Z przebiegu postępowania wyjaśniającego sporządza się protokół, który dołącza
się do akt osobowych nieletniego.
3. Przed wymierzeniem kary dyrektor schroniska zasięga opinii psychologa.
4. Decyzja o wymierzeniu kary powinna być wydana na piśmie i zawierać określenie
przyczyny ukarania, rodzaj kary i jej uzasadnienie oraz czas, na jaki została
wymierzona. Decyzję o ukaraniu nieletniego podaje się do wiadomości nieletniego
i włącza się do jego akt.
5. Wymierzając karę uwzględnia się zasadę indywidualizacji, mając w
szczególności na względzie rodzaj i okoliczności czynu, stosunek nieletniego do
popełnionego czynu, dotychczasową postawę, cechy osobowości, stan zdrowia oraz
cele wychowawcze.
§ 23. 1. Za jeden czyn wymierza się jedną karę. W przypadku gdy nieletni popełni
więcej czynów, wymierza się jedną karę odpowiednio surowszą, z uwzględnieniem
warunków wymienionych w § 22 ust. 5.
2. Karę wykonuje się niezwłocznie.
3. W przypadkach uzasadnionych względami wychowawczymi można odstąpić od
ukarania nieletniego, wykonanie wymierzonej kary zawiesić na okres do 1
miesiąca, zamienić ją na inną, skrócić lub darować, jeżeli nieletni przeprosił
osobę pokrzywdzoną oraz naprawił szkodę.
§ 24. Jeżeli zostały ujawnione nowe fakty lub dowody wskazujące na to, że
nieletni został niesłusznie ukarany, dyrektor schroniska uchyla karę. W tym
wypadku z akt osobowych nieletniego usuwa się informacje dotyczące ukarania.
§ 25. O popełnieniu przez nieletniego czynu karalnego dyrektor schroniska
zawiadamia niezwłocznie organ, do którego dyspozycji nieletni pozostaje.
Rozdział 6
Organizacja pobytu nieletniego w schronisku
§ 26. Schronisko jest obowiązane organizować działalność resocjalizacyjną w
sposób umożliwiający nieletniemu włączenie się w zajęcia prowadzone w
schronisku.
§ 27. 1. Schronisko udziela nieletniemu pomocy w nawiązaniu kontaktów z
rodzicami (opiekunami) w celu współdziałania w tworzeniu warunków do
prawidłowego przebiegu diagnozowania i resocjalizacji nieletniego, jeżeli nie ma
przeszkód o charakterze procesowym.
2. Dyrektor schroniska może ograniczyć kontakty nieletniego z osobami
wywierającymi negatywny wpływ na przebieg procesu resocjalizacji nieletniego.
§ 28. 1. Nieletnim przebywającym w schronisku umożliwia się wykonywanie praktyk
religijnych i posiadanie przedmiotów niezbędnych do ich wykonywania oraz
korzystanie z posług religijnych udzielanych przez kapelana lub innego
kanonicznie uprawnionego przedstawiciela kościoła lub wyznania.
2. Warunki wykonywania praktyk religijnych oraz korzystania z posług religijnych
regulują odrębne przepisy.
§ 29. 1. Nieletnim w schronisku zapewnia się całodzienne wyżywienie według
ustalonych norm i zasad żywieniowych.
2. Jeżeli stan zdrowia nieletniego tego wymaga, otrzymuje on wyżywienie według
zaleceń lekarza.
3. Sposób i zasady przyrządzania oraz kontroli jakości posiłków określają
odrębne przepisy.
§ 30. 1. Nieletni może otrzymywać paczki z żywnością, książkami, ubraniem,
obuwiem lub innymi przedmiotami osobistego użytku.
2. Paczki doręczane są nieletniemu za pokwitowaniem. W uzasadnionych przypadkach
ich zawartość może być poddana kontroli.
3. Przedmioty wartościowe przekazywane są do depozytu nieletniego, a artykuły
żywnościowe nie nadające się do spożycia i przedmioty niebezpieczne podlegają
zniszczeniu.
4. Dyrektor schroniska lub upoważniony przez niego pracownik pedagogiczny
podejmuje decyzję o przekazaniu do depozytu lub o zniszczeniu przedmiotów
wymienionych w ust. 3.
5. Z przekazania do depozytu lub zniszczenia sporządza się protokół, który
dołącza się do akt osobowych nieletniego, informując o tym nieletniego.
§ 31. Nieletni może posiadać własne ubranie, bieliznę, obuwie i inne niezbędne
przedmioty.
§ 32. Nieletni może otrzymywać pieniądze od osób, instytucji lub organizacji i
dysponować nimi za zgodą wychowawcy.
§ 33. 1. Nieletni otrzymuje na własne wydatki kwoty pieniężne, zwane
"kieszonkowym", wypłacane ze środków przeznaczonych na utrzymanie schroniska.
2. Kwoty przeznaczone na wypłatę kieszonkowego nalicza się miesięcznie na
nieletniego w wysokości 6% najniższego wynagrodzenia pracowników, określonego
przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie art. 774 Kodeksu pracy.
3. Wysokość kieszonkowego wynosi miesięcznie 2,5% najniższego wynagrodzenia
pracowników, określonego w ust. 2.
4. W przypadkach określonych trudną sytuacją materialną nieletniego, względami
osobistymi lub wychowawczymi kieszonkowe może być wyższe niż określone w ust. 3,
nie większe jednak niż 10% najniższego wynagrodzenia pracowników określonego w
ust. 2.
5. Wysokość kieszonkowego ustala indywidualnie dla nieletniego dyrektor
schroniska.
6. W przypadku rażącego naruszenia porządku lub regulaminów schroniska
określonych w statucie oraz w przypadku ucieczki nieletniego lub innej nie
usprawiedliwionej nieobecności nieletniego, pozbawia się go w całości lub w
części prawa do kieszonkowego na okres do 1 miesiąca.
§ 34. O wypadkach poważniejszych zachorowań nieletniego dyrektor schroniska
zawiadamia rodziców (opiekunów) nieletniego i organ, do którego dyspozycji
nieletni pozostaje.
§ 35. 1. Nieletniej w ciąży, w czasie porodu i po porodzie zapewnia się
świadczenia zdrowotne.
2. O stanie ciąży nieletniej i urodzeniu przez nią dziecka dyrektor schroniska
zawiadamia jej rodziców (opiekunów), organ, do którego dyspozycji nieletnia
pozostaje, i właściwy sąd opiekuńczy.
3. Do czasu podjęcia decyzji przez organ, do którego dyspozycji nieletnia
pozostaje, i sąd opiekuńczy schronisko udziela nieletniej pomocy w
zorganizowaniu opieki nad dzieckiem.
§ 36. 1. W przypadkach uzasadnionych względami bezpieczeństwa lub wychowawczymi
dokonuje się przeszukania nieletniego oraz pomieszczeń, w których przebywa.
Przeszukanie nieletniego przeprowadza osoba tej samej płci.
2. Przedmioty wartościowe przekazuje się do depozytu nieletniego, pisma, druki,
fotografie i inne przedmioty mające charakter pornograficzny wydaje się rodzicom
(opiekunom) nieletniego, a alkohol, środki odurzające i psychotropowe podlegają
zniszczeniu.
3. Decyzję o przekazaniu do depozytu, wydaniu rodzicom (opiekunom) lub
zniszczeniu przedmiotów wymienionych w ust. 2 podejmuje dyrektor schroniska lub
upoważniony przez niego pracownik pedagogiczny.
4. Z przeszukania, przekazania do depozytu, wydania rodzicom (opiekunom) lub
zniszczenia sporządza się protokół, który dołącza się do akt osobowych
nieletniego.
§ 37. Schronisko prowadzi działalność wychowawczą i profilaktyczną w zakresie
przeciwdziałania alkoholizmowi, narkomanii i paleniu tytoniu.
§ 38. 1. Korespondencja nieletniego, z wyjątkiem korespondencji z urzędami,
podlega kontroli dyrektora schroniska lub osoby przez niego upoważnionej
2. Korespondencja nieletniego podlega zatrzymaniu, jeżeli jej treść może mieć
ujemny wpływ na przebieg toczącego się postępowania lub zakłócić proces
resocjalizacji nieletniego. O zatrzymaniu korespondencji powiadamia się
nieletniego, podając powody tej decyzji. Zatrzymaną korespondencję dołącza się
do akt osobowych nieletniego.
§ 39. 1. Odwiedzanie nieletniego odbywa się w obecności upoważnionego pracownika
pedagogicznego.
2. W uzasadnionych przypadkach dyrektor schroniska może przerwać odwiedziny i
wystąpić do organu, do którego dyspozycji nieletni pozostaje, o wydanie zakazu
dalszego odwiedzania nieletniego.
§ 40. 1. O ucieczce nieletniego ze schroniska, jego powrocie lub doprowadzeniu
dyrektor schroniska lub osoba przez niego upoważniona zawiadamia niezwłocznie
miejscową jednostkę policji, rodziców (opiekunów) nieletniego i organ, do
którego dyspozycji nieletni pozostaje.
2. O zbiorowej ucieczce nieletnich ze schroniska lub innym nadzwyczajnym
zdarzeniu w schronisku zawiadamia się niezwłocznie również prezesa właściwego
sądu wojewódzkiego.
Rozdział 7
Organizacja pracy diagnostycznej
§ 41. 1. Diagnozę nieletniego i jego sytuacji opracowuje zespół diagnostyczny
schroniska.
2. W skład zespołu diagnostycznego wchodzą: psycholog, pedagog oraz lekarz.
3. W opracowaniu diagnozy nieletniego i jego sytuacji zespół korzysta z
informacji i materiałów osobopoznawczych przygotowanych przez pracowników
pedagogicznych schroniska.
4. W razie potrzeby wykonania dodatkowych badań diagnostycznych schronisko może
zwrócić się o ich przeprowadzenie do właściwych jednostek specjalistycznych.
§ 42. 1. Diagnoza nieletniego obejmuje:
1) ocenę stanu zdrowia fizycznego i psychicznego,
2) określenie poziomu rozwoju intelektualnego,
3) zakres wiadomości szkolnych,
4) charakterystykę, z uwzględnieniem więzi emocjonalnych,
5) uzdolnienia, zainteresowania i predyspozycje zawodowe,
6) dane o rozwoju psychofizycznym, z uwzględnieniem uwarunkowań
psychospołecznych,
7) analizę procesu nieprzystosowania społecznego, z uwzględnieniem stopnia
demoralizacji,
8) ocenę aktualnej sytuacji rodzinnej i wychowawczej,
9) wnioski określające kierunki oddziaływań resocjalizacyjnych.
2. Diagnozę nieletniego i jego sytuacji wydaje się w formie opinii o nieletnim.
3. Opinia powinna być opatrzona datą i podpisana przez osoby biorące udział w
jej wydaniu, z podaniem ich imion, nazwisk, stopni lub tytułów naukowych i
zajmowanych stanowisk, oraz przez dyrektora schroniska.
Rozdział 8
Organizacja wychowania i kształcenia w schronisku
§ 43. Praca wychowawcza z nieletnim powinna zmierzać do ukształtowania w nim
właściwych postaw moralnych, prawidłowej hierarchii wartości, poczucia
odpowiedzialności za własne czyny oraz do rozwijania i kształtowania jego
wartościowych zainteresowań.
§ 44. 1. Podstawą organizacji schroniska w roku szkolnym jest arkusz organizacji
pracy schroniska opracowany przez dyrektora schroniska w terminie do 31 maja
każdego roku i zatwierdzony przez Ministra do 15 sierpnia każdego roku.
2. W arkuszu organizacji pracy uwzględnia się wszystkie formy działalności
prowadzonej przez schronisko.
3. Organizację nauczania określa statut szkoły funkcjonującej w schronisku.
§ 45. 1. W schronisku organizuje się zajęcia służące wszechstronnemu poznaniu
nieletniego, rozwijaniu jego zainteresowań, wdrażaniu go do przestrzegania zasad
współżycia społecznego oraz do umiejętnego organizowania czasu wolnego.
2. W schronisku zapewnia się nieletniemu całodobową opiekę, odpowiednie warunki
socjalno-bytowe, rekreację i wypoczynek.
§ 46. 1. Szkoła w schronisku zapewnia nieletniemu możliwość kontynuowania nauki
na podstawie obowiązujących programów.
2. Dla nieletniego z zaburzeniami w rozwoju i opóźnionego w nauce prowadzi się
zajęcia korekcyjno-wyrównawcze.
§ 47. 1. W warsztatach szkolnych schroniska prowadzi się zajęcia praktyczne w
celu zbadania uzdolnień zawodowych nieletniego oraz przysposobienia go do
zawodu.
2. W czasie zajęć praktycznych prowadzonych w warsztatach należy kształtować
właściwy stosunek nieletniego do pracy, rozwijać jego zainteresowania i
uzdolnienia zawodowe oraz wdrażać go do przestrzegania zasad bezpieczeństwa i
higieny pracy.
§ 48. 1. Organizację roku szkolnego i ramowe plany nauczania, według których
prowadzone są zajęcia dydaktyczno-wychowawcze, określają odrębne przepisy.
2. W szkole funkcjonującej w schronisku nie przewiduje się ferii zimowych dla
nieletnich.
§ 49. W dni wolne od zajęć dydaktycznych szkoła organizuje zajęcia kulturalne,
rekreacyjno-sportowe, usługowo-porządkowe oraz produkcyjne w warsztatach.
§ 50. Nieletniemu, który ukończył w schronisku szkołę, klasę lub szkolenie
zawodowe, wydaje się świadectwo szkolne lub zaświadczenie, bez zaznaczenia, że
uzyskał je w schronisku.
§ 51. 1. Nieletni, który ukończył 15 lat i spełnia wymogi określone w art. 191
Kodeksu pracy, może zostać zatrudniony w gospodarstwie pomocniczym schroniska.
2. Uprawnienia związane z zatrudnieniem, o którym mowa w ust. 1, oraz zasady
wynagradzania regulują odrębne przepisy.
§ 52. 1. Przed dopuszczeniem nieletniego do pracy należy upewnić się, czy
podjęcie pracy na określonym stanowisku nie zagraża bezpieczeństwu i zdrowiu
nieletniego, oraz zapoznać go z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny
pracy obowiązującymi przy wykonywaniu określonej pracy.
2. Nieletniemu należy zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy.
§ 53. Nieletniemu, który uległ wypadkowi lub zachorował na chorobę zawodową przy
wykonywaniu pracy, przysługują, zgodnie z odrębnymi przepisami, świadczenia z
tytułu tego wypadku lub choroby.
§ 54. 1. Za wykonaną pracę, a także za uzyskane efekty pracy podczas zajęć
szkolenia praktycznego, z zastrzeżeniem art. 95f § 2 ustawy z dnia 26
października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz.
228, z 1992 r. Nr 24, poz. 101 i z 1995 r. Nr 89, poz. 443), zwanej dalej
ustawą, nieletni otrzymują wynagrodzenie.
2. Zasady wynagradzania nieletnich określają odrębne przepisy.
Rozdział 9
Organizacja schronisk
§ 55. 1. W skład schroniska wchodzą:
1) internat,
2) zespół diagnostyczny,
3) szkoła (szkoły),
4) warsztaty szkolne (gospodarstwa pomocnicze),
5) inne działy zapewniające realizację zadań schroniska.
2. Dla zapewnienia prawidłowej realizacji zadań schronisko powinno posiadać:
1) pomieszczenia mieszkalne oraz higienicznosanitarne,
2) pracownie diagnostyczne,
3) sale lekcyjne (pracownie przedmiotowe), z zapleczem na środki dydaktyczne,
4) salę gimnastyczną,
5) bibliotekę z czytelnią,
6) pomieszczenia warsztatowe odpowiednie do kierunków kształcenia zawodowego lub
przysposobienia do pracy zawodowej,
7) gabinet lekarski i dentystyczny oraz izbę chorych,
8) zespół urządzeń sportowych i rekreacyjnych,
9) inne pomieszczenia, w tym pracownie terapeutyczne, kół zainteresowań,
10) izby przejściowe,
11) izby izolacyjne.
3. Izbą przejściową jest wyodrębnione pomieszczenie zapewniające warunki
realizacji zadań określonych w § 12 ust. 1. Izba przejściowa powinna być
urządzona w sposób odpowiadający warunkom pomieszczeń mieszkalnych.
4. Organizację izby izolacyjnej określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11
grudnia 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków stosowania środków przymusu
bezpośredniego wobec nieletnich umieszczonych w zakładach poprawczych i
schroniskach dla nieletnich (Dz. U. Nr 154, poz. 746), zwane dalej
rozporządzeniem.
§ 56. Nadzór zwierzchni nad schroniskami dla nieletnich sprawuje Minister
Sprawiedliwości.
§ 57. Nadzór nad legalnością i prawidłowością wykonywania orzeczeń o
umieszczeniu nieletnich w schroniskach dla nieletnich sprawuje sędzia rodzinny
wyznaczony przez prezesa właściwego sądu wojewódzkiego.
§ 58. Prezes właściwego sądu wojewódzkiego sprawuje bezpośredni nadzór w
zakresie administracji nad schroniskiem, nadzór pedagogiczny zaś - za
pośrednictwem wizytatorów pedagogicznych, których kompetencje i sposób działania
określają odrębne przepisy.
§ 59. 1. Nadzór pedagogiczny jest sprawowany przez zespół nadzoru pedagogicznego
przy właściwych sądach wojewódzkich.
2. W skład zespołów, o których mowa w ust. 1, wchodzą wizytatorzy zatrudnieni we
właściwych sądach wojewódzkich.
3. Zespół nadzoru pedagogicznego pracuje w oparciu o roczny plan pracy,
uzgodniony przez prezesa sądu wojewódzkiego miejsca siedziby zespołu z prezesem
właściwego sądu wojewódzkiego, zatwierdzony przez Ministra.
Rozdział 10
Pracownicy schroniska
§ 60. 1. W schronisku zatrudnia się:
1) pracowników pedagogicznych (nauczycieli, wychowawców, psychologa, pedagoga w
zespole diagnostycznym),
2) pracowników ekonomicznych, administracyjnych i obsługi,
3) pracowników medycznych,
4) pracowników gospodarstwa pomocniczego.
2. Kwalifikacje pracowników i zasady ich wynagradzania określają odrębne
przepisy.
§ 61. Każdy pracownik schroniska powinien przestrzegać praw nieletnich, okazywać
im życzliwość, służyć pomocą, wdrażać zasady dyscypliny oraz oddziaływać
wychowawczo przykładem osobistym.
§ 62. 1. Dyrektor schroniska kieruje pracą schroniska, zapewnia warunki
niezbędne do realizacji zadań schroniska i ponosi odpowiedzialność za
działalność schroniska.
2. Dyrektor schroniska może powołać zespół doradczy.
3. Dyrektor schroniska w szczególności:
1) realizuje uchwały rady pedagogicznej podjęte w ramach jej kompetencji
stanowiących,
2) dysponuje środkami określonymi w planie finansowym schroniska i ponosi
odpowiedzialność za ich prawidłowe wykorzystanie,
3) organizuje obsługę administracyjną, finansową i gospodarczą schroniska,
4) sprawuje nadzór pedagogiczny,
5) wykonuje czynności ze stosunku pracy wobec pracowników pedagogicznych oraz
innych pracowników schroniska i z tego tytułu:
a) zatrudnia w drodze mianowania lub umowy o pracę pracowników pedagogicznych,
zawiera umowy o pracę z innymi pracownikami schroniska oraz powierza funkcje
kierownicze i odwołuje z nich, po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej,
b) przyznaje nagrody oraz wymierza kary porządkowe pracownikom pedagogicznym i
innym pracownikom schroniska,
c) jest uprawniony do zawieszenia w pełnieniu obowiązków pracownika
pedagogicznego, przeciwko któremu wszczęto postępowanie karne lub złożono
wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, jeżeli ze względu na powagę i
wiarygodność wysuniętych zarzutów celowe jest odsunięcie go od pracy z
nieletnimi,
d) występuje, po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej, z wnioskami w sprawach
odznaczeń, nagród oraz innych wyróżnień dla pracowników pedagogicznych i innych
pracowników schroniska,
e) rozwiązuje stosunek pracy z pracownikami pedagogicznymi i innymi pracownikami
schroniska, w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach,
6) reprezentuje schronisko na zewnątrz,
7) pełni inne obowiązki i realizuje uprawnienia wynikające z odrębnych
przepisów.
§ 63. 1. Umowę o pracę z dyrektorem schroniska zawiera prezes właściwego sądu
wojewódzkiego.
2. Zawarcie umowy o pracę może być poprzedzone konkursem ogłoszonym przez
prezesa sądu wojewódzkiego, którego wynik nie jest dla niego wiążący.
3. Regulamin konkursu stanowi załącznik nr 1 do niniejszego rozporządzenia.
§ 64. Do powołania na stanowisko dyrektora szkoły i odwołania z tego stanowiska
mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz.
153).
§ 65. 1. Rada pedagogiczna schroniska jest kolegialnym organem schroniska
realizującym statutowe zadania schroniska w zakresie diagnozy i resocjalizacji.
2. W skład rady pedagogicznej wchodzą wszyscy pracownicy pedagogiczni
zatrudnieni w schronisku.
3. W posiedzeniach rady pedagogicznej mogą także brać udział osoby zaproszone
przez jej przewodniczącego lub na wniosek rady pedagogicznej.
4. Przewodniczącym rady pedagogicznej jest dyrektor schroniska.
5. Posiedzenia rady pedagogicznej odbywają się z inicjatywy dyrektora lub co
najmniej 1/3 członków albo na żądanie Ministra.
6. Posiedzenia rady pedagogicznej przygotowuje i prowadzi jej przewodniczący.
§ 66. Dyrektor przedstawia radzie pedagogicznej, nie rzadziej niż 2 razy w roku
szkolnym, informacje o działalności schroniska oraz wnioski wynikające ze
sprawowanego nadzoru pedagogicznego.
Rozdział 11
Dokumentacja pobytu nieletniego w schronisku
§ 67. 1. Dokumentację pobytu nieletniego w schronisku stanowią:
1) księga ewidencji nieletnich,
2) akta osobowe nieletniego, wraz z dokumentacją dotyczącą przebiegu badań
diagnostycznych i resocjalizacji,
3) wykaz osób podlegających zameldowaniu,
4) karta wyposażenia nieletniego,
5) księga ewidencji nagród i kar wymierzonych nieletnim,
6) księga ewidencji nieletnich umieszczonych w izbie przejściowej,
7) księga ewidencji nieletnich umieszczonych w izbie izolacyjnej,
8) księga przebiegu służby nocnej,
9) księga ewidencji przepustek,
10) rejestr prac porządkowych wykonywanych przez nieletniego na rzecz
schroniska,
11) księga ewidencji ucieczek,
12) dokumentacja stosowania środków przymusu bezpośredniego,
13) protokoły rady pedagogicznej.
2. Sposób prowadzenia dokumentacji określa załącznik nr 2 do niniejszego
rozporządzenia.
3. Dokumentację przebiegu nauczania nieletniego oraz dzienniki zajęć lekcyjnych
i inną dokumentację pedagogiczną prowadzi według odrębnych przepisów szkoła
funkcjonująca w schronisku.
Rozdział 12
Bezpieczeństwo schroniska
§ 68. Zabezpieczenie techniczne schroniska stosowne do rodzaju schroniska oraz
organizacja pobytu nieletnich powinny uniemożliwić samowolne oddalenie się
nieletnich ze schroniska oraz uwolnienie ich przez osoby z zewnątrz.
§ 69. Prawo wstępu na teren zakładu, poza pracownikami w nim zatrudnionymi, mają
osoby sprawujące nadzór nad schroniskiem, inne osoby uprawnione oraz osoby,
którym została udzielona zgoda przez dyrektora schroniska.
§ 70. 1. Wobec nieletniego, który swym zachowaniem zagraża bezpieczeństwu
schroniska, w szczególności usiłuje dokonać zamachu na zdrowie lub życie własne
albo innej osoby, nawołuje do zbiorowej ucieczki, buntu, niszczy mienie
schroniska, mogą być stosowane środki przymusu bezpośredniego.
2. Środki przymusu bezpośredniego wobec nieletniego mogą być stosowane w
granicach określonych w ustawie i w rozporządzeniu.
§ 71. W przypadkach uzasadnionych względami bezpieczeństwa schroniska dyrektor
schroniska może na czas określony:
1) wstrzymać odwiedziny lub ograniczyć czas ich trwania,
2) zarządzić zamykanie pomieszczeń, w których nieletni przebywają, uczą się lub
pracują,
3) wstrzymać lub ograniczyć zajęcia o charakterze zbiorowym,
4) wstrzymać lub ograniczyć zajęcia na terenie szkoły i warsztatów.
§ 72. 1. W sytuacji, gdy przywrócenie bezpieczeństwa schroniska nie jest możliwe
przy zastosowaniu dostępnych środków, dyrektor schroniska może zwrócić się o
pomoc do Policji.
2. Zakres i tryb współdziałania schroniska dla nieletnich z Policją określają
odrębne przepisy.
Rozdział 13
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 73. 1. Schronisko interwencyjne prowadzi się jako samodzielną jednostkę
organizacyjną.
2. Do czasu utworzenia odpowiedniej sieci schronisk dla nieletnich możliwe jest
umieszczenie w jednym obiekcie schroniska zwykłego i zakładu poprawczego.
§ 74. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 maja 1983 r. w
sprawie organizacji i zasad pobytu nieletnich w schroniskach dla nieletnich (Dz.
U. Nr 26, poz. 127, z 1992 r. Nr 97, poz. 484 i z 1995 r. Nr 19, poz. 99).
§ 75. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: L. Kubicki
Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 maja 1997 r.
(poz. 362)
Załącznik nr 1
REGULAMIN KONKURSU NA STANOWISKO DYREKTORA SCHRONISKA DLA NIELETNICH
§ 1. Konkurs na stanowisko dyrektora schroniska dla nieletnich zarządza prezes
właściwego sądu wojewódzkiego, zwany dalej "organizatorem konkursu".
§ 2. Konkurs na stanowisko dyrektora schroniska organizuje się przez:
1) ogłoszenie konkursu w danym zakładzie, innych placówkach
wychowawczo-resocjalizacyjnych, w kuratorium oświaty, wyższych uczelniach,
środkach masowego przekazu,
2) ustalenie terminu zgłoszenia kandydatów,
3) określenie terminu i miejsca posiedzenia komisji konkursowej,
4) podanie wymagań, jakim powinni odpowiadać kandydaci.
§ 3. 1. Organizator konkursu powołuje komisję konkursową w składzie:
1) przedstawiciel prezesa sądu wojewódzkiego jako przewodniczący,
2) przedstawiciel Ministra,
3) przedstawiciel kuratora oświaty,
4) przedstawiciel zespołu nadzoru pedagogicznego,
5) przedstawiciel rady pedagogicznej schroniska,
6) po jednym przedstawicielu organizacji związkowych działających w schronisku.
2. Pracami komisji kieruje jej przewodniczący, powołany przez organizatora
konkursu.
§ 4. 1. Ustala się następujące wymagania wobec kandydata na stanowisko
dyrektora:
1) minimum 5-letni staż pracy pedagogicznej w pełnym wymiarze zajęć,
2) posiadanie kwalifikacji pedagogicznych.
2. Do udziału w konkursie nie mogą być dopuszczone osoby, wobec których zostało
wszczęte postępowanie dyscyplinarne lub które w okresie ostatnich trzech lat
przed ogłoszeniem konkursu zostały ukarane karami dyscyplinarnymi, a także
odwołane z funkcji kierowniczych w związku z nieprawidłową realizacją
powierzonych im zadań.
§ 5. Kandydat na dyrektora składa organizatorowi konkursu następujące dokumenty:
1) pisemnie opracowany model schroniska,
2) kwestionariusz osobowy ze zdjęciem,
3) życiorys uwzględniający przebieg pracy pedagogicznej i osiągnięcia zawodowe,
4) odpisy dyplomów potwierdzających kwalifikacje pedagogiczne i osiągnięcia
zawodowe,
5) opinie zakładów pracy z ostatnich 3 lat,
6) zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia.
§ 6. Organizator konkursu, na prośbę kandydata, umożliwia mu zapoznanie się z
działalnością schroniska.
§ 7. Konkurs przeprowadza się również w przypadku zgłoszenia się jednego
kandydata.
§ 8. Pierwsze posiedzenie komisji konkursowej powinno nastąpić nie później niż
14 dnia od daty zamknięcia listy przyjmowania zgłoszeń kandydatów na stanowisko
dyrektora schroniska.
§ 9. Konkurs przebiega w dwóch etapach:
1) pierwszy etap - sprawdzenie warunków formalnych oraz wstępna ocena
merytoryczna złożonej oferty; o dopuszczeniu kandydata do drugiego etapu
decyduje komisja w głosowaniu jawnym; w przypadku równej liczby głosów o
przejściu kandydata do drugiego etapu decyduje przewodniczący komisji,
2) drugi etap - rozmowa z kandydatem na temat funkcjonowania i rozwoju
schroniska, zainteresowań zawodowych i dotychczasowych osiągnięć.
§ 10. Na posiedzeniu końcowym komisja konkursowa wyłania w głosowaniu tajnym,
zwykłą większością głosów, kandydata na stanowisko dyrektora.
§ 11. Jeżeli w pierwszej turze głosowania żaden z kandydatów nie uzyskał
bezwzględnej większości głosów, do drugiej tury głosowania przechodzą dwaj
kandydaci, którzy uzyskali największą liczbę głosów. W przypadku uzyskania
ponownie równej liczby głosów, przewodniczący komisji przedstawia obu kandydatów
organizatorowi konkursu.
§ 12. Komisja bezpośrednio po zakończeniu konkursu informuje zainteresowanych o
jego wyniku.
§ 13. Z przebiegu konkursu sporządza się protokół, który po zakończeniu pracy
komisji podpisują jej członkowie.
§ 14. 1. Kandydat może w ciągu 3 dni od dnia ogłoszenia wyników konkursu wnieść
sprzeciw od decyzji komisji do organizatora konkursu.
2. O uwzględnieniu lub odrzuceniu sprzeciwu decyduje organizator konkursu.
Nieodrzucenie sprzeciwu w ciągu 21 dni od daty wniesienia jest równoznaczne z
jego uwzględnieniem.
3. Decyzja organu rozpatrującego sprzeciw jest ostateczna.
§ 15. Przewodniczący komisji konkursowej przekazuje organizatorowi konkursu
wyniki konkursu i dokumentację z jego przebiegu, wraz z wnioskiem o zawarcie
umowy o pracę z kandydatem na dyrektora schroniska.
Załącznik nr 2
PROWADZENIE DOKUMENTACJI POBYTU NIELETNIEGO W SCHRONISKU DLA NIELETNICH
§ 1. 1. Księgę ewidencji nieletnich prowadzi się chronologicznie według daty
przyjęcia nieletniego do schroniska.
2. Do księgi ewidencji wpisuje się: imię i nazwisko nieletniego przyjętego do
schroniska, datę i miejsce urodzenia, imiona i nazwiska rodziców oraz ich adres
zamieszkania, jeżeli nie żyją - datę śmierci, imiona i nazwiska oraz adresy
opiekunów prawnych, nazwę organu, do którego dyspozycji nieletni pozostaje,
adres dotychczasowego miejsca pobytu stałego (zameldowania nieletniego), a
jeżeli nie ma on stałego zameldowania, odnotowuje się, skąd przybył, datę
przyjęcia do schroniska oraz datę i przyczynę skreślenia z ewidencji, nazwę i
adres placówki, do której nieletni został przeniesiony, adres rodziców
(opiekunów), którym został przekazany.
§ 2. Akta osobowe nieletniego zawierają: nakaz przyjęcia, postanowienie o
umieszczeniu nieletniego w schronisku, korespondencję w sprawach nieletniego,
dokumenty szkolne, opinie psychologiczno-pedagogiczne, wnioski i wskazania
dotyczące opieki, programu indywidualnej resocjalizacji i terapii, osobistą
dokumentację zdrowotną (wyniki badań, karty informacyjne z pobytu w zakładzie
opieki zdrowotnej, książeczkę zdrowia nieletniego) oraz inną dokumentację
dotyczącą nieletniego w schronisku.
§ 3. 1. Schronisko prowadzi karty wyposażenia dla nieletnich korzystających z
zaopatrzenia w odzież i inne wyposażenie.
2. Kartę wyposażenia prowadzi osoba wyznaczona przez dyrektora. Do karty wpisuje
się imię i nazwisko nieletniego, datę urodzenia, datę przybycia i zwolnienia ze
schroniska.
§ 4. Schronisko jest zobowiązane przechowywać w depozycie dokumenty, przedmioty
osobiste i wartościowe nieletnich objętych opieką.
§ 5. 1. Dla każdej grupy wychowawczej schronisko prowadzi dziennik zajęć
wychowawczych, w którym odnotowuje się przebieg zajęć wychowawczych w danym
roku.
2. Dziennik zajęć wychowawczych zakłada wychowawca grupy, opatruje kartę
tytułową dziennika stemplem podłużnym schroniska, wpisuje nazwę schroniska,
jeżeli została nadana, adres, oznaczenie grupy. Kartę tytułową dziennika
podpisuje dyrektor schroniska.
3. Do dziennika zajęć wychowawczych wychowawcy grupy wpisują: listę nieletnich,
datę i miejsce urodzenia, klasę, nazwisko i adres rodziców (opiekunów), uwagi o
nieletnich.
4. W dzienniku zajęć wychowawczych odnotowuje się: zajęcia powtarzające się
okresowo, plan pracy resocjalizacyjnej, tygodniowe założenia wychowawcze i
realizację planu, kontakty z rodziną nieletniego, zajęcia specjalistyczne oraz w
kołach zainteresowań, a także przeprowadzone hospitacje i wizytacje, z podaniem
nazwy zajęć i osoby prowadzącej.
§ 6. 1. Księgę przebiegu służby nocnej zakłada kierownik internatu, opatrując
kartę tytułową stemplem podłużnym i wpisując nazwę schroniska. Kartę tytułową
podpisuje dyrektor schroniska.
2. Wychowawca pełniący służbę nocną wpisuje czas pełnienia służby, imię i
nazwisko pełniących służbę nocną, przebieg służby nocnej, częstotliwość
przeprowadzonej kontroli grup wychowawczych i terenu obiektu, odnotowuje uwagi i
zaistniałe wydarzenia oraz wydane polecenia, jeżeli zachodzi taka potrzeba.
§ 7. Księga nieletnich umieszczonych w izbie przejściowej i księga nieletnich
umieszczonych w izbie izolacyjnej zawierają: imię i nazwisko nieletniego, datę i
godzinę umieszczenia, przyczynę umieszczenia, imię i nazwisko osoby podejmującej
decyzję o umieszczeniu, uwagi i spostrzeżenia osób sprawujących opiekę nad
nieletnim w czasie jego pobytu w izbie, datę i godzinę zwolnienia z izby.
§ 8. Księga ewidencji przepustek zawiera: imię i nazwisko nieletniego, datę i
godzinę opuszczenia schroniska, datę i godzinę przybycia do schroniska, a jeżeli
się spóźnił - przyczynę spóźnienia, uwagi.
§ 9. Księga ewidencji ucieczek zawiera imię i nazwisko nieletniego, datę i
godzinę ucieczki, miejsce, skąd zbiegł, spod czyjej opieki, i datę oraz godzinę
doprowadzenia (lub przybycia), informację, przez kogo został doprowadzony, imię
i nazwisko osoby przyjmującej, uwagi.
§ 10. Księga nagród i kar regulaminowych zawiera: imię i nazwisko nieletniego,
datę, rodzaj nagrody lub kary, czas trwania.
§ 11. Zasady prowadzenia dokumentacji stosowania środków przymusu bezpośredniego
określają odrębne przepisy.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 24 kwietnia 1997 r.
w sprawie wejścia w życie zmian do załączników A i B do Umowy europejskiej
dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR),
sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r.
(Dz. U. Nr 59, poz. 367)
Podaje się do wiadomości, że zgodnie z art. 14 Umowy europejskiej dotyczącej
międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej
w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z 1975 r. Nr 35, poz. 189, z 1977 r.
Nr 36, poz. 157, z 1978 r. Nr 31, poz. 134, z 1981 r. Nr 32, poz. 180, z 1982 r.
Nr 38, poz. 249, z 1986 r. Nr 14, poz. 81, z 1990 r. Nr 84, poz. 490, z 1993 r.
Nr 61, poz. 293 oraz z 1995 r. Nr 50, poz. 270), weszły w życie dnia 1 stycznia
1997 r. zmiany do załączników A i B do powyższej umowy.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, że tekst zmian przechowywany jest w
Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych i w
Departamencie Prawnym Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej.
Minister Spraw Zagranicznych: D. Rosati
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 30 maja 1997 r.
w sprawie terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib urzędów skarbowych i izb
skarbowych.
(Dz. U. Nr 59, poz. 368)
Na podstawie art. 5 ust. 9 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra
Finansów oraz o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489) oraz art.
7 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami
skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 127, poz. 584), w związku z art. 51 ust. 3 ustawy z
dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz.
U. Nr 21, poz. 123, z 1991 r. Nr 75, poz. 328, z 1995 r. Nr 74, poz. 368 i z
1996 r. Nr 106, poz. 498) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się wykaz urzędów skarbowych, ich siedziby oraz terytorialny zasięg
działania; wykaz ten stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 2. Ustala się wykaz izb skarbowych, ich siedziby oraz terytorialny zasięg
działania; wykaz ten stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 3. Ustala się wykaz urzędów skarbowych uprawnionych do wydawania lub sprzedaży
banderol, lub wydawania upoważnień do wydawania banderol oraz ich terytorialny
zasięg działania; wykaz ten stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 1991 r. w
sprawie terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib urzędów skarbowych i izb
skarbowych (Dz. U. Nr 56, poz. 241 i Nr 116, poz. 501, z 1992 r. Nr 44, poz.
195, z 1993 r. Nr 69, poz. 334 i Nr 113, poz. 497, z 1994 r. Nr 26, poz. 92 i Nr
131, poz. 664, z 1995 r. Nr 143, poz. 706 oraz z 1996 r. Nr 158, poz. 812).
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. J. Kubik
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 maja 1997 r. (poz. 368)
Załącznik nr 1
WYKAZ URZĘDÓW SKARBOWYCH, ICH SIEDZIBY ORAZ TERYTORIALNY ZASIĘG DZIAŁANIA
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
123
województwo warszawskie
1Urząd Skarbowy Warszawa - Bemowogminy: Raszyn, Warszawa - Bemowo,
Warszawa - Ursus, Warszawa - Włochy
2Urząd Skarbowy Warszawa - Bielanygminy: Izabelin, Łomianki, Stare Babice,
Warszawa - Bielany
3Urząd Skarbowy Warszawa - Mokotówdzielnica Warszawa - Mokotów gminy
Warszawa - Centrum
4Urząd Skarbowy Warszawa - Pragadzielnice: Warszawa - Praga Południe gminy
Warszawa - Centrum, Warszawa - Praga Północ gminy Warszawa - Centrum
5Pierwszy Urząd Skarbowy Warszawa - Śródmieścieczęść północna dzielnicy
Warszawa - Śródmieście gminy Warszawa - Centrum, dzielnica Warszawa -
Żoliborz gminy Warszawa - Centrum
6Drugi Urząd Skarbowy Warszawa - Śródmieścieczęść południowa dzielnicy
Warszawa - Śródmieście gminy Warszawa - Centrum, dzielnica Warszawa -
Ochota gminy Warszawa - Centrum,
Terytorialne zasięgi Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście i
Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście rozgraniczają Aleje
Jerozolimskie.
Strona północna Alej Jerozolimskich (numery parzyste) objęta jest
terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa -
Śródmieście.
Strona południowa Alej Jerozolimskich (numery nieparzyste) objęta jest
terytorialnym zasięgiem działania Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa -
Śródmieście.
7Urząd Skarbowy Warszawa - Targówekgminy: Warszawa - Białołęka, Warszawa -
Targówek
8Urząd Skarbowy Warszawa - Ursynówgminy: Warszawa - Ursynów, Warszawa -
Wilanów
9Urząd Skarbowy Warszawa - Wawermiasta: Sulejówek, Wesoła
gminy: Halinów, Warszawa - Rembertów, Warszawa - Wawer
10Urząd Skarbowy Warszawa - Woladzielnica Warszawa - Wola gminy Warszawa -
Centrum
11Urząd Skarbowy w Grodzisku MazowieckimMiasto Milanówek
gminy: Błonie, Grodzisk Mazowiecki, Kampinos, Leszno
12Urząd Skarbowy w LegionowieMiasto Legionowo
gminy: Jabłonna, Nieporęt, Serock, Wieliszew
13Urząd Skarbowy w Nowym Dworze Mazowieckimmiasto Nowy Dwór Mazowiecki
gminy: Czosnów, Leoncin, Pomiechówek, Brochów, Zakroczym
14Urząd Skarbowy w Otwockumiasta: Józefów, Otwock
gminy: Celestynów, Karczew, Wiązowna
15Urząd Skarbowy w Piaseczniegminy: Góra Kalwaria, Konstancin-Jeziorna,
Lesznowola, Piaseczno, Prażmów, Tarczyn
16Urząd Skarbowy w Pruszkowiemiasta: Piastów, Podkowa Leśna, Pruszków
gminy: Brwinów, Michałowice, Nadarzyn, Ożarów Mazowiecki
17Urząd Skarbowy w Wołominiemiasta: Kobyłka, Marki, Ząbki, Zielonka
gminy: Radzymin, Wołomin
województwo bialskopodlaskie
18Urząd Skarbowy w Białej Podlaskiejmiasta: Biała Podlaska, Terespol
gminy: Biała Podlaska, Janów Podlaski, Kodeń, Konstantynów, Leśna
Podlaska, Łomazy, Piszczac, Rokitno, Rossosz, Terespol, Tuczna, Zalesie
19Urząd Skarbowy w Łosicachgminy: Huszlew, Łosice, Olszanka, Platerów,
Sarnaki, Stara Kornica
20Urząd Skarbowy w Parczewiegminy: Dębowa Kłoda, Hanna, Jabłoń, Milanów,
Parczew, Podedwórze, Siemień, Sławatycze, Sosnówka, Wisznice
21Urząd Skarbowy w Radzyniu Podlaskimmiasta: Międzyrzec Podlaski, Radzyń
Podlaski
gminy: Czemierniki, Drelów, Kąkolewnica Wschodnia, Komarówka Podlaska,
Międzyrzec Podlaski, Radzyń Podlaski, Ulan-Majorat, Wohyń
województwo białostockie
22Pierwszy Urząd Skarbowy w Białymstokuczęści miasta pod nazwami:
Antoniuk, Bacieczki, Bażantarnia, Białostoczek, Dziesięciny, Marczuk, Nowe
Miasto, Piaski, Starosielce, Śródmieście, Wysoki Stoczek
23Drugi Urząd Skarbowy w Białymstokuczęści miasta pod nazwami: Bagnówka,
Bojary, Dojlidy, Fasty, Pieczurki, Pietrasze, Przemysłowa, Skorupy, Wygoda
gminy: Choroszcz, Czarna Białostocka, Dobrzyniewo Kościelne, Gródek,
Juchnowiec Dolny, Łapy, Michałowo, Poświętne, Supraśl, Suraż, Turośń
Kościelna, Tykocin, Wasilków, Zabłudów
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku
i Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku dzieli granica wyznaczona
ulicami: Szosą Północno-Obwodową, Wasilkowską (od Szosy Północno-Obwodowej
do ul. Sienkiewicza), ul. Sienkiewicza (do ul. Warszawskiej), ul.
Warszawską, ul. Nowowarszawską, (do ul. Ciołkowskiego), ul. Ciołkowskiego
(od ul. Nowowarszawskiej), Wiaduktem.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego
Urzędu Skarbowego w Białymstoku.
24Urząd Skarbowy w Bielsku Podlaskimmiasta: Bielsk Podlaski, Brańsk,
Hajnówka
gminy: Białowieża, Bielsk Podlaski, Boćki, Brańsk, Czeremcha, Czyże,
Dubicze Cerkiewne, Hajnówka, Kleszczele, Narew, Narewka, Orla, Rudka,
Wyszki
25Urząd Skarbowy w Mońkachgminy: Jasionówka, Jaświły, Knyszyn, Krypno,
Mońki
26Urząd Skarbowy w Siemiatyczachmiasto Siemiatycze
gminy: Drohiczyn, Dziadkowice, Grodzisk, Mielnik, Milejczyce,
Nurzec-Stacja, Siemiatycze
27Urząd Skarbowy w Sokółcemiasto Suchowola
gminy: Dąbrowa Białostocka, Janów, Korycin, Krynki, Kuźnica, Nowy Dwór,
Sidra, Sokółka, Szudziałowo
województwo bielskie
28Pierwszy Urząd Skarbowy w Bielsku-Białejczęść miasta leżąca na zachodnim
brzegu rzeki Białej
29Drugi Urząd Skarbowy w Bielsku-Białejczęść miasta leżąca na wschodnim
brzegu rzeki Białej
miasto Szczyrk
gminy: Buczkowice, Jasienica, Jaworze, Kozy, Porąbka, Wilamowice,
Wilkowice
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w
Bielsku-Białej i Drugiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej dzieli
naturalna granica wyznaczona rzeką Białą.
30Urząd Skarbowy w Cieszyniemiasta: Cieszyn, Ustroń, Wisła
gminy: Brenna, Chybie, Dębowiec, Goleszów, Haźlach, Istebna, Skoczów,
Strumień
31Urząd Skarbowy w Oświęcimiumiasto Oświęcim
gminy: Chełmek, Kęty, Osiek, Oświęcim, Polanka Wielka, Przeciszów, Zator
32Urząd Skarbowy w Suchej Beskidzkiejmiasto Sucha Beskidzka
gminy: Budzów, Maków Podhalański, Stryszawa, Zawoja, Zembrzyce
33Urząd Skarbowy w Wadowicachgminy: Andrychów, Brzeźnica, Kalwaria
Zebrzydowska, Lanckorona, Mucharz, Spytkowice, Stryszów, Tomice, Wadowice,
Wieprz
34Urząd Skarbowy w Żywcumiasto Żywiec
gminy: Czernichów, Gilowice, Jeleśnia, Koszarawa, Lipowa, Łękawica,
Łodygowice, Milówka, Radziechowy-Wieprz, Rajcza, Ślemień, Świnna, Ujsoły,
Węgierska Górka
województwo bydgoskie
35Pierwszy Urząd Skarbowy w Bydgoszczyczęści miasta pod nazwami: Bajka,
Bartodzieje, Bielawy, Bohaterów, Brdyujście, Fordon, Leśne, Mariampol, Nad
Wisłą, Niepodległości, Przylesie, Śródmieście (część wschodnia do ul.
Gdańskiej)
gminy: Dąbrowa Chełmińska, Dobrcz, Osielsko
36Drugi Urząd Skarbowy w Bydgoszczyczęści miasta pod nazwami: Biedaszkowo,
Czersko Polskie, Glinki, Górzyskowo, Kapuściska, Łęgnowo, Stare Miasto
łącznie z Wyspą Młyńską, Szwederowo, Wyżyny, Wzgórze Wolności
gminy: Białe Błota, Nowa Wieś Wielka, Solec Kujawski
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy i
Drugiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy dzieli granica wyznaczona nurtem
rzeki Brdy od mostu Marszałka Focha do ujścia i rzeki Wisły do mostu w
Fordonie.
37Trzeci Urząd Skarbowy w Bydgoszczyczęści miasta pod nazwami: Błonie,
Bocianowo, Czyżkówko, Flisy, Jachcice, Janowo, Jary, Miedzyń, Okole,
Opławiec, Osowa Góra, Piaski, Prądy, Smukała Dolna, Śródmieście (zachodnia
część wzdłuż ul. Gdańskiej), Wilczak, Zawisza
: Koronowo, Sicienko
Terytorialne zasięgi działania Trzeciego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy
wyznacza granica przebiegająca:
- z Pierwszym Urzędem Skarbowym w Bydgoszczy od mostu Marszałka Focha, ul.
Marszałka Focha, ul. Gdańską,
- z Drugim Urzędem Skarbowym w Bydgoszczy od mostu Marszałka Focha, ul.
Marszałka Focha, ul. Kruszwicką, ul. Szubińską.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Trzeciego
Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy.
38Urząd Skarbowy w Chojnicachmiasto Chojnice
gminy: Brusy, Chojnice, Czersk, Kamień Krajeński, Sępólno Krajeńskie
39Urząd Skarbowy w Inowrocławiumiasto Inowrocław
gminy: Barcin, Dąbrowa Biskupia, Gniewkowo, Inowrocław, Kruszwica, Pakość,
Rojewo, Złotniki Kujawskie
40Urząd Skarbowy w Mogilniegminy: Dąbrowa, Janikowo, Jeziora Wielkie,
Mogilno, Strzelno, Trzemeszno
41Urząd Skarbowy w Nakle nad Noteciągminy: Kcynia, Mrocza, Nakło nad
Notecią, Sadki, Sośno, Więcbork
42Urząd Skarbowy w Świeciugminy: Bukowiec, Dragacz, Drzycim, Jeżewo,
Lniano, Nowe, Osie, Pruszcz, Świecie, Świekatowo, Warlubie
43Urząd Skarbowy w Tucholigminy: Cekcyn, Gostycyn, Kęsowo, Lubiewo,
Śliwice, Tuchola
44Urząd Skarbowy w Żniniegminy: Gąsawa, Janowiec Wielkopolski, Łabiszyn,
Rogowo, Szubin, Żnin
województwo chełmskie
45Urząd Skarbowy w Chełmiemiasto Chełm
gminy: Białopole, Chełm, Dorohusk, Dubienka, Kamień, Ruda-Huta, Sawin,
Siedliszcze, Wierzbica, Żmudź
46Urząd Skarbowy w Krasymstawiemiasta: Krasnystaw, Rejowiec Fabryczny
gminy: Krasnystaw, Kraśniczyn, Leśniowice, Łopiennik Gorny, Rejowiec,
Rejowiec Fabryczny, Siennica, Różana, Wojsławice
47Urząd Skarbowy we Włodawiemiasto Włodawa
gminy: Cyców, Hańsk, Sosnowica, Stary Brus, Urszulin, Włodawa, Wola
Uhruska, Wyryki
województwa ciechanowskie
48Urząd Skarbowy w Ciechanowiemiasto Ciechanów
gminy: Ciechanów, Czernice Borowe, Glinojeck, Gołymin-Ośrodek, Grudusk,
Krasne, Ojrzeń, Opinogóra Górna, Regimin, Sońsk
49Urząd Skarbowy w Działdowiemiasto Działdowo
gminy: Działdowo, Iłowo-Osada, Lidzbark, Płośnica, Rybno
50Urząd Skarbowy w Mławiemiasto Mława
gminy: Dzierzgowo, Lipowiec Kościelny, Radzanów, Strzegowo-Osada, Stupsk,
Szreńsk, Szydłowo, Wieczfnia Kościelna, Wiśniewo
51Urząd Skarbowy w Płońskumiasta: Płońsk, Raciąż
gminy: Baboszewo, Dzierzążnia, Joniec, Naruszewo, Nowe Miasto, Płońsk,
Raciąż, Sochocin, Załuski
52Urząd Skarbowy w Pułtuskugminy: Gzy, Karniewo, Nasielsk, Pokrzywnica,
Pułtusk, Świercze, Winnica
53Urząd Skarbowy w Żurominiegminy: Bieżuń, Kuczbork-Osada, Lubowidz,
Lutocin, Siemiątkowo Koziebrodzkie, Żuromin
województwo częstochowskie
54Pierwszy Urząd Skarbowy w Częstochowieczęść zachodnia miasta
gminy: Blachownia, Kamienica Polska, Konopiska, Mykanów, Poczesna, Starcza
55Drugi Urząd Skarbowy w Częstochowieczęść wschodnia miasta
gminy: Dąbrowa Zielona, Gidle, Janów, Kłomnice, Koniecpol, Kruszyna,
Mstów, Olsztyn, Przyrów, Rędziny, Secemin, Żytno
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Częstochowie
i Drugiego Urzędu Skarbowego w Częstochowie dzieli granica wyznaczona
ulicami: Al. Wojska Polskiego, Al. Niepodległości, Al. Wolności, Al. T.
Kościuszki, Armii Krajowej, ul. Kiedrzyńską, ul. St. Kisielewskiego, ul.
Ludową od skrzyżowania z ul. St. Kisielewskiego.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego
Urzędu Skarbowego w Częstochowie.
56Urząd Skarbowy w Kłobuckugminy: Kłobuck, Krzepice, Lipie, Miedźno, Nowa
Brzeźnica, Opatów, Pajęczno, Panki, Popów, Przystań, Strzelce Wielkie,
Wręczyca Wielka
57Urząd Skarbowy w Lublińcumiasta: Kalety, Lubliniec
gminy: Boronów, Ciasna, Dobrodzień, Herby, Kochanowice, Koszęcin,
Pawonków, Woźniki
58Urząd Skarbowy w Myszkowiemiasto Myszków
gminy: Irządze, Koziegłowy, Kroczyce, Lelów, Moskorzew, Niegowa, Poraj,
Radków, Szczekociny, Włodowice, Żarki
59Urząd Skarbowy w Oleśniegminy: Gorzów Śląski, Olesno, Praszka, Radłów,
Rudniki
województwo elbląskie
60Urząd Skarbowy w Braniewiemiasto Braniewo
gminy: Braniewo, Frombork, Godkowo, Lelkowo, Młynary, Orneta, Pieniężno,
Płoskinia, Wilczęta
61Urząd Skarbowy w Elblągumiasta: Elbląg, Krynica Morska
gminy: Elbląg, Gronowo Elbląskie, Markusy, Milejewo, Nowy Dwór Gdański,
Pasłęk, Rychliki, Stegna, Sztutowo, Tolkmicko
62Urząd Skarbowy w Kwidzyniemiasto Kwidzyn
gminy: Gardeja, Kisielice, Kwidzyn, Prabuty, Ryjewo, Sadlinki, Susz
63Urząd Skarbowy w Malborkumiasto Malbork
gminy: Dzierzgoń, Lichnowy, Malbork, Mikołajki Pomorskie, Miłoradz, Nowy
Staw, Ostaszewo, Stare Pole, Stary Dzierzgoń, Stary Targ, Sztum
województwo gdańskie
64Pierwszy Urząd Skarbowy w Gdańskuczęści miasta pod nazwami: Brzeźno,
Chełm, Jasień, Kiełpino Górne, Letnica, Lipce, Łostowice, Nowy Port, Nowe
Szkoty, Orunia, Przeróbka, Siedlce, Sienna Grobla, Smęgorzyno, Sobieszewo,
Stogi, Suchaniowo, Szadółki, Śródmieście, Święty Wojciech, Ujeścisko,
Zabornia
gmina Kolbudy Górne
65Drugi Urząd Skarbowy w Gdańskuczęści miasta pod nazwami: Niedźwiednik,
Osowa, Przymorze, Oliwa, Wysoka, Zaspa, Żabianka
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku i
Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku dzieli granica przebiegająca od
Zatoki Gdańskiej ul. Gen. J. Hallera, do skrzyżowania z ul. Uczniowską.
Ulica graniczna objęta jest terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego
Urzędu Skarbowego w Gdańsku.
66Trzeci Urząd Skarbowy w Gdańskuczęści miasta pod nazwami: Karczemki,
Kokoszki, Matarnia, Migowo, Piecki, Wrzeszcz,
Terytorialne zasięgi działania Trzeciego Urzędu Skarbowego w Gdańsku
wyznacza granica przebiegająca ulicami:
- z Pierwszym Urzędem Skarbowym w Gdańsku: ul. Uczniowską, trakcją
kolejową od stacji Gdańsk Zaspa - Towarowa do stacji Gdańsk Stocznia,
częścią ul. 3-Maja, do skrzyżowania z ul. Gen. A. Giełguda, ul. Gen. A.
Giełguda, ul. Powstańców Warszawskich, ul. L. Beethovena, ul. F.
Schuberta, (od Nr 77 nieparzyste do końca), ul. Rakoczego do skrzyżowania
z ul. Piekarniczą, ul. Piekarniczą, ul. Myśliwską (od Nr 1 do Nr 25), ul.
Kartuską, do granicy miasta.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego
Urzędu Skarbowego w Gdańsku.
- z Drugim Urzędem Skarbowym w Gdańsku: ul. Gen. J. Hallera od
skrzyżowania z ul. Uczniowską, ul. B. Chrobrego, ul. T. Kościuszki, ul. J.
Słowackiego do granicy administracyjnej miasta,
67Pierwszy Urząd Skarbowy w GdyniUlice graniczne objęte są terytorialnym
zasięgiem działania Trzeciego Urzędu Skarbowego w Gdańsku.
części miasta pod nazwami: Bernardowo, Chwarzno, Dąbrowa, Dąbrówka,
Działki Leśne, Gdynia Główna Port, Gołębiewo, Kacze Buki (część miejska),
Kamienna Góra, Karwiny, Kolibki, Krykulec Leśny, Mały Kack, Orłowo,
Redłowo, Wielki Kack, Witomino, Wiczlino, Wiczlino Wybudowanie, Zielenisz,
Wzgórze św. Maksymiliana
68Drugi Urząd Skarbowy w Gdyniczęści miasta pod nazwami: Babie Doły,
Chylonia, Chylońskie Łąki, Cisowa, Demptowo, Grabówek ze Stocznią, Kolonia
Rybacka, Leszczynki, Obłuże, Obłuże Leśne, Stare Obłuże, Oksywie, Osada
Kolejowa, Osada Rybacka, Pogórze Dolne, Pustki Cisowskie
miasto Rumia
Gmina Kosakowo
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni i
Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdyni dzieli granica wyznaczona ulicami: od
morza (basen IV Marsz. J. Piłsudskiego), ul. Celną, ul. Polską (od Nr 41 -
nieparzyte do końca i Nr 30 parzyte - do końca), ul. J. Wiśniewskiego do
torów kolejowych oraz od torów kolejowych ul. Denhoffa, częścią ul.
Kapitańskiej do Pl. Neptuna, częścią ul. M. Beniowskiego, ul. prof.
Demela, poprzez działki leśne do granicy miasta.
Ulice graniczne oraz przystanek kolejki przy Stoczni Gdyńskiej objęte są
terytorialnym zasięgiem działania Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdyni.
69Urząd Skarbowy w Kartuzachgminy: Chmielno, Kartuzy, Przodkowo,
Sierakowice, Somonino, Stężyca, Sulęczyno, Żukowo
70Urząd Skarbowy w KościerzynieMiasto Kościerzyna
gminy: Dziemiany, Karsin, Kościerzyna, Liniewo, Lipusz, Nowa Karczma,
Przywidz, Stara Kiszewa
71Urząd Skarbowy w Puckumiasta: Hel, Jastarnia, Puck, Władysławowo
Gminy: Krokowa, Puck
72Urząd Skarbowy w Sopociemiasto Sopot
73Urząd Skarbowy w Starogardzie Gdańskimmiasta: Czarna Woda, Skórcz,
Starogard Gdański
gminy: Bobowo, Kaliska, Lubichowo, Osieczna, Osiek, Skarszewy, Skórcz,
Smętowo Graniczne, Starogard Gdański, Trąbki Wielkie, Zblewo
74Urząd Skarbowy w Tczewiemiasta: Pruszcz Gdański, Tczew
gminy: Cedry Wielkie, Gniew, Morzeszczyn, Pelplin, Pruszcz Gdański,
Pszczółki, Subkowy, Suchy Dąb, Tczew
75Urząd Skarbowy w WejherowieMiasta: Reda, Wejherowo
gminy: Choczewo, Gniewino, Linia, Luzino, Łęczyce, Szemud, Wejherowo
województwo gorzowskie
76Urząd Skarbowy w Choszczniegminy: Bierzwnik, Choszczno, Dobiegniew,
Drawno, Krzęcin, Pełczyce, Recz
77Urząd Skarbowy w Gorzowie Wielkopolskimmiasto Gorzów Wielkopolski
gminy: Bogdaniec, Deszczno, Kłodawa, Lubiszyn, Santok, Stare Kurowo,
Strzelce Krajeńskie, Witnica, Zwierzyn
78Urząd Skarbowy w Myśliborzugminy: Barlinek, Boleszkowice, Dębno,
Myślibórz, Nowogródek Pomorski
79Urząd Skarbowy w Międzychodziegminy: Drezdenko, Międzychód, Przytoczna,
Pszczew
80Urząd Skarbowy w Międzyrzeczugminy: Bledzew, Lubniewice, Miedzichowo,
Międzyrzecz, Skwierzyna, Sulęcin, Trzciel
81Urząd Skarbowy w SłubicachMiasto Kostrzyn
gminy: Górzyca, Krzeszyce, Ośno Lubuskie, Rzepin, Słońsk, Słubice
województwo jeleniogórskie
82Urząd Skarbowy w BolesławcuMiasto Bolesławiec
gminy: Bolesławiec, Nowogrodziec, Osiecznica
83Urząd Skarbowy w Jeleniej Górzemiasta: Jelenia Góra, Karpacz, Kowary,
Piechowice, Szklarska Poręba, Wojcieszów
gminy: Janowice Wielkie, Jeżów Sudecki, Mysłakowice, Podgórzyn, Stara
Kamienica, Świerzawa
84Urząd Skarbowy w Kamiennej GórzeMiasto Kamienna Góra
gminy: Bolków, Kamienna Góra, Lubawka, Marciszów
85Urząd Skarbowy w LubaniuMiasto Lubań
gminy: Leśna, Lubań, Olszyna, Platerówka, Siekierczyn
86Urząd Skarbowy w Lwówku ŚląskimMiasto Świeradów-Zdrój
gminy: Gryfów Śląski, Lubomierz, Lwówek Śląski, Mirsk, Wleń
87Urząd Skarbowy w Zgorzelcumiasta: Zawidów, Zgorzelec
gminy: Bogatynia, Pieńsk, Sulików, Węgliniec, Zgorzelec
województwo kaliskie
88Urząd Skarbowy w Jarociniegminy: Chocz, Czermin, Gizałki, Jaraczewo,
Jarocin, Kotlin, Pleszew, Żerków
89Pierwszy Urząd Skarbowy w KaliszuMiasto Kalisz
90Drugi Urząd Skarbowy w Kaliszugminy: Blizanów, Brzeziny, Ceków-Kolonia,
Godziesze Wielkie, Gołuchów, Koźminek, Lisków, Mycielin, Nowe
Skalmierzyce, Opatówek, Stawiszyn, Szczytniki, Żelazków
91Urząd Skarbowy w Kępniegminy: Baranów, Bolesławiec, Bralin, Czastary,
Dziadowa Kłoda, Galewice, Kępno, Łęka Opatowska, Łubnice, Międzybórz,
Perzów, Rychtal, Sokolniki, Syców, Trzcinica, Wieruszów
92Urząd Skarbowy w KrotoszynieMiasto Sulmierzyce
gminy: Dobrzyca, Koźmin Wielkopolski, Krotoszyn, Rozdrażew, Zduny
93Urząd Skarbowy w Ostrowie Wielkopolskimmiasto Ostrów Wielkopolski
gminy: Odolanów, Ostrów Wielkopolski, Przygodzice, Raszków, Sieroszewice,
Sośnie
94Urząd Skarbowy w Ostrzeszowiegminy: Czajków, Doruchów, Grabów nad
Prosną, Kobyla Góra, Kraszewice, Mikstat, Ostrzeszów
województwo katowickie
95Urząd Skarbowy w Będziniemiasta: Będzin, Czeladź, Wojkowice
gminy: Bobrowniki, Psary
96Urząd Skarbowy w BytomiuMiasto Bytom
97Urząd Skarbowy w Chorzowiemiasta: Chorzów, Świętochłowice
98Urząd Skarbowy w Chrzanowiegminy: Babice, Chrzanów, Libiąż, Trzebinia
99Urząd Skarbowy w Czechowicach-Dziedzicachgminy: Bestwina, Brzeszcze,
Czechowice-Dziedzice
100Urząd Skarbowy w Dąbrowie Górniczejmiasta: Dąbrowa Górnicza, Sławków
101Pierwszy Urząd Skarbowy w Gliwicachczęść południowa miasta Gliwice
ograniczona od zachodu, południa i wschodu granicami administracyjnymi
miasta, od północy drogą szybkiego ruchu A4 od skrzyżowania z ul.
Wyczółkowskiego do skrzyżowania z rondem ul. Reymonta
102Drugi Urząd Skarbowy w Gliwicachczęść północna miasta Gliwice
ograniczona od zachodu, północy i wschodu granicami administracyjnymi
miasta, od południa drogą szybkiego ruchu A4 od skrzyżowania z ul.
Wyczółkowskiego do skrzyżowania z rondem ul. Reymonta
miasta: Knurów, Pyskowice
gminy: Gierałtowice, Ornontowice, Pilchowice, Rudziniec, Sośnicowice,
Toszek, Wielowieś
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gliwicach i
Drugiego Urzędu Skarbowego w Gliwicach dzieli granica wyznaczona ulicami:
Wyczółkowskiego do skrzyżowania z drogą szybkiego ruchu A4, drogą
szybkiego ruchu A4 do skrzyżowania z rondem przy ul. Reymonta.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego
Urzędu Skarbowego w Gliwicach.
103Urząd Skarbowy w Jastrzębiu-Zdrojumiasto Jastrzębie-Zdrój
gminy: Pawłowice, Zebrzydowice
104Urząd Skarbowy w JaworznieMiasto Jaworzno
105Pierwszy Urząd Skarbowy w Katowicachczęść zachodnia miasta
106Drugi Urząd Skarbowy w Katowicachczęść wschodnia miasta
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Katowicach i
Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach dzieli granica wyznaczona ulicami
T. Kościuszki i W. Korfantego.
Ulice graniczne łącznie z ulicami: Pocztową, Św. Jana, Rynkiem objęte są
terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w
Katowicach.
107Urząd Skarbowy w Mikołowiemiasta: Łaziska Górne, Mikołów, Orzesze
108Urząd Skarbowy w Mysłowicachmiasta: Imielin, Mysłowice
gmina Chełm Śląski
109Urząd Skarbowy w OlkuszuMiasto Bukowno
gminy: Bolesław, Klucze, Olkusz, Wolbrom, Żarnowiec
110Urząd Skarbowy w Piekarach Śląskichmiasto Piekary Śląskie
111Urząd Skarbowy w Pszczyniegminy: Goczałkowice-Zdrój, Miedźna, Pszczyna
112Urząd Skarbowy w RaciborzuMiasto Racibórz
gminy: Krzanowice, Krzyżanowice, Kuźnia Raciborska, Nędza, Pietrowice
Wielkie, Rudnik
113Urząd Skarbowy w Rudzie Śląskiejmiasto Ruda Śląska
114Urząd Skarbowy w RybnikuMiasto Rybnik
gminy: Czerwionka-Leszczyny, Gaszowice, Jejkowice, Kornowac, Lyski,
Świerklany
115Urząd Skarbowy w Siemianowicach Śląskichmiasto Siemianowice Śląskie
116Urząd Skarbowy w SosnowcuMiasto Sosnowiec
117Urząd Skarbowy w Tarnowskich Górachmiasta: Miasteczko Śląskie,
Tarnowskie Góry
gminy: Krupski Młyn, Świerklaniec, Ożarowice, Tworóg, Zbrosławice
118Urząd Skarbowy w Tychachmiasta: Bieruń, Lędziny, Tychy
gminy: Bojszowy, Kobiór, Wyry
119Urząd Skarbowy w Wodzisławiu Śląskimmiasta: Pszów, Radlin, Rydułtowy,
Wodzisław Śląski
gminy: Godów, Gorzyce, Lubomia, Marklowice, Mszana
120Urząd Skarbowy w ZabrzuMiasto Zabrze
121Urząd Skarbowy w Zawierciumiasta: Poręba, Zawiercie
gminy: Łazy, Mierzęcice, Ogrodzieniec, Pilica, Siewierz
122Urząd Skarbowy w ŻorachMiasto Żory
Gmina Suszec
województwo kieleckie
123Urząd Skarbowy w Busku-Zdrojugminy: Busko-Zdrój, Chmielnik, Gnojno,
Nowy Korczyn, Oleśnica, Pacanów, Pierzchnica, Solec-Zdrój, Stopnica,
Szydłów, Tuczępy, Wiślica
124Urząd Skarbowy w Jędrzejowiegminy: Imielno, Jędrzejów, Krasocin,
Małogoszcz, Nagłowice, Oksa, Sędziszów, Słupia, Sobków, Włoszczowa,
Wodzisław
125Pierwszy Urząd Skarbowy w Kielcachczęść wschodnia miasta
gminy: Bieliny, Daleszyce, Górno, Masłów, Morawica, Raków
126Drugi Urząd Skarbowy w Kielcachczęść zachodnia miasta
gminy: Chęciny, Miedziana Góra, Piekoszów, Sitkówka-Nowiny, Strawczyn,
Zagnańsk
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach i
Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach dzieli granica wyznaczona ulicami:
Warszawską, Rynek, Dużą, Jana Pawła II, Ks. P. Ściegiennego.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego
Urzędu Skarbowego w Kielcach.
127Urząd Skarbowy w Końskichgminy: Końskie, Łopuszno, Mniów, Radoszyce,
Ruda Maleniecka, Słupia (Konecka), Smyków, Stąporków
128Urząd Skarbowy w Miechowiegminy: Charsznica, Kozłów, Książ Wielki,
Miechów, Pałecznica, Racławice, Słaboszów
129Urząd Skarbowy w Ostrowcu Świętokrzyskimmiasto Ostrowiec Świętokrzyski
gminy: Bałtów, Bodzechów, Kunów, Łagów, Nowa Słupia, Waśniów
130Urząd Skarbowy w Pińczowiegminy: Bejsce, Czarnocin, Działoszyce,
Kazimierza Wielka, Kije, Koszyce, Michałów, Opatowiec, Pińczów,
Skalbmierz, Złota
131Urząd Skarbowy w Starachowicachmiasto Starachowice
gminy: Bodzentyn, Brody, Mirzec, Pawłów, Wąchock
132Urząd Skarbowy w Skarżysku-Kamiennejmiasto Skarżysko-Kamienna
gminy: Bliżyn, Łączna, Skarżysko Kościelne, Suchedniów
województwo konińskie
133Urząd Skarbowy w KoleMiasto Koło
gminy: Babiak, Chodów, Dąbie, Grabów, Grzegorzew, Kłodawa, Koło,
Kościelec, Olszówka, Osiek Mały, Przedecz, Sompolno, Wierzbinek
134Urząd Skarbowy w KoninieMiasto Konin
gminy: Golina, Grodziec, Kazimierz Biskupi, Kleczew, Kramsk, Krzymów,
Rychwał, Rzgów, Skulsk, Stare Miasto, Ślesin, Wilczyn
135Urząd Skarbowy w SłupcyMiasto Słupca
gminy: Lądek, Orchowo, Ostrowite, Powidz, Pyzdry, Słupca, Strzałkowo,
Witkowo, Zagórów
136Urząd Skarbowy w TurkuMiasto Turek
gminy: Brudzew, Dobra, Kawęczyn, Malanów, Przykona, Świnice Warckie,
Tuliszków, Turek, Uniejów, Władysławów
województwo koszalińskie
137Urząd Skarbowy w Białogardziemiasta: Białogard, Świdwin
gminy: Białogard, Brzeźno, Karlino, Połczyn-Zdrój, Rąbino, Sławoborze,
Świdwin, Tychowo
138Urząd Skarbowy w Drawsku Pomorskimgminy: Czaplinek, Drawsko Pomorskie,
Kalisz Pomorski, Ostrowice, Wierzchowo, Złocieniec
139Urząd Skarbowy w Kołobrzegumiasto Kołobrzeg
gminy: Dygowo, Gościno, Kołobrzeg, Rymań, Siemyśl, Ustronie Morskie
140Pierwszy Urząd Skarbowy w KoszalinieMiasto Koszalin
141Drugi Urząd Skarbowy w KoszalinieMiasto Darłowo
gminy: Będzino, Biesiekierz, Bobolice, Darłowo, Malechowo, Manowo, Mielno,
Polanów, Sianów, Świeszyno
142Urząd Skarbowy w Szczecinkumiasto Szczecinek
gminy: Barwice, Biały Bór, Grzmiąca, Borne Sulinowo, Szczecinek
województwo krakowskie
143Urząd Skarbowy Kraków-Dębnikiczęści miasta pod nazwami: Dębniki, część
dzielnicy Łagiewniki i część dzielnicy Swoszowice ograniczone od wschodu
ul. Zakopiańską
gminy: Czernichów, Liszki, Skawina
144Urząd Skarbowy Kraków-Krowodrzaczęści miasta pod nazwami: Bronowice,
Łobzów, Zwierzyniec
gminy: Jerzmanowice-Przeginia, Skała, Sułoszowa, Trzyciąż.
Terytorialny zasięg działania Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza wyznacza
granica przebiegająca:
- z Urzędem Skarbowym Kraków-Dębniki nurtem rzeki Wisły od granicy
administracyjnej miasta do mostu Dębnickiego,
- z Urzędem Skarbowym Kraków-Prądnik ulicami: Pasternik, Radzikowskiego do
Ronda Bronowickiego, Armii Krajowej do przecięcia z linią kolejową Kraków
- Katowice, wzdłuż tej linii do skrzyżowania z linią kolejową Kraków -
Warszawa,
- z Urzędem Skarbowym Kraków-Stare Miasto wzdłuż linii kolejowej do
skrzyżowania z ul. Kamienną, ul. Kamienną, Alejami: J. Słowackiego, A.
Mickiewicza, Z. Krasińskiego do mostu Dębnickiego.
145Urząd Skarbowy Kraków-Nowa HutaUlice graniczne z Urzędem Skarbowym
Kraków-Prądnik objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu
Skarbowego Kraków-Krowodrza.
Zachodnia strona (numery parzyste) ul. Kamiennej, Al. J. Słowackiego, A.
Mickiewicza, Z. Krasińskiego objęta jest terytorialnym zasięgiem działania
Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza.
Wschodnia strona (numery nieparzyste) ul. Kamiennej, Al. J. Słowackiego,
A. Mickiewicza, Z. Krasińskiego objęta jest terytorialnym zasięgiem
działania Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto.
części miasta pod nazwami: Bieńczyce, Grębałów, Mistrzejowice, Nowa Huta
gminy: Kocmyrzów-Luborzyca, Michałowice
146Urząd Skarbowy Kraków-Pogórzeczęści miasta pod nazwami: Podgórze,
Prokocim-Bieżanów, Wola Duchacka oraz część dzielnicy Łagiewniki i część
dzielnicy Swoszowice ograniczone od zachodu ul. Zakopiańską
miasto Świątniki Górne
Gmina Mogilany
Terytorialny zasięg działania Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze wyznacza
granica przebiegająca:
- z Urzędami Skarbowymi Kraków-Nowa Huta, Kraków-Śródmieście i
Kraków-Stare Miasto nurtem rzeki Wisły, od granicy administracyjnej miasta
na wschodzie, w kierunku zachodnim aż do ujścia rzeki Wilgi do rzeki
Wisły,
- z Urzędem Skarbowym Kraków-Dębniki nurtem rzeki Wilgi do skrzyżowania z
ul. Brożka, ul. Brożka, Zakopiańską do granicy administracyjnej miasta.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu
Skarbowego Kraków-Podgórze.
147Urząd Skarbowy Kraków-Prądnikczęści miasta pod nazwami: Prądnik Biały,
Prądnik Czerwony
gminy: Wielka Wieś, Zielonki
Terytorialny zasięg działania Urzędu Skarbowego Kraków-Prądnik wyznacza
granica przebiegająca:
- z Urzędem Skarbowym Kraków-Stare Miasto linią kolejową od skrzyżowania z
ul. Langiewicza do skrzyżowania z ul. Rakowicką,
- z Urzędem Skarbowym Kraków-Śródmieście ul. Akacjową do ul. M.
Dzielskiego przez tereny zielone, do ogródków działkowych, przez ogródki
działkowe do skrzyżowania z Al. Jana Pawła II, Parkiem Lotników Polskich
do skrzyżowania ul. Czyżyńskiej z ul. Szenwalda, ul. Szenwalda do Al. Jana
Pawła II, Al. Jana Pawła II do skrzyżowania z obwodnicą towarową,
obwodnicą towarową do skrzyżowania z ul. Rakowicką,
- z Urzędem Skarbowym Kraków-Nowa Huta od skrzyżowania linii kolejowej
Kraków - Warszawa z granicą administracyjną miasta w kierunku
południowo-wschodnim do przecięcia z ul. Powstańców, ulicami: Reduta,
Krzesławicką, Dobrego Pasterza do Al. Gen. Bora-Komorowskiego do
skrzyżowania z ul. Akacjową.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu
Skarbowego Kraków-Prądnik.
148Urząd Skarbowy Kraków-Stare Miastoczęść miasta pod nazwą Stare Miasto
gminy: Krzeszowice, Zabierzów.
Terytorialny zasięg działania Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto
wyznacza granica przebiegająca:
- z Urzędem Skarbowym Kraków-Dębniki nurtem rzeki Wisły od mostu
Dębnickiego do ujścia rzeki Wilgi do rzeki Wisły,
- z Urzędem Skarbowym Kraków-Śródmieście od przecięcia kolejowej obwodnicy
towarowej z ul. Rakowicką, ul. Rakowicką, Lubomirskiego, Bosacką, Lubicz
do skrzyżowania z linią kolejową Kraków - Tarnów, wzdłuż linii kolejowej
do mostu na Wiśle.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu
Skarbowego Kraków-Stare Miasto.
149Urząd Skarbowy Kraków-Śródmieścieczęści miasta pod nazwami: Czyżyny,
Grzegórzki
gmina Alwernia
Terytorialne zasięgi działania Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście i
Urzędu Skarbowego Kraków-Nowa Huta dzieli granica wyznaczona ulicami: Al.
Gen. Bora-Komorowskiego, ul. Gen. Okulickiego, Al. Gen. Andersa, ul. Braci
Schindlerów, ul. F. Hynka, ul. M. Dąbrowskiej, ul. Bieńczycką do ronda
Czyżyńskiego, Al. Jana Pawła II do skrzyżowania z Al. Gen.
Boruty-Spiechowicza, ul. Odmętową, ul. Podbipięty, ul. Niepokalanej Marii
Panny do skrzyżowania z ul. Klasztorną, ul. Klasztorną do rzeki Wisły.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Urzędu
Skarbowego Kraków-Śródmieście.
150Urząd Skarbowy w Myślenicachgminy: Dobczyce, Myślenice, Pcim,
Raciechowice, Siepraw, Sułkowice, Tokarnia, Wiśniowa
151Urząd Skarbowy w Proszowicachgminy: Gołcza, Igołomia-Wawrzeńczyce,
Iwanowice, Koniusza, Nowe Brzesko, Proszowice, Radziemice, Słomniki
152Urząd Skarbowy w Wieliczcegminy: Biskupice, Drwinia, Gdów, Kłaj,
Niepołomice, Wieliczka
województwo krośnieńskie
153Urząd Skarbowy w Brzozowiegminy: Brzozów, Domaradz, Dydnia, Haczów,
Jasienica Rosielna, Nozdrzec
154Urząd Skarbowy w Jaślemiasto Jasło
gminy: Biecz, Brzyska, Dębowiec, Jasło, Kołaczyce, Krempna, Lipinki, Nowy
Żmigród, Osiek Jasielski, Skołyszyn, Tarnowiec
155Urząd Skarbowy w Krośniemiasto Krosno
gminy: Chorkówka, Dukla, Iwonicz-Zdrój, Jedlicze, Korczyna, Krościenko
Wyżne, Miejsce Piastowe, Rymanów, Wojaszówka
156Urząd Skarbowy w Leskugminy: Baligród, Cisna, Lesko, Olszanica, Solina
157Urząd Skarbowy w Sanokumiasto Sanok
gminy: Besko, Bukowsko, Komańcza, Sanok, Tyrawa Wołoska, Zagórz, Zarszyn
158Urząd Skarbowy w Ustrzykach Dolnychgminy: Czarna, Lutowiska, Ustrzyki
Dolne
województwo legnickie
159Urząd Skarbowy w Głogowiemiasto Głogów
gminy: Gaworzyce, Głogów, Grębocice, Jerzmanowa, Kotla, Pęcław, Przemków,
Radwanice, Żukowice
160Urząd Skarbowy w Jaworzemiasto Jawor
gminy: Męcinka, Mściwojów, Paszowice, Udanin, Wądroże Wielkie
161Urząd Skarbowy w LegnicyMiasto Legnica
gminy: Krotoszyce, Kunice, Legnickie Pole, Miłkowice, Prochowice, Ruja
162Urząd Skarbowy w LubinieMiasto Lubin
gminy: Chocianów, Lubin, Polkowice, Rudna, Ścinawa
163Urząd Skarbowy w Złotoryimiasta: Chojnów, Złotoryja
gminy: Chojnów, Gromadka, Pielgrzymka, Warta Bolesławiecka, Zagrodno,
Złotoryja
województwo leszczyńskie
164Urząd Skarbowy w Gostyniugminy: Borek Wielkopolski, Gostyń, Krobia,
Krzemieniewo, Pępowo, Piaski, Pogorzela, Poniec
165Urząd Skarbowy w KościanieMiasto Kościan
gminy: Kościan, Krzywiń, Przemęt, Śmigiel
166Urząd Skarbowy w LesznieMiasto Leszno
gminy: Lipno, Osieczna, Rydzyna, Szlichtyngowa, Święciechowa, Wijewo,
Włoszakowice, Wschowa
167Urząd Skarbowy w Rawiczugminy: Bojanowo, Góra, Jemielno, Jutrosin,
Kobylin, Miejska Górka, Niechlów, Pakosław, Rawicz, Wąsosz
województwo lubelskie
168Urząd Skarbowy w KraśnikuMiasto Kraśnik
gminy: Borzechów, Dzierzkowice, Kraśnik, Urzędów, Wilkołaz, Zakrzówek
169Urząd Skarbowy w LubartowieMiasto Lubartów
gminy: Abramów, Borki, Firlej, Jeziorzany, Kamionka, Kock, Lubartów,
Michów, Niedźwiada, Ostrów Lubelski, Ostrówek, Serniki, Uścimów
170Pierwszy Urząd Skarbowy w Lublinieczęści miasta pod nazwami: Błonie,
Bursaki, Centrum, Czwartek - część zachodnia do ul. Lubartowskiej, Górki,
Karłowicza, Konstantynów, Lipniak, Lipińskiego, Lubelska Spółdzielnia
Mieszkaniowa, Łęgi, Moniuszki, Piastów, Pogolin, Poręba, Rury
Brygidkowskie, Ruta, Skarpa, Sławin, Sławinek, Szerokie, Szopena, Tatry,
Węglin Południowy, Węglin Północny, Węglinek, Wieniawa
171Drugi Urząd Skarbowy w LublinieMiasto Świdnik
gminy: Bychawa, Fajsławice, Głusk, Jabłonna, Jastków, Konopnica,
Krzczonów, Ludwin, Łęczna, Mełgiew, Milejów, Niedrzwica Duża, Niemce,
Piaski, Puchaczów, Rybczewice, Spiczyn, Strzyżewice, Trawniki, Wólka
172Trzeci Urząd Skarbowy w Lublinieczęści miasta pod nazwami: Abramowice,
Bronowice Nowe, Bronowice Stare, Czwartek - część wschodnia od ul.
Lubartowskiej, Dziesiąta, Dziesiąta Stara, Felin, Głusk, Hajdów,
Jakubowice, Kalinowszczyzna, Kośminek, Majdanek, 1 Maja, Ponikwoda,
Rudnik, Rury Jezuickie, Rusałka, Stare Miasto, Stary Gaj, Tatary, Wrotków,
Zadębie, Zemborzyce
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie i
Trzeciego Urzędu Skarbowego w Lublinie dzieli granica wyznaczona: od
granicy miasta linią kolejową z kierunku Dęblina do wiaduktu kolejowego na
rzece Bystrzycy, nurtem rzeki Bystrzycy od wiaduktu kolejowego do mostu
przy ul. Krochmalnej, ul. Krochmalną od mostu do ronda z ul. Jana Pawła II
i ul. Nadbystrzycką, ul. Nadbystrzycką, ul. G. Narutowicza, pl. Wolności,
ul. Bernardyńską do skrzyżowania z ul. Kozią, ul. Kozią, pl. Łokietka, ul.
Lubartowską, Al. Spółdzielczości Pracy do granicy administracyjnej miasta.
Ulice graniczne i place objęte są terytorialnym zasięgiem działania
Trzeciego Urzędu Skarbowego w Lublinie.
173Urząd Skarbowy w Opolu Lubelskimgminy: Bełżyce, Chodel, Józefów,
Karczmiska, Opole Lubelskie, Poniatowa, Wilków, Wojciechów
174Urząd Skarbowy w Puławachmiasta: Dęblin, Puławy
gminy: Baranów, Garbów, Janowiec, Kazimierz Dolny, Końskowola, Kurów,
Łaziska, Markuszów, Nałęczów, Nowodwór, Puławy, Ryki, Stężyca, Ułęż,
Wąwolnica, Żyrzyn
województwo łomżyńskie
175Urząd Skarbowy w GrajewieMiasto Grajewo
gminy: Goniądz, Grajewo, Radziłów, Rajgród, Szczuczyn, Trzcianne, Wąsosz
176Urząd Skarbowy w KolnieMiasto Kolno
gminy: Grabowo, Kolno, Mały Płock, Stawiski, Turośl, Zbójna
177Urząd Skarbowy w ŁomżyMiasto Łomża
gminy: Jedwabne, Łomża, Miastkowo, Nowogród, Piątnica, Przytuły, Śniadowo,
Wizna
178Urząd Skarbowy w Wysokiem Mazowieckiemmiasto Wysokie Mazowieckie
gminy: Ciechanowiec, Klukowo, Kobylin-Borzymy, Kulesze Kościelne, Nowe
Piekuty, Perlejewo, Sokoły, Szepietowo, Wysokie Mazowieckie
179Urząd Skarbowy w ZambrowieMiasto Zambrów
gminy: Andrzejewo, Boguty-Pianki, Czyżew-Osada, Kołaki Kościelne, Nur,
Rutki, Szulborze Wielkie, Szumowo, Zambrów, Zaręby Kościelne, Zawady
województwo łódzkie
180Urząd Skarbowy w GłownieMiasto Głowno
gminy: Głowno, Stryków
181Pierwszy Urząd Skarbowy Łódź-Bałutyczęść wschodnia części miasta pod
nazwą Bałuty
182Drugi Urząd Skarbowy Łódź-Bałutyczęść zachodnia części miasta pod nazwą
Bałuty
gmina Aleksandrów Łódzki
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty i
Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty dzieli granica wyznaczona: Al.
Włókniarzy od skrzyżowania z ul. Drewnowską do ul. Zgierskiej, Zgierską do
północnej granicy miasta.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego
Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty
183Pierwszy Urząd Skarbowy Łódź-Górnaczęść zachodnia części miasta pod
nazwą Górna
184Drugi Urząd Skarbowy Łódź-Górnaczęść wschodnia części miasta pod nazwą
Górna
Gmina Rzgów
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna i
Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna dzieli granica wyznaczona: Al.
Marszałka Edwarda Śmigłego-Rydza od skrzyżowania z ul. Zbaraską, ul.
Niższą do ul. Śląskiej, ul. Śląską do skrzyżowania z ul. Rzgowską przy
torach kolejowych, ul. Rzgowską do południowej granicy administracyjnej
miasta.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego
Urzędu Skarbowego Łódź-Górna.
185Urząd Skarbowy Łódź-Polesieczęść miasta pod nazwą Polesie
miasto Konstantynów Łódzki
186Urząd Skarbowy Łódź-Śródmieścieczęść miasta pod nazwą Śródmieście
187Urząd Skarbowy Łódź-Widzewczęść miasta pod nazwą Widzew
gminy: Andrespol, Brójce, Nowosolna
188Urząd Skarbowy w PabianicachMiasto Pabianice
gminy: Ksawerów, Pabianice
189Urząd Skarbowy w Zgierzumiasta: Ozorków, Zgierz
gminy: Ozorków, Parzęczew, Zgierz
województwo nowosądeckie
190Urząd Skarbowy w Gorlicachmiasta: Gorlice, Grybów
gminy: Bobowa, Gorlice, Grybów, Łużna, Moszczenica, Ropa, Sękowa, Uście
Gorlickie
191Urząd Skarbowy w Limanowejmiasta: Limanowa, Mszana Dolna
gminy: Dobra, Jodłownik, Kamienica, Laskowa, Limanowa, Łukowica, Mszana
Dolna, Niedźwiedź, Słopnice, Tymbark,
192Urząd Skarbowy w Nowym SączuMiasto Nowy Sącz
gminy: Chełmiec, Gródek nad Dunajcem, Kamionka Wielka, Korzenna, Krynica,
Łabowa, Łącko, Łososina Dolna, Muszyna, Nawojowa, Piwniczna, Podegrodzie,
Rytro, Stary Sącz
193Urząd Skarbowy w Nowym Targumiasta: Jordanów, Nowy Targ, Szczawnica
gminy: Bystra-Sidzina, Czarny Dunajec, Czorsztyn, Jabłonka, Jordanów,
Krościenko nad Dunajcem, Lipnica Wielka, Lubień, Łapsze Niżne, Nowy Targ,
Ochotnica Dolna, Raba Wyżna, Rabka
194Urząd Skarbowy w ZakopanemMiasto Zakopane
gminy: Biały Dunajec, Bukowina Tatrzańska, Kościelisko, Poronin, Szaflary
województwo olsztyńskie
195Urząd Skarbowy w Bartoszycachmiasta: Bartoszyce, Górowo Iławeckie,
Lidzbark Warmiński
gminy: Bartoszyce, Bisztynek, Górowo Iławeckie, Kiwity, Lidzbark
Warmiński, Sępopol
196Urząd Skarbowy w Iławiemiasta: Iława, Lubawa
gminy: Iława, Lubawa, Zalewo
197Urząd Skarbowy w Kętrzyniemiasta: Kętrzyn, Mrągowo
gminy: Barciany, Kętrzyn, Kolno, Korsze, Mrągowo, Piecki, Reszel,
Sorkwity, Srokowo
198Urząd Skarbowy w Nidzicygminy: Janowiec Kościelny, Janowo, Kozłowo,
Nidzica
199Urząd Skarbowy w OlsztynieMiasto Olsztyn
gminy: Barczewo, Biskupiec, Dobre Miasto, Dywity, Gietrzwałd, Jeziorany,
Jonkowo, Lubomino, Olsztynek, Purda, Stawiguda, Świątki
200Urząd Skarbowy w OstródzieMiasto Ostróda
gminy: Dąbrówno, Grunwald, Łukta, Małdyty, Miłakowo, Miłomłyn, Morąg,
Ostróda
201Urząd Skarbowy w Szczytniemiasta: Pasym, Szczytno
gminy: Dźwierzuty, Jedwabno, Szczytno, Świętajno, Wielbark
województwo opolskie
202Urząd Skarbowy w BrzeguMiasto Brzeg
gminy: Brzeg, Lewin Brzeski, Lubsza, Olszanka, Popielów
203Urząd Skarbowy w Głubczycachgminy: Baborów, Branice, Głubczyce, Kietrz,
Pawłowiczki
204Urząd Skarbowy w Kędzierzynie-Koźlumiasto Kędzierzyn-Koźle
gminy: Bierawa, Cisek, Polska Cerkiew, Reńska Wieś, Walce, Zdzieszowice
205Urząd Skarbowy w Kluczborkugminy: Byczyna, Kluczbork, Lasowice Wielkie,
Murów, Wołczyn, Zębowice
206Urząd Skarbowy w Namysłowiegminy: Domaszowice, Namysłów, Pokój,
Świerczów, Wilków
207Urząd Skarbowy w Nysiegminy: Grodków, Kamiennik, Korfantów,
Łambinowice, Nysa, Otmuchów, Paczków, Pakosławice, Skoroszyce
208Urząd Skarbowy w OpoluMiasto Opole
gminy: Chrząstowice, Dąbrowa, Dobrzeń Wielki, Komprachcice, Łubniany,
Niemodlin, Ozimek, Prószków, Tarnów Opolski, Tułowice, Turawa
209Urząd Skarbowy w Prudnikugminy: Biała, Głogówek, Głuchołazy, Lubrza,
Prudnik, Strzeleczki
210Urząd Skarbowy w Strzelcach Opolskichgminy: Gogolin, Izbicko,
Jemielnica, Kolonowskie, Krapkowice, Leśnica, Strzelce Opolskie, Ujazd,
Zawadzkie
województwo ostrołęckie
211Urząd Skarbowy w Makowie Mazowieckimmiasto Maków Mazowiecki
gminy: Czerwonka, Krasnosielc, Młynarze, Płoniawy-Bramura, Różan, Rzewnie,
Sypniewo, Szelków
212Urząd Skarbowy w OstrołęceMiasto Ostrołęka
gminy: Czarnia, Goworowo, Kadzidło, Lelis, Łyse, Myszyniec, Olszewo-Borki,
Rozogi, Rzekuń, Troszyn
213Urząd Skarbowy w Ostrowi Mazowieckiejmiasto Ostrów Mazowiecka
gminy: Brok, Czerwin, Małkinia Górna, Ostrów Mazowiecka, Stary Lubotyń,
Wąsewo
214Urząd Skarbowy w PrzasnyszuMiasto Przasnysz
gminy: Baranowo, Chorzele, Jednorożec, Krzynowłoga Mała, Przasnysz
215Urząd Skarbowy w Wyszkowiegminy: Brańszczyk, Dąbrówka, Długosiodło,
Klembów, Obryte, Rząśnik, Somianka, Tłuszcz, Wyszków, Zabrodzie, Zatory
województwo pilskie
216Urząd Skarbowy w CzarnkowieMiasto Czarnków
gminy: Czarnków, Drawsko, Krzyż Wielkopolski, Lubasz, Połajewo, Ryczywół,
Trzcianka, Wieleń, Wronki
217Urząd Skarbowy w PileMiasta: Chodzież, Piła
gminy: Białośliwie, Chodzież, Kaczory, Miasteczko Krajeńskie, Szydłowo,
Ujście, Wyrzysk, Wysoka
218Urząd Skarbowy w WałczuMiasto Wałcz
gminy: Człopa, Jastrowie, Mirosławiec, Tuczno, Wałcz
219Urząd Skarbowy w WągrowcuMiasto Wągrowiec
gminy: Budzyń, Damasławek, Gołańcz, Margonin, Rogoźno, Szamocin, Wapno,
Wągrowiec
220Urząd Skarbowy w ZłotowieMiasto Złotów
gminy: Krajenka, Lipka, Łobżenica, Okonek, Tarnówka, Zakrzewo, Złotów
województwo piotrkowskie
221Urząd Skarbowy w BełchatowieMiasto Bełchatów
gminy: Bełchatów, Dłutów, Drużbice, Kleszczów, Kluki, Rząśnia, Szczerców,
Zelów
222Urząd Skarbowy w Opoczniegminy: Aleksandrów, Białaczów, Fałków,
Mniszków, Opoczno, Paradyż, Poświętne, Sławno, Żarnów
223Urząd Skarbowy w Piotrkowie Trybunalskimmiasto Piotrków Trybunalski
gminy: Czarnocin, Gorzkowice, Grabica, Łęki Szlacheckie, Moszczenica,
Ręczno, Rozprza, Sulejów, Tuszyn, Wola Krzysztoporska, Wolbórz
224Urząd Skarbowy w RadomskuMiasto Radomsko
gminy: Dobryszyce, Gomunice, Kamieńsk, Kluczewsko, Kobiele Wielkie,
Kodrąb, Lgota Wielka, Ładzice, Masłowice, Przedbórz, Radomsko,
Sulmierzyce, Wielgomłyny
225Urząd Skarbowy w Tomaszowie Mazowieckimmiasto Tomaszów Mazowiecki
gminy: Będków, Budziszewice, Czerniewice, Inowłódz, Koluszki, Lubochnia,
Rokiciny, Rzeczyca, Tomaszów Mazowiecki, Ujazd, Żechlinek
województwo płockie
226Urząd Skarbowy w Kutniemiasta: Kutno, Łęczyca
gminy: Bedlno, Daszyna, Dąbrowice, Góra Świętej Małgorzaty, Krośniewice,
Krzyżanów, Kutno, Łanięta, Łęczyca, Nowe Ostrowy, Oporów, Piątek,
Strzelce, Witonia, Żychlin
227Urząd Skarbowy w PłockuMiasto Płock
gminy: Bodzanów, Brudzeń Duży, Bulkowo, Czerwińsk nad Wisłą, Mała Wieś,
Radzanowo, Słupno, Stara Biała, Staroźreby, Wyszogród
228Urząd Skarbowy w GostyninieMiasto: Gostynin
gminy: Gąbin, Gostynin, Iłów, Kiernozia, Łąck, Nowy Duninów, Pacyna,
Sanniki, Słubice, Szczawin Kościelny
229Urząd Skarbowy w SierpcuMiasto Sierpc
gminy: Bielsk, Drobin, Gozdowo, Mochowo, Rościszewo, Sierpc, Szczutowo,
Zawidz
województwo poznańskie
230Urząd Skarbowy w GnieźnieMiasto Gniezno
gminy: Czerniejewo, Gniezno, Kiszkowo, Kłecko, Łubowo, Mieleszyn,
Mieścisko, Niechanowo, Pobiedziska, Skoki
231Urząd Skarbowy w Nowym Tomyślugminy: Buk, Granowo, Grodzisk
Wielkopolski, Kamieniec, Kuślin, Lwówek, Nowy Tomyśl, Opalenica,
Rakoniewice, Wielichowo
232Urząd Skarbowy Poznań-Grunwaldczęść miasta pod nazwą Grunwald
233Urząd Skarbowy Poznań-Jeżyceczęść miasta pod nazwą Jeżyce
234Urząd Skarbowy Poznań-Nowe Miastoczęść miasta pod nazwą Nowe Miasto
235Pierwszy Urząd Skarbowy w Poznaniumiasta: Luboń, Puszczykowo
gminy: Czerwonak, Dopiewo, Komorniki, Mosina, Murowana Goślina,
Rokietnica, Stęszew, Swarzędz, Suchy Las, Tarnowo Podgórne
236Urząd Skarbowy Poznań-Śródmieścieczęści miasta pod nazwami:
Śródmieście, Garbary ograniczona rzeką Wartą, północną stroną ul. Królowej
Jadwigi i ul. Towarowej do mostu Dworcowego, wschodnią stroną ul.
Roosvelta i ul. Pułaskiego do skrzyżowania ulic Pułaskiego, Obornickiej i
Armii Poznań, Aleją Armii Poznań do rzeki Warty.
237Urząd Skarbowy Poznań-Winogradyczęści miasta pod nazwami: Winogrady,
Piątkowo, Umultowo, Morasko, Naramowice zawarte między rzeką Wartą, Al.
Armii Poznań, wschodnią stroną ul. Obornickiej do wiaduktu kolejowego,
granicą miasta Poznania do rzeki Warty
Ulica graniczna - Aleja Armii Poznań - objęta jest terytorialnym zasięgiem
działania Urzędu Skarbowego Poznań-Śródmieście.
238Urząd Skarbowy Poznań-Wildaczęść miasta pod nazwą Wilda
239Urząd Skarbowy w SzamotułachMiasto Obrzycko
gminy: Chrzypsko Wielkie, Duszniki, Kaźmierz, Kwilcz, Oborniki, Obrzycko,
Ostroróg, Pniewy, Sieraków, Szamotuły
240Urząd Skarbowy w Śremiegminy: Brodnica, Czempiń, Dolsk, Kórnik, Książ
Wielkopolski, Śrem
241Urząd Skarbowy w Środzie Wielkopolskiejgminy: Dominowo, Kleszczewo,
Kostrzyn, Krzykosy, Nowe Miasto nad Wartą, Środa Wielkopolska, Zaniemyśl
242Urząd Skarbowy we Wrześnigminy: Kołaczkowo, Miłosław, Nekla, Września
województwo przemyskie
243Urząd Skarbowy w Jarosławiumiasta: Jarosław, Radymno
gminy: Chłopice, Jarosław, Laszki, Pawłosiów, Pruchnik, Radymno,
Rokietnica, Roźwienica, Wiązownica
244Urząd Skarbowy w LubaczowieMiasto Lubaczów
gminy: Cieszanów, Horyniec, Lubaczów, Narol, Oleszyce, Stary Dzików,
Wielkie Oczy
245Urząd Skarbowy w Przemyślumiasta: Dynów, Przemyśl
gminy: Bircza, Dubiecko, Dynów, Fredropol, Krasiczyn, Krzywcza, Medyka,
Orły, Przemyśl, Stubno, Żurawica
246Urząd Skarbowy w PrzeworskuMiasto Przeworsk
gminy: Adamówka, Gać, Jawornik Polski, Kańczuga, Przeworsk, Sieniawa,
Tryńcza, Zarzecze
województwo radomskie
247Urząd Skarbowy w Białobrzegachgminy: Białobrzegi, Goszczyn, Klwów,
Odrzywół, Potworów, Promna, Przytyk, Radzanów, Stara Błotnica, Stromiec,
Wyśmierzyce
248Urząd Skarbowy w Grójcugminy: Belsk Duży, Błędów, Chynów, Grójec,
Jasieniec, Mogielnica, Nowe Miasto nad Pilicą, Pniewy, Warka
249Urząd Skarbowy w KozienicachMiasto Pionki
gminy: Garbatka-Letnisko, Głowaczów, Gniewoszów, Grabów nad Pilicą,
Kozienice, Magnuszew, Pionki, Sieciechów
250Pierwszy Urząd Skarbowy w RadomiuCzęść północna miasta
gminy: Gózd, Iłża, Jastrzębia, Jedlińsk, Jedlnia-Letnisko, Skaryszew,
Zakrzew
251Drugi Urząd Skarbowy w Radomiuczęść południowa miasta
gminy: Kowala, Wolanów
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu i
Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu dzieli granica wyznaczona na zachód
ulicami: Lubelską, St. Żeromskiego, pl. Kazimierza Wielkiego, M. Reja, pl.
Ks. R. Kotlarza, L. Okulickiego, Kielecką na odcinku od ul. L. Okulickiego
do ul. Wolanowskiej, ul. Wolanowską.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego
Urzędu Skarbowego w Radomiu.
252Urząd Skarbowy w Szydłowcugminy: Borkowice, Chlewiska, Drzewica,
Gielniów, Gowarczów, Jastrząb, Mirów, Orońsko, Przysucha, Rusinów,
Szydłowiec, Wieniawa, Wierzbica
253Urząd Skarbowy w Zwoleniugminy: Chotcza, Ciepielów, Kazanów, Lipsko,
Policzna, Przyłęk, Rzeczniów, Sienno, Solec nad Wisłą, Tczów, Zwoleń
województwo rzeszowskie
254Urząd Skarbowy w Kolbuszowejgminy: Cmolas, Kamień, Kolbuszowa, Niwiska,
Raniżów, Sokołów Małopolski, Stary Dzikowiec
255Urząd Skarbowy w Leżajskumiasto Leżajsk
gminy: Grodzisko Dolne, Kuryłówka, Leżajsk, Nowa Sarzyna
256Urząd Skarbowy w Łańcuciemiasto Łańcut
gminy: Białobrzegi, Czarna, Łańcut, Markowa, Rakszawa, Żołynia
257Urząd Skarbowy w MielcuMiasto Mielec
gminy: Borowa, Czermin, Gawłuszowice, Mielec, Przecław, Tuszów Narodowy
258Urząd Skarbowy w Ropczycachgminy: Iwierzyce, Ostrów, Ropczyce,
Sędziszów Małopolski, Wielopole Skrzyńskie
259Urząd Skarbowy w RzeszowieMiasto Rzeszów
gminy: Błażowa, Boguchwała, Chmielnik Rzeszowski, Głogów Małopolski,
Hyżne, Krasne, Świlcza, Trzebownisko, Tyczyn
260Urząd Skarbowy w Strzyżowiegminy: Czudec, Frysztak, Lubenia, Niebylec,
Strzyżów, Wiśniowa
województwo siedleckie
261Urząd Skarbowy w GarwolinieMiasta: Garwolin, Łaskarzew
gminy: Borowie, Garwolin, Górzno, Kłoczew, Łaskarzew, Maciejowice,
Miastków Kościelny, Osieck, Parysów, Pilawa, Sobienie-Jeziory, Sobolew,
Trojanów, Wilga, Żelechów
262Urząd Skarbowy w Łukowiemiasto Łuków
gminy: Adamów, Krzywda, Łuków, Serokomla, Stanin, Stoczek Łukowski,
Trzebieszów, Wojcieszków, Wola Mysłowska
263Urząd Skarbowy w Mińsku MazowieckimMiasto Mińsk Mazowiecki
gminy: Cegłów, Dębe Wielkie, Dobre, Jakubów, Kałuszyn, Kołbiel, Latowicz,
Mińsk Mazowiecki, Mrozy, Poświętne, Siennica, Stanisławów, Strachówka
264Urząd Skarbowy w Siedlcachmiasto Siedlce
gminy: Domanice, Korczew, Kotuń, Mokobrody, Mordy, Paprotnia, Przesmyki,
Siedlce, Skórzec, Suchożebry, Wiśniew, Wodynie, Zbuczyn Poduchowny
265Urząd Skarbowy w Sokołowie PodlaskimMiasto Sokołów Podlaski
gminy: Bielany, Ceranów, Jabłonna Lacka, Kosów Lacki, Repki, Sabnie,
Sokołów Podlaski, Sterdyń
266Urząd Skarbowy w Węgrowiemiasto Węgrów
gminy: Grębków, Jadów, Korytnica, Liw, Łochów, Miedzna, Sadowne, Stoczek,
Wierzbno
województwo sieradzkie
267Urząd Skarbowy w Łaskugminy: Buczek, Dobroń, Lutomiersk, Łask,
Sędziejowice, Widawa, Wodzierady
268Urząd Skarbowy w Poddębicachgminy: Dalików, Pęczniew, Poddębice,
Wartkowice, Zadzim
269Urząd Skarbowy w Sieradzumiasto Sieradz
gminy: Błaszki, Brąszewice, Brzeźno, Burzenin, Goszczanów, Klonowa,
Sieradz, Warta, Wróblew, Złoczew
270Urząd Skarbowy w Wieluniugminy: Biała, Czarnożyły, Działoszyn,
Kiełczygłów, Konopnica, Lututów, Mokrsko, Osjaków, Ostrówek, Pątnów,
Rusiec, Siemkowice, Skomlin, Wieluń, Wierzchlas
271Urząd Skarbowy w Zduńskiej Wolimiasto Zduńska Wola
gminy: Szadek, Zapolice, Zduńska Wola
województwo skierniewickie
272Urząd Skarbowy w Brzezinachmiasto Brzeziny
gminy: Brzeziny, Dmosin, Jeżów, Lipce Reymontowskie, Rogów, Słupia
273Urząd Skarbowy w ŁowiczuMiasto Łowicz
gminy: Bielawy, Chąśno, Domaniewice, Kocierzew Południowy, Łowicz,
Łyszkowice, Nieborów, Zduny
274Urząd Skarbowy w Rawie Mazowieckiejmiasto Rawa Mazowiecka
gminy: Biała Rawska, Cielądz, Głuchów, Kowiesy, Rawa Mazowiecka, Regnów,
Sadkowice
275Urząd Skarbowy w Skierniewicachmiasto Skierniewice
gminy: Bolimów, Godzianów, Maków, Nowy Kawęczyn, Puszcza Mariańska,
Skierniewice
276Urząd Skarbowy w SochaczewieMiasto Sochaczew
gminy: Młodzieszyn, Nowa Sucha, Rybno, Sochaczew, Teresin
277Urząd Skarbowy w ŻyrardowieMiasto Żyrardów
gminy: Baranów, Jaktorów, Mszczonów, Radziejowice, Wiskitki, Żabia Wola
województwo słupskie
278Urząd Skarbowy w Bytowiegminy: Borzytuchom, Bytów, Czarna Dąbrówka,
Kołczygłowy, Lipnica, Miastko, Parchowo, Studzienice, Trzebielino,
Tuchomie
279Urząd Skarbowy w CzłuchowieMiasto Człuchów
gminy: Czarne, Człuchów, Debrzno, Koczała, Konarzyny, Przechlewo,
Rzecznica
280Urząd Skarbowy w Lęborkumiasta: Lębork, Łeba
gminy: Cewice, Nowa Wieś Lęborska, Potęgowo, Wicko
281Urząd Skarbowy w Słupskumiasta: Sławno, Słupsk, Ustka
gminy: Damnica, Dębnica Kaszubska, Główczyce, Kępice, Kobylnica,
Postomino, Sławno, Słupsk, Smołdzino, Ustka
województwo suwalskie
282Urząd Skarbowy w Augustowiemiasto Augustów
gminy: Augustów, Bargłów Kościelny, Giby, Lipsk, Nowinka, Płaska, Sztabin
283Urząd Skarbowy w EłkuMiasto Ełk
gminy: Ełk, Kalinowo, Prostki, Stare Juchy
284Urząd Skarbowy w GiżyckuMiasto Giżycko
gminy: Banie Mazurskie, Budry, Giżycko, Kruklanki, Mikołajki, Miłki,
Pozezdrze, Ryn, Węgorzewo, Wydminy
285Urząd Skarbowy w Oleckugminy: Gołdap, Kowale Oleckie, Olecko,
Świętajno, Wieliczki
286gminy: Biała Piska, Orzysz, Pisz, Ruciane-Nida
287Urząd Skarbowy w Suwałkachmiasta: Sejny, Suwałki
gminy: Bakałarzewo, Dubeninki, Filipów, Jeleniewo, Krasnopol, Przerośl,
Puńsk, Raczki, Rutka-Tartak, Sejny, Suwałki, Szypliszki, Wiżajny
województwo szczecińskie
288Urząd Skarbowy w Goleniowiegminy: Dobra, Goleniów, Maszewo, Nowogard,
Osina, Przybiernów, Stepnica
289Urząd Skarbowy Gryficachgminy: Brojce, Gryfice, Karnice, Płoty, Radowo
Małe, Resko, Rewal, Trzebiatów
290Urząd Skarbowy w Gryfiniegminy: Banie, Cedynia, Chojna, Gryfino,
Mieszkowice, Moryń, Trzcińsko-Zdrój, Widuchowa
291Urząd Skarbowy w Kamieniu Pomorskimgminy: Dziwnów, Golczewo, Kamień
Pomorski, Świerzno
292Urząd Skarbowy w Pyrzycachgminy: Bielice, Dolice, Kozielice, Lipiany,
Przelewice, Pyrzyce, Stare Czarnowo, Warnice
293Urząd Skarbowy w Stargardzie Szczecińskimmiasto Stargard Szczeciński
gminy: Chociwel, Dobrzany, Ińsko, Kobylanka, Łobez, Marianowo, Stara
Dąbrowa, Stargard Szczeciński, Suchań, Węgorzyno
294Pierwszy Urząd Skarbowy w Szczecinieczęści miasta pod nazwami: Gocław,
Golęcino, Glinki, Niebuszewo, Niemierzyn, Osów, Skolwin, Stołczyn,
Warszewo, Żelechowo
gminy: Nowe Warpno, Police
295Drugi Urząd Skarbowy w Szczecinieczęści miasta pod nazwami: Bezrzecze,
Głębokie, Gumieńce, Krzekowo, Pilchowo, Pogodno, Świerczewo,
gminy: Dobra (Szczecińska), Kołbaskowo
296Trzeci Urząd Skarbowy w Szczecinieczęści miasta pod nazwami: Bukowe,
Dąbie, Drzetowo-część, Grabowo-część, Jezierzyce, Klęskowo, Klucz, Majowe,
Ostrów Grabowski, Płonia, Podjuchy, Pomorzany, Słoneczne, Śmierdnica,
Wielgowo, Wyspa Gryfia, Wyspa Pucka, Załom, Zdroje, Zdunowo, Żydowice.
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Szczecinie i
Drugiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie dzieli granica wyznaczona ulicami:
Emila Zegadłowicza, Wojska Polskiego, Placem Zwycięstwa, Bramą Portową,
Kardynała Stefana Wyszyńskiego do mostu Długiego na granicy z Trzecim
Urzędem Skarbowym.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego
Urzędu Skarbowego .
Terytorialny zasięg działania Trzeciego Urzędu Skarbowego w Szczecinie
wyznacza granica przebiegająca:
- z Drugim Urzędem Skarbowym ulicami: Bulwarem Piastowskim od mostu
Długiego, ul. Kolumba, ul. Dąbrowskiego, ul. Mieszka I, ul. Cukrową do
południowej granicy miasta w miejscu przecięcia z ulicą Cukrową,
- z Pierwszym Urzędem Skarbowym od północnej granicy miasta w miejscu
przecięcia z lewym brzegiem Odry, lewym brzegiem rzeki Odry do ulicy
Grobla, ulicami: Groblą, Wiszesława, Dębogórską, Ludową,
Druckiego-Lubeckiego, Stalmacha, Nocznickiego, Hutniczą, Firlika, Łady,
Bulwarem Piastowskim do mostu Długiego.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Trzeciego
Urzędu Skarbowego.
297Urząd Skarbowy w Świnoujściumiasto Świnoujście
gminy: Międzyzdroje, Wolin
województwo tarnobrzeskie
298Urząd Skarbowy w Janowie Lubelskimgminy: Batorz, Chrzanów, Dzwola,
Godziszów, Gościeradów, Janów Lubelski, Modliborzyce, Potok Wielki,
Szastarka, Trzydnik Duży
299Urząd Skarbowy w Opatowiegminy: Baćkowice, Ćmielów, Iwaniska, Lipnik,
Opatów, Ożarów, Sadowie, Tarłów, Wojciechowice
300Urząd Skarbowy w Sandomierzumiasto Sandomierz
gminy: Annopol, Dwikozy, Klimontów, Koprzywnica, Łoniów, Obrazów,
Samborzec, Wilczyce, Zawichost
301Urząd Skarbowy w Stalowej Wolimiasto Stalowa Wola
gminy: Bojanów, Harasiuki, Jarocin, Jeżowe, Krzeszów, Nisko, Pysznica,
Radomyśl, Rudnik, Ulanów, Zaklików
302Urząd Skarbowy w Staszowiegminy: Bogoria, Łubnice, Osiek, Połaniec,
Rytwiany, Staszów
303Urząd Skarbowy w Tarnobrzegumiasto Tarnobrzeg
gminy: Baranów Sandomierski, Gorzyce, Grębów, Majdan Królewski, Nowa Dęba,
Padew Narodowa, Zaleszany
województwo tarnowskie
304Urząd Skarbowy w Bochnimiasto Bochnia
gminy: Bochnia, Lipnica Murowana, Łapanów, Nowy Wiśnicz, Rzezawa,
Trzciana, Żegocina
305Urząd Skarbowy w Brzeskugminy: Borzęcin, Brzesko, Czchów, Dębno,
Gnojnik, Iwkowa, Szczurowa, Zakliczyn
306Urząd Skarbowy w Dąbrowie Tarnowskiejgminy: Bolesław, Dąbrowa
Tarnowska, Gręboszów, Mędrzechów, Olesno, Radgoszcz, Szczucin, Wadowice
Górne, Wierzchosławice, Żabno
307Urząd Skarbowy w Dębicymiasto Dębica
gminy: Brzostek, Czarna, Dębica, Jodłowa, Pilzno, Radomyśl Wielki, Żyraków
308Urząd Skarbowy w Tarnowiemiasto Tarnów
gminy: Ciężkowice, Gromnik, Lisia Góra, Pleśnia, Radłów, Ryglice,
Rzepiennik Strzyżewski, Skrzyszów, Szerzyny, Tarnów, Tuchów,
Wietrzychowice, Wojnicz
województwo toruńskie
309Urząd Skarbowy w Brodnicymiasto Brodnica
gminy: Bobrowo, Brodnica, Górzno, Grążawy, Jabłonowo Pomorskie, Osiek,
Świedziebnia, Zbiczno
310Urząd Skarbowy w Chełmniemiasto Chełmno
gminy: Chełmno, Kijewo Królewskie, Lisewo, Papowo Biskupie, Stolno,
Unisław
311Urząd Skarbowy w Grudziądzumiasto Grudziądz
gminy: Gruta, Grudziądz, Łasin, Rogóźno, Świecie nad Osą
312Urząd Skarbowy w Nowym Mieście Lubawskimmiasta: Nowe Miasto Lubawskie
gminy: Biskupiec, Brzozie, Grodziczno, Kurzętnik, Nowe Miasto Lubawskie
313Pierwszy Urząd Skarbowy w Toruniuczęść zachodnia miasta pod nazwami:
Bydgoskie, Chełmińskie, Czerniewice, Podgórz, Rudak, Staromiejskie, Wrzosy
gminy: Łubianka, Wielka Nieszawka, Zławieś Wielka
314Drugi Urząd Skarbowy w Toruniuczęść wschodnia miasta pod nazwami:
Grębocin-Bielawy, Jakuboskie, Kaszczorek, Mokre, Na Skarpie, Rubinkowo
miasto Chełmża
gminy: Chełmża, Lubicz, Łysomice, Obrowo
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Toruniu i
Drugiego Urzędu Skarbowego w Toruniu dzieli granica wyznaczona ulicami:
Grudziądzką, Warneńczyka, Przy Kaszowniku, placem Pokoju Toruńskiego,
wzdłuż torów kolejowych do mostu kolejowego.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Pierwszego
Urzędu Skarbowego w Toruniu.
315Urząd Skarbowy w Wąbrzeźniemiasta: Golub-Dobrzyń, Wąbrzeźno
gminy: Ciechocin, Dębowa Łąka, Golub-Dobrzyń, Kowalewo Pomorskie, Książki,
Płużnica, Radzyń Chełmiński, Radomin, Wąbrzeźno, Wąpielsk
województwo wałbrzyskie
316Urząd Skarbowy w Bystrzycy Kłodzkiejgminy: Bystrzyca Kłodzka,
Lądek-Zdrój, Międzylesie, Stronie Śląskie
317Urząd Skarbowy w Dzierżoniowiemiasta: Bielawa, Dzierżoniów, Pieszyce,
Piława Górna
gminy: Dzierżoniów, Niemcza
318Urząd Skarbowy w Kłodzkumiasta: Duszniki-Zdrój, Kłodzko, Kudowa-Zdrój,
Polanica-Zdrój
gminy: Kłodzko, Lewin Kłodzki, Szczytna
319Urząd Skarbowy w Nowej Rudziemiasta: Jedlina-Zdrój, Nowa Ruda
gminy: Głuszyca, Nowa Ruda, Radków
320Urząd Skarbowy w Świdnicymiasta: Świdnica, Świebodzice
gminy: Dobromierz, Jaworzyna Śląska, Marcinowice, Strzegom, Świdnica,
Żarów
321Urząd Skarbowy w Wałbrzychumiasta: Boguszów-Gorce, Szczawno-Zdrój,
Wałbrzych
gminy: Czarny Bór, Mieroszów, Stare Bogaczowice, Walim
322Urząd Skarbowy w Ząbkowicach Śląskichgminy: Bardo, Ciepłowody,
Kamieniec Ząbkowicki, Przeworno, Stoszowice, Ząbkowice Śląskie, Ziębice,
Złoty Stok
województwo włocławskie
323Urząd Skarbowy w Aleksandrowie Kujawskimmiasta: Aleksandrów Kujawski,
Ciechocinek, Nieszawa
gminy: Aleksandrów Kujawski, Bądkowo, Koneck, Lubanie, Raciążek, Waganiec,
Zakrzewo
324Urząd Skarbowy w Lipniemiasta: Lipno, Skępe
gminy: Bobrowniki, Chrostkowo, Czernikowo, Dobrzyń nad Wisłą, Kikół,
Lipno, Tłuchowo, Wielgie
325Urząd Skarbowy w Radziejowiemiasto Radziejów
gminy: Bytoń, Dobre, Izbica Kujawska, Osięciny, Piotrków Kujawski,
Radziejów, Topólka
326Urząd Skarbowy w Rypiniemiasto Rypin
gminy: Brzuze, Rogowo, Rypin, Skrwilno, Zbójno
327Urząd Skarbowy we Włocławkumiasta: Kowal, Włocławek
gminy: Baruchowo, Boniewo, Brześć Kujawski, Choceń, Chodecz, Fabianki,
Kowal, Lubień Kujawski, Lubraniec, Włocławek
województwo wrocławskie
328Urząd Skarbowy Wrocław-Fabrycznaczęść miasta pod nazwą Fabryczna
329Urząd Skarbowy Wrocław-KrzykiCzęść miasta pod nazwą Krzyki
330Urząd Skarbowy Wrocław-Psie Poleczęść miasta pod nazwą Psie Pole
331Urząd Skarbowy Wrocław-Stare Miastoczęść miasta pod nazwą Stare Miasto
332Pierwszy Urząd Skarbowy Wrocław-Środmieścieczęść wschodnia części
miasta pod nazwą Śródmieście
Gminy: Kobierzyce, Sobótka
333Drugi Urząd Skarbowy Wrocław-Środmieścieczęść zachodnia części miasta
pod nazwą Śródmieście
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego
Wrocław-Śródmieście i Drugiego Urzędu Skarbowego Wrocław-Śródmieście
dzieli granica przebiegająca wzdłuż kanału Starej Odry.
334Urząd Skarbowy w MiliczuGminy: Cieszków, Krośnice, Milicz
335Urząd Skarbowy w Oleśnicymiasto Oleśnica
gminy: Bierutów, Długołęka, Dobroszyce, Oleśnica, Twardogóra
336Urząd Skarbowy w Oławiemiasto Oława
gminy: Czernica, Domaniów, Jelcz-Laskowice, Oława, Święta Katarzyna
337Urząd Skarbowy w Strzeliniegminy: Borów, Jordanów Śląski, Kondratowice,
Łagiewniki, Strzelin, Wiązów, Żórawina
338Urząd Skarbowy w Środzie Śląskiejgminy: Kąty Wrocławskie, Kostomłoty,
Malczyce, Mietków, Miękinia, Środa Śląska
339Urząd Skarbowy w Trzebnicygminy: Oborniki Śląskie, Prusice, Trzebnica,
Wisznia Mała, Zawonia, Żmigród
340Urząd Skarbowy w Wołowiegminy: Brzeg Dolny, Wińsko, Wołów
województwo zamojskie
341Urząd Skarbowy w Biłgorajumiasto Biłgoraj
gminy: Aleksandrów, Biłgoraj, Biszcza, Frampol, Goraj, Józefów, Księżpol,
Łukowa, Obsza, Potok Górny, Tarnogród, Tereszpol, Turobin, Wysokie,
Zakrzew
342Urząd Skarbowy w Hrubieszowiemiasto Hrubieszów
gminy: Dołhobyczów, Grabowiec, Horodło, Hrubieszów, Mircze, Trzeszczany,
Uchanie, Werbkowice
343Urząd Skarbowy w Tomaszowie LubelskimMiasto Tomaszów Lubelski
gminy: Bełżec, Jarczów, Komarów-Osada, Krynice, Lubycza Królewska,
Łaszczów, Rachanie, Susiec, Tarnawatka, Telatyn, Tomaszów Lubelski,
Tyszowice, Ulhówek
344Urząd Skarbowy w Zamościumiasto Zamość
gminy: Adamów, Gorzków, Izbica, Krasnobród, Łabunie, Miączyn, Nielisz,
Radecznica, Rudnik, Sitno, Skierbieszów, Stary Zamość, Sułów,
Szczebrzeszyn, Zamość, Zwierzyniec, Żółkiewka
województwo zielonogórskie
345Urząd Skarbowy w Krośnie Odrzańskimmiasto Gubin
gminy: Bobrowice, Bytnica, Cybinka, Dąbie, Gubin, Krosno Odrzańskie,
Maszewo
346Urząd Skarbowy w Nowej Solimiasto Nowa Sól
gminy: Bojadła, Bytom Odrzański, Kożuchów, Nowa Sól, Nowe Miasteczko,
Otyń, Siedlisko, Sława
347Urząd Skarbowy w Świebodziniegminy: Lubrza, Łagów, Skąpe, Sulechów,
Szczaniec, Świebodzin, Torzym, Trzebiechów, Zbąszynek
348Urząd Skarbowy w Wolsztyniegminy: Babimost, Kargowa, Kolsko, Siedlec,
Wolsztyn, Zbąszyń
349Pierwszy Urząd Skarbowy w Zielonej Górzeczęść zachodnia miasta Zielona
Góra
350Drugi Urząd Skarbowy w Zielonej Górzeczęść wschodnia miasta Zielona
Góra
gminy: Czerwieńsk, Nowogród Bobrzański, Świdnica, Zabór, Zielona Góra
Terytorialne zasięgi działania Pierwszego Urzędu Skarbowego w Zielonej
Górze i Drugiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze dzieli granica
wyznaczona ulicami: Wrocławską, Kupiecką, Batorego.
Ulice graniczne objęte są terytorialnym zasięgiem działania Drugiego
Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze.
351Urząd Skarbowy w ŻaganiuMiasta: Gozdnica, Żagań
gminy: Brzeźnica, Iłowa, Małomice, Niegosławice, Szprotawa, Wymiarki,
Żagań
352Urząd Skarbowy w ŻarachMiasta: Łęknica, Żary
gminy: Brody, Jasień, Lipinki Łużyckie, Lubsko, Przewóz, Trzebiel,
Tuplice, Żary
Załącznik nr 2
WYKAZ IZB SKARBOWYCH, ICH SIEDZIBY ORAZ TERYTORIALNY ZASIĘG DZIAŁANIA
Lp.Nazwa i siedziba izby skarbowejTerytorialny zasięg działania izby
skarbowej
1Izba Skarbowa w Warszawiewojewództwo warszawskie
2Izba Skarbowa w Białej Podlaskiejwojewództwo bialskopodlaskie
3Izba Skarbowa w Białymstokuwojewództwo białostockie
4Izba Skarbowa w Bielsku-Białejwojewództwo bielskie
5Izba Skarbowa w Bydgoszczywojewództwo bydgoskie
6Izba Skarbowa w Chełmiewojewództwo chełmskie
7Izba Skarbowa w Ciechanowiewojewództwo ciechanowskie
8Izba Skarbowa w Częstochowiewojewództwo częstochowskie
9Izba Skarbowa w Elbląguwojewództwo elbląskie
10Izba Skarbowa w Gdańskuwojewództwo gdańskie
11Izba Skarbowa w Gorzowie Wielkopolskimwojewództwo gorzowskie
12Izba Skarbowa w Jeleniej Górzewojewództwo jeleniogórskie
13Izba Skarbowa w Kaliszuwojewództwo kaliskie
14Izba Skarbowa w Katowicachwojewództwo katowickie
15Izba Skarbowa w Kielcachwojewództwo kieleckie
16Izba Skarbowa w Koniniewojewództwo konińskie
17Izba Skarbowa w Koszaliniewojewództwo koszalińskie
18Izba Skarbowa w Krakowiewojewództwo krakowskie
19Izba Skarbowa w Krośniewojewództwo krośnieńskie
20Izba Skarbowa w Legnicywojewództwo legnickie
21Izba Skarbowa w Leszniewojewództwo leszczyńskie
22Izba Skarbowa w Lubliniewojewództwo lubelskie
23Izba Skarbowa w Łomżywojewództwo łomżyńskie
24Izba Skarbowa w Łodziwojewództwo łódzkie
25Izba Skarbowa w Nowym Sączuwojewództwo nowosądeckie
26Izba Skarbowa w Olsztyniewojewództwo olsztyńskie
27Izba Skarbowa w Opoluwojewództwo opolskie
28Izba Skarbowa w Ostrołęcewojewództwo ostrołęckie
29Izba Skarbowa w Pilewojewództwo pilskie
30Izba Skarbowa w Piotrkowie Trybunalskimwojewództwo piotrkowskie
31Izba Skarbowa w Płockuwojewództwo płockie
32Izba Skarbowa w Poznaniuwojewództwo poznańskie
33Izba Skarbowa w Przemyśluwojewództwo przemyskie
34Izba Skarbowa w Radomiuwojewództwo radomskie
35Izba Skarbowa w Rzeszowiewojewództwo rzeszowskie
36Izba Skarbowa w Siedlcachwojewództwo siedleckie
37Izba Skarbowa w Sieradzuwojewództwo sieradzkie
38Izba Skarbowa w Skierniewicachwojewództwo skierniewickie
39Izba Skarbowa w Słupskuwojewództwo słupskie
40Izba Skarbowa w Suwałkachwojewództwo suwalskie
41Izba Skarbowa w Szczeciniewojewództwo szczecińskie
42Izba Skarbowa w Tarnobrzeguwojewództwo tarnobrzeskie
43Izba Skarbowa w Tarnowiewojewództwo tarnowskie
44Izba Skarbowa w Toruniuwojewództwo toruńskie
45Izba Skarbowa w Wałbrzychuwojewództwo wałbrzyskie
46we Włocławkuwojewództwo włocławskie
47we Wrocławiuwojewództwo wrocławskie
48Izba Skarbowa w Zamościuwojewództwo zamojskie
49Izba Skarbowa w Zielonej Górzewojewództwo zielonogórskie
Załącznik nr 3
WYKAZ URZĘDÓW SKARBOWYCH UPRAWNIONYCH DO WYDAWANIA LUB SPRZEDAŻY BANDEROL, LUB
WYDAWANIA UPOWAŻNIEŃ DO WYDAWANIA BANDEROL ORAZ ICH TERYTORIALNY ZASIĘG
DZIAŁANIA
Lp.Nazwa i siedziba urzędu skarbowegoTerytorialny zasięg działania urzędu
skarbowego
1Pierwszy Urząd Skarbowy w Białymstokuwojewództwa: białostockie łomżyńskie
ostrołęckie suwalskie
ul. Świętojańska 13
2Pierwszy Urząd Skarbowy w Gdańskuwojewództwa: gdańskie elbląskie
olsztyńskie słupskie toruńskie
ul. Na Stoku 49b
3Drugi Urząd Skarbowy w Katowicachwojewództwa: katowickie bielskie
częstochowskie opolskie
ul. Paderewskiego 32 b
4Urząd Skarbowy Kraków-Śródmieściewojewództwa: krakowskie kieleckie
nowosądeckie tarnowskie
ul. Krowoderskich Zuchów 2
5Pierwszy Urząd Skarbowy w Lubliniewojewództwa: lubelskie chełmskie
bialskopodlaskie zamojskie
ul. Sądowa 5
6Drugi Urząd Skarbowy Łódź-Górnawojewództwa: łódzkie piotrkowskie
sieradzkie
ul. Wróblewskiego 10a
7ierwszy Urząd Skarbowy w Poznaniuwojewództwa: poznańskie bydgoskie
kaliskie konińskie leszczyńskie pilskie zielonogórskie
ul. Chłapowskiego 17/18
8Drugi Urząd Skarbowy w Radomiuwojewództwo radomskie
ul. Toruńska 1/3
9Urząd Skarbowy w Rzeszowiewojewództwa: rzeszowskie krośnieńskie
przemyskie tarnobrzeskie
ul. Zamkowa 8
10Trzeci Urząd Skarbowy w Szczeciniewojewództwa: szczecińskie gorzowskie
koszalińskie
ul. Rydla 65
11Pierwszy Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieściewojewództwa: warszawskie
ciechanowskie płockie siedleckie skierniewickie włocławskie
ul. Lindleya 14
12Pierwszy Urząd Skarbowy Wrocław-Śródmieściewojewództwa: wrocławskie
jeleniogórskie legnickie wałbrzyskie
ul. J. Piłsudskiego 38a
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 24 kwietnia 1997 r.
o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o
Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej.
(Dz. U. Nr 60, poz. 369)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa zasady zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, badania
zwierząt rzeźnych i mięsa oraz organizację, zasady i tryb działania Państwowej
Inspekcji Weterynaryjnej.
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) zwierzęta - zwierzęta gospodarskie, zwierzęta domowe i udomowione, zwierzęta
laboratoryjne, zwierzęta łowne i inne wolno żyjące zwierzęta, znajdujące się w
parkach zwierzęcych, w ogrodach zoologicznych, cyrkach i w obrocie,
2) zwierzęta rzeźne - bydło, świnie, owce, kozy, zwierzęta jednokopytne, drób,
króliki i nutrie,
3) choroby zakaźne - wywołane przez chorobotwórcze czynniki biologiczne choroby
zwierząt, które ze względu na charakter, sposób powstawania i szerzenia się
stanowią zagrożenie dla zdrowia zwierząt lub ludzi,
4) zwierzę chore - zwierzę, u którego organ Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej
stwierdził chorobę zakaźną lub inną chorobę mającą wpływ na ocenę przydatności
mięsa do spożycia,
5) zwierzę podejrzane o zakażenie - zwierzę, u którego występują objawy
wskazujące na chorobę zakaźną, lub zwierzę bez objawów takiej choroby, które
mogło się zetknąć ze zwierzętami chorymi, albo zwierzę będące nosicielem zarazka
lub podejrzane o takie nosicielstwo,
6) niejadalne surowce zwierzęce - nie przeznaczone do spożycia przez ludzi
produkty w stanie naturalnym pochodzące ze zwierząt lub od zwierząt inne niż
materiał biologiczny, pasze i surowce paszowe,
7) materiał biologiczny - nasienie, komórki jajowe, zarodki, jaja zapłodnione i
ikra,
8) ubój - oszołomienie i zabicie zwierzęcia rzeźnego poprzez wykrwawienie w celu
uzyskania mięsa do spożycia,
9) ubój z konieczności - ubój zwierzęcia rzeźnego w następstwie wypadku lub
nagłego zagrożenia jego życia, nie związany z chorobą zakaźną,
10) ubój sanitarny - ubój zwierzęcia chorego na chorobę zakaźną lub podejrzanego
o zakażenie,
11) mięso - części jadalne zwierząt rzeźnych, zwierząt łownych, a także ryb,
mięczaków i skorupiaków,
12) zwłoki zwierzęce - zwierzęta padłe lub zabite nie w celu spożycia przez
ludzi,
13) zwalczanie - zgłaszanie, zapobieganie, wykrywanie i likwidowanie chorób
zakaźnych zwierząt,
14) rzeźnia - zakład, w którym dokonuje się uboju zwierząt i obróbki poubojowej
w celu uzyskania mięsa do spożycia przez ludzi,
15) kwarantanna - odosobnienie zwierząt, ich obserwacja i badanie w celu
wykluczenia możliwości przeniesienia się choroby zakaźnej na inne zwierzęta,
16) towary - zwierzęta, mięso, środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego,
materiał biologiczny, niejadalne surowce zwierzęce, pasze, surowce paszowe.
Art. 3. 1. Obowiązkowi zwalczania podlegają choroby zakaźne zwierząt
wyszczególnione w wykazie stanowiącym załącznik do ustawy.
2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może określić, w drodze
rozporządzenia, inne choroby zakaźne zwierząt nie wymienione w załączniku, o
którym mowa w ust. 1, podlegające zwalczaniu na obszarze całego kraju lub jego
części.
Art. 4. Do postępowania w sprawach indywidualnych rozstrzyganych w drodze
decyzji organów Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej stosuje się przepisy Kodeksu
postępowania administracyjnego, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej.
Rozdział 2
Zapobieganie chorobom zakaźnym zwierząt
Art. 5. 1. Podmioty zajmujące się:
1) zarobkowym przewozem zwierząt, niejadalnych surowców zwierzęcych i ich
skupem,
2) organizowaniem lub urządzaniem targów, spędów i wystaw zwierząt,
3) produkcją lub przechowywaniem środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego,
4) zarobkowym wytwarzaniem, przetwarzaniem, obrotem lub składowaniem
niejadalnych surowców zwierzęcych, pasz oraz dodatków do pasz,
5) pozyskiwaniem, konserwacją, obróbką, przechowywaniem, wprowadzaniem do obrotu
lub wykorzystywaniem materiału biologicznego,
6) prowadzeniem punktów kopulacyjnych,
7) wylęganiem drobiu i narybku,
8) prowadzeniem schronisk dla zwierząt,
9) zbieraniem, przetwarzaniem, grzebaniem lub spalaniem zwłok zwierzęcych i ich
części oraz odpadów poubojowych,
10) hodowlą zwierząt laboratoryjnych,
11) lecznictwem zwierząt
- są obowiązane zgłosić właściwemu rejonowemu lekarzowi weterynarii zamiar
rozpoczęcia działalności w terminie co najmniej 7 dni przed jej rozpoczęciem i
zaprzestanie działalności w terminie 7 dni od jej zaprzestania.
2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, obowiązane są zawiadomić właściwego
rejonowego lekarza weterynarii o czasie i miejscu organizowania lub urządzania
targów, spędów i wystaw oraz załadunku i wyładunku zwierząt.
3. Prowadzenie działalności, o której mowa w ust. 1, jest dozwolone po
zapewnieniu warunków lokalizacyjnych, technicznych, sanitarnych,
technologicznych i organizacyjnych zabezpieczających przed zagrożeniem
epizootycznym lub epidemicznym i zapewniających właściwą jakość zdrowotną
środków żywności pochodzenia zwierzęcego oraz jakość materiału biologicznego,
zwanych dalej "warunkami weterynaryjnymi".
4. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki weterynaryjne wymagane przy prowadzeniu
poszczególnych rodzajów działalności wymienionych w ust. 1 pkt 1-9.
Art. 6. 1. W razie stwierdzenia, że działalność, o której mowa w art. 5 ust. 1
pkt 1-10, jest prowadzona niezgodnie z warunkami weterynaryjnymi, rejonowy
lekarz weterynarii może wydać decyzję nakazującą usunięcie uchybień lub
wstrzymującą prowadzenie działalności do czasu usunięcia uchybień.
2. W razie stwierdzenia, że prowadzenie działalności, o której mowa w art. 5
ust. 1 pkt 11, stwarza zagrożenie epizootyczne lub epidemiczne, rejonowy lekarz
weterynarii nakazuje niezwłoczne usunięcie uchybień, zawiadamiając o tym
właściwą okręgową izbę lekarsko-weterynaryjną.
Art. 7. 1. Bydło, owce, kozy i świnie mogą być wprowadzone do obrotu, jeżeli są
zaopatrzone w świadectwo miejsca pochodzenia i oznakowane, a konie zaopatrzone w
świadectwo miejsca pochodzenia lub inny dokument identyfikacyjny.
2. Zwierzęta wymienione w ust. 1 oraz inne zwierzęta przeznaczone do obrotu i
wywozu poza granice województwa - powinny być zaopatrzone w świadectwo zdrowia.
Przesyłki drobiu do uboju powinny być zaopatrzone w świadectwo zdrowia bez
względu na terytorialne usytuowanie rzeźni.
3. Świadectwa miejsca pochodzenia wydaje wójt (burmistrz, prezydent miasta),
który może upoważnić sołtysów lub inne osoby do wykonywania tych czynności oraz
do znakowania zwierząt.
4. Koszty znakowania zwierząt i wystawiania świadectw miejsca pochodzenia
ponoszą właściciele zwierząt.
5. Wysokość opłat za znakowanie zwierząt i wystawianie świadectw miejsca
pochodzenia określa rada gminy w drodze uchwały.
6. Świadectwa zdrowia wystawia rejonowy lekarz weterynarii na każdą przewożoną
partię zwierząt oddzielnie lub na poszczególne zwierzęta, po uprzednim ich
zbadaniu w miejscu załadowania.
7. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w drodze rozporządzenia,
określi:
1) sposób oraz wymagane kwalifikacje do znakowania zwierząt, wzory znaków
identyfikacyjnych, wzór świadectwa miejsca pochodzenia zwierząt,
2) wzór świadectwa zdrowia zwierząt.
8. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej może, w drodze rozporządzenia,
wprowadzić obowiązek znakowania zwierząt innych gatunków oraz zaopatrywania w
świadectwo miejsca pochodzenia i świadectwo zdrowia, jeżeli zwierzęta te będą
wywożone poza granice województwa.
Art. 8. 1. Psy w wieku powyżej dwóch miesięcy żyjące na obszarze całego kraju
oraz lisy wolno żyjące na obszarach określonych przez Ministra Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej podlegają obowiązkowemu ochronnemu szczepieniu przeciwko
wściekliźnie.
2. Posiadacze psów obowiązani są doprowadzać psy na smyczy do wyznaczonych przez
rejonowego lekarza weterynarii punktów szczepień:
1) w terminie dwóch miesięcy od dnia ukończenia przez psa wieku dwóch miesięcy
lub
2) w terminie określonym przez lekarza weterynarii podczas poprzedniego
szczepienia.
3. Psy poddane szczepieniu podlegają wpisowi do rejestru. Po przeprowadzeniu
szczepienia posiadaczowi psa wydaje się zaświadczenie, a informację o dokonaniu
tej czynności zamieszcza się w rejestrze psów zaszczepionych przeciwko
wściekliźnie.
4. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w drodze rozporządzenia:
1) określi:
a) szczegółowe zasady przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących
przeciwko wściekliźnie, a w szczególności obszary, o których mowa w ust. 1,
rodzaj szczepionki i sposób jej podania,
b) szczegółowe zasady prowadzenia rejestru i wzór zaświadczenia, o których mowa
w ust. 3,
2) może wprowadzić obowiązek ochronnego szczepienia kotów przeciwko
wściekliźnie.
Art. 9. 1. Zwłoki zwierzęce i ich części, jeżeli nie zachodzi podejrzenie o
chorobę zakaźną, należy niezwłocznie dostarczyć podmiotom zajmującym się
zbieraniem lub przetwarzaniem zwłok zwierzęcych albo na grzebowisko lub
wyznaczone miejsce spalania zwłok zwierzęcych.
2. Obowiązek określony w ust. 1 ciąży na posiadaczu zwłok zwierzęcych, a jeżeli
posiadacza takiego nie można ustalić - na jednostce organizacyjnej utworzonej w
tym celu lub upoważnionej przez gminę.
3. Tworzenie i utrzymywanie grzebowisk i miejsc spalania zwłok zwierzęcych i ich
części określają przepisy o utrzymaniu czystości i porządku w gminie.
4. Koszty budowy grzebowisk i miejsc spalania zwłok zwierzęcych są refundowane
gminie ze środków budżetu państwa.
Rozdział 3
Zapobieganie przenoszeniu z zagranicy i za granicę chorób zakaźnych zwierząt
Art. 10. Zabrania się:
1) przywozu z zagranicy lub przewozu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
zwierząt chorych, podejrzanych o zakażenie, zwłok zwierzęcych i ich części oraz
innych rzeczy, które mogą przenosić chorobę zakaźną,
2) przywozu z zagranicy mięsa mechanicznie odkostnionego, mięsa niezdatnego lub
o ograniczonej przydatności do spożycia,
3) przywozu z zagranicy mięsa przez inne przejścia graniczne niż określone w
trybie przewidzianym w art. 14 ust. 6.
Art. 11. 1. Zwierzęta mogą być przywożone z zagranicy, jeżeli:
1) są zaopatrzone w świadectwa zdrowia wystawione w języku polskim i kraju ich
pochodzenia oraz w języku angielskim przez właściwego urzędowego lekarza
weterynarii państwa, z którego pochodzą, oraz w świadectwo transportowe,
2) w dniu wystawienia świadectwa zdrowia pochodzą z państw wpisanych do rejestru
prowadzonego przez Głównego Lekarza Weterynarii,
3) importer uzyska decyzję rejonowego lekarza weterynarii o ustaleniu miejsca
kwarantanny albo uboju zwierząt,
4) kopie świadectw zdrowia zwierząt będą dostarczone przez właściwego urzędowego
lekarza weterynarii kraju wywozu właściwemu polskiemu granicznemu lekarzowi
weterynarii oraz Głównemu Lekarzowi Weterynarii, nie później niż na 48 godzin
przed przywozem.
2. Mięso, środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego i materiał biologiczny mogą
być przywożone z zagranicy, jeżeli:
1) są zaopatrzone w świadectwo zdrowia wystawione w języku polskim i kraju
pochodzenia towaru, oraz w języku angielskim przez właściwego urzędowego lekarza
weterynarii państwa, z którego pochodzą,
2) w dniu wystawienia świadectwa zdrowia pochodzą z zakładów wpisanych do
rejestru prowadzonego przez Głównego Lekarza Weterynarii oraz z państw wpisanych
do rejestru, o którym mowa w ust. 1 pkt 2,
3) importer uzyska decyzję rejonowego lekarza weterynarii o ustaleniu ich
miejsca składowania,
4) kopie świadectw zdrowia mięsa chłodzonego i mrożonego będą dostarczone
właściwemu polskiemu granicznemu lekarzowi weterynarii oraz Głównemu Lekarzowi
Weterynarii nie później niż na 48 godzin przed przywozem.
3. Niejadalne surowce zwierzęce, pasze i surowce paszowe mogą być przywożone z
zagranicy, jeżeli:
1) są zaopatrzone w świadectwo zdrowia wystawione w języku polskim i kraju
pochodzenia towaru oraz w języku angielskim przez właściwego urzędowego lekarza
weterynarii państwa, z którego pochodzą,
2) w dniu wystawienia świadectwa zdrowia pochodzą z państw wpisanych do
rejestru, o którym mowa w ust. 1 pkt 2,
3) importer uzyska decyzję rejonowego lekarza weterynarii o ustaleniu ich
miejsca składowania.
4. Przywóz z zagranicy towarów pochodzących z państw i zakładów nie wpisanych do
rejestrów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2, wymaga
zezwolenia Głównego Lekarza Weterynarii. Zezwolenie określa szczegółowe
wymagania, jakim powinno odpowiadać świadectwo zdrowia, w które towar ma być
zaopatrzony, oraz w zależności od rodzaju towaru inne wymagania, o których mowa
w ust. 1-3, po spełnieniu których towar może być przywieziony.
5. Główny Lekarz Weterynarii ogłasza w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej:
1) rejestry państw i zakładów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 2 i
ust. 3 pkt 2,
2) wzory świadectw zdrowia, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 1 i ust. 3
pkt 1, oraz wzór świadectwa transportowego.
Art. 12. 1. Towary mogą być przewożone przez terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, jeżeli zostały spełnione warunki:
1) o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 i 2, ust. 2 pkt 1 i 2 i ust. 3 pkt 1 i
2, lub
2) określone w zezwoleniu wydanym przez Głównego Lekarza Weterynarii.
2. Główny Lekarz Weterynarii może uzależnić wydanie zezwolenia na przewóz
towarów, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, od dostarczenia przez przewoźnika
deklaracji przyjęcia towarów przez kraj tranzytowy sąsiadujący z Rzecząpospolitą
Polską.
Art. 13. Towary przewożone nie mogą być na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
wyładowywane lub przeładowywane bez zgody właściwego rejonowego lekarza
weterynarii.
Art. 14. 1. Towary przywożone z zagranicy oraz przewożone przez terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej podlegają weterynaryjnej kontroli granicznej.
2. Weterynaryjna kontrola graniczna obejmuje:
1) sprawdzenie, czy nie zostały naruszone przepisy art. 10,
2) sprawdzenie dokumentów, o których mowa w art. 11 i 12, wymaganych przy
przywozie lub przewozie towaru,
3) oględziny towaru, a w razie potrzeby jego badanie.
3. Graniczny lekarz weterynarii dokonuje w świadectwie zdrowia wpisu o
przeprowadzeniu i wyniku kontroli.
4. Graniczny lekarz weterynarii zakaże przywozu z zagranicy lub przewozu towarów
przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo nakaże zabicie lub ubój
sanitarny zwierząt, zniszczenie towarów lub innych rzeczy, jeżeli kontrola
wykaże, że:
1) towary nie spełniają warunków określonych w art. 11 i 12,
2) zostały naruszone przepisy art. 10, a w szczególności, jeżeli przywożone lub
przewożone:
a) zwierzęta są chore lub podejrzane o zakażenie,
b) mięso jest niezdatne lub o ograniczonej przydatności do spożycia,
c) towary i inne rzeczy przenoszą lub mogą przenosić chorobę zakaźną.
5. W razie potrzeby graniczny lekarz weterynarii może:
1) zastosować środki przewidziane w art. 22 pkt 1, 3-5, 9, 12 i 13,
2) nakazać przeprowadzenie uboju z konieczności zwierząt, które ze względu na
stan zdrowia nie nadają się do dalszego transportu, a w szczególności zwierząt,
które doznały urazów lub zranień.
6. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrami
Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Transportu i Gospodarki Morskiej
określi, w drodze rozporządzenia, przejścia graniczne, na których będzie
dokonywana weterynaryjna kontrola graniczna.
7. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej ogłosi w Dzienniku Urzędowym
Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej wykaz towarów podlegających
weterynaryjnej kontroli granicznej.
Art. 15. 1. Towary przywiezione z zagranicy podlegają badaniom w wyznaczonych
miejscach, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 3, ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3, a
zwierzęta przeznaczone do chowu lub hodowli podlegają kwarantannie.
2. Uboju zwierząt rzeźnych dokonuje się nie później niż w ciągu 72 godzin po
przekroczeniu granicy.
3. W zależności od wyników badań, o których mowa w ust. 1, rejonowy lekarz
weterynarii wydaje decyzję:
1) o dopuszczeniu towaru do obrotu w kraju,
2) nakazującą wywóz towaru za granicę,
3) nakazującą zniszczenie towaru,
4) nakazującą zabicie zwierzęcia lub ubój sanitarny w wyznaczonej rzeźni.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do towarów zaopatrzonych w polskie
świadectwo zdrowia wywiezionych za granicę i stamtąd cofniętych do kraju.
5. Towary przywiezione z zagranicy mogą być zwolnione od kwarantanny i badań, o
których mowa w ust. 1, jeżeli umowy międzynarodowe przewidują, na zasadach
wzajemności, uproszczony tok postępowania w nadzorze weterynaryjnym nad towarami
w obrocie z zagranicą.
Art. 16. W razie uzasadnionego niebezpieczeństwa przeniesienia z zagranicy
choroby zakaźnej określonej w art. 3 lub innej choroby zwierząt stanowiącej
szczególne zagrożenie dla zdrowia i życia zwierząt lub ludzi Minister Rolnictwa
i Gospodarki Żywnościowej może, w drodze rozporządzenia:
1) zakazać przywozu do kraju i przewozu przez terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej towarów oraz innych rzeczy mogących przenosić chorobę zakaźną,
2) określić postępowanie organu weterynaryjnego kontroli granicznej w stosunku
do osób przybywających z zagranicy oraz ich rzeczy.
Art. 17. 1. Główny Lekarz Weterynarii prowadzi rejestr krajowych zakładów
produkujących i przetwarzających mięso, środki spożywcze pochodzenia
zwierzęcego, niejadalne surowce zwierzęce oraz produkujących materiał
biologiczny, spełniających warunki weterynaryjne i sanitarne, określone przez
właściwe władze weterynaryjne poszczególnych państw, do których jest
przeznaczony towar.
2. Wpis zakładów do rejestru, o którym mowa w ust. 1, następuje na wniosek
właściciela zakładu, po uzyskaniu pozytywnej opinii wojewódzkiego lekarza
weterynarii oraz po akceptacji zakładu przez właściwe władze weterynaryjne
państwa, do którego mają być eksportowane towary, jeżeli taka akceptacja jest
wymagana.
3. Nadzór nad przestrzeganiem przez producenta warunków, o których mowa w ust.
1, sprawuje rejonowy lekarz weterynarii, który wydaje świadectwa zdrowia
potwierdzające, że przeznaczone do wywozu za granicę towary odpowiadają tym
warunkom.
Art. 18. 1. Weterynaryjna kontrola graniczna przy wywozie towarów za granicę
obejmuje sprawdzenie dokumentów wymaganych przez władze weterynaryjne państwa,
do którego towar jest wywożony, oględziny towaru, a w razie potrzeby jego
badanie.
2. Przy przeprowadzaniu kontroli, o której mowa w ust. 1, przepisy art. 14 ust.
4 pkt 2 i ust. 5 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 4
Zgłaszanie, wykrywanie i likwidowanie chorób zakaźnych zwierząt
Art. 19. 1. W razie podejrzenia wystąpienia choroby zakaźnej u zwierzęcia jego
posiadacz jest obowiązany do:
1) niezwłocznego, nie później niż w ciągu 24 godzin, zawiadomienia o tym
właściwego miejscowo organu Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej lub wójta
(burmistrza, prezydenta) albo najbliższego zakładu leczniczego dla zwierząt,
2) pozostawienia zwierząt w miejscu ich stałego przebywania i niewprowadzania
tam innych zwierząt,
3) uniemożliwienia osobom postronnym dostępu do pomieszczeń lub miejsc, w
których znajdują się zwierzęta podejrzane o zakażenie lub zwłoki zwierzęce,
4) wstrzymania się od wywożenia, wynoszenia i sprzedaży mięsa, środków
spożywczych pochodzenia zwierzęcego, niejadalnych surowców zwierzęcych, zwłok
zwierzęcych, paszy, ściółki i innych przedmiotów znajdujących się w miejscu, w
którym wystąpiła choroba,
5) udostępniania zwierząt i zwłok zwierzęcych do badań i zabiegów
weterynaryjnych, a także udzielania pomocy przy wykonywaniu badań i zabiegów,
6) udzielania organom Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej oraz osobom
działającym w imieniu tych organów wyjaśnień i podawania informacji, które mogą
mieć znaczenie do wykrycia choroby i źródeł zakażenia lub zapobiegania jej
szerzeniu.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ciąży również na osobach mających
styczność ze zwierzętami w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych lub
zawodowych. Obowiązkiem lekarza weterynarii jest ponadto poinformowanie
posiadacza zwierzęcia o obowiązkach określonych w ust. 1 i nadzorowanie ich
wykonania do czasu przybycia rejonowego lekarza weterynarii lub osoby przez
niego upoważnionej.
3. Wójt (burmistrz, prezydent) lub zakład leczniczy dla zwierząt niezwłocznie
informuje organ Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej o otrzymaniu zawiadomienia,
o którym mowa w ust. 1 pkt 1.
4. Rejonowy lekarz weterynarii po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust.
1 pkt 1, ust. 2 i 3, podejmuje niezwłocznie czynności w celu wykrycia lub
wykluczenia choroby zakaźnej. W razie uzasadnionego podejrzenia choroby zakaźnej
lub jej stwierdzenia rejonowy lekarz weterynarii stosuje odpowiednio środki
przewidziane w art. 22.
Art. 20. 1. Lekarze weterynarii leczący zwierzęta obowiązani są do prowadzenia
dokumentacji z pełnionych czynności i stosowanych środków leczniczych.
2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, po zasięgnięciu opinii Krajowej
Rady Lekarsko-Weterynaryjnej, określi, w drodze rozporządzenia, zakres i sposób
prowadzenia dokumentacji.
Art. 21. Główny Lekarz Weterynarii określa sposób postępowania terenowych
organów Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej, wskazując, które ze środków
przewidzianych w ustawie stosuje się do zwalczania poszczególnych chorób
zakaźnych zwierząt.
Art. 22. W celu wykrywania i likwidowania chorób zakaźnych zwierząt rejonowy
lekarz weterynarii może:
1) nakazać odosobnienie, strzeżenie lub obserwację zwierząt chorych albo
podejrzanych o zakażenie,
2) zakazać wydawania świadectw miejsca pochodzenia zwierząt,
3) skierować do uboju sanitarnego albo nakazać zabicie zwierząt chorych lub
podejrzanych o zakażenie,
4) nakazać oczyszczenie i odkażenie pomieszczeń, odkażenie, zniszczenie lub
usunięcie w sposób wykluczający niebezpieczeństwo szerzenia choroby zakaźnej:
paszy, surowców paszowych, ściółki, nawozu, narzędzi i innych przedmiotów, z
którymi stykały się zwierzęta chore lub podejrzane o zakażenie,
5) zakazać osobom, które były lub mogły być w styczności ze zwierzętami chorymi
na chorobę zakaźną lub podejrzanymi o zakażenie, czasowego opuszczania miejsca
wystąpienia choroby zakaźnej,
6) nakazać odkażanie odzieży i rzeczy osób, które były lub mogły być w
styczności ze zwierzętami chorymi lub podejrzanymi o zakażenie,
7) zakazać wstępu określonym osobom do miejsc przebywania zwierząt,
8) zakazać karmienia zwierząt określonymi paszami lub pojenia z określonych
zbiorników i ujęć wody,
9) wyznaczyć określone miejsca, w których obowiązuje zakaz wprowadzania,
przeprowadzania i wyprowadzania zwierząt lub sprowadzania i wywożenia mięsa,
środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niejadalnych surowców zwierzęcych,
zwłok zwierzęcych, pasz i surowców paszowych,
10) nakazać badanie oraz przeprowadzenie sekcji zwłok zwierzęcych,
11) nakazać leczenie i inne zabiegi na zwierzętach,
12) zakazać używania zwierząt w celu rozmnażania lub nakazać ich trzebienie,
13) określać sposób postępowania ze zwierzętami chorymi albo podejrzanymi o
zakażenie, zwłokami zwierzęcymi, mięsem, środkami spożywczymi pochodzenia
zwierzęcego i niejadalnymi surowcami zwierzęcymi oraz paszami i surowcami
paszowymi zakażonymi lub podejrzanymi o zakażenie,
14) nakazać podmiotom zajmującym się ubojem zwierząt przeprowadzenie uboju
sanitarnego za zwrotem kosztów związanych z tym ubojem,
15) nakazać na określonym obszarze odstrzał sanitarny zwierząt.
Art. 23. 1. Na obszarach, na których występuje choroba zakaźna lub bezpośrednie
zagrożenie jej występowania, wojewoda, na wniosek wojewódzkiego lekarza
weterynarii, w drodze rozporządzenia, może:
1) wprowadzić czasowe ograniczenia w ruchu osobowym,
2) czasowo zakazać organizowania widowisk, zgromadzeń, pochodów lub nakazać
czasowe zamknięcie zakładów pracy,
3) czasowo zakazać organizowania spędów, targów, wystaw zwierząt, polowań i
odłowów zwierząt łownych,
4) ograniczyć albo zakazać obrotu towarami, zwłokami zwierzęcymi, surowcami i
produktami rolnymi oraz innymi przedmiotami, które mogą spowodować szerzenie się
choroby zakaźnej,
5) określić obszary, na których występuje choroba zakaźna lub zagrożenie
wystąpieniem choroby zakaźnej, oraz sposób ich oznaczenia,
6) nakazać przegląd zwierząt, oczyszczanie, odkażanie, deratyzację i dezynfekcję
miejsc przebywania zwierząt lub miejsc przechowywania i przerobu zwłok
zwierzęcych, mięsa, środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niejadalnych
surowców zwierzęcych, surowców paszowych i pasz, a także oczyszczanie i
odkażanie środków transportu,
7) wyznaczać określone obszary, na których obowiązuje zakaz wprowadzania,
przeprowadzania i wyprowadzania towarów, zwłok zwierzęcych, surowców i produktów
rolnych oraz innych przedmiotów, które mogą spowodować szerzenie się choroby
zakaźnej.
2. Rozporządzenie wojewody, wydane w związku z wystąpieniem choroby zakaźnej
zwierząt lub bezpośrednim zagrożeniem jej wystąpienia, wchodzi w życie z dniem
podania do wiadomości publicznej w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie,
a następnie jest ogłaszane w wojewódzkim dzienniku urzędowym.
Art. 24. 1. W razie wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt lub bezpośredniego
zagrożenia jej wystąpienia na terenie całego kraju lub jego części, Minister
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w drodze rozporządzenia, może zarządzić
środki przewidziane w art. 23 ust. 1, a ponadto nakazać przeprowadzenie
powszechnych badań, szczepień, leczenia i innych zabiegów na zwierzętach
wrażliwych na chorobę zakaźną.
2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w drodze rozporządzenia, w
porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji, określi zasady
wprowadzania czasowych zakazów opuszczania miejsca wystąpienia choroby zakaźnej,
o których mowa w art. 22 pkt 5, oraz czasowych ograniczeń w ruchu osobowym, o
których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 1.
Art. 25. 1. Za konie, bydło, świnie, owce i kozy zabite z nakazu organów
Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej lub skierowane do uboju sanitarnego albo za
wymienione zwierzęta padłe w wyniku zastosowania zabiegów nakazanych przez te
organy - przysługuje odszkodowanie ze środków budżetu państwa.
2. Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w wysokości wartości
rynkowej zwierzęcia. Wysokość odszkodowania pomniejsza się o kwotę otrzymaną ze
sprzedaży mięsa i niejadalnych surowców zwierzęcych uzyskanych ze zwierząt
poddanych ubojowi sanitarnemu lub ze sprzedaży zwłok zwierzęcych albo ich
części.
3. Wartość rynkową zwierząt określa się na podstawie średniej z trzech kwot
oszacowania przyjętych przez właściwego rejonowego lekarza weterynarii oraz
dwóch rzeczoznawców wyznaczonych przez wójta (burmistrza, prezydenta).
4. Odszkodowanie nie przysługuje:
1) jeżeli posiadacz zwierzęcia nie zastosował się do przepisów art. 19 ust. 1
oraz obowiązków nałożonych na podstawie art. 22-24,
2) jeżeli posiadacz wprowadził do swojego gospodarstwa zwierzę, o którym
wiedział, że jest chore lub podejrzane o zakażenie, albo zwierzę bez świadectwa
miejsca pochodzenia i nie oznakowane lub bez świadectwa zdrowia, jeżeli takie
warunki były wymagane na podstawie art. 7,
3) za zwierzęta:
a) stanowiące własność podmiotów prowadzących działalność w zakresie:
- handlu zwierzętami, mięsem, środkami spożywczymi pochodzenia zwierzęcego,
niejadalnymi surowcami zwierzęcymi, paszami i surowcami paszowymi,
- uboju zwierząt i przetwarzania mięsa,
- skupu i przetwarzania zwłok zwierzęcych i niejadalnych surowców zwierzęcych,
- transportu zwierząt, mięsa, zwłok zwierzęcych i niejadalnych surowców
zwierzęcych,
b) sprowadzone z zagranicy z naruszeniem art. 10 i 11 i 14-16.
5. Decyzję w sprawie odszkodowania wydaje rejonowy lekarz weterynarii. Decyzja o
przyznaniu odszkodowania jest ostateczna. Posiadacz zwierzęcia niezadowolony z
wysokości przyznanego odszkodowania może, w terminie miesiąca od daty doręczenia
decyzji w tej sprawie, wnieść powództwo do sądu rejonowego.
6. Osobom, którym nie przysługuje odszkodowanie, a które przyczyniły się do
szybkiej likwidacji choroby zakaźnej, Główny Lekarz Weterynarii, na wniosek
wojewódzkiego lekarza weterynarii, może przyznać nagrodę.
7. Wypłacone odszkodowania, o których mowa w ust. 1, nie podlegają zajęciu na
pokrycie należności publicznych, jeżeli zostaną wykorzystane na odtworzenie
wcześniej posiadanego stanu zwierząt.
8. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem
Finansów określi, w drodze rozporządzenia, tryb powoływania i odwoływania
rzeczoznawców, ich kwalifikacje i zasady wynagradzania oraz szczegółowe zasady
oszacowywania zwierząt.
Rozdział 5
Badanie zwierząt rzeźnych i mięsa
Art. 26. 1. Badanie zwierząt rzeźnych i mięsa należy do rejonowego lekarza
weterynarii.
2. Rejonowy lekarz weterynarii organizuje i nadzoruje badanie zwierząt rzeźnych
i mięsa oraz ustala rzeźniane i terenowe obwody badania, wyznacza dla nich
lekarzy weterynarii i inne osoby uprawnione do przeprowadzania badań.
Art. 27. 1. Ubój zwierząt rzeźnych, których mięso ma być wprowadzone do obrotu,
wykonywany jest wyłącznie w rzeźni.
2. Do uboju w rzeźni mogą być dopuszczone zwierzęta rzeźne zaopatrzone w
świadectwa miejsca pochodzenia i oznakowane, a drób rzeźny wyłącznie w
świadectwo zdrowia, o których mowa w art. 7.
Art. 28. 1. Obowiązkiem badania są objęte:
1) przed ubojem - zwierzęta rzeźne, których mięso ma być wprowadzone do obrotu,
2) po uboju - mięso i narządy wewnętrzne zwierząt rzeźnych, z wyjątkiem nie
przeznaczonego do obrotu mięsa królików i drobiu,
3) po odstrzeleniu - mięso i narządy wewnętrzne dzików oraz przeznaczone do
obrotu mięso innych zwierząt łownych.
2. Nie podlegają badaniu przed ubojem zwierzęta poddawane ubojowi z
konieczności.
3. W zależności od wyników badania zwierzęcia przed ubojem, może być wydane:
1) zezwolenie na ubój,
2) zezwolenie na ubój z zachowaniem określonych warunków,
3) zakaz uboju.
4. Po uboju wszystkie części zwierzęcia powinny pozostać w miejscu uboju do
czasu zbadania mięsa.
Art. 29. 1. W zależności od wyniku badania mięsa rozróżnia się i odpowiednio
znakuje:
1) mięso zdatne do spożycia,
2) mięso o ograniczonej przydatności do spożycia,
3) mięso niezdatne do spożycia.
2. Mięso pozyskane ze zwierzęcia, którego uboju dokonano poza rzeźnią, uznane
za:
1) zdatne do spożycia,
2) o ograniczonej przydatności do spożycia, z wyjątkiem mięsa, którego ocena
wynika ze stwierdzenia podczas badania poubojowego zmian wskazujących na chorobę
zakaźną lub jej podejrzenie
- podlega dodatkowemu znakowaniu. Mięso takie może być użyte wyłącznie na własne
potrzeby posiadacza zwierzęcia i nie może być wprowadzone do obrotu.
3. Mięso przeznaczone do spożycia może być wprowadzone do obrotu po zaopatrzeniu
w świadectwo przydatności do spożycia, wystawione przez rejonowego lekarza
weterynarii.
4. Lekarz weterynarii, który dokonał badania mięsa, określa sposób wykorzystania
mięsa o ograniczonej przydatności do spożycia lub niezdatnego do spożycia albo
nakazuje zniszczenie mięsa niezdatnego do spożycia.
Art. 30. 1. Rejonowy lekarz weterynarii na wniosek posiadacza mięsa, złożony w
ciągu 24 godzin po dokonaniu badania i oceny, może zmienić tę ocenę po
przeprowadzeniu ponownego badania.
2. Wniosek o zmianę oceny mięsa, o którym mowa w ust. 1, składany jest lekarzowi
weterynarii, który dokonał badania.
3. Koszty ponownego badania, o którym mowa w ust. 1, łącznie z kosztami dojazdu
ponosi posiadacz, jeżeli wynik badania potwierdzi uprzednio wydaną ocenę mięsa.
Art. 31. 1. Podmioty zajmujące się ubojem zwierząt rzeźnych, rozbiorem i
przetwórstwem mięsa, skupem i przetwórstwem mięsa zwierząt łownych oraz
składowaniem mięsa i jego przetworów są obowiązane:
1) zgłosić właściwemu rejonowemu lekarzowi weterynarii zamiar rozpoczęcia
działalności co najmniej na 7 dni przed jej rozpoczęciem i zaprzestanie
działalności w terminie 7 dni od jej zaprzestania,
2) zapewnić warunki weterynaryjne.
2. W razie stwierdzenia, że działalność, o której mowa w ust. 1, prowadzona jest
niezgodnie z warunkami weterynaryjnymi, rejonowy lekarz weterynarii wydaje
decyzję nakazującą usunięcie uchybień albo wstrzymuje prowadzenie działalności
do czasu usunięcia uchybień.
Art. 32. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze
rozporządzenia:
1) sposób badania zwierząt rzeźnych, badania, oceny i znakowania mięsa,
wykorzystania mięsa o ograniczonej przydatności do spożycia, mięsa niezdatnego
do spożycia oraz prowadzenia dokumentacji z tym związanej,
2) szczegółowe warunki weterynaryjne wymagane przy prowadzeniu poszczególnych
rodzajów działalności wymienionej w art. 31 ust. 1.
Art. 33. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego lekarza weterynarii, w drodze
rozporządzenia, ustali wykaz rzeźni obowiązanych do skupu i przeprowadzania
uboju zwierząt wymagających uboju z konieczności.
Rozdział 6
Państwowa Inspekcja Weterynaryjna
Art. 34. 1. Tworzy się Państwową Inspekcję Weterynaryjną.
2. Państwową Inspekcję Weterynaryjną kieruje Główny Lekarz Weterynarii.
3. Głównego Lekarza Weterynarii powołuje i odwołuje Minister Rolnictwa i
Gospodarki Żywnościowej.
Art. 35. Do zadań Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej należy zwalczanie chorób
zakaźnych zwierząt, badanie zwierząt rzeźnych i mięsa oraz wykonywanie innych
zadań wynikających z odrębnych przepisów, a w szczególności wykonywanie nadzoru
nad:
1) jakością zdrowotną środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, w tym nad
warunkami sanitarnymi ich pozyskiwania, produkcji i przechowywania,
2) jakością zdrowotną niektórych środków żywienia zwierząt,
3) obrotem środkami farmaceutycznymi i materiałami medycznymi przeznaczonymi
wyłącznie dla zwierząt,
4) zdrowiem zwierząt przeznaczonych do rozrodu oraz nad jakością materiału
biologicznego.
Art. 36. 1. Organami Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej są Główny Lekarz
Weterynarii oraz wojewódzcy, rejonowi i graniczni lekarze weterynarii.
2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem Spraw
Wewnętrznych i Administracji określi, w drodze rozporządzenia, siedziby i
terytorialny zakres działania rejonowych i granicznych lekarzy weterynarii.
3. Funkcję organów Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej mogą pełnić wyłącznie
osoby będące lekarzami weterynarii, posiadające prawo wykonywania zawodu.
Art. 37. 1. Wojewódzkiego lekarza weterynarii powołuje i odwołuje wojewoda w
porozumieniu z Głównym Lekarzem Weterynarii.
2. Rejonowego i granicznego lekarza weterynarii powołuje i odwołuje wojewoda na
wniosek właściwego wojewódzkiego lekarza weterynarii.
Art. 38. 1. Wojewódzki lekarz weterynarii wykonuje swoje zadania przy pomocy
wojewódzkiego inspektoratu weterynarii.
2. Wojewódzki inspektorat weterynarii działa na zasadach określonych w Prawie
budżetowym dla państwowych jednostek budżetowych.
3. Rejonowy i graniczny lekarz weterynarii wykonuje swoje zadania przy pomocy
rejonowego i granicznego inspektoratu weterynarii, które są oddziałami
wojewódzkiego inspektoratu weterynarii.
4. Szczegółową organizację Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej określa statut
nadany przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
Art. 39. Od decyzji wydanych w pierwszej instancji przez:
1) rejonowego lub granicznego lekarza weterynarii - służy odwołanie do
wojewódzkiego lekarza weterynarii,
2) wojewódzkiego lekarza weterynarii - służy odwołanie do Głównego Lekarza
Weterynarii.
Art. 40. Organy Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej przy wykonywaniu swoich
zadań są obowiązane współpracować z właściwymi organami Państwowej Inspekcji
Sanitarnej i organami samorządu terytorialnego.
Art. 41. 1. Pracownicy Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej oraz osoby wyznaczone
na podstawie art. 44, w zakresie wykonywania zadań określonych w ustawie, mają
prawo:
1) wstępu do:
a) wszelkich miejsc przebywania zwierząt,
b) rzeźni i miejsc badania mięsa,
c) miejsc, w których prowadzona jest działalność określona w art. 5 ust. 1 i
art. 31 ust. 1,
d) wszelkich środków transportu używanych do przewozu zwierząt, mięsa, środków
spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niejadalnych surowców zwierzęcych,
materiału biologicznego, pasz i surowców paszowych oraz obiektów, w których
znajdują się te środki transportu,
2) żądania pisemnych lub ustnych informacji,
3) żądania okazywania i udostępniania dokumentów,
4) pobierania nieodpłatnie próbek do badań.
2. Pracownicy Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej oraz osoby wyznaczone na
podstawie art. 44, w zakresie wykonywania zadań określonych w ustawie, podlegają
szczególnej ochronie prawnej, przewidzianej w odrębnych przepisach dla
funkcjonariuszy publicznych.
Art. 42. 1. Tworzy się Radę Sanitarno-Epizootiologiczną, zwaną dalej "Radą",
jako organ doradczo-opiniodawczy Głównego Lekarza Weterynarii.
2. Kadencja Rady trwa 4 lata.
3. Członków Rady powołuje i odwołuje Minister Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej.
4. Członkowie Rady wybierają spośród siebie przewodniczącego i sekretarza.
5. Rada działa na podstawie uchwalonego przez siebie regulaminu, zatwierdzonego
przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
6. Członkom Rady przysługuje zwrot kosztów przejazdu i zakwaterowania oraz diety
na zasadach stosowanych przy podróżach służbowych na obszarze kraju.
7. Koszty obsługi Rady pokrywa Główny Lekarz Weterynarii.
Art. 43. 1. Dla oceny stanu epizootycznego na terytorium kraju lub na jego
części oraz oceny jakości zdrowotnej środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego
organy Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej przeprowadzają badania kontrolne
występowania zakażeń zwierząt oraz pozostałości chemicznych, biologicznych,
leków i skażeń promieniotwórczych w tkankach zwierząt, mięsie, środkach
spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niejadalnych surowcach zwierzęcych.
2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w drodze rozporządzenia:
1) określi rodzaj prób, zakres badań i sposób prowadzenia dokumentacji,
2) może zakazać, na obszarach objętych badaniami kontrolnymi, przeprowadzania
ochronnych szczepień zwierząt przeciwko określonym chorobom zakaźnym.
Art. 44. 1. Organ Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej może:
1) wyznaczyć lekarzy weterynarii do wykonywania niektórych czynności, w tym:
a) ochronnych szczepień i badań rozpoznawczych,
b) nadzoru nad spędami i innymi miejscami gromadzenia zwierząt,
c) badania zwierząt w obrocie i wystawiania świadectw zdrowia,
d) badania zwierząt rzeźnych i mięsa oraz wystawiania świadectw przydatności
mięsa do spożycia,
2) w razie zagrożenia epizootycznego lub epidemicznego nakazywać lekarzom
weterynarii wykonywanie czynności koniecznych do likwidacji zagrożenia,
3) wyznaczać inne osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje do wykonywania
niektórych czynności pomocniczych.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, organ Państwowej Inspekcji
Weterynaryjnej określa rodzaj i zakres czynności do wykonania.
3. Wyznaczanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, może nastąpić po zawarciu
umowy, określającej w szczególności sposób, zakres i miejsce wykonywania
czynności, wysokość wynagrodzenia za ich wykonanie oraz termin płatności.
4. Wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, nie stanowi zatrudnienia na
podstawie stosunku pracy.
5. Pracownicy inspektoratów weterynarii oraz lekarze weterynarii i inne osoby
wyznaczone do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przy
wykonywaniu czynności posiadać upoważnienie i nosić na widocznym miejscu odznakę
identyfikacyjną, których wzory określi Minister Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej.
6. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, po zasięgnięciu opinii Krajowej
Rady Lekarsko-Weterynaryjnej, określi szczegółowe kryteria obowiązujące przy
wyznaczaniu i uchylaniu wyznaczenia, o którym mowa w ust. 1.
7. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w drodze rozporządzenia,
określi kwalifikacje osób wykonujących badanie zwierząt rzeźnych i mięsa.
8. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi w drodze rozporządzenia,
w porozumieniu z Ministrem Finansów i po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady
Lekarsko-Weterynaryjnej szczegółowe zasady wynagradzania za wykonywanie
czynności, o których mowa w ust. 1 i 2.
Art. 45. 1. Inspektoraty weterynarii w celu realizacji zobowiązań wynikających z
umów, o których mowa w art. 44 ust. 3, mogą tworzyć środki specjalne o nazwie
"inspekcja higieny mięsa i zwierząt w obrocie".
2. Źródłem dochodów środka specjalnego wymienionego w ust. 1 są opłaty za
czynności, o których mowa w art. 49 ust. 1, wykonywane przez osoby nie będące
pracownikami Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej.
3. Z opłat gromadzonych na środku specjalnym pokrywane są wydatki na realizację
wynagrodzeń osób wymienionych w ust. 2 oraz koszty wykonywania zadań określonych
w art. 44.
Art. 46. Rejonowy lekarz weterynarii:
1) ustala dla każdej rzeźni niezbędną liczbę lekarzy weterynarii upoważnionych
do badania zwierząt rzeźnych i mięsa, ich zastępców oraz personelu pomocniczego,
zawiadamiając o tym zarząd rzeźni,
2) podaje do publicznej wiadomości, w sposób zwyczajowo przyjęty na danym
terenie, nazwiska lekarzy weterynarii upoważnionych do badania zwierząt rzeźnych
i mięsa poza rzeźniami, ich siedziby oraz obszar działania.
Art. 47. Podmioty zajmujące się działalnością, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt
2-4 i w art. 31 ust. 1, zarządzające obiektami, w których konieczne jest stałe
wykonywanie obowiązków przez pracowników inspektoratów weterynarii lub inne
osoby działające w imieniu organów Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej, są
obowiązane do nieodpłatnego:
1) udostępniania odpowiednich pomieszczeń biurowych, laboratoryjnych, socjalnych
i magazynowych,
2) odpowiedniego zabezpieczenia i wyposażenia stanowisk pracy.
Art. 48. 1. Stwierdzenie choroby zakaźnej u zwierzęcia, wydanie oceny mięsa,
oceny zdrowotnej jakości środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego,
niejadalnych surowców zwierzęcych, materiału biologicznego, pasz i surowców
paszowych może być poprzedzone przeprowadzeniem laboratoryjnych badań
rozpoznawczych. Badania te obejmują również monitorowanie czynników
biologicznych i chemicznych szkodliwych dla ludzi i zwierząt, o których mowa w
art. 43.
2. Badania laboratoryjne, o których mowa w ust. 1, przeprowadzają zakłady
higieny weterynaryjnej i inne laboratoria wchodzące w skład wojewódzkich
inspektoratów weterynarii.
3. Państwowy Instytut Weterynaryjny sprawuje nadzór nad jakością badań
wykonywanych w zakładach higieny weterynaryjnej i innych laboratoriach, o
których mowa w ust. 2, oraz przeprowadza badania laboratoryjne niezbędne do
rozpatrzenia odwołania od decyzji organu Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej.
4. W uzasadnionych przypadkach badania laboratoryjne, o których mowa w ust. 1,
mogą być przeprowadzone na zlecenie właściwego organu Państwowej Inspekcji
Weterynaryjnej przez inne uprawnione laboratoria.
Art. 49. 1. Za badania oraz inne czynności wykonywane przez Państwową Inspekcję
Weterynaryjną pobiera się opłaty, z zastrzeżeniem ust. 2:
1) za badanie wraz z wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia lub orzeczeń:
a) zwierząt - przeznaczonych do obrotu krajowego lub na eksport oraz
przywiezionych z zagranicy,
b) środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, niejadalnych surowców
zwierzęcych, pasz i surowców paszowych oraz materiału biologicznego, w trakcie
produkcji i przechowywania, przeznaczonych do obrotu krajowego lub na eksport
albo przywiezionych z zagranicy,
2) za badanie zwierząt rzeźnych i mięsa wraz z wystawieniem wymaganych świadectw
przydatności do spożycia,
3) za ustalenie miejsc kwarantanny albo uboju zwierząt lub miejsc składowania
innych towarów sprowadzanych z zagranicy,
4) za szczepienia ochronne zwierząt,
5) za czynności weterynaryjnej kontroli granicznej,
6) za badania związane ze sprawowaniem nadzoru w zakresie wymienionym w ust. 2
pkt 3, jeżeli w wyniku badań stwierdzono naruszenie wymagań weterynaryjnych,
sanitarnych, zdrowotnych lub jakościowych,
7) za wystawianie zezwoleń weterynaryjnych na przywóz lub przewóz towarów,
8) za wpis do rejestru zakładów spełniających warunki weterynaryjne wymagane
przy eksporcie towarów.
2. Nie pobiera się opłat:
1) za badanie, szczepienie, leczenie, zabiegi dezynfekcyjne oraz inne czynności
związane ze zwalczaniem chorób zakaźnych zwierząt:
a) wymienionych w pkt 1-15 załącznika do ustawy, z wyjątkiem ochronnego
szczepienia przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu,
b) wymienionych w pkt 18, 22, 23 i 37 załącznika do ustawy, z wyjątkiem
zwalczania brucelozy owiec oraz ochronnego szczepienia psów i kotów przeciwko
wściekliźnie,
2) za badania kontrolne oraz inne czynności z tym związane w zakresie
występowania zakażeń zwierząt i pozostałości chemicznych, biologicznych, leków
oraz skażeń promieniotwórczych w tkankach zwierząt, mięsie, środkach spożywczych
pochodzenia zwierzęcego i niejadalnych surowcach zwierzęcych, wykonywane według
programu określonego przez Głównego Lekarza Weterynarii,
3) za badania oraz inne czynności związane ze sprawowaniem nadzoru nad:
a) przestrzeganiem warunków weterynaryjnych,
b) przestrzeganiem warunków sanitarnych pozyskiwania, produkcji i przechowywania
środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego,
c) obrotem środkami farmaceutycznymi i artykułami medycznymi przeznaczonymi
wyłącznie dla zwierząt,
d) jakością zdrowotną środków żywienia zwierząt - jeżeli w wyniku badań nie
stwierdzono naruszeń wymagań weterynaryjnych, sanitarnych, zdrowotnych lub
jakościowych.
3. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, w porozumieniu z Ministrem
Finansów, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej ustali, w
drodze rozporządzenia, wysokość opłat za wykonywane czynności określone w ust.
1.
4. Do opłat za usługi świadczone przez inspektoraty weterynarii, inne niż
wymienione w ust. 1 i 2 pkt 3, stosuje się ceny umowne.
5. Do należności pieniężnych z tytułu opłat, o których mowa w ust. 1 i 3,
stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz przepisy o
umarzaniu należności państwowych.
Art. 50. 1. Na terenach będących w zarządzie jednostek organizacyjnych
podległych Ministrowi Obrony Narodowej zadania określone w art. 35 dla organów
Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej wykonują, wyznaczone w tym celu przez
Ministra Obrony Narodowej, wojskowe organy weterynaryjne.
2. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w porozumieniu z Ministrem
Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, zasady współdziałania organów
Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej z wojskowymi organami weterynaryjnymi.
Rozdział 7
Przepisy karne
Art. 51. 1. Kto:
1) nie stosuje się do nakazów, zakazów lub ograniczeń wydanych w celu zwalczania
choroby zakaźnej, określonych w art. 22 pkt 1-4, 9, 10, 13, 14, art. 23 ust. 1 i
art. 24,
2) prowadząc działalność w dziedzinach wymienionych w art. 5 ust. 1 oraz art. 31
ust. 1, nie zapewnia wymaganych warunków weterynaryjnych powodując przez to
zagrożenie epizootyczne lub epidemiczne, niewłaściwą jakość zdrowotną środków
żywności pochodzenia zwierzęcego albo niewłaściwą jakość materiału
biologicznego,
3) sprowadza z zagranicy towary wbrew przepisom art. 10 lub 11 albo bez
przeprowadzenia weterynaryjnej kontroli granicznej,
4) po sprowadzeniu z zagranicy zwierząt przeznaczonych do chowu lub hodowli
uchyla się od przeprowadzenia ich kwarantanny i badań,
5) po sprowadzeniu z zagranicy towarów uchyla się od przeprowadzenia badań
towarów albo wprowadza do obrotu towary bez badań lub nie stosuje się do nakazów
rejonowego lekarza weterynarii po przeprowadzeniu tych badań określonych w art.
15 ust. 1, 3 i 4
- podlega karze aresztu albo grzywny.
2. Kto:
1) uniemożliwia lub utrudnia wykonywanie obowiązków przez organy Państwowej
Inspekcji Weterynaryjnej lub osoby działające w ich imieniu,
2) uchyla się od obowiązku ochronnego szczepienia zwierząt przeciwko
wściekliźnie, określonego w art. 8,
3) nie dostarcza niezwłocznie posiadanych zwłok zwierzęcych bądź ich części do
wyznaczonych miejsc ich przetwarzania lub zbierania albo spalania lub grzebania,
określonych w art. 9,
4) wprowadza do obrotu zwierzęta nie znakowane i bez świadectw miejsca
pochodzenia albo wymaganych świadectw zdrowia stosownie do przepisów art. 7 lub
art. 27 ust. 2,
5) nie zawiadamia w wymaganym terminie organu Państwowej Inspekcji
Weterynaryjnej o zamiarze rozpoczęcia działalności w dziedzinach wymienionych w
art. 5 ust. 1 lub w art. 31 ust. 1 albo jej zaprzestaniu,
6) po sprowadzeniu z zagranicy zwierząt rzeźnych nie poddaje ich ubojowi w
oznaczonym czasie i miejscu, określonych w art. 11 ust. 1 pkt 3 i w art. 15 ust.
2,
7) uchyla się od obowiązków nałożonych na podstawie art. 16 pkt 1,
8) nie dopełnia obowiązków określonych w art. 19,
9) nie stosuje się do nakazu wydanego na podstawie art. 44 ust. 1 pkt 2,
10) nie będąc do tego uprawniony w trybie przepisów art. 44 ust. 1 wykonuje
czynności zastrzeżone dla organów Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej
- podlega karze grzywny.
3. W razie popełnienia wykroczeń określonych w ust. 1 pkt 2-4 i ust. 2 pkt 8,
można orzec przepadek towaru, chociażby nie stanowił własności sprawcy
wykroczenia.
Rozdział 8
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 52. W ustawie z dnia 13 lipca 1939 r. o nadzorze nad niektórymi środkami
żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 63, poz. 419 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) w art. 7
w ust. 1 wyrazy "rejonowych organów rządowej administracji ogólnej" zastępuje
się wyrazami "rejonowych lekarzy weterynarii".
Art. 53. W ustawie z dnia 13 listopada 1963 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych
(Dz. U. Nr 50, poz. 279, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1974 r. Nr 47, poz. 280, z
1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące
zmiany:
1) skreśla się art. 11,
2) w art. 12 skreśla się ust. 2,
3) w art. 14:
a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "albo wybicia zwierząt",
b) skreśla się ust. 2.
Art. 54. W ustawie z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach zdrowotnych żywności
i żywienia (Dz. U. Nr 29, poz. 245, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1985 r. Nr 12,
poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1992 r. Nr 33, poz. 144 i Nr 91, poz. 456
oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272) wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w odpowiednim przypadku i liczbie wyrazy "organ służby weterynaryjnej
nadzorowany przez Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej" zastępuje się
odpowiednio wyrazami "organ Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej",
2) w art. 23 wyraz "zakładów" zastępuje się wyrazem "inspektoratów"
Art. 55. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz.
114, z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz.
35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr
23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz.
324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr
86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz.
101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29 i Nr 60, poz. 310 oraz
z 1997 r. Nr 54, poz. 349) art. 118 otrzymuje brzmienie:
"Art. 118. § 1. Kto:
1) dokonuje uboju zwierzęcia bez wymaganego zezwolenia lub niezgodnie z
warunkami określonymi w tym zezwoleniu,
2) usuwa części zwierzęcia przed wykonaniem wymaganego badania po uboju,
3) nie poddaje mięsa badaniu, jeżeli takie badanie jest wymagane
- podlega karze grzywny.
§ 2. Kto wprowadza do obrotu mięso:
1) bez wymaganego oznakowania i świadectwa,
2) o ograniczonej przydatności do spożycia lub niezdatne do spożycia, wbrew
określonemu sposobowi jego wykorzystania
- podlega karze aresztu albo grzywny.
§ 3. W razie popełnienia wykroczenia określonego w § 1 i 2, można orzec
przepadek mięsa, chociażby nie stanowiło własności sprawcy wykroczenia."
Art. 56. W ustawie z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej
(Dz. U. Nr 12, poz. 49, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 7, poz. 25, z
1992 r. Nr 33, poz. 144, z 1995 r. Nr 130, poz. 629 i z 1996 r. Nr 106, poz.
496) w art. 17 wyrazy "organy służby weterynaryjnej nadzorowane przez Ministra
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej" zastępuje się wyrazami "organy Państwowej
Inspekcji Weterynaryjnej".
Art. 57. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U.
Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr
106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i
Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60,
poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446, Nr 141, poz. 700, Nr 147, poz. 713,
z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23,
poz. 117, Nr 43, poz. 272 i Nr 54, poz. 348) w art. 3 w ust. 1 po wyrazie
"sanitarnych," dodaje się wyraz "weterynaryjnych,".
Art. 58. W ustawie z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii i
izbach lekarsko-weterynaryjnych (Dz. U. z 1991 r. Nr 8, poz. 27 i z 1995 r. Nr
120, poz. 576) art. 68 otrzymuje brzmienie:
"Art. 68. 1. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w drodze
rozporządzenia, jakie czynności o charakterze pomocniczym z zakresu zadań
lekarza weterynarii, o których mowa w art. 1 ust. 1, mogą być wykonywane pod
nadzorem lekarza weterynarii przez osoby nie posiadające tytułu lekarza
weterynarii oraz określi kwalifikacje tych osób.
2. Osoby wymienione w ust. 1, które na podstawie dotychczasowych przepisów
nabyły uprawnienia do wykonywania czynności weterynaryjnych samodzielnie lub pod
nadzorem lekarza weterynarii i do czasu wejścia w życie ustawy z dnia 24
kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt
rzeźnych i mięsa oraz o Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 60, poz.
369) prowadziły zarejestrowaną działalność gospodarczą w tej dziedzinie,
zachowują dotychczasowe uprawnienia."
Art. 59. W ustawie z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych,
materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U.
Nr 105, poz. 452, z 1993 r. Nr 16, poz. 68 i Nr 47, poz. 211, z 1996 r. Nr 106,
poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 152 i Nr 43, poz. 272) w art. 58 ust. 2
otrzymuje brzmienie:
"2. W stosunku do środków farmaceutycznych i materiałów medycznych
przeznaczonych wyłącznie dla zwierząt nadzór nad obrotem sprawuje Minister
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz wojewódzcy lekarze weterynarii.
Przepisy art. 59-65 stosuje się odpowiednio. Minister Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej określi, w drodze rozporządzenia, w porozumieniu z Ministrem
Zdrowia i Opieki Społecznej szczegółowe zasady i sposób sprawowania nadzoru
przez wojewódzkich lekarzy weterynarii oraz wymagane kwalifikacje osób
pełniących funkcje kontrolne."
Art. 60. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr
147, poz. 713 i z 1997 r. Nr 14, poz. 72) art. 14 otrzymuje brzmienie:
"Art. 14. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich oraz właściciele, posiadacze
i zarządcy gruntów są obowiązani zawiadomić właściwy organ Państwowej Inspekcji
Weterynaryjnej lub urząd gminy albo najbliższy zakład leczniczy dla zwierząt o
dostrzeżonych objawach chorób zwierząt żyjących wolno."
Art. 61. W ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku
w gminach (Dz. U. Nr 132, poz. 622) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 w ust. 2 po pkt 7 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt
8 i 9 w brzmieniu:
"8) zapewniają budowę, utrzymanie i eksploatację, własnych lub wspólnych z
innymi gminami, grzebowisk oraz miejsc spalania zwłok zwierzęcych i ich części,
9) znakują obszary dotknięte lub zagrożone chorobą zakaźną zwierząt.";
2) w art. 7 w ust. 1 po wyrazie "zwierząt" dodaje się wyrazy "a także grzebowisk
i spalarni zwłok zwierzęcych i ich części".
Art. 62. Postępowanie w sprawach uregulowanych ustawą, wszczęte przed dniem
wejścia w życie ustawy i do tego dnia nie zakończone ostateczną decyzją, będzie
toczyć się według przepisów niniejszej ustawy.
Art. 63. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej po upływie trzech lat od
wejścia w życie ustawy określi, w drodze rozporządzenia, jednolity dla całego
kraju system rejestracji i identyfikacji zwierząt, zastępujący świadectwa
miejsca pochodzenia, o których mowa w art. 7.
Art. 64. Z dniem wejścia w życie ustawy:
1) mienie Skarbu Państwa będące w zarządzie wojewódzkich zakładów weterynarii -
przechodzi w zarząd wojewódzkich inspektoratów weterynarii,
2) pracownicy wojewódzkich zakładów weterynarii - stają się pracownikami
Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej.
Art. 65. Tracą moc:
1) rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 sierpnia 1927 r. o
zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych (Dz. U. Nr 77, poz. 673 i Nr 114, poz.
975, z 1928 r. Nr 26, poz. 229, z 1932 r. Nr 26, poz. 229, Nr 60, poz. 573 i Nr
67, poz. 622, z 1934 r. Nr 110, poz. 976, z 1938 r. Nr 27, poz. 245, z 1948 r.
Nr 49, poz. 373, z 1951 r. Nr 1, poz. 4 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198),
2) rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o badaniu
zwierząt rzeźnych i mięsa (Dz. U. z 1933 r. Nr 60, poz. 454, z 1934 r. Nr 110,
poz. 976, z 1938 r. Nr 18, poz. 132, z 1969 r. Nr 13, poz. 95, z 1971 r. Nr 12,
poz. 115 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198),
3) ustawa z dnia 17 kwietnia 1936 r. o uboju zwierząt gospodarskich w rzeźniach
(Dz. U. Nr 29, poz. 237).
2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie dłużej
jednak niż przez okres roku od dnia jej wejścia w życie, zachowują moc
obowiązującą dotychczasowe przepisy wykonawcze, jeżeli nie są sprzeczne z
ustawą.
Art. 66. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Załącznik do ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. (poz. 369)
WYKAZ CHORÓB ZAKAŹNYCH ZWIERZĄT PODLEGAJĄCYCH OBOWIĄZKOWI ZWALCZANIA
1) pryszczyca [Foot and mouth disease],
2) pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej [Vesicular stomatitis],
3) choroba pęcherzykowa świń [Swine vesicular disease],
4) pomór bydła [Rinderpest],
5) pomór małych przeżuwaczy [Peste des petis ruminants],
6) zaraza płucna bydła [Contagious bovine pleuropneumonia],
7) guzowata choroba skóry bydła [Lumpy skin disease],
8) gorączka doliny Rift [Rift valley fever],
9) choroba niebieskiego języka [Bluetongue],
10) ospa owiec i kóz [Sheep pox and goat pox],
11) afrykański pomór koni [African horse sickness],
12) afrykański pomór świń [African swine fever],
13) pomór świń [Hog cholera],
14) influenza drobiu o wysokiej zaraźliwości d. pomór drobiu [Highly patogenic
avian influenza d. Fowl plague],
15) rzekomy pomór drobiu [Newcastle disease],
16) wąglik [Anthrax],
17) gorączka Q [Q fever],
18) wścieklizna [Rabies],
19) paratuberkuloza [Paratubeculosis],
20) listerioza [Listeriosis],
21) toksoplazmoza [Toxoplasmosis],
22) gruźlica bydła [Bovine tuberculosis],
23) enzootyczna białaczka bydła [Enzootic bovine leucosis],
24) gąbczasta encefalopatia bydła [Bovine spongiform encphalopathy],
25) posocznica krwotoczna bydła [Haemorrhagic septicaemia of cattle],
26) zakaźne zapalenie nosa i tchawicy/otręt bydła [Infectious bovine
rhinotrcheitis/Infectious pustular vulvovagintis],
27) choroba mętwikowa bydła [Bovine genital campylobacteriosis],
28) zaraza rzęsistkowa bydła [Trichomoniasis],
29) gruczolakowatość płuc u owiec [Sheep pulmonary adenomatosis],
30) trzęsawka owiec [Scrapie],
31) choroba Maedi/Visna owiec [Maedi/Visna disease],
32) zapalenie stawów i mózgu u kóz [Caprina arthritis/encephalitis],
33) włośnica [Trichinosis],
34) enterowirusowe zapalenie mózgu i rdzenia u świń d. choroba cieszyńska i
talfańska [Enterovirus encephalomyelitis],
35) wirusowe zapalenie żołądka i jelit u świń [Transmisseble gastroenteritis],
36) choroba Aujeszkyego u świń [Aujeszky's disease],
37) bruceloza bydła (B. abortus), owiec (b. ovis), kóz i owiec (B. melitensis),
świń (B. suis, B. abortus) [Bovine brucellosis (B. abortus), caprine/ovine
brucellosis (B. melitensis), porcine brucelosis (B. suis, B. abortus)],
38) leptospiroza bydła i świń {Leptospirosis and pigs],
39) salmonelozy bydła, świń i drobiu [Salmonellosis of cattles, pigs and
poultry],
40) zakaźne zapalenie macicy u klaczy [Contagious equine metritis],
41) zaraza stadnicza [Dourine],
42) niedokrwistość zakaźna koni [Equine infectious anaemia],
43) influenza koni [Equine influenza],
44) nosacizna [Glanders],
45) wirusowe zapalenie tętnic koni [Equine viral arteritis],
46) wirusowe ronienie u klaczy (EHV I) [Equine rhinopneumonitis EHV - 1],
47) wirusowe zapalenie mózgu i rdzenia koni [Equine encephalomyelitis],
48) zołzy [Strangles],
49) myksomatoza królików [Myxomatosis],
50) tularemia [Tularaemia],
51) wirusowa krwiotoczna choroba królików [Viral haemorrhagenic disease of
rabbits],
52) chlamydioza ptaków [Avian chlamydiosis],
53) zakaźne zapalenie oskrzeli u kur [Avian infectious bronchitis],
54) zakaźne zapalenie torby Fabrycjusza (choroba Gumboro) [Infectious bursal
(Gumboro disease],
55) choroba Mareka [Marek's disease],
56) wiosenna wiremia u karpi [Spring viraemia of carp],
57) wirusowa posocznica krwiotoczna ryb łososiowatych [Viral haenorrhagic
septicaemia],
58) zakaźna martwica układu krwiotwórczego ryb łososiowatych [Infectious
haematopoietic necrosis],
59) bakteryjna choroba nerek ryb łososiowatych [Renibacteriosis],
60) zgnilec amerykański [American foul brood],
61) zgnilec europejski [European foul brood].
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 22 maja 1997 r.
o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych.
(Dz. U. Nr 60, poz. 370)
Art. 1. W ustawie z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych
(Dz. U. Nr 16, poz. 78) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 1 w pkt 7 po wyrazach "dla potrzeb rolnictwa" dodaje się
wyrazy "i mieszkańców wsi";
2) w art. 4 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
"8) glebach pochodzenia organicznego - rozumie się przez to wytworzone przy
udziale materii organicznej, w warunkach nadmiernego uwilgotnienia, gleby
torfowe i murszowe,";
3) w art. 12 po ust. 15 dodaje się ust. 16 w brzmieniu:
"16. Na wniosek rady gminy organ, o którym mowa w art. 5, może umorzyć całość
lub część należności i opłat rocznych - a w odniesieniu do gruntów leśnych
również jednorazowego odszkodowania w razie dokonania przedwczesnego wyrębu
drzewostanu - w przypadku inwestycji o charakterze użyteczności publicznej z
zakresu oświaty i wychowania, kultury oraz ochrony zdrowia i opieki społecznej,
realizowanej przez samorząd terytorialny, która służy zaspokojeniu potrzeb
lokalnej społeczności oraz dotyczącej powiększenia bądź założenia cmentarza,
jeżeli obszar gruntu podlegający wyłączeniu nie przekracza 1 ha i nie ma
możliwości zrealizowania inwestycji na gruncie nie objętym ochroną.";
4) po art. 12 dodaje się art. 12a w brzmieniu:
"Art. 12a. Obowiązek uiszczenia należności i opłat rocznych, a w odniesieniu do
gruntów leśnych również jednorazowego odszkodowania, o którym mowa w art. 12
ust. 1, nie dotyczy wyłączenia gruntów z produkcji rolniczej lub leśnej na cele
budownictwa mieszkaniowego:
1) do 0,05 ha w przypadku budynku jednorodzinnego,
2) do 0,02 ha, na każdy lokal mieszkalny, w przypadku budynku wielorodzinnego.";
5) w art. 13 w ust. 2 w zdaniu pierwszym po wyrazie "leśnej" dodaje się
przecinek i wyrazy "wytwarzania energii elektrycznej w elektrowniach wodnych o
mocy zainstalowanej nie większej niż 10 MW";
6) w art. 20:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Rekultywacji na cele rolnicze gruntów położonych, w rozumieniu przepisów o
zagospodarowaniu przestrzennym, na obszarach rolniczej przestrzeni produkcyjnej,
zdewastowanych lub zdegradowanych przez nie ustalone osoby lub w wyniku klęsk
żywiołowych, dokonuje właściwy organ wymieniony w art. 5 przy wykorzystaniu
środków Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych, a rekultywacji gruntów leśnych i
gruntów przeznaczonych do zalesienia - środków budżetu państwa na zasadach
określonych w przepisach o lasach.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Rekultywacji na cele inne niż wymienione w ust. 2 pozostałych gruntów
zdewastowanych lub zdegradowanych przez nie ustalone osoby lub w wyniku klęsk
żywiołowych dokonuje właściwy organ wymieniony w art. 5 przy wykorzystaniu
środków budżetu państwa lub środków osób zainteresowanych prowadzeniem
działalności na zrekultywowanych gruntach.",
c) po ust. 5 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. W przypadku zmiany osoby zobowiązanej do rekultywacji gruntów, w drodze
decyzji właściwego organu wymienionego w art. 5, następuje przekazanie praw i
obowiązków wynikających z wcześniej wydanych decyzji."
Art. 2. Opłaty roczne ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych,
niewymagalne do dnia wejścia w życie ustawy, ulegają z mocy prawa umorzeniu,
jeśli grunty wyłączone z produkcji spełniają warunki, o których mowa w art. 1
pkt 4.
Art. 3. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, a nie
zakończonych wydaniem decyzji ostatecznej, stosuje się przepisy ustawy.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 czerwca 1997 r.
w sprawie warunków, jakie powinien spełniać statut spółki zawiązanej przez Skarb
Państwa z pracownikami prywatyzowanego przedsiębiorstwa państwowego, rolnikami
lub rybakami.
(Dz. U. Nr 60, poz. 371)
Na podstawie art. 50 ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji
i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 i Nr 156,
poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa:
1) o ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 30 sierpnia 1996 r. o
komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz.
561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 32, poz. 184),
2) spółce - rozumie się przez to spółkę akcyjną lub spółkę z ograniczoną
odpowiedzialnością,
3) akcjach - rozumie się przez to również udziały.
§ 2. 1. Statut spółki zawiązanej przez Skarb Państwa z pracownikami
prywatyzowanego przedsiębiorstwa państwowego oraz rolnikami lub rybakami,
zwanymi dalej "uprawnionymi akcjonariuszami", poza wymogami, o których mowa w
Kodeksie handlowym, określi również:
1) liczbę akcji oferowanych corocznie przez Skarb Państwa uprawnionym
akcjonariuszom, ustaloną zgodnie z zasadami określonymi w art. 50 ust. 2 ustawy;
oferta nabycia akcji powinna uwzględniać przepisy art. 347 § 1 Kodeksu
handlowego,
2) terminy lub termin złożenia przez Skarb Państwa ofert, o których mowa w pkt
1, oraz terminy ich ważności nie krótsze niż miesiąc i nie dłuższe niż 3
miesiące od dnia złożenia oferty,
3) kompetencje zarządu spółki w zakresie postępowania wyjaśniającego i
odwoławczego dotyczące udostępniania akcji Skarbu Państwa.
2. Statut spółki, o której mowa w ust. 1, powinien określać szczegółowe zasady
ustalania ceny akcji oferowanych uprawnionym akcjonariuszom przez Skarb Państwa.
Podstawę ustalenia ceny stanowi bilans spółki za ostatni rok obrachunkowy. Cena
akcji nie może być jednak niższa od wartości nominalnej akcji powiększonej o
wskaźnik wzrostu cen dóbr inwestycyjnych w okresie, o którym mowa w art. 50 ust.
2 ustawy.
3. Cena akcji Skarbu Państwa objętych ofertą i nie nabytych przez uprawnionych
akcjonariuszy, zbywanych innym osobom, nie może być niższa niż cena, po której
akcje te oferowane były uprawnionym akcjonariuszom.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 26 maja 1997 r.
w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o rybactwie śródlądowym.
(Dz. U. Nr 60, poz. 372)
Na podstawie art. 21 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym
(Dz. U. Nr 21, poz. 91, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z
1990 r. Nr 34, poz. 198 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 128, poz. 602)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Przepisy rozporządzenia określają:
1) szczegółowe warunki uprawiania amatorskiego połowu ryb,
2) organizację społeczną uprawnioną do przeprowadzania egzaminów w zakresie
ochrony i połowu ryb,
3) wzór karty wędkarskiej i karty łowiectwa podwodnego oraz wysokość opłaty
pobieranej za ich wydanie,
4) szczegółowe warunki ochrony i połowu ryb, rybackie narzędzia i urządzenia
połowowe, zasady ustanawiania obwodów rybackich, obrębów hodowlanych i
ochronnych, oznakowania obrębów i sprzętu pływającego służącego do połowu ryb
oraz rejestracji tego sprzętu.
§ 2. Amatorski połów ryb można uprawiać, z zastrzeżeniem § 4:
1) bez stosowania sztucznego światła,
2) wędką złożoną z wędziska o długości co najmniej 30 cm, do którego
przymocowana jest linka zakończona haczykiem albo sztuczną przynętą bądź
zakończona dwoma haczykami ze sztuczną przynętą w postaci owada; haczyk wędki
może mieć nie więcej niż cztery ostrza, a sztuczna przynęta - trzy haczyki,
3) kuszą miotającą harpun na uwięzi, który może mieć nie więcej niż trzy ostrza
rozstawione w taki sposób, aby nie wykraczały poza obwód koła o średnicy 30 mm;
konstrukcja harpuna powinna umożliwiać łatwe oddzielenie ostrza od jego trzonu.
§ 3. 1. Amatorski połów ryb kuszą może być uprawiany w promieniu 50 m od
ustawionego przez osobę dokonującą tego połowu pływaka koloru żółtego o
wyporności co najmniej 5 litrów; pływak ustawiany jest na czas połowu.
2. Kusza podczas napinania i zwalniania powinna być w całości zanurzona w
wodzie.
§ 4. Amatorski połów ryb pod lodem można uprawiać wędką, której haczyki powinny
być rozstawione w taki sposób, aby ich ostrza nie wykraczały poza obwód koła o
średnicy 30 mm.
§ 5. Organizacją społeczną uprawnioną do przeprowadzania egzaminu w zakresie
ochrony i połowu ryb w celu uzyskania kart:
1) wędkarskich - jest Polski Związek Wędkarski,
2) łowiectwa podwodnego - jest Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze.
§ 6. 1. Wzór karty wędkarskiej określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Wzór karty łowiectwa podwodnego określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
3. Wysokość opłaty za wydanie karty wędkarskiej albo karty łowiectwa podwodnego
wynosi 2 zł.
§ 7. Zabrania się połowu ryb i raków, których długość ciała mierzona od początku
głowy do najdalszego krańca płetwy lub tarczy ogonowej, będąca wymiarem
ochronnym, wynosi dla:
1) bolenia (Aspius aspius L.) - do 40 cm,
2) brzanki (Barbus meridionalis petenyi Heckel) - do 20 cm,
3) brzany (Barbus barbus L.) - do 40 cm,
4) certy (Vimba vimba Heckel) - do 30 cm,
5) głowacicy (Salmo hucho L.) - do 70 cm,
6) jazia (Leuciscus idus L.) - do 25 cm,
7) jelca (Leuciscus leuciscus) - do 15 cm,
8) karpia (Cyprinus carpio L.) - do 30 cm,
9) klenia (Leuciscus cephalus L.) - do 25 cm,
10) lina (Tinca tinca L.) - do 25 cm,
11) lipienia (Thymallus thymallus L.) - do 30 cm,
12) pstrąga potokowego (Salmo trutta m. fario L.):
a) w rzece Wiśle i jej dopływach do ujścia rzeki San i w dopływach rzeki Odry do
ujścia rzeki Bystrzycy - do 25 cm,
b) w pozostałych wodach - do 30 cm,
13) rozpióra (Abramis ballerus L.) - do 25 cm,
14) sandacza (Stizostedion lucioperca L.) - do 45 cm,
15) siei (Coregonus lavaretus L.) - do 35 cm,
16) sielawy (Coregonus albula L.) - do 18 cm,
17) suma (Silurus glanis L.) - do 60 cm,
18) szczupaka (Esox lucius L.) - do 45 cm,
19) świnki (Chondrostoma nasus L.) - do 25 cm,
20) troci (Salmo trutta m, trutta L.) - do 40 cm,
21) troci jeziorowej (Salmo trutta m. lacustris L.) - do 50 cm,
22) węgorza (Anguilla anguilla L.) - do 40 cm,
23) wzdręgi (Scardinius erythrophthalmus L.) - do 15 cm,
24) raka błotnego (Patamobius leptodactylus Esch.) - do 10 cm,
25) raka szlachetnego (Patamobius astacus Esch.) - do 10 cm,
§ 8. 1. Zabrania się połowu ryb i raków w okresach ochronnych, z zastrzeżeniem
ust. 2, wynoszących dla:
1) brzany (Barbus barbus L.) - od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca,
2) certy (Vimba vimba Heskel):
a) w rzekach Odrze i Wiśle - od dnia 1 stycznia do dnia 31 maja,
b) w pozostałych rzekach - od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca,
3) głowacicy (Salmo hucho L.) lipienia (Thymallus thymallus L.) - od dnia 1
marca do dnia 31 maja,
4) leszcza (Abramis brama L.) - od dnia 10 kwietnia do dnia 20 czerwca w
jeziorze Drużno i wodach łączących to jezioro z Zalewem Wiślanym,
5) miętusa (Lota lota L.) - od dnia 1 grudnia do końca lutego,
6) pstrąga potokowego (Salmo trutta m. fario L.):
a) w rzece Wiśle i jej dopływach do ujścia rzeki San oraz w dopływach rzeki Odry
do ujścia rzeki Bystrzycy - od dnia 1 września do dnia 31 stycznia,
b) w pozostałych wodach - od dnia 1 września do dnia 31 grudnia,
7) pelugi (Coregonus peled Cinel.), siei (Coregonus lavaretus L.) i sielawy
(Coregonus albula L.) - od dnia 15 października do dnia 31 grudnia,
8) sandacza (Stizostedion lucioperca L.) - od dnia 1 marca do dnia 31 maja,
9) suma (Silurus glanis L.):
a) w rzece Odrze - od dnia 1 stycznia do dnia 15 maja,
b) w pozostałych wodach - od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca,
10) szczupaka (Esox lucius L.) - od dnia 1 marca do dnia 30 kwietnia, z
wyjątkiem wód, w których występują pstrągi, lipienie lub trocie,
11) troci (Salmo trutta m, trutta L.):
a) w rzece Wiśle i jej dopływach powyżej zapory na rzece Wiśle we Włocławku - w
ciągu całego roku,
b) w przyujściowym odcinku rzeki Wisły (od 935 do 940 km) - od dnia 1 lipca do
dnia 31 sierpnia i od dnia 1 grudnia do dnia 15 stycznia, a w pozostałym okresie
w piątki, soboty i niedziele,
c) w pozostałych rzekach - od dnia 1 października do dnia 31 grudnia,
12) troci jeziorowej (Salmo trutta m. lacustris L.) - od dnia 1 września do dnia
31 stycznia,
13) raka szlachetnego (Patamobius astacus Esch.) i błotnego (Patamobius
leptodactylus Esch.) - od dnia 15 października do dnia 15 marca dla samców i od
dnia 15 października do dnia 31 lipca dla samic.
2. Jeżeli pierwszy albo ostatni dzień okresu ochronnego dla określonego gatunku
ryb przypada w dzień ustawowo wolny od pracy, okres ochronny ulega skróceniu o
ten dzień.
§ 9. 1. Rybackimi narzędziami połowowymi są:
1) okrężnice: jednołodziowe, dwułodziowe,
2) niewody, przewłoki,
3) włoki, tuki,
4) dragi: łodziowe, ręczne,
5) podrywki: przenośne, łodziowe, brzegowe - z wyjątkiem podrywek do połowu
przynęty w celach amatorskiego połowu ryb,
6) wontony, pławnice, słępy, drygawice, spławnice,
7) żaki, mieroże, kozaki, wiersze, raczniki, cedzaki, przegrody, przestawy,
8) sznury stawne, takle,
9) narzędzia elektryczne odpowiadające Polskim Normom lub normom branżowym
wprowadzonym do obowiązkowego stosowania.
2. Rybackimi urządzeniami połowowymi są: pompy połowowe i węgornie.
§ 10. 1. Nie można używać do połowu ryb rybackich narzędzi połowowych, w których
wielkość oczek sieci, z zastrzeżeniem ust. 2, mierzona w stanie mokrym od połowy
węzła do połowy węzła najbliższego jest mniejsza niż 28 mm, a w kutlu rybackich
narzędzi połowowych ciągnionych jest mniejsza niż 25 mm.
2. Wielkość oczek sieci w rybackich narzędziach połowowych służących do połowu:
1) sielawy - nie może być mniejsza niż 18 mm,
2) węgorza - nie może być mniejsza niż 12 mm,
3) uklei, stynki i chwastu rybnego - nie może być mniejsza niż 6 mm,
4) ryb na przynętę - nie może być mniejsza niż 5 mm.
3. Powierzchnia siatki do połowu ryb na przynętę w celu amatorskiego połowu ryb
nie może przekraczać 1 m2, a wielkość oczek - 5 mm.
§ 11. Przegradzanie sieciowymi rybackimi narzędziami połowowymi, z wyjątkiem
przestaw służących do połowu węgorza, więcej niż połowy szerokości łożyska wód
płynących nie zaliczanych do wód śródlądowych żeglownych oraz ustawianie
sieciowych rybackich narzędzi połowowych na wodach śródlądowych żeglownych na
szlaku żeglownym lub w bezpośrednim jego sąsiedztwie nie może powodować
utrudnień i zagrożeń dla innych użytkowników wód.
§ 12. Obwód rybacki ustanawia się na rzece, odcinku rzeki, jeziorze, grupie
jezior albo innych zbiornikach wodnych wraz z ich dopływami.
§ 13. Ustanawiając obwód rybacki należy:
1) uwzględnić warunki biologiczne danego obszaru wód,
2) nadać nazwę i kolejny numer z biegiem wody,
3) określić granicę zgodną z linią brzegu, a tam gdzie granica przebiega przez
wodę - wytyczoną odcinkami linii prostej łączącej stałe punkty orientacyjne w
terenie.
§ 14. Obręb hodowlany powinien obejmować odcinki rzek, powierzchnie stawów lub
zbiorników wodnych łącznie z groblami, urządzeniami doprowadzającymi i
odprowadzającymi wodę oraz część powierzchni cieku wodnego przepływającego
między stawami lub w pobliżu stawów na odcinku 100 m powyżej i poniżej od
urządzeń służących do chowu lub hodowli; obręby hodowlane nie powinny być
ustanawiane na szlaku żeglownym.
§ 15. Obręby ochronne należy ustanawiać w przyujściowych odcinkach cieków
wpadających do morza oraz na obszarze innych zbiorników wodnych, które
zapewniają naturalne warunki do swobodnego odbycia tarła, rozwoju narybku,
zimowania, bytowania lub gromadnego przepływu ryb.
§ 16. Oznakowania obrębów hodowlanych i ochronnych dokonuje się przez ustawienie
na ich granicy tablic lub pław w kształcie walca, o powierzchni co najmniej 40
cm x 40 cm w kolorze niebieskim, opatrzonych napisem koloru żółtego wykonanym
literami o wysokości 5 cm i grubości 6 mm:
1) "obręb hodowlany - nieupoważnionym wstęp wzbroniony",
2) "obręb ochronny - połów i czynności szkodliwe dla ryb wzbronione".
§ 17. 1. Sprzęt pływający służący do połowu ryb, z wyjątkiem statków żeglugi
śródlądowej rejestrowanych na podstawie odrębnych przepisów, powinien być
oznaczony na obu burtach numerem rejestracyjnym sporządzonym w sposób trwały i
widoczny; litery i cyfry numeru rejestracyjnego powinny mieć nie mniej niż 10 cm
wysokości i 1 cm grubości.
2. Numer rejestracyjny, o którym mowa w ust. 1, powinien składać się z
czterocyfrowej liczby od 0001 do 9999 odpowiadającej kolejnemu numerowi wpisu do
rejestru oraz dwuliterowego symbolu; pierwszą literą symbolu jest litera "R" -
oznaczająca uprawnionego do rybactwa albo litera "A" - oznaczająca sprzęt
pływający służący do amatorskiego połowu ryb, druga litera symbolu oznacza organ
dokonujący rejestracji.
§ 18. 1. Rejestracji sprzętu pływającego służącego do połowu ryb dokonuje
kierownik urzędu rejonowego właściwy dla miejsca zamieszkania lub siedziby
posiadacza tego sprzęty.
2. Rejestr sprzętu pływającego służącego do połowu ryb prowadzi się odrębnie dla
sprzętu posiadanego przez uprawnionych do rybactwa oraz służącego do
amatorskiego połowu ryb.
3. Rejestr sprzętu pływającego służącego do połowu ryb powinien zawierać kolejny
numer, datę wpisu, imię i nazwisko oraz adres stałego miejsca zamieszkania albo
nazwę i siedzibę posiadacza sprzętu.
§ 19. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z
dnia 14 czerwca 1985 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o
rybactwie śródlądowym (Dz. U. Nr 33, poz. 151 i z 1991 r. Nr 84, poz. 384).
§ 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej: J. Kalinowski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia
26 maja 1997 r. (poz. 372)
Załącznik nr 1
WZÓR KARTY WĘDKARSKIEJ
Strona 1 (format A 7), Strona 4
Ilustracja
Strona 2, Strona 3
Ilustracja
Załącznik nr 2
WZÓR KARTY ŁOWIECTWA PODWODNEGO
Strona 1 (format A 7), Strona 4
Ilustracja
Strona 2, Strona 3
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 28 maja 1997 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Akcjom Katolickim Archidiecezji
Częstochowskiej, Gdańskiej, Lubelskiej, Poznańskiej i Warszawskiej.
(Dz. U. Nr 60, poz. 373)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r.
Nr 1, poz. 3 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje:
§ 1. Nadaje się osobowość prawną organizacjom kościelnym Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą:
1) "Akcja Katolicka Archidiecezji Częstochowskiej" z siedzibą w Częstochowie,
erygowana przez Arcybiskupa Metropolitę Częstochowskiego,
2) "Akcja Katolicka Archidiecezji Gdańskiej" z siedzibą w Gdańsku, erygowana
przez Arcybiskupa Metropolitę Gdańskiego,
3) "Akcja Katolicka Archidiecezji Lubelskiej" z siedzibą w Lublinie, erygowana
przez Arcybiskupa Metropolitę Lubelskiego,
4) "Akcja Katolicka Archidiecezji Poznańskiej" z siedzibą w Poznaniu, erygowana
przez Arcybiskupa Metropolitę Poznańskiego,
5) "Akcja Katolicka Archidiecezji Warszawskiej" z siedzibą w Warszawie,
erygowana przez Prymasa Polski.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 28 maja 1997 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Akcjom Katolickim Diecezji Drohiczyńskiej,
Kaliskiej, Legnickiej, Pelplińskiej i Sosnowieckiej.
(Dz. U. Nr 60, poz. 374)
Na podstawie art. 10 w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z
1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r.
Nr 1, poz. 3 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje:
§ 1. Nadaje się osobowość prawną organizacjom kościelnym Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą:
1) "Akcja Katolicka Diecezji Drohiczyńskiej" z siedzibą w Drohiczynie, erygowana
przez Biskupa Drohiczyńskiego,
2) "Akcja Katolicka Diecezji Kaliskiej" z siedzibą w Kaliszu, erygowana przez
Biskupa Kaliskiego,
3) "Akcja Katolicka Diecezji Legnickiej" z siedzibą w Legnicy, erygowana przez
Biskupa Legnickiego,
4) "Akcja Katolicka Diecezji Pelpińskiej" z siedzibą w Pelpinie, erygowana przez
Biskupa Pelpińskiego,
5) "Akcja Katolicka Diecezji Sosnowieckiej" z siedzibą w Sosnowcu, erygowana
przez Biskupa Sosnowieckiego.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 20 maja 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie przeprowadzania badań lekarskich
pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz
orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy.
(Dz. U. Nr 60, poz. 375)
Na podstawie art. 179 § 4 i art. 229 § 8 Kodeksu pracy zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996
r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu
profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich
wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332) w
załączniku nr 1 część IV "Czynniki biologiczne" otrzymuje brzmienie:
1234567891011
IVCzynniki*) biologiczne *) Wykonanie badania serologicznego
służącego rozpoznaniu zakażenia czynnikiem biologicznym wymaga uzyskania
pisemnej zgody badanego, poinformowanego uprzednio o celu, sposobie
wykonania i ewentualnych skutkach badania
1Wirus zapalenia wątroby - typ B (HBV)ogólne, ze zwróceniem uwagi na
wątrobębilirubina; ALAT w surowicy; inne w zależności od wskazańogólne, ze
zwróceniem uwagi na wątrobębilirubina; ALAT w surowicy; inne w zależności
od wskazańco 2-4 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobębilirubina;
ALAT w surowicy; inne w zależności od wskazańwątrobaR1 - po
udokumentowanym zachorowaniu na wirusowe zapalenie wątroby typu B.
Pracownicy służby zdrowia zatrudnieni w kontakcie z krwią
2Wirus zapalenia wątroby - typ C (HCV)ogólne, ze zwróceniem uwagi na
wątrobębilirubina; ALAT w surowicy; inne w zależności od wskazańogólne, ze
zwróceniem uwagi na wątrobębilirubina; ALAT w surowicy; inne w zależności
od wskazańco 2-4 lataogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobębilirubina;
ALAT w surowicy; inne w zależności od wskazańwątrobaR1 - po
udokumentowanym zachorowaniu na wirusowe zapalenie wątroby typu C.
Pracownicy służby zdrowia zatrudnieni w kontakcie z krwią
3Ludzki wirus niedoboru odporności nabytej (HIV)ogólnew zależności od
wskazańogólnew zależności od wskazańco 2 lataogólnew zależności od
wskazańukład odpornościowyPracownicy służby zdrowia zatrudnieni w
kontakcie z krwią
4Pałeczki Brucella abortus bovisogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobę,
śledzionę, układ ruchu, układ nerwowy, narząd słuchubadania czynności
wątroby; badanie audiometryczneogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobę,
śledzionę, układ ruchu, układ nerwowy, narząd słuchubadania czynności
wątroby; badanie audiometryczne; w zależności od wskazań odczyn Wrightaco
3-5 latogólne, ze zwróceniem uwagi na wątrobę, śledzionę, układ ruchu,
układ nerwowy, narząd słuchubadania czynności wątroby; badanie
audiometrycznewątroba; śledziona; układ ruchu; układ nerwowy; narząd
słuchuSłużba weterynaryjna i zootechniczna. Pracownicy obsługi bydła,
zakładów mięsnych i produkcji pasz biologicznych
5Promieniowce termofilne, grzyby pleśniowe i inne pleśniowce o działaniu
uczulającymogólnespirometria; zdjęcie rtg klatki
piersiowejogólnespirometria; w zależności od wskazań - zdjęcie rtg klatki
piersiowejco 2-3 lataogólnespirometria; zdjęcie rtg klatki piersiowejukład
oddechowyA
6Inne szkodliwe czynniki biologiczne:
a) prątek gruźlicyOgólnew zależności od wskazańOgólnew zależności od
wskazańco 2-3 lataOgólnew zależności od wskazańukład oddechowyZwrócić
uwagę na możliwość wystąpienia gruźlicy narządowej
b) wirus kleszczowego zapalenia mózgujak wyżejjak wyżejogólne, ze
zwróceniem uwagi na układ nerwowyjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak
wyże-jośrodkowy układ nerwowyWyniki badań i rozpoznanie powinny być
konsultowane w klinice chorób zakaźnych akademii medycznej
c) Chlamydia psittacijak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak
wyżejjak wyżejukład oddechowyjak wyżej
d) Toxoplasma gondiijak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak
wyżejjak wyżejukład nerwowy; narząd wzroku; układ chłonnyjak wyżej
e) Borrelia burgdorferijak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak wyżejjak
wyżejjak wyżejskóra; stawy; układ nerwowy; mięsień sercowyjak wyżej
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: R.J. Żochowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 czerwca 1997 r.
w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru zasiłków z
ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, przysługujących
niektórym grupom ubezpieczonych.
(Dz. U. Nr 61, poz. 376)
Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym
osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U.
z 1995 r. Nr 65, poz. 333 i Nr 128, poz. 617, z 1996 r. Nr 100, poz. 461 oraz z
1997 r. Nr 28, poz. 153) oraz art. 26 ust. 1 pkt 2 dekretu z dnia 4 marca 1976
r. o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i
spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 27, poz. 135,
z 1989 r. Nr 35, poz. 190, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z
1996 r. Nr 100, poz. 461 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co
następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady ustalania podstawy wymiaru
zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa,
przysługujących osobom objętym ubezpieczeniem społecznym:
1) osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia,
2) członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych
oraz ich rodzin.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) ustawa - ustawę z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób
wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. z
1995 r. Nr 65, poz. 333 i Nr 128, poz. 617, z 1996 r. Nr 100, poz. 461 oraz z
1997 r. Nr 28, poz. 153),
2) ubezpieczenie - ubezpieczenie społeczne osób wykonujących pracę na podstawie
umowy agencyjnej lub umowy zlecenia oraz ubezpieczenie społeczne członków
rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich
rodzin,
3) ubezpieczony - osobę objętą ubezpieczeniem społecznym osób wykonujących pracę
na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia,
4) członek spółdzielni - osobę objętą ubezpieczeniem społecznym członków
rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich
rodzin,
5) zasiłek - zasiłek z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa,
6) umowa - umowę agencyjną lub umowę zlecenia,
7) składka - składkę na ubezpieczenie,
8) dochód - dochód stanowiący podstawę wymiaru składek,
9) przeciętne wynagrodzenie - przeciętne miesięczne wynagrodzenie z poprzedniego
kwartału, ogłaszane przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego do celów
emerytalnych.
Rozdział 2
Szczegółowe zasady dotyczące ubezpieczonych wykonujących pracę na podstawie
umowy agencyjnej lub umowy zlecenia
§ 3. Podstawę wymiaru zasiłku przysługującego ubezpieczonemu stanowi przeciętny
miesięczny dochód osiągnięty u danego zleceniodawcy w okresie 12 miesięcy
kalendarzowych nieprzerwanego ubezpieczenia poprzedzających miesiąc, w którym
powstało prawo do zasiłku, a jeżeli ubezpieczenie trwało krócej - z faktycznego
okresu ubezpieczenia.
§ 4. 1. Jeżeli prawo do zasiłku powstało przed upływem 12 miesięcy
kalendarzowych ubezpieczenia, podstawa wymiaru zasiłku nie może być wyższa od
kwoty równej 250% przeciętnego wynagrodzenia. Kwotę tę ustala się miesięcznie na
okres trzech miesięcy, poczynając od trzeciego miesiąca kalendarzowego każdego
kwartału.
2. Do okresu ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 1, zalicza się okresy
ubezpieczenia na podstawie ustawy, jeżeli między nimi nie było przerwy, chyba że
przerwa przypadała na dni ustawowo wolne od pracy.
§ 5. 1. Podstawa wymiaru zasiłku przysługującego ubezpieczonemu, dla którego
podstawę wymiaru składek stanowi dochód bieżąco zadeklarowany, nie niższy od
kwoty odpowiadającej 60% przeciętnego wynagrodzenia, nie może być niższa od
najniższej podstawy wymiaru składek za miesiąc, w którym powstało prawo do
zasiłku.
2. Podstawę wymiaru zasiłku przysługującego ubezpieczonemu, dla którego podstawą
wymiaru składek jest dochód wynikający z wykonywania umowy, stanowi ten dochód;
przepisu ust. 1 nie stosuje się.
3. Jeżeli prawo do zasiłku powstało w pierwszym miesiącu kalendarzowym
ubezpieczenia, podstawę wymiaru zasiłku stanowi:
1) dla ubezpieczonego, o którym mowa w ust. 1 - najniższa podstawa wymiaru
składek za miesiąc, w którym powstało prawo do zasiłku,
2) dla ubezpieczonego, o którym mowa w ust. 2 - kwota dochodu określona w
umowie, a jeżeli kwota ta nie jest w umowie określona - kwota przeciętnego
miesięcznego dochodu wypłacona innemu ubezpieczonemu, z którym zleceniodawca
zawarł taką samą lub podobną umowę, nie wyższa od najniższej podstawy wymiaru
składek, o której mowa w ust. 1.
§ 6. 1. Jeżeli w okresie, o którym mowa w § 3, dochód uległ zmniejszeniu wskutek
niewykonywania umowy w okresie pobierania zasiłku, świadczenia rehabilitacyjnego
albo odbywania ćwiczeń wojskowych, przy obliczaniu podstawy wymiaru zasiłku
wyłącza się dochód z każdego miesiąca, w którym ubezpieczony wykonywał umowę
przez mniej niż połowę obowiązującego go w tym miesiącu okresu wykonywania
umowy.
2. Jeżeli jednak w okresie, o którym mowa w § 3, ubezpieczony w każdym miesiącu
wykonywał umowę przez mniej niż połowę obowiązującego okresu wykonywania umowy,
do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się dochód ze
wszystkich miesięcy.
3. Obowiązującym ubezpieczonego okresem wykonywania umowy, w rozumieniu
rozporządzenia, jest każdy dzień objęty umową, a jeżeli umowa obejmuje pełny
miesiąc kalendarzowy - wszystkie dni miesiąca.
§ 7. Podstawę wymiaru dla tego samego rodzaju zasiłku ustala się na nowo, jeżeli
przerwa między okresami pobierania zasiłku trwała co najmniej trzy miesiące
kalendarzowe.
§ 8. Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego podlega waloryzacji na zasadach
określonych w przepisach o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego
w razie choroby i macierzyństwa.
§ 9. 1. Podstawę wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego stanowi podstawa wymiaru
zasiłku chorobowego. Przepis § 5 stosuje się odpowiednio.
2. W razie przyznania świadczenia rehabilitacyjnego po upływie 6 miesięcy
niezdolności do pracy, do ustalenia podstawy wymiaru tego świadczenia przepis §
8 stosuje się odpowiednio.
§ 10. Jeżeli ubezpieczony wykonuje umowy na rzecz różnych zleceniodawców,
podstawę wymiaru zasiłku ustala się i zasiłek wypłaca odrębnie dla każdej z
umów.
Rozdział 3
Szczegółowe zasady dotyczące członków spółdzielni
§ 11. 1. Podstawę wymiaru zasiłku przysługującego członkowi spółdzielni stanowi
przeciętny miesięczny dochód z okresu 12 miesięcy kalendarzowych nieprzerwanego
ubezpieczenia poprzedzających miesiąc, w którym powstało prawo do zasiłku, a
jeżeli ubezpieczenie trwało krócej - z faktycznego okresu ubezpieczenia.
2. Jeżeli prawo do zasiłku powstało w pierwszym miesiącu kalendarzowym
ubezpieczenia, podstawę wymiaru zasiłku stanowi kwota najniższej podstawy
wymiaru składek za ten miesiąc.
3. Zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również przy ustalaniu podstawy
wymiaru zasiłku, do którego prawo powstało bezpośrednio po urlopie wychowawczym
trwającym dłużej niż 12 miesięcy kalendarzowych.
§ 12. Jeżeli prawo do zasiłku powstało przed upływem 12 miesięcy kalendarzowych
ubezpieczenia, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku stosuje się odpowiednio
przepis § 4.
§ 13. 1. Jeżeli w okresie, o którym mowa w § 11, dochód członka spółdzielni
uległ zmniejszeniu wskutek niewykonywania pracy w okresie pobierania zasiłku,
świadczenia rehabilitacyjnego, korzystania z urlopu wychowawczego lub odbywania
ćwiczeń wojskowych, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku wyłącza się dochód z
każdego miesiąca, w którym członek spółdzielni przepracował mniej niż połowę
obowiązujących go dni pracy.
2. Jeżeli jednak członek spółdzielni w każdym miesiącu nie przepracował co
najmniej połowy obowiązujących go dni pracy z przyczyn, o których mowa w ust. 1,
do podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się dochód z wszystkich miesięcy.
§ 14. Podstawa wymiaru zasiłku nie może być niższa od najniższej podstawy
wymiaru składek obowiązującej w miesiącu, w którym powstało prawo do zasiłku.
§ 15. Przy obliczaniu podstawy wymiaru zasiłku przysługującego członkowi
spółdzielni stosuje się odpowiednio przepisy § 7-9.
§ 16. Stawkę zasiłku przysługującego za 1 dzień zaokrągla się do 10 groszy w
górę - jeżeli końcówka jest równa lub wyższa od 5 groszy, lub w dół - jeżeli
jest niższa od 5 groszy.
§ 17. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie przy ustalaniu podstawy wymiaru
zasiłków, do których prawo powstało po wejściu w życie rozporządzenia.
§ 18. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 19 marca 1976 r. w sprawie
wykonania przepisów dekretu o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych
spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin (Dz. U.
Nr 13, poz. 74, z 1983 r. Nr 27, poz. 131 oraz z 1990 r. Nr 7, poz. 41 i Nr 71,
poz. 418) wprowadza się następujące zmiany:
1) skreśla się § 4,
2) w § 16 skreśla się pkt 3,
3) w § 17 w ust. 2 skreśla się wyrazy "zasiłku rodzinnego lub".
§ 19. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 31 grudnia 1975 r. w
sprawie wykonania ustawy o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na
rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej na podstawie umowy agencyjnej lub
umowy zlecenia (Dz. U. Nr 46, poz. 250, z 1982 r. Nr 13, poz. 102, z 1983 r. Nr
68, poz. 305 i z 1990 r. Nr 7, poz. 41).
§ 20. Rozporządzenie wchodzi w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca
następującego po miesiącu ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 czerwca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wieku emerytalnego pracowników
zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.
(Dz. U. Nr 61, poz. 377)
Na podstawie art. 55 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i
270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990 r. Nr 10,
poz. 58 i 61, Nr 36, poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr
7, poz. 24, Nr 80, poz. 350 i Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 i Nr 64,
poz. 321, z 1994 r. Nr 74, poz. 339 i Nr 108, poz. 516, z 1995 r. Nr 4, poz. 17,
z 1996 r. Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r.
Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku
emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w
szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43, z 1985 r. Nr 7, poz. 21, z 1991
r. Nr 39, poz. 167, z 1992 r. Nr 102, poz. 520 i z 1996 r. Nr 63, poz. 292)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Okresy pracy, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie
posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych
warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych
na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub świadectwie pracy.";
2) w § 4:
a) w ust. 1 skreśla się pkt 2,
b) skreśla się ust. 2;
3) w § 8:
a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący 50 lat dla kobiet i 55 lat dla mężczyzn,"
b) skreśla się ust. 2.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 czerwca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania Głównego
Urzędu Miar oraz zasad tworzenia i zakresu działania okręgowych i obwodowych
urzędów miar oraz okręgowych i obwodowych urzędów probierczych.
(Dz. U. Nr 61, poz. 378)
Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o utworzeniu
Głównego Urzędu Miar (Dz. U. Nr 55, poz. 247) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 grudnia 1993 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Głównego Urzędu Miar oraz zasad tworzenia i
zakresu działania okręgowych i obwodowych urzędów miar oraz okręgowych i
obwodowych urzędów probierczych (Dz. U. Nr 133, poz. 640 i z 1996 r. Nr 14, poz.
76) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2:
a) w pkt 1 po wyrazach "jednostek miar" dodaje się przecinek i wyrazy
"stosowanych i przechowywanych w Urzędzie,"
b) w pkt 2 po wyrazach "jednostek miar" dodaje się przecinek i wyrazy
"stosowanych i przechowywanych w Urzędzie,"
c) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) nadzór nad czynnościami, o których mowa w pkt 1 i 2, w odniesieniu do
państwowych wzorców jednostek miar, stosowanych i przechowywanych poza Urzędem,"
d) pkt 7-10 otrzymują brzmienie:
"7) wykonywanie czynności dotyczących zatwierdzenia typu, w tym badań przyrządów
pomiarowych, oraz prowadzenie publicznie dostępnego rejestru zatwierdzonych
typów,
8) wykonywanie czynności dotyczących uwierzytelniania przyrządów pomiarowych
stosowanych jako wzorce odniesienia w Urzędzie, okręgowych lub obwodowych
urzędach miar oraz w laboratoriach pomiarowych akredytowanych,
9) wykonywanie czynności dotyczących uwierzytelniania przyrządów pomiarowych
stosowanych jako wzorce odniesienia w centralnych organach miar Ministerstwa
Obrony Narodowej,
10) wykonywanie czynności dotyczących legalizacji i uwierzytelniania przyrządów
pomiarowych o najwyższej dokładności lub o ekstremalnych zakresach pomiarowych
oraz przyrządów pomiarowych występujących w niewielkiej liczbie egzemplarzy,"
e) po pkt 10 dodaje się pkt 10a w brzmieniu:
"10a) wzorcowanie (kalibracja) przyrządów pomiarowych, o których mowa w pkt
8-10, oraz sprawdzanie i wykonywanie ekspertyz przyrządów pomiarowych, o których
mowa w pkt 10,"
f) w pkt 11 wyraz "i" zastępuje się wyrazem "lub";
2) w § 3:
a) w pkt 4 wyrazy "sprawowanie nadzoru" zastępuje się wyrazem "nadzór",
b) w pkt 5 wyrazy "sprawowanie nadzoru" zastępuje się wyrazami "wykonywanie
zadań związanych z nadzorem",
c) pkt 8 otrzymuje brzmienie:
"8) prowadzenie prac dotyczących nazw i definicji pojęć z dziedziny metrologii i
probiernictwa,"
d) pkt 10 otrzymuje brzmienie:
"10) gromadzenie i upowszechnianie informacji z dziedziny metrologii i
probiernictwa, prowadzenie biblioteki naukowo-technicznej oraz historycznych
zbiorów metrologicznych i probierczych.";
3) § 7-9 otrzymują brzmienie:
"§ 7. Do zakresu działania okręgowych urzędów miar należy:
1) udział w wykonywanych przez Urząd badaniach przyrządów pomiarowych w celu
zatwierdzenia typu,
2) wykonywanie czynności dotyczących uwierzytelniania przyrządów pomiarowych
stosowanych jako wzorce odniesienia w okręgowych lub obwodowych urzędach miar
oraz w laboratoriach pomiarowych akredytowanych,
3) wykonywanie czynności dotyczących legalizacji i uwierzytelniania przyrządów
pomiarowych o dużej dokładności lub specjalistycznych,
4) wzorcowanie (kalibracja) przyrządów pomiarowych, o których mowa w pkt 2 i 3,
oraz sprawdzanie i wykonywanie ekspertyz przyrządów pomiarowych, o których mowa
w pkt 3,
5) wykonywanie czynności metrologicznych dotyczących kontroli ilościowej towarów
paczkowanych,
6) nadzór nad obwodowymi urzędami miar i koordynowanie ich działalności,
7) wykonywanie zadań związanych z nadzorem nad przestrzeganiem przepisów prawa o
miarach na obszarze działania urzędu oraz współdziałanie z administracją
państwową i samorządową w tym zakresie,
8) prowadzenie prac badawczych oraz szkolenie specjalistyczne kadr w dziedzinie
miar.
§ 8. Do zakresu działania obwodowych urzędów miar należy:
1) udział w wykonywanych przez Urząd badaniach przyrządów pomiarowych w celu
zatwierdzenia typu,
2) wykonywanie czynności dotyczących uwierzytelniania przyrządów pomiarowych
stosowanych jako wzorce odniesienia w obwodowych urzędach miar oraz w
laboratoriach pomiarowych akredytowanych,
3) wykonywanie czynności dotyczących legalizacji i uwierzytelniania przyrządów
pomiarowych powszechnego stosowania,
4) wzorcowanie (kalibracja), sprawdzanie oraz wykonywanie ekspertyz przyrządów
pomiarowych, o których mowa w pkt 3,
5) wykonywanie czynności metrologicznych dotyczących kontroli ilościowej towarów
paczkowanych,
6) wykonywanie zadań związanych z nadzorem nad przestrzeganiem przepisów prawa o
miarach na obszarze działania urzędu oraz współdziałanie z administracją
państwową i samorządową w tym zakresie.
§ 9. Stosownie do lokalnych potrzeb i możliwości technicznych Prezes Urzędu może
powierzyć niektóre zadania, wymienione w § 7 pkt 3 i 4, określonym obwodowym
urzędom miar.";
4) w § 10:
a) w pkt 1 wyrazy "sprawowanie nadzoru" zastępuje się wyrazem "nadzór",
b) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) identyfikacja polskich cech probierczych oraz wydawanie orzeczeń o ich
autentyczności,";
5) w § 11:
a) w pkt 1 skreśla się wyrazy "lub świadectw ekspertyzy",
b) skreśla się pkt 2,
c) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) wykonywanie zadań związanych z nadzorem nad przestrzeganiem przepisów prawa
probierczego na obszarze działania urzędu oraz współdziałanie z administracją
państwową i samorządową w tym zakresie,".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 czerwca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre wyroby przemysłu elektronicznego oraz niektóre towary przywożone z
zagranicy dla przemysłu komputerowego.
(Dz. U. Nr 61, poz. 379)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i
Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie
ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre wyroby przemysłu elektronicznego
oraz niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu komputerowego (Dz. U.
Nr 153, poz. 735) w § 1 wyrazy "dla których ustanawia się preferencyjne stawki
celne w wysokości 3%" zastępuje się wyrazami "dla których ustanawia się
preferencyjne zerowe stawki celne".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 czerwca 1997 r.
w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na niektóre wyroby
przemysłu elektronicznego oraz niektóre towary przywożone z zagranicy dla
przemysłu komputerowego.
(Dz. U. Nr 61, poz. 380)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i
Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1997 r. ustanawia się dodatkowe kontyngenty celne
wartościowe, w wysokości 250 000 000 ECU, na przywóz towarów wymienionych w
załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe
stawki celne.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr
145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147 i Nr 47, poz. 301).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 czerwca 1997 r. (poz. 380)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRE USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE
Kod PCNWyszczególnienieWartość celna mln ECU
8471Maszyny do automatycznego przetwarzania danych i urządzenia do tych
maszyn; czytniki magnetyczne lub optyczne, maszyny do zapisywania
zakodowanych danych na nośnikach danych oraz maszyny do przetwarzania
takich danych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej: 20,0
8471 50- Procesory cyfrowe inne niż objęte podpozycjami 8471 41 i 8471 49
zawierające lub nie w tej samej obudowie jedno lub dwa urządzenia
następującego typu: urządzenia pamięci, urządzenia wejściowe, urządzenia
wyjściowe
8471 50 90 0:- - Pozostałe
8471 60- Urządzenia wejściowe lub wyjściowe, nawet zawierające w tej samej
obudowie urządzenia pamięci:100,0
- - Pozostałe:
8471 60 40 0- - - Drukarki
8471 60 50 0- - - Klawiatury
8471 60 90 0- - - Pozostałe
8471 70- Urządzenia pamięci:60,0
- - Pozostałe:
8471 70 40 0- - - Urządzenia pamięci centralne
- - - Pozostałe:
- - - - Urządzenia pamięci dyskowej:
8471 70 51 0- - - - - Optyczne, także magnetooptyczne
- - - - - Pozostałe
8471 70 53 0- - - - - - Napędy dysków twardych
8471 70 59 0- - - - - - Pozostałe
8471 70 60 0- - - - Urządzenia pamięci magnetycznej taśmowej
8471 70 90 0- - - - Pozostałe
8473Części i akcesoria (z wyłączeniem pokrowców, futerałów itp.) nadające
się do stosowania wyłącznie lub głównie do maszyn z pozycji nr 8469 do
8472:70,0
8473 30- Części i akcesoria do maszyn z pozycji nr 8471:
8473 30 10 0- - Zespoły elektroniczne
8473 30 90 0- - Pozostałe
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 czerwca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych
towarów.
(Dz. U. Nr 61, poz. 381)
Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434,
z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W załączniku nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 1996
r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów (Dz. U. Nr 153,
poz. 742 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 45, Nr 27, poz. 151 i Nr 53, poz. 338)
wprowadza się następujące zmiany:
1) pozycja towarowa określona kodem PCN ex 8471 60 90 0 w brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDC
Zawieszenie obniżonych stawek celnych
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa
ex 8471 60 90 0Plotery, digitaizery stanowiące urządzenia wejścia -
wyjścia komputerów31,21,2 3
otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDC
Zawieszenie obniżonych stawek celnych
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa
ex 8471 60 90 0Plotery, digitaizery stanowiące urządzenia wejścia -
wyjścia komputerów0
2) pozycja towarowa określona kodem PCN ex 8517 50 10 0 w brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDC
Zawieszenie obniżonych stawek celnych
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa
ex 8517 50 10 0Modemy i karty sieciowe do transmisji komputerowych3 3
otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDC
Zawieszenie obniżonych stawek celnych
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa
ex 8517 50 10 0Modemy i karty sieciowe do transmisji komputerowych0 0
3) pozycja towarowa określona kodem PCN ex 8522 90 91 1 w brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDC
Zawieszenie obniżonych stawek celnych
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa
ex 8522 90 91 1Mechanizmy kompletne do gramofonów, magnetofonów,
magnetowidów, odtwarzaczy wideo, odtwarzaczy CD i CDI - bez zamontowanych
układów elektronicznych31,21,2 3
otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDC
Zawieszenie obniżonych stawek celnych
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa
ex 8522 90 91 1Mechanizmy kompletne do gramofonów, magnetofonów,
magnetowidów, odtwarzaczy wideo, odtwarzaczy CD i CDI - bez zamontowanych
układów elektronicznych000 0
4) pozycja towarowa określona kodem PCN 8532 90 00 0 w brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDC
Zawieszenie obniżonych stawek celnych
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa
8532 90 00 0- Części3 2,4
otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa
8532 90 00 0- Części0 0
5) pozycja towarowa określona kodem PCN 8533 90 00 0 w brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa
8533 90 00 0- Części3
otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa
8533 90 00 0- Części0
6) pozycja towarowa określona kodem PCN 8540 11 19 0 w brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa
8540 11 19 0- - - - Większej niż 72 cm3
otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa
8540 11 19 0- - - - Większej niż 72 cm0
7) pozycja towarowa określona kodem PCN 8540 11 99 0 w brzmieniu:
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa
8540 11 99 0- - - - Powyżej 75 cm3
otrzymuje brzmienie:
Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,
konwencyjnej (podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej
LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa
8540 11 99 0- - - - Powyżej 75 cm0
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 czerwca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre towary przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego.
(Dz. U. Nr 61, poz. 382)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i
Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie
ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre towary przywożone z zagranicy dla
przemysłu elektronicznego (Dz. U. Nr 153, poz. 733) w § 1 wyrazy "dla których
ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości 3%" zastępuje się wyrazami
"dla których ustanawia się preferencyjne zerowe stawki celne".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 czerwca 1997 r.
w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na niektóre towary
przywożone z zagranicy do eksploatacji metanu z pokładów węgla kamiennego.
(Dz. U. Nr 61, poz. 383)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i
Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1997 r. ustanawia się dodatkowe kontyngenty celne
ilościowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla
których ustanawia się preferencyjne stawki celne w wysokości 3%.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr
145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147 i Nr 47, poz. 301).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 czerwca 1997 r. (poz. 383)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ DODATKOWE KONTYNGENTY CELNE
ILOŚCIOWE
Kod PCNWyszczególnienieIlość
123
7304Rury, przewody rurowe i profile drążone, bez szwu, ze stali:
- Rura okładzinowa, przewód rurowy i rura płuczkowa w rodzaju używanych do
wierceń ropy naftowej lub gazu:
7304 21 00 0- - Rura płuczkowa
Ex 7304 21 00 0Rury płuczkowe do wierceń podziemnych za gazem o średnicy
42 mm, 51 mm, 60,3 mm, 73 mm, 139,7 mm, BQ i NQ wg typoszeregu APJ2 520 m
8207Narzędzia wymienne do narzędzi ręcznych nawet napędzanych mechanicznie
lub do obrabiarek (np. do prasowania tłoczenia, kucia na prasach,
przebijania, wykrawania, gwintowania otworów i wałków, wiercenia,
wytaczania, przeciągania, frezowania, toczenia lub wkręcania wkrętów),
nawet ciągadła, ciągowniki lub matryce do wyciskania metalu oraz narzędzia
do wiercenia w kamieniu lub do wierceń ziemnych:
- Narzędzia do wiercenia w kamieniu lub do wierceń ziemnych:
8207 19- - Pozostałe, łącznie z częściami:
8207 19 10 0- - - Z częścią roboczą z diamentu lub z diamentu
pokrystalicznego
Ex 8207 19 10 0 Świdry skrawające z ostrzami z diamentów
polikrystalicznych termicznie stabilizowanych typu DCE o średnicy 65 mm i
76 mm55 szt.
820719 90 0- - - Pozostałe
Ex 8207 19 90 0Świdry trójgryzowe zbrojone słupkami z węglików spiekanych
o średnicy 75 mm, 95 mm, 114 mm, 143 mm80 szt
8413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe; podnośniki
do cieczy
- Pozostałe pompy odśrodkowe
8413 70- - Pozostałe
- - - Pozostałe, o średnicy wylotu:
- - - - Powyżej 15 mm:
- - - - - Pompy o przepływie promieniowym:
- - - - - - Jednostopniowe:
- - - - - - - Z wirnikiem jednostronnym:
8413 70 69 0- - - - - - - - Pozostałe
ex 8413 70 69 0Pompy płuczkowe do cieczy wyposażone w urządzenia
pomiarowe, o płynnej regulacji wydajności do 200 l/min i ciśnieniu do 5,0
MPa2 szt.
8430Pozostałe maszyny do przemieszczania, równania, niwelowania,
zgarniania, kopania, ubijania, zagęszczania, wybierania lub wiercenia
ziemi, minerałów lub rud; urządzenia do wbijania lub wyciągania pali;
pługi odśnieżające lemieszowe i wirnikowe:
- Pozostałe maszyny do wierceń lub do głębienia szybów:
8430 41 00 0- - Samobieżne
ex 8430 41 00 0Samobieżne urządzenia wiertnicze do wiercenia i
rekonstrukcji otworów o zasięgu głębokościowym powyżej 2000 m
8430 49 00 0- - Pozostałe1 szt.
ex 8430 49 00 0Wiertnice do wierceń podziemnych za gazem o napędzie
elektryczno-hydraulicznym2 szt.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 czerwca 1997 r.
w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na niektóre towary
przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego.
(Dz. U. Nr 61, poz. 384)
Na podstawie art. 9 pkt. 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia
1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz.
427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1997 r. ustanawia się kontyngenty dodatkowe celne
wartościowe, w wysokości 28 261 500 ECU, na przywóz towarów wymienionych w
załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe
stawki celne.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr
145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147 i Nr 47, poz. 301).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 czerwca 1997 r. (poz. 384)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRE USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE
Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU
123
2519Naturalny węglan magnezowy (magnezyt); magnezja topiona; magnezja
całkowicie wypalona (spiekana), nawet zawierająca małe ilości innych
tlenków dodanych przed spiekaniem; inny tlenek magnezowy, nawet czysty:
2519 90- Pozostałe:^
2519 90 10 0- - Tlenek magnezu, inny niż wypalony naturalny węglan
magnezowy60 500
2526Steatyt naturalny, nawet wstępnie obrobiony lub tylko pocięty przez
piłowanie lub inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (nawet
kwadratowym); talk:
2526 20 00 0- Rozdrobniony lub sproszkowany275 000
2530Substancje mineralne gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone:
2530 90- Pozostałe:^
2530 90 95 0- - Pozostałe^
ex 2530 90 95 0Tworzywa kordierytowe9 000
2805Metale alkaliczne lub metale ziem alkalicznych; metale ziem rzadkich,
skand i itr, nawet ich mieszaniny lub stopy; rtęć:
2805 30- Metale ziem rzadkich, skand i itr, nawet ich mieszaniny lub
stopy:^
2805 30 90 0- - Pozostałe^
ex 2805 30 90 0Ferryty strontu i baru, proszek neodym-żelazobor1 683 000
2820Tlenki manganu:
2820 90- Pozostałe:^
2820 90 90 0- - Pozostałe^
ex 2820 90 90 0Tlenek manganu242 000
2821Tlenki i wodorotlenki żelaza; pigmenty mineralne zawierające w masie
70% lub więcej związanego żelaza w przeliczeniu na Fe2O3:
2821 10 00 0- Tlenki i wodorotlenki żelaza616 000
2825Hydrazyna i hydroksyloamina i ich sole nieorganiczne; inne zasady
nieorganiczne; tlenki, wodorotlenki i nadtlenki innych metali:
2805 40 00 0- Tlenki i wodorotlenki niklu55 000
2843Koloidy metali szlachetnych; nieorganiczne i organiczne związki metali
szlachetnych, nawet chemicznie nie zdefiniowane; amalgamaty metali
szlachetnych:
^- Związki srebra:^
2843 29 00 0- - Pozostałe^
ex 2843 29 00 0Pasta rezystywna do mikroukładów grubowarstwowych;
cyjanosrebrzan potasu110 000
2917Kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i
nadtlenokwasy; ich chlorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane
pochodne:
2917 20 00 0- Cykloalkanowe, cykloalkenowe lub cykloterpenowe kwasy
polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i
ich pochodne^
ex 2917 20 00 0Utwardzacze Hearter serii HT i XV275 000
3204Syntetyczne organiczne środki barwiące, nawet określone chemicznie,
preparaty wyszczególnione w uwadze 3 do niniejszego działu, na bazie
syntetycznych środków barwiących organicznych; syntetyczne produkty
organiczne stosowane jako fluoroscencyjne środki rozjaśniające lub jako
luminofory, nawet o określonej budowie chemicznej:
^- Syntetyczne organiczne środki barwiące oraz preparaty oparte na nich,
jak wyszczególniono w uwadze 3 do niniejszego działu:
3204 17 00 0- - Pigmenty oraz preparaty na ich bazie^
ex 3204 17 00 0Nitrocelulozowe preparaty pigmentowe w postaci proszku165
000
3206Pozostałe środki barwiące; preparaty wymienione w uwadze 3 do
niniejszego działu, inne niż z pozycji nr 3203, 3204 lub 3205; produkty
nieorganiczne stosowane jako luminofory, nawet określone chemicznie:
^- Pozostałe środki barwiące oraz inne preparaty:^
3206 49- - Pozostałe:^
3206 49 90 0- - - Pozostałe^
ex 3206 49 90 0Koncentrat koloru89 000
3208Farby i pokosty (łącznie z emaliami i lakierami) na bazie polimerów
syntetycznych i chemicznie modyfikowanych polimerów naturalnych,
rozproszonych lub rozpuszczonych w środowisku niewodnym; roztwory
określone w uwadze 4 do niniejszego działu:
3208 90- Pozostałe:^
^- - Pozostałe:^
3208 90 91 0- - - Na bazie polimerów syntetycznych44 000
3210 00Pozostałe farby i pokosty (łącznie z emaliami, lakierami i farbami
klejowymi); gotowe pigmenty wodne używane do wykańczania skóry:
3210 00 90 0- Pozostałe^
ex 3210 00 90 0Farby do tworzyw, lakiery akrylowe z pigmentami40 000
3215Farba drukarska, atrament do pisania, tusz kreślarski i inne atramenty
i tusze, także stężone lub stałe:
3215 90- Pozostałe:^
3215 90 10 0- - Atrament i tusz^
ex 3215 90 10 0Tusz do kaset do drukarek komputerowych170 000
3702Film fotograficzny w rolkach, światłoczuły, nienaświetlony, z
dowolnego materiału innego niż papier, karton i tkanina; film w rolkach do
natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nienaświetlony:
^- Pozostałe filmy, bez perforacji, o szerokości przekraczającej 105 mm:^
3702 44 00 0- - O szerokości powyżej 105 mm, ale nie przekraczającej 610
mm^
ex 3702 44 00 0Błony światłoczułe do produkcji obwodów drukowanych (dop.
Szerokość powyżej 105 mm, ale nie przekraczająca 610 mm)400 000
3810Preparaty do wytrawiania powierzchni metali; topniki i inne preparaty
pomocnicze do lutowania, lutowania twardego lub spawania; proszki i pasty
złożone z metalu i innych materiałów przeznaczone do lutowania, lutowania
twardego lub spawania; preparaty stosowane jako rdzenie lub otuliny
elektrod lub prętów spawalniczych:
3810 90- Pozostałe:^
3810 90 90 0- - Pozostałe^
ex 3810 90 90 0Topniki do lutowania98 000
3818 00Pierwiastki chemiczne domieszkowane do stosowania w elektronice, w
postaci krążków, płytek i form podobnych; związki chemiczne domieszkowane
do stosowania w elektronice:
3818 00 90 0- Pozostałe^
ex 3818 00 90 0Tworzywa ceramiczne steatytowe82 000
3824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i
preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (łącznie z
mieszaninami produktów naturalnych), gdzie indziej nie wymienione ani nie
włączone; produkty odpadowe tych przemysłów gdzie indziej nie wymienione
ani nie włączone:
3824 90- Pozostałe:^
^- - Pozostałe:^
3824 90 50 0- - - Preparaty do powlekania galwanicznego500 000
3824 90 95 0- - - - Pozostałe^
Ex 3824 90 95 0Ferrofluidy - zawiesina proszku żelaza w węglowodorach50
000
Ex 3824 90 95 0Utwardzacze do żywic epoksydowych (HEARTER)950 000
3903Polimery styrenu, w formach podstawowych:
^- Polistyren:^
3903 11 00 0- - Do spieniania^
Ex 3903 11 00 0Polistyren do spieniania500 000
^- Polistyren:
3903 19 00 0- - Pozostały2 050 000
3903 30 00 0- Kopolimery akrylonitryl-butadien-styren (ABS)800 000
3905Polimery octanu winylu lub innych estrów winylowych, w formach
podstawowych; inne polimery winylowe w formach podstawowych:
3905 30 00 0- Polialkohol winylowy, także zawierający niezhydrolizowane
grupy octanowe60 000
3907Poliacetale, inne polietery i żywice epoksydowe, w formach
podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i inne
poliestry, w formach podstawowych:
3907 10 00 0- Poliacetale160 000
3907 30 00 0- Żywice epoksydowe
Ex 3907 30 00 0Araldit1 500 000
3907 40 00 0- Poliwęglany450 000
^- Pozostałe poliestry:^
3907 99- - Pozostałe:^
^- - - O liczbie hydroksylowej nie większej niż 100:^
3907 99 19 0- - - - Pozostałe290 000
3908Poliamidy w formach podstawowych:
3908 10 00 0- Poliamid-6, -11, -12, -6,6, -6,9, -6,10 lub -6,12360 000
3909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach podstawowych:
3909 10 00 0- Żywice mocznikowe, żywice tiomocznikowe385 000
3909 20 00 0- Żywice melaminowe50 000
3917Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie (np. złącza, kolanka,
kołnierze) z tworzyw sztucznych:
^- Pozostałe rury, przewody i węże:^
3917 32- - Pozostałe, nie wzmocnione ani nie połączone z innymi
materiałami, bez wyposażenia:^
^- - - Bez szwu i o długości przekraczającej maksymalny wymiar przekroju
poprzecznego, nawet obrobione powierzchniowo, ale nie obrobione inaczej:^
^- - - - Produktów polimeryzacji addycyjnej:^
3917 32 35 0- - - - - Z polimerów chlorku winylu^
Ex 3917 32 35 0Węże termokurczliwe z polimerów chlorku winylu50 000
3920Pozostałe płyty, arkusze, folie i pasy, z tworzyw sztucznych
niekomórkowych, nie wzmocnionych, nie laminowanych, nie na podłożu ani nie
połączonych podobnie z innym materiałem:
3920 20- Z polimerów propylenu:^
^- - O grubości nie przekraczającej 0,10 mm:^
3920 20 21 0- - - Zorientowane dwuosiowo^
Ex 3920 20 21 0Folia polipropylenowa330 000
^- Z polimerów chlorku winylu:
3920 42- - Giętkie:^
^- - - Nieuplastycznione, o grubości:^
3920 42 91 0- - - - Nie przekraczającej 1 mm^
Ex 3920 42 91 0Folia PCV165 000
^- Z poliwęglanów, żywic alkidowych, poliestrów allilowych i innych
poliestrów:
3920 62- - Z politereftalanu etylenu:^
^- - - O grubości nie przekraczającej 0,35 mm:^
3920 62 19 0- - - - Pozostałe^
Ex 3920 62 19 0Folia z politereftalanu etylenu1 350 000
3921Pozostałe płyty, arkusze, folie, pasy i taśmy z tworzyw sztucznych:
3921 90- Pozostałe:^
^- - Z produktów polimeryzacji kondensacyjnej lub z przegrupowaniem, nawet
zmodyfikowanych chemicznie:^
3921 90 30 0- - - Z żywic fenolowych^
Ex 3921 90 30 0Płyty bakelitowe powlekane gumą i teflonem (bakelit >
50%)55 000
3923Artykuły do transportu i pakowania towarów, z tworzyw sztucznych;
korki, pokrywki, kapsle i pozostałe zamknięcia, z tworzyw sztucznych:
3923 40- Szpule, kopki, cewki o podobne nośniki:^
3923 40 10 0- - Szpule, rolki i podobne nośniki do błon fotograficznych i
kinematograficznych lub do taśm, filmów i podobnych objętych pozycjami nr
8523 i 8524330 000
3923 40 90 0- Pozostałe^
Ex 3923 40 90 0Kasety z rolkami z tworzywa sztucznego do drukarek825 000
4016Pozostałe artykuły z kauczuku wulkanizowanego:
^- Pozostałe:^
4016 99- - Pozostałe:^
^- - - Pozostałe:^
^- - - - Pozostałe:^
^- - - - - Pozostałe:^
4016 99 88 0- - - - - - Pozostałe^
Ex 4016 99 88 0Mata kauczukowa z wyprofilowanymi przyciskami od dołu140
000
4823Pozostały papier, tektura, wata celulozowa i wstęgi włókien
celulozowych, pocięte do wymiaru lub kształtu; inne wyroby z masy
papierniczej, papieru, kartonu, waty celulozowej lub wstęg włókien
celulozowych:
4823 90- Pozostałe:^
^- - Pozostałe:^
^- - - Pozostałe:^
4823 90 50 0- - - - Przycięte do rozmiaru lub kształtu^
Ex 4823 90 50 0Papier kondensatorowy365 000
5911Wyroby z materiałów włókienniczych do zastosowań technicznych,
wyszczególnione w uwadze 7 do niniejszego działu:
5911 90- Pozostałe:^
5911 90 90 0- - Pozostałe:^
Ex 5911 90 90 0Taśma biała (nienasycona) do kasetek520 000
6902Ogniotrwałe cegły, płyty, bloki i podobne ogniotrwałe ceramiczne
wyroby konstrukcyjne, inne niż z krzemionkowych skał kopalnych lub
podobnych ziem krzemionkowych:
6902 20- Zawierające w masie powyżej 50% tlenku glinowego (Al2O3),
krzemionki (SiO2) lub mieszaniny, lub związki tych produktów:^
^- - Pozostałe:^
6902 20 99 0- - - Pozostałe^
Ex 6902 20 99 0Ceramiczne płyty ogniotrwałe do specjalnych pieców330 000
7019Włókna szklane (łącznie z watą szklaną) oraz wyroby z nich (np.
przędza, tkaniny):
^- Pozostałe tkaniny:^
7019 52 00 0- - O szerokości przekraczającej 30 cm, o splocie płóciennym,
o masie jednostkowej poniżej 250 g/m2, o masie jednostkowej pojedynczej
przędzy nie większej niż 136 teksów1 100 000
7104Kamienie syntetyczne lub odtworzone, szlachetne lub półszlachetne,
nawet obrobione lub sortowane, ale nie nawleczone, oprawione lub
obsadzone; kamienie syntetyczne lub odtworzone, szlachetne lub
półszlachetne, nie sortowane, tymczasowo nawleczone dla ułatwienia
transportu:
7104 10 00 0- Kwarc piezoelektryczny95 000
7108Złoto (łącznie ze złotem platynowanym) w stanie surowym lub
półproduktu, albo w postaci proszku:
^- Nie przeznaczone do produkcji monet:^
7108 13- - Półprodukty:^
7108 13 10 0- - - Sztaby, pręty, drut i profile, płytki, arkusze i taśmy,
o grubości przekraczającej 0,15 mm, nie licząc podłoża^
Ex 7108 13 10 0Drut złoty112 000
7211Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej, o szerokości poniżej
600 mm, nie platerowane, nie powlekane ani nie pokrywane:
^- Nie obrobione oprócz walcowania na zimno:^
7211 29- - Pozostałe:^
^- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm:^
7211 29 50 0- - - Zawierający w masie 0,25% lub więcej, ale mniej niż 0,6%
węgla^
Ex 7211 29 50 0Taśma stalowa głębokotłoczona21 000
7223 00Drut ze stali nierdzewnej:
^- Zawierający w masie 2,5% lub więcej niklu^
7223 00 91 0- - Zawierający w masie 13% lub więcej chromu, lecz mniej niż
25%, oraz 3,5% lub więcej aluminium, lecz mniej niż 6%^
Ex 7223 00 91 0Drut stalowy o zawartości Cr 24%83 000
7226Wyroby walcowane płaskie z innej stali stopowej, o szerokości poniżej
600 mm:
^- Ze stali krzemowej elektrotechnicznej:^
7226 11- - O ziarnach zorientowanych:^
7226 11 90 0- - - O szerokości nie przekraczającej 500 mm (ECSC)^
Ex 7226 11 90 0Taśmy i pasy kowarowe536 000
7410Folia miedziana (nawet drukowana, łączona z papierem, kartonem,
tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożowym), o grubości (bez
podłoża) nie przekraczającej 0,15 mm:
^- Bez podłoża:^
7410 11 00 0- - Z miedzi rafinowanej^
Ex 7410 11 00 0Folia miedziana bez podłoża z miedzi rafinowanej249 000
7410- Na podłożu:
7410 21 00 0- - Z miedzi rafinowanej^
Ex 7410 21 00 0Folia miedziana na podłożu z miedzi rafinowanej3 500 000
7607Folia aluminiowa (nawet zadrukowana, łączona z papierem, kartonem, z
tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożowym) o grubości (bez
podłoża) nie przekraczającej 0,2 mm:
^- Bez podłoża:^
7607 19- - Pozostała:^
7607 19 10 0- - - O grubości poniżej 0,021 mm^
Ex 7607 19 10 0Folia aluminiowa bez podłoża o grubości mniejszej niż 0,021
mm tylko trawiona90 000
^- Bez podłoża:
7607 19- - Pozostała:^
^- - - O grubości nie mniejszej niż 0,021 mm, ale nie przekraczającej 0,2
mm:^
7607 19 99 0- - - - Pozostała^
Ex 7607 19 99 0Folia aluminiowa bez podłoża o grubości między 0,021-0,20
mm - tylko trawiona lub trawiona i formowana na określone napięcie550 000
8207Narzędzia wymienne do narzędzi ręcznych nawet napędzanych mechanicznie
lub do obrabiarek (np. do prasowania, tłoczenia, kucia na prasach,
przebijania, wykrawania, gwintowania otworów i wałków, wiercenia,
wytaczania, przeciągania, frezowania, toczenia lub wkręcania wkrętów),
nawet ciągadła, ciągowniki bądź matryce do wyciskania metalu oraz
narzędzia do wiercenia w kamieniu lub do wierceń ziemnych:
8207 90- Pozostałe narzędzia wymienne:^
8207 90 10 0- - Z częścią roboczą z diamentu lub z diamentu
polikrystalicznego^
Ex 8207 90 10 0Tarcze szlifierskie do ferrytów (diamentowe)120 000
8505Elektromagnesy; magnesy stałe i wyroby, które mają stać się stałymi
magnesami po namagnesowaniu; magnetyczne i elektromagnetyczne uchwyty,
zaciski, imadła i podobne uchwyty, elektromagnetyczne sprzęgła wyłączane
oraz sprzęgła stałe czy hamulce; elektromagnetyczne głowice podnośnikowe:
^- Magnesy stałe i wyroby, które mają stać się stałymi magnesami po
namagnesowaniu:^
8505 11 00 0- - Metalowe^
Ex 8505 11 00 0Magnesy stałe metalowe: kobaltowe, neodymowe110 000
8505 19- - Pozostałe:
8505 19 10 0- - - Magnesy stałe z ferrytów spiekanych500 000
8523Nie zapisane nośniki do zapisu dźwięku lub innych sygnałów, inne niż
wyszczególnione w dziale 37:
^- Taśmy magnetyczne:^
8523 13 00 0- - O szerokości powyżej 6,5 mm4 032 000
9612Taśmy do maszyn do pisania i inne podobne, nasycone tuszem lub
sporządzone w inny sposób celem pozostawiania odbić, również na szpulkach
lub w kasetach; poduszki do tuszu, także nasycone tuszem, nawet w
pudełkach:
9612 10- Taśmy:^
9612 10 10 0- - Z tworzyw sztucznych^
Ex 9612 10 10 0Taśmy barwiące z tworzyw sztucznych do kasetek185 000
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 czerwca 1997 r.
w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów dla przemysłu
elektronicznego.
(Dz. U. Nr 61, poz. 385)
Na podstawie art. 4 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne
(Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434,
z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1997 r. zawiesza się pobieranie ceł określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3
grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 145,
poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147 i Nr 47, poz. 301) w odniesieniu do
towarów wymienionych w załączniku do niniejszego rozporządzenia, w wysokości
określonej w tym załączniku.
§ 2. Stawki celne zawieszone stosuje się po udokumentowaniu pochodzenia towaru,
zgodnie z wymogami i kryteriami określonymi odrębnie.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 czerwca 1997 r. (poz.385)
WYKAZ TOWARÓW, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH ZAWIESZA SIĘ POBIERANIE CEŁ DO DNIA 31
GRUDNIA 1997 R.
Kod PCN
WyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej,konwencyjnej
(podstawowej), preferencyjnej DEV i preferencyjnej LDCZawieszenie
obniżonych stawek celnych
UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaLitwa
123456789
8504Transformatory elektryczne, przekształtniki (np. prostowniki) oraz
wzbudniki:
- Pozostałe transformatory:
8504 31- - O mocy nie przekraczającej 1 kVA:
- - - Pozostałe:
- - - - Transformatory pomiarowe:
8504 31 31 0- - - - - Do pomiaru napięcia6 2,42,4
8504 31 39 0- - - - - Pozostałe62,42,4
8504 31 90 0- - - - Pozostałe62,42,4
8522Części i akcesoria odpowiednie do użycia wyłącznie lub głównie w
urządzeniach objętych pozycjami nr 8519 do 8521:
8522 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8522 90 93 0- - - - Zespoły pojedynczych kieszeni magnetofonowych o
całkowitej grubości nie przekraczającej 53 mm, w rodzaju używanych w
produkcji urządzeń do zapisu i odtwarzania dźwięku000
8528Urządzenia odbiorcze dla telewizji, nawet zawierające odbiorniki
radiowe lub aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku lub obrazu;
monitory i projektory wideo:
8528 30- Projektory wideo:
8528 30 10 0- - Kolorowe
- - C zarno-białe lub inne monochromatyczne114,44,4
8528 30 90 0114,44,4
8529Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury z pozycji nr
8525 do 8528:
8529 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8529 90 89- - - - Pozostałe:
8529 90 89 9- - - - - Pozostałe
ex 8529 90 89 9Mechanizmy kompletne do radiomagnetofonów, odtwarzaczy
kasetowych, radioodtwarzaczy, radioodtwarzaczy z CD bez zamontowany ch
układów elektronicznych
000 0
8532Kondensatory elektryczne, stałe, nastawne lub strojeniowe:
8532 10 00 0- Kondensatory stałe przeznaczone do zastosowań w obwodach
prądu 50/60 Hz dla mocy biernej nie mniejszej niż 0,5 kvar (kondensatory
mocy)5 4
- Pozostałe kondensatory stałe:
8532 21 00 0- - Tantalowe7 5,6
8532 22 00 0- - Elektrolityczne aluminiowe7 5,6
8532 23 00 0- - Ceramiczne, jednowarstwowe5 4
ex 8532 23 00 0Kondensatory ceramiczne, jednowarstwowe do montażu
powierzchniowego0 0
8532 24- - Ceramiczne, wielowarstwowe (monolityczne):
8532 24 10 0- - - Z wyprowadzeniami5 4
8532 24 90 0- - - Pozostałe5 4
ex 8532 24 90 0Kondensatory ceramiczne wielowarstwowe do montażu
powierzchniowego
- - Z dielektrykiem na bazie papieru lub z tworzywa sztucznego
0
0
8532 25 00 0
5
4
8532 29 00 0- - Pozostałe5 4
8532 30 00 0- Kondensatory nastawne lub strojeniowe8 6,4
8533Rezystory (w tym reostaty i potencjometry), nie będące rezystorami
grzejnymi:
8533 10 00 0- Rezystory stałe węglowe, masowe lub warstwowe6
- Pozostałe rezystory stałe:
8533 21 00 0- - Dla mocy nie przekraczającej 20 W6
8533 29 00 0- - Pozostałe6
ex 8533 29 00 0Rezystory stałe węglowe, masowe lub warstwowe do montażu
powierzchniowego0
- Rezystory drutowe zmienne, w tym reostaty i potencjometry:
8533 31 00 0- - Dla mocy nie przekraczającej 20 W6
8533 39 00 0- - Pozostałe6
8533 40- Pozostałe rezystory nastawne, w tym rezystory regulowane
(reostaty i potencjometry):
8533 40 10 0- - Dla mocy nie przekraczającej 20 W6
8533 40 90 0- - Pozostałe6
8535Urządzenia elektryczne dla przełączania i zabezpieczania obwodów
elektrycznych lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w obwodach
elektrycznych lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki,
bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe,
wtyki, skrzynki przyłączowe) do napięć powyżej 1000 V:
8535 10 00 0- Bezpieczniki5 5
- Wyłączniki automatyczne:
- - Do napięć poniżej 72,5 kV
8535 21 00 05
8535 29 00 0- - Pozostałe5
8535 30- Odłączniki i przełączniki:
8535 30 10 0- - Do napięć poniżej 72,5 kV5
8535 30 90 0- - Pozostałe5
8535 40 00 0- Odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe5
8535 90 00 0- Pozostałe5
8536Urządzenia elektryczne dla przełączania i zabezpieczania obwodów
elektrycznych lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w obwodach
elektrycznych lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki,
bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe,
wtyki, gniazda wtykowe, oprawki lampowe, skrzynki przyłączowe) do napięć
nie przekraczających 1000 V:
8536 10- Bezpieczniki:
8536 10 10 0- - Dla prądów nie większych niż 10 A5
8536 10 50 0- - Dla prądów większych niż 10 A, ale nie większych niż 63 A5
8536 10 90 0- - Dla prądów powyżej 63 A5
8536 20- Wyłączniki automatyczne:
8536 20 10 0- - Dla prądów nie większych niż 63 A5
8536 20 90 0- - Dla prądów powyżej 63 A5
8536 30- Inne urządzenia zabezpieczające obwody elektryczne:
8536 30 10 0- - Dla prądów nie większych niż 16 A5
8536 30 30 0- - Dla prądów powyżej 16 A, ale nie większych niż 125
A52,02,0
8536 30 90 0- - Dla prądów powyżej 125 A5
- Przekaźniki:
8536 41- - Do napięć nie przekraczających 60 V:
8536 41 10 0- - - Dla prądów nie przekraczających 2 A5
8536 41 90 0- - - Dla prądów powyżej 2 A5
8536 49 00 0- - Pozostałe5
8536 50- Pozostałe przełączniki:
- - Do napięć nie przekraczających 60 V:
8536 50 11 0- - - Przyciskowe5
8536 50 15 0- - - Z pokrętłem5
8536 50 19 0- - - Pozostałe5
8536 50 90 0- - Pozostałe5
- Oprawy lamp, wtyki i gniazda wtykowe:
8536 61- - Oprawy lamp:
8536 61 10 0- - - Oprawy lamp z gwintem Edisona5
8536 61 90 0- - - Pozostałe5
8536 69- - Pozostałe:
8536 69 10 0- - - Do przewodów koncentrycznych (współosiowych)5
8536 69 30 0- - - Do obwodów drukowanych5
8536 69 90 0- - - Pozostałe5
8536 90- Pozostałe urządzenia:
8536 90 01 0- - Elementy składowe dla obwodów elektrycznych5
8536 90 10 0- - Elementy połączeniowe, złącza dla przewodów i kabli5
8536 90 20 0- - Wafer probery5
8536 90 85 0- - Pozostałe5
8540Lampy elektronowe z gorącą katodą (termokatodą), z katodą zimną lub
fotokatodą (np. lampy próżniowe, gazowane czyli wypełnione parami lub
gazem, lampy prostownicze z parami rtęci, lampy oscyloskopowe, kineskopy,
lampy analizujące do kamer telewizyjnych)
- Kineskopy do odbiorników telewizyjnych, łącznie z kineskopami do
monitorów:
8540 11- - Barwne:
- - - O stosunku szerokości do wysokości ekranu mniejszym niż 1,5, o
przekątnej ekranu:
- - - Pozostałe, o przekątnej ekranu:
8540 11 91 0- - - - Nie przekraczającej 75 cm0
8541Diody, tranzystory i inne podobne urządzenia półprzewodnikowe;
światłoczułe urządzenia półprzewodnikowe; w tym fotoogniwa, także
zmontowane w moduły lub tworzące panele; diody świecące
(elektroluminescencyjne); kryształy piezoelektryczne w oprawkach:
8541 10- Diody, oprócz fotodiod i diod elektroluminescencyjnych:
8541 10 10 0- - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na
chipy0
- - Pozostałe:
8541 10 91 0- - - Diody prostownicze mocy6
8541 10 99 0- - - Pozostałe6
ex 8541 10 99 0Diody, oprócz fotodiod i diod elektroluminescencyjnych do
montażu powierzchniowego0
- Tranzystory, z wyjątkiem fototranzystorów:
8541 21- - O mocy dopuszczalnej poniżej 1 W
8541 21 10 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte
na chipy0
8541 21 90 0- - - Pozostałe6
ex 8541 21 90 0Tranzystory, z wyjątkiem fototranzystorów, do montażu
powierzchniowego0
8541 29- - Pozostałe:
8541 29 10 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte
na chipy0
8541 29 20 0- - - Polowe tranzystory mocy typu MOS6
8541 29 30 0- - - Tranzystory bipolarne z izolowaną bramką (IGBT)6
8541 29 80 0- - - Pozostałe6
8541 30- Tyrystory, diaki i triaki, oprócz światłoczułych:
8541 30 10 0- - Płytki materiału półprzewodnikowego nie pocięte jeszcze na
chipy0
8541 30 90 0- - Pozostałe6
8541 40- Światłoczułe elementy półprzewodnikowe, w tym fotoogniwa, także
zmontowane w moduły lub tworzące panele; diody świecące
(elektroluminescencyjne):
- - Diody świecące:
8541 40 11 0- - - Diody laserowe6
8541 40 19 0- - - Pozostałe6
- - Pozostałe:
8541 40 91 0- - - Ogniwa słoneczne, także zmontowane w moduły lub panele6
8541 40 93 0- - - Fotodiody, fototranzystory lub sprzęgacze optyczne6
8541 40 99 0- - - Pozostałe6
8541 50- Pozostałe elementy półprzewodnikowe:
8541 50 10 0- - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte na
chipy0
8541 50 90 0- - Pozostałe6
8541 60 00 0- Oprawione kryształy piezoelektryczne6
8541 90 00 0- Części0
8542Elektroniczne układy scalone i mikromoduły:
- Układy scalone cyfrowe monolityczne:
8542 12 00 0- - Karty zawierające elektroniczne układy scalone (karty
"inteligentne")0
8542 13- - Półprzewodniki z warstwą tlenku metalu (technologia MOS):
8542 13 01 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte
na chipy0
8542 13 05 0- - - Chipy0
- - - Pozostałe:
- - - - Pamięci:
- - - - - Pamięci dynamiczne (D-RAMs):
8542 13 11 0- - - - - - O pojemności nie przekraczającej 4 MB0
8542 13 13 0- - - - - - O pojemności powyżej 4 MB, ale nie przekraczającej
16 MB0
8542 13 15 0- - - - - - O pojemności powyżej 16 MB, ale nie
przekraczającej 64 MB0
8542 13 17 0- - - - - - O pojemności powyżej 64 MB0
- - - - - Pamięci statyczne (S-RAMs) włączając pamięci podręczne
(cache-RAMs):
8542 13 22 0- - - - - - O pojemności nie przekraczającej 256 kB0
8542 13 25 0- - - - - - O pojemności powyżej 256 kB, ale nie
przekraczającej 1 MB0
8542 13 27 0- - - - - - O pojemności powyżej 1 MB0
- - - - - Pamięci stałe, kasowalne promieniami ultrafioletowymi,
programowalne (EPROM):
8542 13 32 0- - - - - - O pojemności nie przekraczającej 1 MB0
8542 13 35 0- - - - - - O pojemności powyżej 1 MB, ale nie przekraczającej
4 MB0
8542 13 37 0- - - - - - O pojemności powyżej 4 MB0
- - - - - Pamięci stałe, kasowalne elektrycznie, programowalne, (E2PROMs),
także typu FLASH E2PROMs:
- - - - - - FLASH E2PROMs:
8542 13 41 0- - - - - - - O pojemności nie przekraczającej 1 MB0
8542 13 43 0- - - - - - - O pojemności powyżej 1 MB, ale nie
przekraczającej 4 MB 0
8542 13 45 0- - - - - - - O pojemności powyżej 4 MB, ale nie
przekraczającej 16 MB 0
8542 13 47 0- - - - - - - O pojemności powyżej 16 MB0
8542 13 49 0- - - - - - Pozostałe0
8542 13 51 0- - - - - Pamięci stałe, nieprogramowalne (ROM), pamięci
asocjacyjne (CAM), pamięci z zapisem i odczytem typu first-in/first-out
(FIFO); pamięci z zapisem i odczytem typu last-in/first-out (LIFO);
pamięci ferroelektryczne0
8542 13 53 0- - - - - Pozostałe pamięci0
8542 13 55 0- - - - Mikroprocesory0
- - - - Mikrosterowniki i mikrokomputery:
8542 13 61 0- - - - - O długości słowa nie przekraczającej 4 bitów0
8542 13 63 0- - - - - O długości słowa powyżej 4 bitów, ale nie
przekraczającej 8 bitów0
8542 13 65 0- - - - - O długości słowa powyżej 8 bitów, ale nie
przekraczającej 16 bitów0
8542 13 67 0- - - - - O długości słowa powyżej 16 bitów, ale nie
przekraczającej 32 bitów0
8542 13 69 0- - - - - O długości słowa powyżej 32 bitów0
- - - - Pozostałe:
8542 13 70 0- - - - - Mikroperyferały0
- - - - - Pozostałe:
8542 13 72 0- - - - - - Kompletne układy logiczne wykonane na specjalne
zamówienie0
8542 13 74 0- - - - - - Bramkowe układy macierzowe0
8542 13 76 0- - - - - - Standardowe komórki pamięci0
8542 13 82 0- - - - - - Układy logiczne programowalne0
8542 13 84 0- - - - - - Standardowe układy logiczne0
- - - - - - Pozostałe:
8542 13 91 0- - - - - - - Układy sterujące; układy interfejsu; układy
interfejsu z funkcjami sterującymi0
8542 13 99 0- - - - - - - Pozostałe0
8542 14- - Układy scalone otrzymywane w technologii dwubiegunowej:
8542 14 01 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego jeszcze nie pocięte
na chipy0
8542 14 05 0- - - Chipy0
- - - Pozostałe:
- - - - Pamięci:
8542 14 10 0- - - - - Pamięci dynamiczne o dostępie swobodnym (D-RAMs)0
8542 14 15 0- - - - - Pamięci statyczne o dostępie swobodnym (S-RAMs),
łącznie z pamięciami podręcznymi o dostępie swobodnym (cache-RAMs);
pamięci stałe nieprogramowalne (ROM); pamięci asocjacyjne (CAM); pamięci z
zapisem i odczytem typu first-in/first-out (FIFO); pamięci z zapisem i
odczytem typu last-in/first-out (LIFO); pamięci ferroelektryczne0
8542 14 20 0- - - - - Pamięci stałe, kasowalne elektrycznie,
programowalne, (E2PROMs), także typu FLASH E2PROMs0
8542 14 22 0- - - - - Pamięci stałe, kasowalne promieniami UV,
programowalne (EPROMS)0
8542 14 29 0- - - - - Pozostałe pamięci0
8542 14 30 0- - - - Mikroprocesory0
- - - - Mikrosterowniki i mikrokomputery:
8542 14 42 0- - - - - O długości słowa nie przekraczającej 4 bitów0
8542 14 44 0- - - - - O długości słowa powyżej 4 bitów0
- - - - Pozostałe:
8542 14 50 0- - - - - Mikroperyferały0
- - - - - Pozostałe:
8542 14 60 0- - - - - - Kompletne układy logiczne wykonane na specjalne
zamówienie0
8542 14 65 0- - - - - - Bramkowe układy macierzowe0
8542 14 70 0- - - - - - Standardowe komórki pamięci0
8542 14 75 0- - - - - - Układy logiczne programowalne0
8542 14 80 0- - - - - - Standardowe układy logiczne0
- - - - - - Pozostałe:
8542 14 91 0- - - - - - - Układy sterujące; układy interfejsu; układy
interfejsu z funkcjami sterującymi0
8542 14 99 0- - - - - - - Pozostałe0
8542 19- - Pozostałe łącznie z elementami scalonymi otrzymywanymi w
technologii mieszanej dwubiegunowej i MOS (technologia BIMOS):
8542 19 01 0- - - Płytki materiału półprzewodnikowego nie pocięte na
chipy0
8542 19 05 0- - - Chipy0
- - - Pozostałe:
- - - - Pamięci:
8542 19 15 0- - - - - Pamięci dynamiczne o dostępie swobodnym (D-RAMs)0
^- - - - - Pamięci statyczne o dostępie swobodnym (S-RAMs), łącznie z
pamięciami podręcznymi o dostępie swobodnym (cache-RAMs):
8542 19 22 0- - - - - - O pojemności nie przekraczającej 256 kB0
8542 19 25 0- - - - - - O pojemności przekraczającej 256 kB, ale nie
przekraczającej 1 MB0
8542 19 27 0- - - - - - O pojemności powyżej 1 MB0
8542 19 31 0- - - - - Pamięci stałe, kasowalne promieniami
ultrafioletowymi,programowalne (EPROMs)0
8542 19 35 0- - - - - Pamięci stałe, kasowalne elektrycznie,
programowalne, (E2PROMs), także typu FLASH E2PROMs0
8542 19 41 0- - - - - Pamięci stałe, nieprogramowalne (ROM), pamięci
asocjacyjne (CAM), pamięci z zapisem i odczytem typu first-in/first-out
(FIFO); pamięci z zapisem i odczytem typu last-in/first-out (LIFO);
pamięci ferroelektryczne0
8542 19 49 0- - - - - Pamięci pozostałe0
8542 19 55 0- - - - Mikroprocesory0
- - - - Mikrosterowniki i mikrokomputery:
8542 19 62 0- - - - - O długości słowa nie przekraczającej 4 bitów0
8542 19 68 0- - - - - O długości słowa powyżej 4 bitów0
- - - - Pozostałe:
8542 19 71 0- - - - - Mikroperyferały0
- - - - - Pozostałe:
8542 19 72 0- - - - - - Kompletne układy logiczne wykonane na specjalne
zamówienie0
8542 19 74 0- - - - - - Bramkowe układy macierzowe0
8542 19 76 0- - - - - - Standardowe komórki pamięci0
8542 19 82 0- - - - - - Układy logiczne programowalne0
8542 19 84 0- - - - - - Standardowe układy logiczne0
- - - - - - Pozostałe:
8542 19 92 0- - - - - - - Układy sterujące; układy interfejsu; układy
interfejsu z funkcjami sterującymi0
8542 19 98 0- - - - - - - Pozostałe0
8542 30- Pozostałe układy scalone monolityczne:
8542 30 10 0- - Płytki materiału półprzewodnikowego nie pocięte na chipy0
8542 30 20 0- - Chipy6
- - Pozostałe:
8542 30 30 0- - - Wzmacniacze6
8542 30 50 0- - - Stabilizatory napięcia i prądu6
- - - Układy sterujące:
8542 30 61 0- - - - Układy inteligentne (smartpower circuits)6
- - - - Pozostałe:
8542 30 65 0- - - - - Układy mieszane analogowo-cyfrowe6
8542 30 69 0- - - - - Pozostałe6
8542 30 70 0- - - Układy interfejsu, układy interfejsu z funkcjami
sterującymi0
- - - Pozostałe:
8542 30 91 0- - - - Układy inteligentne (smartpower circuits)6
- - - - Pozostałe:
8542 30 95 0- - - - - Układy mieszane analogowo-cyfrowe6
8542 30 99 0- - - - - Pozostałe0
8542 40- Układy scalone hybrydowe:
8542 40 10 0- - Mikroprocesory i mikrosterowniki (także mikrokomputery)6
8542 40 30 0- - Konwertery (przetworniki)6
8542 40 50 0- - Wzmacniacze6
8542 40 90 0- - Pozostałe6
8542 50 00 0- Mikromoduły elektroniczne6
8542 90 00 0- Części0
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 czerwca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów celnych na
niektóre maszyny i urządzenia technologiczne przywożone z zagranicy dla
przemysłu elektronicznego.
(Dz. U. Nr 61, poz. 386)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i
Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie
ustanowienia kontyngentów celnych na niektóre maszyny i urządzenia
technologiczne przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego (Dz. U. Nr
148, poz. 695) w § 1 wyrazy "dla których ustanawia się preferencyjne stawki
celne w wysokości 3%" zastępuje się wyrazami "dla których ustanawia się
preferencyjne zerowe stawki celne".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 czerwca 1997 r.
w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na części do montażu
urządzeń telekomunikacyjnych, przywożone z zagranicy.
(Dz. U. Nr 61, poz. 387)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i
Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1997 r. ustanawia się dodatkowe kontyngenty celne
wartościowe, w wysokości 199 390 000 ECU, na przywóz towarów wymienionych w
załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe
stawki celne.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr
145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147 i Nr 47, poz. 301).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 czerwca 1997 r. (poz. 387)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRE USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE
Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w mln ECU
123
8504Transformatory elektryczne, przekształtniki (np. prostowniki) oraz
wzbudniki:
- Pozostałe transformatory:
8504 31- - O mocy wyjściowej nie przekraczającej 1 kVA:
- - - Pozostałe:
8504 31 90 0- - - - Pozostałe2,25
8517Elektryczny sprzęt do telefonii i telegrafii przewodowej, włączając
przewodowe aparaty telefoniczne ze słuchawką bezprzewodową oraz sprzęt
telekomunikacyjny dla systemów przewodowych na prąd nośny lub dla systemów
przewodowych cyfrowych; videofony:
- Aparaty telefoniczne; videofony:
8517 11 00 0- - Przewodowe aparaty telefoniczne ze słuchawką
bezprzewodową0,6
8517 90- Części:
- - Aparatów dla systemów przewodowych na prąd nośny objętych podpozycją
8517 50 10:
8517 90 11 0- - - Zespoły elektroniczne4,0
8517 90- Części:
- - Aparatów dla systemów przewodowych na prąd nośny objętych podpozycją
8517 50 10:
8517 90 19 0- - - Pozostałe2,0
8517 90- Części:
- - Pozostałe:
8517 90 82 0- - - Zespoły elektroniczne75,0
8517 90- Części:
- - Pozostałe:
8517 90 88 0- - - Pozostałe22,0
8518Mikrofony i ich stojaki; głośniki, w obudowach lub bez; słuchawki
nagłowne, douszne oraz zestawy złożone ze słuchawek i mikrofonu;
elektryczne wzmacniacze częstotliwości akustycznych; elektryczna aparatura
wzmacniająca sygnały dźwiękowe:
8518 40- Elektryczne wzmacniacze częstotliwości akustycznych:
- - Pozostałe:
8518 40 30 0- - - Wzmacniacze telefoniczne i pomiarowe
ex 8518 40 30 0Elektroniczne wzmacniacze na potrzeby telefonii
komórkowej2,0
8525Urządzenia nadawcze dla radiotelefonii, radiotelegrafii, radiofonii
lub telewizji, zawierające lub nie aparaturę odbiorczą lub zapisującą bądź
odtwarzającą dźwięk; kamery telewizyjne; kamery video ze stop-klatką i
inne rejestrujące kamery video:
8525 20- Urządzenia nadawcze zawierające aparaturę odbiorczą:
- - Pozostałe:
8525 20 91 0- - - Dla sieci telefonów komórkowych
ex 8525 20 91 0Stacje bazowe dla potrzeb telefonii komórkowej45,0
ex 8525 20 91 0Łącza mikrofalowe (nadajniki i odbiorniki pracujące na
częstotliwościach mikrofalowych) na potrzeby telefonii komórkowej10,0
ex 8525 20 91 0Elektroniczne centrale telefoniczne na potrzeby telefonii
komórkowej7,0
8529Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury z pozycji nr
8525 do 8528:
8529 10- Anteny i reflektory anten wszelkich typów; części nadające się do
stosowania do nich:
- - Pozostałe:
- - - Anteny:
8529 10 50 0- - - - Pozostałe
ex 8529 10 50 0Anteny do łącz mikrofalowych na potrzeby telefonii
komórkowej8,0
8529 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
8529 90 70 0- - - Zespoły elektroniczne3,0
8529 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8529 90 89- - - - Pozostałe:
8529 90 89 1- - - - - Zespoły do montażu, takie jak mechanizmy kompletne
radioodtwarzaczy nawet montowane w korpusie wyrobu, kineskopy nawet nie
uzbrojone, obwody drukowane (płytki) kompletne wraz z zamontowanymi
elementami i podzespołami mechanicznymi i elektronicznymi, pod warunkiem
że nie są połączone między sobą i pakowane są oddzielnie (SKD)3,0
8529 90 89 9- - - - - Pozostałe0,4
8536Urządzenia elektryczne dla przełączania i zabezpieczania obwodów
elektrycznych lub służące do wykonywania połączeń elektrycznych w obwodach
elektrycznych lub do tych obwodów (np. wyłączniki, przełączniki,
bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe,
wtyki, gniazda wtykowe, oprawki lampowe, skrzynki przyłączowe) do napięć
nie przekraczających 1000 V
- Przekaźniki:
8536 41- - Do napięć nie przekraczających 60 V:
8536 41 10 0- - - Dla prądów nie przekraczających 2 A3,0
8537Tablice, panele, konsole, pulpity, szafy i inne układy wspornikowe,
wyposażone co najmniej w dwa urządzenia objęte pozycjami nr 8535 lub 8536
służące do elektrycznego sterowania lub rozdziału energii elektrycznej,
łącznie z układami zawierającymi przyrządy lub aparaturę wymienione w
dziale 90, oraz aparatura sterowana numerycznie, inna niż aparatura
połączeniowa objęta pozycją nr 8517:
8537 10- Do napięć nie większych niż 1000 V:
8537 10 10 0- - Panele do sterowania cyfrowego z wbudowanym urządzeniem do
automatycznego przetwarzania danych
ex 8537 10 10 0Sterowniki stacji bazowych dla potrzeb telefonii
komórkowej8,0
8542Elektroniczne układy scalone i mikromoduły:
8542 40- Układy scalone hybrydowe:
8542 40 50 0- - Wzmacniacze1,5
8542 40 90 0- - Pozostałe3,0
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 czerwca 1997 r.
w sprawie ustanowienia dodatkowych kontyngentów celnych na niektóre maszyny i
urządzenia technologiczne przywożone z zagranicy dla przemysłu elektronicznego.
(Dz. U. Nr 61, poz. 388)
Na podstawie art. 9 pkt 2 oraz art. 4 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989
r. - Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i
Nr 87, poz. 434, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 31 grudnia 1997 r. ustanawia się dodatkowe kontyngenty celne
wartościowe, w wysokości 13 940 000 ECU, na przywóz towarów wymienionych w
załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się preferencyjne zerowe
stawki celne.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr
145, poz. 670 oraz z 1997 r. Nr 27, poz. 147 i Nr 47, poz. 301).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: W. Cimoszewicz
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 czerwca 1997 r. (poz. 388)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRE USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY CELNE WARTOŚCIOWE
Kod PCNWyszczególnienieWartość celna w ECU
123
8413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe; podnośniki
do cieczy:
8413 50- Pozostałe pompy wyporowe o posuwisto-zwrotnym ruchu elementu
roboczego:
- - Pozostałe:
8413 50 50 0- - - Pompy dawkujące i dozujące
ex 8413 50 50 0Elektryczne urządzenia dozujące kleje i aktywatory50 000
8419Maszyny, instalacje lub sprzęt laboratoryjny, z podgrzewaniem
elektrycznym lub bez, do poddawania materiałów procesom wymagającym zmiany
temperatury, takim jak: grzanie, gotowanie, prażenie, destylowanie,
rektyfikowanie, sterylizowanie, pasteryzowanie, poddawanie działaniu pary
wodnej, suszenie, odparowywanie, parowanie, skraplanie lub chłodzenie,
inne niż urządzenia lub instalacje w rodzaju stosowanych do celów
domowych; urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe,
nieelektryczne:
- Suszarki:
8419 39 00 0- - Pozostałe
ex 8419 39 00 0Suszarki przepływowe do tworzyw sztucznych; suszarnie
rozpyłowe do ferrytów800 000
8460Obrabiarki do usuwania zadziorów i stępiania ostrych krawędzi, do
ostrzenia, szlifowania, gładzenia, docierania, polerowania lub innej
obróbki wykańczającej powierzchnie metali lub cermetali za pomocą toczaków
(okrągłych tarcz z piaskowca do ostrzenia narzędzi), narzędzi i materiałów
ściernych lub polerujących, inne niż obrabiarki do nacinania, szlifowania
lub obróbki wykańczającej uzębień kół zębatych z pozycji nr 8461:
- Szlifierki do płaszczyzn, z możliwością ustawiania położenia wzdłuż
którejkolwiek osi z dokładnością do 0,01 mm lub wyższą:
8460 19 00 0- - Pozostałe
ex 8460 19 00 0Szlifierki do ferrytów2 200 000
- Pozostałe szlifierki, z możliwością ustawiania położenia wzdłuż
którejkolwiek osi z dokładnością do 0,01 mm lub wyższą:
8460 21- - Sterowane numerycznie:
- - - Do wałków i otworów:
8460 21 15 0- - - - Szlifierki bezkłowe
ex 8460 21 15 0Szlifierki do wałków bezkłowe80 000
8462Obrabiarki (także prasy) do obróbki metali metodą kucia, młotkowania
lub kucia matrycowego; obrabiarki (także prasy) do obróbki metalu metodą
gięcia, składania, prostowania, rozpłaszczania, ścinania, przebijania,
dziurkowania lub nacinania; prasy do obróbki metali lub węglików metali
nie wymienione powyżej:
- Giętarki, krawędziarki, prostownice lub prostownice do blach (także
prasy):
8462 29- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8462 29 91 0- - - - Hydrauliczne
ex 8462 29 91 0Prasy hydrauliczne200 000
- Maszyny do przebijania, dziurkowania lub nacinania (także prasy), także
kombinowane dziurkarki i wykrawarki:
8462 49- - Pozostałe:
8462 49 10 0- - - Do obróbki wyrobów płaskich
ex 8462 49 10 0Automatyczne prasy do wykrawania kształtek80 000
8464Obrabiarki do kamienia, materiałów ceramicznych, betonu, wyrobów
azbestowo-cementowych lub podobnych materiałów mineralnych lub do obróbki
szkła na zimno:
8464 20- Szlifierki lub polerki:
- - Do obróbki szkła:
8464 20 19 0- - - Pozostałe
ex 8464 20 19 0Szlifierki z osprzętem do obróbki szkła50 000
8465Obrabiarki (także maszyny do wbijania gwoździ, do łączenia klamrami,
klejenia lub innego łączenia) do drewna, korka, kości, twardej gumy,
twardych tworzyw sztucznych lub podobnych twardych materiałów:
- Pozostałe:
8465 95 00 0- - Wiertarki lub dłutarki
ex 8465 95 00 0Wiertarki sterowane numerycznie100 000
8468Maszyny i urządzenia do lutowania miękkiego i twardego, spawania lub
zgrzewania, w tym także przystosowane do cięcia, inne niż z pozycji nr
8515; maszyny i urządzenia do gazowego odpuszczania powierzchniowego:
8468 80 00 0- Pozostałe maszyny i urządzenia
ex 8468 80 00 0Agregaty lutownicze200 000
8474Maszyny do sortowania, klasyfikowania, przesiewania, oddzielania,
płukania, przemywania, zgniatania, kruszenia, mielenia, mieszania lub
ugniatania ziemi, kamieni, rud lub innych substancji mineralnych, w
postaci stałej (także w formie proszku lub pasty); maszyny do
aglomerowania, kształtowania lub formowania stałych paliw mineralnych, mas
ceramicznych, nie utwardzonego cementu, materiałów gipsowych lub innych
produktów mineralnych w postaci proszku lub pasty; maszyny do wykonywania
piaskowych form odlewniczych:
8474 20 00 0- Maszyny do zgniatania, kruszenia lub mielenia
ex 8474 20 00 0Młyn do ferrytów; maszyny do zgniatania/kruszenia370 000
- Maszyny do mieszania lub ugniatania:
8474 39 00 0- - Pozostałe
ex 8474 39 00 0Mieszalnik homogenizer260 000
8477Maszyny do obróbki gumy lub tworzyw sztucznych lub do produkcji
wyrobów z tych materiałów, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w
niniejszym dziale:
8477 90- Części:
8477 90 90 0- - Pozostałe
ex 8477 90 90 0Podzespoły do kroplowego dozowania żywicy80 000
8479Maszyny i urządzenia mechaniczne przeznaczone do wykonywania funkcji
specjalnych, nie wymienione ani nie ujęte gdzie indziej w niniejszym
dziale:
- Pozostałe maszyny i urządzenia mechaniczne:
8479 81 00 0- - Do obróbki metali, także nawijarki uzwojeń elektrycznych
ex 8479 81 00 0Automaty do cięcia i zdzierania izolacji uzwojeń; nawijarki
cewek warstwowych do transformatorów400 000
ex 8479 81 00 0Nawijarki do cewek głośnikowych200 000
8479 89- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
8479 89 95 0- - - - Pozostałe
ex 8479 89 95 0Automaty i półautomaty do montażu SMD i taśmowania;
urządzenia do metalizacji folii tworzywowej; urządzenia do kształtowania i
skracania wyprowadzeń elementów elektronicznych2 300 000
ex 8479 89 95 0Automaty do taśmowania przyrządów półprzewodnikowych; linia
automatyczna do produkcji kondensatorów kubkowych; automatyczna linia do
produkcji rezystorów; automatyczna linia do produkcji głośników; maszyny
do automatycznego montażu elementów radialnych i aksjalnych5 800 000
ex 8479 89 95 0Urządzenia do dozowania klejów i innych substancji
chemicznych60 000
ex 8479 89 95 0Automaty i półautomaty do montażu, sklejania i
namagnesowania obwodów magnetycznych60 000
8515Maszyny i urządzenia do lutowania miękkiego, twardego oraz spawania,
także do cięcia metodą elektryczną (łącznie z ogrzewanym elektrycznie
gazem), metodą laserową, lub za pomocą wiązki światła, lub fotonów, metodą
ultradźwiękową, za pomocą wiązki elektronów, impulsów magnetycznych lub
łuku plazmowego; elektryczne maszyny i aparaty do natryskiwania na gorąco
metali lub cermetali:
- Maszyny i urządzenia do lutowania miękkiego lub twardego:
8515 19 00 0- - Pozostałe
ex 8515 19 00 0Agregaty lutownicze z podwójną falą500 000
9010Urządzenia i sprzęt dla laboratoriów fotograficznych (i filmowych)
włącznie z urządzeniami do rzutowania lub rysowania masek obwodów
scalonych elektronicznych na warstwę światłoczułą pokrywającą obrabiany
materiał półprzewodnikowy, nie wymienione ani nie uwzględnione w innych
miejscach niniejszego działu; negatywoskopy; ekrany projekcyjne:
- Urządzenia do rzutowania lub rysowania wzorów układów scalonych
elektronicznych na materiałach półprzewodnikowych światłoczułych:
9010 41 00 0- - Urządzenia do zapisu bezpośredniego na płytce
ex 9010 41 00 0Naświetlarki150 000
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 11 czerwca 1997 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.
(Dz. U. Nr 61, poz. 389)
Na podstawie art. 5 ust. 5, art. 6 ust. 10, art. 14 ust. 11, art. 21 ust. 9,
art. 23, art. 24 ust. 2, art. 32 ust. 5, art. 39 ust. 2, art. 47 i 50 ustawy z
dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym
(Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132,
poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703 oraz z 1996 r. Nr
137, poz. 640) oraz art. 9 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o
zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 i Nr 134, poz.
646, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 75, poz. 357)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie
wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym
(Dz. U. Nr 154, poz. 797 oraz z 1996 r. Nr 107, poz. 506 i Nr 157, poz. 805)
wprowadza się następujące zmiany:
1) § 8 otrzymuje brzmienie:
"§ 8. Na równi z zakupem środków trwałych traktuje się przyjęcie ich w odpłatne
użytkowanie przez podatników, jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami, wydanymi na
podstawie art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od
osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r.
Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126,
poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113,
Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z
1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 30, poz. 164) oraz art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15
lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106,
poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80,
poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i
Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr
133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr
90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44 i
Nr 28, poz. 153), środki te zaliczane są do składników majątku użytkownika.";
2) w § 10 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio do środków trwałych z importu,
przyjętych w nieodpłatne użytkowanie, oraz do innych towarów, o których mowa w
art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. z
1994 r. Nr 71, poz. 312, z 1995 r. Nr 85, poz. 427 i Nr 87, poz. 434, z 1996 r.
Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31).";
3) w § 54 w ust. 6 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) należność wynikająca z faktury (faktury korygującej) nie przekracza kwot
wymienionych w art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o
działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr
34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr
73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r.
Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i
Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446,
Nr 141, poz. 700 i Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 41, poz. 177 i Nr 45, poz. 199
oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44, Nr 23, poz. 117, Nr 43, poz. 272, Nr 54, poz. 348
i Nr 60, poz. 369)";
4) w § 57 w ust. 1 wyrazy w nawiasie otrzymują brzmienie:
"Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28,
poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146,
poz. 680";
5) w § 73 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) wkłady niepieniężne (aporty) wnoszone do spółek prawa handlowego i
cywilnego,".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że § 1 pkt 5 ma
zastosowanie do czynności wykonywanych po dniu 31 marca 1997 r.
Minister Finansów: M. Belka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 10 maja 1997 r.
w sprawie poziomu obowiązujących świadczeń zdrowotnych w domach pomocy
społecznej.
(Dz. U. Nr 61, poz. 390)
Na podstawie art. 20 ust. 8 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy
społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265, z 1996
r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W domu pomocy społecznej, zwanym dalej "domem", zapewnia się mieszkańcom
następujące świadczenia zdrowotne:
1) pielęgnację chorych,
2) pielęgnację i opiekę nad niepełnosprawnymi,
3) leczenie, badanie i porady lekarskie,
4) rehabilitację leczniczą,
5) badania i terapię psychologiczną,
6) działania zapobiegawcze oraz promowanie zdrowia.
§ 2. Świadczenia zdrowotne, o których mowa w § 1, uzależnione są od typu domu.
§ 3. W domu dla osób starych zapewnia się:
1) pielęgnację chorych,
2) rehabilitację leczniczą,
3) działania zapobiegawcze oraz promowanie zdrowia.
§ 4. W domu dla osób przewlekle somatycznie chorych zapewnia się:
1) leczenie, badanie i porady lekarskie,
2) pielęgnację chorych,
3) rehabilitację leczniczą.
§ 5. W domu dla osób umysłowo upośledzonych lub osób przewlekle psychicznie
chorych zapewnia się:
1) leczenie, badanie i porady lekarskie,
2) psychiatryczne świadczenia zdrowotne, określone w rozporządzeniu Ministra
Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 11 grudnia 1995 r. w sprawie psychiatrycznych
świadczeń zdrowotnych w domach pomocy społecznej i środowiskowych domach
samopomocy (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 38).
§ 6. W domu dla osób niepełnosprawnych fizycznie zapewnia się:
1) rehabilitację leczniczą,
2) pielęgnację i opiekę,
3) badania i terapię psychologiczną.
§ 7. W domu dla samotnych kobiet w ciąży oraz samotnych matek z małoletnimi
dziećmi zapewnia się:
1) badania i terapię psychologiczną,
2) działania zapobiegawcze oraz promowanie zdrowia.
§ 8. W domu mogą być udzielane mieszkańcom świadczenia zdrowotne nie
przewidziane dla danego typu domu oraz inne niż określone w § 1, jeżeli wymagają
tego potrzeby zdrowotne mieszkańców i pozwalają na to warunki domu.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Pracy i Polityki Socjalnej: T. Zieliński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 12 czerwca 1997 r.
w sprawie zasad, wysokości i trybu przyznawania dodatku skarbowego niektórym
pracownikom jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej.
(Dz. U. Nr 62, poz. 391)
Na podstawie art. 40 ust. 1b ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli
skarbowej (Dz. U. Nr 100, poz. 442, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1996 r. Nr 106,
poz. 496 i Nr 152, poz. 720 oraz z 1997 r. Nr 18, poz. 105) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Dodatek skarbowy przysługuje pracownikom jednostek organizacyjnych kontroli
skarbowej, którzy nie są inspektorami kontroli skarbowej, jeżeli wykonywane
przez nich czynności kontrolne lub operacyjno-rozpoznawcze stanowią podstawowe
zadania wynikające z zakresu obowiązków służbowych.
§ 2. 1. Kwotowe stawki dodatku skarbowego ustala się w wysokości:
1100 zł
2do 200 zł
3do 300 zł
4do 400 zł
5do 500 zł
2. Przy przyznawaniu stawki i wysokości dodatku skarbowego bierze się pod uwagę:
1) rodzaj, stopień złożoności i uciążliwości wykonywanej pracy,
2) wyniki i osiągnięcia,
3) kwalifikacje pracowników,
4) stanowisko zajmowane przez pracownika.
3. Kwota dodatku skarbowego nie może przekroczyć 50% łącznej kwoty miesięcznego
wynagrodzenia pracownika.
§ 3. 1. Dodatek skarbowy przyznawany jest na okres 1 roku kalendarzowego.
2. Dodatek skarbowy przyznają i określają jego wysokość:
1) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej dla pracowników jednostki
organizacyjnej kontroli skarbowej wyodrębnionej w strukturze Ministerstwa
Finansów,
2) dyrektorzy urzędów kontroli skarbowej dla pracowników urzędów kontroli
skarbowej.
3. Dodatek skarbowy może być podwyższony w ciągu roku, o ile nie spowoduje to
przekroczenia przyznanej jednostce organizacyjnej kontroli skarbowej kwoty na
dodatki skarbowe.
§ 4. 1. Pracownikowi może być obniżona wysokość dodatku skarbowego w przypadku:
1) ukarania karą dyscyplinarną,
2) nieobecności w pracy przekraczającej 3 miesiące,
3) osiągania niezadowalających wyników w pracy kontrolerskiej.
2. Obniżenie wysokości dodatku skarbowego następuje po upływie miesiąca, w
którym nastąpiło zdarzenie, o którym mowa w ust. 1.
§ 5. 1. Dodatek skarbowy wypłacany jest w okresach miesięcznych, w terminie
wypłaty wynagrodzenia.
2. Dodatek skarbowy za okres od dnia 1 stycznia 1997 r. zostanie wypłacony nie
później niż w dwa miesiące od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: M. Belka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 14 maja 1997 r.
w sprawie przepisów techniczno-budowlanych dotyczących autostrad płatnych.
(Dz. U. Nr 62, poz. 392)
Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach
płatnych (Dz. U. Nr 127, poz. 627, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz.
775) oraz art. 7 ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. -
Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106,
poz. 496 i Nr 146, poz. 680) zarządza się, co następuje:
DZIAŁ I
PRZEPISY OGÓLNE
§ 1. 1. Rozporządzenie ustala przepisy techniczno-budowlane dotyczące autostrad
płatnych, zwanych dalej "autostradami", i związanych z nimi urządzeń.
2. Rozporządzenie określa warunki, które zapewniają w szczególności:
1) bezpieczeństwo użytkowania,
2) nośność i stateczność konstrukcji,
3) bezpieczeństwo z uwagi na możliwość wystąpienia pożaru, klęski żywiołowej lub
innego miejscowego zagrożenia,
4) ochronę środowiska i dóbr kultury,
5) ochronę przed hałasem, drganiami i zanieczyszczeniami powietrza, wody i gleb,
6) odpowiednie warunki użytkowe, z uwzględnieniem potrzeb osób
niepełnosprawnych,
7) ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich.
DZIAŁ II
AUTOSTRADA I JEJ POŁĄCZENIA Z DROGAMI
Rozdział 1
Wymagania ogólne
§ 2. 1. Usytuowanie autostrady powinno wynikać z istniejących i prognozowanych
potrzeb transportowych, wyrażonych potokami ruchu drogowego, wywołanych przez
rozmieszczone w korytarzu oddziaływania autostrady tereny zurbanizowane i
przeznaczone do urbanizacji, w tym w szczególności duże miasta i inne centra
powstawania ruchu.
2. Usytuowanie autostrady powinno być potwierdzone analizą ekonomiczną
efektywności jej budowy. Przy wyborze usytuowania autostrady należy uwzględniać
ponadto wymagania ochrony środowiska, walory krajobrazowe terenu, jak też inne
wymagania określone w rozporządzeniu.
§ 3. 1. Autostrada powinna mieć:
1) miejsca poboru opłat za przejazdy,
2) urządzenia łączności alarmowej i służbowej,
3) obwody utrzymania.
2. Krzyżowanie się lub połączenie autostrady z inną drogą, zapewniające pełną
lub częściową możliwość wyboru kierunku jazdy, zwane dalej "węzłem", powinno
następować na różnych poziomach.
3. Krzyżowanie się autostrady z inną drogą, nie umożliwiające wyboru kierunku
jazdy zwane dalej "przejazdem drogowym", powinno następować na różnych
poziomach.
§ 4. Pas drogowy autostrady powinien być ogrodzony.
§ 5. Na koronie autostrady, określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia, mogą
znajdować się jezdnie, pasy dzielące i pobocza.
§ 6. Autostrada, odpowiednio do potrzeb, powinna być wyposażona w systemy
sterowania, zarządzania i kontroli ruchu.
Rozdział 2
Podstawowe parametry techniczne
§ 7. 1. W celu określenia warunków technicznych i użytkowych ustala się dla
autostrad prędkość projektową 120 km/h, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. W trudnych warunkach terenowych lub w razie konieczności ochrony
wartościowych obiektów przyrodniczych lub zabytkowego zagospodarowania terenu
dopuszcza się obniżenie prędkości projektowej do 100 km/h.
3. W miastach na terenie intensywnie zurbanizowanym dopuszcza się obniżenie
prędkości projektowej, jednak nie więcej niż 80 km/h.
4. Do trudnych warunków terenowych, o których mowa w ust. 2, zalicza się w
szczególności: obszar zabudowany, niekorzystne warunki gruntowo-wodne i
geologiczne, jak osuwiska, szkody górnicze.
5. Obniżenie prędkości projektowej na odcinku autostrady, o którym mowa w ust. 2
i 3, powinno dotyczyć jedynie tych parametrów autostrady, które są bezpośrednio
związane z utrudnieniami.
6. Prędkość projektowa powinna być stała na możliwie długim odcinku autostrady,
a przejście z jednej prędkości do drugiej powinno odbywać się na odcinku
przejściowym umożliwiającym dostosowanie się uczestników ruchu.
§ 8. 1. Ograniczenie dostępności do autostrady może polegać na:
1) dopuszczeniu połączenia z wybranymi drogami publicznymi, które koncentrują
ruch z sieci dróg o znaczeniu krajowym, oraz wyjątkowo z innymi drogami,
pełniącymi ważne funkcje ponadregionalne,
2) dopuszczeniu połączenia z obiektami o zasadniczym znaczeniu dla
funkcjonowania autostrady.
2. Dostępność do autostrady należy zapewniać za pomocą pasów wyłączania i
włączania.
Rozdział 3
Jezdnie
§ 9. 1. Na każdej jezdni autostrady powinny być wyznaczone nie mniej niż dwa
zasadnicze pasy ruchu oraz dodatkowy pas ruchu, jeżeli są spełnione warunki, o
których mowa w § 10.
2. Szerokość zasadniczego pasa ruchu powinna wynosić:
1) 3,75 m - jeżeli prędkość projektowa autostrady wynosi 120 km/h,
2) 3,50 m - dla pozostałych prędkości projektowych.
§ 10. 1. Na wzniesieniu autostrady powinien być stosowany dodatkowy pas ruchu,
jeżeli są spełnione równocześnie następujące warunki:
1) średnia prędkość obliczeniowa samochodów ciężarowych w ruchu swobodnym obniża
się względem prędkości na poziomym odcinku więcej niż o 20 km/h na długości nie
mniejszej niż 500 m,
2) efektywność budowy dodatkowego pasa ruchu potwierdza analiza ekonomiczna.
2. Dodatkowy pas ruchu na wzniesieniu powinien mieć:
1) klin początkowy długości nie mniejszej niż 100 m przy prędkości projektowej
autostrady 120 km/h i nie mniejszej niż 75 m przy prędkości projektowej 100 i 80
km/h,
2) pas ruchu szerokości 3,5 m, a przy prędkości projektowej 80 km/h dopuszcza
się w szczególnie uzasadnionych wypadkach 3,0 m i długości nie mniejszej niż
długość wzniesienia, na którym są spełnione warunki, o których mowa w ust. 1 pkt
1,
3) klin końcowy długości nie mniejszej niż 150 m, przy prędkości projektowej
autostrady 120 km/h i nie mniejszej niż 100 m przy prędkości projektowej 100 i
80 km/h,
4) pochylenie poprzeczne i podłużne takie same jak zasadniczych pasów ruchu.
3. Dodatkowy pas ruchu na wzniesieniu powinien być wyznaczony na jezdni
autostrady zgodnie z warunkami określonymi w przepisach w sprawie znaków i
sygnałów drogowych.
§ 11. 1. Szerokość jezdni autostrady wynika z przyjętej liczby i szerokości
pasów ruchu i powinna być dostosowana do przewidywanego natężenia ruchu.
2. Szerokość jezdni autostrady na obiekcie mostowym powinna być taka sama jak
przed obiektem.
§ 12. 1. Jezdnia autostrady powinna mieć jednostronne pochylenie poprzeczne,
umożliwiające spływ wody.
2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, uznaje się za spełnione, jeżeli
pochylenie poprzeczne jezdni jest nie mniejsze niż 2%, z zastrzeżeniem ust. 4
oraz z zachowaniem warunków, o których mowa w § 16 ust. 3.
3. Jezdnia autostrady na prostym odcinku w planie powinna mieć pochylenie
poprzeczne od 2% do 2,5% i skierowane na zewnątrz korony autostrady.
4. Zachowanie pochyleń poprzecznych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest
wymagane na tych odcinkach krzywych przejściowych i na prostych przejściowych
przed i za łukiem kołowym w planie, na których następuje zmiana pochylenia
poprzecznego jezdni, jeśli:
1) pochylenie podłużne osi jezdni autostrady jak i obu jej krawędzi jest większe
od dodatkowego pochylenia podłużnego nie mniej niż o 0,2%,
2) dodatkowe pochylenie podłużne zewnętrznej krawędzi jezdni wynosi co najmniej
0,3% na odcinku zmiany kierunku pochylenia poprzecznego jezdni od -2% do +2%,
3) jest spełniony warunek, o którym mowa w § 13 ust. 3.
§ 13. 1. Zmianę pochylenia poprzecznego jezdni autostrady należy wykonywać na
krzywej przejściowej, prostej przejściowej, jeżeli krzywa przejściowa nie jest
wymagana, lub na łuku kołowym o większym promieniu, jeżeli jest to łuk koszowy.
2. Lokalizacja osi obrotu jezdni autostrady powinna być tak dobrana, aby był
zapewniony sprawny odpływ wody oraz płynny przebieg krawędzi jezdni, o którym
mowa w § 20 ust. 2 pkt 1.
3. Zmiana pochylenia poprzecznego jezdni autostrady powinna być tak wykonana, by
dodatkowe pochylenia podłużne obu krawędzi jezdni wynosiły nie więcej niż 0,75%.
§ 14. Oś jezdni autostrady w planie może składać się z odcinków prostych i
krzywoliniowych.
§ 15. Jeżeli pozwalają na to warunki miejscowe, długość odcinka prostego o
stałym lub zmiennym pochyleniu podłużnym nie ograniczającym widoczności nie
powinna przekraczać wartości określonych w poniższej tabeli:
Prędkość projektowa[km/h]12010080
Największa długość odcinka prostego[m]200020001500
Najmniejsza długość odcinka prostego między odcinkami krzywoliniowymi o
zgodnym kierunku zwrotu[m]500400350
§ 16. 1. Odcinek krzywoliniowy może zawierać łuk kołowy, kombinacje łuków
kołowych i krzywych przejściowych, a także inne rodzaje krzywych.
2. Łuk kołowy powinien być zaprojektowany i wykonany w taki sposób, aby
stateczność ruchu i kierowalność pojazdu były zachowane przy ruchu z prędkością
projektową po nawierzchni zwilżonej wodą.
3. Wymaganie, o którym mowa w ust. 2, uznaje się za spełnione, jeśli wartość
promienia łuku kołowego w planie oraz pochylenia poprzecznego (przechyłki) są
ustalone według poniższej tabeli:
Prędkość projektowa [km/h]Promień łuku kołowego w planie [m]
z pochyleniem jak na odc. prostymprzy przechyłce [%]*)
2 do 2,534567
120≥ 4000≥ 3000200015001200900750
100≥ 3000≥ 2500180013001000800500-600
80≥ 2000≥ 180014001000800600300-500
*) Przechyłkę dla promienia o wartości pośredniej należy interpolować i
zaokrąglać do 0,5%.
§ 17. 1. Dwa odcinki, które mają stałe i o różnej wartości krzywizny w planie,
powinny być połączone krzywą przejściową, z zastrzeżeniem ust. 2. Krzywa
przejściowa powinna być tak wykonana, aby:
1) przyrost przyspieszenia dośrodkowego działającego na pojazd poruszający się z
prędkością projektową nie był większy niż 0,4 m/s3,
2) kąt zwrotu trasy na długości krzywej przejściowej wynosił od 3° do 30°, z
zastrzeżeniem ust. 3,
3) dodatkowe pochylenie podłużne zewnętrznej krawędzi jezdni na krzywej
przejściowej spełniało warunki, o których mowa w § 12 ust. 4 pkt 2 oraz § 13
ust. 3.
2. W wyjątkowych wypadkach, uzasadnionych warunkami miejscowymi lub względami
użytkowymi, można nie stosować krzywej przejściowej, jeżeli promienie krzywizn
odcinków, o których mowa w ust. 1, są większe od 1500 m przy prędkości
projektowej 80 km/h i 3000 m przy prędkości projektowej 120 lub 100 km/h. Przy
kącie zwrotu trasy mniejszym niż 9° długość odcinka krzywoliniowego bez krzywych
przejściowych nie powinna być mniejsza niż
300 m, 200 m i 150 m dla prędkości projektowej odpowiednio 120, 100 i 80 km/h.
3. Warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie musi być spełniony przy kątach
zwrotu trasy mniejszych niż 9°.
§ 18. 1. Niweleta jezdni autostrady może składać się z odcinków o stałym
pochyleniu, krzywych wypukłych i krzywych wklęsłych.
2. Pochylenie niwelety jezdni autostrady nie powinno być większe niż określa
poniższa tabela:
Prędkość projektowa[km/h]12010080
Pochylenie niwelety jezdni[%]456
3. Pochylenie niwelety jezdni autostrady powinno wynosić nie mniej niż 0,3%, z
zastrzeżeniem § 12 ust. 4 pkt 1.
4. Dopuszcza się mniejsze pochylenie niwelety niż określone w ust. 3, jeżeli
autostrada przebiega po terenie bagiennym, zalesionym, bardzo płaskim i o dużej
przepuszczalności gruntu, a także na krzywej wypukłej lub wklęsłej, pod
warunkiem należytego odwodnienia jezdni i korpusu autostrady.
§ 19. 1. Załom niwelety jezdni autostrady powinien być wyokrąglony krzywą
wypukłą lub krzywą wklęsłą.
2. Promienie krzywych wypukłych i wklęsłych, z zastrzeżeniem § 117, nie powinny
być mniejsze niż określa poniższa tabela:
Prędkość projektowa[km/h]12010080
Promień krzywej wypukłej[m]1200070003500
Promień krzywej wklęsłej[m]450030002000
§ 20. 1. Jeżeli na to pozwalają warunki miejscowe, należy zapewnić prawidłową
kompozycję przestrzenną elementów geometrycznych autostrady w planie i w
przekroju podłużnym.
2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, uznaje się za zachowane, jeżeli w
szczególności:
1) jest zapewniona ciągłość pola widzenia jezdni oraz płynność jej krawędzi i
brak jest wzrokowych złudzeń deformacji jezdni na odległość nie mniejszą niż 300
m przy prędkości projektowej 120 km/h oraz nie mniejszą niż 250 m i 200 m przy
prędkości projektowej odpowiednio 100 km/h i 80 km/h,
2) unika się stosowania długich prostych w planie oraz elementów krzywoliniowych
wymagających przechyłki większej niż 5%.
§ 21. 1. Usytuowanie autostrady powinno uwzględniać walory estetyczne i użytkowe
terenu.
2. Zapewnienie wymagań związanych z estetyczną formą architektoniczną autostrady
nie powinno ograniczać jej właściwości użytkowych, a w szczególności obniżać
poziomu bezpieczeństwa ruchu.
Rozdział 4
Pasy dzielące
§ 22. 1. Pas dzielący jezdnie autostrady powinien mieć szerokość i konstrukcję
odpowiednią do przeznaczenia oraz wymagań bezpieczeństwa ruchu.
2. Pas dzielący powinien umożliwiać umieszczenie na nim bariery ochronnej.
3. Obiekty i urządzenia umieszczone w pasie dzielącym, stanowiące zagrożenie
bezpieczeństwa ruchu, a zwłaszcza podpory obiektów mostowych, słupy latarń i
znaków drogowych, powinny być osłonięte barierą ochronną.
4. Obiekty i urządzenia powinny być tak umieszczone w pasie dzielącym, aby były
zapewnione wymagania widoczności, o których mowa w § 117 i 118.
§ 23. 1. Pas dzielący jezdnie autostrady powinien mieć po obu stronach opaski,
każdą o szerokości 0,5 m.
2. Właściwości użytkowe opaski, a także jej pochylenie poprzeczne i podłużne
powinny być takie same, jak pasa ruchu przylegającego do niej.
3. Na opasce nie należy umieszczać żadnych urządzeń, a zwłaszcza kratek
ściekowych.
§ 24. 1. Pas dzielący, z wyłączeniem opasek, szerokości mniejszej niż 2,50 m,
powinien być utwardzony i mieć:
1) pochylenie poprzeczne o wartości takiej jak jezdnia, skierowane na zewnątrz
korony autostrady, jeżeli pochylenie poprzeczne obu jezdni autostrady jest też
skierowane na zewnątrz (odcinek prosty lub krzywoliniowy bez przechyłki),
2) pochylenie poprzeczne o wartości nie mniejszej niż 4%, skierowane do osi
autostrady, jeżeli pochylenie poprzeczne jednej z jezdni ma też ten sam kierunek
(odcinek z przechyłką).
2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, dopuszcza się spływ wody z
utwardzonego pasa dzielącego przez jezdnię autostrady pod warunkiem, że materiał
utwardzający pas dzielący nie będzie zanieczyszczać jezdni, a spływ z całej
powierzchni pasa dzielącego będzie równomierny
3. W wypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, należy uwzględnić potrzebę
umieszczenia na pasie dzielącym urządzeń odwadniających.
4. Pas dzielący, z wyłączeniem opasek, szerokości 2,50 m i większej, powinien
być pokryty obudową roślinną i mieć pochylenie poprzeczne nie mniejsze niż 4%
skierowane do osi autostrady.
5. W wypadku, o którym mowa w ust. 4, nie ma zwykle potrzeby lokalizowania
urządzeń odwadniających na pasie dzielącym, gdy jego szerokość jest mniejsza niż
5,0 m, a obie jezdnie autostrady mają pochylenie poprzeczne skierowane na
zewnątrz korony autostrady.
§ 25. 1. Zmiany szerokości pasa dzielącego powinny być przeprowadzone płynnie z
zastosowaniem parametrów określonych dla osi jezdni, przy której się ten pas
znajduje.
2. W pasie dzielącym jezdnie autostrady należy wykonać przejazdy awaryjne
zgodnie z wymaganiami, o których mowa w § 101.
§ 26. Pas dzielący, oddzielający jezdnię autostrady od jezdni
zbierająco-rozprowadzającej, powinien spełniać wymagania określone dla pasa
dzielącego jezdnie autostrady, z wyłączeniem wymagań, o których mowa w § 23.
Rozdział 5
Pobocza
§ 27. 1. Pobocze autostrady składa się z umieszczonego przy jezdni pasa
awaryjnego postoju, zwanego dalej "pasem awaryjnym", i gruntowego pobocza.
2. Szerokość pasa awaryjnego powinna wynosić nie mniej niż 2,50 m i nie więcej
niż 3,0 m, a gruntowego pobocza - od 1,25 m do 1,50 m.
3. Szerokość gruntowego pobocza, o której mowa w ust. 2, może być większa,
jeżeli wynika to z warunków lokalizacji urządzeń organizacji i bezpieczeństwa
ruchu lub ochrony środowiska.
4. Przy przebudowie i modernizacji dopuszcza się szerokość gruntowego pobocza
nie mniejszą niż 0,75 m, jeżeli szerokość pasa awaryjnego spełnia wymagania, o
których mowa w ust. 2.
§ 28. 1. Pochylenie poprzeczne pasa awaryjnego oraz pochylenia podłużne pasa
awaryjnego i gruntowego pobocza powinny być, co do wartości i kierunku, takie
same jak jezdni autostrady.
2. Pochylenie poprzeczne gruntowego pobocza powinno wynosić:
1) od 6% do 8% na odcinku prostym oraz na odcinku krzywoliniowym nie wymagającym
przechyłki,
2) o 2% do 3% więcej niż jezdni na odcinku krzywoliniowym z przechyłką, jeżeli
jest to pobocze po wewnętrznej stronie łuku,
3) od 3% do 4% w kierunku przeciwnym niż jezdnia na odcinku krzywoliniowym z
przechyłką, jeżeli jest to pobocze po zewnętrznej stronie łuku
§ 29. 1. Na pasie awaryjnym nie należy lokalizować żadnych obiektów ani
urządzeń.
2. Na gruntowym poboczu można lokalizować urządzenia odwadniające, organizacji i
bezpieczeństwa ruchu oraz ochrony środowiska.
3. Gruntowe pobocze powinno być umocnione obudową roślinną.
Rozdział 6
Skarpy nasypów i wykopów
§ 30. 1. Skarpę nasypu autostrady należy wykonywać, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4,
o pochyleniu:
1) 1:3 przy wysokości skarpy nasypu do 2,0 m, z zastrzeżeniem § 55 ust. 3,
2) 1:1,5 przy wysokości skarpy nasypu większej niż 2,0 m do 8,0 m.
2. Skarpę wykopu autostrady należy wykonywać, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, o
pochyleniu:
1) 1:3 przy wysokości skarpy wykopu do 1,0 m, z zastrzeżeniem § 55 ust. 3,
2) 1:2 przy wysokości skarpy wykopu większej niż 1,0 m do 2,0 m,
3) 1:1,5 przy wysokości skarpy wykopu większej niż 2,0 m do 8,0 m.
3. Pochylenie i konstrukcję urządzeń wzmacniających skarpy nasypów i wykopów
autostrad należy ustalać na podstawie obliczeń ich stateczności zgodnie z
obowiązującą Polską Normą, w szczególności wtedy, gdy:
1) skarpa nasypu lub wykopu ma wysokość większą niż 8,0 m,
2) skarpa nasypu lub wykopu ma wysokość większą niż 6,0 m, a zbocze ma
pochylenie większe niż 1:3,
3) autostradowa budowla ziemna będzie budowana z materiału lub w gruncie
wymagającym szczególnych procedur technicznych i technologicznych,
4) nasyp będzie budowany na gruntach o małej nośności, w terenie osuwiskowym lub
szkód górniczych,
5) skarpa nasypu będzie narażona na działanie wód stojących lub płynących na
terenie zalewowym.
4. Pochylenie skarpy nasypu lub wykopu może być mniejsze niż określone w ust. 1
i 2, jeżeli nie występuje żaden z wypadków, o których mowa w ust. 3, a za zmianą
pochylenia przemawiają względy utrzymania, ekonomiczne lub estetyczne.
5. W wypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, mogą być stosowane w szczególności
zmienne pochylenia skarp zależne od ich wysokości, ławy oraz przypory skarp.
6. Skarpy nasypów i wykopów powinny być umocnione obudową roślinną, chyba że
występuje jeden z wypadków, o których mowa w ust. 3, i z obliczeń wynika
inaczej.
Rozdział 7
Zieleń w pasie drogowym
§ 31. 1. W pasie drogowym autostrady może znajdować się zieleń, jeżeli pełni ona
funkcje ochronne lub stanowi element ukształtowania krajobrazu.
2. Zieleń w pasie drogowym nie powinna zagrażać bezpieczeństwu ruchu, ograniczać
wymaganego pola widoczności oraz utrudniać utrzymania autostrady.
3. Wymiary i zagospodarowanie pasa zieleni izolacyjnej, ograniczającego
wzajemnie negatywne oddziaływanie autostrady i środowiska, należy określać
odpowiednio do wskazań ocen oddziaływania autostrady na środowisko, grunty rolne
i leśne oraz na dobra kultury objęte ochroną, zwane dalej "ocenami oddziaływania
na środowisko".
§ 32. 1. Odległości drzew od urządzeń infrastruktury technicznej określa się na
podstawie rozporządzenia oraz obowiązujących Polskich Norm.
2. W wypadku drzew lub terenów wpisanych do rejestru zabytków lub obszarów
objętych ochroną konserwatorską ustalenie odległości urządzeń inżynieryjnych,
drogowych i budowlanych od wymienionych drzew lub terenów wymaga uzgodnienia z
właściwym terenowo konserwatorem zabytków.
Rozdział 8
Skrajnia
§ 33. 1. Nad każdą jezdnią autostrady, pasem awaryjnym i gruntowym poboczem o
szerokości 1,25 m lub spełniającym wymagania, o których mowa w § 27 ust. 4, oraz
nad przylegającą do jezdni częścią pasa dzielącego o szerokości 1,0 m powinna
być zachowana wolna przestrzeń, zwana dalej "skrajnią autostrady", o wysokości
4,70 m, z zastrzeżeniem ust. 3, przeznaczona dla pojazdów samochodowych.
2. Wysokość skrajni, o której mowa w ust. 1, zawiera rezerwę 0,20 m przeznaczoną
na zwiększenie grubości konstrukcji nawierzchni autostrady.
3. Przestrzeń, o której mowa w ust. 1, jest w górnych narożach ścięta o 0,5 m.
4. Skrajnię autostrady określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 34. W obrębie skrajni autostrady można umieszczać bariery ochronne, słupki
prowadzące oraz pionowe znaki drogowe.
Rozdział 9
Pas drogowy autostrady
§ 35. 1. Pas drogowy autostrady powinien być usytuowany pomiędzy liniami
rozgraniczającymi, określonymi w decyzji o ustaleniu lokalizacji autostrady.
2. Pomiędzy liniami rozgraniczającymi, o których mowa w ust. 1, można w
szczególności umieścić pasy drogowe innych dróg, które są niezbędne do
odtworzenia połączeń przerwanych w wyniku budowy lub eksploatacji autostrady.
§ 36. 1. W skład pasa drogowego autostrady wchodzą: jezdnie autostrady, pobocza,
jezdnie zbierająco-rozprowadzające, pasy dzielące jezdnie, skarpy nasypów i
wykopów, węzły i przejazdy z przecinającymi ją drogami i innymi liniami
komunikacyjnymi wraz z budowlami, urządzeniami związanymi z obsługą i ochroną
autostrady, urządzeniami organizacji i bezpieczeństwa ruchu oraz ochrony
środowiska, a także pasami terenu, o których mowa w ust. 6, zapewniającymi
możliwość użytkowania autostrady zgodnie z jej przeznaczeniem.
2. Budowlami, o których mowa w ust. 1, są w szczególności: mosty, wiadukty,
estakady, konstrukcje oporowe, tunele, przejazdy gospodarcze, przepusty,
nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych oraz dla zwierząt.
3. Urządzeniami związanymi z obsługą i ochroną autostrady, o których mowa w ust.
1, są urządzenia odwadniające oraz odprowadzające wodę, urządzenia obsługi
podróżnych, pojazdów i przesyłek - miejsca obsługi podróżnych, zwane dalej
"MOP", przeznaczone wyłącznie dla jej użytkowników, obwody utrzymania
autostrady, zwane dalej "OUA", miejsca poboru opłat, zwane dalej "MPO", i, w
zależności od potrzeb, pasy technologiczne, miejsca do pomiaru ruchu, kontroli
pojazdów, urządzenia oświetlenia.
4. Urządzeniami organizacji i bezpieczeństwa ruchu, o których mowa w ust. 1, są
znaki i sygnały drogowe, urządzenia monitorowania i kontroli ruchu, urządzenia
łączności, ogrodzenie pasa drogowego autostrady i, w zależności od potrzeb,
osłony przeciwolśnieniowe, energochłonne i przeciwwietrzne oraz bariery
ochronne.
5. Urządzeniami ochrony środowiska, o których mowa w ust. 1, są w szczególności:
ekrany przeciwhałasowe, ekrany tłumiące drgania w podłożu, urządzenia do
oczyszczania ścieków odprowadzanych z pasa drogowego autostrady, pasy zieleni
izolacyjnej.
6. Szerokość pasa drogowego autostrady jest sumą szerokości obiektów i urządzeń,
o których mowa w ust. 1-5, powiększoną obustronnie nie mniej niż o 2,0 m.
Rozdział 10
Węzły
§ 37. 1. W celu określenia wymagań technicznych i użytkowych wprowadza się
następujący podział węzłów:
1) bezkolizyjny, typu WA, na którym nie występuje przecinanie torów jazdy, a
relacje skrętne są realizowane tylko jako manewry wyłączania, włączania i
przeplatania się potoków ruchu,
2) częściowo bezkolizyjny, typu WB, na którym występuje przecinanie torów jazdy
niektórych relacji na drodze krzyżującej się z autostradą; w ramach węzła
funkcjonuje wówczas na tej drodze skrzyżowanie lub zespół skrzyżowań, jednak
relacje o dominujących natężeniach są prowadzone bezkolizyjnie.
2. Zakres stosowania węzłów, o których mowa w ust. 1, określa tabela:
Klasa drogi krzyżującej się z autostradąautostradadroga ekspresowadroga
główna ruchu przyspieszonegodroga główna
Typ węzłaWAWAWA, WB(WB), P
Oznaczenia w tabeli:
WA, WB - węzeł,
P - przejazd drogowy (różnopoziomowy),
(WB) - rozwiązanie dopuszczalne wyjątkowo.
§ 38. 1. Węzeł powinien zawierać stację lub stacje poboru opłat, zwane dalej
"SPO", chyba że sposób ustalania i pobierania opłat za przejazd nie przewiduje
pobierania opłat na wjazdach i zjazdach.
2. Usytuowanie SPO w węźle powinno być dostosowane do układu węzła i nie powinno
ograniczać jego właściwości użytkowych określonych w rozporządzeniu i w
odrębnych przepisach.
§ 39. W węźle nie należy lokalizować żadnych obiektów usługowych, do których
wjazd odbywałby się z jezdni autostrady lub z wykorzystaniem łącznic jako
dojazadów.
§ 40. 1. W węźle typu WA:
1) zjazdy i wjazdy powinny być zlokalizowane po prawej stronie jezdni
autostrady,
2) zjazd z jezdni autostrady powinien poprzedzać wjazd na nią,
3) zjazdy powinny być wyposażone w pasy wyłączania, z zachowaniem wymagań, o
których mowa w § 49 i 50,
4) wjazdy powinny być wyposażone w pasy włączania, z zachowaniem wymagań, o
których mowa w § 51 i 52.
2. W węźle typu WB:
1) autostrada powinna być prowadzona bez zakłóceń, natomiast droga krzyżująca
się z autostradą powinna być dostosowana do warunków lokalnych,
2) zjazd z jezdni autostrady powinien poprzedzać wjazd na nią,
3) zjazd z jezdni autostrady i wjazd na jezdnię autostrady powinny być
zlokalizowane po prawej stronie tej jezdni,
4) zjazd z jezdni autostrady i wjazd na jezdnię autostrady powinny być
wyposażone w pasy wyłączania i włączania, z zachowaniem wymagań, o których mowa
w § 49 i 51,
5) zjazdy z drogi krzyżującej się z autostradą i wjazdy na drogę krzyżującą się
z autostradą powinny odbywać się na skrzyżowaniach.
§ 41. Graniczne prędkości projektowe łącznic na węzłach określa tabela:
Ilustracja
*) Łącznice zaczynające się pasem wyłączania na jezdni autostrady (lub jezdni
zbierająco-rozprowadzającej) i kończące się pasem włączania na jezdni autostrady
(lub jezdni zbierająco-rozprowadzającej).
**) Łącznice zakończone na jednym końcu skrzyżowaniem.
§ 42. 1. Jednopasowa łącznica jednokierunkowa, oznaczona dalej skrótem "P1",
powinna mieć jezdnię, wraz z opaskami, szerokości nie mniejszej niż 6,0 m oraz
obustronne gruntowe pobocza, każde szerokości nie mniejszej niż 1,0 m.
2. Dwupasowa łącznica jednokierunkowa, oznaczona dalej skrótem "P2", powinna
mieć jezdnię, wraz z opaskami, szerokości nie mniejszej niż 8,0 m oraz
obustronne gruntowe pobocza, każde szerokości nie mniejszej niż 1,0 m.
3. Dwupasowa łącznica jednokierunkowa z pasem awaryjnym, oznaczona dalej skrótem
"P3", powinna mieć jezdnię, wraz z opaską z lewej strony, szerokości nie
mniejszej niż 7,5 m, pas awaryjny szerokości 2,0 m po prawej stronie jezdni oraz
obustronne gruntowe pobocza, każde szerokości nie mniejszej niż 1,0 m.
4. Dwupasowa łącznica dwukierunkowa, oznaczona dalej skrótem "P4", powinna mieć
jezdnię, wraz z opaskami, szerokości nie mniejszej niż 8,0 m oraz obustronne
gruntowe pobocza, każde szerokości nie mniejszej niż 1,0 m.
5. Typ łącznicy należy dostosować do przewidywanego natężenia ruchu oraz
długości łącznicy.
§ 43. 1. Jezdnia, wraz z opaskami na łącznicach P1, P2 i P3, powinna mieć na
odcinku prostym w planie jednostronne pochylenie poprzeczne nie mniejsze niż 2%
i nie większe niż 3%.
2. Jezdnia, wraz z opaskami na łącznicy P4, powinna mieć na odcinku prostym w
planie dwustronne pochylenie poprzeczne nie mniejsze niż 2% i nie większe niż
3%.
3. Jezdnia, wraz z opaskami na łącznicach P1, P2, P3 i P4, powinna mieć na łuku
kołowym w planie jednostronne pochylenie poprzeczne o wartości podanej w tabeli:
Prędkość projektowa łącznicy [km/h]Wartość promienia łuku w planie [m]
przy przechyłce [%]
234567
80>580420 - 579350 - 419290 - 349270 - 289250 - 269
70>365290 - 364235 - 289215 - 234195 - 214185 - 194
60>250190 - 249155 - 189140 - 154130 - 139120 - 129
50>160125 - 159100 - 12490 - 9985 - 8975 - 84
40>9575 - 9460 - 7455 - 5950 - 5445 - 49
30>6050 - 5940 - 4935 - 3930 - 3425 - 29
4. Zachowanie wartości pochylenia poprzecznego jezdni łącznicy, o którym mowa w
ust. 1 i 2, nie jest wymagane na krzywych przejściowych i na prostych
przejściowych przed i za łukiem kołowym, na których następuje zmiana kierunku
pochylenia poprzecznego. Strefy te należy kształtować tak, żeby był zapewniony
odpływ wody.
§ 44. 1. Szerokość jezdni łącznicy należy zwiększyć na łuku kołowym w planie o
promieniu R mniejszym niż 150 m o wartość:
1) 50/R na łącznicy P1,
2) 70/R na łącznicy P2, P3 lub P4.
2. Zwiększenie szerokości jezdni, o którym mowa w ust. 1, wykonuje się na
krzywej przejściowej lub prostej przejściowej, jeśli krzywa przejściowa nie
występuje.
§ 45. 1. Oś jezdni łącznicy w planie powinna składać się z odcinków prostych i
odcinków krzywoliniowych.
2. Odcinek krzywoliniowy może zawierać łuk kołowy, kombinacje łuków kołowych i
krzywych przejściowych, a także inne rodzaje krzywych.
3. Łącznica powinna być zaprojektowana i wykonana w taki sposób, żeby była
zachowana stateczność ruchu i kierowalność pojazdu poruszającego się z
prędkością projektową po nawierzchni zwilżonej wodą.
4. Wymagania, o których mowa w ust. 3, uznaje się za spełnione, jeżeli:
1) wartości promienia łuku kołowego w planie oraz pochylenia poprzecznego jezdni
łącznicy odpowiadają wymaganiom określonym w § 43 ust. 3,
2) parametry geometryczne łącznicy nie przekraczają wartości granicznych
określonych w poniższej tabeli:
Prędkość projektowa łącznicy Najmniejszy parametr klotoidy Dopuszczalne
pochylenie podłużne [%]Najmniejszy promień łuku w przekroju podł. [m]
łącznicy zjazdowejłącznicy wjazdowejwypukłegowklęsłego
[km/h][m]na wzniesieniuna spadkuna wzniesieniuna spadkuna łuku w planiena
prostej planie
801005445450030002000
70905445320020001400
60756556270017001000
5060655614001000750
40406667700500500
30256667500200250
3) odległość widoczności na łącznicy jest nie mniejsza niż określona w § 117.
§ 46. 1. Jezdnię zbierająco-rozprowadzającą należy stosować na węźle lub na
odcinku autostrady między węzłami, jeżeli taka potrzeba wynika z kierunkowego
rozkładu ruchu lub lokalizacji zjazdów i wjazdów.
2. Prędkość projektowa jezdni zbierająco-rozprowadzającej powinna wynosić 60, 70
lub 80 km/h.
3. Jezdnia zbierająco-rozprowadzająca powinna być jednokierunkowa i, w
zależności od przewidywanego natężenia ruchu, o takim przekroju poprzecznym jak
łącznica typu P1, P2 lub P3.
4. Ukształtowanie jezdni zbierająco-rozprowadzającej w planie i w przekroju
podłużnym powinno odpowiadać wymaganiom dotyczącym łącznic, o których mowa w §
45.
§ 47. Pochylenie poprzeczne gruntowego pobocza łącznicy i jezdni
zbierająco-rozprowadzającej należy ustalać z zachowaniem warunków, o których
mowa w § 28 ust. 2.
§ 48. Pochylenia skarp nasypów i wykopów łącznicy i jezdni
zbierająco-rozprowadzającej należy ustalać z zachowaniem warunków, o których
mowa w § 30.
§ 49. 1. Zjazd z jezdni autostrady powinien mieć, z zastrzeżeniem ust. 9,
równoległy pas wyłączania, umieszczony z prawej strony tej jezdni.
2. Do pasa wyłączania, o którym mowa w ust. 1, należy:
1) klin, na którego długości pas wyłączania uzyskuje pełną szerokość,
2) odcinek zwalniania, którego długość jest mierzona od końca klina do początku
łuku kołowego łącznicy.
3. Pas wyłączania na łącznice P1, P2 lub P3 powinien mieć:
1) klin długości nie mniejszej niż 100 m, jeżeli prędkość projektowa autostrady
jest 120 km/h, i nie mniejszej niż 75 m - w pozostałych wypadkach,
2) odcinek zwalniania długości nie mniejszej niż podana w poniższej tabeli:
Różnica prędkości ∆V [km/h]Długość odcinka zwalniania [m] przy pochyleniu
podłużnym pasa wyłączania [%]
-5-4-3-20234
60280250230210190170160150
50250230210190170150140130
40220200180170150130120110
3017016015014012011010090
<201201101009585757065
Oznaczenia: ∆V = n . Vpa - Vp
n = 0,75, gdy Vpa = 120 km/h
n = 0,82, gdy Vpa = 100 km/h
n = 0,94, gdy Vpa = 80 km/h
gdzie: Vpa - prędkość projektowa autostrady w km/h,
Vp - prędkość projektowa łącznicy w km/h.
4. Odcinek zwalniania, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, powinien mieć pas ruchu
szerokości 3,5 m, jeśli prędkość projektowa autostrady jest większa od 80 km/h,
i 3,0 m - w pozostałych wypadkach, oraz pas awaryjny szerokości 2,0 m lub opaskę
szerokości co najmniej 0,5 m, w zależności od tego, który z elementów występuje
na łącznicy.
5. Podwójny pas wyłączania na łącznicę P3, bez zmniejszenia liczby pasów ruchu
na jezdni autostrady, powinien mieć:
1) klin długości nie mniejszej niż 200 m, jeżeli prędkość projektowa autostrady
jest 120 km/h, i nie mniejsza niż 150 m - w pozostałych wypadkach,
2) wspólną krawędź pasa wyłączania o pełnej szerokości i jezdni autostrady
długości nie mniejszej niż 400 m.
6. Podwójny pas wyłączania na łącznicę P3, ze zmniejszeniem o jeden liczby pasów
ruchu na jezdni autostrady, powinien mieć:
1) klin długości nie mniejszej niż 100 m, jeżeli prędkość projektowa autostrady
jest 120 km/h, i nie mniejszej niż 75 m - w pozostałych wypadkach,
2) wspólną krawędź pasa wyłączania o pełnej szerokości i jezdni autostrady
długości nie mniejszej niż 450 m.
7. Odcinek, o którym mowa w ust. 5 pkt 2 i ust. 6 pkt 2, powinien mieć dwa pasy
ruchu szerokości nie mniejszej niż 7,0 m oraz pas awaryjny szerokości 2,0 m.
8. Pas wyłączania, o którym mowa w ust. 3, powinien mieć wspólną krawędź odcinka
pasa o pełnej szerokości i jezdni autostrady, długości nie mniejszej niż 200 m
przy prędkości projektowej 120 km/h, 175 m przy prędkości projektowej 100 km/h i
150 m przy prędkości projektowej 80 km/h.
9. W wypadku dobrej widoczności zjazdu z jezdni autostrady na łącznicę P1 może
być stosowany kierunkowy pas wyłączania, jeżeli prędkość projektowa autostrady
jest 100 lub 80 km/h. Kierunkowy pas wyłączania powinien mieć:
1) skos 1:30 z klinem długości 75 m,
2) odcinek zwalniania długości nie mniejszej niż określa tabela w ust. 3,
3) pas awaryjny szerokości 2,0 m lub opaskę szerokości co najmniej 0,5 m, w
zależności od tego, który z elementów występuje na łącznicy.
10. Pochylenie podłużne i poprzeczne pasa wyłączania oraz jego ukształtowanie w
planie sytuacyjnym powinny być dostosowane do jezdni autostrady.
§ 50. 1. Zjazd z łącznicy i jezdni zbierająco-rozprowadzającej powinien mieć, z
zastrzeżeniem ust. 8, równoległy pas wyłączania.
2. Pas wyłączania z łącznicy P1 na łącznicę P1 powinien mieć:
1) klin długości nie mniejszej niż 60 m,
2) odcinek zwalniania długości nie mniejszej niż 150 m, jeżeli jest to węzeł
typu WA, i nie mniejszej niż 100 m - w pozostałych wypadkach.
3. Odcinek zwalniania, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, powinien mieć pas ruchu
szerokości 3,0 m oraz opaskę szerokości co najmniej 0,5 m.
4. Pas wyłączania z łącznicy P2 lub P3 na łącznicę P1 powinien mieć:
1) klin długości nie mniejszej niż 60 m,
2) odcinek zwalniania długości nie mniejszej niż 150 m, jeżeli jest to łącznica
P3, i nie mniejszej niż 100 m, jeżeli jest to łącznica P2.
5. Odcinek zwalniania, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, powinien mieć pas ruchu
szerokości 3,0 m oraz opaskę szerokości co najmniej 0,5 m.
6. Pas wyłączania z łącznicy P3 na łącznicę P3 powinien mieć:
1) klin długości nie mniejszej niż 60 m,
2) odcinek zwalniania o wymiarach jak w ust. 4 pkt 2.
7. Odcinek zwalniania, o którym mowa w ust. 6 pkt 2, powinien mieć dwa pasy
ruchu oraz pas awaryjny o szerokościach jak na łącznicy P3.
8. W wypadku dobrej widoczności zjazdu z łącznicy i z jezdni
zbierająco-rozprowadzającej może być stosowany kierunkowy pas wyłączania.
9. Pochylenie podłużne i poprzeczne pasa wyłączania oraz jego ukształtowanie w
planie sytuacyjnym powinny być dostosowane do jezdni łącznicy lub jezdni
zbierająco-rozprowadzającej.
§ 51. 1. Wjazd na jezdnię autostrady powinien mieć równoległy pas włączania,
umieszczony z prawej strony jezdni.
2. Do pasa włączania, o którym mowa w ust. 1, należy:
1) odcinek przyspieszania, którego długość jest mierzona od końca łuku kołowego
na łącznicy do początku klina,
2) klin, na którego długości zanika pas włączania.
3. Pas włączania z łącznic P1 lub P2 powinien mieć:
1) odcinek przyspieszania długości nie mniejszej niż podana w poniższej tabeli:
Różnica prędkości ∆V [km/h]Długość odcinka przyspieszania [m] przy
pochyleniu podłużnym pasa włączania [%]
-5-4-3-20234
60190200210230270340390450
50170180200210250320370430
40150160180190230290330400
30130140150160200250290350
<2090100110120160200240300
Oznaczenia: ∆V = n . Vpa - Vp
n = 0,75, gdy Vpa = 120 km/h
n = 0,82, gdy Vpa = 100 km/h
n = 0,94, gdy Vpa = 80 km/h
gdzie: Vpa - prędkość projektowa autostrady w km/h,
Vp - prędkość projektowa łącznicy w km/h.
2) klin długości nie mniejszej niż 100 m, jeżeli prędkość projektowa autostrady
jest 120 km/h, i nie mniejszej niż 75 m - w pozostałych wypadkach.
4. Odcinek przyspieszania, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, powinien mieć pas ruchu
szerokości 3,5 m, jeśli prędkość projektowa autostrady jest większa od 80 km/h,
i 3,0 m - w pozostałych wypadkach, oraz pas awaryjny o szerokości 2,0 m lub
opaskę szerokości co najmniej 0,5 m, w zależności od tego, który z elementów
występuje na łącznicy.
5. Na pasie włączania, o którym mowa w ust. 3, należy zapewnić wspólną krawędź
odcinka pasa o pełnej szerokości i jezdni autostrady na długości nie mniejszej
niż 250 m przy prędkości projektowej 120 km/h, 200 m przy prędkości projektowej
100 km/h i 150 m przy prędkości projektowej 80 km/h.
6. Podwójny pas włączania z łącznicy P3 powinien mieć:
1) dwa następujące po sobie odcinki równoległego względem krawędzi jezdni
autostrady pasa włączania, każdy długości nie mniejszej niż 500 m,
2) kliny na końcach odcinków, o których mowa w ust. 2, długości nie mniejszej
niż 100 m, jeżeli prędkość projektowa autostrady jest 120 km/h, i nie mniejszej
niż 75 m - w pozostałych wypadkach,
3) szerokość dwóch pasów ruchu na pierwszym odcinku przyspieszania - 7,0 m i na
drugim odcinku - 3,5 m oraz pas awaryjny szerokości 2,0 m.
7. Podwójny pas włączania z łącznicy P3, ze zwiększeniem o jeden liczby pasów
ruchu na jezdni autostrady, powinien mieć:
1) odcinek równoległego względem krawędzi jezdni autostrady pasa włączania
długości nie mniejszej niż 500 m,
2) klin długości nie mniejszej niż 100 m, jeżeli prędkość projektowa autostrady
jest 120 km/h, i nie mniejszej niż 75 m - w pozostałych wypadkach,
3) szerokość pasa ruchu na odcinku przyspieszania 3,5 m oraz pas awaryjny
szerokości 2,0 m.
8. Pochylenie podłużne i poprzeczne pasa włączania oraz jego ukształtowanie w
planie sytuacyjnym powinno być dostosowane do jezdni autostrady.
§ 52. 1. Wjazd na łącznicę i jezdnię zbierająco-rozprowadzającą powinien mieć
równoległy pas włączania.
2. Pas włączania, o którym mowa w ust. 1, powinien mieć:
1) odcinek przyspieszania długości nie mniejszej niż 90 m i szerokości 3,0 m
oraz opaskę szerokości co najmniej 0,5 m,
2) klin długości nie mniejszej niż 60 m.
§ 53. 1. Obszar przeplatania może występować na jezdni drogi niższej klasy niż
autostrada oraz na jezdni zbierająco-rozprowadzającej.
2. Na obszarze przeplatania należy zwiększyć liczbę pasów ruchu nie mniej niż o
jeden, na długości od 100 do 300 m, odpowiednio do potrzeb i warunków
użytkowych.
DZIAŁ III
WYPOSAŻENIE TECHNICZNE AUTOSTRAD
Rozdział 1
Urządzenia odwadniające oraz odprowadzające wodę
§ 54. 1. Urządzenia do powierzchniowego odwodnienia pasa drogowego autostrady
powinny zapewniać sprawne odprowadzenie wody.
2. Wymiary urządzeń do powierzchniowego odwodnienia autostrady ustala się na
podstawie deszczu miarodajnego, określonego przy prawdopodobieństwie pojawienia
się opadów, p=10%.
3. Odwodnienie powierzchniowe autostrady wykonuje się za pomocą rowów, ścieków i
kanalizacji.
§ 55. 1. Rowy wykonuje się jako opływowe, trójkątne lub trapezowe.
2. Rów opływowy stosuje się w wykopie, bezpośrednio przy krawędzi korony
autostrady, jeżeli korpus autostrady ma odwodnienie wgłębne lub jest wykonany z
materiału nie wymagającego odwodnienia. Rów opływowy powinien być również
stosowany przy wysokości skarpy nasypu do 2,0 m, gdy zachodzi potrzeba
odprowadzenia wody, w wypadku niestosowania skrajnej bariery ochronnej.
Szerokość rowu opływowego nie powinna być mniejsza niż 1,5 m, a głębokość nie
powinna przekraczać 0,3 m.
3. Rów trójkątny stosuje się w celu ułatwienia utrzymania autostrady, kiedy
wysokość skarpy nasypu lub wykopu jest mniejsza niż 1,0 m. Pochylenie skarpy
wewnętrznej nie powinno być większe niż 1:3, skarpy zewnętrznej co najmniej 1:5,
a głębokość rowu nie powinna przekraczać 0,5 m.
4. Rów trapezowy może być stosowany przy nasypie autostrady, w wypadku gdy na
koronie autostrady przewiduje się ustawienie skrajnej bariery ochronnej, a także
jako rów stokowy. Dno rowu powinno mieć szerokość co najmniej
0,4 m, a głębokość rowu nie powinna być mniejsza niż
0,5 m. Pochylenie skarpy zewnętrznej nie powinno być większe niż 1:1,5.
5. Połączenie rowów, o których mowa w ust. 1, powinno być wykonane w sposób
płynny.
6. Dopuszcza się stosowanie rowu stokowego od strony napływu wody
powierzchniowej ze stoku. Rów stokowy powinien być wykonany co najmniej 3,0 m
powyżej krawędzi przecięcia się skarpy wykopu z terenem. Rów ten nie może
zmniejszać stateczności skarpy wykopu. Gdy istnieje obawa, że rów stokowy
nawodni skarpę wykopu, powinien być uszczelniony. Pochylenie skarp rowu
stokowego nie powinno być większe niż 1:1,5.
7. W celu zapewnienia sprawnego odprowadzenia wody należy stosować pochylenie
podłużne dna rowu nie mniejsze niż 0,5%. Dopuszcza się pochylenie dna rowu nie
mniejsze niż 0,2% na terenie płaskim. Największe dopuszczalne pochylenie
podłużne dna rowu w zależności od rodzaju gruntu lub sposobu umocnienia jego dna
określa obowiązująca Polska Norma.
§ 56. 1. Ściek powinien być stosowany w wypadku, gdy woda powierzchniowa
spowodowałaby uszkodzenie elementów korpusu autostrady, oraz na obszarze, z
którego odprowadzenie wody powierzchniowej bezpośrednio do ziemi lub do
odbiornika wodnego nie jest dopuszczalne.
Ścieki mogą być stosowane do:
1) odwodnienia jezdni, pasa awaryjnego i opaski,
2) odwodnienia pasa dzielącego,
3) odprowadzenia wody z krawędzi korony w wykopie skalistym lub przy ścianie
oporowej,
4) umocnienia dna rowu.
2. Pochylenie podłużne dna ścieku powinno wynosić 0,5%. Na terenie płaskim
dopuszcza się pochylenie podłużne dna ścieku 0,2%. Wodę ze ścieku odprowadza się
w zależności od warunków ściekiem skarpowym, przez studzienki ściekowe do
kanalizacji lub przykanalikiem do rowu. Zakończenie ścieku skarpowego i wylotu
przykanalika powinno chronić rów przed rozmywaniem.
3. Odległość między miejscami odprowadzenia wody ze ścieku należy określić,
uwzględniając ilość wody spływającej z powierzchni zlewni, pochylenie podłużne
dna ścieku i jego napełnienie. Odległość ta nie powinna być większa niż:
1) 50 m przy pochyleniu podłużnym dna ścieku 0,3%,
2) 100 m przy pochyleniu podłużnym dna ścieku większym niż 1,0%.
Przy pochyleniach pośrednich odległości należy interpolować.
§ 57. 1. Urządzenia do wgłębnego odwodnienia pasa drogowego autostrady mają na
celu odprowadzenie wody, która przeniknęła do gruntu, lub obniżenie poziomu wody
gruntowej.
2. Parametry urządzeń do odwodnienia wgłębnego pasa drogowego autostrady należy
określać na podstawie badań gruntowo-wodnych podłoża.
3. Odwodnienie wgłębne należy stosować do:
1) odprowadzenia wody z warstwy odsączającej i wody przedostającej się z
powierzchni pasa drogowego autostrady do gruntu,
2) obniżenia poziomu wody gruntowej, jeżeli w gruntach wątpliwych i
wysadzinowych spód konstrukcji nawierzchni nie jest wyniesiony co najmniej 1,0 m
nad poziom wody gruntowej,
3) obniżenia poziomu wody gruntowej w gruntach niewysadzinowych pod konstrukcją
nawierzchni, jeżeli woda ta jest na głębokości mniejszej niż głębokość
przemarzania.
4. Dren podłużny powinien być stosowany do obniżenia poziomu wody gruntowej.
Dren należy umieszczać, w zależności od potrzeb, pod dnem rowu, ścieku lub w
pasie dzielącym.
5. W wypadku napływu wody gruntowej w wykopie w kierunku korpusu autostrady
można stosować dren odcinający. Dren ten od strony korony autostrady powinien
być uszczelniony.
6. Jeżeli woda gruntowa wypływa na skarpę wykopu, należy stosować dren skarpowy.
7. Dren należy umieszczać poniżej głębokości przemarzania gruntu. Dopuszcza się
stosowanie płytkiego drenu do odprowadzenia wody z warstwy odsączającej.
§ 58. 1. Kanalizację deszczową wykonuje się, gdy nie ma możliwości odprowadzenia
wody powierzchniowej za pomocą urządzeń powierzchniowych lub gdy wymagają tego
względy ochrony środowiska.
2. Przy sytuowaniu urządzeń kanalizacji deszczowej w pasie drogowym autostrady
należy uwzględnić lokalizację innych urządzeń i budowli podziemnych i
nadziemnych o głębokich fundamentach. Kolektor należy usytuować w pasie
dzielącym. Dopuszcza się w uzasadnionych wypadkach inna lokalizację kolektora, w
szczególności ze względu na zagospodarowanie korony autostrady lub
zagospodarowanie otoczenia.
3. Strop kolektora i przykanalika powinien być zagłębiony poniżej głębokości
przemarzania gruntu. Gdy uzyskanie tego zagłębienia nie jest możliwe, w
szczególności ze względu na zapewnienie wymaganego pochylenia podłużnego, należy
przewidzieć ich ocieplenie.
4. Średnicę kolektora należy określić na podstawie ilości wody spływającej z
odwadnianej powierzchni oraz przy założeniu, że:
1) prędkość przepływu nie powinna być mniejsza niż 0,5 m/s,
2) największa prędkość przepływu nie powinna przekroczyć wartości dopuszczalnej
dla materiału, z którego kolektor jest wykonany,
3) pochylenie dna kolektora o średnicy 0,30 m nie powinno być większe niż 3,0%,
a o średnicy 1,0 m i większej co najwyżej 1,0%.
Średnica kolektora nie powinna być mniejsza niż 0,30 m, przykanalika zaś 0,15 m.
5. Studzienkę rewizyjną należy stosować, gdy kolektor zmienia kierunek,
rozgałęzia się, zmienia średnicę lub pochylenie podłużne. Jeżeli wymienione
warunki nie występują, to rozmieszczenie studzienek powinno uwzględniać warunki
eksploatacji, przy zachowaniu odległości nie mniejszych niż podaje tabela:
Średnica kolektora [m]Odległość między studzienkami rewizyjnymi [m]
0,30 - 0,6040
0,61 - 0,8050
0,81 - 1,0060
1,01 - 1,50100
§ 59. Indywidualne rozwiązania urządzeń odwadniających uwzględniające
specyficzne warunki otoczenia i podłoża należy stosować do autostrady
przebiegającej na terenie chronionym, w niekorzystnych warunkach
gruntowo-wodnych, w terenie górskim, na obszarach osuwiskowych i szkód
górniczych.
§ 60. 1. Wody opadowe z pasa drogowego autostrady odprowadzane do odbiorników
wodnych lub do ziemi powinny spełniać wymagania określone w przepisach
dotyczących ochrony środowiska.
2. Wody z kanalizacji do odbiornika wodnego można odprowadzać rowem odpływowym
lub kolektorem. W celu oczyszczenia odprowadzanej wody może być stosowany
odpływowy rów trawiasty, o pochyleniu podłużnym dna nie przekraczającym 0,5%. W
zależności od potrzeb w rowie tym należy stosować przegrody. Wodę z kolektora
należy odprowadzić do odbiornika wodnego przez urządzenia oczyszczające.
3. Jeżeli ze względu na ochronę środowiska naturalnego nie ma możliwości
odprowadzenia nie oczyszczonej wody z urządzeń odwadniających, stosuje się
urządzenia zabezpieczające środowisko przed zanieczyszczeniami spływającymi z
autostrady.
4. W zależności od powierzchni odwadnianej może być stosowane jedno z
następujących urządzeń, o których mowa w ust. 3:
1) staw retencyjno-infiltracyjny, gdy odwadniana powierzchnia ma powyżej 4 ha;
pojemność stawu powinna umożliwić przyjęcie wody o objętości co najmniej 250
m3/ha,
2) basen infiltracyjny, gdy odwadniana powierzchnia ma od 2 do 8 ha, kiedy grunt
do głębokości 1,5 m poniżej dna basenu zapewnia szybkość filtracji co najmniej
1,25 cm/h i znajduje się powyżej poziomu wody gruntowej,
3) rów infiltracyjny, gdy odwadniana powierzchnia nie jest większa niż 2 ha, gdy
grunt do głębokości 1,5 m poniżej dna rowu zapewnia minimalną szybkość filtracji
co najmniej 0,7 cm/h i znajduje się powyżej poziomu wody gruntowej,
4) rów trawiasty, gdy odwadniana powierzchnia nie jest większa niż 2 ha; jest on
stosowany jako urządzenie samodzielne lub w połączeniu z innymi urządzeniami
oczyszczającymi; powinien być pokryty gęstą trawą wysoko koszoną, na podłożu o
szybkości filtracji co najmniej 1,25 cm/h.
5. Do urządzeń zabezpieczających środowisko przed zanieczyszczeniami
spływającymi z autostrady powinien być zapewniony dojazd sprzętem do utrzymania.
6. Odległość urządzeń zabezpieczających środowisko, o których mowa w ust. 4, od
zabudowy nie powinna być mniejsza niż 0,8 m.
Rozdział 2
Urządzenia oświetlenia
§ 61. 1. Autostrada powinna być oświetlona w szczególności:
1) gdy obszar, przez który przebiega, jest oświetlony i istnieje zagrożenie
olśnienia uczestników ruchu,
2) w obrębie węzła, jeżeli jedna z krzyżujących się dróg jest oświetlona lub
znajduje się na nim MPO,
3) między odcinkami oświetlonymi, jeżeli długość odcinka nie przekracza 500 m,
4) na odcinku przyległym do obiektu mostowego, jeżeli obiekt jest oświetlony,
5) w obrębie MPO.
2. MOP powinny być oświetlone co najmniej w części obsługującej uczestników
ruchu.
3. Na węźle nie oświetlonym należy oświetlić co najmniej znaki kierunku -
drogowskazy umieszczone przy jezdni i nad jezdnią.
4. Światło oświetlenia nie powinno zmieniać barwy znaków.
5. Między oświetlonym a nie oświetlonym odcinkiem autostrady należy wykonać
strefę przejściową o długości co najmniej 200 m o zmniejszającym się natężeniu
światła.
6. Słupy oświetleniowe należy tak sytuować, aby nie powodowały zagrożenia
bezpieczeństwa ruchu i nie ograniczały widoczności. Oprawy i słupy oświetleniowe
powinny być umieszczone poza skrajnią autostrady.
7. Odległość lica słupa oświetleniowego od krawędzi jezdni nie może być mniejsza
niż 1,0 m, jeżeli nie ma pasa awaryjnego lub opaski, i nie może być mniejsza niż
0,5 m od krawędzi pasa awaryjnego lub opaski.
8. Wymagania dotyczące natężenia oświetlenia i rozmieszczenia punktów świetlnych
określa obowiązująca Polska Norma.
Rozdział 3
Miejsca obsługi podróżnych
§ 62. 1. Autostradę należy wyposażyć w MOP.
2. MOP powinny być lokalizowane oddzielnie dla każdego kierunku ruchu.
3. Odległość między sąsiednimi MOP powinna być nie mniejsza niż 15 km. Odległość
MOP od przejścia granicznego powinna wynosić nie mniej niż 3,0 km.
4. Zjazd z jedni autostrady do MOP powinien odbywać się przez pas wyłączania,
wjazd na autostradę zaś przez pas włączania.
5. Zjazd z jezdni autostrady do MOP i wjazd z MOP na jezdnię autostrady nie mogą
być lokalizowane w miejscach zagrażających bezpieczeństwu ruchu, a w
szczególności:
1) w strefie oddziaływania węzła, z uwzględnieniem wymagań, o których mowa w §
115 ust. 1,
2) w miejscu, w którym nie jest zapewniona wymagana widoczność wjazdu na jezdnię
autostrady,
3) na odcinku autostrady o pochyleniu niwelety większym niż 4%,
4) nie bliżej wierzchołka łuku wypukłego niż wymagana odległość widoczności na
zatrzymanie,
5) na odcinku, na którym występuje dodatkowy pas ruchu.
6. Odległości budynków na obszarze MOP od krawędzi jezdni autostrady powinny
spełniać wymagania określone przepisami o drogach publicznych.
7. Usytuowanie obiektów na MOP nie może ograniczać widoczności na jezdniach
manewrowych.
§ 63. 1. W celu określenia cech użytkowych wprowadza się następujący podział
MOP:
1) MOP I o funkcji wypoczynkowej, wyposażony w stanowiska postojowe (parking),
jezdnie manewrowe, urządzenia wypoczynkowe, sanitarne i oświetlenie; dopuszcza
się wyposażenie w obiekty małej gastronomii,
2) MOP II o funkcji wypoczynkowo-usługowej, wyposażony w stanowiska postojowe
(parking), jezdnie manewrowe, urządzenia wypoczynkowe, sanitarne, oświetlenie
oraz w stację paliw, stanowiska obsługi pojazdów, urządzenia
gastronomiczno-handlowe, informację turystyczną,
3) MOP III o funkcji wypoczynkowej i usługowej, wyposażony w obiekty, o których
mowa w pkt 2, obiekty noclegowe oraz, w zależności od potrzeb, w agencję poczty,
banku, biur turystycznych, biur ubezpieczeniowych.
2. MOP I usytuowany naprzeciw MOP II lub MOP III należy połączyć bezkolizyjnym
przejściem dla pieszych.
3. Liczbę stanowisk postojowych w części parkingowej oraz liczbę stanowisk na
stacji paliw należy określić indywidualnie z uwzględnieniem w szczególności
średniego dobowego ruchu w roku (SDR) i intensywności zagospodarowania
autostrady.
4. W części parkingowej MOP, w zależności od potrzeb, należy wykonać specjalnie
oznakowane stanowiska do kontroli technicznej pojazdów. Wymiary i liczbę
stanowisk do kontroli pojazdów ustala się indywidualnie.
5. Na obszarze MOP dopuszcza się umieszczanie reklam i tablic informacyjnych nie
związanych z organizacją ruchu pojazdów.
6. W każdym zespole stanowisk postojowych w obrębie MOP należy zapewnić nie
mniej niż dwa stanowiska postojowe dla samochodów osób niepełnosprawnych,
specjalnie oznakowane i usytuowane blisko wejść do budynków użyteczności
publicznej.
7. Uskok wysokości od 2 do 15 cm między chodnikiem a jezdnią lub innym
urządzeniem użytkowanym przez osoby niepełnosprawne należy wyposażyć w rampę
szerokości co najmniej 0,90 m i pochyleniu nie większym niż 15%. Dla uskoków
większych od 15 cm należy stosować wymagania określone w przepisach dotyczących
warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
8. MOP II i MOP III należy wyposażyć w sprzęt i urządzenia ratownicze, zgodnie z
warunkami określonymi w przepisach dotyczących bezpieczeństwa pożarowego.
9. Ścieki bytowo-gospodarcze i technologiczne z obiektów obsługi podróżnych i
pojazdów oraz wody powierzchniowe ze stanowisk postojowych i dróg wymagają
oczyszczenia przed odprowadzeniem ich do odbiorników wodnych lub do ziemi,
zgodnie z wymaganiami przepisów o ochronie i kształtowaniu środowiska.
§ 64. 1. Wymiary stanowisk postojowych nie powinny być mniejsze niż podają
poniższe tabele:
1) samochody osobowe:
Rodzaj pojazduUsytuowanie w stosunku do jezdni α [°] **)Długość
[m]Szerokość [m]
samochód osobowy904,502,30
06,002,50
samochód osobowy z przyczepą010,002,50
samochód dla osób niepełnosprawnych-4,503,60
2) samochody ciężarowe i autobusy:
Rodzaj pojazduUsytuowanie w stosunku do jezdni α [°] **)Długość
[m]Szerokość [m]
samochód ciężarowy908,003,50
015,003,00
autobus9010,004,00
019,003,00
samochód ciężarowy z przyczepą lub członowy90*)19,003,50
60*)19,003,50
030,003,00
*) Stanowisko postojowe samochodów ciężarowych z przyczepami lub członowych
należy wykonywać jako przelotowe.
**) Wymiary stanowisk postojowych przy innych kątach usytuowania w stosunku do
jezdni niż podano w pkt 1 i 2 należy ustalać z zachowaniem gabarytów podanych
dla α = 90°.
2. Szerokość jedni manewrowej przy stanowiskach postojowych nie powinna być
mniejsza niż podaje poniższa tabela:
Rodzaj pojazduUsytuowanie w stosunku do jezdni α [°]Szerokość drogi
manewrowej [m]
samochód osobowy905,00
604,00
453,50
03,00
samochód ciężarowy9012,00
607,50
456,00
03,50
autobus9016,00
6010,00
457,50
03,50
3. Parametry techniczne jezdni i stanowisk postojowych na MOP podaje poniższa
tabela:
Parametr jezdniJednostkaRodzaj pojazdu użytkującego jednię
osobowyOsobowy z przyczepąciężarowy lub autobus
Szerokość jezdni jednokierunkowej
1) bez krawężnikówm3,003,504,50
2) w krawężnikachm4,504,504,50
Najmniejszy promień łuku:
1) w planiem153030
2) w przekroju podłużnym
a) wypukłym250250250
b) wklęsłym150150150
Najmniejszy promień wewnętrznej krawędzi jezdnim6,0010,0010,00
Prędkość projektowakm/h30
Pochylenie podłużne stanowisk nie większe niż:%2,5
Pochylenie poprzeczne stanowisk w przedziale od - do:
a) nawierzchnia ulepszona%1,5 - 2,5
b) nawierzchnia nie ulepszona%2,5 - 3,5
§ 65. 1. Przejście graniczne może być zlokalizowane na koronie autostrady lub w
jej sąsiedztwie poza koroną. W zależności od intensywności ruchu pojazdów
ciężarowych przekraczających granicę państwową w celu usprawnienia odpraw
celnych może być stosowana odrębna stacja, zwana dalej "terminalem".
2. Lokalizacja terminalu w sąsiedztwie autostrady nie może powodować zakłócenia
ruchu na jezdniach i węzłach autostrady.
3. Do przejścia granicznego i do terminalu musi być zapewniony dojazd inną drogą
publiczną.
4. Na dojeździe do przejścia granicznego dopuszcza się wykonanie dodatkowego
pasa postojowego szerokości co najmniej 3,0 m, umieszczonego przy jezdni
autostrady po jej prawej stronie, z opaską szerokości co najmniej 1,0 m i
gruntowym poboczem. Długość pasa postojowego należy dostosować do wielkości
natężenia ruchu granicznego, rodzajowej struktury ruchu i sposobu odprawy
granicznej.
Rozdział 4
Miejsca poboru opłat
§ 66. 1. MPO może być:
1) placem poboru opłat urządzonym na poszerzonej koronie autostrady, zwanym
dalej "PPO",
2) SPO urządzoną na poszerzonej koronie łącznicy lub w węźle.
2. MPO powinno mieć:
1) plac dojazdowy i wyjazdowy,
2) zgrupowanie stanowisk poboru opłat, które powinny być wyposażone w:
a) pasy przejazdowe,
b) specjalny pas przejazdowy dla pojazdów ponadnormatywnych i uprzywilejowanych,
c) wyspy dzielące stanowiska, na których są umieszczone kioski lub urządzenia do
poboru opłat,
d) urządzenia i miejsca do kontroli pojazdów ciężarowych.
3. Place dojazdowy i wyjazdowy do zgrupowania stanowisk poboru opłat, w
zależności od liczby stanowisk, powinny mieć długość nie mniejszą niż:
1) na PPO - 150 m,
2) na SPO - 50 m.
4. Szerokość pasa na stanowisku poboru opłat powinna wynosić:
1) 3,0 m - jeżeli jest to pas przejazdowy,
2) 6,0 m - jeżeli jest to specjalny pas przejazdowy.
5. Wyspa dzieląca pasy przejazdowe powinna mieć szerokość nie mniejszą niż 1,6 m
oraz długość nie mniejszą niż 25 m.
6. Kiosk do poboru opłat na wyspie dzielącej powinien być zabezpieczony barierą
ochronną.
§ 67. 1. Liczbę stanowisk poboru opłat ustala się w zależności od wielkości
natężenia ruchu, niezbędnego czasu dla obsługi jednego pojazdu i dopuszczalnego
czasu oczekiwania uczestników ruchu.
2. Dla każdego kierunku ruchu powinny być wykonane co najmniej dwa stanowiska
poboru opłat; jedno stanowisko powinno być wyposażone w specjalny pas
przejazdowy.
3. Przy większej liczbie stanowisk i przy wahaniach kierunkowego rozkładu ruchu
dopuszcza się wykonanie stanowisk środkowych do przemiennej obsługi kierunków
ruchu.
4. SPO zlokalizowana równolegle do autostrady powinna być oddzielona pasem
dzielącym szerokości co najmniej 3,0 m.
5. Zadaszenie i konstrukcja do umieszczenia sygnalizatorów i znaków
informacyjnych o sposobie użytkowania pasów przejazdowych powinny spełniać
łącznie następujące warunki:
1) skrajnia pionowa elementów trwałych zadaszenia i konstrukcji powinna wynosić
co najmniej 4,70 m,
2) dolna część sygnalizatorów i znaków nie powinna znajdować się niżej niż 4,50
m od najwyższej rzędnej jezdni.
Wymagania techniczne dla zadaszenia i konstrukcji określają obowiązujące Polskie
Normy.
§ 68. Zaplecze administracyjno-kontrolne MPO powinno być wyposażone w budynki, w
których, w zależności od potrzeb, należy zapewnić pomieszczenia dla policji i
służb medycznych, miejsca postojowe dla pojazdów personelu oraz urządzenia
łączności, zasilanie w energię i wodę, odprowadzenie ścieków. Obszar zaplecza
powinien być oddzielony od PPO i SPO pasem dzielącym szerokości nie mniejszej
niż 1,6 m.
§ 69. 1. Pochylenie podłużne odcinka, na którym jest zlokalizowane MPO, nie
powinno przekraczać 2,5% zaś pasów przejazdowych nie powinno być większe niż
1,5%.
2. Pochylenie poprzeczne placu dojazdowego i wyjazdowego nie powinno być
mniejsze niż 1,0%, zaś pochylenie podłużne placów nie powinno być mniejsze niż
0,5%.
Rozdział 5
Urządzenia organizacji i bezpieczeństwa ruchu
§ 70. Znaki pionowe umieszczone obok jezdni lub nad jezdnią powinny być w
szczególności odblaskowe lub oświetlone, dopuszczone do stosowania z
budownictwie drogowym.
§ 71. 1. Materiały do oznakowania poziomego jezdni powinny być dobrze widoczne w
dzień i w nocy, trwałe, nie powinny powodować obniżenia bezpieczeństwa ruchu
drogowego z powodu niedostatecznych właściwości przeciwpoślizgowych lub
nierówności, a także nie powinny utrudniać spływu wody powierzchniowej.
2. Do oznakowania poziomego mogą być stosowane materiały, które spełniają
warunki określone w ust. 1, dopuszczone do stosowania z budownictwie drogowym.
§ 72. 1. Barierę ochronną stosuje się w miejscach, w których przewidywane skutki
wypadku drogowego byłyby poważniejsze od skutków kolizji pojazdu z barierą.
2. Warunki, o których mowa w ust. 1, uznaje się za spełnione, jeżeli bariery
ochronne są stosowane według zasad określonych w § 74.
§ 73. 1. Na autostradzie należy stosować bariery ochronne, które spełniają
łącznie następujące warunki:
1) utrzymują samochód osobowy o masie 1000 kg, najeżdżający z prędkością około
100 km/h pod katem około 15°, i samochód ciężarowy lub autobus o masie 10 000
kg, najeżdżający z prędkością około 70 km/h pod kątem około 15° - wyprowadzając
go w kierunku zbieżnym lub bliskim linii bariery,
2) zachowują podczas kolizji pełną integralność konstrukcyjną, w szczególności
żadna z części bariery nie może ulec odłączeniu.
2. Na autostradzie można stosować barierę ochronną:
1) stalową (profilowana prowadnica na słupkach) - wysokości 0,75 m mierzonej od
krawędzi pasa awaryjnego lub opaski,
2) betonową barierę pełną z łamanym zarysem ściany bocznej - wysokości 0,81 m
mierzonej od krawędzi pasa awaryjnego lub opaski.
3. W wypadku gdy odległość lica prowadnicy stalowej lub podstawy betonowej
bariery od lica krawężnika wynosi nie więcej niż 0,20 m, to wysokość bariery
stalowej i bariery betonowej mierzy się od krawędzi nawierzchni przy krawężniku.
4. Dopuszcza się stosowanie barier o innej konstrukcji i z innych materiałów,
jeżeli spełniają warunki, o których mowa w ust. 1, i uzyskały dopuszczenie do
stosowania w budownictwie drogowym.
5. Zamocowanie słupków barier powinno wytrzymać obciążenie siłą uderzeniową, od
nadjeżdżającego pojazdu samochodowego, przyłożoną na wysokości 0,70 m:
1) dla bariery podatnej - 35 kN,
2) dla bariery wzmocnionej - 50 kN,
3) dla bariery sztywnej - 100 kN.
6. Odległość lica prowadnicy stalowej bariery ochronnej lub podstawy betonowej
bariery pełnej powinna wynosić nie mniej niż:
1) od krawędzi pasa awaryjnego - 0,50 m,
2) od krawędzi pasa ruchu - 1,00 m.
7. Dopuszcza się odległość lica prowadnicy stalowej bariery ochronnej lub
podstawy betonowej bariery pełnej od krawędzi pasa ruchu 0,5 m, jeżeli na
krawędzi pasa ruchu znajduje się krawężnik wysokości co najmniej 0,14 m, a
prędkość projektowa nie przekracza 60 km/h.
§ 74. 1. Barierę skrajną na autostradzie należy stosować, gdy:
1) wysokość nasypu, mierzona na krawędzi korony, jest większa niż 2,0 m i
nachylenie skarpy jest większe niż 1:3,
2) u podnóża nasypu znajduje się obiekt lub przeszkoda niebezpieczna dla
uczestników ruchu,
3) nasyp jest ograniczony ścianą oporową, której wysokość jest większa niż 1,5
m,
4) przy krawędzi korony autostrady znajduje się obiekt lub przeszkoda, której
odległość od krawędzi pasa awaryjnego jest mniejsza niż 1,25 m lub od krawędzi
pasa ruchu - 3,5 m,
5) na zewnętrznej stronie łuku poziomego, w odległości mniejszej niż 1,5 m od
krawędzi korony autostrady, może wystąpić zagrożenie dla uczestników ruchu,
6) w odległości od krawędzi pasa ruchu mniejszej niż 15,0 m znajduje się tor
kolejowy lub tramwajowy w poziomie, w wykopie lub na nasypie niższym niż 1,8 m.
2. Barierę na pasie dzielącym należy stosować, gdy:
1) szerokość pasa dzielącego z opaskami jest mniejsza niż 6,0 m,
2) na pasie dzielącym znajduje się obiekt lub przeszkoda, której odległość od
krawędzi pasa ruchu jest mniejsza niż 3,5 m.
3. Barierę betonową pełną stosuje się w szczególności:
1) na wąskim pasie dzielącym,
2) jako barierę osłonową przy obiekcie i przeszkodzie,
3) jako barierę skrajną w tunelu i przy ścianie oporowej,
4) na niebezpiecznym dla uczestników ruchu odcinku autostrady.
4. Bariera ochronna od strony najazdu powinna być zakończona odcinkiem
przejściowym, nachylonym do powierzchni korony drogi w celu ograniczenia skutków
najechania na czoło bariery.
5. W celu oddzielenia ruchu pieszych od ruchu pojazdów na obszarze MOP lub MPO
dopuszcza się stosowanie bariery z poręczą.
§ 75. Osłony energochłonne należy stosować w miejscach szczególnego zagrożenia
uczestników ruchu. Lico osłony energochłonnej w stosunku do pasa awaryjnego lub
opaski powinno znajdować się w odległości określonej dla barier w § 73 ust. 6 i
7.
§ 76. 1. Ogrodzenie autostrady wykonuje się w celu zmniejszenia niekorzystnego
oddziaływania otaczającego środowiska na bezpieczeństwo uczestników ruchu.
2. Autostradę należy ogrodzić z obu stron, na całej jej długości.
3. Ogrodzeniem może być:
1) siatka o odpowiedniej konstrukcji oczek,
2) wał ziemny z ekranem lub ekran stosowany dla ochrony środowiska.
4. Ogrodzenie autostrady powinno być zlokalizowane:
1) w pasie drogowym autostrady nie bliżej niż 0,75 m od jego granicy i co
najmniej 1,0 m od krawędzi skarpy nasypu lub skarpy wykopu,
2) nie bliżej niż 1,5 m od pasa ruchu oraz 1,0 m od pasa awaryjnego lub opaski,
w celu oddzielenia MOP lub MPO.
5. Wysokość ogrodzenia powinna wynosić co najmniej:
1) 1,5 m na obszarach zabudowanych, występowania zwierząt domowych i drobnej
zwierzyny dzikiej,
2) 2,00 m na ciągach migracji zwierząt oraz występowania grubej zwierzyny
dzikiej.
6. Ogrodzenie z siatki do wysokości 0,75 m powinno mieć rozstaw drutów poziomych
nie większy niż 0,05 m, a drutów pionowych nie większy niż 0,30 m.
7. W pasie drogowym autostrady mogą być stosowane inne urządzenia
zabezpieczające przed wkroczeniem zwierząt na autostradę.
§ 77. 1. Osłony przeciwolśnieniowe należy stosować w celu zapewnienia
uczestnikom ruchu ochrony przed światłem padającym z przeciwnego kierunku ruchu.
2. Osłony przeciwolśnieniowe:
1) powinny przeciwdziałać olśnieniu przy wysokości oczu kierowcy samochodu
osobowego 1,0 m i samochodu ciężarowego 2,5 m,
2) powinny zapewnić osłonę na całym zagrożonym olśnieniem odcinku autostrady,
3) nie powinny ograniczać widoczności, skrajni autostrady, nie powinny powodować
zagrożenia bezpieczeństwa uczestników ruchu oraz zaśnieżania autostrady.
3. Osłony przeciwolśnieniowe powinny być umieszczone w szczególności:
1) między jezdniami dla przeciwnych kierunków ruchu na odcinku zagrożonym
olśnieniem, w szczególności w obrębie węzła, na łuku w planie przy pochyleniu
podłużnym do 2%, na którym odchylenie osi łuku od stycznej w odległości
widoczności na zatrzymanie nie jest większe niż szerokość pasa dzielącego
zwiększona o 2,0 m,
2) wzdłuż łącznicy węzła, na której ruch pojazdów jest przeciwny do kierunku
ruchu na autostradzie,
3) między jednią autostrady a równolegle do niej przebiegającą inną drogą lub
torem kolejowym,
4) między jezdnią autostrady a MOP, na którym ruch pojazdów widoczny z
autostrady odbywa się w przeciwnym kierunku.
4. Jako osłony przeciwolśnieniowe mogą być stosowane:
1) osłony z krzewów,
2) osłony z materiałów naturalnych lub sztucznych,
3) sztuczne formy terenowe, takie jak groble i wały ziemne.
§ 78. 1. Osłony przeciwwietrzne powinny być stosowane na odcinku autostrady
narażonym na działanie silnych wiatrów bocznych, które mogą zagrażać
bezpieczeństwu ruchu, a w szczególności na dojazdach do mostu, przy
przekroczeniu doliny, wąwozu.
2. Jako urządzenia przeciwwietrzne stosuje się:
1) osłony z drzew, krzewów,
2) osłony z materiałów naturalnych lub sztucznych,
3) sztuczne formy terenowe, takie jak wały ziemne, groble.
3. Rodzaj i miejsce zastosowania osłon przeciwwietrznych określa się po
rozpoznaniu siły, kierunku i częstotliwości wiatru.
§ 79. 1. Autostrada, w zależności od potrzeb, powinna być wyposażona w
urządzenia sterowania i zarządzania ruchem.
2. Urządzenia sterowania ruchem mogą obejmować:
1) urządzenia zbierania danych o ruchu drogowym,
2) sygnalizację świetlną stosowaną w zależności od potrzeb na węźle i
autostradzie,
3) sygnalizację świetlną na dojeździe do przejścia granicznego lub MPO.
3. Urządzenia zarządzania ruchem mogą obejmować:
1) zdalne kierowanie znakami o zmienianej treści,
2) informację radiową odcinkową lub lokalną.
§ 80. 1. Na koronie autostrady, w zależności od potrzeb, umieszcza się:
1) znaki drogowe oraz słupki prowadzące na krawędzi korony i w pasie dzielącym
autostrady,
2) słupki przeszkodowe,
3) sygnalizatory wiatru, mgły, gołoledzi, które ostrzegają uczestników ruchu o
występujących zagrożeniach,
4) urządzenia do pomiaru i kontroli ruchu,
5) kolumny łączności alarmowej.
2. Urządzenia, o których mowa w ust. 1 pkt 3, 4 i 5, nie mogą naruszać skrajni
drogowej, a odległość tych urządzeń od zewnętrznej krawędzi pasa awaryjnego lub
opaski nie może być mniejsza niż 1,0 m.
Rozdział 6
Urządzenia infrastruktury technicznej nie związane z autostradą
§ 81. 1. Urządzenie infrastruktury technicznej nie związane z autostradą
umieszczone w pasie drogowym nie może naruszać elementów technicznych autostrady
oraz nie może przyczyniać się do zagrożenia bezpieczeństwa uczestników ruchu lub
zmniejszania wartości użytkowej autostrady.
2. Urządzenia, o których mowa w ust. 1, to:
1) linie elektroenergetyczne wysokiego i niskiego napięcia oraz linie
telekomunikacyjne,
2) przewody kanalizacyjne nie służące do odwodnienia autostrady, gazowe,
ciepłownicze i wodociągowe,
3) urządzenia wodnych melioracji,
4) urządzenia podziemne specjalnego przeznaczenia,
5) inne trasy komunikacyjne,
6) budowle nie związane z obsługą autostrady.
3. Urządzenia liniowe przebiegające poprzecznie nad autostradą nie mogą naruszyć
jej skrajni. Urządzenie oddziałujące niekorzystnie na uczestników ruchu powinno
być odpowiednio zabezpieczone i umieszczone w bezpiecznej odległości.
4. Urządzenie liniowe przechodzące przez korpus autostrady nie może zmniejszać
stateczności i nośności korpusu oraz nawierzchni, naruszać urządzeń
odwadniających i innych podziemnych urządzeń autostrady.
5. Urządzenia liniowe przecinające poprzecznie autostradę lub zlokalizowane
wzdłuż autostrady muszą być wykonane w taki sposób, aby nie ograniczały
możliwości przebudowy lub modernizacji autostrady.
6. Urządzenia infrastruktury technicznej przebiegające wzdłuż autostrady, w
zależności od sposobu prowadzenia, powinny być usytuowane jako:
1) linie napowietrzne, w sposób określony w przepisach o drogach publicznych,
2) linie podziemne kablowe co najmniej 1,0 m za pasem drogowym autostrady i co
najmniej 2,0 m od środka pni istniejących lub planowanych drzew.
7. Urządzenia podziemne rurowe powinny być usytuowane poza pasem drogowym
autostrady w taki sposób, aby:
1) nie wpływały ujemnie na system korzeniowy drzew w pasie drogowym autostrady,
2) wykopy pod te urządzenia nie naruszały pasa drogowego autostrady.
8. Budowle infrastruktury technicznej nie związane z funkcją autostrady należy
lokalizować w odległościach określonych w przepisach o drogach publicznych.
Rozdział 7
Urządzenia techniczne autostrady
§ 82. 1. Autostrada powinna być wyposażona w OUA. Przez OUA rozumie się teren
wyposażony w urządzenia i obiekty umożliwiające konserwację i naprawę elementów
autostrady i zapewnienia przejezdności w ciągu całego roku oraz, w zależności od
potrzeb, w urządzenia do likwidacji skażenia środowiska.
2. OUA powinien zapewnić utrzymanie odcinka autostrady o długości nie większej
niż 60 km.
3. OUA ze względów organizacyjnych powinien być lokalizowany przy węźle.
Dopuszcza się lokalizację OUA przy autostradzie w innym miejscu, lecz połączenie
jego z autostradą powinno być przeznaczone wyłącznie dla pojazdów służbowych.
Pojazdy te nie mogą powodować zakłócenia ruchu ani pogorszenia stanu
bezpieczeństwa.
4. W budynkach technicznych OUA należy zapewnić, w zależności od potrzeb,
pomieszczenia dla urządzeń sterowania ruchem, łączności alarmowej, informacji
radiowej, policji, służb medycznych, pomocy drogowej i jednostek krajowego
systemu ratowniczo-gaśniczego.
5. OUA, w zależności od potrzeb, należy wyposażyć w obiekty i urządzenia, w tym
w szczególności w garaż, magazyn, warsztat, stację meteorologiczną, parking;
ponadto OUA należy zaopatrzyć w wodę, energię elektryczną, oczyszczalnię
ścieków.
6. Autostradę, w zależności od potrzeb, wyposaża się w place techniczne, w
szczególności przeznaczone do magazynowania materiałów zimowego utrzymania.
Połączenie placu z jezdnią autostrady powinno być przeznaczone wyłącznie dla
pojazdów służbowych. Pojazdy te nie mogą powodować zakłócenia ruchu na
autostradzie ani pogorszenia stanu bezpieczeństwa.
§ 83. 1. W pasie drogowym autostrady, w zależności od potrzeb, może być
zlokalizowany pas technologiczny po obu lub po jednej stronie autostrady.
2. Pas technologiczny lokalizuje się na odcinku autostrady, na którym występują
potrzeby związane z utrzymaniem lub ochroną autostrady, a także do umieszczenia
podziemnych urządzeń infrastruktury technicznej.
3. Pas technologiczny w części przeznaczonej do ruchu pojazdów służb utrzymania
autostrady powinien być utwardzony.
4. Lokalizacja pasa technologicznego nie powinna powodować obniżenia cech
użytkowych autostrady.
5. Szerokość, pochylenie podłużne i poprzeczne pasa technologicznego powinny
umożliwiać jego użytkowanie zgodnie z przeznaczeniem.
DZIAŁ IV
NOŚNOŚĆ I STATECZNOŚĆ BUDOWLI ZIEMNYCH ORAZ KONSTRUKCJI NAWIERZCHNI AUTOSTRADY
Rozdział 1
Wymagania ogólne
§ 84. 1. Konstrukcję autostradowej budowli ziemnej oraz konstrukcję nawierzchni
autostrady należy projektować i wykonywać w taki sposób, aby
1) przenosiły wszystkie oddziaływania i wpływy mogące występować podczas budowy
i użytkowania,
2) miały odpowiednią trwałość, z uwzględnieniem przewidywanego okresu
eksploatacji, rodzaju wbudowanych materiałów, kosztów budowy i utrzymania,
3) nie uległy zniszczeniu w wyniku awarii w stopniu nieproporcjonalnym do jej
przyczyny.
2. Przez pojęcie nawierzchnia autostrady rozumie się w rozporządzeniu
nawierzchnię zasadniczych i dodatkowych pasów ruchu, pasów awaryjnych, pasów
wyłączania i włączania oraz jezdnie łącznic, MOP i MPO.
§ 85. Wymagania, o których mowa w § 84 ust. 1, uznaje się za zachowane, jeżeli
są spełnione równocześnie:
1) warunki określone w rozporządzeniu, zapewniające nieprzekroczenie stanów
granicznych nośności i stanów granicznych przydatności do użytkowania w każdym z
elementów oraz w całej konstrukcji budowli ziemnej i nawierzchni autostrady,
2) wymagania dotyczące materiałów i wyrobów dopuszczonych do obrotu i stosowania
w budownictwie drogowym,
3) procedury kontrolne wykonawstwa i użytkowania określone w rozporządzeniu oraz
w obowiązujących Polskich Normach.
Rozdział 2
Autostradowa budowla ziemna
§ 86. 1. Sprawdzenie ogólnej stateczności skarp, zboczy oraz ścian oporowych, a
także nośności podłoża budowli ziemnej, należy wykonywać zgodnie z obowiązującą
Polską Normą.
2. Pochylenia skarp nasypów i wykopów powinny być zgodne z wymaganiami, o
których mowa w § 30. Wskaźniki stateczności skarp i zboczy określane
indywidualnie metodami podanymi w obowiązującej Polskiej Normie nie powinny być
mniejsze niż 1,5. Przy sprawdzaniu ogólnej stateczności ściany oporowej i uskoku
naziomu lub w wypadku możliwości wystąpienia osuwiska zbocza, łącznie ze ścianą
oporową, wymagane współczynniki korekcyjne należy przyjmować według
obowiązującej Polskiej Normy.
3. Nośność podłoża budowli ziemnej należy sprawdzać zgodnie z obowiązującą
Polską Normą.
4. Sprawdzenie stanów granicznych przydatności do użytkowania należy wykonywać
zgodnie z obowiązującą Polską Normą. Przekroczenie stanów granicznych
przydatności do użytkowania uniemożliwia eksploatowanie budowli ziemnej na
skutek jej odkształceń, przemieszczeń lub drgań.
5. Dopuszczalne osiadania eksploatacyjne powierzchni korpusu nasypu i podłoża
budowli ziemnej nie powinny przekraczać wartości określonych w obowiązującej
Polskiej Normie.
6. Obliczenia osiadania nasypu i podłoża budowli ziemnej mogą być pominięte,
jeśli do głębokości strefy aktywnej, określonej zgodnie z obowiązującą Polską
Normą, występują grunty:
1) skaliste i kamieniste,
2) niespoiste (drobnoziarniste i gruboziarniste w stanie średnio zagęszczonym,
zagęszczonym lub bardzo zagęszczonym),
3) spoiste w stanie zwartym, półzwartym i twardoplastycznym.
7. W wypadku posadowienia nasypu na gruntach bardzo ściśliwych, konstrukcję
budowli ziemnej należy sprawdzać obliczeniowo.
8. Parametry stanu granicznego użytkowania ścian oporowych należy przyjmować
zgodnie z obowiązującą Polską Normą.
§ 87. Nośność i stateczność budowli ziemnej oraz ścian oporowych uzyskuje się w
szczególności przez skuteczne i sprawne ich odwodnienie.
§ 88. Na terenach podlegających wpływom eksploatacji górniczej powinny być
stosowane zabezpieczenia budowli ziemnej, odpowiednio do kategorii terenów
górniczych.
§ 89. W celu prawidłowego zaprojektowania i wykonania budowli ziemnej należy
przeprowadzać badania geologiczne i geotechniczne gruntów, zgodnie z wymaganiami
określonymi w obowiązujących Polskich Normach. W trakcie użytkowania należy
prowadzić regularną kontrolę budowli ziemnej.
§ 90. Rozbudowa lub przebudowa budowli ziemnej powinna być poprzedzona oceną jej
stanu technicznego.
Rozdział 3
Konstrukcja nawierzchni autostrady
§ 91. 1. Stany graniczne nośności uważa się za przekroczone, jeżeli konstrukcja
osiągnęła stan zmęczenia, charakteryzujący się obniżonymi właściwościami
mechanicznymi materiałów nawierzchni. Kryterium stanu granicznego nośności
określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
2. Stany graniczne przydatności do użytkowania uważa się za przekroczone, jeżeli
degradacja nawierzchni osiągnęła poziom uniemożliwiający bezpieczne użytkowanie
konstrukcji. Kryteria bezpiecznego użytkowania konstrukcji nawierzchni określa §
119 i załącznik nr 5 do rozporządzenia.
§ 92. Konstrukcję nawierzchni autostrady należy projektować indywidualnie.
§ 93. Nawierzchnia autostrady powinna spełniać wymagania, o których mowa w § 84
ust. 1, w warunkach prognozowanego ruchu, w okresie eksploatacji nie krótszym
niż 30 lat dla nawierzchni z betonu cementowego i 20 lat dla nawierzchni
podatnych i półsztywnych. Okresem eksploatacji nazywa się czas między oddaniem
nawierzchni do użytku a osiągnięciem stanu granicznego nośności lub przydatności
do użytkowania.
§ 94. Dopuszczalna wartość nacisku na pojedynczą oś pojazdu dla nawierzchni
autostrady wynosi 115 kN.
§ 95. 1. Nową lub modernizowaną nawierzchnię autostrady należy dostosować do
przewidywanego natężenia ruchu. Jako podstawę należy przyjmować wyniki
ostatniego generalnego pomiaru ruchu dotyczące w szczególności natężenia ruchu
oraz struktury rodzajowej pojazdów. Dopuszcza się wykorzystanie wyników
specjalnie przeprowadzonych pomiarów ruchu.
2. W strukturze rodzajowej ruchu, dla celów wymiarowania nawierzchni, należy
uwzględniać co najmniej następujące kategorie pojazdów:
1) samochody ciężarowe bez przyczep,
2) pojazdy członowe (samochody ciężarowe z przyczepami, ciągniki siodłowe),
3) autobusy,
4) inne (pojazdy nietypowe).
§ 96. Rozbudowa i przebudowa nawierzchni autostrady powinna być poprzedzona
oceną stanu konstrukcji nawierzchni oraz jej podłoża.
§ 97. Na terenach podlegających wpływom eksploatacji górniczej powinny być
stosowane zabezpieczenia nawierzchni autostrady, odpowiednio do kategorii
terenów górniczych.
DZIAŁ V
BEZPIECZEŃSTWO Z UWAGI NA MOŻLIWOŚĆ WYSTĄPIENIA POŻARU, KLĘSKI ŻYWIOŁOWEJ LUB
INNEGO MIEJSCOWEGO ZAGROŻENIA
§ 98. 1. Autostrada i urządzenia z nią związane powinny być zaprojektowane i
wybudowane w sposób:
1) zapobiegający rozprzestrzenianiu się pożaru, klęski żywiołowej lub innego
miejscowego zagrożenia,
2) umożliwiający dostęp służb ratowniczych do miejsca zdarzenia, o którym mowa w
pkt 1,
3) nie pogarszający stanu bezpieczeństwa ludzi, obiektów budowlanych i terenów w
sąsiedztwie autostrady, a w szczególności nie wydłużający czasu dojazdu służb
ratowniczych oraz dostępu do zaopatrzenia wodnego dla celów ratowniczych.
2. Warunki bezpieczeństwa, w tym warunki podjęcia działań przez służby
ratownicze, powinny być uzgodnione na etapie projektowania autostrady z
właściwymi komendantami wojewódzkimi Państwowej Straży Pożarnej oraz Policji.
3. Wymagania dotyczące zasad i organizacji prowadzenia działań ratowniczych na
autostradzie powinny być zawarte w planach działań ratowniczych.
§ 99. Autostrada powinna być zabezpieczona przed skutkami awarii urządzeń
piętrzących wodę.
§ 100. Urządzenia odprowadzające wodę poza pas drogowy autostrady powinny
umożliwiać zablokowanie odpływu ścieków zanieczyszczonych materiałami
niebezpiecznymi, które przedostały się do tych urządzeń w wyniku zdarzeń, o
których mowa w § 98 ust. 1 pkt 1.
§ 101. 1. W pasie dzielącym jezdnie autostrady należy wykonać przejazdy awaryjne
na jezdnię przeznaczoną dla przeciwnego kierunku ruchu, w odstępach nie
większych niż 4 km, z wyłączeniem tuneli, mostów i wiaduktów.
2. Przejazdy awaryjne, o których mowa w ust. 1, powinny być lokalizowane w
szczególności w obrębie MOP, OUA i PPO, a także przy węzłach, tunelach, mostach
i wiaduktach.
3. Przejazd awaryjny przez pas dzielący powinien mieć konstrukcję nawierzchni
taką jak jezdnia autostrady, ukształtowanie umożliwiające przejazd pojazdów z
jednej jezdni na drugą oraz zapewniać sprawne odprowadzenie wody
powierzchniowej. Długość przejazdu powinna być dostosowana do potrzeb i nie może
być mniejsza niż 75 m.
4. Na przejeździe awaryjnym przez pas dzielący nie należy umieszczać żadnych
obiektów i urządzeń z wyjątkiem bariery ochronnej, która powinna mieć łatwo
rozbieralną konstrukcję, nie utrudniającą w stanie złożonym ruchu na
autostradzie.
§ 102. 1. W rejonie wyznaczonych przejazdów drogowych, w zależności od potrzeb
służb ratowniczych lub służb utrzymania, należy zapewnić wjazdy awaryjne z drogi
krzyżującej się z autostradą na każdą jezdnię autostrady.
2. Jezdnia wjazdu awaryjnego powinna odpowiadać warunkom technicznym dla dróg
pożarowych określonych w odrębnych przepisach.
3. Odległość wjazdu awaryjnego od obiektu mostowego przejazdu drogowego powinna
być ustalona odpowiednio do warunków miejscowych.
4. Na wjeździe awaryjnym, w miejscu połączenia z jezdnią autostrady, nie należy
umieszczać żadnych obiektów i urządzeń, z wyjątkiem bariery ochronnej, która
powinna mieć łatwo rozbieralną konstrukcję.
5. Wjazd awaryjny powinien być zamknięty dla ruchu, odpowiednio zabezpieczony i
oznakowany.
§ 103. 1. Każdy MOP II i MOP III oraz OUA powinny mieć nie mniej niż dwa
stanowiska postojowe dla pojazdów z materiałami niebezpiecznymi, usytuowane w
odległości nie mniejszej niż 30 m od budynków i urządzeń przeznaczonych do
obsługi podróżnych, a także od stanowisk postojowych dla innych pojazdów.
2. Stanowiska postojowe dla pojazdów z materiałami niebezpiecznymi nie mogą być
lokalizowane w zagłębieniach terenu, w terenie podmokłym oraz w odległości
mniejszej niż 10 m od rowów, studzienek i urządzeń melioracyjnych.
3. Stanowiska postojowe dla pojazdów z materiałami niebezpiecznymi powinny mieć
odrębny system odwodnienia, zaopatrzony w urządzenia do przejmowania i
neutralizacji wycieków niebezpiecznych substancji.
4. Nawierzchnia stanowiska postojowego dla pojazdów z materiałami
niebezpiecznymi powinna być utwardzona, nienasiąkliwa oraz zapobiegająca
przenikaniu substancji chemicznej do gruntu i urządzeń melioracyjnych.
5. Ukształtowanie stanowisk postojowych dla pojazdów z materiałami
niebezpiecznymi powinno uniemożliwiać rozprzestrzenianie się ewentualnego
rozlewiska materiałów niebezpiecznych poza ich teren.
6. Do stanowisk postojowych dla pojazdów z materiałami niebezpiecznymi powinien
być doprowadzony dojazd o parametrach technicznych określonych w przepisach
dotyczących warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi pożarowe.
§ 104. 1. W ogrodzeniu pasa drogowego autostrady należy umieszczać bramy
awaryjne szerokości nie mniejszej niż 3,6 m, zlokalizowane w miejscach
przydatnych dla służb ratowniczych i utrzymania autostrady. Bramy awaryjne
powinny być w szczególności lokalizowane w miejscach zapewniających dostęp do
zaopatrzenia wodnego i dróg pożarowych.
2. Brama awaryjna powinna być zamknięta i w uzasadnionych wypadkach otwierana
przez służby, dla których jest ona przeznaczona.
3. Do bramy awaryjnej należy doprowadzić utwardzony dojazd.
§ 105. 1. Ekran akustyczny długości większej niż 400 m powinien mieć wyjścia
awaryjne, każde szerokości nie mniejszej niż 1,4 m, w odstępach nie większych
niż co 200 m.
2. Między wyjściami awaryjnymi należy umieścić, w odstępach nie rzadziej niż co
100 m, informacje widoczne dla uczestników ruchu, wskazujące kierunek, w którym
znajduje się najbliższe wyjście awaryjne.
§ 106. 1. Zaopatrzenie wodne dla celów ratowniczych w pasie drogowym autostrady
powinno być wykonane przy wykorzystaniu istniejących cieków i zasobów wodnych, z
uwzględnieniem odrębnego zaopatrzenia wodnego dla obiektów MOP, OUA i PPO,
spełniającego wymagania obowiązujących Polskich Norm.
2. Wielkość i rodzaj zaopatrzenia wodnego należy ustalić z właściwym komendantem
wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej.
§ 107. 1. Łączność alarmowa powinna zapewniać osobom znajdującym się w pasie
drogowym autostrady możliwość wezwania pomocy w ciągu całej doby.
2. Kolumny alarmowe powinny być umieszczone w szczególności:
1) przy gruntowym poboczu autostrady, po obu stronach autostrady, naprzeciwko
siebie, w odstępach nie większych niż 2 km,
2) na MOP oraz, w zależności od potrzeb, w innych miejscach.
3. Kolumna alarmowa, oznaczona numerem i standardowym znakiem z symbolem
słuchawki, powinna być wyraźnie widoczna z jezdni, obok której się znajduje, w
każdych warunkach atmosferycznych. Kolumna alarmowa może być wyposażona w
sygnalizator zagrożenia, włączany przez służby zarządzające ruchem.
4. Kolumna alarmowa powinna być umieszczona na platformie o wymiarach nie
mniejszych niż 1,5 m na 1,0 m, a dojście do niej od strony jezdni powinno mieć
szerokość nie mniejszą niż 1,0 m i być przystosowane dla osób niepełnosprawnych.
5. W wypadku gdy kolumna alarmowa jest umieszczona przy krawędzi korony
autostrady na nasypie wysokości większej niż 1,5 m, należy platformę od strony
skarpy wyposażyć w poręcze.
6. Czynności, które należy wykonać w celu wezwania pomocy, powinny wskazywać
piktogramy.
7. Na odcinku między kolumnami alarmowymi należy po prawej stronie jezdni
autostrady umieścić, w odstępach nie rzadziej niż co 100 m, informację
wskazującą kierunek, w którym znajduje się najbliższa kolumna alarmowa.
8. Łączność alarmowa powinna być układem nadawczo-odbiorczym, z ciągłą kontrolą
niezawodności i identyfikacji miejsca nadania sygnału.
9. Wyposażenie stanowiska zarządzania wywołaniami alarmowymi, zlokalizowanego w
OUA, powinno umożliwiać identyfikację meldunku pomocy i zainicjowanie
niezbędnych działań ratowniczych.
10. Łączność alarmowa, w zależności od potrzeb, może być przystosowana do
korzystania przez służby utrzymania autostrady i policji.
§ 108. Systemy sterowania i zarządzania ruchem mogą spełniać także funkcje
łączności alarmowej, lecz nie powinny ograniczać zakresu działania łączności, o
której mowa w § 107.
§ 109. W OUA należy przewidzieć centrum koordynacji działań ratowniczych
wyposażone w środki techniczne i materiałowe dostosowane do potrzeb.
§ 110. 1. Obiekty budowlane w pasie drogowym autostrady powinny być wyposażone w
sprzęt gaśniczy i ratowniczy zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach w
sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i
terenów.
2. MPO powinny być dodatkowo wyposażone w jedną gaśnicę o masie środka
gaśniczego nie mniejszej niż 6 kg na dwa stanowiska poboru opłat.
DZIAŁ VI
BEZPIECZEŃSTWO UŻYTKOWANIA
Rozdział 1
Wymagania ogólne
§ 111. Obiekty i urządzenia w pasie drogowym autostrady, przeznaczone dla
uczestników ruchu, powinny być dostępne dla osób niepełnosprawnych.
§ 112. Słupy urządzeń organizacji i zarządzania ruchem oraz słupy oświetleniowe,
które mogą stanowić zagrożenie dla uczestników ruchu na autostradzie, powinny
być wyposażone w przeguby lub podstawy ograniczające zagrożenie bezpieczeństwa.
§ 113. 1. Urządzenia bezpieczeństwa ruchu, chroniące pojazdy przed zjechaniem z
jezdni autostrady lub przed uderzeniem w obiekt lub przeszkodę stałą w pobliżu
jezdni, powinny być konstrukcyjnie przystosowane do minimalizacji skutków
zdarzeń, w szczególności zagrażających życiu i zdrowiu uczestników ruchu.
2. Urządzenia w pasie drogowym autostrady, które nie są przeznaczone dla
uczestników ruchu i mogą stanowić zagrożenie bezpieczeństwa, powinny być
zabezpieczone urządzeniem ochronnym, w szczególności ogrodzeniem, barierą lub
urządzeniem ostrzegawczym.
§ 114. Światło oświetlenia w pasie drogowym autostrady nie powinno być uciążliwe
dla uczestników ruchu na autostradzie i nie może powodować ich olśnienia.
§ 115. 1. Zjazdy z jezdni autostrady i wjazdy na jezdnię autostrady, łącznicy
oraz na jezdnię zbierająco-rozprowadzającą powinny być łatwo rozpoznawalne oraz
zrozumiałe dla uczestników ruchu, a ich rozmieszczenie nie może stanowić
uciążliwości dla ruchu oraz zagrożenia bezpieczeństwa.
2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, uznaje się w odniesieniu do jezdni
autostrady za spełnione, jeżeli:
1) odległość między ostatnim wjazdem i pierwszym zjazdem sąsiadujących ze sobą
węzłów, węzła z MOP lub PPO, a także MOP i PPO, jest nie mniejsza niż 2700 m w
wypadku węzła typu WA, nie mniejsza niż 2000 m w wypadku węzła typu WB, a w
wypadku PPO nie mniejsza niż 600 m; odległość ta jest mierzona od końca pasa
włączania do początku pasa wyłączania węzła, MOP lub PPO,
2) odległość między dwoma następującymi po sobie zjazdami z jezdni autostrady na
węźle jest nie mniejsza niż 300 m, 250 m i 200 m, odpowiednio dla prędkości
projektowych autostrady 120, 100 i 80 km/h; odległość ta jest mierzona od końca
pierwszego pasa wyłączania do początku drugiego pasa wyłączania,
3) odległość między dwoma następującymi po sobie wjazdami na jezdnię autostrady
na węźle jest nie mniejsza niż 200 m; odległość ta jest mierzona od końca
pierwszego pasa włączania do końca powierzchni wyłączonej z ruchu, otwierającej
następny pas włączania.
3. Wymagania, o których mowa w ust. 1, uznaje się w odniesieniu do jezdni
łącznicy i jezdni zbierająco-rozprowadzającej w węźle za spełnione, jeżeli:
1) odległość między kolejnymi zjazdami z łącznicy lub z jezdni
zbierająco-rozprowadzającej jest nie mniejsza niż wynika to z możliwości
umieszczenia informacyjnych znaków pionowych, zgodnie z wymaganiami określonymi
w przepisach w sprawie znaków i sygnałów drogowych,
2) odległość między kolejnymi wjazdami na łącznicę lub jezdnię
zbierająco-rozprowadzającą jest nie mniejsza niż 150 m; odległość ta jest
mierzona od końca pierwszego pasa włączania do początku drugiego pasa włączania.
§ 116. 1. Autostradę należy wyposażyć w urządzenia zapobiegające wejściu na pas
drogowy osób nie będących jej użytkownikami oraz zwierząt, jeżeli ich obecność
może stanowić uciążliwość dla ruchu lub zagrożenie jego bezpieczeństwa.
2. Niezbędne szlaki migracji zwierząt, przecięte w wyniku budowy lub
eksploatacji autostrady, powinny być odtworzone przez budowę nadziemnych lub
podziemnych przejść dla zwierząt.
Rozdział 2
Wymagania widoczności
§ 117. 1. Na każdym pasie jezdni autostrady powinna być zapewniona co najmniej
odległość widoczności pozwalająca kierowcy pojazdu poruszającego się z
prędkością 130 km/h przy prędkości projektowej 120 km/h, 110 km/h przy prędkości
projektowej 100 km/h i 100 km/h przy prędkości projektowej 80 km/h na
zatrzymanie pojazdu przed przeszkodą na jezdni.
2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, uznaje się za spełnione, jeżeli cel
obserwacji znajdujący się nad osią pasa ruchu, na wysokości nie większej niż
0,45 m przy prędkości projektowej 120 i 100 km/h, na wysokości nie większej niż
0,30 m przy prędkości projektowej 80 km/h, na wysokości nie większej niż 0,15 m
przy prędkości projektowej 70 km/h i 0,0 m przy prędkości projektowej mniejszej
niż 70 km/h, jest widoczny z punktu obserwacyjnego, zlokalizowanego na wysokości
1,0 m nad osią tego samego pasa ruchu z odległości nie mniejszej niż podana w
tabeli:
Prędkość [km/h]Najmniejsza odległość widoczności na zatrzymanie [m], na
pochyleniu [%]:
≤-10-8-6-4-202468≥10
130--390350330310300290280--
120--340310290270260250240--
110--280260240230220200-
100-220200190170-
90210180160140130
80160140120110100
70110100908580
60807060
50555045
404035
302520
3. Na łącznicy, jezdni zbierająco-rozprowadzającej oraz na jezdni manewrowej
MOP, należy zapewnić co najmniej odległość widoczności, o której mowa w ust. 2,
przyjmując prędkość projektową każdej z wymienionych jezdni.
§ 118. 1. Na wjeździe na jezdnię autostrady, jezdnię zbierająco-rozprowadzającą
lub na jezdnię łącznicy, należy zapewnić wolne od przeszkód pola widoczności, o
których mowa w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
2. Na zjeździe z jezdni autostrady należy zapewnić widoczność nosa wyspy
rozdzielającej pas wyłączania od jezdni z odległości nie mniejszej niż 180 m, a
zjazdu z łącznicy lub jezdni zbierająco-rozprowadzającej z odległości nie
mniejszej niż 100 m.
3. Odległości, o których mowa w ust. 2, mogą być zmniejszone nie więcej niż o
jedną czwartą w węzłach na obszarze zabudowanym.
4. Ustalenia, o których mowa w ust. 1, 2 i 3, dotyczą także zjazdu i wjazdu do
MOP oraz OUA.
Rozdział 3
Warunki bezpiecznego użytkowania nawierzchni autostrady
§ 119. Nawierzchnie autostrady, o których mowa w § 84 ust. 2, powinny zapewniać
bezpieczeństwo użytkowania przez spełnienie wymagań określonych w § 120 w
zakresie:
1) równości podłużnej,
2) równości poprzecznej (koleiny),
3) właściwości przeciwpoślizgowych.
§ 120. 1. W celu zapewnienia bezpieczeństwa użytkowania nawierzchni autostrady
należy:
1) realizować procedury kontroli wykonawstwa zgodnie z wymaganiami, o których
mowa w § 121,
2) prowadzić okresową kontrolę parametrów technicznych nawierzchni decydujących
o bezpieczeństwie użytkowania, umożliwiającą klasyfikację stanu technicznego
nawierzchni.
2. Elementami systemu okresowej kontroli są:
1) pomiary parametrów technicznych nawierzchni autostrady,
2) ocena stanu technicznego nawierzchni.
3. Kontrola stanu technicznego nawierzchni autostrady dotyczy każdej jezdni
autostrady i obejmuje:
1) równość podłużną,
2) równość poprzeczną,
3) właściwości przeciwpoślizgowe,
4) stan powierzchni (pęknięcia, ubytki i deformacje),
5) nośność.
§ 121. 1. Nowe i remontowane nawierzchnie autostrady podlegają technicznemu
odbiorowi robót zanikających, odbiorowi ostatecznemu i pogwarancyjnemu. Odbiór
robót zanikających oraz odbiór ostateczny dotyczą oceny parametrów technicznych
podłoża i warstw konstrukcyjnych nawierzchni. Obiór pogwarancyjny dotyczy oceny
parametrów technicznych warstwy ścieralnej nawierzchni autostrady po upływie
okresu gwarancyjnego.
2. Badaniom odbiorczym nawierzchni autostrady podlegają w szczególności
parametry związane z cechami użytkowymi, to jest równość podłużna, profil
poprzeczny oraz właściwości przeciwpoślizgowe. Warunki prowadzenia odbiorów
nawierzchni autostrady w zakresie wymienionych cech są określone w załączniku nr
4 do rozporządzenia.
3. Nośność uznaje się za dobrą, jeżeli nawierzchnia uzyskuje pozytywne oceny
następujących badań, wykonywanych zgodnie z obowiązującymi Polskimi Normami:
1) zagęszczenie podłoża gruntowego,
2) jakości surowców,
3) jakości przygotowywanych materiałów: betonu asfaltowego i cementowego,
4) jakości wykonania warstw nawierzchni,
oraz jeżeli grubości warstw określane na podstawie rzędnych wysokościowych
podłoża gruntowego, podbudowy i warstwy ścieralnej są zgodne z wymaganiami, o
których mowa w załączniku nr 4 do rozporządzenia
§ 122. 1. Warunki przeprowadzania pomiarów parametrów technicznych nawierzchni
autostrady oraz klasyfikacja stosowana do oceny jej stanu są określone w
załączniku nr 5 do rozporządzenia.
2. Warunki bezpiecznego użytkowania nawierzchni autostrady uważa się za
spełnione, jeżeli kwalifikuje się ona do klasy B lub wyższej ze względu na ocenę
jej parametrów technicznych, o których mowa w załączniku nr 5 do rozporządzenia.
3. Warunki bezpiecznego użytkowania nawierzchni autostrady uważa się za
przekroczone, jeżeli nawierzchnia kwalifikuje się do klasy C ze względu na ocenę
co najmniej jednego z parametrów technicznych, o których mowa w załączniku nr 5
do rozporządzenia.
DZIAŁ VII
OCHRONA ŚRODOWISKA
§ 123. W celu ochrony środowiska przed uciążliwością autostrady stosuje się w
projektowaniu, budowie i eksploatacji autostrady zasady i warunki określone w
rozporządzeniu, w odrębnych przepisach i obowiązujących Polskich Normach.
§ 124. Badania i oceny związane z oddziaływaniem projektowanej autostrady na
środowisko należy sporządzać zgodnie z przepisami w sprawie wymagań, jakim
powinny odpowiadać oceny oddziaływania autostrady na środowisko, grunty rolne i
leśne oraz na dobra kultury objęte ochroną.
§ 125. Autostrada powinna być budowana w taki sposób, aby w możliwie największym
stopniu ograniczać jej negatywne oddziaływania na środowisko, a w szczególności:
1) metody i sposoby budowy powinny uwzględniać wymagania związane z ochroną
środowiska i przewidywać zabezpieczenia konieczne dla ochrony jego cech w
sąsiedztwie autostrady,
2) materiały i wyroby przeznaczone do budowy autostrady nie mogą powodować
przekraczania dopuszczalnych norm obecności szkodliwych czynników w środowisku,
3) realizacja budowy oraz stosowane technologie nie mogą powodować nie
przewidzianych ocenami oddziaływania na środowisko negatywnych wpływów na
komponenty środowiska podczas budowy.
§ 126. 1. W procesie projektowania i budowy autostrady należy stosować środki
ochrony środowiska, odpowiednio do wskazań ocen oddziaływania na środowisko.
2. Autostradę należy tak projektować, aby przeciwdziałać negatywnym zmianom w
istniejącym środowisku, jakie mogą się pojawić w czasie jej budowy i
eksploatacji.
3. Jeżeli zaprojektowanie autostrady zgodnie z ust. 2 nie jest możliwe, w
projekcie należy przewidzieć stosowanie rozwiązań technicznych ograniczających
negatywne oddziaływania autostrady na środowisko. Należy je stosować, gdy wpływ
negatywnych czynników związanych z budową i eksploatacją autostrady przekracza w
strefie jej oddziaływania wartości dopuszczalne.
§ 127. Doboru najwłaściwszych środków ochrony środowiska należy dokonywać przy
opracowywaniu podstawowej dokumentacji technicznej. Dobór tych środków powinien
być zweryfikowany w projekcie budowlanym, w ramach oceny przyjętych rozwiązań
projektowych dotyczących ochrony środowiska.
§ 128. Skuteczność środków zastosowanych do ochrony środowiska może być
weryfikowana odpowiednio do potrzeb za pomocą systemu monitorowania środowiska.
Zakres stosowanego systemu powinien być określony w ocenach oddziaływania na
środowisko i powinien dotyczyć odcinków autostrady, na których średni dobowy
ruch w roku (SDR) przekracza 20 tys. pojazdów na dobę.
§ 129. Środki ochrony środowiska powinny zapewnić wymagane warunki korzystania
ze środowiska, określone we wskazaniach lokalizacyjnych, w decyzji o ustaleniu
lokalizacji autostrady i w pozwoleniu na budowę oraz wynikających z ocen
oddziaływania na środowisko.
DZIAŁ VIII
PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
§ 130. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do budowy autostrad, wobec
których przed dniem wejścia w życie rozporządzenia została wydana decyzja o
pozwoleniu na budowę lub został złożony wniosek o wydanie takiej decyzji.
§ 131. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej: B. Liberadzki
Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14
maja 1997 r. (poz. 392)
Załącznik nr 1
SCHEMAT PRZEKROJU POPRZECZNEGO KORONY AUTOSTRADY
Ilustracja
Załącznik nr 2
SCHEMAT SKRAJNI AUTOSTRADY
Ilustracja
Załącznik nr 3
WARUNKI WIDOCZNOŚCI NA WJAZDACH
1. W celu bezpiecznego i sprawnego wykonania manewru włączenia na wjeździe na
jezdnię autostrady, na jezdnię zbierająco-rozprowadzającą lub na łącznicę należy
zapewnić pole widoczności potrzebne kierującym pojazdami:
1) przy zbliżaniu się do pasa włączania, oznaczone na rysunku 1 figurą ABCD,
2) na całej długości pasa włączania, oznaczone na rysunku 2 figurą EFG.
2. Punkty od A do G, będące wierzchołkami pól widoczności, o których mowa w pkt
1, należy umieścić nad jezdnią na wysokości 1 m.
3. Punkt A jest punktem obserwacyjnym umieszczonym w osi jezdni wjazdu w
odległości nie mniejszej niż 50 m od końca powierzchni wyłączonej z ruchu.
4. Punkt B jest celem obserwacji umieszczonym w osi pasa włączania przy końcu
powierzchni wyłączonej z ruchu.
5. Punkt C jest celem obserwacji umieszczonym w osi prawego pasa ruchu jezdni,
na którą jest wjazd, przy końcu powierzchni wyłączonej z ruchu.
6. Punkt D jest celem obserwacji umieszczonym w osi prawego pasa ruchu jezdni,
na którą jest wjazd, w odległości nie mniejszej niż 100 m od końca powierzchni
wyłączonej z ruchu.
7. Punkt E jest punktem obserwacyjnym umieszczonym w osi pasa włączania i
poruszającym się po pasie włączania od jego początku przy końcu powierzchni
wyłączonej z ruchu do końca pasa włączania.
8. Punkt F jest celem obserwacji umieszczonym w osi prawego pasa ruchu jezdni,
na którą jest wjazd, i poruszającym się z punktem E.
9. Punkt G jest celem obserwacji umieszczonym w osi prawego pasa ruchu jezdni,
na którą jest wjazd, w odległości nie mniejszej niż Lb od punktu F. Długość
odcinka Lb należy określać korzystając z rysunku 3.
10. Pola widoczności, o których mowa w pkt 1, powinny być wolne od stałych
przeszkód.
Ilustracja
ABCD - pole widoczności
Rys. 1
Ilustracja
EFG - pole widoczności
Rys. 2
Ilustracja
Rys. 3
Załącznik nr 4
WARUNKI PROWADZENIA ODBIORÓW NAWIERZCHNI AUTOSTRADY
1. Przy odbiorze robót rzędne wysokościowe podłoża, podbudowy i warstwy
ścieralnej powinny być mierzone w wierzchołkach siatki o rozmiarach 10 x 10 m,
wraz ze sprawdzeniem rzędnych osi podłużnej i obu krawędzi. Jeżeli odcinek robót
jest węższy niż 10 m, należy sprawdzać rzędne osi podłużnej i obu krawędzi.
Wartości dopuszczalnych odchyleń w stosunku do rzędnych projektowych podaje
poniższa tabela:
Rodzaj warstwy konstrukcyjnejDopuszczalne odchylenie
podłoże-2 cm, +0 cm
podbudowa zasadnicza-1 cm, +0 cm
warstwa ścieralna±1 cm
Wymaga się, aby 95% zmierzonych rzędnych danej warstwy nie przekraczało
przedziału dopuszczalnych odchyleń.
2. Do oceny równości podłużnej warstw nawierzchni autostrady należy stosować
metody profilometryczne umożliwiające obliczanie wskaźnika równości IRI lub inne
równoważne z metodą łaty czterometrowej i klina. Do pomiarów równości podłużnej
należy wykorzystywać sprzęt umożliwiający rejestrację, z dokładnością co
najmniej 1,0 mm, profilu podłużnego o charakterystycznych długościach
nierówności mieszczących się w przedziale od 0,5 do 50 m. Wartości IRI należy
obliczać nie rzadziej niż co 50 m. Długość ocenianego odcinka nawierzchni nie
powinna być większa niż 1000 m. Standardy odbioru są określane przez wartości
wskaźnika, których nie można przekroczyć na 50%, 80% i 100% długości badanego
odcinka nawierzchni. Jeżeli na odcinku nie można wyznaczyć co najmniej 10
wartości IRI, to wartość miarodajna będąca sumą wartości średniej i odchylenia
standardowego +S nie powinna przekroczyć wartości odpowiedniej dla 80%
długości badanego odcinka nawierzchni. W wypadku gdy jest konieczne stosowanie
metody łaty i klina, pomiar należy wykonywać z dokładnością co najmniej 1,0 mm w
odległościach nie większych niż 10 m. Standardy odbioru są określone przez
wartości odchyleń równości, które nie mogą być przekroczone w liczbie pomiarów
stanowiących 95% oraz 100% liczby wszystkich pomiarów na badanym odcinku. Przez
odchylenie równości rozumie się największą odległość między łatą a mierzoną
powierzchnią.
3. Standardy równości podłużnej nawierzchni autostrady przy odbiorze robót
zanikających, odbiorze ostatecznym i pogwarancyjnym, w wypadku budowy,
przebudowy lub zabiegu wzmacniającego, są zamieszczone w poniższych tabelach:
Wskaźniki równości [mm/m] przy zastosowaniu metody profilometrycznej
Element nawierzchniRodzaj warstwy konstrukcyjnejZakres odcinka
50%80%100%
Pasy ruchu zasadnicze i dodatkowe, ścieralna≤1,2≤2,0≤3,3
pasy awaryjne, pasy włączania i wiążąca≤2,0≤3,4≤5,6
wyłączania, jezdnie PPOpodbudowa zasadnicza≤2,9≤4,8≤7,8
Wartości odchyleń [mm] przy zastosowaniu metody łaty i klina
Element nawierzchniRodzaj warstwy konstrukcyjnejProcent liczby pomiarów
95%100%
Jezdnie łącznic, MOP i SPOścieralna≤4≤6
wiążąca≤6≤9
podbudowa zasadnicza-≤12
4. Stosowana w odbiorach robót zanikających, odbiorze ostatecznym i
pogwarancyjnym metoda pomiaru poprzecznej równości nawierzchni musi być
równoważna z metodą łaty czterometrowej i klina. Pomiar powinien być wykonywany
z dokładnością co najmniej 1,0 mm, nie rzadziej niż co 5 m. Długość odcinka
podlegającego odbiorowi nie powinna być większa niż 100 m. Standardy odbioru są
określone przez wartości odchyleń równości, które nie mogą być przekroczone w
liczbie pomiarów stanowiących 90%, 95% oraz 100% liczby wszystkich pomiarów na
badanym odcinku. Odchylenie równości oznacza największą odległość między łatą a
mierzoną powierzchnią w danym profilu.
5. Standardy równości poprzecznej nawierzchni autostrady przy odbiorze robót
zanikających, odbiorze ostatecznym i pogwarancyjnym, w wypadku budowy,
przebudowy lub zabiegu wzmacniającego, są zamieszczone w poniższej tabeli:
Wartości odchyleń [mm]
Element nawierzchniRodzaj warstwy konstrukcyjnejProcent liczby pomiarów
90%95%100%
Pasy ruchu zasadnicze i dodatkowe, ścieralna-≤3≤4
pasy awaryjne, pasy włączania i wyłączania,wiążąca-≤4≤6
jezdnie PPOpodbudowa zasadnicza--≤9
Jezdnie łącznic, MOP i SPOścieralna≤4-≤6
Wiążąca≤6-≤9
podbudowa zasadnicza--≤12
6. Przy ocenie właściwości przeciwpoślizgowych nawierzchni autostrady należy
określać głębokość makrotekstury oraz współczynnik tarcia przez:
1) pomiar makrotekstury nawierzchni metodą równoważną z metodą piasku
kalibrowanego,
2) pomiar współczynnika tarcia odpowiadającego 100% poślizgowi opony testowej,
na zwilżonej wodą nawierzchni.
7. Badanie właściwości przeciwślizgowych w odbiorze ostatecznym nawierzchni
autostrady powinno polegać na pomiarze głębokości makrotekstury TD, w przedziale
długości charakterystycznych od 2 do 50 mm. TD określa się według wzoru:
TD = 2,3 . RMS - 0,2 [mm]
gdzie:
RMS - odchylenie standardowe zarejestrowanego profilu.
Pomiar wykonuje się nie rzadziej niż co 50 m. Głębokość miarodajną dla badanego
odcinka, to jest różnicę wartości średniej i odchylenia standardowego S zbioru
wartości TD na badanym odcinku
-S, porównuje się z wartościami progowymi
podanymi w tabeli standardów głębokości makrotekstury. Jeżeli zmierzona wartość
jest mniejsza od niższej wartości progowej, to odbiór kończy się wynikiem
negatywnym, jeżeli natomiast jest ona większa od górnej wartości progowej, to
odbiór kończy się wynikiem pozytywnym. W wypadku gdy głębokość makrotekstury
mieści się między wartościami progowymi, należy wykonać pomiar współczynnika
tarcia. Pomiar należy wykonywać nie rzadziej niż co 50 m na nawierzchni
zwilżanej wodą w ilości 0,5 l/m2, a wynik pomiaru powinien być przeliczalny na
wartość przy 100% poślizgu opony rozmiaru 5,60Sx13 z bieżnikiem D-97. Zależność
tarcia od prędkości powinna spełniać warunki podane w tabeli charakterystyk
miarodajnego współczynnika tarcia. Za współczynnik miarodajny przyjmuje się
różnicę wartości średniej i odchylenia standardowego <µ>-S. Długość odcinka
podlegającego odbiorowi nie powinna być większa niż
1000 m. Nawierzchnia powinna charakteryzować się wymaganymi wartościami
wskaźników bezpośrednio po jej wykonaniu.
Przy odbiorze pogwarancyjnym pomiar wykonuje się w śladzie koła.
8. Standardy głębokości makrotekstury nawierzchni autostrady przy odbiorze
ostatecznym i pogwarancyjnym są zamieszczone w poniższej tabeli:
Element nawierzchniMiarodajna głębokość makrotekstury [mm]
Pasy ruchu zasadnicze i dodatkowe, pasy awaryjne0,6 - 1,0
Pasy włączania i wyłączania, jezdnie łącznic i PPO0,8 - 1,2
Jezdnie SPO0,4 - 0,6
9. Standardy miarodajnego współczynnika tarcia nawierzchni autostrady przy
odbiorze ostatecznym i pogwarancyjnym są zamieszczone w poniższej tabeli:
Element nawierzchniMiarodajny współczynnik tarcia przy prędkości:
30 km/h60 km/h90 km/h120 km/h
Pasy ruchu zasadnicze i dodatkowe, pasy awaryjne0,450,380,320,27
Pasy włączania i wyłączania, jezdnie łącznic i PPO0,460,400,35-
Jezdnie SPO0,430,35--
Załącznik nr 5
OCENA STANU TECHNICZNEGO NAWIERZCHNI AUTOSTRADY
1. Wyróżnia się trzy klasy stanu technicznego nawierzchni autostrady:
1) klasa A - stan dobry: pożądany stan nawierzchni, w którym nie planuje się
żadnych przedsięwzięć utrzymaniowych. Ocenę właściwości przeciwpoślizgowych i
równości poprzecznej należy wykonywać w odstępach rocznych, natomiast ocenę
pozostałych parametrów - nie rzadziej niż co dwa lata,
2) klasa B - stan zadowalający: własności użytkowe nawierzchni jak i jej nośność
są obniżone, nie stwarzają jednak niebezpieczeństwa dla użytkowników; wymagana
jest coroczna ocena parametrów technicznych oraz włączenie nawierzchni do planu
remontów,
3) klasa C - stan zły: nawierzchnia przekroczyła stan graniczny nośności lub
przydatności do użytkowania i niezwłocznie powinna być poddana naprawie.
W wypadku nośności wyróżnia się dodatkowo klasę 0 określaną jako stan, jaki
osiąga nowa nawierzchnia.
2. Przy ocenie równości podłużnej nawierzchni autostrady należy stosować metody
profilometryczne umożliwiające obliczanie wskaźnika równości IRI. Sprzęt
pomiarowy powinien rejestrować z dokładnością co najmniej 1,0 mm nierówności o
charakterystycznych długościach mieszczących się w przedziale od 0,5 do 50 m.
Wartości IRI należy obliczać nie rzadziej niż co 50 m. Długość ocenianego
odcinka nie powinna być większa niż 1000 m. Do oceny równości podłużnej
nawierzchni autostrady należy stosować miarodajną wartość wskaźnika równości
IRI. Za miarodajną wartość IRI przyjmuje się sumę wartości średniej i odchylenia
standardowego +S. Pomiar należy wykonywać w śladzie prawego koła na każdym
pasie ruchu, z wyłączeniem pasów awaryjnych i jezdni MOP.
3. Równość poprzeczna nawierzchni autostrady jest wyrażana przez głębokość
miarodajną koleiny. Stosowana metoda pomiaru głębokości kolein musi być
równoważna z metodą łaty dwumetrowej i klina. Pomiary powinny być wykonywane nie
rzadziej niż co 5 m z dokładnością nie mniejszą niż 1,0 mm. Długość ocenianego
odcinka nie powinna być większa niż 1000 m. Głębokością koleiny jest największa
wartość głębokości kolein występujących w danym profilu. Za miarodajną głębokość
koleiny przyjmuje się sumę wartości średniej i odchylenia standardowego +S
dla badanego odcinka. Pomiar należy wykonywać na każdym pasie ruchu, z
wyłączeniem pasów awaryjnych i jezdni MOP.
4. Stan powierzchni nawierzchni autostrady określa się w trakcie automatycznej
lub półautomatycznej inwentaryzacji uszkodzeń powierzchniowych. Długość
ocenianego odcinka nie powinna być większa niż 100 m.
5. Przy ocenie właściwości przeciwpoślizgowych nawierzchni autostrady należy
brać pod uwagę głębokość makrotekstury oraz współczynnik tarcia. Właściwości
przeciwpoślizgowe powinny być określane przy zachowaniu następujących warunków:
1) pomiar makrotekstury nawierzchni należy przeprowadzać metodą równoważną z
metodą piasku kalibrowanego,
2) pomiar współczynnika tarcia odbywa się na nawierzchni zwilżonej wodą w ilości
0,5 l/m2, a wynik pomiaru powinien być przeliczalny na wartość przy prędkości 60
km/h i 100% poślizgu opony rozmiaru 5,60S x 13 z bieżnikiem D-97.
Pomiary wykonuje się nie rzadziej niż co 50 m. Długość ocenianego odcinka nie
powinna być większa niż 1000 m. Pomiar głębokości makrotekstury TD należy
wykonywać w przedziale długości charakterystycznych 2 - 50 mm. TD jest określane
wzorem:
TD = 2,3 . RMS-0,2 [mm]
gdzie:
RMS - odchylenie standardowe zarejestrowanego profilu.
Za głębokość miarodajną dla ocenianego odcinka przyjmuje się różnicę wartości
średniej i odchylenia standardowego zbioru wartości TD na ocenianym odcinku